415. Ένα πραγματικό δημιουργημένο ον πρέπει να γνωρίζει ποιος είναι ο Δημιουργός, πού αποσκοπεί η δημιουργία του ανθρώπου, πώς να εκτελέσει τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος και πώς να λατρεύει τον Κύριο όλης της πλάσης· πρέπει να κατανοεί, να αντιλαμβάνεται, να γνωρίζει και να νοιάζεται για τις προθέσεις, τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις του Δημιουργού, και πρέπει να πράττει σύμφωνα με την οδό του Δημιουργού —να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό.

Τι σημαίνει να έχει κανείς φόβο Θεού; Και πώς μπορεί κανείς να αποφεύγει το κακό;

«Φόβος Θεού» δεν είναι κάποιος απερίγραπτος φόβος και τρόμος, ούτε αποφυγή, ούτε τήρηση απόστασης, ούτε ειδωλοποίηση ή δεισιδαιμονία. Αντίθετα, είναι θαυμασμός, εκτίμηση, εμπιστοσύνη, κατανόηση, φροντίδα, υπακοή, αφιέρωση, αγάπη, καθώς επίσης και άνευ όρων και παραπόνων λατρεία, ανταπόδοση και υποταγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματικό θαυμασμό, πραγματική εμπιστοσύνη, πραγματική κατανόηση, πραγματικό ενδιαφέρον ή υπακοή, αλλά μόνο τρόμο και ανησυχία, μόνο αμφιβολία, παρανόηση, υπεκφυγή και αποφυγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική λατρεία και υποταγή, μόνο τυφλή ειδωλοποίηση και δεισιδαιμονία. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν δύναται να πράττει σύμφωνα με την οδό του Θεού, ούτε να έχει φόβο Θεού, ούτε να αποφεύγει το κακό. Αντιστρόφως, κάθε δραστηριότητα και συμπεριφορά στην οποία επιδίδεται ο άνθρωπος θα είναι γεμάτη παρακοή και περιφρόνηση, γεμάτη συκοφαντικές κατηγορίες και κακοήθεις κρίσεις γι’ Αυτόν, και κακή διαγωγή αντίθετη με την αλήθεια και την αληθινή σημασία του λόγου του Θεού.

Μόλις η ανθρωπότητα αποκτήσει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό, θα είναι ειλικρινής ως προς το να Τον ακολουθεί και να βασίζεται σ’ Αυτόν. Μόνο αν έχει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό και βασίζεται σ’ Αυτόν μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική κατανόηση και αντίληψη. Μαζί με την αληθινή αντίληψη για τον Θεό, έρχεται και το αληθινό ενδιαφέρον γι’ Αυτόν. Μόνο με πραγματικό ενδιαφέρον για τον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική υπακοή. Μόνο με πραγματική υπακοή στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική αφιέρωση. Μόνο με πραγματική αφιέρωση στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει άνευ όρων και παραπόνων ανταπόδοση. Μόνο με πραγματική εμπιστοσύνη και εξάρτηση, πραγματική κατανόηση και ενδιαφέρον, πραγματική υπακοή, πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση, μπορεί η ανθρωπότητα να γνωρίσει πραγματικά τη διάθεση και την ουσία του Θεού, καθώς και να γνωρίσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Μόνο όταν οι άνθρωποι έχουν καταφέρει πραγματικά να γνωρίσουν τον Δημιουργό μπορούν να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματική λατρεία και υποταγή. Μόνο όταν έχει πραγματική λατρεία για τον Δημιουργό και υποταγή σ’ Αυτόν θα μπορέσει η ανθρωπότητα να παραμερίσει πραγματικά τους πονηρούς τρόπους της, δηλαδή, να αποφύγει το κακό.

Αυτό αποτελεί όλη τη διαδικασία του «φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού» και είναι επίσης, στο σύνολό του, το περιεχόμενο του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να διαβεί κανείς για να φτάσει στον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πρόλογος

416. Πρώτα απ’ όλα, γνωρίζουμε ότι η διάθεση του Θεού είναι μεγαλοπρέπεια, είναι οργή. Δεν είναι πρόβατο προς σφαγή· ακόμα περισσότερο, δεν είναι μαριονέτα που ελέγχουν οι άνθρωποι όπως εκείνοι θέλουν. Ούτε και είναι μια χούφτα κενός αέρας που παίρνει διαταγές. Εάν πραγματικά πιστεύεις ότι ο Θεός υπάρχει, θα πρέπει να έχεις καρδιά που σέβεται τον Θεό, και θα πρέπει να γνωρίζεις ότι η ουσία του Θεού δεν πρέπει να οργίζεται. Ο εν λόγω θυμός μπορεί να προκληθεί από μια λέξη· ίσως από κάποια σκέψη· ίσως από κάποια φαύλη συμπεριφορά· ίσως από μια ήπια συμπεριφορά, που είναι υποφερτή στα μάτια και την ηθική του ανθρώπου· ή, ίσως, προκαλείται από κάποιο δόγμα, μια θεωρία. Ωστόσο, από τη στιγμή που οργίζεις τον Θεό, η ευκαιρία σου έχει χαθεί και οι τελευταίες ημέρες σου είναι κοντά. Αυτό είναι τρομερό! Αν δεν καταλαβαίνεις ότι ο Θεός είναι αδύνατον να υβρισθεί, τότε ίσως δεν φοβάσαι τον Θεό, και ίσως Τον υβρίζεις συνεχώς. Εάν δεν γνωρίζεις πώς να σέβεσαι τον Θεό, τότε είσαι ανίκανος και να Τον σέβεσαι, και δεν θα γνωρίζεις πώς να κάνεις τον εαυτό σου να βαδίσει στην οδό του Θεού —έχοντας φόβο Θεού και αποφεύγοντας το κακό. Μόλις αποκτήσεις επίγνωση, μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι ο Θεός είναι αδύνατον να υβρισθεί, και τότε θα μάθεις τι σημαίνει να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του

417. Αν και μέρος της ουσίας του Θεού είναι η αγάπη, και Εκείνος εκτείνει έλεος απέναντι σε όλους, οι άνθρωποι παραβλέπουν και λησμονούν το σημείο ότι η ουσία Του είναι επίσης αξιοπρέπεια. Το ότι διαθέτει αγάπη, δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να Τον υβρίζουν ελεύθερα και ότι δεν έχει καθόλου αισθήματα ή αντιδράσεις. Το ότι διαθέτει έλεος, δε σημαίνει ότι δεν έχει καθόλου αρχές ως προς τη μεταχείριση των ανθρώπων. Ο Θεός ζει· υπάρχει πραγματικά. Δεν είναι κάποια φανταστική μαριονέτα ή κάτι άλλο. Δεδομένου ότι υπάρχει, πρέπει πάντα να ακούμε προσεκτικά τη φωνή της καρδιάς Του, να δίνουμε προσοχή στη στάση Του, και να κατανοούμε τα αισθήματά Του. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τις φαντασιώσεις των ανθρώπων για να ορίσουμε τον Θεό, και δεν πρέπει να επιβάλλουμε τις σκέψεις και τις επιθυμίες των ανθρώπων πάνω Του, κάνοντάς Τον να χρησιμοποιεί το ύφος και τη σκέψη του ανθρώπου στη μεταχείριση της ανθρωπότητας. Αν πράττεις τούτο, τότε οργίζεις τον Θεό, προκαλείς την οργή Του και αμφισβητείς την αξιοπρέπειά Του! Έτσι, αφού κατανοήσατε τη σοβαρότητα αυτού του ζητήματος, παροτρύνω τον καθέναν από εσάς να είναι προσεκτικός και συνετός στις πράξεις του. Να είστε προσεκτικοί και συνετοί όταν μιλάτε. Και όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεστε στον Θεό, όσο πιο προσεκτικοί και συνετοί είστε, τόσο το καλύτερο! Όταν δεν κατανοείς τη στάση του Θεού, μη μιλάς απρόσεκτα, μην πράττεις απρόσεκτα, ούτε να κολλάς αβασάνιστα ετικέτες. Ακόμη περισσότερο, μην καταλήγετε σε αυθαίρετα συμπεράσματα. Αντ’ αυτού, πρέπει να περιμένεις και να αναζητάς· και αυτό επίσης αποτελεί μια εκδήλωση του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Πάνω από οτιδήποτε άλλο, αν μπορείς να το επιτύχεις αυτό και, πάνω από οτιδήποτε άλλο, αν μπορείς να κατέχεις τη συγκεκριμένη στάση, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει για την ανοησία, την άγνοια και την έλλειψη κατανόησης που έχεις όσον αφορά τους λόγους που υπάρχουν πίσω από διάφορα πράγματα. Αντ’ αυτού, χάρη στον φόβο σου μήπως υβρίσεις τον Θεό, στον σεβασμό σου προς τις προθέσεις Του και στην προθυμία σου να υπακούς σε Αυτόν, ο Θεός θα σε θυμάται, θα σε καθοδηγεί και θα σε διαφωτίζει, ή θα ανεχτεί την ανωριμότητα και την άγνοιά σου. Αντιστρόφως, αν η στάση σου απέναντί Του είναι ασεβής —αν κρίνεις αυθαίρετα τον Θεό, και, εξίσου αυθαίρετα, εικάζεις και καθορίζεις τις ιδέες Του— ο Θεός θα σε καταδικάσει, θα σε πειθαρχήσει, θα φτάσει ακόμη και να σε τιμωρήσει· ή θα σου δώσει κάποιο άγγελμα. Ίσως το άγγελμα αυτό να σχετίζεται με το αποτέλεσμά σου. Γι’ αυτό, θέλω και πάλι να τονίσω το εξής: Θα πρέπει να είστε προσεκτικοί και συνετοί σε ό,τι προέρχεται από τον Θεό. Μη μιλάς απρόσεκτα, και μην πράττεις απρόσεκτα. Πριν πεις οτιδήποτε, πρέπει να σκέφτεσαι: Μήπως, πράττοντας έτσι προκαλέσω τον θυμό του Θεού; Η πράξη αυτή ενέχει σεβασμό προς τον Θεό; Ακόμη και για απλά ζητήματα, θα πρέπει πάντα να προσπαθείς να απαντάς σε αυτά τα ερωτήματα, να τα εξετάζεις πραγματικά. Αν στ’ αλήθεια μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με αυτές τις αρχές σε κάθε πτυχή, στο καθετί, ανά πάσα στιγμή, και να υιοθετείς μια τέτοια στάση ιδίως όταν δεν κατανοείς κάτι, τότε ο Θεός πάντα θα σε καθοδηγεί και θα σου προσφέρει ένα μονοπάτι για να ακολουθήσεις.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του

418. Σας προτρέπω να κατανοήσετε καλύτερα το περιεχόμενο των διοικητικών διαταγμάτων και να κάνετε μια προσπάθεια να γνωρίσετε τη διάθεση του Θεού. Διαφορετικά, θα σας φανεί δύσκολο να κρατήσετε το στόμα σας κλειστό και να μην εκφέρετε απερίσκεπτα μεγαλόστομες κουβέντες, και άθελά σας θα προσβάλετε τη διάθεση του Θεού και θα πέσετε στο σκοτάδι, χάνοντας την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και το φως. Καθώς είστε ανήθικοι στις πράξεις σας, κάνοντας και λέγοντας κάτι που δεν πρέπει, θα λάβεις την τιμωρία που αρμόζει. Πρέπει να γνωρίζεις ότι, παρόλο που είσαι ανήθικος σε λόγο και σε πράξη, ο Θεός είναι πολύ ηθικός και στα δύο. Η αιτία που λαμβάνεις τιμωρία είναι γιατί έχεις υβρίσει τον Θεό, όχι κάποιον άνθρωπο. Αν, στη ζωή σου, διαπράξεις πολλές φορές ύβρη ενάντια στη διάθεση του Θεού, τότε θα γίνεις σίγουρα παιδί της κόλασης. Στον άνθρωπο, ίσως φανεί ότι έχεις διαπράξει μόνο λίγες πράξεις που δεν είναι σύμφωνες με την αλήθεια, και τίποτα παραπάνω. Γνωρίζεις, ωστόσο, ότι στα μάτια του Θεού είσαι ήδη κάποιος για τον οποίο δεν υπάρχει πια προσφορά περί αμαρτίας; Γιατί έχεις παραβεί τα διοικητικά διατάγματα του Θεού παραπάνω από μία φορά και, επίσης, δεν έχεις δείξει κανένα σημάδι μετάνοιας, επομένως, δεν έχεις καμία επιλογή από το να πέσεις στην κόλαση, όπου ο Θεός τιμωρεί τον άνθρωπο. Ένας μικρός αριθμός ανθρώπων, ενώ ακολουθούσαν τον Θεό, διέπραξαν ορισμένες πράξεις που παραβίαζαν τις αρχές, αλλά αφού αντιμετωπίστηκαν και έλαβαν καθοδήγηση, ανακάλυψαν σταδιακά τη διαφθορά τους και από τότε εισήλθαν στη σωστή πορεία της πραγματικότητας και συνεχίζουν καλά εδραιωμένοι σήμερα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που θα παραμείνουν στο τέλος. Αλλά τους ειλικρινείς αναζητώ. Αν είσαι ειλικρινής άνθρωπος και άνθρωπος που πράττει ανάλογα με τις αρχές, τότε μπορείς να είσαι ο έμπιστος του Θεού. Αν στις πράξεις σου δεν προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού και αναζητάς το θέλημα του Θεού και έχεις στην καρδιά σου φόβο Θεού, τότε η πίστη σου είναι σε υψηλό επίπεδο. Όποιος δεν έχει φόβο Θεού και δεν έχει καρδιά που τρέμει με φόβο, θα παραβιάζει εύκολα τα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Πολλοί υπηρετούν τον Θεό με βάση το πάθος τους, αλλά δεν κατανοούν τα διοικητικά διατάγματα του Θεού και δεν έχουν ιδέα για τις επιπτώσεις των λόγων Του. Και επομένως, με τις καλές προθέσεις τους, συχνά καταλήγουν να κάνουν πράγματα που διαταράσσουν τη διαχείριση του Θεού. Σε σοβαρές περιπτώσεις, απορρίπτονται, στερούνται κάθε περαιτέρω ευκαιρίας να Τον ακολουθήσουν και ρίχνονται στην κόλαση, μην έχοντας καμία σχέση με τον οίκο του Θεού ποτέ ξανά. Οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται στον οίκο του Θεού βάσει των αδαών καλών προθέσεών τους και καταλήγουν να εξοργίζουν τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι φέρνουν στον οίκο του Θεού τους τρόπους με τους οποίους υπηρετούν αξιωματούχους και άρχοντες, και προσπαθούν να τους βάλουν σε εφαρμογή, μάταια πιστεύοντας ότι μπορούν να εφαρμοστούν εδώ εύκολα, χωρίς κόπο. Ποτέ δεν φαντάστηκαν ότι ο Θεός δεν έχει τη διάθεση ενός προβάτου, αλλά τη διάθεση ενός λιονταριού. Γι’ αυτό, όσοι σχετίζονται με τον Θεό για πρώτη φορά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί Του, γιατί η καρδιά του Θεού είναι διαφορετική από την καρδιά του ανθρώπου. Μόνο αφού κατανοήσεις πολλές αλήθειες θα μπορείς συνεχώς να γνωρίζεις τον Θεό. Η γνώση αυτή δεν αποτελείται από φράσεις ή δόγματα, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως θησαυρός μέσω του οποίου θα εισέλθεις σε σχέση στενής εμπιστοσύνης με τον Θεό, και ως απόδειξη ότι Εκείνος ευφραίνεται με σένα. Αν σου λείπει η πραγματικότητα της γνώσης και δεν είσαι εξοπλισμένος με την αλήθεια, τότε η ένθερμη υπηρεσία σου μπορεί να επιφέρει σε σένα μόνο απέχθεια και αποστροφή από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες

419. Αν δεν κατανοείς τη διάθεση του Θεού, τότε θα είναι αδύνατον για εσένα να επιτελέσεις το έργο που πρέπει να επιτελέσεις για Εκείνον. Εάν δεν γνωρίζεις την ουσία του Θεού, τότε θα είναι αδύνατο για εσένα να Του δείξεις ευλάβεια και δέος, παρά μόνον επιπόλαιες και τυπικές υπεκφυγές και, επιπλέον, αδιόρθωτη βλασφημία. Παρόλο που η κατανόηση της διάθεσης του Θεού είναι πραγματικά σημαντική και η γνώση της ουσίας του Θεού δεν πρέπει να παραμελείται, ποτέ κανείς δεν έχει εξετάσει ενδελεχώς ή διερευνήσει αυτά τα ζητήματα. Είναι σαφές ότι όλοι σας απορρίψατε τα διοικητικά διατάγματα που εξέδωσα. Εάν δεν κατανοείτε τη διάθεση του Θεού, τότε εύκολα θα προσβάλλετε τη διάθεσή Του. Ένα τέτοιο αδίκημα ισοδυναμεί με εξαγρίωση του ίδιου του Θεού και τελικός καρπός της πράξης σου θα είναι η παράβαση των διοικητικών διαταγμάτων. Τώρα πρέπει πλέον να συνειδητοποιείς ότι η κατανόηση της διάθεσης του Θεού συνοδεύει τη γνώση της ουσίας Του, και ότι μαζί με την κατανόηση της διάθεσης του Θεού έρχεται και η κατανόηση των διοικητικών διαταγμάτων. Βεβαίως, πολλά από τα διοικητικά διατάγματα αναφέρονται στη διάθεση του Θεού, αλλά η διάθεσή Του δεν έχει εκφραστεί στο σύνολό της μέσα σε αυτά. Ως εκ τούτου, πρέπει να προχωρήσετε ένα βήμα πιο πέρα στην ανάπτυξη της κατανόησής σας σχετικά με τη διάθεση του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση της διάθεσης του Θεού

420. Ο Θεός είναι ένας ζωντανός Θεός και, όπως οι άνθρωποι συμπεριφέρονται διαφορετικά σε διαφορετικές καταστάσεις, έτσι διαφέρει και η στάση Του απέναντι στις εν λόγω συμπεριφορές, καθώς δεν είναι ούτε μαριονέτα, ούτε μια χούφτα κενός αέρας. Η γνωριμία της στάσης του Θεού είναι μια άξια επιδίωξη για την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ότι, μέσα από τη γνώση της στάσης του Θεού, μπορούν να γνωρίσουν τη διάθεσή Του και να κατανοήσουν σιγά-σιγά την καρδιά Του. Όταν φτάσεις να κατανοείς σιγά-σιγά την καρδιά του Θεού, δεν θα αισθάνεσαι ότι ο σεβασμός προς τον Θεό και η αποφυγή του κακού είναι κάτι δύσκολο να εκπληρωθεί. Επιπλέον, όταν κατανοείς τον Θεό, δεν μπορείς να βγάζεις συμπεράσματα για Αυτόν. Όταν σταματήσεις να καταλήγεις σε συμπεράσματα για τον Θεό, δεν θα μπορείς να Τον υβρίσεις και, ασυναίσθητα, ο Θεός θα σε καθοδηγήσει να Τον γνωρίσεις και, από εκείνη τη στιγμή και μετά, θα σέβεσαι τον Θεό στην καρδιά σου. Θα πάψεις να ορίζεις τον Θεό χρησιμοποιώντας τα δόγματα, τα γράμματα και τις θεωρίες στις οποίες είσαι αυθεντία. Αντίθετα, γυρεύοντας πάντα τις προθέσεις του Θεού σε όλα τα πράγματα, ασυνείδητα, θα καταστείς άτομο που επιθυμεί ο Θεός.

Το ανθρώπινο γένος δεν μπορεί να δει ούτε να αγγίξει το έργο του Θεού, αλλά όσον αφορά τον Θεό, οι ενέργειες του κάθε ανθρώπου, καθώς και η στάση τους απέναντί Του, δεν είναι απλώς αντιληπτές, αλλά και ορατές από τον Θεό. Τούτο είναι κάτι που όλοι πρέπει να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν ξεκάθαρα. Εσύ μπορεί να αναρωτιέσαι συνέχεια: «Γνωρίζει, άραγε, ο Θεός τι πράττω; Γνωρίζει ο Θεός τι σκέφτομαι ακριβώς αυτή τη στιγμή; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι». Αν υιοθετήσεις τη συγκεκριμένη άποψη, ακολουθώντας και πιστεύοντας στον Θεό, αλλά αμφιβάλλοντας για το έργο και την ύπαρξή Του, αργά ή γρήγορα, θα έρθει μια μέρα που θα Τον οργίσεις, γιατί ταλαντεύεσαι κιόλας στο χείλος ενός επικίνδυνου γκρεμού. Έχω δει ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ακόμα δεν έχουν κερδίσει την πραγματικότητα της αλήθειας, ούτε καν καταλαβαίνουν το θέλημα του Θεού. Η ζωή και το ανάστημά τους δεν σημειώνουν πρόοδο, εμμένοντας μόνο στο πιο ρηχό δόγμα. Τούτο συμβαίνει, επειδή οι εν λόγω άνθρωποι δεν έχουν θεωρήσει ποτέ τον λόγο του Θεού ως την ίδια τους τη ζωή, και ποτέ δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με την ύπαρξή Του, ούτε και την έχουν αποδεχτεί. Μήπως πιστεύεις ότι ο Θεός βλέπει τέτοιους ανθρώπους και γεμίζει από αγαλλίαση; Ότι Του χαρίζουν παρηγοριά; Στην περίπτωση αυτή, εκείνο που αποφασίζει τη μοίρα των ανθρώπων, είναι η μέθοδος της πίστης τους στον Θεό. Αναφορικά με το πώς οι άνθρωποι αναζητούν και πώς οι άνθρωποι προσεγγίζουν τον Θεό, η στάση των ανθρώπων είναι μείζονος σημασίας. Μην παραμελείς τον Θεό, λες και είναι ένα μάτσο κενός αέρας που τριγυρνά στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Πάντα να σκέφτεσαι ότι ο Θεός της πίστης σου είναι ζωντανός Θεός, πραγματικός Θεός. Δεν κάθεται ψηλά, στον τρίτο ουρανό, χωρίς να κάνει τίποτα. Αντίθετα, ψάχνει συνεχώς τις καρδιές όλων, παρακολουθώντας τι κάνεις, ως και την πιο μικρή λέξη και την πιο μικρή πράξη σου, παρακολουθώντας πώς συμπεριφέρεσαι και ποια είναι η στάση σου απέναντί Του. Είτε είσαι πρόθυμος να δώσεις τον εαυτό σου στον Θεό είτε όχι, όλη σου η συμπεριφορά και οι εσώτερες σκέψεις και ιδέες σου είναι ενώπιον του Θεού, και παρακολουθούνται από Εκείνον. Η άποψη του Θεού για εσένα, καθώς και η στάση Του απέναντί σου αλλάζουν διαρκώς, ανάλογα με τη συμπεριφορά, τις πράξεις, αλλά και ανάλογα με τη στάση σου απέναντί Του. Θα ήθελα να προσφέρω μερικές συμβουλές σε κάποιους ανθρώπους: Μη βάζετε τον εαυτό σας σαν βρέφη στα χέρια του Θεού, λες και Εκείνος έπρεπε να σε υπεραγαπά, λες και δεν θα μπορούσε ποτέ να σε αφήσει και λες και η στάση Του απέναντί σου είναι σταθερή και δεν θα μπορούσε ποτέ να αλλάξει, και σας συμβουλεύω να πάψετε να ονειρεύεστε! Ο Θεός είναι δίκαιος ως προς τη μεταχείρισή Του για κάθε άνθρωπο. Προσεγγίζει το έργο της κατάκτησης και σωτηρίας της ανθρωπότητας με σοβαρότητα. Τούτη είναι η διαχείρισή Του. Αντιμετωπίζει το κάθε άτομο σοβαρά, όχι σαν κατοικίδιο με το οποίο παίζει. Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο δεν είναι περιποιητική ούτε τυφλή· το έλεος και η ανεκτικότητά Του απέναντι στην ανθρωπότητα δεν είναι επιεική ούτε απρόσεκτα. Αντιθέτως, η αγάπη του Θεού για το ανθρώπινο γένος σημαίνει αγάπη, ευσπλαχνία και σεβασμός για τη ζωή· το έλεος και η ανεκτικότητά Του εκφράζουν τις προσδοκίες Του για τον άνθρωπο· το έλεός και η ανεκτικότητά Του είναι αυτά που χρειάζεται η ανθρωπότητα για να επιβιώσει. Ο Θεός είναι ζωντανός, και ο Θεός πράγματι υπάρχει· η στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα έχει αρχές, δεν είναι καθόλου δογματικός κανόνας, και μπορεί να μεταβληθεί. Το θέλημά Του για το ανθρώπινο γένος σταδιακά αλλάζει και μετασχηματίζεται ανάλογα με τον χρόνο, την περίσταση και τη στάση του κάθε ανθρώπου. Επομένως, θα πρέπει να γνωρίζεις, με απόλυτη σαφήνεια, μέσα στην καρδιά σου ότι η ουσία του Θεού είναι αμετάβλητη και ότι η διάθεσή Του θα εκφραστεί σε διαφορετικούς χρόνους και διαφορετικά πλαίσια. Εσύ μπορεί να μην πιστεύεις ότι πρόκειται για σοβαρό ζήτημα, και χρησιμοποιείς τις προσωπικές σου αντιλήψεις για να φανταστείς πώς πρέπει να πράττει ο Θεός. Αλλά υπάρχουν στιγμές που ισχύει το απόλυτο αντίθετο της άποψής σου και, χρησιμοποιώντας τις προσωπικές σου αντιλήψεις για να προσπαθήσεις να κρίνεις τον Θεό, Τον έχεις κιόλας οργίσει. Τούτο συμβαίνει, επειδή ο Θεός δεν λειτουργεί όπως εσύ νομίζεις, και ο Θεός δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει το ζήτημα όπως εσύ πιστεύεις ότι θα το αντιμετωπίσει. Και έτσι, σου υπενθυμίζω να είσαι προσεκτικός και συνετός όταν προσεγγίζεις το οτιδήποτε γύρω σου, και να μάθεις να ακολουθείς την αρχή του βαδίσματος στον δρόμο του Θεού στα πάντα —σεβόμενος τον Θεό και αποφεύγοντας το κακό. Πρέπει να αναπτύξεις μια σταθερή κατανόηση ως προς τα ζητήματα του θελήματος και της στάσης του Θεού· βρες διαφωτισμένους ανθρώπους για να σου το επικοινωνήσουν και αναζήτησε με ζέση. Μη θεωρείς τον Θεό της πίστης σου ως μαριονέτα —κρίνοντας αυθαίρετα, καταλήγοντας σε αυθαίρετα συμπεράσματα, μη συμπεριφερόμενος στον Θεό με τον σεβασμό που Του αξίζει. Κατά τη διαδικασία της σωτηρίας του Θεού, όταν Εκείνος καθορίζει το αποτέλεσμά σου, ανεξάρτητα από το αν σου χαρίσει έλεος ή ανεκτικότητα ή κρίση και παίδεμα, η στάση Του απέναντί σου δεν είναι παγιωμένη. Εξαρτάται από τη στάση σου απέναντι στον Θεό και την κατανόησή σου για Αυτόν.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του

421. Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό Τον έχουν πάντα στην καρδιά τους, και η καρδιά τους είναι πάντα γεμάτη με σεβασμό και αγάπη γι’ Αυτόν. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να ενεργούν με προσοχή και σύνεση, και όλα όσα κάνουν θα πρέπει να συνάδουν με τις απαιτήσεις του Θεού και να μπορούν να ικανοποιήσουν την καρδιά Του. Δεν θα πρέπει να είναι ισχυρογνώμονες, κάνοντας ό,τι θέλουν· τούτο δεν ταιριάζει στο ήθος των αγίων. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να παθαίνουν αμόκ, να ανεμίζουν το λάβαρο του Θεού προς κάθε κατεύθυνση, ενώ παράλληλα παρελαύνουν αλαζονικά παντού και εξαπατούν τους πάντες· αυτό είναι το πλέον επαναστατικό είδος συμπεριφοράς. Οι οικογένειες έχουν τους κανόνες τους και τα έθνη έχουν τους νόμους τους —δεν ισχύει αυτό, και με το παραπάνω, στον οίκο του Θεού; Δεν είναι τα πρότυπα ακόμη πιο αυστηρά; Δεν υπάρχουν ακόμη περισσότερα διοικητικά διατάγματα; Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν αυτό που θέλουν, αλλά τα διοικητικά διατάγματα του Θεού δεν μπορούν να τροποποιούνται κατά βούληση. Ο Θεός είναι ένας Θεός που δεν ανέχεται προσβολές από τους ανθρώπους· είναι ένας Θεός που θανατώνει τους ανθρώπους. Στ’ αλήθεια, δεν το ξέρουν ήδη αυτό οι άνθρωποι;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια

422. Σε κάθε εποχή, όταν ο Θεός εργάζεται στον κόσμο, χορηγεί στον άνθρωπο κάποια λόγια, λέγοντάς του μερικές αλήθειες. Οι αλήθειες αυτές χρησιμεύουν ως ο δρόμος όπου πρέπει να εμμείνει ο άνθρωπος, στον οποίο πρέπει να βαδίσει, ως ο δρόμος που καθιστά τον άνθρωπο ικανό να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό, και ως ο δρόμος, τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν πράξη και να εμμείνουν κατά τη ζωή τους και κατά την πορεία των ταξιδιών της ζωής τους. Για αυτούς τους λόγους, ο Θεός χορηγεί τούτα τα λόγια στον άνθρωπο. Τα λόγια αυτά που προέρχονται από τον Θεό, πρέπει να τηρούνται από τον άνθρωπο και η προσκόλληση σε αυτά σημαίνει λήψη ζωής. Εάν κάποιος δεν τα τηρεί, δεν τα κάνει πράξη ούτε βιώνει τα λόγια του Θεού στη ζωή του, τότε ο άνθρωπος αυτός δεν κάνει την αλήθεια πράξη. Και αν δεν κάνει την αλήθεια πράξη, τότε δεν σέβεται τον Θεό και δεν αποφεύγει το κακό, ούτε μπορεί να ικανοποιήσει τον Θεό. Αν κάποιος δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον Θεό, τότε είναι αδύνατον να δεχθεί τον έπαινό Του· ο άνθρωπος αυτός δεν έχει αποτέλεσμα.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του

423. Το να βαδίζει κάποιος στον δρόμο του Θεού, δε σημαίνει επιφανειακή τήρηση κανόνων. Σημαίνει, μάλλον, ότι όποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, πρώτα απ’ όλα, θα το θεωρείς ως κατάσταση που έχει οργανώσει ο Θεός, μια ευθύνη που σου έχει δώσει Εκείνος, ή κάτι που σου έχει εμπιστευτεί, και ότι όταν έρθεις αντιμέτωπος με το ζήτημα αυτό, θα πρέπει να το θεωρήσεις ακόμα και ως δοκιμασία προερχόμενη από τον Θεό. Ερχόμενος αντιμέτωπος με το τάδε ζήτημα, πρέπει να έχεις κάποιο πρότυπο, πρέπει να σκεφτείς ότι προήλθε από τον Θεό. Πρέπει να σκεφτείς πώς να χειριστείς το ζήτημα αυτό, έτσι ώστε να μπορέσεις να εκπληρώσεις την ευθύνη σου και να είσαι πιστός στον Θεό· πώς να το πράξεις, χωρίς να εξοργίσεις τον Θεό ή να υβρίσεις τη διάθεσή Του. […] Διότι, για να βαδίσουμε στον δρόμο του Θεού, δεν μπορούμε να αφήσουμε τίποτα που σχετίζεται με εμάς τους ίδιους ή τίποτε που συμβαίνει γύρω μας, ακόμα και τα ασήμαντα πράγματα. Ανεξάρτητα από το αν νομίζουμε ότι πρέπει να του δώσουμε σημασία ή όχι, από τη στιγμή που ερχόμαστε αντιμέτωποι με οποιοδήποτε ζήτημα, δεν πρέπει να το αγνοούμε. Όλα αυτά πρέπει να θεωρούνται ως δοκιμασία του Θεού προς εμάς. Τι είδους στάση είναι αυτή; Αν κρατάς τη στάση αυτή, τότε επιβεβαιώνεις ένα γεγονός: Η καρδιά σου σέβεται τον Θεό, και είναι πρόθυμη να αποφύγει το κακό. Αν νοιώθεις την επιθυμία να ικανοποιήσεις τον Θεό, τότε αυτό που κάνεις πράξη δεν απέχει πολύ από το πρότυπο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού.

Συχνά υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι τα ζητήματα που δεν τα λαμβάνουν και πολύ υπ’ όψιν τους οι άνθρωποι, τα ζητήματα που δεν αναφέρονται συνήθως —είναι απλά ασήμαντα ψιλοπράγματα και δεν έχουν να κάνουν τίποτε με την εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη. Όταν οι άνθρωποι αυτοί έρχονται αντιμέτωποι ακριβώς με ένα τέτοιο ζήτημα, δεν του αφιερώνουν και πολλή σκέψη, αφήνοντάς το να γλιστρήσει μακριά. Στη πραγματικότητα όμως, το εν λόγω ζήτημα είναι ένα μάθημα για το οποίο πρέπει να μελετήσεις, ένα μάθημα για τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού. Επιπλέον, αυτό που πρέπει να σε ανησυχεί ακόμα περισσότερο είναι το να γνωρίζεις τι πράττει ο Θεός, όταν το ζήτημα αυτό αναδύεται για να σταθεί μπροστά σου. Ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου, παρατηρώντας κάθε λόγο και έργο σου, παρατηρώντας τις ενέργειές σου, τις αλλαγές της γνώμης σου —τούτο είναι το έργο του Θεού. Κάποιοι λένε: «Τότε γιατί δεν το νοιώθω;» Δεν το έχεις αισθανθεί, επειδή θεώρησες ότι ο δρόμος του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού δεν ήταν τόσο σημαντικός για να εμμείνεις σε αυτόν. Επομένως, δεν μπορείς να νοιώσεις το λεπτό έργο του Θεού μέσα στον άνθρωπο, το οποίο εκδηλώνεται σύμφωνα με τις διαφορετικές σκέψεις και ενέργειες των ανθρώπων. Είσαι κοκορόμυαλος! Τι σημαίνει μεγάλο ζήτημα; Τι σημαίνει μικρό ζήτημα; Τα ζητήματα που περιλαμβάνουν το βάδισμα στον δρόμο του Θεού δε χωρίζονται σε μικρά και μεγάλα. Μπορείτε να το δεχτείτε αυτό; (Μπορούμε να το δεχτούμε.) Ως προς τα ζητήματα της καθημερινότητας, υπάρχουν κάποια που οι άνθρωποι θεωρούν ως πολύ μεγάλα και σημαντικά, και άλλα, που θεωρούνται ως ασήμαντα ψιλοπράγματα. Οι άνθρωποι συχνά βλέπουν αυτά τα μεγάλα ζητήματα ως πολύ σημαντικά, και θεωρούν ότι τα στέλνει ο Θεός. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των μεγάλων αυτών ζητημάτων, εξαιτίας του ανώριμου αναστήματος του ανθρώπου και λόγω του χαμηλού επιπέδου του, ο άνθρωπος συχνά δεν ανταποκρίνεται στις προθέσεις του Θεού, δεν μπορεί να κερδίσει καμία αποκάλυψη, ούτε να αποκτήσει καμία πραγματική γνώση αξίας. Όσον αφορά τα μικρά ζητήματα, ο άνθρωπος απλώς τα παραβλέπει, αφήνοντάς τα να ξεγλιστρήσουν σιγά-σιγά μακριά. Έτσι, έχει χάσει πολλές ευκαιρίες να εξεταστεί ενώπιον του Θεού, να δοκιμαστεί από Αυτόν. Εάν παραβλέπεις πάντοτε τους ανθρώπους, τα πράγματα, τα ζητήματα και τις περιστάσεις που ο Θεός διευθετεί για εσένα —τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κάθε μέρα, ακόμα και κάθε στιγμή, απαρνείσαι συνεχώς την τελείωσή σου από τον Θεό, καθώς και την ηγεσία Του. Κάθε φορά που ο Θεός κανονίζει μια περίσταση για εσένα, παρακολουθεί κρυφά, παρατηρώντας την καρδιά σου, τους στοχασμούς και τις σκέψεις σου, εξετάζοντας πώς σκέφτεσαι και πώς θα ενεργήσεις. Εάν είσαι απερίσκεπτο άτομο —ένα άτομο που ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά τον δρόμο του Θεού, τον λόγο Του ή την αλήθεια—, τότε δεν πρόκειται να είσαι προσεκτικός, δεν θα δώσεις σημασία σε αυτό που ο Θεός θέλει να ολοκληρώσει, ούτε σε αυτό που απαιτεί από εσένα όταν κανονίζει περιστάσεις για εσένα. Και ούτε θα γνωρίσεις το πώς οι άνθρωποι, τα πράγματα και τα ζητήματα που συναντάς, σχετίζονται με την αλήθεια ή τις προθέσεις του Θεού. Αν, έχοντας αντιμετωπίσει επανειλημμένες περιστάσεις και δοκιμασίες σαν αυτές, με τον Θεό να μη βλέπει κανένα επίτευγμα στο όνομά σου, πώς θα ενεργήσει ο Θεός; Αν, έχοντας έρθει επανειλημμένα αντιμέτωπος με δοκιμασίες, δε μεγεθύνεις τον Θεό στην καρδιά σου, ούτε μεταχειρίζεσαι τις περιστάσεις που ο Θεός κανονίζει για εσένα ως αυτό που είναι —ως δοκιμασίες ή δοκιμές από τον Θεό. Μάλλον απορρίπτεις, τη μία μετά την άλλη, τις ευκαιρίες που σου χορηγεί ο Θεός, αφήνοντάς τις να γλιστρήσουν μακριά, ξανά και ξανά. Δεν είναι τούτο τεράστια ανυπακοή εκ μέρους του ανθρώπου; (Ναι.) Θα θλιβεί ο Θεός εξαιτίας αυτού; (Ναι.) Κι όμως, ο Θεός δεν θα θλιβεί! Ακούγοντας Με να μιλώ έτσι, σας προξένησε και πάλι ταραχή. Εξάλλου, δεν ελέχθη νωρίτερα ότι ο Θεός πάντα θλίβεται; Ο Θεός δεν θα θλιβεί; Και πότε θα θλιβεί ο Θεός; Εν πάση περιπτώσει, ο Θεός δεν θα θλίβει λόγω αυτής της κατάστασης. Τότε ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στη συμπεριφορά που σκιαγραφείται παραπάνω; Όταν οι άνθρωποι απορρίπτουν τις δοκιμασίες και τις δοκιμές που τους στέλνει ο Θεός, όταν τις αποφεύγουν, τότε ο Θεός κρατά μόνο μία στάση απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Ποια στάση είναι αυτή; Ο Θεός απορρίπτει τον άνθρωπο αυτόν από τα βάθη της καρδιάς Του. Υπάρχουν δύο επίπεδα σημασίας για το ρήμα «απορρίπτω». Πώς τα εξηγώ; Στο βάθος του, το ρήμα φέρει συνειρμούς απέχθειας, μίσους. Και όσον αφορά το δεύτερο επίπεδο σημασίας; Αυτό είναι το κομμάτι που υπαινίσσεται παραίτηση από κάτι. Όλοι γνωρίζετε τι σημαίνει «παραίτηση», σωστά; Εν ολίγοις, η απόρριψη είναι η ύστατη αντίδραση και στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο. Είναι ακραίο μίσος και αηδία απέναντί τους, εξ ου και η απόφαση να τους εγκαταλείψει. Τούτη είναι η τελική απόφαση του Θεού προς κάποιον που δεν περπάτησε ποτέ στον δρόμο του Θεού, που ποτέ δε σεβάστηκε τον Θεό ούτε απέφυγε το κακό.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του

424. Ο σεβασμός και η υπακοή του Ιώβ απέναντι στον Θεό συνιστά παράδειγμα για την ανθρωπότητα, και η τελειότητα και η ακεραιότητά του ήταν το αποκορύφωμα της ανθρώπινης φύσης που οφείλει να κατέχει ο άνθρωπος. Παρόλο που δεν είδε τον Θεό, συνειδητοποίησε ότι ο Θεός όντως υπήρχε και εξαιτίας αυτής της συνειδητοποίησης, σεβόταν τον Θεό —και λόγω του σεβασμού του για τον Θεό, ήταν σε θέση να υπακούσει στον Θεό. Άφησε στον Θεό ελεύθερο το πεδίο να πάρει ό,τι είχε, εντούτοις δεν διαμαρτυρήθηκε και έπεσε κάτω ενώπιον του Θεού και Του είπε ότι, εκείνη τη στιγμή, ακόμα κι αν ο Θεός έπαιρνε τη σάρκα του, θα Τον άφηνε να το πράξει με χαρά, αδιαμαρτύρητα. Ολόκληρη η διαγωγή του οφείλεται στην άμεμπτη και ευθεία ανθρώπινη φύση του. Με άλλα λόγια, ως αποτέλεσμα της αθωότητας, της εντιμότητας και της καλοσύνης του, ο Ιώβ έμεινε ακλόνητος στη συνειδητοποίηση και τη βίωση της ύπαρξης του Θεού, και επί αυτής της βάσης έθεσε απαιτήσεις στον εαυτό του και τυποποίησε τη σκέψη, τη συμπεριφορά, τη διαγωγή και τις αρχές των πράξεών του ενώπιον του Θεού σύμφωνα με την καθοδήγησή του από τον Θεό και τα έργα του Θεού που είχε δει μεταξύ των πάντων. Με την πάροδο του χρόνου, οι εμπειρίες του δημιούργησαν έναν αληθινό και πραγματικό σεβασμό για τον Θεό και τον έκαναν να αποφεύγει το κακό. Αυτή ήταν η πηγή της ακεραιότητας στην οποία ο Ιώβ παρέμενε σταθερός. Ο Ιώβ διέθετε μια έντιμη, αθώα και αγαθή ανθρώπινη φύση και είχε πραγματική εμπειρία του σεβασμού για τον Θεό, της υπακοής στον Θεό και της αποφυγής του κακού, καθώς και της γνώσης ότι «ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν». Μόνο λόγω αυτών των γνωρισμάτων ήταν σε θέση να παραμείνει ακλόνητος και να γίνει μάρτυρας εν μέσω αυτών των άγριων επιθέσεων του Σατανά, και μόνο εξαιτίας αυτών μπόρεσε να μην απογοητεύσει τον Θεό και να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση στον Θεό όταν τον έπληξαν οι δοκιμασίες του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

425. Ο Ιώβ δεν είχε δει το πρόσωπο του Θεού ούτε είχε ακούσει τα λόγια του Θεού, πολύ λιγότερο δε, είχε βιώσει προσωπικά το έργο του Θεού, αλλά όλοι είδαν τον σεβασμό του για τον Θεό και τη μαρτυρία του κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του, και ο Θεός τα αγάπησε και τα χάρηκε, και τα επαίνεσε, και οι άνθρωποι τα ζηλεύουν και τα θαυμάζουν και τα υμνούν. Δεν υπήρχε τίποτα σπουδαίο ή εξαιρετικό όσον αφορά τη ζωή του: όπως και κάθε συνηθισμένος άνθρωπος, ζούσε μια συνηθισμένη ζωή, πηγαίνοντας για δουλειά με την ανατολή του ηλίου και επιστρέφοντας στο σπίτι για να ξεκουραστεί όταν νύχτωνε. Η διαφορά είναι ότι κατά τη διάρκεια αυτών των συνηθισμένων δεκαετιών, ο ίδιος κέρδισε γνώσεις για την οδό του Θεού, και συνειδητοποίησε και κατανόησε τη μεγάλη δύναμη και κυριαρχία του Θεού, όπως ποτέ δεν είχε κάνει κανείς άλλος. Δεν ήταν πιο έξυπνος από οποιονδήποτε συνηθισμένο άνθρωπο, η ζωή του δεν ήταν ιδιαίτερα ανθεκτική, ούτε είχε αόρατες ειδικές ικανότητες. Αυτό που διέθετε, όμως, ήταν μια προσωπικότητα που ήταν ειλικρινής, καλή, ακέραια, μια προσωπικότητα που αγαπούσε τη δικαιοσύνη και την εντιμότητα και αγαπούσε τα θετικά πράγματα —τίποτα από τα οποία δεν κατέχουν οι περισσότεροι συνηθισμένοι άνθρωποι. Ήξερε να διακρίνει μεταξύ αγάπης και μίσους, είχε αίσθηση της δικαιοσύνης, ήταν σταθερός και επίμονος και, στον τρόπο σκέψης του, έδινε σχολαστική προσοχή στη λεπτομέρεια, οπότε, κατά τη διάρκεια του συνηθισμένου του χρόνου στη γη, είδε όλα τα εξαιρετικά πράγματα που είχε κάνει ο Θεός και είδε το μεγαλείο, την αγιοσύνη και τη δικαιοσύνη του Θεού, είδε το ενδιαφέρον του Θεού, τη χάρη και την προστασία του ανθρώπου από τον Θεό και είδε την εντιμότητα και την εξουσία του υπέρτατου Θεού. Ο πρώτος λόγος για τον οποίο ο Ιώβ ήταν σε θέση να κερδίσει αυτά τα πράγματα που ήταν πέραν των δυνατοτήτων οποιουδήποτε φυσιολογικού ατόμου ήταν επειδή είχε αγνή καρδιά και η καρδιά του ανήκε στον Θεό και καθοδηγούταν από τον Δημιουργό. Ο δεύτερος λόγος ήταν η επιδίωξη του να είναι άμεμπτος και τέλειος και κάποιος που συμμορφωνόταν με το θέλημα του Ουρανού, κάποιος που τον αγαπούσε ο Θεός, και απέφευγε το κακό. Ο Ιώβ κατείχε και επιδίωκε αυτά τα πράγματα, ενώ δεν μπορούσε να δει τον Θεό ούτε να ακούσει τα λόγια του Θεού. Παρόλο που δεν είχε δει ποτέ τον Θεό, είχε γνωρίσει τα μέσα με τα οποία ο Θεός κυβερνά επί των πάντων και κατάλαβε τη σοφία με την οποία το κάνει αυτό ο Θεός. Παρόλο που δεν είχε ακούσει ποτέ τον Θεό να μιλάει, ο Ιώβ γνώριζε ότι όλα τα έργα ανταμοιβής και αφαίρεσης από τον άνθρωπο προέρχονται από τον Θεό. Παρόλο που τα χρόνια της ζωής του δεν διέφεραν από αυτά ενός συνηθισμένου ανθρώπου, δεν επέτρεψε το γεγονός αυτό να επηρεάσει τη γνώση του για την κυριαρχία του Θεού επί των πάντων ή να τον επηρεάσει ενόσω ακολουθεί την οδό του σεβασμού του για τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Στα μάτια του, οι νόμοι των πάντων έβριθαν από τα έργα του Θεού, και η κυριαρχία του Θεού μπορούσε να φανεί σε οποιαδήποτε φάση της ζωής ενός ατόμου. Δεν είχε δει τον Θεό, αλλά ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσει ότι τα έργα του Θεού είναι παντού και, κατά τη διάρκεια της συνηθισμένης ζωής του στη γη, σε κάθε γωνιά της ζωής του, ήταν σε θέση να δει και να συνειδητοποιήσει τα εξαιρετικά και θαυμαστά έργα του Θεού και μπορούσε να δει τις θαυμαστές ρυθμίσεις του Θεού. Η απόκρυψη και η σιωπή του Θεού δεν εμπόδισαν τον Ιώβ να συνειδητοποιήσει τα έργα του Θεού, ούτε επηρέασαν τη γνώση του για την κυριαρχία του Θεού επί των πάντων. Η ζωή του ήταν η συνειδητοποίηση της κυριαρχίας και των ρυθμίσεων του Θεού, ο οποίος κρύβεται στα πάντα, κατά την καθημερινότητά του. Στην καθημερινότητά του, επιπλέον, άκουγε και κατανοούσε τη φωνή της καρδιάς του Θεού και τα λόγια του Θεού, ο οποίος είναι σιωπηλός ανάμεσα στα πάντα, αλλά εκφράζει τη φωνή της καρδιάς Του και των λόγων Του, κυβερνώντας τους νόμους των πάντων. Βλέπεις, λοιπόν, ότι εάν οι άνθρωποι διαθέτουν την ίδια ανθρώπινη φύση και επιδίωξη με τον Ιώβ, τότε μπορούν να αποκτήσουν την ίδια συνειδητοποίηση και γνώση όπως ο Ιώβ και μπορούν να αποκτήσουν την ίδια κατανόηση και γνώση της κυριαρχίας του Θεού επί των πάντων όπως ο Ιώβ. Ο Θεός δεν είχε εμφανιστεί στον Ιώβ ούτε του είχε μιλήσει, αλλά ο Ιώβ ήταν σε θέση να είναι άμεμπτος και ευθύς και να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Με άλλα λόγια, χωρίς ο Θεός να έχει εμφανιστεί ή να έχει μιλήσει στον άνθρωπο, τα έργα του Θεού μεταξύ των πάντων και η κυριαρχία Του επί των πάντων αρκούν ώστε ο άνθρωπος να αντιληφθεί την ύπαρξη, τη δύναμη και την εξουσία του Θεού και η δύναμη και η εξουσία του Θεού αρκούν για να κάνουν αυτόν τον άνθρωπο να ακολουθεί την οδό του σεβασμού για τον Θεό και της αποφυγής του κακού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

426. «Ο φόβος Θεού και η αποφυγή του κακού» και η γνώση του Θεού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα με μυριάδες νήματα, και η σύνδεση μεταξύ τους είναι αυτονόητη. Εάν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει να αποφύγει το κακό, πρέπει πρώτα να έχει πραγματικό φόβο Θεού. Εάν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει πραγματικό φόβο Θεού, πρέπει πρώτα να έχει πραγματική γνώση για τον Θεό. Εάν κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει γνώση για τον Θεό, πρέπει πρώτα να βιώσει τον λόγο του Θεού, να εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, να βιώσει τη συμμόρφωση και την πειθαρχία του Θεού, καθώς και το παίδεμα και την κρίση Του. Εάν κάποιος επιθυμεί να βιώσει τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού, να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και να ζητήσει από τον Θεό να του δώσει ευκαιρίες να βιώσει τα λόγια του Θεού υπό τη μορφή πολλών διαφορετικών περιβαλλόντων που περιλαμβάνουν ανθρώπους, γεγονότα και αντικείμενα. Εάν κάποιος επιθυμεί να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και με τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έχει μία απλή και ειλικρινή καρδιά, ετοιμότητα να αποδεχτεί την αλήθεια, τη θέληση να υπομείνει δεινά, την αποφασιστικότητα και το κουράγιο να αποφύγει το κακό και τη φιλοδοξία να γίνει πραγματικό δημιουργημένο ον… Με αυτόν τον τρόπο, προχωρώντας βήμα-βήμα, θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο τον Θεό, η καρδιά σου θα γίνεται όλο και πιο αγνή, και η ζωή σου και η αξία του να είσαι ζωντανός, μαζί με τη γνώση σου για τον Θεό, θα αποκτούν όλο και περισσότερη σημασία και θα γίνονται όλο και πιο λαμπερά. Μέχρι που, μία μέρα, θα νιώσεις ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον ένα αίνιγμα, ότι ο Δημιουργός δεν σου κρυβόταν ποτέ, ότι ο Δημιουργός δεν έκρυψε ποτέ το πρόσωπό Του από σένα, ότι ο Δημιουργός δεν είναι καθόλου μακριά σου, ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον Εκείνος που επιθυμείς διαρκώς στις σκέψεις σου αλλά δεν μπορείς να φτάσεις με τα συναισθήματά σου, ότι είναι πραγματικά και αληθινά φύλακας που κάθεται στα δεξιά σου και τα αριστερά σου, εφοδιάζοντας τη ζωή σου και ελέγχοντας τη μοίρα σου. Δεν βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα, ούτε έχει κρυφτεί ψηλά στα σύννεφα. Είναι στο πλευρό σου, προΐσταται του είναι σου, είναι όλα όσα έχεις και το μόνο πράγμα που έχεις. Αυτός ο Θεός σού επιτρέπει να Τον αγαπάς με την καρδιά σου, να προσκολλάσαι σ’ Αυτόν, να Τον κρατάς κοντά σου, να Τον θαυμάζεις, να φοβάσαι μην Τον χάσεις, να μη θέλεις άλλο πια να Τον απαρνιέσαι, άλλο πια να Τον παρακούς ή άλλο πια να Τον αποφεύγεις και να Τον κρατάς σε απόσταση. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον νοιάζεσαι, να Τον υπακούς, να ανταποδίδεις ό,τι σου δίνει και να υποτάσσεσαι στο κράτος Του. Δεν αρνείσαι πλέον να σε καθοδηγεί, να προνοεί για σένα, να σε προσέχει και να σε διαφυλάσσει, δεν αρνείσαι πλέον να κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει και σου επιτάσσει. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον ακολουθείς, να περπατάς στο πλευρό Του· το μόνο που θέλεις είναι να Τον αποδεχθείς ως τη μία και μοναδική ζωή σου, να Τον αποδεχθείς ως τον ένα και μοναδικό σου Κύριο, τον ένα και μοναδικό σου Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πρόλογος

427. Όταν οι άνθρωποι βιώνουν το έργο του Θεού, η πρώτη γνώση τους για Εκείνον είναι ότι είναι ακατάληπτος, σοφός και θαυμάσιος, και ασυνείδητα Τον σέβονται και νιώθουν το μυστήριο του έργου που κάνει, το οποίο απλώνεται πέρα από το μυαλό του ανθρώπου. Οι άνθρωποι θέλουν απλώς να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις Του, να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες Του· δεν θέλουν να Τον υπερβούν, διότι το έργο που κάνει υπερβαίνει τη σκέψη και τη φαντασία του ανθρώπου και δεν μπορεί να επιτελεστεί από τον άνθρωπο. Ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τις δικές του ανεπάρκειες, ενώ Εκείνος έχει ανοίξει ένα νέο μονοπάτι και έρχεται να φέρει τον άνθρωπο σε έναν νεώτερο και πιο όμορφο κόσμο, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να κάνει μια νέα πρόοδο και ένα νέο ξεκίνημα. Αυτό που αισθάνονται οι άνθρωποι για τον Θεό δεν είναι θαυμασμός, ή μάλλον δεν είναι μόνο θαυμασμός. Η βαθύτερη εμπειρία τους είναι δέος και αγάπη, το συναίσθημά τους είναι ότι ο Θεός είναι πράγματι θαυμάσιος. Κάνει έργο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει και λέει πράγματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να πει. Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει το έργο του Θεού έχουν πάντα ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Οι άνθρωποι που έχουν αρκετά βαθιά εμπειρία μπορούν να κατανοήσουν την αγάπη του Θεού· μπορούν να νιώθουν την ομορφιά Του, να νιώθουν ότι το έργο Του είναι τόσο σοφό, τόσο υπέροχο, κι έτσι δημιουργείται άπειρη δύναμη μεταξύ τους. Δεν είναι ο φόβος ή η περιστασιακή αγάπη και σεβασμός, αλλά το βαθύ συναίσθημα της συμπόνιας και της ανεκτικότητας του Θεού στον άνθρωπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την παίδευση και την κρίση Του, αισθάνονται ότι Εκείνος είναι μεγαλοπρεπής και απρόσβλητος. Ακόμη και οι άνθρωποι που έχουν βιώσει πολύ το έργο Του είναι επίσης ανίκανοι να Τον καταλάβουν· όλοι οι άνθρωποι που Τον αγαπούν πραγματικά γνωρίζουν ότι το έργο Του δεν είναι σύμφωνο με τις έννοιες των ανθρώπων, αλλά πάντα έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις τους. Δεν χρειάζεται ανθρώπους που να έχουν πλήρη θαυμασμό ή να φαίνονται υποτελείς σε Αυτόν, αλλά να έχουν αληθινό σεβασμό και αληθινή υποταγή. Στο μεγαλύτερο μέρος του έργου Του, ο καθένας με αληθινή εμπειρία αισθάνεται ευλάβεια γι’ Αυτόν, κάτι που είναι υψηλότερο από τον θαυμασμό. Οι άνθρωποι έχουν δει τη διάθεσή Του λόγω του έργου Του της παίδευσης και της κρίσης και γι’ αυτό Τον τιμούν μέσα στην καρδιά τους. Ο Θεός πρέπει να λατρεύεται και να εμπνέει υπακοή, διότι το Είναι Του και η διάθεσή Του δεν είναι ίδια με εκείνα ενός δημιουργημένου όντος και είναι πάνω από αυτά. Ο Θεός είναι αυθύπαρκτος και παντοτινός, είναι ένα μη-δημιουργημένο ον, και μόνο ο Θεός αξίζει σεβασμό και υπακοή· ο άνθρωπος δεν είναι κατάλληλος γι’ αυτό. Έτσι λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι που έχουν βιώσει το έργο Του και Τον γνωρίζουν αληθινά, αισθάνονται ευλάβεια γι’ Αυτόν. Όμως, όσοι δεν εγκαταλείπουν τις συλλήψεις τους σχετικά με Αυτόν, δηλαδή εκείνοι που απλά δεν Τον θεωρούν Θεό και δεν έχουν κανένα σεβασμό γι’ Αυτόν, παρόλο που Τον ακολουθούν, δεν κατακτούνται. Είναι ανυπότακτοι άνθρωποι από τη φύση τους. Εκείνος επιτελεί αυτό το έργο για να επιτύχει το αποτέλεσμα του να μπορούν όλα τα δημιουργημένα όντα να τιμούν τον Δημιουργό, να Τον λατρεύουν και να υποτάσσονται άνευ όρων στο κράτος Του. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που επιδιώκει το έργο Του. Εάν οι άνθρωποι που έχουν βιώσει τέτοιο έργο δεν σέβονται τον Θεό, έστω και λίγο, αν η ανυπακοή τους του παρελθόντος δεν έχει αλλάξει καθόλου, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι βέβαιο ότι θα εξαλειφθούν. Εάν η στάση ενός ατόμου απέναντι στον Θεό είναι μόνο να θαυμάσει ή να δείξει σεβασμό από απόσταση και να μην Τον αγαπήσει στο ελάχιστο, τότε μέχρι εκεί φτάνει η αγάπη για τον Θεό ένας άνθρωπος χωρίς καρδιά και αυτός ο άνθρωπος στερείται των συνθηκών που του χρειάζονται για να τελειωθεί. Αν τόση δουλειά δεν είναι σε θέση να κερδίσει την αληθινή αγάπη ενός ανθρώπου, τότε αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει κερδίσει τον Θεό και δεν επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια. Ένα άτομο που δεν αγαπάει τον Θεό δεν αγαπά την αλήθεια και έτσι δεν μπορεί να κερδίσει τον Θεό, πολύ λιγότερο δε, να δεχτεί την έγκριση του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το πώς βιώνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και ανεξάρτητα από το πώς βιώνουν την κρίση τους, εξακολουθούν να μην μπορούν να σέβονται τον Θεό. Αυτοί είναι άνθρωποι που η φύση τους είναι αμετάβλητη, εκείνοι που έχουν εξαιρετικά κακή διάθεση. Όλοι όσοι δεν σέβονται τον Θεό πρέπει να εξαλειφθούν, να αποτελέσουν αντικείμενο τιμωρίας και να τιμωρηθούν όπως εκείνοι που κάνουν κακό, υποφέροντας ίσως περισσότερο από εκείνους που έχουν κάνει άδικες πράξεις.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου