Σήμερα, τα λόγια του Θεού έχουν φτάσει στο απόγειό τους, που σημαίνει ότι το δεύτερο μέρος της εποχής της κρίσεως έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του. Όμως αυτή δεν είναι η υψηλότερη κορυφή. Αυτήν την περίοδο, ο τόνος του Θεού έχει αλλάξει —δεν είναι ούτε περιγελαστικός ούτε κωμικός, και δεν είναι ούτε συμμορφωτικός ούτε επιπληκτικός· ο Θεός έχει ελαφρύνει τον τόνο των λόγων Του. Τώρα ο Θεός αρχίζει να «ανταλλάσσει συναισθήματα» με τον άνθρωπο. Ο Θεός συνεχίζει το έργο της εποχής της κρίσεως και παράλληλα ανοίγει το μονοπάτι για την επόμενη ενότητα του έργου, ώστε όλες οι ενότητες του έργου Του να συνδέονται μεταξύ τους. Από τη μία, μιλάει για την «ισχυρογνωμοσύνη και την κατ’ εξακολούθηση υποτροπή» του ανθρώπου, ενώ από την άλλη, μιλάει για «τη χαρά και τη λύπη του χωρισμού και της επανασύνδεσης με τον άνθρωπο» —όλα αυτά προκαλούν μια αντίδραση μες στις καρδιές των ανθρώπων, συγκινώντας ακόμα και τις πιο μουδιασμένες ανθρώπινες καρδιές. Όταν ο Θεός λέει αυτά τα λόγια, αποσκοπεί κυρίως στο να κάνει όλους τους ανθρώπους να προσπέσουν αθόρυβα ενώπιον του Θεού στο ύστατο τέλος, και μόνο αφότου «εκδηλώσω τις ενέργειές Μου θα Με γνωρίσουν οι πάντες μέσα από την ίδια τους την αποτυχία». Αυτή την περίοδο, η γνώση των ανθρώπων για τον Θεό παραμένει εντελώς επιφανειακή· δεν είναι πραγματική γνώση. Παρόλο που προσπαθούν όσο πιο σκληρά μπορούν, είναι ανίκανοι να επιτύχουν το θέλημα του Θεού. Σήμερα, τα λόγια του Θεού έχουν φτάσει στο ζενίθ τους, όμως οι άνθρωποι παραμένουν ακόμα σε πρώιμο στάδιο, και είναι άρα ανίκανοι να εισέλθουν στις ομιλίες του εδώ και του τώρα —αυτό δείχνει ότι ο Θεός και ο άνθρωπος είναι όσο πιο διαφορετικοί γίνεται. Στη βάση αυτής της σύγκρισης, όταν τα λόγια του Θεού φτάσουν σ’ ένα τέλος, οι άνθρωποι θα μπορούν να επιτύχουν μόνο τα κατώτερα πρότυπα του Θεού. Αυτά είναι τα μέσα με τα οποία εργάζεται ο Θεός σε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν πέρα για πέρα διαφθαρεί από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, και άρα ο Θεός πρέπει να εργαστεί με σκοπό να πετύχει το βέλτιστο αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι των εκκλησιών δίνουν λίγη περισσότερη προσοχή στα λόγια του Θεού, αλλά η πρόθεση του Θεού είναι να μπορέσουν να γνωρίσουν τον Θεό μέσα από τα λόγια Του —δεν υπάρχει κάποια διαφορά; Ωστόσο, όπως έχουν τα πράγματα, ο Θεός δεν νοιάζεται πλέον για την αδυναμία του ανθρώπου και εξακολουθεί να μιλάει, ανεξαρτήτως του αν οι άνθρωποι είναι ικανοί να δεχθούν τα λόγια Του ή όχι. Σύμφωνα με το θέλημά Του, όταν τα λόγια Του λάβουν τέλος, τότε θα έρθει η στιγμή που θα έχει ολοκληρωθεί το έργο Του στη γη. Όμως το έργο αυτήν την περίοδο δεν είναι όπως στο παρελθόν. Όταν λάβουν τέλος οι ομιλίες του Θεού, κανείς δεν θα το ξέρει· όταν λάβει τέλος το έργο του Θεού, κανείς δεν θα το ξέρει· και όταν αλλάξει η μορφή του Θεού, κανείς δεν θα το ξέρει. Τέτοια είναι η σοφία του Θεού. Για να αποφευχθούν τυχόν κατηγορίες που εξαπολύονται από τον Σατανά και οποιαδήποτε αναστάτωση από εχθρικές δυνάμεις, ο Θεός εργάζεται χωρίς να το γνωρίζει κανείς, και αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει καμία αντίδραση από τους ανθρώπους στη γη. Παρόλο που έγινε κάποτε αναφορά στα σημάδια της μεταμόρφωσης του Θεού, κανένας δεν μπορεί να το αντιληφθεί, γιατί ο άνθρωπος το έχει ξεχάσει και δεν του δίνει πλέον σημασία. Εξαιτίας των επιθέσεων τόσο από μέσα όσο κι από έξω —όπως οι καταστροφές του εξωτερικού κόσμου και το κάψιμο και η κάθαρση των λόγων του Θεού— οι άνθρωποι δεν είναι πλέον πρόθυμοι να μοχθήσουν για τον Θεό, επειδή είναι υπερβολικά απασχολημένοι με τις δικές τους υποθέσεις. Όταν όλοι οι άνθρωποι φτάσουν σε σημείο να αρνηθούν τη γνώση και την επιδίωξη του παρελθόντος, όταν όλοι οι άνθρωποι θα έχουν δει ξεκάθαρα τον εαυτό τους, τότε θα αποτύχουν και ο εαυτός τους δεν θα έχει πλέον θέση στην καρδιά τους. Μόνο τότε οι άνθρωποι θα λαχταρούν ειλικρινά τα λόγια του Θεού, μόνο τότε τα λόγια του Θεού θα βρουν πραγματικά μια θέση στην καρδιά τους, και μόνο τότε τα λόγια του Θεού θα γίνουν η πηγή της ύπαρξής τους —εκείνη τη στιγμή, το θέλημα του Θεού θα έχει ικανοποιηθεί. Όμως οι άνθρωποι του σήμερα απέχουν πολύ από το να φτάσουν σ’ αυτό το σημείο. Κάποιοι από αυτούς δεν έχουν μετακινηθεί παρά ένα εκατοστό, και έτσι ο Θεός λέει ότι αυτό είναι «κατ’ εξακολούθηση υποτροπή».

Όλα τα λόγια του Θεού περιέχουν πολλά ερωτήματα. Γιατί ο Θεός εξακολουθεί να θέτει αυτά τα ερωτήματα; «Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να μετανοήσουν και να ξαναγεννηθούν; Γιατί είναι πάντοτε πρόθυμοι να ζουν μέσα στον βάλτο, αντί για ένα μέρος χωρίς λάσπες; […]» Στο παρελθόν, ο Θεός εργαζόταν μέσω της απευθείας υπόδειξης πραγμάτων ή μέσω απευθείας έκθεσης. Όμως, αφότου οι άνθρωποι είχαν υποβληθεί σε τρομερό πόνο, ο Θεός δεν μιλούσε πλέον απευθείας. Μέσα από αυτά τα ερωτήματα, οι άνθρωποι και διακρίνουν τις δικές τους ανεπάρκειες και αντιλαμβάνονται το μονοπάτι άσκησης. Επειδή όλοι οι άνθρωποι αρέσκονται να τρώνε αυτά που είναι άμεσα διαθέσιμα, ο Θεός μιλάει όπως αρμόζει στις απαιτήσεις τους, παρέχοντάς τους θέματα για να αναλογιστούν, ώστε να μπορέσουν να τα αναλογιστούν. Αυτή είναι μία πτυχή της σημασίας των ερωτημάτων του Θεού. Φυσικά, αυτή δεν είναι η σημασία κάποιων εκ των άλλων ερωτημάτων Του, όπως: Μήπως δεν τους φέρθηκα καλά; Μήπως τους υπέδειξα τη λάθος κατεύθυνση; Μήπως τους οδηγώ στην κόλαση; Ερωτήματα σαν αυτά δείχνουν τις αντιλήψεις που κρύβονται στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Παρόλο που τα στόματά τους δεν διατυπώνουν αυτές τις αντιλήψεις, αμφιβολίες κατακλύζουν το μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς τους και πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού τούς απεικονίζουν χωρίς καμία απολύτως αξία. Φυσικά, τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν το γνώθι σαυτόν, αλλά τελικά θα παραδεχτούν την ήττα από τα λόγια του Θεού —αυτό είναι αναπόφευκτο. Σε συνέχεια αυτών των ερωτημάτων, ο Θεός θα πει επίσης: «Σκοπεύω να συντρίψω όλα τα έθνη ολοσχερώς, για να μην αναφερθώ στην οικογένεια του ανθρώπου». Όταν οι άνθρωποι αποδεχτούν το όνομα του Θεού, όλα τα έθνη θα κλονιστούν εξ αυτού, οι άνθρωποι θα αλλάξουν σταδιακά τη νοοτροπία τους και στις οικογένειες οι σχέσεις πατέρα και γιου, μητέρας και κόρης ή μεταξύ των συζύγων θα πάψουν να υπάρχουν. Επιπλέον, οι συγγενείς θα αποξενωθούν ακόμα περισσότερο μεταξύ τους· θα ενταχθούν στη μεγαλύτερη οικογένεια και οι κανονικές συμβάσεις της ζωής σχεδόν όλων των οικογενειών θα διαλυθούν. Εξαιτίας αυτού, η έννοια της «οικογένειας» στις καρδιές των ανθρώπων θα γίνεται ολοένα πιο ασαφής.

Γιατί, στα σημερινά λόγια του Θεού, ένα τόσο μεγάλο μέρος έχει αφιερωθεί στην «ανταλλαγή συναισθημάτων» με τους ανθρώπους; Φυσικά, αυτό γίνεται επίσης προκειμένου να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, από το οποίο φαίνεται ότι η καρδιά του Θεού είναι γεμάτη ανησυχία. Ο Θεός λέει: «Όταν είμαι Εγώ θλιμμένος, ποιος μπορεί να Με παρηγορήσει με την καρδιά του;». Ο Θεός λέει αυτά τα λόγια επειδή η θλίψη έχει κατακλύσει την καρδιά Του. Οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να δώσουν κάθε προσοχή στο θέλημα του Θεού και είναι πάντοτε ακόλαστοι, δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους και κάνουν ό,τι τους αρέσει· είναι πολύ ταπεινοί, πάντοτε συγχωρούν τον εαυτό τους και δεν νοιάζονται για το θέλημα του Θεού. Επειδή, όμως, οι άνθρωποι διαφθείρονται συνεχώς από τον Σατανά μέχρι σήμερα και είναι ανίκανοι να απελευθερωθούν, ο Θεός λέει: «Πώς να γλιτώσουν από τα δόντια του αδηφάγου λύκου; Πώς να απελευθερωθούν από τις απειλές και τους πειρασμούς του;» Οι άνθρωποι ζούνε μέσα στη σάρκα, δηλαδή ζουν μέσα στο στόμα του λιμασμένου λύκου. Εξαιτίας αυτού, και επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αυτεπίγνωση και μονίμως επιδίδονται και ενδίδουν στην ακολασία, ο Θεός δεν μπορεί παρά να ανησυχεί. Όσο περισσότερο τους το θυμίζει αυτό ο Θεός, τόσο καλύτερα νιώθουν στην καρδιά τους και τόσο περισσότερο θέλουν να συνδεθούν με τον Θεό. Μόνο τότε ο άνθρωπος και ο Θεός θα έχουν αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους, χωρίς καμία διάσταση ή απόσταση μεταξύ τους. Σήμερα, όλη η ανθρωπότητα περιμένει την άφιξη της ημέρας του Θεού, και άρα η ανθρωπότητα δεν έχει ποτέ προχωρήσει προς τα εμπρός. Ωστόσο, ο Θεός λέει: «Όταν λάμψει ο Ήλιος της δικαιοσύνης, η Ανατολή θα φωτιστεί και, στη συνέχεια, θα φωτίσει με τη σειρά της ολόκληρο το σύμπαν, φτάνοντας στον καθένα». Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός αλλάξει τη μορφή Του, η Ανατολή θα είναι αυτή που θα φωτιστεί πρώτη και το έθνος της Ανατολής θα είναι το πρώτο που θα παραγκωνιστεί, για να ακολουθήσει η ανανέωση των υπόλοιπων χωρών από τον νότο προς τον βορρά. Αυτή είναι η σειρά και όλα θα γίνουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Μόλις ολοκληρωθεί αυτή η φάση, όλοι οι άνθρωποι θα δουν. Σύμφωνα με αυτήν τη σειρά εργάζεται ο Θεός. Όταν αντικρίσουν αυτήν την ημέρα, οι άνθρωποι θα είναι πανευτυχείς. Γίνεται εμφανές από την επείγουσα πρόθεση του Θεού ότι αυτή η ημέρα δεν απέχει πολύ.

Στα λόγια που ειπώθηκαν εδώ σήμερα, το δεύτερο και το τρίτο μέρος προκαλούν δάκρυα αγωνίας σε όλους εκείνους που αγαπούν τον Θεό. Οι καρδιές τους σκοτεινιάζουν αμέσως και από τότε και στο εξής όλοι οι άνθρωποι κατακλύζονται από απύθμενη θλίψη εξαιτίας της καρδιάς του Θεού. Δεν θα νιώσουν καμία παρηγοριά μέχρι ο Θεός να ολοκληρώσει το έργο Του επί της γης. Αυτή είναι η γενική τάση. «Ο θυμός φουντώνει στην καρδιά Μου, με τη συνοδεία ενός χειμαρρώδους αισθήματος θλίψης. Όταν τα μάτια Μου αντικρίζουν τις πράξεις των ανθρώπων και κάθε λέξη και ενέργειά τους ως σιχαμερές, το μένος Μου αναβλύζει και στην καρδιά Μου υπάρχει μια πιο έντονη αίσθηση των αδικιών που επικρατούν στον κόσμο των ανθρώπων, κάτι που Με κάνει να θλίβομαι ακόμα περισσότερο. Επιθυμώ να δώσω εδώ και τώρα ένα τέλος στη σάρκα των ανθρώπων. Δεν ξέρω γιατί ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να προβεί στην αυτοκάθαρσή του μέσα στη σάρκα, γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπήσει τον εαυτό του μέσα στη σάρκα. Μήπως η “λειτουργία” της σάρκας είναι τόσο υπέροχη;» Σήμερα, στα λόγια Του, ο Θεός έχει δημοσίως αποκαλύψει στον άνθρωπο όλη την ανησυχία που έχει στην καρδιά Του, χωρίς να αποκρύπτει τίποτα. Όταν οι άγγελοι στον τρίτο ουρανό παίζουν μουσική για Εκείνον, ο Θεός εξακολουθεί να λαχταρά τους ανθρώπους στη γη, και γι’ αυτό λέει: «Όταν οι άγγελοι παίζουν μουσική για να Με δοξάσουν, αυτό δεν μπορεί παρά να προκαλέσει τη συμπόνια Μου για τον άνθρωπο. Η καρδιά Μου γεμίζει αμέσως με θλίψη και Μου είναι αδύνατον να απαλλαχτώ από αυτό το οδυνηρό συναίσθημα». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός λέει τα λόγια: «Θα διορθώσω τις αδικίες στον κόσμο των ανθρώπων. Θα φέρω εις πέρας το έργο Μου σε όλον τον κόσμο με τα ίδια Μου τα χέρια, απαγορεύοντας στον Σατανά να βλάψει ξανά τον λαό Μου, απαγορεύοντας στους εχθρούς να κάνουν ξανά ό,τι ευαρεστούνται. Θα γίνω Βασιλιάς επί της γης και θα μεταφέρω εκεί τον θρόνο Μου, κάνοντας όλους τους εχθρούς Μου να πέσουν στο έδαφος και να εξομολογηθούν ενώπιόν Μου τα εγκλήματά τους». Η θλίψη του Θεού αυξάνει το μίσος Του απέναντι στους διαβόλους, κι έτσι αποκαλύπτει στις μάζες εκ των προτέρων πώς θα καταλήξουν οι διάβολοι. Αυτό είναι το έργο του Θεού. Ο Θεός επιθυμούσε ανέκαθεν να επανασυνδεθεί με όλους τους ανθρώπους και να φέρει την παλιά εποχή σ’ ένα τέλος. Όλοι οι άνθρωποι σε όλο το σύμπαν αρχίζουν να μετακινούνται —δηλαδή, όλοι οι άνθρωποι κάτω από το ουράνιο στερέωμα εισέρχονται στην καθοδήγηση του Θεού. Ως αποτέλεσμα, οι σκέψεις τους αρχίζουν να επαναστατούν απέναντι στους αυτοκράτορές τους. Σύντομα, θα ξεσπάσει χάος από τους λαούς του κόσμου και οι επικεφαλής όλων των χωρών θα τραπούν σε φυγή προς κάθε κατεύθυνση, για να συρθούν, εν τέλει, στην γκιλοτίνα από τον ίδιο τον λαό τους. Αυτό θα είναι το ύστατο τέλος των βασιλέων των διαβόλων. Εν τέλει, κανένας τους δεν θα μπορέσει να γλιτώσει και όλοι πρέπει να περάσουν από αυτό. Σήμερα, αυτοί που είναι «έξυπνοι» έχουν αρχίσει να οπισθοχωρούν. Βλέποντας ότι η κατάσταση δεν είναι ελπιδοφόρα, αξιοποιούν αυτήν την ευκαιρία για να υποχωρήσουν και να ξεφύγουν από τις κακουχίες της καταστροφής. Όμως το λέω ευθέως, το έργο που πραγματοποιεί ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες είναι κυρίως η παίδευση του ανθρώπου, οπότε, πώς θα μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι να ξεφύγουν; Σήμερα είναι το πρώτο βήμα. Μία ημέρα, τα πάντα μέσα στο σύμπαν θα πέσουν μέσα στον ορυμαγδό του πολέμου· οι άνθρωποι στη γη δεν θα έχουν ποτέ ξανά επικεφαλής, ολόκληρος ο κόσμος θα είναι σαν ένας σωρός από ψιλή άμμο, χωρίς κυβερνήτες, ενώ οι άνθρωποι θα φροντίζουν μόνο για την ίδια τους τη ζωή, χωρίς να υπολογίζουν κανέναν άλλον, καθώς τα πάντα ελέγχονται από το χέρι του Θεού —γι’ αυτό ο Θεός λέει «όλοι οι άνθρωποι διαλύουν τα διάφορα έθνη σύμφωνα με το θέλημά Μου». Ο ήχοι από τις τρομπέτες των αγγέλων, για τους οποίους μιλάει ο Θεός τώρα, αποτελούν ένα σημάδι —κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον άνθρωπο και, όταν οι τρομπέτες ηχήσουν ξανά, τότε θα έχει φτάσει η έσχατη ημέρα του κόσμου. Εκείνη τη στιγμή, όλη η παίδευση του Θεού θα πέσει επάνω σε ολόκληρη τη γη. Αυτή θα είναι μια άκαρδη κρίση και η επίσημη έναρξη της εποχής της παίδευσης. Ανάμεσα στους Ισραηλίτες, θα ακούγεται συχνά η φωνή του Θεού που θα τους καθοδηγεί στα διαφορετικά περιβάλλονται και θα εμφανίζονται επίσης εμπρός τους οι άγγελοι. Οι Ισραηλίτες θα κατασταθούν ολοκληρωμένοι μέσα σε λίγους μόνο μήνες, και επειδή δεν θα χρειαστεί να περάσουν από το στάδιο της αφαίρεσης του δηλητηρίου του μεγάλου κόκκινου δράκοντα από μέσα τους, θα είναι πιο εύκολο γι’ αυτούς να εισέλθουν στον σωστό δρόμο, υπό διαφόρων ειδών καθοδήγηση. Από τις εξελίξεις στο Ισραήλ μπορεί να διαφανεί η κατάσταση ολόκληρου του σύμπαντος, κι αυτό καταδεικνύει απλώς με πόσο γοργά βήματα προχωράει το έργο του Θεού. «Ήγγικεν η ώρα! Θα θέσω το έργο Μου σε εφαρμογή, θα βασιλέψω ως Βασιλέας μεταξύ των ανθρώπων!» Κατά το παρελθόν, ο Θεός βασίλευε μόνο στον ουρανό. Σήμερα βασιλεύει στη γη· ο Θεός έχει ανακτήσει όλη την εξουσία Του και έτσι έχει προβλεφθεί ότι κανένας άνθρωπος δεν θα ζει πλέον κανονική ανθρώπινη ζωή, επειδή ο Θεός θα αναδιατάξει τον ουρανό και τη γη και κανένας άνθρωπος δεν επιτρέπεται να παρεμβληθεί. Συνεπώς, ο Θεός υπενθυμίζει συχνά στον άνθρωπο ότι «ήγγικεν η ώρα». Όταν όλοι οι Ισραηλίτες θα έχουν επιστρέψει στη χώρα τους —την ημέρα που θα έχει πλήρως ανακτηθεί η χώρα του Ισραήλ— τότε θα έχει ολοκληρωθεί το σπουδαίο έργο του Θεού. Χωρίς να το συνειδητοποιεί κανένας, οι άνθρωποι σε όλο το σύμπαν θα επαναστατήσουν και τα έθνη ανά το σύμπαν θα πέφτουν όπως τα άστρα του ουρανού· θα καταρρεύσουν εν ριπή οφθαλμού. Αφότου τα αντιμετωπίσει αυτά, ο Θεός θα οικοδομήσει την πολυαγαπημένη βασιλεία της καρδιάς Του.