Η κατάσταση των ανθρώπων είναι η εξής: όσο λιγότερα λόγια του Θεού καταλαβαίνουν, τόσο πιο επιφυλακτικοί γίνονται προς τα υφιστάμενα μέσα εργασίας του Θεού. Αυτό, όμως, δεν έχει καμία επίπτωση στο έργο του Θεού· όταν τα λόγια Του φτάσουν σε ένα ορισμένο σημείο, οι καρδιές των ανθρώπων θα πειστούν με φυσικό τρόπο. Στη ζωή τους, όλοι παθαίνουν εμμονή με τα λόγια του Θεού, και αρχίζουν, επίσης, να λαχταρούν τα λόγια Του και, λόγω της συνεχούς έκθεσης του Θεού, αρχίζουν να σιχαίνονται τον εαυτό τους. Κι όμως, ο Θεός έχει εκφέρει και πολλά λόγια του τύπου: «Όταν ο άνθρωπος αντιληφθεί πλήρως όλα τα λόγια Μου, το ανάστημά του θα είναι αντίστοιχο των επιθυμιών Μου, και οι εκκλήσεις του θα αποδίδουν καρπούς, και δεν θα είναι μάταιες ή άκαρπες· ευλογώ τις εκκλήσεις των ανθρώπων που είναι ειλικρινείς κι όχι προσποιητές». Στην ουσία, οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αντιληφθούν πλήρως τα λόγια του Θεού, μπορούν μόνο να αντιληφθούν την επιφάνεια. Ο Θεός χρησιμοποιεί αυτά τα λόγια απλώς για να τους δώσει έναν στόχο να επιδιώξουν, να τους κάνει να νιώσουν ότι ο Θεός δεν κάνει τίποτα αψήφιστα, αλλά παίρνει το έργο Του πολύ σοβαρά· μόνον τότε θα έχουν την πίστη να επιδιώξουν κάτι. Και επειδή όλοι οι άνθρωποι ικετεύουν μόνο για λογαριασμό τους, όχι για το θέλημα του Θεού, αλλά ο Θεός δεν αλλάζει στάση, τα λόγια Του απευθύνονται πάντοτε στη φύση του ανθρώπου. Παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι ικετεύουν σήμερα, δεν είναι ειλικρινείς —απλώς προσποιούνται. Η κατάσταση όλων των ανθρώπων είναι τέτοια που «θεωρούν το στόμα Μου κέρας της Αμάλθειας. Όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν να αποκτήσουν κάτι από το στόμα Μου. Είτε πρόκειται για κρατικά μυστικά ή για τα μυστήρια των ουρανών, είτε έχει να κάνει με τη δυναμική του πνευματικού κόσμου ή με τον προορισμό της ανθρωπότητας». Λόγω της περιέργειάς τους, οι άνθρωποι είναι όλοι πρόθυμοι να αναζητήσουν αυτά τα πράγματα, και δεν επιθυμούν να κερδίσουν οτιδήποτε από τη ζωή που παρέχουν τα λόγια του Θεού. Γι’ αυτό ο Θεός λέει: «Ο άνθρωπος έχει πολλές ελλείψεις μέσα του: Δεν χρειάζεται απλώς και μόνο “συμπληρώματα διατροφής”, αλλά πολύ περισσότερο χρειάζεται “ψυχολογική υποστήριξη” και “πνευματική τροφή”». Οι αντιλήψεις εντός των ανθρώπων είναι αυτές που έχουν οδηγήσει στη σημερινή αρνητικότητα, και επειδή τα φυσικά τους μάτια είναι υπερβολικά «φεουδαρχικά», δεν υπάρχει κανένα σθένος σε όσα λένε και κάνουν, και είναι επιπόλαιοι και τσαπατσούληδες στα πάντα. Αυτές δεν είναι οι συνθήκες των ανθρώπων; Δεν θα έπρεπε οι άνθρωποι να βιαστούν και να το διορθώσουν αυτό, αντί να συνεχίζουν έτσι ακριβώς όπως είναι; Τι όφελος έχει για τον άνθρωπο να γνωρίζει το μέλλον; Γιατί οι άνθρωποι αντιδρούν, αφότου διαβάσουν κάποια από τα λόγια του Θεού, ενώ τα υπόλοιπα λόγια Του δεν έχουν καμία επίδραση; Όταν ο Θεός λέει, για παράδειγμα: «Παρέχω μια θεραπεία για την αρρώστια του ανθρώπου, έτσι ώστε να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα, έτσι ώστε όλοι να αναρρώσουν πλήρως και έτσι ώστε, χάρη στη θεραπεία Μου, να επιστρέψουν στην κανονικότητα», πώς γίνεται αυτά τα λόγια να μην έχουν καμία επίδραση στους ανθρώπους; Δεν οφείλει να πετύχει ο άνθρωπος όλα όσα κάνει ο Θεός; Ο Θεός έχει ένα έργο να επιτελέσει —οι άνθρωποι γιατί δεν έχουν ένα μονοπάτι στο οποίο μπορούν να βαδίσουν; Δεν αντίκεινται έτσι στον Θεό; Στην ουσία, υπάρχει πολύ έργο, το οποίο οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι —για παράδειγμα, πόσα γνωρίζουν για τον «μεγάλο κόκκινο δράκοντα» μέσα από τα λόγια «Μισείτε πραγματικά τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα»; Το ότι ο Θεός λέει «Γιατί σας έχω ρωτήσει τόσες φορές;» δείχνει ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούν τη φύση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και ότι εξακολουθούν να μην μπορούν να εμβαθύνουν. Αυτό δεν είναι το ίδιο το έργο που οφείλει να κάνει ο άνθρωπος; Πώς μπορεί να λέγεται ότι ο άνθρωπος δεν έχει έργο; Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, ποιο θα ήταν το νόημα της ενσάρκωσης του Θεού; Μήπως ο Θεός ενεργεί τσαπατσούλικα και επιπόλαια, απλώς και μόνο για να λέει ότι κάτι κάνει; Μπορεί να ηττηθεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο;

Ο Θεός λέει: «Έχω ήδη αρχίσει, και θα εκκινήσω το πρώτο στάδιο του έργου Μου για την παίδευση από τον τόπο κατοικίας του μεγάλου κόκκινου δράκοντα». Αυτά τα λόγια απευθύνονται στο έργο στη θεϊκή φύση· οι σημερινοί άνθρωποι έχουν ήδη εισέλθει εκ των προτέρων στην παίδευση, οπότε ο Θεός λέει ότι αυτό είναι το πρώτο στάδιο του έργου Του. Δεν κάνει τους ανθρώπους να υπομείνουν την παίδευση των συμφορών, αλλά την παίδευση των λόγων. Επειδή, όταν αλλάζει ο τόνος των λόγων του Θεού, οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν καθόλου, και κατόπιν αυτού, εισέρχονται όλοι στην παίδευση. Έχοντας υποβληθεί στην παίδευση, «θα εκτελείτε επισήμως το καθήκον σας και θα Με δοξάζετε επισήμως σε όλους τους τόπους, εις τον αιώνα τον άπαντα!» Αυτά είναι στάδια στο έργο του Θεού —αποτελούν το σχέδιό Του. Επιπλέον, αυτοί που ανήκουν στον λαό του Θεού θα αντικρίσουν ιδίοις όμμασι τις μεθόδους με τις οποίες γίνεται η παίδευση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, οπότε η καταστροφή ξεκινά επισήμως έξω απ’ αυτούς, στον κόσμο γύρω τους. Αυτό είναι ένα από τα μέσα με τα οποία ο Θεός σώζει τους ανθρώπους. Εσωτερικά παιδεύονται και εξωτερικά επέρχεται καταστροφή —δηλαδή τα λόγια του Θεού εκπληρώνονται. Συνεπώς, οι άνθρωποι θα προτιμούσαν να υποβληθούν σε παίδευση, παρά να υποστούν καταστροφή, και εξαιτίας αυτού παραμένουν. Από τη μια, αυτό είναι το σημείο στο οποίο έχει φτάσει το έργο του Θεού· από την άλλη, αυτό γίνεται για να μπορέσουν όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν τη διάθεση του Θεού. Γι’ αυτό, ο Θεός λέει: «Η ώρα που θα μπορεί να Με απολαμβάνει ο λαός Μου θα έρθει όταν θα έχει παιδευθεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Το σχέδιό Μου είναι να κάνω τον λαό του μεγάλου κόκκινου δράκοντα να εξεγερθεί και να επαναστατήσει εναντίον του, και αυτή είναι η μέθοδος με την οποία οδηγώ τον λαό Μου στην τελείωση, ενώ αποτελεί μια περίφημη ευκαιρία για όλον τον λαό Μου να εξελιχθεί στη ζωή». Γιατί, ενώ ο Θεός λέει αυτά τα λόγια, αυτά δεν προσελκύουν την προσοχή των ανθρώπων;

Μεγάλο χάος επικρατεί στις χώρες, επειδή η ράβδος του Θεού έχει ξεκινήσει να διαδραματίζει τον ρόλο της επί γης. Το έργο του Θεού μπορεί να φανεί από την κατάσταση της γης. Όταν ο Θεός λέει: «Τα νερά θα βουίξουν, τα βουνά θα γκρεμιστούν, οι μεγάλοι ποταμοί θα διασκορπιστούν», αυτό συνιστά το αρχικό έργο της ράβδου επί γης, με το εξής αποτέλεσμα: «Όλα τα νοικοκυριά επάνω στη γη θα διαλυθούν και όλα τα έθνη επί γης θα κατακερματιστούν· θα αποτελούν παρελθόν οι ημέρες της επανένωσης μεταξύ συζύγων, οι μητέρες δεν θα ξανασμίξουν ποτέ με τους γιους τους ούτε οι πατεράδες θα βρεθούν ξανά με τις κόρες τους. Όλα όσα υπήρχαν επάνω στη γη θα συντριβούν από Μένα». Αυτή θα είναι η γενική κατάσταση των οικογενειών επάνω στη γη. Φυσικά, αυτή δεν θα ήταν δυνατόν να είναι η κατάσταση όλων των οικογενειών, αλλά των περισσοτέρων. Από την άλλη, αναφέρεται στις συνθήκες που θα βιώσουν οι άνθρωποι αυτού του ρεύματος στο μέλλον. Προβλέπει ότι, μόλις υποβληθούν στην παίδευση των λόγων και οι άπιστοι υποστούν καταστροφή, δεν θα υπάρχουν πλέον οικογενειακές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους στη γη· θα γίνουν όλοι ο λαός του Σινείμ και θα είναι όλοι πιστοί στη βασιλεία του Θεού. Συνεπώς, θα αποτελούν παρελθόν οι ημέρες της επανένωσης μεταξύ συζύγων, οι μητέρες δεν θα ξανασμίξουν ποτέ με τους γιους τους ούτε οι πατεράδες θα βρεθούν ξανά με τις κόρες τους. Έτσι, οι οικογένειες των ανθρώπων στη γη θα διαλυθούν, θα κομματιαστούν και αυτό θα είναι το τελικό έργο που θα κάνει ο Θεός στον άνθρωπο. Και επειδή ο Θεός θα διαδώσει αυτό το έργο σε ολόκληρο το σύμπαν, δράττεται της ευκαιρίας να αποσαφηνίσει τη λέξη «συναισθήματα» για τους ανθρώπους, ώστε να τους δώσει τη δυνατότητα να αντιληφθούν ότι το θέλημα του Θεού είναι να διαλύσει τις οικογένειες όλων των ανθρώπων, καθώς και να δείξει ότι ο Θεός χρησιμοποιεί την παίδευση για να επιλύσει όλες τις «οικογενειακές διαμάχες» που υπήρχαν στην ανθρωπότητα. Αν δεν το έκανε, δεν θα υπήρχε κανένας τρόπος να περατώσει το τελικό μέρος του έργου του Θεού στη γη. Το τελικό μέρος των λόγων του Θεού απογυμνώνει τη μεγαλύτερη αδυναμία των ανθρώπων —όλοι ζούνε σε συναισθηματική κατάσταση— οπότε ο Θεός δεν αποφεύγει κανέναν τους, και εκθέτει τα μυστικά που έχουν κρυμμένα στην καρδιά τους όλοι οι άνθρωποι. Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να αποχωριστούν τα συναισθήματά τους; Μήπως αυτό ξεπερνάει τα πρότυπα της συνείδησης; Μπορεί η συνείδηση να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού; Μπορούν τα συναισθήματα να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ανταπεξέλθουν στις αντιξοότητες; Στα μάτια του Θεού, τα συναισθήματα είναι εχθρός Του —δεν έχει εκφραστεί αυτό με σαφήνεια μέσα από τα λόγια του Θεού;