Στο παρελθόν, ήμουν ανθρωπάρεσκη. Κάθε φορά που έβλεπα αδελφούς ή αδελφές να αποκαλύπτουν διαφθορά ή να κάνουν το καθήκον τους επιπόλαια, δεν τολμούσα να τους το επισημάνω, από φόβο μήπως βλάψω τη φήμη τους και σχηματίσουν κακή εντύπωση για μένα. Κατά την αλληλεπίδραση με τους αδελφούς και τις αδελφές ακολουθούσα τη σατανική φιλοσοφία του «Σκέψου πριν μιλήσεις και τότε μίλα με επιφύλαξη», και όταν όντως υποδείκνυα πράγματα στους ανθρώπους για να τους βοηθήσω, απλώς έλεγα ανέμελα ένα-δυο λόγια που μείωναν τη σημασία της κατάστασης. Μερικές φορές, όταν άκουγα τους αδελφούς και τις αδελφές να με περιγράφουν ως φιλική, πετούσα στα σύννεφα. Πίστευα ότι με συμπαθούσαν, και ότι, ως εκ τούτου, πρέπει να με συμπαθεί και ο Θεός. Μόνο όταν κλαδεύτηκα, και όταν απέτυχα και σκόνταψα, μπόρεσα να κατανοήσω κάπως τον εαυτό μου και να δω καθαρά τη φύση, τη ζημιά και τις συνέπειες του να είμαι ανθρωπάρεσκη.

Εκλέχθηκα εκκλησιαστική επικεφαλής το 2018. Ήξερα ότι μια από τις πιο κρίσιμες υποχρεώσεις της υπηρεσίας ως επικεφαλής ήταν η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, η επίλυση των δυσκολιών των άλλων σχετικά με τη ζωή-είσοδό τους και η προστασία της εκκλησιαστικής ζωής. Όμως φοβόμουν να μην προσβάλω κανέναν κι έτσι, όποτε ανακάλυπτα ένα πρόβλημα, υιοθετούσα πάντα την τακτική του να προσφέρω ευγενικές, ήπιες συμβουλές για τον χειρισμό του. Κατά την περίοδο εκείνη, παρατήρησα ότι ο διάκονος ποτίσματος, ο αδελφός Λίου Λιανγκ, φερόταν επιπόλαια, ότι δεν αναλάμβανε φορτίο στο καθήκον του και ότι όταν οι νεοφώτιστοι αντιμετώπιζαν προβλήματα, δεν συναναστρεφόταν μαζί τους για να βρει άμεσα λύση, με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Είχα επίγνωση της σοβαρότητας της φύσης αυτού του προβλήματος και του ότι θα έπρεπε να συναναστραφώ μαζί του και να αναλύσω πώς εκτελούσε το καθήκον του επιπόλαια. Αν συνέχιζε έτσι χωρίς να μετανοήσει, αυτό σίγουρα θα προκαλούσε αηδία στον Θεό. Αλλά τη στιγμή που είδα τον Λίου Λιανγκ, απλώς έκανα πίσω. Σκέφτηκα: «Εκτιμά πολύ τη φήμη του, οπότε αν του επισημάνω αυτά τα ζητήματα και πληγώσω πραγματικά τα αισθήματά του, σίγουρα δεν θα έχει τόσο καλή γνώμη για μένα. Αν αρνηθεί να το δεχτεί και αναπτύξει κάποιο είδος εχθρότητας ή αποξένωσης απέναντί μου, πέρα από το πόσο ντροπιαστικό θα είναι αυτό για μένα, θα είναι και δύσκολο να τα πάμε καλά μετά από αυτό. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές νομίζουν ότι αρχίζω να επιπλήττω και να επιτιμώ τους ανθρώπους τώρα που είμαι επικεφαλής, θα εξακολουθούν να έχουν καλή εντύπωση για μένα; Ξέχνα το, δεν θα συναναστραφώ μαζί του ούτε θα αναλύσω το πρόβλημά του». Έτσι, απλώς τον συμβούλεψα ευγενικά, μειώνοντας τη σημασία του θέματος: «Πρέπει να αφιερωνόμαστε περισσότερο στα καθήκοντά μας, να αναλαμβάνουμε φορτίο…» Ως αποτέλεσμα, ο Λίου Λιανγκ δεν είδε την ουσία της επιπόλαιης προσέγγισής του στο καθήκον του και συνέχισε να το κάνει με τον ίδιο ανεύθυνο τρόπο όπως πάντα. Όταν το είδα αυτό, αναστατώθηκα. Ως εκκλησιαστική επικεφαλής, παρακολουθούσα έναν αδελφό να κάνει τυπικά το καθήκον του και να επηρεάζει το έργο της εκκλησίας, αλλά δεν το έλυνα μέσω συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Κατά πόσο έκανα έτσι αληθινό έργο; Αυτό ήταν μια σοβαρή παράλειψη καθήκοντος. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα, αλλά αδυνατούσα και πάλι να ανοίξω το στόμα μου για να τον εκθέσω. Ανησυχούσα ότι αν τον εξέθετα και τον κλάδευα, μπορεί να σκεφτόταν ότι δεν είχα συμπόνια, και αν γινόταν αρνητικός, πετούσε λευκή πετσέτα και εγκατέλειπε το καθήκον του, οι άλλοι αδελφοί και οι αδελφές μπορεί να με θεωρούσαν ανίκανη να εργαστώ. Αυτό όχι μόνο θα διακύβευε τη γενική μας σχέση, αλλά θα έβλαπτε και τη φήμη μου. Σκέφτηκα: «Ξέχνα το, ούτως ή άλλως έχω ήδη πει κάτι στον Λίου Λιανγκ, οπότε θα τον αφήσω να το αναλογιστεί με την πάροδο του χρόνου». Με αυτόν τον τρόπο, τελικά δεν εξέθεσα ούτε ανέλυσα ποτέ το πρόβλημά του.

Αργότερα, παρατήρησα ότι δύο άλλοι αδελφοί που δούλευαν μαζί μου ήταν πάντα σε κόντρα επειδή είχαν διαφορετικές ιδέες για τα πράγματα. Κανένας από τους δύο δεν υποχωρούσε και οι συζητήσεις τους για το έργο δεν ήταν ποτέ παραγωγικές. Μερικές φορές, αφού σταματούσαν να διαφωνούν, αποξενώνονταν, γεγονός που επηρέαζε το έργο της εκκλησίας. Είχα επίγνωση της σοβαρότητας του ζητήματος και σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε να χάσω χρόνο, αλλά να αποκαλύψω αμέσως τις εκδηλώσεις, τη φύση και τις συνέπειες της αλαζονείας, της αυταρέσκειας και της ισχυρογνωμοσύνης τους. Αλλά και πάλι, με το που τους είδα έκανα πίσω. Σκέφτηκα: «Είναι και οι δύο επικεφαλής εδώ και χρόνια, οπότε θα έπρεπε να γνωρίζουν για αυτό το πρόβλημα χωρίς να το αναφέρω εγώ. Επιπλέον, είναι και οι δύο πολύ καλοί μαζί μου, οπότε αν συναναστραφώ πάνω στη φύση και τις σοβαρές συνέπειες του προβλήματός τους, μπορεί να νομίσουν ότι απλώς τους επικρίνω. Τότε θα ήταν δύσκολο να τα πάω καλά μαζί τους. Ξέχνα το. Έτσι κι αλλιώς διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού, οπότε μπορούν να το σκεφτούν με τον καιρό!». Έτσι, τους έδωσα απλώς μερικές συμβουλές όταν τους είδα να τσακώνονται ξανά, προτρέποντάς τους να ηρεμήσουν, χωρίς να τους εκθέσω άμεσα ούτε στο ελάχιστο.

Μια μέρα, μια αδελφή μού είπε: «Το εκκλησιαστικό μας έργο δεν πάει πολύ καλά. Υπάρχουν προφανή προβλήματα στα καθήκοντα κάποιων αδελφών και εσείς δεν συναναστρέφεστε για να επιλύσετε αυτά τα πράγματα. Αυτή η έλλειψη αληθινού έργου δεν σας καθιστά ψευδοεπικεφαλής;» Αναστατώθηκα πολύ όταν την άκουσα. Μου ήταν φανερό ότι υπήρχαν προβλήματα με κάποιους αδελφούς και αδελφές για τα οποία δεν έλεγα τίποτα. Δεν εκπλήρωνα καθόλου τις ευθύνες μιας επικεφαλής. Δεν ήμουν ψευδοεπικεφαλής; Ήξερα ότι αν συνέχιζα να μην κάνω πράξη την αλήθεια, ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέκλειε. Αυτή η προοπτική με τρόμαξε και είπα μια προσευχή: «Θεέ μου, έχω δει κάποιους αδελφούς και αδελφές να ζουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και η εκκλησιαστική μας ζωή και διάφορες πτυχές του εκκλησιαστικού έργου έχουν επηρεαστεί σοβαρά, αλλά δεν μπορώ να κάνω πράξη την αλήθεια για να το διορθώσω αυτό. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να γνωρίσω τον εαυτό μου».

Διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού μετά την προσευχή μου: «Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια δεν σημαίνει να λέει κούφια λόγια ή να φωνάζει συνθήματα. Αντιθέτως, σημαίνει πως ό,τι κι αν συναντήσουν οι άνθρωποι στη ζωή, εφόσον αυτό περιλαμβάνει τις αρχές της ανθρώπινης διαγωγής, την οπτική τους για τα πράγματα ή την εκτέλεση του καθήκοντός τους, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επιλογή. Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να αναζητήσει μια βάση και τις αρχές στα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να βρει ένα μονοπάτι άσκησης. Όσοι ασκούνται με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν την αλήθεια. Το να μπορεί κανείς να επιδιώκει την αλήθεια έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει, σημαίνει ότι βαδίζει στο μονοπάτι του Πέτρου, στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Για παράδειγμα, ποια αρχή πρέπει να ακολουθεί κανείς όταν αλληλεπιδρά με τους άλλους; Ίσως η αρχική σου άποψη να είναι ότι “η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”, και ότι πρέπει να τα έχεις καλά με όλους, να αποφεύγεις να κάνεις τους άλλους ρεζίλι και να μην προσβάλεις κανέναν. Έτσι, θα έχεις καλές σχέσεις με τους άλλους. Αυτή η άποψη σε περιορίζει, γι’ αυτό σιωπάς όταν βλέπεις τους άλλους να κάνουν κακά πράγματα ή να παραβιάζουν τις αρχές. Προτιμάτε να υποστεί απώλειες το έργο της εκκλησίας παρά να προσβάλετε κάποιον. Προσπαθείτε να τα έχετε καλά με όλους, όποιοι κι αν είναι. Σκέφτεστε μόνο τα συναισθήματα των ανθρώπων και πώς να σώζετε τα προσχήματα όταν μιλάτε. Πάντα λέτε ωραία λόγια για να ευχαριστείτε τους άλλους. Ακόμη κι αν ανακαλύψετε ότι κάποιος έχει προβλήματα, επιλέγετε να τον ανεχθείτε κι απλώς μιλάτε γι’ αυτόν πίσω από την πλάτη του. Μπροστά του, όμως, διατηρείτε την ηρεμία και τη σχέση σας. Πώς βλέπετε μια τέτοια διαγωγή; Αυτή δεν είναι η διαγωγή ενός ανθρώπου που θέλει να ευχαριστεί τους άλλους; Αυτό δεν είναι πολύ ύπουλο; Είναι κάτι που παραβιάζει τις αρχές της ανθρώπινης διαγωγής. Δεν είναι πολύ ποταπό να συμπεριφέρεσαι με τέτοιον τρόπο; Όσοι φέρονται έτσι δεν είναι καλοί άνθρωποι. Αυτός δεν είναι ευγενής τρόπος να φέρεται κανείς. Όσο κι αν έχεις υποφέρει, όσα τιμήματα κι αν έχεις πληρώσει, αν συμπεριφέρεσαι χωρίς αρχές, τότε έχεις αποτύχει σε αυτό το θέμα. Ο Θεός δεν θα αναγνωρίσει, δεν θα θυμάται ούτε θα αποδεχθεί τη διαγωγή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τους ανθρωπάρεσκους, ανησύχησα πραγματικά. Δεν έλυνα τα προβλήματα στην εκκλησία όχι επειδή δεν τα έβλεπα καθαρά, αλλά επειδή δεν ήθελα να προσβάλω κανέναν και φοβόμουν ότι θα μ’ έβλεπαν με στραβό μάτι. Προσπαθούσα να προστατέψω την εικόνα και τη θέση μου. Ο Θεός απεχθάνεται ανθρώπους σαν κι εμένα που δεν ενεργούν με βάση τις αρχές ούτε κάνουν πράξη την αλήθεια, που είναι εγωιστές και δόλιοι. Σκέφτηκα ξανά τον τρόπο με τον οποίο είχα συμπεριφερθεί. Είχα δει ότι ο Λίου Λιανγκ ήταν πάντα επιπόλαιος στο καθήκον του και καθυστερούσε το έργο μας στο πότισμα, οπότε θα έπρεπε να είχα εκθέσει και αναλύσει τη φύση της συμπεριφοράς του. Αλλά φοβόμουν ότι όλοι θα με έβλεπαν με κακό μάτι, ότι θα έλεγαν πως επέπληττα και επέκρινα τους ανθρώπους τώρα που ήμουν επικεφαλής, οπότε δεν ανέλυσα ποτέ τη φύση του προβλήματος του Λίου Λιανγκ για να προστατέψω την εικόνα μου. Απλώς είπα κάτι που έθιγε ελαφρά το πρόβλημα χωρίς να κάνω τίποτα για να βοηθήσω. Και ακόμη και όταν είδα αυτούς τους δύο αδελφούς που δεν μπορούσαν ποτέ να τα βρουν και τις σοβαρές επιπτώσεις που είχε αυτό στο εκκλησιαστικό μας έργο, ποτέ δεν εξέθεσα ούτε ανέλυσα το θέμα για να τους βοηθήσω να κατανοήσουν τον εαυτό τους. Ως αποτέλεσμα, το έργο της εκκλησίας υπέστη πλήγμα. Ζούσα βάσει σατανικών φιλοσοφιών όπως «Η αρμονία είναι θησαυρός, η ανεκτικότητα είναι αρετή», «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους», και «Άλλος ένας φίλος σημαίνει άλλο ένα μονοπάτι». Θέλοντας να προστατέψω τη φήμη και τη θέση μου, και να με βλέπουν όλοι ως καλό παιδί, έβλεπα τα πράγματα καθαρά, αλλά δεν μοιραζόμουν ακριβώς αυτό που σκεφτόμουν. Αυτό όχι μόνο έβλαπτε τους άλλους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά καθυστερούσε και το έργο της εκκλησίας. Είδα ότι δεν είχα καθόλου συνείδηση και λογική, και δεν είχα την παραμικρή αφοσίωση στον Θεό. Ήμουν καλός άνθρωπος με όλα αυτά; Ακόμη και αν επιφανειακά τα πήγαινα καλά με όλους και όλοι οι άλλοι έλεγαν ότι ήμουν καλός άνθρωπος και είχαν καλή εντύπωση για μένα, ενώπιον του Θεού δεν εκπλήρωνα κανένα καθήκον. Στα μάτια του Θεού, ήμουν ένας άνθρωπος άπιστος και αναξιόπιστος. Προκαλούσα αηδία στον Θεό. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, μετανόησα γρήγορα ενώπιον του Θεού. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι και ότι έπρεπε να αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω αυτό μου το πρόβλημα.

Στη συνέχεια, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Ποια είναι η συνέπεια της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης; Καταρχάς, κάτι τέτοιο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν κανονικά τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει τη ζωή-είσοδό τους, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι, γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Αναστάτωση, βλάβες και διακοπή. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει η επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης από τους ανθρώπους. Όταν κάνουν έτσι το καθήκον τους, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου; Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, και μάλιστα μπορεί και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, άρα και το εάν θα φτάσουν στη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν τη δική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα κάνουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιον τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες του οι διάφορες συνέπειες εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την εκτέλεση του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, αρνητική στάση απέναντί Του· είναι συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά· είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση, τότε χωρίς να το θέλουν γίνονται εργαλείο του Σατανά, γίνονται διέξοδος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Παίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία· έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να βλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Είδα στον λόγο του Θεού ότι η φύση και οι συνέπειες του να είναι κανείς ένας ανθρωπάρεσκος που διασφαλίζει τα δικά του συμφέροντα και δεν κάνει πράξη την αλήθεια είναι να διαταράσσει και να σαμποτάρει το έργο του οίκου του Θεού, και να είναι υποχείριο του Σατανά. Αν παρέμενα έτσι χωρίς να μετανοήσω, ο Θεός θα με αποστρεφόταν, θα με απέρριπτε και θα με απέκλειε. Ως εκκλησιαστική επικεφαλής, ευθύνη μου είναι να συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια για να επιλύω τα προβλήματα και τις δυσκολίες των αδελφών στη ζωή-είσοδό τους, και να φροντίζω την εκκλησιαστική ζωή. Αντ’ αυτού όμως, όταν έβλεπα τα προβλήματα των ανθρώπων, δεν τους βοηθούσα να αλλάξουν, εκθέτοντας και αναλύοντας την ουσία της συμπεριφοράς τους, αλλά φερόμουν ως ανθρωπάρεσκη για να προστατέψω τη θέση και τη φήμη μου, ενεργώντας ως τσιράκι του Σατανά, προκαλώντας ζημιά στο έργο της εκκλησίας και στις ζωές των αδελφών. Η διεφθαρμένη μου διάθεση με είχε αυστηρά υπό τον έλεγχό της, ήμουν πολύ δειλή για να κάνω πράξη την αλήθεια και να υποστηρίξω τη δικαιοσύνη. Ήμουν τσιράκι του Σατανά, αδύναμη και ανίκανη, ζούσα τόσο ποταπά, τόσο αξιολύπητα. Αν δεν άρχιζα να κάνω πράξη την αλήθεια και να επαναστατώ εναντίον του εαυτού μου, ήμουν πραγματικά ανάξια να ζήσω ενώπιον του Θεού! Χωρίς την κρίση και την έκθεση των λόγων Του, δεν θα είχα ποτέ επίγνωση της διαφθοράς μου ούτε θα γνώριζα τους κινδύνους και τις συνέπειες του να είμαι ανθρωπάρεσκη και να μην κάνω πράξη την αλήθεια. Ήμουν πρόθυμη να επαναστατήσω εναντίον του εαυτού μου και να πάψω να είμαι ανθρωπάρεσκη.

Αργότερα, διάβασα μερικά χωρία από τα λόγια του Θεού που μου έδωσαν κάποια μονοπάτια άσκησης. Τα λόγια του Θεού λένε: «Στην ουσία, ο Θεός είναι πιστός, επομένως τα λόγια Του είναι πάντοτε άξια εμπιστοσύνης. Οι πράξεις Του, επιπλέον, είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες και γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). «Εάν έχεις τα κίνητρα και την προοπτική ενός ανθρωπάρεσκου, τότε, σε όλα τα θέματα, θα είσαι ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια και να τηρείς τις αρχές, και πάντα θα αποτυγχάνεις και θα οδηγείσαι σε πτώση. Εάν δεν αφυπνιστείς και δεν αναζητήσεις ποτέ την αλήθεια, τότε είσαι δύσπιστος και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και ζωή. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να Τον επικαλείσαι, να εκλιπαρείς για σωτηρία και να Του ζητάς να σου δώσει περισσότερη πίστη και δύναμη, καθώς και τη δυνατότητα να τηρείς τις αρχές, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, να μην υποχωρήσεις, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αποτρέψεις να συμβεί οποιοδήποτε κακό στο έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να επαναστατήσεις ενάντια στα συμφέροντά σου, την υπερηφάνεια σου και την οπτική γωνία του ανθρωπάρεσκου που έχεις και κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Εάν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, προστατεύεις τις σχέσεις σου με τους άλλους, δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια και δεν τολμάς να τηρείς τις αρχές, θα είσαι τότε σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια σε άλλα θέματα; Δεν θα έχεις πίστη και δύναμη. Εάν δεν είσαι ποτέ σε θέση να αναζητήσεις ή να αποδεχτείς την αλήθεια, θα σου επιτρέψει μια τέτοια πίστη στον Θεό να αποκτήσεις την αλήθεια; (Όχι.) Κι αν δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς. Αν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, χωρίς ψήγμα από την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε δεν μπορείς ποτέ να σωθείς. Θα πρέπει να σου είναι ξεκάθαρο ότι η απόκτηση της αλήθειας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία. Πώς μπορείς, λοιπόν, να αποκτήσεις την αλήθεια; Εάν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια, εάν μπορείς να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια κι η αλήθεια γίνει η βάση της ζωής σου, τότε θα κερδίσεις την αλήθεια και θα έχεις ζωή, με αποτέλεσμα να είσαι μεταξύ αυτών που σώζονται» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Όταν το διάβασα αυτό, είδα ότι ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς. Οι ειλικρινείς δεν επικεντρώνονται στην προστασία των σχέσεών τους με τους άλλους ούτε νοιάζονται για το πώς τους βλέπουν οι άλλοι, αλλά έχουν θέση στην καρδιά τους για τον Θεό. Υποστηρίζουν τις αρχές σε όλα τα πράγματα, έχουν αίσθημα δικαιοσύνης και είναι πιστοί στον Θεό. Όταν σκέφτηκα όμως ξανά τον εαυτό μου, είδα ότι νοιαζόμουν πάρα πολύ για τις διαπροσωπικές μου σχέσεις, τη φήμη και τη θέση μου. Όταν συνέβαιναν πράγματα που απαιτούσαν την προστασία των συμφερόντων της εκκλησίας και την άσκηση της αλήθειας, έπαιρνα συστηματικά το μέρος του Σατανά, χωρίς να τολμώ να υποστηρίξω τις αλήθεια-αρχές· επαναστατούσα πάντα εναντίον του Θεού και αντιστεκόμουν σ’ Αυτόν, πληγώνοντάς Τον και απογοητεύοντάς Τον. Στην πραγματικότητα, λέγοντας κανείς την αλήθεια και επισημαίνοντας το πρόβλημα κάποιου δεν έχει σκοπό να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Κάτι τέτοιο είναι πραγματικά ωφέλιμο, είτε πρόκειται για έναν αδελφό ή μια αδελφή είτε για το έργο της εκκλησίας. Αν παρατηρήσουμε κάποιον να αποκαλύπτει διαφθορά, αλλά δεν του επιστήσουμε την προσοχή στη φύση ή στις συνέπειες μιας τέτοιας ενέργειας, δεν θα συνειδητοποιήσει ποτέ πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημά του και δεν θα μπορέσει να αλλάξει. Αυτό δεν εμποδίζει μόνο τη ζωή-είσοδό του, αλλά επηρεάζει και το έργο της εκκλησίας, και προκαλεί αηδία στον Θεό, επειδή ζω μέσα σε μια διεφθαρμένη διάθεση και δεν προστατεύω το έργο της εκκλησίας. Πάντα με απασχολούσε τόσο πολύ η φήμη και η θέση μου, πάντα ενδιαφερόμουν για τις απόψεις των άλλων χωρίς να δίνω προτεραιότητα στην άποψη του Θεού. Δεν σκεφτόμουν πώς να ενεργώ σύμφωνα με την αλήθεια. Πάντα περιοριζόμουν από τη διεφθαρμένη μου διάθεση-ήμουν τόσο ανόητη. Δεν μπορούσα πλέον να αφήνω τη διεφθαρμένη μου διάθεση να παίρνει τα ηνία και δεν ήθελα να γίνω ένας δειλός περίγελος του Σατανά. Έπρεπε να γίνω ένας άνθρωπος ειλικρινής με αίσθημα δικαιοσύνης που ευαρεστούσε τον Θεό. Όταν το κατάλαβα αυτό, πήρα την απόφαση να κάνω πράξη την αλήθεια και να επαναστατήσω εναντίον της σάρκας. Θα υποστήριζα τις αρχές και θα στεκόμουν στο πλευρό του Θεού για την προστασία του έργου της εκκλησίας, ανεξάρτητα από το πώς με έβλεπαν οι άλλοι. Την επόμενη μέρα, αναζήτησα τους δύο αδελφούς και καθώς ετοιμαζόμουν να τους επισημάνω το πρόβλημά τους, άρχισα να ανησυχώ λιγάκι και σκέφτηκα: «Κι αν δεν μπορούν να δεχτούν ότι εκτίθενται και κλαδεύονται και ξεσπάσουν πάνω μου; Πώς θα αντικρίζω τους άλλους τότε;» Συνειδητοποίησα ότι περιοριζόμουν από τη διεφθαρμένη μου διάθεση, οπότε είπα μια προσευχή, ζητώντας από τον Θεό να με βοηθήσει να κάνω πράξη την αλήθεια. Τότε θυμήθηκα κάτι που είπε ο Θεός: «Το να μην μπορεί κανείς να προστατέψει τις μαρτυρίες και τα συμφέροντά Μου συνιστά προδοσία. Το να χαμογελάει κανείς ψεύτικα όταν βρίσκεται μακριά από Εμένα μέσα στην καρδιά του συνιστά προδοσία» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (1)]. Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι αν συνέχιζα να είμαι ανθρωπάρεσκη και να μην κάνω πράξη την αλήθεια ούτε να προστατεύω τα συμφέροντα της εκκλησίας, τότε πρόδιδα τον Θεό. Ήξερα ότι έπρεπε να σταματήσω να προστατεύω τις διαπροσωπικές σχέσεις, και ανεξάρτητα από το τι σκέφτονταν για μένα αφού μιλούσα για το πρόβλημά τους, έπρεπε να αντικρίσω τον Θεό και να κάνω πράξη την αλήθεια. Και έτσι, εξέθεσα την αλαζονεία και τη μη συνεργάσιμη συμπεριφορά τους, καθώς και την ουσία και τις συνέπειες αυτών των πραγμάτων. Βρήκα επίσης κάποια λόγια του Θεού για να τους διαβάσω. Αφού άκουσαν, μπόρεσαν να κάνουν αυτοκριτική και να γνωρίσουν τον εαυτό τους υπό το φως των λόγων του Θεού και θέλησαν να μετανοήσουν και να αλλάξουν. Ήμουν τόσο χαρούμενη που έβλεπα ότι ήταν σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους, αλλά ένιωθα και κάποιες ενοχές. Αν είχα μπορέσει να κάνω πράξη την αλήθεια και τους είχα βοηθήσει να καταλάβουν πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημά τους, θα μπορούσαν να είχαν αλλάξει συντομότερα την κατάσταση. Δεν θα ζούσαν τόσο καιρό μέσα στη διαφθορά, δεν θα τους έβλαπτε ούτε θα έπαιζε μαζί τους ο Σατανάς, και κυρίως δεν θα καθυστερούσαν το έργο της εκκλησίας. Πάντα φοβόμουν ότι αν επισήμαινα τα προβλήματα των άλλων, θα ενοχλούνταν και τότε θα είχαν κάτι εναντίον μου. Αλλά στην πραγματικότητα, όλα αυτά ήταν στο μυαλό μου. Εφόσον κάποιος μπορεί να δεχτεί την αλήθεια, δεν θα αναπτύξει προκαταλήψεις, αλλά θα είναι σε θέση να πάρει ένα μάθημα. Αυτός ο τρόπος άσκησης είναι ωφέλιμος τόσο για τους άλλους όσο και για μένα.

Μετά από αυτό, απέκτησα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής άνθρωπος. Δεν περιοριζόμουν τόσο πολύ από τις σκέψεις για τη θέση και τη φήμη. Όταν έβλεπα τα προβλήματα των αδελφών μου, μπορούσα να μοιραστώ συναναστροφή και να τους βοηθήσω αμέσως, εκθέτοντας και αναλύοντας τα προβλήματά τους. Ένιωσα πραγματικά την αγάπη και τη σωτηρία του Θεού μέσα από αυτές τις εμπειρίες. Ήταν η κρίση και η έκθεση του λόγου του Θεού που άλλαξαν την ανθρωπάρεσκη νοοτροπία μου. Αισθάνθηκα ότι η άσκηση της αλήθειας ήταν τόσο χαλαρωτική και πρόσφερε πραγματικά ψυχική γαλήνη, κάτι πολύ καλύτερο από το να πασχίζω πάντα να ευαρεστώ τους άλλους, από φόβο μήπως τους προσβάλω. Ήμουν επίσης σε θέση να βιώσω μια μικρή ανθρώπινη ομοιότητα. Είδα ότι μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και μπορούν να μας δώσουν μια κατεύθυνση και ένα μονοπάτι για το τι κάνουμε και ποιοι είμαστε. Το να ζούμε ως ειλικρινείς άνθρωποι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι ο μόνος τρόπος να γίνουμε καλοί άνθρωποι.