Από τον Μάρτιν, Νότια Κορέα

Κάποτε ήμουν μέλος μιας κορεατικής πρεσβυτεριανής εκκλησίας. Ολόκληρη η οικογένειά μου στράφηκε στην πίστη όταν αρρώστησε η κόρη μου. Μετά απ’ αυτό, η υγεία της άρχισε να βελτιώνεται μέρα με τη μέρα. Ήμουν απίστευτα ευγνώμων για το έλεος του Κυρίου Ιησού. Ορκίστηκα πως εφεξής θα ακολουθούσα πιστά τον Κύριο, θα προσπαθούσα σκληρά να συμμορφωθώ στις απαιτήσεις Του και να Του προσφέρω χαρά. Δεν έχασα ποτέ λειτουργία στην εκκλησία, όσο απασχολημένος κι αν ήμουν με τη δουλειά. Έδινα πάντα ελεημοσύνη, έκανα προσφορές και συμμετείχα ενεργά στις δράσεις της εκκλησίας. Ο περισσότερος χρόνος μου ήταν αφιερωμένος στην ανάγνωση της Βίβλου και στη συμμετοχή σε δράσεις της εκκλησίας, ενώ σπανίως πήγαινα σε τραπέζια ή συγκεντρώσεις που οργάνωναν οι συγγενείς, οι φίλοι και οι συνάδελφοί μου, ή σε άλλα παρόμοια. Γι’ αυτόν τον λόγο τους απογοήτευα. Αφού έγινα πιστός, όταν έκοψα το αλκοόλ και το κάπνισμα, και σταμάτησα να βγαίνω μαζί τους για διασκέδαση, κάποιοι φίλοι με κορόιδευαν συχνά λέγοντας πράγματα του τύπου: «Σ’ αρέσει τόσο πολύ να πηγαίνεις στην εκκλησία, πες μας λοιπόν, τι σου προσφέρει η καθημερινή παρουσία σου εκεί; Ποιο το νόημα της πίστης σου;» Για να πω την αλήθεια, όταν βομβαρδιζόμουν από ερωτήσεις, δεν ήξερα πραγματικά τι να πω. Μα λόγω των ερωτήσεών τους, άρχισα να στ’ αλήθεια να αναλογίζομαι: «Πού πραγματικά αποσκοπεί η πίστη μου; Αποσκοπεί στο να ζητήσω από τον Θεό να θεραπεύσει την κόρη μου ή να έχει καλά την οικογένειά μου; Το να έχω πίστη σημαίνει να διαβάζω απλώς τη Βίβλο και να πηγαίνω καθημερινά στην εκκλησία;» Πραγματικά δεν γνώριζα. Έθεσα αυτά τα ερωτήματα στους κληρικούς της εκκλησίας μου. Όλες οι απαντήσεις τους ήταν λίγο πολύ οι ίδιες: «Η πίστη μας αποσκοπεί στη χάρη της σωτηρίας του Κυρίου, και μόλις επιστρέψει Εκείνος, θα μας πάρει στους ουρανούς για την αιώνια ζωή». Αυτή η απάντηση έμοιαζε να διαλύει τη σύγχυσή μου, αλλά γέννησε ένα άλλο ερώτημα: «Τότε, πώς εισέρχομαι στους ουρανούς;» Μου είπαν: «Στην Προς Ρωμαίους 10:10 αναφέρεται: “Διότι με την καρδίαν πιστεύει τις προς δικαιοσύνην, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρίαν”. Δηλαδή οι αμαρτίες μας συγχωρούνται από τον Κύριο, άρα σωζόμαστε μέσω της πίστης, και, μόλις επιστρέψει, ο Κύριος θα μας οδηγήσει κατευθείαν στη βασιλεία. Άρα, εφόσον έχεις πίστη, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για την είσοδό σου στους ουρανούς». Σκέφτηκα το εξής εδάφιο της Βίβλου: «Χωρίς αγιασμού ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον» (Προς Εβραίους 12:14). Ο Θεός είναι άγιος και απαιτεί από εμάς να γίνουμε άγιοι, μα εγώ ζούσα στην αμαρτία και δεν μπορούσα να κάνω πράξη τον λόγο Του. Γιατί άξιζα τη βασιλεία του; Ο Κύριος Ιησούς μάς είπε: «Θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου. Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. Δευτέρα δε ομοία αυτής· Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Κατά Ματθαίον 22:37-39). Μα στην καθημερινή ζωή, αυτή η απλή αξίωση της αγάπης ήταν κάτι που δεν μπορούσα να κάνω, όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα. Αγαπούσα την οικογένειά μου πολύ περισσότερο από ό,τι αγαπούσα τον Κύριο, και δεν μπορούσα να αγαπήσω πραγματικά τους άλλους όσο τον εαυτό μου. Όταν οι φίλοι κι οι συγγενείς μου με κορόιδευαν, τους κρατούσα κακία γι’ αυτό, αντί να έχω ανοχή κι υπομονή. Σκέφτηκα και την Προς Εβραίους 10:26, όπου αναφέρεται: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών». Γνώριζα τι απαιτούσε ο Κύριος, μα δεν μπορούσα να το εκτελέσω. Συνέχιζα να ζω μέσα στην αμαρτία, κι έτσι δεν έβλεπα πώς το αποτέλεσμά μου θα διέφερε από εκείνο των απίστων. Αυτό με έκανε να σκεφτώ πως η είσοδος στη βασιλεία δεν θα μπορούσε να είναι τόσο απλή όσο έλεγε ο κλήρος, μα ακόμη δεν γνώριζα πώς θα εισερχόμουν στους ουρανούς και θα κέρδιζα την αιώνια ζωή. Εξακολουθούσα να μην έχω κάποιο μονοπάτι. Συνέχισα τις ερωτήσεις στους κληρικούς και τους φίλους μου στην εκκλησία, αλλά κανείς δεν είχε μια σαφή απάντηση. Απλώς με ρωτούσαν γιατί έκανα τόσο παράξενες ερωτήσεις, κι έλεγαν πως έτσι ασκούν οι άνθρωποι την πίστη εδώ και χρόνια. Εξακολουθούσα να είμαι το ίδιο μπερδεμένος, οπότε αποφάσισα να διαβάσω ξανά και τα τέσσερα Ευαγγέλια, σκεπτόμενος πως θα υπάρχει μια απάντηση στον λόγο του Κυρίου Ιησού.

Μια μέρα, το 2008, διάβασα τα εξής εδάφια: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει· και πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα» (Κατά Ιωάννην 11:25-26). Μόλις διάβασα αυτά τα εδάφια, προβληματίστηκα. Γιατί να πει ο Κύριος πως θα πρέπει να ζούμε και να πιστεύουμε σ’ Εκείνον; Ως πιστοί, δεν ήμασταν όλοι ζωντανοί και δεν πιστεύαμε σ’ Αυτόν; Μας έβλεπε ο Κύριος σαν νεκρούς για κάποιον λόγο; Αυτό μού γέννησε πολλά ερωτήματα. Για λίγο καιρό, περνούσα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου σπάζοντας το κεφάλι μου σχετικά μ’ αυτό, μα αδυνατούσα να αντιληφθώ το αληθινό νόημά του. Στράφηκα ξανά στον κλήρο και σε άλλα μέλη της εκκλησίας με τα ερωτήματά μου, και όχι μόνο δεν είχαν απάντηση, αλλά γέλασαν εις βάρος μου. Μα συνέχισα να νιώθω πως υπήρχε ένα βαθύτερο, κρυμμένο νόημα σε όσα έλεγε ο Κύριος.

Κάποια στιγμή, διάβασα το εξής στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «Άλλος δε εκ των μαθητών αυτού είπε προς αυτόν· Κύριε, συγχώρησόν μοι να υπάγω πρώτον και να θάψω τον πατέρα μου. Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς» (Κατά Ματθαίον 8:21-22). Μόλις είδα τη φράση: «άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς», μπερδεύτηκα λίγο. Γιατί ο Κύριος αποκαλούσε νεκρούς ανθρώπους που ήταν ζωντανοί εκείνη τη στιγμή; Μας έβλεπε ο Κύριος σαν ζωντανούς ή σαν νεκρούς; Σκέφτηκα τη Βίβλο που λέει πως ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος. Ζούσα μέσα στην αμαρτία και μήπως αυτό εννοούσε ο Κύριος με «τους νεκρούς»; Εάν ναι, πώς θα μπορούσα να έρθω στη ζωή και να εισέλθω στη βασιλεία; Η καρδιά μου είχε κατακλυστεί από ερωτήματα που δεν καταλάβαινα. Μα βαθιά μέσα μου ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο: Εφόσον ο Κύριος είπε αυτά τα πράγματα, η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου μέσα στη Βίβλο. Έτσι, δεν έχασα την πίστη μου, μα συνέχισα να ψάχνω την απάντηση.

Χάρη στην καθοδήγηση του Κυρίου, λίγους μήνες αργότερα, διάβασα κάτι άλλο που είπε Εκείνος: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι νεκροί θέλουσιν ακούσει την φωνήν του Υιού του Θεού, και οι ακούσαντες θέλουσι ζήσει» (Κατά Ιωάννην 5:25). Μου έγινε αμέσως σαφές πως οι νεκροί επιστρέφουν στη ζωή όταν ακούνε τη φωνή του Θεού. Ήμουν σίγουρος πως αυτή ήταν η απάντηση που αναζητούσα! Μα παρέμενα κάπως μπερδεμένος, σκεπτόμενος πως είχα ακούσει τη φωνή του Κυρίου πριν από πολύ καιρό, μα δεν είχα ελευθερωθεί ακόμη από τα δεσμά της αμαρτίας. Θεωρούμουν ζωντανός; Σε τι αναφερόταν πραγματικά η φράση «οι ακούσαντες θέλουσι ζήσει»; Πώς έρχονται στη ζωή οι άνθρωποι; Όταν ο Κύριος επέστρεφε, θα είχε να πει κι άλλα που έπρεπε να ακούσουμε; Κι αν ναι, πώς θα ακούγαμε τη φωνή του Θεού; Πού θα την ακούγαμε; Δεν έβγαζα άκρη, οπότε προσευχήθηκα στον Κύριο: «Κύριε, σε παρακαλώ, άσε με να ακούσω τη φωνή Σου το συντομότερο δυνατόν. Δεν θέλω να είμαι νεκρός. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να ζήσω».

Κατόπιν, όταν πήγαινα σε λειτουργίες της εκκλησίας, άρχισα να προσέχω αν έλεγαν ποτέ οι πάστορες το οτιδήποτε για την επιστροφή του Κυρίου ή τη φωνή Του στα κηρύγματά τους. Ήμουν πολύ απογοητευμένος που το μόνο που έκαναν ήταν να μας λένε να φυλαγόμαστε από τις αιρέσεις, και να παρατηρούμε και να περιμένουμε, μα δεν έλεγαν απολύτως τίποτα για την επιστροφή του Κυρίου. Ρώτησα επίσης μερικούς από τους κύριους υπεύθυνους της εκκλησίας σχετικά με αυτά τα πράγματα, αλλά μου είπαν πως το ότι έκανα συνεχώς αυτές τις ερωτήσεις οφειλόταν σε έλλειψη πίστης και πως ήμουν ακριβώς σαν τον Θωμά. Άρχισαν να με περιθωριοποιούν. Τότε, άλλα μέλη της εκκλησίας με τα οποία είχα πάντα καλές σχέσεις άρχισαν να απομακρύνονται και κάποιοι με απέκλεισαν. Εγκατέλειψα τελικά εκείνη την εκκλησία, όπου ήμουν μέλος επί 18 χρόνια. Παρακολουθούσα προγράμματα στα κύρια χριστιανικά δίκτυα όλη μέρα, ελπίζοντας να ακούσω τη φωνή του Θεού μέσα από κηρύγματα διάσημων παστόρων. Το έκανα επί έξι μήνες περίπου, παρακολουθώντας αυτά τα προγράμματα σχεδόν καθημερινά, για δέκα ή και παραπάνω ώρες, αλλά και πάλι δεν έβρισκα τις απαντήσεις που ήθελα. Οι πάστορες έλεγαν απλώς ότι ο Κύριος θα επέστρεφε πολύ σύντομα και ότι θα έπρεπε να παρακολουθούμε και να αναμένουμε. Είχα, όμως, ένα σωρό ερωτήσεις. Ο Κύριος θα επέστρεφε, μα ποτέ; Και γιατί δεν Τον είχαμε υποδεχτεί ακόμη; Εκείνον τον καιρό, προσευχόμουν συνεχώς στον Κύριο, λέγοντας: «Κύριε! Σε περιμένω όλο αυτό το διάστημα, ελπίζω διακαώς να Σε υποδεχθώ όσο ζω, να ακούσω τη φωνή Σου. Κύριε, πότε έρχεσαι; Σε παρακαλώ, άσε με να ακούσω τη φωνή Σου».

Μια μέρα, τον Μάρτιο του 2013, στην είσοδο του κτηρίου μας, ένας ηλικιωμένος άνδρας που έμοιαζε να είναι άνω των εβδομήντα ήρθε προς το μέρος μου και με ρώτησε αν ήθελα να γίνω συνδρομητής σε μια εφημερίδα με τίτλο «Τσόσουν Ίλμπο». Δεν ήμουν καθόλου δεκτικός, σκεπτόμενος πως τώρα με τα κινητά και τους υπολογιστές, ποιος διαβάζει εφημερίδα; Έτσι, τον απέρριψα με συνοπτικές διαδικασίες. Μα για αρκετές μέρες, όποτε με έβλεπε, μου ζητούσε διαρκώς να γίνω συνδρομητής. Συνέχιζα να τον απορρίπτω. Όμως, προς έκπληξη μου, πέτυχα τον ίδιο άνδρα δίπλα στον ανελκυστήρα, έναν μήνα αργότερα. Ήταν σαν να με περίμενε. Μόλις με είδε, χαμογέλασε, με χαιρέτησε, κι ύστερα μου ζήτησε να γίνω συνδρομητής. Αναρωτιόμουν γιατί προσπαθούσε τόσο καιρό να μου πουλήσει μια εφημερίδα. Από ευγένεια, κατέληξα πράγματι να κάνω συνδρομή, αλλά, για ένα διάστημα, δεν προλάβαινα να τη διαβάσω για διάφορους λόγους. Έπειτα, ένα πρωί στις αρχές Μαΐου, αφού είχε φτάσει η εφημερίδα, την άρπαξα και κοίταξα γρήγορα τους τίτλους όπως έκανα πάντα. Και ήταν ένας που μου τράβηξε ξεκάθαρα την προσοχή. Έλεγε: «Ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει —ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει λόγια στην Εποχή της Βασιλείας». Σοκαρίστηκα —τι έγινε; Ο Κύριος έχει επιστρέψει; Ο Παντοδύναμος Θεός; Η Εποχή της Βασιλείας; Μπορεί όντως να είναι αλήθεια; Τα συναισθήματά μου ήταν ένα κουβάρι εκείνη τη στιγμή —ήμουν τόσο αναστατωμένος. Είχα επιτέλους νέα για την επιστροφή του Κυρίου. Έπειτα, όμως, αναρωτήθηκα αν επρόκειτο για ανυπόστατες ειδήσεις. Κοίταξα στο κάτω μέρος της σελίδας κι είδα έναν αριθμό και μια διεύθυνση για την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, και τα ονόματα κάποιων βιβλίων από την Εκκλησία. Θεώρησα πως ήταν σημαντικό να το διερευνήσω προσεκτικά, επειδή η επιστροφή του Κυρίου ήταν σπουδαία υπόθεση. Πήρα αμέσως το νούμερο που είχα βρει στην εφημερίδα. Το σήκωσε μία αδελφή και όταν άκουσα τη φωνή της, τη ρώτησα με ανυπομονησία: «Έχω μια ερώτηση, αυτό που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα είναι πράγματι αλήθεια; Έχει επιστρέψει ο Κύριος; Αυτά τα λόγια είναι πραγματικά λόγια του Θεού;» Εκείνη είπε: «Είναι αλήθεια».

Οι αδελφές Κάθι και Ζήνα από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού όρισαν μια ώρα να συναθροιστούμε και συναναστραφήκαν μαζί μου πάνω στα τρία στάδια του έργου του Θεού. Η Κάθι είπε: «Από τότε που ο Αδάμ κι η Εύα διαφθάρηκαν από τον Σατανά, ο άνθρωπος ζει στην αμαρτία, υπό τις δυνάμεις του Σατανά, ο οποίος τον περιπαίζει και τον πληγώνει. Ο Θεός έχει κάνει τρία στάδια έργου για να σώσει πλήρως την ανθρωπότητα από την επιρροή του Σατανά, τα οποία είναι η Εποχή του Νόμου, η Εποχή της Χάριτος και η Εποχή της Βασιλείας. Είναι τρία διαφορετικά στάδια έργου, μα όλα έχουν γίνει από τον ίδιο Θεό. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού βασίζεται σε ό,τι απαιτείται για τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, και το καθένα οικοδομείται πάνω στο προηγούμενο, για να εκτελεστεί πιο βαθύ και εξυψωμένο έργο». Μετά, διάβασε ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Το σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη χωρίζεται σε τρία στάδια έργου. Κανένα στάδιο από μόνο του δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο των τριών εποχών, κι αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του συνόλου. Το όνομα Ιεχωβά δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Το γεγονός ότι επιτέλεσε το έργο Του κατά την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός μπορεί να είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο. Ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους για τον άνθρωπο και του μεταβίβασε εντολές, ζητώντας από τον άνθρωπο να χτίσει τον ναό και τα θυσιαστήρια. Το έργο που επιτέλεσε αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου. Αυτό το έργο που επιτέλεσε δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι μόνο ένας Θεός που ζητά από τον άνθρωπο να τηρεί τον νόμο, ούτε ότι είναι ο Θεός στον ναό, ούτε ότι είναι ο Θεός ενώπιον του θυσιαστηρίου. Αυτό θα ήταν αναληθές. Το έργο που επιτελέστηκε υπό τον νόμο μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο μία εποχή. Επομένως, αν ο Θεός επιτελούσε μόνο το έργο της Εποχής του Νόμου, ο άνθρωπος θα περιόριζε τον Θεό στον εξής ορισμό: “Ο Θεός είναι ο Θεός στον ναό και, προκειμένου να υπηρετήσουμε τον Θεό, πρέπει να φορέσουμε άμφια και να εισέλθουμε στον ναό”. Εάν το έργο της Εποχής της Χάριτος δεν είχε επιτελεστεί ποτέ και η Εποχή του Νόμου είχε συνεχιστεί μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε ότι ο Θεός είναι, επίσης, ελεήμων και στοργικός. Εάν δεν είχε επιτελεστεί το έργο της Εποχής του Νόμου και είχε επιτελεστεί μόνο το έργο της Εποχής της Χάριτος, τότε το μόνο που θα γνώριζε ο άνθρωπος θα ήταν ότι ο Θεός μπορεί απλώς να λυτρώσει τον άνθρωπο και να συγχωρήσει τις αμαρτίες του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο ότι Εκείνος είναι άγιος και αθώος, και ότι μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του και να σταυρωθεί για χάρη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο αυτά τα πράγματα και δεν θα κατανοούσε τίποτε άλλο. Έτσι, κάθε εποχή αντιπροσωπεύει ένα μέρος της διάθεσης του Θεού. Όσο για το ποιες πτυχές της διάθεσης του Θεού αντιπροσωπεύονται στην Εποχή του Νόμου, ποιες στην Εποχή της Χάριτος και ποιες στην παρούσα εποχή, μόνο όταν συγχωνευτούν και τα τρία στάδια σε μία ολότητα μπορούν να αποκαλύψουν ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Μόνο όταν ο άνθρωπος καταφέρει να γνωρίσει και τα τρία στάδια μπορεί να την κατανοήσει απόλυτα. Κανένα από τα τρία στάδια δεν μπορεί να παραλειφθεί. Θα δεις ολόκληρη τη διάθεση του Θεού μόνο αφότου καταφέρεις να γνωρίσεις αυτά τα τρία στάδια του έργου. Το γεγονός ότι ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο Του την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο, και το γεγονός ότι ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης δεν σημαίνει ότι ο Θεός θα λυτρώνει για πάντα την ανθρωπότητα. Όλα αυτά είναι συμπεράσματα που συνήγαγε ο άνθρωπος. Εφόσον η Εποχή της Χάριτος έχει τελειώσει, δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός ανήκει μόνο στον σταυρό και ότι ο σταυρός και μόνο αντιπροσωπεύει τη σωτηρία του Θεού. Εάν το έκανες αυτό, θα όριζες τον Θεό. Στο παρόν στάδιο, ο Θεός επιτελεί κυρίως το έργο του λόγου, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός δεν υπήρξε ποτέ ελεήμων στον άνθρωπο και ότι το μόνο που έχει φέρει είναι παίδευση και κρίση. Το έργο κατά τις έσχατες ημέρες αποκαλύπτει το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού και όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος, προκειμένου να αποκαλύψει τον προορισμό και το τέλος της ανθρωπότητας και να φέρει στο τέλος του το συνολικό έργο της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό το στάδιο του έργου κατά τις έσχατες ημέρες ολοκληρώνει τα πάντα. Όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος πρέπει να ξεδιπλωθούν ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να τα εξετάσει εις βάθος και να τα κατανοήσει ξεκάθαρα μες στην καρδιά του. Τότε μόνο μπορεί να ταξινομηθεί η ανθρώπινη φυλή κατά είδος. Μόνο μετά την ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, θα κατορθώσει ο άνθρωπος να κατανοήσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της, διότι η διαχείρισή Του θα έχει φτάσει τότε στο τέλος της» («Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Έπειτα, η Κάθι μοιράστηκε πολύ περισσότερη συναναστροφή μαζί μου και έμαθα πως το 6.000 ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού χωρίζεται σε τρεις εποχές, τρία στάδια —στην Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Στην Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά εξέδωσε τον νόμο κυρίως για να καθοδηγήσει τους ανθρώπους να ζήσουν στη γη και να μάθουν τι είναι αμαρτία. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης. Σταυρώθηκε για την ανθρωπότητα, λυτρώνοντάς μας από την αμαρτία. Εφόσον πιστεύαμε στον Κύριο, ομολογούσαμε τις αμαρτίες μας και μετανοούσαμε, οι αμαρτίες μας θα συγχωρούνταν και δεν θα καταδικαζόμασταν ούτε θα τιμωρούμασταν πλέον για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τον νόμο. Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Παντοδύναμος Θεός εκφράζει αλήθειες, κάνει το έργο της κρίσης, καθαίρει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, σώζει τους ανθρώπους από το κράτος του Σατανά, από την αμαρτία, έτσι ώστε να μπορέσουμε να υποταχθούμε στον Θεό και να Τον λατρεύουμε, να μην ζούμε πλέον στην αμαρτία και να μας οδηγήσει ο Θεός στη βασιλεία των ουρανών. Τα τρία στάδια του έργου συμβαίνουν σε διαφορετικές εποχές, τα ονόματα του Θεού αλλάζουν, εμφανίζεται στην ανθρωπότητα με διαφορετικούς τρόπους, το έργο Του περιλαμβάνει διαφορετικά πράγματα και το επιτελεί σε διαφορετικά μέρη, μα όλα γίνονται από έναν Θεό. Ένας Θεός κάνει διαφορετικό έργο σε διαφορετικές εποχές. Η κατανόηση αυτού μού ήταν άκρως διαφωτιστική.

Έπειτα, η Ζήνα συναναστράφηκε μαζί μου πάνω στο πώς ο Παντοδύναμος Θεός καθαίρει και αλλάζει τον άνθρωπο μέσα από το έργο της κρίσης Του. Μοιράστηκε το εξής χωρίο του λόγου του Θεού: «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών χρησιμοποιεί ένα πλήθος από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του ανθρώπου. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Όλες αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια της οποίας ο άνθρωπος στερείται εντελώς. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι σαν κι αυτές θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί για τον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός» («Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Έπειτα, η Ζήνα μού είπε: «Ο Παντοδύναμος Θεός κρίνει και καθαίρει τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Έχει εκφράσει εκατομμύρια λόγια που αποκαλύπτουν τα μυστήρια της Βίβλου και δίνουν μαρτυρία για το έργο του Θεού, και εκθέτουν τη ρίζα της αμαρτωλότητας του ανθρώπου και την αλήθεια της διαφθοράς μας. Κάποια αφορούν το πώς να απελευθερωθεί κανείς από την αμαρτία ώστε αν επιτύχει αλλαγή διάθεσης, και κάποια άλλα τον καθορισμό των αποτελεσμάτων των ανθρώπων και άλλα παρόμοια. Όλα είναι η αλήθεια κι όλα προέρχονται από τον Θεό. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει εκφράσει όλες τις αλήθειες που πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι προκειμένου να καθαρθούν και να σωθούν πλήρως, επιδεικνύοντας παράλληλα τη δίκαιη διάθεση του Θεού και την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Όποιος διαβάζει τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μπορεί να νιώσει την εξουσία και τη δύναμή τους. Ο Θεός βλέπει τα πάντα και μόνο Εκείνος γνωρίζει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα απ’ έξω κι ανακατωτά. Ο Θεός εκθέτει κάθε σκέψη, άποψη, ιδέα και διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων, διαλύοντας πλήρως την αμαρτωλότητα και την αντίσταση της ανθρωπότητας στον Θεό από τη ρίζα. Μέσω της κρίσης, των αποκαλύψεων και του εξευγενισμού του λόγου του Θεού, κατανοούμε κάπως την αλήθεια για τη σατανική μας διαφθορά. Τότε, βλέπουμε πόσο αλαζόνες και διεστραμμένοι είμαστε, που όλα όσα κάνουμε και λέμε αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Αγωνιζόμαστε για τη φήμη και το κύρος, εμπλεκόμαστε σε ίντριγκες, λέμε ψέματα και εξαπατάμε, εμπλεκόμαστε σε μάχες ζηλοτυπίας και δεν υποτασσόμαστε στον Θεό σε τίποτα. Δεν βιώνουμε ούτε κατά διάνοια μια ανθρώπινη ομοιότητα. Έπειτα κατακλυζόμαστε από ειλικρινή μεταμέλεια και μισούμε τον εαυτό μας, είμαστε σε θέση να μετανοήσουμε, να δεχτούμε την κρίση και την παίδευσή Του και να εκτελέσουμε τον λόγο Του. Απελευθερωνόμαστε σταδιακά από τα δεσμά της αμαρτίας και έχουμε κάποιες αλλαγές στις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Χωρίς τα λόγια του Θεού να μας εκθέτουν και να μας κρίνουν, μα στηριζόμενοι μόνο στην προσευχή και την εξομολόγηση, δεν θα διαλύσουμε ποτέ τη ρίζα της αμαρτίας μας. Μέσω της εμπειρίας, βλέπουμε επίσης πως χωρίς την κρίση και την παίδευση του Θεού, οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας δεν θα μπορούσαν ποτέ να καθαρθούν και να μεταμορφωθούν. Γι’ αυτόν τον λόγο, η αποδοχή του έργου της κρίσης του Θεού τις έσχατες ημέρες είναι το μοναδικό μονοπάτι προς τη βασιλεία». Έπειτα, οι δύο αδελφές μού ανέφεραν την προσωπική τους μαρτυρία για την εμπειρία της κρίσης και της παίδευσης του λόγου του Θεού. Ήταν όλα ιδιαίτερα πρακτικά. Ένιωθα πως το έργο του Παντοδύναμου Θεού ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν πνευματικά, πως το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες μπορεί πραγματικά να αλλάξει και να καθάρει τον άνθρωπο, και μόνο αν αποδεχτούμε την κρίση του Θεού τις έσχατες μέρες, θα εισέλθουμε στη βασιλεία.

Τις επόμενες ημέρες, οι αδελφές μού εξήγησαν γιατί ο θρησκευτικός κόσμος είναι τόσο έρημος τώρα και γιατί τα κηρύγματα των παστόρων στερεύουν. Μοιράστηκαν, επίσης, μαζί μου την αληθινή ιστορία πίσω από τη Βίβλο και τα μυστήρια και το νόημα των ενσαρκώσεων του Θεού. Ένιωσα πως τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού εμπεριείχαν τόσο πολλά και μου άνοιξαν τα μάτια σε πάρα πολλά μυστήρια της αλήθειας. Αφού το διερεύνησα, βεβαιώθηκα ότι τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι η φωνή του Θεού, ότι Αυτός είναι ο Κύριος Ιησούς που επέστρεψε, και αποδέχτηκα με χαρά τη σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες.

Αργότερα, οι αδελφές μού έδωσαν μερικά βιβλία με τα λόγια του Θεού. Όταν γύρισα σπίτι, άνοιξα ένα από αυτά, το «Η Περγαμηνή που Άνοιξε ο Αμνός». Το πρώτο πράγμα που είδα ήταν κάποια λόγια του Θεού στον Πρόλογο: «Παρόλο που πολλοί πιστεύουν στον Θεό, λίγοι είναι αυτοί που κατανοούν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό και τι πρέπει να κάνουν για να συμμορφωθούν με το θέλημα του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή, παρόλο που οι άνθρωποι γνωρίζουν τη λέξη “Θεός”, αλλά και φράσεις όπως “το έργο του Θεού”, δεν γνωρίζουν τον Θεό, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζουν το έργο Του. Δεν αποτελεί έκπληξη, συνεπώς, πως όλοι αυτοί που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι μπερδεμένοι στην πίστη τους γι’ Αυτόν. Οι άνθρωποι δεν παίρνουν την πίστη στον Θεό στα σοβαρά, και αυτό συμβαίνει εξ ολοκλήρου επειδή το να πιστεύεις στον Θεό τούς είναι κάτι υπερβολικά ξένο, υπερβολικά παράξενο. Έτσι, δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού. Με άλλα λόγια, αν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό και δεν γνωρίζουν το έργο Του, τότε, όχι μόνο δεν είναι χρήσιμοι στον Θεό, αλλά κι ακόμη περισσότερο, δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν το θέλημά Του. “Πίστη στον Θεό” σημαίνει να πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός. Αυτή είναι η πιο απλή έννοια όσον αφορά το να πιστεύει κανείς στον Θεό. Ωστόσο, το να πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός δεν είναι το ίδιο με το να πιστεύεις πραγματικά στον Θεό. Είναι περισσότερο κάποιο είδος απλής πίστης με ισχυρές θρησκευτικές αποχρώσεις. Πραγματική πίστη στον Θεό σημαίνει το εξής: Με βάση την πεποίθηση ότι ο Θεός είναι ο κυρίαρχος των πάντων, βιώνει κανείς τα λόγια Του και το έργο Του, καθαρίζει τη δική του διεφθαρμένη διάθεσή, ικανοποιεί το θέλημα του Θεού και μπορεί να γνωρίσει τον Θεό. Μόνο μια τέτοια πορεία μπορεί να αποκληθεί “πίστη στον Θεό”» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται). Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού είναι λεπτομερή και πρακτικά, και δείχνουν το πραγματικό νόημα της πίστης στον Θεό. Συνειδητοποίησα ότι η πίστη απαιτεί να βιώσουμε τα λόγια και το έργο του Θεού, ώστε να αποβάλουμε τη διαφθορά, να κερδίσουμε την αλήθεια και να γνωρίσουμε τον Θεό. Μόνο αυτή είναι αληθινή πίστη. Κάποτε νόμιζα πως πίστη σήμαινε να προσεύχεσαι καθημερινά και να πηγαίνεις συχνά στην εκκλησία. Δυστυχώς, δεν μπορούσα με τίποτα να καταλάβω αν ήμουν στο σωστό μονοπάτι της πίστης ή όχι, οπότε μέχρι τότε παραπατούσα. Διαβάζοντας τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, συνειδητοποίησα πως το μονοπάτι που είχα πάρει στην πίστη μου παλιότερα ήταν εντελώς λάθος. Έπειτα είδα στα περιεχόμενα τον τίτλο «Είσαι κάποιος που έχει έρθει στη ζωή;» Μου τράβηξε την προσοχή και στράφηκα κατευθείαν σ’ αυτόν. Υπήρχαν τα εξής λόγια απ’ τον Θεό: «Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, μα στη συνέχεια ο άνθρωπος διεφθάρη από τον Σατανά, σε σημείο που οι άνθρωποι έγιναν “νεκροί”. Έτσι, αφότου αλλάξεις, δεν θα είσαι πια σαν αυτούς τους “νεκρούς”. Τα λόγια του Θεού είναι εκείνα που αναζωογονούν το πνεύμα των ανθρώπων και τους κάνουν να αναγεννηθούν, και όταν τα πνεύματα των ανθρώπων αναγεννηθούν, τότε θα έχουν ζωντανέψει. Όταν μιλώ για “νεκρούς” αναφέρομαι στα πτώματα που δεν έχουν πνεύμα, σε ανθρώπους που το πνεύμα έχει πεθάνει μέσα τους. Όταν ανάβει η φλόγα της ζωής στα πνεύματα των ανθρώπων, τότε οι άνθρωποι ζωντανεύουν. Οι άγιοι για τους οποίους έγινε αναφορά πριν, είναι άνθρωποι που έχουν ζωντανέψει, άνθρωποι που ήταν υπό την επιρροή του Σατανά, αλλά τον νίκησαν. […] Οι “νεκροί” είναι εκείνοι που αντιστέκονται και επαναστατούν ενάντια στον Θεό· είναι εκείνοι που είναι μουδιασμένοι στο πνεύμα και δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού. Είναι εκείνοι που δεν βάζουν την αλήθεια σε εφαρμογή και δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση στον Θεό, καθώς και εκείνοι που ζουν υπό την κυριαρχία του Σατανά και τους οποίους εκείνος εκμεταλλεύεται. Οι νεκροί αποκαλύπτονται από την αντίστασή τους στην αλήθεια, από την επανάστασή τους απέναντι στον Θεό και όντας ασήμαντοι, άξιοι περιφρόνησης, κακόβουλοι, κτηνώδεις, ανειλικρινείς και ύπουλοι. Ακόμα κι αν τέτοιοι άνθρωποι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, είναι ανίκανοι να βιώσουν τα λόγια του Θεού· αν και είναι ζωντανοί, απλώς περπατούν, είναι πτώματα με πνοή. Οι νεκροί είναι παντελώς ανίκανοι να ικανοποιήσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να είναι πλήρως υπάκουοι σ’ Εκείνον. Μπορούν μόνο να Τον εξαπατούν, να Τον βλασφημούν και να Τον προδίδουν, και όλα όσα προκαλούν με τον τρόπο ζωής τους αποκαλύπτουν τη φύση του Σατανά. Αν οι άνθρωποι θέλουν να γίνουν ζωντανά πλάσματα και να καταθέσουν τη μαρτυρία τους για τον Θεό και να λάβουν την έγκρισή Του, τότε πρέπει να αποδεχτούν τη σωτηρία Του· πρέπει να υποταχθούν πρόθυμα στην κρίση και στην παίδευσή Του και να αποδεχτούν πρόθυμα το κλάδεμα του Θεού και την αντιμετώπιση από Εκείνον. Μόνο τότε θα μπορέσουν να βάλουν σε εφαρμογή όλες τις αλήθειες που απαιτούνται απ’ τον Θεό και μόνο τότε θα κερδίσουν τη σωτηρία του Θεού και θα γίνουν αληθινά ζωντανοί. Οι ζωντανοί έχουν σωθεί απ’ τον Θεό· έχουν κριθεί και έχουν παιδευτεί απ’ τον Θεό, είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν τον εαυτό τους και χαρούμενοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για τον Θεό, πρόθυμα θα αφιέρωναν όλη τους τη ζωή στον Θεό. Μόνο όταν οι ζωντανοί γίνουν μάρτυρες για τον Θεό μπορεί ο Σατανάς να ντροπιαστεί· μόνο οι ζωντανοί μπορούν να διαδώσουν το ευαγγελικό έργο του Θεού, μόνο τους ζωντανούς επιθυμεί η καρδιά του Θεού και μόνο οι ζωντανοί είναι πραγματικοί άνθρωποι» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται). Αφού το διάβασα, γνώριζα μέσα μου πως αυτή ήταν η απάντηση που αναζητούσα όλα αυτά τα χρόνια. Επιτέλους γνώριζα τι σήμαινε να είσαι «νεκρός» ή «ζωντανός». Όταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, εκείνοι μπορούσαν να Τον ακούσουν, να Τον εκδηλώσουν και να Τον δοξάσουν. Ήταν ζωντανοί άνθρωποι με πνεύμα. Έπειτα, ο Σατανάς τούς έβαλε σε πειρασμό να προδώσουν τον Θεό και άρχισαν να ζουν στην αμαρτία, υπό τη δύναμη του Σατανά, κι έτσι η ανθρωπότητα γινόταν όλο και πιο διεφθαρμένη, και κάθε είδους δηλητήριο του Σατανά εισχώρησε μέσα μας. Έχουμε βυθιστεί περισσότερο στην αμαρτία, καθώς απαρνιόμαστε τον Θεό, Τον παρακούμε και Του αντιστεκόμαστε, βιώνοντας σατανικές διαθέσεις. Δεν είμαστε καθόλου όπως μας δημιούργησε ο Θεός στην αρχή. Ο Θεός βλέπει όσους ζουν στην αμαρτία κι υπό τη δύναμη του Σατανά σαν νεκρούς, κι οι νεκροί ανήκουν στον Σατανά και αντιτίθενται στον Θεό. Δεν αξίζουν τη βασιλεία Του. Ζωντανοί είναι όσοι σώθηκαν από τον Θεό. Η διαφθορά τους έχει καθαρθεί μέσω της κρίσης και της παίδευσης του Θεού. Αποβάλλουν την αμαρτία, τις δυνάμεις του Σατανά και παύουν να επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να Του αντιτίθενται. Όπως κι αν μιλά κι εργάζεται ο Θεός, ακούνε και υπακούν. Οι ζωντανοί μπορούν να δώσουν μαρτυρία για τον Θεό και Τον δοξάσουν, και είναι οι μόνοι που μπορούν να κερδίσουν την έγκρισή Του και να εισέλθουν στη βασιλεία Του. Για να γίνουμε ζωντανοί, πρέπει να αποδεχτούμε τις αλήθειες που εκφράζει ο Παντοδύναμος Θεός και να βιώσουμε την κρίση Του, κι έτσι να απελευθερωθούμε τελικά από την αμαρτία, να καθαρθούμε και να ανακτήσουμε τη συνείδηση και τη λογική μας, να υπακούμε στον Δημιουργό και να κάνουμε πράξη τα λόγια του Θεού, να λατρεύουμε τον Θεό και να δίνουμε μαρτυρία γι’ Αυτόν. Έτσι είναι κάποιος που έχει πραγματικά επιστρέψει στη ζωή, που μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία και να κερδίσει την αιώνια ζωή. Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα τι εννοούσε ο Κύριος με το: «Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει· και πας όστις ζη και πιστεύει εις εμέ δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα» (Κατά Ιωάννην 11:25-26). Η καρδιά μου φωτίστηκε όταν τα κατάλαβα όλα αυτά.

Έπειτα, διάβασα ένα άλλο άρθρο με τίτλο: «Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή». Πραγματικά με συγκλόνισε. Ο Θεός λέει: «Ο Χριστός των εσχάτων ημερών φέρνει τη ζωή και φέρνει τη διαρκή και αέναη οδό για την αλήθεια. Αυτή η αλήθεια είναι το μονοπάτι με το οποίο ο άνθρωπος κερδίζει τη ζωή και είναι το μοναδικό μονοπάτι για να γνωρίσει τον Θεό και να λάβει την έγκρισή Του. Εάν δεν αναζητήσεις την οδό της ζωής που προσφέρει ο Χριστός των εσχάτων ημερών, τότε δεν θα κερδίσεις ποτέ την έγκριση του Ιησού και δεν θα έχεις ποτέ τα προσόντα για να διαβείς την πόρτα της βασιλείας των ουρανών, γιατί είσαι μαριονέτα και δεσμώτης της ιστορίας. Εκείνοι που εξουσιάζονται από κανονισμούς, από γράμματα, και είναι εγκλωβισμένοι στην ιστορία, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κερδίσουν τη ζωή ούτε να κερδίσουν την αέναη οδό της ζωής. Κι αυτό γιατί το μόνο που έχουν είναι θολό νερό στο οποίο προσκολλώνται για χιλιάδες χρόνια, κι όχι το νερό της ζωής που αναβλύζει από τον θρόνο. Αυτοί που δεν είναι εφοδιασμένοι με το νερό της ζωής, θα παραμείνουν για πάντα πτώματα, παιχνιδάκια του Σατανά και υιοί της κόλασης. Πώς, λοιπόν, θα μπορέσουν να δουν τον Θεό; Εάν απλώς προσπαθείς να παραμείνεις προσκολλημένος στο παρελθόν, εάν απλώς προσπαθείς να διατηρήσεις τα πράγματα ως έχουν παραμένοντας ακίνητος, και δεν προσπαθείς να αλλάξεις την καθεστηκυία τάξη και να απορρίψεις την ιστορία, μήπως τότε δεν θα είσαι πάντα ενάντια στον Θεό; Τα στάδια του έργου του Θεού είναι τεράστια και πανίσχυρα, σαν φουσκωμένα κύματα και βροντεροί κεραυνοί —κι εσύ, παρ’ όλα αυτά, κάθεσαι περιμένοντας παθητικά την καταστροφή, προσκολλημένος στον παραλογισμό σου, και δεν κάνεις τίποτα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς είναι δυνατόν να θεωρηθείς σαν κάποιος που ακολουθεί τα βήματα του Αμνού; Πώς μπορείς να τεκμηριώσεις ότι ο Θεός στον οποίον είσαι προσκολλημένος είναι ένας Θεός πάντα νέος και ποτέ παλιός; Και πώς μπορούν οι λέξεις από τα κιτρινισμένα σου βιβλία να σε περάσουν σε μια νέα εποχή; Πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στην αναζήτηση των σταδίων του έργου του Θεού; Και πώς μπορούν να σε οδηγήσουν στον ουρανό; Αυτό που κρατάς στα χέρια σου είναι γράμματα που μπορούν να παράσχουν μόνο παροδική παρηγοριά, κι όχι αλήθειες που μπορούν να δώσουν ζωή. Οι γραφές που διάβασες μπορούν μόνο να σου εμπλουτίζουν τη γλώσσα και δεν είναι λόγια φιλοσοφίας που θα σε βοηθήσουν να γνωρίσεις την ανθρώπινη ζωή, πόσο μάλλον τα μονοπάτια που μπορούν να σε οδηγήσουν στην τελείωση. Αυτή η διαφορά, δεν νομίζεις ότι είναι λόγος για περίσκεψη; Μήπως δεν σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τα μυστήρια που εμπεριέχονται; Έχεις την ικανότητα να οδηγήσεις μόνος σου τον εαυτό σου να συναντήσει τον Θεό στον ουρανό; Χωρίς την έλευση του Θεού, μπορείς να πας μόνος σου στον ουρανό και να απολαύσεις την οικογενειακή ευτυχία μαζί με τον Θεό; Εξακολουθείς ακόμα να ονειρεύεσαι; Σου προτείνω, λοιπόν, να πάψεις να ονειρεύεσαι και να δεις ποιος είναι αυτός που εργάζεται τώρα —να κοιτάξεις για να δεις ποιος είναι τώρα αυτός που επιτελεί το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών. Εάν δεν το κάνεις, δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και δεν θα κερδίσεις ποτέ τη ζωή» (Ο Λόγος Ενσαρκώνεται). Αυτά τα λόγια έβγαζαν τόση εξουσία και δύναμη, και θα μπορούσαν να προέλθουν μόνο από τον Θεό. Θυμήθηκα τον Κύριο Ιησού που έλεγε: «Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Κατά Ιωάννην 14:6). Εκτός από τον Θεό, ποιος θα μπορούσε να εξουσιάζει την πύλη της βασιλείας; Εάν επιθυμούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών και να κερδίσουμε αιώνια ζωή, πρέπει να αποδεχτούμε την οδό της αιώνιας ζωής που δίνεται από τον Χριστό των εσχάτων ημερών. Αυτό σημαίνει να αποδεχτούμε τις αλήθειες που εκφράζονται από τον επιστρέψαντα Κύριο Ιησού, και μόνο έτσι θα εκπληρωθούν οι ελπίδες μας να εισέλθουμε στη βασιλεία και να κερδίσουμε αιώνια ζωή. Ένιωσα πολύ τυχερός που κατάφερα να βρω το μονοπάτι προς τη βασιλεία. Ήμουν κατενθουσιασμένος. Διάβαζα τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού σαν πεινασμένος που βρίσκει επιτέλους τροφή και με επηρέασαν βαθιά. Όσο πιο πολύ διάβαζα, τόσο πιο πολύ ήξερα πως ήταν η αλήθεια, πως δεν γίνεται να είχαν προέλθει από κάποιον πάστορα ή θεολόγο. Τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού έθρεψαν τη διψασμένη μου ψυχή, και σκέφτηκα εκείνον τον γέροντα που πουλούσε τις εφημερίδες. Μου ζητούσε συνεχώς να γίνω συνδρομητής, και γι’ αυτό άκουσα τελικά τη φωνή του Θεού. Τότε, συνειδητοποίησα πως οι υπέροχες πράξεις του Θεού το επέτρεψαν αυτό. Είμαι πραγματικά ευγνώμων στον Θεό. Νιώθω απίστευτα ευλογημένος που κατάφερα να ακούσω τη φωνή του Θεού κι να γίνω μάρτυρας της εμφάνισής Του όσο ζω. Αυτό είναι το απέραντο έλεος κι η χάρη του Θεού, κι επιπλέον, η σωτηρία Του για μένα. Δόξα τω Παντοδύναμω Θεώ!