Την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με την «εγκατάλειψη» κάποιων πραγμάτων, η οποία αποτελεί μία από τις αρχές άσκησης για να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Το πρώτο μέρος της «εγκατάλειψης» σημαίνει να εγκαταλείπεις κάθε αρνητικό συναίσθημα. Έχουμε ήδη συναναστραφεί πολλές φορές πάνω σ’ αυτό το θέμα. Την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης, σωστά; (Ναι.) Πάνω σε τι συναναστραφήκαμε όσον αφορά αυτό το θέμα; Τι κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν καταπιεσμένοι; (Θεέ μου, στη συναναστροφή Σου είπες πως οι άνθρωποι κάνουν του κεφαλιού τους ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους και δεν είναι διατεθειμένοι να τηρούν τους κανόνες και τους κανονισμούς της εκκλησίας ούτε να υπόκεινται σε περιορισμούς. Δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους επειδή είναι απείθαρχοι, και δεν καταφέρνουν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κλαδεύονται συχνά. Αν δεν κάνουν αυτοκριτική για τις πράξεις τους και δεν επιλύσουν τα προβλήματά τους αναζητώντας την αλήθεια, τότε νιώθουν καταπιεσμένοι.) Την τελευταία φορά, λοιπόν, συναναστραφήκαμε για μια συγκεκριμένη κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι νιώθουν το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Κατά κύριο λόγο, αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους. Η συναναστροφή αφορούσε κυρίως τα εξής θέματα: τις καταστάσεις στις οποίες οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους, τα πράγματα που θέλουν να κάνουν όπως τους αρέσει και τις συνήθεις συμπεριφορές όσων νιώθουν ένα βαθύ αίσθημα καταπίεσης. Μετά συναναστραφήκαμε πάνω στο μονοπάτι που πρέπει να πάρει κανείς για να διορθώσει αυτό το συναίσθημα. Αφού ακούσατε τις συναναστροφές για την εγκατάλειψη των αρνητικών συναισθημάτων, έχετε φτάσει σε κάποιο συμπέρασμα; Αποκάλυπταν τις εκδηλώσεις των αρνητικών συναισθημάτων του ανθρώπου ή του έδειχναν το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει για να τα εγκαταλείψει; Πού στοχεύει η άσκηση της εγκατάλειψης αρνητικών συναισθημάτων; Το σκεφτήκατε αυτό μετά τις συναναστροφές; (Θεέ μου, όπως το καταλαβαίνω εγώ, η άσκηση αυτή στοχεύει στις απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τα πράγματα.) Σωστά, αυτή είναι η μία πτυχή του ζητήματος. Αφορά τις απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τα πράγματα. Οι απόψεις αυτές αφορούν κυρίως τις διάφορες ιδέες και απόψεις στις οποίες προσκολλάται κανείς όταν αντιμετωπίζει ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα, και στοχεύουν κυρίως στα διάφορα προβλήματα που συναντάει στην κανονική ανθρώπινη ζωή και ύπαρξή του. Ορισμένα παραδείγματα είναι τα εξής: πώς να αλληλεπιδρά κανείς με τους άλλους, πώς να βάζει τέλος στην εχθρότητα, ποια στάση πρέπει να έχει απέναντι στον γάμο, την οικογένεια, τη δουλειά, τις προοπτικές του, την ασθένεια, τα γηρατειά, τον θάνατο και τα ασήμαντα ζητήματα της ζωής. Μεταξύ άλλων, μιλάει, επίσης, για το πώς να αντιμετωπίζει το περιβάλλον του και πώς να αντιμετωπίζει το καθήκον που οφείλει να εκτελέσει. Δεν θίγει αυτά τα ζητήματα; (Ναι.) Όσον αφορά τώρα τα σημαντικά θέματα και ζητήματα αρχής που σχετίζονται με την κανονική ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη κάποιου, αν οι ιδέες, οι απόψεις και η στάση του είναι σωστές, τότε η ανθρώπινη φύση του θα είναι σχετικά κανονική. Όταν λέω «κανονική», εννοώ πως θα έχει κανονική λογική, αντίληψη και οπτική για τα πράγματα. Μόνο όσοι έχουν σωστές ιδέες και απόψεις θα μπορέσουν εύκολα να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν σ’ αυτήν καθώς την επιδιώκουν. Με άλλα λόγια, μόνο όσοι έχουν κανονικές ιδέες, απόψεις, αντιλήψεις και οπτικές για τους ανθρώπους και τα πράγματα θα μπορέσουν να πετύχουν ορισμένα αποτελέσματα καθώς επιδιώκουν την αλήθεια. Έστω πως ένας άνθρωπος έχει αρνητική αντίληψη και οπτική για τους ανθρώπους και τα πράγματα· έστω πως οι ιδέες, οι απόψεις και η στάση του είναι αρνητικές, δεν συμφωνούν με τη συνείδηση και τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, είναι ακραίες, ακάθαρτες και δείχνουν ισχυρογνωμοσύνη· έστω, εν συντομία, πως όλες τους διακρίνονται από αρνητικότητα, δυσμένεια και κατάθλιψη. Αν αυτός ο άνθρωπος που διακατέχεται από τέτοιου είδους αρνητικές ιδέες και απόψεις επιδιώξει τώρα την αλήθεια, θα καταφέρει εύκολα να την κατανοήσει και να την κάνει πράξη; (Όχι.) Είναι εύκολο να το λέτε από θεωρητική άποψη. Για την ακρίβεια, όμως, δεν το καταλαβαίνετε πραγματικά. Θα κάνω μια απλή ερώτηση αναφορικά με τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία συναναστρεφόμαστε: Θα καταφέρει να κατανοήσει την αλήθεια ένας άνθρωπος που έχει αρνητική και ανακριβή αντίληψη και οπτική για τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που συναντά στη ζωή του και στο μονοπάτι της ζωής του; (Όχι.) Μπορεί να αποκτήσει αγνή κατανόηση των λόγων του Θεού αν κατακλύζεται μονίμως από αρνητικά συναισθήματα; (Όχι.) Αν τον κυριεύουν, τον ελέγχουν και τον επηρεάζουν συνεχώς οι σκέψεις και οι ιδέες που πηγάζουν από αρνητικά συναισθήματα, τότε δεν θα είναι αρνητική η αντίληψη και η οπτική του για τα πάντα; Δεν θα είναι αρνητικές οι απόψεις του για τα πράγματα που του συμβαίνουν; (Θα είναι.) Τι εννοώ με τη λέξη «αρνητικές»; Μήπως μπορούμε να πούμε αρχικά πως αντιβαίνουν στα γεγονότα και στους αντικειμενικούς νόμους; Παραβιάζουν τους νόμους της φύσης με τους οποίους οφείλει να συμμορφώνεται ο άνθρωπος; Παραβιάζουν το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού; (Ναι.) Μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν και να υποταχθούν πραγματικά στα λόγια του Θεού όταν τα ακούνε και τα διαβάζουν, αν έχουν μέσα τους αυτές τις αρνητικές ιδέες και απόψεις; Θα καταφέρουν να υποταχθούν στον Θεό και να γίνουν συμβατοί μαζί Του; (Όχι.) Για δώστε Μου ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να δω αν το καταλάβατε. Βρείτε ένα παράδειγμα όπου κάποιος αντιμετωπίζει σημαντικά ζητήματα στη ζωή και την επιβίωσή του, όπως τον γάμο, την οικογένεια, τα παιδιά, τυχόν ασθένειες, το μέλλον του, τη μοίρα, την αξία του, την κοινωνική του θέση, τα προσωπικά του συμφέροντα, το αν η ζωή του κυλά ομαλά, και ούτω καθεξής. (Θεέ μου, θυμάμαι πως στην τελευταία μας συναναστροφή είπες πως όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποια ασθένεια, κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα όπως η οδύνη, το άγχος και η ανησυχία, και τρέμουν τον θάνατο. Αυτό επηρεάζει την ικανότητά τους να εκτελούν το καθήκον τους και να ζουν μια κανονική ζωή, ενώ ταυτόχρονα τους καθιστά ανήμπορους να συμμορφωθούν με τους αντικειμενικούς νόμους. Στην πραγματικότητα, ο Θεός προκαθορίζει τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων, πότε θα αρρωστήσουν και πόσο θα υποφέρουν. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιμετωπίζουν και να βιώνουν τέτοιες καταστάσεις με σωστή και θετική στάση. Θα πρέπει να αναζητούν την απαραίτητη θεραπεία και να κάνουν το καθήκον που οφείλουν να κάνουν. Με άλλα λόγια, θα πρέπει η κατάσταση ύπαρξής τους να είναι θετική, και να μην εγκλωβίζονται στην ασθένειά τους. Όταν, όμως, κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα, δεν πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού ούτε πιστεύουν πως ο Θεός έχει προκαθορίσει τη ζωή και τον θάνατό τους. Νιώθουν μόνο ανησυχία, φόβο και άγχος για την ασθένειά τους. Η ανησυχία και ο φόβος τους όλο και εντείνονται· δεν τους διέπει η αλήθεια της κυριαρχίας του Θεού πάνω στη μοίρα του ανθρώπου, και ο Θεός απουσιάζει από την καρδιά τους.) Υπέροχο παράδειγμα. Σχετίζεται με την άποψη που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στο σημαντικό ζήτημα της ζωής και του θανάτου; (Ναι.) Γνωρίζετε όλοι σας κάτι γι’ αυτό το θέμα; Μιλάμε για το πώς να αντιμετωπίζει κανείς τη ζωή και τον θάνατό του. Σχετίζεται με τα προβλήματα εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Είναι ένα σημαντικό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος. Ακόμη κι αν είσαι νέος ή υγιής και δεν έχεις αντιμετωπίσει ή βιώσει κάποιο ζήτημα ζωής και θανάτου, σίγουρα θα έρθει η μέρα που θα το κάνεις. Αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος. Σε κάθε περίπτωση, είτε δηλαδή σε επηρεάζει προσωπικά είτε απέχει πολύ από σένα, είναι το πιο σημαντικό ζήτημα που θα αντιμετωπίσεις στη ζωή σου εφόσον είσαι κανονικός άνθρωπος. Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν, λοιπόν, το σημαντικό ζήτημα του θανάτου, δεν θα πρέπει να συλλογίζονται πώς να το χειριστούν; Δεν θα υιοθετήσουν κάποιες ανθρώπινες μεθόδους για να το αντιμετωπίσουν; Σε ποιες απόψεις θα πρέπει να προσκολληθούν; Δεν πρόκειται για πρακτικό ζήτημα; (Ναι.) Αν κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα, τι θα σκεφτούν; Συναναστραφήκαμε πάνω σε αυτό παλιότερα: αν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με σκέψεις και απόψεις που πηγάζουν από αρνητικά συναισθήματα, συμφωνούν οι πράξεις και οι εκφράσεις τους με την αλήθεια; Συμφωνούν με το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι, δεν συμφωνούν.) Πράγματι, δεν συμφωνούν με το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πόσο μάλλον με την αλήθεια. Δεν συμφωνούν με αντικειμενικά γεγονότα και νόμους, και σίγουρα όχι με την κυριαρχία του Θεού.

Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα της συναναστροφής μας σχετικά με την εγκατάλειψη διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων; Πώς ακριβώς μπορείτε να εφαρμόσετε και να κάνετε πράξη την «εγκατάλειψη» πραγμάτων προκειμένου να αποκτήσετε το σκεπτικό και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Να αποκτήσετε, με άλλα λόγια, τις σκέψεις, τις οπτικές και τις απόψεις που οφείλει να έχει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση και λογική; Ποια συγκεκριμένα βήματα ή μονοπάτια άσκησης περιλαμβάνει αυτή η «εγκατάλειψη»; Το πρώτο βήμα δεν είναι να αναγνωρίσεις αν είναι σωστές οι απόψεις που έχεις για τα ζητήματα που αντιμετωπίζεις ή αν περιέχουν τυχόν αρνητικά συναισθήματα; Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Ας πάρουμε το παράδειγμα που αναφέραμε νωρίτερα για το πώς να αντιμετωπίζεις την ασθένεια και τον θάνατο. Θα πρέπει πρώτα να αναλύσεις τις απόψεις που έχεις γι’ αυτά τα ζητήματα, να δεις αν εμπεριέχουν τυχόν αρνητικά συναισθήματα —αν, δηλαδή, νιώθεις οδύνη, ανησυχία ή άγχος γι’ αυτά τα ζητήματα και πώς προκύπτουν αυτά— και να διερευνήσεις σε βάθος τη βασική αιτία αυτών των προβλημάτων. Έπειτα, με συνεχή ανάλυση, θα διαπιστώσεις πως δεν έχεις κατανοήσει απόλυτα αυτά τα ζητήματα. Δεν έχεις αναγνωρίσει ξεκάθαρα πως τα πάντα στην ανθρωπότητα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και υπό την κυριαρχία Του. Ακόμη κι όταν αρρωσταίνουν ή βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παγιδεύονται σε τέτοια πράγματα. Θα πρέπει, αντίθετα, να υποτάσσονται στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, χωρίς να τους τρομάζει και να τους καταβάλλει η ασθένεια και ο θάνατος. Δεν θα πρέπει να φοβούνται τέτοια πράγματα ούτε να τα αφήνουν να επηρεάζουν την κανονική τους ζωή και την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Από μία άποψη, όταν ταλαιπωρούνται από κάποια ασθένεια, οφείλουν να βιώνουν και να αντιλαμβάνονται ενεργά την κυριαρχία του Θεού και να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του. Όταν είναι απαραίτητο, μπορούν να αναζητήσουν θεραπεία. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να αντιμετωπίζουν, να βιώνουν και να αντιλαμβάνονται ενεργά τη διαδικασία. Από μία άλλη άποψη, οφείλουν να κατανοήσουν σωστά μέσα τους αυτά τα ζητήματα και να πιστέψουν πως τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να παίξουν μόνο τον δικό τους ρόλο. Όσο για τα υπόλοιπα, θα πρέπει να υποτάσσονται στο θέλημα του Ουρανού. Κι αυτό γιατί τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και η ζωή και ο θάνατος των ανθρώπων έχουν προκαθοριστεί από Αυτόν. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι κάνουν αυτό που οφείλουν, το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών δεν αλλάζει σύμφωνα με τα θέλω τους, ούτε καθορίζεται από ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζεις κάποια ασθένεια, θα πρέπει πρώτα να εξετάσεις την καρδιά σου και να αναγνωρίσεις τυχόν αρνητικά συναισθήματα. Θα πρέπει να αξιολογήσεις πώς κατανοείς το θέμα και τις απόψεις που έχεις μέσα σου, κατά πόσο σε ελέγχουν ή σε δεσμεύουν αρνητικά συναισθήματα και πώς προέκυψαν αυτά. Θα πρέπει να αναλύσεις τα εξής: τι σε ανησυχεί, τι φοβάσαι, σε ποιο ζήτημα νιώθεις ανασφάλεια και τι δεν μπορείς να εγκαταλείψεις λόγω της ασθένειάς σου. Στη συνέχεια, πρέπει να εξετάσεις γιατί προέκυψαν αυτά τα πράγματα που σε κάνουν να ανησυχείς, να τρομάζεις ή να φοβάσαι, και να τα διορθώσεις σταδιακά ένα-ένα. Θα πρέπει πρώτα να αναλύσεις και να διερευνήσεις αν τυχόν υπάρχουν τέτοια στοιχεία μέσα σου. Αν όντως υπάρχουν, θα πρέπει να αναλύσεις και να εξακριβώσεις αν είναι σωστά ή αν δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια. Αν βρεις στοιχεία που δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια, θα πρέπει να ψάξεις για απαντήσεις στα λόγια του Θεού και να αναζητήσεις σταδιακά την αλήθεια για να τα διορθώσεις. Θα πρέπει να πασχίσεις να φτάσεις σε μια κατάσταση όπου δεν θα σε προβληματίζουν, δεν θα σε επηρεάζουν ούτε θα σε δεσμεύουν αυτά τα αρνητικά στοιχεία. Φρόντισε ταυτόχρονα να μην επηρεάζουν την κανονική σου ζωή, τη δουλειά σου ή την εκτέλεση των καθηκόντων σου, και να μη διαταράσσουν την τάξη που υπάρχει στη ζωή σου. Φυσικά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επηρεάζουν την πίστη σου στον Θεό ή το γεγονός πως Τον ακολουθείς. Συνοψίζοντας, στόχος είναι να μπορέσεις τελικά να αντιμετωπίσεις τέτοιου είδους προβλήματα που συναντάς ή πρόκειται να συναντήσεις με λογική, ορθότητα, αντικειμενικότητα και ακρίβεια. Μέσω αυτής της διαδικασίας δεν εγκαταλείπεις τα πράγματα; (Ναι.) Αυτό είναι το συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης. Μπορείτε να το περιγράψετε με λίγα λόγια; (Αρχικά, πρέπει κανείς να κατανοήσει το ζήτημα που αντιμετωπίζει και να αναλύσει αν έχει τυχόν αρνητικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Έπειτα πρέπει να ψάξει για απαντήσεις στα λόγια του Θεού, να αναζητήσει την αλήθεια για να τα διορθώσει και να μην επιτρέψει σ’ αυτά τα αρνητικά συναισθήματα να τον ενοχλήσουν και να επηρεάσουν τη ζωή του και την εκτέλεση των καθηκόντων του. Θα πρέπει, επίσης, να έχει την πεποίθηση πως τα ζητήματα που αντιμετωπίζει προκύπτουν από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Αν το κατανοήσουν αυτό οι άνθρωποι, θα μπορέσουν να υποταχθούν τελικά και να ασκηθούν θετικά και ενεργά.) Πείτε Μου, όταν οι άνθρωποι ζουν με αρνητικά συναισθήματα, πώς συμπεριφέρονται κλασικά όποτε αντιμετωπίζουν κάποια ασθένεια; Πώς καταλαβαίνεις ότι έχεις αρνητικά συναισθήματα; (Πρώτον, μας κατακλύζει ο φόβος. Αρχίζουμε να κάνουμε σκόρπιες σκέψεις, όπως: «Τι σόι ασθένεια είναι αυτή; Θα υποφέρω πολύ αν δεν μπορέσω να θεραπευτώ; Θα με οδηγήσει τελικά στον θάνατο; Θα μπορώ να κάνω το καθήκον μου αργότερα;» Σκεφτόμαστε, ανησυχούμε και φοβόμαστε γι’ αυτά τα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι αρχίζουν να φροντίζουν καλύτερα την υγεία τους και δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν κάποιο τίμημα για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Κι αυτό επειδή σκέφτονται πως αν πληρώσουν μικρότερο τίμημα, μπορεί να μετριαστούν τα συμπτώματα της ασθένειάς τους. Όλα αυτά είναι αρνητικά συναισθήματα.) Μπορούμε να εξετάσουμε τα αρνητικά συναισθήματα από δύο σκοπιές. Από τη μία, θα πρέπει να ξέρεις τις σκέψεις που κάνεις στο μυαλό σου. Όταν αρρωστήσεις, μπορεί να σκεφτείς το εξής: «Να πάρει! Πώς αρρώστησα; Κόλλησα από κάποιον; Μήπως φταίει το ότι είμαι κουρασμένος; Μήπως η αρρώστια μου επιδεινωθεί αν συνεχίσω να εξαντλώ τον εαυτό μου; Μήπως γίνει πιο επώδυνη;» Αυτή είναι η μία σκοπιά. Μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα που σκέφτεσαι. Από μία άλλη σκοπιά τώρα, όταν κάνεις αυτές τις σκέψεις, πώς τις εκδηλώνεις στη συμπεριφορά σου; Οι σκέψεις που κάνουν οι άνθρωποι έχουν την ανάλογη επίδραση στις πράξεις τους. Οι πράξεις, η συμπεριφορά και οι μέθοδοί τους διέπονται από διάφορες σκέψεις. Τα αρνητικά αυτά συναισθήματα οδηγούν τους ανθρώπους να κάνουν διάφορες σκέψεις. Και όταν διέπονται απ’ αυτές τις σκέψεις, αλλάζουν και οι στάσεις και οι μέθοδοί τους απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Παλιότερα, για παράδειγμα, κάποιες φορές άρχιζαν να κάνουν τα καθήκοντά τους τη στιγμή που σηκώνονταν από το κρεβάτι. Τώρα, όμως, όταν έρθει η ώρα να σηκωθούν, αρχίζουν να κάνουν σκέψεις όπως: «Μήπως αρρώστησα επειδή είμαι εξαντλημένος; Ίσως πρέπει να κοιμηθώ λίγο ακόμα. Παλιά υπέφερα υπερβολικά και ένιωθα εξουθενωμένος. Τώρα κύριο μέλημά μου πρέπει να είναι η φροντίδα του εαυτού μου ώστε να μη χειροτερέψει η ασθένειά μου». Τελικά, επειδή τους κατευθύνουν αυτές οι ενεργές σκέψεις, σηκώνονται από το κρεβάτι αργότερα απ’ ό,τι συνήθως. Κάνουν σκέψεις και για το φαγητό: «Μπορεί να αρρώστησα επειδή δεν κάνω καλή διατροφή. Παλιά έτρωγα ό,τι ήθελα. Τώρα, όμως, πρέπει να είμαι προσεκτικός. Πρέπει να τρώω περισσότερα αβγά και κρέας ώστε να βελτιώσω τη διατροφή μου και να καρδαμώσω. Αν το κάνω αυτό, θα πάψει να με ταλαιπωρεί η ασθένειά μου». Και όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, μόνιμή τους σκέψη είναι πώς θα φροντίσουν τον εαυτό τους. Παλιά, αφού δούλευαν για μια-δυο ώρες συνεχόμενα, το πολύ πολύ να σηκώνονταν να τεντωθούν και να ξεπιαστούν. Τώρα, όμως, θέτουν ως κανόνα να σηκώνονται για να ξεπιάνονται κάθε μισή ώρα ώστε να μην κουραστούν πολύ. Όταν συναναστρέφονται στις συναθροίσεις, προσπαθούν να μιλάνε όσο το δυνατόν λιγότερο, και σκέφτονται: «Πρέπει να μάθω να φροντίζω τον εαυτό μου». Παλιά, όποια ερώτηση κι αν τους έκανε κάποιος ή όποια στιγμή κι αν τους ρωτούσε κάτι, απαντούσαν χωρίς δισταγμό. Τώρα, όμως, θέλουν να λένε λιγότερα και να κρατάνε τις δυνάμεις τους. Αν κάποιος τούς κάνει πολλές ερωτήσεις, του λένε: «Πρέπει να ξεκουραστώ». Όπως βλέπεις, τους προβληματίζει πολύ το σώμα τους, το οποίο δεν είναι όπως παλιά. Συχνά, μόνιμό τους μέλημα είναι να παίρνουν συμπληρώματα διατροφής, να τρώνε φρούτα και να αθλούνται τακτικά. Σκέφτονται «Παλιότερα ήμουν πολύ ανόητος και αδαής, και δεν ήξερα πώς να φροντίσω τον εαυτό μου. Έτρωγα ό,τι μου έκανε όρεξη και ήμουν λαίμαργος. Τώρα που αντιμετωπίζω σωματικά προβλήματα, αν δεν φροντίσω την υγεία μου και η ασθένειά μου χειροτερέψει με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω το καθήκον μου, θα μπορέσω και πάλι να λάβω ευλογίες; Πρέπει να φροντίζω καλά τον εαυτό μου στο μέλλον για να μην αντιμετωπίσω τυχόν αρρώστιες». Έτσι, λοιπόν, αρχίζουν να δίνουν προσοχή στην υγεία τους και παύουν να κάνουν τα καθήκοντά τους με πλήρη αφοσίωση. Εκτός αυτού, μετανιώνουν και νιώθουν δυσαρεστημένοι για την ταλαιπωρία που υπέμειναν και το τίμημα που πλήρωσαν στο παρελθόν καθώς έκαναν τα καθήκοντά τους. Αυτές οι σκέψεις και οι συμπεριφορές δεν επηρεάζονται και δεν προκύπτουν από αρνητικά συναισθήματα; Πράγματι, προκαλούνται απ’ αυτά. Μπορούν, λοιπόν, αυτές οι σκέψεις και οι συμπεριφορές καθώς και τα αρνητικά συναισθήματά τους να τους βοηθήσουν να αποκτήσουν μεγαλύτερη πίστη στον Θεό και μεγαλύτερη αφοσίωση καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους; Σε καμία περίπτωση. Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Θα κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και χωρίς αφοσίωση. Όταν κάνουν κάτι, μπορούν να αναζητούν την αλήθεια και να ενεργούν σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές; (Όχι, δεν μπορούν.) Όταν τους κατευθύνουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, θα κάνουν ό,τι τους κατέβει· θα κάνουν πέρα την αλήθεια, δεν θα την εκτιμούν ούτε θα την κάνουν πράξη. Κάθε τους ενέργεια και οτιδήποτε κάνουν πράξη θα περιστρέφεται γύρω από τις σκέψεις που γεννούν τα αρνητικά τους συναισθήματα. Θα καταφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος να επιδιώξει την αλήθεια; (Όχι.) Αυτές άραγε τις σκέψεις οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Άρα, τι λάθος πιστεύετε ότι κάνουν; (Δεν κατανοούν καθόλου την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι ασθένειες βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Η ταλαιπωρία που θα πρέπει να υπομείνει κανείς καθορίζεται και ρυθμίζεται κι αυτή από τον Θεό. Όταν, όμως, ένας άνθρωπος ζει με αρνητικά συναισθήματα, έχει την τάση να καταφεύγει σε δολοπλοκίες, ενώ τον κατευθύνουν παράλογες σκέψεις και απόψεις. Στηρίζεται σε ανθρώπινες μεθόδους και υπεραγαπάει το σώμα του.) Είναι σωστό να υπεραγαπάει έτσι το σώμα του; Τι αξία έχει να ανησυχεί κανείς υπερβολικά για το σώμα του και να φροντίζει να τρέφεται καλά, να είναι υγιής και γερός; Τι νόημα έχει να ζει έτσι; Ποια είναι η αξία της ζωής ενός ανθρώπου; Μήπως το να ενδίδει σε σαρκικές απολαύσεις, όπως το φαγητό, το ποτό και η διασκέδαση; (Όχι, δεν είναι αυτή.) Τότε, ποια είναι; Πείτε Μου τι σκέφτεστε. (Το να εκπληρώνει το καθήκον ενός δημιουργήματος. Αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να καταφέρει κάποιος στη ζωή του.) Σωστά. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον ακόλουθο άνθρωπο: Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, οι ενέργειες και οι σκέψεις που κάνει κάθε μέρα επικεντρώνονται αποκλειστικά στο να αποφύγει τυχόν ασθένειες και τον θάνατο, να είναι σωματικά υγιής, να μην αρρωστήσει και να προσπαθήσει να εξασφαλίσει τη μακροζωία του. Πείτε Μου τώρα, αυτή είναι η αξία που θα πρέπει να έχει η ζωή ενός ανθρώπου; (Όχι, δεν είναι.) Πράγματι, δεν είναι αυτή η αξία που θα πρέπει να έχει η ζωή ενός ανθρώπου. Ποια αξία, λοιπόν, θα πρέπει να έχει; Μόλις τώρα, κάποιος ανέφερε ότι πρέπει κανείς να εκτελεί το καθήκον του ως δημιούργημα. Αυτή είναι μια συγκεκριμένη πτυχή. Υπάρχει τίποτε άλλο; Πείτε Μου τις φιλοδοξίες που έχετε συνήθως όταν προσεύχεστε ή προσπαθείτε να πάρετε μια απόφαση. (Θέλουμε να υποταχθούμε στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις που κάνει ο Θεός για εμάς.) (Θέλουμε να παίξουμε καλά τον ρόλο που μας έχει αναθέσει ο Θεός και να εκπληρώσουμε την αποστολή και την ευθύνη μας.) Τίποτε άλλο; Από μία άποψη, έχει να κάνει με την εκπλήρωση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος. Από μία άλλη άποψη, αφορά το να κάνεις τα πάντα εντός των ικανοτήτων και δυνατοτήτων σου όσο καλύτερα μπορείς, φτάνοντας τουλάχιστον στο σημείο όπου δεν σε τύπτει η συνείδησή σου, έχεις καθαρή τη συνείδησή σου και σε αποδέχονται οι άλλοι. Αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα, σε όποια οικογένεια κι αν γεννήθηκες και όποιο κι αν είναι το μορφωτικό σου υπόβαθρο και το επίπεδό σου, πρέπει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου να κατανοείς κάπως τις αρχές που οφείλουν να αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι στη ζωή. Θα πρέπει, για παράδειγμα, να εξερευνήσεις έστω και λίγο την αληθινή αξία της ζωής: ποιο μονοπάτι οφείλουν να ακολουθήσουν οι άνθρωποι, πώς πρέπει να ζουν και πώς θα έχει νόημα η ζωή τους. Δεν πρέπει να ζουν μάταια ούτε πρέπει να έρχονται μάταια σ’ αυτόν τον κόσμο. Από μία άλλη άποψη, πρέπει κατά τη διάρκεια της ζωής σου να εκπληρώσεις την αποστολή σου· αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δεν εννοώ ότι πρέπει να ολοκληρώσεις κάποια σπουδαία αποστολή ή ευθύνη, ή κάποιο σπουδαίο καθήκον. Πρέπει όμως να καταφέρεις τουλάχιστον κάτι. Στην εκκλησία, για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, αφιερώνουν σ’ αυτό όλη τους την ενέργεια και τη ζωή τους, πληρώνουν μεγάλο τίμημα και κερδίζουν πολλούς ανθρώπους. Επειδή τα κάνουν όλα αυτά, νιώθουν πως η ζωή τους δεν ήταν μάταιη. Νιώθουν πως έχουν αξία και βρίσκουν παρηγοριά. Μπροστά σε μια ασθένεια ή στον θάνατο, όταν κάνουν απολογισμό ολόκληρης της ζωής τους και θυμούνται κάθε τους πράξη στο μονοπάτι που ακολούθησαν, βρίσκουν παρηγοριά μέσα στην καρδιά τους. Δεν έχουν τύψεις και δεν μετανιώνουν για τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους ενώ είναι επικεφαλής στην εκκλησία ή υπεύθυνοι για μια συγκεκριμένη πτυχή έργου. Δίνουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους και όλη τη δύναμή τους, δαπανούν όλη την ενέργειά τους και πληρώνουν το τίμημα για το έργο που κάνουν. Με το πότισμα, την ηγεσία, τη βοήθεια και τη στήριξη που προσφέρουν, βοηθούν πολλούς ανθρώπους που έχουν αδυναμίες και είναι αρνητικοί να γίνουν δυνατοί, να σταθούν στα πόδια τους και, αντί να κάνουν πίσω, να επιστρέψουν ενώπιον του Θεού και μάλιστα να καταθέσουν τελικά μαρτυρία γι’ Αυτόν. Επιπλέον, κατά την περίοδο που είναι επικεφαλής, φέρνουν εις πέρας πολλές σημαντικές εργασίες, αποπέμπουν πολλούς μοχθηρούς ανθρώπους, προστατεύουν πολλούς εκλεκτούς του Θεού και ανακτούν πολλές σημαντικές απώλειες. Όλα αυτά τα κατορθώματα λαμβάνουν χώρα ενόσω είναι επικεφαλής. Όταν ανατρέχουν στο μονοπάτι που ακολούθησαν, όταν θυμούνται το έργο που έκαναν και το τίμημα που πλήρωσαν όλα αυτά τα χρόνια, δεν μετανιώνουν για τίποτα ούτε νιώθουν τύψεις. Πιστεύουν πως δικαίως δεν χρειάζεται να νιώσουν μεταμέλεια για καμία πράξη τους, και ζουν με ένα αίσθημα αξίας, με σταθερότητα και παρηγοριά μες στην καρδιά τους. Πόσο υπέροχο είναι αυτό! Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα; (Ναι.) Αυτό το αίσθημα σταθερότητας και παρηγοριάς, και το γεγονός πως δεν μετανιώνουν για τίποτα είναι το αποτέλεσμα και η ανταμοιβή τους για το ότι επιδίωξαν θετικά πράγματα και την αλήθεια. Ας μη θέσουμε υψηλά πρότυπα για τους ανθρώπους. Ας εξετάσουμε την κατάσταση όπου ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει μια εργασία που οφείλει ή θέλει να κάνει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μόλις βρει τη θέση του, πατάει σταθερά σ’ αυτήν και τη διατηρεί, καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες, πληρώνει το τίμημα και αφιερώνει όλη την ενέργειά του για να πραγματοποιήσει και να φέρει εις πέρας την εργασία που οφείλει να κάνει και να ολοκληρώσει. Όταν στέκεται τελικά ενώπιον του Θεού για να λογοδοτήσει, νιώθει σχετικά ικανοποιημένος. Μέσα του δεν νιώθει τύψεις και δεν μετανιώνει για τίποτα. Νιώθει ένα αίσθημα παρηγοριάς και ανταμοιβής· πως έχει ζήσει μια ζωή με νόημα. Δεν είναι σημαντικός ο στόχος αυτός; Πείτε Μου, όσο μεγάλος ή μικρός κι αν είναι, είναι πρακτικός; (Ναι, είναι πρακτικός.) Είναι συγκεκριμένος; Είναι αρκετά συγκεκριμένος, πρακτικός και ρεαλιστικός. Τι πιστεύετε, λοιπόν; Για να ζήσει κανείς μια ζωή που έχει αξία και να καταφέρει τελικά να λάβει αυτήν την ανταμοιβή, αξίζει να υποστεί λίγη σωματική ταλαιπωρία και να πληρώσει κάποιο τίμημα, ακόμη κι αν βιώσει εξάντληση και νοσήσει από κάποια ασθένεια; (Αξίζει.) Όταν έρχεται κάποιος σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν έρχεται μόνο για τις απολαύσεις της σάρκας, ούτε αποκλειστικά για να τρώει, να πίνει και να διασκεδάζει. Δεν θα πρέπει να ζει μόνο γι’ αυτά τα πράγματα· δεν είναι αυτή η αξία της ανθρώπινης ζωής, ούτε είναι το σωστό μονοπάτι. Η αξία της ανθρώπινης ζωής και το σωστό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθεί κανείς προϋποθέτουν να κατορθώσει κάτι που έχει αξία και να ολοκληρώσει μία ή περισσότερες εργασίες που έχουν αξία. Αυτό δεν ονομάζεται «καριέρα», αλλά «το σωστό μονοπάτι» και «η σωστή εργασία». Πείτε Μου, αξίζει να πληρώσει ένας άνθρωπος το τίμημα ώστε να ολοκληρώσει κάποιο έργο που έχει αξία, να ζήσει μια ζωή που έχει νόημα και αξία, και να επιδιώξει και να κερδίσει την αλήθεια; Αν επιθυμείς πραγματικά να επιδιώξεις και να κατανοήσεις την αλήθεια, να αρχίσεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, να εκπληρώσεις καλά το καθήκον σου και να ζήσεις μια ζωή που έχει νόημα και αξία, τότε μη διστάζεις: δώσε όλη την ενέργειά σου, πλήρωσε το τίμημα, αφιέρωσε όλον τον χρόνο σου και την κάθε μέρα σου σ’ αυτό. Αν αντιμετωπίσεις κάποια μικροασθένεια κατά την περίοδο αυτή, δεν έχει σημασία· δεν θα σε καταβάλει. Κάτι τέτοιο δεν είναι μακράν ανώτερο από μια ζωή ευκολίας και απραξίας, μια ζωή όπου φροντίζεις το σώμα σου και το κρατάς καλοταϊσμένο και υγιές, για να πετύχεις τελικά τη μακροζωία; (Ναι.) Ποια από τις δύο αυτές επιλογές δίνει περισσότερη αξία στη ζωή σου; Ποια μπορεί να φέρει παρηγοριά στους ανθρώπους και να τους γλιτώνει από τύψεις όταν αντιμετωπίσουν στο τέλος της ζωής τους τον θάνατο; (Το να ζήσουν μια ζωή με νόημα.) Το να ζεις μια ζωή με νόημα σημαίνει να νιώθεις μέσα σου πως πετυχαίνεις αποτελέσματα, να νιώθεις μέσα σου παρηγοριά. Και τι θα απογίνουν εκείνοι οι καλοταϊσμένοι άνθρωποι που έχουν ροδαλή επιδερμίδα μέχρι τη μέρα του θανάτου τους; Εφόσον δεν επιδιώκουν μια ζωή με νόημα, πώς νιώθουν τη στιγμή του θανάτου τους; (Νιώθουν λες κι η ζωή τους ήταν μάταιη.) Αυτές οι πέντε λέξεις είναι δηκτικές: η ζωή τους ήταν μάταιη. Τι εννοούμε όταν λέμε πως η ζωή τους ήταν μάταιη; (Πως τη σπατάλησαν.) Σε τι βασίζονται οι φράσεις «η ζωή τους ήταν μάταιη» και «σπατάλησαν τη ζωή τους»; (Στο τέλος της ζωής τους, διαπιστώνουν πως δεν έχουν κερδίσει τίποτα.) Και τι είναι αυτό που θα πρέπει να κερδίσει ένας άνθρωπος; (Θα πρέπει να κερδίσει την αλήθεια ή να καταφέρει στη ζωή του κάποια πράγματα που έχουν νόημα και αξία. Θα πρέπει να κάνει καλά τα πράγματα που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα. Αν δεν καταφέρει να τα κάνει όλα αυτά και ζει μόνο για να ικανοποιεί το σώμα του, τότε θα νιώσει πως η ζωή του ήταν μάταιη και πως τη σπατάλησε.) Αντιμέτωπος με τον θάνατο, θα συλλογιστεί τι έκανε κατά τη διάρκεια της ζωής του και θα πει: «Αχ, το μόνο που με ένοιαζε καθημερινά ήταν το φαγητό, το ποτό και η διασκέδαση. Ήμουν καλά στην υγεία μου και δεν υπέφερα από καμία ασθένεια. Όλη μου η ζωή ήταν γαλήνια. Τώρα όμως που μεγαλώνω και αντιμετωπίζω τον θάνατο, πού θα πάω όταν πεθάνω; Στην κόλαση ή στον παράδεισο; Πώς θα κανονίσει ο Θεός το τέλος μου; Ποιος θα είναι ο προορισμός μου;» Θα νιώθει, λοιπόν, ανήσυχος. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του απολάμβανε τη σωματική άνεση και δεν είχε επίγνωση για τίποτα. Τώρα, όμως, που πλησιάζει ο θάνατος, νιώθει ανησυχία. Αυτή η ανησυχία δεν θα τον κάνει να αρχίσει να σκέφτεται πώς να επανορθώσει; Υπάρχει χρόνος να επανορθώσει άπαξ και φτάσει σ’ αυτό το σημείο; (Όχι, δεν υπάρχει χρόνος). Δεν έχει πια τη δύναμη να τρέξει, ούτε τη δύναμη να μιλήσει. Ακόμη κι αν θέλει να πληρώσει κάποιο τίμημα ή να αντέξει κάποια ταλαιπωρία, η σωματική του δύναμη δεν του το επιτρέπει. Ακόμη κι αν θέλει να βγει στον κόσμο και να διαδώσει το ευαγγέλιο, η φυσική του κατάσταση δεν του το επιτρέπει. Εκτός αυτού, δεν κατανοεί κανένα μέρος της αλήθειας ούτε μπορεί να συναναστραφεί για την παραμικρή πτυχή της. Δεν υπάρχει πια ο χρόνος να επανορθώσει. Έστω πως θέλει να ακούσει κάποιους ύμνους. Καθώς τους ακούει, τον παίρνει ο ύπνος. Έστω πως θέλει να ακούσει ένα κήρυγμα. Καθώς το ακούει, αρχίζει να νυστάζει. Δεν έχει πια ενέργεια και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Σκέφτεται τι έκανε όλα εκείνα τα χρόνια και πού διοχέτευσε την ενέργειά του. Τώρα που τον έχουν πάρει τα χρόνια και θέλει να φροντίσει για το έργο που οφείλει να φροντίσει, το ταλαιπωρημένο του σώμα δεν του το επιτρέπει πια. Δεν έχει πλέον την ενέργεια· ακόμη κι αν είχε τη διάθεση, δεν μπορεί να μάθει τίποτα, και οι αντιδράσεις του έχουν γίνει πολύ αργές. Δεν μπορεί να κατανοήσει μεγάλο μέρος της αλήθειας και όποτε προσπαθεί να συναναστραφεί τους άλλους, όλοι είναι απασχολημένοι και δεν έχουν τον χρόνο να τον συναναστραφούν. Σε ό,τι κι αν κάνει, δεν έχει ούτε αρχές ούτε κάποιο μονοπάτι. Και τι του συμβαίνει στο τέλος; Όσο περισσότερο το σκέφτεται, τόσο πιο πολύ ανησυχεί. Όσο περισσότερο το σκέφτεται, τόσο μεγαλύτερη μεταμέλεια νιώθει. Όσο περισσότερο το σκέφτεται, τόσο περισσότερες τύψεις νιώθει. Στο τέλος, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να περιμένει τον θάνατο. Η ζωή του έχει τελειώσει και δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να επανορθώσει. Νιώθει μεταμέλεια; (Ναι.) Πολύ αργά! Δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτό. Αντιμέτωπος με τον θάνατο, συνειδητοποιεί πως δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να απολαμβάνει κανείς μια ζωή σωματικής άνεσης. Πλέον διακρίνει τα πάντα και θέλει να γυρίσει πίσω για να επιδιώξει την αλήθεια, να εκπληρώσει το καθήκον του και να κάνει καλή δουλειά σε κάτι. Όμως, δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα ούτε να αγωνιστεί για οτιδήποτε από καμία άποψη. Αυτή η ζωή έχει σχεδόν τελειώσει· τελειώνει με τύψεις, μεταμέλεια και ανησυχία. Ποια είναι η τελική έκβαση τέτοιων ανθρώπων όταν αντιμετωπίζουν τον θάνατο; Τους περιμένει ένας θάνατος με τύψεις, μεταμέλεια, ανησυχία, και τίποτε άλλο. Η ζωή τους ήταν μάταιη! Το σώμα τους δεν έχει υπομείνει καμία ταλαιπωρία. Έχουν απολαύσει μόνο ανέσεις· δεν εκτέθηκαν στον ήλιο και στον άνεμο, ούτε πήραν κανένα ρίσκο. Δεν έχουν πληρώσει κανένα τίμημα. Είχαν καλή υγεία κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Σπάνια υπέφεραν από κάποια ασθένεια, και το πολύ πολύ να άρπαζαν κάνα κρυολόγημα. Έχουν φροντίσει καλά το σώμα τους. Δυστυχώς, όμως, δεν έχουν εκπληρώσει κανένα καθήκον ούτε απέκτησαν την παραμικρή αλήθεια. Δεν μετανιώνουν παρά μόνο τη στιγμή του θανάτου τους. Κι αν όντως μετανιώσουν; Τότε, υποφέρουν εξαιτίας των πράξεών τους!

Αν ένας άνθρωπος θέλει να ζήσει μια ζωή με νόημα και αξία, τότε πρέπει να επιδιώξει την αλήθεια. Πρώτο και κυριότερο, πρέπει να έχει τη σωστή νοοτροπία για τη ζωή, καθώς και τις σωστές σκέψεις και απόψεις για τα διάφορα μεγάλα και μικρά ζητήματα που αντιμετωπίζει στη ζωή και στο μονοπάτι της ζωής του. Θα πρέπει, επίσης, να βλέπει όλα αυτά τα ζητήματα από τη σωστή σκοπιά και οπτική, και να μη χρησιμοποιεί ακραίες ή ριζοσπαστικές σκέψεις και απόψεις για να προσεγγίσει τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει κατά τη διάρκεια της ζωής του ή στην καθημερινότητά του. Πέρα απ’ αυτό, φυσικά, δεν πρέπει να βλέπει αυτά τα πράγματα από κοσμική σκοπιά. Αντίθετα, πρέπει να εγκαταλείψει τέτοιες αρνητικές και εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις. Για να το καταφέρεις αυτό, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι να αναλύσεις, να εκθέσεις και να αναγνωρίσεις τις διάφορες αρνητικές σκέψεις που έχουν οι άνθρωποι. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αλλάξεις και να διορθώσεις τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που έχεις, να τα εγκαταλείψεις, να αποκτήσεις σωστές και θετικές σκέψεις και απόψεις, και να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα από τη σωστή σκοπιά και οπτική. Αν το κάνεις αυτό, θα έχεις τη συνείδηση και τη λογική που απαιτούνται για να επιδιώξεις την αλήθεια. Φυσικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως το να έχει κανείς κανονική ανθρώπινη φύση σημαίνει ειδικότερα να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα από τη σωστή άποψη, σκοπιά και οπτική. Αν οι άνθρωποι έχουν αυτού του είδους την κανονική ανθρώπινη φύση και αυτές τις σωστές σκέψεις και απόψεις, τότε θα δυσκολευτούν πολύ λιγότερο και θα τους είναι πολύ πιο εύκολο να επιδιώξουν την αλήθεια. Το ίδιο συμβαίνει όταν θέλει κάποιος να φτάσει σ’ έναν προορισμό: με όποια ταχύτητα κι αν πηγαίνει, αν έχει πάρει τον σωστό δρόμο και πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση, κάποια στιγμή θα φτάσει στον προορισμό αυτόν. Αν, όμως, πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτήν που βρίσκεται ο προορισμός του, τότε είτε κινείται γρήγορα είτε αργά, το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να απομακρυνθεί απ’ τον στόχο του. Τι λέει εκείνο το ρητό; «Προσπαθούμε να φτάσουμε στον Νότο οδηγώντας προς τον Βορρά». Το ίδιο κάνουν και ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι ναι μεν πιστεύουν στον Θεό και θέλουν να σωθούν, αλλά παράλληλα επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και το κύρος, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρουν να σωθούν. Ποια θα είναι η τελική τους έκβαση; Σίγουρα η τιμωρία. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: έστω πως ένας άνθρωπος έχει καρκίνο και φοβάται πως θα πεθάνει. Αρνείται να αποδεχτεί πως θα πεθάνει, κι έτσι προσεύχεται συνεχώς στον Θεό για να τον προστατέψει από τον θάνατο και να παρατείνει τη ζωή του κατά λίγα χρόνια ακόμα. Ναι μεν καταφέρνει να επιβιώσει για λίγα ακόμα χρόνια, πετυχαίνει τον στόχο του και παίρνει μια γεύση από την ευτυχία που πηγάζει από το γεγονός ότι απέφυγε τον θάνατο, αλλά ζει την κάθε μέρα με τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, της ανησυχίας και του άγχους. Νιώθει τυχερός, πιστεύει ότι ο Θεός είναι πολύ καλός και πραγματικά μεγαλοπρεπής. Αποφεύγει τον θάνατο μέσα από τις δικές του προσπάθειες, τις επανειλημμένες του εκκλήσεις και την αγάπη και τη φροντίδα που δείχνει στον εαυτό του. Στο τέλος, συνεχίζει να ζει, όπως ακριβώς ήθελε. Ευγνωμονεί τον Θεό για την προστασία, τη χάρη, την αγάπη και το έλεός Του. Κάθε μέρα ευχαριστεί τον Θεό και προσέρχεται ενώπιόν Του για να Τον δοξάσει γι’ αυτά τα πράγματα. Συχνά τον πιάνουν τα κλάματα όταν τραγουδάει ύμνους και συλλογίζεται τα λόγια του Θεού, και σκέφτεται πόσο υπέροχος είναι ο Θεός: «Είναι αλήθεια, ο Θεός ελέγχει τη ζωή και τον θάνατο. Αυτός μου επέτρεψε να ζήσω». Κάθε μέρα, καθώς κάνει το καθήκον του, σκέφτεται συχνά πώς να βάλει σε πρώτη μοίρα την ταλαιπωρία και σε δεύτερη την απόλαυση, και πώς να τα πάει καλύτερα από τους άλλους στο καθετί, ώστε να μπορέσει να παρατείνει τη ζωή του και να αποφύγει τον θάνατο. Καταλήγει, λοιπόν, να ζει λίγα χρόνια ακόμα και νιώθει αρκετά ικανοποιημένος και ευτυχισμένος. Έρχεται, όμως, η μέρα που η ασθένειά του χειροτερεύει και ο γιατρός τού λέει το μοιραίο: πρέπει να προετοιμαστεί για το τέλος του. Και τώρα αντιμετωπίζει τον θάνατο· βρίσκεται στο κατώφλι του. Πώς θα αντιδράσει; Ο μεγαλύτερός του φόβος έχει πάρει σάρκα και οστά· έχει συμβεί τελικά αυτό που τον άγχωνε περισσότερο. Έχει έρθει η μέρα που δεν ήθελε με τίποτα να δει και να ζήσει. Μέσα σε μια στιγμή, η καρδιά του παραλύει και η διάθεσή του πέφτει κατακόρυφα. Δεν έχει πια το μυαλό του να κάνει το καθήκον του ούτε έχει τι να πει στις προσευχές του στον Θεό. Δεν θέλει πλέον να δοξάζει τον Θεό ούτε να Τον ακούσει να μιλάει ή να παρέχει κάποια αλήθεια. Δεν πιστεύει πια πως ο Θεός είναι αγάπη, δικαιοσύνη, έλεος και καλοσύνη. Ταυτόχρονα, μετανιώνει και για το εξής: «Τόσα χρόνια αμελούσα να τρώω περισσότερο καλό φαγητό και να διασκεδάζω στον ελεύθερό μου χρόνο. Τώρα δεν έχω πια την ευκαιρία να κάνω αυτά τα πράγματα». Στο μυαλό του υπάρχουν μόνο παράπονα και θρήνος. Στην καρδιά του υπάρχει μόνο πόνος, διαμαρτυρίες, πικρία και άρνηση απέναντι στον Θεό. Και τότε, αφήνει γεμάτος λύπη αυτόν τον κόσμο. Πριν πεθάνει, είχε τον Θεό μες στην καρδιά του; Πίστευε ακόμα στην ύπαρξή Του; (Δεν πίστευε πια.) Πώς προέκυψε αυτό το αποτέλεσμα; Αφετηρία του δεν ήταν οι εσφαλμένες απόψεις που είχε εξαρχής για τη ζωή και τον θάνατο; (Ναι.) Και δεν είναι μόνο ότι είχε εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις από την αρχή· το σοβαρότερο είναι πως, μετά από αυτό, ακολούθησε και συμμορφώθηκε με τις δικές του σκέψεις και απόψεις καθώς συνέχιζε την επιδίωξή του. Δεν τα παράτησε ποτέ· όρμησε και έσπευσε ολοταχώς στο λάθος μονοπάτι χωρίς να κοιτάξει πίσω του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τελικά την πίστη του στον Θεό. Έτσι έληξε το ταξίδι της πίστης του και έτσι τελείωσε η ζωή του. Απέκτησε την αλήθεια; Τον απέκτησε ο Θεός; (Όχι.) Όταν πέθανε τελικά, μήπως άλλαξε η οπτική και η στάση του απέναντι στον θάνατο; (Όχι.) Άραγε πέθανε νιώθοντας παρηγοριά, χαρά και γαλήνη ή μήπως μεταμέλεια, δισταγμό και πικρία; (Πέθανε με δισταγμό και πικρία.) Δεν απέκτησε τίποτα απολύτως. Δεν κέρδισε την αλήθεια και δεν αποκτήθηκε από τον Θεό. Τι λέτε, λοιπόν; Κατάφερε να σωθεί αυτός ο άνθρωπος; (Όχι.) Δεν σώθηκε. Πριν πεθάνει, δεν έτρεχε συνεχώς από εδώ κι από κει, δαπανώντας πάρα πολλά; (Ναι.) Πίστευε στον Θεό και έκανε το καθήκον του, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Εκ πρώτης όψης, μάλιστα, δεν διέφερε σε τίποτα από τους άλλους. Όταν βίωσε την ασθένεια και τον θάνατο, προσευχήθηκε στον Θεό και δεν εγκατέλειψε το καθήκον του. Συνέχισε να εργάζεται, και μάλιστα με τους ίδιους ρυθμούς που εργαζόταν παλιότερα. Υπάρχει, όμως, κάτι που οφείλουν να καταλάβουν και να διακρίνουν οι άνθρωποι. Αυτός ο άνθρωπος είχε μονίμως αρνητικές και εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις. Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ υπέφερε και πόσο μεγάλο ήταν το τίμημα που πλήρωνε όσο έκανε το καθήκον του, είχε αυτές τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις κατά την επιδίωξή του. Τον κυβερνούσαν συνεχώς και μετέφερε τα αρνητικά του συναισθήματα στο καθήκον του, θέλοντας να εκτελέσει το καθήκον του στον Θεό με αντάλλαγμα να πετύχει τον στόχο του να επιβιώσει. Στόχος της επιδίωξής του δεν ήταν να κατανοήσει ή να κερδίσει την αλήθεια, ούτε να υποταχθεί σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Ήταν ακριβώς το αντίθετο. Ήθελε να ζήσει σύμφωνα με τα δικά του θέλω και τις δικές του απαιτήσεις, και να αποκτήσει αυτό που ήθελε να επιδιώξει. Ήθελε να κανονίσει και να ενορχηστρώσει ο ίδιος τη μοίρα του, ακόμη και τη ζωή και τον θάνατό του. Έτσι, λοιπόν, όταν ήρθε το τέλος του, η έκβασή του ήταν πως δεν κέρδισε απολύτως τίποτα. Δεν απέκτησε την αλήθεια, ενώ τελικά αρνήθηκε τον Θεό και έχασε την πίστη του σ’ Αυτόν. Ακόμη κι όταν αντιμετώπιζε τον θάνατο, εξακολουθούσε να μην κατανοεί πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι και πώς να αντιμετωπίζει ένα δημιούργημα τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Δημιουργού. Αυτό είναι το πιο αξιοθρήνητο και τραγικό στοιχείο του. Ακόμη και στο χείλος του θανάτου, δεν κατάφερε να κατανοήσει πως, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου, τα πάντα βρίσκονται υπό την κυριαρχία και τη διευθέτηση του Δημιουργού. Αν ο Δημιουργός θέλει να ζήσεις, τότε ακόμη κι αν χτυπηθείς από κάποια θανατηφόρα ασθένεια, δεν θα πεθάνεις. Αν ο Δημιουργός θέλει να πεθάνεις, τότε ακόμη κι αν είσαι νέος, υγιής και δυνατός, όταν έρθει η ώρα, πρέπει να πεθάνεις. Τα πάντα βρίσκονται υπό την κυριαρχία και τη διευθέτηση του Θεού. Αυτή είναι η εξουσία Του, και κανείς δεν μπορεί να την υπερβεί. Δεν είναι αξιοθρήνητο που δεν κατάφερε να καταλάβει ένα τόσο απλό γεγονός; (Ναι.) Παρόλο που πίστευε στον Θεό, πήγαινε σε συναθροίσεις, άκουγε κηρύγματα, έκανε το καθήκον του και πίστευε στην ύπαρξη του Θεού, αρνήθηκε επανειλημμένως να αναγνωρίσει το γεγονός πως η ανθρώπινη μοίρα —η οποία περιλαμβάνει τη ζωή και τον θάνατο— βρίσκεται στα χέρια του Θεού και δεν υπόκειται στην ανθρώπινη θέληση. Κανείς δεν πεθαίνει απλώς επειδή το θέλει και κανείς δεν επιζεί αποκλειστικά και μόνο επειδή θέλει να ζήσει και φοβάται τον θάνατο. Δεν κατάφερε να συλλάβει ούτε να διακρίνει ένα τόσο απλό γεγονός, ακόμη κι όταν έβλεπε τον θάνατο να τον πλησιάζει. Ακόμη και τότε δεν γνώριζε πως η ζωή και ο θάνατος ενός ανθρώπου δεν καθορίζονται από τον ίδιο, αλλά προκαθορίζονται από τον Δημιουργό. Δεν είναι τραγικό; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, παρόλο που τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να φαίνονται ασήμαντα στους ανθρώπους, όλα τους περιλαμβάνονται στη στάση με την οποία βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να προσεγγίζει θετικά κάθε είδους πράγμα που συμβαίνει στην κανονική ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη, τότε θα έχει σχετικά λίγα αρνητικά συναισθήματα. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς πως η συνείδηση και η λογική του θα είναι σχετικά κανονικές, με αποτέλεσμα να του είναι πιο εύκολο να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα, και να έχει λιγότερες δυσκολίες και εμπόδια να αντιμετωπίσει. Αν η καρδιά κάποιου είναι γεμάτη με κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα, πράγμα που σημαίνει πως τον κατακλύζουν διάφορες αρνητικές σκέψεις, καθώς προσεγγίζει τις προκλήσεις της ζωής και της ύπαρξης, τότε θα αντιμετωπίσει περισσότερα εμπόδια και δυσκολίες όταν επιδιώκει την αλήθεια. Αν δεν έχει ισχυρή θέληση να επιδιώξει την αλήθεια, αν δεν έχει μεγάλο ζήλο ή πολύ έντονη επιθυμία για τον Θεό, τότε θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες και σημαντικά εμπόδια καθώς επιδιώκει την αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως θα δυσκολευτεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ακόμη κι αν δεν λάβουμε υπόψη τη σοβαρότητα της διεφθαρμένης του διάθεσης, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα αρκούν από μόνα τους να τον δεσμεύσουν και να κάνουν δύσκολο το κάθε του βήμα. Όταν ορισμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μίσος, θυμό, διάφορα είδη πόνου ή άλλα προβλήματα, οι διάφορες σκέψεις που κάνουν είναι αρνητικές. Με άλλα λόγια, σε όλα σχεδόν τα θέματα, κυριαρχούνται σχεδόν πάντα από αρνητικά συναισθήματα. Αν δεν έχεις την απαραίτητη αποφασιστικότητα και επιμονή για να διορθώσεις αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να ξεφύγεις από αυτά, τότε θα σου είναι εξαιρετικά δύσκολο να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν θα είναι εύκολο. Αυτό σημαίνει πως πριν εισέλθουν στην πραγματικότητα της επιδίωξης της αλήθειας, οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να κατέχουν τις πιο βασικές σωστές σκέψεις, απόψεις και οπτικές αναφορικά με κάθε πρόβλημα που σχετίζεται με την κανονική ανθρώπινη φύση. Τότε μόνο μπορούν να κατανοήσουν και να αποδεχθούν την αλήθεια, και να εισέλθουν σταδιακά στην αλήθεια-πραγματικότητα. Προτού επιδιώξεις επισήμως την αλήθεια, πρέπει πρώτα να διορθώσεις τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που έχεις και να περάσεις αυτό το στάδιο. Μόλις οι άνθρωποι περάσουν αυτό το στάδιο, μόλις αποκτήσουν σωστές σκέψεις και απόψεις σχετικά με διάφορα ζητήματα, και βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα από τη σωστή σκοπιά και οπτική, τότε θα τους είναι πιο εύκολο να επιδιώξουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα.

Στην τελευταία μας συναναστροφή μιλήσαμε για έναν από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι νιώθουν το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Προκύπτει από το γεγονός ότι δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους. Σήμερα θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω σ’ έναν ακόμη λόγο για τον οποίο προκύπτει αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι ζουν συχνά σ’ αυτό το συναίσθημα καταπίεσης επειδή δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τις ειδικές τους γνώσεις. Δεν είναι κι αυτός ένας λόγος; (Ναι.) Την τελευταία φορά μιλήσαμε για το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι θέλουν συχνά να κάνουν του κεφαλιού τους στην εκκλησία ή στην καθημερινότητά τους, τεμπελιάζουν και δεν φροντίζουν το έργο τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν καταπιεσμένοι όταν οι επιθυμίες τους μένουν ανεκπλήρωτες. Αυτήν τη φορά θα συναναστραφούμε για τις εκδηλώσεις μιας άλλης ομάδας ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν ορισμένα χαρίσματα, δυνατά σημεία ή επαγγελματικές δεξιότητες και ικανότητες, ή κατέχουν άριστα κάποιο τεχνικό επάγγελμα, και ούτω καθεξής. Δεν μπορούν, όμως, να αξιοποιήσουν κανονικά τα χαρίσματα, τα δυνατά σημεία και τις επαγγελματικές τους δεξιότητες μέσα στην εκκλησία, με αποτέλεσμα να νιώθουν συχνά πεσμένοι, να θεωρούν πως η ζωή σ’ αυτό το περιβάλλον τούς φέρνει στενοχώρια και δυστυχία και τους στερεί κάθε χαρά. Με λίγα λόγια, η λέξη που περιγράφει αυτό το συναίσθημα είναι η καταπίεση. Πώς λέγονται τέτοιοι άνθρωποι στην κοσμική κοινωνία; Λέγονται επαγγελματίες, τεχνικοί και ειδικοί εμπειρογνώμονες. Εν συντομία, αποκαλούνται ειδικοί. Ποια χαρακτηριστικά διαθέτουν αυτοί οι ειδικοί; Έχουν μεγάλο μέτωπο και λαμπερά μάτια, φοράνε γυαλιά, κρατούν ψηλά το κεφάλι, περπατούν με γρήγορο βήμα και χειρίζονται τα ζητήματα αποφασιστικά και αποτελεσματικά. Το πιο εξέχον χαρακτηριστικό τους είναι πως, όπου κι αν πάνε, κουβαλούν στον χαρτοφύλακά τους τον φορητό τους υπολογιστή. Μια ματιά αρκεί για να καταλάβεις πως είναι επαγγελματίες και τεχνικοί εμπειρογνώμονες. Με λίγα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ορισμένες επαγγελματικές ικανότητες ή είναι κάτι σαν ειδήμονες σ’ έναν συγκεκριμένο κλάδο της τεχνολογίας. Έχουν λάβει επαγγελματική κατάρτιση και εκπαίδευση, επαγγελματική καθοδήγηση και επιμόρφωση. Μπορεί κάποιοι απ’ αυτούς να μην έχουν λάβει επαγγελματική εκπαίδευση και μόρφωση, αλλά να γεννήθηκαν με ορισμένα ταλέντα και κάποιο επίπεδο. Αυτοί είναι γνωστοί ως επαγγελματίες και τεχνικοί εμπειρογνώμονες. Όταν προσχωρούν στην εκκλησία, κουβαλάνε συχνά μαζί τους τον φορητό τους υπολογιστή, όπως έκαναν και στην κοινωνία. Όπου κι αν δουλεύουν, θέλουν να τους αναγνωρίζουν ως επαγγελματίες και τεχνικούς εμπειρογνώμονες. Τους αρέσει να τους αποκαλούν ειδικούς και μάλιστα προτιμούν να μπαίνει και ο όρος «Καθηγητής» μπροστά από το όνομά τους, και άλλα παρόμοια. Έτσι θέλουν να τους φέρονται και να τους απευθύνονται οι άλλοι. Η εκκλησία, όμως, είναι ένα ειδικό μέρος όπου γίνεται ειδικό έργο. Διαφέρει από οποιαδήποτε ομάδα, οργανισμό ή θεσμό της κοσμικής κοινωνίας. Ποια είναι τα κύρια θέματα συζήτησης εδώ; Η αλήθεια, οι αρχές, οι κανόνες και οι ρυθμίσεις του έργου, καθώς και η μαρτυρία για τον Θεό και η διαφύλαξη των συμφερόντων του οίκου Του. Πιο συγκεκριμένα, φυσικά, υπάρχει μεταξύ άλλων η απαίτηση οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια, να υποτάσσονται στα λόγια του Θεού και στις αλήθεια-αρχές, καθώς και στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και τις αρχές που επικοινωνεί. Μόλις προωθούνται αυτοί οι σαφείς κανόνες και πρέπει οι άνθρωποι να ασκούνται σύμφωνα μ’ αυτούς και να τους τηρούν, οι ειδικοί που προσχώρησαν στην εκκλησία νιώθουν κάπως αδικημένοι. Οι δεξιότητες που έμαθαν και οι γνώσεις που κατέχουν σε ορισμένους τομείς πηγαίνουν συχνά χαμένες στην εκκλησία. Συνήθως δεν τους βάζουν σε σημαντικά πόστα ούτε χαίρουν μεγάλης εκτίμησης, ενώ συχνά παραγκωνίζονται. Όπως είναι φυσικό, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν συχνά πως μένουν αδρανείς και πως δεν αξιοποιούνται οι ικανότητές τους. Τι σκέφτονται μέσα τους; «Αχ, πώς λέει εκείνο το ρητό; “Αν κατέβει η τίγρης στην πεδιάδα θα την προσβάλουν τα σκυλιά!” Πόση δόξα απολάμβανα τότε που δούλευα στην τάδε κρατική ή ξένη εταιρεία! Ούτε τον χαρτοφύλακά μου δεν κουβαλούσα· είχα άλλους να κανονίζουν την κάθε πτυχή της καθημερινότητας και της δουλειάς μου. Δεν χρειαζόταν να ανησυχώ για τίποτα. Ήμουν υψηλόβαθμος εμπειρογνώμονας και αυθεντία σε τεχνικά ζητήματα. Με άλλα λόγια, ήμουν σημαντικό πρόσωπο στην εταιρεία. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως αν δεν ήμουν εγώ, η εταιρεία δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τη λειτουργία της ούτε να εξασφαλίσει παραγγελίες, και όλοι οι υπάλληλοί της θα έπρεπε να βγουν σε αναγκαστική άδεια. Θα κινδύνευε να χρεοκοπήσει και δεν θα τα έβγαζε πέρα χωρίς εμένα. Αχ, παλιές ένδοξες εποχές. Ένιωθα πως αναγνωρίζονταν πραγματικά τα ταλέντα μου!» Τώρα που πιστεύουν στον Θεό, θέλουν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τον ίδιο βαθμό δόξας. Σκέφτονται από μέσα τους το εξής: «Με τις ικανότητες που έχω, θα έλεγε κανείς πως στον οίκο του Θεού θα διακρινόμουν ακόμη περισσότερο. Γιατί, λοιπόν, δεν με αξιοποιούν; Γιατί με παραβλέπουν συνεχώς οι επικεφαλής, οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία; Τι έχουν οι άλλοι που δεν έχω εγώ; Εξωτερικά είμαι εμφανίσιμος, η ιδιοσυγκρασία μου δεν είναι χειρότερη των άλλων, από φήμη και γόητρο δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα, ενώ σε ό,τι αφορά την τεχνική εμπειρογνωμοσύνη, δεν με ξεπερνά κανείς. Γιατί, λοιπόν, δεν μου δίνει κανείς σημασία; Γιατί δεν ακούει κανείς αυτά που λέω και προτείνω; Γιατί δεν με καλοδέχονται στον οίκο του Θεού; Μήπως ο οίκος Του δεν χρειάζεται έναν ειδήμονα σαν εμένα; Πώς γίνεται να μην μπορώ να αξιοποιήσω τις δεξιότητές μου πουθενά αφότου ήρθα εδώ; Δεν μπορεί, κάποια πτυχή του έργου του οίκου του Θεού θα χρειάζεται τις τεχνικές δεξιότητες που έχω μάθει. Θα έπρεπε να εκτιμούν τις τεχνικές μου γνώσεις εδώ πέρα! Είμαι επαγγελματίας, άρα θα έπρεπε να ήμουν επικεφαλής ομάδας, επόπτης ή επικεφαλής· θα έπρεπε να καθοδηγώ άλλους ανθρώπους. Γιατί είμαι πάντα υφιστάμενος; Κανείς δεν μου δίνει σημασία και κανείς δεν με σέβεται. Τι τρέχει; Καλά, έτσι πρέπει να μου φέρονται αν δεν κατανοώ την αλήθεια;» Αναρωτιούνται ξανά και ξανά τα ίδια, αλλά δεν μπορούν να βρουν απαντήσεις, κι έτσι τους κατακλύζει το συναίσθημα της καταπίεσης.

Κάποτε, όταν ανέβηκε η χορωδία στη σκηνή για να τραγουδήσει, τα μέλη της Με ρώτησαν για τα χτενίσματα και τα κουρέματά τους. Τους είπα το εξής: «Οι αδελφές μπορούν να πιάνουν τα μαλλιά τους σε αλογοουρά, και το κούρεμά τους μπορεί να είναι είτε κοντό είτε μακρύ καρέ. Μπορούν, φυσικά, να τα πιάνουν και σε ψηλό ή χαμηλό κότσο. Οι αδελφοί, τώρα, μπορούν είτε να κουρεύουν τα μαλλιά τους κοντά είτε να κάνουν χωρίστρα. Δεν υπάρχει λόγος να βάζετε αξεσουάρ στα μαλλιά σας ή να τα φορμάρετε. Πρέπει απλώς να φροντίζετε να φαίνονται περιποιημένα, καθαρά, κομψά και φυσικά. Με λίγα λόγια, αν φαίνεστε σοβαροί και αξιοπρεπείς, και έχετε την εμφάνιση που οφείλει να έχει ένας χριστιανός, τότε αυτά αρκούν. Το σημαντικό είναι να τραγουδάτε και να ερμηνεύετε καλά το πρόγραμμα». Ήταν ξεκάθαρα τα λόγια Μου; Ήταν εύκολο να τα κατανοήσουν; (Ναι.) Τους είπα, λοιπόν, ξεκάθαρα ποια κουρέματα και χτενίσματα πρέπει να έχουν τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες. Με ποιες αρχές πρέπει να επιλέγει κανείς κούρεμα και χτένισμα; Οι αδελφοί μπορούν να έχουν είτε κοντό κούρεμα είτε με χωρίστρα, και οι αδελφές είτε κοντά είτε μακριά μαλλιά. Αν είναι μακριά, μπορούν να τα πιάσουν σε αλογοουρά. Αν είναι κοντά, πρέπει απλώς να φροντίσουν να μην είναι υπερβολικά κοντά. Αυτή είναι μία αρχή. Η άλλη αρχή είναι η καθαριότητα και η περιποίηση. Πρέπει, με άλλα λόγια, η εμφάνισή τους να είναι θετική και αξιοπρεπής, κι ο χαρακτήρας τους να είναι κι αυτός θετικός. Δεν αποσκοπούμε να γίνουμε διασημότητες ή φημισμένοι άνθρωποι της κοινωνίας. Δεν θέλουμε να αποκτήσουμε εντυπωσιακή εικόνα· θέλουμε η εμφάνισή μας να είναι απλώς σοβαρή και αξιοπρεπής. Με λίγα λόγια, θα πρέπει κάποιος να φαίνεται καθαρός, περιποιημένος, σοβαρός και αξιοπρεπής. Ήμουν ξεκάθαρος; Είναι εύκολο να κατανοήσετε και να εφαρμόσετε αυτές τις δύο αρχές; (Ναι, είναι εύκολο.) Οι άνθρωποι τις καταλαβαίνουν απόλυτα μόλις τις ακούσουν· έτσι, δεν υπάρχει λόγος να τις επαναλάβω. Είναι πανεύκολο να τις εφαρμόσουν. Πριν περάσουν καλά καλά δέκα μέρες, Μου έστειλαν ένα βίντεο. Καθώς το παρακολουθούσα, παρατήρησα τρεις-τέσσερις σειρές στις οποίες κάθονταν κάποιες αδελφές. Στην πρώτη σειρά, όλες είχαν φτιάξει τα μαλλιά τους, και καθεμιά τους είχε διαφορετικό κούρεμα και χτένισμα. Όλες φαίνονταν διαφορετικές και είχαν παράξενα χτενίσματα. Κάποιες αδελφές που ήταν γύρω στα 25 έμοιαζαν λες και ήταν πάνω από τριάντα ή σαράντα ετών, ενώ άλλες έμοιαζαν σαν γριές. Με λίγα λόγια, καθεμιά τους είχε διαφορετικό χτένισμα. Το άτομο που Μου έστειλε το βίντεο είπε: «Κανονίσαμε να έχουν όλες διαφορετικά χτενίσματα ώστε να έχεις να επιλέξεις. Μπορείς να διαλέξεις όποιο απ’ αυτά θέλεις· μετά, άσ’ το πάνω μας. Δεν θα δυσκολευτούμε καθόλου! Μόλις διαλέξεις, πες το κι έγινε. Κανένα πρόβλημα!» Πώς νομίζετε ότι ένιωσα αφού παρακολούθησα το βίντεο; Στην αρχή ένιωσα κάπως αηδιασμένος, ενώ μετά από μια πιο προσεκτική ματιά, άρχισα να εκνευρίζομαι. Όταν θυμήθηκα τις αρχές που τους είχα εξηγήσει, έμεινα τελικά άναυδος. Δεν ήξερα τι να πω. Σκέφτηκα: «Αχ, αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την ανθρώπινη γλώσσα». Συλλογίστηκα τα λόγια που τους είχα πει και τις αρχές που τους είχα επικοινωνήσει, καθώς και το γεγονός πως όλα αυτά ήταν πράγματα που μπορούσε να καταλάβει και να συλλάβει ο καθένας. Ήταν τόσο απλά πράγματα, και μπορούσαν να τα κάνουν εύκολα. Γιατί, λοιπόν, Μου έστειλαν ένα τέτοιο βίντεο; Αφού το διερεύνησα, συνειδητοποίησα πως δεν έφταιγε ότι δεν τους εξήγησα καθαρά την άποψή μου, και σίγουρα δεν έφταιγε ότι τους είπα να κάνουν πολλά και διάφορα χτενίσματα. Αυτή η συμπεριφορά οφείλεται σε δύο λόγους: Ο ένας είναι πως δεν μπορούσαν να καταλάβουν τα λόγια Μου. Ο άλλος είναι πως, μόλις οι άνθρωποι είναι σε θέση να κάνουν κάτι, μόλις κατανοήσουν κάτι και κατέχουν πλέον άριστα ορισμένες δεξιότητες και τεχνικές, δεν ξέρουν ποια είναι η θέση τους στο σύμπαν. Δεν σέβονται κανέναν και θέλουν μονίμως να κάνουν φιγούρα. Γίνονται άκρως αλαζόνες. Ακόμη κι αν κατανοούν τα λόγια Μου, δεν τα αποδέχονται ούτε τα κάνουν πράξη. Δεν τα παίρνουν σοβαρά, δεν τα θεωρούν σημαντικά, κι απλώς αγνοούν αυτά που λέω. Πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν αυτό που τους ζητάω κι αυτό που χρειάζομαι. Στην πραγματικότητα, όταν με ρώτησαν για τις αρχές, είχαν ήδη αποφασίσει τι θα κάνουν και πώς θα το κάνουν. Με ρώτησαν μόνο και μόνο γιατί ήταν απλώς ένα στάδιο στη διαδικασία. Δεν είναι κοροϊδία, λοιπόν, το ότι Με ρώτησαν; (Ναι.) Μόλις τελείωσαν την κοροϊδία τους, τίποτα απ’ όσα είπα δεν είχε σημασία. Έκαναν τελικά αυτό που ήθελαν, χωρίς να ακολουθήσουν έστω και λίγο τα λόγια Μου. Ήταν εξαιρετικά ισχυρογνώμονες! Τι σκέφτονταν; «Μας υποτιμάς. Είμαστε επαγγελματίες τεχνικοί. Αλληλεπιδρούμε με σημαίνοντες ανθρώπους στην κοινωνία. Διαθέτουμε αυτές τις δεξιότητες και τις ειδικές γνώσεις. Όπου κι αν πάμε, μπορούμε να ζήσουμε μια καλή ζωή και να κερδίσουμε τον σεβασμό των άλλων. Μόνο στον οίκο του Θεού γινόμαστε πάροχος υπηρεσιών και μας περιφρονούν διαρκώς οι άλλοι. Έχουμε δεξιότητες, είμαστε ειδικοί, κι όχι συνηθισμένοι άνθρωποι. Θα έπρεπε να μας σέβονται στον οίκο του Θεού. Δεν μπορείς να καταπιέζεις έτσι τα ταλέντα μας. Στον οίκο του Θεού αξιοποιούμε τις ειδικές μας γνώσεις· θα έπρεπε να μας στηρίζεις και να μας βοηθάς». Δεν είναι αγενής και παράλογη η σκέψη τους; (Ναι.) Εμπεριέχει κάποιο ίχνος κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Όταν είδα, λοιπόν, το βίντεο, σκέφτηκα: «Αχ, δεν βγάζεις άκρη μ’ αυτούς τους ανθρώπους!» Δεν τους είπα απλώς τις αρχές και τέλος. Αντίθετα, τους ρώτησα επανειλημμένα: «Τις καταλάβατε; Θα τις θυμάστε;» Μου το υποσχέθηκαν κατά πρόσωπο, αλλά μόλις γύρισαν από την άλλη, αθέτησαν αμέσως τον λόγο τους. Είπαν πολύ όμορφες κουβέντες, όπως: «Βρίσκομαι εδώ για να εκτελέσω το καθήκον μου και να ικανοποιήσω τον Θεό». Το λες αυτό εκτέλεση καθήκοντος; Ικανοποιείς στ’ αλήθεια τον Θεό; Αυτό που ικανοποιείς είναι η σάρκα και η φήμη σου. Βρίσκεσαι εδώ για να επιδιώξεις την καριέρα σου, όχι για να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Με άλλα λόγια, ήρθες στον οίκο του Θεού για να σπείρεις τον όλεθρο. Πες Μου, ποιος έχει τον τελευταίο λόγο σε ό,τι αφορά τις αρχές που οφείλουν να τηρούν οι άνθρωποι σε κάθε πτυχή του έργου του οίκου του Θεού; Εσύ ή ο Θεός; (Ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο.) Τα δικά σου λόγια ή τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; (Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια.) Όλα όσα λέτε είναι ένα είδος δόγματος. Αν αυτό το δόγμα δεν συμφωνεί με την αλήθεια, τότε μετατρέπεται σε πλάνη. Εφόσον παραδέχεστε πως όσα λέω είναι η αλήθεια, γιατί δεν μπορείτε να τα αποδεχθείτε; Γιατί όταν σας μιλάω, τα λόγια Μου πάνε στον βρόντο; Ενώπιόν Μου λέτε όμορφες κουβέντες, αλλά πίσω από την πλάτη Μου δεν κάνετε πράξη την αλήθεια. Τι συμβαίνει ακριβώς; Όταν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι διαθέτουν έστω και λίγα ταλέντα, λίγες ειδικές γνώσεις ή κάποιες ιδέες, γίνονται αλαζόνες και επηρμένοι, και αρνούνται να υπακούσουν σε κανέναν. Δεν ακούνε τα λόγια κανενός. Αυτό δεν είναι άκρως παράλογο; Αν πιστεύετε πως κάνετε το σωστό, τότε γιατί Με αφήνετε να το εξετάσω; Όταν επισημαίνω τα ελαττώματά σας και εκθέτω τα λάθη σας, γιατί δεν μπορείτε να το αποδεχθείτε; Εσείς δεν κατανοείτε την αλήθεια· Εγώ, όμως, μπορώ να σας συναναστραφώ πάνω στην αλήθεια. Ξέρω πώς να ενεργώ σύμφωνα με την αλήθεια και τις αρχές, με αγιοπρεπή ευπρέπεια. Ξέρω πώς να ενεργώ με τρόπο που διαπαιδαγωγεί τους άλλους. Εσείς ξέρετε; Αν δεν γνωρίζετε ούτε καν αυτά τα πράγματα, τότε γιατί εξακολουθείτε να μην μπορείτε να αποδεχθείτε την αλήθεια; Γιατί δεν κάνετε αυτό που σας λέω;

Κάποιοι άνθρωποι διαπρέπουν στη σύνταξη κειμένων. Έχουν το φυσικό χάρισμα να οργανώνουν τη σκέψη τους και να εκφράζουν ιδέες. Μπορεί μάλιστα να κατέχουν λογοτεχνικές ικανότητες ως ένα σημείο και να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες τεχνικές και στυλ γραφής όταν περιγράφουν κάτι. Το γεγονός, όμως, πως έχουν αυτές τις ιδιότητες σημαίνει πως κατανοούν την αλήθεια; (Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο.) Είναι απλώς μια πτυχή γνώσης, μια όψη των χαρισμάτων και των ταλέντων ενός ανθρώπου. Σημαίνει πως διαθέτεις ένα συγκεκριμένο ταλέντο, πως γράφεις καλά, πως είσαι καλός στο να εκφράζεις ιδέες μέσω της γλώσσας και πως παίζεις τις λέξεις στα δάχτυλα. Όταν είναι καλοί σε τέτοια πράγματα, ορισμένοι άνθρωποι σκέφτονται το εξής: «Είμαι άσος στη σύνταξη κειμένων στον οίκο του Θεού, άρα το καλύτερο θα ήταν να απασχοληθώ σε κάποιο έργο που έχει να κάνει με κείμενα». Είναι καλό να απασχολούνται περισσότεροι άνθρωποι σε τέτοια έργα, αφού είναι κάτι που χρειάζεται ο οίκος του Θεού. Αυτό, όμως, που χρειάζεται ο οίκος του Θεού δεν είναι μόνο αυτό στο οποίο διαπρέπεις, ούτε μόνο οι επαγγελματικές σου ικανότητες. Οι επαγγελματικές σου δεξιότητες και γνώσεις είναι απλώς εργαλεία για το έργο στο οποίο απασχολείσαι. Όποιες κι αν είναι οι επαγγελματικές σου ικανότητες και το επίπεδο δεξιοτήτων σου, θα πρέπει να εναρμονίζεσαι με τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού και να πετυχαίνεις τα αποτελέσματα και τους στόχους που επιθυμεί και θέτει. Ο οίκος του Θεού έχει απαιτούμενα πρότυπα και σχετικές αρχές γι’ αυτά τα αποτελέσματα κι αυτούς τους στόχους· δεν σε αφήνει να ενεργείς σύμφωνα με το προσωπικό σου γούστο ή τις προσωπικές σου προτιμήσεις. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι καλοί στη σύνταξη κειμένων, και γράφουν σενάρια με περίτεχνη γλώσσα και καλά σχεδιασμένη πλοκή. Επιτυγχάνεται, όμως, έτσι το επιθυμητό αποτέλεσμα; Πέρα από το γεγονός πως δεν πετυχαίνουν να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό, αυτά τα σενάρια πολύ απλά δεν ευσταθούν. Αυτοί οι σεναριογράφοι, όμως, νιώθουν ικανοποιημένοι και σίγουροι για την ικανότητά τους να γράφουν χρησιμοποιώντας περίτεχνη γλώσσα, και έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Δεν καταλαβαίνουν πως για να είναι επιτυχημένο ένα σενάριο πρέπει να καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό και να διαδίδει τον λόγο Του. Αυτός είναι ο στόχος. Ο οίκος του Θεού απαιτεί το σενάριο να απεικονίζει τα λόγια του Θεού που διαβάζει ο πρωταγωνιστής, καθώς και την πραγματική κατανόηση που αποκτά όταν βιώνει και κάνει πράξη τα λόγια του Θεού υπό την καθοδήγηση του έργου Του. Από τη μία άποψη, πρέπει να λειτουργεί ως μαρτυρία για τον Θεό. Από την άλλη, πρέπει να διαδίδει τον λόγο Του. Τότε μόνο πετυχαίνει το σενάριο το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτές είναι οι απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Πιστεύετε πως αυτό δυσκολεύει τους ανθρώπους; (Όχι.) Όχι, είναι το έργο του οίκου του Θεού. Αυτοί οι σεναριογράφοι, όμως, δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Έχουν την εξής στάση: «Αυτό που έγραψα είναι ήδη τέλειο και αρκετά συγκεκριμένο. Αν μου ζητήσεις να προσθέσω εκείνο το υλικό, θα διαφωνήσω. Δεν μου αρέσει και δεν θέλω να το γράψω έτσι». Αν κι αργότερα προσθέτουν τελικά εκείνο το υλικό με απροθυμία, τα συναισθήματά τους έχουν αλλάξει κατά πολύ μέχρι τότε. Κάποιοι λένε το εξής: «Νιώθουμε μεγάλη καταπίεση όταν κάνουμε το καθήκον μας στον οίκο του Θεού. Όλο και κάποιος θα μας κλαδεύει και θα μας επικρίνει. Νιώθω πραγματικά λες και μ’ έχουν στριμώξει σε μια γωνία· όπως λένε: “Στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι”. Αχ, τι καλά που θα ήταν αν μπορούσα να έχω τον τελευταίο λόγο και να γράφω ό,τι μου αρέσει! Όταν κάνουμε το καθήκον μας στον οίκο του Θεού, πρέπει πάντα να ακούμε τους άλλους και να δεχόμαστε κλάδεμα. Αυτό μας καταπιέζει πολύ!» Είναι σωστή η στάση τους; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι υπερβολικά αλαζονική και αυτάρεσκη! Άλλοι πάλι στη χορωδία κάνουν το καθήκον του μακιγιέρ. Τους αρέσουν τα χτενίσματα και τα κουρέματα που κάνουν οι άπιστοι, αλλά στο τέλος αυτά τα χτενίσματα και τα κουρέματα απορρίπτονται. Γιατί; Επειδή ο οίκος του Θεού δεν θέλει δαιμονικά χτενίσματα και κουρέματα. Θέλει να είναι φυσιολογικά, αξιοπρεπή και σοβαρά. Όποιο χτένισμα κι αν μπορείς να κάνεις, πήγαινε να το δείξεις στον κόσμο των απίστων. Εκεί χρειάζονται τέτοιους ειδικούς· ο οίκος του Θεού δεν τους χρειάζεται. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως είναι διατεθειμένοι να κάνουν δωρεάν αυτά τα χτενίσματα και τα κουρέματα στον οίκο του Θεού, αλλά ακόμη και τότε κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε ευπρόσδεκτο· είναι αηδιαστικό να το βλέπεις. Αυτό που χρειάζεται ο οίκος του Θεού είναι να φαίνεσαι αξιοπρεπής και σοβαρός, σαν ευπρεπής άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να είσαι κομψός, ούτε να μοιάζεις σαν κάποιος αριστοκράτης που βγήκε από παλάτι, ενώ σίγουρα δεν χρειάζεται να μοιάζεις με πριγκίπισσα ή λαίδη, με κάποιον πλούσιο νεαρό αφέντη ή λόρδο. Είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι, χωρίς κύρος, θέση και αξία· είμαστε οι πιο κανονικοί και κοινοί άνθρωποι. Καλύτερα να είσαι συνηθισμένος άνθρωπος, παρά κάποιος ευγενής ή εκλεπτυσμένος. Καλύτερα να φοράς συνηθισμένα ρούχα και να έχεις την εμφάνιση ενός συνηθισμένου ανθρώπου, και όχι να προσποιείσαι, αλλά να απολαμβάνεις αυτό που μπορείς να κάνεις και να είσαι ευχαριστημένος να ζεις τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου χωρίς φιλοδοξίες ή επιθυμίες. Αυτό είναι το καλύτερο. Αυτή είναι η ζωή ενός ατόμου με κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν είσαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος, κι όμως προσπαθείς διαρκώς να ενεργείς σαν ευγενής. Δεν είναι αηδιαστικό; (Πράγματι.) Προσπαθείς μονίμως να επιδείξεις τις ειδικές σου γνώσεις στον οίκο του Θεού και να κάνεις φιγούρα. Να σε ρωτήσω το εξής: Έχει κάποια αξία το να επιδεικνύεις τις ειδικές σου γνώσεις; Αν έχει πράγματι αξία, τότε είναι αποδεκτό. Αν όμως δεν έχει καμία απολύτως αξία, κι επιπλέον προκαλεί διατάραξη και ζημιά, τότε δείχνεις απλώς την αποκρουστική σου φύση και τις ανεπιθύμητες ιδιότητές σου. Γνωρίζεις τι συνέπειες έχει το να αποκαλύπτεις τέτοια πράγματα; Αν δεν γνωρίζεις, τότε, σε παρακαλώ, μην τα αποκαλύπτεις. Αυτό που μπορείς να κάνεις, οι τεχνικές δεξιότητες που κατέχεις και τα ειδικά ταλέντα στα οποία διαπρέπεις ή τα οποία κατέχεις από τη φύση σου δεν θεωρούνται κάτι το ευγενές. Είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Κάποιοι λένε: «Γνωρίζω άπταιστα πολλές γλώσσες». Τότε, πήγαινε να εργαστείς ως μεταφραστής και κάνε καλή δουλειά στις μεταφράσεις σου, ώστε να μπορείς να θεωρείσαι καλός άνθρωπος. Άλλοι λένε: «Ξέρω απέξω ολόκληρο το κινεζικό λεξικό “Xinhua”». Τι κι αν αποστήθισες ολόκληρο το λεξικό; Αυτό σε καθιστά ικανό να διαδώσεις το ευαγγέλιο; Σε καθιστά ικανό να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό; Άλλοι πάλι λένε: «Μπορώ να διαβάσω δέκα γραμμές με μια ματιά. Μπορώ να διαβάζω εκατό σελίδες του λόγου του Θεού τη μέρα. Τι λες; Δεν είναι εντυπωσιακή αυτή η ικανότητά μου;» Ίσως να μπορείς να διαβάσεις εκατό σελίδες από το βιβλίο «Ο Λόγος Eνσαρκώνεται» σε μια μέρα. Τι καταλαβαίνεις όμως απ’ αυτό; Ποια πτυχή της αλήθειας κατανοείς; Μπορείς να την κάνεις πράξη; Κάποιοι λένε: «Είμαι παιδί θαύμα. Τραγουδούσα και έγραφα ποιήματα από την ηλικία των πέντε». Είναι χρήσιμο κάτι τέτοιο; Οι άπιστοι μπορεί να σε θαυμάζουν, αλλά δεν έχεις κάποια χρησιμότητα στον οίκο του Θεού. Αν σου ζητούσα να συνθέσεις αυτήν τη στιγμή ένα τραγούδι που δοξάζει τον Θεό, θα μπορούσες να το κάνεις; Αν όχι, αυτό σημαίνει πως δεν κατανοείς καμία πτυχή της αλήθειας. Το να έχεις χαρίσματα δεν λέει και πολλά από μόνο του. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν θα μπορέσεις να καταφέρεις τίποτα. Στην πραγματικότητα, τα χαρίσματα, οι δεξιότητες και τα ταλέντα που διαθέτει κανείς είναι απλώς εργαλεία. Αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για θετικά πράγματα και έχουν θετική επίδραση, τότε θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουν κάποια αξία. Αν, όμως, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για θετικά πράγματα και δεν έχουν θετική επίδραση, τότε δεν έχουν καμία αξία. Άρα, είναι ανώφελο και μπελαλίδικο να τα μάθεις. Αν μπορείς να εφαρμόσεις τις επαγγελματικές σου δεξιότητες ή τα ταλέντα σου στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και να εκπληρώσεις μια εργασία στον οίκο του Θεού σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτές οι δεξιότητες και τα ταλέντα σου μπορούν να αξιοποιηθούν στο σωστό μέρος και να εξυπηρετήσουν κάποιον σκοπό. Αυτή είναι η αξία που έχουν. Από την άλλη, αν δεν μπορείς να τα εφαρμόσεις καθόλου στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε οι επαγγελματικές σου δεξιότητες και τα ταλέντα σου είναι ευτελή και δεν έχουν καμία αξία για Μένα. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι εκ φύσεως εύγλωττοι και ευφραδείς, ικανοί γλωσσολόγοι και εύστροφοι στοχαστές. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ταλέντο. Στον έξω κόσμο, αν ασχοληθούν με τον δημόσιο λόγο, τις δημόσιες σχέσεις ή τις διαπραγματεύσεις, αν εργαστούν ως δικαστές, δικηγόροι ή κάνουν άλλα συναφή επαγγέλματα, τότε θα βρουν πώς να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους. Στον οίκο του Θεού, όμως, αν διαθέτεις ένα τέτοιο ταλέντο, αλλά δεν κατανοείς καμία πτυχή της αλήθειας, αν δεν κατανοείς έστω τα βασικά όσον αφορά την αλήθεια των οραμάτων και δεν μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο ούτε να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, τότε το χάρισμα ή το ταλέντο σου έχει ελάχιστη αξία. Αν βγάζεις μονίμως τα προς το ζην αξιοποιώντας το χάρισμά σου, αν το επιδεικνύεις όπου κι αν πηγαίνεις, αν καυχιέσαι και κηρύττεις λόγια και δόγματα, τότε οι άλλοι θα σε βρίσκουν αποκρουστικό. Κι αυτό επειδή κάθε λέξη που θα λες θα είναι εμετική και κάθε σκέψη και άποψη που θα εκφράζεις θα είναι κουραστική. Σ’ αυτήν την περίπτωση, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις σιωπηλός. Όσο περισσότερο προσπαθείς να προβληθείς και να δώσεις παράσταση, τόσο πιο απωθητικός θα γίνεσαι. Κάποιοι θα πουν: «Βούλωσε το βρομόστομά σου! Αυτά που λες είναι όλα δόγματα. Ποιος δεν τα καταλαβαίνει ήδη; Πόσα χρόνια κηρύττεις τώρα; Τα λόγια σου δεν διαφέρουν από εκείνα των Φαρισαίων· είναι γεμάτα κενές θεωρίες που μολύνουν το περιβάλλον της εκκλησίας. Κανείς δεν θέλει να τ’ ακούσει!» Όπως βλέπεις, εξοργίζει τους ανθρώπους, τους προκαλεί αποστροφή. Άρα, λοιπόν, είναι προτιμότερο να εστιάζεις περισσότερο στην αλήθεια και να προσπαθείς να την κατανοήσεις καλύτερα· αυτό εστί αληθινή ικανότητα. Όσο περισσότερο το λέω αυτό, τόσο πιο καταπιεσμένοι νιώθουν αυτοί οι «ικανοί» άνθρωποι κι αυτοί οι «ειδικοί», αφού σκέφτονται: «Πάει, τελείωσε. Δεν υπάρχει διέξοδος. Ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό μου ταλαντούχο. Όπου κι αν πήγαινα, διέπρεπα και μου έδιναν σημαντικά πόστα. Δεν υπάρχει ένα ρητό που λέει: “Αν είναι χρυσός, αργά ή γρήγορα θα λάμψει”; Να που απρόσμενα βρέθηκα σε αδιέξοδο στον οίκο του Θεού. Καταπιέζομαι! Και πολύ μάλιστα! Πώς κατέληξα έτσι;» Η πίστη στον Θεό είναι κάτι καλό, οπότε γιατί νιώθουν καταπιεσμένοι αυτοί οι εξαιρετικά ταλαντούχοι και άκρως ικανοί ειδικοί όταν προσέρχονται στον οίκο του Θεού; Πάνε τόσα χρόνια που νιώθουν καταπιεσμένοι, που πλέον υποφέρουν από κατάθλιψη. Ούτε που ξέρουν πια πώς να μιλήσουν ή να ενεργήσουν. Στο τέλος, κάποιοι λένε: «Το συνεχές κλάδεμα με κάνει να νιώθω πολύ καταπιεσμένος. Πλέον η συμπεριφορά μου είναι πολύ καλύτερη και συμφωνώ με οτιδήποτε λένε οι επικεφαλής εκκλησίας ή οι επικεφαλής ομάδας. Πάντα απαντάω λέγοντας “ναι” ή “εντάξει”». Ίσως να δίνουν την εντύπωση πως έχουν μάθει να υποτάσσονται και να υπακούν, αλλά εξακολουθούν να μην κατανοούν τις αρχές ή το πώς να εκπληρώνουν σωστά τα καθήκοντά τους. Κουβαλούν αυτό το αίσθημα καταπίεσης μέσα τους και νιώθουν αγανακτισμένοι και υποτιμημένοι. Όταν τους ρωτάνε για το μορφωτικό τους επίπεδο, κάποιοι λένε: «Έχω πτυχίο bachelor», άλλοι λένε: «Έχω μεταπτυχιακό», και άλλοι: «Έχω διδακτορικό» ή «Είμαι απόφοιτος ιατρικής σχολής», ή «Σπούδασα οικονομικά» ή «Σπούδασα διοίκηση επιχειρήσεων». Άλλοι πάλι είναι προγραμματιστές ή μηχανικοί. Αν δεν υπάρχει ήδη το «Δρ» πριν από το όνομά τους, τότε έχουν κάποιον άλλο επίσημο τίτλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν προσφωνούνται έτσι στον οίκο του Θεού ούτε χαίρουν μεγάλης εκτίμησης. Νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι και χάνουν την αίσθηση της ταυτότητάς τους. Στην εκκλησία, υπάρχουν κάθε λογής ειδικοί, όπως μουσικοί, χορευτές, σκηνοθέτες, τεχνικοί, ειδικοί στη διοίκηση επιχειρήσεων, οικονομολόγοι, ακόμη και πολιτικοί. Όταν βρίσκονται με τους αδελφούς και τις αδελφές, αυτοί οι άνθρωποι λένε συχνά πράγματα του τύπου: «Είμαι αξιοσέβαστο στέλεχος σε μια κρατική επιχείρηση. Είμαι ανώτερο διευθυντικό στέλεχος σε μια πολυεθνική εταιρία. Είμαι Διευθύνων Σύμβουλος. Φοβήθηκα ποτέ κανέναν; Υποτάχθηκα ποτέ σε κανέναν; Γεννήθηκα με διοικητικές ικανότητες. Όπου κι αν πάω, θα πρέπει να βρίσκομαι σε μια θέση εξουσίας, να είμαι αυτός που διοικεί, να έχω πάντα υφισταμένους και να μην είμαι υφιστάμενος κανενός. Στον οίκο του Θεού, λοιπόν, θα έπρεπε να είμαι τουλάχιστον επικεφαλής ομάδας ή κάποιος υπεύθυνος!» Πολύ σύντομα, όλοι βλέπουν πως οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα, δεν είναι ικανοί να επιτελέσουν καμία εργασία και είναι ιδιαίτερα αλαζόνες και επηρμένοι. Δεν καταφέρνουν να εκπληρώσουν σωστά κανένα καθήκον. Τελικά, κάποιοι απ’ αυτούς δεν μπορούν παρά να αναλάβουν χειρωνακτικές εργασίες, ενώ άλλοι είναι μονίμως απρόθυμοι να υποταχθούν, προσπαθούν διαρκώς να επιδείξουν τις ικανότητές τους και είναι εκτός ελέγχου. Ως αποτέλεσμα, προκαλούν πάρα πολλούς μπελάδες, εξοργίζουν τους εκκλησιαζόμενους, και στο τέλος αποπέμπονται. Δεν θα νιώσουν καταπιεσμένοι; Στο τέλος, συνοψίζουν την εμπειρία τους με την εξής δήλωση: «Ο οίκος του Θεού δεν είναι μέρος για ταλαντούχους ανθρώπους σαν κι εμάς. Εμείς είμαστε σαν καθαρόαιμα άλογα· στον οίκο του Θεού, όμως, δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας κρίνει σωστά. Όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι αδαείς και έχουν ελλιπή ενημέρωση· αυτό ισχύει ιδίως για τους επικεφαλής διαφόρων επιπέδων. Αν και κατανοούν την αλήθεια, δεν αναγνωρίζουν πως είμαστε καθαρόαιμα άλογα. Πρέπει να βρούμε κάποιον που μπορεί ν’ αναγνωρίσει τα ταλέντα μας». Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν στο τέλος. Άλλοι πάλι λένε: «Ο οίκος του Θεού δεν έχει αρκετό χώρο για να μας φιλοξενήσει. Εμείς είμαστε όλοι σημαντικά πρόσωπα, ενώ εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό είναι ταπεινοί άνθρωποι που προέρχονται από τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας: αγρότες, πλανόδιοι μικροπωλητές και ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων. Δεν υπάρχουν κορυφαίοι ειδικοί ανάμεσά τους. Αν και η εκκλησία είναι μικρή, ο κόσμος είναι μεγάλος· και σ’ έναν τόσο μεγάλο κόσμο θα υπάρχει σίγουρα κάποια θέση και για μας. Εμείς, οι ταλαντούχοι, θα βρούμε τελικά αυτόν που θα μας εκτιμήσει!» Τι λέτε; Να τους ευχηθούμε καλή τύχη στην αναζήτησή τους; (Εντάξει.) Μόλις τον βρουν και έρθει η μέρα που θα μας αποχαιρετήσουν, ας οργανώσουμε ένα αποχαιρετιστήριο δείπνο προς τιμή τους και ας ελπίσουμε να βρούνε τη θέση που δικαιωματικά τούς αξίζει —κάπου που δεν θα νιώθουν συναισθήματα καταπίεσης. Ας ευχηθούμε η ζωή τους να είναι καλύτερη από τη δική μας· μακάρι να έχουν μια γαλήνια ζωή. Μήπως μ’ αυτά τα λόγια ξαλαφρώσουν κάπως αυτοί οι άνθρωποι που νιώθουν συναισθήματα καταπίεσης; Θα εξαφανιστεί το σφίξιμο που νιώθουν στο στήθος, το βάρος στο κεφάλι και στην καρδιά, και η σωματική δυσφορία και ενόχληση που νιώθουν; Ελπίζω οι ευχές τους να γίνουν πραγματικότητα· ελπίζω να μη νιώθουν πια καταπιεσμένοι και να μπορέσουν να ζήσουν ευτυχισμένοι και ελεύθεροι.

Πείτε Μου, μήπως πιστεύετε πως ο οίκος του Θεού ζορίζει επίτηδες τους ταλαντούχους ανθρώπους; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Τότε γιατί οι διάφορες αρχές, οι διευθετήσεις του έργου και οι απαιτήσεις για κάθε εργασία στον οίκο του Θεού τούς κάνουν να νιώθουν συναισθήματα καταπίεσης; Γιατί παγιδεύονται οι ταλαντούχοι άνθρωποι σε συναισθήματα καταπίεσης όταν προσέρχονται στον οίκο του Θεού; Μήπως έκανε κάποιο λάθος ο οίκος του Θεού; Ή μήπως τους ζορίζει επίτηδες; (Δεν ισχύει κανένα από τα δύο.) Από την άποψη του δόγματος, όλοι σας καταλαβαίνετε πως και οι δύο εξηγήσεις είναι πέρα για πέρα λανθασμένες. Τότε γιατί συμβαίνει αυτό; (Επειδή οι άνθρωποι, καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους, επιβάλλουν τις επαγγελματικές ειδικές γνώσεις που απέκτησαν στον έξω κόσμο ή τις προσωπικές τους προτιμήσεις στις αρχές και απαιτήσεις που έχει ο οίκος του Θεού.) Τους επιτρέπει, όμως, ο οίκος του Θεού να επιβάλλουν τέτοια πράγματα στις απαιτήσεις και τις αρχές του; Ούτε κατά διάνοια. Επειδή ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, ορισμένοι άνθρωποι νιώθουν καταπιεσμένοι. Τι πιστεύετε πως θα πρέπει να κάνουν γι’ αυτό; (Προτού κάνουν κάθε καθήκον, πρέπει πρώτα να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τις αρχές που έχει ο οίκος του Θεού γι’ αυτό το καθήκον. Μόλις κατανοήσουν με ακρίβεια τις αρχές αυτές, μπορούν να εφαρμόσουν με εύλογο τρόπο τις επαγγελματικές ειδικές γνώσεις που έχουν κατακτήσει.) Αυτή η αρχή είναι σωστή. Πείτε Μου, τώρα, είναι σωστή η πρόθεση κάποιου να προβάλλει διαρκώς τις ειδικές του γνώσεις και να κάνει φιγούρα των ικανοτήτων του στον οίκο του Θεού; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί είναι λάθος; Εξηγήστε Μου, παρακαλώ, τον λόγο. (Πρόθεσή του είναι να κάνει φιγούρα και να ξεχωρίσει· με άλλα λόγια, επιδιώκει τη δική του καριέρα. Δεν σκέφτεται πώς να εκτελέσει καλά τα καθήκοντά του ούτε πώς να ενεργεί με τρόπο που ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού. Αντ’ αυτού, θέλει να ενεργεί κατά βούληση, χωρίς να προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή να αναζητά τις αλήθεια-αρχές.) Πώς βλέπουν οι υπόλοιποι το ζήτημα αυτό; (Αν κάποιος κάνει διαρκώς φιγούρα όταν συμβαίνει κάτι, αυτό υποδηλώνει μια σατανική διάθεση. Δεν σκέφτεται πώς να κάνει τα καθήκοντά του και να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό· θέλει πάντα να καταθέτει μαρτυρία για τον ίδιο του τον εαυτό, κι αυτό το μονοπάτι είναι εκ φύσεως λανθασμένο.) Είναι βέβαιο πως αυτή η πρόθεση είναι εκ φύσεως λανθασμένη. Γιατί λέμε πως είναι λανθασμένη; Αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί να αντικρούσει κανείς σας. Απ’ ό,τι φαίνεται, όλοι σας νιώθετε καταπιεσμένοι· όλοι σας θέλετε να επιδεικνύετε τις ειδικές σας γνώσεις για να προβάλλετε τις ικανότητές σας, έτσι δεν είναι; Τι λέει εκείνο το ρητό των απίστων; «Η γριά φοράει κραγιόν για να την προσέξουν». Αυτό δεν σημαίνει το «να προβάλλεις τις ικανότητές σου»; (Ναι.) Σημαίνει πως θέλεις να επιδεικνύεις τις δυνατότητές σου και να κάνεις φιγούρα για να αποκτήσεις γόητρο και κύρος μεταξύ των υπόλοιπων ανθρώπων, για να σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Αν μη τι άλλο, θέλεις να χρησιμοποιήσεις την ευκαιρία που σου δίνει η προβολή των ικανοτήτων σου για να ενημερώσεις και να πληροφορήσεις τους άλλους πως: «Έχω πραγματικές δεξιότητες. Μη με περιφρονείτε, δεν είμαι κάνα συνηθισμένο άτομο, είμαι ταλαντούχος άνθρωπος». Αυτό είναι, αν μη τι άλλο, το νόημα που κρύβει. Οπότε, τι φύση υποδηλώνει η πρόθεση να θέλει μονίμως να προβάλλει τις ικανότητές του; Θέλει να επιδιώξει την καριέρα του, να διαχειριστεί το κύρος του, και να εδραιωθεί και να αποκτήσει γόητρο μεταξύ των άλλων ανθρώπων. Τόσο απλό είναι το θέμα. Δεν το κάνει για να εκτελέσει το καθήκον του ούτε το κάνει για χάρη του οίκου του Θεού· δεν αναζητά την αλήθεια ούτε ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Το κάνει για τον εαυτό του, για να λάβει μεγαλύτερη αναγνώριση και να αυξήσει την αξία και τη φήμη του· το κάνει, επίσης, ώστε να τον εκλέξουν ως επόπτη ή επικεφαλής. Δεν θα έχει κύρος μόλις εκλεγεί ως επικεφαλής ή εργάτης; Δεν θα βρεθεί στο προσκήνιο; Αυτή είναι η επιδίωξή του. Τόσο απλή είναι η πρόθεσή του: δεν είναι τίποτα περισσότερο από την επιδίωξη του κύρους. Κυνηγάει συνειδητά το κύρος, χωρίς να προστατεύει το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.

Πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι που έχουν χαρίσματα και ταλέντα ώστε να μη νιώθουν καταπιεσμένοι; Είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό; (Ναι, είναι εύκολο.) Πώς μπορείς, λοιπόν, να διορθώσεις τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης που νιώθεις επειδή δεν μπορείς να αξιοποιήσεις τις ειδικές σου γνώσεις; Πρώτο και κυριότερο, πρέπει να κατανοήσεις τι είναι ακριβώς οι τεχνικές δεξιότητες, καθώς και τα διάφορα ταλέντα και οι ειδικές γνώσεις που μελετούν και κατακτούν οι άνθρωποι. Είναι αυτά η ίδια η ζωή; (Όχι, δεν είναι.) Μπορούν να χαρακτηριστούν ως θετικά πράγματα; (Όχι.) Δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως θετικά πράγματα. Στην καλύτερη περίπτωση, αποτελούν ένα εργαλείο. Στην κοινωνία και στον έξω κόσμο είναι, το πολύ πολύ, ικανότητες που δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εξασφαλίζουν επαρκώς τα προς το ζην και να διασφαλίζουν την επιβίωσή τους. Από τη σκοπιά, όμως, του οίκου του Θεού, το μόνο που έχεις αποκτήσει είναι κάποια τεχνική δεξιότητα· είναι απλώς ένα είδος γνώσης, απλή και καθαρή γνώση. Σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνει την ανωτερότητα ή την κατωτερότητα κάποιου. Δεν μπορούμε να πούμε πως κάποιος είναι ανώτερος μόνο και μόνο επειδή διαθέτει ορισμένες ειδικές γνώσεις ή δεξιότητες. Πώς φαίνεται, τότε, η ανωτερότητα ή η κατωτερότητα κάποιου; Από την ανθρώπινη φύση του, τις επιδιώξεις του και το μονοπάτι που ακολουθεί. Οι τεχνικές δεξιότητες και οι ειδικές γνώσεις αντιπροσωπεύουν απλώς τη συγκεκριμένη δεξιότητα ή γνώση που έχεις αποκτήσει, το πόσο βαθιά ή επιφανειακά την κατανοείς και πόσο καλά την κατέχεις. Πιο συγκεκριμένα, αφορούν μόνο την επάρκεια, την ποσότητα και το βάθος των γνώσεων, και το κατά πόσον είναι εξαιρετικά έμπειρος κανείς σ’ αυτόν τον τομέα ή έχει απλώς επιφανειακή γνώση του. Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αξιολογηθεί η ανθρώπινη φύση του, οι επιδιώξεις του ή το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει. Είναι μόνο ένα είδος γνώσης ή εργαλείου. Αυτή η γνώση ή το εργαλείο σού δίνουν τη δυνατότητα να εκτελείς κάποιες σχετικές εργασίες ή σε κάνουν πιο ικανό σ’ ένα συγκεκριμένο είδος έργου. Αυτό, όμως, σου προσφέρει μονάχα εργασιακή σταθερότητα και εξασφαλισμένο εισόδημα. Αυτό είναι όλο κι όλο. Έτσι βλέπει ο οίκος του Θεού τις τεχνικές δεξιότητες και ειδικές σου γνώσεις, και δεν έχει σημασία πώς τις βλέπει η κοινωνία. Ο οίκος του Θεού δεν θα δει ποτέ κάποιον με διαφορετικό μάτι, δεν θα του δώσει ποτέ προαγωγή κατ’ εξαίρεση, ούτε θα τον απαλλάξει από κάθε είδους κλάδεμα, παίδευση και κρίση μόνο και μόνο επειδή διαθέτει κάποια ειδική δεξιότητα. Όποιες τεχνικές δεξιότητες ή ειδικές γνώσεις κι αν διαθέτει κανείς, οι διεφθαρμένες του διαθέσεις συνεχίζουν να υπάρχουν κι εκείνος εξακολουθεί να είναι διεφθαρμένος. Τα χαρίσματα, τα ταλέντα και οι τεχνικές δεξιότητες που έχει κάποιος δεν αφορούν ούτε σχετίζονται με τη διεφθαρμένη διάθεσή του και δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρώπινη φύση ή τον χαρακτήρα του. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ελαφρώς καλύτερο επίπεδο, ελαφρώς υψηλότερη νοημοσύνη ή ελαφρώς μεγαλύτερη ευφυΐα και αντίληψη από τους άλλους. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να αποκτούν κάπως βαθύτερες γνώσεις όταν μελετούν ορισμένες τεχνικές δεξιότητες. Τα επιτεύγματα και τα αποτελέσματα που πετυχαίνουν είναι ελαφρώς καλύτερα, και μάλιστα περισσότερα σε αριθμό όταν εκτελούν έργο που σχετίζεται μ’ αυτό το επάγγελμα. Στην κοινωνία, αυτό μπορεί να τους φέρει κάπως μεγαλύτερες και υψηλότερες οικονομικές ανταμοιβές, καθώς και κάπως υψηλότερο κύρος, ιεραρχία ή γόητρο στον τομέα τους. Αυτό είναι όλο. Όπως και να ’χει, τίποτε από αυτά δεν υποδηλώνει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν, τις επιδιώξεις τους ή τη στάση τους απέναντι στη ζωή και την ύπαρξη. Οι τεχνικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις είναι πράγματα που εμπίπτουν ξεκάθαρα στο πεδίο της γνώσης· δεν έχουν καμία σχέση με τις σκέψεις και τις απόψεις ενός ατόμου ούτε με τη σκοπιά και την οπτική από την οποία βλέπει οτιδήποτε. Δεν συνδέονται καθόλου μ’ αυτά τα πράγματα. Φυσικά, οι ιδέες που προωθούνται σε ορισμένους τομείς της γνώσης είναι αιρέσεις και πλάνες που παραπλανούν τους ανθρώπους σχετικά με την κατανόηση της αλήθειας και την αναγνώριση θετικών πραγμάτων. Αυτό είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα. Εμείς αναφερόμαστε στην καθαρή γνώση και στις τεχνικές δεξιότητες που δεν στηρίζουν ούτε διορθώνουν θετικά ή ενεργά τις διεφθαρμένες διαθέσεις και την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων. Εκτός αυτού, δεν έχουν την ικανότητα να συγκρατούν ή να περιορίζουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Αυτή είναι η φύση τους. Αυτή είναι η φύση και η ουσία των τεχνικών γνώσεων που έχει κανείς, ανεξάρτητα από τον τομέα στον οποίο απασχολείται· είτε, δηλαδή, ασχολείται με τη λογοτεχνία, τη μουσική ή κάποια άλλη τέχνη, είτε με τις επιστήμες, τη βιολογία ή τη χημεία, είτε με το σχέδιο, την αρχιτεκτονική ή το εμπόριο, είτε μάλιστα με κάποιο είδος δεξιοτεχνίας. Τι λέτε; Τα είπα όπως έχουν; (Ναι.) Σε όποιον τομέα κι αν απασχολείσαι, όποιες τεχνικές δεξιότητες κι αν μελετάς, ακόμη κι αν διαθέτεις κάποιες έμφυτες ειδικές γνώσεις, αυτά τα πράγματα δεν υποδηλώνουν την ανωτερότητα ή την κατωτερότητά σου. Ας πάρουμε για παράδειγμα εκείνους που ασχολούνται με τη διοίκηση επιχειρήσεων και τα οικονομικά στην κοινωνία, και ιδιαίτερα την ελίτ. Κάποιοι θεωρούν πως οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανώτερο χαρακτήρα· ταυτόχρονα, έχουν υψηλή κοινωνική θέση επειδή το εισόδημά τους είναι ιδιαίτερα υψηλό, και τα επαγγέλματα και οι γνώσεις τους χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από τους ανθρώπους. Ο οίκος του Θεού, όμως, δεν συμμερίζεται την άποψη αυτήν, ούτε θα τους αξιολογήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτές οι απόψεις είναι αβάσιμες στον οίκο του Θεού, επειδή αυτοί οι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν την αλήθεια ως τις αρχές και τα πρότυπά τους για να αξιολογήσουν το ζήτημα· αντ’ αυτού, στηρίζονται στην ανθρώπινη αντίληψη, η οποία αποτελεί κομμάτι της ανθρώπινης γνώσης. Θα σας δώσω ένα ακόμη παράδειγμα: Κάποιοι άνθρωποι στην κοινωνία είναι ψαράδες, πλανόδιοι μικροπωλητές ή τεχνίτες. Η κοινωνική τους θέση θεωρείται χαμηλή και κανείς στην κοινωνία δεν τους έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Στον οίκο του Θεού, όμως, όλοι οι εκλεκτοί του Θεού είναι ίσοι. Όλοι είναι ίσοι ενώπιον της αλήθειας, και δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ ανώτερων και κατώτερων ανθρώπων. Δεν θα θεωρηθείς αξιότιμος επειδή έχεις υψηλό κύρος ή κάνεις κάποιο ανώτερο επάγγελμα στην κοινωνία· ούτε θα θεωρηθείς κατώτερος επειδή το επάγγελμά σου έχει χαμηλό κύρος στην κοινωνία. Άρα, λοιπόν, στον οίκο του Θεού και στα μάτια Του, είτε η ταυτότητα, η αξία και η θέση σου θεωρούνται υψηλές είτε χαμηλές, αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις επαγγελματικές σου ικανότητες, την τεχνογνωσία σου ή τις ειδικές γνώσεις που διαθέτεις. Κάποιοι λένε: «Στον στρατό ήμουν διοικητής, στρατηγός και στρατάρχης». Εγώ τους λέω: «Έι, εσύ! Πήγαινε εκεί στην άκρη». Γιατί να πας στην άκρη; Επειδή η σατανική σου διάθεση είναι πολύ σοβαρή και αηδιάζω μόνο που σε κοιτάω. Πρώτα πρέπει να αφιερώσεις λίγο χρόνο να διαβάσεις τα λόγια του Θεού, να κατανοήσεις κάποιο μέρος της αλήθειας και να βιώσεις λίγη ανθρώπινη ομοιότητα. Έτσι, όταν επιστρέψεις, όλοι θα είναι σε θέση να σε αποδεχθούν. Στον οίκο του Θεού δεν θα σε εκτιμήσουν επειδή το επάγγελμα που έκανες στην κοινωνία θεωρούνταν ανώτερο, ούτε θα σε περιφρονήσουν επειδή κάποτε είχες χαμηλό κύρος στην κοινωνία. Τα πρότυπα και οι αρχές που έχει ο οίκος του Θεού για να αξιολογεί τους ανθρώπους στηρίζονται αποκλειστικά στα κριτήρια της αλήθειας. Ποια είναι, λοιπόν, τα κριτήρια της αλήθειας; Τα κριτήρια αυτά έχουν συγκεκριμένες πτυχές. Πρώτον, οι άνθρωποι αξιολογούνται με βάση την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους, το αν έχουν συνείδηση και λογική, καλή καρδιά και αίσθημα δικαιοσύνης. Δεύτερον, αξιολογούνται με βάση το αν αγαπούν ή όχι την αλήθεια και με βάση το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν· με άλλα λόγια, αξιολογείται το αν επιδιώκουν την αλήθεια, αν αγαπούν τα θετικά πράγματα, την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη του Θεού. Αξιολογείται και η αντίθετη περίπτωση. Αν δηλαδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αν αποστρέφονται την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, αν ασχολούνται διαρκώς με τα προσωπικά τους εγχειρήματα, και άλλα τέτοια. Βλέπουμε, λοιπόν, πως, είτε διαθέτεις κάποιες τεχνικές δεξιότητες ή ειδικές γνώσεις είτε όχι, στον οίκο του Θεού θα σου φερθούν δίκαια. Έτσι λειτουργούσε ανέκαθεν ο οίκος του Θεού· το ίδιο κάνει τώρα και το ίδιο θα κάνει και στο μέλλον. Αυτές οι αρχές κι αυτά τα πρότυπα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Άρα, λοιπόν, αυτοί που πρέπει να αλλάξουν είναι οι άνθρωποι που νιώθουν καταπιεσμένοι επειδή δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τις ειδικές τους γνώσεις. Αν πιστεύεις πραγματικά πως ο Θεός είναι δίκαιος, πως η αλήθεια κυριαρχεί στον οίκο Του και πως εκεί υπάρχει αμεροληψία και δικαιοσύνη, τότε σου ζητάω να εγκαταλείψεις γρήγορα την εσφαλμένη άποψη και γνώμη που έχεις σχετικά με τις τεχνικές δεξιότητες και τις ειδικές γνώσεις. Μη νομίζεις πως είσαι ανώτερος επειδή διαθέτεις κάποια ταλέντα ή λίγες ειδικές γνώσεις. Μπορεί να διαθέτεις τεχνικές δεξιότητες ή ειδικές γνώσεις που δεν διαθέτουν οι άλλοι, μα η ανθρώπινη φύση και η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν διαφέρουν από εκείνες των άλλων. Στα μάτια του Θεού, είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος και δεν έχεις τίποτα το ιδιαίτερο. Μπορεί να πεις: «Παλιά ήμουν υψηλόβαθμος αξιωματούχος». Όπως και να ’χει, παραμένεις συνηθισμένος άνθρωπος. Μπορεί να πεις: «Παλιά τα κατορθώματά μου ήταν σπουδαία». Όπως και να ’χει, παραμένεις συνηθισμένος άνθρωπος. Μπορεί να πεις: «Παλιά ήμουν ήρωας». Ό,τι ήρωας ή διασημότητα κι αν ήσουν, δεν έχει καμία σημασία. Από την οπτική του Θεού, παραμένεις μόνο ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αυτή είναι μια πτυχή της αλήθειας και των αρχών που οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι για τις τεχνικές δεξιότητες και για κάποια είδη ειδικών γνώσεων. Μια άλλη πτυχή είναι το πώς να προσεγγίζεις αυτές τις επαγγελματικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις. Αυτό αποτελεί ένα συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης το οποίο οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να γνωρίζεις ξεκάθαρα στις σκέψεις και στη συνείδησή σου πως, όποιες επαγγελματικές δεξιότητες ή ειδικές γνώσεις κι αν διαθέτεις, δεν έρχεσαι στον οίκο του Θεού για να κάνεις μια δουλειά, να δείξεις τι αξίζεις, να κερδίσεις έναν μισθό ή να βγάλεις το ψωμί σου. Βρίσκεσαι εδώ για να εκτελέσεις το καθήκον σου. Η μόνη ταυτότητα που έχεις στον οίκο του Θεού είναι αυτή του αδελφού ή της αδελφής· με άλλα λόγια, στα μάτια του Θεού είσαι ένα δημιουργημένο ον. Δεν έχεις άλλη ταυτότητα. Στα μάτια του Θεού, ένα δημιουργημένο ον δεν είναι ζώο, λαχανικό ή διάβολος. Είναι ένα ανθρώπινο ον· και εφόσον είσαι ανθρώπινο ον, οφείλεις να εκτελείς το καθήκον σου. Η εκτέλεση του καθήκοντος ενός ανθρώπινου όντος είναι ο πιο βασικός στόχος που θα πρέπει να θέτεις και η πιο ουσιαστική άποψη που θα πρέπει να έχεις, όταν έρχεσαι στον οίκο του Θεού. Θα πρέπει να λες το εξής: «Είμαι άνθρωπος. Έχω κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική. Οφείλω να εκτελώ το καθήκον μου». Στη θεωρία, αυτήν τη σκέψη και την άποψη θα πρέπει να διαθέτουν πρώτα οι άνθρωποι. Κατόπιν, σκέψου πώς θα πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου. Ποιον οφείλεις να ακούς; Τον εαυτό σου ή τον Θεό; (Τον Θεό.) Σωστά. Και γιατί οφείλεις να Τον ακούς; Κατ’ αρχήν, οι άνθρωποι ξέρουν θεωρητικά πως πρέπει να ακούνε τον Θεό, πως Αυτός είναι η αλήθεια και Αυτός έχει τον τελευταίο λόγο. Στη θεωρία, αυτήν την άποψη θα πρέπει να έχει κανείς. Στην πραγματικότητα, δεν εκτελείς αυτό το καθήκον για τον εαυτό σου, την οικογένειά σου, την καθημερινή σου ύπαρξη και την προσωπική σου καριέρα ή τα προσωπικά σου εγχειρήματα. Το εκπληρώνεις για το έργο του Θεού, τη διαχείρισή Του και τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Δεν έχει καμία σχέση με τις προσωπικές σου υποθέσεις. Πρέπει να καταλάβεις και να υιοθετήσεις αυτήν την άποψη. Μόλις, λοιπόν, την υιοθετήσεις, το επόμενο πράγμα που πρέπει να καταλάβεις είναι το εξής: Εφόσον δεν εκτελείς το καθήκον σου για τον εαυτό σου, αλλά για χάρη του έργου του Θεού, πρέπει να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και να Τον ρωτάς πώς θα πρέπει να το εκτελείς, καθώς και ποιες είναι οι αρχές και οι απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Κάνε το καθήκον σου με όποιον τρόπο σου λέει ο Θεός· κάνε ό,τι σου ζητά, χωρίς να λες τίποτα και χωρίς να διστάζεις ή να αρνείσαι. Αυτό είναι απόλυτο. Εφόσον αυτός είναι ο οίκος του Θεού, είναι απολύτως σωστό και ορθό να εκτελούν εδώ οι άνθρωποι τα καθήκοντα ως οφείλουν. Οι άνθρωποι, όμως, δεν το κάνουν αυτό για τον εαυτό τους, την καθημερινή τους ύπαρξη, τη ζωή, την οικογένεια ή την καριέρα τους. Τότε, γιατί το κάνουν; Για το έργο και τη διαχείριση του Θεού. Όποιο συγκεκριμένο επάγγελμα ή είδος έργου κι αν αφορά, είτε μιλάμε για κάτι τόσο μικρό όσο ένα σημείο στίξης ή στυλ μορφοποίησης, είτε για κάτι τόσο μεγάλο όσο ένα συγκεκριμένο τμήμα έργου, τα πάντα εμπίπτουν στο πεδίο του έργου του Θεού. Άρα, λοιπόν, αν έχεις λογική, θα πρέπει πρώτα να διερωτηθείς το εξής: «Πώς πρέπει να εκτελέσω αυτό το έργο; Ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού; Ποιες αρχές έχει ορίσει ο οίκος Του;» Στη συνέχεια, απαρίθμησε τις σχετικές αρχές μία προς μία και φρόντισε να ενεργείς τηρώντας αυστηρά κάθε κανόνα και αρχή. Αν εναρμονίζονται με τις αρχές και δεν υπερβαίνουν το φάσμα τους, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι σωστά, και ο Θεός θα τα εκλάβει και θα τα χαρακτηρίσει ως εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αυτό δεν οφείλουν να καταλάβουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Αν το καταλαβαίνεις αυτό, τότε δεν θα πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς τι θέλεις να κάνεις και πώς. Δεν έχει λογική να σκέφτεσαι και να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τι λέτε; Πρέπει να γίνονται πράγματα που δεν έχουν λογική; Όχι, δεν πρέπει. Τι πρέπει να κάνεις αν επιθυμείς να τα πράξεις; (Να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου.) Θα πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στον εαυτό σου και να τον εγκαταλείψεις, να βάλεις πάνω απ’ όλα το καθήκον σου, τις απαιτήσεις και τις αρχές του οίκου του Θεού. Ο οίκος του Θεού δεν θα παρέμβει αν νιώθεις άβολα ή αν ασχολείσαι με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου όταν έχεις ελεύθερο χρόνο. Αυτήν την πτυχή του θέματος οφείλεις να κατανοήσεις. Ποιο είναι, δηλαδή, το καθήκον σου και πώς οφείλεις να το εκτελείς. Μια άλλη πτυχή αφορά το ζήτημα των επαγγελματικών ειδικών γνώσεων και δεξιοτήτων που έχουν οι άνθρωποι. Πώς οφείλεις να το προσεγγίζεις; Ποια πρέπει να είναι η στάση σου αν ο οίκος του Θεού χρειάζεται να προσφέρεις τις επαγγελματικές ειδικές γνώσεις και δεξιότητες στις οποίες διαπρέπεις ή τις οποίες έχεις ήδη κατακτήσει; Θα πρέπει να τις προσφέρεις χωρίς επιφύλαξη, να τις αφήσεις να επιτελέσουν τη λειτουργία τους και να αναδείξουν την αξία που έχουν στο καθήκον σου στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Μην τις αφήσεις να πάνε χαμένες· εφόσον μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις, τις καταλαβαίνεις και τις έχεις κατακτήσει, φρόντισε να τις αξιοποιήσεις. Με ποια αρχή θα το κάνεις αυτό; Θα σου πω. Ό,τι κι αν χρειάζεται ο οίκος του Θεού, σε όποιον βαθμό και σε όποια έκταση κι αν το χρειάζεται, εσύ χρησιμοποίησε αυτές τις δεξιότητες με τρόπο συγκρατημένο και μετρημένο. Εφάρμοσε στο καθήκον σου τις τεχνικές σου δεξιότητες και τις ειδικές σου γνώσεις, επιτρέποντάς τους να εκπληρώσουν τη λειτουργία τους, και δώσε έτσι στον εαυτό σου τη δυνατότητα να πετύχεις καλύτερα αποτελέσματα στο καθήκον σου. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν θα εξυπηρετούν κάποιον σκοπό αυτές οι επαγγελματικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις που έμαθες; Δεν θα έχουν αξία; Δεν θα έχεις συνεισφέρει κάτι; (Ναι.) Είσαι διατεθειμένος να κάνεις μια τέτοια συνεισφορά; (Ναι.) Αυτό είναι καλό. Ο οίκος του Θεού ούτε χρειάζεται ούτε ενθαρρύνει δεξιότητες και ειδικές γνώσεις οι οποίες δεν έχουν καμία απολύτως χρησιμότητα γι’ αυτόν· όσοι κατέχουν, λοιπόν, τέτοιες δεξιότητες ή ειδικές γνώσεις δεν θα πρέπει να τις ασκούν αυθαίρετα. Πώς οφείλεις να κατανοήσεις αυτό το ζήτημα; (Θα πρέπει να εγκαταλείψω τις δεξιότητες αυτές.) Ακριβώς. Η πιο απλή προσέγγιση είναι να τις εγκαταλείψεις, να κάνεις σαν να μην τις έμαθες ποτέ. Πες Μου, αν τις εγκαταλείψεις με προθυμία, θα συνεχίσουν να εμφανίζονται και να σε ενοχλούν όταν εκτελείς το καθήκον σου; Όχι. Δική σου είναι η απόφαση, έτσι δεν είναι; Είναι μονάχα λίγες γνώσεις. Πόσους μπελάδες μπορούν να προκαλέσουν; Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η επίδρασή τους; Αν κάνεις σαν να μην τις έμαθες ποτέ, σαν να μην τις κατέχεις, δεν θα λήξει εκεί το θέμα; Θα πρέπει να χειριστείς σωστά το ζήτημα αυτό. Αν δεν σου ζητά να κάνεις κάτι ο οίκος του Θεού, τότε μην προβάλλεις σώνει και καλά συνεχώς τις δεξιότητές σου, για να κάνεις φιγούρα, να ικανοποιήσεις τα δικά συμφέροντα ή να δείξεις στους πάντες πως ξέρεις κάποια κόλπα. Αυτό είναι λάθος. Δεν εκτελείς έτσι το καθήκον σου και δεν θα μείνει αξέχαστο. Να σου πω και το εξής: Όχι μόνο δεν θα μείνει αξέχαστο, αλλά θα κριθεί μάλιστα και καταδικαστέο. Κι αυτό επειδή αντί να εκτελείς το καθήκον σου, ασχολείσαι με προσωπικά εγχειρήματα, κι αυτό είναι πολύ σοβαρό! Γιατί είναι σοβαρό; Επειδή είναι εκ φύσεως διατάραξη και ενόχληση! Ο οίκος του Θεού σού είπε επανειλημμένα να μην ενεργείς έτσι, να μην κάνεις αυτά τα πράγματα ούτε να χρησιμοποιείς τέτοιες μεθόδους. Εσύ, όμως, δεν ακούς. Συνεχίζεις να τα κάνεις, αρνείσαι να τα εγκαταλείψεις, και επιμένεις. Δεν είναι ενόχληση αυτό; Δεν γίνεται σκόπιμα; Ξέρεις πολύ καλά πως ο οίκος του Θεού δεν χρειάζεται αυτά τα πράγματα, κι όμως συνεχίζεις να τα κάνεις εσκεμμένα. Δεν σου αρέσει απλώς να κάνεις φιγούρα; Αν τα βίντεο ή τα προγράμματα που φτιάχνεις ταπεινώνουν τον Θεό, τότε οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες και η παράβασή σου τεράστια. Το καταλαβαίνεις αυτό, σωστά; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, όταν μιλάμε για τα πράγματα που απολαμβάνεις προσωπικά και τις επαγγελματικές δεξιότητες που κατέχεις, αν σου αρέσουν, αν σε ενδιαφέρουν και είναι πράγματα που εκτιμάς, τότε κάν’ τα όταν βρίσκεσαι μόνος σου στο σπίτι. Αυτό δεν ενοχλεί. Μην τα προβάλλεις, όμως, δημοσίως. Αν θέλεις να προβάλεις κάτι δημοσίως, πρέπει να το κάνεις πάρα πολύ καλά, για να μην ταπεινώσεις τον Θεό ούτε να δυσφημήσεις τον οίκο Του. Δεν έχει να κάνει απλώς με το αν έχεις γνώσεις ή με το πόσο ικανός είσαι σε συγκεκριμένες επαγγελματικές δεξιότητες. Δεν είναι τόσο απλό. Ο οίκος του Θεού απαιτεί κάποιες αρχές και πρότυπα για κάθε τμήμα του έργου που κάνετε, καθώς και για την κατεύθυνση και τους στόχους που καθοδηγούν το έργο σας σε κάθε στάδιο· αυτές οι αρχές και τα πρότυπα βασίζονται σε κάτι. Όλα τους έχουν σκοπό να προστατεύσουν το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και να τα διαφυλάξουν από τυχόν διατάραξη, αναστάτωση, δυσφήμηση ή ζημιά. Αν το προσωπικό σας επίπεδο, οι γνώσεις, η εμπειρία και το γούστο σας δεν μπορούν να συμβαδίσουν μ’ αυτά ή δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτά, τότε πρέπει να συναναστραφείτε κατ’ ιδίαν και να ζητήσετε καθοδήγηση και βοήθεια από εκείνους που τα καταλαβαίνουν και μπορούν να συμβαδίσουν μαζί τους. Μην αντιστέκεστε και μην τρέφετε διαρκώς αρνητικά συναισθήματα απλώς και μόνο επειδή δεν σας επιτρέπεται να κάνετε ορισμένα πράγματα. Πολύ απλά, τα λίγα κόλπα που ξέρετε δεν είναι αρκετά καλά. Γιατί λέω πως δεν είστε αρκετά καλοί; Επειδή οι σκέψεις και οι απόψεις σας είναι υπερβολικά στρεβλές. Δεν φταίει μόνο πως το γούστο, οι γνώσεις, η κρίση και η εμπειρία σας είναι ανεπαρκή και απογοητευτικά, αλλά επιπλέον τρέφετε και πολλές παλιές θρησκευτικές αντιλήψεις. Έχετε πάρα πολλές και βαθιά ριζωμένες θρησκευτικές αντιλήψεις· υπάρχουν και νέοι άνθρωποι, κάτω των τριάντα ετών, οι οποίοι έχουν άκρως ξεπερασμένες σκέψεις και αντιλήψεις. Παρόλο που είστε άνθρωποι της σύγχρονης εποχής, άνθρωποι που μελετούν σύγχρονες τεχνικές δεξιότητες και διαθέτουν ορισμένες επαγγελματικές γνώσεις, η σκοπιά, η οπτική και οι απόψεις σας για διάφορα ζητήματα, καθώς και οι σκέψεις που κάνετε, είναι όλες τους ξεπερασμένες· αυτό συμβαίνει επειδή δεν κατανοείτε την αλήθεια. Έτσι, λοιπόν, όσες επαγγελματικές δεξιότητες κι αν μάθετε, οι σκέψεις σας παραμένουν ξεπερασμένες. Πρέπει να καταλάβεις το πρόβλημα και την πραγματική κατάσταση. Άρα, λοιπόν, πρέπει να εγκαταλείψεις τα πράγματα τα οποία ο οίκος του Θεού απαιτεί να εξαλείψεις και να αποβάλεις, ή τα οποία δεν σου επιτρέπει να χρησιμοποιείς. Πρέπει να μάθεις να υπακούς. Αν δεν κατανοείς τους λόγους πίσω απ’ αυτό, τότε πρέπει τουλάχιστον να διαθέτεις τη λογική που χρειάζεται για να μάθεις να υπακούς, και πρώτα να ενεργείς με βάση τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Μην αντιστέκεσαι· πρώτα μάθε να υποτάσσεσαι.

Τώρα που έχουμε συναναστραφεί σχετικά με τη σωστή στάση που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στις επαγγελματικές δεξιότητές τους, τι άλλο θα πρέπει να κατανοήσετε; Έστω πως δεν καταφέρνεις να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου επειδή δεν εφάρμοσες σωστά ορισμένες τεχνικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις, με αποτέλεσμα να διαταραχθεί και να ζημιωθεί το έργο της εκκλησίας και εσύ να δεχθείς κλάδεμα. Τι κάνεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Αυτό μπορείς να το διαχειριστείς εύκολα. Αν κάνεις γρήγορα μεταστροφή και μετανοήσεις, ο οίκος του Θεού θα σου δώσει την ευκαιρία να διορθώσεις τα λάθη σου. Κι αυτό γιατί κανείς δεν είναι τέλειος· όλοι κάνουν λάθη και νιώθουν μπερδεμένοι κάποιες φορές. Το να κάνεις λάθη δεν είναι ανησυχητικό· ανησυχητικό είναι να κάνεις τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, να διαπράττεις συνεχώς τα ίδια σφάλματα, και να μην κάνεις μεταστροφή μέχρι να φτάσεις στο τέλος του δρόμου. Αν συνειδητοποιήσεις τα λάθη σου, τότε διόρθωσέ τα. Δεν είναι και τόσο δύσκολο, σωστά; Όλοι έχουν κάνει λάθη, οπότε κανείς δεν πρέπει να κοροϊδεύει τον άλλο. Αν αναγνωρίζεις τα λάθη σου, αν το πάθημα σου γίνει μάθημα και μεταστραφείς, τότε θα σημειώσεις πρόοδο. Εκτός αυτού, αν το πρόβλημα οφείλεται στο ότι δεν είσαι αρκετά ικανός στη δουλειά σου, συνέχισε την εκπαίδευσή σου για να τελειοποιήσεις τις απαραίτητες δεξιότητες. Τότε, το πρόβλημα θα λυθεί. Αν φροντίσεις να μην κάνεις το ίδιο λάθος στο μέλλον, δεν θα λήξει εκεί το θέμα; Είναι τόσο απλό! Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις καταπιεσμένος για το κλάδεμα που δέχεσαι μόνο και μόνο επειδή δεν εφαρμόζεις σωστά τις επαγγελματικές σου δεξιότητες και κάνεις συνεχώς λάθη. Γιατί νιώθεις καταπιεσμένος; Γιατί είσαι τόσο ευαίσθητος; Ανεξάρτητα από την κατάσταση ή το εργασιακό περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται οι άνθρωποι, υπάρχουν φορές που κάνουν λάθη, ενώ υπάρχουν και τομείς όπου το επίπεδο, οι γνώσεις ή οι οπτικές τους είναι ανεπαρκή. Αυτό είναι φυσιολογικό, και πρέπει να μάθεις πώς να το χειρίζεσαι σωστά. Σε κάθε περίπτωση, όπως κι αν ασκείσαι, να το αντιμετωπίζεις και να το χειρίζεσαι σωστά και ενεργά. Μην πέφτεις σε κατάθλιψη όταν αντιμετωπίζεις μια μικρή δυσκολία, μη νιώθεις αρνητικός και καταπιεσμένος, και μη βυθίζεσαι σε αρνητικά συναισθήματα. Μην το κάνεις θέμα, όλα αυτά είναι αχρείαστα. Αντίθετα, κάνε αμέσως αυτοκριτική, για να διαπιστώσεις αν υπάρχει κάποιο θέμα με τις επαγγελματικές σου δεξιότητες ή κάποιο πρόβλημα με τις προθέσεις σου. Εξέτασε αν οι πράξεις σου είναι ακάθαρτες ή αν φταίνε ορισμένες αντιλήψεις σου. Κάνε αυτοκριτική από κάθε σκοπιά. Αν το πρόβλημα οφείλεται σε έλλειψη ικανοτήτων, συνέχισε να μαθαίνεις, βρες κάποιον να σε βοηθήσει να αναζητήσεις λύσεις ή συμβουλέψου ανθρώπους που βρίσκονται στον ίδιο τομέα. Αν, εκτός των άλλων, οφείλεται και σε λανθασμένες προθέσεις, και το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί χρησιμοποιώντας την αλήθεια, τότε στρέψου για συμβουλές και συναναστροφή στους επικεφαλής εκκλησίας ή σε κάποιον που κατανοεί την αλήθεια. Μίλα μαζί τους για την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι και άφησέ τους να σε βοηθήσουν να τη διορθώσεις. Αν το πρόβλημα έχει να κάνει με τυχόν αντιλήψεις, τότε μόλις τις εξετάσεις και τις αντιληφθείς, ανάλυσε και κατανόησέ τες, διόρθωσε τες και επαναστάτησε ενάντιά τους. Αυτό δεν είναι όλο κι όλο; Έχεις ακόμα μέρες μπροστά σου, ο ήλιος θα ανατείλει πάλι αύριο, και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις. Εφόσον ζεις κι είσαι άνθρωπος, συνέχισε να εκτελείς το καθήκον σου. Όσο ζεις και σκέφτεσαι, πάσχισε να εκπληρώνεις και να ολοκληρώνεις το καθήκον σου. Αυτός ο στόχος δεν πρέπει να αλλάξει ποτέ κατά τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου. Όποτε κι αν συμβεί κάτι, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσεις, με ό,τι κι αν έχεις να κάνεις, δεν θα πρέπει να νιώσεις καταπιεσμένος. Ειδάλλως, θα βαλτώσεις και θα ηττηθείς. Ποιοι άνθρωποι νιώθουν συνεχώς καταπιεσμένοι; Οι αδύναμοι και οι ανόητοι. Εσύ, όμως, έχεις καρδιά και σκέψεις, οπότε γιατί νιώθεις καταπιεσμένος; Φταίει απλώς το γεγονός πως αυτήν τη στιγμή δεν αξιοποιούνται κανονικά οι τεχνικές σου δεξιότητες και οι ειδικές σου γνώσεις. Πώς αξιοποιούνται κανονικά; Όταν κάνεις αυτό που απαιτεί από σένα ο οίκος του Θεού και εφαρμόζεις τις τεχνικές δεξιότητές σου για να ανταποκριθείς στα απαιτούμενα πρότυπά του. Δεν αρκεί αυτό; Έτσι δεν αξιοποιούνται κανονικά; Ο οίκος του Θεού δεν σου απαγορεύει να αξιοποιείς τις ικανότητές σου. Θέλει απλώς να τις αξιοποιείς συνειδητά, με μέτρο, πρότυπα και αρχές, και όχι να τις χρησιμοποιείς απερίσκεπτα. Πέρα απ’ αυτό, ο οίκος του Θεού δεν παρεμβαίνει ούτε σε θέματα που δεν αφορούν την εκτέλεση των καθηκόντων σου ούτε στην προσωπική σου ζωή. Έχει αυστηρούς κανόνες και απαιτούμενα πρότυπα μόνο όσον αφορά την εκτέλεση των καθηκόντων σου. Άρα, λοιπόν, έχεις και ελευθερία κινήσεων και σκέψης να χειρίζεσαι τις επαγγελματικές σου δεξιότητες και τις ειδικές σου γνώσεις, είσαι ελεύθερος να σκέφτεσαι, να νιώθεις και να ενεργείς. Το θέμα είναι πως όταν νιώθεις αρνητικά συναισθήματα, επιλέγεις να υποχωρήσεις, να πέσεις σε κατάθλιψη, να αρνηθείς και να αντισταθείς. Αν, όμως, αντιμετωπίσεις θετικά τα πράγματα, ακούσεις με προσοχή και ακολουθήσεις τις αρχές, τους κανόνες και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού, τότε θα έχεις πάντα ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις και πράγματα να κάνεις. Δεν είσαι άχρηστος, αδύναμος ή ανόητος. Ο Θεός σού έχει δώσει ελεύθερη βούληση, κανονική σκέψη και κανονική ανθρώπινη φύση. Έχεις, λοιπόν, ένα καθήκον το οποίο οφείλεις να εκτελέσεις. Εκτός αυτού, διαθέτεις επαγγελματικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις, πράγμα που σημαίνει πως είσαι χρήσιμος στον οίκο του Θεού. Αν αξιοποιήσεις όπως οφείλεις τις ειδικές σου γνώσεις σε ορισμένες πτυχές του έργου του οίκου του Θεού που σχετίζονται με επαγγελματικές δεξιότητες και γνώσεις, τότε θα βρεις τη θέση σου και θα εκτελείς το καθήκον σου ως δημιούργημα. Αν μείνεις σταθερός στη θέση σου, εκπληρώνεις το καθήκον σου και κάνεις καλά τη δουλειά σου, τότε δεν είσαι άχρηστος αλλά χρήσιμος. Αν εκτελείς το καθήκον σου, σκέφτεσαι και εργάζεσαι σωστά, τότε όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσεις, δεν θα πρέπει να νιώσεις καταπιεσμένος και να υποχωρήσεις, ούτε να τις αρνηθείς ή να τις αποφύγεις. Αυτό που οφείλεις να κάνεις τώρα, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, είναι να μην πέσεις τόσο βαθιά στα αρνητικά συναισθήματα που να μην μπορείς να επανέλθεις. Μην παραπονιέσαι σαν πικραμένη γυναίκα πως ο οίκος του Θεού είναι άδικος, δεν σε εκτιμά ούτε σου δίνει ευκαιρίες, ή πως οι αδελφοί και οι αδελφές σου σε περιφρονούν. Στην πραγματικότητα, ο οίκος του Θεού σού έχει δώσει ευκαιρίες και σου έχει εμπιστευτεί το καθήκον που οφείλεις να εκτελέσεις· εσύ, όμως, δεν το χειρίστηκες καλά. Συνέχισες να ακολουθείς τις δικές σου επιλογές και απαιτήσεις, δεν άκουσες προσεκτικά τα λόγια του Θεού ούτε έδωσες βάση στις αρχές που σου έδωσε ο οίκος Του για το έργο σου. Είσαι υπερβολικά ισχυρογνώμων. Άρα, λοιπόν, δεν ευθύνεται κανένας άλλος αν έχεις παγιδευτεί στο αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Δεν ισχύει πως σε έχει απογοητεύσει ο οίκος του Θεού, πόσο μάλλον πως δεν σε ανέχεται. Φταίει πως δεν έχεις αξιοποιήσει πλήρως τις ικανότητές σου κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Δεν έχεις χειριστεί ούτε αξιοποιήσει σωστά το τεχνικό σου επάγγελμα και τις ειδικές σου γνώσεις. Δεν έχεις προσεγγίσει ορθολογικά το θέμα· αντίθετα, αντιτάχθηκες σ’ αυτό από παρόρμηση, προβάλλοντας αρνητικά συναισθήματα. Αυτό είναι το λάθος σου. Αν εγκαταλείψεις τα αρνητικά σου συναισθήματα και απαλλαχθείς από την καταπίεση, θα συνειδητοποιήσεις πως υπάρχουν πολλές εργασίες που μπορείς και πρέπει να κάνεις. Αν διώξεις αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και αντιμετωπίσεις το καθήκον σου με θετική στάση, θα δεις πως ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά σου είναι φωτεινός, όχι σκοτεινός. Κανείς δεν εμποδίζει το οπτικό σου πεδίο ούτε τα βήματά σου. Το θέμα είναι πως εσύ δεν θέλεις να πας μπροστά. Οι προτιμήσεις, οι επιθυμίες και τα προσωπικά σου σχέδια εμποδίζουν τα βήματά σου. Κάνε πέρα αυτά τα πράγματα, εγκατάλειψέ τα· μάθε να προσαρμόζεσαι στο πώς να εκτελείς το καθήκον σου, πώς να προσαρμόζεσαι στο περιβάλλον του οίκου του Θεού και πώς να εργάζεσαι εκεί, αλλά και πώς να δέχεσαι τη βοήθεια και τη στήριξη των αδελφών σου. Εγκατάλειψε λίγο λίγο τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες και τις μη ρεαλιστικές και παράδοξες ιδέες σου. Σταδιακά, θα αποβάλλεις με φυσικό τρόπο αυτά τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης. Πρέπει ακόμα να καταλάβεις πως οι επαγγελματικές δεξιότητες και ειδικές σου γνώσεις δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωή σου, όσο προχωρημένες κι αν είναι. Δεν αντιπροσωπεύουν την ωριμότητά σου στη ζωή ούτε το αν έχεις ήδη λάβει τη σωτηρία. Αν εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού κανονικά, υπάκουα και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, χρησιμοποιώντας επιπλέον τις επαγγελματικές σου δεξιότητες και ειδικές γνώσεις, τότε τα πηγαίνεις καλά και είσαι πράγματι μέλος του οίκου του Θεού. Εσύ, όμως, διατυμπανίζεις διαρκώς ότι εκτελείς το καθήκον σου, εκμεταλλεύεσαι την ευκαιρία που σου δίνει η εκτέλεση του καθήκοντός σου και τις ευκαιρίες που σου δίνει ο οίκος του Θεού, ενώ ακολουθείς τις δικές σου προτιμήσεις, φιλοδοξίες και επιθυμίες για να αξιοποιήσεις πλήρως τις ειδικές σου γνώσεις. Τα χρησιμοποιείς αυτά για να επιδιώξεις τη δική σου καριέρα και τα προσωπικά σου εγχειρήματα, με αποτέλεσμα να φτάνεις σε αδιέξοδο και να νιώθεις καταπιεσμένος. Ποιος προκάλεσε την καταπίεση αυτή; Εσύ ο ίδιος. Δεν θα καταφέρεις τίποτα αν συνεχίσεις να επιδιώκεις τα προσωπικά σου εγχειρήματα καθώς εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού· έχεις έρθει στο λάθος μέρος. Από την αρχή μέχρι το τέλος, τα θέματα συζήτησης στον οίκο του Θεού είναι η αλήθεια, οι απαιτήσεις και τα λόγια του Θεού. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο άξιο λόγου πέρα απ’ αυτά. Άρα, λοιπόν, όποιες απαιτήσεις κι αν θέτει ο οίκος του Θεού στους ανθρώπους σε οποιαδήποτε πτυχή του έργου ή του επαγγέλματός τους, και όποιες ειδικές ρυθμίσεις έργου κι αν υπάρχουν, δεν στοχεύουν σε μεμονωμένα άτομα, δεν αποσκοπούν να καταπιέσουν κανέναν ούτε να εξαλείψουν τον ενθουσιασμό που νιώθει κάποιος και να θίξουν την υπερηφάνεια του. Τίθενται αποκλειστικά για χάρη του έργου του Θεού, για να καταθέσουν μαρτυρία για Αυτόν, να διαδώσουν τον λόγο Του και να φέρουν περισσότερους ανθρώπους ενώπιόν Του. Φυσικά, σκοπός τους είναι και όλοι εσείς που βρίσκεστε εδώ σήμερα να αρχίσετε να βαδίζετε το συντομότερο δυνατό στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να εισέλθετε στην πραγματικότητα της αλήθειας. Κατάλαβες; Μην αποθαρρυνθείς αν τα παραδείγματα που ανέφερα σήμερα ισχύουν για ορισμένα άτομα. Αν συμφωνείς με όσα λέω, τότε δέξου τα. Αν διαφωνείς και εξακολουθείς να νιώθεις καταπιεσμένος, τότε συνέχισε να νιώθεις έτσι. Για να δούμε πόσο καταπιεσμένοι θα νιώσουν αυτοί οι άνθρωποι και πόσο καιρό θα αντέξουν στον οίκο του Θεού, αν νιώθουν τέτοια αρνητικά συναισθήματα, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε κάνουν μεταστροφή.

Αν δεν εγκαταλείψουν την καταπίεσή τους, τότε όσοι ζουν μ’ αυτό το αρνητικό συναίσθημα αντιμετωπίζουν ένα ακόμη μειονέκτημα: Μόλις τους παρουσιαστεί μια ευκαιρία, τρέχουν να πάνε να εργαστούν, παίρνουν εκείνοι τον έλεγχο και αγνοούν κάθε απαίτηση, κανόνα και αρχή του οίκου του Θεού. Ενεργούν απερίσκεπτα και ικανοποιούν πλήρως τις δικές τους επιθυμίες. Μόλις κάνουν την κίνησή τους, οι συνέπειες είναι αδιανόητες. Σε μικρότερη κλίμακα, μπορούν να προκαλέσουν οικονομικές ζημίες στον οίκο του Θεού· σε μεγαλύτερη κλίμακα, μπορούν να διαταράξουν το έργο της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και οι επόπτες αποφύγουν την ευθύνη και δεν λύσουν τα τυχόν προβλήματα, αυτό θα επηρεάσει και το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου του οίκου του Θεού, πράγμα που συνεπάγεται αντίσταση στον Θεό. Αν συμβούν τέτοια περιστατικά και προκύψουν συνέπειες γι’ αυτούς τους ανθρώπους, τότε θα έρθει το τέλος τους. Αντί να προβλέπουν το μέλλον τους, καλύτερα να ξεχάσουν από νωρίς την καταπίεση και να σταματήσουν να υπερεκτιμούν και να προσδίδουν σημασία στις τεχνικές δεξιότητες και τις ειδικές γνώσεις —να αλλάξουν, δηλαδή, αυτές τις στάσεις και τις απόψεις που διατηρούσαν ανέκαθεν. Είναι σημαντικό να αλλάξουν τις απόψεις τους και να μην εμμένουν ευλαβικά σ’ αυτές, όχι επειδή είναι ουσιαστικά ασήμαντες στον οίκο του Θεού, ούτε εξαιτίας της κρίσης Μου και της αρνητικής Μου γνώμης γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά επειδή οι τεχνικές δεξιότητες και οι ειδικές γνώσεις αποτελούν στην ουσία ένα εργαλείο. Δεν αντιπροσωπεύουν ούτε την αλήθεια ούτε τη ζωή. Όταν πάψουν να υπάρχουν οι ουρανοί και η γη, θα χαθούν και όλες οι τεχνικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις. Από την άλλη, τα θετικά πράγματα και οι αλήθειες που έχουν αποκτήσει οι άνθρωποι όχι μόνο δεν θα χαθούν, αλλά θα παραμείνουν αναλλοίωτες. Όσο βαρυσήμαντες, σπουδαίες ή αναντικατάστατες κι αν είναι οι τεχνικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις που διαθέτεις, δεν μπορούν να αλλάξουν την ανθρωπότητα ή τον κόσμο, ούτε μπορούν να αλλάξουν έστω και μια μικρή σκέψη ή άποψη που έχουν οι άνθρωποι. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε την παραμικρή σκέψη και άποψη, πόσο μάλλον τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπινων όντων. Δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε την ανθρωπότητα ούτε τον κόσμο. Δεν μπορούν να καθορίσουν το παρόν, τις επόμενες μέρες ή το μέλλον της ανθρωπότητας, ενώ σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να καθορίσουν τη μοίρα της. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν δεν Με πιστεύεις, περίμενε και θα δεις. Αν δεν πιστεύεις τα λόγια Μου και συνεχίσεις να εκτιμάς μέχρι τέλους πράγματα όπως τη γνώση, τις τεχνικές δεξιότητες και τις ειδικές γνώσεις, περίμενε και θα δεις ποιος θα καθυστερήσει και τι θα κερδίσεις απ’ αυτά. Κάποιοι άνθρωποι έχουν υψηλή εξειδίκευση και πολλές γνώσεις στην τεχνολογία των υπολογιστών, ξεπερνούν τον μέσο άνθρωπο και διαπρέπουν σ’ αυτόν τον τομέα. Είναι ανώτεροι τεχνικοί και, όπου κι αν πηγαίνουν, έχουν ύφος ανωτερότητας και διακηρύσσουν το εξής: «Είμαι ειδικός στους υπολογιστές, είμαι μηχανικός υπολογιστών!» Για να δούμε πόσο μακριά θα φτάσεις πραγματικά και πού θα καταλήξεις αν συνεχίσεις να φέρεσαι έτσι. Θα πρέπει να αποβάλεις αυτόν τον τίτλο και να επαναπροσδιορίσεις ποιος είσαι. Είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Πρέπει να καταλάβεις ότι οι τεχνικές δεξιότητες και οι ειδικές γνώσεις είναι προϊόν των ανθρώπων. Αφορούν αποκλειστικά τη διανοητική ικανότητα και τις σκέψεις των ανθρώπων· στην καλύτερη περίπτωση, πλημμυρίζουν τους νευρώνες στο μυαλό των ανθρώπων, αφήνοντας εντυπώσεις και ίχνη στη μνήμη τους. Δεν έχουν, όμως, καμία θετική επίδραση στη ζωή-διάθεση και στο μελλοντικό μονοπάτι ενός ανθρώπου. Δεν προσφέρουν πραγματικά οφέλη. Αν συνεχίσεις να προσκολλάσαι στις τεχνικές δεξιότητες και τις ειδικές γνώσεις σου, αν δεν είσαι πρόθυμος να τις εγκαταλείψεις, αν τις θεωρείς διαρκώς ως κάτι πολύτιμο και αγαπητό, και πιστεύεις πως αυτές σε κάνουν ανώτερο, καλύτερο από τους άλλους και άξιο τιμής, τότε σου λέω ότι είσαι ανόητος. Αυτά τα πράγματα είναι τελείως ασήμαντα! Ελπίζω να προσπαθήσεις να τα εγκαταλείψεις, να απελευθερωθείς από τον τίτλο του τεχνικού ή του επαγγελματία, να βγεις από τον τεχνικό ή τον επαγγελματικό κλάδο, και να μάθεις να λες και να κάνεις τα πάντα, και να φέρεσαι στους πάντες και στα πάντα με τρόπο προσγειωμένο. Μην ενδίδεις σε παράδοξες ιδέες και μην πετάς στα σύννεφα. Αντίθετα, να πατάς σταθερά στο έδαφος, να ενεργείς με προσγειωμένο τρόπο και να έχεις πρακτική συμπεριφορά. Μάθε να μιλάς ειλικρινά, ευθέως και ρεαλιστικά, καθώς και να έχεις τις σωστές σκέψεις, απόψεις, αντιλήψεις και οπτικές απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σημαίνει πως εγκαταλείπεις και απομακρύνεις τις τεχνικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις που είχες μέσα στην καρδιά σου για πολλά χρόνια και οι οποίες κυρίευαν την καρδιά και τις σκέψεις σου· σημαίνει πως μπορείς να μάθεις ουσιαστικά πράγματα όπως το πώς να συμπεριφέρεσαι, πώς να μιλάς, πώς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς να εκπληρώνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού. Όλα αυτά σχετίζονται με τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν οι άνθρωποι, με την ύπαρξή τους και το μέλλον τους. Αυτά τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα σου, να την καθορίσουν και να σε σώσουν. Από την άλλη, οι τεχνικές δεξιότητες και ειδικές γνώσεις δεν μπορούν να αλλάξουν ούτε τη μοίρα ούτε το μέλλον σου. Δεν μπορούν να καθορίσουν τίποτα. Αν χρησιμοποιείς αυτές τις δεξιότητες και τις ειδικές γνώσεις για να κάνεις μια δουλειά μέσα στην κοινωνία, απλώς θα σε βοηθήσουν να βγάλεις τα προς το ζην ή θα βελτιώσουν σε κάποιον βαθμό τη ζωή σου. Να σου πω όμως το εξής: Όταν προσέρχεσαι στον οίκο του Θεού, δεν καθορίζουν τίποτα. Αντίθετα, μπορούν να γίνουν προσκόμματα καθώς εκπληρώνεις το καθήκον σου και σε εμποδίζουν να γίνεις συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος. Άρα, λοιπόν, σε κάθε περίπτωση, πρέπει πρώτα να τις κατανοείς και να τις αντιλαμβάνεσαι σωστά. Μη θεωρείς τον εαυτό σου ιδιαίτερο ταλέντο και μη νομίζεις πως στον οίκο του Θεού είσαι μοναδικός, ανώτερος ή πιο ξεχωριστός από τους άλλους. Όπως το βλέπω Εγώ, τουλάχιστον, δεν είσαι καθόλου ξεχωριστός. Η μόνη διαφορά που έχεις με τους άλλους είναι πως διαθέτεις κάποιες ειδικές ικανότητες ή γνώσεις και δεξιότητες τις οποίες δεν έχουν εκείνοι. Τα λόγια, οι πράξεις και η διαγωγή σου, καθώς και οι σκέψεις και οι απόψεις σου είναι γεμάτα με τις τοξίνες του Σατανά, στρεβλές και αρνητικές σκέψεις ή απόψεις. Είναι πολλά τα πράγματα που πρέπει να αλλάξεις και να μεταστρέψεις. Αν παραμείνεις παγιδευμένος σε κατάσταση εφησυχασμού, αυταρέσκειας και αυτοθαυμασμού, τότε είσαι υπερβολικά ανόητος και υπερεκτιμάς τον εαυτό σου. Ακόμη κι αν κάποτε συνεισέφερες κάτι στον οίκο του Θεού χάρη στις επαγγελματικές σου δεξιότητες και ειδικές σου γνώσεις, δεν αξίζει να συνεχίζεις να εκτιμάς αυτά τα πράγματα. Δεν αξίζει να αφιερώσεις ολόκληρη τη ζωή σου σε οποιεσδήποτε επαγγελματικές δεξιότητες ή ειδικές γνώσεις ούτε να βάλεις σε κίνδυνο το μέλλον και τον υπέροχο προορισμό σου επειδή τις εκτιμάς, τις διατηρείς, τις διαφυλάττεις και εμμένεις σ’ αυτές, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να ζεις και να πεθαίνεις γι’ αυτές. Εκτός αυτού, δεν θα πρέπει φυσικά να τις αφήσεις να επηρεάζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου από καμία άποψη, πόσο δε μάλλον να νιώθεις καταπιεσμένος εξαιτίας τους, επειδή τις χάνεις ή επειδή κανείς δεν τις αναγνωρίζει. Αυτή είναι ανόητη και παράλογη προσέγγιση. Για να το θέσω ωμά, είναι σαν κάποιο ρούχο το οποίο μπορείς να πετάξεις ή να φορέσεις ανά πάσα στιγμή. Δεν έχουν τίποτα το αξιοσημείωτο. Τις «φοράς» όταν τις χρειάζεσαι, και τις «βγάζεις» και τις «πετάς» όταν δεν τις χρειάζεσαι. Θα πρέπει να σου είναι αδιάφορες· αυτή τη στάση και την άποψη θα πρέπει να έχεις απέναντι στη γνώση, τις δεξιότητες ή τις ειδικές γνώσεις. Μην εκτιμάς αυτά τα πράγματα ούτε να τα βλέπεις ως τη ζωή σου, δεν θα πρέπει να σου δίνουν χαρά ή ευτυχία, ούτε θα πρέπει να ζεις και να πεθαίνεις για χάρη τους. Δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να τα προσεγγίζεις ορθολογικά. Αν, φυσικά, γίνουν αιτία να παγιδευτείς σε αρνητικά συναισθήματα, αν επηρεάσουν την εκτέλεση των καθηκόντων σου και το πιο σημαντικό ζήτημα στη ζωή σου —την επιδίωξη της αλήθειας— τότε αυτό είναι ακόμα πιο απαράδεκτο. Εφόσον δεν είναι παρά μόνο ένα εργαλείο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις ή να απορρίψεις ανά πάσα στιγμή, μη νιώθεις κάποια σύνδεση μαζί τους ούτε κάποιο συναίσθημα γι’ αυτά. Άρα, λοιπόν, όπως κι αν αντιμετωπίζει ο οίκος του Θεού τις επαγγελματικές δεξιότητες ή ειδικές γνώσεις που έχεις αποκτήσει, είτε τις επιδοκιμάζει είτε σου ζητά να τις εγκαταλείψεις, είτε μάλιστα τις καταδικάζει και τις επικρίνει, εσύ δεν θα πρέπει να έχεις δικές σου ιδέες. Θα πρέπει να αποδέχεσαι το ζήτημα από τον Θεό, να τις αντιμετωπίζεις ορθολογικά, από τη σωστή θέση και σκοπιά. Αν ο οίκος του Θεού χρησιμοποιήσει τις δεξιότητές σου, αλλά αυτές είναι κατά κάποιο τρόπο ανεπαρκείς, τότε μπορείς να τις μελετήσεις καλύτερα και να τις βελτιώσεις. Αν ο οίκος του Θεού δεν τις αξιοποιήσει, τότε να τις εγκαταλείψεις χωρίς δισταγμό, χωρίς ανησυχία και δυσκολία. Τόσο απλό είναι το θέμα. Το γεγονός πως ο οίκος του Θεού δεν χρειάζεται τις επαγγελματικές σου δεξιότητες και τις ειδικές σου γνώσεις δεν απευθύνεται σ’ εσένα προσωπικά, ούτε σου αφαιρεί το δικαίωμα να εκτελείς το καθήκον σου. Αν δεν καταφέρεις να εκτελέσεις το καθήκον σου, θα φταίει η επαναστατικότητά σου. Αν πεις: «Ο οίκος του Θεού περιφρονεί εμένα, τα ταλέντα μου και τις γνώσεις που έχω αποκτήσει, και δεν μου φέρεται ως ταλαντούχο άτομο, άρα δεν θα εκπληρώνω πια το καθήκον μου», τότε είναι προσωπική σου επιλογή να μην εκπληρώνεις το καθήκον σου· ο οίκος του Θεού δεν σου αρνήθηκε την ευκαιρία ούτε σου αφαίρεσε αυτό το δικαίωμα. Αν δεν εκτελέσεις το καθήκον σου, τότε εγκαταλείπεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Εγκαταλείπεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου και την ελπίδα να λάβεις σωτηρία, επειδή η προτεραιότητά σου είναι να διατηρείς τις επαγγελματικές σου δεξιότητες, τις ειδικές σου γνώσεις και την αξιοπρέπειά σου. Πες Μου, αυτό είναι λογικό ή παράλογο; (Παράλογο.) Είναι ανόητο ή σοφό; (Ανόητο.) Άρα, λοιπόν, υπάρχει κάποιο μονοπάτι που θα πρέπει να επιλέξεις; (Ναι.) Υπάρχει ένα μονοπάτι. Συνεχίζεις, λοιπόν, να νιώθεις καταπιεσμένος; (Όχι.) Δεν νιώθεις πια καταπιεσμένος, σωστά; Όσοι νιώθουν συναισθήματα καταπίεσης και όσοι δεν νιώθουν τέτοια συναισθήματα έχουν τελείως διαφορετική στάση απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους και ενεργούν με τελείως διαφορετικό τρόπο. Οι καταπιεσμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι ποτέ ευτυχισμένοι, δεν θα νιώσουν ποτέ γαλήνη και χαρά, και δεν θα βιώσουν ποτέ την απόλαυση και την παρηγοριά που φέρνει η εκτέλεση των καθηκόντων τους. Φυσικά, αφού απελευθερωθούν από το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης, θα νιώσουν ευτυχία, παρηγοριά και ικανοποίηση καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού. Μετά απ’ αυτό, κάποιοι άνθρωποι θα πρέπει να καταβάλουν προσπάθεια για να επιδιώξουν την αλήθεια· το μέλλον αυτών των ανθρώπων θα είναι λαμπρό. Αν, όμως, νιώθεις διαρκώς καταπιεσμένος και δεν αναζητάς την αλήθεια για να απελευθερωθείς, τότε εμπρός, συνέχισε να είσαι καταπιεσμένος και δες πόσο καιρό θα αντέξεις. Αν παραμείνεις σ’ αυτήν την κατάσταση, το μέλλον σου θα είναι ζοφερό, τόσο σκοτεινό που δεν θα βλέπεις τίποτα, και δεν θα έχεις κάποιο μονοπάτι μπροστά σου. Θα ζεις την κάθε μέρα σε μια ζάλη· πόσο αδαής θα είσαι τότε! Στην πραγματικότητα, το θέμα είναι ασήμαντο· είναι ένα μικρό πραγματάκι, αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν να απαλλαγούν απ’ αυτό, δεν μπορούν να το εγκαταλείψουν και να το αλλάξουν. Αν μπορούσαν να το αλλάξουν, τότε η νοοτροπία τους, οι φιλοδοξίες της καρδιάς τους και οι επιδιώξεις τους θα ήταν διαφορετικές. Εντάξει, λοιπόν. Σ’ αυτό το σημείο θα ολοκληρώσουμε τη σημερινή μας συναναστροφή. Ελπίζω όλοι σας να απαλλαγείτε σύντομα από το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης!

19 Νοεμβρίου 2022