Είμαι επόπτρια παραγωγής έργων βίντεο εδώ και πάνω από δύο χρόνια. Πριν από λίγο καιρό, λόγω των απαιτήσεων του έργου, η ομάδα μας χωρίστηκε σε δύο μικρότερες. Η αδερφή Λέιλα ήταν υπεύθυνη της μίας ομάδας και εγώ της άλλης. Παρόλο που η αδελφή Λέιλα μόλις είχε ξεκινήσει να επιβλέπει αυτό το έργο, πάντα έκανε καίριες προτάσεις για την παραγωγή βίντεο και συχνά καθοδηγούσε τους αδελφούς και τις αδελφές να ελέγχουν από κοινού τα έργα και να μαθαίνουν τεχνικές δεξιότητες. Αυτό δεν μου άρεσε και πολύ. Σκεφτόμουν: «Μ’ αυτόν τον ρυθμό θα προοδεύσουν σίγουρα γρήγορα και η ομάδα μου σύντομα θα αρχίσει να συγκρίνεται αρνητικά με τη δική τους». Ένιωσα να με κυριεύει ένα αίσθημα κρίσης και είπα στον εαυτό μου ότι έπρεπε να κάνω καλή δουλειά σε όλα ανεξαιρέτως τα βίντεο, για να μην υστερώ σε σχέση με τη Λέιλα και την ομάδα της. Εκείνη την περίοδο, φτιάχναμε ένα βίντεο τεχνικά απαιτητικό και μελετούσα προσεκτικά τις σχετικές δεξιότητες μαζί με άλλους αδελφούς και αδελφές. Όποτε συναντούσαμε δυσκολίες, προσευχόμουν στον Θεό και αναζητούσα λύσεις μαζί με όλους. Το βίντεο ολοκληρώθηκε έπειτα από πολλή σκληρή δουλειά, και οι αδελφοί και οι αδελφές που το είδαν είπαν ότι ήταν καλοφτιαγμένο. Αυτό ήταν ενθαρρυντικό, καθώς υποδήλωνε ότι ήμουν υπολογίσιμη δύναμη και πιο ικανή από τη Λέιλα και την ομάδα της. Έστειλα το βίντεο σε αδελφούς και αδελφές άλλων ομάδων και λίγες μέρες αργότερα ανταποκρίθηκαν λέγοντας ότι φαινόταν πολύ ζωντανό, και ρωτούσαν πώς βελτίωσα τις τεχνικές μου δεξιότητες. Χάρηκα πολύ με αυτό και σκέφτηκα: «Τώρα που όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν δει τι μπορώ να κάνω, είναι βέβαιο ότι θα με σέβονται και θα με θαυμάζουν». Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα χειριζόμουν όλα τα επόμενα βίντεο με τη μεγαλύτερη δυνατή επιμέλεια.

Μετά από αυτό, η Λέιλα και η ομάδα της είχαν κάποιες δυσκολίες με ένα βίντεο και ζήτησαν να τους βοηθήσω να τις επιλύσουν. Σκέφτηκα: «Αυτό το βίντεο είναι δική σας ευθύνη. Αν ξοδέψω χρόνο για την επίλυση αυτών των προβλημάτων, δεν θα πάρω τα εύσημα και επίσης θα καθυστερήσει το δικό μου έργο. Θα ήταν καλύτερα να αφιερώσω περισσότερη προσπάθεια στο βίντεο που έχω να κάνω εγώ, παρά να βοηθήσω εσάς να λύσετε τα προβλήματά σας». Έτσι, αποφάσισα να μην τους βοηθήσω. Αργότερα, η Λέιλα εξακολουθούσε να μην μπορεί να βρει λύση, οπότε στράφηκε ξανά σ’ εμένα. Είπε ότι είχαν δοκιμάσει διάφορες προσεγγίσεις, αλλά ανεπιτυχώς, και με ρώτησε πώς είχα αντιμετωπίσει παρόμοιες δυσκολίες στο παρελθόν. Σκέφτηκα: «Αν ξοδέψω χρόνο για τα προβλήματα της δικιάς σου ομάδας και τελικά κάνεις καλύτερη δουλειά από μένα, άραγε δεν θα νομίζουν όλοι ότι εσύ είσαι καλύτερη επικεφαλής ομάδας, παρόλο που μόλις τώρα ξεκίνησες; Θα φαινόμουν ανίκανη!» Με αυτές τις σκέψεις, της είπα, χωρίς να το πολυσκεφτώ, ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να βοηθήσω. Η Λέιλα δεν είχε άλλη επιλογή από το να συνεχίσει να εξετάζει μόνη της τις δυσκολίες. Στη συνέχεια, έστειλε ένα δείγμα του βίντεο στην ομαδική συνομιλία για να ελέγξουμε αν υπήρχαν προβλήματα. Δεν σκόπευα να απαντήσω, θεωρώντας ότι θα έχανα χρόνο βλέποντας το βίντεο. Ταυτόχρονα, όμως, ανησυχούσα ότι, αν δεν το έβλεπα, οι αδελφοί και οι αδελφές ίσως με έλεγαν αμελή στην επίβλεψη του έργου και ανεύθυνη ως επικεφαλής της ομάδας. Έτσι, άνοιξα απρόθυμα το αρχείο και παρακολούθησα το βίντεο. Βρήκα προβλήματα σε διάφορα σημεία, αλλά δεν τα μελέτησα προσεκτικά. Έπειτα, η Λέιλα έστειλε το βίντεο στην επικεφαλής, που επεσήμανε πάρα πολλά λάθη, οπότε το βίντεό τους έπρεπε να γίνει ξανά και να διορθωθεί. Ως αποτέλεσμα, καθυστέρησε η πρόοδος των εργασιών. Αργότερα, όταν η επικεφαλής ήρθε να εξετάσει μαζί μου το έργο, μου επισήμανε τα προβλήματά μου και είπε: «Όταν κάνουμε τα καθήκοντά μας στην εκκλησία, μοιράζουμε τη δουλειά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εργαζόμαστε ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον. Είσαι επικεφαλής ομάδας, οπότε πρέπει να σηκώνεις μεγαλύτερο βάρος. Η Λέιλα μόλις τώρα άρχισε να εργάζεται ως επικεφαλής ομάδας, οπότε θα πρέπει να ελέγχεις πιο προσεκτικά τα βίντεο που κάνει η ίδια και η ομάδα της, έτσι ώστε κάποια προβλήματα να λύνονται εκ των προτέρων». Συνειδητοποίησα, τότε, ότι δεν μπορούσα να αποποιηθώ την ευθύνη για αυτή την καθυστέρηση, καθώς ο εγωισμός μου έφταιγε γι’ αυτή, το ότι ασχολήθηκα μόνο με τη δική μου δουλειά και αρνήθηκα να συνεργαστώ με τη Λέιλα. Ωστόσο, δεν αναλογίστηκα και πολύ το θέμα. Όποτε έκανα βίντεο μετά από αυτό, η σκέψη μου ήταν θολή, και ένιωθα νωθρή και αποπροσανατολισμένη. Δεν μπορούσα να εντοπίσω τα προβλήματα στα καθήκοντα των αδελφών και δεν ήξερα καν τι να πω όταν προσευχόμουν. Συνειδητοποίησα ότι δεν βρισκόμουν στη σωστή κατάσταση και ότι ο Θεός μού έκρυβε το πρόσωπό Του. Έτσι, προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει για να κατανοήσω τον εαυτό μου.

Ένα βράδυ, προτού πάω για ύπνο, αναλογίστηκα την απόδοσή μου τον τελευταίο καιρό. Σκέφτηκα ότι ο Θεός εκθέτει τους αντίχριστους που νοιάζονται μόνο για το δικό τους έργο κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Βρήκα αυτό το εδάφιο με λόγια του Θεού: «Οι αντίχριστοι δεν έχουν συνείδηση, λογική ή ανθρώπινη φύση. Όχι μόνο αγνοούν τη ντροπή, αλλά έχουν κι ένα ακόμη χαρακτηριστικό: είναι ασυνήθιστα εγωιστές και ελεεινοί. Η κυριολεκτική έννοια του “να είναι κανείς εγωιστής και ελεεινός” τους δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί: Είναι τυφλοί σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα δικά τους συμφέροντα. Οτιδήποτε αφορά τα δικά τους συμφέροντα ελκύει πλήρως την προσοχή τους και θα υποφέρουν γι’ αυτό, θα πληρώσουν τίμημα, θ’ απορροφηθούν από αυτό και θ’ αφοσιωθούν σ’ αυτό. Για οτιδήποτε δεν σχετίζεται με τα δικά τους συμφέροντα θα κάνουν τα στραβά μάτια και δεν θα το προσέξουν. Οι άλλοι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν —τους αντίχριστους δεν τους νοιάζει αν κάποιος διαταράσσει ή αναστατώνει, κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Για να το θέσω με λεπτότητα, νοιάζονται μόνο για τις δικές τους υποθέσεις. Πιο ακριβές όμως είναι να πούμε ότι αυτό το είδος ανθρώπου είναι ελεεινό, ευτελές και ποταπό. Τους ορίζουμε ως “εγωιστές και ελεεινούς”. Πώς εκδηλώνεται ο εγωισμός των αντίχριστων και το ότι είναι ελεεινοί; Σε οτιδήποτε ωφελεί τη θέση ή τη φήμη τους, καταβάλλουν προσπάθειες να κάνουν ή να πουν ό,τι είναι απαραίτητο και υπομένουν πρόθυμα κάθε ταλαιπωρία. Αλλά όταν πρόκειται για έργο που οργανώνεται από τον οίκο του Θεού ή για έργο που ωφελεί την ανάπτυξη της ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού, το αγνοούν εντελώς. Ακόμα κι όταν οι κακοί άνθρωποι διαταράσσουν, αναστατώνουν και διαπράττουν κάθε είδους κακό, επηρεάζοντας έτσι σοβαρά το έργο της εκκλησίας, παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι, λες και δεν τους αφορά. Και αν κάποιος ανακαλύψει και αναφέρει τις κακές πράξεις ενός κακού ανθρώπου, λένε ότι δεν είδαν τίποτα και προσποιούνται άγνοια. […] Ανεξάρτητα από το τι έργο αναλαμβάνουν, οι αντίχριστοι δεν σκέφτονται ποτέ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εξετάζουν μόνο αν θα επηρεαστούν τα δικά τους συμφέροντα, σκέφτονται μόνο τη λίγη δουλειά που έχουν μπροστά τους και η οποία τους ωφελεί. Γι’ αυτόν, το πρωταρχικό έργο της εκκλησίας είναι απλώς κάτι που κάνουν στον ελεύθερό τους χρόνο. Δεν το παίρνουν καθόλου στα σοβαρά. Κουνιούνται μόνο όταν τους τσιγκλήσει κάποιος να ενεργήσουν, κάνουν μόνο αυτό που τους αρέσει και κάνουν έργο μόνο για χάρη της διατήρησης της δικής τους θέσης και δύναμης. Στα μάτια τους, οποιοδήποτε έργο οργανώνεται από τον οίκο του Θεού, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και η είσοδος στη ζωή του εκλεκτού λαού του Θεού δεν είναι σημαντικά. Όσες δυσκολίες κι αν έχουν οι άλλοι στο έργο τους, ό,τι θέματα κι αν έχουν εντοπίσει και τους τα αναφέρουν, όσο ειλικρινή κι αν είναι τα λόγια τους, οι αντίχριστοι δεν δίνουν σημασία, δεν συμμετέχουν, είναι σαν να μην έχει αυτό καμία σχέση μαζί τους. Όσο μεγάλα προβλήματα κι αν παρουσιάζονται στο έργο της εκκλησίας, είναι παντελώς αδιάφοροι. Ακόμη και όταν ένα πρόβλημα βρίσκεται ακριβώς μπροστά τους, το αντιμετωπίζουν μόνο επιφανειακά. Μόνον όταν κλαδευτούν απευθείας από τον Άνωθεν και τους δοθεί εντολή να ξεκαθαρίσουν κάποιο πρόβλημα, κάνουν απρόθυμα λίγο πραγματικό έργο και δίνουν στον Άνωθεν κάτι να δει. Αμέσως μετά, συνεχίζουν τη δική τους δουλειά. Όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, τα σημαντικά πράγματα του ευρύτερου πλαισίου, γι’ αυτά τα πράγματα είναι αδιάφοροι και τα αγνοούν. Παραμελούν ακόμη και τα προβλήματα που ανακαλύπτουν και δίνουν επιπόλαιες απαντήσεις ή τα μασάνε όταν τους ρωτάς για προβλήματα, αντιμετωπίζοντάς τα μόνο με μεγάλη απροθυμία. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Επιπλέον, ανεξάρτητα από το καθήκον που κάνουν οι αντίχριστοι, το μόνο που σκέφτονται είναι εάν θα τους δώσει τη δυνατότητα να βρεθούν στο επίκεντρο. Εφόσον ενισχύει τη φήμη τους, στύβουν το μυαλό τους να βρουν έναν τρόπο να μάθουν πώς να το κάνουν, να το πραγματοποιήσουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα τους κάνει να ξεχωρίσουν. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν ή τι σκέφτονται, ενδιαφέρονται μόνο για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, ανταγωνίζονται μόνο για το ποιος είναι σε υψηλότερη ή χαμηλότερη θέση, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, ποιος έχει τη μεγαλύτερη φήμη. Τους ενδιαφέρει μόνο πόσοι τους λατρεύουν και τους θαυμάζουν, πόσοι τους υπακούν και πόσους ακόλουθους έχουν. Ποτέ δεν συναναστρέφονται την αλήθεια ούτε επιλύουν πραγματικά προβλήματα. Ποτέ δεν εξετάζουν πώς να πράττουν σύμφωνα με τις αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους, ούτε αναλογίζονται εάν είναι αφοσιωμένοι, εάν έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους, εάν υπάρξουν αποκλίσεις στο έργο τους, ή εάν υπάρχουν προβλήματα, πόσο μάλλον αναλογίζονται τι ζητά ο Θεός και ποιες είναι οι προθέσεις Του. Δεν δίνουν την παραμικρή σημασία σε όλα αυτά τα πράγματα. Βάζουν μόνο κάτω το κεφάλι και πράττουν για χάρη της φήμης, της θέσης και του κέρδους, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Αυτή είναι εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί, έτσι δεν είναι; Εκθέτει πλήρως το πώς η καρδιά τους βρίθει με τις δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Οτιδήποτε κάνουν διέπεται από τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Ό,τι κι αν κάνουν, κίνητρο και πηγή είναι οι δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Αυτή είναι η αρχετυπική εκδήλωση του ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος πρώτο)]. Ο Θεός εκθέτει τους αντίχριστους ως εξαιρετικά εγωιστές. Για θέματα που σχετίζονται με τα δικά τους συμφέροντα ή που τους επιτρέπουν να ξεχωρίσουν, εργάζονται με επιμέλεια και χαρά, ανεξάρτητα από το τίμημα που πρέπει να πληρώσουν κι απ’ το πόσο πρέπει να υποφέρουν. Αλλά αν κάτι δεν σχετίζεται με τα συμφέροντά τους, απλώς το αγνοούν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν θα είναι πρόθυμοι να δώσουν την προσοχή τους σ’ αυτό, όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν οι άλλοι ή όσο μεγάλη κι αν είναι η απώλεια για το έργο της εκκλησίας. Ό,τι κάνουν το κάνουν για χάρη της προσωπικής τους φήμης και της θέσης τους, και δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τα συμφέροντα της εκκλησίας. Συνειδητοποίησα τότε ότι με τέτοιον τρόπο συμπεριφερόμουν κι εγώ. Αφού η ομάδα μας χωρίστηκε στα δύο, είδα ότι η Λέιλα σημείωνε ταχεία πρόοδο και κουβαλούσε φορτίο στα καθήκοντά της. Φοβόμουν μήπως με ξεπερνούσε, κι έτσι δεν ήθελα να τη βοηθήσω όταν αντιμετώπισε δυσκολίες και μου ζήτησε βοήθεια. Θεώρησα ότι αυτό δεν ήταν μες στις βασικές μου αρμοδιότητες και ότι, αν τη βοηθούσα, θα ξόδευα χρόνο και ενέργεια. Και επιπλέον, αν το βίντεο έβγαινε καλό, η σκληρή μου δουλειά θα περνούσε απαρατήρητη. Αντ’ αυτού, οι άλλοι θα θεωρούσαν ότι η Λέιλα ήταν στο ίδιο επίπεδο μ’ εμένα, παρόλο που μόλις είχε ξεκινήσει ως επικεφαλής ομάδας. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα μπορούσα να αναδείξω τον εαυτό μου. Στη συνέχεια, όταν η Λέιλα μου ζήτησε να ελέγξω το βίντεό τους και να τους δώσω προτάσεις, δεν ήθελα να ασχοληθώ. Δεν ήθελα να ξοδέψω χρόνο και ενέργεια για να το παρακολουθήσω. Τελικά το παρακολούθησα, αλλά με δυσφορία, για τυπικούς λόγους, επειδή φοβόμουν μήπως οι άλλοι με θεωρήσουν ανεύθυνη. Εξαιτίας αυτού, το βίντεο —που ήταν γεμάτο προβλήματα— έπρεπε να γίνει απ’ την αρχή. Αν απλώς είχα προσπαθήσει λίγο παραπάνω, μπορεί να είχα ανακαλύψει και διορθώσει νωρίτερα αυτά τα προβλήματα. Αλλά επειδή ήμουν υπερβολικά εγωίστρια και σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα, το έργο της εκκλησίας καθυστέρησε. Και μόνο που το σκεφτόμουν αυτό ένιωθα απίστευτες ενοχές. Η εκκλησία με είχε ορίσει επικεφαλής ομάδας, οπότε έπρεπε να είχα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μου και να είχα δείξει προθυμία για την επίλυση διαφόρων δυσκολιών και προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι αδελφοί και οι αδελφές στα καθήκοντά τους. Όμως δεν με ένοιαζαν καθόλου οι προθέσεις του Θεού. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν αν έβγαιναν καλά τα βίντεο για τα οποία ήμουν υπεύθυνη και αν μπορούσα να κάνω κι άλλους ανθρώπους να με θαυμάσουν. Όταν η Λέιλα συνάντησε δυσκολίες, προφανώς είχα κάποιες ιδέες για το πώς να τις επιλύσει, αλλά εγώ δεν βοήθησα καθόλου. Σκέφτηκα μάλιστα με κακία: «Είναι καλό που συνάντησαν δυσκολίες. Αν το αποτέλεσμά τους είναι ανεπαρκές, απλώς θα φανώ εγώ καλύτερη. Οι αδελφοί και οι αδελφές θα πιστέψουν ότι είμαι η ραχοκοκαλιά της ομάδας μας κι ότι δεν μπορούν χωρίς εμένα». Ο τρόπος που σκεφτόμουν και ενεργούσα ήταν πραγματικά ποταπός! Αργότερα, άκουσα κάποιες αδελφές που ξανακοίταζαν το έργο τους, να λένε πράγματα όπως, «Αυτό το βίντεο δεν έχει γίνει πολύ καλά, έχω κάπως αρνητική εικόνα. Νομίζω ότι δεν έχω το απαιτούμενο επίπεδο γι’ αυτό το καθήκον». Αυτό με στεναχώρησε και ενίσχυσε αυτό που ένιωθα για το πόσο εγωίστρια υπήρξα. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν η φήμη και η θέση μου. Γνώριζα πολύ καλά ότι μόλις είχαν αρχίσει να ασκούνται και ότι χρειάζονταν βοήθεια και συνεργασία. Αλλά εγώ έμεινα απλώς με σταυρωμένα τα χέρια, χωρίς ούτε ίχνος αγάπης. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι μου έλειπε η ανθρώπινη φύση. Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τόσο ποταπό και άθλιο;

Σε μια συνάθροιση, άκουσα έναν αδελφό να μοιράζεται μια εμπειρία του και διαπίστωσα ότι ωφελήθηκα στ’ αλήθεια από αυτήν. Στην εμπειρία του υπήρχε ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού που μου άφησε πολύ βαθιά εντύπωση. Τα λόγια του Θεού λένε: «Με βάση ποιο πρότυπο κρίνονται ως καλές ή κακές οι πράξεις και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου; Αυτό εξαρτάται απ’ το αν μέσα στις σκέψεις, τις αποκαλύψεις και τις ενέργειές του διαθέτει τη μαρτυρία του πώς να κάνει πράξη την αλήθεια και πώς να βιώνει την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν έχεις αυτήν την πραγματικότητα ή δεν το βιώνεις αυτό, τότε είσαι αδιαμφισβήτητα κακοποιός. Ποια είναι η άποψη του Θεού για τους κακοποιούς; Ο Θεός δεν βλέπει τις σκέψεις και τις εξωτερικές πράξεις σου ως μάρτυρες για Εκείνον, ούτε θεωρεί ότι ταπεινώνουν και νικούν τον Σατανά· αντιθέτως, ντροπιάζουν τον ίδιο και είναι γεμάτες με τα σημάδια της ατίμωσης που Του προκαλέσατε. Δεν καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, δεν δαπανάς τον εαυτό σου γι’ Αυτόν ούτε εκπληρώνεις τις ευθύνες σου και τις υποχρεώσεις σου απέναντί Του· αντιθέτως, ενεργείς για χάρη του εαυτού σου. Τι υπονοεί η φράση “για χάρη του εαυτού σου”; Για την ακρίβεια, σημαίνει για χάρη του Σατανά. Άρα, στο τέλος ο Θεός θα πει: “φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν”. Στα μάτια του Θεού, οι ενέργειές σου δεν θα θεωρηθούν καλές πράξεις, αλλά κακές. Όχι μόνο δεν θα τις εγκρίνει ο Θεός, αλλά θα τις καταδικάσει. Τι ελπίζει να κερδίσει κάποιος από μια τέτοια πίστη στον Θεό; Δεν θα καταλήξει, τελικά, στο κενό μια τέτοια πίστη;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Από τα λόγια του Θεού μπόρεσα να καταλάβω ότι Εκείνος δεν κοιτάει πόσα καθήκοντα έχει αναλάβει κάποιος ή πόσο τον εγκωμιάζουν οι άλλοι. Αυτό που κοιτάει, ωστόσο, είναι αν κάποιος, στις σκέψεις του, στις εκφράσεις ή στις δράσεις του διαθέτει τη μαρτυρία ότι ασκείται με ειλικρίνεια όταν κάνει το καθήκον του. Έτσι κρίνει ο Θεός αν όσα κάνει κάποιος είναι καλά ή κακά. Ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τις καρδιές των ανθρώπων και αν κάποιος κάνει το καθήκον του χωρίς πρόθεση να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό και να ικανοποιήσει τον Θεό, κι αντ’ αυτού βλάπτει το έργο της εκκλησίας για να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα, τότε όσο μεγάλο τίμημα και να πληρώσει, στα μάτια του Θεού εξακολουθεί να κάνει κακό. Πάντα ένιωθα ότι ήμουν ευσυνείδητη και υπεύθυνη ως προς το καθήκον μου, και ότι δεν ήμουν και τόσο κακή. Αναλογιζόμενη τη συμπεριφορά μου υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, ωστόσο, είδα ότι παρόλο που έβαζα τα δυνατά μου και ήμουν σχολαστική στο έργο για το οποίο ήμουν εγώ υπεύθυνη, είχα την κρυφή πρόθεση να καταλάβω μια θέση μέσα στις καρδιές των αδελφών μου, την πρόθεση να κάνω τους άλλους να πιστεύουν ότι εγώ ήμουν η ραχοκοκαλιά της ομάδας και ότι δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν χωρίς εμένα. Ακόμη και όταν η Λέιλα αντιμετώπισε δυσκολίες και αδυνατούσε να προχωρήσει στο έργο της, δεν ανησύχησα καθόλου. Αντιθέτως, χάρηκα που αντιμετώπιζε δυσκολίες, καθώς ένιωθα ότι αυτό θα βοηθούσε εμένα να ξεχωρίσω. Κάνοντας το καθήκον μου με τόσο ποταπές προθέσεις, έκανα κακό και με καταδίκαζε ο Θεός. Αν δεν μετανοούσα, τελικά ο Θεός θα με απέκλειε, ακόμα κι αν έκανα πολύ έργο και πλήρωνα βαρύ τίμημα. Αυτή η σκέψη με τρόμαξε και ένιωσα ότι βρισκόμουν σε μεγάλο κίνδυνο. Προσευχήθηκα στον Θεό, αποφασίζοντας ότι δεν θα ζούσα πλέον με βάση τη διεφθαρμένη μου διάθεση και ότι αν μου συνέβαινε κάτι παρόμοιο στο μέλλον, έπρεπε να εξετάσω το έργο της εκκλησίας συνολικά και να διαφυλάξω τα συμφέροντά της.

Στη συνέχεια, βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης στα λόγια του Θεού. Ο Θεός λέει: «Όσο βαθιά ή επιφανειακά κι αν κατανοούν την αλήθεια όσοι εκτελούν κάποιο καθήκον, ο πιο απλός τρόπος να κάνουν πράξη την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε όλες τις περιπτώσεις και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες, τις προσωπικές τους προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση τους. Το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς είναι να βάλει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα. Εάν κάποιος που εκτελεί ένα καθήκον δεν μπορεί να κάνει ούτε καν αυτό, τότε πώς μπορεί να πει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του; Δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος αυτό. Πρέπει πρώτα να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του και να λαμβάνεις υπόψη το έργο της εκκλησίας. Αυτά να τα έχεις ως προτεραιότητα· μόνο τότε μπορείς να σκεφτείς πόσο σταθερή είναι η θέση σου ή πώς σε βλέπουν οι άλλοι. Δεν νομίζετε ότι γίνεται λίγο πιο εύκολο όταν το διαχωρίζετε σε δύο στάδια και κάνετε ορισμένους συμβιβασμούς; Εάν ασκηθείς έτσι για λίγο, θα καταλάβεις ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να ικανοποιήσεις τον Θεό. Επιπλέον, θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και το καθήκον σου, και να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, προθέσεις και κίνητρα. Θα πρέπει να υπολογίζεις τις προθέσεις του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου Του, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που έχεις να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα καταλάβεις ότι είναι καλή αυτή η συμπεριφορά. Αν συμπεριφέρεσαι έτσι, ζεις ανοιχτά και ειλικρινά, και δεν είσαι ευτελής ή ελεεινός· ζεις δίκαια και έντιμα και δεν είσαι ποταπός, ευτελής και άχρηστος. Θα καταλάβεις ότι έτσι πρέπει να ενεργεί κάποιος και αυτήν την εικόνα θα πρέπει να βιώνει. Η επιθυμία σου να ικανοποιήσεις τα προσωπικά σου συμφέροντα θα γίνεται σιγά σιγά όλο και μικρότερη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι για να κάνει κάποιος καλά το καθήκον του, πρέπει να παραμερίσει τις προσωπικές του προθέσεις, τα κίνητρα, την υπερηφάνεια και τη θέση του, και πρέπει να βάζει πάντα σε προτεραιότητα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Μετά από αυτό, έπραττα συνειδητά το καθήκον μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, και σταμάτησα να είμαι εγωίστρια και ποταπή, καθώς και να σκέφτομαι μόνο τη δική μου φήμη και θέση. Μία φορά, η Λέιλα αντιμετώπισε μια δυσκολία όταν έφτιαχνε ένα βίντεο και ήθελε να ρίξω μια ματιά στο πώς να το επιλύσει. Ήμουν κάπως διστακτική και σκέφτηκα: «Δεν έχω τελειώσει ακόμη το βίντεο που έχω εγώ να κάνω. Αν τη βοηθήσω να λύσει το πρόβλημά της, θα επηρεαστεί η πρόοδος του έργου μου; Άραγε, αν τελικά δεν μπορέσω να το ολοκληρώσω εγκαίρως, θα πουν οι άλλοι ότι είμαι αναποτελεσματική, παρόλο που είμαι επικεφαλής ομάδας;» Συνειδητοποίησα ότι ζούσα πάλι με βάση τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Θυμήθηκα την υπόσχεση που είχα δώσει στον Θεό —ότι θα εξέταζα το έργο της εκκλησίας συνολικά και δεν θα ασχολούμουν μόνο με το δικό μου έργο— και προσευχήθηκα σε Εκείνον, πρόθυμη να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα, να παραμερίσω τα συμφέροντά μου και να βοηθήσω με αφοσίωση τη Λέιλα. Παρακολούθησα το βίντεο με προσοχή, σημείωσα τα προβλήματα και στη συνέχεια επισκέφθηκα τη Λέιλα και την ομάδα της για να προσφέρω καθοδήγηση επιτόπου. Η Λέιλα είπε ότι η συνεργασία μου της είχε ανοίξει ένα μονοπάτι και ένιωσα τεράστια γαλήνη στην καρδιά μου. Αρχικά, πίστευα ότι αν τους βοηθούσα, θα καθυστερούσε η δουλειά μου, αλλά τελικά δεν υπήρξε καμία καθυστέρηση. Το έργο προχώρησε και για τις δύο ομάδες πιο αποδοτικά από ποτέ και ολοκληρώθηκε με επιτυχία μέσα σε έναν μήνα. Μετά από αυτό, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μού ζητούσαν βοήθεια όπου δυσκολεύονταν, δεν αρνιόμουν πλέον. Αντιθέτως, τους βοηθούσα με όλες μου τις δυνάμεις. Παρόλο που ξόδευα περισσότερο χρόνο και κόπο για να ελέγχω και να κάνω υποδείξεις, αισθανόμουν γαλήνια που ασκούμουν με αυτόν τον τρόπο.

Αργότερα, έκανα λίγη αυτοκριτική και αναρωτήθηκα γιατί σε θέματα δικού μου συμφέροντος έδειχνα τέτοιο φιλότιμο, αλλά όταν κάτι δεν είχε να κάνει με τα συμφέροντά μου, δεν συνεργαζόμουν. Ποια ακριβώς ήταν η πηγή αυτού του προβλήματος; Είδα μερικά από τα λόγια του Θεού: «Για να προστατέψουν τη δική τους ματαιοδοξία και περηφάνια, αλλά και για να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους, κάποιοι άνθρωποι ευχαρίστως βοηθούν τους άλλους και θυσιάζονται για τους φίλους τους με οποιοδήποτε κόστος. Μα όταν χρειάζεται να προστατέψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, οι καλές προθέσεις τους χάνονται, εξανεμίζονται. Όταν θα έπρεπε να κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν την κάνουν καθόλου πράξη. Τι συμβαίνει; Για να προστατέψουν τη δική τους αξιοπρέπεια και περηφάνια, είναι πρόθυμοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα και να υπομείνουν κάθε μαρτύριο. Αλλά όταν χρειάζεται να κάνουν αληθινό έργο και να χειριστούν πρακτικά ζητήματα, να διαφυλάξουν το έργο της εκκλησίας και τα θετικά πράγματα, καθώς και να προστατέψουν και να μεριμνήσουν για τον εκλεκτό λαό του Θεού, γιατί δεν έχουν πλέον τη δύναμη να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα και να υπομείνουν οποιοδήποτε μαρτύριο; Αυτό είναι αδιανόητο. Στην πραγματικότητα, έχουν ένα είδος διάθεσης που αποστρέφεται την αλήθεια. Γιατί λέω ότι η διάθεσή τους αποστρέφεται την αλήθεια; Επειδή, κάθε φορά που κάτι αφορά την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό, την άσκηση της αλήθειας, την προστασία του εκλεκτού λαού του Θεού, τον αγώνα κατά των μηχανορραφιών του Σατανά ή την προστασία του έργου της εκκλησίας, τρέπονται σε φυγή και κρύβονται και δεν επιλαμβάνονται τυχόν αναγκαίων υποθέσεων. Πού είναι ο ηρωισμός τους και το πνεύμα υπομονής των δεινών; Πού τα εφαρμόζουν αυτά τα πράγματα; Αυτό μπορεί εύκολα να το καταλάβει κανείς. Ακόμη κι αν κάποιος τους επικρίνει, λέγοντας ότι δεν θα έπρεπε να είναι τόσο εγωιστές και ευτελείς και να προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλά ότι θα έπρεπε να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας, ούτε που τους νοιάζει. Λένε μέσα τους: “Εγώ δεν τα κάνω αυτά, δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα. Τι όφελος θα είχε για την επιδίωξή μου για φήμη, κέρδος και θέση το να ενεργήσω κατ’ αυτόν τον τρόπο;” Δεν είναι άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια. Αρέσκονται μόνο στο να επιδιώκουν φήμη, κέρδος και θέση και δεν κάνουν καθόλου το έργο που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός. Έτσι, όταν τους χρειάζονται για να κάνουν το έργο της εκκλησίας, επιλέγουν απλώς να τραπούν σε φυγή. Αυτό σημαίνει ότι μέσα τους δεν τους αρέσουν τα θετικά πράγματα και δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια. Αυτό αποτελεί σαφή εκδήλωση του ότι αποστρέφονται την αλήθεια. Μόνο εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια και κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα μπορούν να βγουν μπροστά όταν απαιτείται από το έργο του οίκου του Θεού και από τους εκλεκτούς Του· μόνο αυτοί μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους, με γενναιότητα και δέσμευση απέναντι στο καθήκον, για να μαρτυρήσουν στον Θεό και να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια, καθοδηγώντας τους εκλεκτούς του Θεού στο σωστό μονοπάτι, επιτρέποντάς τους να επιτύχουν υποταγή στο έργο του Θεού. Μόνο αυτό αποτελεί στάση ευθύνης και εκδήλωση του ότι υπολογίζουν τις προθέσεις του Θεού. Αν δεν έχετε αυτήν τη στάση και όλο είστε απρόσεκτοι στον χειρισμό των πραγμάτων και σκέφτεστε: “Θα κάνω τα πράγματα μέσα στο πλαίσιο του καθήκοντός μου, μα δεν νοιάζομαι για κανέναν άλλον. Αν με ρωτήσεις κάτι, θα σου απαντήσω —αν έχω όρεξη. Αλλιώς, δεν θα απαντήσω. Αυτή είναι η στάση μου”, τότε αυτό είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης, έτσι δεν είναι; Όταν κάποιος προστατεύει μόνο τη θέση, τη φήμη του και την περηφάνια του, όταν προστατεύει μόνο τα πράγματα που σχετίζονται με τα δικά του συμφέροντα, προστατεύει έτσι έναν δίκαιο σκοπό; Προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Πίσω από αυτά τα τιποτένια, εγωιστικά κίνητρα βρίσκεται η διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Όταν ο Θεός βλέπει ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, συγκεκριμένα ελαττώματα και διεφθαρμένες διαθέσεις ή ουσία που Του εναντιώνεται, τότε δεν Τον απωθούν και δεν τους κρατά μακριά Του. Δεν είναι αυτή η πρόθεση του Θεού και ούτε η στάση Του απέναντι στον άνθρωπο. Ο Θεός δεν απεχθάνεται όσους έχουν χαμηλό επίπεδο. Δεν απεχθάνεται την ανοησία τους ούτε το γεγονός ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Τι είναι αυτό που απεχθάνεται ο Θεός στους ανθρώπους πιο πολύ απ’ όλα; Όταν αποστρέφονται την αλήθεια. Αν αποστρέφεσαι την αλήθεια, τότε μόνο και μόνο λόγω αυτού, ο Θεός δεν πρόκειται να δει ποτέ κάτι ευχάριστο σ’ εσένα. Αυτό είναι απαράβατο. Αν αποστρέφεσαι την αλήθεια, αν δεν αγαπάς την αλήθεια, αν η στάση σου απέναντι σ’ αυτήν είναι αδιάφορη, περιφρονητική κι αλαζονική, ή ακόμα κι αν η αλήθεια σε απωθεί, της αντιστέκεσαι και την απορρίπτεις, αν φέρεσαι έτσι, τότε ο Θεός θα αηδιάσει πραγματικά μαζί σου και θα βρεθείς σε αδιέξοδο, δεν θα έχεις καμία πιθανότητα να σωθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για την ορθή εκπλήρωση του καθήκοντος, είναι κρίσιμης σημασίας η κατανόηση της αλήθειας). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν διαφυλάσσουν τα συμφέροντα της εκκλησίας, όσοι προστατεύουν πάντοτε την προσωπική τους φήμη και θέση, και όσοι κάνουν με προθυμία ό,τι εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα και τους κάνει να ξεχωρίζουν, ενώ παράλληλα αγνοούν και απορρίπτουν ό,τι δεν τους ωφελεί, είναι άνθρωποι με σατανική διάθεση που αποστρέφεται την αλήθεια. Όσο επιμελής κι αν είναι ένας τέτοιος άνθρωπος τα θέματα που αφορούν τα συμφέροντά του, όποιο τίμημα κι αν πληρώνει ή όσο εντυπωσιακά κι αν είναι τα αποτελέσματα του έργου του, η πρόθεσή του είναι πάντα να ικανοποιεί την ανάγκη του για φήμη και τη θέση. Όταν πρόκειται για τα συμφέροντα της εκκλησίας, γνωρίζει ξεκάθαρα την αλήθεια, αλλά δεν την κάνει πράξη και δεν υποστηρίζει καθόλου το έργο της εκκλησίας. Όταν το αναλογίστηκα, συνειδητοποίησα ότι έκανα το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο. Ήμουν διατεθειμένη να κάνω προσπάθεια και να πληρώσω τίμημα, αρκεί να κατάφερνα να ξεχωρίσω και να φαίνομαι καλή. Ακόμα και μπροστά στις δυσκολίες παρέμενα απτόητη και έδινα απλώς τον καλύτερό μου εαυτό για να πετύχω αποτελέσματα. Μόλις, όμως, κατάλαβα ότι κάνοντας καλά το έργο ούτε θα ξεχώριζα ούτε θα ωφελούμουν προσωπικά, το απέφευγα. Δεν ανησύχησα ούτε όταν είδα το έργο της εκκλησίας να έχει απώλειες. Αποκάλυπτα τη σατανική διάθεση να αποστρέφομαι την αλήθεια! Από όλα τα χρόνια που πιστεύω και με όλα τα λόγια του Θεού που είχα διαβάσει, ήξερα δογματικά πως ως δημιουργημένο ον έπρεπε να εκπληρώσω το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη και ότι έπρεπε να βάζω πάντα σε προτεραιότητα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Προσευχόμουν συχνά στον Θεό, λέγοντας ότι θα έκανα το καθήκον μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να ανταποδώσω την αγάπη Του. Αλλά όταν αντιμετώπισα μια αληθινή κατάσταση, επέλεξα να ικανοποιήσω τις εγωιστικές μου επιθυμίες αντί να προστατεύσω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Πάντα έβαζα τη φήμη και τη θέση μου πάνω από τα συμφέροντα της εκκλησίας. Πόσο κακό εκ μέρους μου! Αν δεν αντιμετώπιζα τη σατανική μου διάθεση να αποστρέφομαι την αλήθεια, τότε δεν θα πετύχαινα ποτέ αλλαγή στη ζωή-διάθεσή μου, και ούτε φυσικά θα έφτανα στη σωτηρία, όσα χρόνια κι αν συνέχιζα να πιστεύω στον Θεό. Με αυτήν τη σκέψη, συνειδητοποίησα πόσο θανάσιμη ήταν αυτή η διάθεσή μου. Προσευχήθηκα στον Θεό, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει ώστε να αποτινάξω τα δεσμά αυτής της διεφθαρμένης διάθεσης.

Λίγο αργότερα, διάβασα ακόμα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Στον οίκο του Θεού, όλοι όσοι επιδιώκουν την αλήθεια είναι ενωμένοι ενώπιον του Θεού, όχι διχασμένοι. Όλοι εργάζονται προς έναν κοινό στόχο: να εκπληρώνουν το καθήκον τους, να κάνουν το έργο που τους αναλογεί, να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να πράττουν όπως απαιτεί ο Θεός και να ικανοποιούν τις προθέσεις Του. Αν ο σκοπός σου δεν είναι για χάρη αυτού, αλλά για χάρη του εαυτού σου, για χάρη της ικανοποίησης των εγωιστικών σου επιθυμιών, τότε αυτό αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Στον οίκο του Θεού, τα καθήκοντα γίνονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, ενώ οι πράξεις των άπιστων διέπονται από τις σατανικές τους διαθέσεις. Πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικά μονοπάτια. Οι άπιστοι διατηρούν τη δική τους στρατηγική, ο καθένας με τους δικούς του στόχους και τα δικά του σχέδια, με τον καθένα να ζει για τα δικά του συμφέροντα. Γι’ αυτό όλοι παλεύουν για το δικό τους όφελος και είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν έστω και το ελάχιστο από όσα κερδίζουν. Είναι διχασμένοι, όχι ενωμένοι, επειδή δεν επιδιώκουν έναν κοινό στόχο. Η πρόθεση και η φύση που διέπουν τις πράξεις τους είναι οι ίδιες. Όλοι ενεργούν για τον εαυτό τους. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν βασιλεύει η αλήθεια, αυτό που βασιλεύει και κρατά τα ηνία είναι μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Ελέγχονται από τη διεφθαρμένη σατανική τους διάθεση και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, και έτσι βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία. Στον οίκο του Θεού, αν οι αρχές, οι μέθοδοι, το κίνητρο και η αφετηρία των πράξεών σας δεν διέφεραν από εκείνες των άπιστων, αν και οι δικές σας πράξεις υπόκειντο στα παιχνιδάκια, τον έλεγχο και τη χειραγώγηση μιας διεφθαρμένης σατανικής διάθεσης, και αν η αφετηρία των πράξεών σας ήταν τα συμφέροντα, η φήμη, η υπερηφάνεια και το κύρος σας, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σας δεν θα διέφερε από τον τρόπο που πράττουν οι άπιστοι. Εάν επιδιώκετε την αλήθεια, θα πρέπει να αλλάξετε τον τρόπο που ενεργείτε. Θα πρέπει να εγκαταλείψετε τα δικά σας συμφέροντα και τις προσωπικές σας προθέσεις και επιθυμίες. Θα πρέπει, καταρχάς, να συναναστρέφεστε μαζί πάνω στην αλήθεια όταν ενεργείτε και να κατανοείτε τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού προτού μοιράσετε την εργασία μεταξύ σας, με βάση ποιος είναι καλός ή κακός και σε τι. Θα πρέπει να αναλαμβάνετε αυτό που μπορείτε να κάνετε και να μένετε πιστοί στο καθήκον σας. Μην αγωνίζεστε και μην αρπάζετε πράγματα. Πρέπει να μάθετε να συμβιβάζεστε και να είστε ανεκτικοί. Εάν κάποιος έχει μόλις αρχίσει να εκτελεί ένα καθήκον ή μόλις έμαθε τις δεξιότητες σε έναν τομέα, αλλά δεν είναι ικανός για κάποιες εργασίες, δεν πρέπει να τον εξαναγκάζετε. Πρέπει να του αναθέτετε εργασίες που είναι κάπως πιο εύκολες. Έτσι θα φέρει αποτελέσματα πιο εύκολα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του. Αυτό σημαίνει να είσαι ανεκτικός, υπομονετικός και να έχεις αρχές. Είναι μέρος αυτού που οφείλει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση, αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και αυτό που πρέπει εκείνοι να κάνουν πράξη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να καταλάβω πόσο διαφορετικό είναι να κάνεις ένα καθήκον στην εκκλησία σε σχέση με το πώς ενεργούν οι άπιστοι. Στον κόσμο των άπιστων, οι άνθρωποι επιλέγουν σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, σαν το: «Άσε τα πράγματα να κυλήσουν, αν δεν επηρεάζουν κάποιον προσωπικά» και «Ο καθένας ας βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα» Σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα και αν θα κερδίσουν προαγωγή ή χρήματα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται ούτε νοιάζεται για τις δυσκολίες των άλλων. Αναλογιζόμενη το πώς συμπεριφερόμουν στο καθήκον μου, συνειδητοποίησα ότι ενεργούσα ακριβώς σαν άπιστη. Γνώριζα πολύ καλά ότι η Λέιλα μόλις είχε αρχίσει να ασκείται και ότι είχε δυσκολίες στο καθήκον της, αλλά φοβόμουν ότι θα καθυστερούσα και ότι θα με ξεπερνούσε, οπότε δεν ήμουν πρόθυμη να βοηθήσω. Έτσι, το γεγονός ότι το βίντεο έγινε απ’ την αρχή όχι μόνο καθυστέρησε την πρόοδο, αλλά ζούσα επίσης με μια διεφθαρμένη διάθεση, με τον Θεό να με σιχαίνεται και χωρίς την καθοδήγησή Του στο καθήκον μου. Αυτό μου επέτρεψε να δω ότι η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη, ότι ο Θεός μάς εξετάζει εξονυχιστικά μέχρι τα βάθη της καρδιάς μας, ότι ο Θεός βλέπει τελείως ξεκάθαρα τις εγωιστικές μας προθέσεις όταν εκτελούμε τα καθήκοντά μας και ότι δεν είμαστε σε θέση να επιτύχουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος αν πίσω από τα καθήκοντά μας κρύβονται λανθασμένες προθέσεις. Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι στην εκκλησία κάνουμε ένα καθήκον και δεν χειριζόμαστε τις δικές μας υποθέσεις, και δεν μπορούμε να εκτελούμε το προσωπικό μας εγχείρημα βασιζόμενοι σε διεφθαρμένη διάθεση. Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα της εκκλησίας, καθώς και να βοηθάμε και να υποστηρίζουμε αμοιβαία τους αδελφούς και τις αδελφές μας, προκειμένου να προοδεύσει ομαλά το έργο της εκκλησίας. Είχα απολαύσει γενναιόδωρο πότισμα και θρέψη από πολλά λόγια του Θεού και η εκκλησία με είχε γαλουχήσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν συνέχιζα να ραδιουργώ για τον εαυτό μου, ικανοποιώντας τις εγωιστικές μου επιθυμίες ενώ ήμουν ανίκανη να κάνω καλά το καθήκον μου για να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού, τότε πραγματικά δεν είχα συνείδηση και δεν άξιζα όλα όσα μου είχε προσφέρει ο Θεός, πόσο μάλλον να ζήσω ενώπιον του Θεού. Μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, γέμισα τύψεις. Δεν έπρεπε να αντιμετωπίσω έτσι το καθήκον μου και έπρεπε να αλλάξω το συντομότερο δυνατόν. Στο εξής, όταν θα είχα να αντιμετωπίσω θέματα, εφόσον επρόκειτο για έργο της εκκλησίας, έπρεπε να το στηρίξω και να εκπληρώσω τις υποχρεώσεις μου, ασχέτως αν το έργο ήταν εντός των αρμοδιοτήτων μου ή αν θα με έκανε να φαίνομαι καλή. Μετά από αυτό, όποτε οι αδελφοί και οι αδελφές αντιμετώπιζαν δυσκολίες και χρειάζονταν τη βοήθειά μου, δεν αρνήθηκα ποτέ ξανά και μπορούσα να τους πω για κάποια καλά μονοπάτια που είχα συνοψίσει. Κάνοντας το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο, ένιωθα ηρεμία και γαλήνη.