Στις αρχές Αυγούστου του 2022, καθώς ολοκληρώναμε μια από τις συναθροίσεις μας, η αδελφή Γουάνγκ Τζινγκ είπε: «Η Ζανγκ Μιν απομονώθηκε για αυτοκριτική στο σπίτι». Όταν το άκουσα αυτό, ρώτησα: «Τι συμβαίνει;» Η Γουάνγκ Τζινγκ είπε: «Όποτε οι αδερφοί και οι αδερφές επεσήμαιναν τα προβλήματα που προέκυπταν στο καθήκον της, η Ζανγκ Μιν αρνιόταν διαρκώς να το αποδεχτεί, και μάλιστα δικαιολογούσε και υπερασπιζόταν τον εαυτό της. Έκανε σκηνή, έκλαιγε και έκανε σαματά, και μάλιστα ξέσπαγε στο καθήκον της. Το αποτέλεσμα ήταν να μην μπορεί να προχωρήσει κανονικά το έργο και να διαταράσσει και να αναστατώνει την εκκλησιαστική ζωή. Εάν δεν κάνει αυτοκριτική και δεν αποκτήσει αυτογνωσία, και προσπαθεί συνεχώς να υπερασπιστεί τον εαυτό της, μπορεί να αποπεμφθεί». Όμως, όταν το άκουσα αυτό, σάστισα. Νόμιζα ότι η Ζανγκ Μιν είχε απαρνηθεί τον εαυτό της και τον δαπανούσε όλα αυτά τα χρόνια που πίστευε στον Θεό, και ότι όταν πότιζε νεοφερμένους, ήταν τρυφερή και φιλική. Όσο αργά κι αν ήταν, όποτε ένας νεοφερμένος είχε πρόβλημα, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να συναναστραφεί μαζί του και να το λύσει, και δεν εγκατέλειπε το καθήκον της ακόμα και όταν προέκυπτε οικογενειακό θέμα. Αν και δεν αποδεχόταν την αλήθεια τώρα, ίσως να μην την είχε απλώς αναγνωρίσει ακόμα. Αν προσπαθούσε να συλλογιστεί και να κάνει αυτοκριτική σταδιακά και την αναγνώριζε τελικά, δεν θα λυνόταν το πρόβλημα; Δεν της άξιζε να αποπεμφθεί. Αν κάποιος σαν αυτήν αποπεμπόταν, τότε, αν λάμβανα υπόψη ότι εγώ δεν είχα απαρνηθεί ούτε είχα δαπανήσει τον εαυτό μου τόσο όσο αυτή, δεν θα αποκλειόμουν κι εγώ στο τέλος; Εκείνη την περίοδο, όποτε το σκεφτόμουν αυτό, η κατάστασή μου γινόταν πολύ αρνητική, και δεν είχα ενέργεια όταν έκανα το καθήκον μου.

Αργότερα, σε μια συνάθροιση, η επικεφαλής της εκκλησίας μας Γουάνγκ Γιου ήρθε για να ελέγξει το υλικό για την αποπομπή της Ζανγκ Μιν, και μίλησα για τις αντιλήψεις μου και τη σύγχυσή μου, λέγοντας: «Η Ζανγκ Μιν εγκατέλειψε την οικογένειά της και παράτησε την καριέρα της για να εκτελέσει το καθήκον της τόσα χρόνια· της αξίζουν εύσημα που εργάζεται σκληρά, αν όχι γιατί το αξίζει. Γιατί αποπέμπεται; Αν δεν μπορεί να σωθεί κάνοντας το καθήκον της με αυτόν τον τρόπο, τότε, αφού δεν υποφέρω τόσες κακουχίες και δεν πληρώνω τόσο μεγάλο τίμημα όσο εκείνη, δεν θα έπρεπε να αποκλειστώ κι εγώ;» Όταν είδε ότι είχα αναπτύξει αντιλήψεις, η Γουάνγκ Γιου συναναστράφηκε υπομονετικά μαζί μου, λέγοντας: «Εσύ βλέπεις απλώς την Τσιανγκ Μιν να ενεργεί επιφανειακά· δεν έχεις δει ποια ήταν ανέκαθεν η στάση της απέναντι στην αλήθεια. Σύμφωνα με την αξιολόγηση των αδελφών, όταν η Ζανγκ Μιν συναντούσε ζητήματα, ποτέ δεν αποδεχόταν τίποτα από τον Θεό και πάντα έδινε πολύ σημασία στους ανθρώπους και τα πράγματα. Οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστράφηκαν μαζί της και τη βοήθησαν πολλές φορές, αλλά αυτή δεν αποδεχόταν την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Δικαιολογούσε και υπερασπιζόταν τον εαυτό της, και μάλιστα ξεσπούσε στο καθήκον της». Και η επικεφαλής έδωσε ένα παράδειγμα, λέγοντας: «Μια φορά, η επιβλέπουσά της επεσήμανε στη Ζανγκ Μιν ένα από τα προβλήματά της στο πότισμα των νεοφερμένων. Η Ζανγκ Μιν δεν το αποδέχτηκε και σκέφτηκε ότι η επιβλέπουσα την είχε βάλει στο στόχαστρο. Έχασε την ψυχραιμία της και είπε: “Δεν μπορώ να κάνω πια αυτό το καθήκον. Βρες κάποιον άλλο να το κάνει!” Μετά έφυγε, ξεσπώντας σε κλάματα». Η επικεφαλής είπε ότι αυτές ήταν ανέκαθεν οι εκδηλώσεις της Ζανγκ Μιν, και ότι κάθε φορά που κάτι αφορούσε την περηφάνια και τη θέση της, έκανε σκηνή και κανείς δεν μπορούσε να τη συγκρατήσει. Περιόριζε ακόμα και την επιβλέπουσά της. Αυτές οι συμπεριφορές της, αναστάτωναν σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή και επηρέαζαν το έργο του ποτίσματος. Αν και η Ζανγκ Μιν έκανε το καθήκον της όλα αυτά τα χρόνια που πίστευε στον Θεό, δεν επιδίωκε καθόλου την αλήθεια, και όταν συναντούσε ζητήματα, δεν τα αποδεχόταν ποτέ από τον Θεό, δεν έκανε αυτοκριτική ούτε έπαιρνε νέα μαθήματα, που σήμαινε ότι ήταν μια δύσπιστη. Στη συνέχεια, η Γουάνγκ Γιου διάβασε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Το πρότυπο με το οποίο οι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους ανθρώπους βασίζεται στη συμπεριφορά τους. Όσοι έχουν καλή συμπεριφορά είναι δίκαιοι, ενώ όσοι έχουν αποτρόπαια συμπεριφορά είναι κακοί. Το πρότυπο, με το οποίο ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους βασίζεται στο κατά πόσο η ουσία τους υποτάσσεται σε Αυτόν ή όχι· όποιος υποτάσσεται στον Θεό είναι δίκαιος άνθρωπος, ενώ κάποιος που δεν υποτάσσεται είναι εχθρός και κακός, ανεξάρτητα από το αν η συμπεριφορά αυτού του ατόμου είναι καλή ή κακή, κι ανεξάρτητα από το αν όσα λέει είναι ορθά ή εσφαλμένα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Τότε συναναστράφηκε και είπε: «Οι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους με βάση τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους. Αν η συμπεριφορά κάποιου φαίνεται καλή, τότε είναι καλός άνθρωπος, και αν φαίνεται κακή, τότε είναι κακός. Ο Θεός εξετάζει τους ανθρώπους με βάση τη φύση-ουσία τους και τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια. Ο Θεός εξετάζει αν οι άνθρωποι μπορούν να υποταχθούν σε Αυτόν και στην αλήθεια, όχι πόσο φαίνονται να απαρνούνται, να υποφέρουν και να εργάζονται στην επιφάνεια». Μέσα από αυτήν τη συναναστροφή, αναλογίστηκα ότι λυπήθηκα τη Ζανγκ Μιν όταν αποπέμφθηκε, επειδή έβλεπα μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της. Είδα ότι μπόρεσε να εγκαταλείψει την οικογένειά της, να παρατήσει την καριέρα της, να υπομείνει βάσανα και να πληρώσει ένα τίμημα, και ότι όταν οι νεοφερμένοι αντιμετώπιζαν προβλήματα, δεν την πείραζε να αφιερώνει χρόνο για να συναναστραφεί μαζί τους, και έτσι πίστεψα ότι ήταν κάποια που επιδίωκε την αλήθεια. Ωστόσο, δεν εξέτασα αν μπορούσε να αποδεχτεί ή να υποταχθεί στην αλήθεια όταν συναντούσε ζητήματα ή τι αποτελέσματα είχε στο καθήκον της. Σκέφτηκα ότι οι απαιτήσεις του οίκου του Θεού απέναντί της ήταν πολύ σκληρές και ότι δεν έπρεπε να είχε αποπεμφθεί. Αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσα να διακρίνω ανθρώπους ή πράγματα, ότι ήμουν πολύ αδαής.

Αργότερα, όταν συναθροίστηκα με μια μικρή ομάδα, διαπίστωσα όσον αφορά την αποπομπή της Ζανγκ Μιν, ότι και κάποιοι αδελφοί και αδελφές είχαν την άποψη ότι «Πρέπει να παίρνει κανείς τα εύσημα επειδή εργάζεται σκληρά, αν όχι γιατί αξίζει». Στοχεύοντας σε αυτό το πρόβλημα, βρήκα πολλά χωρία από τα λόγια του Θεού να διαβάσω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Παύλος δεν επιδίωκε την αλήθεια. Πίστευε στον Θεό μόνο επειδή επιζητούσε ένα μέλλον και έναν προορισμό για τη σάρκα του. Το μόνο που επιζητούσε ήταν να κερδίσει ανταμοιβές και στέφανο. Ο Θεός είπε τόσα λόγια, τον πειθάρχησε, τον διαφώτισε και τον φώτισε τόσο πολύ, κι όμως αυτός δεν υποτάχθηκε στον Θεό και δεν αποδέχθηκε την αλήθεια. Πάντα επαναστατούσε εναντίον του Θεού και Του αντιστεκόταν, και στο τέλος έγινε αντίχριστος, καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε. Ο Παύλος είναι παράδειγμα προς αποφυγή. […] Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους πιστεύουν το εξής: “Ο Θεός δεν έπρεπε να φερθεί έτσι στον Παύλο. Ο Παύλος είχε κάνει τόσα και είχε υποφέρει τόσο πολύ. Επιπλέον, ήταν εξαιρετικά πιστός και αφοσιωμένος στον Θεό. Γιατί να του φερθεί έτσι ο Θεός;” Είναι σωστό να το λένε αυτό οι άνθρωποι; Συμφωνεί με την αλήθεια; Από ποια άποψη ήταν τόσο πιστός και αφοσιωμένος στον Θεό ο Παύλος; Δεν διαστρεβλώνουν τα γεγονότα; Ο Παύλος ήταν πιστός και αφοσιωμένος επειδή ήθελε να αποκτήσει ευλογίες για χάρη του. Είναι αυτό πίστη και αφοσίωση στον Θεό; Όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, όταν δεν διακρίνουν καθαρά την ουσία ενός προβλήματος και μιλάνε τυφλά με βάση τα αισθήματά τους, τότε δεν επαναστατούν εναντίον του Θεού και δεν Του αντιστέκονται; Δεν είναι έκπληξη το ότι όλοι λατρεύουν τον Παύλο! Αυτοί που ανήκουν στον Σατανά λατρεύουν πάντα τον Σατανά και μάλιστα μιλούν γι’ αυτόν με βάση τα αισθήματά τους. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν μπορεί να δείχνουν ότι έχουν απομακρυνθεί από τον Σατανά, αλλά παραμένουν συνδεδεμένοι μαζί του. Στην πραγματικότητα, όταν μιλούν για τον Σατανά, μιλούν και για τον εαυτό τους. Οι άνθρωποι συμπονούν τον Παύλο επειδή είναι σαν κι αυτόν και βρίσκονται στο ίδιο μονοπάτι μ’ αυτόν. Σύμφωνα με την κοινή λογική του ανθρώπου, ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε φερθεί έτσι στον Παύλο· αλλά αυτό που έκανε ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με την κοινή λογική του ανθρώπου. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού και είναι η αλήθεια. Αν κάποιος μιλήσει σύμφωνα με την κοινή λογική του ανθρώπου, μπορεί να πει το εξής: “Ακόμα κι αν ο Παύλος δεν πέτυχε πολλά, έκανε πολλή δουλειά και κατέβαλε πολλή προσπάθεια. Θα έπρεπε να είχε γλιτώσει μόνο και μόνο λόγω των βασάνων του τόσα χρόνια. Ακόμη και αν ήταν ένας απλός δουλευτής, αυτό θα έφτανε. Δεν θα έπρεπε να τιμωρηθεί ή να πάει στην κόλαση”. Αυτά είναι η κοινή λογική και τα αισθήματα του ανθρώπου, δεν είναι η αλήθεια. Ποια είναι η πιο αξιαγάπητη πτυχή του Θεού; Ότι δεν έχει την κοινή λογική του ανθρώπου. Όλα όσα κάνει συμφωνούν με την αλήθεια και την ουσία Του. Αποκαλύπτει μια δίκαιη διάθεση. Ο Θεός δεν λαμβάνει υπόψη Του τις υποκειμενικές επιθυμίες σου ούτε τα αντικειμενικά γεγονότα όσων έχεις κάνει. Ο Θεός προσδιορίζει και ορίζει τι άνθρωπος είσαι με βάση αυτά που κάνεις, αυτά που αποκαλύπτεις και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, και στη συνέχεια υιοθετεί απέναντί σου την πιο κατάλληλη στάση. Έτσι προέκυψε η έκβαση του Παύλου. Αν εξετάσουμε το θέμα του Παύλου, φαίνεται λες και Θεός δεν έχει αγάπη. Και ο Πέτρος και ο Παύλος ήταν δημιουργήματα, αλλά ενώ ο Θεός ενέκρινε και ευλόγησε τον Πέτρο, τον Παύλο τον εξέθεσε, τον ανέλυσε, τον έκρινε και τον καταδίκασε. Δεν βλέπεις την αγάπη του Θεού στον τρόπο με τον οποίο όρισε την έκβαση του Παύλου. Άρα, θα μπορούσες με βάση αυτό που συνέβη στον Παύλο, να πεις ότι ο Θεός δεν αγαπάει; Όχι, δεν θα μπορούσες, γιατί τον πειθάρχησε πολλές φορές, τον φώτισε, του έδωσε πολλές ευκαιρίες να μετανοήσει, αλλά ο Παύλος αρνιόταν πεισματικά και βάδιζε στο μονοπάτι της αντίστασης προς τον Θεό. Έτσι, στο τέλος, ο Θεός τον καταδίκασε και τον τιμώρησε» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο μέσω της κατανόησης της αλήθειας μπορεί κανείς να γνωρίσει τις πράξεις του Θεού). «Μερικοί άνθρωποι θα καταλήξουν να πουν: “Έχω κάνει τόσο έργο για Σένα, και παρότι ίσως να μην είχα καθόλου αξιόλογα επιτεύγματα, εξακολουθώ να είμαι επιμελής στις προσπάθειές μου. Δεν μπορείς να με αφήσεις να εισέλθω στον Παράδεισο και να γευτώ τον καρπό της ζωής;” Πρέπει να ξέρεις τι είδους ανθρώπους επιθυμώ· όσοι δεν είναι αγνοί δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στη βασιλεία, όσοι είναι ακάθαρτοι δεν επιτρέπεται να σπιλώσουν το ιερό έδαφος. Παρόλο που μπορεί να έχεις κάνει πολύ έργο και να έχεις εργαστεί εδώ και πολλά χρόνια, αν τελικά είσαι θλιβερά βρόμικος, τότε ο νόμος του Ουρανού δεν θα ανεχτεί την επιθυμία σου να εισέλθεις στη βασιλεία Μου! Από την ίδρυση του κόσμου μέχρι σήμερα, δεν έχω προσφέρει ποτέ εύκολη πρόσβαση στη βασιλεία Μου σε όσους προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά Μου. Αυτός είναι ένας ουράνιος κανόνας και κανείς δεν μπορεί να τον παραβιάσει! Πρέπει να αναζητήσεις τη ζωή. Σήμερα, αυτοί που θα οδηγηθούν στην τελείωση είναι το ίδιο είδος με τον Πέτρο: Είναι αυτοί που επιδιώκουν τις αλλαγές στη δική τους διάθεση και είναι πρόθυμοι να γίνουν μάρτυρες για τον Θεό και να εκπληρώσουν το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην τελείωση. Εάν αποβλέπεις μόνο στις ανταμοιβές και δεν προσπαθείς να αλλάξεις τη δική σου διάθεση ζωής, τότε όλες οι προσπάθειές σου θα είναι μάταιες —αυτή είναι μια αναλλοίωτη αλήθεια!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος). «Αποφασίζω τον προορισμό του κάθε ανθρώπου όχι με βάση την ηλικία, την ιεραρχία ή τον βαθμό στον οποίο υπέφερε, και λιγότερο απ’ όλα, τον βαθμό στον οποίο προκαλεί τον οίκτο, αλλά σύμφωνα με το αν κατέχει την αλήθεια. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μόνο αυτή. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι όλοι όσοι δεν ακολουθούν το θέλημα του Θεού θα τιμωρηθούν κι αυτοί. Αυτό είναι ένα αμετάβλητο γεγονός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προετοίμασε αρκετές καλές πράξεις για τον προορισμό σου). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και αγία. Η έκβαση ενός ατόμου και αν σωθεί ή όχι, δεν εξαρτάται από το πόσο έργο φαίνεται ότι κάνει ή πόσο φαίνεται ότι απαρνείται και δαπανά τον εαυτό του. Αυτό που είναι σημαντικό είναι αν αυτό το άτομο είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια ή όχι, και αν έχει αλλάξει ή όχι τη ζωή-διάθεσή του. Εάν επικεντρωθεί μόνο στη σκληρή δουλειά και δεν επιδιώκει να αλλάξει τη ζωή-διάθεσή του, τότε τελικά δεν θα είναι σε θέση να παραμείνει σταθερός και θα πρέπει να αποκλειστεί αργά ή γρήγορα. Ακριβώς όπως ο Παύλος κατά την Εποχή της Χάριτος. Εργάστηκε για πολλά χρόνια, υπέμεινε πολλά βάσανα, κέρδισε πολλούς ανθρώπους ενώ κήρυττε το ευαγγέλιο, και ίδρυσε πολλές εκκλησίες, αλλά δαπάνησε τον εαυτό του μόνο και μόνο για να κερδίσει ανταμοιβές και έναν στέφανο, και πρόθεσή του ήταν να κάνει συναλλαγές με τον Θεό. Επιπλέον, η φύση του Παύλου ήταν εξαιρετικά αλαζονική και υπεροπτική και δεν εκτιμούσε κανέναν. Μαρτυρούσε μάλιστα ότι ζούσε όπως ο Χριστός. Ο Παύλος βάδιζε στο μονοπάτι του αντίχριστου που αντιστέκεται στον Θεό, και στο τέλος προσέβαλε τη διάθεση του Θεού και γνώρισε την τιμωρία του Θεού. Μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, είδα το ζήτημα της Ζανγκ Μιν πιο καθαρά. Στο παρελθόν, πίστευα ότι η Ζανγκ Μιν εργαζόταν σκληρά, εγκατέλειψε την οικογένειά της και παράτησε την καριέρα της για να κάνει το καθήκον της, και ότι θα έπρεπε να πάρει τα εύσημα επειδή εργαζόταν σκληρά, αν όχι επειδή άξιζε, ή τουλάχιστον για το πόσο είχε εξαντληθεί, και ότι θα έπρεπε να της δοθεί άλλη μια ευκαιρία να μετανοήσει. Όταν εξέτασα, λοιπόν, ανέκαθεν τις εκδηλώσεις της, είδα ότι δεν αποδεχόταν καθόλου την αλήθεια και την αποστρεφόταν, και ότι κάθε φορά που συναντούσε ένα ζήτημα, το οποίο έθιγε την περηφάνια και τη θέση της, έκανε σκηνή. Όχι μόνο δεν δεχόταν τις υποδείξεις και τη βοήθεια των αδελφών, αλλά προκαλούσε προβλήματα χωρίς λόγο, έβριζε και έλεγε ανοησίες, και ξεσπούσε στο καθήκον της. Δεν έμοιαζε σε τίποτα με άτομο που πιστεύει στον Θεό. Όταν οι αδερφοί και οι αδερφές εξέθεσαν και επεσήμαναν τα προβλήματά της, νόμιζε ότι την ντρόπιαζαν επίτηδες, και μερικές φορές ένιωθε αδικημένη και αγνοούσε την επικεφαλής, με αποτέλεσμα η επικεφαλής να μην μπορεί να υλοποιήσει έργο. Η παρουσία της στην εκκλησία προκαλούσε αναστάτωση στους αδελφούς και τις αδελφές και στο έργο, και θα μπορούσε να ειπωθεί ότι τα μειονεκτήματα ξεπερνούσαν τα πλεονεκτήματα. Η αποπομπή της από την εκκλησία αποκάλυψε πλήρως τη δικαιοσύνη του Θεού. Ωστόσο, δεν είχα κρίνει αυτό το ζήτημα με βάση τις αλήθεια-αρχές. Όταν άκουσα ότι αποπέμφθηκε, παρεξήγησα τον Θεό και υπερασπίστηκα τη Ζανγκ Μιν. Είδα ότι δεν κατείχα την αλήθεια και δεν ήξερα πώς να διακρίνω τους ανθρώπους, και ότι μπορούσα να αντισταθώ στον Θεό ανά πάσα στιγμή.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. «Όσοι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα μπορεί γενικά να μη διαπράττουν καμία σοβαρή πράξη προδοσίας ή κακή πράξη, αλλά αμέσως μόλις θιγούν τα συμφέροντα, η φήμη ή η αξιοπρέπειά τους, ξεσπάνε αμέσως από οργή, κάνουν σκηνή, συμπεριφέρονται απείθαρχα και απειλούν μέχρι και να αυτοκτονήσουν. Για πείτε Μου, αν εμφανιστεί σε μια οικογένεια ένας τέτοιος παράλογος και άξεστος άνθρωπος χωρίς λογική, δεν θα υποφέρει ολόκληρη η οικογένεια; Το σπιτικό θα βυθιζόταν τότε στην αναταραχή, θα γέμιζε με κραυγές και ουρλιαχτά, κι έτσι θα ήταν ανυπόφορο να ζει κανείς εκεί. Ορισμένες εκκλησίες έχουν τέτοιους ανθρώπους· αν και μπορεί να μη φαίνονται όταν όλα είναι φυσιολογικά, ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να ξεσπάσουν και να αποκαλυφθούν. Στις κύριες εκδηλώσεις τέτοιων ανθρώπων περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι εκρήξεις θυμού, τα εξωφρενικά επιχειρήματα που αραδιάζουν και οι βρισιές σε δημόσιο χώρο. Έστω κι αν αυτές οι συμπεριφορές παρατηρούνται μόνο μία φορά τον μήνα ή κάθε έξι μήνες, προκαλούν μεγάλες ταραχές και δυσκολίες, επιφέροντας αναστάτωση σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στην εκκλησιαστική ζωή των περισσότερων ανθρώπων. Αν πράγματι επιβεβαιωθεί ότι κάποιος συγκαταλέγεται σ’ αυτήν την κατηγορία, τότε πρέπει να αντιμετωπίζεται και να αποπέμπεται έγκαιρα από την εκκλησία. Κάποιοι μπορεί να πουν: “Αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα κακό. Δεν μπορούμε να τους θεωρήσουμε κακούς ανθρώπους· πρέπει να δείξουμε ανεκτικότητα και υπομονή απέναντί τους”. Για πείτε Μου, θα ήταν καλό να μην αντιμετωπιστούν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι, δεν θα ήταν καλό.) Γιατί όχι; (Επειδή οι ενέργειές τους προκαλούν σημαντικά προβλήματα και δυσαρέσκεια στους περισσότερους ανθρώπους, ενώ προκαλούν και αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή.) Με βάση αυτήν την έκβαση, είναι ξεκάθαρο πως εκείνοι που διαταράσσουν την εκκλησιαστική ζωή, ακόμα κι αν δεν είναι κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι, δεν πρέπει να παραμένουν στην εκκλησία. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια, παρά την αποστρέφονται και, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό ή όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν πρόκειται να αποδεχτούν την αλήθεια. Μόλις κάνουν κάτι κακό και κλαδευτούν, ξεσπάνε και ξεστομίζουν ανοησίες. Ακόμα κι όταν κάποιος συναναστραφεί μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν την αποδέχονται. Δεν μπορεί κανείς να τους λογικέψει. Ακόμα κι όταν τους κάνω Εγώ συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, μπορεί εξωτερικά να σωπαίνουν, αλλά μέσα τους δεν την αποδέχονται. Όταν τους συμβαίνουν πραγματικές καταστάσεις, συνεχίζουν να κάνουν τα ίδια που έκαναν πάντα. Ούτε τα δικά Μου λόγια δεν ακούνε, άρα τις δικές σας συμβουλές θα τις αποδεχτούν ακόμα λιγότερο. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μη διαπράττουν σοβαρές κακές πράξεις, δεν αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Αν κοιτάξουμε τη φύση-ουσία τους, όχι μόνο δεν έχουν συνείδηση και λογική, αλλά είναι και παράλογοι, προκαλούν επίτηδες προβλήματα και δεν χαμπαριάζουν από λογική. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να φτάσουν στη σωτηρία του Θεού; Αποκλείεται! Όλοι όσοι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια είναι δύσπιστοι, είναι υπηρέτες του Σατανά. Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουν, ξεσπάνε, αραδιάζουν με επιμονή εξωφρενικά επιχειρήματα και δεν ακούνε την αλήθεια, όπως κι αν τους γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι παράλογοι και προκαλούν επίτηδες προβλήματα, είναι σκέτοι διάβολοι και κακά πνεύματα· είναι χειρότεροι κι από κτήνη! Είναι κλινικές περιπτώσεις με διαταραγμένη λογική και δεν θα είναι ποτέ ικανοί να μετανοήσουν αληθινά. Όσο περισσότερο παραμένουν στην εκκλησία, τόσο περισσότερες αντιλήψεις έχουν για τον Θεό, τόσο περισσότερες παράλογες απαιτήσεις προβάλλουν στον οίκο του Θεού, και τόσο περισσότερο αναστατώνουν και βλάπτουν την εκκλησιαστική ζωή. Αυτό επηρεάζει τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και την κανονική πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου. Προκαλούν τόση ζημιά στο έργο της εκκλησίας όση και οι κακοί άνθρωποι· θα πρέπει να αποπέμπονται από την εκκλησία όσο είναι νωρίς. Κάποιοι λένε: Δεν είναι απλώς λίγο απείθαρχοι; Αφού δεν φτάνουν στο σημείο να θεωρηθούν κακοί, δεν θα ήταν καλύτερα να τους αντιμετωπίσουμε με αγάπη; Αν τους κρατήσουμε, ίσως καταφέρουν να αλλάξουν και να σωθούν”. Σου λέω πως είναι αδύνατον! Δεν υπάρχει κανένα “ίσως”. Αυτοί οι άνθρωποι δεν γίνεται να σωθούν με τίποτα. Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια, πόσο μάλλον να την αποδεχτούν· δεν έχουν συνείδηση και λογική, το σκεπτικό τους δεν είναι κανονικό, ενώ τους λείπει ακόμα και η πιο στοιχειώδης κοινή λογική που απαιτείται για να συμπεριφέρεται κανείς. Είναι άνθρωποι με διαταραγμένη λογική. Ο Θεός δεν σώζει σε καμία περίπτωση τέτοιους ανθρώπους» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών», Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (26)]. Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι αν και οι άνθρωποι που προκαλούν προβλήματα χωρίς λόγο δεν κάνουν μεγάλο κακό, κάθε φορά που θίγονται τα δικά τους συμφέροντα, κάνουν σκηνή και εμπλέκονται σε ψευδείς συλλογισμούς. Ανεξάρτητα από το πώς κάποιος συναναστρέφεται την αλήθεια μαζί τους, δεν την αποδέχονται και αναστατώνουν σοβαρά την εκκλησιαστική ζωή. Επιπλέον, οι άνθρωποι που προκαλούν προβλήματα χωρίς λόγο δεν έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε την παραμικρή αλήθεια. Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Η Ζανγκ Μιν ήταν τέτοιος άνθρωπος. Όταν κάτι έθιγε τα συμφέροντά της, δημιουργούσε προβλήματα και έκανε σκηνή, φέρνοντας το χάος σε μια, κατά τα άλλα, τέλεια συνάθροιση. Ήταν αδύνατο οι άλλοι να ηρεμήσουν και να συναναστραφούν πάνω στα λόγια του Θεού. Αυτού του είδους οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται έγκαιρα για να διαφυλάσσεται η εκκλησιαστική ζωή. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που έχουν λίγη συνείδηση και λογική γνωρίζουν ότι η αποπομπή δεν είναι τυχαία, και γαληνεύουν τις καρδιές τους για να κάνουν αυτοκριτική σωστά και να πάρουν μαθήματα από αυτή. Αν και δεν το καταλαβαίνουν εκείνη τη στιγμή, τουλάχιστον δεν διαδίδουν τις αντιλήψεις τους ούτε εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους· άνθρωποι σαν αυτούς έχουν κάπως θεοφοβούμενη καρδιά και εξακολουθούν να έχουν την ευκαιρία να μετανοήσουν. Αλλά όταν η Ζανγκ Μιν συνάντησε αυτό το ζήτημα, δεν αναζήτησε την αλήθεια ούτε έκανε αυτοκριτική, μα αντιθέτως ήταν γεμάτη αντιλήψεις και παρανοήσεις απέναντι στον Θεό, τον οποίο έκρινε ως άδικο, και ρωτούσε μάλιστα γιατί έδινε σε άλλους μια ευκαιρία κι όχι σε εκείνη. Μετά την αποπομπή, εξακολουθούσε να μην κάνει αυτοκριτική. Ζητούσε τον λόγο και διαμαρτυρόταν εναντίον του Θεού, ενώ παράλληλα εξωτερίκευε τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτησή της, και διέδιδε τις αντιλήψεις της και παραπλανούσε τους ανθρώπους. Όταν είδε ότι δεν είχε την παραμικρή στάση μετάνοιας, η αποπομπή της ήταν πέρα για πέρα η δικαιοσύνη του Θεού!

Από αυτήν την εμπειρία, κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να διακρίνουμε την ουσία των ανθρώπων με βάση τα λόγια του Θεού. Η άποψη «Πρέπει να παίρνει κανείς τα εύσημα επειδή εργάζεται σκληρά, αν όχι γιατί αξίζει» ήταν μια πλάνη και δεν συνάδει με την αλήθεια. Όσοι δεν ξέρουν πώς να διακρίνουν τους άλλους με βάση τα λόγια του Θεού θα παραπλανηθούν και μάλιστα θα θεωρήσουν τους δύσπιστους και τους κακούς ανθρώπους ως αδελφούς κι αδελφές τους και θα τους υπερασπίζονται. Μόνο σύμφωνα με τα λόγια του Θεού βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα με ακρίβεια. Δεν λυπόμουν πλέον τη Ζανγκ Μιν επειδή είχε αποπεμφθεί, και ήμουν επίσης πιο προσεκτική με τον εαυτό μου, για να διασφαλίσω ότι όταν θα με κλάδευαν ή θα με έκριναν και θα με παίδευαν, θα μπορούσα να αναζητήσω την αλήθεια, να κάνω αυτοκριτική, και να πιστέψω πως ό,τι κάνει ο Θεός είναι δίκαιο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι μπόρεσα να αποκομίσω κάποια κέρδη μέσα από τα λόγια του Θεού.