Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συναναστραφήκαμε πάνω στην πρώτη πτυχή του πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, η οποία αφορά την εγκατάλειψη πραγμάτων. Μιλήσαμε κυρίως για το πρώτο σκέλος αυτού του θέματος, την εγκατάλειψη, δηλαδή, διάφορων αρνητικών συναισθημάτων. Πόσες φορές συζητήσαμε για το θέμα της εγκατάλειψης διάφορων αρνητικών συναισθημάτων; (Τέσσερις.) Έχετε κάποια μονοπάτια για να εγκαταλείψετε τα αρνητικά συναισθήματα; Αν και εκ πρώτης όψεως τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε και τα οποία αναλύσαμε φαίνεται να είναι είδη συναισθημάτων ή σκέψεων, στην πραγματικότητα, στον πυρήνα τους πηγάζουν από τις εσφαλμένες οπτικές που έχουν οι άνθρωποι για τη ζωή, από τα εσφαλμένα συστήματα αξιών τους, καθώς και από τις προβληματικές σκέψεις και απόψεις τους. Φυσικά, οι διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων οδηγούν στην εμφάνιση διάφορων παράλογων σκέψεων και απόψεων, οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Επομένως, η εμφάνιση διάφορων αρνητικών συναισθημάτων έχει την προέλευση και τα αίτιά της. Τα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία συζητήσαμε δεν είναι ούτε στιγμιαίες και παρορμητικές σκέψεις, ούτε σκέψεις και απόψεις σύμφωνα με την απλή έννοια αυτών των λέξεων, ούτε και φευγαλέες διαθέσεις. Αυτά τα συναισθήματα έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, τα όσα κάνουν πράξη, τις σκέψεις και τις απόψεις τους, καθώς και τις οπτικές και τις στάσεις σύμφωνα με τις οποίες βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι βαθιά κρυμμένα μέσα στην καρδιά και τον νου των ανθρώπων, τους συντροφεύουν συνεχώς στην καθημερινή τους ζωή και επηρεάζουν τις οπτικές και τις στάσεις που υιοθετούν όταν βλέπουν διάφορα άτομα, γεγονότα και πράγματα. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έχουν σημαντική αρνητική επίδραση στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, στη συμπεριφορά τους και στα μονοπάτια που επιλέγουν στη ζωή. Έχουν διάφορες δυσμενείς συνέπειες για τους ανθρώπους, χωρίς αυτοί να το αντιλαμβάνονται. Άρα, λοιπόν, οι άνθρωποι πρέπει σιγά σιγά να κατανοήσουν και να διορθώσουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μέσω της επιδίωξης της αλήθειας και σταδιακά να τα εγκαταλείψουν. Η εγκατάλειψη αυτών των αρνητικών συναισθημάτων δεν είναι σαν να πετάς κάποιο υλικό αντικείμενο, το οποίο κατόπιν δεν το σκέφτεσαι πια και παύει να σε εξουσιάζει· δεν είναι σαν να παίρνεις κάτι και να το παρατάς κάπου, σύμφωνα με την απλή έννοια αυτών των λέξεων. Τι σημαίνει, λοιπόν, η «εγκατάλειψη» σε αυτό το πλαίσιο; Κατά κύριο λόγο, σημαίνει πως πρέπει να εκθέσεις και να αναλύσεις τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις σου, καθώς και τις λανθασμένες οπτικές και στάσεις σύμφωνα με τις οποίες βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, μέχρι να κατανοήσεις την αλήθεια. Τότε θα είσαι σε θέση να εγκαταλείψεις πραγματικά τα αρνητικά συναισθήματά σου. Όποια αρνητικά συναισθήματα κι αν γεννιούνται μέσα σου, πρέπει να τα διορθώνεις αναζητώντας τις σχετικές αλήθειες, μέχρι να διαθέτεις τις αρχές και τα μονοπάτια για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Τότε μόνο μπορείς να απελευθερωθείς εντελώς από το μαρτύριο, τα δεσμά και την επιρροή των αρνητικών συναισθημάτων και να αποκτήσεις τελικά την ικανότητα να υποταχθείς στην αλήθεια και στα περιβάλλοντα που έχει διευθετήσει ο Θεός, μένοντας έτσι ακλόνητος στη μαρτυρία σου. Πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Μόνο αν το κάνεις αυτό μπορείς να εγκαταλείψεις εντελώς τα αρνητικά συναισθήματά σου και τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις σου. Γιατί απαιτείται μια τόσο περίπλοκη διαδικασία για να εγκαταλείψεις εντελώς αυτά τα πράγματα; Ο λόγος είναι πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι χειροπιαστά πράγματα. Δεν είναι συναισθήματα που κυριεύουν ή ταλαιπωρούν προσωρινά το μυαλό κάποιου, αλλά εδραιωμένες, προϋπάρχουσες ή ακόμα και βαθιά ριζωμένες σκέψεις και απόψεις που σχηματίζονται μέσα στους ανθρώπους και τους επηρεάζουν πολύ βαθιά. Επομένως, απαιτούνται διάφορες μέθοδοι και διάφορα στάδια για να εγκαταλείψει κανείς αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Αυτή η διαδικασία της εγκατάλειψης είναι και η διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Η διαδικασία της εγκατάλειψης αυτών των αρνητικών συναισθημάτων είναι πράγματι η διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς τα αρνητικά συναισθήματα είναι να αναζητήσει την αλήθεια και να τα διορθώσει με βάση τα λόγια του Θεού. Κατανοείτε το νόημα αυτής της δήλωσης; (Ναι.)

Όταν πρωταρχίσαμε τη συναναστροφή μας πάνω στα αρνητικά συναισθήματα, οι διάφορες αλήθειες πάνω στις οποίες είχαμε συναναστραφεί παλιότερα δεν είχαν θίξει γενικότερα αυτό το θέμα, επομένως ήταν εντελώς άγνωστο για όλους σας. Οι άνθρωποι νομίζουν πως είναι φυσιολογικό να έχουν αρνητικά συναισθήματα και τα διαχωρίζουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις· πιστεύουν πως τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι διεφθαρμένες διαθέσεις και πως δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ τους. Αυτό είναι λάθος. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι παρά προσωρινές σκέψεις ή ιδέες που δεν έχουν επίδραση στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να πιστεύουν πως δεν έχει σημασία αν θα τα εγκαταλείψουν ή όχι. Τώρα, μέσα από πολλές συνεδρίες συναναστροφής και ανάλυσης, έχει αποδειχθεί πως τα αρνητικά συναισθήματα έχουν όντως αληθινή επίδραση στους ανθρώπους. Στο παρελθόν, συναναστρεφόμασταν πάντα πάνω στην κατανόηση και την ανάλυση των διεφθαρμένων διαθέσεων και θίγαμε μόνο λιγάκι τα αρνητικά συναισθήματα ενώ εκθέταμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις, χωρίς να συναναστρεφόμαστε, όμως, με μεγάλη λεπτομέρεια πάνω σε αυτά. Τώρα, μετά από πολλές συγκεκριμένες συζητήσεις, ελπίζω να μπορείτε να επικεντρωθείτε σε αυτό το θέμα και να αρχίσετε να μαθαίνετε να αναλύετε και να κατανοείτε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινή σας ζωή. Όταν κατανοήσετε την ουσία τους, μπορείτε να τα απορρίψετε, να επαναστατήσετε εναντίον τους και, σταδιακά, να τα εγκαταλείψετε. Μόνο αφού εγκαταλείψετε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορείτε να εισέλθετε στον σωστό δρόμο για να επιδιώξετε την αλήθεια και να αρχίσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτά είναι τα βήματα που πρέπει να κάνετε. Κατανοητό; (Ναι.) Αν και, σε ό,τι αφορά τη ζωή των ανθρώπων, την ύπαρξή τους και τα μονοπάτια που παίρνουν, τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να μην κυριεύουν και να μην ελέγχουν τους ανθρώπους στον ίδιο βαθμό με τις διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι κι αυτά κάτι αναπόφευκτο. Σε ορισμένες καταστάσεις και ως έναν βαθμό, έχουν εξίσου σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων όσον αφορά το πώς δεσμεύουν τις σκέψεις τους και το πώς τους επηρεάζουν σχετικά με την αποδοχή της αλήθειας και το αν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι ή όχι. Θα αρχίσετε σταδιακά να το αντιλαμβάνεστε αυτό κατά τις μελλοντικές σας επιδιώξεις και τη μελλοντική σας εμπειρία και πρακτική. Τώρα, επειδή έχετε μόλις έρθει σε επαφή με αυτό το θέμα, κάποιοι από εσάς δεν θα έχουν επίγνωση ή γνώση του, πόσο μάλλον αντίληψή του. Όταν βιώσεις το εν λόγω θέμα στο μέλλον, θα νιώσεις πως τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Καταλαμβάνουν σημαντική θέση και χώρο στις σκέψεις των ανθρώπων, στα βάθη της καρδιάς τους, ακόμη και στο υποσυνείδητό τους. Μπορούμε να πούμε πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα παρακινούν και καθοδηγούν σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους να ενεργούν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ενώ επίσης τροφοδοτούν και καθοδηγούν τους περιορισμούς και τα δεσμά που επιβάλλουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις στους ανθρώπους. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κάνουν τους ανθρώπους να ζουν πεισματικά με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους σε ό,τι αφορά το πώς βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και πώς συμπεριφέρονται και ενεργούν, οπότε δεν θα πρέπει να τα υποτιμάς. Στην πραγματικότητα, από μια άποψη, στα αρνητικά συναισθήματα κρύβονται πολλές αρνητικές σκέψεις και απόψεις και, από μια άλλη άποψη, στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων κρύβονται, είτε λίγο είτε πολύ, διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Με λίγα λόγια, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κυριεύουν την καρδιά των ανθρώπων και έχουν την ίδια ουσία με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Και τα δύο είναι μορφές αρνητικότητας και αρνητικά πράγματα. Τι σημαίνει εδώ το «αρνητικά πράγματα»; Σε τι αναφέρεται; Μία πτυχή είναι πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν παίζουν θετικό ρόλο στη ζωή-είσοδο των ανθρώπων. Δεν μπορούν να σε καθοδηγήσουν ή να σε βοηθήσουν να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, να αναζητήσεις ενεργά τις προθέσεις Του και έπειτα να καταφέρεις να υποταχθείς σε Αυτόν. Όταν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι κρυμμένα μέσα στους ανθρώπους, η καρδιά τους είναι απομακρυσμένη από τον Θεό, οι ίδιοι είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του και Τον αποφεύγουν, ενώ μπορεί, μάλιστα, ενδόμυχα, ανεπαίσθητα και ακούσια να Τον υποψιάζονται, να Τον αρνούνται και να Τον κρίνουν. Από αυτήν την άποψη, είναι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα θετικά πράγματα; (Όχι, δεν είναι.) Αυτή είναι μία πτυχή. Μια άλλη πτυχή είναι ότι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν οδηγούν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού για να υποταχθούν στην αλήθεια. Οδηγούν τους ανθρώπους σε μονοπάτια και προς στόχους και κατευθύνσεις που αντιβαίνουν και εναντιώνονται στην αλήθεια. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Η λειτουργία που εξυπηρετούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μέσα σε έναν άνθρωπο είναι να τον κάνουν να προστατεύει τον εαυτό του, να διαφυλάσσει τα συμφέροντα της σάρκας του και να διατηρεί τη ματαιοδοξία, την υπερηφάνεια και τη θέση του. Σε περιορίζουν και σε δεσμεύουν συνεχώς, ενώ σε εμποδίζουν να ακούσεις τα λόγια του Θεού, να είσαι ειλικρινής άνθρωπος και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Σε κάνουν να πιστεύεις πως θα βγεις ζημιωμένος αν κάνεις πράξη την αλήθεια, πως θα ρεζιλευτείς και θα χάσεις τη θέση σου, πως οι άλλοι θα σε χλευάσουν και θα εκτεθεί στον κόσμο ο αληθινός σου εαυτός. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ελέγχουν τους ανθρώπους, εξουσιάζουν τις σκέψεις τους και τους κάνουν να σκέφτονται μόνο αυτά τα αρνητικά πράγματα. Είναι, λοιπόν, η ουσία αυτών των αρνητικών πραγμάτων αντίθετη με την αλήθεια; (Ναι.) Επομένως, καθώς τα αρνητικά συναισθήματα σού υπενθυμίζουν συνεχώς αυτά τα πράγματα, ταυτόχρονα σε εμποδίζουν συνεχώς να κάνεις πράξη και να επιδιώκεις την αλήθεια. Είναι σαν τείχος που σε εμποδίζει να επιδιώξεις την αλήθεια, προσκόμματα που σου φράζουν το μονοπάτι της εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όποτε θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, να μιλήσεις ειλικρινά, να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές ή να δαπανήσεις ειλικρινά τον εαυτό σου για τον Θεό, να πληρώσεις το τίμημα και να δείξεις την αφοσίωσή σου στον Θεό, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα βγαίνουν αμέσως στην επιφάνεια και σε εμποδίζουν να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αναδύονται συνεχώς στις σκέψεις σου και περνούν αστραπιαία από το μυαλό σου, λέγοντάς σου τι θα χάσεις αν ενεργήσεις έτσι, ποια θα είναι η κατάληξή σου, ποιες θα είναι οι συνέπειες και τι θα είσαι σε θέση να κερδίσεις. Σου κάνουν επανειλημμένες υπενθυμίσεις και προειδοποιήσεις και έτσι σε εμποδίζουν να αποδεχτείς και να κάνεις πράξη την αλήθεια, καθώς και να υποταχθείς στον Θεό. Αντ’ αυτού, σε κάνουν να σκέφτεσαι τον εαυτό σου και να λογαριάζεις τα δικά σου συμφέροντα, με αποτέλεσμα να μην είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια ή απλά να υποταχθείς στον Θεό. Μέσα σε μια στιγμή, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεσμεύουν και ελέγχουν τις σκέψεις σου. Αν και στην αρχή θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, είσαι διατεθειμένος να υποταχθείς στον Θεό και θέλεις να Τον ικανοποιήσεις, όταν γεννιούνται μέσα σου αρνητικά συναισθήματα, άθελά σου τα ακολουθείς και καταλήγεις να ελέγχεσαι από αυτά. Σου κλείνουν το στόμα, σε δένουν χειροπόδαρα και σε εμποδίζουν να κάνεις αυτό που πρέπει και να πεις τα λόγια που οφείλεις. Αντ’ αυτού, καταλήγεις να ξεστομίζεις ψεύτικα, παραπλανητικά και επικριτικά λόγια και να ενεργείς κόντρα στην αλήθεια. Η καρδιά σου σκοτεινιάζει κατευθείαν και παγιδεύεται σε ένα μαρτύριο. Οι αρχικές ιδέες και τα αρχικά σου σχέδια είναι καλά: Θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και να προσφέρεις την αφοσίωσή σου προκειμένου να κάνεις καλά το καθήκον σου και έχεις την αποφασιστικότητα, την επιθυμία και τη θέληση να κάνεις πράξη την αλήθεια. Σε κρίσιμες στιγμές, ωστόσο, σε ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Δεν έχεις την ικανότητα να επαναστατήσεις εναντίον τους ή να τα απορρίψεις και, στο τέλος, δεν μπορείς παρά να παραδοθείς σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Όταν τα αρνητικά συναισθήματα στοιχειώνουν και αναστατώνουν τους ανθρώπους, όταν ελέγχουν τις σκέψεις τους και τους εμποδίζουν να κάνουν πράξη την αλήθεια, οι άνθρωποι φαίνονται εξαιρετικά ανίσχυροι, ανήμποροι και αξιοθρήνητοι. Όταν δεν προκύπτουν σημαντικά ζητήματα και δεν εμπλέκονται τυχόν αρχές, οι άνθρωποι νομίζουν πως έχουν απεριόριστη δύναμη, πως έχουν ισχυρή αποφασιστικότητα και πίστη και νιώθουν πως έχουν μεγάλο κίνητρο. Πιστεύουν πως η αγάπη τους για τον Θεό δεν έχει όρια, νομίζουν πως έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, πως δεν είναι δυνατόν να κάνουν λάθη, πως είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν διατάραξη ή αναστάτωση και πως σε καμία περίπτωση δεν είναι ικανοί να κάνουν επίτηδες κάτι κακό. Όταν, όμως, συμβαίνει κάτι, γιατί δεν μπορούν να ελέγξουν την αντίδρασή τους; Αυτές οι ακούσιες ενέργειές τους δεν είναι ούτε σχεδιασμένες ούτε επιθυμητές, όμως και πάλι συμβαίνουν και γίνονται πραγματικότητα, ενώ απέχουν πολύ από τον τρόπο με τον οποίο επιθυμούσαν να ενεργήσουν αυτοί οι άνθρωποι. Πρέπει να πούμε πως ο λόγος που συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και εμφανίζονται επανειλημμένα τέτοια φαινόμενα είναι η ύπαρξη αρνητικών συναισθημάτων. Είναι εμφανές πως η επίδραση που έχουν τα αρνητικά συναισθήματα στους ανθρώπους και ο έλεγχος που τους ασκούν δεν είναι κάτι τόσο απλό όσο το φαντάζονται οι άνθρωποι ούτε κάτι που επιλύεται εύκολα, ενώ σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο εύκολο να τα εγκαταλείψει κανείς ή να επαναστατήσει εναντίον τους. Όσο δυνατά κι αν φωνάζουν συνήθως οι άνθρωποι τα συνθήματά τους, όσο ακλόνητη κι αν είναι συνήθως η αποφασιστικότητά τους, όσο υψηλές κι αν είναι οι προσδοκίες τους ή όσο μεγάλη κι αν είναι η καρδιά τους που αγαπά τον Θεό και η πίστη τους σε Αυτόν, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, γιατί δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα η αποφασιστικότητα, η πίστη, οι προσδοκίες και τα ιδανικά τους; Πώς επηρεάζονται και καταπιέζονται από παροδικά αρνητικά συναισθήματα; Αυτό δείχνει ξεκάθαρα πως τα αρνητικά συναισθήματα έχουν ριζώσει στη ζωή των ανθρώπων· συνυπάρχουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και, όπως οι διεφθαρμένες διαθέσεις, έχουν κι αυτά την ικανότητα να επηρεάζουν και να ελέγχουν τις σκέψεις και τις απόψεις τους. Το σοβαρότερο είναι πως, ταυτόχρονα, ελέγχουν τα λόγια και τις πράξεις των ανθρώπων και, επιπλέον, ελέγχουν την κάθε σκέψη και ιδέα τους, καθώς και την κάθε πράξη και συμπεριφορά τους, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κάθε λογής καταστάσεις. Δεν είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό να διορθωθούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; (Ναι.) Τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι θετικά πράγματα κι αυτό φανερώνεται με δύο τρόπους: Πρώτον, τα αρνητικά συναισθήματα δεν μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο να προσέλθει ενεργά ενώπιον του Θεού και, δεύτερον, δεν μπορούν να δώσουν τη δυνατότητα σε έναν άνθρωπο να κάνει επιτυχώς πράξη την αλήθεια όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα ούτε να εισέλθει στην αλήθεια όπως θα ήθελε. Αποτελούν προσκόμματα στην επιδίωξη της αλήθειας από τους ανθρώπους, τους εμποδίζουν να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επομένως, τα αρνητικά συναισθήματα πρέπει να διορθωθούν. Αν εξετάσει κανείς την επίδραση και την ουσία των αρνητικών συναισθημάτων, θα δει πως δεν είναι θετικά πράγματα. Επιπλέον, μπορούμε να πούμε πως κατ’ ουσίαν έχουν, έως έναν βαθμό, μεγαλύτερη ικανότητα να περιορίζουν και να ελέγχουν τους ανθρώπους από ό,τι οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Θα λέγατε, λοιπόν, πως η ύπαρξη αυτών των αρνητικών συναισθημάτων συνιστά σημαντικό πρόβλημα; (Ναι.) Αν δεν διορθωθούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, ποιες είναι οι αναμενόμενες συνέπειες; Να είστε βέβαιοι πως αυτά τα συναισθήματα θα κάνουν τον άνθρωπο να ζει μέσα στην αρνητικότητα για μεγάλο διάστημα, ενώ έχουν ακόμη μεγαλύτερη ικανότητα να περιορίζουν και να δεσμεύουν τους ανθρώπους, εμποδίζοντάς τους να επιδιώξουν την αλήθεια. Θα πρέπει να επιλυθεί ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα; Θα πρέπει να επιλυθεί. Εκτός από την αντιμετώπιση των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, οι άνθρωποι θα πρέπει, επίσης, να διορθώσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα. Αν οι άνθρωποι διορθώσουν τα αρνητικά συναισθήματά τους και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, θα επιδιώκουν την αλήθεια πολύ πιο ομαλά, χωρίς να αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια.

Οι διεφθαρμένες διαθέσεις κρύβονται σε κάποιες επιφανειακές εκφάνσεις και προσεγγίσεις των ανθρώπων, καθώς και σε ορισμένες καταστάσεις. Πώς διακρίνετε, λοιπόν, τα αρνητικά συναισθήματα; Πώς ξεχωρίζετε τα αρνητικά συναισθήματα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Το έχετε συλλογιστεί αυτό στο παρελθόν; (Όχι.) Οι διαθέσεις και τα συναισθήματα είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αν μιλήσουμε μόνο για τις διαθέσεις και τα συναισθήματα, είναι εύκολο να ξεχωρίσουμε τις κυριολεκτικές έννοιές τους; Οι διαθέσεις αναφέρονται στα πράγματα που πηγάζουν από τη φύση-ουσία ενός ανθρώπου, ενώ τα συναισθήματα είναι κατά βάση η ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι ενώ κάνουν κάτι. Σε κάθε περίπτωση, όπως κι αν ερμηνεύουμε κυριολεκτικά αυτούς τους όρους, τα συναισθήματα των ανθρώπων —ειδικά τα αρνητικά συναισθήματά τους— περιέχουν πολλές αρνητικές σκέψεις. Όταν ένας άνθρωπος τρέφει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτό μπορεί να τον οδηγήσει να ζει σε μια αρνητική κατάσταση και να κυριαρχείται από διάφορες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να παραμείνουν κρυμμένα στην καρδιά των ανθρώπων για πολύ καιρό και, αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν θα αντιληφθούν ποτέ αυτά τα συναισθήματα ούτε θα νιώσουν την παρουσία τους· συντροφεύουν τους ανθρώπους διαρκώς, όπως ακριβώς και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Πολλές φορές, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κρύβονται στις διάφορες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων, ενώ αυτές οι εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις κάνουν τους ανθρώπους να αμφισβητούν τον Θεό, να χάνουν την αληθινή τους πίστη και να έχουν ακόμη και κάθε λογής παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό και να χάνουν την κανονική λογική τους. Συγκαλυμμένα κάτω από διάφορους λόγους, διάφορες σκέψεις και απόψεις, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κρύβονται στις διεφθαρμένες διαθέσεις ενός ανθρώπου και στις διάφορες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις του, αντιπροσωπεύοντας πλήρως τη φύση-ουσία του. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις εκδηλώνονται στις διάφορες καταστάσεις που αποκαλύπτονται μέσω της συμπεριφοράς και των ενεργειών των ανθρώπων· αυτές οι διαφορετικές καταστάσεις εμπεριέχουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Αν και τα αρνητικά συναισθήματα διαφέρουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις, από κάποιες απόψεις υπάρχει ένας αναγκαίος σύνδεσμος μεταξύ τους και μπορούν να γίνουν ακόμη και αλληλένδετα και αδιαχώριστα. Από ορισμένες απόψεις, μπορούν να στηρίζουν και να τροφοδοτούν το ένα το άλλο, καθώς και να αλληλοεξαρτώνται και να συνυπάρχουν. Για παράδειγμα, η αγωνία, η ανησυχία και το άγχος πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά αποτελούν ένα είδος αρνητικού συναισθήματος. Αυτό είναι το είδος του αρνητικού συναισθήματος που κάνει τους ανθρώπους να ζουν μες στην αγωνία, την ανησυχία και το άγχος. Όταν οι άνθρωποι παγιδεύονται σε τέτοια συναισθήματα, είναι φυσικό να σχηματίζουν ορισμένες σκέψεις και απόψεις, πράγμα που τους οδηγεί να αμφισβητούν τον Θεό, να κάνουν εικασίες γι’ Αυτόν, να είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του, να Τον παρανοούν, ακόμη και να Τον κρίνουν και να Του επιτίθενται, ενώ μπορεί και να έχουν παράλογες και συναλλακτικές απαιτήσεις από τον Θεό. Σε αυτό το σημείο, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έχουν ήδη εξελιχθεί σε διεφθαρμένη διάθεση. Τι καταλάβατε, λοιπόν, από αυτό το παράδειγμα; Μπορείτε να ξεχωρίσετε τα αρνητικά συναισθήματα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Πείτε Μου. (Τα αρνητικά συναισθήματα γεννούν κάποιες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις, ενώ οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι πιο βαθιά ριζωμένες και κάνουν τους ανθρώπους να παρεξηγούν τον Θεό και να είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του.) Πάρτε, για παράδειγμα, τα αρνητικά συναισθήματα της αγωνίας, της ανησυχίας και του άγχους: Έστω πως ένας άνθρωπος αρρωσταίνει και, επειδή σκέφτεται την ασθένειά του, βιώνει αγωνία, ανησυχία και άγχος. Αυτά τα πράγματα ελέγχουν την καρδιά του και τον κάνουν να φοβάται μήπως επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας του, όπως και να φοβάται τις διάφορες συνέπειες που συνεπάγεται ο θάνατος. Τότε αρχίζει να φοβάται τον θάνατο, να τον απορρίπτει και να θέλει να τον αποφύγει. Αυτή η αλληλουχία σκέψεων και ιδεών προκύπτει λόγω της ασθένειάς του. Στο πλαίσιο αυτής της ασθένειας, ο συγκεκριμένος άνθρωπος κάνει πολλές ενεργές σκέψεις. Η πηγή αυτών των ενεργών σκέψεων βασίζεται στα συμφέροντα της σάρκας του, ενώ είναι ξεκάθαρο πως δεν βασίζεται ούτε στο γεγονός πως ο Θεός κυβερνά τα πάντα ούτε στην αλήθεια. Γι’ αυτό και τις κατηγοριοποιούμε στα αρνητικά συναισθήματα. Αυτός ο άνθρωπος νιώθει άσχημα εξαιτίας της αρρώστιας του, αλλά η αρρώστια τον έχει ήδη βρει και πρέπει να την αντιμετωπίσει· δεν μπορεί να την αποφύγει, οπότε σκέφτεται: «Ωχ, όχι, πώς να αντιμετωπίσω αυτήν την αρρώστια; Να ψάξω για κάποια θεραπεία ή όχι; Τι θα γίνει αν δεν το κάνω; Τι θα γίνει αν το κάνω;» Καθώς συνεχίζει να σκέφτεται, βυθίζεται στην αγωνία. Οι διάφορες σκέψεις και απόψεις που έχει για την ασθένειά του τον παγιδεύουν στην αγωνία, την ανησυχία και το άγχος. Δεν έχει ήδη αρχίσει, λοιπόν, να επιδρά αυτό το αρνητικό συναίσθημα; (Ναι.) Όταν πρωταρχίζει να βιώνει την ασθένειά του, σκοπεύει να προσπαθήσει να βρει κάποια θεραπεία γι’ αυτήν. Έπειτα, όμως, νιώθει πως αυτό δεν είναι σωστό και σχεδιάζει να ζήσει, αντ’ αυτού, βασιζόμενος στην πίστη του και να κάνει κανονικά το καθήκον του, εξακολουθώντας, όμως, να ανησυχεί πως θα επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας του. Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να το χειριστεί αυτό; Δεν έχει κάποιο μονοπάτι. Υπό την κυριαρχία των αρνητικών συναισθημάτων του, νιώθει πάντα αγωνία, ανησυχία και άγχος γι’ αυτό το ζήτημα και, μόλις γεννηθούν μέσα του αυτά τα συναισθήματα, δεν μπορεί να τα εγκαταλείψει. Η ασθένειά του τον βασανίζει· τι πρέπει να κάνει γι’ αυτήν; Αρχίζει να σκέφτεται: «Όλα καλά, πιστεύω στον Θεό και ο Θεός θα με θεραπεύσει. Έχω πίστη». Περνάει, ωστόσο, λίγος καιρός και η υγεία του δεν καλυτερεύει, ο Θεός δεν τον θεραπεύει. Εκείνος συνεχίζει να νιώθει αγωνία, ανησυχία και άγχος για το ζήτημα και λέει: «Θα με θεραπεύσει ο Θεός ή όχι; Πρέπει απλώς να περιμένω, ο Θεός θα με θεραπεύσει. Έχω πίστη». Αν και λέει πως έχει πίστη, στην πραγματικότητα βαθιά στην καρδιά του ζει μέσα στα αρνητικά συναισθήματά του και σκέφτεται: «Κι αν ο Θεός δεν με θεραπεύσει, αρρωστήσω βαριά και πεθάνω; Θα έχω εκτελέσει το καθήκον μου μάταια; Δεν θα είμαι σε θέση να λάβω ευλογίες; Καλύτερα να ζητήσω από τον Θεό να με θεραπεύσει». Έτσι, λοιπόν, προσεύχεται στον Θεό και λέει: «Θεέ μου, εκτελώ το καθήκον μου εδώ και πολλά χρόνια. Μπορείς, λοιπόν, να μου πάρεις αυτήν την αρρώστια;» Το συλλογίζεται κι άλλο, συνειδητοποιώντας το εξής: «Δεν είναι σωστό να ζητάω κάτι τέτοιο από τον Θεό. Δεν πρέπει να έχω τόσο ακραίες απαιτήσεις από τον Θεό. Πρέπει να έχω πίστη». Όταν έχει πίστη, νιώθει σαν να έχει βελτιωθεί λιγάκι η κατάσταση της υγείας του· μετά από λίγο καιρό, όμως, σκέφτεται: «Δεν νιώθω πως έχει καλυτερέψει στ’ αλήθεια η υγεία μου. Στην πραγματικότητα, φαίνεται πως έχει χειροτερέψει. Τι να κάνω; Θα κοπιάσω περισσότερο και θα καταβάλω μεγαλύτερη προσπάθεια στο καθήκον μου, θα υπομείνω πιο πολλά βάσανα, θα πληρώσω μεγαλύτερο τίμημα και θα πασχίσω να κάνω τον Θεό να με θεραπεύσει. Θα δείξω στον Θεό την αφοσίωση και την πίστη μου, θα Του δείξω πως μπορώ να αποδεχτώ αυτήν τη δοκιμασία». Μετά από κάποιο διάστημα, η κατάσταση της υγείας του όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά και χειροτερεύει· εκείνος νιώθει όλο και πιο θλιμμένος και σκέφτεται: «Ο Θεός δεν με θεράπευσε. Τι να κάνω; Θα με θεραπεύσει ο Θεός ή όχι;» Η αγωνία, η ανησυχία και το άγχος του εντείνονται. Σε αυτό το πλαίσιο, η ασθένειά του τον κάνει να ζει συνεχώς μέσα σε αρνητικά συναισθήματα όπως η αγωνία, η ανησυχία και το άγχος. Πού και πού, αναπτύσσει λίγη «πίστη» στον Θεό και, καμιά φορά, προσφέρει λίγη από την αφοσίωση και την αποφασιστικότητά του. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν κάνει και όποια προσέγγιση κι αν υιοθετήσει, παραμένει συνεχώς παγιδευμένος στα συναισθήματα της αγωνίας, της ανησυχίας και του άγχους. Η ασθένειά του τον δεσμεύει βαθιά και όλα όσα κάνει ο ίδιος έχουν ως στόχο να βελτιωθεί η κατάσταση της υγείας του, να θεραπευτεί η αρρώστια του και να απελευθερωθεί από αυτήν. Όταν ένας άνθρωπος ζει μέσα σε τέτοια αρνητικά συναισθήματα, δεν σκέφτεται την αρρώστια του μόνο φευγαλέα· αντίθετα, υπό την κυριαρχία αυτών των αρνητικών συναισθημάτων, έχει συχνά πολύ ενεργό τρόπο σκέψης. Όταν αυτές οι ενεργές σκέψεις δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ή όταν η πραγματικότητα δεν εναρμονίζεται με αυτό που θέλει, εμφανίζονται κατά διαστήματα στο μυαλό του άθελά του πολλές ιδέες ή και προσεγγίσεις. Λέει: «Αν ο Θεός δεν με θεραπεύσει, και πάλι θα κάνω το καθήκον μου· αν, όμως, ο Θεός όντως δεν με θεραπεύσει, τότε η πίστη μου σε Αυτόν είναι ανώφελη και θα πρέπει να ψάξω να βρω μόνος μου θεραπεία για την αρρώστια μου». Όπως βλέπεις, μέσα του σκέφτεται το εξής: «Αν ο Θεός δεν με θεραπεύσει, και πάλι θα κάνω καλά το καθήκον μου, αφού πρόκειται για μια δοκιμασία από τον Θεό». Ταυτόχρονα, όμως, σκέφτεται και το εξής: «Αν ο Θεός όντως δεν με θεραπεύσει, θα πρέπει να ψάξω να βρω μόνος μου θεραπεία για την αρρώστια μου. Αν χρειαστεί να ψάξω μόνος μου θεραπεία, τότε δεν θα κάνω το καθήκον μου. Αν η πίστη μου στον Θεό δεν μπορεί ούτε να θεραπεύσει την αρρώστια μου, τότε γιατί να πιστεύω στον Θεό; Γιατί ο Θεός θεραπεύει άλλους, αλλά όχι εμένα;» Είναι μπλεγμένος πάντα στα δίχτυα των αρνητικών συναισθημάτων του και όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αναθεωρήσει και να αλλάξει τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις του, αλλά αυτά τα αρνητικά συναισθήματα τον οδηγούν σταδιακά και να παρεξηγεί τον Θεό, να διαμαρτύρεται για τον Θεό και να αμφισβητεί τον Θεό ενόσω βιώνει την ασθένειά του. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, τα αρνητικά του συναισθήματα σταδιακά μεταμορφώνονται και ο ίδιος αρχίζει να ενεργεί βάσει της διεφθαρμένης διάθεσής του. Μόλις μια διεφθαρμένη διάθεση πάρει τον έλεγχο των ενεργειών ενός ανθρώπου, αυτός ο άνθρωπος δεν θα έχει πια μόνο αρνητικά συναισθήματα, αλλά πλέον θα γεννηθούν μέσα του σκέψεις και απόψεις ή κρίσεις και αποφάσεις οι οποίες θα οδηγήσουν σε ενέργειες. Όταν ένα συναίσθημα μεταμορφώνεται σε κατάσταση, παύει να είναι πια μόνο θέμα αρνητικών συναισθημάτων· δεν έχει να κάνει πλέον με το τι σκέφτεσαι ή με ποιον τρόπο υπάρχεις, αλλά με το ότι αυτός ο τρόπος ύπαρξης παράγει σκέψεις, απόψεις και αποφάσεις, καθώς και κινήσεις και ενέργειες. Τι εξουσιάζει, λοιπόν, αυτές τις σκέψεις, απόψεις, κινήσεις και ενέργειες; Αυτό που τις εξουσιάζει είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Δεν έχει εξομαλυνθεί πια αυτή η διαδικασία της μεταμόρφωσης; (Ναι.) Στην αρχή, οι άνθρωποι παράγουν αρνητικά συναισθήματα εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου και αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι παρά απλές σκέψεις, απόψεις και ιδέες. Αυτές οι ιδέες, όμως, είναι όλες τους αρνητικές, βαλτώνουν μέσα στα συναισθήματα των ανθρώπων και, στη συνέχεια, τους κάνουν να παράγουν διάφορες εσφαλμένες καταστάσεις. Όταν οι άνθρωποι ζουν σε εσφαλμένες καταστάσεις και αποφασίζουν τι να κάνουν, πώς να το κάνουν και ποιες προσεγγίσεις να υιοθετήσουν, σχηματίζονται μέσα τους εσφαλμένες απόψεις και θεωρίες κι αυτό τότε αφορά τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Τόσο απλό είναι το θέμα. Είναι πλέον κατανοητό; (Ναι.) Μιλήστε Μου, λοιπόν, γι’ αυτό. (Σε ορισμένα πλαίσια, οι άνθρωποι παράγουν κάποια αρνητικά συναισθήματα. Στην αρχή, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι παρά αρνητικές ιδέες. Όταν αυτές οι αρνητικές ιδέες οδηγούν σε διάφορες εσφαλμένες καταστάσεις και οι άνθρωποι αρχίζουν να αποφασίζουν τι να κάνουν και να υιοθετούν συγκεκριμένες προσεγγίσεις, καταλήγουν να εξουσιάζονται από κάποιες σκέψεις και θεωρίες. Αυτό, τότε, αφορά τη διεφθαρμένη διάθεσή τους.) Συλλογιστείτε το και δείτε αν το κατανοείτε. Δεν είναι απλό; (Ναι.) Αν και ακούγεται απλό, μπορείτε να ξεχωρίσετε τα αρνητικά συναισθήματα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από το αν είναι εύκολο να τα ξεχωρίσετε στη θεωρία ή όχι, έχετε κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα στα αρνητικά συναισθήματα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις; (Ναι.)

Αν έχετε και στη δική σας καρδιά τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί, μπορείτε να τα διακρίνετε και να τα αναλύσετε; (Μπορούμε να τα διακρίνουμε κάπως.) Αν τα έχετε, οφείλετε να είστε σε θέση να τα διακρίνετε. Σκοπός της διάκρισης των αρνητικών συναισθημάτων δεν είναι απλώς να τα καταλαβαίνετε γενικά και θεωρητικά ή να αντιλαμβάνεστε το νόημά τους και τέλος· είναι να απαλλαχθείτε από το μαρτύριο των αρνητικών συναισθημάτων αφότου μπορέσετε να τα διακρίνετε πρακτικά και να εγκαταλείψετε αυτά τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που δεν θα πρέπει να υπάρχουν μέσα στους ανθρώπους, όπως τα αρνητικά συναισθήματα πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε νωρίτερα. Με βάση, λοιπόν, τη διαφορά ανάμεσα στα αρνητικά συναισθήματα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις πάνω στην οποία συναναστραφήκαμε πριν λίγο, μπορούμε να πούμε πως τα αρνητικά συναισθήματα είναι μια κύρια αιτία ή ένα πλαίσιο που κάνει τους ανθρώπους να αποκαλύψουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την περίπτωση μιας αρρώστιας: Αν η αρρώστια σου δεν σε κάνει να αναπτύξεις αρνητικά συναισθήματα όπως αγωνία, ανησυχία και άγχος, αυτό αποδεικνύει πως έχεις γνώση και εμπειρία του ζητήματος, πως οι σκέψεις και οι απόψεις σου είναι σωστές και πως έχεις αληθινή υποταγή. Συνεπώς, οι σκέψεις και οι ενέργειές σου ως προς αυτό το ζήτημα θα πρέπει να εναρμονίζονται με την αλήθεια. Αντίθετα, αν βιώνεις συνεχώς αρνητικά συναισθήματα για ένα συγκεκριμένο ζήτημα, με αποτέλεσμα να παραμένεις διαρκώς παγιδευμένος στα αρνητικά συναισθήματα, είναι φυσικό να προκύψουν μέσα σου διάφορες αρνητικές καταστάσεις εξαιτίας αυτών των αρνητικών συναισθημάτων. Όπως είναι φυσικό, αυτές οι αρνητικές καταστάσεις θα σε κάνουν να αποκαλύψεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου ενώ βρίσκεσαι σε εκείνες τις εσφαλμένες καταστάσεις. Έπειτα, θα ενεργείς βάσει σατανικών φιλοσοφιών, θα παραβιάζεις την αλήθεια από κάθε άποψη και θα ζεις σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Με λίγα λόγια, λοιπόν, όπως κι αν ξεχωρίζουμε τα αρνητικά συναισθήματα από τις διεφθαρμένες διαθέσεις, αυτά τα δύο πράγματα συνδέονται και είναι αδιαχώριστα. Πιο συγκεκριμένα, μοιράζονται μια κοινή ουσία: Τόσο τα αρνητικά συναισθήματα όσο και οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι αρνητικά πράγματα· έχουν την ίδια ουσία και τις ίδιες υποκείμενες σκέψεις και απόψεις. Οι σκέψεις και οι απόψεις που οδηγούν στην εμφάνιση αρνητικών συναισθημάτων είναι όλες τους αρνητικές, είναι όλες τους σατανικές φιλοσοφίες, και αυτά τα αρνητικά πράγματα κάνουν τους ανθρώπους να αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν βάσει των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε πάνω σε αρνητικά συναισθήματα όπως η αγωνία, η ανησυχία και το άγχος. Τώρα θα συναναστραφούμε πάνω σε μια άλλη πτυχή των αρνητικών συναισθημάτων, η οποία έχει σχεδόν την ίδια ουσία με την αγωνία, την ανησυχία και το άγχος, αλλά ακόμα πιο αρνητική φύση. Ποιο είναι αυτό το συναίσθημα; Είναι η διανοητική κατάσταση που συναντούν συχνότερα οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή: η καταπίεση. Έχετε ακούσει όλοι σας τον όρο «καταπίεση»; (Ναι.) Τότε, παρακαλώ, βάλτε τη λέξη «καταπίεση» σε μια πρόταση ή δώστε ένα σχετικό παράδειγμα. Θα ξεκινήσω Εγώ. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Αχ, συχνά νιώθω καταπιεσμένος καθώς κάνω το καθήκον μου και δεν μπορώ να απελευθερωθώ από αυτό». Είναι σωστά δομημένη αυτή η πρόταση; (Ναι.) Σειρά σας. (Πάντα αποκαλύπτω διαφθορά όταν μου συμβαίνει κάτι και πρέπει συνεχώς να κάνω αυτοκριτική και να προσπαθώ να αποκτήσω αυτογνωσία, οπότε νιώθω καταπιεσμένος.) Νιώθεις καταπιεσμένος επειδή κάνεις υπερβολική προσπάθεια να αποκτήσεις αυτογνωσία. Ποιο είναι το πλαίσιο αυτής της καταπίεσης; Τι την προκαλεί; Νιώθεις καταπιεσμένος επειδή γνωρίζεις πως είσαι ένα μηδενικό και επειδή φαίνεται πως δεν έχεις καμία προοπτική, κανέναν προορισμό να σε περιμένει και καμία ελπίδα να σωθείς ποτέ. Ποιος άλλος θέλει να μιλήσει; (Στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, η πίστη στον Θεό κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν καταπιεσμένοι.) Αυτή είναι η καταπίεση που νιώθει κανείς εξαιτίας του περιβάλλοντός του. (Η συνεχής επίβλεψη του επικεφαλής μου ενώ κάνω το καθήκον μου με κάνει να νιώθω καταπιεσμένος.) Καλά το έθεσες· αυτό εκφράζει πολύ συγκεκριμένα το συναίσθημα της καταπίεσης. (Μονίμως αντιμετωπίζω αποτυχίες και αναποδιές ενώ κάνω το καθήκον μου, πράγμα που με κάνει να νιώθω καταπιεσμένος.) Οι αναποδιές και οι αποτυχίες σάς κάνουν να νιώθετε καταπιεσμένοι, σαν να μην έχετε τρόπο να προχωρήσετε. Νιώθετε καταπιεσμένοι όταν το έργο σας προχωράει με αργούς ρυθμούς; (Ναι.) Αυτό έχει μια κάπως θετική χροιά. Πείτε Μου κι άλλα. (Νιώθω καταπιεσμένος όταν με κλαδεύουν συνεχώς καθώς κάνω το καθήκον μου.) Αυτή είναι η πραγματικότητα, έτσι δεν είναι; (Νιώθω καταπιεσμένος όταν δεν πετυχαίνω καλά αποτελέσματα στο καθήκον μου.) Ποια είναι η αιτία αυτής της καταπίεσης; Οφείλεται πραγματικά στο ότι δεν πέτυχες καλά αποτελέσματα; Μήπως φοβάσαι πως θα αναπροσαρμοστεί το καθήκον σου ή πως θα αποκλειστείς; (Ναι.) Αυτοί είναι οι συγκεκριμένοι λόγοι της καταπίεσής σου. Υπάρχουν άλλα αισθήματα καταπίεσης; Μιλήστε Μου γι’ αυτά. (Όλοι οι συνεργάτες μου είναι καλύτεροι από εμένα, οπότε νιώθω καταπιεσμένος.) Αυτό είναι το πρόβλημα που προκαλείται από τη ζήλια: η καταπίεση. Υπάρχουν άλλα ζητήματα καταπίεσης; (Νιώθω καταπιεσμένος εξαιτίας της μακροχρόνιας έλλειψης προόδου στον τομέα της εργασίας μου.) Αυτό είναι πίεση ή καταπίεση; Είναι λίγη πίεση. Είναι, επομένως, καλό να νιώθεις αυτήν την πίεση. Χρειάζεται να τη μετατρέψεις απλώς σε κίνητρο, έτσι δεν είναι; Δεν νιώθετε καταπιεσμένοι όταν τα καθήκοντα των μελών κάθε ομάδας αναπροσαρμόζονται συνεχώς; (Ναι.) Νιώθετε και τότε καταπιεσμένοι. Από αυτές τις φράσεις σας φαίνεται πως όλοι σας βιώνετε το συναίσθημα της καταπίεσης. Ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων μοιάζει να είναι πολύ αναστατωμένος, μονίμως ανήσυχος, και δέχεται ένα είδος αόρατης πίεσης, με αποτέλεσμα να γεννιέται μέσα στους ανθρώπους το συναίσθημα της καταπίεσης και μετά να ζουν μέσα σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Είναι καλό αυτό; (Όχι.) Δεν είναι καλό. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να διορθωθεί; Εφόσον δεν είναι κάτι καλό, θα πρέπει να διορθωθεί. Όταν οι άνθρωποι ζουν συνεχώς μέσα σε ένα αρνητικό συναίσθημα —όποιο κι αν είναι αυτό— σε ένα ήσσονος σημασίας επίπεδο, αυτό μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο σώμα και το μυαλό τους και να τους εμποδίζει να έχουν την υγειά τους και να δυναμώνουν. Σε ένα μείζονος σημασίας επίπεδο, η επίδραση που έχουν τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα στους ανθρώπους δεν περιορίζεται στις βασικές ανάγκες της καθημερινής τους ζωής, όπως το φαγητό, τα ρούχα, η στέγη και οι μετακινήσεις. Το πιο σημαντικό είναι πως επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Πιο συγκεκριμένα, επηρεάζει την αποδοτικότητα, την πρόοδο και την αποτελεσματικότητά τους στα καθήκοντά τους. Φυσικά, το σημαντικότερο είναι πως επηρεάζει τα όσα αποκτούν ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους και τα οφέλη που θα πρέπει να αποκομίζουν οι άνθρωποι από την πίστη τους στον Θεό. Το μυαλό των ανθρώπων βασανίζεται και δεσμεύεται συνεχώς από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, η καρδιά τους είναι συχνά αναστατωμένη και βυθίζονται συχνά σε αισθήματα όπως η νευρικότητα, η ανησυχία και η παρορμητικότητα. Όταν οι άνθρωποι παγιδεύονται σε αυτά τα αισθήματα, η κανονική συνείδηση και λογική τους, καθώς και η κανονική τους ζωή και η κανονική εκτέλεση των καθηκόντων τους διαταράσσονται, επηρεάζονται και καταστρέφονται. Επομένως, θα πρέπει να διορθώσετε γρήγορα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να τα εμποδίσετε να επηρεάσουν περαιτέρω την κανονική σας ζωή και το κανονικό σας έργο. Η έννοια της καταπίεσης για την οποία συζητήσαμε σήμερα έχει την ίδια ουσία με τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία μιλήσαμε νωρίτερα. Οι άνθρωποι συχνά ανησυχούν και έχουν επιφυλάξεις για πολλά πράγματα ή τρέφουν μεγάλη ανησυχία μέσα στα βάθη της καρδιάς τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν καταπιεσμένοι. Αν δεν διορθωθεί αυτό το συναίσθημα της καταπίεσης για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ανησυχία και η ταραχή που νιώθουν οι άνθρωποι στα βάθη της καρδιάς τους θα ενταθούν. Σε κάποια συγκεκριμένα περιβάλλοντα και πλαίσια, οι άνθρωποι μπορεί ακόμη και να ξεφύγουν από τον έλεγχο της συνείδησης και της λογικής της ανθρώπινης φύσης, υιοθετώντας ακραίες προσεγγίσεις προκειμένου να ξεπεράσουν τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν. Αυτό συμβαίνει επειδή η ενστικτώδης ικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού να αντέχει ορισμένα αρνητικά συναισθήματα έχει τα όριά της. Όταν προσεγγιστεί αυτό το όριο και αυτό το άκρο, οι άνθρωποι θα ξεφύγουν από τους περιορισμούς της λογικής της ανθρώπινης φύσης και θα υιοθετήσουν ακραίες προσεγγίσεις για να δώσουν διέξοδο στα συναισθήματά τους και σε κάθε λογής παράλογες ιδέες που βρίσκονται βαθιά μέσα στην καρδιά τους.

Με τις φράσεις που μόλις φτιάξατε, εκφράσατε κάποιους από τους διαφορετικούς λόγους για τους οποίους νιώθουν καταπιεσμένοι οι άνθρωποι. Σήμερα θα συναναστραφούμε κυρίως πάνω σε τρεις από τις αιτίες και τους λόγους για τους οποίους γεννιέται στους ανθρώπους αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Ο πρώτος είναι πως πολλοί άνθρωποι —είτε στην καθημερινή τους ζωή είτε κατά τη διαδικασία της εκτέλεσης των καθηκόντων τους— νιώθουν πως δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Ο πρώτος λόγος, λοιπόν, είναι ότι δεν μπορεί να κάνει κανείς ό,τι του αρέσει. Τι σημαίνει να μην είναι κάποιος σε θέση να κάνει ό,τι του αρέσει; Σημαίνει πως δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει κάθε επιθυμία που περνά από το μυαλό του. Το να είναι σε θέση να κάνουν ό,τι θέλουν, όταν το θέλουν και όπως το θέλουν είναι μια απαίτηση που έχουν αυτοί οι άνθρωποι τόσο στη δουλειά όσο και στη ζωή τους. Ωστόσο, για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων οι νόμοι, τα περιβάλλοντα διαβίωσης ή οι κανόνες, τα συστήματα, οι διατάξεις και τα πειθαρχικά μέτρα μιας ομάδας και ούτω καθεξής, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και φαντασιοκοπίες. Αυτό έχει ως συνέπεια να νιώθουν καταπιεσμένοι στα βάθη της καρδιάς τους. Για να το θέσω ωμά, αυτή η καταπίεση προκύπτει επειδή οι άνθρωποι νιώθουν θιγμένοι, ενώ ορισμένοι νιώθουν ακόμη και αδικημένοι. Μιλώντας απερίφραστα, το να μην είναι κάποιος σε θέση να κάνει ό,τι του αρέσει σημαίνει πως δεν είναι σε θέση να ενεργήσει σύμφωνα με τη βούλησή του· σημαίνει πως, για διάφορους λόγους και εξαιτίας των περιορισμών διάφορων αντικειμενικών περιβαλλόντων και συνθηκών, δεν μπορεί να είναι ισχυρογνώμων ή ανεξέλεγκτα καλοπερασάκιας. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι πάντα επιπόλαιοι και βρίσκουν τρόπους να τεμπελιάζουν ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους. Μερικές φορές το έργο της εκκλησίας απαιτεί ταχύτητα, αλλά εκείνοι θέλουν να κάνουν μόνο ό,τι τους αρέσει. Αν δεν νιώθουν πολύ καλά σωματικά ή είναι κακοδιάθετοι και αποκαρδιωμένοι για λίγες μέρες, δεν θα είναι διατεθειμένοι να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα για να επιτελέσουν το έργο της εκκλησίας. Είναι εξαιρετικά τεμπέληδες και φυγόπονοι. Όταν δεν έχουν κίνητρο, σέρνουν τα πόδια τους και δεν θέλουν να κουνηθούν· επειδή, όμως, φοβούνται πως οι επικεφαλής θα τους κλαδέψουν και οι αδελφοί και οι αδελφές τους θα τους πουν τεμπέληδες, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο από το να εκτελέσουν με βαριά καρδιά το έργο μαζί με όλους τους άλλους. Θα νιώθουν, ωστόσο, εξαιρετικά απρόθυμοι, δυστυχείς και δεν θα έχουν καμία διάθεση γι’ αυτό. Θα νιώθουν αδικημένοι, θιγμένοι, ενοχλημένοι και εξαντλημένοι. Θέλουν να ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους βούληση, αλλά δεν τολμούν να παραβιάσουν τις απαιτήσεις και τις διατάξεις του οίκου του Θεού ή να πάνε ενάντιά τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αρχίσει με τον καιρό να γεννιέται μέσα τους ένα συναίσθημα: η καταπίεση. Από τη στιγμή που ριζώσει μέσα τους αυτό το συναίσθημα της καταπίεσης, θα αρχίσουν σταδιακά να φαίνονται ληθαργικοί και αδύναμοι. Σαν μηχανές, δεν θα καταλαβαίνουν πλέον ξεκάθαρα τι κάνουν, αλλά θα συνεχίσουν να κάνουν καθημερινά ό,τι τους λένε, με τον τρόπο που τους λένε. Αν και, επιφανειακά, θα συνεχίσουν να εκτελούν τις εργασίες τους χωρίς να σταματούν, χωρίς να κάνουν παύση και χωρίς να απομακρύνονται από το περιβάλλον στο οποίο εκτελούν τα καθήκοντά τους, μέσα στην καρδιά τους θα νιώθουν καταπιεσμένοι και θα πιστεύουν πως η ζωή τους είναι εξουθενωτική και γεμάτη αδικίες. Η μεγαλύτερη επιθυμία που έχουν τώρα είναι να έρθει η μέρα που δεν θα ελέγχονται πια από άλλους, δεν θα περιορίζονται πια από τις διατάξεις του οίκου του Θεού και θα αποδεσμευτούν από τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Θέλουν να κάνουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν —να κάνουν λίγο έργο αν νιώθουν καλά και να μην κάνουν αν δεν νιώθουν καλά. Λαχταρούν να μην αντιμετωπίσουν καμία κατηγορία, να μην κλαδευτούν ποτέ και κανείς να μην τους επιβλέπει, να τους ελέγχει ή να τους εποπτεύει. Νομίζουν πως, όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα είναι σπουδαία και θα νιώσουν ιδιαίτερα ελεύθεροι και απελευθερωμένοι. Ωστόσο, εξακολουθούν να μην είναι διατεθειμένοι να φύγουν ή να τα παρατήσουν· φοβούνται πως, αν δεν εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αν κάνουν πραγματικά ό,τι τους αρέσει και μια μέρα είναι ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, η φυσική εξέλιξη θα είναι να ξεστρατίσουν από τον Θεό και φοβούνται πως, αν δεν τους θέλει πια ο Θεός, δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσουν ευλογίες. Ορισμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το εξής δίλημμα: Αν προσπαθήσουν να γκρινιάξουν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, θα δυσκολευτούν να εκφραστούν. Αν στραφούν στον Θεό στις προσευχές τους, θα νιώσουν πως δεν μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους. Αν διαμαρτυρηθούν, θα νιώσουν πως φταίνε οι ίδιοι. Αν δεν διαμαρτυρηθούν, θα νιώσουν άβολα. Αναρωτιούνται γιατί νιώθουν πως η ζωή τους είναι γεμάτη τόσες αδικίες, τόσο αντίθετη με τα θέλω τους και τόσο εξουθενωτική. Δεν θέλουν να ζουν έτσι ούτε να είναι σε αρμονία με όλους τους άλλους, αλλά να κάνουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν, και αναρωτιούνται γιατί δεν είναι σε θέση να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Παλιά ένιωθαν πως ήταν εξαντλημένοι μόνο σωματικά, αλλά τώρα νιώθουν κουρασμένοι και μέσα τους. Δεν καταλαβαίνουν τι τους συμβαίνει. Πείτε Μου, αυτό δεν προκαλείται από συναισθήματα καταπίεσης; (Ναι.)

Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Όλοι λένε πως οι πιστοί είναι ελεύθεροι και απελευθερωμένοι και πως ζουν μια ιδιαίτερα ευτυχισμένη, γαλήνια και χαρούμενη ζωή. Εμένα η ζωή μου γιατί δεν είναι τόσο ευτυχισμένη και γαλήνια όσο των άλλων; Εγώ γιατί δεν νιώθω καθόλου χαρά; Γιατί νιώθω τόσο καταπιεσμένος και εξαντλημένος; Πώς γίνεται η ζωή των άλλων να είναι τόσο ευτυχισμένη; Η δική μου ζωή γιατί είναι τόσο μίζερη;» Πείτε Μου, πού οφείλεται αυτό; Τι προκάλεσε την καταπίεση που νιώθουν; (Το φυσικό τους σώμα δεν ήταν ικανοποιημένο και η σάρκα τους υπέφερε.) Όταν υποφέρει το φυσικό σώμα κάποιου και εκείνος νιώθει πως έχει γίνει κάποια αδικία εις βάρος του, τότε, αν μπορέσει να το αποδεχτεί μέσα στην καρδιά και στο μυαλό του, δεν θα νιώσει πως η σωματική του ταλαιπωρία δεν είναι πια τόσο μεγάλη; Αν βρει παρηγοριά, γαλήνη και χαρά μέσα στην καρδιά και το μυαλό του, θα νιώθει ακόμα καταπιεσμένος; (Όχι.) Επομένως, είναι άτοπο να λέει κανείς πως η καταπίεση προκαλείται από τη σωματική ταλαιπωρία. Αν γεννηθεί καταπίεση από την υπερβολική σωματική ταλαιπωρία, τότε δεν υποφέρετε; Νιώθετε καταπιεσμένοι επειδή δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι σας αρέσει; Παγιδεύεστε σε συναισθήματα καταπίεσης επειδή δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι σας αρέσει; (Όχι.) Είστε πολυάσχολοι στο καθημερινό σας έργο; (Σχετικά πολυάσχολοι.) Είστε όλοι αρκετά πολυάσχολοι και δουλεύετε από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Πέρα από τον ύπνο και το φαγητό, περνάς σχεδόν ολόκληρη τη μέρα σου μπροστά σε έναν υπολογιστή, κουράζοντας τα μάτια και το μυαλό σου και εξουθενώνοντας το σώμα σου· νιώθεις, όμως, καταπιεσμένος; Θα σε κάνει αυτή η κούραση να νιώσεις καταπιεσμένος μέσα σου; (Όχι.) Τι προκαλεί την καταπίεση που νιώθουν οι άνθρωποι; Σίγουρα δεν οφείλεται στη σωματική κόπωση, οπότε τι την προκαλεί; Αν οι άνθρωποι επιζητούν και επιδιώκουν μονίμως τη σωματική άνεση και ευτυχία και δεν θέλουν να υποφέρουν, τότε ακόμη και το να υποφέρουν λιγάκι σωματικά, να υποφέρουν λίγο περισσότερο από τους άλλους ή να νιώσουν λίγο πιο εξουθενωμένοι απ’ ό,τι συνήθως θα τους κάνει να νιώσουν καταπιεσμένοι. Αυτή είναι μία από τις αιτίες της καταπίεσης. Αν οι άνθρωποι δεν θεωρούν πως η λίγη σωματική ταλαιπωρία είναι μεγάλο θέμα και δεν επιδιώκουν τη σωματική άνεση, αλλά επιδιώκουν την αλήθεια και επιζητούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους για να ικανοποιήσουν τον Θεό, τότε δεν θα νιώθουν συχνά σωματική ταλαιπωρία. Ακόμη κι αν νιώθουν περιστασιακά κάπως πολυάσχολοι, κουρασμένοι ή εξουθενωμένοι, θα νιώσουν καλύτερα αφού κοιμηθούν και τότε θα συνεχίσουν το έργο τους. Θα επικεντρώνονται στα καθήκοντα και το έργο τους· δεν θα θεωρούν τη λιγοστή σωματική κόπωση σημαντικό ζήτημα. Ωστόσο, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων και επιδιώκουν συνεχώς τη σωματική άνεση, κάθε φορά που το φυσικό τους σώμα αδικείται λιγάκι ή δεν μπορεί να βρει ικανοποίηση, θα γεννιούνται μέσα τους αρνητικά συναισθήματα. Γιατί, λοιπόν, ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος θέλει πάντα να κάνει ό,τι του αρέσει, να ικανοποιεί τη σάρκα του και να απολαμβάνει τη ζωή, βρίσκεται συχνά παγιδευμένος σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης όποτε δεν είναι ικανοποιημένος; (Επειδή επιδιώκει την άνεση και τη σωματική απόλαυση.) Αυτό ισχύει για ορισμένους ανθρώπους. Μια άλλη ομάδα ανθρώπων δεν επιδιώκει τη σωματική άνεση. Αυτοί θέλουν να ενεργούν σύμφωνα με τα καπρίτσια τους και να κάνουν το κέφι τους. Όταν είναι ευτυχισμένοι, είναι σε θέση να υπομείνουν πιο πολλή ταλαιπωρία και μπορούν να εργάζονται αδιάκοπα όλη μέρα, ενώ αν τους ρωτήσεις αν είναι κουρασμένοι, θα πουν: «Δεν είμαι κουρασμένος. Δεν γίνεται να κουραστώ κάνοντας το καθήκον μου!» Αν μια μέρα, όμως, νιώθουν δυστυχισμένοι, θα τους δυσαρεστήσει ακόμη και το να τους ζητήσεις να αφιερώσουν ένα επιπλέον λεπτό πάνω σε κάτι, ενώ αν τους επιπλήξεις λιγάκι, θα πουν: «Σταμάτα να μιλάς! Νιώθω καταπιεσμένος. Αν συνεχίσεις να μιλάς, δεν θα κάνω το καθήκον μου και γι’ αυτό θα φταις εσύ. Αν δεν λάβω ευλογίες στο μέλλον, το φταίξιμο θα είναι όλο δικό σου και εσύ θα είσαι ο μόνος υπαίτιος γι’ αυτό!» Οι άνθρωποι είναι άστατοι όταν δεν βρίσκονται σε κανονική κατάσταση. Μερικές φορές θα είναι ικανοί να υποφέρουν και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, ενώ άλλες φορές θα παραπονεθούν ακόμη και για μια μικρή ταλαιπωρία και θα τους αναστατώσει ακόμη κι ένα ασήμαντο ζήτημα. Όταν είναι κακόκεφοι, δεν θα θέλουν πια να κάνουν τα καθήκοντά τους, να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να ψάλουν ύμνους ή να πάνε σε συναθροίσεις και να ακούσουν κηρύγματα. Θα θέλουν μονάχα να μείνουν μόνοι για λίγο και θα είναι αδύνατο να τους βοηθήσει ή να τους υποστηρίξει κανείς. Μετά από λίγες μέρες μπορεί να το ξεπεράσουν και να νιώσουν καλύτερα. Οτιδήποτε δεν καταφέρνει να τους ικανοποιήσει τους κάνει να νιώθουν καταπιεσμένοι. Δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων ένας τέτοιος άνθρωπος; (Ναι.) Είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων. Αν θέλει, για παράδειγμα, να πάει κατευθείαν για ύπνο, δεν θα κάνει πίσω. Θα πει: «Είμαι κουρασμένος και θέλω να πάω για ύπνο αυτήν τη στιγμή. Όταν δεν έχω ενέργεια, πρέπει να κοιμηθώ!» Αν κάποιος πει: «Δεν μπορείς να κάνεις υπομονή άλλα δέκα λεπτά; Λίγο θέλουμε για να ολοκληρώσουμε αυτήν την εργασία και τότε μπορούμε να ξεκουραστούμε όλοι. Τι λες;» εκείνος θα απαντήσει: «Όχι, πρέπει να πάω αμέσως για ύπνο!» Αν τον μεταπείσει κάποιος, με βαριά καρδιά θα κάνει υπομονή για λίγο, αλλά θα νιώσει καταπιεσμένος και ενοχλημένος. Νιώθει συχνά καταπιεσμένος για αυτά τα ζητήματα και δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές του ούτε επίβλεψη από τους επικεφαλής. Αν κάνει κάποιο λάθος, δεν θα επιτρέψει στους άλλους να τον κλαδέψουν. Δεν θέλει να συγκρατείται με κανέναν τρόπο. Σκέφτεται: «Πιστεύω στον Θεό για να καταφέρω να βρω την ευτυχία, άρα γιατί να κάνω τη ζωή μου δύσκολη; Γιατί να ζω με τόσο εξουθενωτικούς ρυθμούς; Η ζωή των ανθρώπων θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένη. Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να δίνουν τόση προσοχή σε αυτούς τους κανονισμούς και αυτά τα συστήματα. Τι όφελος έχει να συμμορφώνεται κανείς συνεχώς με αυτά τα πράγματα; Τώρα, αυτήν τη στιγμή, θα κάνω ό,τι θέλω και κανείς σας δεν θα έπρεπε να έχει να πει κάτι γι’ αυτό». Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων και άσωτος: Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να υποστεί κανέναν περιορισμό ούτε θέλει να νιώθει περιορισμένος σε οποιοδήποτε περιβάλλον εργασίας. Δεν θέλει να συμμορφώνεται με τους κανονισμούς και τις αρχές του οίκου του Θεού, δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί τις αρχές που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι στη συμπεριφορά τους και δεν θέλει να τηρεί καν αυτά που του υπαγορεύουν η συνείδηση και η λογική. Θέλει να κάνει ό,τι του αρέσει, ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο, ό,τι θα τον ωφελήσει και θα τον κάνει να νιώσει άνετα. Πιστεύει πως, αν ζούσε με αυτούς τους περιορισμούς, θα παραβίαζε τη βούλησή του, θα ήταν σαν να κακοποιεί τον εαυτό του, θα ήταν πολύ δύσκολο για τον ίδιο και οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να ζουν έτσι. Θεωρεί πως οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, να ικανοποιούν ασύστολα τη σάρκα και τις επιθυμίες τους, καθώς και τα ιδανικά και τα θέλω τους. Θεωρεί πως θα πρέπει να κάνει ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι, να λέει ό,τι θέλει, να κάνει ό,τι θέλει και να πηγαίνει όπου θέλει, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται τις συνέπειες ή τα αισθήματα των άλλων και, ιδίως, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται τις δικές του ευθύνες και υποχρεώσεις, τα καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν οι πιστοί, τις αλήθεια-πραγματικότητες που οφείλουν να υποστηρίζουν και να βιώνουν ή το μονοπάτι της ζωής που θα πρέπει να ακολουθούν. Οι άνθρωποι σε αυτήν την ομάδα θέλουν πάντα να κάνουν ό,τι τους αρέσει στην κοινωνία και μεταξύ των άλλων ανθρώπων· όπου κι αν πάνε, όμως, δεν μπορούν ποτέ να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Πιστεύουν πως ο οίκος του Θεού δίνει έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα, παραχωρεί στους ανθρώπους πλήρη ελευθερία και νοιάζεται για την ανθρώπινη φύση, καθώς και για την ανοχή και τη μακροθυμία προς τους ανθρώπους. Νομίζουν πως, αφότου έρθουν στον οίκο του Θεού, θα πρέπει να είναι σε θέση να ικανοποιούν ελεύθερα τη σάρκα και τις επιθυμίες τους· ο οίκος του Θεού, όμως, έχει διοικητικά διατάγματα και κανονισμούς, οπότε και πάλι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Επομένως, αυτό το αρνητικό συναίσθημα καταπίεσης που νιώθουν δεν μπορεί να διορθωθεί ακόμη και αφότου προσχωρήσουν στον οίκο του Θεού. Δεν ζουν για να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε ευθύνη ή για να ολοκληρώσουν αποστολές ούτε για να γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Δεν πιστεύουν στον Θεό για να εκπληρώσουν το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και να φτάσουν στη σωτηρία. Ανεξάρτητα από τα άτομα που είναι γύρω τους, τα περιβάλλοντα στα οποία βρίσκονται ή το επάγγελμα που ασκούν, τελικός τους στόχος είναι να βρουν και να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους. Όλα όσα κάνουν περιστρέφονται γύρω από αυτόν τον σκοπό, ενώ η διά βίου επιθυμία τους και ο στόχος της επιδίωξής τους είναι η προσωπική ικανοποίησή τους.

Κάποιοι από εσάς είστε υπεύθυνοι για τη φιλοξενία αδελφών και την παρασκευή γευμάτων γι’ αυτούς· σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να ρωτάς τους αδελφούς και τις αδελφές ποια φαγητά τούς αρέσουν, να ρωτάς τον εαυτό σου ποιες είναι οι αρχές και οι απαιτήσεις του οίκου του Θεού και έπειτα να τους φιλοξενείς σύμφωνα με αυτά τα δύο είδη αρχών. Αν φιλοξενείς ανθρώπους από τη Βόρεια Κίνα, να φτιάχνεις πιο πολλά πιάτα με βάση το σιτάρι, όπως τα ψωμάκια στον ατμό —αλμυρά, γλυκά ή γεμιστά. Πού και πού μπορείς να φτιάχνεις και ρύζι ή τα νουντλς ρυζιού που τρώνε οι άνθρωποι από τη Νότια Κίνα. Όλα αυτά είναι αποδεκτά. Έστω πως η πλειονότητα των ανθρώπων που φιλοξενείς είναι από τη Νότια Κίνα. Δεν τους αρέσουν τα πιάτα με βάση το σιτάρι και προτιμούν το ρύζι, ενώ αν δεν φάνε ρύζι νιώθουν σαν να μην έχουν φάει πλήρες γεύμα. Αν τους φιλοξενείς, λοιπόν, πρέπει να φτιάχνεις πιο συχνά ρύζι και να φροντίζεις τα πιάτα σου να ταιριάζουν στα γούστα των ανθρώπων από τη Νότια Κίνα. Αν φιλοξενείς ανθρώπους τόσο από τη Νότια όσο και από τη Βόρεια Κίνα, τότε μπορείς να φτιάξεις δύο διαφορετικά γεύματα και να αφήσεις τους ανθρώπους να διαλέξουν τι προτιμούν, δίνοντάς τους την ελευθερία επιλογής. Η φιλοξενία αδελφών κατ’ αυτόν τον τρόπο συνάδει με τις αρχές· είναι ένα πολύ ξεκάθαρο ζήτημα. Εφόσον ικανοποιηθεί η πλειονότητα των ανθρώπων, αυτό αρκεί. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τους λίγους περίεργους που δεν έμειναν ευχαριστημένοι. Ωστόσο, αν το άτομο που είναι υπεύθυνο για τη φιλοξενία δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν ξέρει πώς να χειρίζεται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές και πάντα ενεργεί με βάση τις δικές του προτιμήσεις, φτιάχνοντας όποιο φαγητό θέλει χωρίς να σκέφτεται αν οι άλλοι θα το φάνε με χαρά, τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Είναι πρόβλημα υπερβολικής ισχυρογνωμοσύνης και υπερβολικού εγωισμού. Ορισμένοι άνθρωποι είναι από τη Νότια Κίνα, ενώ η πλειονότητα των ανθρώπων τους οποίους φιλοξενούν είναι από τη Βόρεια Κίνα. Φτιάχνουν ρύζι κάθε μέρα, χωρίς να σκέφτονται αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν συνηθίσει να το τρώνε, ενώ όταν πας να τους κλαδέψεις και να τους δώσεις κάποιες συμβουλές, γεννιέται μέσα τους ένα συγκεκριμένο είδος συναισθήματος, μες στην καρδιά τους αρχίζουν να αντιστέκονται, να γίνονται ανυπάκουοι και να γεμίζουν δυσαρέσκεια και λένε: «Δεν είναι εύκολο να μαγειρεύεις στον οίκο του Θεού. Είναι πολύ δύσκολο να σερβίρεις αυτούς τους ανθρώπους. Δουλεύω σκληρά από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα για να σας φτιάξω φαγητό, αλλά εσείς είστε πολύ ιδιότροποι. Τι το κακό έχει να τρως ρύζι; Εμείς από τον Νότο δεν τρώμε ρύζι τρεις φορές τη μέρα; Δεν είναι ωραίος αυτός ο τρόπος ζωής; Είμαστε πιο δυνατοί από εσάς και έχουμε περισσότερη ενέργεια. Τι το καλό έχει να τρως πάντα νουντλς και ψωμάκια στον ατμό; Χορταίνεις με αυτά; Εμένα γιατί δεν μου αρέσει η γεύση των νουντλς; Γιατί δεν νιώθω χορτάτος αφού τα φάω; Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Μάλλον για να κάνω το καθήκον μου στον οίκο του Θεού θα πρέπει να το αντέξω και να συγκρατηθώ. Αν δεν συγκρατηθώ, μπορεί να με αντικαταστήσουν ή να με αποκλείσουν. Τι να κάνουμε, θα πρέπει να φτιάχνω νουντλς και ψωμάκια στον ατμό!» Με βαριά καρδιά, το κάνουν αυτό καθημερινά και σκέφτονται: «Ούτε σε ένα γεύμα δεν μπορώ να φάω ρύζι. Το μόνο που θέλω είναι να τρώω ρύζι σε κάθε γεύμα. Χωρίς ρύζι, δεν μπορώ να επιβιώσω. Θέλω να φάω ρύζι!» Με βαριά καρδιά, φτιάχνουν νουντλς και ψωμάκια στον ατμό κάθε μέρα, αλλά είναι πολύ πεσμένοι ψυχολογικά. Γιατί νιώθουν τόσο πεσμένοι; Επειδή νιώθουν καταπιεσμένοι. Σκέφτονται το εξής: «Πρέπει να σας σερβίρω και να μαγειρεύω τα φαγητά που σας αρέσουν, όχι αυτά που θέλω να φάω εγώ. Γιατί πρέπει πάντα να ευχαριστώ εσάς και όχι τον εαυτό μου;» Νιώθουν θιγμένοι και καταπιεσμένοι και θεωρούν τη ζωή τους εξουθενωτική. Αρνούνται να εργαστούν παραπάνω, ενώ όταν όντως κάνουν λίγο έργο, το κάνουν επιπόλαια· φοβούνται πως θα αντικατασταθούν ή θα αποπεμφθούν αν δεν κάνουν καθόλου έργο. Συνεπώς, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ενεργούν και να κάνουν με βαριά καρδιά και απρόθυμα το καθήκον τους κατ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς να βιώνουν στιγμές ευτυχίας, ελευθερίας ή απελευθέρωσης. Οι άλλοι τούς ρωτούν: «Πώς νιώθεις που φιλοξενείς τους αδελφούς και τις αδελφές και μαγειρεύεις;» Εκείνοι απαντούν: «Αν και στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο κουραστικό, νιώθω καταπιεσμένος». Οι άλλοι λένε: «Γιατί νιώθεις καταπιεσμένος; Έχεις ρύζι, αλεύρι και λαχανικά· έχεις τα πάντα. Δεν χρειάζεται καν να ξοδέψεις τα δικά σου χρήματα για να τα αγοράσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι πού και πού να κουράζεσαι και να κάνεις λίγο περισσότερη δουλειά από τους άλλους. Αυτό δεν οφείλεις να κάνεις; Το να πιστεύει κανείς στον Θεό και να κάνει το καθήκον του είναι κάτι το χαρμόσυνο. Είναι εθελούσιο. Γιατί, λοιπόν, νιώθεις καταπιεσμένος;» Εκείνοι απαντούν: «Αν και κάνω αυτά τα πράγματα με τη θέλησή μου, δεν μπορώ να τρώω ρύζι πολύ συχνά ούτε μπορώ να κάνω ό,τι μου αρέσει, να τρώω, δηλαδή, τα φαγητά που μου αρέσουν και βρίσκω νόστιμα. Φοβάμαι πως θα με επικρίνουν αν δουν πως πάω να μαγειρέψω κάτι νόστιμο για τον εαυτό μου, οπότε νιώθω καταπιεσμένος και δεν είμαι ποτέ ευτυχισμένος». Αυτοί οι άνθρωποι ζουν μέσα σε συναισθήματα καταπίεσης επειδή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους στο φαγητό.

Κάποιοι άνθρωποι καλλιεργούν λαχανικά στα αγροκτήματα της εκκλησίας. Πώς θα πρέπει να το κάνουν αυτό; Θα πρέπει να φυτεύουν τα κατάλληλα λαχανικά σύμφωνα με την εποχή, το κλίμα, τη θερμοκρασία και τον αριθμό των ανθρώπων που πρέπει να ταΐσουν. Ο οίκος του Θεού έχει κανονισμούς σχετικά με την καλλιέργεια διάφορων λαχανικών και αυτοί μπορεί να αποτελούν πρόκληση για πολλούς ανθρώπους. Κάποια λαχανικά οι άνθρωποι θέλουν να τα τρώνε σε καθημερινή βάση, ενώ άλλα δεν τους αρέσει να τα τρώνε. Κάποια από αυτά διατίθενται σε ελεγχόμενες ποσότητες, ενώ άλλα καταναλώνονται εποχιακά. Με αυτόν τον τρόπο, η ποσότητα που μπορούν να φάνε οι άνθρωποι είναι περιορισμένη. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτηκαν το εξής: «Αχ, ποτέ δεν μπορούμε να φάμε όσα θέλουμε από αυτά τα λαχανικά. Τρώμε μια μικρή ποσότητα και μετά τελειώνουν. Δεν υπάρχουν σε αφθονία! Όπως, για παράδειγμα, τα ντοματίνια: Κάθε φορά παίρνουμε μόνο μια μικρή χούφτα και, προτού μπορέσουμε να απολαύσουμε τη γεύση τους, έχουν τελειώσει. Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσαμε να τα τρώμε με τη σέσουλα!» Έτσι, σε ένα μέρος όπου ζούσαν καμιά δεκαριά άνθρωποι, φύτεψαν διακόσιες ρίζες ντοματίνια. Άρχιζαν να τα τρώνε με τη σέσουλα από τη στιγμή που ξυπνούσαν το πρωί και συνέχιζαν να τα τρώνε μέχρι να πάνε για ύπνο το βράδυ. Ήταν πολύ συναρπαστικό γι’ αυτούς να τρώνε ντοματίνια και κανονικές ντομάτες με τη σέσουλα και αγγούρια με το κιλό. Ένιωθαν πως εκείνες οι μέρες ήταν ονειρεμένες και ευτυχισμένες. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις διατάξεις του οίκου του Θεού στις πράξεις τους ούτε να τηρήσουν τις αρχές της επιστήμης. Αρνούνται να ακούσουν τον οποιονδήποτε, δίνουν προτεραιότητα στα δικά τους συμφέροντα, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους στα πάντα και κάνουν ό,τι τους αρέσει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, υπό τον έλεγχο, την επίβλεψη και τη διαχείριση του οίκου του Θεού, να επιβληθούν περιορισμοί σε αυτούς τους ανθρώπους που ήθελαν να τρώνε λαχανικά σε μεγάλες ποσότητες, ενώ κάποιοι από αυτούς κλαδεύτηκαν. Πείτε Μου, πώς πιστεύετε ότι νιώθουν τώρα; Δεν νιώθουν τρομερά απογοητευμένοι; Δεν νιώθουν πως ο κόσμος είναι ζοφερός και πως δεν υπάρχει αγάπη και θαλπωρή στον οίκο του Θεού; Δεν νιώθουν απίστευτα καταπιεσμένοι; (Ναι.) Σκέφτονται συνεχώς: «Τι το κακό έχει να κάνω ό,τι μου αρέσει; Δεν μπορώ να απολαμβάνω απλώς κάποια λαχανικά; Δεν με αφήνουν καν να τρώω ντοματίνια με τη σέσουλα. Μεγάλη τσιγκουνιά! Ο οίκος του Θεού δεν δίνει ελευθερία στους ανθρώπους. Αν θέλουμε να τρώμε ντοματίνια, μας βάζουν να τα φυτεύουμε με βάση τον αριθμό των ανθρώπων που πρέπει να τραφούν. Πού είναι το πρόβλημα αν φυτέψω διακόσιες ή τριακόσιες ρίζες; Αν δεν μπορέσουμε να φάμε όλους τους καρπούς, θα τους ρίξουμε στα ζώα». Είναι σωστό να τρως με τη σέσουλα; Δεν θα πρέπει να υπάρχει μέτρο και όριο σε αυτά που καταναλώνεις; Σε ό,τι αφορά τις διάφορες τροφές που δημιούργησε ο Θεός, η αναλογία που καταναλώνουν οι άνθρωποι θα πρέπει να βασίζεται στη σοδειά και την εποχιακή διαθεσιμότητά τους. Τα βασικά είδη διατροφής θα πρέπει να είναι εκείνα με μεγάλες σοδειές, ενώ εκείνα με μικρές σοδειές, βραχείες εποχές, σύντομες περιόδους βλάστησης ή περιορισμένες σοδειές θα πρέπει να καταναλώνονται σε μικρότερες ποσότητες· σε συγκεκριμένα μέρη, οι άνθρωποι δεν τα καταναλώνουν καθόλου και δεν χάνουν τίποτα. Αυτό είναι λογικό. Οι άνθρωποι έχουν πάντα επιθυμίες και θέλουν μονίμως να ικανοποιούν τις ορέξεις τους. Είναι πρέπον αυτό; Δεν είναι πρέπον να έχει κανείς πάντα επιθυμίες και ορέξεις. Ο οίκος του Θεού έχει τους δικούς του κανόνες. Στον οίκο του Θεού υπάρχουν κανονισμοί, διαχείριση και κατάλληλα συστήματα σε όλες τις πτυχές του έργου. Αν θέλεις να γίνεις μέλος του οίκου του Θεού, οφείλεις να τηρείς αυστηρά τους κανονισμούς του. Δεν πρέπει να είσαι θρασύς, αλλά να μάθεις να υποτάσσεσαι και να ενεργείς με τρόπο που βρίσκουν όλοι ικανοποιητικό. Αυτό συνάδει με τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής. Κανένας από τους κανονισμούς του οίκου του Θεού δεν θεσπίζεται προς όφελος ενός μόνο ανθρώπου· θεσπίζονται για χάρη όλων των ανθρώπων που βρίσκονται στον οίκο του Θεού. Αποσκοπούν στη διαφύλαξη του έργου και των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Αυτοί οι κανονισμοί και αυτά τα συστήματα είναι πράγματα λογικά και, αν οι άνθρωποι διαθέτουν συνείδηση και λογική, οφείλουν να τα ακολουθούν. Ό,τι κι αν κάνεις, λοιπόν, πρέπει, αφενός, να το κάνεις σύμφωνα με τους κανονισμούς και τα συστήματα του οίκου του Θεού και, αφετέρου, έχεις επίσης την ευθύνη και την υποχρέωση να τα τηρείς όλα αυτά και όχι να ενεργείς μονίμως με βάση τα προσωπικά σου συμφέροντα και την προσωπική σου οπτική. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν νιώθεις πολύ καταπιεσμένος καθώς ζεις και εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο πρόβλημα στους κανονισμούς, τα συστήματα ή τις μεθόδους διαχείρισης του οίκου του Θεού, αλλά μάλλον σε κάποιο προσωπικό σου ζήτημα. Έστω πως θέλεις πάντα να επιζητείς την προσωπική σου ευχαρίστηση και την ικανοποίηση των δικών σου επιθυμιών μέσα στον οίκο του Θεού και νιώθεις πάντα απίστευτα καταπιεσμένος, χωρίς καμία ελευθερία, απελευθέρωση, γαλήνη ή χαρά. Έστω πως νιώθεις μονίμως άβολα και αδικημένος, πως δεν μπορείς να κάνεις ό,τι σου αρέσει σε κανένα ζήτημα, πως δεν μπορείς να τρως ή να φοράς αυτά που σου αρέσουν, πως δεν σου επιτρέπεται να ντύνεσαι προκλητικά ή σύμφωνα με τις τάσεις της μόδας, με αποτέλεσμα να νιώθεις κάθε μέρα δυστυχισμένος και να αισθάνεσαι άβολα. Έστω πως πάντα νιώθεις αμήχανα όταν αλληλεπιδράς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου και σκέφτεσαι: «Αυτοί οι άνθρωποι πάντα συναναστρέφονται μαζί μου σχετικά με την αλήθεια· είναι πολύ ενοχλητικό! Δεν θέλω να συμπεριφέρομαι έτσι. Θέλω μόνο να είμαι ευτυχισμένος, ευχαριστημένος και ελεύθερος στη ζωή μου. Νιώθω πως δεν είμαι τόσο ευτυχισμένος και ελεύθερος όσο φανταζόμουν πως θα ήμουν πιστεύοντας στον Θεό. Δεν θέλω να περιορίζομαι από κανέναν. Μονίμως κάποιοι με διοικούν και με περιορίζουν και νιώθω καταπιεσμένος». Αυτοί οι άνθρωποι αντιπαθούν αυτό το είδος περιβάλλοντος διαβίωσης και νιώθουν αποστροφή γι’ αυτό. Ωστόσο, προκειμένου να λάβουν ευλογίες, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δεσμευτούν σε αυτό. Δεν έχουν πού να ξεσπάσουν τη δυσαρέσκειά τους, δεν τολμούν να φωνάξουν και νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι. Η μόνη λύση και η καλύτερη μέθοδος για να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους είναι να τους πεις: «Μπορείς να φύγεις. Πήγαινε να φας ό,τι θέλεις, να φορέσεις τα ρούχα που επιθυμείς, να ζήσεις τη ζωή που θέλεις, να κάνεις τα πράγματα που επιθυμείς, να αποκτήσεις την καριέρα που θέλεις και να επιδιώξεις τους στόχους και την κατεύθυνση που επιθυμείς να επιδιώξεις. Ο οίκος του Θεού δεν σε εμποδίζει. Τα χέρια και τα πόδια σου δεν είναι δεμένα, είναι ελεύθερα, και το ίδιο ισχύει και για την καρδιά σου. Δεν σε δεσμεύει κανείς. Εσύ ο ίδιος δεσμεύτηκες στον οίκο του Θεού προκειμένου να πετύχεις έναν συγκεκριμένο στόχο και κανείς δεν σου επέβαλε αυτούς τους κανονισμούς, λέγοντάς σου πως πρέπει, χρειάζεται και επιβάλλεται να μείνεις στον οίκο του Θεού, ειδάλλως ο οίκος του Θεού θα σου κάνει κάτι». Σου λέω την αλήθεια, ο οίκος του Θεού δεν θα σου κάνει τίποτα. Αν θέλεις να φύγεις, μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να επιστρέψεις στην εκκλησία τα βιβλία των λόγων του Θεού και να παραδώσεις τις εργασίες που έχεις σε εκκρεμότητα. Μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις. Ο οίκος του Θεού δεν σε περιορίζει· δεν είναι ούτε η φυλακή σου ούτε κάποιο κελί. Ο οίκος του Θεού είναι ένας ελεύθερος τόπος και οι πόρτες του είναι ορθάνοιχτες. Αν νιώθεις καταπιεσμένος, αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορείς να κάνεις ό,τι σου αρέσει, πράγμα που σημαίνει πως αυτό το μέρος δεν είναι κατάλληλο για σένα. Δεν είναι το ευτυχισμένο σπιτικό που θέλεις να βρεις ούτε το μέρος όπου θα πρέπει να μείνεις. Αν ζεις με τρόπο που αντιβαίνει τόσο πολύ στη θέλησή σου, τότε καλύτερα να φύγεις. Κατάλαβες; Ο οίκος του Θεού δεν πιέζει ποτέ τους δύσπιστους ή όσους δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν θέλεις να ασκήσεις κάποια επαγγελματική δραστηριότητα, να γίνεις πλούσιος, να αποκτήσεις καριέρα ή να αποτολμήσεις να βγεις στον κόσμο και να φτιάξεις όνομα, τότε αυτή είναι η προσωπική σου επιδίωξη και θα πρέπει να επιστρέψεις στην κοσμική κοινωνία. Ο οίκος του Θεού δεν περιορίζει ποτέ την ελευθερία των ανθρώπων. Οι πόρτες του οίκου του Θεού είναι ορθάνοιχτες. Οι δύσπιστοι και όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή.

Ορισμένοι άνθρωποι πολύ απλά δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα καθήκοντά τους και να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια. Δεν έχουν προσαρμοστεί στην εκκλησιαστική ζωή, δεν είναι σε θέση να προσαρμοστούν σε αυτήν και διαρκώς νιώθουν ιδιαίτερα δυστυχισμένοι και ανήμποροι. Σε αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, θα έλεγα το εξής: Μην καθυστερείς, φύγε. Πήγαινε στην κοσμική κοινωνία να αναζητήσεις τους δικούς σου στόχους και τη δική σου κατεύθυνση και να ζήσεις τη ζωή που οφείλεις να ζήσεις. Ο οίκος του Θεού δεν πιέζει ποτέ κανέναν. Κανένας από τους κανονισμούς και κανένα από τα συστήματα ή τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας δεν στοχεύουν σε εσένα προσωπικά. Αν σε δυσκολεύουν, αν δεν μπορείς να τα τηρήσεις και νιώθεις ιδιαίτερα δυστυχισμένος και καταπιεσμένος, μπορείς να επιλέξεις να φύγεις. Όσοι είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια και να τηρήσουν τις αρχές είναι κατάλληλοι να παραμείνουν στην εκκλησία. Φυσικά, αν νιώθεις πως δεν είσαι κατάλληλος να παραμείνεις στον οίκο του Θεού, θα υπάρχει κάποιο άλλο κατάλληλο μέρος για σένα; Ναι, ο κόσμος είναι απέραντος και θα υπάρχει κάποιο κατάλληλο μέρος για σένα. Με λίγα λόγια, αν νιώθεις καταπιεσμένος εδώ, αν δεν μπορείς να βρεις διέξοδο, αν συχνά θέλεις να ξεσπάς και υπάρχει πάντα η πιθανότητα να έρθει στην επιφάνεια η φύση σου, τότε κινδυνεύεις και δεν είσαι κατάλληλος να μείνεις στον οίκο του Θεού. Ο κόσμος είναι απέραντος και πάντα θα υπάρχει ένα κατάλληλο μέρος για σένα. Πάρε τον χρόνο σου για να το βρεις μόνος σου. Δεν είναι κατάλληλος αυτός ο τρόπος χειρισμού του ζητήματος; Δεν είναι ορθολογικός; (Ναι.) Αν αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν τόσο άβολα και εσύ εξακολουθείς να θέλεις να τους κρατήσεις εδώ, δεν συμπεριφέρεσαι ανόητα; Ας τους αφήσουμε να φύγουν και ας τους ευχηθούμε επιτυχία στην πραγματοποίηση των ονείρων τους, εντάξει; Ποια είναι τα όνειρά τους; (Να τρώνε ντοματίνια με τη σέσουλα.) Θέλουν, επίσης, να τρώνε ρύζι και ψάρι σε κάθε γεύμα, όλο τον χρόνο. Τι άλλα όνειρα έχουν; Να ξυπνούν από μόνοι τους κάθε μέρα, να δουλεύουν όποτε θέλουν και κανείς να μην τους διοικεί και να μην τους επιβλέπει όταν δεν θέλουν να εργαστούν. Αυτό δεν είναι το όνειρό τους; (Ναι.) Σπουδαίο όνειρο! Πόσο μεγαλόπνοο! Πείτε Μου, έχουν καλές προοπτικές αυτού του είδους οι άνθρωποι; Φροντίζουν για το κανονικό έργο τους; (Όχι.) Για να τα συνοψίσουμε, τέτοιοι άνθρωποι νιώθουν πάντα καταπιεσμένοι. Με απλά λόγια, επιθυμία τους είναι να ευχαριστούν τη σάρκα τους και να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους. Είναι πολύ εγωιστές και θέλουν να κάνουν τα πάντα σύμφωνα με τα δικά τους καπρίτσια και όπως τους αρέσει, ενώ αψηφούν τους κανόνες και δεν χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, αλλά πράττουν μόνο βάσει των δικών τους αισθημάτων, προτιμήσεων και επιθυμιών και ενεργούν σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές. Οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές νιώθουν καταπιεσμένοι ό,τι κι αν κάνουν, όπου κι αν πηγαίνουν. Θα ένιωθαν καταπιεσμένοι ακόμη κι αν ζούσαν μόνοι τους. Για να το θέσουμε ευγενικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολλά υποσχόμενοι και δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους. Για να είμαι πιο ακριβής, δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και είναι λιγάκι αφελείς. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που φροντίζουν για το κανονικό έργο τους; Είναι άνθρωποι που βλέπουν τις βασικές τους ανάγκες, όπως το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγη και τις μετακινήσεις, με απλό τρόπο. Εφόσον αυτά τα πράγματα βρίσκονται σε ένα κανονικό επίπεδο, αυτό τους αρκεί. Νοιάζονται περισσότερο για το μονοπάτι τους στη ζωή, την αποστολή που έχουν ως ανθρώπινα όντα, τη νοοτροπία τους για τη ζωή και τις αξίες τους. Τι συλλογίζονται όλη μέρα οι άνθρωποι που δεν είναι πολλά υποσχόμενοι; Συλλογίζονται μονίμως πώς να τεμπελιάσουν, πώς να αποφύγουν τις ευθύνες τους με κολπάκια, πώς να τρώνε καλά και να διασκεδάζουν, πώς να ζουν με σωματική ευκολία και άνεση, χωρίς να συλλογίζονται τα σωστά ζητήματα. Επομένως, νιώθουν καταπιεσμένοι καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους στο πλαίσιο και το περιβάλλον του οίκου του Θεού. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να αποκτήσουν ορισμένες κοινές και επαγγελματικές γνώσεις που σχετίζονται με τα καθήκοντά τους, έτσι ώστε να μπορούν να τα εκτελούν καλύτερα. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να τρώνε και να πίνουν τακτικά τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε να κατανοήσουν καλύτερα την αλήθεια, να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να ξέρουν ποιες είναι οι αρχές για κάθε ενέργεια. Όλα αυτά τα πράγματα πάνω στα οποία συναναστρέφεται και τα οποία αναφέρει ο οίκος του Θεού σχετίζονται με θέματα, πρακτικά ζητήματα και ούτω καθεξής τα οποία εμπίπτουν στο πλαίσιο της ζωής των ανθρώπων και της εκτέλεσης των καθηκόντων τους και έχουν στόχο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Αυτοί οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και κάνουν ό,τι τους αρέσει δεν θέλουν να κάνουν αυτά τα κανονικά πράγματα. Με το να κάνουν ό,τι θέλουν, απώτερος στόχος τους είναι η σωματική άνεση, απόλαυση και ευκολία, καθώς και να μην περιορίζονται ούτε να αδικούνται με κανέναν τρόπο. Είναι να μπορούν να τρώνε ό,τι και όσο θέλουν και να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Ο λόγος για τον οποίο νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι είναι η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους και οι εσωτερικές τους επιδιώξεις. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν θα αλλάξουν ούτε θα απαλλαγούν από την καταπίεση που νιώθουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι· δεν είναι παρά πράγματα που δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους. Επιφανειακά, δεν φαίνεται να έχουν διαπράξει κάποιο μεγάλο κακό ούτε να είναι κακοί άνθρωποι και φαίνεται πως απλώς δεν έχουν καταφέρει να τηρήσουν τις αρχές και τους κανονισμούς· στην πραγματικότητα, όμως, η φύση-ουσία τους είναι πως δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να αποκτήσουν την ευφυΐα της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν σκέφτονται, δεν συλλογίζονται και δεν επιδιώκουν τους στόχους που οφείλουν να επιδιώκουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τις στάσεις ζωής και τις μεθόδους ύπαρξης που θα πρέπει να υιοθετούν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Κάθε μέρα, το μυαλό τους κατακλύζεται από σκέψεις για το πώς θα βρουν σωματική άνεση και απόλαυση. Ωστόσο, στο περιβάλλον διαβίωσης της εκκλησίας δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις σωματικές τους προτιμήσεις, με αποτέλεσμα να νιώθουν άβολα και καταπιεσμένοι. Έτσι γεννιούνται μέσα τους αυτά τα συναισθήματα. Πείτε Μου, δεν είναι εξουθενωτική η ζωή τέτοιων ανθρώπων; (Ναι.) Είναι αξιοθρήνητη η ζωή τους; (Όχι, δεν είναι αξιοθρήνητη.) Σωστά, δεν είναι αξιοθρήνητη. Αν μη τι άλλο, είναι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους. Στην κοινωνία, ποιοι είναι οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους; Είναι οι αργόσχολοι, οι ανόητοι, οι τεμπέληδες, οι ταραχοποιοί, οι κακούργοι και οι χασομέρηδες —τέτοιοι άνθρωποι. Δεν θέλουν να μάθουν νέες δεξιότητες ή ικανότητες και δεν θέλουν να επιδιώξουν κάποια σοβαρή καριέρα ή να βρουν μια δουλειά ώστε να τα βγάζουν πέρα. Είναι οι αργόσχολοι και οι χασομέρηδες της κοινωνίας. Διεισδύουν στην εκκλησία και έπειτα θέλουν να κερδίσουν κάτι χωρίς να δώσουν τίποτα, καθώς και να λάβουν το μερίδιο ευλογιών που τους αναλογεί. Είναι καιροσκόποι. Αυτοί οι καιροσκόποι δεν είναι ποτέ διατεθειμένοι να κάνουν τα καθήκοντά τους. Αν τα πράγματα δεν πάνε έστω και στο ελάχιστο όπως τα θέλουν, νιώθουν καταπιεσμένοι. Αν και πάντα θέλουν να ζουν ελεύθεροι και να μην επιτελούν κανενός είδους έργο, θέλουν, παρόλα αυτά, να τρώνε καλό φαγητό και να φοράνε ωραία ρούχα, καθώς και να τρώνε και να κοιμούνται όποτε θέλουν. Σκέφτονται πως, αν έρθει ποτέ αυτή η μέρα, θα είναι σίγουρα υπέροχη. Δεν θέλουν να υπομείνουν ούτε ελάχιστη ταλαιπωρία και επιθυμούν μια ζωή καλοπέρασης. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν εξουθενωτική ακόμη και τη ζωή· τους δεσμεύουν αρνητικά συναισθήματα. Νιώθουν συχνά κουρασμένοι και μπερδεμένοι επειδή δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Δεν θέλουν να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους ούτε να χειρίζονται τις κανονικές υποθέσεις τους. Δεν θέλουν να προσηλωθούν σε μια δουλειά και να την κάνουν χωρίς σταματημό από την αρχή μέχρι το τέλος, να την αντιμετωπίσουν ως επάγγελμα και καθήκον τους, ως υποχρέωση και ευθύνη τους· δεν θέλουν να την ολοκληρώσουν και να πετύχουν αποτελέσματα ούτε να την κάνουν όσο καλύτερα μπορούν. Δεν το έχουν σκεφτεί ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλουν απλώς να ενεργούν επιπόλαια και να χρησιμοποιούν το καθήκον τους ως μέσο για να βγάζουν τα προς το ζην. Όταν αντιμετωπίζουν λίγη πίεση ή κάποια μορφή ελέγχου, όταν καλούνται να ανταποκριθούν σε κάποιο ελαφρώς υψηλότερο επίπεδο ή αναγκάζονται να επωμιστούν λίγη ευθύνη, νιώθουν άβολα και καταπιεσμένοι. Γεννιούνται μέσα τους αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, η ζωή τούς φαίνεται εξουθενωτική και είναι δυστυχισμένοι. Ένας βασικός λόγος για τον οποίο η ζωή τούς φαίνεται εξουθενωτική είναι επειδή τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν λογική. Η λογική τους είναι προβληματική και όλη μέρα είναι παραδομένοι σε φαντασιώσεις, ζουν σε ένα όνειρο και πετάνε στα σύννεφα, ενώ φαντάζονται συνεχώς τα πιο εξωφρενικά πράγματα. Γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγούν από την καταπίεση που νιώθουν. Δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, είναι δύσπιστοι. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους ζητήσουμε να φύγουν από τον οίκο του Θεού, να επιστρέψουν στον κόσμο και να βρουν τον δικό τους τόπο ευκολίας και άνεσης.

Όσοι πιστεύουν αληθινά στον Θεό είναι όλοι τους άνθρωποι που φροντίζουν για το κανονικό έργο τους, είναι όλοι τους διατεθειμένοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, καθώς και ικανοί να αναλάβουν μια δουλειά και να την κάνουν καλά σύμφωνα με το επίπεδό τους και τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Φυσικά, μπορεί στην αρχή να σου φανεί δύσκολο να προσαρμοστείς σε αυτήν τη ζωή. Μπορεί να νιώθεις εξαντλημένος τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ωστόσο, αν είσαι πραγματικά αποφασισμένος να συνεργαστείς και διατεθειμένος να γίνεις ένας κανονικός, καλός άνθρωπος και να φτάσεις στη σωτηρία, τότε πρέπει να πληρώσεις κάποιο τίμημα και να αφήσεις τον Θεό να σε πειθαρχήσει. Όταν νιώθεις την παρόρμηση να γίνεις ισχυρογνώμων, πρέπει να επαναστατείς εναντίον της και να την εγκαταλείπεις, μειώνοντας σταδιακά την ισχυρογνωμοσύνη σου και τις εγωιστικές επιθυμίες σου. Πρέπει να αναζητάς τη βοήθεια του Θεού σε κρίσιμα θέματα, κρίσιμους καιρούς και κρίσιμες εργασίες. Αν έχεις όντως αποφασιστικότητα, θα πρέπει να ζητάς από τον Θεό να σε συμμορφώνει και να σε πειθαρχεί, καθώς και να σε διαφωτίζει για να καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια· με αυτόν τον τρόπο θα πετυχαίνεις καλύτερα αποτελέσματα. Αν έχεις πραγματικά αποφασιστικότητα, προσεύχεσαι στον Θεό παρουσία Του και κάνεις δεήσεις σε Αυτόν, τότε ο Θεός θα αναλάβει δράση. Θα αλλάξει την κατάστασή σου και τις σκέψεις σου. Αν το Άγιο Πνεύμα κάνει λίγο έργο, σε συγκινήσει και σε διαφωτίσει λιγάκι, η καρδιά σου θα αλλάξει και η κατάστασή σου θα μεταμορφωθεί. Όταν πραγματοποιηθεί αυτή η μεταμόρφωση, θα νιώθεις πως δεν είναι καταπιεστικό να ζεις έτσι. Η καταπιεσμένη κατάστασή σου και τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθεις θα μεταμορφωθούν, θα μετριαστούν και θα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι προηγουμένως. Θα νιώθεις πως δεν είναι κουραστικό να ζεις έτσι. Θα σε ευχαριστεί να εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού. Θα νιώθεις πως είναι καλό να ζεις, να συμπεριφέρεσαι και να εκτελείς το καθήκον σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, με το να υπομένεις κακουχίες και να πληρώνεις ένα τίμημα, να ακολουθείς τους κανόνες και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Θα νιώθεις πως έτσι θα πρέπει να ζουν οι κανονικοί άνθρωποι. Όταν ζεις σύμφωνα με την αλήθεια και εκτελείς καλά το καθήκον σου, θα νιώθεις πως η καρδιά σου είναι σταθερή και γαλήνια και πως η ζωή σου έχει νόημα. Θα σκέφτεσαι: «Γιατί δεν το ήξερα αυτό παλιότερα; Γιατί ήμουν τόσο ισχυρογνώμων; Παλιά, ζούσα σύμφωνα με τις φιλοσοφίες και τη διάθεση του Σατανά, δεν ζούσα ούτε σαν άνθρωπος ούτε σαν στοιχειό και όσο περισσότερο ζούσα τόσο πιο πολύ πονούσα. Τώρα που κατανοώ την αλήθεια, μπορώ να αποβάλω μέρος της διεφθαρμένης διάθεσής μου και να νιώσω την αληθινή γαλήνη και χαρά μιας ζωής που αφιερώνεται στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου και την άσκηση της αλήθειας!» Δεν θα έχει αλλάξει τότε η ψυχική σου κατάσταση; (Ναι.) Μόλις συνειδητοποιήσεις γιατί ένιωθες παλιότερα καταπίεση και δυστυχία στη ζωή σου, βρεις τη βασική αιτία της ταλαιπωρίας σου και επιλύσεις το πρόβλημα, θα έχεις την ελπίδα να αλλάξεις. Εφόσον αγωνίζεσαι για την αλήθεια, καταβάλλεις περισσότερη προσπάθεια για τα λόγια του Θεού, συναναστρέφεσαι περισσότερο σχετικά με την αλήθεια και ακούς τις βιωματικές μαρτυρίες των αδελφών σου, το μονοπάτι σου θα είναι πιο ξεκάθαρο· δεν θα βελτιωθεί τότε η κατάστασή σου; Αν βελτιωθεί η κατάστασή σου, τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθεις θα απαλυνθούν σταδιακά και δεν θα σε εγκλωβίζουν πια. Φυσικά, σε ειδικές περιπτώσεις ή ειδικά πλαίσια, μπορεί να γεννηθούν μέσα σου περιστασιακά αισθήματα καταπίεσης και πόνου· εφόσον, όμως, αναζητάς την αλήθεια για να τα διορθώσεις, αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης θα εξαφανιστούν. Θα είσαι σε θέση να προσφέρεις την ειλικρίνεια, την πλήρη δύναμη και την αφοσίωσή σου ενώ εκτελείς το καθήκον σου και θα έχεις την ελπίδα να σωθείς. Αν είσαι σε θέση να υποβληθείς σε μια τέτοια μεταμόρφωση, δεν χρειάζεται να φύγεις από τον οίκο του Θεού. Η ικανότητά σου να υποβληθείς σε αυτήν τη μεταμόρφωση θα αποδείξει πως υπάρχει ακόμη ελπίδα για σένα· υπάρχει ελπίδα να αλλάξεις και να σωθείς. Θα αποδείξει πως παραμένεις μέλος του οίκου του Θεού, αλλά επειδή επηρεαζόσουν για πολύ καιρό και πολύ βαθιά από διάφορα εγωιστικά κίνητρα και προσωπικές βλέψεις ή από διάφορες κακές συνήθειες και ιδέες, η συνείδησή σου έγινε απαθής και αναίσθητη, υπονομεύθηκε η συλλογιστική σου και διαβρώθηκε το αίσθημα της αισχύνης σου. Αν μπορείς να υποβληθείς σε μια τέτοια μεταμόρφωση, θα είσαι ευπρόσδεκτος να μείνεις στον οίκο του Θεού, να εκπληρώσεις το καθήκον σου, να φέρεις εις πέρας την αποστολή σου και να ολοκληρώσεις σχολαστικά το έργο που έχεις να κάνεις. Φυσικά, οι άνθρωποι που νιώθουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να βοηθηθούν μόνο με μια καρδιά γεμάτη αγάπη. Αν ένας άνθρωπος αρνείται διαρκώς να αποδεχτεί την αλήθεια και παραμένει αμετανόητος παρά τις επαναλαμβανόμενες νουθεσίες, τότε θα πρέπει να τον αποχαιρετήσουμε. Αν, όμως, είναι πραγματικά διατεθειμένος να αλλάξει, να μεταμορφωθεί και να αντιστρέψει την πορεία του, είναι πραγματικά ευπρόσδεκτος να μείνει. Εφόσον είναι στ’ αλήθεια διατεθειμένος να μείνει και να αλλάξει τις προσεγγίσεις και τους τρόπους ζωής που είχε παλιά, είναι σε θέση να υποβληθεί σταδιακά σε μεταμόρφωση ενώ εκτελεί το καθήκον του και γίνεται καλύτερος στο καθήκον του όσο περισσότερο καιρό το εκτελεί, τότε τέτοιοι άνθρωποι είναι ευπρόσδεκτοι να μείνουν και ελπίζουμε πως θα συνεχίσουν να βελτιώνονται. Εκφράζουμε, επίσης, μια μεγάλη ευχή γι’ αυτούς: Ευχόμαστε να αποβάλουν τα αρνητικά συναισθήματά τους, να πάψουν να τους εγκλωβίζουν και να τους τυλίγει η σκιά τους και να μπορέσουν, αντ’ αυτού, να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, να κάνουν και να βιώνουν αυτά που οφείλουν οι κανονικοί άνθρωποι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να εκπληρώνουν σταθερά τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, χωρίς να περνούν πια άσκοπα τη ζωή τους. Τους ευχόμαστε ένα λαμπρό μέλλον και να μην κάνουν πια ό,τι τους αρέσει ούτε να ασχολούνται αποκλειστικά με την αναζήτηση απολαύσεων και τη σωματική ευχαρίστηση, αλλά να σκέφτονται περισσότερο τα ζητήματα που αφορούν την εκτέλεση των καθηκόντων τους, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν στη ζωή και τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Τους ευχόμαστε ολόκαρδα να ζουν ευτυχισμένοι, ελεύθεροι και απελευθερωμένοι στον οίκο του Θεού, να βιώνουν καθημερινά γαλήνη και χαρά και να νιώθουν ζεστασιά και ευχαρίστηση στη ζωή τους εδώ. Δεν πρόκειται για την πιο σπουδαία ευχή; (Ναι.) Εγώ τους ευχήθηκα και σας καλώ όλους να τους ευχηθείτε εγκάρδια. (Τους ευχόμαστε εγκάρδια να ζουν ευτυχισμένοι, ελεύθεροι και απελευθερωμένοι στον οίκο του Θεού, να βιώνουν καθημερινά γαλήνη και χαρά και να νιώθουν ζεστασιά και ευχαρίστηση στη ζωή τους εδώ.) Τι άλλο; Τι λέτε να τους ευχηθούμε ολόψυχα να μη ζουν πια αιχμάλωτοι των συναισθημάτων καταπίεσης; (Ναι.) Αυτή είναι η ευχή Μου. Έχετε να τους ευχηθείτε κάτι άλλο; (Τους εύχομαι εγκάρδια να μπορούν να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους όλο και καλύτερα.) Είναι καλή αυτή η ευχή; (Ναι.) Άλλες ευχές; (Τους εύχομαι εγκάρδια να αρχίσουν να βιώνουν σύντομα την κανονική ανθρώπινη φύση.) Αυτή η ευχή μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα μεγαλόπνοη, αλλά νομίζω πως είναι πρακτική. Τα ανθρώπινα όντα θα πρέπει να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση και να μη νιώθουν καταπίεση. Γιατί δεν είμαστε σε θέση να υπομείνουμε τις κακουχίες που μπορούν να υπομείνουν οι άλλοι; Αν ένας άνθρωπος διαθέτει τη συνείδηση, τη λογική και το αίσθημα αισχύνης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και τις επιδιώξεις, τις μεθόδους ύπαρξης και τους σωστούς στόχους επιδίωξης που οφείλουν να έχουν οι κανονικοί άνθρωποι, τότε δεν θα νιώθει καταπιεσμένος. Δεν είναι πολύ καλή αυτή η ευχή; (Ναι.) Τίποτε άλλο; (Τους εύχομαι εγκάρδια να συνεργάζονται αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, να νιώθουν την αγάπη του Θεού μέσα στον οίκο Του και να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού.) Είναι μεγαλόπνοη αυτή η απαίτηση; (Όχι.) Εφόσον δεν είναι μεγαλόπνοη, είναι εύκολο να επιτευχθεί; Το να νιώθει κανείς την αγάπη του οίκου του Θεού συνάδει πολύ με την πραγματικότητα· αυτό χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι απαιτήσεις για τέτοιους ανθρώπους δεν είναι υψηλές. Πρώτα και κύρια, πρέπει να διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν πρέπει να είναι αδρανείς ούτε να περνούν άσκοπα τη ζωή τους, αλλά να μάθουν να ζουν, να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και να επωμίζονται τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους. Έπειτα πρέπει να μάθουν πώς να ζουν, να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση και να εκπληρώνουν καλά τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους. Αν το κάνουν αυτό, θα είναι σε θέση να νιώθουν άνεση, γαλήνη και χαρά στον οίκο του Θεού και θα είναι διατεθειμένοι να ζουν και να εκτελούν εδώ τα καθήκοντά τους. Αφού απαλλαγούν από τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης που νιώθουν, θα είναι σιγά σιγά σε θέση να επιδιώξουν την αλήθεια και να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους. Αυτές οι απαιτήσεις υπάρχουν για ανθρώπους σαν κι αυτούς. Ανεξάρτητα από την ηλικία τους, δεν έχουμε μεγαλεπήβολες ευχές ή υψηλές απαιτήσεις γι’ αυτούς, μόνο αυτές για τις οποίες μιλήσαμε. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μάθουν να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους, να επωμίζονται τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός ενήλικα και ενός κανονικού ανθρώπου και, έπειτα, να μάθουν να τηρούν τους κανόνες, να δέχονται τη διαχείριση, την επίβλεψη και το κλάδεμα του οίκου του Θεού και να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Αυτή είναι η σωστή στάση την οποία θα πρέπει να υιοθετήσει ένας άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Δεύτερον, θα πρέπει να έχουν σωστή κατανόηση και γνώση των ευθυνών, των υποχρεώσεων, των σκέψεων και των απόψεων που αφορούν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Θα πρέπει να απαλλαγείς από τα αρνητικά συναισθήματα και την καταπίεση που νιώθεις και να αντιμετωπίσεις σωστά τις διάφορες δυσκολίες που προκύπτουν στη ζωή σου. Για σένα, αυτά δεν είναι επιπλέον πράγματα, βάρη ή δεσμά, αλλά αυτά που θα πρέπει να αναλάβεις ως κανονικός ενήλικας. Αυτό σημαίνει πως κάθε ενήλικας, ανεξαρτήτως φύλου, επιπέδου, ικανότητας ή ταλέντων, πρέπει να αντέχει όλα τα πράγματα που οφείλουν να αντέχουν οι ενήλικες, μεταξύ των οποίων είναι τα περιβάλλοντα διαβίωσης στα οποία πρέπει να προσαρμοστούν οι ενήλικες, οι ευθύνες, οι υποχρεώσεις και οι αποστολές που θα πρέπει να αναλάβεις, καθώς και το έργο που θα πρέπει να επωμιστείς. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να δεχθείς με θετικό τρόπο αυτά τα πράγματα και όχι να περιμένεις από τους άλλους να σε ντύνουν και να σε ταΐζουν ούτε να βασίζεσαι στους καρπούς των κόπων των άλλων για να τα κουτσοβολεύεις. Επιπλέον, θα πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι και να αποδέχεσαι διάφορα είδη κανόνων, κανονισμών και διαχείρισης, θα πρέπει να αποδέχεσαι τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού και να μάθεις να προσαρμόζεσαι σε μια ύπαρξη και μια ζωή ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Θα πρέπει να διαθέτεις τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, να προσεγγίζεις σωστά τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου και να χειρίζεσαι και να επιλύεις σωστά τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζεις. Όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση. Επιπλέον, μπορούμε να πούμε πως αυτή είναι η ζωή και το περιβάλλον διαβίωσης που οφείλει να αντιμετωπίζει ένας ενήλικας. Ως ενήλικας, για παράδειγμα, όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή σου, θα πρέπει να βασίζεσαι στις ικανότητές σου για να συντηρείς και να ταΐζεις την οικογένειά σου. Θα πρέπει να υπομείνεις αυτήν την κακουχία, να ανταποκριθείς σε αυτήν την ευθύνη και να εκπληρώσεις αυτήν την υποχρέωση. Θα πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες που οφείλει να επωμιστεί ένας ενήλικας. Όση ταλαιπωρία κι αν υπομείνεις, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσεις και όσο λυπημένος κι αν νιώθεις, θα πρέπει να καταπιείς τη δυσαρέσκειά σου, να μην αρχίσεις να νιώθεις αρνητικά συναισθήματα ούτε να διαμαρτυρηθείς για κανέναν, αφού αυτό πρέπει να αντέχουν οι ενήλικες. Ως ενήλικας, πρέπει να επωμιστείς αυτά τα πράγματα χωρίς να παραπονεθείς ή να αντισταθείς και, ιδίως, χωρίς να τα αποφύγεις ή να τα απορρίψεις. Αν περνάς άσκοπα τη ζωή σου, είσαι αδρανής, κάνεις ό,τι σου αρέσει, είσαι ισχυρογνώμων ή όλο καπρίτσια και κάνεις μόνο αυτά που θέλεις να κάνεις και όχι αυτά που δεν θέλεις, τότε δεν έχεις τη στάση που θα πρέπει να έχει ένας ενήλικας στη ζωή. Όση πίεση κι αν αντιμετωπίζει ένας ενήλικας, όπως κακουχίες, ασθένειες και διάφορες άλλες δυσκολίες, πρέπει να επωμίζεται τις ευθύνες ενός ενήλικα, αφού αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να βιώνουν και να αντέχουν όλοι. Είναι μέρος της ζωής ενός κανονικού ανθρώπου. Αν δεν μπορείς να αντέξεις την πίεση ή να υπομείνεις την ταλαιπωρία, αυτό σημαίνει πως είσαι πολύ ευάλωτος και άχρηστος. Κάθε ζωντανός άνθρωπος πρέπει να αντέχει αυτήν την ταλαιπωρία και κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Αυτό ισχύει για όλους, τόσο στην κοινωνία όσο και στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι η ευθύνη που θα πρέπει να αναλάβεις, το βαρύ φορτίο που θα πρέπει να φέρει ένας ενήλικας, αυτό που θα πρέπει να επωμιστεί, και δεν πρέπει να το αποφύγεις. Αν προσπαθείς μονίμως να ξεφύγεις ή να απαλλαχθείς από όλα αυτά, τότε θα βγαίνουν στην επιφάνεια τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθεις και πάντα θα εγκλωβίζεσαι σε αυτά. Αν καταφέρεις, ωστόσο, να κατανοήσεις και να δεχτείς όλα αυτά τα πράγματα όπως πρέπει και να τα δεις ως αναγκαίο μέρος της ζωής και της ύπαρξής σου, τότε αυτά τα ζητήματα δεν θα γίνονται αιτία να γεννηθούν μέσα σου αρνητικά συναισθήματα. Από τη μία, πρέπει να μάθεις να επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλουν να έχουν και να αναλαμβάνουν οι ενήλικες. Από την άλλη, στο περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας σου θα πρέπει να μάθεις να συνυπάρχεις αρμονικά και με κανονική ανθρώπινη φύση με τους άλλους. Μην κάνεις απλώς ό,τι σου αρέσει. Ποιος είναι ο σκοπός της αρμονικής συνύπαρξης; Να ολοκληρώνεις καλύτερα το έργο που οφείλεις να ολοκληρώσεις και να ανταποκρίνεσαι καλύτερα στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες στις οποίες οφείλεις να ανταποκριθείς ως ενήλικας, να ελαχιστοποιείς τη ζημιά που προκαλούν τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζεις στο έργο σου και να μεγιστοποιείς τα αποτελέσματα και την αποδοτικότητα του έργου σου. Αυτό οφείλεις να επιτύχεις. Αν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση, θα πρέπει να το καταφέρεις αυτό όταν εργάζεσαι με άλλους ανθρώπους. Όσο για την πίεση της δουλειάς, είτε αυτή προέρχεται από τον Άνωθεν, είτε από τον οίκο του Θεού, είτε είναι πίεση που σου ασκούν οι αδελφοί και οι αδελφές σου, είναι κάτι που θα πρέπει να αντέξεις. Δεν μπορείς να πεις: «Η πίεση είναι υπερβολική, οπότε δεν θα το κάνω. Όταν κάνω το καθήκον μου και εργάζομαι στον οίκο του Θεού, το μόνο που ψάχνω είναι αναψυχή, ευκολία, ευτυχία και άνεση». Κάτι τέτοιο δεν θα έχει αποτέλεσμα· ένας κανονικός ενήλικας δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι και ο οίκος του Θεού δεν είναι μέρος για να ενδίδεις στην άνεση. Κάθε άνθρωπος αναλαμβάνει έναν συγκεκριμένο βαθμό πίεσης και ρίσκου στη ζωή και το έργο του. Σε κάθε δουλειά —ιδίως καθώς εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού— θα πρέπει να πασχίζεις για τα βέλτιστα αποτελέσματα. Από μια ευρύτερη άποψη, αυτή είναι η διδασκαλία και η απαίτηση του Θεού. Πιο συγκεκριμένα, είναι η στάση, η άποψη, το πρότυπο και η αρχή που θα πρέπει να υιοθετήσει κάθε άνθρωπος στη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Όταν εκτελείς ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, πρέπει να μάθεις να τηρείς τους κανονισμούς και τα συστήματα του οίκου του Θεού, να μάθεις να συμμορφώνεσαι, να μάθεις τους κανόνες και να έχεις καλή συμπεριφορά. Αυτό είναι βασικό μέρος της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου. Δεν θα πρέπει να αφιερώνεις όλον τον χρόνο σου στην καλοπέραση αντί να εργάζεσαι, χωρίς να κάνεις καμία σοβαρή σκέψη και περνώντας άσκοπα τις μέρες σου ή κάνοντας παράνομες πράξεις και επιδιώκοντας τον δικό σου τρόπο ζωής, όπως κάνουν οι άπιστοι. Μην κάνεις τους άλλους να σε απεχθάνονται, μην τους γίνεσαι μπελάς ή πονοκέφαλος, μην κάνεις τους πάντες να σε αποφεύγουν ή να σε απορρίπτουν και μη γίνεσαι εμπόδιο ή πρόσκομμα σε οποιαδήποτε εργασία. Αυτή είναι η συνείδηση και η λογική που θα πρέπει να διαθέτει ένας κανονικός ενήλικας, καθώς και η ευθύνη που θα πρέπει να αναλαμβάνει κάθε κανονικός ενήλικας. Όλα αυτά είναι πράγματα που πρέπει να κάνεις ώστε να αναλάβεις αυτήν την ευθύνη. Κατάλαβες; (Ναι.)

Αν είσαι άνθρωπος με αποφασιστικότητα, αν μπορείς να αντιμετωπίζεις ως στόχους και σκοπούς της επιδίωξής σου τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι άνθρωποι, τα πράγματα που πρέπει να επιτυγχάνουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση και τα πράγματα που πρέπει να κατορθώνουν οι ενήλικες και μπορείς να επωμιστείς τις ευθύνες σου, τότε, όποιο τίμημα κι αν πληρώσεις και όσο πόνο κι αν υπομείνεις, δεν θα παραπονεθείς και, εφόσον τα αναγνωρίζεις αυτά ως τις απαιτήσεις και τις προθέσεις του Θεού, θα είσαι σε θέση να υπομείνεις κάθε ταλαιπωρία και να εκπληρώσεις καλά το καθήκον σου. Πώς θα ήταν η ψυχική σου κατάσταση εκείνη την ώρα; Θα ήταν διαφορετική· θα ένιωθες γαλήνη και σταθερότητα μέσα στην καρδιά σου και θα βίωνες ευχαρίστηση. Όπως βλέπεις, αν οι άνθρωποι επιζητούν απλώς να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση και επιδιώκουν τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και την αποστολή που οφείλουν να αναλάβουν και να αντέχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, τότε νιώθουν γαλήνη και χαρά μέσα στην καρδιά τους και βιώνουν ευχαρίστηση. Χωρίς να έχουν φτάσει καν στο σημείο να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις τους σύμφωνα με τις αρχές και να αποκτήσουν την αλήθεια, έχουν ήδη αλλάξει ως ένα βαθμό. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση και λογική· είναι έντιμοι άνθρωποι που μπορούν να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία και να αναλάβουν κάθε εργασία. Είναι οι καλοί στρατιώτες του Χριστού, έχουν περάσει από εκπαίδευση και δεν μπορεί να τους καταβάλει καμία δυσκολία. Πείτε Μου, τι γνώμη έχετε για αυτήν τη συμπεριφορά; Δεν έχουν ψυχικό σθένος αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Έχουν όντως ψυχικό σθένος και οι άλλοι τους θαυμάζουν. Θα εξακολουθούσαν να νιώθουν καταπιεσμένοι αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Πώς άλλαξαν, λοιπόν, αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης; Γιατί δεν θα τους προβληματίσουν ούτε θα τους βρουν αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης; (Επειδή αγαπούν τα θετικά πράγματα και επωμίζονται φορτίο στα καθήκοντά τους.) Σωστά, έχει να κάνει με το να φροντίζει κανείς για το κανονικό έργο του. Όταν οι άνθρωποι έχουν το μυαλό τους στα σωστά ζητήματα και μπαίνουν στην εξίσωση η συνείδηση και η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και το αίσθημα ευθύνης και το αίσθημα της ανειλημμένης αποστολής που διαθέτουν, τότε τα πηγαίνουν καλά όπου κι αν τοποθετηθούν. Μπορούν να επιτύχουν σε κάθε εργασία, χωρίς να νιώσουν καθόλου καταπίεση, αγωνία ή κατάθλιψη. Πιστεύεις πως ο Θεός ευλογεί τέτοιους ανθρώπους; Θα αντιμετώπιζαν δυσκολίες οι άνθρωποι που έχουν τέτοια συνείδηση, λογική και κανονική ανθρώπινη φύση κατά την επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Με βάση τις επιδιώξεις, τις απόψεις και τις μεθόδους ύπαρξης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να επιδιώξουν την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι φτάσουν σε αυτό το σημείο, δεν απέχουν πολύ από το να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τι σημαίνει εδώ η φράση «δεν απέχουν πολύ»; Σημαίνει πως η άποψη που έχουν για τη συμπεριφορά τους και η μέθοδος της ύπαρξης που έχουν επιλέξει είναι απόλυτα θετικές και ενεργές και συνάδουν, επί της ουσίας, με την κανονική ανθρώπινη φύση που απαιτεί ο Θεός. Σημαίνει πως ανταποκρίνονται πλέον στα πρότυπα που έχει θέσει ο Θεός. Μόλις φτάσουν να ανταποκρίνονται σε αυτά τα πρότυπα, τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια όταν την ακούσουν, ενώ θα τους είναι πολύ πιο εύκολο να την κάνουν πράξη. Θα τους είναι εύκολο να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πόσες είναι συνολικά οι πτυχές των πραγμάτων που οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση; Χοντρικά, τρεις. Ποιες είναι αυτές; Πείτε Μου. (Η πρώτη αφορά το να μάθει κανείς να αναλαμβάνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να έχει και να αναλαμβάνει ένας ενήλικας. Η δεύτερη αφορά το να μάθει κανείς, στο περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας του, να συνυπάρχει αρμονικά και με κανονική ανθρώπινη φύση με τους άλλους και να μην κάνει ό,τι του αρέσει. Και η τρίτη αφορά το να μάθει κανείς να τηρεί τις διδασκαλίες του Θεού στο πλαίσιο της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και να συμμορφώνεται με τις στάσεις, τις απόψεις, τα πρότυπα και τις αρχές που οφείλει να έχει στη συμπεριφορά του, πράγμα που σημαίνει να ακολουθεί τους κανόνες.) Αυτές είναι οι τρεις πτυχές που οφείλουν να διαθέτουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Αν οι άνθρωποι αρχίσουν να σκέφτονται αυτές τις πτυχές, να επικεντρώνονται σε αυτές και να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για αυτές, θα αρχίσουν να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους· θα εξακολουθούν να βιώνουν τότε αρνητικά συναισθήματα; Θα εξακολουθούν να νιώθουν καταπιεσμένοι; Όταν φροντίζεις για το κανονικό έργο σου, χειρίζεσαι τις κανονικές υποθέσεις σου και επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλουν να αναλαμβάνουν οι ενήλικες, θα έχεις τόσο πολλά να κάνεις και να σκεφτείς που θα είσαι εξαιρετικά απασχολημένος. Ιδίως όσοι εκτελούν αυτήν τη στιγμή τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, υπάρχει χρόνος να νιώσουν καταπιεσμένοι; Δεν υπάρχει χρόνος. Τι τρέχει, λοιπόν, με όσους αισθάνονται καταπιεσμένοι, χαλάει η διάθεσή τους και νιώθουν κακοκεφιά ή κατάθλιψη όποτε αντιμετωπίζουν κάτι ελαφρώς δυσάρεστο; Δεν ασχολούνται με τα σωστά πράγματα και είναι αδρανείς. Επειδή δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και δεν μπορούν να δουν τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν, το μυαλό τους αδρανεί και οι σκέψεις τους βγαίνουν εκτός ελέγχου. Κάνουν συνεχώς σκέψεις και δεν έχουν κάποιο μονοπάτι να ακολουθήσουν, με αποτέλεσμα να νιώθουν καταπιεσμένοι. Όσο περισσότερο σκέφτονται τόσο πιο ταραγμένοι και αβοήθητοι νιώθουν και τόσο περισσότερο χάνουν το μονοπάτι τους· όσο περισσότερο σκέφτονται τόσο περισσότερο νιώθουν πως η ζωή τους δεν αξίζει και είναι δυστυχισμένη και τόσο πιο στενοχωρημένοι νιώθουν. Δεν έχουν τη δύναμη να απελευθερωθούν και, εν τέλει, παγιδεύονται σε αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, αυτό το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί εύκολα, επειδή τα πράγματα που θα πρέπει να κάνεις και τα κατάλληλα ζητήματα που θα πρέπει να σκεφτείς και να αναλογιστείς είναι τόσο πολλά που δεν θα έχεις τον χρόνο να σκέφτεσαι αυτά τα άχρηστα πράγματα και τις ηδονιστικές δραστηριότητες. Οι άνθρωποι που έχουν τόσο αδρανές μυαλό ώστε σκέφτονται τέτοια πράγματα προτιμούν να χαλαρώνουν παρά να εργάζονται, είναι λαίμαργοι χασομέρηδες και δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους. Όσοι δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους βρίσκονται συχνά παγιδευμένοι σε συναισθήματα καταπίεσης. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ασχολούνται με τα σωστά πράγματα και, παρόλο που υπάρχει ένα βουνό από σημαντικές εκκρεμότητες, δεν τις σκέφτονται ούτε κάνουν τις ανάλογες ενέργειες. Αντ’ αυτού, βρίσκουν τον χρόνο να αφήσουν το μυαλό τους να ταξιδέψει, να διαμαρτυρηθούν και να γκρινιάξουν για το φυσικό τους σώμα, να ανησυχήσουν για το μέλλον τους και να δυσανασχετήσουν για τον πόνο που έχουν υπομείνει και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει. Όταν δεν μπορούν να τα διορθώσουν όλα αυτά, να τα αντέξουν ή να βρουν μια διέξοδο για αυτήν την αγανάκτησή τους, νιώθουν καταπιεσμένοι. Όταν σκέφτονται να φύγουν από τον οίκο του Θεού, φοβούνται πως θα χάσουν ευλογίες, φοβούνται πως θα πάνε στην κόλαση αν κάνουν κάτι κακό, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι διατεθειμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια ή να εκπληρώσουν σωστά τα καθήκοντά τους. Κατά συνέπεια, νιώθουν καταπιεσμένοι. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σωστά. Αν ένας άνθρωπος φροντίζει για το κανονικό έργο του και ακολουθεί το σωστό μονοπάτι, δεν θα γεννηθούν μέσα του αυτά τα συναισθήματα. Ακόμη κι αν πού και πού βιώνει συναισθήματα καταπίεσης λόγω παροδικών ειδικών συνθηκών, αυτά θα είναι μόνο περαστικές ψυχικές καταστάσεις, αφού οι άνθρωποι που έχουν σωστό τρόπο ζωής και σωστή οπτική για την ύπαρξη θα παρακάμψουν γρήγορα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Ως εκ τούτου, δεν θα βρίσκεσαι συχνά παγιδευμένος σε συναισθήματα καταπίεσης. Αυτό σημαίνει πως δεν θα σε ενοχλούν τέτοια συναισθήματα καταπίεσης. Μπορεί να βιώσεις προσωρινά κακές ψυχικές καταστάσεις, αλλά δεν θα παγιδευτείς σε αυτές. Αυτό αναδεικνύει τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας. Αν επιζητείς να φροντίζεις για το κανονικό έργο σου, αναλαμβάνεις τις ευθύνες που θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι ενήλικες και επιζητείς να έχεις έναν κανονικό, καλό, θετικό και ενεργό τρόπο ύπαρξης, τότε δεν θα γεννιούνται μέσα σου αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης δεν θα σε βρουν ούτε θα φωλιάσουν μέσα σου.

Έχουμε ολοκληρώσει, λοιπόν, τη συναναστροφή σχετικά με το θέμα και τη δυσκολία της διόρθωσης της καταπίεσης, το οποίο περιλαμβάνει τις τρεις πτυχές που αναφέραμε νωρίτερα. Ευχόμαστε ολόψυχα όσοι έχουν εγκλωβιστεί σε συναισθήματα καταπίεσης και όσοι ναι μεν έχουν παγιδευτεί σε συναισθήματα καταπίεσης, αλλά θέλουν να απαλλαχθούν από αυτά να πάψουν να ελέγχονται από αυτά τα συναισθήματα. Ελπίζουμε να καταφέρουν να ξεφύγουν γρήγορα από τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης, να βιώσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου και να υιοθετήσουν έναν κανονικό και σωστό τρόπο ύπαρξης. Είναι καλή αυτή η ευχή; (Ναι.) Τότε, θα πρέπει να τους το ευχηθείτε κι εσείς. (Ευχόμαστε όσοι έχουν εγκλωβιστεί σε συναισθήματα καταπίεσης και όσοι ναι μεν έχουν παγιδευτεί σε συναισθήματα καταπίεσης, αλλά θέλουν να απαλλαχθούν από αυτά να πάψουν να ελέγχονται από αυτά τα συναισθήματα. Ελπίζουμε να καταφέρουν να ξεφύγουν γρήγορα από τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης, να βιώσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου και να υιοθετήσουν έναν κανονικό και σωστό τρόπο ύπαρξης.) Αυτή η ευχή είναι ρεαλιστική. Τώρα που εκφράσαμε τις ευχές μας, το αν θα καταφέρουν αυτοί οι άνθρωποι να απελευθερωθούν από τα συναισθήματα καταπίεσης εξαρτάται εν τέλει από τις προσωπικές επιλογές τους· το ζήτημα είναι απλό. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι που θα πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Αν ένας άνθρωπος είναι αρκετά αποφασισμένος και διατεθειμένος να επιδιώξει την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, θα του είναι εύκολο να απελευθερωθεί από τα συναισθήματα καταπίεσης. Δεν θα είναι δύσκολη υπόθεση. Αν κάποιος δεν απολαμβάνει να επιδιώκει την αλήθεια και τα θετικά πράγματα και δεν του αρέσουν τα θετικά πράγματα, τότε ας μείνει παγιδευμένος στα συναισθήματα καταπίεσης. Αφήστε τον στην ησυχία του. Δεν χρειάζεται να εκφράζουμε πια ευχές γι’ αυτόν, εντάξει; (Ναι.) Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος χειρισμού της κατάστασης. Υπάρχει λύση για κάθε πρόβλημα και τα πάντα μπορούν να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν με βάση τις αλήθεια-αρχές και τις πραγματικές συνθήκες των ανθρώπων. Ολοκληρώσαμε τις ευχές μας για σήμερα και συναναστραφήκαμε εκτενώς σχετικά με πολλές διαφορετικές καταστάσεις. Είπαμε ό,τι χρειαζόταν να πούμε για τέτοιου είδους ανθρώπους, οπότε ας ολοκληρώσουμε σε αυτό το σημείο τη συζήτησή μας.

12 Νοεμβρίου, 2022