Ι. Ποια είναι τα συμφέροντα του Θεού και ποια τα συμφέροντα των ανθρώπων

Αυτήν τη φορά θα συναναστραφούμε πάνω στο ένατο σημείο όσον αφορά τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων —κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες, χωρίς να λαμβάνουν ποτέ υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλώντας αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα. Στην καθημερινή μας ζωή, δίνουμε συχνά έμφαση στα συμφέροντα του Θεού και του οίκου του Θεού. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι έχουν πολλές φορές την τάση να μη λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· αντίθετα, τοποθετούν τα δικά τους συμφέροντα στο επίκεντρο των πάντων. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ εγωιστές. Επιπλέον, όταν χειρίζονται τις υποθέσεις τους, πολλές φορές διασφαλίζουν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού, σε βαθμό που ακόμη και διατυπώνουν πλάγια αιτήματα προς τον οίκο του Θεού, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις δικές τους επιθυμίες. Ποια είναι η λέξη-κλειδί εδώ; Για ποιο πράγμα γίνεται λόγος κυρίως; (Για τα συμφέροντα.) Τι σημαίνει «συμφέροντα»; Τι περιλαμβάνει αυτός ο όρος; Τι θεωρούν οι άνθρωποι ως συμφέροντα των ανθρώπων; Τι περιλαμβάνουν τα συμφέροντα των ανθρώπων; Τη θέση, τη φήμη και αυτά που σχετίζονται με τα υλικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, όταν κάποιος παραπλανά τους άλλους ώστε να τον θαυμάζουν και να τον λατρεύουν, επιδιώκει τα δικά του ψυχολογικά συμφέροντα· υπάρχουν επίσης υλικά συμφέροντα, τα οποία οι άνθρωποι για να τα επιδιώξουν εκμεταλλεύονται τους άλλους, αποκομίζουν οφέλη για τον εαυτό τους ή κλέβουν την περιουσία του οίκου του Θεού. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα. Οι αντίχριστοι δεν επιδιώκουν τίποτα παρά μόνο το δικό τους κέρδος. Είτε επιδιώκουν ψυχολογικά είτε υλικά συμφέροντα, είναι φιλάργυροι και αχόρταγοι, και θα προσπαθήσουν να τα πάρουν όλα αυτά για τον εαυτό τους. Τα ζητήματα που αφορούν τα συμφέροντα είναι εκείνα που αποκαλύπτουν έναν άνθρωπο περισσότερο απ’ όλα. Τα συμφέροντα είναι στενά συνδεδεμένα με τη ζωή του καθενός, και όλα αυτά με τα οποία έρχεται κανείς σε επαφή κάθε μέρα αφορούν τα συμφέροντά του. Για παράδειγμα, όταν λες κάτι ή όταν μιλάς για ένα θέμα, ποια συμφέροντα αφορά αυτό; Όταν δύο άνθρωποι συζητάνε για κάποιο ζήτημα, το θέμα είναι ποιος είναι ευφραδής και ποιος όχι, ποιον εκτιμούν πολύ οι άλλοι και ποιον περιφρονούν, όπως επίσης τι συνέπειες έχει κάθε διαφορετικός τρόπος ομιλίας. Δεν είναι, άραγε, ζήτημα συμφερόντων; Τι κάνουν, λοιπόν, οι άνθρωποι όταν τους συμβαίνουν τέτοιου είδους ζητήματα; Κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν επίδειξη, σπάνε το κεφάλι τους για να οργανώσουν τα λόγια τους έτσι ώστε να εξηγήσουν ξεκάθαρα το ζήτημα και να εκφραστούν με λόγια πιο κομψά και πιο ευχάριστα, αλλά και να έχουν κάποια ροή στον λόγο τους και να αφήσουν στους άλλους μια εντύπωση που θα κρατήσει. Το γεγονός ότι χρησιμοποιούν αυτήν την προσέγγιση, το ότι χρησιμοποιούν την ευφράδεια, το μυαλό και τις γνώσεις τους για να κερδίσουν την εύνοια των άλλων και να τους κάνουν μεγάλη εντύπωση, όλα αυτά αποτελούν ένα είδος συμφέροντος. Ποιες άλλες πτυχές αφορούν τα συμφέροντα που επιδιώκουν οι άνθρωποι; Όταν ασχολούνται με τις δικές τους δουλειές, όλη την ώρα ζυγίζουν τα πράγματα, κάνουν υπολογισμούς στο μυαλό τους και συλλογίζονται, σπάνε το κεφάλι τους για να σκεφτούν ποιες πράξεις ωφελούν το συμφέρον τους, ποιες πράξεις δεν ωφελούν το συμφέρον τους, ποιες πράξεις μπορούν να προάγουν τα συμφέροντά τους, ποιες πράξεις τουλάχιστον δεν τα βλάπτουν και ποιες πράξεις μπορούν να τους εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη δόξα και τα μεγαλύτερα υλικά κέρδη, και να τους κάνουν πιο κερδισμένους απ’ όλους. Γι’ αυτά τα δύο συμφέροντα μάχονται οι άνθρωποι όποτε τους παρουσιάζονται ζητήματα. Τα συμφέροντα που επιδιώκουν οι άνθρωποι εστιάζουν σ’ αυτές τις δύο πτυχές και σε τίποτε άλλο: από τη μία, θέλουν να αποκτήσουν υλικά οφέλη ή, τουλάχιστον, να μη ζημιωθούν και να επωφεληθούν από τους άλλους· απ’ την άλλη, σε ψυχολογικό επίπεδο, θέλουν να κερδίσουν τον έπαινο και τον θαυμασμό των ανθρώπων, αλλά και την καρδιά τους. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι, για να αποκτήσουν δύναμη και θέση, μπορούν ακόμα και να στερηθούν τα υλικά συμφέροντα, δηλαδή θα επιβαρύνονταν με μια μικρή απώλεια, με σκοπό να αποκτήσουν στη συνέχεια ένα σημαντικότερο πλεονέκτημα απέναντι στους άλλους. Με λίγα λόγια, όλα εκείνα τα πράγματα που αφορούν τη φήμη, τη θέση, τη δόξα και τα υλικά πράγματα των ανθρώπων εντάσσονται στην κατηγορία των συμφερόντων τους και όλα αυτά αποτελούν συμφέροντα που εκείνοι επιδιώκουν.

Ποια είναι η φύση του γεγονότος ότι οι άνθρωποι επιδιώκουν τα συμφέροντα αυτά; Γιατί τα επιδιώκουν αυτά τα πράγματα; Είναι άραγε σωστό να τα επιδιώκουν; Είναι λογικό; Συμφωνεί με τις απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους; Αυτό το πρότυπο απαιτεί ο Θεός από τα δημιουργήματα; Αναφέρει μήπως ο Θεός στα λόγια Του: «πρέπει να επιδιώκετε τα δικά σας συμφέροντα και να αυξάνετε τα συμφέροντά σας στο μέγιστο. Μη θυσιάζετε τα συμφέροντά σας μόνο και μόνο λόγω της πίστης σας στον Θεό και της εκτέλεσης ενός καθήκοντος. Πρέπει να διαφυλάσσετε τη θέση, τη φήμη και τη δύναμή σας, και να τα προστατέψετε όλα αυτά με κάθε κόστος. Αν ο Θεός σού δώσει θέση, εσύ πρέπει να τη διαφυλάξεις και να τη μετατρέψεις σε προσωπική σου δόξα αντί για ντροπή. Αυτή είναι η ανάθεση που σου έχει δώσει ο Θεός»; Έχει πει ποτέ ο Θεός κάτι τέτοιο; (Όχι.) Αφού στα λόγια του Θεού δεν αναφέρεται τίποτα τέτοιο, τότε τι απαιτεί Εκείνος μέσα Του από τα δημιουργήματα; Πώς απαιτεί ο Θεός να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα συμφέροντα; Υπό μία έννοια, ο Θεός θέλει να απαρνηθούν οι άνθρωποι τα συμφέροντά τους —αυτό είναι μια γενική περιγραφή· επιπλέον, τους δίνει τα κατάλληλα μονοπάτια άσκησης σε ακόμα πιο πολλές πτυχές, εξηγώντας τους πώς να συμπεριφέρονται για να ακολουθήσουν το μονοπάτι που οφείλουν να ακολουθήσουν, πώς να ασκούνται με τον τρόπο που πρέπει να ασκηθεί ένα δημιούργημα, ποιες απόψεις και στάσεις πρέπει να έχουν απέναντι στα υλικά πράγματα, στη φήμη και στο κέρδος, και πώς πρέπει να κάνουν τις επιλογές τους. Εννοείται ότι, αν και τα λόγια του Θεού δεν λένε στους ανθρώπους ευθέως πώς να αντιμετωπίζουν τα συμφέροντα, αν ερμηνεύσει κανείς τα λόγια Του, εκφράζουν ακριβώς τι απόψεις έχει Εκείνος για τα συμφέροντα της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και ξεκαθαρίζουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να βάλουν στην άκρη τις δικές τους απόψεις, να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τον ρόλο τους ως δημιουργήματα και να στέκονται στη θέση τους. Άραγε, ο Θεός μέσα Του επίτηδες στερεί από τους ανθρώπους τα συμφέροντά τους όταν απαιτεί να ενεργήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο; Φυσικά και όχι. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Στην εκκλησία, όλο γίνεται κουβέντα για τα συμφέροντα του οίκου του θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας· πώς γίνεται, όμως, να μη μιλάει κανείς για τα δικά μας συμφέροντα, τα συμφέροντα των ανθρώπων; Ποιος φροντίζει για τα δικά μας συμφέροντα; Δεν έπρεπε να ’χουμε κι εμείς κάποια ανθρώπινα δικαιώματα; Πρέπει να αποκομίσουμε κι εμείς κάποια μικρά κέρδη. Γιατί δεν παίρνουμε έστω και κάτι μικρό; Πώς είναι δυνατόν όλα τα συμφέροντα να ανήκουν στον θεό; Δεν είναι κι ο θεός εγωιστής;» Μια τέτοια κουβέντα είναι άκρως επαναστατική και δόλια. Είναι ξεκάθαρα λάθος να πει κανείς κάτι τέτοιο. Κάποιος που έχει ανθρώπινη φύση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πει κάτι τέτοιο, μόνο οι διάβολοι τολμάνε να πουν όλων των ειδών τα επαναστατικά πράγματα. Κάποιοι άλλοι λένε: «Ο Θεός λέει συνέχεια στους ανθρώπους να μη σκέφτονται τα προσωπικά τους συμφέροντα. Πάντα λέει να µη στήνουν πλεκτάνες για λογαριασμό τους. Οι άνθρωποι θέλουν να ξεχωρίσουν κάνοντας ή πετυχαίνοντας κάτι που θα κάνει τους πάντες να τους λατρέψουν. Ο Θεός αυτό το αποκαλεί φιλοδοξία. Οι άνθρωποι θέλουν να μάχονται για τα δικά τους συμφέροντα, να έχουν ωραίο φαγητό, να απολαμβάνουν τη ζωή, να λαχταρούν τις ανέσεις της σάρκας και να ζουν ευυπόληπτα ανάμεσα στους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο Θεός λέει ότι με αυτόν τον τρόπο, το μόνο που κάνουν είναι να τροφοδοτούν τα δικά τους συμφέροντα, και ότι πρέπει να τα αφήσουν στην άκρη. Και πώς γίνεται να ζήσουμε καλύτερα αν αφήσουμε στην άκρη όλα αυτά τα συμφέροντα;» Εάν οι άνθρωποι δεν καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού, θα πηγαίνουν πάντοτε κόντρα στις απαιτήσεις Του και θα βρίσκονται πάντα σε σύγκρουση μαζί Του σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα. Το ίδιο συμβαίνει με κάποιους γονείς που δουλεύουν σκληρά τη μισή τους ζωή για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και από την κούραση έχουν ένα σωρό παθήσεις. Οι γονείς ανησυχούν μήπως τους εγκαταλείψει το σώμα τους και τότε τα παιδιά τους δεν θα έχουν κανέναν να τα συντηρήσει, γι’ αυτό αγοράζουν κάποια προϊόντα υγείας. Τα παιδιά, όταν βλέπουν αυτά τα προϊόντα, δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και λένε: «Εγώ έχω τόσα χρόνια να αγοράσω καινούργια ρούχα· πώς μπορείς εσύ, παρ’ όλα αυτά, να αγοράζεις προϊόντα υγείας; Αυτά τα χρήματα θα έπρεπε να τα μαζεύεις για να πάω στο πανεπιστήμιο». Αυτό το σχόλιο πληγώνει άραγε τα αισθήματα των γονιών; Όλα αυτά δεν τα κάνουν για το δικό τους συμφέρον ούτε επειδή θέλουν να ευχαριστηθούν τις σαρκικές ανέσεις ή επειδή θέλουν να ζήσουν λίγο περισσότερο και λίγο πιο άνετα, και να έχουν στο μέλλον κάποιο μερίδιο από την καλή τύχη των παιδιών τους. Δεν τα κάνουν για αυτούς τους λόγους. Και για ποιον λόγο τα κάνουν; Τα κάνουν για χάρη των παιδιών τους. Τα παιδιά δεν το καταλαβαίνουν αυτό και φτάνουν μέχρι και στο σημείο να κατηγορήσουν τους γονείς τους· δεν είναι δόλιο αυτό; (Ναι.) Αν τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι προθέσεις έχουν οι γονείς τους, τότε μπορεί να συγκρουστούν μαζί τους, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να έχουν διαφωνίες και να πληγώσουν τα αισθήματα των γονιών τους. Άρα, καταλαβαίνετε τι νιώθει ο Θεός στην καρδιά Του; Είναι ένα ζήτημα που αφορά την κατανόηση της αλήθειας. Γιατί καταδικάζει ο Θεός τις πρακτικές των ανθρώπων που τροφοδοτούν τα συμφέροντά τους και τις φιλοδοξίες τους; Μήπως είναι εγωιστής ο Θεός; Μήπως τους λέει να μην επιδιώξουν τα προσωπικά τους συμφέροντα για να τους κάνει φτωχούς κι αξιοθρήνητους; (Όχι.) Όχι, σε καμία περίπτωση. Ο Θεός θέλει να είναι οι άνθρωποι καλοί, και έρχεται να κάνει το έργο Του να τους σώσει με σκοπό να χαρίσει ευλογίες στην ανθρωπότητα και να τους οδηγήσει σε έναν όμορφο προορισμό. Όλα όσα κάνει τα κάνει για να κερδίσουν οι άνθρωποι την αλήθεια και να κερδίσουν τη ζωή, ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις να δεχτούν την υπόσχεση και τις ευλογίες του Θεού. Οι άνθρωποι, απ’ την άλλη, έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά και έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· πρέπει, λοιπόν, να υποφέρουν πολύ για να αποκτήσουν την αλήθεια και ζωή. Αν όλοι επιδιώκουν τα προσωπικά τους συμφέροντα και θέλουν να ζήσουν μια καλή ζωή για να ικανοποιήσουν τις εξωφρενικές επιθυμίες της σάρκας, χωρίς όμως να καταβάλλουν προσπάθεια ως προς την επιδίωξη της αλήθειας, τότε τι συνέπειες θα έχει αυτό; Δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν την αλήθεια ούτε θα μπορέσουν να εξαγνιστούν και να σωθούν. Και τι συνέπειες έχει το ότι δεν θα σωθούν; Πρέπει να πεθάνουν όλοι μέσα στις καταστροφές. Άραγε, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να ενδώσετε στις απολαύσεις της σάρκας; Όχι. Όποιος δεν αποκτήσει την αλήθεια πρέπει να πεθάνει. Επομένως, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα συμφέροντα της σάρκας τους και να επιδιώξουν την αλήθεια. Αυτό το κάνει για χάρη των ανθρώπων, για χάρη της ζωής τους και για χάρη της σωτηρίας τους. Μόλις αποκτήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια και σωθούν, τότε ανά πάσα στιγμή θα εμφανιστούν η υπόσχεση και οι ευλογίες του Θεού. Ποιος ξέρει πόσες εκατοντάδες ή πόσες χιλιάδες φορές πιο μεγάλες είναι οι ευλογίες που προσφέρει ο Θεός στους ανθρώπους σε σχέση με τις σαρκικές απολαύσεις που οι ίδιοι φαντάζονται. Πώς είναι δυνατόν να μην τις βλέπουν οι άνθρωποι; Είναι μήπως όλοι τυφλοί; Για ποιον λόγο, λοιπόν, απαιτεί πάντα ο Θεός από τους ανθρώπους να βάλουν στην άκρη τα δικά τους συμφέροντα και να προασπίσουν τα συμφέροντα του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Μπορεί κάποιος να το εξηγήσει αυτό το ζήτημα; (Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να απαρνηθούν τα προσωπικά τους συμφέροντα επειδή ο Σατανάς τούς έχει διαφθείρει, και τα συμφέροντά τους δεν συμφωνούν με την αλήθεια. Όταν απαιτεί απ’ αυτούς να προασπίσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τους μαθαίνει πώς να συμπεριφέρονται. Ένας άλλος λόγος είναι ότι όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός έχει σκοπό να σώσει τους ανθρώπους, και αν κάποιος δεν ξέρει να προασπιστεί τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν είναι άξιος να λέγεται άνθρωπος.) Αυτά που λες εμπεριέχουν κάποια πρακτικά σημεία. (Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι. Ήμουν κολλημένος με τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Νόμιζα πως είχα κάποια χαρίσματα και πως έπρεπε να πάρω προαγωγή και να γίνω επόπτης. Κάθε φορά, όμως, που γίνονταν εκλογές, εγώ έχανα και μέσα μου έριχνα το φταίξιμο στον Θεό· για ποιον λόγο δεν μου ικανοποιούσε αυτήν τη μικρή επιθυμία; Αργότερα, μετά από κάποιες αποτυχίες που είχα βιώσει, διάβασα τα λόγια του Θεού, έκανα αυτοκριτική και αναγνώρισα ότι πολλές φορές ζήλευα και συγκρουόμουν επειδή επιδίωκα τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν συνεργαζόμουν αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όχι μόνο δεν είχα πραγματοποιήσει καμία πρόοδο στη ζωή μου, αλλά είχα προξενήσει και κάποιες απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι το να επιδιώκω τη φήμη, το κέρδος και τα προσωπικά συμφέροντα δεν είναι σωστή οπτική για τη ζωή ούτε σωστός στόχος, είναι μια λανθασμένη οπτική που εμφυσά ο Σατανάς στους ανθρώπους για να τους παραπλανήσει, και ότι μια τέτοιου είδους επιδίωξη είναι πολύ επικίνδυνη. Ο Θεός λέει στους ανθρώπους να μην επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, όχι γιατί θέλει να τους προκαλέσει προβλήματα ούτε γιατί θέλει να τους φερθεί σκληρά, αλλά γιατί αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι και ότι με επιδιώξεις σαν κι αυτές, μόνο με άδεια χέρια μπορεί κανείς να καταλήξει τελικά.) Για τι κίνδυνο πιστεύετε ότι μιλάει όταν λέει «με άδεια χέρια» και «πολύ επικίνδυνο»; Το θέμα είναι, άραγε, απλώς ότι καταλήγει κανείς με άδεια χέρια και τίποτε περισσότερο; Τι είδους μονοπάτι είναι αυτό; (Το μονοπάτι προς την καταστροφή.) Αυτή η επιδίωξη είναι ένα μονοπάτι αντίστασης ενάντια στον Θεό. Δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας, αλλά αντίθετα επιδίωξη της θέσης και του κύρους. Τότε βαδίζει κανείς στο μονοπάτι των αντίχριστων. Όσο θεμιτές κι αν νομίζεις ότι είναι οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες σου, δεν θέλει αυτό ο Θεός, δεν θέλει αυτήν την επιδίωξη. Ο Θεός δεν θέλει να έχεις αυτήν την επιδίωξη. Αν παραμένεις κολλημένος στη δική σου πορεία, τότε η τελική σου έκβαση θα είναι κάτι παραπάνω από το να καταλήξεις με άδεια χέρια· θα ξεκινήσεις να βαδίζεις σ’ ένα μονοπάτι αντίστασης στον Θεό. Και τι κίνδυνο ενέχει αυτό; Θα αντισταθείς στον Θεό, θα καταφερθείς εναντίον Του, θα Του αντιταχθείς και θα σταθείς απέναντί Του, και η έκβαση θα είναι η καταστροφή. Θέλετε να συμπληρώσετε κάτι; (Θεέ μου, θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι. Μόλις τώρα ρώτησες για ποιον λόγο δεν θέλει ο Θεός να προασπίζονται οι άνθρωποι τα δικά τους συμφέροντα, αλλά να προασπίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και όλα προέρχονται από Αυτόν. Όλα όσα δημιούργησε ο Θεός είναι για τους ανθρώπους. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, ακόμα και η διπλή Του ενσάρκωση για να κάνει όλο αυτό το έργο, καθώς και όλο αυτό το έργο που κάνει τώρα με την ίδρυση της εκκλησίας, όλα αυτά στην πραγματικότητα γίνονται για χάρη της σωτηρίας των ανθρώπων. Μόλις πιστέψουν οι άνθρωποι στον Θεό, κι αρχίσουν να ζουν την εκκλησιαστική ζωή και μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους, τότε έχουν μονοπάτι σωτηρίας. Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Θεός μάς ζητάει να αφήσουμε στην άκρη τα προσωπικά μας συμφέροντα δεν αποτελεί στέρηση, αφού τελικά αυτοί που ωφελούμαστε από την προάσπιση των συμφερόντων του Θεού και των συμφερόντων του οίκου του Θεού είμαστε εμείς οι ίδιοι.) Πολύ καλά. Σε γενικές γραμμές, όλα αυτά σχετικά με τα οποία έχετε συναναστραφεί έχουν σωστό νόημα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε για τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες και άλλοι μιλάνε γι’ αυτό από θεωρητική άποψη. Ουσιαστικά, αυτό που καταλαβαίνετε περίπου είναι ότι τα συμφέροντα του Θεού είναι θεμιτά και τα συμφέροντα των ανθρώπων δεν είναι. Μόνο τα συμφέροντα του Θεού μπορεί κανείς να τα αποκαλέσει συμφέροντα, ενώ τα συμφέροντα των ανθρώπων δεν έπρεπε να υπάρχουν. Πιο συγκεκριμένα, η φράση αυτή, η έκφραση αυτή, το γεγονός αυτό που λέγεται «συμφέροντα των ανθρώπων» δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να απολαμβάνουν εκείνοι. Τα συμφέροντα του Θεού έρχονται πρώτα απ’ όλα τα άλλα και πρέπει να τα προασπίζεστε. Ουσιαστικά, αυτό καταλαβαίνετε. Δηλαδή, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν την ευθύνη να προασπιστούν τα συμφέροντα του Θεού και να τα αντιμετωπίζουν με τον σωστό τρόπο, ενώ τα συμφέροντα των ανθρώπων θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση και να αφαιρούνται, γιατί τα συμφέροντα των ανθρώπων δεν είναι τόσο ένδοξα. Από την ανθρώπινη οπτική, επειδή οι άνθρωποι έχουν κατά βάση διεφθαρμένες διαθέσεις, και μέσα τους είναι νοθευμένοι με διεφθαρμένες διαθέσεις, όλα τα ανθρώπινα συμφέροντα, με όποιον τρόπο κι αν τα εξετάσετε, είτε είναι εμφανή είτε ανεπαίσθητα, ανήκουν στην κατηγορία των αθέμιτων συμφερόντων. Είτε, λοιπόν, μπορούν είτε δεν μπορούν να τα βάλουν στην άκρη, οι άνθρωποι έχουν ήδη συνειδητοποιήσει υποκειμενικά ότι τα ανθρώπινα συμφέροντα πρέπει να μπουν στην άκρη και ότι εκείνα για τα οποία πρέπει να μάχονται και να προασπίζονται είναι τα συμφέροντα του Θεού. Ως προς αυτό, υπάρχει ομοφωνία. Τώρα που έχουμε φτάσει σε ομοφωνία, ας συναναστραφούμε πάνω στο ποια είναι ακριβώς τα συμφέροντα του Θεού.

Ποια είναι ακριβώς τα συμφέροντα του Θεού; Γίνεται μήπως να ταυτιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας; Μπορεί να πει κανείς πως «Θεός» είναι ένας τίτλος, αλλά ταυτόχρονα είναι και συνώνυμο της ουσίας του Θεού. Κι ο «οίκος του Θεού» και η «εκκλησία»; Ο οίκος του Θεού έχει πιο μεγάλο εύρος, ενώ η εκκλησία είναι κάτι πιο συγκεκριμένο. Γίνεται να ταυτιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας; (Όχι, δεν γίνεται.) Αν και κάποιοι λένε ότι δεν γίνεται, μήπως τελικά γίνεται; Άραγε, τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού, τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας και τα διοικητικά διατάγματα που θεσπίζει ο Θεός είναι το ίδιο πράγμα; (Ναι.) Είναι το ίδιο πράγμα. Απ’ αυτήν την οπτική, και των τριών τα συμφέροντα μπορούν να ταυτιστούν. Ο οίκος του Θεού προκύπτει μόνο με τον Θεό και τον εκλεκτό λαό Του, ενώ η εκκλησία προκύπτει μόνο με αυτόν τον εκλεκτό λαό του οίκου του Θεού. Η εκκλησία είναι μια πιο ειδική «υπομονάδα» του οίκου του Θεού. Ο οίκος του Θεού είναι ένας ευρύτερος όρος, ενώ η εκκλησία είναι κάτι πιο ειδικό. Γίνεται να ταυτιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας; Εσείς πιστεύετε ότι πρέπει να ταυτιστούν; Δεν ξέρετε; Τότε, ας δοκιμάσουμε αρχικά να τα ταυτίσουμε για να τα αναλύσουμε. Παραδείγματος χάρη, η δόξα του Θεού είναι συμφέρον του Θεού. Θα ήταν σωστό να πει κανείς ότι είναι η δόξα του οίκου του Θεού; (Όχι.) Δεν θα ήταν σωστό. Ο οίκος του Θεού είναι ένα όνομα, δεν εκπροσωπεί την ουσία του Θεού. Θα ήταν σωστό να πει κανείς ότι η δόξα του Θεού είναι η δόξα της εκκλησίας; (Όχι.) Ούτε αυτό θα ήταν σωστό, προφανώς. Η δόξα της εκκλησίας είναι η δόξα όλων των αδελφών μαζί. Θα ήταν εξωφρενικό να ταυτιστεί με τη δόξα του Θεού. Δεν γίνεται αυτήν τη δόξα να την επωμιστούν οι άνθρωποι, ούτε ο οίκος του Θεού ούτε η εκκλησία. Από αυτήν την οπτική, μπορούν άραγε να ταυτιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας; (Όχι, δεν μπορούν.) Όχι, δεν μπορούν. Από μια άλλη οπτική, μπορεί μήπως να ταυτιστεί ένα μέρος του έργου που κάνει ο Θεός, ένα μέρος του έργου του οίκου του Θεού κι ένα μέρος του έργου της εκκλησίας; Για παράδειγμα, ο Θεός λέει στους ανθρώπους να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να διαδώσουν τα λόγια Του. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού, αλλά και η ανάθεση που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους. Όταν δοθεί αυτή η ανάθεση στον οίκο του Θεού, τότε άραγε μπορεί να ταυτιστεί αυτό το έργο με εκείνο το έργο που σχεδιάζει να κάνει ο Θεός; Η ανάθεση του Θεού είναι κι αυτή ένα μέρος του έργου Του, και το συγκεκριμένο μέρος γίνεται να ταυτιστεί με το έργο που σχεδιάζει να κάνει ο Θεός. Όταν, στη συνέχεια, δίδεται αυτή η ανάθεση στην εκκλησία, τότε άραγε μπορεί να ταυτιστεί με το έργο του Θεού; (Ναι.) Ναι, μπορεί. Στο ένα από αυτά τα δύο παραδείγματα εμπεριέχεται κι ένα στοιχείο της ουσίας του Θεού, και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν γίνεται να ταυτιστούν ο Θεός, ο οίκος του Θεού και η εκκλησία. Στο άλλο παράδειγμα εμπεριέχεται το έργο που κάνει ο Θεός, η ανάθεση απ’ Αυτόν και πιο συγκεκριμένα οι απαιτήσεις Του από τον κάθε άνθρωπο· όλα αυτά γίνεται να ταυτιστούν. Όσον αφορά εκείνα που έχουν να κάνουν με τη δόξα του Θεού, με την ταυτότητα του Θεού, με την ουσία του Θεού και με τη μαρτυρία του Θεού, σ’ αυτά άραγε είναι δυνατόν να ταυτιστεί ο Θεός, ο οίκος του Θεού και η εκκλησία; (Όχι.) Δεν γίνεται ο οίκος του Θεού και η εκκλησία να διαθέτουν αυτήν τη μαρτυρία και τη δόξα, και δεν γίνεται να ταυτιστούν με τον Θεό· ωστόσο, όταν γίνεται λόγος για μια συγκεκριμένη δουλειά ή για μια συγκεκριμένη ανάθεση, τότε μπορούν να ταυτιστούν. Πριν απ’ αυτό, συναναστραφήκαμε σχετικά με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, και μιλήσαμε πολύ γι’ αυτά. Σήμερα, η συναναστροφή μας θα εστιάσει στο τι ακριβώς είναι τα συμφέροντα του Θεού και ποια πράγματα ακριβώς είναι άγνωστα στους ανθρώπους, τα οποία δεν έχουν σκεφτεί ποτέ και τα οποία σχετίζονται στενά με τον Θεό και θεωρούνται συμφέροντα του Θεού. Είτε είναι ένα ουσιαστικό, είτε ένα ρητό, είτε κάτι σχετικό με την ουσία και την ταυτότητα του Θεού, ποια είναι τα συμφέροντα του Θεού; (Η δόξα του Θεού.) Η δόξα του Θεού είναι σίγουρα ένα απ’ αυτά, δηλαδή η μαρτυρία που αποκτά Εκείνος από τους ανθρώπους. Τι άλλο υπάρχει; Το έργο του Θεού, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, το όνομα του Θεού, η μαρτυρία του Θεού, η ταυτότητα του Θεού και η θέση του Θεού. Όλα αυτά είναι τα συμφέροντά Του. Ο Θεός ποιο θεωρεί το πιο πολύτιμο πράγμα που θέλει να προστατεύσει; Μήπως το όνομα του Θεού, τη δόξα του Θεού, τη μαρτυρία του Θεού ή την ταυτότητα και τη θέση του Θεού; Ποιο απ’ όλα ακριβώς; Το πιο πολύτιμο πράγμα που θέλει να προστατεύσει ο Θεός είναι το σχέδιο διαχείρισής Του να σώσει την ανθρωπότητα. Το σχέδιο διαχείρισης του Θεού που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια είναι όλο το έργο που σχεδιάζει να κάνει ο Θεός μέσα σε αυτήν την περίοδο των 6 χιλιάδων χρόνων. Αυτό θεωρεί ο Θεός το πιο σημαντικό. Μπορεί να πει κανείς ότι αυτό θα έπρεπε να είναι το συμφέρον του Θεού που μπορεί να δει κάποιος στα μάτια των δημιουργημένων ανθρώπων. Στην ουσία, πάνω-κάτω μέχρι εκεί μπορούν και πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι όσον αφορά τα συμφέροντα του Θεού. Πάμε τώρα να μιλήσουμε για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εκτός από το να προασπίζεται το όνομα του Θεού, τη δόξα του Θεού και τη μαρτυρία του Θεού, τι άλλο έχει αναθέσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, το οποίο πρέπει να προασπιστούν οι άνθρωποι; (Το σχέδιο διαχείρισης του Θεού.) Σωστά, η σπουδαιότερη ανάθεση από τον Θεό για την ανθρωπότητα είναι το πιο σπουδαίο από τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Και ποιο είναι αυτό το συμφέρον; Είναι να εκτελεστεί το 6 χιλιάδων χρόνων σχέδιο διαχείρισης του Θεού ανάμεσα στην ανθρωπότητα, και αυτό φυσικά συμπεριλαμβάνει όλες τις πτυχές. Οπότε, τι περιλαμβάνει; Περιλαμβάνει την ίδρυση και τον σχηματισμό της εκκλησίας, τη δημιουργία ηγετών και εργατών για όλα τα επίπεδα της εκκλησίας, με σκοπό να μπορούν να προχωράνε χωρίς εμπόδια οι διάφορες εργασίες της εκκλησίας και το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου· όλα αυτά σχετίζονται με τα συμφέροντα της εκκλησίας. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα του Θεού, του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, και για τα οποία κάνουμε λόγο συχνά. Οι στόχοι και ο πυρήνας όλου του έργου του Θεού είναι να διαδοθεί το έργο Του, να προχωρήσει χωρίς εμπόδια το σχέδιο διαχείρισής Του, να υλοποιηθεί χωρίς εμπόδια η πρόθεσή Του και το θέλημά Του ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και να διαδοθούν, να μεταδοθούν και να εξαγγελθούν σε μεγαλύτερο εύρος τα λόγια Του ανάμεσα στους ανθρώπους, έτσι ώστε να προσέλθουν περισσότεροι άνθρωποι ενώπιον του Θεού. Επομένως, οτιδήποτε έχει σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας πρέπει οπωσδήποτε να έχει σχέση με το θέλημα του Θεού και με το σχέδιο διαχείρισής Του. Ειδικότερα, έχει να κάνει με το αν, σε κάθε εποχή και σε κάθε στάδιο, μπορεί το έργο του Θεού να προχωρήσει χωρίς εμπόδια και να εξαπλωθεί, καθώς και με το αν διεξάγεται κι αν προχωράει με ομαλό τρόπο ανάμεσα στους ανθρώπους. Εάν όλα αυτά προχωράνε κανονικά, τότε διασφαλίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, και διασφαλίζεται η δόξα του Θεού και η μαρτυρία του Θεού. Εάν παρεμποδίζεται το έργο του Θεού στον οίκο Του και στην εκκλησία και δεν γίνεται να προχωρήσει χωρίς φραγμούς, κι αν παρακωλύεται η πρόθεση του Θεού και το έργο που σχεδιάζει Εκείνος να κάνει, τότε είναι σίγουρο ότι θα ζημιωθεί πολύ το έργο του οίκου του Θεού και της εκκλησίας. Αυτά τα πράγματα συνδέονται το ένα με το άλλο. Με άλλα λόγια, όταν υφίστανται μεγάλη βλάβη ή παρακωλύονται σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, τότε το σχέδιο διαχείρισης του Θεού σίγουρα θα κινδυνέψει να ματαιωθεί, κι επίσης θα πληγούν σοβαρά τα συμφέροντα του Θεού.

Τώρα που τελειώσαμε τη συναναστροφή μας σχετικά με το ποια είναι τα συμφέροντα του Θεού, πάμε να πούμε ποια είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων. Πριν, μιλήσαμε λιγάκι για τα συμφέροντα των ανθρώπων· ας πούμε τώρα κάποια πράγματα για να ορίσουμε τα ανθρώπινα συμφέροντα, κι ας προσδιορίσουμε τη φύση τους. Για ποιον λόγο απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους να αφήσουν στην άκρη τα συμφέροντά τους; Δεν έχουν οι άνθρωποι αυτό το δικαίωμα; Δεν τους δίνει ο Θεός αυτό το δικαίωμα; Δεν αξίζουν τέτοια δικαιώματα οι άνθρωποι; Καλά δεν λέω; Αν το εξετάσει κανείς από τις διάφορες πτυχές των συμφερόντων των ανθρώπων που μόλις συζητήσαμε, τότε για ποιον λόγο επιδιώκουν τα συμφέροντα οι άνθρωποι; (Για τον εαυτό τους.) Το «για τον εαυτό τους» είναι γενικόλογο. Ποιοι είναι αυτοί; (Σατανάδες.) Εάν οι άνθρωποι καταλάβουν την αλήθεια και μπορέσουν να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια, και καταφέρουν να αλλάξουν διάθεση και να σωθούν, και επιδιώκουν ό,τι θέλουν, τότε άραγε αυτή η επιδίωξη δεν θα είναι σε αρμονία με τον Θεό; Πριν αλλάξουν, όμως, και σωθούν, τα μόνα πράγματα που επιδιώκουν είναι η φήμη και το κέρδος, οι αμέτρητες πτυχές που αφορούν τη σάρκα· αυτά είναι τελείως εχθρικά και κόντρα με την αλήθεια, αποτελούν ξεκάθαρα παραβίαση της αλήθειας, είναι το ακριβώς αντίθετο από την αλήθεια. Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και επιδιώκει την αλήθεια, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι το να διακριθεί, να κάνει επίδειξη, να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να πετύχει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υποταχθεί στον Θεό ή να Τον ικανοποιήσει, αλλά, αντιθέτως, το να αποκτήσει φήμη, κέρδος και θέση, τότε η επιδίωξή του δεν είναι σωστή. Αφού έτσι είναι τα πράγματα, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, άραγε οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή το βοηθούν να προχωρήσει; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προχωράνε. Κάποιοι άνθρωποι ισχυρίζονται κομπάζοντας ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν την προσωπικό τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι κάνουν άραγε το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διαταράσσει, αναστατώνει και βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Ποια είναι η συνέπεια της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης; Καταρχάς, κάτι τέτοιο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν κανονικά τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει τη ζωή-είσοδό τους, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι, γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Αναστάτωση, βλάβες και διακοπή. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει η επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης από τους ανθρώπους. Όταν κάνουν έτσι το καθήκον τους, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου; Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, και μάλιστα μπορεί και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, άρα και το εάν θα φτάσουν στη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν τη δική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα κάνουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιον τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες του οι διάφορες συνέπειες εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την εκτέλεση του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, αρνητική στάση απέναντί Του· είναι συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά· είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση, τότε χωρίς να το θέλουν γίνονται εργαλείο του Σατανά, γίνονται διέξοδος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Παίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία· έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να βλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση. Όταν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, μπορεί να λάβει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού και το φορτίο Του. Όταν κάνει το καθήκον του, υποστηρίζει το έργο της εκκλησίας από κάθε άποψη. Μπορεί να εξυψώσει τον Θεό και να καταθέσει μαρτυρία γι’ Αυτόν, φέρνει όφελος στους αδελφούς και τις αδελφές, τους στηρίζει και παρέχει γι’ αυτούς, και ο Θεός κερδίζει δόξα και μαρτυρία, γεγονός που ντροπιάζει τον Σατανά. Ως αποτέλεσμα της επιδίωξής του ανθρώπου αυτού, ο Θεός κερδίζει ένα δημιούργημα πραγματικά ικανό έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό, ικανό να λατρεύει τον Θεό. Επίσης, ως αποτέλεσμα της επιδίωξής του, εκτελείται το θέλημα του Θεού και μπορεί να προχωρήσει το έργο Του. Στα μάτια του Θεού, μια τέτοια επιδίωξη είναι νομότυπη, είναι ορθή. Μια τέτοια επιδίωξη έχει τεράστιο όφελος για τους εκλεκτούς του Θεού, ενώ είναι και εντελώς ωφέλιμη για το έργο της εκκλησίας, βοηθάει να προχωρήσουν τα πράγματα και ο Θεός την εγκρίνει.

Τώρα θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας σχετικά με τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας. Καλύτερα να μη μιλήσουμε τώρα για το κατά πόσο μπορεί να υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα σ’ αυτά τα τρία συμφέροντα, δηλαδή για το αν, όταν μιλάμε για ένα συμφέρον, αυτό μπορεί να ταυτιστεί με τα υπόλοιπα. Ας μιλήσουμε σε πρώτη φάση για τα συμφέροντα του Θεού. Πριν από λίγο, είπα πως στα συμφέροντα του Θεού περιλαμβάνεται η δόξα του Θεού, η μαρτυρία Του, το όνομά Του και, κυρίως, το σχέδιο διαχείρισής Του και η διάδοση του έργου Του· όλα αυτά ο Θεός τα θεωρεί τα πιο σπουδαία και τα πιο σημαντικά πράγματα. Προς το παρόν, ας μη μιλήσουμε για τη δόξα του Θεού, για το όνομα του Θεού και για τη μαρτυρία Του. Όλα αυτά βρίσκονται πολύ μακριά από τους ανθρώπους. Ας μιλήσουμε σε πρώτη φάση για το έργο του Θεού. Τι έργο κάνει ο Θεός στην πραγματικότητα; Ποιο είναι το περιεχόμενο του έργου Του; Ποια είναι η φύση του έργου Του; Τι επιφέρει το έργο Του στην ανθρωπότητα και ποια ακριβώς επίδραση έχει σ’ αυτή; Θα μιλήσουμε πρώτα για όλα αυτά τα πράγματα. Ποιο ακριβώς είναι, λοιπόν, το έργο του Θεού; (Η σωτηρία της ανθρωπότητας.) Αυτό το θέμα δεν αλλάζει, ο σκοπός του έργου δεν αλλάζει. Είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας, η οποία βρίσκεται υπό τη δύναμη του Σατανά και έχει διαφθαρεί σε βάθος από αυτόν. Το έργο αυτό γίνεται για να σώσει μια ομάδα ανθρώπων που έχει διαφθείρει ο Σατανάς και έχει φτάσει στο σημείο να μην έχει την παραμικρή ανθρώπινη ομοιότητα, μια ομάδα ανθρώπων γεμάτη με τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και γεμάτη με διαθέσεις που αποτελούν αντίσταση στον Θεό· γίνεται για να τους κάνει να αλλάξουν, έτσι ώστε να αποκτήσουν ανθρώπινη ομοιότητα, και για να τους κάνει να καταλάβουν την αλήθεια, να καταλάβουν και να αντιληφθούν ποιο είναι το δίκαιο και ποιο είναι το άδικο, ποια είναι τα θετικά πράγματα και ποια είναι τα αρνητικά, πώς πρέπει να ζουν οι άνθρωποι για να βιώνουν την ομοιότητα των γνήσιων ανθρώπων, αλλά και σε ποια θέση πρέπει να σταθούν, ώστε να βρεθούν στη θέση όπου έχει προκαθορίσει ο Θεός για τους ανθρώπους. Αυτά περιλαμβάνει κατά βάση το έργο του Θεού, κι εσείς όλοι τα γνωρίζετε σε θεωρητική βάση. Αν καταλαβαίνετε στ’ αλήθεια την πρόθεση του Θεού, τότε πρέπει να ξέρετε αν Εκείνος κρίνει τους ανθρώπους για να τους καταδικάσει και να τους καταστρέψει ή αν το κάνει για να τους εξαγνίσει και να τους οδηγήσει στην τελείωση, όπως και αν τους κρίνει και τους παιδεύει για να τους ωθήσει στον λάκκο της φωτιάς ή για να τους σώσει και να τους οδηγήσει στο φως. Όλοι βλέπουμε πως ο Θεός εκφράζει πάρα πολλές αλήθειες, φανερώνει τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων, διορθώνει τις αποκλίσεις που έχουν στην πίστη τους και τις αντιλήψεις τους σχετικά με την πίστη, αλλά και τους οδηγεί να καταλάβουν την αλήθεια, να ζήσουν με βάση τα λόγια του Θεού και να βιώσουν την ομοιότητα των γνήσιων ανθρώπων, καθώς και ότι ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού έχουν ήδη υπάρξει κάποια αποτελέσματα. Ο Θεός ξεσκεπάζει τις αλαζονικές διαθέσεις των ανθρώπων και τους εμποδίζει να γίνουν υπεράνθρωποι και σπουδαίοι. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τους δίνει τη δυνατότητα να γίνουν αληθινά δημιουργήματα και άνθρωποι που έχουν συνείδηση και λογική· ο Θεός ξεσκεπάζει την υποκριτική ουσία των Φαρισαίων, δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν τα υποκριτικά πρόσωπα των Φαρισαίων και οδηγεί τους ίδιους στην αλήθεια-πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Ο Θεός ξεσκεπάζει τον παραλογισμό που διακρίνει την παραδοσιακή κουλτούρα, καθώς και τα δεσμά που αυτή επιβάλλει στους ανθρώπους και το κακό που τους κάνει, έτσι ώστε να μπορέσουν να απελευθερωθούν οι άνθρωποι από τα δεσμά της παραδοσιακής κουλτούρας, να αποδεχτούν την αλήθεια και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού… Όλα αυτά συνοψίζονται ως εξής: Το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων από τον Θεό γίνεται για να τους φέρει από τις τάσεις του πονηρού κόσμου πίσω στον οίκο του Θεού, και από εκεί και πέρα να τους διδάσκει σχολαστικά και να τους εφοδιάζει με την αλήθεια και ζωή, έτσι ώστε να καταλάβουν και να μάθουν ποιες είναι οι αληθινές αρχές συμπεριφοράς και πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, ώστε να γλιτώσουν από το κακό που τους προκαλούν οι μοχθηρές τάσεις του Σατανά, αλλά και οι διάφορες σατανικές φιλοσοφίες και τα σατανικά δηλητήρια. Από την αρχή μέχρι τώρα, ο Θεός έχει κάνει κάθε λογής έργο· ξεκινώντας από το έργο Του κατά την Εποχή του Νόμου και φτάνοντας στο έργο Του κατά την Εποχή της Χάριτος, μέχρι το έργο της κρίσης που κάνει τώρα στις έσχατες ημέρες. Τώρα που έχετε ξεκαθαρίσει αυτά τα τρία στάδια του έργου του Θεού, ποια είναι ακριβώς η φύση του έργου Του στο σχέδιο διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια; Πώς θα έπρεπε να οριστεί; (Είναι ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα στους ανθρώπους.) Σωστά. Το έργο του Θεού σχετικά με τη διαχείριση και τη σωτηρία της ανθρωπότητας βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 6 χιλιάδες χρόνια, και μέσα σ’ αυτά τα 6 χιλιάδες χρόνια, ο Θεός υπομένει, περιμένει και μιλάει ακούραστος, καθοδηγώντας την ανθρωπότητα μέχρι και τώρα. Ο Θεός δεν έχει παραιτηθεί, κι αυτό το έργο που κάνει είναι ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν το δει κανείς από την άποψη της φύσης του έργου του Θεού, είναι άραγε τα συμφέροντα του Θεού τα πιο δίκαια και τα πιο θεμιτά; (Ναι.) Εάν διασφαλιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τι θα συμβεί στην ανθρωπότητα; Η ανθρωπότητα μπορεί να συνεχίσει να επιβιώνει με καλούς όρους, να βιώνει την ανθρώπινη ομοιότητα, να ζει σύμφωνα με τους νόμους όλων των πραγμάτων που έχει διαμορφώσει ο Θεός και να απολαμβάνει όλα όσα έχει χαρίσει Εκείνος στην ανθρωπότητα· μ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα γίνουν οι αληθινοί κύριοι των πάντων. Οφείλετε να καταλάβετε πως το έργο διαχείρισης του Θεού είναι τελικά προς το μέγιστο συμφέρον των ανθρώπων. Δεν είναι, λοιπόν, το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα στην ανθρωπότητα; Αυτό είναι αναμφισβήτητο, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Είναι ο πλέον δίκαιος σκοπός. Αν, λοιπόν, κάποιος, για τα δικά του συμφέροντα, έφτανε μέχρι το σημείο να βλάψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να παρακωλύσει τη διάδοση του έργου του Θεού, τότε τι άνθρωπος είναι αυτός; Είναι προφανώς ένας μοχθηρός κακούργος και διάβολος. Ο Θεός μονάχα δίνει στην ανθρωπότητα, δεν απαιτεί τίποτα σε αντάλλαγμα. Την ώρα που ο Θεός κάνει το έργο που αποφέρει το μεγαλύτερο όφελος στην ανθρωπότητα και αναλαμβάνει τον πιο δίκαιο σκοπό, οι άνθρωποι όχι μόνο δεν Τον εκτιμούν, δεν Τον ευχαριστούν και δεν σκέφτονται να Του το ανταποδώσουν, αλλά αντίθετα, διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν το έργο Του, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου συνείδηση και λογική. Αξίζουν παρ’ όλα αυτά να λέγονται άνθρωποι; Είναι πέρα για πέρα διάβολοι και σατανάδες! Κι αν ο Θεός, παρ’ όλο που τα κάνει όλα αυτά, δεν μπορεί να συγκινήσει τους ανθρώπους, έχουν άραγε εκείνοι καρδιά; Όχι, δεν έχουν. Αν δεν έχουν καρδιά σημαίνει ότι δεν έχουν συνείδηση. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν κανένα αίσθημα συνείδησης. Όταν κάποιος δεν έχει συνείδηση στην ανθρώπινη φύση του, τότε παύει να είναι άνθρωπος, είναι ζώο, διάβολος και Σατανάς. Αυτό είναι ολοφάνερο. Ο Θεός είναι αποφασισμένος να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα χρειάζεται για να σωθούν οι άνθρωποι, κι εργάζεται ακούραστα γι’ αυτό. Όσο κι αν παρανοούν ή αμφιβάλλουν οι άνθρωποι, ο Θεός έχει πάντα υπομονή και συνεχίζει να μεριμνά γι’ αυτούς, να τους λέει διάφορες πτυχές της αλήθειας ξανά και ξανά, να τους δίνει σιγά σιγά να καταλάβουν, να τους κάνει να στοχαστούν και να εξετάζουν, και να τους δίνει την ευκαιρία να αντιληφθούν και να καταλάβουν την καρδιά του Θεού. Και όταν εκείνοι ακούνε τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού, συγκινούνται και δακρύζουν λίγο. Όταν, όμως, γυρνούν την πλάτη τους, όχι μόνο δεν υπολογίζουν τις προθέσεις του Θεού, αλλά συνεχίζουν να επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα και συνεχίζουν να επιδιώκουν ευλογίες. Για πείτε Μου, μήπως τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και λογική; Τι είναι αυτό που λείπει περισσότερο από τέτοιους ανθρώπους; Πιο πολύ τους λείπει η συνείδηση και η λογική, πιο πολύ δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Ο Θεός υπομένει κάθε λογής πόνους με τεράστια υπομονή για να εργαστεί και να σώσει τους ανθρώπους, αλλά εκείνοι και πάλι Τον παρανοούν, συνέχεια τα βάζουν μαζί Του, συνέχεια προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα αδιαφορώντας για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και θέλουν πάντοτε να ζουν μια μεγαλειώδη ζωή, δίχως όμως να θέλουν να συμβάλουν στη δόξα του Θεού. Βλέπει μήπως κανείς σε όλα αυτά καμιά ανθρώπινη φύση άξια αναφοράς; Οι άνθρωποι διακηρύσσουν μεν δυνατά μαρτυρία για τον Θεό, αλλά μέσα τους λένε: «Ορίστε τι έργο έχω κάνει, έργο που έχει φέρει αποτελέσματα. Κι εγώ έχω κοπιάσει, κι εγώ έχω πληρώσει τίμημα. Ποιος ο λόγος να μην καταθέσω μαρτυρία για μένα;» Θέλουν πάντοτε να συμμετέχουν στη δόξα και στη μαρτυρία του Θεού. Αξίζουν άραγε οι άνθρωποι αυτά τα πράγματα; Η λέξη «δόξα» δεν ανήκει στους ανθρώπους. Μόνο στον Θεό μπορεί να ανήκει, στον Δημιουργό, και καμία σχέση δεν έχει με τα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι κοπιάζουν και συνεργάζονται, δεν παύουν να βρίσκονται υπό την ηγεσία του έργου του Αγίου Πνεύματος. Αν δεν υπάρχει το έργο του Αγίου Πνεύματος, τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι; Και ούτε και η λέξη «μαρτυρία» ανήκει στους ανθρώπους. Είτε μιλάμε για το ουσιαστικό «μαρτυρία» είτε για το ρήμα «μαρτυρώ», καμία απ’ αυτές τις δύο λέξεις δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα. Μόνο για τον Δημιουργό αξίζει να μαρτυρήσει κανείς και μόνο Αυτός αξίζει τη μαρτυρία των ανθρώπων. Αυτό το καθορίζει η ταυτότητα, η θέση και η ουσία του Θεού, και επιπλέον συμβαίνει επειδή όλα όσα κάνει Εκείνος προέρχονται από τις δικές Του προσπάθειες και τα αξίζει. Οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν εξαιρετικά περιορισμένα πράγματα, και μάλιστα όλα οφείλονται στη διαφώτιση, στην ηγεσία και στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Και όσο για την ανθρώπινη φύση, οι άνθρωποι, μόλις καταλάβουν κάποιες αλήθειες και μπορέσουν να κάνουν λίγο έργο, γίνονται αλαζόνες. Κανένας δεν μπορεί, αν δεν έχει μαζί του την κρίση και την παίδευση του Θεού, να φτάσει στην υποταγή στον Θεό και να μαρτυρήσει γι’ Αυτόν. Οι άνθρωποι μπορεί, επειδή ο Θεός το έχει προκαθορίσει, να έχουν κάποια χαρίσματα ή κάποια ξεχωριστά ταλέντα, να έχουν διδαχτεί κάποιο επάγγελμα ή κάποιες δεξιότητες, ή να είναι λίγο έξυπνοι, πράγμα που τους κάνει να γίνονται αφόρητα αλαζόνες και να θέλουν συνέχεια να μοιράζεται ο Θεός τη δόξα Του και τη μαρτυρία Του μαζί τους. Δεν είναι παράλογο αυτό; Είναι άκρως παράλογο. Δείχνει ότι βρίσκονται σε λάθος θέση. Θεωρούν τον εαυτό τους όχι ανθρώπινο ον, νομίζουν πως είναι μια ξεχωριστή κατηγορία, ότι είναι υπεράνθρωποι. Άνθρωποι που δεν ξέρουν την ταυτότητά τους, την ουσία τους και τη θέση όπου θα έπρεπε να βρίσκονται δεν έχουν αυτογνωσία. Η ταπεινότητα των ανθρώπων δεν προέρχεται από την ταπείνωση· είναι εξ αρχής ταπεινοί και χαμηλόφρονες. Η ταπεινότητα του Θεού είναι κάτι που προέρχεται από την ταπείνωση. Αν λέει κανείς ότι οι άνθρωποι είναι ταπεινοί τους εξυψώνει. Στην πραγματικότητα είναι χαμηλόφρονες. Οι άνθρωποι θέλουν να ανταγωνίζονται συνεχώς για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και ανταγωνίζονται τον Θεό για τους εκλεκτούς Του. Έτσι όπως ενεργούν, παίζουν τον ρόλο του Σατανά, και αυτή είναι η φύση του Σατανά. Είναι στ’ αλήθεια απόγονοι του Σατανά, δεν έχουν την παραμικρή διαφορά. Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός δίνει στους ανθρώπους λίγη εξουσία και δύναμη, και ας πούμε ότι μπορούν να παρουσιάσουν θαυμαστά σημεία και τέρατα, και να κάνουν κάποια εξαιρετικά πράγματα· ας πούμε, επίσης, ότι κάνουν τα πάντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις τηρούν κατά γράμμα. Μπορούν, όμως, να ξεπεράσουν τον Θεό; Όχι, με τίποτα. Ο Σατανάς, ο αρχάγγελος, δεν έχει ικανότητες μεγαλύτερες από ό,τι οι άνθρωποι; Αν και θέλει πάντοτε να ξεπεράσει τον Θεό, ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Στο τέλος, θα πρέπει να κατέλθει στο πηγάδι της αβύσσου. Ο Θεός θα είναι πάντοτε η προσωποποίηση της δικαιοσύνης· αντίθετα, ο Σατανάς, ο διάβολος και ο αρχάγγελος, θα είναι πάντοτε η προσωποποίηση της μοχθηρίας και ο εκπρόσωπος των δυνάμεων της μοχθηρίας. Ο Θεός θα είναι πάντα δίκαιος, και το γεγονός αυτό δεν γίνεται να αλλάξει. Αυτή είναι η εξαιρετική και εκπληκτική πλευρά του Θεού. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι αποκτήσουν όλες τις αλήθειες του Θεού από τον ίδιο, δεν παύουν να είναι μικροσκοπικά δημιουργήματα και δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον Θεό. Αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τον Θεό. Οι άνθρωποι μπορούν να ζουν με τάξη μόνο στο πλαίσιο όλων των κανόνων και των νόμων που έχει διαμορφώσει ο Θεός, και μόνο στο πλαίσιο αυτών των κανόνων και των νόμων μπορούν να διαχειρίζονται όλα αυτά που δημιούργησε Εκείνος. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δημιουργήσουν ζωντανά πράγματα ούτε μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα της ανθρωπότητας. Είναι γεγονός αυτό. Και τι υποδηλώνει αυτό το γεγονός; Ότι, όση εξουσία και όσες ικανότητες κι αν δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, στο τέλος κανείς δεν μπορεί να υπερβεί την εξουσία του Θεού. Όσα χρόνια, όσες γενιές κι αν περάσουν και όσοι άνθρωποι κι αν υπάρξουν, μόνο υπό την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού μπορούν ποτέ να ζήσουν οι άνθρωποι. Αυτό το γεγονός είναι αμετάβλητο για πάντα και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, μα ποτέ!

Τι αισθάνεστε εσείς μόλις τα ακούσετε όλα αυτά; Κάποιοι λένε: «Παλιότερα, μέσα στη συνείδησή μου, τα σκεφτόμουν αυτά τα πράγματα· αλλά, χωρίς να το θέλω, άρχισα να πιστεύω ότι αυξήθηκαν οι ικανότητές μου. Όσο μεγάλωνα, ωρίμασαν και οι σκέψεις μου και μπορούσα να σκεφτώ πιο ολοκληρωμένα για πολλά θέματα, ενώ όσο άκουγα περισσότερα απ’ τα λόγια του Θεού, καταλάβαινα κάποιες από τις προθέσεις Του, οπότε θεώρησα πως ήμουν δυνατός και πως δεν χρειαζόμουν να έχει ο Θεός την κυριαρχία Του πάνω μου. Ασυναίσθητα, άρχισα να πιστεύω πως ήμουν ικανός και πως είχα κερδίσει τον Θεό». Είναι καλό αίσθημα αυτό; (Όχι.) Για ποιον λόγο δεν είναι καλό; Δεν είναι καλό σημάδι. Και ποιο είναι καλό σημάδι; Όσο περισσότερο ζουν οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο πιστεύουν: «Οι άνθρωποι είναι σαν το χώμα, είναι κατώτεροι απ’ τα μυρμήγκια. Όσο δυνατοί και αξιοπρεπείς κι αν είναι οι άνθρωποι, όσα δόγματα κι αν καταλαβαίνουν και όσο ώριμες κι αν είναι οι σκέψεις τους, δεν μπορούν να υπερβούν την κυριαρχία του Θεού». Όσο πιο πολύ ζουν, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνονται το μεγαλείο της εξουσίας του Θεού και την παντοδυναμία της εξουσίας Του. Όσο πιο πολύ ζουν, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνονται πόσο ασήμαντοι είναι οι άνθρωποι. Όσο πιο πολύ ζουν, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνονται πόσο ασύλληπτος είναι ο Θεός. Μια τέτοια ψυχική κατάσταση είναι κανονική. Εσείς τώρα, άραγε, είστε σε μια τέτοια κατάσταση; Όχι ακόμα, σωστά; Εξακολουθείτε πολλές φορές να βρίσκεστε σε πάλη, να ταλαντεύεστε στα όρια των συμφερόντων και μερικές φορές να στέλνετε μέχρι και μερικά μικροσκοπικά σήματα, λέγοντας: «Πώς και δεν μοιράζεται ο Θεός μαζί μου λίγα απ’ τα συμφέροντά Του; Για ποιον λόγο δεν μου κάνει κομπλιμέντα; Για ποιον λόγο δεν κάνει τους γύρω μου να με εκτιμήσουν; Για ποιον λόγο δεν κάνει τους άλλους να δώσουν μαρτυρία για μένα; Έχω πληρώσει τίμημα και έχω συνεισφέρει. Τι ανταμοιβή θα μου δώσει ο Θεός;» Δεν παύετε να κολλάτε συχνά σε μια νοοτροπία αυταρέσκειας και αυτοϊκανοποίησης. Πολλές φορές δεν ξέρετε ποιοι είστε και πολλές φορές νομίζετε ότι είστε ικανοί. Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι κανονική. Αυτό δεν αποτελεί πρόοδο στη ζωή. Πώς λέγεται αυτό; Διεφθαρμένες διαθέσεις που για ακόμα μια φορά διογκώνονται. Κάποιοι, όταν δεν έχουν συνεισφέρει, είναι λίγο πιο διακριτικοί και χαμηλών τόνων. Από τη στιγμή που κάνουν κάτι σημαντικό και συνεισφέρουν, και νομίζουν ότι διαθέτουν κεφάλαιο, κάθε φορά που βλέπουν τους γύρω τους, αναρωτιούνται: «Για ποιον λόγο δεν αναφέρετε τις συνεισφορές μου; Αφού όλοι σας καταθέτετε μαρτυρία για το όνομα του Θεού και για την ουσία Του, για ποιον λόγο δεν κάνετε και μια παρουσίαση για μένα; Εντάξει, δεν λέω να καταθέσετε μαρτυρία για μένα, μπορείτε όμως απλώς να κάνετε μια παρουσίαση. Εγώ, η αδελφή τάδε, πιστεύω 25 χρόνια στον Θεό. Τώρα είμαι 45 χρονών, δεν έχω παντρευτεί και είμαι άγαμη, και μέχρι σήμερα επιδιώκω με ευλάβεια και ενθουσιασμό. Λόγω του ότι είμαι βασικός πυλώνας της εκκλησίας, πολλές φορές έχω βρεθεί στη λίστα καταζητούμενων της κομμουνιστικής κυβέρνησης της Κίνας, με έχουν κυνηγήσει και έχω κρυφτεί σε κάθε λογής μέρη, έχω περιπλανηθεί σε περισσότερες από δέκα επαρχίες πριν μετακομίσω στο εξωτερικό. Μετά από όλα αυτά, συνέχισα να υπηρετώ ως αρμόδια για σημαντικές εργασίες του οίκου του Θεού, και στη διάρκεια όλων αυτών έχω καταθέσει πολλές εποικοδομητικές προτάσεις, ιδέες και έννοιες για συγκεκριμένες δουλειές στον οίκο του Θεού, κι έτσι έχω βάλει ένα καθοριστικό λιθαράκι στην ανάπτυξη του έργου της εκκλησίας και στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Για ποιον λόγο δεν με παρουσιάζετε έτσι; Γιατί δεν μου δίνει ο Θεός κάποια περιβάλλοντα και περιστάσεις για να παρουσιάσω τα ταλέντα μου, έτσι ώστε να μάθουν όλοι για μένα και να με γνωρίσουν; Για ποιον λόγο μάς καταπιέζει πάντοτε ο Θεός; Στον οίκο του Θεού δεν είμαστε τόσο ελεύθεροι ούτε τόσο χαλαροί, απελευθερωμένοι και ευτυχισμένοι!» Μέχρι και χαλαρή, απελευθερωμένη και ευτυχισμένη θέλει να είναι. Πώς θα μπορούσαμε να σε κάνουμε χαλαρή, απελευθερωμένη και ευτυχισμένη; Βάζοντάς σε στην κορυφή της κατάταξης; Και μετά, αφού σε βάλουμε στην κορυφή της κατάταξης, πρέπει να σε παρουσιάσουμε ως εξής: Στην κοσμική κοινωνία, αυτή η γυναίκα ήταν φημισμένη γιατρός, κέρδισε το πρώτο βραβείο για τους διάσημους γιατρούς του έθνους, και κατόπιν μπήκε το όνομά της στην «Εγκυκλοπαίδεια των γιατρών παγκοσμίου φήμης». Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα, και αφού ήρθε στον οίκο του Θεού, παρέμεινε βασικός πυλώνας και ταλαντούχος άνθρωπος και τώρα έχει γίνει ανώτερη επικεφαλής. Δεν θα χαρεί μετά από όλα αυτά; Θα σκεφτεί: «Έχω ταλέντο. Ήμουν διάσημη και πριν, και μετά τον ερχομό μου στον οίκο του Θεού παραμένω διάσημη. Είμαι σαν το χρυσάφι που λάμπει όπου κι αν το βάλει κανείς, και κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει τη λάμψη του. Αυτές οι ικανότητές μου είναι φανερές σε όλους! Ο Θεός δεν καταθέτει μαρτυρίες μεν, αλλά τα γεγονότα αυτά καταθέτουν ηχηρή μαρτυρία για μένα». Πώς σας φαίνεται αυτή η γνώμη; Αν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις ούτε μια μέρα την επιδίωξη της φήμης και του κέρδους, τότε παραμένεις δέσμιος της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και δεν μπορείς να χαλαρώσεις και να χαρείς στ’ αλήθεια. Όσο παραμένεις δέσμιος, όσο σε κρατάνε και σε περιορίζουν τα δεσμά της φήμης και του κέρδους, δεν πρόκειται να προχωρήσεις όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας· το μόνο που μπορεί να κάνεις είναι να παραμείνεις κολλημένος εκεί που είσαι. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Θα κάνω πισωγύρισμα;» Το γεγονός είναι πως εφόσον δεν προχωράς μπροστά, είτε είσαι κολλημένος στο σημείο που βρίσκεσαι είτε κάνεις πισωγύρισμα. Αυτό δείχνει πως η φύση-ουσία σου είναι τέτοιο πράγμα, και όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, δεν πρόκειται να σημειώσεις ποτέ καμία πρόοδο, ακόμα και μέχρι το τέλος μπορεί να συνεχίσεις να κάνεις πολύ κακό. Θα έλεγε κανείς ότι σίγουρα θα αποκαλυφθείς. Μόλις ένας τέτοιος άνθρωπος βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον, μόλις αποκτήσει θέση, θα αποκαλυφθεί η φιλοδοξία του. Άραγε, αν δεν βρισκόταν σ’ αυτό το περιβάλλον και δεν είχε αυτήν τη θέση, δεν θα είχε καμία φιλοδοξία; Και πάλι θα είχε. Πολύ απλά, είναι τέτοιο πράγμα, έχει τέτοια ουσία, και δεν μπορεί να περιοριστεί η φιλοδοξία του. Μόλις βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον, θα «εκραγεί» ξαφνικά, και δεν θα τον συγκρατεί κανένας περιορισμός· θα αρχίσει να κάνει κακό, και θα ξεσκεπαστεί πλήρως το άσχημο διαβολικό του πρόσωπο. Αυτή είναι μια περίπτωση αποκάλυψης. Πρέπει να καταλάβεις το νόημα που έχει εδώ η λέξη «αποκάλυψη». Ο Θεός δεν είχε την πρόθεση να σε αποκαλύψει, ο Θεός είχε την πρόθεση να σου δώσει την ευκαιρία να ασκηθείς. Εσύ, όμως, είδες το καλό και δεν το κατάλαβες, και μάλιστα έκανες πραγματική επίδειξη. Δεν σου αξίζει, άραγε, να αποκαλυφθείς; Δική σου επιλογή είναι. Δεν είναι πως ο Θεός είχε επίτηδες σκοπό να σε αποκαλύψει και να σε αποκλείσει. Τα κίνητρα και οι φιλοδοξίες σου ήταν αυτά που σε αποκάλυψαν. Σε ποιον άλλον μπορείς να ρίξεις το φταίξιμο;

Αναφορικά με τα συμφέροντα των ανθρώπων και τα συμφέροντα του Θεού, λίγο-πολύ έχουμε συναναστραφεί αρκετά σχετικά με την αλήθεια ως προς αυτό το θέμα; Ποια είναι τα προσωπικά συμφέροντα των ανθρώπων; Είναι εκείνα που επιδιώκουν, και σ’ αυτά συμπεριλαμβάνονται η φήμη, το κέρδος και η θέση, η φιλοδοξία και η επιθυμία να λάβουν ευλογίες, καθώς και η ματαιοδοξία και η περηφάνια τους, η οικογένειά τους, οι συγγενείς τους, τα υλικά τους συμφέροντα και ούτω καθεξής. Η ουσία των ανθρώπινων συμφερόντων είναι εγωιστική και ποταπή, είναι μοχθηρή και σατανική, πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια και διαταράσσει, αναστατώνει και καταστρέφει το έργο του οίκου του Θεού· απ’ την άλλη, τα συμφέροντα του Θεού είναι ο πιο δίκαιος σκοπός για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και αντιπροσωπεύουν την αγάπη του Θεού, το έργο του Θεού, αλλά και την αγιοσύνη και τη δικαιοσύνη Του. Με το δίκιο Του, λοιπόν, προασπίζεται ο Θεός τα συμφέροντά Του. Προασπίζεται έναν δίκαιο σκοπό. Ο λόγος γι’ αυτό δεν είναι ότι ο Θεός είναι εγωιστής και θέλει να προασπιστεί την αξιοπρέπειά Του. Είναι κάτι δίκαιο και θεμιτό, κι έχει ανυπολόγιστο όφελος για το ανθρώπινο γένος το οποίο σώζει ο Θεός. Μόνο όταν προασπίζεται ο Θεός τα συμφέροντά Του μπορεί σαν αποτέλεσμα να σωθεί η ανθρωπότητα και να αποκομίσει μεγαλύτερα οφέλη, να αποκτήσει την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, και μόνο σε μια τέτοια περίπτωση μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν τελικά αληθινά δημιουργήματα και να ζήσουν στο πλαίσιο όλων των νόμων και των κανόνων που θέσπισε ο Θεός, και να ζήσουν ανάμεσα σε όλα όσα δημιούργησε Εκείνος γι’ αυτούς· μόνο σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί η ανθρωπότητα να βρει τη χαρά και να αποκτήσει μια αληθινά όμορφη ζωή. Είναι, άραγε, δίκαιος σκοπός όλα αυτά που κάνει ο Θεός; Είναι απόλυτα δίκαιος! Αυτό το έργο και αυτή η διαχείριση από τον Θεό, όπως και όλες οι δουλειές μέσα στην εκκλησία που έχουν σχέση με τη σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό, όπως η διάδοση του ευαγγελίου, οι κινηματογραφικές ταινίες, τα άρθρα με τις μαρτυρίες, τα βίντεο, η μετάφραση των λόγων του Θεού και η διατήρηση της κανονικής τάξης στην εκκλησιαστική ζωή, όλες αυτές οι δουλειές είναι σημαντικές και πρέπει να διαφυλάσσονται. Επίσης, από μια άλλη πτυχή, πρέπει να διασφαλιστεί η ζωή ολόκληρου του εκλεκτού λαού του Θεού που κάνει τα καθήκοντά του. Μπορεί αυτή η δουλειά να φαίνεται πολύ απλή, να μοιάζει με τις υποστηρικτικές υπηρεσίες και να μην έχει ιδιαίτερη σχέση με το κύριο έργο του οίκου του Θεού, αλλά δεν παύει να είναι πολύ σημαντική, και είναι απαραίτητο να αναφερθεί εδώ. Ο Θεός, επίσης, παρέχει στους ανθρώπους και κανονικά πράγματα όπως είναι το φαγητό, τα ρούχα, η στέγη και το μεταφορικό μέσο· αυτά αποτελούν, επίσης, τις πιο εύλογες φυσικές ανάγκες που πρέπει να έχουν όσοι διαθέτουν κανονική ανθρώπινη φύση. Ο Θεός δεν πρόκειται να στερήσει από τους ανθρώπους αυτές τις ανάγκες· αντίθετα, πρέπει να τις προασπίσει. Αν εσύ όλη την ώρα αναστατώνεις, διαταράσσεις και υπονομεύεις εκείνα που θέλει να προασπιστεί ο Θεός, αν τα περιφρονείς συνέχεια όλα αυτά και έχεις πάντοτε αντιλήψεις και γνώμες γι’ αυτά, τότε επικρίνεις τον Θεό και Του εναντιώνεσαι. Αν δεν θεωρείς σημαντικό το έργο του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και θέλεις συνέχεια να τα υπονομεύεις και να προκαλείς πάντοτε την καταστροφή, ή αν θέλεις διαρκώς να κερδίσεις, να κλέψεις ή να καταχραστείς κάτι από αυτά, τότε άραγε θα θυμώσει μαζί σου ο Θεός; (Ναι.) Και τι συνέπειες θα επιφέρει ο θυμός του Θεού; (Θα τιμωρηθούμε.) Αυτό είναι βέβαιο. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε συγχωρήσει, σε καμία περίπτωση! Διότι αυτό που κάνεις είναι να διαλύεις και να καταστρέφεις το έργο της εκκλησίας, πράγμα που πάει κόντρα στο έργο και στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό είναι μεγάλο κακό, είναι έναρξη κόντρας με τον Θεό και είναι κάτι που προσβάλλει άμεσα τη διάθεσή Του. Πώς είναι δυνατόν να μη θυμώσει μαζί σου; Αν κάποιοι άνθρωποι, επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν είναι ικανοί στη δουλειά τους και κάνουν χωρίς να το θέλουν πράγματα που προκαλούν αναστάτωση και διατάραξη, κάτι τέτοιο συγχωρείται. Αν, όμως, για χάρη των δικών σου προσωπικών συμφερόντων ζηλεύεις και τσακώνεσαι, και κάνεις επίτηδες πράγματα που διαταράσσουν, αναστατώνουν και καταστρέφουν το έργο του οίκου του Θεού, αυτό λογίζεται ως εσκεμμένη παραβίαση και είναι προσβολή της διάθεσης του Θεού. Θα σε συγχωρήσει άραγε ο Θεός; Ο Θεός κάνει το έργο του σχεδίου διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια, και όλη η κοπιώδης προσπάθειά Του εντάσσεται σ’ αυτό. Εάν κάποιος πηγαίνει κόντρα στον Θεό, αν βλάπτει επίτηδες τα συμφέροντα του οίκου Του και επιδιώκει σκόπιμα τα προσωπικά του συμφέροντα, το προσωπικό του γόητρο και την προσωπική του θέση σε βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού, και δεν διστάζει να διαλύσει το έργο της εκκλησίας, να παρεμποδίσει και να καταστρέψει το έργο του οίκου του Θεού, και ακόμα και να προκαλέσει τεράστιες υλικές και οικονομικές ζημιές στον οίκο του Θεού, τότε θεωρείς ότι τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να συγχωρούνται; (Όχι, δεν πρέπει.) Αφού όλοι σας λέτε ότι δεν γίνεται να συγχωρούνται, ο Θεός θυμώνει με τέτοιους ανθρώπους; Σίγουρα, ναι. Ο Θεός έχει κάνει τόσο σπουδαία δουλειά εκφράζοντας την αλήθεια και σώζοντας τους ανθρώπους, και έχει αφιερώσει όλη την κοπιαστική προσπάθειά Του σ’ αυτό. Ο Θεός παίρνει αυτόν τον τόσο δίκαιο σκοπό πάρα πολύ σοβαρά· όλη την κοπιαστική προσπάθειά Του την έχει καταβάλει γι’ αυτούς τους ανθρώπους που θέλει να σώσει, και σ’ αυτούς τους ανθρώπους έχει εναποθέσει όλες Του τις προσδοκίες· σ’ αυτούς τους ανθρώπους θα πραγματοποιηθούν όλα τα τελικά αποτελέσματα και η δόξα που θέλει να αποκτήσει από το σχέδιο διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια. Αν κάποιος γίνει αντίπαλος με τον Θεό, αντιταχθεί, διαταράξει ή καταστρέψει το αποτέλεσμα αυτού του σκοπού, τότε άραγε θα τον συγχωρήσει ο Θεός; (Όχι.) Μήπως κάτι τέτοιο προσβάλλει τη διάθεση του Θεού; Αν συνεχίζεις να λες ότι ακολουθείς τον Θεό, ότι επιδιώκεις τη σωτηρία, ότι αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση και την καθοδήγηση του Θεού, ότι αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευσή Του και ότι υποτάσσεσαι σ’ αυτές, όμως την ώρα που λες αυτά τα λόγια, ταυτόχρονα διαταράσσεις, αναστατώνεις και καταστρέφεις το πολύπλευρο έργο της εκκλησίας, και εξαιτίας του γεγονότος ότι αναστατώνεις, διαταράσσεις και καταστρέφεις, αλλά και επειδή αμελείς ή παραμελείς το καθήκον σου, ή επειδή έχεις εγωιστικές επιθυμίες και επειδή επιδιώκεις τα δικά σου συμφέροντα, πλήττονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τα συμφέροντα της εκκλησίας και τόσες άλλες πτυχές, μέχρι και σε σημείο που να αναστατώνεται σοβαρά και να καταστρέφεται το έργο του οίκου του Θεού, τότε πώς θα πρέπει να ζυγίσει ο Θεός την έκβασή σου στο βιβλίο της ζωής σου; Τι χαρακτηρισμό θα έπρεπε να σου δώσει; Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να τιμωρηθείς. Αυτό σημαίνει να παίρνεις αυτό που σου αξίζει. Τι καταλαβαίνετε τώρα; Πώς είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων; (Είναι μοχθηρά.) Τα συμφέροντα των ανθρώπων είναι στην πραγματικότητα όλες τους οι εξωφρενικές επιθυμίες. Για να το θέσω ευθέως, όλα αυτά είναι πειρασμοί, όλα είναι ψέματα, και είναι δολώματα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να δελεάσει τους ανθρώπους. Όταν επιδιώκει κανείς τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, αλλά και τα δικά του συμφέροντα, τότε συνεργάζεται με τον Σατανά για να κάνει το κακό, και πηγαίνει κόντρα στον Θεό. Ο Σατανάς, για να παρεμποδίσει το έργο του Θεού, δημιουργεί διάφορα περιβάλλοντα για να δελεάσει, να αναστατώσει και να παραπλανήσει τους ανθρώπους, να τους εμποδίσει να ακολουθήσουν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Εκείνοι, αντίθετα, συνεργάζονται με τον Σατανά και τον ακολουθούν, ενώ ξεσηκώνονται σκόπιμα για να αναστατώσουν και να καταστρέψουν το έργο του Θεού. Όση συναναστροφή κι αν κάνει ο Θεός πάνω στην αλήθεια, εκείνοι και πάλι δεν έρχονται στα συγκαλά τους. Όσο κι αν τους κλαδέψει ο οίκος του Θεού, και πάλι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δεν υποτάσσονται καθόλου στον Θεό· κάθε άλλο, επιμένουν να περάσει το δικό τους και να κάνουν ό,τι θέλουν, με αποτέλεσμα να αναστατώνουν και να καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας, να επηρεάζουν σοβαρά την πρόοδο του έργου της εκκλησίας στις διάφορες πτυχές του και να ζημιώνουν απίστευτα τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτή η αμαρτία είναι πολύ μεγάλη, και ο Θεός σίγουρα θα τιμωρήσει τέτοιους ανθρώπους.

Αυτήν τη στιγμή, κατά τη γνώμη σας, ποιες δουλειές είναι οι πιο σημαντικές στην εκκλησία και αφορούν την επέκταση του σχεδίου διαχείρισης του Θεού; (Η διάδοση του ευαγγελίου.) Μια σημαντική δουλειά είναι το έργο του ευαγγελίου. Το έργο του Θεού, από την οπτική του Θεού, είναι έργο· για τους ανθρώπους, όμως, είναι καθήκον τους. Εκτός από το έργο του ευαγγελίου, υπάρχει και το έργο της παραγωγής των ταινιών, το έργο της μετάφρασης, των ύμνων, αλλά και το διάφορων ειδών κειμενικό έργο. Στις μέρες μας, οι περισσότεροι απ’ τους ανθρώπους που κάνουν το καθήκον τους με πλήρη απασχόληση εμπλέκονται σε δραστηριότητες που συνδέονται μ’ αυτές τις δουλειές. Για πείτε Μου, ποιες από αυτές τις δουλειές μπορούν να παραλειφθούν; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η μουσική δεν είναι παρά μόνο λίγες νότες, δεν τη θεωρώ και τίποτα σημαντικό. Και χωρίς αυτές τις μελωδίες, μια χαρά γίνεται να διακηρυχθούν και να διαδοθούν τα λόγια του Θεού, και μπορεί εξίσου να φέρουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού». Είναι σωστό να το λέει κανείς αυτό; (Όχι, είναι λάθος.) Για ποιον λόγο είναι λάθος; Θα είχαν κανένα νόημα τα τόσων ειδών βίντεο αν δεν είχαν μουσική; (Όχι.) Η μουσική, εκτός από το ότι χρειάζεται για να ψάλλει κανείς ύμνους μέσα στην εκκλησία, είναι και απαραίτητη για όλες τις ταινίες, τα μουσικά βίντεο, τις χορωδίες και τις θεατρικές παραστάσεις, αλλά και για τα βίντεο με την απαγγελία των λόγων του Θεού και ούτω καθεξής. Μπορεί με την πρώτη ματιά η μουσική να φαίνεται όντως ότι έχει να κάνει μόνο με λίγες νότες, αλλά είναι ένας πιο αποτελεσματικός τρόπος διακήρυξης των λόγων του Θεού και μπορεί να παίξει ρόλο στην τόνωση της διάδοσης του ευαγγελίου με το που θα ακούσουν αυτήν τη μουσική οι άνθρωποι, πράγμα που την καθιστά απαραίτητη. Ακόμα κι αν κάτσεις να μιλήσεις εδώ πέρα χαλαρά και υπάρχει μουσική υπόκρουση, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό, σωστά; Άρα, αυτό το καθήκον είναι πολύ σημαντικό. Κάποιοι λένε: «Άρα, το έργο μας στην παραγωγή βίντεο είναι σημαντικό;» Πείτε Μου εσείς, είναι σημαντικό το έργο της παραγωγής βίντεο; (Ναι.) Για παράδειγμα, μεγάλο ποσοστό των εικόνων που δημιουργούνται με την τεχνολογία των ειδικών εφέ δεν θα μπορούσε να αντικατασταθεί από κανένα μη επεξεργασμένο βίντεο ούτε θα μπορούσε να βιντεοσκοπηθεί· αυτή είναι η σύγχρονη τέχνη. Υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Ο οίκος του Θεού μιλάει μέχρι και για σύγχρονη τέχνη. Δεν το κάνει, άραγε, για να συμβαδίσει με την εποχή;» Με ποιον τρόπο συμβαδίζει κάτι τέτοιο με την εποχή; Έτσι εκμεταλλεύεται τον Σατανά ώστε να παρέχει υπηρεσία. Ασφαλώς, δεν είναι εκμετάλλευση των αδελφών ώστε να παρέχουν υπηρεσία. Θέλω να πω ότι, αν μπορείς να μάθεις κάποια τεχνικά και καλλιτεχνικά επαγγέλματα και αυτές τις επαγγελματικές γνώσεις τις αξιοποιήσεις στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και της διακήρυξης των λόγων του Θεού, τότε αυτά που έμαθες έχουν κάποια χρησιμότητα. Αν μπορείς να τα μάθεις, αυτό αποτελεί τη χάρη του Θεού, και έπειτα, αν κάνεις το σχετικό καθήκον, θα είσαι ευλογημένος. Δεν είναι ευλογία αυτό για σένα; (Είναι.) Άρα, σημασία δεν έχει τι μαθαίνεις, αλλά αν το αξιοποιείς για το καθήκον σου. Υπάρχουν κι άλλοι που λένε: «Κάνουμε κειμενικό έργο, αλλά κανείς δεν μαθαίνει ποτέ για μας, κανένας δεν μας αναφέρει, ενώ πολλοί δεν μας βλέπουν καν. Έχουμε γίνει αναλώσιμοι». Δεν το βλέπει ξεκάθαρα το ζήτημα όποιος το λέει αυτό. Παρόλο που δεν σε βλέπουν οι άνθρωποι, σε βλέπει ο Θεός, σε εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός, σε καθοδηγεί ο Θεός, σε ευλογεί ο Θεός· γιατί δεν το νιώθεις αυτό; Έχει καμία σημασία αν σε βλέπουν ή αν σε αναφέρουν οι άνθρωποι; Υπάρχει καμία αλήθεια που να μη σου έχει δοθεί; Υπάρχουν μήπως κηρύγματα και συναναστροφές στα οποία σε άφησαν απέξω; Στην πραγματικότητα, ο βαθμός τεχνικής δυσκολίας του κειμενικού έργου δεν είναι πολύ υψηλός, και δεν υπάρχει λόγος να ενισχύεται τόσο πολύ από τεχνική άποψη. Απ’ την άλλη, όμως, ένα πράγμα είναι απαραίτητο. Πρέπει να καταλάβετε την αλήθεια. Αν δεν καταλάβετε την αλήθεια, δεν θα μπορέσετε να γράψετε τίποτα. Ξέρεις πώς να γράφεις, μπορείς να τυποποιήσεις τη γλώσσα, να οργανώσεις τη γλώσσα και να δομήσεις κάποιες ιδέες σε ένα γραπτό κείμενο. Το άρθρο, όμως, δεν είναι μόνο η δομή. Πρέπει να συμπληρωθεί με περιεχόμενο. Και τι ακριβώς πρέπει να γραφτεί ως περιεχόμενο, και πώς ακριβώς πρέπει να γραφτεί για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα της μαρτυρίας για τον Θεό; Σ’ αυτό πρέπει να εισέλθετε. Αν παραμένετε μόνο σ’ αυτήν τη βάση, δηλαδή στο να μαρτυράτε για τα λόγια του Θεού και να διακηρύσσετε αυτό το στάδιο του έργου Του, τότε το ανάστημά σας δεν πρόκειται να μεγαλώσει ποτέ. Καλό θα είναι, εκτός από το να μαρτυρήσετε για το νέο έργο του Θεού, να καταρρίψετε τις αντιλήψεις των ανθρώπων και να συναναστραφείτε σχετικά με κάποιες αλήθειες των οραμάτων, να μπορέσετε, επίσης, να συναναστραφείτε σχετικά με κάποιες αλήθειες που αφορούν τη ζωή-είσοδο και να χρησιμοποιήσετε κάποια γεγονότα, κάποιες ιστορίες και κάποιες πολύ ωραίες λεπτομέρειες, για να εκφράσετε καθεμιά από τις διαφορετικές καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι βαθιά μέσα τους, έτσι ώστε να αναγνωρίσουν τη διαφθορά τους, να καταλάβουν ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα και ποιες είναι οι προθέσεις Του, αλλά και να αναγνωρίσουν τα πιο κρίσιμα ζητήματα, δηλαδή τι ακριβώς είναι η αλήθεια, ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσουν, ποιο είναι το σφάλμα στα λάθος μονοπάτια που ακολουθούν τώρα, τι είδους άνθρωποι απαιτεί ο Θεός να είναι όλοι και ποιο μονοπάτι απαιτεί να ακολουθήσουν. Αν μπορέσετε να πάτε βήμα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση, τότε το καθήκον σας θα είναι πάρα πολύ πολύτιμο. Αυτό, όμως, είναι το δύσκολο κομμάτι, αυτό είναι το πιο δύσκολο. Η ζωή-είσοδος των ανθρώπων δεν είναι κάτι που γίνεται μέσα σε μία ή δύο μέρες. Πολλά πράγματα χρειάζονται ένα-δύο χρόνια από την ώρα που ξεκινάνε μέχρι να αποκτήσει συνείδηση ο άνθρωπος. Παίρνει δύο με τρία ή ακόμα και τρία με πέντε χρόνια από τη στιγμή που κάποιος έχει θολή συνείδηση μέχρι να αποκτήσει ξεκάθαρη συνείδηση, ενώ από τη στιγμή που κάποιος αποκτήσει ξεκάθαρη συνείδηση μέχρι να συνειδητοποιήσει τη φύση αυτού του ζητήματος παίρνει δυο-τρία χρόνια, και στη συνέχεια θέλει άλλα δυο-τρία χρόνια για να καταλάβει πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Μέχρι εκεί μόνο μπορούν να φτάσουν αυτοί που είναι απαθείς και έχουν χαμηλό επίπεδο. Όσοι έχουν καλύτερο επίπεδο και είναι σε εγρήγορση ξέρουν να αναζητούν ενεργά ποια είναι η αλήθεια, κι αυτό παίρνει άλλα δύο ή τρία χρόνια… Προτού το καταλάβουν, έχει περάσει ολόκληρη η ζωή τους. Τόσο αργή είναι η ζωή-είσοδος! Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν και θυμούνται την αλήθεια πολύ πιο γρήγορα από ό,τι τη βιώνουν και την κατανοούν. Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Θέλω να πω ότι πάντα παίρνει πιο πολύ χρόνο το να βιώσει και να κατανοήσει κανείς, γιατί έτσι είναι η ζωή, ενώ το να καταλάβει και το να θυμάται θέλει μόνο μυαλό. Όσοι έχουν καλή μνήμη, μεγάλη ικανότητα κατανόησης, κάποιο επίπεδο και κάποια μόρφωση μπορούν να τα πετύχουν γρήγορα αυτά τα πράγματα. Άραγε, όμως, αποκτά κανείς γνώση αμέσως μόλις καταλάβει; Όχι. Μόλις καταλάβει, απλώς σταματά στο επίπεδο ότι ξέρει τι αφορά αυτό το ζήτημα και τίποτε περισσότερο· και πάλι, όμως, αυτό δεν αρκεί για να αναλάβει δράση. Για ποιον λόγο δεν αρκεί; Πολλές φορές, το δόγμα που καταλαβαίνεις δεν μπορεί να εφαρμοστεί ούτε να συνδεθεί με τα ζητήματα που σου τυχαίνουν, με αποτέλεσμα μόνο μετά από πολλές αποτυχίες, πολλές απώλειες, αρκετές παρακάμψεις και πολλούς γύρους κρίσης, παίδευσης και κλαδέματος να καταλαβαίνεις τελικά την αλήθεια και να μπορείς να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια του Θεού σε καθένα απ’ τα διάφορα πράγματα που σου τυχαίνουν. Μέχρι τότε, θα έχουν περάσει τόσα χρόνια που το πρόσωπό σου θα έχει γεμίσει ρυτίδες· δεν αργεί πολύ, λοιπόν; Η ζωή του ανθρώπου προχωράει πολύ αργά, επειδή η αλήθεια που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι περιλαμβάνει την ανθρώπινη φύση-ουσία, την ανθρώπινη ύπαρξη και εκείνα τα πράγματα με βάση τα οποία ζουν οι άνθρωποι, και αυτό περιλαμβάνει τη μεταμόρφωση της διάθεσης ενός ανθρώπου, καθώς και αλλαγές στη ζωή του. Πώς γίνεται να είναι τόσο εύκολο να αλλάξει η ζωή σου και να γίνει μια άλλη ζωή; Από τη μία, χρειάζεται το έργο του Θεού, και την ίδια στιγμή, χρειάζεται και η ενεργή συνεργασία των ανθρώπων· εκτός αυτού, είναι και οι δοκιμασίες του εξωτερικού περιβάλλοντος, αλλά και η προσωπική σου επιδίωξη· επιπλέον, πρέπει να έχεις ικανοποιητικό επίπεδο και ικανότητα αντίληψης, και τότε ο Θεός θα σου δώσει περισσότερη διαφώτιση και καθοδήγηση. Επιπλέον, ο Θεός θα σου επιβάλει κάποιες συνθήκες παίδευσης, κρίσης και κλαδέματος, και οι αδελφοί και οι αδελφές σου θα σε επικρίνουν, κι εσύ πρέπει, παρ’ όλα αυτά, να συνεχίσεις να επιδιώκεις να ανέβεις, έτσι ώστε να αποκλειστούν αυτά που ανήκουν στον Σατανά. Μόνο τότε μπορούν να εισέλθουν σιγά σιγά τα θετικά πράγματα που ανήκουν στην αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Όταν οι άνθρωποι καταλάβουν την αλήθεια, αλλάζει η ζωή τους». Είναι σωστό ή λάθος να το λέει κανείς αυτό; (Λάθος.) Πού είναι το λάθος; Το να καταλάβεις την αλήθεια δεν είναι το ίδιο με το να κατέχεις την αλήθεια και ούτε γίνεται ζωή σου από τη στιγμή που την καταλαβαίνεις. Από τη στιγμή που ακούς την αλήθεια, την κατανοείς και καταλαβαίνεις αυτό που ακούς, πόσο καιρό μπορεί να υπάρχει στην καρδιά σου; Μπορεί μετά από έναν μήνα εκείνα τα λόγια που τότε τα θεωρούσες πάρα πολύ σημαντικά να έχουν εξαφανιστεί τελείως, κι όταν τα ξανακούσεις να σου φαίνεται λες και είναι η πρώτη φορά που τα ακούς. Αν, όμως, έχεις όντως ένα τέτοιο ανάστημα ζωής, τότε δεν χρειάζεται να τα ακούς ξανά και ξανά. Σε διαφορετική περίπτωση, πρέπει να συνεχίσεις να τα ακούς, ενώ αν δεν τα ακούς, τότε όσα καταλαβαίνεις θα μειωθούν σταδιακά και θα εξαφανιστούν, μέχρι να καταντήσεις ίδιος με τους άπιστους. Πρέπει, λοιπόν, να ακούει και να διαβάζει κανείς συνέχεια τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Δεν αρκεί να τα διαβάζετε ή να τα ακούτε ίσα ίσα. Κατά βάθος, όλοι σας το έχετε συνειδητοποιήσει αυτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάποιες φορές, μετά από δύο ή τρεις μέρες χωρίς να ψάλλεις ύμνους ή να προσευχηθείς στον Θεό, νιώθεις ένα κενό στην καρδιά σου και δεν μπορείς να αντιληφθείς τον Θεό, οπότε αναρωτιέσαι πού να πας μια βόλτα να χαλαρώσεις. Κι έτσι, όσο περισσότερο χαλαρώνεις τόσο περισσότερο χάνεις την πειθαρχία σου, και, όταν πηγαίνεις στην εκκλησία να συναναστραφείς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου σχετικά με την αλήθεια, εσύ έχεις ξεσυνηθίσει και, την ώρα που αναφέρεται το έργο της εκκλησίας, εσύ νιώθεις λίγη αμηχανία. Μέσα σε δυο-τρεις μέρες έχεις αλλάξει και έχεις γίνει άλλος άνθρωπος, τόσο μάλιστα που δεν μπορείς πια ούτε καν να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου. Πώς γίνεται αυτό; Μη νομίζεις πως, εφόσον έχεις ακούσει πολλά κηρύγματα, η αλήθεια έχει γίνει ζωή σου και πως έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Είσαι ακόμα πολύ μακριά! Μη νομίζεις ότι μόνο και μόνο επειδή έγραψες ένα άρθρο μαρτυρίας ή επειδή είχες μια τέτοια εμπειρία, έχεις ήδη σωθεί. Δεν έχεις φτάσει ακόμα σ’ αυτό το σημείο! Αυτό δεν είναι παρά ένα μικρό κομματάκι στη μακρόχρονη εμπειρία της ζωής σου. Αυτό το κομματάκι ίσως είναι ένα απλό καπρίτσιο της στιγμής, ένα αίσθημα της στιγμής, μια επιθυμία ή φιλοδοξία της στιγμής, και τίποτε παραπάνω. Όταν μια μέρα που είσαι αδύναμος, θυμηθείς και ακούσεις κάποιες μαρτυρίες που είχες κάποτε δώσει, τους όρκους που είχες δώσει και εκείνα που είχες καταλάβει κάποτε, άραγε θα σου φανούν άγνωστα και θα πεις: «Εγώ ήμουν αυτός; Είχα τόσο μεγάλο ανάστημα; Πώς είναι δυνατόν να μην ξέρω; Δεν ήμουν εγώ αυτός, σίγουρα»; Τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχει αλλάξει ακόμα η ζωή σου. Και τι δείχνει το γεγονός ότι δεν έχει αλλάξει η ζωή σου; Σημαίνει ότι δεν έχει μεταμορφωθεί ακόμα η διάθεσή σου. Πώς θα νιώσεις όταν διαπιστώσεις ότι, παρόλο που έχεις καταθέσει μαρτυρίες και πίστευες ότι τότε είχες ήδη μεγάλο ανάστημα, μπορείς και πάλι να γίνεις όσο αρνητικός είσαι και τώρα; Δεν θα θεωρήσεις πολύ δύσκολο πράγμα τη μεταμόρφωση της διάθεσης; Η αλήθεια δεν είναι κάτι που μπορεί να εισαχθεί στον άνθρωπο από τη μια μέρα στην άλλη. Αν οι άνθρωποι κερδίσουν πραγματικά την αλήθεια ως τη ζωή τους, τότε θα κερδίσουν ευλογίες και η ζωή τους θα είναι διαφορετική. Δεν θα είναι πια όπως και τώρα, δεν θα αποκαλύπτουν συχνά διεφθαρμένες διαθέσεις· αντίθετα, θα μπορούν να υποταχθούν απόλυτα στον Θεό και να κάνουν πιστά το καθήκον τους, και θα μεταμορφωθούν πλήρως.

Εφόσον η ανθρωπότητα είναι τόσο διεφθαρμένη, δεν είναι εύκολη υπόθεση να αποδεχτεί κανείς την αλήθεια, και επειδή η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη, είναι ακόμα πιο δύσκολο να την εισαγάγει στους ανθρώπους ο Θεός. Η αξία και το νόημα της αλήθειας, αλλά και όλες οι πολύπλευρες πτυχές της, είναι για τους ανθρώπους πάρα πολύ πολύτιμες και γεμάτες νόημα. Επειδή, όμως, οι άνθρωποι είναι τόσο πολύ διεφθαρμένοι από τον Σατανά και έχουν μέσα τους τόσα πράγματα που ανήκουν στον Σατανά, δεν είναι τόσο εύκολο να εισαχθεί η αλήθεια μέσα τους, ώστε να μετατραπεί σε ζωή τους. Άρα, αυτό σημαίνει ότι δεν γίνεται να εισαχθεί η αλήθεια στους ανθρώπους; Όχι, δεν σημαίνει αυτό. Γίνεται να εισαχθεί μέσα τους, όμως πρέπει να έχουν σωστή στάση και οπτική, αλλά και να ακολουθούν το ορθό μονοπάτι. Το ότι είναι δύσκολο δεν σημαίνει ότι δεν είναι εφικτό· το ίδιο συνέβη με τα δύο πρώτα στάδια του έργου του Θεού, τότε που Εκείνος δεν έκανε έργο για την τελείωση και δεν εξέφρασε αυτές τις αλήθειες ούτε είπε αυτά τα λόγια, αλλά παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άνθρωποι οδηγήθηκαν στην τελείωση και κάποιοι τελικά γνώρισαν τον Θεό. Αν το εξετάσει κανείς μέσα απ’ αυτό το γεγονός, είναι εφικτό να εισαχθεί η αλήθεια στους ανθρώπους, δεν είναι ανέφικτο· απλώς εξαρτάται από το κατά πόσο επιδιώκουν την αλήθεια. Και πώς πρέπει να επιδιώκει κανείς; Ο πιο απλός τρόπος είναι να διαβάζει κάθε μέρα τα λόγια του Θεού, να απομνημονεύει ουσιώδη λόγια Του, να συλλογίζεται κάθε μέρα ένα χωρίο από τα λόγια Του, να προσεύχεται διαβάζοντας και να συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτά τα λόγια συνέχεια. Μόλις προσευχηθείς διαβάζοντας αυτές τις απόψεις και αυτά τα ρητά, καθώς και τη στάση απέναντι σε διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, που έχουν σκοπό να σου μάθουν τα λόγια του Θεού, ούτως ώστε να τα καταλάβεις και να εισέλθουν στην καρδιά σου, τότε, χωρίς καν να το αντιληφθείς, κάθε φορά που σου τυχαίνουν διάφορα ζητήματα, θα βιώνεις θετικές σκέψεις και απόψεις, αλλά και αρχές άσκησης. Δεν έχεις φτάσει ακόμα σ’ αυτό το επίπεδο. Διάβασες τι έκανε ο Ιώβ; Τι έκανε ο Ιώβ την ώρα που διασκέδαζαν τα παιδιά του; Προσήλθε ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί και να κάνει θυσίες για τα παιδιά του. Δεν παραστράτησε ποτέ από τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μένεις μακριά από καθετί που θα μπορούσε να κάνει την καρδιά σου να παραστρατήσει από τον Θεό· να μη λες τίποτα που θα μπορούσε να κάνει την καρδιά σου να παραστρατήσει από τον Θεό· να μην κοιτάς πράγματα που θα μπορούσαν να σε κάνουν να παραστρατήσεις από τον Θεό, ή να αναπτύξεις αντιλήψεις ή αμφιβολίες γι’ Αυτόν· μην έχεις επαφές με ανθρώπους που θα μπορούσαν να σε οδηγήσουν στην αρνητικότητα, στον εκφυλισμό και στην καλοπέραση, ή που θα μπορούσαν να σε κάνουν να υποψιαστείς τον Θεό, να Τον αψηφήσεις ή να παραστρατήσεις από Αυτόν. Να τους κρατάς σε απόσταση τέτοιους ανθρώπους· να μένεις κοντά σε όποιον μπορεί να σου φανεί εποικοδομητικός, να σε βοηθήσει και να σε εφοδιάσει· και να μην κάνεις πράγματα που θα σε οδηγήσουν στην αποστροφή και την απόρριψη της αλήθειας, πράγματα που θα σε κάνουν να την αντιπαθήσεις ή να τη σιχαθείς. Πρέπει στο μυαλό σου να αποκτήσεις μια ιδέα απ’ όλα αυτά. Μην είσαι επιπόλαιος στη ζωή σου, με τη σκέψη: «Δεν με νοιάζει πόσο θα ζήσω ούτε πώς θα κυλήσει η ζωή μου, θα τα αφήσω όλα στη φύση και στις ενορχηστρώσεις του Θεού». Ναι μεν ο Θεός έχει οργανώσει περιβάλλοντα για σένα και σου έχει χαρίσει την ελεύθερη βούληση για να διαλέξεις, αλλά αν δεν συνεργάζεσαι, και αναλαμβάνεις συνέχεια πρωτοβουλία να έχεις επαφές με ανθρώπους που τους αρέσουν τα εγκόσμια, και που πάντα υποκύπτουν στη σάρκα, και που δεν είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους, και είναι ανεύθυνοι, και αν ανακατεύεσαι συνέχεια με τέτοιους ανθρώπους, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα και η τελική έκβαση; Αυτοί οι άνθρωποι, όταν δεν έχουν τίποτα να κάνουν, μιλάνε για φαγητό, για ποτό και για διασκέδαση, και πολλές φορές λένε ιστορίες και κουτσομπολιά. Αν σου τύχουν τέτοιοι πειρασμοί και δεν μείνεις μακριά τους, και μάλιστα σου γίνουν εμμονή αυτά τα πράγματα και σκόπιμα κάνεις παρέα με τέτοιους ανθρώπους, τότε κινδυνεύεις, γιατί ο πειρασμός σε περιτριγυρίζει! Οι σοφοί άνθρωποι, όταν βλέπουν τέτοιους πειρασμούς, μένουν μακριά. Μέσα τους καταλαβαίνουν ξεκάθαρα: «Δεν έχω τέτοιο ανάστημα, δεν πρόκειται να τους ακούσω και ούτε θέλω να τους δώσω σημασία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε αγαπούν την αλήθεια. Εγώ θα μείνω μακριά και θα ψάξω να βρω ένα μέρος με ησυχία για να διαβάσω μόνος μου τα λόγια του Θεού, να γαληνέψω την καρδιά μου και να συλλογιστώ για λίγο, και να προσέλθω ενώπιον του Θεού». Όλες αυτές οι αρχές και όλοι αυτοί οι στόχοι είναι οι εξής: Καταρχάς, μην παραστρατήσεις από τα λόγια του Θεού· και δεύτερον, μην παραστρατήσεις από τον Θεό στην καρδιά σου. Έτσι, μπορείς να ζεις συνεχώς ενώπιον του Θεού έχοντας ως βάση ότι καταλαβαίνεις ποια είναι η αλήθεια. Κατά μία έννοια, ο Θεός θα σε προστατεύσει από το να βουτήξεις στον πειρασμό. Υπό μια άλλη έννοια, θα σου προσφέρει τεράστια χάρη και θα σου δώσει την ευκαιρία να καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις για να κάνεις πράξη την αλήθεια, και θα σου δώσει την ευκαιρία να φωτιστείς και να διαφωτιστείς σχετικά με όλες τις αλήθειες. Όσον αφορά το καθήκον σου, ο Θεός θα σε καθοδηγήσει ώστε να προσπαθείς να μην κάνεις λάθη, να κάνεις πάντοτε τα πράγματα σωστά και να γνωρίζεις τις αρχές. Άραγε, δεν προστατεύεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο; Βέβαια, αυτός δεν είναι ο μεγαλύτερος και ο απώτερος στόχος. Και τότε ποιος είναι ο απώτερος στόχος; Είναι να μπορέσεις να πάρεις μαθήματα από διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού, να μάθεις το έργο Του και να ασκηθείς σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί Εκείνος. Αν τα κάνεις αυτά, τότε μπορεί η ζωή και το ανάστημά σου να εξακολουθήσουν να αναπτύσσονται και όχι να μένουν στάσιμα. Αν είσαι συνέχεια απασχολημένος με τις δικές σου υποθέσεις και δεν επικεντρώνεσαι όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να λύνεις τις δυσκολίες της ζωής-εισόδου, τότε δεν πρόκειται να σημειώσεις πρόοδο στη ζωή σου. Στη ζωή-είσοδο μπορεί να φτάσει κανείς μέσα από την εκτέλεση των καθηκόντων του. Εάν κάποιος ξεμακρύνει από την εκτέλεση του καθήκοντός του και ξεμακρύνει από τα λόγια του Θεού, τότε δεν πρόκειται να σημειωθεί πρόοδος στη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν άλλους να συζητάνε χαλαρά κι έτσι μπαίνουν στην κουβέντα και χώνουν τη μύτη τους, ενοχλώντας και ψάχνοντας συνέχεια για κουτσομπολιά· στον Θεό δεν αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Και τι άνθρωποι αρέσουν στον Θεό; Εκείνοι που μπορούν να γαληνέψουν την καρδιά τους. Να γαληνέψουν και να κάνουν τι; Να γίνουν μαριονέτες που δεν σκέφτονται τίποτα; Όχι, να προσεύχεσαι ήρεμα ενώπιον του Θεού, να αναζητάς τις προθέσεις Του, να ζητάς απ’ Αυτόν να σε προστατεύσει και να Του ζητάς να σε διαφωτίσει. Επίσης, να αναζητάς τη φώτιση και τη διαφώτιση πάνω σε κάποια πτυχή της αλήθειας που δεν καταλαβαίνεις, ώστε να καταφέρεις να κατανοήσεις και να αποκτήσεις μια ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας, ή να επιζητήσεις να βρεις λύση για όποια πτυχή του έργου σου ταλαιπωρείται από προβλήματα και να λάβεις την καθοδήγηση του Θεού. Είναι τόσες οι εργασίες που πρέπει να αναλάβει κανείς και τόσα αυτά που πρέπει να κάνει όταν γαληνεύει ενώπιον του Θεού. Δεν είναι ότι απλώς, σε μια στιγμή αδράνειας, πηγαίνεις στον Θεό για να δώσεις το παρών και λες: «Θεέ μου, εδώ είμαι, Σε έχω στην καρδιά μου, μείνε μαζί μου, μη με αφήσεις να πέσω στον πειρασμό!» Αν ενεργείς έτσι μηχανικά και είσαι επιπόλαιος απέναντι στον Θεό, τότε δεν είσαι αληθινός πιστός, κι ο Θεός δεν πρόκειται να χαρίσει την αλήθεια σε τέτοιους ανθρώπους. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι για να τους χαρίσει ο Θεός την αλήθεια; Πρέπει να έχουν καρδιά που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, μια ειλικρινή καρδιά. Και τι αντιπροσωπεύει το αν είναι ειλικρινής η καρδιά σου; Αντιπροσωπεύει το γεγονός ότι αγαπάς πραγματικά την αλήθεια. Αν είσαι πάντοτε επιπόλαιος απέναντι στον Θεό και δεν είσαι καθόλου ειλικρινής, και θέλεις συνέχεια να αποφασίζεις μόνος σου για τα πάντα, και θέλεις να προσέρχεσαι συνέχεια ενώπιον του Θεού για να δώσεις το παρών, να πεις ένα γεια, και μετά κάνεις εσύ κουμάντο και πηγαίνεις να τα κάνεις όλα μόνος σου, τότε, παρ’ όλο που ο Θεός σού έχει αναθέσει το έργο Του, εσύ καταλήγεις να μην έχεις καμιά σχέση ούτε με τον Θεό ούτε με την αλήθεια. Πώς ονομάζεται αυτό; Ονομάζεται αντίσταση στον Θεό, φροντίζεις τις δικές σου υποθέσεις. Αν τα κάνεις όλα αυτά, γίνεται να σε διαφωτίσει ο Θεός; Όχι. Έχετε καταλάβει όλοι σας πώς πρέπει να επιδιώκετε και να καταλαβαίνετε την αλήθεια; Πρέπει να προσέρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού, να γαληνεύεις την καρδιά σου για να αναζητήσεις την αλήθεια και να προσευχηθείς στον Θεό, και πρέπει να μάθεις να γαληνεύεις τον εαυτό σου. Το να γαληνέψεις τον εαυτό σου δεν σημαίνει να αδειάσεις το μυαλό σου, αλλά να έχεις μέσα σου διάφορα αιτήματα, σκέψεις και φορτία, να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού με ειλικρινή καρδιά και καρδιά που λαχταρά, να λαχταράς την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, και να φέρεις ένα φορτίο για το καθήκον που εκτελείς και για το έργο που κάνεις· αυτά πρέπει να έχεις όταν προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού και γαληνεύεις τον εαυτό σου.

Μόλις τώρα είπα στη συναναστροφή ότι όλο το έργο της εκκλησίας έχει άμεση σχέση με το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Πιο συγκεκριμένα, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και όλες οι επαγγελματικές δραστηριότητες έχουν σημαντική και αναπόσπαστη σχέση με το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου. Ό,τι έχει, λοιπόν, να κάνει με το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου συνδέεται με τα συμφέροντα του Θεού και με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εάν οι άνθρωποι μπορέσουν να καταλάβουν σωστά το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, τότε θα προσεγγίζουν σωστά τα καθήκοντα που κάνουν οι ίδιοι και τα καθήκοντα που κάνουν οι άλλοι. Και πώς θα τα προσεγγίζεις σωστά; Να προσπαθείς όσο το δυνατόν περισσότερο και να τα κάνεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Τουλάχιστον, μην προβαίνεις σε συμπεριφορές και πρακτικές που σκόπιμα προξενούν ζημιές ή αναστάτωση και μην κάνεις επίτηδες πράγματα που ξέρεις ότι είναι λάθος. Όποιος επιμένει να κάνει κάτι, μολονότι ξέρει πως διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, και δεν μεταπείθεται με τίποτα, ένας τέτοιος άνθρωπος κάνει το κακό, φλερτάρει με τον θάνατο και δείχνει το αληθινό του πρόσωπο, ότι δηλαδή είναι διάβολος. Να σπεύδεις να κάνεις τους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν το αληθινό πρόσωπο ενός τέτοιου κακού ανθρώπου, κι έπειτα να τον αποπέμπεις από την εκκλησία. Εάν ο κακοποιός κάνει απλώς μια στιγμιαία ανοησία και δεν κάνει επίτηδες κακό, τότε άραγε πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο ζήτημα; Πρέπει αυτό το άτομο να εκπαιδευτεί και να πάρει βοήθεια; Κι αν, μετά την εκπαίδευσή του, συνεχίσει να μην ακούει; Τον επικρίνουν μαζί οι αδελφοί και οι αδελφές. Κι αν είναι ικανός στη δουλειά του, αλλά δεν βάζει τα δυνατά του για να την κάνει, όμως για την ώρα δεν υπάρχει κάποιος να τον αντικαταστήσει και όλοι ακόμα θέλουν να την κάνει αυτός; Τότε τον κλαδεύουν και τον προειδοποιούν όλοι μαζί: «Ο Θεός σε εξύψωσε και σου ζήτησε να κάνεις αυτό το καθήκον. Αν δεν βάλεις τα δυνατά σου για να το κάνεις, και συνεχίσεις να προκαλείς αναστάτωση και να σηκώνεις τα χέρια ψηλά, τότε είναι ξεκάθαρο πως δεν έχεις συνείδηση και δεν είσαι κατάλληλος να κάνεις το καθήκον σου». Είναι ή δεν είναι καλός αυτός ο τρόπος; Αν υπάρχει κάποιος να τον αντικαταστήσει, τότε ας φύγει. Θα τολμούσατε να το κάνετε αυτό; Οι περισσότεροι δεν θα τολμούσαν. Όσον αφορά την προάσπιση του έργου της εκκλησίας, πάρα πολλοί δεν τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να υποστηρίξουν τη δικαιοσύνη. Δεν ισχύει, λοιπόν, το ότι δεν τολμάνε να ακολουθήσουν την αλήθεια; Κάποιοι, όταν βλέπουν το έργο της εκκλησίας να διαταράσσεται ή να αναστατώνεται, βάζουν το κεφάλι στην άμμο και αδιαφορούν, λες και δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτό· η στάση τους είναι να κάνουν τα στραβά μάτια. Αν, όμως, κάποιος τους επικρίνει και τους πει ότι δεν θα έπρεπε να κάνουν έτσι ή τους υποτιμήσει και τους περιφρονήσει, τότε νευριάζουν και σκέφτονται: «Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Ποιος είσαι εσύ που με επικρίνεις; Ποιος είσαι εσύ που με περιφρονείς; Πρέπει να το κουβεντιάσουμε το ζήτημα». Το παίρνουν κατάκαρδα και το βλέπουν σοβαρά, και δεν μπορούν να μην πουν κάτι και να μη δηλώσουν τη θέση τους. Όταν το έργο της εκκλησίας παρεμποδιζόταν, διαταρασσόταν και ζημιωνόταν, δεν ένιωθαν τίποτα· αντίθετα, έκαναν τα στραβά μάτια. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; (Εγωιστές και ποταποί.) Μόνο εγωιστές και ποταποί είναι; Ένα τέτοιο πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που δεν είναι δυνατόν να το συνοψίσει κανείς σε μία μόνο πρόταση. Το μόνο που μπορεί να πει είναι πως τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν είναι καθόλου καλοί. Για την ακρίβεια, αυτό κάνουν οι αντίχριστοι, και εννοείται πως και οι ψευδοεπικεφαλής δεν είναι εξαίρεση. Οι αντίχριστοι δεν έχουν καμία ιδέα για το ποια είναι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Όταν παρεμποδίζεται το έργο της εκκλησίας, δεν μπορούν να το δουν. Κάποιοι άνθρωποι προκαλούν το απόλυτο χάος επειδή διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας, αλλά οι αντίχριστοι, όταν το βλέπουν αυτό, δεν το παίρνουν στα σοβαρά. Το υποβαθμίζουν και μαλώνουν λιγάκι αυτόν που το έκανε με κάποιες απλές παρατηρήσεις, τον νουθετούν με λίγα λόγια και τίποτε παραπάνω, και δεν δείχνουν το παραμικρό ίχνος αγανάκτησης. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν άραγε αίσθημα δικαιοσύνης; Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, είναι προδότες! Είναι αλήτες!

Μόλις τώρα έκανα μια γενική παρουσίαση σχετικά με το ποια είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων, ποια είναι η ουσία των συμφερόντων των ανθρώπων, για ποιον λόγο επιδιώκουν οι άνθρωποι τα προσωπικά συμφέροντα, τι φύση έχει η επιδίωξη των προσωπικών τους συμφερόντων, καθώς επίσης τι φύση έχουν τα συμφέροντα του Θεού και πώς ορίζονται. Τα συμφέροντα του Θεού είναι ο πιο δίκαιος σκοπός και ως τέτοιον πρέπει να τα θεωρεί κανείς. Δεν είναι σε καμία περίπτωση εγωιστικό εκ μέρους του Θεού να προασπίζει τα συμφέροντά Του ούτε το κάνει μόνο για να προασπιστεί την αξιοπρέπεια και τη δόξα Του. Αντίθετα, θέλει να προασπιστεί την πρόοδο και τα αποτελέσματα του έργου Του, αλλά και να προασπιστεί έναν δίκαιο σκοπό. Αυτή η συμπεριφορά και αυτές οι ενέργειες είναι άκρως δίκαιες και θεμιτές, και πρόκειται για μια πράξη του Θεού. Οι δημιουργημένοι άνθρωποι δεν πρέπει να διατηρούν την παραμικρή αντίληψη σχετικά με αυτήν την πράξη του Θεού, πόσο μάλλον να διατυπώνουν τις παραμικρές κατηγορίες ή κρίσεις. Μπορούμε να πούμε ότι τα συμφέροντα του Θεού είναι πάνω απ’ όλα; (Ναι.) Είναι εγωιστικό να το πει κανείς αυτό; (Όχι.) Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν αυτήν την πτυχή της αλήθειας, και βάσει αυτού, η δήλωση αυτή στέκει. Δεν είναι σκοπίμως μεροληπτική, είναι αμερόληπτη και θεμιτή. «Ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα». Τέτοια ουσία διαθέτουν οι αντίχριστοι. Τέτοια φύση έχει η στάση τους απέναντι στα συμφέροντα και ο τρόπος που τα προσεγγίζουν· ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τι σημαίνει «ποτέ»; Σημαίνει ότι δεν σκέφτονται καθόλου τα συμφέροντα του Θεού, ούτε τους απασχολεί μια τέτοια έννοια, αλλά τους νοιάζουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό σημαίνει. Και πόσο σοβαρό είναι αυτό; Ξεπουλάει κανείς τα συμφέροντα του οίκου του Θεού με αντάλλαγμα την προσωπική του δόξα και τα προσωπικά του συμφέροντα. Τα συμφέροντά τους είναι απόλυτη προτεραιότητα και μπορεί να αντικαταστήσουν τα συμφέροντα του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι θα παλέψουν για τα συμφέροντά τους, όσο μοχθηρά, αθέμιτα ή αρνητικά κι αν είναι· προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και να παλέψουν γι’ αυτά, θα έφταναν στο σημείο να θυσιάσουν οποιονδήποτε, με οποιοδήποτε κόστος. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; (Η συμπεριφορά των αντίχριστων.) Η συμπεριφορά των αντίχριστων· αυτό κάνει ο Σατανάς. Ο Σατανάς διαφεντεύει αυτό το ανθρώπινο γένος, διαφεντεύει μια χώρα, διαφεντεύει μια φυλή, ενώ θα έφτανε μέχρι και στο σημείο να θυσιάσει όσες ζωές κι αν χρειαζόταν, με αντάλλαγμα να παραμείνει σταθερό το κράτος του. Τα συμφέροντά του ποια είναι; Η εξουσία και η θέση ισχύος. Και πώς κερδίζει τη θέση ισχύος και πώς τη σταθεροποιεί; (Με κάθε κόστος.) Με κάθε κόστος. Δηλαδή δεν τον νοιάζει αν οι πρακτικές και οι μέθοδοί του μοιάζουν θεμιτές ή αθέμιτες στο κοινό, και χρησιμοποιεί τα πάντα, από καταστολή και σφαγές, μέχρι τακτικές άλλοτε ήπιες και άλλοτε σκληρές, εξαναγκασμό και προτροπή· θα έφτανε, μάλιστα, μέχρι και στο σημείο να θυσιάσει οποιαδήποτε ζωή ή όσες ζωές κι αν χρειαζόταν, με αντάλλαγμα να σταθεροποιήσει τη θέση και την εξουσία που έχει στα χέρια του. Αυτή είναι η συμπεριφορά του Σατανά. Και οι αντίχριστοι με τον ίδιο τρόπο ενεργούν.

Αυτά τα λόγια της σημερινής συναναστροφής είναι του γούστου σας; (Εγώ κέρδισα πολλά μ’ αυτά που άκουσα σήμερα, και ιδίως με συγκίνησε πολύ η ανάλυση της γνώσης και των διανοουμένων. Παλιότερα, δεν ήμουν απόλυτα σύμφωνος με την ιδέα ότι οι διανοούμενοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά αυτήν την περίοδο, μέσα απ’ την ανάλυση της γνώσης απ’ τον Θεό, μπόρεσα σιγά σιγά να κάνω συγκρίσεις και να διαπιστώσω ότι σε πολλές περιπτώσεις ούτε εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να αντιληφθώ τα λόγια του Θεού, δεν τα καταλαβαίνω μόλις τα ακούσω, και όσον αφορά τη γνώμη μου για τους ανθρώπους και τα γεγονότα, τα κοιτάζω και τα αναλύω από την οπτική της διανόησης, γεγονός που οδηγεί σε μια στρεβλή κατανόηση. Αυτό δείχνει ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση. Τώρα, βλέπω πιο καθαρά την ουσία των διανοουμένων.) Σήμερα που μιλάω για τους διανοούμενους, δεν στοχοποιώ κανέναν απολύτως συγκεκριμένο άνθρωπο· αν, όμως, εσείς μπορέσετε να αντιπαραβάλετε τα λόγια Μου με τον εαυτό σας, τότε καλό είναι αυτό, και υπάρχει ελπίδα ότι θα μπορέσετε να αντιστρέψετε τα πράγματα και να εισέλθετε. Πρέπει η επιδίωξή σας να είναι συνεπής, ξεκινώντας από το σημείο που δεν καταλαβαίνετε ή δεν αντιλαμβάνεστε την αλήθεια, μέχρι να φτάσετε σιγά σιγά στο σημείο όπου θα μπορείτε να καταλάβετε με τη σειρά κάποιες απλές, μεμονωμένες, λιγότερο βαθιές αλήθειες, ώστε αυτό που καταλαβαίνετε να είναι η αλήθεια κι όχι λόγια και δόγματα. Αν το κάνεις αυτό, θα αποκτήσεις σιγά σιγά πνευματική κατανόηση. Αν καταλάβεις τα πράγματα με επίκεντρο την αλήθεια και την πραγματικότητα, τότε σιγά σιγά θα καταλάβεις την αλήθεια· αν τα αναλύεις συνέχεια τα πράγματα με επίκεντρο το δόγμα, με βάση τη λογική και το μυαλό σου, τότε δεν θα κατανοείς τίποτε άλλο παρά δόγμα ή θεωρία, κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει η αλήθεια, και δεν θα φτάσεις ποτέ πιο πέρα από τις βάσεις του δόγματος. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Για ποιον λόγο δεν καταλαβαίνω κάποια από τα λόγια του Θεού που διαβάζω; Πώς γίνεται να μην μπορούν οι άνθρωποι να τα καταλάβουν και να τα αποδεχτούν τόσο εύκολα, όταν τα μετρούν με τη βοήθεια της γραμματικής και με βάση τη δομή μιας έκθεσης;» Εσείς πώς το εξηγείτε αυτό το πρόβλημα; Το καταλαβαίνετε τώρα; Θα σας το εξηγήσω Εγώ. Ο Θεός μιλάει στους ανθρώπους από τη δημιουργία της ανθρωπότητας· κάθε λέξη και παράγραφος από αυτά που λέει είναι απλώς γλώσσα, δεν είναι έκθεση. Σήμερα που μιλάω εδώ πέρα, άραγε διαβάζω κάποια έκθεση, κάνω μια αναφορά ή απλώς κουβεντιάζω; (Κουβεντιάζεις.) Κουβεντιάζω μαζί σας, λέω την αλήθεια και μιλάω για τα θέματα που έχετε ανάγκη. Μιλάω, δεν διαβάζω μια έκθεση. Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβετε τι είναι έκθεση και τι είναι η κουβέντα· έχουν διαφορές αυτά τα δύο. Οι εκθέσεις αφορούν διάφορα στοιχεία που είναι πτυχές γνώσεων οι οποίες προέρχονται από την ανθρωπότητα, κι ο Θεός δεν χρειάζεται να συμμορφωθεί μ’ αυτές τις γνώσεις όταν μιλάει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να εκφράσει απλά και καθαρά τις αλήθειες για τις οποίες θέλει να μιλήσει· εφόσον οι άνθρωποι μπορέσουν να καταλάβουν τις αλήθειες που ακούνε, αυτό αρκεί· ούτε καν τα σημεία στίξης δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσει. Η ανθρωπότητα εφηύρε τα σημεία στίξης και τις εκθέσεις, ενώ εφηύρε επίσης τη γραμματική και τα στοιχεία που απαιτούν οι εκθέσεις. Όλα αυτά εμπίπτουν στην κατηγορία της γνώσης και δεν είναι ανάγκη να τα τηρήσει ο Θεός. Επιπλέον, η γλώσσα προέρχεται από τον Θεό, πράγμα θετικό. Ό,τι κι αν πει, λοιπόν, ο Θεός, είναι σωστό. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το εξετάσεις εσύ για τυχόν γραμματικά λάθη ούτε να συγκρίνεις ή να αναλύσεις τα γραμματικά λάθη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να καταλάβεις σε κάθε συγκεκριμένο σημείο, σε κάθε παράγραφο και σε κάθε πρόταση ποια είναι η πρόθεση του Θεού, ποια είναι η αλήθεια, ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους, καθώς και ποιο είναι το μονοπάτι της άσκησης που λέει ο Θεός στους ανθρώπους· αυτό αρκεί. Τέτοια λογική πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα, οι άνθρωποι. Δεν υπάρχει λόγος να συμφωνούν τα λόγια και οι πράξεις του Θεού με όλες αυτές τις συμβάσεις και τα διαμορφωμένα από τους ανθρώπους πλαίσια, ούτε και με αυτούς τους κανονισμούς και αυτά τα αποκλειστικά διανοητικά πράγματα που περιλαμβάνει η γνώση· δεν χρειάζεται να τα ακολουθεί κανείς όλα αυτά. Ο Θεός έχει πει πολλά πράγματα. Ό,τι κι αν λέει, είναι η αλήθεια. Αυτοί που έχουν πνευματική κατανόηση και αυτοί που έχουν εμπειρία, όσο περισσότερο διαβάζουν τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνονται ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Το ποια είναι η αλήθεια που περιλαμβάνεται σ’ αυτά τα λόγια είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψουν, να αναζητήσουν και να βιώσουν οι άνθρωποι. Ο Θεός μιλάει στην ανθρωπότητα. Μην ξεχνάτε, αυτό που κάνει ο Θεός είναι να μιλάει, και το να «μιλάει» στην καθομιλουμένη είναι γνωστό ως κουβεντούλα ή ως συζήτηση. Και ποια είναι η ουσία αυτών που θέλει να πει εδώ ο Θεός; Είναι οι προθέσεις του Θεού, η αλήθεια και οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους· αυτό περιέχουν. Η φύση της ομιλίας είναι να μιλάει κανείς απλά και καθαρά, με τρόπο χαλαρό, από καρδιάς, πρόσωπο με πρόσωπο, άλλοτε με γλώσσα καθομιλουμένη και με τοπική διάλεκτο, και άλλοτε με κάποια λογοτεχνικά λόγια. Για να γράψεις μια έκθεση, πρέπει να κάνεις έναν πρόλογο στην πρώτη παράγραφο, να αναπτύξεις και να επεκταθείς στο κυρίως θέμα στη μέση, και στη συνέχεια να φτάσεις στην κορύφωση και στον επίλογο. Για να θεωρηθεί έκθεση, πρέπει να γραφτεί με αυτήν ακριβώς τη μορφή, και μόνο μόλις την υποβάλεις μπορεί στη συνέχεια να τη διαβάσει ο δάσκαλος και να τη βαθμολογήσει ως μέτρια, καλή ή άριστη. Μήπως μπορείς με τον ίδιο τρόπο να βάλεις βαθμό στα λόγια του Θεού; Ας πούμε ότι λες: «Αυτό το κείμενο είναι καλό, έχει σωστή γραμματική, χρησιμοποιεί θεϊκή γλώσσα και ταιριάζει απόλυτα με τη δομή μιας έκθεσης· αυτό το κείμενο δεν είναι τόσο καλό, είναι λίγο ανοργάνωτο και δεν έχει τόσο καλή δομή. Κάποιες λέξεις δεν είναι τόσο σωστές γραμματικά, και μάλιστα κάποιες λέξεις μοιάζουν να μην έχουν χρησιμοποιηθεί στις σωστές θέσεις». Είναι αποδεκτό να διαβάζουμε τα λόγια του Θεού μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Θα ήταν στρεβλή μια τέτοια ανάγνωση, δεν πρόκειται να κερδίσεις ποτέ την αλήθεια έτσι. Πρέπει να μάθεις να καταλαβαίνεις το νόημα που κρύβεται πίσω από τα λόγια του Θεού για να διαπιστώσεις τι απαιτεί Εκείνος από σένα και ποια είναι η αλήθεια που περιλαμβάνουν αυτά τα λόγια· έτσι θα πράξεις έξυπνα. Εσύ ούτε καν πώς να εξετάσεις αυτά τα πράγματα δεν ξέρεις, και συνεχίζεις και λες όλη μέρα: «Πώς είναι δυνατόν τα λόγια του Θεού να μην είναι ούτε καν εκθέσεις; Τα λόγια του Θεού θα έπρεπε να είναι σαν δημόσιες ομιλίες, ο Θεός θα έπρεπε να μιλάει αψεγάδιαστα». Δεν το κάνω αυτό. Θα ήταν πολύ κουραστικό, κι εσείς θα βαριόσασταν να ακούτε, και θα κουραζόταν και ο ομιλητής. Φανταστείτε τον Θεό να μιλάει στον ουρανό, να μιλάει στον Ιώβ, να μιλάει στον Πέτρο, να μιλάει στον Μωυσή και στον Ιωνά· απλά και ξεκάθαρα δεν ήταν τα λόγια Του; Δεν βλέπεις καθόλου πόσο εξαιρετικά, αφηρημένα ή σπουδαία είναι τα λόγια Του ούτε πόσο ζωντανά εκφράζονται. Σκέψου τότε που ο Σατανάς έβαλε σε πειρασμό τον Ιώβ· ο Θεός είπε στον Σατανά: «Έβαλες τον νούν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού;» (Ιώβ 1:8), και «Αυτός εις την χείρα σου· μόνον την ζωήν αυτού φύλαξον» (Ιώβ 2:6). Τα λόγια του Θεού ήταν και απλά και περιεκτικά, και εξηγούσαν πολύ ξεκάθαρα το ζήτημα. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού και η ουσία Του. Ο Θεός δεν μιλάει επίτηδες με μυστηριώδεις υπεκφυγές, ενώ το μεγαλείο Του, το πόσο εξαιρετικός είναι, η εντιμότητα, η εξουσία και η δύναμή Του δεν είναι ψεύτικα. Για ποιον λόγο λέω ότι δεν είναι ψεύτικα; Όταν μιλάει σε κάποιον άνθρωπο, δεν υποκρίνεται, δεν καμουφλάρεται ώστε να παρουσιάσει μια μεγαλειώδη εικόνα ούτε λέει πράγματα που δεν μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι —αυτό το κάνει ο Σατανάς, δεν το κάνει ο Θεός— και εφόσον πει κάτι ο Θεός, θα σε κάνει να το καταλάβεις. Αν είσαι παιδί, θα σου μιλήσει με λόγια που καταλαβαίνουν τα παιδιά. Αν είσαι ηλικιωμένος, θα σου μιλήσει στη γλώσσα των ηλικιωμένων. Αν είσαι άνδρας, θα σου μιλήσει όπως συνήθως μιλάνε οι άνδρες. Αν είσαι διεφθαρμένος, θα σου μιλήσει με έναν τρόπο και με μια τέτοια γλώσσα που μπορούν να την καταλάβουν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Ο Θεός μιλάει με πολλούς τρόπους. Άλλοτε λέει αστεία, άλλοτε κάνει ειρωνικά σχόλια, άλλοτε είναι σαρκαστικός, άλλοτε αναλύει, άλλοτε είναι πιο αυστηρός, άλλοτε πιο μαλακός, άλλοτε σε συγκινεί, και άλλοτε σε παρηγορεί αφού σε κλαδέψει… Όλο αυτό το έργο που κάνει ο Θεός και όλες αυτές οι αλήθειες που εκφράζει δεν είναι άκαμπτα, είναι ρευστά. Ο Θεός είναι η πηγή του ζώντος ύδατος· η πηγή της αλήθειας είναι ο Θεός. Ό,τι λέει Εκείνος είναι σωστό, περιέχει την αλήθεια και δεν έχει σημασία με ποιον τρόπο το λέει. Άραγε, τι άνθρωπος είναι κάποιος που έχει μονίμως αντιλήψεις σχετικά με το πώς μιλάει ο Θεός, με τη δομή της γλώσσας Του και ούτω καθεξής, και που διαρκώς τα εξετάζει εξονυχιστικά και τα αμφισβητεί, και που όλα αυτά τον αναστατώνουν συνέχεια και σκέφτεται: «Ο θεός στον οποίο πιστεύω δεν φαίνεται στ’ αλήθεια σαν θεός· για ποιον λόγο είναι έτσι; Γι’ αυτό δεν θέλω να τον αποδεχτώ, θα ήταν πολύ ντροπιαστικό αν τον αποδεχόμουν, ας πιστέψω καλύτερα τον τάδε»; (Είναι δύσπιστος.) Είναι δύσπιστος. Και τι άνθρωποι είναι οι περισσότεροι από τους δύσπιστους; Άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Αυτοί που δεν έχουν πνευματική κατανόηση, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, τα εξετάζουν σχολαστικά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν με τίποτα να τα καταλάβουν πλήρως, κι έτσι αναρωτιούνται: «Αφού αυτή είναι η αληθινή οδός, είναι όντως δυνατόν να κερδίσει ευλογίες κανείς πιστεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο; Τόσοι άνθρωποι πιστεύουν. Αν δεν πιστέψω, τότε δεν θα πάω στην κόλαση;» Σκαρώνουν ακόμα και τιποτένιες μηχανορραφίες. Δεν αναρωτιούνται: «Λένε πως υπάρχει αλήθεια στα λόγια του Θεού. Και ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια; Πώς και δεν την έχω δει; Πρέπει να διαβάσω και να ακούσω!» Έρχεται τελικά η μέρα που «καταλαβαίνουν αυτά που ακούνε» και σκέφτονται: «Αυτά τα λόγια αποκαλύπτουν την πραγματική κατάσταση, είναι η αλήθεια. Η γλώσσα, όμως, είναι πολύ συνηθισμένη και κοινή, είναι πολύ απλή, και οι διανοούμενοι μπορεί να την περιφρονήσουν και να μεροληπτούν εναντίον της, και να τη θεωρήσουν ως πάρα πολύ συνηθισμένη κουβέντα, ακόμα και πεζή σε κάποια σημεία. Από το στόμα του θεού βγαίνουν όντως ορισμένες λέξεις που οι ανώτατοι διανοούμενοι των διάφορων κλάδων της γνώσης ούτε που θα καταδέχονταν να χρησιμοποιήσουν· είναι αδιανόητο όλο αυτό, δεν θα έπρεπε να ισχύει, σωστά;» Τι συνέπειες προκαλεί αυτή η συνεχής εξονυχιστική εξέταση; Θα νομίσεις ότι είσαι καλύτερος από τον Θεό και ότι ο Θεός πρέπει να πιστέψει σ’ εσένα και να σε εξυψώσει. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Η στάση που τηρούν απέναντι στον Θεό είναι να βρίσκονται πάντοτε σε κόντρα μαζί Του και να Τον εξετάζουν εξονυχιστικά. Την ίδια στιγμή που Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, Τον αψηφούν, ενώ την ίδια στιγμή που Τον αψηφούν, σκέφτονται: «Καλύτερα να μην είσαι ο θεός, αφού είσαι τόσο ασήμαντος, δεν είσαι σαν τον θεό. Δεν θα ένιωθα άνετα αν εσύ ήσουν ο θεός. Αν νιώσω αποστροφή για σένα και σε εξετάσω εξονυχιστικά, και σε αναλύσω σε τέτοιον βαθμό ώστε να μην είσαι πια θεός και να μην πιστεύει κανείς σ’ εσένα, τότε θα χαρώ· γαλήνη θα νιώσω αν ψάξω να βρω έναν μεγάλο θεό για να πιστέψω». Τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Οι περισσότεροι δύσπιστοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν ούτε να αποκτήσουν την αλήθεια μέσα από αυτές τις πιο συνηθισμένες ομιλίες του Θεού. Απλώς τις εξετάζουν σχολαστικά ξανά και ξανά, και όχι μόνο δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά και καταστρέφουν αυτό το σημαντικό ζήτημα που είναι η σωτηρία τους, και επίσης αποκαλύπτουν και αποκλείουν μόνοι τους τον εαυτό τους. Ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. (Δόξα τω Θεώ!) Αντίο!

17 Ιανουαρίου 2020