Τον Ιούνιο του 2019, αποδέχτηκα το νέο έργο του Θεού και λίγο καιρό μετά, άρχισα να ποτίζω νεοφώτιστους. Ορισμένοι νεοφώτιστοι με ευχαριστούσαν πολύ αφού τους βοηθούσα, κι έτσι ένιωθα πολύ περήφανη και πως ήμουν κατάλληλη για το έργο ποτίσματος. Αργότερα, ανέλαβα μια ακόμη νεοφώτιστη, και στην αρχή την πότιζα και την υποστήριζα επιμελώς. Ανακάλυψα ότι κατανοούσε καλά τα πράγματα, ότι προόδευε πολύ γρήγορα, και ότι οι εμπειρίες και η κατανόηση πάνω στα οποία συναναστρεφόταν στις συναθροίσεις ήταν καλά. Ένιωθα ότι γρήγορα θα με ξεπερνούσε, και πως όταν συνέβαινε αυτό, η επικεφαλής θα της ζητούσε να ποτίσει όλους τους άλλους αδελφούς και αδελφές, και δεν θα με χρειαζόταν πλέον. Όταν το σκέφτηκα αυτό, δεν ήθελα να την ποτίζω πια σωστά, κι έτσι συζητούσα μαζί της μόνο εξωτερικά πράγματα. Μια φορά, η επικεφαλής με ρώτησε για αυτήν, λέγοντας: «Αυτήν τη στιγμή, χρειαζόμαστε περισσότερους ποτιστές, πιστεύεις πως είναι κατάλληλη για καλλιέργεια;» Δεν ήθελα καθόλου να καλλιεργηθεί, επειδή το επίπεδό της ήταν τόσο καλό, και φοβόμουν ότι στο μέλλον θα γινόταν εκκλησιαστική επικεφαλής και θα είχε υψηλότερη θέση από εμένα. Έτσι είπα στην επικεφαλής: «Δεν έχω διάκριση γι’ αυτό. Ίσως εσύ να μπορέσεις να το διερευνήσεις περισσότερο». Όταν άκουσα ότι η επικεφαλής πήγε να της μιλήσει, ζήλεψα πολύ και φοβήθηκα. Σκεφτόμουν συχνά μέσα μου: «Ίσως να καλλιεργηθεί και να προαχθεί, κι ακόμη και να πάρει τη θέση μου». Εκείνη την περίοδο, η εκκλησία διαιρέθηκε, κι έτσι ήμασταν σε διαφορετικές εκκλησίες. Λίγους μήνες αργότερα, έμαθα ότι είχε γίνει επικεφαλής εκκλησίας. Παρόλο που τη συγχάρηκα και της είπα ότι χάρηκα γι’ αυτήν, κατά βάθος, τη ζήλευα. Σκέφτηκα μέσα μου: «Πώς έγινε επικεφαλής τόσο γρήγορα, ενώ εγώ είμαι ακόμη ποτίστρια;» Ήμουν πολύ αναστατωμένη κι άρχισα να εργάζομαι σκληρά στο πότισμα των νεοφώτιστων, επειδή ήθελα να αποδείξω στην επικεφαλής μου ότι ήμουν κι εγώ κατάλληλη να γίνω επικεφαλής εκκλησίας.

Αργότερα, εκλέχθηκα κι εγώ επικεφαλής εκκλησίας, αλλά εξακολουθούσα να ζηλεύω όταν έβλεπα ότι οι άλλοι ήταν καλύτεροί μου. Μια φορά, συζητούσα με τους άλλους επικεφαλής και διακόνους για το πώς να υποστηρίζουμε και να βοηθάμε τους νεοφώτιστους, και η διακόνισσα του ευαγγελίου είπε τη γνώμη της για το θέμα. Τόσο η ανώτερη επικεφαλής όσο κι οι επικεφαλής των ομάδων θεώρησαν ότι οι ιδέες της ήταν καλές, κι έτσι προσπαθήσαμε να υποστηρίζουμε και να ποτίζουμε τους νεοφώτιστους σύμφωνα με τις προτάσεις της. Αυτό ήταν πολύ αποτελεσματικό και οι νεοφώτιστοι ήταν πολύ πρόθυμοι να έρχονται στις συναθροίσεις και να αναλαμβάνουν καθήκοντα. Αυτό με έκανε να ζηλέψω λίγο και σκέφτηκα: «Η διακόνισσα του ευαγγελίου είναι καλύτερη από μένα. Πρέπει να βελτιωθώ και να μάθω περισσότερα». Αργότερα, τη ρώτησα πόσο καιρό έκανε το καθήκον της και σοκαρίστηκα πολύ όταν μου είπε πως είχαν περάσει μόλις έξι μήνες. Ντράπηκα πολύ —είχαν περάσει δύο χρόνια από τότε που αποδέχθηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού, κι ήμουν πιστή για περισσότερο καιρό από όλους στην ομάδα, αλλά ήμουν ακόμη σαν αρχάρια που δεν είχε ιδέες. Μετά απ’ αυτό, πάντα συγκρινόμουν μ’ εκείνη. Όταν είδα ότι ήταν ικανή στο έργο της, ότι είχε πάντα καλές μεθόδους και μονοπάτια για την εκτέλεση των διαφόρων ειδών εκκλησιαστικού έργου κι ότι είχε αποτελέσματα, τη ζήλευα ακόμα περισσότερο. Σκεφτόμουν: «Αν συνεχίσει να έχει τόσο σπουδαία αποτελέσματα στο έργο της και έχει πάντα καλές ιδέες κατά τις συζητήσεις για το έργο, η ανώτερη επικεφαλής θα δει ότι είναι ικανή και ότι έχει καλό επίπεδο, και θα την εκπαιδεύσει για να γίνει εκκλησιαστική επικεφαλής. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάρει τη θέση μου;» Κάποτε, δεν ήρθε σε μια συνάθροιση επειδή ήταν απασχολημένη με άλλο έργο, και με ρώτησε έπειτα τι είχαμε μάθει στη συνάθροιση. Πραγματικά, δεν ήθελα να της πω, οπότε είπα ότι δεν θυμόμουν. Αργότερα, παρατήρησα ότι η ανώτερη επικεφαλής συναναστρεφόταν συχνά μαζί της αλλά σπάνια μαζί μου, και θύμωσα πολύ. Σκέφτηκα: «Αν δεν μου μιλάς, τότε δεν θα κάνω το καθήκον μου!» Εκείνη τη στιγμή, ήθελα να μεταπηδήσω σε ένα καθήκον όπου θα με θαύμαζαν οι άλλοι. Σκέφτηκα ότι αν μπορούσα να κηρύξω αποτελεσματικά το ευαγγέλιο, οι αδελφοί και οι αδελφές θα με εκτιμούσαν. Έτσι, άρχισα να κηρύττω το ευαγγέλιο και άφησα στην άκρη το έργο του ποτίσματος των νεοφώτιστων. Η ανώτερη επικεφαλής μού έστειλε υπενθύμιση ότι έπρεπε να κατανοήσω και να επιλύσω άμεσα τις δυσκολίες των νεοφώτιστων, και απάντησα: «Βέβαια, θα τους μιλήσω αργότερα». Αλλά με ενδιέφερε μόνο να κηρύξω το ευαγγέλιο και δεν επικοινώνησα καθόλου με τους νεοφώτιστους. Τα προβλήματά τους δεν επιλύθηκαν εγκαίρως, και σταμάτησαν να συναθροίζονται κανονικά. Σύντομα, η ανώτερη επικεφαλής μού έστειλε μήνυμα να με ρωτήσει γιατί δεν συναθροίζονταν οι νεοφώτιστοι και αν αντιμετώπιζα καθόλου δυσκολίες, κι εγώ της είπα για την κατάστασή μου. Εκείνη συναναστράφηκε μαζί μου: «Είσαι η επικεφαλής εκκλησίας και είσαι υπεύθυνη για όλο το έργο της εκκλησίας, ιδιαίτερα για το πότισμα των νεοφώτιστων. Αυτό το έργο είναι πολύ σημαντικό. Δεν γίνεται να είσαι επιπόλαιη και να το κάνεις διεκπεραιωτικά». Έκλαψα αφού τα άκουσα αυτά. Ένιωσα πολύ αδικημένη που δεν είχε προσέξει καθόλου τις προσπάθειές μου να κηρύξω το ευαγγέλιο.

Αργότερα, άρχισα να αναλογίζομαι τη στάση που είχα απέναντι στο καθήκον μου. Όλον αυτόν τον καιρό, ανησυχούσα ότι οι νεοφώτιστοι θα ήταν καλύτεροι από εμένα, και δεν ήθελα να με ξεπεράσουν. Προκειμένου να διατηρήσω τη θέση μου, δεν πότιζα σωστά τους νεοφώτιστους —ιδιαίτερα όσους είχαν καλό επίπεδο. Επίσης, δεν τους ενθάρρυνα να κάνουν τα καθήκοντά τους. Δεν εκπλήρωνα καθόλου τις ευθύνες μου. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Υπάρχουν κάποιοι που μονίμως ανησυχούν ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς και υψηλότεροι απ’ αυτούς, ότι οι άλλοι θα τύχουν σεβασμού, ενώ αυτοί παραμελούνται. Αυτό τους ωθεί να επιτίθενται και να αποκλείουν τους άλλους. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν ανθρώπους πιο ικανούς από τους ίδιους; Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι εγωιστική και άξια περιφρόνησης; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη! Το να σκέφτεται κανείς μόνο τα δικά του συμφέροντα, ικανοποιώντας μόνο τις δικές του επιθυμίες, χωρίς να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τους άλλους ή για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —τέτοιοι άνθρωποι έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν αισθάνεται αγάπη για αυτούς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Τώρα, όλοι σας εκτελείτε το καθήκον σας με πλήρη απασχόληση. Δεν περιορίζεστε ούτε δεσμεύεστε από την οικογένεια, τον γάμο ή τα πλούτη. Έχετε ήδη ξεφύγει από αυτά. Ωστόσο, οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, οι γνώσεις και οι προσωπικές προθέσεις και επιθυμίες που γεμίζουν τα κεφάλια σας παραμένουν αμετάβλητες από την αρχική τους μορφή. Έτσι, σε ό,τι αφορά τη φήμη, την κοινωνική θέση ή οτιδήποτε μπορεί να τους προσφέρει έκθεση —για παράδειγμα όταν οι άνθρωποι ακούνε ότι ο οίκος του Θεού σχεδιάζει να καλλιεργήσει διάφορα είδη ταλέντων— η καρδιά όλων σκιρτά από προσμονή, και ο καθένας από εσάς θέλει πάντα να γίνει διάσημος και να αναγνωριστεί. Όλοι θέλουν να παλέψουν για την κοινωνική θέση και τη φήμη· και ντρέπονται γι’ αυτό, αλλά αισθάνονται άσχημα αν δεν το κάνουν. Νιώθουν φθόνο και μίσος όταν βλέπουν κάποιον να ξεχωρίζει, και πικραίνονται και νιώθουν ότι αυτό είναι άδικο, σκεπτόμενοι το εξής: “Γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω εγώ; Γιατί παίρνουν πάντα άλλοι άνθρωποι τη δόξα; Γιατί δεν είναι ποτέ η σειρά μου;” Κι έπειτα, αισθάνονται πικρία, προσπαθούν να την καταπνίξουν, αλλά δεν μπορούν. Προσεύχονται στον Θεό και αισθάνονται καλύτερα για λίγο, αλλά μόλις ξαναβρεθούν αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση, εξακολουθούν να αδυνατούν να την ξεπεράσουν. Αυτό δεν δείχνει ότι έχουν ανώριμο ανάστημα; Όταν οι άνθρωποι έχουν βυθιστεί σε τέτοιες καταστάσεις, δεν έχουν πέσει στην παγίδα του Σατανά; Τούτα είναι τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά, που δένουν τα ανθρώπινα όντα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε με ακρίβεια την κατάστασή μου. Δεν ήθελα οι άλλοι να είναι καλύτεροί μου ή να με ξεπερνούν. Όταν έβλεπα νεοφώτιστους που είχαν καλή κατανόηση και καλό επίπεδο, φοβόμουν ότι θα με ξεπερνούσαν και θα έπαιρναν τη θέση μου, κι έτσι δεν ήθελα να τους ποτίζω σωστά ούτε να τους καλλιεργεί η επικεφαλής. Ειδικά όταν συνεργαζόμουν με τη διακόνισσα του ευαγγελίου κι είδα πως το κήρυγμά της ήταν αποτελεσματικό και πως έκανε πάντα καλές προτάσεις, και ότι η ανώτερη επικεφαλής πήγαινε πάντα σε αυτήν για να συζητήσει το έργο, τη ζήλευα και συγκρινόμουν κρυφά μαζί της, ενώ ήθελα η ανώτερη επικεφαλής να με εκτιμήσει, κηρύττοντας το ευαγγέλιο. Σκεφτόμουν μόνο τη δική μου θέση και την εκτίμηση των άλλων. Δεν εκπλήρωνα καθόλου τις ευθύνες μου ως επικεφαλής. Ένιωθα μεγάλη ντροπή. Υποτίθεται ότι έπρεπε να ποτίζω τους νεοφώτιστους σωστά ώστε να θέσουν γρήγορα θεμέλια στην αληθινή οδό, μα δεν είχα λάβει καθόλου υπόψη μου το θέλημα του Θεού. Σκεφτόμουν μόνο τη φήμη και τη θέση μου, και δεν είχα ποτίσει ούτε υποστηρίξει επιμελώς τους νεοφώτιστους, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην παρευρίσκονται κανονικά στις συναθροίσεις. Έπραττα το κακό! Άρχισα να αναλογίζομαι τι στόχο επεδίωκα στο καθήκον μου. Έκανα το καθήκον μου για να ικανοποιήσω τον Θεό ή για τα δικά μου συμφέροντα; Αν σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας και προσπαθούσα να ικανοποιήσω τον Θεό, τότε θα ήθελα να εκπαιδεύσω περισσότερους ανθρώπους να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αλλά δεν το είχα κάνει αυτό. Αντ’ αυτού, ζήλευα και καταπίεζα τους ταλαντούχους ανθρώπους, κι ήλπιζα ότι η επικεφαλής δεν θα τους πρόσεχε. Συνειδητοποίησα ότι έκανα το καθήκον μου αποκλειστικά για τη θέση και τα συμφέροντά μου. Ήμουν τόσο εγωίστρια!

Αργότερα, αφού μια αδελφή έμαθε για την κατάστασή μου, μου έστειλε ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού. «Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν επιζητούν την αλήθεια. Ζουν πάντα σύμφωνα με τη σάρκα, προσκολλημένοι πάντα στις σαρκικές απολαύσεις, ικανοποιώντας πάντα τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες. Ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι στον Θεό, δεν θα εισέλθουν ποτέ στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό είναι το σημάδι για το ότι έχουν ατιμάσει στον Θεό. Λες: “Εγώ δεν έκανα τίποτα για να αντισταθώ στον Θεό· πώς ατίμασα τον Θεό;” Όλες οι ιδέες και οι σκέψεις σου είναι πονηρές. Στις προθέσεις, τους στόχους και τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις σου, και στις συνέπειες των όσων κάνεις —με κάθε τρόπο ικανοποιείς τον Σατανά, γίνεσαι περίγελός του και τον αφήνεις να σ’ έχει στο χέρι. Δεν έχεις καταθέσει καμία μαρτυρία που θα έπρεπε να καταθέτει ένας χριστιανός. Είσαι κάποιος που ανήκει στον Σατανά. Ατιμάζεις το όνομα του Θεού στα πάντα και δεν κατέχεις γνήσια μαρτυρία. Θα θυμάται ο Θεός τα πράγματα που έχεις κάνει; Στο τέλος, τι συμπέρασμα θα βγάλει ο Θεός για τις πράξεις σου και το καθήκον που εκτέλεσες; Δεν θα πρέπει να βγει κάτι απ’ αυτό, κάποιου είδους δήλωση; Στη Βίβλο, ο Κύριος Ιησούς λέει: “Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν” (Ματθ. 7:22-23). Γιατί το είπε αυτό ο Κύριος Ιησούς; Γιατί τόσο πολλοί από εκείνους που κήρυτταν, εξέβαλλαν δαιμόνια και τελούσαν πολλά θαύματα στο όνομα του Κυρίου έγιναν κακοποιοί; Επειδή δεν αποδέχονταν την αλήθεια που εξέφραζε ο Κύριος Ιησούς, δεν τηρούσαν τις εντολές του Κυρίου Ιησού και δεν είχαν αγάπη για την αλήθεια στην καρδιά τους. Το μόνο που ήθελαν ήταν να ανταλλάξουν το έργο, τα βάσανα και τις θυσίες τους για τον Κύριο με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Αυτό αποτελεί συναλλαγή με τον Θεό, και αποτελεί χρησιμοποίηση του Θεού και εξαπάτηση του Θεού, γι’ αυτό και ο Κύριος Ιησούς τούς αποστράφηκε, τους μίσησε και τους καταδίκασε ως κακοποιούς. Σήμερα, οι άνθρωποι αποδέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, αλλά ορισμένοι εξακολουθούν να επιδιώκουν τη φήμη και την κοινωνική θέση, θέλουν πάντα να ξεχωρίζουν, θέλουν πάντα να είναι επικεφαλής και εργάτες και να αποκτούν φήμη και κοινωνική θέση. Παρόλο που όλοι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, και ότι εγκαταλείπουν πράγματα και ξοδεύουν για τον Θεό, εκτελούν τα καθήκοντά τους για να εξασφαλίσουν φήμη, συμφέροντα και κοινωνική θέση, και έχουν πάντα προσωπικά σχέδια. Δεν είναι υπάκουοι ή πιστοί στον Θεό, ενεργούν αυθαίρετα χωρίς να προβληματίζονται καθόλου για τον εαυτό τους, και έτσι έχουν γίνει κακοποιοί. Ο Θεός μισεί τέτοιους κακοποιούς και δεν τους σώζει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Η ανάγνωση αυτού του χωρίου από τα λόγια του Θεού με συγκίνησε βαθύτατα. Οι κακοποιοί για τους οποίους μιλάει ο Θεός δεν είναι άπιστοι. Είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, που ακολουθούν τον Θεό, που δαπανούν εαυτόν για τον Θεό, που πάνε να κηρύξουν το ευαγγέλιο κι εργάζονται σε διάφορα μέρη και υπόκεινται σε κάποια ταλαιπωρία, αλλά κάνουν τα καθήκοντά τους για χάρη του κύρους και της θέσης τους, για να τους θαυμάζουν οι άλλοι ή για να κερδίσουν ανταμοιβές κι ένα στέμμα. Δεν είναι ικανοί να αφοσιωθούν στον Θεό και δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να Τον υπακούσουν, έτσι, ο Κύριος Ιησούς είπε: «Φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:23). Σκέφτηκα ότι πίστευα στον Θεό εδώ και δύο χρόνια, είχα εγκαταλείψει τις σπουδές μου για να κάνω το καθήκον μου στην εκκλησία, είχα υποφέρει και πληρώσει ένα τίμημα, κι όμως η πρόθεσή μου δεν ήταν ποτέ να ικανοποιήσω τον Θεό. Ήθελα απλώς να είμαι η καλύτερη στην εκκλησία και να κάνω τους αδελφούς, τις αδελφές και την επικεφαλής να με εκτιμούν. Γι’ αυτό εργαζόμουν τόσο σκληρά για να διακριθώ. Όλα όσα είχα κάνει αποσκοπούσαν στην ικανοποίηση των δικών μου επιθυμιών και ζούσα με μια διεφθαρμένη σατανική διάθεση. Τίποτα από όσα είχα κάνει δεν ήταν καλές πράξεις —ήταν μοχθηρές πράξεις. Εκτελούσα το καθήκον μου με λανθασμένη πρόθεση και κίνητρο, τα οποία θα επέσυραν απλώς την αηδία και το μίσος του Θεού. Αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέρριπτε. Όταν το αντιλήφθηκα αυτό, φοβήθηκα. Ήθελα να μετανοήσω και να μη ζηλεύω πια τους αδελφούς και τις αδελφές μου· έτσι προσευχήθηκα στον Θεό για να ζητήσω την καθοδήγησή Του.

Αργότερα, βρήκα το θάρρος να μιλήσω ανοιχτά για τη διαφθορά μου στην επικεφαλής. Αντί να με επιπλήξει, εκείνη συναναστράφηκε σχετικά με τη δική της εμπειρία για να με βοηθήσει. Μου έστειλε κι ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Το να είσαι επικεφαλής της εκκλησίας, δεν σημαίνει μόνο να μαθαίνεις να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να επιλύεις προβλήματα, μα και να ανακαλύπτεις και να καλλιεργείς ανθρώπους με ταλέντο, τους οποίους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φθονείς ή να καταπιέζεις. Το να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο είναι ευεργετικό για το έργο της εκκλησίας. Αν μπορείς να καλλιεργήσεις μερικούς ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια ώστε να συνεργάζονται καλά μαζί σου σε όλο το έργο που κάνεις, και στο τέλος, όλοι σας να έχετε βιωματικές μαρτυρίες, τότε θα είσαι ικανός επικεφαλής. Αν αναπτύξεις την ικανότητα να ενεργείς σε όλα τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, τότε θα επιβεβαιώσεις την αφοσίωσή σου. […] Αν πραγματικά μπορείτε να υπολογίζετε το θέλημα του Θεού, τότε είστε και ικανοί να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους ανθρώπους. Αν προτείνεις έναν καλό άνθρωπο και τον αφήσεις να υποβληθεί σε εκπαίδευση και να εκτελέσει ένα καθήκον, προσθέτοντας έτσι ένα ταλαντούχο άτομο στον οίκο του Θεού, δεν θα γίνει, τότε, ευκολότερο το έργο σου; Δεν θα έχεις επιβεβαιώσει την αφοσίωσή σου στο καθήκον αυτό; Αυτή είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού· είναι η ελάχιστη συνείδηση και σύνεση από την οποία οφείλει να διακατέχεται ένας επικεφαλής. Εκείνοι που είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια μπορούν να δεχθούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού όταν κάνουν πράγματα. Όταν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, η καρδιά σου μπαίνει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και θέλεις πάντα να κερδίζεις τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, και από την άλλη δεν δέχεσαι τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού, τότε είναι ακόμα ο Θεός στην καρδιά σου; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν σεβασμό προς τον Θεό. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν είσαι χαμηλού επιπέδου, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό έργο σου, τότε μπορεί να υπάρχουν κάποια λάθη ή ελλείψεις στο έργο σου και τα αποτελέσματα να μην είναι πολύ καλά —αλλά έχεις καταβάλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια. Σε όλα όσα κάνεις, δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ή προτιμήσεις. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην εκτελείς καλά το καθήκον σου, η καρδιά σου έχει διορθωθεί· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα στο καθήκον σου, τότε το καθήκον σου θα ανταποκρίνεται στα πρότυπα και θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό συνιστά κατάθεση μαρτυρίας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ο λόγος του Θεού αναφέρει τις αρχές της άσκησης με μεγάλη σαφήνεια. Ως επικεφαλής εκκλησίας, πρέπει κανείς να βάζει πρώτα το έργο της εκκλησίας. Όταν υιοθετεί κανείς σωστή στάση, είναι πιο εύκολο να κάνει καλά το καθήκον του. Συνειδητοποίησα επίσης ότι το να έχουμε πίστη στον Θεό σημαίνει να σκεφτόμαστε το θέλημα του Θεού στα πάντα, να αποδεχόμαστε τη σχολαστική εξέταση του Θεού και να μη λαμβάνουμε υπόψη τι σκέφτονται οι άλλοι. Αν ήθελα να ικανοποιήσω τον Θεό και να γίνω ικανή επικεφαλής, έπρεπε να εγκαταλείψω τη θέση, τη φήμη και τα συμφέροντά μου. Έπρεπε να βρω ταλαντούχους νεοφώτιστους που να αξίζουν καλλιέργεια, και να τους βοηθήσω να κάνουν τα καθήκοντά τους και να προετοιμάσουν καλές πράξεις. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να εκπληρώσω το καθήκον μου. Ο Θεός είναι δίκαιος με όλους. Δεν εξετάζει το επίπεδο ή τη θέση μας, μα αν επιδιώκουμε και κάνουμε πράξη την αλήθεια. Αν έκανα το καθήκον μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις αρχές της αλήθειας, και πάντα σκεφτόμουν πώς να κάνω το έργο μου με τρόπο που να ωφελεί το έργο της εκκλησίας, τότε ακόμη και αν το επίπεδό μου ήταν λίγο χαμηλό, ο Θεός και πάλι θα με διαφώτιζε και θα με καθοδηγούσε να εκτελώ καλά το καθήκον μου. Αφού κατάλαβα το θέλημα του Θεού, προσευχήθηκα στον Θεό για να μετανοήσω και να πω ότι ήμουν διατεθειμένη να απαρνηθώ τη σάρκα, να κάνω πράξη την αλήθεια και να εκτελέσω το καθήκον μου για να Τον ικανοποιήσω.

Μετά απ’ αυτό, όλο και περισσότεροι νεοφώτιστοι άρχισαν να αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, και η επικεφαλής μού ζήτησε να εκπαιδεύσω περισσότερο προσωπικό ποτίσματος. Άρχισα πάλι να ανησυχώ ότι οι νεοφώτιστοι που καλλιεργούσα θα έπαιρναν τη θέση μου, και ότι η επικεφαλής δεν θα με εκτιμούσε πια. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν έπρεπε να σκέφτομαι συνέχεια την υπερηφάνεια και τη θέση μου, και ότι έπρεπε να λαμβάνω υπόψη το έργο της εκκλησίας. Προσευχήθηκα στον Θεό και θυμήθηκα κάποια από τα λόγια Του: «Το να είσαι επικεφαλής της εκκλησίας, δεν σημαίνει μόνο να μαθαίνεις να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να επιλύεις προβλήματα, μα και να ανακαλύπτεις και να καλλιεργείς ανθρώπους με ταλέντο, τους οποίους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φθονείς ή να καταπιέζεις. Το να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο είναι ευεργετικό για το έργο της εκκλησίας. Αν μπορείς να καλλιεργήσεις μερικούς ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια ώστε να συνεργάζονται καλά μαζί σου σε όλο το έργο που κάνεις, και στο τέλος, όλοι σας να έχετε βιωματικές μαρτυρίες, τότε θα είσαι ικανός επικεφαλής. Αν αναπτύξεις την ικανότητα να ενεργείς σε όλα τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, τότε θα επιβεβαιώσεις την αφοσίωσή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ως επικεφαλής εκκλησίας, ήταν ευθύνη μου να εκπαιδεύω τους νεοφώτιστους ώστε να εκτελούν τα καθήκοντά τους, και ήταν ευθύνη και υποχρέωση κάθε πιστού να κάνει ένα το καθήκον. Έπρεπε να καλλιεργήσω περισσότερους νεοφώτιστους ως ποτιστές. Όλο και περισσότεροι νεοφώτιστοι έρχονταν να αποδεχθούν τον Παντοδύναμο Θεό, κι αν δεν καλλιεργούσα κανέναν για να τους ποτίσει, τότε οι νεοφώτιστοι δεν θα ποτίζονταν εγκαίρως, η είσοδός τους στη ζωή θα πληττόταν, και θα επηρεαζόταν και το έργο της εκκλησίας. Έτσι, επέλεξα τέσσερις νεοφώτιστους με καλή κατανόηση και τους εκπαίδευσα ως επικεφαλής ομάδων για να διοργανώνουν συναθροίσεις εναλλάξ. Τους υπενθύμιζα, επίσης, συχνά και τους βοηθούσα να ποτίζουν τους άλλους νεοφώτιστους. Με μια τέτοια συνεργασία, όχι μόνο ποτίζονταν γρήγορα οι νεοφώτιστοι, μα είχα και περισσότερο χρόνο να εστιάσω στο συνολικό έργο της εκκλησίας, και η αποτελεσματικότητα του έργου βελτιώθηκε σταδιακά. Χαιρόμουν που έβλεπα τους νεοφώτιστους να προοδεύουν σιγά-σιγά και να αρχίζουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Ηρέμησα και κατανόησα λίγο περισσότερο τα λόγια του Θεού. Όπως ακριβώς λένε τα λόγια του Θεού: «Αν προτείνεις έναν καλό άνθρωπο και τον αφήσεις να υποβληθεί σε εκπαίδευση και να εκτελέσει ένα καθήκον, προσθέτοντας έτσι ένα ταλαντούχο άτομο στον οίκο του Θεού, δεν θα γίνει, τότε, ευκολότερο το έργο σου; Δεν θα έχεις επιβεβαιώσει την αφοσίωσή σου στο καθήκον αυτό; Αυτή είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού· είναι η ελάχιστη συνείδηση και σύνεση από την οποία οφείλει να διακατέχεται ένας επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Το ότι έχω κερδίσει αυτήν την κατανόηση και το ότι έχω κάποια άσκηση και είσοδο στο καθήκον μου οφείλεται αποκλειστικά στα λόγια του Θεού. Δόξα τω Θεώ!