Από τη Γουενιέλα, Φιλιππίνες

Το 2017, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Η συναναστροφή μου με τους αδελφούς και τις αδελφές ήταν πολύ ευχάριστη, διότι πάντα μάθαινα περισσότερες αλήθειες και κέρδιζα κάτι από κάθε συνάθροιση. Αρχικά, γινόταν μέσω γραπτής συνομιλίας, δηλαδή, πληκτρολογούσαμε διαδικτυακά όλη την επικοινωνία μας. Έτσι, μιλούσα ανοιχτά και ήμουν πολύ ενεργή στο να μιλώ για την κατανόησή μου πάνω στα λόγια του Θεού. Οι επικεφαλής έλεγαν συχνά πως είχα καλή κατανόηση και οι αδελφοί και οι αδελφές με είχαν σε υπόληψη. Έλεγαν πως τους άρεσε να ακούν τη συναναστροφή μου και ότι τα αγγλικά μου ήταν καλά. Με ενθουσίαζαν οι έπαινοί τους και ένιωθα πως τα πήγαινα καλά. Τότε, μια αδελφή πρότεινε φωνητικές κλήσεις για τις συναθροίσεις, και άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια προβλήματα.

Στην πρώτη συνάθροιση με φωνητικές κλήσεις, αφότου διαβάσαμε τα λόγια του Θεού, δυο αδελφές μίλησαν καταρχάς για την κατανόησή τους πάνω στο χωρίο. Εγώ ήμουν νευρική και δεν άκουσα τη συναναστροφή τους. Πριν ήταν όλα γραπτώς, έτσι δεν ήμουν εξοικειωμένη με την απευθείας φωνητική συναναστροφή. Είναι το αδύνατο σημείο μου. Όταν ήταν γραπτή, μπορούσα να επιλέξω τα λόγια μου και να τα επεξεργαστώ. Όμως, στη ζωντανή συνομιλία, δεν είχα χρόνο να προετοιμαστώ. Αν και κατανοούσα κάπως τα λόγια του Θεού, φοβόμουν ότι η συναναστροφή μου θα ήταν χαοτική και ανοργάνωτη, ότι τα αγγλικά μου δεν θα ήταν άπταιστα, φοβόμουν πως θα απογοήτευα τους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτά τα προβλήματα με απασχολούσαν καθ’ όλη τη συνάθροιση. Δίσταζα για το αν θα έπρεπε να μιλήσω ή όχι. Αν δεν μιλούσα, οι άλλοι θα νόμιζαν σίγουρα πως δεν συμμετείχα ενεργά στη συναναστροφή και οι επικεφαλής θα απογοητεύονταν μαζί μου. Όμως, αν μιλούσα, θα έπρεπε ν’ ανοίξω το μικρόφωνο και φοβόμουν ότι, αν δεν τα πήγαινα καλά, οι αδελφοί και οι αδελφές θα με περιφρονούσαν. Θα κατέστρεφα την καλή εικόνα που είχαν για μένα. Οι σκέψεις αυτές με άγχωναν τόσο, που δεν μπορούσα ν’ αρθρώσω λέξη. Στη συνάθροιση ήταν και οι δύο αδελφές που με είχαν κατηχήσει και νόμιζα πως θα απογοητεύονταν αν δεν συναναστρεφόμουν καλά. Τότε, η Φλόρα Σι, η επικεφαλής, μου είπε: «Αδελφή Γουενιέλα, μπορείς να μιλήσεις; Όλοι οι άλλοι έχουν μιλήσει. Ξέχασες να συναναστραφείς;» Ο τόνος της φωνής της μου έδωσε την εντύπωση πως είχε απογοητευτεί. Ένιωσα μεγάλη αμηχανία και ντροπή. Για να κρύψω το μειονέκτημά μου και να διατηρήσω την εικόνα μου στα μάτια τους, αποφάσισα πως στο εξής, θα έγραφα ό, τι ήθελα να συναναστραφώ πριν τη συνάθροιση και κατόπιν θα το διάβαζα όταν ερχόταν η σειρά μου. Έτσι, δεν θα ήμουν τόσο νευρική. Θα με θεωρούσαν καλή ομιλήτρια και τη συναναστροφή μου εύστοχη. Νόμιζα πως ήταν καλή ιδέα.

Ένα βράδυ, δυο αδελφές από την Κίνα φιλοξένησαν τη συνάθροισή μας. Όλοι επικοινωνούσαμε στα αγγλικά χάριν ευκολίας. Μερικοί αδελφοί και αδελφές ήταν πολύ ντροπαλοί, επειδή τα αγγλικά τους δεν ήταν πολύ καλά, όμως μπορούσαν να συναναστραφούν την κατανόησή τους πάνω στα λόγια του Θεού. Όταν ήρθε η σειρά μου, ήμουν πολύ ενεργή στη συναναστροφή μου και ακουγόμουν πολύ σίγουρη, επειδή είχα γράψει εκ των προτέρων όσα ήθελα να πω. Ήμουν η τελευταία που συναναστράφηκε. Είχα βάλει τα δυνατά μου να μιλώ εντελώς φυσικά, ώστε να μην παρατηρήσουν ότι τα διάβαζα. Έπειτα, όλοι επαίνεσαν τη συναναστροφή μου και είπαν πως ήταν πολύ χρήσιμη για εκείνους και πως τα αγγλικά μου ήταν τέλεια. Μέσα μου χάρηκα που τους άκουσα να με επαινούν κι ένιωθα πως τους είχα κερδίσει. Έπειτα, εκλέχτηκα επικεφαλής ομάδας και εστίαζα ακόμα περισσότερο στο τι σκέφτονταν οι άλλοι για μένα. Όμως άρχισα να νιώθω ενοχές και κάπως άβολα όποτε οι άλλοι με επαινούσαν επειδή δεν τους άφηνα να δουν τον πραγματικό μου εαυτό. Δεν ένιωθα καλά μ’ αυτό, αλλά συνέχισα να κάνω τα ίδια. Στις συναθροίσεις, δεν άκουγα με προσοχή τη συναναστροφή των άλλων επειδή κοίταζα να γράψω τη δική μου κατανόηση. Επικεντρωνόμουν πάντα να γράψω κάτι που ακουγόταν καλό για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου και να διαφυλάξω την υπόληψή μου. Αυτό με εμπόδιζε να αποκομίσω περισσότερα από τις συναθροίσεις και έχασαν το νόημά τους για μένα. Ήξερα ότι ήταν κακό να ενεργώ κατ’ αυτόν τον τρόπο και ήθελα να αλλάξω, να πω στους άλλους την αλήθεια, όμως δεν τολμούσα να κάνω αυτό το βήμα. Φοβόμουν πως αν οι άλλοι μάθαιναν πως έγραφα εκ των προτέρων τη συναναστροφή μου, θα με περιφρονούσαν και θα έλεγαν πως ήμουν ανειλικρινής, πως έλεγα ψέματα και τους εξαπατούσα. Πολλές φορές, ήθελα να σταματήσω να το κάνω, επειδή δεν ήταν καθόλου ωφέλιμο για μένα και ένιωθα πολύ άβολα, όμως το άγχος δεν μπορούσε να συγκριθεί με την εικόνα μου και τον θαυμασμό των άλλων, επειδή νοιαζόμουν περισσότερο για το γόητρο και την υπόληψή μου. Όμως, κάθε φορά που τα έκανα αυτά, ένιωθα απίστευτα ένοχη. Προσπάθησα μάλιστα να πείσω τον εαυτό μου πως το έκανα για να μπορώ να μοιραστώ την κατανόησή μου με μεγαλύτερη σαφήνεια και ακρίβεια, και πως οι άλλοι θα καταλάβαιναν καλύτερα τι έλεγα. Έλεγα στον εαυτό μου πως δεν πείραζε, όμως η ανησυχία και η ενοχή μου συνέχιζαν να με βασανίζουν. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αν αφήσω κατά μέρος την περηφάνια μου και πω σε όλους την αλήθεια, θα απαλλαγώ απ’ αυτό. Όμως φοβάμαι ότι αν μάθουν πως τα αγγλικά μου δεν είναι τόσο τέλεια, θα με χλευάσουν. Δεν θα είχα μούτρα να τους αντικρίσω». Αυτό με βασάνιζε για πολύ καιρό, όμως δεν κατάφερα να ανοίξω την καρδιά μου. Μην ξέροντας τι άλλο να κάνω, δούλεψα πάνω στις γλωσσικές μου δεξιότητες. Συναναστρεφόμουν μόνη μου στο σπίτι, με ηχογραφούσα, κι έπειτα, το έβαζα για να δω πώς ακουγόμουν. Σκεφτόμουν: «Αν μπορώ να βελτιώσω έτσι τις ομιλητικές μου ικανότητες, δεν θα χρειάζεται να γράφω εκ των προτέρων τη συναναστροφή μου και θα μπορώ να μιλάω απευθείας. Έτσι, δεν θα χρειαζόταν να πω σε όλους την αλήθεια. Εφόσον θα συναναστρέφομαι καλά και θα μιλάω με ευχέρεια στα αγγλικά, θα συνεχίσουν να με εκτιμούν». Όμως, όσο κι αν εξασκούμουν, αγχωνόμουν κάθε φορά όταν συναναστρεφόμουν σε συναθροίσεις, κι έτσι, απλώς διάβαζα τη συναναστροφή μου, όπως έκανα όλο εκείνο το διάστημα. Είχα απογοητευτεί πολύ από τον εαυτό μου και επειδή είχα παγιδευτεί σε μια αρνητική κατάσταση επηρεάζονταν τα καθήκοντά μου. Τελικά, με έβγαλαν από τη θέση μου.

Μία φορά, σε μια συνάθροιση, μια αδελφή μοιράστηκε ένα χωρίο των λόγων του Θεού. Τα λόγια αυτά με συγκίνησαν πολύ, καθώς λένε: «Αν θέλεις να σε εμπιστεύονται οι άλλοι, πρέπει πρώτα να είσαι έντιμος. Για να είσαι έντιμος άνθρωπος, πρέπει πρώτα να απογυμνώσεις την καρδιά σου ώστε να μπορούν να δουν όλοι μέσα της, να δουν όλα όσα σκέφτεσαι και να δουν φευγαλέα το αληθινό σου πρόσωπο· δεν πρέπει να προσπαθείς να κρυφτείς ή να φτιασιδώνεσαι για να φαίνεσαι ωραίος. Μόνο τότε θα σε εμπιστεύονται οι άλλοι και θα σε θεωρούν έντιμο. Αυτό αποτελεί την πλέον θεμελιώδη άσκηση και την προϋπόθεση του να είναι κανείς έντιμος άνθρωπος. Πάντα υποκρίνεσαι, πάντα προσποιείσαι τον άγιο, τον ενάρετο και τον μέγα, όπως και προσποιείσαι ότι έχεις υψηλές ηθικές αρετές. Δεν αφήνεις τους ανθρώπους να δουν τη διαφθορά και τα ελαττώματά σου. Παρουσιάζεις μια ψευδή εικόνα στους ανθρώπους, ώστε να πιστέψουν ότι είσαι τίμιος, μέγας, ότι είσαι άνθρωπος που αυτοθυσιάζεται, ότι είσαι αμερόληπτος και ανιδιοτελής. Δεν είναι αυτό απάτη και αναλήθεια; Δεν θα σε καταλάβουν οι άνθρωποι μετά από λίγο; Άρα μη μεταμφιέζεσαι και μη φτιασιδώνεσαι· αντίθετα, απογύμνωσε τον εαυτό σου και την καρδιά σου για να τα δουν οι άλλοι. Αν μπορείς να απογυμνώσεις την καρδιά σου για να τη δουν οι άλλοι, και να αποκαλύψεις όλες τις σκέψεις και τα σχέδιά σου —και τα θετικά και τα αρνητικά— τότε δεν είσαι έντιμος; Αν μπορέσεις να απογυμνώσεις τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, τότε θα σε δει και ο Θεός και θα πει: “Έχεις απογυμνώσει τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, κι έτσι σίγουρα είσαι έντιμος και ενώπιόν Μου”. Αν απογυμνώνεις τον εαυτό σου μόνο στον Θεό όταν είσαι εκτός του οπτικού πεδίου των άλλων ανθρώπων, και όταν είσαι μαζί τους πάντα υποκρίνεσαι ότι είσαι μέγας και ενάρετος ή δίκαιος και ανιδιοτελής, τότε τι θα σκεφτεί και τι θα πει ο Θεός; Θα πει: “Είσαι πραγματικά δόλιος· είσαι εντελώς υποκριτής και μικροπρεπής· και δεν είσαι έντιμος άνθρωπος”. Ο Θεός θα σε καταδικάσει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εάν επιθυμείς να είσαι έντιμος άνθρωπος, τότε, είτε βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού είτε ενώπιον άλλων ανθρώπων, θα πρέπει να είσαι σε θέση να παρουσιάσεις καθαρά και ανοιχτά τις καταστάσεις μέσα σου και τα λόγια της καρδιάς σου. Είναι εύκολο να το επιτύχεις αυτό; Απαιτεί μια περίοδο εξάσκησης, καθώς και συχνή προσευχή στον Θεό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν. Πρέπει να ασκείσαι στο να μιλάς για τα πάντα απλά και ανοιχτά από την καρδιά σου. Με αυτού του είδους την άσκηση, μπορείς να σημειώσεις πρόοδο» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Από τον λόγο του Θεού διαπίστωσα ότι στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι κι όχι ο δόλος και η ανειλικρίνεια. Είτε πρόκειται για κάτι όμορφο ή άσχημο, πρέπει να συναναστρεφόμαστε γι’ αυτό με ανοιχτή καρδιά, να μιλάμε χωρίς ψέματα και να μην έχουμε δόλο στην καρδιά μας. Δεν πρέπει να προσποιούμαστε ενώπιον των άλλων, ούτε να φοράμε προσωπείο. Έτσι είναι οι ειλικρινείς. Όταν διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού, ένιωσα ενοχές, επειδή δεν ήμουν ειλικρινής. Ήθελα να ανοιχτώ σε όλους, να απαλλαγώ από τη ματαιοδοξία και την υπόληψή μου, όμως παρόλο που το προσπάθησα αρκετές φορές, δεν τα κατάφερα. Επιθυμούσα διακαώς το γόητρο. Ήμουν δέσμια της ματαιοδοξίας μου. Κατάλαβα πως ήμουν απίστευτα διεφθαρμένη. Ένιωθα πολύ ένοχη και συνάμα ενοχλημένη. Αναλογίστηκα: «Γιατί πάντα προσποιούμαι και δίνω στους άλλους μια ψεύτικη καλή εντύπωση για μένα; Γιατί δεν κάνω πράξη την αλήθεια και δεν σταματώ να λέω ψέματα; Ήταν άσκοπη η πίστη μου στον Θεό; Όλες οι συναθροίσεις και όλη αυτή η αναζήτηση της αλήθειας ήταν μάταια;» Ένιωθα πως δεν μπορούσα ν’ απαλλαγώ από τα δεσμά της ματαιοδοξίας μου. Ήθελα να αφήσω την ομάδα μας και να έχω τον απαραίτητο χρόνο για να ξαναβρώ τον εαυτό μου, κι όταν θα τα είχα καταφέρει θα επέστρεφα στις συναθροίσεις και δεν θα ενεργούσα ξανά έτσι. Έτσι, αποσύρθηκα από την ομάδα και σταμάτησα να χρησιμοποιώ τον λογαριασμό μου, καθώς ήθελα να μείνω μόνη και να κάνω αυτοκριτική. Για λίγο καιρό, ήμουν πολύ αναστατωμένη και αγανακτισμένη, αλλά και μόνη. Ήμουν πραγματικά απογοητευμένη από τον εαυτό μου. Πίστευα για δύο χρόνια, κι ακόμα πάλευα να είμαι ειλικρινής και να ξεπεράσω τη ματαιοδοξία μου. Νοιαζόμουν υπερβολικά για τη γνώμη που είχαν οι άλλοι για μένα. Όσο σκεφτόμουν την αντίδρασή τους όταν μάθαιναν την αλήθεια, ένιωθα μεγάλη ντροπή.

Εκείνο το διάστημα, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να διαβάζω τα λόγια του Θεού. Μία μέρα, είδα το εξής χωρίο: «Για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πρέπει να επικεντρωθεί στην άσκησή της, από πού όμως θα πρέπει να αρχίσει να ασκεί την αλήθεια; Δεν υπάρχουν κανόνες για αυτό. Θα πρέπει να ασκείς όποιες πτυχές της αλήθειας κατανοείς. Εάν έχεις μόλις ξεκινήσει ένα καθήκον, τότε θα πρέπει να αρχίσεις με την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, υπάρχουν πολλές πτυχές της αλήθειας που πρέπει να ασκήσεις, επομένως θα πρέπει να ασκείς όποια πτυχή της αλήθειας κατανοείς. Για παράδειγμα, μπορείς να ξεκινήσεις με το να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά και να ανοίγεις την καρδιά σου. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο ντρέπεσαι πολύ να μιλήσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, τότε θα πρέπει να γονατίσεις και να το πεις στον Θεό μέσω της προσευχής. Τι θα πρέπει να πεις στον Θεό; Πες στον Θεό τι υπάρχει στην καρδιά σου· μην Του κάνεις κενές φιλοφρονήσεις, ούτε να προσπαθείς να Τον εξαπατήσεις. Ξεκίνα με το να είσαι ειλικρινής. Αν έχεις υπάρξει αδύναμος, τότε πες ότι ήσουν αδύναμος· αν έχεις υπάρξει κακός, τότε πες ότι ήσουν κακός· αν έχεις υπάρξει δόλιος, τότε πες πως ήσουν δόλιος· αν είχες ποτέ μοχθηρές και ύπουλες σκέψεις, μίλα γι’ αυτές στον Θεό. Αν ανταγωνίζεσαι πάντα για κάποια θέση, πες Του το κι αυτό. Άφησε τον Θεό να σε πειθαρχήσει· άφησέ Τον να κανονίσει ένα περιβάλλον για σένα. Επίτρεψε στον Θεό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες σου και να επιλύσεις όλα σου τα προβλήματα. Θα πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου στον Θεό· μην την κρατάς κλειστή. Ακόμα κι αν Τον αποκλείσεις, Εκείνος μπορεί ακόμα να δει μέσα σου. Όμως, αν ανοίξεις την καρδιά σου σ’ Αυτόν, τότε μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια. Άρα, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξεις; Θα πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου και να μιλήσεις ειλικρινά με τον Θεό. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πεις οτιδήποτε ψεύτικο ή να μεταμφιεστείς. Θα πρέπει να ξεκινήσεις με το να είσαι ειλικρινής. Εδώ και χρόνια, συναναστρεφόμαστε όσον αφορά αλήθειες σχετικά με το να είμαστε ειλικρινείς, κι όμως σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί που παραμένουν αδιάφοροι, που μιλούν και ενεργούν μόνο σύμφωνα με τις δικές τους προθέσεις, επιθυμίες και στόχους, και στους οποίους δεν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό να μετανοήσουν. Δεν είναι αυτή η στάση των ανθρώπων που είναι ειλικρινείς. Γιατί ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς; Για να κατανοήσει ευκολότερα τους ανθρώπους; Σίγουρα όχι. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς επειδή συμπαθεί και ευλογεί τους ειλικρινείς ανθρώπους. Το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Σημαίνει να είσαι αξιόπιστος, να αρέσεις στον Θεό και να μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να επιτύχεις την αγάπη Του. Το να είσαι ειλικρινής είναι η πλέον θεμελιώδης εκδήλωση του να έχεις κανονική ανθρώπινη φύση και να βιώνεις αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Εάν κάποιος δεν ήταν ποτέ ειλικρινής, ούτε σκέφτηκε να είναι ειλικρινής, τότε δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κερδίσει. Εάν δεν Με πιστεύεις, πήγαινε και δες μόνος σου ή πήγαινε και βίωσέ το μόνος σου. Μόνο με το να είσαι ειλικρινής άνθρωπος μπορεί η καρδιά σου να είναι ανοιχτή στον Θεό, μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, μπορεί η αλήθεια να γίνει η ζωή σου και μπορείς να κατανοήσεις και να κερδίσεις την αλήθεια. Αν η καρδιά σου είναι πάντα κλειστή, αν δεν ανοίγεσαι και δεν λες τίποτα σε κανέναν, ώστε κανείς να μην μπορεί να σε καταλάβει, τότε τα τείχη σου είναι πολύ υψηλά και είσαι ο πλέον δόλιος των ανθρώπων. Αν πιστεύεις στον Θεό, όμως δεν μπορείς να ανοιχτείς σ’ Αυτόν, αν μπορείς να Του λες ψέματα ή να υπερβάλλεις για να Τον εξαπατήσεις, αν δεν είσαι σε θέση να μιλήσεις ειλικρινά στον Θεό και μπορείς ακόμη να μιλάς με υπεκφυγές και να κρύβεις τις προθέσεις σου, τότε μόνο τον εαυτό σου θα βλάψεις κι ο Θεός θα σε αγνοήσει και δεν θα εργαστεί μέσα σου. Δεν θα κατανοήσεις τίποτα από την αλήθεια, δεν θα κερδίσεις κανένα μέρος της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Αυτό το χωρίο μού έδειξε πως η κατανόηση της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, περισσότερο απ’ το γόητρο και τη ματαιοδοξία μου. Για να κερδίσω την αλήθεια, έπρεπε να γίνω ειλικρινής. Ένα κι ένα κάνουν δύο —τέρμα η προσποίηση και η εξαπάτηση. Για αρκετό καιρό, υποκρινόμουν και εξαπατούσα τους άλλους. Έγραφα ό, τι ήθελα να συναναστραφώ, ώστε να νομίζουν πως είχα καλή κατανόηση και μιλούσα καλά αγγλικά, κι εκείνοι με επαινούσαν και με είχαν σε υπόληψη. Αν και ήμουν γεμάτη ενοχές και άγχος, δεν είχα το θάρρος να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν ήθελα να δουν τις αδυναμίες μου και να με περιφρονούν, να λένε πως ήμουν ψεύτρα. Προτίμησα μάλιστα να φύγω από την ομάδα απ’ το να τους πω την αλήθεια. Ήμουν πολύ δόλια. Κατάλαβα πως ο Σατανάς με είχε φέρει σ’ αυτήν την κατάθλιψη, και ότι η ζωή αυτή εμπόδιζε την είσοδό μου στη ζωή. Θα μπορούσε ακόμα και να με καταστρέψει. Έπρεπε να κάνω κουράγιο και να πω στους άλλους ποια πραγματικά ήμουν, ώστε να κάνω κάπως πράξη την ειλικρίνεια. Όσο δύσκολο κι αν ήταν να πω την αλήθεια, ήξερα πως έπρεπε να σταματήσω να ενεργώ με λάθος τρόπο. Στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι και σιχαίνεται τους δόλιους. Αν συνέχιζα να υποκρίνομαι, να δίνω στους άλλους ψεύτικη εντύπωση και να μην είμαι ειλικρινής, θα ζούσα στο σκοτάδι και δεν θα μπορούσα ποτέ ν’ αποκτήσω το έργο του Αγίου Πνεύματος. Δεν θα κέρδιζα ποτέ την αλήθεια. Έπρεπε να ανοιχτώ εντελώς στον Θεό για να με βοηθήσει να διορθώσω τη δολιότητά μου. Προσευχήθηκα λοιπόν στον Θεό να με καθοδηγήσει να κάνω πράξη την αλήθεια και να γίνω ειλικρινής.

Αργότερα, ανοίχτηκα τελικά και συναναστράφηκα με την επικεφαλής, την αδελφή Κόνι. Της είπα γιατί είχα φύγει από την ομάδα και είχα κλείσει τον λογαριασμό μου. Αφού με άκουσε, η αδελφή Κόνι είπε: «Ποτέ δεν θα σε περιφρονούσα γι’ αυτό και εκτιμώ την ειλικρίνειά σου». Ένιωσα απίστευτη ανακούφιση που της ανοίχθηκα και συναναστράφηκα μαζί της. Πραγματικά, βίωνα το πόσο υπέροχο είναι να είσαι ειλικρινής, επειδή η άσκηση της αλήθειας με απάλλαξε απ’ όλο το άγχος μου. Η αδελφή Κόνι μού έδωσε επίσης μια συμβουλή: Όταν μοιράζομαι την κατανόησή μου για τα λόγια του Θεού, δεν χρειάζεται να μιλώ με ευγλωττία ούτε να αναφέρω θεωρίες υψηλού επιπέδου. Αρκεί να μιλώ από καρδιάς, ώστε να λέω όσα πραγματικά νιώθω και γνωρίζω. Δέχτηκα την υπόδειξή της κι ένιωθα έτοιμη να την κάνω πράξη.

Αργότερα, μια άλλη αδελφή μού έστειλε ένα χωρίο των λόγων του Θεού που ήταν πολύ διαφωτιστικό. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αντί να αναζητούν την αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τις δικές τους, ασήμαντες σκοπιμότητες. Τα δικά τους συμφέροντα, το γόητρό τους και η θέση ή η υπόληψη που έχουν στα μάτια των άλλων έχουν μεγάλη σημασία γι’ αυτούς. Αυτά είναι τα μόνα πράγματα που αγαπούν. Προσκολλώνται με όλο τους το είναι. Και το πώς τους βλέπει ή τους αντιμετωπίζει ο Θεός είναι δευτερεύουσας σημασίας· προς το παρόν, το αγνοούν αυτό· προς το παρόν, εξετάζουν μόνο αν είναι το αφεντικό της ομάδας, αν οι άλλοι τους θαυμάζουν και αν τα λόγια τους έχουν βαρύτητα. Το πρώτο τους μέλημα είναι η κατάληψη αυτής της θέσης. Όταν είναι σε μια ομάδα, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι αναζητούν αυτού του είδους το γόητρο, αυτού του είδους τις ευκαιρίες. Όταν είναι πολύ ταλαντούχοι, φυσικά και θέλουν να γίνουν τα κορυφαία ονόματα· εάν είναι μέτριας ικανότητας, εξακολουθούν να θέλουν να κατέχουν υψηλότερη θέση στην ομάδα· και αν κατέχουν χαμηλή θέση στην ομάδα, με μέτριο επίπεδο και ικανότητες, θέλουν κι αυτοί να τους θαυμάζουν οι άλλοι, δεν θέλουν να τους περιφρονούν. Η υπόληψη και η αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων αποτελούν κόκκινη γραμμή: οφείλουν να τις διατηρούν ανέπαφες. Μπορεί να μην έχουν ακεραιότητα ούτε την επιδοκιμασία ή τη συγκατάθεση του Θεού, όμως σε μια ομάδα δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να ανταγωνιστούν για την υπόληψη, την κοινωνική θέση και τον θαυμασμό των άλλων —πράγμα που αποτελεί τη διάθεση του Σατανά. Αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση αυτού. Είναι πεποίθησή τους ότι πρέπει να προσκολληθούν μέχρι τέλους σ’ αυτήν τη σαβούρα, την υπόληψη. Δεν γνωρίζουν ότι μόνο όταν παραιτηθούν τελείως από αυτά τα μάταια και επιφανειακά πράγματα, και τα παραμερίσουν, θα γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Αν κάποιος διαφυλάσσει σαν τη ζωή του αυτά τα πράγματα που πρέπει να απορριφθούν, χάνει τη μοίρα του. Δεν γνωρίζουν τι διακυβεύεται. Έτσι, όταν ενεργούν, πάντα κάτι τους δυσχεραίνει, πάντα προσπαθούν να προστατεύσουν την υπόληψη και την κοινωνική τους θέση, αυτά τα βάζουν πρώτα, μιλώντας μόνο για τους δικούς τους σκοπούς, με στόχο τη δική τους ψευδή υπεράσπιση. Ό,τι κάνουν είναι για τον εαυτό τους. Σπεύδουν προς οτιδήποτε λάμπει, ανακοινώνοντας στους πάντες ότι συμμετείχαν κι αυτοί. Στην πραγματικότητα δεν είχαν καμία σχέση μ’ αυτό, αλλά δεν θέλουν ποτέ να μείνουν στο παρασκήνιο, πάντα φοβούνται την περιφρόνηση των άλλων, πάντα φοβούνται μήπως πουν ότι είναι ένα τίποτα, ότι είναι ανίκανοι για το οτιδήποτε, ότι δεν έχουν ικανότητες. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Όταν μπορέσεις να παρατήσεις πράγματα όπως η υπόληψη και η κοινωνική θέση, θα είσαι πολύ πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος· θα έχεις μπει στον δρόμο για να γίνεις ειλικρινής. Όμως, για πολλούς, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Όταν εμφανίζεται η κάμερα, για παράδειγμα, οι άνθρωποι σπεύδουν προς τα εμπρός· τους αρέσει να εμφανίζονται στην κάμερα, όσο περισσότερη δημοσιότητα τόσο το καλύτερο φοβούνται μήπως δεν έχουν αρκετή δημοσιότητα και πληρώνουν οποιοδήποτε τίμημα για την ευκαιρία να την αποκτήσουν. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Αυτές είναι οι σατανικές τους διαθέσεις. Έχεις, λοιπόν, δημοσιότητα —ε, και τι έγινε; Οι άνθρωποι σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση —και λοιπόν; Είσαι το είδωλό τους —ε, και; Αποδεικνύει κάτι από αυτά ότι έχεις την πραγματικότητα της αλήθειας; Τίποτα από αυτά δεν έχει αξία. Όταν μπορείς να ξεπεράσεις αυτά τα πράγματα —όταν αδιαφορείς για αυτά και δεν τα αισθάνεσαι πλέον σημαντικά, όταν η υπόληψη, η ματαιοδοξία, η κοινωνική θέση και ο θαυμασμός των ανθρώπων δεν ελέγχουν πλέον τις σκέψεις και τη συμπεριφορά σου, πόσο μάλλον το πώς εκτελείς το καθήκον σου —τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα γίνεται ολοένα κι αποτελεσματικότερη, ολοένα κι αγνότερη» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η καλή συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι η διάθεση κάποιου έχει αλλάξει). Ο Θεός εκθέτει πώς δίνουμε περισσότερη αξία στο γόητρο και το κύρος μας παρά στη ζωή μας, και πώς το πρώτο που σκεφτόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε κάτι είναι η υπόληψη, η ματαιοδοξία και η θέση μας, και καθόλου το θέλημα του Θεού. Ο Θεός δεν θέλει να υποκρινόμαστε και να βάζουμε πρώτα την υπόληψή μας ούτε να επιδιώκουμε το κύρος μας. Αυτά τα πράγματα δεν μας βοηθούν να κερδίσουμε την αποδοχή του Θεού, να αλλάξουμε τις διαθέσεις μας και να σωθούμε. Το όνομα και το κύρος είναι μέθοδοι με τις οποίες μας διαφθείρει και μας δένει ο Σατανάς, κι όταν τα επιδιώκουμε, γινόμαστε όλο και πιο ματαιόδοξοι και δόλιοι. Έτσι, χάνουμε εν τέλει τη σωτηρία του Θεού. Στον Θεό δεν αρέσουν οι δόλιοι, και δεν θέλει να παίζουμε παιχνίδια για να κερδίσουμε τον έπαινο ή τον θαυμασμό των άλλων. Θέλει να αφήσουμε την υπόληψη και το κύρος μας, να επιδιώξουμε την αλήθεια και να είμαστε ειλικρινείς. Είτε μπροστά στον Θεό είτε μπροστά στους άλλους, δεν πρέπει να είμαστε δόλιοι ή ανειλικρινείς. Συνεχώς αποτύγχανα να ανοιχτώ και να μιλήσω για τις δυσκολίες μου στους άλλους, επειδή ανησυχούσα πολύ για το γόητρο και τη ματαιοδοξία μου. Πιασμένη στα δίχτυα της σατανικής μου διάθεσης, δεν μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια. Η επιθυμία μου για γόητρο και κύρος ήταν πολύ δυνατή.

Αργότερα, διάβασα ένα ακόμη χωρίο των λόγων του Θεού: «Βλέποντάς το τώρα, θα έλεγες ότι το να χρησιμοποιεί κανείς μικρές χάρες για να εξαγοράσει και να προσελκύσει ανθρώπους, ή το να επιδεικνύεται και να εξαπατά τους ανθρώπους με ψευδαισθήσεις είναι το σωστό μονοπάτι για να ακολουθεί κανείς, παρά τα τόσα οφέλη και την τόση ικανοποίηση που φαίνεται εξωτερικά ότι αποκτά ένα άτομο που χρησιμοποιεί τέτοια μέσα; Είναι μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας; Είναι μονοπάτι που μπορεί να φέρει τη σωτηρία; Σαφέστατα όχι. Αυτές οι μέθοδοι και τα κόλπα, όσο ευφυή κι αν είναι στη σύλληψή τους, δεν είναι δυνατόν να ξεγελάσουν τον Θεό, και τελικά όλα ο Θεός τα καταδικάζει και τα αποστρέφεται, επειδή κρυμμένα πίσω από τέτοιες συμπεριφορές είναι η προσωπική φιλοδοξία και ένα είδος στάσης και ουσίας κατά την οποία κανείς επιθυμεί να εναντιωθεί στον Θεό. Κατά βάθος, ο Θεός δεν θα αναγνώριζε σε καμία περίπτωση ένα τέτοιο άτομο ως κάποιον που εκπληρώνει το καθήκον του· αντίθετα, θα τον όριζε ως άδικο. Ποιο είναι το συμπέρασμα του Θεού καθώς αντιμετωπίζει τους άδικους; “Φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν!” Όταν ο Θεός λέει, “Φεύγετε απ’ εμού” πού θέλει να πάνε αυτοί οι άνθρωποι; Τους παραδίδει στον Σατανά, στους τόπους που κατοικούνται από τις ορδές των Σατανάδων. Ποια είναι η τελική συνέπεια γι’ αυτούς; Τους βασανίζουν μέχρι θανάτου τα κακά πνεύματα, δηλαδή τους καταπίνει ο Σατανάς. Ο Θεός δεν θέλει πλέον τέτοιου είδους ανθρώπους. Το ότι δεν τους θέλει σημαίνει ότι δεν θα τους σώσει. Δεν ανήκουν στο κοπάδι του Θεού, πόσο μάλλον στους ακόλουθούς Του, οπότε δεν βρίσκονται ανάμεσα σ’ αυτούς που θα σώσει. Έτσι ορίζεται ένα τέτοιο άτομο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους). Από τα λόγια του Θεού, είδα πως οι άνθρωποι είναι υποκριτές και απατεώνες για να κλέψουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Αν και κερδίζουν την εκτίμηση των άλλων, και οι φιλοδοξίες και επιθυμίες τους ικανοποιούνται, τι κερδίζουν στο τέλος; Ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ξεγελούν για λίγο τους ανθρώπους, αλλά όχι τον Θεό. Στο τέλος ο Θεός θα τους απορρίψει και θα τους εξαλείψει. Επειδή ο Θεός είναι άγιος, μισεί όσους δεν επιδιώκουν την αλήθεια κι έχουν τους δικούς τους σκοπούς, όσους θέλουν να καταλάβουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Τους βλέπει ως κακοποιούς και δεν αναγνωρίζει τα καθήκοντα που κάνουν. Αναλογίστηκα τη συμπεριφορά μου και κατάλαβα πως είχα πάρει πραγματικά το μονοπάτι της αντίθεσης προς τον Θεό, επειδή όλες οι σκέψεις και ενέργειές μου ήταν για να με επαινούν και να με θαυμάζουν οι άλλοι. Αν συνέχιζα σ’ αυτήν την οδό, τελικά θα καταστρεφόμουν. Στη σκέψη αυτή, είχα αρκετούς φόβους, φοβόμουν ότι θα με εγκαταλείψει ο Θεός, φοβόμουν ότι ο Θεός θα με παραδώσει στον Σατανά, φοβόμουν ότι θα χάσω τη σωτηρία του Θεού. Ήθελα πραγματικά να αλλάξω και να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση, να είμαι ο εαυτός μου και ποτέ ξανά να μην πω ψέματα ή να μην είμαι δόλια.

Όταν όμως ήλθε η ώρα της αληθινής άσκησης, στη σκέψη να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές για τη διαφθορά και τις ατέλειές μου, δίσταζα πολύ. Τότε, είδα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού που μου έδωσε κουράγιο. Ο λόγος του Θεού λέει: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και σε καμία περίπτωση να μην μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο για τους άλλους. Τα ελαττώματά σου, οι ελλείψεις σου, τα σφάλματά σου, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα τούτα. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς την είσοδο στη ζωή και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε ερευνά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι και αυτοί σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς δεσμά ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως. Το να μάθεις πώς να είσαι ανοιχτός όταν συναναστρέφεσαι είναι το πρώτο βήμα για να εισέλθεις στη ζωή. Στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να αναλύεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου για να δεις ποιες είναι λανθασμένες και ποιες δεν αρέσουν στον Θεό, κι έπειτα να τις αντιστρέψεις αμέσως και να τις διορθώσεις. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και λάβεις υπόψη την αλήθεια, απορρίπτοντας, ταυτόχρονα, τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και αντικαθιστώντας τα με την αλήθεια. Στο παρελθόν, έκανες τα πάντα σύμφωνα με την πανούργα σου διάθεση που είναι ανειλικρινής και δόλια· ένιωθες ότι δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα χωρίς να πεις ψέματα. Τώρα που κατανοείς την αλήθεια και περιφρονείς τους τρόπους δράσης του Σατανά, δεν ενεργείς πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενεργείς με μια νοοτροπία ειλικρίνειας, αγνότητας και υπακοής. Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, εάν δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι, δεν φοράς προσωπείο, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όσοι υποτάσσονται αληθινά στον Θεό έχουν καρδιά με φόβο Θεού). Από τον λόγο του Θεού καταλάβαινα πως τα λόγια του Θεού μπορούν να μας αλλάξουν. Όταν μαθαίνουμε να ανοιγόμαστε για την αληθινή διαφθορά μας και αναζητούμε την αλήθεια, οι λανθασμένες ιδέες μας και οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας σταδιακά αλλάζουν. Ο Θεός εξέθεσε τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης μου και αποκάλυψε τη λανθασμένη μου επιδίωξη για όνομα και κύρος. Έπειτα, με καθοδήγησε με τα λόγια Του να βρω το σωστό μονοπάτι προς την πράξη. Έπρεπε να κάνω το πρώτο βήμα να ανοιχτώ στους άλλους, να πάψω να σκέφτομαι το όνομα και το γόητρό μου, να πάψω να είμαι πονηρή, δόλια και ανειλικρινής. Έπρεπε να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να τα αφήσω να με οδηγήσουν.

Εκείνο το πρωί της Κυριακής, πήγα στη συνάθροιση όπως πάντα και είπα στον εαυτό μου πως έπρεπε να είμαι ειλικρινής. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου, αυτήν τη φορά, θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια, να ξεφύγω από τα δεσμά του Σατανά και να αποκαλύψω την υποκρισία και την απάτη μου. Ακόμα κι αν με περιφρονήσουν, θέλω μόνο να είμαι ειλικρινής για να Σε ικανοποιήσω. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να είμαι ανοιχτή και ειλικρινής». Μετά την προσευχή, ένιωθα πιο χαλαρή. Κατά τη συνάθροιση, έδωσα μεγάλη προσοχή στα λόγια του Θεού και άκουσα επιμελώς τη συναναστροφή των άλλων πάνω στην εμπειρία και την κατανόησή τους και δεν εκμεταλλεύτηκα τον χρόνο για να γράψω τη συναναστροφή μου, ούτε σκεφτόμουν τι είδους συναναστροφή θα άρεσε σε όλους. Ενεργώντας έτσι, απέκτησα νέα διαφώτιση από τη συναναστροφή των άλλων πάνω στις εμπειρίες τους. Όταν ήρθε η ώρα να συναναστραφώ, αν και ήμουν αρκετά νευρική, δεν σκεφτόμουν πόσο καλή ή εύγλωττη ήταν η συναναστροφή μου, ούτε με ένοιαζε τι θα έλεγαν αφού μάθαιναν. Έπειτα, μίλησα για ένα χωρίο των λόγων του Θεού που με είχε συγκινήσει: «Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, όντας αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, όντας ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. […] Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς, αν είσαι απέχεις από το να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— μπροστά σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Το έργο του Θεού και το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Οι τρεις νουθεσίες). Συσχέτισα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού με την εμπειρία μου, φανερώνοντας στους αδελφούς και τις αδελφές μου το αληθινό μου πρόσωπο. Τους είπα: «Όλον αυτόν τον καιρό, υποκρινόμουν τέλεια και προσποιούμουν πως μιλούσα άπταιστα αγγλικά. Η αλήθεια είναι πως έγραφα τη συναναστροφή μου εκ των προτέρων και μάλιστα την ηχογραφούσα για να ασκούμαι, ώστε να ακούγεται φυσική και να νομίζετε όλοι ότι μπορώ να συναναστρέφομαι καλά. Το έκανα για να κερδίσω τον έπαινο και τον θαυμασμό σας. Σας εξαπατούσα…» Νόμιζα πως θα απογοητεύονταν μαζί μου, όμως δεν συνέβη έτσι, μου είπαν πως δεν έπρεπε να ανησυχώ που δεν συναναστρέφομαι καλά. Ο Θεός θέλει να είμαστε ειλικρινείς, όχι γλαφυροί και μη πρακτικοί. Αν δεν συναναστρεφόμουν από καρδιάς, αλλά απλώς ένα ξερό δόγμα, σε τι θα χρησίμευε; Συγκινήθηκα πολύ. Δεν με περιφρόνησαν καθόλου και κάποιοι απ’ αυτούς είπαν πως κατανοούσαν το σκεπτικό μου και η εμπειρία μου τους βοήθησε. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Αφότου ανοίχτηκα σε όλους σχετικά με τη διαφθορά μου, ένιωθα απελευθερωμένη. Με τη ματαιοδοξία και την υπόληψη, ο Σατανάς με δεσμεύει και με εμποδίζει να κάνω πράξη την αλήθεια, όμως όταν έμαθα τον εαυτό μου από τα λόγια του Θεού, ασκήθηκα στο να γίνω ειλικρινής και να ανοίγομαι με ειλικρίνεια. Ένιωθα πως είχα κάνει ένα βήμα προς τον Θεό και απομάκρυνα τις αμφιβολίες και τα εμπόδια ανάμεσα σ’ εμένα και τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Για πολύ καιρό, μεταμφιεζόμουν για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου και να απολαμβάνω τον έπαινο των άλλων, αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Θεός. Στην πραγματικότητα, για πολύ καιρό, πλήγωνα τον Θεό. Όμως, ο Θεός ήταν πάντα συγχωρητικός και υπομονετικός και περίμενε να γυρίσω. Είμαι απίστευτα ευγνώμων για την αγάπη του Θεού.

Η εμπειρία αυτή με δίδαξε την ύψιστη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας. Μόνο με την ειλικρίνεια και κάνοντας πράξη την αλήθεια θα ξεφύγω απ’ τα δεσμά μιας σατανικής διάθεσης. Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια θα αποκτήσω αληθινή ευτυχία και γαλήνη. Παλιά ήμουν πολύ ύπουλη και υποκρίτρια, μα τώρα αποφασίζω να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Το μόνο που θέλω είναι να με καθοδηγεί ο Θεός, ώστε να κάνω πράξη περισσότερη αλήθεια.