Κατά την προηγούμενη συνάθροισή μας, συναναστραφήκαμε σχετικά με ένα σημαντικό θέμα: πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια —πώς συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτό το ζήτημα; (Θεέ, συναναστράφηκες σχετικά με δύο πτυχές: Η πρώτη ήταν το «να εγκαταλείπεις» και η δεύτερη το «να αφοσιώνεσαι». Σε ό,τι αφορά το να εγκαταλείπεις, μίλησες για τα αρνητικά συναισθήματα που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο. Ειδικότερα, Θεέ, συναναστράφηκες για τις συγκεκριμένες επιδράσεις και συνέπειες που έχουν τα αρνητικά αισθήματα της κατωτερότητας, του θυμού και του μίσους στο καθήκον μας. Η συναναστροφή Σου, Θεέ, μας έδωσε μια διαφορετική κατανόηση του πώς να επιδιώκουμε την αλήθεια. Είδαμε πως συχνά παραβλέπουμε τα αρνητικά συναισθήματα που αποκαλύπτουμε καθημερινά και συνήθως δεν διακρίνουμε και δεν κατανοούμε τα αρνητικά συναισθήματά μας. Προβαίνουμε σε μια μονόπλευρη κρίση πως αυτό είναι απλώς το είδος του ανθρώπου που είμαστε. Φέρνουμε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα στο καθήκον μας, και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στα αποτελέσματα εκείνου του καθήκοντος. Επηρεάζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε προβλήματα στη ζωή μας. Αυτό το καθιστά τρομερά δύσκολο να βαδίσουμε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.) Κατά την τελευταία μας συνάθροιση, συναναστράφηκα σχετικά με το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Σε ό,τι αφορά την άσκηση, υπάρχουν δύο κύρια μονοπάτια —εκείνο του να εγκαταλείπεις και εκείνο του να αφοσιώνεσαι. Την τελευταία φορά, συνοψίσαμε τα κύρια ζητήματα που σχετίζονται με την πρώτη πτυχή του πρώτου μονοπατιού, το «να εγκαταλείπεις» —δηλαδή, πρέπει κανείς να εγκαταλείπει διάφορα είδη συναισθημάτων. Αυτά είναι κατά κύριο λόγο αρνητικά συναισθήματα —εκείνα που είναι αφύσικα, παράλογα και τα οποία δεν συνάδουν με τη συνείδηση και τη λογική. Από αυτά, η συναναστροφή μας επικεντρώθηκε στα αρνητικά συναισθήματα της κατωτερότητας, του θυμού και του μίσους, καθώς και σε κάποιες συμπεριφορές που απορρέουν από το να ζει κανείς μέσα σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, σε διάφορα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν ως αποτέλεσμα κάποιων συγκεκριμένων συνθηκών ή αναπτυξιακού υποβάθρου, και σε αρνητικά συναισθήματα που αντικατοπτρίζονται σε έναν αφύσικο χαρακτήρα. Γιατί πρέπει κανείς να εγκαταλείψει αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Επειδή, αντικειμενικά, αυτά τα συναισθήματα επιφέρουν αρνητικές νοοτροπίες και απόψεις στους ανθρώπους, επηρεάζοντας τη στάση που υιοθετούν όταν αντιμετωπίζουν ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα. Επομένως, η πρώτη πτυχή αυτού του τρόπου άσκησης —το να εγκαταλείπεις— απαιτεί οι άνθρωποι να εγκαταλείπουν κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα. Την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Αλλά πέρα από την κατωτερότητα, τον θυμό και το μίσος για τα οποία συναναστραφήκαμε, υπάρχει, φυσικά, πληθώρα συναισθημάτων που μπορούν να επηρεάσουν τις απόψεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Παρεμβαίνουν με τη συνείδηση, τη λογική, το σκεπτικό και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και μπορούν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα της επιδίωξης της αλήθειας από τον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι τα πρώτα πράγματα που πρέπει να εγκαταλείψει η ανθρωπότητα καθώς επιδιώκει την αλήθεια. Η συναναστροφή μας σήμερα θα συνεχίσει με το υπό εξέταση θέμα —πώς να εγκαταλείψει κανείς διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Πρώτα θα συναναστραφούμε σχετικά με τις διάφορες εκδηλώσεις των αρνητικών συναισθημάτων και, μέσω της συναναστροφής Μου πάνω σε αυτές τις εκδηλώσεις, ο άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει γνώση των αρνητικών συναισθημάτων, να τα αντιπαραβάλει με τον ίδιο και έπειτα να αρχίσει να τα επιλύει, ένα προς ένα, στην καθημερινή του ζωή. Μέσω αναζήτησης και κατανόησης της αλήθειας, και μέσω γνώσης και ανάλυσης των αρνητικών σκέψεων και απόψεων, καθώς και των αφύσικων πτυχών και στάσεων που προκαλούν στους ανθρώπους τα αρνητικά συναισθήματα, μπορεί να αρχίσει να επιλύει εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα.

Την τελευταία φορά, μιλήσαμε για το αρνητικό συναίσθημα της «κατάθλιψης». Καταρχάς, έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι αυτό το αίσθημα της κατάθλιψης; Είστε σε θέση να πάρετε μια ιδέα για το είδος του αισθήματος και το είδος της ψυχολογικής διάθεσης που είναι η κατάθλιψη, καθώς και για το ποιες είναι οι εκδηλώσεις της; (Ναι.) Αυτό είναι ευκολονόητο. Δεν θα μιλήσουμε πολύ εκτενώς για την «κατάθλιψη», απλώς θα περιγράψουμε τις εκδηλώσεις που επιφέρει το συναίσθημα της κατάθλιψης σε εκείνους που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν. Τι σημαίνει η «κατάθλιψη»; Σημαίνει να νιώθεις αποκαρδιωμένος, να μη νιώθεις καλά, να μην ενδιαφέρεσαι για οτιδήποτε κάνεις, να μην έχεις θέληση, να μην έχεις κίνητρο, να έχεις αρκετά αρνητική και παθητική στάση στα πράγματα που κάνεις και να μην έχεις ενεργή αποφασιστικότητα. Οπότε, ποια είναι η βασική αιτία αυτών των εκδηλώσεων; Αυτό είναι το κύριο θέμα που πρέπει να αναλυθεί. Μόλις έχεις κατανοήσει τις διάφορες εκδηλώσεις της κατάθλιψης, καθώς και τις διαφορετικές διανοητικές καταστάσεις, σκέψεις και στάσεις στο να κάνεις πράγματα, τις οποίες επιφέρει αυτό το αρνητικό συναίσθημα, θα πρέπει να καταλάβεις ποιες είναι οι αιτίες για αυτά τα αρνητικά αισθήματα, δηλαδή, ποιες είναι οι βασικές αιτίες που κρύβονται πίσω από αυτά τα αρνητικά αισθήματα, οι οποίες τα επιφέρουν στους ανθρώπους. Γιατί παθαίνουν κατάθλιψη οι άνθρωποι; Γιατί δεν έχουν το κίνητρο να κάνουν πράγματα; Γιατί είναι πάντα τόσο αρνητικοί, παθητικοί και χωρίς αποφασιστικότητα όταν κάνουν πράγματα; Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει ένας λόγος γι’ αυτό. Για παράδειγμα, βλέπεις κάποιον που είναι πάντα καταθλιμμένος και παθητικός όταν κάνει πράγματα, δεν μπορεί να βρει καθόλου ενέργεια, τα συναισθήματα και η στάση του δεν είναι ιδιαίτερα θετικά ή αισιόδοξα, και εκείνος εκφράζει μονίμως μια στάση που διακρίνεται από πολλή αρνητικότητα, κατηγορία και απελπισία. Του δίνεις συμβουλές, μα εκείνος δεν τις ακούει ποτέ και, αν και παραδέχεται πως ο τρόπος που του έχεις υποδείξει είναι ο σωστός τρόπος και πως η συλλογιστική σου είναι πολύ καλή, παρόλα αυτά όταν κάνει πράγματα δεν μπορεί να βρει καθόλου ενέργεια και παραμένει αρνητικός και παθητικός. Σε σοβαρές περιπτώσεις, από τις κινήσεις του σώματός του, τη μορφή του, τον τρόπο που περπατά, τον τόνο της ομιλίας του και τα λόγια που λέει, μπορείς να δεις πως τα συναισθήματα αυτού του ανθρώπου διακρίνονται από ιδιαίτερη κατάθλιψη, πως εκείνος δεν έχει ενέργεια σε οτιδήποτε κάνει και πως είναι σαν φρούτο που έχει πατηθεί, και όποιος περνά πολύ χρόνο με εκείνο τον άνθρωπο θα επηρεαστεί από αυτόν. Τι αφορούν όλα αυτά; Οι διάφορες συμπεριφορές, οι εκφράσεις του προσώπου, ο τόνος ομιλίας, ακόμη και οι σκέψεις και οι απόψεις που εκφράζουν οι άνθρωποι που ζουν μέσα στην κατάθλιψη έχουν αρνητικές ιδιότητες. Οπότε, ποια είναι η αιτία αυτών των αρνητικών φαινομένων; Πού βρίσκεται η ρίζα; Φυσικά, η βασική αιτία για την ανάδυση του αρνητικού συναισθήματος της κατάθλιψης είναι διαφορετική για τον καθένα. Τα αισθήματα κατάθλιψης ενός είδους ανθρώπων μπορούν να προκύψουν από τη σταθερή του πεποίθηση πως έχει φριχτή μοίρα. Δεν είναι αυτή μια αιτία; (Είναι.) Όταν ήταν νέοι, ζούσαν στην επαρχία ή σε κάποια φτωχή περιοχή, η οικογένειά τους δεν ήταν ευκατάστατη και, πέρα από κάποια απλά έπιπλα, δεν είχαν τίποτα ιδιαίτερης αξίας. Ίσως είχαν ένα ή δύο σύνολα που έπρεπε να φορούν παρόλο που είχαν κάποιες τρύπες, και κατά κανόνα δεν μπορούσαν ποτέ να φάνε καλό ποιοτικό φαγητό, αλλά έπρεπε να περιμένουν την Πρωτοχρονιά ή τις γιορτές για να φάνε κρέας. Μερικές φορές έμεναν νηστικοί και δεν είχαν αρκετά ρούχα να φορέσουν για να ζεσταθούν, το να έχουν ένα μεγάλο πιάτο κρέας να φάνε ήταν όνειρο θερινής νυκτός, ενώ ήταν δύσκολο ακόμη και το να βρούνε ένα φρούτο να φάνε. Ζώντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ένιωθαν διαφορετικοί από τους άλλους ανθρώπους που ζούσαν στη μεγαλούπολη, οι γονείς των οποίων ήταν εύποροι, οι οποίοι μπορούσαν να τρώνε ό,τι ήθελαν και να φορούν ό,τι ήθελαν, οι οποίοι έπαιρναν ό,τι ήθελαν στη στιγμή και οι οποίοι είχαν γνώσεις για τα πράγματα. Σκέφτονταν: «Εκείνοι έχουν πολύ καλή μοίρα. Γιατί η δική μου μοίρα είναι τόσο κακή;» Θέλουν μονίμως να ξεχωρίζουν από το πλήθος και να αλλάξουν τη μοίρα τους. Ωστόσο, δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξει κανείς τη μοίρα του. Όταν κάποιος γεννιέται σε μια τέτοια κατάσταση, όσο κι αν προσπαθήσει, πόσο μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του και πόσο καλύτερη μπορεί να την κάνει; Αφού ενηλικιωθεί, τον σταματούν εμπόδια όπου κι αν πηγαίνει στην κοινωνία, δέχεται εκφοβισμό όπου κι αν πάει, και έτσι νιώθει πάντα ιδιαίτερα κακότυχος. Σκέφτεται: «Γιατί είμαι τόσο άτυχος; Γιατί πάντα συναντώ κακόβουλους ανθρώπους; Η ζωή ήταν δύσκολη όταν ήμουν παιδί, και έτσι είχαν τα πράγματα. Τώρα που έχω μεγαλώσει, τα πράγματα παραμένουν εξίσου άσχημα. Πάντα θέλω να δείξω τι μπορώ να κάνω, αλλά ποτέ δεν έχω την ευκαιρία. Αν δεν έχω ποτέ την ευκαιρία, τότε έχει καλώς. Θέλω απλώς να εργαστώ σκληρά και να βγάλω αρκετά χρήματα ώστε να ζήσω μια καλή ζωή. Γιατί δεν μπορώ να κάνω ούτε καν αυτό; Πώς γίνεται να είναι τόσο δύσκολο να ζεις μια καλή ζωή; Δεν χρειάζεται να ζω μια ζωή ανώτερη όλων των άλλων. Θέλω τουλάχιστον να ζω τη ζωή ενός κατοίκου της πόλης, να μη με περιφρονούν οι άλλοι και να μην είμαι πολίτης δεύτερης ή τρίτης διαλογής. Τουλάχιστον όταν θα μου απευθύνονταν οι άνθρωποι, δεν θα φώναζαν: "Ε, εσύ, έλα εδώ!" Τουλάχιστον θα με προσφωνούσαν με το όνομά μου και θα με αντιμετώπιζαν με σεβασμό. Αλλά δεν μπορώ ούτε καν να απολαύσω να με αντιμετωπίζουν με σεβασμό. Γιατί είναι τόσο σκληρή η μοίρα μου; Πότε θα τελειώσει;» Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος δεν πίστευε στον Θεό, τη θεωρούσε σκληρή. Αφού έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό και να βλέπει πως αυτή είναι η αληθινή οδός, τότε σκέφτεται: «Όλα εκείνα τα βάσανα άξιζαν τον κόπο. Όλα ενορχηστρώθηκαν και έγιναν από τον Θεό, και ο Θεός έπραξε καλά. Αν δεν είχα υποφέρει έτσι, δεν θα είχα αρχίσει να πιστεύω στον Θεό. Τώρα που πιστεύω στον Θεό, αν μπορέσω να αποδεχθώ την αλήθεια, τότε η μοίρα μου θα πρέπει να αλλάξει προς το καλύτερο. Τώρα μπορώ να ζω μια ισότιμη ζωή στην εκκλησία με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και οι άλλοι με αποκαλούν «αδελφό» ή «αδελφή», και με αντιμετωπίζουν με σεβασμό. Τώρα απολαμβάνω το αίσθημα του να χαίρω του σεβασμού των άλλων». Φαίνεται σαν να έχει αλλάξει η μοίρα του και φαίνεται πως δεν υποφέρει πια και πως δεν έχει πια κακή μοίρα. Μόλις έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, παίρνει την απόφαση να εκτελεί καλά το καθήκον του στον οίκο του Θεού, γίνεται ικανός να υπομένει κακουχίες και να εργάζεται σκληρά, ικανός να υπομένει πιο πολλά από τον καθένα σε οποιοδήποτε θέμα, και πασχίζει να κερδίσει την επιδοκιμασία και την εκτίμηση των περισσότερων ανθρώπων. Πιστεύει πως μπορεί μάλιστα να επιλεχθεί ως επικεφαλής εκκλησίας, ως κάποιος υπεύθυνος ή ως επικεφαλής ομάδας, και τότε δεν θα φέρει τιμή στους προγόνους και στην οικογένειά του; Τότε δεν θα έχει αλλάξει τη μοίρα του; Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται ακριβώς στις επιθυμίες του και εκείνος αποκαρδιώνεται και σκέφτεται: «Πιστεύω στον Θεό επί χρόνια και τα πηγαίνω πολύ καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, αλλά πώς γίνεται κάθε φορά που πρόκειται να επιλέξουν επικεφαλής, κάποιον υπεύθυνο ή επικεφαλής ομάδας, να μην έρχεται ποτέ η σειρά μου; Φταίει το συνηθισμένο παρουσιαστικό μου ή το ότι δεν έχω αποδώσει αρκετά καλά και κανείς δεν με έχει προσέξει; Κάθε φορά που γίνεται ψηφοφορία, μπορεί να έχω μια αμυδρή ελπίδα, και θα χαιρόμουν ακόμη κι αν με επέλεγαν ως επικεφαλής ομάδας. Είμαι γεμάτος ενθουσιασμό να ξεπληρώσω τον Θεό, αλλά καταλήγω απλώς απογοητευμένος κάθε φορά που γίνεται ψηφοφορία και εμένα με παραβλέπουν τελείως. Τι συμβαίνει εδώ; Μήπως ισχύει ότι μπορώ να είμαι μόνο ένας μέτριος άνθρωπος, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, κάποιος χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο για όλη μου τη ζωή; Όταν θυμάμαι την παιδική μου ηλικία, τα νιάτα μου και τα χρόνια μου ως μεσήλικας, αυτό το μονοπάτι στο οποίο έχω βαδίσει ήταν ανέκαθεν πολύ μέτριο και δεν έχω κάνει τίποτα το αξιοσημείωτο. Δεν είναι πως δεν έχω καμία βλέψη ή πως το επίπεδό μου υστερεί κατά πολύ, και δεν είναι πως δεν καταβάλλω αρκετή προσπάθεια ή πως δεν μπορώ να υπομείνω κακουχίες. Έχω βλέψεις και στόχους, και μπορεί να ειπωθεί πως έχω μάλιστα φιλοδοξίες. Οπότε γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποτέ από το πλήθος; Σε τελική ανάλυση, έχω απλώς κακή μοίρα και είμαι προορισμένος να υποφέρω. Έτσι έχει κανονίσει ο Θεός τα πράγματα για μένα». Όσο περισσότερο το υπεραναλύει, τόσο πιο άσχημη θεωρεί πως είναι η μοίρα του. Κατά τη συνηθισμένη πορεία των καθηκόντων του, αν κάνει κάποιες προτάσεις ή εκφράζει κάποιες απόψεις και πάντα δέχεται αντίκρουση και κανείς δεν τον ακούει ούτε τον παίρνει στα σοβαρά, βυθίζεται ακόμη περισσότερο στην κατάθλιψη και σκέφτεται: «Αχ, η μοίρα μου είναι τόσο κακή! Σε κάθε ομάδα στην οποία βρίσκομαι, πάντα υπάρχει κάποιος κακόβουλος άνθρωπος που με εμποδίζει να προχωρήσω και με καταπιέζει. Κανείς δεν με παίρνει ποτέ στα σοβαρά και δεν μπορώ ποτέ να ξεχωρίσω. Στο κάτω κάτω της γραφής, καταλήγουμε στο εξής: Έχω απλώς κακή μοίρα!» Ό,τι κι αν του συμβεί, πάντα το αποδίδει στο ότι έχει κακή μοίρα. Πάντα καταβάλλει προσπάθεια σε αυτήν την ιδέα πως έχει κακή μοίρα, πασχίζει να αποκτήσει βαθύτερη κατανόηση και αντίληψή της και, καθώς το κλωθογυρίζει στο μυαλό του, νιώθει όλο και πιο βαθιά συναισθήματα κατάθλιψης. Όταν κάνει ένα μικρό λάθος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, σκέφτεται: «Αχ, πώς να κάνω καλά το καθήκον μου όταν έχω τόσο κακή μοίρα;» Στις συναθροίσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές του συναναστρέφονται και συλλογίζονται τα πράγματα ξανά και ξανά, αλλά εκείνος δεν καταλαβαίνει και σκέφτεται: «Αχ, πώς να κατανοήσω τα πράγματα όταν έχω τόσο κακή μοίρα;» Όποτε βλέπει κάποιον ο οποίος μιλά καλύτερα από τον ίδιο, ο οποίος συζητά για τα όσα κατανοεί με πιο σαφή και ξεκάθαρο τρόπο από ό,τι εκείνος, τότε νιώθει ακόμη πιο καταθλιμμένος. Όταν βλέπει κάποιον ο οποίος μπορεί να υπομείνει κακουχίες και να πληρώσει το τίμημα, ο οποίος βλέπει αποτελέσματα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, ο οποίος τυγχάνει της επιδοκιμασίας των αδελφών του και προάγεται, τότε νιώθει δυστυχής μέσα στην καρδιά του. Όταν βλέπει κάποιον να γίνεται επικεφαλής ή εργάτης, νιώθει ακόμη πιο καταθλιμμένος, και ακόμη κι όταν βλέπει κάποιον που τραγουδά και χορεύει καλύτερα από τον ίδιο, και νιώθει κατώτερος από αυτό το άτομο, νιώθει κατάθλιψη. Όποιους ανθρώπους, όποια γεγονότα ή πράγματα κι αν συναντά ή όποιες καταστάσεις κι αν αντιμετωπίζει, πάντα ανταποκρίνεται σε αυτά με αυτά τα αισθήματα κατάθλιψης. Ακόμη κι όταν βλέπει κάποιον ο οποίος φοράει ρούχα που είναι ελαφρώς πιο ωραία από τα δικά του ή ο οποίος έχει ελαφρώς καλύτερο χτένισμα, πάντα νιώθει λυπημένος, και αναδύονται στην καρδιά του ζήλια και φθόνος, μέχρι που, τελικά, επιστρέφει σε εκείνο το συναίσθημα κατάθλιψης. Ποιοι είναι οι λόγοι που σκαρφίζεται; Σκέφτεται: «Αχ, αυτό δεν οφείλεται στο ότι έχω κακή μοίρα; Αν ήμουν λιγάκι πιο εμφανίσιμος, αν ήμουν εξίσου αξιοπρεπής με εκείνους, αν ήμουν ψηλός με ωραίο σώμα, με καλά ρούχα και πολλά λεφτά, με καλούς γονείς, τότε δεν θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα από ό,τι είναι τώρα; Τότε οι άνθρωποι δεν θα με είχαν σε μεγάλη εκτίμηση; Δεν θα με φθονούσαν και θα με ζήλευαν; Στο κάτω κάτω της γραφής, η μοίρα μου είναι κακή και δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν άλλο γι’ αυτήν. Με μια τόσο κακή μοίρα, τίποτα δεν μου πάει καλά, και δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς να σκοντάψω σε κάτι. Φταίει απλώς η κακή μου μοίρα, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό». Παρομοίως, όταν κλαδεύεται και αντιμετωπίζεται ή όταν οι αδελφοί και οι αδελφές τον αποδοκιμάζουν, τον επικρίνουν ή του κάνουν προτάσεις, εκείνος αποκρίνεται με τα αισθήματα κατάθλιψης που έχει. Όπως και να ’χει, είτε είναι κάτι που συμβαίνει σε αυτόν είτε τα πάντα γύρω του, πάντα αποκρίνεται με τις διάφορες αρνητικές σκέψεις, απόψεις, στάσεις και οπτικές που προκύπτουν από τα συναισθήματα κατάθλιψης που έχει.

Τέτοιοι άνθρωποι, οι οποίοι πάντα θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, νιώθουν διαρκώς σαν να συνθλίβεται η καρδιά τους από έναν γιγάντιο βράχο. Επειδή πάντα πιστεύουν πως ό,τι κι αν τους συμβαίνει οφείλεται στην κακή τους μοίρα, νιώθουν πως δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα, ό,τι κι αν συμβεί. Τι κάνουν, λοιπόν; Απλώς νιώθουν αρνητικοί και τεμπελιάζουν και αφήνονται στις ατυχίες τους. Τι εννοώ όταν λέω πως αφήνονται στις ατυχίες τους; Σκέφτονται: «Αχ, θα πρέπει απλώς να πορευτώ έτσι, όπως όπως, στη ζωή!» Όταν κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται άλλοι άνθρωποι, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να πουν: «Γιατί κλαδεύτηκα και αντιμετωπίστηκα; Τι έχω κάνει που αντιβαίνει στις αρχές της αλήθειας; Ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχω αποκαλύψει; Είναι αρκετά βαθιά και αρκετά συγκεκριμένη η κατανόησή μου; Πώς θα πρέπει να κατανοήσω και να επιλύσω αυτά τα ζητήματα;» Λένε τέτοια πράγματα, και είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν κλαδεύεται και αντιμετωπίζεται, ωστόσο, ο άνθρωπος με την υποτιθέμενη κακή μοίρα, νιώθει πως οι άλλοι τον περιφρονούν, πως η μοίρα του είναι κακή και πως κανείς δεν τον συμπαθεί, και όποιος θέλει να τον αντιμετωπίσει μπορεί να τον αντιμετωπίσει. Όταν δεν τον αντιμετωπίζει κανείς, η κατάθλιψή του εξασθενεί κάπως, αλλά μόλις τον αντιμετωπίσει κάποιος, η κατάθλιψή του γίνεται ακόμα χειρότερη. Όταν αντιμετωπίζονται άλλοι άνθρωποι, μπορεί να νιώθουν αρνητικοί για πολλές μέρες. Διαβάζουν τα λόγια του Θεού και, με τη βοήθεια και τη στήριξη των αδελφών τους, καταφέρνουν να δεχθούν την αλήθεια, σιγά σιγά αλλάζουν και αφήνουν πίσω τους εκείνη την αρνητική κατάσταση. Εκείνοι που θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, ωστόσο, όχι μόνο δεν αφήνουν πίσω τους εκείνο το αρνητικό συναίσθημα, αλλά, απεναντίας, νιώθουν όλο και πιο βέβαιοι πως όντως έχουν κακή μοίρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έρχονται στον οίκο του Θεού νιώθοντας πως οι δεξιότητές τους δεν αξιοποιούνται ποτέ στο έπακρο, πως πάντα δέχονται αντιμετώπιση και χρησιμοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Σκέφτονται: «Βλέπεις; Όταν το κάνουν αυτό οι άλλοι, δεν αντιμετωπίζονται· οπότε εγώ γιατί αντιμετωπίζομαι όταν το κάνω; Ασφαλώς αυτό δείχνει πως η μοίρα μου είναι κακή!» Και έτσι, καταθλίβονται τόσο πολύ και απελπίζονται. Όπως κι αν προσπαθήσουν οι άλλοι να τους συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια, αυτοί δεν την εμπεδώνουν και λένε: «Εσείς αντιμετωπίζεστε μόνο για μια στιγμή, αλλά για εμένα είναι διαφορετικά. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστό και γεννήθηκα για να υπομένω αντιμετώπιση. Δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν, φταίει απλώς πως η μοίρα μου είναι κακή». Επειδή μονίμως θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα και πως θα είναι πάντα έτσι για όσο ζουν, τότε όπως κι αν πει ο οίκος του Θεού στους ανθρώπους πώς να επιδιώκουν την αλήθεια, πώς να εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος και πώς να εκτελούν το καθήκον τους σε αποδεκτό επίπεδο, εκείνοι δεν εμπεδώνουν τίποτε από αυτά. Επειδή είναι πάντα βέβαιοι πως η μοίρα τους είναι κακή, νιώθουν πως αυτό το υπέροχο πράγμα που συνιστούν η επιδίωξη της αλήθειας και η επίτευξη της σωτηρίας δεν έχει καμία σχέση με αυτούς, και έτσι δεν εκτελούν το καθήκον τους πολύ ευσυνείδητα. Μέσα στην καρδιά τους είναι βέβαιοι πως «Οι άνθρωποι με κακή μοίρα δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους· μόνο οι άνθρωποι με καλή μοίρα μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Όταν κάποιος έχει καλή μοίρα, οι άνθρωποι τον συμπαθούν όπου κι αν πηγαίνει, και όλα κυλούν ομαλά γι’ αυτόν. Εγώ έχω κακή μοίρα και πάντα πέφτω σε κακόβουλους ανθρώπους, ποτέ δεν νιώθω καλά όταν εκτελώ τα καθήκοντά μου —αυτές οι ατυχίες διαδέχονται η μία την άλλη!» Επειδή θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, πάντα νιώθουν αποκαρδιωμένοι και καταθλιμμένοι. Πάντα πιστεύουν πως η επιδίωξη της αλήθειας είναι απλώς ένα θέμα συζήτησης και πως κάποιος σαν αυτούς, με κακή μοίρα, δεν μπορεί ποτέ να επιτύχει τίποτα επιδιώκοντας την αλήθεια. Νιώθουν πως ακόμη κι αν μπορέσουν να επιδιώξουν την αλήθεια, δεν θα κερδίσουν τίποτα στο τέλος, και πάντα σκέφτονται: «Πώς μπορούν άνθρωποι με κακή μοίρα να εισέλθουν στη βασιλεία; Πώς μπορούν άνθρωποι με κακή μοίρα να επιτύχουν τη σωτηρία;» Δεν τολμούν να το πιστέψουν, και έτσι οριοθετούν διαρκώς τον εαυτό τους και σκέφτονται: «Επειδή η μοίρα μου είναι κακή και γεννήθηκα για να υποφέρω, δεν θα είναι τόσο άσχημο να επιζήσω και να γίνω πάροχος υπηρεσιών στο τέλος. Αυτό θα σήμαινε πως οι καλές πράξεις των προγόνων μου θα απέδιδαν καρπούς μέσα μου και θα με ευλογούσαν με καλή τύχη. Επειδή η μοίρα μου είναι κακή, είμαι κατάλληλος να κάνω απλώς κάποια μη αξιόλογα καθήκοντα, όπως η μαγειρική, το καθάρισμα ή η φροντίδα των παιδιών των αδελφών ή δουλειές του ποδαριού, και ούτω καθεξής. Όσο για εκείνες τις δουλειές που σου επιτρέπουν να διακριθείς μέσα στον οίκο του Θεού, πολύ πιθανό να μην έχω καμία σχέση μαζί τους για όσο ζω. Βλέπεις, ήρθα στον οίκο του Θεού γεμάτος ενθουσιασμό, και πώς έχω καταλήξει; Έχω καταλήξει απλώς να μαγειρεύω και να κάνω χειρωνακτικές εργασίες. Κανείς δεν παρατηρεί πόσο εξουθενώνομαι ή πόσο δύσκολο είναι, κανείς δεν βλέπει και κανείς δεν νοιάζεται. Αν δεν είναι αυτό σκληρή τύχη, τότε δεν ξέρω τι είναι! Οι άλλοι είναι πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι, γυρίζουν τη μία ταινία μετά την άλλη, το ένα βίντεο μετά το άλλο —πόσο υπέροχο είναι αυτό! Εγώ δεν έχω αναδειχθεί ποτέ, ούτε μία φορά. Τι σκληρή τύχη είναι αυτή! Η μοίρα μου είναι τόσο κακή! Ποιος φταίει για την κακή μου μοίρα; Εγώ δεν φταίω; Απλώς θα συνεχίσω την πορεία μου μέχρι να έρθει η ώρα να πεθάνω». Βυθίζονται όλο και πιο βαθιά μέσα σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα. Όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αναλογιστούν και να γνωρίσουν τα αρνητικά συναισθήματά τους ή γιατί προέκυψαν αυτά ή αν τίποτε από αυτά αφορά το να έχουν καλή ή κακή μοίρα, ούτε αναζητούν την αλήθεια για να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, αλλά προσκολλώνται επίσης τυφλά στην ιδέα πως όλα τα προβλήματά τους οφείλονται στην κακή τους μοίρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βυθίζονται όλο και πιο βαθιά μέσα σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να μην μπορούν να απελευθερωθούν. Στο τέλος, επειδή πάντα θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, απελπίζονται, ζουν χωρίς αληθινό σκοπό και απλώς τρώνε και κοιμούνται, περιμένοντας τον θάνατο· έτσι, τους ενδιαφέρει όλο και λιγότερο η επιδίωξη της αλήθειας, η καλή εκτέλεση του καθήκοντός τους, η επίτευξη της σωτηρίας και άλλες τέτοιες απαιτήσεις του Θεού, και μάλιστα απωθούν και απορρίπτουν όλο και περισσότερο αυτά τα πράγματα. Θεωρούν αυτονόητο πως η κακή τους μοίρα είναι ο λόγος και βάση τους για το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να επιτύχουν τη σωτηρία. Δεν αναλύουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ή τα αρνητικά συναισθήματά τους στις καταστάσεις που συναντούν ώστε να καταφέρουν έτσι να γνωρίσουν και να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, αλλά, αντίθετα, χρησιμοποιούν την άποψή τους πως έχουν κακή μοίρα στον τρόπο με τον οποίο αποκρίνονται σε κάθε άνθρωπο, γεγονός και πράγμα που συναντούν και βιώνουν, με αποτέλεσμα να βυθίζονται ακόμα πιο βαθιά στα αισθήματα κατάθλιψης που έχουν. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Επομένως, είναι σωστό ή όχι αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης σύμφωνα με το οποίο οι άνθρωποι νιώθουν πως έχουν κακή μοίρα; (Δεν είναι σωστό.) Πώς δεν είναι σωστό; (Νομίζω πως αυτό το συναίσθημα είναι αρκετά ριζοσπαστικό. Φέρνουν την κακή τους μοίρα στον τρόπο με τον οποίο εξηγούν και οριοθετούν όλα όσα τους συμβαίνουν. Όταν τους συμβαίνει κάτι, δεν το αναλογίζονται και δεν καταλήγουν σε ένα συμπέρασμα για τον λόγο που προκύπτουν αυτά τα προβλήματα, ούτε αναζητούν και συλλογίζονται. Είναι ένας τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων που διακρίνεται απόλυτα από ριζοσπαστισμό και οριοθέτηση.) Πώς προκύπτει αυτός ο ριζοσπαστικός και παράλογος τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων; Ποια είναι η βασική αιτία αυτών των αισθημάτων κατάθλιψης; (Νομίζω πως η βασική αιτία αυτού του συναισθήματος είναι πως εκείνοι ακολουθούν το λανθασμένο μονοπάτι, και η αφετηρία της επιδίωξής τους είναι εσφαλμένη. Έχουν κάποιες εξωφρενικές επιθυμίες, πάντα ανταγωνίζονται και συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους, και όταν δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις εξωφρενικές επιθυμίες τους, ξεπροβάλλει αυτό το αρνητικό συναίσθημα που έχουν μέσα τους.) Δεν έχετε κατανοήσει με σαφήνεια την ουσία αυτού του θέματος —είναι κυρίως πως η άποψή τους για το ζήτημα της «μοίρας» είναι ανακριβής. Πάντα επιδιώκουν μια καλή μοίρα ή θέλουν η μοίρα τους να είναι τέτοια που όλα να κυλούν ομαλά και να είναι εύκολα γι’ αυτούς. Πάντα κοιτάζουν τη μοίρα των ανθρώπων, και όταν αρχίσουν να επιδιώκουν κάτι τέτοιο, τι τους συμβαίνει; Κοιτούν τους ανθρώπους που ζουν σε κάθε είδους διαφορετικά περιβάλλοντα, τι τρώνε, τι φοράνε, τι απολαμβάνουν, και έπειτα τα συγκρίνουν με τη δική τους κατάσταση και νιώθουν πως είναι σε χειρότερη θέση από κάθε άποψη, πως όλοι οι άλλοι είναι καλύτερα από τους ίδιους, και έτσι πιστεύουν πως οι ίδιοι έχουν κακή μοίρα. Στην πραγματικότητα, δεν είναι απαραιτήτως σε χειρότερη θέση, αλλά πάντα προβαίνουν σε συγκρίσεις και μετρούν τον εαυτό τους έναντι των άλλων, καταβάλλοντας μονίμως προσπάθεια στο να σκέφτονται και να παρατηρούν αυτό το ζήτημα της «μοίρας» και να εμβαθύνουν στη μελέτη του. Χρησιμοποιούν την οπτική και την άποψη για το αν είναι καλή ή κακή η μοίρα για να μετρήσουν τα πάντα, μετρώντας συνεχώς, έως ότου έχουν στριμώξει τον εαυτό τους σε μια γωνία και δεν έχουν κανέναν δρόμο προς τα εμπρός, και τελικά βυθίζονται στην αρνητικότητα. Χρησιμοποιούν διαρκώς την άποψη για το αν είναι καλή ή κακή η μοίρα για να μετρήσουν την εξωτερική εμφάνιση όλων όσα τους συμβαίνουν αντί να κοιτάζουν την ουσία των πραγμάτων. Ποιο λάθος κάνουν με αυτήν την πράξη τους; Οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι λανθασμένες και παράλογες, και οι ιδέες τους για τη μοίρα είναι ανακριβείς. Η μοίρα του ανθρώπου είναι ένα εξαιρετικά βαθύ ζήτημα, το οποίο κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει με σαφήνεια. Δεν είναι απλώς η ημερομηνία γέννησης ενός ανθρώπου ή η ακριβής ώρα της γέννησής του αυτό που υποδηλώνει το αν η μοίρα του ανθρώπου θα είναι καλή ή κακή —είναι ένα μυστήριο.

Τη διευθέτηση του Θεού για το πώς θα είναι η μοίρα ενός ανθρώπου, για το αν θα είναι καλή ή κακή, δεν πρέπει να τη βλέπει κανείς ή να τη μετρά με τα μάτια του ανθρώπου ή τα μάτια ενός μελλοντολόγου, ούτε πρέπει να τη μετρά σύμφωνα με το πόσο πλούτο και δόξα απολαμβάνει εκείνος ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του ή πόσα βάσανα βιώνει ή πόσο επιτυχημένος είναι καθώς επιδιώκει προοπτικές, φήμη και πλούτο. Ωστόσο, αυτό ακριβώς είναι το σοβαρό λάθος που κάνουν εκείνοι που λένε πως έχουν κακή μοίρα, καθώς και ένας τρόπος μέτρησης της μοίρας κάποιου που χρησιμοποιείται από την πλειονότητα των ανθρώπων. Πώς μετρούν οι περισσότεροι άνθρωποι τη δική τους μοίρα; Πώς μετρούν οι κοσμικοί άνθρωποι το κατά πόσον η μοίρα κάποιου είναι καλή ή κακή; Κατά κύριο λόγο, το βασίζουν στο κατά πόσον κυλά ομαλά ή όχι η ζωή εκείνου του ανθρώπου, κατά πόσον μπορεί να απολαύσει πλούτο και δόξα ή όχι, κατά πόσον μπορεί να διάγει έναν τρόπο ζωής ανώτερο των άλλων, πόσο υποφέρει και πόσα έχει να απολαύσει κατά τη διάρκεια της ζωής του, πόσο καιρό ζει, τι καριέρα έχει, κατά πόσον η ζωή του είναι γεμάτη μόχθο ή είναι άνετη και εύκολη —χρησιμοποιούν αυτά και άλλα για να μετρήσουν το κατά πόσον η μοίρα κάποιου είναι καλή ή κακή. Κι εσείς έτσι δεν τη μετράτε; (Ναι.) Επομένως, οι περισσότεροι από εσάς, όταν συναντάτε κάτι που δεν σας αρέσει, όταν οι καιροί είναι δύσκολοι ή δεν είστε σε θέση να απολαύσετε έναν ανώτερο τρόπο ζωής, θα νομίζετε κι εσείς πως έχετε κακή μοίρα και θα βυθιστείτε στην κατάθλιψη. Εκείνοι που λένε πως έχουν κακή μοίρα δεν έχουν κατ' ανάγκη πραγματικά κακή μοίρα, ούτε εκείνοι που λένε πως έχουν καλή μοίρα έχουν κατ' ανάγκη πραγματικά καλή μοίρα. Πώς ακριβώς μετράται το αν η μοίρα είναι καλή ή κακή; Η μοίρα σας είναι καλή αν πιστεύετε στον Θεό και δεν είναι καλή αν δεν πιστεύετε στον Θεό —είναι σωστό να το πούμε αυτό; (Όχι απαραίτητα). Λέτε «όχι απαραίτητα», εννοώντας πως υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό οι οποίοι έχουν πραγματικά κακή μοίρα και κάποιοι που έχουν καλή μοίρα. Αν είναι έτσι, τότε κάποιοι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό έχουν επίσης καλή μοίρα και κάποιοι έχουν κακή μοίρα —είναι σωστό να το πούμε αυτό; (Όχι, αυτό είναι λάθος.) Πείτε Μου γιατί το λέτε αυτό. Γιατί είναι λάθος; (Δεν πιστεύω πως η μοίρα ενός ανθρώπου έχει κάποια σχέση με το αν εκείνος πιστεύει στον Θεό.) Σωστά. Το κατά πόσον η μοίρα ενός ανθρώπου είναι καλή ή κακή δεν έχει καμία σχέση με την πίστη του στον Θεό. Οπότε, με τι έχει σχέση; Μήπως έχει κάποια σχέση με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι ή με την επιδίωξή τους; Μήπως κάποιος έχει καλή μοίρα αν επιδιώκει την αλήθεια, αλλά έχει σκληρή τύχη αν δεν την επιδιώκει; Πείτε Μου, μια χήρα έχει καλή μοίρα; Για τους κοσμικούς ανθρώπους, οι χήρες έχουν κακή μοίρα. Αν χηρέψουν γύρω στην ηλικία των τριάντα ή των σαράντα, έχουν πραγματικά κακή μοίρα, αυτό είναι πολύ σκληρό γι' αυτές! Αλλά αν μια χήρα υποφέρει πολύ επειδή έχασε τον σύζυγό της, και αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, τότε έχει σκληρή τύχη; (Όχι.) Επειδή εκείνες που δεν έχουν μείνει χήρες ζουν μια ευτυχισμένη ζωή, επειδή όλα πηγαίνουν καλά γι' αυτές, έχουν μεγάλη στήριξη, φαγητό και ρουχισμό, μια οικογένεια γεμάτη παιδιά και εγγόνια, ζουν μια άνετη ζωή, χωρίς καμία κακουχία ή αίσθημα πνευματικής ανάγκης, δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν θα πιστέψουν σε Αυτόν όπως κι αν προσπαθήσεις να διαδώσεις το ευαγγέλιο σε αυτές. Οπότε ποιος έχει καλή μοίρα; (Η χήρα έχει καλή μοίρα επειδή έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό.) Βλέπεις, επειδή οι κοσμικοί άνθρωποι θεωρούν πως η χήρα έχει κακή μοίρα και επειδή εκείνη υποφέρει τόσο πολύ, στη συνέχεια αλλάζει κατεύθυνση και αρχίζει να ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι, πιστεύει στον Θεό και ακολουθεί τον Θεό —αυτό δεν σημαίνει πως πλέον έχει καλή μοίρα και ζει ευτυχισμένη; (Αυτό σημαίνει.) Η κακή της μοίρα έχει μετατραπεί σε καλή μοίρα. Αν λες πως έχει κακή μοίρα, τότε η μοίρα της στη ζωή θα πρέπει να είναι πάντα κακή και εκείνη δεν μπορεί να την αλλάξει· τότε, λοιπόν, πώς μπορεί να αλλάξει αυτή; Άλλαξε η μοίρα της όταν άρχισε να πιστεύει στον Θεό; (Όχι, οφείλεται στο ότι άλλαξαν οι απόψεις της για τα πράγματα.) Είναι επειδή έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα. Έχει αλλάξει το αντικειμενικό γεγονός της δικής της μοίρας; (Όχι.) Προτού η χήρα αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, ζήλευε τις γυναίκες που δεν είχαν χηρέψει και σκεφτόταν: «Κοίτα εκείνη τη γυναίκα, έχει τόσο καλή μοίρα. Έχει σύζυγο, σπίτι, ζει μια ευτυχισμένη και ικανοποιητική ζωή. Δεν βιώνει αυτόν τον πόνο που νιώθεις όταν χηρεύεις». Αφού πιστέψει στον Θεό, ωστόσο, σκέφτεται: «Πλέον πιστεύω στον Θεό και ο Θεός με έχει επιλέξει να Τον ακολουθώ, και μπορώ να εκτελώ το καθήκον μου και να αποκτήσω την αλήθεια. Στο μέλλον, θα είμαι σε θέση να επιτύχω τη σωτηρία και να εισέλθω στη βασιλεία. Τι καλή μοίρα είναι αυτή! Δεν έχει μείνει χήρα, αλλά ποια είναι η δική της μοίρα; Πάντα επιζητεί να απολαύσει τη ζωή, επιδιώκει δόξα, πλούτο και κύρος, κοιτάζει να τα πηγαίνει καλά στην καριέρα της και να απολαμβάνει ευημερία και πλούτο· αργότερα, όμως, όταν πεθάνει, θα πάει και πάλι στην κόλαση. Έχει κακή μοίρα. Η μοίρα μου είναι καλύτερη από τη δική της!» Οι απόψεις της έχουν αλλάξει, αλλά τα αντικειμενικά γεγονότα δεν έχουν αλλάξει. Εκείνη που δεν πιστεύει στον Θεό συνεχίζει ακόμα να σκέφτεται: «Χα! Η μοίρα μου είναι καλύτερη από τη δική σου! Εσύ είσαι χήρα, εγώ όχι. Η ζωή μου είναι καλύτερη από τη δική σου. Έχω καλή μοίρα!» Ωστόσο, στα μάτια της γυναίκας που έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, η άλλη γυναίκα δεν έχει καλή μοίρα. Πώς έχει προκύψει αυτή η αλλαγή; Έχει αλλάξει το αντικειμενικό περιβάλλον της χήρας; (Όχι.) Οπότε πώς έχουν αλλάξει οι απόψεις της; (Έχουν αλλάξει τα κριτήριά της για τη μέτρηση του κατά πόσον τα πράγματα είναι καλά ή κακά.) Ναι, έχουν αλλάξει οι απόψεις της για το πώς να μετρά τα πράγματα και να βλέπει τα ζητήματα. Από εκεί που πίστευε πως η γυναίκα που δεν έχει μείνει χήρα έχει καλή μοίρα, πλέον πιστεύει πως έχει κακή μοίρα· και από εκεί που πίστευε πως η ίδια έχει κακή μοίρα, πλέον πιστεύει πως έχει καλή μοίρα. Αυτές οι δύο απόψεις είναι τελείως διαφορετικές από ό,τι προηγουμένως, έχουν μεταστραφεί τελείως. Τι συμβαίνει εδώ; Τα αντικειμενικά γεγονότα και το αντικειμενικό περιβάλλον δεν έχουν αλλάξει, οπότε πώς έχει καταλήξει με άλλες απόψεις για τα πράγματα; (Αφού έχει αποδεχτεί την αλήθεια και έχει αποδεχτεί τα θετικά πράγματα, πλέον εφαρμόζει τα σωστά κριτήρια στις απόψεις της για να μετρήσει αν τα πράγματα είναι καλά ή κακά.) Οι απόψεις της για τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά έχουν αλλάξει τα πραγματικά γεγονότα; (Όχι.) Η χήρα παραμένει χήρα, και η γυναίκα που ζει ευτυχισμένη εξακολουθεί να ζει ευτυχισμένη —δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στα πραγματικά γεγονότα. Επομένως, ποια έχει εν τέλει την καλή μοίρα και ποια έχει την κακή μοίρα; Μπορείτε να το εξηγήσετε; Η χήρα πίστευε παλαιότερα πως είχε κακή μοίρα· αυτό οφειλόταν εν μέρει στην αντικειμενική κατάσταση διαβίωσής της και εν μέρει στις σκέψεις και τις απόψεις που προέκυψαν από το αντικειμενικό της περιβάλλον. Αφού αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, μέσω της ανάγνωσης των λόγων του Θεού και της κατανόησης κάποιου μέρους της αλήθειας, οι σκέψεις της αλλάζουν και αυτές και η οπτική της για τα πράγματα είναι διαφορετική. Επομένως, αφού αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, δεν θεωρεί πια πως έχει κακή μοίρα, αλλά, αντίθετα, θεωρεί τον εαυτό της ως κάποιον με καλή μοίρα, επειδή είχε την ευκαιρία να αποδεχτεί το έργο του Θεού και μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια και να επιτύχει τη σωτηρία —αυτό είναι κάτι που έχει προκαθορίσει ο Θεός και εκείνη είναι εξαιρετικά ευλογημένη. Μόλις πιστέψει στον Θεό, επικεντρώνεται αποκλειστικά στην επιδίωξη της αλήθειας, η οποία διαφέρει από τους στόχους που επιδίωκε παλιά. Αν και οι συνθήκες διαβίωσης, το περιβάλλον διαβίωσης και η ποιότητα της ζωής της είναι ακριβώς όπως ήταν παλιά και δεν έχουν αλλάξει, οι απόψεις της για τα πράγματα έχουν αλλάξει. Στην πραγματικότητα, έχει στ' αλήθεια καταλήξει να έχει καλή μοίρα επειδή πιστεύει στον Θεό; Όχι απαραιτήτως. Απλώς τώρα που πιστεύει στον Θεό, έχει ελπίδα, νιώθει κάποια ικανοποίηση μέσα στην καρδιά της, οι στόχοι που επιδιώκει έχουν αλλάξει, οι απόψεις της είναι διαφορετικές, και έτσι το τρέχον περιβάλλον διαβίωσής της την κάνει να αισθάνεται ευτυχισμένη, ικανοποιημένη, χαρούμενη και γαλήνια. Νιώθει πως η μοίρα της είναι πλέον πολύ καλή, πολύ καλύτερη από εκείνης της γυναίκας που δεν έχει μείνει χήρα. Τώρα μόνο συνειδητοποιεί πως η άποψη που είχε παλιά, όταν πίστευε πως η ίδια έχει κακή μοίρα, ήταν εσφαλμένη. Τι μπορείτε να καταλάβετε από αυτό; Υπάρχει «καλή μοίρα» και «κακή μοίρα»; (Όχι.) Όχι, δεν υπάρχει.

Ο Θεός προκαθόρισε προ πολλού τη μοίρα των ανθρώπων, και αυτή είναι αμετάβλητη. Αυτή η «καλή μοίρα» και η «κακή μοίρα» διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, και εξαρτάται από το περιβάλλον, από το πώς νιώθουν οι άνθρωποι και από αυτό που επιδιώκουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η μοίρα κάποιου δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Μπορεί να ζεις μια πολύ σκληρή ζωή, αλλά μπορεί να σκέφτεσαι: «Δεν επιζητώ να ζήσω μια πολυτελή ζωή. Μου αρκεί να έχω αρκετό φαγητό να φάω και αρκετά ρούχα να φορέσω. Όλοι υποφέρουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι κοσμικοί άνθρωποι λένε: “Δεν μπορείς να δεις ουράνιο τόξο παρά μόνο αν βρέξει”, οπότε έχει αξία το να υποφέρεις. Δεν είναι τόσο άσχημα, και η μοίρα μου δεν είναι κακή. Ο ουρανός άνωθεν μου έχει δώσει λίγο πόνο, λίγες δοκιμασίες και λίγα δεινά. Αυτό συμβαίνει επειδή Εκείνος με εκτιμά. Αυτή είναι μια καλή μοίρα!» Ορισμένοι άνθρωποι νομίζουν πως το να υποφέρουν είναι κάτι κακό, πως σημαίνει πως έχουν κακή μοίρα και πως μόνο μια ζωή χωρίς βάσανα, μια ζωή άνεσης και ευκολίας, σημαίνει πως έχουν καλή μοίρα. Οι άπιστοι το αποκαλούν «θέμα άποψης». Πώς βλέπουν οι πιστοί στον Θεό αυτό το ζήτημα της «μοίρας»; Μιλάμε για το να έχει κανείς «καλή μοίρα» ή «κακή μοίρα»; (Όχι.) Δεν λέμε τέτοια πράγματα. Έστω πως έχεις καλή μοίρα επειδή πιστεύεις στον Θεό, κι έπειτα αν δεν ακολουθείς το σωστό μονοπάτι στην πίστη σου, αν τιμωρηθείς, εκτεθείς και αποκλειστείς, τότε αυτό σημαίνει πως έχεις καλή μοίρα ή κακή μοίρα; Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, δεν είναι δυνατό να εκτεθείς ή να αποκλειστείς. Οι άπιστοι και οι θρησκευόμενοι δεν μιλούν για την έκθεση των ανθρώπων ή τη διάκριση των ανθρώπων, ούτε μιλούν για την αποπομπή ή τον αποκλεισμό των ανθρώπων. Θα πρέπει να σημαίνει πως οι άνθρωποι έχουν καλή μοίρα όταν είναι σε θέση να πιστεύουν στον Θεό, αλλά αν τιμωρηθούν στο τέλος, τότε αυτό σημαίνει πως έχουν κακή μοίρα; Τη μια στιγμή η μοίρα τους είναι καλή, την επόμενη η μοίρα τους είναι κακή —οπότε ποιο από τα δυο ισχύει; Το αν έχει κανείς καλή μοίρα ή όχι δεν είναι κάτι που μπορεί να κρίνει κανείς· οι άνθρωποι δεν μπορούν να κρίνουν αυτό το ζήτημα. Όλα γίνονται από τον Θεό και όλα όσα κανονίζει ο Θεός είναι καλά. Απλώς η τροχιά της μοίρας κάθε ανθρώπου ή το περιβάλλον του και οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντά, καθώς και το μονοπάτι ζωής που βιώνει κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι όλα διαφορετικά· αυτά τα πράγματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το περιβάλλον διαβίωσης κάθε ανθρώπου και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, αμφότερα εκ των οποίων έχουν κανονιστεί για αυτόν από τον Θεό, είναι όλα διαφορετικά. Τα πράγματα που βιώνει κάθε άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι όλα διαφορετικά. Δεν υπάρχει λεγόμενη καλή μοίρα ή κακή μοίρα —ο Θεός τα κανονίζει όλα και όλα γίνονται από τον Θεό. Αν κοιτάξουμε το ζήτημα από την οπτική πως όλα γίνονται από τον Θεό, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά και σωστά· απλώς από τη σκοπιά των προτιμήσεων, των αισθημάτων και των επιλογών των ανθρώπων, κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να ζήσουν μια άνετη ζωή, επιλέγοντας να έχουν δόξα και πλούτο, μια καλή φήμη, να έχουν ευημερία στον κόσμο και να καταξιωθούν. Πιστεύουν πως αυτό σημαίνει πως έχουν καλή μοίρα, και πως μια ζωή μετριότητας, μια ζωή κατά την οποία είναι αποτυχημένοι και ζουν πάντα στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας, αποτελεί κακή μοίρα. Έτσι φαίνονται τα πράγματα από τη σκοπιά των απίστων και των κοσμικών ανθρώπων που επιδιώκουν τα κοσμικά πράγματα και επιζητούν να ζήσουν στον κόσμο, και έτσι προκύπτει η ιδέα της καλής μοίρας και της κακής μοίρας. Η ιδέα της καλής μοίρας και της κακής μοίρας προκύπτει απλώς από την περιορισμένη κατανόηση και την επιφανειακή αντίληψη που έχουν τα ανθρώπινα όντα για τη μοίρα, και από την κρίση των ανθρώπων για το πόση σωματική ταλαιπωρία υπομένουν, πόση απόλαυση, δόξα και πλούτο αποκτούν, και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα, αν το εξετάσουμε από τη σκοπιά της διευθέτησης του Θεού για τη μοίρα του ανθρώπου και της κυριαρχίας Του πάνω στη μοίρα του ανθρώπου, δεν υπάρχουν ερμηνείες περί καλής μοίρας ή κακής μοίρας. Δεν είναι ακριβές αυτό; (Είναι.) Αν κοιτάξεις τη μοίρα του ανθρώπου από τη σκοπιά της κυριαρχίας του Θεού, τότε όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά και είναι αυτά που χρειάζεται κάθε άνθρωπος. Αυτό συμβαίνει επειδή η αιτία και το αποτέλεσμα παίζουν ρόλο στην παρελθοντική και την παρούσα ζωή, προκαθορίζονται από τον Θεό, ο Θεός έχει κυριαρχία πάνω τους, και ο Θεός τα σχεδιάζει και τα κανονίζει —η ανθρωπότητα δεν έχει επιλογή. Αν το κοιτάξουμε από αυτήν τη σκοπιά, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κρίνουν πως η μοίρα τους είναι καλή ή κακή, σωστά; Αν οι άνθρωποι προβαίνουν σε επιπόλαιες κρίσεις γι' αυτό το ζήτημα, τότε δεν κάνουν ένα τρομερό λάθος; Δεν κάνουν το λάθος να κρίνουν τα σχέδια, τις διευθετήσεις και την κυριαρχία του Θεού; (Το κάνουν.) Και δεν είναι σοβαρό αυτό το λάθος; Δεν θα επηρεάσει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν στη ζωή; (Θα το επηρεάσει.) Τότε αυτό το λάθος θα τους οδηγήσει στην καταστροφή.

Τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι ως απάντηση στις ρυθμίσεις του Θεού και στην κυριαρχία Του επί της μοίρας τους; (Να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού.) Πρώτον, θα πρέπει να επιζητήσεις να κατανοήσεις γιατί ο Δημιουργός έχει ρυθμίσει για σένα τέτοια μοίρα και τέτοιο περιβάλλον διαβίωσης, γιατί σε κάνει να συναντάς και να βιώνεις ορισμένα πράγματα, και γιατί η μοίρα σου είναι έτσι όπως είναι. Από αυτό, θα πρέπει να κατανοήσεις τι λαχταρά η καρδιά σου και τι χρειάζεται, καθώς και την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Αφού κατανοήσεις και γνωρίσεις αυτά τα πράγματα, δεν θα πρέπει να αντιστέκεσαι, να κάνεις τις δικές σου επιλογές σχετικά με τη μοίρα σου, να την απορρίπτεις, να την αντικρούεις ή να την αποφεύγεις. Φυσικά, δεν θα πρέπει επίσης να προσπαθείς να διαπραγματευτείς με τον Θεό. Αντίθετα, θα πρέπει να υποτάσσεσαι. Γιατί θα πρέπει να υποτάσσεσαι; Επειδή είσαι δημιουργημένο ον, δεν μπορείς να ενορχηστρώσεις εσύ τη μοίρα σου και δεν έχεις εσύ την κυριαρχία επ’ αυτής. Η μοίρα σου καθορίζεται από τον Θεό. Σε ό,τι αφορά τη μοίρα σου, είσαι παθητικός και δεν έχεις επιλογές. Το μόνο που θα πρέπει να κάνεις είναι να υποταχθείς. Δεν θα πρέπει να κάνεις τις δικές σου επιλογές σχετικά με τη μοίρα σου ή να την αποφύγεις, δεν θα πρέπει να διαπραγματεύεσαι με τον Θεό και δεν θα πρέπει να αντιβαίνει στη μοίρα σου ή να παραπονιέσαι. Φυσικά, κυρίως δεν θα πρέπει να λες πράγματα όπως: «Η μοίρα που έχει ορίσει ο Θεός για μένα είναι κακή. Είναι άθλια και χειρότερη από τη μοίρα των άλλων» ή «Η μοίρα μου είναι κακή και δεν απολαμβάνω καμία ευτυχία ή ευημερία. Ο Θεός έχει διευθετήσει άσχημα τα πράγματα για μένα». Αυτά τα λόγια είναι κρίσεις και λέγοντάς τα, υπερβαίνεις τη θέση σου. Δεν είναι λόγια που θα έπρεπε να λέγονται από ένα αντικείμενο της δημιουργίας και δεν είναι οπτικές ή στάσεις που θα έπρεπε να έχει ένα αντικείμενο της δημιουργίας. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις διάφορες λανθασμένες αντιλήψεις, ορισμούς, απόψεις και θεωρήσεις για τη μοίρα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να είσαι σε θέση να υιοθετήσεις μια σωστή τοποθέτηση και στάση, ώστε να υποτάσσεσαι σε όλα τα πράγματα που θα συμβούν ως μέρος της μοίρας που έχει ορίσει για σένα ο Θεός. Δεν θα πρέπει να αντιστέκεσαι, και σίγουρα δεν θα πρέπει να μελαγχολείς και να παραπονιέσαι ότι ο Ουρανός δεν είναι δίκαιος, ότι ο Θεός έχει κανονίσει τα πράγματα άσχημα για σένα και δεν σου έχει παράσχει το καλύτερο. Τα αντικείμενα της δημιουργίας δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τη μοίρα τους. Ο Θεός δεν σου έχει δώσει τέτοιου είδους υποχρέωση και δεν σου έχει χαρίσει αυτό το δικαίωμα. Επομένως, δεν θα πρέπει να προσπαθείς να κάνεις επιλογές, να επιχειρηματολογείς με τον Θεό ή να Του απευθύνεις πρόσθετα αιτήματα. Θα πρέπει να συμμορφώνεσαι και να αντιμετωπίζεις τις ρυθμίσεις του Θεού, όποιες κι αν είναι αυτές. Θα πρέπει να αντιμετωπίζεις, και να προσπαθείς να βιώνεις και να εκτιμάς ό,τι έχει διευθετήσει ο Θεός. Θα πρέπει να υποτάσσεσαι πλήρως σε ό,τι πρέπει να βιώσεις μέσω των διευθετήσεων του Θεού. Θα πρέπει να συμμορφώνεσαι με τη μοίρα που έχει ρυθμίσει ο Θεός για σένα. Ακόμα κι αν κάτι δεν σου αρέσει, ή αν υποφέρεις εξαιτίας αυτού, ακόμα και αν αυτό απειλεί και καταπιέζει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά σου, εφόσον είναι κάτι που θα πρέπει να βιώσεις, κάτι που ο Θεός έχει ενορχηστρώσει και διευθετήσει για σένα, θα πρέπει να υποταχθείς σ’ αυτό και δεν έχεις καμία επιλογή. Επειδή ο Θεός ρυθμίζει τη μοίρα των ανθρώπων και έχει την κυριαρχία πάνω της, δεν μπορεί να γίνει διαπραγμάτευση μαζί Του για τη μοίρα. Έτσι, αν οι άνθρωποι είναι λογικοί και διαθέτουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν θα πρέπει να παραπονιούνται ότι η μοίρα τους είναι κακή ή ότι το τάδε ή το δείνα δεν είναι καλό γι’ αυτούς. Δεν θα πρέπει να προσεγγίζουν το καθήκον τους, τη ζωή τους, τον δρόμο που ακολουθούν στην πίστη τους, τις καταστάσεις που έχει διευθετήσει ο Θεός ή τις απαιτήσεις Του από αυτούς με μελαγχολική στάση, μόνο και μόνο επειδή νιώθουν ότι η μοίρα τους είναι κακή. Αυτού του είδους η κατάθλιψη δεν είναι μια απλή ή στιγμιαία παρακοή, ούτε είναι η προσωρινή έκφανση μιας διεφθαρμένης διάθεσης, πόσο μάλλον η έκφανση μια διεφθαρμένης κατάστασης. Αντίθετα, είναι σιωπηλή αντίσταση στον Θεό και μια δυσαρεστημένη σιωπηλή αντίσταση στη μοίρα που κανόνισε γι' αυτούς ο Θεός. Αν και μπορεί να είναι ένα απλό αρνητικό συναίσθημα, οι συνέπειες που επιφέρει στους ανθρώπους είναι πιο σοβαρές από εκείνες που επιφέρει μια διεφθαρμένη διάθεση. Όχι μόνο σε εμποδίζει να υιοθετήσεις μια θετική, σωστή στάση προς το καθήκον που οφείλεις να εκτελείς και προς την καθημερινή σου ζωή και το ταξίδι της ζωής σου, αλλά το πιο σοβαρό είναι πως μπορεί επίσης να σε κάνει να χαθείς από κατάθλιψη. Επομένως, οι ευφυείς άνθρωποι θα πρέπει να σπεύσουν να μεταστρέψουν τις εσφαλμένες απόψεις τους, να κάνουν αυτοκριτική και να καταφέρουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, και να δουν τι τους κάνει να πιστεύουν πως έχουν κακή μοίρα. Θα πρέπει να ψάξουν να βρουν με ποιους τρόπους έχει προσβληθεί η αξιοπρέπειά τους ή έχει πληγωθεί η καρδιά τους, οι οποίοι τους έχουν οδηγήσει σε αρνητικές σκέψεις όπως το αίσθημα πως έχουν κακή μοίρα, που τους οδήγησε να περιέλθουν στο αρνητικό συναίσθημα της κατάθλιψης από το οποίο δεν επανέκαμψαν ποτέ, ούτε καν μέχρι σήμερα. Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο θα πρέπει να αναλογιστείς και να εξετάσεις. Μπορεί κάποιο ζήτημα να είναι βαθιά χαραγμένο μέσα στην καρδιά σου ή κάποιος μπορεί να σου έχει πει κάτι αισχρό που πλήγωσε το αίσθημα του αυτοσεβασμού σου, και αυτό να σε έκανε να νιώσεις πως είχες κακή μοίρα, και έτσι να πέσεις σε κατάθλιψη. Ή ίσως στη ζωή σου ή καθώς μεγάλωνες, να προέκυψε κάποια σκέψη ή άποψη του Σατανά ή του κόσμου, με αποτέλεσμα να αποκτήσεις αυτήν την εσφαλμένη αντίληψη για τη μοίρα και να γίνεις απίστευτα ευαίσθητος ως προς το αν έχεις καλή μοίρα ή κακή μοίρα. Ή ίσως αφού βίωσες κάτι δυσάρεστο κάποια στιγμή, να πήρες πολύ σοβαρά τη μοίρα σου ή να έγινες πολύ ευαίσθητος ως προς αυτήν, και έπειτα να παθιάστηκες υπερβολικά με το να αλλάξεις τη μοίρα σου και να αφοσιώθηκες υπερβολικά σε αυτό —όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να εξετάσεις. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πώς εξετάζεις αυτά τα πράγματα, αυτό που θα πρέπει εν τέλει να καταλάβεις είναι το εξής: Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείς σκέψεις και απόψεις για το αν η μοίρα είναι καλή ή κακή για να μετράς τη δική σου μοίρα. Η μοίρα της ζωής ενός ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού και ο Θεός την κανόνισε προ πολλού. Δεν είναι κάτι που μπορούν να αλλάξουν οι άνθρωποι. Ωστόσο, το είδος του μονοπατιού στο οποίο βαδίζει ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του και το κατά πόσον μπορεί να ζήσει μια ζωή που έχει αξία είναι επιλογές που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους. Μπορείς να επιλέξεις να ζήσεις μια ζωή που έχει αξία, να ζήσεις τη ζωή σου για πράγματα που αξίζουν, να ζήσεις για τα σχέδια και τη διαχείριση του Δημιουργού, και για τον δίκαιο σκοπό της ανθρωπότητας. Φυσικά, μπορείς επίσης να επιλέξεις να μη ζήσεις για θετικά πράγματα, αλλά αντίθετα να ζήσεις για την επιδίωξη της δόξας και του πλούτου, για μια επίσημη καριέρα, για το χρήμα και τις κοσμικές τάσεις. Μπορείς να επιλέξεις να ζήσεις μια ζωή χωρίς καμία απολύτως αξία και να είσαι σαν ένας από τους ζωντανούς νεκρούς. Όλα αυτά αποτελούν επιλογές που μπορείς να κάνεις.

Με αυτού του είδους τη συναναστροφή, έχετε καταλάβει αν είναι σωστές ή λανθασμένες οι σκέψεις και οι απόψεις εκείνων των ανθρώπων που λένε πάντα πως έχουν κακή μοίρα; (Είναι λανθασμένες.) Είναι ξεκάθαρο πως αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν το συναίσθημα της κατάθλιψης επειδή βυθίζονται στον εξτρεμισμό. Επειδή έχουν αυτό το ακραίο συναίσθημα της κατάθλιψης εξαιτίας των ακραίων σκέψεων και απόψεων που έχουν, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σωστά τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή, δεν μπορούν να αξιοποιήσουν κανονικά τις λειτουργίες που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, ούτε να εκτελέσουν τα καθήκοντα, τις ευθύνες ή τις υποχρεώσεις ενός δημιουργημένου όντος. Επομένως, είναι ίδιοι με εκείνα τα διάφορα είδη ανθρώπων που βυθίζονται σε αρνητικά συναισθήματα, για τους οποίους συζητήσαμε κατά την τελευταία μας συναναστροφή. Αν και αυτοί οι άνθρωποι που νομίζουν πως έχουν κακή μοίρα πιστεύουν στον Θεό και είναι σε θέση να εγκαταλείψουν πράγματα, να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να ακολουθήσουν τον Θεό, ομοίως δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού με έναν ελεύθερο, απελευθερωμένο και χαλαρό τρόπο. Γιατί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό; Επειδή μέσα τους τρέφουν πληθώρα ακραίων και αφύσικων σκέψεων και απόψεων, οι οποίες οδηγούν στην ανάδυση ακραίων συναισθημάτων μέσα τους. Αυτά τα ακραία συναισθήματα κάνουν τον τρόπο με τον οποίο κρίνουν τα πράγματα, τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται, και τις απόψεις τους για τα πράγματα να πηγάζουν από μια ακραία, εσφαλμένη και παραπλανητική σκοπιά. Βλέπουν τα ζητήματα και τους ανθρώπους από αυτήν την ακραία και εσφαλμένη σκοπιά, κι έτσι ζουν, βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν επανειλημμένως υπό την επίδραση και την επιρροή αυτού του αρνητικού συναισθήματος. Στο τέλος, όπως κι αν ζουν, φαίνονται τόσο κουρασμένοι που δεν μπορούν να βρουν καθόλου ενθουσιασμό για την πίστη τους στον Θεό και την επιδίωξη της αλήθειας. Ανεξάρτητα από το πώς επιλέγουν να ζήσουν τη ζωή τους, δεν μπορούν να εκτελέσουν θετικά ή ενεργά το καθήκον τους, και παρόλο που πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, δεν επικεντρώνονται ποτέ στο να εκτελέσουν το καθήκον τους με όλη την καρδιά και την ψυχή τους ή να εκτελέσουν το καθήκον τους ικανοποιητικά, πόσο μάλλον, φυσικά, επιδιώκουν την αλήθεια ή ασκούνται σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σε τελική ανάλυση, οφείλεται στο ότι πάντα θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, και αυτό τους οδηγεί να έχουν βαθιά αισθήματα κατάθλιψης. Καταλήγουν πλήρως αποκαρδιωμένοι, ανίσχυροι, σαν ζωντανοί νεκροί, χωρίς καμία ζωτικότητα, χωρίς να επιδεικνύουν καμία θετική ή αισιόδοξη συμπεριφορά, πόσο μάλλον καθόλου αποφασιστικότητα ή σθένος για να αφιερώσουν την αφοσίωση που θα πρέπει να αφιερώσουν στο καθήκον τους, στις ευθύνες τους και στις υποχρεώσεις τους. Αντίθετα, παλεύουν απρόθυμα από μέρα σε μέρα με μια επιπόλαιη στάση, χωρίς στόχο και τελώντας σε σύγχυση, και μάλιστα τα βγάζουν πέρα κάθε μέρα ασυναίσθητα. Δεν έχουν ιδέα για πόσο καιρό θα τελούν σε σύγχυση. Στο τέλος, δεν έχουν άλλη λύση παρά να επιπλήξουν τον εαυτό τους, λέγοντας: «Αχ, απλώς θα συνεχίσω να τελώ σε σύγχυση για όσο καιρό μπορώ! Αν μια μέρα δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο και η εκκλησία θέλει να με αποβάλει και να με αποκλείσει, τότε θα πρέπει απλώς να με αποκλείσει. Είναι επειδή έχω κακή μοίρα!» Βλέπεις, ακόμη κι αυτά που λένε διακρίνονται από μεγάλη αποθάρρυνση. Αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης δεν είναι μόνο μια απλή ψυχολογική διάθεση· το πιο σημαντικό είναι πως έχει ολέθρια επίδραση στις σκέψεις, την καρδιά και την επιδίωξη των ανθρώπων. Αν δεν μπορείς να μεταστρέψεις εγκαίρως και ταχέως τα αισθήματα κατάθλιψης που έχεις, όχι μόνο θα επηρεάσουν ολόκληρη τη ζωή σου, μα θα καταστρέψουν τη ζωή σου και θα σε οδηγήσουν στον θάνατό σου. Ακόμη κι αν πιστεύεις όντως στον Θεό, δεν θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις την αλήθεια και να επιτύχεις τη σωτηρία και, στο τέλος, θα χαθείς. Γι’ αυτό και εκείνοι που πιστεύουν πως η μοίρα τους είναι κακή θα πρέπει να αφυπνιστούν τώρα· το να διερευνά κανείς μονίμως αν η μοίρα του είναι καλή ή κακή, να επιδιώκει συνεχώς κάποιο είδος μοίρας, να ανησυχεί διαρκώς για τη μοίρα του —αυτό δεν είναι καλό πράγμα. Αν παίρνεις πάντα τη μοίρα σου πολύ σοβαρά, όταν αντιμετωπίζεις μια μικρή ενόχληση ή απογοήτευση, ή όταν εμφανίζονται αποτυχίες, αναποδιές ή αμηχανίες, καταλήγεις γρήγορα να πιστέψεις πως οφείλονται στην κακή σου μοίρα και στην κακή σου τύχη. Επομένως, υπενθυμίζεις επανειλημμένα στον εαυτό σου πως είσαι κάποιος με κακή μοίρα, πως δεν έχεις καλή μοίρα σαν τους άλλους ανθρώπους, βυθίζεσαι ξανά και ξανά στην κατάθλιψη, και περιβάλλεσαι, δεσμεύεσαι και παγιδεύεσαι από το αρνητικό συναίσθημα της κατάθλιψης, ανήμπορος να ξεφύγεις από αυτό. Είναι πολύ τρομακτικό και επικίνδυνο να συμβεί κάτι τέτοιο. Αν και αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης μπορεί να μη σε κάνει να γίνεις αλαζόνας ή δόλιος, ή να σε κάνει να αποκαλύψεις μοχθηρία ή αδιαλλαξία ή άλλες τέτοιες διεφθαρμένες διαθέσεις, αν και μπορεί να μη φτάσει στο επίπεδο όπου αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση και αψηφήσεις τον Θεό ή αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση και παραβιάσεις τις αρχές της αλήθειας ή προκαλέσεις διαταράξεις και ενοχλήσεις ή κάνεις κακές πράξεις, παρόλα αυτά, σε ό,τι αφορά την ουσία, αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης είναι μια σοβαρότατη εκδήλωση της δυσαρέσκειας των ανθρώπων με την πραγματικότητα. Κατ’ ουσίαν, αυτή η εκδήλωση δυσαρέσκειας με την πραγματικότητα είναι επίσης δυσαρέσκεια με την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Και ποιες είναι οι συνέπειες του να είναι κανείς δυσαρεστημένος με την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Είναι σίγουρα πολύ σοβαρές και, κατ’ ελάχιστον, θα σε κάνουν να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό και να Τον αψηφήσεις, θα σε κάνουν να μην είσαι σε θέση να αποδεχθείς τις ομιλίες και την παροχή του Θεού, και να μην είσαι σε θέση να κατανοήσεις τις διδασκαλίες, τις προτροπές, τις υπενθυμίσεις και τις προειδοποιήσεις του Θεού και να είσαι απρόθυμος να τις ακούσεις. Επειδή είσαι γεμάτος με το συναίσθημα της κατάθλιψης, δεν είσαι σε θέση να αποδεχθείς τις παρούσες ομιλίες του Θεού και δεν έχεις τον τρόπο να αποδεχθείς το ρεαλιστικό έργο του Θεού ούτε τη διαφώτιση, την καθοδήγηση, τη βοήθεια, τη στήριξη και την παροχή του Αγίου Πνεύματος για σένα. Αν και ο Θεός εργάζεται, εσύ δεν είσαι σε θέση να το νιώσεις· αν και ο Θεός και το Άγιο Πνεύμα εργάζονται, εσύ δεν είσαι σε θέση να το αποδεχθείς. Δεν μπορείς να αποδεχθείς αυτά τα θετικά πράγματα, αυτές τις απαιτήσεις και αυτήν την παροχή από τον Θεό, η καρδιά σου είναι γεμάτη και κυριευμένη από αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης και τίποτε άλλο, και ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, δεν έχει καμία επίδραση πάνω σου. Στο τέλος, θα χάσεις κάθε στάδιο του έργου του Θεού, θα χάσεις κάθε φάση των ομιλιών Του και θα χάσεις, μάλιστα, κάθε φάση του έργου του Θεού και την παροχή Του για σένα. Όταν ολοκληρωθούν οι ομιλίες του Θεού και τα στάδια του έργου Του, εσύ θα εξακολουθείς να μην είσαι σε θέση να διορθώσεις τα αισθήματα κατάθλιψης που έχεις, δεν θα είσαι σε θέση να τα αφήσεις πίσω σου, θα συνεχίσεις να περιβάλλεσαι και να είσαι γεμάτος με το συναίσθημα της κατάθλιψης, και τότε θα έχεις χάσει ολοκληρωτικά το έργο του Θεού. Μόλις έχεις χάσει ολοκληρωτικά το έργο του Θεού, θα αντιμετωπίσεις τελικά την ανοιχτή κρίση και καταδίκη της ανθρωπότητας από τον Θεό, και τότε είναι που ο Θεός θα ανακοινώσει το τέλος της ανθρωπότητας. Τότε μόνο θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Αχ, θα πρέπει να κάνω αυτοκριτική, θα πρέπει να αφήσω πίσω μου αυτά τα αισθήματα κατάθλιψης, να διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού, να προσέρχομαι ενώπιον του Θεού για να αναζητώ τη βοήθεια και τη στήριξή Του, να αναζητώ την παροχή Του, να αναζητώ πώς να δεχθώ την παίδευση και την κρίση Του και να καθαρθώ, έτσι ώστε να είμαι σε θέση να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του». Πολύ αργά! Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Είναι πολύ αργά να αφυπνιστείς τώρα, και τι είναι αυτό που σε περιμένει; Θα χτυπάς το στήθος σου, θα θρηνείς και θα είσαι γεμάτος μεταμέλεια. Αν και η κατάθλιψη είναι απλώς ένα είδος συναισθήματος, επειδή η φύση και οι συνέπειες που επιφέρει είναι τόσο σοβαρές, θα πρέπει να εξετάσεις προσεκτικά τον εαυτό σου και να μην αφήσεις αυτά τα αισθήματα κατάθλιψης να σε κυριεύσουν ή να ελέγξουν τις σκέψεις και τους στόχους που επιδιώκεις. Πρέπει να την επιλύσεις και μην την αφήσεις να γίνει εμπόδιο στο μονοπάτι σου καθώς επιδιώκεις την αλήθεια ή ένας τοίχος που σε εμποδίζει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού. Αν μπορέσεις να αποκτήσεις σαφή επίγνωσή της ή ανακαλύψεις αυτό το σοβαρό συναίσθημα της κατάθλιψης μέσω αυτοεξέτασης, τότε θα πρέπει να αλλάξεις αμέσως πορεία, να εγκαταλείψεις αυτό το συναίσθημα και να αφήσεις πίσω σου αυτά τα αισθήματα κατάθλιψης. Μην προσκολλάσαι επίμονα στην πορεία σου και σκέφτεσαι πεισματικά: «Ό,τι κι αν λέει ή κάνει ο Θεός, εγώ ξέρω πως η μοίρα μου είναι κακή. Με κακή μοίρα, θα πρέπει να νιώθω καταθλιμμένος. Με κακή μοίρα, θα πρέπει απλώς να το αποδεχθώ και να εγκαταλείψω κάθε ελπίδα». Το να αντιμετωπίζει κανείς όλα όσα συμβαίνουν με μια τόσο αρνητική στάση σημαίνει πως είναι ανυποχώρητα πεισματάρης. Όταν συνειδητοποιήσεις πως έχεις αισθήματα κατάθλιψης, θα πρέπει να αλλάξεις και να τα διορθώσεις το συντομότερο δυνατό. Μην περιμένεις έως ότου σε έχουν πάρει τελείως υπό τον έλεγχό τους, καθώς τότε θα είναι πολύ αργά να αφυπνιστείς και να το αντιληφθείς.

Πες Μου, είναι το να πιστεύει κανείς στη μοίρα μια έκφραση της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι, δεν είναι) Οπότε, ποια είναι η σωστή στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι στην προσέγγισή τους ως προς το ζήτημα της μοίρας; (Θα πρέπει να πιστεύουν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού και να υποτάσσονται σε αυτές.) Σωστά. Αν κάποιος επικεντρώνεται μονίμως στο αν η μοίρα του είναι καλή ή κακή, ποιο πρόβλημα μπορεί να επιλύσει αυτό; Το να αναγνωρίζει κανείς πως η μοίρα του είναι κακή αλλά να πιστεύει πως η κακή του μοίρα έχει ενορχηστρωθεί και κανονιστεί από τον Θεό και να είναι πρόθυμος να υποταχθεί στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού —είναι σωστή αυτή η άποψη ή όχι; (Όχι, είναι λανθασμένη.) Γιατί είναι λανθασμένη; (Επειδή αυτή η άποψη περιέχει και πάλι την ερμηνεία πως η μοίρα του είναι καλή ή κακή.) Είναι αυτό κανόνας; Ποια είναι η αλήθεια που θα πρέπει να κατανοήσουν εδώ οι άνθρωποι; (Η μοίρα δεν μπορεί να αποκαλεστεί καλή ή κακή. Όλα όσα προκαθορίζει ο Θεός είναι καλά, και οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτάσσονται σε όλες τις ενορχηστρώσεις του Θεού.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να πιστεύουν πως η μοίρα ενορχηστρώνεται και κανονίζεται από τον Θεό, και εφόσον όλα ενορχηστρώνονται και κανονίζονται από τον Θεό, εκείνοι δεν μπορούν να μιλούν για καλή ή κακή μοίρα. Το αν είναι καλή ή κακή κρίνεται με βάση την οπτική, τη γνώμη, τις προτιμήσεις και τα αισθήματα των ανθρώπων, και αυτή η κρίση βασίζεται στις φαντασιοκοπίες και τις απόψεις τους και δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Έχω υπέροχη μοίρα, γεννήθηκα σε μια οικογένεια πιστών. Δεν έχω επηρεαστεί ποτέ από το περιβάλλον του επίγειου κόσμου και δεν έχω επηρεαστεί, αποπλανηθεί ή εξαπατηθεί ποτέ από τις τάσεις των απίστων. Αν και έχω κι εγώ διεφθαρμένες διαθέσεις, μεγάλωσα στην εκκλησία και δεν έχω ξεστρατίσει ποτέ. Έχω τόσο καλή μοίρα!» Είναι σωστό αυτό που λένε; (Όχι.) Γιατί όχι; (Το γεγονός ότι γεννήθηκαν σε μια οικογένεια πιστών προκαθορίστηκε από τον Θεό, ήταν η κυριαρχία και οι διευθετήσεις του Θεού. Δεν έχει καμία σχέση με το αν έχουν καλή ή κακή μοίρα.) Ακριβώς, το έθεσες ολόσωστα. Επρόκειτο για την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο Θεός κανονίζει και έχει κυριαρχία πάνω στη μοίρα του ανθρώπου, και είναι μια μορφή που μπορεί να πάρει η μοίρα —οι άνθρωποι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν το αν η μοίρα τους είναι καλή ή κακή για να κρίνουν αυτό το ζήτημα. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως η μοίρα τους είναι καλή επειδή γεννήθηκαν σε μια χριστιανική οικογένεια, οπότε πώς θα το αντέκρουες αυτό; Μπορεί να πεις: «Γεννήθηκες σε μια χριστιανική οικογένεια και λες πως έχεις καλή μοίρα, οπότε όποιος δεν γεννήθηκε σε χριστιανική οικογένεια πρέπει να έχει κακή μοίρα. Λες πως η μοίρα που έχει κανονίσει ο Θεός για όλους εκείνους τους ανθρώπους είναι κακή;» Είναι σωστό να τους αντικρούσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Είναι.) Είναι σωστό να τους αντικρούσεις έτσι. Αντικρούοντάς τους κατ’ αυτόν τον τρόπο, τους δείχνεις πως αυτό που λένε —δηλαδή, το ότι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σε χριστιανικές οικογένειες έχουν καλή μοίρα— είναι αβάσιμο και δεν συνάδει με την αλήθεια. Τώρα, είναι λίγο πιο ακριβής η άποψή σας περί καλής και κακής μοίρας; (Ναι.) Ποια άποψη θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι ως προς το ζήτημα του να πιστεύεις στη μοίρα, η οποία είναι η πιο σωστή, η πιο κατάλληλη, και συνάδει με την αλήθεια; Καταρχάς, δεν μπορείτε να κρίνετε το αν η μοίρα είναι καλή ή κακή από την οπτική των κοσμικών ανθρώπων. Επιπλέον, θα πρέπει να πιστεύετε πως η μοίρα κάθε μέλους της ανθρώπινης φυλής κανονίζεται από τη χείρα του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Το ότι κανονίζεται από τη χείρα του Θεού σημαίνει πως την κανονίζει ο Θεός ο ίδιος;» Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν μυριάδες τρόποι, μέσα και δίαυλοι μέσω των οποίων κανονίζει ο Θεός τη μοίρα του ανθρώπου, και υπάρχουν περίπλοκες λεπτομέρειες ως προς αυτό στο πνευματικό βασίλειο, για τις οποίες δεν θα μιλήσω εδώ. Είναι ένα ιδιαίτερα πολύπλοκο ζήτημα, αλλά, σε γενικές γραμμές, όλα κανονίζονται από τον Δημιουργό. Κάποιες από αυτές τις διευθετήσεις γίνονται από τον ίδιο τον Θεό για διάφορα είδη ανθρώπων, ενώ άλλες περιλαμβάνουν την κατηγοριοποίηση των διαφόρων ειδών ανθρώπων και ομάδων ανθρώπων σύμφωνα με τους κανονισμούς, τα διοικητικά διατάγματα, τις αρχές και τα συστήματα που ορίζει ο Θεός. Σύμφωνα με την κατηγορία τους και την τροχιά της μοίρας τους που ορίζει ο Θεός, κανονίζεται και σχηματίζεται η μοίρα των ανθρώπων στο πνευματικό βασίλειο, και έπειτα εκείνοι γεννιούνται. Αυτό είναι ένα πολύ λεπτομερές ζήτημα, αλλά, σε γενικές γραμμές, ο Θεός κανονίζει και έχει κυριαρχία πάνω σε όλα αυτά. Η κυριαρχία και οι διευθετήσεις του Θεού συμπεριλαμβάνουν τις αρχές, τους νόμους και τους κανόνες της κυριαρχίας και των διευθετήσεών Του. Δεν υπάρχει καλό ή κακό εδώ, είναι όλα ένα φυσικό ζήτημα της πορείας του Θεού, που περιλαμβάνει αιτία και αποτέλεσμα. Σε ό,τι αφορά το πώς νιώθουν άνθρωποι για τη μοίρα, μπορούν να έχουν καλά αισθήματα και κακά αισθήματα, μπορεί να υπάρχει μοίρα όπου όλα κυλούν ομαλά, μοίρα γεμάτη με εμπόδια, δύσκολη μοίρα και δυστυχισμένη μοίρα —δεν υπάρχει καλή ή κακή μοίρα. Ποια στάση θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι προς τη μοίρα; Θα πρέπει να συμμορφώνεσαι με τις διευθετήσεις του Δημιουργού, να αναζητάς ενεργά και σθεναρά τον σκοπό και το νόημα του Δημιουργού στη διευθέτησή Του για όλα αυτά τα πράγματα, και να επιτύχεις κατανόηση της αλήθειας, να αξιοποιήσεις τις μεγαλύτερες λειτουργίες αυτής της ζωής που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός, να εκτελείς τα καθήκοντα, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός δημιουργημένου όντος, και να κάνεις τη ζωή σου να έχει μεγαλύτερο νόημα και μεγαλύτερη αξία, έως ότου τελικά ο Δημιουργός ικανοποιηθεί μαζί σου και σε θυμάται. Φυσικά, αυτό που θα ήταν ακόμα καλύτερο θα ήταν να επιτύχεις τη σωτηρία μέσω της αναζήτησης και της σθεναρής προσπάθειάς σου —αυτό θα ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, σε ό,τι αφορά τη μοίρα, η πιο κατάλληλη στάση που θα πρέπει να έχει η δημιουργημένη ανθρωπότητα δεν είναι αυτή της απρόκλητης κρίσης και του απρόκλητου ορισμού ή η χρήση ακραίων μεθόδων για την αντιμετώπισή της. Φυσικά, πολύ λιγότερο θα πρέπει οι άνθρωποι να προσπαθούν να αντισταθούν, να επιλέξουν ή να αλλάξουν τη μοίρα τους, αλλά αντίθετα θα πρέπει να χρησιμοποιούν την καρδιά τους για να την αντιληφθούν, και να την αναζητούν, να την εξερευνούν και να συμμορφώνονται με αυτήν, προτού την αντιμετωπίσουν θετικά. Τέλος, στο περιβάλλον διαβίωσης και στο ταξίδι που ορίζει για σένα ο Θεός στη ζωή, θα πρέπει να αναζητάς τον τρόπο διαγωγής που σου διδάσκει ο Θεός, να αναζητάς το μονοπάτι που απαιτεί να πάρεις ο Θεός και να βιώνεις τη μοίρα που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός κατ’ αυτόν τον τρόπο και, στο τέλος, θα είσαι ευλογημένος. Όταν βιώνεις κατ’ αυτόν τον τρόπο τη μοίρα που έχει κανονίσει ο Δημιουργός για σένα, αυτό που καταλήγεις να αντιληφθείς δεν είναι μόνο λύπη, θλίψη, δάκρυα, πόνος, απογοήτευση και αποτυχία, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως θα βιώσεις χαρά, γαλήνη και άνεση, καθώς και τη διαφώτιση και τη φώτιση της αλήθειας που σου δίνει ο Θεός. Επιπλέον, όταν χαθείς στο μονοπάτι σου στη ζωή, όταν αντιμετωπίσεις απογοήτευση και αποτυχία, και έχεις να κάνεις μια επιλογή, θα βιώσεις την καθοδήγηση του Δημιουργού, και στο τέλος θα αποκτήσεις την κατανόηση, την εμπειρία και την αντίληψη του πώς να ζεις την πιο γεμάτη νόημα ζωή. Τότε δεν θα χαθείς ποτέ ξανά στη ζωή, δεν θα βρεθείς ποτέ ξανά σε μια συνεχή κατάσταση άγχους και, φυσικά, δεν θα παραπονεθείς ποτέ ξανά για το ότι έχεις κακή μοίρα, πόσο μάλλον θα βυθιστείς σε αισθήματα κατάθλιψης επειδή νιώθεις πως η μοίρα σου είναι κακή. Αν έχεις αυτήν τη στάση και χρησιμοποιείς αυτήν τη μέθοδο για να αντιμετωπίσεις τη μοίρα που έχει κανονίσει για σένα ο Δημιουργός, τότε όχι μόνο θα γίνει πιο κανονική η ανθρώπινη φύση σου, θα φτάσεις στο σημείο να έχεις κανονική ανθρώπινη φύση, και το σκεπτικό, τις απόψεις και τις αρχές για το πώς να βλέπεις τα πράγματα της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά, φυσικά, θα φτάσεις επίσης στο σημείο να έχεις τις απόψεις και την κατανόηση για το νόημα της ζωής που δεν θα έχουν ποτέ οι άπιστοι. Οι άπιστοι λένε συνεχώς: «Από πού προερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε; Γιατί ζούμε;» Πάντα υπάρχει κάποιος που κάνει αυτές τις ερωτήσεις, και ποιες απαντήσεις βρίσκουν στο τέλος; Καταλήγουν με ερωτηματικά, όχι με απαντήσεις. Γιατί δεν μπορούν να βρουν απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις; Αν και κάποιοι ευφυείς άνθρωποι πιστεύουν στη μοίρα, δεν έχουν ιδέα πώς να προσεγγίσουν το ζήτημα της μοίρας ή πώς να αντιμετωπίσουν τις ποικίλες δυσκολίες, απογοητεύσεις, αποτυχίες και τη δυστυχία που προκύπτουν στη μοίρα τους· ούτε γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν τα πράγματα που συμβαίνουν στη μοίρα τους τα οποία τους κάνουν να νιώθουν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι —δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν. Τη μια στιγμή λένε πως έχουν καλή μοίρα, την επόμενη λένε πως έχουν κακή μοίρα· τη μια στιγμή λένε πως έχουν μια ευτυχισμένη ζωή, την επόμενη λένε πως έχουν μια άτυχη ζωή —λένε και τα δύο αυτά πράγματα με το ίδιο στόμα. Λένε άλλο πράγμα όταν είναι ευτυχισμένοι και άλλο όταν είναι δυστυχισμένοι· λένε άλλο πράγμα όταν τα πράγματα κυλούν ομαλά γι’ αυτούς και άλλο όταν τα πράγματα δεν κυλούν ομαλά· οι ίδιοι λένε πως είναι άτυχοι και οι ίδιοι λένε πως η μοίρα τους είναι καλή. Είναι ξεκάθαρο πως δεν ζουν με σαφήνεια ή κατανόηση. Πάντα πηγαίνουν ψηλαφιστά μες στην ομίχλη, ζουν μες στη σύγχυση, χωρίς διέξοδο. Επομένως, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν μια σαφή κατανόηση και ένα ξεκάθαρο μονοπάτι προς τα εμπρός σε ό,τι αφορά το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν σωστά τη μοίρα, τι θα πρέπει να κάνουν και πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν αυτό το καίριο ζήτημα στη ζωή. Μόλις επιλυθεί αυτό το ζήτημα, η στάση και οι απόψεις των ανθρώπων ως προς τη μοίρα θα πρέπει να είναι σχετικά σωστές και σύμφωνες με τις αρχές της αλήθειας, και τότε εκείνοι δεν θα φτάσουν ποτέ στα άκρα σε αυτό το ζήτημα.

Συνάδουν με την αλήθεια αυτά τα ρητά σχετικά με τη μοίρα πάνω στα οποία μόλις συναναστράφηκα; (Συνάδουν.) Γνωρίζετε ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ρητών που συνάδουν με την αλήθεια; (Όταν τα ακούνε οι άνθρωποι, νιώθουν μεγαλύτερη διαύγεια και πιο άνετα.) (Είναι μάλλον πρακτικά και περιέχουν μονοπάτια άσκησης.) Σωστά, είναι μάλλον πρακτικά· αυτός είναι ένας πιο ακριβής τρόπος να το θέσουμε. Υπάρχουν ακόμα πιο ακριβείς τρόποι να το περιγράψουμε. Ποιος θα μιλήσει στη συνέχεια; (Μπορούν να επιλύσουν τα τρέχοντα προβλήματα των ανθρώπων.) Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πρακτικότητάς τους. Μπορούν να επιλύσουν προβλήματα επειδή είναι πρακτικά. Οι άνθρωποι πιστεύουν στη μοίρα, αλλά ο νους τους είναι πάντα μπερδεμένος εξαιτίας της ιδέας της καλής μοίρας και της κακής μοίρας, επομένως, πείτε Μου, είναι απελευθερωμένοι και ελεύθεροι μέσα στα μύχια της καρδιάς τους ή είναι δέσμιοι; (Είναι δέσμιοι.) Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε θα είσαι διαρκώς δέσμιος αυτής της ιδέας. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, πέρα από το να νιώσεις πως είναι πρακτική και πως έχεις έναν τρόπο προς τα εμπρός, τι άλλο θα νιώσεις; (Απελευθερωμένος.) Σωστά, θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος. Όταν έχεις ένα μονοπάτι άσκησης και δεν είσαι πια παγιδευμένος, τότε δεν θα είναι το πνεύμα σου απελευθερωμένο και ελεύθερο; Εκείνες οι στρεβλές και παράλογες απόψεις δεν θα είναι σε θέση να δεσμεύσουν τις σκέψεις σου ή τα χέρια και τα πόδια σου. Θα έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις και δεν θα σε ελέγχουν πια εκείνες οι απόψεις. Μόλις έχεις ακούσει τη συναναστροφή του Θεού σχετικά με τη μοίρα του ανθρώπου, θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος και θα πεις: «Ω, έτσι είναι λοιπόν! Πω πω, η κατανόησή μου σχετικά με τη μοίρα ήταν τόσο στρεβλή και ακραία παλαιότερα! Τώρα καταλαβαίνω και δεν με απασχολεί πια η εσφαλμένη ιδέα πως η μοίρα είναι καλή ή κακή. Δεν με προβληματίζει πια. Αν δεν το είχα καταλάβει αυτό, πάντα θα σκεφτόμουν πως η μοίρα μου ήταν καλή τη μια στιγμή και ξαφνικά κακή την επόμενη στιγμή, και θα αναρωτιόμουν αν η μοίρα μου ήταν καλή ή κακή! Θα ανησυχούσα μονίμως γι’ αυτό». Μόλις έχεις κατανοήσει αυτήν την αλήθεια, θα έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις, θα έχεις μια ακριβή γνώμη για το ζήτημα και θα έχεις ένα ακριβές μονοπάτι άσκησης —αυτό σημαίνει πως είσαι ελεύθερος και απελευθερωμένος. Οπότε, για να διακρίνεις αν τα λόγια κάποιου συμφωνούν με τις αρχές της αλήθειας και αν αποτελούν την αλήθεια, πρέπει να αφουγκραστείς το κατά πόσον τα λόγια αυτά είναι πρακτικά ή όχι. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να παρατηρήσεις αν οι δυσκολίες και τα προβλήματά σου επιλυθούν μόλις ακούσεις αυτά τα λόγια —αν επιλυθούν, τότε θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος, σαν να έχει φύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω σου. Επομένως, κάθε φορά που καταφέρνεις να κατανοήσεις μια αρχή της αλήθειας, θα είσαι σε θέση να επιλύσεις κάποια σχετικά προβλήματα και να κάνεις πράξη κάποιες αλήθειες, και αυτό θα σε κάνει να νιώσεις απελευθερωμένος και ελεύθερος. Αυτό δεν θα είναι το αποτέλεσμα; (Αυτό θα είναι.) Καταλαβαίνετε πλέον ποιο αποτέλεσμα έχει ακριβώς η αλήθεια; (Ναι.) Ποιο αποτέλεσμα μπορεί να έχει η αλήθεια; (Μπορεί να κάνει το πνεύμα των ανθρώπων να νιώσει ελεύθερο και απελευθερωμένο.) Μόνο αυτό το αποτέλεσμα έχει η αλήθεια; Μόνο αυτό το αίσθημα; (Κατά κύριο λόγο, διορθώνει τις εσφαλμένες και ριζοσπαστικές απόψεις που τρέφουν οι άνθρωποι ως προς τα πράγματα. Μόλις οι άνθρωποι δουν τα πράγματα με τρόπο που είναι αγνός και συνάδει με την αλήθεια, θα νιώθουν απελευθερωμένοι και ελεύθεροι μέσα στο πνεύμα τους, και δεν θα είναι πια δέσμιοι ούτε θα ενοχλούνται από τα αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά.) Πέρα από το να νιώθεις ελεύθερος και απελευθερωμένος στο πνεύμα σου, το σημαντικό είναι πως μπορεί να σου δώσει τη δυνατότητα να εισέλθεις στην πραγματικότητα μιας συγκεκριμένης αλήθειας, ώστε να μην είσαι πια δέσμιος ούτε να επηρεάζεσαι από εσφαλμένες και στρεβλές σκέψεις και απόψεις. Τη θέση τους παίρνουν οι αρχές της άσκησης της αλήθειας, και τότε μπορείς να εισέλθεις στην πραγματικότητα εκείνης της αλήθειας. Σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσω τη συναναστροφή Μου σχετικά με τις εκδηλώσεις των ανθρώπων που νιώθουν καταθλιμμένοι επειδή νομίζουν πως έχουν κακή μοίρα.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο καταθλίβονται οι άνθρωποι είναι πως, αν και δεν θεωρούν πως η μοίρα τους είναι τόσο κακή, νιώθουν πως είναι πάντα άτυχοι και πως τίποτα καλό δεν τους συμβαίνει, όπως ακριβώς λένε και οι άπιστοι: «Ο Θεός της Τύχης πάντα με προσπερνά». Αν και δεν θεωρούν πως οι συνθήκες τους είναι τόσο κακές, και είναι ψηλοί και εμφανίσιμοι, μορφωμένοι και ταλαντούχοι, καθώς και ικανοί εργάτες, αναρωτιούνται γιατί ο Θεός της Τύχης δεν τους ευνοεί ποτέ. Αυτό τους κάνει να νιώθουν πάντα δυσαρεστημένοι, και πάντα θεωρούν άτυχο τον εαυτό τους. Ξεκινώντας τη χρονιά κατά την οποία δίνουν τις εισαγωγικές εξετάσεις για το κολέγιο, η καρδιά τους είναι γεμάτη ελπίδα πως θα μπουν στο κολέγιο, αλλά όταν έρχεται η μέρα των εξετάσεων, κολλούν γρίπη και ανεβάζουν πυρετό. Αυτό επηρεάζει την επίδοσή τους στις εξετάσεις, και δεν καταφέρνουν να μπουν στο κολέγιο για δύο ή τρεις μονάδες. Σκέφτονται από μέσα τους: «Πώς γίνεται να υπήρξα τόσο άτυχος; Είμαι καλός στις σπουδές μου και συνήθως κοπιάζω πολύ σκληρά. Γιατί έπρεπε να ανεβάσω πυρετό τη συγκεκριμένη μέρα των εισαγωγικών εξετάσεων για το κολέγιο; Αμάν! Στο πρώτο σημαντικό γεγονός της ζωής μου με βρήκε αναποδιά. Τι να κάνω τώρα; Ελπίζω να έχω καλύτερη τύχη στο μέλλον». Αργότερα, όμως, στη ζωή τους, αντιμετωπίζουν κάθε λογής δυσκολίες και προβλήματα. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση προσλαμβάνει νέο προσωπικό και εκείνοι ετοιμάζονται να κάνουν αίτηση όταν μαθαίνουν πως όλες οι κενές θέσεις εργασίας έχουν καλυφθεί και η εταιρία δεν χρειάζεται άλλα άτομα. Αναρωτιούνται: «Πώς γίνεται να έχω τόσο κακή τύχη; Όποτε εμφανίζεται κάτι καλό, γιατί απλώς με προσπερνάει; Πρόκειται για μεγάλη κακοτυχία!» Και την πρώτη μέρα που πιάνουν δουλειά κάπου, άλλα άτομα έχουν μόλις προαχθεί σε διευθυντές, βοηθοί διευθυντών και επικεφαλής τμημάτων. Όσο σκληρά κι αν εργάζονται, είναι ανώφελο· πρέπει να περιμένουν την επόμενη φορά για να πάρουν προαγωγή. Επειδή έχουν καλές επιδόσεις στη δουλειά και οι ανώτεροί τους τους βλέπουν με αρκετά καλό μάτι, νομίζουν πως θα προαχθούν την επόμενη φορά, αλλά στο τέλος οι ανώτεροί τους φέρνουν κάποιον διευθυντή από άλλο μέρος, και εκείνοι βγαίνουν πάλι ζημιωμένοι. Σκέφτονται από μέσα τους: «Αμάν! Φαίνεται πως πραγματικά έχω κακή τύχη. Ποτέ δεν έχω καλή τύχη —ο Θεός της Τύχης δεν με ευνοεί ποτέ». Αργότερα, αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό και, καθώς τους αρέσει να γράφουν, ελπίζουν πως θα είναι σε θέση να εκτελέσουν κάποιο κειμενικό καθήκον, αλλά στο τέλος δεν τα πηγαίνουν πολύ καλά στο τεστ και αποτυγχάνουν. Σκέφτονται: «Συνήθως γράφω πολύ καλά, οπότε γιατί δεν μπόρεσα να τα πάω καλά στο τεστ; Ο Θεός δεν με διαφώτισε ούτε με καθοδήγησε! Νόμιζα πως αν εκτελούσα ένα κειμενικό καθήκον, θα ήμουν σε θέση να τρώω και να πίνω περισσότερο τα λόγια του Θεού και να κατανοώ περισσότερο την αλήθεια. Τι κρίμα που ήμουν άτυχος. Αν και το σχέδιο ήταν καλό, απλώς δεν είχε καλή έκβαση». Στο τέλος, διαλέγουν ανάμεσα σε πολλά άλλα καθήκοντα, λέγοντας: «Θα πάω να διαδώσω το ευαγγέλιο με μια ευαγγελική ομάδα». Τα πράγματα στην ευαγγελική ομάδα είναι πολύ καλά στην αρχή, και εκείνοι νιώθουν πως αυτήν τη φορά έχουν βρει τη θέση τους, πως μπορούν να αξιοποιήσουν καλά τις ικανότητές τους. Θεωρούν πως είναι έξυπνοι, ικανοί στο έργο τους, και είναι πρόθυμοι να κάνουν πρακτικό έργο. Με προσπάθεια, καταφέρνουν να επιτύχουν κάποια αποτελέσματα και γίνονται επόπτες. Ωστόσο, κάνουν κάποιο λάθος και το μαθαίνει ο επικεφαλής τους. Τους λέει πως αυτό που έκαναν αντιβαίνει στις αρχές και πως έχει επηρεάσει το έργο της εκκλησίας. Αφού η ομάδα τους δεχθεί αντιμετώπιση και κλάδεμα, κάποιος τούς λέει: «Τα πηγαίναμε μια χαρά προτού εμφανιστείς εσύ. Όταν ήρθες, δεχθήκαμε για πρώτη φορά αντιμετώπιση». Εκείνοι αναρωτιούνται: «Αυτό δεν οφείλεται και πάλι στην κακή μου τύχη;» Λίγο καιρό αργότερα, κάποιοι άνθρωποι μεταφέρονται σε άλλες θέσεις λόγω αλλαγών στο ευαγγελικό έργο, και εκείνοι, από εκεί που ήταν επόπτες, καταλήγουν να είναι ένα ακόμα μέλος της ομάδας, και τους στέλνουν σε μια νέα περιοχή για να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Σκέφτονται: «Αχ, όχι, αντί να εξελίσσομαι, υποβαθμίζομαι. Κανείς δεν είχε μεταφερθεί σε άλλη θέση προτού έρθω εγώ, οπότε πώς και λαμβάνει χώρα αυτή η μεγάλη αλλαγή πόστων τώρα που ήρθα; Τώρα που με έστειλαν εδώ, δεν έχω καμία ελπίδα να πάρω ποτέ προαγωγή». Σε αυτήν τη νέα περιοχή, υπάρχουν αρκετές εκκλησίες και αρκετά μέλη εκκλησιών. Βιώνουν δυσκολίες στο ξεκίνημα του έργου και δεν έχουν καθόλου εμπειρία. Πρέπει να το ψάξουν για λίγο καιρό, και υπάρχουν και γλωσσικές δυσκολίες, οπότε τι μπορούν να κάνουν; Θέλουν να σηκώσουν τα χέρια ψηλά και να τα παρατήσουν, αλλά δεν τολμούν να το κάνουν. Θέλουν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους, αλλά είναι πολύ δύσκολο και εξαντλητικό, και σκέφτονται: «Αχ, φταίει το ότι είμαι τόσο άτυχος! Πώς μπορώ να αλλάξω την τύχη μου;» Φτάνουν σε αδιέξοδο όπου κι αν στραφούν, πάντα νιώθουν πως έχουν κακή τύχη, κάτι εμποδίζει την κάθε τους κίνηση, και κάθε βήμα που κάνουν είναι πολύ δύσκολο. Χρειάστηκε πολλή προσπάθεια για να επιτύχουν κάποια αποτελέσματα, καθώς και να δουν λίγη ελπίδα, και έπειτα άλλαξαν οι συνθήκες τους, η ελπίδα εξανεμίστηκε, και εκείνοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αρχίσουν ξανά από την αρχή. Καταθλίβονται όλο και περισσότερο, και σκέφτονται: «Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να επιτύχω κάποια αποτελέσματα και να λάβω την έγκριση των άλλων; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να εδραιωθώ μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να είμαι κάποιος που εγκρίνουν και συμπαθούν οι άλλοι; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κυλούν όλα καλά και ομαλά; Γιατί πηγαίνουν τόσα πράγματα στραβά στη ζωή μου; Γιατί υπάρχουν τόσο πολλά εμπόδια; Γιατί βρίσκομαι πάντα σε αδιέξοδο σε οτιδήποτε κάνω;» Συγκεκριμένα, κάποιοι άνθρωποι δεν εκτελούν ποτέ καλά τα καθήκοντά τους, όπου κι αν πηγαίνουν, και πάντα αντικαθίστανται και αποκλείονται. Καταθλίβονται πάρα πολύ και πάντα θεωρούν πως είναι άτυχοι, και σκέφτονται: «Είμαι σαν ένα γρήγορο άλογο που περνά απαρατήρητο. Όπως λέει και το ρητό: “Υπάρχουν πολλά γρήγορα άλογα, αλλά λίγοι που μπορούν να τα αναγνωρίσουν”. Είμαι σαν ένα γρήγορο άλογο που δεν έχει ανακαλυφθεί. Στο κάτω κάτω της γραφής, είμαι απλώς άτυχος και δεν μπορώ να επιτύχω τίποτα ούτε να τα πάω καλά σε οποιονδήποτε τομέα, όπου κι αν πάω. Δεν μπορώ να αξιοποιήσω ποτέ τα δυνατά μου σημεία, ούτε να τα επιδείξω, ούτε να πάρω αυτό που θέλω. Αχ, είμαι τόσο άτυχος! Τι συμβαίνει εδώ;» Πάντα νιώθουν πως έχουν κακή τύχη, περνούν την κάθε μέρα μέσα σε ένα νέφος άγχους και σκέφτονται: «Ωχ, όχι! Ας μη με μεταφέρουν σε άλλο καθήκον», ή «Ωχ, όχι! Ας μη συμβεί τίποτα κακό» ή «Ωχ, όχι! Ας μην αλλάξει τίποτα» ή «Ωχ, όχι! Ας μην υπάρξουν άλλα σοβαρά προβλήματα». Όχι μόνο καταθλίβονται, αλλά νιώθουν επίσης εξαιρετικά αμήχανοι, νευρικοί, ευέξαπτοι και αγχωμένοι. Πάντα νομίζουν πως η τύχη τους είναι κακή, οπότε νιώθουν εξαιρετικά καταθλιμμένοι, και αυτή η κατάθλιψη προκύπτει από το υποκειμενικό τους αίσθημα πως είναι άτυχοι. Πάντα νιώθουν άτυχοι, δεν προάγονται ποτέ, δεν μπορούν ποτέ να γίνουν επικεφαλής ομάδας ή επόπτες, και δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Δεν τους συμβαίνουν ποτέ αυτά τα καλά πράγματα, και εκείνοι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί στο καλό συμβαίνει αυτό. Σκέφτονται: «Δεν υστερώ πουθενά, οπότε γιατί δεν με συμπαθεί κανείς, όπου κι αν πηγαίνω; Δεν έχω προσβάλει κανέναν ούτε θέλησα να δυσκολέψω κανέναν, οπότε γιατί είμαι τόσο άτυχος;» Επειδή προσκολλώνται πάντα σε τέτοια αισθήματα, αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης τους κάνει συνεχώς υπενθυμίσεις, λέγοντας: «Είσαι άτυχος, οπότε μην εφησυχάζεις, μην κομπάζεις και μη θέλεις πάντα να ξεχωρίζεις. Είσαι άτυχος, οπότε ούτε να το σκέφτεσαι πως θα γίνεις επικεφαλής. Είσαι άτυχος, οπότε πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός όταν εκτελείς το καθήκον σου και να κρατάς μια πισινή, σε περίπτωση που μια μέρα εκτεθείς και αντικατασταθείς, ή σε περίπτωση που κάποιος σε αναφέρει πίσω από την πλάτη σου και εκμεταλλευτεί κάτι για να σου κάνει κακό ή σε περίπτωση που πάντα παίρνεις πρωτοβουλίες και κάνεις κάποιο λάθος και δεχθείς αντιμετώπιση. Ακόμη κι αν γίνεις επικεφαλής, και πάλι πρέπει να είσαι συνεχώς προσεκτικός και επιφυλακτικός, σαν να περπατάς σε τεντωμένο σχοινί. Μην είσαι αλαζόνας, πρέπει να είσαι ταπεινός». Αυτό το αρνητικό συναίσθημα τους υπενθυμίζει συνεχώς να είναι ταπεινοί, να τριγυρίζουν με την ουρά στα σκέλια και να μη συμπεριφερθούν με αξιοπρέπεια ποτέ ξανά. Η ιδέα, η σκέψη, η οπτική ή η επίγνωση πως η τύχη τους είναι κακή τούς υπενθυμίζει διαρκώς να μην είναι θετικοί ή ενεργοί, να μην εκφράζουν την άποψή τους και να μην παίρνουν ρίσκα. Αντίθετα, πρέπει να συνεχίσουν να είναι καταθλιμμένοι, χωρίς να τολμούν να ζήσουν ενώπιον των άλλων. Ακόμη κι αν όλοι είναι στο ίδιο σπίτι, πρέπει να βρουν μια διακριτική γωνία να καθίσουν ώστε να περάσουν σχετικά απαρατήρητοι. Δεν πρέπει να δίνουν την εντύπωση πως είναι πολύ αλαζόνες, επειδή τη στιγμή που αρχίσουν να δείχνουν αλαζονεία, θα τους βρει η κακή τους τύχη. Επειδή το συναίσθημα της κατάθλιψης τους περιβάλλει συνεχώς και τους υπενθυμίζει διαρκώς αυτά τα πράγματα μέσα στα μύχια της καρδιάς τους, εκείνοι είναι δειλοί και επιφυλακτικοί σε οτιδήποτε κάνουν. Πάντα νιώθουν άβολα μέσα στην καρδιά τους, δεν μπορούν ποτέ να βρουν τη σωστή τους θέση, και δεν μπορούν ποτέ να αφιερώσουν όλη την καρδιά, όλον τον νου και όλη τη δύναμή τους στην εκπλήρωση των ευθυνών και των υποχρεώσεών τους. Είναι λες και φυλάσσονται από κάτι και περιμένουν κάτι να συμβεί. Φυλάσσονται από την έλευση της κακής τύχης, από τα κακά πράγματα και τις αμηχανίες που θα τους επιφέρει η κακή τους τύχη. Επομένως, πέρα από τις δυσκολίες μέσα στα μύχια της καρδιάς τους, το συναίσθημα της κατάθλιψης είναι αυτό που κυριεύει περισσότερο τους τρόπους και τις μεθόδους μέσω των οποίων βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν. Πάντα χρησιμοποιούν την καλή τύχη και την κακή τύχη για να μετρήσουν τη συμπεριφορά τους, και να υπολογίσουν το αν είναι σωστοί οι τρόποι με τους οποίους βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βυθίζονται ξανά και ξανά σε αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης και δεν μπορούν να απελευθερωθούν, και ο λόγος για τον οποίο δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν το σωστό σκεπτικό και τις σωστές απόψεις για να αντιμετωπίσουν αυτά τα λεγόμενα «ατυχή» πράγματα ή για να χειριστούν και να διορθώσουν αυτό που αποκαλούν φριχτή τύχη. Σε έναν τέτοιο φαύλο κύκλο, ελέγχονται και επηρεάζονται συνεχώς από αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Με πολύ μεγάλη προσπάθεια, καταφέρνουν να ανοίξουν την καρδιά τους και να συναναστραφούν για την κατάστασή τους ή για τις ιδέες τους με άλλους, αλλά μετά, σε συναθροίσεις, τα λόγια που εκφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές κατά τη συναναστροφή θίγουν, είτε εσκεμμένα είτε όχι, την κατάσταση και το βασικό σημείο του προβλήματός τους, γεγονός που τους κάνει να αισθάνονται σαν να έχουν πληγεί η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπειά τους. Εξακολουθούν να πιστεύουν πως πρόκειται για μια εκδήλωση της δικής τους κακής τύχης, και σκέφτονται: «Βλέπεις; Μου ήταν τόσο δύσκολο να μιλήσω για όσα είχα μέσα στην καρδιά μου και, μόλις το κάνω, κάποιος το εκμεταλλεύεται και προσπαθεί να μου κάνει κακό. Είμαι τόσο άτυχος!» Θεωρούν πως δρα η κακή τους τύχη και πως όταν ένας άνθρωπος είναι άτυχος, τα πάντα ανεξαιρέτως είναι εναντίον του.

Ποιο είναι το πρόβλημα με τους ανθρώπους που πάντα θεωρούν πως είναι άτυχοι; Πάντα χρησιμοποιούν το πρότυπο της τύχης για να μετρήσουν το κατά πόσον οι πράξεις τους είναι σωστές ή λανθασμένες, καθώς και να υπολογίσουν ποιο μονοπάτι θα πρέπει να πάρουν, τα πράγματα που θα πρέπει να βιώσουν και τα τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Είναι σωστό ή λάθος αυτό; (Λάθος.) Περιγράφουν τα κακά πράγματα ως ατυχή και τα καλά πράγματα ως τυχερά ή ωφέλιμα. Είναι σωστή ή εσφαλμένη αυτή η οπτική; (Εσφαλμένη.) Το να μετρά κανείς τα πράγματα από αυτού του είδους την οπτική είναι λανθασμένο. Είναι μια ακραία και εσφαλμένη μέθοδος και ένα ακραίο και εσφαλμένο πρότυπο για τη μέτρηση των πραγμάτων. Αυτού του είδους η μέθοδος κάνει συχνά τους ανθρώπους να βυθίζονται στην κατάθλιψη, τους κάνει συχνά να νιώθουν άβολα, να νιώθουν πως τίποτα δεν πηγαίνει ποτέ όπως το θέλουν και πως ποτέ δεν παίρνουν αυτό που θέλουν, γεγονός που τους κάνει τελικά να νιώθουν συνεχώς αγχωμένοι, ευέξαπτοι και αμήχανοι. Όταν δεν επιλύονται αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι άνθρωποι βυθίζονται συνεχώς στην κατάθλιψη και νιώθουν πως ο Θεός δεν τους ευνοεί. Νομίζουν πως ο Θεός φέρεται στους άλλους με χάρη, αλλά δεν φέρεται το ίδιο σε αυτούς, και πως ο Θεός φροντίζει τους άλλους, αλλά όχι τους ίδιους. «Γιατί νιώθω διαρκώς αμήχανος και αγχωμένος; Γιατί μου συμβαίνουν συνεχώς κακά πράγματα; Γιατί δεν μου τυχαίνουν ποτέ καλά πράγματα; Το μόνο που ζητώ είναι να συμβούν μία φορά!» Όταν βλέπεις τα πράγματα με αυτού του είδους τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης και οπτικής, θα πέσεις στην παγίδα της καλής και της κακής τύχης. Όταν πέφτεις συνεχώς σε αυτήν την παγίδα, θα νιώθεις διαρκώς καταθλιμμένος. Εν μέσω αυτής της κατάθλιψης, θα είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος ως προς το αν τα πράγματα που σου συμβαίνουν είναι τυχερά ή ατυχή. Όταν συμβεί αυτό, αποδεικνύει πως αυτή η οπτική και η ιδέα της καλής και της κακής τύχης σε έχει πάρει υπό τον έλεγχό της. Όταν ελέγχεσαι από αυτό το είδος οπτικής, οι απόψεις και η στάση σου προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα δεν εμπίπτουν πια στο φάσμα της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά έχουν φτάσει σε κάποιο άκρο. Όταν φτάσεις σε αυτό το άκρο, δεν θα αναδυθείς από την κατάθλιψή σου. Θα καταθλίβεσαι διαρκώς ξανά και ξανά, και ακόμη κι αν δεν νιώθεις συνήθως καταθλιμμένος, μόλις κάτι πάει στραβά, μόλις νιώσεις πως έχει συμβεί κάτι το ατυχές, θα βυθιστείς κατευθείαν στην κατάθλιψη. Αυτή η κατάθλιψη θα επηρεάζει την κανονική σου κρίση και λήψη αποφάσεων, και ακόμη και την ευτυχία, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά σου. Όταν επηρεάζει την ευτυχία, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά σου, θα ενοχλεί και θα καταστρέφει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, καθώς και τη θέληση και την επιθυμία σου να ακολουθείς τον Θεό. Όταν καταστραφούν αυτά τα θετικά πράγματα, οι λίγες αλήθειες που έχεις καταφέρει να κατανοήσεις θα γίνουν καπνός και δεν θα σου προσφέρουν καμία απολύτως βοήθεια. Γι' αυτό και, όταν πέσεις σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, θα σου είναι δύσκολο να κάνεις πράξη τις λιγοστές αρχές της αλήθειας που κατανοείς. Μόνο όταν νιώθεις πως η τύχη είναι με το μέρος σου, όταν δεν καταπιέζεσαι από την κατάθλιψη, μπορείς να πληρώσεις απρόθυμα κάποιο τίμημα, να υποστείς λίγες κακουχίες και να δείξεις ένα ψήγμα ειλικρίνειας καθώς κάνεις τα πράγματα που είσαι πρόθυμος να κάνεις. Τη στιγμή που νιώθεις πως η τύχη σε έχει εγκαταλείψει και πως σου συμβαίνουν ξανά ατυχή πράγματα, η κατάθλιψή σου σε παίρνει σύντομα και πάλι υπό τον έλεγχό της, και η ειλικρίνεια, η αφοσίωση και η θέλησή σου να υπομείνεις κακουχίες σε εγκαταλείπουν αμέσως. Επομένως, οι άνθρωποι που πιστεύουν πως είναι άτυχοι ή που παίρνουν πολύ σοβαρά την τύχη είναι ακριβώς σαν εκείνους τους ανθρώπους που νομίζουν πως η μοίρα τους είναι κακή. Έχουν συχνά πολύ ακραία συναισθήματα —συγκεκριμένα, βυθίζονται συχνά σε αρνητικά συναισθήματα όπως την κατάθλιψη. Είναι ιδιαίτερα αρνητικοί και αδύναμοι, και τείνουν μάλιστα να έχουν εναλλαγές στην ψυχολογική τους διάθεση. Όταν νιώθουν τυχεροί, είναι γεμάτοι χαρά, έχουν άφθονη ενέργεια και μπορούν να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα· μπορούν να κοιμούνται λιγότερο τα βράδια, να τρώνε λιγότερο φαγητό κατά τη διάρκεια της μέρας, είναι πρόθυμοι να υπομείνουν κάθε κακουχία και, αν ενθουσιαστούν στιγμιαία, προσφέρουν μετά χαράς τη ζωή τους. Ωστόσο, τη στιγμή που νιώσουν πως ήταν προσφάτως άτυχοι, όταν τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά γι' αυτούς, το συναίσθημα της κατάθλιψης κυριεύει κατευθείαν την καρδιά τους. Οι όρκοι και οι αποφάσεις που πήραν προηγουμένως αναιρούνται· ξαφνικά, είναι σαν ξεφούσκωτες μπάλες, αδυνατούν να βρουν ενέργεια, ή είναι σαν μια λιμνούλα χυλό, απρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε ή να πουν οτιδήποτε. Σκέφτονται: «Οι αρχές της αλήθειας, η επιδίωξη της αλήθειας, η επίτευξη της σωτηρίας, η υπακοή στον Θεό —τίποτε από αυτά δεν έχει σχέση μ' εμένα. Είμαι άτυχος και, όσες αλήθειες κι αν κάνω πράξη ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσω, είναι ανώφελο, δεν θα επιτύχω ποτέ τη σωτηρία. Είμαι τελειωμένος. Είμαι σαν ένα άτυχο γούρι, ένας κακότυχος άνθρωπος. Ας είναι, λοιπόν, σε κάθε περίπτωση είμαι άτυχος!» Βλέπετε, τη μια στιγμή είναι σαν μια μπάλα γεμάτη με τόσο αέρα που είναι έτοιμη να σκάσει, και την επόμενη στιγμή είναι άδειοι. Δεν είναι προβληματικό αυτό; Πώς προκαλείται αυτό το πρόβλημα; Ποια είναι η βασική αιτία; Πάντα παρακολουθούν τη δική τους τύχη, θαρρείς και παρακολουθούν το χρηματιστήριο, για να δουν αν ανεβαίνει ή κατεβαίνει, αν έχει ανοδική ή πτωτική πορεία. Είναι πάντα νευρωτικοί, απίστευτα ευαίσθητοι ως προς το θέμα της τύχης τους, καθώς και απίστευτα πεισματάρηδες. Αυτού του είδους ο ακραίος άνθρωπος θα βυθίζεται συχνά στο συναίσθημα της κατάθλιψης επειδή τον ενδιαφέρει υπερβολικά η δική του τύχη και ζει βάσει των ψυχολογικών του διαθέσεων. Αν είναι σε κακή ψυχολογική διάθεση, όταν ξυπνά το πρωί, σκέφτεται: «Αχ, όχι! Πάω στοίχημα πως σήμερα δεν θα είναι τυχερή η μέρα. Το αριστερό μου μάτι παίζει εδώ και μέρες, νιώθω σκληρή τη γλώσσα μου και το μυαλό μου είναι νωθρό. Δάγκωσα τη γλώσσα μου όταν έτρωγα, και χθες το βράδυ δεν είδα καλό όνειρο». Ή σκέφτονται: «Τα πρώτα λόγια που άκουσα να λέει κάποιος σήμερα μοιάζουν σαν κακός οιωνός». Είναι συνεχώς παρανοϊκοί, φλυαρούν διαρκώς γι' αυτές τις αρλούμπες και μελετούν τέτοια πράγματα. Τους απασχολεί τρομερά η δική τους τύχη, κατεύθυνση και ψυχολογική διάθεση κάθε μέρα και σε κάθε περίοδο. Παρατηρούν, επίσης, την εμφάνιση, τη στάση, ακόμη και τον τόνο φωνής που χρησιμοποιούν απέναντί τους όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές τους στην εκκλησία. Η καρδιά τους είναι κυριευμένη από αυτά τα πράγματα, πράγμα που τους κάνει να είναι μονίμως καταθλιμμένοι. Ξέρουν πως δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, και όμως δεν προσεύχονται στον Θεό, ούτε αναζητούν την αλήθεια για να το επιλύσουν και, όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύψουν, δεν δίνουν καμία σημασία σε αυτές ούτε τις παίρνουν στα σοβαρά. Αυτό δεν είναι πρόβλημα; (Είναι.)

Είναι σωστός ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα αυτοί οι άνθρωποι που ασχολούνται μονίμως με το αν έχουν καλή ή κακή τύχη; Υπάρχει καλή τύχη ή κακή τύχη; (Όχι.) Πού βασίζεστε όταν λέτε πως δεν υπάρχει; (Οι άνθρωποι που συναντούμε και τα πράγματα που μας συμβαίνουν καθημερινά καθορίζονται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν υπάρχει καλή τύχη ή κακή τύχη· όλα συμβαίνουν από ανάγκη και έχουν νόημα.) Είναι σωστό αυτό; (Είναι.) Η άποψη είναι σωστή, και αυτή είναι η θεωρητική βάση για να πούμε πως δεν υπάρχει τύχη. Ό,τι κι αν σου συμβεί, είτε είναι καλό είτε κακό, είναι φυσιολογικό, όπως ακριβώς ο καιρός ανά τις τέσσερις εποχές —δεν γίνεται να έχει κάθε μέρα λιακάδα. Δεν μπορείς να πεις πως οι ηλιόλουστες μέρες κανονίζονται από τον Θεό, ενώ οι συννεφιασμένες μέρες, η βροχή, ο άνεμος και οι καταιγίδες δεν κανονίζονται από Αυτόν. Τα πάντα καθορίζονται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, και δημιουργούνται από το φυσικό περιβάλλον. Αυτό το φυσικό περιβάλλον προκύπτει σύμφωνα με τους νόμους και τους κανόνες που έχει κανονίσει και ορίσει ο Θεός. Όλα αυτά είναι αναγκαία και επιτακτικά, οπότε ό,τι καιρό κι αν κάνει, αυτός δημιουργείται και προκαλείται από τους φυσικούς νόμους. Δεν έχει τίποτα το καλό ή το κακό —μόνο τα αισθήματα των ανθρώπων γι' αυτόν είναι καλά ή κακά. Οι άνθρωποι δεν νιώθουν καλά όταν βρέχει, όταν έχει αέρα ή συννεφιά, ή κατά τη διάρκεια χαλαζοπτώσεων. Στους ανθρώπους δεν αρέσει ιδίως όταν βρέχει και έχει υγρασία· πονάνε οι αρθρώσεις τους και νιώθουν αδύναμοι. Μπορεί να νιώθεις άσχημα για τις βροχερές ημέρες, αλλά μπορείς να πεις πως οι βροχερές ημέρες είναι άτυχες; Πρόκειται απλώς για το αίσθημα που γεννά στους ανθρώπους ο καιρός —η τύχη δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι βρέχει. Μπορεί να πεις πως οι ηλιόλουστες μέρες είναι καλές. Αν έχει ήλιο επί τρεις μήνες, χωρίς να πέσει σταγόνα βροχής, οι άνθρωποι νιώθουν καλά. Βλέπουν τον ήλιο κάθε μέρα, το κλίμα είναι ξηρό και θερμό, περιστασιακά φυσάει κάποιο ελαφρύ αεράκι, και μπορούν να βγουν έξω όποτε θέλουν. Αλλά τα φυτά δεν μπορούν να το αντέξουν, και οι καλλιέργειες καταστρέφονται λόγω της ξηρασίας, οπότε εκείνη τη χρονιά δεν υπάρχει σοδειά. Οπότε, το γεγονός πως νιώθεις εσύ καλά σημαίνει πως είναι πράγματι κάτι καλό; Όταν έρθει το φθινόπωρο, όταν δεν έχεις φαγητό να φας, θα λες: «Αμάν, ούτε το να έχει πολλές μέρες ήλιο είναι καλό. Αν δεν βρέξει, οι καλλιέργειες υφίστανται ζημιά, δεν υπάρχει τροφή για συγκομιδή και οι άνθρωποι πεινούν». Σε αυτό το σημείο, συνειδητοποιείς πως ούτε οι ατελείωτες ηλιόλουστες ημέρες είναι κάτι καλό. Είναι γεγονός πως το αν ένας άνθρωπος νιώθει καλά ή άσχημα για κάτι βασίζεται στα εγωιστικά κίνητρα, τις εγωιστικές επιθυμίες του και στην ιδιοτέλειά του, και όχι στην ουσία του ίδιου του πράγματος. Επομένως, η βάση επί της οποίας υπολογίζουν οι άνθρωποι αν κάτι είναι καλό ή κακό είναι ανακριβής. Επειδή η βάση είναι ανακριβής, τα τελικά συμπεράσματα που βγάζουν είναι επίσης ανακριβή. Επιστρέφοντας στο θέμα της καλής τύχης και της κακής τύχης, τώρα όλοι γνωρίζουν πως αυτό το ρητό της τύχης δεν ευσταθεί, και πως η τύχη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς, είτε αυτά είναι καλά είτε είναι κακά, καθορίζονται όλα τους από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, επομένως θα πρέπει να τα αντιμετωπίζεις καταλλήλως. Να λαμβάνεις ό,τι είναι καλό από τον Θεό και να λαμβάνεις και ό,τι είναι κακό από τον Θεό. Μη λες πως είσαι τυχερός όταν συμβαίνουν καλά πράγματα και πως είσαι άτυχος όταν συμβαίνουν κακά πράγματα. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι πως σε όλα αυτά τα πράγματα υπάρχουν μαθήματα που μπορούν να μάθουν οι άνθρωποι, και δεν θα πρέπει να τα απορρίπτουν ή να τα αποφεύγουν. Να δοξάζεις τον Θεό για τα καλά πράγματα, αλλά να δοξάζεις τον Θεό και για τα κακά πράγματα, επειδή όλα τους κανονίζονται από Εκείνον. Οι καλοί άνθρωποι, τα καλά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα προσφέρουν μαθήματα που θα πρέπει να μάθει κανείς, αλλά μπορεί κανείς να μάθει ακόμη περισσότερα από κακούς ανθρώπους, κακά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα. Όλα αυτά είναι εμπειρίες και επεισόδια που θα πρέπει να είναι μέρος της ζωής κάποιου. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν την ιδέα της τύχης για να τα μετρούν. Οπότε, ποιες είναι οι σκέψεις και οι οπτικές των ανθρώπων που χρησιμοποιούν την τύχη για να μετρήσουν το κατά πόσον τα πράγματα είναι καλά ή κακά; Ποια είναι η ουσία τέτοιων ανθρώπων; Γιατί δίνουν τόση προσοχή στην καλή τύχη και την κακή τύχη; Οι άνθρωποι που εστιάζουν πολύ στην τύχη ελπίζουν πως η τύχη τους είναι καλή ή ελπίζουν πως είναι κακή; (Ελπίζουν πως είναι καλή.) Σωστά. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν την καλή τύχη και να τους συμβούν καλά πράγματα, και απλώς τα εκμεταλλεύονται και επωφελούνται από αυτά. Δεν τους νοιάζει πόσο υποφέρουν οι άλλοι ή πόσες κακουχίες ή δυσκολίες πρέπει να υπομείνουν οι άλλοι. Δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως ατυχές. Με άλλα λόγια, δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα κακό· να μη βιώσουν καμία αναποδιά, καμία αποτυχία ή αμηχανία, καμία αντιμετώπιση και κανένα κλάδεμα, να μη χάσουν πράγματα, να μη βγουν ζημιωμένοι και να μην εξαπατηθούν. Αν συμβεί τίποτε από αυτά, το βλέπουν ως κακή τύχη. Όποιος κι αν το κανονίζει, αν συμβούν κακά πράγματα, είναι ατυχές. Ελπίζουν να τους συμβούν όλα τα καλά πράγματα —από το να πάρουν προαγωγή, να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων, μέχρι το να έχουν κέρδος από κάτι, να βγάλουν πολλά χρήματα ή να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι— και νομίζουν πως αυτά είναι καλή τύχη. Πάντα μετρούν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούν με βάση την τύχη. Επιδιώκουν την καλή τύχη, όχι την κακή τύχη. Μόλις πάει στραβά το παραμικρό, θυμώνουν, εκνευρίζονται και δυσαρεστούνται. Για να το θέσω ωμά, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Επιδιώκουν να επωφελούνται εις βάρος των άλλων, να βγάζουν κέρδος για τον εαυτό τους, να βγαίνουν νικητές και να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Θα ήταν ικανοποιημένοι αν το κάθε καλό πράγμα συνέβαινε μόνο στους ίδιους. Αυτή είναι η φύση και η ουσία τους· είναι το αληθινό τους πρόσωπο.

Όλοι πρέπει να περάσουν πολλές αναποδιές και αποτυχίες στη ζωή. Ποιος έχει μια ζωή γεμάτη με τίποτε άλλο παρά ικανοποίηση; Ποιος δεν βιώνει ποτέ αποτυχίες ή αναποδιές; Όταν κάποια πράγματα δεν πηγαίνουν καλά για σένα ή συναντάς αναποδιές και αποτυχίες, δεν πρόκειται για κακή τύχη· είναι αυτό που οφείλεις να βιώσεις. Είναι σαν να τρως φαγητό —πρέπει να φας και το ξινό, και το γλυκό, και το πικρό και το πικάντικο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν χωρίς αλάτι και πρέπει να τρώνε κάποια αλμυρά φαγητά, αλλά αν φας πολύ αλάτι, θα κάνει ζημιά στα νεφρά σου. Πρέπει να τρως κάποια ξινά φαγητά σε ορισμένες εποχές, αλλά δεν κάνει να τρως πολλά, καθώς δεν κάνουν καλό στα δόντια και στο στομάχι σου. Τα πάντα πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Τρως ξινά φαγητά, αλμυρά φαγητά και γλυκά φαγητά, και πρέπει να τρως και κάποια πικρά φαγητά. Τα πικρά φαγητά κάνουν καλό σε ορισμένα εσωτερικά όργανα, οπότε πρέπει να τρως μερικά. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή του ανθρώπου. Οι περισσότεροι άνθρωποι, τα περισσότερο γεγονότα και πράγματα που συναντάς σε κάθε στάδιο της ζωής σου δεν θα σου αρέσουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι επιδιώκουν διαφορετικά πράγματα. Αν επιδιώκεις φήμη και περιουσία, κύρος και πλούτο, να είσαι ανώτερος των άλλων, να γίνεις πολύ επιτυχημένος και ούτω καθεξής, τότε το 99 τοις εκατό των πραγμάτων δεν θα σου αρέσουν. Είναι όπως ακριβώς λένε οι άνθρωποι: Τα πάντα είναι κακή τύχη και ατυχία. Ωστόσο, αν εγκαταλείψεις την ιδέα τού πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι, και αντιμετωπίσεις αυτά τα πράγματα ήρεμα και σωστά, θα διαπιστώσεις πως τα περισσότερα πράγματα δεν είναι τόσο δυσμενή ή δύσκολα στην αντιμετώπισή τους. Όταν εγκαταλείψεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, όταν σταματήσεις να απορρίπτεις ή να αποφεύγεις την όποια ατυχία σου συμβαίνει και σταματήσεις να μετράς τέτοια πράγματα με βάση το πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι, θα θεωρείς πλέον καλά πολλά από τα πράγματα που έβλεπες παλαιότερα ως ατυχή και κακά —τα κακά πράγματα θα μετατραπούν σε καλά πράγματα. Η νοοτροπία σου και ο τρόπος με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα θα αλλάξουν, γεγονός που θα σου δώσει τη δυνατότητα να νιώσεις διαφορετικά για τις εμπειρίες της ζωής σου και, ταυτόχρονα, να δρέψεις διαφορετικές ανταμοιβές. Πρόκειται για μια εξαιρετική εμπειρία, μια εμπειρία που θα σου αποφέρει ανταμοιβές που δεν φαντάζεσαι. Είναι καλό πράγμα, όχι κακό. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι χαίρουν πάντα εκτίμησης, παίρνουν πάντα τις προαγωγές, δέχονται πάντα έπαινο και ενθάρρυνση, κερδίζουν συχνά την έγκριση των αδελφών τους, και όλοι τους κοιτάζουν ζηλόφθονα. Είναι αυτό κάτι καλό; Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως αυτά τα πράγματα συμβαίνουν επειδή εκείνα τα άτομα έχουν την τύχη με το μέρος τους. Λένε: «Κοίτα, εκείνος ο τύπος έχει καλό επίπεδο, γεννήθηκε τυχερός και τα έχει πάει καλά στη ζωή του —έχει τις καλές ευκαιρίες και κερδίζει τις προαγωγές. Είναι απλώς πολύ τυχερός!» Ζηλεύουν απίστευτα. Και όμως, στο τέλος, εκείνο το άτομο απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του μέσα σε λίγα χρόνια και γίνεται ένας συνηθισμένος πιστός. Κλαίει γι' αυτό και προσπαθεί να κρεμαστεί και, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, έχει αποπεμφθεί. Είναι αυτό καλή τύχη; Αν το κοιτάξεις κατ' αυτόν τον τρόπο, είναι απελπιστικά άτυχος. Αλλά είναι όντως περίπτωση κακής τύχης; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, δεν είναι πως έχει κακή τύχη, αλλά πως δεν ακολούθησε το σωστό μονοπάτι. Επειδή δεν ακολούθησε το σωστό μονοπάτι, όταν του συνέβησαν πράγματα τα οποία οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ως «τυχερά», αυτά έγιναν πειρασμός, παγίδα και καταλύτης που επιτάχυνε την καταστροφή του. Είναι αυτό κάτι καλό; Πάντα φιλοδοξούσε να πάρει προαγωγή, να είναι ανώτερος όλων των άλλων, να είναι το επίκεντρο της προσοχής και όλα να πηγαίνουν καλά και όπως τα ήθελε, αλλά τι συνέβη στο τέλος; Δεν αποκλείστηκε; Αυτό είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν οι άνθρωποι δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Η επιδίωξη της καλής τύχης καθεαυτής δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Είναι βέβαιο πως οι άνθρωποι που επιδιώκουν την τύχη θα απορρίψουν και θα αποφύγουν καθετί κακό, κάθε πράγμα που οι άνθρωποι τείνουν να θεωρούν ανεπιθύμητο, τα πράγματα που δεν συνάδουν με τη ψυχολογική διάθεση και τα σαρκικά συμφέροντα των ανθρώπων. Φοβούνται, αποφεύγουν και απορρίπτουν την εμφάνιση αυτών των πραγμάτων. Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, τα περιγράφουν ως «ατυχή». Μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια όταν θεωρούν πως είναι άτυχοι; (Όχι.) Θεωρείς πως μπορούν να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και που πάντα νομίζουν πως είναι άτυχοι; (Όχι.) Σίγουρα δεν μπορούν. Επομένως, οι άνθρωποι που επιδιώκουν πάντα την τύχη, που πάντα επικεντρώνονται μόνο στην τύχη τους και σκέφτονται την τύχη τους, είναι άνθρωποι που δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μεριμνούν για τα κανονικά τους καθήκοντα και δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι, οπότε βυθίζονται συνεχώς στην κατάθλιψη. Γι' αυτό φταίνε οι ίδιοι, και τους αξίζει! Οφείλεται στο ότι ακολουθούν το λάθος μονοπάτι! Τους αξίζει να βυθιστούν στην κατάθλιψη. Είναι εύκολο να ξεφύγεις από αυτήν την κατάθλιψη; Στην πραγματικότητα, είναι εύκολο. Απλώς εγκατάλειψε τις εσφαλμένες οπτικές σου, μην περιμένεις όλα να πάνε καλά ή ακριβώς όπως τα θέλεις ή ομαλά. Μη φοβάσαι τα πράγματα που πηγαίνουν στραβά, μην αντιστέκεσαι σε αυτά και μην τα απορρίπτεις. Αντίθετα, εγκατάλειψε την αντίστασή σου, ηρέμησε, πρόσελθε ενώπιον του Θεού με μια στάση υπακοής και αποδέξου όλα όσα κανονίζει ο Θεός. Μην επιδιώκεις τη λεγόμενη «καλή τύχη» και μην απορρίπτεις τη λεγόμενη «κακή τύχη». Δώσε την καρδιά σου και όλο σου το είναι στον Θεό, άφησε τις ενέργειες και την ενορχήστρωση σε Εκείνον, και υποτάξου στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις Του. Ο Θεός θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι με δίκαιο μέτρο όταν το χρειάζεσαι. Θα ενορχηστρώσει τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που χρειάζεσαι, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ελλείψεις σου, ούτως ώστε να μπορέσεις να αντλήσεις τα διδάγματα που οφείλεις να αντλείς από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς. Φυσικά, η προϋπόθεση για όλα αυτά είναι ότι πρέπει να έχεις μια νοοτροπία υπακοής προς τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Επομένως, μην επιδιώκεις την τελειότητα· μην απορρίπτεις από φόβο το να συμβούν ανεπιθύμητα, ντροπιαστικά ή δυσμενή πράγματα· και μη χρησιμοποιείς την κατάθλιψή σου για να αντιστέκεσαι εσωτερικά στην εμφάνιση κακών πραγμάτων. Για παράδειγμα, αν ένας τραγουδιστής έχει μια μέρα πονόλαιμο και δεν δώσει καλή ερμηνεία, σκέφτεται: «Είμαι τόσο άτυχος! Γιατί δεν φροντίζει ο Θεός τη φωνή μου; Συνήθως τραγουδώ τόσο καλά όταν είμαι μόνος μου, αλλά σήμερα έγινα ρεζίλι όταν τραγούδησα μπροστά σε όλους. Δεν μπορούσα να βρω τον σωστό τόνο, ούτε να πιάσω τον ρυθμό. Έχω γελοιοποιηθεί τελείως!» Το να γελοιοποιείσαι είναι κάτι καλό. Σε βοηθάει να δεις τις δικές σου ελλείψεις και την αγάπη σου για τη ματαιοδοξία. Σου δείχνει πού εντοπίζονται τα προβλήματά σου και σε βοηθά να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι δεν είσαι τέλειος. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι και είναι πολύ φυσιολογικό να γελοιοποιείσαι. Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν στιγμές όπου γελοιοποιούνται ή ντροπιάζονται. Όλοι αποτυγχάνουν, βιώνουν αποτυχίες και έχουν αδυναμίες. Δεν είναι κακό να γελοιοποιείσαι. Όταν γελοιοποιείσαι, αλλά δεν νιώθεις αμηχανία και δεν νιώθεις καταθλιμμένος βαθιά μέσα σου, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι χοντρόπετσος· σημαίνει ότι δεν σε νοιάζει αν η γελοιοποίηση θα επηρεάσει τη φήμη σου και σημαίνει ότι δεν κυριεύει πλέον τις σκέψεις σου η ματαιοδοξία σου. Σημαίνει ότι έχεις ωριμάσει ως προς την ανθρώπινη φύση σου. Αυτό είναι υπέροχο! Δεν είναι καλό αυτό; Είναι καλό. Μη σκέφτεσαι ότι δεν έχεις αποδώσει καλά ή ότι έχεις κακή τύχη και μην ψάχνεις για τις αντικειμενικές αιτίες που το προκάλεσαν. Είναι φυσιολογικό. Μπορεί να γελοιοποιηθείς, μπορεί να γελοιοποιηθούν οι άλλοι, όλοι μπορούν να γελοιοποιηθούν —τελικά θα διαπιστώσεις πως όλοι είναι ίδιοι, όλοι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, όλοι είναι θνητοί, πως κανείς δεν είναι ανώτερος από κανέναν άλλον και πως κανείς δεν είναι καλύτερος από κανέναν άλλον. Όλοι γελοιοποιούνται κάποιες φορές, οπότε κανείς δεν θα πρέπει να κοροϊδεύει κανέναν. Αφού έχεις βιώσει πολυάριθμες αποτυχίες, η ανθρώπινη φύση σου ωριμάζει σταδιακά. Έτσι, όποτε συναντήσεις ξανά αυτά τα πράγματα, δεν θα είσαι πια περιορισμένος, και αυτά δεν θα έχουν επίδραση στην κανονική εκτέλεση του καθήκοντός σου. Η ανθρώπινη φύση σου θα είναι κανονική, και όταν η ανθρώπινη φύση σου είναι κανονική, η λογική σου θα είναι και αυτή κανονική.

Αυτοί οι άνθρωποι που απολαμβάνουν να επιδιώκουν την τύχη είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την καλοτυχία σε αυτήν τη ζωή, που φτάνουν τα πράγματα στα άκρα. Αυτό που επιδιώκουν αυτοί οι άνθρωποι είναι λάθος και θα πρέπει να το εγκαταλείψουν. Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε σχετικά με το πώς να χειρίζεται κανείς και να υιοθετεί τη σωστή προσέγγιση προς αυτά τα ανεπιθύμητα πράγματα —το καταλαβαίνετε αυτό τώρα; Πώς συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτό; (Οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτάσσονται σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός. Δεν πρέπει να επιζητούν να γίνουν τέλειοι άνθρωποι, ούτε πρέπει να φοβούνται οτιδήποτε τους φέρνει σε αμηχανία ή να φοβούνται μήπως συμβεί κάτι το δυσμενές, και οι άνθρωποι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα αισθήματα της κατάθλιψής τους για να αντισταθούν σε αυτά τα πράγματα όταν συμβαίνουν.) Γαλήνεψε το μυαλό σου και αντιμετώπισέ τα όλα με τη σωστή νοοτροπία. Όταν σου συμβαίνουν κακά πράγματα, πρέπει να έχεις το σωστό μονοπάτι για να τα προσεγγίσεις και να τα επιλύσεις, και ακόμη κι αν δεν τα χειριστείς καλά, και πάλι δεν θα πρέπει να βυθιστείς στην κατάθλιψη. Αν αποτύχεις, μπορείς να δοκιμάσεις ξανά· στη χειρότερη περίπτωση, η αποτυχία αποτελεί μάθημα, και ακόμη κι αν όντως αποτύχεις, αυτό είναι και πάλι καλύτερο από το να είσαι αντίθετος, να αντιστέκεσαι, να απορρίπτεις και να το βάζεις στα πόδια. Οπότε, ό,τι κι αν συμβεί ή ό,τι κι αν πρέπει να αντιμετωπίσεις στο μέλλον, δεν θα πρέπει ποτέ να το απορρίψεις ούτε να προσπαθήσεις να ξεφύγεις από αυτό, πόσο μάλλον να το μετρήσεις με την άποψη πως η τύχη σου είναι καλή ή κακή. Εφόσον επιβεβαιώσεις πως τα πάντα ενορχηστρώνονται από τη χείρα του Θεού, δεν θα πρέπει να μετράς όλα αυτά τα πράγματα με την άποψη και τη νοοτροπία πως η τύχη σου είναι καλή ή κακή, πόσο μάλλον να απορρίπτεις τα κακά πράγματα που συμβαίνουν. Φυσικά, ούτε θα πρέπει να προσεγγίζεις αυτά τα πράγματα με το συναίσθημα της κατάθλιψης. Αντίθετα, θα πρέπει να υιοθετείς μια ενεργή στάση και μια θετική ψυχολογική διάθεση για να συναντάς και να προσεγγίζεις αυτά τα πράγματα, και να βλέπεις ποια διδάγματα μπορείς να αντλήσεις και ποια κατανόηση θα πρέπει να συναγάγεις από αυτά —αυτό οφείλεις να κάνεις. Δεν θα είναι τότε σωστές οι σκέψεις και οι απόψεις σου; (Θα είναι.) Και όταν αντιμετωπίσεις για άλλη μια φορά κάποια κακά ή ατυχή πράγματα, θα μπορείς να τα προσεγγίσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα έχεις τις σωστές σκέψεις και απόψεις και, με αυτόν τον τρόπο, η ανθρώπινη φύση και η λογική σου θα γίνουν κανονικές. Όταν το κοιτάζεις έτσι, δεν είναι πολύ σημαντικό να έχεις τη σωστή άποψη; Δεν είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοήσεις ξεκάθαρα το ζήτημα της μοίρας σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Τώρα που έχουμε σχεδόν ολοκληρώσει τη συναναστροφή σχετικά με αυτό το ρητό πως η τύχη είναι καλή ή κακή, καταλαβαίνετε πλέον; (Ναι.) Αν μπορείτε να κατανοήσετε με σαφήνεια την ουσία αυτού του είδους προβλήματος, τότε θα έχετε τη σωστή άποψη για το ζήτημα της μοίρας.

Υπάρχει και ένας ακόμη λόγος για τον οποίο βυθίζονται οι άνθρωποι στο συναίσθημα της κατάθλιψης, και αυτός είναι πως ορισμένα πράγματα συμβαίνουν στους ανθρώπους προτού ή αφότου ενηλικιωθούν, δηλαδή, διαπράττουν κάποιες παραβάσεις ή κάνουν κάποια βλακώδη πράγματα, ανόητα πράγματα ή πράγματα από άγνοια. Βυθίζονται στην κατάθλιψη εξαιτίας αυτών των παραβάσεων, εξαιτίας αυτών των βλακωδών πραγμάτων που έχουν κάνει και των πραγμάτων που έχουν κάνει από άγνοια. Αυτού του είδους η κατάθλιψη είναι μια αυτοκαταδίκη, και είναι επίσης ένα είδος προσδιορισμού του είδους ανθρώπου που είναι. Αυτού του είδους η παράβαση σίγουρα δεν είναι απλώς το να βρίζεις κάποιον ή να κακολογείς κάποιον λιγάκι πίσω από την πλάτη του, ή κάτι μικροπρεπές όπως αυτό, αλλά, αντίθετα, είναι κάτι που περιλαμβάνει ντροπή, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια κάποιου, και ακόμη και τον νόμο. Καθώς φέρνουν συνεχώς το περιστατικό στον νου τους, το συναίσθημα της κατάθλιψης συσσωρεύεται λίγο λίγο βαθιά μέσα στην καρδιά τους, μέχρι το σήμερα. Τι είναι αυτές οι παραβάσεις; Όπως είπα μόλις τώρα, είναι πράγματα από άγνοια, πράγματα βλακώδη και ανόητα που έχουν κάνει οι άνθρωποι είτε ως παιδιά είτε ως ενήλικες. Γνωρίζετε τι περιλαμβάνουν αυτά τα πράγματα; Βλακώδη, ανόητα και από άγνοια —αυτά περιλαμβάνουν πράγματα που βλάπτουν τους άλλους αλλά ωφελούν εσένα, πράγματα που είναι δύσκολο να συζητήσεις και πράγματα για τα οποία ντρέπεσαι. Μπορεί να είναι κάτι αισχρό, απεχθές, χυδαίο ή απρεπές, το οποίο σε κάνει να βυθίζεσαι σε αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Αυτή η κατάθλιψη δεν είναι ένα απλό είδος αυτοκατάκρισης, αλλά μάλλον αυτοκαταδίκη. Μπορείτε να σκεφτείτε τι μπορεί να περιλαμβάνεται σε αυτό το πεδίο που έχω περιγράψει; Δώστε ένα παράδειγμα. (Ανηθικότητα.) Η ανηθικότητα περιλαμβάνεται, ναι. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν προδώσει τον σύζυγο ή τη σύζυγό τους είτε στη σκέψη είτε στην πράξη· κάποιοι άνθρωποι έχουν διαπράξει μοιχεία και έχουν επιδοθεί σε ανηθικότητα, αλλά και πάλι δεν την εγκαταλείπουν και πάντα σκέφτονται με ποιον θέλουν να διαπράξουν μοιχεία· κάποιοι άνθρωποι έχουν εξαπατήσει άλλους και τους έχουν αποσπάσει λεφτά, ίσως ακόμα και μεγάλα χρηματικά ποσά· κάποιοι άνθρωποι έχουν κλέψει πράγματα που ανήκουν σε άλλους· και κάποιοι άνθρωποι έχουν παγιδέψει ή έχουν πάρει εκδίκηση από άλλους. Ορισμένα από αυτά τα πράγματα πλησιάζουν στην παρανομία, ενώ άλλα παραβιάζουν όντως τον νόμο· ορισμένα μπορεί να βρίσκονται στο άκρο των ηθικών ορίων, ενώ άλλα μπορεί όντως να αντιβαίνουν στην ηθική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτά τα πράγματα είναι θαμμένα βαθιά μέσα στις αναμνήσεις των ανθρώπων στα μύχια της καρδιάς τους, και πού και πού έρχονται στον νου τους. Όταν βρίσκεσαι μόνος, όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς μες στα μαύρα μεσάνυχτα, δεν μπορείς παρά να σκεφτείς αυτά τα πράγματα. Παίζουν μπρος στα μάτια του μυαλού σου σαν ταινία, σκηνή προς σκηνή, και εσύ δεν μπορείς να τα διαγράψεις ή να τα αποβάλεις. Κάθε φορά που σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα, νιώθεις καταθλιμμένος, καίει το πρόσωπό σου, η καρδιά σου ριγεί, νιώθεις ντροπιασμένος, και το πνεύμα σου είναι γεμάτο ανησυχία. Αν και πιστεύεις στον Θεό, και πάλι νιώθεις λες και αυτά τα πράγματα που έχεις κάνει συνέβησαν μόλις χθες. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτά, δεν μπορείς να κρυφτείς από αυτά, και δεν έχεις ιδέα πώς να τα αφήσεις πίσω σου. Αν και μόνο λίγοι άλλοι άνθρωποι γνωρίζουν αυτά που έχεις κάνει, ή ίσως να μη γνωρίζει κανείς, νιώθεις ένα αμυδρό αίσθημα ανησυχίας μέσα στην καρδιά σου. Από αυτήν την ανησυχία έρχεται η κατάθλιψη, και αυτή η κατάθλιψη σε κάνει να νιώθεις ένοχος καθώς ακολουθείς τον Θεό και εκτελείς το καθήκον σου. Δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για το αν αυτό το αίσθημα ενοχοποίησης προέρχεται από τη δική σου συνείδηση, από τον νόμο ή από το αίσθημα ηθικότητας και ηθικής σου. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι που έχουν κάνει αυτά τα πράγματα, χωρίς να το θέλουν νιώθουν συχνά ανήσυχοι όταν συμβαίνει κάτι συγκεκριμένο ή σε ορισμένα περιβάλλοντα και πλαίσια. Αυτό το αίσθημα ανησυχίας τούς κάνει να πέφτουν εν αγνοία τους σε βαθιά κατάθλιψη, και εκείνοι δεσμεύονται και περιορίζονται από την κατάθλιψή τους. Όποτε ακούνε ένα κήρυγμα ή μια συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, αυτή η κατάθλιψη τρυπώνει σιγά σιγά μέσα στο μυαλό τους και στα μύχια της καρδιάς τους, και εκείνοι ανακρίνουν τον εαυτό τους, ρωτώντας: «Μπορώ να το κάνω αυτό; Είμαι σε θέση να επιδιώξω την αλήθεια; Είμαι σε θέση να επιτύχω τη σωτηρία; Τι είδους άνθρωπος είμαι; Το έκανα εκείνο το πράγμα παλιά, παλιά ήμουν τέτοιου είδους άνθρωπος. Είμαι πέραν πάσης σωτηρίας; Θα με σώσει παρόλα αυτά ο Θεός;» Ορισμένοι άνθρωποι μπορούν μερικές φορές να εγκαταλείψουν τα αισθήματα κατάθλιψης που έχουν και να τα αφήσουν πίσω τους. Παίρνουν την ειλικρίνειά τους και όλη την ενέργεια που μπορούν να συσσωρεύσουν και τα εφαρμόζουν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, στις υποχρεώσεις τους και στις ευθύνες τους, και μπορούν, μάλιστα, να αφιερώσουν όλη την καρδιά και τον νου τους στο να επιδιώκουν την αλήθεια και να σκέφτονται τα λόγια του Θεού, και καταβάλλουν προσπάθεια για τα λόγια του Θεού. Τη στιγμή, ωστόσο, που εμφανίζεται κάποια ειδική κατάσταση ή περίσταση, το συναίσθημα της κατάθλιψης τους κυριεύει για άλλη μια φορά και τους κάνει να νιώθουν ξανά ένοχοι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Σκέφτονται από μέσα τους: «Το έκανες αυτό παλιά, και ήσουν τέτοιου είδους άνθρωπος. Μπορείς να επιτύχεις τη σωτηρία; Έχει κάποιο νόημα να κάνεις πράξη την αλήθεια; Τι γνώμη έχει ο Θεός γι' αυτά που έχεις κάνει; Θα σε συγχωρήσει ο Θεός γι' αυτά που έχεις κάνει; Μπορεί το να πληρώσεις τώρα το τίμημα κατ' αυτόν τον τρόπο να επανορθώσει για εκείνη την παράβαση;» Συχνά επιπλήττουν τον εαυτό τους και νιώθουν ένοχοι βαθιά μέσα τους, και πάντα αμφιβάλλουν, πάντα βομβαρδίζουν τον εαυτό τους με ερωτήσεις. Δεν μπορούν ποτέ να αφήσουν πίσω τους αυτά τα αισθήματα κατάθλιψης ούτε να τα αποβάλουν, και νιώθουν ένα συνεχές αίσθημα ανησυχίας για το επαίσχυντο πράγμα που έχουν κάνει. Οπότε, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό για τόσο πολλά χρόνια, είναι θαρρείς και δεν έχουν ακούσει ούτε κατανοήσει ποτέ τίποτε από όσα έχει πει ο Θεός. Είναι θαρρείς και δεν ξέρουν αν η επίτευξη της σωτηρίας έχει κάποια σχέση μαζί τους, αν μπορούν να λάβουν άφεση αμαρτιών και να λυτρωθούν ή αν έχουν τα προσόντα να λάβουν την κρίση και την παίδευση του Θεού, καθώς και τη σωτηρία Του. Δεν έχουν ιδέα για όλα αυτά τα πράγματα. Επειδή δεν παίρνουν καμία απάντηση και καμία ακριβή ετυμηγορία, νιώθουν συνεχώς καταθλιμμένοι βαθιά μέσα τους. Μέσα στα μύχια της καρδιάς τους, φέρνουν ξανά και ξανά στον νου τους αυτό που έκαναν, το αναπαράγουν ξανά και ξανά μέσα στο μυαλό τους, θυμούνται πώς ξεκίνησαν όλα και πώς τελείωσαν, και τα θυμούνται όλα από την αρχή μέχρι το τέλος. Ανεξάρτητα από το πώς τα θυμούνται, πάντα νιώθουν αμαρτωλοί, και έτσι αισθάνονται συνεχώς καταθλιμμένοι γι' αυτό το ζήτημα στο διάβα των ετών. Ακόμη κι όταν κάνουν το καθήκον τους, ακόμη κι όταν είναι υπεύθυνοι για μια συγκεκριμένη δουλειά, και πάλι νιώθουν σαν να μην έχουν καμία ελπίδα να σωθούν. Επομένως, δεν αντιμετωπίζουν ποτέ ευθέως το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας και δεν το βλέπουν ως κάτι που είναι το πιο σωστό και πιο σημαντικό. Πιστεύουν πως οι περισσότεροι άνθρωποι καταφρονούν το λάθος που έχουν κάνει ή το πράγμα που έχουν κάνει στο παρελθόν ή πως οι άνθρωποι μπορεί να τους καταδικάζουν και να τους σιχαίνονται, ή μάλιστα πως τους καταδικάζει ο Θεός. Ανεξάρτητα από το στάδιο στο οποίο βρίσκεται το έργο του Θεού ή από το πόσες ομιλίες έχει κάνει Εκείνος, δεν αντιμετωπίζουν ποτέ με σωστό τρόπο το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν έχουν το κουράγιο να αφήσουν πίσω τους την κατάθλιψή τους. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα που βγάζει αυτού του είδους ο άνθρωπος από τη βίωση ενός τέτοιου πράγματος, και επειδή δεν βγάζει το σωστό συμπέρασμα, είναι ανίκανος να αφήσει πίσω του την κατάθλιψή του.

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν διαπράξει κάποια παράβαση, είτε μεγάλη είτε μικρή, αλλά πιθανότατα υπάρχουν πολύ λίγοι που έχουν διαπράξει σοβαρές παραβάσεις —το είδος της παράβασης που υπερβαίνει τα ηθικά όρια. Δεν θα μιλήσουμε εδώ για εκείνους που έχουν διαπράξει διάφορες άλλες παραβάσεις· θα μιλήσουμε απλώς για το τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι που έχουν διαπράξει σοβαρές παραβάσεις και έχουν διαπράξει το είδος της παράβασης που υπερβαίνει τα ηθικά όρια και την ηθική. Όσο για τους ανθρώπους που έχουν διαπράξει σοβαρές παραβάσεις —και εδώ μιλάω για τις παραβάσεις που υπερβαίνουν τα ηθικά όρια— αυτό δεν περιλαμβάνει την προσβολή της διάθεσης του Θεού και την παραβίαση των διοικητικών Του διαταγμάτων. Καταλαβαίνετε; Δεν μιλάω για παραβάσεις που προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, την ουσία Του ή την ταυτότητα και το κύρος Του, και δεν μιλάω για παραβάσεις που συνιστούν βλασφημία εναντίον του Θεού. Μιλάω για τις παραβάσεις που υπερβαίνουν τα ηθικά όρια. Υπάρχει επίσης κάτι που πρέπει να ειπωθεί για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να διορθώσουν τα αισθήματα κατάθλιψης που έχουν εκείνοι που έχουν διαπράξει τέτοιες παραβάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να πάρουν δύο μονοπάτια, και πρόκειται για ένα απλό ζήτημα. Καταρχάς, αν νιώθεις μέσα σου πως μπορείς να εγκαταλείψεις εκείνο το πράγμα που έκανες ή έχεις την ευκαιρία να ζητήσεις συγγνώμη από το άλλο άτομο και να επανορθώσεις γι’ αυτό, τότε μπορείς να επανορθώσεις και να του ζητήσεις συγγνώμη, και στο πνεύμα σου θα επιστρέψουν αισθήματα γαλήνης και ηρεμίας· αν δεν έχεις την ευκαιρία να το κάνεις αυτό, αν δεν είναι δυνατόν, αν καταφέρεις πραγματικά να γνωρίσεις το πρόβλημά σου μέσα στα μύχια της καρδιάς σου, αν συνειδητοποιήσεις πόσο σοβαρό είναι ακριβώς αυτό το πράγμα που έχεις κάνει και αν νιώθεις πραγματικά μεταμελημένος, τότε θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις. Όποτε σκέφτεσαι αυτό που έχεις κάνει και νιώθεις ένοχος —και τότε ακριβώς είναι που θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις— πρέπει να φέρεις την ειλικρίνεια και τα αληθινά σου αισθήματα για να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό. Και πώς μπορείς να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό; Αυτό εξαρτάται από την καρδιά σου. Αν εξομολογηθείς αληθινά, αναγνωρίσεις πραγματικά το λάθος σου και το πρόβλημά σου και, είτε πρόκειται για παράβαση που έχεις διαπράξει είτε για αμαρτία, υιοθετήσεις μια στάση αληθινής εξομολόγησης, νιώσεις πραγματικό μίσος για αυτό που έχεις κάνει και αλλάξεις πραγματικά, ώστε να μην κάνεις ποτέ ξανά εκείνο το λάθος, τότε, μια μέρα, θα λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό· δηλαδή, ο Θεός δεν θα καθορίζει πια το τέλος σου με βάση τα αδαή, ανόητα και αισχρά πράγματα που έχεις κάνει παλιά. Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, ο Θεός θα ξεχάσει τελείως το ζήτημα· θα είσαι το ίδιο ακριβώς με τους άλλους κανονικούς ανθρώπους, χωρίς την παραμικρή διαφορά. Ωστόσο, η προϋπόθεση γι’ αυτό είναι πως πρέπει να είσαι ειλικρινής και να έχεις αληθινή στάση μετάνοιας, όπως ο Δαβίδ. Πόσα δάκρυα έχυσε ο Δαβίδ για την παράβαση που είχε διαπράξει; Αμέτρητα δάκρυα. Πόσες φορές έκλαψε; Αμέτρητες φορές. Τα δάκρυα που έχυσε μπορούν να περιγραφούν με τα εξής λόγια: «Όλην την νύκτα λούω την κλίνην μου». Δεν γνωρίζω πόσο σοβαρή είναι η παράβασή σου. Αν είναι πραγματικά σοβαρή, μπορεί να χρειαστεί να κλάψεις έως ότου το κρεβάτι σου επιπλέει στα δάκρυά σου —μπορεί να πρέπει να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις σε αυτό το επίπεδο προτού μπορέσεις να λάβεις τη συγχώρεση του Θεού. Αν δεν το κάνεις αυτό, τότε φοβάμαι πως η παράβασή σου θα γίνει αμαρτία στα μάτια του Θεού, και εσύ δεν θα λάβεις άφεση αμαρτιών γι’ αυτήν. Τότε θα είχες πρόβλημα και δεν θα είχε νόημα να ειπωθεί τίποτε περαιτέρω γι’ αυτό. Επομένως, το πρώτο βήμα για να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό είναι πως πρέπει να είσαι ειλικρινής και να αναλάβεις πρακτική δράση για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις αληθινά. Ορισμένοι άνθρωποι ρωτούν: «Πρέπει να το πω σε όλους;» Αυτό δεν είναι απαραίτητο· απλώς πήγαινε και προσευχήσου μόνος σου στον Θεό. Όποτε νιώθεις άβολα και ένοχος μέσα σου, θα πρέπει να προσέρχεσαι κατευθείαν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και να λάβεις τη συγχώρεσή Του. Ορισμένοι άνθρωποι ρωτούν: «Πόσο πρέπει να προσευχηθώ μέχρι να μάθω πως ο Θεός με έχει συγχωρήσει;» Όταν δεν νιώθεις πια ένοχος γι’ αυτό το ζήτημα, όταν δεν βυθίζεσαι άλλο πια σε κατάθλιψη εξαιτίας αυτού του ζητήματος, τότε θα έχεις επιτύχει αποτελέσματα, και αυτό θα δείξει πως ο Θεός σού έχει δώσει άφεση αμαρτιών. Όταν κανένας άνθρωπος, καμία εξουσία και καμία εξωτερική δύναμη δεν μπορεί να σε αναστατώσει, και όταν δεν βρίσκεσαι υπό την κυριαρχία κανενός ανθρώπου, γεγονότος ή πράγματος, τότε θα έχεις επιτύχει αποτελέσματα. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις. Το δεύτερο βήμα είναι πως, καθώς ικετεύεις διαρκώς τον Θεό για άφεση αμαρτιών, θα πρέπει να αναζητάς ενεργά τις αρχές που θα πρέπει να ακολουθείς καθώς εκτελείς το καθήκον σου —μόνο αν το κάνεις αυτό θα είσαι σε θέση να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Φυσικά, αυτό αποτελεί και μια πρακτική ενέργεια, μια πρακτική έκφραση και στάση που επανορθώνουν για την παράβασή σου, και αυτό αποδεικνύει πως είσαι μετανοημένος και πως έχεις αλλάξει· είναι κάτι που οφείλεις να κάνεις. Πόσο καλά εκτελείς το καθήκον σου, την αποστολή που σου δίνει ο Θεός; Την προσεγγίζεις με μια στάση κατάθλιψης ή με τις αρχές που ο Θεός απαιτεί να ακολουθείς; Προσφέρεις την αφοσίωσή σου; Πάνω σε ποια βάση θα πρέπει να σου δώσει ο Θεός άφεση αμαρτιών; Έχεις εκφράσει κάποια μετάνοια; Τι δείχνεις στον Θεό; Αν επιθυμείς να λάβεις άφεση αμαρτιών από τον Θεό, τότε πρέπει πρώτα να είσαι ειλικρινής: Πρέπει, αφενός, να έχεις μια στάση ειλικρινούς εξομολόγησης και πρέπει, επίσης, να φέρεις την ειλικρίνειά σου και να εκτελείς καλά το καθήκον σου, ειδάλλως δεν υπάρχει κάτι να συζητήσουμε. Αν μπορέσεις να κάνεις αυτά τα δύο πράγματα, αν μπορέσεις να συγκινήσεις τον Θεό με την ειλικρίνειά σου και την καλή σου πίστη, και να κάνεις τον Θεό να σου δώσει άφεση αμαρτιών, τότε θα είσαι όπως ακριβώς και οι άλλοι άνθρωποι. Ο Θεός θα σε κοιτά με τον ίδιο τρόπο που κοιτά τους άλλους ανθρώπους, θα σου φέρεται με τον ίδιο τρόπο που φέρεται σε άλλους ανθρώπους και θα σε κρίνει και θα σε παιδεύει, θα σε δοκιμάζει και θα σε εξευγενίζει όπως ακριβώς κάνει στους άλλους ανθρώπους —δεν θα έχεις διαφορετική μεταχείριση. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα έχεις την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά ο Θεός θα σε διαφωτίζει, θα σε καθοδηγεί και θα φροντίζει για σένα με τον ίδιο τρόπο καθώς επιδιώκεις την αλήθεια. Φυσικά, επειδή τώρα έχεις ειλικρινή και γνήσια επιθυμία και ένθερμη στάση, ο Θεός δεν θα σου φέρεται διαφορετικά από οποιονδήποτε άλλο και, όπως ακριβώς και οι άλλοι άνθρωποι, θα έχεις την ευκαιρία να επιτύχεις τη σωτηρία. Το καταλαβαίνεις αυτό, σωστά; (Ναι.) Το να έχεις διαπράξει μια σοβαρή παράβαση αποτελεί ειδική περίπτωση. Δεν μπορούμε να πούμε πως δεν είναι τρομακτικό· πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Δεν είναι το ίδιο με μια συνηθισμένη διεφθαρμένη διάθεση ή με το να έχει κανείς εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις. Είναι κάτι που έχει συμβεί πραγματικά, που αποτελεί πλέον γεγονός, και το οποίο επιφέρει σοβαρές συνέπειες. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ειδικό τρόπο. Είτε αντιμετωπίζεται με ειδικό τρόπο είτε με φυσιολογικό τρόπο, ωστόσο, υπάρχει πάντα ένας δρόμος προς τα εμπρός και ένας τρόπος να επιλυθεί, και αυτό εξαρτάται από το αν μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με τους τρόπους και τις μεθόδους που σου λέω και στην κατεύθυνση των οποίων σε καθοδηγώ. Αν ασκείσαι πραγματικά κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε οι ελπίδες σου να επιτύχεις τη σωτηρία στο τέλος θα είναι ίδιες με των άλλων ανθρώπων. Φυσικά, η επίλυση όλων αυτών δεν αφορά απλώς το να αφήσουν οι άνθρωποι πίσω τους τα αισθήματα κατάθλιψης που έχουν. Ο τελικός στόχος είναι πως, διορθώνοντας τα αισθήματα της κατάθλιψης που έχουν, μπορούν να υιοθετήσουν τη σωστή προσέγγιση προς όλα αυτά τα πράγματα εντός του πλαισίου της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης όταν συναντούν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Δεν πρέπει να φτάνουν στα άκρα και δεν πρέπει να είναι πεισματάρηδες· θα πρέπει να εμβαθύνουν στην αναζήτηση του θελήματος του Θεού και στην αναζήτηση της αλήθειας, να εκτελούν τις ευθύνες και τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελεί ένα δημιουργημένο ον, έως ότου μπορούν τελικά να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Μόλις έχουν εισέλθει οι άνθρωποι σε αυτήν την πραγματικότητα, θα προσεγγίζουν σταδιακά το μονοπάτι της σωτηρίας και, με αυτόν τον τρόπο, θα έχουν ελπίδα να επιτύχουν τη σωτηρία. Είναι πλέον ξεκάθαρο το μονοπάτι του πώς μπορείτε να διορθώσετε το συναίσθημα της κατάθλιψης που προκύπτει από σοβαρές παραβάσεις? (Ναι, είναι.)

Είναι δύσκολο πρόβλημα η διόρθωση του συναισθήματος της κατάθλιψης; Νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο, καθώς περιλαμβάνει σημαντικά ζητήματα στη ζωή, περιλαμβάνει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό, το αν μπορούν να επιτύχουν τη σωτηρία στο μέλλον ή αν η πίστη τους θα αποβεί μάταιη —πρόκειται για μείζον θέμα. Επιφανειακά, αυτό που αποκαλύπτεται είναι ένα συναίσθημα, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν λόγοι για τους οποίους προκύπτει αυτό το συναίσθημα. Σήμερα έχω συναναστραφεί με σαφήνεια πάνω σε αυτούς τους λόγους, έχω παράσχει τώρα έναν τρόπο για την επίλυση του προβλήματος αυτών των αιτιών, οπότε δεν μπορεί να διορθωθεί πλέον εύκολα το συναίσθημα της κατάθλιψης; (Ναι.) Έχει διορθωθεί στη θεωρία. Έχοντας δογματική κατανόηση, συγκρίνοντας στη συνέχεια αυτό το δόγμα με αυτό που έκανες στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας αυτό το δόγμα ως βάση για να επιλύσεις σταδιακά τις δυσκολίες σου στη ζωή, τις δυσκολίες στο σκεπτικό σου, και ακολουθώντας με συνέπεια αυτό το μονοπάτι, μπορείς σταδιακά να αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Τι γνώμη έχεις γι’ αυτόν τον τρόπο επίλυσης του προβλήματος; (Είναι καλός.) Έτσι πρέπει να λύσουν οι άνθρωποι το πρόβλημα. Αν δεν το κάνουν, τότε τα περίπλοκα προβλήματα μέσα τους —τα προβλήματα στο σκεπτικό τους, τα προβλήματα μέσα στην καρδιά τους, τα ψυχικά τους προβλήματα, καθώς και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους— αυτά τα πράγματα τους δεσμεύουν στενά. Δεσμεύονται και παγιδεύονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, υποφέρουν και νιώθουν εξουθενωμένοι διαρκώς, δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν, και δεν μπορούν να βρουν ποτέ μια διέξοδο. Όταν έχεις ακούσει όλη τη σημερινή συναναστροφή, μπορείς να τη συλλογιστείς προσεκτικά και να καταφέρεις να αποκτήσεις δογματική κατανόησή της. Έπειτα, μέσω των πρακτικών εμπειριών σου και των προσωπικών εμπειριών σου στην καθημερινή σου ζωή, μπορείς σταδιακά να αναδυθείς από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και τις διάφορες καταστάσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών σου. Μόλις τα έχεις αφήσει πίσω σου, όχι μόνο θα είσαι πραγματικά απελευθερωμένος και ελεύθερος, και όχι μόνο θα έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως θα έχεις κατανοήσει την αλήθεια, θα έχεις αποκτήσει την αλήθεια και θα είσαι σε θέση να βιώσεις την πραγματικότητα της αλήθειας. Τότε θα είσαι εξαιρετικά χρήσιμος και θα ζεις μια ζωή που έχει αξία. Επιθυμείτε να ζείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας, και δεν θέλουν να ξοδέψουν τη ζωή τους στα αρνητικά συναισθήματα της σάρκας, σε λάγνες επιθυμίες της σάρκας, σε κοσμικές τάσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις —αυτού του είδους η ζωή είναι υπερβολικά δύσκολη και εξουθενωτική. Θα έχει καλή έκβαση η ζωή σου αν ζεις σε αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις και σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Το να ζεις σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα σημαίνει να ζεις στο κράτος του Σατανά. Είναι σαν να ζεις σε μια κρεατομηχανή —αργά ή γρήγορα θα γίνεις κομματάκια, και είναι δύσκολο να βρεις μια διέξοδο. Ωστόσο, αν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια, τότε έχεις ελπίδα να αφήσεις πίσω σου τη σύγχυση και τον πόνο, και θα είσαι σε θέση να ξεφύγεις από τον πόνο που προέρχεται από το να σε μπλέκουν και να σε μπερδεύουν τα αρνητικά συναισθήματα.

Αρχικά είχα σχεδιάσει να συναναστραφώ πάνω σε περισσότερα από ένα θέματα σήμερα, αλλά κατέληξα να συναναστρέφομαι πάνω στην κατάθλιψη για πολλή ώρα. Υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για κάθε ζήτημα· τίποτα δεν μπορεί να εξηγηθεί ξεκάθαρα με λίγες μόνο λέξεις. Για ό,τι κι αν μιλώ, δεν μπορώ να εξηγήσω απλώς το δόγμα ενός ζητήματος και να σταματήσω εκεί. Κάθε ζήτημα περιλαμβάνει πολλές πτυχές της αλήθειας και της πραγματικότητας· περιλαμβάνει τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία φέρονται, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν, και όλα αυτά αφορούν την επίτευξη της σωτηρίας από εσάς. Δεν μπορώ να είμαι απρόσεκτος όταν συναναστρέφομαι σχετικά με μια αλήθεια ή ένα θέμα, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δοκιμάζω όλους τους τρόπους που μπορώ, σαν μια γκρινιάρα γιαγιά, για να σας πω ξανά και ξανά αυτά τα πράγματα. Μην παραπονιέστε για το ότι είναι μπελάς και μην παραπονιέστε για το ότι είναι υπερβολικά μακροσκελές. Μπορεί να έχω μιλήσει παλαιότερα για ένα θέμα, οπότε γιατί να μιλήσω ξανά γι’ αυτό; Αν μιλήσω ξανά γι’ αυτό, μπορείς να το ακούσεις πάλι και να το εκλάβεις ως ανασκόπηση. Αυτό είναι εντάξει, σωστά; (Ναι.) Εν συντομία, πρέπει να προσεγγίζεις με ευσυνειδησία τα ζητήματα που σχετίζονται με την αλήθεια και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι, και δεν πρέπει να είσαι απρόσεκτος. Όσο πιο λεπτομερής και συγκεκριμένος γίνομαι, τόσο πιο λεπτομερής και σαφής γίνεται η κατανόησή σας για τη σχέση μεταξύ των διαφόρων αληθειών, καθώς και για τις διαφορές και τις συνδέσεις στις λεπτομέρειες ανάμεσά τους, μεταξύ άλλων πτυχών. Αν μιλούσα με γενικούς όρους και μιλούσα μόνο γενικά για μερικά πράγματα, τότε θα δυσκολευόσασταν να τα κατανοήσετε και να εισέλθετε σε αυτά, και θα ήταν εξουθενωτικό για εσάς να προσπαθείτε να συλλογιστείτε και να καταλάβετε μόνοι σας αυτά τα πράγματα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Για παράδειγμα, το θέμα μας για σήμερα —η μοίρα, η τύχη και τα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν από τις συγκεκριμένες παραβάσεις που έχουν διαπράξει οι άνθρωποι στο παρελθόν— δεν θα ήσασταν σε θέση να σκεφτείτε αυτά τα πράγματα μόνοι σας και, ακόμη κι αν το έκανες, δεν θα είχες κάποια διέξοδο από αυτά. Επειδή δεν κατανοείς την αλήθεια μέσα σε αυτά τα πράγματα, δεν θα είσαι ποτέ σε θέση να βρεις τη σωστή απάντηση στο ζήτημα του να έχεις διαπράξει συγκεκριμένες παραβάσεις στο παρελθόν, και πάντα θα παραμένει μυστήριο για σένα, πάντα θα σε ενοχλεί και θα σε μπερδεύει, αποστερώντας από τα μύχια της καρδιάς σου τη γαλήνη, τη χαρά, την ελευθερία και την απελευθέρωση. Ή ίσως επειδή δεν χειρίστηκες σωστά το ζήτημα και δεν ακολούθησες το σωστό μονοπάτι, αυτό είχε επίδραση στο να επιτύχεις τη σωτηρία. Στο τέλος κάποιοι άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν και αποκλείστηκαν. Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή έκαναν κάποιες ανείπωτες πράξεις στο παρελθόν και δεν τις χειρίστηκαν σωστά και δεν έλαβαν άφεση αμαρτιών γι’ αυτές. Η καρδιά τους ήταν διαρκώς μπερδεμένη από αυτά τα πράγματα· δεν είχαν όρεξη να επιδιώξουν την αλήθεια, εκτελούσαν το καθήκον τους με τσαπατσούλικο τρόπο, δεν εισέρχονταν στην πραγματικότητα της αλήθειας και ένιωθαν σαν να ήταν μάταιο να επιδιώκουν την αλήθεια. Διατηρούσαν αυτήν την αρνητική άποψη μέχρι τέλους, δεν μιλούσαν ποτέ περί βιωματικής μαρτυρίας και δεν απέκτησαν την αλήθεια. Τότε μόνο άρχισαν να νιώθουν τύψεις, αλλά ήταν πολύ αργά. Επομένως, σχετίζονται όλα αυτά τα ζητήματα με την αλήθεια και την επίτευξη της σωτηρίας; (Ναι.) Μη νομίζεις ότι μόνο και μόνο επειδή αυτά τα ζητήματα δεν έχουν συμβεί σε εσένα ή δεν έχουν συμβεί σε κάποιον άλλον ή δεν έχουν συμβεί στους ανθρώπους γύρω σου, πως δεν υπάρχουν. Να σου πω το εξής: Μπορεί να έχεις κάνει κάποια επαίσχυντα πράγματα παλιά που δεν έχουν οδηγήσει ακόμα σε κάποια τρομακτική συνέπεια ή μπορεί να έχεις βυθιστεί παλαιότερα σε αυτού του είδους το αρνητικό συναίσθημα ή να είσαι βυθισμένος σε αυτό τώρα, απλώς δεν το είχες παρατηρήσει και είχες άγνοιά του, και τότε μια μέρα συμβαίνει κάτι το πραγματικό και αυτό το συναίσθημα έχει έντονη επίδραση πάνω σου και οδηγεί σε σοβαρές συνέπειες. Μόνο όταν εξετάσεις εις βάθος τον εαυτό σου ανακαλύπτεις πως, χωρίς να το γνωρίζεις, βρίσκεσαι βυθισμένος σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα για πολλά χρόνια ή ακόμη περισσότερο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να συλλογίζονται, να σκέφτονται, να κατανοούν, να αντιλαμβάνονται και να βιώνουν διαρκώς αυτά τα πράγματα προκειμένου να τα ανακαλύψουν σιγά-σιγά. Φυσικά, το να ανακαλύψεις εν τέλει αυτά τα πράγματα αποτελεί μια εξαιρετικά καλή είδηση για σένα και είναι μια σπουδαία ευκαιρία να επιτύχεις τη σωτηρία. Όταν όντως τα ανακαλύψεις, τότε θα έχεις την ευκαιρία ή την ελπίδα να τα αφήσεις πίσω σου, και αυτά για τα οποία έχω μιλήσει σήμερα δεν θα έχουν ειπωθεί μάταια. Καμία αλήθεια, κανένα θέμα και καμία λέξη δεν μπορεί να γίνει απόλυτα κατανοητή και να βιωθεί μέσα σε μια-δυο μέρες. Εφόσον περιλαμβάνει την αλήθεια, περιλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι και την επίτευξη της σωτηρίας από τους ανθρώπους. Επομένως, δεν μπορείς να παραβλέψεις καμία αλήθεια, αλλά πρέπει να υιοθετήσεις μια ευσυνείδητη προσέγγιση προς όλες τους. Ακόμη κι αν δεν κατανοείς ακόμα αυτές τις αλήθειες πολύ καλά και δεν ξέρεις πώς να εξετάσεις τον εαυτό σου για να δεις ποια προβλήματα έχεις σύμφωνα με αυτές τις αλήθειες, τότε ίσως αφού τις έχεις βιώσει για λίγα χρόνια, αυτές οι αλήθειες να σε σώσουν από τη λαβή των διεφθαρμένων διαθέσεών σου και να γίνουν οι πολύτιμες αλήθειες που θα σε σώσουν. Όταν συμβεί αυτό, αυτές οι αλήθειες θα σε καθοδηγήσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, και ίσως σε καμιά δέκα χρόνια αυτά τα λόγια και αυτές οι αλήθειες να έχουν αλλάξει εντελώς τις σκέψεις και τις απόψεις σου και να έχουν μεταμορφώσει απόλυτα τους στόχους και την κατεύθυνσή σου στη ζωή.

Εδώ ολοκληρώνεται η σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

1 Οκτωβρίου 2022