Όλα τα λόγια του Θεού εμπεριέχουν μέρος της διάθεσής Του. Η διάθεση του Θεού δεν μπορεί να εκφραστεί πλήρως με λόγια, γεγονός που αρκεί για να καταδείξει πόσο πολύς πλούτος υπάρχει μέσα Του. Εξάλλου, αυτά που μπορούν να δουν και να αγγίξουν οι άνθρωποι είναι περιορισμένα, όπως περιορισμένη είναι και η ικανότητα των ανθρώπων. Αν και τα λόγια του Θεού είναι σαφή, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να τα κατανοήσουν πλήρως. Πάρτε, για παράδειγμα, τα παρακάτω λόγια: «Μέσα σε μια λάμψη αστραπής, κάθε ζώο αποκαλύπτεται στην αληθινή του μορφή. Επίσης, φωτισμένος από το φως Μου, ο άνθρωπος έχει ανακτήσει την ιερότητα που κατείχε κάποτε. Ω, διεφθαρμένε κόσμε του παρελθόντος! Επιτέλους, έπεσε στο βρόμικο νερό και, βυθιζόμενος κάτω από την επιφάνεια, διαλύθηκε κι έγινε λάσπη!» Όλα τα λόγια του Θεού εμπεριέχουν το Είναι Του και, παρόλο που όλοι οι άνθρωποι έχουν επίγνωση αυτών των λόγων, κανείς δεν έχει αντιληφθεί ποτέ τη σημασία τους. Στα μάτια του Θεού, όλοι εκείνοι που Του αντιστέκονται είναι εχθροί Του, δηλαδή, εκείνοι που ανήκουν σε κακά πνεύματα είναι ζώα. Από αυτό, μπορεί κανείς να παρατηρήσει την πραγματική κατάσταση της εκκλησίας. Όλοι οι άνθρωποι φωτίζονται από τα λόγια του Θεού και, υπό το πρίσμα αυτό, εξετάζουν τον εαυτό τους χωρίς να υποβάλλονται στην επίπληξη ή τη συμμόρφωση ή την άμεση απόλυση από τους άλλους, χωρίς να υποβάλλονται σε άλλους ανθρώπινους τρόπους εκτέλεσης των πραγμάτων και χωρίς να επισημαίνουν πράγματα οι άλλοι. Από «μικροσκοπική άποψη», βλέπουν πολύ καθαρά πόση αρρώστια υπάρχει πραγματικά μέσα τους. Στα λόγια του Θεού, κάθε είδους πνεύμα ταξινομείται και αποκαλύπτεται στην αρχική του μορφή· όσοι έχουν το πνεύμα αγγέλων φωτίζονται και διαφωτίζονται όλο και περισσότερο, γι’ αυτό και είπε ο Θεός: «Έχουν ανακτήσει την ιερότητα που κατείχαν κάποτε». Αυτά τα λόγια βασίζονται στο τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται από τον Θεό. Επί του παρόντος, φυσικά, αυτό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να επιτευχθεί ακόμα πλήρως —αποτελεί απλώς μια πρόγευση, μέσω της οποίας μπορεί να φανεί το θέλημα του Θεού. Τα λόγια αυτά αρκούν για να καταδείξουν ότι πάρα πολλοί άνθρωποι θα καταρρεύσουν μέσα στα λόγια του Θεού και θα ηττηθούν κατά τη βαθμιαία διαδικασία του καθαγιασμού όλων των ανθρώπων. Εδώ, η φράση «διαλύθηκε κι έγινε λάσπη», δεν έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι ο Θεός θα καταστρέψει τον κόσμο με φωτιά, και η «αστραπή» αναφέρεται στην οργή του Θεού. Όταν ο Θεός εξαπολύσει τη μεγάλη Του οργή, ολόκληρος ο κόσμος θα βιώσει, ως εκ τούτου, όλων των ειδών τις καταστροφές, όπως τις ηφαιστειακές εκρήξεις. Στεκούμενος ψηλά στον ουρανό, φαίνεται ότι, στη γη, κάθε λογής συμφορές προσεγγίζουν όλη την ανθρωπότητα και ότι, μέρα με τη μέρα, πλησιάζουν όλο και περισσότερο. Κοιτάζοντας κάτω από ψηλά, η γη παρουσιάζει ποικιλία σκηνών, όπως εκείνες που προηγούνται ενός σεισμού. Υγρή φωτιά κυλά ανεξέλεγκτη, λάβα ρέει ελεύθερα, βουνά μετακινούνται και ένα ψυχρό φως λαμποκοπά πάνω στα πάντα. Ολόκληρος ο κόσμος έχει βυθιστεί στη φωτιά. Αυτό είναι το σκηνικό όπου εξαπολύει την οργή Του ο Θεός και είναι η ώρα της κρίσης Του. Όλοι εκείνοι που είναι από σάρκα και αίμα δεν θα καταφέρουν να ξεφύγουν. Συνεπώς, δεν θα χρειαστούν πόλεμοι μεταξύ χωρών και συγκρούσεις μεταξύ λαών για να καταστραφεί ολόκληρος ο κόσμος· αντιθέτως, ο κόσμος θα «περάσει καλά εν γνώσει του» μέσα στο λίκνο της παίδευσης του Θεού. Κανείς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει· ένας προς ένας, κάθε άνθρωπος ανεξαιρέτως πρέπει να περάσει αυτό το μαρτύριο. Μετά απ’ αυτό, ολόκληρο το σύμπαν θα λάμψει για άλλη μια φορά με άγια ακτινοβολία και ολόκληρη η ανθρωπότητα θ’ αρχίσει, για άλλη μια φορά, μια νέα ζωή. Και ο Θεός θα αναπαύεται πάνω από το σύμπαν και θα ευλογεί ολόκληρη την ανθρωπότητα καθημερινά. Ο ουρανός δεν θα είναι αφόρητα έρημος, αλλά θα ανακτήσει τη ζωντάνια που έχει χάσει από τη δημιουργία του κόσμου, και η «έκτη ημέρα» θα είναι αυτή κατά την οποία ο Θεός θα ξεκινήσει μια νέα ζωή. Ο Θεός και η ανθρωπότητα θα εισέλθουν αμφότεροι στην ανάπαυση, και το σύμπαν δεν θα είναι πλέον θολό ή ακάθαρτο, αλλά θα ανανεωθεί. Να γιατί ο Θεός είπε: «Η γη δεν είναι πλέον νεκρικά ακίνητη και σιωπηλή, ο ουρανός δεν είναι πλέον έρημος και θλιβερός». Στη βασιλεία των ουρανών δεν έχουν υπάρξει ποτέ αδικία, ανθρώπινα συναισθήματα ή κάποια από τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας, γιατί η αναστάτωση που προκαλεί ο Σατανάς δεν είναι παρούσα εκεί. Όλοι οι «άνθρωποι» είναι σε θέση να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και η ζωή στον ουρανό είναι μια ζωή γεμάτη χαρά. Όλοι εκείνοι που βρίσκονται στον ουρανό έχουν σοφία, καθώς και την αξιοπρέπεια του Θεού. Λόγω των διαφορών μεταξύ ουρανού και γης, οι πολίτες του ουρανού δεν αποκαλούνται «άνθρωποι»· αντ’ αυτού, ο Θεός τούς αποκαλεί «πνεύματα». Αυτοί οι δύο όροι έχουν ουσιαστικές διαφορές —εκείνοι που αποκαλούνται τώρα «άνθρωποι» έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, ενώ τα «πνεύματα» δεν έχουν διαφθαρεί. Στο τέλος, ο Θεός θα μετατρέψει τους ανθρώπους της γης σε όντα που έχουν τα γνωρίσματα των πνευμάτων του ουρανού, και τότε δεν θα υφίστανται πλέον την αναστάτωση που προκαλεί ο Σατανάς. Αυτή είναι η πραγματική σημασία των λόγων: «η αγιοσύνη Μου έχει επεκταθεί σε ολόκληρο σύμπαν». «Η γη στην αρχέγονη κατάστασή της ανήκει στον ουρανό και ο ουρανός είναι ενωμένος με τη γη. Ο άνθρωπος είναι το νήμα που ενώνει τον ουρανό με τη γη και, εξαιτίας της ιερότητας του ανθρώπου, εξαιτίας της ανανέωσης του ανθρώπου, ο ουρανός δεν είναι πλέον κρυμμένος από τη γη και η γη δεν είναι πλέον σιωπηλή απέναντι στον ουρανό». Αυτό λέγεται αναφορικά με τους ανθρώπους που έχουν πνεύματα αγγέλων και, σ’ αυτό το σημείο, οι «άγγελοι» θα μπορούν για άλλη μια φορά να συνυπάρχουν ειρηνικά και να ανακτήσουν την αρχική τους κατάσταση, χωρίς να διαιρούνται πλέον από τη σάρκα μεταξύ των βασιλείων του ουρανού και της γης. Οι «άγγελοι» στη γη θα μπορούν να επικοινωνούν με τους αγγέλους στον ουρανό, οι άνθρωποι στη γη θα γνωρίζουν τα μυστήρια του ουρανού και οι άγγελοι στον ουρανό θα γνωρίζουν τα μυστικά του κόσμου των ανθρώπων. Ο ουρανός και η γη θα είναι ενωμένοι, χωρίς καμία απόσταση ανάμεσά τους. Αυτή είναι η ομορφιά της υλοποίησης της βασιλείας. Είναι αυτό που θα ολοκληρώσει ο Θεός και είναι κάτι το οποίο λαχταρούν όλοι οι άνθρωποι και όλα τα πνεύματα. Εκείνοι, όμως, που ανήκουν στον θρησκευτικό κόσμο δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτό. Απλώς περιμένουν τον Ιησού τον Σωτήρα να έρθει πάνω σ’ ένα άσπρο σύννεφο και να πάρει μακριά τις ψυχές τους, αφήνοντας «σκουπίδια» σκορπισμένα στη γη (τα «σκουπίδια» εδώ αναφέρονται σε πτώματα). Δεν μοιράζονται όλοι οι άνθρωποι αυτήν την αντίληψη; Να γιατί ο Θεός είπε: «Ω, ο κόσμος της θρησκείας! Πώς είναι δυνατόν να μην καταστραφεί από την εξουσία Μου επί της γης;» Λόγω της ολοκλήρωσης του λαού του Θεού στη γη, ο θρησκευτικός κόσμος θα ανατραπεί. Αυτή είναι η αληθινή σημασία της «εξουσίας» για την οποία μίλησε ο Θεός. Ο Θεός είπε: «Υπάρχει κανένας, ο οποίος, στις μέρες Μου, ατιμώνει το όνομά Μου; Όλοι οι άνθρωποι στρέφουν το θεοφοβούμενο βλέμμα τους προς Εμένα και, μέσα στην καρδιά τους, Με φωνάζουν κρυφά». Αυτά είπε Εκείνος σχετικά με τις συνέπειες της καταστροφής του θρησκευτικού κόσμου. Θα παραδοθεί ολόκληρος ενώπιον του θρόνου του Θεού εξαιτίας των λόγων Του, και δεν θα περιμένει πια να κατέβει ένα άσπρο σύννεφο, ούτε θα ατενίζει τον ουρανό, αλλά, αντ’ αυτού, θα κατακτηθεί ενώπιον του θρόνου του Θεού. Εξού και τα λόγια: «μέσα στην καρδιά τους, Με φωνάζουν κρυφά» —αυτή θα είναι η έκβαση του θρησκευτικού κόσμου, τον οποίο ο Θεός θα κατακτήσει ολοκληρωτικά. Σε αυτό αναφέρεται η παντοδυναμία του Θεού —στο γκρέμισμα όλων των θρησκευόμενων ανθρώπων, των πιο ανυπάκουων στην ανθρωπότητα, ώστε να μην προσκολληθούν ποτέ ξανά στις αντιλήψεις τους ότι μάλλον γνωρίζουν τον Θεό.

Μολονότι τα λόγια του Θεού έχουν προφητεύσει επανειλημμένα την ομορφιά της βασιλείας, έχουν μιλήσει για τις διάφορες πλευρές της και την έχουν περιγράψει από διαφορετικές οπτικές γωνίες, και πάλι δεν μπορούν να εκφράσουν πλήρως κάθε κατάσταση της Εποχής της Βασιλείας, επειδή η ικανότητα των ανθρώπων να αποδέχονται πράγματα είναι υπερβολικά ανεπαρκής. Έχουν ειπωθεί όλα τα λόγια των ομιλιών Του, αλλά οι άνθρωποι δεν τα έχουν εξετάσει με φθοροσκόπιο, με ακτίνες Χ, που λέει ο λόγος, κι έτσι στερούνται σαφήνειας και κατανόησης και είναι, μάλιστα, μπερδεμένοι. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα της σάρκας. Παρόλο που, μέσα στις καρδιές τους, οι άνθρωποι θέλουν να αγαπούν τον Θεό, Του αντιστέκονται εξαιτίας της αναστάτωσης που προξενεί ο Σατανάς, γι’ αυτό και ο Θεός έχει αγγίξει επανειλημμένα τις μουδιασμένες και ανόητες καρδιές των ανθρώπων, έτσι ώστε να μπορέσουν να επανέλθουν στη ζωή. Το μόνο που εκθέτει ο Θεός είναι η ασχήμια του Σατανά, συνεπώς, όσο πιο σκληρά είναι τα λόγια Του, τόσο περισσότερο ντροπιάζεται ο Σατανάς, τόσο λιγότερο δεσμεύονται οι καρδιές των ανθρώπων και τόσο περισσότερο μπορεί να αφυπνιστεί η αγάπη των ανθρώπων. Έτσι εργάζεται ο Θεός. Επειδή ο Σατανάς έχει εκτεθεί και επειδή οι άνθρωποι τον έχουν διακρίνει, δεν τολμά πια να καταλαμβάνει τις καρδιές των ανθρώπων και, επομένως, οι άγγελοι δεν αναστατώνονται πια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αγαπούν τον Θεό με όλη την καρδιά και τον νου τους. Μόνο τότε είναι ξεκάθαρο να δει κανείς ότι, στην πραγματική τους μορφή, οι άγγελοι ανήκουν στον Θεό και αγαπούν τον Θεό. Μόνο μέσω αυτού του μονοπατιού μπορεί να επιτευχθεί το θέλημα του Θεού. «Μέσα στις καρδιές όλων των ανθρώπων, υπάρχει τώρα ένα μέρος για Εμένα. Δεν θα συναντώ πλέον αποστροφή ή απόρριψη ανάμεσα στους ανθρώπους, διότι το μεγάλο Μου έργο έχει ήδη πραγματοποιηθεί και δεν παρεμποδίζεται πλέον». Αυτό είναι το νόημα αυτών που περιγράφηκαν πιο πάνω. Εξαιτίας της αναστάτωσης του Σατανά, οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν τον χρόνο να αγαπήσουν τον Θεό και είναι μονίμως μπλεγμένοι στα εγκόσμια και παραπλανημένοι από τον Σατανά, έτσι ώστε να ενεργούν από σύγχυση. Γι’ αυτό έχει πει ο Θεός ότι η ανθρωπότητα «έχει υποβληθεί σε τόσο πολλές κακουχίες της ζωής, σε τόσο πολλές αδικίες του κόσμου, σε τόσο πολλές διακυμάνσεις του ανθρώπινου βασιλείου, αλλά τώρα κατοικεί μέσα στο φως Μου. Ποιος δεν θρηνεί για τις αδικίες του χθες;» Όταν οι άνθρωποι ακούνε αυτά τα λόγια, αισθάνονται θαρρείς και ο Θεός είναι σύντροφός τους στη δυστυχία, ότι τους συμπαραστέκεται και ότι, εκείνη τη στιγμή, συμμερίζεται τα παράπονά τους. Ξαφνικά, αισθάνονται τον πόνο του ανθρώπινου κόσμου και σκέφτονται: «Είναι πέρα για πέρα αλήθεια —ποτέ δεν έχω απολαύσει το παραμικρό στον κόσμο. Από τότε που βγήκα από την κοιλιά της μητέρας μου μέχρι και σήμερα, έχω βιώσει την ανθρώπινη ζωή και δεν έχω κερδίσει τίποτα. Αντιθέτως, έχω υποφέρει πολύ. Τα πάντα είναι τόσο κενά! Και τώρα έχω διαφθαρεί τόσο πολύ από τον Σατανά! Ω! Χωρίς τη σωτηρία του Θεού, όταν έρθει η ώρα του θανάτου μου, δεν θα έχω ζήσει μια ολόκληρη ζωή μάταια; Υπάρχει κάποιο νόημα στην ανθρώπινη ζωή; Δεν είναι περίεργο που ο Θεός είπε ότι τα πάντα κάτω από τον ήλιο είναι κενά. Εάν δεν με διαφώτιζε ο Θεός σήμερα, θα ήμουν ακόμα στο σκοτάδι. Πόσο άθλιο!» Στο σημείο αυτό, δημιουργούνται επιφυλάξεις μέσα στην καρδιά τους: «Αν δεν μπορώ να κερδίσω την υπόσχεση του Θεού, πώς μπορώ να συνεχίσω να βιώνω τη ζωή;» Ο καθένας που διαβάζει αυτά τα λόγια θα κλάψει κατά την προσευχή του. Αυτή είναι η ανθρώπινη ψυχή. Θα ήταν αδύνατο να το διαβάσει κανείς αυτό και να μην αντιδράσει κάπως, εκτός κι αν το άτομο αυτό είναι διανοητικά ανισόρροπο. Καθημερινά, ο Θεός αποκαλύπτει τις καταστάσεις κάθε λογής ανθρώπων. Μερικές φορές, Εκείνος εκφράζει παράπονα για λογαριασμό τους. Μερικές φορές, βοηθά τους ανθρώπους να υπερνικήσουν κάποιο συγκεκριμένο περιβάλλον και να περάσουν επιτυχώς από αυτό. Μερικές φορές, υποδεικνύει τις «μεταμορφώσεις» των ανθρώπων στους ίδιους. Διαφορετικά, οι άνθρωποι δεν θα ήξεραν πόσο πολύ έχουν αναπτυχθεί στη ζωή τους. Μερικές φορές, ο Θεός υποδεικνύει τις εμπειρίες των ανθρώπων στην πραγματικότητα και, μερικές φορές, υποδεικνύει τις ελλείψεις και τα ψεγάδια τους. Μερικές φορές, διατυπώνει νέες απαιτήσεις από αυτούς και, μερικές φορές, υποδεικνύει τον βαθμό στον οποίο Τον κατανοούν. Εντούτοις, ο Θεός έχει πει επίσης: «Έχω ακούσει εγκάρδια λόγια που έχουν ειπωθεί από τόσο πολλούς ανθρώπους, αφηγήσεις τόσο πολλών ανθρώπων για τις οδυνηρές εμπειρίες τους εν μέσω των βασάνων τους· έχω δει τόσο πολλούς, στις πιο φρικτές δοκιμασίες τους, να προσφέρουν ακατάπαυστα την αφοσίωσή τους σ’ Εμένα, και έχω παρακολουθήσει τόσο πολλούς, οι οποίοι, καθώς βαδίζουν στο κακοτράχαλο μονοπάτι, αναζητούν μια διέξοδο». Αυτή είναι μια περιγραφή θετικών χαρακτήρων. Σε κάθε επεισόδιο του «δράματος της ανθρώπινης ιστορίας», δεν έχουν υπάρξει μόνο θετικοί χαρακτήρες, αλλά και αρνητικοί. Συνεπώς, ο Θεός προχωρά στην αποκάλυψη της ασχήμιας αυτών των αρνητικών χαρακτήρων. Έτσι, η ανυποχώρητη αφοσίωση και το ατρόμητο θάρρος των «δίκαιων ανθρώπων» αποκαλύπτεται μόνο μέσω της αντίθεσής τους με τους «προδότες». Στη ζωή όλων των ανθρώπων, υπάρχουν αρνητικοί παράγοντες και, χωρίς καμία εξαίρεση, υπάρχουν επίσης και θετικοί παράγοντες. Ο Θεός χρησιμοποιεί και τα δύο είδη για να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με όλους τους ανθρώπους, έτσι ώστε οι προδότες να χαμηλώσουν το κεφάλι τους και να παραδεχτούν τις αμαρτίες τους, και ώστε οι δίκαιοι άνθρωποι, με κάποια ενθάρρυνση, να συνεχίσουν να είναι πιστοί. Οι προεκτάσεις των λόγων του Θεού είναι πολύ βαθιές. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι τα διαβάζουν και ξεκαρδίζονται στα γέλια, ενώ, άλλες φορές, χαμηλώνουν απλώς το κεφάλι τους σιωπηλοί. Ενίοτε αναπολούν, ενίοτε κλαίνε πικρά και αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους, ενίοτε ψαχουλεύουν και ενίοτε αναζητούν. Γενικά, υπάρχουν μεταβολές στις αντιδράσεις των ανθρώπων λόγω των διαφορετικών συνθηκών υπό τις οποίες μιλά ο Θεός. Όταν ένας άνθρωπος διαβάζει τα λόγια του Θεού, οι παριστάμενοι μπορεί κάποιες φορές να πιστέψουν εσφαλμένα ότι το άτομο αυτό είναι ψυχικά άρρωστο. Σκέψου τα εξής λόγια: «Κι έτσι, δεν υπάρχουν πλέον εριστικές διαφωνίες στη γη και, ακολουθώντας την εκφορά των λόγων Μου, αποσύρονται τα διάφορα “όπλα” της σύγχρονης εποχής». Η λέξη «όπλα» από μόνη της θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια ολόκληρη μέρα γέλιου, και όποτε θυμηθεί κανείς τυχαία τη λέξη «όπλα», θα γελάσει δυνατά μόνος του. Έτσι δεν είναι; Πώς θα μπορούσες να μη γελάσεις με αυτό;

Όταν γελάς, μην ξεχνάς να κατανοείς τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από την ανθρωπότητα και μην ξεχνάς να βλέπεις την πραγματική κατάσταση της εκκλησίας: «Όλη η ανθρωπότητα έχει επιστρέψει σε μια κανονική κατάσταση και έχει ξεκινήσει μια νέα ζωή. Κατοικώντας σε νέο περιβάλλον, ένας αξιόλογος αριθμός ανθρώπων κοιτάζουν γύρω τους, νιώθοντας σαν να έχουν εισέλθει σε έναν εντελώς νέο κόσμο και, λόγω αυτού, δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν αμέσως στο παρόν περιβάλλον τους ή να εισέλθουν κατευθείαν στον σωστό δρόμο». Αυτή είναι, επί του παρόντος, η πραγματική κατάσταση της εκκλησίας. Μην αγωνιάς τόσο πολύ να μπουν αμέσως όλοι οι άνθρωποι στον σωστό δρόμο. Μόλις το έργο του Αγίου Πνεύματος προοδεύσει μέχρι έναν συγκεκριμένο βαθμό, όλοι οι άνθρωποι θα εισέλθουν σ’ αυτόν χωρίς να το συνειδητοποιήσουν. Όταν κατανοήσεις την ουσία των λόγων του Θεού, θα γνωρίζεις μέχρι ποιον βαθμό έχει εργαστεί το Πνεύμα Του. Το θέλημα του Θεού είναι το εξής: «Εγώ απλώς χορηγώ, ανάλογα με την αδικία του ανθρώπου, ένα ταιριαστό μέτρο “εκπαίδευσης”, προκειμένου να δώσω στον καθένα μεγαλύτερη δυνατότητα να εισέλθει στον σωστό δρόμο». Αυτός είναι ο τρόπος ομιλίας και εργασίας του Θεού και είναι, επίσης, το συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης της ανθρωπότητας. Μετά απ’ αυτό, Εκείνος υπέδειξε άλλη μία από τις καταστάσεις της ανθρωπότητας στους ανθρώπους: «Εάν οι άνθρωποι δεν έχουν την προθυμία να απολαύσουν την ευδαιμονία που υπάρχει σ’ Εμένα, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συμβαδίσω με αυτό που επιθυμούν διακαώς στην καρδιά τους και να τους στείλω μέσα στο πηγάδι της αβύσσου». Ο Θεός μίλησε εκτενώς και δεν άφησε στους ανθρώπους την παραμικρή ευκαιρία να διαμαρτυρηθούν. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Ο Θεός μιλάει πάντοτε στον άνθρωπο ανοιχτά και ελεύθερα. Σε ό,τι λέει ο Θεός, μπορεί κανείς να δει την ειλικρινή καρδιά Του, η οποία κάνει τους ανθρώπους να συγκρίνουν τη δική τους καρδιά με τη δική Του και τους δίνει τη δυνατότητα να ανοίξουν την καρδιά τους σε Εκείνον, ώστε Εκείνος να μπορέσει να δει πού εμπίπτουν στο φάσμα χρωμάτων του ουρανίου τόξου. Ο Θεός δεν έχει επιδοκιμάσει ποτέ την πίστη ή την αγάπη κανενός, αλλά ανέκαθεν έθετε απαιτήσεις στους ανθρώπους και εξέθετε την άσχημη πλευρά τους. Αυτό δείχνει πόσο μικρό «ανάστημα» έχουν οι άνθρωποι και πόσο ανεπαρκής είναι η «κράση» τους. Χρειάζονται περισσότερη «εξάσκηση» ώστε να αντισταθμίσουν αυτές τις ελλείψεις, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός μονίμως «εξαπολύει τον θυμό Του» στους ανθρώπους. Μια μέρα, όταν ο Θεός θα έχει αποκαλύψει την πλήρη αλήθεια για την ανθρωπότητα, οι άνθρωποι θα ολοκληρωθούν και ο Θεός θα ηρεμήσει. Οι άνθρωποι δεν θα καλοπιάνουν πλέον τον Θεό, κι Αυτός δεν θα τους «εκπαιδεύει» πλέον. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, οι άνθρωποι θα μπορούν να «ζουν από μόνοι τους», αλλά αυτή η εποχή δεν έχει έλθει ακόμα. Υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα μέσα στους ανθρώπους που μπορούν να χαρακτηριστούν «πλαστά», και χρειάζονται ακόμα αρκετοί γύροι εξέτασης, αρκετά ακόμα «σημεία ελέγχου» όπου θα μπορούν να πληρώνονται καταλλήλως οι «φόροι» τους. Εάν εξακολουθούν να υπάρχουν πλαστά αγαθά, τότε αυτά θα κατασχεθούν ώστε να μην πουληθούν, κι έπειτα αυτή η παρτίδα των λαθραίων αγαθών θα καταστραφεί. Αυτός δεν είναι ένας καλός τρόπος να γίνονται τα πράγματα;