Πριν από λίγο καιρό, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, το οποίο έλεγε: «Δουλοπρέπεια, κολακεία και όμορφα λόγια: επιφανειακά, όλοι λογικά γνωρίζουν τι σημαίνουν αυτοί οι όροι, και τα άτομα που χαρακτηρίζουν βρίσκονται παντού. Πολύ συχνά, το να δείχνει κανείς δουλοπρέπεια και κολακεία και να λέει όμορφα λόγια είναι τρόποι ομιλίας που υιοθετεί κάποιος για να κερδίσει εύνοια, επαίνους ή κάποιου είδους όφελος από τους άλλους. Είναι ο πιο κοινότοπος τρόπος ομιλίας για όσους εφαρμόζουν την κολακεία και τη λεκτική θωπεία. Θα έλεγε κανείς ότι όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, σε έναν βαθμό, παρουσιάζουν αυτήν την εκδήλωση, η οποία, ως σχήμα λόγου, ανήκει στη σατανική φιλοσοφία» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος δεύτερο)]. Εκείνο τον καιρό, διάβαζα λόγια του Θεού που εκθέτουν τέτοιους ανθρώπους, αλλά δεν τα εφάρμοζα στον εαυτό μου. Αυτοί οι άνθρωποι με αηδίαζαν, δεν μου άρεσαν ούτε και ήθελα να περάσω χρόνο μαζί τους, και νόμιζα ότι ήμουν καλύτερή τους. Απροσδόκητα, όταν τα γεγονότα με αποκάλυψαν, είδα ότι για το συμφέρον μου θα έκανα κι εγώ το ίδιο, θα προσπαθούσα να ευχαριστήσω τους άλλους, θα καλόπιανα, θα έλεγα ευχάριστα πράγματα και θα ενεργούσα με πολύ πονηρό και δόλιο τρόπο.

Πριν από λίγες μέρες, πήγα σε μια συνάθροιση. Μετά τη συνάθροιση, ο επικεφαλής μού έστειλε ένα μήνυμα όπου με ρωτούσε πώς ήταν η συναναστροφή του αδελφού Κέιλεμπ. Κοίταξα το μήνυμα κι αγχώθηκα λίγο: «Γιατί μου κάνει ξαφνικά αυτήν την ερώτηση ο επικεφαλής; Πώς να απαντήσω; Τι θα σκεφτεί για μένα, αν απαντήσω λάθος; Μήπως σκεφτεί ότι δεν μπορώ να διακρίνω πόσο καλά συναναστρέφονται οι άλλοι άνθρωποι, ότι έχω κακό επίπεδο και ότι δεν έχω αληθινή εμπειρία; Αν ναι, θα με ξαναεμπιστευτεί και θα μου αναθέσει ποτέ ξανά σημαντικούς ρόλους; Μπορεί και να χάσω σύντομα τη θέση μου ως επικεφαλής της ομάδας». Για να διατηρήσω την εικόνα και τη θέση μου στο μυαλό του επικεφαλής και να τον κάνω να νομίσει ότι μπορώ να διακρίνω πράγματα, προσπάθησα να μαντέψω τι εννοούσε. Για να ρώτησε, θα αισθάνθηκε ότι υπάρχει πρόβλημα στον τρόπο που συναναστρέφεται ο Κέιλεμπ. Τι θα μπορούσα, λοιπόν, να πω εγώ για να κερδίσω την έγκρισή του; Στην πραγματικότητα, πίστευα ότι αν και κάποια μέρη της συναναστροφής του Κέιλεμπ ήταν λόγια και δόγματα, σε κάποια σημεία ήταν λογικός. Φοβήθηκα, όμως, ότι η άποψή μου ήταν λάθος, και δεν είπα στον επικεφαλής τι πραγματικά σκεφτόμουν. Αντίθετα, είπα: «Ο Κέιλεμπ συναναστρέφεται πάνω σε πολλά δόγματα». Ο επικεφαλής απάντησε: «Όντως, πολλά απ’ όσα είπε ήταν λόγια και δόγματα. Φρόντισε να του το υπενθυμίσεις αυτό και βοήθησέ τον περισσότερο στο μέλλον». Διάβασα την απάντηση του επικεφαλής και σκέφτηκα: «Ευτυχώς δεν του εξέφρασα τι σκεφτόμουν πραγματικά. Δεν θα είχα δημιουργήσει κακή εικόνα για τον εαυτό μου; Ο επικεφαλής θα με είχε καταλάβει!»

Αμέσως μετά, παρακολούθησα μια άλλη ομαδική συνάθροιση. Μετά τη συνάθροιση, ο επικεφαλής μού έστειλε ξανά μήνυμα και ρώτησε: «Πώς σου φάνηκε η συναναστροφή της αδελφής Τζέμα;» Όταν είδα το μήνυμα, έμεινα λίγο άναυδη. Το μυαλό μου περιπλανήθηκε στη συνάθροιση, όπου δεν είχα ακούσει προσεκτικά τι είχε συναναστραφεί. Τι θα έπρεπε να απαντήσω; Τι θα σκεφτόταν ο επικεφαλής για μένα, αν έλεγα την αλήθεια; Θυμήθηκα ότι άκουσα τον επικεφαλής να λέει παλιότερα ότι η Τζέμα έλεγε συχνά λόγια κι δόγματα. Μήπως, λοιπόν, ήθελε να του επιβεβαιώσω το ζήτημα αυτό; Την τελευταία φορά, με ρώτησε, επειδή νόμιζε ότι ο Κέιλεμπ έλεγε δόγματα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να με ρωτούσε ξανά για τον ίδιο λόγο. Έτσι, απάντησα: «Από τη συναναστροφή με την Τζέμα, δεν άκουσα τι αυτογνωσία κατέχει ούτε ποια από τις απόψεις της είχε αλλάξει». Ο επικεφαλής, αφού διάβασε την απάντησή μου, δεν είπε τίποτα. Μετά δεν μπορούσα να ηρεμήσω και άρχισα να μαντεύω: «Μήπως δυσαρεστήθηκε από την απάντησή μου; Μήπως απάντησα λάθος; Αν απάντησα λάθος, θα σκεφτεί, άραγε, ότι έχω χαμηλό επίπεδο;» Αυτή η σκέψη με ενοχλούσε συχνά εκείνες τις ημέρες.

Λίγες μέρες αργότερα, σε μια συνάθροιση, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που με έκανε να νιώσω λες και μου τρύπησαν την καρδιά. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αυτοί οι δόλιοι άνθρωποι, που ενεργούν με έναν τρόπο μπροστά στους άλλους και με άλλον πίσω από την πλάτη τους, δεν επιθυμούν να τελειωθούν. Είναι όλοι τους παιδιά της απωλείας και της καταστροφής· δεν ανήκουν στον Θεό, αλλά στον Σατανά. Δεν είναι το είδος ανθρώπων που έχει επιλέξει ο Θεός!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υποτάσσονται στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό). Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι τι είχε γίνει τις προάλλες. Όταν με ρώτησε ο επικεφαλής τι γνώμη είχα για τη συναναστροφή του αδελφού και της αδελφής, δεν τόλμησα να πω την πραγματική μου γνώμη, επειδή φοβήθηκα πως αν απαντούσα λάθος, θα επηρεαζόταν η εικόνα μου κι η θέση μου στην καρδιά του επικεφαλής, οπότε απάντησα με δόλιο τρόπο. Μάντεψα τι σκέφτηκε ο επικεφαλής μου, και μετά προσπάθησα να απαντήσω έτσι ώστε να συμφωνήσω με τη δική του σκέψη. Νόμιζα ότι έτσι θα ήταν λιγότερο πιθανό να κάνω λάθος, ότι δεν θα με διέκρινε και ότι η θέση μου θα ήταν εξασφαλισμένη. Νόμιζα ότι ήταν έξυπνο να κοροϊδέψω τον επικεφαλής και να κρύψω τις απόψεις μου, αλλά ο Θεός είναι δίκαιος και εξετάζει σχολαστικά τα πάντα. Ο Θεός είδε ξεκάθαρα τις δόλιες διαθέσεις μου και τα τεχνάσματά μου, και τα καταδίκασε. Όσο περισσότερο σκεφτόμουν τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο φοβόμουν. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς έκανα τόσο μοχθηρές, ποταπές και ντροπιαστικές σκέψεις. Θυμήθηκα, επίσης, ότι ο Θεός εκθέτει τις εκδηλώσεις δουλοπρέπειας, κολακείας και ωραίων εκφράσεων στους αντίχριστους και έψαξα κάποια από τα λόγια του Θεού.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι δεν βλέπουν τον Θεό, ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά τους. Όταν αντικρίζουν τον Χριστό, δεν Τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά από ό,τι έναν συνηθισμένο άνθρωπο, αντλώντας συνεχώς στοιχεία από την έκφραση και το ύφος Του, αλλάζοντας τον τόνο τους ανάλογα με την περίσταση, χωρίς ποτέ να λένε τι συμβαίνει πραγματικά, χωρίς ποτέ να λένε κάτι ειλικρινές, λέγοντας μόνο κενά λόγια και δόγματα, προσπαθώντας να εξαπατήσουν και να ξεγελάσουν τον πρακτικό Θεό που στέκεται μπροστά στα μάτια τους. Δεν έχουν σε καμία περίπτωση θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν είναι καν ικανοί να μιλήσουν στον Θεό από καρδιάς, να πουν οτιδήποτε αληθινό. Μιλούν όπως σέρνονται τα φίδια, η πορεία των λόγων τους είναι γεμάτη στροφές και υπεκφυγές. Ο τρόπος και η κατεύθυνση των λόγων τους είναι σαν μια κληματσίδα πεπονιού που αναρριχάται πάνω σε κάποιον πάσσαλο. Για παράδειγμα, όταν λες πως κάποιος έχει καλό επίπεδο και θα μπορούσε να προαχθεί, μιλούν απευθείας για το πόσο καλός είναι και για τα όσα εκδηλώνονται και αποκαλύπτονται μέσα του· κι αν πεις πως κάποιος είναι κακός, σπεύδουν να μιλήσουν για το πόσο κακός και μοχθηρός είναι, για το πώς προκαλεί αναστατώσεις και διαταράξεις στην εκκλησία. Όταν ρωτάς για κάποιες πραγματικές περιστάσεις, δεν έχουν τίποτα να πουν· υπεκφεύγουν, περιμένοντας να βγάλεις εσύ ένα συμπέρασμα, περιμένοντας να ακούσουν το νόημα στα λόγια σου, έτσι ώστε να εναρμονίζουν τα λόγια τους με τις σκέψεις σου. Όλα όσα λένε είναι ωραία λόγια, κολακεία και δουλοπρέπεια· ούτε μία ειλικρινή λέξη δεν βγαίνει από το στόμα τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος δεύτερο)].

«Ο Θεός αγαπάει τους ειλικρινείς ανθρώπους, αλλά μισεί τους δόλιους και ύπουλους. Αν είσαι δολερός άνθρωπος και προσπαθείς να κάνεις κόλπα, δεν θα σε σιχαθεί ο Θεός; Θα σε αφήσει ο οίκος του Θεού να τη γλιτώσεις έτσι απλά; Αργά ή γρήγορα, θα λογοδοτήσεις. Ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους και αντιπαθεί τους δολερούς. Όλοι θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό με σαφήνεια και να σταματήσουν να βρίσκονται σε σύγχυση και να κάνουν ανόητα πράγματα. Η στιγμιαία άγνοια είναι δικαιολογημένη, αλλά το να αρνείται κανείς εντελώς να δεχτεί την αλήθεια είναι απλώς πείσμα. Οι ειλικρινείς άνθρωποι μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη. Δεν σκέφτονται τα δικά τους κέρδη και τις δικές τους απώλειες, απλώς διαφυλάττουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Έχουν ευγενική και ειλικρινή καρδιά που μοιάζει με ένα δοχείο με καθαρό νερό που μπορεί κανείς να δει τον πυθμένα του με μια ματιά. Υπάρχει, επίσης, διαφάνεια στις πράξεις τους. Ένας δόλιος άνθρωπος πάντα κάνει κόλπα, πάντα υποκρύπτει πράγματα, καλύπτεται και κουκουλώνεται τόσο πολύ που κανείς δεν μπορεί να τον διακρίνει. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τις ενδόμυχες σκέψεις τους, αλλά ο Θεός μπορεί να εξετάσει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς τους. Αν ο Θεός δει ότι δεν είναι ειλικρινείς, ότι είσαι ύπουλοι, ότι ποτέ δεν αποδέχονται την αλήθεια, ότι πάντα συμπεριφέρονται δόλια εναντίον Του και δεν Του παραδίδουν ποτέ την καρδιά τους, τότε δεν θα τους συμπαθήσει, θα τους σιχαθεί και θα τους εγκαταλείψει. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που ευημερούν μεταξύ των απίστων και που είναι γλυκομίλητοι και εύστροφοι; Σας είναι ξεκάθαρο αυτό; Ποια είναι η ουσία τους; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι όλοι εξαιρετικά επιτήδειοι, ότι είναι όλοι εξαιρετικά δόλιοι και ύπουλοι, ότι είναι αληθινοί διάβολοι και σατανάδες. Θα μπορούσε ο Θεός να σώσει κάποιον τέτοιον άνθρωπο; Τίποτα δεν σιχαίνεται ο Θεός περισσότερο από τους διαβόλους —τους ανθρώπους που είναι δόλιοι και ύπουλοι. Είναι σίγουρο πως ο Θεός δεν θα σώσει τέτοιους ανθρώπους, γι’ αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να είστε τέτοιου είδους άνθρωποι. Σου λέω πως οι άνθρωποι που αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από όλους είναι αυτοί που είναι εύστροφοι και που εξετάζουν όλες τις οπτικές γωνίες όταν μιλούν, που είναι ήπιοι και επιδέξιοι και ψάχνουν να δουν προς τα πού φυσάει ο άνεμος όταν αντιμετωπίζουν θέματα· άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι αδύνατον να σωθούν. Όταν οι άνθρωποι είναι δόλιοι και ύπουλοι, τότε, όσο ωραία κι αν ακούγονται τα λόγια τους, δεν παύουν να είναι λόγια του διαβόλου που εξαπατούν τους ανθρώπους. Όσο πιο ωραία ακούγονται τα λόγια τους τόσο περισσότερο είναι αυτοί διάβολοι και σατανάδες. Αυτοί ακριβώς είναι το είδος των ανθρώπων που ο Θεός σιχαίνεται περισσότερο. Τι λέτε, μπορούν οι άνθρωποι που είναι δόλιοι, γλυκομίλητοι και λένε συχνά ψέματα να λάβουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Μπορούν να λάβουν τη φώτιση και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος; Με τίποτα. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που είναι δόλιοι και ύπουλοι; Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει, τους κάνει στην άκρη και δεν τους δίνει σημασία, θεωρεί ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα ζώα. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι απλώς περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα· στην ουσία τους, ανήκουν στο ίδιο είδος με τους διαβόλους και τον Σατανά, είναι ζωντανοί νεκροί και ο Θεός δεν θα τους σώσει ποτέ» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών», Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (8)].

Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι οι αντίχριστοι έχουν ιδιαίτερα κακή διάθεση. Για να επιτύχουν τους στόχους τους, κολακεύουν τον Χριστό, κοιτάνε προς τα πού φυσάει ο άνεμος, και πιστεύουν ότι ο Χριστός δεν θα καταλάβει τα κόλπα τους, νομίζουν ότι θα Τον εξαπατήσουν. Ως εκ τούτου, τολμούν να εξαπατούν απροκάλυπτα τον Θεό και να Τον αντιμετωπίζουν σαν ανθρώπινο ον. Ο Θεός αηδιάζει και απεχθάνεται αυτήν τη στάση απέναντί Του. Αν και δεν είχα άμεση επαφή με τον Χριστό, η διάθεση που αποκάλυψα ήταν εκείνη ενός αντίχριστου. Ο επικεφαλής με ρώτησε τι γνώμη έχω για τη συναναστροφή του αδελφού και της αδελφής μου, κι η ερώτησή του ήταν πολύ φυσιολογική. Μπορούσα να πω απλώς την αληθινή μου άποψη. Εγώ έκανα περίπλοκες σκέψεις και στο μυαλό μου άλλαξα πολλές φορές γνώμη. Υπέθεσα ότι ο επικεφαλής δοκίμαζε την ικανότητά μου να διακρίνω και φοβήθηκα πως αν έκανα κάποιο λάθος, θα με περιφρονούσε, δεν θα με εκτιμούσε πια ούτε θα με καλλιεργούσε. Για να διατηρήσω την εικόνα και τη θέση μου στην καρδιά του, έκρυψα τις αληθινές μου σκέψεις και προσπάθησα εσκεμμένα να μαντέψω τι εννοούσε. Η συμπεριφορά μου ήταν ακριβώς αυτή που εκθέτουν τα λόγια του Θεού, ήμουν σαν έναν φίδι που ξεγλιστράει μέσα στα κλαδιά μας καρπουζιάς κι όλο στριφογυρίζει. Έτσι όπως αντιμετώπιζα τους ανθρώπους και τους συμπεριφερόμουν, τους εξαπατούσα και τους κορόιδευα. Ήμουν πάρα πολύ πονηρή και πανούργα. Και δεν είναι ότι δεν ήξερα τι έλεγα. Μίλησα αφού πρώτα σκέφτηκα και υπολόγισα. Το έκανα επίτηδες. Νόμιζα ότι ο Θεός δεν ήξερε τα τεχνάσματά μου, και τόλμησα να πω κατάφωρα ψέματα και να εξαπατήσω. Δεν είχα θεοφοβούμενη καρδιά. Τόλμησα να πω ψέματα και να εξαπατήσω άλλους ανθρώπους. Έτσι, αν ποτέ ερχόμουν σε επαφή με τον Χριστό, θα εξαπατούσα κατάφωρα τον Θεό και θα προσέβαλλα τη διάθεσή Του. Ειδικά όταν διάβασα τα λόγια του Θεού: «Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι απλώς περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα· στην ουσία τους, ανήκουν στο ίδιο είδος με τους διαβόλους και τον Σατανά, είναι ζωντανοί νεκροί και ο Θεός δεν θα τους σώσει ποτέ», ξαφνικά ένιωσα να παραλύω. Ο Θεός αποκάλυπτε τη φύση μου και χαρακτήριζε τις πράξεις μου. Θυμήθηκα πως όταν αλληλεπιδρούσα με άλλους, συχνά είχα δικά μου κίνητρα και παρατηρούσα τα λόγια και τις εκφράσεις τους. Ειδικά με τους επικεφαλής και τους εργάτες, προσπαθούσα να μαντέψω τις σκέψεις τους και να συμφωνήσω μαζί τους, κι έλεγα πράγματα που ήθελαν να ακούσουν. Νόμιζα ότι έκανα κάτι έξυπνο κι ότι κανείς δεν θα με καταλάβαινε. Αλλά ο Θεός με είχε καταλάβει. Τότε κατάλαβα γιατί ο Θεός λέει ότι συμπαθεί τους ειλικρινείς και απεχθάνεται τους δόλιους ανθρώπους. Επειδή οι καρδιές των ειλικρινών ανθρώπων είναι απλές, αγνές σαν το καθαρό νερό, συμπεριφέρονται στους άλλους ανθρώπους και στον Θεό με ειλικρίνεια, και ποτέ δεν αποκρύπτουν τις αδυναμίες τους ούτε υποκρίνονται. Οι ζωές αυτών των ανθρώπων δεν είναι κουραστικές, οι άλλοι απολαμβάνουν τη συντροφιά τους κι ο Θεός τούς συμπαθεί. Όσο για τους δόλιους, έχουν πολύπλοκα μυαλά, μηχανορραφούν και έχουν κίνητρο για ό,τι κάνουν, ακόμα και τα πιο απλά θέματα, τα πιο απλά λόγια, γίνονται περίπλοκα γι’ αυτούς. Τα λόγια κι οι πράξεις των δόλιων ατόμων παρασύρουν κι εξαπατούν τους άλλους για να πετύχουν τους στόχους τους. Αποκαλύπτουν δαιμονική ομοιότητα και ο Θεός δεν σώζει ποτέ τέτοιους ανθρώπους. Όταν το σκέφτηκα αυτό, φοβήθηκα λίγο. Είδα ότι η φύση μου ήταν δόλια και κακή σαν του Σατανά κι ότι, αν δεν μετανοούσα, ο Θεός θα με τιμωρούσε και θα με απέκλειε. Ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος, και αυτοί που θα ζήσουν στη βασιλεία του Θεού θα είναι άνθρωποι ειλικρινείς, πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι δόλιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Τα σκέφτηκα όλα αυτά και μετάνιωσα βαθιά, και δεν ήθελα να ζω πια με τις δόλιες και κακές μου διαθέσεις. Προσευχήθηκα στον Θεό, είπα ότι θέλω να είμαι ειλικρινής, να ανοίγομαι και να μιλάω ειλικρινά σε όλους, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο άλλος. Στη συνέχεια, σε μια συνάθροιση, μίλησα για τις άθλιες προθέσεις μου και τη διαφθορά που αποκάλυψα σε αυτά τα δύο θέματα. Αφού το έκανα αυτό, ένιωσα πολύ πιο ανακουφισμένη και ηρέμησα.

Μετά από αυτό, αναρωτήθηκα γιατί με ένοιαζε τι σκεφτόταν ο επικεφαλής για μένα, και γιατί έλεγα ψέματα και εξαπατούσα για να έχει καλή εντύπωση για μένα. Μια μέρα, στα λόγια του Θεού, διάβασα: «Ανεξάρτητα από το επίπεδο ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη, αν τον λατρεύετε επειδή κατανοεί ένα μέρος της αλήθειας και επειδή έχει μερικά χαρίσματα, και πιστεύετε ότι κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα και μπορεί να σας βοηθήσει, και αν τον τιμάτε και βασίζεστε σε αυτόν στα πάντα, και μέσω αυτού, προσπαθείτε να επιτύχετε τη σωτηρία, τότε αυτό είναι ανοησία και άγνοια εκ μέρους σας. Στο τέλος, όλα θα καταλήξουν στο κενό, επειδή η αφετηρία σας είναι εκ προοιμίου λανθασμένη. Όσες αλήθειες κι αν κατανοήσει κάποιος, κανείς δεν μπορεί να σταθεί στη θέση του Χριστού, και όσο προικισμένος κι αν είναι κάποιος, αυτό δεν σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια —έτσι, όσοι λατρεύουν, τιμούν και ακολουθούν ανθρώπους, τελικά όλοι θα αποκλειστούν και θα καταδικαστούν. Οι πιστοί στον Θεό μπορούν μόνο να τιμούν και να ακολουθούν τον Θεό. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, όποιο κι αν είναι το αξίωμά τους, εξακολουθούν να είναι απλοί άνθρωποι. Αν τους βλέπεις ως άμεσους ανώτερούς σου, αν νιώθεις ότι είναι ανώτεροι από σένα, ότι είναι ικανότεροι από σένα και ότι θα πρέπει να σε καθοδηγούν, ότι είναι απ’ όλες τις απόψεις μια κλάση πάνω από τον οποιονδήποτε άλλον, τότε έχεις άδικο —πλανάσαι πλάνην οικτράν. […] Αν πιστεύεις στον Θεό και ακολουθείς τον Θεό, θα πρέπει να δίνεις προσοχή στον λόγο Του, και αν κάποιος μιλά και δρα σωστά, και αυτό ανταποκρίνεται στις αλήθεια-αρχές, απλώς να υποταχθείς στην αλήθεια —τόσο απλό δεν είναι; Γιατί είσαι τόσο ποταπός; Γιατί επιμένεις να βρεις κάποιον που λατρεύεις για να ακολουθήσεις; Γιατί σου αρέσει να είσαι σκλάβος του Σατανά; Γιατί να μην είσαι, αντ’ αυτού, υπηρέτης της αλήθειας; Από αυτό φαίνεται αν κάποιος έχει σύνεση και αξιοπρέπεια. Θα πρέπει να ξεκινήσεις από τον εαυτό σου. Να εφοδιαστείς με κάθε λογής αλήθειες, να είσαι σε θέση να αναγνωρίζεις τους διάφορους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνονται διαφορετικά ζητήματα και διαφορετικοί άνθρωποι, να γνωρίζεις ποια είναι η φύση της συμπεριφοράς διαφόρων ανθρώπων και τι διαθέσεις εκφράζουν, να μάθεις να ξεχωρίζεις τις ουσίες ανθρώπων διαφόρων ειδών, να ξεκαθαρίσεις τι είδους άνθρωποι βρίσκονται γύρω σου, τι είδους άνθρωπος είσαι εσύ και τι είδους άνθρωπος είναι ο επικεφαλής σου. Μόλις τα δεις όλα αυτά ξεκάθαρα, θα είσαι ικανός να προσεγγίζεις τους ανθρώπους με τον σωστό τρόπο, σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν είναι αδελφοί και αδελφές, θα τους φέρεσαι με αγάπη. Αν δεν είναι αδελφοί και αδελφές αλλά κακοί άνθρωποι, αντίχριστοι ή δύσπιστοι, θα διατηρήσεις την απόστασή σου και θα τους εγκαταλείψεις. Κι αν είναι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, παρόλο που μπορεί να τους θαυμάζεις, δεν θα τους λατρεύεις. Κανείς δεν μπορεί να πάρει τη θέση του Χριστού. Μόνο ο Χριστός είναι ο πρακτικός Θεός. Μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει τους ανθρώπους, και μόνο αν ακολουθείς τον Χριστό μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή. Αν μπορείς να δεις ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα, τότε έχεις ανάστημα και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα παραπλανηθείς από τους αντίχριστους, ούτε χρειάζεται να φοβάσαι μήπως παραπλανηθείς από αυτούς» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν την κατάστασή μου. Αν και πίστευα στον Θεό για πολλά χρόνια, δεν είχα θέση για τον Θεό στην καρδιά μου. Επικεντρωνόμουν στην ισχύ και τη θέση των άλλων κι αυτό που προέκρινα ήταν η σατανική φιλοσοφία «Ένας επίσημος του τόπου δεν μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ό,τι θέλει όπως ένας ντόπιος». Δεν ένιωσα ποτέ κοντά μου την κυριαρχία του Θεού· για μένα, ο επικεφαλής ήταν αυτός που αποφάσιζε τα πάντα, και το αν γινόταν να με εκτιμήσει, να με καλλιεργήσει και να κάνω το καθήκον μου εξαρτιόταν από το τι θα έλεγε εκείνος. Αυτές δεν είναι οι απόψεις των άπιστων; Για να κερδίσουν την εκτίμηση των επικεφαλής και να κρατήσουν τις θέσεις και τις δουλειές τους, οι άπιστοι ευχαριστούν τους επικεφαλής για το κάθε τι και τους κολακεύουν συνέχεια, σαν σκυλάκια χωρίς χαρακτήρα και αξιοπρέπεια. Σε τι διέφερα εγώ από εκείνους; Για να κερδίσω την εκτίμηση του επικεφαλής μου και να διατηρήσω τη θέση μου, ήθελα να τον ευχαριστώ συνέχεια, κι έκανα εικασίες για να ικανοποιήσω τις προτιμήσεις του. Ήμουν πολύ κακή κι ήξερα να πηγαίνω όπου φυσάει ο άνεμος. Για τα δικά μου συμφέροντα, έχασα την αξιοπρέπειά μου και την ανθρώπινη ομοιότητά μου. Στην πραγματικότητα, ο οίκος του Θεού έχει αρχές για την επιλογή και την καλλιέργεια των ανθρώπων, σε αντίθεση με τον κόσμο των άπιστων. Οι άπιστοι κάνουν πράξη το «Ο άνθρωπος δεν καταφέρνει τίποτα χωρίς δουλοπρέπεια και κολακεία». Γλείφουν τα παπούτσια του προϊσταμένου τους, και ακόμα κι αν δεν έχουν πραγματικό ταλέντο και γνώση, μπορούν να κερδίσουν της εύνοιά του, να προαχθούν και να γίνουν πλούσιοι. Τον οίκο του Θεού, όμως, τον κυβερνά η αλήθεια. Οι άνθρωποι επιλέγονται και καλλιεργούνται με βάση τις αλήθεια-αρχές. Αν έχουμε καλή ανθρώπινη φύση, αν αποδεχόμαστε την αλήθεια, αν η καρδιά μας στρέφεται στον οίκο του Θεού και προστατεύουμε το έργο του οίκου του Θεού, τότε δεν έχει σημασία αν το επίπεδό μας είναι λίγο χαμηλό. Η εκκλησία θα βρει το κατάλληλο καθήκον για εμάς. Αν έχουμε κακό χαρακτήρα, αν δεν αναζητούμε την αλήθεια, αν χρησιμοποιούμε τεχνάσματα και μηχανορραφούμε, ακόμα κι αν κολακεύσουμε τον επικεφαλής και κερδίσουμε την εύνοιά του, δεν θα έχουμε ποτέ έναν σημαντικό ρόλο. Μόλις μας διακρίνουν και μας καταλάβουν οι αδελφοί κι οι αδελφές μας, θα μας μισήσουν και θα μας απορρίψουν. Ακόμα κι αν ορισμένοι ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι αντιβαίνουν στις αρχές και προωθούν όσους κολακεύουν και γλείφουν, εκείνοι αργά ή γρήγορα, θα αποκαλυφθούν και δεν θα αποκτήσουν ποτέ πρόσβαση στον οίκο του Θεού. Μόλις το κατάλαβα αυτό, σταμάτησα να ανησυχώ για το πώς με βλέπει ο επικεφαλής. Δεν έχει σημασία τι πιστεύει ο κόσμος για μένα. Το αν μπορώ να συνεχίσω το καθήκον μου εξαρτάται από το αν επιδιώκω την αλήθεια και αν κάνω καλά το καθήκον μου. Πρέπει να επικεντρώνομαι στο να κάνω καλά το καθήκον μου, να αναζητώ την αλήθεια σ’ αυτό και να ξεπερνώ τα προβλήματα και τις δυσκολίες μου. Έτσι θα έχω κάνει σωστά το έργο μου.

Μετά από αυτό, έψαξα ένα μονοπάτι άσκησης στα λόγια του Θεού και βρήκα αυτά τα δύο χωρία: «Το να είναι κανείς ειλικρινής αποτελεί απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο. Πρόκειται για μια αλήθεια που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει πράξη. Ποιες είναι, λοιπόν, οι αρχές που πρέπει να τηρεί ο άνθρωπος στις σχέσεις του με τον Θεό; Να είσαι ειλικρινής: Αυτή είναι η αρχή που πρέπει να ακολουθείται κατά την αλληλεπίδραση με τον Θεό. Μην εμπλέκεσαι στην τακτική των απίστων που χρησιμοποιούν δουλοπρέπεια ή κολακεία· ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τη δουλοπρέπεια και την κολακεία του ανθρώπου. Και τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής; Πώς θα πρέπει να γίνει πράξη αυτό; (Απλώς να ανοίγεσαι στον Θεό, χωρίς να φοράς προσωπείο ή να κρύβεις κάτι, ή να κρατάς μυστικά, να αλληλεπιδράς με τον Θεό με ειλικρινή καρδιά και να είσαι ευθύς, χωρίς κακές προθέσεις ή τεχνάσματα.) Ακριβώς. Προκειμένου να είσαι ειλικρινής, πρέπει πρώτα να παραμερίσεις τις προσωπικές σου επιθυμίες. Αντί να επικεντρώνεσαι στο πώς σου φέρεται ο Θεός, να ξεγυμνώνεσαι στον Θεό και να λες ό,τι έχεις στην καρδιά σου. Μην αναλογίζεσαι και μην εξετάζεις τις συνέπειες των λόγων σου· να λες ό,τι κι αν σκέφτεσαι, να παραμερίζεις τα κίνητρά σου και να μην λες πράγματα απλώς και μόνο για την επίτευξη ενός στόχου. Διαθέτεις υπερβολικά πολλές προσωπικές προθέσεις και νοθεύσεις· προετοιμάζεις πάντα αυτά που θα πεις, σκεπτόμενος, “Θα πρέπει να μιλήσω γι’ αυτό και όχι για το άλλο, πρέπει να προσέχω τι λέω. Θα το θέσω με τρόπο που θα με ωφελήσει και θα καλύψει τις ελλείψεις μου, και που θα αφήσει καλή εντύπωση στον θεό”. Αυτό δεν δείχνει ότι κρύβεις κίνητρα; Πριν ανοίξεις το στόμα σου, το μυαλό σου είναι γεμάτο με πονηρές σκέψεις, διορθώνεις αρκετές φορές αυτό που θέλεις να πεις, οπότε όταν τα λόγια βγαίνουν από το στόμα σου, δεν είναι πια τόσο αγνά, και δεν είναι καθόλου ειλικρινή, και περιέχουν τα δικά σου κίνητρα και τα σχέδια του Σατανά. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι ειλικρινής· αυτό σημαίνει ότι έχεις σκοτεινά κίνητρα και κακές προθέσεις. Επιπλέον, όταν μιλάς, αντλείς πάντα στοιχεία από τις εκφράσεις του προσώπου των ανθρώπων και το βλέμμα των ματιών τους: Αν έχουν θετική έκφραση στο πρόσωπό τους, συνεχίζεις να μιλάς· αν όχι, συγκρατείσαι και δεν λες τίποτα· αν το βλέμμα στα μάτια τους είναι κακό, και φαίνεται σαν να μην τους αρέσει αυτό που ακούν, το ξανασκέφτεσαι και λες από μέσα σου: “Λοιπόν, θα πω κάτι που σε ενδιαφέρει, που σε κάνει χαρούμενο, που θα σου αρέσει και που θα σε καταστήσει καλοπροαίρετο απέναντί μου”. Είναι αυτή ειλικρινής στάση; Δεν είναι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος δεύτερο)]. «Στον Θεό δεν αρέσουν όσοι είναι δουλοπρεπείς, κολακεύουν ή λένε όμορφα λόγια. Τι είδους άνθρωποι αρέσουν, λοιπόν, στον Θεό; Πώς αρέσει στον Θεό να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι και να συναναστρέφονται μαζί Του; Στον Θεό αρέσουν οι έντιμοι άνθρωποι, αυτοί που είναι ειλικρινείς απέναντί Του. Δεν χρειάζεται να λάβεις υπόψη τον τόνο της φωνής Του και την έκφρασή Του ούτε να κερδίσεις την εύνοιά Του· χρειάζεται μόνο να είσαι ειλικρινής, να έχεις ειλικρινή καρδιά, καρδιά που δεν κρύβει, δεν καλύπτει, ούτε μεταμφιέζει, και ν’ αφήνεις την εξωτερική σου εμφάνιση να εναρμονίζεται με τον εσωτερικό σου κόσμο» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος δεύτερο)]. Τα λόγια του Θεού καθιστούν το μονοπάτι της άσκησης πολύ σαφές. Κατά την αλληλεπίδραση με τον Θεό και με τους ανθρώπους, πρέπει να είμαστε ευθείς και ειλικρινείς, δεν πρέπει να έχουμε προσωπικά κίνητρα, και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να αποδεχόμαστε τη σχολαστική εξέταση του Θεού. Τα λόγια του Θεού μού θύμισαν την ερώτηση του Κυρίου Ιησού προς τον Πέτρο: «Σίμων Βαριωνά, Με αγάπησες ποτέ;» Ο Πέτρος απάντησε με ειλικρίνεια: «Κύριε! Κάποτε αγάπησα τον Πατέρα στον ουρανό, αλλά παραδέχομαι ότι δεν Σε αγάπησα ποτέ». Ο Πέτρος ήταν αγνός και ειλικρινής. Δεν σκέφτηκε πώς θα κολακεύσει τον Κύριο Ιησού, είπε απλώς αυτό που σκεφτόταν. Η καρδιά του Πέτρου ήταν αγνή και άσπιλη, μπορούσε να είναι ειλικρινής απέναντι στον Κύριο Ιησού, και έτσι κέρδισε την έγκριση του Θεού. Μόλις τα κατάλαβα όλα αυτά, είδα πιο καθαρά το μονοπάτι της άσκησης, και άρχισα συνειδητά να λειτουργώ ως ειλικρινής άνθρωπος.

Μια μέρα, μετά από μια συνάθροιση, ο επικεφαλής ζήτησε από δύο επικεφαλής ομάδων κι από εμένα να αξιολογήσουμε μια αδελφή. Αγχώθηκα λίγο όταν το άκουσα αυτό κι άρχισα να κάνω ξανά εικασίες: «Ο επικεφαλής μου θέλει να αξιολογήσω την αδελφή. Μήπως πιστεύει ότι έχει πρόβλημα; Μήπως μας ρωτάει για να δοκιμάσει την ικανότητά μας να διακρίνουμε; Ο επικεφαλής είπε την τελευταία φορά ότι αυτοί οι δύο επικεφαλής ομάδας έχουν καλό επίπεδο κι ότι ήθελε να τους καλλιεργήσει. Οπότε, αν δεν μπορώ κι εγώ να διακρίνω ανθρώπους εξίσου καλά, θα με εκτιμά και θα με καλλιεργήσει, άραγε, στο μέλλον;» Τότε συνειδητοποίησα ότι ήμουν έτοιμη να τον εξαπατήσω και να μαντέψω ξανά τι σκέφτεται. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Στον Θεό δεν αρέσουν όσοι είναι δουλοπρεπείς, κολακεύουν ή λένε όμορφα λόγια. Τι είδους άνθρωποι αρέσουν, λοιπόν, στον Θεό; Πώς αρέσει στον Θεό να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι και να συναναστρέφονται μαζί Του; Στον Θεό αρέσουν οι έντιμοι άνθρωποι, αυτοί που είναι ειλικρινείς απέναντί Του. Δεν χρειάζεται να λάβεις υπόψη τον τόνο της φωνής Του και την έκφρασή Του ούτε να κερδίσεις την εύνοιά Του· χρειάζεται μόνο να είσαι ειλικρινής, να έχεις ειλικρινή καρδιά, καρδιά που δεν κρύβει, δεν καλύπτει, ούτε μεταμφιέζει, και ν’ αφήνεις την εξωτερική σου εμφάνιση να εναρμονίζεται με τον εσωτερικό σου κόσμο» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός παρακολουθεί τι σκέφτομαι και τι σκοπεύω να κάνω. Ο Θεός θέλει να είμαι ειλικρινής και να λέω αυτό που σκέφτομαι χωρίς να αποκρύπτω κάτι, και αυτό που λέω να είναι συνεπές με τις σκέψεις μου. Έπρεπε να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να είμαι ειλικρινής προς τους άλλους. Έτσι, είπα στον επικεφαλής την άποψή μου. Όταν τελείωσα, ένιωσα πολύ χαλαρή και ένιωσα πως η άσκηση της ειλικρίνειας με ηρέμησε και μ’ έκανε να νιώθω χαλαρή κι ασφαλής. Αυτό δεν το είχα βιώσει ποτέ. Έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι. Δόξα τω Θεώ!