Από την Έιπριλ, Νότια Κορέα

Τον Μάιο του 2020, αποδέχθηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Αναζητούσα με ενθουσιασμό και εκτελούσα ενεργά τα καθήκοντά μου. Δέκα μήνες αργότερα, επιλέχθηκα ως εκκλησιαστική επικεφαλής. Εκείνη τη στιγμή βρισκόμουν υπό μεγάλη πίεση. Ένιωθα ότι ήμουν ακόμη νέα και ότι η κατανόηση μου για την αλήθεια ήταν επιφανειακή, και έτσι φοβόμουν ότι δεν θα ήμουν ικανή να ανταποκριθώ σε αυτό το καθήκον. Έτσι προσευχήθηκα στον Θεό. Αργότερα, θυμήθηκα ένα χωρίο του λόγου του Θεού: «Πρέπει να πιστέψεις ότι όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και ότι οι άνθρωποι απλώς συνεργάζονται. Αν είσαι ειλικρινής, τότε ο Θεός θα το δει, και σε κάθε κατάσταση θα σου ανοίγει μια διέξοδο. Καμία δυσκολία δεν είναι ανυπέρβλητη· αυτήν την πίστη πρέπει να έχεις. Όταν, λοιπόν, εκτελείτε τα καθήκοντά σας, δεν υπάρχει λόγος να έχετε αμφιβολίες. Εφόσον τα δίνεις όλα, εφόσον δίνεις όλη σου την καρδιά, ο Θεός ούτε θα σου προκαλέσει δυσκολίες ούτε θα σου δώσει περισσότερα απ’ όσα μπορείς να αντέξεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του). Ο λόγος του Θεού μού έδωσε πίστη και κατάλαβα ότι ο Θεός βλέπει τις καρδιές των ανθρώπων. Εφόσον έδινα πραγματικά σημασία στο θέλημα του Θεού και προσπαθούσα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα, τότε ο Θεός θα με οδηγούσε. Γνωρίζοντας το αυτό, δεν ένιωθα πλέον περιορισμένη και άρχισα να καταπιάνομαι ολοκληρωτικά με το καθήκον μου.

Αργότερα, η εκκλησία έπρεπε επειγόντως να εκπαιδεύσει δύο διακόνους του ευαγγελίου. Είδα πως το επίπεδο του αδελφού Κέβιν ήταν καλό, πως ήταν αρκετά ενεργός στις συναθροίσεις και κατανοούσε τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου. Αλλά και η αδελφή Ζανέλ ήταν ενεργή και αρκετά αποδοτική στα καθήκοντά της. Συγκριτικά με τους άλλους, αυτοί οι δύο φαίνονταν κατάλληλοι για αυτό το καθήκον, και ο επικεφαλής μου συμφώνησε μαζί μου. Έτσι, τους έκανα και τους δύο διακόνους του ευαγγελίου. Λίγο αργότερα, εξοικειώθηκαν με τον ρόλο, κι έτσι τους επέτρεψα να εκτελούν τα καθήκοντά τους ανεξάρτητοι και εστίασα όλη την ενέργειά μου στο έργο του ποτίσματος. Μετά από λίγες εβδομάδες, ανακάλυψα πως κάποιοι που είχαν μόλις δεχτεί το ευαγγέλιο έφυγαν από την ομάδα συνάθροισης, και κάποιοι που διέδιδαν το ευαγγέλιο είχαν δυσκολίες στα καθήκοντά τους, τις οποίες δεν μπορούσαν να επιλύσουν. Όταν είδα όλα αυτά τα προβλήματα στο ευαγγελικό έργο, άρχισα να αναρωτιέμαι: «Κάνουν αυτοί οι δύο διάκονοι του ευαγγελίου πρακτικό έργο;» Έτσι, πήγα να ερευνήσω το έργο τους λεπτομερώς. Ανακάλυψα πως εκείνοι συντόνιζαν μόνο, αλλά δεν έκαναν το έργο οι ίδιοι, πως δεν έκαναν έργο παρακολούθησης και πως στις συναθροίσεις δεν επέλυαν πρακτικά προβλήματα, απλώς υπενθύμιζαν και προέτρεπαν τους άλλους αδελφούς και αδελφές να κάνουν το καθήκον τους σωστά. Αυτό οδηγούσε στο να παραμένουν άλυτα τα προβλήματα των αδελφών. Μόλις έμαθα γι’ αυτές τις συνθήκες, απογοητεύτηκα πολύ. Σκέφτηκα: «Ως εκκλησιαστικοί διάκονοι, δεν είναι αμέλεια εκ μέρους τους να μην επιλύουν πρακτικά προβλήματα;» Έμαθα επίσης πως ο αδελφός Κέβιν δεν έκανε σωστή δουλειά και έπαιζε παιχνίδια, ενώ η αδελφή Ζανέλ είχε γίνει αρκετά τεμπέλα και ανεύθυνη στα καθήκοντά της αυτό το διάστημα. Αρχικά ήθελα να συναναστραφώ μαζί τους και να τους επισημάνω τα προβλήματα στα καθήκοντά τους, όμως επειδή τα πηγαίναμε ανέκαθεν τόσο καλά, φοβόμουν πως αυτό θα χαλούσε τη σχέση μας. Αν τους επισήμαινα τα προβλήματά τους, τι θα σκέφτονταν για μένα; Δεν θα έλεγαν πως δεν έβλεπα τις προσπάθειές τους, πως επικεντρωνόμουν μόνο στα ελαττώματά τους και πως δεν ήμουν στοργική; Ήλπιζα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές θα με έβλεπαν ως έναν καλό άνθρωπο, ως κάποια με κατανόηση και ενδιαφέρον. Δεν ήθελα να καταστρέψω τη φήμη μου εξαιτίας αυτού του περιστατικού. Αν οι δύο διάκονοι δεν μπορούσαν να το αποδεχθούν και γίνονταν αρνητικοί και απρόθυμοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν θα με θωρούσαν ανίκανη για το έργο της επικεφαλής; Μια κακή επικεφαλής; Αν ο επικεφαλής μου το μάθαινε αυτό, ίσως αντιμετωπιζόμουν. Μα σκεφτόμουν πως εφόσον ήμουν υπεύθυνη για το εκκλησιαστικό έργο, ήταν ευθύνη μου να επισημάνω τα προβλήματά τους, ώστε να προβληματιστούν και να αποκτήσουν κάποια γνώση. Είχα διχαστεί, μα τελικά, και πάλι δεν μπόρεσα να μιλήσω. Αντιθέτως, τους έστειλα κάποια ενθαρρυντικά και παρηγορητικά λόγια του Θεού και συναναστράφηκα μαζί τους ήπια πάνω στο πώς εκτελείται σωστά ένα καθήκον. Ύστερα, ένιωθα πολύ ένοχη. Ένιωθα ανέντιμη και δόλια.

Ένα βράδυ, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, καθώς σκεφτόμουν διαρκώς το εξής: «Η αναποτελεσματικότητα του ευαγγελικού έργου με αφορά άμεσα. Έβλεπα δύο διακόνους του ευαγγελίου που ήταν ανεύθυνοι στα καθήκοντά τους, που δεν επέλυαν πρακτικά προβλήματα και που οδηγούσαν τους αδελφούς και τις αδελφές στο να είναι αναποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές υπεισήρθαν σε αρνητική κατάσταση και κάποιοι νεοφώτιστοι έφυγαν από την ομάδα συνάθροισης, όμως εγώ δεν επισήμανα τα προβλήματα αυτών των δύο διακόνων». Ένιωθα μέσα μου πολλές ενοχές και δεν ήξερα τι να κάνω, έτσι προσευχήθηκα με ειλικρίνεια στον Θεό, αναζητώντας τη διαφώτισή Του και ζητώντας Του να με οδηγήσει στην επίλυση αυτού του προβλήματος. Μετά την προσευχή, είδα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας, το οποίο περιείχε κάποια λόγια του Θεού που με ενέπνευσαν πολύ. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η συνείδηση και η λογική θα πρέπει αμφότερα να αποτελούν τα συστατικά της ανθρώπινης φύσης ενός ατόμου. Είναι και τα δύο άκρως θεμελιώδη και άκρως σημαντικά. Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που στερείται συνείδησης και δεν διαθέτει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, είναι κάποιος που στερείται ανθρώπινης φύσης, κάποιος με εξαιρετικά κακή ανθρώπινη φύση. Μπαίνοντας σε περισσότερες λεπτομέρειες, ποιες εκδηλώσεις χαμένης ανθρώπινης φύσης παρουσιάζει αυτό το άτομο; Δοκιμάστε να αναλύσετε ποια χαρακτηριστικά απαντώνται σε αυτούς τους ανθρώπους και ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις παρουσιάζουν αυτοί. (Είναι εγωιστές και μοχθηροί). Οι εγωιστές και μοχθηροί άνθρωποι είναι επιπόλαιοι στις ενέργειές τους και αποστασιοποιούνται από οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Δεν αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε και ενδιαφέρονται καθόλου για το θέλημα του Θεού. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη μαρτυρίας για τον Θεό ή εκτέλεσης του καθήκοντός τους, και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. […] Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν. Επίσης, δεν αναφέρουν στους ανωτέρους τους τα προβλήματα που ανακαλύπτουν. Όταν βλέπουν ανθρώπους να παρεμβαίνουν και να προκαλούν διαταραχή, κάνουν τα στραβά μάτια. Όταν βλέπουν μοχθηρούς ανθρώπους να διαπράττουν κακό, δεν προσπαθούν να τους σταματήσουν. Δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε για το ποιο είναι το καθήκον και η ευθύνη τους. Όταν τέτοιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, δεν κάνουν κανένα πραγματικό έργο· είναι οσφυοκάμπτες που είναι άπληστοι για τις ανέσεις· μιλούν και ενεργούν μόνο για χάρη της δικής τους ματαιοδοξίας, της υπόληψής τους, της κοινωνικής τους θέση και των συμφερόντων τους, και σίγουρα θα αφιερώσουν τον χρόνο και την προσπάθειά τους σε οτιδήποτε τους ωφελεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Διάβασα τα λόγια του Θεού και λυπήθηκα πολύ. Παλαιότερα, νόμιζα πάντα πως είχα καλή ανθρώπινη φύση, πως είχα βοηθήσει υπομονετικά τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και πως όταν ενεργούσα, λάμβανα πάντα υπόψη τα συναισθήματα των άλλων και δεν ήθελα να τους πληγώνω. Νόμιζα πως λάμβανα υπόψη το θέλημα του Θεού και πως ήμουν καλό άτομο. Όταν όμως είδα τους δύο διακόνους να είναι ανεύθυνοι απέναντι στα καθήκοντά τους και να καθυστερούν το εκκλησιαστικό έργο, δεν διαφύλαξα τα συμφέροντα της εκκλησίας και δεν επισήμανα τα προβλήματά τους. Αντιθέτως, τους καλόπιανα, επειδή φοβόμουν πως αν τους επισήμαινα τα προβλήματά τους, θα χαλούσε η σχέση μας. Ανησυχούσα επίσης πως ο επικεφαλής μου θα με κατέκρινε αν τους έκανα αρνητικούς, και πως οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα με έβλεπαν με μισό μάτι. Για χάρη της εικόνας, του κύρους και των προσωπικών μου συμφερόντων, προτίμησα να καθυστερήσω το έργο της εκκλησίας. Έτσι δεν λάμβανα καθόλου υπόψη το θέλημα του Θεού και δεν ήμουν καλό άτομο. Στην πραγματικότητα, όσοι έχουν καλή ανθρώπινη φύση είναι έντιμοι, είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας, και όταν βλέπουν τα προβλήματα των άλλων, έχουν το θάρρος να συναναστραφούν και να εκθέσουν τους άλλους, βοηθώντας τους να αλλάξουν. Φέρονται στους αδελφούς και τις αδελφές τους με ειλικρινή καρδιά. Όταν όμως είδα τα προβλήματα με τους διακόνους, δεν είπα τίποτα ούτε τα επισήμανα και προτίμησα να αφήσω να πληγεί το έργο της εκκλησίας για να διαφυλάξω τα δικά μου συμφέροντα. Η ανθρώπινη φύση μου ήταν τόσο κακή. Αισθάνθηκα ντροπή που δεν διέθετα συνείδηση και κανονική ανθρώπινη φύση.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού και κατανόησα περισσότερο τον εαυτό μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μερικοί επικεφαλής της εκκλησίας βλέποντας τους αδελφούς ή τις αδελφές τους να εκτελούν το καθήκον τους απρόσεκτα και χωρίς ενθουσιασμό, δεν τους επιπλήττουν, αν και θα έπρεπε. Όταν βλέπουν κάτι που είναι σαφώς επιβλαβές προς τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κάνουν τα στραβά μάτια και δεν το ερευνούν, ώστε να μην προκαλέσουν την ελάχιστη δυνατή προσβολή στους άλλους. Στην πραγματικότητα, δεν δείχνουν πραγματικά ενδιαφέρον για τις αδυναμίες των ανθρώπων· αντίθετα, η πρόθεσή τους είναι να κερδίσουν τους ανθρώπους, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά: “Αν το συνεχίσω αυτό και δεν προσβάλλω κανέναν, θα πιστέψουν ότι είμαι καλός επικεφαλής. Θα έχουν καλή γνώμη και μεγάλη εκτίμηση για μένα. Θα με αναγνωρίσουν και θα με συμπαθήσουν”. Όση βλάβη κι αν προκαλείται στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και όσο κι αν εμποδίζεται ο εκλεκτός λαός του Θεού στην είσοδό τους στη ζωή ή όσο κι αν αναστατώνεται η εκκλησιαστική ζωή, αυτού του είδους οι επικεφαλής εμμένουν στη σατανική φιλοσοφία τους και δεν προσβάλλουν κανέναν. Δεν υπάρχει ποτέ κανένα αίσθημα αυτοκριτικής στις καρδιές τους. Βλέποντας κάποιον να προκαλεί διαταραχή και ενοχλήσεις, το πολύ-πολύ, μπορεί να κάνουν μια απλή αναφορά σε αυτό το ζήτημα επί τη ευκαιρία, και έπειτα να τελειώνουν μ’ αυτό. Δεν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ούτε επισημαίνουν την ουσία του προβλήματος σε αυτό το άτομο, πολύ λιγότερο δε αναλύουν την κατάστασή του. Ποτέ δεν επικοινωνούν σχετικά με το ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Οι ψευδείς επικεφαλής δεν εκθέτουν ούτε αναλύουν ποτέ τι είδους λάθη κάνουν οι άνθρωποι συχνά ή τι είδους διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν οι άνθρωποι συχνά. Δεν επιλύουν κανένα πραγματικό πρόβλημα, αλλά αντίθετα ανέχονται πάντα την ανάρμοστη συμπεριφορά και τα ξεσπάσματα διαφθοράς των ανθρώπων, και παραμένουν αδιάφοροι ανεξάρτητα από το πόσο αρνητικοί ή αδύναμοι είναι οι άνθρωποι, κηρύττοντας απλώς λίγη θεωρία ή λίγο δόγμα, προβαίνοντας σε μερικές επιφανειακές προτροπές, προσπαθώντας να αποφύγουν τη σύγκρουση. Ως αποτέλεσμα, οι εκλεκτοί του Θεού δεν προβληματίζονται και δεν προσπαθούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, δεν καταφέρνουν να βρουν λύση στα ξεσπάσματα διαφόρων ειδών διαφθοράς και ζουν εν μέσω λέξεων, φράσεων, αντιλήψεων και φαντασιώσεων, χωρίς καμία είσοδο στη ζωή. Πιστεύουν, μάλιστα, μέσα τους το εξής: “Ο επικεφαλής μας έχει μεγαλύτερη κατανόηση για τις αδυναμίες μας απ’ ό,τι ο Θεός. Το ανάστημά μας μπορεί να είναι πολύ μικρό για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Θεού, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι να εκπληρώνουμε τις απαιτήσεις του επικεφαλής μας· ακολουθώντας τον επικεφαλής μας, ακολουθούμε τον Θεό. Αν έρθει μια ημέρα κατά την οποία ο Άνωθεν θα αντικαταστήσει τον επικεφαλής μας, τότε θα κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί· για να κρατήσουμε τον επικεφαλής μας και να αποτρέψουμε την αντικατάστασή του από τον Άνωθεν, θα διαπραγματευτούμε με τον Άνωθεν και θα τον αναγκάσουμε να συμφωνήσει με τα αιτήματά μας. Με αυτόν τον τρόπο θα κάνουμε το σωστό για τον επικεφαλής μας”. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοιες σκέψεις στην καρδιά τους, όταν έχουν μια τέτοια σχέση με τον επικεφαλής και αισθάνονται στην καρδιά τους εξάρτηση, θαυμασμό και σεβασμό προς τον επικεφαλής τους, τότε θα έχουν όλο και μεγαλύτερη πίστη σε αυτόν τον επικεφαλής, τα λόγια του επικεφαλής είναι αυτά που θέλουν να ακούν και σταματούν να αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Ένας τέτοιος επικεφαλής έχει σχεδόν πάρει τη θέση του Θεού στην καρδιά των ανθρώπων. Αν ένας επικεφαλής είναι πρόθυμος να διατηρήσει μια τέτοια σχέση με τον εκλεκτό λαό του Θεού, αν αντλεί ένα αίσθημα απόλαυσης από αυτό στην καρδιά του και πιστεύει ότι οι εκλεκτοί του Θεού οφείλουν να του φέρονται έτσι, τότε δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ αυτού και του Παύλου, και έχει ήδη διαβεί το μονοπάτι των αντίχριστων. […] Οι αντίχριστοι δεν κάνουν πραγματικό έργο, δεν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και δεν επιλύουν προβλήματα, δεν καθοδηγούν τους ανθρώπους στο να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού ούτε στο να εισέρχονται στην πραγματικότητα της αλήθειας. Εργάζονται μόνο για την κοινωνική θέση και τη φήμη, νοιάζονται μόνο για την εδραίωσή τους, την προστασία της θέσης που κατέχουν στις καρδιές των ανθρώπων και το να κάνουν τους πάντες να τους λατρεύουν, να τους σέβονται και να τους ακολουθούν· αυτοί είναι οι στόχοι που θέλουν να επιτύχουν. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι αντίχριστοι προσπαθούν να κερδίσουν τους ανθρώπους και να ελέγξουν τους εκλεκτούς του Θεού. Δεν είναι πονηρός ένας τέτοιος τρόπος εργασίας; Είναι αποκρουστικός!» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους). Μετά την ανάγνωση του χωρίου των λόγων του Θεού, έγινα κατακόκκινη από ντροπή, διότι ο λόγος του Θεού αποκάλυπτε με ακρίβεια την κατάστασή μου. Έβλεπα ξεκάθαρα πως οι δύο διάκονοι δεν έκαναν πραγματικό έργο και πως το πρόβλημα ήταν σοβαρό. Έπρεπε να είχα χρησιμοποιήσει τα λόγια του Θεού που κρίνουν και αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, για να συναναστραφώ μαζί τους, ώστε να μάθουν τα προβλήματά τους και να αλλάξουν στάση απέναντι στο καθήκον τους εγκαίρως, αποτρέποντας διαρκείς καθυστερήσεις στο εκκλησιαστικό έργο. Όμως, για να έχουν καλή εντύπωση για μένα και για να πουν πως ήμουν καλή επικεφαλής, δεν εξέθεσα την ουσία των προβλημάτων τους κι απλώς τους ενθάρρυνα με παρηγορητικά λόγια του Θεού, πράγμα που σημαίνει πως τα προβλήματά τους δεν επιλύθηκαν εγκαίρως. Αυτό επηρέασε το έργο της εκκλησίας και μάλιστα οδήγησε κάποιους από αυτούς που μόλις είχαν λάβει το ευαγγέλιο να εγκαταλείψουν την ομάδα συνάθροισης. Κατάλαβα πως εγώ ήμουν η κύρια αιτία αυτού. Καθήκον ενός επικεφαλής είναι να επιβλέπει και να παρακολουθεί το έργο των εκκλησιαστικών διακόνων και των επικεφαλής ομάδας, και να επιλύει προβλήματα εγκαίρως. Πρέπει να ξέρουμε την κατάσταση των αδελφών μας, κι όταν ανακαλύπτουμε πως κάποιος κάνει κάτι στο καθήκον του που παραβιάζει τις αρχές ή επηρεάζει το έργο της εκκλησίας, θα πρέπει να συναναστρεφόμαστε μαζί του με στοργή και να τον βοηθούμε. Αν δεν αλλάξει κάτι με την επαναλαμβανόμενη συναναστροφή μας, θα πρέπει να τον κλαδέψουμε, να τον αντιμετωπίσουμε ή να τον απομακρύνουμε. Έτσι μόνο προστατεύεται το έργο της εκκλησίας. Ως εκκλησιαστική επικεφαλής, δεν ήμουν καθόλου υπεύθυνη στο καθήκον μου και δεν είχα ενεργήσει ως επικεφαλής. Σε τι διέφερα από εκείνους τους ψευδείς επικεφαλής που δεν έκαναν κανένα αληθινό έργο; Ένιωθα ντροπή και λύπη. Αν είχα συναναστραφεί και εκθέσει τα προβλήματά τους, δεν θα είχα προκαλέσει αυτές τις απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Αυτά τα τρέχοντα προβλήματα προέκυψαν εξαιτίας της αμέλειάς μου. Δεν βοήθησα τους αδελφούς και τις αδελφές μου να κατανοήσουν την αλήθεια και δεν κατάφερα να τους φέρω ενώπιον του Θεού. Ανέκαθεν ήθελα απλώς να με επιδοκιμάζουν και να με προστατεύουν, ώστε να έχουν μια καλή εικόνα για μένα στην καρδιά τους και να έχω κύρος. Βάδιζα στο μονοπάτι του αντίχριστου της αντίστασης στον Θεό. Χωρίς την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, δεν ξέρω τι άλλα κακά θα μπορούσα να είχα επίσης διαπράξει.

Μόλις το παραδέχτηκα, μετάνιωσα για τις ενέργειές μου, έτσι προσευχήθηκα με ειλικρίνεια στον Θεό: «Θεέ μου, δεν αντιλήφθηκα πως ο εγωισμός μου θα έκανε τέτοια ζημιά στο έργο της εκκλησίας και θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή των αδελφών μου. Είμαι ανάξια ενός τόσο σημαντικού έργου. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να αναλογιστώ ώστε να γνωρίσω τον εαυτό μου. Δεν θέλω να ξανακάνω τα ίδια λάθη». Μετά την προσευχή, η κατάστασή μου βελτιώθηκε λίγο, όμως ένιωθα πολύ ένοχη. Ένιωθα σαν αμαρτωλή, λες και όλα όσα έκανα αντιπροσώπευαν τον Σατανά, ένιωθα πως δεν μπορούσα να σωθώ και πως δεν υπήρχε ελπίδα για μένα. Τότε, μια αδελφή έστειλε στην ομαδική συνομιλία ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού. Ο λόγος του Θεού λέει: «Οι πολλές εμπειρίες αποτυχίας και αδυναμίας σου, οι στιγμές αρνητικότητάς σου, μπορεί να ειπωθεί πως είναι όλα δοκιμασίες του Θεού. Αυτό συμβαίνει γιατί τα πάντα προέρχονται από τον Θεό και όλα τα πράγματα και τα συμβάντα βρίσκονται στα χέρια Του. Είτε αποτύχεις είτε είσαι αδύναμος και παραπατήσεις, τα πάντα εξαρτώνται από τον Θεό και βρίσκονται υπό τον έλεγχό Του. Από την πλευρά του Θεού, αυτό αποτελεί δοκιμασία για εσένα και αν δεν μπορέσεις να το αναγνωρίσεις, θα γίνει πειρασμός. Υπάρχουν δύο ειδών καταστάσεις που θα πρέπει να αναγνωρίζουν οι άνθρωποι: Η μία προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα και η άλλη προέρχεται πιθανώς από τον Σατανά. Στη μία κατάσταση, το Άγιο Πνεύμα σε φωτίζει και σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να αισθανθείς απέχθεια και τύψεις για τον εαυτό σου και να μπορείς να νιώσεις γνήσια αγάπη για τον Θεό, να βάλεις σκοπό να Τον ικανοποιήσεις. Στην άλλη κατάσταση, γνωρίζεις τον εαυτό σου, αλλά είσαι αρνητικός και αδύναμος. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως αυτή η κατάσταση είναι ο εξευγενισμός του Θεού, καθώς και ο πειρασμός του Σατανά. Αν αναγνωρίζεις πως αυτή είναι η σωτηρία σου από τον Θεό και αν νιώθεις πως πλέον Του είσαι εξαιρετικά υπόχρεος, και αν εφεξής προσπαθείς να Του το ανταποδώσεις και δεν πέφτεις πια σε τέτοια αχρειότητα, αν καταβάλλεις προσπάθεια να τρως και να πίνεις τον λόγο Του, και αν πάντοτε θεωρείς πως έχεις ελλείψεις, κι η καρδιά σου είναι γεμάτη λαχτάρα, τότε αυτή είναι δοκιμασία από τον Θεό. Όταν θα τελειώσει ο πόνος και θα προχωράς και πάλι προς τα εμπρός, ο Θεός θα εξακολουθεί να σε οδηγεί, να σε φωτίζει, να σε διαφωτίζει και να σε τρέφει. Ωστόσο, αν δεν την αναγνωρίζεις και είσαι αρνητικός, αν παραδίνεσαι απλώς στην απελπισία, αν σκέφτεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε ο πειρασμός του Σατανά θα έχει πέσει πάνω σου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). Μόλις διάβασα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, παρηγορήθηκα κι απέκτησα, επίσης, ένα μονοπάτι άσκησης. Πριν, όταν διάβαζα τα σκληρά λόγια του Θεού, στα οποία αποκαλυπτόταν η διεφθαρμένη διάθεσή μου, ένιωθα πως είχα καταδικαστεί και δεν είχα ελπίδες να σωθώ, έτσι ήμουν αρνητική και αδύναμη. Όμως, όταν διάβασα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, κατάλαβα το θέλημά Του. Αν οι άνθρωποι δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα της εκκλησίας στα καθήκοντά τους και εκτίθενται και αντιμετωπίζονται, είναι φυσικό να νιώθουν αρνητικοί και αδύναμοι. Αν αναζητούσα την αλήθεια στην αποτυχία μου και έκανα αυτοκριτική, θα είχα την ευκαιρία να πάρω ένα μάθημα. Μα αν γινόμουν αρνητική, υποχωρούσα, ερχόμουν σε απόγνωση ή παραιτούμουν, θα έπεφτα στην παγίδα του Σατανά και θα υπέκυπτα στον πειρασμό. Τα λόγια κρίσης και αποκάλυψης του Θεού αποσκοπούν στην κάθαρση και τη σωτηρία των ανθρώπων. Ο Θεός ήθελε να γνωρίσω τον εαυτό μου, να μάθω από τις αποτυχίες μου και να μην ελέγχομαι από σατανικές διαθέσεις. Αυτό ήταν κάτι καλό, μια ευκαιρία να ωριμάσει η ζωή μου. Όταν το παραδέχτηκα, δεν ένιωθα πια αρνητική ούτε παρανοούσα τον Θεό. Ήμουν πρόθυμη να κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τον λόγο και τις αρχές του Θεού. Δεν θα προστάτευα πια το όνομα, τη φήμη και το κύρος μου.

Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Οφείλετε να γνωρίζετε ότι ο Θεός συμπαθεί αυτούς που είναι ειλικρινείς. Στην ουσία, ο Θεός είναι πιστός, επομένως τα λόγια Του είναι πάντοτε άξια εμπιστοσύνης. Οι πράξεις Του, επιπλέον, είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες και γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του. Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, όντας αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, όντας ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως ο Θεός μισεί τους δόλιους μα αγαπά τους έντιμους. Οι έντιμοι είναι σε θέση να προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας, αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη ζωή των αδελφών τους και εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Έπρεπε να παραμερίσω την υπερηφάνεια και το κύρος μου, να δώσω προτεραιότητα στα συμφέροντα της εκκλησίας και να κάνω πράξη την αλήθεια κατά τη συναναστροφή και την έκθεση των δύο διακόνων, ώστε να αντιληφθούν τη σοβαρότητα των προβλημάτων τους, να μετανοήσουν αληθινά και να αρχίσουν να ενεργούν και πάλι με υπευθυνότητα. Αν μετά τη συναναστροφή μου αδυνατούσαν ακόμη να αλλάξουν, είχα την ευθύνη να τους απομακρύνω και να προστατέψω το έργο της εκκλησίας.

Αργότερα, βρήκα κάποια λόγια του Θεού και συναναστράφηκα πρώτα με τον αδελφό Κέβιν, για να μάθει πως αυτές οι μοχθηρές κοινωνικές τάσεις είναι πειρασμοί του Σατανά, και πως θα έπρεπε να εγκαταλείψει τις σαρκικές του προδιαθέσεις και να καταπιαστεί ολοκληρωτικά με το καθήκον του, πως μόνο αυτό θα συμμορφωνόταν με το θέλημα του Θεού. Έπειτα, συναναστράφηκα με την αδελφή Ζανέλ και της επισήμανα την έλλειψη αισθήματος του επείγοντος και υπευθυνότητας στα καθήκοντά της και της είπα να λαμβάνει υπόψη της το θέλημα του Θεού. Μετά τη συναναστροφή μου, ήταν κι οι δύο πρόθυμοι να αλλάξουν στάση απέναντι στο καθήκον τους. Αργότερα, ο αδελφός Κέβιν έκανε κάποιες αλλαγές· όταν έμπαινε ξανά σε πειρασμό, απαρνιόνταν συνειδητά τη σάρκα του. Η αδελφή Ζανέλ ήταν επίσης πιο δραστήρια στο καθήκον της. Όταν είδα αυτό το αποτέλεσμα, κατηγόρησα τον εαυτό μου που δεν επισήμανα τα προβλήματά τους νωρίτερα. Είδα επίσης πως ο λόγος του Θεού δεν κάνει τους ανθρώπους αρνητικούς και πως όσοι μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια είναι σε θέση να αποκτήσουν αυτογνωσία, να μετανοήσουν ειλικρινά και να εκτελέσουν το καθήκον τους καλύτερα. Είμαι πολύ χαρούμενη που είχα αυτήν την εμπειρία. Η διαφώτιση και η καθοδήγηση των λόγων του Θεού με έκαναν να κατανοήσω κάπως τη διαφθορά μου. Βίωσα επίσης πως τα λόγια που εκφράζει ο Παντοδύναμος Θεός είναι η αλήθεια και μπορούν να αλλάξουν πραγματικά και να σώσουν τους ανθρώπους. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό!