Όταν ο Θεός εκφέρει τον λόγο Του μέσω της οπτικής του Πνεύματος, ο τόνος Του απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα. Όταν ο Θεός εκφέρει τον λόγο Του μέσα από την ανθρώπινη οπτική, ο τόνος Του απευθύνεται σε όλους όσοι ακολουθούν την καθοδήγηση του Πνεύματός Του. Όταν ο Θεός εκφέρει τον λόγο Του σε τρίτο πρόσωπο (το οποίο ο κόσμος χαρακτηρίζει ως οπτική του παρατηρητή), δείχνει άμεσα τα λόγια Του στους ανθρώπους, έτσι ώστε να Τον δουν ως σχολιαστή, και τους φαίνεται ότι από το στόμα Του εξέρχονται άπειρα πράγματα, τα οποία οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν, και τα οποία δεν μπορούν να συλλάβουν. Έτσι δεν είναι; Όταν ο Θεός μιλάει μέσα από την οπτική του Πνεύματος, σαστίζει όλη η ανθρωπότητα. «Η αγάπη των ανθρώπων για Μένα είναι μηδαμινή και η πίστη τους σ’ Εμένα είναι επίσης οικτρά μικρή. Αν δεν κατηύθυνα το μεγαλύτερο πλήγμα των λόγων Μου στις αδυναμίες των ανθρώπων, θα κοκορεύονταν και θα υπερέβαλαν, μιλώντας δογματικά και κατασκευάζοντας πομπώδεις θεωρίες, σαν να ήταν παντογνώστες και σαν να ήξεραν τα πάντα όσον αφορά τα γήινα ζητήματα». Αυτά τα λόγια όχι μόνο αποκαλύπτουν την ανθρωπότητα όπως είναι στην πραγματικότητα και τη θέση που έχει ο Θεός στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά απογυμνώνουν, επίσης, όλη τη ζωή του ανθρώπινου γένους. Κάθε άνθρωπος πιστεύει ότι είναι ξεχωριστός, κι όμως δεν γνωρίζει καν ότι υπάρχει η λέξη «Θεός». Συνεπώς, τολμάει να κατασκευάζει πομπώδεις θεωρίες. Ωστόσο, αυτή η «κατασκευή πομπωδών θεωριών» δεν είναι «προφορική έκφραση» με την έννοια που οι άνθρωποι την καταλαβαίνουν. Αντ’ αυτού, σημαίνει ότι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Όλα όσα κάνουν, κάθε ενέργειά τους επαναστατεί ενάντια στον Θεό και αντιτίθενται άμεσα σ’ Αυτόν, και η ουσία των πράξεών τους προέρχεται από τον Σατανά και αντιβαίνει στον Θεό, και έχει πρόθεση να επιτύχει την ανεξαρτησία, αντίθετα από το θέλημα του Θεού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός λέει ότι όλοι οι άνθρωποι κατασκευάζουν πομπώδεις θεωρίες. Γιατί λέει ο Θεός ότι το μεγαλύτερο πλήγμα των λόγων Του απευθύνεται στις ανθρώπινες αδυναμίες; Το λέει γιατί, σύμφωνα με την πρόθεση του Θεού, εάν Εκείνος δεν αποκάλυπτε τα πράγματα που είναι κρυμμένα βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου, τότε κανείς δεν θα υπέκυπτε· επομένως, οι άνθρωποι δεν θα κατανοούσαν τον εαυτό τους και δεν θα είχαν θεοφοβούμενη καρδιά. Με άλλα λόγια, αν οι προθέσεις των ανθρώπων δεν απογυμνωθούν, τότε θα τολμήσουν να κάνουν το οτιδήποτε —ίσως ακόμη και να εκστομίσουν κατάρες άμεσα κατά του Ουρανού ή του Θεού. Αυτές είναι οι αδυναμίες της ανθρωπότητας. Συνεπώς, ο Θεός εκφράζεται ως εξής: «Ταξιδεύω σε όλες τις γωνιές του σύμπαντος-κόσμου, σε διαρκή αναζήτηση όσων συμμορφώνονται με την πρόθεσή Μου και είναι κατάλληλοι προς χρήση Μου». Αυτή η δήλωση, σε συνδυασμό με αυτά που λέγονται παρακάτω σχετικά με τον χαιρετισμό της βασιλείας που θα αντηχήσει επίσημα, κάνει σαφές ότι το Πνεύμα του Θεού ασχολείται με νέο έργο στη γη· απλώς οι άνθρωποι δεν μπορούν να το δουν με τα φυσικά τους μάτια. Εφόσον λέγεται ότι το Πνεύμα είναι στη γη για να παράγει νέο έργο, ολόκληρο το σύμπαν-κόσμος υφίσταται, επίσης, μνημειώδη αλλαγή: Οι υιοί του Θεού και ο λαός του Θεού αρχίζουν να αποδέχονται τη μαρτυρία της ενσάρκωσης του Θεού, αλλά πολύ περισσότερο, κάθε θρησκεία και δόγμα, κάθε τομέας της ζωής και κάθε τόπος, θα το δεχτεί, επίσης, σε διαφορετικό βαθμό. Είναι μια μεγάλη κίνηση του σύμπαντος-κόσμου στο πνευματικό βασίλειο. Σείει ολόκληρο τον θρησκευτικό κόσμο συθέμελα, στο οποίο αναφέρεται εν μέρει ο προαναφερθέντας «σεισμός». Στη συνέχεια, οι άγγελοι αρχίζουν επίσημα το έργο τους και ο λαός του Ισραήλ επιστρέφει στην πατρίδα του, χωρίς ποτέ ξανά να περιπλανηθεί, και όλοι όσοι συμπεριλαμβάνονται αποδέχονται την καθοδήγηση. Αντίθετα, οι Αιγύπτιοι αρχίζουν να απομακρύνονται από το πεδίο της σωτηρίας Μου· δηλαδή, λαμβάνουν την παίδευσή Μου (αλλά κι αυτό δεν έχει αρχίσει ακόμα επίσημα). Έτσι, όταν ο κόσμος υποβάλλεται ταυτόχρονα σε διάφορες μεγάλες αλλαγές, τότε, επίσης, θα αντηχήσει επίσημα ο χαιρετισμός της βασιλείας, η ώρα που αποκαλούν οι άνθρωποι «η ώρα που αρχίζει να εργάζεται το επταπλά ενισχυμένο Πνεύμα». Κάθε φορά που ο Θεός πραγματοποιεί το έργο της ανάκτησης, σε αυτές τις φάσεις (ή σε αυτές τις μεταβατικές περιόδους), κανείς δεν είναι σε θέση να αισθανθεί το έργο του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, τα λόγια του Θεού «Όταν οι άνθρωποι χάσουν την ελπίδα τους» απηχούν την αλήθεια. Επιπλέον, σε κάθε μία από αυτές τις μεταβατικές φάσεις, όταν οι άνθρωποι χάσουν την ελπίδα ή όταν νιώσουν ότι αυτό είναι το λανθασμένο ρεύμα, ο Θεός ξεκινά εκ νέου και αναλαμβάνει το επόμενο στάδιο του έργου Του. Από τη στιγμή της δημιουργίας μέχρι τώρα, ο Θεός έχει ανακτήσει το έργο Του και έχει μεταβάλει τις μεθόδους του έργου Του αναλόγως. Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι, σε διαφορετικό βαθμό, μπορούν να κατανοήσουν κάποια πτυχή αυτού του έργου, στο τέλος παρασύρονται από έναν χείμαρρο νερού, διότι κατέχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα· δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τα στάδια του έργου του Θεού, οπότε αποκλείονται. Ωστόσο, κατ’ αυτόν τον τρόπο, επίσης, εξαγνίζει ο Θεός τους ανθρώπους και αυτή είναι η κρίση του Θεού απέναντι στις απαρχαιωμένες αντιλήψεις της ανθρωπότητας. Όσο πιο γερά θεμέλια έχουν οι άνθρωποι, τόσο μεγαλύτερες είναι οι θρησκευτικές τους αντιλήψεις για τον Θεό, τις οποίες είναι δύσκολο να παραμερίσουν· προσκολλώνται διαρκώς στα παλιά, και είναι δύσκολο γι’ αυτούς να δεχτούν νέο φως. Από την άλλη πλευρά, αν κάποιος μένει σταθερός, τότε πρέπει να στηρίζεται σε γερά θεμέλια, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις αντιλήψεις τους σχετικά με τον ενσαρκωμένο Θεό του σήμερα, σημείο το οποίο είναι ολοφάνερο.

Στα σημερινά λόγια, ο Θεός μιλάει πολύ για οράματα, και δεν υπάρχει λόγος για περαιτέρω ανάλυση. Ο Θεός μιλά κυρίως για το πώς η οικοδόμηση της εκκλησίας θέτει τα θεμέλια για την οικοδόμηση της βασιλείας. Πιο συγκεκριμένα, ενώ ανοικοδομείτο η εκκλησία, ο κύριος στόχος ήταν να πειστούν οι άνθρωποι και στην καρδιά και στα λόγια, παρόλο που δεν έχουν γνωρίσει τον ενσαρκωμένο Θεό με τα ίδια τους τα μάτια. Αν κι έτρεφαν πίστη μέσα στην καρδιά τους, δεν γνώριζαν τον Θεό ενσαρκωμένο, διότι σε αυτό το στάδιο Αυτός δεν ξεχώριζε από τους ανθρώπους. Στην Εποχή της Βασιλείας, όλοι πρέπει να επιδείξουν πίστη με την καρδιά τους, την ομιλία τους και τα μάτια τους. Αυτό αρκεί για να καταδείξει ότι, για να επιδείξουν όλοι πίστη με την καρδιά τους, την ομιλία τους και τα μάτια τους, πρέπει να τους δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσουν με τα φυσικά μάτια τους τον Θεό που ζει ενσαρκωμένος —όχι υπό πίεση ούτε μέσω απλής περιστασιακής πίστης, αλλά με γνώση που πηγάζει από την πίστη στην καρδιά και στα χείλη τους. Ως εκ τούτου, σε αυτό το στάδιο της οικοδόμησης, δεν υπάρχουν ούτε μάχες ούτε σκοτωμοί. Αντίθετα, οι άνθρωποι θα οδηγούνται στη διαφώτιση μέσω του λόγου του Θεού, και μέσω αυτού μπορούν να επιδιώκουν και να εξερευνούν, έτσι ώστε να μπορούν υποσυνείδητα να γνωρίσουν τελικά τον Θεό ενσαρκωμένο. Συνεπώς, όσον αφορά τον Θεό, αυτό το στάδιο του έργου είναι πολύ πιο εύκολο, επειδή αφήνει τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της και δεν έρχεται σε αντίθεση με την ανθρωπότητα. Τελικά, θα οδηγήσει τους ανθρώπους με φυσικό τρόπο να γνωρίσουν τον Θεό, οπότε μην ανησυχείς και μην αγχώνεσαι. Όταν ο Θεός είπε: «Η κατάσταση της μάχης του πνευματικού βασιλείου καθίσταται σαφής άμεσα μεταξύ όλων των μελών του λαού Μου», εννοούσε ότι όταν οι άνθρωποι μπαίνουν στον σωστό δρόμο και αρχίζουν να γνωρίζουν τον Θεό, όχι μόνο μπαίνει κάθε άτομο σε πειρασμό εσωτερικά από τον Σατανά, αλλά μπορεί επίσης να μπει σε πειρασμό από τον Σατανά μέσα στην ίδια την εκκλησία. Ωστόσο, αυτό είναι ένα μονοπάτι που πρέπει να πάρουν όλοι, επομένως δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς. Ο πειρασμός του Σατανά μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Κάποιος μπορεί να παραμελήσει ή να απαρνηθεί ό,τι λέει ο Θεός και μπορεί να πει αρνητικά πράγματα για να μειώσει τη θετική στάση των άλλων· ωστόσο, ένα τέτοιο άτομο συνήθως δεν παίρνει τους άλλους με το μέρος του· Αυτό δεν είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς. Ο κύριος λόγος γι’ αυτό είναι: Ένα τέτοιο άτομο ίσως εξακολουθεί να είναι ενεργό στο να συμμετάσχει σε συναντήσεις, αλλά δεν κατανοεί με σαφήνεια τα οράματα. Εάν η εκκλησία δεν λάβει μέτρα εναντίον του, τότε ολόκληρη η εκκλησία θα μπορούσε να επηρεαστεί από την αρνητικότητά του στο να αποκρίνεται χλιαρά στον Θεό, μη δίδοντας έτσι προσοχή στα λόγια του Θεού —και αυτό θα σήμαινε ότι θα έπεφτε κατευθείαν στον πειρασμό του Σατανά. Ένα τέτοιο άτομο μπορεί να μην αντιστέκεται στον Θεό άμεσα, αλλά επειδή δεν μπορεί να συλλάβει τα λόγια του Θεού και δεν γνωρίζει τον Θεό, ίσως να φτάσει και μέχρι το σημείο να διαμαρτυρηθεί ή να γεμίσει η καρδιά του με δυσαρέσκεια. Μπορεί να πει ότι ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει, και γι’ αυτό δεν είναι ικανός να λάβει διαφώτιση και φώτιση. Ίσως επιθυμεί να φύγει, αλλά φοβάται λίγο, και ίσως πει ότι το έργο του Θεού δεν προέρχεται από τον Θεό αλλά, αντιθέτως, είναι το έργο κακών πνευμάτων.

Γιατί ο Θεός αναφέρει τον Πέτρο τόσο συχνά; Και γιατί λέει ότι ακόμα και ο Ιώβ δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να γίνει ισάξιός του; Ακούγοντάς το αυτό, οι άνθρωποι όχι μόνο δίνουν προσοχή στις πράξεις του Πέτρου, αλλά παραμερίζουν, μάλιστα, όλα τα παραδείγματα που έχουν μέσα στην καρδιά τους, αφού ακόμη και το παράδειγμα του Ιώβ —ο οποίος είχε τη μεγαλύτερη πίστη— δεν αρκεί. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτευχθεί ένα καλύτερο αποτέλεσμα όπου οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να παραμερίσουν τα πάντα, προσπαθώντας να μιμηθούν τον Πέτρο, και κατ’ αυτόν τον τρόπο να προχωρήσουν άλλο ένα βήμα προς τη γνώση για τον Θεό. Ο Θεός δείχνει στους ανθρώπους το μονοπάτι της πράξης, το οποίο πήρε ο Πέτρος για να γνωρίσει τον Θεό, και ο στόχος αυτού είναι να δώσει στους ανθρώπους ένα σημείο αναφοράς. Ο Θεός προβλέπει, στη συνέχεια, έναν από τους τρόπους με τους οποίους ο Σατανάς θα βάλει τους ανθρώπους σε πειρασμό, με τα εξής λόγια: «Παρ’ όλ’ αυτά, εάν είσαι ψυχρός και αδιάφορος απέναντι στα λόγια Μου, τότε αναμφισβήτητα Μου εναντιώνεσαι. Αυτό είναι γεγονός». Με αυτά τα λόγια, ο Θεός προλέγει τα πανούργα σχέδια που ο Σατανάς θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει· ο ρόλος τους είναι να προειδοποιήσουν. Δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι αδιάφοροι απέναντι στα λόγια του Θεού, και παρ’ όλ’ αυτά, ορισμένοι άνθρωποι θα αιχμαλωτιστούν από αυτόν τον πειρασμό. Συνεπώς, στο τέλος, ο Θεός επαναλαμβάνει με έμφαση: «Αν δεν γνωρίζετε τα λόγια Μου, ούτε τα δέχεστε, ούτε τα κάνετε πράξη, τότε αναπόφευκτα θα γίνετε αντικείμενα της παίδευσής Μου! Σίγουρα θα γίνετε θύματα του Σατανά!» Αυτή είναι η συμβουλή του Θεού προς την ανθρωπότητα —κι όμως, στο τέλος, όπως προείπε ο Θεός, ένα μέρος των ανθρώπων θα πέσει αναπόφευκτα στα χέρια του Σατανά.