Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ Θεού και ανθρώπου είναι ότι ο λόγος του Θεού πάντοτε φτάνει απευθείας στον πυρήνα του ζητήματος και δεν αποκρύπτει τίποτα. Συνεπώς, αυτή η πτυχή της διάθεσης του Θεού φαίνεται στη σημερινή πρώτη πρόταση. Εκθέτει ταυτόχρονα το πραγματικό πρόσωπο του ανθρώπου και αποκαλύπτει ανοιχτά τη διάθεση του Θεού. Αυτή είναι η πηγή αρκετών πτυχών της ικανότητας του λόγου του Θεού που επιτυγχάνει αποτελέσματα. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν το κατανοούν αυτό· καταφέρνουν πάντοτε μόνο να γνωρίζουν τον εαυτό τους μέσα από τον λόγο του Θεού, χωρίς να έχουν «αναλύσει» τον Θεό. Είναι σαν να τρέμουν μήπως Τον υβρίσουν, ή μην τους σκοτώσει Αυτός για τη «σχολαστικότητά» τους. Στην πραγματικότητα, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι τρώνε και πίνουν από τον λόγο του Θεού, το κάνουν από αρνητική, όχι θετική οπτική. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι άνθρωποι τώρα έχουν αρχίσει να «εστιάζουν στην ταπεινοφροσύνη και στην υποταγή» υπό την καθοδήγηση του λόγου Του. Έτσι, είναι προφανές ότι οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να πηγαίνουν στο άλλο άκρο —από εκεί που δεν έδιναν καμία προσοχή στον λόγο Του, τώρα δίνουν υπερβολική προσοχή σ’ αυτόν. Εντούτοις, ούτε ένας δεν έχει εισέλθει από θετική οπτική, ούτε κάποιος έχει κατανοήσει ποτέ αληθινά τι θέλει να πετύχει ο Θεός με το να κάνει τον άνθρωπο να δώσει προσοχή στον λόγο Του. Είναι γνωστό από ό,τι λέει ο Θεός ότι Εκείνος δεν χρειάζεται να βιώσει προσωπικά τη ζωή της εκκλησίας για να μπορέσει να κατανοήσει, με ακρίβεια και αλάνθαστα, την πραγματική κατάσταση όλων των ανθρώπων σ’ αυτήν. Επειδή έχουν καταφέρει να εισέλθουν μόλις σε μία νέα μέθοδο, οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμα αποτινάξει πλήρως τα αρνητικά στοιχεία. Η δυσωδία των πτωμάτων εξακολουθεί να πλανάται σε όλη την εκκλησία. Λες κι οι άνθρωποι έχουν μόλις πάρει κάποιο φάρμακο κι είναι ακόμα ζαλισμένοι, δεν έχουν ακόμη ανακτήσει πλήρως τις αισθήσεις τους. Λες και απειλούνται ακόμη από τον θάνατο, οπότε όντας ακόμα εν μέσω του τρόμου δεν μπορούν να υπερβούν τον εαυτό τους. «Όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα που στερούνται αυτογνωσίας»: Ο τρόπος που εκφέρεται η δήλωση αυτή εξακολουθεί να βασίζεται στην οικοδόμηση της εκκλησίας. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι στην εκκλησία δίνουν προσοχή στον λόγο του Θεού, η φύση τους παραμένει βαθιά ριζωμένη, αναπόδραστη. Γι’ αυτό ο Θεός μίλησε όπως μίλησε στο προηγούμενο στάδιο για να κρίνει τους ανθρώπους, ώστε να αποδεχθούν ίσως την πάταξη του λόγου Του εν μέσω της υπερηφάνειάς τους. Παρόλο που οι άνθρωποι υποβλήθηκαν σε εξευγενισμό πέντε μηνών στο πηγάδι της αβύσσου, η πραγματική τους κατάσταση εξακολουθεί να είναι ότι δεν γνωρίζουν τον Θεό. Εξακολουθούν να είναι άσωτοι· απλώς έχουν αυξήσει κάπως την επιφυλακτικότητά τους προς τον Θεό. Αυτό το βήμα είναι το πρώτο σωστό βήμα που κάνουν οι άνθρωποι στο μονοπάτι της γνώσης του λόγου του Θεού· συνεπώς, όταν συνδεθεί κανείς με την ουσία του λόγου του Θεού, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ότι το προηγούμενο μέρος του έργου άνοιξε τον δρόμο για το σήμερα, και ότι μόνο τώρα ομαλοποιούνται τα πάντα. Η μοιραία αδυναμία των ανθρώπων είναι η τάση τους να διαχωρίζουν το Πνεύμα του Θεού από τον σαρκικό εαυτό Του, προκειμένου να κερδίσουν προσωπική ελευθερία και να αποφύγουν τον συνεχή περιορισμό. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός περιγράφει τους ανθρώπους ως πουλάκια που «φτερουγίζουν χαρούμενα». Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση όλης της ανθρωπότητας. Έτσι καθίσταται ευκολότατη η πτώση όλων των ανθρώπων, και είναι το μέρος όπου είναι πιθανότερο να χάσουν τον δρόμο τους. Είναι φανερό, ως εκ τούτου, ότι το έργο του Σατανά μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’ αυτό το έργο. Όσο περισσότερο έργο εκτελεί ο Σατανάς μέσα στους ανθρώπους, τόσο πιο αυστηρές είναι οι απαιτήσεις του Θεού απ’ αυτούς. Απαιτεί από τους ανθρώπους να αφιερώσουν την προσοχή τους στον λόγο Του, ενώ ο Σατανάς εργάζεται σκληρά για να τη διασπάσει. Ο Θεός, όμως, ανέκαθεν υπενθύμιζε στους ανθρώπους να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στον λόγο Του· αυτή αποτελεί την κλιμάκωση του πολέμου που μαίνεται στο πνευματικό βασίλειο. Μπορεί να ειπωθεί ως εξής: Αυτό που θέλει ο Θεός να κάνει εντός του ανθρώπου είναι ακριβώς αυτό που θέλει να καταστρέψει ο Σατανάς, και αυτό που θέλει να καταστρέψει ο Σατανάς εκφράζεται μέσω του ανθρώπου, χωρίς να αποκρύπτεται τίποτα. Υπάρχουν σαφή παραδείγματα του τι κάνει ο Θεός μέσα στους ανθρώπους: Οι καταστάσεις τους βελτιώνονται όλο και περισσότερο. Υπάρχουν, επιπλέον, σαφείς αναπαραστάσεις της καταστροφής των ανθρώπων από τον Σατανά: Διαφθείρονται όλο και περισσότερο, και η κατάστασή τους επιδεινώνεται συνεχώς. Μόλις οι συνθήκες τους έρθουν σε αρκετά δεινή θέση, κινδυνεύουν να αιχμαλωτιστούν από τον Σατανά. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση της εκκλησίας, όπως παρουσιάζεται στον λόγο του Θεού, και αυτή είναι και η πραγματική κατάσταση του πνευματικού βασιλείου. Είναι μια αντανάκλαση της δυναμικής του πνευματικού βασιλείου. Εάν οι άνθρωποι δεν έχουν εμπιστοσύνη στη συνεργασία τους με τον Θεό, τότε διατρέχουν τον κίνδυνο να τους αιχμαλωτίσει ο Σατανάς. Αυτό είναι γεγονός. Εάν οι άνθρωποι είναι πραγματικά σε θέση να προσφέρουν πλήρως την καρδιά τους για να την κατέχει ο Θεός, τότε ισχύει ακριβώς αυτό που έχει πει ο Θεός: «Αυτοί, όταν βρίσκονται ενώπιόν Μου, φαίνεται πως βρίσκονται στην αγκαλιά Μου, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά της». Αυτό δείχνει ότι οι απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα δεν είναι υψηλές· απλώς θέλει να ανυψωθούν και να συνεργαστούν μαζί Του. Δεν είναι αυτό κάτι εύκολο και ευτυχές; Αυτό είναι το μόνο που έχει μπερδέψει κάθε ήρωα και σπουδαίο άνθρωπο; Θαρρείς και οι στρατηγοί είχαν ξεριζωθεί από κάποιο πεδίο μάχης και υποχρεώθηκαν, αντ’ αυτού, να αρχίσουν το πλέξιμο —αυτοί οι «ήρωες» έχουν ακινητοποιηθεί από τις κακουχίες και δεν ξέρουν τι να κάνουν.

Όποια πτυχή των απαιτήσεων του Θεού από την ανθρωπότητα είναι σπουδαιότερη, σ’ αυτήν την πτυχή οι επιθέσεις του Σατανά εναντίον της ανθρωπότητας θα είναι σφοδρότατες, και συνεπώς, οι καταστάσεις όλων των ανθρώπων αποκαλύπτονται ανάλογα. «Ποιοι από εσάς που στέκεστε ενώπιόν Μου θα ήσασταν αγνοί σαν το απάτητο χιόνι και άσπιλοι σαν τον νεφρίτη;» Όλοι οι άνθρωποι εξακολουθούν να καλοπιάνουν τον Θεό και να Του αποκρύπτουν πράγματα· εξακολουθούν να εκτελούν τις ιδιαίτερες σκευωρίες τους. Δεν έχουν τοποθετήσει την καρδιά τους πλήρως στα χέρια του Θεού για να Τον ικανοποιήσουν, κι όμως θέλουν να κερδίσουν τις ανταμοιβές Του δείχνοντας ενθουσιασμό. Όταν οι άνθρωποι τρώνε ένα νόστιμο γεύμα, βάζουν τον Θεό κατά μέρος, αφήνοντάς Τον να στέκεται εκεί, περιμένοντας να Τον «χειριστούν»· όταν οι άνθρωποι έχουν όμορφα ρούχα, στέκονται εκεί μπροστά στον καθρέφτη, απολαμβάνοντας την ομορφιά τους, και βαθιά μέσα στην καρδιά τους δεν ικανοποιούν τον Θεό. Όταν έχουν αίγλη, όταν έχουν πολυτελείς απολαύσεις, επαναπαύονται στο κύρος τους και αρχίζουν να το απολαμβάνουν, εντούτοις δεν ταπεινώνονται ως αποτέλεσμα της ανύψωσης από τον Θεό. Αντίθετα, στέκονται στη υψηλή τους θέση, εκφέροντας πομπώδη λόγια και δεν δίνουν καμία προσοχή στην παρουσία του Θεού, ούτε αναζητούν να γνωρίσουν το πόσο πολύτιμος είναι. Όταν οι άνθρωποι έχουν ένα είδωλο στην καρδιά τους ή όταν την καρδιά τους την έχει κατακτήσει κάποιος άλλος, αυτό σημαίνει ότι έχουν ήδη αρνηθεί την παρουσία του Θεού, λες και αυτός δεν είναι παρά ένας παρείσακτος στην καρδιά τους. Τρέμουν μήπως ο Θεός κλέψει την αγάπη των άλλων για τους ίδιους και μήπως νιώσουν τότε μοναξιά. Η αρχική πρόθεση του Θεού είναι να μην υπάρχει τίποτα στη γη που να κάνει τους ανθρώπους να Τον αγνοούν, και παρόλο που μπορεί να υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, τίποτα δεν μπορεί να απομακρύνει τον Θεό απ’ αυτήν την «αγάπη». Όλα τα γήινα πράγματα είναι κενά —ακόμα και τα συναισθήματα ανάμεσα στους ανθρώπους που δεν μπορεί να τα δει ή να τα αγγίξει κανείς. Χωρίς την ύπαρξη του Θεού, όλα τα πλάσματα θα επέστρεφαν στο μηδέν. Στη γη, όλοι οι άνθρωποι έχουν πράγματα που αγαπούν, αλλά ποτέ κανείς δεν εξέλαβε τον λόγο του Θεού ως το πράγμα που αγαπά. Αυτό καθορίζει μέχρι ποιον βαθμό οι άνθρωποι κατανοούν τον λόγο Του. Παρόλο που ο λόγος Του είναι σκληρός, κανείς δεν πληγώνεται από αυτόν, διότι οι άνθρωποι δεν τον προσέχουν στ’ αλήθεια· αντ’ αυτού, τον παρατηρούν όπως θα παρατηρούσαν ένα λουλούδι. Δεν αντιμετωπίζουν τον λόγο Του σαν καρπό, τον οποίο θα δοκίμαζαν οι ίδιοι, γι’ αυτό δεν γνωρίζουν την ουσία του λόγου του Θεού. «Εάν τα ανθρώπινα όντα ήταν πραγματικά σε θέση να δουν πόσο κοφτερή είναι η ρομφαία Μου, θα έφευγαν τρέχοντας σαν τα ποντίκια για την τρύπα τους». Κάποιος που είναι στην κατάσταση ενός κανονικού ανθρώπου, αφού διαβάσει τον λόγο του Θεού, θα έμενε άναυδος, ντροπιασμένος, και ανίκανος να αντικρίσει τους άλλους. Εντούτοις, τη σήμερον ημέρα, οι άνθρωποι κάνουν ακριβώς το αντίθετο —χρησιμοποιούν τον λόγο του Θεού ως όπλο για να χτυπούν τους άλλους. Στ’ αλήθεια δεν αισχύνονται καθόλου!

Έχουμε περιέλθει σε αυτήν την κατάσταση με τις ομιλίες του Θεού: «Μέσα στη βασιλεία, όχι μόνο εκφέρονται ομιλίες από το στόμα Μου, αλλά τα πόδια Μου βαδίζουν τελετουργικά παντού σε όλους τους τόπους». Στον πόλεμο μεταξύ Θεού και Σατανά, ο Θεός κερδίζει σε κάθε βήμα. Επεκτείνει το έργο Του σε μεγάλη κλίμακα σε ολόκληρο το σύμπαν, και θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα ίχνη Του και τα σημάδια της νίκης Του βρίσκονται παντού. Ο Σατανάς, ελπίζει με τις σκευωρίες του, να καταστρέψει την διαχείριση του Θεού διασπώντας τις χώρες, αλλά ο Θεός έχει εκμεταλλευτεί αυτήν τη διάσπαση για να αναδιοργανώσει ολόκληρο το σύμπαν —όχι, όμως, να το αφανίσει. Ο Θεός κάνει κάτι καινούργιο κάθε μέρα, αλλά οι άνθρωποι δεν το έχουν προσέξει. Δεν δίνουν προσοχή στη δυναμική του πνευματικού βασιλείου, κι έτσι δεν είναι σε θέση να δουν το νέο έργο του Θεού. «Μέσα στο σύμπαν, τα πάντα λάμπουν σαν καινούρια μες στην ακτινοβολία της δόξας Μου, παρουσιάζοντας μια συγκινητική πτυχή που μαγεύει τις αισθήσεις και ανυψώνει το πνεύμα των ανθρώπων, σαν να υπάρχουν τώρα σε έναν ουρανό πέρα από τους ουρανούς, και τα συλλαμβάνει η ανθρώπινη φαντασία, ανενόχλητα από τον Σατανά και απαλλαγμένα από τις επιθέσεις εξωτερικών εχθρών». Αυτό προλέγει τη χαρούμενη σκηνή της βασιλείας του Χριστού επί της γης, και εισάγει επίσης την κατάσταση του τρίτου ουρανού στην ανθρωπότητα: Μόνο εκείνα τα άγια πράγματα που ανήκουν στον Θεό υπάρχουν εκεί, χωρίς καμία επίθεση των δυνάμεων του Σατανά. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να επιτρέπεται στους ανθρώπους να δουν τις συνθήκες του έργου του ίδιου του Θεού επί της γης: Ο ουρανός είναι ένας καινούριος ουρανός, και, μετά απ’ αυτόν, η γη επίσης ανανεώνεται. Επειδή έτσι είναι η ζωή υπό την ίδια την καθοδήγηση του Θεού, όλοι οι άνθρωποι χαίρονται απίστευτα. Κατά την αντίληψή τους, ο Σατανάς είναι «φυλακισμένος» της ανθρωπότητας, και η ανθρωπότητα δεν είναι καθόλου δειλή ή φοβισμένη ως αποτέλεσμα της ύπαρξής του. Εξαιτίας της άμεσης διδασκαλίας και καθοδήγησης από τη θεϊκή φύση, όλες οι μηχανορραφίες του Σατανά έχουν ναυαγήσει, κι αυτό μάλιστα αρκεί για να αποδείξει ότι ο Σατανάς δεν υπάρχει πια, έχει εξαλειφθεί από το έργο του Θεού. Γι’ αυτό λέγεται ότι «υπάρχει σε έναν ουρανό πέρα από τους ουρανούς». Όταν είπε ο Θεός: «Δεν έχει προκύψει ποτέ καμία αναστάτωση, ούτε έχει διαχωριστεί ποτέ το σύμπαν», αναφερόταν στην κατάσταση του πνευματικού βασιλείου. Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι ο Θεός διακηρύσσει τη νίκη έναντι του Σατανά, και είναι το σημείο της τελικής νίκης του Θεού. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει τη γνώμη του Θεού ούτε μπορεί κανείς να την ξέρει. Παρόλο που οι άνθρωποι έχουν διαβάσει τον λόγο του Θεού και τον έχουν εξετάσει με σοβαρότητα, εξακολουθούν να μην είναι σε θέση να εκφράσουν την ουσία του. Για παράδειγμα, ο Θεός είπε: «Εκτελώ γιγάντια άλματα πάνω από τα αστέρια, και όταν ο ήλιος σκορπά τις ακτίνες του, Εγώ μειώνω τη θερμότητά τους στέλνοντας τεράστιες νιφάδες χιονιού, μεγάλες σαν τα πούπουλα της χήνας, που πέφτουν προς το έδαφος από τα χέρια Μου. Όταν αλλάζω γνώμη, ωστόσο, όλο εκείνο το χιόνι λιώνει και γίνεται ποτάμι και, μέσα σε μια στιγμή, παντού κάτω από τους ουρανούς έχει καταφτάσει η άνοιξη και ένα σμαραγδένιο πράσινο έχει μεταμορφώσει ολόκληρο το τοπίο πάνω στη γη». Παρόλο που οι άνθρωποι ενδεχομένως είναι σε θέση να φανταστούν αυτά τα λόγια στον νου τους, η πρόθεση του Θεού δεν είναι τόσο απλή. Όταν όλοι κάτω από τον ουρανό βρίσκονται σε μια ζάλη, ο Θεός εκφέρει τη φωνή της σωτηρίας, αφυπνίζοντας έτσι την καρδιά των ανθρώπων. Εντούτοις, επειδή τους συμβαίνουν κάθε λογής καταστροφές, αισθάνονται το σκότος του κόσμου, κι έτσι όλοι αναζητούν τον θάνατο και ζουν σε ψυχρές, παγωμένες σπηλιές. Παγώνουν από την ψύχρα που φέρνουν τεράστιες χιονοθύελλες, σε σημείο που να μην μπορούν να επιβιώσουν γιατί δεν υπάρχει ζεστασιά στη γη. Εξαιτίας της διαφθοράς των ανθρώπων, αλληλοσκοτώνονται όλο και πιο απάνθρωπα. Και στην εκκλησία, η πλειονότητα των ανθρώπων θα καταβροχθιστεί με μια χαψιά από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Αφού έχουν παρέλθει όλες οι δοκιμασίες, θα εξαλειφθούν οι ενοχλήσεις του Σατανά. Ολόκληρος ο κόσμος, εν μέσω της μεταμόρφωσης, θα διαποτιστεί από την άνοιξη, η ζεστασιά θα σκεπάσει τη γη, και ο κόσμος θα γεμίσει ενέργεια. Αυτά είναι όλα τα στάδια ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισης. Η «νύχτα» για την οποία μίλησε ο Θεός αφορά τη στιγμή που η τρέλα του Σατανά φτάσει στο αποκορύφωμά της, το οποίο θα συμβεί κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτό δεν συμβαίνει τώρα ακριβώς; Παρόλο που οι άνθρωποι όλοι επιβιώνουν υπό την καθοδήγηση του φωτός του Θεού, υποβάλλονται στη δυστυχία του σκοταδιού της νύχτας. Αν δεν μπορέσουν να ξεφύγουν από τα δεσμά του Σατανά, θα ζήσουν αιώνια μέσα σε μια σκοτεινή νύχτα. Ρίξτε μια ματιά στις χώρες της γης: Λόγω των σταδίων του έργου του Θεού, οι χώρες στη γη «τρέχουν γύρω-γύρω» και καθεμιά «αναζητά τον δικό της κατάλληλο προορισμό». Επειδή δεν έχει έρθει ακόμα η ημέρα του Θεού, στη γη όλα παραμένουν σε κατάσταση συγκεχυμένης ανατάραξης. Όταν εμφανιστεί Αυτός ανοιχτά σε ολόκληρο το σύμπαν, η δόξα Του θα γεμίσει το όρος Σιών και όλα τα πράγματα θα είναι ωραία και τακτοποιημένα, καθώς θα έχουν ρυθμιστεί από τα χέρια Του. Ο λόγος του Θεού δεν μιλάει μόνο για το σήμερα, αλλά προλέγει και το αύριο. Το σήμερα είναι το θεμέλιο του αύριο, κι έτσι, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως τις ομιλίες του Θεού. Μόνο αφότου έχει εκπληρωθεί πλήρως ο λόγος Του, θα είναι σε θέση οι άνθρωποι να τον καταλάβουν στο σύνολό του.

Το Πνεύμα του Θεού γεμίζει όλο τον χώρο του σύμπαντος, κι όμως Αυτός εργάζεται και μέσα σ’ όλους τους ανθρώπους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, στην καρδιά των ανθρώπων, είναι λες κι η εικόνα του Θεού βρίσκεται παντού, και κάθε μέρος περιέχει το έργο του Πνεύματός Του. Πράγματι, ο σκοπός της εμφάνισης του Θεού στη σάρκα στοχεύει να κατακτήσει αυτά τα ζωντανά παραδείγματα του Σατανά, και, στο τέλος, να τα κυριεύσει. Ενώ εργάζεται στη σάρκα, ωστόσο, το Πνεύμα συνεργάζεται και με τη σάρκα για να μεταμορφώσει αυτούς τους ανθρώπους. Μπορεί να ειπωθεί ότι οι πράξεις του Θεού διαπερνούν ολόκληρο τον κόσμο και ότι το Πνεύμα Του γεμίζει ολόκληρο το σύμπαν, αλλά λόγω των σταδίων του έργου Του, εκείνοι που κάνουν το κακό δεν έχουν τιμωρηθεί, ενώ όσοι κάνουν το καλό δεν έχουν ανταμειφθεί. Συνεπώς, οι πράξεις Του δεν έχουν εξυμνηθεί απ’ όλους τους ανθρώπους της γης. Αυτός βρίσκεται και υπεράνω και εντός όλων των πραγμάτων· επιπλέον, Εκείνος βρίσκεται μεταξύ όλων των ανθρώπων. Αυτό αρκεί για να καταδείξει ότι ο Θεός πραγματικά υπάρχει. Επειδή Εκείνος δεν έχει εμφανιστεί φανερά σε όλους τους ανθρώπους, αυτοί έχουν αναπτύξει ψευδαισθήσεις, όπως: «Κατά τη γνώμη της ανθρωπότητας, φαίνεται πως υπάρχω πραγματικά, όμως, ταυτόχρονα, φαίνεται και πως δεν υπάρχω». Απ’ όλους εκείνους που πιστεύουν τώρα στον Θεό, κανένας δεν είναι εντελώς, εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι ο Θεός υπάρχει στ’ αλήθεια· όλοι έχουν κατά τρία μέρη αμφιβολία και κατά δύο μέρη πίστη. Έτσι είναι η ανθρωπότητα σήμερα. Οι άνθρωποι τη σήμερον ημέρα βρίσκονται όλοι στην παρακάτω κατάσταση: Πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, αλλά δεν Τον έχουν δει· ή δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, αλλά έχουν πολλές δυσκολίες τις οποίες δεν μπορεί να επιλύσει η ανθρωπότητα. Φαίνεται πως πάντα υπάρχει κάτι που τους παγιδεύει από το οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν. Ακόμα κι αν πιστεύουν στον Θεό, φαίνεται ότι πάντα αισθάνονται κάποια ασάφεια. Εντούτοις, αν δεν πιστεύουν, φοβούνται ότι θα βρεθούν χαμένοι σε περίπτωση που όντως υπάρχει Αυτός. Μεταξύ αυτών των δύο διχάζονται.

«Ποιος μπορεί να προσφέρει όλη τη δύναμή του για χάρη του ονόματός Μου, για χάρη του Πνεύματός Μου και για χάρη ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισής Μου;» Ο Θεός είπε επίσης: «Σήμερα, που η βασιλεία βρίσκεται στον κόσμο των ανθρώπων, είναι η ώρα που έχω έρθει αυτοπροσώπως ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Υπάρχει κανείς που θα ριψοκινδύνευε να πάει στο πεδίο της μάχης για λογαριασμό Μου δίχως φόβο;» Ο στόχος του λόγου του Θεού έχει ως εξής: Εάν δεν εκτελούσε ο ενσαρκωμένος Θεός το θεϊκό Του έργο άμεσα ή αν δεν ήταν ενσαρκωμένος, αλλά αντ’ αυτού εργαζόταν μέσω ιερέων, τότε ο Θεός δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να κατακτήσει τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ούτε θα ήταν σε θέση να βασιλεύει ως Βασιλεύς μεταξύ των ανθρώπων. Η ανθρωπότητα δεν θα ήταν σε θέση να γνωρίζει τον ίδιο τον Θεό στην πραγματικότητα, οπότε θα εξακολουθούσε να βασιλεύει ο Σατανάς. Συνεπώς, αυτό το στάδιο του έργου πρέπει να γίνει προσωπικά από τον Θεό μέσω της ενσάρκωσής Του. Εάν είχε αλλάξει η σάρκα, τότε αυτό το στάδιο του σχεδίου δεν θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρωθεί, επειδή η σημασία και η ουσία της διαφορετικής σάρκας δεν θα ήταν ταυτόσημες. Οι άνθρωποι μπορούν και αντιλαμβάνονται μόνο ως λόγια και δόγματα αυτές τις προτάσεις, επειδή ο Θεός κατανοεί τον πυρήνα. Ο Θεός είπε: «Παρ’ όλα αυτά, σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει κανείς που να καταλαβαίνει αν αυτό είναι το έργο του Πνεύματος ή μια λειτουργία της σάρκας. Οι άνθρωποι θα χρειάζονταν μια ολόκληρη ζωή για να βιώσουν λεπτομερώς μονάχα αυτό το πράγμα». Οι άνθρωποι διαφθείρονται από τον Σατανά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κι έχουν χάσει την επίγνωση πνευματικών θεμάτων εδώ και πολύ καιρό. Για τον λόγο αυτόν, μία και μόνο φράση από τον λόγο του Θεού αποτελεί πανδαισία στα μάτια των ανθρώπων. Λόγω της απόστασης μεταξύ του Πνεύματος και των άλλων πνευμάτων, όλοι εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό νιώθουν λαχτάρα γι’ Αυτόν, και είναι όλοι τους πρόθυμοι να έρθουν πιο κοντά σ’ Αυτόν και να εκφράσουν τα εσώψυχά τους. Ωστόσο, δεν τολμούν να έρθουν σε επαφή με Εκείνον, και αντ’ αυτού εξακολουθούν να νιώθουν απλώς δέος. Αυτή είναι η δύναμη της έλξης που κατέχει το Πνεύμα. Επειδή ο Θεός είναι ένας Θεός που Τον αγαπούν οι άνθρωποι, και Αυτός έχει άπειρα στοιχεία να αγαπήσουν, όλοι Τον αγαπούν και όλοι θέλουν να Του εκμυστηρευτούν τα μυστικά τους. Στην πραγματικότητα, όλοι έχουν μια καρδιά που αγαπάει τον Θεό —απλώς οι ενοχλήσεις του Σατανά έχουν εμποδίσει τους απαθείς, ανόητους, αξιολύπητους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό. Γι’ αυτό ο Θεός μίλησε για τα αληθινά αισθήματα που έχουν οι άνθρωποι γι’ Αυτόν: «Οι άνθρωποι δεν Με έχουν σιχαθεί ποτέ στα μύχια της καρδιάς τους· αντίθετα, προσκολλώνται πάνω Μου από τα βάθη του πνεύματός τους. […] Η πρακτικότητά Μου κάνει τους ανθρώπους να τα χάνουν, τους αφήνει άναυδους και σαστισμένους, κι όμως εκείνοι είναι πρόθυμοι να τη δεχτούν». Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση βαθιά στην καρδιά εκείνων που πιστεύουν στον Θεό. Όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν πραγματικά τον Θεό, η στάση τους προς Αυτόν αλλάζει φυσικά, και μπορούν να εκφέρουν αίνους από τα βάθη της καρδιάς τους, εξαιτίας του ρόλου του πνεύματός τους. Ο Θεός βρίσκεται εκεί, βαθιά μέσα στο πνεύμα όλων των ανθρώπων, αλλά εξαιτίας της διαφθοράς του Σατανά οι άνθρωποι συγχέουν τον Θεό με τον Σατανά. Το έργο του Θεού σήμερα ξεκινά με αυτό ακριβώς το πρόβλημα, και στο πνευματικό βασίλειο, αυτό αποτελεί το επίκεντρο της μάχης από την αρχή μέχρι το τέλος.