Στην προηγούμενή μας συνάθροιση, συναναστραφήκαμε σχετικά με ένα σημαντικό θέμα: πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Τι συναναστροφή δώσαμε σχετικά με το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; (Θεέ μου, συναναστράφηκες σχετικά με δύο πτυχές: Η πρώτη ήταν η «εγκατάλειψη» κάποιων πραγμάτων και η δεύτερη «η αφοσίωση». Αναφορικά με το θέμα της εγκατάλειψης, μίλησες για τα αρνητικά συναισθήματα που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο. Ειδικότερα, συναναστράφηκες για τις συγκεκριμένες επιδράσεις και συνέπειες που έχουν στο καθήκον μας τα αρνητικά συναισθήματα της κατωτερότητας, του θυμού και του μίσους. Η συναναστροφή Σου μας έδωσε μια διαφορετική αντίληψη για το πώς να επιδιώκουμε την αλήθεια. Καταλάβαμε πως συχνά παραβλέπουμε τα αρνητικά συναισθήματα που αποκαλύπτουμε στην καθημερινότητά μας και συνήθως δεν διακρίνουμε ούτε κατανοούμε τα αρνητικά μας συναισθήματα. Απλώς ορίζουμε μονομερώς τον εαυτό μας ως τέτοιο είδος ανθρώπου και τέλος. Γεμίζουμε το καθήκον μας με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, κι αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στα αποτελέσματά του. Επηρεάζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα που συναντάμε στη ζωή μας. Έτσι, μας είναι τρομερά δύσκολο να βαδίσουμε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.) Στην τελευταία μας συνάθροιση, συναναστράφηκα σχετικά με το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Υπάρχουν δύο κύρια μονοπάτια άσκησης —αυτό της εγκατάλειψης πραγμάτων και αυτό της αφοσίωσης. Την τελευταία φορά, συνοψίσαμε τα κύρια ζητήματα που σχετίζονται με την πρώτη πτυχή του πρώτου μονοπατιού, αυτό της «εγκατάλειψης» πραγμάτων. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει κανείς να εγκαταλείπει διάφορα είδη συναισθημάτων. Μιλάμε κατά κύριο λόγο για αρνητικά συναισθήματα, τα οποία είναι αφύσικα, παράλογα και δεν συνάδουν με τη συνείδηση και τη λογική. Από όλα αυτά, η συναναστροφή μας επικεντρώθηκε στα αρνητικά συναισθήματα της κατωτερότητας, του θυμού και του μίσους, καθώς και σε κάποιες συμπεριφορές που εκδηλώνονται όταν ζει κανείς με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Εστιάσαμε, επίσης, σε διάφορα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν ως αποτέλεσμα κάποιων συγκεκριμένων συνθηκών ή κάποιου ιδιαίτερου αναπτυξιακού υποβάθρου, και σε αρνητικά συναισθήματα που αντικατοπτρίζονται σε έναν αφύσικο χαρακτήρα. Γιατί πρέπει να εγκαταλειφθούν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Επειδή, αντικειμενικά, αυτά τα συναισθήματα γεννούν στον άνθρωπο αρνητικές νοοτροπίες και απόψεις, οι οποίες επηρεάζουν τη στάση που υιοθετεί όταν αντιμετωπίζει διάφορους ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα. Επομένως, η πρώτη πτυχή αυτού του τρόπου άσκησης —η εγκατάλειψη πραγμάτων— απαιτεί οι άνθρωποι να εγκαταλείπουν τα κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα. Την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Πέρα όμως από την κατωτερότητα, τον θυμό και το μίσος για τα οποία συναναστραφήκαμε, υπάρχει, φυσικά, πληθώρα συναισθημάτων που μπορούν να επηρεάσουν τις απόψεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όλα τους επηρεάζουν τη συνείδηση, τη λογική, τον τρόπο σκέψης και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και τα αποτελέσματα του ανθρώπου ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτό σημαίνει πως αυτά τα αρνητικά συναισθήματα είναι τα πρώτα πράγματα που πρέπει να εγκαταλείψει η ανθρωπότητα καθώς επιδιώκει την αλήθεια. Η συναναστροφή μας σήμερα θα συνεχίσει με το θέμα που εξετάζουμε —πώς να εγκαταλείψει κανείς διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Θα συναναστραφούμε αρχικά σχετικά με τις διάφορες εκδηλώσεις των αρνητικών συναισθημάτων και, μέσω της συναναστροφής Μου πάνω σε αυτές τις εκδηλώσεις, ο άνθρωπος μπορεί να μάθει για τα αρνητικά συναισθήματα, να συγκρίνει τις εκδηλώσεις αυτές με όσα εκδηλώνει ο ίδιος και έπειτα να αρχίσει να επιλύει τυχόν θέματα που ανακαλύπτει στην καθημερινή του ζωή, ένα προς ένα. Αν οι άνθρωποι αναζητήσουν και κατανοήσουν την αλήθεια, και γνωρίσουν και αναλύσουν τις αρνητικές τους σκέψεις και απόψεις, καθώς και τις αφύσικες οπτικές και στάσεις τους που προκαλούνται από τα αρνητικά τους συναισθήματα, τότε θα μπορέσουν να αρχίσουν να διορθώνουν τα συναισθήματα αυτά.

Την τελευταία φορά μιλήσαμε για το αρνητικό συναίσθημα της «κατάθλιψης». Καταρχάς, νιώθει η πλειονότητα των ανθρώπων αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης; Μπορείτε να συλλάβετε λιγάκι τι είδους αίσθημα και τι είδους ψυχολογική διάθεση είναι η κατάθλιψη, καθώς και ποιες είναι οι εκδηλώσεις της; (Ναι.) Αυτό είναι εύκολο να το καταλάβετε. Δεν θα μιλήσουμε τόσο εκτενώς για την «κατάθλιψη», απλώς θα περιγράψουμε τις εκδηλώσεις που γεννά το συναίσθημα της κατάθλιψης σε όσους πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν. Τι σημαίνει «κατάθλιψη»; Σημαίνει να νιώθεις αποκαρδιωμένος, να μη νιώθεις καλά, να μη βρίσκεις τίποτε από όσα κάνεις ενδιαφέρον, να σου λείπει η θέληση και το κίνητρο, να κάνεις τα πάντα με ιδιαίτερα αρνητική και παθητική στάση και να μην έχεις ισχυρή αποφασιστικότητα. Ποια είναι, λοιπόν, η βασική αιτία αυτών των εκδηλώσεων; Αυτό είναι το κύριο θέμα που πρέπει να αναλύσουμε. Μόλις κατανοήσεις τις διάφορες εκδηλώσεις της κατάθλιψης, καθώς και τις διαφορετικές ψυχικές καταστάσεις, σκέψεις και στάσεις απέναντι στο να κάνεις πράγματα που σου γεννά αυτό το αρνητικό συναίσθημα, θα πρέπει να καταλάβεις τι προκαλεί αυτά τα αρνητικά συναισθήματα. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να καταλάβεις ποιες είναι οι βασικές αιτίες που οδηγούν στην εμφάνιση αυτών των αρνητικών συναισθημάτων στους ανθρώπους. Γιατί καταθλίβονται οι άνθρωποι; Γιατί δεν έχουν το κίνητρο να κάνουν πράγματα; Γιατί είναι πάντα τόσο αρνητικοί και παθητικοί; Γιατί δεν έχουν αποφασιστικότητα όταν κάνουν πράγματα; Σαφώς και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Έστω, για παράδειγμα, πως βλέπεις κάποιον που είναι πάντα καταθλιμμένος και παθητικός όταν κάνει πράγματα, που δεν μπορεί να βρει καθόλου ενέργεια, τα συναισθήματα και η στάση του δεν διακρίνονται από ιδιαίτερη θετικότητα ή αισιοδοξία, και η στάση που εκφράζει είναι μονίμως μια στάση αρνητικότητας, διαμαρτυρίας και απόγνωσης. Του δίνεις συμβουλές, μα δεν τις ακούει ποτέ και, παρόλο που παραδέχεται πως του έχεις υποδείξει τον σωστό δρόμο και πως το σκεπτικό σου είναι πολύ καλό, δεν μπορεί να βρει καθόλου ενέργεια σε όσα κάνει, και παραμένει αρνητικός και παθητικός. Σε σοβαρές περιπτώσεις, από τις κινήσεις του σώματός του, τη φυσιογνωμία του, τον τρόπο που περπατάει, τον τόνο της ομιλίας του και τα λόγια που λέει, μπορείς να δεις πως έχει έντονα συναισθήματα κατάθλιψης, δεν έχει ίχνος ενέργειας σε οτιδήποτε κάνει και είναι σαν φυτό που έχει μαραζώσει· χώρια που όποιος περάσει πολύ χρόνο μαζί του θα επηρεαστεί κι ο ίδιος. Τι αφορούν όλα αυτά; Οι διάφορες συμπεριφορές, οι εκφράσεις του προσώπου, ο τόνος ομιλίας, ακόμη και οι σκέψεις και οι απόψεις που εκφράζουν οι άνθρωποι που ζουν βυθισμένοι στην κατάθλιψη έχουν αρνητικές ιδιότητες. Ποια είναι, λοιπόν, η αιτία αυτών των αρνητικών φαινομένων; Ποια είναι η πηγή τους; Φυσικά, η βασική αιτία για την εμφάνιση του αρνητικού συναισθήματος της κατάθλιψης διαφέρει για τον καθένα. Το συναίσθημα της κατάθλιψης για ένα είδος ανθρώπων μπορεί να υπάρχει επειδή μονίμως πιστεύουν πως έχουν φριχτή μοίρα. Δεν είναι αυτή μια από τις αιτίες; (Είναι όντως.) Όταν ήταν νέοι, ζούσαν στην επαρχία ή σε κάποια φτωχή περιοχή, η οικογένειά τους δεν ήταν ευκατάστατη και, πέρα από κάποια απλά έπιπλα, δεν είχαν τίποτα άλλο ιδιαίτερης αξίας. Ίσως είχαν μια-δυο φορεσιές που αναγκαστικά φορούσαν παρόλο που ήταν τρύπιες, και κατά κανόνα δεν έτρωγαν ποτέ καλό και θρεπτικό φαγητό, ενώ έπρεπε να περιμένουν την Πρωτοχρονιά ή τις γιορτές για να φάνε λίγο κρέας. Μερικές φορές έμεναν νηστικοί και δεν είχαν τι να φορέσουν για να ζεσταθούν. Το να φάνε ένα μεγάλο πιάτο κρέας αποτελούσε όνειρο θερινής νυκτός, ενώ δυσκολεύονταν ακόμη κι ένα φρούτο να βρούνε να φάνε. Καθώς ζούσαν σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ένιωθαν διαφορετικοί από τους άλλους ανθρώπους που ζούσαν στη μεγαλούπολη, που είχαν εύπορους γονείς, που μπορούσαν να τρώνε και να φορούν ό,τι ήθελαν, που έπαιρναν ό,τι ήθελαν στη στιγμή και είχαν πολλές γενικές γνώσεις. Σκέφτονταν: «Η δική τους μοίρα είναι πολύ καλή. Η δική μου γιατί είναι τόσο κακή;» Θέλουν μονίμως να ξεχωρίζουν από το πλήθος και να αλλάξουν τη μοίρα τους. Ωστόσο, δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξει κανείς τη μοίρα του. Όταν κάποιος γεννιέται σε μια τέτοια κατάσταση, όσο κι αν προσπαθήσει, πόσο να μπορέσει να αλλάξει τη μοίρα του; Πόσο να μπορέσει να τη βελτιώσει; Αφού ενηλικιωθεί, συναντά παντού εμπόδια στην κοινωνία, δέχεται εκφοβισμό όπου κι αν πάει, και έτσι νιώθει μονίμως πολύ κακότυχος. Κάνει σκέψεις του τύπου: «Γιατί είμαι τόσο άτυχος; Γιατί πέφτω πάντα σε κακόβουλους ανθρώπους; Όταν ήμουν παιδί, η ζωή ήταν δύσκολη· απλά τότε έτσι είχαν τα πράγματα. Τώρα που έχω μεγαλώσει, η κατάσταση παραμένει εξίσου άσχημη. Ενώ όλο θέλω να δείξω τι μπορώ να κάνω, δεν έχω ποτέ την ευκαιρία. Αν δεν μου δοθεί ποτέ η ευκαιρία, τότε έχει καλώς. Το μόνο που θέλω είναι να δουλέψω σκληρά και να βγάλω αρκετά χρήματα για να ζήσω μια καλή ζωή. Γιατί ούτε καν αυτό δεν μπορώ να κάνω; Πώς γίνεται να είναι τόσο δύσκολο να έχω μια καλή ζωή; Δεν χρειάζεται η ζωή μου να είναι ανώτερη όλων των άλλων. Θέλω τουλάχιστον να ζω όπως ζουν οι άνθρωποι στις πόλεις, να μη με περιφρονούν οι άλλοι και να μην είμαι πολίτης δεύτερης ή τρίτης διαλογής. Τουλάχιστον τότε, όταν θα μου απευθύνονταν οι άλλοι, δεν θα φώναζαν: “Ψιτ, εσύ, έλα εδώ!” Τουλάχιστον θα με φώναζαν με το όνομά μου και θα μου έδειχναν σεβασμό όταν μου μιλούσαν. Αλλά ούτε το να μου μιλούν με σεβασμό δεν μπορώ να χαρώ. Γιατί είναι τόσο σκληρή η μοίρα μου; Πότε θα τελειώσει αυτό;» Όσο δεν πιστεύει στον Θεό, θεωρεί τη μοίρα του σκληρή. Αφότου αρχίσει να πιστεύει στον Θεό και να βλέπει πως αυτή είναι η αληθινή οδός, σκέφτεται: «Όλα τα βάσανα που πέρασα άξιζαν τον κόπο. Όλα τα ενορχήστρωσε και τα έκανε ο Θεός· και τα έκανε τόσο καλά. Αν δεν είχα υποφέρει έτσι, δεν θα είχα αρχίσει να πιστεύω στον Θεό. Τώρα που πιστεύω στον Θεό, αν μπορέσω να αποδεχθώ την αλήθεια, τότε η μοίρα μου θα αλλάξει φαντάζομαι προς το καλύτερο. Η ζωή μου στην εκκλησία μπορεί να είναι πλέον ισότιμη με εκείνη των αδελφών μου, και οι άλλοι με αποκαλούν “αδελφό” ή “αδελφή” και μου μιλούν με σεβασμό. Απολαμβάνω τώρα κι εγώ τον σεβασμό των άλλων». Φαίνεται να έχει αλλάξει η μοίρα του· φαίνεται πως δεν υποφέρει ούτε έχει πια κακή μοίρα. Μόλις αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, είναι αποφασισμένος να εκτελεί καλά το καθήκον του στον οίκο του Θεού, είναι σε θέση να αντέχει την ταλαιπωρία και να εργάζεται σκληρά, να υπομένει στα πάντα περισσότερα από τον καθένα, ενώ πασχίζει να κερδίσει την επιδοκιμασία και την εκτίμηση της πλειονότητας των ανθρώπων. Πιστεύει μάλιστα πως μπορεί να επιλεχθεί και ως επικεφαλής εκκλησίας ή υπεύθυνος ή επικεφαλής ομάδας· δεν θα ήταν αυτό μεγάλη τιμή για τους προγόνους και την οικογένειά του; Δεν θα αλλάξει έτσι η μοίρα του; Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν είναι όπως ακριβώς θα την ήθελε, κι έτσι αποκαρδιώνεται και σκέφτεται: «Πιστεύω στον Θεό πολλά χρόνια τώρα και τα πηγαίνω πολύ καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Έλα όμως που κάθε φορά που πρόκειται να επιλέξουν κάποιον επικεφαλής ή κάποιον υπεύθυνο ή επικεφαλής ομάδας, δεν έρχεται ποτέ η σειρά μου. Πώς γίνεται αυτό; Μήπως φταίει το συνηθισμένο παρουσιαστικό μου ή το ότι δεν έχω αποδώσει αρκετά καλά και κανείς δεν με έχει προσέξει; Κάθε φορά που γίνεται ψηφοφορία, έχω μια μικρή ελπίδα, και μετά χαράς θα δεχόμουν να επιλεγώ ακόμη κι ως επικεφαλής ομάδας. Έχω τόσο ενθουσιασμό να ξεπληρώσω τον Θεό, αλλά καταλήγω να απογοητεύομαι κάθε φορά που γίνεται ψηφοφορία και εμένα με παραβλέπουν εντελώς. Τι τρέχει; Μήπως όντως ισχύει ότι δεν μπορώ παρά να είμαι ένας μέτριος, συνηθισμένος και κοινός άνθρωπος για όλη μου τη ζωή; Όταν αναπολώ την παιδική μου ηλικία, τα νιάτα μου και τα χρόνια μου ως μεσήλικας, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζω τόσα χρόνια ήταν ανέκαθεν πολύ μέτριο και δεν έχω κάνει και τίποτα το αξιοσημείωτο. Δεν είναι πως δεν έχω καμία βλέψη ή πως το επίπεδό μου είναι τόσο χαμηλό, ούτε πως δεν προσπαθώ αρκετά ή πως δεν μπορώ να αντέξω την ταλαιπωρία. Έχω αποφασιστικότητα και στόχους, και μπορεί μάλιστα να πει κανείς πως έχω και φιλοδοξίες. Γιατί τότε δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποτέ από το πλήθος; Σε τελική ανάλυση, έχω απλώς κακή μοίρα και είναι γραφτό μου να υποφέρω. Έτσι έχει κανονίσει ο Θεός τα πράγματα για μένα». Όσο περισσότερο το υπεραναλύει, τόσο πιο κακή θεωρεί τη μοίρα του. Όταν εκτελεί συνήθως τα καθήκοντά του και κάνει κάποιες προτάσεις ή εκφράζει κάποιες απόψεις, αλλά οι άλλοι μονίμως τις αντικρούουν και δεν τις ακούνε ούτε τις παίρνουν στα σοβαρά, βυθίζεται ακόμη περισσότερο στην κατάθλιψη και σκέφτεται: «Αχ, πόσο κακή μοίρα έχω! Σε κάθε ομάδα της οποίας είμαι μέλος, υπάρχει πάντα κάποιος κακόβουλος άνθρωπος που με εμποδίζει να προχωρήσω και με καταπιέζει. Κανείς δεν με παίρνει ποτέ στα σοβαρά και δεν μπορώ ποτέ να ξεχωρίσω. Στο κάτω κάτω της γραφής, καταλήγουμε στο εξής: Έχω απλώς κακή μοίρα!» Ό,τι κι αν του συμβεί, πάντα το αποδίδει στην κακή του μοίρα. Στο μυαλό του γυρνάει ασταμάτητα η ιδέα πως έχει κακή μοίρα, και πασχίζει να την κατανοήσει και να την αντιληφθεί βαθύτερα. Καθώς όμως το κλωθογυρίζει αυτό στο μυαλό του, νιώθει όλο και πιο έντονα συναισθήματα κατάθλιψης. Όταν κάνει κάποιο μικρό λάθος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, σκέφτεται: «Αχ, πώς να κάνω καλά το καθήκον μου όταν η μοίρα μου είναι τόσο κακή;» Στις συναθροίσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές του συναναστρέφονται, κι εκείνος τα συλλογίζεται όλα ξανά και ξανά, αλλά δεν καταλαβαίνει και σκέφτεται: «Αχ, πώς να κατανοήσω το οτιδήποτε όταν έχω τόσο κακή μοίρα;» Όποτε βλέπει κάποιον που μιλάει καλύτερα από τον ίδιο, που συζητάει για τα όσα κατανοεί με πιο σαφή και διαφωτισμένο τρόπο από ό,τι εκείνος, τότε νιώθει ακόμη μεγαλύτερη κατάθλιψη. Όταν βλέπει κάποιον που μπορεί να αντέξει την ταλαιπωρία και να πληρώσει ένα τίμημα, που βλέπει αποτελέσματα στην εκτέλεση του καθήκοντός του, που χαίρει της επιδοκιμασίας των αδελφών του και προάγεται, τότε νιώθει δυστυχισμένος μέσα του. Όταν βλέπει κάποιον να γίνεται επικεφαλής ή εργάτης, νιώθει ακόμη πιο καταθλιμμένος. Αισθάνεται καταθλιμμένος ακόμη κι όταν νιώθει κατώτερος από κάποιον άλλο επειδή τραγουδάει και χορεύει καλύτερα απ’ ό,τι ο ίδιος. Όποιους ανθρώπους, όποια γεγονότα ή πράγματα κι αν συναντήσει ή όποιες καταστάσεις κι αν του τύχουν, πάντα αντιδρά με αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Ακόμη κι όταν βλέπει κάποιον να φοράει λίγο πιο ωραία ρούχα από τα δικά του ή να έχει κάπως καλύτερο χτένισμα, πάντα νιώθει λυπημένος, κι η καρδιά του πλημμυρίζει με ζήλια και φθόνο, και καταλήγει πάλι στο γνωστό συναίσθημα της κατάθλιψης. Ποιοι είναι οι λόγοι που σκαρφίζεται για να το δικαιολογήσει αυτό; Σκέφτεται το εξής: «Αχ, αυτό δεν οφείλεται στην κακή μου μοίρα; Αν ήμουν λιγάκι πιο εμφανίσιμος, αν ήμουν εξίσου αξιοπρεπής με εκείνους, αν ήμουν ψηλός με ωραίο σώμα, με καλά ρούχα, με πολλά λεφτά και καλούς γονείς, δεν θα ήταν όλα αλλιώς τότε; Δεν θα με είχαν σε μεγάλη εκτίμηση οι άλλοι; Δεν θα με φθονούσαν; Δεν θα με ζήλευαν; Στο κάτω κάτω της γραφής, η μοίρα μου είναι κακή και δεν μου φταίει κανένας άλλος γι’ αυτό. Εφόσον έχω τόσο κακή μοίρα, τίποτα δεν μου πάει καλά, και δεν μπορώ να κάνω βήμα χωρίς να σκοντάψω σε κάτι. Φταίει απλώς η κακή μου μοίρα, και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό». Παρομοίως, όταν δέχεται κλάδεμα ή όταν οι αδελφοί και οι αδελφές τον αποδοκιμάζουν, τον επικρίνουν ή του κάνουν υποδείξεις, εκείνος αντιδρά πάντα με το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχει. Όπως και να ’χει, είτε πρόκειται για κάτι που συμβαίνει σε αυτόν είτε σε καθετί γύρω του, πάντα αντιδρά με κάθε λογής αρνητικές σκέψεις, απόψεις, στάσεις και οπτικές που προκύπτουν από το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχει.

Οι άνθρωποι που θεωρούν μονίμως πως έχουν κακή μοίρα, νιώθουν διαρκώς λες κι ένας τεράστιος βράχος συνθλίβει την καρδιά τους. Επειδή έχουν τη σταθερή πεποίθηση πως ό,τι κι αν τους συμβαίνει οφείλεται στην κακή τους μοίρα, νιώθουν πως, ό,τι κι αν συμβεί, δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα απολύτως. Τι κάνουν λοιπόν; Απλώς νιώθουν αρνητικοί, τεμπελιάζουν και αφήνονται στην κακοτυχία τους. Τι εννοώ όταν λέω πως αφήνονται στην κακοτυχία τους; Σκέφτονται: «Αχ, ας καταφέρω έστω να τα φέρω βόλτα κάπως έτσι στη ζωή!» Όταν κλαδεύονται οι υπόλοιποι άνθρωποι, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να πουν: «Γιατί κλαδεύτηκα; Τι έχω κάνει που πάει ενάντια στις αλήθεια-αρχές; Ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχω αποκαλύψει; Έχω αρκετά βαθιά και σαφή αντίληψη των πραγμάτων; Πώς πρέπει να κατανοήσω και να επιλύσω αυτά τα ζητήματα;» Τέτοια πράγματα λένε, και είναι άρα άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Ωστόσο, όταν κλαδεύεται ο άνθρωπος με την υποτιθέμενη κακή μοίρα, θεωρεί πως οι άλλοι τον περιφρονούν, πως η μοίρα του είναι κακή, πως κανείς δεν τον συμπαθεί, και πως αν κάποιος θέλει να τον κλαδέψει, μπορεί ελεύθερα να το κάνει. Όταν δεν τον κλαδέψει κανείς, η κατάθλιψή του υποχωρεί κάπως· με το που τον κλαδέψει όμως κάποιος, η κατάθλιψή του γίνεται ακόμα χειρότερη. Όταν κλαδεύονται οι υπόλοιποι άνθρωποι, μπορεί να νιώθουν αρνητικοί για κάμποσες μέρες. Διαβάζουν τα λόγια του Θεού και, με τη βοήθεια και τη στήριξη των αδελφών τους, καταφέρνουν να αποδεχθούν την αλήθεια, αλλάζουν σιγά-σιγά, και αφήνουν πίσω τους την αρνητική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν προηγουμένως. Ωστόσο, εκείνοι που θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, όχι μόνο δεν αφήνουν πίσω τους εκείνο το αρνητικό συναίσθημα, αλλά, αντιθέτως, θεωρούν όλο και πιο βέβαιο πως η μοίρα τους είναι όντως κακή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έρχονται στον οίκο του Θεού με την αίσθηση πως οι δεξιότητές τους δεν αξιοποιούνται ποτέ στο έπακρο, πως πάντα δέχονται κλάδεμα και χρησιμοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι. Σκέφτονται το εξής: «Βλέπεις; Όταν το κάνουν αυτό οι άλλοι, δεν κλαδεύονται· εγώ γιατί κλαδεύομαι όταν το κάνω; Ασφαλώς κι αυτό δείχνει πως η μοίρα μου είναι κακή!» Και έτσι, καταθλίβονται πάρα πολύ και βυθίζονται σε απόγνωση. Τι κι αν οι άλλοι προσπαθούν να τους συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια με τόσους τρόπους; Αυτοί δεν την εμπεδώνουν και λένε το εξής: «Εσείς κλαδεύεστε μόνο για μια στιγμή. Δεν είναι έτσι τα πράγματα για μένα. Δεν μπορώ να κάνω ούτε ένα πράγμα σωστά. Γεννήθηκα μάλλον για να με κλαδεύουν. Δεν φταίει κανένας άλλος, παρά μόνο η κακή μου μοίρα». Επειδή μονίμως θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα και πως τα πράγματα θα είναι πάντα έτσι για όσο καιρό ζήσουν, όσο κι αν εξηγεί ο οίκος του Θεού στους ανθρώπους πώς να επιδιώκουν την αλήθεια, πώς να εκτελούν το καθήκον τους ως δημιουργημένα όντα, καθώς και πώς να το εκτελούν σε αποδεκτό επίπεδο, εκείνοι δεν λένε να εμπεδώσουν τίποτα απολύτως. Επειδή είναι πάντα βέβαιοι πως η μοίρα τους είναι κακή, νιώθουν πως η επιδίωξη της αλήθειας και η επίτευξη της σωτηρίας —αυτά τα τόσο υπέροχα πράγματα— δεν τους αφορούν καθόλου, και έτσι δεν εκτελούν το καθήκον τους πολύ ευσυνείδητα. Μέσα τους είναι βέβαιοι πως «Οι άνθρωποι με κακή μοίρα δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους· μόνο οι άνθρωποι με καλή μοίρα μπορούν να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους. Όταν κάποιος έχει καλή μοίρα, οι άλλοι τον συμπαθούν όπου κι αν πηγαίνει, και όλα κυλούν ομαλά γι’ αυτόν. Η μοίρα μου είναι κακή, πάντα πέφτω σε κακόβουλους ανθρώπους, δεν νιώθω ποτέ καλά όταν εκτελώ τα καθήκοντά μου, και αυτές οι ατυχίες διαδέχονται η μία την άλλη!» Επειδή θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, νιώθουν μονίμως αποκαρδιωμένοι και καταθλιμμένοι. Πάντα πιστεύουν πως η επιδίωξη της αλήθειας είναι απλώς θέμα συζήτησης και τίποτα άλλο, ενώ κάποιος σαν τους ίδιους —κάποιος που έχει, δηλαδή, κακή μοίρα— δεν θα είχε ποτέ κανένα αποτέλεσμα αν επιδίωκε την αλήθεια. Θεωρούν πως ακόμη κι αν μπορέσουν να επιδιώξουν την αλήθεια, δεν θα κερδίσουν τίποτα στο τέλος, και πάντα σκέφτονται το εξής: «Πώς μπορούν οι άνθρωποι με κακή μοίρα να εισέλθουν στη βασιλεία; Πώς μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι με κακή μοίρα;» Δεν τολμούν να το πιστέψουν, και έτσι οριοθετούν διαρκώς τον εαυτό τους κάνοντας την εξής σκέψη: «Επειδή η μοίρα μου είναι κακή και γεννήθηκα για να υποφέρω, δεν θα είναι κι άσχημα αν τελικά επιζήσω και γίνω ένας απλός δουλευτής. Αυτό θα σήμαινε πως οι καλές πράξεις των προγόνων μου θα απέδιδαν καρπούς μέσα μου και θα με ευλογούσαν με καλή τύχη. Επειδή η μοίρα μου είναι κακή, κάνω μόνο για κάποια κοινά καθήκοντα, όπως για παράδειγμα, για να μαγειρεύω, να κάνω καθαριότητες, να φροντίζω τα παιδιά των αδελφών ή να κάνω κάποιες δουλειές του ποδαριού, και ούτω καθεξής. Όσο τώρα για τις δουλειές που σου επιτρέπουν να διακριθείς στον οίκο του Θεού, το πιθανότερο είναι πως δεν θα μπορέσω να τις κάνω για όσο ζω. Βλέπεις, ήρθα στον οίκο του Θεού γεμάτος ενθουσιασμό, και να που κατέληξα! Μαγειρεύω, κάνω χειρωνακτικές εργασίες κι αυτό είναι όλο. Κανείς δεν παρατηρεί πόσο εξαντλούμαι και πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Κανείς δεν το βλέπει και κανείς δεν νοιάζεται. Αν το ριζικό μου δεν είναι σκληρό, τότε τι είναι; Οι άλλοι είναι πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι, γυρίζουν τη μία ταινία μετά την άλλη, το ένα βίντεο μετά το άλλο. Μα πόσο υπέροχο είναι αυτό! Εγώ δεν έχω διακριθεί ποτέ, ούτε μία φορά. Μα πόσο σκληρό είναι το ριζικό μου! Η μοίρα μου είναι τόσο κακή! Ποιος φταίει για την κακή μου μοίρα; Εγώ δεν φταίω; Έτσι θα συνεχίσω μέχρι να έρθει η ώρα να πεθάνω». Βυθίζονται όλο και πιο βαθιά σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα. Όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αναλογιστούν και να γνωρίσουν τα αρνητικά συναισθήματά τους ή τον λόγο για τον οποίο προέκυψαν και αν κάποιο απ’ αυτά αφορά την καλή ή την κακή μοίρα τους, όχι μόνο δεν αναζητούν την αλήθεια για να τα κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, αλλά, επιπλέον, προσκολλώνται τυφλά στην ιδέα πως όλα τα προβλήματά τους οφείλονται στην κακή τους μοίρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στα αρνητικά τους συναισθήματα και να μην μπορούν να απελευθερωθούν από αυτά. Στο τέλος, επειδή πάντα θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα, βυθίζονται στην απελπισία, ζουν χωρίς να έχουν κάποιον αληθινό σκοπό και απλώς τρώνε και κοιμούνται, περιμένοντας τον θάνατο. Έτσι, χάνουν όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον τους για την επιδίωξη της αλήθειας, την καλή εκτέλεση του καθήκοντός τους, την επίτευξη της σωτηρίας και άλλες παρόμοιες απαιτήσεις του Θεού, και μάλιστα απωθούν και απορρίπτουν αυτά τα πράγματα όλο και περισσότερο. Θεωρούν αυτονόητο πως το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να επιτύχουν τη σωτηρία οφείλεται και βασίζεται στην κακή τους μοίρα. Δεν αναλύουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τα αρνητικά συναισθήματά τους στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν ώστε να καταφέρουν να γνωρίσουν και να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αντιθέτως, αντιμετωπίζουν τον κάθε άνθρωπο, το κάθε γεγονός και πράγμα που συναντούν και βιώνουν με βάση την άποψή τους πως έχουν κακή μοίρα, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα να εντείνονται ακόμη περισσότερο τα συναισθήματα κατάθλιψης που νιώθουν. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Επομένως, αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν πως έχουν κακή μοίρα είναι σωστό ή όχι; (Δεν είναι σωστό.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Θεωρώ αυτό το συναίσθημα αρκετά ακραίο. Χρησιμοποιούν την κακή τους μοίρα για να εξηγήσουν και να οριοθετήσουν όλα όσα τους συμβαίνουν. Όταν τους συμβαίνει κάτι, δεν αναλογίζονται γιατί προκύπτουν αυτά τα προβλήματα ούτε φτάνουν σε κάποιο σχετικό συμπέρασμα, και δεν προβαίνουν σε αναζήτηση και περισυλλογή. Είναι ένας ακραίος τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων που διακρίνεται από οριοθέτηση.) Πώς προκύπτει αυτός ο ακραίος και παράλογος τρόπος προσέγγισης των πραγμάτων; Ποια είναι η βασική αιτία αυτών των συναισθημάτων της κατάθλιψης; (Νομίζω πως η βασική αιτία αυτού του συναισθήματος είναι πως κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν το λάθος μονοπάτι, και ξεκινούν την επιδίωξή τους από λάθος αφετηρία. Έχουν κάποιες εξωφρενικές επιθυμίες, πάντα ανταγωνίζονται τους άλλους και συγκρίνουν τον εαυτό τους μαζί τους, και όταν δεν μπορούν να ικανοποιήσουν αυτές τις εξωφρενικές επιθυμίες τους, ξεπροβάλλει από μέσα τους αυτό το αρνητικό συναίσθημα.) Δεν έχετε κατανοήσει ξεκάθαρα την ουσία αυτού του θέματος. Έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός πως έχουν ανακριβή άποψη για το ζήτημα της «μοίρας». Πάντα επιδιώκουν μια καλή μοίρα ή θέλουν η μοίρα τους να είναι τέτοια που όλα να κυλούν ομαλά και να είναι εύκολα γι’ αυτούς. Πάντα κοιτάζουν τη μοίρα των ανθρώπων, και όταν αρχίσουν να επιδιώκουν κάτι τέτοιο, τι τους συμβαίνει; Παρατηρούν τους ανθρώπους που ζουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα, τι τρώνε, τι φοράνε, τι απολαμβάνουν, και έπειτα συγκρίνουν αυτά τα πράγματα με τη δική τους κατάσταση και νιώθουν πως, από κάθε άποψη, είναι σε χειρότερη θέση και πως όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροί τους. Πιστεύουν έτσι πως οι ίδιοι έχουν κακή μοίρα. Στην πραγματικότητα, δεν είναι απαραίτητα σε χειρότερη θέση, αλλά πάντα προβαίνουν σε συγκρίσεις και αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους με τους άλλους. Πάντα προσπαθούν να σκέφτονται και να παρατηρούν αυτό το ζήτημα της «μοίρας» και να το μελετούν σε βάθος. Μετρούν τα πάντα με βάση την οπτική και την άποψη του αν η μοίρα είναι καλή ή κακή. Κάνουν συνεχώς μετρήσεις, μέχρι που στριμώχνονται σε μια γωνία, φτάνουν σε αδιέξοδο και τελικά βυθίζονται στην αρνητικότητα. Αντί να κοιτούν την ουσία των πραγμάτων, μετρούν διαρκώς την εξωτερική εμφάνιση όλων όσα συμβαίνουν με βάση την άποψη για το αν η μοίρα είναι καλή ή κακή. Ποιο λάθος κάνουν με αυτήν τους την πράξη; Οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι στρεβλές, και οι ιδέες τους για τη μοίρα ανακριβείς. Η μοίρα του ανθρώπου είναι ένα εξαιρετικά βαθύ ζήτημα, το οποίο κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει με σαφήνεια. Αυτό που υποδηλώνει το αν η μοίρα ενός ανθρώπου θα είναι καλή ή κακή δεν είναι μόνο η ημερομηνία γέννησής του ή η ακριβής ώρα της γέννησής του. Είναι ένα μυστήριο.

Ο Θεός κανονίζει πώς θα είναι η μοίρα ενός ανθρώπου —αν θα είναι, δηλαδή, καλή ή κακή. Αυτό δεν πρέπει να το βλέπει ή να το μετρά κανείς από την οπτική ενός ανθρώπου ή ενός μελλοντολόγου, ούτε να το μετρά με βάση τα πλούτη και τη δόξα που απολαμβάνει εκείνος ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του, τα βάσανα που βιώνει ή το πόσο καλά τα πάει καθώς επιδιώκει ένα μέλλον με προοπτικές, φήμη και οφέλη. Κι όμως αυτό ακριβώς είναι το σοβαρό λάθος που κάνουν όσοι λένε πως έχουν κακή μοίρα, και είναι ο τρόπος με τον οποίο μετρά τη μοίρα κάποιου η πλειονότητα των ανθρώπων. Πώς μετρούν τη μοίρα τους οι περισσότεροι άνθρωποι; Πώς μετρούν οι κοσμικοί άνθρωποι το κατά πόσον η μοίρα κάποιου είναι καλή ή κακή; Κατά κύριο λόγο, το βασίζουν στο αν κυλά ομαλά η ζωή του, αν απολαμβάνει πλούτη και δόξα, αν ο τρόπος ζωής του είναι ανώτερος των άλλων, πόσο υποφέρει, πόσα πράγματα απολαμβάνει κατά τη διάρκεια της ζωής του, πόσα χρόνια ζει, τι είδους καριέρα έχει, και αν μοχθεί πολύ στη ζωή του ή αν ζει μια άνετη και εύκολη ζωή. Μετρούν, λοιπόν, το κατά πόσον η μοίρα κάποιου είναι καλή ή κακή χρησιμοποιώντας αυτά και κάποια άλλα πράγματα. Κι εσείς έτσι δεν μετράτε τη μοίρα; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζετε κάτι που δεν σας αρέσει, όταν οι καιροί είναι δύσκολοι ή δεν μπορείτε να απολαύσετε έναν ανώτερο τρόπο ζωής, τότε και οι περισσότεροι από εσάς νομίζετε πως έχετε κακή μοίρα και βυθίζεστε στην κατάθλιψη. Εκείνοι που λένε πως έχουν κακή μοίρα δεν έχουν απαραίτητα μια πραγματικά κακή μοίρα, αλλά ούτε κι εκείνοι που λένε πως έχουν καλή μοίρα έχουν απαραίτητα καλή μοίρα. Πώς ακριβώς μετρά κανείς αν η μοίρα είναι καλή ή κακή; Είναι σωστό να πούμε πως αν πιστεύετε στον Θεό, η μοίρα σας είναι καλή, ενώ αν δεν πιστεύετε σ’ Αυτόν, είναι κακή; (Όχι απαραίτητα.) Όταν λέτε «όχι απαραίτητα», εννοείτε πως κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό έχουν όντως κακή μοίρα και κάποιοι έχουν καλή μοίρα. Αν ισχύει αυτό, τότε κάποιοι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό έχουν επίσης καλή μοίρα και κάποιοι έχουν κακή μοίρα. Είναι σωστό να το πούμε αυτό; (Όχι, αυτό είναι λάθος.) Πείτε Μου γιατί το λέτε αυτό. Γιατί είναι λάθος; (Δεν πιστεύω πως η μοίρα ενός ανθρώπου έχει κάποια σχέση με το αν εκείνος πιστεύει στον Θεό.) Σωστά. Το κατά πόσον η μοίρα ενός ανθρώπου είναι καλή ή κακή δεν έχει καμία σχέση με την πίστη του στον Θεό. Με τι έχει σχέση, λοιπόν; Μήπως έχει να κάνει με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι ή με την επιδίωξή τους; Μήπως κάποιος έχει καλή μοίρα αν επιδιώκει την αλήθεια και κακή μοίρα αν δεν την επιδιώκει; Πείτε Μου, οι χήρες έχουν καλή μοίρα; Σύμφωνα με τους κοσμικούς ανθρώπους, έχουν κακή μοίρα. Αν χηρέψουν γύρω στην ηλικία των τριάντα ή των σαράντα, τότε έχουν πολύ κακή μοίρα, αφού κάτι τέτοιο είναι πολύ σκληρό γι’ αυτές! Αν, όμως, μια χήρα αρχίσει να πιστεύει στον Θεό επειδή η απώλεια του συζύγου της την πονά πολύ, τότε έχει κακή μοίρα; (Όχι.) Μια γυναίκα που δεν έχει μείνει χήρα ζει μια ευτυχισμένη ζωή, όλα της πηγαίνουν καλά, έχει μεγάλη υποστήριξη, δεν της λείπουν το φαγητό και τα ρούχα, έχει μια οικογένεια γεμάτη παιδιά και εγγόνια, και ζει μια άνετη ζωή χωρίς καμία ταλαιπωρία και κανένα αίσθημα πνευματικής ανάγκης. Έτσι, λοιπόν, δεν πιστεύει στον Θεό και, όπως κι αν προσπαθήσεις να της διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν πρόκειται να πιστέψει. Άρα ποια από τις δύο γυναίκες έχει καλή μοίρα; (Η χήρα έχει καλή μοίρα επειδή έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό.) Όπως βλέπεις, επειδή οι κοσμικοί άνθρωποι θεωρούν πως η μοίρα της χήρας είναι κακή και επειδή εκείνη υποφέρει τόσο πολύ, αυτό την οδηγεί να αλλάξει κατεύθυνση και να αρχίσει να ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι. Έτσι, αρχίζει να πιστεύει στον Θεό και να Τον ακολουθεί. Αυτό δεν σημαίνει πως έχει πλέον καλή μοίρα και ζει ευτυχισμένη; (Ναι.) Η κακή της μοίρα έχει μετατραπεί σε καλή. Αν λες πως έχει κακή μοίρα, τότε η μοίρα της στη ζωή θα πρέπει να είναι πάντα κακή· δεν μπορεί να την αλλάξει. Πώς γίνεται να άλλαξε τότε; Μήπως άλλαξε η μοίρα της όταν άρχισε να πιστεύει στον Θεό; (Όχι, οφείλεται στο ότι άλλαξαν οι απόψεις της για τα πράγματα.) Οφείλεται στο ότι άλλαξε ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τα πράγματα. Έχει αλλάξει το αντικειμενικό γεγονός της δικής της μοίρας; (Όχι.) Προτού η χήρα αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, ζήλευε τις γυναίκες που δεν είχαν χηρέψει και έκανε σκέψεις όπως: «Κοίτα εκείνη τη γυναίκα, έχει τόσο καλή μοίρα. Έχει σύζυγο, σπίτι, ζει μια ευτυχισμένη και χαρούμενη ζωή. Δεν νιώθει αυτόν τον πόνο που νιώθεις όταν μένεις χήρα». Όταν, όμως, αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, σκέφτεται: «Πλέον πιστεύω στον Θεό, ο Θεός με έχει επιλέξει να Τον ακολουθώ, και μπορώ να εκτελώ το καθήκον μου και να αποκτήσω την αλήθεια. Στο μέλλον, θα μπορέσω να σωθώ και να εισέλθω στη βασιλεία. Μα πόσο καλή είναι η μοίρα μου! Ναι μεν εκείνη γυναίκα δεν έχει μείνει χήρα, ποια είναι όμως η μοίρα της; Πάντα προσπαθεί να απολαύσει τη ζωή, επιδιώκει δόξα, οφέλη και κύρος, κοιτάζει να τα πηγαίνει καλά στην καριέρα της και να απολαμβάνει ευημερία και πλούτη· τίποτε από αυτά δεν αλλάζει το γεγονός πως, όταν πεθάνει, θα πάει στην κόλαση. Η μοίρα της είναι κακή. Η δική μου μοίρα είναι καλύτερη από τη δική της!» Αυτό που άλλαξε είναι οι απόψεις της· τα αντικειμενικά γεγονότα παραμένουν ως είχαν. Η γυναίκα που δεν πιστεύει στον Θεό εξακολουθεί να σκέφτεται: «Χα! Η μοίρα μου είναι καλύτερη από τη δική σου! Εσύ είσαι χήρα, εγώ όχι. Η ζωή μου είναι καλύτερη από τη δική σου. Εγώ έχω καλή μοίρα!» Όμως, κατά την άποψη της γυναίκας που έχει αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, η άλλη γυναίκα δεν έχει καλή μοίρα. Πώς έχει προκύψει αυτή η αλλαγή; Έχει αλλάξει το αντικειμενικό περιβάλλον της χήρας; (Όχι.) Πώς άλλαξαν, τότε, οι απόψεις της; (Άλλαξαν τα κριτήρια βάσει των οποίων μετράει το αν τα πράγματα είναι καλά ή κακά.) Ναι, άλλαξαν οι απόψεις της για το πώς να μετρά τα πράγματα και να βλέπει τα ζητήματα. Ενώ στην αρχή πίστευε πως η γυναίκα που δεν είχε μείνει χήρα έχει καλή μοίρα, πλέον πιστεύει πως έχει κακή μοίρα· και ενώ στην αρχή πίστευε πως η ίδια έχει κακή μοίρα, πλέον πιστεύει πως έχει καλή μοίρα. Οι δύο αυτές απόψεις έχουν αλλάξει πέρα για πέρα και έχουν μεταστραφεί εντελώς. Τι συμβαίνει εδώ; Τα αντικειμενικά γεγονότα και το αντικειμενικό περιβάλλον δεν έχουν αλλάξει, οπότε πώς κατέληξε να έχει διαφορετικές απόψεις; (Εφόσον αποδέχθηκε την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, πλέον εφαρμόζει τα σωστά κριτήρια στις απόψεις της για το πώς να μετρά αν κάτι είναι καλό ή κακό.) Οι απόψεις της για τα πράγματα έχουν αλλάξει. Άλλαξαν, όμως, τα πραγματικά γεγονότα; (Όχι.) Η χήρα παραμένει χήρα, και η γυναίκα που ζει ευτυχισμένη εξακολουθεί να ζει ευτυχισμένη —δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στα πραγματικά γεγονότα. Ποια από τις δύο έχει τελικά καλή μοίρα και ποια έχει κακή; Μπορείτε να το εξηγήσετε; Στο παρελθόν, η χήρα πίστευε πως είχε κακή μοίρα, αφενός λόγω των αντικειμενικών συνθηκών της ζωής της και, αφετέρου, λόγω των σκέψεων και των απόψεων που προέκυψαν από το αντικειμενικό της περιβάλλον. Μόλις αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, διαβάζει τα λόγια του Θεού και κατανοεί ένα μέρος της αλήθειας, κι έτσι οι σκέψεις της αλλάζουν και αποκτά διαφορετική οπτική για τα πράγματα. Αφού, λοιπόν, αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, δεν θεωρεί πια πως έχει κακή μοίρα. Αντίθετα, θεωρεί πως η μοίρα της είναι καλή, επειδή είχε την ευκαιρία να αποδεχτεί το έργο του Θεού και πλέον μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια και να σωθεί. Αυτό το προκαθόρισε ο Θεός, κι έτσι είναι εξαιρετικά ευλογημένη. Μόλις αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, επικεντρώνεται αποκλειστικά στην επιδίωξη της αλήθειας, κι αυτός ο στόχος διαφέρει από εκείνους που επιδίωκε παλιότερα. Αν και οι συνθήκες και το περιβάλλον διαβίωσής της, καθώς και η ποιότητα της ζωής της, είναι ακριβώς όπως ήταν παλιά και δεν έχουν αλλάξει καθόλου, αυτό που άλλαξε είναι οι απόψεις της για τα πράγματα. Στην πραγματικότητα, έχει όντως αποκτήσει καλή μοίρα επειδή πλέον πιστεύει στον Θεό; Όχι απαραίτητα. Απλώς τώρα που πιστεύει στον Θεό έχει ελπίδα, νιώθει κάποια ικανοποίηση μέσα της, οι στόχοι που επιδιώκει έχουν αλλάξει, οι απόψεις της είναι διαφορετικές, και έτσι το περιβάλλον στο οποίο ζει της φέρνει ευτυχία, ικανοποίηση, χαρά και γαλήνη. Πλέον νιώθει πως η μοίρα της είναι πολύ καλή —πολύ καλύτερη από εκείνης της γυναίκας που δεν έχει μείνει χήρα. Τώρα μόνο συνειδητοποιεί πως ήταν εσφαλμένη η άποψη που είχε παλιά —ότι είχε, δηλαδή, κακή μοίρα. Τι συμπεραίνετε από αυτό; Υπάρχει «καλή μοίρα» και «κακή μοίρα»; (Όχι.) Όχι, δεν υπάρχει.

Ο Θεός προκαθόρισε προ πολλού τη μοίρα των ανθρώπων, και αυτή είναι αμετάβλητη. Η λεγόμενη «καλή μοίρα» και «κακή μοίρα» διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, και εξαρτάται από το περιβάλλον, από το πώς νιώθουν οι άνθρωποι και από αυτό που επιδιώκουν. Γι’ αυτό και η μοίρα κάποιου δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Μπορεί η ζωή σου να είναι πολύ δύσκολη, αλλά παρόλα αυτά να σκέφτεσαι: «Δεν προσπαθώ να ζήσω μια πολυτελή ζωή. Μου αρκεί να έχω φαγητό να φάω και ρούχα να φορέσω. Όλοι υποφέρουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Οι κοσμικοί άνθρωποι λένε το εξής: “Το ουράνιο τόξο βγαίνει μόνο μετά τη βροχή”, οπότε οι ταλαιπωρίες αξίζουν τον κόπο. Δεν είναι και τόσο άσχημα· η μοίρα μου δεν είναι κακή. Ο Ουρανός άνωθεν μου έχει δώσει λίγο πόνο, λίγες δοκιμασίες και λίγα βάσανα. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός με εκτιμά. Η μοίρα μου είναι καλή!» Ορισμένοι νομίζουν πως είναι κακό να υποφέρουν και πως αυτό σημαίνει ότι έχουν κακή μοίρα· νομίζουν πως μόνο αν ζουν μια ζωή χωρίς βάσανα, μια άνετη και εύκολη ζωή, θα έχουν καλή μοίρα. Οι άπιστοι το αποκαλούν αυτό «θέμα άποψης». Πώς βλέπουν το ζήτημα της «μοίρας» οι πιστοί στον Θεό; Κάνουμε λόγο για «καλή μοίρα» και «κακή μοίρα»; (Όχι.) Δεν λέμε τέτοια πράγματα. Έστω πως έχεις καλή μοίρα επειδή πιστεύεις στον Θεό. Αν αργότερα δεν ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι στην πίστη σου με αποτέλεσμα να τιμωρηθείς, να εκτεθείς και να αποκλειστείς, τότε αυτό σημαίνει πως έχεις καλή ή κακή μοίρα; Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, δεν είναι δυνατό να εκτεθείς ή να αποκλειστείς. Οι άπιστοι και οι θρησκευόμενοι δεν μιλούν για την έκθεση ή τη διάκριση των ανθρώπων, ούτε για την αποπομπή και τον αποκλεισμό τους. Μήπως οι άνθρωποι έχουν καλή μοίρα όταν είναι σε θέση να πιστεύουν στον Θεό και κακή μοίρα αν καταλήξουν να τιμωρηθούν; Τη μια στιγμή η μοίρα τους είναι καλή, την επόμενη είναι κακή. Ποιο από τα δύο ισχύει, λοιπόν; Δεν γίνεται να κρίνουν οι άνθρωποι το κατά πόσον έχει κανείς καλή μοίρα ή όχι· κανείς δεν μπορεί να το κρίνει αυτό. Τα πάντα γίνονται από τον Θεό, και όσα κανονίζει ο Θεός είναι καλά. Το μόνο που διαφέρει είναι η τροχιά της μοίρας κάθε ανθρώπου, το περιβάλλον του, οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντά, καθώς και το μονοπάτι ζωής που βιώνει κατά τη διάρκεια της ζωής του· αυτά τα πράγματα διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάθε άνθρωπος ζει και μεγαλώνει σε διαφορετικό περιβάλλον, το οποίο τού το έχει κανονίσει ο Θεός. Τα πράγματα που βιώνει κάθε άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι όλα διαφορετικά. Δεν υπάρχει η λεγόμενη καλή ή κακή μοίρα —τα πάντα κανονίζονται και γίνονται από τον Θεό. Αν κοιτάξουμε το ζήτημα από την οπτική πως όλα γίνονται από τον Θεό, όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά και σωστά. Από τη σκοπιά, όμως, των προτιμήσεων, των αισθημάτων και των επιλογών των ανθρώπων, κάποιοι επιλέγουν να ζήσουν μια άνετη ζωή, να έχουν δόξα και οφέλη, καλή φήμη, ευημερία στον κόσμο, καθώς και καταξίωση. Κατά τη γνώμη τους, αυτό σημαίνει πως έχουν καλή μοίρα· από την άλλη, μια ζωή μετριότητας και αποτυχίας που τους περιορίζει πάντα στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας ισοδυναμεί με κακή μοίρα. Έτσι φαντάζουν τα πράγματα από τη σκοπιά των απίστων και των κοσμικών ανθρώπων που επιδιώκουν τα εγκόσμια αγαθά και θέλουν να ζήσουν στον υλικό κόσμο, και έτσι προκύπτει η ιδέα της καλής και της κακής μοίρας. Η ιδέα της καλής και της κακής μοίρας πηγάζει απλώς από την περιορισμένη κατανόηση και την επιφανειακή αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι για τη μοίρα, καθώς και από το γεγονός ότι κρίνουν τη μοίρα με βάση το πόση σωματική ταλαιπωρία υπομένουν, πόσα πράγματα απολαμβάνουν, πόση δόξα και πόσα οφέλη αποκτούν, και ούτω καθεξής. Στην πραγματικότητα, αν το εξετάσουμε από τη σκοπιά της διευθέτησης του Θεού για τη μοίρα του ανθρώπου και της κυριαρχίας Του πάνω σε αυτήν, δεν υπάρχουν ερμηνείες περί καλής ή κακής μοίρας. Δεν είναι σωστό αυτό; (Είναι.) Αν κοιτάξεις τη μοίρα του ανθρώπου από τη σκοπιά της κυριαρχίας του Θεού, τότε όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά και είναι αυτά που χρειάζεται κάθε άνθρωπος. Αυτό συμβαίνει επειδή η προηγούμενη και η παρούσα ζωή χαρακτηρίζονται από αιτίες κι αποτελέσματα, προκαθορίζονται από τον Θεό, ο Θεός έχει κυριαρχία πάνω τους, και Εκείνος τις σχεδιάζει και τις κανονίζει. Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο στο ζήτημα αυτό. Αν το κοιτάξουμε από αυτήν τη σκοπιά, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κρίνουν πως η μοίρα τους είναι καλή ή κακή, σωστά; Αν οι άνθρωποι βγάζουν επιπόλαια συμπεράσματα γι’ αυτό το ζήτημα, τότε δεν κάνουν ένα τεράστιο λάθος; Δεν κάνουν το λάθος να κρίνουν τα σχέδια, τις διευθετήσεις και την κυριαρχία του Θεού; (Ναι.) Δεν είναι σοβαρό αυτό το λάθος; Δεν θα επηρεάσει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν στη ζωή; (Θα το επηρεάσει.) Τότε αυτό το λάθος θα τους οδηγήσει στην καταστροφή.

Εφόσον ο Θεός ρυθμίζει τη μοίρα των ανθρώπων και κυριαρχεί σ’ αυτήν, τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι; (Να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού.) Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να προσπαθήσεις να καταλάβεις γιατί κανόνισε ο Δημιουργός να έχεις μια τέτοια μοίρα και ένα τέτοιο περιβάλλον διαβίωσης, γιατί κανονίζει να συναντάς και να βιώνεις ορισμένα πράγματα, και γιατί είναι έτσι η μοίρα σου. Έτσι θα καταλάβεις τι λαχταρά η καρδιά σου και τι χρειάζεται, και θα κατανοήσεις και την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Αφού τα καταλάβεις και τα μάθεις αυτά, πρέπει να πάψεις να αντιστέκεσαι, να μην κάνεις τις δικές σου επιλογές σχετικά με τη μοίρα σου, να μην την απορρίπτεις, να μην την αντικρούεις και να μην την αποφεύγεις. Εννοείται πως ούτε να προσπαθείς να διαπραγματευτείς με τον Θεό πρέπει. Αντίθετα, θα πρέπει να υποτάσσεσαι. Και γιατί θα πρέπει να υποτάσσεσαι; Επειδή δεν είσαι παρά ένα δημιούργημα, δεν μπορείς να ενορχηστρώσεις μόνος σου τη μοίρα σου ούτε είσαι κυρίαρχός της. Ο Θεός καθορίζει τη μοίρα σου και σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτήν, εσύ είσαι παθητικός και δεν έχεις καμία επιλογή. Το μόνο που θα πρέπει να κάνεις είναι να υποταχθείς, όχι να κάνεις τις δικές σου επιλογές σχετικά με τη μοίρα σου ή να την αποφύγεις. Δεν πρέπει να διαπραγματεύεσαι με τον Θεό, να πηγαίνεις κόντρα στη μοίρα σου ή να παραπονιέσαι, και ειδικά να λες πράγματα του τύπου: «Η μοίρα που μου κανόνισε ο Θεός είναι κακή. Είναι άθλια, χειρότερη από τη μοίρα των άλλων» ή «Η μοίρα μου είναι κακή και δεν απολαμβάνω καμία ευτυχία ή ευημερία. Οι διευθετήσεις του Θεού για μένα δεν είναι καλές». Αυτά τα λόγια είναι κρίσεις και λέγοντάς τα, ξεπερνάς τα όρια. Δεν είναι λόγια ούτε οπτικές και στάσεις που αρμόζουν σε ένα δημιούργημα. Θα πρέπει, αντίθετα, να εγκαταλείψεις τις διάφορες παράλογες ιδέες, ορισμούς, απόψεις και θεωρήσεις που έχεις για τη μοίρα. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να είσαι ικανός να υιοθετήσεις μια σωστή στάση και θέση, για να μπορείς να υποταχθείς σε όλα τα πράγματα που θα συμβούν στα πλαίσια της μοίρας που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός. Δεν θα πρέπει να αντιστέκεσαι ούτε βέβαια να καταθλίβεσαι και να παραπονιέσαι ότι ο Ουρανός δεν είναι δίκαιος, ότι ο Θεός έχει κάνει κακές διευθετήσεις για σένα και δεν σου έχει δώσει το καλύτερο δυνατόν. Τα δημιουργήματα δεν έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τη μοίρα τους. Ο Θεός δεν σου έχει δώσει μια τέτοιου είδους υποχρέωση ούτε σου έχει παραχωρήσει αυτό το δικαίωμα. Μην προσπαθείς, λοιπόν, να κάνεις επιλογές, να επιχειρηματολογείς με τον Θεό ή να έχεις επιπλέον απαιτήσεις από Εκείνον. Όποιες κι αν είναι οι διευθετήσεις του Θεού, εσύ οφείλεις να συμμορφώνεσαι μ’ αυτές και να τις αντιμετωπίζεις. Ό,τι κι αν έχει κανονίσει ο Θεός, εσύ θα πρέπει να το αντιμετωπίζεις, και να προσπαθείς να το βιώνεις και να το εκτιμάς. Θα πρέπει να υποτάσσεσαι απόλυτα στο καθετί που πρέπει να βιώσεις σύμφωνα με τις διευθετήσεις του Θεού και να συμμορφώνεσαι με τη μοίρα που έχει ρυθμίσει Εκείνος για σένα. Εφόσον ένα πράγμα πρέπει να το βιώσεις και το έχει ενορχηστρώσει και κανονίσει για σένα ο Θεός, ακόμα κι αν είναι κάτι που δεν σου αρέσει και υποφέρεις εξαιτίας του, ακόμα και αν απειλεί και καταπιέζει την περηφάνεια και την αξιοπρέπειά σου, εσύ οφείλεις να υποταχθείς σ’ αυτό και δεν έχεις καμία επιλογή. Επειδή ο Θεός ρυθμίζει τη μοίρα των ανθρώπων και κυριαρχεί πάνω της, κανείς δεν μπορεί να διαπραγματευτεί μαζί Του σχετικά μ’ αυτή. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι είναι λογικοί και διαθέτουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν θα πρέπει να παραπονιούνται ότι η μοίρα τους είναι κακή ή ότι το τάδε ή το δείνα δεν είναι καλό γι’ αυτούς. Δεν θα πρέπει να διατηρούν καταθλιπτική στάση καθώς προσεγγίζουν το καθήκον τους, τη ζωή τους, την πορεία της πίστη τους, τις καταστάσεις που έχει κανονίσει ο Θεός ή τις απαιτήσεις που έχει από αυτούς, μόνο και μόνο επειδή νιώθουν ότι η μοίρα τους είναι κακή. Με αυτήν την κατάθλιψη, δεν δείχνουν μια απλή ή στιγμιαία παρακοή, ούτε εκδηλώνουν προσωρινά μια διεφθαρμένη διάθεση, πόσο μάλλον μια διεφθαρμένη κατάσταση. Αντίθετα, αντιστέκονται σιωπηλά στον Θεό και, με τη σιωπηλή τους αντίσταση, δείχνουν τη δυσαρέσκειά τους για τη μοίρα που κανόνισε γι’ αυτούς ο Θεός. Αν και μπορεί να είναι ένα απλό αρνητικό συναίσθημα, οι συνέπειες που επιφέρει στους ανθρώπους είναι πιο σοβαρές από εκείνες που επιφέρει μια διεφθαρμένη διάθεση. Όχι μόνο σε εμποδίζει να υιοθετήσεις μια θετική και σωστή στάση απέναντι στο καθήκον που οφείλεις να εκτελείς και στην καθημερινότητά σου και το ταξίδι της ζωής σου, αλλά το πιο σοβαρό είναι πως μπορεί επίσης να σε κάνει να χαθείς λόγω της κατάθλιψης. Όσοι είναι έξυπνοι, λοιπόν, θα πρέπει να σπεύσουν να αλλάξουν τις παράλογες απόψεις τους, να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, και να εντοπίσουν τι τους κάνει να πιστεύουν πως έχουν κακή μοίρα. Θα πρέπει να ψάξουν να βρουν τι πρόσβαλε την αξιοπρέπειά τους, τι πλήγωσε την καρδιά τους και τους οδήγησε σε αρνητικές σκέψεις όπως το ότι έχουν κακή μοίρα, οι οποίες με τη σειρά τους τους έκαναν να βυθιστούν στο αρνητικό συναίσθημα της κατάθλιψης. Ένα συναίσθημα που μέχρι και σήμερα δεν έχουν καταφέρει να αποβάλουν. Αυτό είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να αναλογιστείς και να εξετάσεις. Μπορεί κάτι που έγινε να εντυπώθηκε βαθιά στην καρδιά σου ή κάποιος να σου είπε κάτι αισχρό που πλήγωσε τον αυτοσεβασμό σου, κι αυτό να σε έκανε να νιώσεις πως έχεις κακή μοίρα και να πέσεις έτσι σε κατάθλιψη. Ή ίσως, κατά τη διάρκεια της ζωής σου ή καθώς μεγάλωνες, να υιοθέτησες κάποια σατανική ή κοσμική σκέψη και άποψη, κι έτσι να απέκτησες αυτήν την εσφαλμένη αντίληψη για τη μοίρα και να έγινες απίστευτα ευαίσθητος ως προς το αν έχεις καλή ή κακή μοίρα. Ή ίσως, αφού βίωσες κάτι δυσάρεστο κάποια στιγμή, να πήρες πολύ σοβαρά τη μοίρα σου και να έγινες πολύ ευαίσθητος ως προς αυτήν, κι έτσι να παθιάστηκες υπερβολικά με το να αλλάξεις τη μοίρα σου και να αφοσιώθηκες υπερβολικά στον σκοπό αυτό. Θα πρέπει να τα εξετάσεις όλα αυτά. Όπως κι αν εξετάσεις, όμως, αυτά τα πράγματα, αυτό που θα πρέπει να καταλάβεις τελικά είναι το εξής: Δεν θα πρέπει να μετράς τη μοίρα σου βάσει σκέψεων και απόψεων για το αν είναι καλή ή κακή. Η μοίρα της ζωής ενός ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού, και ο Θεός την κανόνισε προ πολλού. Δεν είναι κάτι που μπορούν να αλλάξουν οι άνθρωποι. Μπορούν, όμως, να επιλέξουν το μονοπάτι στο οποίο θα βαδίσουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους και το αν θα ζήσουν μια ζωή που έχει αξία. Μπορείς να επιλέξεις να ζήσεις μια ζωή που έχει αξία, όπως και να ζήσεις τη ζωή σου για πράγματα που αξίζουν, για τα σχέδια και τη διαχείριση του Δημιουργού, καθώς και για τον δίκαιο σκοπό της ανθρωπότητας. Μπορείς, φυσικά, να επιλέξεις και να μη ζήσεις για θετικά πράγματα, κι αντίθετα να ζήσεις για να επιδιώκεις τη δόξα και τα οφέλη, μια καριέρα αξιωματούχου, το χρήμα και τις κοσμικές τάσεις. Μπορείς να επιλέξεις να ζήσεις μια ζωή χωρίς καμία απολύτως αξία και να είσαι σαν ένας από τους ζωντανούς νεκρούς. Όλα αυτά είναι επιλογές που μπορείς να κάνεις.

Τώρα που συναναστραφήκαμε έτσι, έχετε καταλάβει αν είναι σωστές ή λάθος οι σκέψεις και οι απόψεις των ανθρώπων που λένε μονίμως πως έχουν κακή μοίρα; (Είναι λάθος.) Είναι προφανές πως αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν το συναίσθημα της κατάθλιψης επειδή φτάνουν στα άκρα. Νιώθουν αυτό το ακραίο συναίσθημα της κατάθλιψης εξαιτίας των ακραίων σκέψεων και απόψεων που έχουν, και γι’ αυτό δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σωστά τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή, δεν μπορούν να επιτελέσουν κανονικά τις λειτουργίες που πρέπει να επιτελέσουν οι άνθρωποι, ούτε να εκτελέσουν τα καθήκοντα, τις ευθύνες ή τις υποχρεώσεις τους ως δημιουργημένα όντα. Είναι, λοιπόν, ίδιοι με τα διάφορα είδη ανθρώπων που βυθίζονται σε αρνητικά συναισθήματα, για τους οποίους συζητήσαμε στην τελευταία μας συναναστροφή. Αν και οι άνθρωποι που νομίζουν πως έχουν κακή μοίρα πιστεύουν στον Θεό και είναι σε θέση να εγκαταλείψουν πράγματα, να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να ακολουθήσουν τον Θεό, ταυτόχρονα δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού ελεύθερα, ανεμπόδιστα και άνετα. Γιατί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό; Επειδή έχουν πολλές ακραίες και αφύσικες σκέψεις και απόψεις, οι οποίες τους κάνουν να νιώθουν ακραία συναισθήματα. Αυτά τα ακραία συναισθήματα έχουν ως αποτέλεσμα ο τρόπος με τον οποίο κρίνουν τα πράγματα, ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και οι απόψεις τους για τα πράγματα να πηγάζουν από μια ακραία, εσφαλμένη και παράλογη σκοπιά. Εξετάζουν τα ζητήματα και τους ανθρώπους από αυτήν την ακραία και εσφαλμένη σκοπιά, με αποτέλεσμα να ζουν, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν επανειλημμένα υπό την επίδραση και την επιρροή αυτού του αρνητικού συναισθήματος. Στο τέλος, όπως κι αν ζουν, φαίνονται τόσο κουρασμένοι που δεν μπορούν να νιώσουν τον παραμικρό ενθουσιασμό καθώς πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια. Όπως κι αν επιλέξουν να ζήσουν τη ζωή τους, δεν μπορούν να εκτελέσουν θετικά ή ενεργά το καθήκον τους, και παρόλο που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, δεν επικεντρώνονται ποτέ στο να εκτελέσουν το καθήκον τους ολόκαρδα, ολόψυχα και σε ικανοποιητικό βαθμό. Φυσικά, εννοείται πως δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σε τελική ανάλυση, οφείλεται στη σταθερή τους πεποίθηση πως έχουν κακή μοίρα, πράγμα που τους κάνει να νιώθουν ένα βαθύ συναίσθημα κατάθλιψης. Καταλήγουν εντελώς αποκαρδιωμένοι και ανίσχυροι, σαν ζωντανοί νεκροί, χωρίς ίχνος ζωτικότητας, χωρίς να εκδηλώνουν καμία θετική ή αισιόδοξη συμπεριφορά, πόσο μάλλον κάποιο ίχνος αποφασιστικότητας ή σθένους να αφοσιωθούν όσο πιστά οφείλουν στο καθήκον, στις ευθύνες και στις υποχρεώσεις τους. Αντίθετα, πασχίζουν απρόθυμα να βγάλουν ίσα ίσα την κάθε μέρα με μια στάση επιπόλαιη, χωρίς κανένα σκοπό και μες στη σύγχυση, ενώ η κάθε μέρα περνάει χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Δεν έχουν ιδέα για πόσο καιρό θα πηγαίνουν στα κουτουρού. Στο τέλος, η μόνη λύση είναι να επιπλήξουν τον εαυτό τους και να πουν: «Αχ, ας είναι, θα πηγαίνω στα κουτουρού για όσο αντέξω ακόμα! Αν έρθει η μέρα που δεν μπορώ να συνεχίσω πια και η εκκλησία θελήσει να με αποβάλει και να με αποκλείσει, τότε ας με αποκλείσει. Φταίει η κακή μου η μοίρα!» Βλέπεις, ακόμη κι αυτά που λένε δείχνουν πόσο αποθαρρυμένοι είναι. Αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης δεν είναι μόνο μια απλή ψυχολογική διάθεση· έχει, προπαντός, ολέθρια επίδραση στις σκέψεις, στην καρδιά και στην επιδίωξη των ανθρώπων. Αν δεν μπορέσεις να αλλάξεις έγκαιρα και γρήγορα το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχεις, τότε όχι μόνο θα επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή σου, μα θα την καταστρέψει και θα σε οδηγήσει στον θάνατό σου. Ακόμη κι αν όντως πιστεύεις στον Θεό, δεν θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις την αλήθεια και να σωθείς, και στο τέλος θα χαθείς. Γι’ αυτό και πρέπει να αφυπνιστούν αμέσως όσοι πιστεύουν πως η μοίρα τους είναι κακή· δεν είναι καλό να διερευνά κανείς μονίμως αν η μοίρα του είναι καλή ή κακή, να επιδιώκει συνεχώς μια συγκεκριμένη μοίρα και να ανησυχεί διαρκώς για τη μοίρα του. Αν παίρνεις πάντα πολύ σοβαρά τη μοίρα σου, τότε, όταν αντιμετωπίσεις μια μικρή ενόχληση ή απογοήτευση, όταν συναντήσεις αποτυχίες και αναποδιές ή βρεθείς σε στιγμές αμηχανίας, θα καταλήξεις γρήγορα να πιστέψεις πως όλα αυτά οφείλονται στην κακή σου μοίρα και στην κακή σου τύχη. Έτσι, υπενθυμίζεις επανειλημμένα στον εαυτό σου πως η μοίρα σου είναι κακή και όχι καλή σαν των υπόλοιπων ανθρώπων· βυθίζεσαι ξανά και ξανά στην κατάθλιψη, και περιβάλλεσαι, δεσμεύεσαι και παγιδεύεσαι από το αρνητικό συναίσθημα της κατάθλιψης, ανήμπορος να ξεφύγεις από αυτό. Είναι πολύ τρομακτικό και επικίνδυνο να συμβεί κάτι τέτοιο. Αν και αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης μπορεί να μη σε κάνει περισσότερο αλαζόνα και δόλιο ή ικανό να αποκαλύψεις μοχθηρία, αδιαλλαξία και άλλες παρόμοιες διεφθαρμένες διαθέσεις, αν και μπορεί να μη σε φτάσει στο σημείο να αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση και να αψηφήσεις τον Θεό ή να αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση και να παραβιάσεις τις αλήθεια-αρχές, να προκαλέσεις διαταράξεις και ενοχλήσεις ή να κάνεις κακές πράξεις, είναι ουσιαστικά μια σοβαρότατη εκδήλωση της δυσαρέσκειας των ανθρώπων για την πραγματικότητα. Στην ουσία, αυτή η εκδήλωση δυσαρέσκειας για την πραγματικότητα είναι επίσης δυσαρέσκεια για την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Και τι είδους συνέπειες έχει το να είναι κανείς δυσαρεστημένος με την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Είναι σίγουρα πολύ σοβαρές και, στην καλύτερη περίπτωση, θα σε κάνουν να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό και να Τον αψηφήσεις, θα σε κάνουν να μην είσαι σε θέση να αποδεχθείς τις ομιλίες και την παροχή του Θεού, και να μην μπορείς να κατανοήσεις ή να ακούσεις με προθυμία τις διδασκαλίες, τις προτροπές, τις υπενθυμίσεις και τις προειδοποιήσεις Του. Επειδή σε κατακλύζει το συναίσθημα της κατάθλιψης, δεν είσαι σε θέση να αποδεχθείς τις ομιλίες που εκφέρει τώρα ο Θεός και δεν έχεις τον τρόπο να αποδεχθείς το ρεαλιστικό έργο του Θεού, ούτε τη διαφώτιση, την καθοδήγηση, τη βοήθεια, τη στήριξη και την παροχή του Αγίου Πνεύματος για σένα. Παρόλο που ο Θεός εργάζεται, εσύ δεν είσαι σε θέση να το νιώσεις· παρόλο που ο Θεός και το Άγιο Πνεύμα εργάζονται, εσύ δεν είσαι σε θέση να το αποδεχθείς. Δεν μπορείς να αποδεχθείς αυτά τα θετικά πράγματα, αυτές τις απαιτήσεις και αυτήν την παροχή από τον Θεό· το μόνο που κατακλύζει και κυριεύει την καρδιά σου είναι αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης, και τίποτε από όσα κάνει ο Θεός δεν έχει την παραμικρή επίδραση πάνω σου. Στο τέλος, θα χάσεις κάθε στάδιο του έργου του Θεού, κάθε φάση των ομιλιών Του και, μάλιστα, κάθε φάση του έργου του Θεού και της παροχής Του για σένα. Όταν ολοκληρωθούν οι ομιλίες του Θεού και τα στάδια του έργου Του, εσύ θα αδυνατείς και πάλι να διορθώσεις το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχεις, δεν θα είσαι σε θέση να το αφήσεις πίσω σου, και θα εξακολουθεί να σε περιβάλλει και να σε κατακλύζει το συναίσθημα της κατάθλιψης. Τότε θα έχεις χάσει ολοκληρωτικά το έργο του Θεού. Όταν συμβεί αυτό, θα αντιμετωπίσεις τελικά τη φανερή κρίση και καταδίκη της ανθρωπότητας από τον Θεό, και τότε είναι που ο Θεός θα ανακοινώσει το τέλος της ανθρωπότητας. Τότε μόνο θα συνειδητοποιήσεις την κατάσταση και θα πεις: «Αχ, θα πρέπει να κάνω αυτοκριτική, να αφήσω πίσω μου αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης, να διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού, να προσέρχομαι ενώπιον του Θεού για να αναζητώ τη βοήθεια, τη στήριξη και την παροχή Του, να αναζητώ πώς να δεχθώ την παίδευση και την κρίση Του και να καθαρθώ, ώστε να είμαι σε θέση να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του». Πολύ αργά! Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Είναι πια πολύ αργά για να αφυπνιστείς. Και τι σε περιμένει; Θα κλαις και θα οδύρεσαι, γεμάτος μεταμέλεια. Αν και η κατάθλιψη είναι απλώς ένα είδος συναισθήματος, επειδή η φύση και οι συνέπειές της είναι τόσο σοβαρές, θα πρέπει να εξετάσεις προσεκτικά τον εαυτό σου και να μην αφήσεις αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης να σε κυριεύσουν ή να ελέγχουν τις σκέψεις σου και τους στόχους που επιδιώκεις. Πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα της κατάθλιψης και να μην το αφήσεις να γίνει εμπόδιο στο μονοπάτι σου καθώς επιδιώκεις την αλήθεια ή τείχος που σε εμποδίζει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού. Αν μπορέσεις να αντιληφθείς ξεκάθαρα ή ανακαλύψεις μέσα σου αυτό το σοβαρό συναίσθημα της κατάθλιψης εξετάζοντας τον εαυτό σου, τότε θα πρέπει να αλλάξεις αμέσως πορεία, να εγκαταλείψεις αυτό το συναίσθημα και να αφήσεις πίσω σου αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Μην προσκολλάσαι επίμονα στην πορεία σου και μη σκέφτεσαι πεισματικά το εξής: «Ό,τι κι αν λέει κι ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, εγώ ξέρω πως η μοίρα μου είναι κακή. Αφού η μοίρα μου είναι κακή, καλά κάνω και νιώθω καταθλιμμένος. Αφού η μοίρα μου είναι κακή, θα πρέπει απλώς να το αποδεχθώ και να εγκαταλείψω κάθε ελπίδα». Όταν κάποιος αντιμετωπίζει όλα όσα συμβαίνουν με μια τόσο αρνητική στάση, αυτό σημαίνει πως έχει γαϊδουρινό πείσμα. Όταν συνειδητοποιήσεις πως έχεις αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης, θα πρέπει να αλλάξεις και να τα διορθώσεις το συντομότερο δυνατό. Μην περιμένεις να σε κυριεύσουν τελείως, γιατί τότε θα είναι πολύ αργά για να αφυπνιστείς και να το αντιληφθείς.

Πείτε Μου, το να πιστεύει κανείς στη μοίρα αποτελεί έκφραση του ότι επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Ποια είναι, λοιπόν, η σωστή στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι στην προσέγγισή τους ως προς το ζήτημα της μοίρας; (Θα πρέπει να πιστεύουν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού και να υποτάσσονται σε αυτές.) Σωστά. Λύνει κάποιο πρόβλημα το να επικεντρώνεται διαρκώς κανείς στο αν η μοίρα του είναι καλή ή κακή; Έστω πως κάποιος αναγνωρίζει πως η μοίρα του είναι κακή, αλλά πιστεύει πως ο Θεός έχει ενορχηστρώσει και κανονίσει την κακή του μοίρα, και είναι έτσι πρόθυμος να υποταχθεί στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Είναι σωστή ή λάθος η παραπάνω άποψη; (Είναι λάθος.) Γιατί; (Επειδή αυτή η άποψη ερμηνεύει και πάλι τη μοίρα του ως καλή ή κακή.) Είναι κανόνας αυτός; Ποια αλήθεια θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι σε αυτό το σημείο; (Η μοίρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως καλή ή κακή. Όλα όσα προκαθορίζει ο Θεός είναι καλά, και οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτάσσονται σε όλες τις ενορχηστρώσεις του Θεού.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να πιστεύουν πως ο Θεός ενορχηστρώνει και κανονίζει τη μοίρα τους· και εφόσον τα πάντα ενορχηστρώνονται και κανονίζονται από τον Θεό, εκείνοι δεν μπορούν να κάνουν λόγο για καλή ή κακή μοίρα. Το αν η μοίρα τους είναι καλή ή κακή κρίνεται με βάση την οπτική, τη γνώμη, τις προτιμήσεις και τα αισθήματα των ανθρώπων, και αυτή η αξιολόγηση βασίζεται στις φαντασιοκοπίες και τις απόψεις τους και δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Η μοίρα μου είναι υπέροχη. Γεννήθηκα σε μια οικογένεια πιστών. Δεν με έχει επηρεάσει ποτέ το περιβάλλον του κόσμου των απίστων και δεν έχω επηρεαστεί, αποπλανηθεί ή παραπλανηθεί ποτέ από τις τάσεις των απίστων. Παρόλο που έχω κι εγώ διεφθαρμένες διαθέσεις, μεγάλωσα στην εκκλησία και δεν έχω πάρει ποτέ τον στραβό δρόμο. Η μοίρα μου είναι πολύ καλή!» Είναι σωστό αυτό που λένε; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Το γεγονός ότι γεννήθηκαν σε μια οικογένεια πιστών προκαθορίστηκε από τον Θεό και οφείλεται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν έχει καμία σχέση με το αν έχουν καλή ή κακή μοίρα.) Ακριβώς· το θέσατε ολόσωστα. Είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο Θεός κανονίζει τη μοίρα του ανθρώπου και έχει κυριαρχία πάνω της, καθώς και μια μορφή που μπορεί να πάρει η μοίρα· οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρίνουν αυτό το ζήτημα με βάση το αν η μοίρα τους είναι καλή ή κακή. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως η μοίρα τους είναι καλή επειδή γεννήθηκαν σε μια οικογένεια χριστιανών. Πώς θα το αντικρούατε αυτό; Μπορείτε να πείτε το εξής: «Γεννήθηκες σε μια οικογένεια χριστιανών και λες πως έχεις καλή μοίρα, άρα όποιος δεν έχει γεννηθεί σε κάποια χριστιανική οικογένεια μάλλον έχει κακή μοίρα. Ισχυρίζεσαι πως η μοίρα που έχει κανονίσει ο Θεός για όλους εκείνους τους ανθρώπους είναι κακή;» Είναι σωστό να τους αντικρούσετε κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Είναι πράγματι σωστό να τους αντικρούσετε έτσι, καθώς τους δείχνετε πως το να λένε ότι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σε χριστιανικές οικογένειες έχουν καλή μοίρα είναι ένας αβάσιμος ισχυρισμός που δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Είναι τώρα λίγο πιο ορθή η άποψή σας για την καλή και την κακή μοίρα; (Ναι.) Ποια είναι η πιο σωστή, έγκυρη και σύμφωνη με την αλήθεια άποψη που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι για το ζήτημα του να πιστεύει κανείς στη μοίρα; Καταρχάς, δεν μπορείτε να κρίνετε αν η μοίρα είναι καλή ή κακή από την οπτική των κοσμικών ανθρώπων. Επίσης, θα πρέπει να πιστεύετε πως η μοίρα κάθε μέλους της ανθρώπινης φυλής κανονίζεται από το χέρι του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν το εξής: «Το γεγονός ότι κανονίζεται από το χέρι του Θεού σημαίνει πως την κανονίζει ο ίδιος ο Θεός;» Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο. Ο Θεός κανονίζει τη μοίρα του ανθρώπου με μυριάδες τρόπους, μέσα και μεθόδους. Οι λεπτομέρειες αυτού του ζητήματος είναι περίπλοκες στο πνευματικό βασίλειο, και δεν θα μιλήσω γι’ αυτές εδώ. Είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα, αλλά, σε γενικές γραμμές, τα πάντα κανονίζονται από τον Δημιουργό. Κάποιες από αυτές τις διευθετήσεις γίνονται από τον ίδιο τον Θεό για διάφορα είδη ανθρώπων, ενώ άλλες περιλαμβάνουν την κατηγοριοποίηση των διαφόρων ειδών ανθρώπων και ομάδων ανθρώπων σύμφωνα με τους κανονισμούς, τα διοικητικά διατάγματα, τις αρχές και τα συστήματα που ορίζει ο Θεός. Η μοίρα των ανθρώπων κανονίζεται και παίρνει μορφή στο πνευματικό βασίλειο σύμφωνα με την κατηγορία τους και την τροχιά της μοίρας τους που ορίζει ο Θεός, και έπειτα ακολουθεί η γέννησή τους. Πρόκειται για ένα πολύ λεπτομερές ζήτημα, αλλά, σε γενικές γραμμές, ο Θεός τα κανονίζει όλα και έχει κυριαρχία πάνω σε όλα αυτά. Η κυριαρχία και οι διευθετήσεις του Θεού περιλαμβάνουν τις αρχές, τους νόμους και τους κανόνες της κυριαρχίας και των διευθετήσεών Του. Δεν τίθεται θέμα καλού ή κακού εδώ· για τον Θεό τα πάντα είναι φυσικά και αυτονόητα, και περιλαμβάνουν αιτία και αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι μπορεί να τρέφουν καλά και κακά συναισθήματα για τη μοίρα τους· μπορεί η μοίρα κάποιου να είναι τέτοια που όλα να κυλούν ομαλά, η μοίρα κάποιου άλλου να είναι γεμάτη εμπόδια, ενώ άλλος να έχει σκληρή και δυσμενή μοίρα. Δεν υπάρχει καλή ή κακή μοίρα. Ποια στάση θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι ως προς τη μοίρα; Θα πρέπει να συμμορφώνεσαι με τις διευθετήσεις του Δημιουργού, να αναζητάς ενεργά και εντατικά τον σκοπό και το νόημα της διευθέτησης όλων αυτών των πραγμάτων από τον Δημιουργό, και να καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια, να επιτελείς τις σπουδαιότερές σου λειτουργίες σε αυτήν τη ζωή που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός, να εκπληρώνεις τα καθήκοντα, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου ως δημιουργημένο ον, και να φροντίσεις η ζωή σου να έχει μεγαλύτερο νόημα και μεγαλύτερη αξία, μέχρι να ικανοποιηθεί μαζί σου ο Δημιουργός και να σε θυμάται. Ακόμα καλύτερο θα ήταν, φυσικά, να καταφέρεις να σωθείς μέσω της αναζήτησης και της εντατικής προσπάθειάς σου. Αυτό θα ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, σε ό,τι αφορά τη μοίρα, η πιο ορθή στάση που θα πρέπει να έχει η δημιουργημένη ανθρωπότητα δεν είναι να την κρίνει και να την ορίζει αλόγιστα, ούτε να χρησιμοποιεί ακραίες μεθόδους για να την αντιμετωπίσει. Ακόμη λιγότερο θα πρέπει, φυσικά, να προσπαθούν οι άνθρωποι να αντισταθούν στη μοίρα τους, να την επιλέξουν ή να την αλλάξουν. Αντίθετα, θα πρέπει να την αντιλαμβάνονται με την καρδιά τους, να την αναζητούν, να την εξερευνούν και να συμμορφώνονται με αυτήν, και τελικά να την αντιμετωπίζουν θετικά. Τέλος, στο περιβάλλον διαβίωσης και στο ταξίδι που ορίζει για σένα ο Θεός στη ζωή, θα πρέπει να αναζητάς τον τρόπο διαγωγής που σου διδάσκει Εκείνος, καθώς και το μονοπάτι που απαιτεί να ακολουθήσεις. Θα πρέπει επίσης να βιώνεις κατ’ αυτόν τον τρόπο τη μοίρα που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός· έτσι, στο τέλος θα είσαι ευλογημένος. Όταν βιώνεις έτσι τη μοίρα που έχει κανονίσει για σένα ο Δημιουργός, αυτό που καταφέρνεις να αντιληφθείς μέσα σου δεν είναι μόνο λύπη, θλίψη, δάκρυα, πόνος, απογοήτευση και αποτυχία. Το πιο σημαντικό είναι πως θα βιώσεις χαρά, γαλήνη και παρηγοριά, καθώς και τη διαφώτιση και τη φώτιση της αλήθειας που σου δίνει ο Θεός. Πέρα από αυτό, όταν χαθείς στο μονοπάτι σου στη ζωή, όταν αντιμετωπίσεις απογοητεύσεις και αποτυχίες και έχεις να κάνεις μια επιλογή, θα βιώσεις την καθοδήγηση του Δημιουργού, και στο τέλος θα καταφέρεις να καταλάβεις, να βιώσεις και να αντιληφθείς πώς να ζεις την πιο γεμάτη νόημα ζωή. Τότε δεν θα νιώσεις ποτέ ξανά χαμένος στη ζωή, δεν θα σε πλημμυρίσει ποτέ ξανά το αίσθημα διαρκούς άγχους και, φυσικά, δεν θα παραπονεθείς ποτέ ξανά πως έχεις κακή μοίρα, πόσο μάλλον θα βυθιστείς στο συναίσθημα της κατάθλιψης επειδή νιώθεις πως η μοίρα σου είναι κακή. Αν αντιμετωπίζεις τη μοίρα που έχει κανονίσει για σένα ο Δημιουργός με μια τέτοια στάση και μέθοδο, τότε όχι μόνο θα γίνει πιο κανονική η ανθρώπινη φύση σου, όχι μόνο θα φτάσεις στο σημείο να έχεις κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και το σκεπτικό, τις απόψεις και τις αρχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης για το πώς να βλέπεις τα πράγματα, αλλά θα φτάσεις φυσικά και σ’ ένα σημείο που τις απόψεις και την αντίληψη που θα έχεις πλέον για το νόημα της ζωής δεν θα τις έχουν ποτέ οι άπιστοι. Οι άπιστοι λένε συνεχώς κουβέντες όπως: «Από πού προερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε; Γιατί ζούμε;» Πάντα υπάρχει κάποιος που κάνει αυτές τις ερωτήσεις, αλλά σε ποιες απαντήσεις καταλήγει; Δεν παίρνει καμία απάντηση στα ερωτήματά του. Γιατί δεν μπορεί να βρει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα; Αν και κάποιοι ευφυείς άνθρωποι πιστεύουν στη μοίρα, δεν έχουν ιδέα πώς να προσεγγίσουν το ζήτημα της μοίρας ούτε πώς να αντιμετωπίσουν τις ποικίλες δυσκολίες, απογοητεύσεις και αποτυχίες που τυχαίνουν στη μοίρα τους ή τη δυστυχία που νιώθουν. Δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τα όσα συμβαίνουν στη μοίρα τους που τους κάνουν να νιώθουν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι· δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν. Τη μια στιγμή λένε πως η μοίρα τους είναι καλή, την επόμενη πως είναι κακή· τη μια στιγμή λένε πως έχουν μια ευτυχισμένη ζωή, την επόμενη πως έχουν μια άτυχη ζωή —οι ίδιοι ξεστομίζουν και τις δύο αυτές κουβέντες. Λένε άλλο πράγμα όταν είναι ευτυχισμένοι και άλλο όταν είναι δυστυχισμένοι· λένε άλλο πράγμα όταν τα πράγματα κυλούν ομαλά και άλλο όταν δεν κυλούν ομαλά. Οι ίδιοι λένε πως είναι άτυχοι και οι ίδιοι λένε πως η μοίρα τους είναι καλή. Είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει διαύγεια ή κατανόηση στη ζωή τους. Πάντα πηγαίνουν στα τυφλά, ζουν μες στη σύγχυση, χωρίς να έχουν κάποια διέξοδο. Οι άνθρωποι, λοιπόν, θα πρέπει να έχουν σαφή αντίληψη και ένα ξεκάθαρο μονοπάτι για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν σωστά τη μοίρα, για το τι θα πρέπει να κάνουν και πώς θα πρέπει να χειρίζονται αυτό το σημαντικό ζήτημα στη ζωή. Μόλις επιλυθεί αυτό το πρόβλημα, η στάση και οι απόψεις των ανθρώπων ως προς τη μοίρα θα είναι λογικά σχετικά σωστές και σύμφωνες με τις αλήθεια-αρχές, και τότε εκείνοι δεν θα φτάνουν ποτέ στα άκρα σε αυτό το ζήτημα.

Συμφωνούν με την αλήθεια αυτά τα ρητά για τη μοίρα πάνω στα οποία συναναστράφηκα μόλις; (Ναι, συμφωνούν.) Ξέρετε ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ρητών που συμφωνούν με την αλήθεια; (Όταν τα ακούνε οι άνθρωποι, νιώθουν μεγαλύτερη διαύγεια και είναι πιο ήρεμοι.) (Είναι αρκετά πρακτικά και περιέχουν μονοπάτια άσκησης.) Σωστά, είναι αρκετά πρακτικά· είναι πιο ακριβές να το θέσουμε έτσι. Υπάρχουν ακόμα πιο ακριβείς τρόποι να το περιγράψουμε. Ποιος θα πάρει τον λόγο; (Μπορούν να επιλύσουν τα τρέχοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι.) Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πρακτικότητάς τους. Μπορούν να επιλύσουν προβλήματα επειδή είναι πρακτικά. Οι άνθρωποι πιστεύουν στη μοίρα, αλλά η ιδέα της καλής και της κακής μοίρας θολώνει διαρκώς τη σκέψη τους. Πείτε Μου, λοιπόν, είναι απελευθερωμένοι και ελεύθεροι μέσα στα μύχια της καρδιάς τους ή είναι δέσμιοι; (Είναι δέσμιοι.) Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε θα είσαι πάντα δέσμιος αυτής της ιδέας. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, πέρα από το να νιώσεις πως είναι πρακτική και πως ένας δρόμος ανοίγεται μπροστά σου, τι άλλο θα νιώσεις; (Απελευθερωμένος.) Σωστά, θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος. Όταν αποκτήσεις ένα μονοπάτι άσκησης και δεν είσαι πια παγιδευμένος, δεν θα είσαι πνευματικά απελευθερωμένος και ελεύθερος; Εκείνες οι στρεβλές και παράλογες απόψεις δεν θα είναι σε θέση να υπαγορεύουν τις σκέψεις ή τις κινήσεις σου. Θα έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις και δεν θα σε ελέγχουν πια εκείνες οι απόψεις. Μόλις ακούσεις τη συναναστροφή του Θεού σχετικά με τη μοίρα του ανθρώπου, θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος και θα πεις: «Ώστε έτσι έχουν λοιπόν τα πράγματα! Πω πω, η αντίληψη που είχα παλαιότερα για τη μοίρα ήταν πολύ στρεβλή και ακραία! Τώρα καταλαβαίνω. Δεν με απασχολεί πια η παράλογη ιδέα πως η μοίρα είναι καλή ή κακή. Δεν με προβληματίζει πια. Αν δεν το είχα καταλάβει αυτό, πάντα θα σκεφτόμουν τη μια στιγμή πως η μοίρα μου είναι καλή και την επόμενη στιγμή πως είναι ξαφνικά κακή· θα αναρωτιόμουν αν η μοίρα μου είναι καλή ή κακή! Θα αγχωνόμουν διαρκώς γι’ αυτό». Μόλις κατανοήσεις αυτήν την αλήθεια, θα έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις, μια ορθή γνώμη για το ζήτημα και ένα ορθό μονοπάτι άσκησης· αυτό θα σημαίνει πως είσαι ελεύθερος και απελευθερωμένος. Για να διακρίνεις, λοιπόν, αν τα λόγια κάποιου συμφωνούν με τις αλήθεια-αρχές και αν είναι αληθινά, πρέπει να εξετάσεις αν είναι πρακτικά ή όχι. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να παρατηρήσεις αν επιλυθούν οι δυσκολίες και τα προβλήματά σου μόλις ακούσεις αυτά τα λόγια. Αν όντως επιλυθούν, τότε θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος, σαν να έχει φύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω σου. Επομένως, κάθε φορά που καταφέρνεις να κατανοήσεις μια αλήθεια-αρχή, θα είσαι σε θέση να επιλύσεις κάποια σχετικά προβλήματα και να κάνεις πράξη κάποιες αλήθειες, και αυτό θα σε κάνει να νιώθεις απελευθερωμένος και ελεύθερος. Αυτό δεν θα είναι το αποτέλεσμα; (Ναι, αυτό θα είναι.) Καταλαβαίνετε πλέον την ακριβή επίδραση της αλήθειας; (Ναι.) Ποια επίδραση μπορεί να έχει η αλήθεια; (Μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν πνευματικά ελεύθεροι και απελευθερωμένοι.) Μόνο αυτήν την επίδραση έχει η αλήθεια; Μόνο αυτό το αίσθημα; (Διορθώνει, κυρίως, τις παράλογες και ακραίες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τα πράγματα. Μόλις οι άνθρωποι δουν τα πράγματα με τρόπο που είναι αγνός και συμφωνεί με την αλήθεια, θα νιώσουν πνευματικά απελευθερωμένοι και ελεύθεροι, και δεν θα τους δεσμεύουν ούτε θα τους ενοχλούν πια τα αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά.) Εκτός από την πνευματική ελευθερία και απελευθέρωση που θα νιώσεις, το σημαντικό είναι πως μπορεί να σου δώσει τη δυνατότητα να εισέλθεις σε μια συγκεκριμένη αλήθεια-πραγματικότητα ώστε να μη σε δεσμεύουν και να μη σε επηρεάζουν πια εσφαλμένες και στρεβλές σκέψεις και απόψεις. Τη θέση τους θα πάρουν οι αρχές της άσκησης της αλήθειας, και τότε θα μπορέσεις να εισέλθεις σ’ εκείνη την αλήθεια-πραγματικότητα. Σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσω τη συναναστροφή Μου σχετικά με τις εκδηλώσεις των ανθρώπων που νιώθουν καταθλιμμένοι επειδή θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο καταθλίβονται κάποιοι άνθρωποι είναι πως, παρόλο που δεν πιστεύουν πως η μοίρα τους είναι τόσο κακή, νιώθουν πως είναι μονίμως άτυχοι και πως δεν τους συμβαίνει τίποτα καλό. Όπως ακριβώς λένε οι άπιστοι: «Ο θεός της τύχης πάντα με αγνοεί». Αν και δεν θεωρούν τις συνθήκες στις οποίες ζουν τόσο κακές, και είναι μάλιστα ψηλοί και εμφανίσιμοι, μορφωμένοι και ταλαντούχοι, καθώς και ικανοί εργάτες, αναρωτιούνται γιατί ο θεός της τύχης δεν τους ευνοεί ποτέ. Ως αποτέλεσμα, νιώθουν πάντα δυσαρεστημένοι και πιστεύουν πως είναι μονίμως άτυχοι. Από τη χρονιά κατά την οποία δίνουν τις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, ξεκινούν γεμάτοι ελπίδα πως θα καταφέρουν να περάσουν. Όταν, όμως, έρχεται η μέρα των εξετάσεων, κολλούν γρίπη και ανεβάζουν πυρετό. Αυτό επηρεάζει την επίδοσή τους στις εξετάσεις, και δεν καταφέρνουν να μπουν στο πανεπιστήμιο για μόλις δύο ή τρεις μονάδες. Σκέφτονται τότε από μέσα τους: «Πώς γίνεται να είμαι τόσο άτυχος; Τα πηγαίνω καλά στις σπουδές μου και συνήθως κάνω μεγάλη προσπάθεια. Σήμερα βρήκα να ανεβάσω πυρετό; Τη μέρα των εισαγωγικών εξετάσεων; Ατυχία! Να πάρει! Μα να μου τύχει αναποδιά στο πρώτο σημαντικό γεγονός στη ζωή μου; Τι να κάνω τώρα; Ελπίζω η τύχη μου να είναι καλύτερη στο μέλλον». Αργότερα, όμως, στη ζωή τους αντιμετωπίζουν κάθε λογής δυσκολίες και προβλήματα. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση προσλαμβάνει νέο προσωπικό. Πάνω που ετοιμάζονται να κάνουν αίτηση, μαθαίνουν πως όλες οι κενές θέσεις εργασίας έχουν καλυφθεί και η εταιρία δεν χρειάζεται άλλα άτομα. Αναρωτιούνται, λοιπόν: «Είναι δυνατόν να είμαι τόσο κακότυχος; Κάθε φορά που εμφανίζεται κάτι καλό, γιατί απλώς με προσπερνάει; Μιλάμε για μεγάλη ατυχία!» Και την πρώτη μέρα που πιάνουν δουλειά κάπου, κάποιος έχει μόλις προαχθεί σε διευθυντή, άλλος σε υποδιευθυντή και άλλος σε επικεφαλής τμήματος. Όσο σκληρά κι αν εργάζονται, είναι ανώφελο· θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη φορά για να πάρουν προαγωγή. Επειδή τα πηγαίνουν καλά στη δουλειά τους και οι ανώτεροί τους τους βλέπουν με αρκετά καλό μάτι, νομίζουν πως την επόμενη φορά θα πάρουν προαγωγή. Στο τέλος, όμως, οι ανώτεροί τους δίνουν τη θέση του διευθυντή σε κάποιο άτομο εκτός εταιρίας, και εκείνοι βγαίνουν και πάλι ζημιωμένοι. Τότε, σκέφτονται από μέσα τους: «Αχ! Φαίνεται πως είμαι όντως κακότυχος. Η τύχη δεν είναι ποτέ με το μέρος μου· ο θεός της τύχης δεν με ευνοεί ποτέ». Όταν, αργότερα, αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, επειδή τους αρέσει να γράφουν κείμενα, ελπίζουν πως θα μπορέσουν να εκτελέσουν κάποιο σχετικό καθήκον. Τελικά, όμως, δεν τα πηγαίνουν πολύ καλά στο τεστ και δεν τα καταφέρνουν. Σκέφτονται: «Τα κείμενα που γράφω είναι συνήθως πολύ καλά, οπότε γιατί δεν τα πήγα καλά στο τεστ; Ο Θεός δεν με διαφώτισε ούτε με καθοδήγησε! Νόμιζα πως αν το καθήκον μου αφορούσε τη συγγραφή κειμένων, θα ήμουν σε θέση να τρώω και να πίνω περισσότερο τα λόγια του Θεού και να κατανοώ περισσότερο την αλήθεια. Τι κρίμα που ήμουν άτυχος. Το σχέδιο ήταν μεν καλό, αλλά δεν απέδωσε». Τελικά, διαλέγουν κάποιο από τα υπόλοιπα διαθέσιμα καθήκοντα και λένε: «Θα πάω να διαδώσω το ευαγγέλιο με μια ευαγγελική ομάδα». Στην αρχή, η κατάσταση στην ευαγγελική ομάδα είναι πολύ καλή, και νιώθουν πως αυτήν τη φορά έχουν βρει τη θέση τους και μπορούν να αξιοποιήσουν σωστά τις ικανότητές τους. Θεωρούν πως είναι έξυπνοι και ικανοί στη δουλειά τους, και είναι πρόθυμοι να κάνουν πρακτικό έργο. Με προσπάθεια, καταφέρνουν να πετύχουν κάποια αποτελέσματα και γίνονται επόπτες. Κάνουν, όμως, κάποιο λάθος και το μαθαίνει ο επικεφαλής τους. Τους λέει πως αυτό που έκαναν είναι ενάντια στις αρχές και έχει επηρεάσει το έργο της εκκλησίας. Αφού η ομάδα τους δεχθεί κλάδεμα, κάποιος τούς λέει: «Τα πηγαίναμε μια χαρά μέχρι να εμφανιστείς. Η πρώτη φορά που δεχτήκαμε κλάδεμα ήταν όταν ήρθες εσύ». Εκείνοι αναρωτιούνται, λοιπόν: «Αυτό δεν οφείλεται και πάλι στην κακή μου τύχη;» Λίγο καιρό αργότερα, κάποια άτομα μεταφέρονται σε άλλες θέσεις λόγω αλλαγών στο ευαγγελικό έργο. Κι έτσι, από εκεί που οι ίδιοι ήταν επόπτες, καταλήγουν απλά μέλη της ομάδας, και τους στέλνουν σε μια νέα περιοχή για να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Σκέφτονται τότε το εξής: «Αχ, όχι! Αντί να ανεβαίνω στην ιεραρχία, υποβιβάζομαι. Κανείς δεν είχε μεταφερθεί σε άλλη θέση μέχρι να έρθω εγώ. Πώς και έτυχε αυτή η μεγάλη αλλαγή στα πόστα μόλις ήρθα εγώ; Τώρα που με έστειλαν εδώ, δεν έχω καμία ελπίδα να πάρω ποτέ προαγωγή». Σε αυτήν τη νέα περιοχή, υπάρχουν λίγες εκκλησίες και λίγα μέλη εκκλησιών. Δυσκολεύονται καθώς προσπαθούν να βάλουν μπρος το έργο και δεν έχουν καθόλου εμπειρία. Χρειάζονται λίγο χρόνο για να βρουν μια λύση, ενώ αντιμετωπίζουν και γλωσσικές δυσκολίες. Τι μπορούν να κάνουν λοιπόν; Θέλουν να σηκώσουν τα χέρια ψηλά και να τα παρατήσουν, αλλά δεν τολμούν να το κάνουν. Θέλουν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους, αλλά είναι πολύ δύσκολο και εξαντλητικό, και σκέφτονται: «Αχ, φταίει το ότι είμαι τόσο άτυχος! Πώς να αλλάξω την τύχη μου;» Τα βρίσκουν σκούρα όπου κι αν στραφούν, νιώθουν μονίμως πως είναι κακότυχοι, συναντούν εμπόδια σε ό,τι κάνουν, και κάθε τους βήμα είναι πολύ δύσκολο. Χρειάστηκε να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να πετύχουν κάποια αποτελέσματα και να δουν πως υπάρχει μια μικρή ελπίδα, αλλά, στη συνέχεια, οι συνθήκες άλλαξαν και η ελπίδα εξανεμίστηκε. Τώρα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αρχίσουν ξανά από την αρχή. Βυθίζονται όλο και περισσότερο στην κατάθλιψη, και σκέφτονται: «Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να πετύχω δυο πράγματα και να καταφέρω να με εγκρίνουν οι άλλοι; Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να εδραιωθώ μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να με επιδοκιμάζουν και να με συμπαθούν οι άλλοι; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να πηγαίνουν όλα καλά και ομαλά; Γιατί πηγαίνουν τόσα πράγματα στραβά στη ζωή μου; Γιατί υπάρχουν τόσα εμπόδια; Γιατί φτάνω πάντα σε αδιέξοδο σε οτιδήποτε κάνω;» Πιο συγκεκριμένα, κάποιοι άνθρωποι δεν εκτελούν ποτέ καλά τα καθήκοντά τους σε καμία θέση, και πάντα αντικαθίστανται και αποκλείονται. Έτσι, πέφτουν σε μεγάλη κατάθλιψη, θεωρούν μονίμως πως είναι άτυχοι, και σκέφτονται: «Είμαι σαν ένα γρήγορο άλογο που περνά διαρκώς απαρατήρητο. Όπως λέει και το ρητό: “Τα γρήγορα άλογα είναι πολλά, μα λίγοι εκείνοι που μπορούν να τα αναγνωρίσουν”. Είμαι σαν ένα γρήγορο άλογο που δεν έχει ανακαλυφθεί. Στο κάτω κάτω της γραφής, είμαι απλώς άτυχος. Όπου κι αν πάω, δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα ούτε να τα πάω καλά σε οποιονδήποτε τομέα. Δεν μπορώ να αξιοποιήσω ποτέ τα δυνατά μου σημεία, ούτε να τα επιδείξω και να πάρω αυτό που θέλω. Αχ, είμαι τόσο άτυχος! Τι συμβαίνει επιτέλους;» Νιώθουν μονίμως πως είναι κακότυχοι, περνούν την κάθε τους μέρα μες στο άγχος, και σκέφτονται: «Ωχ, όχι! Ας μη μου αναθέσουν διαφορετικό καθήκον», ή «Ωχ, όχι! Ας μη συμβεί τίποτα κακό» ή «Ωχ, όχι! Ας μην αλλάξει τίποτα» ή «Ωχ, όχι! Ας μην υπάρξουν άλλα σοβαρά προβλήματα». Όχι μόνο καταθλίβονται, αλλά νιώθουν επίσης τρομερά ανήσυχοι, νευρικοί, ευέξαπτοι και αγχωμένοι. Επειδή νομίζουν διαρκώς πως η τύχη τους είναι κακή, νιώθουν εξαιρετικά καταθλιμμένοι, και αυτή η κατάθλιψη προκύπτει από την υποκειμενική τους αντίληψη πως είναι άτυχοι. Νιώθουν συνεχώς άτυχοι, δεν παίρνουν ποτέ προαγωγές, δεν μπορούν να γίνουν ποτέ επικεφαλής ομάδας ή επόπτες και δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Αυτά τα καλά πράγματα δεν τους τυχαίνουν ποτέ και δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί στο καλό συμβαίνει αυτό. Σκέφτονται το εξής: «Δεν υστερώ σε τίποτα, οπότε γιατί όπου κι αν πάω δεν με συμπαθεί κανείς; Δεν έχω προσβάλει κανέναν ούτε θέλησα να ζορίσω κανέναν, οπότε γιατί είμαι τόσο άτυχος;» Επειδή προσκολλούνται μονίμως σε τέτοια αισθήματα, το συναίσθημα της κατάθλιψης που νιώθουν μέσα τους τους υπενθυμίζει συνεχώς το εξής: «Είσαι άτυχος, οπότε μην εφησυχάζεις, μην καμαρώνεις και μη θέλεις μονίμως να ξεχωρίζεις. Είσαι άτυχος, οπότε ούτε να το σκέφτεσαι πως θα γίνεις επικεφαλής. Είσαι άτυχος, οπότε πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός όταν εκτελείς το καθήκον σου και να κρατάς μια πισινή, σε περίπτωση που μια μέρα εκτεθείς και αντικατασταθείς, ή σε περίπτωση που κάποιος σου κάνει αναφορά πίσω από την πλάτη σου και εκμεταλλευτεί κάτι για να σου κάνει κακό, ή σε περίπτωση που δεχτείς κλάδεμα για κάποιο λάθος που έκανες επειδή παίρνεις συνεχώς πρωτοβουλίες. Ακόμη κι αν γίνεις επικεφαλής, πρέπει και πάλι να είσαι συνεχώς προσεκτικός και επιφυλακτικός, σαν να περπατάς μονίμως σε τεντωμένο σχοινί. Μην είσαι αλαζόνας· πρέπει να είσαι ταπεινός». Αυτό το αρνητικό συναίσθημα τους υπενθυμίζει διαρκώς να είναι ταπεινοί, να κυκλοφορούν με την ουρά στα σκέλια και να μη συμπεριφερθούν ποτέ ξανά με την παραμικρή αξιοπρέπεια. Η ιδέα, η σκέψη, η οπτική ή η επίγνωση του ότι η τύχη τους είναι κακή τούς υπενθυμίζει διαρκώς να μην είναι θετικοί και ενεργοί, να μην εκφράζουν την άποψή τους και να μην παίρνουν ρίσκα. Αντίθετα, πρέπει να συνεχίσουν να είναι καταθλιμμένοι και να μην τολμούν να ζήσουν ενώπιον των άλλων. Ακόμη κι αν διάφοροι άνθρωποι βρίσκονται στο ίδιο σπίτι, εκείνοι πρέπει να καθίσουν σε μια απόμερη γωνιά ώστε να περάσουν σχετικά απαρατήρητοι. Δεν πρέπει να δίνουν την εντύπωση πως είναι πολύ αλαζόνες, επειδή τη στιγμή που θα αρχίσουν να δείχνουν αλαζονεία, θα τους βρει κακοτυχία. Κάνουν τα πάντα με δειλία και επιφυλακτικότητα, επειδή το συναίσθημα της κατάθλιψης τους περιβάλλει συνεχώς και τους υπενθυμίζει διαρκώς αυτά τα πράγματα μέσα στα μύχια της καρδιάς τους. Νιώθουν μια διαρκή δυσφορία μέσα τους, δεν μπορούν να βρουν ποτέ τη θέση που τους ταιριάζει, και δεν μπορούν ποτέ να βάλουν τα δυνατά τους για να εκπληρώσουν ολόκαρδα και ολόψυχα τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Είναι σαν να φυλάσσονται από κάτι· σαν να περιμένουν κάτι να συμβεί. Φυλάσσονται από την κακοτυχία, καθώς και από τα κακά πράγματα και τις στιγμές αμηχανίες που θα προκαλέσει η κακοτυχία τους. Επομένως, πέρα από τη μάχη που δίνουν μέσα στα μύχια της καρδιάς τους, το συναίσθημα της κατάθλιψης είναι αυτό που κατευθύνει περισσότερο τους τρόπους και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν. Χρησιμοποιούν μονίμως την καλή και την κακή τύχη για να μετρήσουν τη συμπεριφορά τους και να υπολογίσουν αν είναι σωστοί οι τρόποι με τους οποίους βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν. Γι’ αυτό και βυθίζονται ξανά και ξανά σε αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης και δεν μπορούν να απελευθερωθούν από αυτό, και γι’ αυτό δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αυτά τα λεγόμενα «ατυχή» πράγματα ή να χειριστούν και να διορθώσουν αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «φριχτή τύχη» έχοντας το σωστό σκεπτικό και τις σωστές απόψεις. Εφόσον βρίσκονται σε έναν τέτοιο φαύλο κύκλο, ελέγχονται και επηρεάζονται συνεχώς από αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Με πολύ μεγάλη προσπάθεια, καταφέρνουν να ανοίξουν την καρδιά τους και να συναναστραφούν τους άλλους για την κατάστασή τους ή τις ιδέες τους. Σε μετέπειτα συναθροίσεις, όμως, οι αδελφοί και οι αδελφές λένε κουβέντες που, είτε εσκεμμένα είτε όχι, θίγουν την κατάστασή τους και την καρδιά του προβλήματός τους, πράγμα που τους κάνει να νιώθουν σαν να έχουν πληγεί η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπειά τους. Εξακολουθούν να πιστεύουν πως πρόκειται για μια εκδήλωση της κακής τους τύχης, και σκέφτονται: «Βλέπεις; Μου ήταν τόσο δύσκολο να μιλήσω για όσα είχα μέσα μου και, μόλις το έκανα, κάποιος το εκμεταλλεύτηκε και προσπάθησε να μου κάνει κακό. Είμαι τόσο άτυχος!» Θεωρούν πως κι αυτό οφείλεται στην κακή τους τύχη και πως όταν ένας άνθρωπος είναι άτυχος, τα πάντα ανεξαιρέτως είναι εναντίον του.

Τι πρόβλημα έχουν οι άνθρωποι που θεωρούν μονίμως πως είναι άτυχοι; Χρησιμοποιούν διαρκώς το πρότυπο της τύχης για να μετρήσουν το κατά πόσον οι πράξεις τους είναι σωστές ή λανθασμένες, καθώς και να υπολογίσουν το μονοπάτι που θα πρέπει να πάρουν, τα πράγματα που θα πρέπει να βιώσουν και τα τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Είναι σωστό ή λάθος αυτό; (Είναι λάθος.) Περιγράφουν τα κακά πράγματα ως ατυχή και τα καλά πράγματα ως τυχερά ή ωφέλιμα. Είναι σωστή ή λάθος αυτή η οπτική; (Είναι λάθος.) Είναι λάθος να μετρά κανείς τα πράγματα από μια τέτοια οπτική. Πρόκειται για μια ακραία και εσφαλμένη μέθοδο και ένα ακραίο και εσφαλμένο πρότυπο για τη μέτρηση των πραγμάτων. Αυτού του είδους η μέθοδος κάνει συχνά τους ανθρώπους να βυθίζονται στην κατάθλιψη, να νιώθουν συχνά δυσφορία, να θεωρούν πως τίποτα δεν πηγαίνει ποτέ όπως το θέλουν και πως ποτέ δεν παίρνουν αυτό που θέλουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν συνεχώς αγχωμένοι, ευέξαπτοι και αμήχανοι. Όταν δεν διορθώνονται αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι άνθρωποι βυθίζονται συνεχώς στην κατάθλιψη και θεωρούν πως ο Θεός δεν τους ευνοεί. Πιστεύουν πως ο Θεός δείχνει χάρη στους άλλους, αλλά όχι στους ίδιους· πως ο Θεός φροντίζει τους άλλους, αλλά όχι τους ίδιους. «Γιατί νιώθω συνεχώς δυσφορία και άγχος; Γιατί μου συμβαίνουν πάντα κακά πράγματα; Γιατί δεν μου τυχαίνει ποτέ τίποτα καλό; Ας μου συμβεί μία φορά! Αυτό ζητάω μόνο!» Αν βλέπεις τα πράγματα με έναν τέτοιο εσφαλμένο τρόπο σκέψης και μια τέτοια λανθασμένη οπτική, θα πέσεις στην παγίδα της καλής και της κακής τύχης. Όταν πέφτεις συνεχώς σε αυτήν την παγίδα, θα νιώθεις διαρκώς καταθλιμμένος. Όταν σε κυριεύσει αυτή η κατάθλιψη, θα είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος ως προς το αν τα πράγματα που σου συμβαίνουν είναι τυχερά ή ατυχή. Όταν συμβεί αυτό, αποδεικνύει πως σε έχει κυριεύσει η οπτική και η ιδέα της καλής και της κακής τύχης. Όταν ελέγχεσαι από μια τέτοια οπτική, οι απόψεις και η στάση σου προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα δεν εμπίπτουν πια στο φάσμα της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά έχουν γίνει κάπως ακραίες. Αν τυχόν φτάσεις σε αυτά τα άκρα, δεν πρόκειται να ξεπεράσεις την κατάθλιψή σου. Θα καταθλίβεσαι διαρκώς ξανά και ξανά, και ακόμη κι αν υπό κανονικές συνθήκες δεν νιώθεις καταθλιμμένος, μόλις κάτι πάει στραβά και νιώσεις πως έχει συμβεί κάτι το ατυχές, θα βυθιστείς κατευθείαν στην κατάθλιψη. Αυτή η κατάθλιψη θα επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κρίνεις συνήθως τα πράγματα και παίρνεις αποφάσεις, και θα επηρεάζει μάλιστα και την ευτυχία, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά σου. Και αν επηρεαστεί η ευτυχία, ο θυμός, η λύπη και η χαρά σου, αυτό θα αναστατώσει και θα καταστρέψει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, καθώς και τη θέληση και την επιθυμία σου να ακολουθείς τον Θεό. Όταν καταστραφούν αυτά τα θετικά πράγματα, οι λιγοστές αλήθειες που έχεις καταφέρει να κατανοήσεις θα γίνουν καπνός και δεν θα σου προσφέρουν καμία απολύτως βοήθεια. Γι’ αυτό και όταν βρεθείς σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, θα σου είναι δύσκολο να κάνεις πράξη τις λιγοστές αλήθεια-αρχές που κατανοείς. Μόνο όταν νιώθεις πως η τύχη είναι με το μέρος σου και δεν καταπιέζεσαι από την κατάθλιψη μπορείς να πληρώσεις, απρόθυμα βέβαια, ένα μικρό τίμημα, να αντέξεις λίγη ταλαιπωρία και να δείξεις ένα ψήγμα ειλικρίνειας καθώς κάνεις τα πράγματα που είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Τη στιγμή που θα νιώσεις πως η τύχη σου σε έχει εγκαταλείψει και πως σου συμβαίνουν ξανά ατυχή πράγματα, η κατάθλιψή σου θα σε κυριεύει πάλι γρήγορα, και η ειλικρίνεια, η αφοσίωση και η θέλησή σου να αντέξεις έστω κάποια ταλαιπωρία θα σε εγκαταλείψουν αμέσως. Οι άνθρωποι, λοιπόν, που πιστεύουν πως είναι άτυχοι ή που παίρνουν πολύ σοβαρά την τύχη είναι ακριβώς σαν εκείνους που νομίζουν πως η μοίρα τους είναι κακή. Νιώθουν συχνά πολύ ακραία συναισθήματα· συγκεκριμένα, βυθίζονται συχνά σε αρνητικά συναισθήματα όπως την κατάθλιψη. Είναι ιδιαίτερα αρνητικοί και αδύναμοι, και τείνουν μάλιστα να έχουν εναλλαγές στην ψυχολογική τους διάθεση. Όταν νιώθουν τυχεροί, είναι γεμάτοι χαρά, έχουν άφθονη ενέργεια και μπορούν να αντέξουν ταλαιπωρίες και να πληρώσουν ένα τίμημα· μπορούν να κοιμούνται λιγότερο το βράδυ και να τρώνε λιγότερο φαγητό τη μέρα· είναι πρόθυμοι να αντέξουν κάθε ταλαιπωρία και, αν ενθουσιαστούν στιγμιαία, προσφέρουν μετά χαράς τη ζωή τους. Τη στιγμή, όμως, που νιώσουν πως ήταν προσφάτως άτυχοι, τη στιγμή που τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά γι’ αυτούς, το συναίσθημα της κατάθλιψης κυριεύει κατευθείαν την καρδιά τους. Αναιρούνται όλοι οι όρκοι και όλες οι αποφάσεις που πήραν προηγουμένως. Ξαφνικά, φαίνονται τελείως πεσμένοι και αδυνατούν να βρουν την παραμικρή ενέργεια, ή είναι σαν να τους έχουν κόψει τα φτερά —απρόθυμοι να κάνουν ή να πουν το οτιδήποτε. Σκέφτονται: «Οι αλήθεια-αρχές, η επιδίωξη της αλήθειας, η επίτευξη της σωτηρίας και η υποταγή στον Θεό δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα. Είμαι άτυχος και, όσες αλήθειες κι αν κάνω πράξη ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσω, είναι ανώφελο· δεν θα καταφέρω ποτέ να σωθώ. Είμαι τελειωμένος. Είμαι εντελώς γρουσούζης· είμαι γκαντέμης. Τι να κάνουμε, ας είναι. Όπως και να ’χει, είμαι άτυχος!» Βλέπετε, τη μια στιγμή είναι σαν μια μπάλα γεμάτη με τόσο αέρα που είναι έτοιμη να σκάσει, και την επόμενη στιγμή είναι άδειοι. Δεν είναι προβληματικό αυτό; Πώς προκαλείται αυτό το πρόβλημα; Ποια είναι η βασική αιτία; Πάντα κοιτάζουν την τύχη τους λες και παρακολουθούν το χρηματιστήριο· κοιτάνε να δουν αν πηγαίνει καλύτερα ή χειρότερα, αν έχει ανοδική ή πτωτική πορεία. Είναι πάντα νευρωτικοί, απίστευτα ευαίσθητοι ως προς το θέμα της τύχης τους, καθώς και απίστευτα πεισματάρηδες. Ένας τέτοιος ακραίος άνθρωπος θα βυθίζεται συχνά στο συναίσθημα της κατάθλιψης επειδή τον ενδιαφέρει υπερβολικά η τύχη του και ζει βάσει των ψυχολογικών του διαθέσεων. Αν ξυπνήσει το πρωί με κακή ψυχολογική διάθεση, σκέφτεται: «Αχ, όχι! Πάω στοίχημα πως η σημερινή μέρα δεν θα είναι τυχερή. Το αριστερό μου μάτι παίζει εδώ και μέρες, νιώθω άκαμπτη τη γλώσσα μου και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά. Δάγκωσα τη γλώσσα μου όταν έτρωγα, και χθες το βράδυ δεν είδα καλό όνειρο». Ή σκέφτονται: «Τα πρώτα λόγια που άκουσα να λέει κάποιος σήμερα μοιάζουν με κακό οιωνό». Είναι συνεχώς παρανοϊκοί, μιλούν ακατάπαυστα γι’ αυτές τις αρλούμπες και μελετούν τέτοιου είδους πράγματα. Τους απασχολεί τρομερά η δική τους τύχη, κατεύθυνση και ψυχολογική διάθεση κάθε μέρα και κάθε χρονική περίοδο. Παρατηρούν, επίσης, τα βλέμματα, τη στάση, ακόμη και τον τόνο φωνής που έχουν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές τους στην εκκλησία όταν απευθύνονται σ’ αυτούς. Αυτά τα πράγματα κυριεύουν την καρδιά τους, πράγμα που τους κάνει να είναι μονίμως καταθλιμμένοι. Ξέρουν πως δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, όμως δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύψουν, δεν δίνουν καμία σημασία σε αυτές ούτε τις παίρνουν στα σοβαρά. Αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα; (Ναι.)

Είναι σωστός ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα οι άνθρωποι που ανησυχούν διαρκώς για το αν έχουν καλή ή κακή τύχη; Υπάρχει καλή ή κακή τύχη; (Όχι.) Σε τι βασίζεστε όταν λέτε πως δεν υπάρχει; (Οι άνθρωποι που συναντάμε και τα πράγματα που μας συμβαίνουν καθημερινά καθορίζονται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν υπάρχει καλή ή κακή τύχη· όλα συμβαίνουν από ανάγκη και έχουν κάποιο νόημα.) Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Η άποψη αυτή είναι σωστή και αποτελεί τη θεωρητική βάση για να πούμε πως δεν υπάρχει τύχη. Ό,τι κι αν σου συμβεί, είτε είναι καλό είτε κακό, είναι φυσιολογικό, όπως ακριβώς ο καιρός τις τέσσερις εποχές —δεν γίνεται να έχει κάθε μέρα λιακάδα. Δεν μπορείς να πεις πως ο Θεός κανονίζει τις ηλιόλουστες μέρες, αλλά τις συννεφιασμένες μέρες, τη βροχή, τον άνεμο και τις καταιγίδες δεν τις κανονίζει Αυτός. Τα πάντα καθορίζονται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, και δημιουργούνται από το φυσικό περιβάλλον. Αυτό το φυσικό περιβάλλον προκύπτει σύμφωνα με τους νόμους και τους κανόνες που έχει κανονίσει και ορίσει ο Θεός. Όλα αυτά είναι αναγκαία και επιτακτικά. Όπως κι αν είναι, λοιπόν, ο καιρός, δημιουργείται και προκαλείται βάσει των νόμων της φύσης. Δεν έχει τίποτα το καλό ή το κακό· απλώς οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν καλά ή άσχημα ανάλογα με τον καιρό. Οι άνθρωποι δεν νιώθουν καλά όταν βρέχει, όταν έχει αέρα ή συννεφιά, ή όταν ρίχνει χαλάζι. Δεν τους αρέσει καθόλου όταν βρέχει και έχει υγρασία, γιατί πονάνε οι αρθρώσεις τους και νιώθουν αδύναμοι. Ίσως να μη σου αρέσουν οι μέρες με βροχή, αλλά μπορείς να πεις πως φέρνουν κακοτυχία; Είναι απλώς ένα αίσθημα που γεννά ο καιρός στους ανθρώπους· η τύχη δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι βρέχει. Μπορεί να πεις πως οι ηλιόλουστες μέρες είναι καλές. Αν έχει ήλιο για τρεις συνεχόμενους μήνες, χωρίς να πέσει σταγόνα βροχής, οι άνθρωποι νιώθουν καλά. Βλέπουν τον ήλιο κάθε μέρα, το κλίμα είναι ξηρό και θερμό, πού και πού φυσάει κάποιο ελαφρύ αεράκι, και μπορούν να βγαίνουν έξω όποτε θέλουν. Τα φυτά όμως δεν το αντέχουν και οι καλλιέργειες καταστρέφονται λόγω της ξηρασίας, με αποτέλεσμα εκείνη τη χρονιά να μην υπάρχει σοδειά. Άρα το γεγονός πως νιώθεις εσύ καλά σημαίνει πως είναι πράγματι κάτι καλό; Όταν έρθει το φθινόπωρο και δεν έχεις φαγητό να φας, θα πεις: «Αχ, δεν είναι καλό να έχει πολλές μέρες ήλιο. Αν δεν βρέξει, οι καλλιέργειες παθαίνουν ζημιά, δεν υπάρχει συγκομιδή και οι άνθρωποι πεινάνε». Τότε συνειδητοποιείς πως ούτε το να έχει πάντα ήλιο είναι κάτι καλό. Είναι γεγονός πως ο άνθρωπος βασίζει το αν νιώθει καλά ή άσχημα για κάτι στα εγωιστικά του κίνητρα, στις εγωιστικές του επιθυμίες και στην ιδιοτέλειά του, και όχι στην ουσία του ίδιου του πράγματος. Οι άνθρωποι, λοιπόν, βασίζονται σε κάτι ανακριβές για να μετρήσουν αν κάτι είναι καλό ή κακό. Επειδή η βάση είναι ανακριβής, τα τελικά συμπεράσματα που βγάζουν είναι κι αυτά ανακριβή. Επιστρέφοντας στο θέμα της καλής και της κακής τύχης, όλοι πλέον γνωρίζουν πως αυτό το ρητό σχετικά με την τύχη δεν ευσταθεί και πως η τύχη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς, είτε αυτά είναι καλά είτε είναι κακά, καθορίζονται όλα τους από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οφείλεις, λοιπόν, να τα αντιμετωπίζεις όπως πρέπει. Να αποδέχεσαι από τον Θεό ό,τι είναι καλό, αλλά να αποδέχεσαι από Εκείνον και ό,τι είναι κακό. Μη λες πως είσαι τυχερός όταν συμβαίνουν καλά πράγματα και άτυχος όταν συμβαίνουν κακά πράγματα. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να αντλήσουν διδάγματα από όλα αυτά τα πράγματα, και δεν θα πρέπει να τα απορρίπτουν ή να τα αποφεύγουν. Να ευχαριστείς τον Θεό για τα καλά πράγματα, αλλά να Τον ευχαριστείς και για τα κακά πράγματα, επειδή όλα τους κανονίζονται από Εκείνον. Οι καλοί άνθρωποι και τα καλά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα προσφέρουν διδάγματα που θα πρέπει να αντλήσει κανείς· αλλά μπορεί κανείς να μάθει ακόμη περισσότερα από κακούς ανθρώπους, κακά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα. Όλα αυτά είναι εμπειρίες και περιστατικά που θα πρέπει να αποτελούν κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τα μετρούν βάσει της ιδέας της τύχης. Ποιες είναι, λοιπόν, οι σκέψεις και οι οπτικές αυτών που χρησιμοποιούν την τύχη για να μετρήσουν το κατά πόσον τα πράγματα είναι καλά ή κακά; Ποια είναι η ουσία τους; Γιατί δίνουν τόση προσοχή στην καλή και στην κακή τύχη; Όσοι δίνουν τόσο μεγάλη βαρύτητα στην τύχη ελπίζουν πως η τύχη τους είναι καλή ή κακή; (Ελπίζουν πως είναι καλή.) Σωστά. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν την καλή τύχη και να τους συμβούν καλά πράγματα, και απλώς τα εκμεταλλεύονται και επωφελούνται από αυτά. Δεν τους νοιάζει πόσο υποφέρουν οι άλλοι ή πόσες ταλαιπωρίες και δυσκολίες πρέπει να υπομείνουν. Δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως ατυχές. Με άλλα λόγια, δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα κακό. Δεν θέλουν καμία αναποδιά, αποτυχία ή στιγμή αμηχανίας, κανένα περιστατικό κλαδέματος· θέλουν μόνο να μη χάσουν τίποτα, να μη βγουν ζημιωμένοι και να μην εξαπατηθούν. Αν συμβεί κάτι από αυτά, το εκλαμβάνουν ως κακή τύχη. Αν συμβεί κάτι κακό, όποιος κι αν το έχει κανονίσει, το θεωρούν ατυχές. Ελπίζουν να τους συμβεί καθετί καλό: από το να πάρουν προαγωγή, να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων, μέχρι το να βγουν κερδισμένοι, να βγάλουν πολλά χρήματα ή να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι· αυτά τα θεωρούν καλή τύχη. Μετρούν συνεχώς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούν με βάση την τύχη. Επιδιώκουν την καλή τύχη, όχι την κακή. Μόλις πάει στραβά το παραμικρό, θυμώνουν, εκνευρίζονται και δυσαρεστούνται. Για να το θέσω ωμά, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Επιδιώκουν να επωφελούνται εις βάρος των άλλων, να βγάζουν κέρδος, να βγαίνουν νικητές και να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Θα ήταν ικανοποιημένοι αν καθετί καλό συνέβαινε μόνο στους ίδιους και σε κανέναν άλλο. Αυτή είναι η φύση-ουσία τους· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο.

Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν πολλές αναποδιές και αποτυχίες στη ζωή τους. Ζει κανείς μια ζωή που του προσφέρει μόνο ευχαρίστηση και τίποτε άλλο; Ποιος δεν βιώνει ποτέ αποτυχίες ή αναποδιές; Μερικές φορές, όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά ή συναντάς αναποδιές και αποτυχίες, δεν πρόκειται για κακή τύχη· είναι αυτό που οφείλεις να βιώσεις. Είναι όπως όταν τρως: πρέπει να φας και το ξινό, και το γλυκό, και το πικρό και το πικάντικο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν χωρίς αλάτι και πρέπει να τρώνε κάποια αλμυρά φαγητά. Το πολύ αλάτι, όμως, θα κάνει ζημιά στα νεφρά σου. Πρέπει επίσης να τρως κάποια ξινά φαγητά την κατάλληλη εποχή, αλλά μην το παρακάνεις, γιατί δεν κάνουν καλό στα δόντια και στο στομάχι σου. Τα πάντα πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Τρως τα ξινά, τα αλμυρά και τα γλυκά, αλλά πρέπει να τρως και κάποια πικρά φαγητά. Τα πικρά φαγητά κάνουν καλό σε ορισμένα εσωτερικά όργανα, οπότε πρέπει να τρως και λίγα τέτοια. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή του ανθρώπου. Οι περισσότεροι άνθρωποι και τα περισσότερα γεγονότα και πράγματα που συναντάς σε κάθε στάδιο της ζωής σου δεν θα σου αρέσουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι επιδιώκουν διαφορετικά πράγματα. Αν επιδιώκεις φήμη και οφέλη, κύρος και πλούτη, να είσαι ανώτερος των άλλων, να γίνεις πολύ επιτυχημένος και ούτω καθεξής, τότε το 99 τοις εκατό των πραγμάτων δεν θα σου αρέσουν. Όπως λένε και οι άνθρωποι: Οφείλονται όλα σε κακή τύχη και ατυχία. Αν, όμως, εγκαταλείψεις την ιδέα τού πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι και αντιμετωπίσεις αυτά τα πράγματα ήρεμα και σωστά, θα διαπιστώσεις πως τα περισσότερα δεν είναι τόσο δυσμενή ούτε είναι τόσο δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις. Όταν εγκαταλείψεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, όταν σταματήσεις να απορρίπτεις ή να αποφεύγεις την όποια ατυχία σού τυχαίνει και πάψεις να μετράς τέτοια πράγματα με βάση το πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι, θα εκλαμβάνεις πλέον ως καλά πολλά από τα πράγματα που έβλεπες παλιότερα ως ατυχή και κακά· τα κακά πράγματα θα μετατραπούν σε καλά. Θα αλλάξεις νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα, πράγμα που θα σου δώσει τη δυνατότητα να νιώσεις διαφορετικά για τις εμπειρίες της ζωής σου και, ταυτόχρονα, να αποκομίσεις διαφορετικές ανταμοιβές. Πρόκειται για μια εξαιρετική εμπειρία, που θα σου αποφέρει ανταμοιβές που δεν φαντάζεσαι καν. Κι αυτό είναι κάτι καλό· δεν είναι κακό. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, χαίρουν πάντα εκτίμησης, παίρνουν πάντα προαγωγές, δέχονται διαρκώς επαίνους και ενθάρρυνση, κερδίζουν συχνά την έγκριση των αδελφών τους, και όλοι τούς κοιτάζουν ζηλόφθονα. Είναι καλό αυτό; Ο περισσότερος κόσμος νομίζει πως τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα επειδή έχουν την τύχη με το μέρος τους. Λένε για παράδειγμα: «Κοίτα, εκείνος ο τύπος έχει καλό επίπεδο, γεννήθηκε τυχερός και τα πάει καλά στη ζωή του· του τυχαίνουν οι καλές ευκαιρίες και παίρνει τις προαγωγές. Όπως και να το κάνουμε, είναι απίστευτα τυχερός!» Ζηλεύουν τρομερά. Τελικά, όμως, μέσα σε λίγα μόνο χρόνια εκείνο το άτομο απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του και γίνεται ένας συνηθισμένος πιστός. Ρίχνει πολύ κλάμα και προσπαθεί να κρεμαστεί και, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, αποπέμπεται. Είναι αυτό καλή τύχη; Αν το δεις από αυτήν την οπτική, είναι τρομερά άτυχος. Πρόκειται, όμως, στ’ αλήθεια για περίπτωση κακής τύχης; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, δεν ισχύει πως είναι κακότυχος. Απλώς δεν ακολούθησε το σωστό μονοπάτι. Και επειδή δεν το έκανε, όταν του συνέβησαν πράγματα τα οποία οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ως «τυχερά», αυτά έγιναν πειρασμός, παγίδα και καταλύτης που επιτάχυναν την καταστροφή του. Είναι καλό αυτό; Φιλοδοξούσε μονίμως να πάρει προαγωγή, να είναι ανώτερος όλων των άλλων, να είναι το επίκεντρο της προσοχής και όλα να του πηγαίνουν καλά και όπως τα ήθελε. Τι συνέβη, όμως, στο τέλος; Δεν αποκλείστηκε; Ιδού το αποτέλεσμα όταν οι άνθρωποι δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Η επιδίωξη της καλής τύχης δεν είναι από μόνη της το σωστό μονοπάτι. Είναι βέβαιο πως οι άνθρωποι που επιδιώκουν την τύχη θα απορρίψουν και θα αποφύγουν καθετί κακό, καθετί που οι άνθρωποι τείνουν να θεωρούν ανεπιθύμητο, καθώς και τα πράγματα που δεν συμφωνούν με την ψυχολογική διάθεση και τα σαρκικά τους συμφέροντα. Φοβούνται, αποφεύγουν και απορρίπτουν την εμφάνιση αυτών των πραγμάτων. Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, τα περιγράφουν ως «ατυχή». Μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια όταν τα θεωρούν ατυχή πράγματα; (Όχι.) Πιστεύεις πως μπορούν να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και νομίζουν διαρκώς πως είναι άτυχοι; (Όχι.) Σίγουρα δεν μπορούν. Οι άνθρωποι, λοιπόν, που επιδιώκουν πάντα την τύχη, που επικεντρώνονται διαρκώς μόνο στην τύχη τους και δεν σκέφτονται τίποτε άλλο πέρα από αυτήν είναι άνθρωποι που δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Δεν φροντίζουν τα καθήκοντα που πρέπει και δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι, με αποτέλεσμα να βυθίζονται συνεχώς στην κατάθλιψη. Γι’ αυτό ευθύνονται οι ίδιοι, και είναι κάτι που τους αξίζει να πάθουν! Συμβαίνει επειδή ακολουθούν το λάθος μονοπάτι! Τους αξίζει να βυθιστούν στην κατάθλιψη. Είναι εύκολο να ξεφύγεις από αυτήν την κατάθλιψη; Ναι, στην πραγματικότητα είναι εύκολο. Πρέπει απλώς να εγκαταλείψεις τις εσφαλμένες οπτικές σου και να μην περιμένεις πως όλα θα πάνε καλά ή όπως ακριβώς τα θέλεις ή πως τα πάντα θα κυλήσουν ρολόι. Μη φοβάσαι τα πράγματα που πηγαίνουν στραβά, μην αντιστέκεσαι σε αυτά και μην τα απορρίπτεις. Πρέπει, αντίθετα, να σταματήσεις να αντιστέκεσαι, να ηρεμήσεις, να προσέλθεις ενώπιον του Θεού με μια στάση υποταγής και να αποδεχθείς όλα όσα κανονίζει ο Θεός. Μην επιδιώκεις τη λεγόμενη «καλή τύχη» ούτε να απορρίπτεις τη λεγόμενη «κακή τύχη». Δώσε την καρδιά σου και όλο σου το είναι στον Θεό, άφησε τις ενέργειες και την ενορχήστρωση σε Εκείνον, και υποτάξου στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις Του. Ο Θεός θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι στην κατάλληλη ποσότητα και στον κατάλληλο χρόνο. Θα ενορχηστρώσει τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που χρειάζεσαι σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ελλείψεις σου, ώστε να μπορέσεις να αντλήσεις τα διδάγματα που οφείλεις να αντλείς από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς. Φυσικά, προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να έχεις μια νοοτροπία υποταγής προς τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Οπότε μην επιδιώκεις την τελειότητα. Μην απορρίπτεις και μη φοβάσαι τα ανεπιθύμητα, ντροπιαστικά ή δυσμενή περιστατικά· και μη χρησιμοποιείς την κατάθλιψή σου για να αντιστέκεσαι μέσα σου στα άσχημα πράγματα που σου συμβαίνουν. Για παράδειγμα, αν ένας τραγουδιστής έχει μια μέρα πονόλαιμο και δεν καταφέρει να δώσει καλή ερμηνεία, σκέφτεται: «Είμαι τόσο άτυχος! Γιατί δεν φροντίζει ο Θεός τη φωνή μου; Συνήθως τραγουδάω πολύ καλά όταν είμαι μόνος μου, αλλά σήμερα που τραγούδησα μπροστά σε τόσο κόσμο έγινα ρεζίλι. Δεν μπορούσα να βρω τον σωστό τόνο, ούτε να πιάσω τον ρυθμό. Έγινα ρεζίλι των σκυλιών!» Είναι καλό να γίνεσαι ρεζίλι. Σε βοηθάει να δεις τις ελλείψεις σου και να αντιληφθείς πως αγαπάς τη ματαιοδοξία. Σου δείχνει πού εντοπίζονται τα προβλήματά σου και σε βοηθά να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι δεν είσαι τέλειος. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι και είναι πολύ φυσιολογικό να γελοιοποιείσαι. Όλοι οι άνθρωποι γελοιοποιούνται ή ντροπιάζονται κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όλοι αποτυγχάνουν, βιώνουν αναποδιές και έχουν αδυναμίες. Δεν είναι κακό να γελοιοποιείσαι. Όταν γελοιοποιείσαι, αλλά δεν νιώθεις αμηχανία και δεν νιώθεις καταθλιμμένος βαθιά μέσα σου, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι χοντρόπετσος· σημαίνει ότι δεν σε νοιάζει αν η γελοιοποίηση θα επηρεάσει τη φήμη σου· σημαίνει ότι δεν κυριεύει πλέον τις σκέψεις σου η ματαιοδοξία σου. Σημαίνει ότι έχεις ωριμάσει ως προς την ανθρώπινη φύση σου. Αυτό είναι υπέροχο! Δεν είναι καλό αυτό; Είναι καλό. Μη σκέφτεσαι ότι δεν έχεις αποδώσει καλά ή ότι έχεις κακή τύχη και μην ψάχνεις για τις αντικειμενικές αιτίες που το προκάλεσαν αυτό. Είναι κάτι φυσιολογικό. Ίσως γελοιοποιηθείς εσύ, ίσως γελοιοποιηθεί κάποιος άλλος· ο καθένας μπορεί να γελοιοποιηθεί. Τελικά θα διαπιστώσεις πως όλοι είναι ίδιοι, όλοι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, όλοι είναι θνητοί και κανείς δεν είναι ανώτερος ή καλύτερος από κανέναν άλλον. Όλοι γελοιοποιούνται μερικές φορές, οπότε κανείς δεν πρέπει να κοροϊδεύει κανέναν. Όταν θα έχεις βιώσει πολλές αποτυχίες, η ανθρώπινη φύση σου θα αρχίσει σταδιακά να ωριμάζει. Κι έτσι, όποτε συναντήσεις ξανά αυτά τα πράγματα, δεν θα σε περιορίσουν ούτε θα επηρεάσουν την κανονική εκτέλεση του καθήκοντός σου. Η ανθρώπινη φύση σου θα είναι κανονική, και όταν η ανθρώπινη φύση σου είναι κανονική, η λογική σου θα είναι κι αυτή κανονική.

Αυτοί οι άνθρωποι, στους οποίους αρέσει να επιδιώκουν την τύχη, είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την καλοτυχία σε αυτήν τη ζωή και φτάνουν τα πράγματα στα άκρα. Αυτό που επιδιώκουν είναι λάθος και θα πρέπει να το εγκαταλείψουν. Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε για το πώς να χειρίζεστε αυτά τα ανεπιθύμητα πράγματα και πώς να υιοθετείτε τη σωστή προσέγγιση ως προς αυτά. Είναι πλέον κατανοητό; Τι συναναστροφή δώσαμε σχετικά με αυτό; (Οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτάσσονται σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός. Δεν πρέπει να επιζητούν να γίνουν τέλειοι, δεν πρέπει να φοβούνται οτιδήποτε τους φέρνει σε αμηχανία, ούτε να φοβούνται μήπως συμβεί κάτι το δυσμενές· επίσης, δεν πρέπει να χρησιμοποιούν το συναίσθημα της κατάθλιψής τους για να αντιστέκονται σε αυτά τα πράγματα όταν συμβαίνουν.) Άσε το μυαλό σου να ηρεμήσει και αντιμετώπισέ τα όλα με τη σωστή νοοτροπία. Όταν σου συμβαίνουν άσχημα πράγματα, πρέπει να έχεις το σωστό μονοπάτι για να τα προσεγγίσεις και να τα επιλύσεις. Ακόμη κι αν δεν τα χειριστείς καλά, δεν θα πρέπει να βυθιστείς στην κατάθλιψη. Αν αποτύχεις, μπορείς να ξαναδοκιμάσεις. Αν μη τι άλλο, η αποτυχία αποτελεί μάθημα, και είναι προτιμότερο να αποτύχεις παρά να αντιτίθεσαι σε αυτό που συμβαίνει, να αντιστέκεσαι, να το απορρίπτεις και να το βάζεις στα πόδια. Οπότε, ό,τι κι αν συμβεί και ό,τι κι αν χρειαστεί να αντιμετωπίσεις στο μέλλον, δεν θα πρέπει ποτέ να το απορρίψεις ούτε να προσπαθήσεις να το αποφύγεις, πόσο μάλλον να το μετρήσεις σύμφωνα με την άποψη πως η τύχη σου είναι καλή ή κακή. Εφόσον αναγνωρίζεις πως τα πάντα ενορχηστρώνονται από το χέρι του Θεού, δεν θα πρέπει να μετράς όλα αυτά τα πράγματα σύμφωνα με την άποψη και τη νοοτροπία πως η τύχη σου είναι καλή ή κακή, πόσο μάλλον να απορρίπτεις τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν. Ούτε θα πρέπει, φυσικά, να προσεγγίζεις αυτά τα πράγματα με το συναίσθημα της κατάθλιψης. Αντίθετα, θα πρέπει να τα αντιμετωπίζεις και να τα προσεγγίζεις υιοθετώντας μια ενεργή στάση και μια θετική ψυχολογική διάθεση, και να βλέπεις ποια διδάγματα μπορείς να αντλήσεις και τι μπορείς να κατανοήσεις από αυτά· αυτό οφείλεις να κάνεις. Δεν θα είναι τότε σωστές οι σκέψεις και οι απόψεις σου; (Θα είναι.) Και όταν αντιμετωπίσεις ξανά κάποια άσχημα ή ατυχή πράγματα, θα μπορείς να τα προσεγγίσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα έχεις τις σωστές σκέψεις και απόψεις και, με αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσεις κανονική ανθρώπινη φύση και λογική. Όταν το βλέπεις από αυτήν την οπτική, δεν είναι πολύ σημαντικό να έχεις τη σωστή άποψη; Δεν είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοείς ξεκάθαρα το ζήτημα της μοίρας σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; (Ναι, είναι.) Τώρα που έχουμε σχεδόν ολοκληρώσει τη συναναστροφή σχετικά με αυτό το ρητό που λέει πως η τύχη είναι καλή ή κακή, είναι πλέον κατανοητό; (Ναι.) Αν μπορείτε να κατανοήσετε ξεκάθαρα την ουσία ενός τέτοιου προβλήματος, τότε θα έχετε τη σωστή άποψη για το ζήτημα της μοίρας.

Οι άνθρωποι βυθίζονται στην κατάθλιψη και για έναν ακόμη λόγο: τους συμβαίνουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα προτού ή αφότου ενηλικιωθούν· με άλλα λόγια, διαπράττουν κάποιες παραβάσεις ή κάνουν κάποια βλακώδη ή ανόητα πράγματα, ή κάνουν κάποια πράγματα από άγνοια. Βυθίζονται στην κατάθλιψη εξαιτίας αυτών των παραβάσεων, εξαιτίας αυτών των πραγμάτων που έχουν κάνει από βλακεία και άγνοια. Αυτή η κατάθλιψη είναι η αυτοκαταδίκη τους. Προσδιορίζει, επίσης, τι είδους άνθρωποι είναι. Είναι βέβαιο πως μια τέτοια παράβαση δεν είναι σαν να βρίζουν απλώς κάποιον ή να τον κακολογούν λιγάκι πίσω από την πλάτη του, ή κάτι άλλο εξίσου ασήμαντο. Αντίθετα, είναι κάτι που αφορά τη ντροπή που νιώθει κάποιος, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά του, μέχρι και τον νόμο. Καθώς φέρνουν συνεχώς το περιστατικό στον νου τους, το συναίσθημα της κατάθλιψης συσσωρεύεται λίγο λίγο βαθιά μέσα στην καρδιά τους, και τους συντροφεύει μέχρι και σήμερα. Τι είναι αυτές οι παραβάσεις; Όπως είπα μόλις τώρα, είναι πράγματα που έχουν κάνει οι άνθρωποι από άγνοια, βλακεία και ανοησία, είτε ως παιδιά είτε ως ενήλικες. Γνωρίζετε τι περιλαμβάνουν αυτά τα πράγματα; Αυτά τα πράγματα που γίνονται από βλακεία, ανοησία και άγνοια περιλαμβάνουν πράγματα που ναι μεν βλάπτουν τους άλλους, αλλά εσένα σε ωφελούν· πράγματα για τα οποία δυσκολεύεσαι να μιλήσεις και για τα οποία ντρέπεσαι. Μπορεί να είναι κάτι αισχρό, απεχθές, χυδαίο ή απρεπές, το οποίο σε κάνει να βυθίζεσαι σε αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Αυτή η κατάθλιψη δεν είναι ένα απλό είδος αυτοκατάκρισης· αντίθετα, είναι αυτοκαταδίκη. Μπορείτε να σκεφτείτε τι μπορεί να περιλαμβάνεται σε αυτό το πεδίο που έχω περιγράψει; Για δώστε Μου ένα παράδειγμα. (Η έκλυση ηθών.) Η έκλυση ηθών περιλαμβάνεται, ναι. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν προδώσει τον άντρα ή τη γυναίκα τους είτε στη σκέψη είτε στην πράξη· κάποιοι έχουν διαπράξει μοιχεία και έχουν επιδοθεί σε ανήθικες σεξουαλικές πράξεις, αλλά και πάλι δεν σταματούν να είναι ανήθικοι και σκέφτονται συνεχώς με ποιον θέλουν να διαπράξουν μοιχεία. Κάποιοι έχουν εξαπατήσει άλλους και τους έχουν αποσπάσει λεφτά, ίσως ακόμη και μεγάλα χρηματικά ποσά. Κάποιοι έχουν κλέψει πράγματα που ανήκουν σε άλλους· και κάποιοι έχουν ενοχοποιήσει άδικα ανθρώπους ή έχουν πάρει εκδίκηση από άλλους. Ορισμένα από αυτά τα πράγματα πλησιάζουν στην παρανομία, ενώ άλλα παραβιάζουν πράγματι τον νόμο· ορισμένα μπορεί να ακροβατούν στα όρια της ηθικής, ενώ άλλα μπορεί πράγματι να αντιβαίνουν στην ηθική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτά τα πράγματα είναι θαμμένα βαθιά μέσα στις αναμνήσεις των ανθρώπων, βαθιά μες στην καρδιά τους, και πού και πού έρχονται στον νου τους. Όταν μένεις μόνος, όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς μες στα μαύρα μεσάνυχτα, δεν μπορείς παρά να σκεφτείς αυτά τα πράγματα. Παίζουν ένα-ένα μες στο μυαλό σου σαν σκηνές από ταινία, και δεν μπορείς να τα διαγράψεις ή να τα αποβάλεις από τη σκέψη σου. Κάθε φορά που τα σκέφτεσαι, νιώθεις καταθλιμμένος, καίει το πρόσωπό σου, νιώθεις ρίγη στην καρδιά σου, νιώθεις ντροπιασμένος, και το πνεύμα σου είναι ανήσυχο. Αν και πιστεύεις στον Θεό, εξακολουθείς να νιώθεις λες και αυτά τα πράγματα που έκανες συνέβησαν μόλις χθες. Δεν μπορείς να ξεφύγεις ή να κρυφτείς από αυτά, και δεν έχεις ιδέα πώς να τα αφήσεις πίσω σου. Αν και λίγοι μόνο γνωρίζουν αυτά που έχεις κάνει —ή ίσως και κανείς— μέσα σου νιώθεις μια αμυδρή ανησυχία. Αυτή η ανησυχία σε οδηγεί σε κατάθλιψη, και αυτή η κατάθλιψη σε κάνει να νιώθεις ένοχος καθώς ακολουθείς τον Θεό και εκτελείς το καθήκον σου. Δεν ξέρεις με βεβαιότητα αν αυτό το αίσθημα ενοχής προέρχεται από τη συνείδησή σου, από τον νόμο ή από το αίσθημα ηθικότητας και ηθικής που σε διακρίνει. Σε κάθε περίπτωση, όσοι έχουν κάνει αυτά τα πράγματα, άθελά τους νιώθουν συχνά ανήσυχοι όταν συμβαίνει κάτι συγκεκριμένο ή όταν βρεθούν σε ορισμένα περιβάλλοντα και πλαίσια. Αυτό το αίσθημα ανησυχίας τούς κάνει να πέφτουν εν αγνοία τους σε βαθιά κατάθλιψη, η οποία τους δεσμεύει και τους περιορίζει. Όποτε ακούνε ένα κήρυγμα ή μια συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, αυτή η κατάθλιψη τρυπώνει σιγά σιγά μέσα στο μυαλό τους και μες στα μύχια της καρδιάς τους, με αποτέλεσμα να ανακρίνουν τον εαυτό τους και να αναρωτιούνται: «Μπορώ να το κάνω; Είμαι σε θέση να επιδιώξω την αλήθεια; Μπορώ να σωθώ; Τι είδους άνθρωπος είμαι; Παλιά το έκανα εκείνο το πράγμα, ήμουν τέτοιος άνθρωπος. Μήπως είμαι πέραν πάσης σωτηρίας; Θα με σώσει παρόλα αυτά ο Θεός;» Κάποιοι μπορούν μερικές φορές να εγκαταλείψουν το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχουν και να το αφήσουν πίσω τους. Εκτελούν το καθήκον, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους με κάθε ειλικρίνεια και όλη την ενέργεια που διαθέτουν, και μπορούν, μάλιστα, να αφοσιωθούν με όλη την καρδιά και όλον τον νου τους στο να επιδιώξουν την αλήθεια και να συλλογιστούν τα λόγια του Θεού, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για τα λόγια Του. Τη στιγμή, όμως, που προκύπτει κάποια ειδική κατάσταση ή συνθήκη, το συναίσθημα της κατάθλιψης τους κυριεύει για άλλη μια φορά και τους κάνει να ξανανιώσουν ένοχοι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Σκέφτονται, λοιπόν, το εξής: «Έκανες αυτό το πράγμα κάποτε· τέτοιος άνθρωπος ήσουν. Μπορείς να σωθείς; Έχει κάποιο νόημα να κάνεις πράξη την αλήθεια; Τι γνώμη έχει ο Θεός για τις πράξεις σου; Θα σε συγχωρήσει ο Θεός γι’ αυτά που έχεις κάνει; Αν τώρα πληρώσεις έτσι το τίμημα, θα επανορθώσεις για εκείνη την παράβαση;» Συχνά επιπλήττουν τον εαυτό τους και νιώθουν ένοχοι βαθιά μέσα τους, και συνεχώς αμφιβάλλουν και βομβαρδίζουν τον εαυτό τους με ερωτήσεις. Δεν μπορούν ποτέ να αφήσουν πίσω τους αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης ούτε να το αποβάλουν, και νιώθουν μια διαρκή ανησυχία για την επαίσχυντη πράξη τους. Οπότε, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό για τόσα χρόνια, είναι λες και δεν έχουν ακούσει και δεν έχουν κατανοήσει ούτε λέξη από όσα έχει πει ο Θεός. Είναι λες και δεν ξέρουν αν η επίτευξη της σωτηρίας τούς αφορά καθόλου, αν μπορούν να λάβουν άφεση αμαρτιών και να λυτρωθούν ή αν έχουν τα προσόντα ώστε να λάβουν την κρίση, την παίδευση και τη σωτηρία του Θεού. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για όλα αυτά τα πράγματα. Δεν παίρνουν καμία απάντηση και δεν φτάνουν σε κανένα ακριβές συμπέρασμα, και γι’ αυτό νιώθουν συνεχώς καταθλιμμένοι βαθιά μέσα τους. Μέσα στα μύχια της καρδιάς τους, σκέφτονται ξανά και ξανά αυτό που έκαναν, το αναπαράγουν ξανά και ξανά μες στο μυαλό τους, θυμούνται πώς ξεκίνησαν όλα και πώς τελείωσαν, με κάθε λεπτομέρεια από την αρχή μέχρι το τέλος. Όπως κι αν το θυμούνται, νιώθουν συνεχώς αμαρτωλοί, πράγμα που, ανά τα χρόνια, τους κάνει να αισθάνονται συνεχώς καταθλιμμένοι γι’ αυτό το πράγμα. Ακόμη κι όταν κάνουν το καθήκον τους, ακόμη κι όταν είναι υπεύθυνοι για μια συγκεκριμένη εργασία, και πάλι νιώθουν σαν να μην έχουν καμία ελπίδα να σωθούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζουν ποτέ ευθέως το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας και να μην το βλέπουν ως κάτι άκρως σωστό και σημαντικό. Πιστεύουν πως οι περισσότεροι καταφρονούν το λάθος τους ή την πράξη που έκαναν στο παρελθόν, ή θεωρούν πως οι άλλοι μπορεί να τους καταδικάζουν και να τους σιχαίνονται, ή πως τους καταδικάζει, μάλιστα, ο Θεός. Ανεξάρτητα από το στάδιο στο οποίο βρίσκεται το έργο του Θεού ή από το πόσες ομιλίες έχει εκφέρει ο Θεός, δεν αντιμετωπίζουν ποτέ με σωστό τρόπο το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν έχουν το θάρρος να αφήσουν πίσω τους την κατάθλιψή τους. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν τελικά αυτοί οι άνθρωποι αφού βιώσουν κάτι τέτοιο, και επειδή δεν φτάνουν στο σωστό συμπέρασμα, είναι ανίκανοι να αφήσουν πίσω τους την κατάθλιψή τους.

Σίγουρα είναι πολλοί εκείνοι που έχουν διαπράξει κάποιου είδους παράβαση, είτε αυτή είναι μεγάλη είτε μικρή· πιθανότατα, όμως, να είναι λίγοι μόνο εκείνοι που έχουν διαπράξει σοβαρές παραβάσεις —παραβάσεις, δηλαδή, που υπερβαίνουν τα ηθικά όρια. Δεν θα μιλήσουμε τώρα για εκείνους που έχουν διαπράξει διάφορες άλλες παραβάσεις· θα αναλύσουμε απλώς το τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι που έχουν διαπράξει σοβαρές παραβάσεις και παραβάσεις που υπερβαίνουν τα ηθικά και τα δεοντολογικά όρια. Όσον αφορά τις σοβαρές παραβάσεις που έχουν διαπράξει οι άνθρωποι —και εδώ μιλάω για τις παραβάσεις που υπερβαίνουν τα ηθικά όρια— αυτές δεν περιλαμβάνουν την προσβολή της διάθεσης του Θεού και την παραβίαση των διοικητικών Του διαταγμάτων. Καταλαβαίνετε; Δεν μιλάω για παραβάσεις που προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, την ουσία Του ή την ταυτότητα και τη θέση Του, ούτε για παραβάσεις που είναι βλάσφημες εναντίον του Θεού. Μιλάω για τις παραβάσεις που υπερβαίνουν τα ηθικά όρια. Πρέπει να πούμε κάτι και για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να διορθώσουν το συναίσθημα της κατάθλιψης που διατηρούν όσοι έχουν διαπράξει τέτοιες παραβάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να πάρουν δύο μονοπάτια· το ζήτημα είναι απλό. Καταρχάς, αν νιώθεις μέσα σου πως μπορείς να εγκαταλείψεις αυτό που έκανες ή έχεις την ευκαιρία να ζητήσεις συγγνώμη από το άλλο άτομο και να επανορθώσεις για την πράξη σου, τότε φρόντισε να επανορθώσεις και να του ζητήσεις συγγνώμη. Έτσι, θα νιώσεις πάλι πνευματική γαλήνη και ηρεμία. Αν δεν έχεις την ευκαιρία να το κάνεις αυτό και δεν είναι εφικτό, τότε, αν καταφέρεις πραγματικά να αναγνωρίσεις το πρόβλημά σου μέσα στα μύχια της καρδιάς σου, αν συνειδητοποιήσεις τη σοβαρότητα της πράξης σου και νιώθεις πραγματικά μεταμελημένος, θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις. Όποτε σκέφτεσαι την πράξη σου και νιώθεις ένοχος —και τότε ακριβώς είναι που θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις— πρέπει να δείξεις την ειλικρίνεια και τα αληθινά σου αισθήματα για να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό. Και πώς μπορείς να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό; Αυτό εξαρτάται από την καρδιά σου. Αν εξομολογηθείς αληθινά, αναγνωρίσεις πραγματικά το λάθος σου και το πρόβλημά σου και, είτε πρόκειται για παράβαση που έχεις διαπράξει είτε για αμαρτία, υιοθετήσεις μια στάση αληθινής εξομολόγησης, νιώσεις πραγματικό μίσος για αυτό που έκανες και αλλάξεις πραγματικά ώστε να μην κάνεις ποτέ ξανά εκείνο το λάθος, τότε μια μέρα θα λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό· δηλαδή, ο Θεός δεν θα καθορίζει πια την έκβασή σου με βάση τα πράγματα που έχεις κάνει από άγνοια, ούτε με βάση τις ανόητες και αισχρές πράξεις που έκανες παλιά. Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, ο Θεός θα ξεχάσει τελείως το ζήτημα· θα είσαι ολόιδιος με τους υπόλοιπους κανονικούς ανθρώπους και δεν θα διαφέρεις καθόλου από αυτούς. Προϋπόθεση, όμως, γι’ αυτό είναι να είσαι ειλικρινής και η στάση σου να δείχνει αληθινή μετάνοια, όπως του Δαβίδ. Πόσα δάκρυα έχυσε ο Δαβίδ για την παράβαση που είχε διαπράξει; Αμέτρητα. Πόσες φορές έκλαψε; Αμέτρητες. Τα δάκρυά του μπορούν να περιγραφούν με τα εξής λόγια: «Όλην την νύκτα λούω την κλίνην μου». Δεν γνωρίζω πόσο σοβαρή είναι η παράβασή σου. Αν είναι πραγματικά σοβαρή, μπορεί να χρειαστεί να κλάψεις μέχρι να πλημμυρίσει με δάκρυα το στρώμα σου· ίσως χρειαστεί να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις σε τέτοιο βαθμό για να μπορέσεις να λάβεις τη συγχώρεση του Θεού. Αν δεν το κάνεις αυτό, τότε φοβάμαι πως ο Θεός θα εκλάβει την παράβασή σου ως αμαρτία, και έτσι δεν θα λάβεις άφεση αμαρτιών γι’ αυτήν. Τότε θα έχεις πρόβλημα και δεν θα έχει νόημα να πούμε τίποτα περισσότερο για το θέμα αυτό. Το πρώτο βήμα, λοιπόν, για να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό είναι να είσαι ειλικρινής και να κάνεις πρακτικές ενέργειες για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις αληθινά. Κάποιοι έχουν την εξής απορία: «Πρέπει να το πω σε όλους;» Αυτό δεν είναι απαραίτητο· πήγαινε και προσευχήσου μόνος σου στον Θεό. Όποτε νιώθεις άβολα και ένοχος μέσα σου, θα πρέπει να προσέρχεσαι κατευθείαν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και να λάβεις τη συγχώρεσή Του. Άλλοι ρωτούν: «Πόσες φορές πρέπει να προσευχηθώ για να είμαι σίγουρος πως ο Θεός με έχει συγχωρήσει;» Όταν δεν νιώθεις πια ένοχος γι’ αυτό το ζήτημα και δεν βυθίζεσαι πια σε κατάθλιψη εξαιτίας του, τότε θα έχεις πετύχει αποτελέσματα. Αυτό θα αποδείξει πως ο Θεός σού έχει δώσει άφεση αμαρτιών. Όταν δεν μπορεί να σε αναστατώσει κανένας άνθρωπος, καμία εξουσία και καμία εξωτερική δύναμη, και όταν δεν σε περιορίζει κανένας άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα, τότε θα έχεις πετύχει αποτελέσματα. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις. Το δεύτερο είναι πως, καθώς ικετεύεις διαρκώς τον Θεό για άφεση αμαρτιών, θα πρέπει ταυτόχρονα να αναζητάς ενεργά τις αρχές που οφείλεις να ακολουθείς ενώ εκτελείς το καθήκον σου. Μόνο αν το κάνεις αυτό θα είσαι σε θέση να το εκτελείς καλά. Φυσικά, αυτό αποτελεί επίσης μια πρακτική ενέργεια και μια πρακτική έκφραση και στάση που επανορθώνουν για την παράβασή σου, πράγμα που αποδεικνύει πως έχεις μετανοήσει και αλλάξει· είναι κάτι που οφείλεις να κάνεις. Πόσο καλά εκτελείς το καθήκον σου, την αποστολή που σου δίνει ο Θεός; Το προσεγγίζεις με μια στάση κατάθλιψης ή σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο Θεός να ακολουθείς; Δείχνεις αφοσίωση σ’ αυτό; Τι έχει δει ο Θεός ώστε να σου δώσει άφεση αμαρτιών; Έχεις εκφράσει κάποια μετάνοια; Τι δείχνεις στον Θεό; Αν επιθυμείς να λάβεις άφεση αμαρτιών από τον Θεό, τότε πρέπει καταρχάς να είσαι ειλικρινής: Πρέπει, αφενός, να είσαι ειλικρινής όταν εξομολογείσαι και, αφετέρου, να δείχνεις ειλικρίνεια και να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Διαφορετικά, δεν έχουμε να πούμε τίποτα απολύτως. Αν μπορέσεις να κάνεις αυτά τα δύο πράγματα και συγκινήσεις τον Θεό με την ειλικρίνεια και την καλή σου πίστη με αποτέλεσμα να σου δώσει άφεση αμαρτιών, τότε θα είσαι ίδιος ακριβώς με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο Θεός θα σε κοιτάζει όπως κοιτάζει τους άλλους, θα σου φέρεται όπως φέρεται στους άλλους και θα σε κρίνει, θα σε παιδεύει, θα σε δοκιμάζει και θα σε εξευγενίζει όπως ακριβώς κάνει στους άλλους ανθρώπους· δεν θα έχεις διαφορετική μεταχείριση. Όχι μόνο θα έχεις, λοιπόν, την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά ο Θεός θα σε διαφωτίζει και θα σε καθοδηγεί με τον ίδιο τρόπο και θα σου προσφέρει τις ίδιες παροχές καθώς επιδιώκεις την αλήθεια. Φυσικά, επειδή θα το θέλεις πλέον ειλικρινά και αληθινά και η στάση σου θα είναι ένθερμη, ο Θεός δεν θα σου φέρεται διαφορετικά από οποιονδήποτε άλλο, και θα έχεις κι εσύ την ευκαιρία να σωθείς, όπως και οι υπόλοιποι. Το καταλαβαίνεις αυτό, σωστά; (Ναι.) Αν, τώρα, έχεις διαπράξει μια σοβαρή παράβαση, τότε μιλάμε για ειδική περίπτωση. Δεν μπορούμε να πούμε πως δεν είναι τρομακτικό, αφού αποτελεί πολύ σοβαρό πρόβλημα. Δεν είναι το ίδιο με μια συνηθισμένη διεφθαρμένη διάθεση ή με το να έχεις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις. Είναι κάτι που έχει συμβεί στ’ αλήθεια, που αποτελεί πλέον γεγονός, και το οποίο οδηγεί σε σοβαρές συνέπειες. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ειδικό τρόπο. Ωστόσο, είτε αντιμετωπίζεται με ειδικό είτε με κανονικό τρόπο, υπάρχει πάντα ένας τρόπος να το ξεπεράσεις και να το επιλύσεις, και αυτό εξαρτάται από το αν μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με τους τρόπους και τις μεθόδους που σου λέω και προς τα οποία σε καθοδηγώ. Αν ασκείσαι πραγματικά κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε οι ελπίδες σου να σωθείς στο τέλος θα είναι ίδιες με των υπόλοιπων ανθρώπων. Φυσικά, όλα αυτά δεν πρέπει να επιλυθούν απλώς για να αφήσουν οι άνθρωποι πίσω τους το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχουν. Διορθώνοντας αυτό το συναίσθημά τους, τελικός στόχος είναι, όταν συναντούν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, να μπορούν να υιοθετήσουν τη σωστή προσέγγιση προς όλα αυτά στα πλαίσια της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν πρέπει να φτάνουν στα άκρα ούτε να είναι πεισματάρηδες, αλλά να αναζητούν πιο βαθιά τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια, να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος, μέχρι να φτάσουν τελικά στο σημείο να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Όταν εισέλθουν σε αυτήν την πραγματικότητα, θα πλησιάζουν σταδιακά στο μονοπάτι της σωτηρίας και έτσι θα έχουν την ελπίδα να σωθούν. Σας είναι πλέον κατανοητό το μονοπάτι που δείχνει πώς μπορείτε να διορθώσετε το συναίσθημα της κατάθλιψης που προκύπτει από σοβαρές παραβάσεις? (Ναι.)

Είναι δύσκολο να λυθεί το πρόβλημα του συναισθήματος της κατάθλιψης; Νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο, επειδή περιλαμβάνει σημαντικά ζητήματα της ζωής: το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό, το αν θα μπορέσουν να σωθούν στο μέλλον ή αν η πίστη τους θα αποβεί μάταιη· άρα μιλάμε για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Αυτό που αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως είναι ένα συναίσθημα. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό το συναίσθημα προκύπτει για κάποιους λόγους. Σήμερα έχω συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω σε αυτούς τους λόγους και σας έχω προσφέρει έναν τρόπο για να επιλυθεί το πρόβλημά τους. Δεν μπορεί άρα τώρα να διορθωθεί εύκολα το συναίσθημα της κατάθλιψης; (Μπορεί πράγματι.) Στη θεωρία, έχει διορθωθεί. Αν έχεις δογματική κατανόηση, κι έπειτα συγκρίνεις αυτό το δόγμα με αυτό που έκανες στο παρελθόν, χρησιμοποιήσεις αυτό το δόγμα ως βάση για να επιλύσεις σταδιακά τις δυσκολίες σου στη ζωή και στον τρόπο σκέψης σου, και ακολουθήσεις σταθερά αυτό το μονοπάτι, τότε θα μπορέσεις σταδιακά να αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Πώς σου φαίνεται αυτός ο τρόπος επίλυσης του προβλήματος; (Είναι καλός.) Έτσι πρέπει να λύσουν οι άνθρωποι το πρόβλημα. Αν δεν το κάνουν, τότε τους κρατούν σφιχτά δεμένους τα περίπλοκα προβλήματα που υπάρχουν μέσα τους —τα προβλήματα, δηλαδή, στον τρόπο σκέψης τους, τα προβλήματα μέσα στην καρδιά τους, τα ψυχικά τους προβλήματα, καθώς και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Τους δεσμεύουν και τους παγιδεύουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, κι έτσι υποφέρουν και νιώθουν διαρκώς εξουθενωμένοι, δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν και δεν μπορούν να βρουν ποτέ κάποια διέξοδο. Όταν τελειώσει η σημερινή συναναστροφή, μπορείς να τη συλλογιστείς προσεκτικά και να καταφέρεις να την κατανοήσεις δογματικά. Έπειτα, μέσω των πρακτικών και προσωπικών εμπειριών σου στην καθημερινή σου ζωή, μπορείς σταδιακά να αφήσεις πίσω σου τα αρνητικά συναισθήματα και τις διάφορες καταστάσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών σου. Όταν το κάνεις αυτό, όχι μόνο θα είσαι πραγματικά απελευθερωμένος και ελεύθερος, όχι μόνο θα έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως θα έχεις κατανοήσει την αλήθεια, θα την έχεις αποκτήσει, και θα είσαι σε θέση να βιώσεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Τότε θα είσαι εξαιρετικά χρήσιμος και θα ζεις μια ζωή που έχει αξία. Θέλετε να είναι έτσι η ζωή σας; (Ναι.) Οι περισσότεροι θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν θέλουν να σπαταλήσουν τη ζωή τους στα αρνητικά συναισθήματα της σάρκας, σε λάγνες επιθυμίες της σάρκας, σε κοσμικές τάσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις, αφού μια τέτοια ζωή είναι υπερβολικά δύσκολη και εξουθενωτική. Άραγε θα έχει καλή έκβαση η ζωή σου αν ζεις με αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις και με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Αν ζεις με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτό σημαίνει πως ζεις κάτω από τη δύναμη του Σατανά. Είναι σαν να ζεις σε μια κρεατομηχανή: αργά ή γρήγορα θα γίνεις κομματάκια και θα σου είναι δύσκολο να βρεις κάποια διέξοδο. Αν, όμως, μπορέσεις να αποδεχθείς την αλήθεια, τότε θα έχεις ελπίδα να αφήσεις πίσω σου τη σύγχυση και τον πόνο, και θα είσαι σε θέση να ξεφύγεις από τον πόνο που νιώθεις όταν σε μπλέκουν και σε μπερδεύουν τα αρνητικά συναισθήματα.

Αρχικά είχα σχεδιάσει να συναναστραφώ πάνω σε περισσότερα από ένα θέματα σήμερα, αλλά κατέληξα να συναναστρέφομαι πάνω στην κατάθλιψη για πολλή ώρα. Έχουμε πολλά να πούμε για κάθε ζήτημα και τίποτα δεν μπορεί να γίνει σαφές με δυο μόνο λόγια. Όποιο κι αν είναι το θέμα για το οποίο μιλάω, δεν μπορώ να εξηγήσω απλώς το δόγμα του χωρίς να πω τίποτε άλλο. Κάθε ζήτημα περιλαμβάνει πολλές πτυχές της αλήθειας και της πραγματικότητας, όπως τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, τους τρόπους και τις μεθόδους που κατευθύνουν τη διαγωγή τους, καθώς και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με τη σωτηρία σας. Δεν μπορώ να είμαι απρόσεκτος όταν συναναστρέφομαι σχετικά με μια αλήθεια ή ένα θέμα, γι’ αυτό και σας λέω και σας ξαναλέω αυτά τα πράγματα με κάθε δυνατό τρόπο, λες και είμαι κάνας γερογκρινιάρης. Μην παραπονιέστε και λέτε ότι είναι μπελάς ή ότι μπαίνω σε υπερβολικές λεπτομέρειες. Αν έχω μιλήσει παλιότερα για ένα θέμα, γιατί να ξαναμιλήσω γι’ αυτό; Αν ξαναμιλήσω γι’ αυτό, μπορείς να το ξανακούσεις και να το εκλάβεις ως επανάληψη. Δεν πιστεύω να πειράζει αυτό; (Όχι.) Με λίγα λόγια, πρέπει να προσεγγίζεις με ευσυνειδησία τα ζητήματα που σχετίζονται με την αλήθεια και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι, και να μην είσαι απρόσεκτος. Όσο πιο λεπτομερής και συγκεκριμένος γίνομαι, τόσο πιο λεπτομερής και σαφής γίνεται, εκτός των άλλων, η κατανόησή σας για τη σχέση μεταξύ των διαφόρων αληθειών, καθώς και για τις διαφορές και τις συνδέσεις που υπάρχουν στις λεπτομέρειες ανάμεσά τους. Αν χρησιμοποιούσα αόριστους όρους και μιλούσα μόνο γενικά για μερικά πράγματα, τότε θα δυσκολευόσασταν να τα κατανοήσετε και να εισέλθετε σε αυτά, και θα ήταν εξουθενωτικό να προσπαθείτε να τα συλλογιστείτε και να τα καταλάβετε μόνοι σας, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ας πάρουμε για παράδειγμα το σημερινό μας θέμα: τα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν από τη μοίρα, την τύχη και τις συγκεκριμένες παραβάσεις που έχουν διαπράξει οι άνθρωποι στο παρελθόν. Δεν θα ήσασταν σε θέση να τα σκεφτείτε μόνοι σας αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αν το έκανες, δεν θα μπορούσες να βρεις κάποια διέξοδο από αυτά. Δεν κατανοείς την αλήθεια που υπάρχει σε αυτά τα πράγματα, οπότε δεν θα είσαι ποτέ σε θέση να βρεις τη σωστή απάντηση στο ζήτημα της διάπραξης συγκεκριμένων παραβάσεων στο παρελθόν· θα αποτελεί πάντα μυστήριο για σένα, θα σε ενοχλεί και θα σε μπερδεύει διαρκώς, αποστερώντας από τα μύχια της καρδιάς σου τη γαλήνη, τη χαρά, την ελευθερία και την απελευθέρωση. Ίσως, από την άλλη, να μη χειρίστηκες σωστά το ζήτημα και να μην ακολούθησες το σωστό μονοπάτι, κι αυτό να είχε κάποια επίδραση στη σωτηρία σου. Στο τέλος κάποιοι άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν και αποκλείστηκαν. Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή έκαναν κάποιες ανείπωτες πράξεις στο παρελθόν, δεν τις χειρίστηκαν σωστά ούτε έλαβαν άφεση αμαρτιών γι’ αυτές. Αυτά τα πράγματα μπέρδευαν μονίμως την καρδιά τους· δεν είχαν όρεξη να επιδιώξουν την αλήθεια, εκτελούσαν το καθήκον τους με προχειρότητα, δεν εισέρχονταν στην αλήθεια-πραγματικότητα και θεωρούσαν πως δεν είχαν καμία ελπίδα κατά την επιδίωξη της αλήθειας. Διατηρούσαν αυτήν την αρνητική άποψη μέχρι τέλους, δεν μιλούσαν ποτέ περί βιωματικής μαρτυρίας, κι έτσι δεν απέκτησαν την αλήθεια. Τότε μόνο άρχισαν να νιώθουν τύψεις, αλλά ήταν πολύ αργά. Σχετίζονται, λοιπόν, όλα αυτά τα ζητήματα με την αλήθεια και την επίτευξη της σωτηρίας; (Ναι.) Μη νομίζεις πως αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν συμβεί σ’ εσένα ή σε κάποιον άλλον ή στους ανθρώπους γύρω σου. Να σου πω το εξής: Μπορεί στο παρελθόν να έκανες κάποια επαίσχυντα πράγματα που δεν έχουν οδηγήσει ακόμα σε κάποια τρομερή συνέπεια, ή μπορεί να είχες βυθιστεί παλιότερα σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα ή να είσαι βυθισμένος σε αυτό τώρα, και απλώς να μην το έχεις παρατηρήσει και να μην το έχεις αντιληφθεί· μια μέρα, όμως, συμβαίνει κάτι το πραγματικό και αυτό το συναίσθημα έχει έντονη επίδραση πάνω σου και οδηγεί σε σοβαρές συνέπειες. Μόνο όταν εξετάσεις σε βάθος τον εαυτό σου ανακαλύπτεις πως, χωρίς καν να το γνωρίζεις, αυτό το αρνητικό συναίσθημα σε κατακλύζει εδώ και πολλά χρόνια ή ακόμη και δεκαετίες. Γι’ αυτό και πρέπει οι άνθρωποι να συλλογίζονται, να σκέφτονται, να κατανοούν, να αντιλαμβάνονται και να βιώνουν διαρκώς αυτά τα πράγματα ώστε σιγά σιγά να τα ανακαλύψουν. Φυσικά, αν ανακαλύψεις τελικά αυτά τα πράγματα, τότε αυτό θα είναι μια εξαιρετικά καλή είδηση για σένα και μια σπουδαία ευκαιρία να σωθείς. Όταν όντως τα ανακαλύψεις, τότε θα έχεις και την ευκαιρία ή την ελπίδα να τα αφήσεις πίσω σου, και τα όσα έχω πει σήμερα δεν θα αποβούν μάταια. Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσετε απόλυτα και να βιώσετε καμία αλήθεια, κανένα θέμα και καμία λέξη μέσα σε μια-δυο μέρες. Εφόσον κάτι αφορά την αλήθεια, αφορά και την ανθρώπινη φύση, τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν, καθώς και τη σωτηρία τους. Επομένως, δεν μπορείς να παραβλέψεις καμία αλήθεια· πρέπει να υιοθετήσεις μια ευσυνείδητη προσέγγιση προς όλες τους. Ακόμη κι αν προς το παρόν δεν κατανοείς πολύ καλά αυτές τις αλήθειες και δεν ξέρεις πώς να εξετάσεις τον εαυτό σου για να δεις ποια προβλήματα έχεις σύμφωνα με αυτές, τότε ίσως αφού τις έχεις βιώσει για λίγα χρόνια, να σε σώσουν από τους περιορισμούς των διεφθαρμένων διαθέσεών σου και να γίνουν οι πολύτιμες αλήθειες που θα σε σώσουν. Όταν συμβεί αυτό, αυτές οι αλήθειες θα σε καθοδηγήσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, και ίσως σε καμιά δεκαριά χρόνια αυτά τα λόγια και αυτές οι αλήθειες να έχουν αλλάξει εντελώς τις σκέψεις και τις απόψεις σου και να έχουν μεταμορφώσει απόλυτα τους στόχους και την κατεύθυνσή σου στη ζωή.

Εδώ ολοκληρώνεται η σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

1 Οκτωβρίου 2022