Συναναστρεφόμαστε εδώ και κάμποσο καιρό, στα πλαίσια του «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», πάνω στο θέμα της «εγκατάλειψης». Έχετε σκεφτεί καθόλου ποιες πτυχές περιλαμβάνει το θέμα αυτό; Είναι λέτε εύκολο να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι εκείνα πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί; Αναλογιστήκατε τα όσα ακούσατε σε κάθε συναναστροφή, κάνατε αυτοκριτική βάσει αυτών; Συγκρίνατε το περιεχόμενο των συναναστροφών με τις δικές σας καθημερινές εκφάνσεις και εκδηλώσεις; (Συνήθως τα σκέφτομαι λιγάκι. Την τελευταία φορά που συναναστράφηκες πάνω στις διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί πάνω μας η οικογένειά μας και είπες ότι πρέπει να τις εγκαταλείψουμε, κατάλαβα ότι συνήθως ζω σύμφωνα με τις σατανικές αυτές φιλοσοφίες για την αντιμετώπιση του κόσμου, όπως αυτό το ρητό στο οποίο με μύησε η οικογένειά μου: «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Αφού αποδέχτηκα αυτές τις ιδέες, σε κάθε μου πράξη έδινα μεγάλη αξία στην αξιοπρέπεια και τη θέση μου. Φοβόμουν μήπως χάσω την υπόληψή μου. Δεν ήμουν ειλικρινής.) Οι συναναστροφές μας που αφορούσαν την εγκατάλειψη όλων αυτών των πραγμάτων αναφέρονταν κυρίως στις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων πάνω στα διάφορα ζητήματα. Το ότι εκτέθηκαν οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις τους για τέτοιου είδους ζητήματα τους επιτρέπει να τα διακρίνουν και να τα γνωρίσουν καλά, και στη συνέχεια να τα εγκαταλείψουν με θετικό τρόπο και να πάψουν να περιορίζονται απ’ αυτά. Το σημαντικότερο είναι να μη δεσμεύουν το άτομο αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις, και να μπορεί να ζει και να υπάρχει έχοντας, όπως πρέπει άλλωστε, ως κριτήριό του τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Για να εισέλθουν στην πραγματικότητα των διάφορων αληθειών, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν γνώσεις και εμπειρίες σε κάθε πτυχή. Πρέπει, ιδιαίτερα, να καταλαβαίνουν ξεκάθαρα τις παθητικές και αρνητικές ιδέες και απόψεις για διάφορα πράγματα. Για να τις εγκαταλείψουν ενεργά και να πάψουν αυτές να τους εξαπατούν και να τους δεσμεύουν, θα πρέπει να είναι ικανοί να τις διακρίνουν. Πρέπει, λοιπόν, οι άνθρωποι, για να εισέλθουν στην πραγματικότητα των διαφόρων αληθειών και να καταφέρουν να επιδιώξουν την αλήθεια, να κάνουν συχνά αυτοκριτική και να αναλογίζονται το πόσο τους δεσμεύουν και τους ελέγχουν καθημερινά οι διάφορες ιδέες και απόψεις. Πρέπει να προσπαθούν συχνά να αντιληφθούν ποιες είναι οι σκέψεις και οι απόψεις τους σχετικά με διάφορα καθημερινά πράγματα, και να διακρίνουν αν αυτές είναι σωστές και συμφωνούν με την αλήθεια, αν είναι θετικές και πηγάζουν από τον Θεό ή αν προέρχονται από τις προθέσεις του ανθρώπου ή απ’ τον Σατανά. Αυτό το μάθημα είναι πολύ σημαντικό, και αποτελεί μια από τις πτυχές της πραγματικότητας στην οποία πρέπει οι άνθρωποι να εισέρχονται καθημερινά. Δηλαδή, είναι πολύ σημαντικό το μάθημα ότι στην καθημερινότητά σου, είτε συναντάς διάφορους ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα είτε όχι, πρέπει να εξετάζεις πάντα τις σκέψεις και τις απόψεις που διατηρείς, καθώς και αν αυτές είναι σωστές και συμφωνούν με την αλήθεια. Το 80 με 90 τοις εκατό της καθημερινότητάς σου, αν εξαιρέσουμε τον χρόνο που αφιερώνεις συνήθως για να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου, θα πρέπει να αφορά το πώς να εισέλθεις σ’ αυτήν την πτυχή. Αυτή είναι η μόνη σου ελπίδα για να απαλλαγείς από κάθε λογής σκέψεις και απόψεις για αρνητικά πράγματα και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Θα μπορούσε να πει κανείς και ότι η μόνη σου ελπίδα είναι να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια· μόνο τότε έχεις ελπίδες να σωθείς στο τέλος. Εάν στην καθημερινότητά σου, στο 80 με 90 τοις εκατό του χρόνου σου, εκτός από τον χρόνο που συνήθως αφιερώνεις για να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου, δεν σκέφτεσαι τίποτα ή σκέφτεσαι μόνο την υλική ζωή, τη θέση και τη φήμη σου, τότε δεν θα εισέλθεις εύκολα στην αλήθεια-πραγματικότητα ούτε θα καταφέρεις να επιδιώξεις την αλήθεια. Αν δεν σου είναι εύκολο να πετύχεις τίποτα απ’ όλα αυτά, είναι σχεδόν απίθανο να καταφέρεις να σωθείς. Από τι εξαρτάται, λοιπόν, το αν θα σωθείς; Αφενός, εξαρτάται από το πώς εργάζεται ο Θεός κι απ’ το αν εργάζεται μέσα σου το Άγιο Πνεύμα· αφετέρου, εξαρτάται από το πόσο θα το προσπαθήσεις εσύ ο ίδιος, από το ύψος του τιμήματος που θα πληρώσεις και από την ενέργεια και τον χρόνο που θα αφιερώσεις για να επιδιώξεις την αλήθεια και να πετύχεις τη σωτηρία. Αν τον περισσότερο καιρό σκέφτεσαι και κάνεις πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, όλα αυτά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη σωτηρία σου. Πρόκειται για ένα αναπόφευκτο γεγονός και αποτέλεσμα. Οπότε, τι πρέπει να κάνετε από δω και στο εξής; Μια πτυχή είναι αυτή: να παρακολουθείς στενά κάθε θέμα συναναστροφής, και στη συνέχεια να προσπαθείς ενεργά να το αναλογιστείς και να το καταλάβεις. Δηλαδή, στη βράση κολλάει το σίδερο: μόλις τελειώσει η συναναστροφή για ένα θέμα, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, για να καταφέρεις να το γνωρίσεις αληθινά και με ακρίβεια, και να μετανοήσεις αληθινά. Και ο λόγος για τον οποίο πρέπει να καταλάβεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας όσο γίνεται πιο γρήγορα μετά το τέλος της συναναστροφής σ’ αυτό, ή μόλις καταλάβεις κάποιο μέρος του περιεχομένου της συναναστροφής, είναι να καταφέρεις να γνωρίσεις έστω και λίγο τις σκέψεις και τις απόψεις σου. Με αυτόν τον τρόπο, όταν αργότερα σου συμβούν παρόμοια πράγματα στην καθημερινή σου ζωή, βασικές ιδέες και απόψεις σου που θα σε καθοδηγούν στο πώς να τα βιώσεις θα είναι πλέον αυτά που ήδη θα έχεις μάθει και οι αλήθεια-αρχές που θα έχεις κατανοήσει. Μόλις καταφέρεις να γνωρίσεις αυτά τα πράγματα σωστά και με ακρίβεια, τουλάχιστον θα αποκτήσεις θετική και ενεργητική στάση και κατανόηση σε σχέση με το θέμα αυτό. Αυτό σημαίνει ότι θα έχεις ήδη εμβολιαστεί και θα έχεις αποκτήσει κάποια ανοσία πριν συμβεί το γεγονός, οπότε όταν όντως συμβεί, δεν θα είναι τόσο πιθανό να αποτύχεις και να προδώσεις τον Θεό, και θα γίνει πολύ πιο πιθανή η είσοδός σου στην αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι όπως συμβαίνει στην περίπτωση μιας πανδημίας: Αν δεν εμβολιαστείς, τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις για να μην κινδυνεύσεις καθόλου να μολυνθείς είναι να μείνεις κλεισμένος στο σπίτι. Αν θες να βγεις και να κυκλοφορήσεις, και να έρθεις σε επαφή με τον έξω κόσμο, τότε πρέπει να εμβολιαστείς. Είναι σίγουρο ότι αν εμβολιαστείς, δεν θα μολυνθείς; Όχι, δεν είναι σίγουρο, αλλά μειώνεται η πιθανότητα. Φτάνει να πούμε ότι θα έχεις αποκτήσει αντισώματα. Η διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας ξεκινά με το να μάθει κανείς τις διάφορες αλήθειες. Κάποια στιγμή θα έχεις μάθει μέσα από τις διάφορες αλήθειες τις σωστές και θετικές τοποθετήσεις και αρχές, ενώ ταυτόχρονα θα γνωρίζεις κάπως και τις αρνητικές και κακές σκέψεις και απόψεις που φανερώνονται από την κάθε αλήθεια. Όταν γίνει αυτό, κάθε φορά που θα ξανασυμβαίνει κάτι παρόμοιο, δεν θα βασίζεσαι πια στα κριτήρια των αρνητικών και μοχθηρών ιδεών και απόψεων που σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, και η στάση σου δεν θα είναι πλέον κολλημένη σε τέτοιες ιδέες και απόψεις. Στην παρούσα φάση, δεν έχεις εισέλθει ακόμη σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας-πραγματικότητας και μπορεί να έχεις ουδέτερες απόψεις. Όταν, όμως, αποδεχτείς αυτές τις θετικές ιδέες και απόψεις, θα γνωρίζεις κάπως και τις αρνητικές, κι έτσι, όταν σου τύχει μελλοντικά κάποιο παρόμοιο ζήτημα, θα μπορείς τουλάχιστον να διακρίνεις μεταξύ των θετικών και των αρνητικών ιδεών και απόψεων που έχουν σχέση με ένα τέτοιο ζήτημα και θα το αντιμετωπίζεις με βάση συγκεκριμένα κριτήρια. Στηριζόμενοι σ’ αυτά τα κριτήρια, όσοι αγαπούν την αλήθεια και έχουν ανθρώπινη φύση τείνουν περισσότερο να κάνουν πράξη την αλήθεια, καθώς και να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Αυτό θα σε βοηθήσει πολύ μέχρις ενός σημείου να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να υπακούς τον Θεό σύμφωνα με όσα απαιτεί Εκείνος, και να αποδέχεσαι τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που οργανώνει για σένα. Σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι πιθανότητες να εισέλθει κάποιος στην αλήθεια-πραγματικότητα αυξάνονται όσο περισσότερες αλήθειες κατανοεί, ενώ η πιθανότητα να γυρίσει την πλάτη του στα αρνητικά πράγματα αυξάνεται όσο πιο καλά τα καταλαβαίνει; (Ναι, έτσι είναι.) Δεν έχει, λοιπόν, σημασία αν θέλεις ή δεν θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια, αν έχεις ή δεν έχεις αποφασίσει να την επιδιώξεις, αν βρίσκεσαι ή δεν βρίσκεσαι στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Δεν έχει σημασία ούτε το επίπεδό σου ούτε ο τρόπος με τον οποίο κατανοείς την αλήθεια. Με λίγα λόγια, για να επιδιώξουν την αλήθεια οι άνθρωποι, για να κατανοήσουν τα κριτήρια της αλήθειας, για να την κάνουν πράξη και να εισέλθουν σ’ αυτήν, είναι απαραίτητο να διακρίνουν και να καταλάβουν κάθε είδους αρνητικά πράγματα. Αυτές είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα.

Κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, και για τα θέματα για τα οποία συναναστρεφόμαστε τώρα έχουν αυτήν τη γνώμη: «Δεν τα έχω σκεφτεί ποτέ ούτε τα έχω βιώσει όλα αυτά. Δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν τα όσα λες για αυτά τα θέματα με τα δικά μου προβλήματα, με τις δικές μου διεφθαρμένες διαθέσεις και με τις δικές μου εκφάνσεις διαφθοράς. Τι σχέση έχουν, λοιπόν, όλα αυτά που λες Εσύ γι’ αυτά τα θέματα με το πώς επιδιώκω εγώ την αλήθεια; Δεν νομίζω να έχουν καμία σχέση με την είσοδό μου στην αλήθεια-πραγματικότητα, δίκιο δεν έχω; Γιατί δεν μιλάς για ευγενή και βαθυστόχαστα θέματα που έχουν σχέση με τη θετική είσοδό μας; Γιατί εκθέτεις συνέχεια αυτά τα αρνητικά ασήμαντα καθημερινά ζητήματα;» Είναι σωστή ή λάθος αυτή η άποψη; (Λάθος.) Αυτοί που έχουν τέτοιες ιδέες, κάθε φορά που ακούνε για τέτοια ασήμαντα καθημερινά θέματα, ιδίως όταν αναφέρονται κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα, αηδιάζουν και αρνούνται να τα ακούσουν. Πιστεύουν το εξής: «Όλα αυτά που ακούμε είναι πολύ κοινότοπα και επιφανειακά. Είναι πολύ απλά πράγματα, δεν έχουν τίποτα το σπουδαίο. Τα καταλαβαίνω κατευθείαν μόλις τα ακούσω. Πανεύκολα είναι. Δεν μπορεί να είναι έτσι η αλήθεια· πρέπει να είναι βαθύτερη, και για να την καταλάβει κάποιος και να μπορεί να θυμηθεί κάνα-δυο φράσεις, χρειάζεται να την ακούσει αρκετές φορές. Όλα αυτά για τα οποία μιλάς τώρα δεν είναι παρά ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητας, μαζί με κάποιες εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης στην καθημερινότητα. Πολύ ρηχά δεν είναι αυτά για μας;» Πιστεύεις ότι έχουν δίκιο όσοι έχουν αυτές τις απόψεις; (Όχι, έχουν άδικο.) Γιατί έχουν άδικο; Ποιο είναι το πρόβλημα με τις απόψεις αυτές; Πρώτον και κύριον, δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητα των ανθρώπων οι σκέψεις και οι απόψεις τους; (Και βέβαια έχουν.) Δεν έχουν σχέση με την καθημερινότητά τους οι διάφορες εκδηλώσεις και στάσεις τους; (Φυσικά και έχουν.) Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι άσχετο με την καθημερινότητα των ανθρώπων. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις, σκέψεις και απόψεις τους, οι ιδέες και οι προθέσεις τους για τα διάφορα ζητήματα, οι συγκεκριμένοι τρόποι με τους οποίους ενεργούν, καθώς και οι σκέψεις και οι ιδέες που βγάζουν απ’ το μυαλό τους, όλα αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις εκδηλώσεις και τις εκφάνσεις τους στην καθημερινότητά τους. Επίσης, αυτές οι εκδηλώσεις και εκφάνσεις της καθημερινότητας, καθώς επίσης και οι σκέψεις, οι απόψεις και οι στάσεις τους απέναντι στα διάφορα ζητήματα που αντιμετωπίζουν, αποτελούν πράγματα πιο συγκεκριμένα που έχουν σχέση με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Οι άνθρωποι πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια με σκοπό να αλλάξουν τις λάθος σκέψεις και απόψεις τους. Αν αλλάξουν τις σκέψεις και τις απόψεις τους, καθώς και τη στάση τους απέναντι σε κάθε λογής ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα, τότε θα αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, την ανυπακοή και την προδοσία τους προς την αλήθεια και τον Θεό, καθώς και τη φύση-ουσία τους που αντιτίθεται στον Θεό. Δεν είναι, λοιπόν, απολύτως απαραίτητο να αποβάλεις και να αλλάξεις τις διάφορες λάθος σκέψεις και απόψεις που έχεις στην καθημερινότητά σου, αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια; Δεν είναι το πιο σημαντικό αυτό; (Είναι.) Άρα, ακόμα κι αν σου φαίνεται ότι μιλάω για πράγματα ρηχά ή κοινότοπα, μην τα αντιμετωπίζεις με επαναστατική νοοτροπία. Σίγουρα δεν πρόκειται για ασήμαντα πράγματα. Είναι πράγματα που καταλαμβάνουν την καρδιά και το μυαλό σου, και ελέγχουν τις σκέψεις και τις απόψεις σου για κάθε άνθρωπο, ζήτημα και πράγμα που συναντάς. Χωρίς να αλλάξεις ή να αποβάλεις αυτές τις λάθος σκέψεις και απόψεις που έχεις στην καθημερινότητά σου, δεν μπορείς να λες, και να το εννοείς, πως αποδέχεσαι την αλήθεια και έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι όπως όταν έχεις καρκίνο —η θεραπεία πρέπει να είναι δραστική. Σε όποιο όργανο κι αν βρίσκεται ο καρκίνος, είτε στο αίμα είτε στο δέρμα, είτε βρίσκεται στην επιφάνεια είτε βαθιά μέσα σου, περιττό να πούμε ότι πρέπει πρώτα-πρώτα να αντιμετωπιστούν τα καρκινικά κύτταρα που έχεις στον οργανισμό σου. Για να απορροφηθούν και λειτουργήσουν τα διάφορα θρεπτικά συστατικά που προσλαμβάνεις, θα πρέπει πρώτα να εξαλειφθούν τα καρκινικά κύτταρα. Όταν γίνει αυτό, θα μπορέσουν να λειτουργήσουν κανονικά όλα τα όργανά σου. Το σώμα σου θα φτάσει σε μια πιο υγιή και κανονική κατάσταση μόλις εξαλειφθεί η ασθένεια. Έτσι, λοιπόν, αυτού του είδους οι άνθρωποι θεραπεύονται τελείως από την αρρώστια. Καθώς επιδιώκουν οι άνθρωποι την αλήθεια, η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει την αποβολή των διεφθαρμένων διαθέσεων και την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα. Για να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αλλάζουν και ξεφορτώνονται διάφορες λανθασμένες και αρνητικές σκέψεις και απόψεις που έχουν. Κατά τη διαδικασία αυτή, εξοπλίζονται επίσης με διάφορες σωστές και θετικές ιδέες και απόψεις. Ποιες είναι αυτές; Πρόκειται για διάφορα πράγματα που έχουν σχέση με την πραγματικότητα, τις αρχές και τα κριτήρια της αλήθειας. Οι άνθρωποι οφείλουν να αναλύσουν και να καταλάβουν μία προς μία τις λανθασμένες ιδέες και απόψεις που έχουν για τη ζωή, για την επιβίωση και για το πώς να αντιμετωπίζουν τους άλλους. Αυτό γίνεται με την αναζήτηση της αλήθειας. Στη συνέχεια, πρέπει να τις διορθώσουν και να τις αποβάλουν όλες μία προς μία, και μόνο έτσι θα εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, ο στόχος της επιδίωξης της αλήθειας είναι να αποβάλουν οι άνθρωποι όλες τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που έχουν, και να αποκτήσουν σωστές σκέψεις και απόψεις για όλα τα πράγματα· δηλαδή, οι σκέψεις και οι απόψεις τους να συμφωνούν με τις αλήθεια-αρχές. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Τούτο είναι το τελικό αποτέλεσμα της επιδίωξης της αλήθειας, και είναι επίσης και η αλήθεια-πραγματικότητα που μπορούν τελικά να βιώσουν οι άνθρωποι όταν σωθούν. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Ναι.)

Στην προηγούμενή μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα της «εγκατάλειψης» όσον αφορά την οικογένεια. Σχετικά με τι συναναστραφήκαμε, λοιπόν, την προηγούμενη φορά όσον αφορά το θέμα της οικογένειας; (Συναναστραφήκαμε σχετικά με τα προβλήματα και τα εμπόδια που μας βάζει η οικογένεια καθώς επιδιώκουμε την αλήθεια, αλλά και σχετικά με τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που πρέπει να εγκαταλείψουμε αναφορικά με το ζήτημα της οικογένειας. Δύο πράγματα ανέφερες. Το πρώτο είναι η εγκατάλειψη της ταυτότητας που κληρονομούμε από την οικογένειά μας και το δεύτερο η εγκατάλειψη των διαμορφωτικών επιρροών που δεχόμαστε από αυτήν). Όντως, αυτά τα δύο αναφέρθηκαν. Πρώτον, πρέπει να εγκαταλείψεις την ταυτότητα που κληρονομείς από την οικογένειά σου. Μήπως ξέρετε ποιες αλήθεια-αρχές πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι ως προς αυτό το θέμα; Ξέρετε πώς να κάνετε μόνοι σας μια ανακεφαλαίωση αυτών που σας λέω στις συναναστροφές Μου, στην περίπτωση που δεν το κάνω Εγώ με τρόπο συγκεκριμένο; Μήπως συνοψίζατε μόνοι σας τις αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι και που περιέχονται σε όσα έχουν σχέση με αυτήν την πτυχή της αλήθειας, μετά από τις συναναστροφές Μου πάνω σ’ αυτά και στις συγκεκριμένες λεπτομέρειες που τα αφορούν; Αν μάθεις πώς να τις συνοψίζεις, τότε θα μπορέσεις να τις κάνεις πράξη· αν δεν μάθεις πώς να τις συνοψίζεις και αρκεστείς απλώς στο να κατανοείς κάποια πράγματα από δω κι από κει, χωρίς να ξέρεις ποιες αλήθεια-αρχές περιλαμβάνει το κάθε θέμα, τότε δεν θα μπορέσεις να τις κάνεις πράξη. Αν δεν ξέρεις πώς να τις κάνεις πράξη, τότε δεν θα εισέλθεις ποτέ σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας-πραγματικότητας. Ακόμα κι αν εντοπίσεις τα προβλήματά σου, δεν θα μπορέσεις ποτέ να τα συνδέσεις με τα λόγια Μου· δεν θα βρεις τις αρχές που αντιστοιχούν στο καθένα για να τις κάνεις πράξη. Συναναστρεφόμαστε πάνω στο θέμα της εγκατάλειψης της ταυτότητας που κληρονομείς από την οικογένειά σου κυρίως για να καταφέρεις να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς χωρίς να βασίζεσαι στις διάφορες επιρροές που συνδέονται με την ταυτότητα αυτή. Εάν έχεις κληρονομήσει εξέχουσα ταυτότητα από την οικογένειά σου, τότε να την προσεγγίσεις σωστά. Μην πιστέψεις ότι είσαι ξεχωριστός και πιο αξιόλογος απ’ τους άλλους ή ότι έχεις ξεχωριστή ταυτότητα. Όταν είσαι μαζί με άλλους ανθρώπους, πρέπει να μπορείς να επικοινωνείς μαζί τους σωστά, ακολουθώντας τις αρχές με τις οποίες νουθετεί ο Θεός τους ανθρώπους, καθώς και να συμπεριφέρεσαι σωστά σε όλους. Μη θεωρείς την εξέχουσα καταγωγή σου πλεονέκτημα που σου επιτρέπει να κάνεις συνέχεια φιγούρα και να σε εκτιμούν πάντα οι άλλοι. Ας πούμε ότι δεν μπορείς να εγκαταλείψεις την ταυτότητα που κληρονόμησες από την οικογένειά σου, ότι χρησιμοποιείς πάντα την καταγωγή σου για να πετύχεις πράγματα και συμπεριφέρεσαι με μεγάλη έπαρση και ισχυρογνωμοσύνη, μιλώντας συνεχώς βαρύγδουπα. Ας πούμε, επίσης, ότι κάνεις συνεχώς επίδειξη στους άλλους και αυτοπροβάλλεσαι, και διατυμπανίζεις διαρκώς την καταγωγή σου και την ξεχωριστή ταυτότητα που κληρονόμησες απ’ την οικογένειά σου. Και ας πούμε, ακόμα, ότι κατά βάθος είσαι πολύ υπερόπτης και καταπιεστικός, ιδιαίτερα αυταρχικός και αυθάδης στις συνομιλίες σου, και ότι εκμεταλλεύεσαι συχνά την ταυτότητά σου για να επιπλήττεις και να καταπιέζεις ανθρώπους —δηλαδή, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν έχεις κανονική λογική— και ας πούμε και ότι θεωρείς όλους τους άλλους παρακατιανούς. Ειδικά όταν έρχεσαι σε επαφή με κάποια άτομα ή όταν αντιμετωπίζεις κάποιους ανθρώπους, δεν υπολογίζεις καθόλου εκείνους που είναι πιο ταπεινοί ή κατώτεροι από σένα, τους μιλάς πολύ επιθετικά και αυταρχικά, και τους δείχνεις τα δόντια σου. Και ας πούμε, ακόμα, ότι όλη την ώρα θες να επιπλήττεις τους άλλους, και τους μεταχειρίζεσαι συνεχώς λες και είναι σκλάβοι στους οποίους πρέπει να δίνεις εντολές και να τους φωνάζεις, ότι πιστεύεις συνεχώς πως έχεις ξεχωριστή ταυτότητα, και ότι δεν μπορείς με τίποτα να συνυπάρξεις αρμονικά με τους άλλους, ότι δεν μπορείς να συμπεριφερθείς σωστά σε όσους έχουν χαμηλότερη θέση από σένα. Όλα τα παραπάνω είναι διεφθαρμένες διαθέσεις, και οι άνθρωποι πρέπει να τα αποβάλουν. Αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις τις προκαλεί η υψηλή καταγωγή και κοινωνική θέση. Πρέπει, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι να αναλογιστούν τόσο τα λόγια και τις πράξεις τους όσο και τις σκέψεις και τις απόψεις τους, ειδικά εκείνες που αφορούν την ταυτότητα που κληρονομούν από την οικογένειά τους. Ας τις εγκαταλείψουν αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις, και ας στραφούν εκ νέου σε κάθε ανθρώπινη φύση που τους κάνει η ιδιαίτερη κοινωνική τους θέση να βιώνουν. Με άλλα λόγια, αυτά τα άτομα πρέπει να εγκαταλείψουν την ταυτότητα που έχουν κληρονομήσει από την οικογένειά τους. Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι έχουν κατώτερη κοινωνική θέση. Πιο συγκεκριμένα, εκείνοι οι άνθρωποι τους οποίους η κοινωνία υποτιμά, μεροληπτεί σε βάρος τους και τους εκφοβίζει, θεωρούν πολλές φορές ότι έχουν ταπεινή ταυτότητα, και νιώθουν πολύ ταπεινοί επειδή ντρέπονται για το ιδιαίτερο οικογενειακό τους περιβάλλον. Λόγω αυτού, έχουν συχνά αίσθημα κατωτερότητας και δεν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και ισότιμα με τους άλλους. Εννοείται πως εκδηλώνονται και αλλιώς αυτοί οι άνθρωποι. Κάποιοι θαυμάζουν πάρα πολύ εκείνους που έχουν υψηλή θέση και ταυτότητα, φέρονται δουλοπρεπώς μπροστά τους και τους κολακεύουν, τους καλοπιάνουν και τους «γλείφουν». Συμφωνούν πάντα μαζί τους τυφλά και δεν έχουν καθόλου αρχές και καθόλου αξιοπρέπεια. Μπορούν μετά χαράς να γίνουν τσιράκια τέτοιων ανθρώπων, και να δέχονται διαταγές και χειραγώγηση λες και είναι σκλάβοι. Επίσης, οι αρχές με βάση τις οποίες ενεργούν αυτοί οι άνθρωποι δεν συμφωνούν με την αλήθεια, αφού κατά βάθος πιστεύουν ότι έχουν ταπεινή ταυτότητα και ότι είναι φουκαράδες από γεννησιμιού τους, ότι δεν τους αξίζει να βρίσκονται στην ίδια θέση με τους πλούσιους ή αυτούς που έχουν ευγενή ταυτότητα στην κοινωνία, ότι αντ’ αυτού γεννήθηκαν για να αντιμετωπίζονται ως σκλάβοι εκείνων των ανθρώπων, και ότι πρέπει να ενεργούν μόλις οι άλλοι τους δώσουν κάποιο σήμα και να δέχονται διαταγές από εκείνους. Δεν νιώθουν δουλοπρεπείς. Κάθε άλλο, αυτό το θεωρούν φυσιολογικό· πιστεύουν ότι έτσι πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Τι ιδέες και απόψεις είναι αυτές; Δεν είναι μια μορφή αυτοταπείνωσης αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις; (Ναι.) Είναι και κάποιοι που βλέπουν τους πλούσιους που ζουν μέσα στην έπαρση, την ισχυρογνωμοσύνη, την αυθάδεια και την αυταρχικότητα, και που μάλιστα τους φθονούν πολύ και τους κυνηγούν, και που έχουν την ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα, και να ζήσουν κι οι ίδιοι με την ίδια έπαρση και την ίδια ισχυρογνωμοσύνη όπως αυτοί οι πλούσιοι. Δεν θεωρούν κακό το να είσαι ισχυρογνώμων και επηρμένος· κάθε άλλο, θεωρούν αυτά τα χαρακτηριστικά γοητευτικά και ρομαντικά. Επίσης, αυτοί οι άνθρωποι έχουν λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που πρέπει να εγκαταλείψουν. Ο Θεός προκαθορίζει την ταυτότητα και τη θέση σου, όποια κι αν είναι αυτή. Όποια οικογένεια ή καταγωγή κι αν έχει προκαθορίσει για σένα ο Θεός, η ταυτότητα που κληρονομείς απ’ αυτήν ούτε σε ντροπιάζει ούτε σε τιμά. Μη βασίζεις το πώς αντιμετωπίζεις την ταυτότητά σου στην αρχή της τιμής και της ντροπής. Σε όποια οικογένεια κι αν σε τοποθετήσει ο Θεός και απ’ όποια οικογένεια κι αν κανονίσει να κατάγεσαι, ενώπιον του Θεού έχεις μόνο μία ταυτότητα, αυτήν του δημιουργήματος. Ενώπιον του Θεού, είσαι δημιούργημα, οπότε Εκείνος σε βλέπει ως ίσο με οποιονδήποτε έχει στην κοινωνία διαφορετική ταυτότητα και κοινωνική θέση. Όλοι σας ανήκετε στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και ο Θεός θέλει να σας σώσει όλους. Και φυσικά, ενώπιον του Θεού, όλοι έχετε την ίδια ευκαιρία να εκτελέσετε τα καθήκοντά σας ως δημιουργήματα, να επιδιώξετε την αλήθεια και να σωθείτε. Στο επίπεδο αυτό, με βάση την ταυτότητα που σου έδωσε ο Θεός, αυτήν του δημιουργήματος, δεν πρέπει να υπερεκτιμάς ούτε να υποτιμάς την ταυτότητά σου. Αντίθετα, πρέπει να αντιμετωπίζεις σωστά την ταυτότητά σου ως δημιούργημα του Θεού και να μπορείς να συνυπάρξεις αρμονικά και ισότιμα με όλους, τηρώντας τις αρχές τις οποίες διδάσκει ο Θεός και με τις οποίες νουθετεί τους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία ποια κοινωνική θέση ή κοινωνική ταυτότητα έχει ο καθένας, ούτε η δική σου κοινωνική θέση και ταυτότητα· όποιος εισέρχεται στον οίκο του Θεού και προσέρχεται ενώπιον του Θεού έχει μόνο μία ταυτότητα: αυτήν του δημιουργήματος. Δεν πρέπει, λοιπόν, να αισθάνονται μειονεκτικά όσοι έχουν χαμηλή κοινωνική θέση και ταυτότητα. Είτε έχεις ταλέντο είτε όχι, είτε είσαι υψηλού είτε χαμηλού επιπέδου, είτε έχεις ικανότητες είτε όχι, πρέπει να εγκαταλείψεις την κοινωνική σου θέση. Πρέπει, ακόμη, να εγκαταλείψεις τις ιδέες ή τις απόψεις που έχεις για την ιεράρχηση και την κατάταξη των ανθρώπων ή την ταξινόμησή τους ως ξεχωριστούς ή ταπεινούς με βάση την καταγωγή τους και την ιστορία της οικογένειάς τους. Μην αισθάνεσαι μειονεκτικά εξαιτίας της ταπεινής κοινωνικής σου ταυτότητας και θέσης. Να χαίρεσαι που, αν και δεν έχεις ισχυρή και εντυπωσιακή καταγωγή και έχεις κληρονομήσει ταπεινή θέση, ο Θεός δεν σε έχει εγκαταλείψει. Ο Θεός ανασύρει τους ταπεινούς ανθρώπους από την κοπριά και το χώμα, και σου δίνει την ίδια ταυτότητα με τους άλλους, αυτήν του δημιουργήματος. Στον οίκο του Θεού και ενώπιόν Του, έχεις την ίδια ταυτότητα και την ίδια θέση με όλους όσους έχει επιλέξει ο Θεός. Μόλις το καταλάβεις αυτό, πρέπει να εγκαταλείψεις το αίσθημα κατωτερότητας που έχεις και να πάψεις να κολλάς σ’ αυτό. Δεν υπάρχει λόγος να υποκλίνεσαι ή να χαμογελάς συνεχώς μπροστά σε ανθρώπους που έχουν εξέχουσα και σπουδαία κοινωνική θέση ή σε άτομα με υψηλότερη κοινωνική θέση από σένα, πόσο μάλλον να τους θαυμάζεις. Τουναντίον, ίσους πρέπει να τους θεωρείς, να τους κοιτάς στα μάτια και να τους φέρεσαι σωστά. Να τους φέρεσαι με τον σωστό τρόπο, να μην τους αφήνεις να σε εξαναγκάζουν, να μη σε τρομάζει το μεγαλείο τους, ακόμα κι αν πολλές φορές φέρονται αυταρχικά ή φουσκώνουν από περηφάνια και νομίζουν ότι έχουν υψηλή κοινωνική θέση. Όποια συμπεριφορά και να έχουν απέναντί σου, όπως κι αν σου φέρονται, να ξέρεις ότι ενώπιον του Θεού είστε το ίδιο: είστε όλοι δημιουργήματα, είστε όλοι άνθρωποι που ο Θεός επέλεξε να τους σώσει. Τίποτα το ιδιαίτερο δεν έχουν σε σχέση μ’ εσένα. Ο Θεός δεν βλέπει και δεν αναγνωρίζει την υποτιθέμενη ιδιαίτερη ταυτότητα και θέση τους. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας λόγος να σε περιορίζει το θέμα της ταυτότητας που σου κληροδοτεί η οικογένειά σου, ούτε να νιώθεις μειονεκτικά εξαιτίας της. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην αλληλεπιδράς με τους άλλους σε ισότιμη βάση μόνο και μόνο λόγω της χαμηλής κοινωνικής σου θέσης ή να παραιτηθείς από τα δικαιώματα, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που σου έχει δώσει ο Θεός στον οίκο Του και ενώπιόν Του. Εννοείται, επίσης, ότι δεν πρέπει να παραιτηθείς από το δικαίωμά σου για τη σωτηρία ή την ελπίδα σου να την πετύχεις. Στον οίκο του Θεού, ενώπιον του Θεού, δεν υπάρχει ο παραμικρός διαχωρισμός ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, ανάμεσα στην υψηλή και τη χαμηλή κοινωνική θέση. Κανένας άνθρωπος που έχει υψηλή καταγωγή δεν δικαιούται ιδιαίτερη μεταχείριση ή ιδιαίτερα προνόμια. Ενώπιον του Θεού, όλοι οι άνθρωποι έχουν μόνο μία ταυτότητα, αυτήν του δημιουργήματος, και όλοι έχουν την ίδια φύση-ουσία. Μόνο ένα είδος ανθρώπου θέλει να σώσει ο Θεός: τους διεφθαρμένους. Δεν έχει, λοιπόν, σημασία αν έχεις ευγενή ή ταπεινή ταυτότητα ή κοινωνική θέση· όλοι σας είσαστε άνθρωποι που θέλει να σώσει ο Θεός.

Φαντάσου να σου έλεγε κάποιος: «Κοίτα την οικογένειά σου, είστε τόσο φτωχοί, που ούτε ρούχα της προκοπής δεν έχετε να φορέσετε· είστε τόσο φτωχοί, που μόνο δημοτικό πήγες· δεν πήγες γυμνάσιο· είστε τόσο φτωχοί, που μόνο σούπα και λαχανικά τρώτε και δεν έχετε δοκιμάσει καν σοκολάτα, πίτσα και κόκα κόλα». Πώς θα πρέπει να χειριστείς μια τέτοια κατάσταση; Θα ένιωθες λες μειονεκτικά, θα απελπιζόσουν; Θα παραπονιόσουν μέσα σου για τον Θεό; Θα σε φοβέριζαν τα λόγια αυτού του ατόμου; (Τώρα όχι.) Τώρα όχι, αλλά παλιά αυτό θα γινόταν, σωστά; Παλιότερα, όποτε παρατηρούσες ποιος ήταν από πλούσια οικογένεια ή ποιος ήταν ο ίδιος πλούσιος και διακεκριμένος, έλεγες: «Χμ! Αυτός μένει σε βίλα και έχει αυτοκίνητο. Έχει πάει τόσες φορές στο εξωτερικό. Εγώ ούτε καν από το χωριό μου δεν έχω φύγει ποτέ, και δεν έχω δει ποτέ μου τρένο. Ταξιδεύει με γρήγορα τρένα, στην πρώτη θέση, πηγαίνει σε πολυτελείς κρουαζιέρες και φοράει γαλλικές επώνυμες μάρκες και ιταλικά κοσμήματα. Πώς γίνεται εγώ να μην τα έχω καν ακουστά όλα αυτά;» Όποτε βρίσκεσαι γύρω από τέτοιους ανθρώπους, νιώθεις ότι είσαι κατώτερός τους. Όταν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια και πιστεύεις στον Θεό, έχεις κάποια αυτοπεποίθηση. Όταν, όμως, μιλάς με τέτοιους ανθρώπους για την οικογένειά σου και τη ζωή της, θέλεις να το βάλεις στα πόδια και να ξεφύγεις, θεωρείς τον εαυτό σου χειρότερο απ’ αυτούς και δεν θες να ζεις πια, θα προτιμούσες να πεθάνεις. Σκέφτεσαι: «Γιατί εγώ ζω σε τέτοια οικογένεια; Δεν έχω γνωρίσει καθόλου τον κόσμο. Άλλοι βάζουν στα χέρια τους κρέμα, ενώ εγώ βάζω ακόμα βαζελίνη· άλλοι δεν βάζουν καν κρέμα προσώπου, αλλά πηγαίνουν κατευθείαν σε ινστιτούτα αισθητικής, τη στιγμή που εγώ δεν έχω περάσει ούτε απ’ έξω· άλλοι κυκλοφορούν με τζιπ, αλλά εγώ τίποτα· αν καταφέρω να βρω κάνα ποδήλατο, τυχερός είμαι, ενώ μερικές φορές αναγκάζομαι να χρησιμοποιήσω κάρο που το σέρνει βόδι ή γαϊδούρι». Κάθε φορά, λοιπόν, που μιλάς με τέτοιους ανθρώπους, νιώθεις ανασφάλεια και ντρέπεσαι να αναφερθείς στην ταυτότητά σου. Δεν τολμάς να το κάνεις. Κατά βάθος, νιώθεις κάποια αγανάκτηση απέναντι στον Θεό και Του θυμώνεις λιγάκι: «Όλοι τους είναι δημιουργήματα σαν κι εμένα», σκέφτεσαι. «Γιατί, λοιπόν, τους δίνει ο Θεός την ευκαιρία να χαίρονται τόσο πολύ τη ζωή; Γιατί τους έχει προκαθορίσει να κατάγονται από τέτοια οικογένεια και να έχουν τέτοια κοινωνική θέση; Γιατί εγώ είμαι από τόσο πάμφτωχη οικογένεια; Γιατί είναι οι γονείς μου στον πάτο της κοινωνίας; Γιατί δεν έχουν καμία ικανότητα και κανένα προσόν; Η σκέψη και μόνο με εξοργίζει. Σε κάθε τέτοια συζήτηση, δεν θέλω να αναφέρω τους γονείς μου. Είναι τελείως ανίκανοι και άχρηστοι! Δεν είναι ανάγκη να κυκλοφορώ με τζιπ και να μένω σε βίλα· θα μου έφτανε να πάω σε μια πόλη και να ανέβω στα λεωφορεία και στα γρήγορα τρένα, να παίξω στα πάρκα της. Δεν με έχουν πάει όμως, ούτε μια φορά! Δεν έχω ζήσει τίποτα στη ζωή μου. Δεν έχω φάει καλό φαγητό ούτε έχω οδηγήσει ωραία αυτοκίνητα. Όσο για το να μπω σε αεροπλάνο, αυτό είναι μακρινό όνειρο». Καθώς τα σκέφτεσαι όλα αυτά, νιώθεις μειονεκτικά, και αυτό το θέμα σε περιορίζει συχνά. Οπότε, συνήθως έχεις επαφές με αδελφούς και αδελφές που έχουν παρόμοια ταυτότητα και θέση, επειδή πιστεύεις το εξής: «Είναι αλήθεια αυτό που λένε, τα όμοια έλκονται. Κοίτα εκείνους τους ανθρώπους, είναι όλοι πλούσιοι, κάποιοι είναι ανώτατοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης, άλλοι εκατομμυριούχοι, άλλοι έχουν πάμπλουτους γονείς, άλλοι είναι μεγαλοεπιχειρηματίες, άλλοι έχουν επιστρέψει από σπουδές στο εξωτερικό κι άλλοι έχουν μεταπτυχιακά, άλλοι είναι στελέχη επιχειρήσεων και διευθυντές ξενοδοχείων. Κοίτα αυτούς, και κοίτα κι εμάς τους κακομοίρηδες. Ή αγρότες ή άνεργοι είμαστε όλοι μας. Ζούμε με την οικογένειά μας σε απομακρυσμένα χωριά, έχουμε βγάλει μόνο το δημοτικό και δεν έχουμε δει τίποτα στον κόσμο. Είμαστε βοσκοί, πλανόδιοι πωλητές και τσαγκάρηδες. Τι είμαστε; Ένα μάτσο κακομοίρηδες δεν είμαστε; Κοίτα εκείνους τους τύπους, όλοι τους είναι κομψοί και στιλάτοι. Όσο σκέφτομαι τι κακομοίρηδες είμαστε εμείς, νιώθω άχρηστος και με πιάνει αγανάκτηση». Τόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό, αλλά ακόμα δεν έχεις εγκαταλείψει στιγμή αυτό το θέμα, νιώθεις πολλές φορές μειονεκτικά και στεναχωριέσαι. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν προφανώς λανθασμένες ιδέες και απόψεις, οι οποίες επηρεάζουν σοβαρά το κατά πόσο οι απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα είναι σωστές, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Αυτές τις ιδέες και απόψεις τις επηρεάζουν οι κοινωνικές τάσεις και τα κοινωνικά ήθη. Βέβαια, για να ακριβολογούμε, οι ιδέες και οι απόψεις αυτές προκύπτουν από τις διαμορφωτικές επιρροές των μοχθηρών ανθρώπων και της παραδοσιακής κουλτούρας. Εφόσον αυτές οι ιδέες και απόψεις είναι διεφθαρμένες και προέρχονται από κακές τάσεις, πρέπει να τις εγκαταλείψεις και να μη σε προβληματίζουν ούτε να σε περιορίζουν. Κάποιοι λένε: «Από τέτοια οικογένεια κατάγομαι και αυτό δεν αλλάζει. Τέτοιες ιδέες και απόψεις βαραίνουν συνεχώς το μυαλό μου και δεν μπορώ να τις εγκαταλείψω εύκολα». Πραγματικά, δύσκολα εγκαταλείπονται, αλλά αν εμμένεις διαρκώς σε μια λανθασμένη ιδέα και άποψη, τότε είναι που δεν υπάρχει περίπτωση να την εγκαταλείψεις ποτέ. Αν αποδεχτείς τις σωστές ιδέες και απόψεις, σιγά-σιγά θα εγκαταλείψεις τις λανθασμένες. Τι θέλω να πω; Θέλω να πω ότι δεν είναι δυνατόν να τις εγκαταλείψεις όλες μαζί, κι έτσι να μπορείς να έχεις κανονικές και ισότιμες επαφές με πλούσιους ή με ανθρώπους που έχουν υψηλή θέση και αξία. Δεν είναι δυνατόν να το πετύχεις με τη μία, τουλάχιστον όμως μπορείς να απελευθερωθείς από αυτό το θέμα. Ακόμη κι αν συνεχίζεις να έχεις αίσθημα κατωτερότητας και νιώθεις ακόμα μια αμυδρή ενόχληση βαθιά μέσα σου, έχεις κερδίσει τουλάχιστον κάποια ελευθερία σε σχέση με αυτό. Βέβαια, καθώς επιδιώκεις στη συνέχεια την αλήθεια, θα αποκτήσεις σιγά-σιγά ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία και απελευθέρωση. Όταν φανερωθούν όλα τα γεγονότα, θα καταλαβαίνεις όλο και πιο ξεκάθαρα την ουσία των διάφορων ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων, και θα κατανοείς σε όλο και μεγαλύτερο βάθος την αλήθεια. Όταν αντιληφθείς ακόμα πιο βαθιά αυτά τα πράγματα, τότε θα αυξηθεί η ζωή-εμπειρία και η γνώση σου για αυτά τα θέματα. Την ίδια στιγμή, θα αποκτήσεις πιο δραστήρια και θετική στάση απέναντι στην αλήθεια, ενώ τα αρνητικά πράγματα θα σε περιορίζουν όλο και λιγότερο. Δεν θα έχεις αλλάξει τότε; Από τότε και στο εξής, μόλις συναντήσεις κάποιον που έχει μια ταυτότητα και μια θέση εντελώς διαφορετική από τη δική σου, και του μιλήσεις και περάσεις χρόνο μαζί του, αν μη τι άλλο δεν θα νιώθεις πλέον φόβο μέσα σου, δεν θα τρέχεις να ξεφύγεις, αλλά αντίθετα θα μπορείς να του φερθείς με σωστό τρόπο χωρίς να σε περιορίζει πια εκείνος, χωρίς να σε απασχολεί πόσο σπουδαίος και ξεχωριστός είναι. Η κατανόηση της διεφθαρμένης ουσίας των ανθρώπων θα σου δώσει τη δυνατότητα να χειρίζεσαι κάθε λογής ανθρώπους σωστά και να τα πηγαίνεις καλά, να αλληλεπιδράς και να έρχεσαι σε επαφή με όλων των ειδών τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές, χωρίς να τους θαυμάζεις και χωρίς να τους υποβαθμίζεις, και χωρίς να κάνεις διακρίσεις εις βάρος τους ή να τους έχεις σε τεράστια εκτίμηση. Δεν θα πετύχεις έτσι σιγά-σιγά το αποτέλεσμα της επιδίωξης της αλήθειας; (Ναι.) Αν το πετύχεις αυτό, θα αγαπήσεις περισσότερο την αλήθεια, θα πλησιάζεις πιο κοντά στα θετικά πράγματα, θα πλησιάζεις πιο κοντά στην αλήθεια και θα τείνεις να θαυμάζεις περισσότερο τον Θεό και την αλήθεια. Από την άλλη, δεν θα νιώθεις θαυμασμό για κανέναν άνθρωπο μέσα στην κοινωνία ή στον κόσμο επειδή έχει διακεκριμένη ταυτότητα και θέση. Άλλα θα είναι τώρα τα πράγματα που θα θαυμάζεις και θα εκτιμάς, κι αυτά που θα ακολουθείς και θα λατρεύεις. Σιγά-σιγά, αυτά θα αλλάξουν: από αρνητικά πράγματα θα μετατραπούν σε θετικά πράγματα και στην αλήθεια ή —για να το πω με μεγαλύτερη ακρίβεια— στον Θεό, στα λόγια Του, και στην ταυτότητα και τη θέση Του. Με τον τρόπο αυτόν, θα εισέλθεις σιγά-σιγά στην αλήθεια-πραγματικότητα που σχετίζεται μ’ αυτό το θέμα. Αυτό σημαίνει ότι σιγά-σιγά θα αποβάλεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και τα δεσμά του Σατανά που έχουν σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα, και θα φτάσεις σιγά-σιγά στη σωτηρία. Αυτή είναι η διαδικασία. Δεν είναι κάτι δύσκολο, ο δρόμος είναι στρωμένος μπροστά σου. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Και ποια είναι η πραγματικότητα στην οποία θα εισέλθεις τελικά; Δεν θα σε νοιάζει πλέον η θέση που έχεις κληρονομήσει από την οικογένειά σου, είτε είναι ευγενής είτε ταπεινή. Το αποτέλεσμα που θα επιδιώκεις, αντίθετα, είναι να μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου ως δημιούργημα, να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς ως δημιούργημα, να ζεις ενώπιον του Θεού ως δημιούργημα και να ζεις κάθε μέρα στο παρόν. Κι όλα αυτά να τα κάνεις με την ταυτότητα του δημιουργήματος. Είναι καλό αυτό το αποτέλεσμα; (Ναι, καλό είναι.) Όποιος εισέρχεται σ’ αυτήν την πτυχή της πραγματικότητας, νιώθει ελευθερία και απελευθέρωση στην καρδιά του. Αν μη τι άλλο, δεν θα σε προβληματίζει πλέον το θέμα της ταυτότητας που κληρονομείς από την οικογένειά σου ούτε θα σε νοιάζει αν έχεις υψηλή ή χαμηλή θέση. Αν έχεις εξέχουσα ταυτότητα και σε θαυμάζουν κάποιοι άνθρωποι, αυτό θα σε αηδιάζει· αν η ταυτότητά σου είναι ταπεινή και κάποιοι κάνουν διακρίσεις εις βάρος σου, δεν θα περιορίζεσαι ούτε θα προβληματίζεσαι, και κάτι τέτοιο δεν θα σε λυπεί ούτε θα σε ρίχνει στην αρνητικότητα. Δεν θα έχεις πια λόγο να ανησυχείς, να αγωνιάς ή να νιώθεις μειονεκτικά αν δεν έχεις ταξιδέψει ποτέ με γρήγορο τρένο, αν δεν έχεις πάει σε ινστιτούτο αισθητικής, αν δεν έχεις πάει στο εξωτερικό, αν δεν έχεις φάει φαγητό από τις δυτικές κοινωνίες ή αν δεν έχεις απολαύσει τις πολυτελείς υλικές ανέσεις που απολαμβάνουν οι πλούσιοι. Αυτά τα ζητήματα δεν θα σε περιορίζουν και δεν θα σε προβληματίζουν πλέον. Θα μπορείς να μεταχειρίζεσαι σωστά κάθε είδους ανθρώπους, πράγματα και ζητήματα, και να εκπληρώνεις κανονικά τα καθήκοντά σου. Δεν θα έχεις ελευθερωθεί και απελευθερωθεί τότε; (Ναι.) Έτσι θα απελευθερωθεί η καρδιά σου. Μόλις εισέλθεις στην πραγματικότητα αυτής της πτυχής της αλήθειας και ελευθερωθείς από τα δεσμά του Σατανά, τότε θα γίνεις ένα δημιούργημα που ζει ενώπιον του Θεού, και ένα δημιούργημα επιθυμητό από τον Θεό. Πιστεύω τώρα να έχετε καταλάβει λίγο καλύτερα το μονοπάτι της εγκατάλειψης της ταυτότητας και της θέσης που κληρονομείτε από την οικογένειά σας.

Την προηγούμενη φορά, είχαμε συζητήσει και ένα ακόμη θέμα, αυτό της εγκατάλειψης των διαμορφωτικών επιρροών που σου ασκεί η οικογένειά σου. Οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια σε κάποιον αρχίζουν από τη νεαρή του ηλικία. Καθώς αυτός ενηλικιώνεται, αρχίζει σιγά-σιγά να εφαρμόζει στη ζωή του αυτές τις διαμορφωμένες σκέψεις και απόψεις. Μέχρι να αποκτήσει κάποια ζωή-εμπειρία, κάνει ανεμπόδιστα πράξη αυτές τις σκέψεις και απόψεις που του έχει διαμορφώσει η οικογένειά του, και με αυτές ως βάση έχει υιοθετήσει διάφορες αρχές, μεθόδους και κόλπα για το πώς να αντιμετωπίζει τα πράγματα. Όλες αυτές οι αρχές, οι μέθοδοι και τα κόλπα είναι ακόμη πιο εξεζητημένα, και πιο συγκεκριμένα, ενώ περισσότερο απ’ όλους ωφελούν τον ίδιο. Θα έλεγε κανείς ότι οι διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας αποτελούν το εφαλτήριο για τη μετάβαση κάθε ανθρώπου στην κοινωνία και στις συλλογικές ομάδες, με βάση το οποίο, όταν ζει κανείς στην κοινωνία μαζί με άλλους ανθρώπους, μπορεί να αντιμετωπίζει τα πράγματα με διάφορες μεθόδους και κόλπα, χωρίς να τον εμποδίζει κανένας. Αφού αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια αποτελούν ένα εφαλτήριο, είναι βαθιά χαραγμένες και ριζωμένες στην καρδιά του καθενός. Επηρεάζουν τη ζωή του κάθε ανθρώπου, τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, καθώς και την οπτική του για τη ζωή. Όμως, επειδή αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές δεν είναι θετικές, οι άνθρωποι πρέπει καθώς επιδιώκουν την αλήθεια, να τις εγκαταλείψουν. Δεν μας απασχολεί αν οι σκέψεις και οι απόψεις που σου διαμορφώνουν αυτές οι επιρροές σχηματίζονται στα ενδόμυχα της καρδιάς σου ή αλλού, αν έχουν ή δεν έχουν κυρίαρχη θέση βαθιά μέσα σου. Φυσικά, δεν έχει σημασία ούτε αν αυτές οι σκέψεις και απόψεις έχουν ήδη επιβεβαιωθεί ως αληθείς ή αν τις έχεις κάνει πράξη για όσο υπάρχεις. Αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές θα επηρεάσουν με ποικίλους τρόπους τη ζωή σου, τόσο τώρα όσο και στο μέλλον, ενώ θα επηρεάσουν και το τι μονοπάτι θα επιλέξεις για τη ζωή σου, καθώς και τη στάση και τις αρχές με τις οποίες αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι περισσότερες οικογένειες μαθαίνουν στα παιδιά τους τα πιο κλασικά κόλπα και φιλοσοφίες για να αντιμετωπίζουν τον κόσμο, ούτως ώστε να μπορέσουν να ζήσουν και να επιβιώσουν μέσα στην κοινωνία. Για παράδειγμα, την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με διάφορα πράγματα που λένε πάντοτε οι γονείς, όπως: «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του» και «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», ή τα ρητά «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής» και «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται». Ποια άλλα είχαμε αναφέρει; «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα» και «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά». Όλες αυτές οι ιδέες και απόψεις που σου έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου, είτε τις εφαρμόζεις και τις κάνεις πράξη ρητά στη ζωή σου είτε όχι, είναι το εφαλτήριό σου. Τι σημαίνει ο όρος «εφαλτήριο»; Σημαίνει κάτι που σε εμπνέει και σε ωθεί να αποδεχτείς τις φιλοσοφίες του Σατανά για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο. Αυτά τα ρητά που έχεις ακούσει από την οικογένειά σου σου έχουν διαμορφώσει έναν πολύ στοιχειώδη τρόπο να αντιμετωπίζεις τον κόσμο και να επιβιώνεις. Σκοπός ήταν με το που γίνεις μέλος αυτής της κοινωνίας, να δουλεύεις σκληρά για να επιδιώξεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση σου, να προσπαθείς να μεταμφιέζεσαι καλύτερα και να τυλίγεσαι με ωραίο περιτύλιγμα, και να πασχίζεις να αποκτήσεις εξέχουσα θέση μεταξύ των ανθρώπων, να φτάσεις στην κορυφή και να παραμείνεις εκεί. Αυτές οι επιρροές βάσει των οποίων σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου αποτελούν για σένα κανόνες και κόλπα για να αντιμετωπίζεις τον κόσμο, τα οποία σε ωθούν να ενταχθείς στην κοινωνία και να γίνεις ένα με τις κακές τάσεις.

Την προηγούμενη φορά είχαμε συναναστραφεί πάνω στις διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί στους ανθρώπους η οικογένειά τους. Υπάρχουν ακόμα πολύ περισσότερες διαμορφωτικές επιρροές από αυτές που αναφέραμε, οπότε ας συνεχίσουμε να συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτές. Για παράδειγμα, κάποιοι γονείς λένε στα παιδιά τους: «Μεταξύ τριών τυχαίων ανθρώπων που περπατούν μαζί, τουλάχιστον ένας μπορεί να γίνει δάσκαλός μου». Ποιος το είπε αυτό; (Ο Κομφούκιος.) Όντως, ο Κομφούκιος το είπε. Κάποιοι γονείς λένε στα παιδιά τους: «Μάθε τέχνη κι ασ’ τηνε κι αν πεινάσεις πιάσ’ τηνε. Μόλις μάθεις μια δεξιότητα, θα αποκτήσεις εξειδίκευση και δεν θα μείνεις ποτέ χωρίς δουλειά, θα είσαι πάντα η αυθεντία στην οποία θα στρέφονται όλοι. Ένας αρχαίος σοφός το έθεσε πολύ σωστά: “Μεταξύ τριών τυχαίων ανθρώπων που περπατούν μαζί, τουλάχιστον ένας μπορεί να γίνει δάσκαλός μου”. Κάθε φορά που έρχεσαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους, ψάξε να βρεις ποιος έχει κάποια εξειδίκευση σε έναν τομέα. Μάθε κρυφά τη δεξιότητα που έχει χωρίς να το καταλάβει, και τότε μόλις τη μάθεις καλά, θα την κατακτήσεις και θα μπορείς κι εσύ να βγάλεις λεφτά απ’ αυτήν για να συντηρείσαι και να μη σου λείψει ποτέ τίποτα». Τι στόχο έχουν οι γονείς σου όταν σε βάζουν να μαθαίνεις δεξιότητες ενώ βρίσκεσαι ανάμεσα στους άλλους; (Να προκόψω στην κοινωνία.) Θέλουν να μάθεις δεξιότητες για να δυναμώσεις και να φτάσεις στην κορυφή. Θέλουν να βρεις τον τρόπο να μαθαίνεις κρυφά τις δεξιότητες των άλλων και σιγά-σιγά να γίνεσαι δυνατότερος. Αν γίνεις πολύ δυνατός ανάμεσα στους υπόλοιπους ανθρώπους, θα εξασφαλίσεις τον βιοπορισμό σου, ενώ θα αποκτήσεις και φήμη και οφέλη, τα οποία θα κάνουν τους ανθρώπους να σε εκτιμήσουν πολύ. Χωρίς πραγματικές δεξιότητες, δεν θα σε έχει κανείς σε μεγάλη εκτίμηση. Πρέπει, λοιπόν, να βρεις τον τρόπο να μαθαίνεις κρυφά τις δεξιότητες των άλλων, να μαθαίνεις τα προτερήματα και τις δεξιότητές τους, με αποτέλεσμα να δυναμώνεις σιγά-σιγά μέχρι να φτάσεις στην κορυφή. Κάποιοι γονείς λένε στα παιδιά τους: «Αν θέλεις να δείχνεις αξιοπρεπής όταν κοιτούν οι άλλοι, τότε πρέπει να υποφέρεις όταν δεν κοιτούν». Το κάνουν αυτό με σκοπό τα παιδιά τους να κερδίσουν την εκτίμηση και τον σεβασμό των άλλων. Πρέπει όταν δεν σε βλέπουν οι άλλοι να εργάζεσαι σκληρά και με ζήλο, να αντέχεις μεγάλες ταλαιπωρίες με σκοπό να μάθεις δεξιότητες. Μόλις τις αποκτήσεις, θα μπορείς να τους εντυπωσιάσεις όλους με την ευφυΐα σου, ενώ όποιος σε περιφρονεί ή σε εκφοβίζει, εσύ θα του επιδεικνύεις τα ταλέντα σου και δεν θα τολμάει πια να σε εκφοβίσει κανείς. Θα έχεις, λοιπόν, κάποιες δεξιότητες, κι έτσι ακόμα κι αν μοιάζεις συνηθισμένος, κοινός, δεν κάνεις μεγάλη εντύπωση σε κανέναν και δεν μιλάς πολύ, οι συνηθισμένοι άνθρωποι θα είναι ανίκανοι να κατανοήσουν αυτές τις τεχνικές σου ικανότητες. Γι’ αυτόν τον λόγο θα κερδίσεις τον θαυμασμό όλων, και όσοι βρίσκονται κοντά σου θα νιώθουν μειονεκτικά και θα θεωρούν ότι μπορείς να τους βοηθήσεις. Δεν αυξάνεται έτσι η αξία σου στην κοινωνία; Και όσο αυξάνεται η αξία σου, δεν δείχνεις πιο αξιοπρεπής; Για να κερδίσεις διακεκριμένη θέση ανάμεσα στους υπόλοιπους ανθρώπους, θα χρειαστεί να αντέξεις διάφορες δυσκολίες και βάσανα την ώρα που δεν σε βλέπει κανείς. Πρέπει να καταπιείς όλες τις δυσκολίες και τα βάσανα που θα συναντήσεις και να μην το βάλεις κάτω. Τελικά, μόλις καταλάβουν όλοι πόσες ικανότητες έχεις, θα αποδειχθεί ότι όλα τα βάσανά σου άξιζαν τον κόπο. Τι σκοπό έχουν οι γονείς σου όταν σου λένε: «Αν θέλεις να δείχνεις αξιοπρεπής όταν κοιτούν οι άλλοι, τότε πρέπει να υποφέρεις όταν δεν κοιτούν»; Το λένε για να αποκτήσεις υψηλή θέση ανάμεσα στους άλλους και να σε εκτιμούν όλοι, να μην προβαίνουν σε διακρίσεις εις βάρος σου και να μη σε εκφοβίζει κανένας. Ως αποτέλεσμα, όχι μόνο θα απολαμβάνεις τα ωραία πράγματα που υπάρχουν στη ζωή, αλλά και θα σε σέβονται και θα σε υποστηρίζουν όλοι. Όσοι έχουν τέτοια θέση στην κοινωνία όχι μόνο δεν δέχονται εκφοβισμό, αλλά και όλα τους πάνε καλά, όπου κι αν πάνε. Όποτε σε βλέπουν να πλησιάζεις, θα λένε: «Ω να ‘σαι, σε τι οφείλουμε τη χαρά της επίσκεψής σου; Μεγάλη μας τιμή που ήρθες! Έχεις μήπως καμιά κάποια δουλειά; Θα την κάνω εγώ για σένα. Α, εισιτήρια θέλεις να αγοράσεις; Δεν υπάρχει λόγος να στέκεσαι στην ουρά. Θα σου βρω εγώ την καλύτερη θέση. Φίλοι δεν είμαστε;» Εσύ, βλέποντας όλα αυτά, σκέφτεσαι: «Πω πω, αυτή η περίοπτη θέση που έχω κάνει θαύματα. Δίκιο έχουν οι πρεσβύτεροι που λένε: “Αν θέλεις να δείχνεις αξιοπρεπής όταν κοιτούν οι άλλοι, τότε πρέπει να υποφέρεις όταν δεν κοιτούν”. Έτσι είναι η κοινωνία, περιστρέφεται υπερβολικά γύρω από την πραγματικότητα! Αν δεν είχα τέτοια φήμη, κανείς δεν θα μου έδινε σημασία. Αν στήνεσαι στην ουρά σαν κανονικός άνθρωπος, οι άλλοι μπορεί να σε περιφρονήσουν και να σε κάνουν σκουπίδι, και μάλιστα μπορεί όταν φτάσει η σειρά σου, να µην σου πουλήσουν καν». Όταν είσαι στο νοσοκομείο και στέκεσαι στην ουρά για να σε δει ένας γιατρός, σε βλέπει κάποιος από την άλλη άκρη του διαδρόμου και σου λέει: «Εσύ δεν είσαι ο τάδε; Για ποιον λόγο στέκεσαι στην ουρά; Θα σου βρω αμέσως έναν γιατρό για να μην περιμένεις». Εσύ απαντάς: «Δεν έχω πληρώσει ακόμα». Κι εκείνος σου λέει: «Δεν χρειάζεται, θα πληρώσω εγώ». Εσύ το συλλογίζεσαι και λες από μέσα σου: «Ωραία είναι να είσαι γνωστός. Δεν πήγαν τελικά χαμένοι τόσοι κόποι την ώρα που δεν κοιτούσε κανείς. Πράγματι έχω πλέον ειδική μεταχείριση από την κοινωνία. Τόσο πολύ περιστρέφεται γύρω από την πραγματικότητα η κοινωνία, που μόνο και μόνο επειδή είσαι διάσημος, σε αποδέχονται όλοι. Είναι τέλειο!» Χαίρεσαι και πάλι που δεν πήγαν χαμένοι όλοι οι κόποι σου και σκέφτεσαι ότι άξιζε να περάσεις όλες αυτές τις δυσκολίες και τα βάσανα την ώρα που δεν κοιτούσε κανένας! Αυτό σε εντυπωσιάζει συνέχεια: «Στο νοσοκομείο, δεν χρειάζεται να περιμένω στην ουρά για τον γιατρό», σκέφτεσαι. «Όταν αγοράζω αεροπορικά εισιτήρια, βρίσκω καλές θέσεις. Όπου κι αν πάω, έχω ειδική μεταχείριση. Έχω τόση επιρροή, που μπορώ ακόμα και να μπω κάπου από την πίσω πόρτα. Είναι φοβερό αυτό! Μια χαρά είναι έτσι η κοινωνία, δεν χρειάζεται να υπάρχει ισότητα. Ας πάρει ο καθένας ό,τι του αναλογεί. Αν δεν υποφέρεις την ώρα που δεν βλέπει κανένας, μπορείς όταν βλέπουν οι άλλοι να φανείς αξιοπρεπής; Πάρε για παράδειγμα εμένα. Όταν δεν κοιτούσε κανείς, υπέφερα με σκοπό όταν κοιτάξουν, να λάβω τέτοια ειδική μεταχείριση· το αξίζω». Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, σε τι βασίζονται οι άνθρωποι για τις επαφές τους με τους άλλους και για να πετύχουν αυτά που θέλουν στην κοινωνία; Στηρίζονται στα ταλέντα και τις δεξιότητές τους, ώστε να μπορούν να κάνουν διάφορα πράγματα. Δεν έχει να κάνει με το ταλέντο του καθενός το κατά πόσο θα πετύχει στις προσπάθειές του ή το πόσο καλά θα κάνει το οτιδήποτε στην κοινωνία, ούτε έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση του, ούτε με το αν ο ίδιος κατέχει την αλήθεια. Στην κοινωνία δεν υπάρχει ούτε δικαιοσύνη ούτε ισότητα. Αν, λοιπόν, δουλέψεις αρκετά, αν αντέχεις τις ταλαιπωρία την ώρα που δεν κοιτάζει κανένας άλλος και αν είσαι τυραννικός και σκληρός, μπορείς να κερδίσεις υψηλή θέση μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι ακριβώς γινόταν στο παρελθόν, που οι άνθρωποι διαγωνίζονταν για το ποιος θα γίνει δάσκαλος στον κόσμο των πολεμικών τεχνών, και για να το πετύχουν υπέφεραν πολύ και έκαναν προπόνηση για πολλά μερόνυχτα, μέχρι τελικά να κατακτήσουν κάθε πολεμική τέχνη που υπήρχε στις διάφορες σχολές και να καταλήξουν σε ένα δικό τους μοναδικό στυλ, στο οποίο εξασκούνταν πάρα πολύ μέχρι να γίνουν άτρωτοι. Και τελικά τι έγινε; Στα τουρνουά των πολεμικών τεχνών, κέρδισαν πολλούς μαχητές από τις μεγαλύτερες σχολές και στον κόσμο των πολεμικών τεχνών κέρδισαν τον τίτλο του δασκάλου. Ήταν διατεθειμένοι να υπομείνουν κάθε μορφής βάσανα, και όταν δεν τους έβλεπε κανείς, έκαναν προπόνηση ακόμη και σε κάποιες σκοτεινές τέχνες, με σκοπό να παρουσιαστούν αξιοπρεπείς μπροστά στους άλλους. Ύστερα από οκτώ-δέκα χρόνια προπόνησης, απέκτησαν τόση εμπειρία, που κανείς από τον κόσμο των πολεμικών τεχνών δεν μπορούσε ούτε να τους νικήσει στο αγώνισμα, ούτε να τους δολοφονήσει έξω από το ρινγκ. Ακόμη και δηλητήριο να έπιναν, το σώμα τους το απέβαλλε. Έτσι παγίωσαν τη θέση τους ως δάσκαλοι στον κόσμο των πολεμικών τεχνών και κανείς δεν μπορούσε να την απειλήσει. Αυτό ακριβώς είναι το να δείχνεις αξιοπρεπής στους άλλους. Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι, για να εμφανίζονται αξιοπρεπείς στους άλλους, έδιναν αυτοκρατορικές εξετάσεις και κέρδιζαν ακαδημαϊκές διακρίσεις. Στην εποχή μας, πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο, δίνουν εξετάσεις για να τους δεχτούν σε κάποιο μεταπτυχιακό και προχωρούν σε διδακτορικές σπουδές. Επιμένουν κι αυτοί να μελετούν παρά τις αντιξοότητες, και τους βγαίνει το λάδι να μαθαίνουν άχρηστα πράγματα, από το πρωί ως το βράδυ, χρόνο με τον χρόνο. Κάποιες φορές είναι πολύ κουρασμένοι και δεν θέλουν να διαβάσουν άλλο. Θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα, αλλά οι γονείς τους τους μαλώνουν λέγοντας: «Πότε θα δείξεις την παραμικρή προοπτική; Αν εξακολουθείς να θέλεις να παρουσιαστείς αξιοπρεπής ενώπιον των άλλων, πώς θα το πετύχεις χωρίς να υποφέρεις όταν δεν κοιτάζει κανείς; Δεν θα πεθάνεις κιόλας αν δεν κάνεις διάλειμμα! Άντε να διαβάσεις! Άντε να κάνεις τα μαθήματά σου!» Εκείνοι απαντούν: «Τα τελείωσα τα μαθήματά μου και έκανα επανάληψη σε αυτά που είχα για σήμερα. Θα με αφήσεις να χαλαρώσω λίγο;» Οι γονείς, όμως, απαντάνε: «Με τίποτα. Αν θέλεις να δείχνεις αξιοπρεπής όταν κοιτούν οι άλλοι, τότε πρέπει να υποφέρεις όταν δεν κοιτούν». Αφού το συλλογιστούν, μονολογούν: «Για το καλό μου τα κάνουν όλα αυτά οι γονείς μου. Γιατί είμαι τόσο ξεροκέφαλος και με νοιάζει μόνο η διασκέδαση; Πρέπει να κάνω ό,τι μου λένε! Λένε ότι όποιος δεν ακούει τους μεγαλύτερους, κακό του κεφαλιού του, οπότε πρέπει να ακούω τους γονείς μου. Έτσι θα είναι για όσο ζουν. Αν δεν τους βγάλω ασπροπρόσωπους, θα απογοητευτούν. Εξάλλου, μικρός είμαι ακόμα, τι πειράζει να ταλαιπωρηθώ λίγο σε βάθος χρόνου;» Με αυτό κατά νου, διαβάζουν με όλη τους την ενέργεια, κάνουν και την καθημερινή μελέτη τους και επανάληψη. Ξενυχτούν διαβάζοντας και όσο κουρασμένοι κι αν είναι, δεν πτοούνται. Οι άνθρωποι στην πορεία της ζωής τους γαλουχούνται διαρκώς από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς τους, οι οποίες έχουν τη μορφή ιδεών και εκφράσεων σαν κι αυτήν: «Αν θέλεις να δείχνεις αξιοπρεπής όταν κοιτούν οι άλλοι, τότε πρέπει να υποφέρεις όταν δεν κοιτούν». Αυτές οι ιδέες και οι εκφράσεις είναι το κίνητρο και η ενθάρρυνσή τους. Όταν δεν τους βλέπει κανείς, μαθαίνουν διαρκώς δεξιότητες και γνώσεις, και όλα αυτά για να έχουν ένα μέλλον με προοπτικές και για να δείχνουν αξιοπρεπείς απέναντι στους άλλους. Για να φανούν πιο δυνατοί, εφοδιάζονται με διάφορες γνώσεις και δεξιότητες. Επίσης, αναζητούν τα κατορθώματα των αρχαίων ή κάποιων επιτυχημένων ανθρώπων, με σκοπό να πάρουν μια ώθηση και να ξυπνήσουν το μαχητικό τους πνεύμα. Και ο λόγος για τον οποίο τα κάνουν όλα αυτά είναι να αποβάλουν μελλοντικά τη φτώχεια, τη μετριότητα και την ταπεινότητα και να αλλάξουν τη μοίρα τους· αντί, δηλαδή, να υφίστανται διακρίσεις, να γίνουν ανώτεροι, μέλη μιας ελίτ και να κερδίσουν τον θαυμασμό των άλλων. Αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές που τους ασκεί η οικογένειά τους περνούν ξανά και ξανά από το μυαλό τους. Ώσπου σιγά-σιγά, αυτά τα σχόλια και τα ρητά παγιώνονται μέσα τους ως ιδέες και απόψεις, ως τρόποι με τους οποίους αντιμετωπίζουν τον κόσμο, και με βάση αυτά βλέπουν πλέον την ύπαρξη, αυτά έχουν ως στόχο στην επιδίωξή τους.

Κάποιοι γονείς λένε στα παιδιά τους: «Μάθε να πιάνεις φιλίες με τους άλλους. Είναι όπως λέει και το ρητό: “Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων”. Μέχρι και ο Τσιν Χούι, εκείνος ο κατάπτυστος πολιτικός της δυναστείας Σονγκ^[α], είχε τρεις φίλους. Να μάθεις να τα πηγαίνεις καλά με όλους και να έχεις καλές σχέσεις σε κάθε περιβάλλον. Πρέπει τουλάχιστον να έχεις κάποιους στενούς φίλους. Όταν ενταχθείς στην κοινωνία, θα συναντήσεις πάρα πολλές δυσκολίες στη ζωή σου, στη δουλειά σου και στις συναλλαγές σου. Χωρίς μερικούς φίλους να σε βοηθάνε, θα αναγκάζεσαι να αντιμετωπίζεις μόνος σου κάθε λογής δυσκολίες και δυσάρεστες καταστάσεις. Αν μάθεις κάποια κόλπα και τα χρησιμοποιήσεις για να βρεις μερικούς κολλητούς, τότε στις δυσάρεστες καταστάσεις και στις δυσκολίες που συναντάς, οι κολλητοί σου θα είναι εκεί για να σε βγάλουν από τους μπελάδες και να σε βοηθήσουν να πετύχεις αυτά που θέλεις. Για να καταφέρεις σπουδαία πράγματα, σταμάτα να το παίζεις υπεράνω και κάνε φίλους. Πρέπει να έχεις στο πλευρό σου πολλούς ισχυρούς ανθρώπους σαν στηρίγματα για τις προσπάθειές σου, για τη ζωή και την ύπαρξή σου στο μέλλον. Πρέπει να είσαι ικανός να εκμεταλλευτείς διάφορους ανθρώπους για να κάνουν διάφορα πράγματα για σένα και να σε εξυπηρετούν». Γενικά, οι γονείς δεν τις λένε ξεκάθαρα αυτές τις ιδέες και τις απόψεις, ούτε λένε ευθέως στα παιδιά τους ότι πρέπει να μάθουν να πιάνουν φιλίες, να εκμεταλλεύονται ανθρώπους και να τους χρησιμοποιούν για να πετύχουν αυτά που θέλουν. Κάποιοι γονείς, όμως, που έχουν θέση και κύρος στην κοινωνία ή που είναι πολύ πανούργοι και δολοπλόκοι, επηρεάζουν τα παιδιά τους τόσο με τα λόγια όσο και με τη διαγωγή τους. Επιπλέον, όταν οι γονείς έχουν τέτοιες ιδέες, απόψεις, καθώς και τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζουν τον κόσμο, τα παιδιά τους τα αντιλαμβάνονται μέσα από τα λόγια και τις πράξεις των γονιών τους και όλα αυτά τους ασκούν διαμορφωτική επιρροή. Εφόσον δεν μπορείς να κρίνεις και να διακρίνεις καλά ποια είναι τα θετικά πράγματα και ποια τα αρνητικά, χωρίς να το θες σε επηρεάζουν αυτά που λένε και κάνουν οι γονείς σου, και αποδέχεσαι τις ιδέες και τις απόψεις τους. Επίσης, αυτές οι ιδέες και οι απόψεις εμφυτεύονται άθελά σου βαθιά μέσα σου και αρχίζεις να ενεργείς με αυτές ως βασικό θεμέλιο και αρχή. Ναι μεν οι γονείς σου δεν σου λένε ευθέως «βρες κι άλλους φίλους, μάθε να βάζεις τους άλλους να κάνουν ό,τι θες και να εκμεταλλεύεσαι τα προτερήματά τους, και μάθε να χρησιμοποιείς τους γύρω σου», αλλά δεν παύουν να σε μολύνουν και να σε διαμορφώνουν κάνοντας πράξη τις ιδέες και τις απόψεις που κηρύττουν. Γίνονται, λοιπόν, οι πρώτοι σου δάσκαλοι σε αυτό το κομμάτι. Σε μυούν σχετικά με το πώς να αντιμετωπίζεις τα πράγματα, πώς να έχεις καλές σχέσεις με όλους και πώς να πιάνεις φιλίες στην κοινωνία. Σου μαθαίνουν, επίσης τον σκοπό και τον λόγο για τον οποίο πρέπει να πιάνεις φιλίες, το τι φιλίες πρέπει να πιάνεις, το πώς να εδραιωθείς στην κοινωνία, τα βασικά και τις μεθόδους που χρειάζονται για να βρεις ένα γερό πάτημα, και πολλά άλλα. Κάνοντας πράξη, λοιπόν, τα όσα κηρύττουν, σου ασκούν διαμορφωτική επιρροή. Και καθώς ενηλικιώνεσαι, χωρίς να το θέλεις, σχηματίζονται σιγά-σιγά αυτές οι ιδέες και απόψεις, και από μια απλή συνείδηση γίνονται απτές σκέψεις, απόψεις και πράξεις. Κι έτσι, βήμα-βήμα, ριζώνουν βαθιά στην καρδιά και την ψυχή σου, και πλέον αντιμετωπίζεις τον κόσμο με τέτοιον τρόπο και με τέτοια φιλοσοφία. Σου φαίνεται καλός τρόπος να αντιμετωπίζεις τον κόσμο το ρητό «Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων»; (Δεν είναι καλός.) Μήπως υπάρχει στον κόσμο αυτόν κανένας πραγματικός φίλος; (Όχι.) Τότε, γιατί χρειάζεται ένας φράχτης να στηρίζεται σε τρεις πασσάλους; Για ποιον λόγο υπάρχουν τρεις πάσσαλοι; Μόνο για να τον κάνουν πιο σταθερό. Με δύο πασσάλους, δεν θα ήταν σταθερός, και σε καμία περίπτωση δεν θα έφτανε ένας πάσσαλος. Ποια αρχή αντιμετώπισης του κόσμου αφορά όλο αυτό; Ακόμη και ο πιο ικανός άνθρωπος δεν μπορεί να χειροκροτήσει με το ένα χέρι, δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα έτσι. Για να πετύχεις το οτιδήποτε, χρειάζεσαι βοήθεια από τους ανθρώπους. Και για να έχεις τη βοήθεια των ανθρώπων και να πετύχεις αυτά που θες, χρειάζεται να μάθεις πώς να φέρεσαι και να αντιμετωπίζεις τον κόσμο, πρέπει να κάνεις πολλούς φίλους και να συγκροτήσεις μια δύναμη. Ό,τι κι αν θες να πετύχεις, είτε πρόκειται για κάτι μικρό είτε για κάτι σπουδαίο, όπως το να κάνεις καριέρα, το να βρεις κάποιο σταθερό πάτημα στην κοινωνία, είτε και το να πετύχεις κάτι ακόμα σπουδαιότερο, πρέπει να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που εμπιστεύεσαι ή που έχεις σε μεγάλη εκτίμηση, που αν τους χρησιμοποιήσεις, θα καταφέρεις όσα θέλεις να πετύχεις. Διαφορετικά, θα είναι λες και προσπαθείς να χειροκροτήσεις με το ένα χέρι. Με βάση αυτούς τους κανόνες πρέπει, φυσικά, να κάνεις το οτιδήποτε σ’ αυτόν τον κόσμο, αφού στην κοινωνία δεν υπάρχει δικαιοσύνη, υπάρχουν μόνο μηχανορραφίες και διαμάχες. Κανείς δεν πρόκειται να εκτιμήσει το ότι βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι και επιχειρείς να κάνεις δίκαια πράγματα. Σ’ αυτήν την κοινωνία, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να πετύχει. Όποιο κι αν είναι το εγχείρημα που αναλαμβάνεις, χρειάζεσαι τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, με τους οποίους θα συγκροτήσεις κάποια δύναμη στην κοινωνία. Αν έχεις ανθρώπους που σε φοβούνται και σου υποτάσσονται, τότε όπου κι αν βρίσκεσαι, θα έχεις σταθερό πάτημα στην κοινωνία, θα διευκολύνεσαι σε αυτά που θες να επιχειρήσεις και θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σου ανάβουν το πράσινο φως. Όλο αυτό αποτελεί στάση και τρόπο αντιμετώπισης του κόσμου. Ό,τι κι αν θες να κάνεις, οι γονείς σου πάντα θα σου λένε το εξής: «Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων». Είναι, λοιπόν, σωστή ή λανθασμένη αυτή η αρχή αντιμετώπισης του κόσμου; (Λανθασμένη.) Ποιο είναι το πρόβλημα; (Δεν εξαρτάται από τη δύναμη και τα ταλέντα του το αν θα πετύχει κάποιος αυτά που θέλει. Εξαρτάται από την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού). Πράγματι, εξαρτάται από την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, και αυτή είναι μία από τις πτυχές του. Εκτός αυτού, για ποιον λόγο θέλουν οι άνθρωποι τη βοήθεια των άλλων στην κοινωνία; (Για να ξεπεράσουν τους υπόλοιπους.) Ακριβώς. Πίσω από τους τρεις πασσάλους που χρειάζεσαι για να σε στηρίξουν, κρύβεται ο σκοπός να κερδίσεις μια θέση και να αποκτήσεις σταθερό πάτημα. Αν το πετύχεις αυτό, τότε ακόμα και κάποιος να κλοτσήσει έναν πάσσαλο, οι άλλοι δύο θα είναι εκεί για να σε στηρίξουν, οπότε δεν θα πέσεις. Όσοι έχουν κάποια δύναμη μπορούν να κάνουν πολύ εύκολα κάποια πράγματα σ’ αυτήν την κοινωνία, χωρίς να τους απασχολεί ο νόμος, το τι θα νιώσουν οι άλλοι και η κοινή γνώμη. Αυτόν τον στόχο δεν έχουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Με τον τρόπο αυτόν, μπορείς να γίνεις αυτός που κάνει κουμάντο και έχει λόγο στην κοινωνία, και δεν θα μπορεί να σε ρίξει από το στήριγμά σου και να σε κλονίσει ούτε ο νόμος ούτε η κοινή γνώμη. Εσύ θα είσαι αυτός που θα έχει τον τελευταίο λόγο σχετικά με τις τάσεις που θα επικρατούν σ’ αυτήν την κοινωνία και σε κάθε κοινωνική ομάδα. Εσύ θα είσαι η αυθεντία στην οποία θα απευθύνονται όλοι. Δεν θα μπορείς, λοιπόν, να κάνεις ό,τι θες; Θα είσαι πάνω από τον νόμο, δεν θα σε επηρεάζει το πώς νιώθει ο καθένας, θα είσαι πάνω απ’ την κοινή γνώμη, πάνω από την ηθική και δεν θα σε καταδικάζει η συνείδησή σου. Αυτό θέλουν να καταφέρουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτόν τον στόχο θέλουν να πετύχουν, και αυτό το βασικό θεμέλιο που έχουν για τις πράξεις τους τους δίνει τη δυνατότητα να πετύχουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Βλέπεις στην κοινωνία κάποιους ανθρώπους να ορκίζονται ότι μεταξύ τους είναι σαν αδέλφια. Ένας μεγαλύτερος αδελφός είναι γενικός διευθυντής σε κάποια εταιρεία, ένας μικρότερος είναι πρόεδρος σε κάποιον όμιλο και κάποιοι άλλοι είναι πολιτικοί ή αρχιμαφιόζοι. Άλλοι έχουν φίλους διευθυντές νοσοκομείων, επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής ή αρχινοσοκόμους, και κάποιοι άλλοι κάνουν κάποιους καλούς φίλους στη δική τους δουλειά. Κάνουν όντως τέτοιες φιλίες επειδή έχουν κοινές απόψεις και ενδιαφέροντα ή επειδή θέλουν να συνεργαστούν για κάποιον δίκαιο σκοπό; (Όχι.) Τότε γιατί τις κάνουν; Επειδή θέλουν να συγκροτήσουν μια δύναμη, και αυτήν τη δύναμη να τη διευρύνουν και να την ενισχύσουν. Τελικά, μέσω αυτής της δύναμης θέλουν να αποκτήσουν γερές βάσεις και να επιβιώσουν στην κοινωνία, να φτάσουν στην κορυφή και να ζήσουν μέσα στις πολυτέλειες και τις ανέσεις· δεν θα τολμά κανείς να τους εκφοβίσει, ενώ θα είναι και υπεράνω του νόμου, και ακόμη κι αν κάνουν κάποιο έγκλημα, δεν πρόκειται να τιμωρηθούν. Και αν όντως κάνουν κάποιο έγκλημα, θα αναλάβουν να τους βοηθήσουν τα φιλαράκια τους. Ένας από τους φίλους τους θα μιλήσει για λογαριασμό τους, ένας άλλος θα διευκολύνει τα πράγματα στο δικαστήριο και θα πιέσει κάποια ανώτερα πολιτικά στελέχη να ζητήσουν επιείκεια, κι έτσι θα είναι ελεύθεροι σε λιγότερο από 24 ώρες. Όσο σοβαρό έγκλημα κι αν κάνουν, τίποτα δεν θα γίνει, ούτε καν πρόστιμο δεν θα πληρώσουν. Τελικά, οι απλοί άνθρωποι θα πουν: «Πω πω, αυτός είναι το κάτι άλλο. Πώς γλίτωσε τόσο γρήγορα μετά από τόσο σοβαρό έγκλημα που έκανε; Εμείς στη θέση του θα ήμασταν τελειωμένοι, έτσι δεν είναι; Στη φυλακή δεν θα καταλήγαμε; Κοίτα τι φίλους έχει αυτός. Αχ και να είχαμε κι εμείς τέτοιους φίλους! Γιατί δεν μπορούμε κι εμείς να προσεγγίσουμε τέτοιους ανθρώπους;» Και θα νιώσουν φθόνο. Όλα αυτά τα προκαλεί η κοινωνική αδικία και το γεγονός ότι στην κοινωνία εμφανίζονται συνέχεια μοχθηρές τάσεις. Σ’ αυτήν την κοινωνία, κανείς δεν νιώθει ασφαλής. Όλοι θέλουν διαρκώς να κολακεύουν κάποιους δυνατούς και συγκρίνουν τις δυνάμεις τους. Ιδιαίτερα όσοι βρίσκονται στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, ακόμη και αν τα βγάζουν πέρα οικονομικά, δεν ξέρουν τι κίνδυνοι ή δυσκολίες τούς ξημερώνουν. Επίσης, φοβούνται πάρα πολύ μήπως τους τύχει κάποια ξαφνική καταστροφή ή ατυχία, ιδίως οτιδήποτε έχει σχέση με τον νόμο, οπότε όσο ζουν δεν θέλουν ποτέ να έχουν την παραμικρή σχέση με την αστυνομία ή με δικαστήρια. Εφόσον κανείς δεν νιώθει ασφαλής σ’ αυτήν την κοινωνία, όλοι ψάχνουν φίλους και ισχυρούς συμμάχους για να στηριχτούν. Πάρε για παράδειγμα τα παιδιά στο σχολείο που χρειάζονται δύο-τρεις φίλους για να παίξουν. Αν δεν έχουν, τότε όταν είναι μόνα τους, δέχονται μονίμως εκφοβισμό. Και δεν τολμούν να το πουν στον δάσκαλο, γιατί αν το πουν, τότε σίγουρα θα ξυλοκοπηθούν έξω από το σχολείο. Πρέπει να ξέρεις πώς να κάνεις φίλους και πώς να συμμαχήσεις με τους τραμπούκους που βρίσκονται γύρω σου, γιατί ακόμα κι αν οι δάσκαλοι σου φέρονται καλά και είσαι αρκετά καλός μαθητής, αν οι τραμπούκοι σε πάρουν με στραβό μάτι, θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα. Μερικές φορές, μπορεί να μη σε πάρουν με στραβό μάτι, αλλά αν δουν ότι είσαι καλός μαθητής, θα προσπαθήσουν να σε κάνουν να παραστρατήσεις. Αν δεν τους ακούσεις, θα σε χτυπήσουν ή θα σε εκφοβίσουν. Ούτε καν στο σχολείο δεν νιώθει ασφάλεια κανείς, φαντάσου λοιπόν πόσο τρομακτικός είναι αυτός ο κόσμος, έτσι δεν είναι; Άρα, οι διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου στο ζήτημα αυτό πηγάζουν αφενός από το παράδειγμα που σου δίνουν οι γονείς σου, και αφετέρου από την ανασφάλεια που αισθάνονται οι άνθρωποι σχετικά με την κοινωνία. Στην κοινωνία δεν υπάρχει δικαιοσύνη, και δεν υπάρχει ούτε κάποια δύναμη ούτε κάποιο προνόμιο που να μπορεί να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και συμφέροντά σου. Έτσι, συχνά τους κυριεύει όλους ο φόβος και ο τρόμος για την κοινωνία αυτή, με φυσικό επακόλουθο το να αποδέχονται τις διαμορφωτικές επιρροές της ιδέας: «Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων». Ο λόγος είναι ότι στα αληθινά περιβάλλοντα στα οποία βρίσκονται οι άνθρωποι, για να επιβιώσουν χρειάζονται ιδέες και απόψεις σαν κι αυτή. Αυτές τους βγάζουν από μια ζωή γεμάτη μοναξιά και απομόνωση, και τους προσφέρουν μια ζωή γεμάτη εμπιστοσύνη και αίσθημα ασφάλειας. Έτσι, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι πολύ σημαντικό σ’ αυτόν τον κόσμο το να εξαρτάσαι από κάποια δύναμη και από τους φίλους σου.

Εκτός από το ρητό που αναφέραμε πριν από λίγο: «Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων», υπάρχουν και κάποιες άλλες διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί σε ορισμένους ανθρώπους η οικογένειά τους, δηλαδή κάποιοι πιο συγκεκριμένοι τρόποι με τους οποίους διαπαιδαγωγούνται. Για παράδειγμα, πολλές φορές οι γονείς λένε στις κόρες τους: «“Μια κυρία θα γίνει όμορφη για όσους τη θαυμάζουν, ενώ ένας κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για όσους τον καταλαβαίνουν”. Επίσης, “Δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες, μόνο τεμπέλες”. Οι γυναίκες οφείλουν να μάθουν να αγαπάνε τον εαυτό τους, να ντύνονται καλά και να γίνονται όμορφες. Αν το κάνεις αυτό, τότε όπου κι αν πας, θα σε συμπαθούν όλοι, πάρα πολλοί άνθρωποι θα κάνουν ό,τι θέλεις και θα σε αφήνουν να κάνεις αυτά που θες. Και εφόσον θα σε συμπαθούν, τότε φυσικά δεν θα σε ταλαιπωρούν ούτε θα σου κάνουν τη ζωή δύσκολη». Κάποιοι άλλοι γονείς λένε στις κόρες τους: «Τα κορίτσια χρειάζεται να μάθουν να ντύνονται καλά, να βάφονται και, το σημαντικότερο, να μάθουν την ευγένεια». Εκείνο που εννοούν είναι ότι πρέπει να μάθεις να κάνεις επίδειξη. Λένε και άλλα πράγματα, όπως: «Μην είσαι δυνατή. Ποιος ο λόγος να είναι μια γυναίκα τόσο δυνατή και ανεξάρτητη; Αυτού του είδους οι γυναίκες ποτέ δεν ντύνονται όμορφα, ζουν σαν άντρες και όλη μέρα τρέχουν και δεν φτάνουν, ενώ δεν είναι καν ευγενικές. Οι γυναίκες είναι γεννημένες για να τις κακομαθαίνουν οι άντρες. Δεν χρειάζονται ανεξαρτησία ούτε είναι ανάγκη να μάθουν καμία δεξιότητα. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να μάθουν να ντύνονται καλά, να μάθουν πώς να ικανοποιούν τους άντρες και να κάνουν καλά αυτά που οφείλει να κάνει μια γυναίκα. Μια γυναίκα που αρέσει στους άνδρες και την αγαπούν, θα ευτυχήσει στη ζωή της». Κάποιες γυναίκες έχουν διαμορφωθεί μ’ αυτόν τον τρόπο από τους γονείς τους. Αρχικά, βλέπουν τη συμπεριφορά που έχει η μητέρα τους ως γυναίκα. Έπειτα, μετά από τη διαμόρφωση αυτήν που λαμβάνουν από τους γονείς τους, φοράνε όλη την ώρα ωραία ρούχα και καλλωπίζονται, κι έτσι γίνονται πραγματικά αυτό που λέμε χάρμα οφθαλμών. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Όσες γυναίκες μεγαλώνουν σε τέτοια οικογένεια νοιάζονται πολύ για την εμφάνισή τους, για το ντύσιμό τους και για τη θηλυκότητά τους. Δεν βγαίνουν έξω χωρίς να βαφτούν και να αλλάξουν ρούχα. Κάποιες, δεν υπάρχει περίπτωση να βγουν από το σπίτι χωρίς να λουστούν, να κάνουν μπάνιο και να φορέσουν άρωμα, όση δουλειά κι αν έχουν. Όταν μάλιστα δεν έχουν δουλειά, όλη μέρα κοιτάζονται στον καθρέφτη και φτιάχνουν τα μαλλιά τους. Ποιος ξέρει πόσες φορές τη μέρα κοιτάζονται στον καθρέφτη! Ασχολούνται πολύ με στη σιλουέτα τους και δίνουν σημασία στην ομορφιά του προσώπου τους, επειδή έχουν διαμορφωθεί πολύ βαθιά από ιδέες και απόψεις σαν κι αυτήν: «Μια κυρία θα γίνει όμορφη για όσους τη θαυμάζουν, ενώ ένας κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για όσους τον καταλαβαίνουν». Αν το δέρμα τους φαίνεται έστω και λίγο ταλαιπωρημένο, δεν βγαίνουν έξω· αν έχουν ακμή, δεν δείχνουν στον κόσμο το πρόσωπό τους. Αν δεν έχουν διάθεση μια μέρα να βαφτούν, δεν βγαίνουν. Ή, αν δεν έχει βγει τόσο καλό το κούρεμά τους ή δεν τις κάνει να δείχνουν τόσο όμορφες, δεν πάνε για δουλειά, από φόβο μήπως πέσουν στα μάτια των άλλων. Όλη μέρα γι’ αυτά τα πράγματα ζουν αυτές οι γυναίκες. Αν τις τσιμπήσει κουνούπι στο χέρι, θα κρύψουν το χέρι τους. Αν τις τσιμπήσει στο πόδι, θα το καλύψουν, γιατί αν βάλουν φούστα, δεν θα φαίνονται όμορφες. Επίσης, δεν θα βγουν έξω και δεν θα καταφέρουν να εκτελέσουν το καθήκον τους. Το παραμικρό μπορεί να τις αποθαρρύνει και να τις εμποδίσει. Επομένως, η ζωή τους γίνεται πολύ δύσκολη και κουραστική. Καταβάλλουν πολλές προσπάθειες και κόπο για να φροντίσουν το πρόσωπό τους, τη σιλουέτα και τα μαλλιά τους, ώστε να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια που αρμόζει σε μια κυρία και να μη γίνουν άσχημες. Και για να μη γίνουν άσχημες κόβουν επίσης τις προηγούμενες κακές συνήθειες που είχαν και παύουν να είναι τεμπέλες. Όση δουλειά και να έχουν, δεν γίνεται να μη ντυθούν και να μη στολιστούν με λεπτομέρεια και κομψότητα. Αν δεν έχουν φτιάξει καλά τα φρύδια τους, τα ξαναφτιάχνουν. Αν δεν έχουν απλώσει ομοιόμορφα το ρουζ, το ξαναβάζουν. Δεν βγαίνουν αν δεν έχουν κάτσει να βαφτούν για μια-δυο ώρες. Κάποιες ξεκινούν όλη αυτήν την παρωδία με το μπάνιο, το ντύσιμο και την αλλαγή ρούχων με το που ξυπνήσουν το πρωί. Όλο σκέφτονται τι θα φορέσουν, δοκιμάζουν το ένα μετά το άλλο, ώσπου τελικά πηγαίνει μεσημέρι και ακόμα είναι σπίτι. Πόσο δύσκολο πρέπει να είναι γι’ αυτές: έχουν πολύ λίγο χρόνο και ενέργεια, και τα σπαταλάνε σε τόσο ανούσια πράγματα. Δεν βρίσκουν χρόνο για τίποτα σοβαρό. Από τη στιγμή που θα ανοίξουν τα μάτια τους, σκέφτονται μόνο να ντυθούν καλά και να γίνουν όμορφες. Κάποιες απ’ αυτές τις επηρεάζουν οι ιδέες και οι απόψεις της μητέρας τους, σε κάποιες άλλες η μητέρα τους τους λέει ευθέως τι να κάνουν, ενώ άλλες παίρνουν το παράδειγμα της μητέρας τους από αυτά που κάνει εκείνη. Με λίγα λόγια, όλα αυτά αποτελούν διαμορφωτικές επιρροές που λαμβάνει κανείς από την οικογένειά του.

Σε κάποιες οικογένειες επικρατεί η άποψη ότι «Οι κόρες πρέπει να μεγαλώνουν σαν πλουσιόπαιδα και οι γιοι σαν φτωχόπαιδα». Το έχετε ακούσει αυτό; (Ναι, το έχω ακούσει.) Τι σημαίνει το ρητό αυτό; Παιδιά είναι όλα· γιατί, λοιπόν, τα κορίτσια πρέπει να μεγαλώνουν σαν πλουσιόπαιδα ενώ τα αγόρια σαν φτωχόπαιδα; Σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα, υπάρχει μια γενική εύνοια προς τα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια που δεν θεωρούνται τόσο σημαντικά· γιατί, λοιπόν, αυτό το ρητό μοιάζει να θεωρεί τα κορίτσια πιο πολύτιμα; Τι είδους κόρη θα γίνει ένα κορίτσι που μεγαλώνει σαν πλουσιόπαιδο; Πώς θα εξελιχθεί; (Θα γίνει αρκετά κακομαθημένη, επηρμένη και αυταρχική.) Θα γίνει ιδιότροπη και ευάλωτη, δεν θα μπορεί να αντέξει την παραμικρή δυσκολία, δεν θα νοιάζεται για κανέναν, θα είναι παράλογη, θα της λείπει ο ορθολογισμός και δεν θα μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό —πού μπορεί να φτάσει ένα τέτοιο άτομο; Είναι σωστή αυτή η διαπαιδαγώγηση; (Όχι.) Αν αναθρέψεις ένα παιδί με αυτόν τον τρόπο, το έχεις καταστρέψει. Αν μεγαλώσεις την κόρη σου σαν πλουσιόπαιδο, θα μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που θα ικανοποιεί όλες της τις βασικές ανάγκες και θα αποκτήσει μια στοιχειώδη καλλιέργεια. Θα καταλάβει, όμως, τις πραγματικές αρχές συμπεριφοράς; Στην περίπτωση που δεν τις καταλαβαίνει, τότε αυτή η τακτική ανατροφής που ακολουθούν οι γονείς της, αντί να την προστατέψει, την πληγώνει και τη ζημιώνει. Με ποιο κίνητρο ανατρέφουν οι γονείς τις κόρες τους σύμφωνα με αυτήν την αρχή; Αν την αναθρέψουν με τέτοιον τρόπο, τότε θα είναι πιο εκλεπτυσμένη και δεν θα την κοροϊδέψουν εύκολα οι άντρες που θα της αγοράσουν ωραία φορέματα, θα της δώσουν λίγα χρήματα ή θα τη γεμίσουν τιποτένια δώρα και χάρες. Άρα, δεν θα μαγευτεί από έναν συνηθισμένο άνδρα. Για να κερδίσει κάποιος την καρδιά της, να την ξετρελάνει και εκείνη να δεχτεί να τον παντρευτεί, θα πρέπει να είναι πάμπλουτος, άψογος τζέντλεμαν, ιδιαίτερα καλλιεργημένος, πολύ δολοπλόκος και ραδιούργος, καθώς και ξύπνιος. Θεωρείς καλό ή κακό το ενδεχόμενο να παντρέψεις την κόρη σου με έναν τέτοιον άνθρωπο; Δεν μπορεί να είναι καλό, ε; Και κάτι ακόμα. Αν μεγαλώσεις την κόρη σου σαν πλουσιόπαιδο, τότε ναι μεν θα ξέρει να περνάει καλά, να ντύνεται ωραία και να τρώει καλό φαγητό, αλλά θα μπορεί να διακρίνει το αληθινό πρόσωπο του κάθε ανθρώπου; Θα έχει τις απαραίτητες δεξιότητες για να επιβιώσει; Θα μπορεί να συμβιώσει για μεγάλο διάστημα με άλλους ανθρώπους; Όχι απαραίτητα. Είναι πιθανό να δυσκολευτεί να βάλει τη ζωή της σε τάξη, και τέτοιοι άνθρωποι είναι άχρηστοι. Όλοι αυτοί είναι κακομαθημένοι, δεσποτικοί και αυταρχικοί, ιδιότροποι και θρασείς, καλοπερασάκηδες και καταπιεστικοί, ασυμβίβαστοι και απαιτητικοί. Το μόνο που ξέρουν είναι να τρώνε, να πίνουν και να περνάνε καλά. Και πέρα από όλα αυτά, μια τέτοια κόρη δεν θα έχει καν τη στοιχειώδη κοινή λογική που θα χρειαστεί για να τα βγάλει πέρα στη ζωή της. Μπορεί να μην το καταλαβαίνει, αλλά αυτό το τελευταίο θα είναι πρόβλημα μελλοντικά για την επιβίωση και την οικογενειακή της ζωή. Αυτή η διαπαιδαγώγηση δεν είναι καλή. Οι γονείς της δεν της έμαθαν αρχές συμπεριφοράς, της έμαθαν μόνο πώς να απολαμβάνει τη ζωή. Αν, λοιπόν, στο μέλλον δεν καταφέρει να βγάλει πολλά χρήματα, δεν θα αναγκαστεί να υποφέρει; Και τότε δεν θα της είναι δύσκολο να τα βγάλει πέρα; Θα το αντέξει; Δεν θα είναι ευάλωτη απέναντι σε κάθε δυσκολία που μέλλει να συναντήσει; Θα διαθέτει την απαιτούμενη επιμονή για την αντιμετώπιση όλων αυτών των δυσκολιών; Μην είσαι καθόλου σίγουρος. Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που εντοπίζεται στην ανθρώπινη φύση εκείνων των ανθρώπων που απολαμβάνουν υπερβολικά τις υλικές απολαύσεις, που έχουν συνηθίσει τόσο πολύ μια ζωή γεμάτη ανέσεις και πολυτέλειες, και που δεν έχουν ταλαιπωρηθεί ποτέ; Το πρόβλημα είναι ότι είναι ευάλωτοι και δεν έχουν την απαραίτητη θέληση για να υπομείνουν τις δυσκολίες. Τέτοιοι άνθρωποι θα καταστραφούν. Η διαπαιδαγώγηση, λοιπόν, που δέχονται τα παιδιά από την οικογένειά τους, είτε από τους γονείς τους είτε από τις τάσεις της κοινωνίας, στην ουσία προέρχεται από τους ανθρώπους. Αυτά τα διάφορα ρητά, είτε εξελίσσονται σε ιδέες είτε σε απόψεις, είτε γίνονται τρόπος ζωής ή επιβίωσης, οδηγούν τους ανθρώπους να αποκτήσουν μια ακραία, μεροληπτική και παράλογη οπτική γι’ αυτά τα ζητήματα. Με λίγα λόγια, αυτά τα ρητά που προέρχονται από την οικογένεια επηρεάζουν, είτε λίγο είτε πολύ, την οπτική του καθενός για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Επειδή, λοιπόν, σε επηρεάζουν αυτά τα πράγματα, θα επηρεάσουν και το πώς επιδιώκεις την αλήθεια. Άρα, είτε πρόκειται για λόγια ευγενή και υψηλόφρονα, είτε για ευτελή και ανόητα λόγια, όλοι οφείλουν να επανεξετάσουν, να επανεκτιμήσουν και να διακρίνουν τα ρητά, τις ιδέες και τις απόψεις των γονιών τους όπως πραγματικά είναι. Μπορεί να διαπιστώσεις ότι σου ασκούν κάποια επιρροή, ή ότι αναστατώνουν τη ζωή σου και το πώς επιδιώκεις την αλήθεια. Μπορεί, επίσης να σου κάνουν τη ζωή δύσκολη, ή σε κάθε επαφή σου με ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, να μη σε αφήνουν να αναζητήσεις και να αποδεχτείς την αλήθεια. Στην περίπτωση αυτήν, πρέπει να τα εγκαταλείψεις.

Στην κοινωνία κυκλοφορούν και διάφοροι ισχυρισμοί σχετικά με τις έννοιες της συναισθηματικής νοημοσύνης (EQ) και του δείκτη νοημοσύνης (IQ). Λένε ότι δεν χρειάζεται να έχει κανείς υψηλό IQ, παρά μόνο υψηλό EQ. Το IQ έχει να κάνει περισσότερο με το επίπεδο του ατόμου, ενώ το EQ σχετίζεται πιο πολύ με τα κόλπα που χρησιμοποιεί για να αντιμετωπίσει τον κόσμο. Αυτό σημαίνει σε γενικές γραμμές ο κάθε ένας από τους δύο όρους όπως το κατανοώ Εγώ. Μπορεί να έχεις υψηλό δείκτη νοημοσύνης, μπορεί να είσαι πολύ μορφωμένος και να έχεις πολλές γνώσεις, να είσαι πολύ καλός στην επικοινωνία και αρκετά ικανός να επιβιώνεις, αλλά να μην έχεις υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και να μην ξέρεις κόλπα για να αντιμετωπίζεις τον κόσμο, ή ακόμα κι αν χρησιμοποιείς κάποια κολπάκια, να μην είναι πολύ εξεζητημένα. Αν είναι έτσι τα πράγματα, ίσα που μπορείς να τα βγάλεις πέρα στην κοινωνία και να βγάλεις το ψωμί σου· μόνο μέχρι εκεί θα σε φτάσουν οι γνώσεις, οι δεξιότητες και η εξειδίκευσή σου σε κάποιον τομέα. Όσοι έχουν υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη μπορούν εύκολα να γίνουν πολύ πανούργοι. Για να κάνουν θόρυβο και να χειραγωγήσουν καταστάσεις, αξιοποιούν διάφορες δυνάμεις που υπάρχουν στην κοινωνία, όπως το ευνοϊκό γεωγραφικό περιβάλλον ή τις ευνοϊκές ευκαιρίες και πληροφορίες που έχουν στη διάθεσή τους. Μπορεί να αποδώσουν υπερβολική σημασία σε κάτι ασήμαντο, μετατρέποντάς το σε κάτι που θα έχει κάποιο αντίκτυπο στην κοινωνία ή σε μια κοινότητα, με σκοπό να γίνουν οι ίδιοι διάσημοι και να ξεχωρίσουν τελικά από το πλήθος, αποκτώντας φήμη και θέση. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και ξέρουν να κάνουν κόλπα. Αυτοί οι επιτήδειοι είναι στην ουσία πονηροί βασιλιάδες των δαιμόνων. Στη σημερινή κοινωνία η υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη προβάλλεται πάρα πολύ. Έτσι, πολλές οικογένειες διαμορφώνουν συχνά τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο, και τους λένε: «Καλό είναι που έχεις υψηλό δείκτη νοημοσύνης, αλλά χρειάζεσαι και υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη. Σου είναι χρήσιμη στις αλληλεπιδράσεις σου με τους συμμαθητές σου, τους συναδέλφους σου, τους συγγενείς και τους φίλους σου. Η κοινωνία μας δεν προωθεί περισσότερο τη δύναμή σου, αλλά την επιτηδειότητα, το να ξέρεις πώς να πλασάρεις τον εαυτό σου, να ξέρεις πώς να τον αναδείξεις. Να ξέρεις πώς να εκμεταλλευτείς τις διάφορες δυνάμεις και τις ευνοϊκές συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία για να σε ωφελήσουν και να σε εξυπηρετήσουν. Μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά με σκοπό να βγάλεις χρήματα ή να γίνεις διάσημος. Έτσι κάνουν όσοι έχουν υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη». Κάποιες συγκεκριμένες οικογένειες ή κάποιοι γονείς που έχουν φήμη και κύρος στην κοινωνία διαπαιδαγωγούν συχνά τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο. Τους λένε: «Όποιον άνδρα έχει συναισθηματική νοημοσύνη τον συμπαθούν και οι άνδρες και οι γυναίκες, ενώ όποιον δεν έχει συναισθηματική νοημοσύνη τον αντιπαθούν όλοι. Μια γυναίκα που έχει συναισθηματική νοημοσύνη θα τη συμπαθήσουν πάρα πολλοί άντρες και γυναίκες, ενώ πολλοί άντρες θα την κυνηγήσουν. Σε περίπτωση όμως που μια γυναίκα δεν έχει συναισθηματική νοημοσύνη, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα την κυνηγήσουν, ανεξάρτητα από την ομορφιά της». Στη σημερινή κοινωνία, όσοι δεν μπορούν να διακρίνουν καθόλου τι σημαίνουν αυτοί οι ισχυρισμοί των οικογενειών τους θα επηρεαστούν χωρίς να το θέλουν από αυτές τις ιδέες και τις απόψεις. Θα μετρούν συχνά το IQ τους και κυρίως θα συγκρίνουν συχνά τον εαυτό τους με συγκεκριμένα πρότυπα για να εξακριβώσουν αν έχουν συναισθηματική νοημοσύνη και πόσο υψηλή είναι στην πραγματικότητα αυτή. Είτε γνωρίζεις είτε δεν γνωρίζεις σε βάθος και ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα, φτάνει να πούμε ότι έχουν ήδη αρχίσει να φαίνονται πάνω σου σ’ αυτό το θέμα οι διαμορφωτικές επιρροές που προέρχονται από την οικογένειά σου. Μπορεί να είναι ακόμα ανεπαίσθητες και να μην κυριαρχούν στις σκέψεις σου. Αμέσως, όμως, μόλις ακούσεις αυτά τα πράγματα χωρίς να μπορείς τα διακρίνεις, αρχίζουν να σε διαμορφώνουν σε κάποιον βαθμό.

Υπάρχουν και άλλες διαμορφωτικές επιρροές που προέρχονται από την οικογένεια ενός ατόμου. Για παράδειγμα, οι γονείς πολλές φορές λένε στα παιδιά τους: «Όποτε είσαι ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, δεν έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα. Είσαι πάντα ανόητος και ανίδεος. Όπως λέει ένα ρητό: “Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του”. Πρέπει, λοιπόν, όταν σου μιλάει κάποιος, να μάθεις να ακούς τι λέει, αλλιώς θα προδοθείς και θα το πληρώσεις ακριβά!» Δεν το λένε συχνά αυτό ορισμένοι γονείς; Τι εννοούν στην πραγματικότητα; Μην είσαι ειλικρινής, γίνε πιο ραδιούργος. Αυτό σημαίνει να ψάχνεις πάντα να βρεις το βαθύτερο νόημα στα λόγια του άλλου, να ψάχνεις στα λόγια του το επιπλέον επίπεδο νοήματος που δεν λέει ανοιχτά, να μαθαίνεις να μαντεύεις τι πραγματικά εννοούν οι άλλοι και στη συνέχεια να παίρνεις τα μέτρα σου ή να κάνεις τα κόλπα σου με βάση αυτό το νόημα που δεν εκφράστηκε ποτέ με λόγια. Μην είσαι παθητικός, γιατί αν είσαι, θα προδοθείς και θα το πληρώσεις ακριβά. Οι γονείς σου λένε όλα αυτά τα λόγια καλοπροαίρετα και νομίζουν ότι θα σε προστατέψουν από το να κάνεις βλακείες ή από το να σε πουλήσουν οι άλλοι μέσα σ’ αυτήν τη μοχθηρή κοινότητα, ότι θα σε προστατέψουν απ’ το να πιαστείς κορόιδο ή να κάνεις καμία ανοησία. Συμφωνεί, όμως, αυτό το ρητό με την αλήθεια; (Όχι.) Δεν συμφωνεί. Κάποιες φορές οι άνθρωποι μπορούν να βρουν το κρυμμένο νόημα στα λόγια των άλλων. Ακόμα και χωρίς να δώσεις σημασία, μπορείς να βρεις κάποια κρυφά νοήματα. Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Σκέψου το ρητό που σου λένε οι γονείς σου: «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του». Σύμφωνα μ’ αυτό, θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να φυλάγεσαι από τους ανθρώπους και να τους προσέχεις, και ταυτόχρονα να λαμβάνεις προστατευτικά μέτρα προτού σε βλάψουν ή σε ξεγελάσουν. Και ακόμη πιο σημαντικό, να χτυπάς πρώτος και να μην μπαίνεις σε παθητική θέση ή σε δίλημμα. Αυτό δεν θέλουν τελικά να πετύχουν οι γονείς σου όταν σου λένε αυτό το ρητό; (Ναι.) Ο σκοπός είναι να μην είσαι ποτέ παθητικός στις σχέσεις σου με τους άλλους, είτε σε βλάψουν είτε όχι. Να παίρνεις εσύ την πρωτοβουλία, να παίρνεις εσύ τα ηνία, έτσι ώστε κάθε φορά που θέλει κανείς να σου κάνει κακό, να μπορείς και να προστατευτείς, αλλά και να πάρεις την πρωτοβουλία, χτυπώντας τον πρώτος και κάνοντάς του εσύ κακό. Πρέπει εσύ να είσαι πιο επιβλητικός και πιο αδίστακτος απ’ τον άλλον. Αυτό σημαίνουν και εκεί στοχεύουν πραγματικά τα λόγια των γονιών σου. Από την άποψη αυτή, είναι ξεκάθαρο πως το ρητό αυτό δεν συμφωνεί με την αλήθεια και πως είναι εντελώς ασύμβατο με το νόημα αυτών των λόγων του Θεού στους ανθρώπους: «γίνεσθε λοιπόν φρόνιμοι ως οι όφεις και απλοί ως αι περιστεραί». Ο Θεός μιλά στους ανθρώπους για αυτές τις αρχές και τους σοφούς τρόπους για να τους βοηθήσει να καταλάβουν τα πονηρά σχέδια των άλλων, και να προστατευτούν από τους πειρασμούς και τις επαφές με μοχθηρούς ανθρώπους, καθώς και να μην αντιμετωπίζουν το κακό με μοχθηρούς τρόπους, αλλά αντίθετα να αντιμετωπίζουν κάθε κακή πράξη και κάθε μοχθηρό άτομο σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Απ’ την άλλη, η μέθοδος που λένε οι γονείς στα παιδιά τους, δηλαδή «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του», τους παροτρύνει να ανταποδίδουν το κακό με κακό. Αν, λοιπόν, ο άλλος είναι μοχθηρός, εσύ πρέπει να είσαι ακόμα πιο μοχθηρός. Αν στα λόγια του κρύβεται ένα κρυφό νόημα, εσύ είσαι ανώτερός του και το εντοπίζεις. Παράλληλα, αφού καταλάβεις αυτό το κρυφό νόημα, μπορείς με παρόμοιες μεθόδους και τεχνάσματα να τον αντιμετωπίσεις, να τον καταπολεμήσεις και να τον καθυποτάξεις. Μπορείς να τον κάνεις να σε φοβηθεί, να σου υποταχθεί, καθώς και να καταλάβει ότι δεν μπορεί κανείς να σε εκφοβίσει ή να τα βάλει μαζί σου. Αυτό σημαίνει να πολεμάς το κακό με κακό. Είναι προφανές ότι το μονοπάτι άσκησης και το κριτήριο της άσκησης που σου δείχνει, αλλά και το αποτέλεσμα που φέρνει αυτό το ρητό, θα σε οδηγήσουν να πράξεις το κακό και να παρεκκλίνεις από την αληθινή οδό. Όταν σου λένε οι γονείς σου να έχεις μια τέτοια συμπεριφορά, δεν σου ζητούν να γίνεις κάποιος που έχει την αλήθεια ή που υπακούει σ’ αυτήν, ούτε σου ζητούν να γίνεις αληθινό δημιούργημα. Αυτό που σου ζητούν πραγματικά είναι να αντιμετωπίσεις και να πατάξεις το κακό με τρόπους ακόμα χειρότερους από αυτούς που χρησιμοποιεί εκείνο το μοχθηρό άτομο που έχεις απέναντί σου. Αυτό θέλουν να πουν. Λέει κανένας γονιός το εξής; «Αν σου επιτεθεί κάποιος μοχθηρός άνθρωπος, δείξε αυτοσυγκράτηση. Αγνόησέ τον και δες το αληθινό του πρόσωπο. Εντόπισε σε πρώτη φάση την ουσία του κακού ανθρώπου που έχει μέσα του και κατάλαβε ποιος είναι πραγματικά. Έπειτα, αναγνώρισε τις κακές πράξεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχεις μέσα σου, οι οποίες είναι παρόμοιες ή ίδιες με τις δικές του. Μόλις τις βρεις, αναζήτησε την αλήθεια για να τις διορθώσεις». Υπάρχει κανείς γονιός που τα λέει αυτά στο παιδί του; (Όχι.) Όταν οι γονείς σου σου λένε: «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του. Να προσέχεις, αλλιώς θα καταλήξεις να προδοθείς από άλλους και θα το πληρώσεις ακριβά, και μάθε να χτυπάς πρώτος», τότε όποια κι αν είναι η αρχική πρόθεσή τους, όποιο αποτέλεσμα κι αν επιτυγχάνεται τελικά, αυτά τα λόγια σε κάνουν ακόμα πιο επιβλητικό, πιο δυνατό, πιο δεσποτικό, πιο αυταρχικό και πιο μοχθηρό. Έτσι, οι μοχθηροί άνθρωποι, όταν σε βλέπουν, δεν τολμούν να τα βάλουν μαζί σου, σε φοβούνται και μάλιστα σε αποφεύγουν. Δεν ισχύει αυτό; (Ναι.) Θα μπορούσε, λες, να πει κανείς ότι όταν σου έλεγαν αυτό το ρητό οι γονείς σου, δεν σκόπευαν να σου προσδώσουν αίσθημα δικαιοσύνης ή να σε κάνουν άτομο που κατέχει την αλήθεια, ούτε να σε μετατρέψουν σε σοφό άνθρωπο που να είναι «φρόνιμος ως ο όφης και απλός ως η περιστερά»; Αυτό που ήθελαν να σου πουν δεν είναι πως πρέπει να γίνεις δυνατός στην κοινωνία, να γίνεις ακόμα πιο μοχθηρός από τους άλλους και να χρησιμοποιείς το κακό για να προστατευτείς; (Ναι.) Όσον αφορά τα λόγια αυτά των γονιών σου: «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του», είτε επιτυγχάνεται η αρχική τους πρόθεση είτε το τελικό αποτέλεσμα, και είτε σου λένε τις αρχές και τις μεθόδους άσκησης για να κάνεις τέτοια πράγματα, είτε αντ’ αυτού, σου λένε τις δικές τους σκέψεις και απόψεις τους γι’ αυτά, όπως και να ‘χει, είναι προφανές πως τίποτα από αυτά δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, όλα είναι αντίθετα με τα λόγια του Θεού. Οι γονείς σου σε οδηγούν να γίνεις μοχθηρός άνθρωπος, κι όχι έντιμος, όχι ένας σοφός άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτά που σου μαθαίνουν οι γονείς σου και με τα οποία σε διαμορφώνουν δεν είναι θετικά πράγματα ούτε αποτελούν το ορθό μονοπάτι. Αν και είχαν τις καλύτερες προθέσεις και ο σκοπός τους ήταν να σε προστατέψουν, το αποτέλεσμα που πέτυχαν είναι κακό. Δηλαδή, όχι μόνο δεν σε προστάτευσαν, αλλά σε οδήγησαν και σε λανθασμένο μονοπάτι, κι έτσι έγινες κακός και μοχθηρός άνθρωπος. Όχι μόνο δεν σε προστάτεψαν, αλλά σε έβλαψαν κιόλας, ρίχνοντάς σε στον πειρασμό και στην αδικία, και απομακρύνοντάς σε από τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Αν το εξετάσουμε από αυτήν τη σκοπιά, οι διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου είναι πιο πιθανό να σε κάνουν εγωιστή, υποκριτή και άπληστο για τη φήμη, για το κέρδος και για την κοινωνική θέση. Πιο πιθανό είναι να σε εντάξουν στις μοχθηρές τάσεις και να σου μάθουν πιο εξεζητημένα κόλπα για τις επαφές σου με τους άλλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να γίνεις ύπουλος, κακόβουλος, αυταρχικός και δεσποτικός απέναντι στους υπόλοιπους, τόσο πολύ, που κανένας να μην τα βάζει μαζί σου και να μη σε ακουμπάει. Οι γονείς σου, από τη δική τους οπτική, σε διαμόρφωσαν με αυτές τις μεθόδους για να είσαι προστατευμένος στην κοινωνία ή, σε κάποιο βαθμό, να γίνεις αξιοπρεπής. Αλλά από την οπτική της αλήθειας, οι μέθοδοι αυτές δεν σε αφήνουν να γίνεις αληθινό δημιούργημα, καθώς σε απομακρύνουν από τις διδασκαλίες του Θεού και από εκείνες τις μεθόδους με τις οποίες σε συμβουλεύει ο Θεός να συμπεριφερθείς, ενώ σε απομακρύνουν όλο και περισσότερο από τον στόχο που σου λέει ο Θεός να επιδιώξεις. Όποιες κι αν ήταν οι αρχικές προθέσεις των γονιών σου όταν σε διαπαιδαγωγούσαν και σε διαμόρφωναν με όλα αυτά τα στοιχεία, εκείνο που σου έφεραν τελικά αυτές οι ιδέες με τις οποίες σε διαμόρφωσαν είναι η φήμη, το κέρδος και το κενό. Σου έφεραν επίσης όλες τις κακές πράξεις που βίωσες και αποκάλυψες, και σου επιβεβαίωσαν και πόσο πρακτικά είναι τα αποτελέσματα των διαμορφωτικών επιρροών στην κοινωνία. Τίποτα άλλο δεν σου προσέφεραν.

Αν σκεφτόσουν μεμονωμένα τα ρητά με τα οποία σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου —όπως το «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του»— τότε δεν θα σου έκαναν εντύπωση. Θα τα θεωρούσες κοινά και ευρέως διαδεδομένα, δεν θα πίστευες ότι υπάρχει κάποιο σημαντικό πρόβλημα με τέτοια ρητά, ιδέες και απόψεις. Αν όμως τα συγκρίνεις με την αλήθεια και τα αναλύσεις λεπτομερώς με εργαλείο την αλήθεια, καταλαβαίνεις ξεκάθαρα ότι ενέχουν κάποια σοβαρά προβλήματα. Για παράδειγμα, αν σου λένε πάντα οι γονείς σου το ρητό που είπαμε προηγουμένως, «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του», κι εσύ ακολουθείς με μαεστρία αυτόν τον τρόπο ζωής, τότε σε όλες σου τις συναντήσεις με ανθρώπους, υποσυνείδητα και ασυνείδητα θα κάνεις εικασίες σαν κι αυτές: «Τι θέλει να πει μ’ αυτό; Γιατί είπε το άλλο;» Και αναγκαστικά θα κάνεις εικασίες και για το τι σκέφτονται οι άλλοι, προσπαθώντας συνεχώς να ακούσεις τι λένε και επικοινωνώντας μαζί τους έχοντας στο μυαλό σου όλα αυτά που σκέφτεσαι συνήθως. Ως αποτέλεσμα, δεν θα αναλογίζεσαι την αλήθεια ούτε θα σκέφτεσαι πώς να τα πας καλά με τους άλλους. Δεν θα σκέφτεσαι τις αρχές της αλληλεπίδρασης ή τις αρχές της επικοινωνίας με άλλους, το πώς να αντιμετωπίζεις αυτά που πιστεύεις ότι υπονοούν οι άνθρωποι με τα λόγια τους. Επίσης, δεν θα αναλογίζεσαι με ποιον τρόπο διδάσκει ο Θεός ή πώς να διακρίνεις και να χειριστείς τέτοιους ανθρώπους, καθώς και άλλες τέτοιες αρχές άσκησης που δεν σου έμαθαν ποτέ οι γονείς σου. Εκείνο που σου είπαν ήταν να μάθεις πώς να μαντεύεις τι σκέφτονται οι άλλοι, κι εσύ ακολουθείς αυτόν τον τρόπο άσκησης πολύ καλά· το έχεις πλέον τελειοποιήσει το πράγμα και δεν μπορείς να πάψεις να το κάνεις. Αυτά, λοιπόν, τα ζητήματα πρέπει να κάθεται και να τα σκέφτεται κανείς συχνά και προσεκτικά, και να προσπαθεί σοβαρά να τα καταλάβει. Αφενός, θα πρέπει να αναλύεις και να διακρίνεις καθαρά αυτά τα ζητήματα. Αφετέρου, θα πρέπει κάθε φορά που συμβαίνουν, να προσπαθείς να αλλάξεις το σκεπτικό σου και την οπτική σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα. Θα πρέπει δηλαδή, αντιμετωπίζοντας τέτοια ζητήματα, να αλλάξεις τις σκέψεις και τις απόψεις σου. Όταν ξαναπιάσεις τον εαυτό σου να προσπαθεί να εικάσει τι πραγματικά θέλει να πει κάποιος που μιλάει, πρέπει να εγκαταλείψεις αυτό το σκεπτικό και αυτόν τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεσαι τους ανθρώπους. Πρέπει να το σκεφτείς καλά: «Τι εννοεί με αυτά που λέει; Όλο υπεκφυγές είναι, δεν μιλάει ευθέως. Είναι δόλιος άνθρωπος. Τι στο καλό ήταν αυτά που έλεγε; Τι ουσία έχουν αυτά τα λόγια; Μπορώ να τα αντιληφθώ καλά; Αν ναι, θα συναναστραφώ μαζί του με επιχειρήματα και απόψεις που ανταποκρίνονται στην αλήθεια, θα του το εξηγήσω ξεκάθαρα για να καταλάβει αυτήν την πτυχή της αλήθειας, και θα τον βοηθήσω να διορθώσει τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις του. Επίσης, μιλάει με δόλιο τρόπο. Δεν με νοιάζει τι εννοεί ή γιατί μιλάει τόσο έμμεσα. Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ και να παιδευτώ για να καταλάβω τι εννοεί, δεν θέλω να πληρώσω τέτοιο τίμημα, δεν θέλω να κάνω τίποτα τέτοιο· αρκεί να αναγνωρίσω ότι είναι δόλιος. Ας είναι δόλιος, εγώ δεν θα μπω στο τριπάκι της εξαπάτησης, θα είμαι ειλικρινής μαζί του. Όσο κι αν υπεκφεύγει, θα λέω αυτά πρέπει να πω, θα λέω τα πράγματα με το όνομά τους. Όπως είπε ο Κύριος Ιησούς: “Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού” (Κατά Ματθαίον 5:37). Το βασικότερο κριτήριο για την άσκηση της αλήθειας είναι να αντιμετωπίζεις τον δόλο με ειλικρίνεια». Αυτή η άσκηση θα σε κάνει να εγκαταλείψεις τις διαμορφωτικές επιρροές και τις διδασκαλίες της οικογένειάς σου, και θα αλλάξουν και οι αρχές της άσκησής σου, με αποτέλεσμα να γίνεις κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Όποτε συμβούν ξανά πράγματα που σχετίζονται με οποιεσδήποτε από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς σου που έχεις εγκαταλείψει, θα αλλάξουν οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις σου γι’ αυτά. Θεμέλιό σου θα είναι τα λόγια του Θεού και κριτήριό σου η αλήθεια, και αυτά θα γίνουν σκέψεις και απόψεις απολύτως σωστές και θετικές. Αυτό σημαίνει ότι, αν κρίνεις, βλέπεις και χειρίζεσαι αυτό το ζήτημα έχοντας ως θεμέλιο και κριτήριο άσκησης τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, τότε κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν, όμως, συνεχίζεις να χειρίζεσαι το ζήτημα υιοθετώντας ως θεμέλιο, κριτήριο και αρχές άσκησης τους τρόπους που σου δίδαξαν οι γονείς σου ή τις ιδέες και τις απόψεις που πήρες απ’ αυτούς, τότε δεν ασκείσαι κάνοντας πράξη την αλήθεια ούτε επιδιώκοντάς την. Αυτό που κερδίζουν οι άνθρωποι τελικά όταν επιδιώκουν την αλήθεια είναι να αποκτήσουν πείρα σχετικά με αυτήν και να τη βιώσουν. Χωρίς να επιδιώξεις την αλήθεια, δεν θα αποκτήσεις πείρα γι’ αυτήν ούτε θα τη βιώσεις. Το μόνο που θα κερδίσεις είναι κάποια πείρα και εμπειρία σχετικά με την άσκηση του ρητού αυτού με το οποίο σε διαμόρφωσαν οι γονείς σου. Ενώ, λοιπόν, οι άλλοι μιλούν για την εμπειρία και την πείρα τους στα λόγια του Θεού, εσύ δεν μπορείς να πεις τίποτα, αφού δεν έχεις κάτι να πεις. Το μόνο πράγμα για το οποίο έχεις κάποια πρακτική πείρα και εμπειρία είναι οι ιδέες και οι απόψεις με τις οποίες σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. Το θέμα είναι ότι δεν μπορείς να μιλήσεις καθόλου γι’ αυτές, και δεν έχεις τρόπο να τις μοιραστείς. Συμπεραίνουμε πως αυτό για το οποίο θα έχεις τελικά πείρα είναι εκείνο που θα κάνεις πράξη. Αν κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε αυτό που θα κερδίσεις είναι πείρα και εμπειρία στα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αν κάνεις πράξη αυτά με βάση τα οποία σε εκπαίδευσαν και σε δίδαξαν οι γονείς σου, τότε θα έχεις πείρα σχετικά με την εμπειρία της διαμόρφωσης και της παραδοσιακής εκπαίδευσης που έλαβες από την οικογένειά σου, και το μόνο που θα κερδίσεις είναι οι ιδέες που σου εμφυσά ο Σατανάς και το να διαφθαρείς από εκείνον. Και όσο αυξάνεται η πείρα σου σ’ αυτά τα πράγματα, τόσο περισσότερο θα θεωρείς χρήσιμες και πρακτικές τις ιδέες και τις απόψεις του Σατανά που σε έχουν διαφθείρει, και τόσο πιο βαθιά θα σε διαφθείρει ο Σατανάς. Ενώ αν κάνεις πράξη την αλήθεια; Τότε θα έχεις όλο και περισσότερη πείρα και εμπειρία σχετικά με την αλήθεια, καθώς και τα λόγια και τις αρχές που σου αναφέρει ο Θεός. Επίσης, θα βλέπεις την αλήθεια ως το πιο πολύτιμο πράγμα και θα πιστέψεις ότι ο Θεός είναι η πηγή της ζωής των ανθρώπων και ότι τα λόγια Του είναι η ζωή τους.

Τι άλλο σου έχει προσφέρει η οικογένειά σου, πέρα από το να σε μεγαλώσει και να σου εξασφαλίσει φαγητό, ρούχα και μόρφωση; Μόνο προβλήματα δεν σου έχει φέρει; (Ναι.) Αν δεν είχες τέτοια οικογένεια, τότε μπορεί να μην υπήρχαν όλες οι διαμορφωτικές επιρροές της πάνω σου. Δεν θα υπήρχαν οι διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά σου, αλλά θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν εκείνες της κοινωνίας· από εκείνες δεν ξεφεύγεις. Όπως και να το δεις, αυτές οι ιδέες και απόψεις προέρχονται κατά βάση από τον Σατανά, είτε οι διαμορφωτικές επιρροές ασκούνται από την οικογένεια είτε από την κοινωνία. Η διαφορά είναι πως κάθε οικογένεια αποδέχεται με περισσότερη ή λιγότερη σιγουριά αυτά τα ρητά της κοινωνίας, και δίνει έμφαση σε διαφορετικά σημεία. Έπειτα, εκπαιδεύει και διαμορφώνει την επόμενη γενιά της οικογένειας με τις ανάλογες μεθόδους. Ανάλογα με την οικογένειά του, ο καθένας δέχεται διάφορες διαμορφωτικές επιρροές σε διάφορους βαθμούς. Ωστόσο, η πραγματική προέλευση αυτών των διαμορφωτικών επιρροών είναι η κοινωνία και ο Σατανάς. Απλώς, οι επιρροές αυτές διαποτίζουν βαθιά το μυαλό των ανθρώπων μέσα από τα πιο συγκεκριμένα λόγια και πράξεις των γονιών τους, οι οποίοι χρησιμοποιούν πιο άμεσες μεθόδους που κάνουν τους ανθρώπους πιο δεκτικούς απέναντί τους. Ως αποτέλεσμα, αποδέχονται αυτές τις διαμορφωτικές επιρροές και αντιμετωπίζουν τον κόσμο με αυτές ως αρχές και τρόπους, ενώ σ’ αυτές βασίζονται και η άποψή τους για τους ανθρώπους και τα ζητήματα, η συμπεριφορά και οι πράξεις τους. Μια διαμορφωτική επιρροή από την οικογένειά σου, για παράδειγμα, είναι και η ιδέα και η άποψη που αναφέραμε προηγουμένως: «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του». Οι άνθρωποι βλέπουν την κάθε διαμορφωτική επιρροή από την οικογένειά τους, όποια κι αν είναι αυτή, από την οπτική των μελών της οικογένειας. Έτσι, την αποδέχονται ως κάτι θετικό και ως προσωπικό φυλαχτό, το οποίο θα τους προστατέψει. Ο λόγος γι’ αυτό είναι πως πιστεύουν ότι όλα όσα πηγάζουν από τους γονείς τους, τα έχουν ασκήσει και βιώσει οι ίδιοι οι γονείς. Οι γονείς τους είναι οι μόνοι στον κόσμο που δεν θα τους έκαναν ποτέ κακό. Μόνο εκείνοι θέλουν να τους προσφέρουν μια καλύτερη ζωή και να τους προστατέψουν. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι άνθρωποι αποδέχονται τις ιδέες και τις απόψεις των γονιών τους χωρίς να τις διακρίνουν. Είναι, λοιπόν, φυσικό επακόλουθο να αποδεχτούν τη διαμόρφωσή τους μ’ αυτές τις ιδέες και απόψεις. Όταν διαμορφωθούν μ’ αυτές, δεν τις αμφισβητούν και δεν καταλαβαίνουν ποτέ τι σημαίνουν στην πραγματικότητα, αφού οι γονείς τους λένε συνέχεια τέτοια πράγματα. Τι σημαίνει, για παράδειγμα, το ρητό «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο»; Σημαίνει ότι είτε δίκιο έχουν είτε άδικο, οι γονείς σου κάνουν πάντα το σωστό για σένα, επειδή εκείνοι σε γέννησαν και σε μεγάλωσαν. Εσύ δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις αν έχουν δίκιο ή άδικο ούτε μπορείς να τους αρνηθείς τίποτα, πόσο μάλλον να τους αντισταθείς. Αυτή είναι η αποκαλούμενη ευσέβεια που πρέπει να δείχνει ένα παιδί απέναντι στους γονείς του. Δεν πρέπει να τους αμφισβητείς ή να τους απορρίπτεις ποτέ, ακόμη κι και αν έχουν κάνει σφάλματα, ακόμη κι αν έχουν κάποιες ξεπερασμένες ή λανθασμένες ιδέες και απόψεις, ή ακόμα κι αν σε διαπαιδαγωγούν με τρόπο ή με ιδέες και απόψεις που δεν είναι σωστές ή θετικές. Κι όλα αυτά γιατί υπάρχει το ρητό: «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Δεν πρέπει ποτέ να διακρίνεις ή να αξιολογείς αν έχουν δίκιο ή άδικο οι γονείς σου, γιατί τα παιδιά από τους γονείς τους έχουν πάρει όλη τους τη ζωή και όλα όσα έχουν. Κανείς δεν είναι ανώτερος απ’ τους γονείς σου, γι’ αυτό αν έχεις συνείδηση, μην τους κατακρίνεις. Όσο λάθος κι αν κάνουν, όσο κι αν σφάλλουν, ας μην είναι τέλειοι, δεν παύουν να είναι οι γονείς σου, οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι, αυτοί που σε μεγάλωσαν, αυτοί που σου φέρονται καλύτερα απ’ όλους, εκείνοι που σου έδωσαν τη ζωή. Όλοι δεν το αποδέχονται αυτό το ρητό; Λόγω αυτής ακριβώς της νοοτροπίας, οι γονείς σου νομίζουν ότι μπορούν να σου φέρονται τόσο αδίστακτα και να προσπαθούν με διάφορες μεθόδους να σε οδηγήσουν να κάνεις κάθε λογής πράγματα και να σου εμφυσήσουν κάθε λογής ιδέες. Η δική τους οπτική λέει: «Σωστά κίνητρα έχω, για το καλό σου τα κάνω όλα αυτά. Εγώ σου έχω δώσει όλα όσα έχεις. Εγώ σε γέννησα και σε μεγάλωσα, άρα δεν είναι δυνατόν να σου φέρομαι με λάθος τρόπο. Όλα όσα κάνω είναι για το δικό σου καλό, δεν θα σου έκανα ποτέ κακό ούτε θα σε πλήγωνα». Είναι όμως σωστό από την οπτική των παιδιών να βασίζουν τη στάση τους απέναντι στους γονείς τους στο ρητό «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο»; (Όχι, δεν είναι σωστό.) Είναι σίγουρα λάθος. Ποια είναι, λοιπόν, η κατανόηση που πρέπει να αναπτύξεις γι’ αυτό το ρητό; Από πόσες πτυχές μπορεί να αναλυθεί το πόσο λάθος είναι; Αν το δούμε από την οπτική των παιδιών, οι γονείς τους τους έδωσαν τη ζωή και το σώμα τους, κι έχουν επίσης την καλοσύνη να τα αναθρέψουν και να τα διαπαιδαγωγήσουν. Επομένως, τα παιδιά οφείλουν να υπακούν κάθε τους λέξη, να εκπληρώνουν την ευθύνη τους απέναντι στους γονείς τους ως σωστά παιδιά, και να μην τους κατακρίνουν. Τα λόγια αυτά ενέχουν ένα κρυφό νόημα: δεν πρέπει να διακρίνεις το αληθινό πρόσωπο των γονιών σου. Είναι σωστή αυτή η άποψη από τη συγκεκριμένη οπτική; (Όχι, είναι λάθος.) Και πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα σύμφωνα με την αλήθεια; Πώς πρέπει να το θέσουμε για να είμαστε σωστοί; Οι γονείς δίνουν στα παιδιά το σώμα τους και τη ζωή τους; (Όχι.) Οι γονείς δίνουν στα παιδιά το σαρκικό τους σώμα. Από πού προέρχεται, όμως, η ικανότητά τους να κάνουν παιδιά; (Ο Θεός τη δίνει, από Εκείνον προέρχεται.) Και η ψυχή του ατόμου; Αυτή από πού προέρχεται; Κι αυτή από τον Θεό προέρχεται. Οι άνθρωποι, λοιπόν, κατά βάση δημιουργούνται από τον Θεό. Αυτός τα έχει προκαθορίσει όλα αυτά. Ο Θεός ήταν που προκαθόρισε το να γεννηθείς σ’ αυτήν την οικογένεια. Εκείνος έστειλε στη συγκεκριμένη οικογένεια μια ψυχή, και στη συνέχεια αυτή η οικογένεια σε γέννησε, και απέκτησες αυτήν την προδιαγεγραμμένη σχέση με τους γονείς σου —όλα αυτά τα είχε προκαθορίσει ο Θεός. Οι γονείς σου σε έκαναν λόγω της κυριαρχίας και του προκαθορισμού του Θεού, έτσι γεννήθηκες σ’ αυτήν την οικογένεια· έτσι βλέπουμε το ζήτημα από τη βάση του. Και τι θα είχε γίνει αν ο Θεός δεν είχε προκαθορίσει έτσι τα πράγματα; Τότε οι γονείς σου δεν θα σε είχαν κάνει ποτέ και δεν θα είχες μαζί τους αυτήν τη σχέση γονέα-παιδιού. Δεν θα είχατε συγγένεια εξ αίματος, δεν θα υπήρχε οικογενειακή αγάπη μεταξύ σας και δεν θα είχατε καμία απολύτως σχέση. Είναι, επομένως, λάθος να λέει κανείς ότι οι γονείς δίνουν τη ζωή σε κάποιον άνθρωπο. Μια άλλη πτυχή του ζητήματος είναι η εξής: από την οπτική του παιδιού, οι γονείς του είναι μια γενιά μεγαλύτεροι από το ίδιο. Όσον αφορά, όμως, όλους τους ανθρώπους, οι γονείς δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους. Όλοι ανήκουν στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος και όλοι έχουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά. Δεν διαφέρουν από κανέναν άλλον, ούτε από εσένα. Ναι μεν σε γέννησαν, και η σχέση σάρκας και αίματος που έχετε λέει ότι είναι μια γενιά μεγαλύτερη από σένα, αλλά από την άποψη της ουσίας των ανθρώπινων διαθέσεών σας, ζείτε όλοι σας υπό τη δύναμη του Σατανά, ο Σατανάς σάς έχει διαφθείρει όλους και έχετε διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις, όλοι έχουν την ίδια ουσία. Δεν έχει σημασία ποιος είναι γηραιότερος, δεν έχει σημασία η ηλικία ή το πόσο νωρίτερα ή αργότερα ήρθε κάποιος σ’ αυτόν τον κόσμο. Όσον αφορά την ουσία, οι άνθρωποι έχουν ουσιαστικά τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις, ο Σατανάς τούς έχει διαφθείρει όλους και ως προς αυτό δεν διαφέρουν καθόλου. Λόγω των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, έχουν την ίδια οπτική και άποψη στο πώς βλέπουν τους ανθρώπους και τα ζητήματα, και την ίδια προσέγγιση απέναντι στην αλήθεια, είτε έχουν καλή είτε κακή ανθρώπινη φύση. Από αυτήν την άποψη, είναι όλοι ίδιοι. Επιπλέον, όλοι όσοι ανήκουν σ’ αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος αποδέχονται τις ιδέες και τις απόψεις που αφθονούν σ’ αυτόν τον μοχθηρό κόσμο, είτε στα λόγια και τις σκέψεις, είτε στη μορφή ή την ιδεολογία. Επίσης, αποδέχονται όλες τις ιδέες που προέρχονται από τον Σατανά, είτε μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης είτε από τις διαμορφωτικές επιρροές των κοινωνικών ηθών. Τίποτα απ’ αυτά δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Καμία αλήθεια δεν έχουν, και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια. Αν το εξετάσει κανείς από αυτήν την οπτική, οι γονείς είναι ίσοι με τα παιδιά τους, έχουν τις ίδιες ιδέες και απόψεις. Η μόνη διαφορά είναι ότι εκείνοι αποδέχτηκαν αυτές τις ιδέες και τις απόψεις 20 ή 30 χρόνια νωρίτερα, ενώ εσύ λίγο αργότερα. Άρα, εφόσον έχετε μεγαλώσει στην ίδια κοινωνία, αν είσαι κανονικός άνθρωπος, τότε και εσύ και οι γονείς σου έχετε δεχτεί την ίδια διαφθορά από τον Σατανά, τις ίδιες διαμορφωτικές επιρροές από τα κοινωνικά ήθη, και τις ίδιες ιδέες και απόψεις που πηγάζουν από τις σατανικές κοινωνικές τάσεις. Από την οπτική αυτήν, τα παιδιά είναι ίδια με τους γονείς τους. Στα μάτια του Θεού, ακόμα κι αν εξαιρέσουμε το δεδομένο ότι Εκείνος προκαθορίζει, προδιαγράφει και επιλέγει, οι γονείς είναι ίδιοι με τα παιδιά τους, αφού όλοι τους είναι δημιουργήματα. Είτε είναι από τα δημιουργήματα που λατρεύουν τον Θεό είτε όχι, όλοι δημιουργήματα θεωρούνται και όλοι τους δέχονται την κυριαρχία, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Από την οπτική αυτήν, ο Θεός βλέπει ως ίσους τους γονείς και τα παιδιά τους, και όλοι αποδέχονται εξίσου και όμοια την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Αυτό είναι δεδομένο. Ο Θεός τούς έχει επιλέξει όλους, επομένως όλοι έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για την επιδίωξη της αλήθειας, αλλά εννοείται και τις ίδιες ευκαιρίες να δεχτούν την παίδευση και την κρίση του Θεού, και τις ίδιες ευκαιρίες να κερδίσουν τη σωτηρία. Τόσες ομοιότητες αναφέραμε. Η μόνη διαφορά μεταξύ γονέων και παιδιών είναι ότι οι γονείς στην υποτιθέμενη ιεραρχία της οικογένειας έχουν υψηλότερη θέση από τα παιδιά. Και τι σημαίνει η θέση τους στην ιεραρχία της οικογένειας; Το μόνο που σημαίνει είναι ότι οι γονείς είναι μεγαλύτεροι κατά μια γενιά, 20 ή 30 χρόνια· η μόνη διαφορά είναι η μεγάλη διαφορά ηλικίας. Επειδή, λοιπόν, οι γονείς έχουν τέτοια ξεχωριστή θέση, η μόνη ευθύνη που έχουν τα παιδιά είναι ότι πρέπει να κάνουν το καθήκον τους και να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι σ’ εκείνους. Όλοι, όμως, και τα παιδιά και οι γονείς ανήκουν στο ίδιο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Επομένως, οι γονείς δεν μπορούν να γίνουν το ηθικό υπόδειγμα για τα παιδιά τους ούτε το σημείο αναφοράς ή το πρότυπο που θα τους δείξει πώς να επιδιώξουν την αλήθεια, πώς να λατρέψουν και πώς να υπακούσουν τον Θεό. Και ασφαλώς, οι γονείς δεν είναι η ενσάρκωση της αλήθειας. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος ούτε έχει την ευθύνη να θεωρεί τους γονείς του ηθικά υποδείγματα ούτε πρόσωπα που πρέπει να υπακούει άνευ όρων. Πρέπει τα παιδιά να μη φοβούνται να διακρίνουν τη διαγωγή, τις πράξεις και τη διάθεση-ουσία των γονιών τους, και να μην τους μεταχειρίζονται σύμφωνα με ιδέες και απόψεις σαν το «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Η αντίληψη εκείνη βασίζεται στην ξεχωριστή θέση που έχουν οι γονείς σου επειδή σε γέννησαν όπως το προκαθόρισε ο Θεός, κι επειδή είναι 20, 30 ή μέχρι και 40 και 50 χρόνια μεγαλύτεροί σου. Η μόνη τους διαφορά με τα παιδιά τους βασίζεται σ’ αυτήν τη σχέση σάρκας και αίματος, στη θέση και την κατάταξή τους στην ιεραρχία της οικογένειας. Είναι, όμως, σωστό να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι οι γονείς τους είναι τέλειοι, μόνο και μόνο εξαιτίας αυτής της διαφοράς; Είναι λάθος, είναι παράλογο και δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Κάποιοι αναρωτιούνται πώς πρέπει να φέρεται κανείς στους γονείς του, εφόσον έχουν αυτήν τη σχέση σάρκας και αίματος. Αν πιστεύουν στον Θεό, να τους μεταχειρίζεσαι ως πιστούς· αν δεν πιστεύουν στον Θεό, να τους μεταχειρίζεσαι ως άπιστους. Θα πρέπει να μεταχειρίζεται κανείς τους γονείς του με βάση τις αντίστοιχες αλήθεια-αρχές, ανάλογα με το τι άνθρωποι είναι. Αν είναι διάβολοι, τότε πρέπει να πεις ότι είναι διάβολοι. Αν δεν έχουν ανθρώπινη φύση, πρέπει να πεις ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Αν σου διδάσκουν ιδέες και απόψεις που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, δεν χρειάζεται να τις ακούσεις ή να τις αποδεχτείς. Μπορείς να τις διακρίνεις όπως είναι πραγματικά και ακόμα και να τις εκθέσεις. Θα σε νοιάξει αν οι γονείς σου ξεσπάσουν, κάνουν ολόκληρη φασαρία και σου πουν: «Το κάνω για το καλό σου»; (Όχι, δεν θα με νοιάξει.) Αν δεν πιστεύουν, τότε μην ασχολείσαι, παράτα το. Αν κάνουν τόσο μεγάλη φασαρία, τότε θα δεις ότι είναι σκέτοι διάβολοι. Αυτές οι αλήθειες σχετικά με την πίστη στον Θεό είναι οι ιδέες και οι απόψεις που πρέπει να αποδεχτούν περισσότερο απ’ όλα οι άνθρωποι. Εφόσον οι γονείς σου δεν μπορούν να τις αποδεχτούν και να τις ενστερνιστούν, τότε τι σόι άνθρωποι είναι; Αφού δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, δεν είναι υπάνθρωποι; Έτσι πρέπει να σκέφτεσαι: «Γονιός μου είσαι, δεν λέω, αλλά δεν έχεις καθόλου ανθρώπινη φύση. Ντρέπομαι αλήθεια που με γέννησες! Βλέπω τώρα το αληθινό σου πρόσωπο. Δεν έχεις μέσα σου ανθρώπινο πνεύμα, δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια. Ούτε καν να ακούσεις τόσο προφανή και απλά δόγματα δεν μπορείς, και παρ’ όλα αυτά κάνεις και απερίσκεπτα σχόλια και συκοφαντείς. Τώρα το καταλαβαίνω, και μέσα μου έχω ξεκόψει από σένα. Για το φαίνεσθαι, όμως, πρέπει να συνεχίσω να σου κάνω τα χατίρια και να εκπληρώνω κάποιες από τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες μου ως παιδί σου. Αν έχω λεφτά, θα σου αγοράσω φάρμακα, αλλά αν δεν έχω, απλώς θα σου κάνω καμιά επίσκεψη, και τέλος. Ό,τι κι αν λες, δεν θα καταρρίψω τις απόψεις σου. Αν θέλεις να παραμείνεις παράλογος, μείνε έτσι. Μήπως υπάρχει τίποτα που μπορεί να πει κανείς σε κάτι διαβόλους σαν και του λόγου σου, που δεν καταλαβαίνουν από λογική; Θα συνεχίσω να έρχομαι να σε βλέπω και να σε φροντίζω μόνο και μόνο από σεβασμό που με γέννησες και που με μεγάλωσες όλα αυτά τα χρόνια. Σε αντίθετη περίπτωση, σημασία δεν θα σου έδινα, δεν θα ήθελα ποτέ στη ζωή μου να σε ξαναδώ μπροστά μου». Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο δεν θες να ξαναδείς ποτέ τον πατέρα σου ή τη μητέρα σου και να έχεις την παραμικρή σχέση μαζί τους; Καταλαβαίνεις την αλήθεια, έχεις διακρίνει την ουσία τους και όλες τις διάφορες λανθασμένες ιδέες και απόψεις που έχουν. Και μέσα απ’ αυτές τις λανθασμένες ιδέες και απόψεις αντιλαμβάνεσαι την ηλιθιότητά τους, την αδιαλλαξία και τη μοχθηρία τους και βλέπεις ξεκάθαρα πως είναι διάβολοι. Νιώθεις επομένως πως τους έχεις σιχαθεί και σε αηδιάζουν· δεν θες να τους ξαναδείς μπροστά σου. Νιώθεις την υποχρέωση να εκπληρώσεις κάποιες από τις ευθύνες σου και τα καθήκοντά σου ως παιδί τους, λόγω της λίγης συνείδησης που έχεις μέσα σου, και γι’ αυτό πηγαίνεις και τους επισκέπτεσαι την Πρωτοχρονιά και στις υπόλοιπες γιορτές, αλλά αυτό είναι όλο. Όταν έχεις χρόνο, πήγαινε να τους δεις, αν φυσικά δεν σε εμποδίζουν να πιστέψεις στον Θεό ή να κάνεις το καθήκον σου. Στην περίπτωση που δεν θες να τους βλέπεις καθόλου, τότε να τους παίρνεις κανένα τηλέφωνο να δεις τι κάνουν, να τους στέλνεις πού και πού κάποια λεφτά, και να τους αγοράζεις και μερικά χρήσιμα πράγματα. Με τη φροντίδα των γονιών, με το να πηγαίνεις να τους βλέπεις, με το να τους αγοράζεις ρούχα, με το να νοιάζεσαι αν είναι καλά ή με το να τους φροντίζεις όταν είναι άρρωστοι —με όλα αυτά απλώς εκπληρώνεις το καθήκον σου ως παιδί τους, νιώθεις καλά μέσα σου και έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου. Μόνο αυτό κάνεις, και αυτό δεν είναι άσκηση της αλήθειας. Θεωρείς ότι όσο ζουν, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις το καθήκον σου ως γιος ή κόρη τους, ότι πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν, παρόλο που μπορεί να σε αηδιάζουν ή να έχεις διακρίνει ξεκάθαρα την ουσία τους. Πιστεύεις ότι επειδή όταν ήσουν μικρός σε φρόντισαν αυτοί, τώρα εφόσον μπορείς, είναι η σειρά σου να τους φροντίσεις. Ας σε ζαλίζουν όσο θέλουν. Εφόσον δεν ακούς τις ιδέες και τις απόψεις που προσπαθούν να σου περάσουν, και δεν δέχεσαι ό,τι λένε, και δεν τους αφήνεις να σε αναστατώσουν ή να σε περιορίσουν, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Κάτι τέτοιο αποτελεί απόδειξη ότι έχεις αναπτυχθεί σε ανάστημα και ότι ήδη παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου ενώπιον του Θεού. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε καταδικάσει επειδή φροντίζεις τους γονείς σου, δεν πρόκειται να πει: «Γιατί είσαι τόσο συναισθηματικός; Πώς γίνεται, ενώ έχεις αποδεχτεί και επιδιώκεις την αλήθεια, να συνεχίσεις να φροντίζεις τους γονείς σου;» Σύμφωνα με αυτήν τη βασική ευθύνη και υποχρέωση θα πρέπει κυρίως να συμπεριφέρεσαι: όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου. Δεν είναι συναισθηματισμός αυτό, και δεν πρόκειται να σε καταδικάσει ο Θεός για κάτι τέτοιο. Πάντως, δεν έχεις ευθύνη ή υποχρέωση απέναντι σε κανέναν άλλον σ’ αυτόν τον κόσμο, πέρα από τους γονείς σου, που σ’ αυτούς πρέπει να εκπληρώσεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Ούτε απέναντι στα αδέλφια σου έχεις καμιά υποχρέωση, ούτε απέναντι στα φιλαράκια σου, ούτε απέναντι στις θείες και στους θείους σου. Καμία υποχρέωση και καμία ευθύνη δεν έχεις να κάνεις το παραμικρό για να τους ευχαριστήσεις, να κερδίσεις την εύνοιά τους ή να τους βοηθήσεις. Συμφωνείτε; (Ναι.)

Έγινα σαφής σε αυτά που είπα για τον ισχυρισμό «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο»; (Ναι.) Τι είναι οι γονείς; (Είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι.) Σωστά, δεν είναι παρά διεφθαρμένοι άνθρωποι. Μπορεί καμιά φορά να σου λείπουν οι γονείς σου και να σκέφτεσαι: «Τι να κάνουν οι γονείς μου άραγε, δύο χρόνια τώρα; Τους έλειψα καθόλου; Λες να έχουν πάρει σύνταξη; Άραγε να αντιμετωπίζουν καμιά δυσκολία στη ζωή τους; Έχουν ποιος να τους κοιτάξει όταν αρρωσταίνουν;» Πες πως σκέφτεσαι όλα αυτά, και αναλογίζεσαι επίσης και τα εξής: «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο. Οι γονείς μου με χτυπούσαν και με μάλωναν, επειδή νευριάζανε που δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες τους, αλλά και λόγω της μεγάλης τους αγάπης για μένα. Οι γονείς μου είναι καλύτεροι απ’ όλους, αυτοί με αγαπούν περισσότερο απ’ όλους στον κόσμο. Τώρα που ξανασκέφτομαι τις κακές ιδιότητες των γονιών μου, δεν τις θεωρώ πια κακές ιδιότητες, αφού ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Όσο περισσότερο τα σκέφτεσαι αυτά, τόσο περισσότερο θέλεις να τους δεις. Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι. Ποιο θα πρέπει να είναι το σκεπτικό σου; Συλλογίζεσαι: «Όταν ήμουν μικρός, οι γονείς μου με χτυπούσαν, με μάλωναν και μ’ έκαναν να νιώθω χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν άκουσα ποτέ μια καλή κουβέντα ή έναν ενθαρρυντικό λόγο απ’ το στόμα τους. Με ανάγκαζαν να διαβάζω, να μάθω χορό και τραγούδι, αλλά και να μελετάω για τις Μαθηματικές Ολυμπιάδες, και τίποτα από αυτά δεν μου άρεσε. Στην πραγματικότητα ήταν πάρα πολύ ενοχλητικοί. Πλέον πιστεύω στον Θεό και έχω απελευθερωθεί, έχω φύγει από το σπίτι για να εκτελέσω το καθήκον μου πριν καν τελειώσω τις σπουδές μου. Ο Θεός μόνο είναι καλός. Οι γονείς μου δεν μου λείπουν. Αυτοί δεν με άφηναν να πιστέψω στον Θεό, είναι σκέτοι διάβολοι». Έπειτα, βέβαια, συλλογίζεσαι ξανά: «Δεν ισχύει αυτό. Ο γονιός έχει πάντα δίκιο. Οι γονείς μου είναι οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι· είναι, λοιπόν, φυσικό να μου λείπουν». Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό; (Όχι, είναι λάθος.) Και ποιο είναι το σωστό σκεπτικό; (Παλιά νομίζαμε ότι οι γονείς μας έκαναν όσα έκαναν επειδή νοιάζονταν για μας, ότι μας φέρονταν καλά σε όλες τις περιπτώσεις και ότι δεν θα μας έκαναν ποτέ κακό. Με την τωρινή συναναστροφή Σου κατάλαβα πως και αυτοί είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι, που έχουν αποδεχτεί διάφορες ιδέες και απόψεις από τον Σατανά. Και άθελά τους, έχουν εμφυσήσει πολλές σατανικές απόψεις και σ’ εμάς, οδηγώντας μας σε συμπεριφορά και πράξεις που μας απομακρύνουν πολύ από την αλήθεια, και σε μια ζωή που βασίζεται σε σατανικές φιλοσοφίες. Εφόσον πια είμαι σε θέση να διακρίνω λίγο τι έχουν οι γονείς μου στην καρδιά τους, δεν θα μου λείπουν ούτε θα τους σκέφτομαι τόσο πολύ.) Όταν αντιμετωπίζεις τους γονείς σου, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να απομακρυνθείς ορθολογικά από αυτήν τη συγγένεια εξ αίματος και με εργαλείο τις αλήθειες που έχεις ήδη αποδεχτεί και κατανοήσει, να τους διακρίνεις. Να τους διακρίνεις με βάση τις σκέψεις, τις απόψεις και τα κίνητρά τους που αφορούν τη διαγωγή τους, καθώς και τις αρχές και τις μεθόδους διαγωγής τους. Όλα αυτά θα επιβεβαιώσουν πως και αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Μη σκέφτεσαι ότι οι γονείς σου είναι πάντοτε ευγενείς, ανιδιοτελείς και ευγενικοί απέναντί σου. Αντίθετα, δες τους και διάκρινέ τους από την οπτική της αλήθειας, γιατί μόνο έτσι θα ανακαλύψεις τα προβλήματά τους. Μην τους βλέπεις από την οπτική των οικογενειακών σας σχέσεων ή του ρόλου σου ως γιου ή κόρης· δες τους έξω από αυτήν τη σφαίρα. Κοίταξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον κόσμο, την αλήθεια, τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα, και πιο συγκεκριμένα, κοίτα με ποιες ιδέες και απόψεις έχουν διαμορφώσει εσένα στο ζήτημα του πώς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, πώς να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς. Αυτά χρησιμοποίησε για να τους καταλάβεις και να τους διακρίνεις. Αν το κάνεις, θα σου γίνουν σιγά-σιγά σαφείς οι ανθρώπινες ιδιότητές τους και η διαφθορά τους από τον Σατανά. Τι σόι άνθρωποι είναι οι γονείς σου; Σε περίπτωση που δεν είναι πιστοί, ποια στάση τηρούν απέναντι σε όσους πιστεύουν στον Θεό; Σε περίπτωση που είναι πιστοί, ποια στάση τηρούν απέναντι στην αλήθεια; Επιδιώκουν την αλήθεια; Αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα; Τι οπτική έχουν για τη ζωή και τον κόσμο; Τέτοια πράγματα να σκέφτεσαι. Αν καταφέρεις να διακρίνεις τους γονείς σου με βάση αυτά τα πράγματα, θα αποκτήσεις σαφή εικόνα. Μόλις τα ξεκαθαρίσεις όλα αυτά, τότε στο μυαλό σου θα πάψεις να βλέπεις τη θέση των γονιών σου σαν υψηλή, ευγενή και ακλόνητη. Και όταν πάψεις να τη βλέπεις έτσι, τότε δεν θα είναι πια τόσο βαθιά χαραγμένη στο μυαλό σου η μητρική και πατρική αγάπη που σου έδειξαν, ούτε τα διάφορα λόγια και οι διάφορες πράξεις τους, ούτε η ευγενής εικόνα που έχεις χτίσει γι’ αυτούς. Χωρίς να το αντιληφθείς, δεν θα απασχολούν πια τόσο πολύ τη σκέψη σου η ανιδιοτέλεια και η μεγάλη αγάπη που σου έδειξαν ούτε το πόσο αφοσιωμένα σε φρόντισαν, σε προστάτεψαν ή μάλιστα σε καλόμαθαν. Οι άνθρωποι λένε πολλές φορές: «Οι γονείς μου με αγαπάνε πάρα πολύ. Όποτε λείπω απ’ το σπίτι, η μητέρα μου συνέχεια με ρωτάει: “Έχεις φάει; Τρως καλά;” Ο πατέρας μου ρωτάει συνέχεια: “Έχεις λεφτά; Αν δεν έχεις, θα σου στείλω λίγα ακόμα”. Κι εγώ λέω: “Έχω λεφτά, δεν χρειάζεται”, αλλά εκείνος απαντάει: “Όχι, δεν πειράζει· ας λες ότι έχεις, εγώ θα σου στείλω λίγα”». Είναι γεγονός ότι οι γονείς σου ζουν κάνοντας οικονομία και διστάζουν να χαλάσουν λεφτά για τον εαυτό τους. Τα χαλάνε για να συντηρήσουν εσένα, για να έχεις εσύ λίγα παραπάνω για τα έξοδά σου όταν λείπεις από το σπίτι. Σου λένε πάντα οι γονείς σου: «Στο σπίτι να κάνεις οικονομία, αλλά στα ταξίδια να έχεις μαζί σου μερικά λεφτά παραπάνω. Όταν βγαίνεις απ’ το σπίτι, να παίρνεις μαζί σου λίγα παραπάνω. Αν δεν σου φτάνουν τα λεφτά σου, πες το μου και θα σου στείλω μερικά ή θα σου βάλω στην κάρτα». Εσύ βλέπεις αυτό το αλτρουιστικό ενδιαφέρον, την προσοχή, τη φροντίδα, ακόμα και το ότι σε πνίγουν με την αγάπη τους και σε κακομαθαίνουν οι γονείς σου, ως ένα ανεξίτηλο σημάδι της ανιδιοτελούς αφοσίωσής τους. Και αυτή η ανιδιοτελής αφοσίωση έχει μετατραπεί βαθιά μέσα σου σε ένα δυνατό και ζεστό συναίσθημα που κρατάει δεμένη τη σχέση σας. Δεν σου επιτρέπει να τους εγκαταλείψεις και σε κάνει να αγωνιάς και να ανησυχείς διαρκώς γι’ αυτούς, να σου λείπουν συνεχώς. Είσαι, μάλιστα, πρόθυμος να παραμείνεις παγιδευμένος σ’ αυτό το συναίσθημα και να βιώνεις τον εκβιασμό της αγάπης τους. Τι ακριβώς είναι αυτό το φαινόμενο; Οι γονείς σου πράγματι σε αγαπούν ανιδιοτελώς. Όμως, όσο κι αν νοιάζονται για σένα, όσο κι αν κάνουν οικονομία μόνο και μόνο για να δώσουν τα χρήματά τους σ’ εσένα ή για να σου αγοράσουν ό,τι χρειάζεσαι, αν και κάτι τέτοιο τώρα μπορεί να μοιάζει ευλογία, μακροπρόθεσμα δεν θα σου βγει σε καλό. Όσο μεγαλύτερη είναι η ανιδιοτέλειά τους, όσο καλύτερη είναι η συμπεριφορά τους απέναντί σου και όσο περισσότερο το ενδιαφέρον τους για σένα, τόσο πιο δύσκολα θα μπορέσεις να αποκοπείς από αυτήν την αγάπη, να την εγκαταλείψεις και να την ξεχάσεις, και τόσο πιο πολύ θα σου λείπουν συνέχεια. Αν δεν καταφέρεις να κάνεις το καθήκον σου ή να εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου απέναντί τους ως παιδί τους, θα νιώσεις ακόμα περισσότερες τύψεις. Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε δεν έχεις το κουράγιο να τους διακρίνεις ή να ξεχάσεις και να θεωρήσεις ασήμαντα την αγάπη και την αφοσίωσή τους, και όλα αυτά που έκαναν για σένα. Η συνείδησή σου το προκαλεί αυτό. Όμως, μήπως η συνείδησή σου αντιπροσωπεύει την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί λειτουργούν έτσι απέναντί σου οι γονείς σου; Επειδή έχουν αισθήματα για σένα. Μήπως το πόσο καλοί είναι απέναντί σου αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη φύση-ουσία τους; Μήπως αντιπροσωπεύει τη στάση που τηρούν απέναντι στην αλήθεια; Όχι. Είναι σαν τις μητέρες που λένε συνέχεια: «Είσαι το σπλάχνο μου, έχυσα πολύ ιδρώτα και έφτυσα αίμα για να σε μεγαλώσω. Είναι δυνατόν να μην ξέρω τι σκέφτεσαι μέσα σου;» Σου φέρονται καλά λόγω των στενών οικογενειακών δεσμών και της σχέσης σάρκας κι αίματος που έχετε, είναι όμως όντως καλοί απέναντί σου; Αυτό είναι πράγματι το αληθινό πρόσωπό τους; Αποτελεί αληθινή έκφραση της ανθρώπινης φύσης-ουσίας τους; Όχι απαραίτητα. Λόγω του ότι είναι αίμα σου, πιστεύουν ότι πρέπει να σου φέρονται καλά επειδή έχουν αίσθημα καθήκοντος. Εσύ, όμως, ως παιδί τους, νομίζεις ότι σου φέρονται καλά από καλοσύνη και πιστεύεις ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ να τους το ξεπληρώσεις. Θες να ξεπληρώσεις τελείως την καλοσύνη τους ή έστω και στον ελάχιστο βαθμό, αλλιώς θα σε καταδικάσει η συνείδησή σου. Συμφωνεί με την αλήθεια το βάρος που νιώθεις στη συνείδησή σου; Εννοώ ότι, αν δεν ήταν οι γονείς σου και ήταν κάποιοι συνηθισμένοι άνθρωποι με τους οποίους είχες κανονικές επαφές στο πλαίσιο μιας ομάδας, θα σε μεταχειρίζονταν έτσι; (Όχι.) Σίγουρα δεν θα σε μεταχειρίζονταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Σε περίπτωση που δεν ήταν γονείς σου και δεν είχατε το ίδιο αίμα, θα σε αντιμετώπιζαν διαφορετικά, θα είχαν διαφορετική συμπεριφορά και στάση απέναντί σου σε πολλά επίπεδα. Εννοείται πως ούτε θα σε νοιάζονταν, ούτε θα σε προστάτευαν, ούτε θα σε κατέκλυζαν με εκφράσεις αγάπης, ούτε θα σε φρόντιζαν, ούτε θα σου έδιναν τίποτα χωρίς αντάλλαγμα. Και πώς θα σου φερόντουσαν; Ίσως, επειδή είσαι νέος και δεν έχεις εμπειρία στην κοινωνία, να σε εκφόβιζαν, ή μπορεί, επειδή έχεις χαμηλό κύρος και θέση, να έκαναν διακρίσεις εναντίον σου, να σου μιλούσαν μονίμως με γραφειοκρατικούς όρους και να προσπαθούσαν να σε διαπαιδαγωγήσουν. Ίσως, πάλι, να θεωρούσαν ότι δεν έχεις κάτι το ιδιαίτερο εμφανισιακά, και αν τους μιλούσες, να μη σου έδιναν σημασία, κι εσύ να μη μπορούσες καν να συγκριθείς μαζί τους· ή ίσως να μην έβλεπαν κάποια χρησιμότητα σ’ εσένα, και να μην είχαν μαζί σου μαζί σου καμία σχέση και καμία επαφή, ή μπορεί και να σε περνούσαν για αφελή, και όποτε ήθελαν να πάρουν πληροφορίες για κάτι, να ξεκινούσαν από εσένα προσπαθώντας να πάρουν τις απαντήσεις που χρειάζονταν. Ή μπορεί να ήθελαν να σε εκμεταλλευτούν· για παράδειγμα, κάθε φορά που θα έβρισκες καμιά ευκαιρία και θ’ αγόραζες κάτι σε πολύ καλή τιμή, θα ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν κι αυτοί ή να τους δώσεις λίγο. Μπορεί, επίσης, να σκόνταφτες και να χρειαζόσουν τη βοήθειά τους για να σηκωθείς, αλλά να μη γύριζαν καν να σε κοιτάξουν, και μπορεί μάλιστα να σε κλώτσαγαν· ή ίσως, αν δεν τους έδινες τη θέση σου στο λεωφορείο, να σου έλεγαν: «Είμαι γέρος άνθρωπος, γιατί δεν σηκώνεσαι να κάτσω; Τόσο ανίδεος νέος είσαι; Δεν σου έμαθαν καθόλου τρόπους οι γονείς σου!» Μπορεί μάλιστα να σου τα έψελναν ένα χεράκι. Αν ισχύουν όλα αυτά, πρέπει να εξετάσεις αν η αγάπη από τους γονείς σου που κρύβεται στα βάθη της καρδιάς σου είναι πραγματική αποκάλυψη της ανθρώπινης φύσης τους. Η ανιδιοτελής αφοσίωσή τους προς εσένα και η μεγάλη αγάπη τους ως γονείς σου σε συγκινούν συχνά, και έχεις μεγάλο δέσιμο μαζί τους, συνέχεια σου λείπουν και θέλεις να τους το ξεπληρώσεις με τη ζωή σου. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Αν οφείλεται καθαρά στη συνείδησή σου, τότε το πρόβλημα δεν είναι τόσο σοβαρό και διορθώνεται. Αλλά αν η πηγή του προβλήματος είναι η αγάπη σου γι’ αυτούς, τότε έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Θα βυθίζεσαι όλο και περισσότερο στο συναίσθημα αυτό, και δεν θα μπορείς να ξεφύγεις. Αυτή η αγάπη θα σε κρατάει πάντα κολλημένο εκεί, θα σου λείπουν συνέχεια, και μάλιστα κάποιες φορές, για να ξεπληρώσεις την καλοσύνη τους, θα προδώσεις ακόμα και τον Θεό. Τι θα έκανες, ας πούμε, αν μάθαινες ότι οι γονείς σου ήταν στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση, ή ότι είχαν πάθει κάτι σοβαρό και είχαν μια δυσκολία που δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν, πράγμα που τους προκαλούσε μεγάλη αγωνία και σπαραγμό, ή αν σου έλεγε κάποιος ότι είναι ετοιμοθάνατοι; Δεν μπορεί να ξέρει κανείς αν εκείνη τη στιγμή θα κυρίευαν τη συνείδησή σου τα συναισθήματά σου απέναντί τους ή αν θα την κατεύθυναν η αλήθεια και τα λόγια του Θεού που Εκείνος σού έμαθε, ώστε να αποφασίσεις τι να κάνεις. Το τι αποτέλεσμα θα έχουν αυτά τα ζητήματα εξαρτάται από πολλά πράγματα: από την άποψή σου για τη σχέση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, από το πόση είσοδο στην αλήθεια σχετικά με τη συμπεριφορά απέναντι στους γονείς έχεις πραγματοποιήσει, από το κατά πόσο μπορείς να τους διακρίνεις, από το πόσο κατανοείς τη φύση-ουσία της ανθρωπότητας και από το πόσο κατανοείς την ιδιότητα και την ουσία της ανθρώπινης φύσης των γονιών σου, καθώς και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν. Το κυριότερο είναι ότι το αποτέλεσμα που θα έχουν αυτά τα ζητήματα εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τις οικογενειακές σχέσεις και από τις σωστές απόψεις που πρέπει να έχεις —με αυτές τις αλήθειες πρέπει να εφοδιαστείς πριν σου τύχει κάποιο από αυτά τα ζητήματα. Όλους τους άλλους, είτε πρόκειται για συγγενείς και φίλους, θείες και θείους, παππούδες και γιαγιάδες, είτε για άλλους ξένους, εύκολα μπορείς να τους εγκαταλείψεις, αφού δεν νιώθεις τόσα πράγματα γι’ αυτούς μέσα σου. Αυτούς μπορείς εύκολα να τους εγκαταλείψεις, αλλά οι γονείς αποτελούν εξαίρεση. Μόνο εκείνοι είναι οι κοντινότεροι συγγενείς που έχει κανείς στον κόσμο. Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του καθενός, έχουν τεράστια επίδραση στη ζωή όλων, οπότε δεν εγκαταλείπονται εύκολα. Αν σήμερα έχεις καταλάβει λίγο τις σκέψεις που σου προκαλεί η διαμόρφωση που λαμβάνεις από την οικογένειά σου, τότε μπορεί να γίνει ένα βήμα για να εγκαταλείψεις τα συναισθήματά σου για τους γονείς σου, αφού οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί πάνω σου η οικογένειά σου ως σύνολο δεν είναι παρά ισχυρισμοί που δεν είναι απτοί, ενώ από την άλλη, οι γονείς σου είναι αυτοί που προκαλούν τις πιο απτές διαμορφωτικές επιρροές πάνω σου. Πώς ακριβώς σε διαμορφώνουν οι γονείς σου; Με μια κουβέντα τους, με τη στάση που τηρούν όταν ενεργούν ή με τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία χειρίζονται μια κατάσταση. Όταν καταλάβεις και διακρίνεις με συγκεκριμένο τρόπο τις ιδέες, τις πράξεις και τα ρητά με τα οποία σε έχουν διαμορφώσει οι γονείς σου, τότε θα έχεις καταλάβει και αξιολογήσει σωστά την ουσία του ρόλου, του χαρακτήρα, της στάσης ζωής των γονιών σου, καθώς και του τρόπου με τον οποίο ενεργούν. Μόλις αξιολογήσεις και κατανοήσεις με ακρίβεια αυτά τα πράγματα, τότε χωρίς να το καταλάβεις, η αντίληψή σου για τον ρόλο των γονιών σου θα μετατραπεί σταδιακά από θετική σε αρνητική. Μόλις αντιληφθείς ότι ο ρόλος τους είναι εντελώς αρνητικός, τότε σιγά-σιγά θα εγκαταλείψεις αυτά τα συναισθηματικά δεκανίκια, την πνευματική σου προσκόλληση και τη μεγάλη αγάπη που σου δείχνουν και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Μέχρι τότε, θα καταλάβεις ότι η κοινωνία και ο κόσμος εκπαιδεύει τους ανθρώπους με τέτοιον τρόπο ώστε να διαμορφώσεις την τόσο ευγενή εικόνα που είχες κάποτε μέσα σου για τους γονείς σου, παρόμοια με αυτήν που περιγράφεται στο διήγημα «Η πλάτη του πατέρα μου», το οποίο κάνατε στο σχολείο, καθώς και σε εκείνο το παλιό δημοφιλές τραγούδι, «Η μαμά είναι η καλύτερη στον κόσμο», που είχε παιχτεί σε μια ταϊβανέζικη ταινία και είχε γίνει δημοφιλές σε όλη την κινεζόφωνη κοινωνία. Αν δεν συνειδητοποιείς την ουσία ή την πραγματικότητα που κρύβουν αυτά τα πράγματα, τότε θεωρείς θετικές αυτές τις μεθόδους διαπαιδαγώγησης. Με βάση την ανθρώπινη φύση που έχεις τώρα, αυτά σε κάνουν να αναγνωρίσεις και να πιστέψεις ακόμα περισσότερο το πόσο μεγαλειώδης είναι η αγάπη που έχουν για σένα οι γονείς σου και, κατά συνέπεια, νιώθεις βαθιά μέσα σου ότι αυτή η αγάπη είναι ανιδιοτελής, μεγάλη και ιερή. Όσο κακοί κι αν είναι, λοιπόν, οι γονείς σου, δεν παύουν να σε αγαπάνε τόσο πολύ και με τόση ανιδιοτέλεια· δεν αμφιβάλλεις καθόλου γι’ αυτό, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει ούτε να πει κακή κουβέντα για τους γονείς σου. Αυτό σε κάνει απρόθυμο να τους διακρίνεις και να τους εκθέσεις, ενώ παράλληλα θέλεις να συνεχίσουν να καταλαμβάνουν μια συγκεκριμένη θέση στα βάθη της καρδιάς σου, αφού θεωρείς ότι η αγάπη των γονιών είναι για πάντα ανώτερη απ’ όλα, άψογη, μεγάλη και ιερή, και ότι κάτι τέτοιο είναι αδιαμφισβήτητο. Σ’ αυτό το σημείο αναφοράς βασίζεται η συνείδηση και η συμπεριφορά σου. Όποιον πει ότι η αγάπη των γονιών δεν είναι μεγάλη ή άψογη, εσύ τον πολεμάς μανιωδώς —αυτό είναι παράλογο. Μέχρι να κατανοήσουν την αλήθεια οι άνθρωποι, η συνείδησή τους θα τους επηρεάζει ωθώντας τους να επιμείνουν σε κάποιες παραδοσιακές ιδέες και απόψεις, ή μπορεί και να δημιουργήσει και κάποιες νέες. Αν, όμως το εξετάσουμε από την οπτική της αλήθειας, είναι συχνά παράλογες αυτές οι ιδέες και οι απόψεις, και μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, τότε θα μπορείς να αντιμετωπίσεις τέτοια πράγματα στα πλαίσια του κανονικού ορθολογισμού. Η ανθρώπινη φύση, λοιπόν, χαρακτηρίζεται και από συνείδηση και από λογική. Αν αυτά τα πράγματα δεν τα προσεγγίζει και δεν τα φτάνει η συνείδηση, ή αν αυτά δεν μπορούν να ρυθμιστούν ή να είναι θετικά στο πλαίσιο των επιδράσεων της συνείδησης, τότε μπορεί κανείς να τα ρυθμίσει και να τα διορθώσει με τον ορθολογισμό. Και πώς θα καταφέρουν να αποκτήσουν ορθολογισμό οι άνθρωποι; Πρέπει να καταλάβουν την αλήθεια, και μόλις τα καταφέρουν, θα χειρίζονται, θα επιλέγουν και διακρίνουν τα πάντα με μεγαλύτερη ακρίβεια και ευστοχία. Με τον τρόπο αυτόν, θα πετύχουν τον αληθινό ορθολογισμό και θα φτάσουν στο σημείο όπου η λογική ξεπερνά τη συνείδηση. Αυτό είναι μια εκδήλωση του τι γίνεται μόλις εισέλθει κάποιος στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τώρα μπορεί να μην καταλαβαίνετε πραγματικά αυτά τα λόγια. Θα τα καταλάβεις όμως όταν αποκτήσεις αληθινή εμπειρία και κατανόηση της αλήθειας. Πηγάζει από τον ορθολογισμό ή από τη συνείδηση το ρητό «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο»; Δεν είναι ορθολογικό, αλλά πηγάζει από τα συναισθήματα που προκαλεί η συνείδηση. Άρα, είναι μήπως ορθολογικό το ρητό αυτό; Όχι, είναι παράλογο. Για ποιον λόγο είναι παράλογο; Επειδή το προκαλούν τα συναισθήματα και δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Πότε, λοιπόν, θα μπορέσεις να βλέπεις και να αντιμετωπίζεις ορθολογικά τους γονείς σου; Μόλις καταλάβεις την αλήθεια και κατανοήσεις την ουσία και την αιτία του ζητήματος αυτού. Μετά απ’ αυτό, δεν θα έχει επιρροή η συνείδησή σου στο πώς αντιμετωπίζεις τους γονείς σου· δεν θα παίζουν πλέον ρόλο τα συναισθήματα, ούτε η συνείδηση, αλλά θα βασίζεις την άποψη και την αντιμετώπισή σου απέναντι τους γονείς σου στην αλήθεια. Αυτό σημαίνει ο ορθολογισμός.

Συναναστράφηκα με σαφήνεια πάνω στο πρόβλημα του πώς να μεταχειρίζεται κάποιος τους γονείς του; (Ναι.) Είναι πολύ σημαντικό αυτό το ζήτημα. Όλη η οικογένεια λέει: «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο», κι εσύ, μη γνωρίζοντας αν είναι ή δεν είναι σωστό αυτό, απλώς το αποδέχεσαι. Όταν μετά απ’ αυτό κάνουν κάτι ανάρμοστο οι γονείς σου, συλλογίζεσαι: «Πώς γίνεται να πω ότι οι γονείς μου έχουν κάνει κάποιο λάθος, ενώ όλοι λένε “Ο γονιός έχει πάντα δίκιο”;» Τα εν οίκω μη εν δήμω, μη λες σε κανέναν τι γίνεται στην οικογένειά σου, απλώς κάτσε να το ανεχτείς». Πέρα από το λανθασμένο ρητό που ασκεί διαμορφωτικές επιρροές «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο», υπάρχει κι άλλο ένα ρητό που λέει: «Τα εν οίκω μη εν δήμω». Σκέφτεσαι, λοιπόν: «Ποιος φταίει για τους δικούς μου γονείς; Δεν μπορώ να μιλήσω στους ξένους για κάτι τόσο ντροπιαστικό, πρέπει να το κρατήσω κρυφό. Τι νόημα έχει να αντιμετωπίσω τους γονείς μου με σοβαρότητα;» Οι άνθρωποι έχουν πάντοτε στην καθημερινότητά τους, στη διάρκεια της ζωής και της ύπαρξής τους, αυτές τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς τους. Μέχρι να καταλάβουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, οι απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, η συμπεριφορά τους και οι πράξεις τους βασίζονται σ’ αυτές τις ιδέες και απόψεις που τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους. Αυτές οι σκέψεις συχνά τους επηρεάζουν, τους αναστατώνουν, τους περιορίζουν και τους δένουν τα χέρια. Μάλιστα, πολλές φορές τους καθοδηγούν αυτές οι σκέψεις και κάνουν λανθασμένες κρίσεις για τους ανθρώπους, κάνουν λάθη, ενώ συχνά παραβιάζουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Οι απόψεις με τις οποίες τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους είναι πολύ βαθιά ριζωμένες στο μυαλό και στην καρδιά των ανθρώπων. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι παρόλο που έχουν ακούσει πολλά από τα λόγια του Θεού, παρόλο που συχνά μάλιστα προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτά, δεν μπορούν καθόλου να διακρίνουν τις απόψεις αυτές και να τους αντισταθούν. Αυτές οι σκέψεις, που ορίζουν επίσης και τα λόγια, τις πράξεις και τον τρόπο ζωής τους, εξακολουθούν να τους επηρεάζουν, ακόμη και την ώρα που εκείνοι δέχονται τις διδασκαλίες και την παροχή των λόγων του Θεού. Έτσι, αυτές οι σκέψεις με τις οποίες τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους, συχνά τους αναγκάζουν άθελά τους να παραβιάζουν τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, πιστεύοντας, μάλιστα, ότι κάνουν πράξη και επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν έχουν ιδέα ότι αυτά τα ρητά με τα οποία τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους είναι εντελώς ασυμβίβαστα με την αλήθεια. Το πιο σοβαρό είναι ότι αυτά τα ρητά με τα οποία η οικογένεια έχει διαμορφώσει τους ανθρώπους, τους παρασύρουν σε ένα μονοπάτι όπου παραβιάζουν συνεχώς την αλήθεια, και μάλιστα δεν το συνειδητοποιούν καν. Για να επιδιώξεις, λοιπόν, την αλήθεια και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να διακρίνεις και να αναγνωρίσεις ξεκάθαρα τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς σου, και στη συνέχεια να μοχθήσεις να αποβάλεις τις διάφορες σκέψεις που σου έχει διαμορφώσει. Πρέπει, λοιπόν, σίγουρα να γλιτώσεις από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς σου. Το ότι ανήκεις σ’ αυτήν την οικογένεια δεν σημαίνει ότι οφείλεις να πράττεις και να ζεις έτσι. Δεν έχεις την παραμικρή ευθύνη και υποχρέωση να συνεχίσεις τις παραδόσεις της οικογένειάς σου ή να κληρονομήσεις τα μέσα και τους τρόπους βάσει των οποίων πράττει και ενεργεί. Ο Θεός είναι Αυτός που σου δίνει τη ζωή, και σήμερα σε έχει επιλέξει. Πρέπει να επιδιώξεις τον στόχο της σωτηρίας, και γι’ αυτό μη βασίζεις τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, στις ιδέες με τις οποίες σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. Αντίθετα, να βασίζεις την άποψή σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά σου και τις πράξεις σου, στα λόγια του Θεού και στις διάφορες διδασκαλίες Του. Μόνο έτσι θα σωθείς τελικά. Εννοείται πως οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια δεν είναι μόνο αυτές οι λίγες που ανέφερα σήμερα εδώ. Πολλά είναι εκείνα με τα οποία εκπαιδεύουν τους ανθρώπους οι οικογένειές τους, ανάλογα με την κάθε διαφορετική οικογένεια, φατρία, κοινωνία, φυλή και θρησκεία, και τα οποία διαμορφώνουν με ποικίλους τρόπους τον τρόπο σκέψης του κάθε ανθρώπου. Αν η κάθε διαμορφωτική επιρροή από την οικογένεια δεν συμφωνεί με την αλήθεια, και αν αντί να προέρχεται από τον Θεό, προέρχεται από ανθρώπους, τότε πρέπει οι άνθρωποι να την εγκαταλείψουν και να ξεφύγουν απ’ αυτήν, ανεξάρτητα από τη φυλή ή τη θρησκευτική κουλτούρα από την οποία προέρχεται. Δεν πρέπει κανείς να προσκολλάται σε κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον να το κληρονομήσει. Αντίθετα, πρέπει όλα αυτά τα πράγματα οι άνθρωποι να τα εγκαταλείψουν και να τα αποβάλουν, και μόνο έτσι μπορούν να βαδίσουν πραγματικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα.

Τα ρητά αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε και που αποτελούν διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένεια είναι από τη μια πλευρά αντιπροσωπευτικά, και από την άλλη, πράγματα που οι άνθρωποι συζητούν συχνά μεταξύ τους. Δεν πρόκειται να μιλήσουμε τώρα για κάποια ρητά μη αντιπροσωπευτικά και πιο ειδικά. Πώς σας φάνηκε συναναστροφή μας πάνω στο θέμα της οικογένειας; Σας ωφέλησε καθόλου; (Ναι, μας ωφέλησε.) Χρειάζεται η συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα; (Ναι.) Όλοι έχουν οικογένεια και αυτή τους έχει ασκήσει διαμορφωτικές επιρροές. Όλα όσα σου εμφυσά η οικογένειά σου είναι δηλητήριο, είναι πνευματικό όπιο και σε κάνουν να υποφέρεις οικτρά. Εκείνη τη στιγμή που σου τα εμφυσούσαν όλα αυτά οι γονείς σου, ένιωθες τέλεια, λες και έπαιρνες όπιο. Ένιωθες τόσο άνετα, λες και εισήλθες σε έναν κόσμο γεμάτο ευτυχία. Λίγο καιρό μετά, όμως, περνά η επήρεια, οπότε χρειάζεται να ξαναψάξεις να βρεις την ίδια διέγερση. Αυτό το πνευματικό όπιο σού προκαλεί ένα σωρό προβλήματα και μεγάλη αναστάτωση, και δεν έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής να απαλλαγείς από αυτό, δεν αποβάλλεται γρήγορα. Για να εγκαταλείψει κανείς αυτές τις διαμορφωμένες ιδέες και απόψεις, πρέπει να αφιερώσει χρόνο και ενέργεια αρχικά για να τις αναγνωρίσει, να τις αναλύσει σε όλα τους τα επίπεδα, ώστε να τις καταλάβει και να τις διακρίνει ξεκάθαρα, και από κει και πέρα, κάθε φορά που προκύπτουν παρόμοια ζητήματα, πρέπει να μπορεί να εγκαταλείψει αυτά τα πράγματα, να τα απαρνηθεί και να μη βασίζει τις πράξεις του στις αρχές αυτών των ιδεών και απόψεων. Πρέπει, αντίθετα, να ασκείται και να ενεργεί με βάση τις διδασκαλίες του Θεού. Μπορεί να ακούγονται απλά όλα αυτά, αλλά για να καταφέρουν οι άνθρωποι να τα κάνουν πράξη, μπορεί να τους χρειαστούν 20-30 χρόνια, ή ακόμη και μια ολόκληρη ζωή. Ίσως και να σου πάρει όλη σου τη ζωή να πολεμήσεις αυτές τις ιδέες και τις απόψεις που έχουν δημιουργήσει εκείνα τα ρητά που σου έχει περάσει η οικογένειά σου, προσπαθώντας να ξεκόψεις και να ξεφύγεις απ’ αυτές. Προϋπόθεση για να το καταφέρεις είναι να δαπανήσεις συναισθήματα και ενέργεια, αλλά και να υποφέρεις και λίγο σωματικά, ενώ χρειάζεται να έχεις και τρομερή επιθυμία για τον Θεό και τόση θέληση που να σε κάνει διψάς για την αλήθεια και να την επιδιώκεις. Ο μόνος τρόπος να καταφέρεις σιγά-σιγά να αλλάξεις και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να αποκτήσεις αυτά τα πράγματα. Τόσο δύσκολο είναι να κερδίσεις την αλήθεια και ζωή. Μετά το άκουσμα πολλών κηρυγμάτων, οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν κάποια δόγματα που αφορούν την πίστη στον Θεό, όμως δεν μπορούν εύκολα να κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια και να διακρίνουν τις διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά τους, ούτε τις ιδέες και τις απόψεις των άπιστων. Αλλά ακόμα και να κατανοήσεις την αλήθεια αφού ακούσεις πολλά κηρύγματα, δεν μπορείς από τη μια μέρα στην άλλη να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, έτσι δεν είναι; (Σωστά.) Ωραία, στο σημείο αυτό τελειώνει η σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!

25 Φεβρουαρίου, 2023

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση «εκείνος ο κατάπτυστος πολιτικός της δυναστείας Σονγκ».