Της Μοράν, Κίνα

Τον περασμένο Ιούνιο, επιλέχθηκα ως διακόνισσα του ποτίσματος και μου ανατέθηκε το πότισμα εκείνων που μόλις είχαν αποδεχτεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Σκέφτηκα: «Πρέπει να κάνω καλά το καθήκον μου και να ανταποδώσω την αγάπη του Θεού». Στην αρχή, είχα πολλές δυσκολίες με το έργο αυτό: Ορισμένοι αδελφοί και αδελφές ήταν απασχολημένοι με τις δουλειές τους και δεν παρευρίσκονταν τακτικά στις συναθροίσεις· ορισμένοι είχαν εξαπατηθεί από τις συκοφαντίες του ΚΚΚ και των θρησκευτικών κύκλων, και ήταν απρόθυμοι να παρευρεθούν στις συναθροίσεις· ορισμένοι ήταν αρνητικοί και αδύναμοι λόγω της παρεμπόδισης που δέχονταν από τις οικογένειές τους, και δεν μπορούσαν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Όταν σκεφτόμουν αυτά τα πράγματα, ένιωθα μεγάλη πίεση. Για να ποτίσουμε καλά αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια και να ριζώσουν στην αληθινή οδό, έπρεπε να γίνει πολύ έργο! Εκείνη την περίοδο, προσευχόμουν στον Θεό, βασιζόμουν στον Θεό και αναζητούσα την αλήθεια για να επιλύσω τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους. Μετά από λίγο καιρό, οι περισσότεροι από αυτούς παρευρίσκονταν τακτικά στις συναθροίσεις, και ορισμένοι από αυτούς έμαθαν τη σημασία της εκπλήρωσης των καθηκόντων τους, οπότε αναλάμβαναν τα καθήκοντά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Όταν είδα αυτά τα αποτελέσματα, χάρηκα πολύ και δεν μπορούσα παρά να εκτιμήσω τον εαυτό μου, σκεπτόμενη: «Πρέπει να είμαι καλή σε αυτό το έργο. Πώς αλλιώς θα μπορούσα να επιτύχω τόσο καλά αποτελέσματα;» Μετά από αυτό, όταν άκουγα αδελφούς και αδελφές να μιλούν για τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στα καθήκοντά τους, άρχισα ακούσια να κάνω επίδειξη ότι ήμουν καλύτερη και πιο έμπειρη από αυτούς.

Κάποτε, σε μια συνάθροιση με κάποιες αδελφές που μόλις είχαν αρχίσει να ποτίζουν νεοφώτιστους, ανέφεραν ότι κάποιοι νεοφώτιστοι έβλεπαν την άγρια καταπίεση και τις συλλήψεις από το ΚΚΚ και ένιωθαν αρνητικοί, αδύναμοι, άτολμοι και φοβισμένοι. Οι αδελφές δεν ήξεραν πώς να συναναστραφούν για να το επιλύσουν αυτό. Σκέφτηκα ότι, εφόσον είχα πρόσφατα επιλύσει αυτά τα προβλήματα και είχα επιτύχει κάποια αποτελέσματα, ήταν καλή ευκαιρία να τους πω πώς συναναστράφηκα σχετικά με την αλήθεια για να επιλύσω αυτά τα πράγματα, και να τους δείξω ότι εγώ ήμουν αυτή που κατανοούσε την αλήθεια και ότι εγώ ήμουν η ικανή εργάτρια. Έτσι, είπα με αυτοπεποίθηση: «Πρόσφατα, πότισα μερικούς αδελφούς και αδελφές που βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση. Ήμουν πολύ αγχωμένη εκείνη την εποχή, οπότε, για να τους ποτίσω καλά, έκανα πολλές συναθροίσεις μαζί τους, τους διάβασα τον λόγο του Θεού και τους συναναστράφηκα σχετικά με την αλήθεια που αφορούσε την κατάστασή τους. Έπρεπε να κάνω με το ποδήλατό μου περισσότερα από 50 χιλιόμετρα ως εκεί και πίσω. Αφού τους πότισα για κάποιο χρονικό διάστημα, απέκτησαν κάποια γνώση για το έργο, την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, κατανόησαν τη σημασία του ότι ο Θεός χρησιμοποιεί τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ως αντιθετικό στοιχείο στο έργο Του και απέκτησαν εμπιστοσύνη στον Θεό. Δεν αισθάνονταν πλέον περιορισμό από τις διώξεις του ΚΚΚ και ήθελαν, μάλιστα, να διαδώσουν το ευαγγέλιο για να μαρτυρήσουν περί του έργου του Θεού...» Καθώς τις συναναστρεφόμουν, οι αδελφές με παρακολουθούσαν σαν να είχαν μαγευτεί. Ένιωσα ένα αίσθημα πληρότητας και αισθανόμουν πιο ενεργητική καθώς μιλούσα. Όταν τελείωσα τη συναναστροφή μου, μια αδελφή είπε ενθουσιασμένη: «Με όλη την εμπειρία σου, μπορείς να δεις τα προβλήματα καθαρά. Εγώ θα ήμουν εντελώς μπερδεμένη». Μια άλλη αδελφή είπε ζηλόφθονα: «Σου είναι τόσο εύκολο να λύνεις αυτά τα προβλήματα. Αν έχεις κάποια άλλη καλή εμπειρία, σε παρακαλώ, κάνε συναναστροφή μαζί μας, για να μάθουμε κι εμείς από σένα». Όταν άκουσα τις φιλοφρονήσεις τους, χάρηκα πολύ. Αν και είπα ότι τα αποτελέσματα του έργου μου οφείλονταν καθαρά στην καθοδήγηση του Θεού και όχι στη δική μου προσπάθεια, μέσα μου ένιωθα ότι εγώ ήμουν αυτή που είχε υποφέρει και είχε πληρώσει το τίμημα για αυτά τα αποτελέσματα. Σε μια συνάθροιση, μια αδελφή αισθανόταν αρνητική επειδή δεν πετύχαινε καλά αποτελέσματα στο πότισμα των νεοφώτιστων και μίλησε για πολλές δυσκολίες. Σκέφτηκα: «Αν μιλήσω για το ότι έχω τις ίδιες δυσκολίες και ελλείψεις, δεν θα με υποτιμήσουν οι άλλοι; Είμαι υπεύθυνη για το έργο της, οπότε θα της μιλήσω για τις επιτυχημένες εμπειρίες μου και θα της δείξω πώς στηρίχτηκα στην αλήθεια για να επιλύσω τα προβλήματα όταν αντιμετώπισα αυτές τις διάφορες δυσκολίες. Με αυτόν τον τρόπο, μπορώ και να επιλύσω τα προβλήματά της και να κάνω τους άλλους να με εκτιμήσουν περισσότερο». Μόλις το σκέφτηκα αυτό, απέφυγα να μιλήσω για τις αδυναμίες και τις ελλείψεις μου και, αντ’ αυτού, καυχήθηκα για το πόσο αποτελεσματική ήμουν στα καθήκοντά μου. Είπα: «Κατά την περίοδο αυτή, πότισα και υποστήριξα πέντε αδελφούς και αδελφές. Δεν παρευρίσκονταν τακτικά στις συναθροίσεις —μερικοί εξαιτίας των πολλών θρησκευτικών αντιλήψεών τους, άλλοι επειδή ποθούσαν τα χρήματα και άλλοι επειδή ήταν αδύναμοι και αρνητικοί λόγω προβλημάτων στο σπίτι. Τους προσέγγισα έναν προς έναν, ξεπέρασα κάποιες δυσκολίες, έψαξα για πολλά λόγια του Θεού και συναναστράφηκα με τον καθένα απ’ αυτούς για να λύσω αυτά τα προβλήματα, μέχρι που κατανόησαν την αλήθεια, εγκατέλειψαν τις αντιλήψεις τους, άρχισαν να παρευρίσκονται τακτικά στις συναθροίσεις και να αναλαμβάνουν καθήκοντα με προθυμία. Υπήρχε ένας αδελφός, ένας ταλαντούχος επαγγελματίας, ο οποίος σπάνια ερχόταν στις συναθροίσεις επειδή επιδίωκε την εγκόσμια κοινωνική θέση και τη φήμη. Είχα πολλές δυσκολίες κατά τη διαδικασία της υποστήριξής του, αλλά βασιζόμουν στον Θεό, του διάβαζα τον λόγο του Θεού και τον συναναστρεφόμουν σχετικά με το θέλημα του Θεού. Αφού με άκουσε, αυτός ο αδελφός κατάλαβε τι αξία έχει η επιδίωξη της αλήθειας για τους πιστούς στον Θεό, μπόρεσε να δει ότι η επιδίωξη της φήμης και της κοινωνικής θέσης είναι κάτι το κενό, και ήταν πρόθυμος να επιδιώξει την αλήθεια και να εκπληρώσει τα καθήκοντά του». Μετά τη συναναστροφή μου, είδα στα πρόσωπα των αδελφών μου βλέμματα θαυμασμού και λατρείας· έσπευσαν να καταγράψουν τα χωρία του λόγου του Θεού από τη συναναστροφή μου. Μια αδελφή είπε συγκινημένη: «Χρησιμοποίησες την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματά τους, ώστε να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού και να είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον Θεό και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Δεν θα μπορούσες να το κάνεις αυτό αν δεν κατείχες τις πραγματικότητες της αλήθειας». Μια άλλη αδελφή είπε με θαυμασμό: «Αν αντιμετώπιζα εγώ αυτά τα προβλήματα, δεν θα ήμουν σε θέση να τα επιλύσω. Έχεις περισσότερη εμπειρία, οπότε είσαι καλύτερη από εμάς στην επίλυση αυτών των ζητημάτων». Τότε ήταν που ένιωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν με λάτρευαν; Μετά τη συναναστροφή μου, μία από τις αδελφές ένιωσε λίγο αρνητική, γιατί αισθάνθηκε ότι το επίπεδό της ήταν χαμηλό και ότι δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να επιλύσει τα προβλήματα των νεοφώτιστων. Σκέφτηκα: «Μήπως μιλάω υπερβολικά για την επιτυχημένη εμπειρία μου; Μήπως τους αφήνω να πιστεύουν ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζω είναι απλά για μένα και εύκολο να τα επιλύσω, και τους κάνω να με εκτιμούν ιδιαίτερα; Αυτοί που θαυμάζουν και αυτοί που θαυμάζονται θα λάβουν κακοτυχία —είναι πραγματικά ενδεδειγμένη αυτού του είδους η συναναστροφή;» Αλλά μετά σκέφτηκα: «Τους λέω για τη δική μου πρακτική εμπειρία, οπότε μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα». Σε εκείνο το σημείο, δεν συνέχισα να κάνω αυτοκριτική, και το θέμα πέρασε. Αργότερα, συνάντησα δύο αδελφές που πότιζαν για να ρωτήσω για το έργο τους. Μόλις έφτασα, η μία είπε ενθουσιασμένη: «Δόξα τω Θεώ, είσαι εδώ. Έχουμε εδώ κάποιους αδελφούς και αδελφές με προβλήματα που δεν ξέρουμε πώς να τα λύσουμε. Σε παρακαλώ, μίλησέ μας γι’ αυτά». Το γεμάτο προσδοκία βλέμμα στα μάτια της με έκανε να ενθουσιαστώ και να ανησυχήσω ταυτόχρονα. Ενθουσιάστηκα επειδή με θαύμαζε, αλλά ανησύχησα επειδή αναρωτιόμουν αν το γεγονός ότι μιλούσα πάντα για το πώς πετύχαινα αποτελέσματα στο έργο μου την είχε κάνει να με λατρεύει. Η επόμενη σκέψη μου ήταν η εξής: «Μιλάω πάντα για τις επιτυχίες μου, προκειμένου να τους δώσω ένα μονοπάτι άσκησης στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, δηλαδή συναναστρέφομαι σχετικά με την αλήθεια για την επίλυση των προβλημάτων. Εξάλλου, μιλάω μόνο για τις πραγματικές μου εμπειρίες, δεν υπερβάλλω». Έτσι, συνέχισα όπως και πριν, συναναστρεφόμενη την επιτυχημένη μου εμπειρία. Εκείνοι αντέδρασαν με θαυμασμό και φθόνο, και εγώ ευχαριστήθηκα.

Μετά από αυτό, σε κάθε συνάθροιση, μιλούσα για το πώς υπέφερα και πλήρωνα τίμημα στα καθήκοντά μου, πώς συναναστρεφόμουν σχετικά με την αλήθεια για να επιλύσω τα προβλήματα, καθώς και για κάθε ένα από τα επιτυχημένα παραδείγματά μου. Σιγά-σιγά, όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές μου άρχισαν να με λατρεύουν, περίμεναν από μένα να λύσω όλα τους τα προβλήματα και εγώ απολάμβανα πολύ την αίσθηση ότι με θαύμαζαν και με λάτρευαν. Επιστρέφοντας από τις συναθροίσεις, θυμόμουν τις εκφράσεις θαυμασμού και λατρείας των αδελφών μου και δεν μπορούσα παρά να νιώθω πανευτυχής. Το να με θαυμάζουν και να με σέβονται τόσοι άνθρωποι μου έδινε κίνητρο στα καθήκοντά μου. Αλλά ακριβώς τη στιγμή που βυθιζόμουν στη χαρά της λατρείας που εισέπραττα, αντιμετώπισα απροσδόκητο κλάδεμα και αντιμετώπιση.

Μια μέρα, ο επικεφαλής της εκκλησίας ήρθε και μου είπε: «Ζήτησα από τους αδελφούς και τις αδελφές να σε αξιολογήσουν σ’ αυτές τις εκκλησιαστικές εκλογές και όλοι λένε ότι σου αρέσει να επιδεικνύεσαι». Όταν το άκουσα αυτό, αμέσως το πρόσωπό μου κοκκίνισε από ντροπή. Σκέφτηκα: «Πώς γίνεται όλοι να λένε ότι μου αρέσει να επιδεικνύομαι; Τι μπορεί να σκέφτεται ο επικεφαλής για μένα; Πώς θα αντικρίσω ξανά τον οποιονδήποτε;» Έσπευσα να εξηγηθώ: «Παραδέχομαι ότι είμαι αρκετά αλαζονική και μερικές φορές επιδεικνύομαι χωρίς να το θέλω, αλλά δεν το κάνω σκόπιμα. Στις συναθροίσεις, μιλάω μόνο για τις δικές μου εμπειρίες». Ο επικεφαλής μου είδε ότι δεν γνώριζα τον εαυτό μου και είπε: «Μιλάς για τη δική σου εμπειρία, αλλά γιατί οι αδελφοί και οι αδελφές σε θαυμάζουν και βασίζονται σ’ εσένα, αντί να βασίζονται στον Θεό και να αναζητούν την αλήθεια; Λες ότι δεν επιδεικνύεσαι σκόπιμα, μα γιατί δεν μιλάς για τη δική σου διαφθορά, τις ελλείψεις, την αρνητικότητα, την αδυναμία ή τις πραγματικές εσωτερικές σου σκέψεις; Μιλάς μόνο για το καλό, όχι για τη διαφθορά ή την αδυναμία σου. Αυτό δίνει την εντύπωση ότι επιδιώκεις την αλήθεια και ξέρεις πώς να βιώνεις πράγματα. Αυτό δεν συνιστά απλώς εξύψωση του εαυτού σου και επίδειξη;» Δεν είχα να απαντήσω τίποτα σε αυτό που εξέθεσε ο επικεφαλής μου. Κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, είχα μιλήσει μόνο για την επιτυχημένη εμπειρία μου και δεν είχα ποτέ ανοιχτεί για τις αποκλίσεις και τις αποτυχίες μου στα καθήκοντά μου. Όντως έκανα επίδειξη. Σκεπτόμενη πως επιδεικνυόμουν μπροστά σε τόσους αδελφούς και αδελφές, και πως όλοι με είχαν πλέον καταλάβει, ένιωσα τόση ντροπή και αμηχανία, που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο άθλια ένιωθα, και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Έπεσα γονατιστή μπροστά στον Θεό και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, δεν θέλω να επιδεικνύομαι πια. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με, ώστε να κάνω αυτοκριτική και να φτάσω στην αυτογνωσία».

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Εξύψωση και μαρτυρία περί του εαυτού τους, επίδειξη του εαυτού τους, προσπάθεια να κάνουν τους ανθρώπους να τους εκτιμήσουν —η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ικανή για όλα αυτά τα πράγματα. Έτσι αντιδρούν οι άνθρωποι ενστικτωδώς όταν τους κυβερνάει η σατανική φύση τους, και αυτό αποτελεί κοινό στοιχείο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Πώς εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους συνήθως οι άνθρωποι; Πώς επιτυγχάνουν αυτόν τον στόχο; Μαρτυρούν περί του πόσο έργο έχουν κάνει, πόσο έχουν υποφέρει, πόσο έχουν δαπανήσει εαυτόν και τι τίμημα έχουν πληρώσει. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα ως το κεφάλαιο με το οποίο εξυψώνουν τον εαυτό τους, που τους δίνει μια υψηλότερη, σταθερότερη και πιο εξασφαλισμένη θέση στο μυαλό των ανθρώπων, ώστε να τους εκτιμούν, να τους θαυμάζουν, να τους σέβονται και ακόμα και να τους αποδίδουν τιμές, να τους ειδωλοποιούν και να τους ακολουθούν περισσότεροι άνθρωποι. Για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα, σύμφωνα με τα οποία επιφανειακά μαρτυρούν περί του Θεού, μα στην ουσία εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους. Είναι λογικός αυτός ο τρόπος δράσης; Είναι πέρα από τα όρια του ορθολογισμού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται καθόλου: Μαρτυρούν ξεδιάντροπα περί του τι έχουν κάνει για τον Θεό και του πόσο έχουν υποφέρει γι’ Αυτόν. Μάλιστα, επιδεικνύουν τα χαρίσματά τους, τα ταλέντα τους, την εμπειρία τους, τις ειδικές δεξιότητές τους ή τις έξυπνες τεχνικές τους στη συμπεριφορά τους, τα μέσα που χρησιμοποιούν για να παίξουν με τους ανθρώπους, και ούτω καθεξής. Η μέθοδος με την οποία εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους είναι να επιδεικνύουν τον εαυτό τους και να μειώνουν τους άλλους. Επίσης, καλύπτουν και καμουφλάρουν τον εαυτό τους, κρύβοντας τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις ελλείψεις τους από τους ανθρώπους, ώστε εκείνοι να βλέπουν μόνο την ευφυία τους. Δεν τολμούν καν να πουν στους άλλους ανθρώπους πότε νιώθουν αρνητικοί· τους λείπει το θάρρος να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μαζί τους, και όταν κάνουν κάτι λάθος, βάζουν τα δυνατά τους για να το συγκαλύψουν και να το κουκουλώσουν. Ποτέ δεν αναφέρουν τη βλάβη που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας ενώ έκαναν το καθήκον τους. Όταν έχουν την παραμικρή συμβολή ή κάποια μικρή επιτυχία, ωστόσο, δεν χάνουν χρόνο να το επιδείξουν. Ανυπομονούν να γνωστοποιήσουν σε όλο τον κόσμο πόσο ικανοί είναι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό τους, πόσο εξαιρετικοί είναι και πόσο καλύτεροι από τους κανονικούς ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος εξύψωσης και μαρτυρίας περί του εαυτού τους; Είναι η εξύψωση και η μαρτυρία περί του εαυτού κάτι που κάνει κάποιος με συνείδηση και λογική; Δεν είναι. Έτσι, όταν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, ποια διάθεση αποκαλύπτεται συνήθως; Η αλαζονεία είναι μια από τις κύριες διαθέσεις που αποκαλύπτονται και ακολουθεί η δολιότητα, η οποία αφορά το να κάνει κανείς ό,τι είναι δυνατόν για να κάνει τους άλλους ανθρώπους να τον έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Οι ιστορίες τους είναι εντελώς αδιαμφισβήτητες· τα λόγια τους ξεκάθαρα περιέχουν κίνητρα και μηχανορραφίες, μα εκείνοι θέλουν να κρύβουν το γεγονός ότι κάνουν επίδειξη. Το αποτέλεσμα αυτών που λένε είναι ότι αναγκάζουν τους ανθρώπους να νιώθουν ότι αυτοί είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι κανείς δεν τους φτάνει, ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροί τους. Και δεν επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα με ύπουλα μέσα; Ποια διάθεση κρύβεται πίσω από αυτά τα μέσα; Υπάρχουν καθόλου στοιχεία μοχθηρίας; (Υπάρχουν.) Είναι ένα είδος μοχθηρής διάθεσης» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τέταρτο: Εξυμνούν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους). Αυτό που αποκάλυψε ο λόγος του Θεού διαπέρασε την καρδιά μου. Αυτή ακριβώς η επίδειξη δεν ήταν η συμπεριφορά μου; Στις συναθροίσεις, είχα μιλήσει μόνο για τα δικά μου βάσανα και τα επιτυχή αποτελέσματα των καθηκόντων μου. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μου αντιμετώπιζαν προβλήματα που δεν ήξεραν πώς να επιλύσουν, δεν τους συναναστρεφόμουν σχετικά με την αλήθεια, δεν τους βοηθούσα να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού και να μάθουν πώς να βασίζονται στον Θεό στα καθήκοντά τους. Αντ’ αυτού, μαρτυρούσα περί της δικής μου ικανότητας να υποφέρω και να λύνω προβλήματα. Μιλούσα πάντα για το πόσο μακριά ταξίδευα και για το τίμημα που πλήρωνα για να ποτίζω τους ανθρώπους. Ποτέ δεν μιλούσα για την αδυναμία ή τις ελλείψεις που φανέρωνα όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες. Πάντα μιλούσα για το ότι έφερα φορτία, ότι σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού, ότι αναζητούσα την αλήθεια για να επιλύσω τα θέματα όταν είχαν προβλήματα οι αδελφοί και οι αδελφές μου ή για το πόσοι παρευρίσκονταν στις συναθροίσεις και εκπλήρωναν τα καθήκοντά τους χάρη στο πότισμα και την υποστήριξή μου, για να κάνω τους άλλους να πιστεύουν ότι κατανοούσα την αλήθεια και ότι ήμουν καλή στο να επιλύω προβλήματα. Ήταν ξεκάθαρα ο λόγος του Θεού που επέτρεψε σ’ αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές να κατανοήσουν την αλήθεια, να έχουν πίστη και να θέλουν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα που πέτυχε ο λόγος του Θεού. Αλλά εγώ δεν εξυμνούσα τον Θεό ούτε μαρτυρούσα περί του λόγου και του έργου του Θεού. Άφησα τους άλλους να πιστεύουν ότι εγώ ήμουν εκείνη που έλυνε τα προβλήματα των αδελφών μου. Το άκουσμα της εμπειρίας μου δεν έδωσε στους άλλους γνώση του Θεού· αντίθετα, με λάτρεψαν. Όταν είχαν προβλήματα, δεν βασίζονταν στον Θεό ούτε αναζητούσαν την αλήθεια. Αντ’ αυτού, αναζητούσαν τη δική μου συναναστροφή για να επιλύσουν τα θέματα. Με έβλεπαν σαν κάποια που θα μπορούσε ακόμη και να σώσει τη ζωή τους. Αν συνεχιζόταν αυτό, δεν θα τους έφερνα ενώπιόν μου; Ακόμα και τότε, δεν ένιωθα ότι εξύψωνα τον εαυτό μου ή ότι επιδεικνυόμουν. Εξακολουθούσα να πιστεύω ότι απλώς συζητούσα τη δική μου πραγματική εμπειρία. Είδα ότι όταν συζητούσα τις εμπειρίες μου, είχα ποταπές προθέσεις. Προσπαθούσα να κερδίσω υψηλή θέση στην καρδιά των ανθρώπων. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι ήμουν ποταπή και ξεδιάντροπη. Το ότι μπορούσα να αναλάβω την ευθύνη του έργου του ποτίσματος αποτελούσε χάρη από τον Θεό, και το θέλημά Του ήταν να συναναστρέφομαι σχετικά με τον λόγο Του για να επιλύω προβλήματα, να οδηγώ τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού και να τους βοηθάω να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν τον Θεό. Αλλά στα καθήκοντά μου, έκανα συνεχώς επίδειξη για να κάνω τους ανθρώπους να με λατρεύουν. Έβλεπα τα αποτελέσματα του έργου του Αγίου Πνεύματος ως αποτελέσματα του δικού μου μόχθου και τα χρησιμοποιούσα ως κεφάλαιο για να καυχηθώ για τον εαυτό μου. Έκλεβα τη δόξα του Θεού και απολάμβανα τον θαυμασμό και τη λατρεία των αδελφών μου, χωρίς καμία ντροπή. Δεν είχα την παραμικρή συνείδηση και λογική! Ο επικεφαλής μου με κλάδεψε και με αντιμετώπισε, ώστε να αναλογιστώ το λάθος μονοπάτι που ακολουθούσα και να αντιστρέψω εγκαίρως την πορεία μου, πράγμα που ήταν η αγάπη και η σωτηρία του Θεού για μένα! Ήξερα ότι δεν μπορούσα πλέον να αψηφώ και να εναντιώνομαι στον Θεό. Έπρεπε να μετανοήσω εσπευσμένα. Θυμήθηκα ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού: «Το να μοιράζεσαι τα βιώματά σου και να συναναστρέφεσαι πάνω σε αυτά σημαίνει να συναναστρέφεσαι σχετικά με την εμπειρία και τη γνώση που έχεις για τα λόγια του Θεού. Έχει να κάνει με το να εκφράζεις κάθε σκέψη που υπάρχει μέσα στην καρδιά σου, καθώς και την κατάστασή σου και τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται μέσα σου· έχει να κάνει με το να δίνεις στους άλλους τη δυνατότητα να διακρίνουν αυτά τα πράγματα και έπειτα να επιλύεις το πρόβλημα μέσω συναναστροφής πάνω στην αλήθεια. Για να επωφεληθούν όλοι και να αποκομίσουν τις ανταμοιβές, είναι απαραίτητο να γίνει συναναστροφή πάνω στα βιώματα κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μόνο αυτό συνιστά την αληθινή εκκλησιαστική ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Καθώς συλλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η συναναστροφή με βάση την εμπειρία δεν πρέπει να περιέχει προσωπικές προθέσεις, φιλοδοξίες και επιθυμίες. Θα πρέπει να ανοίγω την καρδιά μου και να μιλάω στους αδελφούς και τις αδελφές μου για ό,τι υπάρχει εκεί. Θα πρέπει πάντα να εκφράζομαι ανοιχτά για την πραγματική μου κατάσταση, ανεξάρτητα από το αν είναι θετική ή αρνητική, έτσι ώστε από την εμπειρία μου να απορροφήσουν τα θετικά και να μάθουν να διακρίνουν τα αρνητικά, να δουν ότι κι εγώ είμαι επαναστατική και διεφθαρμένη, και ότι ενδέχεται να είμαι αρνητική και αδύναμη, κι έτσι να μη με θαυμάζουν ούτε να με εκτιμούν σε τέτοιον βαθμό. Με αυτόν τον τρόπο, η εμπειρία μου μπορεί να τους δώσει μαθήματα και να τους βοηθήσει να αποφύγουν λανθασμένα μονοπάτια. Στη συνάθροιση της επόμενης ημέρας, βρήκα το θάρρος να συζητήσω για την κατάστασή μου. Ανέλυσα και έβγαλα προς τα έξω το πώς έκανα επίδειξη εκείνη την περίοδο για να κάνω τους άλλους να με θαυμάζουν και πώς έκανα αυτοκριτική και έφτασα στην αυτογνωσία. Ένιωσα ένα μεγάλο αίσθημα ασφάλειας και χαράς σ’ εκείνη τη συνάθροιση.

Αργότερα, άκουσα ότι μια αδελφή ήταν πολύ στεναχωρημένη. Όταν μιλήσαμε, είπε: «Στις συναθροίσεις, ακούω πάντα την εμπειρία σου και το πώς βοηθάς αποτελεσματικά τους άλλους, αλλά δεν κατέχω τις πραγματικότητες της αλήθειας και το επίπεδό μου είναι πολύ χαμηλό. Όταν προκύπτουν προβλήματα, δεν μπορώ να τα λύσω. Είναι πολύ αγχωτικό. Δεν μπορώ να αντεπεξέλθω σ’ αυτό το καθήκον». Ακούγοντας αυτά που είπε, αισθάνθηκα μεγάλη ντροπή. Σκέφτηκα: «Εγώ φταίω αποκλειστικά για την αρνητικότητά της. Δεν εξύψωνα τον Θεό στα καθήκοντά μου, δεν έλυνα τις πρακτικές δυσκολίες των αδελφών μου στην είσοδό τους στη ζωή, και πάντα καυχιόμουν και επιδεικνυόμουν, πράγμα που την έκανε να νομίζει εσφαλμένα ότι κατανοούσα την αλήθεια και είχα ανάστημα. Δεν πρέπει να επαναλάβω το λάθος μου. Πρέπει να της ανοιχτώ και να της αποκαλυφθώ». Έτσι, της είπα την κατάστασή μου και πως εκείνη την περίοδο έκανα επίδειξη. Της έδωσα να καταλάβει ότι κι εγώ είχα ελλείψεις, ήμουν αδύναμη όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες, και επίσης ότι ουσιαστικά δεν κατείχα τις πραγματικότητες της αλήθειας, ότι τα αποτελέσματα των καθηκόντων μου προέρχονταν από το έργο και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, και ότι δεν μπορούσα να επιτύχω τίποτα από μόνη μου. Η αδελφή μου συγκινήθηκε και είπε: «Η συναναστροφή σου με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν επιδιώκω την αλήθεια, ότι δεν έχω θέση για τον Θεό στην καρδιά μου και ότι κοιτάζω τα εξωτερικά χαρίσματα, λατρεύω τους άλλους και δεν έχω καταλάβει ότι όλα τα επιτεύγματα προέρχονται από το έργο και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Δεν θέλω πια να είμαι αρνητική και αδύναμη μπροστά στα προβλήματά μου. Θέλω να βασίζομαι στον Θεό και να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου». Χάρηκα πολύ που άκουσα την αδελφή μου να μιλάει έτσι.

Μετά από αυτό, άρχισα να κάνω αυτοκριτική. Γιατί, ακόμη και όταν ήξερα ότι η επίδειξη αποτελούσε αντίσταση στον Θεό, εξακολουθούσα να ακολουθώ αυτό το μονοπάτι χωρίς να το θέλω; Τι συνέβαινε εδώ; Αργότερα, διάβασα ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού: «Κάποιοι άνθρωποι εξιδανικεύουν συγκεκριμένα τον Παύλο. Τους αρέσει να βγαίνουν να δίνουν ομιλίες και να κάνουν έργο· τους αρέσει να πηγαίνουν σε συναθροίσεις και να κηρύττουν, τους αρέσει να τους ακούνε οι άνθρωποι, να τους λατρεύουν και να περιστρέφονται γύρω τους. Τους αρέσει να έχουν μια θέση στην καρδιά των άλλων και, όταν οι άλλοι τιμούν την εικόνα που παρουσιάζουν, το εκτιμούν. Ας αναλύσουμε τη φύση τους μέσα απ’ αυτές τις συμπεριφορές. Ποια είναι η φύση τους; Αν πράγματι συμπεριφέρονται έτσι, τότε από αυτό και μόνο φαίνεται ότι είναι αλαζόνες και επηρμένοι. Δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό· επιδιώκουν υψηλότερη θέση και θέλουν να έχουν εξουσία στους άλλους, να τους καταλαμβάνουν και να έχουν θέση στην καρδιά τους. Αυτή είναι η κλασική εικόνα του Σατανά. Στη φύση τους ξεχωρίζουν πτυχές όπως η αλαζονεία και η έπαρση, μια απροθυμία να λατρεύουν τον Θεό και μια επιθυμία να τους λατρεύουν οι άλλοι. Τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να σας δώσουν μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα της φύσης τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου). Από αυτά που αποκάλυψε ο λόγος του Θεού, κατάλαβα ότι μου άρεσε να επιδεικνύομαι στους αδελφούς και τις αδελφές μου, και να τους κάνω να με θαυμάζουν και να με λατρεύουν επειδή ελεγχόμουν από την αλαζονική μου φύση. Επειδή η φύση μου ήταν τόσο αλαζονική, μόλις τα καθήκοντά μου έφεραν κάποια αποτελέσματα, άρχισα να θαυμάζω τον εαυτό μου. Για να δείξω ότι ήμουν εξαιρετική και ανώτερη, καυχιόμουν στις συναθροίσεις και επιδείκνυα τα επιτεύγματα του έργου μου. Για τις δυσκολίες μου, τις αδυναμίες μου, την επαναστατικότητα και τη διαφθορά μου, δεν έλεγα τίποτα. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μου με επαινούσαν, δεν ένιωθα φόβο. Αντιθέτως, χαιρόμουν πολύ και απολάμβανα ξεδιάντροπα τον θαυμασμό και τη λατρεία τους. Ο Παύλος απολάμβανε πολύ τις συναθροίσεις και το κήρυγμα, διεκδικώντας τα αποτελέσματα του έργου του Αγίου Πνεύματος ως δικό του κεφάλαιο, κάνοντας επίδειξη και προβάλλοντας τον εαυτό του παντού για να εξαπατήσει τους ανθρώπους. Έφερε όλους τους πιστούς ενώπιον του εαυτού του, με αποτέλεσμα ακόμη και τώρα, 2.000 χρόνια αργότερα, ολόκληρος ο θρησκευτικός κόσμος να τον λατρεύει και να τον εξυψώνει, να αντιμετωπίζει τα λόγια του ως λόγο του Θεού και να στερείται γνώσης για τον Κύριο Ιησού. Ο Παύλος είχε αλαζονική και αυτάρεσκη φύση, και δεν είχε καμία εκτίμηση για τον Θεό· βάδιζε στο μονοπάτι ενός αντίχριστου που αντιστέκεται στον Θεό. Κατέλαβε τη θέση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων, προσέβαλε σοβαρά τη δίκαιη διάθεση του Θεού, και ο Θεός τον τιμώρησε και τον καταράστηκε. Δεν ήταν η διάθεσή μου η ίδια με του Παύλου; Ήμουν κι εγώ αλαζονική, αυτάρεσκη, μου άρεσε να εξυψώνω τον εαυτό μου και να επιδεικνύομαι, καθώς και να περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους. Ως αποτέλεσμα, μετά από μήνες της «παράστασής» μου, όλοι με θαύμαζαν και με λάτρευαν, και δεν είχαν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Όταν προέκυπταν προβλήματα, αντί για τον Θεό, αναζητούσαν εμένα. Δεν αντιστεκόμουν στον Θεό; Δεν έβλαπτα τους αδελφούς και τις αδελφές μου; Δεν βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου; Μόνο τότε κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε κίνδυνο και ότι με ήλεγχε η αλαζονική μου φύση. Ξανά και ξανά, επιδεικνυόμουν και καυχιόμουν αναίσχυντα για τον εαυτό μου, εξαπατούσα τους αδελφούς και τις αδελφές μου για να με λατρεύουν και, μερικές φορές, είχα ακόμη και ποταπές προθέσεις και χρησιμοποιούσα κόλπα για να κάνω επίδειξη. Ήμουν τόσο ποταπή! Η σκέψη αυτή με γέμισε αηδία και αποστροφή για τον εαυτό μου, και έδωσα όρκο στον εαυτό μου ότι δεν θα ξανακάνω επίδειξη.

Μετά απ’ αυτό, παρακολούθησα ένα βίντεο με μια ανάγνωση του λόγου του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και η ταυτότητα και η θέση Του είναι υπέρτατες. Ο Θεός έχει εξουσία, σοφία και δύναμη, κι έχει τη δική Του διάθεση, τα δικά Του υπάρχοντα και το δικό Του είναι. Ξέρει κανείς πόσα χρόνια εργάζεται ο Θεός ανάμεσα στην ανθρωπότητα και σε όλη τη δημιουργία; Κανείς δεν γνωρίζει συγκεκριμένα εδώ και πόσα χρόνια εργάζεται ο Θεός και διαχειρίζεται όλη την ανθρωπότητα. Κανείς δεν μπορεί να δώσει ένα συγκεκριμένο νούμερο, κι ο Θεός δεν αναφέρει αυτά τα ζητήματα στην ανθρωπότητα. Ωστόσο, αν έκανε κάτι τέτοιο ο Σατανάς, θα το ανέφερε; Ασφαλώς. Θέλει να επιδεικνύεται για να παραπλανήσει περισσότερους ανθρώπους και να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι τη συμβολή του. Γιατί ο Θεός δεν αναφέρει αυτά τα ζητήματα; Υπάρχει μια ταπεινή και κρυφή πτυχή στην ουσία του Θεού. Ποιο είναι το αντίθετο του να είναι κανείς ταπεινός και κρυφός; Να είναι αλαζόνας και να επιδεικνύεται. […] Οι αντίχριστοι δεν διαφέρουν: Καυχιούνται μπροστά σε όλους για κάθε μικρό πραγματάκι που κάνουν. Όταν τους ακούς, φαίνεται σαν να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό. Αν, όμως, ακούσεις προσεκτικά, θα ανακαλύψεις ότι δεν καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, αλλά κάνουν επίδειξη, ενισχύοντας τον εαυτό τους. Η πρόθεση και η ουσία πίσω από όσα λένε είναι να ανταγωνιστούν τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του και για τη θέση. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, ενώ ο Σατανάς επιδεικνύεται. Υπάρχει διαφορά; Επίδειξη έναντι ταπεινότητας και απόκρυψης: ποια είναι θετικά πράγματα; (Η ταπεινότητα και η απόκρυψη.) Θα μπορούσε ο Σατανάς να περιγραφεί ως ταπεινός; (Όχι.) Γιατί; Κρίνοντας από τη μοχθηρή φύση-ουσία του, είναι ένα άχρηστο σκουπίδι· το να μην κάνει επίδειξη ο Σατανάς δεν θα ήταν φυσιολογικό. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Σατανάς “ταπεινός”; Η “ταπεινότητα” αναφέρεται στον Θεό. Η ταυτότητα, η ουσία και η διάθεση του Θεού είναι υψηλές και αξιότιμες, αλλά Αυτός ποτέ δεν επιδεικνύεται. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, κι έτσι οι άνθρωποι δεν βλέπουν τι έχει κάνει, αλλά καθώς εργάζεται σε τέτοια αφάνεια, η ανθρωπότητα συνεχώς λαμβάνει παροχές, τρέφεται και καθοδηγείται —και όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Δεν δείχνει ότι είναι κρυμμένος και ταπεινός το γεγονός ότι ο Θεός δεν διακηρύσσει ποτέ αυτά τα πράγματα, δεν τα αναφέρει ποτέ; Ο Θεός είναι ταπεινός ακριβώς επειδή είναι ικανός να κάνει αυτά τα πράγματα, αλλά ποτέ δεν τα αναφέρει ούτε τα διακηρύσσει, και δεν επιχειρηματολογεί σχετικά με αυτά στους ανθρώπους. Με ποιο δικαίωμα μιλάς για ταπεινότητα όταν είσαι ανίκανος για κάτι τέτοιο; Δεν έκανες τίποτα από αυτά τα πράγματα, αλλά επιμένεις να παίρνεις τα εύσημα γι’ αυτά —αυτό λέγεται ξεδιαντροπιά. Καθοδηγώντας την ανθρωπότητα, ο Θεός επιτελεί τόσο σπουδαίο έργο και προΐσταται ολόκληρου του σύμπαντος. Έχει τεράστια εξουσία και δύναμη, όμως ποτέ δεν είπε: “Η δύναμή Μου είναι εξαιρετική”. Παραμένει κρυμμένος ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, προΐσταται των πάντων, θρέφει και εφοδιάζει την ανθρωπότητα, επιτρέποντας σε όλη την ανθρωπότητα να συνεχίζει να υπάρχει από γενιά σε γενιά. Πάρτε, για παράδειγμα, τον αέρα και τον ήλιο ή όλα τα υλικά πράγματα που είναι απαραίτητα για την ανθρώπινη ύπαρξη στη γη —όλα ρέουν χωρίς διακοπή. Το ότι ο Θεός εφοδιάζει τον άνθρωπο ισχύει πέρα από κάθε αμφιβολία. Αν ο Σατανάς έκανε κάτι καλό, θα το κρατούσε κρυφό και θα παρέμενε αφανής ήρωας; Ποτέ. Είναι όπως κάποιοι αντίχριστοι στην εκκλησία, που στο παρελθόν ανέλαβαν επικίνδυνο έργο, απαρνήθηκαν πράγματα και υπέμειναν βάσανα, ενώ μπορεί να πήγαν ακόμη και στη φυλακή· υπάρχουν επίσης κάποιοι που κάποτε συνέβαλαν σε μια πτυχή του έργου του οίκου του Θεού. Δεν ξεχνούν ποτέ αυτά τα πράγματα, νομίζουν ότι αξίζουν ισόβια εύσημα γι’ αυτά, νομίζουν ότι αυτά είναι το κεφάλαιο της ζωής τους, πράγμα που δείχνει πόσο μικροί είναι οι άνθρωποι! Οι άνθρωποι είναι πραγματικά μικροί και ο Σατανάς είναι ξεδιάντροπος» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, αισθάνθηκα ντροπή. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Έχει εξουσία και δύναμη. Έχει την υψηλότερη θέση. Κι όμως, ο Θεός ενσαρκώθηκε ο ίδιος για να σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και εκφράζει σιωπηλά την αλήθεια για να προμηθεύσει και να σώσει τους ανθρώπους. Ποτέ δεν χρησιμοποιεί τη θέση του Θεού για να κάνει επίδειξη ούτε μιλάει για το πόσο έργο έχει κάνει για να σώσει την ανθρωπότητα ή για το πόση ταπείνωση και πόνο υφίσταται. Αντίθετα, παραμένει πάντα ταπεινός και κρυμμένος ανάμεσα στους ανθρώπους, κάνοντας το έργο Του για το πότισμα και τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Η ουσία του Θεού είναι τόσο άγια, τόσο ευγενική και καλή! Εγώ είμαι εξαιρετικά βρόμικη και βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά, στα μάτια του Θεού είμαι ασήμαντη, κι όμως εξύψωσα ξεδιάντροπα τον εαυτό μου, έκανα επίδειξη, και έκανα τους άλλους να με θαυμάζουν και να με λατρεύουν. Ήμουν πραγματικά τόσο αλαζονική, που έχασα τη λογική μου, και δεν ήμουν άξια να ζω ενώπιον του Θεού! Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ακόμη μεγαλύτερη ντροπή για την αλαζονεία μου, την προβολή και την επίδειξή μου. Έπεσα γονατιστή ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, μέσω της κρίσης και της αποκάλυψής Σου, είδα ότι ζω χωρίς ανθρώπινη ομοιότητα και δεν θέλω να ζω πια έτσι. Θεέ μου, καθοδήγησέ με, δίδαξέ με να κάνω πράξη την αλήθεια και να καταθέσω μαρτυρία για Σένα».

Είδα τα εξής λόγια του Θεού: «Όταν καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό, θα πρέπει κυρίως να μιλάτε για το πώς ο Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, και για το ποιες δοκιμασίες χρησιμοποιεί για να εξευγενίσει τους ανθρώπους και να αλλάξει τη διάθεσή τους. Θα πρέπει επίσης να μιλάτε για το πόση διαφθορά έχει αποκαλυφθεί κατά την εμπειρία σας, για το πόσο έχετε υποφέρει, για το πόσα πράγματα κάνατε για να αντισταθείτε στον Θεό και για το πώς τελικά σας κατέκτησε ο Θεός. Να μιλάτε για το πόση αληθινή γνώση έχετε σχετικά με το έργο του Θεού και για το πώς θα πρέπει να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και να Του ανταποδίδετε την αγάπη Του. Πρέπει να μιλάτε πιο ουσιωδώς αυτού του είδους τη γλώσσα, καθώς το κάνετε με απλό τρόπο. Μη μιλάτε για κενές θεωρίες. Μιλήστε πιο προσγειωμένα· μιλήστε από καρδιάς. Έτσι θα πρέπει να βιώνετε τα πράγματα. Μην εξοπλίζεστε με δήθεν βαθυστόχαστες, κενές θεωρίες σε μια προσπάθεια να κάνετε επίδειξη· αυτό σας κάνει να δείχνετε αρκετά αλαζονικοί και παράλογοι. Θα πρέπει να μιλάτε περισσότερο για αληθινά πράγματα από την πραγματική εμπειρία σας, και να μιλάτε περισσότερο από καρδιάς· τούτο είναι πιο ωφέλιμο για τους άλλους και πιο κατάλληλο για να δουν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Στα λόγια του Θεού, βρήκα μονοπάτια άσκησης. Αληθινή συναναστροφή δεν σημαίνει να μιλά κανείς για επιτυχημένες εμπειρίες, προκειμένου να κάνει επίδειξη. Σημαίνει να καταθέτει μαρτυρία για το πώς ο Θεός μάς κρίνει, μας καθαίρει και μας σώζει. Είναι απαραίτητο να εκθέσει κανείς τη δική του επαναστατικότητα, τη δική του διαφθορά, τις δικές του ποταπές προθέσεις και τις συνέπειες των πράξεών του, και να μιλήσει για το πώς, αργότερα, βιώνοντας την κρίση και την παίδευση μέσα απ’ τον λόγο του Θεού, έφτασε στην αυτογνωσία. Με αυτόν τον τρόπο, οι άλλοι μπορούν να διακρίνουν το αληθινό πρόσωπο της δικής τους διαφθοράς και να γνωρίσουν το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού και τις απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα. Με τον τρόπο αυτόν, μπορούν να δουν τη σωτηρία του Θεού για τους ανθρώπους και την αγάπη Του για τους ανθρώπους. Μόνο με αυτού του είδους τη συναναστροφή μπορεί κανείς να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό. Μόλις κατάλαβα αυτά τα μονοπάτια άσκησης, άρχισα να τα κάνω πράξη συνειδητά. Σε μια συνάθροιση, ένας αδελφός μίλησε για την επιδίωξη της φήμης και της κοινωνικής θέσης στα καθήκοντά του. Συνέκρινε τον εαυτό του με όλους τους άλλους, στενοχωριόταν γι’ αυτό και δεν ήξερε πώς να το επιλύσει. Καθώς τον άκουγα να περιγράφει την κατάστασή του, σκέφτηκα: «Αν επιλύσω το πρόβλημά του, όταν στο μέλλον μιλήσει για την εμπειρία του, θα πει ότι η συναναστροφή μου είναι αυτή που του επέτρεψε να αλλάξει την κατάστασή του. Οι αδελφοί και οι αδελφές θα με θαυμάσουν, και θα πουν ότι κατανοώ την αλήθεια και έχω ανάστημα. Πρέπει να συντάξω τα λόγια και τις ιδέες στη συναναστροφή μου, και να του πω τα πάντα για την εμπειρία μου». Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ενοχές, καθώς συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι επρόκειτο να δώσω ξανά τη σατανική μου παράσταση. Η σκέψη που μόλις είχα κάνει στο μυαλό μου ήταν αηδιαστική, σαν να είχα καταπιεί μια ψόφια μύγα. Έτσι, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό για να ζητήσω τη δύναμη αυτή τη φορά να απαρνηθώ τον εαυτό μου, καθώς και να εξυψώσω τον Θεό και να καταθέσω μαρτυρία για Εκείνον. Αργότερα, είπα στον αδελφό μου την αποτυχημένη εμπειρία της αντικατάστασης μου επειδή επιδίωκα και πάσχιζα για τη φήμη και την κοινωνική θέση. Μίλησα, επίσης, για το πώς, μέσω της ανάγνωσης του λόγου του Θεού, μπόρεσα να κάνω αυτοκριτική, να γνωρίσω τον εαυτό μου, να μετανοήσω και να επιτύχω κάποια αλλαγή. Μετά τη συναναστροφή μου, ο αδελφός μου αναγνώρισε ότι η φύση του ήταν υπερβολικά αλαζονική, και ότι η επιδίωξη της φήμης και της κοινωνικής θέσης είναι το μονοπάτι ενός αντίχριστου, και θέλησε να μετανοήσει. Καθώς άκουσα τη συναναστροφή του αδελφού μου, ευχαρίστησα τον Θεό μέσα μου. Ήταν η καθοδήγηση του Θεού επί το έργον.

Μετά από αυτό, στη συναναστροφή μου με τους αδελφούς και τις αδελφές μου στις συναθροίσεις, αν και εξακολουθούσα μερικές φορές να επιδεικνύομαι, δεν ήταν τόσο προφανές ή σοβαρό όσο πριν. Μερικές φορές σκεφτόμουν να κάνω επίδειξη, αλλά όταν το διαισθανόμουν, προσευχόμουν στον Θεό και κατάφερνα να απαρνηθώ τον εαυτό μου. Σιγά-σιγά, έκανα όλο και λιγότερη επίδειξη, και βίωνα λιγότερες καταστάσεις επιθυμίας να καυχηθώ, ενώ έγινα κάπως λογική στα λόγια και τις πράξεις μου. Είμαι βαθιά ευγνώμων για τη σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού!