Από τον Φρανκ, Φιλιππίνες

Ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό μου ειλικρινή. Νόμιζα ότι ήμουν αξιόπιστος στα λόγια και στις πράξεις, και όσοι με γνώριζαν έλεγαν το ίδιο για μένα. Πίστευα ότι ήμουν ειλικρινής και φερέγγυος άνθρωπος. Αφού απέκτησα την πίστη μου, σπάνια έλεγα ψέματα στους αδελφούς και τις αδελφές ή εξαπατούσα εσκεμμένα τους άλλους. Έτσι, πάντα πίστευα ότι αν και δεν ήμουν ένας απόλυτα ειλικρινής άνθρωπος, τουλάχιστον δεν ήμουν πονηρός και δόλιος. Έπειτα, μέσα από αυτά που αποκάλυψαν τα γεγονότα, απέκτησα κάποια γνώση της πονηρής μου φύσης και είδα στ’ αλήθεια το πραγματικό μου πρόσωπο.

Μια μέρα, η συνεργάτιδά μου, η Άσλεϊ, μου έστειλε ένα μήνυμα ρωτώντας αν είχα παρακολουθήσει ένα συγκεκριμένου κομμάτι του έργου κι αν είχε υπάρξει κάποια πρόοδος. Συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι το είχα παραμελήσει όλες αυτές τις μέρες, κι έτσι δεν γνώριζα λεπτομέρειες για την όποια πρόοδό του. Αρχικά σκέφτηκα απλά να της το πω, αλλά έπειτα δίστασα: «Πάντα δίνω την εντύπωση ότι είμαι αξιόπιστος· έτσι, αν δηλώσω ευθέως ότι ξέχασα να ελέγξω την κατάσταση πρόσφατα, δεν θα πιστέψει ότι είμαι ανεύθυνος στο καθήκον μου; Θα της κάνω άσχημη εντύπωση και θα χάσω τη φερεγγυότητά μου στα μάτια της. Όχι, δεν μπορώ να της απαντήσω ευθέως. Θα αναζητήσω γρήγορα την αδελφή που διευθύνει το συγκεκριμένο έργο για να κατανοήσω την κατάσταση, και μετά θα απαντήσω στην Άσλεϊ. Έτσι, όπως και να πάνε τα πράγματα, τουλάχιστον θα φαίνεται ότι έχω τον έλεγχο». Προσποιήθηκα έτσι ότι δεν είχα δει το μήνυμα και απάντησα αφού είχα ενημερωθεί. Η Άσλεϊ δεν μου είπε κάτι τότε, αλλά ένιωθα συνεχώς άβολα και ανήσυχα. Τότε, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, όντας αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, όντας ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Τα λόγια του Θεού με ντρόπιασαν. Δεν φαινόταν να έχω πει ψέματα, αλλά αυτό που αποκάλυψα με το σκεπτικό μου και οι στόχοι των πράξεων μου αποσκοπούσαν στο να καλύψω και να κρύψω την αμέλεια μου στο καθήκον μου, φοβούμενος ότι η Άσλεϊ θα καταλάβαινε ποιος πραγματικά είμαι. Όταν έκανα ότι δεν είχα δει το μήνυμά της και έπειτα έσπευσα στην υπεύθυνη αδελφή για να κατανοήσω την κατάσταση πριν απαντήσω, για να της δώσω την εσφαλμένη εντύπωση ότι είχα παρακολουθήσει το έργο, δεν δημιουργούσα μια ψευδή εντύπωση και δεν ήμουν απατηλός; Δεν ήταν αυτή η συμπεριφορά πονηρή και απατηλή; Για ένα τόσο μικρό ζήτημα, η σκέψη μου ήταν τόσο πολύπλοκη και είχα κρυφές προθέσεις και επιστράτευσα τακτικές για να αποκρύψω την αλήθεια. Ήμουν έτσι ειλικρινής; Ήμουν αξιόπιστος; Όταν το αντιλήφθηκα αυτό, διαπίστωσα ότι δεν ήμουν τόσο ειλικρινής και έντιμος όσο πίστευα, και ότι κάποιες φορές έπαιζα παιχνίδια και εξαπατούσα τους άλλους. Την επόμενη φορά έπρεπε να πω την αλήθεια, να είμαι ειλικρινής και να μην κρύβω πια πράγματα για να εξαπατώ τους άλλους.

Λίγες μόλις μέρες αργότερα, η Άσλεϊ μού είπε ότι η επικεφαλής μας θα έλεγχε το έργο μας σε δύο μέρες. Όταν το άκουσα αυτό, ταράχτηκα: «Η επικεφαλής δεν μας αναζητά έτσι ξαφνικά συνήθως, οπότε γιατί να το κάνει αυτήν τη φορά; Είχε ανακαλύψει κάποιο πρόβλημα στο έργο μας; Πρόσφατα ήμουν απασχολημένος με το έργο του ποτίσματος και δεν έχω παρακολουθήσει ούτε έχω καταφέρει πολλά στην παραγωγή βίντεο την οποία διευθύνω. Τι να πω αν με ρωτήσει γι’ αυτό η επικεφαλής;» Έτσι, μάντευα τι ερωτήσεις μπορεί να έκανε και τι δεν ήξερα, ώστε να μπορέσω να το μάθω γρήγορα. Διαφορετικά, αν δεν μπορούσα να απαντήσω σε κάποια ερώτηση, δεν θα φαινόταν ότι δεν έκανα πρακτικό έργο; Ήμουν κάπως ανήσυχος και νευρικός. Έπειτα από σκέψη, κατάλαβα ότι ήταν σύνηθες ένας επικεφαλής να ελέγχει το έργο —γιατί υπερανέλυα τα πράγματα; Δεν υπέθετα μόνο τι σκοπό μπορεί να είχε η επικεφαλής, μα έσπαγα κιόλας το κεφάλι μου για το πώς να καλύψω τα θέματά μου, φοβούμενος ότι θα έβλεπε τα προβλήματά μου και θα με αντιμετώπιζε που δεν έκανα πρακτικό έργο και θα έλεγε ότι ήμουν ψευδής επικεφαλής. Δεν προσπαθούσα να κρυφτώ; Ήταν πολύ σύνηθες ένας επικεφαλής να ρωτάει για το έργο. Θα πρέπει να το αντιμετωπίσω με ψυχραιμία και να κάνω αλλαγές αν εντοπιστούν προβλήματα ή αποκλίσεις. Γιατί υπερανέλυα τα πράγματα τόσο; Δεν ήμουν πονηρός; Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Πολύ χαίρομαι με όσους δεν είναι καχύποπτοι για τους άλλους και συμπαθώ πολύ αυτούς που δέχονται εύκολα την αλήθεια· δείχνω μεγάλη στοργή σε αυτά τα δύο είδη ανθρώπων, διότι στα μάτια Μου είναι έντιμοι άνθρωποι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη). «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Κατά Ματθαίον 5:37). Τα λόγια του Θεού είναι ξεκάθαρα. Οι ειλικρινείς άνθρωποι θα πρέπει να λένε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, οφείλουν να μιλούν με ειλικρίνεια, αλλά η δική μου σκέψη ήταν τόσο πολύπλοκη. Ήθελα να αποκρύψω την αλήθεια· έτσι, έκανα κακόβουλες σκέψεις. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής, και να είμαι απόλυτα ευθύς ό,τι και αν ρωτούσε η επικεφαλής.

Στη συνάθροισή μας, η επικεφαλής ρώτησε πρώτα για το έργο της παραγωγής βίντεο. Ήμουν άμεσα υπεύθυνος γι’ αυτό το έργο, αλλά ξόδευα τον περισσότερο χρόνο και την ενέργειά μου στο έργο ποτίσματος. Δεν ενημερωνόμουν ιδιαιτέρως για το έργο των βίντεο. Αφού το εξήγησα αυτό, με αντιμετώπισε που δεν έκανα πρακτικό έργο, και έπειτα με ρώτησε πόσοι νέοι πιστοί δεν παρευρίσκονταν τακτικά στις συναθροίσεις. Πανικοβλήθηκα κάπως με την ερώτηση. Δεν ήμουν λεπτομερώς ενημερωμένος γι’ αυτό· είχα ρωτήσει κάποιες φορές, αλλά δεν το έπαιρνα στα σοβαρά. Σκέφτηκα τότε: «Μόλις είπα ότι η περισσότερη ενέργειά μου ήταν αφιερωμένη στο έργο του ποτίσματος, οπότε αν δεν μπορώ να της πω ούτε καν πόσοι νεοφώτιστοι δεν παρευρίσκονται τακτικά στις συναθροίσεις, τι θα σκεφτεί για μένα; Μπορεί να ρωτήσει τι κάνω όλη μέρα ώστε να μην ξέρω ούτε καν αυτό και αν κάνω πράγματι καθόλου πρακτικό έργο. Έχουν ήδη εκτεθεί τόσα θέματα στο έργο των βίντεο· αν ανακαλύψει προβλήματα και στο έργο του ποτίσματος, θα με απαλλάξει κατευθείαν από τα καθήκοντά μου;» Έτσι, της είπα απλώς έναν αριθμό στο περίπου, σκεπτόμενος ότι δεν θα πείραζε αν έπεφτα λίγο έξω. Έτσι κι αλλιώς, δεν ήταν ακριβής αριθμός, οπότε δεν ήταν ακριβώς ψέμα. Μετά τη συνάθροισή μας, διερεύνησα τις σχετικές λεπτομέρειες και αποδείχτηκε ότι η εκτίμησή μου ήταν πολύ εκτός. Ανησύχησα πολύ όταν το είδα. Αυτή τη φορά είχα πραγματικά πει ένα θρασύτατο ψέμα. Ήμουν απροκάλυπτα απατηλός. Γιατί δεν κρατήθηκα από το να πω ψέματα και να εξαπατήσω; Στην προσευχή, είχα ξεκάθαρα πίστη στο να είμαι ειλικρινής. Γιατί δεν μπορούσα να συγκρατηθώ όντας αντιμέτωπος με τη συγκεκριμένη κατάσταση; Ένιωθα απαίσια γι’ αυτό. Για δυο μέρες, η λέξη «δολιότητα» ερχόταν στο μυαλό μου συνέχεια. Ένιωθα σαν να είχα πράξει κάτι αληθινά επαίσχυντο.

Προσευχήθηκα στον Θεό να εξετάσει το πρόβλημά μου. Καθώς έκανα αυτοκριτική, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Δεν είναι εξαντλητική η ζωή για τους δόλιους ανθρώπους; Λένε διαρκώς ψέματα, έπειτα λένε περισσότερα ψέματα για να τα καλύψουν, και επιδίδονται σε εξαπάτηση. Οι ίδιοι προκαλούν αυτήν την εξάντληση στον εαυτό τους. Εφόσον γνωρίζουν πως μια τέτοια ζωή είναι εξαντλητική, γιατί θέλουν ακόμα να είναι δόλιοι, και όχι ειλικρινείς; Έχετε σκεφτεί ποτέ αυτό το ερώτημα; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι ξεγελιούνται από τη σατανική τους φύση, η οποία τους εμποδίζει να ξεφορτωθούν αυτού του είδους τη ζωή και τη διάθεση. Οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να ξεγελιούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο και να ζουν έτσι· δεν θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να βαδίσουν στο μονοπάτι του φωτός. Εσύ θεωρείς πως το να ζεις έτσι είναι εξαντλητικό και το να ενεργείς έτσι είναι περιττό, όμως οι δόλιοι άνθρωποι το θεωρούν απολύτως απαραίτητο. Θεωρούν πως αν δεν το έκαναν αυτό, θα εξευτελίζονταν, θα πλήττονταν η εικόνα, η φήμη και τα συμφέροντά τους, και θα έχαναν πάρα πολλά. Εκτιμούν αυτά τα πράγματα· εκτιμούν την εικόνα, τη φήμη και τη θέση τους. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των ανθρώπων που δεν αγαπούν την αλήθεια. Με λίγα λόγια, όταν οι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να είναι ειλικρινείς ή να κάνουν πράξη την αλήθεια, αιτία είναι το γεγονός πως δεν αγαπούν την αλήθεια. Μέσα τους, εκτιμούν πράγματα όπως η φήμη και η θέση, τους αρέσει να ακολουθούν κοσμικές τάσεις, και ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά. Αυτό αποτελεί πρόβλημα με τη φύση τους. Υπάρχουν τώρα άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό εδώ και χρόνια, έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα και γνωρίζουν τι πάει να πει πίστη στον Θεό. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν να μην κάνουν πράξη την αλήθεια, και δεν έχουν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια. Ακόμα και αν κατανοούν ένα μικρό μέρος της αλήθειας, εξακολουθούν να μην μπορούν να το κάνουν πράξη. Όσα χρόνια και αν πιστεύουν τέτοιοι άνθρωποι στον Θεό, θα είναι μάταιο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). «Κάποιοι άνθρωποι δεν λένε την αλήθεια σε κανέναν. Κάποιες φορές δεν γνωρίζουν καν οι ίδιοι αν αυτό που λένε είναι αλήθεια ή ψέμα —μπερδεύονται. Όταν μιλούν με άλλους, σκέφτονται συνεχώς και το μυαλό τους κατακλύζεται από το ποιες θα είναι οι συνέπειες αν πουν κάτι. Πριν πουν το οτιδήποτε, αξιολογούν και προβλέπουν τι μπορεί να επιτύχει το να το θέσουν με έναν τρόπο και τι το να το θέσουν με άλλον τρόπο, καθώς και το τι θα ξεγελάσει τον άλλον και θα τον εμποδίσει από την κατανόηση της αλήθειας του ζητήματος. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι δολιότητα. Είναι εύκολο ν’ αλλάξει κανείς μια δόλια διάθεση; Τίποτε σχετικό με τη διάθεση δεν είναι εύκολο ν’ αλλάξει. Κάποιοι άνθρωποι, έχοντας αποκαλύψει κάτι από τον εαυτό τους, σκέφτονται: “Τους αφήνω να γνωρίσουν τις αληθινές μου σκέψεις. Αυτό είναι κακό. Πρέπει να βρω έναν τρόπο να αντιστρέψω την κατάσταση —να το πω με διαφορετικό τρόπο, ώστε να μην μάθουν την αλήθεια”. Έτσι σκέφτονται και σχεδιάζουν, και όταν πρόκειται να δράσουν, αποκαλύπτουν μια συγκεκριμένη διάθεση: τη δολιότητα. Θα κάνουν κάτι διαβολικό. Ακόμα και προτού κάνουν τίποτα, έχουν αποκαλύψει τη δολιότητά τους. Αυτό είναι ένα είδος διάθεσης. Δεν έχει σημασία αν έχεις πει το οτιδήποτε ή αν έχεις κάνει το οτιδήποτε —αυτή η διάθεση είναι πάντα μέσα σου, ελέγχοντάς σε, κάνοντάς σε να παίζεις παιχνίδια και να επιδίδεσαι σε εξαπάτηση, να παίζεις με τους ανθρώπους, να συγκαλύπτεις την αλήθεια και να πλασάρεις τον εαυτό σου ως πολύ καλό. Αυτό είναι η δολιότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η γνώση των έξι ειδών διεφθαρμένης διάθεσης είναι αληθινή αυτογνωσία). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ότι δεν άντεχα να μη λέω ψέματα, να μην εξαπατώ και να μη συγκαλύπτω την αλήθεια επειδή ήμουν πανούργος και εκτιμούσα ιδιαίτερα την υπόληψη και το κύρος μου. Προκειμένου να προστατεύσω αυτά τα πράγματα, σκεφτόμουν διαρκώς τι ήθελα να πω, το μελετούσα ξανά και ξανά στο μυαλό μου, και ασχέτως του πόσο κουραστικό ήταν αυτό, δεν ήθελα να είμαι ευθύς. Θυμήθηκα ότι προσευχήθηκα στον Θεό να με βοηθήσει ώστε να γίνω ειλικρινής, αλλά όταν η επικεφαλής ρώτησε για το συγκεκριμένο έργο για το οποίο δεν είχα ιδέα, σκέφτηκα ότι αν έλεγα ευθέως ότι δεν ήξερα, θα πίστευε ότι δεν έκανα πρακτικό έργο, ότι ήμουν αναξιόπιστος, και στη χειρότερη, μπορεί και να με έδιωχνε. Για να προστατέψω το κύρος μου, δεν ήθελα να δει η επικεφαλής τα προβλήματα ή τις αποκλίσεις στο καθήκον μου, κι έτσι σκεφτόμουν πώς να κρύψω την αλήθεια. Πραγματικά δεν ήξερα πόσοι νεοφώτιστοι δεν έρχονταν τακτικά στις συναθροίσεις, αλλά πονηρά επινόησα έναν σχετικό αριθμό ώστε να νομίζει η επικεφαλής ότι κατανοούσα κάθε πτυχή του έργου μου καλά και ότι έκανα κάποιο πρακτικό έργο. Αντιλήφθηκα ότι ήμουν πρόθυμος να παίξω παιχνίδια και να γίνω δόλιος για κάτι τόσο απλό, μόνο και μόνο για να φυλάξω την υπόληψη και το κύρος μου. Αυτό ήταν τόσο πονηρό! Στην πραγματικότητα, δεν είναι ασυνήθιστο να υπάρχουν προβλήματα ή αποκλίσεις κατά την εκτέλεση του καθήκοντος. Εφόσον τα πράγματα διορθώνονται αμέσως μετά την ανακάλυψή τους, όλα είναι εντάξει. Δεν υπάρχει καμία απολύτως ανάγκη να καλύπτεται κανείς ή να είναι δόλιος. Αλλά στην προσπάθειά μου να προστατεύσω την υπόληψη και το κύρος μου, ήμουν ανειλικρινής και δόλιος και συγκάλυψα τα προβλήματά μου, θυσιάζοντας τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπειά μου. Δεν ήταν ανόητο αυτό; Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι αν και εξωτερικά φαινόμουν ειλικρινής, δεν ήμουν ειλικρινής στα λόγια και τις πράξεις ούτε έκανα απλές σκέψεις. Αποκάλυψα μια εντελώς σατανική διάθεση. Ήμουν πονηρός, δόλιος και αισχρός. Ήμουν πραγματικά ύπουλος, βρόμικος και διεφθαρμένος. Με σιχαινόμουν εγώ ο ίδιος· πώς γινόταν να μη με σιχαίνεται και να μη με απεχθάνεται ο Θεός; Πάντα με θεωρούσα ειλικρινή άνθρωπο που σπανίως ήταν δόλιος. Ούτε έκανα ποτέ φανερά τίποτα για να εξαπατήσω ή να εργαστώ εναντίον του Θεού· έτσι πίστευα ότι θα με θεωρούσε καλό και ειλικρινή. Πίστευα μάλιστα ότι δεν χρειαζόταν να εργαστώ ώστε να κάνω πράξη την αλήθεια του να είμαι ειλικρινής, αλλά αν συνέχιζα να κάνω το καθήκον μου και να ακολουθώ τον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, τελικά θα σωζόμουν. Πραγματικά δεν είχα καμία απολύτως γνώση για τον εαυτό μου. Αν δεν ερχόταν η πραγματικότητα να μου δείξει τα δεδομένα, αλλά και η κρίση και η έκθεση των λόγων του Θεού, δεν θα είχα κατανοήσει καθόλου τον εαυτό μου. Τελικά είδα ότι απείχα πολύ από το να γίνω ένας ειλικρινής άνθρωπος. Δεν ήμουν ούτε καν κοντά.

Έπειτα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Όταν οι αντίχριστοι εκτίθενται και κλαδεύονται, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να αναζητούν διάφορους λόγους προς υπεράσπισή τους, να αναζητούν κάθε είδους δικαιολογίες για να προσπαθήσουν να ξεγλιστρήσουν, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο τους ν’ αποφύγουν τις ευθύνες τους και να συγχωρεθούν. Αυτό που φοβούνται περισσότερο οι αντίχριστοι είναι ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού θα διακρίνει την προσωπικότητα, τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους, την αχίλλειο πτέρνα τους, το πραγματικό τους επίπεδο και την εργασιακή τους ικανότητα —έτσι, προσπαθούν με κάθε τρόπο να φορέσουν ένα περιτύλιγμα, ώστε να καλύψουν τις ελλείψεις, τα προβλήματα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όταν φανερωθούν και εκτεθούν οι κακές τους πράξεις, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να μην παραδεχτούν ούτε να αποδεχτούν το γεγονός αυτό, ούτε να κάνουν ό,τι μπορούν για να επανορθώσουν και να αντισταθμίσουν τα λάθη τους, αλλά αντίθετα προσπαθούν να σκεφτούν διάφορες μεθόδους, τις οποίες να χρησιμοποιήσουν να τα καλύψουν, να ξεγελάσουν και να παραπλανήσουν όσους γνωρίζουν τις πράξεις τους, ώστε να μην αφήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να δει την αληθινή όψη του ζητήματος, να μη μάθει πόσο επιβλαβείς ήταν οι πράξεις τους για τον οίκο του Θεού, το πόσο διατάραξαν και αναστάτωσαν το έργο της εκκλησίας. Φυσικά, αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μην το μάθει ο Άνωθεν, επειδή, μόλις γίνει αυτό, θα αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τις αρχές και όλα θα τελειώσουν για εκείνους, και είναι βέβαιο ότι θα απομακρυνθούν και θα αποκλειστούν. Έτσι λοιπόν, όταν εκτίθενται οι κακές πράξεις των αντίχριστων, το πρώτο που κάνουν δεν είναι να αναλογιστούν πού έσφαλαν, πού παραβίασαν τις αρχές, γιατί έκαναν ό,τι έκαναν, ποια διάθεση τους διακατείχε, ποιες ήταν οι προθέσεις τους, ποια ήταν η κατάστασή τους εκείνη την εποχή, εάν συνέβη λόγω ισχυρογνωμοσύνης ή λόγω βρόμικων προθέσεων. Αντί να αναλύουν αυτά τα ζητήματα, πόσο μάλλον να τα στοχάζονται, σπάνε το κεφάλι τους για να βρουν έναν οποιονδήποτε τρόπο να καλύψουν τα αληθινά γεγονότα. Ταυτόχρονα, κάνουν ό,τι μπορούν για να εξηγηθούν και να δικαιολογηθούν μπροστά στον εκλεκτό λαό του Θεού, για να τον εξαπατήσουν, κάνοντας τα μεγάλα προβλήματα να μοιάζουν με μικρά και τα μικρά να μοιάζουν λες και δεν υπάρχει πρόβλημα, μπλοφάροντας για να ξεφύγουν, ώστε να παραμείνουν στον οίκο του Θεού και να διαπράττουν αδικήματα απερίσκεπτα, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας τους, και συνεχίζουν να παραπλανούν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, αλλά και να τους κάνουν να τους θαυμάζουν και να πράττουν ό,τι λένε για να ικανοποιούν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ενδέκατο: Δεν δέχονται την αντιμετώπιση και το κλάδεμα ούτε έχουν στάση μετάνοιας όταν διαπράττουν κάποιο λάθος, μα αντίθετα διαδίδουν αντιλήψεις και κρίνουν δημόσια τον Θεό). Τα λόγια του Θεού με ανησύχησαν πραγματικά. Ειδικά διαβάζοντας τις λέξεις, «αντίχριστοι», «απόκρυψη της αλήθειας», «εξαπάτηση» και «μπέρδεμα», ένιωσα σαν να με έκρινε και να με εξέθετε ο Θεός κατά πρόσωπο. Θυμήθηκα που όταν η Άσλεϊ ρώτησε αν είχα παρακολουθήσει εκείνο το έργο, δεν παραδέχτηκα αμέσως ότι δεν το είχα κάνει, ή έστω δεν εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία για να κάνω αυτοκριτική και να σκεφτώ πώς να αποκαταστήσω τις αποκλίσεις μου. Προσποιήθηκα ότι δεν είδα το μήνυμά της, κι ύστερα έτρεξα να βρω απαντήσεις και να αποκριθώ. Έτσι η Άσλεϊ δεν θα μάθαινε ότι δεν παρέμενα ενήμερος για το έργο ή ότι δεν αναλάμβανα κανένα φορτίο ούτε καμία ευθύνη στο καθήκον μου. Θα πίστευε ότι ήμουν φερέγγυος, κάποιος που θα μπορούσε να εμπιστευτεί. Μετά, όταν η επικεφαλής ήρθε να ελέγξει το έργο μου, όταν εντόπισε κάποιες αποκλίσεις και κάποια προβλήματα στο καθήκον μου, και με κλάδεψε και με αντιμετώπισε, όχι μόνο δεν το αποδέχτηκα και δεν έκανα αυτοκριτική, αναγνωρίζοντας ότι δεν έκανα πρακτικό έργο και ότι ήμουν απρόσεχτος και ανεύθυνος στο καθήκον μου, αλλά είπα μάλιστα ψέματα, ήμουν δόλιος και συγκάλυψα την αλήθεια. Είπα μάλιστα στον εαυτό μου: «Πρέπει να εργαστώ πιο σκληρά στο μέλλον, για να βεβαιωθώ ότι μπορώ να απαντήσω άμεσα σε κάθε ερώτηση της επικεφαλής, ώστε να μην εντοπίσει τα λάθη και τις παραλείψεις στο έργο μου, αλλά να νομίζει ότι είμαι σχολαστικός και υπεύθυνος». Έσπαγα το κεφάλι μου να προστατέψω την υπόληψη και το κύρος μου, φοβούμενος ότι οι άνθρωποι θα με καταλάβαιναν και θα χάλαγε η καλή μου εικόνα ως «ευσυνείδητος, υπεύθυνος, ακλόνητος και αξιόπιστος». Δεν ήταν ο στόχος μου να με εκτιμούν οι άλλοι και να με έχουν σε υπόληψη; Κατάλαβα ότι η αποκαλυμμένη μου διάθεση ήταν πράγματι η διάθεση ενός αντίχριστου. Όταν ένας αντίχριστος αντιμετωπίζεται ή εκτίθεται, δεν υποτάσσεται ούτε κάνει αυτοκριτική, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να δικαιολογηθεί, να ξεφορτωθεί την ευθύνη και να κρύψει τα προβλήματά του. Είναι πραγματικά αναίσχυντος. Ένας αντίχριστος δεν προβάλλει την παραμικρή επιθυμία να αποδεχτεί την αλήθεια, παρά μόνο μηχανορραφεί για το πώς θα μιλήσει και θα φερθεί ώστε να προφυλάξει το κύρος και την υπόληψή του. Έτσι ακριβώς δεν φερόμουν και εγώ; Δεν έκανα πρακτικό έργο ούτε αφιερωνόμουν στο καθήκον μου, άρα θα έπρεπε να νιώθω ενοχές και χρέος. Αλλά όχι μόνο δεν είχα καμία αντίληψη, αλλά προσπαθούσα συνεχώς να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα για να καλυφθώ και να προστατευτώ. Ήμουν στ’ αλήθεια απατηλός και πονηρός, ποταπός και κακός. Ένιωθα ότι είχα αποκαλυφθεί εντελώς, ότι είχα εκτεθεί στο φως της μέρας, και ότι οι πράξεις μου είχαν κριθεί και καταδικαστεί από τον Θεό. Ένιωθα επίσης ότι η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και δεν ανέχεται προσβολές, και φοβόμουν κι έτρεμα. Ήξερα ότι έπρεπε να μετανοήσω και να αλλάξω αμέσως.

Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Μόνο αν οι άνθρωποι επιζητούν να είναι ειλικρινείς μπορούν να μάθουν πόσο βαθιά διεφθαρμένοι είναι, κατά πόσο διαθέτουν στ’ αλήθεια ανθρώπινη ομοιότητα, και να κατανοήσουν καλά τον εαυτό τους ή να δουν τις ελλείψεις τους. Μόνο όταν κάνουν πράξη την ειλικρίνεια μπορούν να αντιληφθούν πόσα ψέματα λένε και πόσο βαθιά κρύβονται ο δόλος και η ανεντιμότητά τους. Μόνο ενόσω έχουν την εμπειρία του να κάνουν πράξη να είναι ειλικρινείς μπορούν οι άνθρωποι να καταφέρουν σταδιακά να γνωρίσουν την αλήθεια της διαφθοράς τους και να αναγνωρίσουν τη φύση και την ουσία τους, και μόνο τότε μπορούν να εξαγνίζονται συνεχώς οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μόνο ενόσω εξαγνίζονται συνεχώς οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους θα μπορούν οι άνθρωποι να αποκτήσουν την αλήθεια. Βιώστε αυτά τα λόγια με την ησυχία σας. Ο Θεός δεν οδηγεί στην τελείωση όσους είναι δόλιοι. Αν η καρδιά σου δεν είναι ειλικρινής —αν δεν είσαι ένας ειλικρινής άνθρωπος— τότε δεν θα κερδηθείς από τον Θεό. Ομοίως, δεν θα κερδίσεις την αλήθεια και θα είσαι, επίσης, ανίκανος να κερδίσεις τον Θεό. Τι θα σημαίνει το να μην κερδίσεις τον Θεό; Αν δεν κερδίσεις τον Θεό και δεν έχεις κατανοήσει την αλήθεια, τότε δεν θα γνωρίσεις τον Θεό, κι έτσι αποκλείεται να είσαι συμβατός με τον Θεό, οπότε είσαι εχθρός του Θεού. Εάν δεν είσαι συμβατός με τον Θεό, ο Θεός δεν είναι ο Θεός σου· και εάν ο Θεός δεν είναι ο Θεός σου, δεν μπορείς να σωθείς. Εάν δεν επιδιώκεις να επιτύχεις τη σωτηρία, γιατί πιστεύεις στον Θεό; Αν δεν μπορείς να φτάσεις στη σωτηρία, θα είσαι για πάντα ένας άσπονδος εχθρός του Θεού και θα καθοριστεί η κατάληξή σου. Συνεπώς, αν οι άνθρωποι επιθυμούν να σωθούν, πρέπει να αρχίσουν με το να είναι ειλικρινείς. Υπάρχει ένα σημάδι που χαρακτηρίζει όσους θα κερδηθούν, εν τέλει, από τον Θεό. Γνωρίζετε ποιο είναι; Είναι γραμμένο στην Αποκάλυψη, στη Βίβλο: “Και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος· είναι άμωμοι” (Αποκάλυψη 14:5). Σε ποιους αναφέρεται ο όρος “αυτών”; Σε εκείνους που σώζονται, οδηγούνται στην τελείωση και αποκτώνται από τον Θεό. Πώς περιγράφει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά και ποιες οι εκφράσεις των πράξεών τους; Είναι άμωμοι. Δεν λένε ψέματα. Πιθανότατα όλοι σας κατανοείτε και αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει να μη λέμε ψέματα: Σημαίνει να είμαστε ειλικρινείς. “Άμωμος”: σε τι αναφέρεται αυτό; Σημαίνει να μην κάνεις κακό. Και πάνω σε ποια θεμέλια χτίζεται το να μην κάνεις κακό; Χωρίς καμία αμφιβολία, χτίζεται πάνω στο θεμέλιο του σεβασμού προς τον Θεό. Το να είσαι άμωμος, επομένως, σημαίνει να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό. Πώς ορίζει ο Θεός κάποιον που είναι άμωμος; Στα μάτια του Θεού, μόνο όσοι σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό είναι τέλειοι· επομένως, οι άνθρωποι που είναι άμωμοι είναι εκείνοι που σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό, και μόνο όσοι είναι τέλειοι είναι άμωμοι. Αυτό είναι απολύτως σωστό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Από τα λόγια του Θεού διαπίστωσα ότι οι πονηροί ψεύδονται συνέχεια. Βιώνουν μία τελείως σατανική διάθεση και είναι εχθροί του Θεού. Ανήκουν στον Σατανά και δεν σώζονται από τον Θεό. Αντιλήφθηκα πως τα ψέματα και η δολιότητά μου με είχαν θέσει σε μεγάλο κίνδυνο και ότι ήμουν τόσο αναίσχυντος! Αν δεν υπήρχαν αυτά τα περιστατικά έκθεσης, δεν θα είχα ποτέ συνειδητοποιήσει την έκταση των ψεμάτων και της δολιότητάς μου, ούτε τη σοβαρότητα της πανούργας και πονηρής σατανικής μου διάθεσης. Δεν γινόταν να συνεχίσω έτσι. Έπρεπε να παραδεχτώ τα λάθη μου, να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής άνθρωπος.

Ήμουν έτοιμος να στείλω μήνυμα στην επικεφαλής για να της πω τι έγινε πραγματικά, αλλά δίστασα λίγο. «Αν της πω πως είπα ψέματα, τι θα σκεφτεί για μένα; Δεν θα σκεφτεί πως είμαι τόσο πονηρός, πως υπεραναλύω ένα τόσο απλό ζήτημα, λέγοντας μάλιστα ψέματα γι’ αυτό και πως δεν είμαι αξιόπιστος; Ίσως αυτήν τη φορά να μην πω τίποτα, αλλά την επόμενη θα είμαι ευθύς, ειλικρινής, και αυτό θα μετρήσει σαν να έχω μετανοήσει». Παρηγορούσα συνεχώς τον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναέλεγα ψέματα, αλλά η συνείδηση μου με βάραινε και ένιωθα ένοχος. Διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Πολλά πρακτικά προβλήματα προκύπτουν καθώς οι άνθρωποι βιώνουν την ειλικρίνεια. Κάποιες φορές μιλάνε χωρίς να το σκεφτούν και τους ξεφεύγει κάτι ή λένε κάποιο ψέμα επειδή τους καθοδηγεί ένα λάθος κίνητρο ή ένας λάθος στόχος, ή η ματαιοδοξία και η περηφάνια, κι έτσι για να το καλύψουν, αναγκάζονται να λένε όλο και περισσότερα ψέματα. Στο τέλος, δεν νιώθουν καθόλου άνετα μέσα τους. Δεν μπορούν, όμως, να πάρουν πίσω αυτά τα ψέματα, δεν έχουν το θάρρος να διορθώσουν τα λάθη τους, να παραδεχτούν ότι είπαν ψέματα, και με αυτόν τον τρόπο, τα λάθη τους συνεχίζονται. Μετά από αυτό, νιώθουν διαρκώς σαν λες και έχουν ένα τεράστιο βάρος στην καρδιά· θέλουν να βρουν την ευκαιρία να ομολογήσουν, να παραδεχτούν το λάθος τους και να μετανοήσουν, αλλά ποτέ δεν το κάνουν πράξη. Τελικά, το σκέφτονται και λένε μέσα τους: “Θα επανορθώσω στο μέλλον, όταν εκτελέσω το καθήκον μου”. Λένε συνέχεια ότι θα επανορθώσουν, αλλά ποτέ δεν το κάνουν. Δεν είναι τόσο απλό όσο το να ζητάς μια απλή συγγνώμη μόλις πεις ένα ψέμα. Μπορείς να επανορθώσεις για τη ζημιά και τις συνέπειες του ψέματος και της απάτης; Εάν, για την ώρα που μισείς τον εαυτό σου, μπορέσεις να μετανοήσεις και να μην ξανακάνεις ποτέ κάτι τέτοιο, τότε μπορεί να λάβεις την ανοχή και το έλεος του Θεού. Αν αρχίσεις να λες κολακευτικά λόγια και πεις ότι στο μέλλον θα επανορθώσεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχεις μετανοήσει, και αργότερα συνεχίζεις να λες ψέματα και να εξαπατάς, τότε αν έχει τόσο πείσμα η άρνησή σου να μετανοήσεις και είναι βέβαιο ότι θα αποκλειστείς. Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όσοι διαθέτουν συνείδηση και λογική. Αφότου πεις ψέματα και εξαπατήσεις, δεν αρκεί μόνο να σκέφτεσαι να επανορθώσεις· μεγαλύτερη σημασία έχει να μετανοήσεις πραγματικά. Αν θες να είσαι ειλικρινής, τότε πρέπει να λύσεις το πρόβλημα του ψεύδους και της απάτης. Πρέπει να λες την αλήθεια και να ενεργείς πρακτικά. Μερικές φορές το να λες την αλήθεια θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσεις την υπόληψή σου και να κλαδευτείς, αλλά τουλάχιστον θα έχεις κάνει πράξη την αλήθεια, θα έχεις υποταχθεί στον Θεό και θα Τον έχεις ικανοποιήσει έστω και σ’ αυτήν τη μοναδική περίσταση· αυτό θα αξίζει τον κόπο και θα σου φέρει παρηγοριά. Σε κάθε περίπτωση, θα έχεις καταφέρει επιτέλους να κάνεις πράξη την ειλικρίνεια, θα έχεις καταφέρει επιτέλους να πεις αυτά που έχεις μέσα στην καρδιά σου, χωρίς να προσπαθήσεις να υπερασπιστείς ή να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου, και όλο αποτελεί πραγματική ανάπτυξη. Ας κλαδευτείς κι ας αντικατασταθείς· θα νιώσεις ακλόνητος στην καρδιά σου, γιατί δεν είπες ψέματα· θα καταλάβεις ότι εφόσον δεν έκανες σωστά το καθήκον σου, ορθά κλαδεύτηκες και ανέλαβες την ευθύνη. Αυτή είναι μια θετική ψυχική κατάσταση. Ποιες θα είναι, όμως, οι συνέπειες αν εξαπατήσεις; Τι θα νιώσεις μέσα σου μόλις εμπλακείς σε απάτη; Αναστάτωση· θα νιώσεις πάντα ότι έχεις μέσα στην καρδιά σου ενοχές και διαφθορά, θα νιώθεις πάντα κατηγορούμενος: “Πώς μπόρεσα να πω ψέματα; Πώς μπόρεσα και εξαπάτησα για άλλη μια φορά; Γιατί είμαι έτσι;” Θα νιώσεις σαν να μην μπορείς να σηκώσεις το κεφάλι σου ψηλά, θα ντρέπεσαι να αντικρίσεις τον Θεό. Ειδικότερα, όταν οι άνθρωποι λαμβάνουν τις ευλογίες, τη χάρη, το έλεος και την ανοχή του Θεού, καταλαβαίνουν ακόμη περισσότερο ότι είναι ντροπή να εξαπατούν τον Θεό, και βαθιά μέσα τους, έχουν μια ισχυρότερη αίσθηση μομφής και λιγότερη γαλήνη ή χαρά. Και πιο ακριβώς πρόβλημα αποδεικνύει κάτι τέτοιο; Ότι το να εξαπατάς τους ανθρώπους είναι αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης, είναι επανάσταση και εναντίωση στον Θεό, και έτσι θα σου προκαλέσει πόνο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όντας ειλικρινής μπορεί να ζήσει κανείς ως αληθινός άνθρωπος). Τη δική μου κατάσταση αποκάλυπταν τα λόγια του Θεού. Ένιωθα σαν ο Θεός να τα έλεγε όλα αυτά απευθείας σ’ εμένα, και αντιλήφθηκα ότι το να είσαι δόλιος με το να είσαι ειλικρινής είναι δύο τελείως αντίθετα μονοπάτια. Το να είσαι δόλιος δεν είναι το σωστό μονοπάτι και δεν εμπίπτει στην κανονική ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι μπορεί κάποιες φορές να πετυχαίνουν τους στόχους τους με ψέματα και κόλπα, αλλά χάνουν έτσι την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά τους. Αυτό επιφέρει μόνο ενοχή και ανησυχία, και οι ίδιοι θα ζουν στο σκοτάδι, εξαπατημένοι και ξεγελασμένοι από τον Σατανά. Διαπίστωσα ότι με όλα τα ψέματα και τη δολιότητά μου, έκρυβα ντροπιαστικά μυστικά που δεν μπορούσαν να αντέξουν το φως της ημέρας, και ήμουν επώδυνα μπαλάκι του Σατανά! Τα ψέματα και η δολιότητά μου ικανοποιούσαν τη ματαιοδοξία μου εκείνη τη στιγμή, αλλά ο Θεός τα απεχθανόταν και τα καταδίκαζε, και δεν τα ενέκρινε. Δεν ήταν ανόητο αυτό; Σε κάθε κρίσιμη στιγμή που έπρεπε να πω την αλήθεια, ήμουν ελαστικός με τον εαυτό μου, λέγοντας: «Την επόμενη φορά θα κάνω πράξη την αλήθεια, την επόμενη φορά». Πάντοτε με συγχωρούσα και δεν έκανα πράξη την αλήθεια που καταλάβαινα, όποτε δεν βίωνα ποτέ την πραγματικότητα ενός ειλικρινούς ανθρώπου ούτε παραμέριζα ποτέ τη δόλια διάθεσή μου. Πώς να σώσει ο Θεός έναν τέτοιον άνθρωπο; Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, είπα στον εαυτό μου πως δεν μπορούσα να συνεχίσω να το κάνω αυτό, πως δεν είχε σημασία το πώς με έβλεπαν οι άλλοι, και πως έπρεπε περισσότερο από κάθε τι να ζήσω ενώπιον του Θεού, να δεχθώ τη σχολαστική Του εξέταση, και να γίνω κάποιος τον οποίο μπορεί να εγκρίνει. Αυτό είναι το κλειδί. Θα πρέπει να είμαι απλός και ανοιχτός και να λέω την αλήθεια. Ακόμα και αν κάποιος με αντιλαμβανόταν ξεκάθαρα και έχανα την υπόληψη και το κύρος μου, κάνοντας πράξη την αλήθεια και όντας ειλικρινής, θα κέρδιζα την έγκριση του Θεού και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία, αξία και νόημα! Επίσης, πάντα έκρυβα τα προβλήματά μου. Ακόμα και αν οι άλλοι ενδεχομένως δεν τα ανακάλυπταν και δεν με αντιμετώπιζαν ούτε με κατηγορούσαν, δεν είχα καμία αληθινή γνώση της διαφθοράς και των σφαλμάτων μου. Έτσι, δεν άλλαζα τη διεφθαρμένη διάθεσή μου ούτε βελτιωνόμουν στο καθήκον μου. Αυτά τα πράγματα έμεναν βαθιά κρυμμένα στην καρδιά μου σαν όγκος που δεν σταματούσε να μεγαλώνει, και θα ήταν ουσιαστικά το τέλος μου. Αλλά οι αδελφοί και οι αδελφές μου που ήταν ανοιχτοί και απλοί εξέφραζαν όλα τα λάθη και τα προβλήματά τους στο καθήκον τους ανοιχτά, και κάποιες φορές αντιμετωπίζονταν, κατηγορούνταν ή ακόμη και απαλλάσσονταν από τα καθήκοντά τους, αλλά αυτό άγγιζε πραγματικά τις καρδιές τους. Ήταν σε θέση να αντιληφθούν τα προβλήματά τους νωρίτερα, να αναζητήσουν την αλήθεια για να τα επιλύσουν, και αυτό τους έφερε μεγάλη πρόοδο στη ζωή. Παρόλο που το να είναι ανοιχτοί και απλοί ήταν ενδεχομένως ντροπιαστικό, κέρδισαν την έγκριση του Θεού κάνοντας πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι εξυπνάδα. Πίστευα ότι ήμουν γεμάτος ιδέες, ότι ήμουν ευφυής, και ότι ήταν έξυπνο να ρίχνεις στάχτη στα μάτια των άλλων, αλλά ήμουν απολύτως ανόητος, σκέτος βλάκας! Έκανα τον έξυπνο για το δικό μου όφελος. Ήμουν παντελώς γελοίος! Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, σταμάτησα να ενδιαφέρομαι για τη γνώμη των άλλων για μένα· ήθελα απλώς να κάνω πράξη την αλήθεια και να ντροπιάσω τον Σατανά, αντί να απογοητεύσω ξανά τον Θεό. Έτσι, μάζεψα κουράγιο για να πω την αλήθεια στην επικεφαλής, συμπεριλαμβανομένων και του λόγου για τον οποίο είπα ψέματα και των προθέσεών μου. Αφού έστειλα το μήνυμα, ένιωσα γαλήνη και απελευθέρωση. Εκείνη σύντομα μου απάντησε, λέγοντας: «Το να εργάζεσαι έτσι ώστε να γίνεις ειλικρινής είναι σπουδαίο. Έχω και εγώ μία πονηρή, διεφθαρμένη διάθεση…». Συγκινήθηκα τόσο όταν το διάβασα, κι ένιωσα επίσης μεγάλη ντροπή. Αυτή η μοναδική απόπειρα να γίνω ειλικρινής μού έδειξε πραγματικά ότι αυτός είναι ο μόνος σωστός τρόπος να είμαι άνθρωπος.

Έπειτα, άρχισα σκοπίμως να κάνω καθημερινά πράξη την ειλικρίνεια στα λόγια και στις πράξεις μου, πράγμα που μου έδειξε ότι δεν υπήρξα ακριβής ούτε αντικειμενικός σε πολλά πράγματα που είπα. Ορισμένες φορές μιλούσα βασισμένος στις αντιλήψεις και στη φαντασία μου, και καμιά φορά υπερέβαλλα ή τα έλεγα λάθος. Κάποιες φορές εσκεμμένα παρουσίαζα τον εαυτό μου ως κάτι άλλο και ήμουν δόλιος. Γινόταν όλο και πιο φανερό ότι ήμουν παθολογικός ψεύτης. Θυμάμαι κάποτε μια επικεφαλής μού έστειλε μήνυμα για να με ρωτήσει πώς πήγαινε ένα έργο, και εγώ σκέφτηκα ασυναίσθητα: «Δεν έχω ενημερωθεί εγκαίρως για την κατάσταση, αλλά αν πω “δεν ξέρω, πρέπει να πάω να ρωτήσω”, δεν θα θεωρήσει η επικεφαλής ότι δεν είμαι πρακτικός και ότι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να φωνάζω συνθήματα; Ίσως είναι καλύτερα να μην πω τίποτα, αλλά να ελέγξω γρήγορα την κατάσταση και να απαντήσω μετά. Τουλάχιστον τότε, ακόμη και αν δεν έχει ολοκληρωθεί, η επικεφαλής δεν θα έχει κάτι κακό να πει για μένα, και θα φανεί ότι τουλάχιστον παρακολουθώ τα πράγματα». Αμέσως μόλις πήγα να το κάνω, συνειδητοποίησα ότι πάλι γινόμουν απατηλός για χάρη της υπόληψης και του κύρους μου. Έτσι, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό, λέγοντας: «Θεέ μου, θέλω να απαρνηθώ τις πονηρές μου προθέσεις και να κάνω πράξη την αλήθεια ως ειλικρινής άνθρωπος. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με και βοήθησέ με». Αφού προσευχήθηκα, θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Όταν λες ψέματα, προδίδεις τον χαρακτήρα και την αξιοπρέπειά σου. Αυτά τα ψέματα κοστίζουν στους ανθρώπους την αξιοπρέπειά τους, τους κοστίζουν τον χαρακτήρα τους και ο Θεός τούς βρίσκει δυσάρεστους και μισητούς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όντας ειλικρινής μπορεί να ζήσει κανείς ως αληθινός άνθρωπος). Οι λέξεις «χαρακτήρας» και «αξιοπρέπεια» με ώθησαν πραγματικά να πω την αλήθεια, να σταματήσω να ζω σαν δαίμονας. Έτσι, έστειλα μια ειλικρινή απάντηση, λέγοντας: «Δεν είμαι σίγουρος για τις λεπτομέρειες, πρέπει να το διερευνήσω πρώτα». Αισθάνθηκα τόση ηρεμία μέσα μου στέλνοντας αυτό. Ένιωθα όλο και περισσότερο ότι η ειλικρίνεια είναι το πιο βασικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, είναι η ουσία της ανθρωπότητας. Μόνο η ειλικρίνεια είναι η ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου. Δόξα τω Θεώ που με έσωσε!