Απόσπασμα 77

Κάποιοι άνθρωποι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν αγαπούν την αλήθεια. Όπως και αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν μπορούν να την κατανοήσουν. Πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό και ακόμη δεν μπορούν να μιλήσουν για πραγματικές εμπειρίες ή κατανόηση. Έτσι, αποφασίζουν ότι δεν συγκαταλέγονται μεταξύ του προκαθορισμένου, εκλεκτού λαού του Θεού και ότι δεν μπορούν να σωθούν από τον Θεό, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν σε Εκείνον. Πιστεύουν σταθερά μέσα τους: «Μόνον όσοι έχει προκαθορίσει και επιλέξει ο Θεός μπορούν να σωθούν, ενώ όλοι όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια δεν συγκαταλέγονται μεταξύ του προκαθορισμένου, εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτοί αποκλείεται να σωθούν, ακόμα και αν πιστεύουν». Νομίζουν ότι ο Θεός δεν καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους. Εάν το σκεπτικό σου είναι τέτοιο, παρανοείς πολύ τον Θεό. Εάν ο Θεός όντως ενεργούσε έτσι, θα ήταν δίκαιος; Ο Θεός καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων με βάση μία αρχή: Σε τελική ανάλυση, η έκβαση των ανθρώπων θα καθοριστεί με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους. Εάν δεν μπορείς να δεις τη δίκαιη διάθεση του Θεού και πάντα παρεξηγείς τον Θεό και διαστρεβλώνεις τις επιθυμίες Του, ώστε να είσαι πάντα απαισιόδοξος και απογοητευμένος, εσύ δεν το προκαλείς αυτό στον εαυτό σου; Εάν δεν κατανοείς πώς λειτουργεί ο προκαθορισμός του Θεού, θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια από Εκείνον στα λόγια Του και να μην αποφασίζεις στα τυφλά ότι δεν συγκαταλέγεσαι στον προκαθορισμένο, εκλεκτό λαό Του. Είναι σοβαρή παρανόηση του Θεού αυτή! Απλά δεν γνωρίζεις καθόλου το έργο του Θεού και δεν κατανοείς τις προθέσεις Του, πολύ περισσότερο δε την επίπονη προσπάθεια που διέπει το έξι χιλιάδων ετών έργο διαχείρισης του Θεού. Τα παρατάς, κάνεις εικασίες και αμφιβάλλεις για τον Θεό, φοβάσαι ότι είσαι πάροχος υπηρεσιών και θα αποκλειστείς όταν τελειώσεις την υπηρεσία σου. Αναμασάς διαρκώς τα εξής: «Γιατί θα πρέπει να κάνω το καθήκον μου; Παρέχω υπηρεσία καθώς κάνω το καθήκον μου; Δεν θα την πατήσω εάν με πετάξουν έξω αφού τελειώσω την υπηρεσία μου;» Τι πιστεύεις για αυτό το σκεπτικό; Μπορείς να το διακρίνεις; Παρανοείς διαρκώς τον Θεό, Τον κατατάσσεις στους βασιλείς διαβόλους που κυβερνούν στον κόσμο, είσαι επιφυλακτικός απέναντί Του, πιστεύεις πάντα ότι είναι εξίσου εγωιστής και ποταπός όσο οι άνθρωποι. Ποτέ δεν πιστεύεις ότι αγαπά την ανθρωπότητα, ποτέ δεν πιστεύεις ότι θέλει ειλικρινά να σώσει την ανθρωπότητα. Εάν χαρακτηρίζεις διαρκώς τον εαυτό σου πάροχο υπηρεσιών και φοβάσαι ότι θα αποκλειστείς αφού παράσχεις την υπηρεσία σου, τότε έχεις τη δόλια νοοτροπία των δύσπιστων. Οι άπιστοι δεν πιστεύουν στον Θεό επειδή δεν παραδέχονται ότι υπάρχει Θεός, ούτε ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια. Δεδομένου ότι εσύ πιστεύεις στον Θεό, γιατί δεν έχεις πίστη σε Αυτόν; Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια; Δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις το καθήκον σου και δεν υφίστασαι καμία κακουχία για να κάνεις πράξη την αλήθεια και, ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχεις ακόμη κερδίσει την αλήθεια παρά την πολυετή πίστη σου στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, στο τέλος ρίχνεις την ευθύνη στον Θεό, λέγοντας ότι δεν σε έχει προκαθορίσει, ότι δεν ήταν ειλικρινής μαζί σου. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Παρανοείς τις επιθυμίες του Θεού και δεν πιστεύεις στα λόγια Του, ούτε και κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε δείχνεις την αφοσίωσή σου ενώ εκτελείς το καθήκον σου. Πώς μπορείς να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού; Πώς μπορείς να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κατανοήσεις την αλήθεια; Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καν τα προσόντα να είναι πάροχοι υπηρεσιών, οπότε πώς θα μπορούσαν να έχουν τα προσόντα να διαπραγματευθούν με τον Θεό; Εάν πιστεύεις ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος, γιατί πιστεύεις σε Αυτόν; Θέλεις διαρκώς ο Θεός να σου λέει προσωπικά: «Συγκαταλέγεσαι στον λαό της βασιλείας. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ» για να προσπαθήσεις για τον οίκο Του και, αν δεν το κάνει, ποτέ δεν θα Του δώσεις την καρδιά σου. Πόσο επαναστατικοί και αδιάλλακτοι είναι αυτού του είδους οι άνθρωποι! Διαπιστώνω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν επικεντρώνονται ποτέ στο να αλλάξουν τις διαθέσεις τους, και πολύ λιγότερο στην άσκηση της αλήθειας. Επικεντρώνονται μόνο στο να ρωτούν ανά πάσα στιγμή αν θα μπορέσουν να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό, πώς θα τους συμπεριφερθεί ο Θεός, εάν έχει προκαθορίσει να συμπεριληφθούν στον λαό Του και άλλες τέτοιες διαδόσεις. Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι, που δεν φροντίζουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, να αποκτήσουν την αλήθεια; Πώς μπορούν να παραμείνουν στον οίκο του Θεού; Τώρα, σας το δηλώνω επίσημα: Αν και ένα άτομο μπορεί να προκαθοριστεί, εάν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να την κάνει πράξη για να υποταχθεί στον Θεό, τότε η τελική του έκβαση θα είναι να αποκλειστεί. Μόνον όσοι δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό και κάνουν πράξη την αλήθεια με όλη τους τη δύναμη, θα μπορέσουν να επιβιώσουν και να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Αν και οι άλλοι μπορεί να τους βλέπουν ως άτομα που δεν έχουν προκαθοριστεί να παραμείνουν, θα έχουν καλύτερο προορισμό από όσους είχαν δήθεν προκαθοριστεί και δεν είχαν ποτέ αφοσιωθεί στον Θεό, λόγω της δίκαιης διάθεσης Εκείνου. Πιστεύεις αυτά τα λόγια; Εάν δεν μπορείς να τα πιστέψεις και εμμένεις στην παραπλάνησή σου, τότε σου λέω, σίγουρα δεν θα μπορέσεις να επιβιώσεις, γιατί απλά δεν είσαι άτομο με αληθινή πίστη στον Θεό ή αγάπη για την αλήθεια. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, ο προκαθορισμός του Θεού δεν είναι σημαντικός. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι επειδή στο τέλος ο Θεός θα καθορίσει την έκβαση των ανθρώπων με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους, ενώ ο προκαθορισμός του Θεού διαδραματίζει μικρό μόνο ρόλο αντικειμενικά, όχι πρωταγωνιστικό ρόλο. Το καταλαβαίνεις αυτό;

Κάποιοι λένε: «Έχω κακή διάθεση και δεν μπορώ να την αλλάξω, όσο κι αν το επιδιώκω. Οπότε θα αφήσω τη φύση να πάρει τον δρόμο της. Εάν δεν μπορώ να επιτύχω στην επιδίωξή μου, δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό». Οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι εξαιρετικά αρνητικοί, τόσο ώστε να έχουν χάσει κάθε ελπίδα για τον εαυτό τους και δεν είναι δυνατόν να λυτρωθούν. Έχεις καταβάλει προσπάθεια; Εάν όντως έχεις, και είσαι πρόθυμος να υποστείς κακουχίες, γιατί δεν μπορείς απλώς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα; Δεν είσαι άτομο με καρδιά και μυαλό; Πώς προσεύχεσαι κάθε μέρα; Δεν θα αναζητούσες την αλήθεια ούτε θα βασιζόσουν στον Θεό; Για σένα, το να αφήσεις τη φύση να πάρει τον δρόμο της σημαίνει να περιμένεις παθητικά, να μη συνεργάζεσαι ενεργά. Το να αφήνεις τη φύση να πάρει τον δρόμο της κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι σαν να λες: «Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα. Όλα είναι προκαθορισμένα από τον Θεό, ούτως ή άλλως». Είναι πραγματικά αυτό οι προθέσεις του Θεού; Αν δεν είναι, τότε γιατί δεν υποτάσσεσαι στο έργο του Θεού, αντί να γίνεσαι συχνά αρνητικός και να μην μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου; Κάποιοι άνθρωποι, όταν έχουν διαπράξει μια μικρή παράβαση, εικάζουν: «Με έχει αποκαλύψει και αποκλείσει ο Θεός; Θα με πατάξει;» Αυτήν τη φορά, ο Θεός ήρθε να εργαστεί όχι για να πατάξει τους ανθρώπους, αλλά για να τους σώσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Κανείς δεν είναι χωρίς λάθη —αν όλοι πατάσσονταν, θα ήταν «σωτηρία» αυτό; Κάποιες παραβάσεις γίνονται εσκεμμένα, ενώ άλλες είναι ακούσιες. Αν ήσουν σε θέση να αλλάξεις αφότου αναγνώριζες τα όσα πράττεις άθελά σου, θα σε πάτασσε ο Θεός πριν το κάνεις; Θα έσωζε ο Θεός τους ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο! Ανεξάρτητα από το εάν έχεις επαναστατική διάθεση ή ενεργήσει ακούσια, να θυμάσαι αυτό: Θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μεταστρέψου αμέσως και πάσχισε για την αλήθεια με όλη σου τη δύναμη —και, όποιες συνθήκες κι αν προκύψουν, μην παραδίνεσαι στην απελπισία. Το έργο που επιτελεί ο Θεός είναι το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου και δεν θα πατάξει αδιάφορα τους ανθρώπους που θέλει να σώσει. Αυτό είναι βέβαιο. Ακόμα και αν υπήρχε πράγματι ένας πιστός στον Θεό τον οποίο Αυτός θα πάτασσε στο τέλος, αυτό που θα έκανε ο Θεός θα ήταν και πάλι σίγουρα δίκαιο. Με τον καιρό, θα σου γνωστοποιούσε τον λόγο για τον οποίο πάταξε εκείνο το άτομο, ώστε να πειστείς απόλυτα. Αυτήν τη στιγμή, να κοπιάζετε απλώς για την αλήθεια, να εστιάζετε στη ζωή-είσοδο και να επιδιώκετε την καλή εκτέλεση του καθήκοντός σας. Αυτό είναι απολύτως σωστό! Όπως κι αν σε χειριστεί ο Θεός στο τέλος, είναι εγγυημένο ότι θα είναι δίκαιο· δεν θα πρέπει να το αμφισβητείς, και δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Ακόμα κι αν δεν μπορείς να καταλάβεις τη δικαιοσύνη του Θεού αυτήν τη στιγμή, θα έρθει μια μέρα που θα πειστείς. Ο Θεός εργάζεται δίκαια και έντιμα· αποκαλύπτει τα πάντα ανοιχτά. Αν το σκεφτείτε προσεκτικά, θα καταλήξετε στο ακλόνητο συμπέρασμα ότι το έργο του Θεού είναι αυτό της σωτηρίας των ανθρώπων και της μεταμόρφωσης των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Δεδομένου ότι το έργο του Θεού είναι αυτό της μεταμόρφωσης των διεφθαρμένων διαθέσεων των ανθρώπων, είναι αδύνατον οι άνθρωποι να μην αποκαλύπτουν διαφθορά. Μόνο όταν αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους μπορούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, καθώς και να είναι πρόθυμοι να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού. Εάν οι άνθρωποι δεν δέχονται καθόλου την αλήθεια αφού έχουν αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση, και συνεχίσουν να ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη τους διάθεση, τότε είναι πιθανό να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού. Ο Θεός θα προβεί σε ποικίλους βαθμούς ανταπόδοσης, και θα πληρώσουν το τίμημα για τις παραβάσεις τους. Εάν, ενίοτε, ασυνείδητα γίνεσαι ακόλαστος, και ο Θεός σού το επισημαίνει και σε κλαδεύει, και αλλάξεις προς το καλύτερο, ο Θεός δεν θα σου κρατήσει κακία. Αυτή είναι η φυσιολογική διαδικασία μεταμόρφωσης μιας διάθεσης, και η αληθινή σημασία του έργου της σωτηρίας εκδηλώνεται σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό είναι το κλειδί. Για παράδειγμα, στο θέμα των ορίων μεταξύ των φύλων, ας υποθέσουμε ότι σε ελκύει κάποιος, κι εσύ επιζητάς διαρκώς να συνομιλήσεις μαζί του, να του πεις σαγηνευτικά λόγια. Αργότερα, αναλογίζεσαι: «Δεν είναι αυτή αισχρή συμπεριφορά; Δεν είναι αμαρτία; Δεν είναι ύβρις προς τον Θεό το να μη σέβεσαι ξεκάθαρα το όριο μεταξύ των δύο φύλων; Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο;» Αφού το συνειδητοποιήσεις αυτό, σπεύδεις ενώπιον του Θεού και προσεύχεσαι: «Αχ, Θεέ μου! Πάλι αμάρτησα. Αυτό είναι άσχημο, πραγματική ντροπή. Μισώ τη διεφθαρμένη σάρκα. Μακάρι να με πειθαρχήσεις και να με τιμωρήσεις». Αποφασίζεις να μείνεις μακριά από αυτά τα πράγματα στο μέλλον και να μην έρχεσαι μόνος σε επαφή με το αντίθετο φύλο. Δεν είναι αλλαγή αυτό; Και αφού αλλάξεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι προηγούμενες απερισκεψίες σου δεν θα καταδικάζονται πλέον. Εάν συνομιλείς με κάποιον και τον αποπλανήσεις και δεν θεωρείς ότι είναι ντροπή, πόσο μάλλον δεν μισείς τον εαυτό σου, δεν παίρνεις προφυλάξεις, δεν αποφασίζεις να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα ή να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου ενώπιον του Θεού, τότε ενδέχεται να συνεχίσεις να διαπράττεις πολύ περισσότερα παραπτώματα και τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα, και θα οδηγηθείς στην αμαρτία. Εάν το κάνεις αυτό, ο Θεός θα σε καταδικάσει. Εάν αμαρτάνεις ξανά και ξανά, αυτό είναι εκ προθέσεως αμαρτία. Ο Θεός καταδικάζει την εκ προθέσεως αμαρτία και δεν υπάρχει λύτρωση για αυτήν. Εάν αποκαλύπτεις όντως κάποια διεφθαρμένη διάθεση χωρίς να το θες, και μπορείς να μετανοήσεις αληθινά, να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να κάνεις πράξη την αλήθεια, ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει για αυτό, και μπορείς ακόμη να σωθείς. Το έργο του Θεού έχει σκοπό να σώσει τον άνθρωπο, και κάποιος που αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη του διάθεση θα πρέπει να δεχτεί να κλαδευτεί, να κριθεί και να παιδευτεί. Εφόσον μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, να μετανοήσει και να αλλάξει, δεν ικανοποιεί έτσι τις προθέσεις του Θεού; Μερικοί άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια και υιοθετούν πάντα μια επιφυλακτική στάση απέναντι στον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ζωή-είσοδο και, στο τέλος, όλοι αναγκαστικά θα υποστούν απώλειες.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τα γεγονότα του παρελθόντος μπορούν να διαγραφούν μεμιάς, το μέλλον να αντικαταστήσει το παρελθόν, και η ανοχή του Θεού είναι απέραντη όσο και η θάλασσα. Ωστόσο, υπάρχουν και αρχές σε αυτά τα λόγια. Δεν ισχύει ότι ο Θεός θα διαγράψει κάθε αμαρτία που έχεις διαπράξει, όσο μεγάλη κι αν είναι. Ο Θεός κάνει όλο Του το έργο με αρχές. Στο παρελθόν, ορίστηκε ένα διοικητικό διάταγμα που αφορά το εξής ζήτημα: Ο Θεός συγχωρεί και δίνει χάρη για όλες τις αμαρτίες που διαπράττει κανείς προτού αποδεχτεί το όνομά Του. Δεν είναι όμως το ίδιο για όσους συνεχίζουν να αμαρτάνουν αφού πιστέψουν σε Εκείνον: Σε όποιον επαναλαμβάνει μια αμαρτία μία φορά δίνεται η ευκαιρία να μετανοήσει, ενώ όσοι την επαναλαμβάνουν δύο φορές ή αρνούνται να αλλάξουν παρά τις επανειλημμένες επιπλήξεις, αποβάλλονται, χωρίς περαιτέρω ευκαιρία μεταμέλειας. Ο Θεός είναι πάντα ανεκτικός με τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό στο έργο Του. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι έργο του Θεού είναι όντως το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Εάν, όμως, σε αυτό το τελευταίο στάδιο έργου, εσύ εξακολουθείς να διαπράττεις ασυγχώρητες αμαρτίες, τότε πραγματικά δεν είναι δυνατόν να λυτρωθείς, δεν θα διασωθείς. Ο Θεός έχει μια διαδικασία για να εξαγνίζει και να αλλάζει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων: Σε αυτήν ακριβώς τη διαδικασία της συνεχούς αποκάλυψης της διεφθαρμένης φύσης του ανθρώπου επιτυγχάνει ο Θεός τον στόχο Του να καθάρει και να σώσει την ανθρωπότητα. Κάποιοι σκέφτονται: «Αφού είναι η φύση μου, ας εκτεθούν όλα. Όταν γίνει αυτό, θα το μάθω και θα κάνω πράξη την αλήθεια». Είναι απαραίτητη αυτή η διαδικασία; Εάν είσαι πραγματικά άτομο που κάνει πράξη την αλήθεια και κάνεις αυτοκριτική όταν βλέπεις ποιες διαφθορές αποκαλύπτονται σε άλλους και τι λάθη έχουν κάνει, και όταν βλέπεις τα ίδια προβλήματα σε εσένα, τα διορθώνεις αμέσως και δεν τα κάνεις ποτέ στο μέλλον, δεν είναι αυτό έμμεση αλλαγή; Ή εάν μερικές φορές θέλεις να κάνεις κάτι αλλά συνειδητοποιείς εκ των προτέρων ότι είναι λάθος και μπορείς να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα, δεν επιτυγχάνεις και έτσι το αποτέλεσμα του εξαγνισμού; Η άσκηση της αλήθειας σε οποιαδήποτε πτυχή απαιτεί επαναλαμβανόμενες διαδικασίες. Μια διεφθαρμένη διάθεση δεν θα εξαφανιστεί εντελώς αφού κάνεις μία φορά πράξη την αλήθεια. Πρέπει κανείς να αναζητά επανειλημμένα την αλήθεια, επανειλημμένα να κλαδεύεται, να συμμορφώνεται και να πειθαρχείται, καθώς και να κρίνεται και να παιδεύεται, προτού διορθωθεί πλήρως η διεφθαρμένη διάθεσή του, έτσι ώστε να μη δυσκολευτεί καθόλου να κάνει ξανά πράξη την αλήθεια. Εάν κάποιος καταλήξει να μπορεί να κάνει πλήρως πράξη την αλήθεια σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού και να υποταχθεί αληθινά σε Εκείνον αφού κλαδευτεί, κριθεί και παιδευτεί, τότε έχει αλλάξει η διάθεσή του.

Απόσπασμα 78

Στο έργο του Θεού των εσχάτων ημερών, ο Θεός προσδιορίζει την έκβαση των ανθρώπων με βάση τις εκδηλώσεις τους. Ξέρετε σε τι αναφέρονται οι «εκδηλώσεις» εδώ; Μπορεί να θεωρείτε ότι οι εκδηλώσεις αναφέρονται στις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στις πράξεις τους, όμως δεν σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα. Οι εκδηλώσεις εδώ αναφέρονται στο αν μπορείς ή όχι να κάνεις πράξη την αλήθεια, στο αν μπορείς ή όχι να είσαι πιστός ενόσω εκτελείς το καθήκον σου, στην προοπτική της πίστης σου στον Θεό, στη στάση σου απέναντι στον Θεό, στην αποφασιστικότητά σου να υποστείς κακουχίες, στη στάση σου απέναντι στην αποδοχή της κρίσης, της παίδευσης και του κλαδέματος, στον αριθμό των σοβαρών παραβάσεων που έχεις διαπράξει και στον βαθμό στον οποίο επιτυγχάνεις τελικά μεταμέλεια και μεταμόρφωση. Όλα αυτά σε συνδυασμό συνθέτουν τις εκδηλώσεις σου. Ο όρος «εκδηλώσεις» δεν αναφέρεται εδώ σε πόσες διεφθαρμένες διαθέσεις έχεις αποκαλύψει ή πόσα κακά πράγματα έχεις κάνει, αλλά σε πόσα αποτελέσματα έχεις επιτύχει και πόσο έχεις αλλάξει πραγματικά στην πίστη σου στον Θεό. Αν η έκβαση των ανθρώπων καθορίζονταν με βάση το πόση διαφθορά εκφράζει η φύση τους, κανείς δεν θα μπορούσε να επιτύχει τη σωτηρία, διότι τα ανθρώπινα όντα είναι όλα βαθιά διεφθαρμένα, όλα έχουν σατανική φύση και όλα αντιστέκονται στον Θεό. Ο Θεός θέλει να σώζει όσους μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να υποταχθούν στο έργο Του. Όση διαφθορά κι αν αποκαλύπτουν, εφόσον μπορέσουν τελικά να αποδεχτούν την αλήθεια, να επιτύχουν αληθινή μεταμέλεια και να υποβληθούν σε αληθινή αλλαγή, είναι άτομα που σώζονται από τον Θεό. Κάποιοι δεν μπορούν να το διακρίνουν αυτό και πιστεύουν ότι όποιος υπηρετεί ως επικεφαλής θα αποκαλύψει περισσότερες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, και ότι όποιος αποκαλύπτει περισσότερη διαφθορά σίγουρα θα αποκλειστεί και δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Είναι ορθή η άποψη αυτή; Αν και οι επικεφαλής αποκαλύπτουν περισσότερη διαφθορά, εάν είναι άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια, τότε έχουν τα προσόντα να βιώσουν την κρίση και την παίδευση του Θεού, μπορούν να μπουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και της τελείωσης και τελικά θα είναι σε θέση να δώσουν μια όμορφη μαρτυρία για τον Θεό. Είναι άνθρωποι που έχουν όντως αλλάξει. Εάν η έκβαση των ανθρώπων καθοριζόταν με βάση το πόση από τη διεφθαρμένη διάθεσή τους αποκαλύπτεται, τότε όσο περισσότερο υπηρετούσαν ως επικεφαλής και εργάτες, τόσο γρηγορότερα θα αποκαλύπτονταν. Εάν ίσχυε αυτό, ποιος θα τολμούσε να είναι επικεφαλής ή εργάτης; Ποιος θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιηθεί και να οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό; Δεν είναι εντελώς παράλογη αυτή η άποψη; Ο Θεός εξετάζει κυρίως κατά πόσον οι άνθρωποι μπορούν να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, αν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους και αν έχουν πραγματικά αλλάξει. Εάν έχουν αληθινή μαρτυρία και έχουν αλλάξει αληθινά, είναι άτομα που εγκρίνει ο Θεός. Κάποιοι φαίνεται να αποκαλύπτουν ελάχιστη διαφθορά επιφανειακά, όμως τους λείπει η αληθινή βιωματική μαρτυρία, δεν έχουν αλλάξει πραγματικά και ο Θεός δεν τους εγκρίνει.

Ο Θεός καθορίζει την έκβαση κάποιου με βάση τις εκδηλώσεις και την ουσία του. Οι εκδηλώσεις εδώ αναφέρονται στο εάν ένα άτομο είναι πιστό στον Θεό, εάν Τον αγαπά, εάν κάνει πράξη την αλήθεια και σε ποιον βαθμό έχει αλλάξει η διάθεσή του. Με βάση αυτές τις εκδηλώσεις και την ουσία του καθορίζει ο Θεός την έκβαση κάποιου, όχι πόσο πολύ αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Εάν πιστεύεις ότι ο Θεός καθορίζει την έκβαση κάποιου με βάση το πόση διαφθορά αποκαλύπτει, έχεις παρερμηνεύσει τις προθέσεις Του. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι έχουν την ίδια διεφθαρμένη ουσία, διαφέρουν απλώς στο κατά πόσο έχουν καλή ή κακή ανθρώπινη φύση ή όχι και κατά πόσο μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια ή όχι. Όσο κι αν αποκαλύπτει κανείς τη διεφθαρμένη διάθεσή του, ο Θεός γνωρίζει καλύτερα τι βρίσκεται στα βάθη της καρδιάς του. Δεν χρειάζεται να το κρύβεις. Ο Θεός παρατηρεί τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από το αν είναι κάτι που κάνεις μπροστά ή πίσω από τους άλλους, ή τι θέλεις να κάνεις μέσα σου, όλα αυτά αποκαλύπτονται ενώπιον του Θεού. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να μη γνωρίζει τι κάνουν οι άνθρωποι στα κρυφά; Δεν είναι αυταπάτη αυτό; Στην πραγματικότητα, όσο δόλια κι αν είναι η φύση ενός ατόμου, όσα ψέματα κι αν λέει, όσο επιδέξιος κι αν είναι στο να μεταμφιέζεται και να εξαπατά, ο Θεός τα γνωρίζει όλα σαν την παλάμη του χεριού Του. Ο Θεός γνωρίζει άριστα τους επικεφαλής και τους εργάτες, άρα δεν θα γνωρίζει εξίσου καλά και τους συνηθισμένους ακολούθους Του; Κάποιοι σκέφτονται: «Όποιος είναι επικεφαλής είναι ανόητος και ανίδεος και βαδίζει προς την καταστροφή, επειδή αν ενεργεί ως επικεφαλής αναπόφευκτα θα αποκαλύψει διαφθορά την οποία βλέπει ο Θεός. Θα αποκαλυπτόταν τόση διαφθορά εάν δεν έκανε αυτό το έργο;» Τι παράλογη ιδέα! Εάν δεν ενεργείς ως επικεφαλής, δεν θα αποκαλύψεις διαφθορά; Αν δεν είσαι επικεφαλής, ακόμη και αν αποκαλύπτεις λιγότερη διαφθορά, σημαίνει ότι έχεις σωθεί; Σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, όλοι όσοι δεν υπηρετούν ως επικεφαλής θα μπορούν να επιβιώσουν και να σωθούν; Δεν είναι εντελώς γελοία αυτή η δήλωση; Όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής καθοδηγούν τον εκλεκτό λαό του Θεού να φάει και να πιει τον λόγο του Θεού και να βιώσει το έργο Του. Αυτό το απαιτούμενο πρότυπο είναι ανώτερο, επομένως είναι αναπόφευκτο οι επικεφαλής να αποκαλύπτουν κάποιες διεφθαρμένες καταστάσεις όταν ξεκινούν για πρώτη φορά την κατάρτιση. Αυτό είναι φυσιολογικό, και ο Θεός δεν το καταδικάζει. Ο Θεός όχι μόνο δεν το καταδικάζει, αλλά και διαφωτίζει, φωτίζει και καθοδηγεί αυτούς τους ανθρώπους και τους βάζει να επωμιστούν επιπλέον φορτία. Εφόσον μπορούν να υποταχθούν στην καθοδήγηση και το έργο του Θεού, θα προοδεύσουν γρηγορότερα στη ζωή από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, μπορούν να μπουν στο μονοπάτι της τελείωσης από τον Θεό. Αυτό ευλογεί περισσότερο ο Θεός. Κάποιοι δεν μπορούν να το δουν αυτό και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα. Σύμφωνα με την ανθρώπινη κατανόηση, ο Θεός δεν πρόκειται να λάβει υπόψη την αλλαγή των επικεφαλής, όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή· θα λάβει υπόψη μόνο το πόση διαφθορά αποκαλύπτουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και θα τους καταδικάσει μόνο με βάση αυτό, ενώ όσους δεν είναι επικεφαλής και εργάτες, επειδή αποκαλύπτουν ελάχιστη διαφθορά, ακόμη και αν δεν αλλάξουν, ο Θεός δεν θα τους καταδικάσει. Δεν είναι παράλογο αυτό; Δεν είναι βλασφημία κατά του Θεού; Εάν αντιστέκεσαι στον Θεό τόσο σθεναρά μέσα σου, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς να σωθείς. Ο Θεός καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων κυρίως με βάση το αν κατέχουν την αλήθεια και αληθινή μαρτυρία, και αυτό εξαρτάται κυρίως από το αν είναι άτομα που επιδιώκουν την αλήθεια. Εάν όντως επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν πραγματικά να μετανοήσουν αφού κριθούν και παιδευθούν επειδή διέπραξαν μια παράβαση, τότε, εφόσον δεν λένε λόγια ή δεν κάνουν πράγματα που βλασφημούν τον Θεό, σίγουρα θα είναι ικανοί να σωθούν. Σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες σας, όλοι οι συνηθισμένοι πιστοί που ακολουθούν τον Θεό μέχρι τέλους μπορούν να σωθούν, ενώ όλοι όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής πρέπει να αποκλειστούν. Εάν σας ζητούσαν να γίνετε επικεφαλής, θα σκεφτόσασταν ότι δεν θα μπορούσατε να μην το κάνετε, εάν όμως υπηρετούσατε ως επικεφαλής, θα αποκαλύπτατε διαφθορά χωρίς να το θέλετε, και αυτό θα ήταν σαν να στέλνατε τον εαυτό σας στην γκιλοτίνα. Δεν προκαλούνται από τις παρανοήσεις σας για τον Θεό όλα αυτά; Εάν η έκβαση των ανθρώπων καθοριζόταν με βάση τη διαφθορά που αποκαλύπτουν, κανείς δεν θα μπορούσε να σωθεί. Σε αυτήν την περίπτωση, τι νόημα θα είχε να κάνει ο Θεός το έργο της σωτηρίας; Εάν όντως ίσχυε αυτό, πού θα ήταν η δικαιοσύνη του Θεού; Η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να δει τη δίκαιη διάθεσή Του. Επομένως, έχετε παρανοήσει όλοι τις προθέσεις του Θεού, κάτι που δείχνει ότι δεν Τον γνωρίζετε αληθινά.

Ο Θεός καθορίζει την έκβαση των ανθρώπων με βάση τις εκδηλώσεις τους, και οι εκδηλώσεις εδώ αναφέρονται στα αποτελέσματα του έργου του Θεού επάνω τους. Θα σας πω μια παραβολή. Σε ένα περιβόλι, ο ιδιοκτήτης ποτίζει και λιπαίνει τα δέντρα του και μετά περιμένει να μαζέψει τους καρπούς τους. Τα δέντρα που καρποφορούν είναι καλά δέντρα και τα κρατάει, ενώ τα υπόλοιπα σίγουρα δεν είναι καλά δέντρα και δεν θα τα κρατήσει. Σκεφτείτε την εξής περίπτωση: Ένα δέντρο καρποφορεί μεν, κολλάει όμως και μια ασθένεια και πρέπει να κοπούν μερικά από τα άρρωστα κλαδιά του. Πιστεύετε ότι πρέπει να κρατήσει αυτό το δέντρο; Θα πρέπει να το κρατήσει, και θα είναι εντάξει μόλις κλαδευτεί και θεραπευθεί. Σκεφτείτε και μια άλλη περίπτωση: Ένα δέντρο δεν έχει ασθένειες, όμως δεν καρποφορεί —ένα τέτοιο δέντρο δεν θα πρέπει να το κρατήσει. Τι σημαίνει εδώ «καρποφορεί»; Αναφέρεται στο έργο του Θεού όταν επιτυγχάνει αποτελέσματα. Επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, αναπόφευκτα θα αποκαλύψουν τη διαφθορά τους ενώ βιώνουν το έργο του Θεού και αναπόφευκτα θα διαπράξουν κάποιες παραβάσεις. Ωστόσο, παράλληλα, το έργο του Θεού θα επιτύχει κάποια αποτελέσματα μέσα τους. Εάν ο Θεός δεν νοιαζόταν για τα αποτελέσματα αυτά και εξέταζε μόνο τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκάλυπταν οι άνθρωποι, τότε αποκλείεται να έσωζε τους ανθρώπους. Τα αποτελέσματα της σωτηρίας εκδηλώνονται κυρίως όταν οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους και κάνουν πράξη την αλήθεια. Ο Θεός εξετάζει τα αποτελέσματα που έχουν επιτύχει οι άνθρωποι σε αυτούς τους τομείς, και στη συνέχεια τη σοβαρότητα των παραβάσεών τους. Έπειτα αποφασίζει για την έκβασή τους και αν θα παραμείνουν ή όχι με βάση έναν συνδυασμό αυτών των παραγόντων. Για παράδειγμα, κάποιοι αποκάλυψαν μεγάλη διαφθορά στο παρελθόν και νοιάστηκαν υπερβολικά για τη σάρκα τους. Δεν ήταν πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό, ούτε υπερασπίστηκαν τα συμφέροντα της εκκλησίας. Ωστόσο, αφού άκουσαν κηρύγματα για αρκετά χρόνια, άλλαξαν πραγματικά. Ξέρουν πλέον να αγωνίζονται για τις αλήθεια-αρχές κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και επιτυγχάνουν όλο και περισσότερα αποτελέσματα στα καθήκοντά τους. Είναι, επίσης, σε θέση να σταθούν στο πλευρό του Θεού στα πάντα και να κάνουν ό,τι μπορούν για να υποστηρίξουν το έργο του οίκου Του. Έτσι νοείται η μεταμόρφωση της ζωή-διάθεσης κάποιου, και αυτήν τη μεταμόρφωση θέλει ο Θεός. Επιπλέον, υπάρχουν κάποιοι που, όποτε τους έρχονταν στο μυαλό αντιλήψεις στο παρελθόν, πάντα τις διέδιδαν και η καρδιά τους ικανοποιούνταν μόνον όταν οι αντιλήψεις αυτές υιοθετούνταν και από άλλους. Τώρα, όμως, όταν έχουν κάποιες αντιλήψεις, είναι σε θέση να προσευχηθούν στον Θεό, να αναζητήσουν την αλήθεια και να είναι υποτακτικοί χωρίς να διαδίδουν τις αντιλήψεις τους ή να κάνουν οτιδήποτε για να αντισταθούν στον Θεό. Δεν έχουν μεταμορφωθεί μέσα τους; Μερικοί θα αντιστέκονταν αμέσως όποτε τους κλάδευε οποιοσδήποτε στο παρελθόν. Ωστόσο, όταν τους συμβαίνει αυτό τώρα, μπορούν να το αποδεχτούν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Στη συνέχεια, υφίστανται κάποια πραγματική μεταμόρφωση. Δεν είναι αποτέλεσμα αυτό; Εντούτοις, όσο κι αν αλλάξεις, είναι αδύνατο να απαλλαγείς εντελώς από τις παραβάσεις και η φύση σου δεν μπορεί να μεταμορφωθεί εντελώς σε μια στιγμή. Εάν κάποιος ξεκινήσει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και ξέρει να αναζητά την αλήθεια στα πάντα, τότε, ακόμη και αν δείξει κάποια επαναστατικότητα, εκείνη τη στιγμή θα το συνειδητοποιήσει και, αφού γίνει αυτό, θα σπεύσει να εξομολογηθεί και να μετανοήσει ενώπιον του Θεού και να αλλάξει, και η κατάστασή του θα γίνεται όλο και καλύτερη. Μπορεί να διαπράξει την ίδια παράβαση μία ή δύο φορές ξανά, αλλά όχι τρίτη ή τέταρτη. Αυτό είναι μεταμόρφωση. Δεν σημαίνει ότι αυτό το άτομο έχει αλλάξει από κάποια άποψη, ώστε να μην αποκαλύπτει πλέον διαφθορά και να μην διαπράττει πλέον καθόλου παραβάσεις. Δεν ισχύει αυτό. Αυτό το είδος μεταμόρφωσης σημαίνει ότι κάποιος είναι σε θέση να ασκήσει περισσότερη αλήθεια αφού βιώσει το έργο του Θεού και να κάνει πράξη κάποια από εκείνα που απαιτεί ο Θεός. Ένα τέτοιο άτομο θα διαπράττει όλο και λιγότερες παραβάσεις, θα αποκαλύπτει όλο και λιγότερη διαφθορά και τα επεισόδια επανάστασής του θα γίνονται όλο και λιγότερο σοβαρά. Από αυτό είναι σαφές ότι το έργο του Θεού έχει επιτύχει αποτελέσματα. Αυτού του είδους τις εκδηλώσεις θέλει στους ανθρώπους, που δείχνουν ότι έχουν επιτευχθεί αποτελέσματα μέσα τους. Επομένως, είναι απολύτως δίκαιος, λογικός και αμερόληπτος ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός χειρίζεται την έκβαση των ανθρώπων ή το πώς συμπεριφέρεται στο κάθε άτομο. Αρκεί μόνο να καταβάλεις κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό και να κάνεις πράξη με τόλμη και σιγουριά τις αλήθειες που οφείλεις, χωρίς καμία έγνοια, και ο Θεός δεν θα σε κακομεταχειριστεί. Σκέψου το εξής: Μπορεί όσοι αγαπούν και κάνουν πράξη την αλήθεια να τιμωρηθούν από τον Θεό; Πολλοί είναι διαρκώς καχύποπτοι όσον αφορά τη δίκαιη διάθεση του Θεού, φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν ακόμη και αφού κάνουν πράξη την αλήθεια, φοβούνται ότι ακόμη και αν δείξουν αφοσίωση στον Θεό, Εκείνος δεν θα το δει. Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν γνωρίζουν καθόλου τη δίκαιη διάθεση του Θεού.

Ορισμένοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί αφού κλαδευτούν· χάνουν όλη την ενεργητικότητά τους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά και η αφοσίωσή τους εξαφανίζεται. Γιατί συμβαίνει αυτό; Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό, πρόκειται για αδυναμία αποδοχής της αλήθειας. Δεν αποδέχονται την αλήθεια, εν μέρει λόγω έλλειψης γνώσης τους αναφορικά με τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, κάτι που τους κάνει να μην μπορούν να αποδεχθούν το κλάδεμά τους. Αυτό καθορίζεται από τη φύση τους, η οποία είναι αλαζονική και επηρμένη, και δεν αγαπά καθόλου την αλήθεια. Οφείλεται εν μέρει και στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν τη σημασία του κλαδέματος. Πιστεύουν πως η υποβολή σε κλάδεμα σημαίνει πως η έκβασή τους έχει καθοριστεί. Ως εκ τούτου, πιστεύουν εσφαλμένα ότι αν απαρνηθούν την οικογένειά τους για να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και έχουν κάποια αφοσίωση σε Εκείνον, τότε δεν θα πρέπει να κλαδευτούν· και, αν κλαδευτούν, τότε αυτό δεν είναι η αγάπη και η δικαιοσύνη του Θεού. Αυτό το είδος παρανόησης κάνει πολλούς ανθρώπους να μην τολμούν να είναι αφοσιωμένοι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, σε τελική ανάλυση, οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι είναι υπερβολικά δόλιοι και δεν θέλουν να υφίστανται κακουχίες. Θέλουν μόνο να αποκτούν ευλογίες με τον εύκολο τρόπο. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν καθόλου τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Ποτέ δεν πιστεύουν ότι όλες οι πράξεις του Θεού είναι δίκαιες ή ότι η συμπεριφορά Του προς όλους είναι δίκαιη. Ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια σε αυτό το ζήτημα, αλλά πάντα προβάλλουν τα δικά τους επιχειρήματα. Ανεξάρτητα από το τι κακά πράγματα έχει κάνει κάποιος, τι μεγάλες αμαρτίες έχει διαπράξει ή πόσο κακό έχει κάνει, εφόσον τον πλήξουν η κρίση και η τιμωρία του Θεού, θα νομίζει ότι ο Ουρανός είναι άδικος και ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Στα μάτια του ανθρώπου, αν οι πράξεις του Θεού δεν ευθυγραμμίζονται με τις επιθυμίες του, ή αν οι πράξεις Του δεν λαμβάνουν υπόψη τα συναισθήματά του, τότε ο Θεός μάλλον δεν είναι δίκαιος. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ποτέ εάν οι ενέργειές τους συμμορφώνονται με την αλήθεια, ούτε συνειδητοποιούν ποτέ πως επαναστατούν ενάντια στον Θεό και αντιστέκονται σ’ Αυτόν σε ό,τι κάνουν. Εάν, ανεξάρτητα από την παράβαση που έκαναν οι άνθρωποι, ο Θεός δεν τους κλάδευε ποτέ, ούτε τους επέπληττε για την επανάστασή τους, αλλά αντίθετα ήταν ήρεμος και ευγενικός μαζί τους, τους φερόταν μόνο με αγάπη και υπομονή και τους επέτρεπε να δειπνούν και να απολαμβάνουν διάφορα δίπλα Του για πάντα, τότε οι άνθρωποι δεν θα παραπονούνταν ποτέ για τον Θεό ούτε θα Τον έκριναν ως άδικο· αντιθέτως, θα έλεγαν χωρίς ειλικρίνεια ότι είναι πολύ δίκαιος. Γνωρίζουν τον Θεό οι άνθρωποι αυτοί; Μπορούν να είναι σε σύμπνοια και ομοφροσύνη μαζί Του; Δεν έχουν ιδέα ότι όταν ο Θεός κρίνει και κλαδεύει τους ανθρώπους, θέλει να εξαγνίσει και να μεταμορφώσει τις ζωή-διαθέσεις τους, ώστε να καταφέρουν να υποταχθούν σε Αυτόν και να Τον αγαπήσουν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος Θεός. Όσο ο Θεός επιπλήττει, εκθέτει και κλαδεύει τους ανθρώπους, αυτοί γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι, παραπονιούνται διαρκώς ότι ο Θεός δεν είναι στοργικός και γκρινιάζουν συνεχώς ότι η κρίση και η παίδευση του Θεού για τον άνθρωπο είναι λάθος. Δεν μπορούν να δουν ότι έτσι ο Θεός εξαγνίζει και σώζει τον άνθρωπο και δεν πιστεύουν ότι καθορίζει την έκβασή τους με βάση τις εκδηλώσεις μεταμέλειάς τους. Διαρκώς αμφιβάλλουν για τον Θεό και είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του, και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτού; Θα μπορέσουν να υποταχθούν στο έργο του Θεού; Θα καταφέρουν να αλλάξουν αληθινά; Αυτό είναι αδύνατον. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάστασή τους, θα είναι πολύ επικίνδυνο και θα είναι αδύνατο να εξαγνιστούν και να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό.