Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συναναστραφήκαμε σχετικά με την πρώτη πτυχή του πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, η οποία αφορά το να εγκαταλείπει πράγματα. Μιλήσαμε κυρίως για το πρώτο μέρος αυτού του θέματος —το να εγκαταλείπει κανείς διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Πόσες φορές έχουμε συζητήσει το θέμα του να εγκαταλείπει κανείς διάφορα αρνητικά συναισθήματα; (Τέσσερις φορές.) Έχετε κάποια μονοπάτια για το πώς να εγκαταλείψετε αρνητικά συναισθήματα; Τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε και τα οποία αναλύσαμε επιφανειακά φαίνεται να είναι είδη συναισθημάτων ή σκέψεων, αλλά στην πραγματικότητα, στη ρίζα τους, προέρχονται από τις εσφαλμένες οπτικές των ανθρώπων για τη ζωή και από τα συστήματα αξιών τους, καθώς και από τις προβληματικές σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων. Φυσικά, οι διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων οδηγούν στην εμφάνιση διαφορετικών εσφαλμένων σκέψεων και απόψεων, οι οποίες με τη σειρά τους πυροδοτούν διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Επομένως, η εμφάνιση διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων έχει την προέλευση και τα αίτιά της. Τα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία συζητήσαμε δεν είναι στιγμιαίες ή παρορμητικές σκέψεις, ούτε είναι σκέψεις και απόψεις κατά την απλή έννοια αυτών των λέξεων, ούτε είναι φευγαλέες διαθέσεις. Αυτά τα συναισθήματα έχουν την ικανότητα να επηρεάζουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, το τι κάνουν πράξη, τις σκέψεις και τις απόψεις τους, καθώς και τις οπτικές και τις στάσεις με τις οποίες βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κρύβονται βαθιά μέσα στην καρδιά των ανθρώπων και μέσα στο μυαλό τους, τους συντροφεύουν συνεχώς στην καθημερινή τους ζωή και επηρεάζουν τις οπτικές και τις στάσεις που υιοθετούν όταν εξετάζουν διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έχουν σημαντική αρνητική επίδραση στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, στη συμπεριφορά τους και στα μονοπάτια που επιλέγουν στη ζωή. Οδηγούν ανεπαίσθητα σε διάφορες δυσμενείς συνέπειες για τους ανθρώπους. Συνεπώς, οι άνθρωποι πρέπει σιγά σιγά να κατανοήσουν και να διορθώσουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μέσω της επιδίωξης της αλήθειας, και σταδιακά να τα εγκαταλείψουν. Το να εγκαταλείψεις αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι σαν να πετάς κάποιο υλικό αντικείμενο, το οποίο δεν σκέφτεσαι πια και δεν σε εξουσιάζει πλέον στη συνέχεια· δεν είναι ζήτημα του να σηκώσεις κάτι και να το αφήσεις, κατά την απλή έννοια αυτών των λέξεων. Οπότε, τι σημαίνει να «εγκαταλείπεις» σε αυτό το πλαίσο; Κατά κύριο λόγο, σημαίνει πως πρέπει να εκθέσεις και να αναλύσεις τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις σου και τις λανθασμένες οπτικές και στάσεις με τις οποίες βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, έως ότου κατανοήσεις την αλήθεια. Τότε θα είσαι σε θέση να εγκαταλείψεις πραγματικά τα αρνητικά συναισθήματά σου. Όποια αρνητικά συναισθήματα κι αν γεννώνται μέσα σου, πρέπει να τα διορθώσεις αναζητώντας τις σχετικές αλήθειες, έως ότου διαθέτεις τις αρχές και τα μονοπάτια για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Τότε μόνο μπορείς να απελευθερωθείς εντελώς από το μαρτύριο, τα δεσμά και την επιρροή των αρνητικών συναισθημάτων, αποκτώντας τελικά την ικανότητα να υποταχθείς στην αλήθεια και στα περιβάλλοντα που έχει κανονίσει ο Θεός, μένοντας έτσι ακλόνητος στη μαρτυρία σου. Πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Μόνο αν το κάνεις αυτό μπορείς να εγκαταλείψεις εντελώς τα αρνητικά συναισθήματά σου και τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις σου. Γιατί χρειάζεται μία τόσο περίπλοκη διαδικασία για να τα εγκαταλείψεις εντελώς; Ο λόγος είναι πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι χειροπιαστά πράγματα. Δεν είναι συναισθήματα που κυριεύουν ή ταλαιπωρούν προσωρινά το μυαλό κάποιου. Είναι εδραιωμένες, προϋπάρχουσες ή μάλιστα βαθιά ριζωμένες σκέψεις και απόψεις που σχηματίζονται μέσα στους ανθρώπους, και η επιρροή που έχουν στους ανθρώπους είναι ιδιαίτερα σοβαρή. Επομένως, χρειάζονται διάφορες μέθοδοι και βήματα για να εγκαταλείψει κανείς αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Αυτή η διαδικασία εγκατάλειψής τους είναι επίσης η διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Η διαδικασία εγκατάλειψης αυτών των αρνητικών συναισθημάτων είναι πράγματι η διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας. Συνεπώς, ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς τα αρνητικά συναισθήματα είναι να αναζητήσει την αλήθεια και να τα διορθώσει με βάση τα λόγια του Θεού. Κατανοείς το νόημα αυτής της δήλωσης; (Ναι.)

Όταν πρωταρχίσαμε τη συναναστροφή μας πάνω στα αρνητικά συναισθήματα, οι διάφορες αλήθειες για τις οποίες είχαμε επικοινωνήσει προηγουμένως δεν είχαν θίξει γενικά αυτό το θέμα, επομένως ήταν ένα πολύ άγνωστο θέμα για όλους σας. Οι άνθρωποι νομίζουν πως είναι φυσιολογικό να έχουν αρνητικά συναισθήματα, και τα διαχωρίζουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις· πιστεύουν πως τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι διεφθαρμένες διαθέσεις, και πως δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο. Αυτό είναι λάθος. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως τα αρνητικά συναισθήματα είναι απλώς προσωρινές σκέψεις ή ιδέες που δεν έχουν επίδραση στους ανθρώπους και, συνεπώς, πιστεύουν πως δεν έχει σημασία αν τα εγκαταλείψουν ή όχι. Τώρα, μέσα από πολλαπλές συνεδρίες συναναστροφής και ανάλυσης, έχει αποδειχθεί πως τα αρνητικά συναισθήματα έχουν πράγματι αληθινή επίδραση στους ανθρώπους. Στο παρελθόν, πάντα συναναστρεφόμασταν σχετικά με την κατανόηση και την ανάλυση διεφθαρμένων διαθέσεων, και θίγαμε μόνο λίγο τα αρνητικά συναισθήματα ενώ εκθέταμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά δεν συναναστρεφόμασταν με μεγάλη λεπτομέρεια πάνω σε αυτά. Τώρα, μετά από πολλές ξεκάθαρες συζητήσεις, ελπίζω να μπορείτε να εστιάσετε σε αυτό το θέμα και να αρχίσετε να μαθαίνετε να αναλύετε και να κατανοείτε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα στην καθημερινή σας ζωή. Όταν κατανοήσετε την ουσία τους, μπορείτε να τα απορρίψετε, να γυρίσετε την πλάτη σας σε αυτά και, σταδιακά, να τα εγκαταλείψετε. Μόνο αφότου εγκαταλείψετε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορείτε να εισέλθετε στον σωστό δρόμο στην επιδίωξη της αλήθειας και να αρχίσετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτά είναι τα βήματα που πρέπει να κάνετε· είναι ξεκάθαρο αυτό; (Ναι.) Αν και τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να μην κυριεύουν και να μην ελέγχουν τους ανθρώπους στον ίδιο βαθμό με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σε ό,τι αφορά τη ζωή των ανθρώπων, την ύπαρξή τους και τα μονοπάτια που παίρνουν, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι επίσης αναπόφευκτα. Σε ορισμένες καταστάσεις και έως έναν συγκεκριμένο βαθμό, οι αρνητικές επιπτώσεις που έχουν σε ό,τι αφορά το να δεσμεύουν τις σκέψεις των ανθρώπων και να επηρεάζουν την αποδοχή της αλήθειας από αυτούς και το κατά πόσο βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι ή όχι, δεν είναι λιγότερο σημαντικές από εκείνες των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Θα αρχίσετε σταδιακά να το συνειδητοποιείτε αυτό κατά τις μελλοντικές σας επιδιώξεις, τη μελλοντική σας εμπειρία και πρακτική. Επί του παρόντος, καθώς έχετε μόλις τώρα έρθει σε επαφή με αυτό το θέμα, κάποιοι από εσάς δεν θα έχουν επίγνωση ή γνώση του, πόσο μάλλον αντίληψη γι’ αυτό. Όταν βιώσεις αυτό το συζητούμενο θέμα στο μέλλον, θα νιώσεις πως τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Καταλαμβάνουν σημαντικό μέρος και χώρο στις σκέψεις των ανθρώπων, στα βάθη της καρδιάς τους, ακόμη και στο υποσυνείδητό τους. Μπορεί να ειπωθεί πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα πυροδοτούν και οδηγούν σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους να ενεργούν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και πως πυροδοτούν και οδηγούν τον έλεγχο και τα δεσμά των διεφθαρμένων διαθέσεων στους ανθρώπους. Κάνουν τους ανθρώπους να ζουν πεισματικά με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους σε ό,τι αφορά το πώς βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, πώς συμπεριφέρονται και ενεργούν, οπότε δεν θα πρέπει να υποτιμάς αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Στην πραγματικότητα, από μία άποψη, είναι πολλές οι αρνητικές σκέψεις και απόψεις που κρύβονται μέσα στα αρνητικά συναισθήματα και, από μία άλλη άποψη, μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων κρύβονται, σε ποικίλους βαθμούς, διαφορετικά αρνητικά συναισθήματα. Με λίγα λόγια, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κυριεύουν την καρδιά των ανθρώπων και έχουν την ίδια ουσία με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Και τα δύο είναι όψεις αρνητικότητας και είναι αρνητικά πράγματα. Τι σημαίνει εδώ το «αρνητικά πράγματα»; Σε τι αναφέρεται; Μία άποψη είναι πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν παίζουν θετικό ρόλο στην είσοδο των ανθρώπων στη ζωή. Δεν μπορούν να σε καθοδηγήσουν ή να σε βοηθήσουν να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, να αναζητήσεις ενεργά το θέλημά Του, και έπειτα να επιτύχεις υπακοή σε Αυτόν. Όταν κρύβονται αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μέσα στους ανθρώπους, η καρδιά τους έχει απόσταση από τον Θεό, εκείνοι φυλάσσονται από Αυτόν και Τον αποφεύγουν, και μπορεί μάλιστα στα κρυφά, ανεπαίσθητα και ακούσια να υποψιάζονται, να αρνούνται και να κρίνουν τον Θεό. Από αυτήν την οπτική, είναι αυτά τα αρνητικά συναισθήματα θετικά πράγματα; (Όχι, δεν είναι.) Αυτή είναι η μία άποψη. Από μία άλλη, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν οδηγούν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού για να υποταχθούν στην αλήθεια. Οδηγούν τους ανθρώπους σε μονοπάτια και προς στόχους και κατευθύνσεις που αντιβαίνουν και εναντιώνονται στην αλήθεια. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Η λειτουργία που εξυπηρετούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μέσα σε έναν άνθρωπο είναι να τον κάνουν να προστατεύει τον εαυτό του, να διαφυλάττει τα συμφέροντα της σάρκας και να διατηρεί τη ματαιοδοξία, την υπερηφάνεια και το κύρος του. Σε ελέγχουν και σε δεσμεύουν συνεχώς, σε εμποδίζουν να ακούσεις τα λόγια του Θεού, να είσαι ειλικρινής άνθρωπος και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Σε κάνουν να πιστεύεις πως θα βγεις ζημιωμένος αν κάνεις πράξη την αλήθεια, πως θα χάσεις υπόληψη και κύρος, πως θα σε χλευάσουν οι άλλοι και πως θα εκτεθεί στον κόσμο ο αληθινός σου εαυτός. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ελέγχουν τους ανθρώπους, εξουσιάζοντας τις σκέψεις τους και κάνοντάς τους να σκέφτονται μόνο αυτά τα αρνητικά πράγματα. Τώρα, είναι η ουσία αυτών των αρνητικών πραγμάτων αντίθετη με την αλήθεια; (Ναι.) Οπότε, ενώ τα αρνητικά συναισθήματα σού υπενθυμίζουν συνεχώς αυτά τα πράγματα, ταυτόχρονα σε εμποδίζουν επίσης συνεχώς να κάνεις πράξη και να επιδιώξεις την αλήθεια. Λειτουργούν ως τοίχος στο να επιδιώξεις την αλήθεια και ως προσκόμματα στο μονοπάτι σου προς την είσοδο στην πραγματικότητα της αλήθειας. Όποτε επιθυμείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, να μιλήσεις ειλικρινά, να υποταχθείς στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού, να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές ή να δαπανήσεις ειλικρινά τον εαυτό σου για τον Θεό, να πληρώσεις ένα τίμημα και να δείξεις την αφοσίωσή σου για τον Θεό, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ξεπροβάλλουν κατευθείαν και σε εμποδίζουν να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αναδύονται συνεχώς στις σκέψεις σου και περνούν αστραπιαία από το μυαλό σου, λέγοντάς σου τι θα χάσεις αν ενεργήσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, ποια θα είναι η κατάληξή σου, ποιες θα είναι οι συνέπειες και τι θα είσαι σε θέση να κερδίσεις. Σου δίνουν επανειλημμένες υπενθυμίσεις και προειδοποιήσεις, και έτσι σε εμποδίζουν να αποδεχθείς και να κάνεις πράξη την αλήθεια, καθώς και να υποταχθείς στον Θεό. Αντίθετα, σε κάνουν να σκέφτεσαι τον εαυτό σου, να λογαριάζεις τα δικά σου συμφέροντα και, ως αποτέλεσμα, δεν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια ή απλώς να υποταχθείς στον Θεό. Μέσα σε μια στιγμή, οι σκέψεις σου δεσμεύονται και ελέγχονται από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Αν και στην αρχή θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, είσαι πρόθυμος να υποταχθείς στον Θεό και θέλεις να Τον ικανοποιήσεις, όταν προκύπτουν μέσα σου αρνητικά συναισθήματα, τα ακολουθείς ακούσια και καταλήγεις να ελέγχεσαι από αυτά. Σου κλείνουν το στόμα, σου δένουν τα χέρια και τα πόδια, και σε εμποδίζουν να κάνεις αυτό που θα πρέπει να κάνεις και να πεις τα λόγια που οφείλεις. Αντίθετα, καταλήγεις να εκφέρεις ψευδή, παραπλανητικά και επικριτικά λόγια, και να επιδίδεσαι σε πράξεις που αντίκεινται στην αλήθεια. Η καρδιά σου σκοτεινιάζει κατευθείαν και παγιδεύεται στο μαρτύριο. Οι αρχικές ιδέες και τα αρχικά σου σχέδια είναι καλά —θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και προσφέρεις την αφοσίωσή σου προκειμένου να κάνεις καλά το καθήκον σου, και έχεις τη βούληση, την επιθυμία και τη θέληση να κάνεις πράξη την αλήθεια. Σε κρίσιμες στιγμές, ωστόσο, σε ελέγχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Δεν έχεις την ικανότητα να γυρίσεις την πλάτη σου σε αυτά ή να τα απορρίψεις και, στο τέλος, μπορείς μόνο να παραδοθείς σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Όταν τα αρνητικά συναισθήματα στοιχειώνουν και ενοχλούν τους ανθρώπους, όταν ελέγχουν τις σκέψεις των ανθρώπων και τους εμποδίζουν να κάνουν πράξη την αλήθεια, οι άνθρωποι φαίνονται εξαιρετικά ανίσχυροι, ανήμποροι και αξιοθρήνητοι. Όταν δεν λαμβάνουν χώρα τυχόν σημαντικά ζητήματα και όταν δεν εμπλέκονται τυχόν αρχές, οι άνθρωποι νομίζουν πως έχουν απεριόριστη δύναμη, πως η αποφασιστικότητα και η πίστη τους είναι ισχυρές, και νιώθουν πως έχουν μεγάλο κίνητρο. Πιστεύουν πως δεν μπορούν να αγαπήσουν αρκετά τον Θεό, νομίζουν πως έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους και πως δεν είναι δυνατόν να κάνουν λάθη, πως είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν διατάραξη ή αναστάτωση, και πως αναμφίβολα δεν μπορούν να κάνουν σκόπιμα κάτι κακό. Αλλά όταν συμβαίνει κάτι, γιατί δεν μπορούν παρά να αντιδράσουν όπως αντιδρούν; Αυτές οι ακούσιες πράξεις τους δεν είναι σχεδιασμένες ή επιθυμητές, όμως εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα και να γίνονται πραγματικότητα, και απέχουν πολύ από τον τρόπο με τον οποίο επιθυμούσαν να ενεργήσουν εκείνοι οι άνθρωποι. Πρέπει να ειπωθεί πως η εμφάνιση αυτών των πραγμάτων και η επαναλαμβανόμενη παρουσία τέτοιων φαινομένων προκαλούνται από αρνητικά συναισθήματα. Είναι εμφανές πως η επίδραση των αρνητικών συναισθημάτων στους ανθρώπους και ο έλεγχος που ασκούν σε αυτούς δεν είναι τόσο απλά όσο φαντάζονται οι άνθρωποι, ούτε επιλύονται εύκολα, και σίγουρα δεν είναι τόσο εύκολο να τα εγκαταλείψει ή να τα απαρνηθεί κανείς. Όσο δυνατά κι αν φωνάζουν συνήθως οι άνθρωποι τα συνθήματά τους, όσο ισχυρή κι αν είναι συνήθως η αποφασιστικότητά τους ή όσο υψηλές κι αν είναι οι προσδοκίες τους ή όσο μεγάλη κι αν είναι η αγάπη τους για τον Θεό και η πίστη τους σε Αυτόν, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, γιατί εκείνη η αποφασιστικότητα και η πίστη, και εκείνες οι προσδοκίες και τα ιδανικά δεν καταφέρνουν να έχουν κάποια επίδραση; Πώς επηρεάζονται και καταπιέζονται από παροδικά αρνητικά συναισθήματα; Από αυτό, είναι προφανές πως τα αρνητικά συναισθήματα έχουν ριζώσει στη ζωή των ανθρώπων· συνυπάρχουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν και να ελέγχουν τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, όπως κάνουν και οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Ταυτόχρονα, και πιο σοβαρά, ελέγχουν τα λόγια και τις πράξεις των ανθρώπων και, επιπλέον, ελέγχουν την κάθε σκέψη και ιδέα τους, και την κάθε πράξη και συμπεριφορά τους όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κάθε λογής καταστάσεις. Επομένως, δεν είναι πολύ σημαντικό να διορθωθούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; (Ναι.) Τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι θετικά πράγματα· αυτό μπορεί να απεικονιστεί με δύο τρόπους: Πρώτον, τα αρνητικά συναισθήματα δεν μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο να προσέλθει ενεργά ενώπιον του Θεού· δεύτερον, δεν μπορούν να δώσουν τη δυνατότητα σε έναν άνθρωπο να κάνει επιτυχώς πράξη την αλήθεια όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, ούτε να εισέλθει στην αλήθεια, όπως θα ήθελε. Είναι προσκόμματα στο να επιδιώξουν οι άνθρωποι την αλήθεια, εμποδίζουν τους ανθρώπους να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επομένως, τα αρνητικά συναισθήματα πρέπει να διορθωθούν. Κοιτάζοντας την επίδραση και την ουσία των αρνητικών συναισθημάτων, μπορεί κανείς να δει πως δεν είναι θετικά πράγματα. Επιπλέον, μπορεί να ειπωθεί πως στην ουσία τους έχουν μεγαλύτερη ικανότητα να περιορίζουν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, έως έναν συγκεκριμένο βαθμό, από ό,τι οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Οπότε, θα λέγατε πως η ύπαρξη αυτών των αρνητικών συναισθημάτων συνιστά σημαντικό πρόβλημα; (Ναι.) Αν δεν διορθωθούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, ποιες συνέπειες μπορούν να αναμένονται; Να είσαι βέβαιος πως αυτά τα συναισθήματα θα κάνουν τον άνθρωπο να ζει μέσα στην αρνητικότητα για μεγάλο διάστημα, και έχουν ακόμη μεγαλύτερη ικανότητα να περιορίζουν και να δεσμεύουν τους ανθρώπους, εμποδίζοντάς τους να επιδιώξουν την αλήθεια. Θα πρέπει να επιλυθεί ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα; Θα πρέπει να επιλυθεί. Εκτός από την αντιμετώπιση των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, οι άνθρωποι θα πρέπει επίσης να διορθώσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα. Αν οι άνθρωποι διορθώσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα και τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, θα επιδιώκουν την αλήθεια πολύ πιο ομαλά και δεν θα υπάρχουν μεγάλα εμπόδια ενόσω το κάνουν.

Οι διεφθαρμένες διαθέσεις κρύβονται σε κάποιες επιφανειακές εκφάνσεις και προσεγγίσεις των ανθρώπων, καθώς και σε ορισμένες καταστάσεις, οπότε πώς τις διακρίνετε; Πώς διακρίνετε μεταξύ αρνητικών συναισθημάτων και διεφθαρμένων διαθέσεων; Το έχετε συλλογιστεί αυτό στο παρελθόν; (Όχι.) Οι διαθέσεις και τα συναισθήματα είναι δύο διαφορετικά είδη πραγμάτων. Αν μιλήσουμε μόνο για διαθέσεις και συναισθήματα, είναι εύκολο να κάνουμε διάκριση μεταξύ των κυριολεκτικών εννοιών τους; Οι διαθέσεις αναφέρονται στα πράγματα που εκδηλώνονται από τη φύση και την ουσία ενός ανθρώπου, ενώ τα συναισθήματα είναι κατά βάση ένα είδος ψυχολογικής κατάστασης που έχουν οι άνθρωποι ενώ κάνουν κάτι. Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουμε κυριολεκτικά αυτούς τους όρους, σε κάθε περίπτωση, τα συναισθήματα των ανθρώπων —ειδικά τα αρνητικά συναισθήματά τους— περιέχουν πολλές αρνητικές σκέψεις. Όταν ένας άνθρωπος τρέφει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτό μπορεί να τον οδηγήσει να ζει σε μια αρνητική κατάσταση και υπό την κυριαρχία διαφόρων εσφαλμένων σκέψεων και απόψεων, σωστά; (Σωστά.) Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να παραμείνουν κρυμμένα στην καρδιά των ανθρώπων για πολύ καιρό, και αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν θα αντιληφθούν ποτέ αυτά τα συναισθήματα ούτε θα νιώσουν την παρουσία τους· συντροφεύουν τους ανθρώπους διαρκώς, όπως ακριβώς και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Πολλές φορές, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κρύβονται μέσα στις διάφορες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων, και αυτές οι εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις κάνουν τους ανθρώπους να αμφισβητούν τον Θεό, να χάνουν την αληθινή τους πίστη και, μάλιστα, να θέτουν κάθε λογής παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό και να χάνουν την κανονική λογική τους. Υπό το περιτύλιγμα διαφόρων λόγων, σκέψεων και απόψεων, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κρύβονται μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις ενός ανθρώπου και μέσα στις διάφορες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις του, αντιπροσωπεύοντας πλήρως την ουσία της φύσης εκείνου του ανθρώπου. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις εκδηλώνονται στις διάφορες καταστάσεις που αποκαλύπτονται μέσω της συμπεριφοράς και των πράξεων των ανθρώπων —αυτές οι διαφορετικές καταστάσεις φέρουν μέσα τους τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Αν και τα αρνητικά συναισθήματα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι διακριτά το ένα από το άλλο, υπάρχει ένας απαραίτητος σύνδεσμος μεταξύ τους από ορισμένες απόψεις, και μπορούν μάλιστα να γίνουν αλληλένδετα και αδιαχώριστα το ένα από το άλλο. Από κάποιες απόψεις, μπορούν να στηρίζουν το ένα το άλλο, να πυροδοτούν το ένα το άλλο και μπορούν να στηρίζονται το ένα στο άλλο και να συνυπάρχουν. Για παράδειγμα, η απελπισία, η ανησυχία και το άγχος για τα οποία συναναστραφήκαμε την τελευταία φορά αποτελούν ένα είδος αρνητικού συναισθήματος. Αυτό είναι το είδος του αρνητικού συναισθήματος που κάνει τους ανθρώπους να ζουν μες στην απελπισία, την ανησυχία και το άγχος. Όταν οι άνθρωποι παγιδεύονται σε τέτοια συναισθήματα, σχηματίζουν φυσικά ορισμένες σκέψεις και απόψεις, κάτι που τους οδηγεί να αμφισβητούν τον Θεό, να κάνουν εικασίες γι’ Αυτόν, να φυλάσσονται απ’ Αυτόν, να Τον παρανοούν και μάλιστα να Τον κρίνουν και να Του επιτίθενται, και μπορεί επίσης να θέτουν παράλογες και συναλλακτικές απαιτήσεις από τον Θεό. Σε αυτό το σημείο, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έχουν ήδη εξελιχθεί σε μια διεφθαρμένη διάθεση. Επομένως, τι έχετε καταλάβει από αυτό το παράδειγμα; Μπορείτε να διακρίνετε μεταξύ αρνητικών συναισθημάτων και διεφθαρμένων διαθέσεων; Πείτε Μου. (Τα αρνητικά συναισθήματα οδηγούν σε ορισμένες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις, ενώ οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι πιο βαθιά ριζωμένες και κάνουν τους ανθρώπους να παρανοούν τον Θεό και να φυλάσσονται από Αυτόν.) Θα δώσω ένα παράδειγμα. Πάρτε τα αρνητικά συναισθήματα της απελπισίας, της ανησυχίας και του άγχους. Έστω πως ένας άνθρωπος αρρωσταίνει και σκέφτεται την ασθένειά του και, ως αποτέλεσμα, βιώνει απελπισία, ανησυχία και άγχος. Αυτά τα πράγματα ελέγχουν την καρδιά του, κάνοντάς τον να φοβάται μήπως γίνει σοβαρή η αρρώστια του, καθώς και να φοβάται τις διάφορες συνέπειες που συνεπάγεται ο θάνατος. Τότε αρχίζει να φοβάται τον θάνατο, να απορρίπτει τον θάνατο και να εύχεται να τον αποφύγει. Αυτή η σειρά σκέψεων και ιδεών προκύπτει λόγω της ασθένειάς του. Στο πλαίσιο αυτής της ασθένειας, αυτός ο άνθρωπος παράγει πολλές ενεργές σκέψεις. Η πηγή αυτών των ενεργών σκέψεων βασίζεται στα συμφέροντα της σάρκας του και είναι ξεκάθαρο πως δεν βασίζεται στο γεγονός πως ο Θεός κυβερνά τα πάντα, ούτε στην αλήθεια. Γι’ αυτό και τις κατηγοριοποιούμε αυτές ως αρνητικά συναισθήματα. Εκείνος ο άνθρωπος νιώθει άσχημα εξαιτίας της αρρώστιας του, αλλά η αρρώστια τον έχει ήδη πλήξει και πρέπει να την αντιμετωπίσει —δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν, οπότε σκέφτεται: «Ωχ, όχι, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσω αυτήν την αρρώστια; Να αναζητήσω θεραπεία ή όχι; Τι θα γίνει αν δεν το κάνω; Τι θα γίνει αν το κάνω;» Καθώς συνεχίζει να σκέφτεται, τον πιάνει απελπισία. Οι διάφορες σκέψεις και απόψεις που έχει για την ασθένειά του τον παγιδεύουν μες στην απελπισία, την ανησυχία και το άγχος. Τότε δεν έχει ήδη αρχίσει να επιδρά αυτό το αρνητικό συναίσθημα; (Ναι.) Όταν πρωταρχίζει να βιώνει την ασθένειά του, σκοπεύει να προσπαθήσει να αναζητήσει θεραπεία γι’ αυτήν, αλλά έπειτα νιώθει πως αυτό δεν είναι σωστό και σχεδιάζει να ζήσει, αντ’ αυτού, βασιζόμενος στην πίστη του, εκπληρώνοντας κανονικά το καθήκον του, ενώ εξακολουθεί να ανησυχεί πως η ασθένειά του θα γίνει σοβαρή. Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να το χειριστεί αυτό; Δεν έχει μονοπάτι. Υπό την κυριαρχία των αρνητικών συναισθημάτων του, νιώθει πάντα απελπισμένος, ανήσυχος και αγχωμένος γι’ αυτό το ζήτημα, και μόλις προκύψουν μέσα του η απελπισία, η ανησυχία και το άγχος, δεν μπορεί να τα εγκαταλείψει. Νιώθει βασανισμένος από την ασθένειά του —τι θα πρέπει να κάνει γι’ αυτό; Αρχίζει να σκέφτεται: «Είναι εντάξει, πιστεύω στον Θεό. Ο Θεός θα με θεραπεύσει. Έχω πίστη». Ωστόσο, μετά από ένα χρονικό διάστημα, η ασθένεια δεν καλυτερεύει και ο Θεός δεν τον θεραπεύει. Εκείνος συνεχίζει να νιώθει απελπισμένος, ανήσυχος και αγχωμένος για το ζήτημα, λέγοντας: «Θα με θεραπεύσει ο Θεός ή όχι; Πρέπει απλώς να περιμένω, ο Θεός θα με θεραπεύσει. Έχω πίστη». Λέει πως έχει πίστη, αλλά βαθιά μέσα του, στην πραγματικότητα ζει μέσα στα αρνητικά συναισθήματά του, και σκέφτεται: «Κι αν ο Θεός δεν με θεραπεύσει, και αρρωστήσω σοβαρά και πεθάνω; Θα έχω εκτελέσει το καθήκον μου μάταια; Δεν θα είμαι σε θέση να λάβω ευλογίες; Θα πρέπει να ζητήσω από τον Θεό να με θεραπεύσει». Έτσι, προσεύχεται στον Θεό και λέει: «Θεέ μου, με βάση τα πολλά χρόνια κατά τα οποία εκπληρώνω το καθήκον μου, μπορείς να εξαφανίσεις την αρρώστια μου;» Συλλογιζόμενος περαιτέρω, συνειδητοποιεί το εξής: «Δεν είναι σωστό να το ζητάω αυτό από τον Θεό. Δεν θα πρέπει να θέτω τόσο παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό. Θα πρέπει να έχω πίστη». Όταν έχει πίστη, νιώθει σαν να έχει βελτιωθεί λιγάκι η ασθένειά του, αλλά μετά από λίγο καιρό, σκέφτεται: «Δεν νιώθω πως η αρρώστια μου έχει καλυτερέψει πραγματικά. Στην πραγματικότητα, φαίνεται πως έχει χειροτερέψει. Τι θα πρέπει να κάνω; Θα προσπαθήσω περισσότερο και θα καταβάλω μεγαλύτερη προσπάθεια στο καθήκον μου, θα υπομείνω πιο πολλά βάσανα, θα πληρώσω μεγαλύτερο τίμημα και θα πασχίσω να κάνω τον Θεό να με θεραπεύσει. Θα δείξω στον Θεό την αφοσίωση και την πίστη μου, και θα Του δείξω πως μπορώ να δεχθώ αυτήν τη δοκιμασία». Μετά από κάποιο διάστημα, η αρρώστια του όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά χειροτερεύει, και εκείνος νιώθει όλο και πιο θλιμμένος και σκέφτεται: «Ο Θεός δεν με έχει θεραπεύσει. Τι θα πρέπει να κάνω; Θα με θεραπεύσει ο Θεός ή όχι;» Η απελπισία, η ανησυχία και το άγχος του εντείνονται. Σε αυτό το πλαίσιο, ζει συνεχώς μέσα σε αρνητικά συναισθήματα όπως η απελπισία, η ανησυχία και το άγχος εξαιτίας της ασθένειάς του. Πού και πού, αναπτύσσει κάποια «πίστη» στον Θεό και, καμιά φορά, προσφέρει λίγη από την αφοσίωση και την αποφασιστικότητά του. Ό,τι κι αν κάνει ή όποια προσέγγιση κι αν υιοθετεί, σε κάθε περίπτωση, είναι συνεχώς παγιδευμένος από τα συναισθήματα της απελπισίας, της ανησυχίας και του άγχους. Η ασθένειά του τον δεσμεύει βαθιά, και όλα όσα κάνει εκείνος αποσκοπούν στη βελτίωση και τη θεραπεία της αρρώστιας του, καθώς και στο να απελευθερωθεί από αυτήν. Όταν ένας άνθρωπος ζει εν μέσω τέτοιων αρνητικών συναισθημάτων, δεν σκέφτεται την αρρώστια του μόνο στα γρήγορα· αντίθετα, υπό την κυριαρχία εκείνων των αρνητικών συναισθημάτων, το σκεπτικό του είναι συχνά πολύ ενεργό. Όταν αυτές οι ενεργές σκέψεις δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ή όταν η πραγματικότητα δεν εναρμονίζεται με αυτό που θέλει, πού και πού και παρά τη θέλησή του, εμφανίζονται στο μυαλό του πολυάριθμες ιδέες ή ακόμη και προσεγγίσεις. Λέει: «Αν ο Θεός δεν με θεραπεύσει, και πάλι θα εκπληρώνω το καθήκον μου, αλλά αν ο Θεός πραγματικά δεν με θεραπεύσει, τότε η πίστη μου σε Αυτόν είναι ανώφελη, και θα πρέπει να αναζητήσω μόνος μου θεραπεία για την αρρώστια μου». Βλέπεις, σκέφτεται μέσα του: «Αν ο Θεός δεν με θεραπεύσει, και πάλι θα εκτελώ καλά το καθήκον μου —πρόκειται για δοκιμασία από τον Θεό», αλλά ταυτόχρονα σκέφτεται επίσης: «Αν ο Θεός πραγματικά δεν με θεραπεύσει, τότε θα χρειαστεί να αναζητήσω μόνος μου θεραπεία για την αρρώστια μου. Αν χρειαστεί να αναζητήσω μόνος μου θεραπεία, τότε δεν θα εκπληρώσω το καθήκον μου. Αν η πίστη μου στον Θεό δεν μπορεί ούτε καν να θεραπεύσει στην αρρώστια μου, τότε γιατί θα πρέπει να πιστεύω στον Θεό; Γιατί ο Θεός θεραπεύει άλλους, αλλά όχι εμένα;» Μονίμως παγιδεύεται στα αρνητικά συναισθήματά του, και όχι μόνο δεν είναι σε θέση να ανατρέψει ή να μεταμορφώσει τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις του, αλλά αυτά τα αρνητικά συναισθήματα τον οδηγούν να παρανοήσει σταδιακά τον Θεό, να παραπονεθεί για τον Θεό και να αμφισβητήσει τον Θεό κατά τη διαδικασία της βίωσης της ασθένειάς του. Αυτή η διαδικασία είναι η διαδικασία της σταδιακής μεταμόρφωσης των αρνητικών συναισθημάτων του και της εισόδου του στο να ενεργεί βάσει της διεφθαρμένης διάθεσής του. Μόλις μια διεφθαρμένη διάθεση πάρει τον έλεγχο των πράξεων ενός ανθρώπου, εκείνος ο άνθρωπος δεν θα διαθέτει πια μόνο αρνητικά συναισθήματα —θα προκύψουν μέσα του ορισμένες σκέψεις και απόψεις ή επικρίσεις και αποφάσεις, και θα παραγάγουν ορισμένες ενέργειες. Όταν ένα είδος συναισθήματος μεταμορφώνεται σε ένα είδος κατάστασης, δεν είναι πια απλώς θέμα αρνητικών συναισθημάτων, θέμα του να σκέφτεσαι κάτι ή να ζεις σε ένα συγκεκριμένο καθεστώς· έχει να κάνει με το ότι αυτό το καθεστώς παράγει σκέψεις, απόψεις και αποφάσεις, παράγει κινήσεις και πράξεις. Οπότε, τι εξουσιάζει αυτές τις σκέψεις, απόψεις, κινήσεις και πράξεις; Αυτό που τις εξουσιάζει είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Αυτή η διαδικασία μεταμόρφωσης δεν έχει εξομαλυνθεί τώρα; (Ναι.) Στην αρχή, οι άνθρωποι παράγουν αρνητικά συναισθήματα εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου, και αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι απλώς μερικές απλές σκέψεις, απόψεις και ιδέες, αλλά αυτές οι ιδέες είναι όλες αρνητικές. Αυτές οι αρνητικές ιδέες βαλτώνουν μέσα στα συναισθήματα των ανθρώπων και, στη συνέχεια, τους κάνουν να παράγουν διάφορες εσφαλμένες καταστάσεις. Όταν οι άνθρωποι ζουν σε εσφαλμένες καταστάσεις, και αποφασίζουν τι να κάνουν, πώς να το κάνουν και ποιες προσεγγίσεις να υιοθετήσουν, σχηματίζονται μέσα τους εσφαλμένες απόψεις και θεωρίες, και αυτό τότε περιλαμβάνει τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Τόσο απλό είναι το θέμα. Είναι ξεκάθαρο τώρα; (Ναι, είναι ξεκάθαρο.) Μιλήστε Μου, λοιπόν, γι’ αυτό. (Σε ορισμένα πλαίσια, οι άνθρωποι παράγουν κάποια αρνητικά συναισθήματα. Στην αρχή, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι παρά μερικές αρνητικές ιδέες. Όταν αυτές οι αρνητικές ιδέες οδηγούν σε διάφορες εσφαλμένες καταστάσεις και οι άνθρωποι αρχίζουν να αποφασίζουν τι να κάνουν και να υιοθετούν ορισμένες προσεγγίσεις, καταλήγουν να εξουσιάζονται από ορισμένες σκέψεις και θεωρίες. Αυτό, τότε, περιλαμβάνει τη διεφθαρμένη διάθεσή τους.) Συλλογιστείτε το αυτό και δείτε αν το κατανοείτε. Δεν είναι απλό; (Ναι.) Ακούγεται απλό, αλλά μπορείτε να διακρίνετε μεταξύ αρνητικών συναισθημάτων και διεφθαρμένων διαθέσεων; Ανεξάρτητα από το αν είναι εύκολο ή όχι να γίνει διάκριση στη θεωρία, σε κάθε περίπτωση, έχετε κατανοήσει τη διάκριση μεταξύ αρνητικών συναισθημάτων και διεφθαρμένων διαθέσεων; (Ναι.)

Αν τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία έχουμε συναναστραφεί υπάρχουν μέσα στην καρδιά σας, μπορείτε να τα διακρίνετε και να τα αναλύσετε; (Μπορούμε κάπως να τα διακρίνουμε.) Αν τα διαθέτετε, οφείλετε να είστε σε θέση να τα διακρίνετε. Ο σκοπός της διάκρισης αρνητικών συναισθημάτων δεν είναι να έχετε απλώς μια γενική θεωρητική κατανόησή τους ή να αντιλαμβάνεστε το νόημά τους και τέλος. Είναι να απελευθερωθείτε από το μαρτύριο των αρνητικών συναισθημάτων αφότου αποκτήσετε πρακτική διάκριση γι’ αυτά, και να εγκαταλείψετε αυτά τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα τα οποία δεν θα πρέπει να υφίστανται μέσα στους ανθρώπους, όπως τα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία συναναστραφήκαμε νωρίτερα. Τώρα, με βάση τη διάκριση μεταξύ αρνητικών συναισθημάτων και διεφθαρμένων διαθέσεων πάνω στην οποία συναναστραφήκαμε μόλις, μπορούμε να πούμε πως τα αρνητικά συναισθήματα είναι μια κύρια αιτία ή πλαίσιο που οδηγεί τους ανθρώπους να αποκαλύψουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Για παράδειγμα, στην περίπτωση αρρώστιας, αν δεν αναπτύξεις αρνητικά συναισθήματα όπως απελπισία, ανησυχία και άγχος λόγω της αρρώστιας, αυτό αποδεικνύει πως έχεις γνώση και εμπειρία του ζητήματος, πως διαθέτεις σωστές σκέψεις και απόψεις, καθώς και αληθινή υπακοή. Συνεπώς, οι σκέψεις και οι πράξεις σου ως προς αυτό το ζήτημα οφείλουν να εναρμονίζονται με την αλήθεια. Αντιθέτως, αν βιώνεις συνεχώς αρνητικά συναισθήματα για ένα συγκεκριμένο ζήτημα και, λόγω αυτού, παραμένεις παγιδευμένος στα αρνητικά συναισθήματα, είναι φυσικό να προκύψουν μέσα σου διάφορες αρνητικές καταστάσεις λόγω αυτών των αρνητικών συναισθημάτων. Αυτές οι αρνητικές καταστάσεις θα σε κάνουν να αποκαλύψεις φυσικά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου ενώ βρίσκεσαι σε εκείνες τις εσφαλμένες καταστάσεις. Έπειτα, θα ενεργείς βάσει σατανικών φιλοσοφιών, θα παραβιάζεις την αλήθεια από κάθε άποψη και θα ζεις βάσει της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Επομένως, όπως κι αν διακρίνουμε μεταξύ αρνητικών συναισθημάτων και διεφθαρμένων διαθέσεων, εν συντομία, αυτά τα δύο πράγματα συνδέονται και είναι αδιαχώριστα. Συγκεκριμένα, μοιράζονται μια κοινή ουσία ως προς το ότι τόσο τα αρνητικά συναισθήματα όσο και οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι αρνητικά πράγματα —έχουν την ίδια ουσία και τις ίδιες υποκείμενες σκέψεις και απόψεις. Οι σκέψεις και οι απόψεις που οδηγούν στην εμφάνιση αρνητικών συναισθημάτων είναι όλες τους αρνητικές, είναι όλες τους σατανικές φιλοσοφίες, και αυτά τα αρνητικά πράγματα οδηγούν τους ανθρώπους να αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν βάσει των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.)

Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε σχετικά με αρνητικά συναισθήματα όπως η απελπισία, η ανησυχία και το άγχος. Τώρα, θα συναναστραφούμε σχετικά με μία άλλη πτυχή των αρνητικών συναισθημάτων, η ουσία της οποίας είναι σχεδόν ίδια με την απελπισία, την ανησυχία και το άγχος, αλλά η φύση της οποίας είναι ακόμα πιο αρνητική. Ποιο είναι αυτό το συναίσθημα; Είναι η διανοητική κατάσταση που συναντούν συχνότερα οι άνθρωποι κατά την καθημερινή τους ζωή —η καταπίεση. Έχετε ακούσει όλοι σας τον όρο «καταπίεση»; (Ναι, τον έχουμε ακούσει.) Τότε, σχηματίστε παρακαλώ μια πρόταση ή δώστε ένα παράδειγμα χρησιμοποιώντας τη λέξη «καταπίεση». Θα ξεκινήσω Εγώ. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Αχ, συχνά νιώθω καταπιεσμένος ενώ εκπληρώνω το καθήκον μου, και δεν μπορώ να απελευθερωθώ από αυτό». Είναι σωστά δομημένη αυτή η πρόταση; (Ναι.) Σειρά σας τώρα. (Πάντα αποκαλύπτω διαφθορά όταν μου συμβαίνει κάτι, και πρέπει συνεχώς να κάνω αυτοκριτική και να προσπαθώ να γνωρίσω τον εαυτό μου, οπότε νιώθω καταπιεσμένος.) Νιώθεις καταπιεσμένος επειδή προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου υπερβολικά. Ποιο είναι το πλαίσιο για αυτήν την καταπίεση; Τι την προκαλεί; Την προκαλεί το ότι γνωρίζεις πως δεν είσαι τίποτα απολύτως, και φαίνεται πως δεν έχεις προοπτικές ή κάποιον προορισμό να σε περιμένει και πως δεν έχεις ελπίδα να σωθείς ποτέ, κι έτσι νιώθεις καταπιεσμένος. Ποιος άλλος θέλει να μιλήσει; (Στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, η πίστη στον Θεό κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν καταπιεσμένοι.) Αυτό είναι το να νιώθει κανείς καταπίεση λόγω του περιβάλλοντός του. (Το να με επιβλέπει συνεχώς ο επικεφαλής μου ενώ εκπληρώνω το καθήκον μου με κάνει να νιώθω καταπιεσμένος.) Καλά το έθεσες· αυτό εκφράζει πολύ συγκεκριμένα το συναίσθημα της καταπίεσης. (Μονίμως αντιμετωπίζω αποτυχίες και αναποδιές ενώ εκπληρώνω το καθήκον μου· αυτό με κάνει να νιώθω καταπιεσμένος.) Οι αναποδιές και οι αποτυχίες σε κάνουν να νιώθεις καταπιεσμένος, σαν να μην υπάρχει δρόμος προς τα εμπρός. Όταν η πρόοδος του έργου σου είναι αργή, νιώθεις καταπιεσμένος; (Ναι.) Αυτό έχει έναν κάπως θετικό συνειρμό. Πείτε Μου κι άλλα. (Νιώθω καταπιεσμένος όταν με αντιμετωπίζουν και με κλαδεύουν συνεχώς ενόσω εκπληρώνω το καθήκον μου.) Αυτή είναι η πραγματικότητα, έτσι δεν είναι; (Νιώθω καταπιεσμένος όταν δεν πετυχαίνω καλά αποτελέσματα στο καθήκον μου.) Ποια είναι η αιτία αυτής της καταπίεσης; Είναι στ’ αλήθεια επειδή δεν πέτυχες καλά αποτελέσματα; Δεν φοβάσαι πως θα προσαρμοστεί το καθήκον σου ή πως θα αποκλειστείς; (Ναι.) Αυτοί είναι οι συγκεκριμένοι λόγοι για την καταπίεσή σου. Υπάρχουν άλλα συναισθήματα καταπίεσης; Μιλήστε Μου γι’ αυτά. (Όλοι οι συνεργάτες μου είναι καλύτεροι από εμένα, οπότε νιώθω καταπιεσμένος.) Αυτό είναι το πρόβλημα που προκαλείται από τη ζήλια —η καταπίεση. Υπάρχουν άλλα ζητήματα καταπίεσης; (Νιώθω καταπιεσμένος εξαιτίας της μακροχρόνιας έλλειψης προόδου στον τομέα εργασίας μου.) Αυτό συνιστά πίεση ή καταπίεση; Είναι λίγη πίεση. Το να έχεις αυτήν την πίεση είναι, τότε, κάτι καλό. Δεν χρειάζεται να μετατρέψεις απλώς αυτήν την πίεση σε κίνητρο; Όταν τα καθήκοντα των μελών κάθε ομάδας προσαρμόζονται συνεχώς, δεν νιώθετε καταπιεσμένοι; (Ναι.) Νιώθετε και τότε καταπιεσμένοι. Από τις προτάσεις που έχετε δώσει, φαίνεται πως όλοι σας βιώνετε το συναίσθημα της καταπίεσης. Φαίνεται πως ο εσωτερικός εαυτός των ανθρώπων είναι πολύ ανήσυχος, μονίμως νευρικός, και δέχεται ένα είδος αόρατης πίεσης, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προκύπτει μέσα τους το συναίσθημα της καταπίεσης, και έπειτα εκείνοι ζουν μέσα σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Είναι αυτό κάτι καλό; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι κάτι καλό. Δεν θα πρέπει, τότε, να διορθωθεί; Εφόσον δεν είναι κάτι καλό, θα πρέπει να διορθωθεί. Όταν οι άνθρωποι ζουν συνεχώς μέσα σε ένα αρνητικό συναίσθημα, ασχέτως ποιο είναι αυτό το συναίσθημα, σε ένα μικρότερο επίπεδο αυτό μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο σώμα και στο μυαλό τους, εμποδίζοντάς τους να ζήσουν με υγεία και να γίνουν δυνατοί. Σε μεγαλύτερο επίπεδο, η επίδραση διαφορετικών αρνητικών συναισθημάτων στους ανθρώπους δεν περιορίζεται στις βασικές ανάγκες που έχουν στην καθημερινή τους ζωή, όπως το φαγητό, ο ρουχισμός, η στέγη και οι μετακινήσεις. Το πιο σημαντικό είναι πως επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Πιο συγκεκριμένα, επηρεάζει την αποδοτικότητα, την πρόοδο και την αποτελεσματικότητά τους στα καθήκοντά τους. Φυσικά, το πιο σημαντικό είναι πως επηρεάζει τι κερδίζουν από την εκπλήρωση των καθηκόντων τους και τα οφέλη που θα πρέπει να αποκομίζουν οι άνθρωποι από την πίστη τους στον Θεό. Το μυαλό των ανθρώπων βασανίζεται και δεσμεύεται συνεχώς από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, η καρδιά τους ενοχλείται συχνά, και μέσα σε αυτούς ενυπάρχουν συχνά συναισθήματα όπως η νευρικότητα, η ανησυχία και η παρορμητικότητα. Όταν οι άνθρωποι παγιδεύονται σε αυτά τα συναισθήματα, η κανονική συνείδηση και λογική τους, καθώς και η κανονική τους ζωή και η κανονική εκπλήρωση των καθηκόντων τους διαταράσσονται, επηρεάζονται και καταστρέφονται. Επομένως, θα πρέπει να διορθώσεις γρήγορα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να τα εμποδίσεις να επηρεάσουν περαιτέρω την κανονική ζωή και δουλειά σου. Η έννοια της καταπίεσης για την οποία συζητήσαμε σήμερα είναι ίδια σε ουσία με τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία μιλήσαμε νωρίτερα. Οι άνθρωποι συχνά ανησυχούν και έχουν αμφιβολίες για πολλά πράγματα ή τρέφουν μεγάλη ανησυχία μέσα στα βάθη της καρδιάς τους, οπότε νιώθουν καταπιεσμένοι. Αν δεν διορθωθεί αυτό το συναίσθημα της καταπίεσης για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι άνθρωποι θα γίνουν ακόμη πιο ανήσυχοι και ταραγμένοι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Σε κάποια συγκεκριμένα περιβάλλοντα και πλαίσια, οι άνθρωποι μπορεί μάλιστα να ξεφύγουν από τον έλεγχο της συνείδησης και της λογικής της ανθρώπινης φύσης, παράγοντας κάποιες ακραίες προσεγγίσεις προκειμένου να ξεπεράσουν τις καταστάσεις τους. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει όριο στην ενστικτώδη ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να αντέχει ορισμένα αρνητικά συναισθήματα. Όταν προσεγγιστεί αυτό το όριο και αυτό το άκρο, οι άνθρωποι θα ξεφύγουν από τους περιορισμούς της λογικής της ανθρώπινης φύσης και θα υιοθετήσουν ορισμένες ακραίες προσεγγίσεις για να εκτονώσουν τα συναισθήματά τους, καθώς και να εκφράσουν κάθε λογής παράλογες ιδέες που βρίσκονται βαθιά μέσα στην καρδιά τους.

Μέσα από τις προτάσεις που δώσατε, μόλις εκφράσατε κάποιους από τους διαφορετικούς λόγους για τους οποίους νιώθουν καταπιεσμένοι οι άνθρωποι. Σήμερα θα συναναστραφούμε κυρίως σχετικά με τρεις από τις αιτίες και τους λόγους για τους οποίους προκύπτει στους ανθρώπους αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Ο πρώτος είναι πως πολλοί άνθρωποι, είτε στην καθημερινή τους ζωή είτε κατά τη διαδικασία εκπλήρωσης των καθηκόντων τους, νιώθουν πως δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος: η αδυναμία να κάνει κανείς ό,τι του αρέσει. Τι σημαίνει να μην είναι κάποιος σε θέση να κάνει ό,τι του αρέσει; Σημαίνει πως δεν είναι σε θέση να κάνει πραγματικότητα την κάθε επιθυμία που περνά από το μυαλό του. Το να είναι σε θέση να κάνουν ό,τι θέλουν, όταν το θέλουν και όπως το θέλουν είναι μια απαίτηση που έχουν αυτοί οι άνθρωποι τόσο στη δουλειά όσο και στη ζωή τους. Ωστόσο, για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένων των νόμων, των περιβαλλόντων διαβίωσης ή των κανόνων, συστημάτων, όρων, πειθαρχικών μέτρων μιας ομάδας και ούτω καθεξής, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και φαντασιοκοπίες. Συνεπώς, νιώθουν καταπιεσμένοι στα βάθη της καρδιάς τους. Για να το θέσω ωμά, αυτή η καταπίεση προκύπτει επειδή οι άνθρωποι νιώθουν θιγμένοι —ορισμένοι άνθρωποι νιώθουν μάλιστα αδικημένοι. Μιλώντας απερίφραστα, το να μην είναι κάποιος σε θέση να κάνει ό,τι του αρέσει σημαίνει πως δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη το θέλημά του —σημαίνει πως δεν μπορεί να είναι ισχυρογνώμων ή ελεύθερα τρυφηλός, κι αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους και στους περιορισμούς διαφόρων αντικειμενικών περιβαλλόντων και συνθηκών. Για παράδειγμα, ορισμένοι άνθρωποι είναι μονίμως επιπόλαιοι και βρίσκουν τρόπους να τεμπελιάσουν ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους. Μερικές φορές, το έργο της εκκλησίας απαιτεί γρήγορες κινήσεις, αλλά εκείνοι θέλουν απλώς να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Αν δεν νιώθουν πολύ καλά σωματικά ή είναι κακοδιάθετοι και αποκαρδιωμένοι για λίγες μέρες, θα είναι απρόθυμοι να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα για να επιτελέσουν το έργο της εκκλησίας. Είναι ιδιαίτερα τεμπέληδες και άπληστοι για ανέσεις. Όταν δεν έχουν κίνητρο, το σώμα τους θα γίνει νωθρό και εκείνοι δεν θα θέλουν να κουνηθούν, αλλά φοβούνται πως οι επικεφαλής θα τους αντιμετωπίσουν και πως οι αδελφοί και οι αδελφές τους θα τους αποκαλέσουν τεμπέληδες, οπότε δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο παρά να εκτελέσουν απρόθυμα το έργο μαζί με όλους τους άλλους. Θα νιώθουν, ωστόσο, πολύ απρόθυμοι, δυστυχισμένοι και διστακτικοί γι’ αυτό. Θα νιώθουν αδικημένοι, θιγμένοι, ενοχλημένοι και εξαντλημένοι. Θέλουν να ενεργήσουν βάσει του δικού τους θελήματος, αλλά δεν τολμούν να παραβιάσουν ή να πάνε ενάντια στις απαιτήσεις και τους όρους του οίκου του Θεού. Ως εκ τούτου, με τον καιρό αρχίζει να αναδύεται μέσα τους ένα συναίσθημα —η καταπίεση. Από τη στιγμή που ριζώσει μέσα τους αυτό το συναίσθημα της καταπίεσης, θα αρχίσουν σταδιακά να φαίνονται ληθαργικοί και αδύναμοι. Σαν μηχανές, δεν θα έχουν πλέον σαφή κατανόηση του τι κάνουν, αλλά θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι τους λένε κάθε μέρα, κατά τον τρόπο που τους λένε. Αν και, επιφανειακά, θα συνεχίσουν να εκτελούν τις εργασίες τους χωρίς σταματημό, χωρίς παύση, χωρίς να απομακρύνονται από το περιβάλλον εκτέλεσης των καθηκόντων τους, μέσα στην καρδιά τους θα νιώθουν καταπιεσμένοι και θα πιστεύουν πως η ζωή τους είναι εξουθενωτική και γεμάτη αδικίες. Η μεγαλύτερη επιθυμία που έχουν επί του παρόντος είναι να έρθει η μέρα που δεν θα ελέγχονται πια από άλλους, δεν θα περιορίζονται πια από τους όρους του οίκου του Θεού και θα αποδεσμευτούν από τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Θέλουν να κάνουν ό,τι θέλουν και όποτε το θέλουν, να κάνουν λίγη δουλειά αν νιώθουν καλά και να μην κάνουν δουλειά αν δεν νιώθουν καλά. Λαχταρούν να απαλλαχθούν από τυχόν κατηγορίες, από το να κλαδευτούν ή να αντιμετωπιστούν ποτέ, και από το να τους επιβλέπει και να τους εποπτεύει κανείς ή να είναι κανείς υπεύθυνος γι’ αυτούς. Νομίζουν πως όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα είναι μια σπουδαία μέρα, και πως θα νιώσουν ιδιαίτερα ελεύθεροι και απελευθερωμένοι. Ωστόσο, παραμένουν απρόθυμοι να φύγουν ή να τα παρατήσουν· φοβούνται πως αν δεν εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, αν μια μέρα κάνουν πραγματικά ό,τι τους αρέσει και είναι ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, τότε θα ξεστρατίσουν φυσικά από τον Θεό, και φοβούνται πως αν δεν τους θέλει πια ο Θεός, δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσουν ευλογίες. Ορισμένοι άνθρωποι βρίσκονται σε δίλημμα: Αν προσπαθήσουν να παραπονεθούν στους αδελφούς και στις αδελφές τους, θα δυσκολευτούν να εκφραστούν. Αν στραφούν στον Θεό κατά την προσευχή, θα νιώσουν πως δεν μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους. Αν διαμαρτυρηθούν, θα νιώσουν πως έχουν άδικο οι ίδιοι. Αν δεν διαμαρτυρηθούν, θα νιώσουν άβολα. Αναρωτιούνται γιατί η ζωή τους είναι τόσο γεμάτη αδικίες, τόσο αντίθετη με το θέλημά τους και τόσο εξουθενωτική. Δεν θέλουν να ζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θέλουν να είναι σε ομοφωνία με όλους τους άλλους, θέλουν να κάνουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν, και αναρωτιούνται γιατί δεν είναι σε θέση να το επιτύχουν αυτό. Παλιά ένιωθαν πως ήταν εξαντλημένοι μόνο σωματικά, αλλά τώρα νιώθουν κουρασμένη και την καρδιά τους. Δεν καταλαβαίνουν τι τους συμβαίνει. Πείτε Μου, αυτό δεν προκαλείται από συναισθήματα καταπίεσης; (Ναι.)

Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Όλοι λένε πως οι πιστοί είναι ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, πως οι πιστοί ζουν μια ιδιαίτερα ευτυχισμένη, γαλήνια και χαρούμενη ζωή. Γιατί δεν μπορώ να ζήσω όσο ευτυχισμένα και γαλήνια ζουν οι άλλοι; Γιατί δεν νιώθω καθόλου χαρά; Γιατί νιώθω τόσο καταπιεσμένος και εξαντλημένος; Πώς γίνεται οι άλλοι άνθρωποι να ζουν τόσο ευτυχισμένες ζωές; Γιατί η ζωή μου είναι τόσο μίζερη;» Πείτε Μου, πού οφείλεται αυτό; Τι προκάλεσε την καταπίεσή τους; (Το φυσικό τους σώμα δεν ήταν ικανοποιημένο και η σάρκα τους υπέφερε.) Όταν υποφέρει το φυσικό σώμα κάποιου και εκείνος νιώθει πως έχει γίνει κάποια αδικία εις βάρος του, αν μπορέσει να το δεχθεί στην καρδιά και στο μυαλό του, δεν θα νιώσει πως η σωματική του ταλαιπωρία δεν είναι πια τόσο μεγάλη; Αν βρει παρηγοριά, γαλήνη και χαρά μέσα στην καρδιά και στο μυαλό του, θα εξακολουθεί να νιώθει καταπιεσμένος; (Όχι.) Επομένως, το να λέγεται πως η καταπίεση προκαλείται από τη σωματική ταλαιπωρία είναι άτοπο. Αν προκύψει καταπίεση λόγω υπερβολικής σωματικής ταλαιπωρίας, τότε δεν υποφέρετε; Νιώθετε καταπιεσμένοι επειδή δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι σας αρέσει; Παγιδεύεστε σε συναισθήματα καταπίεσης επειδή δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι σας αρέσει; (Όχι.) Είστε απασχολημένοι με την καθημερινή σας εργασία; (Κάπως απασχολημένοι.) Είστε όλοι αρκετά απασχολημένοι, και δουλεύετε από την αυγή ως το σούρουπο. Πέρα από τον ύπνο και το φαγητό, περνάς σχεδόν ολόκληρη τη μέρα σου μπροστά σε έναν υπολογιστή, κουράζοντας τα μάτια και το μυαλό σου, και εξουθενώνοντας το σώμα σου, αλλά νιώθεις καταπιεσμένος; Αυτή η κούραση θα επιφέρει καταπίεση μέσα σου; (Όχι.) Τι προκαλεί την καταπίεση των ανθρώπων; Σίγουρα δεν οφείλεται στη σωματική κόπωση, οπότε τι την προκαλεί; Αν οι άνθρωποι επιζητούν μονίμως τη σωματική άνεση και ευτυχία, αν επιδιώκουν μονίμως τη σωματική ευτυχία και άνεση και δεν θέλουν να υποφέρουν, τότε ακόμη και το να υποφέρουν λίγο σωματικά, να υποφέρουν λίγο περισσότερο από τους άλλους ή το να νιώσουν λίγο πιο εξουθενωμένοι απ’ ό,τι συνήθως θα τους κάνει να νιώσουν καταπιεσμένοι. Αυτή είναι μία από τις αιτίες της καταπίεσης. Αν οι άνθρωποι δεν θεωρούν πως η λίγη σωματική ταλαιπωρία είναι μεγάλο θέμα και δεν επιδιώκουν τη σωματική άνεση, αλλά αντιθέτως επιδιώκουν την αλήθεια και επιζητούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους για να ικανοποιήσουν τον Θεό, τότε συχνά δεν θα νιώθουν σωματική ταλαιπωρία. Ακόμη κι αν νιώθουν περιστασιακά κάπως απασχολημένοι, κουρασμένοι ή καταπονημένοι, αφού πάνε για ύπνο θα νιώθουν καλύτερα όταν ξυπνήσουν, και τότε θα συνεχίσουν τη δουλειά τους. Θα εστιάζουν στα καθήκοντα και στο έργο τους· δεν θα θεωρούν τη λιγοστή σωματική κόπωση ως σημαντικό ζήτημα. Ωστόσο, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα στο σκεπτικό των ανθρώπων και εκείνοι επιδιώκουν συνεχώς τη σωματική άνεση, κάθε φορά που το φυσικό τους σώμα αδικηθεί λιγάκι ή δεν μπορεί να βρει ικανοποίηση, θα προκύπτουν μέσα τους ορισμένα αρνητικά συναισθήματα. Οπότε, γιατί αυτού του είδους ο άνθρωπος, ο οποίος θέλει πάντα να κάνει ό,τι του αρέσει, καθώς και να ικανοποιεί τη σάρκα και να απολαμβάνει τη ζωή, βρίσκεται συχνά παγιδευμένος σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης όποτε δεν είναι ικανοποιημένος; (Επειδή επιδιώκει την άνεση και τη σωματική απόλαυση.) Αυτό ισχύει για ορισμένους ανθρώπους. Υπάρχει μια άλλη ομάδα ανθρώπων που δεν επιδιώκουν τη σωματική άνεση. Επιζητούν να ενεργούν σύμφωνα με τα καπρίτσια τους και να ακολουθούν τις δικές τους διαθέσεις. Όταν είναι ευτυχισμένοι, είναι σε θέση να υπομείνουν πιο πολλή ταλαιπωρία, μπορούν να εργάζονται αδιάκοπα καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, και αν τους ρωτήσεις αν είναι κουρασμένοι, θα πουν: «Δεν είμαι κουρασμένος. Πώς θα μπορούσε να με κουράσει η εκπλήρωση του καθήκοντός μου!» Αλλά αν μια μέρα είναι δυστυχισμένοι, θα γκρινιάξουν ακόμη κι αν τους ζητήσεις να αφιερώσουν ένα επιπλέον λεπτό πάνω σε κάτι, και αν τους επιπλήξεις λίγο, εκείνοι θα πουν: «Σταμάτα να μιλάς! Νιώθω καταπιεσμένος. Αν συνεχίσεις να μιλάς, δεν θα εκπληρώσω το καθήκον μου, και γι’ αυτό θα φταις εσύ. Αν δεν λάβω ευλογίες στο μέλλον, το φταίξιμο θα είναι δικό σου, και εσύ θα φέρεις όλη την ευθύνη γι’ αυτό!» Οι άνθρωποι είναι ευερέθιστοι όταν βρίσκονται σε αφύσικη κατάσταση. Μερικές φορές θα είναι ικανοί να υποφέρουν και να πληρώσουν τίμημα, αλλά άλλες φορές θα παραπονεθούν ακόμη και για μια μικρή ταλαιπωρία, και θα τους αναστατώσει ακόμη κι ένα ασήμαντο ζήτημα. Όταν είναι κακόκεφοι, δεν θα θέλουν πια να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να ψάλουν ύμνους ή να παρευρεθούν σε συναθροίσεις και να ακούσουν κηρύγματα. Θα θέλουν απλώς να μείνουν μόνοι για λιγάκι, και θα είναι αδύνατο να τους βοηθήσει ή να τους υποστηρίξει κανείς. Μετά από λίγες μέρες, μπορεί να το ξεπεράσουν και να νιώσουν καλύτερα. Οτιδήποτε δεν καταφέρνει να τους ικανοποιήσει, τους κάνει να νιώθουν καταπιεσμένοι. Δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων αυτού του είδους ο άνθρωπος; (Ναι.) Είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων. Για παράδειγμα, αν θέλει να πάει κατευθείαν για ύπνο, θα επιμείνει να το κάνει. Θα πει: «Είμαι κουρασμένος και θέλω να πάω αμέσως για ύπνο. Όταν δεν έχω ενέργεια, πρέπει να κοιμηθώ!» Αν κάποιος πει: «Δεν μπορείς να αντέξεις άλλα δέκα λεπτά; Κοντεύουμε να ολοκληρώσουμε αυτήν την εργασία, και τότε μπορούμε να ξεκουραστούμε όλοι. Τι λες;» εκείνος θα απαντήσει: «Όχι, πρέπει να πάω να κοιμηθώ αμέσως!» Αν κάποιος τον μεταπείσει, θα κρατηθεί απρόθυμα για λίγο, αλλά θα νιώσει καταπιεσμένος και ενοχλημένος. Νιώθει συχνά καταπιεσμένος για αυτά τα ζητήματα και είναι απρόθυμος να δεχθεί βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές του ή να τον επιβλέψουν οι επικεφαλής. Αν κάνει κάποιο λάθος, δεν θα επιτρέψει σε άλλους να τον αντιμετωπίσουν ή να τον κλαδέψουν. Δεν θέλει να περιορίζεται με κανέναν τρόπο. Σκέφτεται: «Πιστεύω στον Θεό ώστε να μπορέσω να βρω την ευτυχία, οπότε γιατί να δυσκολέψω τα πράγματα για τον εαυτό μου; Γιατί να είναι τόσο εξουθενωτική η ζωή μου; Οι άνθρωποι θα έπρεπε να ζουν ευτυχισμένοι. Δεν θα έπρεπε να δίνουν τόση προσοχή σε αυτούς τους κανονισμούς και σε αυτά τα συστήματα. Τι όφελος έχει να τα τηρεί κανείς συνέχεια; Επί του παρόντος, αυτήν τη στιγμή, θα κάνω ό,τι θέλω. Κανένας από εσάς δεν θα έπρεπε να έχει να πει κάτι γι’ αυτό». Αυτού του είδους ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων και έκλυτος: Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να υποστεί κανέναν περιορισμό, ούτε επιθυμεί να νιώθει περιορισμένος σε οποιοδήποτε περιβάλλον εργασίας. Δεν επιθυμεί να τηρεί τους κανονισμούς και τις αρχές του οίκου του Θεού, είναι απρόθυμος να δεχθεί τις αρχές με τις οποίες θα πρέπει να συμμορφώνονται οι άνθρωποι κατά τη συμπεριφορά τους και δεν επιθυμεί ούτε καν να τηρεί αυτά που του λένε πως θα πρέπει να κάνει η συνείδηση και η λογική. Θέλει να κάνει ό,τι του αρέσει, να κάνει ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο, ό,τι θα τον ωφελήσει και θα τον κάνει να νιώσει άνετα. Πιστεύει πως το να ζει υπό αυτούς τους περιορισμούς θα παραβίαζε το θέλημά του, πως θα ήταν σαν να κακοποιεί τον εαυτό του, πως θα ήταν πολύ δύσκολο για τον ίδιο και πως οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να ζουν έτσι. Θεωρεί πως οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, να ικανοποιούν ασύστολα τη σάρκα και τις επιθυμίες τους, καθώς και τα ιδανικά και τα θέλω τους. Θεωρεί πως θα πρέπει να ικανοποιεί την κάθε ιδέα του, να λέει ό,τι θέλει, να κάνει ό,τι θέλει και να πηγαίνει όπου θέλει, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται τις συνέπειες ή τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων και ιδίως χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται τις δικές του ευθύνες και υποχρεώσεις, ή τα καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν οι πιστοί ή τις πραγματικότητες της αλήθειας που οφείλουν να υποστηρίζουν και να βιώνουν ή το μονοπάτι ζωής που θα πρέπει να ακολουθούν. Αυτή η ομάδα ανθρώπων θέλουν πάντα να κάνουν ό,τι τους αρέσει στην κοινωνία και μεταξύ άλλων ανθρώπων, αλλά όπου κι αν πάνε, δεν μπορούν ποτέ να το επιτύχουν αυτό. Πιστεύουν πως ο οίκος του Θεού δίνει έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα, πως παραχωρεί στους ανθρώπους πλήρη ελευθερία και πως φροντίζει για την ανθρώπινη φύση, καθώς και την ανοχή και τη μακροθυμία με τους ανθρώπους. Θεωρούν πως αφότου έρθουν στον οίκο του Θεού θα πρέπει να είναι σε θέση να ικανοποιούν ελεύθερα τη σάρκα και τις επιθυμίες τους, αλλά επειδή ο οίκος του Θεού έχει διοικητικά διατάγματα και κανονισμούς, και πάλι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Επομένως, αυτό το αρνητικό συναίσθημα καταπίεσης που έχουν δεν μπορεί να διορθωθεί ακόμη και αφότου προσχωρήσουν στον οίκο του Θεού. Δεν ζουν για να εκπληρώσουν κάποιου είδους ευθύνες ή για να ολοκληρώσουν τυχόν αποστολές, ούτε για να γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Δεν πιστεύουν στον Θεό για να εκπληρώσουν το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και να επιτύχουν τη σωτηρία. Ανεξάρτητα από τα άτομα που τους περιτριγυρίζουν, τα περιβάλλοντα στα οποία βρίσκονται ή το επάγγελμα που ασκούν, ο τελικός τους στόχος είναι να βρουν και να ευχαριστήσουν τον εαυτό τους. Ο στόχος όλων όσα κάνουν περιστρέφεται γύρω από αυτό, και η προσωπική ικανοποίηση είναι η δια βίου επιθυμία τους και ο στόχος της επιδίωξής τους.

Κάποιοι από εσάς είστε υπεύθυνοι για τη φιλοξενία αδελφών και την παρασκευή γευμάτων γι’ αυτούς· σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να ρωτάς τους αδελφούς και τις αδελφές τι τους αρέσει να τρώνε, να ρωτάς τον εαυτό σου ποιες είναι οι αρχές και οι απαιτήσεις του οίκου του Θεού, και έπειτα να τους φιλοξενείς με βάση αυτά τα δύο είδη αρχών. Αν φιλοξενείς ανθρώπους από τη Βόρεια Κίνα, να φτιάχνεις πιο πολλά πιάτα με βάση το σιτάρι, όπως ψωμάκια στον ατμό, κινεζικά ρολά και γεμιστά ψωμάκια. Περιστασιακά, μπορείς να φτιάχνεις και ρύζι ή τα νουντλς ρυζιού που τρώνε οι άνθρωποι από τη Νότια Κίνα. Όλα αυτά είναι αποδεκτά. Έστω πως η πλειονότητα των ανθρώπων που φιλοξενείς είναι από τη Νότια Κίνα. Δεν τους αρέσουν τα πιάτα με βάση το σιτάρι, προτιμούν το ρύζι, και αν δεν φάνε ρύζι νιώθουν σαν να μην έχουν φάει γεύμα. Επομένως, αν τους φιλοξενείς, πρέπει να φτιάχνεις πιο συχνά ρύζι και να διασφαλίζεις πως τα πιάτα σου ταιριάζουν στα γούστα των ανθρώπων από τη Νότια Κίνα. Αν φιλοξενείς ανθρώπους και από τη Νότια και από τη Βόρεια Κίνα, τότε μπορείς να φτιάξεις δύο είδη γευμάτων και να αφήσεις τους ανθρώπους να διαλέξουν τι προτιμούν, δίνοντάς τους την ελευθερία επιλογής. Η φιλοξενία αδελφών κατ’ αυτόν τον τρόπο συνάδει με τις αρχές —πρόκειται για ένα πολύ ξεκάθαρο ζήτημα. Εφόσον ικανοποιηθεί η πλειονότητα των ανθρώπων, αυτό αρκεί. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για λίγους περίεργους ανθρώπους που δεν έμειναν ευχαριστημένοι. Ωστόσο, αν το άτομο που είναι υπεύθυνο για τη φιλοξενία δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν ξέρει πώς να χειρίζεται ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές και πάντα ενεργεί με βάση τις δικές του προτιμήσεις, φτιάχνοντας όποιο φαγητό θέλει χωρίς να σκέφτεται αν οι άνθρωποι θα θέλουν να το φάνε, τότε τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Είναι πρόβλημα υπερβολικής ισχυρογνωμοσύνης και υπερβολικού εγωκεντρισμού. Ορισμένοι άνθρωποι είναι από τη Νότια Κίνα, και η πλειονότητα των ανθρώπων που φιλοξενούν είναι από τη Βόρεια Κίνα. Φτιάχνουν ρύζι κάθε μέρα, χωρίς να σκέφτονται αν οι αδελφοί και οι αδελφές είναι συνηθισμένοι σε αυτό, και όταν προσπαθείς να τους αντιμετωπίσεις και να τους δώσεις κάποιες συμβουλές, αναδύεται μέσα τους ένα συγκεκριμένο είδος συναισθήματος και η καρδιά τους γίνεται απρόθυμη, ανυπάκουη και γεμίζει δυσαρέσκεια, και λένε: «Δεν είναι εύκολο να μαγειρεύεις στον οίκο του Θεού. Είναι πολύ δύσκολο να σερβίρεις αυτούς τους ανθρώπους. Δουλεύω τόσο σκληρά από την αυγή ως το σούρουπο για να σας φτιάξω φαγητό, αλλά εσείς παραμένετε πολύ επιλεκτικοί. Τι το κακό έχει να τρως ρύζι; Εμείς από τον Νότο δεν τρώμε ρύζι τρεις φορές τη μέρα; Δεν είναι ωραίος τρόπος να ζεις; Είμαστε πιο δυνατοί από εσάς και έχουμε περισσότερη ενέργεια. Τι το καλό έχει να τρως πάντα νουντλς και ψωμάκια στον ατμό; Χορταίνεις με αυτά; Γιατί σε εμένα δεν αρέσει η γεύση των νουντλς; Γιατί δεν νιώθω χορτάτος αφού τα φάω; Λοιπόν, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Μάλλον για να εκπληρώσω το καθήκον μου στον οίκο του Θεού θα πρέπει να το αντέξω και να συγκρατηθώ. Αν δεν συγκρατηθώ, μπορεί να με αντικαταστήσουν ή να με αποκλείσουν. Απλώς θα πρέπει τότε να φτιάχνω νουντλς και ψωμάκια στον ατμό!» Το κάνουν αυτό πικραμένα κάθε μέρα και σκέφτονται: «Δεν μπορώ να φάω ρύζι ούτε σε ένα γεύμα. Θέλω απλώς να τρώω ρύζι σε κάθε γεύμα. Χωρίς ρύζι, δεν μπορώ να επιβιώσω. Θέλω να φάω ρύζι!» Αν και φτιάχνουν απρόθυμα νουντλς και ψωμάκια στον ατμό κάθε μέρα, η διάθεσή τους είναι πολύ πεσμένη. Γιατί νιώθουν πολύ πεσμένοι; Επειδή νιώθουν καταπιεσμένοι. Σκέφτονται: «Πρέπει να σερβίρω εσάς και να μαγειρεύω τα φαγητά που αρέσουν σε εσάς, και όχι αυτά που θέλω να φάω εγώ. Γιατί πρέπει πάντα να ευχαριστώ εσάς και όχι τον εαυτό μου;» Νιώθουν θιγμένοι, καταπιεσμένοι, και πως η ζωή τους είναι εξουθενωτική. Αρνούνται να κάνουν επιπλέον δουλειά, και όταν όντως κάνουν λίγη δουλειά, την κάνουν με επιπόλαιο τρόπο· φοβούνται μην αντικατασταθούν ή μην αποπεμφθούν αν δεν κάνουν καθόλου δουλειά. Συνεπώς, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ενεργούν και να εκπληρώνουν απρόθυμα και παρά τη θέλησή τους το καθήκον τους κατ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς να βιώνουν στιγμές ευτυχίας, ελευθερίας ή απελευθέρωσης. Οι άνθρωποι τους ρωτούν: «Πώς νιώθεις που φιλοξενείς τους αδελφούς και τις αδελφές και μαγειρεύεις;» Εκείνοι απαντούν: «Στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο κουραστικό, αλλά νιώθω καταπιεσμένος». Οι άνθρωποι λένε: «Γιατί νιώθεις καταπιεσμένος; Έχεις ρύζι, αλεύρι και λαχανικά —έχεις τα πάντα. Δεν χρειάζεται ούτε καν να ξοδέψεις τα δικά σου χρήματα για να τα αγοράσεις. Χρειάζεται απλώς περιστασιακά να κουράζεσαι και να κάνεις λίγο περισσότερη δουλειά από τους άλλους. Αυτό δεν οφείλεις να κάνεις; Η πίστη στον Θεό και η εκπλήρωση του καθήκοντος είναι χαρμόσυνα πράγματα. Είναι εθελούσια. Γιατί, λοιπόν, νιώθεις καταπιεσμένος;» Εκείνοι απαντούν: «Αν και κάνω εκούσια αυτά τα πράγματα, δεν μπορώ να τρώω ρύζι πολύ συχνά και δεν μπορώ να κάνω ό,τι μου αρέσει —να τρώω αυτά που μου αρέσουν και αυτά που βρίσκω νόστιμα. Φοβάμαι μήπως με επικρίνουν αν δουν πως πάω να μαγειρέψω κάτι νόστιμο για τον εαυτό μου, οπότε νιώθω καταπιεσμένος και δεν είμαι ποτέ ευτυχισμένος». Τέτοιου είδους άνθρωποι ζουν εν μέσω συναισθημάτων καταπίεσης επειδή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για φαγητό.

Κάποιοι άνθρωποι καλλιεργούν λαχανικά στις φάρμες της εκκλησίας. Με ποιον τρόπο θα πρέπει να το κάνουν αυτό; Θα πρέπει να φυτεύουν τα κατάλληλα λαχανικά βάσει της εποχής, του κλίματος, της θερμοκρασίας και του αριθμού των ανθρώπων που πρέπει να ταΐσουν. Στον οίκο του Θεού υπάρχουν κανονισμοί σχετικά με την καλλιέργεια διαφόρων λαχανικών, οι οποίοι μπορεί να αποτελούν πρόκληση για πολλούς ανθρώπους. Υπάρχουν κάποια λαχανικά τα οποία οι άνθρωποι αρέσκονται να τρώνε σε καθημερινή βάση και υπάρχουν άλλα τα οποία οι άνθρωποι δεν απολαμβάνουν να τρώνε. Οι ποσότητες κάποιων από αυτών είναι ρυθμιζόμενες, ενώ άλλα καταναλώνονται εποχιακά. Με αυτόν τον τρόπο, η ποσότητα που μπορούν να φάνε οι άνθρωποι είναι περιορισμένη. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτηκαν: «Αχ, ποτέ δεν μπορούμε να απολαύσουμε πλήρως την κατανάλωση αυτών των λαχανικών. Τρώμε μια μικρή ποσότητα και μετά τελειώνουν. Δεν υπάρχουν σε αφθονία! Όπως τα ντοματίνια. Κάθε φορά παίρνουμε μόνο μια μικρή χούφτα, και έχουν τελειώσει προτού μπορέσουμε να απολαύσουμε τη γεύση τους. Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσαμε να τα τρώμε με τη σέσουλα». Έτσι, σε ένα μέρος όπου ζούσαν γύρω στους δέκα ανθρώπους, φύτεψαν διακόσιες ρίζες ντοματίνια. Άρχιζαν να τα τρώνε με τη σέσουλα από τη στιγμή που ξυπνούσαν το πρωί και συνέχιζαν να τα τρώνε μέχρι να πάνε για ύπνο το βράδυ. Ήταν πολύ συναρπαστικό γι’ αυτούς να τρώνε ντοματίνια και κανονικές ντομάτες με τη σέσουλα και αγγούρια με το κιλό. Ένιωθαν πως εκείνες ήταν οι ονειρεμένες μέρες, πως ήταν ευτυχισμένες. Οι άνθρωποι όπως αυτοί δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους όρους του οίκου του Θεού στις πράξεις τους και δεν μπορούν να τηρήσουν τις αρχές της επιστήμης. Αρνούνται να ακούσουν οποιονδήποτε, δίνουν προτεραιότητα στα δικά τους συμφέροντα, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους στα πάντα και κάνουν ό,τι τους αρέσει. Ως εκ τούτου, υπό τον έλεγχο, την επίβλεψη και τη διαχείριση του οίκου του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι που ήθελαν να τρώνε φρούτα σε μεγάλες ποσότητες τέθηκαν υπό περιορισμό, ενώ κάποιοι αντιμετωπίστηκαν και κλαδεύτηκαν. Πείτε Μου, πώς πιστεύετε πως νιώθουν τώρα; Δεν νιώθουν τρομερά απογοητευμένοι; Δεν νιώθουν πως ο κόσμος είναι ζοφερός και πως δεν υπάρχει αγάπη και ζεστασιά στον οίκο του Θεού; Δεν νιώθουν απίστευτα καταπιεσμένοι; (Ναι.) Σκέφτονται συνεχώς: «Τι το κακό έχει να κάνω ό,τι μου αρέσει; Δεν μπορώ να απολαμβάνω απλώς την κατανάλωση κάποιων λαχανικών; Δεν με αφήνουν ούτε καν να τρώω ντοματίνια με τη σέσουλα. Τι τσιγκουνιά! Ο οίκος του Θεού δεν παραχωρεί ελευθερία στους ανθρώπους. Αν θέλουμε να τρώμε ντοματίνια, μας βάζουν να τα φυτεύουμε με βάση τον αριθμό των ανθρώπων που πρέπει να τραφούν. Πού είναι το πρόβλημα αν φυτέψω διακόσιες ή τριακόσιες ρίζες; Αν δεν μπορέσουμε να φάμε όλους τους καρπούς, θα τους ταΐσουμε απλώς στα ζώα». Είναι σωστό να τρως με τη σέσουλα; Δεν θα πρέπει να υπάρχει μέτρο και όριο σε αυτά που καταναλώνεις; Σε ό,τι αφορά τις διάφορες τροφές που δημιούργησε ο Θεός, η αναλογία που καταναλώνουν οι άνθρωποι θα πρέπει να βασίζεται στη σοδειά και την εποχιακή διαθεσιμότητά τους. Τα βασικά είδη διατροφής θα πρέπει να είναι εκείνα με υψηλή παραγωγικότητα, ενώ εκείνα με χαμηλή παραγωγικότητα, βραχείες εποχές, σύντομες περιόδους βλάστησης ή περιορισμένες σοδειές θα πρέπει να καταναλώνονται σε μικρότερες ποσότητες —σε κάποια συγκεκριμένα μέρη, οι άνθρωποι δεν τα καταναλώνουν καθόλου, και δεν χάνουν τίποτα. Αυτό είναι εύλογο. Οι άνθρωποι τρέφουν πάντα επιθυμίες και θέλουν μονίμως να ικανοποιούν τις ορέξεις τους. Είναι αυτό πρέπον; Δεν είναι πρέπον να τρέφει κανείς πάντα επιθυμίες και να έχει ορέξεις. Ο οίκος του Θεού έχει τους δικούς του κανόνες. Υπάρχουν κανονισμοί, διαχείριση και κατάλληλα συστήματα σε όλες τις πτυχές του έργου στον οίκο του Θεού. Αν θέλεις να γίνεις μέλος του οίκου του Θεού, οφείλεις να τηρείς αυστηρά τους κανονισμούς του. Θα πρέπει να μην είσαι θρασύς, αλλά να μάθεις να υποτάσσεσαι και να ενεργείς με τρόπο που όλοι βρίσκουν ικανοποιητικό. Αυτό συνάδει με τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής. Κανένας από τους κανονισμούς του οίκου του Θεού δεν θεσπίζεται προς όφελος ενός μόνο ανθρώπου· θεσπίζονται για χάρη όλων όσοι βρίσκονται στον οίκο του Θεού. Αποσκοπούν στη διαφύλαξη του έργου και των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Αυτοί οι κανονισμοί και αυτά τα συστήματα είναι λογικά, και αν οι άνθρωποι διαθέτουν συνείδηση και λογική οφείλουν να τα ακολουθούν. Επομένως, ανεξάρτητα από το τι κάνεις, πρέπει, από μία άποψη, να το κάνεις σύμφωνα με τους κανονισμούς και τα συστήματα του οίκου του Θεού και, από μία άλλη άποψη, έχεις επίσης την ευθύνη και την υποχρέωση να τα στηρίζεις όλα αυτά, και όχι να ενεργείς μονίμως με βάση τα προσωπικά σου συμφέροντα και την προσωπική σου οπτική. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν νιώθεις ιδιαίτερα καταπιεσμένος ενόσω ζεις και εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, αυτό δεν οφείλεται σε οποιοδήποτε πρόβλημα με τους κανονισμούς, τα συστήματα ή τις μεθόδους διαχείρισης του οίκου του Θεού, αλλά μάλλον σε κάποιο δικό σου προσωπικό ζήτημα. Έστω πως θέλεις πάντα να επιζητείς την προσωπική σου ευχαρίστηση και να ικανοποιείς τις δικές σου επιθυμίες μέσα στον οίκο του Θεού, και νιώθεις πάντα ιδιαίτερα καταπιεσμένος, ανελεύθερος και μη απελευθερωμένος, χωρίς καθόλου γαλήνη ή χαρά. Έστω πως νιώθεις μονίμως άβολα και αδικημένος, πως δεν μπορείς να κάνεις ό,τι σου αρέσει σε κανένα θέμα, πως δεν μπορείς να τρως ή να φοράς αυτά που σου αρέσουν, πως δεν σου επιτρέπεται να ντύνεσαι σύμφωνα με τη μόδα ή προκλητικά, και κάθε μέρα νιώθεις δυστυχής και αισθάνεσαι αμήχανα εξαιτίας αυτών των πραγμάτων. Έστω πως πάντα βρίσκεις άβολη την αλληλεπίδραση με τους αδελφούς και τις αδελφές σου και σκέφτεσαι: «Αυτοί οι άνθρωποι με συναναστρέφονται πάντα σχετικά με την αλήθεια, είναι υπερβολικά ενοχλητικό! Δεν θέλω να συμπεριφέρομαι κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλω απλώς στη ζωή μου να είμαι ευτυχισμένος, ευχαριστημένος και ελεύθερος. Νιώθω πως δεν είμαι τόσο ευτυχισμένος και ελεύθερος όσο φανταζόμουν πως θα ήμουν πιστεύοντας στον Θεό. Δεν θέλω να περιορίζομαι από κανέναν. Υπάρχουν μονίμως άνθρωποι που με διοικούν και με περιορίζουν, και νιώθω καταπιεσμένος». Σε τέτοιους ανθρώπους δεν αρέσει αυτό το είδος περιβάλλοντος διαβίωσης και νιώθουν αποστροφή προς αυτό. Ωστόσο, προκειμένου να λάβουν ευλογίες, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αφοσιωθούν σε αυτό. Δεν έχουν πού να εκτονώσουν τη δυσαρέσκειά τους, δεν τολμούν να φωνάξουν και νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι. Η μόνη λύση, η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης τέτοιων ανθρώπων, είναι να τους πεις: «Μπορείς να φύγεις. Πήγαινε να φας ό,τι θέλεις, να φορέσεις τα ρούχα που επιθυμείς, να ζήσεις τη ζωή που θέλεις, να κάνεις τα πράγματα που επιθυμείς, να αποκτήσεις την καριέρα που θέλεις και να επιδιώξεις τους στόχους και την κατεύθυνση που επιθυμείς να επιδιώξεις. Ο οίκος του Θεού δεν σε εμποδίζει. Τα χέρια και τα πόδια σου δεν είναι δεμένα, είναι ελεύθερα, και το ίδιο ισχύει και για την καρδιά σου. Δεν σε δεσμεύει κανείς. Πέρα από το γεγονός πως εσύ ο ίδιος αφοσιώθηκες στον οίκο του Θεού προκειμένου να επιτύχεις έναν συγκεκριμένο στόχο, κανένας δεν σου έχει επιβάλει αυτούς τους κανονισμούς, λέγοντάς σου πως πρέπει, χρειάζεται και επιβάλλεται να μείνεις στον οίκο του Θεού, ειδάλλως ο οίκος του Θεού θα σου κάνει κάτι». Σου λέω την αλήθεια, ο οίκος του Θεού δεν θα σου κάνει τίποτα. Αν θέλεις να φύγεις, τότε μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή. Απλώς επίστρεψε στην εκκλησία τα βιβλία των λόγων του Θεού και παράδωσε τις εργασίες πάνω στις οποίες δούλευες. Μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις. Ο οίκος του Θεού δεν σε περιορίζει· δεν είναι η φυλακή σου, ούτε κάποιο κελί. Ο οίκος του Θεού είναι ένας ελεύθερος τόπος και οι πόρτες του είναι ορθάνοιχτες. Αν νιώθεις καταπιεσμένος, αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορείς να κάνεις ό,τι σου αρέσει, και αυτό σημαίνει πως αυτό το μέρος δεν είναι κατάλληλο για σένα. Δεν είναι το ευτυχισμένο σπιτικό που θέλεις να βρεις, ούτε το μέρος όπου θα πρέπει να μείνεις. Αν ζεις κατά τρόπο που αντιβαίνει τόσο πολύ στο θέλημά σου, τότε θα πρέπει να φύγεις. Καταλαβαίνεις; Ο οίκος του Θεού δεν πιέζει ποτέ τους μη πιστούς ή εκείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν επιθυμείς να ασκήσεις κάποια επαγγελματική δραστηριότητα, να γίνεις πλούσιος, να αποκτήσεις καριέρα ή να αποτολμήσεις να βγεις στον κόσμο και να φτιάξεις όνομα, τότε αυτή είναι η προσωπική σου επιδίωξη και θα πρέπει να επιστρέψεις στον υλιστικό κόσμο. Ο οίκος του Θεού δεν περιορίζει ποτέ την ελευθερία των ανθρώπων. Οι πόρτες του οίκου του Θεού είναι ορθάνοιχτες. Οι μη πιστοί και εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να αποχωρήσουν και να αφήσουν τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή.

Ορισμένοι άνθρωποι είναι απλώς απρόθυμοι να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους και να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια. Δεν έχουν προσαρμοστεί στην εκκλησιαστική ζωή, δεν είναι σε θέση να προσαρμοστούν σε αυτήν και νιώθουν μονίμως ιδιαίτερα δυστυχείς και ανήμποροι. Λοιπόν, σε αυτούς τους ανθρώπους θα έλεγα το εξής: Μην καθυστερείς, φύγε. Πήγαινε στον υλιστικό κόσμο για να αναζητήσεις τους δικούς σου στόχους και τη δική σου κατεύθυνση, και για να ζήσεις τη ζωή που οφείλεις να ζήσεις. Ο οίκος του Θεού δεν πιέζει ποτέ κανέναν. Κανένας από τους κανονισμούς, κανένα από τα συστήματα ή τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας δεν στοχεύουν σε εσένα προσωπικά. Αν τα βρίσκεις δύσκολα, αν δεν μπορείς να τα τηρήσεις και νιώθεις ιδιαίτερα δυστυχής και καταπιεσμένος, τότε μπορείς να επιλέξεις να φύγεις. Εκείνοι που είναι σε θέση να αποδεχθούν την αλήθεια και να τηρήσουν τις αρχές είναι οι κατάλληλοι για να παραμείνουν στην εκκλησία. Φυσικά, αν νιώθεις πως δεν είσαι κατάλληλος για να παραμείνεις στον οίκο του Θεού, θα υπάρχει κάποιο άλλο κατάλληλο μέρος για σένα; Ναι, ο κόσμος είναι απέραντος, και θα υπάρχει κάποιο κατάλληλο μέρος για σένα. Εν ολίγοις, αν νιώθεις καταπιεσμένος εδώ, αν δεν μπορείς να βρεις απελευθέρωση, αν συχνά θέλεις να ξεσπάς και υπάρχει πάντα η πιθανότητα να ξεπροβάλει η φύση σου, τότε διατρέχεις κίνδυνο και δεν είσαι κατάλληλος για να μείνεις στον οίκο του Θεού. Ο κόσμος είναι απέραντος και πάντα θα υπάρχει ένα κατάλληλο μέρος για σένα. Πάρε τον χρόνο σου για να το βρεις μόνος σου. Δεν πρόκειται για έναν κατάλληλο τρόπο χειρισμού αυτού του ζητήματος; Δεν είναι λογικός; (Ναι.) Αν αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν τόσο άβολα και εσύ εξακολουθείς να θέλεις να τους κρατήσεις εκεί, δεν συμπεριφέρεσαι ανόητα; Ας τους επιτρέψουμε να φύγουν και ας τους ευχηθούμε επιτυχία στην πραγματοποίηση των ονείρων τους, εντάξει; Ποια είναι τα όνειρά τους; (Να τρώνε ντοματίνια με τη σέσουλα.) Θέλουν επίσης να τρώνε ρύζι και ψάρι σε κάθε γεύμα, όλο τον χρόνο. Τι άλλα όνειρα έχουν; Να ξυπνούν από μόνοι τους κάθε μέρα, να δουλεύουν όποτε θέλουν, και κανείς να μην τους διοικεί ή να μην τους επιβλέπει όταν δεν θέλουν να εργαστούν. Αυτό δεν είναι το όνειρό τους; (Ναι.) Πόσο σπουδαίο όνειρο! Πόσο μεγαλόπνοο! Πείτε Μου, έχουν καλές προοπτικές αυτού του είδους οι άνθρωποι; Φροντίζουν για τις κανονικές δουλειές τους; (Όχι.) Για να τα συνοψίσουμε, τέτοιοι άνθρωποι νιώθουν πάντα καταπιεσμένοι. Για να το θέσουμε απλά, η επιθυμία τους είναι να ευχαριστούν τη σάρκα τους και να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους. Είναι πολύ εγωιστές, θέλουν να κάνουν τα πάντα σύμφωνα με τα δικά τους καπρίτσια και όπως τους αρέσει, αψηφώντας τους κανόνες και χωρίς να χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, πράττοντας απλώς βάσει των δικών τους συναισθημάτων, προτιμήσεων και επιθυμιών, και ενεργώντας βάσει των δικών τους συμφερόντων. Δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές. Οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές νιώθουν καταπιεσμένοι σε οτιδήποτε κάνουν, όπου κι αν πηγαίνουν. Ακόμη κι αν ζούσαν μόνοι τους, θα ένιωθαν καταπιεσμένοι. Για να το θέσουμε όμορφα, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι υποσχόμενα άτομα και δεν φροντίζουν για τις κανονικές δουλειές τους. Για να το θέσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, η ανθρώπινη φύση τους είναι αφύσικη και εκείνοι είναι λίγο αφελείς. Πώς είναι οι άνθρωποι που φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές; Είναι άνθρωποι που βλέπουν τις βασικές τους ανάγκες, όπως το φαγητό, τον ρουχισμό, τη στέγη και τις μετακινήσεις με απλό τρόπο. Εφόσον αυτά τα πράγματα ανταποκρίνονται σε ένα κανονικό επίπεδο, αυτό τους αρκεί. Τους ενδιαφέρει περισσότερο το μονοπάτι τους στη ζωή, η αποστολή τους ως ανθρώπινα όντα, η προοπτική και οι αξίες της ζωής τους. Τι συλλογίζονται ολημερίς οι μη υποσχόμενοι άνθρωποι; Συλλογίζονται μονίμως πώς να τεμπελιάσουν, πώς να κάνουν κολπάκια ώστε να αποφύγουν την ευθύνη, πώς να τρώνε καλά και να διασκεδάζουν, πώς να ζουν με σωματική ευκολία και άνεση, χωρίς να συλλογίζονται τα σωστά ζητήματα. Επομένως, νιώθουν καταπιεσμένοι στο πλαίσιο και στο περιβάλλον της εκπλήρωσης των καθηκόντων τους στον οίκο του Θεού. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να μάθουν ορισμένες κοινές και επαγγελματικές γνώσεις που σχετίζονται με τα καθήκοντά τους, έτσι ώστε να μπορούν να τα εκτελούν καλύτερα. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να τρώνε και να πίνουν τακτικά τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν καλύτερη κατανόηση της αλήθειας, να εισέλθουν στην πραγματικότητά της και να γνωρίζουν ποιες είναι οι αρχές για κάθε ενέργεια. Όλα αυτά τα πράγματα για τα οποία συναναστρέφεται και τα οποία αναφέρει ο οίκος του Θεού σχετίζονται με θέματα, πρακτικά ζητήματα και ούτω καθεξής, τα οποία εμπίπτουν στο πλαίσιο της ζωής των ανθρώπων και της εκπλήρωσης των καθηκόντων τους, και αποσκοπούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές και να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Αυτοί οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές και κάνουν ό,τι τους αρέσει, δεν θέλουν να κάνουν αυτά τα κανονικά πράγματα. Ο απώτερος στόχος που θέλουν να επιτύχουν κάνοντας ό,τι θέλουν είναι η σωματική άνεση, απόλαυση και ευκολία, καθώς και να μην περιορίζονται και να μην αδικούνται με κανέναν τρόπο. Είναι να μπορούν να τρώνε επαρκή ποσότητα από οτιδήποτε θέλουν και να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Ο λόγος για τον οποίο νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι είναι η ιδιότητα της ανθρώπινης φύσης τους και οι εσωτερικές επιδιώξεις τους. Όσο κι αν τους συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, εκείνοι δεν θα αλλάξουν και η καταπίεσή τους δεν θα επιλυθεί. Είναι απλώς τέτοιου είδους άνθρωποι· είναι απλώς πράγματα που δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές. Αν και επιφανειακά δεν φαίνεται να έχουν διαπράξει κάποιο μεγάλο κακό ή να είναι κακοί άνθρωποι, και αν και φαίνεται να έχουν αποτύχει απλώς να τηρήσουν τις αρχές και τους κανονισμούς, στην πραγματικότητα, η ουσία της φύσης τους είναι πως δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές ούτε ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να επιτύχουν την ευφυΐα της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν σκέφτονται, δεν συλλογίζονται και δεν επιδιώκουν τους στόχους τους οποίους οφείλουν να επιδιώκουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, ούτε τις στάσεις ζωής και τις μεθόδους ύπαρξης τις οποίες θα πρέπει να υιοθετούν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Κάθε μέρα, το μυαλό τους είναι γεμάτο με σκέψεις για το πώς θα βρουν σωματική άνεση και απόλαυση. Ωστόσο, στο περιβάλλον διαβίωσης της εκκλησίας, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις σωματικές τους προτιμήσεις, και έτσι νιώθουν άβολα και καταπιεσμένοι. Έτσι προκύπτουν αυτά τα συναισθήματά τους. Πείτε Μου, οι άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν ζουν εξαντλητική ζωή; (Ναι.) Είναι αξιοθρήνητη η ζωή τους; (Όχι, δεν είναι αξιοθρήνητη.) Σωστά, δεν είναι αξιοθρήνητη. Για να το θέσουμε απλά, αυτό είναι το είδος των ανθρώπων που δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές. Στην κοινωνία, ποιοι είναι οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές; Είναι οι αργόσχολοι, οι ανόητοι, οι τεμπέληδες, οι ταραχοποιοί, οι κακούργοι και οι χασομέρηδες —τέτοιοι άνθρωποι. Δεν επιθυμούν να μάθουν νέες δεξιότητες ή ικανότητες και δεν θέλουν να επιδιώξουν κάποια σοβαρή καριέρα ή να βρουν μια δουλειά ώστε να τα βγάζουν πέρα. Είναι οι αργόσχολοι και οι χασομέρηδες της κοινωνίας. Διεισδύουν στην εκκλησία, και έπειτα θέλουν να πάρουν κάτι χωρίς να δώσουν τίποτα, καθώς και να λάβουν το μερίδιο ευλογιών που τους αναλογεί. Είναι καιροσκόποι. Αυτοί οι καιροσκόποι δεν είναι ποτέ πρόθυμοι να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Αν τα πράγματα δεν πάνε έστω και ελαφρώς όπως τα θέλουν, νιώθουν καταπιεσμένοι. Επιθυμούν μονίμως να ζουν ελεύθεροι, δεν θέλουν να επιτελούν κανενός είδους εργασία, και όμως θέλουν παρόλα αυτά να τρώνε καλό φαγητό και να φοράνε ωραία ρούχα, καθώς και να τρώνε οτιδήποτε θέλουν και να κοιμούνται όποτε θέλουν. Θεωρούν πως όταν έρθει μια τέτοια μέρα, θα είναι σίγουρα υπέροχη. Δεν θέλουν να υπομείνουν ούτε την ελάχιστη ταλαιπωρία και επιθυμούν μια ζωή ευχαρίστησης. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν εξουθενωτική ακόμη και τη ζωή· τους δεσμεύουν αρνητικά συναισθήματα. Νιώθουν συχνά κουρασμένοι και μπερδεμένοι επειδή δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Δεν θέλουν να φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές ούτε να χειρίζονται τις κανονικές τους υποθέσεις. Δεν θέλουν να προσηλωθούν σε μία δουλειά και να την κάνουν συνεχώς από την αρχή μέχρι το τέλος, να την αντιμετωπίσουν ως το δικό τους επάγγελμα και καθήκον, ως την υποχρέωση και την ευθύνη τους· δεν θέλουν να την ολοκληρώσουν και να επιτύχουν αποτελέσματα, ούτε να την κάνουν στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Δεν το έχουν σκεφτεί ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλουν απλώς να ενεργούν με επιπόλαιο τρόπο και να χρησιμοποιούν το καθήκον τους ως μέσο για να βγάζουν τα προς το ζην. Όταν αντιμετωπίζουν λίγη πίεση ή κάποια μορφή ελέγχου, ή όταν καλούνται να ανταποκριθούν σε κάποιο ελαφρώς υψηλότερο επίπεδο ή αναγκάζονται να επωμιστούν λίγη ευθύνη, νιώθουν άβολα και καταπιεσμένοι. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα αναδύονται μέσα τους, η ζωή τούς φαίνεται εξουθενωτική και οι ίδιοι είναι δυστυχισμένοι. Ένας ουσιαστικός λόγος για τον οποίο η ζωή τούς φαίνεται εξουθενωτική είναι επειδή οι άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν λογική. Η λογική τους είναι αλλοιωμένη, περνούν όλη τη μέρα ικανοποιώντας φαντασιώσεις, ζώντας σε ένα όνειρο, στα σύννεφα, ενώ φαντάζονται συνεχώς τα πιο εξωφρενικά πράγματα. Γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί η καταπίεσή τους. Δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, είναι μη πιστοί. Το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους ζητήσουμε να φύγουν από τον οίκο του Θεού, να επιστρέψουν στον κόσμο και να βρουν τον δικό τους τόπο ευκολίας και άνεσης.

Εκείνοι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό είναι όλοι τους άνθρωποι που φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές, είναι όλοι πρόθυμοι να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, είναι ικανοί να αναλάβουν μια δουλειά και να την εκτελέσουν καλά σύμφωνα με το επίπεδό τους και τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Φυσικά, μπορεί στην αρχή να σου είναι δύσκολο να προσαρμοστείς σε αυτήν τη ζωή. Μπορεί να νιώθεις σωματικά και ψυχικά εξαντλημένος. Ωστόσο, αν έχεις πραγματικά την αποφασιστικότητα να συνεργαστείς και την προθυμία να γίνεις ένας κανονικός και καλός άνθρωπος, καθώς και να επιτύχεις τη σωτηρία, τότε πρέπει να πληρώσεις κάποιο τίμημα και να αφήσεις τον Θεό να σε πειθαρχήσει. Όταν νιώσεις την παρόρμηση να γίνεις ισχυρογνώμων, πρέπει να την αποβάλεις και να την εγκαταλείψεις, μειώνοντας σταδιακά την ισχυρογνωμοσύνη σου και τις εγωιστικές επιθυμίες σου. Πρέπει να αναζητάς τη βοήθεια του Θεού σε κρίσιμα θέματα, σε κρίσιμες στιγμές και σε κρίσιμες εργασίες. Αν έχεις όντως αποφασιστικότητα, τότε θα πρέπει να ζητήσεις από τον Θεό να σε συμμορφώσει και να σε πειθαρχήσει, καθώς και να σε διαφωτίσει ώστε να μπορέσεις να κατανοήσεις την αλήθεια· με αυτόν τον τρόπο θα πετύχεις καλύτερα αποτελέσματα. Αν έχεις πραγματικά αποφασιστικότητα και προσεύχεσαι στον Θεό στην παρουσία Του και κάνεις δεήσεις σε Αυτόν, τότε ο Θεός θα αναλάβει δράση. Θα αλλάξει την κατάστασή σου και τις σκέψεις σου. Αν το Άγιο Πνεύμα κάνει λίγο έργο, αν σε συγκινήσει λιγάκι και σε διαφωτίσει λιγάκι, η καρδιά σου θα αλλάξει και η κατάστασή σου θα μεταμορφωθεί. Όταν λάβει χώρα αυτή η μεταμόρφωση, θα νιώθεις πως το να ζεις έτσι δεν είναι καταπιεστικό. Η καταπιεσμένη κατάστασή σου και τα συναισθήματα καταπίεσης που έχεις θα μεταμορφωθούν και θα μετριαστούν, και θα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι προηγουμένως. Θα νιώθεις πως το να ζεις έτσι δεν είναι κουραστικό. Θα βρίσκεις ευχαρίστηση εκπληρώνοντας το καθήκον σου στον οίκο του Θεού. Θα νιώθεις πως είναι καλό να ζεις, να συμπεριφέρεσαι και να εκπληρώνεις το καθήκον σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, υπομένοντας κακουχίες και πληρώνοντας ένα τίμημα, ακολουθώντας τους κανόνες και ενεργώντας με βάση τις αρχές. Θα νιώθεις πως αυτό είναι το είδος ζωής που θα πρέπει να έχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Όταν ζεις με βάση την αλήθεια και εκτελείς καλά το καθήκον σου, θα νιώθεις πως η καρδιά σου είναι σταθερή και γαλήνια και πως η ζωή σου έχει νόημα. Θα σκέφτεσαι: «Γιατί δεν το ήξερα αυτό παλαιότερα; Γιατί ήμουν τόσο ισχυρογνώμων; Παλιά, ζούσα σύμφωνα με τις φιλοσοφίες και τη διάθεση του Σατανά, δεν ζούσα ούτε ως άνθρωπος ούτε ως στοιχειό και, όσο περισσότερο ζούσα, τόσο πιο πολύ πονούσα. Τώρα που κατανοώ την αλήθεια, μπορώ να αποβάλω μέρος της διεφθαρμένης διάθεσής μου και μπορώ να νιώσω την αληθινή γαλήνη και χαρά μιας ζωής που αφιερώνεται στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου και στην άσκηση της αλήθειας!» Δεν θα έχει αλλάξει τότε το κέφι σου; (Ναι.) Μόλις συνειδητοποιήσεις τον λόγο για τον οποίο ένιωθες πως προηγουμένως η ζωή σου ήταν καταπιεστική και δυστυχισμένη, μόλις βρεις τη βασική αιτία της ταλαιπωρίας σου και επιλύσεις το πρόβλημα, θα έχεις ελπίδα να αλλάξεις. Εφόσον αγωνίζεσαι για την αλήθεια, καταβάλλεις περισσότερη προσπάθεια για τα λόγια του Θεού, συναναστρέφεσαι περισσότερο σχετικά με την αλήθεια και ακούς επίσης τις βιωματικές εμπειρίες των αδελφών σου, θα έχεις ένα πιο ξεκάθαρο μονοπάτι· τότε δεν θα βελτιωθεί η κατάστασή σου; Αν βελτιωθεί η κατάστασή σου, τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθεις θα απαλυνθούν σταδιακά και δεν θα σε εγκλωβίζουν πια. Φυσικά, σε ειδικές συνθήκες ή πλαίσια, μπορεί να αναδυθούν περιστασιακά συναισθήματα καταπίεσης και πόνου, αλλά εφόσον αναζητάς την αλήθεια για να τα διορθώσεις, αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης θα εξαφανιστούν. Θα είσαι σε θέση να προσφέρεις την ειλικρίνεια, την πλήρη δύναμη και αφοσίωσή σου ενώ εκπληρώνεις το καθήκον σου, και θα έχεις ελπίδα για σωτηρία. Αν είσαι σε θέση να υποβληθείς σε μια τέτοια μεταμόρφωση, τότε δεν χρειάζεται να φύγεις από τον οίκο του Θεού. Η ικανότητά σου να υποβληθείς σε αυτήν τη μεταμόρφωση θα αποδείξει πως υπάρχει ακόμη ελπίδα για σένα —ελπίδα για αλλαγή, ελπίδα για σωτηρία. Θα αποδείξει πως παραμένεις μέλος του οίκου του Θεού, αλλά επηρεαζόσουν για πολύ καιρό και πολύ βαθιά από διάφορα εγωιστικά κίνητρα και προσωπικές βλέψεις ή από διάφορες κακές συνήθειες και ιδέες, τα οποία έκαναν τη συνείδησή σου απαθή και αναίσθητη, έβλαψαν τον συλλογισμό σου και έφθειραν το αίσθημα ντροπής σου. Αν μπορείς να υποβληθείς σε μια τέτοια μεταμόρφωση, θα είσαι ευπρόσδεκτος να μείνεις στον οίκο του Θεού, να εκπληρώσεις το καθήκον σου, να φέρεις εις πέρας την αποστολή σου και να ολοκληρώσεις σχολαστικά το έργο που πρέπει να κάνεις. Φυσικά, τους ανθρώπους που έχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να τους βοηθήσει μόνο μια στοργική καρδιά. Αν ένας άνθρωπος αρνείται διαρκώς να αποδεχθεί την αλήθεια και παραμένει αμετανόητος παρά τις επαναλαμβανόμενες νουθεσίες, θα πρέπει να τον αποχαιρετήσουμε. Αλλά αν κάποιος είναι πραγματικά πρόθυμος να αλλάξει, να μεταμορφωθεί, να αντιστρέψει την πορεία του, είναι πολύ ευπρόσδεκτος να μείνει. Εφόσον είναι πραγματικά πρόθυμος να μείνει και να αλλάξει τις προηγούμενες προσεγγίσεις και τρόπους ζωής του, εφόσον είναι σε θέση να υποβληθεί σταδιακά σε μια μεταμόρφωση ενώ εκπληρώνει το καθήκον του, και γίνεται καλύτερος στο καθήκον του όσο περισσότερο καιρό το εκτελεί, τότε τέτοιοι άνθρωποι είναι ευπρόσδεκτοι να μείνουν και ελπίζουμε πως θα συνεχίσουν να βελτιώνονται. Εκφράζουμε, επίσης, μια μεγάλη ευχή γι’ αυτούς: Ευχόμαστε να μπορέσουν να αφήσουν πίσω τους τα αρνητικά συναισθήματά τους, να μην τους εγκλωβίζουν πια ούτε να τους τυλίγει η σκιά τους, και να μπορέσουν αντίθετα να φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές και να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, κάνοντας και βιώνοντας αυτά που οφείλουν οι κανονικοί άνθρωποι σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, και εκπληρώνοντας σταθερά τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, χωρίς να περνούν πια άσκοπα τη ζωή τους. Τους ευχόμαστε ένα λαμπρό μέλλον και να μην κάνουν πια ό,τι τους αρέσει ούτε να απασχολούνται αποκλειστικά με την αναζήτηση απολαύσεων και τη σωματική ευχαρίστηση, αλλά αντίθετα να σκέφτονται περισσότερο τα ζητήματα που αφορούν την εκπλήρωση των καθηκόντων τους, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν στη ζωή και τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Τους ευχόμαστε ολόκαρδα να μπορέσουν να ζήσουν ευτυχισμένοι, ελεύθεροι και απελευθερωμένοι στον οίκο του Θεού, να βιώνουν καθημερινά γαλήνη και χαρά και να νιώθουν ζεστασιά και ευχαρίστηση στη ζωή τους εκεί. Αυτή δεν είναι η πιο μεγάλη ευχή; (Ναι.) Έχω ολοκληρώσει την ευχή Μου και σας καλώ όλους να εκφράσετε τις εγκάρδιες ευχές σας σε αυτούς. (Η εγκάρδια ευχή μας είναι να μπορέσουν να ζήσουν ευτυχισμένοι, ελεύθεροι και απελευθερωμένοι στον οίκο του Θεού, να βιώνουν καθημερινά γαλήνη και χαρά και να νιώθουν ζεστασιά και ευχαρίστηση στη ζωή τους εκεί.) Τι άλλο; Τι λέτε να τους ευχηθούμε ολόκαρδα να μη ζουν πια στην αρπάγη των συναισθημάτων καταπίεσης; (Ναι.) Αυτή είναι η ευχή Μου. Έχετε άλλες ευχές γι’ αυτούς; (Η εγκάρδια ευχή μου είναι να μπορέσουν να φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές, να βελτιώνονται συνεχώς στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους.) Είναι καλή αυτή η ευχή; (Ναι.) Άλλες ευχές; (Η εγκάρδια ευχή μου είναι να μπορέσουν να αρχίσουν σύντομα να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση.) Αυτή η ευχή μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα μεγαλόπνοη, αλλά νομίζω πως είναι πρακτική. Τα ανθρώπινα όντα θα πρέπει να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση και να μη νιώθουν καταπίεση. Γιατί δεν είμαστε σε θέση να υπομείνουμε τις κακουχίες που μπορούν να υπομείνουν οι άλλοι; Αν ένας άνθρωπος διαθέτει τη συνείδηση, τη λογική και το αίσθημα ντροπής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και τις επιδιώξεις, τις μεθόδους ύπαρξης και τους σωστούς στόχους στην επιδίωξή του, τα οποία οφείλουν να έχουν οι κανονικοί άνθρωποι, τότε δεν θα νιώθει καταπιεσμένος. Δεν πρόκειται για μια πολύ καλή ευχή; (Ναι.) Τίποτε άλλο; (Η εγκάρδια ευχή μου είναι να συνεργάζονται αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, να νιώθουν την αγάπη του Θεού μέσα στον οίκο Του και να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού.) Είναι μεγαλόπνοη αυτή η απαίτηση; (Όχι.) Εφόσον δεν είναι μεγαλόπνοη, είναι εύκολο να επιτευχθεί; Το να νιώθει κανείς την αγάπη του οίκου του Θεού συνάδει αρκετά με την πραγματικότητα —είναι αυτό που χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι απαιτήσεις για τέτοιους ανθρώπους δεν είναι υψηλές. Πρώτα και κύρια, πρέπει να διαθέτουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Θα πρέπει να μην είναι αδρανείς ούτε να περνούν άσκοπα τη ζωή τους· θα πρέπει να μάθουν να ζουν, να φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές, να επωμίζονται τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους. Έπειτα πρέπει να μάθουν πώς να ζουν, να βιώνουν την κανονική ανθρώπινη φύση και να εκπληρώνουν καλά τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους. Κάνοντάς το αυτό, θα είναι σε θέση να νιώθουν άνεση, γαλήνη και χαρά μέσα στον οίκο του Θεού και θα είναι πρόθυμοι να ζουν και να εκπληρώνουν εδώ τα καθήκοντά τους. Αφότου απαλλαχθούν από τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης που έχουν, θα είναι σιγά σιγά σε θέση να επιδιώξουν την αλήθεια και να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους. Αυτές είναι οι απαιτήσεις για ανθρώπους σαν κι αυτούς. Ανεξάρτητα από την ηλικία τους, δεν έχουμε μεγαλειώδεις ευχές ή μεγαλόπνοες απαιτήσεις γι’ αυτούς, μόνο αυτές για τις οποίες μιλήσαμε. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μάθουν να φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές, να επωμίζονται τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός ενήλικα και ενός κανονικού ανθρώπου, και έπειτα να μάθουν να τηρούν τους κανόνες και να δεχθούν τη διαχείριση, την επίβλεψη, το κλάδεμα και την αντιμετώπιση του οίκου του Θεού, καθώς και να εκπληρώσουν καλά τα καθήκοντά τους. Αυτή είναι η σωστή στάση την οποία θα πρέπει να υιοθετήσει ένας άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Δεύτερον, θα πρέπει να έχουν σωστή κατανόηση και γνώση των ευθυνών, των υποχρεώσεων, των σκέψεων και των απόψεων που περιλαμβάνουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Θα πρέπει να απαλλαγείς από τα αρνητικά συναισθήματα και την καταπίεσή σου, και να αντιμετωπίσεις σωστά τις διάφορες δυσκολίες που προκύπτουν στη ζωή σου. Για σένα, αυτά δεν είναι επιπλέον πράγματα ή βάρη ή δεσμά, αλλά αντίθετα αυτά που θα πρέπει να βαστάξεις εσύ, ως κανονικός ενήλικας. Αυτό σημαίνει πως κάθε ενήλικας, ανεξαρτήτως φύλου, ανεξαρτήτως επιπέδου, ικανότητας ή ταλέντων, πρέπει να βαστάζει όλα τα πράγματα που οφείλουν να βαστάζουν οι ενήλικες, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλόντων διαβίωσης στα οποία πρέπει να προσαρμοστούν οι ενήλικες, των ευθυνών, υποχρεώσεων και αποστολών που θα πρέπει να αναλαμβάνει κανείς, καθώς και του έργου που θα πρέπει να επωμίζεται. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να δεχθείς με θετικό τρόπο αυτά τα πράγματα και όχι να περιμένεις από τους άλλους να σε ντύνουν και να σε ταΐζουν, ούτε να βασίζεσαι στους καρπούς των κόπων των άλλων για να τα κουτσοβολέψεις. Επιπλέον, θα πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι και να δέχεσαι διάφορα είδη κανόνων, κανονισμών και διαχείρισης, θα πρέπει να δέχεσαι τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού και να μάθεις να προσαρμόζεσαι σε μια ύπαρξη και μια ζωή μεταξύ άλλων ανθρώπων. Θα πρέπει να διαθέτεις τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, να προσεγγίζεις σωστά τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου και να χειρίζεσαι και να επιλύεις σωστά τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζεις. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση· μπορεί επίσης να ειπωθεί πως αυτή είναι η ζωή και το περιβάλλον διαβίωσης που οφείλει να αντιμετωπίσει ένας ενήλικας. Για παράδειγμα, ως ενήλικας, θα πρέπει να βασίζεσαι στις δικές σου ικανότητες για να συντηρείς και να ταΐζεις την οικογένειά σου, όσο δύσκολη κι αν ενδέχεται να είναι η ζωή σου. Αυτή είναι η κακουχία που θα πρέπει να υπομείνεις, η ευθύνη που θα πρέπει να εκπληρώσεις και η υποχρέωση στην οποία θα πρέπει να ανταποκριθείς. Θα πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες τις οποίες οφείλει να επωμιστεί ένας ενήλικας. Όση ταλαιπωρία κι αν υπομείνεις ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσεις, όσο λυπημένος κι αν νιώθεις, θα πρέπει να καταπιείς τη δυσαρέσκειά σου και να μην αναπτύξεις τυχόν αρνητικά συναισθήματα ούτε να διαμαρτυρηθείς για κανέναν, διότι αυτό πρέπει να βαστάξουν οι ενήλικες. Ως ενήλικας, πρέπει να επωμιστείς αυτά τα πράγματα —χωρίς να παραπονεθείς ή να αντισταθείς, και ιδίως χωρίς να τα αποφύγεις ή να τα απορρίψεις. Το να περνάς άσκοπα τη ζωή σου, να είσαι αδρανής, να κάνεις ό,τι σου αρέσει, να είσαι ισχυρογνώμων ή ιδιότροπος, να κάνεις ό,τι θέλεις και να μην κάνεις ό,τι δεν θέλεις, δεν αποτελούν τη στάση που θα πρέπει να έχει ένας ενήλικας στη ζωή. Κάθε ενήλικας πρέπει να επωμίζεται τις ευθύνες ενός ενήλικα, όση πίεση κι αν αντιμετωπίζει, όπως κακουχίες, ασθένειες, ακόμη και διάφορες δυσκολίες —αυτά είναι πράγματα τα οποία όλοι θα πρέπει να βιώνουν και να βαστάζουν. Είναι μέρος της ζωής ενός κανονικού ανθρώπου. Αν δεν μπορείς να αντέξεις την πίεση ή να υπομείνεις την ταλαιπωρία, αυτό σημαίνει πως είσαι πολύ ευαίσθητος και άχρηστος. Όποιος ζει πρέπει να αντέχει αυτήν την ταλαιπωρία και κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Το ίδιο ισχύει για όλους, τόσο στην κοινωνία όσο και στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι η ευθύνη που θα πρέπει να αναλάβεις, το βαρύ φορτίο που θα πρέπει να φέρει ένας ενήλικας, το πράγμα που θα πρέπει να επωμιστεί, και θα πρέπει να μην το αποφύγεις. Αν προσπαθείς μονίμως να ξεφύγεις ή να απαλλαχθείς από όλα αυτά, τότε θα ξεπροβάλουν τα συναισθήματα καταπίεσης που έχεις και πάντα θα εγκλωβίζεσαι από αυτά. Ωστόσο, αν μπορέσεις να τα κατανοήσεις και να τα δεχθείς όλα αυτά όπως πρέπει, καθώς και να τα δεις ως αναγκαίο μέρος της ζωής και της ύπαρξής σου, τότε αυτά τα ζητήματα δεν θα πρέπει να αποτελέσουν λόγο για να αναπτύξεις αρνητικά συναισθήματα. Από μία άποψη, πρέπει να μάθεις να επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τις οποίες οφείλουν να έχουν και να αναλαμβάνουν οι ενήλικες. Από μία άλλη άποψη, θα πρέπει να μάθεις να συνυπάρχεις αρμονικά με τους άλλους στο περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας σου με κανονική ανθρώπινη φύση. Μην κάνεις απλώς ό,τι σου αρέσει. Ποιος είναι ο σκοπός της αρμονικής συνύπαρξης; Είναι να ολοκληρώνεις καλύτερα το έργο και να εκπληρώνεις καλύτερα τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που εσύ, ως ενήλικας, οφείλεις να ολοκληρώνεις και να εκπληρώνεις, να ελαχιστοποιείς τις απώλειες που προκαλούνται από τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις στο έργο σου και να μεγιστοποιείς τα αποτελέσματα και την αποδοτικότητα του έργου σου. Αυτό οφείλεις να επιτύχεις. Αν διαθέτεις κανονική ανθρώπινη φύση, θα πρέπει να το κατορθώσεις αυτό όταν εργάζεσαι μεταξύ ανθρώπων. Όσο για την πίεση της δουλειάς, είτε αυτή προέρχεται από τον Άνωθεν, είτε από τον οίκο του Θεού, είτε είναι πίεση που σου ασκούν οι αδελφοί και οι αδελφές σου, είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να αντέξεις. Δεν μπορείς να πεις: «Η πίεση είναι υπερβολική, οπότε δεν θα το κάνω. Επιζητώ μόνο αναψυχή, ευκολία, ευτυχία και άνεση καθώς εκπληρώνω το καθήκον μου και εργάζομαι στον οίκο του Θεού». Αυτό δεν θα έχει αποτέλεσμα· δεν αποτελεί σκέψη που θα πρέπει να κάνει ένας κανονικός ενήλικας, και ο οίκος του Θεού δεν είναι μέρος για να ενδίδεις στην άνεση. Κάθε άνθρωπος αναλαμβάνει μια συγκεκριμένη ποσότητα πίεσης και ρίσκου στη ζωή και στη δουλειά του. Σε κάθε δουλειά, ειδικά στην εκπλήρωση του καθήκοντός σου στον οίκο του Θεού, θα πρέπει να πασχίζεις για τα βέλτιστα αποτελέσματα. Σε μεγαλύτερο επίπεδο, αυτή είναι η διδασκαλία και η απαίτηση του Θεού. Σε μικρότερο επίπεδο, είναι η στάση, η άποψη, το πρότυπο και η αρχή που θα πρέπει να υιοθετήσει κάθε άνθρωπος στη συμπεριφορά και στις πράξεις του. Όταν εκπληρώνεις ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, πρέπει να μάθεις να τηρείς τους κανονισμούς και τα συστήματα του οίκου του Θεού, πρέπει να μάθεις να συμμορφώνεσαι, να μάθεις τους κανόνες και να συμπεριφέρεσαι με ευπρεπή τρόπο. Πρόκειται για ένα βασικό μέρος της συμπεριφοράς κάποιου. Δεν θα πρέπει να περνάς όλο τον χρόνο σου καλομαθαίνοντας τον εαυτό σου αντί να εργάζεσαι, χωρίς να αφιερώνεις σοβαρή σκέψη σε τίποτα, περνώντας άσκοπα τις μέρες σου ή προβαίνοντας σε παράνομες πράξεις και επιδιώκοντας τον δικό σου τρόπο ζωής, όπως κάνουν οι άπιστοι. Μην κάνεις τους άλλους να σε σιχαθούν, μη γίνεις μπελάς ή πονοκέφαλος για εκείνους, μην κάνεις τους πάντες να σε αποφεύγουν ή να σε απορρίπτουν, και μη γίνεις εμπόδιο ή πρόσκομμα σε οποιαδήποτε εργασία. Αυτή είναι η συνείδηση και η λογική που θα πρέπει να διαθέτει ένας κανονικός ενήλικας, καθώς επίσης και η ευθύνη που θα πρέπει να αναλαμβάνει κάθε κανονικός ενήλικας. Αυτά αποτελούν μέρος των πραγμάτων που πρέπει να κάνεις ώστε να αναλάβεις αυτήν την ευθύνη. Καταλαβαίνεις; (Ναι.)

Αν είσαι άνθρωπος με αποφασιστικότητα, αν μπορείς να αντιμετωπίζεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι άνθρωποι, τα πράγματα που πρέπει να επιτύχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση και εκείνα τα πράγματα που πρέπει να κατορθώσουν οι ενήλικες ως τους στόχους και τους σκοπούς της επιδίωξής σου, και αν μπορείς να επωμιστείς τις ευθύνες σου, τότε όποιο τίμημα κι αν πληρώσεις και όποιον πόνο κι αν υπομείνεις, δεν θα παραπονεθείς, και εφόσον τα αναγνωρίζεις ως τις απαιτήσεις και το θέλημα του Θεού, θα είσαι σε θέση να υπομείνεις κάθε ταλαιπωρία και να εκπληρώσεις καλά το καθήκον σου. Εκείνη την ώρα, πώς θα ήταν η διανοητική σου κατάσταση; Θα ήταν διαφορετική· θα ένιωθες γαλήνη και σταθερότητα μέσα στην καρδιά σου και θα βίωνες ευχαρίστηση. Βλέπεις, επιζητώντας απλώς να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση και επιδιώκοντας τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και την αποστολή που οφείλουν να φέρουν και να αναλάβουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, οι άνθρωποι νιώθουν γαλήνη και χαρά μέσα στην καρδιά τους και βιώνουν ευχαρίστηση. Χωρίς να έχουν φτάσει καν στο σημείο όπου διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις τους σύμφωνα με τις αρχές και αποκτούν την αλήθεια, έχουν ήδη υποβληθεί σε κάποια αλλαγή. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που διαθέτουν συνείδηση και λογική· είναι έντιμοι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία και να αναλάβουν κάθε εργασία. Είναι οι καλοί στρατιώτες του Χριστού, έχουν περάσει από εκπαίδευση και καμία δυσκολία δεν μπορεί να τους καταβάλει. Πείτε Μου, τι γνώμη έχετε για μια τέτοια συμπεριφορά; Δεν έχουν ψυχικό σθένος αυτοί οι άνθρωποι; (Έχουν.) Έχουν ψυχικό σθένος και οι άνθρωποι τους θαυμάζουν. Θα εξακολουθούσαν να νιώθουν καταπιεσμένοι τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Τότε πώς άλλαξαν αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης; Για ποιον λόγο δεν θα τους προβληματίσουν ούτε και θα τους βρουν αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης; (Επειδή αγαπούν τα θετικά πράγματα και φέρουν φορτίο στα καθήκοντά τους.) Σωστά, έχει να κάνει με το να φροντίζει κανείς για τις κανονικές δουλειές του. Όταν οι άνθρωποι προσηλώνονται στα σωστά ζητήματα και όταν μπαίνουν στο παιχνίδι η συνείδηση και η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και το αίσθημα ευθύνης και το αίσθημα αποστολής που διαθέτουν, εκείνοι τα πηγαίνουν καλά όπου κι αν τοποθετηθούν. Μπορούν να επιτύχουν σε κάθε εργασία, χωρίς καταπίεση, στενοχώρια ή θλίψη. Πιστεύεις πως ο Θεός ευλογεί τέτοιους ανθρώπους; θα αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι που διαθέτουν συνείδηση, λογική και κανονική ανθρώπινη φύση δυσκολίες κατά την επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Με βάση τις επιδιώξεις, τις απόψεις και τις μεθόδους ύπαρξης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, η επιδίωξη της αλήθειας δεν θα είναι πολύ δύσκολή γι’ αυτούς. Όταν οι άνθρωποι φτάσουν σε αυτό το σημείο, δεν απέχουν πολύ από το να κατανοήσουν την αλήθεια, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας και να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Τι σημαίνει το «δεν απέχουν πολύ» σε αυτό το σημείο; Σημαίνει πως η οπτική που έχουν για τη συμπεριφορά τους και η μέθοδος της ύπαρξης που έχουν επιλέξει είναι απόλυτα θετικές και ενεργές, και ουσιαστικά συνάδουν με την κανονική ανθρώπινη φύση που απαιτεί ο Θεός. Σημαίνει πως έχουν φτάσει στα πρότυπα που έχει ορίσει ο Θεός. Μόλις ανταποκριθούν σε αυτά τα πρότυπα, τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια όταν την ακούσουν, και θα τους είναι πολύ πιο εύκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια. Θα τους είναι εύκολο να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας και να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Συνολικά, πόσες πτυχές υπάρχουν σε αυτά που οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση; Κατά προσέγγιση τρεις. Ποιες είναι αυτές; Πείτε Μου. (Η πρώτη αφορά το να μάθει κανείς να αναλαμβάνει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να έχει και να αναλαμβάνει ένας ενήλικας. Η δεύτερη αφορά το να μάθει κανείς να συνυπάρχει αρμονικά με τους άλλους στο περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας του με κανονική ανθρώπινη φύση, και να μην κάνει ό,τι του αρέσει. Και η τρίτη αφορά το να μάθει κανείς να τηρεί τις διδασκαλίες του Θεού εντός του πεδίου της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και να συμμορφώνεται με τις στάσεις, τις απόψεις, τα πρότυπα και τις αρχές που οφείλει να έχει κανείς στη συμπεριφορά του, πράγμα που σημαίνει να ακολουθεί τους κανόνες.) Αυτές οι τρεις πτυχές αποτελούν αυτά που οφείλουν να διαθέτουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Αν οι άνθρωποι αρχίσουν να σκέφτονται αυτές τις πτυχές και να εστιάζουν σε αυτές, καθώς και να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για αυτές, θα αρχίσουν να φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές —τότε θα εξακολουθούν να βιώνουν αρνητικά συναισθήματα; Θα εξακολουθούν να νιώθουν καταπιεσμένοι; Όταν φροντίζεις για τις κανονικές σου δουλειές, χειρίζεσαι τις κανονικές σου υποθέσεις και επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τις οποίες οφείλουν να αναλαμβάνουν οι ενήλικες, θα έχεις τόσο πολλά να κάνεις και να σκεφτείς, που θα είσαι εξαιρετικά απασχολημένος. Ιδίως όσοι εκπληρώνουν επί του παρόντος τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, υπάρχει χρόνος να νιώσουν καταπιεσμένοι; Δεν υπάρχει χρόνος. Οπότε, τι τρέχει με εκείνους που νιώθουν καταπιεσμένοι, που γίνονται κακόκεφοι και νιώθουν αποκαρδιωμένοι ή καταθλιμμένοι όποτε αντιμετωπίζουν κάτι λίγο δυσάρεστο; Δεν απασχολούν τον εαυτό τους με τα σωστά πράγματα και είναι αδρανείς. Δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές και δεν μπορούν να δουν τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν, οπότε το μυαλό τους αδρανεί και οι σκέψεις τους ξεφεύγουν. Κάνουν συνεχώς σκέψεις, χωρίς να έχουν κάποιο μονοπάτι να ακολουθήσουν, οπότε νιώθουν καταπιεσμένοι. Όσο περισσότερο σκέφτονται, τόσο πιο ταραγμένοι και αβοήθητοι νιώθουν και τόσο λιγότερο μονοπάτι έχουν· όσο περισσότερο σκέφτονται, τόσο περισσότερο νιώθουν λες και η ζωή τους δεν αξίζει, πως είναι δυστυχισμένοι, και τόσο περισσότερο στενοχωρημένοι νιώθουν. Είναι ανήμποροι να απελευθερωθούν και, εν τέλει, παγιδεύονται σε αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, αυτό το πρόβλημα μπορεί να επιλυθεί εύκολα επειδή υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που θα πρέπει να κάνεις, τόσο πολλά κανονικά ζητήματα που θα πρέπει να σκεφτείς και να αναλογιστείς, που δεν θα έχεις τον χρόνο να σκεφτείς εκείνα τα άχρηστα πράγματα, εκείνες τις δραστηριότητες αναζήτησης απολαύσεων. Οι άνθρωποι των οποίων το μυαλό είναι τόσο αδρανές ώστε σκέφτονται τέτοια πράγματα, προτιμούν να ξεκουραστούν παρά να εργαστούν, είναι λαίμαργοι χασομέρηδες και δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές. Εκείνοι που δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές βρίσκονται συχνά παγιδευμένοι από συναισθήματα καταπίεσης. Αυτοί οι άνθρωποι δεν απασχολούνται με τα σωστά πράγματα ενώ υπάρχει ένα βουνό από σημαντικά ζητήματα που χρήζουν διευθέτησης, και δεν τα σκέφτονται ούτε ενεργούν σχετικά. Αντίθετα, βρίσκουν τον χρόνο να αφήσουν το μυαλό τους να περιπλανηθεί, να διαμαρτυρηθούν και να γκρινιάξουν για το φυσικό τους σώμα, να ανησυχήσουν για το μέλλον τους και να δυσφορήσουν για τον πόνο που έχουν υπομείνει και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει. Όταν δεν μπορούν να τα επιλύσουν όλα αυτά, όταν δεν μπορούν να τα αντέξουν ή να βρουν μια διέξοδο για αυτήν την αγανάκτησή τους, νιώθουν καταπιεσμένοι. Όταν σκέφτονται να φύγουν από τον οίκο του Θεού φοβούνται μη χάσουν τις ευλογίες, φοβούνται μήπως πάνε στην κόλαση αν κάνουν κάτι κακό, και είναι επίσης απρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια ή να εκπληρώσουν σωστά τα καθήκοντά τους. Κατά συνέπεια, νιώθουν καταπιεσμένοι. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Σωστά. Αν ένας άνθρωπος φροντίζει για τις κανονικές του δουλειές και ακολουθεί το σωστό μονοπάτι, τότε δεν θα αναδυθούν αυτά τα συναισθήματα. Ακόμη κι αν βιώνει περιστασιακά συναισθήματα καταπίεσης λόγω παροδικών ειδικών συνθηκών, αυτά θα είναι μόνο περαστικές διαθέσεις, επειδή οι άνθρωποι που έχουν τη σωστό οδό της ζωής και τη σωστή οπτική για την ύπαρξη θα ανατρέψουν γρήγορα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Ως εκ τούτου, δεν θα βρίσκεσαι συχνά παγιδευμένος σε συναισθήματα καταπίεσης. Αυτό σημαίνει πως δεν θα σε ενοχλούν τέτοια συναισθήματα καταπίεσης. Μπορεί να βιώσεις προσωρινές κακοκεφιές, αλλά δεν θα παγιδευτείς σε αυτές. Αυτό τονίζει τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας. Αν επιζητείς να φροντίζεις για τις κανονικές σου δουλειές, αν αναλαμβάνεις τις ευθύνες που θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι ενήλικες και επιζητείς να έχεις έναν κανονικό, καλό, θετικό και ενεργό τρόπο ύπαρξης, τότε δεν θα αναπτύξεις αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Αυτά τα συναισθήματα καταπίεσης δεν θα σε βρουν ούτε θα φωλιάσουν μέσα σου.

Λοιπόν, έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή σχετικά με το θέμα και τη δυσκολία της επίλυσης της καταπίεσης, το οποίο περιλαμβάνει τις τρεις πτυχές που αναφέραμε νωρίτερα. Ευχόμαστε ολόψυχα εκείνοι που έχουν εγκλωβιστεί από συναισθήματα καταπίεσης και εκείνοι που έχουν παγιδευτεί σε συναισθήματα καταπίεσης, αλλά επιθυμούν να απαλλαχθούν από αυτά, να μην ελέγχονται πια από αυτά τα συναισθήματα. Ελπίζουμε να μπορέσουν να ξεφύγουν σύντομα από τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης και να βιώσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου, υιοθετώντας έναν κανονικό και σωστό τρόπο ύπαρξης. Είναι καλή αυτή η ευχή; (Ναι.) Τότε, θα πρέπει να το ευχηθείτε κι εσείς. (Ευχόμαστε εκείνοι που έχουν εγκλωβιστεί από συναισθήματα καταπίεσης και εκείνοι που έχουν παγιδευτεί σε συναισθήματα καταπίεσης, αλλά επιθυμούν να απαλλαχθούν από αυτά, να μην ελέγχονται πια από αυτά τα συναισθήματα. Ελπίζουμε να μπορέσουν να ξεφύγουν σύντομα από τα αρνητικά συναισθήματα καταπίεσης και να βιώσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου, υιοθετώντας έναν κανονικό και σωστό τρόπο ύπαρξης). Αυτή η ευχή είναι ρεαλιστική. Τώρα που έχουμε εκφράσει τις ευχές μας, το αν θα μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να απελευθερωθούν από τα συναισθήματα καταπίεσης εξαρτάται εν τέλει από τις προσωπικές τους επιλογές —αυτό πρέπει να είναι απλό ζήτημα. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι που θα πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Αν ένας άνθρωπος έχει αρκετά ισχυρή αποφασιστικότητα και προθυμία για να επιδιώξει την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, τότε θα του είναι εύκολο να απελευθερωθεί από τα συναισθήματα καταπίεσης. Δεν θα είναι δύσκολη υπόθεση. Αν κάποιος δεν απολαμβάνει να επιδιώκει την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, και δεν του αρέσουν τα θετικά πράγματα, τότε ας μείνει παγιδευμένος στα συναισθήματα καταπίεσης. Αφήστε τον ως έχει. Δεν χρειάζεται να εκφράζουμε πλέον ευχές γι’ αυτόν, εντάξει; (Εντάξει.) Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος χειρισμού της κατάστασης. Υπάρχει λύση για το κάθε πρόβλημα και τα πάντα μπορούν να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν με βάση τις αρχές της αλήθειας και τις πραγματικές περιστάσεις των ανθρώπων. Έχουμε ολοκληρώσει τις ευχές μας για σήμερα και έχουμε συναναστραφεί εκτενώς σχετικά με πολλές διαφορετικές καταστάσεις. Έχουμε πει ό,τι χρειάζεται να ειπωθεί για τέτοιου είδους άτομα, οπότε ας ολοκληρώσουμε εδώ τη συζήτησή μας.

12 Νοεμβρίου 2022