Ποιο ήταν το θέμα της συναναστροφής μας κατά την τελευταία μας συνάθροιση; (Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια.) Αφού ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή, σας έδωσα ένα θέμα ως εργασία για το σπίτι. Ποιο ήταν αυτό; (Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια.) Έχετε συλλογιστεί αυτό το θέμα; (Θεέ μου, το συλλογίστηκα λιγάκι. Σε ό,τι αφορά το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, αφορά το να εξετάζουμε τις εκφάνσεις της διαφθοράς και των διεφθαρμένων διαθέσεών μας σε όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούμε καθημερινά, και έπειτα να αναζητούμε την αλήθεια για να επιλύσουμε αυτά τα ζητήματα. Ταυτόχρονα, η εκτέλεση ενός καθήκοντος άπτεται ορισμένων αρχών, επομένως πρέπει να αναζητήσουμε σχετικές αλήθειες για να κατανοήσουμε πώς να ενεργούμε σύμφωνα με αυτές τις αρχές όταν προσεγγίζουμε διαφορετικά καθήκοντα —αυτός είναι ένας άλλος τρόπος με τον οποίο γίνεται πράξη η επιδίωξη της αλήθειας.) Οπότε, αφενός, αναζητώντας κανείς την αλήθεια στην καθημερινή του ζωή και, αφετέρου, αναζητώντας τις αρχές της αλήθειας ενώ εκπληρώνει το καθήκον του. Υπάρχουν άλλες πτυχές αυτής της επιδίωξης; Αυτό δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο θέμα, σωστά; Συλλογιστήκατε το «πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια»; Πώς το συλλογιστήκατε; Η περισυλλογή πάνω σε αυτό το θέμα θα πρέπει να συνεπάγεται να αφιερώσετε συγκεκριμένο χρόνο στο να το σκεφτείτε, και έπειτα να κρατήσετε σημειώσεις για τη γνώση που αποκομίσατε μέσω εκείνης της περισυλλογής. Αν του ρίξετε μόνο μια γρήγορη ματιά και το σκεφτείτε λιγάκι, αλλά δεν αφιερώσετε χρόνο ή ενέργεια σε αυτό, ούτε το σκεφτείτε προσεκτικά, τότε αυτό δεν είναι περισυλλογή. Περισυλλογή σημαίνει πως σκέφτεστε σοβαρά το θέμα, καταβάλλετε πραγματική προσπάθεια στον συλλογισμό του, αποκομίζετε κάποια συγκεκριμένη γνώση, δέχεστε διαφώτιση και φώτιση, και αποκομίζετε κάποιες ανταμοιβές —αυτά είναι τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται μέσω της περισυλλογής. Τώρα, συλλογιστήκατε πραγματικά αυτό το θέμα; Κανείς σας δεν το συλλογίστηκε πραγματικά, έτσι δεν είναι; Την τελευταία φορά, σας έδωσα μια εργασία για το σπίτι, ένα θέμα ώστε να μπορέσετε να προετοιμαστείτε, αλλά κανείς σας δεν συλλογίστηκε το θέμα και δεν το πήρατε στα σοβαρά. Ελπίζατε πως θα σας το έδινα απλώς ως μασημένη τροφή; Ή μήπως σκεφτήκατε το εξής: «Το θέμα είναι πολύ απλό, δεν έχει βάθος. Το έχουμε ήδη καταλάβει, οπότε δεν χρειάζεται περισυλλογή —ήδη το κατανοούμε»; Ή μήπως δεν σας ενδιαφέρουν ερωτήματα και ζητήματα που αφορούν την επιδίωξη της αλήθειας; Ποιο είναι το πρόβλημα; Δεν μπορεί να είστε υπερβολικά απασχολημένοι με τη δουλειά, έτσι δεν είναι; Στ’ αλήθεια, ποιος είναι ο λόγος; (Αφού άκουσα τις ερωτήσεις του Θεού και έκανα αυτοκριτική, νομίζω πως ο κύριος λόγος είναι πως δεν αγαπώ την αλήθεια. Δεν πήρα σοβαρά τα λόγια του Θεού και δεν συλλογίστηκα ειλικρινά την αλήθεια. Ήλπιζα να λάβω μια απάντηση ως μασημένη τροφή. Ήλπιζα πως μόλις ο Θεός ολοκλήρωνε τη συναναστροφή πάνω στο θέμα, θα ήμουν σε θέση να το κατανοήσω. Αυτή τη στάση διατηρούσα.) Έτσι είναι οι περισσότεροι άνθρωποι; Φαίνεται πως είστε συνηθισμένοι να δέχεστε μασημένη τροφή. Σε ό,τι αφορά την αλήθεια, δεν είστε πολύ σχολαστικοί και δεν καταβάλλετε ιδιαίτερη προσπάθεια. Σας αρέσει ιδιαίτερα να κάνετε πράγματα και να τρέχετε από εδώ και από εκεί στα τυφλά. Το μόνο που κάνετε είναι να σπαταλάτε άσκοπα τον χρόνο σας. Είστε σε σύγχυση όταν αντιμετωπίζετε την αλήθεια και δεν την παίρνετε σοβαρά. Αυτή είναι η πραγματική κατάστασή σας.

Το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια είναι ένα από τα πιο κοινά θέματα συναναστροφής μέσα στον οίκο του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν λίγο δόγμα για το πώς να επιδιώκουν την αλήθεια και γνωρίζουν κάποιες προσεγγίσεις και κάποιους τρόπους για να το κάνουν πράξη. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό για πολύ καιρό και έχουν λίγο πολύ κάποιες αληθινές εμπειρίες, και έχουν βιώσει επίσης αποτυχίες και πτώσεις, καθώς και αρνητικότητα και αδυναμία. Κατά τη διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας, έχουν βιώσει επίσης πολλά σκαμπανεβάσματα και, κατά την επιδίωξη της αλήθειας, έχουν μάθει από τις εμπειρίες τους και έχουν κάποιες ανταμοιβές. Φυσικά, έχουν αντιμετωπίσει επίσης πολλές δυσκολίες και εμπόδια, καθώς και διάφορα πραγματικά προβλήματα στη ζωή ή στο περιβάλλον τους. Εν συντομία, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ένα επίπεδο κατανόησης σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, είτε μόνο τυπικά είτε μέσω κάποιων πρακτικών προβλημάτων, και έχουν επίσης κάποια δογματική γνώση γι’ αυτήν. Μόλις έχουν αρχίσει οι άνθρωποι να πιστεύουν στον Θεό ή να βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ανεξάρτητα από το αν έχουν πληρώσει πραγματικά ένα τίμημα σε αυτό το μονοπάτι ή αν έχουν καταβάλει μόνο μικρή προσπάθεια στην προσέγγισή τους ως προς την επιδίωξη της αλήθειας, όλοι τους, λίγο-πολύ, θα έχουν μια κάποια κατανόηση για αυτήν. Για όσους αγαπούν την αλήθεια, αυτή η κατανόηση αντιπροσωπεύει αληθινές και πολύτιμες ανταμοιβές, αλλά εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν έχουν καμία εμπειρία, καμία γνώση από την εμπειρία τους και καμία ανταμοιβή. Εν συντομία, η πλειονότητα των ανθρώπων προχωράει διστακτικά προς τα εμπρός και διατηρεί μια στάση «βλέποντας και κάνοντας» καθώς επιδιώκει την αλήθεια, ενώ ταυτόχρονα βιώνει κάπως πώς είναι να την επιδιώκει. Στις σκέψεις, τις απόψεις ή τη συνείδηση των περισσότερων ανθρώπων, η επιδίωξη της αλήθειας είναι κάτι το θετικό και κάτι μέγιστης σημασίας. Τη βλέπουν ως στόχο ζωής που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι και, ακόμη περισσότερο από αυτό, ως τον σωστό δρόμο που θα πρέπει να ακολουθούν στη ζωή. Είτε σε θεωρητικό επίπεδο είτε βάσει των αληθινών εμπειριών και γνώσεών τους, όλοι οι άνθρωποι θεωρούν την επιδίωξη της αλήθειας ως καλό πράγμα και ως το πιο θετικό πράγμα. Δεν υπάρχει επιδίωξη ή μονοπάτι στο οποίο συμμετέχει η ανθρωπότητα που να μπορεί να συγκριθεί με την επιδίωξη της αλήθειας ή με το μονοπάτι της επιδίωξής της. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ο μόνος σωστός δρόμος που θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι. Ως μέλος της ανθρώπινης φυλής, η επιδίωξη της αλήθειας θα πρέπει να είναι ο στόχος ζωής κάθε ανθρώπου, και εκείνοι θα πρέπει να τη βλέπουν ως το σωστό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι. Τώρα, πώς θα πρέπει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Μόλις τώρα, αναφέρατε κάποιες απλές, θεωρητικές ιδέες, με τις οποίες πιθανόν θα συμφωνούσαν οι περισσότεροι άνθρωποι. Όλοι νομίζουν πως αυτά τα είδη επιδιώξεων και ασκήσεων σχετίζονται με την επιδίωξη της αλήθειας. Πιστεύουν πως τα πράγματα που αφορούν συγκεκριμένα την επιδίωξη της αλήθειας είναι απλώς τα εξής: το να αποκτά κανείς γνώση του εαυτού του, να εξομολογείται και να μετανοεί, έπειτα να βρίσκει μέσα στα λόγια του Θεού τις αλήθειες-αρχές που πρέπει να κάνει πράξη και, τελικά, να βιώνει τα λόγια Του στην καθημερινή του ζωή και να εισέρχεται στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτή είναι η κοινή κατανόηση και αντίληψη που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για το πώς να επιδιώκουν την αλήθεια. Πέρα από τις μεθόδους που μπορείτε να αναγνωρίσετε και να αντιληφθείτε, έχω συνοψίσει κάποια πιο συγκεκριμένα μονοπάτια και μεθόδους άσκησης για την επιδίωξη της αλήθειας. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πιο λεπτομερώς πάνω σε αυτό το ζήτημα.

Πέρα από τις λίγες μεθόδους που έχετε απαριθμήσει, έχω υπεισέλθει σε περισσότερες λεπτομέρειες και έχω συνοψίσει δύο μεθόδους για το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Η μία μέθοδος είναι το «να εγκαταλείπεις». Είναι απλή; (Είναι απλή.) Δεν είναι ούτε αόριστη ούτε περίπλοκη. Είναι επίσης ευκολομνημόνευτη και ευκολονόητη. Φυσικά, η άσκησή της μπορεί να περιλαμβάνει έναν συγκεκριμένο βαθμό δυσκολίας. Βλέπεις, αυτή η μέθοδος είναι πολύ πιο απλή από εκείνες που αναφέρατε εσείς. Αυτά που είπατε εσείς ήταν απλώς ένα μάτσο θεωρίες. Φαίνονται μεγαλόπνοα και βαθυστόχαστα και, φυσικά, έχουν μια απτή πλευρά, αλλά είναι πολύ πιο περίπλοκα από αυτό που σας είπα μόλις Εγώ. Η πρώτη μέθοδος είναι το «να εγκαταλείπεις» και η δεύτερη το «να αφοσιώνεσαι». Μονάχα αυτές οι δύο μέθοδοι, τέσσερις λέξεις στο σύνολο. Οι άνθρωποι μπορούν να τις κατανοήσουν απλώς κοιτώντας τες και οι άνθρωποι ξέρουν πώς να τις κάνουν πράξη χωρίς να συναναστραφούν σχετικά με αυτές —είναι επίσης ευκολομνημόνευτες. Ποια είναι η πρώτη μέθοδος; (Να εγκαταλείπεις.) Η δεύτερη: (Να αφοσιώνεσαι.) Βλέπεις; Δεν είναι απλές; (Είναι απλές.) Είναι πολύ πιο συνοπτικές από αυτές που είπατε εσείς. Πώς λέγεται αυτό; Λέγεται να είσαι περιεκτικός. Το να χρησιμοποιούνται λιγότερες λέξεις σημαίνει απαραίτητα πως κάτι είναι περιεκτικό; (Όχι.) Το αν κάτι είναι περιεκτικό ή όχι δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι το κατά πόσο θίγεται το βασικό σημείο και κατά πόσον είναι λειτουργικό όταν οι άνθρωποι το κάνουν πράξη. Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό να κοιτάξουμε ποια αποτελέσματα επιτυγχάνονται κάνοντάς το πράξη· κατά πόσον μπορεί να επιλύσει τις πρακτικές δυσκολίες των ανθρώπων, κατά πόσο βοηθά τους ανθρώπους να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, κατά πόσο δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους στη ρίζα τους και κατά πόσον η άσκησή του βοηθά τους ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να δεχθούν τα λόγια Του και την αλήθεια, επιτυγχάνοντας έτσι τα αποτελέσματα και τους στόχους που πρέπει να πετύχει η επιδίωξη της αλήθειας. Είναι σωστό αυτό; (Είναι.) Τώρα έχετε ακούσει αυτές τις δύο μεθόδους του «να εγκαταλείπεις» και «να αφοσιώνεσαι», και τις γνωρίζετε. Ποια είναι η σχέση μεταξύ των δύο αυτών μεθόδων και της επιδίωξης της αλήθειας; Συνδέονται με εκείνες τις μεθόδους που έχετε αναφέρει ή έρχονται σε αντίθεση με αυτές; Αυτό δεν είναι ακόμα πολύ ξεκάθαρο, σωστά; (Δεν είναι ακόμα πολύ ξεκάθαρο.) Σε γενικές γραμμές, οι συγκεκριμένες μέθοδοι άσκησης της επιδίωξης της αλήθειας είναι οι δύο για τις οποίες μόλις μίλησα. Από αυτές τις δύο μεθόδους, ποιο είναι το συγκεκριμένο περιεχόμενο της πρώτης, του να εγκαταλείπεις; Ποιο είναι το πιο απλό και άμεσο πράγμα που μπορείτε να σκεφτείτε όταν ακούτε τα λόγια «να εγκαταλείπεις»; Πώς κάνει κανείς πράξη αυτήν τη μέθοδο; Ποια είναι τα συγκεκριμένα μέρη και το συγκεκριμένο περιεχόμενό της; (Το να εγκαταλείπει κανείς τη διεφθαρμένη διάθεσή του.) Τι άλλο, πέρα από τη διεφθαρμένη διάθεσή του; (Αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες.) Αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, συναισθήματα, το θέλημά του και τις προτιμήσεις του. Τι άλλο; (Σατανικές φιλοσοφίες για τη ζωή, εσφαλμένες αξίες και απόψεις για τη ζωή.) (Τις προθέσεις και τις επιθυμίες του.) Εν ολίγοις, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να σκεφτούν πράγματα που θα πρέπει να εγκαταλείψουν, πέρα από τις διάφορες συμπεριφορές που σχετίζονται με διεφθαρμένες διαθέσεις, σκέφτονται επίσης πράγματα που συγκροτούν τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων. Επομένως, υπάρχουν δύο σημαντικά μέρη: Το ένα περιλαμβάνει διεφθαρμένες διαθέσεις και το άλλο περιλαμβάνει τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων. Πέρα από αυτά τα δύο, τι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε; Είστε μπερδεμένοι, έτσι δεν είναι; Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Ο λόγος είναι πως τα πράγματα που έρχονται αμέσως στον νου σας είναι τα θέματα που, στην καθημερινή σας ζωή από τότε που αρχίσατε να πιστεύετε στον Θεό, συναντάτε συχνά και για τα οποία μιλούν συχνά οι άνθρωποι. Αλλά όσο για τα προβλήματα που δεν αναφέρει κανείς, τα οποία ωστόσο υπάρχουν στους ανθρώπους —δεν τα γνωρίζετε, δεν τα έχετε υπόψη, δεν θα μπορούσατε να τα σκεφτείτε και, επίσης, δεν τα έχετε δει ποτέ ως προβλήματα που πρέπει να συλλογιστείτε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είστε μπερδεμένοι. Το συζητώ αυτό μαζί σας επειδή θέλω να σκεφτείτε και να συλλογιστείτε προσεκτικά το θέμα για το οποίο θα συναναστραφούμε στη συνέχεια, και ώστε να σας εντυπωθεί βαθιά.

Τώρα θα συναναστραφούμε σχετικά με τα δύο σημαντικά πράγματα που σχετίζονται με το πώς πρέπει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια: πρώτον, να εγκαταλείπεις και, δεύτερον, να αφοσιώνεσαι. Ας ξεκινήσουμε με συναναστροφή πάνω στο πρώτο πράγμα —να εγκαταλείπεις. Αυτό δεν είναι απλώς να εγκαταλείπεις το συναίσθημα, τις κοσμικές φιλοσοφίες, το πείσμα, την επιθυμία για ευλογίες και άλλες τέτοιες γενικές ερμηνείες. Η άσκηση του «να εγκαταλείπεις» σχετικά με την οποία θα συναναστραφώ σήμερα έχει έναν πιο συγκεκριμένο ορισμό και απαιτεί οι άνθρωποι να το εξετάζουν και να το κάνουν πράξη στην καθημερινή τους ζωή. Τι πρέπει να αναφερθεί πρωτίστως σχετικά με το να εγκαταλείπεις; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι ενώ επιδιώκουν την αλήθεια είναι τα διάφορα ανθρώπινα συναισθήματα. Τι σκέφτεστε όταν αναφέρω αυτά τα διάφορα συναισθήματα; Τι περιλαμβάνουν αυτά τα συναισθήματα; (Ευερεθιστότητα, ισχυρογνωμοσύνη και παθητικότητα.) Είναι συναίσθημα η ευερεθιστότητα; (Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, η έννοια του συναισθήματος είναι όταν οι άνθρωποι κάνουν πράγματα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους σύμφωνα με το πώς αισθάνονται. Υιοθετούν διαφορετικές στάσεις απέναντι σε πράγματα με βάση το αν νιώθουν καλά ή όχι.) Αυτά είναι τα συναισθήματα για τα οποία μιλάω; Έτσι πρέπει να εξηγούνται τα συναισθήματα; (Θεέ, η αντίληψη που έχω για τα συναισθήματα είναι πως περιλαμβάνουν κυρίως οξυθυμία, ενόχληση, καθώς και απόλαυση, θυμό, λύπη και χαρά.) Αυτή είναι μια κατάλληλη γενίκευση. Επομένως, είναι συναίσθημα αυτό που αναφέρθηκε μόλις τώρα, για το ότι οι άνθρωποι κάνουν πράγματα σύμφωνα με το πώς νιώθουν; (Αυτό είναι απλώς μια εκδήλωση.) Είναι ένα είδος εκδήλωσης συναισθήματος. Το να νιώθει κανείς άσχημα, οξύθυμος και λυπημένος —όλα αυτά είναι εκδηλώσεις συναισθήματος, αλλά δεν αποτελούν επ’ ουδενί τον ορισμό του συναισθήματος. Οπότε, πώς θα πρέπει να κατανοούν οι άνθρωποι το πρώτο πράγμα που πρέπει να εγκαταλείψουν κατά την επιδίωξη της αλήθειας —τα διάφορα συναισθήματα; Τι εγκαταλείπουν οι άνθρωποι όταν εγκαταλείπουν τα διάφορα συναισθήματα; Είναι το να εγκαταλείπουν τα αισθήματα, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που προκύπτουν σε διάφορες καταστάσεις και πλαίσια, καθώς και με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Κάποια από αυτά τα συναισθήματα μετατρέπονται στο πείσμα του ανθρώπου. Και, αν και κάποια δεν μετατρέπονται στο πείσμα του ανθρώπου, μπορούν και πάλι να επηρεάζουν συχνά τη στάση που έχει αυτός ο άνθρωπος στις πράξεις του. Επομένως, τι περιλαμβάνουν αυτά τα συναισθήματα; Περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, απόγνωση, πικρία, θυμό, οξυθυμία, ανησυχία, καθώς και καταπίεση, κατωτερότητα και το να κλαίει κανείς από χαρά —όλα αυτά μπορούν να θεωρηθούν συναισθήματα. Είναι αυτές οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις συναισθήματος; (Ναι.) Κατόπιν τούτου, γνωρίζετε τι είναι το συναίσθημα; Έχουν κάποια σχέση τα συναισθήματα με την παθητικότητα και την ευερεθιστότητα που αναφέρατε; (Όχι.) Δεν έχουν καμία σχέση. Οπότε, τι είναι εκείνα τα πράγματα που αναφέρατε; (Διεφθαρμένες διαθέσεις.) Είναι ένα είδος εκδήλωσης διεφθαρμένων διαθέσεων. Έχουν κάποια σχέση με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τα συναισθήματα που απαρίθμησα μόλις τώρα, η καταπίεση, η απόγνωση, η κατωτερότητα και ούτω καθεξής; (Τα συναισθήματα για τα οποία μίλησες μόλις τώρα, Θεέ, δεν σχετίζονται με διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν συνιστούν διεφθαρμένες διαθέσεις ή αλλιώς δεν έχουν φτάσει ακόμη στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης.) Τι είναι, λοιπόν; Είναι η ευχαρίστηση, ο θυμός, η λύπη και η χαρά της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και τα συναισθήματα που προκύπτουν και οι εκδηλώσεις που αποκαλύπτονται όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ορισμένες καταστάσεις. Κάποια ίσως προκαλούνται από μια διεφθαρμένη διάθεση, ενώ άλλα δεν έχουν φτάσει ακόμα σε αυτό το επίπεδο και δεν σχετίζονται με διεφθαρμένες διαθέσεις, ωστόσο αυτά τα πράγματα όντως υπάρχουν μέσα στις σκέψεις των ανθρώπων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι ή όποιο κι αν είναι το πλαίσιο, αυτά τα συναισθήματα επηρεάζουν φυσικά συχνά την κρίση και τις απόψεις τους έως κάποιο βαθμό, και επηρεάζουν τη θέση που οφείλουν να πάρουν οι άνθρωποι και το μονοπάτι στο οποίο οφείλουν να βαδίζουν. Τα διάφορα συναισθήματα για τα οποία μόλις μιλήσαμε είναι, ως επί το πλείστον, μάλλον αρνητικά. Υπάρχουν κάποια που είναι μάλλον ουδέτερα, που δεν είναι τόσο αρνητικά ή θετικά; Όχι, δεν υπάρχει κανένα που να είναι σχετικά θετικό. Κατάθλιψη, απόγνωση, πικρία, θυμός, κατωτερότητα, οξυθυμία, ανησυχία και καταπίεση —όλα αυτά είναι αρκετά αρνητικά συναισθήματα. Μπορεί κάποιο από αυτά τα συναισθήματα να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν θετικά τη ζωή, την ανθρώπινη ύπαρξη και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν στη ζωή; Υπάρχει κάποιο που είναι θετικό; (Όχι.) Είναι όλα τους σχετικά αρνητικά συναισθήματα. Οπότε ποια συναισθήματα είναι κάπως καλύτερα; Τι λέτε για τη λαχτάρα και την επιθυμία; (Είναι μάλλον ουδέτερα.) Ναι, μπορούν να είναι ουδέτερα. Τι άλλο; Η νοσταλγία, η επιθυμία και το να θεωρείς κάτι πολύτιμο. Σε τι αναφέρονται αυτά τα συναισθήματα για τα οποία μιλάμε; Είναι πράγματα που κρύβονται συχνά στα βάθη της καρδιάς και της ψυχής του ανθρώπου· μπορούν συχνά να καταλάβουν την καρδιά και τις σκέψεις των ανθρώπων και μπορούν συχνά να επηρεάσουν τα συναισθήματα των ανθρώπων, καθώς και τις σκέψεις και τις στάσεις που έχουν ως προς το να κάνουν πράγματα. Επομένως, είτε αυτά τα συναισθήματα εντοπίζονται στην πραγματική ζωή των ανθρώπων είτε στην πίστη τους στον Θεό και στην επιδίωξη της αλήθειας, παρεμβαίνουν και επηρεάζουν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και έχουν επίδραση στη στάση τους ως προς τα καθήκοντά τους. Επίσης, επηρεάζουν, φυσικά, την κρίση και τη θέση που παίρνουν οι άνθρωποι όταν επιδιώκουν την αλήθεια και, συγκεκριμένα, αυτά τα μάλλον παθητικά και αρνητικά συναισθήματα έχουν τεράστιο αντίκτυπο στους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι αναπτύσσουν αναμνήσεις και αρχίζουν να νιώθουν τα δικά τους ποικίλα συναισθήματα ή αρχίζουν να σχηματίζουν μια επίγνωση που αναγνωρίζει γεγονότα και πράγματα, το περιβάλλον και άλλους ανθρώπους, τότε αρχίζουν σταδιακά να προκύπτουν και να παίρνουν μορφή τα διάφορα συναισθήματά τους. Μόλις έχουν πάρει μορφή, τότε καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν και βιώνουν πιο πολλά κοσμικά ζητήματα, αυτά τα συναισθήματα ριζώνουν σταδιακά όλο και περισσότερο μέσα τους, μέσα στα βάθη της καρδιάς τους, και γίνονται το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της ατομικής ανθρώπινης φύσης τους. Κατευθύνουν σταδιακά την ατομική προσωπικότητά τους, την ευχαρίστηση, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά τους, τις προτιμήσεις τους, καθώς και την επιδίωξη των στόχων τους και την κατεύθυνσή τους στη ζωή και ούτω καθεξής. Αυτός είναι ο λόγος που αυτά τα συναισθήματα είναι απαραίτητα σε κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή μόλις οι άνθρωποι αρχίσουν να έχουν υποκειμενική επίγνωση του περιβάλλοντος γύρω τους, αυτά τα συναισθήματα επηρεάζουν σταδιακά την ευχαρίστηση, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά τους, επηρεάζουν την κρίση και την αντίληψή τους για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, και επηρεάζουν την προσωπικότητά τους. Φυσικά, επηρεάζουν επίσης τις στάσεις και τις απόψεις των ανθρώπων σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν και χειρίζονται τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω τους. Ακόμη πιο σημαντικό είναι πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα επηρεάζουν τους τρόπους και τις αρχές που διέπουν τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, καθώς και τους στόχους που επιδιώκουν και το επίπεδο αναφοράς τους για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Μπορεί να νιώθετε πως αυτό που είπα δεν είναι πολύ ευκολονόητο, πως μπορεί να είναι αρκετά αόριστο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα και μπορεί τότε να κατανοήσετε κάπως καλύτερα τα πράγματα. Για παράδειγμα, υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που, ως παιδιά, είχαν συνηθισμένη εμφάνιση, δεν είχαν ευφράδεια λόγου και δεν ήταν πολύ εύστροφοι, με αποτέλεσμα τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους και το κοινωνικό τους περιβάλλουν να τους αξιολογούν μάλλον δυσμενώς και να λένε κουβέντες όπως: «Αυτό το παιδί είναι χαζό, αργόστροφο και βραδύγλωσσο. Κοιτάξτε τα παιδιά των άλλων: είναι τόσο εύγλωττα, που μπορούν να παίζουν τους άλλους στα δάχτυλα. Ενώ αυτό το παιδί απλώς στραβομουτσουνιάζει όλη μέρα. Δεν ξέρει τι να πει όταν συναντά ανθρώπους, δεν ξέρει πώς να δώσει εξηγήσεις ή να δικαιολογηθεί αφού κάνει κάτι κακό, και δεν μπορεί να διασκεδάσει τους άλλους. Το παιδί είναι ηλίθιο». Αυτά τα λένε οι γονείς, τα λένε οι συγγενείς και οι φίλοι, και τα λένε επίσης και οι δάσκαλοί του. Αυτό το περιβάλλον ασκεί μια ορισμένη, αόρατη πίεση σε τέτοιους ανθρώπους. Μέσω της βίωσης αυτών των περιβαλλόντων, αναπτύσσουν ανεπαίσθητα ένα συγκεκριμένο είδος νοοτροπίας. Ποιο είδος νοοτροπίας; Θεωρούν πως δεν είναι εμφανίσιμοι, πως δεν είναι ιδιαίτερα αρεστοί και πως οι άλλοι δεν χαίρονται ποτέ όταν τους βλέπουν. Πιστεύουν πως δεν είναι καλοί στη μελέτη, πως είναι αργόστροφοι και πάντα νιώθουν αμήχανα να ανοίξουν το στόμα τους και να μιλήσουν μπροστά σε άλλους. Νιώθουν μεγάλη αμηχανία να πουν «ευχαριστώ» όταν οι άνθρωποι τους δίνουν κάτι, και σκέφτονται μέσα τους: «Γιατί μου δένεται πάντα η γλώσσα κόμπος; Γιατί οι άλλοι τα λένε τόσο ωραία; Είμαι απλώς χαζός!» Υποσυνείδητα, νομίζουν πως είναι άχρηστοι, αλλά εξακολουθούν να μην είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν πως είναι τόσο άχρηστοι, πως είναι τόσο ανόητοι. Μέσα στην καρδιά τους, πάντα διερωτώνται: «Είμαι στ’ αλήθεια τόσο ανόητος; Είμαι στ’ αλήθεια τόσο δυσάρεστος;» Οι γονείς τους δεν τους συμπαθούν, και το ίδιο ισχύει και για τους αδερφούς και τις αδερφές τους, τους δασκάλους τους ή τους συμμαθητές τους. Και, περιστασιακά, τα μέλη της οικογένειάς τους, οι συγγενείς και οι φίλοι τους λένε γι’ αυτούς: «Είναι κοντός, έχει μικρά μάτια και μύτη και, με τέτοιο παρουσιαστικό, δεν θα είναι πετυχημένος όταν μεγαλώσει». Επομένως, όταν κοιτούν στον καθρέφτη, βλέπουν πως τα μάτια τους είναι πράγματι μικρά. Σε αυτήν την κατάσταση, η αντίσταση, η δυσαρέσκεια, η απροθυμία και η μη αποδοχή στα βάθη της καρδιάς τους θα μετατραπούν σταδιακά σε αποδοχή και αναγνώριση των δικών τους ελαττωμάτων, ελλείψεων και προβλημάτων. Αν και μπορούν να δεχθούν αυτήν την πραγματικότητα, στα βάθη της καρδιάς τους αναπτύσσεται ένα επίμονο συναίσθημα. Πώς ονομάζεται αυτό το συναίσθημα; Είναι η κατωτερότητα. Οι άνθρωποι που αισθάνονται κατώτεροι δεν γνωρίζουν ποια είναι τα δυνατά τους σημεία. Νομίζουν απλώς πως είναι αντιπαθητικοί, πάντα νιώθουν ανόητοι και δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τα πράγματα. Εν ολίγοις, νιώθουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, πως δεν είναι ελκυστικοί, πως δεν είναι έξυπνοι και πως είναι αργοί στις αντιδράσεις τους. Δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε σύγκριση με άλλους και δεν παίρνουν καλούς βαθμούς στις σπουδές τους. Αφού μεγαλώσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τους κυριεύει σταδιακά αυτή η νοοτροπία κατωτερότητας. Μετατρέπεται σε ένα είδος επίμονου συναισθήματος που μπλέκεται με την καρδιά σου και γεμίζει τον νου σου. Ανεξάρτητα από το αν είσαι ήδη ενήλικας, αν έχεις βγει στον κόσμο, αν είσαι παντρεμένος και έχεις πετυχημένη καριέρα, και ανεξάρτητα από την κοινωνική σου θέση, είναι αδύνατο να απαλλαγείς από αυτό το συναίσθημα κατωτερότητας που εμφυτεύτηκε στο περιβάλλον σου καθώς μεγάλωνες. Ακόμη κι αφότου αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό και προσχωρήσεις στην εκκλησία, εξακολουθείς να νομίζεις πως έχεις μια μέτρια εμφάνιση, φτωχό διανοητικό επίπεδο, πως δεν έχεις ευφράδεια λόγου και πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Σκέφτεσαι: «Θα κάνω απλώς ό,τι μπορώ. Δεν χρειάζεται να πασχίσω να γίνω επικεφαλής, δεν χρειάζεται να επιδιώκω βαθυστόχαστες αλήθειες· απλώς θα είμαι ευχαριστημένος με το να είμαι ο λιγότερο σημαντικός και θα αφήσω τους άλλους να μου φέρονται όπως θέλουν». Όταν εμφανίζονται αντίχριστοι και ψευδοεπικεφαλής, νιώθεις πως δεν μπορείς να τους διακρίνεις ή να τους εκθέσεις, πως δεν κάνεις για κάτι τέτοιο. Νιώθεις πως εφόσον εσύ ο ίδιος δεν είσαι ψευδοεπικεφαλής ή αντίχριστος, τότε αυτό είναι αρκετό, πως εφόσον δεν προκαλείς διακοπές και ενοχλήσεις, τότε αυτό είναι μια χαρά και πως εφόσον μπορείς να σταθείς στη δική σου θέση, τότε αυτό είναι αρκετό. Στα βάθη της καρδιάς σου, νιώθεις πως δεν είσαι αρκετά καλός και πως δεν είσαι εξίσου καλός με τους άλλους ανθρώπους, πως οι άλλοι είναι πιθανώς αντικείμενα σωτηρίας και πως εσύ, στην καλύτερη περίπτωση, είσαι πάροχος υπηρεσιών, και έτσι νιώθεις πως δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στο καθήκον της επιδίωξης της αλήθειας. Ανεξάρτητα από το πόση αλήθεια είσαι σε θέση να κατανοήσεις, εξακολουθείς να νιώθεις πως, βλέποντας πως ο Θεός έχει προκαθορίσει να έχεις αυτού του είδους το επίπεδο και το παρουσιαστικό που έχεις, τότε πιθανώς να έχει προκαθορίσει να είσαι απλώς ένας πάροχος υπηρεσιών, και πως δεν έχεις καμία σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας, με το να γίνεις επικεφαλής, να γίνεις κάποιος σε μια θέση ευθύνης ή να σωθείς. Αντίθετα, είσαι πρόθυμος να είσαι το πιο ασήμαντο άτομο. Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας πιθανώς να μην είναι έμφυτο μέσα σου, αλλά, σε ένα άλλο επίπεδο, λόγω του οικογενειακού σου περιβάλλοντος και του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσες, υποβλήθηκες σε ήπια χτυπήματα ή ανάρμοστες κρίσεις, και αυτό προκάλεσε την ανάδυση του αισθήματος κατωτερότητας μέσα σου. Αυτό το συναίσθημα επηρεάζει τη σωστή κατεύθυνση των επιδιώξεών σου, επηρεάζει την κανονική φιλοδοξία για τις επιδιώξεις σου και περιορίζει, επίσης, τις κανονικές επιδιώξεις σου. Μόλις περιοριστούν η κανονική επιδίωξή σου και η κανονική αποφασιστικότητα που θα πρέπει να έχεις στην ανθρώπινη φύση σου, τότε καταπνίγεται το κίνητρό σου να επιδιώκεις τα θετικά πράγματα και να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτή η κατάπνιξη δεν προκαλείται από το περιβάλλον γύρω σου ή από κάποιον άνθρωπο και, φυσικά, ο Θεός δεν έχει καθορίσει πως θα πρέπει να την υποστείς, αντίθετα προκαλείται από ένα ιδιαίτερα αρνητικό συναίσθημα βαθιά μέσα στην καρδιά σου. Έτσι δεν είναι; (Είναι.)

Επιφανειακά, η κατωτερότητα είναι ένα συναίσθημα που εκδηλώνεται στους ανθρώπους· στην πραγματικότητα, όμως, η βασική αιτία της είναι αυτή η κοινωνία, η ανθρωπότητα και το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι. Προκαλείται επίσης από τους ίδιους τους αντικειμενικούς λόγους των ανθρώπων. Είναι περιττό να λεχθεί πως η κοινωνία και η ανθρωπότητα προέρχονται από τον Σατανά, επειδή όλη η ανθρωπότητα βρίσκεται υπό την εξουσία του πονηρού, είναι βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά, και κανείς δεν δύναται να διδάξει την επόμενη γενιά σύμφωνα με την αλήθεια ή με τις διδασκαλίες του Θεού, αλλά αντίθετα το κάνει σύμφωνα με τα πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά. Επομένως, η συνέπεια που έχει το να διδάσκονται τα πράγματα του Σατανά στην επόμενη γενιά και στην ανθρωπότητα, πέρα από τη διαφθορά των διαθέσεων και της ουσίας των ανθρώπων, είναι πως οδηγεί στην ανάδυση αρνητικών συναισθημάτων στους ανθρώπους. Αν τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλούνται είναι προσωρινά, τότε δεν θα έχουν τρομερή επίδραση στη ζωή ενός ανθρώπου. Ωστόσο, αν ένα αρνητικό συναίσθημα ριζώσει βαθιά μέσα στα μύχια της καρδιάς και της ψυχής ενός ανθρώπου και χαραχθεί ανεξίτηλα εκεί, αν εκείνος δεν μπορεί με τίποτα να το ξεχάσει ή να απαλλαγεί από αυτό, τότε είναι βέβαιο πως θα επηρεάσει την κάθε απόφαση εκείνου του ανθρώπου, τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, το τι επιλέγει όταν αντιμετωπίζει σημαντικά ζητήματα αρχής και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει στη ζωή —αυτή είναι η επίδραση που έχει η αληθινή ανθρώπινη κοινωνία σε κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Η άλλη πτυχή είναι οι ίδιοι οι αντικειμενικοί λόγοι των ανθρώπων. Με άλλα λόγια, η εκπαίδευση και οι διδασκαλίες που λαμβάνουν οι άνθρωποι καθώς μεγαλώνουν, όλες οι σκέψεις και οι ιδέες αλλά και οι τρόποι συμπεριφοράς που δέχονται, καθώς και τα διάφορα ρητά του ανθρώπου, προέρχονται όλα από τον Σατανά, σε σημείο που οι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να χειριστούν και να εξαλείψουν αυτά τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν από τη σωστή οπτική και άποψη. Επομένως, εφόσον ο άνθρωπος βρίσκεται εν αγνοία του υπό την επιρροή αυτού του σκληρού περιβάλλοντος και καταπιέζεται και ελέγχεται από αυτό, δεν μπορεί παρά να αναπτύξει διάφορα αρνητικά συναισθήματα και να τα χρησιμοποιήσει για να προσπαθήσει να αντισταθεί σε προβλήματα που δεν έχει τη δυνατότητα να επιλύσει, να αλλάξει ή να εξαλείψει. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το αίσθημα της κατωτερότητας. Οι γονείς σου, οι δάσκαλοί σου, οι πρεσβύτεροί σου και άλλοι γύρω σου έχουν όλοι τους μια μη ρεαλιστική αξιολόγηση του επιπέδου, της ανθρώπινης φύσης και της προσωπικότητάς σου, και αυτό που σου κάνει εν τέλει αυτό είναι να σου επιτίθεται, να σε διώκει, να σε καταπιέζει, να σε περιορίζει και να σε δεσμεύει. Τελικά, όταν δεν έχεις πια τη δύναμη να αντισταθείς, δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να επιλέξεις μια ζωή σιωπηλής αποδοχής προσβολών και ταπείνωσης, να δεχθείς σιωπηλά, παρά την ορθή σου κρίση, αυτού του είδους την άδικη και αδικαιολόγητη πραγματικότητα. Όταν δεχθείς αυτήν την πραγματικότητα, τα συναισθήματα που αναδύονται τελικά μέσα σου δεν είναι συναισθήματα ευτυχίας, ικανοποίησης, δεν είναι θετικά ή προοδευτικά· δεν ζεις με περισσότερο κίνητρο και κατεύθυνση, πόσο μάλλον επιδιώκεις τους ακριβείς και σωστούς στόχους για την ανθρώπινη ζωή, μα αντίθετα προκύπτει μέσα σου ένα βαθύ αίσθημα κατωτερότητας. Όταν προκύψει μέσα σου αυτό το συναίσθημα, νιώθεις πως δεν έχεις πού να στραφείς. Όταν αντιμετωπίσεις ένα ζήτημα που απαιτεί να εκφράσεις μια άποψη, θα συλλογιστείς αυτό που θέλεις να πεις και την άποψη που επιθυμείς να εκφράσεις στα μύχια της καρδιάς σου ποιος ξέρει πόσες φορές, αλλά και πάλι δεν θα μπορέσεις να κάνεις τον εαυτό σου να τα εκφέρει φωναχτά. Όταν κάποιος εκφράζει την ίδια άποψη που έχεις κι εσύ, επιτρέπεις στον εαυτό σου να νιώσει μια διαβεβαίωση μέσα στην καρδιά σου, μια επιβεβαίωση πως δεν είσαι χειρότερος από άλλους ανθρώπους. Αλλά όταν προκύψει πάλι η ίδια κατάσταση, και πάλι λες στον εαυτό σου: «Δεν γίνεται να μιλήσω επιπόλαια, να κάνω κάτι απερίσκεπτο ή να γίνω περίγελος. Είμαι άχρηστος, είμαι χαζός, είμαι ανόητος, είμαι ηλίθιος. Πρέπει να μάθω να κρύβομαι και απλώς να ακούω, όχι να μιλάω». Από αυτό μπορούμε να δούμε πως, από τη στιγμή που προκύπτει το αίσθημα κατωτερότητας μέχρι τη στιγμή που ριζώνει βαθιά μέσα στα μύχια της καρδιάς κάποιου ανθρώπου, δεν στερείται τότε εκείνος την ελεύθερη βούλησή του και τα νόμιμα δικαιώματα που του δίνει ο Θεός; (Ναι.) Έχει στερηθεί αυτά τα πράγματα. Ποιος ακριβώς του έχει στερήσει αυτά τα πράγματα; Δεν είσαι βέβαιος, έτσι δεν είναι; Κανείς σας δεν είναι βέβαιος. Αυτό συμβαίνει επειδή, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, δεν είσαι μόνο το θύμα αλλά και ο θύτης —είσαι θύμα άλλων ανθρώπων και είσαι επίσης θύμα του εαυτού σου. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μόλις είπα πως ένας από τους λόγους της κατωτερότητας που προκύπτει μέσα σου προέρχεται από τους δικούς σου αντικειμενικούς λόγους. Από τότε που άρχισες να έχεις αυτεπίγνωση, η βάση σου για να κρίνεις τα γεγονότα και τα πράγματα πήγαζε από τη διαφθορά του Σατανά, και αυτές οι απόψεις ενσταλάζονται μέσα σου από την κοινωνία και την ανθρωπότητα και δεν σου τις διδάσκει ο Θεός. Επομένως, ανεξάρτητα από το πότε προέκυψαν τα αισθήματα κατωτερότητας που έχεις ή από το πλαίσιο στο οποίο προέκυψαν, και ανεξάρτητα από την έκταση στην οποία έχουν αναπτυχθεί τα αισθήματα κατωτερότητας που έχεις, αυτά τα αισθήματα σε δεσμεύουν και σε ελέγχουν απελπιστικά, και χρησιμοποιείς αυτούς τους τρόπους που σου ενστάλαξε ο Σατανάς στην προσέγγισή σου προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου. Όταν εντυπώνονται αισθήματα κατωτερότητας βαθιά μέσα στην καρδιά σου, δεν έχουν μόνο μεγάλη επίδραση πάνω σου, αλλά εξουσιάζουν και τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου. Οπότε, πώς αντιλαμβάνονται τους ανθρώπους και τα πράγματα εκείνοι που εξουσιάζονται από αισθήματα κατωτερότητας; Θεωρούν τους άλλους ανθρώπους καλύτερους από τους ίδιους, και βλέπουν επίσης τους αντίχριστους ως καλύτερους από τους ίδιους. Αν και οι αντίχριστοι έχουν μοχθηρές διαθέσεις και κακή ανθρώπινη φύση, εξακολουθούν να τους φέρονται ως ανθρώπους προς μίμηση και ως πρότυπα από τα οποία μπορούν να μάθουν πράγματα. Λένε, μάλιστα, στον εαυτό τους: «Κοίτα, παρόλο που έχουν κακή διάθεση και μοχθηρή ανθρώπινη φύση, είναι χαρισματικοί και πιο ικανοί στη δουλειά από ό,τι είμαι εγώ. Μπορούν να εκδηλώσουν άνετα τις ικανότητές τους μπροστά σε άλλους και να μιλήσουν ενώπιον τόσο πολλών ανθρώπων χωρίς να κοκκινίσουν ή να τους πιάσει ταχυκαρδία. Πραγματικά, έχουν κότσια. Δεν μπορώ να τους συναγωνιστώ. Απλώς δεν είμαι αρκετά γενναίος». Τι το προκάλεσε αυτό; Πρέπει να ειπωθεί ότι οφείλεται εν μέρει στο ότι τα αισθήματα κατωτερότητας που έχεις έχουν επηρεάσει το πώς κρίνεις την ουσία των ανθρώπων, καθώς και την οπτική και την άποψή σου σε ό,τι αφορά το να βλέπεις τους άλλους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Οπότε πώς επηρεάζουν τα αισθήματα κατωτερότητας τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι; Λες στον εαυτό σου: «Γεννήθηκα χαζός, χωρίς χαρίσματα ή δυνατά σημεία και αργώ να μάθω το οτιδήποτε. Κοίτα εκείνον: Αν και μερικές φορές προκαλεί διαταράξεις και ενοχλήσεις, και ενεργεί αυθαίρετα και απερίσκεπτα, τουλάχιστον είναι χαρισματικός και έχει δυνατά σημεία. Όπου κι αν πας, εκείνος είναι το είδος του ανθρώπου που θέλουν να αξιοποιήσουν οι άλλοι, και εγώ δεν είμαι». Όποτε συμβεί οτιδήποτε, το πρώτο που κάνεις είναι να βγάλεις μια ετυμηγορία για τον εαυτό σου και να απομονωθείς. Όποιο κι αν είναι το ζήτημα, εσύ υποχωρείς και αποφεύγεις να πάρεις πρωτοβουλία, και φοβάσαι να αναλάβεις κάποια ευθύνη. Λες στον εαυτό σου: «Γεννήθηκα χαζός. Όπου κι αν πάω, κανείς δεν με συμπαθεί. Δεν μπορώ να ρισκάρω, δεν πρέπει να επιδείξω τις μηδαμινές ικανότητές μου. Αν κάποιος με προτείνει, αυτό αποδεικνύει πως είμαι εντάξει. Αλλά αν δεν με προτείνει κανένας, τότε δεν πρέπει να πάρω την πρωτοβουλία και να πω ότι μπορώ να αναλάβω το έργο και να το κάνω καλά. Αν δεν είμαι σίγουρος για αυτό, δεν μπορώ να πω πως είμαι —αν τα κάνω θάλασσα, τι θα κάνω τότε; Αν με αντιμετωπίσουν; Θα ντραπώ τόσο πολύ! Δεν θα ήταν ταπεινωτικό; Δεν μπορώ να επιτρέψω να μου συμβεί αυτό». Για κοίτα —δεν έχει επηρεάσει τη συμπεριφορά σου; Έως έναν ορισμένο βαθμό, η στάση σου προς τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι επηρεάζεται και ελέγχεται από τα αισθήματα κατωτερότητας που έχεις. Έως έναν ορισμένο βαθμό, μπορεί να αποκαλεστεί συνέπεια των αισθημάτων κατωτερότητας που έχεις.

Υπό την επιρροή αυτού του αισθήματος κατωτερότητας, πώς επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα διάφορα είδη ανθρώπων, είτε είναι άνθρωποι με ανθρώπινη φύση, με μέτρια ανθρώπινη φύση, είτε με καθόλου ανθρώπινη φύση ή κακή ανθρώπινη φύση; Καμία από τις απόψεις σου για τους ανθρώπους δεν συμφωνεί με την αλήθεια ή με τα λόγια του Θεού, πόσο μάλλον ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Θεού. Ταυτόχρονα, υπό την επιρροή αυτού του αισθήματος κατωτερότητας, επιλέγεις να φέρεσαι προσεκτικά, επιφυλακτικά και δειλά, και συνήθως είσαι παθητικός και αποκαρδιωμένος. Δεν έχεις ενεργή αποφασιστικότητα ή κίνητρο, και όταν έχεις όντως κάποια θετική και ενεργή τάση και επιθυμείς να αναλάβεις λίγο έργο, σκέφτεσαι: «Με αυτόν τον τρόπο δεν γίνομαι αλαζόνας; Δεν ωθώ τον εαυτό μου προς τα εμπρός; Δεν επιδεικνύω τον εαυτό μου; Δεν κάνω φιγούρα; Δεν πρόκειται για την επιθυμία μου για κύρος;» Δεν μπορείς να καταλάβεις ποια ακριβώς είναι η φύση των πράξεών σου. Θα κλωθογυρίσεις και θα συλλογιστείς πολλές φορές μέσα στην καρδιά σου τις θεμιτές ανάγκες, τις φιλοδοξίες, την αποφασιστικότητα και τις επιθυμίες της ανθρώπινης φύσης, καθώς και αυτά για τα οποία μπορείς να πασχίσεις να επιτύχεις, αυτά που είναι σωστά και αυτά που οφείλεις να κάνεις. Όταν δεν θα μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ, θα σκέφτεσαι ξανά και ξανά: «Να αναλάβω εκείνο το έργο; Αχ, αλλά δεν είμαι αρκετά καλός, δεν τολμώ να το κάνω. Είμαι χαζός και ανόητος. Δεν έχω τα χαρίσματα που έχει εκείνος, ούτε έχω το επίπεδο!» Όταν τρως, σκέφτεσαι: «Εκείνοι τρώνε τρία γεύματα τη μέρα και εκτελούν καλά το καθήκον τους, και η ζωή τους έχει αξία. Εγώ τρώω τρία γεύματα τη μέρα, αλλά δεν εκτελώ καλά το καθήκον μου και η ζωή μου δεν έχει καμία απολύτως αξία. Είμαι υπόχρεος στον Θεό, καθώς και στους αδελφούς και τις αδελφές μου! Δεν μου αξίζει και δεν θα έπρεπε να τρώω ούτε ένα πιάτο φαγητό». Όταν κάποιος είναι υπερβολικά δειλός, είναι ανάξιος και δεν είναι σε θέση να πετύχει τίποτα. Ό,τι κι αν τους συμβεί, όταν οι δειλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία, οπισθοχωρούν. Γιατί το κάνουν αυτό; Ένας λόγος είναι πως αυτό προκαλείται από το αίσθημα κατωτερότητας που έχουν. Επειδή νιώθουν κατώτεροι, δεν τολμούν να σταθούν μπροστά σε άλλους, δεν μπορούν ούτε καν να αναλάβουν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που οφείλουν να αναλάβουν, ούτε μπορούν να αναλάβουν αυτά που είναι όντως ικανοί να επιτύχουν εντός του πεδίου της δικής τους ικανότητας και του δικού τους επιπέδου, καθώς και εντός του πεδίου της εμπειρίας της δικής τους ανθρώπινης φύσης. Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας επηρεάζει κάθε πτυχή της ανθρώπινης φύσης τους, επηρεάζει την προσωπικότητά τους και, φυσικά, επηρεάζει επίσης και τον χαρακτήρα τους. Όταν βρίσκονται με άλλους ανθρώπους, σπάνια εκφράζουν τις δικές τους απόψεις, και σχεδόν ποτέ δεν τους ακούς να επεξηγούν τη δική τους οπτική ή γνώμη. Όταν αντιμετωπίζουν κάποιο ζήτημα, δεν τολμούν να μιλήσουν, κι αντίθετα συνεχώς οπισθοχωρούν και υποχωρούν. Όταν είναι παρόντες λίγοι άνθρωποι, νιώθουν αρκετά γενναίοι ώστε να καθίσουν ανάμεσά τους, αλλά όταν είναι παρόντες πολλοί άνθρωποι, ψάχνουν κάποια γωνιά και κατευθύνονται εκεί που το φως είναι αμυδρό, χωρίς να τολμούν να βρεθούν μεταξύ άλλων ανθρώπων. Όποτε νιώθουν πως θα ήθελαν να πουν κάτι και να εκφράσουν τη δική τους άποψη και γνώμη με θετικό και ενεργό τρόπο ώστε να δείξουν πως αυτό που σκέφτονται είναι σωστό, δεν έχουν ούτε καν το κουράγιο να κάνουν αυτό. Όποτε έχουν τέτοιες ιδέες, το αίσθημα κατωτερότητάς τους ξεχύνεται μεμιάς από μέσα τους, και τους ελέγχει, τους καταπιέζει και τους λέει: «Μην πεις τίποτα, είσαι άχρηστος. Μην εκφράσεις τις απόψεις σου, απλώς κράτα τις ιδέες σου για τον εαυτό σου. Αν υπάρχει κάτι μέσα στην καρδιά σου που θέλεις πραγματικά να πεις, απλώς σημείωσέ το στον υπολογιστή και συλλογίσου το μονάχος. Δεν πρέπει να αφήσεις να το μάθει κανένας άλλος. Κι αν πεις κάτι λάθος; Αυτό θα ήταν πολύ εξευτελιστικό!» Αυτή η φωνή σού λέει συνεχώς να μην κάνεις το τάδε, να μην κάνεις το δείνα, να μην πεις το τάδε, να μην πεις το δείνα, κάνοντάς σε να καταπίνεις την κάθε λέξη που επιθυμείς να πεις. Όταν υπάρχει κάτι που θέλεις να πεις και το οποίο έχεις κλωθογυρίσει μέσα στην καρδιά σου για μεγάλο διάστημα, εσύ υποχωρείς και δεν τολμάς να το πεις, ή αλλιώς νιώθεις άβολα να το πεις, πιστεύοντας πως δεν πρέπει να το κάνεις, και αν το κάνεις τότε νιώθεις λες και έχεις παραβεί κάποιον κανόνα ή έχεις παραβιάσει τον νόμο. Και όταν μια μέρα εκφράσεις όντως τη δική σου άποψη, βαθιά μέσα σου νιώθεις ασύγκριτα αναστατωμένος και ανήσυχος. Αν και αυτό το αίσθημα μεγάλης ανησυχίας εξασθενεί σταδιακά, το αίσθημα κατωτερότητας που έχεις καταπνίγει σιγά-σιγά τις ιδέες, τις προθέσεις και τα σχέδιά σου για το ότι θέλεις να μιλήσεις, θέλεις να εκφράσεις τις δικές σου απόψεις, θέλεις να είσαι ένας κανονικός άνθρωπος και θέλεις να είσαι όπως όλοι οι άλλοι. Εκείνοι που δεν σε καταλαβαίνουν πιστεύουν πως είσαι λιγομίλητος, ήσυχος, πως έχεις ντροπαλό χαρακτήρα, πως είσαι κάποιος που δεν του αρέσει να ξεχωρίζει από το πλήθος. Όταν μιλάς μπροστά σε πλήθος άλλων ανθρώπων, νιώθεις αμηχανία και κοκκινίζεις· είσαι κάπως εσωστρεφής και, στην πραγματικότητα, μόνο εσύ γνωρίζεις πως νιώθεις κατώτερος. Η καρδιά σου είναι γεμάτη με αυτό το αίσθημα κατωτερότητας, και αυτό το αίσθημα το νιώθεις για πολύ καιρό, δεν είναι απλώς κάποιο εφήμερο αίσθημα. Αντίθετα, ελέγχει στενά τις σκέψεις σου βαθιά μέσα από την ψυχή σου, σφραγίζει ερμητικά τα χείλη σου, και έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο σωστά κατανοείς τα πράγματα ή από το ποιες απόψεις και ποια γνώμη έχεις ως προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, τολμάς μόνο να σκεφτείς και να κλωθογυρίσεις τα πράγματα μέσα στην καρδιά σου, χωρίς να έχεις ποτέ το θάρρος να τα εκφέρεις. Είτε οι άλλοι άνθρωποι επιδοκιμάσουν αυτά που λες είτε σε διορθώσουν και σε επικρίνουν, εσύ δεν θα τολμήσεις να αντιμετωπίσεις ή να δεις ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εξαιτίας του αισθήματος κατωτερότητας που νιώθεις μέσα σου, το οποίο σου λέει: «Μην το κάνεις αυτό, απλώς δεν έχεις τα φόντα να το κάνεις. Δεν έχεις αυτού του είδους το επίπεδο, δεν έχεις αυτού του είδους την πραγματικότητα, δεν θα πρέπει να το κάνεις, απλώς δεν είναι στον χαρακτήρα σου. Μην κάνεις τίποτα και μη σκεφτείς τίποτα τώρα. Θα είσαι ο αληθινός σου εαυτός μόνο αν ζεις μες στην κατωτερότητα. Δεν έχεις τα προσόντα να επιδιώξεις την αλήθεια ή να ανοίξεις την καρδιά σου και να πεις αυτά που θέλεις και να συνδεθείς με τους άλλους όπως κάνουν οι υπόλοιποι. Και αυτό οφείλεται στο ότι είσαι άχρηστος, δεν είσαι εξίσου καλός με εκείνους». Αυτό το αίσθημα κατωτερότητας καθοδηγεί το σκεπτικό των ανθρώπων μέσα στο μυαλό τους· τους εμποδίζει να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να εκπληρώνει ένας κανονικός άνθρωπος και να ζουν τη ζωή της κανονικής ανθρώπινης φύσης την οποία θα πρέπει να ζουν, ενώ κατευθύνει επίσης τους τρόπους και τα μέσα, καθώς και την κατεύθυνση και τους στόχους του τρόπου με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και του τρόπου με τον οποίο συμπεριφέρονται και ενεργούν. Ακόμη κι αν νιώθουν πως θα πρέπει να είναι ειλικρινείς άνθρωποι και απολαμβάνουν να είναι ειλικρινείς άνθρωποι, και πάλι δεν τολμούν ποτέ να εκφράσουν την επιθυμία να είναι ειλικρινείς άνθρωποι, ούτε στα λόγια ούτε στην πράξη, προκειμένου να εισέλθουν στη ζωή του να είναι ειλικρινείς άνθρωποι. Λόγω του αισθήματος κατωτερότητας που έχουν, δεν τολμούν καν να είναι ειλικρινείς άνθρωποι —υστερούν παντελώς σε θάρρος. Όταν όντως λένε κάτι το ειλικρινές, σπεύδουν να κοιτάξουν τους ανθρώπους γύρω τους και σκέφτονται: «Μήπως σχηματίζει κανείς γνώμη για εμένα; Μήπως θα σκεφτούν: "Προσπαθείς να είσαι ειλικρινής άνθρωπος; Ο λόγος που θέλεις να είσαι ειλικρινής άνθρωπος δεν είναι απλώς ώστε να μπορέσεις να σωθείς; Δεν πρόκειται απλώς για την επιθυμία να ευλογηθείς;" Ωχ όχι, δεν τολμώ να πω τίποτα. Όλοι τους μπορούν να μιλήσουν ειλικρινά· μόνο εγώ δεν μπορώ. Δεν έχω τα δικά τους προσόντα, ανήκω στην κατώτερη βαθμίδα». Από αυτές τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις, μπορούμε να δούμε πως μόλις αυτό το μεμονωμένο αρνητικό συναίσθημα —το αίσθημα κατωτερότητας— αρχίσει να επιδρά και έχει ριζώσει στα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων τότε, αν εκείνοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, θα δυσκολευτούν πολύ να το εκριζώσουν και να ξεφύγουν από τον έλεγχό του, και θα ελέγχονται από αυτό σε οτιδήποτε κάνουν. Αν και δεν μπορεί να ειπωθεί πως αυτό το αίσθημα είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, έχει ήδη προκαλέσει μια άκρως αρνητική επίπτωση. Βλάπτει σοβαρά την ανθρώπινη φύση τους και έχει εξαιρετικά αρνητικό αντίκτυπο στα διάφορα συναισθήματα και στην ομιλία και τις πράξεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης τους, με πολύ σοβαρές συνέπειες. Η μικρή επιρροή του είναι πως επηρεάζει τον χαρακτήρα τους, τις προτιμήσεις και τις φιλοδοξίες τους. Η μεγάλη επιρροή του είναι πως επηρεάζει τους στόχους και την κατεύθυνσή τους στη ζωή. Από τα αίτια αυτού του αισθήματος κατωτερότητας, από τη διαδικασία του και από τις συνέπειες που επιφέρει σε κάποιον άνθρωπο, από όποια πλευρά κι αν το κοιτάξεις, δεν αποτελεί κάτι που θα πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Δεν πιστεύω πως είμαι κατώτερος και δεν βρίσκομαι υπό κανενός είδους έλεγχο. Κανείς δεν με έχει προκαλέσει ή υποτιμήσει ποτέ, ούτε με έχει καταπιέσει ποτέ κανείς. Ζω πολύ ελεύθερα, άρα αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω αυτό το αίσθημα κατωτερότητας;» Είναι σωστό αυτό; (Όχι, μερικές φορές έχουμε και πάλι αυτό το αίσθημα κατωτερότητας.) Μπορεί να το έχετε ακόμα, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Μπορεί να μην εξουσιάζει τα μύχια της καρδιάς σου, αλλά σε ορισμένα σενάρια μπορεί να προκύψει μέσα σε μια στιγμή. Για παράδειγμα, συναντάς τυχαία κάποιον που ειδωλοποιείς, κάποιον πολύ πιο ταλαντούχο από εσένα, κάποιον με περισσότερες ειδικές δεξιότητες και περισσότερα ειδικά χαρίσματα από εσένα, κάποιον πιο αυταρχικό από εσένα, κάποιον πιο δεσποτικό από εσένα, κάποιον πιο μοχθηρό από εσένα, κάποιον πιο ψηλό και πιο ελκυστικό από εσένα, κάποιον με κύρος μέσα στην κοινωνία, κάποιον πλούσιο, κάποιον με περισσότερη μόρφωση και μεγαλύτερο κύρος από εσένα, κάποιον που είναι μεγαλύτερος σε ηλικία και πιστεύει στον Θεό για περισσότερο καιρό, κάποιον με περισσότερη εμπειρία και πραγματικότητα στην πίστη του στον Θεό, και τότε δεν μπορείς να εμποδίσεις να αναδυθεί το αίσθημα κατωτερότητάς σου. Όταν προκύψει αυτό το αίσθημα, εξαφανίζεται το «ζω πολύ ελεύθερα», γίνεσαι δειλός και χάνεις το θάρρος σου, σκέφτεσαι πώς να διατυπώσεις τα λόγια σου, η έκφραση του προσώπου σου γίνεται αφύσικη, νιώθεις περιορισμένος στα λόγια και στις κινήσεις σου, και αρχίζεις να μεταμφιέζεις τον εαυτό σου. Αυτές και άλλες εκδηλώσεις λαμβάνουν χώρα λόγω της ανάδυσης του αισθήματος κατωτερότητάς σου. Φυσικά, αυτό το αίσθημα κατωτερότητας είναι στιγμιαίο και, όταν προκύπτει αυτό το αίσθημα, πρέπει απλώς να εξετάζεις τον εαυτό σου, να έχεις διάκριση και να μην ελέγχεσαι από αυτό.

Τα διάφορα συναισθήματα τα οποία πρέπει να εγκαταλείψει κανείς και για τα οποία συζητάμε σήμερα είναι πράγματα που είναι βαθιά ριζωμένα στην ψυχή των ανθρώπων. Η επίδραση που έχουν πάνω σου αυτά τα πράγματα δεν είναι προσωρινή· αντίθετα, η επίδρασή τους είναι εκτεταμένη και βαθιά. Όταν δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς μέσα στη νύχτα, όταν είσαι ολομόναχος, εκείνοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα τα οποία προκάλεσαν την ανάδυση αρνητικών συναισθημάτων μέσα σου και τα οποία είναι βαθιά ριζωμένα στη μνήμη σου, βγαίνουν σιγά-σιγά στην επιφάνεια του μυαλού σου. Μια λέξη, ένας ήχος, ακόμη και μια βρισιά, ένας ξυλοδαρμός, μια σκηνή, ένα πράγμα, μια ομάδα ανθρώπων ή η πορεία κάποιου γεγονότος από την αρχή μέχρι το τέλος —όλοι αυτοί οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα από το βάθος της μνήμης σου που προκάλεσαν την ανάδυση κάθε λογής αρνητικών συναισθημάτων μέσα σου παίζουν σαν ταινία μες στο μυαλό σου. Αναπαράγονται ξανά και ξανά, έως ότου, στο τέλος και χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, υποχωρείς και πάλι σε εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα που κρύβονται βαθιά μέσα στην ψυχή σου και σε εκείνη τη στιγμή που επηρέασε τα αισθήματά σου, την ανθρώπινη φύση σου, την προσωπικότητά σου και τη μελλοντική σου ζωή. Όταν είσαι ολομόναχος, όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες, όταν πρέπει να πάρεις μια απόφαση και όταν βρίσκεσαι σε απόγνωση, δεν μπορείς παρά να κουλουριαστείς σαν μπάλα και να αποφύγεις τους πάντες, υποχωρώντας στον πιο ενδόμυχο εαυτό σου σε εκείνη την κατάσταση, σε εκείνο το γεγονός και σε εκείνη την ομάδα ανθρώπων που σου προκάλεσαν πόνο. Αν και αυτοί οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα σε έκαναν να νιώσεις ότι δέχεσαι επίθεση και σε πλήγωσαν, αν και εμφύτεψαν μέσα σου κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα, όταν νιώθεις πεσμένος και αποκαρδιωμένος, όταν αντιμετωπίζεις αποτυχία, ακόμη κι όταν δέχεσαι κλάδεμα και αντιμετώπιση ή σε απορρίπτουν οι αδελφοί και οι αδελφές σου, δεν μπορείς παρά να υποχωρήσεις πίσω σε εκείνο το αρνητικό αίσθημα που ασκεί την επιρροή του στη ζωή σου, είτε αυτό είναι κατάθλιψη, πικρία, θυμός ή κατωτερότητα. Αν και αυτά τα συναισθήματα σου προκάλεσαν κάθε είδους πόνο ή αλλιώς σε έκαναν να νιώσεις άβολα ή σε έκαναν να κλάψεις ή σε έκαναν να νιώσεις ευέξαπτος, και πάλι δεν μπορείς να εμποδίσεις τον εαυτό σου να επιστρέψει σε εκείνο το αρνητικό συναίσθημα που ένιωσες εκείνη τη στιγμή. Όταν επιστρέψεις σε εκείνη τη στιγμή, εκείνο το αρνητικό συναίσθημα ενισχύει και πάλι την επιρροή που έχει πάνω σου. Όταν αυτό το αρνητικό συναίσθημα σε επηρεάζει, σου κάνει υπενθυμίσεις και σε προειδοποιεί ξανά και ξανά, σε διακόπτει ανεπαίσθητα από το να ακούς τα λόγια του Θεού και να κατανοείς τις αρχές της αλήθειας. Όταν αναδυθούν για άλλη μια φορά αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μέσα στα μύχια της καρδιάς σου, όταν αξιώσουν την κυριαρχία τους στις σκέψεις σου, το ενδιαφέρον σου για την αλήθεια θα εξασθενήσει, θα μετατραπεί μάλιστα σε αποστροφή, ή μπορεί να αναδυθούν αισθήματα απείθειας. Εξαιτίας του πόνου και της άδικης μεταχείρισης που εισέπραξες στο παρελθόν, μπορεί να βλέπεις την ανθρωπότητα και την κοινωνία με μεγαλύτερο μίσος, και να μισείς όλα όσα συνέβησαν, καθώς και, φυσικά, όλα όσα θα συμβούν στο μέλλον. Αυτά τα συναισθήματα εκδηλώνονται συνεχώς μέσα στην καρδιά σου και επηρεάζουν ξανά και ξανά τα αισθήματά σου, την κατάστασή σου και το πώς είσαι. Επηρεάζουν επίσης ξανά και ξανά το πώς νιώθεις κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, καθώς και τη στάση και τις απόψεις σου κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου και, φυσικά, το κίνητρο και την αποφασιστικότητά σου για να επιδιώκεις την αλήθεια. Μερικές φορές, έχεις μόλις πάρει την απόφαση να επιδιώξεις την αλήθεια και να μη νιώσεις ποτέ ξανά αποκαρδιωμένος, να μην πιστέψεις ποτέ ξανά ότι δεν είσαι αρκετά καλός και να μην υποχωρήσεις πάλι· ωστόσο, όταν ένα στιγμιαίο αρνητικό συναίσθημα γεμίσει την καρδιά σου, το κίνητρό σου για να επιδιώκεις την αλήθεια μπορεί να χαθεί εντελώς, να εξαφανιστεί χωρίς ίχνος μέσα σε μια στιγμή. Όταν το κίνητρό σου για να επιδιώκεις την αλήθεια εξαφανιστεί χωρίς ίχνος σε μια τέτοια κατάσταση, τότε νιώθεις πως το να επιδιώκεις την αλήθεια δεν έχει ενδιαφέρον και πως το να πιστεύεις στον Θεό και να σωθείς δεν έχουν κανένα νόημα για σένα. Η ανάδυση αυτού του είδους αισθήματος και κατάστασης σε κάνει απρόθυμο να προσέλθεις ξανά ενώπιον του Θεού, απρόθυμο να διαβάσεις προσευχόμενος τα λόγια του Θεού ή να ακούσεις τα λόγια του Θεού, πολύ λιγότερο δε, φυσικά, έχεις καθόλου αποφασιστικότητα ή την επιθυμία να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού ή να γίνεις κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αυτό είναι το τεράστιο εμπόδιο και η τεράστια επίδραση που έχουν αυτά τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα στους ανθρώπους που βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Πιο συγκεκριμένα, προκαλούν διαταράξεις και ζημιά στους ανθρώπους και, πού και πού, θα παίρνουν το ψήγμα πίστης που έχεις μόλις καταφέρει να επιστρατεύσεις και τις λιγοστές αρχές διαγωγής που έχεις μόλις τώρα κατανοήσει και θα τα εκμηδενίζουν. Μέσα σε μια στιγμή, σε κάνουν να μην μπορείς να αντιληφθείς μέσα στα μύχια της καρδιάς σου την ύπαρξη του Θεού, τις ευλογίες του Θεού, την κυριαρχία του Θεού και την παροχή Του για σένα, και γεμίζεις μονομιάς με οποιοδήποτε από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Όταν γεμίσεις με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου θα αναλάβουν κατευθείαν τον έλεγχο μέσα σου. Όταν καταληφθείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, γίνεσαι κατευθείαν διαφορετικός άνθρωπος και δείχνεις ένα διαφορετικό πρόσωπο στους ανθρώπους, στα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου. Η αγάπη που είχες πριν έχει χαθεί, η υπομονή που είχες πριν έχει χαθεί, η ενέργεια που είχες πριν για να υποφέρεις και να πληρώνεις τίμημα, να υπομένεις κακουχίες και να εργάζεσαι σκληρά έχει χαθεί, το κίνητρο που είχες πριν για να παραλείπεις κάποιο γεύμα και να κοιμάσαι λίγο λιγότερο ώστε να εκτελείς καλά το καθήκον σου έχει χαθεί, και αυτό που παίρνει τη θέση τους είναι μίσος για κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Ποια είναι η κύρια πηγή αυτού του μίσους που νιώθεις για τους πάντες; Προέρχεται από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, αλλά και από τις καταστάσεις, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχεις βιώσει στο παρελθόν και τα οποία έχουν προκαλέσει την ανάδυση αρνητικών συναισθημάτων μέσα σου. Λες: «Ανέχομαι τους άλλους, αλλά εμένα ποιος με ανέχεται; Δείχνω κατανόηση στους άλλους, αλλά ποιος δείχνει κατανόηση σε εμένα; Ούτε καν οι γονείς μου ή οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν μου δείχνουν κατανόηση! Όλοι οι άλλοι κάνουν λάθη, οπότε μπορώ κι εγώ να κάνω λάθη! Οι άλλοι εκφράζουν αρνητικότητα όταν τους αντιμετωπίζουν και τους κλαδεύουν, οπότε γιατί δεν μπορώ να κάνω κι εγώ το ίδιο; Οι άλλοι μπορούν να συναγωνίζονται για επιρροή και θέση, οπότε γιατί δεν μπορώ να το κάνω κι εγώ; Αν μπορείς να το κάνεις εσύ, τότε μπορώ να το κάνω κι εγώ! Οι άλλοι εξαπατούν και προσπαθούν να αποφύγουν τις ευθύνες τους όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, οπότε το ίδιο θα κάνω κι εγώ. Οι άλλοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, οπότε ούτε εγώ θα την επιδιώκω. Οι άλλοι δεν ενεργούν βάσει αρχών, οπότε το ίδιο θα κάνω κι εγώ. Οι άλλοι δεν διαφυλάττουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, οπότε ούτε εγώ θα τα διαφυλάττω. Απλώς θα ακολουθώ ό,τι κάνουν όλοι οι άλλοι. Τι το κακό έχει αυτό;» Τι είδους εκδήλωση είναι αυτή; Είτε το κοιτάξουμε από την άποψη των σκέψεών σου είτε από τη διάθεση που αποκαλύπτεις, δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια στροφή 180 μοιρών, λες και έχεις γίνει κάποιος άλλος άνθρωπος. Τι συμβαίνει εδώ; Η βασική αιτία είναι πως έχεις υποβληθεί σε μια εσωτερική αλλαγή. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεσαι ίδιος και να μην έχει αλλάξει η καθημερινή σου ρουτίνα, να μην έχει αλλάξει ο τόνος της φωνής σου, να μην έχει αλλάξει η εμφάνισή σου, και κανείς να μη σε καθοδηγεί ή υποκινεί παρασκηνιακά, οπότε προς τι η ξαφνική συναισθηματική φόρτιση; Ένας λόγος είναι πως προκαλείται από τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν εμφυτευτεί βαθιά μέσα στην καρδιά σου. Όταν η κατάσταση κάποιου που τρέφει πάντα μέσα του τα αρνητικά αισθήματα της πικρίας και του θυμού είναι καλή, εκείνος θα προσέρχεται συχνά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί, να διαβάσει τα λόγια του Θεού, και θα διασφαλίζει πως τα πάντα προχωρούν κανονικά όταν επιδιώκει την αλήθεια και εκτελεί το καθήκον του. Αν αντιμετωπίσει κάτι που δεν του αρέσει ή αντιμετωπίσει κάποια αναποδιά, αποτυχία ή αμηχανία στη δουλειά ή στη ζωή, ή αν πληγεί λίγο η υπόληψή του ή ζημιωθούν λίγο τα συμφέροντά του, η πικρία και ο θυμός που επιφέρονται από τα αρνητικά συναισθήματα μέσα του τον κάνουν να τρελαίνεται από οργή και να γίνεται έξαλλος. Ίσως στο παρελθόν να βίωσε κάποια ασυνήθιστα γεγονότα, όπως να τον κακομεταχειρίστηκαν ή να τον ξυλοκόπησαν έτσι απλά κάποιοι κακούργοι ή να του κατασχέθηκε η περιουσία του ή να δέχθηκε εκφοβισμό ή ακόμη και να ταπεινώθηκε από μοχθηρούς ανθρώπους. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να είχαν συναδέλφους ή ανωτέρους που τους έκαναν τη ζωή δύσκολη στη δουλειά, και κάποιοι άνθρωποι μπορεί να υπέστησαν διακρίσεις και άδικη μεταχείριση από συμμαθητές και δασκάλους στο σχολείο λόγω της κακής σχολικής τους επίδοσης, κακών συνθηκών στο σπίτι ή επειδή οι γονείς τους ήταν αγρότες και προέρχονταν από την κατώτερη τάξη της κοινωνίας, και ούτω καθεξής. Όταν ένας άνθρωπος υφίσταται κάθε λογής άδικη μεταχείριση στην κοινωνία, όταν του αφαιρούνται τα ανθρώπινα δικαιώματά του ή όταν του στερούνται τα συμφέροντά του ή του παίρνουν την περιουσία του, ο σπόρος της πικρίας φυτεύεται φυσικά στα βάθη της καρδιάς του, και είναι αυτονόητο πως εκείνος θα μεταφέρει αυτήν την πικρία στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει την κοινωνία, την ανθρωπότητα, ακόμα και την ίδια του την οικογένεια, τους φίλους και τους συγγενείς του. Οι απόψεις όσων έχουν πικρία σπαρμένη μέσα στην καρδιά τους επηρεάζονται από αυτήν την πικρία, και αυτή θα έχει φυσικά επίδραση και στα συναισθήματά τους.

Μόλις η πικρία έχει ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά ενός ανθρώπου, γίνεται φυσικά ένα συναίσθημα, και όταν κάποιος ζει μέσα στο συναίσθημα της πικρίας, η οπτική του για την ανθρωπότητα και για το κάθε ζήτημα δεν είναι πλέον σωστή. Οι απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα διαστρεβλώνονται και είναι αντίθετες με το πώς θα ήταν κανονικά. Εκείνος δεν μπορεί να καταλάβει σωστά κάθε κανονικό και σωστό άνθρωπο, γεγονός ή πράγμα, και επίσης θα τα κρίνει και θα τα καταδικάζει. Πάντα ψάχνει μια ευκαιρία να εκφράσει τα παράπονά του και την πικρία του. Ελπίζει πως, μια μέρα, θα έχει δύναμη και επιρροή, και πως θα είναι σε θέση να διορθώσει όλα αυτά τα παράπονα και να πάρει εκδίκηση από εκείνους που τον εκφόβισαν και τον πλήγωσαν στο παρελθόν. Προς το παρόν, ωστόσο, δεν έχει τον κατάλληλο τρόπο για να το επιτύχει αυτό, οπότε τελικά κάποιοι από αυτούς θα πιστέψουν στον Θεό. Αφότου έχουν αρχίσει να πιστεύουν στον Θεό, σκέφτονται: «Τώρα πιστεύω στον Θεό και μπορώ να κρατώ το κεφάλι μου ψηλά. Θα αφήσω τον Θεό να αποφασίσει για μένα ώστε εκείνοι οι μοχθηροί άνθρωποι να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Είναι υπέροχο!» Επομένως, τώρα που πιστεύουν στον Θεό, θάβουν την πικρία και τον θυμό τους βαθιά μέσα τους, δίνουν τα πάντα για να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να πληρώσουν το τίμημα, να υποφέρουν, να τρέξουν και να εργαστούν στον οίκο του Θεού, ελπίζοντας πως μια μέρα οι προσπάθειές τους θα τους φέρουν καλή τύχη και θα αλλάξουν την κατάσταση και πως, όταν έρθει η μέρα που θα γίνουν πιο δυνατοί και δεν θα είναι πια αδύναμοι, θα φροντίσουν να τιμωρηθούν εκείνοι που τους έχουν εκφοβίσει και τους έχουν ταπεινώσει τόσο πολύ. Ο σκοπός τους όταν τα κάνουν όλα αυτά είναι να δουν με τα ίδια τους τα μάτια την τιμωρία και τα αντίποινα που επιβάλλονται σε εκείνους που τους προξένησαν τόσο απέραντο πόνο και ταπείνωση. Φέρουν αυτό το συναίσθημα στην πίστη τους στον Θεό, πληρώνοντας το τίμημα και δαπανώντας εαυτόν. Επιφανειακά, φαίνεται σαν να μην παραπονιούνται ή να μην επιθυμούν ή να μην απαιτούν κάτι ποτέ, πως ρίχνονται απλώς ολόψυχα στην εκτέλεση του καθήκοντός τους στον οίκο του Θεού, και πως μπορούν να υποστούν κάθε ταλαιπωρία. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, αυτά τα συναισθήματα πικρίας και θυμού μέσα στα μύχια της καρδιάς τους παραμένουν ανεπίλυτα και δεν τα έχουν εγκαταλείψει. Τη στιγμή που κάποιος τούς πει τη γνώμη του και αποκαλύψει τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, εκείνοι κατευθείαν ξαναγυρίζουν υποσυνείδητα στα συναισθήματα της πικρίας και του θυμού τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν και να επιλύσουν το πρόβλημα. Σκέφτονται: «Με υποτιμάς; Προσπαθείς να με εκφοβίσεις επειδή νομίζεις ότι είμαι άδολος; Με εκφοβίζουν πάρα πολλοί άνθρωποι, αλλά περίμενε και θα δεις τι τους επιφυλάσσει το μέλλον!» Αν κάποιος πει απλώς κάτι για αυτούς, τους πληγώνει, ακόμη κι αν δεν το κάνει σκόπιμα. Αλλά αν εκείνο το άτομο αγγίξει κάποιο ευαίσθητο σημείο, φουντώνουν τα συναισθήματα της πικρίας και του θυμού τους, κάνοντάς τους ασυναίσθητα να νιώσουν ξανά πικρία για τα πάντα. Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η οπτική, αυτό το συναίσθημα, έχει επηρεάσει την άποψή τους και τη στάση τους προς τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία συμπεριφέρονται και ενεργούν. Όποιος κι αν τους πει κάποια ορθή γνώμη και πρόταση, εκείνοι πάντα σκέφτονται: «Με περιφρονεί και θέλει να με εκφοβίσει. Πιστεύει ότι μπορεί εύκολα να με κάνει του χεριού του;» Χρησιμοποιούν αυτήν την οπτική και αυτόν τον τρόπο ενέργειας για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, και στο μεταξύ τα συναισθήματα της πικρίας και του θυμού που έχουν εδραιώνονται περισσότερο μέσα στην καρδιά τους. Μόλις τα συναισθήματα της πικρίας και του θυμού ριζώσουν βαθιά μέσα στα μύχια της καρδιάς τους, αναπτύσσονται συνεχώς, και το άτομο τα χρησιμοποιεί συνεχώς για να αντιμετωπίσει κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, και επίσης υπενθυμίζει διαρκώς στον εαυτό του πως πρέπει να μισεί τους πάντες και πως κανείς δεν είναι καλός μαζί του. Ακόμη κι αν πιστέψει για μια στιγμή πως κάποιος είναι καλός μαζί του, πολύ σύντομα θα πει στον εαυτό του ακούσια και ασυναίσθητα: «Μη σκέφτεσαι έτσι. Πέρα από τον Θεό, ο οποίος είναι πραγματικά καλός, δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Όλοι χαιρεκακούν με τις κακοτυχίες σου και κανείς δεν θέλει να είσαι καλά. Σε θεωρούν άδολο, οπότε σε εκφοβίζουν, και όταν βλέπουν πως έχεις επιτυχία σε κάτι, απλώς σε κολακεύουν και προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά σου. Οπότε μην πιστεύεις κανέναν και μη δείχνεις καλοσύνη σε κανέναν. Πρέπει να είσαι επιφυλακτικός και καχύποπτος με τους άλλους ανθρώπους». Όποτε τους λέει κάποιος μια κουβέντα, εκείνοι την αναλύουν και σκέφτονται: «Μήπως μου την έχει στημένη; Γιατί το είπε αυτό; Προσπαθεί να μου επιτεθεί και να με εκδικηθεί για κάτι; Προσπαθεί να με κάνει του χεριού του;» Αυτά τα αισθήματα καχυποψίας, πικρίας και θυμού τού κάνουν επανειλημμένως υπενθυμίσεις και τον κάνουν να χρησιμοποιεί ασυναίσθητα αυτά τα αισθήματα στην προσέγγιση και στην αντιμετώπιση που έχει ως προς κάθε λογής άνθρωπο, γεγονός και πράγμα, και όμως ο ίδιος αγνοεί παντελώς πως όλα αυτά είναι είδη αρνητικού συναισθήματος. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ασκούν αυστηρό έλεγχο στην κρίση του και δεσμεύουν στενά το σκεπτικό του, και τον εμποδίζουν να δει κάθε άνθρωπο, γεγονός ή πράγμα από τη σωστή οπτική ή άποψη. Όταν αρχίσει κανείς να ζει υπό την κυριαρχία αυτών των αρνητικών συναισθημάτων, του είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγει από τον έλεγχό τους. Προτού εγκαταλείψει κανείς αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, ζει ακούσια μέσα σε αυτά, και κοιτάζει μέσα από αυτά τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, προσεγγίζοντας τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με τις λανθασμένες απόψεις που έχουν προκύψει από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Καταρχάς, αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε εξτρεμισμό, καχυποψία, αμφιβολία, ακόμη και ευερεθιστότητα, και εκείνος θα βλέπει επίσης τους άλλους με εχθρότητα και θα τους επιτίθεται. Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα κατευθύνουν τις σκέψεις και τις απόψεις του ατόμου μέσα στην καρδιά του, και κατευθύνουν την κάθε λέξη και πράξη του. Αυτός είναι ο λόγος που, όταν αυτός ο άνθρωπος εγκλωβιστεί σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα δημιουργούν εμπόδια και έχουν επίδραση στην καρδιά και στον νου του, και έτσι εκείνος κάνει πράξη την αλήθεια σε πολύ μικρότερο βαθμό. Εξαιτίας της νόθευσης, της διαταραχής και της ζημιάς που προκαλούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, υπάρχει όριο στην αλήθεια που είναι σε θέση να κάνει πράξη και, όταν αντιμετωπίζει κάποια κατάσταση, πάντα επηρεάζεται από τα αισθήματά του. Φυσικά, η πιο σημαντική επίδραση είναι πως περιέρχεται στην επιρροή αυτών των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων και, συνεπώς, η άσκηση της αλήθειας γίνεται κάτι το εξουθενωτικό για αυτόν. Δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσει τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ούτε την ελεύθερη βούληση και το ένστικτο που δημιούργησε ο Θεός, ούτε τις αλήθειες-αρχές που θα πρέπει να κάνει πράξη και να τηρεί ο άνθρωπος στην προσέγγισή του ως προς τους ανθρώπους και τα πράγματα γύρω του, και στην κρίση που έχει για τους ανθρώπους και τα πράγματα γύρω του.

Από αυτά τα πράγματα για τα οποία έχω μιλήσει έως τώρα, όπως κι αν το δει κανείς, διάφορα αρνητικά συναισθήματα απασχολούν το μυαλό κάθε ανθρώπου ανεξαιρέτως σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Επειδή απασχολούν το μυαλό των ανθρώπων, θα προκύψει ένας ορισμένος βαθμός δυσκολίας καθώς κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτός είναι ο λόγος που, καθώς περνούν από τη διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας, οι άνθρωποι πρέπει διαρκώς να εγκαταλείπουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που προκαλούν την ανάδυση αρνητικών συναισθημάτων μέσα τους. Για παράδειγμα, το αρνητικό συναίσθημα της κατωτερότητας για το οποίο συζητήσαμε νωρίτερα. Όποια κατάσταση κι αν προκάλεσε την ανάδυση του συναισθήματος κατωτερότητας που έχεις ή όποιος άνθρωπος ή γεγονός κι αν το έκανε να εμφανιστεί, εσύ θα πρέπει να έχεις τη σωστή κατανόηση ως προς το δικό σου επίπεδο, τα δυνατά σου σημεία, τα ταλέντα σου και την ιδιότητα της δικής σου ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι σωστό να νιώθεις κατώτερος, ούτε είναι σωστό να νιώθεις ανώτερος —και τα δύο είναι αρνητικά συναισθήματα. Η κατωτερότητα μπορεί να δεσμεύσει τις πράξεις σου, να δεσμεύσει τις σκέψεις σου και να επηρεάσει τις απόψεις και την οπτική σου. Ομοίως, και η ανωτερότητα έχει αυτήν την αρνητική επίδραση. Επομένως, είτε πρόκειται για κατωτερότητα είτε για κάποιο άλλο αρνητικό συναίσθημα, θα πρέπει να έχεις τη σωστή κατανόηση ως προς τις ερμηνείες που οδηγούν στην ανάδυση αυτού του συναισθήματος. Καταρχάς, θα πρέπει να κατανοήσεις πως αυτές οι ερμηνείες είναι εσφαλμένες και, είτε αφορούν το επίπεδό σου, το ταλέντο σου ή την ιδιότητα της ανθρώπινης φύσης σου, οι αξιολογήσεις και τα συμπεράσματα που βγάζουν για εσένα είναι πάντα λανθασμένα. Οπότε, πώς μπορείς να αξιολογήσεις και να γνωρίσεις τον εαυτό σου με ακρίβεια, καθώς και να αποτινάξεις το αίσθημα της κατωτερότητας; Θα πρέπει να πάρεις τα λόγια του Θεού ως τη βάση για να αποκτήσεις γνώση του εαυτού σου, να μάθεις πώς είναι η ανθρώπινη φύση σου, το επίπεδό σου και το ταλέντο σου, καθώς και ποια δυνατά σημεία έχεις. Για παράδειγμα, έστω πως παλαιότερα σου άρεσε να τραγουδάς και ήσουν καλός σε αυτό, αλλά κάποιοι άνθρωποι σε επέκριναν και σε μείωναν συνεχώς, κι έλεγαν πως είσαι κακόφωνος και φάλτσος, οπότε τώρα πιστεύεις πως δεν τραγουδάς καλά και δεν τολμάς πια να το κάνεις μπροστά σε άλλους. Επειδή εκείνοι οι κοσμικοί, μπερδεμένοι και μέτριοι άνθρωποι προέβησαν σε ανακριβείς αξιολογήσεις και κρίσεις για εσένα, περιορίστηκαν τα δικαιώματα που αξίζει η ανθρώπινη φύση σου και καταπνίγηκε το ταλέντο σου. Ως εκ τούτου, δεν τολμάς να τραγουδήσεις ούτε ένα τραγούδι, και έχεις το θάρρος να αφεθείς και να τραγουδήσεις δυνατά μόνο όταν δεν είναι κανείς γύρω σου και είσαι ολομόναχος. Επειδή κατά κανόνα νιώθεις τόσο φριχτά καταπιεσμένος, όταν δεν είσαι μόνος δεν τολμάς να τραγουδήσεις ούτε ένα τραγούδι. Τολμάς να τραγουδήσεις μόνο όταν είσαι μόνος, απολαμβάνοντας τον χρόνο κατά τον οποίο μπορείς να τραγουδήσεις δυνατά και καθαρά, και εκείνος ο χρόνος είναι πολύ υπέροχος και απελευθερωτικός! Έτσι δεν είναι; Εξαιτίας της ζημιάς που σου έχουν προκαλέσει οι άνθρωποι, δεν ξέρεις ή δεν μπορείς να δεις καθαρά τι μπορείς να κάνεις πραγματικά, σε τι είσαι καλός και σε τι δεν είσαι καλός. Σε αυτού του είδους την κατάσταση, πρέπει να προβείς σε μια σωστή αξιολόγηση και να μετρήσεις σωστά τον εαυτό σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα πρέπει να εξακριβώσεις τι έχεις μάθει και ποια είναι τα δυνατά σου σημεία, και να πας να κάνεις ό,τι μπορείς να κάνεις. Όσο για εκείνα τα πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις, τα ελαττώματα και τις ελλείψεις σου, θα πρέπει να τα αναλογιστείς και να τα γνωρίσεις, και θα πρέπει επίσης να αξιολογήσεις και να γνωρίσεις με ακρίβεια πώς είναι το επίπεδό σου και αν είναι καλό ή κακό. Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις ή να αποκτήσεις σαφή γνώση των δικών σου προβλημάτων, τότε ζήτα να σε αξιολογήσουν οι άνθρωποι γύρω σου που έχουν αντίληψη. Ανεξάρτητα από το αν αυτό που σου πουν είναι ακριβές, θα σου δώσει τουλάχιστον ένα σημείο αναφοράς και κάτι να σκεφτείς, καθώς και τη δυνατότητα να έχεις μια βασική κρίση ή έναν χαρακτηρισμό του εαυτού σου. Τότε μπορείς να επιλύσεις το βασικό πρόβλημα των αρνητικών συναισθημάτων όπως η κατωτερότητα και, σταδιακά, να τα αφήσεις πίσω σου. Τέτοια αισθήματα κατωτερότητας είναι εύκολο να επιλυθούν αν μπορεί κανείς τα διακρίνει, να αποκτήσει γνώση τους και να αναζητήσει την αλήθεια.

Σε εκείνους που έχουν υποστεί άνιση μεταχείριση, που έχουν δεχθεί κακομεταχείριση και διακρίσεις στην κοινωνία, στα διάφορα επαγγέλματά τους και σε διάφορα περιβάλλοντα, είναι εύκολο να διορθωθούν τα αισθήματα της πικρίας και του θυμού που προκύπτουν μέσα τους; (Ναι.) Πώς διορθώνονται; (Πρέπει να βλέπουν όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να εγκαταλείψουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα της πικρίας και του θυμού, και να εγκαταλείψουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που τους έχουν πληγώσει στο παρελθόν.) Το «να εγκαταλείπεις» είναι μόνο μια κουβέντα —πώς εγκαταλείπεις κάτι; Για παράδειγμα, μια γυναίκα βγαίνει με έναν άντρα και εν τέλει εκείνος την ξεγελά και τη ρίχνει στο κρεβάτι και την εξαπατά ώστε να του δώσει χρήματα· όποτε το σκέφτεται αυτό εκείνη, φουντώνει ο θυμός μέσα της και, όταν εμφανίζεται αυτός ο θυμός, σφίγγει τις γροθιές της και γεμίζει πικρία στα μύχια της καρδιάς της. Σκέφτεται το πρόσωπο εκείνου του άντρα, σκέφτεται όλα όσα είπε, σκέφτεται όλα όσα έκανε που την πλήγωσαν, και όσο περισσότερο σκέφτεται αυτά τα πράγματα, τόσο πιο πολύ θυμώνει, τόσο πιο πολύ εξαγριώνεται, τόσο πιο πολύ φλέγεται από οργή και τόσο πιο πολύ εντείνεται η πικρία της. Το σκέφτεται συνεχώς και δεν θέλει πια να κάνει το καθήκον της, νιώθει όλο και χειρότερα και λέει στον εαυτό της να μην αναπαυτεί, αλλά να συνεχίσει απλώς να εργάζεται και να μιλάει με άλλους ανθρώπους και, όταν δεν την παίρνει ο ύπνος τα βράδια, πρέπει να στηριχθεί σε υπνωτικά χάπια ώστε να αποκοιμηθεί. Δεν τολμά να μείνει μόνη ή να αφήσει την καρδιά της να αναπαυτεί. Τη στιγμή που βρεθεί μόνη της, τη στιγμή που αναπαυτεί, φουντώνει η πικρία της και θέλει να πάρει εκδίκηση, θέλει να πεθάνει εκείνος που την πλήγωσε, και όσο πιο δυσάρεστος είναι ο θάνατός του, τόσο το καλύτερο. Αν μια μέρα ακούσει όντως την είδηση πως εκείνος ο άντρας έχει βρει τραγικό θάνατο, τότε μόνο θα είναι σε θέση να εγκαταλείψει τα αισθήματα της πικρίας και του θυμού που έχει. Σκέψου το: Αν όντως πέθαινε εκείνος, αν έπαιρνε αυτό που του άξιζε και τιμωρούνταν, θα ήσουν σε θέση να διαγράψεις εκείνο το γεγονός που προκάλεσε την ανάδυση της πικρίας και του θυμού και εκείνη τη μνήμη που είναι θαμμένη τόσο βαθιά μέσα στα μύχια της καρδιάς σου; Θα ήσουν πραγματικά σε θέση να εγκαταλείψεις την πικρία αυτού του γεγονότος; Θα μπορούσε πραγματικά να εξαφανιστεί; (Όχι.) Οπότε, είναι ο τρόπος για να διορθώσεις την πικρία και τον θυμό το να κάνεις εκείνο το άτομο που σε πλήγωσε να εξαφανιστεί και να υποστεί τιμωρία ή να βρει έναν πολύ δυσάρεστο θάνατο ή να υποστεί αντίποινα ή να τον βρει κάποιο άσχημο τέλος; Είναι ο τρόπος για να εγκαταλείψεις την πικρία και τον θυμό; (Όχι.) Και έτσι, ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Όταν διαπιστώσεις πως τρέφεις αυτά τα συναισθήματα της πικρίας και του θυμού, θα πρέπει να τα εγκαταλείψεις». Είναι αυτό το μονοπάτι άσκησης; (Όχι.) Οπότε όταν κάποιος λέει: «Θα πρέπει να τα εγκαταλείψεις», τι είναι αυτό που λέει; (Είναι δόγμα.) Σωστά, είναι δόγμα, όχι το μονοπάτι άσκησης. Μόλις σας είπα πώς να διορθώσετε το αίσθημα της κατωτερότητας, και αυτός είναι ένας τρόπος να εγκαταλείψετε την κατωτερότητα. Έχετε τώρα το μονοπάτι άσκησης; (Ναι.) Οπότε πώς εγκαταλείπετε την πικρία και τον θυμό; Μήπως το μονοπάτι άσκησης είναι να μην τα σκέφτεστε; (Όχι.) Ορισμένοι άνθρωποι λένε να τα διαγράψετε από τη μνήμη σας —είναι αυτός ο τρόπος για να επιλυθεί το πρόβλημα; Θα σήμαινε πως έχετε εγκαταλείψει αυτά τα πράγματα; (Όχι, δεν θα σήμαινε κάτι τέτοιο.) Το να κουνάτε το κεφάλι, να κλείνετε τα μάτια και να μη σκέφτεστε τίποτα ή να μένετε απασχολημένοι δεν είναι ο τρόπος για να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα, και αυτό δεν είναι το σωστό μονοπάτι άσκησης για να εγκαταλείψετε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Επομένως, ποιο είναι συγκεκριμένα το μονοπάτι άσκησης; Πώς μπορείτε να εγκαταλείψετε αυτά τα πράγματα; Πώς μπορείτε να επιλύσετε αυτό το ζήτημα; Έχετε καλή μέθοδο για να το κάνετε αυτό; Για να εγκαταλείψετε αυτά τα πράγματα, πρέπει να τα αντιμετωπίσετε, όχι να κρυφτείτε από αυτά ή να τα αποφύγετε. Δεν φοβάσαι μη μείνεις μόνος; Δεν φοβάσαι να ανακαλέσεις στη μνήμη σου αυτό το γεγονός; Δεν φοβάσαι πως κάποιος θα ανοίξει ξανά την πληγή σου; Επομένως, αντιμετώπισέ το, και πάρε όλους εκείνους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σε πλήγωσαν και σε έκαναν να νιώσεις πικρία και θυμό στο παρελθόν, και όλους εκείνους τους ανθρώπους που σου έκαναν βαθιά εντύπωση και τους οποίους μπορείς να θυμηθείς, και κατάγραψέ τους όλους, διέκρινε έναν προς έναν την ανθρώπινη φύση τους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, γνώρισε τις διαθέσεις τους, ανάλυσε, αποκάλυψε και γνώρισε την ουσία τους, και δες τι ακριβώς είναι εκείνοι οι άνθρωποι. Το τελικό σου συμπέρασμα —το μόνο συμπέρασμα στο οποίο μπορείς να φτάσεις— θα είναι πως όλοι εκείνοι οι άνθρωποι είναι κακοί, είναι δαίμονες, και όχι άνθρωποι! Όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιούν για να σε πληγώσουν ή να σε παγιδέψουν και να σου κάνουν κακό, η ουσία τους είναι εκείνη των δαιμόνων, όχι των ανθρώπων, και δεν είναι σε καμία περίπτωση αντικείμενα που έχει επιλέξει ο Θεός. Δεν υπάρχει κανείς ανάμεσα σε εκείνους τους ανθρώπους που είναι ικανός να έλθει στον οίκο του Θεού, ενώ εσύ είσαι ο εκλεκτός του Θεού. Τώρα είσαι σε θέση να ακούς κηρύγματα στον οίκο του Θεού, να εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού και μπορείς να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού —έτσι σε εξυψώνει ο Θεός και σου δείχνει καλοσύνη. Εκείνοι οι άνθρωποι, από την άλλη, δεν έχουν θεωρηθεί ποτέ ως άνθρωποι στα μάτια του Θεού. Γι’ αυτό και, μόλις έχεις αρχίσει να πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να απομακρυνθείς από αυτούς. Αν εξακολουθείς να επιθυμείς να έχεις σχέσεις μαζί τους, είναι βέβαιο πως δεν θα είσαι σε θέση να υπερισχύσεις εναντίον τους, και εκείνοι θα σε καταπιέζουν και θα σε τιμωρούν, θα προβαίνουν σε διακρίσεις εις βάρος σου και θα σε προσβάλλουν, θα σε βλάπτουν και, μάλιστα, θα σε κακομεταχειρίζονται. Όλα όσα κάνουν εκδηλώνουν αυτά που κάνουν οι δαίμονες και αυτά που κάνει ο Σατανάς. Αν σου αρέσει να έχεις επαφές μαζί τους και να πολεμάς μαζί τους, τότε ούτε εσύ είσαι άνθρωπος. Είσαι σαν κι αυτούς και είσαι ικανός να κάνεις τα ίδια πράγματα με αυτούς. Αυτό συμβαίνει επειδή οι δαίμονες όχι μόνο παγιδεύουν ανθρώπους, αλλά βλάπτουν και ο ένας τον άλλο —αυτή είναι η φύση ενός δαίμονα. Βλέποντας πως σε έχει επιλέξει ο Θεός και πως ανήκεις στην ανθρωπότητα την οποία δημιούργησε ο Θεός, πώς θα μπορούσαν να μη σε παρενοχλήσουν οι δαίμονες; Πώς θα μπορούσαν να μη σε βλάψουν και να μη σε παγιδέψουν; Βλάπτουν τους πάντες. Βλάπτουν ο ένας τον άλλο, οπότε σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό δεν θα εγκαταλείψουν και δεν θα αφήσουν ήσυχους τους ανθρώπους! Αυτό αποδεικνύει πως αυτός ο κόσμος και αυτή η ανθρωπότητα είναι δαιμονικά και πέρα για πέρα κατακλυσμένα από τις πράξεις του Σατανά. Είναι τρομερά δύσκολο να είσαι καλός άνθρωπος και είναι επίσης τρομερά δύσκολο να είσαι απλώς ένας κανονικός άνθρωπος που δεν θέλει να τον εκφοβίζει κανείς. Προσπαθείς να το αποφύγεις, αλλά δεν μπορείς. Έτσι είναι ο κόσμος. Από τότε που κατανοεί κανείς αρκετά ώστε να είναι σε θέση να ξεκινήσει το σχολείο, μέχρι να εισέλθει στην κοινωνία και να αρχίσει να εργάζεται, μέχρι και τον θάνατο, ποιος δεν έχει δεχθεί ποτέ εκφοβισμό κατά τη διάρκεια της ζωής του ή δεν έχει εξαπατηθεί και δεν έχει διωχθεί ποτέ; Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος. Όσο επιδέξιος ή ικανός κι αν είσαι, θα υπάρχει πάντα κάποιος πιο επιβλητικός από εσένα που θα σε εκφοβίζει. Η διαφορά είναι, ωστόσο, πως όλοι έχουν διαφορετικές φιλοσοφίες για τη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι υπομένουν και αποδέχονται τις αντιξοότητες, αλλά άλλοι είναι διαφορετικοί. Αφού έχουν εξαπατηθεί πολλές φορές και αφού έχουν εκφοβιστεί σε σημείο που δεν μπορούν να το αντέξουν άλλο πια και έχουν υποφέρει πάρα πολύ, αναδύονται μέσα τους συναισθήματα όπως η πικρία και ο θυμός, και εκείνοι μισούν τόσο την ανθρωπότητα όσο και την κοινωνία. Αφού έχεις δει καθαρά την ουσία και τη φύση εκείνων που σε βλάπτουν και έχεις δει πως η ουσία τους είναι εκείνη των δαιμόνων, η πικρία και ο θυμός που νιώθεις δεν στρέφεται πια προς τους ανθρώπους, αλλά προς τους δαίμονες· και τότε δεν μειώνεται η πικρία σου; (Ναι.) Η πικρία σου κάπως μειώνεται. Και ποιο είναι το όφελος αν κάπως μειωθεί; Είναι πως, όταν ξανασυναντήσεις αυτού του είδους την κατάσταση, δεν θα γίνεις πάλι συναισθηματικός και δεν θα κοιτάξεις την κατάσταση με ευερέθιστο τρόπο. Αντίθετα, θα την κοιτάξεις σωστά, θα τη διακρίνεις και θα την προσεγγίσεις χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, θα κοιτάξεις εκείνους που για άλλη μια φορά σου κάνουν κακό από την οπτική της συνείδησης και της λογικής της ανθρώπινης φύσης, και θα χρησιμοποιήσεις τον τρόπο που σου έχει διδάξει ο Θεός, τον τρόπο και τις αρχές που σου έχει πει ο Θεός στην προσέγγισή σου προς αυτούς. Όταν τους προσεγγίζεις χρησιμοποιώντας τον τρόπο που σου έχει πει ο Θεός, δεν θα αναδυθούν ξανά μέσα σου πικρία και θυμός, αλλά αντίθετα θα καταφέρεις να γνωρίσεις τη διαφθορά της ανθρωπότητας, θα γνωρίσεις το πρόσωπο των δαιμόνων και θα επιβεβαιώσεις και θα εξακριβώσεις πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια με πολύ πιο βαθύ και προοδευτικό τρόπο. Όταν χρησιμοποιείς τα λόγια του Θεού και τον τρόπο που σου έχει πει ο Θεός, τον τρόπο που σου έχει διδάξει, για να δεις ένα τέτοιο ζήτημα, τότε αυτό το ζήτημα όχι μόνο δεν θα σε βλάψει ξανά και όχι μόνο δεν θα γίνει η αιτία να ενταθούν η πικρία και ο θυμός σου, αλλά, απεναντίας, θα οδηγήσει στη σταδιακή μείωση της πικρίας και του θυμού που έχεις μέσα στα μύχια της καρδιάς σου, και καθώς βιώνεις αυτού του είδους το ζήτημα ξανά και ξανά, θα αυξηθεί το ανάστημά σου και θα αλλάξει η διάθεσή σου.

Όσο για το πώς ακριβώς πρέπει να εγκαταλείψεις εκείνη την πικρία και τον θυμό του παρελθόντος για το οποίο συζητάμε, μία πτυχή είναι να δεις καθαρά αυτούς τους λεγόμενους μη ανθρώπους, να δεις καθαρά πως η φύση και η ουσία τους είναι εκείνες του διαβόλου Σατανά, πως η ουσία τους είναι επιζήμια για τους ανθρώπους, η ουσία τους είναι ολόιδια και έχει την ίδια πηγή με εκείνη του διαβόλου Σατανά και του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, σε παγιδεύουν, σου κάνουν κακό, όπως ακριβώς διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα. Μόλις καταλάβεις αυτό το σημείο, τότε δεν εγκαταλείπεις κάπως τα συναισθήματα της πικρίας και του θυμού που έχεις; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν αρκεί να κατανοήσει απλώς κανείς αυτά τα πράγματα. Μερικές φορές λυπάμαι μόνο που το σκέφτομαι!» Τι πρέπει να κάνεις όταν νιώθεις λυπημένος; Γίνεται να μη νιώθεις καθόλου λύπη; Οι ουλές αφήνουν πάντα το σημάδι τους, αλλά το να έχεις αυτά τα σημάδια δεν είναι απαραιτήτως κάτι κακό. Τα φαινόμενα αδικίας μέσα στην κοινωνία, και αυτοί οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα είναι αυτά ακριβώς που προκαλούν την ανάδυση της πικρίας και του θυμού μέσα σου, που σου δίνουν τη δυνατότητα να αισθανθείς την αδικία μέσα στην κοινωνία, που σου δίνουν τη δυνατότητα να αισθανθείς τη μοχθηρία, την κακοήθεια και την κακία της ανθρωπότητας και που σου δίνουν τη δυνατότητα να αισθανθείς την αδικία και την απόγνωση του κόσμου, κάνοντας έτσι να αναδυθεί μέσα σου η επιθυμία να ποθείς το φως και να λαχταράς να σε σώσει ο Σωτήρας από όλη αυτήν την ταλαιπωρία. Οπότε, υπάρχει κάποιο πλαίσιο όσον αφορά αυτήν την επιθυμία; (Ναι.) Έρχεται εύκολα αυτή η επιθυμία; (Όχι.) Αν δεν είχες βλαφτεί ποτέ μέσα στην ανθρωπότητα ή στην κοινωνία, θα νόμιζες πως υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι. Αν βγεις έξω και σκοντάψεις και κάποιος σε βοηθήσει να σηκωθείς ή βγεις για ψώνια αλλά δεν έχεις αρκετά χρήματα και σε βοηθήσει το άτομο δίπλα σου ή χάσεις το πορτοφόλι σου και κάποιος το βρει και σου το επιστρέψει, θα πιστέψεις πως υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι. Έχοντας αυτήν τη διανοητική κατάσταση και αυτήν την αντίληψη για την κοινωνία, πόση κατανόηση θα έχεις ως προς το νόημα της σωτηρίας της ανθρωπότητας από τον Θεό ή την αναγκαιότητα της επιτέλεσης του έργου της σωτηρίας από τον Θεό; Πόσο μεγάλη θα είναι η επιθυμία σου να έρθει ο Σωτήρας και να σε σώσει από τη θάλασσα των βασάνων; Δεν θα το θέλεις πολύ, έτσι δεν είναι; Θα ήταν απλώς ένα είδος ευχής, ένας είδος φαντασιοκοπήματος. Όσο πιο πολύ υποβάλλεται κανείς σε κακουχίες και βάσανα στον κόσμο, όσο υφίσταται κάθε λογής άδικη μεταχείριση ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, όσο περισσότερο έχει ζήσει κανείς σε αυτήν την κοινωνία και μεταξύ ανθρώπων, αν είναι κάποιος στον οποίο έχει αναδυθεί μεγάλη πικρία και μεγάλος θυμός προς την ανθρωπότητα και την κοινωνία, τόσο περισσότερο θα ελπίζει να φέρει ο Θεός αυτήν την κακή εποχή στο τέλος της το συντομότερο δυνατό, να καταστρέψει αυτήν την κακή ανθρωπότητα το συντομότερο δυνατό, να τον σώσει από τη θάλασσα των βασάνων το συντομότερο δυνατό, να επιβάλει ποινή στους κακούς και να προστατέψει τους καλούς —έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Οπότε τώρα, σε αυτό το σημείο, σκέφτεσαι: «Αχ, πρέπει πραγματικά να ευχαριστήσω εκείνους τους δαίμονες. Πρέπει να τους ευχαριστήσω για την άδικη μεταχείρισή τους, για τις διακρίσεις τους εις βάρος μου, για το ότι με προσέβαλαν και με καταπίεσαν. Οι μοχθηρές πράξεις τους και το κακό που μου έκαναν είναι αυτά που με ανάγκασαν να έλθω ενώπιον του Θεού, που με έχουν κάνει να μη λαχταρώ πια τον κόσμο ή τη ζωή ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους, και που με έχουν κάνει πρόθυμο να έλθω στον οίκο του Θεού, να έλθω ενώπιον του Θεού, να δαπανώ πρόθυμα τον εαυτό μου για τον Θεό, να αφιερώσω ολόκληρη τη ζωή μου, να ζω μια ζωή με νόημα και να μην έχω πια σχέσεις με κακούς ανθρώπους. Διαφορετικά, θα ήμουν ακόμα όπως είναι εκείνοι, θα ακολουθούσα κοσμικές τάσεις και θα επιδίωκα φήμη και κέρδος, την καλή ζωή, τις απολαύσεις της σάρκας και ένα υπέροχο μέλλον. Τώρα πιστεύω στον Θεό, οπότε δεν υπάρχει ανάγκη να βαδίζω άλλο πια σε εκείνο το στρεβλό μονοπάτι. Δεν τους κοιτάζω πια με πικρία. Βλέπω καθαρά ποιοι ήταν ανέκαθεν. Υφίστανται για να παρέχουν υπηρεσίες, είναι αντιθετικά στοιχεία στο έργο του Θεού. Χωρίς αυτούς, δεν θα ήμουν σε θέση να δω ποια είναι ακριβώς η ουσία αυτού του κόσμου και αυτής της ανθρωπότητας, και θα εξακολουθούσα να νομίζω πως αυτός ο κόσμος και αυτή η ανθρωπότητα γίνονται ολοένα και πιο υπέροχα. Τώρα που έχω υποστεί αυτά τα βάσανα, δεν θα εναποθέτω πια τις φιλοδοξίες και τις ελπίδες μου σε αυτόν τον κόσμο ή στα χέρια κανενός σπουδαίου ανθρώπου. Αντίθετα, ελπίζω να έρθει η βασιλεία του Θεού και να αναλάβουν την εξουσία η αμεροληψία και η δικαιοσύνη του Θεού». Σκεπτόμενος κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν καταπραΰνονται σταδιακά τα συναισθήματα της πικρίας και του θυμού που έχεις; (Ναι.) Καταπραΰνονται. Επίσης, δεν έχουν υποβληθεί σε αλλαγή η οπτική και οι απόψεις σου για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα μέσα στην καρδιά σου; Αυτό δεν υποδηλώνει πως το μονοπάτι στο οποίο θα βαδίζεις στο μέλλον, οι επιλογές σου και οι στόχοι σου υποβάλλονται σταδιακά σε μια αλλαγή και πως στρέφεσαι σταδιακά προς το να επιδιώκεις τους σωστούς στόχους και τη σωστή κατεύθυνση; (Ναι.) Φέρνεις στον νου σου τα πράγματα τα οποία έχουν συμβεί στο παρελθόν και τα οποία σου ράγισαν την καρδιά και τα οποία σε έκαναν να μισήσεις τον κόσμο και, μόλις έχεις δει ξεκάθαρα το νόημα και την ουσία τους, η καρδιά σου γεμίζει με ευγνωμοσύνη για τον Θεό. Όταν γεμίσεις με ευγνωμοσύνη, δεν βυθίζεσαι τότε στην απόλαυσή της; Τότε δεν σκέφτεσαι το εξής: «Εκείνοι οι άπιστοι που δεν πιστεύουν στον Θεό εξακολουθούν να εξαπατώνται, να βλάπτονται και να καταβροχθίζονται από τον ίδιο τον βασιλιά των διαβόλων, τον Σατανά. Είναι τόσο αξιολύπητο! Αν δεν πίστευα στον Θεό και δεν είχα προσέλθει ενώπιον του Θεού, θα ήμουν ακριβώς σαν αυτούς, θα επιδίωκα τον κόσμο, θα έτρεχα από εδώ κι από εκεί προσπαθώντας να αποκτήσω φήμη, κέρδος και κύρος, θα υπέφερα τόσο πολύ και δεν θα σκεφτόμουν ποτέ να αλλάξω πορεία. Θα ήμουν βυθισμένος στην αμαρτία και δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από αυτήν —πόσο λυπηρό! Τώρα που πιστεύω στον Θεό, κατανοώ την αλήθεια και μπορώ να διακρίνω αυτό το ζήτημα. Το μονοπάτι το οποίο θα πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι είναι εκείνο της επιδίωξης της αλήθειας —αυτό έχει τη μεγαλύτερη αξία και το μεγαλύτερο νόημα. Τώρα που ο Θεός μού έχει δείξει τόση καλοσύνη που δεν χρειάζεται να υποβάλλομαι πια σε αυτά τα βάσανα, θα πάρω την απόφαση να ακολουθώ τον Θεό μέχρι τέλους, να ακούω τα λόγια Του, να ζω σύμφωνα με τα λόγια Του και μη ζω πια όπως παλιά, όταν δεν ζούσα καθόλου σαν ανθρώπινο ον». Βλέπεις, έχει προκύψει αυτή η καλή φιλοδοξία, σωστά; Δεν έχουν πάρει σταδιακά μορφή οι σωστοί στόχοι και η σωστή κατεύθυνση ζωής στις σκέψεις και στην επίγνωση των ανθρώπων; Και δεν είναι τώρα εκείνοι σε θέση να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή; (Είναι.) Οπότε, όταν προκύπτουν αυτά τα θετικά συναισθήματα και αυτές οι θετικές φιλοδοξίες, είναι και πάλι αναγκαίο να σκέφτεσαι εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα; Αφού τα σκεφτείς σοβαρά για κάποιο διάστημα ή τα σκεφτείς πολλές φορές έως ότου τα κατανοήσεις, όταν αυτά τα ζητήματα δεν αναστατώνουν πια το μυαλό σου ούτε ελέγχουν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις τότε, χωρίς να το καταλάβεις, εγκαταλείπεις αυτά τα συναισθήματα πικρίας και θυμού, αυτά δεν καταλαμβάνουν πια την καρδιά σου και, με τον καιρό, επιλύεις το ζήτημα της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Σχετίζεται το ζήτημα της επίλυσης της διεφθαρμένης διάθεσής σου με την επιδίωξη της αλήθειας; (Ναι.) Και αυτό δεν σημαίνει πως έχεις αρχίσει να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή; Δεν είναι δύσκολο να αρχίσεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι· πρώτα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις διάφορες απόψεις σου για τον κόσμο, την ανθρώπινη φύση κάποιου και την ανθρωπότητα οι οποίες δεν συνάδουν με τα γεγονότα. Πώς μπορείς να δεις καθαρά αυτές τις απόψεις που δεν συνάδουν με τα γεγονότα; Πώς μπορείς να τις διορθώσεις; Αυτές οι απόψεις που δεν συνάδουν με τα γεγονότα βρίσκονται κρυμμένες στα συναισθήματα της καρδιάς σου και κατευθύνουν την κρίση και το σκεπτικό της ανθρώπινης φύσης σου, καθώς και τον χαρακτήρα σου, την ομιλία και τις πράξεις σου και, φυσικά, τη συνείδηση και τη λογική σου. Το πιο σημαντικό είναι πως κατευθύνουν και επηρεάζουν τους στόχους σου στη ζωή και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις. Επομένως, εγκατάλειψε όλα τα αρνητικά συναισθήματα και εγκατάλειψε όλα τα συναισθήματα που σε ελέγχουν —αυτό είναι το πρώτο βήμα που θα πρέπει να κάνεις πράξη κατά την επιδίωξη της αλήθειας. Επίλυσε πρώτα το ζήτημα των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων, επίλυσε τα καθώς τα ανακαλύπτεις και μην αφήνεις ανεπίλυτα προβλήματα. Όταν επιλυθούν αυτά τα προβλήματα, δεν θα είσαι πια δέσμιος, δεν θα φέρεις μαζί σου αυτά τα αρνητικά συναισθήματα καθώς επιδιώκεις την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια και, όταν αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, θα είσαι σε θέση να τη διορθώσεις. Είναι αυτό κάτι εύκολο να επιτευχθεί; Στην πραγματικότητα, δεν είναι τόσο εύκολο.

Καθώς συναναστρέφομαι και αναλύω αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, εσείς εφαρμόζετε τα όσα λέω στον εαυτό σας; Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Είμαι νέος και δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία ζωής. Δεν έχω υποστεί ποτέ αναποδιές ή αποτυχίες, ούτε έχω βιώσει κάποιο τραυματικό γεγονός. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω κανένα αρνητικό συναίσθημα;» Όλοι έχουν. Όλοι θα αντιμετωπίσουν πολλές δυσκολίες και θα είναι πιθανόν να αναπτύξουν αρνητικά συναισθήματα. Για παράδειγμα, λόγω του υποβάθρου των κακών τάσεων της κοινωνίας σε αυτήν την εποχή, πολλά παιδιά μεγαλώνουν σε μονογονεϊκές οικογένειες, κάποια μεγαλώνουν χωρίς την αγάπη μιας μητέρας, κάποια χωρίς την αγάπη ενός πατέρα. Αν κάποιος στερείται την αγάπη μιας μητέρας ή ενός πατέρα, μπορεί να θεωρηθεί πως του λείπει κάτι. Ανεξάρτητα από την ηλικία κατά την οποία χάνεις την αγάπη του πατέρα ή της μητέρας σου, από την οπτική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αυτό θα έχει επίδραση πάνω σου σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Κάποιοι άνθρωποι θα απομονωθούν, κάποιοι θα νιώθουν κατώτεροι, κάποια θα γίνουν ευερέθιστοι, κάποιοι θα νιώθουν άβολα και ανασφαλείς, και κάποιοι θα κάνουν διακρίσεις εις βάρος του αντίθετου φύλου και θα αποφεύγουν άτομα του αντίθετου φύλου. Σε κάθε περίπτωση, εκείνοι που μεγαλώνουν σε αυτό το συγκεκριμένο περιβάλλον θα αναπτύξουν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, κάποιες ανωμαλίες εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης τους. Χρησιμοποιώντας τη σύγχρονη γλώσσα, γίνονται κάπως στρεβλοί. Για παράδειγμα, τα κορίτσια που μεγαλώνουν χωρίς την αγάπη ενός πατέρα θα έχουν μια σχετική απειρία σε ό,τι αφορά τους άντρες. Πρέπει να μάθουν από νεαρή ηλικία πώς να φροντίζουν τις βασικές τους ανάγκες, και μάλιστα φέρουν το βαρύ φορτίο των οικονομικών της οικογένειας και των διαφόρων εργασιών που πρέπει να εκτελεστούν, όπως κάνουν και οι μητέρες τους, μαθαίνοντας ανεπίγνωστα από νωρίς να μεριμνούν για τα πράγματα και να φροντίζουν τα πράγματα ή να προστατεύουν τον εαυτό τους, τη μητέρα τους και την οικογένειά τους. Έχουν ισχυρή επίγνωση σε ό,τι αφορά την αυτοπροστασία και θα έχουν, επίσης, πολύ ισχυρά αισθήματα κατωτερότητας. Χωρίς να το αντιλαμβάνονται, αφού έχουν μεγαλώσει σε αυτό το συγκεκριμένο περιβάλλον, θα νιώθουν ασυναίσθητα στα μύχια της καρδιάς τους σαν να έχουν κάποιο ελάττωμα, και αυτό είναι το συναίσθημα που έχουν, ανεξάρτητα από το αν αυτό το συναίσθημα έχει επηρεάσει ποτέ σοβαρά την κρίση ή τις αποφάσεις τους στο παρελθόν. Εν συντομία, μόλις ενηλικιωθεί ένας άνθρωπος, θα υπάρχουν κάποια αρνητικά συναισθήματα που κατευθύνουν τις σκέψεις του και τα οποία υπάρχουν μέσα του για πολύ καιρό, και πάντα θα υπάρχει λόγος να υπάρχουν αυτά εκεί. Για παράδειγμα, αν κάποια αγόρια που μεγαλώνουν σε μονογονεϊκή οικογένεια δεν έχουν πατέρα αλλά μόνο μητέρα, μαθαίνουν από νεαρή ηλικία πώς να αναλαμβάνουν τις δουλειές του σπιτιού στο πλάι της μητέρας τους και ο χαρακτήρας τους γίνεται κάπως μητρικός. Απολαμβάνουν να φροντίζουν τα κορίτσια και δείχνουν μια συμπαράσταση προς αυτά, αποδέχονται τα κορίτσια και τους αρέσει να προστατεύουν τις γυναίκες, και νιώθουν μια σχετική προκατάληψη ενάντια στους άντρες. Υπάρχουν κάποιοι που νιώθουν μάλιστα βαθιά μέσα τους μια αμυδρή αντιπάθεια και αποστροφή προς τους άντρες, κάνουν διακρίσεις εις βάρος τους, καθώς πιστεύουν πως όλοι οι άντρες είναι άβουλοι και ανεύθυνοι, και πως δεν κάνουν αυτό που είναι σωστό και πρέπον. Φυσικά, υπάρχουν κάποιοι ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους που είναι αρκετά φυσιολογικοί. Είναι, ωστόσο, αναπόφευκτο πως θα υπάρχουν ορισμένοι που έχουν κάποιες συγκεκριμένες, μη ρεαλιστικές ή ανάρμοστες σκέψεις για τους άντρες ή τις γυναίκες, και όλοι αυτοί έχουν ελαττώματα και κουσούρια στην ανθρώπινη φύση τους. Αν κάποιος διαπιστώσει πως έχεις ένα τέτοιο πρόβλημα και σου το επισημάνει ή αν εσύ ο ίδιος διαπιστώσεις και φτάσεις στο σημείο να γνωρίσεις πως έχεις αυτού του είδους το σοβαρό αρνητικό συναίσθημα μέσω αυτοεξέτασης, και πως ήδη επηρεάζει τις επιλογές και την άσκησή σου στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς, τότε θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Θα πρέπει να διακρίνεις και να διορθώσεις αυτό το αρνητικό συναίσθημα υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, να πασχίσεις να αποτινάξεις τα δεσμά, τον έλεγχο και την επιρροή αυτού του αρνητικού συναισθήματος, να αγωνιστείς να εμποδίσεις την απόλαυση, τον θυμό, τη λύπη, τη χαρά, το σκεπτικό, την κρίση, τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης σου να γίνουν στρεβλά, να φτάσουν στα άκρα ή να ξεπεράσουν τα όριά τους. Τι άλλο; Μόλις έχεις πασχίσει να εμποδίσεις να συμβούν αυτά τα πράγματα, θα είσαι σε θέση να ζήσεις μια κανονική ζωή με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και με τα ένστικτα και την ελεύθερη βούληση της κανονικής ανθρώπινης φύσης που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο. Δηλαδή, πασχίζεις να κρατήσεις τις σκέψεις, τα ένστικτα, την ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κρίνεις και τη συνείδηση και τη λογική σου εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης που προβλέπει ο Θεός. Επομένως, όποιο αρνητικό συναίσθημα σε ελέγχει, με εκείνη την πτυχή της ανθρώπινης φύσης σου έχεις πρόβλημα. Το καταλαβαίνεις αυτό, σωστά; (Ναι.)

Οι άνθρωποι επιτυγχάνουν να επιδιώξουν την αλήθεια επί τη βάσει της κανονικής συνείδησης, της λογικής, του ενστίκτου και της ελεύθερης βούλησης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και του εύρους των κανονικών ανθρώπινων συναισθημάτων. Βλέπεις, εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης που δίνεται στον άνθρωπο από τον Θεό, δεν υπάρχει τίποτα το ακραίο, τίποτα το υπερβολικό, τίποτα το στρεβλό, και δεν υπάρχει καμία διχασμένη προσωπικότητα ούτε καμία διαστροφή προσωπικότητας. Πώς εκδηλώνεται το να είσαι υπερβολικός; Το να πιστεύεις πάντα ότι είσαι άχρηστος, ότι είσαι ένα τίποτα —αυτό δεν είναι υπερβολικό; Δεν είναι μη ρεαλιστικό; (Είναι.) Το να έχεις στα τυφλά σε μεγάλη εκτίμηση τους άντρες, πιστεύοντας πως οι άντρες είναι καλοί, πως οι άντρες είναι πιο ικανοί από τις γυναίκες, πως οι γυναίκες είναι ανίκανες, πως οι γυναίκες είναι άχρηστες, πως δεν μπορούν να κάνουν τα ίδια με τους άντρες και πως, συνολικά, δεν είναι εξίσου καλές με τους άντρες —αυτό δεν είναι υπερβολικό; (Είναι.) Πώς εκδηλώνεται το να φτάνεις τα πράγματα στα άκρα; Θέλοντας πάντα να υπερβαίνεις τα όσα μπορείς να πετύχεις ενστικτωδώς και θέλοντας πάντα να ξεπερνάς τα όριά σου. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν άλλους να κοιμούνται πέντε ώρες τη νύχτα και έπειτα να είναι σε θέση να εργαστούν κανονικά για μια ολόκληρη μέρα, οπότε τότε εκείνοι πρέπει να κοιμηθούν τέσσερις ώρες τη νύχτα και να δουν πόσες μέρες μπορούν να αντέξουν. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν άλλους να τρώνε δύο γεύματα τη μέρα και να έχουν άφθονη ενέργεια, να είναι σε θέση να συνεχίσουν να εργάζονται όλη μέρα, οπότε τότε εκείνοι πρέπει να τρώνε ένα γεύμα τη μέρα —αυτό δεν είναι επιβλαβές για το σώμα τους; Τι νόημα έχει να θέλεις πάντα να δείχνεις πιο ικανός από ό,τι είσαι; Για τι συναγωνίζεσαι την ίδια σου τη σάρκα; Κάποιοι άνθρωποι που έχουν περάσει τα πενήντα χρόνια έχουν χαλαρά δόντια και δεν μπορούν ούτε καν να μασήσουν κόκαλα ή να δαγκώσουν πια ζαχαροκάλαμο. Λένε: «Δεν πειράζει, με παίρνει να χάσω κάνα δυο δόντια, δεν υπάρχει πρόβλημα, απλώς θα συνεχίσω να μασάω! Πρέπει να ξεπεράσω αυτήν τη δυσκολία. Αν δεν προσπαθήσω να την ξεπεράσω, τότε είμαι απλώς αδύναμος και άχρηστος!» Έτσι δεν φτάνουν τα πράγματα στα άκρα; (Ναι.) Νιώθεις πως πρέπει να επιτύχεις αυτά που δεν μπορείς να επιτύχεις και αυτά που δεν μπορεί να κατορθώσει ενστικτωδώς η ανθρώπινη φύση σου. Δεν μπορείς να τα κατορθώσεις με το ταλέντο, τη σοφία ή το ανάστημά σου, ούτε με τα πράγματα που έχεις μάθει, ούτε με την ηλικία και το φύλο σου, αλλά παρόλο που δεν μπορείς να τα κατορθώσεις, και πάλι πιστεύεις πως πρέπει να τα κατορθώσεις. Κάποιες γυναίκες υπερβάλλουν για τα δυνατά τους σημεία και λένε: «Εμείς οι γυναίκες μπορούμε να κάνουμε ό,τι κάνουν και οι άντρες. Οι άντρες μπορούν να οικοδομήσουν κτίρια, το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κι εμείς. Οι άντρες μπορούν να πιλοτάρουν αεροπλάνα, το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κι εμείς. Οι άντρες μπορούν να γίνουν πυγμάχοι, το ίδιο μπορούμε να γίνουμε κι εμείς. Οι άντρες μπορούν να κουβαλήσουν τσουβάλια ενενήντα κιλών, το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κι εμείς». Στο τέλος, όμως, καταρρακώνονται τόσο πολύ, που φτύνουν αίμα. Προσπαθούν ακόμα να φανούν πιο ικανές από ό,τι είναι; Αυτό δεν είναι ακραίο; Δεν είναι υπερβολικό; Αυτές οι εκδηλώσεις είναι όλες τους ακραίες και υπερβολικές. Οι παράλογοι άνθρωποι συχνά σκέφτονται τα προβλήματα και βλέπουν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα κατ’ αυτόν τον τρόπο, και αυτός είναι επίσης ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν και επιλύουν ζητήματα. Επομένως, αν οι άνθρωποι θέλουν να διορθώσουν αυτές τις υπερβολικές εκδηλώσεις, πρέπει πρώτα να βάλουν τέλος σε εκείνα τα ακραία πράγματα και να τα εγκαταλείψουν. Τα πιο σοβαρά από αυτά τα πράγματα είναι τα διάφορα ακραία συναισθήματα μέσα στα μύχια της καρδιάς τους. Υπό ορισμένες συνθήκες, αυτά τα συναισθήματα γίνονται συχνά η αιτία να κάνουν ακραίες σκέψεις και να χρησιμοποιούν ακραίες μεθόδους, με αποτέλεσμα να τους κάνουν να παραστρατούν. Αυτά τα ακραία συναισθήματα όχι μόνο κάνουν τους ανθρώπους να φαίνονται ανόητοι, αδαείς και χαζοί, αλλά τους κάνουν επίσης να παραστρατούν και να υφίστανται απώλειες. Ο Θεός θέλει έναν κανονικό άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια, όχι έναν παράλογο, υπερβολικό και ακραίο άνθρωπο να επιδιώκει την αλήθεια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι άνθρωποι που είναι παράλογοι και ακραίοι δεν είναι ικανοί να κατανοήσουν σωστά τα πράγματα, πόσο μάλλον να κατανοήσουν αγνά την αλήθεια. Οι άνθρωποι που είναι παραπλανητικοί και ακραίοι χρησιμοποιούν επίσης ακραίους τρόπους για να κατανοήσουν, να προσεγγίσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια —αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και προβληματικό γι’ αυτούς. Θα υποστούν μεγάλες απώλειες, και αυτό ατιμάζει επίσης σοβαρά τον Θεό. Ο Θεός δεν έχει την ανάγκη να ξεπερνάς τα όριά σου ή να χρησιμοποιείς ακραίες και ριζοσπαστικές μεθόδους για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αντίθετα, υπό συνθήκες στις οποίες η ανθρώπινη φύση σου είναι κανονική από κάθε άποψη, και εντός του πεδίου της ανθρώπινης φύσης των όσων μπορείς να κατανοήσεις και να επιτύχεις, Εκείνος θέλει να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις Του. Ο τελικός στόχος είναι να αλλάξει η διεφθαρμένη διάθεσή σου, να διορθωθούν και να αλλάξουν σταδιακά όλες οι σκέψεις και οι απόψεις σου, να βαθαίνει όλο και περισσότερο η κατανόησή σου για τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου και η γνώση σου για τον Θεό, και έτσι η υποταγή σου στον Θεό να γίνεται όλο και πιο απτή και αληθινή —αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πετύχεις τη σωτηρία.

Έχει νόημα να συναναστρέφομαι σχετικά με το πώς να εγκαταλείψει κανείς τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα; (Ναι.) Ποιος είναι ο σκοπός Μου όταν το κάνω αυτό; Είναι ώστε, ανεξάρτητα από το αν αυτά τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα προέκυψαν πριν από πολύ καιρό ή αν προκύπτουν αυτήν τη στιγμή στο παρόν, να είσαι σε θέση να υιοθετήσεις τη σωστή προσέγγιση ως προς αυτά, να τα εξαλείψεις και να τα επιλύσεις με τον σωστό τρόπο, να αφήσεις πίσω σου αυτά τα λανθασμένα, αρνητικά συναισθήματα, και να φτάσεις σταδιακά στο σημείο όπου δεν είσαι πια βυθισμένος σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, ό,τι κι αν συμβεί. Όταν προκύψουν και πάλι τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα, θα έχεις επίγνωση και διάκριση, θα γνωρίζεις το κακό που σου προκαλούν και, φυσικά, πρέπει επίσης σταδιακά να τα εγκαταλείψεις. Όταν προκύπτουν αυτά τα συναισθήματα, θα είσαι σε θέση να ασκήσεις αυτοσυγκράτηση και να εφαρμόσεις σοφία, και θα είσαι σε θέση να τα εγκαταλείψεις ή να αναζητήσεις την αλήθεια για να τα επιλύσεις και να τα χειριστείς. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να επηρεάζουν το να υιοθετείς τους σωστούς τρόπους, τη σωστή στάση και τη σωστή άποψη στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Με αυτόν τον τρόπο, θα μειώνονται όλο και περισσότερο τα εμπόδια και τα προσκόμματα στο μονοπάτι σου καθώς επιδιώκεις την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να επιδιώκεις την αλήθεια εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης που απαιτεί ο Θεός χωρίς ενόχληση ή με όλο και λιγότερες ενοχλήσεις, και θα διορθώνεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις σε κάθε είδους καταστάσεις. Έχεις πλέον έναν δρόμο προς τα εμπρός σε ό,τι αφορά το πώς να διορθώνεις τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα; Καταρχάς, εξέτασε τον εαυτό σου σε ό,τι αφορά τη διαφθορά που αποκαλύπτεις και δες κατά πόσον αυτά τα αρνητικά συναισθήματα σε επηρεάζουν εσωτερικά και κατά πόσο μεταφέρεις αυτά τα αρνητικά συναισθήματα στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Επιπλέον, εξέτασε τα ζητήματα που είναι βαθιά χαραγμένα στη μνήμη σου μέσα στα μύχια της καρδιάς σου και δες κατά πόσον αυτά τα πράγματα που σου έχουν συμβεί έχουν αφήσει τυχόν ουλές ή σημάδια και κατά πόσον σε ελέγχουν συνεχώς για να χρησιμοποιείς τους σωστούς τρόπους και τις σωστές μεθόδους για να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς. Με αυτόν τον τρόπο, όταν εκριζωθούν τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα τα οποία προέκυψαν όταν ένιωσες πληγωμένος στο παρελθόν, αυτό που θα πρέπει να κάνεις στη συνέχεια είναι να τα αναλύσεις, να τα διακρίνεις και να τα επιλύσεις ένα προς ένα σύμφωνα με την αλήθεια. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν προαχθεί σε επικεφαλής πολλές φορές, αλλά έχουν αντικατασταθεί ή τοποθετηθεί σε άλλες θέσεις πολλές φορές, και δημιουργείται μέσα τους ένα πολύ αρνητικό συναίσθημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας κατά την οποία προάγονται και έπειτα αντικαθίστανται και τοποθετούνται σε άλλες θέσεις ξανά και ξανά, δεν συνειδητοποιούν ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό, και έτσι δεν γνωρίζουν ποτέ τις δικές τους ελλείψεις και τα δικά τους ελαττώματα, τη δική τους διαφθορά ή τη βασική αιτία των παραβάσεων που διαπράττουν. Δεν επιλύουν ποτέ αυτά τα ζητήματα, δημιουργείται μια εντύπωση βαθιά μέσα τους και σκέφτονται: «Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιεί ανθρώπους ο οίκος του Θεού. Όταν αξιοποιείσαι, εξυψώνεσαι· όταν δεν αξιοποιείσαι, εκδιώκεσαι». Οι άνθρωποι που έχουν ένα τέτοιο αίσθημα μπορεί να έχουν ένα μέρος στην κοινωνία όπου μπορούν να ξεσπάσουν, αλλά στον οίκο του Θεού νιώθεις πως δεν υπάρχει μέρος που μπορείς να ξεσπάσεις, δεν υπάρχει τρόπος να ξεσπάσεις και δεν υπάρχει περιβάλλον στο οποίο να ξεσπάσεις, οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι το καταπιείς. Όταν το καταπίνεις δεν το εγκαταλείπεις πραγματικά· αντίθετα, το θάβεις βαθιά μέσα σου. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που νομίζουν πως μια μέρα θα εκτελούν καλά το καθήκον τους και, αν το δουν αυτό οι αδελφοί και οι αδελφές τους, θα τους επιλέξουν ξανά ως επικεφαλής· υπάρχουν επίσης κάποιοι που θέλουν να κάνουν ήσυχα το καθήκον τους και δεν θέλουν να γίνουν ξανά επικεφαλής, και λένε: «Δεν θα γίνω επικεφαλής, ανεξάρτητα από το ποιος με προαγάγει. Δεν με παίρνει να χάσω την υπόληψή μου και δεν μπορώ να αντέξω αυτόν τον πόνο. Δεν έχει καμία σχέση με εμένα το ποιος θα γίνει επικεφαλής, ούτε το ποιος θα αντικατασταθεί. Δεν θα ξαναγίνω επικεφαλής, και έτσι δεν θα χρειαστεί να υπομείνω τον πόνο και το αίσθημα του να δέχομαι επίθεση που προκύπτει από το να με αντικαθιστούν. Θα κάνω απλώς τη δουλειά μου καλά και θα αναλάβω αυτήν την ευθύνη, και όσο για το ποιος προορισμός και ποιο τέλος με περιμένουν, αυτό το εναποθέτω στα χέρια του Θεού —αυτό εξαρτάται από τον Θεό». Τι είδους συναίσθημα είναι αυτό; Δεν είναι απόλυτα ακριβές να πούμε πως είναι κατωτερότητα· νομίζω πως είναι ορθό να το αποκαλέσουμε κατάθλιψη —κατάθλιψη, απόγνωση, αποκλεισμός και καταπίεση. Νομίζουν το εξής: «Ο οίκος του Θεού είναι ένα μέρος όπου αποδίδεται η δικαιοσύνη, και όμως εμένα συχνά με προάγουν και έπειτα με αντικαθιστούν. Νιώθω πολύ αδικημένος, αλλά δεν έχω τον τρόπο να φέρω αντίρρηση σε αυτό, οπότε απλώς θα υποταχθώ! Αυτός είναι ο οίκος του Θεού, πού αλλού θα μπορούσα να πάω για να υποστηρίξω τη θέση μου; Είμαι συνηθισμένος να ζω έτσι. Κανείς στον κόσμο δεν με εκτιμά ιδιαίτερα, και το ίδιο ισχύει και στον οίκο του Θεού. Απλώς δεν θα σκέφτομαι το πώς θα είναι τα πράγματα στο μέλλον». Είναι αποκαρδιωμένοι όλη μέρα, δεν μπορούν να ενδιαφερθούν για τίποτα, απλώς κάνουν τα τυπικά σε οτιδήποτε κάνουν, κάνουν λίγο από αυτό που μπορούν να κάνουν και τίποτε άλλο. Δεν μελετούν, δεν καταβάλλουν προσπάθεια, δεν σκέφτονται τίποτα σε βάθος και είναι απρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα. Στο τέλος, ξεμένουν από ενέργεια πολύ γρήγορα, ο ενθουσιασμός που είχαν στην αρχή εξασθενεί, πιστεύουν πως τίποτα δεν έχει σχέση με αυτούς, και το άτομο που ήταν παλιά έχει πεθάνει. Αυτό δεν συνιστά απόγνωση; (Ναι, σωστά.) Κάποιος τούς ρωτά: «Πώς νιώθεις που αντικαταστάθηκες;» Εκείνοι απαντούν: «Το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Πώς να νιώθω; Δεν το καταλαβαίνω». Και το άλλο άτομο τους ρωτά: «Αν σε επέλεγαν ξανά ως επικεφαλής, θα ήθελες να το κάνεις;» Και εκείνοι απαντούν: «Αχ, γιατί να θέλω να το κάνω αυτό; Δεν είναι πρακτικό! Το επίπεδό μου είναι χαμηλό και δεν μπορώ να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού». Το να πούμε πως βρίσκονται σε απόγνωση και πως τα έχουν παρατήσει δεν είναι απόλυτα ρεαλιστικό. Απλώς νιώθουν μονίμως αποκαρδιωμένοι, καταθλιμμένοι, αποκομμένοι και απεγνωσμένοι. Δεν θέλουν να πουν σε κανέναν τι έχουν μέσα στην καρδιά τους, δεν θέλουν να μιλήσουν ανοιχτά και δεν θέλουν να επιλύσουν τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τις διεφθαρμένες καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους —απλώς το παίζουν συνεχώς γενναίοι. Ποιο συναίσθημα είναι αυτό; (Η κατάθλιψη.) Επίσης, προσκολλώνται σε μια ιδέα: «Θα κάνω ό,τι μου ζητήσει ο Θεός και θα εργαστώ σκληρά σε όποια δουλειά κανονίσει να κάνω η εκκλησία. Αν δεν μπορέσω να ολοκληρώσω τη δουλειά, μην κατηγορήσετε εμένα, γιατί δεν ήμουν εγώ αυτός που όρισε να έχω χαμηλό επίπεδο!» Στην πραγματικότητα, ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει αληθινά στον Θεό και έχει φιλοδοξίες. Δεν θα αφήσει ποτέ τον Θεό, δεν θα εγκαταλείψει ποτέ το καθήκον του και πάντα θα ακολουθεί τον Θεό. Απλώς δεν δίνει καμία σημασία στην είσοδο στη ζωή, ούτε στην αυτοκριτική, ούτε στη διόρθωση της διεφθαρμένης διάθεσής του. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Μπορεί να κερδίσει την αλήθεια αν πιστεύει κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι προβληματικό γι’ αυτόν; (Ναι, είναι.) Δεν θα ήταν δυνατό να πει πως δεν πιστεύει στον Θεό, ακόμη κι αν τον ξυλοκοπούσαν μέχρι θανάτου. Ωστόσο, λόγω κάποιων συγκεκριμένων συνθηκών, επειδή έχει βιώσει κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις και κάποια συγκεκριμένα σενάρια, και κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν πει ορισμένα πράγματα σε αυτόν, έχει αποκαρδιωθεί και έχει αποθαρρυνθεί τόσο πολύ, που δεν μπορεί να σταθεί ξανά στα πόδια του και δεν μπορεί να βρει ενέργεια. Αυτό δεν δείχνει πως έχει αρνητικά συναισθήματα; (Ναι.) Το να έχεις αρνητικά συναισθήματα αποδεικνύει πως υπάρχει πρόβλημα, και όταν υπάρχει πρόβλημα, θα πρέπει να το λύσεις. Πάντα υπάρχει τρόπος και μονοπάτι για να επιλυθούν τα προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν —δεν είναι μη επιλύσιμα. Εξαρτάται απλώς από το κατά πόσον μπορείς να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα και κατά πόσο θέλεις να το επιλύσεις ή όχι. Αν θέλεις να το επιλύσεις, τότε κανένα πρόβλημα δεν είναι τόσο δύσκολο που δεν μπορεί να επιλυθεί. Αν προσέλθεις ενώπιον του Θεού και αναζητήσεις την αλήθεια στα λόγια Του, τότε μπορείς να επιλύσεις κάθε δυσκολία. Ωστόσο, η αποκαρδίωση, η κατάθλιψη, η απόγνωση και η καταπίεσή σου όχι μόνο δεν μπορούν να σε βοηθήσουν να επιλύσεις τα προβλήματά σου, αλλά, απεναντίας, μπορούν να γίνουν η αιτία τα προβλήματά σου να γίνονται όλο και πιο σοβαρά και όλο και να χειροτερεύουν. Το πιστεύετε αυτό; (Ναι.) Επομένως, σε όποια συναισθήματα κι αν προσκολλάσαι επί του παρόντος ή σε όποια συναισθήματα κι αν έχεις βυθιστεί τώρα, ελπίζω πως θα είσαι σε θέση να αφήσεις πίσω σου αυτά τα λανθασμένα αισθήματα. Όποιους λόγους ή όποιες δικαιολογίες κι αν έχεις, τη στιγμή που βυθιστείς σε κάποιο αφύσικο αίσθημα, έχεις βυθιστεί σε ένα ακραίο συναίσθημα. Όταν έχεις βυθιστεί σε αυτό το ακραίο συναίσθημα, είναι βέβαιο πως αυτό θα ελέγχει την επιδίωξή σου, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, καθώς και, φυσικά, τους στόχους που επιδιώκεις στη ζωή, και οι συνέπειες τούτου είναι σοβαρές.

Τέλος, υπάρχει κάτι που θα ήθελα να σας πω: Μην αφήσεις ένα μικρό αίσθημα ή ένα απλό, ασήμαντο συναίσθημα να σε μπερδεύει για το υπόλοιπο της ζωής σου, ούτως ώστε να επηρεάζει το να επιτύχεις τη σωτηρία και να καταστρέψει την ελπίδα σου για σωτηρία, καταλαβαίνεις; (Ναι.) Αυτό το συναίσθημά σου δεν είναι απλώς αρνητικό· για να είμαστε πιο ακριβείς, στην πραγματικότητα εναντιώνεται στον Θεό και στην αλήθεια. Μπορεί να νομίζεις πως είναι ένα συναίσθημα εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά, στα μάτια του Θεού, δεν είναι ένα απλό ζήτημα συναισθήματος, αλλά μια μέθοδος εναντίωσης στον Θεό. Είναι μια μέθοδος που χαρακτηρίζεται από αρνητικά συναισθήματα, την οποία χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να αντισταθούν στον Θεό, στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια. Επομένως, υποθέτοντας πως θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια, ελπίζω πως θα εξετάσεις διεξοδικά τον εαυτό σου για να δεις αν προσκολλάσαι σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και αν πεισματικά και βλακωδώς αντιστέκεσαι στον Θεό και Τον συναγωνίζεσαι. Αν έχεις ανακαλύψει την απάντηση μέσω εξέτασης, αν έχεις φτάσει σε μια συνειδητοποίηση και έχεις αποκτήσεις καθαρή επίγνωση, τότε σου ζητώ να εγκαταλείψεις πρώτα αυτά τα συναισθήματα. Μην τα εκτιμάς και μη μένεις προσκολλημένος σε αυτά, διότι θα σε καταστρέψουν, θα καταστρέψουν τον προορισμό σου και θα καταστρέψουν την ευκαιρία και την ελπίδα που έχεις να επιδιώξεις την αλήθεια και να πετύχεις τη σωτηρία. Σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσω αυτήν τη συναναστροφή για σήμερα.

24 Σεπτεμβρίου 2022