Από την Τζόυλιν, Φιλιππίνες

Τον Ιανουάριο του 2018, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες και, αρκετά σύντομα, μου ανατέθηκε ένα καθήκον στην εκκλησία ως βασική τραγουδίστρια σε μουσικά βίντεο για ύμνους. Στην αρχή, πολλοί αδελφοί και αδελφές με πρόσεχαν κι έλεγαν πως τραγουδούσα ωραία, κι όπου πήγαινα, με αναγνώριζαν. Αυτό με έκανε ευτυχισμένη. Λίγους μήνες αργότερα, εκλέχτηκα εκκλησιαστική επικεφαλής. Υπήρχαν πολλοί νεοφώτιστοι να ποτίσω και πολύ ευαγγελικό έργο να παρακολουθώ. Για να χειρίζομαι καλύτερα τα προβλήματα των νεοφώτιστων, συχνά παρακολουθούσα ευαγγελικές ταινίες για να εφοδιαστώ με την αλήθεια σχετικά με τη γνώση του έργου του Θεού, και κάθε φορά που οι νεοφώτιστοι είχαν ορισμένες αντιλήψεις ή αντιμετώπιζαν προβλήματα που δεν κατανοούσαν, ήμουν σε θέση να συναναστραφώ ενεργά μαζί τους και να επιλύσω τα προβλήματά τους. Οι αδελφοί και οι αδελφές μου συχνά με επαινούσαν για το καλό μου επίπεδο και την κατανόησή μου. Ήμουν πολύ χαρούμενη που κέρδιζα την έγκρισή τους. Όμως, ποτέ δεν ήμουν πολύ αποτελεσματική στο ευαγγελικό έργο. Εκείνη την περίοδο, η αδελφή Λιν μεταφέρθηκε στην εκκλησία μας για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Καταπιάστηκε γρήγορα με το έργο της, ήταν σε θέση να συναναστρέφεται και να παίρνει πρωτοβουλίες ώστε να επιλύει κάθε πρόβλημα που είχαν οι άλλοι στα καθήκοντά τους κι επίσης, συναναστρεφόταν ενεργά στις συναθροίσεις. Θα έπρεπε να ήμουν χαρούμενη που έβλεπα πως η αδελφή Λιν ήταν τόσο υπεύθυνη στο καθήκον της, όμως, για άγνωστους λόγους, δεν τη συμπαθούσα. Κάθε φορά που συναναστρεφόταν με τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν ήθελα καν να τη βλέπω. Ειδικά όταν τους άκουσα να λένε: «Η αδελφή Λιν είναι τόσο καλή, θα μπορούσε να είναι διάκονος του ευαγγελίου», ένιωσα ακόμα πιο αμήχανα. Σκέφτηκα: «Πριν έρθει η αδελφή Λιν στην εκκλησία μας, πολλοί από τους αδελφούς και τις αδελφές με επαινούσαν για το καλό μου επίπεδο, την κατανόησή μου και το πότισμα των νεοφώτιστων, και όλοι με εκτιμούσαν. Όμως τώρα, όλοι θεωρούν πως αυτή είναι η καλύτερη και εκτιμούν εκείνη. Τώρα ποιος θα εκτιμά εμένα;» Από τότε, άρχισα να ζηλεύω την αδελφή Λιν και ανησυχούσα πως θα μπορούσε να πάρει τη θέση μου στην καρδιά των αδελφών μας.

Έπειτα, είδα πως η αδελφή Λιν συχνά καλούσε να ρωτήσει για την κατάσταση των νεοφώτιστων, και πως πολλοί νεοφώτιστοι την αναζητούσαν για να επιλύσει προβλήματα. Μια φορά, μια αδελφή που πότιζα αντιμετώπιζε δυσκολίες στο ευαγγελικό έργο και ζήτησε τη γνώμη μου. Μετά τη συναναστροφή μου, πήγε να αναζητήσει την αδελφή Λιν. Όταν έμαθα πως πήγε σ’ εκείνη, στεναχωρήθηκα. Σκέφτηκα: «Ίσως να μην παίρνει στα σοβαρά τις υποδείξεις μου και πρέπει να θεωρεί πως η αδελφή Λιν είναι καλύτερη από μένα, και δεν με εκτιμά πια. Εφόσον είμαι τόσο κακή στο ευαγγελικό έργο, πρέπει να εργαστώ σκληρά για να αντισταθμίσω τις ελλείψεις μου. Έτσι, δεν θα είμαι χειρότερη από την αδελφή Λιν και στο μέλλον, αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν προβλήματα, θα έρχονται σ’ εμένα, όχι σ’ εκείνη». Τις επόμενες ημέρες, άρχισα να ανταγωνίζομαι την αδελφή Λιν. Είδα πως η αδελφή Λιν καθημερινά δειπνούσε αργά επειδή ήταν απασχολημένη με το καθήκον της, ενώ μερικές φορές, εργαζόταν όλη τη νύχτα. Έτσι, προσπαθούσα κι εγώ να ξενυχτώ για το καθήκον μου, ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές να έβλεπαν πως ήμουν κι εγώ υπεύθυνη και πως δεν ήμουν χειρότερη από εκείνη. Αργότερα, η εκκλησία διεξήγαγε εκλογές για διάκονο του ευαγγελίου. Ζυγίζοντας κάθε πτυχή, η αδελφή Λιν ήταν η καλύτερη γι’ αυτό το καθήκον, όμως δεν ήθελα να την επιλέξω. Σκεφτόμουν πως ήταν πιο ικανή από μένα και πως αν γινόταν διάκονος του ευαγγελίου, η προσοχή όλων θα στρεφόταν σταδιακά σ’ εκείνη. Όμως, καθώς αναλογίστηκα πως οι εκκλησιαστικοί επικεφαλής δεν μπορούν να κάνουν όλο το έργο μόνοι τους και χρειάζονται διακόνους να αναλάβουν ένα μέρος του έργου, σκέφτηκα: «Να την επιλέξω; Αν την επιλέξω, οι αδελφοί και οι αδελφές σίγουρα θα τρέξουν μαζικά σ’ εκείνη κι εγώ θα παραμεριστώ». Όμως, έπρεπε να παραδεχτώ πως η αδελφή Λιν είχε πολύ υψηλό επίπεδο και θα μπορούσε να χειριστεί το έργο ενός διακόνου του ευαγγελίου. Το σκεφτόμουν πολύ καιρό και τελικά την επέλεξα με βαριά καρδιά.

Κάποια στιγμή, η εκκλησία αναζητούσε μια αδελφή με καλή γνώση αγγλικών και φιλιππινέζικων για να παίξει έναν ρόλο σ’ ένα μουσικό βίντεο. Η αδελφή Λιν μιλούσε καλά αγγλικά και φιλιππινέζικα και τελικά, οι αδελφοί και οι αδελφές επέλεξαν εκείνη. Απογοητεύτηκα πολύ: «Κι εγώ μιλάω καλά αγγλικά και φιλιππινέζικα, άρα γιατί οι αδελφοί και οι αδελφές επέλεξαν εκείνη κι όχι εμένα;» Τη ζήλευα πολύ κι ένιωθα επίσης λίγο μίσος μέσα μου για εκείνη. Εκείνην ακριβώς την περίοδο, επειδή η αδελφή Λιν είχε αποκαλύψει μια κάπως αλαζονική διάθεση, οι επικεφαλής μας διερευνούσαν πώς εκτελούσε τα καθήκοντά της και μου ζήτησαν να γράψω μια αξιολόγηση για εκείνη. Ήμουν πολύ χαρούμενη και ήθελα να γράψω περισσότερα για τις ελλείψεις της, ώστε οι επικεφαλής να τη μετέθεταν σε άλλα καθήκοντα και να μην χρειαζόταν να εκτελώ πια καθήκοντα μαζί της. Παρόλο που τελικά δεν το έκανα αυτό, εξακολουθούσα να θέλω να φύγει. Όταν σκέφτηκα πώς την αναζητούσαν οι αδελφοί και οι αδελφές για να βρουν απαντήσεις και πώς δεν με εκτιμούσαν πια, ένιωθα θιγμένη και στεναχωρημένη. Ακόμη και στα κοινά μας καθήκοντα, δεν ήθελα να την κοιτάζω. Είχα πλημμυρίσει από ζήλια και διεφθαρμένες διαθέσεις είχαν κυριεύσει για τα καλά την καρδιά μου εκείνη την περίοδο.

Ύστερα απ’ αυτό, δεν μπορούσα να αισθανθώ το έργο και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος στα καθήκοντά μου. Όταν αντιμετώπιζα κάποια προβλήματα, δεν μπορούσα να κατανοήσω την ουσία τους και δεν ήξερα πώς να τα λύσω. Ήμουν επίσης αναποτελεσματική στα καθήκοντά μου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει καθόλου πως η αρνητική μου κατάσταση επηρέαζε ήδη τα καθήκοντά μου. Κι αυτό έως ότου, σε μια συνάθροιση, είδα τα εξής λόγια του Θεού: «Το να είσαι επικεφαλής της εκκλησίας, δεν σημαίνει μόνο να μαθαίνεις να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να επιλύεις προβλήματα, μα και να ανακαλύπτεις και να καλλιεργείς ανθρώπους με ταλέντο, τους οποίους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φθονείς ή να καταπιέζεις. Το να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο είναι ευεργετικό για το έργο της εκκλησίας. Αν μπορείς να καλλιεργήσεις μερικούς ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια ώστε να συνεργάζονται καλά μαζί σου σε όλο το έργο που κάνεις, και στο τέλος, όλοι σας να έχετε βιωματικές μαρτυρίες, τότε θα είσαι ικανός επικεφαλής. Αν αναπτύξεις την ικανότητα να ενεργείς σε όλα τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, τότε θα επιβεβαιώσεις την αφοσίωσή σου. Υπάρχουν κάποιοι που μονίμως ανησυχούν ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς και υψηλότεροι απ’ αυτούς, ότι οι άλλοι θα τύχουν σεβασμού, ενώ αυτοί παραμελούνται. Αυτό τους ωθεί να επιτίθενται και να αποκλείουν τους άλλους. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν ανθρώπους πιο ικανούς από τους ίδιους; Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι εγωιστική και άξια περιφρόνησης; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη! Το να σκέφτεται κανείς μόνο τα δικά του συμφέροντα, ικανοποιώντας μόνο τις δικές του επιθυμίες, χωρίς να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τους άλλους ή για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —τέτοιοι άνθρωποι έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν αισθάνεται αγάπη για αυτούς. Αν πραγματικά μπορείτε να υπολογίζετε το θέλημα του Θεού, τότε είστε και ικανοί να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους ανθρώπους. Αν προτείνεις έναν καλό άνθρωπο και τον αφήσεις να υποβληθεί σε εκπαίδευση και να εκτελέσει ένα καθήκον, προσθέτοντας έτσι ένα ταλαντούχο άτομο στον οίκο του Θεού, δεν θα γίνει, τότε, ευκολότερο το έργο σου; Δεν θα έχεις επιβεβαιώσει την αφοσίωσή σου στο καθήκον αυτό; Αυτή είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού· είναι η ελάχιστη συνείδηση και σύνεση από την οποία οφείλει να διακατέχεται ένας επικεφαλής» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Μετά την ανάγνωση του λόγου του Θεού, συνειδητοποίησα πως εκτελούσα το καθήκον μου για φήμη και κύρος, για να κάνω τους άλλους να με εκτιμούν και να με λατρεύουν. Όταν η αδελφή Λιν ήρθε στην εκκλησία και είδα πως μπορούσε να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια και να επιλύει προβλήματα, και πως οι άλλοι αναζητούσαν εκείνη για συναναστροφή κι όχι εμένα, ζήλευα και φοβόμουν πως η αδελφή Λιν θα έπαιρνε τη θέση μου, έτσι άρχισα να την ανταγωνίζομαι στα πάντα, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια για να αντισταθμίσω τα ελαττώματά μου κατά την απόπειρά μου να την ξεπεράσω. Όταν η εκκλησία χρειαζόταν να εκλέξει διάκονο του ευαγγελίου, έβλεπα ξεκάθαρα πως η αδελφή Λιν μπορούσε να αναλάβει αυτό το έργο, όμως φοβόμουν πως θα μου έκλεβε τη θέση, κι έτσι δεν ήθελα να την επιλέξω και τη μισούσα και τη σιχαινόμουν μέσα από την καρδιά μου. Χάρηκα όταν την είδα να αποκαλύπτει κάποια διαφθορά και έτρεφα κακόβουλες προθέσεις όταν ήρθε η ώρα να γράψω την αξιολόγησή της. Ήθελα να γράψω τα πάντα για τα ελαττώματά της και να τη διώξουν, ώστε να μην χρειάζεται να φοβάμαι ότι οι αδελφοί και οι αδελφές θα την εκτιμούσαν. Μέσω των αποκαλύψεων στα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα πως ζήλευα την ικανότητά της και δεν άντεχα που ήταν καλύτερη από μένα, κι αυτό που φανέρωνα ήταν μια μοχθηρή διάθεση. Εξωτερικά, εκτελούσα ενεργά το καθήκον μου, όμως μέσα μου, δεν υπολόγιζα καθόλου το έργο της εκκλησίας. Η αδελφή Λιν ήταν καλή στο ευαγγελικό έργο και θα έπρεπε να είχα συνεργαστεί μαζί της για να κάνω το ευαγγελικό έργο πιο αποτελεσματικό. Όμως, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς να είμαι καλύτερη από εκείνη, πώς να την κάνω να φύγει και πώς να προστατέψω το δικό μου κύρος. Ο Θεός εξετάζει την καρδιά και τη στάση μας απέναντι στα καθήκοντά μας. Εκτελούσα το καθήκον μου χωρίς φόβο Θεού και με ενδιέφερε μόνο η επιδίωξη αίγλης, κέρδους και κύρους. Ο Θεός απεχθάνεται αυτήν τη συμπεριφορά και Του προκαλεί αηδία.

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο του λόγου του Θεού. «Οι αντιλήψεις, οι φαντασιώσεις, οι γνώσεις και οι προσωπικές προθέσεις και επιθυμίες που γεμίζουν τα κεφάλια σας παραμένουν αμετάβλητες από την αρχική τους μορφή. Έτσι, μόλις πρόκειται για κοινωνική θέση, υπόληψη ή φήμη —για παράδειγμα όταν οι άνθρωποι ακούνε ότι ο οίκος του Θεού σχεδιάζει να καλλιεργήσει διάφορα είδη ταλέντων— η καρδιά όλων σκιρτά από προσμονή, και ο καθένας από εσάς θέλει πάντα να γίνει διάσημος και να αναγνωριστεί. Όλοι σας θα παλέψετε για κοινωνική θέση και φήμη. Οι άνθρωποι με λίγη σύνεση ντρέπονται να ανταγωνίζονται, αλλά αισθάνονται άσχημα αν δεν το κάνουν. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν φθόνο και μίσος όταν βλέπουν κάποιον να ξεχωρίζει, και πικραίνονται και νιώθουν ότι αυτό είναι άδικο. “Γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω εγώ; Γιατί παίρνουν πάντα άλλοι άνθρωποι τη δόξα; Γιατί δεν είναι ποτέ η σειρά μου;” Τότε αισθάνονται κάποια πικρία. Προσπαθούν να την καταπνίξουν, αλλά δεν μπορούν. Προσεύχονται στον Θεό και αισθάνονται καλύτερα για λίγο, αλλά μόλις ξαναβρεθούν αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση, εξακολουθούν να αδυνατούν να την ξεπεράσουν. Αυτό δεν δείχνει ότι έχουν ανώριμο ανάστημα; Όταν οι άνθρωποι έχουν βυθιστεί σε τέτοιες καταστάσεις, δεν έχουν πέσει στην παγίδα του Σατανά; Τούτα είναι τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά, που δένουν τα ανθρώπινα όντα» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε την κατάστασή μου. Ζήλευα την αδελφή μου, επειδή είχα έντονη επιθυμία για αίγλη και κύρος κι επειδή ήθελα να ξεχωρίζω από το πλήθος και να έχω μια θέση στην καρδιά των άλλων. Θυμήθηκα πως, στο κολλέγιο, για να αποκτήσω τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, ανταγωνιζόμουν τους συμφοιτητές μου, και εφόσον υπήρχε η πιθανότητα να ξεχωρίσω, δεν είχε σημασία αν θα τους πλήγωνα. Αφότου πίστεψα στον Θεό, επιδιδόμουν ξανά στο ίδιο είδος επιδίωξης στην εκκλησία. Όταν είδα πως η αδελφή Λιν ήταν καλύτερη από μένα, ήθελα πάρα πολύ να την ξεπεράσω, επειδή ήθελα τον έπαινο περισσότερων ανθρώπων και φιλοδοξούσα οι άλλοι να με θαυμάζουν και να με λατρεύουν, πράγμα που έδειχνε πόσο αλαζονική ήμουν. Πάντα επιδίωκα τη φήμη και το κύρος, κι έτσι δεν μπορούσα να λάβω το έργο του Αγίου Πνεύματος στα καθήκοντά μου και βυθιζόμουν στο σκοτάδι. Αυτά ήταν τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά που με έδεναν και με έβλαπταν. Αργότερα, είδα ένα άλλο χωρίο του λόγου του Θεού, που με βοήθησε να καταλάβω λίγο την ουσία και τις συνέπειες της επιδίωξης αίγλης, κέρδους και κύρους. Ο Θεός λέει: «Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν επιζητούν την αλήθεια. Ζουν πάντα σύμφωνα με τη σάρκα, προσκολλημένοι πάντα στις σαρκικές απολαύσεις, ικανοποιώντας πάντα τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες. Ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι στον Θεό, δεν θα εισέλθουν ποτέ στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό είναι το σημάδι για το ότι έχουν ατιμάσει στον Θεό. Λες: “Εγώ δεν έκανα τίποτα για να αντισταθώ στον Θεό· πώς ατίμασα τον Θεό;” Όλες οι ιδέες και οι σκέψεις σου είναι πονηρές. Στις προθέσεις, τους στόχους και τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις σου, και στις συνέπειες των όσων κάνεις —με κάθε τρόπο ικανοποιείς τον Σατανά, γίνεσαι περίγελός του και τον αφήνεις να σ’ έχει στο χέρι. Δεν έχεις καταθέσει καμία μαρτυρία που θα έπρεπε να καταθέτει ένας χριστιανός. Είσαι κάποιος που ανήκει στον Σατανά. Ατιμάζεις το όνομα του Θεού στα πάντα και δεν κατέχεις γνήσια μαρτυρία. Θα θυμάται ο Θεός τα πράγματα που έχεις κάνει; Στο τέλος, τι συμπέρασμα θα βγάλει ο Θεός για τις πράξεις σου και το καθήκον που εκτέλεσες; Δεν θα πρέπει να βγει κάτι απ’ αυτό, κάποιου είδους δήλωση; Στη Βίβλο, ο Κύριος Ιησούς λέει: “Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν” (Ματθ. 7:22-23). Γιατί το είπε αυτό ο Κύριος Ιησούς; Γιατί τόσο πολλοί από εκείνους που κήρυτταν, εξέβαλλαν δαιμόνια και τελούσαν πολλά θαύματα στο όνομα του Κυρίου έγιναν κακοποιοί; Επειδή δεν αποδέχονταν την αλήθεια που εξέφραζε ο Κύριος Ιησούς, δεν τηρούσαν τις εντολές του Κυρίου Ιησού και δεν είχαν αγάπη για την αλήθεια στην καρδιά τους. Το μόνο που ήθελαν ήταν να ανταλλάξουν το έργο, τα βάσανα και τις θυσίες τους για τον Κύριο με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Αυτό αποτελεί συναλλαγή με τον Θεό, και αποτελεί χρησιμοποίηση του Θεού και εξαπάτηση του Θεού, γι’ αυτό και ο Κύριος Ιησούς τούς αποστράφηκε, τους μίσησε και τους καταδίκασε ως κακοποιούς. Σήμερα, οι άνθρωποι αποδέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, αλλά ορισμένοι εξακολουθούν να επιδιώκουν τη φήμη και την κοινωνική θέση, θέλουν πάντα να ξεχωρίζουν, θέλουν πάντα να είναι επικεφαλής και εργάτες και να αποκτούν φήμη και κοινωνική θέση. Παρόλο που όλοι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, και ότι εγκαταλείπουν πράγματα και ξοδεύουν για τον Θεό, εκτελούν τα καθήκοντά τους για να εξασφαλίσουν φήμη, συμφέροντα και κοινωνική θέση, και έχουν πάντα προσωπικά σχέδια. Δεν είναι υπάκουοι ή πιστοί στον Θεό, ενεργούν αυθαίρετα χωρίς να προβληματίζονται καθόλου για τον εαυτό τους, και έτσι έχουν γίνει κακοποιοί. Ο Θεός μισεί τέτοιους κακοποιούς και δεν τους σώζει» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, ντράπηκα. Οι ιδέες, οι σκέψεις, οι προθέσεις και τα κίνητρά μου δεν αποσκοπούσαν καθόλου στο να ικανοποιήσω τον Θεό, αλλά αποσκοπούσαν αποκλειστικά στο να κάνω τους άλλους να με θαυμάζουν. Όταν είδα πως οι αδελφοί και οι αδελφές μου έδιναν περισσότερη προσοχή στην αδελφή Λιν απ’ ό,τι σ’ εμένα, ζήλεψα, την ανταγωνιζόμουν και ήθελα να την ξεπεράσω, και μάλιστα ήλπιζα να τη μεταφέρουν σε άλλη εκκλησία. Ως εκκλησιαστική επικεφαλής, δεν εστίαζα στην καλλιέργεια ατόμων ή στο να κάνω καλά το εκκλησιαστικό έργο· αντιθέτως, παραμελούσα το καθήκον μου, ζήλευα το ταλέντο και συναγωνιζόμουν για αίγλη και κέρδος. Ήμουν όπως οι κακουργούντες που καταδικάστηκαν από τον Κύριο Ιησού. Η προσπάθεια που κατέβαλλαν αποσκοπούσε στο να διατηρήσουν τη φήμη και το κύρος τους και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν. Ήμουν το ίδιο. Η προσπάθεια που κατέβαλλα κι εγώ αποσκοπούσε στο να κερδίσω τον έπαινο των αδελφών μου και να κερδίσω αίγλη και κύρος. Καθώς προσπαθούσα να επιδειχτώ, οι προθέσεις στο καθήκον μου δεν ήταν πια σωστές, κι έτσι αδυνατούσα να αποκτήσω το έργο του Αγίου Πνεύματος. Δεν υπήρχε καθόλου φως στη συναναστροφή μου και δεν μπορούσα να επιλύσω τα προβλήματα των αδελφών. Τώρα καταλάβαινα πως η επιδίωξη αίγλης, κέρδους και κύρους είναι στ’ αλήθεια κακό πράγμα και κάτι που σιχαίνεται ο Θεός. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν» (Κατά Ματθαίον 7:22-23). Ο Θεός μισεί όσους εξωτερικά φαίνονται να τρέχουν και να υποφέρουν για τον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα εργάζονται μόνο για να ικανοποιήσουν τις δικές τους προθέσεις και κίνητρα. Ό,τι κάνουν αποσκοπεί στο δικό τους όφελος. Σε καμία περίπτωση δεν αποσκοπεί στη μαρτυρία ή την ικανοποίηση του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, όσο έργο κι αν έχουν κάνει, ο Θεός δεν το αναγνωρίζει. Είδα πως έκανα το ίδιο. Εξωτερικά, εκτελούσα τα καθήκοντά μου, όμως δεν αναζητούσα την αλήθεια ούτε προσπαθούσα να κάνω αυτοκριτική και να γνωρίσω τον εαυτό μου, και δεν προσπαθούσα να μάθω από τα δυνατά σημεία των συνεργατών μου. Αντιθέτως, πήρα το στραβό μονοπάτι της επιδίωξης φήμης και κύρους, κι έτσι δεν διέφερα καθόλου από εκείνους τους κακουργούντες. Θυμήθηκα τον Παύλο που δαπάνησε και υπέφερε τόσο πολλά απλά για να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να τον λατρεύουν. Συχνά εξύψωνε τον εαυτό του και επιδείκνυε πόσο είχε υποφέρει και πόσο είχε τρέξει, λέγοντας ότι δεν ήταν «κατώτερος των πρωτίστων αποστόλων», φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να λέει ότι ήταν ο Χριστός καθώς ζούσε. Το έργο του και ο λόγος του δεν κατέθεταν ποτέ μαρτυρία για τον Θεό, αποτελούσαν μαρτυρία για τον εαυτό του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να τον εκτιμούν και να τον λατρεύουν ακόμα και δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να θεωρούν τα λόγια του ως λόγια του Θεού. Τελικά, ο Θεός τον τιμώρησε γιατί πρόσβαλε τη διάθεσή Του. Αν συνέχιζα να επιδιώκω αίγλη, κέρδος και κύρος, καθώς και την εκτίμηση των άλλων στα καθήκοντά μου, ασυναίσθητα θα γινόμουν σαν τον Παύλο, θα βάδιζα σε λανθασμένο μονοπάτι, θα γινόμουν μοχθηρός άνθρωπος κι ο Θεός θα με απέρριπτε και θα με απέκλειε. Μόλις το αντιλήφθηκα, προσευχήθηκα στον Θεό: «Παντοδύναμε Θεέ, δεν θέλω να αφήσω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου να εμποδίζει το καθήκον μου. Θέλω να τη διορθώσω και να συνεργαστώ καλά με την αδελφή μου, ώστε να εκπληρώνω το καθήκον μου. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με ώστε να μπορέσω να επιλύσω αυτό το πρόβλημα».

Μια φορά, διάβασα ένα χωρίο του λόγου του Θεού: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν είσαι χαμηλού επιπέδου, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό έργο σου, τότε μπορεί να υπάρχουν κάποια λάθη ή ελλείψεις στο έργο σου και τα αποτελέσματα να μην είναι πολύ καλά —αλλά έχεις καταβάλει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια. Σε όλα όσα κάνεις, δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ή προτιμήσεις. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην εκτελείς καλά το καθήκον σου, η καρδιά σου έχει διορθωθεί· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα στο καθήκον σου, τότε το καθήκον σου θα ανταποκρίνεται στα πρότυπα και θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό συνιστά κατάθεση μαρτυρίας» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Από τον λόγο του Θεού βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Δεν θα πρέπει να κάνουμε τα καθήκοντά μας ενώπιον των άλλων, για να μας επαινούν και να μας θαυμάζουν. Θα πρέπει αντιθέτως να παραμερίσουμε τη φήμη και το κύρος μας, και να λαμβάνουμε υπόψη τα συμφέροντα της εκκλησίας και να βάζουμε πάνω απ’ όλα τα καθήκοντά μας. Αυτό συμφωνεί με το θέλημα του Θεού. Η αδελφή Λιν έκανε καλά το ευαγγελικό έργο και ήταν υπεύθυνη στα καθήκοντά της. Δεν θα έπρεπε να τη ζηλεύω. Θα έπρεπε να μάθω από τα δυνατά της σημεία για να αντισταθμίσω τα ελαττώματά μου και να συνεργαστώ μαζί της ώστε να εκπληρώνω το καθήκον μου σωστά.

Μια φορά, ήθελα να κηρύξω το ευαγγέλιο στον ξάδελφό μου, όμως είχε πολλές θρησκευτικές αντιλήψεις. Ανησυχούσα πως η συναναστροφή μου δεν θα ήταν σαφής και πως δεν θα ήμουν σε θέση να επιλύσω το πρόβλημά του, κι έτσι ήθελα να βρω μια αδελφή να συνεργαστούμε. Σκέφτηκα πόσο καλή ήταν η αδελφή Λιν στην κήρυξη του ευαγγελίου και πως θα ήταν πρέπον να τη βρω, αλλά δίστασα. Σκέφτηκα: «Αν την πάρω ως συνεργάτιδα μου, δεν θα φανεί πως είμαι κατώτερή της; Πως δεν μπορώ να μαρτυρήσω περί του έργου του Θεού ή να επιλύσω θρησκευτικές αντιλήψεις; Αν το μάθαιναν οι αδελφοί και οι αδελφές μου, δεν θα με περιφρονούσαν; Αν η αδελφή Λιν επέλυε τις αντιλήψεις του ξαδέλφου μου, οι αδελφοί και οι αδελφές μου σίγουρα θα την εκτιμούσαν ακόμα περισσότερο». Μόλις έκανα αυτήν τη σκέψη, συνειδητοποίησα πως την ανταγωνιζόμουν ξανά για την αίγλη και το κέρδος, κι έτσι προσευχήθηκα μέσα μου στον Θεό. Αργότερα, θυμήθηκα ένα χωρίο του λόγου του Θεού: «Πρέπει να μάθεις να δίνεις τόπο στην οργή και να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, να προτείνεις άλλους και να τους επιτρέπεις να ξεχωρίσουν. Μην παλεύεις και μη σπεύδεις να εκμεταλλευτείς τη στιγμή που συναντάς την ευκαιρία να ξεχωρίσεις ή να αποκτήσεις δόξα. Πρέπει να είσαι σε θέση να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να καθυστερείς την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Έσο άνθρωπος που εργάζεται ήσυχα και αφανώς, και που δεν κορδώνεται στους άλλους ενώ εκτελεί πιστά το καθήκον του. Όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι το γόητρο και το κύρος σου, όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι τα δικά σου συμφέροντα, τόσο πιο γαλήνιος θα γίνεσαι, τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει στην καρδιά σου και τόσο περισσότερο θα βελτιώνεται η κατάστασή σου. Όσο περισσότερο παλεύεις και ανταγωνίζεσαι, τόσο πιο σκοτεινή θα γίνεται η κατάστασή σου. Αν δεν το πιστεύεις, δοκίμασε και θα δεις!» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Ο λόγος του Θεού με διαφώτισε. Έπρεπε να καταπνίξω την περηφάνια μου και το κύρος μου, και να πάρω την πρωτοβουλία να συνεργαστώ μαζί της. Αν το έκανα πράξη, αυτό θα ωφελούσε τα καθήκοντά μου. Αν εξακολουθούσα να τη ζηλεύω και συνέχιζα να την ανταγωνίζομαι για αίγλη και κέρδος, η κατάστασή μου θα γινόταν όλο και πιο αρνητική και σκοτεινή, διότι η επιδίωξη αίγλης και κύρους είναι το μονοπάτι του Σατανά. Ως εκ τούτου, προσευχήθηκα στον Θεό: «Παντοδύναμε Θεέ, έχω διεφθαρμένη διάθεση. Ζηλεύω την αδελφή μου και την ανταγωνίζομαι για αίγλη και κέρδος, όμως είμαι πρόθυμη να απαρνηθώ τη σάρκα και να παραμερίσω τον εαυτό μου για να συνεργαστώ με την αδελφή, ώστε να κάνω πράξη την αλήθεια για να Σε ικανοποιήσω». Μετά την προσευχή, ένιωσα πιο χαλαρή και πήγα στην αδελφή Λιν για να της εξηγήσω την κατάσταση. Δέχτηκε αμέσως και συζητήσαμε πώς θα πρέπει να συνεργαστούμε και να μαρτυρήσουμε στον ξάδερφό μου περί του έργου του Θεού τις έσχατες ημέρες. Σκεφτόμουν πώς ζήλευα την αδελφή Λιν λόγω της φήμης και του κύρους και πώς προσποιούμουν πως τα πήγαινα καλά μαζί της, μα εκείνη ποτέ δεν έμαθε τις πραγματικές μου σκέψεις. Έτσι, αποφάσισα να ανοιχτώ στην αδελφή Λιν. Μετά το δείπνο, μίλησα ανοιχτά στην αδελφή Λιν και συναναστράφηκα για όλη τη διαφθορά που φανέρωσα και τις συνειδητοποιήσεις μου από την αυτοκριτική μου εκείνη την περίοδο. Μόλις με άκουσε, είπε: «Δεν πειράζει. Κι εγώ είμαι πολύ διεφθαρμένη εν προκειμένω. Το να ανοιγόμαστε έτσι είναι πολύ καλό». Μόλις ανοίχτηκα, ένιωσα μεγάλη ανακούφιση. Τώρα, μπορώ να εκτελώ αρμονικά τα καθήκοντά μου με την αδελφή Λιν και νιώθω βαθύ αίσθημα ασφάλειας και ανακούφισης. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό!