Απόσπασμα 79

Τι εντυπώσεις σάς έχουν δημιουργηθεί αφού ψάλλαμε τον ύμνο «Αυτός που κυριαρχεί επί των πάντων»; Έχετε μάθει κάτι απ’ αυτόν; Κάθε άνθρωπος που ζει περνάει πολλές κακουχίες, αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί συμβαίνει αυτό. Κανείς δεν αναλογίζεται εις βάθος ποια είναι η ρίζα των κακουχιών αυτών, αν αξίζει να τα περνάει κάποιος όλα αυτά ή αν είναι σωστό να ζουν έτσι οι άνθρωποι. Όταν είναι μικροί, όλοι θέλουν να φοράνε ωραία ρούχα και να τρώνε ωραία φαγητά πιστεύοντας ότι έτσι θα γίνουν ευτυχισμένοι. Όταν μεγαλώνουν, αρχίζουν να σκέφτονται πως πρέπει να μελετήσουν πολύ με σκοπό να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να απολαύσουν μια καλή ζωή. Όταν ενηλικιώνονται, αρχίζουν να θέλουν να βγάλουν πολλά χρήματα, να αποκτήσουν φήμη και κέρδος, δύναμη και να ασκήσουν επιρροή. Θέλουν να είναι ανώτεροι από τους υπόλοιπους. Αναζητούν πάντα μια θέση στην κυβέρνηση ώστε να κερδίσουν τον σεβασμό και τον θαυμασμό των υπολοίπων. Όταν κάνουν παιδιά, ευελπιστούν πως οι απόγονοί τους θα θριαμβεύουν για γενιές ολόκληρες και πως θα συνεχίσουν να ευημερούν και να προοδεύουν. Πού αποσκοπούν όλα αυτές οι ενέργειες των ανθρώπων; Γιατί σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο; Γιατί ζούνε έτσι όλοι τους; Οι άνθρωποι ζουν χωρίς να βαδίζουν σε κάποιο μονοπάτι. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν από πού προέρχονται ούτε πού πηγαίνουν. Δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν σε αυτήν τη ζωή, πώς να ζήσουν ούτε πώς να βαδίσουν στο μονοπάτι της ζωής τους. Δεν τα ξέρουν αυτά οι άνθρωποι. Τότε, γιατί μέχρι να πεθάνουν κυνηγούν τόσο επίμονα τη φήμη, το κέρδος και μια ευτυχισμένη ζωή, δίχως να μετανιώνουν στιγμή; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά και έχουν αναπτύξει μια λανθασμένη νοοτροπία και στάση απέναντι στη ζωή. Νομίζουν πως αυτός ο τρόπος ζωής είναι σωστός. Θεωρούν πως είναι σωστό και πρέπον να κυνηγάνε τη φήμη και το κέρδος. Μπερδεύουν τη φήμη και το κέρδος με την ευτυχία και ζουν με βάση όλες αυτές τις πεποιθήσεις. Γι’ αυτό οι άνθρωποι επιδιώκουν εναγωνίως τη φήμη και το κέρδος, με αποτέλεσμα, μέχρι και τη στιγμή που θα πεθάνουν, να μη βρίσκουν ποτέ τους την ευτυχία. Όλοι ζουν έτσι. Δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι να διαλέξει κανείς σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι θέλουν να βγάλουν χρήματα και να απολαύσουν μια καλή ζωή. Η ζωή είναι δύσκολη χωρίς χρήματα. Όλοι θέλουν να κερδίσουν όλο και περισσότερα γιατί μπορούν να κάνουν πολλά με αυτά. Όταν γίνονται εύποροι, θέλουν να διατηρήσουν την περιουσία τους. Περιμένουν από τα παιδιά τους να συνεχίσουν την κληρονομιά τους, χωρίς να αντιλαμβάνεται κανένας πως μια τέτοια ζωή είναι κενή. Όλοι φεύγουν από αυτόν τον κόσμο μετανιωμένοι, έχοντας αναπάντητα ερωτήματα και μια αίσθηση απροθυμίας. Οι άνθρωποι περνούν τη ζωή τους, άλλοι στη φτώχεια κι άλλοι στα πλούτη, και ζουν είτε μια σύντομη είτε μια μακρά ζωή. Κάποιοι είναι απλοί άνθρωποι και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί και αριστοκράτες. Κάθε κοινωνική τάξη απαρτίζεται από ανθρώπους, αλλά, βασικά, όλοι ζουν με τον ίδιο τρόπο: Παλεύουν να αποκτήσουν φήμη και κέρδος ανάλογα με τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τη σατανική διάθεσή τους. Δεν θα αναπαυθεί η ψυχή τους αν δεν πετύχουν αυτούς τους στόχους. Αντικρίζοντας αυτήν την κατάσταση, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: «Γιατί ζούνε έτσι οι άνθρωποι; Δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι να ακολουθήσουν; Ζούνε πράγματι μόνο για να πίνουν και να τρώνε καλά δίχως σταματημό μέχρι να πεθάνουν; Πού πάνε τότε; Γιατί τόσες γενιές έχουν ζήσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο; Ποια είναι η ρίζα όλων αυτών;» Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν από πού προέρχονται, ποια είναι η αποστολή τους στη ζωή, ποιος έχει τον έλεγχο και είναι ο κυρίαρχος όλων. Μία μετά την άλλη, οι γενιές έρχονται και φεύγουν και ο καθένας ζει και πεθαίνει με τον ίδιο τρόπο. Όλοι έρχονται και φεύγουν με τον ίδιο τρόπο και κανείς δεν βρίσκει έναν αληθινό τρόπο ή κάποιο μονοπάτι να βαδίσει στη ζωή του. Κανείς δεν αναζητά την αλήθεια γι’ αυτό το θέμα. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, όλοι οι άνθρωποι ζουν με τον ίδιο τρόπο. Όλοι αναζητούν και περιμένουν. Εύχονται να δουν πώς θα είναι η ανθρωπότητα, αλλά ποτέ κανείς δεν γνωρίζει ούτε καταφέρνει να το δει αυτό. Εν τέλει, οι άνθρωποι απλούστατα δεν γνωρίζουν ποιος είναι Εκείνος που κυβερνά και κυριαρχεί επί των πάντων. Δεν γνωρίζουν καν αν Εκείνος υπάρχει. Δεν γνωρίζουν την απάντηση σε αυτό. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ζουν αβοήθητοι, με μια λαχτάρα χρόνο με τον χρόνο και να υπομένουν την κάθε μέρα μέχρι και σήμερα. Αν μάθαιναν γιατί γίνονται όλα αυτά, δεν θα έβρισκαν τότε ένα μονοπάτι να ακολουθήσουν κι έναν τρόπο να ζήσουν; Δεν θα μπορούσαν τότε να ξεφύγουν από όλη αυτήν την οδύνη; Δεν θα κατάφερναν να ζήσουν ξέχωρα από τις ανθρώπινες επιθυμίες κι ελπίδες; Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν γιατί ζουν, γιατί πεθαίνουν και ποιος κυβερνάει τον κόσμο αυτό· όταν κατανοήσουν πως η απάντηση στην ερώτηση ποιος είναι ο κυρίαρχος των πάντων είναι ο Δημιουργός, τότε θα έχουν ένα μονοπάτι να ακολουθήσουν. Θα καταλάβουν πως πρέπει να αναζητήσουν την αλήθεια στα λόγια του Θεού για να βρουν έναν τρόπο να προοδεύσουν και πως δεν χρειάζεται να ζουν σε αυτήν τη δυστυχία βασιζόμενοι σε επιθυμίες κι ελπίδες. Αν ανακαλύψουν τον λόγο για τον οποίο ζουν και πεθαίνουν, δεν θα επακολουθήσει το τέλος της δυστυχίας και των δυσκολιών που περνούν οι άνθρωποι; Δεν θα τους προσφέρει λύτρωση αυτό; Τότε, θα έχουν βρει την πραγματική λύτρωση και θα έχουν απελευθερωθεί πλήρως.

Τι πρέπει να συλλογιστείτε αφότου ακούσατε το τραγούδι, «Αυτός που κυριαρχεί επί των πάντων»; Αν η ανθρωπότητα γνώριζε γιατί ζει και πεθαίνει, ποιος είναι ο αληθινός Κυρίαρχος αυτού του κόσμου και όλων των πραγμάτων και Εκείνος που κυβερνάει τα πάντα, πού ακριβώς βρίσκεται Αυτός και τι απαιτεί από τον άνθρωπο —αν η ανθρωπότητα κατανοούσε όλα αυτά τα πράγματα, τότε θα γνώριζε πώς να αντιμετωπίζει τον Δημιουργό, πώς να Τον λατρεύει και πώς να υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Οι καρδιές των ανθρώπων θα έβρισκαν ένα στήριγμα, θα έβρισκαν όλοι τους τη γαλήνη και την ευτυχία και δεν θα περνούσαν πλέον όλα αυτά τα βάσανα και τον πόνο. Σε τελική ανάλυση, η αλήθεια πρέπει να γίνει κατανοητή. Το μονοπάτι ζωής που διαλέγουν να ακολουθήσουν οι άνθρωποι είναι κρίσιμο. Το ίδιο σημαντικός είναι και ο τρόπος με τον οποίο ζουν. Ο τρόπος με τον οποίο ζει κάποιος και το μονοπάτι που διαβαίνει κρίνουν το αν η ζωή του είναι χαρούμενη ή θλιβερή. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι άνθρωποι. Όταν ακούνε αυτόν τον ύμνο, ίσως νιώσουν το εξής συναίσθημα βαθιά μέσα τους: «Οι ζωές κάθε ανθρώπου ακολουθούν αυτό το μοτίβο· οι αρχαίοι δεν αποτελούσαν εξαίρεση και οι σύγχρονοι είναι ίδιοι με τους παλιούς. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει αλλάξει τρόπους. Άρα, υπάρχει κάποιος Κυρίαρχος της ανθρωπότητας, ένας θρυλικός Θεός που κυβερνάει τα πάντα; Αν η ανθρωπότητα βρει τον Θεό, Εκείνον που κυβερνάει τα πάντα, δεν θα καταφέρει να νιώσει ευτυχία; Τώρα λοιπόν, το κλειδί είναι να βρεθούν οι ρίζες της ανθρωπότητας. Πού βρίσκονται αυτές οι ρίζες; Οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν σε ένα άλλο βασίλειο αν καταφέρουν να τις βρουν. Αν δεν τα καταφέρουν και συνεχίσουν να ζουν τη ζωή τους όπως έκαναν πάντα, θα καταφέρουν να βρουν την ευτυχία;» Αν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό, ακόμα κι αν γνωρίζουν πως είναι βαθιά διεφθαρμένοι, πώς θα πορευτούν τότε; Μπορούν να λύσουν το πραγματικό πρόβλημα της διαφθοράς; Μπορούν να βαδίσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας; Παρόλο που μπορεί να θέλεις να αλλάξεις προς το καλύτερο και να βιώσεις την ανθρώπινη ομοιότητα, μπορείς να το κάνεις; Δεν έχεις κάποιο μονοπάτι που να σου το επιτρέπει αυτό. Κάποιοι, για παράδειγμα, ζούνε για τα παιδιά τους· μπορεί εσύ να λες πως δεν θες να το κάνεις αυτό, αλλά μπορείς να το πετύχεις; Κάποιοι τρέχουν και δεν φτάνουν γιατί ασχολούνται διαρκώς με τα πλούτη, τη φήμη και το κέρδος. Εσύ μπορεί να λες πως δεν θα ήθελες να το κάνεις αυτό, αλλά μπορείς να το πετύχεις στ’ αλήθεια; Άθελά σου, βρίσκεσαι ήδη σε αυτό το μονοπάτι και ενώ μπορεί πράγματι να θέλεις να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο ζεις, δεν μπορείς να το κάνεις. Δεν είναι στο χέρι σου ο τρόπος με τον οποίο ζεις μέσα σε αυτόν τον κόσμο! Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον αληθινό Θεό και δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια. Τι συντηρεί το πνεύμα των ανθρώπων; Πού απευθύνονται για να βρουν πνευματική υποστήριξη; Για να βρουν πνευματική υποστήριξη, οι άνθρωποι καταφεύγουν σε οικογενειακές συγκεντρώσεις· στην ευτυχία του γάμου· στην απόλαυση υλικών αγαθών· στα πλούτη, τη φήμη και τα κέρδη· στο κύρος, τα συναισθήματα και τις καριέρες τους, καθώς και στην ευτυχία της επόμενης γενιάς. Υπάρχει κάποιος που δεν καταφεύγει σε όλα αυτά για να βρει πνευματική υποστήριξη; Όσοι έχουν παιδιά, τη βρίσκουν στα παιδιά τους· όσοι δεν έχουν παιδιά, τη βρίσκουν στις καριέρες τους, στον γάμο, στην κοινωνική τους θέση, στη φήμη και το κέρδος. Συνεπώς, οι τρόποι ζωή που προκύπτουν είναι όλοι ίδιοι· υπόκεινται όλοι στη μαεστρία και τη δύναμη του Σατανά. Παρά τη θέλησή τους, όλοι τρέχουν και δεν φτάνουν για χάρη της φήμης, του κέρδους, των μελλοντικών προοπτικών τους, της καριέρας τους, του γάμου τους, της οικογένειάς τους ή για χάρη της επόμενης γενιάς και των σωματικών απολαύσεων. Είναι αυτό το σωστό μονοπάτι; Όσο απασχολημένοι κι αν παραμένουν οι άνθρωποι στον κόσμο αυτόν, όσο πετυχημένοι επαγγελματικά κι αν είναι, όσο ευτυχισμένες και μεγάλες κι αν είναι οι οικογένειές τους, όσο υψηλό κύρος και να έχουν, είναι ικανοί να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής; Κυνηγώντας τη φήμη και το κέρδος, τα εγκόσμια ή την καριέρα τους, μπορούν να δουν το γεγονός πως ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα και πως Εκείνος είναι ο κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας; Αυτό είναι αδύνατο. Όποιες κι αν είναι οι συγκεκριμένες επιδιώξεις ή τα μονοπάτια των ανθρώπων, αν εκείνοι δεν αναγνωρίσουν το γεγονός πως ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας, τότε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι λανθασμένο. Δεν είναι το σωστό μονοπάτι, αλλά το διεστραμμένο μονοπάτι, το μονοπάτι του κακού. Δεν έχει σημασία αν έχεις αντλήσει ικανοποίηση από το πνευματικό σου στήριγμα ή όχι. Δεν έχει σημασία πού βρίσκεις το στήριγμα αυτό: Η πίστη αυτή δεν είναι αληθινή και δεν είναι το σωστό μονοπάτι για την ανθρώπινη ζωή. Τι σημαίνει να έχει κανείς αληθινή πίστη; Σημαίνει να αποδέχεται την εμφάνιση του Θεού και το έργο Του και να αποδέχεται κάθε αλήθεια που έχει εκφράσει Εκείνος. Αυτή η αλήθεια είναι το σωστό μονοπάτι για την ανθρώπινη ζωή. Είναι η αλήθεια και η ζωή που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Το σωστό μονοπάτι στη ζωή είναι να ακολουθεί κανείς τον Θεό και να μπορεί, υπό την ηγεσία του λόγου Του, να κατανοεί την αλήθεια, να ξεχωρίζει το καλό απ’ το κακό, να γνωρίζει τι είναι θετικό και τι αρνητικό και να αντιλαμβάνεται την κυριαρχία και την παντοδυναμία Του. Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν εις βάθος πως ο Θεός δεν έπλασε απλώς τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα, αλλά είναι και ο Κυρίαρχος του σύμπαντος και των πάντων, τότε θα υπακούσουν κάθε ενορχήστρωσή και σχέδιό Του. Τότε θα ζήσουν σύμφωνα με τον λόγο Του, θα έχουν φόβο Θεού και θα αποφεύγουν το κακό. Αυτό σημαίνει να βαδίζει κανείς στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής. Όταν οι άνθρωποι το ακολουθήσουν, θα μπορέσουν να κατανοήσουν τον λόγο για τον οποίο ζει ο άνθρωπος και τον τρόπο ζωής με τον οποίο θα μπορέσουν να ζήσουν στο φως και να λάβουν την ευλογία του Θεού και την έγκρισή Του.

Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής σας τώρα; Μπορείτε να καταλάβετε; (Ζούμε για να ολοκληρώσουμε τις αποστολές και τις αναθέσεις που μας δίνει ο Θεός και για να εκπληρώσουμε το καθήκον μας ως δημιουργημένα όντα.) Αν θέλεις να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον και να ολοκληρώσεις τις αναθέσεις του Θεού, αυτό αποτελεί δική σου προσωπική επιθυμία, καθώς και το μονοπάτι που εσύ ο ίδιος έχεις επιλέξει στη ζωή, και είναι σωστό να το κάνεις αυτό. Όμως, πρέπει να γνωρίζετε κάτι που είναι δεδομένο: Οι άνθρωποι ζουν σε αυτόν τον κόσμο, κι αυτό το έχει σχεδιάσει ο Θεός. Κάθε άνθρωπος εισέρχεται σε αυτόν τον κόσμο με μια αποστολή. Κανείς δεν έρχεται εδώ τυχαία· όλα ελέγχονται, σχεδιάζονται και ενορχηστρώνονται από τον Θεό δίχως το παραμικρό λάθος. Καθώς όλοι εισέρχονται στον κόσμο, όλα όσα μαθαίνουν ή κάνουν γίνονται με σκοπό να διαδραματίσουν κάποιον συγκεκριμένο ρόλο μέσα σ’ αυτόν. Ποιος είναι αυτός ο ρόλος; Πρέπει να ολοκληρώσουν μια αποστολή σ’ αυτόν τον κόσμο· υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να κάνουν. Για παράδειγμα, δύο άνθρωποι παντρεύονται, κάνουν ένα παιδί κι έτσι οι τρεις τους σχηματίζουν μια ολοκληρωμένη οικογένεια. Μέσα στην οικογένεια αυτή, η σύζυγος ζει για να εκπληρώσει την αποστολή της, δηλαδή για να φροντίζει το παιδί και τον σύζυγό της, να φροντίζει ολόκληρη την οικογένεια. Ποιος είναι, λοιπόν, ο λόγος ύπαρξης του παιδιού; Ποιος είναι ο ρόλος του; Ως κληρονόμος της οικογένειας, συνεχίζει τη γενεαλογική γραμμή. Αποτελεί την επόμενη γενιά της οικογένειας. Η οικογένεια αυτή είναι ολοκληρωμένη χάρη στο παιδί που έχει έρθει, κι έτσι αυτός είναι ο πρώτος του ρόλος στη ζωή. Είτε πρόκειται για γιο είτε για κόρη, το παιδί αυτό έχει τη δική του αποστολή. Όσον αφορά τώρα τη μοίρα του στο μέλλον, τα ακαδημαϊκά προσόντα και τις δεξιότητες που θα αποκτήσει ή το επάγγελμα που θα κάνει όταν μεγαλώσει, καθώς και το πότε θα πιστέψει στον Θεό και ποιο καθήκον θα εκτελέσει τότε, δεν είναι όλα αυτά τα βήματα σχεδιασμένα και κανονισμένα από τον Θεό; (Είναι.) Έχει το ίδιο το παιδί την επιλογή; (Δεν την έχει.) Απ’ όταν κάποιος γεννιέται σε μια οικογένεια, δεν επιλέγει κανένα βήμα της μοίρας του κι όλα είναι σχεδιασμένα απ’ τον Θεό. Όλα αυτά είναι σχεδιασμένα απ’ τον Θεό κι υπάρχει αλήθεια σε αυτό. Έχει να κάνει με τον λόγο της ύπαρξης των ανθρώπων. Για παράδειγμα, αν σπουδάζεις μουσική και έχεις τη συγκεκριμένη κατάσταση και το αντίστοιχο οικογενειακό περιβάλλον γι’ αυτό, τότε το να σπουδάσεις μουσική είναι δική σου επιλογή; (Δεν είναι δική σου.) Γεννήθηκες σε αυτό το περιβάλλον, έμαθες μια επαγγελματική δεξιότητα μέσα από την ανατροφή σου σε αυτό το περιβάλλον και πέτυχες τη συγκεκριμένη αποστολή. Πώς κατάφερες να το πετύχεις αυτό; Συνέβη επειδή το όρισε ο Θεός, όχι επειδή το επέλεξες εσύ. Δεν το πέτυχες χάρη στην ενορχήστρωση του Δημιουργού; Πλέον, κάνεις το καθήκον σου με τη βοήθεια όσων ξέρεις κι όσων έχεις μάθει, αλλά ποιος το αποφάσισε αυτό; (Ο Θεός.) Το αποφάσισε ο Θεός, όχι εσύ. Αντικειμενικά μιλώντας, για ποιον ζεις τώρα; (Ζούμε για τον Θεό.) Στην πραγματικότητα, το ίδιο ισχύει για κάθε άτομο. Όλοι ζούνε για χάρη της κυριαρχίας και των σχεδίων του Θεού είτε το κάνουν συνειδητά και το αντιλαμβάνονται είτε όχι. Οι άνθρωποι είναι σαν τα πιόνια ενός παιχνιδιού. Όπου κι αν σε τοποθετήσει ο Θεός, ό,τι κι αν σε βάλει να κάνεις και για όσο χρονικό διάστημα κι αν σε αφήσει κάπου, όλα γίνονται υπό την ενορχήστρωσή Του. Σε ό,τι αφορά την ενορχήστρωση του Θεού, στην πραγματικότητα, όλοι οι άνθρωποι ζουν για τον σκοπό της κυριαρχίας και των σχεδίων Του και για τη δική Του διαχείριση. Δεν έχουν οι ίδιοι τον έλεγχο. Ανεξάρτητα από το πόσο ικανός ή χαρισματικός είσαι, δεν μπορείς να ξεφύγεις από τη μοίρα που έχει ορίσει για σένα ο Θεός. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει πέρα από αυτά τα όρια ή να ξεφύγει από τη μοίρα και τη ζωή που έχει ρυθμίσει και σχεδιάσει για εκείνον ο Δημιουργός. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για όλα αυτά τα πράγματα. Μέχρι και σήμερα, δρουν ακούσια και εν αγνοία τους υπό την ενορχήστρωση και την κυριαρχία του Θεού. Κοιτάζοντάς το αντικειμενικά, τι έχουν καταλάβει οι άνθρωποι; (Η ζωή και ο θάνατός τους δεν εξαρτώνται από εκείνους, αλλά βρίσκονται υπό την κυριαρχία και την ενορχήστρωση του Θεού.) (Δεν πρέπει να προσπαθούν να ελέγξουν τη μοίρα τους· πρέπει να υποταχθούν στην κυριαρχία και τα σχέδια του Θεού.) Θα σημειώσετε πρόοδο αν καταφέρετε να το δείτε έτσι. Ποιες αλήθειες πρέπει να κατανοήσετε για να μπορέσετε να υποταχθείτε στον Θεό; Σε οποιουδήποτε είδους οικογένεια κι αν έχεις γεννηθεί, όποιο κι αν είναι το επίπεδο, η νοημοσύνη και οι σκέψεις σου, η μοίρα σου και ό,τι άλλο σε αφορά βρίσκονται υπό την ενορχήστρωση του Θεού. Δεν σου πέφτει κανένας λόγος. Αυτό το μονοπάτι πρέπει να διαλέξουν οι άνθρωποι: να κατανοήσουν πώς έχει σχεδιάσει τα πάντα για εκείνους ο Θεός, πώς καθοδηγεί τα πάντα και πώς θα τα καθοδηγήσει στο μέλλον. Να επιδιώξουν να κατανοήσουν τις επιθυμίες και τις προθέσεις του Θεού, κι έπειτα να ζήσουν ακολουθώντας τη μοίρα που ελέγχει και ενορχηστρώνει ο Δημιουργός. Όχι να ανταγωνίζονται, να κλέβουν ή να αρπάζουν διάφορα πράγματα. Όχι να εξετάζουν εξονυχιστικά ή να αντιτίθενται στις επιθυμίες του Δημιουργού. Δεν πρέπει να εξετάζεις εξονυχιστικά ή να εναντιώνεσαι σε όλα όσα έχει σχεδιάσει για σένα ο Θεός. Αν το κάνεις αυτό, δεν θα ζεις τότε σωστά και όπως πρέπει; Μπαίνει ένα τέλος σε αμφιβολίες του τύπου «γιατί ζουν και γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι». Μπαίνει ένα τέλος στον πόνο που προκαλείται απ’ την αντίληψη ότι «όσοι ζουν επαναλαμβάνουν την ίδια τραγική ιστορία εκείνων που χάθηκαν». Οι άνθρωποι νιώθουν πως αυτή η ζωή δεν κρύβει καθόλου δυσκολίες και πως έχουν βρει την πηγή της ζωής. Κατανοούν τον ρόλο που παίζει η μοίρα, γνωρίζουν πως οι άνθρωποι πρέπει να υποταχθούν στα σχέδια του Δημιουργού και δεν προβάλλουν αντίσταση. Αυτός είναι ένας ουσιαστικός τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι δεν βασίζονται πλέον στα προϊόντα της φαντασίας τους ή στη δική τους δύναμη για να παλέψουν και να αγωνιστούν για την ευτυχία. Γνωρίζουν πως όλα αυτά είναι ανοησίες και πείσματα και δεν τα κάνουν πια. Έχουν μάθει να υποτάσσονται στην κυριαρχία και τα σχέδια του Δημιουργού. Μα πόσος πόνος έχει αποφευχθεί χάρη σε αυτό! Ζείτε, λοιπόν, κατ’ αυτόν τον τρόπο τώρα; Νιώθετε πως αδικείστε στη ζωή και πως σας υποτιμούν; Ξέρετε πως τα ταλέντα και το καθήκον σας έχουν σχεδιαστεί για σας και σας έχουν δοθεί από τον Θεό, αλλά ακόμα νιώθετε πως έχετε αδικηθεί και πως το καθήκον που έχετε δεν σας επιτρέπει να πραγματοποιήσετε τις φιλοδοξίες σας. Στην πραγματικότητα, έχετε μεγαλεπήβολους στόχους, αλλά ο συγκεκριμένος τομέας στον οποίο κάνετε το καθήκον σας δεν σας επιτρέπει να τους πραγματοποιήσετε. Σκέφτεστε έτσι; (Όχι.) Δεν έχετε φιλοδοξίες ή επιθυμίες, δεν έχετε υπερβολικές απαιτήσεις, έχετε αφήσει στην άκρη όλα όσα θα έπρεπε ν’ αφήσετε, και το μοναδικό πράγμα που σας λείπει είναι να κατανοήσετε την αλήθεια ώστε να διορθώσετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας. Αυτό καθιστά όλο και πιο σαφές το μονοπάτι που πρέπει να διαβούν οι άνθρωποι και την κατεύθυνση την οποία πρέπει να ακολουθήσουν. Δεν χρειάζεται πια να κάνουν ερωτήσεις του τύπου: «Γιατί ζουν οι άνθρωποι; Και γιατί πεθαίνουν; Ποιος είναι Αυτός που κυβερνά τα πάντα;» Ό,τι κι αν επιδιώκετε, όποιες επιθυμίες κι αν έχετε, αν επιστρέψετε στην παρουσία του Δημιουργού, αν υπάκουα πραγματοποιήσετε όσα πρέπει να κάνετε, αν εκπληρώσετε κι ολοκληρώσετε το καθήκον που σας αναλογεί, μόνο τότε μπορείτε να ζήσετε με καθαρή συνείδηση, και να έχετε μια σωστή κι ενδεδειγμένη ζωή. Δεν θα υποφέρετε τότε. Αυτό είναι το νόημα και η αξία της ζωής.

Απόσπασμα 80

Όλοι αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος της μοίρας των ανθρώπων και ότι ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Ωστόσο, αν μπορούσες πραγματικά να βιώσεις το ότι ο Θεός κυβερνά και ρυθμίζει κάθε σημαντικό γεγονός, σε κάθε χρονική στιγμή και περίοδο της ζωής ενός ανθρώπου ―και όχι σύμφωνα με τα πλάνα και τα σχέδια του ανθρώπου― και αν μπορούσες να δεις ότι οι άνθρωποι είναι αδύνατο να ξεφύγουν από τη μοίρα τους ή τα βάσανα που πρέπει να αντιμετωπίσουν· όταν μπορέσεις να βιώσεις αυτά τα πράγματα, αυτό σημαίνει ότι θα έχεις αληθινή πίστη. Τότε, όταν θα λες πως «Ο Θεός είναι κυρίαρχος της μοίρας των ανθρώπων και τα πάντα είναι στο χέρι του Θεού», αυτό θα είναι πολύ πιο πρακτικό. Είναι λεπτό πράγμα το να βιώνεις την κυριαρχία, τις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού. Είναι κάτι που βιώνεις και που δεν μπορείς να εξηγήσεις αν δεν το έχεις ζήσει. Αλλά, όσο περισσότερο το βιώνεις και όσο περισσότερο το ζεις, τόσο καλύτερα μπορείς να το εξηγήσεις. Υπάρχει ένα ρητό που λέει: «Μέχρι τα πενήντα σου, κατανοείς τη μοίρα σου». Τι σημαίνει όταν λέει κανείς ότι κατανοείς τη μοίρα σου; Στα είκοσί τους, οι άνθρωποι έχουν μόλις ανακαλύψει τον κόσμο. Είναι νεαροί και απερίσκεπτοι και δεν γνωρίζουν τίποτα. Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η ανθρώπινη ζωή βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα χέρια του Θεού. Έχουν διαρκώς την επιθυμία να παλέψουν ενάντια στη μοίρα τους και θεωρούν ότι έχουν ταλέντο και γνώσεις. Πασχίζουν μόνοι τους, προσπαθώντας να γίνουν γνωστοί στον κόσμο, ν’ αποκτήσουν πλούτη και μία θέση. Συνεχίζουν να πασχίζουν ακόμη και όταν αποτυγχάνουν, προσπαθώντας διαρκώς να εξασφαλίσουν μια ακόμη ευκαιρία. Όταν φτάνουν πλέον στα πενήντα τους, αναπολούν το παρελθόν και σκέφτονται: «Κοίτα να δεις τριάντα τόσα χρόνια σ’ αυτήν τη γη πόσο παιδεύτηκα να τρέχω και να μη φτάνω σαν τον παλαβό! Ούτε ένα από τα σημαντικά πράγματα που έκανα στη ζωή μου —ούτε ο γάμος μου, ούτε η καριέρα μου, ούτε τα παιδιά μου— δεν συνέβη σύμφωνα με τα δικά μου σχέδια και τους δικούς μου υπολογισμούς. Ήταν της μοίρας μου γραφτό να γίνουν όλα αυτά!» Αυτό σημαίνει να κατανοείς τη μοίρα σου· το γεγονός ότι καταλαβαίνεις πως δεν μπορείς άλλο να τα βάζεις μαζί της. Το να κατανοούν τη μοίρα τους μέχρι τα πενήντα τους σημαίνει ουσιαστικά ότι οι άνθρωποι φτάνουν στα πενήντα τους και συμφιλιώνονται με τη μοίρα τους, έπειτα από τα πάμπολλα εμπόδια που έχουν συναντήσει. Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν τη μοίρα τους, σταματούν να της εναντιώνονται. Τώρα, όσον αφορά ερωτήματα όπως το τι σημαίνει η ζωή, τι σημαίνει η κυριαρχία του Θεού επί της ανθρωπότητας, ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός της ύπαρξης των ανθρώπων ή πώς πρέπει να ζουν τη ζωή τους, τα κατανοούν άραγε απολύτως αυτά οι άνθρωποι; Οι άπιστοι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν αυτά τα πράγματα διότι δεν πιστεύουν στον Θεό και το μέγιστο που μπορούν να κάνουν είναι να αποδεχθούν τη μοίρα τους και να καταλάβουν ότι είναι ανούσιο να της αντιστέκονται. Όταν, λοιπόν, βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους να τα βάζουν με τη μοίρα τους, λένε: «Ας αφήσουμε τα πράγματα να ακολουθήσουν τη φυσική τους πορεία. Κάθε γενιά έχει τις δικές της ευλογίες. Ας είναι, θα σταματήσουν να τα βάζουν με τη μοίρα τους όταν φτάσουν τα πενήντα. Έτσι γίνεται από γενιά σε γενιά. Όλοι τα βάζουν με τη μοίρα τους έως ότου μεγαλώσουν και δεν μπορούν να το κάνουν άλλο. Τότε θα αποδεχθούν τη μοίρα τους και θα μάθουν το μάθημά τους. Δεν θα είναι πια τόσο θρασείς και αλαζόνες, και θα έχουν γαληνέψει περισσότερο». Μέχρι εκεί μπορούν να δουν οι άπιστοι. Κατανοούν όμως την αλήθεια; Σίγουρα όχι, διότι δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν διαβάζουν τα λόγια Του. Πώς θα μπορούσαν να κατανοήσουν την αλήθεια; Το να κατανοείς τη μοίρα σου στα πενήντα σου σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια; Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι «η μοίρα του ανθρώπου καθορίζεται από τον Ουρανό». Σημαίνει άραγε αυτό ότι υποτάσσονται στο θέλημα του Ουρανού; (Όχι.) Δεν αρκεί απλώς να πιστεύεις το παραπάνω. Αν τα γνωρίζεις αυτά τα πράγματα, τότε πράγματι δεν εναντιώνεσαι στη μοίρα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχεις κατανοήσει την αλήθεια. Προκειμένου να κατανοήσουν την αλήθεια, οι άνθρωποι πρέπει να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να λάβουν τη σωτηρία Του. Πρέπει να λάβουν την κρίση του λόγου Του, καθώς και την παροχή της αλήθειας και της ζωής προκειμένου να κατανοήσουν όλα αυτά τα μυστήρια. Ειδάλλως θα συνεχίσουν να αγνοούν το νόημα της ανθρώπινης ζωής, να μη γνωρίζουν γιατί ζουν και γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι, ακόμη κι αν καταφέρουν οι ίδιοι να ζήσουν μέχρι τα εβδομήντα, τα ογδόντα ή ακόμη και τα εκατό. Οι άνθρωποι κάνουν αυτόν τον σύντομο περίπατο στη γη και ζουν για αρκετές δεκαετίες χωρίς να προλάβουν να ανακαλύψουν τη σημασία της ζωής προτού να φτάσει στο τέλος της. Πλησιάζοντας προς τον θάνατό τους, αισθάνονται απογοητευμένοι και συνεχίζουν να υπεραναλύουν το ένα και το άλλο, αφήνοντας στο τέλος αυτόν τον κόσμο με τύψεις και χωρίς να έχουν κερδίσει απολύτως τίποτα. Δεν θα ήταν πολύ θλιβερό αν ξαναγεννιούνταν στην επόμενη ζωή και συνέχιζαν να ζουν έτσι; (Θα ήταν.) Είναι τραγικό το γεγονός πως κάθε γενιά ανθρώπων έρχεται και φεύγει, η μία μετά την άλλη, χωρίς ν’ αλλάζει τίποτα απολύτως. Οι εν ζωή αποχαιρετούν τους αποθανόντες και στη συνέχεια τους αποχαιρετά και αυτούς η επόμενη γενιά. Συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν αυτήν τη διαδικασία, θολωμένοι και χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα. Τα πράγματα είναι διαφορετικά για εσάς που έχετε αποδεχθεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Έχετε αρπάξει αυτήν την πολύτιμη και σπάνια ευκαιρία που σας δόθηκε καθώς ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει την ανθρωπότητα τις έσχατες ημέρες. Μπορείτε να λάβετε την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού και να κερδίσετε την προσωπική Του ποίμανση και καθοδήγηση. Κατανοείτε πολλά μυστήρια και μεγάλο μέρος της αλήθειας, και μπορείτε να εκπληρώσετε το καθήκον σας ως δημιουργημένα όντα. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σας μπορούν να καθαρθούν και να αλλάξουν. Έχετε κερδίσει τόσο πολλά· πολύ περισσότερα από τους αγίους των περασμένων γενεών. Δεν είναι αυτό το πιο ευλογημένο πράγμα; Είστε οι πιο ευλογημένοι όλων.

Αφού έχετε διαβάσει τα λόγια του Θεού και έχετε βιώσει για χρόνια την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, αρχίζετε σταδιακά να κατανοείτε τον σκοπό της διαχείρισης της ανθρωπότητας από τον Θεό, καθώς και το μυστήριο της διαχείρισης και της σωτηρίας της ανθρωπότητας από Εκείνον. Έχετε κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού και γνωρίζετε πλέον την κυριαρχία Του. Είστε μέσα σας πρόθυμοι, αλλά και ικανοί να υποταχθείτε στον Θεό. Αισθάνεστε ασφάλεια και ικανοποίηση στη ζωή σας. Ζεις χάρη στον Θεό, ζεις για τον Θεό και για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Με τον τρόπο αυτό, ζεις μια ζωή γεμάτη νόημα. Αν οι άνθρωποι ζουν χωρίς να αποδέχονται ή να κατανοούν την αλήθεια και ζουν μόνο για χάρη της σάρκας, τότε η ζωή δεν έχει ουσιαστικά καμία αξία. Τώρα, όλοι αγωνίζεστε για την αλήθεια και ζείτε με ολοένα και περισσότερη συνείδηση και λογική. Γίνεστε όλο και περισσότερο οι άνθρωποι που οφείλετε να είστε και κατανοείτε όλο και περισσότερο την αλήθεια. Ξέρετε όλο και περισσότερο να υποτάσσεστε στον Θεό και μπορείτε να εκτελείτε τα καθήκοντά σας ως δημιουργημένα όντα και να καταθέτετε μαρτυρία για Εκείνον. Το να ζείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο θα γεμίσει την καρδιά σας με γαλήνη και χαρά και αυτός είναι ο πιο ουσιαστικός τρόπος ζωής που υπάρχει. Πρόκειται για μια ευλογία, την οποία, από ολόκληρη την ανθρωπότητα, την έχετε κερδίσει μονάχα εσείς. Σε αυτόν τον αχανή κόσμο, και από ολόκληρη την ανθρωπότητα, ο Θεός έχει επιλέξει μόνο εσάς τους λίγους για να γεννηθείτε σε αυτήν την έσχατη εποχή και στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Μπορείτε να λάβετε την αποστολή από Αυτόν, να κάνετε το καθήκον σας και να δαπανήσετε τον εαυτό σας για Εκείνον. Είστε οι ευνοημένοι του Θεού και εκείνοι που έχει επιλέξει. Δεν είναι αυτό το πιο ευλογημένο πράγμα; (Είναι.) Είναι σκέτη ευλογία. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό αλλά αδυνατούν να κάνουν τα πάντα στην άκρη προκειμένου να κάνουν το καθήκον τους και αυτό είναι θλιβερό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια και, ακόμη και όταν κάνουν το καθήκον τους, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι είναι απλοί δουλευτές για τον Θεό. Προσφέρουν την όποια δύναμη διαθέτουν, ενώ παράλληλα κάνουν παζάρια με τον Θεό μέσα στην καρδιά τους, ελπίζοντας να λάβουν ευλογίες. Μια μέρα, όταν κατανοήσουν την αλήθεια, θα μπορέσουν να γαληνεύσουν και να εκπληρώσουν πρόθυμα το καθήκον τους. Η ζωή σας τώρα, καθώς και το ότι ζείτε κάθε μέρα για να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και για να διαδίδετε το ευαγγέλιο της βασιλείας Του, είναι ο τρόπος ζωής που εγκρίνει ο Θεός. Για να το θέσουμε πιο απλά, ο Θεός σάς επιτρέπει να ζείτε έτσι και ο Θεός είναι Αυτός που σας έχει δώσει αυτήν την ευκαιρία. Ο Θεός σού έχει δώσει αυτήν την ευκαιρία και χάρη σ’ Αυτόν ζεις κάνοντας το καθήκον σου και δαπανώντας τον εαυτό σου για Αυτόν, και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό πράγμα. Θα πρέπει να αισθάνεσθε περηφάνια και τιμή, και να εκτιμάτε την ευκαιρία που σας έχει δοθεί. Είστε τόσο νέοι και το γεγονός ότι έχετε τη δυνατότητα να κάνετε το καθήκον σας, να ακολουθήσετε τον Θεό και να καταθέσετε μαρτυρία για Εκείνον εν μέσω της καταστροφής και μέσα σε τόσο εχθρικά περιβάλλοντα και αντίξοες συνθήκες αποτελεί μια τόσο σπάνια ευκαιρία! Το ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες και το ότι εκφράζει τόσο πολλή αλήθεια για να σώσει ολοκληρωτικά την ανθρωπότητα, έτσι ώστε εκείνη να αποκτήσει την αλήθεια και να εξαγνιστεί, αποτελεί την πιο σπάνια ευκαιρία. Δεν μένει πολύς χρόνος και όσος μένει τελειώνει, εν ριπή οφθαλμού. Πρέπει να αδράξετε αυτήν την ευκαιρία και να αποκομίσετε όλη την αλήθεια που οφείλετε να λάβετε. Αυτή είναι η πιο σημαντική ευλογία και πρόκειται για μια ευλογία πιο σπουδαία και από αυτήν που έλαβαν όλοι οι άγιοι του παρελθόντος.

Απόσπασμα 81

Όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει, τουλάχιστον, να μπορούν να απαρνηθούν ό,τι έχουν και δεν έχουν. Ο Θεός είπε κάποτε στη Βίβλο: «πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου» (Κατά Λουκάν 14:33). Τι σημαίνει να απαρνηθεί κανείς όλα του τα υπάρχοντα; Σημαίνει να απαρνηθεί την οικογένειά του, να απαρνηθεί τη δουλειά του, να απαρνηθεί όλες τις εγκόσμιες προσκολλήσεις του. Είναι εύκολο να το κάνει κανείς αυτό; Είναι πολύ δύσκολο. Αν δεν έχεις τη βούληση να το κάνεις, είναι εντελώς ακατόρθωτο. Όταν κάποιος έχει τη βούληση να απαρνηθεί πράγματα, ασφαλώς διαθέτει και τη βούληση να υπομείνει τις κακουχίες. Εάν κάποιος δεν μπορεί να υπομείνει τις κακουχίες, δεν είναι σε θέση να απαρνηθεί το οτιδήποτε, ακόμα κι αν το επιθυμεί. Υπάρχουν κάποιοι που, αφού απαρνήθηκαν την οικογένειά τους και απομακρύνθηκαν από τους αγαπημένους τους, νοσταλγούν το σπίτι τους μετά από ένα διάστημα εκτέλεσης των καθηκόντων τους. Εάν στ’ αλήθεια δεν μπορούν να το αντέξουν, ίσως τρέξουν κρυφά στο σπίτι τους να ρίξουν μια ματιά, κι έπειτα επιστρέψουν για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Κάποιοι που έχουν εγκαταλείψει το σπίτι τους για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους νιώθουν ότι τους λείπουν αβάσταχτα τα αγαπημένα τους πρόσωπα την Πρωτοχρονιά και σε άλλες γιορτές και, όταν όλοι κοιμούνται τη νύχτα, κλαίνε κρυφά. Όταν τελειώσουν, προσεύχονται στον Θεό και αισθάνονται πολύ καλύτερα κι έπειτα συνεχίζουν να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους. Παρότι αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να απαρνηθούν την οικογένειά τους, δεν αντέχουν να νιώθουν μεγάλο πόνο. Εάν δεν μπορούν καν να απαλλαγούν από τα αισθήματά τους για αυτές τις σχέσεις της σάρκας, πώς θα μπορέσουν πραγματικά να δαπανήσουν εαυτόν για τον Θεό; Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να απαρνηθούν όλα τους τα υπάρχοντα και να ακολουθήσουν τον Θεό, να απαρνηθούν τις δουλειές τους και τις οικογένειές τους —αλλά ποιος είναι ο σκοπός τους όταν το κάνουν αυτό; Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να αποκτήσουν χάρη και ευλογίες, ενώ κάποιοι είναι σαν τον Παύλο και επιδιώκουν μόνο ένα στεφάνι και μια επιβράβευση. Ελάχιστοι άνθρωποι απαρνούνται όλα τους τα υπάρχοντα για να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή και να επιτύχουν τη σωτηρία. Οπότε, ποια από αυτές τις επιδιώξεις συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού; Ασφαλώς, η επιδίωξη για την αλήθεια και την απόκτηση της ζωής. Αυτό συμφωνεί απόλυτα με τις προθέσεις του Θεού και είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της πίστης στον Θεό. Μπορεί κανείς να κερδίσει την αλήθεια αν δεν είναι ικανός να εγκαταλείψει τα εγκόσμια αγαθά ή τα πλούτη; Ασφαλώς όχι. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν απαρνηθεί όλα τους τα υπάρχοντα και έχουν αναλάβει τα καθήκοντά τους, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια και είναι πάντα επιπόλαιοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αφού περιπλανιούνται έτσι άσκοπα για μερικά χρόνια, δεν έχουν καμία βιωματική μαρτυρία και δεν έχουν αποκομίσει απολύτως τίποτα. Όσοι επιδιώκουν μόνο φήμη, κέρδος και κύρος και βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να κερδίσουν την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι των οποίων η πίστη στον Θεό συνίσταται μόνο στην εκτέλεση ενός μικρού μέρους των καθηκόντων τους στον ελεύθερο χρόνο τους. Θα είναι εύκολο για αυτούς τους ανθρώπους να κερδίσουν την αλήθεια; Έχω την εντύπωση πως όχι. Δεν είναι απλό πράγμα το να κερδίσει κανείς την αλήθεια. Πρέπει να υπομείνει πολλές κακουχίες και να πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να βιώσει τις κακουχίες της κρίσης και της παίδευσης, των δοκιμασιών και του ραφιναρίσματος, και να δεχθεί κλάδεμα. Πρέπει να υπομείνει όλες αυτές τις κακουχίες. Δεν μπορεί να κερδίσει την αλήθεια χωρίς να νιώσει μεγάλο πόνο. Όλο αυτό το διάστημα, πόσες φορές πρέπει να προσευχηθεί κανείς στον Θεό και να αναζητήσει την αλήθεια; Πόσα δάκρυα μετάνοιας πρέπει να χύσει για τον Θεό; Πόσα από τα λόγια του Θεού πρέπει να διαβάσει για να διαφωτιστεί και να φωτιστεί; Πόσες πνευματικές μάχες πρέπει να δώσει για να νικήσει τον Σατανά; Και για πόσο καιρό χρειάζεται να βιώνει αυτά τα πράγματα; Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να είναι επιτέλους ικανός να αποκτήσει την αλήθεια και να κερδίσει την έγκριση του Θεού; Για δείτε την εμπειρία του Πέτρου και θα καταλάβετε. Είναι όσο απλό φαντάζονται οι άνθρωποι να σώσει ο Θεός τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην τελείωση; Δεν είναι απλό πράγμα το να απαρνηθεί κάποιος όλα του τα υπάρχοντα. Τι σημαίνει στ’ αλήθεια το να απαρνηθεί κανείς όλα του τα υπάρχοντα; Η φράση «όλα του τα υπάρχοντα» δεν περιλαμβάνει μόνο εξωτερικά πράγματα, δεν περιλαμβάνει μόνο την οικογένεια, τα αγαπημένα πρόσωπα, τους φίλους ή το επάγγελμα, τον μισθό, τα πλούτη και τις προοπτικές ενός ανθρώπου. Πέρα από αυτά, περιλαμβάνει έννοιες που σχετίζονται με τον νου και το πνεύμα όπως τη γνώση, τη μάθηση, τη στάση κάποιου απέναντι στα πράγματα, τους κανόνες ζωής, τις σαρκικές προτιμήσεις του, καθώς και τα πράγματα που επιδιώκει και για τα οποία πασχίζει, όπως τη φήμη, το κέρδος και το κύρος. Σ’ αυτά αναφερόμαστε κυρίως όταν λέμε πως πρέπει να απαρνηθεί κανείς όλα του τα υπάρχοντα· το να απαρνηθεί όλα του τα υπάρχοντα αφορά όλα αυτά τα πράγματα. Μπορεί εύκολα να απαρνηθεί κανείς τα εξωτερικά πράγματα μια κι έξω. Τα πράγματα όμως που αρέσουν στους ανθρώπους και που επιδιώκουν και διατηρούν βαθιά μέσα στην καρδιά τους είναι τα πιο σημαντικά και πολύτιμα για αυτούς και αντιπροσωπεύουν όλα τους τα υπάρχοντα. Αυτά, λοιπόν, δυσκολεύονται να τα απαρνηθούν περισσότερο απ’ όλα. Ο κύριος λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν μπορούν να απαρνηθούν όσα πρέπει είναι ότι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα, καθώς είναι αυτά που εκτιμούν και λατρεύουν περισσότερο. Τα πράγματα που δυσκολεύεται να απαρνηθεί κανείς περισσότερο απ’ όλα και που αντιπροσωπεύουν όλα του τα υπάρχοντα είναι, παραδείγματος χάρη, η φήμη, το κέρδος και το κύρος, η δόξα και η περιουσία, η λατρεμένη του καριέρα ή τα πιο πολύτιμα γι’ αυτόν πράγματα. Ήταν κάποτε ένας τραπεζίτης που άρχισε να πιστεύει στον Θεό, καθώς είδε ότι τα λόγια Του είναι όντως η αλήθεια και ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Όμως, όταν αποφάσισε να απαρνηθεί όλα του τα υπάρχοντα και να ακολουθήσει τον Θεό, βρέθηκε σε μεγάλο δίλλημα όσον αφορά τη θέση του στην τράπεζα. Τη μια στιγμή σκεφτόταν ως εξής: «Η θέση μου στην τράπεζα είναι πολύτιμη, πληρώνει καλά και είναι ισχυρή», και την αμέσως επόμενη σκεφτόταν διαφορετικά: «Πιστεύοντας στον Θεό, μπορώ να κερδίσω την αλήθεια και την αιώνια ζωή και αυτό είναι που έχει σημασία». Πάλευε διαρκώς μέσα του να αποφασίσει. Τη μια στιγμή ήθελε να είναι διευθυντής τραπέζης και την άλλη να πιστέψει στον Θεό. Τη μια στιγμή ήθελε να κυνηγήσει το χρήμα και την επόμενη να κερδίσει την αλήθεια. Τη μια στιγμή αδυνατούσε να εγκαταλείψει το κύρος του και την επόμενη ήθελε να κερδίσει την αιώνια ζωή. Αμφιταλαντευόταν μέσα του. Στην ουσία, το κύρος του ως διευθυντής τραπέζης ήταν τόσο πολύτιμο για αυτόν που δεν μπορούσε να το εγκαταλείψει. Μήνες ολόκληρους πάλευε μέσα του, έως ότου τελικά, και απρόθυμα μάλλον, τα εγκατέλειψε όλα. Πόσο δύσκολο του ήταν να εγκαταλείψει όλα του τα υπάρχοντα! Παρότι ήξερε πως η θέση του ως διευθυντής τραπέζης ήταν σαν ένα σύννεφο καπνού που αργά ή γρήγορα θα χανόταν, και πάλι δεν του ήταν εύκολο να την εγκαταλείψει. Κάποιοι άνθρωποι που είναι γιατροί, δικηγόροι ή υψηλόβαθμα στελέχη και έχουν πολύ υψηλές αμοιβές και μισθούς, δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν εύκολα όλα αυτά. Ποιος ξέρει πόσους μήνες θα πάλευαν μέσα τους για να τα εγκαταλείψουν. Εάν παλεύει κανείς για αρκετά χρόνια προτού εγκαταλείψει αυτά τα πράγματα, και μέχρι τότε το έργο του Θεού έχει ήδη φτάσει στο τέλος του, τι νόημα θα ’χει τότε αυτό; Το μόνο που θα μπορεί να κάνει τότε είναι να περιπέσει στις καταστροφές, κλαίγοντας γοερά και τρίζοντας τα δόντια του. Θα μπορέσεις να εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού μόνο αν μπορέσεις να απαρνηθείς τα πιο σημαντικά για σένα πράγματα για να ακολουθήσεις τον Θεό και να εκτελέσεις το καθήκον σου, καθώς και να επιδιώξεις την αλήθεια και να κερδίσεις τη ζωή. Τι σημαίνει να εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού; Σημαίνει πως είσαι ικανός να απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα και να ακολουθήσεις τον Θεό, να ακούσεις με προσοχή τα λόγια Του και να υποταχθείς στα σχέδιά Του, να Του υποταχθείς σε όλα· σημαίνει ότι Αυτός έχει γίνει Κύριος σου και Θεός σου. Για τον Θεό, αυτό σημαίνει πως έχεις εισέλθει στη βασιλεία Του, και όποιες καταστροφές και αν σε βρουν, θα έχεις την προστασία Του, θα μπορέσεις να επιβιώσεις και θα ανήκεις στον λαό της βασιλείας Του. Ο Θεός θα σε αναγνωρίσει ως ακόλουθό Του ή θα σου δώσει την υπόσχεσή Του ότι θα σε οδηγήσει στην τελείωση —αλλά το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις είναι ν’ ακολουθήσεις τον Χριστό. Μόνο έτσι θα έχεις να παίξεις κάποιο ρόλο στην άσκηση της βασιλείας. Αν δεν ακολουθήσεις τον Χριστό και είσαι εκτός της βασιλείας του Θεού, ο Θεός δεν θα σε αναγνωρίσει. Και αν δεν σε αναγνωρίσει ο Θεός, ακόμα και αν θέλεις να σωθείς και να λάβεις την υπόσχεση Του και την τελείωση Του, θα μπορέσεις να τα πετύχεις όλα αυτά; Όχι. Αν θες να κερδίσεις την έγκριση του Θεού, πρέπει πρώτα να έχεις τα απαραίτητα προσόντα για να εισέλθεις στη βασιλεία Του. Αν μπορείς να απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα προκειμένου να επιδιώξεις την αλήθεια, αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, αν μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και αν έχεις αληθινή βιωματική μαρτυρία, τότε έχεις τα απαραίτητα προσόντα να εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού για να λάβεις την υπόσχεση Του. Αν πάλι δεν μπορείς να απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα για να ακολουθήσεις τον Θεό, δεν έχεις καν τα προσόντα να εισέλθεις στη βασιλεία Του και δεν έχεις καμιά απολύτως αξίωση για την ευλογία και την υπόσχεσή Του. Υπάρχουν σήμερα πολλοί άνθρωποι που έχουν απαρνηθεί όλα τους τα υπάρχοντα και εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, αλλά δεν θα μπορέσουν απαραίτητα να κερδίσουν την αλήθεια. Για να μπορέσει να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να την αγαπάει και να μπορεί να την αποδεχτεί. Κάποιος που δεν επιδιώκει την αλήθεια δεν μπορεί να την αποκτήσει. Για να μη μιλήσουμε για εκείνους που εκτελούν τα καθήκοντά τους στον ελεύθερο χρόνο τους —έχουν τόσο περιορισμένη εμπειρία από το έργο του Θεού που θα δυσκολευτούν ακόμα περισσότερο να αποκτήσουν την αλήθεια. Αν κάποιος δεν εκτελεί το καθήκον του και δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα χάσει τη θεσπέσια ευκαιρία να αποκτήσει τη σωτηρία και την τελείωση του Θεού. Μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους και επιδιώκουν τα εγκόσμια πράγματα. Απαρνούνται έτσι όλα τους τα υπάρχοντα; Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να Τον ακολουθήσει μέχρι τέλους; Κοιτάξτε τους μαθητές του Κυρίου Ιησού: ανάμεσά τους υπήρχαν ψαράδες, αγρότες και ένας τελώνης. Όταν τους κάλεσε ο Κύριος Ιησούς και τους είπε: «Ακολουθήστε με», παράτησαν τις δουλειές τους και ακολούθησαν τον Κύριο. Στιγμή δεν σκέφτηκαν το θέμα της απασχόλησής τους ούτε προβληματίστηκαν για το πώς θα επιβίωναν στο εξής στον κόσμο, αλλά ακολούθησαν αμέσως τον Κύριο Ιησού. Ο Πέτρος αφοσιώθηκε ολόψυχα, εκπληρώνοντας μέχρι τέλους την αποστολή που του δόθηκε από τον Κυρίο Ιησού και τηρώντας πιστά το καθήκον του. Όλη του τη ζωή, επιδίωκε την αγάπη του Θεού, και τελικά Εκείνος τον οδήγησε στην τελείωση. Υπάρχουν σήμερα κάποιοι άνθρωποι που ούτε καν να απαρνηθούν όλα τους τα υπάρχοντα δεν μπορούν, και παρ’ όλα αυτά επιθυμούν να εισέλθουν στη βασιλεία. Κοιμούνται κι ονειρεύονται Μου φαίνεται.

Ο ενθουσιασμός μόνο δεν είναι αρκετός για να πιστεύεις στον Θεό. Πρέπει να κατανοείς τις προθέσεις Του, τη μέθοδό Του για την τελείωση των ανθρώπων, ποιους ανθρώπους οδηγεί στην τελείωση, καθώς και τι στάση και άποψη θα πρέπει να έχει κανείς όσον αφορά την τελείωση των ανθρώπων από τον Θεό. Πρέπει, επιπλέον, ως ακόλουθος του Θεού, να γνωρίζει κανείς πόσο σημαντικό είναι να ακολουθεί την οδό Του. Αυτό έχει να κάνει με το αν μπορεί να κερδίσει την αλήθεια. Για να ακολουθεί κάποιος την οδό του Θεού, πρέπει να κάνει πράξη την αλήθεια. Μόνο κάποιος που κάνει πράξη την αλήθεια υποτάσσεται αληθινά στον Θεό, οπότε για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, είναι απαραίτητο να την κάνει πράξη. Αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια ούτε ξέρει πώς να την κάνει πράξη, δεν θα μπορέσει με τίποτα να την αποκτήσει. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η άσκηση της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της πίστης στον Θεό. Μόνο όσοι κάνουν πράξη την αλήθεια μπορούν να καταφέρουν να υποταχθούν στον Θεό· μόνο αυτοί μπορούν να κατανοήσουν πλήρως την αλήθεια και μόνο όσοι κατανοούν πλήρως την αλήθεια γνωρίζουν τον Θεό. Όλα αυτά επιτυγχάνονται μέσω της άσκησης της αλήθειας. Όσοι κι αν είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, Εκείνος εξετάζει ποιοι από αυτούς ακολουθούν την οδό Του, ποιοι κάνουν πράξη την αλήθεια και ποιοι υποτάσσονται πραγματικά σ’ Αυτόν. Προκειμένου οι πιστοί στον Θεό να ακολουθούν το θέλημά Του και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, πρέπει να κατανοούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια πρέπει πρώτα να κατανοήσουν τα εξής: γιατί οι άνθρωποι πρέπει να ζουν πιστεύοντας στον Θεό, πώς εργάζεται ο Θεός για τη σωτηρία του ανθρώπου από τότε που ήρθε στη γη και τι πρέπει να πετύχουν μέσα από την επιδίωξη της αλήθειας για να κερδίσουν τη σωτηρία και να αποκτήσουν τα απαραίτητα προσόντα ώστε να λάβουν την υπόσχεση και την ευλογία του Θεού. Κανένας δεν κατανοούσε αυτές τις αλήθειες στο παρελθόν. Όλοι πίστευαν στον Θεό σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες και νόμιζαν ότι η πίστη στον Θεό είχε να κάνει με την απόκτηση ευλογιών, στεφάνων και ανταμοιβών. Το αποτέλεσμα ήταν να εναντιωθούν όλοι στις προθέσεις του Θεού, να απομακρυνθούν από την αληθινή οδό και να ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων. Επομένως, προκειμένου να κατανοήσει κανείς την αλήθεια, να την κερδίσει και να σωθεί, πρέπει να διορθώσει τις εσφαλμένες απόψεις που είχε παλιά σχετικά με την πίστη στον Θεό. Πιο συγκεκριμένα, οι θρησκευτικές αντιλήψεις και οι φαντασιοπληξίες των ανθρώπων, καθώς και οι θεολογικές τους απόψεις είναι παράλογες· όλες τους αντιτάσσονται στην αλήθεια και παρόλο που είναι αληθοφανείς, είναι ουσιαστικά πλάνες. Ο Θεός δεν εγκρίνει καθόλου τους τρόπους πίστης των θρησκευόμενων ανθρώπων. Αν τώρα οι άνθρωποι συνεχίσουν να τηρούν αυτούς τους τρόπους και επιδιώκουν ευλογίες, στέφανα και ανταμοιβές, αν συνεχίζουν να πιστεύουν στον Θεό με μια τέτοια στάση, θα μπορέσουν να κερδίσουν την αλήθεια και ζωή; Ασφαλώς και όχι. Ποια είναι, λοιπόν, η στάση που πρέπει να υιοθετήσουν απέναντι στην πίστη τους στον Θεό; Πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και να δεις καθαρά πώς σώζει τους ανθρώπους. Αν δεν αναζητάς την αλήθεια, αλλά συνεχίζεις να πιστεύεις στον Θεό σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες, αν εξακολουθείς να κυνηγάς τη φήμη, το κέρδος, το κύρος, τα πλούτη και τα εγκόσμια αγαθά, τότε ακόμη και αν κερδίσεις τον κόσμο όλο, αν τελικά αυτό σου κοστίσει τη ζωή σου, θα αξίζει τον κόπο; Κάποιοι λένε: «Όταν βγάλω αρκετά χρήματα και έχω μια επιτυχημένη καριέρα, όταν πραγματοποιήσω όλες τις φιλοδοξίες και τα όνειρά μου, τότε θα έρθω για να γίνω καλός πιστός». Σε περιμένει λες ο Θεός; Μήπως σε περιμένει το έργο Του; Αν τώρα δεν μπορείς να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, ο Θεός δεν απαιτεί να το κάνεις αμέσως, αλλά πρέπει να ασκηθείς σ’ αυτό. Αν πραγματικά σου είναι αδύνατον να το κάνεις, προσευχήσου στον Θεό και βασίσου πάνω Του. Άφησέ Τον να σε καθοδηγήσει. Πρέπει επιπλέον να συνεργαστείς και να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου. Ποιος είναι ο σκοπός της εκτέλεσης του καθήκοντός σου; Ουσιαστικά το να προετοιμάσεις καλές πράξεις. Ακόμα και αν τελικά δεν μπορείς να οδηγηθείς στην πλήρη τελείωση, πρέπει τουλάχιστον να προετοιμάσεις μερικές καλές πράξεις, έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα που ο Θεός θα ανταμείψει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους κακούς, να μπορείς να τις παρουσιάσεις σ’ Αυτόν. Μια μέρα το έργο του Θεού θα φτάσει στο τέλος του και Εκείνος θα αρχίσει να ανταμείβει το καλό και να τιμωρεί το κακό. Τότε, θα σου ζητήσει να παρουσιάσεις τις καλές σου πράξεις, και αν δεν έχεις καμία να δείξεις, είσαι χαμένος· θα τιμωρηθείς σίγουρα. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι πιστεύεις στον Θεό εδώ και περίπου δέκα χρόνια και το πιο πολύτιμο καθήκον που έχεις εκτελέσει είναι ότι διέδιδες το ευαγγέλιο στον ελεύθερό σου χρόνο κι έφερες στην εκκλησία μερικούς νέους πιστούς, κι αυτό είναι όλο. Δεν ξέρεις καν αν αυτοί οι άνθρωποι θα μπορέσουν τελικά να παραμείνουν ακλόνητοι στην πίστη τους. Μπορείς να το παρουσιάσεις αυτό στον Θεό; Εννοείται πως όχι. Πρέπει να σκεφτείς τι είδους αποτελέσματα μπορείς να παρουσιάσεις στον Θεό και τι είδους βιωματική μαρτυρία πρέπει να έχεις για να μπορέσεις να Τον ικανοποιήσεις και να σε αναγνωρίσει ως ακόλουθό Του. Μην αρκείσαι απλώς στο να αναγνωρίσεις το γεγονός της σημερινής ενσάρκωσης του Θεού και στο να αποδεχθείς μέσα σου τον Χριστό των εσχάτων ημερών και τέλος. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι την αληθινή βιωματική μαρτυρία σου και τους καρπούς της υποταγής σου στο έργο Του. Αυτό που θα εξετάσει ο Θεός στο τέλος είναι αν έχεις κερδίσει την αλήθεια και αν έχεις τη ζωή. Πρέπει να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού. Αν απλώς γράφεις το όνομά σου στους καταλόγους της εκκλησίας ή εκτελείς ένα καθήκον, αλλά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, και μετά από μερικά χρόνια πίστης στον Θεό δεν έχεις ίχνος βιωματικής μαρτυρίας, θα σε αναγνωρίζει και πάλι ο Θεός; Εάν δεν σε αναγνωρίζει πια, τότε θα παραμείνεις εκτός του οίκου Του. Αν απλώς ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τι μπορείς τελικά να κερδίσεις μέσα απ’ την πίστη σου στον Θεό; Θα υπολείπεσαι κατά πολύ των προτύπων που απαιτεί ο Θεός! Η απόκτηση της αλήθειας δεν είναι τόσο απλή όσο φαντάζονται οι άνθρωποι· πρέπει κανείς να υπομείνει πολλές δοκιμασίες και δεινά και πολύ πόνο και εξευγενισμό για να μπορέσει να κερδίσει την αλήθεια και να γνωρίσει τον Θεό. Όταν βιώσεις το έργο του Θεού μ’ αυτόν τον τρόπο, αν δεν απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα για να Τον ακολουθήσεις, μπορείς να σωθείς; Μπορείς να βιώσεις το έργο του Θεού αν απλώς πιστεύεις σ’ Αυτόν στον λίγο ελεύθερο χρόνο σου; Πώς μπορείς να το βιώσεις αν πιστεύεις στον Θεό από το σπίτι σου; Πώς μπορείς να το βιώσεις αν ζεις στον έξω κόσμο; Επομένως, η απάρνηση όλων όσων έχει κανείς είναι προϋπόθεση για να ακολουθήσει τον Θεό. Αν δεν μπορείς να απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα, δεν μπορείς με τίποτα να κερδίσεις την αλήθεια· και αν δεν μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια, δεν έχεις τα απαραίτητα προσόντα για να εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού. Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός αυτό.

Απόσπασμα 82 (Απαντώντας σε ερωτήσεις που θέτουν οι αδελφοί και οι αδελφές)

(Η εκτέλεση του καθήκοντός μου περιορίζεται ακόμη απ’ τα συναισθήματα που έχω για την οικογένειά μου. Νιώθω συχνά ότι μου λείπουν οι δικοί μου κι αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός μου. Αν και η κατάστασή μου έχει βελτιωθεί λιγάκι τελευταία, καμιά φορά ανησυχώ ακόμη μήπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας συλλάβει κάποιο μέλος της οικογένειάς μου για να με απειλήσει. Φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να μείνω ακλόνητη τότε.) Οι φόβοι σου είναι αβάσιμοι. Όταν σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα, πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να βρεις μια λύση. Πρέπει να καταλάβεις ότι ο Θεός είναι Αυτός που έχει ενορχηστρώσει και διευθετήσει όποιες περιστάσεις κι αν αντιμετωπίζεις. Πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι στον Θεό. Όταν αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις, πρέπει να είσαι σε θέση ν’ αναζητάς την αλήθεια και να μένεις ακλόνητη. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι. Πρέπει να αναλογίζεσαι συχνά τα εξής: Πώς βιώνεις το πότισμα και την ποίμανση του Θεού κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Ποιο είναι το πραγματικό σου ανάστημα; Πώς πρέπει να εκπληρώνεις το καθήκον ενός δημιουργήματος; Πρέπει να βγάλεις μια άκρη με αυτά τα πράγματα! Αφού σκέφτεσαι ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μπορεί να σε απειλήσει, γιατί δεν σκέφτεσαι πώς να εισέλθεις στην αλήθεια; Γιατί δεν αναλογίζεσαι την αλήθεια; (Όταν μου περνάνε απ’ το μυαλό αυτά τα πράγματα, προσεύχομαι όντως στον Θεό και δεσμεύομαι να μείνω πιστή σ’ Αυτόν μέχρι θανάτου αν μια μέρα αντιμετωπίσω στ’ αλήθεια αυτές τις περιστάσεις. Φοβάμαι όμως κιόλας ότι δεν θα τα καταφέρω τόσο μικρό ανάστημα που έχω.) Τότε, προσεύχεσαι με τα εξής λόγια: «Θεέ μου, φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω τόσο μικρό ανάστημα που έχω. Είμαι κατατρομαγμένη. Μην το κάνεις, Σε παρακαλώ. Μπορείς να το κάνεις όταν θα έχω το κατάλληλο ανάστημα». Είναι σωστό να προσεύχεσαι έτσι; (Όχι.) Πρέπει να προσεύχεσαι ως εξής: «Θεέ μου, προς το παρόν έχω μικρό ανάστημα κι αδύναμη πίστη. Φοβάμαι μη χρειαστεί να έρθω αντιμέτωπη με το οτιδήποτε. Για την ακρίβεια, δεν πιστεύω στ’ αλήθεια ότι όλα τα ζητήματα κι όλα τα πράγματα είναι στα χέρια Σου. Δεν έχω αφεθεί στα χέρια Σου. Τι επανάσταση! Είμαι πρόθυμη να υποταχθώ στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις Σου. Ό,τι κι αν κάνεις, η καρδιά μου είναι πρόθυμη να καταθέσει μαρτυρία για Σένα. Είμαι πρόθυμη να μείνω ακλόνητη στη μαρτυρία μου χωρίς να Σε ντροπιάσω. Σε παρακαλώ, κάνε ό,τι θέλεις». Πρέπει να θέσεις τις προσδοκίες σου και όσα θες να πεις ενώπιον του Θεού. Έτσι θα αναπτύξεις αληθινή πίστη. Αν διστάζεις ακόμη και να προσεύχεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, η πίστη σου πρέπει να είναι πολύ αδύναμη! Πρέπει να προσεύχεσαι έτσι συχνά, αλλά ακόμη κι αν το κάνεις, δεν είναι απαραίτητο ότι θα ανταποκριθεί ο Θεός. Ο Θεός δεν επιβαρύνει τους ανθρώπους με περισσότερα απ’ όσα μπορούν να αντέξουν. Αν όμως ξεκαθαρίσεις τη στάση και την αποφασιστικότητά σου, αυτό θα Τον ευχαριστήσει. Κι όταν ευχαριστιέται ο Θεός, αυτό το ζήτημα παύει να αναστατώνει και να περιορίζει την καρδιά σου. «Πράγματα όπως οι σύζυγοι, τα παιδιά, οι οικογένειες, οι περιουσίες, βρίσκονται όλα τους στα χέρια του Θεού. Δεν σημαίνουν τίποτα. Όλο το σύμπαν είναι στα χέρια του Θεού. Δεν είναι και η οικογένειά μου στα χέρια Του; Τι νόημα έχει να ανησυχώ για τους δικούς μου; Δεν μου πέφτει λόγος και δεν είμαι ικανή ούτε μπορώ να τους προστατέψω. Η μοίρα τους κι ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτούς είναι στα χέρια του Θεού!» Πρέπει να έχεις την πίστη να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς, να αποφασίσεις αμετάκλητα και να επιλέξεις να υποταχθείς στις διευθετήσεις του Θεού. Τότε θα αλλάξει η κατάσταση μέσα σου. Δεν θα έχεις καμία άλλη έγνοια πια ούτε θα σε ανησυχεί τίποτα. Δεν θα είσαι υπερβολικά επιφυλακτική, δεν θα σε πιάνει φόβος σε ό,τι κάνεις. Ενώ όλοι ορμάνε μπροστά, εσύ μένεις πίσω, και θες πάντα να το βάλεις στα πόδια. Αυτό δεν κάνουν οι δειλοί; Όταν ο λαός του Θεού εκτελεί το καθήκον του στη βασιλεία, όταν τα δημιουργήματα εκτελούν το καθήκον τους ενώπιον του Δημιουργού, πρέπει να προχωράνε ήρεμα με θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν πρέπει να δειλιάζουν, να κάνουν πίσω ή να είναι πολύ επιφυλακτικοί. Αν ξέρεις ότι αυτή η κατάσταση είναι λάθος κι αντί να αναζητάς την αλήθεια για να βρεις μια λύση, ανησυχείς όλη την ώρα, περιορίζεσαι τότε και δεσμεύεσαι απ’ αυτήν, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Θέλεις μεν να εκπληρώνεις το καθήκον σου ως δημιούργημα με όλη σου την καρδιά, με όλο σου το μυαλό και με όλη σου τη δύναμη, μπορείς όμως να το καταφέρεις; Δεν μπορείς να φτάσεις στο σημείο να δώσεις όλη σου την καρδιά γιατί δεν είναι αφοσιωμένη στο καθήκον σου. Στην καλύτερη περίπτωση, έχεις αφιερώσει μόνο το ένα δέκατο της καρδιάς σου. Αν δεν δίνεις όλη σου την καρδιά, πώς μπορείς να δώσεις όλο σου το μυαλό κι όλη σου τη δύναμη; Η καρδιά σου δεν είναι αφοσιωμένη στο καθήκον σου και σου απομένει μόνο η ελάχιστη προθυμία σου να το εκτελέσεις. Είσαι άρα σε θέση να το εκπληρώνεις όντως με όλη σου την καρδιά και με όλο σου το μυαλό; Δεν έχεις την αποφασιστικότητα να κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι άρα σίγουρο ότι θα σε περιορίζουν οι δικοί σου και τα συναισθήματα σου γι’ αυτούς. Θα σε δένουν χειροπόδαρα. Θα σου ελέγχουν τη σκέψη και την καρδιά. Θα υπολείπεσαι της αλήθειας και των απαιτήσεων του Θεού. Θα είσαι μεν πρόθυμη, αλλά θα σου λείπει η δύναμη. Πρέπει, λοιπόν, να προσεύχεσαι ενώπιον του Θεού, να κατανοείς απ’ τη μια τις προθέσεις Του και να ξέρεις απ’ την άλλη ποια είναι η θέση σου ως δημιούργημα. Πρέπει να θέτεις ενώπιον του Θεού την αποφασιστικότητα και τη στάση που οφείλεις να έχεις. Αυτήν τη στάση πρέπει να έχεις. Γιατί όλοι οι άλλοι δεν έχουν τέτοιες ανησυχίες; Νομίζεις ότι δεν έχουν οικογένεια ή παρόμοιες δυσκολίες; Για την ακρίβεια, όλοι έχουν συγκεκριμένα σαρκικά και οικογενειακά μπλεξίματα, αλλά κάποιοι καταφέρνουν να τα λύσουν μέσα από την προσευχή στον Θεό και την αναζήτηση της αλήθειας. Μετά από μια περίοδο αναζήτησης, είναι σε θέση να διακρίνουν αυτά τα σαρκικά συναισθήματα και τα εγκαταλείπουν μέσα από την καρδιά τους. Τότε, δεν τους δυσκολεύουν πλέον, δεν τους ελέγχουν ούτε τους περιορίζουν αυτά τα πράγματα. Δεν επηρεάζεται η εκτέλεση των καθηκόντων τους, κι έτσι οι ίδιοι απελευθερώνονται. Υπάρχει ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού στη Βίβλο που λέει: «Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου» (Κατά Λουκάν 14:33). Τι πάει να πει να απαρνείται κανείς «πάντα τα εαυτού υπάρχοντα»; Τι σημαίνει η λέξη «πάντα»; Αναφέρεται σε πράγματα όπως η θέση, η φήμη και το κέρδος, η οικογένεια, οι φίλοι, η περιουσία. Σ’ όλα αυτά αναφέρεται η λέξη «πάντα». Ποια πράγματα, λοιπόν, καταλαμβάνουν σημαντική θέση στην καρδιά σου; Για κάποιους τα παιδιά, για άλλους οι γονείς, για μερικούς τα πλούτη, για άλλους η θέση, η φήμη και το κέρδος. Αν τα λατρεύεις αυτά τα πράγματα, τότε θα ελέγχεσαι απ’ αυτά. Αν δεν τα λατρεύεις και τα εγκαταλείψεις τελείως, τότε δεν μπορούν να σε ελέγξουν. Εξαρτάται καθαρά από τη στάση σου απέναντί τους και από τον τρόπο με τον οποίο τα χειρίζεσαι.

Πρέπει να καταλάβετε ότι ο Θεός, σε κάθε στιγμή και όποιο στάδιο του έργου Του κι αν επιτελεί, χρειάζεται πάντα μια μερίδα ανθρώπων να δουλεύει μαζί Του. Αυτός προκαθορίζει ότι αυτοί οι άνθρωποι θα συνεργαστούν για το έργο Του ή για τη διάδοση του ευαγγελίου. Έχει, επομένως, ο Θεός μια ανάθεση για κάθε άνθρωπο που έχει προκαθορίσει; Όλοι έχουν μια αποστολή και μια ευθύνη. Όλοι έχουν μια ανάθεση. Όταν ο Θεός σού δίνει μια ανάθεση, αυτή γίνεται ευθύνη σου. Πρέπει να την αναλάβεις. Είναι καθήκον σου. Τι είναι το καθήκον; Είναι η αποστολή που σου ανέθεσε ο Θεός. Τι είναι η αποστολή; (Η ανάθεση από τον Θεό είναι η αποστολή του ανθρώπου. Ο καθένας πρέπει να ζει για την ανάθεση από τον Θεό. Αυτή πρέπει να είναι το μοναδικό πράγμα στην καρδιά του. Μόνο γι’ αυτήν πρέπει να ζει.) Η ανάθεση από τον Θεό είναι η αποστολή του ανθρώπου. Έτσι μόνο μπορεί να το κατανοήσει κανείς σωστά. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό ήρθαν στη γη για να ολοκληρώσουν την ανάθεση από τον Θεό. Έστω πως το μόνο πράγμα που επιδιώκεις σ’ αυτήν τη ζωή είναι να έχεις κοινωνική ανέλιξη, να μαζεύεις πλούτη, να ζεις καλά, να απολαμβάνεις τη στενή επαφή με την οικογένειά σου και να χαίρεσαι τη φήμη, το κέρδος και τη θέση σου, και έστω πως αποκτάς μια θέση στην κοινωνία, και η οικογένειά σου διαπρέπει και είναι σώα και ασφαλής. Παρ’ όλα αυτά, εσύ αγνοείς την αποστολή που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Τι αξία έχει τότε η ζωή που ζεις; Πώς θα λογοδοτήσεις στον Θεό όταν πεθάνεις; Δεν θα μπορέσεις να το κάνεις. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επανάσταση. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αμαρτία! Ποιοι από σας εκτελείτε αυτήν τη στιγμή το καθήκον σας στον οίκο του Θεού κατά τύχη; Απ’ όπου κι αν προέρχεστε για να εκτελέσετε το καθήκον σας, δεν είναι τυχαίο. Δεν είναι ότι επιλέγονται τυχαία μερικοί πιστοί για να εκτελέσουν το συγκεκριμένο καθήκον. Αυτό έχει προκαθοριστεί απ’ τον Θεό πριν την απαρχή του χρόνου. Τι πάει να πει πως κάτι έχει προκαθοριστεί; Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Καθ’ όλο το σχέδιο διαχείρισής Του, ο Θεός έχει σχεδιάσει εδώ και πολύ καιρό πόσες φορές θα ερχόσουν στη γη, σε ποια γενιά και σε ποια οικογένεια θα γεννιόσουν τις έσχατες ημέρες, ποιες θα ήταν οι συνθήκες αυτής της οικογένειας, αν θα ήσουν άνδρας ή γυναίκα, ποια θα ήταν τα προτερήματά σου, ποιο θα ήταν το μορφωτικό σου επίπεδο, πόσο εύγλωττος θα ήσουν, ποιο θα ήταν το επίπεδό σου και πώς θα ήσουν εμφανισιακά. Σχεδίασε την ηλικία στην οποία θα ερχόσουν στον οίκο του Θεού και θα άρχιζες να εκτελείς το καθήκον σου, και ποιο καθήκον θα εκτελούσες την εκάστοτε χρονική στιγμή. Ο Θεός έχει προ πολλού προκαθορίσει το κάθε σου βήμα. Πριν καν γεννηθείς και όταν ήρθες στη γη και διένυες τις τελευταίες ζωές σου, ο Θεός είχε ήδη κανονίσει ποιο καθήκον θα εκτελούσες σ’ αυτό το τελικό στάδιο του έργου. Δεν είναι σε καμία περίπτωση αστεία υπόθεση αυτό! Το γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή ακούς ένα κήρυγμα προκαθορίστηκε απ’ τον Θεό. Μην το παίρνεις αψήφιστα! Επιπλέον, το ύψος σου, η εμφάνισή σου, το χρώμα και το σχήμα των ματιών σου, το σώμα σου, η κατάσταση της υγείας σου, οι εμπειρίες ζωής που έχεις και τα καθήκοντα που είσαι ικανός να αναλάβεις σε μια συγκεκριμένη ηλικία, το επίπεδο και η ικανότητα που διαθέτεις, όλα αυτά προκαθορίστηκαν προ πολλού για σένα απ’ τον Θεό. Είναι σίγουρο ότι δεν κανονίζονται τώρα. Ο Θεός τα έχει προκαθορίσει για σένα προ πολλού. Αυτό σημαίνει ότι, αν σκοπεύει να σε χρησιμοποιήσει, θα σε έχει ήδη προετοιμάσει πριν σου δώσει αυτήν την ανάθεση κι αυτήν την αποστολή. Είναι επομένως αποδεκτό να την αποφεύγεις; Είναι αποδεκτό να την αναλαμβάνεις με μισή καρδιά; Τίποτα απ’ αυτά δεν είναι αποδεκτό. Θα ήταν σαν να απογοήτευες τον Θεό! Είναι το χειρότερο είδος επανάστασης να απαρνούνται οι άνθρωποι το καθήκον τους. Είναι μια ειδεχθής πράξη. Ο Θεός δούλεψε φιλόπονα και ευσυνείδητα, και προκαθόρισε από αμνημονεύτων χρόνων να φτάσεις σήμερα εδώ και να σου ανατεθεί αυτή η αποστολή. Δεν είναι επομένως ευθύνη σου αυτή η αποστολή; Δεν είναι αυτό που δίνει αξία στη ζωή σου; Αν δεν ολοκληρώσεις την αποστολή που σου αναθέτει ο Θεός, θα χάσεις την αξία και το νόημα της ζωής. Θα είναι σαν να έχεις ζήσει μάταια. Ο Θεός κανόνισε για σένα τις κατάλληλες συνθήκες, το κατάλληλο περιβάλλον και υπόβαθρο. Σου έδωσε το επίπεδο και την ικανότητα, σε προετοίμασε να ζήσεις ως αυτήν την ηλικία και να έχεις όλα τα προσόντα που χρειάζεσαι για να εκτελείς το καθήκον σου. Κανόνισε για σένα όλα αυτά τα πράγματα, αλλά παρ’ όλα αυτά, εσύ δεν εκτελείς επιμελώς το καθήκον σου. Δεν μπορείς να αντισταθείς στον πειρασμό κι επιλέγεις να τραπείς σε φυγή, επιδιώκοντας πάντα την καλή ζωή και τα εγκόσμια αγαθά. Παίρνεις το χάρισμα και την ικανότητα που σου έδωσε ο Θεός και τα χρησιμοποιείς για να υπηρετήσεις τον Σατανά, για να ζήσεις γι’ αυτόν. Πώς νιώθει ο Θεός γι’ αυτό; Δεν θα σε απεχθάνεται βλέποντας τις ελπίδες Του για σένα να διαψεύδονται; Δεν θα σε μισήσει; Θα εξαπολύσει πάνω σου ένα μεγάλο κύμα οργής. Θα λήξει εκεί το θέμα; Μπορεί να είναι τόσο απλό όσο φαντάζεσαι; Πιστεύεις ότι, αν δεν ολοκληρώσεις την αποστολή σου σε αυτήν τη ζωή, όλα τελειώνουν με τον θάνατό σου; Δεν τελειώνουν εκεί. Η ψυχή σου θα βρεθεί σε κίνδυνο. Δεν εκτέλεσες το καθήκον σου, δεν δέχθηκες την ανάθεση από τον Θεό και το έσκασες απ’ την παρουσία Του. Είναι σοβαρά τα πράγματα. Πού μπορείς να καταφύγεις; Μπορείς να ξεφύγεις απ’ τα χέρια του Θεού; Πώς χαρακτηρίζει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; (Είναι άνθρωποι που Τον έχουν προδώσει.) Πώς ορίζει ο Θεός τους ανθρώπους που Τον έχουν προδώσει; Πώς χαρακτηρίζει όσους το έχουν σκάσει απ’ το βήμα της κρίσης Του; Είναι άνθρωποι που θα υποστούν την αιώνια απώλεια και θα καταστραφούν. Δεν θα υπάρξει άλλη ζωή ή άλλη αναγέννηση για σένα. Δεν υπάρχει περίπτωση να σου δώσει ο Θεός άλλη ανάθεση. Και χωρίς αποστολή πια, δεν θα έχεις την ευκαιρία να σωθείς. Θα μπλέξεις άσχημα! Ο Θεός θα πει: «Αυτός ο άνθρωπος το έσκασε μια φορά από μπροστά Μου, απ’ το βήμα της κρίσης Μου κι απ’ την παρουσία Μου. Δεν εκπλήρωσε την αποστολή του ούτε την ολοκλήρωσε. Η ζωή του τελειώνει εδώ. Τέλος. Έληξε». Τι τραγωδία! Κανείς από σας δεν εκτελεί κατά τύχη το καθήκον του στον οίκο του Θεού σήμερα, είτε αυτό είναι μικρό είτε μεγάλο, είτε απαιτείται σωματική είτε πνευματική προσπάθεια, είτε αφορά τον χειρισμό εξωτερικών υποθέσεων είτε εσωτερικών. Πώς μπορεί να είναι επιλογή σου κάτι τέτοιο; Όλα καθοδηγούνται απ’ τον Θεό. Μόνο χάρη στην ανάθεση που σου δίνει ο Θεός συγκινείσαι σε τέτοιο βαθμό, έχεις αυτήν την αίσθηση της αποστολής και της ευθύνης και μπορείς να εκτελέσεις αυτό το καθήκον. Μεταξύ των απίστων, πάρα πολλοί έχουν ωραία εμφάνιση, γνώσεις ή ταλέντα. Έχουν, όμως, την εύνοια του Θεού; Όχι. Δεν τους έχει επιλέξει ο Θεός και μόνο εσάς ευνοεί. Έχει ορίσει να αποδεχθείτε όλοι σας κάθε είδους ρόλο, να εκτελέσετε κάθε είδους καθήκον και να αναλάβετε κάθε είδους ευθύνη στο έργο της διαχείρισής Του. Όταν ολοκληρωθεί και πραγματοποιηθεί επιτέλους το σχέδιο της διαχείρισης του Θεού, τι δόξα και τι προνόμιο θα είναι αυτό! Επομένως, όταν σήμερα οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται λιγάκι καθώς εκτελούν το καθήκον τους, όταν αναγκάζονται να εγκαταλείψουν κάποια πράγματα, να δαπανήσουν λιγάκι τον εαυτό τους και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, όταν χάνουν τη θέση, τη φήμη και το κέρδος τους στον κόσμο και όλα αυτά γίνονται καπνός, φαίνεται σαν να τους τα πήρε ο Θεός. Έχουν όμως κερδίσει κάτι πιο πολύτιμο και πιο ανεκτίμητο. Τι έχουν κερδίσει οι άνθρωποι απ’ τον Θεό; Μέσα από την εκτέλεση του καθήκοντός τους, έχουν κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Πραγματικός άνθρωπος είσαι μόνο όταν έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου, έχεις ολοκληρώσει την ανάθεση από τον Θεό, έχεις αφιερώσει όλη σου τη ζωή στην αποστολή και την ανάθεση που σου έχει δώσει Εκείνος, έχεις μια ωραία μαρτυρία και ζεις μια ζωή γεμάτη αξία! Και γιατί λέω ότι είσαι πραγματικός άνθρωπος; Διότι ο Θεός σε επέλεξε και σε όρισε να εκτελέσεις το καθήκον σου ως δημιούργημα εντός της διαχείρισής Του. Αυτό δίνει τη μεγαλύτερη αξία και το μεγαλύτερο νόημα στη ζωή σου.

Ο Θεός δεν ζητάει πολλά απ’ τους ανθρώπους. Όταν σου δίνει μια ανάθεση και μια ευθύνη και λες ότι η πίστη σου είναι αδύναμη κι ότι δεν μπορείς να κάνεις μεγαλύτερη προσπάθεια, ότι δεν μπορείς να προσφέρεις περισσότερα και μόνο τόσα μπορείς να αναλάβεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσει για κάτι. Αν ζητήσει το 100% σου και δώσεις το 95%, αυτό δεν σημαίνει ότι θα απογοητευτεί, ότι θα σε τιμωρήσει κι ότι θα σε παρακινεί και θα σε προτρέπει αδιάκοπα να φτάσεις το 100% που ζητάει. Ο Θεός δεν πρόκειται να κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά. Αντιθέτως, θα φροντίζει να σημειώνεις σταδιακή πρόοδο, βήμα-βήμα, σύμφωνα πάντα με το ανάστημα, την ενέργεια και τις ικανότητές σου. Ο Θεός είναι δίκαιος και λογικός στο έργο Του. Δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους. Σε κάνει να νιώθεις άνετα και χαλαρά και να αισθάνεσαι πως σε όλα όσα κάνει για σένα σε καταλαβαίνει και σε σκέφτεται. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιλαμβάνονται την επίπονη προσπάθεια του Θεού, όπως επίσης και το έλεος, τη στοργική καλοσύνη και την ανεκτικότητα που δείχνει στην ανθρωπότητα. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι άνθρωποι και πώς πρέπει να συνεργάζονται; Πρέπει να συνεργάζονται λέγοντας το εξής: «Πρέπει να πασχίσω να ικανοποιήσω τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός θέλει το 100% μου. Αν εγώ μπορώ να δώσω το 60%, δεν πρόκειται να δώσω μόνο το 30. Θα βάλω τα δυνατά μου. Δεν θα είμαι ύπουλος, δεν θα κάνω εκπτώσεις, δεν θα σκεφτώ ποτέ να βασιστώ στην τύχη». Αυτό αρκεί. Ο Θεός εξετάζει την καρδιά του ανθρώπου. Δεν έχει πανομοιότυπες απαιτήσεις απ’ όλους τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψεις κι εσύ τα παιδιά και την οικογένειά σου ή να αφήσεις τη δουλειά σου επειδή το έκανε κάποιος άλλος. Ο Θεός δεν έχει την ίδια προσέγγιση για όλους. Οι απαιτήσεις που έχει από σένα εξαρτώνται από το ανάστημά σου και το τι μπορείς να πετύχεις. Δεν υπάρχει, άρα, λόγος να ανησυχείς ή να πιέζεσαι. Απλώς προσευχήσου ενώπιον του Θεού βάσει αυτού που μπορείς να καταφέρεις. Μην υποχωρείς μπροστά στις δυσκολίες ή τους περιορισμούς που σε ταλαιπωρούν. Μην τ’ αφήνεις να σ’ επηρεάζουν. Αυτό είναι το σωστό. Άπαξ και επηρεαστείς, θα σκέφτεσαι όλη την ώρα το εξής: «Δεν τα ’χω πάει πολύ καλά. Ο Θεός είναι δυσαρεστημένος μαζί μου, σωστά; Πρέπει να προσέξω πολύ. Δεν γίνεται να ζοριστώ πάρα πολύ. Πρέπει να πάρω μια ανάσα». Αυτό είναι λάθος. Έχεις παρερμηνεύσει τον Θεό. Καθώς οι άνθρωποι το βιώνουν αυτό βήμα προς βήμα, νιώθουν ολοένα και περισσότερο ότι η πίστη τους παραείναι αδύναμη, και φτάνουν μάλιστα στο σημείο να αμφισβητούν τον Θεό βασισμένοι στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Είναι όπως ακριβώς λέει και το ρητό: «Οι ευγενείς αξιολογούνται με βάση τα πρότυπα των φαύλων». Πιστεύουν μεν στον Θεό, αλλά φοβούνται να βασιστούν πάνω Του. Πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού, αλλά φοβούνται να Του παραδώσουν τα πάντα. Οι άνθρωποι λένε συχνά το εξής: «ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων» και «τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού». Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση, σκέφτονται ως εξής: «Μπορεί όντως να κυριαρχεί πάνω σ’ αυτό ο Θεός; Μπορώ πράγματι να βασιστώ πάνω Του; Καλύτερα να βασιστώ σε άλλους ανθρώπους. Αν τώρα δεν πιάσει αυτό, όλο και κάτι θα σκεφτώ μόνος μου». Τότε συνειδητοποιούν πόσο ανώριμοι και γελοίοι είναι και πόσο μικρό ανάστημα έχουν. Ξαναγυρίζουν πίσω επειδή θέλουν να βασιστούν στον Θεό, αλλά ανακαλύπτουν ότι και πάλι δεν υπάρχει κανένα μονοπάτι. Παρ’ όλα αυτά, βαθιά μέσα τους, ξέρουν ότι ο Θεός είναι πιστός κι ότι μπορούν να βασιστούν πάνω Του. Απλώς έχουν πάρα πολύ αδύναμη πίστη και είναι πάντα πολύ επιφυλακτικοί. Πώς λύνεται αυτό το πρόβλημα; Πρέπει να βασιστείς στην εμπειρία σου και στην επιδίωξη και την κατανόηση της αλήθειας. Τότε μόνο μπορείς να αναπτύξεις αληθινή πίστη. Όσο περισσότερη εμπειρία έχεις κι όσο περισσότερο στηρίζεσαι στον Θεό, τόσο περισσότερο νιώθεις ότι μπορείς να βασίζεσαι πάνω Του. Κι όσο βιώνεις όλο και περισσότερα ζητήματα, και βλέπεις πως ο Θεός σε προστατεύει ξανά και ξανά, βοηθώντας σε να ξεπερνάς τις δυσκολίες και να αποφεύγεις τους κίνδυνους, αποκτάς υποσυνείδητα αληθινή πίστη κι εμπιστοσύνη στον Θεό. Νιώθεις ότι ο Θεός είναι φερέγγυος κι αξιόπιστος. Αυτήν την πίστη πρέπει να έχεις πρώτα απ’ όλα στην καρδιά σου.

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοίρα, η οποία είναι προκαθορισμένη απ’ τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να πάρει τον έλεγχο της μοίρας κάποιου άλλου. Πρέπει να σταματήσεις να αγχώνεσαι για την οικογένειά σου. Πρέπει να μάθεις να εγκαταλείπεις και να αφήνεις τα πάντα πίσω σου. Πώς γίνεται αυτό; Ένας τρόπος είναι να προσεύχεσαι στον Θεό. Πρέπει, επίσης, να αναλογίζεσαι ότι όσοι από τους συγγενείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό επιδιώκουν τα εγκόσμια αγαθά, τα πλούτη και τις υλικές ανέσεις. Ανήκουν στον Σατανά και είναι διαφορετικό είδος ανθρώπου από σένα. Αν δεν εκτελείς το καθήκον σου και μένεις μαζί τους, θα υποφέρεις για το υπόλοιπο της ζωής σου. Απ’ τη στιγμή που βλέπετε τα πράγματα από διαφορετικές γωνίες, δεν θα τα πηγαίνεις καλά μαζί τους. Αντιθέτως, θα βασανίζεσαι. Θα βιώνεις μονάχα πόνο και καθόλου ευτυχία. Μπορούν να σου προσφέρουν γαλήνη και χαρά τα συναισθήματά σου γι’ αυτούς; Το μόνο που θα σου προσφέρει η ικανοποίηση της σάρκας σου είναι βάσανα, κενό και τύψεις για μια ζωή. Πρέπει να το χωνέψεις αυτό. Το ότι σου λείπει, λοιπόν, η οικογένειά σου δεν είναι αμοιβαίο· γίνεσαι συναισθηματικός χωρίς κανένα λόγο! Βαδίζεις σε διαφορετικό μονοπάτι απ’ τους δικούς σου. Έχετε διαφορετική θεώρηση για τη ζωή, διαφορετική κοσμοθεωρία, διαφορετικό μονοπάτι στη ζωή κι επιδιώκετε διαφορετικούς στόχους. Αυτήν τη στιγμή δεν είσαι με τους δικούς σου. Εφόσον, όμως, είσαι εξ αίματος συγγενής τους, θα νιώθεις πάντα ότι είσαι κοντά τους κι ότι είστε μια οικογένεια. Παρ’ όλα αυτά, όταν μείνεις όντως μαζί τους, αρκεί να τους αντιμετωπίσεις λίγες μόνο μέρες και θα εκνευριστείς για τα καλά. Είναι όλο ψέματα. Τίποτα απ’ αυτά που λένε δεν είναι αλήθεια· είναι όλα καλοπιάσματα και απάτες. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται κι αντιμετωπίζουν τον κόσμο βασίζεται στη φιλοσοφία του Σατανά και τα αξιώματά του για τη ζωή. Όλες οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι λανθασμένες και παράλογες. Δεν αντέχεις με τίποτα να τις ακούς. Σκέφτεσαι, λοιπόν, ως εξής: «Παλιά, τους είχα στον νου μου όλη την ώρα και φοβόμουν συνεχώς ότι δεν ζούσαν καλά. Η ζωή μαζί τους, όμως, είναι πραγματικά ανυπόφορη πλέον!» Νιώθεις απέχθεια γι’ αυτούς. Δεν έχεις ακόμη καταλήξει στο τι είδους άνθρωποι είναι, οπότε εξακολουθείς να σκέφτεσαι ότι οι οικογενειακοί δεσμοί είναι πιο σημαντικοί και πιο αληθινοί απ’ οτιδήποτε άλλο. Περιορίζεσαι ακόμη απ’ τα συναισθήματά σου. Προσπάθησε να εγκαταλείψεις αυτά τα συναισθήματα με όποιον τρόπο μπορείς. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε δώσε προτεραιότητα στο καθήκον σου. Προέχουν η ανάθεση κι η αποστολή που σου έδωσε ο Θεός. Η εκπλήρωση του καθήκοντός σου προηγείται όλων των άλλων. Μην ασχολείσαι για την ώρα με ό,τι έχει να κάνει με τους εξ αίματος συγγενείς σου. Μόλις εκπληρώσεις την ανάθεση και το καθήκον σου, αντιλαμβάνεσαι όλο και πιο ξεκάθαρα την αλήθεια, αποκτάς μια ολοένα και πιο κανονική σχέση με τον Θεό, η καρδιά σου υποτάσσεται στον Θεό ολοένα και περισσότερο, και μεγαλώνει και φανερώνεται ακόμα περισσότερο η θεοφοβούμενη καρδιά σου. Τότε είναι που αλλάζει η εσωτερική σου κατάσταση. Απ’ τη στιγμή που αλλάζει η κατάστασή σου, ξεθωριάζουν οι κοσμικές απόψεις και τα συναισθήματά σου. Δεν θα αναζητάς πια αυτά τα πράγματα. Το μόνο που θα θέλει να αναζητήσει η καρδιά σου είναι πώς να αγαπάς τον Θεό και να Τον ικανοποιείς, καθώς και πώς να ζεις με τρόπο που να Τον ευχαριστεί, πώς να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια. Απ’ τη στιγμή που η καρδιά σου πασχίζει γι’ αυτό, τα πράγματα που έχουν να κάνουν με τα σαρκικά συναισθήματα θα ξεθωριάσουν σιγά-σιγά και δεν θα είναι πια σε θέση να σε δεσμεύουν ή να σε ελέγχουν.

Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Δεν περιορίζομαι απ’ τα συναισθήματά μου για τους δικούς μου όταν εκτελώ τα καθήκοντά μου. Όποτε, όμως, δεν έχω κάτι να κάνω, αρχίζουν να μου λείπουν». Τι συνέπειες έχει άραγε αυτό; Αν μπορεί να σε οδηγήσει στο να γίνεις αρνητικός κι απρόθυμος να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου, τότε πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να βρεις μια λύση. Απ’ τη στιγμή που λύσεις το πρόβλημα, δεν θα σου λείπουν τόσο πολύ οι δικοί σου την επόμενη φορά που δεν θα έχεις κάτι να κάνεις, οπότε δεν θα υπάρξουν και οι αντίστοιχες συνέπειες. Όποια, λοιπόν, προβλήματα κι αν προκύψουν, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια για να τα λύνεις. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δεν είναι ανησυχητικό να σου λείπουν οι δικοί σου. Το κλειδί είναι να σκέφτεσαι τι συνέπειες θα έχει το να τους νοσταλγείς όλη την ώρα και πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αυτό. Πρέπει να αναλογίζεσαι τα εξής: «Πώς προέκυψε αυτή μου η κατάσταση; Πώς γίνεται να μου λείπουν πάντα οι δικοί μου; Ποια μέρη της αλήθειας δεν μου είναι ξεκάθαρα; Σε ποιες αλήθειες πρέπει να εισέλθω;» Αν ασκηθείς έτσι, θα εισέλθεις γρήγορα στην αλήθεια. Πρέπει πάντα να αναλογίζεσαι την αλήθεια στο μυαλό σου. Όσο περισσότερο το κάνεις αυτό, τόσο πιο ξεκάθαρα θα κατανοείς την αλήθεια και τόσο περισσότερα μονοπάτια άσκησης θα ανοιχτούν στο μυαλό σου. Αυτό θα σε οδηγήσει στο να κατανοείς πραγματικά την αλήθεια αντί να γνωρίζεις κάποια σκόρπια πράγματα γι’ αυτήν. Σε αυτό το σημείο, θα αναζητήσεις ανθρώπους για να συναναστραφείς μαζί τους. Ποιος είναι ο σκοπός της συναναστροφής; Να λάβεις επιβεβαίωση, να κατανοήσεις με περισσότερη ακρίβεια την αλήθεια, χωρίς καθόλου παρεκκλίσεις. Έτσι, δεν θα δυσκολεύεσαι και το μυαλό σου θα απελευθερωθεί και δεν θα έχει πια περιορισμούς· θα είναι ελεύθερο. Δεν θα σου λείπει πια η οικογένειά σου όλη την ώρα, και θα μπορέσεις να ξεφύγεις απ’ τα εγκόσμια μπερδέματα. Η κατάστασή σου θα γίνεται ολοένα και πιο κανονική. Όλοι πρέπει να μάθετε να αναλογίζεστε την αλήθεια. Πώς γίνεται αυτό; Για παράδειγμα, ας πούμε ότι σήμερα έκανες κάτι που δεν θεωρείς και πολύ σωστό και φαίνεται να αντιβαίνει στις αρχές, αλλά δεν ξέρεις πού έγκειται το πρόβλημα. Πρέπει τότε να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια. Πρέπει να σκεφτείς τα εξής: «Με ποια αλήθεια σχετίζεται αυτό το ζήτημα; Με ποια αρχή σχετίζεται;» Πρέπει να βρεις κάποιον να συναναστραφείτε σχετικά με την αλήθεια· πρέπει να ανατρέξεις σ’ αυτό που έγινε και να στοχαστείς. Όταν τελικά ανακαλύψεις την πηγή του προβλήματος και το λύσεις μέσω της αναζήτησης της αλήθειας, θα έχεις περισσότερη πίστη στον Θεό και θα νιώσεις ότι έχεις σημειώσει πρόοδο σε ό,τι αφορά την αλήθεια. Θα μπορείς να διακρίνεις κάποια ζητήματα και να κατανοήσεις κάποια πνευματικά λόγια. Θα μπορείς, ίσως, να κατανοήσεις και την πραγματική σημασία και το πραγματικό νόημα κάποιου συχνά επαναλαμβανόμενου δόγματος ή συνθήματος. Αυτό σημαίνει πως θα έχεις κατανοήσει ένα μέρος της αλήθειας και θα ξέρεις πώς να την ασκείς. Τότε μπορείς να πας να συναναστραφείς με τους άλλους. Θα συναναστραφείς σχετικά με αυτό το σύνθημα μέχρι να το κατανοήσεις ξεκάθαρα και να μετατραπεί σε ένα μονοπάτι άσκησης. Δεν είναι καλό αυτό; Να κι άλλος ένας τρόπος να προχωρήσεις. Καμιά φορά, όταν βλέπεις κάποιους σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, μπορεί και να σκεφτείς το εξής: «Γιατί είναι σε αυτήν την κατάσταση; Πώς προέκυψε αυτή η κατάσταση; Πώς γίνεται και δεν είμαι κι εγώ σε αυτήν την κατάσταση; Αυτό που είπαν αντιστοιχεί σε κάποια συγκεκριμένη κατάσταση και νοοτροπία. Πώς αναπτύχθηκε, λοιπόν, αυτή τους η νοοτροπία; Από πού προέκυψε το πρόβλημα; Με ποια πτυχή της αλήθειας σχετίζεται; Δεν πρέπει να αναζητήσω κι εγώ την αλήθεια;» Μέσω της συναναστροφής και της αναζήτησης, ανακαλύπτεις το πρόβλημα και συνειδητοποιείς ότι κι εσύ έχεις μια κατάσταση αντίστοιχη με τη δική τους. Κατάφερες να δείξεις πως η κατάστασή σου ταιριάζει απόλυτα με τη δική τους. Έτσι δεν είναι; Δεν άξιζε αυτή η προσπάθεια; (Ναι.) Αφού ανακαλύψεις το πρόβλημα, βρίσκεις κάποιον να συναναστραφείτε μαζί. Όταν τελικά βρεις την απάντηση και καταλάβεις ποιο είναι το πρόβλημα, αυτό λύνεται. Μόλις καταφέρεις να ανακαλύψεις ένα πρόβλημα, είναι εύκολο να το λύσεις. Αν δεν μπορέσεις να το ανακαλύψεις, δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ. Πού και πού ησυχάζει το μυαλό σου και τότε είναι η ιδανική στιγμή να αναλογιστείς την αλήθεια και τον λόγο του Θεού. Σε καμία περίπτωση μη χαραμίζεις αυτήν την ευκαιρία για να καλλιεργείς συναισθηματικούς δεσμούς και να σκέφτεσαι όλη την ώρα πώς να ξανασμίξεις με την οικογένειά σου. Αυτό είναι πρόβλημα. Αν ανησυχείς συνεχώς για τους δικούς σου και αρπάζεις κάθε ευκαιρία για να δεθείς μαζί τους συναισθηματικά, το μυαλό σου θα είναι μονίμως πλημμυρισμένο με όλα αυτά τα συναισθηματικά μπερδέματα. Δεν θα καταφέρεις να κόψεις ούτε να εγκαταλείψεις αυτούς τους δεσμούς. Πρέπει να προσεύχεσαι περισσότερο, να διαβάζεις περισσότερο τον λόγο του Θεού και να συναναστρέφεσαι συχνά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια, δεν θα περιορίζεσαι απ’ την οικογένεια, τη σάρκα ή τα συναισθήματά σου. Θα σου είναι εύκολο να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά. Αυτός είναι ο τρόπος να προχωρήσεις. Εδώ που τα λέμε, αυτές είναι εμπειρίες πολλών ανθρώπων. Χρειάζεται πάντα ένα διάστημα εμπειρίας για να λυθούν τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με τα αισθήματα. Απ’ τη στιγμή που κατανοήσεις την αλήθεια, τα προβλήματα αυτά λύνονται πιο εύκολα.

Απόσπασμα 83

Για όλους όσοι πιστεύουν τώρα στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, μολονότι έχουν βάλει τα θεμέλια, υπάρχει ένα πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί. Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν κάπως όλες τις πτυχές της αλήθειας και μπορούν να πουν και να κηρύξουν τα ορθά λόγια και δόγματα, όμως δεν έχουν βιώσει την ορθότητα των λόγων αυτών στην πραγματική τους ζωή. Δεν έχουν βιώσει πραγματικά ποιο είναι το αληθινό νόημα και η πρακτική πλευρά των αληθειών που περιέχουν αυτά τα λόγια. Για να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, χρειάζεσαι το κατάλληλο περιβάλλον, τους σωστούς ανθρώπους πλάι σου και τα κατάλληλα άτομα, γεγονότα και πράγματα που θα σου επιτρέψουν να αναπτυχθείς στη ζωή. Με αυτόν τον τρόπο, τόσο αυτές οι αλήθειες όσο και αυτά τα δόγματα που κατανοείς θα επιβεβαιωθούν και θα σε κάνουν να αποκτήσεις εμπειρία. Εάν ένας ζωντανός σπόρος πέσει σε γόνιμο έδαφος, όμως του λείπουν οι ακτίνες του ήλιου και η υγρασία του νερού της βροχής, δεν θα μαραθεί το μπουμπούκι που θα αναπτυχθεί από αυτόν; (Ναι, θα μαραθεί.) Επομένως, όταν έχεις ακούσει πολλά κηρύγματα, πολλές αλήθειες και πολλά από τα λόγια του Θεού, και έχεις ήδη βεβαιωθεί ότι αυτό το μονοπάτι είναι το ορθό, το σωστό μονοπάτι στη ζωή, τι χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή; Πρέπει να ζητήσεις από τον Θεό να κανονίσει ένα κατάλληλο περιβάλλον για σένα, που να είναι εποικοδομητικό και χρήσιμο για τη ζωή σου και να μπορεί να σε κάνει να αναπτυχθείς στη ζωή. Αυτό το περιβάλλον μπορεί να μην είναι πολύ άνετο —η σάρκα πρέπει να υπομείνει κακουχίες και να απαρνηθεί κανείς και να εγκαταλείψει πολλά. Αυτό είναι κάτι που όλοι έχετε βιώσει μέχρι τώρα. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι σας δίωκαν και δεν μπορούσατε να επιστρέψετε σπίτι, να δείτε ή να έλθετε σε επαφή με τον άνδρα, τη γυναίκα και τα παιδιά σας, να συναντηθείτε με συγγενείς ή φίλους ή να μάθετε νέα τους. Μέσα στη νύχτα, αρχίζεις να σκέφτεσαι το σπίτι σου: «Τι να κάνει ο πατέρας μου; Είναι μεγάλος, και δεν έχω τρόπο να τον τιμήσω. Η μητέρα μου δεν είναι καλά στην υγεία της και δεν ξέρω πώς τα πάει τώρα». Δεν θα σκεφτόσουν διαρκώς αυτά τα θέματα; Εάν η καρδιά σου περιορίζεται συνεχώς από τέτοια ζητήματα, ποιες συνέπειες θα έχει αυτό στην εκτέλεση του καθήκοντός σου; Είναι ωφέλιμο για την πρόοδο της ζωής σου εάν δεν αναμειγνύεσαι ούτε ασχολείσαι τόσο πολύ με τα εγκόσμια θέματα της σάρκας. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα να τα σκέφτεσαι και να ανησυχείς για αυτά. Όλα τούτα τα θέματα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και δεν μπορείς εσύ να αλλάξεις τη μοίρα των μελών της οικογένειάς σου. Πρέπει να κατανοήσεις ότι ύψιστη προτεραιότητά σου ως πιστού στον Θεό είναι να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του, να κάνεις το καθήκον σου, να αποκτήσεις αληθινή πίστη, να εισέλθεις στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, να αναπτυχθείς στη ζωή και να κερδίσεις την αλήθεια. Αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Επιφανειακά, φαίνεται λες και οι άνθρωποι απαρνούνται ενεργά τον κόσμο και τις οικογένειές τους, τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; (Ο Θεός είναι κυρίαρχος όλων και τα ενορχηστρώνει όλα.) Τα ενορχηστρώνει ο Θεός. Αυτός σε εμποδίζει να βλέπεις την οικογένειά σου. Για να το θέσω πιο εύστοχα, ο Θεός σού τους στερεί. Δεν είναι αυτά τα πιο πρακτικά λόγια; (Είναι.) Οι άνθρωποι λένε διαρκώς ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος και ρυθμίζει τα πάντα, οπότε πώς είναι κυρίαρχος σε αυτό το θέμα; Σε βγάζει έξω από το σπίτι σου, χωρίς να αφήνει την οικογένειά σου να μετατραπεί σε βάρος που σε πιέζει. Πού σε πηγαίνει, λοιπόν; Σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν οι δεσμοί της σάρκας, όπου δεν μπορείς να βλέπεις τους αγαπημένους σου. Όταν ανησυχείς και θέλεις να κάνεις κάτι για αυτούς, δεν μπορείς, ούτε μπορείς να προσφέρεις την ευλάβειά σου ως τέκνο όταν θέλεις. Δεν μπορούν να σε δεσμεύουν πλέον. Ο Θεός σε έχει απομακρύνει από αυτούς και σου έχει στερήσει όλους αυτούς τους δεσμούς, διαφορετικά θα εξακολουθούσες να τους φέρεσαι σαν καλό τέκνο, να τους προσφέρεις υπηρεσία και να τους κάνεις τον σκλάβο. Είναι καλό ή κακό που σε απομακρύνει ο Θεός από όλους αυτούς τους εξωτερικούς δεσμούς; (Καλό.) Είναι καλό, και δεν υπάρχει λόγος να μετανιώνεις γι’ αυτό. Αφού είναι καλό, τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι; Θα πρέπει να ευχαριστούν τον Θεό, λέγοντας: «Ο Θεός με αγαπά πάρα πολύ!» Δεν μπορεί να ξεπεράσει κανείς μόνος του τα δεσμά της στοργής, επειδή οι καρδιές των ανθρώπων περιορίζονται από τη στοργή. Όλοι θέλουν να είναι ενωμένοι με την οικογένειά τους, να μαζεύεται όλη η οικογένεια μαζί, να είναι όλοι ασφαλείς, υγιείς και ευτυχισμένοι και να περνούν έτσι την κάθε μέρα, χωρίς να χωρίζουν ποτέ. Υπάρχει, όμως, και μια κακή πλευρά σε αυτό. Θα αφιερώσεις σε αυτούς όλη την ενέργεια και τις προσπάθειες της ζωής σου, τα νιάτα σου, τα καλύτερά σου χρόνια, το καλύτερο κομμάτι της ζωής σου. Θα δώσεις ολόκληρη τη ζωή σου για χάρη της σάρκας σου, της οικογένειάς σου, των αγαπημένων σου προσώπων, της δουλειάς, της φήμης και του κέρδους σου, και για κάθε είδους περίπλοκες σχέσεις, και κατά συνέπεια θα καταστρέψεις εντελώς τον εαυτό σου. Πώς, λοιπόν, αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο; Ο Θεός λέει: «Μην αυτοκαταστρέφεσαι σε αυτόν τον λασπότοπο. Εάν κολλήσουν και τα δυο σου πόδια, δεν θα μπορείς να αποτραβηχτείς όσο κόπο κι αν καταβάλεις. Δεν έχεις το ανάστημα ή το θάρρος, για να μην πω την πίστη. Εγώ ο ίδιος θα σε βγάλω». Αυτό κάνει ο Θεός, και δεν το συζητά μαζί σου. Γιατί δεν ζητά ο Θεός τη γνώμη των ανθρώπων; Κάποιοι λένε: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, κάνει ό,τι θέλει. Οι άνθρωποι είναι σαν τα μυρμήγκια και τα ζωύφια, δεν είναι τίποτα στα μάτια του Θεού». Έτσι έχουν τα πράγματα, όμως συμπεριφέρεται ο Θεός στους ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι. Ο Θεός εκφράζει πάρα πολλές αλήθειες και τις χαρίζει στον άνθρωπο, δίνοντάς του τη δυνατότητα να καθαρθεί από τη διαφθορά του και να κερδίσει μια νέα ζωή από Εκείνον. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι πολύ μεγάλη. Όλα αυτά είναι πράγματα που μπορούν να διαπιστώσουν οι άνθρωποι. Ο Θεός έχει προθέσεις για σένα, σκοπός Του που σε έφερε εδώ είναι να σε κάνει να μπεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, να ζήσεις μια ζωή με νόημα, ένα μονοπάτι που δεν θα μπορούσες να επιλέξεις μόνος σου. Υποκειμενική επιθυμία των ανθρώπων είναι να περάσουν τη ζωή τους σώοι και αβλαβείς και, ακόμη κι αν δεν κάνουν περιουσία, θέλουν τουλάχιστον να είναι ενωμένοι με την οικογένειά τους για πάντα και να απολαμβάνουν αυτού του είδους την οικογενειακή ευτυχία. Δεν καταλαβαίνουν πώς να μεριμνούν για τις προθέσεις του Θεού, ούτε πώς να σκέφτονται τους μελλοντικούς τους προορισμούς ή την πρόθεση του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Όμως ο Θεός δεν το κάνει θέμα όσον αφορά την έλλειψη κατανόησής τους και δεν χρειάζεται να τους πει πάρα πολλά, γιατί δεν καταλαβαίνουν, το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό και η όποια συζήτηση θα κατέληγε σε αδιέξοδο. Γιατί θα κατέληγε σε αδιέξοδο; Επειδή το μεγάλο ζήτημα του σχεδίου διαχείρισης του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα δεν είναι κάτι που μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι με μία-δυο επεξηγηματικές προτάσεις. Αφού ισχύει αυτό, ο Θεός λαμβάνει αποφάσεις και ενεργεί άμεσα, μέχρι να έλθει η μέρα που οι άνθρωποι τελικά θα καταλάβουν.

Όταν ο Θεός παίρνει κάποιους από τον εκλεκτό Του λαό από το δυσμενές περιβάλλον της ηπειρωτικής Κίνας, αυτό ενέχει την καλή Του θέληση, την οποία όλοι πλέον μπορούν να δουν. Σχετικά με το θέμα αυτό, οι άνθρωποι πρέπει να δείχνουν συχνά ευγνωμοσύνη και να ευχαριστούν τον Θεό που τους έδειξε χάρη. Αναδύθηκες από αυτό το οικογενειακό περιβάλλον, ξέφυγες από όλες τις περίπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις της σάρκας και έχεις απεμπλακεί από όλους τους εγκόσμιους και σαρκικούς δεσμούς. Ο Θεός σε έβγαλε από μια πολύπλοκη παγίδα και σε έφερε στην παρουσία Του και στον οίκο Του. Ο Θεός λέει: «Είναι γαλήνια εδώ, αυτό το μέρος είναι πολύ καλό και κατάλληλο για την ανάπτυξή σου. Εδώ βρίσκονται τα λόγια και η καθοδήγηση του Θεού, και βασιλεύει η αλήθεια. Η πρόθεση του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα βρίσκεται εδώ, και εδώ επικεντρώνεται το έργο της σωτηρίας. Οπότε, αναπτύξου όσο τραβάει η καρδιά σου εδώ». Ο Θεός σε φέρνει σε αυτό το είδος περιβάλλοντος, ένα περιβάλλον που μπορεί να μην περιέχει την παρηγοριά των αγαπημένων σου, όπου τα παιδιά σου δεν είναι παρόντα να σε φροντίσουν όταν αρρωστήσεις και όπου δεν έχεις κανέναν έμπιστο. Όταν είσαι μόνος σου και σκέφτεσαι τα βάσανα και τις δυσκολίες της σάρκας σου και όλα όσα θα αντιμετωπίσεις στο μέλλον, εκείνες τις στιγμές, θα νιώθεις μόνος. Γιατί θα νιώθεις μόνος; Ένας αντικειμενικός λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν πολύ μικρό ανάστημα. Ποιος είναι ο υποκειμενικός λόγος; (Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν εντελώς τα σαρκικά αγαπημένα τους πρόσωπα.) Σωστά, οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν. Οι άνθρωποι που ζουν με τη σάρκα θεωρούν απολαύσεις τις διάφορες σχέσεις και τους οικογενειακούς δεσμούς της σάρκας. Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τους αγαπημένους τους. Γιατί δεν σκέφτεσαι πώς ήλθες στον κόσμο των ανθρώπων; Ήλθες μόνος, αρχικά χωρίς σχέσεις με άλλους. Ο Θεός φέρνει τους ανθρώπους εδώ έναν-έναν. Όταν ήλθες, ήσουν, στην πραγματικότητα, μόνος. Δεν αισθανόσουν μόνος εκείνη την ώρα, οπότε γιατί νιώθεις μόνος όταν ο Θεός σε φέρνει εδώ τώρα; Πιστεύεις ότι σου λείπει ένας σύντροφος που να μπορείς να εμπιστευτείς, είτε είναι τα παιδιά σου, οι γονείς σου ή το άλλο σου μισό —ο σύζυγος ή η σύζυγός σου— και έτσι, νιώθεις μόνος. Τότε, όταν νιώθεις μόνος, γιατί δεν σκέφτεσαι τον Θεό; Δεν είναι ο Θεός σύντροφος του ανθρώπου; (Ναι, είναι.) Όταν νιώθεις τη μεγαλύτερη ταλαιπωρία και θλίψη, ποιος μπορεί πραγματικά να σε παρηγορήσει; Ποιος μπορεί πραγματικά να δώσει λύση στις δυσκολίες σου; (Ο Θεός μπορεί.) Μόνο ο Θεός μπορεί να δώσει πραγματικά λύση στις δυσκολίες των ανθρώπων. Εάν είσαι άρρωστος και τα παιδιά σου είναι στο πλάι σου, σου δίνουν να πιείς κάτι και σε περιποιούνται, θα νιώσεις μεγάλη χαρά, όμως με τον καιρό τα παιδιά σου θα βαρεθούν και κανείς δεν θα είναι πρόθυμος να σε περιποιείται. Στιγμές σαν κι αυτές θα νιώθεις πραγματικά μόνος! Άρα, λοιπόν, όταν νομίζεις ότι δεν έχεις σύντροφο, όντως ισχύει αυτό; Στην πραγματικότητα δεν ισχύει, αφού ο Θεός σού κρατά διαρκώς συντροφιά! Ο Θεός δεν αφήνει τους ανθρώπους. Είναι κάποιος στον οποίο μπορούν να βασιστούν και να βρουν καταφύγιο ανά πάσα στιγμή, και ο μόνος τους έμπιστος. Άρα, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες και τα βάσανα που συναντάς, ανεξάρτητα από τα παράπονα ή τα θέματα αρνητικότητας και αδυναμίας που σου τυχαίνουν, εάν έρχεσαι ενώπιον του Θεού και προσεύχεσαι αμέσως, τα λόγια Του θα σου δίνουν παρηγοριά και θα προσφέρουν λύσεις στις δυσκολίες σου και στα διάφορα προβλήματά σου. Σε ένα περιβάλλον σαν αυτό, η μοναξιά σου θα γίνει η βασική προϋπόθεση για να βιώνεις τα λόγια του Θεού και να κερδίζεις την αλήθεια. Με την εμπειρία, σιγά-σιγά θα σου έλθουν τα εξής στο μυαλό: «Εξακολουθώ να έχω μια καλή ζωή αφού άφησα τους γονείς μου, μια γεμάτη ζωή αφού άφησα τον σύζυγό μου, μια γαλήνια και χαρούμενη ζωή αφού άφησα τα παιδιά μου. Δεν είμαι πια κενή. Δεν θα βασίζομαι πλέον στους ανθρώπους, μα στον Θεό. Θα με φροντίζει και θα με βοηθά ανά πάσα στιγμή. Αν και δεν μπορώ να Τον αγγίξω ή να Τον δω, ξέρω ότι είναι δίπλα μου ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Εφόσον προσεύχομαι σε Αυτόν, εφόσον Τον επικαλούμαι, θα με συγκινεί και θα με κάνει να κατανοώ τις προθέσεις Του και να βλέπω το σωστό μονοπάτι». Εκείνη τη στιγμή, θα γίνει πραγματικά ο Θεός σου και όλα τα προβλήματά σου θα επιλυθούν.

Απόσπασμα 84

Η Ταϊβάν είναι μια δημοκρατική χώρα με κοινωνική σταθερότητα, και οι άνθρωποι που ζουν εκεί ευημερούν. Η δημόσια τάξη, η ποιότητα ζωής, οι πολιτιστικές αξίες και άλλες πτυχές αντίστοιχα είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο απ’ ό,τι στην ηπειρωτική Κίνα. Οι άνθρωποι ζουν πολύ άνετα. Αν και είναι καλό να ζεις άνετα, πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και ζουν άνετα δεν είναι πρόθυμοι να Τον ακολουθήσουν, πόσο μάλλον να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα. Είναι πολύ δύσκολο να απαρνηθούν ό,τι έχουν και δεν έχουν και να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό. Αλήθεια, έτσι δεν γίνεται; Όταν ζουν άνετα, σκέφτονται διαρκώς το φαγητό, το ποτό, τη διασκέδαση, τις σαρκικές απολαύσεις και την καλή ζωή. Αυτό επηρεάζει με κάποιον τρόπο τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό κι επιδιώκουν την αλήθεια. Γι’ αυτό άλλωστε, σε αυτό το άνετο κοινωνικό περιβάλλον, πολλοί άνθρωποι θέλουν μεν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά δυσκολεύονται να το κάνουν. Δεν είναι πρόθυμοι να υπομείνουν τον παραμικρό πόνο και δεν εργάζονται αποτελεσματικά όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους ή κάνουν διάφορες εργασίες για την εκκλησία. Μερικές φορές επηρεάζεται η πρόοδος της δουλειάς τους και αυτό σχετίζεται κατά κάποιον τρόπο με το κοινωνικό τους περιβάλλον. Συγκινούμαι που σας βλέπω να κάθεστε και να ακούτε τα κηρύγματα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος κάθε φορά που συναθροιζόμαστε. Κάποιοι άνθρωποι στην ηπειρωτική Κίνα μπορεί να πιστεύουν στον Θεό επειδή ασφυκτιούν μέσα στο περιβάλλον στο οποίο ζουν, καταπιέζονται απ’ την κοινωνία και υφίστανται διακρίσεις και σοβαρές διώξεις. Άλλοι πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο επειδή αναζητούν το δίκαιο και τη λογική ή γιατί θέλουν να στηριχθούν πνευματικά και να βασιστούν κάπου. Ο ενθουσιασμός, η πίστη και η αφοσίωση κάποιων ανθρώπων υποδαυλίζονται απ’ τις άγριες διώξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Κάποιοι εξαναγκάζονται να καταφύγουν στο εξωτερικό διότι είναι πολύ δύσκολο να πιστεύεις στον Θεό στην ηπειρωτική Κίνα. Πολλοί άνθρωποι καταδιώκονται. Δεν έχουν πού να κρυφτούν. Γι’ αυτούς τους λόγους, καταφεύγουν στο εξωτερικό. Σε σύγκριση με το καταπιεστικό κι εχθρικό περιβάλλον διαβίωσης στην ηπειρωτική Κίνα, οι άνθρωποι στην Ταϊβάν δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Τόσο άνετα που ζουν, οι πιστοί στον Θεό δεν είναι πρόθυμοι να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με τυχόν διώξεις ή δεινά, δεν είναι πια πρόθυμοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Τόσο άνετα που ζουν, το μόνο που κάνουν είναι να απολαμβάνουν το φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση. Τους απασχολούν διαρκώς τα εξής: «Τι να φάω; Πού να ταξιδέψω; Σε ποιες χώρες δεν έχω πάει ακόμη; Ένας άνθρωπος ζει μονάχα λίγες δεκαετίες. Αν δεν επισκεφθώ πολλές χώρες και δεν διευρύνω τους ορίζοντές μου, τι νόημα θα έχει η ζωή μου;» Έτσι, η καρδιά του ανθρώπου γίνεται ανυπότακτη και δεν χαλιναγωγείται. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί κάποιος να συνεχίσει να τρώει και να πίνει ήσυχα τον λόγο του Θεού ενώπιον Αυτού; Μπορεί να συνεχίσει να ακούει προσεκτικά τα κηρύγματα στις συναθροίσεις; Θα δυσκολευτεί σίγουρα. Όταν παρακινείται να πιστεύει στον Θεό, να επιδιώκει την αλήθεια και να εκτελεί το καθήκον του, νιώθει ότι αδικείται, ότι πνίγεται, ότι η ζωή του δεν έχει νόημα. Ένα τόσο ευνοϊκό περιβάλλον δεν βάζει σε μεγάλο πειρασμό τους ανθρώπους; Δεν είναι μεγάλο εμπόδιο γι’ αυτούς; Ναι. Όλοι οι άνθρωποι λαχταράνε τις σαρκικές ανέσεις, αλλά για όσους πιστεύουν στον Θεό κι επιδιώκουν την αλήθεια, η άνεση δεν κάνει απαραίτητα καλό σε ό,τι αφορά την ανάπτυξή τους στη ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί κι αδύναμοι και δεν έχουν καθόλου δύναμη θέλησης όταν υποφέρουν έστω και λίγο. Αυτή δεν είναι η συνέπεια ενός άνετου περιβάλλοντος; Υπάρχουν ένα σωρό βιωματικές μαρτυρίες σε βίντεο που δείχνουν αδελφούς και αδελφές στην ηπειρωτική Κίνα να βασανίζονται στη φυλακή, να καταδικάζονται και να φυλακίζονται. Τα έχετε δει όλοι σας; (Ναι.) Και πώς νιώθετε όταν τα βλέπετε; (Θεέ μου, θα ήθελα να πω δυο λόγια για το πώς νιώθω. Τώρα που είδα τους αδελφούς και τις αδελφές στην ηπειρωτική Κίνα να βιώνουν όλες αυτές τις διώξεις και τα βασανιστήρια και να προσεύχονται στον Θεό, να βασίζονται πάνω Του και να διατηρούν την πίστη τους μέσα σ’ ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον· τώρα που τους είδα να βιώνουν σταδιακά την εμπειρία αυτή υπό την ηγεσία του Θεού, μένοντας παράλληλα ακλόνητοι κι ακλόνητες στη μαρτυρία τους χωρίς να Τον προδίδουν, νιώθω ότι έχουν περισσότερη πίστη και μεγαλύτερο ανάστημα απ’ ό,τι εμείς. Αν ζούσα σ’ εκείνο το περιβάλλον, δεν είναι απαραίτητο ότι θα κατάφερνα να μείνω ακλόνητος όπως εκείνοι, πράγμα που με κάνει να νιώθω πολύ μικρός σε ανάστημα.) Οι αδελφοί και οι αδελφές στην ηπειρωτική Κίνα διατηρούν την πίστη τους στον Θεό, παίρνουν μέρος σε συναθροίσεις κι εκτελούν τα καθήκοντά τους σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ασκεί σκληρές διώξεις εναντίον τους. Αυτή είναι μια μαρτυρία, μια δυνατή μαρτυρία. Μένουν, δηλαδή, ακλόνητοι μέσα σ’ ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον. Εσείς, τώρα, που ζείτε σε αυτό το άνετο περιβάλλον πρέπει να αναλογιστείτε πώς να προσφέρετε μια διαφορετική μαρτυρία. Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να εκτιμήσετε όλα τα στοιχεία αυτής της ζωής και αυτά τα περιβάλλοντα που σας έδωσε ο Θεός. Επίσης, πρέπει να αναλογιστείτε πώς, σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, θα καταφέρετε να μείνετε ακλόνητοι στη μαρτυρία σας, πώς δεν θα ντροπιάσετε τον Θεό, πώς θα βγείτε νικητές. Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό σε μια δημοκρατική χώρα, μπορεί μεν να μην υφίσταται καταπίεση, διώξεις και βασανιστήρια απ’ την κυβέρνηση, υφίσταται, όμως, διώξεις απ’ την οικογένεια και τους συγγενείς του. Πρέπει, άρα, και πάλι να βιώνετε τον λόγο του Θεού, να αποκτάτε την αλήθεια και να μένετε ακλόνητοι στη μαρτυρία σας. Σε οποίο περιβάλλον και να βρίσκεστε καθώς πιστεύετε στον Θεό, δεν είναι εύκολο να αποκτήσετε την αλήθεια. Για να κατανοήσετε την αλήθεια και να εισέλθετε στην πραγματικότητα, πρέπει να υποφέρετε και να πληρώσετε ένα τίμημα. Για να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό, πρέπει να κατανοήσετε την αλήθεια σε κάθε πτυχή της εμπειρίας. Αυτό δεν αφορά μόνο τη διάδοση του ευαγγελίου και του ονόματος του Θεού. Αφορά κυρίως τη βιωματική μαρτυρία της ζωής. Σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων και μέσα στο κοινωνικό σύστημα οποιασδήποτε χώρας, όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με την αλήθεια, όταν πασχίζουν να είναι έντιμοι και προσπαθούν να υποταχθούν στον Θεό, υφίστανται διακρίσεις, αποκλεισμούς ή διώξεις. Αυτό συμβαίνει επειδή ούτε οι δημοκρατικές χώρες υποτάσσονται στον Θεό. Ανεβαίνουν στην εξουσία αθεϊστικά πολιτικά κόμματα, τα οποία απορρίπτουν κι αυτά την αλήθεια και τον Θεό. Όταν πιστεύεις στον Θεό σε μια τέτοια χώρα, ακόμη κι αν δεν υποστείς διώξεις και δεινά, αν τυχόν επιχειρήσεις να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, θα σου επιβληθούν συγκεκριμένοι περιορισμοί και θα υποστείς διακρίσεις, θα συκοφαντηθείς, θα κριθείς και θα καταδικαστείς. Όλα αυτά είναι γεγονός. Αν δεν κατανοήσεις ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα, δεν θα κατανοήσεις την αλήθεια. Για να αποδεχθείς και να ακολουθήσεις τον Χριστό σε οποιαδήποτε χώρα, πρέπει να υποστείς σε έναν βαθμό διώξεις και δεινά. Πρέπει πάντα να είσαι επιφυλακτικός, να προσεύχεσαι και να στρέφεσαι στον Θεό και να διαθέτεις, επίσης, σοφία κι ευφυΐα. Σε κάθε χώρα και κοινωνικό περιβάλλον, ο Θεός έχει ετοιμάσει και κανονίσει ένα κατάλληλο περιβάλλον για σένα. Όλα εξαρτώνται απ’ το αν επιδιώκεις την αλήθεια ή όχι. Ένα άνετο περιβάλλον βάζει τους ανθρώπους σε πειρασμούς. Οι διώξεις και τα βασανιστήρια τους βάζουν κι αυτά σε πειρασμούς και δοκιμασίες. Υπάρχουν, άρα, δοκιμασίες στα άνετα περιβάλλοντα; Υπάρχουν και οι δοκιμασίες του Θεού. Ο Θεός έχει ετοιμάσει αυτό το άνετο περιβάλλον για σένα. Όλα εξαρτώνται απ’ το πώς το βιώνεις, απ’ το αν θα πιαστείς για τα καλά στις παγίδες και τον πειρασμό του Σατανά ή αν θα καταφέρεις να θριαμβεύσεις ολοκληρωτικά και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, εμμένοντας στην αφοσίωση και το καθήκον σου. Όλα εξαρτώνται απ’ το πώς το βιώνεις κι απ’ τις επιλογές που κάνεις. Οι αδελφοί και οι αδελφές στην ηπειρωτική Κίνα βιώνουν ένα λίγο πιο σκληρό περιβάλλον. Ο Θεός τούς έχει δώσει ένα λίγο πιο βαρύ φορτίο κι έχει ετοιμάσει ένα λίγο πιο εχθρικό περιβάλλον γι’ αυτούς και γι’ αυτές. Τους έχει δώσει, όμως, και περισσότερα. Όσο πιο σκληρό το περιβάλλον και όσο πιο δύσκολες οι δοκιμασίες που ετοιμάζει ο Θεός, τόσο περισσότερα κερδίζουν οι άνθρωποι. Και σε ένα άνετο περιβάλλον, όμως, οι άνθρωποι βιώνουν παντού πειρασμούς και δοκιμασίες, κι έτσι ο Θεός έχει δώσει και σ’ εσένα πολλά. Αν θριαμβεύεις κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με τον πειρασμό, δεν θα κερδίσεις τίποτα λιγότερο απ’ ό,τι οι αδελφοί και οι αδελφές που βιώνουν διώξεις και βασανιστήρια. Για να νικήσεις, όμως, τον πειρασμό, πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια και να έχεις ανάστημα. Για παράδειγμα, το να είσαι με την οικογένειά σου, το καλό φαγητό και ποτό, η διασκέδαση και η απόλαυση, κάποιες κοινωνικές τάσεις που ανακουφίζουν τη σάρκα και οδηγούν σε εξαχρείωση, όλα αυτά σε βάζουν σε πειρασμούς. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτούς τους πειρασμούς, δεν είναι ότι σου τραβάνε μόνο την προσοχή και τέλος. Σε ενοχλούν κιόλας και σε δελεάζουν. Όταν ακολουθείς τα εγκόσμια και τις κοσμικές τάσεις, τότε προκύπτουν οι πειρασμοί του Σατανά ή, θα μπορούσαμε αλλιώς να πούμε, οι δοκιμασίες του Θεού. Πρέπει να επιλέξεις πώς θα ανταποκριθείς σ’ αυτούς τους πειρασμούς κι αυτές τις δοκιμασίες. Τότε δοκιμάζει τους ανθρώπους ο Θεός και δείχνει ποιοι πραγματικά είναι. Τότε πρέπει να εφαρμόσεις ό,τι σου έχει πει ο Θεός και τις αλήθειες που έχεις κατανοήσει. Αν επιδιώκεις την αλήθεια κι έχεις στην καρδιά σου αληθινή πίστη στον Θεό, θα καταφέρεις να νικήσεις αυτούς τους πειρασμούς, να μείνεις ακλόνητος και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό στις δοκιμασίες που έχει ετοιμάσει για σένα. Αν, αντί να αγαπάς την αλήθεια, αγαπάς τον κόσμο, τις τάσεις, τη λαχτάρα για άνεση, την ικανοποίηση της σάρκας σου και μια άδεια ζωή, θα ακολουθήσεις τα εγκόσμια πράγματα. Τα θαυμάζεις αυτά τα πράγματα, σε ελκύουν και σε κυριεύουν. Σιγά-σιγά, η καρδιά σου παύει να ενδιαφέρεται για την πίστη στον Θεό. Φτάνεις στο σημείο να αποστραφείς την αλήθεια. Τότε, εν μέσω του πειρασμού, σε αρπάζει ο Σατανάς, και σε μια τέτοια δοκιμασία, χάνεις τη μαρτυρία σου. Πολλοί άνθρωποι έχουν μεν ακούσει πολλά κηρύγματα κι εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά αισθάνονται ακόμη ένα κενό μέσα τους. Τους αρέσει ακόμα να ακολουθούν αστέρια της ποπ και διάσημους, να συμπορεύονται με τις τάσεις, να παρακολουθούν ψυχαγωγικά τηλεοπτικά προγράμματα, ακόμη και να ξενυχτάνε βλέποντας απανωτά επεισόδια σειρών και φτάνοντας στο σημείο να κάνουν τη μέρα νύχτα. Κάποιοι νέοι παίζουν μέχρι και βιντεοπαιχνίδια. Με λίγα λόγια, δεν διστάζουν να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα, ενώ επιδιώκουν φανατικά όλα αυτά τα πράγματα που είναι στη μόδα. Γιατί το κάνουν αυτό; Επειδή δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια. Όσοι δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια νιώθουν ότι, είτε πιστεύουν είτε δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν έχει μεγάλη διαφορά. Εξακολουθούν να νιώθουν ένα κενό στην καρδιά τους κι ότι η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα. Όταν ακολουθούν τις τάσεις, νιώθουν πιο ολοκληρωμένοι, πιο πλήρεις, περισσότερο χαρούμενοι σε καθημερινή βάση. Όταν πιστεύουν στον Θεό και δεν ακολουθούν τις τάσεις, νιώθουν πάλι ότι η ζωή τους είναι ανούσια και άδεια. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν αγαπάνε την αλήθεια. Μπορούμε επίσης να πούμε με σιγουριά ότι δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια και δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ζουν χωρίς να ακολουθούν τις τάσεις. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν επιδιώξει ποτέ την αλήθεια και είναι ανήσυχοι ακόμη κι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αδυνατούν να μείνουν ακλόνητοι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πειρασμούς, κι αναγκάζονται τελικά να αποσυρθούν. Κάποιοι αρχίζουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα, αλλά δεν θέλουν πια να τα εκτελούν όταν έρχονται αντιμέτωποι με πειρασμούς. Γίνονται επιπόλαιοι, δεν δείχνουν καμία αφοσίωση. Αυτό δεν είναι μαρτυρία. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με πειρασμούς κι εγκαταλείπουν τα καθήκοντά τους, επιλέγοντας να κάνουν αυτό που προτιμάνε, δεν έχουν μαρτυρία. Αν έρθει κι άλλος πειρασμός, μπορεί να αρνηθούν τον Θεό, να ακολουθήσουν τις εγκόσμιες τάσεις και να φύγουν απ’ την εκκλησία. Ή, όταν έρχεται κι άλλος πειρασμός, αρχίζουν να αμφισβητούν τον Θεό και να μην είναι καν σίγουροι αν υπάρχει, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να πιστεύουν ότι έχουν εξελιχθεί απ’ τους πιθήκους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κυριευτεί ολοκληρωτικά απ’ τον Σατανά. Μπλεγμένοι μέσα σε όλους αυτούς τους πειρασμούς, δεν προσεύχονται στον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια. Σκέφτονται μόνο τη μοίρα της σάρκας τους, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνουν να μείνουν ακλόνητοι στη μαρτυρία τους. Σέρνονται βήμα-βήμα στην κόλαση και την άβυσσο του θανάτου απ’ τον Σατανά. Ο Θεός τούς παραδίδει στον Σατανά. Δεν έχουν πια καμιά ελπίδα σωτηρίας. Πείτε Μου κάτι. Δεν είναι σημαντική η επιδίωξη της αλήθειας; (Είναι.) Η αλήθεια είναι πολύ σημαντική. Τι μπορεί να κάνει η αλήθεια; Το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να σε βοηθήσει να διακρίνεις τις ραδιουργίες του Σατανά όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον πειρασμό, να ξέρεις τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις και τι πρέπει να επιλέγεις. Θα σου μάθει τουλάχιστον αυτά τα πράγματα. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι η αλήθεια θα σε καταστήσει ικανό να μείνεις ακλόνητος στον πειρασμό. Θα καταφέρεις να μείνεις ακλόνητος, αταλάντευτος και σταθερός, πιστός στο καθήκον που σου ανέθεσε ο Θεός, αφοσιωμένος σ’ αυτό και ικανός να απορρίψεις τον Σατανά. Θα καταφέρεις να μείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου εν μέσω των δοκιμασιών, όπως έκανε ο Ιώβ. Αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να κερδίσουν οι άνθρωποι.

Απόσπασμα 85

Ακολουθείτε κάποιες αρχές όταν προσεύχεστε στον Θεό; Υπό ποιες συνθήκες προσεύχεστε; Ποιο είναι το περιεχόμενο των προσευχών σας; Οι περισσότεροι άνθρωποι προσεύχονται όταν υποφέρουν και το πρώτο πράγμα που λένε είναι το εξής: «Αχ Θεέ μου, υποφέρω, Σε ικετεύω να με βοηθήσεις». Είναι άραγε σωστό να λέτε πάντα ότι υποφέρετε όταν προσεύχεστε; (Όχι.) Γιατί όχι; Και, αφού δεν είναι σωστό, γιατί εξακολουθείτε να προσεύχεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αυτό δείχνει ότι δεν ξέρετε πώς να προσεύχεστε ούτε τι πρέπει να λέτε και να αναζητάτε όταν έρχεστε ενώπιον του Θεού. Το μόνο που ξέρετε είναι να προσεύχεστε στον Θεό όταν υποφέρετε λίγο ή όταν στεναχωριέστε, λέγοντας: «Αχ Θεέ μου, υποφέρω! Νιώθω τόσο χάλια, Σε παρακαλώ βοήθησέ με». Έτσι προσεύχεται κάποιος που μόλις άρχισε να πιστεύει στον Θεό. Έτσι προσεύχεται ένα βρέφος. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και εξακολουθεί να προσεύχεται έτσι, αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Δείχνει ότι δεν έχει αναπτυχθεί στη ζωή. Όσοι πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν ξέρουν πώς να βιώσουν το έργο Του είναι άνθρωποι που δεν έχουν αναπτυχθεί στη ζωή και δεν έχουν εισέλθει ακόμη στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Ο πραγματικά σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει να εξετάσει πώς να βιώσει το έργο του Θεού, καθώς και πώς να φάει και να πιει τον λόγο Του, και πώς να τον βιώσει και να τον κάνει πράξη. Όπου εκφράζεται ο λόγος του Θεού, θα πρέπει να τον βιώνει κανείς και να τον ακολουθεί. Αν μπορείς να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια του Θεού με αυτόν τον τρόπο, τότε μπορεί μεν να συναντήσεις στον δρόμο σου πολλά προβλήματα, ωστόσο θα τα λύσεις αναζητώντας φυσικά την αλήθεια από τον Θεό! Το να προσεύχεσαι πάντα στον Θεό με αυτόν τον τρόπο και να αναζητάς την αλήθεια για την επίλυση των δύσκολων προβλημάτων σημαίνει ότι βιώνεις το έργο του Θεού! Με το να λύνεις συνεχώς προβλήματα, οι δυσκολίες γίνονται όλο και λιγότερες και σταδιακά καταλαβαίνεις την αλήθεια και αποκτάς γνώση του έργου του Θεού! Ξέρεις πώς να συνεργάζεσαι με τον Θεό και πώς να υποτάσσεσαι στο έργο Του. Έτσι είσαι στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν ξέρουν πώς να βιώσουν το έργο Του. Είναι πάντα μπερδεμένοι. Διαβάζουν τον λόγο του Θεού, μα δεν τον αναλογίζονται· ακούνε κηρύγματα, μα δεν συναναστρέφονται. Και όταν τους συμβαίνει κάτι, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια ούτε πώς να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, και δεν γνωρίζουν τι στάση πρέπει να υιοθετήσουν ή πώς να συνεργαστούν. Δεν τα κατανοούν αυτά τα πράγματα. Δεν είναι ειδικοί σε αυτά τα θέματα και στερούνται πνευματικής κατανόησης. Ό,τι προβλήματα και αν τους παρουσιαστούν, δεν προσεύχονται ποτέ στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια. Βαθιά μέσα τους, δεν βασίζονται πραγματικά στον Θεό ούτε ζητούν με σεβασμό τη βοήθειά Του. Το μόνο που λένε είναι: «Αχ Θεέ μου, υποφέρω. Αχ Θεέ μου, υποφέρω». Επαναλαμβάνουν αυτήν τη φράση σε τέτοιο βαθμό που οι άνθρωποι αγαναχτούν και αηδιάζουν στο άκουσμά της. Οι περισσότεροι από εσάς προσεύχεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; (Πράγματι, έτσι είναι.) Από τις προσευχές των ανθρώπων, μπορεί να διαπιστώσει κανείς πόσο αξιοθρήνητη είναι η κατάστασή τους! Μόνο όταν υποφέρεις αναζητάς τον Θεό. Όταν δεν υποφέρεις και δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα, νιώθεις πως δεν έχεις καθόλου ανάγκη τον Θεό, ούτε θες να βασιστείς σ’ Αυτόν. Θες μόνο να είσαι κύριος του εαυτού σου. Αυτή δεν είναι η κατάστασή σου; (Αυτή είναι.) Πώς προσεύχονται οι περισσότεροι άνθρωποι όταν βιώνουν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού; Πώς προσεύχονται όταν κλαδεύονται από τα λόγια του Θεού και στη συνέχεια κάνουν αυτοκριτική και προσπαθούν να αποκτήσουν αυτογνωσία; Όλοι λένε το ίδιο πράγμα: «Αχ Θεέ μου, υποφέρω. Αχ Θεέ μου, υποφέρω». Δεν σας κάνουν να αηδιάζετε αυτά τα λόγια; (Πράγματι, έτσι είναι.) Οι άνθρωποι, μέσα τους, είναι τόσο μαραζωμένοι. Τόσο αξιοθρήνητη είναι η κατάστασή τους! Κάθε φορά που προσεύχονται στον Θεό, επαναλαμβάνουν την ίδια απλή φράση, χωρίς να λένε ούτε μία λέξη που να βγαίνει μέσα απ’ την καρδιά τους. Δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν θέλουν να λύσουν τα προβλήματά τους. Τι είδους προσευχή είναι αυτή; Τι πρόβλημα έχει κάποιος που δεν μπορεί να μιλήσει μέσα απ’ την καρδιά του όταν προσεύχεται και που δεν γνωρίζει τις ελλείψεις του; Όταν έρχεσαι ενώπιον του Θεού, δεν χρειάζεσαι τη διαφώτισή Του σχετικά με κάτι; Δεν χρειάζεσαι πίστη, δύναμη ή τη στήριξη του Θεού; Ακόμα περισσότερο, δεν χρειάζεσαι να σε διαφωτίσει και να σε καθοδηγήσει ο Θεός στο μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά σου; Δεν χρειάζεται να κατανοήσεις την αλήθεια για να λύσεις τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα σου; Δεν χρειάζεσαι την πειθαρχία και τη συμμόρφωση ή την καθοδήγηση του Θεού; Το μόνο πράγμα που χρειάζεσαι από τον Θεό είναι να σε ανακουφίσει από τα βάσανά σου; Πραγματικά, δεν το νιώθεις μέσα σου ότι έχεις τόσο πολλές ελλείψεις; Το να μην ξέρεις πώς να προσεύχεσαι είναι μεγάλο πρόβλημα. Δείχνει ότι δεν ξέρεις πώς να βιώσεις το έργο του Θεού και ότι δεν έχεις εφαρμόσει τα λόγια του Θεού στην πραγματική ζωή. Δείχνει ότι, στη ζωή σου, δεν έχεις καμία ουσιαστική αλληλεπίδραση με τον Θεό. Απλώς δεν έχεις συνάψει με τον Θεό το είδος της σχέσης που θα πρέπει να υπάρχει μεταξύ του Θεού και των ακολούθων Του ή μεταξύ των δημιουργημάτων και του Δημιουργού τους. Όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, σε καθοδηγούν οι δικές σου υποκειμενικές εικασίες, αντιλήψεις, σκέψεις και γνώσεις, τα δικά σου χαρίσματα και ταλέντα, καθώς και διεφθαρμένες σου διαθέσεις. Δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, άρα όταν προσέρχεσαι ενώπιόν Του, συχνά δεν έχεις να Του πεις τίποτα. Αυτή είναι η θλιβερή κατάσταση των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό! Πόσο αξιοθρήνητη είναι αυτή η κατάσταση! Οι άνθρωποι έχουν στερέψει και μουδιάσει πνευματικά. Δεν αισθάνονται τίποτα όσον αφορά τα πνευματικά ζητήματα της ζωής ούτε τα κατανοούν στον παραμικρό βαθμό, ενώ όταν προσέρχονται ενώπιον του Θεού, δεν έχουν να Του πουν τίποτα. Σε οποιοδήποτε είδος κατάστασης κι αν βρίσκεσαι, οποιαδήποτε δεινά κι αν αντιμετωπίζεις και οποιεσδήποτε δυσκολίες κι αν συναντάς, αν ενώπιον του Θεού δεν έχεις τίποτα να πεις, τότε δεν θα πρέπει να αμφισβητηθεί η πίστη σου σ’ Αυτόν; Δεν δείχνει αυτό πόσο αξιολύπητοι είναι οι άνθρωποι;

Γιατί πρέπει να προσεύχονται οι άνθρωποι στον Θεό; Η προσευχή στον Θεό είναι ο μοναδικός τρόπος να ζητήσει κανείς τη βοήθεια Του με σεβασμό και να βασιστεί σ’ Αυτόν. Χωρίς προσευχή, αποκλείεται να συμβούν αυτά τα πράγματα. Το να βασίζεσαι στον Θεό και να Τον θαυμάζεις είναι κάτι που επιτυγχάνεται μέσα από την προσευχή. Μπορούν όσοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν προσεύχονται σ’ Αυτόν, να εξασφαλίσουν τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος; Μπορούν να λάβουν το έργο του Θεού και την καθοδήγησή Του; Αν δεν εμπιστεύεσαι τις δυσκολίες σου στον Θεό, αν δεν προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και δεν αναζητάς την αλήθεια, τότε πώς θα λύσει τα προβλήματά σου; Πώς θα σε καθοδηγήσει προκειμένου να Τον ακολουθήσεις στο μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά σου; Πώς θα σε σώσει από τη διεφθαρμένη σου διάθεση; Μπορεί να πει κανείς ότι η πίστη στον Θεό δίχως προσευχή δεν είναι πραγματική πίστη στον Θεό. Η κανονική σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό πρέπει να χτίζεται στα θεμέλια της προσευχής και να διατηρείται μέσα από την προσευχή. Η προσευχή αποτελεί σημάδι της πίστης του ανθρώπου στον Θεό. Το αν κάποιος προσεύχεται αληθινά είναι το μόνο κριτήριο για να κριθεί αν έχει κανονική σχέση με τον Θεό. Εφόσον κάποιος μιλά μέσα απ’ την καρδιά του και αναζητά την αλήθεια όταν προσεύχεται, τότε μπορεί να λάβει το έργο του Αγίου Πνεύματος και αυτό δείχνει ότι έχει κανονική σχέση με τον Θεό. Αν κάποιος προσεύχεται σπάνια και δεν δύναται να μιλήσει μέσα από την καρδιά του ή είναι πάντα επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό, αυτό δείχνει ότι η σχέση του μαζί Του δεν είναι κανονική. Και αν κάποιος δεν προσεύχεται καθόλου, αυτό δείχνει ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Αν κάποιος προσεύχεται σωστά και σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, τότε θα μπορέσει να υποταχθεί σ’ Αυτόν και ο Θεός θα τον αγαπάει. Όσοι προσεύχονται συχνά και με ειλικρίνεια είναι άνθρωποι τίμιοι και η αγάπη τους για τον Θεό είναι απλή. Συνεπώς, όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν προσεύχονται σ’ Αυτόν, δεν έχουν κανονική σχέση μαζί Του. Είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό, ανυπότακτοι, και Του προβάλλουν αντίσταση. Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν προσεύχονται στον Θεό δεν αγαπούν ούτε αναζητούν την αλήθεια, και όσοι δεν αγαπούν και δεν αναζητούν την αλήθεια δεν μπορούν να προσευχηθούν με ειλικρίνεια. Ό,τι δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν, δεν προσεύχονται. Και όταν τελικά προσευχηθούν, το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλευτούν τον Θεό για να ξεφορτωθούν τα προβλήματα και τα βάσανά τους. Δεν ενδιαφέρονται για τις προθέσεις του Θεού ούτε αναζητούν μέσα στα προβλήματά τους τις πτυχές της αλήθειας που θα πρέπει να κατανοήσουν και στις οποίες θα πρέπει να εισέλθουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιζητούν με λαχτάρα την αλήθεια ούτε έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Ουσιαστικά, είναι δύσπιστοι. Ως πιστός στον Θεό, πρέπει να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα πράγματα. Παρόλο που μετά την προσευχή, μπορεί να μη νιώθεις κατευθείαν ότι η καρδιά σου φωτίστηκε περισσότερο ή ότι εξασφάλισες ένα μονοπάτι άσκησης, καλό είναι να περιμένεις τον Θεό. Και, ενώ περιμένεις, διάβασε τον λόγο του Θεού και αναζήτησε την αλήθεια. Και, καθώς τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού ή ακούς κηρύγματα και συναναστροφή, εστίασε στον στοχασμό και στην αναζήτησή σου σχετικά με τα προβλήματά σου. Αν συνεργαστείς πρακτικά κατ’ αυτούς τους τρόπους, ίσως τότε, ενώ συλλογίζεσαι τα λόγια του Θεού ή ακούς κηρύγματα και συναναστροφή, να σου έρθει ξαφνικά επιφοίτηση. Μπορεί, επίσης, να έρθεις αντιμέτωπος με κάποιο άλλο ζήτημα που να σε εμπνεύσει και να βρεις έτσι την απάντηση στο πρόβλημα που προσπαθούσες να λύσεις. Αυτό δεν θα οφείλεται στην καθοδήγηση και τη διευθέτηση του Θεού; Συνεπώς, η ειλικρινής προσευχή στον Θεό μπορεί να είναι αποτελεσματική, ωστόσο το αποτέλεσμά της δεν είναι κάτι που μπορείς να πετύχεις αμέσως μετά την προσευχή. Θέλει χρόνο και απαιτεί συνεργασία και άσκηση από μέρους σου. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πότε θα σε φωτίσει το Άγιο Πνεύμα ή πότε θα σου δώσει απαντήσεις. Αυτή είναι η διαδικασία της αναζήτησης της αλήθειας και της κατανόησής της. Αυτό είναι το μονοπάτι μέσα από το οποίο αναπτύσσονται οι άνθρωποι στη ζωή. Παρόλο που μπορεί ήδη να πιστεύετε στον Θεό πολλά χρόνια, και πάλι θα πρέπει να μάθετε πώς να προσεύχεστε από την αρχή. Ακόμα δεν ξέρετε πώς να προσεύχεστε και όποτε αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα, είτε προσεύχεστε χρησιμοποιώντας τα ίδια αναμασημένα λόγια και δίνοντας μεγάλες υποσχέσεις, είτε γκρινιάζετε στον Θεό και εκφράζετε τα παράπονά σας, λέγοντάς Του ότι υποφέρετε, είτε δικαιολογείτε κάπως τον εαυτό σας με επιχειρήματα. Αυτά τα πράγματα έχετε μέσα στην καρδιά σας και δεν είναι να απορεί κανείς που καθυστερείτε να εισέλθετε στην αλήθεια. Διαρκώς παρεκτρέπεστε. Δεν γνωρίζετε πώς να επιδιώξετε την αλήθεια και δεν μπορεί κανείς να προβλέψει με σιγουριά ότι το να πιστεύετε στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι αρκετό για να λάβετε τη σωτηρία.

Απόσπασμα 86

Υπάρχει ένας στίχος σε έναν εκκλησιαστικό ύμνο που λέει το εξής: «Όλοι οι άνθρωποι που αγαπάνε την αλήθεια είναι αδελφοί και αδελφές». Αυτή η δήλωση είναι σωστή. Μόνον αυτοί που αγαπούν την αλήθεια ανήκουν στον οίκο του Θεού· μόνον αυτοί είναι πραγματικοί αδελφοί και αδελφές. Νομίζεις ότι όλοι όσοι παρευρίσκονται συχνά στη συνέλευση στον οίκο του Θεού είναι αδελφοί και αδελφές; Όχι απαραίτητα. Ποιοι άνθρωποι δεν είναι αδελφοί και αδελφές; (Όσοι αποστρέφονται την αλήθεια, όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια.) Όλοι αυτοί που δεν αποδέχονται την αλήθεια και την αποστρέφονται είναι κακοί άνθρωποι. Είναι όλοι άνθρωποι χωρίς συνείδηση ή λογική. Κανένας από αυτούς δεν ανήκει σ’ εκείνους που σώζει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι στερούνται ανθρώπινης φύσης, δεν φροντίζουν το έργο που πρέπει, και δρουν αχαλίνωτοι κάνοντας κακά πράγματα. Ζουν με σατανικές φιλοσοφίες και επιστρατεύουν πονηρούς ελιγμούς, ενώ χρησιμοποιούν, καλοπιάνουν και εξαπατούν τους άλλους. Δεν δέχονται ούτε το παραμικρό ίχνος της αλήθειας και έχουν παρεισφρήσει στον οίκο του Θεού αποκλειστικά και μόνο για να κερδίσουν ευλογίες. Γιατί τους αποκαλούμε δύσπιστους; Επειδή αποστρέφονται την αλήθεια και δεν την αποδέχονται. Μόλις κάποιος συναναστραφεί την αλήθεια, χάνουν το ενδιαφέρον τους, την αποστρέφονται, δεν αντέχουν να ακούν γι’ αυτήν, νιώθουν ότι είναι βαρετή και δεν μπορούν να μείνουν καθισμένοι. Είναι ξεκάθαρα δύσπιστοι και άπιστοι. Δεν πρέπει να τους θεωρείς αδελφούς και αδελφές. Είναι πιθανό να θελήσουν να σε πλησιάσουν για να προσφέρουν κάποια οφέλη και να προσπαθήσουν να χτίσουν μια σχέση μαζί σου χρησιμοποιώντας μικρές χάρες. Παρ’ όλα αυτά, όταν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια μαζί τους, αλλάζουν τη συζήτηση σε επουσιώδη θέματα και συζητάνε για ζητήματα της σάρκας, για δουλειά, για εγκόσμιες υποθέσεις, για τάσεις των άπιστων, για αισθήματα, για οικογενειακά ζητήματα και για τέτοιου είδους εξωτερικά πράγματα. Τίποτα από όσα λένε δεν σχετίζεται με την αλήθεια, με την πίστη στον Θεό ή με την άσκηση της αλήθειας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Δεν διαβάζουν ποτέ τα λόγια του Θεού, δεν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, δεν προσεύχονται ούτε εκτελούν ποτέ πνευματικές ασκήσεις. Είναι αυτοί οι άνθρωποι αδελφοί και αδελφές; Δεν είναι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Αποστρέφονται την αλήθεια. Αφού διεισδύσουν στον οίκο του Θεού και δουν ότι οι συναθροίσεις περιλαμβάνουν πάντα ανάγνωση των λόγων του Θεού, συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, συζήτηση για την αυτογνωσία και συναναστροφή πάνω σε προβλήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων, νιώθουν αποστροφή στην καρδιά τους. Δεν έχουν καθόλου κατανόηση ή εμπειρίες ούτε έχουν κάτι να πουν, γι’ αυτό και βαριούνται την εκκλησιαστική ζωή. Αναρωτιούνται διαρκώς τα εξής: «Γιατί συναναστρεφόμαστε πάντα πάνω στα λόγια του Θεού; Γιατί συζητάμε πάντα για την αυτογνωσία; Γιατί δεν υπάρχει καθόλου διασκέδαση και απόλαυση στην εκκλησιαστική ζωή; Πότε θα τελειώσει αυτό το είδος εκκλησιαστικής ζωής; Πότε θα εισέλθουμε στη βασιλεία και θα λάβουμε ευλογίες;» Βρίσκουν τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια ανιαρή και δεν θέλουν να την ακούνε. Όταν συμβαίνουν πράγματα σε αυτούς τους ανθρώπους, θα λέγατε ότι αναζητούν την αλήθεια; Μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; (Δεν μπορούν.) Αν δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, πώς μπορούν να την κάνουν πράξη; Σύμφωνα με τι ζουν, λοιπόν; Χωρίς αμφιβολία, ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, είναι διαρκώς πονηροί και πανούργοι, δεν ζουν σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη φύση. Ποτέ δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια, αλλά διεκπεραιώνουν τα πάντα χρησιμοποιώντας ανθρώπινα τεχνάσματα, τακτικές και φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις —κάτι που κάνει εξαντλητική και επίπονη την ύπαρξη. Αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές όπως αλληλεπιδρούν με τους άπιστους, ακολουθούν σατανικές φιλοσοφίες, λένε ψέματα και εξαπατούν. Τους αρέσει να κουτσομπολεύουν και να διυλίζουν τον κώνωπα. Σε όποια ομάδα κι αν ζουν, ψάχνουν πάντα ποιος συμφωνεί με ποιον και ποιος συνεργάζεται με ποιον. Όταν μιλάνε, παρατηρούν προσεκτικά τις αντιδράσεις των άλλων και είναι πάντα σε επιφυλακή, προσπαθώντας να μην προσβάλουν κανέναν. Ακολουθούν πάντα τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις προκειμένου να χειρίζονται τα πράγματα γύρω τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους. Αυτό κάνει την ύπαρξή τους πολύ εξουθενωτική. Μπορεί μεν να φαίνονται ενεργοί σε σχέση με άλλους ανθρώπους, αλλά, στην πραγματικότητα, μόνο αυτοί ξέρουν τι αγώνα κάνουν. Αν παρατηρήσεις προσεκτικά τις ζωές τους, θα σου φανούν εξουθενωτικές. Για ένα ζήτημα που αφορά τη φήμη, το κέρδος ή την υπόληψη, επιμένουν να διευκρινίζουν ποιος είναι σωστός και ποιος είναι λάθος, ποιος είναι ανώτερος και ποιος είναι κατώτερος, και επιχειρηματολογούν για να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο. Οι άλλοι δεν θέλουν να ακούσουν. Λένε τα εξής: «Δεν μπορείς να τα πεις πιο απλά; Δεν μπορείς να είσαι πιο ευθύς; Γιατί πρέπει να είσαι τόσο επουσιώδης;» Οι σκέψεις τους είναι πολύ περίπλοκες και δαιδαλώδεις. Ζουν εξουθενωτική ζωή χωρίς να συνειδητοποιούν τα υποκείμενα προβλήματα. Γιατί δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και να είναι ειλικρινείς; Επειδή αποστρέφονται την αλήθεια και δεν θέλουν να είναι ειλικρινείς. Επομένως, σε τι βασίζονται στη ζωή; (Σε φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και σε ανθρώπινες μεθόδους.) Όταν βασίζει κανείς τις ενέργειές του σε ανθρώπινες μεθόδους, καταλήγει είτε να τον περιγελούν είτε να αποκαλύπτει μια άσχημη πλευρά του εαυτού του. Κι έτσι, μετά από προσεκτικότερη εξέταση, οι πράξεις τους, τα πράγματα με τα οποία περνούν όλη τη μέρα τους —όλα σχετίζονται με τη δική τους υπόληψη, τη φήμη, το κέρδος και τη ματαιοδοξία τους. Είναι σαν να ζουν σε έναν ιστό, πρέπει να επιχειρηματολογούν ή να βρίσκουν δικαιολογίες για τα πάντα και μιλούν συνεχώς για τον εαυτό τους. Το σκεπτικό τους είναι πολύπλοκο, λένε πάρα πολλές ανοησίες, τα λόγια τους είναι πολύ μπερδεμένα. Διαρκώς φιλονικούν ως προς το τι είναι σωστό και τι λάθος, δεν έχει τέλος αυτό. Όταν δεν προσπαθούν να αποκτήσουν γόητρο, ανταγωνίζονται για τη φήμη και τη θέση, και δεν περνά στιγμή που να μην ζουν για αυτά τα πράγματα. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Μπορεί να έχουν αποκτήσει γόητρο, όμως όλοι τούς έχουν σιχαθεί και έχουν κουραστεί μαζί τους. Οι άνθρωποι τους έχουν καταλάβει κι έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, ότι δεν είναι από αυτούς που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες ή άλλοι αδελφοί και αδελφές χρησιμοποιούν λίγα λόγια για να τους κλαδέψουν, αρνούνται πεισματικά να τα δεχτούν, επιμένουν να προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν ή να βρουν δικαιολογίες, και προσπαθούν να τα ρίξουν αλλού. Κατά τη διάρκεια των συνελεύσεων, υπερασπίζονται τον εαυτό τους, κουτσομπολεύουν και προκαλούν προβλήματα μεταξύ των εκλεκτών του Θεού. Μέσα τους, σκέφτονται: «Δεν μπορώ όντως πουθενά να υποστηρίξω την άποψή μου;» Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Είναι κάποιος που αγαπά την αλήθεια; Είναι κάποιος που πιστεύει στον Θεό; Όταν ακούει κάποιον να λέει κάτι που δεν συνάδει με τις προθέσεις του, θέλει πάντα να επιχειρηματολογεί και απαιτεί εξηγήσεις· μπλέκεται στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, δεν αναζητά την αλήθεια ούτε τη μεταχειρίζεται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όσο απλό κι αν είναι ένα θέμα, πρέπει να το κάνει τόσο περίπλοκο —απλώς ψάχνει για μπελάδες, του αξίζει να εξαντληθεί εντελώς! Πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι προκαλούνται από τους ίδιους. Ψάχνουν μπελάδες χωρίς λόγο. Για να το θέσουμε πιο απλά, δεν ασχολούνται με τα σωστά πράγματα. Αυτός είναι ο τρόπος ζωής των παράλογων ανθρώπων. Κάποιοι μπερδεμένοι άνθρωποι, αν και δεν μπλέκονται με το σωστό και το λάθος, έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα. Ζουν σαν γουρούνια, μέσα σε μια παραζάλη. Αυτά τα δύο είδη ανθρώπων είναι εντελώς διαφορετικά. Οι μεν γέρνουν αριστερά και οι δε γέρνουν δεξιά, αλλά όλοι είναι άπιστοι. Αυτοί οι άνθρωποι, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό και όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν την αλήθεια, πόσο μάλλον να μάθουν τι σημαίνει άσκηση της αλήθειας. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια. Ακολουθούν, αντίθετα, ανθρώπινες μεθόδους και φιλοσοφίες του Σατανά, ζώντας εξουθενωτικές και αξιολύπητες ζωές. Είναι ειλικρινείς πιστοί στον Θεό; Σε καμία περίπτωση. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Αυτοί που δεν μπορούν να αποδεχτούν καθόλου την αλήθεια δεν μπορούν να αποκαλούνται αδελφοί και αδελφές. Μόνο όσοι αγαπούν και μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια είναι αδελφοί και αδελφές. Ποιοι είναι, λοιπόν, εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια; Είναι όλοι άπιστοι. Όσοι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια αποστρέφονται την αλήθεια και την έχουν απορρίψει. Πιο συγκεκριμένα, είναι όλοι τους άπιστοι που έχουν παρεισφρήσει στην εκκλησία. Αν είναι ικανοί να κάνουν κάθε λογής κακό και να διακόπτουν και να διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας, είναι τσιράκια του Σατανά. Πρέπει να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν. Δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται σε καμία περίπτωση ως αδελφοί και αδελφές. Όλοι όσοι τους δείχνουν αγάπη είναι εξαιρετικά ανόητοι και αδαείς.

Απόσπασμα 87

Aν, τη στιγμή αυτή, δεν έχετε βρει ακόμα το συναίσθημα και τις αρχές του να είστε άγιοι, τότε αυτό αποδεικνύει ότι η είσοδός σας στη ζωή είναι πολύ ρηχή και ότι ακόμα δεν έχετε καταλάβει την αλήθεια. Όσον αφορά τον τρόπο που συμπεριφέρεστε και ζείτε καθημερινά, θα πρέπει να δοκιμάζετε και να αναλογίζεστε προσεκτικά, να συναναστρέφεστε μεταξύ σας, να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον, να υπενθυμίζετε ο ένας στον άλλον διάφορα πράγματα, να βοηθάτε και να φροντίζετε ο ένας τον άλλον, και να έχετε αλληλοϋποστήριξη και αλληλοπροσφορά. Πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές να αλληλεπιδρούν με βάση συγκεκριμένες αρχές. Αντί να εστιάζεις πάντα στα λάθη των άλλων, κάνε συχνά αυτοκριτική, στη συνέχεια γίνε ενεργός και παραδέξου στους άλλους τι έκανες το οποίο συνιστά παρέμβαση ή βλάβη προς αυτούς, και μάθε να ανοίγεσαι και να συναναστρέφεσαι. Αν γίνει αυτό, θα υπάρξει μεταξύ σας αμοιβαία κατανόηση. Επιπλέον, ό,τι κι αν σου συμβαίνει, να βλέπεις τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού. Αν μπορέσουν οι άνθρωποι να καταλάβουν τις αλήθεια-αρχές και να βρουν μονοπάτι άσκησης, θα αποκτήσουν ομοψυχία, ενώ η σχέση μεταξύ αδελφών θα είναι κανονική, και δεν θα είναι τόσο ανάλγητοι, ψυχροί και σκληροί σαν τους άπιστους, κι έτσι θα αποβάλουν τη νοοτροπία της καχυποψίας και της επιφυλακτικότητας μεταξύ τους. Οι αδελφοί και οι αδελφές θα έρθουν πιο κοντά· θα είναι σε θέση να υποστηρίζουν και να αγαπούν ο ένας τον άλλον· θα έχουν στην καρδιά τους καλή θέληση, θα είναι ικανοί να δείξουν ανεκτικότητα και συμπόνια ο ένας προς τον άλλον, και θα υποστηρίζουν και θα βοηθούν ο ένας τον άλλον, αντί να αποξενώνονται, να ζηλεύουν τους αδελφούς τους, να συγκρίνονται μεταξύ τους και να ανταγωνίζονται κρυφά ή να είναι προκλητικοί ο ένας απέναντι στον άλλον. Πώς γίνεται οι άνθρωποι να εκτελούν καλά το καθήκον τους αν είναι σαν τους άπιστους; Αυτό όχι μόνο θα επηρεάσει την είσοδό τους στη ζωή, αλλά θα βλάψει και θα επηρεάσει και τους άλλους. Για παράδειγμα, όταν σε κοιτάξουν στραβά ή όταν πούνε κάτι που δεν συμφωνεί με αυτά που θέλεις, και όταν κάποιος δεν σε αφήνει να ξεχωρίσεις, μπορεί να θυμώσεις· μπορεί να νιώσεις αγανάκτηση, αμηχανία και θλίψη, και να σκέφτεσαι συνέχεια πώς να αποκαταστήσεις τη φήμη σου. Κυρίως οι γυναίκες και οι νέοι είναι που δεν μπορούν να ξεπεράσουν κάτι τέτοιο. Έχουν πάντα εμμονές με ασήμαντες αντιπαραθέσεις και διαφωνίες, έχουν την τάση να είναι ισχυρογνώμονες και ζουν σε κατάσταση αρνητικότητας. Δεν είναι πρόθυμοι να προσευχηθούν στον Θεό ή να φάνε και να πιούνε τον λόγο Του, γεγονός που με τη σειρά του επηρεάζει την είσοδό τους στη ζωή. Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δυσκολεύονται πολύ να βρουν γαλήνη ενώπιον του Θεού, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Για να ζήσεις ενώπιον του Θεού, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να κάνεις αυτοκριτική και να φτάσεις στην αυτογνωσία, καθώς και να αρχίσεις να προσεύχεσαι αληθινά στον Θεό, και στη συνέχεια πρέπει να μάθεις πώς να τα πηγαίνεις καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές. Πρέπει να είστε ανεκτικοί και επιεικείς μεταξύ σας, να μπορείτε να βλέπετε ποια είναι τα προτερήματα και τα προσόντα των άλλων —και πρέπει να μάθετε να αποδέχεστε τις απόψεις των άλλων και τα πράγματα που είναι σωστά. Μην κακομαθαίνεις τον εαυτό σου, μην έχεις φιλοδοξίες και επιθυμίες, και μη νομίζεις πάντα ότι είσαι καλύτερος από τους άλλους, και στη συνέχεια να νομίζεις πως είσαι κάποια μεγάλη προσωπικότητα, αναγκάζοντας τους άλλους να κάνουν ό,τι λες εσύ, να σε υπακούν, να σε θαυμάζουν, να σε εξυψώνουν —αυτό είναι διεστραμμένο. Εάν δεν διορθωθεί η αλαζονική διάθεση ενός ατόμου, σε συνδυασμό με διογκούμενες φιλοδοξίες και επιθυμίες, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε παρέκκλιση. Εκείνοι, λοιπόν που δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, που δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε φτάνουν στην αυτογνωσία, βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο. Πάντα τρέφουν κρυφά φιλοδοξίες, πάντα αγωνίζονται να είναι σπουδαίοι άνθρωποι και υπεράνθρωποι· αυτό είναι παρέκκλιση και υπερβολική αλαζονεία. Έχουν χάσει κάθε λογική, δεν είναι κανονικοί άνθρωποι, αλλά διεστραμμένοι και δαίμονες. Επειδή τους κυριεύουν αλαζονικές διαθέσεις, υποτιμούν μέσα τους τους άλλους, θεωρώντας τους πολύ ασήμαντους και αδαείς. Τα προτερήματα των άλλων δεν τα αναγνωρίζουν, αλλά τα ελαττώματά τους μπορούν να τα μεγεθύνουν πάρα πολύ. Κατά βάθος τους σιχαίνονται, και συνεχώς προβάλλουν και υποτιμούν αυτά τα ελαττώματα, πληγώνοντας και στενοχωρώντας τους· τελικά, τους αναγκάζουν με αυτόν τον τρόπο να τους υπακούν και να τους ακούνε, να τους φοβούνται και να κρύβονται απ’ αυτούς. Όταν διαμορφώνεται μια τέτοια σχέση μεταξύ ανθρώπων, αυτό θέλετε να βλέπετε; Μπορείτε να αποδεχτείτε κάτι τέτοιο; (Όχι.) Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι είσαι λίγο ψηλότερος και πιο εμφανίσιμος από τους άλλους, και κάποιοι σε θαυμάζουν γι’ αυτό. Αυτό σε κάνει να νιώθεις αρκετά ευχαριστημένος με τον εαυτό σου, και να υποτιμάς τους πιο κοντούς και λιγότερο εμφανίσιμους. Τι είδους διάθεση αποκαλύπτει αυτή η συμπεριφορά; Κάποιοι κοιτάζουν τους λιγότερο εμφανίσιμους, τους πιο κοντούς, τους λίγο πιο ανόητους και όχι τόσο εύστροφους με περιφρονητικό βλέμμα, και μάλιστα τους κοροϊδεύουν με ειρωνικά λόγια. Είναι σωστό να φέρεσαι έτσι στους ανθρώπους; Είναι αυτή εκδήλωση κανονικής ανθρώπινης φύσης; Φυσικά και όχι. Ποιος είναι λοιπόν ο πιο σωστός τρόπος αντιμετώπισης μιας τέτοιας κατάστασης; (Να μη γελοιοποιείς τους άλλους για τα ελαττώματά τους και να τους σέβεσαι.) Αυτή είναι μια αρχή. Φαίνεται ότι το καταλαβαίνετε λιγάκι. Πώς φέρεται, λοιπόν, ο Θεός στους ανθρώπους; Δεν Τον νοιάζει η εμφάνισή τους, αν είναι ψηλοί ή κοντοί. Αντίθετα, κοιτάζει αν έχουν ευγενική καρδιά, αν αγαπούν την αλήθεια, αν αγαπούν και υποτάσσονται στον Θεό, και σε αυτό βασίζει τη συμπεριφορά Του απέναντί τους. Αν μπορούν και οι άνθρωποι να κάνουν το ίδιο, θα μπορέσουν να φερθούν στους άλλους με δικαιοσύνη και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να κατανοήσουμε τις προθέσεις του Θεού. Όταν γνωρίζουμε πώς συμπεριφέρεται ο Θεός απέναντι στους ανθρώπους, έχουμε κι εμείς μια αρχή και ένα μονοπάτι για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε απέναντι στους ανθρώπους. Γενικά, όλοι οι άνθρωποι έχουν λίγη ματαιοδοξία. Όταν ακούσουν δύο λόγια επαινετικά, νιώθουν κάπως ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, σιγοτραγουδούν και περπατούν με το κεφάλι ψηλά. Αυτή είναι μια αποκάλυψη της διάθεσης του Σατανά. Τι διάθεση είναι εκείνη κατά την οποία οι άνθρωποι κρίνουν και υποτιμούν τους άλλους; Μια μοχθηρή, αλαζονική και κακή διάθεση. Εάν οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν και δεν βλέπουν πόσο άσχημο είναι να ζουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν μπορούν να τις αποβάλουν εύκολα και ούτε μπορούν να βιώσουν την ομοιότητα του αληθινού ανθρώπου.

Απόσπασμα 88

Για ποιον προορίζεται η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός έτσι ώστε να γίνει η ζωή του; Για ποιον προορίζεται η αλήθεια πάνω στην οποία συναναστρεφόμαστε; (Για εκείνους που αγαπούν την αλήθεια και μπορούν να την αποδεχτούν.) Ποιοι είναι εκείνοι που μπορούν να αγαπήσουν πραγματικά την αλήθεια και να την αποδεχτούν μέσα στην καρδιά τους; Αν καταλάβεις αυτήν την ερώτηση, θα μάθεις τι είδους ανθρώπους σώζει ο Θεός. Κατ’ αρχάς, πρέπει να κατανοήσουμε ότι η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός προορίζεται για αυτούς που έχουν ανθρώπινη φύση, λογική, αγάπη για τα θετικά πράγματα και επίγνωση της συνείδησής τους. Κάποιοι άλλοι δεν αγαπούν την αλήθεια και όταν την ακούνε, δείχνουν αδιαφορία και παραμένουν ασυγκίνητοι, δεν κατηγορούν τον εαυτό τους και δεν αισθάνονται απολύτως τίποτα —είναι ζωντανοί-νεκροί και δεν είναι στο πεπρωμένο τους να αποκτήσουν τη ζωή-είσοδο. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Γιατί κάνει τόσο κόπο ο Θεός να πει τόσα λόγια ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια, δεν έχουν ανθρώπινη φύση ούτε αποδέχονται την αλήθεια, και δεν είναι αντικείμενα σωτηρίας, αλλά είναι απλά πάροχοι υπηρεσιών;» Είναι σωστό αυτό; (Όχι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά, μια μικρή ομάδα είναι πρόθυμη να την επιδιώξει και έχει λίγη ανθρώπινη φύση. Αυτήν τη μικρή ομάδα θέλει να σώσει ο Θεός.) Ακριβώς. Τα λόγια του Θεού προορίζονται για τα αφτιά των ανθρώπων, όχι των θηρίων και των διαβόλων. Αυτοί που θα παραμείνουν στο τέλος μέσα στην εκκλησία είναι η μειοψηφία, είτε πρόκειται για το ένα τρίτο είτε για το ένα πέμπτο των ανθρώπων που μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Άρα, πώς πρέπει να κρίνουμε ποιος πιστεύει ειλικρινά στον Θεό και ποιος μπορεί να παραμείνει; Μπορούμε να αξιολογήσουμε αν κάποιος έχει συνείδηση, αν αντιλαμβάνεται συνειδητά σε κάποιον βαθμό τα λόγια του Θεού όταν τα ακούει, αν κατανοεί τον λόγο του Θεού, αν κατανοεί την αλήθεια όταν ακούει τα κηρύγματα και αν την κάνει πράξη μόλις την κατανοήσει, όπως και αν μπορεί να αλλάξει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Μπορούμε να βασιστούμε σ’ αυτά τα πράγματα για να διακρίνουμε αν πρόκειται για ανθρώπους που αποδέχονται την αλήθεια και για αμνούς του Θεού. Οι αμνοί του Θεού μπορούν να ακούσουν τη φωνή Του, ανταποκρίνονται σε αυτήν και τη γνωρίζουν όταν την ακούνε, ενώ είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι αμνοί του Θεού. Τι χαρακτηριστικά έχει η ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων; (Τους αρέσουν τα θετικά πράγματα, είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και έχουν κάποια συνείδηση.) Γιατί είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια; Η αγάπη για την αλήθεια, η συνείδηση και η λογική αποτελούν μέρος της ανθρώπινης φύσης τους. Μπορούν επίσης να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και να τα εφαρμόσουν στις δικές τους καταστάσεις, και ύστερα να μετατρέψουν τα λόγια του Θεού σε μέρος της καθημερινότητάς τους, της ζωής τους, ώστε να γίνουν αυτά τα λόγια ο σκοπός, η αρχή και το θεμέλιο της συμπεριφοράς και της διαγωγής τους. Δηλαδή, τα λόγια του Θεού γίνονται η πραγματικότητα της ζωής τους και είναι ικανοί να τα κάνουν πράξη. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι αμνοί του Θεού. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που εξωτερικά δεν μοιάζουν κακοί και είναι αρκετά απονήρευτοι, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού όταν τα ακούσουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αμνοί του Θεού. Μεταξύ των απλών δουλευτών, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού όπως κι αν τα ακούσουν, αλλά και δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη. Μπορούν να πιστεύουν στον Θεό για χρόνια ολόκληρα χωρίς να κερδίζουν τη ζωή. Επομένως, οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν ποιοι ακριβώς μπορούν να σωθούν από τα λόγια του Θεού. Όσον αφορά τους ανθρώπους που σώζει ο Θεός, δεν έχει σημασία ο αριθμός. Εκείνος θα συνεχίσει να κάνει το έργο που πρέπει να γίνει, ακόμη κι αν υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος που μπορεί να κατανοήσει τα λόγια Του. Όπως είναι γνωστό, μόνο οχτώ άνθρωποι σώθηκαν όταν ο Νώε έφτιαξε την κιβωτό. Λίγοι έχουν σωθεί από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης μέχρι σήμερα. Πόσους δέχτηκε ο Θεός την Εποχή του Νόμου όταν δεν είχε εκτελέσει επίσημα το έργο της σωτηρίας ούτε είχε προσφέρει την αλήθεια στην ανθρωπότητα; Δέχτηκε πολλούς; Πολύ λίγοι άνθρωποι κέρδισαν την έγκρισή Του εκείνη την περίοδο. Και το έργο των εσχάτων ημερών; Ναι μεν αποτελούν μειοψηφία εκείνοι που, όταν αντιμετωπίζουν κρίση, παίδεμα, δοκιμασίες και εξευγενισμό, μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά είναι περισσότεροι από εκείνους που κέρδισε ο Θεός την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Τώρα υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν βιωματική μαρτυρία και όντως υπάρχουν κάποιοι που έχουν αλλάξει τη διάθεσή τους. Άρα, πώς είναι δυνατόν να μην έχει βρει λίγη παρηγοριά η καρδιά του Θεού από αυτό το γεγονός;

Αναπτύσσετε αρνητικότητα όταν βλέπετε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ανήκουν στην εκκλησία πιστεύουν στον Θεό για αρκετά χρόνια, όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου και εξακολουθούν να φέρονται σαν άπιστοι; (Μερικές φορές γίνομαι λίγο αρνητικός, αλλά καταλαβαίνω ότι όσο επαναστατικός κι αν είναι κάποιος ή όσο χαμηλό επίπεδο κι αν έχει, ο Θεός θα συνεχίσει να εργάζεται γι’ αυτόν με τη μέγιστη υπομονή, αναλύοντας και χωρίζοντας σιγά-σιγά την αλήθεια σε μικρά τμήματα, και θα συναναστρέφεται μαζί του παρέχοντάς του όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες, αρκεί να έχει καλές προθέσεις και να είναι πρόθυμος να αγωνιστεί για την επιδίωξη της αλήθειας. Συγκινούμαι βαθιά όταν βλέπω πόσο πασχίζει ο Θεός για να ολοκληρώσει την ανθρωπότητα, δεν εγκαταλείπει ποτέ την προσπάθεια μέχρι να πετύχει. Πιστεύω ότι όσο χαμηλό επίπεδο κι αν έχω, πρέπει να προσπαθήσω να τα πάω καλύτερα, να είμαι επιμελής στην επιδίωξή μου και να μην αποθαρρύνομαι.) Ως γνωστόν, οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί ή έχουν χαμηλό επίπεδο, αλλά ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι δεν θα σωθείς γι’ αυτούς τους λόγους. Αν δεν σκόπευε να σε σώσει, τότε γιατί να σου πει αυτά τα λόγια και γιατί να πληρώσει τέτοιο τίμημα; Η πρόθεση του Θεού έχει ήδη εκφραστεί ξεκάθαρα στην ανθρωπότητα και έχει γίνει ρητά γνωστό μέσα από όλα όσα κάνει. Δεν είναι μυστικό, αλλά γνωστό, και οποιοσδήποτε έχει καρδιά και ψυχή μπορεί να το καταλάβει. Μόνο οι ανόητοι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση μπορούν να είναι αρνητικοί και μόνο όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια θα νιώσουν απογοήτευση και απόγνωση, νομίζοντας ότι δεν είναι ικανοί να σωθούν. Το πιο σημαντικό πράγμα στην πίστη στον Θεό είναι να πιστεύεις όλα αυτά τα λόγια και τις αλήθειες για τις οποίες μιλάει Εκείνος. Αν έχεις αποφασιστικότητα και μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε αυτά μπορούν να γίνουν η ζωή σου. Στο τέλος δεν έχει σημασία πόσο ώριμη είναι η ζωή σου, αρκεί να εφαρμόζεις τα λόγια του Θεού θετικά και δυναμικά, χωρίς να παραβιάζεις σκόπιμα είτε αυτά είτε την αλήθεια, να κάνεις πράξη όσο περισσότερα κατανοείς, να αγωνίζεσαι για την αλήθεια και να εκτελείς τα καθήκοντά σου με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη. Κάτι τέτοιο είναι σύμφωνο με τα πρότυπα. Οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους δεν είναι υψηλές. Ο Θεός συναναστρέφεται πάνω σε γενικές αλήθειες και εκφράζει τα λόγια Του με ιδιαίτερη λεπτομέρεια και ακρίβεια. Γιατί μιλάει με αυτόν τον τρόπο; Επειδή η προμήθεια του Θεού προορίζεται για όλη την ανθρωπότητα, όχι μόνο για μια μικρή ομάδα ή για μερικές κατηγορίες ανθρώπων. Ανάμεσα σε όλες τις αλήθειες που δίνονται σε όλη την ανθρωπότητα υπάρχει κάποιο όριο σε αυτά που μπορείς να κάνεις πράξη και να επιτύχεις. Γιατί λέω ότι υπάρχει κάποιο όριο; Το επίπεδο, η διορατικότητα και η ικανότητα του καθενός να καταλάβει είναι διαφορετική, όπως και το περιβάλλον που έχει ρυθμίσει ο Θεός για τον καθένα και τα καθήκοντα που εκτελεί. Αυτές οι «διαφορές» έχουν ως αποτέλεσμα κάθε άνθρωπος να μπορεί να κάνει πράξη και να εισέλθει μόνο σε ένα μέρος του λόγου του Θεού, άρα αυτά που μπορεί να επιτύχει ή να κάνει πράξη είναι περιορισμένα. Για παράδειγμα, αν κάποιος δοκιμαστεί με μια ασθένεια και συνειδητοποιήσει ότι η δοκιμασία προέρχεται απ’ τον Θεό, είναι σωστό να σκεφτεί ότι ο Θεός θα πρέπει να δοκιμάσει τους πάντες με ασθένειες; (Όχι, δεν είναι.) Αυτό είναι εξολοκλήρου προϊόν της ανθρώπινης βούλησης. Ο Θεός ενεργεί διαφορετικά με τον καθένα και αυτή η δοκιμασία απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων. Ο Θεός εργάζεται πάνω τους για να τους κάνει να βιώσουν τη δοκιμασία της ασθένειας. Τι κερδίζουν όλοι οι άνθρωποι όταν ο Θεός έχει προκαλέσει σε μία ομάδα ανθρώπων τη δοκιμασία της ασθένειας; Αυτό που κερδίζουν είναι ότι κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας πρέπει να μάθουν να υποτάσσονται στον Θεό, να γνωρίσουν την επαναστατικότητά τους, να αποκαταστήσουν τη σχέση ανάμεσα στα δημιουργημένα όντα και τον Δημιουργό, να διορθώσουν τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό, να μπορούν να κατανοήσουν την καρδιά του Θεού, να πετύχουν υποταγή σ’ Αυτόν και ό,τι κι αν συμβεί, να μην παρανοούν τις προθέσεις Του, απλώς να υποτάσσονται. Αυτήν την πτυχή της αλήθειας πρέπει να την κερδίσουν όλοι. Αν κερδίσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας από την εμπειρία κάποιου άλλου, τότε πρέπει να βιώσεις κι εσύ αυτήν τη δοκιμασία; Όχι απαραίτητα. Ο Θεός επιλέγει διαφορετικούς ανθρώπους —ίσως τον κατάλληλο άνθρωπο ή κάποιον ξεχωριστό— για να βιώσει αυτήν τη δοκιμασία και μέρος του έργου του Θεού. Αυτό έχει υποσχεθεί ο Θεός στον άνθρωπο και αυτό είναι που θα πράξει. Κάποιοι άνθρωποι έχουν βιώσει τον πόνο της απώλειας κάποιου αγαπημένου τους και αυτή η απώλεια τους δίνει εμπειρία και μαρτυρία, υποταγή στον Θεό και πραγματικό στήριγμα και πίστη. Το έργο του Θεού σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων παρέχει σε όλους μαρτυρία ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και ότι οι άνθρωποι πρέπει να επιλέξουν να υποταχθούν και όχι να αναλύσουν, να ερευνήσουν ή να επιχειρηματολογήσουν μαζί Του, ζητώντας Του να τους το εξηγήσει πλήρως και με σαφήνεια. Πρέπει να υποταχθούν άνευ όρων και χωρίς παράπονα. Επιπλέον, πρέπει να μάθουν πώς να κατανοήσουν το νόημα και την αξία ολόκληρου του έργου που επιτελεί ο Θεός. Ο κάθε ένας βιώνει μόνο ένα μικρό μέρος των λόγων του Θεού απ’ το σύνολο των τρόπων με τους οποίους ενεργεί και απ’ όλες τις πτυχές των λόγων Του. Από αυτό το μικρό μέρος και ανάλογα με το επίπεδό σου, το οικογενειακό σου περιβάλλον και το καθήκον που εκτελείς αυτήν τη στιγμή, βιώνεις ένα στα δέκα χιλιάδες λόγια του Θεού ή θα λέγαμε μόνο το ένα δεκάκις χιλιοστό. Αν βιώσεις αυτό το ένα δεκάκις χιλιοστό και πραγματικά κατορθώσεις να υποταχθείς στον Θεό απόλυτα και άνευ όρων, να τοποθετήσεις τον εαυτό σου στη θέση του δημιουργημένου όντος, να υποταχθείς στην κυριαρχία και στα σχέδια του Δημιουργού και πετύχεις το αποτέλεσμα στο οποίο επιθυμεί ο Θεός να φτάσεις, τότε θα σωθείς. Αυτό είναι ευνόητο και έτσι έχουν τα πράγματα.

Το σημαντικότερο όλων όταν εκτελείτε τα καθήκοντά σας είναι η αφοσίωση. Τι σημαίνει αφοσίωση; Αφοσίωση σημαίνει να είναι κανείς σοβαρός και υπεύθυνος, να εκτελεί τα καθήκοντά του στο ακέραιο, χωρίς την παραμικρή επιπολαιότητα. Αν είστε επιπόλαιοι και στη συνέχεια κάτι πάει στραβά, θα αποκτήσετε ένα σημάδι ντροπής και αυτό δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Επιπλέον, όσον αφορά το έργο που σας έχει ανατεθεί στον οίκο του Θεού, όλοι θα πρέπει να συναναστρέφεστε περισσότερο με τους υπόλοιπους, να αναζητάτε περισσότερο τις αλήθεια-αρχές και να ανακαλύψετε τις σωστές αρχές. Όταν συναντάτε προβλήματα, πρέπει να τα λύνετε γρήγορα, διαφορετικά να αναφέρετε αμέσως στους ανωτέρους σας εκείνα που δεν μπορείτε να λύσετε. Προσπαθήστε να διασφαλίστε ότι το έργο στον οίκο του Θεού διεξάγεται ομαλά, χωρίς εμπόδια, κενά ή καθυστέρηση. Κάντε καλά τη δουλειά σας, προωθήστε τη διάδοση του ευαγγελικού έργου και επιτρέψτε να πραγματοποιηθεί πλήρως το θέλημα του Θεού πάνω στη γη. Με τον τρόπο αυτόν, θα έχετε εκτελέσει καλά το καθήκον σας. Για την ακρίβεια, αυτές αποτελούν τις λίγες πτυχές της αλήθειας τις οποίες μπορεί κανείς να κάνει πράξη, να επιτύχει και στις οποίες μπορεί να αναφερθεί στο πλαίσιο της εκτέλεσης των καθηκόντων του, και το να εισέλθει κάποιος στις πραγματικότητες αυτών των αληθειών σημαίνει ότι έχει πετύχει το ελάχιστο πρότυπο που απαιτεί ο Θεός από την ανθρωπότητα. Κάποιοι άνθρωποι έχουν αδύναμη πίστη, άλλοι είναι δειλοί, άλλοι έχουν χαμηλό επίπεδο ή στρεβλή κατανόηση, ή σκέφτονται με ανόητο τρόπο. Αυτά και άλλα αρνητικά και παθητικά πράγματα απ’ όλες τις απόψεις επηρεάζουν τους ανθρώπους ως προς το να κάνουν πράξη την αλήθεια αποτελεσματικά και να εκτελέσουν το καθήκον τους αποτελεσματικά. Ο Θεός έχει απαιτήσεις από τους ανθρώπους με βάση το επίπεδό τους, τον χαρακτήρα τους και το πόσο κατανοούν την αλήθεια. Ποιο είναι το πρότυπο για αυτές τις απαιτήσεις; Ο Θεός εξετάζει αν κάποιος έχει ειλικρινή πίστη σ’ Αυτόν και αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Αυτές είναι οι δυο πιο σημαντικές προϋποθέσεις. Ορισμένοι άνθρωποι είναι ανόητοι από τη φύση τους, έχουν στρεβλή κατανόηση των πραγμάτων, δεν έχουν διορατικότητα, μαθαίνουν πολύ αργά, δείχνουν να μην καταλαβαίνουν αυτά που τους λέει κάποιος και πρέπει να τους κρατάς τα χέρια όταν τους μαθαίνεις κάτι· πρόκειται για ανθρώπους πολύ χαμηλού επιπέδου και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Άλλοι μπορεί να έχουν πλούτο γνώσεων ή να είναι γεμάτοι βαθιά σοφία και να φαίνονται πολύ έξυπνοι εξωτερικά, αλλά συνήθως να έχουν στρεβλή κατανόηση των ζητημάτων που σχετίζονται με την αλήθεια. Ακόμη κι αν την κατανοούν, δεν μπορούν να την αποδεχτούν και αυτό είναι η αχίλλειος πτέρνα τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν εκτελεί τα καθήκοντά του, επηρεάζεται εύκολα από τη γνώση και τη θεωρία, και δυσκολεύεται να ενεργήσει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ή να αλλάξει τις απόψεις του για τα πράγματα. Επομένως, τι πρέπει να κάνει αν επιθυμεί πραγματικά να επιδιώξει την αλήθεια; Το μυστικό είναι να δει αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Αν μπορεί, τότε το πρόβλημα λύνεται εύκολα, αλλά αν αρνείται πεισματικά να την αποδεχτεί, τότε τελειώνουν όλα. Όχι μόνο δεν θα καταφέρει να εκτελέσει τα καθήκοντά του καλά, αλλά φοβάμαι και ότι δεν υπάρχει τρόπος να σωθεί. Δεν έχει σημασία το μορφωτικό επίπεδο κάποιου ούτε το πόσο ψαγμένος είναι· αυτό που έχει σημασία είναι να μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και να αγαπήσει τα λόγια του Θεού. Αυτό που κοιτάζει ο Θεός είναι πόση αλήθεια μπορείς να κάνεις πράξη, αφού διαφωτιστείς από το περιβάλλον που Εκείνος έχει ρυθμίσει για να την κατανοήσεις. Βλέπει πόσο αφοσιώνεσαι στα έργα που απαιτεί από εσένα, πόση δύναμη αφιερώνεις, πόση προσπάθεια καταβάλλεις. Παραδείγματος χάρη, έχεις μέτριο επίπεδο, δεν είσαι πολύ μορφωμένος, έχεις περιορισμένη δυνατότητα κατανόησης και η κατανόησή σου είναι λίγο στρεβλή. Αυτά είναι αντικειμενικά γεγονότα. Ωστόσο, όταν προκύψει κάτι, ο Θεός σού επιτρέπει να δεις τα ελαττώματά του, το πρόβλημα που υπάρχει σ’ αυτό και το ποιος ευθύνεται. Επομένως, το ζήτημα αυτό θα αποκαλύψει αν μπορείς να τηρήσεις τις αρχές και αν είσαι κάποιος που κάνει πράξη την αλήθεια. Αν εκτελείς το καθήκον σου με αφοσίωση και είσαι ειλικρινής προς τον Θεό, τότε τι πρέπει να κάνεις γι’ αυτό το πράγμα; Τι πρέπει να κάνεις για να συμμορφωθείς με την αλήθεια, για να κάνεις αυτό που απαιτεί ο Θεός; Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Θεός δεν δίνει σημασία στο επίπεδό σου, στο πόσο μορφωμένος είσαι ή στο πόσον καιρό πιστεύεις σ’ Εκείνον. Δίνει σημασία στην άποψή σου και στη στάση που θα κρατήσεις απέναντι σ’ αυτό που έχει συμβεί, στο αν είσαι ειλικρινής και αν θα το αποκαλύψεις συνειδητά εκείνη τη στιγμή. Αν είσαι ειλικρινής προς τον Θεό, θα έχεις το αίσθημα ευθύνης και θα σκεφτείς, «Αυτό το πράγμα μπορεί να μην είναι δική μου ευθύνη, όμως επηρεάζει το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να το ερευνήσω και να μάθω περισσότερα γι’ αυτό». Μετά την έρευνά σου μπορεί να ανακαλύψεις ότι ο προϊστάμενος ήταν τεμπέλης και ανεύθυνος, ότι δεν αντιμετώπισε με σοβαρότητα το ζήτημα και το καθυστέρησε. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα έψαχνες τον προϊστάμενο και θα συναναστρεφόσουν μαζί του, διορθώνοντας άμεσα το πρόβλημα. Δεν θα χρειαζόταν να ζητήσεις βοήθεια από τον Άνωθεν, θα είχες λύσει το πρόβλημα μόνος σου. Έχεις συνηθισμένο επίπεδο, καθώς και μερικές ατέλειες και ελαττώματα. Θα έχουν επηρεάσει όμως αυτά το πώς κάνεις πράξη την αλήθεια; Θα έχουν επηρεάσει την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ή την αφοσίωσή σου στον Θεό; Όχι. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι είναι ανόητοι και ότι έχουν στρεβλή κατανόηση, άλλοι λένε ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση και άλλοι λένε ότι έχουν χαμηλό επίπεδο και ότι είναι αμόρφωτοι. Αν ισχύει αυτό, δεν θα μπορούσες απλώς να κάνεις πράξη την αλήθεια όποτε συμβαίνει κάτι; Ο Θεός δεν δίνει σημασία στο επίπεδο των ανθρώπων ούτε στο μορφωτικό τους επίπεδο. Αυτά δεν έχουν τόσο να κάνουν με την άσκηση της αλήθειας. Αυτές οι αδυναμίες και τα ελαττώματα δεν σε επηρεάζουν στο πώς κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε έχουν επίδραση στην αφοσίωσή σου στον Θεό ή την ευθύνη που αναλαμβάνεις για την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Ο Θεός δίνει σημασία στην ειλικρίνειά σου —αυτό είναι πάρα πολύ πρακτικό και είναι κάτι που οι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν. Ο Θεός αξιολογεί τον κάθε άνθρωπο με τα πιο πρακτικά. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Έχω χαμηλό επίπεδο, είμαι αδαής, κι έχω πάρα πολλές γνώσεις· αυτά επηρεάζουν την προσπάθειά μου να κάνω πράξη την αλήθεια». Όλα αυτά είναι δικαιολογίες και δεν ευσταθούν. Γιατί όμως: Γιατί ο Θεός δεν αξιολογεί τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο. Αυτό είναι το δικό σου πρότυπο, όχι του Θεού. Ποιο είναι το πρότυπο του Θεού όταν αξιολογεί κάποιον; Ο Θεός δίνει σημασία στο αν κάποιος είναι πιστός σ’ Εκείνον και αν είναι ειλικρινής. Αν είσαι πιστός στον Θεό, τότε δεν έχει σημασία αν η έχεις λίγο στρεβλή ή παράλογη κατανόηση. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν έχω πνευματική κατανόηση». Λοιπόν, είσαι αφοσιωμένος στον Θεό; Αν είσαι, τότε αυτό δεν πρόκειται να επηρεάσει την προσπάθειά σου να κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι αρκετά σαφές αυτό; Εάν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό και εκτελείς το καθήκον σου με ειλικρίνεια, τότε θα μπορούσες και πάλι να είσαι αρνητικός και αδύναμος κατά το κλάδεμά σου; Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει αν είσαι πραγματικά αρνητικός και αδύναμος; (Θα πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό και να εξαρτόμαστε από τον Θεό, να προσπαθούμε και να σκεφτόμαστε αυτό που ζητάει ο Θεός, να αναλογιζόμαστε πού έχουμε ελλείψεις, ποια λάθη έχουμε κάνει· στους τομείς που έχουμε εκπέσει, εκεί είναι που θα πρέπει να ξανασηκωθούμε.) Σωστά. Η αρνητικότητα και η αδυναμία δεν είναι μεγάλα προβλήματα. Ο Θεός δεν τα καταδικάζει. Εφόσον κάποιος μπορεί να αναρριχηθεί ξανά στα σημεία όπου έχει εκπέσει, να πάρει το μάθημά του και να εκτελέσει κανονικά το καθήκον του, αυτό φτάνει. Κανείς δεν θα το καταλογίσει σε βάρος σου, γι’ αυτό μην είσαι ατελείωτα αρνητικός. Αν απορρίψεις το καθήκον σου και διαφύγεις από αυτό, θα έχεις καταστραφεί τελείως. Όλοι είναι αρνητικοί και αδύναμοι κατά καιρούς —απλώς αναζήτησε την αλήθεια, και η αρνητικότητα και η αδυναμία διαλύονται εύκολα. Η κατάσταση κάποιων ανθρώπων αλλάζει τελείως μόνο με το να διαβάσουν ένα κεφάλαιο των λόγων του Θεού ή να τραγουδήσουν μερικούς ύμνους· μπορούν να ανοίξουν την καρδιά τους με προσευχή στον Θεό και μπορούν να Τον δοξάσουν. Δεν έχει επιλυθεί, τότε, το πρόβλημά τους; Το κλάδεμα είναι, στην πραγματικότητα, κάτι πάρα πολύ καλό. Ακόμη και αν τα λόγια που σε κλαδεύουν είναι λίγο σκληρά, λίγο καυστικά, αυτό συμβαίνει επειδή ενήργησες εντελώς δίχως λογική και παραβίασες αρχές χωρίς καν να το καταλάβεις —πώς θα ήταν δυνατόν να μην κλαδευτείς σε τέτοιες περιστάσεις; Το κλάδεμά σου με αυτόν τον τρόπο είναι στην πραγματικότητα για να σε βοηθήσει, είναι αγάπη για σένα. Θα πρέπει να το καταλάβεις αυτό και να μην παραπονιέσαι. Έτσι, αν το κλάδεμα προκαλεί αρνητικότητα και παράπονα, είναι ανοησία και άγνοια, η συμπεριφορά κάποιου που δεν έχει λογική.

Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα όπου πρέπει να εστιάσει κανείς όταν πιστεύει στον Θεό; Δεν έχει σημασία το επίπεδό του, είτε υψηλό είτε χαμηλό, το αν έχει ή δεν έχει πνευματική κατανόηση και το πώς έχει κλαδευτεί. Ποιο είναι το σημαντικό στις μέρες μας; Το πώς εισέρχεστε στις αλήθεια-πραγματικότητες. Ποιο είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό που πρέπει να έχει κάποιος για να το πετύχει αυτό; Πρέπει να έχει ειλικρινή καρδιά. Τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής; Σημαίνει να μην είσαι πονηρός όταν σου συμβαίνουν κακοτυχίες, να μη σκέφτεσαι το συμφέρον σου, να μην καταστρώνεις σχέδια και πλεκτάνες με άλλους και να μην παίζεις δόλια παιχνίδια με τον Θεό. Αν μπορείς να εξαπατήσεις τον Θεό και να μην είσαι ειλικρινής απέναντί Του, τότε είσαι εντελώς καταδικασμένος και ο Θεός δεν πρόκειται να σε σώσει. Άρα, τι νόημα έχει να κατανοήσεις την αλήθεια; Μπορεί να έχεις πνευματική κατανόηση και καλό επίπεδο, να είσαι ευφραδής και να έχεις την ικανότητα να κατανοείς γρήγορα τα πράγματα, να βγάζεις συμπεράσματα και να κατανοείς όλα όσα λέει ο Θεός, αλλά αν παίζεις δόλια παιχνίδια με τον Θεό όταν σου συμβαίνουν κακοτυχίες, τότε έχεις σατανική διάθεση· αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Όσο καλό κι αν είναι το επίπεδό σου, δεν χρησιμεύει σε τίποτα και ο Θεός δεν θα σε θέλει. Θα σου πει: «Μιλάς ωραία, έχεις καλό επίπεδο, είσαι εύστροφος και έχεις πνευματική κατανόηση, υπάρχει όμως μόνο ένα πρόβλημα —δεν αγαπάς την αλήθεια». Αυτοί που δεν αγαπούν την αλήθεια δημιουργούν προβλήματα και ο Θεός δεν τους θέλει. Όποιος δεν έχει καλή καρδιά θα απορριφθεί με τον ίδιο τρόπο που θα απορριφθεί τελείως ένα αυτοκίνητο που εξωτερικά φαίνεται να είναι σε καλή κατάσταση, αλλά έχει χαλασμένο κινητήρα. Και οι άνθρωποι έτσι είναι: Δεν έχει σημασία πόσο καλό επίπεδο φαίνεται να έχεις, πόσο έξυπνος, ευφραδής ή ικανός είσαι, ή πόσο καλά χειρίζεσαι τα προβλήματα. Όλα αυτά είναι ανώφελα, γιατί δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα. Άρα, ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα; Είναι το αν η καρδιά ενός ανθρώπου αγαπά την αλήθεια. Δεν έχει να κάνει με το πώς μιλάει, αλλά με το πώς ενεργεί. Ο Θεός δεν κοιτάζει τι λες ή τι υπόσχεσαι ενώπιόν Του· κοιτάζει αν ό,τι κάνεις έχει αλήθεια-πραγματικότητα. Επίσης, ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για το πόσο υψηλές, βαθιές ή ισχυρές είναι οι πράξεις σου, και ακόμη κι αν κάνεις ένα μικρό πραγματάκι, αν δει ειλικρίνεια στην κάθε κίνησή σου, θα πει: «Αυτός ο άνθρωπος πιστεύει ειλικρινά σ’ Εμένα. Ποτέ δεν έχει περηφανευτεί. Συμπεριφέρεται σύμφωνα με τη θέση του. Παρόλο που μπορεί να μην έχει συνεισφέρει πολλά στον οίκο του Θεού και να είναι χαμηλού επιπέδου, είναι σταθερός και ειλικρινής σε ό,τι κάνει». Τι περιέχει αυτή η «ειλικρίνεια»; Περιέχει φόβο Θεού και υποταγή σ’ Αυτόν, καθώς και αληθινή πίστη και αγάπη· περιέχει όλα όσα θέλει να δει ο Θεός. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να μοιάζει ασήμαντος στους άλλους, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάποιος που φτιάχνει φαγητό ή κάνει την καθαριότητα, κάποιος που εκτελεί ένα συνηθισμένο καθήκον. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αδιάφοροι για τους άλλους, δεν έχουν πετύχει κάτι σπουδαίο και δεν έχουν τίποτα το αξιόλογο, το αξιοθαύμαστο ή το αξιοζήλευτο πάνω τους —είναι απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι. Και όμως, όλα όσα απαιτεί ο Θεός βρίσκονται μέσα τους και τα βιώνουν μέσα τους, και τα δίνουν όλα στον Θεό. Πείτε μου, τι παραπάνω θέλει ο Θεός; Είναι ικανοποιημένος μαζί τους. Επομένως, μην αποθαρρύνεσαι και μη γίνεσαι αρνητικός μόνο και μόνο επειδή το ανάστημά σου είναι πολύ χαμηλό και επειδή δεν κατανοείς την αλήθεια ή επειδή βλέπεις άλλους να βαδίζουν στο μονοπάτι που οδηγεί στην τελείωση αφού έχουν αντιμετωπίσει δεινά και έχουν βιώσει δοκιμασίες και εξευγενισμό· μη σκεφτείς ότι ο Θεός δεν σε αγαπά ή ότι δεν είναι πρόθυμος να σε οδηγήσει στην τελείωση. Γιατί βιάζεσαι; Ο Θεός δίνει διαφορετικά πράγματα σε κάθε άνθρωπο, άρα όταν αξιολογείς τον εαυτό σου, πρώτα αξιολόγησε αυτά που σου έχει δώσει ο Θεός και την κατάστασή σου. Τότε θα μπορέσεις να κατανοήσεις ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά. Κάποιος μπορεί να πει: «Το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Και σ’ εμένα ό,τι δίνει ο Θεός είναι καλό;» Ναι, είναι καλό. Κάποιος άλλος μπορεί να πει: «Είμαι πολύ χαζός. Και σ’ εμένα ό,τι δίνει ο Θεός είναι καλό;» Ναι, όλα καλά είναι. Γιατί είναι όλα καλά; Αν δεν ήσουν χαζός, τότε θα γινόσουν αλαζονικός και θα ξεχνούσες τη θέση σου, άρα αυτό σε προστατεύει και είναι καλό για σένα. Αν όλοι εσείς είχατε μεγαλύτερη ικανότητα και δεξιότητες απ’ ό,τι έχετε τώρα, θα μπορούσε κανείς να παραμείνει τόσο φρόνιμος και τόσο πρόθυμος να εκτελέσει το καθήκον του στον οίκο του Θεού; Αν και όχι πολλοί, υπάρχουν μερικοί τέτοιοι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά και ορθά, απλώς οι άνθρωποι δεν το κατανοούν αυτό πλήρως. Οι άνθρωποι πάντα θέλουν περισσότερα από τον Θεό, λες και όσα περισσότερα δίνει Εκείνος σε κάποιον, τόσο περισσότερο θα μπορέσει αυτός να κάνει πράξη την αλήθεια·­ αυτό που δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Ο Θεός σού έχει δώσει ήδη αρκετά. Σου έχει δώσει τα πάντα και σου έχει χαρίσει τη ζωή Του. Τι άλλο θέλεις, λοιπόν; Τα λόγια αυτά του Θεού και ολόκληρο το έργο Του είναι άφθονα και αρκούν για την ανθρωπότητα. Δεν υπάρχει κάτι που μπορούν να απαιτήσουν οι άνθρωποι απ’ τον Θεό και δεν πρέπει να παραπονιούνται για Εκείνον, λέγοντας: «Τι να το κάνω αυτό το επίπεδο και αυτά τα λιγοστά χαρίσματα που μου έχει δώσει ο Θεός;» Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορείς να κάνεις. Ο Θεός δεν θέλει αυτό που φαντάζεσαι —θέλει να κάνεις πράξη την αλήθεια, να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και να εκπληρώνεις τα καθήκοντα που πρέπει να εκπληρώσεις. Εσύ όμως δεν κάνεις αυτά που είσαι ικανός να κάνεις, αλλά κάνεις άκριτα εκείνα που δεν πρέπει. Στην ουσία παραμελείς το έργο σου. Δεν στοχεύεις λίγο υπερβολικά ψηλά; (Ναι.) Τι θέλουν να κάνουν οι άνθρωποι; Να εδραιωθεί το κύρος τους ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, να προκαλέσουν θαυμασμό και να εκτιμηθούν πολύ τα λόγια και οι πράξεις τους, και να έχουν μεγάλη φήμη. Ο Θεός δεν θέλει να γίνεις τέτοιος άνθρωπος, γι’ αυτό και δεν σου έδωσε τέτοια πράγματα. Αν είχες την ευκαιρία να γίνεις τέτοιος άνθρωπος, θα ήσουν πρόθυμος να την απορρίψεις; Θα μπορούσες να την εγκαταλείψεις τόσο εύκολα; Αυτό έχει επικίνδυνες συνέπειες. Νόμιζες ότι είναι καλά αυτά τα πράγματα; Γιατί γίνονται αντίχριστοι κάποιοι άνθρωποι; Νομίζουν ότι έχουν κάποιες ικανότητες και αυτό τους κάνει εξαιρετικά αλαζονικούς, αυτό δεν συμβαίνει; Γιατί μπορούν να βαδίσουν σ’ αυτό το μονοπάτι; Απλούστατα, τέτοιου είδους άνθρωποι είναι. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να βαδίσουν σ’ αυτό το μονοπάτι και ο Θεός δεν σκοπεύει να τους πει την αλήθεια ούτε να τους σώσει. Επομένως, διαφορετικά πράγματα δίνει ασφαλώς Εκείνος σε σχέση με όσα δίνει στους άλλους. Αν πάντοτε συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους και πάντα θέλεις να έχεις ό,τι έχουν εκείνοι, τότε πρόκειται για αγνή κατανόηση; Δεν κατανοείς την πρόθεση του Θεού! Όταν, λοιπόν, διαπιστώνεις ότι έχεις χαμηλό επίπεδο, ότι δεν έχεις πνευματική κατανόηση, ότι η κατανόησή σου είναι στρεβλή και ότι συχνά είναι αδύναμος ή όταν νομίζεις ότι έχεις πάρα πολλά προβλήματα και ελαττώματα, πρέπει πρώτα να σκέφτεσαι τον λόγο για τον οποίο ο Θεός δεν σου έδωσε ένα συγκεκριμένο χάρισμα. Σ’ αυτόν τον λόγο βρίσκεται η καλή Του θέληση. Πρόσεξε ποιο μονοπάτι διάλεξαν οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους χαρισματικούς και ταλαντούχους ανθρώπους και ποια είναι η στάση του Θεού απέναντί τους. Ποια είναι η μία και μοναδική πρόταση που θα θελήσεις να πεις περισσότερο μόλις κατανοήσεις αυτό το ζήτημα; (Ευχαριστώ τον Θεό για την προστασία Του.) Ακριβώς, πρέπει να ευχαριστήσεις τον Θεό και να πεις: «Θεέ μου, είσαι τόσο καλός μαζί μου, δεν μου έδωσες χαρίσματα ούτε ταλέντα, με έκανες ανόητο, βλάκα. Αυτή είναι η ευλογία μου! Δεν είμαι αρνητικός ούτε λυπάμαι. Αυτό που μου λείπει τώρα είναι η ειλικρίνεια και η αφοσίωση σ’ Εσένα. Δεν ζητώ να είμαι εύστροφος και ευφραδής ούτε ζητώ χαρίσματα και ταλέντο. Θέλω μονάχα να προσφέρω την ειλικρίνειά μου σ’ Εσένα. Τα χαρίσματα, τα ταλέντα και η γνώση, καθώς και η θέση και η φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους δεν είναι καλά πράγματα και δεν τα θέλω». Δεν δείχνει αυτό μια μεταμόρφωση; (Ναι.) Άρα, θα εξακολουθούσες να υποφέρεις και να κλαις επειδή σου λείπουν τόσα πράγματα; Δεν θα το κάνεις πια αυτό και δεν θα αισθάνεσαι αδικημένος. Διαφορετικά, όταν σε κλάδευαν οι άλλοι, θα σκεφτόσουν: «Είμαι χαζός, όλος ο κόσμος με περιφρονεί και δεν θα προαχθώ ποτέ στον οίκο του Θεού ούτε θα αποκτήσω σημαντική θέση». Αυτό που θα άφηνες να εννοηθεί είναι το εξής: «Εμένα ο Θεός μού έχει δώσει τόσο λίγα· πώς και δίνει, λοιπόν, τόσο πολλά σε άλλους;» Θα παραπονιόσουν συνεχώς μέσα σου και θα αισθανόσουν αδικημένος. Στην πραγματικότητα, σου έχει δοθεί μια μεγάλη ευλογία και ούτε καν το γνωρίζεις. Αν ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον, θα έχεις διαφορετική οπτική; (Ναι, θα έχω.) Τι θα αλλάξει στους ανθρώπους όταν αλλάξει η οπτική τους; (Δεν θα στοχεύουν τόσο ψηλά, δεν θα επιδιώκουν τόσο αλαζονικά πράγματα, και θα μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους καλά με καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη και χωρίς να πετούν στα σύννεφα.) Θα μπορούν να παραμείνουν προσγειωμένοι, να ζουν αληθινές και ρεαλιστικές ζωές, και να επιδιώκουν διαφορετικούς στόχους. Πες μου, είναι καλύτερο να σε κάνει ο Θεός ανόητο και βλάκα, αλλά να μπορείς να εκτελείς σωστά το καθήκον σου με προσγειωμένο τρόπο έτσι ώστε να σωθείς ή μήπως είναι καλύτερο να σου δώσει ψηλό επίπεδο, υψηλή μόρφωση, καλή εμφάνιση και ευφράδεια, καθώς και ικανότητες στην εργασία και ιδιαίτερα προτερήματα, έτσι ώστε οι άνθρωποι να σε θαυμάζουν όπου κι αν πας και να είσαι σπουδαίος ανάμεσα σε τιποτένιους, και ύστερα να βαδίσεις στο μονοπάτι ενός αντίχριστου; Ποιο απ’ τα δυο θα διάλεγες; (Είναι καλύτερο να είσαι ανόητος και βλάκας.) Μπορεί να το λες αυτό τώρα, αλλά αν κάποιος όντως σε αποκαλούσε ανόητο και βλάκα, θα στενοχωριόσουν. Πρέπει να σκεφτείς έτσι: «Παρόλο που το επίπεδό μου είναι χαμηλό και είμαι αδαής, είμαι καλύτερος απ’ τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους, γιατί εγώ δεν έχω χάσει την ευκαιρία να σωθώ». Πρέπει να μάθεις να παρηγορείς τον εαυτό σου. (Θυμάμαι ότι υπήρχαν και κάποιοι άλλοι που πίστευαν στον Θεό μαζί μου. Όλοι τους είχαν υψηλό επίπεδο και ήταν πολύ έξυπνοι, αλλά επειδή πάλευαν συνεχώς για την εξουσία και το κέρδος, και αναστάτωναν το έργο της εκκλησίας, τους απέπεμψαν και τους απέβαλαν. Πιστεύω ότι ο λόγος που έφτασα εδώ που είμαι σήμερα είναι ότι έχω χαμηλό επίπεδο, είμαι χαζός και μπορώ να συμπεριφέρομαι καλά —με όλα αυτά ο Θεός μού προσφέρει μεγάλη προστασία.) Γιατί σε προστατεύει ο Θεός; Μήπως επειδή είσαι χαζός; Δείχνει συμπόνια στους αδύναμους; Όχι, δεν είναι έτσι. Δεν ισχύει αυτό που λένε οι άπιστοι, ότι το παιδί που κλαίει παίρνει όλη την προσοχή. Δεν ισχύει αυτό. Με ποιον τρόπο πρέπει να προσεγγίσουμε αυτό το ζήτημα για να είμαστε πιο ακριβείς; Ποιος τρόπος προσέγγισης είναι σύμφωνος με την αλήθεια; (Αυτό συμβαίνει επειδή η πίστη των ανθρώπων συνοδεύεται από λίγη ειλικρίνεια και αγάπη για την αλήθεια μέσα τους και επειδή είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια —ο Θεός σώζει τους ανθρώπους που έχουν τέτοια καρδιά και έτσι, ρυθμίζει το περιβάλλον με τέτοιον τρόπο, ώστε να τους προστατεύσει.) Ακριβώς. Ο Θεός σε προστατεύει ως αντάλλαγμα για την ειλικρίνειά σου απέναντί Του. Ποιο πράγμα είναι, λοιπόν, πάρα πολύ πολύτιμο; Η ειλικρίνεια του ανθρώπου είναι κάτι εξαιρετικά πολύτιμο. Αγαπάς λιγάκι τα θετικά πράγματα και την ειλικρίνεια απέναντι στον Θεό, και ως αντάλλαγμα κερδίζεις την προστασία και τη χάρη Του —έχεις κερδίσει πολλά. Κάποιος μπορεί να πει: «Έχω χαμηλό επίπεδο και παρόλο που έχω κερδίσει πολλά, συνεχίζω να μην καταλαβαίνω τίποτα». Δεν καταλαβαίνεις πολλά; Η ικανότητά σου να εκτελείς το καθήκον σου και να ακολουθείς τον Θεό σήμερα σχετίζεται με το πώς κατανοείς την αλήθεια. Κάποιος άλλος μπορεί να πει: «Τι καταλαβαίνω; Δεν μπορώ να το εξηγήσω ξεκάθαρα». Μπορεί να μην είσαι σε θέση να το εξηγήσεις ξεκάθαρα, αλλά μπορείς να συνεχίσεις να εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού. Καταλαβαίνεις λοιπόν πολλά. Αυτά τα πράγματα έχουν σίγουρα σχέση με την αλήθεια και την πλησιάζουν, είτε τα κατανοείς βαθιά είτε επιφανειακά. Γι’ αυτόν τον λόγο έχεις λάβει υποστήριξη μέχρι τώρα και συνεχίζεις να εκτελείς το καθήκον σου. Δεν είναι αλήθεια αυτό; (Ναι, είναι.) Δεν είναι κακό να νομίζεις ότι είσαι ανόητος ή βλάκας· και αν το καλοσκεφτεί κανείς, τα παρατσούκλια «ανόητος» και «βλάκας» δεν έχουν καθόλου υποτιμητική ή ταπεινωτική σημασία. Ποιο είναι καλύτερο, να σε αποκαλούν ανόητο ή βλάκα, ή να σε αποκαλούν αντίχριστο; (Καλύτερο είναι να με αποκαλούν ανόητο και βλάκα.) Αν, μια μέρα, ο Θεός πει: «Έλα εδώ, ανόητε. Έλα εδώ, βλάκα», μπορεί να μη χαρείς· αλλά θα το ζύγιζες και θα σκεφτόσουν: «Αφού με αποκάλεσε ανόητο και όχι αντίχριστο, θα πάω». Και θα πήγαινες με μεγάλη χαρά. Ύστερα σου λέει κάποιος: «Πώς γίνεται να είσαι τόσο χαρούμενος που σε αποκάλεσε ανόητο;» Και του απαντάς: «Με αποκάλεσε ανόητο, δεν είπε ότι είμαι αντίχριστος ούτε ότι δεν μπορώ να σωθώ. Γι’ αυτό είμαι χαρούμενος». Όταν σε αποκαλούν ανόητο δεν σε αντιμετωπίζουν σαν ξένο, αλλά σαν μέλος της οικογένειας, σαν κάποιο οικείο πρόσωπο, όπως φωνάζουν οι άνθρωποι τα παιδιά τους «τερατάκια». Μπορεί να ακούγεται λίγο χοντροκομμένο, αλλά στην ουσία είναι η αλήθεια και δεν είναι τίποτα άλλο από ένα γλυκόλογο. Τι θα έλεγες αν σε αποκαλούσε αντίχριστο; Τότε θα είχες πρόβλημα, γιατί ένα διαφορετικό όνομα έχει διαφορετική φύση, και το αποτέλεσμά σου θα είναι κι αυτό διαφορετικό. Ποιο από τα δυο θα διάλεγες; (Θα διάλεγα να με αποκαλέσει ανόητο και βλάκα.) Δεν είναι καλό να είσαι μονίμως ανόητος και χαζός. Πρέπει κιόλας να βελτιώνεται το επίπεδό σου. Έχει βελτιωθεί το επίπεδό σας στα τόσα χρόνια που έχουν περάσει; (Έχει βελτιωθεί ελάχιστα, όχι πάρα πολύ.) Αν πραγματικά εργαστείς σκληρά και συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, τότε σίγουρα θα βελτιωθείς όσον αφορά την απόκτηση της ζωής-εισόδου, αλλά είναι αδύνατον να πετύχεις σημαντικές βελτιώσεις αμέσως. Αυτό προκύπτει μέσα από μια διαδικασία αργής ανάπτυξης, αλλά αν αποκτήσεις είσοδο, τότε δεν πρόκειται να κάνεις βήματα πίσω και όσο επιμένεις, η ζωή-είσοδός σου σιγά σιγά θα αναπτύσσεται με αργό ρυθμό.

Δεν είναι εύκολο για τον Θεό να ενσταλάξει την αλήθεια στους ανθρώπους. Αυτό δεν γίνεται με την ταχύτητα που ξεπετάγεται ένας σπόρος όταν φυτεύεται στη γη· είναι πολύ διαφορετικό. Ο Θεός σώζει τον άνθρωπο εξαγνίζοντας και αλλάζοντας τη σατανική του διάθεση, και επιτρέποντάς του να βιώσει την αλήθεια-πραγματικότητα στα λόγια Του. Αυτά όμως δεν είναι απλά ζητήματα. Ακόμη κι αν ακούς τα κηρύγματα, κι αν διαβάζεις τα λόγια του Θεού, αν προσεύχεσαι και ζεις την κάθε μέρα στο έπακρο, και πάλι η πρόοδός σου θα είναι περιορισμένη και η ανάπτυξή σου στη ζωή θα είναι αργή. Για να κατανοήσει κάποιος την αλήθεια χρειάζεται να περάσει από πολλά στάδια. Πρέπει οι άνθρωποι να ζουν πολλές φορές τα βιώματά τους, και χρειάζεται επίσης να πασχίζουν συνεχώς και να καταβάλλουν προσπάθεια για να κατανοήσουν την αλήθεια· μόνο τότε θα μπορέσουν να την κατανοήσουν. Είναι απαραίτητο επίσης και το έργο του Αγίου Πνεύματος, διαφορετικά οι άνθρωποι θα κερδίσουν ακόμα πιο περιορισμένα πράγματα. Πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για είκοσι ή τριάντα χρόνια ακόμα δεν μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία. Αυτό συμβαίνει είτε επειδή δεν έχουν επιδιώξει ποτέ την αλήθεια ούτε έχουν καταβάλλει επικεντρωμένες προσπάθειες στο να την κατανοήσουν, με αποτέλεσμα να μην έχουν κερδίσει τίποτα, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό για δεκαετίες. Οι άνθρωποι χρειάζεται να καταλάβουν την αλήθεια, να τη βιώσουν και να την κατανοήσουν, και κυρίως χρειάζεται να ρυθμίσει ο Θεός το περιβάλλον γι’ αυτούς. Ο συνδυασμός αυτών των διαφορετικών πτυχών τούς κάνει να αποκτήσουν λίγη κατανόηση και είσοδο. Όταν θα έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά μέσα σου, θα έχεις αποκτήσει διαφορετική γνώση, αισθήματα και σκέψεις, και θα μπορέσει η συνείδηση και η σκέψη σου να προοδεύσει και να αλλάξει λίγο· αυτό, με τη σειρά του, θα ενισχύσει κάπως την πίστη σου στον Θεό και θα αλλάξει λίγο τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια, αλλά και το μονοπάτι της ζωής σου. Πρόκειται για μικρές, μικροσκοπικές αλλαγές, αλλά αυτές οι μικροσκοπικές αλλαγές θα οδηγήσουν την οπτική σου για τη ζωή, τις σκέψεις και τις απόψεις σου, αλλά και τη στάση σου απέναντι στα πράγματα και στον Θεό σε μια τεράστια αλλαγή. Αυτή είναι η δύναμη του λόγου του Θεού —η αλήθεια.

Απόσπασμα 89

Κατά τη διάρκεια της σωτηρίας του ανθρώπου από τον Θεό, ποια γραμμή βάσης δίνει Εκείνος στους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πόσο επαναστατικοί είναι ή πόσο βαθιά διεφθαρμένες είναι οι διαθέσεις τους; Δηλαδή, υπό ποιες συνθήκες εγκαταλείπει ο Θεός τους ανθρώπους και τους αποκλείει; Ποιο είναι το χαμηλότερο πρότυπο που πρέπει να φθάσεις για να σε κρατήσει ο Θεός και να μην σε αποκλείσει; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε ολόκληρο τον εκλεκτό λαό του Θεού. Καταρχάς, η μη άρνηση του Θεού —αυτή είναι η βασικότερη προϋπόθεση. Υπάρχει πρακτικό περιεχόμενο μέσα στο τι σημαίνει να μην αρνείσαι τον Θεό. Δεν είναι απλώς η παραδοχή ότι υπάρχει κάποιος Γέροντας στον Ουρανό, ή ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, ή ότι το όνομα του Θεού είναι Παντοδύναμος Θεός. Αυτό δεν αρκεί, δεν ανταποκρίνεται στο πρότυπο της πίστης στον Θεό. Πρέπει, κατ’ ελάχιστον, να αναγνωρίζετε ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο πρακτικός Θεός. Δεν πρέπει να αμφιβάλλετε ή να κρίνετε, πρέπει να είστε σε θέση να υποτάσσεστε ακόμη και αν έχετε αντιλήψεις —αυτό είναι το πρότυπο για την πίστη στον Θεό. Μόνο αν φτάσεις σε αυτό το πρότυπο θα σε παραδεχτεί ο Θεός ως άτομο που πιστεύει σε Εκείνον. Ο Θεός έχει τουλάχιστον τρεις γραμμές βάσης για τους ανθρώπους. Πρώτον, πρέπει να Τον παραδέχονται, να πιστεύουν σε Αυτόν και να Τον ακολουθούν. Πρέπει να πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, πρέπει να κάνουν τα καθήκοντά τους στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους και δεν πρέπει να κάνουν κακό ή να προκαλούν αναστατώσεις. Αυτή είναι η πρώτη γραμμή βάσης. Δεύτερον, ενόσω ακολουθούν τον Θεό, πρέπει, τουλάχιστον, να μην εγκαταλείπουν τα καθήκοντά τους. Πρέπει να υπακούν και να υποτάσσονται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, να επιτυγχάνουν μέτρια αποτελέσματα σε αυτά και, τουλάχιστον, να κάνουν απλή δουλειά σε ένα αποδεκτό επίπεδο. Αυτή είναι η δεύτερη γραμμή βάσης. Τρίτον, η ανθρώπινη φύση τους πρέπει να ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Πρέπει να θεωρούνται καλοί άνθρωποι ή, τουλάχιστον, άνθρωποι με συνείδηση και λογική. Θα πρέπει να μπορούν βασικά να τα πηγαίνουν καλά με την πλειονότητα του εκλεκτού λαού του Θεού και να μην είναι άνθρωποι σάπιοι. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι, τουλάχιστον, κακοί ή πονηροί. Αυτή είναι η τρίτη γραμμή βάσης. Εάν κάποιος δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και αρνείται να εκτελέσει ένα καθήκον ό,τι κι αν γίνει, τότε δεν είναι αληθινός πιστός του Θεού —αν μη τι άλλο, η ανθρώπινη φύση του δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Αυτό σημαίνει ότι έχει βυθιστεί κάτω από τη γραμμή βάσης και πρέπει να αποκλειστεί. Όλοι όσοι έχουν κακή ανθρώπινη φύση, όσοι δεν μπορούν να δεχτούν την παραμικρή αλήθεια, όσοι προκαλούν αναστατώσεις και διαταραχές και δεν διαδραματίζουν θετικό ρόλο στην εκκλησία, μπορούν να ταξινομηθούν ως κακοί άνθρωποι. Κάποιος που δεν μπορεί να τα πάει καλά με τους περισσότερους άλλους ανθρώπους είναι άνθρωπος σάπιος, κακό άτομο, ακόμη περισσότερο κάποιος που έχει βυθιστεί κάτω από τη γραμμή βάσης και θα πρέπει να αποκλειστεί. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι μπορεί να εκτελούν καθήκοντα, όμως απλώς προκαλούν διαταραχές, αναστατώσεις, καταστροφές και κάνουν κακό —είναι δυνατόν να ήθελε τέτοιους ανθρώπους ο Θεός; Κάνουν τα καθήκοντά τους; (Δεν τα κάνουν.) Στα μάτια του Θεού, οι ενέργειές τους έχουν πέσει κάτω από τη γραμμή βάσης. Είναι ανίκανοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και η βλάβη που προκαλούν επισκιάζει τα όποια καθήκοντα εκτελούν, επομένως πρέπει να απομακρυνθούν από την εκκλησία. Δεν είναι αυτή η αρχή που διέπει τη συμπεριφορά έναντι των ανθρώπων στον οίκο του Θεού; Αποπέμφθηκε ποτέ κανείς επειδή ήταν προς στιγμή σε κακή κατάσταση και ένιωθε αρνητικός και αδύναμος; Αναγκάστηκε ποτέ κανείς να σταματήσει να εκτελεί το καθήκον του επειδή ήταν περιστασιακά λίγο επιπόλαιος και δεν το εκτελούσε καλά; Αποπέμφθηκε ποτέ κανείς επειδή δεν πέτυχε καλά αποτελέσματα στο καθήκον του ή επειδή αποκάλυψε κάποιες κακές σκέψεις ή ιδέες; Αποπέμφθηκε ποτέ κανείς επειδή είχε μικρό ανάστημα και εγείρονταν μέσα του αντιλήψεις και αμφιβολίες σχετικά με τον Θεό; (Όχι.) Τότε, ποια είναι η αρχή του οίκου του Θεού για την αποπομπή των ανθρώπων; Ποια άτομα αποπέμπονται και εξαναγκάζονται να σταματήσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους; (Εκείνα που η απλή δούλεψη τους κάνει περισσότερο κακό παρά καλό και προκαλούν διαρκώς διαταραχές και αναστατώσεις.) Αυτού του είδους το άτομο δεν είναι άξιο να εκτελεί κάποιο καθήκον. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι προκατειλημμένος εναντίον του ή ότι τον περιορίζει και τον αποπέμπει λόγω προσωπικής κακεντρέχειας· σημαίνει ότι δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στο καθήκον του και προκαλεί διαταραχές και αναστατώσεις. Αποπέμπεται επειδή είναι πραγματικά ανάξιος να εκτελεί κάποιο καθήκον. Αυτό συνάδει απόλυτα με τις αλήθεια-αρχές. Οι αρχές βάσει των οποίων ο οίκος του Θεού χειρίζεται και μεταχειρίζεται τους ανθρώπους είναι όλες δίκαιες. Ο οίκος του Θεού δεν προσπαθεί να βρει λάθη, δεν κάνει την τρίχα τριχιά ούτε κάνει πολλή φασαρία για το τίποτα. Πρέπει να πιστεύετε ότι στον οίκο του Θεού κυβερνά η αλήθεια. Φυσικά, κάποιοι που έχουν αποπεμφθεί μπορεί να εξακολουθούν να έχουν ελπίδες σωτηρίας εάν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να μετανοήσουν ειλικρινά ενώπιον του Θεού. Όμως, εκείνοι οι δύσπιστοι και κακοί που δεν μπορούν να αποδεχτούν έστω και στο ελάχιστο την αλήθεια, που δεν έχουν συνείδηση και λογική, αυτοί θα αποκλειστούν για πάντα αφού αποκαλυφθούν. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού.

Απόσπασμα 90

Γιατί ο Θεός έχει από τους ανθρώπους την απαίτηση να γνωρίσουν και Εκείνον και τον εαυτό τους; Γιατί είναι χρήσιμη η αυτογνωσία και τι επιτυγχάνει; Και γιατί να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Θεό· τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό; Σας έχουν απασχολήσει αυτά τα ερωτήματα; Ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους στην αυτογνωσία με διάφορα μέσα. Έχει προετοιμάσει γι’ αυτούς κάθε λογής περιβάλλοντα, ώστε να αποκαλύψει τη διαφθορά τους και να τους οδηγήσει σιγά-σιγά στην αυτογνωσία μέσα από εμπειρίες. Καταλαβαίνετε τον απώτερο σκοπό του Θεού όταν κάνει είτε το έργο της έκθεσης των λόγων Του είτε αυτό της κρίσης και της παίδευσης; Ο Θεός κάνει το έργο Του με αυτόν τον τρόπο με απώτερο σκοπό να επιτρέψει σε καθέναν που βιώνει το έργο Του να γνωρίσει τι είναι ο άνθρωπος. Και τι συνεπάγεται αυτό, το «να γνωρίσει τι είναι ο άνθρωπος»; Συνεπάγεται να γνωρίσει ο άνθρωπος την ταυτότητά του και το κύρος του, το καθήκον και την ευθύνη του. Δηλαδή να σου μάθει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, να σου δώσει να καταλάβεις ποιος είσαι. Αυτόν τον απώτερο στόχο θέλει να πετύχει ο Θεός οδηγώντας τους ανθρώπους στην αυτογνωσία. Γιατί, όμως, θέλει ο Θεός να γνωρίσουν και Εκείνον; Πρόκειται για την ιδιαίτερη χάρη που προσφέρει στην ανθρωπότητα· αν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεό, μπορεί να κατανοήσει πολλές αλήθειες και να ξεδιαλύνει πολλά μυστήρια. Οι άνθρωποι κερδίζουν πάρα πολλά γνωρίζοντας τον Θεό· μαθαίνουν πώς να ζουν με τον πιο ουσιαστικό τρόπο. Επομένως, το ότι ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους να επιδιώκουν να Τον γνωρίσουν είναι η μεγαλύτερη αγάπη του Θεού, η μεγαλύτερη ευλογία Του. Και ο Θεός κάνει τους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν με πολλούς τρόπους: ο κύριος είναι η κρίση και η παίδευση, καθώς και η καθοδήγηση και η παροχή των λόγων Του. Φυσικά, κάνει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τη διάθεσή Του και με έναν πολύ πιο άμεσο τρόπο: μέσω της κρίσης και της παίδευσης. Και τι επιτυγχάνεται, τελικά, όταν οι άνθρωποι βλέπουν και γνωρίζουν τη διάθεση του Θεού; Γνωρίζουν ποιος είναι ο Θεός, την ουσία Του, την ταυτότητα και τη θέση Του, τα υπάρχοντα και το Είναι Του, καθώς και τη διάθεσή Του. Έτσι, κάθε άνθρωπος διακρίνει ξεκάθαρα ότι είναι δημιούργημα, ότι μόνο ο Θεός είναι ο Δημιουργός και ότι τα δημιουργήματα οφείλουν να υποτάσσονται στον Δημιουργό. Όταν τα γνωρίζει όλα αυτά κάθε άνθρωπος, ξεκαθαρίζει απόλυτα το μονοπάτι του στη ζωή. Όταν οι άνθρωποι φτάσουν στην αληθινή αυτογνωσία, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν σιγά-σιγά τις υπερβολικές επιθυμίες και τις άδικες προθέσεις τους; (Ναι.) Τότε μπορούν, λοιπόν, να φτάσουν στο σημείο να αφεθούν εντελώς; Αυτό εξαρτάται από το άτομο. Ένας άνθρωπος μπορεί στ’ αλήθεια να εγκαταλείψει τις υπερβολικές επιθυμίες και τις απαιτήσεις του από τον Θεό μόνο όταν, μέσω του έργου του Θεού, Τον γνωρίσει και κατανοήσει και ορίσει με ακρίβεια την ουσία, την ταυτότητα και τη θέση Του. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί, όπως ο Πέτρος, να εκφράσει την ειλικρινή επιθυμία και λαχτάρα του να αγαπήσει τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς του και να κάνει πράξη την αγάπη για τον Θεό. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς και τον Θεό και τον εαυτό του. Λες πως θέλεις να αγαπήσεις τον Θεό, όμως αν δεν Τον κατανοήσεις, γίνεται να ξέρεις πώς να Τον αγαπήσεις; Τι είναι αξιαγάπητο σ’ Αυτόν; Ποιες είναι οι πιο αξιαγάπητες πτυχές Του; Αν δεν το γνωρίζεις αυτό, δεν μπορείς να Τον αγαπήσεις. Δεν θα είσαι σε θέση να Τον αγαπήσεις, ακόμη κι αν το θέλεις. Μπορεί, μάλιστα, ακόμη και να διαπιστώσεις ότι μέσα σου γεννιούνται άθελά σου αντιλήψεις για Εκείνον, και τάσεις ανυπακοής, που φέρνουν αισθήματα αρνητικότητας. Θα έχει την έγκριση του Θεού ένας τέτοιος άνθρωπος; Όχι. Όταν κάποιος λέει πως αγαπάει τον Θεό αλλά στην πραγματικότητα δεν Τον γνωρίζει, αυτή η υποτιθέμενη «αγάπη» δεν είναι παρά κενή θεωρία, προϊόν της ανθρώπινης λογικής και επιχειρηματολογίας. Δεν προκύπτει από τη γνώση του Θεού, και για τον Θεό δεν έχει καμία ισχύ. Καταλαβαίνετε τώρα τι θέλω να πω γι’ αυτά τα δύο θέματα; (Ναι.) Τότε γιατί μόλις πριν λίγο δεν μπορούσατε να το πείτε; Αυτό αποδεικνύει ότι η βιωματική αυτογνωσία σας είναι ελλιπής και δεν έχετε αληθινή γνώση του Θεού. Ξέρετε ποιο είναι το θέμα εδώ; (Δεν έχουμε βρει το σωστό μονοπάτι άσκησης. Δεν μπορούμε να εισέλθουμε ταυτόχρονα και από τις δύο πτυχές, δηλαδή και απ’ αυτήν της γνώσης του Θεού και απ’ αυτήν της αυτογνωσίας. Η είσοδός μας είναι μονόπλευρη, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η ανάπτυξή μας στη ζωή.) Εφόσον τώρα βρίσκεστε σε τέτοια κατάσταση, τι ανάστημα έχετε; Δεν είστε ανώριμοι; Δεν απέχετε πολύ από την απαίτηση και το πρότυπο του Θεού για την αυτογνωσία; Αν μη τι άλλο, ακόμα δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από τις προσωπικές σας επιθυμίες και προθέσεις. Μπορεί η υποταγή σας στον Θεό να συμφωνεί με την αλήθεια; Μπορείς να γνωρίζεις αν ο Θεός έχει κάποια θέση στην καρδιά σου; Πολλοί άνθρωποι ακόμη και τώρα αμφισβητούν αν η ενσάρκωση του Θεού είναι άνθρωπος ή Θεός· αμφιταλαντεύονται και τη μια στιγμή πιστεύουν στον Θεό επί της γης, την άλλη στον αόριστο Θεό στον ουρανό. Και είναι κι εκείνοι που αμφισβητούν ακόμα και την ουσία του Θεού, λέγοντας: «Πώς μπορεί ο ενσαρκωμένος Θεός και ο Θεός στον ουρανό να είναι ένα και το αυτό; Αν είναι πραγματικά Θεός, τότε γιατί δεν κάνει σημεία και θαύματα;» Αυτό φανερώνει μεγάλη έλλειψη πνευματικής κατανόησης. Είναι τέτοιο το ανάστημά σας που, αν και ο Θεός λέει τόσα πράγματα, εξακολουθείτε να μην καταλαβαίνετε. Αναγνωρίζετε μόνο ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, αναγνωρίζετε μόνο την αλήθεια που εκφράζει ο ενσαρκωμένος Θεός· αλλά όσον αφορά την ουσία, την ταυτότητα και τη θέση του Θεού, δεν γνωρίζετε και πολλά. Στην καρδιά σας αυτή η γνώση είναι ουσιαστικά μηδενική, έτσι δεν είναι; (Πράγματι.) Και αυτό μπορεί να αποδειχθεί στην πράξη: Πριν συναναστραφώ σχετικά με πτυχές της αλήθειας όπως η ουσία ή οι προθέσεις του Θεού, νόμιζες ότι είχες βαθιά γνώση για τον Θεό και σταθερή, ακλόνητη πίστη σ’ Εκείνον. Αλλά όταν συναναστράφηκα μαζί σας σχετικά με αλήθειες όπως ο ίδιος ο Θεός, η διάθεση και η ουσία Του, αυτά τα λόγια και οι ιδέες προκάλεσαν έντονη αντίδραση μέσα σας· τόσο έντονη, μάλιστα, ώστε δημιούργησε μια μεγάλη σύγκρουση με τους θεούς που είχατε φανταστεί μέσα σας και σας ήταν δύσκολο να αποδεχθείτε όσα σας έλεγα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οπότε, όταν λέω πράγματα που δεν έχετε ξανακούσει, στην αρχή σάς είναι αδύνατον να τα αποδεχτείτε, σαν να μην καταλαβαίνετε τι λέω. Αυτό αποδεικνύει ότι έχετε πολύ μικρό ανάστημα· τόσο μικρό που δεν μπορείτε καν να κατανοήσετε τα λόγια του Θεού ούτε να σταθείτε αντάξιοι απέναντι σ’ αυτά. Θα χρειαστείτε αρκετά ακόμη χρόνια εμπειρίας προτού μπορέσετε να καταλάβετε.

Απόσπασμα 91

Στην Παλαιά Διαθήκη καταγράφεται το πώς αξιολογεί τον Ιώβ ο Θεός: «Δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού» (Ιώβ 1:8). Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός κατέθεσε μαρτυρία όχι μόνο για την πραγματική αγάπη του Πέτρου, αλλά και για το γεγονός ότι ο Ιώβ είχε πραγματική πίστη σε Αυτόν. Ο Θεός απαιτεί από τον εκλεκτό λαό Του να έχει τουλάχιστον το μέγεθος της πίστης του Ιώβ αν σκοπεύει να Τον ακολουθήσει ως το τέλος. Τι άνθρωπος φαντάζεστε ότι ήταν ο Ιώβ μέσα από τα περιορισμένα κείμενα που αντιλαμβάνεστε; Ήταν καλός άνθρωπος; (Ναι.) Πώς εκδηλωνόταν αυτό κατά κύριο λόγο; Πρώτον, είχε φόβο Θεού και δεν έκανε ποτέ κακό. Αυτή είναι η κύρια εκδήλωση και το κύριο σημάδι ενός καλού ανθρώπου. Επιπλέον, είχε αρχές στη διαγωγή του και στον τρόπο που συμπεριφερόταν στα παιδιά του και στην οικογένειά του. Δεν προσπαθούσε να κουκουλώσει τα λάθη των παιδιών του. Προσευχόταν στον Θεό και Του εμπιστευόταν τα παιδιά του, πράξη η οποία έδειχνε στους ανθρώπους ότι απέναντι στα παιδιά του είχε μια στάση απόλυτα σωστή και σύμφωνη με τις προθέσεις του Θεού. Πώς λέτε να ήταν αν είχατε έναν τέτοιο πατέρα όταν ήσασταν παιδιά; Δεν θα χαιρόσασταν; Αλλά τι φίλους είχε ο Ιώβ; Πώς του συμπεριφέρονταν όταν εκείνος αντιμετώπιζε δοκιμασίες και βάσανα; Κανείς τους δεν τον καταλάβαινε, και μάλιστα τον έκριναν κιόλας: «Πρόσβαλες τον Θεό και γι’ αυτό σε καταράστηκε. Κοίτα σε τι θέση σε έφερε η πίστη σου στον Θεό. Είσαι για λύπηση!» Ακόμη και η σύζυγος του Ιώβ είπε: «Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; Βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε» (Ιώβ 2:9). Έτσι αντιμετώπισαν τον Ιώβ κατά την περίοδο των τόσων βασάνων του οι φίλοι και η σύζυγός του, και αυτό του προκάλεσε πολύ άσχημα συναισθήματα και μεγάλο πόνο. Όμως, είναι αλήθεια ότι υπήρξαν και πολύ λίγοι που κατανόησαν την πλευρά του. Όταν διαβάζουμε την ιστορία του Ιώβ σήμερα, καταλαβαίνουμε ότι άνθρωποι σαν εκείνον είναι οι πραγματικά καλοί, οι πιο αξιόπιστοι και φερέγγυοι. Δεν θα σε εξαπατήσουν ούτε θα σε βλάψουν ποτέ και θα σου συμπεριφέρονται πάντα σύμφωνα τις αρχές. Αν είσαι σωστός άνθρωπος, δεν θα σε καταδικάσουν ούτε θα πουν άσχημα πράγματα για σένα μόνο και μόνο επειδή έκανες μία κακή πράξη ή επειδή άλλοι άνθρωποι μίλησαν άσχημα για σένα. Δεν θα αρνηθούν τα αληθινά γεγονότα ούτε θα μιλήσουν με διεστραμμένο τρόπο για να κατηγορήσουν κάποιον άδικα. Δεν θα αφήσουν τα συναισθήματα και τις προτιμήσεις τους να επηρεάσουν τα λόγια τους. Με την πάροδο του χρόνου, θα δεις: «Να ένας καλός άνθρωπος. Εμείς, όποτε συναντάμε κάποια δυσκολία, απλώς παραμερίζουμε τα καθήκοντά μας, αλλά αυτός ποτέ δεν απαρνιέται το όνομα του Θεού, όσο μεγάλες δοκιμασίες και βάσανα κι αν αντιμετωπίζει. Δεν είναι περίεργο που ο Θεός συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους. Αν είχα έναν τέτοιο άνθρωπο στο πλευρό μου, ό,τι αρρώστιες ή βάσανα κι αν με έβρισκαν, θα συνέχιζε να με στηρίζει, να με βοηθάει, να με φροντίζει και να με ανέχεται όπως και πριν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι υπέροχοι. Ακόμη κι αν μερικές φορές με εκνεύριζε ή δεν τα βρίσκαμε, θα προτιμούσα να έχω στο πλευρό μου κάποιον σαν αυτόν αντί για κάποιον Σατανά ή κάποιον διάβολο!» Συνήθως, οι Σατανάδες και οι διάβολοι λένε: «Είσαι πολύ σπουδαίος. Σ’ αγαπώ πολύ και νοιάζομαι για σένα». Αλλά μόλις αντιμετωπίσεις κάποιο πρόβλημα, θα σε αγνοήσουν και τότε θα συνειδητοποιήσεις τι σημαίνει να είναι κανείς καλός και αξιόπιστος. Μόνο οι φερέγγυοι, εκείνοι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, είναι πραγματικά καλοί άνθρωποι, και οι καλοί είναι εξαιρετικά πολύτιμοι. Μακάρι να είχες καμιά δεκαριά ανθρώπους σαν τον Ιώβ στο πλευρό σου —αλλά τώρα δεν έχεις κανέναν! Τώρα, θα νιώσεις πόσο σπάνιοι είναι οι καλοί. Όλοι χρειάζονται έναν τέτοιον καλό άνθρωπο. Όλοι συμπαθούν τους δίκαιους και τους καλοήθεις, εκείνους που έχουν καλή καρδιά και ενεργούν με αρχές, που έχουν αίσθημα δικαιοσύνης, που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, και που είναι άξιοι εμπιστοσύνης.

Τι άνθρωπο χρειάζεσαι στο πλευρό σου όταν σε βασανίζουν δοκιμασίες και αρρώστιες, όταν η καρδιά σου υποφέρει πιο πολύ; Κάποιον που σου μιλάει γλυκά, αλλά υποκρίνεται; Κάποιον που σε κρίνει, σε καταδικάζει και σε κατακρίνει; (Όχι.) Τι άνθρωπο χρειάζεσαι περισσότερο σε μια τέτοια περίπτωση; Χρειάζεσαι κάποιον που μπορεί να δείξει συμπόνοια στις δυσκολίες σου και να σε παρηγορήσει, που μπορεί να σε ακούσει όταν μιλάς για τον πόνο που έχεις στην καρδιά σου και στη συνέχεια να σε βοηθήσει να βγεις από την αρνητικότητα, την αδυναμία και τα βάσανά σου. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σε στηρίξει —δεν θα σε κοροϊδέψει ούτε θα σου επιτεθεί όταν δεν μπορείς να αμυνθείς, και ούτε θα αδιαφορήσει όταν περνάς δύσκολες στιγμές. Δηλαδή, αν έχεις δυσκολίες, στιγμές αδυναμίας, προσωπικά προβλήματα και τον χρειαστείς να σε παρηγορήσει, μπορείς να τα μοιραστείς μαζί του όλα αυτά και εκείνος δεν θα τα διαρρεύσει πίσω από την πλάτη σου ούτε θα σε κοροϊδέψει ούτε θα σε γελοιοποιήσει ούτε θα σπείρει το χάος στα προσωπικά σου ζητήματα. Μπορεί να προσεγγίσει με τον σωστό τρόπο τις δυσκολίες, την αδυναμία, την αρνητικότητα και τα αδύναμα σημεία της ανθρώπινης φύσης σου. Δεν έχει αρχές όποιος προσεγγίζει αυτά τα πράγματα με τον σωστό τρόπο; Δεν είναι αυτά εκδηλώσεις ενός καλού ανθρώπου; Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να σε καταλάβει, να σε ανεχθεί και να σε φροντίσει. Μπορεί να σε στηρίξει, να σου παράσχει ό,τι χρειάζεσαι και να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τον πόνο και την αδυναμία. Μπορεί να σου προσφέρει τεράστια βοήθεια. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εξαιρετικά πολύτιμος. Είναι καλός άνθρωπος! Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, όταν βλέπει πως έχεις κάποιο πρόβλημα, σε αγνοεί ή σε γελοιοποιεί κιόλας και σε κοροϊδεύει. Θέλεις να του εμπιστευθείς κάτι, αλλά μετά σκέφτεσαι: «Δεν μπορώ να του το πω. Ίσως αν του μιλήσω, να μη μου βγει σε καλό. Μπορεί να πάει και να διαλαλήσει τα προσωπικά μου θέματα πίσω από την πλάτη μου, και μετά όλοι θα γελάνε εις βάρος μου. Ποιος ξέρει τι ιστορίες θα σκαρφιστεί για να με συκοφαντήσει!» Θα τολμούσες να ανοιχτείς σε έναν τέτοιο άνθρωπο; Ούτε που φαντάζεσαι τι είναι ικανός να κάνει. Όχι μόνο δεν θα σε βοηθήσει και δεν θα σε στηρίξει, αλλά μπορεί να σπείρει και χάος στα προσωπικά σου ζητήματα, να σε εξαπατήσει και να σε βλάψει. Θα τολμούσες να τον εμπιστευτείς; Εκείνη τη στιγμή, θα συνειδητοποιούσες πόσο σημαντικοί, πολύτιμοι και ανεκτίμητοι είναι οι καλοί άνθρωποι, καθώς και ότι καλύτερα να είσαι καλός άνθρωπος, παρά οτιδήποτε άλλο. Ακόμη κι οι γονείς σου μπορεί να μην αντιλαμβάνονται πραγματικά τις δυσκολίες και τις ανάγκες σου όταν υποφέρεις και πονάς, κι στην περίπτωση αυτήν δεν θα μπορέσουν να σε παρηγορήσουν. Υπάρχουν κάποια παιδιά που εργάζονται σκληρά και πιάνουν δουλειά εκτός σπιτιού —συγκεκριμένα, κάποιες γυναίκες αναγκάζονται να «γλείψουν» τα αφεντικά τους ή ακόμη και να πουλήσουν το κορμί τους για μια χούφτα χρήματα— και οι γονείς τους ποτέ δεν τα ρωτάνε πόσο δύσκολο είναι να δουλεύουν εκτός σπιτιού ή να βγάλουν λεφτά. Μάλιστα, όταν τα παιδιά τους δεν φέρνουν αρκετά χρήματα στο σπίτι, παραπονιούνται κιόλας και τα συγκρίνουν με άλλα παιδιά. Πώς νιώθουν εκείνα τότε; (Στενοχωρημένα, απογοητευμένα.) Έχουν ένα σφίξιμο στην καρδιά. Νιώθουν τόσο σκοτεινό τον κόσμο και τους ίδιους τους τους γονείς, και δεν βρίσκουν λόγο να συνεχίσουν να ζουν. Γι’ αυτό πρέπει να είσαι καλός. Όλοι χρειάζονται έναν καλό άνθρωπο. Και πώς προκύπτουν οι καλοί άνθρωποι; Πέφτουν από τον ουρανό; Φυτρώνουν; Εξελίσσονται από κάποιο ζώο; Τους φτιάχνει η εκπαίδευση στις καλύτερες σχολές; Ή μήπως γίνονται έτσι μετά από ασκητική θρησκευτική καλλιέργεια; Όχι, καμία από τις εξηγήσεις αυτές δεν είναι σωστή, όλες είναι εντελώς απίθανες. Ο μόνος τρόπος να γίνει κανείς καλός άνθρωπος είναι να ακολουθεί τον Θεό, να κάνει πράξη την αλήθεια και να αποδεχτεί τη σωτηρία του Θεού. Οι καλοί δεν είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι που μεταμορφώνονται ξαφνικά —για να γίνουν καλοί, πρέπει να πιστέψουν στον Θεό και να λάβουν τη σωτηρία Του, πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια, να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και να οδηγηθούν στην τελείωση. Όλοι χρειάζονται έναν καλό και έμπιστο φίλο στο πλευρό τους. Πείτε μου, χρειάζεται και ο Θεός έναν τέτοιον; (Ναι.) Ο Θεός χρειάζεται καλούς ανθρώπους, όπως τους χρειάζονται και οι άνθρωποι. Πώς θα σε επηρεάσει το συγκεκριμένο θέμα αν το κατανοήσεις; Πρέπει να έχεις την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να γίνεις καλός άνθρωπος. Θα είναι σωστό αν πεις: «Πρέπει να έχω την αποφασιστικότητα να πασχίσω και να γίνω κι εγώ καλός άνθρωπος, παρότι είναι δύσκολο και κουραστικό. Οι άνθρωποι χρειάζονται απελπισμένα τους καλούς και το ίδιο κι εγώ. Έτσι, λοιπόν, θα γίνω πρώτα εγώ καλός άνθρωπος, θα βοηθήσω και θα στηρίξω άλλους, σε μια προσπάθεια να βοηθήσω τον Θεό να αποκτήσει περισσότερους καλούς ανθρώπους». Αν όλοι πασχίσουν να γίνουν καλοί, τότε θα υπάρχει ελπίδα για την ανθρωπότητα. Μπορεί να πεις: «Η ανθρωπότητα είναι πολύ διεφθαρμένη και μοχθηρή. Δεν έχει νόημα να είναι καλοί μόνο καναδυό πιστοί στον Θεό. Δεν θα αποφύγουν την καταπίεση, διότι υπάρχουν πάρα πολλοί κακοί». Μόνο κάποιος άμυαλος θα το έλεγε αυτό. Πιστεύεις στον Θεό για να αποκτήσεις τη σωτηρία. Αν γίνεις καλός και δίκαιος, ο Θεός θα σε ευλογήσει. Ο Θεός έχει τρόπους να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, όσο μοχθηροί και διεφθαρμένοι κι αν είναι. Δεν χρειάζεται να ανησυχούν γι’ αυτό οι άνθρωποι. Πρέπει μόνο να εστιάσεις στην επιδίωξη της αλήθειας και στο να αποκτήσεις τη σωτηρία του Θεού. Αυτό συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού. Όταν ο Νώε έφτιαξε την κιβωτό, μόνο οκτώ άνθρωποι σώθηκαν στο τέλος. Όσοι δεν διάβαιναν το σωστό μονοπάτι και δεν πίστευαν τα λόγια του Θεού καταστράφηκαν στο τέλος από τον κατακλυσμό Του. Αυτό έχει αναγνωριστεί ως γεγονός. Γιατί δεν μπορείς εσύ να αναγνωρίσεις την παντοδυναμία του Θεού; Γιατί δεν μπορείς να αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι δίκαιος; Όταν ολοκληρώνει το έργο Του, άσχετα από το πόσοι άνθρωποι έχουν αποκτήσει τη σωτηρία, πρέπει να έρχεται το τέλος της συγκεκριμένης εποχής. Πρέπει να επέλθουν οι μεγάλες καταστροφές και τότε ο Θεός θα επιλύσει όλα αυτά τα προβλήματα. Επιδιώκεις την αλήθεια και γίνεσαι δίκαιος για το δικό σου καλό —κάτι τέτοιο ωφελεί και εσένα και τους άλλους. Είναι λάθος αυτό που λένε κάποιοι: «Οι καλοί δεν παίρνουν αυτό που αξίζουν». Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια θα έχουν στο τέλος τη δική τους θέση στη βασιλεία των ουρανών και, όσο κι αν οι κακοί ευημερούν στη γη, στο τέλος όλοι τους θα καταστραφούν και θα ριχτούν στην κόλαση. Επομένως, και οι καλοί και οι κακοί παίρνουν αυτό που τους αξίζει, έτσι δεν είναι; Τι λέει στη Βίβλο; «Ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, διά να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού» (Αποκάλυψη 22:12).

Στο Βιβλίο του Ιώβ δεν καταγράφονται πάρα πολλές από τις πράξεις του. Πιάνουν πολύ λίγο χώρο και είναι πολύ απλές. Θα πρέπει, όμως, να μπορείς να αναζητήσεις στοιχεία μέσα στις πράξεις του και να βρεις τις αρχές του και το μονοπάτι άσκησης που ακολούθησε για να γίνει καλός άνθρωπος. Πρώτα απ’ όλα, με ποια συμπεριφερόταν στα παιδιά του και στα κοντινά του πρόσωπα; Δεν τον κατηύθυναν τα συναισθήματά του, αλλά τους φερόταν με βάση τις αρχές. Παρ’ όλα αυτά που συνέβησαν, δεν είχε σκοπό να αμαρτάνει εναντίον του Θεού. Αυτό ήταν το πρώτο του κριτήριο για να αναπτύξει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό —αυτό ξεκίνησε με τη συμπεριφορά του προς τα μέλη της ίδιας της οικογένειάς του. Στη συνέχεια, είναι το πώς διαχειρίστηκε τα περιουσιακά του στοιχεία. Ο Ιώβ γνώριζε ότι η περιουσία του, παρόλο που ήταν απλώς κοσμικά υπάρχοντα, προερχόταν από τον Θεό· Εκείνος του τα είχε χαρίσει και τον είχε ευλογήσει με αυτά. Οι άνθρωποι θα πρέπει να τα διαχειρίζονται και να τα φροντίζουν καλά και προσεκτικά. Το να τα φροντίζεις καλά δεν σημαίνει να τα κατέχεις και να τα απολαμβάνεις με απληστία ούτε να ζεις για αυτά. Σημαίνει να ευχαριστείς τον Θεό που σου τα έδωσε, να αναγνωρίζεις μέσα σ’ αυτά τις ενορχηστρώσεις που έκανε ο Θεός με τα χέρια Του και την κυριαρχία Του, αλλά και μέσα από αυτά να Τον γνωρίζεις. Όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν τον Θεό, μπορούν να υποταχθούν στην κυριαρχία Του και αυτό είναι το κυριότερο κριτήριο για να είσαι καλός άνθρωπος. Αν μπορείς να αντιμετωπίζεις τους άλλους σύμφωνα με αρχές, αλλά δεν μπορείς να υποταχθείς στον Θεό, είσαι όντως καλός άνθρωπος τότε; Όχι, δεν είσαι. Επιπλέον, όταν ο Ιώβ αντιμετώπισε την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, μπόρεσε να υποταχθεί ολοκληρωτικά σ’ αυτά. Οι διατάξεις του Θεού περιλαμβάνουν τη στέρηση και τις δοκιμασίες που φέρνει Εκείνος. Κάποιες φορές, ο Θεός στερεί και άλλες φορές, δοκιμάζει. Τι περιλαμβάνουν οι δοκιμασίες Του; Κάποιες φορές σου στέλνει αρρώστιες ή προκαλεί δυσμενείς καταστάσεις στην οικογένειά σου ή, ενώ εκτελείς το καθήκον σου, σου φέρνει δυσκολίες και κλάδεμα, και σε συμμορφώνει, σε πειθαρχεί, σε κρίνει και σε παιδεύει. Όλα αυτά είναι ρυθμίσεις του Θεού —και πώς θα πρέπει να τις προσεγγίσεις; Αν δεν μπορείς να υποταχθείς σ’ αυτές και θέλεις συνεχώς να ξεφεύγεις από αυτές, τότε δεν βιώνεις το έργο του Θεού. Oι άνθρωποι πρέπει, επίσης, να προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους αφοσιωμένα. Πρέπει να δείχνουν την αφοσίωσή τους. Τι σημαίνει αφοσίωση στη συγκεκριμένη περίπτωση; Σημαίνει να προσφέρουν όλα όσα μπορούν και όλα όσα έχουν. Αυτό είναι αφοσίωση! Αυτό είναι το πρότυπο του καλού ανθρώπου. Αν υπήρχε τώρα ανάμεσά σας έστω και ένας σαν τον Ιώβ —δεν χρειάζονται περισσότεροι, μόνο ένας— θα είχατε έναν στυλοβάτη ανάμεσά σας. Όποτε σας συνέβαινε κάτι, εκείνος θα ήταν πάντα το πρότυπό σας. Μόνο και μόνο ακολουθώντας το παράδειγμά του, με τον καιρό θα αλλάζατε. Θα βελτιωνόσασταν συνεχώς, τόσο στις σκέψεις όσο και στις πράξεις σας, τόσο στο πώς επιδιώκετε την αλήθεια όσο και στο πώς την κάνετε πράξη. Η κατάστασή σας θα ανυψωνόταν αμέσως, θα κινούταν προς μια θετική κατεύθυνση, και θα σας επέτρεπε να βάλετε πλώρη για το σωστό μονοπάτι πίστης στον Θεό. Αφού βιώνατε το έργο του Θεού με αυτόν τον τρόπο για κάποια χρόνια, θα μπορούσατε κι εσείς να αποκτήσετε φόβο Θεού και να αποφεύγετε το κακό, όπως έκανε ο Ιώβ, και τελικά να γίνετε τέλειοι.

Απόσπασμα 92

Ζείτε σε αυτήν την έσχατη εποχή. Η οικογενειακή ζωή των περισσοτέρων από εσάς χαρακτηρίζεται από περισσότερη ευημερία σε σχέση με το παρελθόν και υπάρχει υλική αφθονία σε κάθε έκφανση της ζωής σας. Πώς αισθάνεστε; Νιώθετε μόνο μια αμυδρή αίσθηση σαρκικής ευτυχίας, αλλά ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτής και της ευτυχίας που νιώθει κανείς στην καρδιά του; Όλοι σας έχετε ορισμένες εμπειρίες και έχετε διακρίνει κάποια πράγματα, η επιδίωξη της πίστης σας στον Θεό είναι πιο πρακτική από ό,τι πριν, μπορείτε όλοι σας να αισθανθείτε ότι η επιδίωξη των απολαύσεων της σάρκας είναι κενή περιεχομένου και είστε όλοι πρόθυμοι να αγωνιστείτε για την αλήθεια. Έχετε όλοι σας αυτού του είδους την εμπειρία; Μπορεί η σαρκική απόλαυση που βρίσκουν οι άνθρωποι στα διάφορα υλικά αγαθά να τους φέρει ψυχική παρηγοριά; Τι μπορεί να αποφέρει στους ανθρώπους η αίσθηση ανωτερότητας και η αφθονία υλικών αγαθών στη ζωή τους; Αυτά το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξαχρειώσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να χάσουν τον προσανατολισμό τους. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα χάσουν εύκολα τη λογική τους, θα καταστούν ανίκανοι να ξεχωρίσουν το καλό από το κακό και θα γίνουν παράλογοι, ενώ θα χάσουν σταδιακά και την ανθρώπινη φύση τους. Θα αποζητούν όλο και περισσότερο την άνεση και θα αγνοούν όλο και περισσότερο τη θέση τους στο σύμπαν. Κάποιοι άνθρωποι μάλιστα δεν θα είναι πια ικανοί να φροντίζουν τον εαυτό τους. Θα είναι εντελώς ανίκανοι να λειτουργούν και να ζουν με αυτονομία, δεν θα είναι σε θέση να κερδίζουν τα προς το ζην και θα εξαρτώνται από τους γονείς τους. Σταδιακά, θα γίνουν μάλιστα αχόρταγοι και ξεδιάντροποι. Με λίγα λόγια, αυτό που αποφέρουν στους ανθρώπους οι εξαιρετικά υψηλές συνθήκες διαβίωσης και μια ζωή πλούσια σε υλικά αγαθά είναι μόνο εξαχρείωση· τους κάνουν να λατρεύουν την απραξία και να σιχαίνονται την εργασία, τους κάνουν να γίνονται αχόρταγα άπληστοι και να μην έχουν κανένα αίσθημα ντροπής. Δεν αποφέρουν κανένα απολύτως όφελος στους ανθρώπους. Όσον αφορά τη σάρκα, όσο πιο καλός είσαι απέναντί της, τόσο πιο άπληστη θα γίνεται. Η σάρκα είναι κατάλληλη να υπομείνει λίγο πόνο. Οι άνθρωποι που υπομένουν λίγο πόνο θα βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι και θα ασχοληθούν με την εργασία που οφείλουν να κάνουν. Εάν η σάρκα δεν μπορεί να υπομείνει πόνο, λαχταρά την άνεση και θεριεύει φωλιάζοντας στην άνεση, τότε οι άνθρωποι δεν θα πετύχουν τίποτα και δεν είναι εφικτό να αποκτήσουν την αλήθεια. Όταν αντιμετωπίζουν φυσικές θεομηνίες και καταστροφές προκληθείσες από τον άνθρωπο, δεν θα έχουν ίχνος λογικής, θα είναι παράλογοι. Όσο περνάει ο καιρός, θα γίνονται όλο και πιο εξαχρειωμένοι. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα; Βλέπεις πως ανάμεσα στους άπιστους υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές και αστέρες του κινηματογράφου που είναι αρκετά πρόθυμοι να υπομείνουν τις κακουχίες και αφιερώνονται στη δουλειά τους πριν γίνουν διάσημοι. Όταν, όμως, αποκτήσουν φήμη και αρχίσουν να βγάζουν πολλά χρήματα, δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Ορισμένοι από αυτούς παίρνουν ναρκωτικά, ορισμένοι αυτοκτονούν και το νήμα της ζωής τους κόβεται πρόωρα. Σε τι οφείλεται αυτό; Οι υλικές τους απολαύσεις είναι υπερβολικές, είναι πολύ βολεμένοι και δεν ξέρουν πώς να αποκτήσουν μεγαλύτερη απόλαυση ή μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Ορισμένοι από αυτούς στρέφονται στα ναρκωτικά σε αναζήτηση μεγαλύτερης διέγερσης κι απόλαυσης και καθώς περνάει ο καιρός δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν. Κάποιοι πεθαίνουν από υπερβολική χρήση ναρκωτικών ουσιών και άλλοι πάλι, μη γνωρίζοντας πώς να απαλλαγούν από αυτήν τη συνήθεια, απλώς καταλήγουν, τελικά, στην αυτοκτονία. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά τρέφεσαι, ντύνεσαι ή ζεις, ανεξάρτητα από το πόσο διασκεδάζεις ή πόσο άνετη είναι η ζωή σου και ανεξάρτητα από τον βαθμό στον οποίο ικανοποιούνται οι επιθυμίες σου, στο τέλος το κενό μέσα σου απλώς διευρύνεται και το αποτέλεσμα είναι ολέθριο. Αυτή η ευτυχία που αποζητούν οι άπιστοι είναι, όντως, ευτυχία; Στην ουσία, δεν πρόκειται για ευτυχία. Είναι μια ανθρώπινη φαντασιοκοπία, ένα είδος εξαχρείωσης. Είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί τους ανθρώπους στην εξαχρείωση. Αυτό που επιδιώκουν οι άνθρωποι και που χαρακτηρίζεται ως ευτυχία είναι κάτι απατηλό. Στην πραγματικότητα, υποφέρουν. Δεν πρέπει να είναι αυτός ο στόχος που επιδιώκουν οι άνθρωποι ούτε είναι αυτή η αξία της ζωής. Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους με διάφορα μέσα και μεθόδους, όπως με το να τους παρακινεί να θέτουν ως στόχο την ικανοποίηση της σάρκας και τη ροπή προς τη λαγνεία. Με αυτόν τον τρόπο, τους παραλύει, τους δελεάζει και τους διαφθείρει, κάνοντάς τους να πιστεύουν πως αυτό είναι ευτυχία και ωθώντας τους στην επιδίωξη αυτού του στόχου. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι η απόκτηση αυτών των πραγμάτων ισοδυναμεί με την απόκτηση ευτυχίας, οπότε κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πορευτούν προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Στη συνέχεια, αφού όντως την αποκτήσουν, δεν νιώθουν ευτυχία αλλά κενό και πόνο, κάτι που αποδεικνύει ότι αυτό δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Είναι ένας δρόμος που οδηγεί στον θάνατο. Γιατί οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό δεν ακολουθούν αυτό το μονοπάτι, όπως οι άπιστοι; Τι είδους ευτυχία νιώθουν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; Σε τι διαφέρει από την ευτυχία που αποζητούν οι άπιστοι; Αφού πιστέψουν στον Θεό, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιδιώκουν τα μεγάλα πλούτη. Δεν επιδιώκουν να ευημερήσουν στη γη, να πετύχουν στα επαγγελματικά τους ή να γίνουν διάσημοι. Αντίθετα, φροντίζουν αθόρυβα να κάνουν το καθήκον τους, να ζουν με απλότητα και να μην έχουν πολύ υψηλές απαιτήσεις για την ποιότητα της ζωής τους. Κάποιοι πάλι νιώθουν ικανοποιημένοι, απλώς και μόνο, με το να έχουν να φάνε και να ντυθούν. Σε έναν κόσμο βυθισμένο στο σκότος και στην κακία, γιατί εξακολουθούν να επιλέγουν ένα τέτοιο μονοπάτι; Θα έλεγες ότι όλοι οι αδελφοί και όλες οι αδερφές που πιστεύουν στον Θεό αδυνατούν να βγάλουν πολλά λεφτά; Σαφώς και όχι. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί οι άνθρωποι, αφού πιστέψουν στον Θεό, ήδη νιώθουν, λίγο-πολύ, βαθιά μέσα τους πως το να ακολουθούν τον Θεό είναι η μεγαλύτερη ευτυχία, και αυτή η ευτυχία δεν μπορεί να αντικατασταθεί με κανένα υλικό αγαθό στον κόσμο. Κάποιοι, μάλιστα, το έχουν δοκιμάσει. Για αρκετά χρόνια, ζώντας μέσα στην κοινωνία, υπέστησαν βάσανα που τους ταλαιπώρησαν και τους δυσκόλεψαν. Παρόλο που έβγαλαν κάποια χρήματα και γνώρισαν σαρκικές απολαύσεις, ζούσαν χωρίς αξιοπρέπεια, και η ζωή τους γινόταν ολοένα και πιο άδεια και δυσβάστακτη. Ένιωθαν ότι ήταν προτιμότερο να πεθάνουν παρά να ζουν έτσι. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη διακρίνει αυτά τα ζητήματα. Δεν πιστεύουν στον Θεό απλά και μόνο επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή, αλλά έχουν πραγματικά νιώσει πως το να ακολουθούν τον Θεό, να βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να δαπανούν και να αφιερώνουν ολόκληρη τη ζωή τους στον Θεό είναι αυτά που τους προσφέρουν τη μεγαλύτερη παρηγοριά, είναι τα σπουδαιότερα πράγματα σ’ ολόκληρη τη ζωή τους· το να αποκτήσουν τον Θεό και την αλήθεια είναι η μεγαλύτερη ευτυχία και αυτό που φέρνει στην καρδιά τους τη μεγαλύτερη γαλήνη, χαρά και σταθερότητα. Αυτή η ευτυχία δεν είναι πλασματική, την έχουν ήδη νιώσει. Μπορούμε να πούμε πως ορισμένοι από τους εκλεκτούς του Θεού έχουν ήδη βιώσει κάποια δεινά και κάποιες δοκιμασίες, έχουν κατανοήσει την αλήθεια και έχουν διακρίνει πολλά πράγματα. Έχουν επιβεβαιώσει πως η πίστη στον Θεό και η επιδίωξη της αλήθειας είναι το σωστό μονοπάτι, πως δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι που μπορεί να ακολουθήσει κανείς στον κόσμο και πως μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· έχουν, λοιπόν, κατασταλάξει σε αυτό το μονοπάτι. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει αληθινή πίστη και τα τόσα χρόνια που έχει υποφέρει δεν θα πάνε χαμένα. Είτε οι βιωματικές μαρτυρίες για τις οποίες μιλάει είναι βαθιές είτε επιφανειακές, ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: Αν προσπαθούσες να τον εμποδίσεις να πιστεύει στον Θεό και να τον κάνεις να επιστρέψει στον κόσμο, δεν θα το έκανε σε καμία περίπτωση. Ακόμη κι αν στον κόσμο υπήρχε ένα δελεαστικό βουνό από χρυσάφι που ίσως τον έβαζε εκείνη την ώρα σε πειρασμό, θα το σκεφτόταν πολύ καλά: «Ακόμη κι αν αποκτούσα ένα βουνό από χρυσάφι ή ασήμι, δεν θα ένιωθα όσο ευτυχισμένος νιώθω όταν δαπανώ τον εαυτό μου για τον Θεό και κάνω το καθήκον μου. Αν αποκτούσα μια περιουσία σε χρυσό και ασήμι, θα ένιωθα πολύ ευτυχισμένος εκείνη τη στιγμή, αλλά μέσα μου θα βασανιζόμουν και θα πονούσα· ό,τι κι αν γίνει, λοιπόν, δεν μπορώ να πάρω αυτό το μονοπάτι. Δεν μου ήταν εύκολο να βρω τον Θεό· αν ξαναγύριζα πίσω, πού θα πήγαινα για να βρω τον Θεό; Πολύ δύσκολα βρίσκει κανείς την ευκαιρία να ακολουθήσει τον Θεό! Δεν υπάρχει πολύς χρόνος, ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα· η ευκαιρία αυτή είναι πράγματι σπάνια!» Έχει δει την εμφάνιση και το έργο του Θεού, ενώ το να πιάνεται από τον Θεό είναι σαν να γραπώνεται από μια σανίδα σωτηρίας. Πείτε Μου, τι νιώθει ένας άνθρωπος που πνίγεται όταν γραπώνεται από ένα σωσίβιο; (Νιώθει πως υπάρχει ελπίδα να επιζήσει, οπότε το κρατάει γερά και δεν το αφήνει με τίποτα.) Έτσι ακριβώς νιώθει. Τι σκέφτεται καθώς γραπώνεται από το σωσίβιο; «Δεν χρειάζεται να πεθάνω τώρα, υπάρχει επιτέλους ελπίδα να επιζήσω! Όταν πλησιάζει ο θάνατος, εφόσον υπάρχει μια αμυδρή ελπίδα να μείνω ζωντανός, δεν μπορώ να την αφήσω, ακόμη κι αν χρειαστεί να χρησιμοποιήσω όλες τις δυνάμεις μου. Όσο δύσκολο ή επώδυνο κι αν είναι, δεν μπορώ να την αφήσω να ξεγλιστρήσει. Ακόμη κι αν μου απομένει μία μόνο ανάσα, πρέπει να κρατηθώ από αυτό το σωσίβιο». Όταν ένας άνθρωπος νιώθει πως έχει την ελπίδα να μείνει ζωντανός, δεν νιώθει ευτυχισμένος; Όταν, λοιπόν, σκέφτεστε σιωπηλά, όταν συλλογίζεστε, προσεύχεστε ή κάνετε την πνευματική σας άσκηση και συνειδητοποιείτε πόσα έχετε αποκομίσει ακολουθώντας τον Θεό, δεν γεννιέται αυτό το αίσθημα ευτυχίας στην καρδιά σας; Εκφράστε τα αληθινά αισθήματά σας. (Αν δεν ακολουθούσαμε τον Χριστό, θα είχαμε ήδη περιπέσει στην καταστροφή και κάτι τέτοιο θα είχε αδιανόητες συνέπειες. Τώρα που τρώμε και πίνουμε τα λόγια του Θεού και κάνουμε το καθήκον μας, έχουμε κατανοήσει πολλές αλήθειες. Έχουμε αποκτήσει αληθινή πίστη και μπορούμε να έχουμε και φόβο Θεού στην καρδιά μας· έχουμε μάθει να υποτασσόμαστε στον Θεό. Έχουμε κερδίσει πάρα πολλά και είμαστε πολύ ευγνώμονες για την καθοδήγηση του Θεού.) Σωστά. Έχετε κερδίσει πάρα πολλά ακολουθώντας τον Θεό και κάνοντας το καθήκον σας. Αυτό έχει προσφέρει ο Θεός στον άνθρωπο. Θα πρέπει να νιώθετε την ανάλογη ευγνωμοσύνη για τον Θεό και να Τον δοξάζετε.

Όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα οι άνθρωποι που έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια και, αφού αποκτήσουν κάποιες εμπειρίες, θα είναι σε θέση να κερδίσουν κάποιες αλήθειες. Η ευτυχία που φέρνουν αυτές οι αλήθειες αρκεί για να αντικαταστήσει τις απολαύσεις που φέρνουν τα υλικά πράγματα και οι ανέσεις. Όσο για εκείνα τα πράγματα, όσο περισσότερα αποκτάς τόσο λιγότερο ικανοποιημένος είσαι και τόσο λιγότερο μπορείς να ξεχωρίσεις το καλό από το κακό. Όσο πιο λεπτομερώς, όμως, κατανοούν οι άνθρωποι την αλήθεια και όσο περισσότερο μπορούν να την αποκτήσουν, τόσο περισσότερο γνωρίζουν πως πρέπει να ευχαριστούν τον Θεό και να είναι ευγνώμονες, τόσο περισσότερο διψά η καρδιά τους να αγαπάει τον Θεό και τόσο περισσότερο μπορούν να υποταχτούν στον Θεό και να έχουν φόβο Θεού. Αυτό είναι αληθινή ευτυχία. Τι φέρνει στους ανθρώπους η επιδίωξη υλικών απολαύσεων; Κενότητα και εξαχρείωση· δεν μπορεί παρά να τους κάνει να επιδιώκουν και να επιθυμούν περισσότερο τα υλικά πράγματα. Είναι δύσκολο να απαλλαγούν οι άνθρωποι από τον πειρασμό της θέσης, της φήμης και του κέρδους. Πώς μπορούν, λοιπόν, να εγκαταλείψουν αυτές τις υλικές απολαύσεις οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; Μπορούν να το κάνουν αν προσεύχονται καθημερινά και δείχνουν αυτοσυγκράτηση; (Όχι, θα μπορέσουν αν διακρίνουν αυτά τα πράγματα.) Πώς τα διακρίνει κανείς; (Από τη μία, μπορεί κανείς να διακρίνει αυτά τα πράγματα μέσω της έκθεσης των λόγων του Θεού και, από την άλλη, μέσω των εμπειριών του, των πραγμάτων που συνειδητοποιεί και της σταδιακής κατανόησης κάποιων αληθειών.) Κατανοείς την αλήθεια κι έτσι μπορείς να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, πράγμα που δείχνει πως έχεις αποδεχτεί την αλήθεια. Βαθιά μέσα σου έχεις αποδεχτεί τον λόγο του Θεού —αυτά, δηλαδή, που έχει πει ο Θεός στον άνθρωπο και αυτά που απαιτεί από τον άνθρωπο— και ο λόγος Του έχει γίνει η πραγματικότητά σου. Είναι αυτή η πραγματικότητα η ζωή σου; Έχει ήδη γίνει η ζωή σου. Χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, καθώς κάνεις το καθήκον σου έχεις αποκτήσει την αλήθεια ως τη ζωή σου. Είναι πιθανό να μην το αισθάνεσαι ακόμα, να σκέφτεσαι πως το ανάστημά σου φαίνεται αρκετά μικρό και πως υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνεις· έχεις, όμως, μια θεοφοβούμενη καρδιά και αυτό δείχνει πως η ζωή του Θεού έχει ήδη σφυρηλατηθεί μέσα σου. Η ανάπτυξη στη ζωή είναι κάτι το φυσικό· δεν απαιτεί να νιώθεις κάτι συγκεκριμένο. Ακόμη κι αν δεν μπορείς να το εκφράσεις ξεκάθαρα, στην πραγματικότητα έχεις σημειώσει πρόοδο και έχεις αλλάξει. Επομένως, καθώς αποδέχεσαι τη ζωή-αλήθεια του Θεού, συγχρόνως η καρδιά σου έχει πλησιάσει ασυναίσθητα στον Θεό και, στο μεταξύ, ο Θεός σε εξετάζει εξονυχιστικά και παρατηρεί την καρδιά σου. Σκέψου το καλά: Δεν φέρνει αυτή η διαδικασία ιδιαίτερη ευτυχία; Τεράστια ευτυχία! Είστε πολύ τυχεροί που ζείτε στις έσχατες ημέρες, που έχετε το προνόμιο να αποδεχτείτε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, να ακολουθείτε τον Θεό και να κάνετε το καθήκον σας. Τα λόγια του Θεού σφυρηλατώνται απευθείας μέσα σας και αυτό σας δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσετε την αλήθεια ως τη ζωή. Με τη ζωή των λόγων του Θεού ως την πραγματικότητα και τη ζωή της αλήθειας ως την πραγματικότητα, δεν έχει μεγάλη αξία η ανθρώπινη ύπαρξη; Δεν έχει γίνει ευγενής χωρίς καν να το αντιληφθείτε; Δεν έχει γίνει σιγά σιγά πιο αξιοπρεπής η ζωή; Τότε μόνο νιώθουν οι άνθρωποι πως έχουν αποκομίσει πάρα πολλά από την πίστη τους στον Θεό. Η κατανόηση κάποιων αληθειών μπορεί να φέρει τέτοια αλλαγή στους ανθρώπους· αν και παλιά δεν το διέκριναν αυτό, τώρα βλέπουν τα πάντα καθαρά. Μέσα τους, όπως αποδεικνύεται, η αλήθεια των λόγων του Θεού έχει ήδη γίνει η ζωή τους. Η αλήθεια έχει ριζώσει στην καρδιά και ανθίζει για να αποφέρει καρπούς —αυτό είναι η ζωή· είναι ο καρπός που αποφέρει η κατανόηση της αλήθειας και τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. Όταν βιώσετε αργότερα λίγη πειθαρχία, συμμόρφωση, κρίση και παίδευση και καταφέρετε να τα αποδεχτείτε και να υποταχθείτε σε αυτά, τότε, χωρίς να το συνειδητοποιήσετε, θα καταφέρετε να γνωρίσετε τον Θεό αφού κατανοήσετε πολλές αλήθειες και θα σημειώνετε όλο και μεγαλύτερη πρόοδο στη ζωή σας. Αυτό δεν σημαίνει πως σταδιακά μεγαλώνετε; Δεν ανυπομονείτε και γι’ αυτήν τη μέρα; (Ναι.) Τότε, λοιπόν, πρέπει να αγωνιστείτε για την αλήθεια.

Απόσπασμα 93

Πού βασίζονται αυτοί που δεν κατανοούν την αλήθεια όταν ενεργούν; Βασίζονται στις ανθρώπινες μεθόδους, στην ανθρώπινη νοημοσύνη και σε λίγη ανθρώπινη επινοητικότητα. Όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τα παραπάνω για να φέρουν κάτι εις πέρας και να το ολοκληρώσουν, τότε γίνονται αλαζόνες. Αισθάνονται ότι έχουν κάποιο πλεονέκτημα και ότι μπορούν να καυχηθούν και να επιδείξουν την παλαιότητά τους. Αυτό ονομάζεται έλλειψη λογικής. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουν αν αυτό που έχουν κάνει είναι όντως σύμφωνο με τις προθέσεις του Θεού ή όχι. Δεν καταλαβαίνουν, τους λείπει η διορατικότητα. Έτσι, όταν τους συμβαίνει κάτι, αυτοί οι άνθρωποι έχουν την τάση να διυλίζουν τον κώνωπα. Όταν κάνουν λάθη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους και κλαδεύονται, αναζητούν εξωτερικούς λόγους, ρίχνοντας το φταίξιμο εδώ κι εκεί. Κατηγορούν τις κακές συνθήκες, κατηγορούν τον εαυτό τους που δεν τα σκέφτηκαν καλά τα πράγματα εκείνη τη στιγμή. Αναζητούν μόνο εξωτερικούς λόγους. Δεν παραδέχονται ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή ότι δεν έχουν κατανοήσει τις αλήθεια-αρχές. Οι καρδιές τους είναι γεμάτες αρνητικότητα και παρανόηση για τον Θεό, και πιστεύουν ότι ο Θεός τούς έχει αποκαλύψει. Είναι όντως έτσι; Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Ενεργούν χωρίς αρχές και εντελώς ανεξάρτητα από την αλήθεια. Πόσο αξιολύπητοι είναι. Τέτοιοι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους χωρίς υποταγή· δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουν πίστη ή αφοσίωση, και είναι ακόμη πιο απίθανο να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Στηρίζονται συνεχώς στις ανθρώπινες μεθόδους για να κάνουν πράγματα, και ενεργούν και καταβάλλουν προσπάθειες μόνο εξωτερικά, αλλά τελικά εξακολουθούν να μην κατανοούν την αλήθεια. Έχει αλλάξει η ζωή-διάθεση αυτών των ανθρώπων; Είναι κανονική η σχέση τους με τον Θεό; Υπάρχει κάποια βελτίωση όσον αφορά την υποταγή τους στον Θεό και τον φόβο Θεού που νιώθουν; (Όχι.) Δεν υπάρχει καμία βελτίωση στη ζωή τους. Δεν υπάρχει καμία αλλαγή στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Απλώς γίνονται πιο πονηροί και κακόβουλοι, χρησιμοποιώντας πιο δόλια μέσα, και μάλιστα η αλαζονεία τους μεγαλώνει ακόμη περισσότερο. Ό,τι κι αν αντιμετωπίζουν, εξακολουθούν να ζουν σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, συνοψίζοντας συνεχώς τις εμπειρίες τους και τα διδάγματα που αποκόμισαν, σημειώνοντας τα λάθη και τις αποτυχίες τους, καθώς και ποια διδάγματα πρέπει να πάρουν, έτσι ώστε να μη σφάλλουν και να μην αποτύχουν ξανά. Πάντα συνοψίζουν τις εμπειρίες και τα διδάγματά τους με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να αναζητούν καθόλου την αλήθεια. Μπορεί κανείς να απαλλαχθεί από τη διεφθαρμένη του διάθεση όταν ζει σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά; Εάν δεν μπορεί να απαλλαχθεί από τη διεφθαρμένη του διάθεση, μπορεί να φτάσει στη σωτηρία; Είναι επικίνδυνο να μην μπορεί να καταλάβει κανείς αυτά τα θέματα, καθώς δεν υπάρχει τρόπος να εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Αν τόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό με έναν τρόπο τόσο μπερδεμένο, μπορεί να κάνει κτήμα του την αλήθεια; Μπορούν η συνείδηση και η σύνεσή του να γίνονται ολοένα και πιο κανονικές; Μπορεί να βιώσει μια κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Όταν κάποιος συνοψίζει εμπειρίες και διδάγματα κατ’ αυτόν τον τρόπο και αλλάζει τη συμπεριφορά του, μπορεί να μειώσει τα λάθη του· μετράει, όμως, αυτό ως άσκηση της αλήθειας; (Όχι.) Μπορεί αυτό το άτομο να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Έχει ένας τέτοιος άνθρωπος θέση στην καρδιά του για τον Θεό; (Όχι.) Όσοι ενεργούν αδιαφορώντας για την αλήθεια ή τον Θεό είναι δύσπιστοι που δεν μπορούν να πετύχουν τη σωτηρία του Θεού! Μπορείτε να τους διακρίνετε αυτούς τους ανθρώπους;

Όταν κάποιος κάνει κάτι, ανεξάρτητα από το αν κάνει το καθήκον του ή φροντίζει προσωπικά του θέματα, να προσέχετε πού εστιάζει την προσοχή του. Εάν επικεντρώνεται σε φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, αυτό δείχνει ότι δεν αγαπά ούτε επιδιώκει την αλήθεια. Εάν ένας άνθρωπος αγωνίζεται να στραφεί προς την αλήθεια ό,τι κι αν του συμβαίνει, εάν κατευθύνεται πάντα προς την αλήθεια στον στοχασμό του και σκέφτεται: «Συμφωνεί η πράξη αυτή με τις προθέσεις του Θεού; Ποιες είναι οι απαιτήσεις Του; Μήπως είναι αμαρτία έναντι του Θεού; Μήπως προσβάλλει τη διάθεσή Του; Μήπως Τον βλάπτει; Μήπως το απεχθάνεται ο Θεός; Έχει λογική να γίνει αυτό; Μήπως αναστατώνει ή διαταράσσει το έργο της εκκλησίας; Μήπως βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Μήπως ντροπιάζει το όνομά Του; Είναι άσκηση της αλήθειας; Κάνει κακό; Τι θα σκεφτόταν ο Θεός γι’ αυτό;», εάν αναλογίζεται διαρκώς αυτά τα ερωτήματα, τι δείχνει αυτό; (Είναι ένδειξη ότι αναζητά και επιδιώκει την αλήθεια.) Σωστά. Είναι ένδειξη ότι αναζητά την αλήθεια κι ότι έχει τον Θεό στην καρδιά του. Όταν τους βρίσκει το οτιδήποτε, πώς το αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους; (Ενεργούν με βάση τη δική τους νοημοσύνη και τα δικά τους χαρίσματα, χωρίς να έχουν καμία απολύτως σχέση με τον Θεό, και οι ενέργειές τους επηρεάζονται ιδιαίτερα από τις δικές τους προθέσεις τους.) Όχι μόνο μπλέκουν τις δικές τους προθέσεις, αλλά όταν ενεργούν σύμφωνα με αυτές, δεν εξετάζουν καθόλου τον εαυτό τους ούτε κάνουν αυτοκριτική. Δεν κάνουν παραχωρήσεις, εμμένουν πεισματικά στους δικούς τους τρόπους. Κάνουν τα πράγματα όπως θέλουν, δεν προσεύχονται στον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια. Δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό. Δεν μπορούν εύκολα οι συγκεκριμένοι άνθρωποι να κάνουν λάθη και να προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού; Δεν είναι απίστευτα επικίνδυνο αυτό; Ποια χαρακτηριστικά παρουσιάζουν καθημερινά οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσον αφορά τόσο τη διαγωγή τους όσο και τις διαθέσεις που αποκαλύπτουν; (Ενεργούν απερίσκεπτα και χωρίς περιορισμούς, περιφρονούν τους άλλους, είναι ιδιαίτερα αλαζόνες και άσωτοι, και λαμβάνουν μονομερείς αποφάσεις.) Κυρίως ισχύουν τα εξής: Είναι αλαζόνες, επηρμένοι, απροκάλυπτα απερίσκεπτοι, άσωτοι και ασυγκράτητοι. Ενεργούν χωρίς λογική, κάνουν τα πράγματα όπως τους ευχαριστεί και είναι πάντα ανεξέλεγκτοι και αλήτες. Δείχνουν τα δόντια τους ακόμη κι όταν δεν κλαδεύονται. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με κλάδεμα, γίνονται αρνητικοί, ανταγωνιστικοί, απείθαρχοι και επαναστατικοί, και φανερώνεται πλήρως η δαιμονική τους φύση. Όταν αυτοί οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν κάνουν ή δεν λένε τίποτα, φαίνονται σαν κανονικοί άνθρωποι. Αλλά μόλις κάνουν κάτι, εμφανίζεται η διεφθαρμένη διάθεσή τους, που είναι βάρβαρη και θηριώδης. Με ποια λόγια περιγράφει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους; [«Αυτό που αποκαλύπτεται μέσα σας δεν είναι η αταξία των παιδιών που έχουν απομακρυνθεί από τους γονείς τους, αλλά η θηριωδία που ξεχύνεται από τα ζώα τα οποία δεν τα φτάνει το μαστίγιο των αφεντικών τους» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς κατανοείς εσύ τον Θεό;).] Οι άνθρωποι αυτοί αποκαλύπτουν διαθέσεις που μπορούν να περιγραφούν ως θηριώδεις και δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Εάν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σε ένα πλήθος, θα είστε σε θέση να τους ξεχωρίσετε; (Λίγο.) Εκείνοι που αναζητούν την αλήθεια είναι εντελώς διαφορετικοί από εκείνους που δεν την αναζητούν ως προς τη συμπεριφορά τους και αυτό που αποκαλύπτουν. Εκείνοι που δεν αναζητούν την αλήθεια έχουν σαφείς εκδηλώσεις, όπως έλλειψη λογικής, έλλειψη συνείδησης και αδιαφορία για τις αλήθεια-αρχές όταν ενεργούν. Δρουν αδίστακτα και απερίσκεπτα, και είναι ακραία θρασείς. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι και αξιολύπητοι και απεχθείς. Γελοιοποιούνται, χωρίς να προσφέρουν τίποτα το ωφέλιμο στους άλλους. Δεν θα τους απεχθανόταν ο Θεός αν δεν πρόσφεραν τίποτα το ωφέλιμο σε κανέναν; (Ναι.) Αυτοί οι ίδιοι το γνωρίζουν αυτό; (Όχι.) Γιατί λέω ότι είναι αξιολύπητοι; Επειδή έτσι είναι, αλλά δεν το συνειδητοποιούν καν οι ίδιοι. Δεν έχουν την παραμικρή ανθρώπινη ομοιότητα, αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι μια χαρά και εξακολουθούν να έχουν το θράσος να συμπεριφέρονται παρορμητικά και απερίσκεπτα. Δεν είναι αξιολύπητο αυτό; Όταν πας να διακρίνεις τους ανθρώπους, το βασικό είναι να διακρίνεις αν κάνουν πράξη την αλήθεια ή όχι, αν αναζητούν την αλήθεια και αν την αποδέχονται. Έτσι, τους διακρίνεις με ακρίβεια και βλέπεις ξεκάθαρα όλες τις κατηγορίες ανθρώπων.

Είστε απ’ αυτούς που επιδιώκουν την αλήθεια; (Δεν την επιδιώκαμε στο παρελθόν, αλλά τώρα παλεύουμε γι’ αυτό.) Τα τελευταία χρόνια, όταν δεν επιδιώκατε την αλήθεια, είχατε τις συμπεριφορές που μόλις ανέφερα; (Ναι, τις είχαμε.) Όταν είχατε αυτές τις συμπεριφορές, δεν πονούσε η καρδιά σας που ζούσατε σε μια τέτοια κατάσταση; (Ναι, υποφέραμε, αλλά δεν το καταλαβαίναμε.) Είναι τόσο θλιβερό να μην το αντιλαμβάνεται κανείς αυτό! Είναι πολύ θλιβερό και αξιολύπητο να μην κατανοεί κάποιος την αλήθεια και να μην έχει αποκτήσει καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι τόσο αξιολύπητο να μένει πιστός σε αυτές τις αλήθειες, να ακούει συχνά κηρύγματα, χωρίς όμως να αποκομίζει τίποτα, και να εξακολουθεί να ζει μέσα στα δεσμά του Σατανά, ενεργώντας και μιλώντας χωρίς ορθολογισμό και προφανώς χωρίς ανθρώπινη φύση! Επομένως, η επιδίωξη της αλήθειας είναι εξαιρετικά σημαντική! Το καταλαβαίνετε αυτό τώρα, έτσι δεν είναι; (Ναι, το καταλαβαίνουμε.) Είναι καλό που το καταλαβαίνετε. Το ανησυχητικό είναι όταν οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι και αργόστροφοι και δεν μπορούν να το καταλάβουν. Δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια και δεν το αντιλαμβάνεται. Το πιο ανησυχητικό είναι όταν κάποιος το αντιλαμβάνεται, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν επιδιώκει την αλήθεια και είναι εντελώς αμετανόητος. Σε αυτήν την περίπτωση, πρόκειται για σκόπιμη παράβαση. Όσοι εν γνώσει τους κάνουν κάποια παράβαση και αρνούνται κατηγορηματικά να αποδεχτούν την αλήθεια είναι αδιάλλακτοι και κακόβουλοι στην καρδιά τους, και αποστρέφονται την αλήθεια. Μπορούν αυτοί που είναι αδιάλλακτοι να έχουν φόβο Θεού; Εάν δεν έχουν φόβο Θεού, μπορούν να συμβαδίζουν με τον Θεό; (Όχι.) Ποια στάση τηρούν έναντι του Θεού εκείνοι που έχουν αδιάλλακτη καρδιά; Είναι απρόθυμοι, επαναστατικοί και αμετανόητοι, και δεν παραδέχονται σε καμία περίπτωση ότι ο Θεός είναι η αλήθεια. Δεν αποδέχονται την αλήθεια και εναντιώνονται στον Θεό μέχρι τέλους! Πώς θα καταλήξουν αυτοί οι άνθρωποι; (Θα τιμωρηθούν από τον Θεό και θα καταστραφούν.) Ο Θεός δεν σώζει αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν οι 250 αρχηγοί που αναφέρονται στη Βίβλο αδιάλλακτοι και επαναστατικοί; Τι απέγιναν στο τέλος; (Τους κατάπιε η γη.) Αυτό ήταν το αποτέλεσμα. Όσο καιρό και αν πιστεύει κάποιος στον Θεό, ποιο θα είναι το αποτέλεσμά του εάν δεν γνωρίζει τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας και δεν κατανοεί πόσο αποκρουστικό είναι και τι συνέπειες έχει να αποστρέφεσαι την αλήθεια; Σίγουρα θα αποκλειστεί. Οι νέοι πιστοί είναι ανόητοι και αδαείς, καθώς δεν γνωρίζουν ακόμα πώς να κάνουν το σωστό ή να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι. Αυτή είναι η αξιοθρήνητη πλευρά των ανθρώπων. Εάν πιστεύεις στον Θεό για αρκετά χρόνια και μπορείς να κάνεις το καθήκον σου, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε είσαι απλός δουλευτής. Εάν μπορείς να κάνεις το καθήκον σου με αφοσίωση, είσαι πρόθυμος δουλευτής, δεν κάνεις κακό και δεν προκαλείς διατάραξη ή ενόχληση, τότε ακόμα κι αν δεν έχεις επιδιώξει ακόμα την αλήθεια, ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει, επειδή μπορείς να κάνεις το καθήκον σου με αφοσίωση. Αλλά αν κάποιος κατανοεί μέρος της αλήθειας και αντιλαμβάνεται τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας, και παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να μην την επιδιώκει, τότε η σωτηρία δεν θα είναι εύκολη γι’ αυτόν. Στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούσε να παραμείνει ένας αφοσιωμένος απλός δουλευτής. Όσο για εκείνους που δεν είναι πρόθυμοι να γίνουν απλοί δουλευτές, ανταγωνίζονται για δύναμη και κέρδος, και αναστατώνουν τη ζωή και το έργο της εκκλησίας, το αποτέλεσμά τους είναι ήδη γραμμένο. Έχουν ήδη βυθιστεί στην καταστροφή και περιμένουν τον θάνατο. Θα πρέπει να προετοιμαστούν για όσα πρόκειται να συμβούν!

Απόσπασμα 94

Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που μόλις άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό και είναι συχνά αρνητικοί και αδύναμοι. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έχουν πάρα πολύ μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν καθόλου τις διάφορες αλήθειες σχετικά με την πίστη στον Θεό. Έτσι, πιστεύουν ότι είναι χαμηλού επιπέδου, ανίκανοι να συμβαδίσουν, και πως έχουν πολλές δυσκολίες —κάτι το οποίο γεννά αρνητικότητα και μάλιστα τους κάνει να πετάξουν λευκή πετσέτα: παίρνουν την απόφαση να τα παρατήσουν, να σταματήσουν να επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτοαποκλείονται. Εκείνο που σκέφτονται είναι το εξής: «Σε κάθε περίπτωση, ο Θεός δεν θα με επιδοκιμάσει για την πίστη μου σ’ Εκείνον. Ούτε με συμπαθεί ο Θεός. Εγώ, πάλι, δεν έχω πολύ χρόνο να πηγαίνω σε συναθροίσεις. Η οικογενειακή μου ζωή έχει τις δυσκολίες της και πρέπει να κερδίζω χρήματα» και ούτω καθεξής. Όλα αυτά γίνονται οι λόγοι για τους οποίους δεν μπορούν να πηγαίνουν σε συναθροίσεις. Εάν δεν αντιληφθείς γρήγορα τι συμβαίνει, πιθανότατα θα τους κατατάξεις στους ανθρώπους που δεν αγαπούν την αλήθεια, που δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, διαφορετικά θα τους κατατάξεις μεταξύ εκείνων που λατρεύουν τις ανέσεις της σάρκας, επιδιώκουν τον κόσμο και δεν μπορούν να αφήσουν τα εγκόσμια πράγματα —κι εξαιτίας αυτού, θα τους εγκαταλείψεις. Ταιριάζει αυτό με τις αλήθεια-αρχές; Αντιπροσωπεύουν πραγματικά οι λόγοι αυτοί τη φύση-ουσία τους; Στην πραγματικότητα, γίνονται αρνητικοί λόγω των δυσκολιών και των μπλεξιμάτων που αντιμετωπίζουν. Εάν μπορείς να επιλύσεις αυτά τα προβλήματα, δεν θα είναι τόσο αρνητικοί και θα μπορέσουν ν’ ακολουθήσουν τον Θεό. Όταν είναι αδύναμοι και αρνητικοί, χρειάζονται την υποστήριξη των άλλων. Εάν τους βοηθήσεις, θα μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Εάν όμως τους αγνοήσεις, εύκολα θα τα παρατήσουν λόγω της αρνητικότητάς τους. Αυτό εξαρτάται από το εάν έχουν αγάπη οι άνθρωποι που κάνουν το έργο της εκκλησίας, από το εάν θα επωμισθούν αυτό το φορτίο. Το ότι κάποιοι δεν έρχονται συχνά σε συναθροίσεις δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, δεν ισοδυναμεί με απέχθεια για την αλήθεια, δεν συνεπάγεται ότι λαχταρούν τις απολαύσεις της σάρκας και δεν μπορούν ν’ αφήσουν στην άκρη την οικογένεια και τη δουλειά τους —πόσο μάλλον θα πρέπει να κρίνονται ως υπερβολικά συναισθηματικοί ή ερωτευμένοι με το χρήμα. Απλώς, σε αυτά τα θέματα, το ανάστημα κι οι φιλοδοξίες των ανθρώπων διαφέρουν. Μερικοί αγαπούν την αλήθεια κι είναι σε θέση να την επιδιώκουν· είναι πρόθυμοι να υποφέρουν για να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα. Μερικοί έχουν λίγη πίστη, κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πραγματικές δυσκολίες είναι ανίσχυροι και δεν μπορούν να τις ξεπεράσουν. Αν κανείς δεν τους βοηθήσει ή δεν τους υποστηρίξει, θα ρίξουν λευκή πετσέτα και θα παραιτηθούν. Σε τέτοιες στιγμές, χρειάζονται την υποστήριξη, τη φροντίδα και τη βοήθεια των άλλων, εκτός κι αν είναι δύσπιστοι, στερούνται αγάπης για την αλήθεια και δεν είναι καλοί άνθρωποι, οπότε μπορείς να τους αγνοήσεις. Εάν είναι άτομα που πιστεύουν αληθινά στον Θεό και δεν πηγαίνουν συχνά σε συναθροίσεις λόγω κάποιων ειλικρινών δυσκολιών, τότε δεν πρέπει να τους εγκαταλείψουμε, αλλά να τους προσφέρουμε στοργική βοήθεια και στήριξη. Εάν είναι καλά άτομα, με ικανότητα κατανόησης και καλό επίπεδο, τότε αξίζουν ακόμη περισσότερο βοήθεια και στήριξη.

Απόσπασμα 95

Δεν αρκεί να εργάζεσαι σκληρά όταν κάνεις το καθήκον σου· πρέπει, επίσης, να δίνεις και την ψυχή σου γι’ αυτό. Ο μόνος τρόπος να προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις είναι να το κάνεις με όλη σου την ψυχή. Αν δεν βάζεις την ψυχή σου σε αυτό, δεν έχεις προσπαθήσει με όλες σου τις δυνάμεις. Αν χρησιμοποιείς μόνο όλες σου τις δυνάμεις αλλά δεν βάζεις όλη σου την ψυχή, τότε απλώς εργάζεσαι σκληρά χωρίς να δίνεις την ψυχή σου γι’ αυτό. Ο Θεός δεν δέχεται αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης του καθήκοντος. Όταν κάνεις το καθήκον σου, θα πρέπει πάντα να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να ικανοποιείς τον Θεό με όλη σου την ψυχή, όλες σου τις δυνάμεις και όλη σου τη διάνοια. Είναι σωστή στάση το να χρησιμοποιείς μόνο τις μισές σου δυνάμεις και να κρατάς τις υπόλοιπες, κάνοντας τη σκέψη «δεν θέλω να κουραστώ, ποιος θα με φροντίσει αφότου εξαντληθώ;» (Όχι.) Θα υποστείς απώλεια αν κάνεις το καθήκον σου έχοντας αυτού του είδους τη νοοτροπία; (Ναι.) Τι είδους απώλεια; (Ο Θεός θα με σιχαθεί και θα χάσω σταδιακά το έργο του Αγίου Πνεύματος.) Είναι απώλεια το να μην έχει κανείς το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, η απώλεια που θα έχουν θα είναι τόσο μεγάλη που δεν θα κερδίσουν τίποτα. Θα είναι λες και πιστεύουν μάταια τόσο καιρό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και αποκλείονται αφού ασκήσουν την πίστη τους για λίγα χρόνια. Δηλαδή, όσο κι αν κοπιάζεις όταν κάνεις το καθήκον σου, αν δεν βάζεις την ψυχή σου σε αυτό, τότε δεν θα μπορέσεις να κερδίσεις την αλήθεια. Είναι απώλεια αυτό; Συνειδητοποιείτε ότι αυτό είναι απώλεια; Αν ανήκεις σε αυτούς που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια, τότε καταλαβαίνεις ότι αυτή η απώλεια είναι πάρα πολύ μεγάλη. Από τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό για πέντε ή δέκα χρόνια, κάποιοι έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα, ενώ άλλοι εξακολουθούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα. Κάνει μεγάλη διαφορά αυτό; (Ναι.) Πώς το καταφέρνουν αυτό όσοι έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα; Χάρη στην πείρα και την άσκηση. Μήπως είναι κάτι θεόσταλτο; (Ναι.) Τι συμβαίνει με όσους δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα και εξακολουθούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα; Αυτοί πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια, καθώς δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Επιπλέον, εκτελούν το καθήκον τους, χρησιμοποιώντας μόνο τις δυνάμεις τους και χωρίς να βάζουν την ψυχή τους. Είναι ευλογία ή κατάρα να πιστεύει κανείς στον Θεό και να μην αποκτά την αλήθεια; (Είναι κατάρα.) Γιατί είναι κατάρα; Μπορείς να το αντιληφθείς; Αποτελεί μεγάλο ή μικρό πρόβλημα το γεγονός ότι δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια; (Μεγάλο πρόβλημα.) Με τι σχετίζεται αυτό το μεγάλο πρόβλημα; Έχει καμία σχέση με τη σωτηρία; (Ναι.) Αν κηρύττεις όλη μέρα λόγια και δόγματα, τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η σωτηρία σου καθίσταται αβέβαιη και δύσκολη στην επίτευξή της. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και δέκα χρόνια και εξακολουθούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα. Άλλοι πιστεύουν εδώ και είκοσι χρόνια και ακόμη δεν έχουν εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, ούτε και ξέρουν μέχρι τώρα τι σημαίνει αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν κινδυνεύουν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι αβέβαιο εάν θα μπορέσουν να σωθούν; (Ναι.) Πείτε Μου, απ’ όσους πιστεύουν για το ίδιο διάστημα ετών, ποιοι έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες και ελπίδες να σωθούν; Όσοι κηρύττουν λόγια και δόγματα ή όσοι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα; (Όσοι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα.) Αυτό είναι αυτονόητο. Τι είδους άνθρωποι θέλετε άρα να είστε; (Άνθρωποι που έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα.) Πώς μπορεί κανείς να γίνει άνθρωπος που θα έχει την αλήθεια-πραγματικότητα; (Στην ουσία, με την τήρηση του λόγου του Θεού κατά την άσκησή του.) (Με το να εκτελεί κανείς το καθήκον του με όλη του την καρδιά, όλες του τις δυνάμεις και όλη του τη διάνοια, ακολουθώντας τις απαιτήσεις του Θεού και κάνοντας τα πάντα για να Τον ικανοποιήσει.) Σωστά. Αν κάνεις ό,τι σου ζητά ο Θεός, θα αποκτήσεις την αλήθεια. Με τι σχετίζεται αυτό; Σχετίζεται με την έκβαση και τον προορισμό του ατόμου. Ορισμένοι άνθρωποι είναι μωροί και αλαζόνες και ούτε καν γνωρίζουν πόσα έχουν χάσει ή τι ζημιά έχουν υποστεί. Κάθονται και καυχώνται, κηρύττοντας λόγους και δόγματα και συνεχίζοντας να αγνοούν ότι ο κίνδυνος για αυτούς καραδοκεί! Ποιο είναι το τέλος όσων δεν μπορούν να σωθούν; Πρώτα απ’ όλα, θα τους αποκλείσει ο Θεός. Και σε πιο μακροπρόθεσμο στάδιο, ποιο είναι το τέλος τους; (Η αιώνια απώλεια και η καταστροφή.) Αυτή είναι η έκβασή τους, αυτός είναι ο προορισμός τους. Αυτή είναι, άραγε, η αρχική πρόθεση όσων ανθρώπων πιστεύουν στον Θεό και καταλήγουν σε αυτήν την κατάσταση; (Όχι.) Κανείς δεν θέλει να έχει αυτήν την κατάληξη. Αν δεν θέλεις να έχεις ένα τέτοιο τέλος, τότε μην ακολουθείς αυτό το μονοπάτι. Ακολούθησε το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και μόνο τότε θα μπορέσεις να επιτύχεις τη σωτηρία.

Αν οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να λάβουν το έργο τις έσχατες μέρες, θα είναι εντελώς καταδικασμένοι και δεν θα έχουν άλλη ευκαιρία. Δεν είναι όπως το έργο την Εποχή της Χάριτος που και να μην το λάμβανε κάποιος τότε, σε όποια χώρα κι αν είχε γεννηθεί, μπορούσε έστω να περιμένει μια ευκαιρία για να λάβει το έργο του Θεού τις έσχατες μέρες. Το τέλος του έργου του Θεού τις έσχατες μέρες είναι το τέλος του σχεδίου διαχείρισής Του. Και τι σημαίνει το τέλος; Σημαίνει ότι ο Θεός θα καθορίσει την κατάληξη κάθε ατόμου και ότι πλησιάζει το τέλος όλων των πραγμάτων και όλων των ανθρώπων. Το έργο του Θεού έχει φτάσει σε αυτό το στάδιο, και εάν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτό το όραμα στην ψυχή τους, εάν είναι μονίμως σε σύγχυση και κάνουν το καθήκον τους επιπόλαια, εάν δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τους την επιδίωξη της αλήθειας και νομίζουν ότι θα σωθούν μόνο και μόνο επειδή πιστεύουν, τότε θα χάσουν την τελευταία ευκαιρία τους να σωθούν. Όταν μια μέρα έρθουν οι μεγάλες καταστροφές και το έργο ολοκληρωθεί πλήρως, ο Θεός θα πάψει πλέον να ποτίζει τους ανθρώπους και να τους παρέχει την αλήθεια. Ξέρετε με τι είδους διάθεση θα αντικρίσει τότε ο Θεός τους ανθρώπους; Η οργή Του θα είναι μεγάλη και η δίκαιη διάθεσή Του θα αποκαλυφθεί σε όλους τους ανθρώπους με πρωτόγνωρο τρόπο. Αυτή θα είναι η τελευταία μεγάλη καταστροφή για την ανθρωπότητα. Τώρα είναι η περίοδος κατά την οποία ο Θεός εργάζεται για να σώσει τους ανθρώπους. Εδώ και καιρό υπομένει, ανέχεται και περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει ο λαός που ο ίδιος έχει προκαθορίσει, ο εκλεκτός λαός Του, οι άνθρωποι που θέλει να σώσει να παρουσιαστούν μπροστά Του και να δεχθούν την κρίση Του, το παίδεμά Του και τη σωτηρία Του. Όταν αυτοί οι άνθρωποι ολοκληρωθούν, θα έχει επιτευχθεί το σπουδαίο έργο του Θεού και ο Θεός δεν θα ασχολείται πλέον με το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Δεν είναι τώρα η εποχή του Νώε ούτε η εποχή της καταστροφής των Σοδόμων ή η εποχή της δημιουργίας του κόσμου. Αντιθέτως, είναι η εποχή του τέλους του κόσμου. Κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να ονειρεύονται, δεν γνωρίζουν σε τι στάδιο έχει φτάσει το έργο του Θεού για τη σωτηρία. Μολονότι έχουν λάβει την εμφάνιση και το έργο του Θεού, δεν βιάζονται, παραμένουν σε σύγχυση και δεν δίνουν στο ζήτημα την πρέπουσα σημασία. Μόλις τελειώσει αυτό το στάδιο του έργου, η έκβαση του κάθε ατόμου θα έχει διαμορφωθεί και δεν θα μπορεί να αλλάξει. Ο άνθρωπος είναι μωρός και εξακολουθεί να κάνει σκέψεις του τύπου «Δεν πειράζει. Ο Θεός θα μας δώσει κι άλλη ευκαιρία!». Οι ευκαιρίες δίνονται την περίοδο του έργου του Θεού. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει κι άλλη ευκαιρία όταν έχει τελειώσει αυτή η εποχή; Αυτό δεν είναι, απλώς και μόνο, όνειρο;