(Θ) Σχετικά με το πώς να επιλέξει κανείς το μονοπάτι στην πίστη

428. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για χάρη του μελλοντικού προορισμού τους ή για προσωρινή απόλαυση. Για εκείνους που δεν έχουν αντιμετωπιστεί καθόλου, η πίστη στον Θεό είναι για χάρη της εισόδου στον Παράδεισο, προκειμένου να κερδίσουν ανταμοιβές. Δεν είναι για να οδηγηθούν στην τελείωση ή για να εκτελέσουν το καθήκον που έχει ένα πλάσμα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό για να εκπληρώσουν την ευθύνη τους ή να ολοκληρώσουν το καθήκον τους. Σπάνια οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό με σκοπό να διάγουν ουσιαστικό βίο, ούτε υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι από τη στιγμή που ο άνθρωπος είναι ζωντανός, θα πρέπει να αγαπάει τον Θεό, επειδή έτσι ορίζει ότι πρέπει να κάνουν ο νόμος του Παραδείσου και η επίγεια αρχή και είναι η φυσική κλίση του ανθρώπου. Με αυτόν τον τρόπο, αν και διαφορετικοί άνθρωποι ακολουθούν ο καθένας τους στόχους του, ο στόχος της επιδίωξής τους και τα κίνητρα πίσω από αυτή είναι όμοια και, επιπλέον, για τους περισσότερους από αυτούς, τα αντικείμενα της λατρείας τους είναι τα ίδια. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χιλιάδων χρόνων, πολλοί πιστοί έχουν πεθάνει και πολλοί έχουν πεθάνει και έχουν γεννηθεί ξανά. Δεν είναι μόνο ένας ή δύο άνθρωποι που αναζητούν τον Θεό, ούτε καν μία ή δύο χιλιάδες, όμως η επιδίωξη των περισσότερων από αυτούς τους ανθρώπους είναι για χάρη των δικών τους προοπτικών ή των ένδοξων ελπίδων τους για το μέλλον. Εκείνοι που είναι αφιερωμένοι στον Χριστό είναι λίγοι και σκόρπιοι. Πολλοί αφοσιωμένοι πιστοί έχουν πεθάνει παγιδευμένοι ακόμα και στα δικά τους δίχτυα και, επιπλέον, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν υπάρξει νικηφόροι είναι αξιοσημείωτα μικρός. Μέχρι σήμερα, οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι αποτυγχάνουν ή τα μυστικά της νίκης τους εξακολουθούν να τους είναι άγνωστα. Εκείνοι που είναι εμμονικοί με την αναζήτηση του Χριστού, δεν έχουν ζήσει ακόμα τη στιγμή της ξαφνικής διορατικότητάς τους, δεν έχουν φτάσει στο βάθος αυτών των μυστηρίων, επειδή απλά δεν το ξέρουν. Αν και κατά την επιδίωξή τους κάνουν σκληρές προσπάθειες, το μονοπάτι που βαδίζουν είναι το μονοπάτι της αποτυχίας που κάποτε ακολούθησαν και οι προηγούμενοι απ’ αυτούς, και όχι εκείνο της επιτυχίας. Με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το πώς το αναζητούν, δεν βαδίζουν στο μονοπάτι που οδηγεί στο σκοτάδι; Δεν είναι παρά μόνο ολέθριες συνέπειες αυτό που κερδίζουν; Είναι αρκετά δύσκολο να προβλέψουμε αν οι άνθρωποι που μιμούνται όσους πέτυχαν σε παρελθούσες εποχές τελικά θα οδηγηθούν στην καλοτυχία ή στην καταστροφή. Πόσο χειρότερες είναι οι πιθανότητες, τότε, για τους ανθρώπους που αναζητούν ακολουθώντας τα βήματα των αποτυχημένων; Δεν τους αντιστοιχούν ακόμα μεγαλύτερες πιθανότητες αποτυχίας; Ποια αξία υπάρχει στο μονοπάτι που περπατούν; Δεν σπαταλούν τον χρόνο τους; Ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι πετυχαίνουν ή αποτυγχάνουν στην επιδίωξή τους, υπάρχει, εν συντομία, ένας λόγος για τον οποίο το κάνουν, και δεν είναι ότι η επιτυχία ή η αποτυχία τους καθορίζεται με την αναζήτηση ανάλογα με την επιθυμία τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

429. Η πιο θεμελιώδης απαίτηση της πίστης του ανθρώπου στον Θεό είναι να έχει μια ειλικρινή καρδιά, να αφιερώνεται πλήρως και να υπακούει πραγματικά. Το πιο δύσκολο για τον άνθρωπο είναι να προσφέρει ολόκληρη τη ζωή του με αντάλλαγμα την αληθινή πίστη, μέσω της οποίας μπορεί να κερδίσει ολόκληρη την αλήθεια και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού. Αυτό ακριβώς δεν είναι εφικτό από εκείνους που αποτυγχάνουν και είναι ακόμη πιο ανέφικτο από εκείνους που δεν μπορούν να βρουν τον Χριστό. Επειδή ο άνθρωπος δεν είναι καλός στο να αφοσιωθεί πλήρως στον Θεό, επειδή ο άνθρωπος δεν είναι πρόθυμος να εκτελέσει το καθήκον του στον Δημιουργό, επειδή ο άνθρωπος έχει δει την αλήθεια, αλλά την αποφεύγει και βαδίζει το δικό του μονοπάτι, επειδή ο άνθρωπος πάντα αναζητά ακολουθώντας το μονοπάτι αυτών που έχουν αποτύχει, επειδή ο άνθρωπος πάντα αψηφά τον Ουρανό, έτσι και ο άνθρωπος πάντα αποτυγχάνει, πάντα εξαπατάται από τα κόλπα του Σατανά και παγιδεύεται στο δικό του δίχτυ. Επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον Χριστό, επειδή ο άνθρωπος δεν είναι έμπειρος στην κατανόηση και την εμπειρία της αλήθειας, επειδή ο άνθρωπος δείχνει υπερβολικό σεβασμό στον Παύλο και εποφθαλμιά με απληστία τον Παράδεισο, επειδή ο άνθρωπος απαιτεί πάντα να τον υπακούει ο Χριστός και διατάζει τον Θεό, γι’ αυτό εκείνες οι μεγάλες προσωπικότητες κι εκείνοι που έχουν βιώσει τις περιπέτειες του κόσμου εξακολουθούν να είναι θνητοί, και ακόμα πεθαίνουν εν μέσω του παιδέματος του Θεού. Το μόνο που μπορώ να πω γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι πεθαίνουν με τραγικό τρόπο και ότι η συνέπεια γι’ αυτούς —ο θάνατός τους— δεν είναι αδικαιολόγητη. Δεν γίνεται η αποτυχία τους ακόμη πιο απαράδεκτη στον νόμο του Ουρανού; Η αλήθεια προέρχεται από τον κόσμο του ανθρώπου, όμως η αλήθεια στους ανθρώπους μεταφέρεται από τον Χριστό. Προέρχεται από τον Χριστό, δηλαδή από τον ίδιο τον Θεό, και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Ωστόσο, ο Χριστός παρέχει μόνο την αλήθεια. Δεν έρχεται να αποφασίσει αν ο άνθρωπος θα είναι επιτυχής στην επιδίωξή του για την αλήθεια. Επομένως, η επιτυχία ή η αποτυχία στην αλήθεια εξαρτώνται από την επιδίωξη του ανθρώπου. Η επιτυχία ή η αποτυχία του ανθρώπου στην αλήθεια δεν είχε ποτέ σχέση με τον Χριστό, αλλά καθορίζεται από την επιδίωξή του. Ο προορισμός του ανθρώπου και η επιτυχία του ή η αποτυχία του δεν μπορούν να συσσωρευτούν επάνω στο κεφάλι του Θεού, έτσι ώστε ο ίδιος ο Θεός να τα αναλάβει, επειδή αυτό δεν είναι θέμα Θεού, αλλά συνδέεται άμεσα με το καθήκον που πρέπει να επιτελούν τα πλάσματα του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι πράγματι έχουν λίγη γνώση της επιδίωξης και του προορισμού του Παύλου και του Πέτρου, όμως δεν γνωρίζουν παρά μόνο το αποτέλεσμα για τον Πέτρο και τον Παύλο και αγνοούν το μυστικό πίσω από την επιτυχία του Πέτρου ή τις ελλείψεις που οδήγησαν στην αποτυχία του Παύλου. Επομένως, εάν είστε εντελώς ανίκανοι να βλέπετε την ουσία της επιδίωξής τους, τότε η επιδίωξη των περισσότερων από εσάς επίσης θα αποτύχει, και ακόμα κι αν ένας μικρός αριθμός από εσάς φτάσει στην επιτυχία, ούτε τότε δεν θα είναι ίσοι με τον Πέτρο. Εάν το μονοπάτι της επιδίωξής σου είναι το σωστό, τότε έχεις μια ελπίδα να επιτύχεις· αν το μονοπάτι που ακολουθείς στην αναζήτηση της αλήθειας είναι λάθος, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να επιτύχεις και θα έχεις το ίδιο τέλος με τον Παύλο.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

430. Ο Πέτρος ήταν ένας άνθρωπος που οδηγήθηκε στην τελείωση. Μόνο αφού βίωσε την παίδευση και την κρίση, και μ’ αυτόν τον τρόπο κέρδισε την καθαρή αγάπη για τον Θεό, οδηγήθηκε πλήρως στην τελείωση· το μονοπάτι που περπάτησε ήταν εκείνο της τελείωσης. Δηλαδή, από την αρχή, το μονοπάτι που περπάτησε ο Πέτρος ήταν το σωστό και το κίνητρό του για πίστη στον Θεό ήταν το σωστό, και έτσι, οδηγήθηκε στην τελείωση και πήρε ένα νέο μονοπάτι στο οποίο δεν είχε ξαναβαδίσει ποτέ άνθρωπος. Ωστόσο, το μονοπάτι που ο Παύλος είχε από την αρχή επιλέξει, ήταν το μονοπάτι της εναντίωσης προς τον Χριστό, και μόνο επειδή το Άγιο Πνεύμα θέλησε να τον χρησιμοποιήσει και να επωφεληθεί από τα χαρίσματά του και όλα τα προτερήματα του για το έργο Του, εργάστηκε για τον Χριστό για αρκετές δεκαετίες. Ήταν απλώς κάποιος που χρησιμοποιήθηκε από το Άγιο Πνεύμα και δεν χρησιμοποιήθηκε επειδή ο Ιησούς στάθηκε ευνοϊκά απέναντι στην ανθρώπινη φύση του, αλλά λόγω των χαρισμάτων του. Κατάφερε να εργάζεται για τον Ιησού, επειδή τον κατάφερε πλήγμα, όχι επειδή το έκανε με χαρά. Κατάφερε να κάνει τέτοιο έργο εξαιτίας της διαφώτισης και της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος, και το έργο που έκανε δεν αντιπροσωπεύει καθόλου την επιδίωξη του ή την ανθρώπινη φύση του. Το έργο του Παύλου αντιπροσωπεύει το έργο ενός υπηρέτη, έκανε δηλαδή το έργο ενός αποστόλου. Ο Πέτρος, όμως, ήταν διαφορετικός: Έκανε επίσης κάποιο έργο· δεν ήταν τόσο σπουδαίο όσο το έργο του Παύλου, αλλά εργάστηκε εν μέσω της επιδίωξης για την προσωπική του είσοδο και το έργο του ήταν διαφορετικό από το έργο του Παύλου. Το έργο του Πέτρου ήταν η εκτέλεση του καθήκοντος ενός πλάσματος του Θεού. Δεν εργάστηκε στον ρόλο ενός αποστόλου, αλλά εργάστηκε ενώ επιδίωκε την αγάπη για τον Θεό. Η πορεία του έργου του Παύλου περιελάμβανε και την προσωπική του επιδίωξη: Η επιδίωξή του ήταν μόνο για χάρη της ελπίδας του για το μέλλον και της επιθυμίας του για καλό προορισμό. Δεν δέχτηκε ραφινάρισμα κατά τη διάρκεια του έργου του, ούτε δέχτηκε κλάδεμα και αντιμετώπιση. Πίστευε ότι όσο το έργο που έκανε ικανοποιούσε την επιθυμία του Θεού, και ό,τι έκανε ήταν ευχάριστο για τον Θεό, τότε τελικά τον περίμενε ανταμοιβή. Δεν υπήρχαν προσωπικές εμπειρίες στο έργο του —αυτό ήταν μόνο για το δικό του καλό και δεν γινόταν απλώς για χάρη της αλλαγής. Όλα στο έργο του ήταν μια συναλλαγή, δεν εμπεριείχαν κανένα καθήκον ή υποταγή ενός πλάσματος του Θεού. Κατά τη διάρκεια του έργου του, δεν υπήρξε καμία αλλαγή στην παλιά διάθεση του Παύλου. Το έργο του ήταν απλώς υπηρεσία σε άλλους και ανίκανο να επιφέρει αλλαγές στη διάθεσή του. Ο Παύλος πραγματοποίησε το έργο του άμεσα, χωρίς να έχει οδηγηθεί στην τελείωση ή αντιμετωπιστεί, και το κίνητρό του ήταν η ανταμοιβή. Ο Πέτρος ήταν διαφορετικός: Ήταν κάποιος που είχε υποστεί κλάδεμα και αντιμετώπιση, και είχε υποβληθεί σε ραφινάρισμα. Ο σκοπός και το κίνητρο του έργου του Πέτρου ήταν ουσιαστικά διαφορετικά από εκείνα του Παύλου. Παρόλο που ο Πέτρος δεν επέδειξε μεγάλο έργο, η διάθεσή του υποβλήθηκε σε πολλές αλλαγές και αυτό που επιδίωξε ήταν η αλήθεια και η πραγματική αλλαγή. Το έργο του δεν πραγματοποιήθηκε μόνο για χάρη του έργου αυτού καθεαυτού. Παρόλο που ο Παύλος έφερε εις πέρας μεγάλο έργο, ήταν όλο έργο του Αγίου Πνεύματος, και παρόλο που ο Παύλος συνεργάστηκε σε αυτό το έργο, δεν το βίωσε. Το ότι ο Πέτρος έκανε πολύ λιγότερο έργο ήταν μόνο επειδή το Άγιο Πνεύμα δεν παρήγε τόσο μεγάλο έργο μέσα από αυτόν. Το μέγεθος του έργου τους δεν καθόριζε το αν θα οδηγηθούν στην τελείωση· η επιδίωξη του ενός ήταν να λάβει ανταμοιβές και του άλλου να επιτύχει την απόλυτη αγάπη για τον Θεό και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού, στον βαθμό που θα μπορούσε να βιώσει μια υπέροχη εικόνα προκειμένου να ικανοποιήσει την επιθυμία του Θεού. Εξωτερικά ήταν διαφορετικοί και το ίδιο διαφορετική ήταν και η ουσία τους. Δεν μπορείς να προσδιορίσεις ποιος από τους δύο οδηγήθηκε στην τελείωση με βάση το πόσο έργο έκανε. Ο Πέτρος προσπάθησε να βιώσει την εικόνα ενός ανθρώπου που αγαπάει τον Θεό, να είναι κάποιος που υπακούει στον Θεό, να είναι κάποιος που δέχεται την αντιμετώπιση και το κλάδεμα και να είναι κάποιος που εκπληρώνει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού. Στάθηκε ικανός να αφιερωθεί στον Θεό, να βάλει ολόκληρο τον εαυτό του στα χέρια του Θεού και να υπακούσει σε Αυτόν μέχρι θανάτου. Αυτό ήταν που αποφάσισε να κάνει και, επιπλέον, αυτό πέτυχε. Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο τελικά το τέλος του ήταν διαφορετικό από αυτό του Παύλου. Το έργο που έκανε το Άγιο Πνεύμα στον Πέτρο ήταν να τον οδηγήσει στην τελείωση και το έργο που έκανε το Άγιο Πνεύμα στον Παύλο ήταν να τον χρησιμοποιήσει. Αυτό συνέβη επειδή οι φύσεις τους και οι απόψεις τους προς την επιδίωξη δεν ήταν οι ίδιες. Και οι δύο είχαν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ο Πέτρος εφάρμοσε αυτό το έργο στον εαυτό του και το παρείχε και σε άλλους. Ο Παύλος, εν τω μεταξύ, παρείχε μόνο το σύνολο του έργου του Αγίου Πνεύματος σε άλλους και δεν κέρδισε τίποτα από αυτό για τον εαυτό του. Με αυτόν τον τρόπο, αφού δοκίμασε το έργο του Αγίου Πνεύματος για τόσα χρόνια, οι αλλαγές στον Παύλο ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Εξακολουθούσε να παραμένει σχεδόν στη φυσική του κατάσταση και να είναι ο Παύλος του παρελθόντος. Έχοντας απλώς υπομείνει τη δυσκολία πολλών χρόνων έργου, είχε μάθει πώς να δουλεύει και είχε μάθει την αντοχή, αλλά η παλιά του φύση —η άκρως ανταγωνιστική και μισθοφορική φύση του— παρέμενε ακόμα. Έχοντας εργαστεί για τόσα χρόνια, δεν γνώριζε τη διεφθαρμένη του διάθεση, ούτε είχε απαλλαγεί από αυτήν και ήταν ακόμα σαφώς ορατή στο έργο του. Σε αυτόν υπήρχε απλώς περισσότερη εμπειρία έργου, αλλά αυτή η μικρή εμπειρία από μόνη της ήταν ανίκανη να τον αλλάξει και δεν μπορούσε να αλλάξει τις απόψεις του για την ύπαρξη ή τη σημασία της επιδίωξής του. Αν και εργάστηκε πολλά χρόνια για τον Χριστό και ποτέ ξανά δεν καταδίωξε τον Κύριο Ιησού, στην καρδιά του δεν υπήρξε καμία αλλαγή ως προς τη γνώση του για τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι δεν εργαζόταν για να αφιερώσει τον εαυτό του στον Θεό, αλλά αναγκάστηκε να εργαστεί για χάρη του μελλοντικού του προορισμού. Διότι, στην αρχή, καταδίωκε τον Χριστό και δεν υποτάχθηκε στον Χριστό· ήταν εγγενώς ένας επαναστάτης, ο οποίος σκόπιμα εναντιωνόταν στον Χριστό και που δεν γνώριζε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όταν το έργο Του είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, εξακολουθούσε να μη γνωρίζει το έργο του Αγίου Πνεύματος και απλώς ενεργούσε από μόνος του, σύμφωνα με τον δικό του χαρακτήρα, χωρίς να δίνει την παραμικρή προσοχή στο θέλημα του Αγίου Πνεύματος. Και έτσι, η φύση του ήταν εχθρική ως προς τον Χριστό και δεν υπάκουε στην αλήθεια. Κάποιος όπως αυτός, τον οποίο είχε εγκαταλείψει το έργο του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος δεν γνώριζε το έργο του Αγίου Πνεύματος και που είχε επίσης αντιταχθεί στον Χριστό —πώς θα μπορούσε να σωθεί ένα τέτοιο πρόσωπο; Το κατά πόσο ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί δεν εξαρτάται από το πόσο έργο κάνει ή πόσα αφιερώνει, αλλά καθορίζεται από το αν γνωρίζει ή όχι το έργο του Αγίου Πνεύματος, από το εάν μπορεί να κάνει την αλήθεια πράξη και αν οι απόψεις του προς την επιδίωξη είναι σύμφωνες με την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

431. Ο Πέτρος οδηγήθηκε στην τελείωση μέσα από τη βίωση της αντιμετώπισης και του ραφιναρίσματος. Είπε: «Πρέπει να ικανοποιώ την επιθυμία του Θεού ανά πάσα στιγμή. Σε όλα όσα κάνω, προσπαθώ μόνο να ικανοποιώ την επιθυμία του Θεού και είτε ο Θεός με παιδεύει είτε με κρίνει, εξακολουθώ να είμαι χαρούμενος που το κάνω». Ο Πέτρος έδωσε τα πάντα στον Θεό, και το έργο, τα λόγια και όλη η ζωή του ήταν όλα για χάρη της αγάπης του Θεού. Ήταν κάποιος που αποζητούσε την αγιοσύνη, και όσο περισσότερο τη βίωνε, τόσο μεγαλύτερη ήταν η αγάπη του για τον Θεό βαθιά μέσα στην καρδιά του. Ο Παύλος, εν τω μεταξύ, έκανε μόνο εξωτερική δουλειά, και παρόλο που εργάστηκε σκληρά, οι κόποι του είχαν στόχο τη σωστή εκτέλεση του έργου του, ώστε να κερδίσει ανταμοιβή. Αν γνώριζε ότι δεν θα λάμβανε καμία ανταμοιβή, θα είχε παραιτηθεί από το έργο του. Αυτό που ενδιέφερε τον Πέτρο ήταν η αληθινή αγάπη μέσα στην καρδιά του και αυτό που ήταν πρακτικό και μπορούσε να επιτευχθεί. Δεν ενδιαφερόταν για το αν θα του απονεμηθεί ανταμοιβή, αλλά για το αν θα μπορούσε να αλλάξει η διάθεσή του. Ο Παύλος ενδιαφερόταν να εργάζεται όλο και πιο σκληρά, τον ένοιαζε η εξωτερική εργασία και η αφοσίωση, και τα δόγματα που δεν βίωναν οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν νοιαζόταν καθόλου για τις μεταβολές βαθιά μέσα του ούτε για την αληθινή αγάπη για τον Θεό. Οι εμπειρίες του Πέτρου στόχευαν να επιτευχθεί μια αληθινή αγάπη και μια πραγματική γνώση για τον Θεό. Οι εμπειρίες του ήταν για να αποκτήσει μια στενότερη σχέση με τον Θεό και να έχει ένα πρακτικό βίωμα. Το έργο του Παύλου ήταν εξαιτίας αυτού που του εμπιστεύτηκε ο Ιησούς και για να αποκτήσει τα πράγματα που λαχταρούσε, όμως αυτά δεν σχετίζονταν με τη γνώση του για τον εαυτό του και για τον Θεό. Το έργο του ήταν μόνο για χάρη της διαφυγής από την παίδευση και την κρίση. Αυτό που αναζητούσε ο Πέτρος ήταν η αγνή αγάπη και αυτό που ο Παύλος αναζητούσε ήταν το στεφάνι της δικαιοσύνης. Ο Πέτρος για πολλά χρόνια βίωνε την εμπειρία από το έργο του Αγίου Πνεύματος και είχε μια πρακτική γνώση του Χριστού, καθώς και μια βαθιά γνώση του εαυτού του. Και έτσι, η αγάπη του για τον Θεό ήταν αγνή. Πολλά χρόνια εξευγενισμού είχαν αυξήσει τις γνώσεις του για τον Ιησού και τη ζωή, και η αγάπη του ήταν μια αγάπη άνευ όρων, ήταν μια αυθόρμητη αγάπη και δεν ζητούσε τίποτα σε αντάλλαγμα, ούτε ήλπιζε για οφέλη. Ο Παύλος εργάστηκε για πολλά χρόνια, αλλά δεν απέκτησε μεγάλη γνώση του Χριστού και η γνώση του για τον εαυτό του ήταν επίσης πολύ μικρή. Απλώς δεν είχε αγάπη για τον Χριστό, και το έργο του και η πορεία που διήνυσε ήταν για να δρέψει τελικά δάφνες. Αυτό που ζητούσε ήταν το καλύτερο στεφάνι, όχι η πιο αγνή αγάπη. Δεν επιζητούσε ενεργά, αλλά παθητικά· δεν εκτελούσε το καθήκον του, αλλά αναγκάστηκε να το επιδιώξει αφού είχε καταληφθεί από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, η επιδίωξή του δεν αποδεικνύει ότι ήταν ένα πλάσμα του Θεού με σωστά προσόντα· ο Πέτρος ήταν το πλάσμα του Θεού με τα σωστά προσόντα που εκτέλεσε το καθήκον του. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι όλοι όσοι συνεισφέρουν στον Θεό πρέπει να λάβουν ανταμοιβή και ότι όσο μεγαλύτερη είναι η συμβολή, τόσο περισσότερο θεωρείται δεδομένο ότι πρέπει να λάβουν την εύνοια του Θεού. Η ουσία της άποψης του ανθρώπου είναι συναλλακτική και ο άνθρωπος δεν επιδιώκει ενεργά να εκτελεί το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού. Για τον Θεό, όσο περισσότερο οι άνθρωποι αναζητούν μια αληθινή αγάπη για τον Θεό και πλήρη υπακοή στον Θεό, που σημαίνει επίσης ότι επιδιώκουν να εκτελέσουν το καθήκον τους ως πλάσματα του Θεού, τόσο περισσότερο μπορούν να κερδίσουν την έγκριση του Θεού. Η άποψη του Θεού είναι να απαιτήσει από τον άνθρωπο να ανακτήσει το αρχικό του καθήκον και κύρος. Ο άνθρωπος είναι πλάσμα του Θεού και έτσι δεν πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του έχοντας οποιεσδήποτε απαιτήσεις από τον Θεό και δεν πρέπει να κάνει τίποτα περισσότερο από το να εκτελέσει το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού. Οι προορισμοί του Παύλου και του Πέτρου μετρήθηκαν ανάλογα με το αν μπορούσαν να εκτελέσουν το καθήκον τους ως πλάσματα του Θεού και όχι σύμφωνα με το μέγεθος της συμβολής τους· οι προορισμοί τους καθορίζονταν σύμφωνα με αυτό που ζητούσαν από την αρχή, όχι ανάλογα με το πόσο έργο έκαναν ή την εκτίμηση των άλλων γι’ αυτούς. Και έτσι, το να επιδιώκει κάποιος να εκτελεί ενεργά το καθήκον του ως πλάσμα του Θεού είναι το μονοπάτι προς την επιτυχία· η αναζήτηση του μονοπατιού της αληθινής αγάπης για τον Θεό είναι το πιο σωστό μονοπάτι· το να αναζητά αλλαγές στην παλιά του διάθεση και το να αναζητά την αγνή αγάπη για τον Θεό είναι το μονοπάτι προς την επιτυχία. Αυτό το μονοπάτι προς την επιτυχία είναι το μονοπάτι της ανάκτησης του αρχικού καθήκοντος, καθώς και της αρχικής μορφής ως πλάσμα του Θεού. Είναι το μονοπάτι της αποκατάστασης και είναι επίσης ο στόχος του έργου του Θεού από την αρχή μέχρι το τέλος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

432. Κάθε μέρα, ο Παύλος εργαζόταν για τον Θεό: Εφόσον υπήρχε έργο να γίνει, το έκανε. Ένιωθε ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να κερδίσει το στεφάνι, και θα μπορούσε να ικανοποιήσει τον Θεό, όμως δεν έψαχνε τρόπους να αλλάξει τον εαυτό του μέσα από το έργο του. Οτιδήποτε στη ζωή του Πέτρου που δεν ικανοποιούσε την επιθυμία του Θεού, τον έκανε να αισθάνεται άβολα. Εάν δεν ικανοποιούσε την επιθυμία του Θεού, τότε θα ένιωθε μεταμέλεια και θα αναζητούσε έναν κατάλληλο τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να προσπαθήσει να ικανοποιήσει την καρδιά του Θεού. Ακόμη και στις μικρότερες και τις πιο ασήμαντες πτυχές της ζωής του, απαιτούσε από τον εαυτό του να ικανοποιήσει την επιθυμία του Θεού. Δεν στάθηκε λιγότερο απαιτητικός ακόμα και όταν έφτασε στην παλιά του διάθεση, πάντα αυστηρός στις απαιτήσεις του για να προχωρήσει βαθύτερα στην αλήθεια. Ο Παύλος επιζητούσε μόνο την επιφανειακή φήμη και κύρος. Επιδίωξε να επιδείξει τον εαυτό του ενώπιον του ανθρώπου και όχι να σημειώσει βαθύτερη πρόοδο στην είσοδο της ζωής. Εκείνο που τον ενδιέφερε κυρίως ήταν το δόγμα, όχι η πραγματικότητα. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Ο Παύλος έκανε τόσο έργο για τον Θεό, γιατί δεν τον θυμόταν ο Θεός; Ο Πέτρος έκανε ένα μικρό μόνο έργο για τον Θεό και δεν κατέβαλε σημαντική συνεισφορά στις εκκλησίες, γιατί τότε οδηγήθηκε στην τελείωση;» Ο Πέτρος αγάπησε τον Θεό ως ένα συγκεκριμένο σημείο, το οποίο απαιτούσε ο Θεός· μόνο άτομα όπως αυτά έχουν μαρτυρία. Ο Παύλος όμως; Σε ποιο βαθμό ο Παύλος αγάπησε τον Θεό, ξέρεις; Και για χάρη ποιου ήταν το έργο του Παύλου; Και για χάρη ποιου αντίστοιχα το έργο του Πέτρου; Ο Πέτρος δεν έκανε πολύ έργο, αλλά γνωρίζεις τι υπήρχε βαθιά μέσα στην καρδιά του; Το έργο του Παύλου αφορά την παροχή στις εκκλησίες και την υποστήριξη των εκκλησιών. Αυτό που βίωσε ο Πέτρος ήταν αλλαγές στη διάθεση της ζωής του. Βίωσε την αγάπη για τον Θεό. Τώρα που γνωρίζεις τις διαφορές των υποστάσεών τους, μπορείς να δεις ποιος τελικά πίστευε πραγματικά στον Θεό και ποιος δεν πίστευε πραγματικά στον Θεό. Ένας από τους δύο αγάπησε πραγματικά τον Θεό, ενώ ο άλλος δεν Τον αγάπησε πραγματικά· ο ένας υπέστη αλλαγές στη διάθεσή του και ο άλλος όχι· ο ένας υπηρέτησε ταπεινά και δεν γινόταν εύκολα αντιληπτός από τους ανθρώπους, ενώ ο άλλος λατρευόταν από τους ανθρώπους και ξεχώριζε ως παρουσία· ο ένας αναζητούσε την αγιοσύνη και ο άλλος όχι, και παρόλο που δεν ήταν ακάθαρτος, δεν είχε αγνή αγάπη· ο ένας διακατεχόταν από την αληθινή ανθρώπινη φύση και ο άλλος όχι· ο ένας διακατεχόταν από τη σύνεση ενός πλάσματος του Θεού, ενώ ο άλλος όχι. Τέτοιες είναι οι διαφορές στις υποστάσεις του Παύλου και του Πέτρου. Το μονοπάτι που βάδισε ο Πέτρος είναι το μονοπάτι της επιτυχίας, που είναι επίσης το μονοπάτι για την επίτευξη της αποκατάστασης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και του καθήκοντος ενός πλάσματος του Θεού. Ο Πέτρος αντιπροσωπεύει όλους εκείνους που είναι επιτυχείς. Το μονοπάτι που περπάτησε ο Παύλος είναι το μονοπάτι της αποτυχίας και αντιπροσωπεύει όλους όσοι υποτάσσονται και δαπανώνται μόνο επιφανειακά και δεν αγαπούν πραγματικά τον Θεό. Ο Παύλος εκπροσωπεί όλους εκείνους που δεν κατέχουν την αλήθεια. Στην πίστη του στον Θεό, ο Πέτρος προσπάθησε να ικανοποιήσει τον Θεό σε όλα και προσπάθησε να υπακούσει σε όλα όσα προήλθαν από τον Θεό. Χωρίς το παραμικρό παράπονο, ήταν σε θέση να δεχτεί την παίδευση και την κρίση, καθώς και το ραφινάρισμα, την ταλαιπωρία και τις στερήσεις στη ζωή του, κανένα από τα οποία δεν μπορούσαν να μεταβάλουν την αγάπη του για τον Θεό. Αυτή δεν ήταν η απόλυτη αγάπη για τον Θεό; Δεν είναι αυτή η εκπλήρωση του καθήκοντος ενός πλάσματος του Θεού; Είτε με παίδευση, κρίση ή ταλαιπωρία, είσαι πάντα σε θέση να επιτύχεις την υπακοή μέχρι θανάτου και αυτό είναι που πρέπει να επιτευχθεί από ένα πλάσμα του Θεού, αυτή είναι η αγνότητα της αγάπης προς τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει τουλάχιστον αυτό, τότε πληροί τα κριτήρια ενός πλάσματος του Θεού και δεν υπάρχει τίποτα που να ικανοποιεί καλύτερα την επιθυμία του Δημιουργού. Φαντάσου να είσαι σε θέση να εργάζεσαι για τον Θεό, όμως να μην υπακούς στον Θεό και να είσαι ανίκανος να αγαπάς πραγματικά τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν θα έχεις εκπληρώσει το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού, αλλά θα έχεις καταδικαστεί και από τον Θεό, επειδή είσαι κάποιος που δεν κατέχει την αλήθεια, ο οποίος είναι ανίκανος να υπακούσει τον Θεό και ο οποίος είναι ανυπάκουος στον Θεό. Εσύ φροντίζεις μόνο να εργάζεσαι για τον Θεό και δεν νοιάζεσαι να κάνεις την αλήθεια πράξη ή να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Δεν καταλαβαίνεις ή δεν γνωρίζεις τον Δημιουργό και δεν υπακούς ούτε αγαπάς τον Δημιουργό. Είσαι κάποιος που είναι εγγενώς ανυπάκουος στον Θεό, επομένως τέτοιοι άνθρωποι δεν αγαπιούνται από τον Δημιουργό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

433. Όταν ο άνθρωπος μετράει τους άλλους, το κάνει ανάλογα με τη συμβολή τους. Όταν ο Θεός μετρά τον άνθρωπο, το κάνει σύμφωνα με τη φύση του. Μεταξύ αυτών που αναζητούν ζωή, ο Παύλος ήταν κάποιος που δεν γνώριζε την πραγματική ουσία του. Δεν ήταν καθόλου ταπεινός ούτε υπάκουος, ούτε γνώριζε την υπόστασή του, η οποία ήταν σε αντίθεση με τον Θεό. Και έτσι, ήταν κάποιος που δεν είχε υποβληθεί σε λεπτομερείς εμπειρίες και που δεν έκανε την αλήθεια πράξη. Ο Πέτρος ήταν διαφορετικός. Ήξερε τις ατέλειές του, τις αδυναμίες του και τη διεφθαρμένη διάθεσή του ως πλάσμα του Θεού, και έτσι, είχε μονοπάτι πράξης για να αλλάξει μέσω αυτού τη διάθεσή του· δεν ήταν ένας από εκείνους που είχαν μόνο δόγμα, αλλά καμία πραγματικότητα. Εκείνοι που αλλάζουν είναι νέοι άνθρωποι που έχουν σωθεί, είναι αυτοί που έχουν τα προσόντα να επιδιώξουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν αλλάζουν ανήκουν σε εκείνους που είναι φυσικά ξεπερασμένοι· είναι αυτοί που δεν έχουν σωθεί, δηλαδή, εκείνοι που ο Θεός απεχθάνεται και απορρίπτει. Ο Θεός δεν θα τους ενθυμείται, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλο είναι το έργο τους. Όταν συγκρίνεις αυτό με τη δική σου επιδίωξη, το αν είσαι τελικά το ίδιο είδος ανθρώπου με τον Πέτρο ή τον Παύλο, θα πρέπει να είναι αυτονόητο. Αν δεν υπάρχει ακόμα αλήθεια σε αυτό που αναζητάς και αν ακόμα και σήμερα είσαι αλαζονικός και αυθάδης όπως ο Παύλος και εξακολουθείς να είσαι τόσο επιπόλαιος και υπερόπτης όπως αυτός, τότε είσαι αναμφισβήτητα ένας αχρείος που αποτυγχάνει. Εάν αναζητάς το ίδιο με τον Πέτρο, εάν αναζητάς πρακτικές και αληθινές αλλαγές και δεν είσαι αλαζονικός ή ισχυρογνώμονας, αλλά επιδιώκεις να εκτελέσεις το καθήκον σου, τότε θα είσαι ένα πλάσμα του Θεού που μπορεί να επιτύχει τη νίκη. Ο Παύλος δεν γνώριζε τη δική του υπόσταση ή τη διαφθορά του, πολύ λιγότερο δε, την ανυπακοή του. Ποτέ δεν ανέφερε την άθλια ανυπακοή του προς τον Χριστό, ούτε ήταν υπερβολικά μετανιωμένος. Έδωσε μόνο μια σύντομη εξήγηση και, βαθιά μέσα στην καρδιά του, δεν υποτάχθηκε εντελώς στον Θεό. Αν και έπεσε στον δρόμο προς τη Δαμασκό, δεν κοίταξε βαθιά μέσα του. Ήταν ικανοποιημένος απλώς και μόνο που συνέχισε να εργάζεται, και δεν σκέφτηκε πως το πιο κρίσιμο ζήτημα ήταν να γνωρίσει τον εαυτό του και να αλλάξει την παλιά του διάθεση. Ήταν ικανοποιημένος με το να μιλάει απλώς για την αλήθεια, χρησιμοποιώντας την προσφορά του στους άλλους σαν σωσίβιο για τη συνείδησή του και με το γεγονός πως δεν δίωκε πια τους μαθητές του Ιησού, για να παρηγορεί τον εαυτό του και να τον συγχωρεί για τις προηγούμενες αμαρτίες του. Ο στόχος που επεδίωξε δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα μελλοντικό στεφάνι και ένα μεταβατικό έργο, ο στόχος που επεδίωκε ήταν άφθονη χάρη. Δεν αναζήτησε επαρκή αλήθεια ούτε προσπάθησε να προχωρήσει βαθύτερα στην αλήθεια που δεν είχε κατανοήσει προηγουμένως. Και έτσι, η γνώση του για τον εαυτό του μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν ψευδής, και δεν δέχτηκε παίδευση ούτε κρίση. Το ότι μπορούσε να εργαστεί δεν σημαίνει ότι διέθετε γνώση της φύσης ή της υπόστασής του· η εστίασή του ήταν μόνο στις εξωτερικές πράξεις. Αυτό το οποίο επιδίωκε, εξάλλου, δεν ήταν αλλαγή, αλλά γνώση. Το έργο του ήταν αποκλειστικά αποτέλεσμα της εμφάνισης του Ιησού στον δρόμο προς τη Δαμασκό. Δεν ήταν κάτι που είχε αποφασίσει να κάνει αρχικά, ούτε ήταν έργο που συνέβη αφού είχε δεχθεί το κλάδεμα της παλιάς διάθεσής του. Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε, η παλιά του διάθεση δεν άλλαξε και έτσι, το έργο του δεν τον εξιλέωσε για τις αμαρτίες του στο παρελθόν, απλώς έπαιξε ένα συγκεκριμένο ρόλο στις εκκλησίες της εποχής. Ένας τέτοιος άνθρωπος, του οποίου η παλιά του διάθεση δεν άλλαξε —δηλαδή, που δεν κέρδισε τη σωτηρία και βρέθηκε ακόμη περισσότερο εκτός αλήθειας— ήταν απολύτως ανίκανος να γίνει ένας από αυτούς που δεχόταν ο Κύριος Ιησούς. Δεν ήταν κάποιος που ήταν γεμάτος με αγάπη και φόβο Θεού για τον Ιησού Χριστό, ούτε ήταν κάποιος που ήταν ικανός ν’ αναζητήσει την αλήθεια, πολύ λιγότερο δε, κάποιος που θα αναζητούσε το μυστήριο της ενσάρκωσης. Ήταν απλώς κάποιος που ήταν εξειδικευμένος στη σοφιστεία και που δεν θα υποχωρούσε σε κανέναν ανώτερο από εκείνον ή σε αυτούς που διακατέχονταν από την αλήθεια. Φθονούσε ανθρώπους ή αλήθειες που έρχονταν σε αντίθεση με αυτόν ή σε εχθρότητα μαζί του, προτιμώντας εκείνους τους χαρισματικούς ανθρώπους που προβάλλονταν ιδιαίτερα και είχαν βαθιά γνώση. Δεν του άρεσε να συναναστρέφεται τους φτωχούς ανθρώπους που αναζητούσαν την αληθινή οδό και που δεν νοιάζονταν για τίποτα άλλο πέραν της αλήθειας, και προτιμούσε να ασχολείται με ανώτερες προσωπικότητες από θρησκευτικές οργανώσεις που μιλούσαν μόνο για δόγματα και θεωρούνταν σοφοί. Δεν είχε αγάπη για το καινούργιο έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν ενδιαφερόταν για τη διακίνηση του νέου έργου του Αγίου Πνεύματος. Αντ’ αυτού, επικροτούσε τους κανόνες και τα δόγματα που ήταν υψηλότερα από τις γενικές αλήθειες. Στην έμφυτη ουσία του και στο σύνολο αυτών που επιδίωκε, δεν αξίζει να ονομάζεται χριστιανός που ακολουθούσε την αλήθεια, πόσο μάλλον ένας πιστός υπηρέτης στον οίκο του Θεού, επειδή η υποκρισία του ήταν περισσή και η ανυπακοή του πολύ μεγάλη. Αν και είναι γνωστός ως δούλος του Κυρίου Ιησού, δεν ήταν καθόλου ικανός να εισέλθει στην πύλη της βασιλείας των ουρανών, γιατί οι πράξεις του από την αρχή μέχρι το τέλος δεν μπορούν να ονομαστούν δίκαιες. Μπορεί να θεωρηθεί απλώς ως υποκριτής που αδίκησε, αλλά και εργάστηκε για τον Χριστό. Αν και δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κακός, μπορεί όμως σίγουρα να θεωρηθεί ένας άνθρωπος που έπραξε αδικία. Αν και πραγματοποίησε μεγάλο έργο, δεν πρέπει να κριθεί για τον όγκο του έργου του, αλλά μόνο για την ποιότητα και το περιεχόμενό του. Μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να ξεκαθαρίσουμε αυτό το θέμα. Πάντα πίστευε: «Είμαι ικανός να δουλεύω, είμαι καλύτερος από τους περισσότερους ανθρώπους. Ενδιαφέρομαι για το βάρος του Κυρίου όπως κανένας άλλος και κανείς δεν μετανοεί τόσο βαθιά όπως εγώ, επειδή το δυνατό φως έλαμψε πάνω μου και έχω δει το δυνατό φως και έτσι η μετάνοιά μου είναι βαθύτερη από κάθε άλλη». Εκείνη την εποχή, αυτό σκεφτόταν ενδόμυχα. Στο τέλος του έργου του, ο Παύλος είπε: «Έχω δώσει τον αγώνα, έχω ολοκληρώσει την πορεία μου και υπάρχει για μένα ένα στεφάνι δικαιοσύνης». Ο αγώνας, το έργο και η πορεία του ήταν εξ ολοκλήρου για χάρη του στεφανιού της δικαιοσύνης και όχι για να προχωρήσει ενεργά μπροστά· αν και δεν ήταν επιπόλαιος στο έργο του, μπορεί να ειπωθεί ότι το έργο του ήταν απλά για να επανορθώσει τα λάθη του, για να αντισταθμίσει τις κατηγορίες της συνείδησής του. Ήλπιζε μόνο να ολοκληρώσει το έργο του, να τελειώσει την πορεία του και να δώσει τον αγώνα του το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε να μπορέσει να κερδίσει το πολυπόθητο στεφάνι της δικαιοσύνης όσο το δυνατόν νωρίτερα. Αυτό που λαχταρούσε δεν ήταν να συναντήσει τον Κύριο Ιησού με τις εμπειρίες του και την αληθινή γνώση του, αλλά να ολοκληρώσει το έργο του το συντομότερο δυνατό, ώστε να λάβει τις ανταμοιβές που είχε κερδίσει με αυτό όταν θα συναντούσε τον Κύριο Ιησού. Χρησιμοποίησε το έργο του για να ανακουφιστεί και να κάνει μια συμφωνία με αντάλλαγμα ένα μελλοντικό στεφάνι. Αυτό που επιδίωξε δεν ήταν η αλήθεια ή ο Θεός, αλλά μόνο το στεφάνι. Πώς μπορεί μια τέτοια επιδίωξη να πληροί τις προϋποθέσεις; Τα κίνητρά του, το έργο του, το τίμημα που κατέβαλε και όλες οι προσπάθειές του —όλα αυτά διακατέχονταν από τις υπέροχες φαντασιώσεις του και κι εκείνος εργάστηκε με βάση τις δικές του επιθυμίες. Στο σύνολο του έργου του, δεν υπήρχε η παραμικρή προθυμία στο τίμημα που κατέβαλε· ήταν απλώς μέρος μιας συμφωνίας. Οι προσπάθειές του δεν έγιναν πρόθυμα για να εκτελέσει το καθήκον του, αλλά για να επιτύχει τον στόχο της συμφωνίας. Υπάρχει κάποια αξία σε τέτοιες προσπάθειες; Ποιος θα επαινέσει αυτές τις νόθες προσπάθειές του; Ποιος ενδιαφέρεται για τέτοιες προσπάθειες; Το έργο του ήταν γεμάτο όνειρα για το μέλλον, γεμάτο υπέροχα σχέδια και δεν εμπεριείχε κανένα μονοπάτι για να αλλάξει την ανθρώπινη διάθεση. Η καλοσύνη του ήταν σε μεγάλο βαθμό προσποίηση· το έργο του δεν προσέφερε ζωή, αλλά ήταν μια φαινομενική ευγένεια· ήταν η εκτέλεση μιας συμφωνίας. Πώς μπορεί ένα έργο όπως αυτό να οδηγήσει τον άνθρωπο στο μονοπάτι της αποκατάστασης του αρχικού του καθήκοντος;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

434. Το μόνο που αναζητούσε ο Πέτρος ήταν η καρδιά του Θεού. Προσπάθησε να εκπληρώσει την επιθυμία του Θεού και, ανεξάρτητα από τα δεινά και τις αντιξοότητες, ήταν ακόμα πρόθυμος να εκπληρώσει την επιθυμία Του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιδίωξη από κάποιον που είναι πιστός στον Θεό. Αυτό που αποζητούσε ο Παύλος ήταν μολυσμένο από τη δική του σάρκα, από τις δικές του αντιλήψεις και βλέψεις και από τα δικά του σχέδια. Σε καμία περίπτωση δεν πληρούσε τα κριτήρια ενός πλάσματος του Θεού, δεν ήταν κάποιος που προσπάθησε να εκπληρώσει την επιθυμία του Θεού. Ο Πέτρος προσπάθησε να υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις του Θεού και, παρόλο που το έργο που έκανε δεν ήταν μεγάλο, τα κίνητρα πίσω από τις επιδιώξεις του και το μονοπάτι που βάδισε ήταν σωστά· αν και δεν ήταν σε θέση να κερδίσει πολλούς ανθρώπους, ήταν σε θέση να επιδιώκει την οδό της αλήθειας. Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα πλάσμα του Θεού με τα σωστά προσόντα. Σήμερα, ακόμη κι αν δεν εκτελείς κάποιο έργο, θα πρέπει να είσαι σε θέση να εκτελέσεις το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού και να επιδιώξεις να υποταχτείς σε όλες τις ενορχηστρώσεις του Θεού. Θα πρέπει να είσαι σε θέση να υπακούς σε ό,τι λέει ο Θεός και να βιώσεις κάθε είδους ταλαιπωρίες και ραφινάρισμα, και ακόμα και αν είσαι αδύναμος, θα πρέπει να μπορείς να αγαπάς ολόψυχα τον Θεό. Αυτοί που αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη ζωή τους είναι πρόθυμοι να εκτελέσουν το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού και η άποψη αυτών των ανθρώπων προς την επιδίωξη είναι η σωστή. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που χρειάζεται ο Θεός. Εάν έκανες πολλή δουλειά και άλλοι κέρδισαν από τις διδασκαλίες σου, αλλά εσύ ο ίδιος δεν άλλαξες και δεν έχεις καμία μαρτυρία ή κάποια πραγματική εμπειρία, έτσι ώστε στο τέλος της ζωής σου κανένα από αυτά που έχεις κάνει να μη γίνεται μάρτυρας, τότε είσαι κάποιος που έχει αλλάξει; Είσαι κάποιος που ακολουθεί την αλήθεια; Κάποια στιγμή, το Άγιο Πνεύμα σε χρησιμοποίησε, αλλά όταν το έκανε, χρησιμοποίησε το κομμάτι σου που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για έργο και όχι εκείνο που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Εάν επιδίωκες να αλλάξεις, τότε θα μπορούσες να οδηγηθείς σταδιακά στην τελείωση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας χρήσης. Ωστόσο, το Άγιο Πνεύμα δεν αποδέχεται καμία ευθύνη για το αν τελικά θα αποκτηθείς ή όχι, και αυτό εξαρτάται από τον τρόπο της επιδίωξής σου. Εάν δεν υπάρχουν αλλαγές στην προσωπική σου διάθεση, τότε αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η άποψή σου για την αναζήτηση είναι λάθος. Αν δεν σου δοθεί καμία ανταμοιβή, τότε αυτό είναι μόνο δικό σου πρόβλημα και συμβαίνει επειδή εσύ ο ίδιος δεν έχεις κάνει την αλήθεια πράξη και δεν μπορείς να εκπληρώσεις την επιθυμία του Θεού. Και έτσι, τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από τις προσωπικές σου εμπειρίες και τίποτα δεν είναι πιο κρίσιμο από την προσωπική σου είσοδο! Μερικοί άνθρωποι θα καταλήξουν να πουν: «Έχω κάνει τόσα πολλά για Σένα, και παρότι ίσως να μη θεωρούνται αξιόλογα επιτεύγματα, εξακολουθώ να είμαι επιμελής στις προσπάθειές μου. Δεν μπορείς να με αφήσεις να εισέλθω στον Παράδεισο και να γευτώ τον καρπό της ζωής;» Πρέπει να ξέρεις τι είδους ανθρώπους επιθυμώ· όσοι δεν είναι αγνοί δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στη βασιλεία, όσοι είναι ακάθαρτοι δεν επιτρέπεται να σπιλώσουν το ιερό έδαφος. Παρόλο που μπορεί να έχεις κάνει πολύ έργο και να έχεις εργαστεί εδώ και πολλά χρόνια, αν τελικά είσαι θλιβερά βρόμικος, είναι απαράδεκτο στον νόμο του Ουρανού να επιθυμείς να εισέλθεις στη βασιλεία Μου! Από την ίδρυση του κόσμου μέχρι σήμερα, δεν έχω προσφέρει ποτέ εύκολη πρόσβαση στη βασιλεία Μου σε όσους προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά Μου. Αυτός είναι ένας ουράνιος κανόνας και κανείς δεν μπορεί να τον παραβιάσει! Πρέπει να αναζητήσεις τη ζωή. Σήμερα, αυτοί που θα οδηγηθούν στην τελείωση είναι το ίδιο είδος με τον Πέτρο: Είναι αυτοί που επιδιώκουν τις αλλαγές στη δική τους διάθεση και είναι πρόθυμοι να γίνουν μάρτυρες για τον Θεό και να εκτελέσουν το καθήκον τους ως πλάσματα του Θεού. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην τελείωση. Εάν αποβλέπεις μόνο στις ανταμοιβές και δεν προσπαθείς να αλλάξεις τη δική σου διάθεση ζωής, τότε όλες οι προσπάθειές σου θα είναι μάταιες —και αυτή είναι μια αναλλοίωτη αλήθεια!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

435. Από τη διαφορά στις υποστάσεις του Πέτρου και του Παύλου πρέπει να καταλάβεις ότι όλοι εκείνοι που δεν επιδιώκουν τη ζωή εργάζονται μάταια! Πιστεύεις στον Θεό και ακολουθείς τον Θεό και έτσι η καρδιά σου πρέπει να έχει αγάπη για τον Θεό. Πρέπει να παραμερίσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, να προσπαθήσεις να εκπληρώσεις την επιθυμία του Θεού και να εκτελέσεις το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού. Δεδομένου ότι πιστεύεις και ακολουθείς τον Θεό, θα πρέπει να προσφέρεις τα πάντα σε Αυτόν, να μην έχεις προσωπικές επιλογές ή απαιτήσεις και να επιτύχεις την εκπλήρωση της επιθυμίας του Θεού. Εφόσον δημιουργήθηκες, θα πρέπει να υπακούς στον Κύριο που σε δημιούργησε, γιατί εσύ είσαι εγγενώς χωρίς κυριαρχία πάνω στον εαυτό σου και δεν έχεις την ικανότητα να ελέγχεις το πεπρωμένο σου. Αφού είσαι άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, πρέπει να αναζητάς την αγιοσύνη και την αλλαγή. Επειδή είσαι πλάσμα του Θεού, πρέπει να είσαι πιστός στο καθήκον σου, να μην το υπερβαίνεις και να διατηρείς τη θέση σου. Αυτό δεν πρέπει να σε περιορίζει, ούτε να σε καταπνίγει μέσω της διδασκαλίας, αλλά είναι το μονοπάτι μέσω του οποίου μπορείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου και μπορεί να επιτευχθεί —και θα πρέπει να επιτευχθεί— από όλους εκείνους που πράττουν το δίκαιο. Εάν συγκρίνεις τις ουσίες του Πέτρου και του Παύλου, τότε θα ξέρεις πώς θα πρέπει να επιδιώξεις. Από τα μονοπάτια που περπατούσε ο Πέτρος και ο Παύλος, το ένα είναι το μονοπάτι για να οδηγηθεί κανείς στην τελείωση και το άλλο είναι το μονοπάτι της εξάλειψης. Ο Πέτρος και ο Παύλος αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικά μονοπάτια. Αν και ο κάθε ένας από τους δυο τους έλαβε το έργο του Αγίου Πνεύματος, δέχτηκε τη φώτιση και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και αποδέχτηκε αυτό που του είχε ανατεθεί από τον Κύριο Ιησού, οι καρποί που απέφερε ο καθένας δεν ήταν ίδιοι: Ο ένας απέφερε καρπούς, ο άλλος όχι. Από την υπόστασή τους, από την εργασία που έκαναν, από εκείνη που εξέφρασαν εξωτερικά και από την τελική τους κατάληξη, θα πρέπει να καταλάβεις ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσεις, ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξεις να περπατήσεις. Περπατούσαν δύο ξεκάθαρα διαφορετικά μονοπάτια. Ο Παύλος και ο Πέτρος ήταν η πεμπτουσία κάθε μονοπατιού και από την αρχή ξεκίνησαν να αντιπροσωπεύουν αυτά τα δύο μονοπάτια. Ποια είναι τα βασικά σημεία των εμπειριών του Παύλου και γιατί δεν τα κατάφερε; Ποια είναι τα βασικά σημεία των εμπειριών του Πέτρου και πώς βίωσε την τελείωσή του; Εάν συγκρίνεις αυτό που ενδιέφερε τον καθένα, τότε θα ξέρεις ποιο συγκεκριμένο είδος ανθρώπου απαιτεί ο Θεός, ποιο είναι το θέλημα του Θεού, ποια είναι η διάθεση του Θεού, ποιο είδος τελικά θα οδηγηθεί στην τελείωση, καθώς και τι είδους άνθρωπος δεν θα οδηγηθεί στην τελείωση, ποια είναι η διάθεση εκείνων που θα οδηγηθούν στην τελείωση και ποια είναι η διάθεση εκείνων που δεν θα οδηγηθούν στην τελείωση —αυτά τα ζητήματα ουσίας μπορούν να φανούν στις εμπειρίες του Πέτρου και του Παύλου. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα και έτσι φέρει όλη τη δημιουργία στο κράτος Του και την υποτάσσει στο κράτος Του· θα ελέγχει όλα τα πράγματα, έτσι ώστε να βρίσκονται στα χέρια Του. Όλη η δημιουργία του Θεού, συμπεριλαμβανομένων των ζώων, των φυτών, της ανθρωπότητας, των βουνών, των ποταμών, και των λιμνών —όλα πρέπει να βρεθούν υπό το κράτος Του. Όλα τα πράγματα στον ουρανό και στο έδαφος πρέπει να βρεθούν υπό το κράτος Του. Δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε άλλη επιλογή και πρέπει όλα να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις Του. Αυτό είχε οριστεί από τον Θεό και είναι η εξουσία του Θεού. Ο Θεός χειρίζεται τα πάντα και διατάζει και κατατάσσει όλα τα πράγματα, με το καθένα ταξινομημένο ανάλογα με το είδος του και κατανεμημένο στη θέση του, σύμφωνα με το θέλημά Του. Όσο σημαντικό και αν είναι, έγινε για να εξυπηρετήσει την ανθρωπότητα που δημιούργησε ο Θεός και τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Θεό και κανένας δεν τολμά να παρακούσει τον Θεό ή να έχει οποιεσδήποτε απαιτήσεις από τον Θεό. Και έτσι, ο άνθρωπος, ως πλάσμα του Θεού, πρέπει επίσης να εκτελέσει το καθήκον του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από το αν είναι ο άρχοντας ή ο φροντιστής όλων των πραγμάτων, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλό είναι το κύρος του ανθρώπου μεταξύ όλων των πραγμάτων, δεν παύει να είναι ένα ασήμαντο, ανθρώπινο ον υπό το κράτος του Θεού και τίποτα παραπάνω από ένα ασήμαντο ανθρώπινο ον, ένα δημιούργημα του Θεού, και δεν θα βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό. Ως πλάσμα του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώξει να εκτελέσει το καθήκον ενός πλάσματος του Θεού και να επιδιώξει να αγαπά τον Θεό χωρίς να κάνει άλλες επιλογές, γιατί ο Θεός είναι άξιος της αγάπης του ανθρώπου. Όσοι επιδιώκουν να αγαπήσουν τον Θεό δεν θα πρέπει να αναζητούν οποιεσδήποτε προσωπικές απολαβές ή αυτό που αυτοί επιθυμούν προσωπικά· αυτό είναι το πιο σωστό μέσο επιδίωξης. Αν αυτό που αναζητάς είναι η αλήθεια, αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια και αυτό που επιτυγχάνεις είναι μια αλλαγή στη διάθεσή σου, τότε το μονοπάτι που ακολουθείς είναι το σωστό. Αν αυτό που αναζητάς είναι οι ευλογίες της σάρκας και αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια των δικών σου αντιλήψεων και αν δεν υπάρχει αλλαγή στη διάθεσή σου, αν δεν είσαι καθόλου υπάκουος στον ενσαρκωμένο Θεό και εξακολουθείς να ζεις με ασάφεια, τότε αυτό που αναζητάς σίγουρα θα σε οδηγήσει στην κόλαση, γιατί το μονοπάτι που περπατάς είναι το μονοπάτι της αποτυχίας. Το αν θα οδηγηθείς στην τελείωση ή θα εξαλειφθείς εξαρτάται από τη δική σου επιδίωξη, που σημαίνει επίσης ότι η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Προηγούμενο: (Η) Σχετικά με το πώς να επιτύχει κανείς τον σεβασμό στον Θεό και την αποφυγή του κακού

Επόμενο: (Ι) Σχετικά με την επιδίωξη της αγάπης για τον Θεό

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.

Ρυθμίσεις

  • Κείμενο
  • Θέματα

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση

  • Αναζήτηση σε αυτό το κείμενο
  • Αναζήτηση σε αυτό το βιβλίο