Σε ποιο σημείο φτάσαμε στη συναναστροφή μας κατά την τελευταία μας συνάθροιση; Συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα της «εγκατάλειψης» αναφορικά με τον γάμο ως μέρος του «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές σχετικά με το θέμα του γάμου. Τι αφορούσε κυρίως η συναναστροφή μας την τελευταία φορά; (Συναναστραφήκαμε σχετικά με την εγκατάλειψη των διάφορων φαντασιώσεων που αφορούν τον γάμο, με τη διόρθωση κάποιων στρεβλών ιδεών και αντιλήψεων που έχουν οι παντρεμένοι για τον γάμο, καθώς και με τη σωστή προσέγγιση της σεξουαλικής επιθυμίας. Στο τέλος, συναναστραφήκαμε πάνω στο γεγονός πως η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας δεν είναι η αποστολή μας.) Συναναστραφήκαμε σχετικά με το θέμα της «εγκατάλειψης των διάφορων φαντασιώσεων που αφορούν τον γάμο». Πόσα από αυτά που είπαμε καταλάβατε και πόσα μπορείτε να θυμηθείτε; Δεν συναναστραφήκαμε, κατά κύριο λόγο, πάνω στις διάφορες μη ρεαλιστικές, μη πρακτικές, παιδιάστικες και παράλογες απόψεις και επιθυμίες που έχουν οι άνθρωποι για τον γάμο; (Ναι.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιλαμβάνονται, να κατανοούν και να προσεγγίζουν σωστά τον γάμο· αυτή είναι η στάση που θα πρέπει να έχουν ως προς τον γάμο. Ο γάμος δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως παιχνίδι ούτε ως κάτι που θα ικανοποιήσει όλες τις φαντασιώσεις και τις μη ρεαλιστικές επιδιώξεις που έχει κάποιος. Τι περιλαμβάνουν οι διάφορες φαντασιώσεις που αφορούν τον γάμο; Οι φαντασιώσεις αυτές σχετίζονται με τις διάφορες στάσεις που έχουν οι άνθρωποι απέναντι στη ζωή. Το πιο σημαντικό είναι πως σχετίζονται με τα διάφορα ρητά, τις ερμηνείες και τις στάσεις αναφορικά με τον γάμο που δέχονται οι άνθρωποι από τον κόσμο και την κοινωνία. Αυτά τα ρητά, οι ερμηνείες και οι στάσεις είναι μυριάδες μη ρεαλιστικά και ασύμφωνα με τα γεγονότα ρητά και απόψεις που προέρχονται από την κοινωνία και κάθε λαό της ανθρωπότητας. Γιατί πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι αυτά τα πράγματα; Επειδή προέρχονται από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και πρόκειται για κάθε είδους απόψεις και στάσεις για τον γάμο που έχουν προκύψει από τον μοχθηρό κόσμο, απόψεις και στάσεις οι οποίες αποκλίνουν παντελώς από τον σωστό ορισμό και τη σωστή έννοια του γάμου που έχει ορίσει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Η έννοια και ο ορισμός του γάμου που όρισε ο Θεός για την ανθρωπότητα εστιάζονται περισσότερο στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του ανθρώπου, καθώς και στην ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση και τη λογική σύμφωνα με τις οποίες θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι. Ο ορισμός του Θεού για τον γάμο δείχνει κυρίως στους ανθρώπους πώς να αναλαμβάνουν σωστά τις ευθύνες τους στο πλαίσιο του γάμου. Ακόμη κι αν είσαι ανύπαντρος και, συνεπώς, δεν έχεις επωμιστεί ευθύνες στα πλαίσια ενός γάμου, θα πρέπει και πάλι να έχεις σωστή κατανόηση του ορισμού του Θεού για τον γάμο. Αυτό αποτελεί τη μία πτυχή. Μια άλλη πτυχή είναι πως ο Θεός προτρέπει τους ανθρώπους να προετοιμαστούν να επωμιστούν τις ευθύνες που οφείλουν να αναλαμβάνουν στο πλαίσιο του γάμου. Ο γάμος δεν είναι παιχνίδι· δεν είναι σαν τα παιδιά που παίζουν το αντρόγυνο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχει κανείς στον νου του και να αντιλαμβάνεται είναι πως ο γάμος αποτελεί ένδειξη υπευθυνότητας. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να προετοιμάζεται, να ετοιμάζει τον εαυτό του για τις ευθύνες που θα πρέπει να επωμιστεί στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης του. Και σε τι εστιάζονται κυρίως οι έννοιες, η κατανόηση και τα ρητά του Σατανά και του μοχθηρού κόσμου για τον γάμο; Εστιάζονται κυρίως στο να παίζει κανείς με τα συναισθήματα και τις σεξουαλικές επιθυμίες, στην ικανοποίηση των σωματικών επιθυμιών και της σαρκικής περιέργειας απέναντι στο αντίθετο φύλο, καθώς και, φυσικά, στην ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του ανθρώπου. Δεν αναφέρουν ποτέ την υπευθυνότητα ή την ανθρώπινη φύση ούτε, βέβαια, πως οι δύο σύντροφοι στον γάμο που ορίζει ο Θεός —ο άντρας και η γυναίκα— θα πρέπει να επωμίζονται τις ευθύνες τους, να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και να κάνουν καλά όλα όσα οφείλει να κάνει ένας άντρας και μια γυναίκα στο πλαίσιο του γάμου. Οι διάφορες ερμηνείες, τα ρητά και οι στάσεις που αφορούν τον γάμο και τα οποία ενσταλάζει ο κόσμος στους ανθρώπους εστιάζονται περισσότερο στην αναζήτηση, την εξερεύνηση και την ικανοποίηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και επιθυμιών. Αν, λοιπόν, αποδεχθείς αυτά τα διάφορα ρητά, τις αντιλήψεις ή τις στάσεις για τον γάμο που προέρχονται από την κοινωνία, δεν θα μπορείς να αποφύγεις να επηρεαστείς απ’ αυτές τις μοχθηρές ιδέες. Για να είμαι πιο ακριβής, δεν θα μπορείς να αποφύγεις να διαφθαρείς απ’ αυτές τις απόψεις για τον γάμο που προέρχονται από τον κόσμο. Μόλις διαφθαρείς και επηρεαστείς απ’ αυτές τις ιδέες και απόψεις, δεν θα μπορείς να αποφύγεις να ελέγχεσαι από τις ιδέες αυτές. Ταυτόχρονα, θα αποδεχθείς να ξεγελιέσαι και να χειραγωγείσαι από αυτές τις απόψεις, όπως συμβαίνει και με τους απίστους. Μόλις οι άπιστοι αποδεχθούν αυτές τις ιδέες και απόψεις για τον γάμο, μιλούν για τον έρωτα και την ικανοποίηση των σεξουαλικών επιθυμιών τους. Παρομοίως, μόλις αποδεχθείς ανεπιφύλακτα αυτές τις ιδέες και απόψεις, θα μιλάς κι εσύ για τον έρωτα και την ικανοποίηση των σεξουαλικών επιθυμιών σου. Αυτό είναι αναπόφευκτο και θα συμβεί σίγουρα. Όταν δεν γνωρίζεις τον σωστό ορισμό του γάμου, δεν τον κατανοείς σωστά και δεν έχεις σωστή στάση απέναντί του, είναι φυσικό κι επόμενο να αποδέχεσαι κάθε άποψη και ρητό για τον γάμο που προέρχεται από τον κόσμο, την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Εφόσον ακούς, βλέπεις και γνωρίζεις αυτές τις ιδέες και εφόσον δεν έχεις ανοσία ώστε να μπορείς να τις καταπολεμήσεις, θα επηρεάζεσαι εν αγνοία σου από αυτό το κοινωνικό κλίμα και θα αποδέχεσαι εν αγνοία σου αυτές τις απόψεις και τα ρητά για τον γάμο. Όταν αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα μέσα σου, δεν μπορείς να αποφύγεις να επηρεάζουν αυτές οι ιδέες και απόψεις τη στάση σου απέναντι στον γάμο. Επειδή δεν ζεις μέσα σε γυάλα, είσαι πολύ επιρρεπής στο να επηρεάζεσαι ή ακόμα και να ελέγχεσαι από τα διάφορα ρητά για τον γάμο που προέρχονται από τον κόσμο, την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Μόλις αρχίσουν να σε ελέγχουν, θα δυσκολευτείς πολύ να απελευθερωθείς απ’ αυτά και δεν θα μπορείς παρά να φαντάζεσαι πώς θα πρέπει να είναι ο γάμος σου.

Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στις διάφορες φαντασιώσεις που υπάρχουν για τον γάμο. Αυτές οι φαντασιώσεις προέρχονται από τις ποικίλες εσφαλμένες αντιλήψεις και απόψεις που έχει η μοχθηρή ανθρωπότητα για τον γάμο. Αυτές οι αντιλήψεις και απόψεις, είτε είναι συγκεκριμένες είτε γενικές, είναι όλες τους πράγματα που θα πρέπει να εγκαταλείψει ένας άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Κατά πρώτον, θα πρέπει να εγκαταλείψει κάθε λανθασμένο ορισμό και αντίληψη που έχει για τον γάμο· κατά δεύτερον, θα πρέπει να επιλέξει σωστά τον σύντροφό του· και, κατά τρίτον, όσοι είναι ήδη παντρεμένοι θα πρέπει να υιοθετήσουν τη σωστή προσέγγιση απέναντι στον γάμο τους. Η λέξη «σωστή» αναφέρεται στη στάση και την υπευθυνότητα που προστάζει και υπαγορεύει ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον γάμο. Οι άνθρωποι θα πρέπει να καταλάβουν πως ο γάμος δεν είναι σύμβολο αγάπης και πως, όταν παντρεύονται, δεν μπαίνουν σε ένα γαμήλιο παλάτι, αλλά ούτε τους περνούν θηλιά στον λαιμό. Γάμος δεν είναι βέβαια το νυφικό, το μονόπετρο, η εκκλησία, η ανταλλαγή όρκων αιώνιας αγάπης, τα δείπνα υπό το φως των κεριών, ο ρομαντισμός ή ένας κόσμος δύο ανθρώπων. Τίποτε από αυτά δεν πάει να πει «γάμος». Όταν μιλάμε, λοιπόν, για τον γάμο, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι να απομακρύνεις τις φαντασιώσεις για τον γάμο που έχουν εμφυτευτεί στην καρδιά σου, καθώς και τα συμβολικά πράγματα που προκύπτουν από τις φαντασιώσεις σου αυτές. Με τη συναναστροφή μας πάνω στη σωστή ερμηνεία του γάμου και την ανάλυση των διάφορων στρεβλών ιδεών για τον γάμο που προέρχονται από τον μοχθηρό κόσμο του Σατανά, δεν αποκτάτε πιο ακριβή κατανόηση του ορισμού του γάμου; (Ναι.) Όσο για τους ανύπαντρους, όταν λέμε αυτά τα πράγματα, δεν νιώθετε κάπως πιο σταθεροί για το θέμα του γάμου; Δεν σας βοηθά να αυξήσετε και τις γνώσεις σας; (Ναι.) Από ποια άποψη αυξάνονται οι γνώσεις σας; (Οι φαντασιώσεις που είχα παλιά για τον γάμο περιλάμβαναν κάποια ασαφή πράγματα, όπως λουλούδια, μονόπετρα, νυφικά και ανταλλαγή όρκων αιώνιας αγάπης. Αφού άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, καταλαβαίνω πως, στην πραγματικότητα, ο γάμος ορίζεται από τον Θεό και πως γάμος πάει να πει δύο άνθρωποι μαζί που νοιάζονται και φροντίζουν ο ένας τον άλλο και αναλαμβάνουν ευθύνες ο ένας για τον άλλο. Είναι ένα αίσθημα ευθύνης και αυτή η άποψη για τον γάμο είναι πιο πρακτική και δεν περιλαμβάνει εκείνα τα ασαφή πράγματα.) Απέκτησες περισσότερες γνώσεις, σωστά; Αυτό έγινε σε γενικές γραμμές. Έχει υπάρξει, ειδικότερα, μια μικρή αλλαγή στα πρότυπα για τα αντικείμενα που θαύμαζες και τα οποία σε συνάρπαζαν παλιότερα; (Ναι, έχει υπάρξει.) Πάντα έλεγες πως ήθελες να βρεις έναν ψηλό, πλούσιο, εμφανίσιμο άντρα ή μια πλούσια και όμορφη γυναίκα με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα. Σε τι εστιάζεις πλέον; Αν μη τι άλλο, εστιάζεις στην ανθρώπινη φύση του άλλου, στο αν μπορείς να στηριχθείς πάνω του και αν έχει αίσθημα ευθύνης. Πες Μου, αν κάποιος επιλέξει σύντροφο σύμφωνα με αυτήν την οδηγία, τον στόχο και τη μέθοδο, είναι πιθανότερο να έχει έναν ευτυχισμένο γάμο ή να είναι δυστυχισμένος και να χωρίσει; (Είναι πιθανότερο να είναι ευτυχισμένος.) Είναι κάπως πιο πιθανό να είναι ευτυχισμένος. Γιατί δεν λέμε πως ένας τέτοιος γάμος θα είναι εκατό τοις εκατό ευτυχισμένος; Πόσοι λόγοι υπάρχουν γι’ αυτό; Ένας λόγος, τουλάχιστον, είναι πως οι άνθρωποι κάνουν λάθη και μπορεί να μην καταλάβουν ξεκάθαρα τι είναι ο άλλος προτού τον παντρευτούν. Ένας άλλος λόγος είναι πως, προτού παντρευτεί κάποιος, μπορεί να τρέφει κάποιες υπέροχες φαντασιοκοπίες για τον γάμο και να σκέφτεται: «Έχουμε συμβατές προσωπικότητες και μοιραζόμαστε τις ίδιες φιλοδοξίες. Εκτός αυτού, μου υποσχέθηκε πως είναι διατεθειμένος να αναλάβει τις ευθύνες του και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που θα έχει απέναντί μου μετά τον γάμο και πως δεν θα με απογοητεύσει ποτέ». Όταν παντρεύονται, όμως, δεν πηγαίνουν όλα όπως τα θέλουν στον έγγαμο βίο, ούτε κυλούν τα πάντα ομαλά. Επίσης, κάποιοι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, ενώ άλλοι, παρόλο που δίνουν την εντύπωση πως η ανθρώπινη φύση τους δεν είναι κακή ή μοχθηρή, δεν αγαπούν καθόλου τα θετικά πράγματα και δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν παντρεύονται και ζουν μαζί, φθείρεται σταδιακά το λιγοστό αίσθημα ευθύνης ή υποχρέωσης που έχει ο άντρας στην ανθρώπινη φύση του, αλλάζει με τον καιρό και αρχίζει να δείχνει το αληθινό του πρόσωπο. Πες Μου, αν ο ένας από τους δύο συντρόφους σε έναν γάμο επιδιώκει την αλήθεια και ο άλλος όχι ή, αλλιώς, αν μόνο εσύ επιδιώκεις την αλήθεια ενώ εκείνος δεν την αποδέχεται καθόλου, για πόσο καιρό θα μπορείς να τον ανέχεσαι; (Όχι για πολύ καιρό.) Μπορείς, με μισή καρδιά, να ανεχτείς και να υπομείνεις κάποιες συνήθειες ζωής ή κάποια μικρά ελαττώματα ή ατέλειες στην ανθρώπινη φύση του. Καθώς θα περνάει, όμως, ο καιρός, οι δυο σας δεν θα μιλάτε την ίδια γλώσσα και δεν θα έχετε την ίδια επιδίωξη. Εκείνος δεν επιδιώκει την αλήθεια, δεν αγαπάει τα θετικά πράγματα και πάντα του αρέσουν τα πράγματα των μοχθηρών τάσεων του κόσμου. Όσο περνάει ο καιρός, μιλάτε όλο και λιγότερο και έχετε όλο και λιγότερες κοινές φιλοδοξίες, ενώ η επιθυμία του να εκπληρώσει τις ευθύνες του σύντομα εξανεμίζεται. Είναι ευτυχισμένος ένας τέτοιος γάμος; (Όχι.) Τι θα πρέπει να κάνεις αν δεν είσαι ευτυχισμένος; (Αν δύο άνθρωποι δεν μπορούν να συνεχίσουν μαζί, τότε θα πρέπει να χωρίσουν το συντομότερο δυνατόν.) Σωστά. Πόσος καιρός μεσολαβεί από τότε που σκέφτονται για πρώτη φορά αυτήν την ιδέα έως τη στιγμή που χωρίζουν; Αν και στην αρχή οι δυο τους τα πηγαίνουν καλά, μετά από λίγο καιρό αρχίζουν να έρχονται σε αντιπαράθεση. Στη συνέχεια, τα ξαναβρίσκουν και, παρόλο που η γυναίκα βλέπει πως ο άντρας δεν έχει αλλάξει, υπομένει τη συμπεριφορά του. Αφού περάσει ένα τέτοιο διάστημα, αρχίζουν και πάλι να καβγαδίζουν. Μόλις αυτή η διαμάχη φτάσει στο αποκορύφωμά της, ηρεμεί και πάλι η κατάσταση, κι εκείνη σκέφτεται: «Δεν ταιριάζουμε. Δεν φανταζόμουν πως θα ήταν έτσι στις αρχές. Είναι επώδυνο να ζούμε μαζί. Μήπως πρέπει να πάρουμε διαζύγιο; Από την άλλη, ήταν πολύ δύσκολο να φτάσουμε μέχρι εδώ· έχουμε χωρίσει και τα έχουμε ξαναβρεί ένα σωρό φορές. Δεν πρέπει να τον χωρίσω τόσο εύκολα. Θα πρέπει να κάνω υπομονή. Πάντα είναι καλύτερο να ζεις με κάποιον άλλο, παρά μόνος». Έτσι, λοιπόν, κάνει υπομονή για ένα ή δύο χρόνια. Όσο περισσότερο τον κοιτάει τόσο πιο πολύ δυσαρεστείται· και όσο περισσότερο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, τόσο πιο πολύ αγανακτεί. Η ζωή μαζί του δεν την κάνει ευτυχισμένη και οι δυο τους μιλάνε όλο και λιγότερο την ίδια γλώσσα. Βλέπει τα ελαττώματά του να αυξάνονται όλο και περισσότερο και η θέλησή της να τον ανεχτεί και να τον υπομείνει όσο πάει και ελαττώνεται. Μετά από πέντε με έξι χρόνια, φτάνει στα όριά της, γίνεται θηρίο και θέλει να κόψει κάθε επαφή μαζί του. Προτού το αποφασίσει αυτό, πρέπει να συλλογιστεί καλά την κατάσταση από αρχή μέχρι τέλους και να σκεφτεί καθαρά και διεξοδικά πώς θα ζήσει μετά το διαζύγιο. Τα σκέφτεται μεν όλα αυτά, αλλά δεν μπορεί να το πάρει απόφαση. Αφού τα συλλογιστεί πολλές φορές ακόμη, αποφασίζει απρόθυμα να αφήσει τον σύζυγό της και κάνει την εξής σκέψη: «Θα τον χωρίσω. Καλύτερα να ζω μια γαλήνια ζωή παρά αυτό». Οι δυο τους καβγαδίζουν συνεχώς και δεν μπορούν να τα πάνε καλά. Αυτά που μπορούσε παλιά να ανεχτεί είναι πλέον αφόρητα. Συγχίζεται όταν τον βλέπει και θυμώνει όταν τον ακούει να μιλάει. Ακόμη και η φωνή του, η εμφάνισή του, τα ρούχα του και τα αντικείμενα που έχει χρησιμοποιήσει της γυρνάνε το στομάχι και της προκαλούν αηδία. Έχουν φτάσει σε αφόρητο σημείο, έχουν γίνει πια δυο ξένοι, οπότε πρέπει να τον χωρίσει. Ποια ήταν η προϋπόθεση για τον χωρίσει; Ήταν πολύ επώδυνο να ζούνε μαζί και είναι καλύτερο να ζει μόνη. Όταν τα πράγματα φτάσουν σ’ αυτό το σημείο, θα πάψει να είναι δεμένη μαζί του. Δεν υπάρχει πια συναίσθημα, το έχει σκεφτεί καλά και το έχει καταλάβει: Είναι καλύτερο να ζει μόνη. Όπως λένε συχνά οι άπιστοι: «Όταν ζεις μόνος, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για κανέναν άλλο». Διαφορετικά, θα έπρεπε να τον έχει συνεχώς στον νου της και να αναρωτιέται: «Έχει φάει; Ντύνεται καλά; Κοιμάται καλά; Μήπως τον εξαντλεί που δουλεύει μακριά από το σπίτι; Μήπως του φέρονται άσχημα; Πώς νιώθει;» Θα έπρεπε μονίμως να ανησυχεί για εκείνον. Τώρα, όμως, βλέπει πως είναι πιο γαλήνια να ζει μόνη, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται ή να ανησυχεί για κάποιον άλλο. Δεν αξίζει να ζει έτσι για έναν τέτοιο άντρα. Δεν αξίζει την έγνοια και την αγάπη της, ούτε αξίζει να αναλάβει καμία ευθύνη γι’ αυτόν. Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως αξιαγάπητο πάνω του. Στο τέλος, υποβάλλει αίτηση διαζυγίου, ο γάμος τους φτάνει στο τέλος του, κι εκείνη δεν κοιτάζει ποτέ πίσω και δεν μετανιώνει ποτέ για την απόφασή της. Υπάρχουν τέτοιοι γάμοι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Υπάρχουν και γάμοι που προκύπτουν για διάφορους άλλους λόγους, όπως η καλοσύνη ή η μνησικακία που υπήρχαν στην προηγούμενη ζωή κάποιου. Όπως έχουμε συζητήσει, κάποιοι άνθρωποι καταλήγουν μαζί επειδή ο ένας έχει χρέος απέναντι στον άλλο. Στο ζευγάρι, είτε η γυναίκα χρωστάει στον άντρα είτε ο άντρας στη γυναίκα. Στην προηγούμενη ζωή, μπορεί ο ένας να εκμεταλλεύτηκε τον άλλον και να του χρωστούσε πολλά, οπότε να τοποθετήθηκαν μαζί σ’ αυτήν τη ζωή ώστε ο ένας να ξεπληρώσει το χρέος του στον άλλο. Πολλοί τέτοιοι γάμοι είναι δυστυχισμένοι, αλλά το αντρόγυνο δεν μπορεί να πάρει διαζύγιο. Είτε αναγκάζονται να μείνουν μαζί επειδή έχουν οικογένεια, είτε λόγω των παιδιών τους, είτε για κάποιον άλλο λόγο, το ζευγάρι δεν τα πηγαίνει καλά, υπάρχουν συνεχείς καβγάδες και τσακωμοί, και οι προσωπικότητες, τα ενδιαφέροντα, οι επιδιώξεις και τα χόμπι τους δεν ταιριάζουν καθόλου. Δεν συμπαθεί ο ένας τον άλλο και η συμβίωση δεν φέρνει ευτυχία σε κανέναν τους. Ούτε μπορούν, όμως, να πάρουν διαζύγιο, κι έτσι μένουν μαζί μέχρι να πεθάνουν. Όταν πλησιάζει ο θάνατος, πάλι χλευάζουν τον σύντροφό τους και λένε: «Δεν θέλω να σε δω στην επόμενη ζωή!» Μισεί πολύ ο ένας τον άλλο, έτσι δεν είναι; Σ’ αυτήν τη ζωή, όμως, δεν μπορούν να πάρουν διαζύγιο, κι αυτό έχει οριστεί από τον Θεό. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη γάμων και καθένας έχει διαφορετική δομή και προέλευση. Όπως και να ’χει, είτε είσαι παντρεμένος είτε ανύπαντρος, θα πρέπει πάντα να εγκαταλείπεις τις διάφορες μη ρεαλιστικές και αφελείς φαντασιώσεις που έχεις για τον γάμο· θα πρέπει να τον αντιμετωπίζεις σωστά και να μην παίζεις με τα συναισθήματα και τις επιθυμίες των ανθρώπων, ούτε, βέβαια, να πιαστείς στην παγίδα των εσφαλμένων απόψεων για τον γάμο που σου ενσταλάζει η κοινωνία, με αποτέλεσμα να συλλογίζεσαι διαρκώς πώς νιώθεις για τον γάμο: Σ’ αγαπάει ο σύντροφός σου; Το νιώθεις πως σ’ αγαπάει; Εσύ τον αγαπάς ακόμα; Πόση αγάπη τρέφεις ακόμα για τον σύντροφό σου; Εκείνος έχει ακόμα αισθήματα για σένα; Εσύ έχεις αισθήματα για εκείνον; Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις αυτά τα πράγματα ή να τα συλλογίζεσαι διαρκώς. Όλα τους αποτελούν παράλογες και ανούσιες ιδέες. Όσο περισσότερο τα συλλογίζεσαι τόσο περισσότερο έχεις την αίσθηση πως ο γάμος σου περνάει κρίση. Όσο περισσότερο βυθίζεσαι σε τέτοιες σκέψεις τόσο περισσότερο αποδεικνύεται πως έχεις πιαστεί στην παγίδα του γάμου και σίγουρα δεν θα νιώθεις ούτε ευτυχισμένος ούτε ασφαλής. Αυτό συμβαίνει επειδή, όταν βυθίζεσαι σε τέτοιες ιδέες, απόψεις και σκέψεις, ο γάμος σου παραμορφώνεται, η ανθρώπινη φύση σου στρεβλώνεται και εσύ καταλήγεις να ελέγχεσαι και να κυριεύεσαι απόλυτα από διάφορες ιδέες και απόψεις της κοινωνίας για τον γάμο. Άρα, λοιπόν, σε ό,τι αφορά τις διάφορες απόψεις και τα ρητά για τον γάμο που προέρχονται από την κοινωνία και την μοχθηρή ανθρωπότητα, πρέπει να μπορείς να τα διακρίνεις με ακρίβεια και να τα απορρίψεις. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι ή όπως κι αν αλλάζουν τα ρητά τους για τον γάμο, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν ποτέ τον ορισμό του Θεού για τον γάμο ούτε να επηρεάζονται και να θολώνει η κρίση τους από τις απόψεις που έχει για τον γάμο ο μοχθηρός κόσμος. Για να το θέσω ωμά, ο γάμος είναι η αρχή ενός διαφορετικού σταδίου στη ζωή ενός ανθρώπου, κατά το οποίο περνά από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Με άλλα λόγια, μόλις ενηλικιωθείς, εισέρχεσαι σε ένα διαφορετικό στάδιο της ζωής. Στο στάδιο αυτό, παντρεύεσαι και ζεις με κάποιον που δεν είναι εξ αίματος συγγενής σου. Από τη μέρα που αρχίσεις να ζεις μ’ αυτό το άτομο, αυτό σημαίνει πως ως σύζυγος, είτε γυναίκα είτε άντρας, πρέπει να επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις όλων των πραγμάτων που περιλαμβάνει ο έγγαμος βίος. Εκτός αυτού, οι δυο σας πρέπει να αντιμετωπίζετε μαζί καθετί που προκύπτει στον έγγαμο βίο. Με άλλα λόγια, γάμος σημαίνει πως ένας άνθρωπος έχει αφήσει τους γονείς του, έχει αποχαιρετίσει την άγαμη ζωή και έχει εισέλθει σε μια ζωή όπου είναι ζευγάρι με κάποιον άλλο. Αυτό είναι το στάδιο στο οποίο δύο άνθρωποι αντιμετωπίζουν μαζί τη ζωή και σηματοδοτεί την είσοδό σου σε μια νέα φάση της ζωής, στην οποία, φυσικά, θα αντιμετωπίσεις κάθε λογής δοκιμασίες της ζωής. Το πώς θα χειριστείς τη ζωή στο πλαίσιο του γάμου και πώς εσύ και ο σύντροφός σου θα αντιμετωπίσετε μαζί καθετί που προκύπτει στο πλαίσιο του γάμου μπορεί να αποτελούν δοκιμασίες για σένα ή θα μπορούσαν να αποτελούν τελείωση για σένα ή και καταστροφές. Θα μπορούσαν, φυσικά, να αποτελούν και πηγές περισσότερης εμπειρίας στη ζωή. Θα μπορούσαν να αποτελούν πηγές που σου προσφέρουν βαθύτερη κατανόηση και εμπειρία της ζωής, σωστά; (Σωστά.) Σ’ αυτό το σημείο θα ολοκληρώσουμε την ανακεφαλαίωσή μας πάνω στο θέμα της σωστής κατανόησης του γάμου και των διάφορων φαντασιώσεων σχετικά με αυτόν.

Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε ένα άλλο θέμα, δηλαδή το ότι η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας δεν είναι η αποστολή σου. Τι τονίσαμε κατά τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα; (Ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε την ευτυχία της ζωής μας στον σύντροφό μας, ούτε να κάνουμε πράγματα που ευχαριστούν τον σύντροφό μας απλώς και μόνο για να τον προσελκύσουμε ή να προστατέψουμε τη λεγόμενη αγάπη μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε δημιουργήματα και πως οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις στις οποίες οφείλουμε να ανταποκρινόμαστε μέσα στον γάμο δεν συγκρούονται με τα καθήκοντα και τις ευθύνες που έχουμε ως δημιουργήματα.) Πολλοί άνθρωποι βασίζουν την ευτυχία της ζωής τους στον γάμο τους. Στόχος τους όταν επιδιώκουν την ευτυχία είναι να επιδιώξουν την ευτυχία και την τελειότητα του γάμου. Πιστεύουν πως, αν ο γάμος τους είναι ευτυχισμένος και εκείνοι είναι ευτυχισμένοι με τον σύντροφό τους, τότε θα είναι ευτυχισμένη και η ζωή τους. Έτσι, λοιπόν, θεωρούν την ευτυχία του γάμου τους ως ισόβια αποστολή που πρέπει να εκπληρώνουν μέσω αδιάκοπης προσπάθειας. Έτσι, όταν παντρεύονται, πολλοί άνθρωποι σπάνε το κεφάλι τους προσπαθώντας να σκεφτούν τι μπορούν να κάνουν για να διατηρήσουν ζωντανό τον γάμο τους. Και τι θα πει αυτό; Όπως λένε, θα πει πως όσο καιρό κι αν είναι παντρεμένοι, νιώθουν πάντα πως είναι αχώριστοι και δεν μπορούν ποτέ να αφήσουν ο ένας τον άλλο, όπως έκαναν και όταν πρωτάρχισαν να βγαίνουν· θέλουν να είναι πάντα μαζί και να μη χωρίσουν ποτέ. Επιπλέον, κάθε στιγμή και όπου κι αν βρίσκονται, τους λείπει ο σύντροφός τους και τον σκέφτονται διαρκώς· η φωνή, το χαμόγελο, η ομιλία και η συμπεριφορά του είναι τα πράγματα που γεμίζουν την καρδιά τους. Αν περάσει μέρα χωρίς να ακούσουν τη φωνή του συντρόφου τους, η καρδιά τους νιώθει έρημη· κι αν περάσει μέρα χωρίς να τον δουν, νιώθουν λες και έχουν χάσει την ψυχή τους. Θεωρούν πως αυτά τα πράγματα είναι ενδείξεις και σημάδια συζυγικής ευτυχίας. Έτσι, κάποιες γυναίκες που ασχολούνται αποκλειστικά με τα οικιακά, μένουν στο σπίτι και θεωρούν πως το να περιμένουν να επιστρέψει ο σύζυγός τους είναι η υπέρτατη ευτυχία. Αν τύχει να μη γυρίσει στην ώρα του, τον παίρνουν τηλέφωνο. Ποια είναι η πρώτη ερώτηση που του κάνουν; (Τι ώρα θα γυρίσεις;) Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι κάτι που ακούτε συχνά. Αυτή η ερώτηση είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στην καρδιά πολλών ανθρώπων. Η πρώτη ερώτηση είναι: «Τι ώρα θα γυρίσεις;» Είτε πάρουν ακριβή απάντηση είτε όχι, μόλις κάνουν αυτήν την ερώτηση, οι γυναίκες σε έναν ευτυχισμένο γάμο αποκαλύπτουν πως είναι ερωτοχτυπημένες. Πρόκειται για μια κανονική κατάσταση στη ζωή όσων επιδιώκουν την ευτυχία στον γάμο. Περιμένουν ήσυχα να επιστρέψει το άλλο τους μισό από τη δουλειά. Αν βγουν έξω, δεν τολμούν να πάνε μακριά ούτε να αργήσουν πολύ, αφού φοβούνται μήπως γυρίσει ο σύντροφός τους και βρει άδειο το σπίτι και μετά νιώσει πληγωμένος, απογοητευμένος και ταραγμένος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι ελπίδα και πίστη καθώς επιδιώκουν τη συζυγική ευτυχία και δεν διστάζουν να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα ή να κάνουν οποιαδήποτε αλλαγή. Κάποιοι, μάλιστα, αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, συνεχίζουν να επιδιώκουν όπως παλιά τη συζυγική ευτυχία, επιζητούν να αγαπούν τον σύντροφό τους και πάντα τον ρωτούν αν τους αγαπάει. Έτσι, λοιπόν, κατά τη διάρκεια κάποιας συνάθροισης, μια γυναίκα μπορεί να σκεφτεί το εξής: «Άραγε γύρισε σπίτι ο άντρας μου; Κι αν γύρισε, έφαγε τίποτα; Είναι κουρασμένος; Εγώ είμαι ακόμα στη συνάθροιση και νιώθω κάπως άβολα. Νιώθω σαν να τον έχω απογοητεύσει». Πριν πάει στην επόμενη συνάθροιση, ρωτάει τον σύζυγό της: «Τι ώρα πιστεύεις πως θα γυρίσεις; Αν επιστρέψεις όσο είμαι στη συνάθροιση, δεν θα νιώσεις μοναξιά;» Εκείνος απαντάει: «Γίνεται να μη νιώσω μοναξιά; Το σπίτι είναι άδειο και είμαι μόνος. Κανονικά είμαστε πάντα μαζί και τώρα ξαφνικά είμαι μόνος. Γιατί πρέπει πάντα να πηγαίνεις σε συναθροίσεις; Δεν έχω πρόβλημα να πηγαίνεις, αλλά θα ήταν τέλειο αν γύριζες σπίτι πριν από μένα!» Εκείνη σκέφτεται μέσα της: «Αχ, δεν μου ζητάει πολλά· μόνο να γυρίζω σπίτι πριν απ’ αυτόν». Στην επόμενη συνάθροιση, κοιτάει συνέχεια το ρολόι. Όταν βλέπει πως έχει έρθει σχεδόν η ώρα να σχολάσει ο σύζυγός της, δεν μπορεί να κάτσει πια ήσυχη και λέει: «Εσείς συνεχίστε. Εγώ έχω να τακτοποιήσω κάτι στο σπίτι, οπότε πρέπει να φεύγω σιγά σιγά». Γυρίζει τρέχοντας σπίτι και σκέφτεται: «Τέλεια, ο άντρας μου δεν έχει γυρίσει ακόμα! Θα μαγειρέψω κάτι και θα συμμαζέψω γρήγορα το σπίτι για να το βρει καθαρό όταν γυρίσει, να μυρίσει φαγητό και να καταλάβει πως κάποιος είναι εδώ. Είναι υπέροχο να τρώμε μαζί! Αν και δεν έμεινα μέχρι το τέλος της συνάθροισης, οπότε δεν άκουσα ούτε κέρδισα τόσα πράγματα, το να είμαι σπίτι πριν τον σύζυγό μου και να του προσφέρω ένα ζεστό πιάτο φαΐ είναι πολύ καλό πράγμα και βασικό για να διατηρήσεις έναν ευτυχισμένο γάμο». Αυτό είναι κάτι που κάνει συχνά στις συναθροίσεις από εκεί και πέρα. Πού και πού, μια συνάθροιση αργεί να τελειώσει κι όταν γυρίζει τρέχοντας σπίτι, βλέπει πως ο σύζυγός της έχει ήδη επιστρέψει. Είναι κάπως δυσαρεστημένος και απογοητευμένος μαζί της, οπότε της παραπονιέται: «Καλά, δεν μπορείς να χάσεις ούτε μια συνάθροιση; Δεν ξέρεις πώς νιώθω όταν γυρίζω σπίτι και δεν σε βρίσκω εδώ; Αναστατώνομαι!» Τα λόγια του τη συγκινούν πολύ και σκέφτεται: «Αυτό που εννοεί είναι πως με αγαπάει πραγματικά και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα. Αναστατώνεται όταν δεν με βρίσκει εδώ. Είμαι πολύ ευτυχισμένη! Παρόλο που ακούγεται κάπως θυμωμένος, νιώθω πως μ’ αγαπάει. Την επόμενη φορά, πρέπει να δώσω προσοχή. Όσες ώρες κι αν διαρκέσει η συνάθροιση, εγώ πρέπει να γυρίσω σπίτι νωρίς. Πρέπει να είμαι άξια της αγάπης του. Δεν έχει σημασία αν κερδίζω και ακούω λίγο λιγότερα από τα λόγια του Θεού στις συναθροίσεις». Από εκεί και πέρα, όταν πηγαίνει σε συναθροίσεις, το μόνο που σκέφτεται είναι να γυρίσει σπίτι για να είναι άξια της αγάπης του συζύγου της και να διατηρήσει την ευτυχία που επιδιώκει στον γάμο της. Έχει το αμυδρό αίσθημα πως, αν δεν γυρίζει νωρίς στο σπίτι, τότε δεν θα είναι άξια της αγάπης του· κι αν συνεχίσει να τον απογοητεύει έτσι, αναρωτιέται μήπως θα πάει να βρει κάποια άλλη και θα πάψει να την αγαπάει όπως παλιά. Πιστεύει πως το να αγαπά και να αγαπιέται είναι πάντα ευτυχία και ότι η επιδίωξή της στη ζωή είναι το να διατηρεί αυτήν τη σχέση στην οποία δίνει και παίρνει αγάπη. Είναι κάτι που είναι αποφασισμένη να επιδιώξει, οπότε το κάνει χωρίς επιφύλαξη ή δισταγμό. Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, όταν πηγαίνουν να εκτελέσουν το καθήκον τους μακριά από το σπίτι τους, λένε συχνά στον επικεφαλής τους: «Δεν μπορώ να διανυκτερεύσω μακριά από το σπίτι μου. Είμαι παντρεμένη. Αν δεν γυρίσω σπίτι, ο άντρας μου θα νιώσει μοναξιά. Δεν θα είμαι εκεί όταν ξυπνήσει μες στη νύχτα και θα ταραχτεί. Δεν θα είμαι εκεί όταν ανοίξει τα μάτια του το πρωί και θα νιώσει πληγωμένος. Αν τύχει να μη γυρίσω σπίτι πολλές φορές, δεν θα αμφιβάλει για την πίστη μου σ’ αυτόν και την αθωότητά μου; Όταν παντρευτήκαμε, συμφωνήσαμε πως θα ήμασταν πιστοί ο ένας στον άλλο. Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να κρατήσω την υπόσχεσή μου. Θέλω να είμαι αντάξιά του, αφού κανείς άλλος στον κόσμο δεν μ’ αγαπάει όπως αυτός. Για να αποδείξω, λοιπόν, την αθωότητά μου και το γεγονός ότι του είμαι απόλυτα πιστή, δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να διανυκτερεύσω μακριά από το σπίτι μου. Όσο φορτωμένο κι αν είναι το έργο της εκκλησίας ή όσο επείγον κι αν είναι το καθήκον μου, εγώ πρέπει να επιστρέφω το βράδυ σπίτι, όσο αργά κι αν έχει πάει». Λέει πως το κάνει για να διατηρήσει την αθωότητα και την πίστη της, αλλά είναι μόνο μια τυπικότητα, μόνο λόγια. Αυτό που φοβάται, στην πραγματικότητα, είναι πως ο γάμος της θα γίνει δυστυχισμένος και θα διαλυθεί. Προκειμένου να διατηρήσει τη συζυγική της ευτυχία, θα προτιμούσε να χάσει το καθήκον της και να εγκαταλείψει το καθήκον που πρέπει να εκτελεί· είναι λες και η συζυγική ευτυχία είναι το κίνητρο και η πηγή όλων των ενεργειών της. Αν δεν είναι ευτυχισμένος ο γάμος της, δεν μπορεί να εκτελέσει το καθήκον ενός δημιουργήματος ούτε να είναι καλό δημιούργημα. Θεωρεί ότι το να είναι αντάξια της αγάπης του άντρα της και να συνεχίσει να εισπράττει αυτήν την αγάπη αποτελούν ενδείξεις συζυγικής ευτυχίας και στόχοι ζωής που πρέπει να επιδιώκει. Αν μια μέρα νιώσει πως δεν την αγαπάει πια τόσο πολύ ή κάνει κάποιο λάθος και πάψει να είναι αντάξια της αγάπης του, με αποτέλεσμα εκείνος να απογοητευτεί και να δυσαρεστηθεί μαζί της, θα νιώσει πως τρελαίνεται και θα σταματήσει να πηγαίνει σε συναθροίσεις και να διαβάζει τα λόγια του Θεού· ακόμη κι όταν η εκκλησία τη χρειάζεται για να εκτελέσει κάποιο καθήκον, εκείνη θα βρει ένα σωρό δικαιολογίες για να αρνηθεί. Λέει, για παράδειγμα, πως δεν νιώθει καλά ή πως αντιμετωπίζει κάτι επείγον στο σπίτι, ενώ φτάνει μέχρι και να σκαρφιστεί διάφορες παράλογες και παράξενες δικαιολογίες για να αποφύγει να εκτελέσει το καθήκον της. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν τη συζυγική ευτυχία ως κάτι άκρως σημαντικό στη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, δίνουν τα πάντα για να διατηρήσουν την ευτυχία στον γάμο τους και δεν διστάζουν να πληρώσουν κάθε τίμημα για να δέσουν και να κρατήσουν την καρδιά του συζύγου τους ώστε να τους αγαπάει πάντα και να μη χάσουν ποτέ το αίσθημα αγάπης που είχαν όταν πρωτοπαντρεύτηκαν ούτε αυτό που ένιωθαν για τον γάμο στις αρχές. Μερικές γυναίκες, μάλιστα, κάνουν ακόμη μεγαλύτερες θυσίες: Κάποιες κάνουν ρινοπλαστική, άλλες κάνουν πλαστική στο πηγούνι, ενώ άλλες, πάλι, κάνουν αυξητική στήθους και λιποαναρρόφηση, υπομένοντας κάθε πόνο. Υπάρχουν και γυναίκες που θεωρούν πως οι γάμπες τους φαίνονται χοντρές κι έτσι κάνουν επέμβαση για να αποκτήσουν πιο αδύνατα πόδια. Στο τέλος, όμως, παθαίνουν ζημιά στα νεύρα των ποδιών τους και δεν μπορούν να σταθούν πια όρθιες. Όταν το βλέπει αυτό ο άντρας μιας τέτοιας γυναίκας, λέει: «Παλιά είχες χοντρά πόδια, αλλά τουλάχιστον ήσουν κανονικός άνθρωπος. Τώρα ούτε να σταθείς δεν μπορείς· δεν κάνεις για τίποτα. Θέλω διαζύγιο!» Βλέπεις πώς κατέληξε η γυναίκα, παρά το τεράστιο τίμημα που πλήρωσε. Άλλες γυναίκες ντύνονται όμορφα κάθε μέρα, αρωματίζονται και βάφονται. Βάζουν κάθε λογής καλλυντικά στο πρόσωπό τους, όπως κραγιόν, ρουζ και σκιά ματιών, για να φαίνονται νέες και όμορφες, έτσι ώστε ο σύντροφός τους να τις βρίσκει ελκυστικές και να τις αγαπάει όπως τις αγαπούσε στις αρχές. Αλλά και οι άντρες κάνουν πολλές θυσίες για χάρη της συζυγικής ευτυχίας. Κάποιος λέει το εξής σε έναν άντρα: «Είσαι γνωστός πιστός του Θεού. Στα μέρη μας σε ξέρει πολύς κόσμος, οπότε κινδυνεύεις να σε καταγγείλουν και να σε συλλάβουν. Πρέπει να φύγεις από εδώ και να πας να εκτελέσεις το καθήκον σου σε κάποιο άλλο μέρος». Εκείνος αναστατώνεται και σκέφτεται: «Μα αν φύγω, δεν θα τελειώσει ο γάμος μου; Θα αρχίσουν όλα να καταρρέουν τώρα; Αν φύγω από το σπίτι, μήπως η γυναίκα μου βρει κάποιον άλλο; Θα χωρίσουν οι δρόμοι μας από δω και πέρα, λοιπόν; Δεν θα είμαστε ποτέ ξανά μαζί;» Ταράζεται ενώ τα σκέφτεται αυτά, οπότε αρχίζει τις διαπραγματεύσεις: «Μήπως μπορώ να μείνω; Θα το δεχόμουν ακόμη κι αν γυρνούσα σπίτι μόνο μια φορά τη βδομάδα. Πρέπει να φροντίσω την οικογένειά μου!» Στην πραγματικότητα, δεν σκέφτεται να φροντίσει την οικογένειά του. Φοβάται πως η γυναίκα του θα τον αφήσει για κάποιον άλλο και πως ποτέ ξανά δεν θα έχει συζυγική ευτυχία. Τον τρώει η ανησυχία και ο φόβος και δεν θέλει να χαθεί και να εξαφανιστεί έτσι η συζυγική του ευτυχία. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, η συζυγική ευτυχία είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Χωρίς αυτήν, νιώθουν λες και δεν έχουν ψυχή. Έχουν την εξής άποψη: «Η αγάπη είναι ό,τι πιο σημαντικό για έναν ευτυχισμένο γάμο. Ο μόνος λόγος που έχουμε έναν ευτυχισμένο γάμο με τη γυναίκα μου και καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι εδώ είναι επειδή την αγαπάω και μ’ αγαπάει. Αν έχανα αυτήν την αγάπη, αν στέρευε επειδή πιστεύω στον Θεό και εκτελώ το καθήκον μου, αυτό δεν θα σήμαινε πως η συζυγική μου ευτυχία τελείωσε για τα καλά και δεν θα μπορούσα να την απολαύσω ποτέ ξανά; Τι θα απογίνουμε αν χάσουμε τη συζυγική μας ευτυχία; Πώς θα ήταν η ζωή της γυναίκας μου χωρίς την αγάπη μου; Τι θ’ απογίνω αν χάσω την αγάπη της; Μπορεί η εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος και η επίτευξη της αποστολής του ανθρώπου ενώπιον του Θεού να αντισταθμίσει αυτήν την απώλεια;» Δεν γνωρίζουν, δεν έχουν απάντηση και δεν κατανοούν αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Άρα, λοιπόν, όταν ο οίκος του Θεού απαιτεί εκείνοι που επιδιώκουν πάνω απ’ όλα την ευτυχία στον γάμο να αφήσουν το σπίτι τους και να πάνε σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος για να διαδώσουν το ευαγγέλιο και να εκτελέσουν το καθήκον τους, εκείνοι νιώθουν συχνά συγχισμένοι, αβοήθητοι και ταραγμένοι για το γεγονός πως μπορεί σύντομα να χάσουν τη συζυγική τους ευτυχία. Προκειμένου να διατηρήσουν την ευτυχία αυτή, κάποιοι άνθρωποι εγκαταλείπουν ή αρνούνται να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, ενώ άλλοι αρνούνται ακόμα και τις σημαντικές διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Άλλοι, πάλι, προκειμένου να διατηρήσουν τη συζυγική τους ευτυχία, προσπαθούν συχνά να μάθουν τι νιώθει ο σύζυγός τους. Αν νιώθει ελαφρώς δυσαρεστημένος ή δείξει έστω και ένα ίχνος δυσαρέσκειας ή απογοήτευσης για την πίστη τους, για το μονοπάτι της πίστης στον Θεό που ακολουθούν και για το γεγονός πως εκτελούν το καθήκον τους, αλλάζουν αμέσως πορεία και κάνουν παραχωρήσεις. Προκειμένου να διατηρήσουν τη συζυγική τους ευτυχία, κάνουν συχνά παραχωρήσεις προς τον σύζυγό τους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να εγκαταλείψουν ευκαιρίες να εκτελέσουν το καθήκον τους και να χάσουν χρόνο από συναθροίσεις, την ανάγνωση των λόγων του Θεού και τις πνευματικές τους ασκήσεις ώστε να δείξουν στον σύζυγό τους πως είναι στο πλευρό του και να μη νιώθει μόνος κι έρημος, αλλά να αισθάνεται την αγάπη τους. Θα προτιμούσαν να το κάνουν αυτό παρά να χάσουν την αγάπη του συζύγου τους. Αυτό συμβαίνει επειδή θεωρούν πως, αν εγκαταλείψουν την αγάπη του συζύγου τους για χάρη της πίστης τους ή του μονοπατιού της πίστης στον Θεό που ακολουθούν, αυτό θα σημαίνει πως έχουν εγκαταλείψει τη συζυγική τους ευτυχία, δεν θα μπορούν να τη νιώθουν πια και τότε θα είναι μόνοι, αξιοθρήνητοι και για λύπηση. Τι σημαίνει να είναι κάποιος αξιοθρήνητος και για λύπηση; Σημαίνει πως δεν έχει την αγάπη ή τη λατρεία κάποιου άλλου. Αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν κάποια δόγματα, γνωρίζουν τη σημασία που έχει η εκτέλεση του έργου της σωτηρίας από τον Θεό και καταλαβαίνουν, φυσικά, πως ως δημιουργήματα θα πρέπει να εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργήματος. Επειδή, όμως, εμπιστεύονται την ευτυχία τους στον σύζυγό τους και, φυσικά, βασίζουν τη δική τους ευτυχία στην ευτυχία του γάμου τους, αν και καταλαβαίνουν και ξέρουν τι θα πρέπει να κάνουν, εξακολουθούν να μην μπορούν να εγκαταλείψουν την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας. Θεωρούν εσφαλμένα την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως την αποστολή που θα πρέπει να επιδιώκουν σ’ αυτήν τη ζωή, όπως και θεωρούν εσφαλμένα την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως την αποστολή που θα πρέπει να επιδιώκει και να εκπληρώνει ένα δημιούργημα. Δεν είναι λάθος αυτό; (Ναι.)

Γιατί είναι λάθος να επιδιώκει κανείς τη συζυγική ευτυχία; Συμφωνεί με τον ορισμό του Θεού για τον γάμο και με αυτό που αναθέτει ο Θεός στα παντρεμένα ζευγάρια; (Όχι, δεν συμφωνεί.) Τι λάθος υπάρχει εδώ; Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Ο Θεός είπε πως δεν είναι καλό να είναι μόνος του ο άνθρωπος, οπότε του δημιούργησε μια σύζυγο για να τον συντροφεύει. Έτσι δεν ορίζει ο Θεός τον γάμο; Αυτό δεν είναι μέρος της επιδίωξης της συζυγικής ευτυχίας; Μιλάμε για δύο ανθρώπους που συντροφεύουν ο ένας τον άλλο και ανταποκρίνονται στις ευθύνες που τους αναλογούν. Τι το κακό έχει αυτό;» Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να ανταποκρίνεται κανείς στις ευθύνες του στο πλαίσιο του γάμου και το να εκλαμβάνει αδιάλλακτα την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως αποστολή του; (Ναι, υπάρχει.) Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; (Θεωρεί την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως την πιο σημαντική αποστολή του, ενώ στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη ευθύνη που έχει ένας ζωντανός άνθρωπος είναι να εκτελεί το καθήκον ενός δημιουργήματος ενώπιον του Δημιουργού. Δεν έχει καταλάβει σωστά τον στόχο που πρέπει να επιδιώκει στη ζωή.) Θέλει να συνεχίσει κανείς; (Όταν κάποιος δεν μπορεί να υιοθετήσει τη σωστή προσέγγιση απέναντι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλει να επωμίζεται εντός του γάμου, θα αφιερώνει τον χρόνο και την ενέργειά του στη διατήρηση του γάμου του. Η σωστή, όμως, προσέγγιση απέναντι στις ευθύνες του γάμου είναι, πρώτα απ’ όλα, να μην ξεχνάει πως είναι δημιούργημα και πως οφείλει να αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο να εκτελεί το καθήκον του και να εκπληρώνει αυτό που του αναθέτει ο Θεός και την αποστολή που του δίνει. Και μετά θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχει στο πλαίσιο του γάμου. Αυτά τα δύο πράγματα είναι διαφορετικά.) Είναι η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ο στόχος που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι στη ζωή αφότου παντρευτούν; Έχει καμία σχέση με τον γάμο που έχει ορίσει ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός έχει δώσει τον γάμο στον άνθρωπο και σου έχει προσφέρει ένα περιβάλλον στο οποίο μπορείς να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός άντρα ή μιας γυναίκας στο πλαίσιο του γάμου. Ο Θεός σού έχει δώσει τον γάμο, πράγμα που σημαίνει πως σου έχει δώσει έναν σύντροφο ο οποίος θα σε συντροφεύει σε κάθε στάδιο αυτής της ζωής και μέχρι το τέλος της. Τι εννοώ όταν λέω πως θα σε συντροφεύει; Εννοώ πως θα σε βοηθάει, θα σε φροντίζει και θα μοιράζεται μαζί σου οτιδήποτε συναντάς στη ζωή. Με άλλα λόγια, όσα πράγματα κι αν συναντάς, δεν θα τα αντιμετωπίζεις πια μόνος· οι δυο σας θα τα αντιμετωπίζετε πλέον μαζί. Η ζωή έτσι γίνεται κάπως πιο εύκολη και άνετη, αφού και οι δύο σύντροφοι κάνουν αυτό που οφείλουν και καθένας αξιοποιεί τις ικανότητες και τα δυνατά του σημεία καθώς ξεκινούν την κοινή τους ζωή. Τόσο απλό είναι το θέμα. Ο Θεός, όμως, δεν απαίτησε ποτέ το εξής από τους ανθρώπους: «Εγώ σου έδωσα τον γάμο. Τώρα είσαι παντρεμένος, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να αγαπάς τον σύντροφό σου μέχρι τέλους και να τον κολακεύεις διαρκώς. Αυτή είναι η αποστολή σου». Ο Θεός σού έδωσε τον γάμο, έναν σύντροφο και ένα διαφορετικό περιβάλλον διαβίωσης. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και μια τέτοια συνθήκη διαβίωσης, ο Θεός φροντίζει ο σύντροφός σου να μοιράζεται και να αντιμετωπίζει μαζί σου τα πάντα, έτσι ώστε να ζεις πιο ελεύθερα και εύκολα, δίνοντάς σου, ταυτόχρονα, τη δυνατότητα να εκτιμήσεις ένα διαφορετικό στάδιο της ζωής. Ο Θεός, όμως, δεν σε «πούλησε» στον γάμο. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ πως ο Θεός δεν πήρε τη ζωή σου, τη μοίρα σου, την αποστολή σου, το μονοπάτι που ακολουθείς στη ζωή, την κατεύθυνση που επιλέγεις στη ζωή και το είδος της πίστης που έχεις και τα έδωσε όλα στον σύντροφό σου για να τα αποφασίσει εκείνος για σένα. Δεν έχει πει πως η μοίρα, οι επιδιώξεις, το μονοπάτι ζωής και η άποψη που έχει μια γυναίκα για τη ζωή πρέπει να αποφασίζονται από τον σύζυγό της, ούτε πως η μοίρα, οι επιδιώξεις, η άποψη που έχει ένας άντρας για τη ζωή και η ίδια η ζωή του πρέπει να αποφασίζονται από τη σύζυγό του. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ τέτοια πράγματα ούτε έχει ορίσει έτσι την κατάσταση. Είπε κάτι τέτοιο ο Θεός όταν δημιούργησε τον γάμο για την ανθρωπότητα; (Όχι.) Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ πως η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας είναι η αποστολή μιας γυναίκας ή ενός άντρα στη ζωή ούτε πως πρέπει να φροντίζεις να διατηρείς την ευτυχία στον γάμο σου προκειμένου να εκπληρώσεις την αποστολή σου στη ζωή και να έχεις σωστή διαγωγή ως δημιούργημα. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ κάτι τέτοιο. Ούτε είπε ποτέ το εξής: «Πρέπει να επιλέξεις το μονοπάτι της ζωής σου στο πλαίσιο του γάμου. Το αν θα επιτύχεις τη σωτηρία ή όχι θα καθοριστεί από τον γάμο και τον σύζυγό σου. Η άποψή σου για τη ζωή και η μοίρα σου θα αποφασιστούν από τον σύζυγό σου». Έχει πει ποτέ ο Θεός τέτοιο πράγμα; (Όχι.) Ο Θεός όρισε τον γάμο για σένα και σου έδωσε έναν σύντροφο. Εσύ παντρεύεσαι, αλλά η ταυτότητα και η θέση σου ενώπιον του Θεού δεν αλλάζουν. Είσαι ο ίδιος άνθρωπος. Αν είσαι γυναίκα, τότε παραμένεις γυναίκα ενώπιον του Θεού· αν είσαι άντρας, τότε παραμένεις άντρας ενώπιόν Του. Οι δυο σας έχετε, όμως, ένα κοινό χαρακτηριστικό: Είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα, είστε όλοι σας δημιουργήματα ενώπιον του Θεού. Στο πλαίσιο του γάμου, ανέχεστε, αγαπάτε, βοηθάτε και στηρίζετε ο ένας τον άλλο, και αυτό πάει να πει πως ανταποκρίνεστε στις ευθύνες σας. Ενώπιον του Θεού, όμως, οι ευθύνες στις οποίες οφείλεις να ανταποκρίνεσαι και η αποστολή που οφείλεις να εκπληρώσεις δεν μπορούν να αντικατασταθούν από τις ευθύνες που επωμίζεσαι απέναντι στον σύντροφό σου. Άρα, λοιπόν, όταν συγκρούονται οι ευθύνες που έχεις απέναντι στον σύντροφό σου με το καθήκον που οφείλει να εκτελεί ένα δημιούργημα ενώπιον του Θεού, αυτό που θα πρέπει να επιλέξεις είναι να εκτελείς το καθήκον σου ως δημιούργημα και όχι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντι στον σύντροφό σου. Αυτή είναι η κατεύθυνση και ο στόχος που θα πρέπει να επιλέξεις και, φυσικά, είναι και η αποστολή που οφείλεις να εκπληρώσεις. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, θεωρούν εσφαλμένα πως αποστολή τους στη ζωή είναι να επιδιώκουν τη συζυγική ευτυχία ή να ανταποκρίνονται στις ευθύνες τους απέναντι στον σύντροφό τους και να τον νοιάζονται, να τον φροντίζουν και να τον αγαπούν· θεωρούν πως ο σύντροφός τους είναι ολόκληρος ο κόσμος τους και η μοίρα τους. Αυτό είναι λάθος. Η μοίρα σου υπόκειται στην κυριαρχία του Θεού και δεν την κυβερνά ο σύντροφός σου. Ο γάμος δεν μπορεί να αλλάξει ούτε τη μοίρα σου ούτε το γεγονός πως την κυβερνά ο Θεός. Όσον αφορά την άποψη για τη ζωή που οφείλεις να έχεις και το μονοπάτι που οφείλεις να ακολουθείς, αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να αναζητήσεις στα λόγια των διδαχών και των απαιτήσεων του Θεού. Δεν εξαρτώνται από τον σύντροφό σου και δεν τα αποφασίζει εκείνος. Πέρα από το να ανταποκρίνεται στις ευθύνες που έχει απέναντί σου, δεν θα πρέπει να ελέγχει τη μοίρα σου, δεν θα πρέπει να απαιτεί να αλλάξεις κατεύθυνση στη ζωή ή να αποφασίζει ποιο μονοπάτι ακολουθείς και ποια άποψη θα πρέπει να έχεις για τη ζωή ούτε, βέβαια, να σε περιορίζει ή να σε εμποδίζει να επιδιώξεις τη σωτηρία. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι αναφορικά με τον γάμο είναι να τον αποδεχθούν από τον Θεό, να συμμορφώνονται προς τον ορισμό του γάμου που έχει ορίσει ο Θεός για τον άνθρωπο και, τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα, να ανταποκρίνονται στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχουν ο ένας απέναντι στον άλλο. Δεν μπορούν να επιλέξουν τη μοίρα του συντρόφου τους ούτε την προηγούμενη, την παρούσα και την επόμενη ζωή του και ούτε, φυσικά, την αιωνιότητα. Μόνο ο Δημιουργός μπορεί να αποφασίσει τον προορισμό σου, τη μοίρα σου και το μονοπάτι που ακολουθείς. Ως δημιούργημα, λοιπόν, είτε ο ρόλος σου είναι αυτός της συζύγου είτε του συζύγου, η ευτυχία που οφείλεις να επιδιώκεις σ’ αυτήν τη ζωή προέρχεται από την εκτέλεση του καθήκοντος και την εκπλήρωση της αποστολής που έχεις ως δημιούργημα. Δεν προέρχεται από τον ίδιο τον γάμο, ούτε, βέβαια, από το να ανταποκρίνεσαι στις συζυγικές ευθύνες σου στα πλαίσια του γάμου. Φυσικά, το μονοπάτι που επιλέγεις να ακολουθήσεις και η άποψη που υιοθετείς για τη ζωή δεν θα πρέπει να στηρίζονται στη συζυγική ευτυχία, ούτε, βέβαια, να αποφασίζονται από τον ή τη σύζυγό σου. Αυτό είναι κάτι που οφείλεις να καταλάβεις. Άρα, λοιπόν, οι άνθρωποι που, αφού παντρευτούν, επιδιώκουν μόνο τη συζυγική ευτυχία και θεωρούν ως αποστολή τους την επιδίωξη αυτή, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τέτοιες σκέψεις και απόψεις και να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο ασκούνται και την κατεύθυνση που ακολουθούν στη ζωή. Εισέρχεσαι στον γάμο και συζείς με τον σύντροφό σου όπως το έχει ορίσει ο Θεός —αυτό είναι όλο. Είναι αρκετό, λοιπόν, να ανταποκρίνεσαι στις συζυγικές σου ευθύνες στην πορεία της κοινής σας ζωής. Όσο για το μονοπάτι που ακολουθείς και την άποψη που υιοθετείς για τη ζωή, ο σύντροφός σου δεν έχει ούτε την υποχρέωση ούτε το δικαίωμα να αποφασίζει αυτά τα πράγματα. Μπορεί να έχεις παντρευτεί και να έχεις σύζυγο, όμως ο αποκαλούμενος σύζυγός σου νοείται ως σύζυγος μόνο όπως το έχει ορίσει ο Θεός. Δηλαδή, μπορεί μόνο να ανταποκρίνεται στις ευθύνες ενός συζύγου και εσύ μπορείς να επιλέγεις και να αποφασίζεις για όλα τα υπόλοιπα που δεν σχετίζονται μ’ αυτόν. Ακόμη πιο σημαντικό είναι, φυσικά, οι επιλογές και οι αποφάσεις σου να μη βασίζονται στις δικές σου προτιμήσεις και τη δική σου κατανόηση, αλλά στα λόγια του Θεού. Καταλαβαίνεις τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, ο Θεός δεν θα θυμάται τις πράξεις κανενός από τους δύο συντρόφους ο οποίος, στο πλαίσιο του γάμου, επιδιώκει με κάθε κόστος ή πάση θυσία τη συζυγική ευτυχία. Όσο καλά ή τέλεια κι αν ανταποκρίνεσαι στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες σου απέναντι στον σύντροφό σου και όσο κι αν φαίνεσαι αντάξιος των προσδοκιών του —με άλλα λόγια, όσο καλά ή τέλεια κι αν διατηρείς τη συζυγική σου ευτυχία ή όσο αξιοζήλευτη κι αν είναι αυτή— αυτό δεν σημαίνει πως έχεις εκπληρώσει την αποστολή σου ως δημιουργήματος ούτε αποδεικνύει πως είσαι αποδεκτό δημιούργημα. Ίσως να είσαι η τέλεια σύζυγος ή ο τέλειος σύζυγος, αλλά αυτό περιορίζεται απλώς στο πλαίσιο του γάμου. Ο Δημιουργός μετράει τι είδους άνθρωπος είσαι με βάση το πώς εκτελείς το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα ενώπιόν Του, το μονοπάτι που ακολουθείς, την άποψή σου για τη ζωή, τι επιδιώκεις στη ζωή και πώς εκπληρώνεις την αποστολή ενός δημιουργήματος. Έτσι μετράει ο Θεός το μονοπάτι που ακολουθείς ως δημιούργημα και τον μελλοντικό σου προορισμό, όχι με βάση το πώς ανταποκρίνεσαι στις συζυγικές σου ευθύνες και υποχρεώσεις ή το αν η αγάπη που έχεις για τον σύντροφό σου τον ευχαριστεί. Σήμερα, σου παρείχα αυτές τις λεπτομέρειες σχετικά με το ότι η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας δεν είναι η αποστολή σου, έτσι ώστε να κλείσουμε αυτό το θέμα. Αν δεν είχα συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, βλέπεις, οι άνθρωποι μπορεί να νόμιζαν πως κατανοούν και γνωρίζουν κάποια πράγματα γι’ αυτά. Όταν, όμως, τους συνέβαινε όντως κάτι, θα υπήρχαν και πάλι πολλά παραπλανητικά ζητήματα που θα τους έμπαιναν εμπόδιο και δεν θα μπορούσαν να τα αντιμετωπίσουν, καθώς, από τη μία, θα ήθελαν να ανταποκριθούν στις συζυγικές τους υποχρεώσεις και, από την άλλη, να κάνουν καλά τα όσα οφείλει να κάνει ένα ανθρώπινο ον και δημιούργημα. Όταν, όμως, αυτά τα δύο πράγματα συγκρούονται ή έρχονται σε αντίθεση και εμποδίζουν το ένα το άλλο, δεν είναι πάντα απολύτως ξεκάθαρο πώς θα πρέπει να τα χειριστεί κανείς. Σας είναι πλέον ξεκάθαρο, μετά από αυτήν τη συναναστροφή Μου; (Ναι.) Υπάρχει διαφορά μεταξύ, αφενός, των πραγμάτων που θεωρούν καλά και σωστά οι άνθρωποι κατά τις αντιλήψεις τους και, αφετέρου, των πραγμάτων που είναι θετικά, σωστά και καλά σύμφωνα με την αλήθεια. Όταν το διασαφηνίζουμε αυτό, γίνεται ξεκάθαρο. Τα πράγματα που θεωρούν θετικά και καλά οι άνθρωποι είναι συχνά γεμάτα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τα συναισθήματα του ανθρώπου και δεν σχετίζονται με την αλήθεια. Τι εννοώ όταν λέω πως δεν σχετίζονται; Εννοώ πως δεν είναι η αλήθεια. Αν θεωρείς τα παράλογα πράγματα και τα πράγματα που δεν είναι η αλήθεια ως πράγματα θετικά και ως την αλήθεια, αν τα ακολουθείς και προσκολλάσαι πεισματικά σ’ αυτά, πιστεύοντας πως είναι η αλήθεια, τότε δεν θα μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και θα καταλήξεις πολύ μακριά από την αλήθεια. Και ποιανού ευθύνη είναι αυτό;

Το θέμα της συναναστροφής μας προηγουμένως ήταν πως οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουν την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας και πως αρκεί απλά να ανταποκρίνονται στις ευθύνες που έχουν στο πλαίσιο του γάμου. Τώρα που ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή πάνω στην εγκατάλειψη της επιδίωξης της συζυγικής ευτυχίας, θα συναναστραφούμε σχετικά με ένα άλλο θέμα: Δεν είσαι σκλάβος στον γάμο σου. Αυτό είναι ένα θέμα πάνω στο οποίο θα πρέπει να συναναστραφούμε. Τι πιστεύουν κάποιοι άνθρωποι αφού παντρευτούν; «Αυτή είναι πλέον η ζωή μου. Είναι γραφτό μου να ζήσω μ’ αυτόν τον άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ούτε οι γονείς ούτε οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς μου ούτε και οι φίλοι μου είναι το στήριγμά μου εφ’ όρου ζωής. Ποιος είναι το στήριγμά μου; Ο άνθρωπος που παντρεύτηκα. Σ’ αυτόν θα βασίζομαι όλη μου τη ζωή». Έχοντας τέτοιες σκέψεις στο μυαλό τους, πολλοί άνθρωποι θεωρούν άκρως σημαντικό τον γάμο και πιστεύουν πως, μόλις παντρευτούν, θα έχουν μια σταθερή ζωή, ένα ασφαλές καταφύγιο και έναν άνθρωπο στον οποίο θα μπορούν να εκμυστηρεύονται πράγματα. Οι γυναίκες λένε: «Τώρα που παντρεύτηκα, μπορώ να στηρίζομαι στις πλάτες του συζύγου μου». Οι άντρες λένε: «Τώρα που παντρεύτηκα, έχω ένα ήρεμο σπιτικό και δεν γυρίζω πια από δω κι από κει. Νιώθω ευτυχισμένος και μόνο που το σκέφτομαι. Κοίτα πώς είναι οι αδέσμευτοι γύρω μου. Οι γυναίκες τριγυρίζουν όλη μέρα χωρίς να έχουν ένα σταθερό σπιτικό, χωρίς κάποιον να βασιστούν και να πουν τον πόνο τους, ενώ οι άντρες δεν ξέρουν τι θα πει σπιτική θαλπωρή. Πόσο αξιοθρήνητοι είναι!» Όταν σκέφτονται, λοιπόν, τη δική τους συζυγική ευτυχία, θεωρούν πως τους γεμίζει και τους ικανοποιεί πολύ. Πέρα από την ικανοποίηση που νιώθουν, θεωρούν πως πρέπει να κάνουν κάτι για τον γάμο και το σπιτικό τους. Μόλις παντρεύονται, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν τα πάντα στον έγγαμο βίο τους και ετοιμάζονται να πασχίσουν, να αγωνιστούν και να δουλέψουν σκληρά για τον γάμο τους. Κάποιοι βγάζουν χρήματα και υποφέρουν απεγνωσμένα, ενώ ακόμη περισσότεροι, φυσικά, εμπιστεύονται την ευτυχία της ζωής τους στον σύντροφό τους. Πιστεύουν πως το αν θα είναι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι στη ζωή εξαρτάται από το πώς είναι ο σύντροφός τους, από το αν είναι καλός άνθρωπος, αν ταιριάζουν οι προσωπικότητες και τα ενδιαφέροντά τους, αν είναι κουβαλητής και μπορεί να κουμαντάρει μια οικογένεια, αν θα μπορεί να τους εξασφαλίζει τα βασικά στο μέλλον και να τους προσφέρει μια ευτυχισμένη, σταθερή και υπέροχη οικογένεια και αν θα μπορεί να τους παρηγορεί αν τους βρουν αρρώστιες, βάσανα, αποτυχίες ή αναποδιές. Για να τα εξακριβώσουν όλα αυτά, δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στον σύντροφό τους όσο συζούν. Παρατηρούν και καταγράφουν με μεγάλη φροντίδα και προσοχή τις σκέψεις, τις απόψεις, την ομιλία, τη συμπεριφορά και την κάθε κίνησή του, καθώς και όλα τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες του. Θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια όλες τις σκέψεις, τις απόψεις, τα λόγια και τις συμπεριφορές που αποκάλυψε ο σύντροφός τους στη ζωή, έτσι ώστε να τον καταλάβουν καλύτερα. Ταυτόχρονα, ελπίζουν πως και ο σύντροφός θα τους καταλάβει καλύτερα, ανοίγει ο ένας την καρδιά του στον άλλο ώστε να μπορούν να συγκρατούν καλύτερα ο ένας τον άλλο ή ώστε να είναι οι πρώτοι που θα βρεθούν πλάι στον σύντροφό τους όποτε συμβεί κάτι, οι πρώτοι που θα τον βοηθήσουν, θα ορθώσουν το ανάστημά τους και θα τον στηρίξουν, θα τον ενθαρρύνουν και θα είναι βράχος για εκείνον. Ζώντας έτσι, καθένας από τους συζύγους σπανίως προσπαθεί να διακρίνει τι είδους άνθρωπος είναι ο άλλος, ζώντας αποκλειστικά μέσα στα συναισθήματα που έχει για τον σύντροφό του, τα οποία και χρησιμοποιεί για να τον φροντίσει και να τον ανεχθεί, καθώς και να χειριστεί κάθε ελάττωμα, ατέλεια και επιδίωξη που έχει, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να είναι πάντα στις διαταγές του. Ένας άντρας λέει, για παράδειγμα, στη γυναίκα του: «Οι συναθροίσεις σου κρατάνε πολλή ώρα. Ας πηγαίνεις για μισή ώρα και μετά να γυρίζεις σπίτι». «Θα κάνω ό,τι μπορώ» απαντάει εκείνη. Πράγματι, την επόμενη φορά πηγαίνει στη συνάθροιση για μισή ώρα και μετά επιστρέφει σπίτι. «Πολύ καλύτερα» λέει αυτήν τη φορά ο σύζυγός της. «Την επόμενη φορά, πήγαινε να δώσεις μόνο το παρών και γύρνα κατευθείαν πίσω». Εκείνη απαντάει: «Αχ! Τόσο πολύ σου λείπω, δηλαδή! Εντάξει, θα κάνω ό,τι μπορώ». Πράγματι, στην επόμενη συνάθροιση, δεν τον απογοητεύει και γυρίζει σπίτι μετά από δέκα περίπου λεπτά. «Τώρα μάλιστα!» λέει ο άντρας της, πολύ ευχαριστημένος και χαρούμενος. Αν θέλει από τη γυναίκα του να πάει δεξιά, αυτή δεν τολμά να πάει αριστερά· αν θέλει να γελάσει, αυτή δεν τολμά να κλάψει. Όταν τη βλέπει να διαβάζει τα λόγια του Θεού και να ακούει ύμνους, δεν του αρέσει καθόλου και νιώθει αηδία. Λέει, λοιπόν: «Τι νόημα έχει να διαβάζεις όλη την ώρα αυτά τα λόγια και να ψέλνεις αυτούς τους ύμνους; Δεν γίνεται να μη τα διαβάζεις και να μην ψέλνεις όταν είμαι σπίτι;» «Εντάξει» απαντάει εκείνη. «Θα σταματήσω». Δεν τολμά να διαβάζει πια τα λόγια του Θεού και να ακούει ύμνους. Οι απαιτήσεις του συζύγου της την κάνουν τελικά να καταλάβει πως δεν του αρέσει που πιστεύει στον Θεό και διαβάζει τα λόγια Του. Όταν είναι σπίτι, λοιπόν, του κρατάει συντροφιά, βλέπουν μαζί τηλεόραση, τρώνε μαζί τα γεύματά τους, κάνουν συζητήσεις και τον ακούει όποτε εκφράζει τα παράπονά του. Θα έκανε τα πάντα γι’ αυτόν, αρκεί να είναι ευτυχισμένος. Αυτές θεωρεί πως είναι οι ευθύνες που οφείλει να επωμίζεται μια σύζυγος. Πότε διαβάζει, λοιπόν, τα λόγια του Θεού; Περιμένει μέχρι να φύγει ο άντρας της από το σπίτι, κλειδώνει την πόρτα και αρχίζει βιαστικά την ανάγνωση. Όταν ακούει κάποιον στην πόρτα, κρύβει γρήγορα το βιβλίο και τρομάζει τόσο πολύ που δεν τολμά να συνεχίσει να το διαβάζει. Όταν ανοίγει την πόρτα, βλέπει πως τζάμπα ανησύχησε· δεν επέστρεψε ο σύζυγός της, οπότε συνεχίζει την ανάγνωση. Καθώς διαβάζει, είναι σε αναμμένα κάρβουνα, νευρική και φοβισμένη. Σκέφτεται: «Κι αν όντως γυρίσει σπίτι; Καλύτερα να μη διαβάσω άλλο τώρα. Θα τον πάρω τηλέφωνο να δω πού είναι και τι ώρα θα γυρίσει». Εκείνος της λέει στο τηλέφωνο: «Έχω πολλή δουλειά σήμερα. Μπορεί να μη γυρίσω μέχρι τις τρεις ή τις τέσσερις». Εκείνη ναι μεν ηρεμεί, αλλά μπορεί να γαληνέψει το μυαλό της τόσο ώστε να διαβάσει τα λόγια του Θεού; Όχι. Η σκέψη της έχει αναστατωθεί. Προσέρχεται βιαστικά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί, και τι λέει; Λέει πως δεν πιστεύει αρκετά στον Θεό; Πως φοβάται τον σύζυγό της και δεν μπορεί να γαληνέψει το μυαλό της ώστε να διαβάσει τα λόγια Του; Νιώθει ότι δεν μπορεί να πει τέτοια πράγματα, οπότε δεν έχει τίποτα να πει στον Θεό. Τότε, όμως, κλείνει τα μάτια και σταυρώνει τα χέρια. Ηρεμεί, δεν νιώθει πια τόσο ταραγμένη, οπότε συνεχίζει να διαβάζει τα λόγια Του. Δεν μπορεί, όμως, να συγκεντρωθεί και σκέφτεται: «Πού είχα μείνει; Τι σκεφτόμουν; Έχασα τελείως τον ειρμό της σκέψης μου». Όσο περισσότερο το σκέφτεται τόσο πιο εκνευρισμένη και ανήσυχη νιώθει: «Άσε, δεν θα διαβάσω σήμερα. Δεν πειράζει αν δεν κάνω μια μέρα την πνευματική μου άσκηση». Εσείς τι πιστεύετε; Πάει καλά η ζωή της; (Όχι.) Είναι συζυγική δυστυχία ή ευτυχία αυτό; (Δυστυχία.) Σ’ αυτό το σημείο, κάποιοι ανύπαντροι μπορεί να πουν το εξής: «Έπεσες στα βαθιά, έτσι; Ο γάμος δεν έχει τίποτα το καλό, σωστά; Κοίτα πόσο υπέροχη είναι η δική μου ζωή. Δεν χρειάζεται να ανησυχώ για κανέναν και κανείς δεν με εμποδίζει να πηγαίνω σε συναθροίσεις και να κάνω το καθήκον μου όποτε θέλω». Προκειμένου να είναι ευχαριστημένος μαζί σου ο σύντροφός σου και να συμφωνήσει να διαβάζεις πού και πού τα λόγια του Θεού και να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, κάθε μέρα σηκώνεσαι πολύ νωρίς για να ετοιμάσεις πρωινό, να τακτοποιήσεις το σπίτι, να καθαρίσεις, να ταΐσεις τις κότες και τον σκύλο και να κάνεις κάθε λογής εξουθενωτικές δουλειές, ακόμη και εκείνες που αναλαμβάνουν συνήθως οι άντρες. Για να ικανοποιήσεις τον άντρα σου, εργάζεσαι ακούραστα σαν καμιά υπηρέτρια. Πριν γυρίσει στο σπίτι, γυαλίζεις τα δερμάτινα παπούτσια του και τακτοποιείς τις παντόφλες του. Μόλις επιστρέψει, τρέχεις να τινάξεις τη σκόνη από πάνω του, τον βοηθάς να βγάλει το πανωφόρι του, το κρεμάς και τον ρωτάς: «Πολλή ζέστη έχει σήμερα. Ζεσταίνεσαι; Θέλεις κάτι να πιεις; Τι θα ήθελες να φας σήμερα; Κάτι ξινό ή μήπως κάτι πικάντικο; Θέλεις να αλλάξεις ρούχα; Βγάλε αυτά που φοράς για να σου τα πλύνω». Είσαι σαν υπηρέτρια ή σκλάβα. Έχεις ήδη ξεπεράσει τα όρια των ευθυνών που οφείλεις να επωμίζεσαι στο πλαίσιο του γάμου. Ο άντρας σου σε κάνει ό,τι θέλει και τον βλέπεις σαν αφέντη σου. Σε μια τέτοια οικογένεια, είναι εμφανής η διαφορά στη θέση μεταξύ των δύο συζύγων: Ο ένας είναι ο σκλάβος και ο άλλος ο αφέντης· ο ένας είναι δουλοπρεπής και ταπεινός, ενώ ο άλλος φαίνεται άγριος και επιβλητικός· ο ένας κάνει τεμενάδες, ενώ ο άλλος κορδώνεται σαν το παγόνι. Είναι προφανές πως η θέση των δύο συζύγων στο πλαίσιο του γάμου είναι άνιση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν ταπεινώνει τον εαυτό της αυτή η σκλάβα; (Ναι.) Πράγματι, ταπεινώνει τον εαυτό της. Δεν έχεις καταφέρει να ανταποκριθείς στην ευθύνη που έχει ορίσει ο Θεός να έχει ο άνθρωπος απέναντι στον γάμο. Το έχεις παρακάνει. Ο σύζυγός σου δεν επωμίζεται καμία ευθύνη και δεν κάνει τίποτα. Παρόλα αυτά, εσύ παραμένεις στις διαταγές ενός τέτοιου συζύγου, υποτάσσεσαι στην εξουσία του και γίνεσαι πρόθυμα η σκλάβα και υπηρέτριά του για να τον υπηρετείς και να κάνεις τα πάντα γι’ αυτόν. Τι είδους άνθρωπος είσαι, λοιπόν; Ποιος ακριβώς είναι ο Κύριός σου; Γιατί δεν ασκείσαι έτσι για τον Θεό; Ο Θεός όρισε ο σύντροφός σου να σε φροντίζει στη ζωή. Είναι κάτι που οφείλει να κάνει και δεν του χρωστάς τίποτα. Εσύ κάνεις ό,τι οφείλεις και ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Εκείνος κάνει το ίδιο; Κάνει αυτό που οφείλει; Σε έναν γάμο, δεν ισχύει πως όποιος είναι φοβερός και τρομερός είναι ο αφέντης και όποιος μπορεί να εργάζεται σκληρά και να κάνει τα πιο πολλά θα πρέπει να είναι ο σκλάβος. Σε έναν γάμο, και οι δύο σύζυγοι θα πρέπει να ανταποκρίνονται στις ευθύνες που έχουν απέναντι στον άλλο και να συντροφεύουν ο ένας τον άλλο. Και οι δύο έχουν ευθύνη απέναντι στον άλλο· και οι δύο έχουν υποχρεώσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούν και πράγματα που πρέπει να κάνουν στο πλαίσιο του γάμου. Θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τον ρόλο σου. Όποιος κι αν είναι αυτός, θα πρέπει να κάνεις ό,τι οφείλεις στα πλαίσιά του, αλλιώς δεν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση. Για να το πω λαϊκά, δεν αξίζεις μία. Είναι τεράστια ανοησία να παραμένεις στις διαταγές ενός ανθρώπου που δεν αξίζει μία και να είσαι πρόθυμα σκλάβος του· έτσι γίνεσαι άχρηστος. Τι το κακό έχει η πίστη στον Θεό; Μήπως πιστεύοντας στον Θεό διαπράττεις κάποια κακή πράξη; Είναι λάθος να διαβάζεις τα λόγια του Θεού; Όλα αυτά είναι αξιόλογα και έντιμα πράγματα. Τι δείχνει όταν η κυβέρνηση διώκει άτομα που πιστεύουν στον Θεό; Δείχνει πόσο κακή είναι η ανθρωπότητα και αντιπροσωπεύει τις κακές δυνάμεις και τον Σατανά. Δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια και τον Θεό. Άρα, λοιπόν, το γεγονός πως πιστεύεις στον Θεό δεν σημαίνει πως είσαι κατώτερος ή υποδεέστερος των άλλων. Αντίθετα, η πίστη σου στον Θεό σε κάνει πιο ευγενή από τους κοσμικούς ανθρώπους, το γεγονός πως επιδιώκεις την αλήθεια σε καθιστά αξιοσέβαστο στα μάτια του Θεού και Εκείνος σε θεωρεί ως κόρη του οφθαλμού Του. Παρόλα αυτά, όμως, ταπεινώνεσαι και γίνεσαι ανεπιφύλακτα η σκλάβα του συζύγου σου, απλώς και μόνο για να κολακέψεις τον σύντροφό σου στον γάμο. Γιατί δεν συμπεριφέρεσαι έτσι όταν εκτελείς το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα; Γιατί δεν μπορείς να το κάνεις αυτό; Αυτό δεν αποτελεί έκφραση της ανθρώπινης ποταπότητας; (Ναι.)

Ο μόνος λόγος που όρισε για σένα τον γάμο ο Θεός είναι ώστε να μάθεις να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου, να μάθεις να ζεις αρμονικά με έναν άλλο άνθρωπο και να μοιράζεσαι μαζί του τη ζωή σου, να βιώσεις πώς είναι η ζωή όταν τη μοιράζεσαι με τον σύντροφό σου και πώς να χειρίζεσαι όλα τα πράγματα που αντιμετωπίζετε μαζί, έτσι ώστε η ζωή σου να γίνει πιο πλούσια και διαφορετική. Ωστόσο, δεν σε «πουλάει» στον γάμο, δηλαδή δεν σε δίνει στον σύντροφό σου για να είσαι σκλάβος του. Ούτε εσύ είσαι σκλάβος του ούτε εκείνος είναι αφέντης σου. Είστε ίσοι. Απέναντι στον ή τη σύντροφό σου έχεις μόνο τις ευθύνες μιας ή ενός συζύγου και, εφόσον ανταποκρίνεσαι σε αυτές, ο Θεός σε θεωρεί ικανοποιητική ή ικανοποιητικό σύζυγο. Ο σύντροφός σου δεν έχει κάτι που δεν έχεις εσύ ούτε είναι καλύτερος από σένα. Το να πιστεύεις στον Θεό, να επιδιώκεις την αλήθεια, να μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου, να πηγαίνεις συχνά σε συναθροίσεις, να προσεύχεσαι διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και να προσέρχεσαι ενώπιόν Του είναι πράγματα που αποδέχεται ο Θεός· είναι αυτά που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα και αποτελούν την κανονική ζωή που οφείλει να ζει. Δεν υπάρχει τίποτα το επαίσχυντο σ’ αυτά, ούτε πρέπει να νιώθεις πως χρωστάς κάτι στον σύντροφό σου επειδή ζεις μια τέτοια ζωή. Δεν του χρωστάς τίποτα. Αν θέλεις, έχεις την υποχρέωση να του καταθέσεις μαρτυρία για το έργο του Θεού. Αν, όμως, δεν πιστεύει στον Θεό και δεν ακολουθεί το ίδιο μονοπάτι μ’ εσένα, τότε δεν χρειάζεται ούτε είσαι υποχρεωμένος να του πεις, να του εξηγήσεις ή να του δώσεις οποιαδήποτε πληροφορία για την πίστη σου ή το μονοπάτι που ακολουθείς, κι εκείνος δεν έχει το δικαίωμα να γνωρίζει γι’ αυτά τα πράγματα. Έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να σε στηρίζει, να σε ενθαρρύνει και να σε υπερασπίζεται. Αν δεν μπορεί να τα κάνει αυτά, τότε δεν έχει ανθρώπινη φύση. Γιατί; Επειδή εσύ ακολουθείς το σωστό μονοπάτι· αυτός είναι ο λόγος που η οικογένεια και ο σύντροφός σου είναι ευλογημένοι και απολαμβάνουν μαζί σου τη χάρη του Θεού. Το σωστό είναι ο σύντροφός σου να είναι ευγνώμων γι’ αυτό, όχι να κάνει διακρίσεις εις βάρος σου ή να σε εκφοβίζει λόγω της πίστης σου ή επειδή διώκεσαι, ούτε να πιστεύει πως πρέπει να κάνεις περισσότερες δουλειές του σπιτιού και άλλα πράγματα ή πως του χρωστάς κάτι. Δεν του χρωστάς τίποτα, ούτε από συναισθηματική ούτε από πνευματική ούτε από οποιαδήποτε άλλη άποψη. Εκείνος σου χρωστάει. Λόγω της πίστης σου στον Θεό, κερδίζει, κατ’ εξαίρεση, και απολαμβάνει περισσότερη χάρη και πιο πολλές ευλογίες από τον Θεό. Τι εννοώ όταν λέω πως τα κερδίζει αυτά κατ’ εξαίρεση; Εννοώ πως ένας τέτοιος άνθρωπος δεν αξίζει ούτε και θα έπρεπε να τα κερδίζει αυτά. Γιατί δεν θα έπρεπε να τα κερδίζει; Επειδή δεν ακολουθεί ούτε αναγνωρίζει τον Θεό. Άρα, λοιπόν, η χάρη που απολαμβάνει προέρχεται από τη δική σου πίστη στον Θεό. Επωφελείται και απολαμβάνει ευλογίες μαζί σου, άρα το σωστό είναι να σου είναι ευγνώμων. Με άλλα λόγια, επειδή απολαμβάνει αυτές τις επιπλέον ευλογίες και τη χάρη, θα πρέπει να ανταποκρίνεται πιο αποτελεσματικά στις ευθύνες του και να στηρίζει περισσότερο την πίστη σου στον Θεό. Επειδή ένα άτομο στο σπίτι πιστεύει στον Θεό, η οικογενειακή επιχείρηση κάποιων άλλων πηγαίνει καλά και γίνονται πολύ επιτυχημένοι. Βγάζουν πολλά λεφτά, η οικογένειά τους ζει μια καλή ζωή, γίνονται πλούσιοι σε υλικά αγαθά και βελτιώνεται η ποιότητα της ζωής τους. Πώς προέκυψαν όλα αυτά; Θα μπορούσε η οικογένειά σου να τα αποκτήσει όλα αυτά αν ένας σας δεν πίστευε στον Θεό; Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Ο Θεός όρισε τη μοίρα τους· Αυτός όρισε να είναι πλούσιοι». Σωστά, ο Θεός το όρισε, αλλά αν στην οικογένεια δεν υπήρχε το άτομο που πιστεύει στον Θεό, η επιχείρησή τους δεν θα είχε τη χάρη και την ευλογία Του. Επειδή υπάρχει αυτό το άτομο που πιστεύει στον Θεό και επειδή έχει αληθινή πίστη σ’ Αυτόν, επιδιώκει ειλικρινά και είναι διατεθειμένο να αφοσιωθεί και να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό, ο μη πιστός σύζυγός του λαμβάνει κατ’ εξαίρεση χάρη και ευλογίες. Για τον Θεό είναι πανεύκολο να κάνει αυτό το πραγματάκι. Όσοι δεν πιστεύουν εξακολουθούν να μην είναι ικανοποιημένοι και, μάλιστα, καταπιέζουν και εκφοβίζουν εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Η δίωξη που υφίστανται οι πιστοί από τη χώρα και την κοινωνία είναι ήδη καταστροφική γι’ αυτούς και τα μέλη της οικογένειάς τους κάνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα, αυξάνοντας την πίεση που τους ασκείται. Αν πιστεύεις, ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις, ότι απογοητεύεις τον σύζυγό σου και είσαι διατεθειμένος να γίνεις σκλάβος του γάμου σου, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το κάνεις. Και τι έγινε που δεν υποστηρίζει την πίστη σου στον Θεό; Και τι έγινε που δεν υπερασπίζεται την πίστη σου στον Θεό; Δικαίωμά του είναι. Δεν θα πρέπει, όμως, να σου συμπεριφέρεται σαν σκλάβο επειδή πιστεύεις στον Θεό. Δεν είσαι σκλάβος, είσαι ανθρώπινο ον και ένας αξιοπρεπής και τίμιος άνθρωπος. Αν μη τι άλλο, είσαι ένα δημιούργημα ενώπιον του Θεού· δεν είσαι σκλάβος κανενός. Αν πρέπει να είσαι σκλάβος, μπορείς να είσαι μόνο σκλάβος της αλήθειας και του Θεού. Δεν πρέπει να είσαι σκλάβος κανενός ανθρώπου ούτε να είναι, βέβαια, ο σύζυγός σου ο αφέντης σου. Από την άποψη των σαρκικών σχέσεων, πέρα από τους γονείς σου, ο πιο κοντινός σου άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο είναι ο σύζυγός σου. Επειδή, όμως, πιστεύεις στον Θεό, σε αντιμετωπίζει σαν εχθρό, σου επιτίθεται και σε διώκει. Είναι αντίθετος στο να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, ενώ αν ακούσει κάποιο κουτσομπολιό, γυρνάει σπίτι για να σε επιπλήξει και να σε κακομεταχειριστεί. Ακόμη κι όταν προσεύχεσαι ή διαβάζεις τα λόγια του Θεού στο σπίτι, χωρίς να επηρεάζεις καθόλου την κανονικότητα της ζωής του, και πάλι σε επιπλήττει και σου εναντιώνεται, φτάνοντας μέχρι και να σε χτυπήσει. Πες Μου, τι πράγμα είναι αυτό; Δεν είναι δαίμονας; Αυτός είναι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος; Αξίζει να επωμίζεσαι ευθύνες απέναντι σε ένα τέτοιο άτομο; (Όχι.) Όχι, δεν αξίζει! Έτσι, κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται σε έναν τέτοιο γάμο εξακολουθούν να παραμένουν στις διαταγές του συντρόφου τους και είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα: τον χρόνο που θα έπρεπε να αφιερώνουν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, την ευκαιρία να εκτελούν το καθήκον τους, ακόμη και την ευκαιρία τους να επιτύχουν τη σωτηρία. Δεν θα πρέπει να κάνουν αυτά τα πράγματα· αν μη τι άλλο, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τέτοιες ιδέες. Οι άνθρωποι χρωστάνε μόνο στον Θεό· δεν χρωστάνε τίποτα σε κανέναν άλλο. Δεν χρωστάς τίποτα στους γονείς σου, στον άντρα ή στη γυναίκα σου, στα παιδιά σου, ούτε, βέβαια, στους φίλους σου. Δεν χρωστάς τίποτα σε κανέναν. Όλα όσα έχουν οι άνθρωποι, μαζί κι ο γάμος τους, πηγάζουν από τον Θεό. Αν χρωστάνε οι άνθρωποι κάτι σε κάποιον, είναι στον Θεό. Ο Θεός, φυσικά, δεν απαιτεί να Του το ξεπληρώσεις. Το μόνο που ζητά είναι να ακολουθείς το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Η σημαντικότερη πρόθεση του Θεού όσον αφορά τον γάμο είναι να μη χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά σου εξαιτίας του γάμου σου, να μη γίνεις άνθρωπος που δεν έχει κάποιο σωστό μονοπάτι να επιδιώκει, δεν έχει δική του άποψη για τη ζωή ούτε δική του κατεύθυνση επιδίωξης, και να μη γίνεις κάποιος που εγκαταλείπει μέχρι και την επιδίωξη της αλήθειας, την ευκαιρία του να επιτύχει τη σωτηρία και κάθε ανάθεση ή αποστολή που του έχει δώσει ο Θεός για να γίνει, τελικά, πρόθυμος σκλάβος του γάμου του. Αν χειρίζεσαι έτσι τον γάμο σου, τότε θα ήταν καλύτερο να μην είχες παντρευτεί ποτέ σου· καλύτερα να είχες μείνει αδέσμευτος. Αν, ό,τι κι αν κάνεις, δεν μπορείς να απαλλαγείς από μια τέτοια οικογενειακή κατάσταση ή δομή, τότε θα ήταν καλύτερο να αποδεσμευθείς ολοκληρωτικά από τον γάμο και να ζήσεις ως ελεύθερος άνθρωπος. Όπως είπα, ο Θεός όρισε τον γάμο ώστε να έχεις έναν σύντροφο, να βιώνεις τα σκαμπανεβάσματα της ζωής και να περνάς κάθε στάδιο της ζωής μαζί του, να μην είσαι μόνος ούτε να νιώθεις μοναξιά σε κανένα στάδιο της ζωής, αλλά να έχεις κάποιον στο πλευρό σου, κάποιον στον οποίο να μπορείς να εκμυστηρεύεσαι τις πιο ενδόμυχες σκέψεις σου και κάποιον να σε παρηγορεί και να σε φροντίζει. Ο Θεός, όμως, δεν χρησιμοποιεί τον γάμο για να σε δεσμεύσει και να σε δέσει χεροπόδαρα ώστε να μην έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις το δικό σου μονοπάτι και να γίνεις σκλάβος του γάμου. Ο Θεός όρισε τον γάμο για σένα και διευθέτησε έναν σύντροφο για σένα. Δεν σου βρήκε αφέντη ούτε θέλει να περιορίζεσαι στον γάμο σου χωρίς να έχεις τις δικές σου επιδιώξεις, τους δικούς σου στόχους ζωής, τη σωστή κατεύθυνση για τις επιδιώξεις σου και το δικαίωμα να αναζητήσεις τη σωτηρία. Αντίθετα, είτε είσαι παντρεμένος είτε ανύπαντρος, το σπουδαιότερο δικαίωμα που σου έχει δώσει ο Θεός είναι το δικαίωμα να επιδιώκεις τους δικούς σου στόχους ζωής, να υιοθετήσεις τη σωστή άποψη για τη ζωή και να αναζητήσεις τη σωτηρία. Κανείς δεν μπορεί να σου στερήσει αυτό το δικαίωμα και κανείς, ούτε ο σύζυγός σου, δεν μπορεί να παρέμβει σ’ αυτό. Άρα, λοιπόν, όσοι από εσάς παίζετε τον ρόλο των σκλάβων στον γάμο σας, θα πρέπει να εγκαταλείψετε αυτόν τον τρόπο ζωής· θα πρέπει να εγκαταλείψεις τις ιδέες ή τους τρόπους άσκησης που αφορούν το να θέλεις να είσαι σκλάβος του γάμου σου και να αφήσεις πίσω σου αυτήν την κατάσταση. Μην περιορίζεσαι από τον σύντροφό σου και μην αφήνεις τα συναισθήματα, τις απόψεις, τα λόγια, τις στάσεις και τις ενέργειες του συντρόφου σου να σε επηρεάζουν, να σε ελέγχουν, να σε παρεμποδίζουν και να σε δεσμεύουν. Άφησέ τα όλα πίσω σου και στηρίξου με θάρρος και τόλμη στον Θεό. Να διαβάζεις τα λόγια του Θεού όταν θέλεις και να πηγαίνεις σε συναθροίσεις όταν πρέπει, γιατί είσαι ανθρώπινο ον, όχι σκύλος, και δεν χρειάζεσαι κανέναν να ρυθμίζει τη συμπεριφορά σου ή να περιορίζει και να ελέγχει τη ζωή σου. Έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις τους δικούς σου στόχους και τη δική σου κατεύθυνση στη ζωή. Ο Θεός σού έχει δώσει αυτό το δικαίωμα και, συγκεκριμένα, βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι. Το σημαντικότερο είναι, όταν ο οίκος του Θεού σε χρειαστεί για μια δουλειά και σου αναθέσει ένα καθήκον, να εγκαταλείψεις υπάκουα τα πάντα χωρίς επιλογή ή επιφύλαξη, να εκτελέσεις το καθήκον που οφείλεις και να ολοκληρώσεις την αποστολή που σου έχει δώσει ο Θεός. Αν η δουλειά απαιτεί να λείψεις από το σπίτι για δέκα μέρες ή ένα μήνα, τότε θα πρέπει να επιλέξεις να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, να ολοκληρώσεις την ανάθεση που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός και να ικανοποιήσεις την καρδιά Του. Αυτή είναι η στάση, η αποφασιστικότητα και η επιθυμία που θα πρέπει να έχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Αν η δουλειά απαιτεί να λείψεις έξι μήνες, ένα χρόνο ή για άγνωστο χρονικό διάστημα, τότε θα πρέπει να εγκαταλείψεις υπάκουα την οικογένειά σου και τον ή τη σύζυγό σου και να πας να ολοκληρώσεις την αποστολή που σου έχει δώσει ο Θεός. Κι αυτό επειδή τώρα είναι η ώρα που σε χρειάζεται περισσότερο το έργο του οίκου του Θεού και το καθήκον σου, όχι η ώρα που σε χρειάζεται περισσότερο ο γάμος σου και ο σύντροφός σου. Αν είσαι, λοιπόν, παντρεμένος, δεν πρέπει να σκέφτεσαι πως πρέπει να είσαι σκλάβος του γάμου σου ούτε πως είναι ντροπή να τελειώσει ή να διαλυθεί ο γάμος σου. Δεν είναι καθόλου ντροπή και πρέπει να δεις τις συνθήκες υπό τις οποίες τελείωσε ο γάμος και ποια ήταν η διευθέτηση του Θεού. Αν δεν προκλήθηκε από άνθρωπο, αλλά είναι κάτι που όρισε και κυβερνά ο Θεός, τότε είναι ένδοξο, είναι τιμή, γιατί έχεις εγκαταλείψει και λήξει τον γάμο σου για έναν δίκαιο σκοπό, προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τον Θεό και να εκπληρώσεις την αποστολή που έχεις ως δημιούργημα. Είναι κάτι που θα θυμάται και θα αποδεχθεί ο Θεός· γι’ αυτό λέω πως είναι κάτι το ένδοξο, όχι ντροπή! Αν και κάποιοι γάμοι τελειώνουν επειδή ο ένας σύντροφος εγκαταλείπει και προδίδει τον άλλο ή, πιο λαϊκά, τον παρατάει και του δίνει τα παπούτσια στο χέρι, αυτό δεν είναι κάτι το επαίσχυντο. Θα πρέπει, αντίθετα, να πεις: «Είναι τιμή μου. Γιατί; Το γεγονός ότι ο γάμος μου έφτασε σε αυτό το σημείο και έληξε έτσι είναι κάτι που όρισε και κυβερνά ο Θεός. Η καθοδήγηση του Θεού ήταν αυτή που με οδήγησε να κάνω αυτό το βήμα. Αν δεν το είχε κάνει αυτό ο Θεός και δεν τον έβαζε να με πετάξει έξω, δεν θα είχα την πίστη και το θάρρος να κάνω αυτό το βήμα. Ευχαριστώ τον Θεό για την κυριαρχία και την καθοδήγησή Του! Δόξα τω Θεώ!» Πρόκειται για τιμή. Μπορεί να έχεις μια τέτοια εμπειρία σε κάθε είδους γάμο και να επιλέξεις να ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι υπό την καθοδήγηση του Θεού, να εκπληρώσεις την αποστολή που σου έχει δώσει ο Θεός, να αφήσεις τον σύζυγό σου υπό μια τέτοια προϋπόθεση και αν έχεις τέτοιο κίνητρο, και να λήξεις τον γάμο σου. Γι’ αυτό σου αξίζουν συγχαρητήρια. Υπάρχει τουλάχιστον ένα πράγμα για το οποίο αξίζει να χαίρεσαι, κι αυτό είναι πως δεν είσαι πια σκλάβος του γάμου σου. Έχεις ξεφύγει από τη σκλαβιά του γάμου σου και δεν χρειάζεται πια να ανησυχείς, να πονάς και να ταλαιπωρείσαι επειδή είσαι σκλάβος του και θέλεις να απελευθερωθείς αλλά δεν μπορείς. Από εκείνη τη στιγμή, έχεις ξεφύγει, είσαι ελεύθερος και αυτό είναι καλό πράγμα. Πέρα απ’ αυτό, ελπίζω πως οι άνθρωποι των οποίων ο γάμος έληξε με πόνο και οι οποίοι εξακολουθούν να καλύπτονται από τη σκιά αυτού του ζητήματος να μπορέσουν να εγκαταλείψουν πραγματικά τον γάμο τους· ελπίζω να μπορέσεις να εγκαταλείψεις τη σκιά που σου έχει αφήσει, όπως και το μίσος, τον θυμό και την αγωνία που σου έχει αφήσει και να μη νιώθεις πια πόνο και θυμό επειδή όλες τις θυσίες και τις προσπάθειες που έκανες για τον σύντροφό σου αυτός σου τις ξεπλήρωσε με απιστία, προδοσία και χλευασμό. Ελπίζω να τα αφήσεις όλα αυτά πίσω σου, να χαίρεσαι που δεν είσαι πια σκλάβος του γάμου σου, να χαίρεσαι που δεν χρειάζεται πια να κάνεις τίποτα ή να κάνεις αχρείαστες θυσίες για τον αφέντη στον γάμο σου και, αντίθετα, ακολουθείς, υπό την καθοδήγηση και την κυριαρχία του Θεού, το σωστό μονοπάτι στη ζωή, εκτελείς το καθήκον σου ως δημιουργήματος και δεν είσαι πια αναστατωμένος ούτε έχεις να ανησυχείς για οτιδήποτε άλλο. Φυσικά, δεν υπάρχει πια λόγος να προβληματίζεσαι, να ανησυχείς ή να αγχώνεσαι για τον σύζυγό σου ούτε να τον σκέφτεσαι συνεχώς. Όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα, δεν χρειάζεται πια να συζητάς μαζί του τις προσωπικές σου υποθέσεις ούτε να περιορίζεσαι πια απ’ αυτόν. Πρέπει μόνο να αναζητάς την αλήθεια και να ψάχνεις τις αρχές και τη βάση στα λόγια του Θεού. Είσαι ήδη ελεύθερος και δεν είσαι πια σκλάβος του γάμου σου. Είσαι τυχερός που άφησες αυτόν τον εφιαλτικό γάμο πίσω σου, που έχεις προσέλθει ειλικρινά ενώπιον του Θεού, δεν περιορίζεσαι πια από τον γάμο σου και έχεις περισσότερο χρόνο να διαβάζεις τα λόγια του Θεού, να πηγαίνεις σε συναθροίσεις και να εκτελείς τις πνευματικές σου ασκήσεις. Είσαι τελείως ελεύθερος, δεν χρειάζεται να έχεις πια συγκεκριμένη συμπεριφορά σύμφωνα με τις ψυχολογικές διαθέσεις κάποιου άλλου, δεν χρειάζεται να ακούς πια τα ειρωνικά πειράγματα κανενός ούτε να σκέφτεσαι πια τις ψυχολογικές διαθέσεις ή τα συναισθήματα κανενός. Ζεις αδέσμευτος κι αυτό είναι υπέροχο! Δεν είσαι πια σκλάβος, μπορείς να ξεφύγεις από το περιβάλλον στο οποίο επωμιζόσουν διάφορες ευθύνες απέναντι σε άλλους, μπορείς να είσαι αληθινό δημιούργημα, να είσαι ένα δημιούργημα υπό το κράτος του Δημιουργού και να εκτελείς το καθήκον ενός δημιουργήματος. Πόσο υπέροχο είναι να κάνεις αυτό και μόνο! Δεν χρειάζεται ποτέ ξανά να μαλώσεις, να ανησυχήσεις, να υποφέρεις ή να θυμώσεις για τον γάμο σου, ούτε να τον ανεχθείς και να τον υπομείνεις ξανά· δεν χρειάζεται να ασχοληθείς ποτέ ξανά μ’ αυτόν. Δεν χρειάζεται ποτέ ξανά να ζήσεις σ’ αυτό το απεχθές περιβάλλον και σ’ αυτήν την περίπλοκη κατάσταση. Αυτό είναι υπέροχο, όλα αυτά είναι καλά πράγματα και τα πάντα πηγαίνουν καλά. Όταν κάποιος προσέρχεται ενώπιον του Δημιουργού, τότε ενεργεί και μιλάει σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια-αρχές. Όλα κυλούν ομαλά, δεν υπάρχουν πια άσχημες διαμάχες και η καρδιά σου μπορεί να γαληνέψει. Όλα αυτά είναι καλά πράγματα, αλλά είναι κρίμα που κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι πρόθυμα σκλάβοι σε ένα τέτοιο απεχθές συζυγικό περιβάλλον, χωρίς να ξεφεύγουν απ’ αυτό και να το αφήνουν πίσω τους. Όπως και να ’χει, εξακολουθώ να ελπίζω πως, ακόμη κι αν αυτοί οι άνθρωποι δεν βάλουν τέλος στον γάμο τους και δεν συνεχίσουν τη ζωή τους έχοντας αφήσει πίσω τους τον διαλυμένο γάμο τους, θα μπορέσουν τουλάχιστον να μην είναι σκλάβοι του γάμου τους. Όποιος κι αν είναι ο σύζυγός σου, όποια ταλέντα κι αν έχει, όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση του, όσο υψηλή κι αν είναι η θέση του και όσο επιδέξιος και ικανός κι αν είναι, και πάλι δεν είναι ο αφέντης σου. Είναι σύζυγός σου και ισάξιός σου. Δεν είναι ούτε πιο ευγενής ούτε ανώτερος από σένα. Αν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις συζυγικές του ευθύνες, τότε έχεις το δικαίωμα να τον επιπλήξεις και την υποχρέωση να τον διαχειριστείς και να τον κατσαδιάσεις. Μην εξευτελίζεσαι και μην τον αφήνεις να σε εκμεταλλεύεται επειδή θεωρείς πως είναι πολύ επιβλητικός ή φοβάσαι πως θα σε βαρεθεί, θα σε απορρίψει ή θα σε εγκαταλείψει, ή επειδή θέλεις να διατηρήσεις τη συζυγική σας σχέση, με αποτέλεσμα να συμβιβαστείς πρόθυμα να είσαι σκλάβος του και σκλάβος του γάμου σας. Αυτό δεν είναι σωστό. Ούτε θα πρέπει να συμπεριφέρεται έτσι κανείς ούτε είναι αυτές οι ευθύνες που θα πρέπει να επωμίζεται κανείς στα πλαίσια του γάμου. Ο Θεός δεν σου ζητά να είσαι ούτε σκλάβος ούτε αφέντης. Το μόνο που σου ζητά είναι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου. Γι’ αυτό και πρέπει να κατανοήσεις σωστά τις ευθύνες που οφείλεις να επωμίζεσαι στον γάμο, όπως και να κατανοήσεις σωστά και να δεις καθαρά τον ρόλο που διαδραματίζεις στον γάμο. Αν ο ρόλος σου είναι στρεβλός και δεν συμφωνεί με την ανθρώπινη φύση ή με αυτό που έχει ορίσει ο Θεός, τότε θα πρέπει να εξετάσεις τον εαυτό σου και να αναλογιστείς πώς θα βγεις απ’ αυτήν την κατάσταση. Αν μπορείς να επιπλήξεις τον σύζυγό σου, τότε κάν’ το. Αν κάτι τέτοιο θα είχε ανεπιθύμητες συνέπειες για σένα, τότε θα πρέπει να κάνεις μια πιο σοφή και κατάλληλη επιλογή. Σε κάθε περίπτωση, αν θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια και να επιτύχεις τη σωτηρία, πρέπει να εγκαταλείψεις τις ιδέες και τους τρόπους άσκησης που αφορούν το να είσαι σκλάβος του γάμου σου. Δεν πρέπει να είσαι σκλάβος του γάμου σου. Θα πρέπει, αντίθετα, να αφήσεις πίσω σου αυτόν τον ρόλο, να είσαι αληθινό ανθρώπινο ον και αληθινό δημιούργημα και, ταυτόχρονα, να εκτελείς το καθήκον σου. Καταλαβαίνεις; (Ναι.)

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα του ότι «οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να είναι σκλάβοι του γάμου» και είπαμε στους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις παράλογες απόψεις που έχουν για τον γάμο. Πιο συγκεκριμένα, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως πρέπει να διατηρήσουν τον γάμο τους και να κάνουν ό,τι μπορούν για να τον εμποδίσουν να διαλυθεί και να τελειώσει. Για να πετύχουν αυτόν τον στόχο, κάνουν κάποιους συμβιβασμούς. Προτιμούν να θυσιάσουν πολλές από τις δικές τους θετικές επιδιώξεις προκειμένου να διατηρήσουν τον γάμο τους και γίνονται πρόθυμα σκλάβοι του. Αυτοί οι άνθρωποι παρερμηνεύουν την ύπαρξη και τον ορισμό του γάμου και έχουν εσφαλμένη στάση απέναντί του. Θα πρέπει, λοιπόν, να εγκαταλείψουν τέτοιες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, να ξεφύγουν από μια τέτοια στρεβλή συζυγική κατάσταση, να υιοθετήσουν τη σωστή προσέγγιση απέναντι στον γάμο και να χειριστούν σωστά αυτά τα ζητήματα που προκύπτουν κατά τη διάρκειά του. Αυτό είναι το τρίτο ζήτημα που θα πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι σχετικά με τον γάμο. Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στο τέταρτο ζήτημα που αφορά τον γάμο: Ο γάμος δεν είναι ο προορισμός σου. Είναι κι αυτό ένα ζήτημα. Εφόσον είναι ένα θέμα σχετικά με το οποίο συναναστρεφόμαστε, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό ζήτημα που υπάρχει στις τρέχουσες καταστάσεις των γάμων των ανθρώπων. Υπάρχει σε κάθε είδους συζυγικές συνθήκες. Είναι, επίσης, και μια στάση που υιοθετούν οι άνθρωποι απέναντι στον γάμο, μια κατάσταση διαβίωσης, οπότε θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό το ζήτημα και να το ξεκαθαρίσουμε. Αφού παντρευτούν, κάποιες γυναίκες θεωρούν πως βρήκαν τον τέλειο άντρα. Πιστεύουν πως μπορούν να στηρίζονται πάνω του και να τον εμπιστεύονται, πως μπορεί να είναι ο βράχος τους στο μονοπάτι της ζωής τους και πως θα είναι σταθερός και αξιόπιστος όταν χρειαστεί να βασιστούν πάνω του. Κάποιοι άντρες θεωρούν πως βρήκαν τη σωστή γυναίκα. Είναι όμορφη και γενναιόδωρη, ευγενική και ενάρετη, σκέφτεται τους άλλους και δείχνει κατανόηση. Πιστεύουν πως, με τη γυναίκα αυτή, η ζωή τους θα είναι σταθερή και το σπιτικό τους γεμάτο γαλήνη και θαλπωρή. Όταν παντρεύονται οι άνθρωποι, όλοι τους θεωρούν πως είναι πολύ τυχεροί και ευτυχισμένοι. Οι περισσότεροι πιστεύουν πως, όταν παντρευτούν, ο σύντροφός τους είναι σύμβολο της μελλοντικής ζωής που έχουν επιλέξει και πως, φυσικά, ο γάμος τους είναι ο προορισμός που αναζητούν σ’ αυτήν τη ζωή. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως όλοι όσοι παντρεύονται πιστεύουν πως ο γάμος είναι ο προορισμός τους και πως, μόλις αποκτήσουν έναν τέτοιο γάμο, ο γάμος αυτός είναι ο προορισμός τους. Τι σημαίνει «προορισμός»; Σημαίνει στήριγμα. Εμπιστεύονται τις προοπτικές, το μέλλον και την ευτυχία τους στον γάμο τους και στον σύντροφο που παντρεύτηκαν. Έτσι, μετά τον γάμο, θεωρούν πως ποτέ ξανά δεν θα τους λείψει τίποτα ούτε θα έχουν άλλες έγνοιες. Κι αυτό επειδή θεωρούν πως έχουν ήδη βρει τον προορισμό τους κι αυτός είναι τόσο ο σύντροφός τους όσο και το σπιτικό που χτίζουν μαζί του. Εφόσον έχουν βρει τον προορισμό τους, δεν χρειάζεται πια ούτε να επιδιώκουν ούτε να ελπίζουν τίποτα. Φυσικά, από τη σκοπιά των στάσεων και των απόψεων των ανθρώπων απέναντι στον γάμο, είναι ωφέλιμο για τη σταθερότητα της δομής του γάμου. Αν ένας άντρας ή μια γυναίκα παντρευτεί και, κατά συνέπεια, έχει σταθερό σύντροφο του αντίθετου φύλου, τότε τουλάχιστον δεν θα φλερτάρει πια ούτε θα έχει άλλες ερωτικές σχέσεις με άτομα του αντίθετου φύλου. Αυτό είναι ωφέλιμο για τους περισσότερους γαμήλιους συντρόφους. Αν μη τι άλλο, η καρδιά τους θα κατασταλάξει σε ό,τι αφορά τις σχέσεις, θα τους ελκύει ένας σταθερός σύντροφος του αντίθετου φύλου και θα είναι σταθεροί σε ένα βασικό περιβάλλον διαβίωσης με έναν σταθερό σύζυγο του αντίθετου φύλου. Αυτό είναι καλό. Αν, όμως, όταν παντρεύεται κάποιος, θεωρεί τον γάμο ως τον προορισμό του, ενώ βλέπει όλες τις επιδιώξεις, την άποψή του για τη ζωή, το μονοπάτι που ακολουθεί στη ζωή και αυτό που απαιτεί από εκείνον ο Θεός ως περιττά πράγματα που μπορεί να κάνει στον ελεύθερό του χρόνο, τότε δεν είναι καλό να θεωρεί κάπου μέσα του τον γάμο ως τον προορισμό του. Αντίθετα, μετατρέπεται σε εμπόδιο, πρόσκομμα και φραγμό στην επιδίωξή του για τους σωστούς στόχους στη ζωή, την υιοθέτηση της σωστής άποψης για τη ζωή, ακόμα και την επιδίωξη της σωτηρίας. Αυτό συμβαίνει επειδή, όταν κάποιος που παντρεύεται θεωρεί τον σύντροφό του ως τον προορισμό του και το πεπρωμένο του σ’ αυτήν τη ζωή, πιστεύει πως τα διάφορα συναισθήματα, η ευτυχία και η δυστυχία του συντρόφου του σχετίζονται με τον ίδιο και πως τα διάφορα συναισθήματα, η ευτυχία και η δυστυχία του ίδιου σχετίζονται με τον σύντροφό του. Έτσι, λοιπόν, η ζωή, ο θάνατος, η ευτυχία και η χαρά του συντρόφου του συνδέονται με τη ζωή, τον θάνατο, την ευτυχία και τη χαρά του ίδιου. Άρα, λοιπόν, η ιδέα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι πως ο γάμος τους είναι ο προορισμός της ζωής τους κάνει την επιδίωξή τους για το μονοπάτι της ζωής τους, τα θετικά πράγματα και τη σωτηρία πολύ νωθρή και παθητική. Αν ένας άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό έχει ως σύντροφο στον γάμο του κάποιον που επιλέγει να ακολουθεί τα κοσμικά πράγματα και όχι τον Θεό, τότε θα επηρεαστεί σοβαρά από εκείνον. Έστω, για παράδειγμα, πως η γυναίκα θεωρεί πως οφείλει να πιστεύει στον Θεό και να επιδιώκει την αλήθεια και πως θα πρέπει να αφήσει τη δουλειά της και να εκτελεί το καθήκον της, να δαπανά τον εαυτό της και να αφοσιωθεί στον οίκο του Θεού, ενώ ο άντρας της πιστεύει το εξής: «Η πίστη στον Θεό είναι καλό πράγμα, αλλά πρέπει να ζήσουμε κιόλας. Αν εκτελούμε και οι δύο το καθήκον μας, ποιος θα βγάζει λεφτά; Ποιος θα συντηρεί το σπίτι; Ποιος θα εξασφαλίζει τη ζωή της οικογένειάς μας;» Εφόσον έχει αυτήν την άποψη, επιλέγει να συνεχίσει να εργάζεται και να επιδιώκει τα κοσμικά πράγματα. Δεν λέει πως δεν πιστεύει στον Θεό ούτε πως είναι αντίθετος σ’ αυτό. Η γυναίκα που πιστεύει στον Θεό σκέφτεται διαρκώς: «Ο σύζυγός μου είναι ο προορισμός μου. Είμαι καλά μόνο όταν είναι κι εκείνος καλά. Αν δεν είναι καλά εκείνος, δεν μπορώ να είμαι καλά ούτε εγώ. Οι μοίρες μας είναι αλληλένδετες. Μοιραζόμαστε τις ίδιες χαρές και λύπες, ζούμε και πεθαίνουμε μαζί. Πηγαίνω όπου πάει εκείνος. Τώρα που διαφωνούμε καθώς επιλέγουμε το μονοπάτι μας και έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ρωγμές, πώς μπορούμε να συμφιλιωθούμε; Εγώ θέλω να ακολουθώ τον Θεό, αλλά εκείνον δεν τον ενδιαφέρει η πίστη στον Θεό. Αν εκείνος δεν πιστεύει στον Θεό, τότε εγώ δεν θα μπορέσω να προοδεύσω στην πίστη μου και δεν θα θέλω πια να ακολουθώ τον Θεό. Κι αυτό επειδή, εξαρχής, τον θεωρούσα τον κόσμο μου ολόκληρο, το πεπρωμένο μου. Δεν μπορώ να τον αφήσω. Αν δεν πιστεύει στον Θεό, τότε κανένας από τους δυο μας δεν θα πιστεύει. Αν πιστεύει στον Θεό, τότε θα πιστεύουμε και οι δύο. Αν δεν πιστεύει στον Θεό, θα νιώθω σαν να μου λείπει κάτι, σαν να έχω χάσει την ψυχή μου». Αγχώνεται και ανησυχεί διαρκώς γι’ αυτό το ζήτημα. Προσεύχεται συχνά, με την ελπίδα να πιστέψει ο άντρας της στον Θεό. Όσο κι αν προσεύχεται, όμως, ο σύζυγός της δεν συγκινείται και δεν πιστεύει. Είναι αναστατωμένη· τι να κάνει; Μπορεί μόνο να βάλει τα δυνατά της. Όταν είναι, λοιπόν, σπίτι ο σύζυγός της, του λέει να διαβάσουν μαζί τα λόγια του Θεού. Εκείνος τα διαβάζει και την ακούει χωρίς αποστροφή καθώς τα διαβάζει κι εκείνη, αλλά δεν συμμετέχει ενεργά στη συναναστροφή. Απλώς δεν διαφωνεί μαζί της, επειδή είναι αντρόγυνο. Όταν του ζητάει να μάθει να ψέλνει ύμνους, εκείνος το κάνει χωρίς αντίρρηση. Αφού τους μάθει, δεν της λέει αν τους έμαθε απέξω ή αν του αρέσουν. Όταν του ζητάει να πηγαίνουν σε συναθροίσεις, πάει μαζί της καμιά φορά, αν έχει ελεύθερο χρόνο· συνήθως, όμως, είναι απασχολημένος με τη δουλειά του και με το να βγάζει χρήματα. Δεν αναφέρει ποτέ κάτι σχετικό με την πίστη στον Θεό και δεν παίρνει ποτέ την πρωτοβουλία να ζητήσει να πάει σε κάποια συνάθροιση ή να εκτελέσει ένα καθήκον. Με λίγα λόγια, η στάση του απέναντι σε όλα αυτά είναι χλιαρή. Δεν εναντιώνεται στην πίστη στον Θεό, αλλά ούτε και τη στηρίζει και δεν δείχνει ποια στάση έχει απέναντι στο θέμα. Η γυναίκα που πιστεύει στον Θεό τα παίρνει όλα αυτά κατάκαρδα, δεν τα ξεχνά και λέει: «Εφόσον είμαστε αντρόγυνο και οικογένεια, αν εισέλθω στη βασιλεία, τότε πρέπει να κάνει κι εκείνος το ίδιο. Αν δεν με ακολουθήσει στην πίστη μου, δεν θα μπορέσει να εισέλθει στη βασιλεία ούτε να επιτύχει τη σωτηρία. Τότε, ούτε εγώ θα θέλω να ζήσω· θα θέλω να πεθάνω». Αν και δεν έχει πεθάνει ακόμα, μέσα της την ανησυχεί, την πονά και τη βασανίζει διαρκώς αυτό το ζήτημα και σκέφτεται: «Τι θα κάνω αν μια μέρα έρθουν οι καταστροφές και πεθάνει σ’ αυτές; Τώρα έχει ξεσπάσει αυτή η σοβαρή επιδημία. Αν αρρωστήσει, δεν θα ζήσω άλλο. Δεν λέει πως είναι αντίθετος στην πίστη μου στον Θεό. Τι θα κάνω, όμως, αν μια μέρα όντως μου πει πως θέλει να σταματήσω να πιστεύω στον Θεό;» Ανησυχεί πως, όταν έρθει εκείνη η ώρα, θα ακολουθήσει τον σύζυγό της και θα επιλέξει να μην πιστεύει στον Θεό και να Τον προδώσει. Κι αυτό επειδή, μέσα στην καρδιά της, ο άντρας της είναι η ψυχή της, η ζωή της, ο κόσμος της ολόκληρος και τα πάντα γι’ αυτήν. Ο άντρας στην καρδιά της την αγαπάει πιο πολύ απ’ όλους κι εκείνη είναι ο άνθρωπος που αγαπάει τον άντρα της πιο πολύ απ’ όλους. Τώρα, όμως, αντιμετωπίζει το εξής πρόβλημα: Τι θα γίνει αν ο σύζυγός της εναντιωθεί στην πίστη της στον Θεό και οι προσευχές της δεν έχουν αποτέλεσμα; Αυτό είναι κάτι που την αγχώνει πολύ. Αν και θέλει να εκτελεί το καθήκον της στον οίκο του Θεού, όταν απαιτείται να πάει να το εκτελέσει κάπου μακριά και ακούει πως πρέπει να αφήσει το σπίτι της, να πάει σε κάποιο μακρινό μέρος και να λείψει για μεγάλο διάστημα, νιώθει απίστευτη αγωνία. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ανησυχεί πως, αν φύγει από το σπίτι, ο σύζυγός της δεν θα έχει κανέναν να τον φροντίζει, θα της λείπει και δεν θα μπορεί να σταματήσει να αγχώνεται γι’ αυτόν. Θα ανησυχεί γι’ αυτόν, θα τον λαχταράει και θα νιώθει, μάλιστα, πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εκείνον στο πλευρό της, πως θα χάσει την ελπίδα και την κατεύθυνσή της στη ζωή και πως δεν θα μπορεί να εκτελέσει ολόκαρδα το καθήκον της. Μόνο που το σκέφτεται τώρα, η καρδιά της πονάει· πού να συνέβαινε κιόλας. Στην εκκλησία, λοιπόν, δεν τολμά ποτέ να ζητήσει να εκτελέσει κάπου αλλού το καθήκον της. Αν κάποιο έργο απαιτεί να λείψει κάποιος για μεγάλο διάστημα και να διανυκτερεύσει μακριά από το σπίτι του, δεν τολμά ποτέ να προτείνει τον εαυτό της για μια τέτοια δουλειά ούτε να συμφωνήσει με ένα τέτοιο αίτημα. Κάνει απλώς ό,τι περνά από το χέρι της για να παραδίδει γράμματα για τους αδελφούς και τις αδελφές της ή για να τους φιλοξενεί μερικές φορές στο σπίτι της για συναθροίσεις. Δεν τολμά, όμως, ποτέ να αποχωριστεί για μια ολόκληρη μέρα τον σύζυγό της. Αν, σε κάποια ειδική περίσταση, ο άντρας της χρειαστεί να φύγει για επαγγελματικό ταξίδι ή να λείψει για λίγες μέρες, εκείνη θα περάσει τις δυο τρεις μέρες πριν την αναχώρησή του κλαίγοντας στο σπίτι μέχρι να πρηστούν τα μάτια της. Γιατί κλαίει; Ανησυχεί πως ο σύζυγός της θα πεθάνει σε αεροπορικό δυστύχημα και δεν θα βρεθεί ούτε το πτώμα του· και τι θα κάνει τότε; Πώς θα ζήσει και πώς θα τα βγάζει πέρα κάθε μέρα; Θα έχει χάσει ολόκληρο τον κόσμο της, θα νιώθει σαν να της έκλεψαν την καρδιά. Και μόνο που το σκέφτεται τρομοκρατείται, γι’ αυτό και κλαίει όταν κάνει αυτήν τη σκέψη. Πάνε δυο τρεις μέρες που κλαίει και ο σύζυγός της δεν έχει φύγει καν. Συνεχίζει το κλάμα μέχρι εκείνος να επιστρέψει· κλαίει τόσο πολύ που στο τέλος εκείνος εκνευρίζεται και λέει: «Τι στο καλό έχει πάθει; Ούτε καν έχω πεθάνει κι αυτή κλαίει. Με καταριέται να πεθάνω;» Εκείνος δεν μπορεί να κάνει τίποτα κι εκείνη συνεχίζει το κλάμα και λέει: «Απλώς δεν θέλω να φύγεις. Δεν θέλω να σε αφήσω από τα μάτια μου». Για κείνη, ο άντρας που παντρεύτηκε είναι η μοίρα και ο προορισμός της· ανεξάρτητα από το αν είναι ανόητο και παιδιάστικο να ενεργεί κανείς έτσι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι άντρες ή γυναίκες; (Γυναίκες.) Φαίνεται πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι γυναίκες· εκείνες μπορεί να είναι λίγο αδύναμες. Όποιος απ’ τους δύο κι αν αφήσει τον άλλο σε ένα αντρόγυνο, μπορεί να συνεχίσει να ζει; (Ναι.) Όποιος κι αν αφήσει τον άλλο, είναι κάτι που μπορείς να επιλέξεις; Είναι κάτι που μπορείς να ελέγξεις; (Όχι.) Όχι, δεν μπορείς να το ελέγξεις, οπότε χάνεσαι σε ανόητες φαντασιώσεις, κλαις, πονάς και νιώθεις ταραγμένος και ανήσυχος. Έχουν νόημα όλα αυτά; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν πως το να βλέπουν τον σύντροφό τους, να του κρατούν το χέρι και να ζουν μαζί του σημαίνει πως έχουν ένα στήριγμα εφ’ όρου ζωής και νιώθουν ότι καθησυχάζονται και παρηγοριούνται. Πιστεύουν ότι δεν θα χρειαστεί να ανησυχήσουν ποτέ για το φαγητό και τα ρούχα, ότι δεν θα έχουν καμία έγνοια και ότι ο σύντροφός τους είναι ο προορισμός τους. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό που λέει: «Αν έχω εσένα στη ζωή, δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο». Έτσι νιώθουν και αυτοί οι άνθρωποι για τον γάμο τους και τον σύντροφό τους μέσα στα μύχια της καρδιάς τους. Είναι ευτυχισμένοι όταν είναι ευτυχισμένος κι ο σύντροφός τους, αγχωμένοι όταν είναι κι εκείνος αγχωμένος και υποφέρουν όταν υποφέρει κι εκείνος. Αν πεθάνει ο σύντροφός τους, δεν θέλουν ούτε εκείνοι να ζήσουν άλλο. Και τι κάνουν αν ο σύντροφός τους ερωτευτεί ένα άλλο άτομο; (Θέλουν να πεθάνουν.) Κάποιοι δεν θέλουν να ζήσουν άλλο και αυτοκτονούν, ενώ άλλοι χάνουν τα λογικά τους. Πες Μου, τι είναι όλα αυτά; Τι είδους άνθρωπος χάνει τα λογικά του; Για να γίνει αυτό, σημαίνει πως είναι δαιμονισμένος. Κάποιες γυναίκες πιστεύουν πως ο σύζυγός τους είναι ο προορισμός τους στη ζωή και πως, από τη στιγμή που βρουν έναν τέτοιο άντρα, δεν θα αγαπήσουν ποτέ κανέναν άλλο. Εδώ ταιριάζει το ρητό: «Αν έχω αυτόν στη ζωή, δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο». Έστω, όμως, πως ο σύζυγος μιας τέτοιας γυναίκας την απογοητεύει, ερωτεύεται άλλη και δεν τη θέλει πια. Τι συμβαίνει στο τέλος, λοιπόν; Εκείνη καταλήγει να μισεί όλα τα άτομα του αντίθετου φύλου. Όταν βλέπει άντρα, θέλει να τον φτύσει, να τον βρίσει και να τον χτυπήσει. Αναπτύσσει βίαιες τάσεις και η λογική της διαστρεβλώνεται. Κάποια άτομα χάνουν πραγματικά τα λογικά τους. Αυτά συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν σωστά τον γάμο.

Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν πως ο γάμος συμβολίζει το γεγονός πως επιδίωξαν με επιτυχία την ευτυχία και τον βλέπουν ως έναν προορισμό και στόχο ζωής που ονειρεύονταν από καιρό και πλέον έχουν πετύχει. Γι’ αυτούς, ο γάμος είναι ο τελευταίος από τους στόχους τους στη ζωή και οι επιδιώξεις που έχουν σχετικά με τον γάμο είναι να μοιραστούν αυτήν τη ζωή με τον σύντροφό τους, να γεράσουν μαζί και να ζήσουν και να πεθάνουν μαζί. Προκειμένου να επιβεβαιώσουν τη σκέψη και την ιδέα πως ο γάμος τους είναι ο προορισμός τους, κάνουν πολλά πράγματα στον έγγαμο βίο τα οποία είναι πέρα από κάθε λογική και υπερβαίνουν τα όρια των ευθυνών που έχει ένας άνθρωπος. Αυτά τα πράγματα που υπερβαίνουν τα όρια των ευθυνών ενός ανθρώπου περιλαμβάνουν ακραίες πράξεις με τις οποίες χάνουν την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά τους, καθώς και τους στόχους που επιδιώκουν. Για παράδειγμα, συχνά παρακολουθούν με ποιον είναι ο σύντροφός τους κάθε μέρα, τι κάνει όταν βγαίνει έξω, αν είχε οποιαδήποτε επαφή με άτομα του αντίθετου φύλου και αν είχε αλληλεπιδράσεις ή φιλικές σχέσεις με άτομα του αντίθετου φύλου που να ξεπερνούν τα όρια της φιλίας. Κάποιοι άνθρωποι περνούν πολύ χρόνο παρατηρώντας και εξετάζοντας τη στάση που έχει απέναντί τους ο σύντροφός τους, για να δουν αν τους έχει στο μυαλό τους και αν εξακολουθεί να τους αγαπάει. Κάποιες γυναίκες, μάλιστα, μυρίζουν τα ρούχα του άντρα τους όταν γυρνάει σπίτι, τα ελέγχουν μήπως βρουν καμιά γυναικεία τρίχα και ψάχνουν τα πουκάμισά του για ίχνη από κραγιόν. Ψάχνουν το κινητό του για να δουν μήπως έχει αποθηκευμένο το τηλέφωνο κάποιας γυναίκας που δεν ξέρουν, ενώ ελέγχουν ακόμη πόσα τηλέφωνα έχει, με ποιον έχει μιλήσει και αν αληθεύουν τα όσα λέει όταν μιλάνε καθημερινά στο τηλέφωνο. Για παράδειγμα, μια γυναίκα παίρνει τηλέφωνο τον άντρα της και τον ρωτάει: «Πού είσαι; Τι κάνεις;» Εκείνος απαντάει: «Στη δουλειά. Ελέγχω κάποια έγγραφα». Εκείνη του λέει: «Στείλε μου μια φωτογραφία των εγγράφων που ελέγχεις». Εκείνος κάνει ό,τι του λέει. Έπειτα, τον ρωτάει: «Ποιος είναι μαζί σου στο γραφείο;» Εκείνος απαντάει: «Μόνος μου είμαι». Εκείνη λέει: «Θα με πάρεις με βιντεοκλήση για να δω ποιος άλλος είναι στο γραφείο;» Στη βιντεοκλήση, σαν να βλέπει μια γυναικεία φιγούρα να απομακρύνεται, οπότε του λέει: «Λες ψέματα. Ποια είναι αυτή η γυναίκα;» «Η καθαρίστρια» απαντάει εκείνος. «Α, εντάξει» λέει εκείνη και τότε μόνο χαλαρώνει. Τέτοιες γυναίκες ελέγχουν το κινητό του άντρα τους, το πού βρίσκεται και το τι κάνει κάθε στιγμή της ημέρας. Έχουν τεράστιες προσδοκίες για τον γάμο τους και ακόμη μεγαλύτερα αισθήματα ανασφάλειας. Φυσικά, έχουν μια τρομερή επιθυμία να ελέγχουν τον σύζυγό τους και να τον έχουν κτήμα τους. Επειδή είναι σίγουρες πως ο σύζυγός τους είναι ο προορισμός τους και πως μόνο μ’ αυτόν πρέπει και οφείλουν να είναι σε όλη τους τη ζωή, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να επιτρέψουν να γίνουν λάθη ή να εμφανιστούν ρωγμές στον γάμο τους, αλλά ούτε καν ελαττώματα ή μικροπροβλήματα. Δεν μπορούν να επιτρέψουν να συμβεί τίποτε απ’ αυτά. Έτσι, λοιπόν, αφιερώνουν σχεδόν όλη τους την ενέργειά στο να παρακολουθούν τον σύζυγό τους, να τον ανακρίνουν, να ρωτούν πού βρίσκεται και τι κάνει και να τον ελέγχουν. Και αν τυχόν εκείνος κάνει κάποια εξωσυζυγική σχέση, δεν το ανέχονται με τίποτα. Κάνουν σκηνή, πέφτουν στα πατώματα, βάζουν τα κλάματα, κάνουν φασαρία και απειλούν πως θα αυτοκτονήσουν. Κάποιες μεταφέρουν, μάλιστα, τα προβλήματά τους στις συναθροίσεις και συζητούν στρατηγικές με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Λένε: «Είναι η πρώτη μου αγάπη, ο άντρας που αγαπώ περισσότερο. Σ’ όλη μου τη ζωή δεν έχω κρατήσει καν το χέρι άλλου άντρα, δεν έχω αγγίξει άλλον άντρα. Αυτός είναι ο μόνος άντρας για μένα, είναι ο κόσμος μου ολόκληρος, είναι ο άνθρωπός μου σ’ αυτήν τη ζωή. Με παράτησε για μια άλλη και δεν μπορώ να χωνέψω με τίποτα αυτό που μου ’κανε». Κάποιος τής λέει: «Τι νόημα έχει να μην μπορείς να το χωνέψεις; Μπορείς να αλλάξεις αυτό που έγινε; Οι άλλοι έβλεπαν από καιρό ότι ο άντρας σου είχε αυτήν την τάση». Εκείνη απαντάει: «Είτε την έχει είτε όχι, εγώ δεν μπορώ να δεχτώ αυτό που έγινε. Ποιος θα με βοηθήσει να σκεφτώ έναν τρόπο να τον τιμωρήσω και να εμποδίσω την ερωμένη του να μου πάρει τη θέση;» Όπως βλέπεις, είναι τόσο αναστατωμένη που φέρνει τα προβλήματά της στη συνάθροιση για να συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά. Είναι αυτό συναναστροφή; Αυτό είναι έκφραση ανάρμοστων σχολίων και αρνητικών μηνυμάτων και διασπορά αρνητικών πληροφοριών. Είναι δική σου υπόθεση. Το αν θα γυρίσεις στο σπίτι, κλείσεις την πόρτα, τον χτυπήσεις και αρχίσετε να μαλώνετε, είναι δική σου υπόθεση. Δεν πρέπει, όμως, να φέρνεις τα προβλήματά σου στις συναθροίσεις και να συζητάς γι’ αυτά. Αν θέλεις να αναζητήσεις την αλήθεια σε μια συνάθροιση, μπορείς να πεις το εξής: «Μου συνέβη αυτό κι αυτό. Πώς μπορώ να απελευθερωθώ απ’ αυτήν την κατάσταση και να μην περιορίζομαι απ’ αυτόν; Πώς μπορώ να μην αφήσω αυτό το ζήτημα να επηρεάσει την πίστη μου στον Θεό και την εκτέλεση του καθήκοντός μου;» Είναι καλό να αναζητάς την αλήθεια. Όμως δεν θα πρέπει να πας σε μια συνάθροιση και να αρχίσεις να μιλάς για τις διαφωνίες σου. Γιατί όχι; Αντιμετωπίζεις αυτό το ζήτημα και βρίσκεσαι σ’ αυτήν την κατάσταση στη ζωή σου εξαιτίας της εσφαλμένης κατανόησης που έχεις για τον γάμο. Και μετά θέλεις να συναναστραφείς σχετικά με αυτές τις διαφωνίες και τις συνέπειες με τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Αυτό όχι μόνο επηρεάζει τους άλλους, αλλά δεν ωφελεί κι εσένα. Μιλάς για τις διαφωνίες σου, αλλά οι περισσότεροι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν ανάστημα. Το μόνο που μπορούν, λοιπόν, να κάνουν είναι να σκεφτούν ιδέες και να αναλύσουν τις διαφωνίες σου. Πέρα από το γεγονός ότι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν να αποκτήσεις θετική είσοδο, χειροτερεύουν, μάλιστα, τα πράγματα και επιδεινώνουν και περιπλέκουν το πρόβλημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι και δεν κατανοούν ούτε την αλήθεια ούτε τις προθέσεις του Θεού. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να σου προσφέρουν ωφέλιμη και πολύτιμη βοήθεια; Κάποιος λέει: «Πάντα θα είσαι η νόμιμη σύζυγός του. Το κακό δεν μπορεί ποτέ να νικήσει τη δικαιοσύνη». Είναι αυτό η αλήθεια; (Όχι.) Άλλος λέει: «Μην κάνεις στην άκρη για την ερωμένη του. Να δούμε τότε αν θα μπορέσει να σ’ αντικαταστήσει!» Είναι αυτό η αλήθεια; (Όχι.) Σε ευχαριστεί να ακούς τέτοια λόγια από τους άλλους ή σε εξοργίζει; Τα λένε για να σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι ή για να κατανοήσεις την αλήθεια και να έχεις ένα μονοπάτι άσκησης; Άλλος, πάλι, λέει: «Το καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν υπάρχουν καλοί άντρες στις μέρες μας. Κάθε άντρας με λεφτά γίνεται κακός». Είναι αυτό η αλήθεια; (Όχι.) Κάποιος άλλος λέει: «Δεν πρέπει να το ανεχτείς. Πρέπει να δώσεις στην ερωμένη να καταλάβει ότι δεν θα σε παραμερίσει τόσο εύκολα. Δείξ’ της ποιος κάνει κουμάντο. Πήγαινε στη δουλειά της, κάνε σκηνή και πες σε όλους πως είναι η ερωμένη του άντρα σου. Εσύ είσαι η νόμιμη σύζυγός του, οπότε όλοι θα πάρουν σίγουρα το μέρος σου, όχι το δικό της. Ανάγκασέ τη να κάνει πίσω και να υποχωρήσει». Είναι αυτό η αλήθεια; (Όχι.) Δεν πρόκειται για τις παράλογες αντιλήψεις που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι; (Ναι.) Κάποιος άλλος λέει κάπως επιφυλακτικά: «Όλη του τη ζωή την πέρασε μαζί σου. Δεν τον βαρέθηκες ακόμα; Αν θέλει να είναι με κάποια άλλη, ας είναι. Εφόσον φέρνει λεφτά στο σπίτι και έχεις να φας και να πιεις, δεν είναι αρκετό; Θα έπρεπε να είσαι ευτυχισμένη που δεν θα τον έχεις συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου. Εφόσον γυρίζει πάντα σπίτι και το αναγνωρίζει ως σπίτι του, δεν είναι αρκετό; Τι θυμώνεις; Στην πραγματικότητα, επωφελείσαι απ’ όλο αυτό». Αυτό ακούγεται παρηγορητικό, είναι όμως η αλήθεια; (Όχι.) Θα έλεγε τέτοιες κουβέντες ένας αξιοπρεπής άνθρωπος; (Όχι.) Αν δεν αποσκοπούν στο να σπείρουν διχόνοια ή να προκαλέσουν αντιπαράθεση, τότε αποσκοπούν στο να εξομαλύνουν την κατάσταση και να γίνει ένας συμβιβασμός που δεν βασίζεται σε αρχές. Υπάρχει έστω και μια λέξη που να αντιπροσωπεύει την άποψη που θα πρέπει να έχει η γυναίκα για το θέμα, η οποία να είναι συνάμα σωστή και να συμφωνεί με την αλήθεια; (Όχι.) Αυτά δεν λένε οι περισσότεροι; (Ναι.) Τι αποδεικνύει αυτό; (Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αρκετά μπερδεμένοι και οι ιδέες που σκέφτονται δεν βοηθούν.) Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι και δεν επιδιώκουν ούτε κατανοούν την αλήθεια. Όπως και να ’χει, δεν καταλαβαίνουν ποια είναι η αλήθεια, ούτε καταλαβαίνουν ποιες απαιτήσεις έχει ο Θεός από τον άνθρωπο. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, σε ό,τι αφορά τον γάμο, οι άνθρωποι πολύ απλά δεν καταλαβαίνουν πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που προκύπτουν κατά τη διάρκειά του με βάση τα λόγια και τον ορισμό του Θεού για τον γάμο και σύμφωνα με τις προθέσεις Του, χωρίς να ενεργούν απερίσκεπτα.

Όποιο πρόβλημα κι αν αντιμετωπίζεις, είτε είναι μεγάλο είτε μικρό, πρέπει πάντα να το προσεγγίζεις έχοντας ως βάση σου τα λόγια του Θεού και ως κριτήριό σου την αλήθεια. Ποια βάση υπάρχει, λοιπόν, στα λόγια του Θεού όσον αφορά αυτά τα ζητήματα που εμφανίζονται στον γάμο; Ποιο είναι το κριτήριο της αλήθειας; Ο σύζυγός σου δεν είναι πιστός στον γάμο σας κι αυτό είναι πρόβλημά του. Δεν μπορείς, όμως, να αφήσεις το πρόβλημά του να επηρεάσει το να έχεις ή όχι τη σωστή στάση και το σωστό αίσθημα ευθύνης απέναντι στον γάμο. Ο παραβάτης είναι εκείνος, αλλά δεν μπορείς να αφήσεις τις παραβάσεις του να επηρεάσουν τη στάση που οφείλεις να έχεις απέναντι στον γάμο. Πιστεύεις πως ο σύζυγός σου είναι ο προορισμός σου, αλλά αυτό είναι μόνο η δική σου άποψη και δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Ο Θεός ούτε απαίτησε ούτε όρισε κάτι τέτοιο. Απλώς επιμένεις να πιστεύεις πως είναι ο προορισμός σου και η αδελφή ψυχή σου εξαιτίας της στοργής σου, της ανθρώπινης επιθυμίας και, για να είμαι πιο ακριβής, της ανθρώπινης παρορμητικότητας. Είναι λάθος να επιμένεις να πιστεύεις κάτι τέτοιο. Ό,τι κι αν πίστευες παλιά, θα πρέπει τώρα να αλλάξεις πορεία και να δεις ποιες είναι οι σωστές σκέψεις και στάσεις που απαιτεί ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι. Πώς θα πρέπει να χειριστείς την κατάσταση αν ο σύζυγός σου είναι άπιστος; Δεν θα πρέπει ούτε να καβγαδίσεις ούτε να κάνεις σκηνές και φασαρίες και να χτυπιέσαι κάτω σαν το χταπόδι. Θα πρέπει να καταλάβεις πως, αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι σου ούτε καταστρέφεται το όνειρο που έχεις για τον προορισμό σου· δεν σημαίνει, φυσικά, πως πρέπει να τελειώσει και να διαλυθεί ο γάμος σου ούτε, βέβαια, πως έχει αποτύχει και έχει φτάσει στο τέλος του. Το θέμα είναι πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να μην κάνουν λάθη, να είναι άπιστοι, να παραστρατούν στον γάμο τους και να απογοητεύουν τον σύντροφό τους, επειδή όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και επηρεάζονται από τις μοχθηρές τάσεις και τις κοινές πρακτικές του κόσμου και επειδή δεν έχουν ανοσία και τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους απέναντι σ’ αυτές τις μοχθηρές τάσεις. Αν εξετάσεις το πρόβλημα απ’ αυτήν την άποψη, τότε δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα. Όλα τα αντρόγυνα επηρεάζονται από το γενικό περιβάλλον του κόσμου και τις μοχθηρές τάσεις και κοινές πρακτικές της κοινωνίας. Εκτός αυτού, σε ατομικό επίπεδο, πέρα από τις σεξουαλικές επιθυμίες που έχουν οι άνθρωποι, τους επηρεάζουν και φαινόμενα όπως οι ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών και γυναικών σε ταινίες και δραματικές σειρές, καθώς και η τάση της πορνογραφίας που υπάρχει στην κοινωνία. Τους είναι δύσκολο να ακολουθούν τις αρχές που οφείλουν να τηρούν. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι δυσκολεύονται να τηρήσουν ένα βασικό πρότυπο ηθικής. Είναι εύκολο να ξεπεράσει κανείς τα όρια της σεξουαλικής επιθυμίας. Η σεξουαλική επιθυμία δεν είναι διεφθαρμένη από μόνη της, αλλά επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και ζουν σε ένα τέτοιο γενικό περιβάλλον, είναι εύκολο να κάνουν λάθη στις σχέσεις μεταξύ αντρών και γυναικών. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα. Κανένας άνθρωπος που έχει διεφθαρμένη διάθεση δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό ή το δέλεαρ ενός τέτοιου γενικού περιβάλλοντος. Η ανθρώπινη σεξουαλική επιθυμία μπορεί να βγει εκτός ορίων οποτεδήποτε και οπουδήποτε και οι άνθρωποι θα κάνουν απιστίες οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την ίδια τη σεξουαλική επιθυμία, αλλά επειδή κάτι δεν πάει καλά με τους ίδιους τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις σεξουαλικές τους επιθυμίες για να κάνουν πράγματα που τους οδηγούν να χάσουν την ηθικότητα, την ηθική και την ακεραιότητά τους, όπως το να κάνουν απιστίες και εξωσυζυγικές σχέσεις, να έχουν ερωμένες και άλλα παρόμοια. Ως άνθρωπος που πιστεύει, λοιπόν, στον Θεό, αν μπορείς να βλέπεις αυτά τα πράγματα από τη σωστή σκοπιά, τότε θα πρέπει να τα χειρίζεσαι λογικά. Τόσο εσύ όσο κι εκείνος είστε διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα. Άρα, λοιπόν, δεν πρέπει να απαιτείς να είναι κι εκείνος σαν εσένα, να σου είναι πιστός και να μην κάνει ποτέ του κάποια απιστία, απλώς και μόνο επειδή εσύ μπορείς να μείνεις πιστή στον γάμο σου. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να το αντιμετωπίζεις σωστά. Γιατί; Όλοι έχουν την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο περιβάλλον ή πειρασμό. Ακόμη κι αν παρακολουθείς άγρυπνα τον σύζυγό σου, δεν θα καταφέρεις τίποτα· όσο πιο στενά τον παρακολουθείς τόσο πιο γρήγορα και σύντομα θα γίνει. Κι αυτό επειδή όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και όλοι ζουν σ’ αυτό το γενικό περιβάλλον μιας μοχθηρής κοινωνίας· ελάχιστοι μόνο δεν είναι ακόλαστοι κι αυτό επειδή δεν τους το επιτρέπει η κατάσταση και οι συνθήκες τους. Δεν είναι πολλά τα πράγματα στα οποία οι άνθρωποι είναι ανώτεροι από τα θηρία. Αν μη τι άλλο, ένα θηρίο αντιδρά φυσιολογικά στα σεξουαλικά του ένστικτα. Αυτό δεν ισχύει για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι επιδίδονται συνειδητά στην ακολασία και την αιμομιξία. Μόνο οι άνθρωποι μπορούν να είναι ακόλαστοι. Άρα, λοιπόν, στο γενικό περιβάλλον αυτής της μοχθηρής κοινωνίας, όλοι σχεδόν οι άνθρωποι είναι ικανοί να κάνουν τέτοια πράγματα, όχι μόνο όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτό το πρόβλημα. Εφόσον, λοιπόν, κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί στον καθένα, γιατί δεν επιτρέπεις να συμβεί στον σύζυγό σου; Στην πραγματικότητα, είναι πολύ φυσιολογικό να συμβεί. Όμως, επειδή είσαι συναισθηματικά δεμένη μαζί του, όταν σε εγκαταλείπει και σε παρατάει, δεν μπορείς να το ξεπεράσεις και δεν το αντέχεις. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σε κάποιον άλλο, θα χαμογελούσες πικρά και θα σκεφτόσουν: «Είναι πολύ φυσιολογικό. Έτσι δεν είναι όλοι στην κοινωνία;» Τι λέει εκείνο το ρητό; Κάτι για μια πίτα; (Θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.) Όλα αυτά είναι δημοφιλή λόγια και πράγματα των μοχθηρών τάσεων του κόσμου. Αυτό είναι κάτι το αξιέπαινο για έναν άντρα. Αν ένας άντρας δεν έχει ούτε την πίτα ολόκληρη ούτε τον σκύλο χορτάτο, αυτό δείχνει πως δεν έχει ικανότητες, οπότε ο κόσμος θα γελάει εις βάρος του. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, λοιπόν, σε μια γυναίκα, εκείνη μπορεί να κάνει σκηνή, να χτυπιέται κάτω σαν το χταπόδι, να δρα παρορμητικά, κλαίγοντας και κάνοντας φασαρίες, να σταματήσει να τρώει επειδή συνέβη αυτό και να θέλει να πεθάνει, να κρεμαστεί και να αυτοκτονήσει. Κάποιες γυναίκες εξοργίζονται σε τέτοιο βαθμό που χάνουν τα λογικά τους. Χωρίς να το αντιλαμβάνεται η ίδια, αυτό έχει σχέση με τη στάση της απέναντι στον γάμο και, βεβαίως, έχει άμεση σχέση με την ιδέα της πως «ο σύζυγός της είναι ο προορισμός της». Η γυναίκα πιστεύει πως, διαλύοντας τον γάμο τους, ο άντρας της έχει καταστρέψει την εμπιστοσύνη και την υπέροχη φιλοδοξία του προορισμού της ζωής της. Εκφράζεται έτσι και συμπεριφέρεται ακραία επειδή πρώτος ο σύζυγός της κατέστρεψε την ισορροπία του γάμου τους και παραβίασε τους κανόνες, την παράτησε, αθέτησε τους γαμήλιους όρκους του και μετέτρεψε το όμορφο όνειρό της σε εφιάλτη. Αν οι άνθρωποι αποδεχθούν τη σωστή κατανόηση του γάμου από τον Θεό, τότε θα συμπεριφέρονται κάπως πιο λογικά. Όταν τους συμβεί κάτι τέτοιο, οι κανονικοί άνθρωποι θα νιώσουν πληγωμένοι, θα κλάψουν και θα υποφέρουν. Όταν, όμως, ηρεμήσουν και σκεφτούν τα λόγια του Θεού, το γενικό περιβάλλον στην κοινωνία και, στη συνέχεια, την πραγματική κατάσταση και το γεγονός πως όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, θα χειριστούν το ζήτημα λογικά και σωστά και, αντί να ασχολούνται όλη την ώρα μ’ αυτό σαν τον σκύλο με το κόκαλό του, θα το εγκαταλείψουν. Τι εννοώ όταν λέω «θα το εγκαταλείψουν»; Εννοώ πως, εφόσον ο σύζυγός σου έκανε αυτό που έκανε και ήταν άπιστος στον γάμο σας, θα πρέπει να το αποδεχθείς, να καθίσεις και να μιλήσεις μαζί του και να τον ρωτήσεις: «Ποια είναι τα σχέδιά σου; Τι θα κάνουμε τώρα; Να διατηρήσουμε τον γάμο μας ή να πάρουμε διαζύγιο και να ζήσουμε χωριστά;» Κάτσε και μίλα του. Δεν υπάρχει λόγος να καβγαδίσεις και να κάνεις φασαρία. Αν ο άντρας σου επιμένει να χωρίσετε, δεν τρέχει και τίποτα. Οι άπιστοι λένε συχνά το εξής: «Έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια», «Οι άντρες είναι σαν τα λεωφορεία· πάντα θα περάσει κάποιο άλλο» —και πώς λέει το άλλο ρητό; «Μην εγκαταλείψεις ολόκληρο το δάσος εξαιτίας ενός και μόνο δέντρου». Το συγκεκριμένο δέντρο, μάλιστα, δεν είναι μόνο άσχημο, αλλά και σάπιο εσωτερικά. Είναι σωστά αυτά τα ρητά; Είναι πράγματα που χρησιμοποιούν οι άπιστοι για να παρηγορήσουν τον εαυτό τους. Έχουν, όμως, καμία σχέση με την αλήθεια; (Όχι.) Ποιος είναι, λοιπόν, ο σωστός τρόπος σκέψης και η σωστή άποψη; Όταν αντιμετωπίσεις ένα τέτοιο γεγονός, πρέπει καταρχάς να μη σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι, να συγκρατήσεις τον θυμό σου και να πεις: «Ας ηρεμήσουμε για να μιλήσουμε. Τι σκοπεύεις να κάνεις;» Εκείνος απαντάει: «Σκοπεύω να συνεχίσω να προσπαθώ μαζί σου». Εσύ του λες: «Ας συνεχίσουμε, τότε, την προσπάθεια. Αν δεν κάνεις άλλες εξωσυζυγικές σχέσεις και ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες που έχεις ως σύζυγος, μπορούμε να το αφήσουμε όλο αυτό πίσω μας. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε θα χωρίσουμε και θα ακολουθήσει ο καθένας τον δρόμο του. Ίσως ο Θεός όρισε να λήξει εδώ ο γάμος μας. Αν είναι έτσι, είμαι πρόθυμη να υποταχθώ στη διευθέτησή Του. Εσύ μπορείς να ακολουθήσεις τον πλατύ δρόμο, εγώ θα ακολουθήσω το μονοπάτι της πίστης στον Θεό και δεν θα επηρεάζουμε ο ένας τον άλλο. Δεν θα παρεμβαίνω στη ζωή σου και εσύ δεν θα πρέπει να με περιορίζεις. Η μοίρα μου δεν εξαρτάται από σένα και δεν είσαι ο προορισμός μου. Ο Θεός αποφασίζει τη μοίρα και τον προορισμό μου. Σε όποια στάση κι αν φτάσω σ’ αυτήν τη ζωή, αυτή θα είναι και η τελευταία μου και θα έχω φτάσει στον προορισμό μου. Πρέπει να ρωτήσω τον Θεό, Αυτός ξέρει, είναι ο κυρίαρχος και θέλω να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του. Όπως και να ’χει, αν δεν θέλεις να συνεχίσουμε να είμαστε παντρεμένοι, τότε θα χωρίσουμε ειρηνικά. Αν και δεν έχω ιδιαίτερες δεξιότητες και η οικογένειά μας στηρίζεται οικονομικά πάνω σου, μπορώ να συνεχίσω να ζω και χωρίς εσένα και η ζωή μου θα είναι καλή. Ο Θεός δεν αφήνει να πεινάσει ούτε ένα σπουργίτι· φαντάσου πόσο περισσότερα θα κάνει για μένα, ένα ζωντανό ανθρώπινο ον. Έχω χέρια και πόδια και μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Αν ο Θεός έχει ορίσει να είμαι μόνη για το υπόλοιπο της ζωής μου και να μη σε έχω στο πλευρό μου, τότε είμαι διατεθειμένη να υποταχθώ και να αποδεχθώ αδιαμαρτύρητα αυτό το γεγονός». Δεν είναι καλό να το κάνεις αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι υπέροχο, σωστά; Δεν υπάρχει λόγος να καβγαδίζεις και να μαλώνεις ούτε, βέβαια, να κάνεις συνέχεια φασαρίες γι’ αυτό, με αποτέλεσμα να το μάθει όλος ο κόσμος. Δεν υπάρχει λόγος για τίποτε από αυτά. Ο γάμος είναι υπόθεση δική σου και του συζύγου σου· κανενός άλλου. Αν προκύψει κάποια διαμάχη στον γάμο, οι δυο σας πρέπει να την επιλύσετε και να υποστείτε τις συνέπειες. Ως άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, θα πρέπει να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Φυσικά, όταν μιλάμε για τον γάμο, όποιες ρωγμές κι αν εμφανιστούν ή όποιες συνέπειες κι αν προκύψουν, είτε ο γάμος συνεχιστεί είτε διαλυθεί, είτε ξεκινήσεις μια νέα ζωή μέσα στα πλαίσια του γάμου σου είτε ο γάμος σου λήξει επιτόπου, προορισμός σου δεν είναι ούτε ο γάμος σου ούτε ο σύζυγός σου. Ο Θεός όρισε να εμφανιστεί ο άντρας σου στη ζωή και την ύπαρξή σου για να διαδραματίσει τον ρόλο τού να σε συντροφεύει στο μονοπάτι σου στη ζωή. Αν μπορεί να σε συντροφεύσει μέχρι το τέλος της πορείας και να φτάσει μέχρι τέλους μαζί σου, τότε δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο και θα πρέπει να ευχαριστήσεις τον Θεό για τη χάρη Του. Αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα κατά τη διάρκεια του γάμου, αν εμφανιστούν ρωγμές ή συμβεί κάτι που δεν σου αρέσει, με αποτέλεσμα να τελειώσει οριστικά ο γάμος σου, αυτό δεν θα σημαίνει πως δεν θα έχεις πια προορισμό, πως η ζωή σου θα έχει βυθιστεί πλέον στο σκοτάδι ή πως δεν θα υπάρχει πια φως και δεν θα έχεις μέλλον. Μπορεί το γεγονός πως τελειώνει ο γάμος σου να σηματοδοτεί την αρχή μιας πιο υπέροχης ζωής. Όλα αυτά είναι στο χέρι του Θεού. Αυτός τα ενορχηστρώνει και τα διευθετεί. Μπορεί το τέλος του γάμου σου να σου δώσει μια πιο βαθιά αντίληψη, εκτίμηση και κατανόηση του γάμου γενικότερα. Φυσικά, μπορεί και το γεγονός πως τελειώνει ο γάμος σου να αποτελεί σημαντικό σημείο καμπής για τους στόχους και την κατεύθυνση ζωής που έχεις και το μονοπάτι που ακολουθείς. Δεν θα σου φέρει στενάχωρες αναμνήσεις ούτε, βέβαια, οδυνηρές αναμνήσεις, ούτε θα έχεις μόνο αρνητικές εμπειρίες και αποτελέσματα. Αντίθετα, θα σου φέρει θετικές και ενεργές εμπειρίες, τις οποίες δεν θα μπορούσες να έχεις αν εξακολουθούσες να είσαι παντρεμένη. Αν συνεχιζόταν ο γάμος σου, ίσως να ζούσες πάντα αυτήν την απλή, μέτρια και ανιαρή ζωή μέχρι να πεθάνεις. Αν, όμως, ο γάμος σου τελειώσει και διαλυθεί, αυτό δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Παλιά σε περιόριζε η ευτυχία και οι ευθύνες του γάμου σου, καθώς και τα συναισθήματα που ένιωθες ή ο τρόπος που ζούσες, επειδή ανησυχούσες για τον σύζυγό σου, τον φρόντιζες, ενδιαφερόσουν γι’ αυτόν, τον νοιαζόσουν και αγχωνόσουν γι’ αυτόν. Από τη μέρα που τελειώνει, όμως, ο γάμος σου, όλες οι συνθήκες της ζωής σου, οι στόχοι που έχεις στη ζωή και οι επιδιώξεις της ζωής σου αλλάζουν παντελώς και εις βάθος και πρέπει να πούμε πως αυτήν την αλλαγή την προκαλεί το τέλος του γάμου σου. Μπορεί αυτό το αποτέλεσμα, η αλλαγή και η μετάβαση να είναι αυτά που θέλει ο Θεός να κερδίσεις από τον γάμο που έχει ορίσει για σένα και αυτά που θέλει να κερδίσεις οδηγώντας σε να λήξεις τον γάμο σου. Αν και έχεις πληγωθεί και έχεις πάρει ένα περίπλοκο μονοπάτι, αν και έχεις κάνει κάποιες αχρείαστες θυσίες και συμβιβασμούς στα πλαίσια του γάμου, αυτό που λαμβάνεις στο τέλος είναι κάτι που δεν θα μπορούσες να λάβεις στα πλαίσια του έγγαμου βίου. Όπως και να έχουν, λοιπόν, τα πράγματα, είναι σωστό να εγκαταλείψεις τη σκέψη και την άποψη πως «ο γάμος είναι ο προορισμός σου». Είτε ο γάμος σου συνεχιστεί είτε αντιμετωπίζει κρίση, είτε ο γάμος σου είναι στα πρόθυρα της διάλυσης είτε έχει ήδη τελειώσει, όπως και να έχουν τα πράγματα, ο γάμος ο ίδιος δεν είναι ο προορισμός σου. Αυτό είναι κάτι που οφείλουν να καταλάβουν οι άνθρωποι.

Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να έχουν τη σκέψη και την άποψη πως «ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου». Αυτή η σκέψη και η άποψη αποτελούν μεγάλη απειλή για την ελευθερία σου και το δικαίωμά σου να επιλέξεις το μονοπάτι σου στη ζωή. Τι εννοώ με τον όρο «απειλή»; Γιατί χρησιμοποιώ αυτήν τη λέξη; Εννοώ πως, όποτε κάνεις οποιαδήποτε επιλογή ή όποτε λες οτιδήποτε ή αποδέχεσαι οποιαδήποτε άποψη, αν σχετίζεται με την ευτυχία ή την ακεραιότητα του γάμου σου ή σχετίζεται έστω και με την ιδέα πως ο σύντροφός σου είναι ο προορισμός σου και το απόλυτο στήριγμά σου, τότε θα είσαι δεμένος χειροπόδαρα και θα είσαι, μάλιστα, άκρως επιφυλακτικός και προσεκτικός. Μ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς να το καταλάβεις, αυτή η σκέψη και άποψη θα δεσμεύσουν ή ακόμα και θα σου στερήσουν την ελεύθερή σου βούληση, το δικαίωμά σου να επιλέξεις το μονοπάτι σου στη ζωή και το δικαίωμά σου να επιδιώκεις τα θετικά πράγματα και την αλήθεια. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μειώνεται σταδιακά η συχνότητα με την οποία προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού. Τι σημαίνει όταν μειώνεται η συχνότητα με την οποία προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού; Οι ελπίδες σου να επιτύχεις τη σωτηρία σταδιακά θα συρρικνωθούν και οι συνθήκες της ζωής σου θα γίνουν άθλιες, οικτρές, σκοτεινές και ποταπές. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή έχεις εναποθέσει όλες τις ελπίδες, τις προσδοκίες και τους στόχους και την κατεύθυνση της ζωής σου στον σύντροφο που παντρεύτηκες και θεωρείς πως είναι ο κόσμος σου ολόκληρος. Ο λόγος που στερείσαι όλα σου τα δικαιώματα, η όρασή σου θολώνει και εμποδίζεται και στερείσαι όχι μόνο την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά σου, τον κανονικό τρόπο σκέψης και τον ορθολογισμό σου, αλλά και το δικαίωμά σου να πιστεύεις στον Θεό και να ακολουθείς το σωστό μονοπάτι στη ζωή, καθώς και το δικαίωμά σου να καθορίσεις τη σωστή νοοτροπία για τη ζωή και να επιδιώξεις τη σωτηρία, είναι ακριβώς επειδή θεωρείς πως ο σύντροφός σου είναι ο κόσμος σου ολόκληρος. Ταυτόχρονα, ο σύζυγός σου κυβερνά και ελέγχει όλα αυτά τα δικαιώματά σου. Γι’ αυτό λέω πως τέτοιοι άνθρωποι ζουν οικτρά, ποταπά και άθλια. Τη στιγμή που ο σύζυγος ενός τέτοιου ανθρώπου νιώσει λιγάκι στενοχωρημένος για κάτι, αισθανθεί κάπως άβολα ή έστω πει πως έχει έναν πόνο στην καρδιά, ο άνθρωπος αυτός φοβάται τόσο πολύ που δεν μπορεί να φάει και να κοιμηθεί για μέρες και έρχεται, μάλιστα, να προσευχηθεί ενώπιον του Θεού με τα δάκρυα να κυλούν ποτάμι. Δεν έχει νιώσει ποτέ ξανά στη ζωή του τόσο αναστατωμένος και αγχωμένος και ανησυχεί πολύ· όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, νιώθει ότι θα πεθάνει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πιστεύει πως θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι του, πως θα χάσει το κύριό του στήριγμα και πως αυτό σημαίνει πως θα είναι και ο ίδιος τελειωμένος. Δεν πιστεύει πως η ζωή και ο θάνατος του ανθρώπου είναι στο χέρι του Δημιουργού και φοβάται τρομερά ότι ο Θεός θα του πάρει τον σύζυγό του, θα τον κάνει να χάσει τον σύντροφό του, το στήριγμά του, τον κόσμο του ολόκληρο και την ψυχή του. Είναι πολύ επαναστατικό να είναι κανείς έτσι. Ο Θεός σού έδωσε έναν γάμο. Μόλις, όμως, αποκτήσεις το στήριγμα και τον σύντροφό σου, ξεχνάς τελείως τον Θεό και δεν Τον θέλεις πια. Ο σύντροφός σου έχει γίνει ο θεός σου, ο κύριός σου και το στήριγμά σου. Αυτό συνιστά προδοσία και είναι η πιο επαναστατική πράξη που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος ενάντια στον Θεό. Κάποιοι, μάλιστα, φοβούνται τόσο πολύ όταν ο σύζυγός τους θυμώνει λιγάκι ή αρρωσταίνει που δεν πηγαίνουν σε συναθροίσεις για πολλές μέρες. Δεν το λένε σε κανέναν, ούτε παραδίδουν το καθήκον τους σε κάποιον άλλο ώστε να φροντίσει ό,τι χρειάζεται. Απλώς εξαφανίζονται, λες και άνοιξε η γη και τους κατάπιε. Αυτό που τους απασχολεί και τους ενδιαφέρει περισσότερο στη ζωή είναι η ζωή και ο θάνατος του συζύγου τους και τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απ’ αυτό. Το θεωρούν σημαντικότερο κι από τον Θεό, την ανάθεση από τον Θεό και το καθήκον τους. Τέτοιοι άνθρωποι χάνουν την ταυτότητα, την αξία και τη σημασία που θα έπρεπε να έχουν ως δημιουργήματα ενώπιον του Θεού και ο Θεός τούς απεχθάνεται. Ο μόνος λόγος που σου έδωσε ο Θεός μια σταθερή ζωή και έναν σύντροφο είναι ώστε να ζεις καλύτερα και να έχεις κάποιον να σε φροντίζει και να είναι στο πλευρό σου. Δεν το έκανε ώστε, μόλις αποκτήσεις σύζυγο, να αρχίσεις να ζεις γι’ αυτόν και να ξεχάσεις τον Θεό και τα λόγια Του ή να παραιτηθείς από την υποχρέωση που έχεις να εκτελείς το καθήκον σου και τον στόχο ζωής που έχεις να επιδιώκεις τη σωτηρία. Αν όντως ενεργείς έτσι και όντως ζεις έτσι, τότε ελπίζω να αλλάξεις πορεία το συντομότερο δυνατό. Όσο σημαντικός κι αν σου είναι κάποιος ή όσο σημαντικός κι αν είναι στη ζωή σου, στον τρόπο που ζεις ή στο μονοπάτι της ζωής σου, δεν είναι ο προορισμός σου, αφού δεν είναι παρά ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον. Ο Θεός έχει κανονίσει για σένα τον τωρινό σου σύζυγο και μπορείς να ζήσεις μαζί του. Αν ο Θεός άλλαζε γνώμη και κανόνιζε ένα διαφορετικό άτομο για σένα, και πάλι θα μπορούσες να ζήσεις εξίσου καλά· ο τωρινός σου σύζυγος, λοιπόν, δεν είναι ο ένας και μοναδικός για σένα ούτε είναι ο προορισμός σου. Ο Θεός είναι Αυτός που έχει επιφορτιστεί με τον προορισμό σου και Αυτός που έχει επιφορτιστεί με τον προορισμό της ανθρωπότητας. Μπορείς να συνεχίσεις να επιβιώνεις και να ζεις αν αφήσεις τους γονείς σου και, φυσικά, μπορείς να συνεχίσεις να ζεις εξίσου καλά αν αφήσεις τον σύντροφό σου. Προορισμός σου δεν είναι ούτε οι γονείς σου ούτε ο σύντροφός σου. Μην ξεχνάς τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή απλώς και μόνο επειδή έχεις έναν σύντροφο και έναν άνθρωπο στον οποίο μπορείς να εμπιστευτείς το πνεύμα, την ψυχή και τη σάρκα σου. Αν ξεχάσεις τον Θεό και αυτό που σου έχει αναθέσει, αν ξεχάσεις την ταυτότητά σου και το καθήκον που οφείλει να εκτελεί ένα δημιούργημα, τότε θα έχεις χάσει κάθε συνείδηση και λογική. Όπως κι αν είναι τώρα η ζωή σου, είτε είσαι παντρεμένος είτε ανύπαντρος, η ταυτότητά σου ενώπιον του Δημιουργού δεν θα αλλάξει ποτέ. Κανείς δεν μπορεί να είναι ο προορισμός σου και δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου σε κανέναν. Μόνο ο Θεός μπορεί να σου δώσει έναν κατάλληλο προορισμό και μόνο ο Θεός είναι Αυτός που έχει επιφορτιστεί με την επιβίωση της ανθρωπότητας. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Είναι σαφές; (Ναι.)

Θα ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας σχετικά με τον γάμο. Αν θέλετε να εκφράσετε τις ιδέες, τις απόψεις ή τα συναισθήματά σας, μπορείτε να το κάνετε τώρα. (Παλιά είχα κι εγώ την άποψη και έκανα τη σκέψη πως ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Αν ο σύζυγός μου έκανε εξωσυζυγική σχέση, θα ένιωθα απόγνωση, θα ένιωθα πως δεν μπορούσα να συνεχίσω να ζω. Άκουσα από κάποιους αδελφούς και αδελφές πως είχαν κι αυτοί παρόμοιες εμπειρίες και πως ήταν πολύ επώδυνο αυτό που πέρασαν. Σήμερα, όμως, αφού άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, μπορώ να υιοθετήσω τη σωστή προσέγγιση απέναντι στο ζήτημα. Πρώτον, ο Θεός ανέφερε πως σ’ αυτήν τη μοχθηρή κοινωνία, οι άνθρωποι μπορεί να ξελογιαστούν από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα του έξω κόσμου και είναι πολύ εύκολο να κάνουν λάθη. Τώρα, λοιπόν, μπορώ να το καταλάβω αυτό. Δεύτερον, πρέπει να υιοθετήσουμε τη σωστή προσέγγιση και απέναντι στον σύζυγό μας. Ο άνθρωπος που παντρευτήκαμε δεν είναι ο προορισμός μας στη ζωή. Μόνο ο Θεός είναι ο προορισμός μας και μόνο αν στηριζόμαστε στον Θεό μπορούμε να συνεχίσουμε πραγματικά να ζούμε. Νιώθω πως έχω αποκτήσει πλέον κάποια νέα κατανόηση πάνω σ’ αυτό.) Τέλεια. Όλες οι απόψεις και οι στάσεις που αφορούν την αλήθεια και πάνω στις οποίες συναναστρεφόμαστε έχουν ως σκοπό να δώσουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να απαλλαγούν από κάθε στρεβλή, λανθασμένη και αρνητική σκέψη και άποψη. Εκτός αυτού, συναναστρεφόμαστε σχετικά με αυτές ώστε, όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ζήτημα, να υποστηρίζονται από τις σωστές σκέψεις και απόψεις και να έχουν το σωστό μονοπάτι άσκησης ώστε να μην παρεκκλίνουν ποτέ από τον δρόμο τους και να μην τους παραπλανά και τους ελέγχει πια ο Σατανάς. Συναναστρεφόμαστε σχετικά με αυτές ώστε οι άνθρωποι να μην κάνουν ακραία πράγματα, να μπορούν να αποδέχονται όλα τα πράγματα από τον Θεό, να υποτάσσονται στις διευθετήσεις του Θεού σε κάθε κατάσταση και να είναι αληθινά δημιουργήματα. Έτσι πρέπει να είναι ένας άνθρωπος. Εντάξει, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

4 Φεβρουαρίου 2023