Απόσπασμα 79

Τι εντυπώσεις σάς έχουν δημιουργηθεί αφού ψάλλαμε τον ύμνο «Αυτός που κυριαρχεί επί των πάντων»; Έχετε μάθει κάτι απ’ αυτόν; Κάθε άνθρωπος που ζει περνάει πολλές κακουχίες, αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί συμβαίνει αυτό. Κανείς δεν αναλογίζεται εις βάθος ποια είναι η ρίζα των κακουχιών αυτών, αν αξίζει να τα περνάει κάποιος όλα αυτά ή αν είναι σωστό να ζουν έτσι οι άνθρωποι. Όταν είναι μικροί, όλοι θέλουν να φοράνε ωραία ρούχα και να τρώνε ωραία φαγητά πιστεύοντας ότι έτσι θα γίνουν ευτυχισμένοι. Όταν μεγαλώνουν, αρχίζουν να σκέφτονται πως πρέπει να μελετήσουν πολύ με σκοπό να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να απολαύσουν μια καλή ζωή. Όταν ενηλικιώνονται, αρχίζουν να θέλουν να βγάλουν πολλά χρήματα, να αποκτήσουν φήμη και κέρδος, δύναμη και να ασκήσουν επιρροή. Θέλουν να είναι ανώτεροι από τους υπόλοιπους. Αναζητούν πάντα μια θέση στην κυβέρνηση ώστε να κερδίσουν τον σεβασμό και τον θαυμασμό των υπολοίπων. Όταν κάνουν παιδιά, ευελπιστούν πως οι απόγονοί τους θα θριαμβεύουν για γενιές ολόκληρες και πως θα συνεχίσουν να ευημερούν και να προοδεύουν. Πού αποσκοπούν όλα αυτές οι ενέργειες των ανθρώπων; Γιατί σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο; Γιατί ζούνε έτσι όλοι τους; Οι άνθρωποι ζουν χωρίς να βαδίζουν σε κάποιο μονοπάτι. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν από πού προέρχονται ούτε πού πηγαίνουν. Δεν γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν σε αυτήν τη ζωή, πώς να ζήσουν ούτε πώς να βαδίσουν στο μονοπάτι της ζωής τους. Δεν τα ξέρουν αυτά οι άνθρωποι. Τότε, γιατί μέχρι να πεθάνουν κυνηγούν τόσο επίμονα τη φήμη, το κέρδος και μια ευτυχισμένη ζωή, δίχως να μετανιώνουν στιγμή; Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά και έχουν αναπτύξει μια λανθασμένη νοοτροπία και στάση απέναντι στη ζωή. Νομίζουν πως αυτός ο τρόπος ζωής είναι σωστός. Θεωρούν πως είναι σωστό και πρέπον να κυνηγάνε τη φήμη και το κέρδος. Μπερδεύουν τη φήμη και το κέρδος με την ευτυχία και ζουν με βάση όλες αυτές τις πεποιθήσεις. Γι’ αυτό οι άνθρωποι επιδιώκουν εναγωνίως τη φήμη και το κέρδος, με αποτέλεσμα, μέχρι και τη στιγμή που θα πεθάνουν, να μη βρίσκουν ποτέ τους την ευτυχία. Όλοι ζουν έτσι. Δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι να διαλέξει κανείς σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι θέλουν να βγάλουν χρήματα και να απολαύσουν μια καλή ζωή. Η ζωή είναι δύσκολη χωρίς χρήματα. Όλοι θέλουν να κερδίσουν όλο και περισσότερα γιατί μπορούν να κάνουν πολλά με αυτά. Όταν γίνονται εύποροι, θέλουν να διατηρήσουν την περιουσία τους. Περιμένουν από τα παιδιά τους να συνεχίσουν την κληρονομιά τους, χωρίς να αντιλαμβάνεται κανένας πως μια τέτοια ζωή είναι κενή. Όλοι φεύγουν από αυτόν τον κόσμο μετανιωμένοι, έχοντας αναπάντητα ερωτήματα και μια αίσθηση απροθυμίας. Οι άνθρωποι περνούν τη ζωή τους, άλλοι στη φτώχεια κι άλλοι στα πλούτη, και ζουν είτε μια σύντομη είτε μια μακρά ζωή. Κάποιοι είναι απλοί άνθρωποι και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί και αριστοκράτες. Κάθε κοινωνική τάξη απαρτίζεται από ανθρώπους, αλλά, βασικά, όλοι ζουν με τον ίδιο τρόπο: Παλεύουν να αποκτήσουν φήμη και κέρδος ανάλογα με τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τη σατανική διάθεσή τους. Δεν θα αναπαυθεί η ψυχή τους αν δεν πετύχουν αυτούς τους στόχους. Αντικρίζοντας αυτήν την κατάσταση, κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: «Γιατί ζούνε έτσι οι άνθρωποι; Δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι να ακολουθήσουν; Ζούνε πράγματι μόνο για να πίνουν και να τρώνε καλά δίχως σταματημό μέχρι να πεθάνουν; Πού πάνε τότε; Γιατί τόσες γενιές έχουν ζήσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο; Ποια είναι η ρίζα όλων αυτών;» Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν από πού προέρχονται, ποια είναι η αποστολή τους στη ζωή, ποιος έχει τον έλεγχο και είναι ο κυρίαρχος όλων. Μία μετά την άλλη, οι γενιές έρχονται και φεύγουν και ο καθένας ζει και πεθαίνει με τον ίδιο τρόπο. Όλοι έρχονται και φεύγουν με τον ίδιο τρόπο και κανείς δεν βρίσκει έναν αληθινό τρόπο ή κάποιο μονοπάτι να βαδίσει στη ζωή του. Κανείς δεν αναζητά την αλήθεια γι’ αυτό το θέμα. Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, όλοι οι άνθρωποι ζουν με τον ίδιο τρόπο. Όλοι αναζητούν και περιμένουν. Εύχονται να δουν πώς θα είναι η ανθρωπότητα, αλλά ποτέ κανείς δεν γνωρίζει ούτε καταφέρνει να το δει αυτό. Εν τέλει, οι άνθρωποι απλούστατα δεν γνωρίζουν ποιος είναι Εκείνος που κυβερνά και κυριαρχεί επί των πάντων. Δεν γνωρίζουν καν αν Εκείνος υπάρχει. Δεν γνωρίζουν την απάντηση σε αυτό. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ζουν αβοήθητοι, με μια λαχτάρα χρόνο με τον χρόνο και να υπομένουν την κάθε μέρα μέχρι και σήμερα. Αν μάθαιναν γιατί γίνονται όλα αυτά, δεν θα έβρισκαν τότε ένα μονοπάτι να ακολουθήσουν κι έναν τρόπο να ζήσουν; Δεν θα μπορούσαν τότε να ξεφύγουν από όλη αυτήν την οδύνη; Δεν θα κατάφερναν να ζήσουν ξέχωρα από τις ανθρώπινες επιθυμίες κι ελπίδες; Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν γιατί ζουν, γιατί πεθαίνουν και ποιος κυβερνάει τον κόσμο αυτό· όταν κατανοήσουν πως η απάντηση στην ερώτηση ποιος είναι ο κυρίαρχος των πάντων είναι ο Δημιουργός, τότε θα έχουν ένα μονοπάτι να ακολουθήσουν. Θα καταλάβουν πως πρέπει να αναζητήσουν την αλήθεια στα λόγια του Θεού για να βρουν έναν τρόπο να προοδεύσουν και πως δεν χρειάζεται να ζουν σε αυτήν τη δυστυχία βασιζόμενοι σε επιθυμίες κι ελπίδες. Αν ανακαλύψουν τον λόγο για τον οποίο ζουν και πεθαίνουν, δεν θα επακολουθήσει το τέλος της δυστυχίας και των δυσκολιών που περνούν οι άνθρωποι; Δεν θα τους προσφέρει λύτρωση αυτό; Τότε, θα έχουν βρει την πραγματική λύτρωση και θα έχουν απελευθερωθεί πλήρως.

Τι πρέπει να συλλογιστείτε αφότου ακούσατε το τραγούδι, «Αυτός που κυριαρχεί επί των πάντων»; Αν η ανθρωπότητα γνώριζε γιατί ζει και πεθαίνει, ποιος είναι ο αληθινός Κυρίαρχος αυτού του κόσμου και όλων των πραγμάτων και Εκείνος που κυβερνάει τα πάντα, πού ακριβώς βρίσκεται Αυτός και τι απαιτεί από τον άνθρωπο —αν η ανθρωπότητα κατανοούσε όλα αυτά τα πράγματα, τότε θα γνώριζε πώς να αντιμετωπίζει τον Δημιουργό, πώς να Τον λατρεύει και πώς να υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Οι καρδιές των ανθρώπων θα έβρισκαν ένα στήριγμα, θα έβρισκαν όλοι τους τη γαλήνη και την ευτυχία και δεν θα περνούσαν πλέον όλα αυτά τα βάσανα και τον πόνο. Σε τελική ανάλυση, η αλήθεια πρέπει να γίνει κατανοητή. Το μονοπάτι ζωής που διαλέγουν να ακολουθήσουν οι άνθρωποι είναι κρίσιμο. Το ίδιο σημαντικός είναι και ο τρόπος με τον οποίο ζουν. Ο τρόπος με τον οποίο ζει κάποιος και το μονοπάτι που διαβαίνει κρίνουν το αν η ζωή του είναι χαρούμενη ή θλιβερή. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι άνθρωποι. Όταν ακούνε αυτόν τον ύμνο, ίσως νιώσουν το εξής συναίσθημα βαθιά μέσα τους: «Οι ζωές κάθε ανθρώπου ακολουθούν αυτό το μοτίβο· οι αρχαίοι δεν αποτελούσαν εξαίρεση και οι σύγχρονοι είναι ίδιοι με τους παλιούς. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει αλλάξει τρόπους. Άρα, υπάρχει κάποιος Κυρίαρχος της ανθρωπότητας, ένας θρυλικός Θεός που κυβερνάει τα πάντα; Αν η ανθρωπότητα βρει τον Θεό, Εκείνον που κυβερνάει τα πάντα, δεν θα καταφέρει να νιώσει ευτυχία; Τώρα λοιπόν, το κλειδί είναι να βρεθούν οι ρίζες της ανθρωπότητας. Πού βρίσκονται αυτές οι ρίζες; Οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν σε ένα άλλο βασίλειο αν καταφέρουν να τις βρουν. Αν δεν τα καταφέρουν και συνεχίσουν να ζουν τη ζωή τους όπως έκαναν πάντα, θα καταφέρουν να βρουν την ευτυχία;» Αν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό, ακόμα κι αν γνωρίζουν πως είναι βαθιά διεφθαρμένοι, πώς θα πορευτούν τότε; Μπορούν να λύσουν το πραγματικό πρόβλημα της διαφθοράς; Μπορούν να βαδίσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας; Παρόλο που μπορεί να θέλεις να αλλάξεις προς το καλύτερο και να βιώσεις την ανθρώπινη ομοιότητα, μπορείς να το κάνεις; Δεν έχεις κάποιο μονοπάτι που να σου το επιτρέπει αυτό. Κάποιοι, για παράδειγμα, ζούνε για τα παιδιά τους· μπορεί εσύ να λες πως δεν θες να το κάνεις αυτό, αλλά μπορείς να το πετύχεις; Κάποιοι τρέχουν και δεν φτάνουν γιατί ασχολούνται διαρκώς με τα πλούτη, τη φήμη και το κέρδος. Εσύ μπορεί να λες πως δεν θα ήθελες να το κάνεις αυτό, αλλά μπορείς να το πετύχεις στ’ αλήθεια; Άθελά σου, βρίσκεσαι ήδη σε αυτό το μονοπάτι και ενώ μπορεί πράγματι να θέλεις να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο ζεις, δεν μπορείς να το κάνεις. Δεν είναι στο χέρι σου ο τρόπος με τον οποίο ζεις μέσα σε αυτόν τον κόσμο! Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον αληθινό Θεό και δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια. Τι συντηρεί το πνεύμα των ανθρώπων; Πού απευθύνονται για να βρουν πνευματική υποστήριξη; Για να βρουν πνευματική υποστήριξη, οι άνθρωποι καταφεύγουν σε οικογενειακές συγκεντρώσεις· στην ευτυχία του γάμου· στην απόλαυση υλικών αγαθών· στα πλούτη, τη φήμη και τα κέρδη· στο κύρος, τα συναισθήματα και τις καριέρες τους, καθώς και στην ευτυχία της επόμενης γενιάς. Υπάρχει κάποιος που δεν καταφεύγει σε όλα αυτά για να βρει πνευματική υποστήριξη; Όσοι έχουν παιδιά, τη βρίσκουν στα παιδιά τους· όσοι δεν έχουν παιδιά, τη βρίσκουν στις καριέρες τους, στον γάμο, στην κοινωνική τους θέση, στη φήμη και το κέρδος. Συνεπώς, οι τρόποι ζωή που προκύπτουν είναι όλοι ίδιοι· υπόκεινται όλοι στη μαεστρία και τη δύναμη του Σατανά. Παρά τη θέλησή τους, όλοι τρέχουν και δεν φτάνουν για χάρη της φήμης, του κέρδους, των μελλοντικών προοπτικών τους, της καριέρας τους, του γάμου τους, της οικογένειάς τους ή για χάρη της επόμενης γενιάς και των σωματικών απολαύσεων. Είναι αυτό το σωστό μονοπάτι; Όσο απασχολημένοι κι αν παραμένουν οι άνθρωποι στον κόσμο αυτόν, όσο πετυχημένοι επαγγελματικά κι αν είναι, όσο ευτυχισμένες και μεγάλες κι αν είναι οι οικογένειές τους, όσο υψηλό κύρος και να έχουν, είναι ικανοί να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής; Κυνηγώντας τη φήμη και το κέρδος, τα εγκόσμια ή την καριέρα τους, μπορούν να δουν το γεγονός πως ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα και πως Εκείνος είναι ο κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας; Αυτό είναι αδύνατο. Όποιες κι αν είναι οι συγκεκριμένες επιδιώξεις ή τα μονοπάτια των ανθρώπων, αν εκείνοι δεν αναγνωρίσουν το γεγονός πως ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας, τότε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι λανθασμένο. Δεν είναι το σωστό μονοπάτι, αλλά το διεστραμμένο μονοπάτι, το μονοπάτι του κακού. Δεν έχει σημασία αν έχεις αντλήσει ικανοποίηση από το πνευματικό σου στήριγμα ή όχι. Δεν έχει σημασία πού βρίσκεις το στήριγμα αυτό: Η πίστη αυτή δεν είναι αληθινή και δεν είναι το σωστό μονοπάτι για την ανθρώπινη ζωή. Τι σημαίνει να έχει κανείς αληθινή πίστη; Σημαίνει να αποδέχεται την εμφάνιση του Θεού και το έργο Του και να αποδέχεται κάθε αλήθεια που έχει εκφράσει Εκείνος. Αυτή η αλήθεια είναι το σωστό μονοπάτι για την ανθρώπινη ζωή. Είναι η αλήθεια και η ζωή που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Το σωστό μονοπάτι στη ζωή είναι να ακολουθεί κανείς τον Θεό και να μπορεί, υπό την ηγεσία του λόγου Του, να κατανοεί την αλήθεια, να ξεχωρίζει το καλό απ’ το κακό, να γνωρίζει τι είναι θετικό και τι αρνητικό και να αντιλαμβάνεται την κυριαρχία και την παντοδυναμία Του. Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν εις βάθος πως ο Θεός δεν έπλασε απλώς τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα, αλλά είναι και ο Κυρίαρχος του σύμπαντος και των πάντων, τότε θα υπακούσουν κάθε ενορχήστρωσή και σχέδιό Του. Τότε θα ζήσουν σύμφωνα με τον λόγο Του, θα έχουν φόβο Θεού και θα αποφεύγουν το κακό. Αυτό σημαίνει να βαδίζει κανείς στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής. Όταν οι άνθρωποι το ακολουθήσουν, θα μπορέσουν να κατανοήσουν τον λόγο για τον οποίο ζει ο άνθρωπος και τον τρόπο ζωής με τον οποίο θα μπορέσουν να ζήσουν στο φως και να λάβουν την ευλογία του Θεού και την έγκρισή Του.

Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής σας τώρα; Μπορείτε να καταλάβετε; (Ζούμε για να ολοκληρώσουμε τις αποστολές και τις αναθέσεις που μας δίνει ο Θεός και για να εκπληρώσουμε το καθήκον μας ως δημιουργημένα όντα.) Αν θέλεις να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον και να ολοκληρώσεις τις αναθέσεις του Θεού, αυτό αποτελεί δική σου προσωπική επιθυμία, καθώς και το μονοπάτι που εσύ ο ίδιος έχεις επιλέξει στη ζωή, και είναι σωστό να το κάνεις αυτό. Όμως, πρέπει να γνωρίζετε κάτι που είναι δεδομένο: Οι άνθρωποι ζουν σε αυτόν τον κόσμο, κι αυτό το έχει σχεδιάσει ο Θεός. Κάθε άνθρωπος εισέρχεται σε αυτόν τον κόσμο με μια αποστολή. Κανείς δεν έρχεται εδώ τυχαία· όλα ελέγχονται, σχεδιάζονται και ενορχηστρώνονται από τον Θεό δίχως το παραμικρό λάθος. Καθώς όλοι εισέρχονται στον κόσμο, όλα όσα μαθαίνουν ή κάνουν γίνονται με σκοπό να διαδραματίσουν κάποιον συγκεκριμένο ρόλο μέσα σ’ αυτόν. Ποιος είναι αυτός ο ρόλος; Πρέπει να ολοκληρώσουν μια αποστολή σ’ αυτόν τον κόσμο· υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να κάνουν. Για παράδειγμα, δύο άνθρωποι παντρεύονται, κάνουν ένα παιδί κι έτσι οι τρεις τους σχηματίζουν μια ολοκληρωμένη οικογένεια. Μέσα στην οικογένεια αυτή, η σύζυγος ζει για να εκπληρώσει την αποστολή της, δηλαδή για να φροντίζει το παιδί και τον σύζυγό της, να φροντίζει ολόκληρη την οικογένεια. Ποιος είναι, λοιπόν, ο λόγος ύπαρξης του παιδιού; Ποιος είναι ο ρόλος του; Ως κληρονόμος της οικογένειας, συνεχίζει τη γενεαλογική γραμμή. Αποτελεί την επόμενη γενιά της οικογένειας. Η οικογένεια αυτή είναι ολοκληρωμένη χάρη στο παιδί που έχει έρθει, κι έτσι αυτός είναι ο πρώτος του ρόλος στη ζωή. Είτε πρόκειται για γιο είτε για κόρη, το παιδί αυτό έχει τη δική του αποστολή. Όσον αφορά τώρα τη μοίρα του στο μέλλον, τα ακαδημαϊκά προσόντα και τις δεξιότητες που θα αποκτήσει ή το επάγγελμα που θα κάνει όταν μεγαλώσει, καθώς και το πότε θα πιστέψει στον Θεό και ποιο καθήκον θα εκτελέσει τότε, δεν είναι όλα αυτά τα βήματα σχεδιασμένα και κανονισμένα από τον Θεό; (Είναι.) Έχει το ίδιο το παιδί την επιλογή; (Δεν την έχει.) Απ’ όταν κάποιος γεννιέται σε μια οικογένεια, δεν επιλέγει κανένα βήμα της μοίρας του κι όλα είναι σχεδιασμένα απ’ τον Θεό. Όλα αυτά είναι σχεδιασμένα απ’ τον Θεό κι υπάρχει αλήθεια σε αυτό. Έχει να κάνει με τον λόγο της ύπαρξης των ανθρώπων. Για παράδειγμα, αν σπουδάζεις μουσική και έχεις τη συγκεκριμένη κατάσταση και το αντίστοιχο οικογενειακό περιβάλλον γι’ αυτό, τότε το να σπουδάσεις μουσική είναι δική σου επιλογή; (Δεν είναι δική σου.) Γεννήθηκες σε αυτό το περιβάλλον, έμαθες μια επαγγελματική δεξιότητα μέσα από την ανατροφή σου σε αυτό το περιβάλλον και πέτυχες τη συγκεκριμένη αποστολή. Πώς κατάφερες να το πετύχεις αυτό; Συνέβη επειδή το όρισε ο Θεός, όχι επειδή το επέλεξες εσύ. Δεν το πέτυχες χάρη στην ενορχήστρωση του Δημιουργού; Πλέον, κάνεις το καθήκον σου με τη βοήθεια όσων ξέρεις κι όσων έχεις μάθει, αλλά ποιος το αποφάσισε αυτό; (Ο Θεός.) Το αποφάσισε ο Θεός, όχι εσύ. Αντικειμενικά μιλώντας, για ποιον ζεις τώρα; (Ζούμε για τον Θεό.) Στην πραγματικότητα, το ίδιο ισχύει για κάθε άτομο. Όλοι ζούνε για χάρη της κυριαρχίας και των σχεδίων του Θεού είτε το κάνουν συνειδητά και το αντιλαμβάνονται είτε όχι. Οι άνθρωποι είναι σαν τα πιόνια ενός παιχνιδιού. Όπου κι αν σε τοποθετήσει ο Θεός, ό,τι κι αν σε βάλει να κάνεις και για όσο χρονικό διάστημα κι αν σε αφήσει κάπου, όλα γίνονται υπό την ενορχήστρωσή Του. Σε ό,τι αφορά την ενορχήστρωση του Θεού, στην πραγματικότητα, όλοι οι άνθρωποι ζουν για τον σκοπό της κυριαρχίας και των σχεδίων Του και για τη δική Του διαχείριση. Δεν έχουν οι ίδιοι τον έλεγχο. Ανεξάρτητα από το πόσο ικανός ή χαρισματικός είσαι, δεν μπορείς να ξεφύγεις από τη μοίρα που έχει ορίσει για σένα ο Θεός. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει πέρα από αυτά τα όρια ή να ξεφύγει από τη μοίρα και τη ζωή που έχει ρυθμίσει και σχεδιάσει για εκείνον ο Δημιουργός. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για όλα αυτά τα πράγματα. Μέχρι και σήμερα, δρουν ακούσια και εν αγνοία τους υπό την ενορχήστρωση και την κυριαρχία του Θεού. Κοιτάζοντάς το αντικειμενικά, τι έχουν καταλάβει οι άνθρωποι; (Η ζωή και ο θάνατός τους δεν εξαρτώνται από εκείνους, αλλά βρίσκονται υπό την κυριαρχία και την ενορχήστρωση του Θεού.) (Δεν πρέπει να προσπαθούν να ελέγξουν τη μοίρα τους· πρέπει να υποταχθούν στην κυριαρχία και τα σχέδια του Θεού.) Θα σημειώσετε πρόοδο αν καταφέρετε να το δείτε έτσι. Ποιες αλήθειες πρέπει να κατανοήσετε για να μπορέσετε να υποταχθείτε στον Θεό; Σε οποιουδήποτε είδους οικογένεια κι αν ζεις, όποιο κι αν είναι το επίπεδο, η νοημοσύνη και οι σκέψεις σου, η μοίρα σου και ό,τι άλλο σε αφορά βρίσκονται υπό την ενορχήστρωση του Θεού. Δεν σου πέφτει κανένας λόγος. Αυτό το μονοπάτι πρέπει να διαλέξουν οι άνθρωποι: να κατανοήσουν πώς έχει σχεδιάσει τα πάντα για εκείνους ο Θεός, πώς καθοδηγεί τα πάντα και πώς θα τα καθοδηγήσει στο μέλλον. Να επιδιώξουν να κατανοήσουν τις επιθυμίες και τις προθέσεις του Θεού, κι έπειτα να ζήσουν ακολουθώντας τη μοίρα που ελέγχει και ενορχηστρώνει ο Δημιουργός. Όχι να ανταγωνίζονται, να κλέβουν ή να αρπάζουν διάφορα πράγματα. Όχι να εξετάζουν εξονυχιστικά ή να αντιτίθενται στις επιθυμίες του Δημιουργού. Δεν πρέπει να εξετάζεις εξονυχιστικά ή να εναντιώνεσαι σε όλα όσα έχει σχεδιάσει για σένα ο Θεός. Αν το κάνεις αυτό, δεν θα ζεις τότε σωστά και όπως πρέπει; Μπαίνει ένα τέλος σε αμφιβολίες του τύπου «γιατί ζουν και γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι». Μπαίνει ένα τέλος στον πόνο που προκαλείται απ’ την αντίληψη ότι «όσοι ζουν επαναλαμβάνουν την ίδια τραγική ιστορία εκείνων που χάθηκαν». Οι άνθρωποι νιώθουν πως αυτή η ζωή δεν κρύβει καθόλου δυσκολίες και πως έχουν βρει την πηγή της ζωής. Κατανοούν τον ρόλο που παίζει η μοίρα, γνωρίζουν πως οι άνθρωποι πρέπει να υποταχθούν στα σχέδια του Δημιουργού και δεν προβάλλουν αντίσταση. Αυτός είναι ένας ουσιαστικός τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι δεν βασίζονται πλέον στα προϊόντα της φαντασίας τους ή στη δική τους δύναμη για να παλέψουν και να αγωνιστούν για την ευτυχία. Γνωρίζουν πως όλα αυτά είναι ανοησίες και πείσματα και δεν τα κάνουν πια. Έχουν μάθει να υποτάσσονται στην κυριαρχία και τα σχέδια του Δημιουργού. Μα πόσος πόνος έχει αποφευχθεί χάρη σε αυτό! Ζείτε, λοιπόν, κατ’ αυτόν τον τρόπο τώρα; Νιώθετε πως αδικείστε στη ζωή και πως σας υποτιμούν; Ξέρετε πως τα ταλέντα και το καθήκον σας έχουν σχεδιαστεί για σας και σας έχουν δοθεί από τον Θεό, αλλά ακόμα νιώθετε πως έχετε αδικηθεί και πως το καθήκον που έχετε δεν σας επιτρέπει να πραγματοποιήσετε τις φιλοδοξίες σας. Στην πραγματικότητα, έχετε μεγαλεπήβολους στόχους, αλλά ο συγκεκριμένος τομέας στον οποίο κάνετε το καθήκον σας δεν σας επιτρέπει να τους πραγματοποιήσετε. Σκέφτεστε έτσι; (Όχι.) Δεν έχετε φιλοδοξίες ή επιθυμίες, δεν έχετε υπερβολικές απαιτήσεις, έχετε αφήσει στην άκρη όλα όσα θα έπρεπε ν’ αφήσετε, και το μοναδικό πράγμα που σας λείπει είναι να κατανοήσετε την αλήθεια ώστε να διορθώσετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας. Αυτό καθιστά όλο και πιο σαφές το μονοπάτι που πρέπει να διαβούν οι άνθρωποι και την κατεύθυνση την οποία πρέπει να ακολουθήσουν. Δεν χρειάζεται πια να κάνουν ερωτήσεις του τύπου: «Γιατί ζουν οι άνθρωποι; Και γιατί πεθαίνουν; Ποιος είναι Αυτός που κυβερνά τα πάντα;» Ό,τι κι αν επιδιώκετε, όποιες επιθυμίες κι αν έχετε, αν επιστρέψετε στην παρουσία του Δημιουργού, αν υπάκουα πραγματοποιήσετε όσα πρέπει να κάνετε, αν εκπληρώσετε κι ολοκληρώσετε το καθήκον που σας αναλογεί, μόνο τότε μπορείτε να ζήσετε με καθαρή συνείδηση, και να έχετε μια σωστή κι ενδεδειγμένη ζωή. Δεν θα υποφέρετε τότε. Αυτό είναι το νόημα και η αξία της ζωής.

Απόσπασμα 80

Όλοι αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος της μοίρας των ανθρώπων και ότι ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Ωστόσο, αν μπορούσες πραγματικά να βιώσεις το ότι ο Θεός κυβερνά και ρυθμίζει κάθε σημαντικό γεγονός, σε κάθε χρονική στιγμή και περίοδο της ζωής ενός ανθρώπου ―και όχι σύμφωνα με τα πλάνα και τα σχέδια του ανθρώπου― και αν μπορούσες να δεις ότι οι άνθρωποι είναι αδύνατο να ξεφύγουν από τη μοίρα τους ή τα βάσανα που πρέπει να αντιμετωπίσουν· όταν μπορέσεις να βιώσεις αυτά τα πράγματα, αυτό σημαίνει ότι θα έχεις αληθινή πίστη. Τότε, όταν θα λες πως «Ο Θεός είναι κυρίαρχος της μοίρας των ανθρώπων και τα πάντα είναι στο χέρι του Θεού», αυτό θα είναι πολύ πιο πρακτικό. Είναι λεπτό πράγμα το να βιώνεις την κυριαρχία, τις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού. Είναι κάτι που βιώνεις και που δεν μπορείς να εξηγήσεις αν δεν το έχεις ζήσει. Αλλά, όσο περισσότερο το βιώνεις και όσο περισσότερο το ζεις, τόσο καλύτερα μπορείς να το εξηγήσεις. Υπάρχει ένα ρητό που λέει: «Μέχρι τα πενήντα σου, κατανοείς τη μοίρα σου». Τι σημαίνει όταν λέει κανείς ότι κατανοείς τη μοίρα σου; Στα είκοσί τους, οι άνθρωποι έχουν μόλις ανακαλύψει τον κόσμο. Είναι νεαροί και απερίσκεπτοι και δεν γνωρίζουν τίποτα. Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η ανθρώπινη ζωή βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα χέρια του Θεού. Έχουν διαρκώς την επιθυμία να παλέψουν ενάντια στη μοίρα τους και θεωρούν ότι έχουν ταλέντο και γνώσεις. Πασχίζουν μόνοι τους, προσπαθώντας να γίνουν γνωστοί στον κόσμο, ν’ αποκτήσουν πλούτη και μία θέση. Συνεχίζουν να πασχίζουν ακόμη και όταν αποτυγχάνουν, προσπαθώντας διαρκώς να εξασφαλίσουν μια ακόμη ευκαιρία. Όταν φτάνουν πλέον στα πενήντα τους, αναπολούν το παρελθόν και σκέφτονται: «Κοίτα να δεις τριάντα τόσα χρόνια σ’ αυτήν τη γη πόσο παιδεύτηκα να τρέχω και να μη φτάνω σαν τον παλαβό! Ούτε ένα από τα σημαντικά πράγματα που έκανα στη ζωή μου —ούτε ο γάμος μου, ούτε η καριέρα μου, ούτε τα παιδιά μου— δεν συνέβη σύμφωνα με τα δικά μου σχέδια και τους δικούς μου υπολογισμούς. Ήταν της μοίρας μου γραφτό να γίνουν όλα αυτά!» Αυτό σημαίνει να κατανοείς τη μοίρα σου· το γεγονός ότι καταλαβαίνεις πως δεν μπορείς άλλο να τα βάζεις μαζί της. Το να κατανοούν τη μοίρα τους μέχρι τα πενήντα τους σημαίνει ουσιαστικά ότι οι άνθρωποι φτάνουν στα πενήντα τους και συμφιλιώνονται με τη μοίρα τους, έπειτα από τα πάμπολλα εμπόδια που έχουν συναντήσει. Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν τη μοίρα τους, σταματούν να της εναντιώνονται. Τώρα, όσον αφορά ερωτήματα όπως το τι σημαίνει η ζωή, τι σημαίνει η κυριαρχία του Θεού επί της ανθρωπότητας, ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός της ύπαρξης των ανθρώπων ή πώς πρέπει να ζουν τη ζωή τους, τα κατανοούν άραγε απολύτως αυτά οι άνθρωποι; Οι άπιστοι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν αυτά τα πράγματα διότι δεν πιστεύουν στον Θεό και το μέγιστο που μπορούν να κάνουν είναι να αποδεχθούν τη μοίρα τους και να καταλάβουν ότι είναι ανούσιο να της αντιστέκονται. Όταν, λοιπόν, βλέπουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους να τα βάζουν με τη μοίρα τους, λένε: «Ας αφήσουμε τα πράγματα να ακολουθήσουν τη φυσική τους πορεία. Κάθε γενιά έχει τις δικές της ευλογίες. Ας είναι, θα σταματήσουν να τα βάζουν με τη μοίρα τους όταν φτάσουν τα πενήντα. Έτσι γίνεται από γενιά σε γενιά. Όλοι τα βάζουν με τη μοίρα τους έως ότου μεγαλώσουν και δεν μπορούν να το κάνουν άλλο. Τότε θα αποδεχθούν τη μοίρα τους και θα μάθουν το μάθημά τους. Δεν θα είναι πια τόσο θρασείς και αλαζόνες, και θα έχουν γαληνέψει περισσότερο». Μέχρι εκεί μπορούν να δουν οι άπιστοι. Κατανοούν όμως την αλήθεια; Σίγουρα όχι, διότι δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν διαβάζουν τα λόγια Του. Πώς θα μπορούσαν να κατανοήσουν την αλήθεια; Το να κατανοείς τη μοίρα σου στα πενήντα σου σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια; Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι «η μοίρα του ανθρώπου καθορίζεται από τον Ουρανό». Σημαίνει άραγε αυτό ότι υποτάσσονται στο θέλημα του Ουρανού; (Όχι.) Δεν αρκεί απλώς να πιστεύεις το παραπάνω. Αν τα γνωρίζεις αυτά τα πράγματα, τότε πράγματι δεν εναντιώνεσαι στη μοίρα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχεις κατανοήσει την αλήθεια. Προκειμένου να κατανοήσουν την αλήθεια, οι άνθρωποι πρέπει να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να λάβουν τη σωτηρία Του. Πρέπει να λάβουν την κρίση του λόγου Του, καθώς και την παροχή της αλήθειας και της ζωής προκειμένου να κατανοήσουν όλα αυτά τα μυστήρια. Ειδάλλως θα συνεχίσουν να αγνοούν το νόημα της ανθρώπινης ζωής, να μη γνωρίζουν γιατί ζουν και γιατί πεθαίνουν οι άνθρωποι, ακόμη κι αν καταφέρουν οι ίδιοι να ζήσουν μέχρι τα εβδομήντα, τα ογδόντα ή ακόμη και τα εκατό. Οι άνθρωποι κάνουν αυτόν τον σύντομο περίπατο στη γη και ζουν για αρκετές δεκαετίες χωρίς να προλάβουν να ανακαλύψουν τη σημασία της ζωής προτού να φτάσει στο τέλος της. Πλησιάζοντας προς τον θάνατό τους, αισθάνονται απογοητευμένοι και συνεχίζουν να υπεραναλύουν το ένα και το άλλο, αφήνοντας στο τέλος αυτόν τον κόσμο με τύψεις και χωρίς να έχουν κερδίσει απολύτως τίποτα. Δεν θα ήταν πολύ θλιβερό αν ξαναγεννιούνταν στην επόμενη ζωή και συνέχιζαν να ζουν έτσι; (Θα ήταν.) Είναι τραγικό το γεγονός πως κάθε γενιά ανθρώπων έρχεται και φεύγει, η μία μετά την άλλη, χωρίς ν’ αλλάζει τίποτα απολύτως. Οι εν ζωή αποχαιρετούν τους αποθανόντες και στη συνέχεια τους αποχαιρετά και αυτούς η επόμενη γενιά. Συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν αυτήν τη διαδικασία, θολωμένοι και χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα. Τα πράγματα είναι διαφορετικά για εσάς που έχετε αποδεχθεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Έχετε αρπάξει αυτήν την πολύτιμη και σπάνια ευκαιρία που σας δόθηκε καθώς ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει την ανθρωπότητα τις έσχατες ημέρες. Μπορείτε να λάβετε την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού και να κερδίσετε την προσωπική Του ποίμανση και καθοδήγηση. Κατανοείτε πολλά μυστήρια και μεγάλο μέρος της αλήθειας, και μπορείτε να εκπληρώσετε το καθήκον σας ως δημιουργημένα όντα. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σας μπορούν να καθαρθούν και να αλλάξουν. Έχετε κερδίσει τόσο πολλά· πολύ περισσότερα από τους αγίους των περασμένων γενεών. Δεν είναι αυτό το πιο ευλογημένο πράγμα; Είστε οι πιο ευλογημένοι όλων.

Αφού έχετε διαβάσει τα λόγια του Θεού και έχετε βιώσει για χρόνια την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, αρχίζετε σταδιακά να κατανοείτε τον σκοπό της διαχείρισης της ανθρωπότητας από τον Θεό, καθώς και το μυστήριο της διαχείρισης και της σωτηρίας της ανθρωπότητας από Εκείνον. Έχετε κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού και γνωρίζετε πλέον την κυριαρχία Του. Είστε μέσα σας πρόθυμοι, αλλά και ικανοί να υποταχθείτε στον Θεό. Αισθάνεστε ασφάλεια και ικανοποίηση στη ζωή σας. Ζεις χάρη στον Θεό, ζεις για τον Θεό και για να κάνεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Με τον τρόπο αυτό, ζεις μια ζωή γεμάτη νόημα. Αν οι άνθρωποι ζουν χωρίς να αποδέχονται ή να κατανοούν την αλήθεια και ζουν μόνο για χάρη της σάρκας, τότε η ζωή δεν έχει ουσιαστικά καμία αξία. Τώρα, όλοι αγωνίζεστε για την αλήθεια και ζείτε με ολοένα και περισσότερη συνείδηση και λογική. Γίνεστε όλο και περισσότερο οι άνθρωποι που οφείλετε να είστε και κατανοείτε όλο και περισσότερο την αλήθεια. Ξέρετε όλο και περισσότερο να υποτάσσεστε στον Θεό και μπορείτε να εκτελείτε τα καθήκοντά σας ως δημιουργημένα όντα και να καταθέτετε μαρτυρία για Εκείνον. Το να ζείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο θα γεμίσει την καρδιά σας με γαλήνη και χαρά και αυτός είναι ο πιο ουσιαστικός τρόπος ζωής που υπάρχει. Πρόκειται για μια ευλογία, την οποία, από ολόκληρη την ανθρωπότητα, την έχετε κερδίσει μονάχα εσείς. Σε αυτόν τον αχανή κόσμο, και από ολόκληρη την ανθρωπότητα, ο Θεός έχει επιλέξει μόνο εσάς τους λίγους για να γεννηθείτε σε αυτήν την έσχατη εποχή και στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Μπορείτε να λάβετε την αποστολή από Αυτόν, να κάνετε το καθήκον σας και να δαπανήσετε τον εαυτό σας για Εκείνον. Είστε οι ευνοημένοι του Θεού και εκείνοι που έχει επιλέξει. Δεν είναι αυτό το πιο ευλογημένο πράγμα; (Είναι.) Είναι σκέτη ευλογία. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό αλλά αδυνατούν να κάνουν τα πάντα στην άκρη προκειμένου να κάνουν το καθήκον τους και αυτό είναι θλιβερό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια και, ακόμη και όταν κάνουν το καθήκον τους, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι είναι απλοί δουλευτές για τον Θεό. Προσφέρουν την όποια δύναμη διαθέτουν, ενώ παράλληλα κάνουν παζάρια με τον Θεό μέσα στην καρδιά τους, ελπίζοντας να λάβουν ευλογίες. Μια μέρα, όταν κατανοήσουν την αλήθεια, θα μπορέσουν να γαληνεύσουν και να εκπληρώσουν πρόθυμα το καθήκον τους. Η ζωή σας τώρα, καθώς και το ότι ζείτε κάθε μέρα για να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και για να διαδίδετε το ευαγγέλιο της βασιλείας Του, είναι ο τρόπος ζωής που εγκρίνει ο Θεός. Για να το θέσουμε πιο απλά, ο Θεός σάς επιτρέπει να ζείτε έτσι και ο Θεός είναι Αυτός που σας έχει δώσει αυτήν την ευκαιρία. Ο Θεός σού έχει δώσει αυτήν την ευκαιρία και χάρη σ’ Αυτόν ζεις κάνοντας το καθήκον σου και δαπανώντας τον εαυτό σου για Αυτόν, και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό πράγμα. Θα πρέπει να αισθάνεσθε περηφάνια και τιμή, και να εκτιμάτε την ευκαιρία που σας έχει δοθεί. Είστε τόσο νέοι και το γεγονός ότι έχετε τη δυνατότητα να κάνετε το καθήκον σας, να ακολουθήσετε τον Θεό και να καταθέσετε μαρτυρία για Εκείνον εν μέσω της καταστροφής και μέσα σε τόσο εχθρικά περιβάλλοντα και αντίξοες συνθήκες αποτελεί μια τόσο σπάνια ευκαιρία! Το ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες και το ότι εκφράζει τόσο πολλή αλήθεια για να σώσει ολοκληρωτικά την ανθρωπότητα, έτσι ώστε εκείνη να αποκτήσει την αλήθεια και να εξαγνιστεί, αποτελεί την πιο σπάνια ευκαιρία. Δεν μένει πολύς χρόνος και όσος μένει τελειώνει, εν ριπή οφθαλμού. Πρέπει να αδράξετε αυτήν την ευκαιρία και να αποκομίσετε όλη την αλήθεια που οφείλετε να λάβετε. Αυτή είναι η πιο σημαντική ευλογία και πρόκειται για μια ευλογία πιο σπουδαία και από αυτήν που έλαβαν όλοι οι άγιοι του παρελθόντος.

Απόσπασμα 81

Όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει, τουλάχιστον, να μπορούν να απαρνηθούν ό,τι έχουν και δεν έχουν. Ο Θεός είπε κάποτε στη Βίβλο: «πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου» (Κατά Λουκάν 14:33). Τι σημαίνει να απαρνηθεί κανείς όλα του τα υπάρχοντα; Σημαίνει να απαρνηθεί την οικογένειά του, να απαρνηθεί τη δουλειά του, να απαρνηθεί όλες τις εγκόσμιες προσκολλήσεις του. Είναι εύκολο να το κάνει κανείς αυτό; Είναι πολύ δύσκολο. Αν δεν έχεις τη βούληση να το κάνεις, είναι εντελώς ακατόρθωτο. Όταν κάποιος έχει τη βούληση να απαρνηθεί πράγματα, ασφαλώς διαθέτει και τη βούληση να υπομείνει τις κακουχίες. Εάν κάποιος δεν μπορεί να υπομείνει τις κακουχίες, δεν είναι σε θέση να απαρνηθεί το οτιδήποτε, ακόμα κι αν το επιθυμεί. Υπάρχουν κάποιοι που, αφού απαρνήθηκαν την οικογένειά τους και απομακρύνθηκαν από τους αγαπημένους τους, νοσταλγούν το σπίτι τους μετά από ένα διάστημα εκτέλεσης των καθηκόντων τους. Εάν στ’ αλήθεια δεν μπορούν να το αντέξουν, ίσως τρέξουν κρυφά στο σπίτι τους να ρίξουν μια ματιά, κι έπειτα επιστρέψουν για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Κάποιοι που έχουν εγκαταλείψει το σπίτι τους για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους νιώθουν ότι τους λείπουν αβάσταχτα τα αγαπημένα τους πρόσωπα την Πρωτοχρονιά και σε άλλες γιορτές και, όταν όλοι κοιμούνται τη νύχτα, κλαίνε κρυφά. Όταν τελειώσουν, προσεύχονται στον Θεό και αισθάνονται πολύ καλύτερα κι έπειτα συνεχίζουν να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους. Παρότι αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να απαρνηθούν την οικογένειά τους, δεν αντέχουν να νιώθουν μεγάλο πόνο. Εάν δεν μπορούν καν να απαλλαγούν από τα αισθήματά τους για αυτές τις σχέσεις της σάρκας, πώς θα μπορέσουν πραγματικά να δαπανήσουν εαυτόν για τον Θεό; Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να απαρνηθούν όλα τους τα υπάρχοντα και να ακολουθήσουν τον Θεό, να απαρνηθούν τις δουλειές τους και τις οικογένειές τους —αλλά ποιος είναι ο σκοπός τους όταν το κάνουν αυτό; Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να αποκτήσουν χάρη και ευλογίες, ενώ κάποιοι είναι σαν τον Παύλο και επιδιώκουν μόνο ένα στεφάνι και μια επιβράβευση. Ελάχιστοι άνθρωποι απαρνούνται όλα τους τα υπάρχοντα για να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή και να επιτύχουν τη σωτηρία. Οπότε, ποια από αυτές τις επιδιώξεις συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού; Ασφαλώς, η επιδίωξη για την αλήθεια και την απόκτηση της ζωής. Αυτό συμφωνεί απόλυτα με τις προθέσεις του Θεού και είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της πίστης στον Θεό. Μπορεί κανείς να κερδίσει την αλήθεια αν δεν είναι ικανός να εγκαταλείψει τα εγκόσμια αγαθά ή τα πλούτη; Ασφαλώς όχι. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν απαρνηθεί όλα τους τα υπάρχοντα και έχουν αναλάβει τα καθήκοντά τους, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια και είναι πάντα επιπόλαιοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αφού περιπλανιούνται έτσι άσκοπα για μερικά χρόνια, δεν έχουν καμία βιωματική μαρτυρία και δεν έχουν αποκομίσει απολύτως τίποτα. Όσοι επιδιώκουν μόνο φήμη, κέρδος και κύρος και βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να κερδίσουν την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι των οποίων η πίστη στον Θεό συνίσταται μόνο στην εκτέλεση ενός μικρού μέρους των καθηκόντων τους στον ελεύθερο χρόνο τους. Θα είναι εύκολο για αυτούς τους ανθρώπους να κερδίσουν την αλήθεια; Έχω την εντύπωση πως όχι. Δεν είναι απλό πράγμα το να κερδίσει κανείς την αλήθεια. Πρέπει να υπομείνει πολλές κακουχίες και να πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να βιώσει τις κακουχίες της κρίσης και της παίδευσης, των δοκιμασιών και του ραφιναρίσματος, και να δεχθεί κλάδεμα. Πρέπει να υπομείνει όλες αυτές τις κακουχίες. Δεν μπορεί να κερδίσει την αλήθεια χωρίς να νιώσει μεγάλο πόνο. Όλο αυτό το διάστημα, πόσες φορές πρέπει να προσευχηθεί κανείς στον Θεό και να αναζητήσει την αλήθεια; Πόσα δάκρυα μετάνοιας πρέπει να χύσει για τον Θεό; Πόσα από τα λόγια του Θεού πρέπει να διαβάσει για να διαφωτιστεί και να φωτιστεί; Πόσες πνευματικές μάχες πρέπει να δώσει για να νικήσει τον Σατανά; Και για πόσο καιρό χρειάζεται να βιώνει αυτά τα πράγματα; Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να είναι επιτέλους ικανός να αποκτήσει την αλήθεια και να κερδίσει την έγκριση του Θεού; Για δείτε την εμπειρία του Πέτρου και θα καταλάβετε. Είναι όσο απλό φαντάζονται οι άνθρωποι να σώσει ο Θεός τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην τελείωση; Δεν είναι απλό πράγμα το να απαρνηθεί κάποιος όλα του τα υπάρχοντα. Τι σημαίνει στ’ αλήθεια το να απαρνηθεί κανείς όλα του τα υπάρχοντα; Η φράση «όλα του τα υπάρχοντα» δεν περιλαμβάνει μόνο εξωτερικά πράγματα, δεν περιλαμβάνει μόνο την οικογένεια, τα αγαπημένα πρόσωπα, τους φίλους ή το επάγγελμα, τον μισθό, τα πλούτη και τις προοπτικές ενός ανθρώπου. Πέρα από αυτά, περιλαμβάνει έννοιες που σχετίζονται με τον νου και το πνεύμα όπως τη γνώση, τη μάθηση, τη στάση κάποιου απέναντι στα πράγματα, τους κανόνες ζωής, τις σαρκικές προτιμήσεις του, καθώς και τα πράγματα που επιδιώκει και για τα οποία πασχίζει, όπως τη φήμη, το κέρδος και το κύρος. Σ’ αυτά αναφερόμαστε κυρίως όταν λέμε πως πρέπει να απαρνηθεί κανείς όλα του τα υπάρχοντα· το να απαρνηθεί όλα του τα υπάρχοντα αφορά όλα αυτά τα πράγματα. Μπορεί εύκολα να απαρνηθεί κανείς τα εξωτερικά πράγματα μια κι έξω. Τα πράγματα όμως που αρέσουν στους ανθρώπους και που επιδιώκουν και διατηρούν βαθιά μέσα στην καρδιά τους είναι τα πιο σημαντικά και πολύτιμα για αυτούς και αντιπροσωπεύουν όλα τους τα υπάρχοντα. Αυτά, λοιπόν, δυσκολεύονται να τα απαρνηθούν περισσότερο απ’ όλα. Ο κύριος λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν μπορούν να απαρνηθούν όσα πρέπει είναι ότι δεν μπορούν να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα, καθώς είναι αυτά που εκτιμούν και λατρεύουν περισσότερο. Τα πράγματα που δυσκολεύεται να απαρνηθεί κανείς περισσότερο απ’ όλα και που αντιπροσωπεύουν όλα του τα υπάρχοντα είναι, παραδείγματος χάρη, η φήμη, το κέρδος και το κύρος, η δόξα και η περιουσία, η λατρεμένη του καριέρα ή τα πιο πολύτιμα γι’ αυτόν πράγματα. Ήταν κάποτε ένας τραπεζίτης που άρχισε να πιστεύει στον Θεό, καθώς είδε ότι τα λόγια Του είναι όντως η αλήθεια και ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου. Όμως, όταν αποφάσισε να απαρνηθεί όλα του τα υπάρχοντα και να ακολουθήσει τον Θεό, βρέθηκε σε μεγάλο δίλλημα όσον αφορά τη θέση του στην τράπεζα. Τη μια στιγμή σκεφτόταν ως εξής: «Η θέση μου στην τράπεζα είναι πολύτιμη, πληρώνει καλά και είναι ισχυρή», και την αμέσως επόμενη σκεφτόταν διαφορετικά: «Πιστεύοντας στον Θεό, μπορώ να κερδίσω την αλήθεια και την αιώνια ζωή και αυτό είναι που έχει σημασία». Πάλευε διαρκώς μέσα του να αποφασίσει. Τη μια στιγμή ήθελε να είναι διευθυντής τραπέζης και την άλλη να πιστέψει στον Θεό. Τη μια στιγμή ήθελε να κυνηγήσει το χρήμα και την επόμενη να κερδίσει την αλήθεια. Τη μια στιγμή αδυνατούσε να εγκαταλείψει το κύρος του και την επόμενη ήθελε να κερδίσει την αιώνια ζωή. Αμφιταλαντευόταν μέσα του. Στην ουσία, το κύρος του ως διευθυντής τραπέζης ήταν τόσο πολύτιμο για αυτόν που δεν μπορούσε να το εγκαταλείψει. Μήνες ολόκληρους πάλευε μέσα του, έως ότου τελικά, και απρόθυμα μάλλον, τα εγκατέλειψε όλα. Πόσο δύσκολο του ήταν να εγκαταλείψει όλα του τα υπάρχοντα! Παρότι ήξερε πως η θέση του ως διευθυντής τραπέζης ήταν σαν ένα σύννεφο καπνού που αργά ή γρήγορα θα χανόταν, και πάλι δεν του ήταν εύκολο να την εγκαταλείψει. Κάποιοι άνθρωποι που είναι γιατροί, δικηγόροι ή υψηλόβαθμα στελέχη και έχουν πολύ υψηλές αμοιβές και μισθούς, δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν εύκολα όλα αυτά. Ποιος ξέρει πόσους μήνες θα πάλευαν μέσα τους για να τα εγκαταλείψουν. Εάν παλεύει κανείς για αρκετά χρόνια προτού εγκαταλείψει αυτά τα πράγματα, και μέχρι τότε το έργο του Θεού έχει ήδη φτάσει στο τέλος του, τι νόημα θα ’χει τότε αυτό; Το μόνο που θα μπορεί να κάνει τότε είναι να περιπέσει στις καταστροφές, κλαίγοντας γοερά και τρίζοντας τα δόντια του. Θα μπορέσεις να εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού μόνο αν μπορέσεις να απαρνηθείς τα πιο σημαντικά για σένα πράγματα για να ακολουθήσεις τον Θεό και να εκτελέσεις το καθήκον σου, καθώς και να επιδιώξεις την αλήθεια και να κερδίσεις τη ζωή. Τι σημαίνει να εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού; Σημαίνει πως είσαι ικανός να απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα και να ακολουθήσεις τον Θεό, να ακούσεις με προσοχή τα λόγια Του και να υποταχθείς στα σχέδιά Του, να Του υποταχθείς σε όλα· σημαίνει ότι Αυτός έχει γίνει Κύριος σου και Θεός σου. Για τον Θεό, αυτό σημαίνει πως έχεις εισέλθει στη βασιλεία Του, και όποιες καταστροφές και αν σε βρουν, θα έχεις την προστασία Του, θα μπορέσεις να επιβιώσεις και θα ανήκεις στον λαό της βασιλείας Του. Ο Θεός θα σε αναγνωρίσει ως ακόλουθό Του ή θα σου δώσει την υπόσχεσή Του ότι θα σε οδηγήσει στην τελείωση —αλλά το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις είναι ν’ ακολουθήσεις τον Χριστό. Μόνο έτσι θα έχεις να παίξεις κάποιο ρόλο στην άσκηση της βασιλείας. Αν δεν ακολουθήσεις τον Χριστό και είσαι εκτός της βασιλείας του Θεού, ο Θεός δεν θα σε αναγνωρίσει. Και αν δεν σε αναγνωρίσει ο Θεός, ακόμα και αν θέλεις να σωθείς και να λάβεις την υπόσχεση Του και την τελείωση Του, θα μπορέσεις να τα πετύχεις όλα αυτά; Όχι. Αν θες να κερδίσεις την έγκριση του Θεού, πρέπει πρώτα να έχεις τα απαραίτητα προσόντα για να εισέλθεις στη βασιλεία Του. Αν μπορείς να απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα προκειμένου να επιδιώξεις την αλήθεια, αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, αν μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και αν έχεις αληθινή βιωματική μαρτυρία, τότε έχεις τα απαραίτητα προσόντα να εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού για να λάβεις την υπόσχεση Του. Αν πάλι δεν μπορείς να απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα για να ακολουθήσεις τον Θεό, δεν έχεις καν τα προσόντα να εισέλθεις στη βασιλεία Του και δεν έχεις καμιά απολύτως αξίωση για την ευλογία και την υπόσχεσή Του. Υπάρχουν σήμερα πολλοί άνθρωποι που έχουν απαρνηθεί όλα τους τα υπάρχοντα και εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, αλλά δεν θα μπορέσουν απαραίτητα να κερδίσουν την αλήθεια. Για να μπορέσει να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να την αγαπάει και να μπορεί να την αποδεχτεί. Κάποιος που δεν επιδιώκει την αλήθεια δεν μπορεί να την αποκτήσει. Για να μη μιλήσουμε για εκείνους που εκτελούν τα καθήκοντά τους στον ελεύθερο χρόνο τους —έχουν τόσο περιορισμένη εμπειρία από το έργο του Θεού που θα δυσκολευτούν ακόμα περισσότερο να αποκτήσουν την αλήθεια. Αν κάποιος δεν εκτελεί το καθήκον του και δεν επιδιώκει την αλήθεια, θα χάσει τη θεσπέσια ευκαιρία να αποκτήσει τη σωτηρία και την τελείωση του Θεού. Μερικοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους και επιδιώκουν τα εγκόσμια πράγματα. Απαρνούνται έτσι όλα τους τα υπάρχοντα; Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να Τον ακολουθήσει μέχρι τέλους; Κοιτάξτε τους μαθητές του Κυρίου Ιησού: ανάμεσά τους υπήρχαν ψαράδες, αγρότες και ένας τελώνης. Όταν τους κάλεσε ο Κύριος Ιησούς και τους είπε: «Ακολουθήστε με», παράτησαν τις δουλειές τους και ακολούθησαν τον Κύριο. Στιγμή δεν σκέφτηκαν το θέμα της απασχόλησής τους ούτε προβληματίστηκαν για το πώς θα επιβίωναν στο εξής στον κόσμο, αλλά ακολούθησαν αμέσως τον Κύριο Ιησού. Ο Πέτρος αφοσιώθηκε ολόψυχα, εκπληρώνοντας μέχρι τέλους την αποστολή που του δόθηκε από τον Κυρίο Ιησού και τηρώντας πιστά το καθήκον του. Όλη του τη ζωή, επιδίωκε την αγάπη του Θεού, και τελικά Εκείνος τον οδήγησε στην τελείωση. Υπάρχουν σήμερα κάποιοι άνθρωποι που ούτε καν να απαρνηθούν όλα τους τα υπάρχοντα δεν μπορούν, και παρ’ όλα αυτά επιθυμούν να εισέλθουν στη βασιλεία. Κοιμούνται κι ονειρεύονται Μου φαίνεται.

Ο ενθουσιασμός μόνο δεν είναι αρκετός για να πιστεύεις στον Θεό. Πρέπει να κατανοείς τις προθέσεις Του, τη μέθοδό Του για την τελείωση των ανθρώπων, ποιους ανθρώπους οδηγεί στην τελείωση, καθώς και τι στάση και άποψη θα πρέπει να έχει κανείς όσον αφορά την τελείωση των ανθρώπων από τον Θεό. Πρέπει, επιπλέον, ως ακόλουθος του Θεού, να γνωρίζει κανείς πόσο σημαντικό είναι να ακολουθεί την οδό Του. Αυτό έχει να κάνει με το αν μπορεί να κερδίσει την αλήθεια. Για να ακολουθεί κάποιος την οδό του Θεού, πρέπει να κάνει πράξη την αλήθεια. Μόνο κάποιος που κάνει πράξη την αλήθεια υποτάσσεται αληθινά στον Θεό, οπότε για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, είναι απαραίτητο να την κάνει πράξη. Αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια ούτε ξέρει πώς να την κάνει πράξη, δεν θα μπορέσει με τίποτα να την αποκτήσει. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η άσκηση της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της πίστης στον Θεό. Μόνο όσοι κάνουν πράξη την αλήθεια μπορούν να καταφέρουν να υποταχθούν στον Θεό· μόνο αυτοί μπορούν να κατανοήσουν πλήρως την αλήθεια και μόνο όσοι κατανοούν πλήρως την αλήθεια γνωρίζουν τον Θεό. Όλα αυτά επιτυγχάνονται μέσω της άσκησης της αλήθειας. Όσοι κι αν είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, Εκείνος εξετάζει ποιοι από αυτούς ακολουθούν την οδό Του, ποιοι κάνουν πράξη την αλήθεια και ποιοι υποτάσσονται πραγματικά σ’ Αυτόν. Προκειμένου οι πιστοί στον Θεό να ακολουθούν το θέλημά Του και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, πρέπει να κατανοούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια πρέπει πρώτα να κατανοήσουν τα εξής: γιατί οι άνθρωποι πρέπει να ζουν πιστεύοντας στον Θεό, πώς εργάζεται ο Θεός για τη σωτηρία του ανθρώπου από τότε που ήρθε στη γη και τι πρέπει να πετύχουν μέσα από την επιδίωξη της αλήθειας για να κερδίσουν τη σωτηρία και να αποκτήσουν τα απαραίτητα προσόντα ώστε να λάβουν την υπόσχεση και την ευλογία του Θεού. Κανένας δεν κατανοούσε αυτές τις αλήθειες στο παρελθόν. Όλοι πίστευαν στον Θεό σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες και νόμιζαν ότι η πίστη στον Θεό είχε να κάνει με την απόκτηση ευλογιών, στεφάνων και ανταμοιβών. Το αποτέλεσμα ήταν να εναντιωθούν όλοι στις προθέσεις του Θεού, να απομακρυνθούν από την αληθινή οδό και να ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων. Επομένως, προκειμένου να κατανοήσει κανείς την αλήθεια, να την κερδίσει και να σωθεί, πρέπει να διορθώσει τις εσφαλμένες απόψεις που είχε παλιά σχετικά με την πίστη στον Θεό. Πιο συγκεκριμένα, οι θρησκευτικές αντιλήψεις και οι φαντασιοπληξίες των ανθρώπων, καθώς και οι θεολογικές τους απόψεις είναι παράλογες· όλες τους αντιτάσσονται στην αλήθεια και παρόλο που είναι αληθοφανείς, είναι ουσιαστικά πλάνες. Ο Θεός δεν εγκρίνει καθόλου τους τρόπους πίστης των θρησκευόμενων ανθρώπων. Αν τώρα οι άνθρωποι συνεχίσουν να τηρούν αυτούς τους τρόπους και επιδιώκουν ευλογίες, στέφανα και ανταμοιβές, αν συνεχίζουν να πιστεύουν στον Θεό με μια τέτοια στάση, θα μπορέσουν να κερδίσουν την αλήθεια και ζωή; Ασφαλώς και όχι. Ποια είναι, λοιπόν, η στάση που πρέπει να υιοθετήσουν απέναντι στην πίστη τους στον Θεό; Πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και να δεις καθαρά πώς σώζει τους ανθρώπους. Αν δεν αναζητάς την αλήθεια, αλλά συνεχίζεις να πιστεύεις στον Θεό σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες, αν εξακολουθείς να κυνηγάς τη φήμη, το κέρδος, το κύρος, τα πλούτη και τα εγκόσμια αγαθά, τότε ακόμη και αν κερδίσεις τον κόσμο όλο, αν τελικά αυτό σου κοστίσει τη ζωή σου, θα αξίζει τον κόπο; Κάποιοι λένε: «Όταν βγάλω αρκετά χρήματα και έχω μια επιτυχημένη καριέρα, όταν πραγματοποιήσω όλες τις φιλοδοξίες και τα όνειρά μου, τότε θα έρθω για να γίνω καλός πιστός». Σε περιμένει λες ο Θεός; Μήπως σε περιμένει το έργο Του; Αν τώρα δεν μπορείς να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, ο Θεός δεν απαιτεί να το κάνεις αμέσως, αλλά πρέπει να ασκηθείς σ’ αυτό. Αν πραγματικά σου είναι αδύνατον να το κάνεις, προσευχήσου στον Θεό και βασίσου πάνω Του. Άφησέ Τον να σε καθοδηγήσει. Πρέπει επιπλέον να συνεργαστείς και να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου. Ποιος είναι ο σκοπός της εκτέλεσης του καθήκοντός σου; Ουσιαστικά το να προετοιμάσεις καλές πράξεις. Ακόμα και αν τελικά δεν μπορείς να οδηγηθείς στην πλήρη τελείωση, πρέπει τουλάχιστον να προετοιμάσεις μερικές καλές πράξεις, έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα που ο Θεός θα ανταμείψει τους καλούς και θα τιμωρήσει τους κακούς, να μπορείς να τις παρουσιάσεις σ’ Αυτόν. Μια μέρα το έργο του Θεού θα φτάσει στο τέλος του και Εκείνος θα αρχίσει να ανταμείβει το καλό και να τιμωρεί το κακό. Τότε, θα σου ζητήσει να παρουσιάσεις τις καλές σου πράξεις, και αν δεν έχεις καμία να δείξεις, είσαι χαμένος· θα τιμωρηθείς σίγουρα. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι πιστεύεις στον Θεό εδώ και περίπου δέκα χρόνια και το πιο πολύτιμο καθήκον που έχεις εκτελέσει είναι ότι διέδιδες το ευαγγέλιο στον ελεύθερό σου χρόνο κι έφερες στην εκκλησία μερικούς νέους πιστούς, κι αυτό είναι όλο. Δεν ξέρεις καν αν αυτοί οι άνθρωποι θα μπορέσουν τελικά να παραμείνουν ακλόνητοι στην πίστη τους. Μπορείς να το παρουσιάσεις αυτό στον Θεό; Εννοείται πως όχι. Πρέπει να σκεφτείς τι είδους αποτελέσματα μπορείς να παρουσιάσεις στον Θεό και τι είδους βιωματική μαρτυρία πρέπει να έχεις για να μπορέσεις να Τον ικανοποιήσεις και να σε αναγνωρίσει ως ακόλουθό Του. Μην αρκείσαι απλώς στο να αναγνωρίσεις το γεγονός της σημερινής ενσάρκωσης του Θεού και στο να αποδεχθείς μέσα σου τον Χριστό των εσχάτων ημερών και τέλος. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι την αληθινή βιωματική μαρτυρία σου και τους καρπούς της υποταγής σου στο έργο Του. Αυτό που θα εξετάσει ο Θεός στο τέλος είναι αν έχεις κερδίσει την αλήθεια και αν έχεις τη ζωή. Πρέπει να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού. Αν απλώς γράφεις το όνομά σου στους καταλόγους της εκκλησίας ή εκτελείς ένα καθήκον, αλλά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, και μετά από μερικά χρόνια πίστης στον Θεό δεν έχεις ίχνος βιωματικής μαρτυρίας, θα σε αναγνωρίζει και πάλι ο Θεός; Εάν δεν σε αναγνωρίζει πια, τότε θα παραμείνεις εκτός του οίκου Του. Αν απλώς ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τι μπορείς τελικά να κερδίσεις μέσα απ’ την πίστη σου στον Θεό; Θα υπολείπεσαι κατά πολύ των προτύπων που απαιτεί ο Θεός! Η απόκτηση της αλήθειας δεν είναι τόσο απλή όσο φαντάζονται οι άνθρωποι· πρέπει κανείς να υπομείνει πολλές δοκιμασίες και δεινά και πολύ πόνο και εξευγενισμό για να μπορέσει να κερδίσει την αλήθεια και να γνωρίσει τον Θεό. Όταν βιώσεις το έργο του Θεού μ’ αυτόν τον τρόπο, αν δεν απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα για να Τον ακολουθήσεις, μπορείς να σωθείς; Μπορείς να βιώσεις το έργο του Θεού αν απλώς πιστεύεις σ’ Αυτόν στον λίγο ελεύθερο χρόνο σου; Πώς μπορείς να το βιώσεις αν πιστεύεις στον Θεό από το σπίτι σου; Πώς μπορείς να το βιώσεις αν ζεις στον έξω κόσμο; Επομένως, η απάρνηση όλων όσων έχει κανείς είναι προϋπόθεση για να ακολουθήσει τον Θεό. Αν δεν μπορείς να απαρνηθείς όλα σου τα υπάρχοντα, δεν μπορείς με τίποτα να κερδίσεις την αλήθεια· και αν δεν μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια, δεν έχεις τα απαραίτητα προσόντα για να εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού. Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός αυτό.

Απόσπασμα 83

Για όλους όσοι πιστεύουν τώρα στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, μολονότι έχουν βάλει τα θεμέλια, υπάρχει ένα πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κάποια κατανόηση όλων των πτυχών της αλήθειας και μπορούν να πουν και να κηρύξουν τα ορθά λόγια και δόγματα, όμως δεν έχουν βιώσει την ορθότητα των λόγων αυτών στην πραγματική τους ζωή. Δεν έχουν βιώσει πραγματικά ποιο είναι το αληθινό νόημα και η πρακτική πλευρά των αληθειών που περιέχουν αυτά τα λόγια. Για να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, χρειάζεσαι το κατάλληλο περιβάλλον, τους σωστούς ανθρώπους πλάι σου και τα κατάλληλα άτομα, ζητήματα και πράγματα που θα σου επιτρέψουν να αναπτυχθείς στη ζωή. Με αυτόν τον τρόπο, τόσο αυτές οι αλήθειες όσο και αυτά τα δόγματα που κατανοείς θα επιβεβαιωθούν και θα σε κάνουν να αποκτήσεις εμπειρία. Εάν ένας ζωντανός σπόρος πέσει σε γόνιμο έδαφος, όμως του λείπουν οι ακτίνες του ήλιου και η υγρασία του νερού της βροχής, δεν θα μαραθεί το μπουμπούκι που θα αναπτυχθεί από αυτόν; (Ναι, θα μαραθεί.) Επομένως, όταν έχεις ακούσει πολλά κηρύγματα, πολλές αλήθειες και πολλά από τα λόγια του Θεού, και έχεις ήδη βεβαιωθεί ότι αυτό το μονοπάτι είναι το ορθό, το σωστό μονοπάτι στη ζωή, τι χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή; Πρέπει να ζητήσεις από τον Θεό να κανονίσει ένα κατάλληλο περιβάλλον για σένα, που να είναι εποικοδομητικό και χρήσιμο για τη ζωή σου και να μπορεί να σε κάνει να αναπτυχθείς στη ζωή. Αυτό το περιβάλλον μπορεί να μην είναι πολύ άνετο —η σάρκα πρέπει να υπομείνει κακουχίες και να απαρνηθεί κανείς και να εγκαταλείψει πολλά. Αυτό είναι κάτι που όλοι έχετε βιώσει μέχρι τώρα. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι σας δίωκαν και δεν μπορούσατε να επιστρέψετε σπίτι, να δείτε ή να έλθετε σε επαφή με τη γυναίκα και τα παιδιά σας, να συναντηθείτε με συγγενείς ή φίλους ή να μάθετε νέα τους. Ξαφνικά, μέσα στη νύχτα, αρχίζεις να σκέφτεσαι το σπίτι σου: «Τι να κάνει ο πατέρας μου; Είναι μεγάλος, και δεν έχω τρόπο να τον τιμήσω. Η μητέρα μου δεν είναι καλά στην υγεία της και δεν ξέρω πώς τα πάει τώρα». Δεν θα σκεφτόσουν διαρκώς αυτά τα θέματα; Εάν η καρδιά σου περιορίζεται συνεχώς από τέτοια ζητήματα, ποιες συνέπειες θα έχει αυτό στην εκτέλεση του καθήκοντός σου; Είναι ωφέλιμο για την πρόοδο της ζωής σου εάν δεν αναμειγνύεσαι ούτε ασχολείσαι τόσο πολύ με τα εγκόσμια θέματα της σάρκας. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα να τα σκέφτεσαι και να ανησυχείς για αυτά. Όλα τούτα τα θέματα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και δεν μπορείς εσύ να αλλάξεις τη μοίρα των μελών της οικογένειάς σου. Πρέπει να κατανοήσεις ότι ύψιστη προτεραιότητά σου ως πιστού στον Θεό είναι να νοιάζεσαι για το θέλημά Του, να εκπληρώνεις το καθήκον σου, να αποκτήσεις αληθινή πίστη, να εισέλθεις στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, να αναπτυχθείς στη ζωή και να κερδίσεις την αλήθεια. Αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Επιφανειακά, φαίνεται λες και οι άνθρωποι εγκαταλείπουν ενεργά τον κόσμο και τις οικογένειές τους, τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; (Ο Θεός κυβερνά και το κανονίζει αυτό.) Το κανονίζει ο Θεός. Αυτός σε εμποδίζει να βλέπεις την οικογένειά σου. Για να το θέσω πιο εύστοχα, ο Θεός σού τους στερεί. Δεν είναι αυτά τα πλέον πρακτικά λόγια; (Είναι.) Οι άνθρωποι λένε διαρκώς ότι ο Θεός κυβερνά και ρυθμίζει τα πάντα, οπότε πώς κυβερνά σε αυτό το θέμα; Σε βγάζει έξω από το σπίτι σου, χωρίς να αφήνει την οικογένειά σου να μετατραπεί σε βάρος που σε πιέζει. Οπότε, πού σε πηγαίνει; Σε ένα περιβάλλον όπου δεν υπάρχουν οι δεσμοί της σάρκας, όπου δεν μπορείς να βλέπεις τους αγαπημένους σου. Όταν ανησυχείς και θέλεις να κάνεις κάτι για αυτούς, δεν μπορείς, ούτε μπορείς να προσφέρεις την ευλάβειά σου ως τέκνο όταν θέλεις. Δεν μπορούν να σε δεσμεύουν πλέον. Ο Θεός σε έχει απομακρύνει από αυτούς και σου έχει στερήσει όλους ετούτους τους δεσμούς, διαφορετικά θα εξακολουθούσες να τους φέρεσαι σαν καλό τέκνο, να τους προσφέρεις υπηρεσία και να είσαι σαν σκλάβος τους. Είναι καλό ή κακό που σε απομακρύνει ο Θεός από όλους αυτούς τους εξωτερικούς δεσμούς; (Καλό.) Είναι καλό, και δεν υπάρχει λόγος να λυπάσαι γι’ αυτό. Αφού είναι καλό, τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι; Θα πρέπει να ευχαριστούν τον Θεό, λέγοντας: «Ο Θεός με αγαπά πάρα πολύ!» Δεν μπορεί να ξεπεράσει κανείς μόνος του τα δεσμά της στοργής, επειδή οι καρδιές των ανθρώπων περιορίζονται από τη στοργή. Όλοι θέλουν να είναι ενωμένοι με την οικογένειά τους, να μαζεύεται όλη η οικογένεια μαζί, να είναι όλοι ασφαλείς, υγιείς και ευτυχισμένοι και να περνούν έτσι την κάθε μέρα, χωρίς να χωρίζουν ποτέ. Υπάρχει όμως και μια κακή πλευρά σε αυτό. Θα αφιερώσεις σε αυτούς όλη την ενέργεια και τις προσπάθειες της ζωής σου, τα νιάτα σου, τα καλύτερά σου χρόνια, το καλύτερο κομμάτι της ζωής σου. Θα δώσεις ολόκληρη τη ζωή σου για χάρη της σάρκας σου, της οικογένειάς σου, των αγαπημένων σου προσώπων, της δουλειάς, της φήμης και της περιουσίας σου, και για κάθε είδους περίπλοκες σχέσεις, και κατά συνέπεια θα καταστρέψεις εντελώς τον εαυτό σου. Πώς λοιπόν αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο; Ο Θεός λέει: «Μην καταστρέφεις τον εαυτό σου σε αυτόν τον λασπότοπο. Εάν κολλήσουν και τα δυο σου πόδια, δεν θα μπορείς να αποτραβηχτείς όσο κόπο κι αν καταβάλεις. Δεν έχεις το ανάστημα ή το θάρρος, για να μην πω την πίστη. Εγώ ο ίδιος θα σε ξεμπλέξω». Αυτό κάνει ο Θεός, και δεν το συζητά μαζί σου. Γιατί δεν ζητά ο Θεός τη γνώμη των ανθρώπων; Κάποιοι λένε: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, κάνει ό, τι θέλει. Οι άνθρωποι είναι σαν τα μυρμήγκια και τα ζωύφια, δεν είναι τίποτα στα μάτια του Θεού». Έτσι έχουν τα πράγματα, όμως συμπεριφέρεται ο Θεός στους ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο; Όχι. Ο Θεός εκφράζει πάρα πολλές αλήθειες και τις χαρίζει στον άνθρωπο, δίνοντάς του τη δυνατότητα να καθαρθεί από τη διαφθορά του και να κερδίσει μια νέα ζωή από Εκείνον. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι πολύ μεγάλη. Όλα αυτά είναι πράγματα που μπορούν να διαπιστώσουν οι άνθρωποι. Ο Θεός έχει προθέσεις για σένα, σκοπός Του που σε έφερε εδώ είναι να σε κάνει να ξεκινήσεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, να ζήσεις μια ζωή με νόημα, ένα μονοπάτι που δεν θα μπορούσες να επιλέξεις μόνος σου. Υποκειμενική επιθυμία των ανθρώπων είναι να περάσουν τη ζωή τους σώοι και αβλαβείς και, ακόμη κι αν δεν κάνουν περιουσία, θέλουν τουλάχιστον να είναι ενωμένοι με την οικογένειά τους για πάντα και να απολαμβάνουν αυτού του είδους την οικογενειακή ευτυχία. Δεν καταλαβαίνουν πώς να μεριμνούν για το θέλημα του Θεού, ούτε πώς να σκέφτονται τους μελλοντικούς τους προορισμούς ή το θέλημα του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Όμως ο Θεός δεν το κάνει θέμα όσον αφορά την έλλειψη κατανόησής τους και δεν χρειάζεται να τους πει πάρα πολλά, γιατί δεν καταλαβαίνουν, το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό και η όποια συζήτηση θα κατέληγε σε αδιέξοδο. Γιατί θα κατέληγε σε αδιέξοδο; Επειδή το μεγάλο ζήτημα του σχεδίου διαχείρισης του Θεού για να σώσει την ανθρωπότητα δεν είναι κάτι που μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι με μία-δυο επεξηγήσεις. Αφού συμβαίνει αυτό, ο Θεός λαμβάνει αποφάσεις και ενεργεί άμεσα, μέχρι να έλθει η μέρα που οι άνθρωποι τελικά θα καταλάβουν.

Όταν ο Θεός γλιτώνει κάποιους από τον εκλεκτό Του λαό από το δυσμενές περιβάλλον της ηπειρωτικής Κίνας, έχει καλές προθέσεις σε αυτό, τις οποίες όλοι πλέον μπορούν να δουν. Σχετικά με το θέμα αυτό, οι άνθρωποι πρέπει να δείχνουν συχνά ευγνωμοσύνη και να ευχαριστούν τον Θεό που τους έδειξε χάρη. Αναδύθηκες από αυτό το οικογενειακό περιβάλλον, ξέφυγες από όλες τις περίπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις της σάρκας και απενεπλάκης από όλους τους εγκόσμιους και σαρκικούς δεσμούς. Ο Θεός σε έβγαλε από μια πολύπλοκη παγίδα και σε έφερε στην παρουσία Του και στον οίκο Του. Ο Θεός λέει: «Είναι γαλήνια εδώ, αυτό το μέρος είναι πολύ καλό και κατάλληλο για την ανάπτυξή σου. Εδώ βρίσκονται τα λόγια και η καθοδήγηση του Θεού και βασιλεύει η αλήθεια. Το θέλημα του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα βρίσκεται εδώ, και εδώ επικεντρώνεται το έργο της σωτηρίας. Οπότε, αναπτύξου όσο τραβάει η καρδιά σου εδώ». Ο Θεός σε φέρνει σε αυτό το είδος περιβάλλοντος, ένα περιβάλλον που μπορεί να μην περιέχει την παρηγοριά των αγαπημένων σου, όπου τα παιδιά σου δεν είναι παρόντα να σε φροντίσουν όταν αρρωστήσεις και όπου δεν υπάρχει κανένας να του εκμυστηρευτείς κάτι. Όταν είσαι μόνος σου και σκέφτεσαι τα βάσανα και τις δυσκολίες της σάρκας σου και όλα όσα θα αντιμετωπίσεις στο μέλλον, εκείνες τις στιγμές, θα νιώθεις μόνος. Γιατί θα νιώθεις μόνος; Ένας αντικειμενικός λόγος είναι ότι οι άνθρωποι είναι πολύ μικροί στο ανάστημα. Ποιος είναι ο υποκειμενικός λόγος; (Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν εντελώς τα σαρκικά αγαπημένα τους πρόσωπα.) Σωστά, είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να τους αφήσουν. Οι άνθρωποι που ζουν με τη σάρκα θεωρούν απολαύσεις τις διάφορες σχέσεις και τους οικογενειακούς δεσμούς της σάρκας. Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τους αγαπημένους τους. Γιατί δεν σκέφτεσαι πώς ήλθες στον κόσμο των ανθρώπων; Ήλθες μόνος, αρχικά χωρίς σχέσεις με άλλους. Ο Θεός φέρνει τους ανθρώπους εδώ έναν-έναν. Όταν ήλθες, ήσουν, στην πραγματικότητα, μόνος. Δεν αισθανόσουν μόνος εκείνη την ώρα, οπότε γιατί νιώθεις μόνος όταν ο Θεός σε φέρνει εδώ τώρα; Πιστεύεις ότι σου λείπει ένας σύντροφος που να μπορείς να εμπιστευτείς, είτε είναι τα παιδιά σου, οι γονείς σου ή το άλλο σου μισό —ο σύζυγος ή η σύζυγος— και έτσι, νιώθεις μόνος. Τότε, όταν νιώθεις μόνος, γιατί δεν σκέφτεσαι τον Θεό; Δεν είναι ο Θεός σύντροφος του ανθρώπου; (Ναι, είναι.) Όταν νιώθεις τη μεγαλύτερη ταλαιπωρία και θλίψη, ποιος μπορεί πραγματικά να σε παρηγορήσει; Ποιος μπορεί πραγματικά να δώσει λύση στις δυσκολίες σου; (Ο Θεός μπορεί.) Μόνον ο Θεός μπορεί να δώσει πραγματικά λύση στις δυσκολίες των ανθρώπων. Εάν είσαι άρρωστος και τα παιδιά σου είναι στο πλάι σου, σου δίνουν να πιείς και σε περιποιούνται, θα νιώσεις μεγάλη χαρά, όμως με τον καιρό τα παιδιά σου θα κουραστούν και κανείς δεν θα είναι πρόθυμος να σε περιποιείται. Τις στιγμές σαν κι αυτές θα νιώθεις πραγματικά μόνος! Άρα λοιπόν, όταν νομίζεις ότι δεν έχεις σύντροφο, είναι αλήθεια αυτό; Στην πραγματικότητα δεν είναι, αφού ο Θεός σού κρατά διαρκώς συντροφιά! Ο Θεός δεν αφήνει τους ανθρώπους. Είναι κάποιος στον οποίο μπορούν να βασιστούν και να βρουν καταφύγιο ανά πάσα στιγμή, και ο μόνος τους έμπιστος. Άρα, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες και τα βάσανα που συναντάς, ανεξάρτητα από τα παράπονα ή τα θέματα αρνητικότητας και αδυναμίας που σου τυχαίνουν, εάν έρχεσαι ενώπιον του Θεού και προσεύχεσαι αμέσως, τα λόγια Του θα σου δίνουν παρηγοριά και θα προσφέρουν λύσεις στις δυσκολίες σου και στα διάφορα προβλήματά σου. Σε ένα περιβάλλον σαν αυτό, η μοναξιά σου θα γίνει η βασική προϋπόθεση για να βιώνεις τα λόγια του Θεού και να κερδίζεις την αλήθεια. Καθώς θα βιώνεις, σιγά-σιγά θα σου έλθουν τα εξής στο μυαλό: «Εξακολουθώ να έχω μια καλή ζωή αφού άφησα τους γονείς μου, μια γεμάτη ζωή αφού άφησα τον σύζυγό μου, μια γαλήνια και χαρούμενη ζωή αφού άφησα τα παιδιά μου. Δεν είμαι πια κενή. Δεν θα βασίζομαι πλέον στους ανθρώπους, μα θα βασίζομαι στον Θεό. Θα με φροντίζει και θα με βοηθά ανά πάσα στιγμή. Αν και δεν μπορώ να Τον αγγίξω ή να Τον δω, ξέρω ότι είναι δίπλα μου ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Εφόσον προσεύχομαι σε Αυτόν, εφόσον Τον επικαλούμαι, θα με παρακινεί και θα με κάνει να κατανοώ το θέλημά Του και να βλέπω το σωστό μονοπάτι». Εκείνη τη στιγμή, θα γίνει πραγματικά ο Θεός σου και όλα τα προβλήματά σου θα επιλυθούν.

Απόσπασμα 85

Ακολουθείτε κάποιες αρχές όταν προσεύχεστε στον Θεό; Υπό ποιες συνθήκες προσεύχεστε; Ποιο είναι το περιεχόμενο των προσευχών σας; Οι περισσότεροι άνθρωποι προσεύχονται όταν υποφέρουν και το πρώτο πράγμα που λένε είναι το εξής: «Αχ Θεέ μου, υποφέρω, Σε ικετεύω να με βοηθήσεις». Είναι άραγε σωστό να λέτε πάντα ότι υποφέρετε όταν προσεύχεστε; (Όχι.) Γιατί όχι; Και, αφού δεν είναι σωστό, γιατί εξακολουθείτε να προσεύχεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αυτό δείχνει ότι δεν ξέρετε πώς να προσεύχεστε ούτε τι πρέπει να λέτε και να αναζητάτε όταν έρχεστε ενώπιον του Θεού. Το μόνο που ξέρετε είναι να προσεύχεστε στον Θεό όταν υποφέρετε λίγο ή όταν στεναχωριέστε, λέγοντας: «Αχ Θεέ μου, υποφέρω! Νιώθω τόσο χάλια, Σε παρακαλώ βοήθησέ με». Έτσι προσεύχεται κάποιος που μόλις άρχισε να πιστεύει στον Θεό. Έτσι προσεύχεται ένα βρέφος. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και εξακολουθεί να προσεύχεται έτσι, αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Δείχνει ότι δεν έχει αναπτυχθεί στη ζωή. Όσοι πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν ξέρουν πώς να βιώσουν το έργο Του είναι άνθρωποι που δεν έχουν αναπτυχθεί στη ζωή και δεν έχουν εισέλθει ακόμη στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Ο πραγματικά σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει να εξετάσει πώς να βιώσει το έργο του Θεού, καθώς και πώς να φάει και να πιει τον λόγο Του, και πώς να τον βιώσει και να τον κάνει πράξη. Όπου εκφράζεται ο λόγος του Θεού, θα πρέπει να τον βιώνει κανείς και να τον ακολουθεί. Αν μπορείς να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια του Θεού με αυτόν τον τρόπο, τότε μπορεί μεν να συναντήσεις στον δρόμο σου πολλά προβλήματα, ωστόσο θα τα λύσεις αναζητώντας φυσικά την αλήθεια από τον Θεό! Το να προσεύχεσαι πάντα στον Θεό με αυτόν τον τρόπο και να αναζητάς την αλήθεια για την επίλυση των δύσκολων προβλημάτων σημαίνει ότι βιώνεις το έργο του Θεού! Με το να λύνεις συνεχώς προβλήματα, οι δυσκολίες γίνονται όλο και λιγότερες και σταδιακά καταλαβαίνεις την αλήθεια και αποκτάς γνώση του έργου του Θεού! Ξέρεις πώς να συνεργάζεσαι με τον Θεό και πώς να υποτάσσεσαι στο έργο Του. Έτσι είσαι στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν ξέρουν πώς να βιώσουν το έργο Του. Είναι πάντα μπερδεμένοι. Διαβάζουν τον λόγο του Θεού, μα δεν τον αναλογίζονται· ακούνε κηρύγματα, μα δεν συναναστρέφονται. Και όταν τους συμβαίνει κάτι, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια ούτε πώς να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, και δεν γνωρίζουν τι στάση πρέπει να υιοθετήσουν ή πώς να συνεργαστούν. Δεν τα κατανοούν αυτά τα πράγματα. Δεν είναι ειδικοί σε αυτά τα θέματα και στερούνται πνευματικής κατανόησης. Ό,τι προβλήματα και αν τους παρουσιαστούν, δεν προσεύχονται ποτέ στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια. Βαθιά μέσα τους, δεν βασίζονται πραγματικά στον Θεό ούτε ζητούν με σεβασμό τη βοήθειά Του. Το μόνο που λένε είναι: «Αχ Θεέ μου, υποφέρω. Αχ Θεέ μου, υποφέρω». Επαναλαμβάνουν αυτήν τη φράση σε τέτοιο βαθμό που οι άνθρωποι αγαναχτούν και αηδιάζουν στο άκουσμά της. Οι περισσότεροι από εσάς προσεύχεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; (Πράγματι, έτσι είναι.) Από τις προσευχές των ανθρώπων, μπορεί να διαπιστώσει κανείς πόσο αξιοθρήνητη είναι η κατάστασή τους! Μόνο όταν υποφέρεις αναζητάς τον Θεό. Όταν δεν υποφέρεις και δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα, νιώθεις πως δεν έχεις καθόλου ανάγκη τον Θεό, ούτε θες να βασιστείς σ’ Αυτόν. Θες μόνο να είσαι κύριος του εαυτού σου. Αυτή δεν είναι η κατάστασή σου; (Αυτή είναι.) Πώς προσεύχονται οι περισσότεροι άνθρωποι όταν βιώνουν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού; Πώς προσεύχονται όταν κλαδεύονται από τα λόγια του Θεού και στη συνέχεια κάνουν αυτοκριτική και προσπαθούν να αποκτήσουν αυτογνωσία; Όλοι λένε το ίδιο πράγμα: «Αχ Θεέ μου, υποφέρω. Αχ Θεέ μου, υποφέρω». Δεν σας κάνουν να αηδιάζετε αυτά τα λόγια; (Πράγματι, έτσι είναι.) Οι άνθρωποι, μέσα τους, είναι τόσο μαραζωμένοι. Τόσο αξιοθρήνητη είναι η κατάστασή τους! Κάθε φορά που προσεύχονται στον Θεό, επαναλαμβάνουν την ίδια απλή φράση, χωρίς να λένε ούτε μία λέξη που να βγαίνει μέσα απ’ την καρδιά τους. Δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν θέλουν να λύσουν τα προβλήματά τους. Τι είδους προσευχή είναι αυτή; Τι πρόβλημα έχει κάποιος που δεν μπορεί να μιλήσει μέσα απ’ την καρδιά του όταν προσεύχεται και που δεν γνωρίζει τις ελλείψεις του; Όταν έρχεσαι ενώπιον του Θεού, δεν χρειάζεσαι τη διαφώτισή Του σχετικά με κάτι; Δεν χρειάζεσαι πίστη, δύναμη ή τη στήριξη του Θεού; Ακόμα περισσότερο, δεν χρειάζεσαι να σε διαφωτίσει και να σε καθοδηγήσει ο Θεός στο μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά σου; Δεν χρειάζεται να κατανοήσεις την αλήθεια για να λύσεις τα προβλήματα που υπάρχουν μέσα σου; Δεν χρειάζεσαι την πειθαρχία και τη συμμόρφωση ή την καθοδήγηση του Θεού; Το μόνο πράγμα που χρειάζεσαι από τον Θεό είναι να σε ανακουφίσει από τα βάσανά σου; Πραγματικά, δεν το νιώθεις μέσα σου ότι έχεις τόσο πολλές ελλείψεις; Το να μην ξέρεις πώς να προσεύχεσαι είναι μεγάλο πρόβλημα. Δείχνει ότι δεν ξέρεις πώς να βιώσεις το έργο του Θεού και ότι δεν έχεις εφαρμόσει τα λόγια του Θεού στην πραγματική ζωή. Δείχνει ότι, στη ζωή σου, δεν έχεις καμία ουσιαστική αλληλεπίδραση με τον Θεό. Απλώς δεν έχεις συνάψει με τον Θεό το είδος της σχέσης που θα πρέπει να υπάρχει μεταξύ του Θεού και των ακολούθων Του ή μεταξύ των δημιουργημάτων και του Δημιουργού τους. Όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, σε καθοδηγούν οι δικές σου υποκειμενικές εικασίες, αντιλήψεις, σκέψεις και γνώσεις, τα δικά σου χαρίσματα και ταλέντα, καθώς και διεφθαρμένες σου διαθέσεις. Δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, άρα όταν προσέρχεσαι ενώπιόν Του, συχνά δεν έχεις να Του πεις τίποτα. Αυτή είναι η θλιβερή κατάσταση των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό! Πόσο αξιοθρήνητη είναι αυτή η κατάσταση! Οι άνθρωποι έχουν στερέψει και μουδιάσει πνευματικά. Δεν αισθάνονται τίποτα όσον αφορά τα πνευματικά ζητήματα της ζωής ούτε τα κατανοούν στον παραμικρό βαθμό, ενώ όταν προσέρχονται ενώπιον του Θεού, δεν έχουν να Του πουν τίποτα. Σε οποιοδήποτε είδος κατάστασης κι αν βρίσκεσαι, οποιαδήποτε δεινά κι αν αντιμετωπίζεις και οποιεσδήποτε δυσκολίες κι αν συναντάς, αν ενώπιον του Θεού δεν έχεις τίποτα να πεις, τότε δεν θα πρέπει να αμφισβητηθεί η πίστη σου σ’ Αυτόν; Δεν δείχνει αυτό πόσο αξιολύπητοι είναι οι άνθρωποι;

Γιατί πρέπει να προσεύχονται οι άνθρωποι στον Θεό; Η προσευχή στον Θεό είναι ο μοναδικός τρόπος να ζητήσει κανείς τη βοήθεια Του με σεβασμό και να βασιστεί σ’ Αυτόν. Χωρίς προσευχή, αποκλείεται να συμβούν αυτά τα πράγματα. Το να βασίζεσαι στον Θεό και να Τον θαυμάζεις είναι κάτι που επιτυγχάνεται μέσα από την προσευχή. Μπορούν όσοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν προσεύχονται σ’ Αυτόν, να εξασφαλίσουν τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος; Μπορούν να λάβουν το έργο του Θεού και την καθοδήγησή Του; Αν δεν εμπιστεύεσαι τις δυσκολίες σου στον Θεό, αν δεν προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και δεν αναζητάς την αλήθεια, τότε πώς θα λύσει τα προβλήματά σου; Πώς θα σε καθοδηγήσει προκειμένου να Τον ακολουθήσεις στο μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά σου; Πώς θα σε σώσει από τη διεφθαρμένη σου διάθεση; Μπορεί να πει κανείς ότι η πίστη στον Θεό δίχως προσευχή δεν είναι πραγματική πίστη στον Θεό. Η κανονική σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό πρέπει να χτίζεται στα θεμέλια της προσευχής και να διατηρείται μέσα από την προσευχή. Η προσευχή αποτελεί σημάδι της πίστης του ανθρώπου στον Θεό. Το αν κάποιος προσεύχεται αληθινά είναι το μόνο κριτήριο για να κριθεί αν έχει κανονική σχέση με τον Θεό. Εφόσον κάποιος μιλά μέσα απ’ την καρδιά του και αναζητά την αλήθεια όταν προσεύχεται, τότε μπορεί να λάβει το έργο του Αγίου Πνεύματος και αυτό δείχνει ότι έχει κανονική σχέση με τον Θεό. Αν κάποιος προσεύχεται σπάνια και δεν δύναται να μιλήσει μέσα από την καρδιά του ή είναι πάντα επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό, αυτό δείχνει ότι η σχέση του μαζί Του δεν είναι κανονική. Και αν κάποιος δεν προσεύχεται καθόλου, αυτό δείχνει ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Αν κάποιος προσεύχεται σωστά και σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, τότε θα μπορέσει να υποταχθεί σ’ Αυτόν και ο Θεός θα τον αγαπάει. Όσοι προσεύχονται συχνά και με ειλικρίνεια είναι άνθρωποι τίμιοι και η αγάπη τους για τον Θεό είναι απλή. Συνεπώς, όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν προσεύχονται σ’ Αυτόν, δεν έχουν κανονική σχέση μαζί Του. Είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό, ανυπότακτοι, και Του προβάλλουν αντίσταση. Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν προσεύχονται στον Θεό δεν αγαπούν ούτε αναζητούν την αλήθεια, και όσοι δεν αγαπούν και δεν αναζητούν την αλήθεια δεν μπορούν να προσευχηθούν με ειλικρίνεια. Ό,τι δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν, δεν προσεύχονται. Και όταν τελικά προσευχηθούν, το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλευτούν τον Θεό για να ξεφορτωθούν τα προβλήματα και τα βάσανά τους. Δεν ενδιαφέρονται για τις προθέσεις του Θεού ούτε αναζητούν μέσα στα προβλήματά τους τις πτυχές της αλήθειας που θα πρέπει να κατανοήσουν και στις οποίες θα πρέπει να εισέλθουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιζητούν με λαχτάρα την αλήθεια ούτε έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Ουσιαστικά, είναι δύσπιστοι. Ως πιστός στον Θεό, πρέπει να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα πράγματα. Παρόλο που μετά την προσευχή, μπορεί να μη νιώθεις κατευθείαν ότι η καρδιά σου φωτίστηκε περισσότερο ή ότι εξασφάλισες ένα μονοπάτι άσκησης, καλό είναι να περιμένεις τον Θεό. Και, ενώ περιμένεις, διάβασε τον λόγο του Θεού και αναζήτησε την αλήθεια. Και, καθώς τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού ή ακούς κηρύγματα και συναναστροφή, εστίασε στον στοχασμό και στην αναζήτησή σου σχετικά με τα προβλήματά σου. Αν συνεργαστείς πρακτικά κατ’ αυτούς τους τρόπους, ίσως τότε, ενώ συλλογίζεσαι τα λόγια του Θεού ή ακούς κηρύγματα και συναναστροφή, να σου έρθει ξαφνικά επιφοίτηση. Μπορεί, επίσης, να έρθεις αντιμέτωπος με κάποιο άλλο ζήτημα που να σε εμπνεύσει και να βρεις έτσι την απάντηση στο πρόβλημα που προσπαθούσες να λύσεις. Αυτό δεν θα οφείλεται στην καθοδήγηση και τη διευθέτηση του Θεού; Συνεπώς, η ειλικρινής προσευχή στον Θεό μπορεί να είναι αποτελεσματική, ωστόσο το αποτέλεσμά της δεν είναι κάτι που μπορείς να πετύχεις αμέσως μετά την προσευχή. Θέλει χρόνο και απαιτεί συνεργασία και άσκηση από μέρους σου. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πότε θα σε φωτίσει το Άγιο Πνεύμα ή πότε θα σου δώσει απαντήσεις. Αυτή είναι η διαδικασία της αναζήτησης της αλήθειας και της κατανόησής της. Αυτό είναι το μονοπάτι μέσα από το οποίο αναπτύσσονται οι άνθρωποι στη ζωή. Παρόλο που μπορεί ήδη να πιστεύετε στον Θεό πολλά χρόνια, και πάλι θα πρέπει να μάθετε πώς να προσεύχεστε από την αρχή. Ακόμα δεν ξέρετε πώς να προσεύχεστε και όποτε αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα, είτε προσεύχεστε χρησιμοποιώντας τα ίδια αναμασημένα λόγια και δίνοντας μεγάλες υποσχέσεις, είτε γκρινιάζετε στον Θεό και εκφράζετε τα παράπονά σας, λέγοντάς Του ότι υποφέρετε, είτε δικαιολογείτε κάπως τον εαυτό σας με επιχειρήματα. Αυτά τα πράγματα έχετε μέσα στην καρδιά σας και δεν είναι να απορεί κανείς που καθυστερείτε να εισέλθετε στην αλήθεια. Διαρκώς παρεκτρέπεστε. Δεν γνωρίζετε πώς να επιδιώξετε την αλήθεια και δεν μπορεί κανείς να προβλέψει με σιγουριά ότι το να πιστεύετε στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι αρκετό για να λάβετε τη σωτηρία.

Απόσπασμα 87

Aν, τη στιγμή αυτή, δεν έχετε βρει ακόμα το συναίσθημα και τις αρχές του να είστε άγιοι, τότε αυτό αποδεικνύει ότι η είσοδός σας στη ζωή είναι πολύ ρηχή και ότι ακόμα δεν έχετε καταλάβει την αλήθεια. Όσον αφορά τον τρόπο που συμπεριφέρεστε και ζείτε καθημερινά, θα πρέπει να δοκιμάζετε και να αναλογίζεστε προσεκτικά, να συναναστρέφεστε μεταξύ σας, να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλον, να υπενθυμίζετε ο ένας στον άλλον διάφορα πράγματα, να βοηθάτε και να φροντίζετε ο ένας τον άλλον, και να έχετε αλληλοϋποστήριξη και αλληλοπροσφορά. Πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές να αλληλεπιδρούν με βάση συγκεκριμένες αρχές. Αντί να εστιάζεις πάντα στα λάθη των άλλων, κάνε συχνά αυτοκριτική, στη συνέχεια γίνε ενεργός και παραδέξου στους άλλους τι έκανες το οποίο συνιστά παρέμβαση ή βλάβη προς αυτούς, και μάθε να ανοίγεσαι και να συναναστρέφεσαι. Αν γίνει αυτό, θα υπάρξει μεταξύ σας αμοιβαία κατανόηση. Επιπλέον, ό,τι κι αν σου συμβαίνει, να βλέπεις τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού. Αν μπορέσουν οι άνθρωποι να καταλάβουν τις αλήθεια-αρχές και να βρουν μονοπάτι άσκησης, θα αποκτήσουν ομοψυχία, ενώ η σχέση μεταξύ αδελφών θα είναι κανονική, και δεν θα είναι τόσο ανάλγητοι, ψυχροί και σκληροί σαν τους άπιστους, κι έτσι θα αποβάλουν τη νοοτροπία της καχυποψίας και της επιφυλακτικότητας μεταξύ τους. Οι αδελφοί και οι αδελφές θα έρθουν πιο κοντά· θα είναι σε θέση να υποστηρίζουν και να αγαπούν ο ένας τον άλλον· θα έχουν στην καρδιά τους καλή θέληση, θα είναι ικανοί να δείξουν ανεκτικότητα και συμπόνια ο ένας προς τον άλλον, και θα υποστηρίζουν και θα βοηθούν ο ένας τον άλλον, αντί να αποξενώνονται, να ζηλεύουν τους αδελφούς τους, να συγκρίνονται μεταξύ τους και να ανταγωνίζονται κρυφά ή να είναι προκλητικοί ο ένας απέναντι στον άλλον. Πώς γίνεται οι άνθρωποι να εκτελούν καλά το καθήκον τους αν είναι σαν τους άπιστους; Αυτό όχι μόνο θα επηρεάσει την είσοδό τους στη ζωή, αλλά θα βλάψει και θα επηρεάσει και τους άλλους. Για παράδειγμα, όταν σε κοιτάξουν στραβά ή όταν πούνε κάτι που δεν συμφωνεί με αυτά που θέλεις, και όταν κάποιος δεν σε αφήνει να ξεχωρίσεις, μπορεί να θυμώσεις· μπορεί να νιώσεις αγανάκτηση, αμηχανία και θλίψη, και να σκέφτεσαι συνέχεια πώς να αποκαταστήσεις τη φήμη σου. Κυρίως οι γυναίκες και οι νέοι είναι που δεν μπορούν να ξεπεράσουν κάτι τέτοιο. Έχουν πάντα εμμονές με ασήμαντες αντιπαραθέσεις και διαφωνίες, έχουν την τάση να είναι ισχυρογνώμονες και ζουν σε κατάσταση αρνητικότητας. Δεν είναι πρόθυμοι να προσευχηθούν στον Θεό ή να φάνε και να πιούνε τον λόγο Του, γεγονός που με τη σειρά του επηρεάζει την είσοδό τους στη ζωή. Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δυσκολεύονται πολύ να βρουν γαλήνη ενώπιον του Θεού, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Για να ζήσεις ενώπιον του Θεού, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να κάνεις αυτοκριτική και να φτάσεις στην αυτογνωσία, καθώς και να αρχίσεις να προσεύχεσαι αληθινά στον Θεό, και στη συνέχεια πρέπει να μάθεις πώς να τα πηγαίνεις καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές. Πρέπει να είστε ανεκτικοί και επιεικείς μεταξύ σας, να μπορείτε να βλέπετε ποια είναι τα προτερήματα και τα προσόντα των άλλων —και πρέπει να μάθετε να αποδέχεστε τις απόψεις των άλλων και τα πράγματα που είναι σωστά. Μην κακομαθαίνεις τον εαυτό σου, μην έχεις φιλοδοξίες και επιθυμίες, και μη νομίζεις πάντα ότι είσαι καλύτερος από τους άλλους, και στη συνέχεια να νομίζεις πως είσαι κάποια μεγάλη προσωπικότητα, αναγκάζοντας τους άλλους να κάνουν ό,τι λες εσύ, να σε υπακούν, να σε θαυμάζουν, να σε εξυψώνουν —αυτό είναι διεστραμμένο. Εάν δεν διορθωθεί η αλαζονική διάθεση ενός ατόμου, σε συνδυασμό με διογκούμενες φιλοδοξίες και επιθυμίες, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε παρέκκλιση. Εκείνοι, λοιπόν που δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, που δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε φτάνουν στην αυτογνωσία, βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο. Πάντα τρέφουν κρυφά φιλοδοξίες, πάντα αγωνίζονται να είναι σπουδαίοι άνθρωποι και υπεράνθρωποι· αυτό είναι παρέκκλιση και υπερβολική αλαζονεία. Έχουν χάσει κάθε λογική, δεν είναι κανονικοί άνθρωποι, αλλά διεστραμμένοι και δαίμονες. Επειδή τους κυριεύουν αλαζονικές διαθέσεις, υποτιμούν μέσα τους τους άλλους, θεωρώντας τους πολύ ασήμαντους και αδαείς. Τα προτερήματα των άλλων δεν τα αναγνωρίζουν, αλλά τα ελαττώματά τους μπορούν να τα μεγεθύνουν πάρα πολύ. Κατά βάθος τους σιχαίνονται, και συνεχώς προβάλλουν και υποτιμούν αυτά τα ελαττώματα, πληγώνοντας και στενοχωρώντας τους· τελικά, τους αναγκάζουν με αυτόν τον τρόπο να τους υπακούν και να τους ακούνε, να τους φοβούνται και να κρύβονται απ’ αυτούς. Όταν διαμορφώνεται μια τέτοια σχέση μεταξύ ανθρώπων, αυτό θέλετε να βλέπετε; Μπορείτε να αποδεχτείτε κάτι τέτοιο; (Όχι.) Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι είσαι λίγο ψηλότερος και πιο εμφανίσιμος από τους άλλους, και κάποιοι σε θαυμάζουν γι’ αυτό. Αυτό σε κάνει να νιώθεις αρκετά ευχαριστημένος με τον εαυτό σου, και να υποτιμάς τους πιο κοντούς και λιγότερο εμφανίσιμους. Τι είδους διάθεση αποκαλύπτει αυτή η συμπεριφορά; Κάποιοι κοιτάζουν τους λιγότερο εμφανίσιμους, τους πιο κοντούς, τους λίγο πιο ανόητους και όχι τόσο εύστροφους με περιφρονητικό βλέμμα, και μάλιστα τους κοροϊδεύουν με ειρωνικά λόγια. Είναι σωστό να φέρεσαι έτσι στους ανθρώπους; Είναι αυτή εκδήλωση κανονικής ανθρώπινης φύσης; Φυσικά και όχι. Ποιος είναι λοιπόν ο πιο σωστός τρόπος αντιμετώπισης μιας τέτοιας κατάστασης; (Να μη γελοιοποιείς τους άλλους για τα ελαττώματά τους και να τους σέβεσαι.) Αυτή είναι μια αρχή. Φαίνεται ότι το καταλαβαίνετε λιγάκι. Πώς φέρεται, λοιπόν, ο Θεός στους ανθρώπους; Δεν Τον νοιάζει η εμφάνισή τους, αν είναι ψηλοί ή κοντοί. Αντίθετα, κοιτάζει αν έχουν ευγενική καρδιά, αν αγαπούν την αλήθεια, αν αγαπούν και υποτάσσονται στον Θεό, και σε αυτό βασίζει τη συμπεριφορά Του απέναντί τους. Αν μπορούν και οι άνθρωποι να κάνουν το ίδιο, θα μπορέσουν να φερθούν στους άλλους με δικαιοσύνη και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να κατανοήσουμε τις προθέσεις του Θεού. Όταν γνωρίζουμε πώς συμπεριφέρεται ο Θεός απέναντι στους ανθρώπους, έχουμε κι εμείς μια αρχή και ένα μονοπάτι για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε απέναντι στους ανθρώπους. Γενικά, όλοι οι άνθρωποι έχουν λίγη ματαιοδοξία. Όταν ακούσουν δύο λόγια επαινετικά, νιώθουν κάπως ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους, σιγοτραγουδούν και περπατούν με το κεφάλι ψηλά. Αυτή είναι μια αποκάλυψη της διάθεσης του Σατανά. Τι διάθεση είναι εκείνη κατά την οποία οι άνθρωποι κρίνουν και υποτιμούν τους άλλους; Μια μοχθηρή, αλαζονική και κακή διάθεση. Εάν οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν και δεν βλέπουν πόσο άσχημο είναι να ζουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν μπορούν να τις αποβάλουν εύκολα και ούτε μπορούν να βιώσουν την ομοιότητα του αληθινού ανθρώπου.

Απόσπασμα 89

Κατά τη διάρκεια της σωτηρίας του ανθρώπου από τον Θεό, ποια γραμμή βάσης δίνει Εκείνος στους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πόσο ανυπότακτοι είναι ή πόσο βαθιά διεφθαρμένες είναι οι διαθέσεις τους; Δηλαδή, υπό ποιες συνθήκες εγκαταλείπει ο Θεός τους ανθρώπους και τους αποκλείει; Ποιο είναι το χαμηλότερο πρότυπο που πρέπει να φθάσεις για να σε κρατήσει ο Θεός και να μην σε αποκλείσει; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε ολόκληρο τον εκλεκτό λαό του Θεού. Καταρχάς, η μη άρνηση του Θεού —αυτή είναι η βασικότερη προϋπόθεση. Υπάρχει πρακτικό περιεχόμενο μέσα στο τι σημαίνει να μην αρνείσαι τον Θεό. Δεν είναι απλώς η αναγνώριση ότι υπάρχει κάποιος Γέροντας στον Ουρανό, ή ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, ή ότι το όνομα του Θεού είναι Παντοδύναμος Θεός. Αυτό δεν αρκεί, δεν ανταποκρίνεται στο πρότυπο της πίστης στον Θεό. Πρέπει, κατ’ ελάχιστον, να αναγνωρίζετε ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο πρακτικός Θεός. Δεν πρέπει να αμφιβάλλετε ή να κρίνετε, πρέπει να είστε σε θέση να υποτάσσεστε ακόμη και αν έχετε αντιλήψεις —αυτό είναι το πρότυπο για την πίστη στον Θεό. Μόνο φτάνοντας σε αυτό το πρότυπο θα σε αναγνωρίσει ο Θεός ως άτομο που πιστεύει σε Εκείνον. Ο Θεός έχει τουλάχιστον τρεις γραμμές βάσης για τους ανθρώπους. Πρώτον, πρέπει να Τον αναγνωρίζουν, να πιστεύουν σε Αυτόν και να Τον ακολουθούν. Πρέπει να πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, πρέπει να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους και δεν πρέπει να κάνουν κακό ή να προκαλούν αναστατώσεις. Αυτή είναι η πρώτη γραμμή βάσης. Δεύτερον, ενόσω ακολουθούν τον Θεό, πρέπει, τουλάχιστον, να μην εγκαταλείπουν τα καθήκοντά τους. Πρέπει να υπακούουν και να υποτάσσονται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, να επιτυγχάνουν μέσου επιπέδου αποτελέσματα σε αυτά και, τουλάχιστον, να παρέχουν υπηρεσία σε ένα αποδεκτό επίπεδο. Αυτή είναι η δεύτερη γραμμή βάσης. Τρίτον, η ανθρώπινη φύση τους πρέπει να ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Πρέπει να θεωρούνται καλοί άνθρωποι ή, τουλάχιστον, άνθρωποι με συνείδηση και λογική. Θα πρέπει να μπορούν βασικά να τα πηγαίνουν καλά με την πλειονότητα του εκλεκτού λαού του Θεού και να μην είναι άνθρωποι σάπιοι. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι, τουλάχιστον, κακοί ή πονηροί. Αυτή είναι η τρίτη γραμμή βάσης. Εάν κάποιος δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και αρνείται να εκτελέσει ένα καθήκον ό, τι κι αν γίνει, τότε δεν είναι αληθινός πιστός του Θεού —τουλάχιστον, η ανθρώπινη φύση του δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Αυτό σημαίνει ότι έχει βυθιστεί κάτω από τη γραμμή βάσης και πρέπει να αποκλειστεί. Όλοι όσοι έχουν κακή ανθρώπινη φύση, όσοι δεν μπορούν να δεχτούν την παραμικρή αλήθεια, όσοι προκαλούν αναστατώσεις και διαταραχές και δεν διαδραματίζουν θετικό ρόλο στην εκκλησία, μπορούν να ταξινομηθούν ως πονηροί. Κάποιος που δεν μπορεί να τα πάει καλά με τους περισσότερους άλλους ανθρώπους είναι άνθρωπος σάπιος, κακό άτομο, ακόμη περισσότερο κάποιος που έχει βυθιστεί κάτω από τη γραμμή βάσης και θα πρέπει να αποκλειστεί. Αυτοί οι πονηροί άνθρωποι και οι αντίχριστοι μπορεί να εκτελούν καθήκοντα, όμως απλώς προκαλούν διαταραχές, αναστατώσεις, καταστροφές και κάνουν κακό —θα μπορούσε να θέλει τέτοιους ανθρώπους ο Θεός; Κάνουν τα καθήκοντά τους; (Δεν τα κάνουν.) Στα μάτια του Θεού, οι ενέργειές τους έχουν υπερβεί τη γραμμή βάσης. Είναι ανίκανοι να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους και η βλάβη που προκαλούν επισκιάζει τα όποια καθήκοντα εκτελούν, επομένως πρέπει να απομακρυνθούν από την εκκλησία. Δεν είναι αυτή η αρχή που διέπει τη συμπεριφορά έναντι των ανθρώπων στον οίκο του Θεού; Αποπέμφθηκε ποτέ κανείς επειδή ήταν για μια στιγμή σε κακή κατάσταση και ένιωθε αρνητικός και αδύναμος; Αναγκάστηκε ποτέ κανείς να σταματήσει να εκτελεί το καθήκον του επειδή ήταν περιστασιακά λίγο απρόσεκτος και δεν το εκτελούσε καλά; Αποπέμφθηκε ποτέ κανείς επειδή δεν πέτυχε καλά αποτελέσματα στο καθήκον του ή επειδή αποκάλυψε κάποιες κακές σκέψεις ή ιδέες; Αποπέμφθηκε ποτέ κανείς επειδή είχε μικρό ανάστημα και εγείρονταν μέσα του αντιλήψεις και αμφιβολίες σχετικά με τον Θεό; (Όχι.) Τότε, ποια είναι η αρχή του οίκου του Θεού για την αποπομπή των ανθρώπων; Ποια άτομα αποπέμπονται και εξαναγκάζονται να σταματήσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους; (Εκείνα που η υπηρεσία τους κάνει περισσότερο κακό παρά καλό και που προκαλούν διαρκώς διαταραχές και αναστατώσεις.) Αυτού του είδους το άτομο δεν είναι άξιο να εκτελεί κάποιο καθήκον. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι προκατειλημμένος εναντίον του ή ότι τον περιορίζει και τον αποπέμπει λόγω προσωπικής κακεντρέχειας, σημαίνει ότι δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στο καθήκον του και προκαλεί διαταραχές και αναστατώσεις. Αποπέμπεται επειδή είναι πραγματικά ανάξιος να εκτελεί κάποιο καθήκον. Αυτό συνάδει απόλυτα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας. Οι αρχές βάσει των οποίων ο οίκος του Θεού χειρίζεται και μεταχειρίζεται τους ανθρώπους είναι όλες δίκαιες. Ο οίκος του Θεού δεν προσπαθεί να βρει λάθη, δεν μεγαλοποιεί τα πράγματα ούτε κάνει πολλή φασαρία για το τίποτα. Πρέπει να πιστεύετε ότι ο οίκος του Θεού κυβερνάται από την αλήθεια. Φυσικά, κάποιοι που έχουν αποπεμφθεί μπορεί να εξακολουθούν να έχουν ελπίδες σωτηρίας εάν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να μετανοήσουν ειλικρινά ενώπιον του Θεού. Όμως εκείνοι οι άπιστοι και πονηροί που δεν μπορούν να αποδεχτούν έστω και στο ελάχιστο την αλήθεια, που στερούνται συνείδησης και λογικής, αυτοί θα αποκλεισθούν για πάντα αφού εκτεθούν. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού.

Απόσπασμα 90

Γιατί ο Θεός έχει από τους ανθρώπους την απαίτηση να γνωρίσουν και Εκείνον και τον εαυτό τους; Γιατί είναι χρήσιμη η αυτογνωσία και τι επιτυγχάνει; Και γιατί να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Θεό· τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό; Σας έχουν απασχολήσει αυτά τα ερωτήματα; Ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους στην αυτογνωσία με διάφορα μέσα. Έχει προετοιμάσει γι’ αυτούς κάθε λογής περιβάλλοντα, ώστε να αποκαλύψει τη διαφθορά τους και να τους οδηγήσει σιγά-σιγά στην αυτογνωσία μέσα από εμπειρίες. Καταλαβαίνετε τον απώτερο σκοπό του Θεού όταν κάνει είτε το έργο της έκθεσης των λόγων Του είτε αυτό της κρίσης και της παίδευσης; Ο Θεός κάνει το έργο Του με αυτόν τον τρόπο με απώτερο σκοπό να επιτρέψει σε καθέναν που βιώνει το έργο Του να γνωρίσει τι είναι ο άνθρωπος. Και τι συνεπάγεται αυτό, το «να γνωρίσει τι είναι ο άνθρωπος»; Συνεπάγεται να γνωρίσει ο άνθρωπος την ταυτότητά του και το κύρος του, το καθήκον και την ευθύνη του. Δηλαδή να σου μάθει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, να σου δώσει να καταλάβεις ποιος είσαι. Αυτόν τον απώτερο στόχο θέλει να πετύχει ο Θεός οδηγώντας τους ανθρώπους στην αυτογνωσία. Γιατί, όμως, θέλει ο Θεός να γνωρίσουν και Εκείνον; Πρόκειται για την ιδιαίτερη χάρη που προσφέρει στην ανθρωπότητα· αν ο άνθρωπος γνωρίσει τον Θεό, μπορεί να κατανοήσει πολλές αλήθειες και να ξεδιαλύνει πολλά μυστήρια. Οι άνθρωποι κερδίζουν πάρα πολλά γνωρίζοντας τον Θεό· μαθαίνουν πώς να ζουν με τον πιο ουσιαστικό τρόπο. Επομένως, το ότι ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους να επιδιώκουν να Τον γνωρίσουν είναι η μεγαλύτερη αγάπη του Θεού, η μεγαλύτερη ευλογία Του. Και ο Θεός κάνει τους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν με πολλούς τρόπους: ο κύριος είναι η κρίση και η παίδευση, καθώς και η καθοδήγηση και η παροχή των λόγων Του. Φυσικά, κάνει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τη διάθεσή Του και με έναν πολύ πιο άμεσο τρόπο: μέσω της κρίσης και της παίδευσης. Και τι επιτυγχάνεται, τελικά, όταν οι άνθρωποι βλέπουν και γνωρίζουν τη διάθεση του Θεού; Γνωρίζουν ποιος είναι ο Θεός, την ουσία Του, την ταυτότητα και τη θέση Του, τα υπάρχοντα και το Είναι Του, καθώς και τη διάθεσή Του. Έτσι, κάθε άνθρωπος διακρίνει ξεκάθαρα ότι είναι δημιούργημα, ότι μόνο ο Θεός είναι ο Δημιουργός και ότι τα δημιουργήματα οφείλουν να υποτάσσονται στον Δημιουργό. Όταν τα γνωρίζει όλα αυτά κάθε άνθρωπος, ξεκαθαρίζει απόλυτα το μονοπάτι του στη ζωή. Όταν οι άνθρωποι φτάσουν στην αληθινή αυτογνωσία, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν σιγά-σιγά τις υπερβολικές επιθυμίες και τις άδικες προθέσεις τους; (Ναι.) Τότε μπορούν, λοιπόν, να φτάσουν στο σημείο να αφεθούν εντελώς; Αυτό εξαρτάται από το άτομο. Ένας άνθρωπος μπορεί στ’ αλήθεια να εγκαταλείψει τις υπερβολικές επιθυμίες και τις απαιτήσεις του από τον Θεό μόνο όταν, μέσω του έργου του Θεού, Τον γνωρίσει και κατανοήσει και ορίσει με ακρίβεια την ουσία, την ταυτότητα και τη θέση Του. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί, όπως ο Πέτρος, να εκφράσει την ειλικρινή επιθυμία και λαχτάρα του να αγαπήσει τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς του και να κάνει πράξη την αγάπη για τον Θεό. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς και τον Θεό και τον εαυτό του. Λες πως θέλεις να αγαπήσεις τον Θεό, όμως αν δεν Τον κατανοήσεις, γίνεται να ξέρεις πώς να Τον αγαπήσεις; Τι είναι αξιαγάπητο σ’ Αυτόν; Ποιες είναι οι πιο αξιαγάπητες πτυχές Του; Αν δεν το γνωρίζεις αυτό, δεν μπορείς να Τον αγαπήσεις. Δεν θα είσαι σε θέση να Τον αγαπήσεις, ακόμη κι αν το θέλεις. Μπορεί, μάλιστα, ακόμη και να διαπιστώσεις ότι μέσα σου γεννιούνται άθελά σου αντιλήψεις για Εκείνον, και τάσεις ανυπακοής, που φέρνουν αισθήματα αρνητικότητας. Θα έχει την έγκριση του Θεού ένας τέτοιος άνθρωπος; Όχι. Όταν κάποιος λέει πως αγαπάει τον Θεό αλλά στην πραγματικότητα δεν Τον γνωρίζει, αυτή η υποτιθέμενη «αγάπη» δεν είναι παρά κενή θεωρία, προϊόν της ανθρώπινης λογικής και επιχειρηματολογίας. Δεν προκύπτει από τη γνώση του Θεού, και για τον Θεό δεν έχει καμία ισχύ. Καταλαβαίνετε τώρα τι θέλω να πω γι’ αυτά τα δύο θέματα; (Ναι.) Τότε γιατί μόλις πριν λίγο δεν μπορούσατε να το πείτε; Αυτό αποδεικνύει ότι η βιωματική αυτογνωσία σας είναι ελλιπής και δεν έχετε αληθινή γνώση του Θεού. Ξέρετε ποιο είναι το θέμα εδώ; (Δεν έχουμε βρει το σωστό μονοπάτι άσκησης. Δεν μπορούμε να εισέλθουμε ταυτόχρονα και από τις δύο πτυχές, δηλαδή και απ’ αυτήν της γνώσης του Θεού και απ’ αυτήν της αυτογνωσίας. Η είσοδός μας είναι μονόπλευρη, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η ανάπτυξή μας στη ζωή.) Εφόσον τώρα βρίσκεστε σε τέτοια κατάσταση, τι ανάστημα έχετε; Δεν είστε ανώριμοι; Δεν απέχετε πολύ από την απαίτηση και το πρότυπο του Θεού για την αυτογνωσία; Αν μη τι άλλο, ακόμα δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από τις προσωπικές σας επιθυμίες και προθέσεις. Μπορεί η υποταγή σας στον Θεό να συμφωνεί με την αλήθεια; Μπορείς να γνωρίζεις αν ο Θεός έχει κάποια θέση στην καρδιά σου; Πολλοί άνθρωποι ακόμη και τώρα αμφισβητούν αν η ενσάρκωση του Θεού είναι άνθρωπος ή Θεός· αμφιταλαντεύονται και τη μια στιγμή πιστεύουν στον Θεό επί της γης, την άλλη σε έναν αόριστο Θεό στον ουρανό. Και είναι κι εκείνοι που αμφισβητούν ακόμα και την ουσία του Θεού, λέγοντας: «Πώς μπορεί ο ενσαρκωμένος Θεός και ο Θεός στον ουρανό να είναι ένα και το αυτό; Αν είναι πραγματικά Θεός, τότε γιατί δεν κάνει σημεία και θαύματα;» Αυτό φανερώνει μεγάλη έλλειψη πνευματικής κατανόησης. Είναι τέτοιο το ανάστημά σας που, αν και ο Θεός λέει τόσα πράγματα, εξακολουθείτε να μην καταλαβαίνετε. Αναγνωρίζετε μόνο ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, αναγνωρίζετε μόνο την αλήθεια που εκφράζει ο ενσαρκωμένος Θεός· αλλά όσον αφορά την ουσία, την ταυτότητα και τη θέση του Θεού, δεν γνωρίζετε και πολλά. Στην καρδιά σας αυτή η γνώση είναι ουσιαστικά μηδενική, έτσι δεν είναι; (Πράγματι.) Και αυτό μπορεί να αποδειχθεί στην πράξη: Πριν συναναστραφώ σχετικά με πτυχές της αλήθειας όπως η ουσία ή οι προθέσεις του Θεού, νόμιζες ότι είχες βαθιά γνώση για τον Θεό και σταθερή, ακλόνητη πίστη σ’ Εκείνον. Αλλά όταν συναναστράφηκα μαζί σας σχετικά με αλήθειες όπως ο ίδιος ο Θεός, η διάθεση και η ουσία Του, αυτά τα λόγια και οι ιδέες προκάλεσαν έντονη αντίδραση μέσα σας· τόσο έντονη, μάλιστα, ώστε δημιούργησε μια μεγάλη σύγκρουση με την εικόνα του Θεού που είχατε φανταστεί και σας ήταν δύσκολο να αποδεχθείτε όσα σας έλεγα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οπότε, όταν λέω πράγματα που δεν έχετε ξανακούσει, στην αρχή σάς είναι αδύνατον να τα αποδεχτείτε, σαν να μην καταλαβαίνετε τι λέω. Αυτό αποδεικνύει ότι έχετε πολύ μικρό ανάστημα· τόσο μικρό που δεν μπορείτε καν να κατανοήσετε τα λόγια του Θεού ούτε να σταθείτε αντάξιοι απέναντι σ’ αυτά. Θα χρειαστείτε αρκετά ακόμη χρόνια εμπειρίας προτού μπορέσετε να καταλάβετε.

Απόσπασμα 91

Στην Παλαιά Διαθήκη καταγράφεται το πώς αξιολογεί τον Ιώβ ο Θεός: «Δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού» (Ιώβ 1:8). Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός κατέθεσε μαρτυρία όχι μόνο για την πραγματική αγάπη του Πέτρου, αλλά και για το γεγονός ότι ο Ιώβ είχε πραγματική πίστη σε Αυτόν. Ο Θεός απαιτεί από τον εκλεκτό λαό Του να έχει τουλάχιστον το μέγεθος της πίστης του Ιώβ αν σκοπεύει να Τον ακολουθήσει ως το τέλος. Τι άνθρωπος φαντάζεστε ότι ήταν ο Ιώβ μέσα από τα περιορισμένα κείμενα που αντιλαμβάνεστε; Ήταν καλός άνθρωπος; (Ναι.) Πώς εκδηλωνόταν αυτό κατά κύριο λόγο; Πρώτον, είχε φόβο Θεού και δεν έκανε ποτέ κακό. Αυτή είναι η κύρια εκδήλωση και το κύριο σημάδι ενός καλού ανθρώπου. Επιπλέον, είχε αρχές στη διαγωγή του και στον τρόπο που συμπεριφερόταν στα παιδιά του και στην οικογένειά του. Δεν προσπαθούσε να κουκουλώσει τα λάθη των παιδιών του. Προσευχόταν στον Θεό και Του εμπιστευόταν τα παιδιά του, πράξη η οποία έδειχνε στους ανθρώπους ότι απέναντι στα παιδιά του είχε μια στάση απόλυτα σωστή και σύμφωνη με τις προθέσεις του Θεού. Πώς λέτε να ήταν αν είχατε έναν τέτοιο πατέρα όταν ήσασταν παιδιά; Δεν θα χαιρόσασταν; Αλλά τι φίλους είχε ο Ιώβ; Πώς του συμπεριφέρονταν όταν εκείνος αντιμετώπιζε δοκιμασίες και βάσανα; Κανείς τους δεν τον καταλάβαινε, και μάλιστα τον έκριναν κιόλας: «Πρόσβαλες τον Θεό και γι’ αυτό σε καταράστηκε. Κοίτα σε τι θέση σε έφερε η πίστη σου στον Θεό. Είσαι για λύπηση!» Ακόμη και η σύζυγος του Ιώβ είπε: «Έτι κρατείς την ακεραιότητά σου; Βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε» (Ιώβ 2:9). Έτσι αντιμετώπισαν τον Ιώβ κατά την περίοδο των τόσων βασάνων του οι φίλοι και η σύζυγός του, και αυτό του προκάλεσε πολύ άσχημα συναισθήματα και μεγάλο πόνο. Όμως, είναι αλήθεια ότι υπήρξαν και πολύ λίγοι που κατανόησαν την πλευρά του. Όταν διαβάζουμε την ιστορία του Ιώβ σήμερα, καταλαβαίνουμε ότι άνθρωποι σαν εκείνον είναι οι πραγματικά καλοί, οι πιο αξιόπιστοι και φερέγγυοι. Δεν θα σε εξαπατήσουν ούτε θα σε βλάψουν ποτέ και θα σου συμπεριφέρονται πάντα σύμφωνα τις αρχές. Αν είσαι σωστός άνθρωπος, δεν θα σε καταδικάσουν ούτε θα πουν άσχημα πράγματα για σένα μόνο και μόνο επειδή έκανες μία κακή πράξη ή επειδή άλλοι άνθρωποι μίλησαν άσχημα για σένα. Δεν θα αρνηθούν τα αληθινά γεγονότα ούτε θα μιλήσουν με διεστραμμένο τρόπο για να κατηγορήσουν κάποιον άδικα. Δεν θα αφήσουν τα συναισθήματα και τις προτιμήσεις τους να επηρεάσουν τα λόγια τους. Με την πάροδο του χρόνου, θα δεις: «Να ένας καλός άνθρωπος. Εμείς, όποτε συναντάμε κάποια δυσκολία, απλώς παραμερίζουμε τα καθήκοντά μας, αλλά αυτός ποτέ δεν απαρνιέται το όνομα του Θεού, όσο μεγάλες δοκιμασίες και βάσανα κι αν αντιμετωπίζει. Δεν είναι περίεργο που ο Θεός συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους. Αν είχα έναν τέτοιο άνθρωπο στο πλευρό μου, ό,τι αρρώστιες ή βάσανα κι αν με έβρισκαν, θα συνέχιζε να με στηρίζει, να με βοηθάει, να με φροντίζει και να με ανέχεται όπως και πριν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι υπέροχοι. Ακόμη κι αν μερικές φορές με εκνεύριζε ή δεν τα βρίσκαμε, θα προτιμούσα να έχω στο πλευρό μου κάποιον σαν αυτόν αντί για κάποιον Σατανά ή κάποιον διάβολο!» Συνήθως, οι Σατανάδες και οι διάβολοι λένε: «Είσαι πολύ σπουδαίος. Σ’ αγαπώ πολύ και νοιάζομαι για σένα». Αλλά μόλις αντιμετωπίσεις κάποιο πρόβλημα, θα σε αγνοήσουν και τότε θα συνειδητοποιήσεις τι σημαίνει να είναι κανείς καλός και αξιόπιστος. Μόνο οι φερέγγυοι, εκείνοι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, είναι πραγματικά καλοί άνθρωποι, και οι καλοί είναι εξαιρετικά πολύτιμοι. Μακάρι να είχες καμιά δεκαριά ανθρώπους σαν τον Ιώβ στο πλευρό σου –αλλά τώρα δεν έχεις κανέναν! Τώρα, θα νιώσεις πόσο σπάνιοι είναι οι καλοί. Όλοι χρειάζονται έναν τέτοιον καλό άνθρωπο. Όλοι συμπαθούν τους δίκαιους και τους καλοήθεις, εκείνους που έχουν καλή καρδιά και ενεργούν με αρχές, που έχουν αίσθημα δικαιοσύνης, που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, και που είναι άξιοι εμπιστοσύνης.

Τι άνθρωπο χρειάζεσαι στο πλευρό σου όταν σε βασανίζουν δοκιμασίες και αρρώστιες, όταν η καρδιά σου υποφέρει πιο πολύ; Κάποιον που σου μιλάει γλυκά, αλλά υποκρίνεται; Κάποιον που σε κρίνει, σε καταδικάζει και σε κατακρίνει; (Όχι.) Τι άνθρωπο χρειάζεσαι περισσότερο σε μια τέτοια περίπτωση; Χρειάζεσαι κάποιον που μπορεί να δείξει συμπόνοια στις δυσκολίες σου και να σε παρηγορήσει, που μπορεί να σε ακούσει όταν μιλάς για τον πόνο που έχεις στην καρδιά σου και στη συνέχεια να σε βοηθήσει να βγεις από την αρνητικότητα, την αδυναμία και τα βάσανά σου. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σε στηρίξει –δεν θα σε κοροϊδέψει ούτε θα σου επιτεθεί όταν δεν μπορείς να αμυνθείς, και ούτε θα αδιαφορήσει όταν περνάς δύσκολες στιγμές. Δηλαδή, αν έχεις δυσκολίες, στιγμές αδυναμίας, προσωπικά προβλήματα και τον χρειαστείς να σε παρηγορήσει, μπορείς να τα μοιραστείς μαζί του όλα αυτά και εκείνος δεν θα τα διαρρεύσει πίσω από την πλάτη σου ούτε θα σε κοροϊδέψει ούτε θα σε γελοιοποιήσει ούτε θα σπείρει το χάος στα προσωπικά σου ζητήματα. Μπορεί να προσεγγίσει με τον σωστό τρόπο τις δυσκολίες, την αδυναμία, την αρνητικότητα και τα αδύναμα σημεία της ανθρώπινης φύσης σου. Δεν έχει αρχές όποιος προσεγγίζει αυτά τα πράγματα με τον σωστό τρόπο; Δεν είναι αυτά εκδηλώσεις ενός καλού ανθρώπου; Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να σε καταλάβει, να σε ανεχθεί και να σε φροντίσει. Μπορεί να σε στηρίξει, να σου παράσχει ό,τι χρειάζεσαι και να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τον πόνο και την αδυναμία. Μπορεί να σου προσφέρει τεράστια βοήθεια. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εξαιρετικά πολύτιμος. Είναι καλός άνθρωπος! Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, όταν βλέπει πως έχεις κάποιο πρόβλημα, σε αγνοεί ή σε γελοιοποιεί κιόλας και σε κοροϊδεύει. Θέλεις να του εμπιστευθείς κάτι, αλλά μετά σκέφτεσαι: «Δεν μπορώ να του το πω. Ίσως αν του μιλήσω, να μη μου βγει σε καλό. Μπορεί να πάει και να διαλαλήσει τα προσωπικά μου θέματα πίσω από την πλάτη μου, και μετά όλοι θα γελάνε εις βάρος μου. Ποιος ξέρει τι ιστορίες θα σκαρφιστεί για να με συκοφαντήσει!» Θα τολμούσες να ανοιχτείς σε έναν τέτοιο άνθρωπο; Ούτε που φαντάζεσαι τι είναι ικανός να κάνει. Όχι μόνο δεν θα σε βοηθήσει και δεν θα σε στηρίξει, αλλά μπορεί να σπείρει και χάος στα προσωπικά σου ζητήματα, να σε εξαπατήσει και να σε βλάψει. Θα τολμούσες να τον εμπιστευτείς; Εκείνη τη στιγμή, θα συνειδητοποιούσες πόσο σημαντικοί, πολύτιμοι και ανεκτίμητοι είναι οι καλοί άνθρωποι, καθώς και ότι καλύτερα να είσαι καλός άνθρωπος, παρά οτιδήποτε άλλο. Ακόμη κι οι γονείς σου μπορεί να μην αντιλαμβάνονται πραγματικά τις δυσκολίες και τις ανάγκες σου όταν υποφέρεις και πονάς, κι στην περίπτωση αυτήν δεν θα μπορέσουν να σε παρηγορήσουν. Υπάρχουν κάποια παιδιά που εργάζονται σκληρά και πιάνουν δουλειά εκτός σπιτιού —συγκεκριμένα, κάποιες γυναίκες αναγκάζονται να «γλείψουν» τα αφεντικά τους ή ακόμη και να πουλήσουν το κορμί τους για μια χούφτα χρήματα— και οι γονείς τους ποτέ δεν τα ρωτάνε πόσο δύσκολο είναι να δουλεύουν εκτός σπιτιού ή να βγάλουν λεφτά. Μάλιστα, όταν τα παιδιά τους δεν φέρνουν αρκετά χρήματα στο σπίτι, παραπονιούνται κιόλας και τα συγκρίνουν με άλλα παιδιά. Πώς νιώθουν εκείνα τότε; (Στενοχωρημένα, απογοητευμένα.) Έχουν ένα σφίξιμο στην καρδιά. Νιώθουν τόσο σκοτεινό τον κόσμο και τους ίδιους τους τους γονείς, και δεν βρίσκουν λόγο να συνεχίσουν να ζουν. Γι’ αυτό πρέπει να είσαι καλός. Όλοι χρειάζονται έναν καλό άνθρωπο. Και πώς προκύπτουν οι καλοί άνθρωποι; Πέφτουν από τον ουρανό; Φυτρώνουν; Εξελίσσονται από κάποιο ζώο; Τους φτιάχνει η εκπαίδευση στις καλύτερες σχολές; Ή μήπως γίνονται έτσι μετά από ασκητική θρησκευτική καλλιέργεια; Όχι, καμία από τις εξηγήσεις αυτές δεν είναι σωστή, όλες είναι εντελώς απίθανες. Ο μόνος τρόπος να γίνει κανείς καλός άνθρωπος είναι να ακολουθεί τον Θεό, να κάνει πράξη την αλήθεια και να αποδεχτεί τη σωτηρία του Θεού. Οι καλοί δεν είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι που μεταμορφώνονται ξαφνικά –για να γίνουν καλοί, πρέπει να πιστέψουν στον Θεό και να λάβουν τη σωτηρία Του, πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια, να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και να οδηγηθούν στην τελείωση. Όλοι χρειάζονται έναν καλό και έμπιστο φίλο στο πλευρό τους. Πείτε μου, χρειάζεται και ο Θεός έναν τέτοιον; (Ναι.) Ο Θεός χρειάζεται καλούς ανθρώπους, όπως τους χρειάζονται και οι άνθρωποι. Πώς θα σε επηρεάσει το συγκεκριμένο θέμα αν το κατανοήσεις; Πρέπει να έχεις την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να γίνεις καλός άνθρωπος. Θα είναι σωστό αν πεις: «Πρέπει να έχω την αποφασιστικότητα να πασχίσω και να γίνω κι εγώ καλός άνθρωπος, παρότι είναι δύσκολο και κουραστικό. Οι άνθρωποι χρειάζονται απελπισμένα τους καλούς και το ίδιο κι εγώ. Έτσι, λοιπόν, θα γίνω πρώτα εγώ καλός άνθρωπος, θα βοηθήσω και θα στηρίξω άλλους, σε μια προσπάθεια να βοηθήσω τον Θεό να αποκτήσει περισσότερους καλούς ανθρώπους». Αν όλοι πασχίσουν να γίνουν καλοί, τότε θα υπάρχει ελπίδα για την ανθρωπότητα. Μπορεί να πεις: «Η ανθρωπότητα είναι πολύ διεφθαρμένη και μοχθηρή. Δεν έχει νόημα να είναι καλοί μόνο καναδυό πιστοί στον Θεό. Δεν θα αποφύγουν την καταπίεση, διότι υπάρχουν πάρα πολλοί κακοί». Μόνο κάποιος άμυαλος θα το έλεγε αυτό. Πιστεύεις στον Θεό για να αποκτήσεις τη σωτηρία. Αν γίνεις καλός και δίκαιος, ο Θεός θα σε ευλογήσει. Ο Θεός έχει τρόπους να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, όσο μοχθηροί και διεφθαρμένοι κι αν είναι. Δεν χρειάζεται να ανησυχούν γι’ αυτό οι άνθρωποι. Πρέπει μόνο να εστιάσεις στην επιδίωξη της αλήθειας και στο να αποκτήσεις τη σωτηρία του Θεού. Αυτό συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού. Όταν ο Νώε έφτιαξε την κιβωτό, μόνο οκτώ άνθρωποι σώθηκαν στο τέλος. Όσοι δεν διάβαιναν το σωστό μονοπάτι και δεν πίστευαν τα λόγια του Θεού καταστράφηκαν στο τέλος από τον κατακλυσμό Του. Αυτό έχει αναγνωριστεί ως γεγονός. Γιατί δεν μπορείς εσύ να αναγνωρίσεις την παντοδυναμία του Θεού; Γιατί δεν μπορείς να αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι δίκαιος; Όταν ολοκληρώνει το έργο Του, άσχετα από το πόσοι άνθρωποι έχουν αποκτήσει τη σωτηρία, πρέπει να έρχεται το τέλος της συγκεκριμένης εποχής. Πρέπει να επέλθουν οι μεγάλες καταστροφές και τότε ο Θεός θα επιλύσει όλα αυτά τα προβλήματα. Επιδιώκεις την αλήθεια και γίνεσαι δίκαιος για το δικό σου καλό –κάτι τέτοιο ωφελεί και εσένα και τους άλλους. Είναι λάθος αυτό που λένε κάποιοι: «Οι καλοί δεν παίρνουν αυτό που αξίζουν». Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια θα έχουν στο τέλος τη δική τους θέση στη βασιλεία των ουρανών και, όσο κι αν οι κακοί ευημερούν στη γη, στο τέλος όλοι τους θα καταστραφούν και θα ριχτούν στην κόλαση. Επομένως, και οι καλοί και οι κακοί παίρνουν αυτό που τους αξίζει, έτσι δεν είναι; Τι λέει στη Βίβλο; «Ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, διά να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού» (Αποκάλυψη 22:12).

Στο Βιβλίο του Ιώβ δεν καταγράφονται πάρα πολλές από τις πράξεις του. Πιάνουν πολύ λίγο χώρο και είναι πολύ απλές. Θα πρέπει, όμως, να μπορείς να αναζητήσεις στοιχεία μέσα στις πράξεις του και να βρεις τις αρχές του και το μονοπάτι άσκησης που ακολούθησε για να γίνει καλός άνθρωπος. Πρώτα απ’ όλα, με ποια συμπεριφερόταν στα παιδιά του και στα κοντινά του πρόσωπα; Δεν τον κατηύθυναν τα συναισθήματά του, αλλά τους φερόταν με βάση τις αρχές. Παρ’ όλα αυτά που συνέβησαν, δεν είχε σκοπό να αμαρτάνει εναντίον του Θεού. Αυτό ήταν το πρώτο του κριτήριο για να αναπτύξει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό –αυτό ξεκίνησε με τη συμπεριφορά του προς τα μέλη της ίδιας της οικογένειάς του. Στη συνέχεια, είναι το πώς διαχειρίστηκε τα περιουσιακά του στοιχεία. Ο Ιώβ γνώριζε ότι η περιουσία του, παρόλο που ήταν απλώς κοσμικά υπάρχοντα, προερχόταν από τον Θεό· Εκείνος του τα είχε χαρίσει και τον είχε ευλογήσει με αυτά. Οι άνθρωποι θα πρέπει να τα διαχειρίζονται και να τα φροντίζουν καλά και προσεκτικά. Το να τα φροντίζεις καλά δεν σημαίνει να τα κατέχεις και να τα απολαμβάνεις με απληστία ούτε να ζεις για αυτά. Σημαίνει να ευχαριστείς τον Θεό που σου τα έδωσε, να αναγνωρίζεις μέσα σ’ αυτά τις ενορχηστρώσεις που έκανε ο Θεός με τα χέρια Του και την κυριαρχία Του, αλλά και μέσα από αυτά να Τον γνωρίζεις. Όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν τον Θεό, μπορούν να υποταχθούν στην κυριαρχία Του και αυτό είναι το κυριότερο κριτήριο για να είσαι καλός άνθρωπος. Αν μπορείς να αντιμετωπίζεις τους άλλους σύμφωνα με αρχές, αλλά δεν μπορείς να υποταχθείς στον Θεό, είσαι όντως καλός άνθρωπος τότε; Όχι, δεν είσαι. Επιπλέον, όταν ο Ιώβ αντιμετώπισε την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, μπόρεσε να υποταχθεί ολοκληρωτικά σ’ αυτά. Οι διατάξεις του Θεού περιλαμβάνουν τη στέρηση και τις δοκιμασίες που φέρνει Εκείνος. Κάποιες φορές, ο Θεός στερεί και άλλες φορές, δοκιμάζει. Τι περιλαμβάνουν οι δοκιμασίες Του; Κάποιες φορές σου στέλνει αρρώστιες ή προκαλεί δυσμενείς καταστάσεις στην οικογένειά σου ή, ενώ εκτελείς το καθήκον σου, σου φέρνει δυσκολίες και κλάδεμα, και σε συμμορφώνει, σε πειθαρχεί, σε κρίνει και σε παιδεύει. Όλα αυτά είναι ρυθμίσεις του Θεού –και πώς θα πρέπει να τις προσεγγίσεις; Αν δεν μπορείς να υποταχθείς σ’ αυτές και θέλεις συνεχώς να ξεφεύγεις από αυτές, τότε δεν βιώνεις το έργο του Θεού. Oι άνθρωποι πρέπει, επίσης, να προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους αφοσιωμένα. Πρέπει να δείχνουν την αφοσίωσή τους. Τι σημαίνει αφοσίωση στη συγκεκριμένη περίπτωση; Σημαίνει να προσφέρουν όλα όσα μπορούν και όλα όσα έχουν. Αυτό είναι αφοσίωση! Αυτό είναι το πρότυπο του καλού ανθρώπου. Αν υπήρχε τώρα ανάμεσά σας έστω και ένας σαν τον Ιώβ –δεν χρειάζονται περισσότεροι, μόνο ένας– θα είχατε έναν στυλοβάτη ανάμεσά σας. Όποτε σας συνέβαινε κάτι, εκείνος θα ήταν πάντα το πρότυπό σας. Μόνο και μόνο ακολουθώντας το παράδειγμά του, με τον καιρό θα αλλάζατε. Θα βελτιωνόσασταν συνεχώς, τόσο στις σκέψεις όσο και στις πράξεις σας, τόσο στο πώς επιδιώκετε την αλήθεια όσο και στο πώς την κάνετε πράξη. Η κατάστασή σας θα ανυψωνόταν αμέσως, θα κινούταν προς μια θετική κατεύθυνση, και θα σας επέτρεπε να βάλετε πλώρη για το σωστό μονοπάτι πίστης στον Θεό. Αφού βιώνατε το έργο του Θεού με αυτόν τον τρόπο για κάποια χρόνια, θα μπορούσατε κι εσείς να αποκτήσετε φόβο Θεού και να αποφεύγετε το κακό, όπως έκανε ο Ιώβ, και τελικά να γίνετε τέλειοι.

Απόσπασμα 94

Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που μόλις άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό και είναι συχνά αρνητικοί και αδύναμοι. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έχουν πάρα πολύ μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν καθόλου τις διάφορες αλήθειες σχετικά με την πίστη στον Θεό. Έτσι, πιστεύουν ότι είναι χαμηλού επιπέδου, ανίκανοι να συμβαδίσουν, και πως έχουν πολλές δυσκολίες —κάτι το οποίο γεννά αρνητικότητα και μάλιστα τους κάνει να πετάξουν λευκή πετσέτα: παίρνουν την απόφαση να τα παρατήσουν, να σταματήσουν να επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτοαποκλείονται. Εκείνο που σκέφτονται είναι το εξής: «Σε κάθε περίπτωση, ο Θεός δεν θα με επιδοκιμάσει για την πίστη μου σ’ Εκείνον. Ούτε με συμπαθεί ο Θεός. Εγώ, πάλι, δεν έχω πολύ χρόνο να πηγαίνω σε συνάθροισες. Η οικογενειακή μου ζωή έχει τις δυσκολίες της και πρέπει να κερδίζω χρήματα» και ούτω καθεξής. Όλα αυτά γίνονται οι λόγοι για τους οποίους δεν μπορούν να πηγαίνουν σε συναθροίσεις. Εάν δεν αντιληφθείς γρήγορα τι συμβαίνει, πιθανότατα θα τους κατατάξεις στους ανθρώπους που δεν αγαπούν την αλήθεια, που δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, διαφορετικά θα τους κατατάξεις μεταξύ εκείνων που λατρεύουν τις ανέσεις της σάρκας, επιδιώκουν τον κόσμο και δεν μπορούν να αφήσουν τα εγκόσμια πράγματα —κι εξαιτίας αυτού, θα τους εγκαταλείψεις. Ταιριάζει αυτό με τις αλήθεια-αρχές; Αντιπροσωπεύουν πραγματικά οι λόγοι αυτοί τη φύση-ουσία τους; Στην πραγματικότητα, γίνονται αρνητικοί λόγω των δυσκολιών και των μπλεξιμάτων που αντιμετωπίζουν. Εάν μπορείς να επιλύσεις αυτά τα προβλήματα, δεν θα είναι τόσο αρνητικοί και θα μπορέσουν ν’ ακολουθήσουν τον Θεό. Όταν είναι αδύναμοι και αρνητικοί, χρειάζονται την υποστήριξη των άλλων. Εάν τους βοηθήσεις, θα μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Εάν όμως τους αγνοήσεις, εύκολα θα τα παρατήσουν λόγω της αρνητικότητάς τους. Αυτό εξαρτάται από το εάν έχουν αγάπη οι άνθρωποι που κάνουν το έργο της εκκλησίας, από το εάν θα επωμισθούν αυτό το φορτίο. Το ότι κάποιοι δεν έρχονται συχνά σε συναθροίσεις δεν σημαίνει ότι δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, δεν ισοδυναμεί με απέχθεια για την αλήθεια, δεν συνεπάγεται ότι λαχταρούν τις απολαύσεις της σάρκας και δεν μπορούν ν’ αφήσουν στην άκρη την οικογένεια και τη δουλειά τους —πόσο μάλλον θα πρέπει να κρίνονται ως υπερβολικά συναισθηματικοί ή ερωτευμένοι με το χρήμα. Απλώς, σε αυτά τα θέματα, το ανάστημα κι οι φιλοδοξίες των ανθρώπων διαφέρουν. Μερικοί αγαπούν την αλήθεια κι είναι σε θέση να την επιδιώκουν· είναι πρόθυμοι να υποφέρουν για να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα. Μερικοί έχουν λίγη πίστη, κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πραγματικές δυσκολίες είναι ανίσχυροι και δεν μπορούν να τις ξεπεράσουν. Αν κανείς δεν τους βοηθήσει ή δεν τους υποστηρίξει, θα ρίξουν λευκή πετσέτα και θα παραιτηθούν. Σε τέτοιες στιγμές, χρειάζονται την υποστήριξη, τη φροντίδα και τη βοήθεια των άλλων, εκτός κι αν είναι δύσπιστοι, στερούνται αγάπης για την αλήθεια, είναι κακοί άνθρωποι —οπότε μπορείς να τους αγνοήσεις. Εάν είναι άτομα που πιστεύουν αληθινά στον Θεό και δεν πηγαίνουν συχνά σε συναθροίσεις λόγω κάποιων ειλικρινών δυσκολιών, τότε δεν πρέπει να τους εγκαταλείψουμε, αλλά να τους προσφέρουμε στοργική βοήθεια και στήριξη. Εάν είναι καλά άτομα, με ικανότητα κατανόησης και καλό επίπεδο, τότε αξίζουν ακόμη περισσότερο βοήθεια και στήριξη.

Απόσπασμα 95

Δεν αρκεί να εργάζεσαι σκληρά όταν κάνεις το καθήκον σου· πρέπει, επίσης, να δίνεις και την ψυχή σου γι’ αυτό. Ο μόνος τρόπος να προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις είναι να το κάνεις με όλη σου την ψυχή. Αν δεν βάζεις την ψυχή σου σε αυτό, δεν έχεις προσπαθήσει με όλες σου τις δυνάμεις. Αν χρησιμοποιείς μόνο όλες σου τις δυνάμεις αλλά δεν βάζεις όλη σου την ψυχή, τότε απλώς εργάζεσαι σκληρά χωρίς να δίνεις την ψυχή σου γι’ αυτό. Ο Θεός δεν δέχεται αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης του καθήκοντος. Όταν κάνεις το καθήκον σου, θα πρέπει πάντα να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να ικανοποιείς τον Θεό με όλη σου την ψυχή, όλες σου τις δυνάμεις και όλη σου τη διάνοια. Είναι σωστή στάση το να χρησιμοποιείς μόνο τις μισές σου δυνάμεις και να κρατάς τις υπόλοιπες, κάνοντας τη σκέψη «δεν θέλω να κουραστώ, ποιος θα με φροντίσει αφότου εξαντληθώ;»; (Όχι.) Θα υποστείς απώλεια αν κάνεις το καθήκον σου έχοντας αυτού του είδους τη νοοτροπία; (Ναι.) Τι είδους απώλεια; (Ο Θεός θα με σιχαθεί και θα χάσω σταδιακά το έργο του Αγίου Πνεύματος.) Είναι απώλεια το να μην έχει κανείς το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, η απώλεια που θα έχουν θα είναι τόσο μεγάλη που δεν θα κερδίσουν τίποτα. Θα είναι λες και πιστεύουν μάταια τόσο καιρό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και αποκλείονται αφού ασκήσουν την πίστη τους για λίγα χρόνια. Δηλαδή, όσο κι αν κοπιάζεις όταν κάνεις το καθήκον σου, αν δεν βάζεις την ψυχή σου σε αυτό, τότε δεν θα μπορέσεις να κερδίσεις την αλήθεια. Είναι απώλεια αυτό; Συνειδητοποιείτε ότι αυτό είναι απώλεια; Αν ανήκεις σε αυτούς που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια, τότε καταλαβαίνεις ότι αυτή η απώλεια είναι πάρα πολύ μεγάλη. Από τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό για πέντε ή δέκα χρόνια, κάποιοι έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα, ενώ άλλοι εξακολουθούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα. Κάνει μεγάλη διαφορά αυτό; (Ναι.) Πώς το καταφέρνουν αυτό όσοι έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα; Χάρη στην πείρα και την άσκηση. Μήπως είναι κάτι θεόσταλτο; (Ναι.) Τι συμβαίνει με όσους δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα και εξακολουθούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα; Αυτοί πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια, καθώς δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Επιπλέον, εκτελούν το καθήκον τους, χρησιμοποιώντας μόνο τις δυνάμεις τους και χωρίς να βάζουν την ψυχή τους. Είναι ευλογία ή κατάρα να πιστεύει κανείς στον Θεό και να μην αποκτά την αλήθεια; (Είναι κατάρα.) Γιατί είναι κατάρα; Μπορείς να το αντιληφθείς; Αποτελεί μεγάλο ή μικρό πρόβλημα το γεγονός ότι δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια; (Μεγάλο πρόβλημα.) Με τι σχετίζεται αυτό το μεγάλο πρόβλημα; Έχει καμία σχέση με τη σωτηρία; (Ναι.) Αν κηρύττεις όλη μέρα λόγια και δόγματα, τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η σωτηρία σου καθίσταται αβέβαιη και δύσκολη στην επίτευξή της. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και δέκα χρόνια και εξακολουθούν να κηρύττουν λόγια και δόγματα. Άλλοι πιστεύουν εδώ και είκοσι χρόνια και ακόμη δεν έχουν εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, ούτε και ξέρουν μέχρι τώρα τι σημαίνει αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν κινδυνεύουν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι αβέβαιο εάν θα μπορέσουν να σωθούν; (Ναι.) Πείτε Μου, απ’ όσους πιστεύουν για το ίδιο διάστημα ετών, ποιοι έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες και ελπίδες να σωθούν; Όσοι κηρύττουν λόγια και δόγματα ή όσοι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα; (Όσοι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα.) Αυτό είναι αυτονόητο. Τι είδους άνθρωποι θέλετε άρα να είστε; (Άνθρωποι που έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα.) Πώς μπορεί κανείς να γίνει άνθρωπος που θα έχει την αλήθεια-πραγματικότητα; (Στην ουσία, με την τήρηση του λόγου του Θεού κατά την άσκησή του.) (Με το να εκτελεί κανείς το καθήκον του με όλη του την καρδιά, όλες του τις δυνάμεις και όλη του τη διάνοια, ακολουθώντας τις απαιτήσεις του Θεού και κάνοντας τα πάντα για να Τον ικανοποιήσει.) Σωστά. Αν κάνεις ό,τι σου ζητά ο Θεός, θα αποκτήσεις την αλήθεια. Με τι σχετίζεται αυτό; Σχετίζεται με την έκβαση και τον προορισμό του ατόμου. Ορισμένοι άνθρωποι είναι μωροί και αλαζόνες και ούτε καν γνωρίζουν πόσα έχουν χάσει ή τι ζημιά έχουν υποστεί. Κάθονται και καυχώνται, κηρύττοντας λόγους και δόγματα και συνεχίζοντας να αγνοούν ότι ο κίνδυνος για αυτούς καραδοκεί! Ποιο είναι το τέλος όσων δεν μπορούν να σωθούν; Πρώτα απ’ όλα, θα τους αποκλείσει ο Θεός. Και σε πιο μακροπρόθεσμο στάδιο, ποιο είναι το τέλος τους; (Η αιώνια απώλεια και η καταστροφή.) Αυτή είναι η έκβασή τους, αυτός είναι ο προορισμός τους. Αυτή είναι, άραγε, η αρχική πρόθεση όσων ανθρώπων πιστεύουν στον Θεό και καταλήγουν σε αυτήν την κατάσταση; (Όχι.) Κανείς δεν θέλει να έχει αυτήν την κατάληξη. Αν δεν θέλεις να έχεις ένα τέτοιο τέλος, τότε μην ακολουθείς αυτό το μονοπάτι. Ακολούθησε το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και μόνο τότε θα μπορέσεις να επιτύχεις τη σωτηρία.

Αν οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να λάβουν το έργο τις έσχατες μέρες, θα είναι εντελώς καταδικασμένοι και δεν θα έχουν άλλη ευκαιρία. Δεν είναι όπως το έργο την Εποχή της Χάριτος που και να μην το λάμβανε κάποιος τότε, σε όποια χώρα κι αν είχε γεννηθεί, μπορούσε έστω να περιμένει μια ευκαιρία για να λάβει το έργο του Θεού τις έσχατες μέρες. Το τέλος του έργου του Θεού τις έσχατες μέρες είναι το τέλος του σχεδίου διαχείρισής Του. Και τι σημαίνει το τέλος; Σημαίνει ότι ο Θεός θα καθορίσει την κατάληξη κάθε ατόμου και ότι πλησιάζει το τέλος όλων των πραγμάτων και όλων των ανθρώπων. Το έργο του Θεού έχει φτάσει σε αυτό το στάδιο, και εάν οι άνθρωποι δεν έχουν αυτό το όραμα στην ψυχή τους, εάν είναι μονίμως σε σύγχυση και κάνουν το καθήκον τους επιπόλαια, εάν δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τους την επιδίωξη της αλήθειας και νομίζουν ότι θα σωθούν μόνο και μόνο επειδή πιστεύουν, τότε θα χάσουν την τελευταία ευκαιρία τους να σωθούν. Όταν μια μέρα έρθουν οι μεγάλες καταστροφές και το έργο ολοκληρωθεί πλήρως, ο Θεός θα πάψει πλέον να ποτίζει τους ανθρώπους και να τους παρέχει την αλήθεια. Ξέρετε με τι είδους διάθεση θα αντικρίσει τότε ο Θεός τους ανθρώπους; Η οργή Του θα είναι μεγάλη και η δίκαιη διάθεσή Του θα αποκαλυφθεί σε όλους τους ανθρώπους με πρωτόγνωρο τρόπο. Αυτή θα είναι η τελευταία μεγάλη καταστροφή για την ανθρωπότητα. Τώρα είναι η περίοδος κατά την οποία ο Θεός εργάζεται για να σώσει τους ανθρώπους. Εδώ και καιρό υπομένει, ανέχεται και περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει ο λαός που ο ίδιος έχει προκαθορίσει, ο εκλεκτός λαός Του, οι άνθρωποι που θέλει να σώσει να παρουσιαστούν μπροστά Του και να δεχθούν την κρίση Του, το παίδεμά Του και τη σωτηρία Του. Όταν αυτοί οι άνθρωποι ολοκληρωθούν, θα έχει επιτευχθεί το σπουδαίο έργο του Θεού και ο Θεός δεν θα ασχολείται πλέον με το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Δεν είναι τώρα η εποχή του Νώε ούτε η εποχή της καταστροφής των Σοδόμων ή η εποχή της δημιουργίας του κόσμου. Αντιθέτως, είναι η εποχή του τέλους του κόσμου. Κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να ονειρεύονται, δεν γνωρίζουν σε τι στάδιο έχει φτάσει το έργο του Θεού για τη σωτηρία. Μολονότι έχουν λάβει την εμφάνιση και το έργο του Θεού, δεν βιάζονται, παραμένουν σε σύγχυση και δεν δίνουν στο ζήτημα την πρέπουσα σημασία. Μόλις τελειώσει αυτό το στάδιο του έργου, η έκβαση του κάθε ατόμου θα έχει διαμορφωθεί και δεν θα μπορεί να αλλάξει. Ο άνθρωπος είναι μωρός και εξακολουθεί να κάνει σκέψεις του τύπου «Δεν πειράζει. Ο Θεός θα μας δώσει κι άλλη ευκαιρία!». Οι ευκαιρίες δίνονται την περίοδο του έργου του Θεού. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει κι άλλη ευκαιρία όταν έχει τελειώσει αυτή η εποχή; Αυτό δεν είναι, απλώς και μόνο, όνειρο;