Στις τελευταίες συναθροίσεις, δεν συναναστραφήκαμε πάνω σε θέματα που αφορούν τον γάμο στα πλαίσια της «εγκατάλειψης των προσωπικών επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων»; (Ναι.) Έχουμε ουσιαστικά ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας πάνω στα θέματα που αφορούν τον γάμο. Ήρθε τώρα η ώρα να συναναστραφούμε πάνω σε θέματα που αφορούν την οικογένεια. Ας δούμε πρώτα ποιες πτυχές της οικογένειας αφορούν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Η έννοια της οικογένειας λογικά δεν είναι άγνωστη στους ανθρώπους. Κάθε φορά που θίγεται αυτό το θέμα, τα πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό τους είναι η σύνθεση και τα μέλη μιας οικογένειας, καθώς και κάποια ζητήματα και πρόσωπα που αφορούν την οικογένεια. Πολλά τέτοια θέματα αφορούν την οικογένεια. Σχετίζονται οι εικόνες και οι σκέψεις που έχεις στο μυαλό σου, όσες κι αν είναι αυτές, με το θέμα της «εγκατάλειψης των προσωπικών επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων», πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε σήμερα; Ούτε καν ξέρεις αν σχετίζονται πριν ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας. Προτού, λοιπόν, προχωρήσουμε στη συναναστροφή μας, μπορείτε να Μου πείτε τι είναι για τους ανθρώπους η οικογένεια ή αν σας έρχεται στο μυαλό κάτι που πρέπει να εγκαταλείψετε όσον αφορά την οικογένεια; Έχουμε ήδη μιλήσει για διάφορες πτυχές που σχετίζονται με τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Έχετε προσδιορίσει τι περιλαμβάνει κάθε πτυχή του θέματος πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε; Όποιες πτυχές κι αν εμπλέκονται, αυτό που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι δεν είναι το ίδιο το ζήτημα, αλλά οι λανθασμένες ιδέες και απόψεις με τις οποίες το προσεγγίζουν, καθώς και τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σε σχέση με αυτό. Όλα αυτά τα προβλήματα είναι η ουσία του περιεχομένου της συναναστροφής μας σχετικά με αυτές τις πτυχές. Όλα αυτά τα προβλήματα είναι ζητήματα που επηρεάζουν τους ανθρώπους κατά την επιδίωξη της αλήθειας ή, πιο συγκεκριμένα, εμποδίζουν τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια και να εισέλθουν σ’ αυτήν. Με άλλα λόγια, αν υπάρχουν αποκλίσεις ή προβλήματα στη γνώση σου για ένα θέμα, τότε θα υπάρχουν και αντίστοιχα προβλήματα στη στάση σου, στο πώς προσεγγίζεις ή χειρίζεσαι το θέμα αυτό, και πάνω ακριβώς σε αυτά τα αντίστοιχα προβλήματα πρέπει να συναναστραφούμε. Γιατί πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά; Επειδή αυτά τα προβλήματα έχουν σημαντικό ή καταλυτικό αντίκτυπο στην επιδίωξη της αλήθειας από μέρους σου και στις σωστές, βασισμένες σε αρχές απόψεις σου για ένα θέμα. Φυσικά, επηρεάζουν επίσης το πόσο αγνή είναι η μέθοδος άσκησής σου σε αυτό το θέμα, καθώς και τις αρχές σου για τον χειρισμό του. Συναναστρεφόμαστε τώρα πάνω στο θέμα της οικογένειας, ακριβώς όπως συναναστραφήκαμε και πάνω στα θέματα των προσωπικών ενδιαφερόντων, των χόμπι και του γάμου, επειδή οι άνθρωποι έχουν πολλές λανθασμένες ιδέες, απόψεις και στάσεις σχετικά με την οικογένεια, ή επειδή η ίδια η οικογένεια ασκεί πολλές αρνητικές επιρροές στους ανθρώπους και είναι φυσικό αυτές οι αρνητικές επιρροές να τους οδηγήσουν να υιοθετήσουν λανθασμένες ιδέες και απόψεις. Αυτές οι λανθασμένες ιδέες και απόψεις θα επηρεάσουν το πώς επιδιώκεις την αλήθεια και θα σε οδηγήσουν σε ακρότητες, με αποτέλεσμα κάθε φορά που θα έρχεσαι αντιμέτωπος με οικογενειακά θέματα ή ζητήματα, να μην έχεις τις σωστές απόψεις ή το ορθό μονοπάτι για να προσεγγίσεις ή να αντιμετωπίσεις αυτά τα θέματα και ζητήματα ή για να λύσεις τα διάφορα προβλήματα που προκαλούν. Αυτή είναι η αρχή για τις συναναστροφές μας πάνω σε κάθε θέμα, αλλά και το κύριο πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί. Σχετικά, λοιπόν, με το θέμα της οικογένειας, μπορείτε να σκεφτείτε τι αρνητικές επιρροές σάς ασκεί η οικογένεια και πώς εμποδίζει την επιδίωξή σας για την αλήθεια; Καθώς πιστεύεις και εκτελείς το καθήκον σου, και ενώ επιδιώκεις την αλήθεια ή αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και κάνεις πράξη την αλήθεια, πώς επηρεάζει και εμποδίζει η οικογένεια τον τρόπο σκέψης σου, τις αρχές της συμπεριφοράς σου, τις αξίες σου και τις απόψεις σου για τη ζωή; Δηλαδή, εφόσον γεννήθηκες σε μια οικογένεια, ποιες επιρροές, ποιες λανθασμένες ιδέες και απόψεις, ποια εμπόδια και διαταράξεις φέρνει αυτή η οικογένεια στην καθημερινότητά σου ως πιστού, καθώς και στο πώς επιδιώκεις και γνωρίζεις την αλήθεια; Όπως και η συναναστροφή πάνω στο θέμα του γάμου ακολουθεί μια αρχή, το ίδιο κάνει και η συναναστροφή πάνω στο θέμα της οικογένειας. Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψεις την έννοια της οικογένειας ούτε επισήμως ούτε όσον αφορά τον τρόπο σκέψης και τις απόψεις σου, ούτε φυσικά να εγκαταλείψεις την πραγματική, υλική σου οικογένεια ή οποιοδήποτε μέλος της. Αντίθετα, πρέπει να εγκαταλείψεις τις αρνητικές επιρροές που ασκεί πάνω σου η ίδια η οικογένεια, καθώς και τα εμπόδια και τις διαταράξεις που προκαλεί στο πώς επιδιώκεις την αλήθεια. Για την ακρίβεια, μπορούμε να πούμε ότι η οικογένειά σου προκαλεί συγκεκριμένα μπλεξίματα και απτά προβλήματα που νιώθεις και βιώνεις καθώς επιδιώκεις την αλήθεια και εκτελείς το καθήκον σου, και που σε περιορίζουν, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να απελευθερωθείς, ούτε να εκτελέσεις αποτελεσματικά τα καθήκοντά σου και να επιδιώξεις την αλήθεια. Λόγω αυτών των μπλεξίματων και προβλημάτων δυσκολεύεσαι ν’ απαλλαγείς απ’ τους περιορισμούς και τις επιρροές που προκαλεί η λέξη «οικογένεια» ή οι άνθρωποι και οι υποθέσεις που περιλαμβάνει. Έτσι καταπιέζεσαι καθώς πιστεύεις και εκτελείς το καθήκον σου, εξαιτίας της ύπαρξης της οικογένειας ή των αρνητικών επιρροών που ασκεί πάνω σου. Επίσης, αυτά τα μπλεξίματα και προβλήματα ταλαιπωρούν συχνά τη συνείδησή σου, κρατούν αιχμάλωτα το σώμα και τον νου σου, ενώ συχνά σε κάνουν να νιώθεις ότι, αν εναντιωνόσουν στις ιδέες και τις απόψεις που σου πέρασε η οικογένειά σου, τότε δεν θα είχες καθόλου ανθρώπινη φύση, θα έχανες την ηθική σου και τα στοιχειώδη πρότυπα και αρχές της συμπεριφοράς σου. Στα οικογενειακά ζητήματα, ταλαντεύεσαι συχνά στη λεπτή γραμμή που χωρίζει την ηθική και την άσκηση της αλήθειας, αδυνατώντας να απελευθερωθείς και να απεγκλωβιστείς. Μπορείτε να σκεφτείτε κανένα συγκεκριμένο πρόβλημα που προκύπτει; Νιώθετε ποτέ στην καθημερινότητά σας κάτι από όσα ανέφερα μόλις τώρα; (Η συναναστροφή του Θεού μού θύμισε ότι είχα κάποιες λανθασμένες απόψεις για την οικογένειά μου κι έτσι δεν μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια κι ένιωθα ενοχές γι’ αυτό. Παλιότερα, όταν είχα πρωτοτελειώσει τις σπουδές μου και ήθελα να αφοσιωθώ στην εκτέλεση του καθήκοντός μου, ήμουν διχασμένος. Πίστευα ότι, εφόσον όλο αυτό το διάστημα η οικογένειά μου με είχε μεγαλώσει και σπουδάσει, αφού είχα πλέον αποφοιτήσει, αν δεν έβγαζα χρήματα και δεν προσέφερα στην οικογένειά μου, δεν θα ήμουν σωστός γιος και δεν θα είχα ανθρώπινη φύση. Αυτό βάραινε πολύ τη συνείδησή μου. Πάλεψα μέσα μου μήνες ολόκληρους γι’ αυτό το θέμα, μέχρι που τελικά βρήκα διέξοδο στα λόγια του Θεού και αποφάσισα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να εκτελέσω το καθήκον μου. Πιστεύω ότι αυτές οι λανθασμένες απόψεις για την οικογένεια όντως επηρεάζουν τους ανθρώπους). Να ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τέτοια αόρατα δεσμά βάζει η οικογένεια στους ανθρώπους, τέτοια προβλήματα προκαλούν τα αισθήματα, οι ιδέες ή οι απόψεις των ανθρώπων για την οικογένειά τους στη ζωή τους, τις επιδιώξεις και την πίστη τους. Αυτά τα προβλήματα προκαλούν σε κάποιον βαθμό πίεση και βάρος μέσα σου, τα οποία κατά καιρούς γεννούν βαθιά μέσα σου κάποια άσχημα συναισθήματα. Θέλει κανείς να προσθέσει κάτι άλλο; (Θεέ μου, θεωρώ ότι ως παιδί που έχει πλέον μεγαλώσει, θα πρέπει να δείχνω ευσέβεια στους γονείς μου και να φροντίζω τις ανησυχίες και τα προβλήματά τους. Αλλά επειδή κάνω το καθήκον μου όλη μέρα, δεν μπορώ να φέρομαι σαν σωστό παιδί απέναντι στους γονείς μου ούτε να κάνω κάποια πράγματα γι’ αυτούς. Βλέποντάς τους να πασχίζουν ακόμα να βγάλουν τα προς το ζην, νιώθω μέσα μου ότι τους χρωστάω κάτι. Όταν άρχισα να πιστεύω στον Θεό, αυτό παραλίγο να με κάνει να Τον προδώσω). Ορίστε ακόμα μία αρνητική επίδραση της αφομοίωσης της κουλτούρας σχετικά με την οικογένεια στη σκέψη και τις ιδέες ενός ατόμου. Εσύ παραλίγο να προδώσεις τον Θεό, αλλά κάποιοι Τον πρόδωσαν πραγματικά. Κάποιοι άνθρωποι, εξαιτίας των ισχυρών αντιλήψεών τους για την οικογένεια, δεν μπόρεσαν να την εγκαταλείψουν. Στο τέλος, επέλεξαν να συνεχίσουν να ζουν για χάρη της οικογένειάς τους και παραιτήθηκαν απ’ την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Όλοι έχουν οικογένεια, όλοι μεγαλώνουν σε μια ξεχωριστή οικογένεια και προέρχονται από ένα ξεχωριστό οικογενειακό περιβάλλον. Η οικογένεια είναι κάτι πολύ σημαντικό για όλους, αυτό που σημαδεύει περισσότερο απ’ όλα τη ζωή ενός ανθρώπου, κάτι που πηγάζει από βαθιά μέσα του και δύσκολα το αφήνει και το εγκαταλείπει κανείς. Δεν είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν και δυσκολεύονται να αφήσουν το πατρικό τους σπίτι ή όλες τις συσκευές, τα σκεύη και τα αντικείμενα που έχει μέσα. Δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τα μέλη που απαρτίζουν την οικογένεια ή την ατμόσφαιρα και τη στοργή που την κατακλύζουν. Στο μυαλό των ανθρώπων, αυτή είναι η έννοια της οικογένειας. Για παράδειγμα, σημαντικά μέλη στην έννοια της οικογένειας για τους ανθρώπους, και επίσης σημαντικά στοιχεία κάθε οικογένειας αποτελούν τα πρεσβύτερα μέλη της (παππούδες και γονείς), αυτοί που έχουν την ίδια ηλικία μ’ εσένα (αδέλφια και σύζυγος) και η νεότερη γενιά (τα δικά σου παιδιά). Τι σημαίνει για τους ανθρώπους η οικογένεια; Σημαίνει συναισθηματική υποστήριξη και πνευματικό στήριγμα. Τι άλλο σημαίνει; Κάπου που μπορεί κανείς να βρει ζεστασιά, όπου μπορεί να ανοίξει την καρδιά του ή να είναι συγκαταβατικός και ιδιότροπος. Κάποιοι αποκαλούν την οικογένεια ασφαλές καταφύγιο, ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να αντλήσει συναισθηματική υποστήριξη, το μέρος όπου αρχίζει η ζωή ενός ατόμου. Τι άλλο; Περιγράψτε το Μου. (Θεέ μου, θεωρώ το πατρικό σπίτι ως ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να αναπτυχθούν, όπου τα μέλη της οικογένειας κρατούν συντροφιά και στηρίζονται το ένα στο άλλο.) Πολύ ωραία. Τι άλλο; (Παλιά, πίστευα ότι η οικογένεια ήταν ένα φιλόξενο καταφύγιο. Όση αδικία κι αν έχω υποστεί στον κόσμο, κάθε φορά που γυρνάω σπίτι, μέσω της υποστήριξης και της κατανόησης της οικογένειάς μου μπορώ να χαλαρώσω ψυχικά και πνευματικά με χίλιους δυο τρόπους. Οπότε, με αυτήν την έννοια θεωρούσα την οικογένεια ως ασφαλές καταφύγιο). Δεν είναι το πατρικό σπίτι ένα μέρος γεμάτο άνεση και ζεστασιά; Στο μυαλό των ανθρώπων, η οικογένεια είναι κάτι πολύ σημαντικό. Όταν κάποιος είναι ευτυχισμένος, θέλει να μοιραστεί τη χαρά του με την οικογένειά του· όταν είναι στεναχωρημένος και λυπημένος, θέλει και τότε να εκμυστηρευτεί τα προβλήματά του στην οικογένειά του. Κάθε φορά που οι άνθρωποι νιώθουν χαρά, θυμό, λύπη και ευτυχία, έχουν την τάση να τα μοιράζονται με την οικογένειά τους, χωρίς καμία απολύτως πίεση ή επιβάρυνση. Για κάθε άνθρωπο, η οικογένεια είναι κάτι ζεστό και όμορφο. Είναι ένα είδος πνευματικής υποστήριξης που οι άνθρωποι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν, δεν αντέχουν χωρίς αυτό σε καμία στιγμή της ζωής τους· το πατρικό σπίτι είναι ένα μέρος που προσφέρει τεράστια υποστήριξη στο μυαλό, στο σώμα και στο πνεύμα τους. Άρα, η οικογένεια αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής κάθε ανθρώπου. Μα πώς επηρεάζει αρνητικά αυτό το τόσο σημαντικό μέρος για την ύπαρξη και τη ζωή των ανθρώπων την επιδίωξή τους για την αλήθεια; Πρώτα απ’ όλα, είναι βέβαιο ότι, όσο σημαντική κι αν είναι η οικογένεια για την ύπαρξη και τη ζωή των ανθρώπων, όποιον ρόλο κι αν παίζει και όποια λειτουργία κι αν εξυπηρετεί στην ύπαρξη και τη ζωή τους, εξακολουθεί να δημιουργεί κάποια προβλήματα —και μικρά και μεγάλα— στο μονοπάτι τους προς την επιδίωξη της αλήθειας. Ενώ παίζει σημαντικό ρόλο στην πορεία τους προς την επιδίωξη της αλήθειας, δημιουργεί και κάθε λογής αναστάτωση και προβλήματα που είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς. Δηλαδή, καθώς οι άνθρωποι επιδιώκουν και κάνουν πράξη την αλήθεια, τα διάφορα ψυχολογικά και ιδεολογικά προβλήματα που προκαλεί η οικογένεια, καθώς και εκείνα τα προβλήματα που σχετίζονται με πιο τυπικές πτυχές, τους βάζουν σε μεγάλους μπελάδες. Τι ακριβώς συνεπάγονται λοιπόν αυτά τα προβλήματα; Φυσικά, καθώς επιδιώκουν την αλήθεια, οι άνθρωποι έχουν ήδη βιώσει αυτά τα προβλήματα σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας· απλώς δεν τα έχουν εξετάσει και μελετήσει προσεκτικά, ώστε να διαπιστώσουν τα εγγενή ζητήματα που προκύπτουν. Επιπλέον, δεν έχουν αναγνωρίσει την ουσία αυτών των προβλημάτων, πόσο μάλλον τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να κατανοήσουν και να τηρήσουν οι άνθρωποι. Ας συναναστραφούμε, λοιπόν, σήμερα πάνω στο θέμα της οικογένειας, και στα προβλήματα και στα εμπόδια που θέτει αυτή στον δρόμο της επιδίωξης της αλήθειας, καθώς και στο ποιες επιδιώξεις, ιδανικά και επιθυμίες θα πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι σχετικά με την οικογένεια. Πρόκειται για ένα πέρα για πέρα υπαρκτό πρόβλημα.

Αν και η οικογένεια είναι μεγάλο θέμα, δεν παύει να εγείρει συγκεκριμένα προβλήματα. Σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω στο πρόβλημα της αρνητικής επιρροής, της παρέμβασης και της παρεμπόδισης που υφίστανται από την οικογένειά τους οι άνθρωποι που βρίσκονται στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Ποιο είναι το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να εγκαταλείψει κανείς σε σχέση με την οικογένεια; Η ταυτότητα που κληρονομεί από την οικογένειά του. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Ας μιλήσουμε συγκεκριμένα για τη σημασία του θέματος αυτού. Ο καθένας προέρχεται από μια ξεχωριστή οικογένεια, με ξεχωριστό υπόβαθρο και περιβάλλον διαβίωσης, με ξεχωριστή ποιότητα ζωής και συγκεκριμένο τρόπο ζωής και συνήθειες. Κάθε άτομο κληρονομεί μια ξεχωριστή ταυτότητα από το οικογενειακό του περιβάλλον και το υπόβαθρό του. Αυτή η ξεχωριστή ταυτότητα δεν αντιπροσωπεύει μόνο την ιδιαίτερη αξία του κάθε ατόμου ανάμεσα στους άλλους και μέσα στην κοινωνία, αλλά είναι και ένα ξεχωριστό σύμβολο και δείκτης. Τι σηματοδοτεί αυτός ο δείκτης; Το αν κάποιος θεωρείται διακεκριμένος ή ταπεινός στην ομάδα στην οποία ανήκει. Αυτή η ξεχωριστή ταυτότητα καθορίζει τη θέση του μέσα στην κοινωνία και μεταξύ των άλλων ανθρώπων, και η θέση αυτή κληροδοτείται από την οικογένειά του. Επομένως, το οικογενειακό σου υπόβαθρο και η οικογένειά σου έχουν μεγάλη σημασία, διότι επηρεάζουν την ταυτότητα και τη θέση σου ανάμεσα στους άλλους και μέσα στην κοινωνία. Άρα, η ταυτότητα και η θέση σου καθορίζουν αν έχεις διακεκριμένη ή ταπεινή κοινωνική θέση, αν οι άλλοι σε σέβονται, σε εκτιμούν και σε θαυμάζουν ή αν σε περιφρονούν, κάνουν διακρίσεις σε βάρος σου και σε ποδοπατούν. Ακριβώς επειδή η ταυτότητα που κληρονομεί καθένας από την οικογένειά του επηρεάζει την κατάσταση και το μέλλον του στην κοινωνία, αυτή η κληροδοτούμενη ταυτότητα είναι πολύ σημαντική για τον καθένα. Ακριβώς επειδή επηρεάζει το κύρος, τη θέση και την αξία σου στην κοινωνία, καθώς και το αν θα λάβεις τιμές ή θα ταπεινωθείς σ’ αυτήν τη ζωή, δίνεις κι εσύ ο ίδιος μεγάλη σημασία στο οικογενειακό σου υπόβαθρο και στην ταυτότητα που κληρονομείς απ’ την οικογένειά σου. Καθώς το θέμα αυτό έχει συγκλονιστική επίδραση πάνω σου, αποτελεί για σένα κάτι το πολύ σημαντικό και σπουδαίο στην πορεία της ύπαρξής σου. Καθώς είναι ένα τόσο σημαντικό και σπουδαίο ζήτημα, κατέχει καίρια θέση μέσα στην ψυχή σου, και του αποδίδεις μεγάλη σημασία. Δεν δίνεις τόσο μεγάλη σημασία μόνο στην ταυτότητα που κληρονομείς εσύ ο ίδιος απ’ την οικογένειά σου, αλλά βλέπεις από την ίδια οπτική, με το ίδιο μάτι και με τον ίδιο τρόπο και την ταυτότητα οποιουδήποτε ξέρεις και δεν ξέρεις, και με αυτήν την οπτική αξιολογείς την ταυτότητα όλων εκείνων με τους οποίους έρχεσαι σε επαφή. Σύμφωνα με την ταυτότητά τους κρίνεις τον χαρακτήρα τους και αποφασίζεις πώς να τους προσεγγίσεις και να αλληλεπιδράσεις μαζί τους —είτε θα αλληλεπιδράσεις μαζί τους με φιλικούς και ισότιμους όρους, είτε θα είσαι δουλοπρεπής απέναντί τους και θα ακολουθείς κάθε τους λέξη, είτε ίσα-ίσα θα αλληλεπιδράς μαζί τους κοιτάζοντάς τους περιφρονητικά και μεροληπτικά, είτε μπορεί ακόμη και να επικοινωνείς και να αλληλεπιδράς μαζί τους απάνθρωπα και με άνισους όρους. Το πώς βλέπει κανείς τους άλλους και αντιμετωπίζει τα πράγματα το καθορίζει σε μεγάλο βαθμό η ταυτότητα που αποκτά από την οικογένειά του. Το υπόβαθρο και η θέση της οικογένειάς σου καθορίζουν την κοινωνική θέση σου, και η κοινωνική θέση που έχεις καθορίζει τους τρόπους και τις αρχές με τις οποίες βλέπεις και αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους και τα πράγματα. Επομένως, η στάση κάθε ανθρώπου και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πράγματα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ταυτότητα που κληρονόμησε από την οικογένειά του. Γιατί λέω «σε μεγάλο βαθμό»; Υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες καταστάσεις, για τις οποίες δεν θα μιλήσουμε. Για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, η κατάσταση είναι αυτή που μόλις περιέγραψα. Όλοι επηρεάζονται από την ταυτότητα και την κοινωνική θέση που αποκτούν από την οικογένειά τους· επίσης, όλοι έχουν την τάση να βλέπουν και να αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με αυτήν την ταυτότητα και την κοινωνική θέση. Είναι άκρως φυσιολογικό αυτά. Επειδή ακριβώς πρόκειται για κάτι το αναπόφευκτο και για μια οπτική της ύπαρξης που προκύπτει με φυσικό τρόπο από την οικογένεια, η οπτική ενός ατόμου για την ύπαρξη και τον τρόπο ζωής εξαρτάται από την ταυτότητα που κληρονομεί από την οικογένειά του. Η ταυτότητα που κληρονομεί κάποιος από την οικογένειά του καθορίζει τους τρόπους και τις αρχές με τα οποία βλέπει και αντιμετωπίζει τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη στάση του όταν κάνει επιλογές και λαμβάνει αποφάσεις στο πλαίσιο του πώς βλέπει και αντιμετωπίζει τους ανθρώπους και τα πράγματα. Αυτό δημιουργεί αναπόφευκτα στους ανθρώπους ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Οι ιδέες και οι απόψεις τους στο πώς βλέπουν και αντιμετωπίζουν τους άλλους ανθρώπους και τα πράγματα επηρεάζονται αφενός αναπόφευκτα από την οικογένειά τους και αφετέρου από την ταυτότητα που κληρονομεί καθένας από την οικογένειά του —από αυτήν την επιρροή είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουν οι άνθρωποι. Επομένως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να συμπεριφέρονται σωστά, λογικά και δίκαια στον εαυτό τους ή να συμπεριφέρονται δίκαια στους άλλους. Ούτε μπορούν να συμπεριφέρονται στους ανθρώπους και στα πάντα με τρόπο που να συνάδει με τις αλήθεια-αρχές που διδάσκει ο Θεός. Αντίθετα, αντιμετωπίζουν τα ζητήματα, εφαρμόζουν τις αρχές και κάνουν επιλογές με κάποια ευελιξία, ανάλογα με τις διαφορές μεταξύ της δικής τους ταυτότητας και εκείνης των άλλων. Δεδομένου ότι η θέση της οικογένειάς τους επηρεάζει το πώς βλέπουν και αντιμετωπίζουν τα πράγματα στην κοινωνία και μεταξύ των άλλων ανθρώπων, οι τρόποι που επιλέγουν έρχονται εννοείται σε αντίθεση με τις αρχές και τους τρόπους αντιμετώπισης των πραγμάτων που έχει κοινοποιήσει στους ανθρώπους ο Θεός. Για να είμαστε πιο ακριβείς, αντιτίθενται σίγουρα στις αρχές και στους τρόπους που έχει διδάξει ο Θεός, έρχονται σε σύγκρουση μ’ αυτά και τα παραβιάζουν. Αν οι τρόποι που ακολουθούν οι άνθρωποι βασίζονται στην ταυτότητα και την κοινωνική θέση που κληρονομούν από την οικογένειά τους, τότε αναπόφευκτα θα υιοθετήσουν ξεχωριστούς ή ιδιαίτερους τρόπους και αρχές για να ενεργούν, λόγω της δικής τους ξεχωριστής και ιδιαίτερης ταυτότητας ή εκείνης των άλλων. Οι αρχές που υιοθετούν δεν είναι η αλήθεια ούτε είναι σύμφωνες με την αλήθεια. Όχι μόνο παραβιάζουν την ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση και τη λογική, αλλά ακόμη πιο σοβαρό είναι το ότι παραβιάζουν και την αλήθεια, καθώς καθορίζουν τι να αποδέχεται ή να απορρίπτει ο καθένας με βάση τις προτιμήσεις και τα συμφέροντά του, καθώς και τον βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι προβάλλουν απαιτήσεις ο ένας από τον άλλον. Επομένως, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι βλέπουν και αντιμετωπίζουν τα πράγματα με βάση αρχές που είναι άδικες και δεν συνάδουν με την αλήθεια, και βασίζονται εξ ολοκλήρου στις συναισθηματικές τους ανάγκες και στην ανάγκη τους για κέρδος. Είτε κληρονόμησες από την οικογένειά σου μια διακεκριμένη ταυτότητα είτε μια ταπεινή, η ταυτότητα αυτή έχει θέση στην καρδιά σου, και μάλιστα για ορισμένους ανθρώπους έχει πολύ σημαντική θέση. Έτσι, αν θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια, αυτή η ταυτότητα αναπόφευκτα θα επηρεάσει και θα παρεμποδίσει την επιδίωξή σου. Δηλαδή, καθώς επιδιώκεις την αλήθεια, αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσεις ζητήματα όπως το πώς να συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους και πώς να αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Όσον αφορά αυτά τα θέματα και τα τόσο σημαντικά ζητήματα, αναπόφευκτα η ταυτότητα που κληρονόμησες από την οικογένειά σου θα επηρεάζει την οπτική ή την άποψη που θα υιοθετήσεις για το πώς βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και δεν μπορείς παρά να βλέπεις τους ανθρώπους και να αντιμετωπίζεις τα πράγματα με τρόπο πολύ πρωτόγονο ή βασισμένο στην κοινωνικοποίηση. Είτε η ταυτότητα που αποκτάς από την οικογένειά σου σε κάνει να θεωρείς τη θέση σου στην κοινωνία διακεκριμένη είτε ταπεινή, σε κάθε περίπτωση, αυτή η ταυτότητα θα έχει αντίκτυπο στο πώς επιδιώκεις την αλήθεια, στην ορθή οπτική σου για τη ζωή και στο ορθό μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Για την ακρίβεια, θα έχει αντίκτυπο στις αρχές με τις οποίες αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Καταλαβαίνεις;

Κάθε οικογένεια φέρνει στους ανθρώπους διαφορετική ταυτότητα και κοινωνική θέση. Οι άνθρωποι απολαμβάνουν και χαίρονται την καλή κοινωνική τους θέση και τη διακεκριμένη τους ταυτότητα, ενώ όσοι κληρονομούν την ταυτότητά τους από μια ταπεινή και κατώτερη οικογένεια έχουν αίσθημα κατωτερότητας και ντροπής απέναντι στους άλλους, καθώς και το αίσθημα ότι δεν τους παίρνουν στα σοβαρά ή δεν τυγχάνουν ιδιαίτερης εκτίμησης. Οι άνθρωποι αυτοί συχνά υφίστανται και διακρίσεις, κι έτσι νιώθουν πόνο μέσα τους κι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Για παράδειγμα, κάποιοι μπορεί να έχουν γονείς μικροκαλλιεργητές που καλλιεργούν τη γη και πωλούν λαχανικά· άλλων οι γονείς μπορεί να είναι έμποροι που έχουν μια μικρή επιχείρηση, όπως έναν πάγκο στον δρόμο, ή να είναι πλανόδιοι πωλητές· κάποιων άλλων οι γονείς μπορεί να εργάζονται στη βιοτεχνία, κατασκευάζοντας και επισκευάζοντας ρούχα, ή να βγάζουν τα προς το ζην και να συντηρούν ολόκληρη την οικογένειά τους κάνοντας χειροτεχνίες. Κάποιων άλλων οι γονείς μπορεί να εργάζονται στον τομέα των υπηρεσιών ως καθαρίστριες ή νταντάδες· άλλοι γονείς μπορεί να εργάζονται σε μεταφορικές· ορισμένοι μπορεί να είναι μασέρ, αισθητικοί ή κουρείς, και άλλοι πάλι να επισκευάζουν πράγματα για τους ανθρώπους, όπως παπούτσια, ποδήλατα, γυαλιά και άλλα παρόμοια. Κάποιοι γονείς μπορεί να έχουν πιο προχωρημένες δεξιότητες στη χειροτεχνία και να επισκευάζουν κοσμήματα ή ρολόγια, ενώ άλλοι μπορεί να έχουν ακόμη χαμηλότερη κοινωνική θέση και για να συντηρήσουν τα παιδιά τους και να μεγαλώσουν την οικογένειά τους, να μαζεύουν και να πουλάνε σκουπίδια. Όλοι αυτοί οι γονείς έχουν σχετικά χαμηλή θέση στην κοινωνία βάσει επαγγέλματος, και προφανώς, ως συνέπεια, η κοινωνική θέση όλων των μελών της οικογένειάς τους θα είναι και αυτή χαμηλή. Έτσι, στα μάτια του κόσμου, όσοι προέρχονται από αυτές τις οικογένειες έχουν ταπεινή θέση και ταυτότητα. Ακριβώς επειδή η κοινωνία αντιμετωπίζει την ταυτότητα και εκτιμά την αξία ενός ατόμου με αυτόν τον τρόπο, αν οι γονείς σου είναι μικροκαλλιεργητές και κάποιος σε ρωτήσει: «Τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου; Πώς είναι η οικογένειά σου;», θα απαντήσεις: «Οι γονείς μου… εμ, είναι σαν… τι να σου εξηγώ τώρα», και δεν θα τολμήσεις να πεις τι δουλειά κάνουν, γιατί ντρέπεσαι πολύ. Σε συναντήσεις με συμμαθητές και φίλους ή σε εξόδους για φαγητό, οι άνθρωποι συστήνονται και μιλάνε για το καλό οικογενειακό τους υπόβαθρο ή την υψηλή κοινωνική τους θέση. Αν όμως κατάγεσαι από οικογένεια μικροκαλλιεργητών, μικροπωλητών ή πλανόδιων πωλητών, δεν θέλεις να το πεις και ντρέπεσαι. Υπάρχει ένα δημοφιλές ρητό στην κοινωνία που λέει: «Μη ρωτάς έναν ήρωα για την καταγωγή του». Αυτό το ρητό έχει μια πολύ ευγενή χροιά, και σε όσους έχουν χαμηλή κοινωνική θέση προσφέρει μια δόση ελπίδας και μια αχτίδα φωτός, ένα ίχνος παρηγοριάς. Γιατί όμως είναι δημοφιλής στην κοινωνία μια τέτοια φράση; Μήπως επειδή οι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία δίνουν υπερβολική σημασία στην ταυτότητα, την αξία και την κοινωνική θέση τους; (Ναι.) Όσοι προέρχονται από ταπεινό υπόβαθρο δεν έχουν ποτέ αυτοπεποίθηση, οπότε με αυτό το ρητό παρηγορούν τον εαυτό τους, ενώ καθησυχάζουν και τους άλλους, πιστεύοντας ότι, αν και έχουν ταπεινή θέση και ταυτότητα, έχουν ανώτερη νοητική κατάσταση, κι αυτό είναι κάτι που δεν μαθαίνεται. Όσο ταπεινή ταυτότητα κι αν έχεις, αν έχεις ανώτερη νοητική κατάσταση, αυτό αποδεικνύει ότι είσαι έντιμος· ακόμη πιο έντιμος κι από εκείνους που διαθέτουν διακεκριμένη ταυτότητα και θέση. Ποιο ζήτημα υπογραμμίζεται εδώ; Όσο περισσότερο λένε οι άνθρωποι: «Μη ρωτάς έναν ήρωα για την καταγωγή του», τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι νοιάζονται για την ταυτότητα και την κοινωνική θέση τους. Ειδικά όταν κάποιος έχει πολύ ταπεινή και χαμηλή ταυτότητα και κοινωνική θέση, χρησιμοποιεί αυτό το ρητό για να παρηγορηθεί, και να αναπληρώσει το κενό και τη δυσαρέσκεια που νιώθει μέσα του. Κάποιων ανθρώπων οι γονείς είναι σε χειρότερη μοίρα ακόμη και από τους μικροπωλητές και τους πλανόδιους πωλητές, τους μικροκαλλιεργητές και τους τεχνίτες ή από τους γονείς που κάνουν οποιαδήποτε από αυτές τις ασήμαντες, ταπεινές και κυρίως χαμηλού εισοδήματος δουλειές. Οπότε, η ταυτότητα και η κοινωνική θέση που κληρονομούν αυτοί οι άνθρωποι από τους γονείς τους είναι ακόμη πιο ταπεινή. Για παράδειγμα, οι γονείς κάποιων ανθρώπων έχουν αρκετά κακό όνομα στην κοινωνία, κάνουν πράγματα που δεν θα έπρεπε να κάνουν, και δεν έχουν ένα επάγγελμα κοινωνικά αποδεκτό ή ένα σταθερό εισόδημα, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Ορισμένοι γονείς παίζουν συχνά τυχερά παιχνίδια και χάνουν συνέχεια χρήματα. Στο τέλος, η οικογένεια μένει άφραγκη, και δεν μπορεί να καλύψει τα καθημερινά της έξοδα. Τα παιδιά που γεννιούνται σε μια τέτοια οικογένεια φοράνε άθλια ρούχα, πεινάνε και ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Κάθε φορά που το σχολείο διοργανώνει συναντήσεις γονέων και δασκάλων, οι γονείς τους δεν εμφανίζονται ποτέ και οι δάσκαλοι ξέρουν ότι έχουν πάει να τζογάρουν. Είναι αυτονόητο τι είδους ταυτότητα και θέση έχουν αυτά τα παιδιά στα μάτια των δασκάλων και μεταξύ των συμμαθητών τους. Είναι βέβαιο ότι τα παιδιά που γεννιούνται σε τέτοιες οικογένειες δεν μπορούν να σταθούν ανάμεσα στους άλλους με το κεφάλι τους ψηλά. Ακόμη κι αν διαβάσουν πολύ και δουλέψουν σκληρά, ακόμη κι αν έχουν πείσμα και ξεχωρίζουν από το πλήθος, η ταυτότητα που έχουν κληρονομήσει από την οικογένεια έχει ήδη καθορίσει το πώς βλέπουν οι άλλοι τη θέση και την αξία τους —αυτό μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε μεγάλη κατάθλιψη και πόνο. Από πού προέρχονται αυτός ο πόνος και η κατάθλιψη; Από το σχολείο, από τους δασκάλους, από την κοινωνία και κυρίως από τις λανθασμένες απόψεις της ανθρωπότητας απέναντι στην αντιμετώπιση των ανθρώπων. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάποιοι γονείς δεν έχουν ιδιαίτερα κακό όνομα στην κοινωνία, αλλά έχουν κάνει κάποια δυσάρεστα πράγματα. Ας δούμε για παράδειγμα την περίπτωση γονέων που έχουν φυλακιστεί και καταδικαστεί για υπεξαίρεση και δωροδοκία ή επειδή έκαναν παρανομίες και παραβίασαν τον νόμο, ή επιδόθηκαν σε κερδοσκοπία και αισχροκέρδεια. Ως αποτέλεσμα, προκαλούν αρνητικές και δυσμενείς συνέπειες στην οικογένειά τους, φέρνοντας στα μέλη της την ίδια ατίμωση. Έτσι, αν κάποιος ανήκει σε μια τέτοια οικογένεια, αυτό έχει ουσιαστικά μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ταυτότητά του. Όχι μόνο έχει ταπεινή ταυτότητα και κοινωνική θέση, αλλά κι άλλοι τον περιφρονούν και τον χαρακτηρίζουν ακόμη και ως «καταχραστή» και «μέλος οικογένειας κλεφτών». Μόλις ένα άτομο χαρακτηριστεί με όρους σαν κι αυτούς, αυτό θα έχει ακόμη μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ταυτότητα και την κοινωνική θέση του, και θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο τη δυσχερή θέση του στην κοινωνία, με αποτέλεσμα να αδυνατεί ακόμη περισσότερο να κρατήσει ψηλά το κεφάλι του. Όσο σκληρά κι αν προσπαθήσεις κι όσο φιλικός κι αν είσαι, δεν μπορείς να αλλάξεις την ταυτότητα και την κοινωνική θέση σου. Φυσικά, τέτοιες συνέπειες επιφέρει και η οικογένεια στην ταυτότητα ενός ατόμου. Έπειτα, υπάρχουν οικογενειακές δομές που είναι σχετικά περίπλοκες. Για παράδειγμα, κάποιοι δεν έχουν βιολογική μητέρα, κι έχουν μόνο μητριά, η οποία δεν είναι πολύ ευγενική ούτε στοργική απέναντί τους και καθώς μεγάλωναν δεν τους έδωσε πολλή φροντίδα ή μητρική αγάπη. Έτσι, γι’ αυτούς, το γεγονός ότι ανήκουν σε μια τέτοια οικογένεια τους δίνει ουσιαστικά μια συγκεκριμένη ταυτότητα: θεωρούνται ανεπιθύμητοι. Στο πλαίσιο αυτής της ιδιαίτερης ταυτότητας, η καρδιά τους σκοτεινιάζει όλο και περισσότερο και θεωρούν τη θέση τους ανάμεσα στους άλλους κατώτερη από οποιουδήποτε άλλου. Δεν νιώθουν καθόλου ευτυχία, δεν έχουν καμία αίσθηση ύπαρξης, πόσο μάλλον έναν σκοπό για να ζήσουν· νιώθουν ιδιαίτερα κατώτεροι και άτυχοι. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που η οικογενειακή τους δομή είναι περίπλοκη επειδή η μητέρα τους, λόγω κάποιων ιδιαίτερων περιστάσεων, έκανε διαδοχικούς γάμους, οπότε έχουν πολλούς πατριούς και δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο πραγματικός τους πατέρας. Είναι αυτονόητο τι ταυτότητα θα αποκτούσε ένα άτομο που ανήκει σε μια τέτοια οικογένεια. Θα είχε χαμηλή κοινωνική θέση στα μάτια των άλλων, και κατά καιρούς κάποιοι άνθρωποι θα τον ταπείνωναν, θα τον συκοφαντούσαν και θα τον προκαλούσαν χρησιμοποιώντας αυτά τα προβλήματα ή κάποιες απόψεις σχετικά με την οικογένεια. Αυτό όχι μόνο θα υποβάθμιζε την ταυτότητα και τη θέση του ατόμου στην κοινωνία, αλλά θα του έφερνε και ντροπή, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κοιτάξει τους άλλους στα μάτια. Συνοψίζοντας, η ιδιαίτερη ταυτότητα και κοινωνική θέση που κληρονομούν οι άνθρωποι που ανήκουν σε μια ιδιαίτερη οικογένεια όπως αυτές που ανέφερα, ή η κοινή, συνηθισμένη ταυτότητα και κοινωνική θέση που κληρονομούν οι άνθρωποι αν ανήκουν σε μια κοινή, συνηθισμένη οικογένεια, είναι σαν ένας αμυδρός πόνος βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Είναι ταυτόχρονα δεσμός και βάρος, αλλά οι άνθρωποι δεν αντέχουν να το αποτινάξουν και δεν θέλουν να το αφήσουν πίσω τους. Αυτό γιατί για κάθε άνθρωπο, το πατρικό σπίτι είναι το μέρος όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, και είναι επίσης ένα μέρος γεμάτο στήριξη. Για εκείνους που η οικογένειά τους τους φορτώνει με μια ταπεινή και χαμηλή κοινωνική θέση και ταυτότητα, η οικογένεια είναι ταυτόχρονα και καλή και κακή, διότι ψυχολογικά οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την οικογένεια, αλλά όσον αφορά τις πραγματικές και αντικειμενικές τους ανάγκες, η οικογένεια τους έχει φέρει μεγάλη ντροπή, μην αφήνοντάς τους να αποκτήσουν τον σεβασμό και την κατανόηση που τους αξίζει μεταξύ των άλλων ανθρώπων και μέσα στην κοινωνία. Έτσι, γι’ αυτήν την ομάδα ανθρώπων, το πατρικό σπίτι είναι ένα μέρος που αγαπούν και μισούν ταυτόχρονα. Μια τέτοια οικογένεια δεν θεωρείται αξιόλογη και δεν εκτιμάται ιδιαίτερα από κανέναν στην κοινωνία, αλλά γίνεται αντίθετα αντικείμενο διακρίσεων και περιφρόνησης απ’ τους άλλους. Ακριβώς εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι που γεννιούνται σε μια τέτοια οικογένεια κληρονομούν επίσης την ίδια ταυτότητα, θέση και αξία. Η ντροπή που νιώθουν επειδή ανήκουν σ’ αυτήν την οικογένεια επηρεάζει συχνά τα βαθύτερα συναισθήματά τους, τις απόψεις τους για τα πράγματα, αλλά και το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Αυτό αναπόφευκτα επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το πώς επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά και το πώς κάνουν πράξη την αλήθεια όσο την επιδιώκουν. Και ακριβώς επειδή αυτά τα πράγματα μπορούν να επηρεάσουν το πώς επιδιώκουν και το πώς κάνουν πράξη την αλήθεια οι άνθρωποι, θα πρέπει να εγκαταλείψεις την ταυτότητα που κληρονόμησες από την οικογένεια σου, όποια κι αν είναι αυτή.

Κάποιοι μπορεί να πουν: «Όλοι οι γονείς που ανέφερες τώρα είναι μικροκαλλιεργητές, μικροέμποροι, πλανόδιοι πωλητές, καθαριστές και άτομα που κάνουν δουλειές του ποδαριού. Αυτές οι κοινωνικές θέσεις είναι πολύ χαμηλές, και δεν είναι λάθος να τις εγκαταλείψει κανείς. Όπως λέει και το ρητό: “Ο άνθρωπος αγωνίζεται να ανέβει προς τα πάνω· το νερό κυλάει προς τα κάτω”. Οι άνθρωποι θα πρέπει να κοιτάζουν προς τα πάνω και να στοχεύουν ψηλά· δεν πρέπει να κοιτάζουν τόσο υποδεέστερα πράγματα. Για παράδειγμα, ποιος θέλει να γίνει μικροκαλλιεργητής; Ποιος θέλει να γίνει μικροέμπορος; Όλοι θέλουν να βγάλουν πολλά λεφτά, να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, να έχουν μια θέση στην κοινωνία και να πετύχουν γρήγορα. Κανείς δεν φιλοδοξεί από μικρός να γίνει μικροκαλλιεργητής, να καλλιεργεί απλώς τη γη και να βγάζει ίσα ίσα όσα χρειάζεται για να τρώει και να πίνει. Κανείς δεν το θεωρεί αυτό επιτυχία ούτε υπάρχουν τέτοιου είδους άνθρωποι. Ακριβώς επειδή οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτές τις οικογένειες ντροπιάζονται και δέχονται άδικη μεταχείριση λόγω της ταυτότητά τους, πρέπει να εγκαταλείψουν την ταυτότητα που κληρονομούν από την οικογένειά τους». Έτσι είναι; (Όχι, δεν είναι έτσι.) Δεν ισχύει αυτό. Αν το δούμε διαφορετικά, κάποιοι γεννιούνται σε οικογένειες που είναι ευνοημένες ή που έχουν ωραίο περιβάλλον διαβίωσης και υψηλή κοινωνική θέση, οπότε κληρονομούν διακεκριμένη ταυτότητα και κοινωνική θέση, και όπου κι αν πάνε τους εκτιμούν ιδιαίτερα. Καθώς μεγαλώνουν, οι γονείς τους και οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς τους τους φέρονται με το γάντι· για να μη μιλήσουμε για την αντιμετώπισή τους από την κοινωνία. Στο σχολείο, οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές τους τους θαυμάζουν λόγω του ιδιαίτερου και ευγενούς οικογενειακού τους υπόβαθρου, και κανείς δεν τολμά να τους εκφοβίσει. Οι δάσκαλοι τους μιλούν γλυκά και εγκάρδια, και οι συμμαθητές τους τους σέβονται πολύ. Επειδή προέρχονται από προνομιούχα και επιφανή οικογένεια, πράγμα που τους προσδίδει αριστοκρατική ταυτότητα στην κοινωνία και τους εξασφαλίζει την εκτίμηση των άλλων, έχουν αίσθημα ανωτερότητας και θεωρούν ότι έχουν αξιοσέβαστη ταυτότητα και κοινωνική θέση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται, να δείχνουν υπερβολική αυτοπεποίθηση, να λένε ό,τι θέλουν χωρίς να υπολογίζουν τα αισθήματα κανενός και να ενεργούν χωρίς καθόλου φραγμούς. Οι άλλοι τούς βλέπουν ως εκλεπτυσμένους και κομψούς, θεωρούν ότι δεν φοβούνται να έχουν μεγάλες φιλοδοξίες, να μιλήσουν και να δράσουν. Ό,τι κι αν λένε, ό,τι κι αν κάνουν, λόγω της υποστήριξης του ισχυρού οικογενειακού τους υπόβαθρου, έχουν πάντα κάποιους επιφανείς ανθρώπους να τους βοηθάνε, και ό,τι κάνουν κυλά ομαλά. Όσο πιο ομαλά κυλούν τα πράγματα, τόσο μεγαλύτερο αίσθημα ανωτερότητας έχουν. Όπου κι αν πάνε, είναι αποφασισμένοι να το παίζουν αφεντικά και να ξεχωρίζουν από το πλήθος· θέλουν να είναι διαφορετικοί απ’ τους άλλους. Όταν τρώνε μαζί με άλλους, διαλέγουν τις μεγάλες μερίδες και αν δεν τις πάρουν, θυμώνουν. Όταν ζουν με άλλους αδελφούς και αδελφές, ζητούν επίμονα να κοιμηθούν στο καλύτερο κρεβάτι —αυτό που το βλέπει περισσότερο ο ήλιος, ή που είναι πιο κοντά στη θέρμανση, ή όπου έχει πιο καθαρό αέρα— και το θέλουν μόνο δικό τους. Αυτό δεν είναι αίσθημα ανωτερότητας; (Ναι.) Κάποιων ανθρώπων οι γονείς βγάζουν πολλά χρήματα, ή είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή υψηλόβαθμοι και ταλαντούχοι επαγγελματίες, οπότε η οικογένειά τους είναι εύπορη και ευκατάστατη, και δεν ανησυχούν καθόλου για πράγματα όπως το φαγητό ή τα ρούχα. Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι αυτοί έχουν πολύ ανεπτυγμένο αίσθημα ανωτερότητας. Έχουν τη δυνατότητα να φορούν ό,τι θέλουν, να αγοράζουν τα πιο μοδάτα ρούχα και μόλις βγουν από τη μόδα, να τα πετάνε. Μπορούν επίσης να τρώνε ό,τι θέλουν —αρκεί να το ζητήσουν, και κάποιος θα τους το φέρει. Δεν χρειάζεται να ανησυχούν για τίποτα απολύτως και αισθάνονται εξαιρετικά ανώτεροι. Λόγω της ταυτότητας που κληρονομούν από μια τόσο προνομιούχα οικογένεια, οι άλλοι τούς βλέπουν πάντα σαν πριγκίπισσες, αν είναι γυναίκες, ή σαν πλουσιόπαιδα αν είναι άντρες. Τι έχουν κληρονομήσει από αυτήν την οικογένεια; Αριστοκρατική ταυτότητα και κοινωνική θέση. Δεν έχουν κληρονομήσει ντροπή απ’ αυτήν την οικογένεια, αλλά δόξα. Σε όποιο περιβάλλον και σε όποια ομάδα ανθρώπων κι αν βρίσκονται, θεωρούν πάντα τον εαυτό τους μακράν καλύτερο απ’ όλους. Λένε πράγματα του τύπου: «Οι γονείς μου είναι πλούσιοι επιχειρηματίες. Η οικογένειά μου έχει πολλά χρήματα. Τα ξοδεύω όποτε θέλω και δεν χρειάζεται ποτέ να κάνω προϋπολογισμό» ή «Οι γονείς μου είναι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι. Όπου κι αν πηγαίνω για τις δουλειές μου, με μια μου λέξη το θέμα λύνεται. Δεν χρειάζεται να περάσω από τις τυπικές διαδικασίες. Βλέπεις πόση προσπάθεια χρειάζεστε εσείς για να κάνετε μια δουλειά· πρέπει να κάνετε τις τυπικές διαδικασίες, να περιμένετε τη σειρά σας και να παρακαλάτε τον έναν και τον άλλο. Κοιτάξτε εμένα· απλώς λέω σε έναν από τους βοηθούς των γονιών μου τι πρέπει να γίνει και γίνεται. Καταπληκτική ταυτότητα και κοινωνική θέση, ε;» Έχουν αίσθημα ανωτερότητας; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Οι γονείς μου είναι δημόσια πρόσωπα, ψάξε τα ονόματά τους στο διαδίκτυο και θα το δεις». Όταν κάποιος ψάξει και βρει όντως τα ονόματα των γονιών τους σε λίστες με διάσημους, αυτό τούς δίνει αίσθημα ανωτερότητας. Όπου κι αν πάνε, αν κάποιος τους ρωτήσει: «Πώς σε λένε;» απαντούν: «Δεν έχει σημασία πώς λένε εμένα, τους γονείς μου τους λένε τάδε και δείνα». Το πρώτο πράγμα που λένε είναι τα ονόματα των γονιών τους, για να μάθουν οι άλλοι την ταυτότητα και την κοινωνική θέση τους. Κάποιοι σκέφτονται: «Η οικογένειά σου έχει κύρος· και οι δύο γονείς σου είναι αξιωματούχοι, διασημότητες ή πλούσιοι επιχειρηματίες· είσαι άρα προνομιούχο παιδί υψηλόβαθμων αξιωματούχων ή πάμπλουτων γονιών. Εγώ πάλι τι είμαι;» Το σκέφτονται λίγο και απαντούν: «Δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο οι δικοί μου γονείς· είναι συνηθισμένοι εργάτες με μέτριους μισθούς, άρα δεν έχω να καυχηθώ για τίποτα —αλλά ένας πρόγονός μου ήταν πρωθυπουργός σε κάποια δυναστεία». Κάποιοι άλλοι λένε: «Ο πρόγονός σου ήταν πρωθυπουργός. Πω πω, άρα έχεις ξεχωριστή θέση. Είσαι απόγονος ενός πρωθυπουργού. Δεν είναι συνηθισμένος κάποιος που κατάγεται από έναν πρωθυπουργό· είσαι κι εσύ απόγονος κάποιου διάσημου ανθρώπου!» Βλέπεις, μόλις ένα άτομο συνδεθεί με μια διασημότητα, η ταυτότητά του δεν είναι πια κοινή, η κοινωνική του θέση αναβαθμίζεται αμέσως, και αποκτά σεβασμό. Άλλοι πάλι λένε: «Οι πρόγονοί μου ήταν πλούσιοι επιχειρηματίες. Ήταν πάμπλουτοι. Αργότερα, λόγω κοινωνικών αλλαγών και μεταβολών στο κοινωνικό σύστημα, κατασχέθηκαν οι περιουσίες τους. Πολλά από τα κατοικημένα σπίτια που βρίσκονται σε ακτίνα δεκάδων χιλιομέτρων από εδώ ανήκαν στους προγόνους μου. Παλιά, το σπίτι της οικογένειάς μου είχε τετρακόσια-πεντακόσια δωμάτια, ή το λιγότερο διακόσια με τριακόσια, και πάνω από εκατό υπηρέτες συνολικά. Ο παππούς μου ήταν ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης. Δεν δούλευε ποτέ ο ίδιος, απλώς διέταζε άλλους να κάνουν τη δουλειά. Η γιαγιά μου ήταν πολύ καλομαθημένη· είχαν και οι δυο υπηρέτες για να τους ντύνουν και να πλένουν τα ρούχα τους. Αργότερα, επειδή άλλαξε το κοινωνικό περιβάλλον, η οικογένειά μου φαλίρισε· δεν ήμασταν πια αριστοκράτες, γίναμε κοινοί θνητοί. Στο παρελθόν, η οικογένειά μου ήταν σπουδαία και είχε κύρος. Χτυπούσαν τα πόδια τους στη μία άκρη του χωριού και οι δονήσεις γίνονταν αισθητές στην άλλη του άκρη. Όλοι ήξεραν ποιοι ήταν. Από αυτήν την οικογένεια προέρχομαι κι εγώ· πώς σου φαίνεται αυτό; Δεν είναι εξαιρετικό; Δεν θα έπρεπε να με θαυμάζεις;» Άλλοι πάλι λένε: «Δεν μ’ εντυπωσιάζουν καθόλου τα πλούτη των προγόνων σου. Ο πρόγονός μου ήταν αυτοκράτορας, και μάλιστα αυτοκράτορας-ιδρυτής. Λένε ότι κληρονόμησα το επώνυμό μου απ’ αυτόν. Όλη η οικογένειά μου συγγενεύει άμεσα μαζί του· δεν είναι μακρινοί συγγενείς. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό; Τώρα που γνωρίζεις το υπόβαθρο του προγόνου μου, δεν πρέπει πλέον να με βλέπεις με θαυμασμό και να μου δείχνεις λίγο σεβασμό; Δεν πρέπει να μ’ εκτιμάς ιδιαίτερα;» Κάποιοι λένε: «Δεν ήταν αυτοκράτορας κανένας απ’ τους προγόνους μου, αλλά ένας απ’ αυτούς ήταν στρατηγός και σκότωσε αμέτρητους εχθρούς, πραγματοποίησε αμέτρητα στρατιωτικά κατορθώματα και έγινε μάλιστα σημαντικός υπουργός στην αυτοκρατορική αυλή. Όλη η οικογένειά μου είναι άμεσοι απόγονοί του. Μέχρι και σήμερα, εξακολουθούμε να μελετούμε τις πολεμικές τέχνες που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μου, οι οποίες παραμένουν μυστικές για τους ξένους. Πώς σου φαίνεται αυτό; Δεν είναι ξεχωριστή η ταυτότητά μου; Δεν είναι διακεκριμένη η θέση μου;» Αυτές οι ιδιαίτερες ταυτότητες που κληρονομούν οι άνθρωποι από τους επονομαζόμενους μακρινούς προγόνους τους, καθώς και από τη σημερινή οικογένειά τους, θεωρούνται από τους ανθρώπους αξιότιμες και ένδοξες, και κατά καιρούς τις αναφέρουν για να εντυπωσιάσουν και τις επιδεικνύουν ως σύμβολο της ταυτότητας και της κοινωνικής θέσης τους. Κατά μία έννοια, το κάνουν για να αποδείξουν ότι έχουν εξαιρετική ταυτότητα και θέση. Κατά μια άλλη, όταν λένε αυτές τις ιστορίες, προσπαθούν παράλληλα να αυξήσουν το κύρος και την κοινωνική θέση τους, ώστε να ανεβάσουν την αξία τους μεταξύ των άλλων και να φανούν εξαιρετικοί και ξεχωριστοί. Για ποιον λόγο να γίνει κανείς εξαιρετικός και ξεχωριστός; Για να κερδίσει μεγαλύτερο σεβασμό, θαυμασμό και εκτίμηση από τους άλλους, ώστε να ζήσει μια πιο άνετη, εύκολη και αξιοπρεπή ζωή. Για παράδειγμα, ιδιαίτερα σε ορισμένα ειδικά περιβάλλοντα, κάποιοι άνθρωποι αδυνατούν συνεχώς να διεκδικήσουν την παρουσία τους μέσα σε μια ομάδα, καθώς και να κερδίσουν τον σεβασμό και την εκτίμηση των άλλων. Έτσι, αναζητούν ευκαιρίες και κατά καιρούς χρησιμοποιούν την ιδιαίτερη ταυτότητά τους ή το ιδιαίτερο οικογενειακό τους υπόβαθρο για να διεκδικήσουν την παρουσία τους, να δώσουν στους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είναι εξαιρετικοί και να κερδίσουν έτσι εκτίμηση και σεβασμό, με σκοπό να αποκτήσουν κύρος μεταξύ των ανθρώπων. Λένε: «Αν και εγώ έχω συνηθισμένη ταυτότητα, θέση και επίπεδο, ένας από τους προγόνους μου ήταν σύμβουλος της οικογένειας ενός πρίγκιπα στη δυναστεία των Μινγκ. Έχεις ακούσει για τον τάδε; Ήταν πρόγονός μου, ο παππούς του προπάππου μου, σημαντικός σύμβουλος της οικογένειας του πρίγκιπα. Ήταν γνωστός ως “ο ιθύνων νους”. Ήταν ειδικός στα πάντα, από την αστρονομία μέχρι τη γεωγραφία, από την αρχαία μέχρι και τη σύγχρονη ιστορία, από τις κινεζικές μέχρι και τις εξωτερικές υποθέσεις. Ήταν επίσης πολύ ικανός στις προβλέψεις. Ακόμη έχουμε στην οικογένειά μας τη γεωμαντική πυξίδα φενγκ σούι που χρησιμοποιούσε». Μπορεί να μη μιλούν συχνά γι’ αυτό, αλλά κατά καιρούς διασκεδάζουν τους άλλους με αφηγήσεις για την εντυπωσιακή ιστορία των προγόνων τους. Κανείς δεν ξέρει αν αυτά που λένε είναι αλήθεια ή όχι· κάποια απ’ αυτά μπορεί να είναι παρατραβηγμένες ιστορίες, αλλά κάποια μπορεί να είναι αληθινά. Σε κάθε περίπτωση, στο μυαλό των ανθρώπων, η ταυτότητα που κληρονομούν απ’ την οικογένεια έχει μεγάλη σημασία. Καθορίζει τη θέση και το κύρος τους μεταξύ των άλλων, τη μεταχείριση που λαμβάνουν, καθώς επίσης και την κατάσταση και την κατάταξή τους μεταξύ των ανθρώπων. Ακριβώς επειδή, όταν βρίσκονται ανάμεσα στους άλλους, οι άνθρωποι βλέπουν πιο καθαρά όσα τούς δίνει η κληρονομημένη ταυτότητά τους, τα θεωρούν όλα πολύ σημαντικά. Κατά συνέπεια, επιδεικνύουν κατά καιρούς αυτά τα «ένδοξα» και «λαμπρά» κεφάλαια της ιστορίας της οικογένειάς τους, ενώ αποφεύγουν επανειλημμένα να αναφέρουν τις ντροπιαστικές πτυχές του οικογενειακού τους υπόβαθρου ή τα όσα συνέβησαν στην οικογένειά τους και θα μπορούσαν να προκαλέσουν υποτίμηση ή διακρίσεις σε βάρος τους. Εν ολίγοις, η ταυτότητα που κληρονομούν οι άνθρωποι από την οικογένειά τους είναι πολύ σημαντική γι’ αυτούς. Όταν βιώνουν κάποια συγκεκριμένα γεγονότα, συχνά χρησιμοποιούν την ιδιαίτερη οικογενειακή τους ταυτότητα ως πλεονέκτημα και ως λόγο για να αναδειχτούν, προκειμένου να κερδίσουν την αναγνώριση των άλλων και να κερδίσουν μια θέση ανάμεσά τους. Είτε η οικογένειά σου σου φέρνει δόξα είτε ντροπή, είτε η ταυτότητα και η κοινωνική θέση που κληρονομείς από την οικογένειά σου είναι αριστοκρατική είτε ταπεινή, αυτή η οικογένεια δεν σου είναι τίποτα περισσότερο απ’ αυτό. Δεν καθορίζει το αν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια, να την επιδιώξεις ή να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τη βλέπουν ως κάτι πολύ σημαντικό, διότι δεν καθορίζει τη μοίρα ούτε το μέλλον ενός ανθρώπου, πόσο μάλλον το μονοπάτι που θα ακολουθήσει. Η ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένειά σου μπορεί να καθορίσει μόνο τα δικά σου συναισθήματα και τις δικές σου αντιλήψεις μεταξύ των άλλων ανθρώπων. Είτε η ταυτότητα που κληρονομείς απ’ την οικογένειά σου είναι κάτι που σιχαίνεσαι είτε κάτι για το οποίο αξίζει να καυχιέσαι, δεν καθορίζει το αν θα μπορέσεις να ακολουθήσεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Έτσι, όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας, δεν έχει σημασία τι ταυτότητα ή κοινωνική θέση σού κληροδοτεί η οικογένειά σου. Ακόμα κι αν η ταυτότητα αυτή σε κάνει να νιώθεις ανώτερος και αξιότιμος, δεν αξίζει να την αναφέρεις. Ακόμη κι αν σε κάνει να νιώθεις ντροπή, να αισθάνεσαι κατώτερος και να έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση, ούτε τότε θα επηρεάσει το πώς επιδιώκεις την αλήθεια. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν θα επηρεάσει στο παραμικρό το πώς επιδιώκεις την αλήθεια ούτε την ταυτότητά σου ως δημιουργημένο ον ενώπιον του Θεού. Αντιθέτως, όποια ταυτότητα και κοινωνική θέση κι αν κληρονόμησες από την οικογένειά σου, στα μάτια του Θεού, όλοι έχουν την ίδια ευκαιρία να σωθούν, και εκτελούν το καθήκον τους και επιδιώκουν την αλήθεια με την ίδια θέση και ταυτότητα. Η ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένειά σου, είτε είναι έντιμη είτε επαίσχυντη, δεν καθορίζει την ανθρώπινη φύση σου ούτε το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις. Ωστόσο, αν τη θεωρείς πολύ σημαντική και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της ύπαρξής σου, τότε θα προσκολληθείς σθεναρά σ’ αυτήν, δεν θα την εγκαταλείψεις ποτέ και θα περηφανεύεσαι γι’ αυτήν. Αν η ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένειά σου είναι ευγενής, τότε θα τη θεωρείς ένα είδος πλεονεκτήματος, ενώ αν είναι ταπεινή, θα τη θεωρείς κάτι ντροπιαστικό. Είτε η ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένειά σου είναι ευγενής και ένδοξη είτε ντροπιαστική, αυτό έχει να κάνει καθαρά με το πώς εσύ προσωπικά το κατανοείς και οφείλεται στο ότι εξετάζεις το θέμα από την οπτική της διεφθαρμένης σου ανθρώπινης φύσης. Πρόκειται απλώς για τη δική σου αίσθηση, αντίληψη και κατανόηση· δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτήν. Δεν αποτελεί πλεονέκτημα που σου επιτρέπει να επιδιώξεις την αλήθεια ούτε, φυσικά, και εμπόδιο στην επιδίωξη της αλήθειας. Αν έχεις αριστοκρατική και υψηλή κοινωνική θέση, δεν σημαίνει ότι αυτό αποτελεί πλεονέκτημα που διασφαλίζει τη σωτηρία σου. Αν έχεις χαμηλή και ταπεινή κοινωνική θέση, δεν σημαίνει ότι αυτό αποτελεί εμπόδιο στο πώς επιδιώκεις την αλήθεια, πόσο μάλλον στο πώς επιδιώκεις τη σωτηρία. Παρόλο που το περιβάλλον και το υπόβαθρο, η ποιότητα ζωής και οι συνθήκες διαβίωσης μιας οικογένειας απορρέουν από τη διάταξη του Θεού, δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή ταυτότητα ενός ανθρώπου ενώπιον του Θεού. Κάθε άτομο, από όποια οικογένεια κι αν κατάγεται, είτε το οικογενειακό του υπόβαθρο είναι επιφανές είτε κατώτερο, στα μάτια του Θεού είναι ένα δημιουργημένο ον. Ακόμα κι αν το υπόβαθρο της οικογένειάς σου είναι επιφανές και έχεις αριστοκρατική ταυτότητα και θέση, παραμένεις ένα δημιουργημένο ον. Ομοίως, αν έχεις ταπεινή οικογενειακή θέση και σε περιφρονούν οι άλλοι, στα μάτια του Θεού, είσαι και πάλι ένα συνηθισμένο δημιουργημένο ον —δεν έχεις τίποτα το ιδιαίτερο. Οι διαφορετικές οικογενειακές καταβολές προσφέρουν στους ανθρώπους διαφορετικά περιβάλλοντα ανάπτυξης και τα διαφορετικά περιβάλλοντα οικογενειακής διαβίωσης τους δίνουν διαφορετικές οπτικές για την αντιμετώπιση των υλικών πραγμάτων, του κόσμου και της ζωής. Είτε κάποιος ζει ευκατάστατα είτε είναι άπορος, είτε ζει μέσα σε ευνοϊκές οικογενειακές συνθήκες είτε όχι, πρόκειται απλώς για διαφορετικές εμπειρίες διαφορετικών ανθρώπων. Συγκριτικά μιλώντας, δεν έχουν μια βαθύτερη εμπειρία ζωής όσοι είναι φτωχοί και η οικογένειά τους έχει μέτριο βιοτικό επίπεδο; Από την άλλη, δεν είναι πιο δύσκολο να το επιτύχουν αυτό όσοι είναι πλούσιοι και η οικογένειά τους είναι ιδιαίτερα ευνοημένη; (Ναι.) Ανεξάρτητα από το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες, και την ταυτότητα και την κοινωνική θέση που απέκτησες από αυτό το οικογενειακό περιβάλλον, όταν προσέλθεις ενώπιον του Θεού, όταν ο Θεός σε αναγνωρίσει και σε αποδεχτεί ως δημιουργημένο ον, στα μάτια Του, είσαι το ίδιο με τους άλλους, είσαι ίσος με τους άλλους, δεν έχεις τίποτα το ιδιαίτερο, και ο Θεός θα εφαρμόσει τις ίδιες μεθόδους και τα ίδια πρότυπα όσον αφορά τις απαιτήσεις Του από σένα. Αν λες: «Έχω ιδιαίτερη κοινωνική θέση», τότε ενώπιον του Θεού, πρέπει να αγνοήσεις αυτήν την «ιδιαιτερότητα»· αν λες, «Έχω ταπεινή κοινωνική θέση», τότε πρέπει επίσης να αγνοήσεις αυτήν την «ταπεινότητα». Ενώπιον του Θεού, καθένας από σας πρέπει να κάνει πέρα την ταυτότητα που κληρονόμησε από την οικογένειά του, να την εγκαταλείψει, να αποδεχτεί την ταυτότητα που του έδωσε ο Θεός ως δημιουργημένου όντος και να υιοθετήσει αυτήν την ταυτότητα εκτελώντας καλά το καθήκον του ενός δημιουργημένου όντος. Αν προέρχεσαι από καλή οικογένεια και έχεις αριστοκρατική θέση, δεν έχεις να καυχηθείς για τίποτα και δεν είσαι πιο ευγενής από κανέναν άλλον. Γιατί; Στα μάτια του Θεού, εφόσον είσαι ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον, έχεις πάρα πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις και είσαι ένας από εκείνους που θέλει να σώσει ο Θεός. Παρομοίως, αν έχεις κληρονομήσει απ’ την οικογένειά σου χαμηλή και ταπεινή ταυτότητα, πρέπει και πάλι να αποδεχτείς την ταυτότητα του δημιουργημένου όντος που σου έχει δώσει ο Θεός και να προσέλθεις ενώπιόν Του ως τέτοιο για να αποδεχτείς τη σωτηρία Του. Ίσως να πεις: «Η οικογένειά μου έχει χαμηλή κοινωνική θέση και επίσης έχω ταπεινή ταυτότητα. Οι άνθρωποι με περιφρονούν». Σύμφωνα με τον Θεό, αυτό δεν έχει σημασία. Σήμερα, ενώπιον του Θεού, δεν εμφανίζεσαι πλέον ως άτομο που έλαβες την ταυτότητά σου απ’ την οικογένειά σου. Η σημερινή σου ταυτότητα είναι αυτή του δημιουργημένου όντος, και αυτό που πρέπει να αποδεχτείς είναι οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από σένα. Ο Θεός δεν μεροληπτεί υπέρ κανενός. Δεν κοιτάζει το οικογενειακό σου υπόβαθρο ή την ταυτότητά σου, γιατί στα μάτια Του είσαι το ίδιο με όλους τους άλλους. Σε έχει διαφθείρει ο Σατανάς, είσαι μέλος του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους και είσαι ένα δημιουργημένο ον ενώπιον του Θεού, οπότε είσαι ένας από εκείνους που θέλει να σώσει. Δεν έχει σημασία αν είσαι απόγονος υψηλόβαθμων αξιωματούχων ή πάμπλουτων γονιών, αν είσαι νεαρός προνομιούχος ή πριγκίπισσα, ή αν είσαι παιδί μικροκαλλιεργητών ή ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Δεν είναι σημαντικά αυτά ούτε τα εξετάζει καθόλου ο Θεός, επειδή αυτό που θέλει Εκείνος είναι να σώσει εσένα ως άτομο. Θέλει να αλλάξει τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, όχι την ταυτότητά σου. Ούτε η διεφθαρμένη σου διάθεση ούτε η αξία σου καθορίζονται από την ταυτότητά σου, ενώ η διεφθαρμένη σου διάθεση δεν προέρχεται από την οικογένειά σου. Ο Θεός θέλει να σε σώσει όχι επειδή μπορεί να έχεις ταπεινή θέση, ούτε βέβαια επειδή η θέση σου μπορεί να είναι διακεκριμένη. Αντίθετα, ο Θεός σε έχει επιλέξει λόγω του σχεδίου Του και της διαχείρισής Του, επειδή σε έχει διαφθείρει ο Σατανάς και ανήκεις στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Ενώπιον του Θεού, όποια ταυτότητα κι αν κληρονομείς από την οικογένειά σου, είσαι το ίδιο με όλους τους άλλους. Ανήκετε όλοι στο ανθρώπινο γένος, έχετε διαφθαρεί από τον Σατανά και έχετε διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν έχεις τίποτε το ιδιαίτερο πάνω σου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επομένως, τι το εκπληκτικό έχει από δω και μπρος αν κάποιος γύρω σας πει: «Ήμουν δικαστής κομητείας» ή «Ήμουν κυβερνήτης επαρχίας» ή αν κάποιος άλλος πει: «Οι πρόγονοί μας ήταν αυτοκράτορες» ή «Ήμουν μέλος του Κογκρέσου» ή «Έβαλα υποψηφιότητα για πρόεδρος» ή αν πει κανείς: «Ήμουν πρόεδρος μιας μεγάλης εταιρείας» ή «Ήμουν αφεντικό μιας κρατικής επιχείρησης»; Είναι σημαντικό που ήσουν κάποτε ανώτερο στέλεχος ή διοικητής; Ο κόσμος και η κοινωνία σήμερα δίνουν μεγάλη σημασία στην ταυτότητα και την κοινωνική θέση των ανθρώπων, και αποφασίζουν πώς θα σου συμπεριφερθούν ανάλογα με την ταυτότητα και την κοινωνική σου θέση. Μα τώρα βρίσκεσαι στον οίκο του Θεού. Δεν πρόκειται να σε δει αλλιώς ο Θεός λόγω του πόσο λαμπρός ήσουν στο παρελθόν ή πόσο λαμπρή και ένδοξη ήταν η ταυτότητά σου. Ειδικά τώρα που απαιτεί να επιδιώκεις την αλήθεια, υπάρχει λόγος να επιδεικνύεις τα προσόντα σου, την κοινωνική σου θέση και την αξία σου; (Όχι, δεν υπάρχει.) Δεν θα ήταν ανόητο αν το έκανες; (Ναι.) Οι ανόητοι έχουν την τάση να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους με βάση αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν επίσης κάποιοι νέοι πιστοί που έχουν μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν την αλήθεια, και που συχνά συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους με βάση αυτά τα πράγματα από την κοινωνία και την οικογένεια. Οι άνθρωποι που έχουν κάποια θεμέλια και κάποιο ανάστημα στην πίστη τους στον Θεό σε γενικές γραμμές δεν θα το έκαναν αυτό ούτε θα μιλούσαν για τέτοια πράγματα. Δεν συμβαδίζει με την αλήθεια το να χρησιμοποιεί κανείς την ταυτότητα της οικογένειάς του ή την κοινωνική του θέση ως πλεονέκτημα.

Τώρα που έχω συναναστραφεί πάρα πολύ σχετικά με την ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένειά σου, είναι ξεκάθαρα τα όσα είπα; (Ναι.) Πείτε Μου κάτι σχετικό. (Θεέ μου, θα πω εγώ κάτι γι’ αυτό. Οι άνθρωποι θεωρούν συχνά πολύ σημαντική την οικογένεια στην οποία γεννήθηκαν, καθώς και την ταυτότητα και τη θέση της στην κοινωνία. Αυτοί που γεννιούνται σε οικογένεια χαμηλής κοινωνικής θέσης συνήθως πιστεύουν ότι είναι κατά κάποιον τρόπο κατώτεροι απ’ τους άλλους. Θεωρούν ότι έχουν πολύ ταπεινή καταγωγή και ότι δεν μπορούν να κυκλοφορούν στην κοινωνία με το κεφάλι ψηλά, γι’ αυτό και θέλουν να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την κοινωνική τους θέση· όσοι γεννιούνται σε οικογένεια με σχετικά υψηλό κύρος και θέση συνήθως είναι αρκετά αλαζόνες και επηρμένοι, τους αρέσει να επιδεικνύονται και έχουν ένα έμφυτο αίσθημα ανωτερότητας. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν είναι το πιο σημαντικό η κοινωνική θέση, καθώς ενώπιον του Θεού όλοι έχουν την ίδια ταυτότητα και θέση —είναι όλοι δημιουργημένα όντα. Δεν καθορίζουν η ταυτότητα και η θέση το αν μπορεί το άτομο να επιδιώξει την αλήθεια, να την κάνει πράξη ή να σωθεί, επομένως δεν γίνεται κανείς να περιορίσει τον εαυτό του εξαιτίας της ταυτότητας και της θέσης του.) Πολύ σωστά. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια νοιάζονται πολύ για την ταυτότητα και την κοινωνική θέση κάποιου, οπότε σε ορισμένες ειδικές περιστάσεις, λένε πράγματα του τύπου: «Ξέρετε τον τάδε από την εκκλησία μας; Η οικογένειά του είναι πλούσια!» Όταν λένε τη λέξη «πλούσια», λάμπουν τα μάτια τους, κι αυτό δείχνει την εξαιρετικά φθονερή και ζηλότυπη νοοτροπία τους. Καλλιεργούν εδώ και τόσο καιρό αυτό το αίσθημα ζήλιας, που φτάνουν στο σημείο να τους τρέχουν τα σάλια για τέτοιους ανθρώπους και να λένε: «Α, ξέρετε εκείνους εκεί τους ανθρώπους; Ο πατέρας της τάδε είναι υψηλόβαθμος αξιωματούχος, κι εκείνου εκεί είναι επικεφαλής κομητείας, εκείνης δήμαρχος, και εκείνου ο πατέρας είναι γραμματέας σε κάποιο κυβερνητικό τμήμα!» Όταν βλέπουν κάποιον να φοράει ωραία ρούχα, να ντύνεται καλά ή να δείχνει λίγο κομψός ή διορατικός, ή κάποιον να έχει πράγματα πολύ καλής ποιότητας, ζηλεύουν και σκέφτονται: «Αυτός έχει πλούσια οικογένεια, πρέπει να κολυμπάει στο χρήμα», και τους κατακλύζει ένα συναίσθημα θαυμασμού και φθόνου. Κάθε φορά που μιλούν για τον τάδε που είναι προϊστάμενος σε κάποια εταιρεία, πιο πολύ τους νοιάζει η ταυτότητα αυτού του ατόμου παρά το ίδιο το άτομο. Μιλούν διαρκώς για τη δουλειά του, ακόμη κι αν το ίδιο το άτομο δεν το αναφέρει ποτέ από μόνο του. Μέχρι και όταν έρθει η ώρα να εκλεγεί ο επικεφαλής της εκκλησίας, ψηφίζουν αυτό το άτομο. Έχουν ιδιαίτερα αισθήματα για όσους έχουν υψηλότερη κοινωνική θέση από τους ίδιους και τους προσέχουν ιδιαιτέρως. Προσπαθούν συνέχεια να τους καλοπιάνουν, να τους προσεγγίζουν και να τους κολακεύουν, ενώ μισούν τον εαυτό τους και σκέφτονται: «Γιατί δεν είναι αξιωματούχος ο πατέρας μου; Γιατί εγώ γεννήθηκα σ’ αυτήν την οικογένεια; Γιατί δεν έχω ούτε ένα καλό να πω για την οικογένειά μου; Εκείνοι γεννήθηκαν σε οικογένειες αξιωματούχων και πλούσιων επιχειρηματιών, ενώ η δική μου οικογένεια δεν έχει τίποτα. Όλα μου τα αδέλφια είναι απλοί άνθρωποι, μικροκαλλιεργητές που ανήκουν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Και όσο λιγότερα λέω για τους γονείς μου, τόσο το καλύτερο —δεν είναι καν μορφωμένοι. Τι ντροπή!» Με το που αναφερθεί κανείς στους γονείς τους, εκείνοι υπεκφεύγουν και λένε: «Ας μην αναφερθούμε σ’ αυτό το θέμα, ας μιλήσουμε για κάτι άλλο. Ας μιλήσουμε για τον τάδε από την εκκλησία μας. Δείτε, είναι διευθυντής· ξέρει πώς να είναι επικεφαλής. Το κάνει εδώ και δεκαετίες, κανείς δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει. Αυτός ο τύπος γεννήθηκε για να ηγείται. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για μας. Τώρα που πιστεύει στον Θεό, είναι σκέτη ευλογία. Είναι πραγματικά ευλογημένος, αφού έχει ήδη όλα όσα ονειρεύεται κανείς στην κοινωνία και τώρα που έχει έλθει στον οίκο του Θεού, μπορεί και να εισέλθει στη βασιλεία και να έχει έναν όμορφο προορισμό». Πιστεύουν ότι όταν ένας αξιωματούχος εντάσσεται στον οίκο του Θεού, θα πρέπει να είναι ο επικεφαλής της εκκλησίας και να έχει όμορφο προορισμό. Ποιος το αποφασίζει αυτό; Αυτοί έχουν τον τελευταίο λόγο; (Όχι.) Αυτό σίγουρα το λένε οι δύσπιστοι. Αν δουν κάποιον που έχει λίγες ικανότητες ή κάποιο έμφυτο ταλέντο, που ντύνεται καλά και απολαμβάνει τις χαρές της ζωής, που οδηγεί ένα ωραίο αυτοκίνητο κι έχει ένα μεγάλο σπίτι, τότε τον προσεγγίζουν επίμονα, τον κολακεύουν και του κάνουν τα χατίρια. Έπειτα, υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι έχουν υψηλή κοινωνική θέση και κύρος. Όταν εντάσσονται στον οίκο του Θεού, απαιτούν πάντα ειδικά προνόμια, διατάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους με φωνές, και τους φέρονται λες κι είναι σκλάβοι. Κι όλα αυτά επειδή έχουν συνηθίσει τόσο πολύ να ζουν τη ζωή ενός αξιωματούχου. Θεωρούν τους αδελφούς και τις αδελφές τους υφιστάμενούς τους; Όταν έρχεται η ώρα να εκλεγεί ένας επικεφαλής της εκκλησίας, αν δεν επιλεγούν, θυμώνουν και λένε: «Δεν θα πιστεύω πια, ο οίκος του Θεού δεν είναι δίκαιος, δεν δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους. Ο οίκος του Θεού περιφρονεί τους ανθρώπους!» Έχουν συνηθίσει να έχουν αξιώματα στον κόσμο και νομίζουν ότι είναι κελεπούρια, οπότε όταν εντάσσονται στον οίκο του Θεού, προσπαθούν συνεχώς να κάνουν κουμάντο και να πρωτοστατούν σε όλα, ενώ απαιτούν και ειδικά προνόμια. Συμπεριφέρονται στον οίκο του Θεού όπως έκαναν στον κόσμο και στην κοινωνία. Μια γυναίκα μπορεί να είναι στα εγκόσμια σύζυγος ενός αξιωματούχου, και μόλις ενταχθεί στον οίκο του Θεού, να εξακολουθεί να θέλει να της φέρονται σαν σε σύζυγο αξιωματούχου, να την κολακεύουν και να την ακολουθούν όλοι. Αν σε μια συνάθροιση οι αδελφοί ή οι αδελφές παραλείψουν να τη χαιρετήσουν, θυμώνει και σταματά να έρχεται στις επόμενες, επειδή θεωρεί ότι οι άλλοι δεν την παίρνουν στα σοβαρά και ότι η πίστη στον Θεό δεν έχει νόημα. Δεν είναι παράλογο αυτό; (Ναι.) Όσο ιδιαίτερη ταυτότητα κι αν έχεις στην κοινωνία, όταν έρχεσαι στον οίκο του Θεού, αυτή η ιδιαίτερη ταυτότητα χάνεται. Ενώπιον του Θεού και ενώπιον της αλήθειας, οι άνθρωποι έχουν μόνο μία ταυτότητα, αυτή του δημιουργημένου όντος. Είτε είσαι έξω στον κόσμο κυβερνητικός αξιωματούχος είτε σύζυγος αξιωματούχου, είτε ανήκεις στην ελίτ της κοινωνίας είτε είσαι ένας απλός γραφιάς, είτε είσαι στρατηγός είτε στρατιώτης, στον οίκο του Θεού έχεις μόνο μία ταυτότητα, αυτή του δημιουργημένου όντος. Δεν έχεις τίποτα το ιδιαίτερο, γι’ αυτό μην επιζητάς ειδικά προνόμια και μην κάνεις τους ανθρώπους να σε λατρεύουν. Είναι και κάποιοι που προέρχονται από μια ιδιαίτερη χριστιανική οικογένεια ή από μια οικογένεια που πιστεύει στον Κύριο εδώ και πολλές γενιές. Ίσως η μητέρα τους να εκπαιδεύτηκε σε ιερατική σχολή και ο πατέρας τους να είναι πάστορας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα καλοδεχούμενοι στη θρησκευτική κοινότητα και οι πιστοί συναθροίζονται γύρω τους. Αφότου αποδεχτούν αυτό το στάδιο του έργου του Θεού, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι έχουν την ίδια ταυτότητα με πριν, αλλά μάλλον ονειρεύονται! Καιρός να σταματήσουν να ονειρεύονται και να ξυπνήσουν. Δεν έχει σημασία αν είσαι πάστορας ή επικεφαλής. Όταν προσέρχεσαι στον οίκο του Θεού, πρέπει να κατανοήσεις τους κανόνες του οίκου του Θεού και να μάθεις να αλλάζεις την ταυτότητά σου. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις. Δεν είσαι υψηλόβαθμος αξιωματούχος ούτε απλός γραφιάς, δεν είσαι πλούσιος επιχειρηματίας ούτε είσαι φτωχός και άφραγκος. Όταν έρχεσαι στον οίκο του Θεού, έχεις μόνο μία ταυτότητα, κι αυτή είναι η ταυτότητα που σου έχει δώσει ο Θεός —αυτή του δημιουργημένου όντος. Τι πρέπει να κάνουν τα δημιουργημένα όντα; Να μην επιδεικνύεις το οικογενειακό σου ιστορικό ή την κοινωνική θέση που κληρονόμησες από την οικογένειά σου, ούτε να χρησιμοποιείς την ανώτερη κοινωνική σου θέση για να δρας ανεξέλεγκτος στον οίκο του Θεού και να επιδιώκεις ειδικά προνόμια· μη χρησιμοποιείς σε καμία περίπτωση την εμπειρία που έχεις από την κοινωνία και το αίσθημα ανωτερότητας που σου δίνει η κοινωνική σου θέση, για να συμπεριφέρεσαι σαν υπέρτατος κυρίαρχος στον οίκο του Θεού και να κάνεις κουμάντο. Αντίθετα, στον οίκο του Θεού θα πρέπει να εκπληρώνεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον, να συμπεριφέρεσαι κόσμια, να μην αναφέρεσαι στο οικογενειακό σου υπόβαθρο, να μη διατηρείς κανένα αίσθημα ανωτερότητας, ούτε και να έχεις κόμπλεξ κατωτερότητας· δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχεις αίσθημα κατωτερότητας ή ανωτερότητας. Με λίγα λόγια, πρέπει να κάνεις καλά με υπακοή όσα πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον και να εκτελείς καλά το καθήκον που πρέπει να εκτελεί ένα δημιουργημένο ον. Κάποιοι λένε: «Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μου βάλω χαλινάρια και να κρατήσω χαμηλό προφίλ;» Όχι, δεν χρειάζεται να βάλεις χαλινάρια στον εαυτό σου ή να κρατήσεις χαμηλό προφίλ, δεν χρειάζεται να είσαι υποτακτικός, και οπωσδήποτε δεν χρειάζεται να το παίζεις μεγάλος και τρανός. Δεν χρειάζεται να προσπαθείς να ξεχωρίσεις, δεν χρειάζεται να προσποιείσαι ούτε χρειάζεται να κάνεις παραχωρήσεις μόνο και μόνο για να είναι όλοι χαρούμενοι. Ο Θεός αντιμετωπίζει τους ανθρώπους δίκαια και με αμερόληπτο τρόπο, επειδή ο Θεός είναι η αλήθεια. Έχει πει πολλά λόγια στους ανθρώπους και έχει θέσει πολλές απαιτήσεις, και τελικά αυτό που απαιτεί από σένα είναι να εκτελείς σωστά το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον και να κάνεις σωστά όλα όσα πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον. Σε ό,τι αφορά το θέμα της ταυτότητας που κληρονομούν οι άνθρωποι απ’ την οικογένειά τους, επιβάλλεται επίσης να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού και έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια, και όχι να επιδεικνύεις το αίσθημα ανωτερότητας που πήρες από την οικογένειά σου. Και αν, φυσικά, κατάγεσαι από οικογένεια που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, δεν χρειάζεται να μιλάς ευθέως και να ανοίγεσαι σε όλους για το πόσο άσχημα είναι τα πράγματα. Κάποιοι άλλοι μπορεί να λένε: «Ο οίκος του Θεού απαιτεί το εξής: “Μη ρωτάς έναν ήρωα για την καταγωγή του”;» Είναι η αλήθεια αυτό το ρητό; (Όχι.) Το ρητό αυτό δεν είναι η αλήθεια, οπότε δεν χρειάζεται να αξιολογείς τίποτα με βάση αυτό ούτε να το χρησιμοποιείς ως κριτήριο για να τηρείς τις απαιτήσεις που σου θέτει ο Θεός. Σχετικά με την ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένειά σου, αυτό που απαιτεί ο Θεός από σένα είναι να εκτελείς το καθήκον σου. Ενώπιον του Θεού, η μόνη σου ταυτότητα είναι αυτή του δημιουργημένου όντος. Πρέπει άρα να εγκαταλείψεις όσα μπορούν να επηρεάσουν το κατά πόσο είσαι καλό δημιουργημένο ον ή να σε εμποδίσουν απ’ αυτό. Μη δίνεις χώρο σ’ αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου ούτε να τους δίνεις υπερβολική σημασία. Είτε από άποψη εμφάνισης είτε από άποψη συμπεριφοράς, πρέπει να εγκαταλείψεις την ξεχωριστή ταυτότητα που κληρονόμησες από την οικογένειά σου. Τι λες; Είναι εφικτό; (Ναι.) Μπορεί από την οικογένειά σου να κληρονόμησες μια αξιοσέβαστη ταυτότητα, ή μπορεί το οικογενειακό σου υπόβαθρο να ρίχνει τη σκιά του πάνω από την ταυτότητά σου. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω να απαλλαγείς απ’ αυτό, να λάβεις σοβαρά υπόψη σου αυτό το θέμα, και στη συνέχεια, όταν αντιμετωπίσεις κάποιες ειδικές καταστάσεις, και αυτά τα πράγματα επηρεάσουν το πώς εκπληρώνεις το καθήκον σου, τη συμπεριφορά σου απέναντι στους ανθρώπους, τις σωστές αρχές σου για την αντιμετώπιση των πραγμάτων και τις αρχές σου για τη συμβίωσή σου με τους άλλους, ελπίζω να σταματήσεις να επηρεάζεσαι από την ταυτότητα που κληρονόμησες από την οικογένειά σου, να φέρεσαι σε όλους σωστά και να χειρίζεσαι τα πάντα όπως πρέπει. Ας πούμε για παράδειγμα ότι υπάρχει κάποια μέσα στην εκκλησία που είναι πάντα επιπόλαιη στο καθήκον της και συνεχώς προκαλεί διαταραχή. Πώς πρέπει να την αντιμετωπίσεις; Προβληματίζεσαι γι’ αυτό, και σκέφτεσαι: «Πρέπει να την κλαδέψω, γιατί αν δεν την κλαδέψω, θα επηρεαστεί το έργο της εκκλησίας». Κι έτσι, αρχίζεις να την κλαδεύεις. Εκείνη όμως αρνείται να υποχωρήσει και βρίσκει ένα σωρό δικαιολογίες. Εσύ δεν τη φοβάσαι, οπότε συνεχίζεις να συναναστρέφεσαι μαζί της και να την κλαδέψεις. Εκείνη λέει: «Ξέρεις ποια είμαι εγώ;» κι εσύ απαντάς: «Τι με νοιάζει εμένα ποια είσαι;» Λέει: «Ο άντρας μου είναι το αφεντικό του άντρα σου. Αν πας να με ζορίσεις σήμερα, ο άντρας σου θα έχει πρόβλημα». Εσύ απαντάς: «Αυτό είναι το έργο του οίκου του Θεού. Αν δεν το κάνεις καλά και συνεχίσεις να προκαλείς διαταραχή, θα σε απαλλάξω από τα καθήκοντά σου». Σου λέει λοιπόν: «Εν πάση περιπτώσει, σου είπα πώς έχουν τα πράγματα. Αποφάσισε μόνη σου τι θα γίνει!» Τι εννοεί με το «αποφάσισε μόνη σου»; Σου λέει ότι αν τολμήσεις να την απομακρύνεις, θα προκαλέσει την απόλυση του συζύγου σου. Σ’ εκείνο το σημείο, σκέφτεσαι: «Αυτή η γυναίκα έχει μεγάλη δύναμη από πίσω της· δεν είναι ν’ απορείς που μιλάει τόσο αλαζονικά όλη την ώρα» Αλλάζεις τότε τον τόνο σου και λες: «Λοιπόν, αυτήν τη φορά θα το αφήσω να περάσει, όχι όμως και την επόμενη! Δεν τα είπα με κάποιον σκοπό αυτά που είπα· το έκανα για χάρη του έργου της εκκλησίας. Είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές που πιστεύουμε στον Θεό, είμαστε όλοι μια οικογένεια. Σκέψου το, είμαι η επικεφαλής της εκκλησίας, πώς γίνεται να μην αναλάβω την ευθύνη γι’ αυτό; Αν δεν αναλάμβανα την ευθύνη, θα με είχατε εκλέξει;» Ξαφνικά, προσπαθείς να εξομαλύνεις την κατάσταση. Υπάρχουν καθόλου αρχές πίσω απ’ αυτό; Έχουν πέσει όλες οι άμυνες που έχεις στα βάθη της καρδιάς σου, δεν τολμάς να επιμείνεις στις αρχές και υποχωρείς. Έτσι δεν είναι τα πράγματα; (Ναι.) Οπότε, τελικά την αφήνεις να τη γλιτώσει. Ντρέπεσαι που η ταυτότητά σου δεν είναι τόσο αριστοκρατική όσο η δική της και που η κοινωνική της θέση είναι υψηλότερη από τη δική σου, οπότε θεωρείς ότι πρέπει να αναγκαστικά να σε ελέγχει και να την υπακούς. Πιστεύετε και οι δύο στον Θεό, αλλά εξακολουθείς να την αφήνεις να σε εκβιάζει. Αν δεν μπορείς να απαλλαγείς από την επιρροή που σου ασκεί η κοινωνική θέση, δεν θα μπορέσεις να τηρήσεις τις αρχές, δεν θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και δεν θα είσαι πιστή ενώπιον του Θεού. Αν δεν είσαι πιστή στον Θεό, θα σε δεχτεί Εκείνος; Θα σε εμπιστευτεί; Θα εξακολουθήσει να σου αναθέτει σημαντικό έργο; Θα σε θεωρεί αναξιόπιστη, επειδή στην πιο κρίσιμη στιγμή, ξεπούλησες τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατεύσεις τα δικά σου. Στην πιο κρίσιμη στιγμή, φοβήθηκες τις κακές δυνάμεις που προέρχονται από την κοινωνία και απ’ τον Σατανά, με αποτέλεσμα να ξεπουλήσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να μη μπορείς να παραμείνεις σταθερή στη μαρτυρία σου. Αυτό αποτελεί σοβαρή παράβαση και σημάδι ότι έχεις ατιμάσει τον Θεό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή μ’ αυτήν σου την πράξη, πρόδωσες την ταυτότητά σου ως δημιουργημένο ον και παραβίασες την αρχή που σου ζητά να κάνεις όσα πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον. Χειρίστηκες αυτό το θέμα με τρόπο που σου επέτρεψε να επηρεαστείς από την κοινωνική σου θέση και την ταυτότητά σου στην κοινωνία. Όταν αντιμετωπίζεις οποιοδήποτε ζήτημα, αν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τις αρνητικές επιρροές που σου ασκεί η ταυτότητα που κληρονόμησες από την οικογένειά σου, τότε μπορεί να αντιδράσεις κάνοντας απροσδόκητα πράγματα. Αφενός, αυτά τα πράγματα θα σε κάνουν να παραβιάσεις την αλήθεια, και αφετέρου, θα σε φέρουν σε πλήρη αμηχανία, δεν θα ξέρεις τι να επιλέξεις. Αυτό θα σε οδηγήσει εύκολα σε παραβάσεις και τύψεις, με αποτέλεσμα ενώπιον του Θεού να στιγματιστείς και να θεωρηθείς αναξιόπιστο άτομο που έχει παραβιάσει την αρχή που επιβάλλει ο Θεός στην ανθρωπότητα, δηλαδή το να εκτελεί κανείς καλά το καθήκον του ως δημιουργημένο ον και να πράττει όπως οφείλει να πράττει ένα δημιουργημένο ον. Σκέψου το, μπορεί αυτό το θέμα να φαίνεται κάπως ασήμαντο, αλλά είναι πολύ σοβαρό και σημαντικό. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Μόλις τώρα συναναστράφηκα σχετικά με την εγκατάλειψη της ταυτότητας που κληρονομείς από την οικογένειά σου. Είναι εύκολο να το κάνεις αυτό; (Ναι, εύκολο είναι.) Είναι εύκολο; Κάτω από ποιες συνθήκες θα σε επηρεάσει και θα σε αναστατώσει κάτι τέτοιο; Αν βρεθείς σε κάποιο συγκεκριμένο είδος περιβάλλοντος χωρίς να κατανοείς το συγκεκριμένο ζήτημα σωστά και ξεκάθαρα, αυτό θα επηρεάσει κι εσένα και την ικανότητά σου να εκτελείς καλά το καθήκον σου, και θα έχει αντίκτυπο στις μεθόδους με τις οποίες χειρίζεσαι τα πράγματα και στα αποτελέσματα που θα έχεις. Επομένως, την ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένεια θα πρέπει να τη μεταχειρίζεσαι σωστά και να μην την αφήνεις να σε επηρεάζει ούτε να σε ελέγχει. Αντίθετα, θα πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς κανονικά και σύμφωνα με τις μεθόδους που δίνει στους ανθρώπους ο Θεός. Με τον τρόπο αυτόν, θα έχεις τη στάση και τις αρχές που θα πρέπει να έχει στο συγκεκριμένο θέμα ένα αποδεκτό δημιουργημένο ον. Ας συναναστραφούμε τώρα σχετικά με το να εγκαταλείψεις τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου. Σ’ αυτήν την κοινωνία, οι αρχές των ανθρώπων για την αντιμετώπιση του κόσμου, οι μέθοδοί τους για τη ζωή και την ύπαρξη, ακόμη και οι στάσεις και οι αντιλήψεις τους απέναντι στη θρησκεία και την πίστη, καθώς και οι διάφορες αντιλήψεις και απόψεις τους απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα, αναπόφευκτα έχουν όλα διαμορφωθεί από την οικογένεια. Εν ολίγοις, πριν καταφέρουν οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια —όσο χρονών κι αν είναι, ό,τι φύλο κι αν έχουν, ό,τι επάγγελμα κι αν κάνουν, όποια στάση κι αν έχουν απέναντι στο καθετί, είτε ακραία είτε ορθολογική— οι σκέψεις, οι απόψεις και οι στάσεις τους απέναντι στο οποιοδήποτε πράγμα επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από την οικογένεια. Δηλαδή, οι διάφορες διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια σε ένα άτομο καθορίζουν, σε μεγάλο βαθμό, τη στάση του απέναντι στα πράγματα και το πώς τα αντιμετωπίζει, καθώς και την άποψή του για την ύπαρξη, ενώ έχουν αντίκτυπο ακόμη και στην πίστη του. Εφόσον η οικογένεια διαμορφώνει και επηρεάζει τόσο σημαντικά τους ανθρώπους, είναι αναπόφευκτο οι μέθοδοι και οι αρχές που έχουν για το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα, καθώς και η οπτική τους για την ύπαρξη και οι απόψεις τους για την πίστη να έχουν τις ρίζες τους στην οικογένεια. Καθώς το ίδιο το πατρικό σπίτι δεν είναι το μέρος όπου γεννιέται η αλήθεια ούτε είναι η πηγή της αλήθειας, υπάρχει πρακτικά μόνο μία κινητήρια δύναμη και στόχος που οδηγεί την οικογένειά σου να σε διαμορφώσει με βάση οποιαδήποτε ιδέα, άποψη ή μέθοδο ύπαρξης: το κάνει για το δικό σου καλό. Όλα όσα γίνονται για το δικό σου καλό, από όποιον κι αν προέρχονται —είτε από τους γονείς σου, είτε από τους παππούδες σου, είτε από τους προγόνους σου— αποσκοπούν με δυο λόγια στο να μπορέσεις να υπερασπιστείς τα συμφέροντά σου στην κοινωνία και μεταξύ των άλλων ανθρώπων, να σε προφυλάξουν από τον εκφοβισμό και να μπορέσεις να ζήσεις ανάμεσα στους άλλους πιο ελεύθερα και διπλωματικά, ώστε να προστατευθούν τα συμφέροντά σου στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Η οικογένειά σου σε διαμορφώνει με σκοπό να σε προστατεύσει, να μη δεχτείς εκφοβισμό και να μην υποστείς οποιονδήποτε εξευτελισμό, και για να σε κάνει ανώτερο από τους άλλους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι εσύ θα είσαι αυτός που τους εκφοβίζει ή τους πληγώνει· αρκεί να μην πληγωθείς εσύ ο ίδιος. Αυτά είναι μερικά από τα πιο σημαντικά πράγματα με βάση τα οποία σε διαμορφώνει η οικογένειά σου, και είναι επίσης η ουσία και ο κύριος στόχος που κρύβονται πίσω από όλες τις ιδέες που διαμορφώνονται μέσα σου. Δεν ισχύει αυτό; (Ναι.) Αν εξετάσεις τον στόχο και την ουσία όσων έχει διαμορφώσει σ’ εσένα η οικογένειά σου, συμφωνεί κάτι απ’ αυτά με την αλήθεια; Ακόμη κι αν αυτά τα πράγματα συμφωνούν με την ηθική ή τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα της ανθρωπότητας, έχουν κάποια σχέση με την αλήθεια; Είναι η αλήθεια; (Όχι.) Μπορούμε να πούμε με κάθε βεβαιότητα ότι δεν είναι η αλήθεια. Όσο θετικά και νόμιμα, ανθρώπινα και ηθικά κι αν είναι αυτά που διαμορφώνει η οικογένειά σου μέσα σου, δεν είναι η αλήθεια ούτε μπορούν να αντιπροσωπεύσουν την αλήθεια, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν. Επομένως, σε ό,τι αφορά το θέμα της οικογένειας, αυτά τα πράγματα αποτελούν άλλη μια πτυχή που θα πρέπει να εγκαταλείψει κανείς. Ποια είναι συγκεκριμένα αυτή η πτυχή; Είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένεια —αυτή είναι η δεύτερη πτυχή που πρέπει να εγκαταλείψεις όσον αφορά το θέμα της οικογένειας. Εφόσον συζητάμε για τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένεια, ας μιλήσουμε πρώτα για το τι ακριβώς είναι αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές. Αν τις διαφοροποιήσουμε ανάλογα με την ανθρώπινη αντίληψη για το τι είναι σωστό και τι λάθος, κάποιες είναι σχετικά σωστές, θετικές και φαινομενικά ωραίες, και μπορούν να πέσουν στο τραπέζι, ενώ κάποιες άλλες δεν είναι τίποτα περισσότερο από σχετικά εγωιστικές, ποταπές, άθλιες και αρνητικές. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια είναι σαν ένας προστατευτικός μανδύας, και όλες μαζί διαφυλάσσουν τα σαρκικά συμφέροντα ενός ατόμου, διατηρούν την αξιοπρέπειά του μεταξύ των άλλων ανθρώπων και το προστατεύουν από το να πέσει θύμα εκφοβισμού. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ας δούμε, λοιπόν, ποιες διαμορφωτικές επιρροές ασκεί πάνω σου η οικογένειά σου. Για παράδειγμα, όταν οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς σου σου λένε συχνά ότι «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του», το κάνουν για να δίνεις σημασία στην καλή φήμη, στο να ζεις μια περήφανη ζωή και να μην κάνεις πράγματα που σε ντροπιάζουν. Καθοδηγεί, λοιπόν, αυτό το ρητό τους ανθρώπους θετικά ή αρνητικά; Μπορεί να σε οδηγήσει στην αλήθεια; Μπορεί να σε οδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορεί να το κάνει.) Μπορείς να πεις με απόλυτη βεβαιότητα: «Όχι, δεν μπορεί να το κάνει!» Σκέψου το, ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια. Αν έχεις διαπράξει κάποια παράβαση ή έχεις κάνει ένα λάθος, αν έχεις κάνει κάτι που αποτελεί επανάσταση απέναντι στον Θεό και πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια, πρέπει να παραδεχτείς το λάθος σου, να κατανοήσεις τον εαυτό σου και να συνεχίσεις να τον αναλύεις, προκειμένου να μετανιώσεις αληθινά, και στη συνέχεια να ενεργήσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια, μήπως αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του»; (Ναι.) Πώς δηλαδή έρχεται σε σύγκρουση; Σκοπός του ρητού «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του» είναι να δίνουν οι άνθρωποι σημασία στο να βιώνουν τη φωτεινή και χαρούμενη πλευρά τους, και να κάνουν περισσότερα πράγματα που θα τους κάνουν να φαίνονται καλοί, αντί να κάνουν πράγματα κακά ή ανέντιμα, ή που να εκθέτουν την άσχημη πλευρά τους. Σκοπός του είναι επίσης να μη να ζουν οι άνθρωποι χωρίς υπερηφάνεια ή αξιοπρέπεια. Για χάρη της φήμης, για χάρη της περηφάνιας και της τιμής, δεν μπορεί κανείς να ρίχνει λάσπη στον εαυτό του, πόσο μάλλον να μιλά για τη σκοτεινή πλευρά του και τις ντροπιαστικές πτυχές του· πρέπει να ζει με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Για να έχει κανείς αξιοπρέπεια χρειάζεται καλή φήμη, και για να έχει καλή φήμη πρέπει να προσποιείται και να φοράει προσωπεία. Αυτό δεν έρχεται σε σύγκρουση με το να συμπεριφέρεται κανείς με ειλικρίνεια; (Ναι.) Όταν συμπεριφέρεσαι με ειλικρίνεια, αυτό που κάνεις έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Αν θέλεις να συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, μη δίνεις σημασία στην περηφάνια· η περηφάνια ενός ανθρώπου δεν αξίζει δεκάρα. Απέναντι στην αλήθεια, θα πρέπει κανείς να εκτίθεται, όχι να προσποιείται ή να πλάθει μια ψεύτικη εικόνα. Πρέπει να αποκαλύπτει κανείς στον Θεό τις αληθινές σκέψεις του, τα λάθη του, τις πτυχές που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές και κάθε τι παρόμοιο. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα αποκαλύπτει και στους αδελφούς και τις αδελφές του. Δεν είναι το θέμα να ζει κανείς για χάρη της φήμης του, αλλά αντίθετα, το θέμα είναι να ζει κανείς για να συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια, να ζει για να επιδιώκει την αλήθεια, να ζει για να είναι ένα αληθινό δημιουργημένο ον και να ικανοποιεί τον Θεό, καθώς και για να σωθεί. Όταν όμως δεν καταλαβαίνεις αυτήν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, τότε κυριαρχούν συνήθως αυτά που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Έτσι, όταν κάνεις κάτι λάθος, το συγκαλύπτεις και προσποιείσαι, ενώ σκέφτεσαι το εξής: «Δεν μπορώ να πω τίποτα γι’ αυτό, και δεν θα επιτρέψω ούτε σε κανέναν άλλον που το γνωρίζει να πει κάτι. Αν κάποιος από σας πει το παραμικρό, δεν θα του τη χαρίσω έτσι εύκολα. Προτεραιότητα έχει η φήμη μου. Δεν έχει νόημα να ζει κανείς αν δεν έχει φήμη, γιατί η φήμη είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Αν κάποιος χάσει τη φήμη του, χάνει όλη του την αξιοπρέπεια. Επομένως, δεν μπορείς να λες τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να προσποιείσαι, να τα συγκαλύπτεις, αλλιώς θα χάσεις τη φήμη και την αξιοπρέπειά σου, και η ζωή σου δεν θα έχει καμία αξία. Αν δεν σε σέβεται κανείς, τότε είσαι άχρηστος, ένα τιποτένιο σκουπίδι». Είναι δυνατόν, αν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, να συμπεριφερθείς ως ειλικρινής άνθρωπος; Είναι δυνατόν να ανοιχτείς εντελώς και να αναλύσεις τον εαυτό σου; (Όχι, δεν είναι.) Προφανώς, μ’ αυτόν τον τρόπο τηρείς το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του»· ένα ρητό που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Ωστόσο, αν εγκαταλείψεις αυτό το ρητό για να επιδιώξεις την αλήθεια και να την κάνεις πράξη, θα πάψει να σε επηρεάζει και να είναι το σύνθημά σου ή η αρχή σου στο πώς ενεργείς, και αντ’ αυτού, θα κάνεις τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λέει το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Δεν θα ζεις για χάρη της φήμης σου ούτε για χάρη της αξιοπρέπειάς σου, αλλά αντίθετα, θα ζεις για χάρη της επιδίωξης της αλήθειας, θα συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, και θα προσπαθείς να ικανοποιήσεις τον Θεό και να ζήσεις ως αληθινό δημιουργημένο ον. Αν τηρήσεις αυτήν την αρχή, θα έχεις εγκαταλείψει τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου.

Η οικογένεια δεν διαμορφώνει τους ανθρώπους μόνο με ένα-δύο ρητά, αλλά χρησιμοποιεί πάρα πολλά γνωστά αποφθέγματα και γνωμικά. Για παράδειγμα, αναφέρουν συχνά οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς σου και οι γονείς σου το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει»; (Ναι.) Σου λένε: «Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για χάρη της φήμης τους. Το μόνο πράγμα που επιδιώκουν στη ζωή τους είναι να αποκτήσουν καλή φήμη μεταξύ των άλλων ανθρώπων και να κάνουν καλή εντύπωση. Όπου κι αν πας, να είσαι πιο γενναιόδωρος με τις ευχές, τα κομπλιμέντα και τις φιλοφρονήσεις που μοιράζεις, και να μιλάς πιο ευγενικά. Μην προσβάλλεις τους ανθρώπους, αλλά να κάνεις περισσότερες καλές και ευγενικές πράξεις». Η συγκεκριμένη διαμορφωτική επιρροή που ασκεί η οικογένεια επηρεάζει σε κάποιον βαθμό τη συμπεριφορά ή τις αρχές της διαγωγής των ανθρώπων. Αυτό τους οδηγεί αναπόφευκτα στο να δίνουν μεγάλη σημασία στη φήμη και το κέρδος. Δηλαδή, θεωρούν άκρως σημαντικά τη φήμη και το κύρος τους, καθώς και το τι εντύπωση αφήνουν στους ανθρώπους, και το αν οι άλλοι εκτιμούν τις πράξεις που κάνουν και τις απόψεις που εκφράζουν. Αν δίνεις τόσο μεγάλη σημασία στη φήμη και το κέρδος, άθελά σου δίνεις ελάχιστη σημασία στο αν το καθήκον που εκτελείς συμφωνεί με την αλήθεια και τις αρχές, αν ικανοποιείς τον Θεό και αν εκπληρώνεις επαρκώς το καθήκον σου. Θεωρείς ότι αυτά τα πράγματα έχουν μικρότερη σημασία και έρχονται δεύτερα, ενώ γίνεται εξαιρετικά σημαντικό για σένα το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», με βάση το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. Εξαιτίας αυτού του ρητού, νοιάζεσαι υπερβολικά για το τι σκέφτονται οι άνθρωποι για την παραμικρή λεπτομέρεια που αφορά εσένα. Συγκεκριμένα, κάποιοι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο τι πραγματικά σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτούς πίσω από την πλάτη τους, σε σημείο να κρυφακούν πίσω από τοίχους και μισάνοιχτες πόρτες, και να ρίχνουν ακόμα και κλεφτές ματιές σε αυτά που γράφουν οι άλλοι γι’ αυτούς. Μόλις κάποιος αναφέρει το όνομά τους, σκέφτονται: «Πρέπει γρήγορα να ακούσω τι λέει για μένα και αν έχει καλή γνώμη. Ωχ, είπε ότι είμαι τεμπέλης και ότι μου αρέσει το καλό φαγητό. Πρέπει να αλλάξω άρα· δεν γίνεται να είμαι τεμπέλης από δω και πέρα, πρέπει να είμαι επιμελής». Αφού είναι επιμελείς για κάποιο διάστημα, σκέφτονται: «Είχα τον νου μου να ακούσω αν λένε όλοι ότι είμαι τεμπέλης, και τελευταία φαίνεται ότι δεν το έχει πει κανείς». Όμως ανησυχούν ακόμα, οπότε στις συζητήσεις τους με τους γύρω τους, το πετάνε πού και πού, λέγοντας το εξής: «Είμαι λίγο τεμπέλης». Και οι άλλοι τούς απαντούν: «Δεν είσαι τεμπέλης, είσαι πολύ πιο επιμελής τώρα απ’ ό,τι ήσουν παλιά». Τότε αμέσως καθησυχάζονται, χαίρονται υπερβολικά και παρηγορούνται. «Κοίτα να δεις, όλοι έχουν αλλάξει γνώμη για μένα. Φαίνεται ότι έχουν παρατηρήσει πόσο βελτιώθηκε η συμπεριφορά μου». Δεν ενεργείς για να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε για να ικανοποιήσεις τον Θεό, αλλά αντίθετα, ό,τι κάνεις το κάνεις για χάρη της δικής σου φήμης. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, τι έχουν γίνει όλα όσα κάνεις; Έχουν γίνει μια θρησκευτική πράξη. Τι έχει γίνει η ουσία σου; Έχεις γίνει το αρχέτυπο του Φαρισαίου. Τι έχει γίνει το μονοπάτι σου; Έχει γίνει το μονοπάτι των αντίχριστων. Έτσι το ορίζει ο Θεός. Άρα, έχει αμαυρωθεί η ουσία όλων όσα κάνεις, δεν είναι πλέον η ίδια· δεν κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε την επιδιώκεις, αλλά αντίθετα επιδιώκεις τη φήμη και το κέρδος. Τελικά, όπως το βλέπει ο Θεός, η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι —με μια λέξη— ανεπαρκής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είσαι αφοσιωμένος μόνο στη δική σου φήμη και όχι σ’ αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός ή στο καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Τι νιώθεις μέσα σου όταν διατυπώνει ο Θεός έναν τέτοιο ορισμό; Ότι ήταν μάταιη η πίστη σου στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν επιδιώκεις καθόλου την αλήθεια; Δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά αντίθετα δίνεις ιδιαίτερη προσοχή στη δική σου φήμη, και η ρίζα αυτού είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που προέρχονται από την οικογένειά σου. Ποιο είναι το κύριο ρητό με βάση το οποίο έχεις διαμορφωθεί; Το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» έχει ριζώσει βαθιά στην καρδιά σου και έχει γίνει το σύνθημά σου. Από μικρό παιδί έχεις επηρεαστεί και διαμορφωθεί από αυτό το ρητό, και ακόμη και τώρα που μεγάλωσες το επαναλαμβάνεις συχνά για να επηρεάσεις την επόμενη γενιά της οικογένειάς σου και τους γύρω σου. Φυσικά, το ακόμη πιο σοβαρό είναι ότι το έχεις υιοθετήσει ως μέθοδο και αρχή για τη διαγωγή σου και για το πώς αντιμετωπίζεις τα πράγματα, κι έχει μάλιστα γίνει ο στόχος και η κατεύθυνση που επιδιώκεις στη ζωή σου. Εφόσον έχεις λάθος στόχο και κατεύθυνση, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα αρνητικό. Διότι όλα όσα κάνεις στην ουσία τα κάνεις αποκλειστικά και μόνο για χάρη της φήμης σου, αποκλειστικά και μόνο για να κάνεις πράξη το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Δεν επιδιώκεις την αλήθεια, και παρ’ όλα αυτά εσύ ο ίδιος δεν το αντιλαμβάνεσαι. Νομίζεις ότι δεν έχει τίποτα κακό αυτό το ρητό, καθώς δεν υπάρχει λόγος να μη ζουν οι άνθρωποι για χάρη της φήμης τους. Όπως λέει και το γνωστό ρητό: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Επειδή αυτό το ρητό φαίνεται πολύ θετικό και θεμιτό, υποσυνείδητα αποδέχεσαι τη διαμορφωτική του επιρροή και το θεωρείς ως κάτι θετικό. Από τη στιγμή που το θεωρείς ως κάτι θετικό, ασυναίσθητα το επιδιώκεις και το κάνεις πράξη. Ταυτόχρονα, εν αγνοία σου και συγκεχυμένα, το παρερμηνεύεις ως αλήθεια και ως κριτήριο της αλήθειας. Όταν το θεωρείς κριτήριο της αλήθειας, δεν ακούς πλέον τι λέει ο Θεός ούτε μπορείς να το καταλάβεις. Κάνεις τυφλά πράξη το σύνθημα «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» και ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτό. Αυτό που τελικά κερδίζεις απ’ αυτό είναι η καλή φήμη. Κέρδισες αυτό που ήθελες, αλλά με τον τρόπο αυτόν παραβίασες και εγκατέλειψες την αλήθεια, κι έχασες την ευκαιρία σου να σωθείς. Εφόσον αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να εγκαταλείψεις και να αφήσεις πίσω σου την ιδέα ότι «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», με την οποία σε διαμόρφωσε η οικογένειά σου. Μην εμμένεις σ’ αυτό το πράγμα, δεν είναι ένα ρητό ή μια ιδέα που θα πρέπει να αφιερώσεις μια ολόκληρη ζωή προσπαθειών και ενέργειας για να το κάνεις πράξη. Αυτή η ιδέα και άποψη με την οποία σε έχουν γαλουχήσει και σε έχουν διαμορφώσει είναι εσφαλμένη, και γι’ αυτό να την εγκαταλείψεις. Θα πρέπει να την εγκαταλείψεις όχι μόνο επειδή δεν είναι η αλήθεια, αλλά και επειδή θα σε κάνει να παραστρατήσεις και τελικά θα σε οδηγήσει στην καταστροφή. Οι συνέπειες είναι άρα πολύ σοβαρές. Για σένα, δεν είναι ένα απλό ρητό, αλλά ένα καρκίνωμα —ένα μέσο και μια μέθοδος που διαφθείρει τους ανθρώπους. Επειδή ο Θεός, σε όλα τα λόγια Του και σε όλες τις απαιτήσεις που έχει από τους ανθρώπους, δεν τους ζήτησε ποτέ να επιδιώξουν καλή φήμη ή κύρος, δεν τους ζήτησε να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους ή να κερδίσουν την έγκρισή τους, ούτε τους ζήτησε να ακούσουν ένα μπράβο. Και δεν ανάγκασε ποτέ τους ανθρώπους να ζήσουν για χάρη της φήμης ή για να αφήσουν πίσω τους ένα καλό όνομα. Το μόνο που θέλει ο Θεός από τους ανθρώπους είναι να εκτελούν καλά το καθήκον τους, να υποτάσσονται σ’ Αυτόν και στην αλήθεια. Για σένα, λοιπόν, αυτό το ρητό είναι ένα είδος διαμόρφωσης που σου ασκεί η οικογένειά σου, το οποίο πρέπει να εγκαταλείψεις.

Η οικογένειά σου σου ασκεί και άλλη μια διαμορφωτική επιρροή. Για παράδειγμα, για να σε ενθαρρύνουν οι γονείς σου ή οι μεγαλύτεροι, λένε συχνά το εξής: «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής». Αυτό το λένε για να σε μάθουν να υπομένεις τα βάσανα, να είσαι επιμελής και επίμονος, και να μη φοβάσαι να υποφέρεις σε ό,τι κι αν κάνεις, αφού μόνο όσοι υπομένουν βάσανα, αντέχουν τις κακουχίες, εργάζονται σκληρά και διαθέτουν μαχητικό πνεύμα μπορούν να βγουν νικητές. Τι σημαίνει «να βγεις νικητής»; Σημαίνει να μην εκφοβίζεσαι, να μη σε περιφρονούν οι άλλοι και να μη γίνεσαι αντικείμενο διακρίσεων· σημαίνει να έχεις κύρος και υψηλή θέση μεταξύ των ανθρώπων, να μετράει ο λόγος σου και να έχεις το ελεύθερο να παίρνεις αποφάσεις· σημαίνει να μπορείς να ζεις μια καλύτερη και πιο ποιοτική ζωή ανάμεσα στους άλλους κι εκείνοι να σε εκτιμούν, να σε θαυμάζουν και να σε ζηλεύουν. Ουσιαστικά σημαίνει να βρίσκεσαι στην ανώτερη βαθμίδα ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Τι σημαίνει «ανώτερη βαθμίδα»; Σημαίνει να έχεις πολλούς ανθρώπους από κάτω σου και να μην αναγκάζεσαι να ανεχτείς την κακομεταχείρισή τους —αυτό σημαίνει να «βγαίνεις νικητής». Για να βγεις νικητής, πρέπει να «υπομείνεις μεγάλα βάσανα», δηλαδή να μπορείς να υπομείνεις βάσανα που οι άλλοι δεν μπορούν να τα υπομείνουν. Για να βγεις λοιπόν νικητής, πρέπει να υπομένεις τα περιφρονητικά βλέμματα, τους χλευασμούς, τον σαρκασμό, τη συκοφαντία, καθώς και την έλλειψη κατανόησης των άλλων, κι ακόμη και την καταφρόνησή τους και άλλα παρόμοια. Πέρα δηλαδή από τα σωματικά βάσανα, πρέπει να υπομένεις και τον σαρκασμό και τη γελοιοποίησή σου από την κοινή γνώμη. Μόνο αν μάθεις να είσαι τέτοιος άνθρωπος, θα ξεχωρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και θα κερδίσεις μια θέση στην κοινωνία. Το ρητό αυτό λέγεται ώστε οι άνθρωποι αντί για υποτακτικοί, να γίνουν οι ίδιοι τα μεγάλα κεφάλια, καθώς είναι πολύ δύσκολο να είσαι υποτακτικός —αναγκάζεσαι να πέφτεις θύμα κακομεταχείρισης, νιώθεις άχρηστος και δεν έχεις ίχνος αξιοπρέπειας ή υπόληψης. Πρόκειται επίσης για μια διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου, φροντίζοντας για το καλό σου. Το κάνει αυτό για να μην πέφτεις θύμα κακομεταχείρισης, για να έχεις φήμη και κύρος, να τρως καλά και να περνάς καλά, και για να μην τολμάει κανείς, όπου κι αν βρίσκεσαι, να σε εκφοβίζει, αλλά, αντίθετα, να φέρεσαι εσύ σαν τύραννος και να κάνεις κουμάντο, και όλοι να υποκλίνονται μπροστά σου και να σκύβουν το κεφάλι. Όταν επιδιώκεις να είσαι ανώτερος των άλλων, το κάνεις αφενός για το δικό σου όφελος, και αφετέρου για να ενισχύσεις την κοινωνική θέση της οικογένειάς σου και να τιμήσεις τους προγόνους σου, έτσι ώστε να επωφεληθούν και οι γονείς και η οικογένειά σου από τη σχέση τους μαζί σου και να μη δέχονται ούτε εκείνοι κακομεταχείριση. Εάν έχεις υπομείνει μεγάλα βάσανα και έχεις βγει νικητής, έχοντας καταφέρει να αποκτήσεις κάποιο υψηλόβαθμο αξίωμα, να οδηγείς ένα καλό αυτοκίνητο, να ζεις σ’ ένα πολυτελές σπίτι και να περιβάλλεσαι από μια ακολουθία ανθρώπων, η οικογένειά σου θα ωφεληθεί εξίσου από τη σχέση της μαζί σου, και τα μέλη της θα μπορούν κι αυτά να οδηγούν ωραία αυτοκίνητα, να τρώνε καλά και να ζουν στη χλιδή. Θα μπορείς, αν θέλεις, να τρως τις πιο ακριβές λιχουδιές, να πηγαίνεις όπου θέλεις, να έχεις τους πάντες στη διάθεσή σου ανά πάσα στιγμή, να κάνεις ό,τι θέλεις, να ζεις ιδιότροπα και αλαζονικά χωρίς να χρειάζεται να κρατάς χαμηλό προφίλ ή να ζεις με την ουρά στα σκέλια. Θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, ακόμη κι αν είναι παράνομο, και να ζεις τολμηρά και απερίσκεπτα —με αυτόν τον στόχο σε διαμορφώνει η οικογένειά σου: να μην αδικηθείς και να βγεις νικητής. Για να το θέσω ωμά, στοχεύει να σε μετατρέψει σε κάποιον που οδηγεί, κατευθύνει και διατάζει τους άλλους, σε κάποιον που είναι ικανός μόνο να εκφοβίζει τους άλλους και που ποτέ δεν εκφοβίζεται ο ίδιος, καθώς και σε κάποιον που θα βγει νικητής, παρά σε κάποιον που θα κατευθύνουν οι άλλοι. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σε ωφελεί αυτή η διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου; (Όχι.) Γιατί λες ότι δεν σε ωφελεί; Αν κάθε οικογένεια διαπαιδαγωγούσε έτσι την επόμενη γενιά, δεν θα αυξάνονταν οι κοινωνικές συγκρούσεις και δεν θα γινόταν η γενιά αυτή πιο ανταγωνιστική και άδικη; Όλοι θα ήθελαν να είναι στην κορυφή, κανείς δεν θα ήθελε να είναι στον πάτο ή να είναι συνηθισμένος—ο καθένας θα ήθελε να είναι αυτός που κυβερνά και εκφοβίζει τους άλλους. Πιστεύεις ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα μπορούσε η κοινωνία να είναι καλή; Η κοινωνία σαφώς και δεν θα ήταν προσανατολισμένη προς μια θετική κατεύθυνση, και το μόνο που θα γινόταν θα ήταν να ενταθούν οι κοινωνικές συγκρούσεις, να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και να οξυνθούν οι διαμάχες μεταξύ των ανθρώπων. Ας πάρουμε για παράδειγμα το σχολείο. Οι μαθητές προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον και διαβάζουν πολύ όταν είναι μόνοι τους, αλλά όταν συναντιούνται, λένε: «Ώχου, πάλι δεν διάβασα το περασμένο σαββατοκύριακο. Αντί να διαβάσω, πήγα σε ένα τέλειο μέρος και διασκέδαζα όλη μέρα. Πού πήγες εσύ;» Και τότε κάποιος άλλος θα έμπαινε στη συζήτηση: «Κι εγώ όλο το σαββατοκύριακο κοιμόμουν και δεν διάβασα». Στην πραγματικότητα, και οι δύο γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο άλλος διάβαζε όλο το σαββατοκύριακο μέχρι τελικής πτώσης, αλλά κανείς δεν παραδέχεται ότι διάβασε ή ότι κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια όσο ήταν μόνος του, επειδή όλοι θέλουν να βγουν νικητές και δεν θέλουν να τους ξεπεράσει κανένας άλλος. Λένε ότι δεν διάβαζαν, γιατί δεν θέλουν να μάθουν οι άλλοι ότι στην πραγματικότητα διάβαζαν. Σε τι ωφελεί ένα τέτοιο ψέμα; Μελετάς για το δικό σου καλό, όχι για τους άλλους. Αν ήδη λες ψέματα από τόσο μικρός, μπορείς μόλις μπεις στην κοινωνία, να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι; (Όχι.) Η είσοδος στην κοινωνία συνεπάγεται προσωπικά συμφέροντα, χρήματα και κύρος, οπότε ο ανταγωνισμός μόνο πιο έντονος θα γινόταν. Οι άνθρωποι δεν θα είχαν κανέναν φραγμό και θα προσπαθούσαν να επιτύχουν τους στόχους τους με κάθε μέσο που θα είχαν στη διάθεσή τους. Θα ήταν διατεθειμένοι και ικανοί να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να πετύχουν τον στόχο τους, με κάθε κόστος, ακόμη κι αν χρειαζόταν να ταπεινωθούν. Πώς θα ήταν δυνατόν να εξελιχθεί καλά η κοινωνία αν συνέχιζαν έτσι τα πράγματα; Πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί καλά το ανθρώπινο γένος αν όλοι το έκαναν αυτό; (Δεν θα μπορούσε.) Η διαμορφωτική επιρροή που ασκεί η οικογένεια στους ανθρώπους είναι η αιτία κάθε είδους ανάρμοστων κοινωνικών ηθών και μοχθηρών τάσεων. Τι απαιτεί, λοιπόν, ο Θεός από αυτήν την άποψη; Μήπως απαιτεί από τους ανθρώπους να βγουν νικητές και να μην είναι μέτριοι, κοινοί, ασήμαντοι ή συνηθισμένοι, αλλά αντίθετα να είναι σπουδαίοι, διάσημοι και μεγαλειώδεις; Αυτό απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; (Όχι.) Είναι σαφές ότι το ρητό «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», με το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου, δεν σε καθοδηγεί προς μια θετική κατεύθυνση και, φυσικά, δεν έχει και καμία σχέση με την αλήθεια. Οι στόχοι της οικογένειάς σου όταν σε αναγκάζει να υπομείνεις βάσανα δεν είναι καθόλου αθώοι. Στηρίζονται σε δολοπλοκίες, και είναι πολύ κατάπτυστοι και ύπουλοι. Ο Θεός βάζει τους ανθρώπους να υπομένουν βάσανα επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Είναι δεδομένο ότι αν επιθυμούν να εξαγνιστούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, πρέπει να υπομείνουν βάσανα. Επιπλέον, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να υπομένουν βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον και να υπομείνει ένας κανονικός άνθρωπος, και τέτοια στάση πρέπει να έχει ένας κανονικός άνθρωπος. Ωστόσο, ο Θεός δεν απαιτεί να βγεις νικητής. Το μόνο που απαιτεί είναι να είσαι ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος που κατανοεί την αλήθεια, ακούει τα λόγια Του, υποτάσσεται σ’ Αυτόν, κι αυτό είναι όλο. Ο Θεός ποτέ δεν απαιτεί να Τον εκπλήξεις ή να κάνεις κάτι συγκλονιστικό ούτε χρειάζεται να γίνεις διάσημος ή σπουδαίος. Απλώς να είσαι ένας συνηθισμένος, κανονικός και αληθινός άνθρωπος, και άσχετα με το πόσα βάσανα μπορείς να υπομείνεις ή κατά πόσο μπορείς να υπομείνεις καθόλου βάσανα, αν στο τέλος μπορείς να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό, τότε είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Ο Θεός δεν θέλει να βγεις νικητής, αλλά να είσαι ένα αληθινό δημιουργημένο ον, κάποιος που μπορεί να εκτελέσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Αυτό το άτομο είναι ένας απλός και συνηθισμένος άνθρωπος, κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική· όχι κάποιος που στα μάτια των άπιστων ή των διεφθαρμένων είναι μεγαλοπρεπής ή σπουδαίος. Στο παρελθόν έχουμε συναναστραφεί πολύ πάνω σ’ αυτήν την πτυχή, γι’ αυτό τώρα δεν θα το συζητήσουμε περαιτέρω. Το ρητό αυτό, «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», είναι σαφώς κάτι που θα πρέπει να εγκαταλείψεις. Τι ακριβώς πρέπει να εγκαταλείψεις; Την κατεύθυνση που σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου να ακολουθήσεις. Δηλαδή, πρέπει να αλλάξεις την κατεύθυνση της επιδίωξής σου. Μην κάνεις τίποτα μόνο και μόνο για να βγεις νικητής, να ξεχωρίσεις από το πλήθος και να διακριθείς ή για να σε θαυμάζουν οι άλλοι. Αντίθετα, πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις προθέσεις, τους στόχους και τα κίνητρα, και να ενεργείς προσγειωμένα, προκειμένου να γίνεις ένα αληθινό δημιουργημένο ον. Τι εννοώ όταν λέω «προσγειωμένα»; Η πιο βασική αρχή είναι να κάνεις τα πάντα σύμφωνα με τους τρόπους και τις αρχές που έχει διδάξει ο Θεός στους ανθρώπους. Ας υποθέσουμε ότι αυτά που κάνεις δεν εκπλήσσουν και δεν εντυπωσιάζουν τους πάντες, ή δεν τα εγκωμιάζει ούτε τα εκτιμά κανένας. Ωστόσο, αν είναι πράγματα που οφείλεις να κάνεις, τότε να επιμείνεις και να τα συνεχίσεις, αντιμετωπίζοντάς τα ως καθήκον που πρέπει να εκτελεί ένα δημιουργημένο ον. Αν το κάνεις αυτό, θα γίνεις αποδεκτό δημιούργημα στα μάτια του Θεού —τόσο απλά. Αυτό που πρέπει να αλλάξεις είναι η επιδίωξή σου όσον αφορά τη συμπεριφορά σου και τη στάση σου απέναντι στη ζωή.

Η οικογένεια σε διαμορφώνει και σε επηρεάζει και με άλλους τρόπους, όπως για παράδειγμα με το ρητό «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα». Συχνά, η οικογένειά σου σε διδάσκει το εξής: «Να είσαι ευγενικός και να μην τσακώνεσαι με τους άλλους, να μην κάνεις εχθρούς, γιατί αν κάνεις πολλούς εχθρούς, δεν θα εδραιωθείς στην κοινωνία, και αν σε μισούν και σου την έχουν στημένη πάρα πολλοί άνθρωποι, τότε δεν θα είσαι ασφαλής στην κοινωνία. Θα βρίσκεσαι σε διαρκή κίνδυνο, και η επιβίωσή σου, η θέση σου, η οικογένειά σου, η ασφάλειά σου, ακόμη και οι προοπτικές επαγγελματικής ανέλιξής σου θα απειλούνται και θα παρεμποδίζονται από κακούς ανθρώπους. Γι’ αυτό πρέπει να μάθεις ότι “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”. Να είσαι ευγενικός με όλους, να μη χαλάς τις καλές σου σχέσεις μαζί τους, να μη λες πράγματα που δεν μπορείς αργότερα να πάρεις πίσω, να μην πληγώνεις την περηφάνια και να μην εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων. Να αποφεύγεις ή να πάψεις να λες πράγματα που δεν θέλουν να ακούσουν οι άλλοι. Κάνε μόνο κομπλιμέντα· ποτέ δεν βλάπτει να κάνεις κομπλιμέντα. Πρέπει να μάθεις να δείχνεις μακροθυμία και να συμβιβάζεσαι τόσο στα σημαντικά, όσο και στα μικρά ζητήματα, γιατί “Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης”». Για σκέψου το λίγο, η οικογένειά σου σου ενσταλάζει ταυτόχρονα δύο ιδέες και απόψεις. Από τη μία, λέει ότι πρέπει να είσαι ευγενικός· από την άλλη, θέλει να είσαι μακρόθυμος, να μη λες πράγματα που δεν πρέπει να πεις, και αν έχεις κάτι να πεις, να ράβεις το στόμα σου μέχρι να πας σπίτι και μετά να το λες στην οικογένειά σου. Ή ακόμα καλύτερα, να μην το πεις καθόλου στην οικογένειά σου, αφού και οι τοίχοι έχουν αυτιά —αν ποτέ διαρρεύσει το μυστικό, θα έχεις μπλεξίματα. Για να καταφέρουν να εδραιωθούν και να επιβιώσουν σ’ αυτήν την κοινωνία, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ένα πράγμα: να είναι ισαποστάκηδες. Στην καθομιλουμένη, πρέπει να είσαι πονηρός και πανούργος. Μη λες έτσι απλά ό,τι έχεις στο μυαλό σου. Αν έτσι απλά πας και λες ό,τι έχεις στο μυαλό σου, αυτό λέγεται ηλιθιότητα, δεν λέγεται εξυπνάδα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε χωρίς φραγμούς και λένε ό,τι θέλουν. Φαντάσου κάποιος να το κάνει αυτό και να καταλήξει να προσβάλει το αφεντικό του. Τότε το αφεντικό του του κάνει τη ζωή δύσκολη, του ακυρώνει το μπόνους και ψάχνει συνέχεια ευκαιρίες για καυγά. Στο τέλος, εκείνος δεν αντέχει άλλο στη δουλειά του, μα αν παραιτηθεί, δεν έχει πώς να ζήσει. Αν όμως δεν παραιτηθεί, δεν μπορεί παρά να ανέχεται μια δουλειά που δεν αντέχει άλλο. Πώς λέγεται αυτό, όταν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»; Είσαι «κολλημένος», στριμωγμένος. Τότε, η οικογένειά του τον μαλώνει, λέγοντάς του: «Σου αξίζει αυτή η κακομεταχείριση, έπρεπε να θυμάσαι ότι “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”! Σου αξίζει, επειδή μιλάς χωρίς φραγμούς και δεν κλείνεις το στόμα σου! Σου είπαμε να είσαι διακριτικός και να σκέφτεσαι προσεκτικά τι λες, αλλά εσύ το βιολί σου· πήγες και μίλησες ευθέως. Νόμιζες ότι ήταν τόσο εύκολο να τα βάλεις με το αφεντικό σου; Νόμιζες ότι ήταν τόσο εύκολο να επιβιώσεις στην κοινωνία; Πιστεύεις πάντα ότι είσαι απλώς ευθύς. Λοιπόν, τώρα πρέπει να υποστείς τις οδυνηρές συνέπειες. Ας σου γίνει μάθημα! Στο εξής, καλά θα κάνεις να θυμάσαι το ρητό “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”!» Αφού πάρει αυτό το μάθημα, το θυμάται και σκέφτεται: «Οι γονείς μου είχαν όντως δίκιο που με διαπαιδαγώγησαν. Πρόκειται για ένα μάθημα ζωής, ένα αληθινό ψήγμα σοφίας, δεν γίνεται να συνεχίσω να το αγνοώ. Παίρνω ρίσκο όταν αγνοώ τους μεγαλύτερους, γι’ αυτό στο εξής θα το θυμάμαι». Αφότου πιστέψει στον Θεό και ενταχθεί στον οίκο Του, εξακολουθεί να θυμάται αυτό το ρητό: «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», κι έτσι όποτε βλέπει τους αδελφούς και τις αδελφές του, τους χαιρετά και προσπαθεί όσο μπορεί να τους λέει καλά λόγια. Ο επικεφαλής λέει: «Είμαι επικεφαλής εδώ και κάποιον καιρό, αλλά δεν έχω αρκετή εργασιακή εμπειρία». Τότε, εκείνος παρεμβαίνει με ένα κομπλιμέντο: «Κάνεις πολύ καλή δουλειά. Αν δεν ήσουν επικεφαλής εσύ, θα νομίζαμε ότι δεν θα είχαμε πού να στραφούμε». Κάποιος άλλος λέει: «Κατανοώ πλέον τον εαυτό μου σε έναν βαθμό και νομίζω ότι είμαι αρκετά δόλιος». Τότε, απαντά: «Δεν είσαι δόλιος, είσαι ειλικρινής, εγώ είμαι δόλιος». Κάποιος άλλος του κάνει μια άσχημη παρατήρηση, και σκέφτεται μέσα του: «Ποιος ο λόγος να φοβάμαι τέτοιες άσχημες παρατηρήσεις; Μπορώ να ανεχτώ πολύ χειρότερα. Όσο άσχημα κι αν μου μιλήσεις, θα κάνω πως δεν άκουσα, και θα συνεχίσω να σου κάνω κομπλιμέντα και να προσπαθώ με κάθε τρόπο να κερδίσω την εύνοια σου· ποτέ δεν βλάπτει να σου κάνω κομπλιμέντα». Κάθε φορά που στη συναναστροφή τού ζητάει κάποιος να πει τη γνώμη του ή να ανοιχτεί, δεν μιλάει ειλικρινά και διατηρεί μπροστά σε όλους αυτό το χαρούμενο και κεφάτο προσωπείο. Κάποιος μπορεί να τον ρωτήσει: «Πώς γίνεται να είσαι πάντα τόσο ευδιάθετος και κεφάτος; Μήπως είσαι σιγανό ποταμάκι;» Και εκείνος σκέφτεται: «Είμαι εδώ και χρόνια σιγανό ποταμάκι, και σε όλο αυτό το διάστημα δεν με έχουν εκμεταλλευτεί ποτέ, οπότε έχει γίνει η κυρίαρχη αρχή μου στο πώς αντιμετωπίζω τον κόσμο». Δεν είναι σαν φίδι κολοβό; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι ζουν έτσι χωρίς σκοπό για πολλά χρόνια, και συνεχίζουν να το κάνουν και μετά την είσοδό τους στον οίκο του Θεού. Δεν λένε ποτέ ούτε μια ειλικρινή κουβέντα, δεν μιλούν ποτέ από καρδιάς ούτε μιλούν ποτέ για το αν κατανοούν τον εαυτό τους. Ακόμη και όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή τούς αποκαλύπτει όσα έχει μέσα στην καρδιά του, δεν μιλούν ειλικρινά, και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει πραγματικά στο μυαλό τους. Ποτέ δεν αποκαλύπτουν αυτά που σκέφτονται ή τις απόψεις τους, διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με όλους, και δεν ξέρεις τι είδους άνθρωποι ή τι προσωπικότητες τους αρέσουν πραγματικά, ούτε τι πιστεύουν πραγματικά για τους άλλους. Αν κάποιος τούς ρωτήσει τι άνθρωπος είναι ο τάδε, απαντούν: «Είναι πιστός για πάνω από δέκα χρόνια, μια χαρά είναι». Για όποιον κι αν τους ρωτήσεις, θα σου απαντήσουν ότι είναι μια χαρά ή αρκετά καλός άνθρωπος. Αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Έχεις εντοπίσει ελλείψεις ή ελαττώματα σ’ αυτόν;», θα απαντήσουν: «Δεν έχω βρει κανένα μέχρι στιγμής. Στο εξής θα τον προσέχω περισσότερο», αλλά βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Μου ζητάς να προσβάλω αυτό το άτομο, κάτι που δεν πρόκειται να κάνω! Αν σου πω την αλήθεια και το μάθει, θα γίνει εχθρός μου! Η οικογένειά μου μου έχει πει εδώ και καιρό να μην κάνω εχθρούς· δεν έχω ξεχάσει τα λόγια τους. Με περνάς για χαζό; Νομίζεις ότι θα ξεχάσω την εκπαίδευση και τη διαμόρφωση που έλαβα από την οικογένειά μου μόνο και μόνο επειδή εσύ συναναστράφηκες μαζί μου λέγοντας δύο φράσεις αλήθειας; Δεν πρόκειται! Αυτά τα ρητά, “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα” και “Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης”, δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ έως τώρα και τα έχω σαν φυλαχτά. Δεν μιλάω για τα ελαττώματα κανενός και αν κάποιος με προκαλέσει, του δείχνω μακροθυμία. Δεν έχεις δει αυτό το σύμβολο που είναι αποτυπωμένο στο μέτωπό μου; Είναι ο κινέζικος χαρακτήρας για τη “μακροθυμία”, που αποτελείται από το σύμβολο ενός μαχαιριού πάνω από το σύμβολο της καρδιάς. Σε όποιον λέει άσχημα σχόλια δείχνω μακροθυμία. Σε όποιον με κλαδεύει δείχνω μακροθυμία. Στόχος μου είναι να διατηρώ καλές σχέσεις με όλους, να διατηρώ τις σχέσεις μας σ’ αυτό το επίπεδο. Μην εμμένεις σε αρχές, μην είσαι τόσο ανόητος, μην είσαι αδιάλλακτος, μάθε να υποχωρείς ανάλογα με τις περιστάσεις! Γιατί πιστεύεις ότι οι χελώνες ζουν τόσο πολύ; Μήπως επειδή κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν, κρύβονται μέσα στο καβούκι τους; Με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται και μπορούν να ζουν για χιλιάδες χρόνια. Έτσι ζει κανείς μακροχρόνια, αλλά έτσι αντιμετωπίζει και τον κόσμο». Δεν ακούς τίποτα αληθινό ή ειλικρινές στα λόγια τέτοιων ανθρώπων, ούτε αποκαλύπτονται ποτέ οι αληθινές τους απόψεις και η βάση τους όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Αυτά τα πράγματα τα σκέφτονται και τα συλλογίζονται μέσα τους, κανείς άλλος δεν τα γνωρίζει. Τέτοια άτομα είναι εξωτερικά ευγενικά προς όλους, φαίνονται καλοπροαίρετα, δεν πληγώνουν και δεν βλάπτουν κανέναν. Αλλά στην πραγματικότητα, είναι ισαποστάκηδες και φίδια κολοβά. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πάντα αρεστός σε κάποιους στην εκκλησία, επειδή δεν κάνει ποτέ μεγάλα λάθη, δεν αποκαλύπτεται ποτέ, και οι επικεφαλής της εκκλησίας και οι αδελφοί και οι αδελφές κρίνουν ότι τα πάει μια χαρά με όλους. Είναι χλιαρός ως προς το καθήκον του, και κάνει μόνο ό,τι του ζητούν. Είναι ιδιαίτερα υπάκουος και φρόνιμος, δεν πληγώνει ποτέ τους άλλους όταν συζητά ή όταν χειρίζεται ζητήματα, και δεν εκμεταλλεύεται ποτέ κανέναν ανέντιμα. Ποτέ δεν μιλά άσχημα για τους άλλους και ποτέ δεν κρίνει ανθρώπους πίσω από την πλάτη τους. Όμως, κανείς δεν γνωρίζει αν είναι ειλικρινής στην εκτέλεση του καθήκοντός του ούτε τι πιστεύει για τους άλλους ή τι γνώμη έχει γι’ αυτούς. Αν μάλιστα το σκεφτείς προσεκτικά, ένα τέτοιου είδους άτομο σου φαίνεται στην πραγματικότητα λίγο αλλόκοτο και δύσκολο να το καταλάβεις, και νιώθεις ότι η παραμονή του θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα. Τι θα πρέπει να κάνεις; Δύσκολη απόφαση, έτσι δεν είναι; Όταν εκτελεί τα καθήκοντά του, τον βλέπεις να κάνει τη δουλειά του, αλλά δεν τον νοιάζουν ποτέ οι αρχές που του έχει γνωστοποιήσει ο οίκος του Θεού. Πράττει όπως του αρέσει, ενεργεί μηχανικά και δεν κάνει το κάτι παραπάνω· προσπαθεί μόνο να αποφύγει τα μεγάλα λάθη. Κατά συνέπεια, δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις ούτε να εντοπίσεις κανένα ελάττωμα. Κάνει τα πράγματα άψογα, αλλά τι σκέφτεται μέσα του; Θέλει να εκτελέσει το καθήκον του; Αν δεν υπήρχαν τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας, ή η εποπτεία από τον επικεφαλής της εκκλησίας ή τους αδελφούς και τις αδελφές του, θα μπορούσε αυτό το άτομο να έχει επαφές με κακούς ανθρώπους; Θα μπορούσε να κάνει κακά πράγματα και να διαπράξει κακό μαζί με κακούς ανθρώπους; Πολύ πιθανό. Είναι ικανός να το κάνει, απλώς δεν το έχει κάνει ακόμη. Ένα τέτοιο άτομο είναι το πιο προβληματικό είδος ανθρώπου, είναι το αρχέτυπο του κολοβού φιδιού ή της πονηρής γριάς αλεπούς. Δεν κρατάει κακία σε κανέναν. Τι σκέφτεται στην περίπτωση που κάποιος πει κάτι που τον πληγώνει ή αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση που θίγει την αξιοπρέπειά του; «Θα δείξω μακροθυμία, δεν θα σου το κρατήσω, αλλά θα έρθει η μέρα που θα ρεζιλευτείς!» Όταν το εν λόγω άτομο πράγματι αντιμετωπιστεί ή γελοιοποιηθεί, εκείνος γελά στα κρυφά. Εύκολα κοροϊδεύει τους άλλους ανθρώπους, τους επικεφαλής και τον οίκο του Θεού, αλλά ποτέ δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του. Δεν γνωρίζει καν τα δικά του προβλήματα ή ελαττώματα. Τέτοιοι άνθρωποι προσέχουν να μην αποκαλύπτουν τίποτα που μπορεί να πληγώσει τους άλλους ή που θα επιτρέψει στους άλλους να τους διακρίνουν, παρόλο που αυτά τα πράγματα τα σκέφτονται μέσα τους. Από την άλλη, πράγματα που μπορούν να ζαλίσουν ή να παραπλανήσουν τους άλλους τα εκφράζουν ελεύθερα και επιτρέπουν στους άλλους να τα δουν. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι οι πιο ύπουλοι και οι πιο δύσκολοι να αντιμετωπιστούν. Ποια στάση λοιπόν τηρεί ο οίκος του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους; Αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, τους χρησιμοποιεί, και αν δεν μπορούν, τους αποπέμπει—αυτή είναι η αρχή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είναι στη μοίρα ανθρώπων σαν κι αυτούς να μην επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι δύσπιστοι που όταν τα πράγματα πάνε στραβά, κοροϊδεύουν τον οίκο του Θεού, τους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και τους επικεφαλής. Τι ρόλο παίζουν; Τον ρόλο του Σατανά και των διαβόλων; (Ναι.) Όταν δείχνουν υπομονή προς τους αδελφούς και τις αδελφές τους, αυτό δεν συνιστά ούτε ειλικρινή ανεκτικότητα ούτε ειλικρινή αγάπη. Το κάνουν για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και να μην προσελκύσουν εχθρούς ή κινδύνους. Δεν ανέχονται τους αδελφούς και τις αδελφές τους για να τους προστατεύσουν ούτε το κάνουν από αγάπη, πόσο μάλλον το κάνουν επειδή επιδιώκουν την αλήθεια και ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Η στάση τους είναι εξ ολοκλήρου μια στάση που επικεντρώνεται στο να περιφέρονται άσκοπα και να παραπλανούν τους άλλους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ισαποστάκηδες και φίδια κολοβά. Δεν τους αρέσει η αλήθεια και δεν την επιδιώκουν, αλλά απλώς περιφέρονται έτσι άσκοπα. Η διαμόρφωση που δέχονται αυτοί οι άνθρωποι από την οικογένειά τους οπωσδήποτε επηρεάζει πολύ το πώς συμπεριφέρονται και πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Φυσικά, πρέπει να πούμε ότι οι μέθοδοι και οι αρχές τους στο πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Συν τοις άλλοις, το μόνο που κάνουν οι διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά τους είναι να καθιστούν τις ενέργειές τους ακόμη πιο έντονες και απτές, και να αποκαλύπτουν ακόμη πιο ολοκληρωμένα τη φύση-ουσία τους. Πώς, λοιπόν, θα ωφεληθούν αυτοί οι άνθρωποι αν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με καίρια ζητήματα σωστού ή λάθους, καθώς και με ζητήματα που έχουν σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μπορούν να κάνουν κάποιες ορθές επιλογές και να εγκαταλείψουν τις φιλοσοφίες για τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις που κρύβονται μέσα τους, όπως ότι «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», προκειμένου να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να περιορίσουν τις παραβάσεις τους και να ελαττώσουν τις κακές πράξεις τους ενώπιον του Θεού; Αν μη τι άλλο, όταν στο μέλλον ο Θεός καθορίσει την έκβαση του κάθε ατόμου, θα γίνει πιο ελαφριά η τιμωρία τους και η συμμόρφωση του Θεού απέναντί τους θα ελαττωθεί. Αν ασκηθούν με αυτόν τον τρόπο, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, μα πάρα πολλά να κερδίσουν, σωστά; Δεν θα τους είναι εύκολο να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν εντελώς τις φιλοσοφίες τους για τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις, αφού αυτό αφορά την ανθρώπινη φύση-ουσία τους, και τέτοια φίδια κολοβά και ισαποστάκηδες δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Δεν είναι τόσο απλό και εύκολο να εγκαταλείψουν τις σατανικές φιλοσοφίες με βάση τις οποίες τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους, διότι —ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος αυτές τις διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά τους— οι ίδιοι εξακολουθούν να πιστεύουν εμμονικά στις σατανικές φιλοσοφίες και τους αρέσει αυτή η πολύ ατομική, υποκειμενική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του κόσμου. Αλλά αν φερθούν έξυπνα—αν εγκαταλείψουν κάποιες από αυτές τις πρακτικές για να υπερασπιστούν όπως πρέπει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εφόσον δεν απειλούνται ή δεν πλήττονται τα δικά τους συμφέροντα— τότε αυτό είναι πολύ καλό γι’ αυτούς, διότι τουλάχιστον θα μπορούσε να ανακουφίσει το αίσθημα της ενοχής τους, να ελαττώσει τη συμμόρφωσή τους από τον Θεό και ακόμη και να αντιστρέψει τα δεδομένα, ώστε Αυτός, αντί να τους συμμορφώσει, να τους ανταμείψει και να τους μνημονεύσει. Πόσο υπέροχο θα ήταν αυτό! Καλό δεν θα ήταν; (Ναι.) Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτήν την πτυχή.

Πώς αλλιώς σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου; Για παράδειγμα, οι γονείς σου σου λένε συχνά: «Αν έχεις μεγάλο στόμα και μιλάς απερίσκεπτα, αργά ή γρήγορα θα βρεθείς σε μπελάδες! Να θυμάσαι ότι “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”! Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν λες πολλά, σίγουρα κάποια στιγμή θα πεις κάτι ντροπιαστικό. Να μη μιλάς απερίσκεπτα σε καμία περίσταση. Πριν πεις οτιδήποτε, δες πρώτα τι λένε όλοι οι άλλοι. Αν ακολουθήσεις την πλειοψηφία, δεν θα έχεις πρόβλημα. Αν όμως προσπαθείς διαρκώς να ξεχωρίζεις, αν μιλάς συνεχώς βιαστικά και αποκαλύπτεις την άποψή σου χωρίς να ξέρεις τι γνώμη έχει ο επικεφαλής σου, το αφεντικό σου ή οι υπόλοιποι γύρω σου, και μετά αποδειχθεί ότι ο επικεφαλής σου ή το αφεντικό σου δεν έχει την ίδια άποψη μ’ εσένα, τότε θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Τι καλό μπορεί να προκύψει από αυτό; Ανόητο παιδί, στο εξής πρέπει να προσέχεις. Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά. Να το θυμάσαι αυτό και να μη μιλάς απερίσκεπτα! Το στόμα το έχεις για να τρως και να αναπνέεις, να κολακεύεις τους ανωτέρους σου και να προσπαθείς να ευχαριστήσεις τους άλλους· δεν το έχεις για να λες την αλήθεια. Πρέπει να επιλέγεις τα λόγια σου με σύνεση, να χρησιμοποιείς διάφορα τεχνάσματα και μεθόδους, να βάζεις το μυαλό σου να δουλέψει. Λίγο πριν ξεστομίσεις οποιαδήποτε λόγια, να τα καταπίνεις και να τα ξανασκέφτεσαι πολλές φορές, και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή να τα πεις. Επίσης, το τι λες θα πρέπει να εξαρτάται από την περίσταση. Αν αρχίσεις να λες τη γνώμη σου, αλλά στη συνέχεια παρατηρήσεις ότι οι άλλοι δεν την παίρνουν με καλό μάτι ή ότι δεν αντιδρούν τόσο καλά, μη συνεχίσεις. Σταμάτα και πριν συνεχίσεις, σκέψου πώς να την πεις με τρόπο που να μπορεί να τους ευχαριστήσει όλους. Έτσι κάνει ένα έξυπνο παιδί. Αν το κάνεις αυτό, θα μείνεις μακριά από μπελάδες και όλοι θα σε συμπαθούν. Και δεν θα λειτουργήσει υπέρ σου το να σε συμπαθούν όλοι; Δεν θα σου φέρει περισσότερες ευκαιρίες στο μέλλον;» Η οικογένειά σου σε διαμορφώνει, λέγοντάς σου όχι μόνο πώς να αποκτήσεις καλή φήμη, πώς να βγεις κερδισμένος και πώς να στήσεις γερά θεμέλια ανάμεσα στους άλλους, αλλά και πώς να τους εξαπατάς χρησιμοποιώντας την εξωτερική εμφάνιση και πώς να μη λες την αλήθεια, πόσο μάλλον να ξεστομίζεις όλα όσα έχεις στο μυαλό σου. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν πληγωθεί αφότου είπαν την αλήθεια θυμούνται την οικογένειά τους να τους λέει το ρητό «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά» και παίρνουν ένα μάθημα από αυτό. Στη συνέχεια, γίνονται όλο και πιο πρόθυμοι να κάνουν αυτό το ρητό πράξη και σύνθημά τους. Άλλοι δεν έχουν πληγωθεί, αλλά δέχονται με σοβαρότητα τη διαμόρφωση αυτή από την οικογένειά τους και κάνουν συνεχώς πράξη αυτό το ρητό, σε κάθε περίσταση. Όσο περισσότερο το κάνουν πράξη, τόσο περισσότερο πιστεύουν το εξής: «Οι γονείς και οι παππούδες μου είναι τόσο καλοί μαζί μου, είναι όλοι ειλικρινείς απέναντί μου και θέλουν το καλύτερο για μένα. Είμαι πολύ τυχερός που μου είπαν το ρητό: “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”. Αν δεν μου το έλεγαν, το μεγάλο μου στόμα θα με οδηγούσε να πληγωθώ πολύ, και πολλοί άνθρωποι θα μου έκαναν τη ζωή δύσκολη, θα με κοιτούσαν περιφρονητικά ή θα με περιγελούσαν και θα με κορόιδευαν. Αυτό το ρητό είναι πάρα πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο!» Κάνοντας πράξη αυτό το ρητό, αποκτούν πολλά χειροπιαστά οφέλη. Φυσικά, όταν στη συνέχεια προσέρχονται ενώπιον του Θεού, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό το ρητό είναι πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο. Κάθε φορά που ένας αδελφός ή μια αδελφή συναναστρέφεται ανοιχτά για την προσωπική του ή την προσωπική της κατάσταση, διαφθορά ή εμπειρία και γνώση, θέλουν κι αυτοί να συναναστρέφονται και να είναι ευθείς και ανοιχτοί. Θέλουν κι αυτοί να μιλούν ειλικρινά γι’ αυτά που σκέφτονται ή γνωρίζουν μέσα στην καρδιά τους, ώστε να ανακουφιστούν προσωρινά ως προς την ψυχική τους κατάσταση, η οποία καταπνίγεται εδώ και τόσα χρόνια, ή να ελευθερωθούν και να απελευθερωθούν σε κάποιον βαθμό. Αλλά με το που θυμηθούν αυτό που διαρκώς τους διατυμπανίζουν οι γονείς τους, δηλαδή ότι «“Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”. Μη μιλάς απερίσκεπτα, καλύτερα ν’ ακούς παρά να μιλάς, μάθε να ακούς τους άλλους», τότε καταπίνουν όσα ήθελαν να πουν. Όταν όλοι οι άλλοι πουν όσα είχαν να πουν, δεν λένε τίποτα· αντίθετα, σκέφτονται: «Υπέροχα! Καλά έκανα και δεν είπα τίποτα αυτήν τη φορά. Μόλις έλεγα τα δικά μου, μπορεί όλοι να σχημάτιζαν κάποια γνώμη για μένα και ίσως να είχα και καμιά απώλεια. Είναι σπουδαίο να μη λες τίποτα. Ίσως έτσι να συνεχίσουν όλοι να πιστεύουν ότι είμαι ειλικρινής και όχι τόσο δόλιος, ότι απλώς είμαι σιωπηλός από τη φύση μου, κι επομένως δεν είμαι κάποιος που μηχανορραφεί ή κάποιος τόσο διεφθαρμένος, και κυρίως δεν είμαι κάποιος που έχει αντιλήψεις για τον Θεό. Είμαι αντίθετα ένας άνθρωπος απλός και ανοιχτός. Δεν είναι κακό να με έχουν έτσι στο μυαλό τους οι άνθρωποι. Άρα, ποιος ο λόγος να πω κάτι; Μάλιστα, βλέπω κάποια αποτελέσματα τηρώντας το ρητό “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”, οπότε θα συνεχίσω να συμπεριφέρομαι έτσι». Όταν τηρούν αυτό το ρητό, έχουν ένα ωραίο αίσθημα επιβράβευσης, κι έτσι μένουν σιωπηλοί μία φορά, δύο φορές, και έτσι συνεχίζουν. Ώσπου έρχεται μια μέρα που έχουν μαζέψει τόσα λόγια μέσα τους και θέλουν να ανοιχτούν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, αλλά νιώθουν το στόμα τους σφραγισμένο και δεμένο, και δεν μπορούν να ξεστομίσουν ούτε μια πρόταση. Αφού δεν μπορούν να το πουν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, προσπαθούν να μιλήσουν στον Θεό. Τότε, γονατίζουν μπροστά Του και λένε: «Θεέ μου, έχω κάτι να Σου πω. Είμαι…» Αλλά παρόλο που το έχουν σκεφτεί μέσα τους, δεν ξέρουν πώς να το πουν, δεν μπορούν να το εκφράσουν· είναι σαν να έχουν μουγγαθεί τελείως. Δεν μπορούν να διαλέξουν τις σωστές λέξεις, ούτε καν να σχηματίσουν μια πρόταση. Τα συναισθήματα που καταπίεζαν τόσα χρόνια τούς κάνουν να νιώθουν λες και πνίγονται και ότι ζουν μια σκοτεινή και άθλια ζωή. Και όταν παίρνουν την απόφαση να πουν στον Θεό αυτά που έχουν στην καρδιά τους και να βγάλουν από μέσα τους αυτά που νιώθουν, χάνουν τα λόγια τους και δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν και πώς να τα πουν. Δεν είναι άθλιοι; (Ναι, είναι.) Γιατί, λοιπόν, δεν έχουν τίποτα να πουν στον Θεό; Απλώς συστήνονται. Θέλουν να πουν στον Θεό αυτά που έχουν στην καρδιά τους, αλλά δεν βρίσκουν τα λόγια, και στο τέλος το μόνο που βγαίνει είναι το εξής: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, δώσε μου τα λόγια που πρέπει να πω!» Και ο Θεός απαντά: «Είναι τόσα που πρέπει να πεις, αλλά όταν σου δίνεται η ευκαιρία, δεν θέλεις να τα πεις και δεν τα λες. Γι’ αυτό παίρνω πίσω όλα όσα σου έχω δώσει. Δεν θα σου τα δώσω, δεν τα αξίζεις». Μόνο τότε συνειδητοποιούν ότι αυτά τα τελευταία χρόνια έχασαν πάρα πολλά. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν ζήσει μια πολύ αξιοπρεπή ζωή, και φορούν ένα ωραίο προσωπείο και καλύπτονται καλά, αλλά όταν βλέπουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τους όλο αυτό το διάστημα έχουν αποκομίσει κέρδη, και όταν τους βλέπουν να μιλούν για τις εμπειρίες τους χωρίς ενδοιασμούς και να ανοίγονται για τη διαφθορά τους, τελικά συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να πουν ούτε μια φράση, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια και θέλουν να μιλήσουν για την αυτογνωσία τους, να συζητήσουν για την εμπειρία τους και την έκθεσή τους στα λόγια του Θεού, να λάβουν λίγη διαφώτιση και λίγο φως από τον Θεό, και να κερδίσουν κάτι. Αλλά δυστυχώς, επειδή πολύ συχνά προσκολλώνται στην άποψη ότι «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά» και συχνά αυτή η ιδέα τούς δεσμεύει και τους ελέγχει, ζουν γι’ αυτό το ρητό τόσα χρόνια, δεν έχουν λάβει καμία διαφώτιση ή φώτιση από τον Θεό και όσον αφορά τη ζωή-είσοδο, εξακολουθούν να είναι φτωχοί κι αξιολύπητοι, και μένουν με άδεια χέρια. Έχουν κάνει πράξη αυτό το ρητό και αυτήν την ιδέα στην εντέλεια και έχουν υπακούσει κατά γράμμα, αλλά παρότι πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, δεν έχουν κερδίσει τίποτα όσον αφορά την αλήθεια και παραμένουν φτωχοί και τυφλοί. Ο Θεός τούς έδωσε στόματα, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ούτε να μιλούν για τα συναισθήματα και τις γνώσεις τους, πόσο μάλλον να επικοινωνούν με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Το πιο θλιβερό είναι ότι δεν μπορούν καν να μιλούν με τον Θεό, ότι έχουν χάσει την ικανότητα αυτή. Δεν είναι άθλιοι; (Ναι, πράγματι.) Άθλιοι και θλιβεροί. Δεν μισείς το να μιλάς; Δεν φοβάσαι πάντα ότι εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά; Τότε μη λες ποτέ τίποτα. Συγκαλύπτεις τις ενδόμυχες σκέψεις σου και αυτά που σου έχει δώσει ο Θεός, τα καταπνίγεις, τα κρατάς σφραγισμένα και δεν τα αφήνεις να βγουν προς τα έξω. Φοβάσαι συνεχώς μήπως χάσεις την υπόληψή σου, φοβάσαι μήπως νιώσεις απειλή, φοβάσαι μήπως σε διακρίνουν οι άλλοι και μήπως στα μάτια τους δεν είσαι πλέον τέλειος, ειλικρινής και καλός άνθρωπος. Γι’ αυτό φοράς ένα προσωπείο και δεν μιλάς καθόλου για τις αληθινές σου σκέψεις. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Γίνεσαι μουγγός με όλη τη σημασία της λέξης. Ποιος σου έκανε τέτοιο κακό; Κατά βάθος, σε έβλαψε η διαμόρφωση που έλαβες από την οικογένειά σου. Αλλά από τη δική σου προσωπική οπτική, φταίει και ότι σου αρέσει να ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, οπότε επιλέγεις να πιστεύεις ότι η διαμόρφωση που έλαβες από την οικογένειά σου είναι κάτι το σωστό και δεν πιστεύεις ότι οι απαιτήσεις που έχει από σένα ο Θεός είναι θετικές. Επιλέγεις να θεωρείς τη διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου ως κάτι θετικό, και να θεωρείς τα λόγια, τις απαιτήσεις, την παροχή, τη βοήθεια και τη διδασκαλία του Θεού ως πράγματα από τα οποία πρέπει να φυλάγεσαι, ως αρνητικά πράγματα. Επομένως, όσα κι αν σου έχει παραχωρήσει ο Θεός στην αρχή, η επιφυλακτικότητα και η άρνησή σου όλα αυτά τα χρόνια έχουν ως αποτέλεσμα στο τέλος ο Θεός να τα πάρει όλα πίσω και να μη σου δώσει τίποτα, καθώς δεν τα αξίζεις. Επομένως, πριν φτάσεις εκεί, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτήν τη διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου, και να πάψεις να αποδέχεσαι την εσφαλμένη ιδέα ότι «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά». Αυτό το ρητό σε κάνει πιο κλειστό, πιο ύπουλο και μεγαλύτερο υποκριτή. Είναι εντελώς αντίθετο και αντικρουόμενο με αυτό που απαιτεί ο Θεός, δηλαδή να είναι οι άνθρωποι ειλικρινείς, και να είναι ευθείς και ανοιχτοί. Ως πιστός στον Θεό και ακόλουθος του Θεού, να επιδιώκεις την αλήθεια με πλήρη αποφασιστικότητα. Και όταν επιδιώκεις την αλήθεια με πλήρη αποφασιστικότητα, θα πρέπει να έχεις πλήρη αποφασιστικότητα να εγκαταλείψεις εκείνες τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου τις οποίες θεωρείς καλές. Δεν τίθεται θέμα επιλογής. Όποιες κι αν είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου, όσο καλές ή ωφέλιμες κι αν είναι για σένα, όσο κι αν σε προστατεύουν, προέρχονται από τους ανθρώπους και τον Σατανά, και θα πρέπει να τις εγκαταλείψεις. Ακόμα κι αν τα λόγια του Θεού και οι απαιτήσεις Του για τους ανθρώπους συγκρούονται με τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς σου, ή ακόμα κι αν πλήττουν τα συμφέροντά σου και σου στερούν τα δικαιώματά σου, ακόμα κι αν νομίζεις ότι δεν σε προστατεύουν και αντίθετα έχουν σκοπό να σε ντροπιάσουν και να σε κάνουν να γελοιοποιηθείς, θα πρέπει να τα θεωρείς θετικά, επειδή προέρχονται από τον Θεό και είναι η αλήθεια, και θα πρέπει να τα αποδέχεσαι. Αν η οικογένειά σου σε έχει διαμορφώσει με πράγματα που επηρεάζουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά σου, την άποψή σου για την ύπαρξη και το μονοπάτι που ακολουθείς, τότε θα πρέπει να τα εγκαταλείψεις και να μην επιμένεις σ’ αυτά. Αντίθετα, να τα αντικαταστήσεις με τις αντίστοιχες αλήθειες από τον Θεό. Κάνοντάς το αυτό, θα πρέπει επίσης να διακρίνεις και να αναγνωρίζεις συνεχώς τα εγγενή προβλήματα και την έμφυτη ουσία της κάθε διαμόρφωσης που λαμβάνεις από την οικογένειά σου, και στη συνέχεια να ενεργείς και να ασκείσαι ακολουθώντας τα λόγια του Θεού με μεγαλύτερη ακρίβεια, πρακτικά και αληθινά. Κάθε δημιουργημένο ον έχει την ευθύνη να αποδέχεται τις ιδέες, τις απόψεις για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τις αρχές άσκησης που προέρχονται από τον Θεό. Αυτό πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον, αυτήν την ιδέα και την άποψη πρέπει να έχει.

Σε ορισμένες οικογένειες, οι γονείς, εκτός από πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν θετικά και ωφέλιμα για την επιβίωση, τις προοπτικές και το μέλλον τους, ενσταλάζουν στα παιδιά τους και κάποιες σχετικά ακραίες και διεστραμμένες ιδέες και απόψεις. Για παράδειγμα, οι εν λόγω γονείς λένε «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος». Πρόκειται για ένα ρητό που σου λέει πώς να συμπεριφέρεσαι. Το ρητό «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος» σε αναγκάζει να επιλέξεις ανάμεσα στο ένα ή το άλλο. Σε αναγκάζει να επιλέξεις να είσαι αληθινός κακούργος, να είσαι δηλαδή κακός φανερά και όχι πίσω από την πλάτη των άλλων. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι, ακόμη κι αν πιστεύουν ότι αυτά που κάνεις δεν είναι και τόσο καλά, θα σε θαυμάζουν και θα σε εγκρίνουν. Επομένως, ό,τι κακό κι αν κάνεις στους ανθρώπους, πρέπει να τους το κάνεις κατάμουτρα, φανερά και ειλικρινά. Ορισμένες οικογένειες διαμορφώνουν και διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο. Όχι μόνο δεν σιχαίνονται τους ανθρώπους της κοινωνίας που έχουν κατάπτυστες και άθλιες ιδέες και συμπεριφορές, αλλά μάλιστα διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους με τα εξής λόγια: «Μην υποτιμάς αυτούς τους ανθρώπους. Βασικά δεν είναι απαραίτητα κακοί άνθρωποι. Ίσως μάλιστα να είναι και καλύτεροι από τους ψεύτικους κυρίους». Αφενός, σου λένε τι άνθρωπος να είσαι, και αφετέρου, σου λένε και πώς να διακρίνεις τους ανθρώπους, τι είδους ανθρώπους να θεωρείς θετικούς και τι είδους ανθρώπους να θεωρείς αρνητικούς, και σου διδάσκουν πώς να διακρίνεις τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά και πώς να συμπεριφέρεσαι —τέτοια είναι η εκπαίδευση και η διαμόρφωση που σου προσφέρουν. Ποιον αντίκτυπο έχει, λοιπόν, μια τέτοια διαμόρφωση στους ανθρώπους χωρίς να το αντιλαμβάνονται; (Αδυνατούν να διακρίνουν το καλό από το κακό.) Ακριβώς, δεν μπορούν διακρίνουν το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος. Ας δούμε πρώτα πώς βλέπουν οι άνθρωποι τους επονομαζόμενους κακούργους και τους ψεύτικους κυρίους. Πρώτα απ’ όλα, πιστεύουν ότι οι αληθινοί κακούργοι δεν είναι κακοί άνθρωποι και ότι όσοι είναι όντως ψεύτικοι κύριοι είναι κακοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι που κάνουν κακά πράγματα πίσω από την πλάτη των άλλων, ενώ εξωτερικά προσποιούνται ότι είναι καλοί, ονομάζονται ψεύτικοι κύριοι. Μπροστά στους άλλους μιλούν για καλοσύνη, δικαιοσύνη και ηθική, αλλά πίσω από την πλάτη τους, κάνουν κάθε λογής κακά πράγματα. Κάνουν τόσα κακά πράγματα, ενώ ταυτόχρονα λένε κάθε λογής ωραία πράγματα. Άνθρωποι σαν κι αυτούς αξίζουν περιφρόνηση. Όσο για τους αληθινούς κακούργους, είναι εξίσου κακοί μπροστά στους ανθρώπους όσο και πίσω από την πλάτη τους, και παρ’ όλα αυτά, αντί να γίνονται αντικείμενα περιφρόνησης, έχουν γίνει πρότυπα που πρέπει οι άλλοι να τα υπερασπίζονται και να τα μελετούν. Ένα τέτοιου είδους ρητό και άποψη συνήθως μπερδεύει τις αντιλήψεις των ανθρώπων για το τι ακριβώς είναι ένας καλός άνθρωπος και τι ακριβώς ένας κακός άνθρωπος. Έτσι, οι άνθρωποι δεν είναι σίγουροι και δεν γνωρίζουν, οι αντιλήψεις τους γίνονται πολύ ασαφείς. Όταν η οικογένεια διαμορφώνει έτσι τους ανθρώπους, κάποιοι απ’ αυτούς σκέφτονται ακόμη και το εξής: «Με το να είμαι αληθινός κακούργος φέρομαι έντιμα. Ενεργώ φανερά. Αν έχω κάτι να πω, το λέω κατάμουτρα. Αν σε βλάψω, ή αν δεν σε συμπαθώ ή θέλω να σε εκμεταλλευτώ, κι αυτό πρέπει να το κάνω κατάμουτρα, όχι να το κρύβω». Τι λογική είναι αυτή; Τι φύση-ουσία είναι αυτή; Οι κακοί άνθρωποι, για να κάνουν κακά πράγματα και να διαπράξουν κακές πράξεις, ψάχνουν μια θεωρητική βάση, και αυτή είναι η λογική που βρίσκουν. Λένε: «Κοίτα, αυτά που κάνω δεν είναι τόσο καλά, αλλά καλύτερα αυτό, παρά να είμαι ψεύτικος κύριος. Τα κάνω μπροστά σε όλους, και τα ξέρουν όλοι —αυτό λέγεται εντιμότητα!» Έτσι, οι κακούργοι ισχυρίζονται πως είναι έντιμοι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις, οι έννοιες της αληθινής ακεραιότητας και του αληθινού κακού θολώνουν στο μυαλό τους χωρίς να το αντιληφθούν. Δεν ξέρουν τι σημαίνει να είσαι έντιμος και πιστεύουν το εξής: «Δεν έχει σημασία αν αυτά που λέω πληγώνουν τους άλλους ή αν είναι ή δεν είναι σωστά, αν είναι ή δεν είναι λογικά, ή αν συμφωνούν ή δεν συμφωνούν με τις αρχές και την αλήθεια. Εφόσον τολμώ να μιλήσω και δεν με νοιάζουν οι συνέπειες, και εφόσον έχω αληθινή διάθεση, είμαι ευθύς και πέρα για πέρα ντόμπρος, και εφόσον δεν έχω κανέναν ύπουλο σκοπό, τότε κάνω το σωστό». Δεν βλέπουν έτσι το σωστό ως λάθος και το αντίστροφο; (Ναι.) Με αυτόν τον τρόπο, τα αρνητικά πράγματα μετατρέπονται σε θετικά. Κάποιοι άνθρωποι, επομένως, το χρησιμοποιούν αυτό ως βάση και συμπεριφέρονται σύμφωνα μ’ αυτό το ρητό, και μάλιστα υποθέτουν ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Σκέφτονται το εξής: «Σε κάθε περίπτωση, δεν σε εκμεταλλεύομαι ούτε παίζω παιχνίδια πίσω από την πλάτη σου. Λειτουργώ με ειλικρίνεια και ανοιχτά. Πίστευε ό,τι θες. Για μένα αυτό σημαίνει να είσαι έντιμος! Όπως λέει και το ρητό: “Δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς για τις φήμες αν είναι έντιμος”, οπότε πίστεψε ό,τι θες!» Αυτή δεν είναι η λογική του Σατανά; Δεν είναι η λογική των ληστών; (Ναι.) Είναι δικαιολογημένο να κάνεις κακά πράγματα, να δημιουργείς προβλήματα χωρίς λόγο, να συμπεριφέρεσαι σαν τύραννος και να διαπράττεις το κακό; Αν διαπράττεις το κακό, διαπράττεις το κακό: Αν η ουσία αυτού που κάνεις είναι να διαπράττεις το κακό, τότε δεν παύει να είναι το κακό. Πώς αξιολογούνται οι πράξεις σου; Δεν αξιολογούνται βάσει του αν είχες κάποια κίνητρα, αν τις έκανες φανερά ή αν έχεις αληθινή διάθεση. Αξιολογούνται με βάση την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Η αλήθεια είναι το κριτήριο για την αξιολόγηση των πάντων, και σε αυτήν την περίπτωση αυτή η φράση ισχύει απόλυτα. Σύμφωνα με το κριτήριο της αλήθειας, αν κάτι είναι κακό, τότε είναι κακό· αν κάτι είναι θετικό, τότε είναι θετικό· αν κάτι δεν είναι θετικό, τότε δεν είναι θετικό. Και ποια είναι αυτά που θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι έντιμα και ότι χαρακτηρίζονται από αληθινή διάθεση και ευθύτητα; Αυτό ονομάζεται διαστρέβλωση των γεγονότων και παραποίηση της λογικής, σύγχυση των εννοιών και αερολογίες, λέγεται παραπλάνηση των ανθρώπων. Αν παραπλανήσεις τους ανθρώπους, τότε διαπράττεις το κακό. Είτε διαπράττεται πίσω από την πλάτη τους είτε μπροστά τους, το κακό παραμένει κακό. Το κακό που διαπράττεται πίσω από την πλάτη κάποιου είναι κακία, ενώ το κακό που διαπράττεται κατάμουτρα είναι κάτι πραγματικά κακόβουλο και μοχθηρό. Πάντως, όλα σχετίζονται με το κακό. Πείτε μου λοιπόν, θα πρέπει να αποδεχτούν οι άνθρωποι το ρητό «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος»; (Όχι.) Ποιο από τα δύο είναι θετικό, οι αρχές συμπεριφοράς ενός ψεύτικου κυρίου ή οι αρχές συμπεριφοράς ενός αληθινού κακούργου; (Κανένα από τα δύο.) Σωστά, είναι όλες αρνητικές. Γι’ αυτό, μην είσαι ούτε ψεύτικος κύριος ούτε αληθινός κακούργος και μην ακούς τις ανοησίες των γονιών σου. Γιατί λένε πάντα ανοησίες οι γονείς; Επειδή έτσι ακριβώς συμπεριφέρονται οι γονείς σου. Πιστεύουν συνεχώς το εξής: «Έχω αληθινή διάθεση, είμαι αληθινός, είμαι ντόμπρος, είμαι ειλικρινής για τα συναισθήματά μου, είμαι ιπποτικός, είμαι ευθύς και δεν χρειάζεται να ανησυχώ για φήμες, συμπεριφέρομαι αξιοπρεπώς και βαδίζω στο ορθό μονοπάτι. Τι έχω να φοβηθώ; Δεν κάνω τίποτα κακό, οπότε δεν φοβάμαι τους δαίμονες που μου χτυπούν την πόρτα!» Οι δαίμονες αυτήν τη στιγμή δεν χτυπούν τη δική σου πόρτα, αλλά δεν είναι λίγες οι κακές πράξεις που έχεις διαπράξει, και αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθείς. Είσαι ευθύς και δεν φοβάσαι τις φήμες, αλλά τι αντιπροσωπεύει το να είσαι ευθύς; Την αλήθεια; Αν είσαι ευθύς, συμμορφώνεσαι με την αλήθεια; Κατανοείς την αλήθεια; Μην ψάχνεις να βρεις δικαιολογίες και προφάσεις για τις δικές σου κακές πράξεις, δεν έχει νόημα! Εφόσον κάτι δεν συμμορφώνεται με την αλήθεια, τότε είναι κακό! Πιστεύεις μέχρι και ότι έχεις αληθινή διάθεση. Απλώς και μόνο επειδή έχεις αληθινή διάθεση, σημαίνει αυτό ότι μπορείς να εκμεταλλεύεσαι τους άλλους; Ή ότι μπορείς να τους βλάπτεις; Τι λογική είναι αυτή; (Η λογική του Σατανά.) Αυτό ονομάζεται λογική των ληστών και των διαβόλων! Διαπράττεις το κακό, και παρ’ όλα αυτά το παρουσιάζεις ως κάτι σωστό και πρέπον, και βρίσκεις δικαιολογίες γι’ αυτό και προσπαθείς να το αιτιολογήσεις. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; (Ναι.) Σου ξαναλέω ότι στα λόγια του Θεού δεν αναφέρεται πουθενά ότι επιτρέπεται στους ανθρώπους να είναι αληθινοί κακούργοι ή ψεύτικοι κύριοι, ούτε αναφέρεται κάποια τέτοια απαίτηση, να είναι δηλαδή κάποιος αληθινός κακούργος ή ψεύτικος κύριος. Όλα αυτά τα ρητά είναι απροκάλυπτα λόγια, λόγια του διαβόλου που λέγονται για να εξαπατήσουν και να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Μπορούν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους που δεν κατανοούν την αλήθεια. Αν όμως εσύ σήμερα κατανοείς την αλήθεια, μην επιμένεις πλέον σε τέτοια ρητά και μην επηρεάζεσαι απ’ αυτά. Όλοι, και οι ψεύτικοι κύριοι και οι αληθινοί κακούργοι, είναι διάβολοι, κτήνη και καθάρματα, είναι όλοι άχρηστοι, είναι όλοι κακοί και συνδέονται όλοι με το κακό. Αν δεν είναι κακοί, τότε είναι φαύλοι, και η μόνη διαφορά μεταξύ ενός ψεύτικου κύριου και ενός αληθινού κακούργου βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν: Ο ένας ενεργεί δημοσίως και ο άλλος κρυφά. Επίσης, έχουν διαφορετική διαγωγή. Ο ένας πράττει το κακό φανερά, ενώ ο άλλος παίζει βρώμικα παιχνίδια πίσω από την πλάτη των άλλων· ο ένας είναι πιο πονηρός και ύπουλος, ενώ ο άλλος είναι πιο αυταρχικός, δεσποτικός και δείχνει τα δόντια του· ο ένας είναι πιο ελεεινός και μουλωχτός, ενώ ο άλλος είναι πιο ποταπός και αλαζόνας. Πρόκειται για δύο σατανικούς τρόπους δράσης, έναν φανερό κι έναν κρυφό. Αν ενεργείς φανερά, είσαι αληθινός κακούργος, ενώ αν ενεργείς κρυφά, είσαι ψεύτικος κύριος. Για ποιο πράγμα να καυχηθείς; Αν έχεις αυτό το ρητό ως το σύνθημά σου, δεν είσαι ανόητος; Αν, λοιπόν, έχεις πληγωθεί βαθιά από τη διαμόρφωση της οικογένειάς σου ή από όσα σου έχει ενσταλάξει σ’ αυτό το πλαίσιο, ή αν εμμένεις σε τέτοια πράγματα, ελπίζω να μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις, να τα διακρίνεις και να τα καταλάβεις το συντομότερο δυνατό. Πάψε να προσκολλάσαι σ’ αυτό το ρητό και να νομίζεις ότι σε προστατεύει ή ότι σε καθιστά άτομο αληθινό ή άτομο με χαρακτήρα, ανθρώπινη φύση και αληθινή διάθεση. Το ρητό αυτό δεν αποτελεί πρότυπο για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς. Από την πλευρά Μου, καταδικάζω έντονα αυτό το ρητό, το οποίο Με αηδιάζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Με αηδιάζουν όχι μόνο οι ψεύτικοι κύριοι, αλλά και οι αληθινοί κακούργοι —και οι δύο Με αηδιάζουν. Οπότε, αν είσαι ψεύτικος κύριος, τότε από τη δική Μου οπτική είσαι άχρηστος, και δεν υπάρχει γιατρειά για σένα. Αλλά αν είσαι αληθινός κακούργος, τότε είσαι σε ακόμα χειρότερη κατάσταση. Γνωρίζεις καλά την αληθινή οδό και παρ’ όλα αυτά αμαρτάνεις σκόπιμα. Γνωρίζεις ξεκάθαρα την αλήθεια, αλλά την παραβιάζεις κατάφωρα και δεν την κάνεις πράξη· αντίθετα, πηγαίνεις φανερά κόντρα στην αλήθεια. Γι’ αυτό, θα πεθάνεις γρηγορότερα. Μη σκέφτεσαι: «Έχω ευθύ χαρακτήρα, δεν είμαι ψεύτικος κύριος. Παρόλο που είμαι κακούργος, είμαι αληθινός κακούργος». Τι εννοείς είσαι αληθινός; Η «αλήθεια» σου δεν είναι η αλήθεια ούτε είναι κάτι θετικό. Η «αλήθεια» σου είναι η εκδήλωση της ουσίας των αλαζονικών και φαύλων διαθέσεών σου. Είσαι «αληθινός» όπως ο αληθινός Σατανάς, οι αληθινοί διάβολοι και η αληθινή κακία, και όχι αληθινός όπως η αλήθεια ή κάτι πραγματικά αληθινό. Επομένως, όσον αφορά το ρητό «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος» με βάση το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου, θα πρέπει κι αυτό να το εγκαταλείψεις, διότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις αρχές συμπεριφοράς που διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους. Ούτε καν τις πλησιάζει. Επομένως, να το εγκαταλείψεις το συντομότερο δυνατόν και μη συνεχίσεις να προσκολλάσαι σ’ αυτό.

Η οικογένεια ασκεί και άλλη μια διαμορφωτική επιρροή. Για παράδειγμα, τα μέλη της οικογένειάς σου σου λένε πάντα: «Μην είσαι κάποιος που ξεχωρίζει πολύ από το πλήθος, να είσαι μαζεμένος και να δείχνεις λίγη αυτοσυγκράτηση στα λόγια και τις πράξεις σου, το ίδιο και στα ταλέντα σου, στις ικανότητες, στην εξυπνάδα σου κ.λπ. Μην είσαι εσύ αυτός που ξεχωρίζει. Είναι αυτό που λένε τα ρητά: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται” και “Το δοκάρι που προεξέχει είναι το πρώτο που σαπίζει”. Για να προστατευθείς και να παραμείνεις μακροχρόνια και σταθερά στην ομάδα στην οποία ανήκεις, μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι. Πρέπει να βάζεις όρια στον εαυτό σου και να μη φιλοδοξείς να τους ξεπεράσεις όλους. Σκέψου το αλεξικέραυνο. Σε μια καταιγίδα, είναι το πρώτο πράγμα που χτυπιέται, αφού η αστραπή χτυπάει το ψηλότερο σημείο· και όταν ο άνεμος φυσάει με μανία, το ψηλότερο δέντρο δέχεται πρώτο το πλήγμα του και πέφτει· και όταν κάνει κρύο, το ψηλότερο βουνό είναι το πρώτο που παγώνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Αν ξεχωρίζεις πάντα ανάμεσα στους άλλους και τραβάς την προσοχή, και σε προσέξει το Κόμμα, θα σκεφτεί σοβαρά να σε τιμωρήσει. Μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, μην εμφανίζεσαι μόνος σου. Μείνε μέσα στο πλήθος. Διαφορετικά, αν σχηματιστεί γύρω σας κάποιο κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας, εσύ θα τιμωρηθείς πρώτος, επειδή είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι. Στην εκκλησία, μην είσαι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Αν είσαι, σε περίπτωση οποιασδήποτε απώλειας ή προβλήματος σχετικά με το έργο στον οίκο του Θεού, ως επικεφαλής ή επόπτης, θα είσαι ο πρώτος που θα μπει στο στόχαστρο. Μην είσαι λοιπόν το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, γιατί το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Μάθε να βάζεις μέσα το κεφάλι σου και να κρύβεσαι στο καβούκι σου σαν τη χελώνα». Όταν έρχεται η ώρα για την επιλογή επικεφαλής, επειδή θυμάσαι αυτά τα λόγια από τους γονείς σου, αρνείσαι τη θέση και λες: «Αχ, δεν μπορώ να το κάνω! Έχω οικογένεια και παιδιά κι είναι μεγάλη δέσμευση αυτό. Δεν μπορώ να γίνω επικεφαλής. Καλύτερα να το κάνετε εσείς, μην επιλέξετε εμένα». Αν, παρ’ όλα αυτά, εκλεγείς ως επικεφαλής, εξακολουθείς να μη θες να γίνεις. «Φοβάμαι ότι πρέπει να παραιτηθώ», λες. «Γίνετε εσείς επικεφαλής, σας παραχωρώ την ευκαιρία. Σας αφήνω να πάρετε εσείς τη θέση, εγώ κάνω στην άκρη». Σκέφτεσαι μέσα σου: «Χμ! Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο άσχημα θα πέσεις. Επίσης, είναι μοναχικά στην κορυφή. Θα σε αφήσω να γίνεις εσύ ο επικεφαλής, και αφού επιλεχθείς, θα έρθει μια μέρα που θα γίνεις θέαμα. Δεν θέλω ποτέ να γίνω επικεφαλής, δεν θέλω να ανέβω στην ιεραρχία, ώστε να μην πέσω από μεγάλο ύψος. Σκέψου το, ο τάδε δεν απομακρύνθηκε από τη θέση του επικεφαλής; Αφότου απομακρύνθηκε, αποβλήθηκε —δεν του δόθηκε καν η ευκαιρία να γίνει συνηθισμένος πιστός. Αυτό αποτελεί το τέλειο παράδειγμα εκείνων των ρητών που λένε: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται” και “Το δοκάρι που προεξέχει είναι το πρώτο που σαπίζει”. Δίκιο δεν έχω; Δεν τιμωρήθηκε; Πρέπει οι άνθρωποι να μάθουν να προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλιώς τι το θέλουν το μυαλό τους; Αν έχεις μυαλό μες στο κεφάλι σου, πρέπει να το βάζεις να δουλέψει για να προστατεύεσαι. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά αυτό το ζήτημα, αλλά έτσι είναι τα πράγματα στην κοινωνία και σε κάθε ομάδα ανθρώπων: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”. Όσο βγάζεις το κεφάλι και ξεχωρίζεις, θα σε εκτιμούν πολύ, μέχρι τη στιγμή που θα πυροβοληθείς. Τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι όσοι μπαίνουν στη γραμμή του πυρός, αργά ή γρήγορα θα λάβουν την τιμωρία που τους αξίζει». Αυτές είναι οι ειλικρινείς διδασκαλίες των γονιών και της οικογένειάς σου, αλλά και η φωνή της εμπειρίας κι η σοφία που έχουν αποκομίσει κατά τη διάρκεια της ζωής τους, και σου την ψιθυρίζουν στο αυτί χωρίς επιφυλάξεις. Τι εννοώ όταν λέω «σου ψιθυρίζουν στο αυτί»; Εννοώ ότι μια μέρα, η μητέρα σου σου λέει στο αυτί: «Να σου πω κάτι, αν υπάρχει έστω ένα πράγμα που έχω μάθει σ’ αυτήν τη ζωή, είναι ότι “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος ξεχωρίζει πολύ ή τραβάει πολύ την προσοχή, είναι πιθανό να τιμωρηθεί. Κοίτα πόσο συνεσταλμένος και άδολος είναι τώρα ο μπαμπάς σου· είναι έτσι επειδή τιμωρήθηκε σε κάποια εκστρατεία καταστολής. Ο μπαμπάς σου έχει λογοτεχνικό ταλέντο, ξέρει να γράφει και να βγάζει λόγους, έχει ηγετικές ικανότητες. Ξεχώριζε όμως υπερβολικά από το πλήθος και να που τελικά τιμωρήθηκε στην εκστρατεία καταστολής. Πώς γίνεται, από τότε, να μη λέει ποτέ ότι είναι κυβερνητικός αξιωματούχος και εξέχουσα προσωπικότητα; Αυτός είναι ο λόγος. Σου μιλάω από καρδιάς και σου λέω την αλήθεια. Άκουσέ με και να το θυμάσαι το καλά. Μην το ξεχνάς, έχε το στο μυαλό σου όπου κι αν βρίσκεσαι. Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορώ να σου δώσω ως μητέρα σου». Έκτοτε, θυμάσαι τα λόγια της, και κάθε φορά που σου έρχεται στο μυαλό το ρητό «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται», θυμάσαι τον πατέρα σου, και αντίστροφα, κάθε φορά που τον σκέφτεσαι, σκέφτεσαι κι αυτό το ρητό. Ο πατέρας σου ήταν κάποτε το πουλί που έβγαλε το κεφάλι έξω και πυροβολήθηκε, και τώρα το σκυθρωπό και αποκαρδιωμένο βλέμμα του έχει χαραχτεί βαθιά στη μνήμη σου. Οπότε, κάθε φορά που θέλεις να βγάλεις έξω το κεφάλι σου, κάθε φορά που θέλεις να πεις τη γνώμη σου, κάθε φορά που θέλεις να εκπληρώσεις με ειλικρίνεια το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, έρχεται ξανά στο μυαλό σου η εγκάρδια συμβουλή που σου είπε στο αυτί η μητέρα σου: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται». Έτσι, για ακόμα μια φορά κάνεις πίσω και σκέφτεσαι: «Δεν γίνεται να επιδείξω κανένα ταλέντο και καμία ιδιαίτερη ικανότητα, πρέπει να συγκρατηθώ και να τα καταπνίξω. Και όσον αφορά την προτροπή του Θεού να αφιερώνει κανείς όλη του την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη στην εκτέλεση του καθήκοντός του, πρέπει να κάνω πράξη αυτά τα λόγια με μέτρο και να μην ξεχωρίζω προσπαθώντας υπερβολικά. Τι θα γίνει αν ξεχωρίσω προσπαθώντας υπερβολικά και, ως επικεφαλής του έργου της εκκλησίας, γίνω το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, και τελικά κάτι πάει στραβά στο έργο του οίκου του Θεού και θεωρηθώ υπεύθυνος; Πώς να αναλάβω αυτήν την ευθύνη; Θα αποπεμφθώ; Θα γίνω ο αποδιοπομπαίος τράγος, το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι; Στον οίκο του Θεού, δεν μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα πώς θα εξελιχθούν αυτά τα ζητήματα. Έτσι, σε ό,τι κι αν κάνω, πρέπει οπωσδήποτε να εξασφαλίσω μια οδό διαφυγής, πρέπει οπωσδήποτε να μάθω να προστατεύω τον εαυτό μου και να βεβαιώνομαι ότι έχω καλύψει τα νώτα μου πριν μιλήσω και δράσω. Αυτή είναι η σοφότερη τακτική, διότι, όπως λέει η μητέρα μου: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”». Αυτό το ρητό έχει ριζώσει βαθιά μες στην καρδιά σου και επηρεάζει πολύ την καθημερινή σου ζωή. Πιο σοβαρό βέβαια είναι το ότι επηρεάζει τη στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Δεν προκύπτουν έτσι κάποια σοβαρά προβλήματα; Επομένως, κάθε φορά που εκτελείς το καθήκον σου και θέλεις να δαπανήσεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια και να αφιερώσεις ολόψυχα όλες σου τις δυνάμεις σ’ αυτό, το ρητό «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται» σε σταματάει πάντα εκεί που είσαι, και στο τέλος επιλέγεις να διατηρείς κάποια ελευθερία κινήσεων και κάποια περιθώρια ελιγμών, και να εκτελείς το καθήκον σου μόνο με μετρημένο τρόπο, αφού πρώτα εξασφαλίσεις μια οδό διαφυγής. Δίκιο δεν έχω; Αυτού του είδους η διαμόρφωση που λαμβάνεις από την οικογένειά σου σε προστατεύει στον μέγιστο βαθμό από το να εκτεθείς και να αντιμετωπιστείς; Την έχεις ως ένα ακόμη φυλαχτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Με βάση όλα εκείνα πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί μέχρι τώρα, πόσα φυλαχτά έχουν οι άνθρωποι από τη διαμόρφωση της οικογένειάς τους; (Επτά.) Με τόσα φυλαχτά, ισχύει ότι δεν τολμάει να σου επιτεθεί κανένας συνηθισμένος διάβολος και δαίμονας; Όλα αυτά τα φυλαχτά σε κάνουν να νιώθεις τόση ασφάλεια, τόση παρηγοριά και τόση ευτυχία ενώ ζεις σ’ αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο. Ταυτόχρονα, σε κάνουν να νιώθεις πόσο σημαντική είναι για σένα η οικογένεια, και πόσο έγκαιρα και σημαντικά είναι η προστασία και τα φυλαχτά που σου δίνει η οικογένειά σου. Κάθε φορά που αποκομίζεις απτά οφέλη και προστασία από αυτά τα φυλαχτά, πιστεύεις περισσότερο από ποτέ στη σημασία της οικογένειας και νιώθεις ότι πάντα θα στηρίζεσαι σ’ αυτήν. Κάθε φορά που συναντάς δυσκολίες και βασανίζεσαι από την αναποφασιστικότητα και τη σύγχυση, ηρεμείς για μια στιγμή και σκέφτεσαι: «Τι μου είπαν η μητέρα και ο πατέρας μου; Ποιες δεξιότητες μου δίδαξαν οι μεγαλύτεροι μου; Ποιο σύνθημα μου κληροδότησαν;» Καταφεύγεις γρήγορα, ενστικτωδώς και υποσυνείδητα στις διάφορες ιδέες και τα περιβάλλοντα που σου ενστάλαξε η οικογένειά σου, αναζητώντας και απαιτώντας την προστασία τους. Σε τέτοιες στιγμές, η οικογένεια γίνεται ασφαλές καταφύγιο, αγκυροβόλιο, στήριγμα και κινητήριος δύναμη που είναι πάντα ισχυρή, ακλόνητη και αμετάβλητη, ένα ψυχολογικό δεκανίκι που σου επιτρέπει να συνεχίσεις να ζεις και σε βγάζει απ’ τη σύγχυση και την αναποφασιστικότητα. Σε τέτοιες στιγμές, πλημμυρίζεις βαθιά συναισθήματα: «Η οικογένεια είναι τόσο σημαντική για µένα, µου δίνει τεράστια ψυχική δύναμη και είναι πηγή πνευματικής στήριξης». Συχνά σκέφτεσαι τα εξής και συγχαίρεις τον εαυτό σου: «Ευτυχώς άκουσα αυτά που μου είπαν οι γονείς μου, αλλιώς θα είχα ήδη βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση: είτε θα δεχόμουν εκφοβισμό είτε θα πληγωνόμουν. Ευτυχώς, έχω αυτό το ατού, έχω ένα φυλαχτό. Έτσι, ακόμη και στον οίκο του Θεού και στην εκκλησία, ακόμη και καθώς εκτελώ τα καθήκοντά μου, δεν θα με εκφοβίσει κανείς και δεν θα κινδυνεύω να με αποπέμψει ή να με χειριστεί η εκκλησία. Μπορεί να μη μου συμβούν ποτέ αυτά τα πράγματα, χάρη στην προστασία που μου παρέχει η διαμόρφωση που έλαβα από την οικογένειά μου». Όμως, έχεις ξεχάσει κάτι. Ζούσες και ζεις σε ένα περιβάλλον που φαντάζεσαι ότι έχει φυλαχτά και στο οποίο προστατεύεσαι, αλλά δεν ξέρεις αν έχεις ή δεν έχεις εκπληρώσει την αποστολή από τον Θεό. Έχεις αγνοήσει την αποστολή που σου δόθηκε από τον Θεό, όπως και την ταυτότητά σου ως δημιουργημένο ον και το καθήκον που πρέπει να εκπληρώσεις ως τέτοιο. Έχεις επίσης αγνοήσει τη στάση που θα έπρεπε να υιοθετήσεις και όλα όσα θα έπρεπε να προσφέρεις καθώς εκτελείς το καθήκον σου, ενώ έχεις αντικαταστήσει την αληθινή οπτική για τη ζωή και τις αξίες που θα έπρεπε να αγαπάς με τις απόψεις που σου έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. Από τη διαμόρφωση που λαμβάνεις από την οικογένειά σου επηρεάζονται και εξαρτώνται επίσης και οι πιθανότητες της σωτηρίας σου. Είναι επομένως πολύ σημαντικό να εγκαταλείψει κανείς τις διάφορες διαμορφωτικές επιρροές που του ασκεί η οικογένειά του. Αυτή είναι μια πτυχή της αλήθειας που πρέπει να γίνεται πράξη, και είναι και μια πραγματικότητα στην οποία πρέπει να γίνει είσοδος χωρίς καθυστέρηση. Διότι αν η κοινωνία σού πει κάτι, είναι πιθανό να πάρεις μια λογική ή υποσυνείδητη απόφαση να το απορρίψεις· αν ένας ξένος ή κάποιος άσχετος μ’ εσένα σου πει κάτι, συνήθως παίρνεις μια λογική ή μετρημένη απόφαση να το αποδεχτείς ή όχι· αλλά αν σου πει κάτι η οικογένειά σου, συνήθως το αποδέχεσαι εντελώς χωρίς κανέναν δισταγμό ή διάκριση, πράγμα που είναι στην πραγματικότητα επικίνδυνο για σένα. Διότι πιστεύεις ότι η οικογένεια δεν μπορεί ποτέ να κάνει κακό σε κάποιον, και ότι όλα όσα κάνει η οικογένειά σου για σένα είναι για το καλό σου, για να σε προστατέψει και για το συμφέρον σου. Με βάση αυτήν την υποτιθέμενη αρχή, οι άνθρωποι αναστατώνονται και επηρεάζονται εύκολα από αυτά τα άυλα αλλά και απτά πράγματα που αποτελούν την οικογένεια. Τα απτά είναι τα μέλη της οικογένειάς του και όλες οι υποθέσεις της, ενώ τα άυλα είναι οι διάφορες ιδέες και η εκπαίδευση που προέρχονται από την οικογένεια, καθώς και κάποια διαμόρφωση που έχει να κάνει με το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι και να διεκπεραιώνεις τις δικές σου υποθέσεις. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Υπάρχουν πολλά που πρέπει να συζητήσουμε όσον αφορά τις διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια. Αφού τελειώσουμε τη σημερινή μας συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, να τα συλλογιστείτε όλα και να τα συνοψίσετε, και να σκεφτείτε ποιες ιδέες και απόψεις, εκτός από αυτές που ανέφερα σήμερα, μπορεί να σας ταλαιπωρούν στην καθημερινή σας ζωή. Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω σε πράγματα που σχετίζονται με τις αρχές των ανθρώπων και τους τρόπους αντιμετώπισης του κόσμου, ενώ είναι και λίγα θέματα που έχουν σχέση με το πώς βλέπουν οι άνθρωποι τους άλλους και τα πράγματα. Κατά βάση, αυτές είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια στους ανθρώπους. Υπάρχουν και ορισμένα θέματα που δεν σχετίζονται με τις απόψεις των ανθρώπων για τη ζωή ούτε με το πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο, οπότε δεν θα μιλήσουμε περισσότερο γι’ αυτά. Εδώ λοιπόν τελειώνει η συναναστροφή μας για σήμερα. Τα λέμε την επόμενη φορά!

11 Φεβρουαρίου 2023