Παράρτημα: Τι είναι η αλήθεια

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο περιεχόμενο της τελευταίας φοράς. Ποιο ήταν το θέμα για το οποίο συναναστραφήκαμε την τελευταία φορά; (Ότι η έκφραση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» δεν είναι η αλήθεια.) Πιστεύατε παλιότερα ότι είναι η αλήθεια; Οι άνθρωποι πίστευαν υποσυνείδητα ότι είναι η αλήθεια ή, τουλάχιστον, ότι είναι κάτι θετικό, κάτι εμψυχωτικό και ότι θα μπορούσε πιθανώς να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να είναι προνοητικοί και να κοιτάζουν ψηλά. Υπό αυτήν την έννοια, οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι πλησιάζει πολύ στην αλήθεια και στα θετικά πράγματα. Επομένως, πολλοί πίστευαν υποσυνείδητα ότι το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι μια έκφραση αρκετά θετική ή, τουλάχιστον, ότι δημιουργεί θετικούς κι όχι αρνητικούς συνειρμούς, και ότι συμβάλλει στη ζωή και στη συμπεριφορά των ανθρώπων. Όμως, αφού συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτό, είδαμε ότι δεν ισχύει καθόλου κι ότι αυτό το ρητό έχει κάποια σοβαρά προβλήματα. Μήπως ψάξατε να βρείτε περισσότερες εκφράσεις που είναι παρόμοιες ή σχετικές μ’ αυτή, ή εκφράσεις που παίζουν παρόμοιο ρόλο και υποσυνείδητα θεωρούνται πολύ θετικές ή πολύ καλές; Τις αναλύσατε άραγε; (Όχι.) Πείτε Μου, ταιριάζει εδώ η έκφραση «Βγαίνουν πολλά συμπεράσματα από μία περίσταση»; (Ναι, ταιριάζει.) Θα πρέπει ν’ αναφερθεί ότι αυτή η έκφραση έχει πρακτικές εφαρμογές ως προς την αναζήτηση και την άσκηση της αλήθειας. Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στην έκφραση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Τι άλλες παρόμοιες εκφράσεις υπάρχουν; Ποιες άλλες εκφράσεις έχουν πάνω-κάτω το ίδιο νόημα ή μπορούν να παίξουν τον ίδιο ρόλο; Δεν είναι κακό ν’ αναλύετε εκφράσεις όπως το «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» σύμφωνα με τον τρόπο Μου, να συναναστρέφεστε μεταξύ σας πάνω σ’ αυτές και ν’ αποκτάτε νέα κατανόηση. Όταν μπορέσετε να διακρίνετε πόσο παράλογες είναι αυτές οι εκφράσεις, θα τις απορρίψετε και έπειτα θα πάρετε τον δρόμο της άσκησης και της επιδίωξης της αλήθειας με βάση τα λόγια του Θεού και μόνο.

Ας συνεχίσουμε το θέμα των δύο προηγούμενων συναναστροφών μας. Ποιο ήταν αυτό το θέμα; (Τι είναι η αλήθεια.) Σωστά, τι είναι η αλήθεια. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, η αλήθεια; (Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό.) Φαίνεται ότι έχετε μάθει απ’ έξω αυτήν την πρόταση ως προς τη θεωρία και τον ορισμό. Άραγε, λοιπόν, μετά από τις δύο προηγούμενες συναναστροφές μας, υπάρχει καμιά διαφορά βαθιά μέσα σας στον ορισμό, στη γνώση και την κατανόησή σας για την αλήθεια, σε σχέση με το παρελθόν; (Ναι.) Ποια ακριβώς είναι η διαφορά; Παρ’ όλο που βραχυπρόθεσμα μπορεί να μην έχετε τη γνώση πρακτικής εμπειρίας, τουλάχιστον έχετε κάποια αντιληπτική γνώση. Πείτε Μου, με βάση τη δική σας εμπειρία, γνώση και κατανόηση. (Προηγουμένως, ήξερα ότι πρέπει ν’ ασκούμαι σύμφωνα με την αλήθεια των λόγων του Θεού όποτε μου συνέβαινε κάτι, αλλά ποτέ δεν μπορούσα να το κάνω πράξη. Συνήθως, έχω την τάση ν’ αποκαλύπτω παρορμητικότητα και, παρ’ όλο που ξέρω από τα λόγια του Θεού ότι είναι λάθος ν’ αποκαλύπτω παρορμητικότητα και γνωρίζω τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, εξακολουθώ να το κάνω και δεν μπόρεσα ποτέ να βρω τη βαθύτερη αιτία. Μόνο όταν άκουσα τη συναναστροφή του Θεού την τελευταία φορά, συνειδητοποίησα πως οι άνθρωποι αποκαλύπτουν πολλές φορές διαφθορά επειδή τους ελέγχουν σατανικές σκέψεις και πως εγώ αποκαλύπτω παρορμητικότητα επειδή υπάρχει μέσα μου η σατανική λογική ότι «Δεν θα επιτεθώ εκτός κι αν μου επιτεθούν· αν μου επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθώ». Πιστεύω ότι αυτό το ρητό είναι σωστό κι ότι αυτή η συμπεριφορά μου είναι ένα μέσο αυτοάμυνας. Επειδή μ’ επηρεάζει αυτή η σατανική σκέψη και άποψη, δεν είμαι ικανός να κάνω πράξη την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όμως, παρ’ όλο που αυτά τα σατανικά πράγματα με την πρώτη ματιά φαίνονται σωστά, ουσιαστικά τα μηνύματα που μεταδίδουν αντιτίθενται σ’ αυτό που απαιτούν τα λόγια του Θεού και είναι λανθασμένα. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και το μόνο απόλυτα σωστό είναι να ενεργεί κάποιος σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.) Πολύ καλά. Μπορεί κανείς να προσθέσει κάτι σ’ αυτό; (Θα ήθελα εγώ να προσθέσω κάτι. Κι εγώ ήξερα παλιά ότι πρέπει ν’ αναζητώ και να κάνω πράξη την αλήθεια όποτε μου συμβαίνει κάτι, αλλά και πάλι ήμουν λίγο μπερδεμένος για το πώς να την κάνω πράξη. Αφού άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάτι πολύ πρακτικό και σχετίζεται με κάθε πτυχή της ζωής. Ας πάρουμε κάποια από τα παραδείγματα που έχουν αναφερθεί από τον Θεό. Οι Κινέζοι, όταν έρχονται σε δυτικές χώρες, μαθαίνουν να πίνουν κι αυτοί καφέ. Αυτό δεν είναι πρόβλημα που έχει να κάνει με τον τρόπο συμπεριφοράς, αλλά αφορά τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, κι αυτό σχετίζεται με την αλήθεια. Επίσης, μετά την ανάλυση του Θεού για κάποια κοινά ρητά και ιδιωματισμούς που θεωρούν σωστά οι άνθρωποι, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρέπει ν’ αναλογιστώ τις δικές μου συμπεριφορές και πρακτικές που φαίνονται σωστές, καθώς και τις προθέσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις που κρύβονται πίσω από αυτές τις συμπεριφορές, αλλά και το τι ακριβώς βιώνω όταν βασίζομαι σ’ αυτά τα πράγματα. Τώρα νιώθω ότι ξέρω πιο συγκεκριμένα πώς ν’ αναζητώ και να κάνω πράξη την αλήθεια όποτε μου συμβαίνει κάτι, και δεν είναι πια κάτι τόσο αφηρημένο.) Φαίνεται ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, μέσα από αυτές τις δύο συναναστροφές, απέκτησαν μια βασική κατανόηση για το τι είναι η αλήθεια και για κάποια θέματα που σχετίζονται με την αλήθεια. Επιπλέον, φαίνεται ότι, από τα βάθη της καρδιάς τους, άρχισαν ήδη ν’ αναλογίζονται κατά πόσο σχετίζονται με την αλήθεια η συμπεριφορά και οι πράξεις τους, καθώς και ποια ακριβώς από τα πράγματα που ακολουθούν και ακούνε στην πίστη τους στον Θεό είναι η αλήθεια και ποια όχι, κατά πόσο αυτά που θεωρούν σωστά είναι όντως η αλήθεια και ποια σχέση έχουν αυτά τα πράγματα με την αλήθεια. Αφού στοχαστούν, έπειτα μπορούν να προσδιορίσουν τι ακριβώς είναι η αλήθεια, καθώς και ποια ακριβώς πράγματα είναι η αλήθεια και ποια δεν είναι η αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα και τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, έχουν αποκομίσει κάποια πράγματα και μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα ένα γεγονός: Τα λόγια του Θεού είναι όντως η αλήθεια, οι απαιτήσεις Του κι οτιδήποτε προέρχεται από Εκείνον είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό έχουν ήδη παραδεχθεί κι αποδεχθεί αυτό το γεγονός από καρδιάς, αλλά στην πραγματική ζωή μπορεί ασυνείδητα να λένε συχνά πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια ή που πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια. Κάποιοι, μάλιστα, αντιμετωπίζουν εκείνα που θεωρούν οι άνθρωποι σωστά και καλά σαν να είναι η αλήθεια, και συγκεκριμένα δεν έχουν διακρίνει τους απατηλούς παραλογισμούς και τα λόγια του διαβόλου που προέρχονται από τον Σατανά, τα οποία όχι μόνο έχουν αποδεχθεί μέσα τους προ πολλού, αλλά τ’ αντιμετωπίζουν και σαν θετικά πράγματα. Για παράδειγμα, θεωρούν ότι πολλές σατανικές φιλοσοφίες όπως «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος», «Πληρώνω με το ίδιο νόμισμα», «Οι λογικοί άνθρωποι είναι καλοί στην αυτοπροστασία, επιζητούν μόνο να μην κάνουν λάθη» και «Δεν θα επιτεθώ εκτός κι αν μου επιτεθούν» και ούτω καθεξής είναι η αλήθεια και τις αντιμετωπίζουν σαν φιλοσοφία ζωής, ενώ μάλιστα νιώθουν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους επειδή ακολουθούν αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες· μόνο όταν διαβάσουν τα λόγια του Θεού συνειδητοποιούν ότι αυτά τα πράγματα του Σατανά δεν είναι στην πραγματικότητα η αλήθεια, αλλά αντίθετα αποτελούν απατηλούς παραλογισμούς που παραπλανούν τους ανθρώπους. Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Κάποια προέρχονται από τη σχολική εκπαίδευση και είναι παρμένα από τα σχολικά βιβλία, κάποια προέρχονται από τη διαπαιδαγώγηση που δίνει η οικογένεια και κάποια προέρχονται από τη διαμόρφωση από την κοινωνία. Με λίγα λόγια, όλα προέρχονται από την παραδοσιακή κουλτούρα και πηγάζουν από την εκπαίδευση του Σατανά. Άραγε, αυτά τα πράγματα έχουν καμία σχέση με την αλήθεια; Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μ’ αυτήν. Όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τι είναι πραγματικά όλα αυτά κι εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι η αλήθεια. Έχει γίνει πολύ σοβαρό αυτό το πρόβλημα; Τι συνέπειες προκαλούνται όταν θεωρεί κανείς πως αυτά τα πράγματα του Σατανά είναι η αλήθεια; Μήπως μπορούν οι άνθρωποι ν’ αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους όταν ακολουθούν αυτά τα πράγματα; Μπορούν να καταφέρουν να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση όταν τ’ ακολουθούν; Μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική όταν τ’ ακολουθούν; Μπορούν ν’ ανταποκριθούν στα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής όταν τ’ ακολουθούν; Μπορούν να λάβουν την έγκριση του Θεού όταν τ’ ακολουθούν; Δεν μπορούν να κάνουν τίποτε από αυτά. Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε απ’ αυτά, άραγε αυτά τα πράγματα που ακολουθούν είναι η αλήθεια; Μπορούν να γίνουν η ζωή ενός ανθρώπου; Ποιες είναι οι συνέπειες όταν οι άνθρωποι θεωρούν ότι αυτά τα αρνητικά πράγματα —όπως οι φιλοσοφίες που πιστεύουν πως είναι σωστές και καλές για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, οι στρατηγικές επιβίωσης, οι νόμοι της επιβίωσης και ακόμα κι η παραδοσιακή κουλτούρα— είναι η αλήθεια και τ’ ακολουθούν; Το ανθρώπινο γένος ακολουθεί αυτά τα πράγματα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Άλλαξαν μήπως καθόλου; Έχει αλλάξει καθόλου η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ανθρώπινο γένος; Δεν είναι γεγονός ότι το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος γίνεται όλο και πιο μοχθηρό κι αντιστέκεται ολοένα και περισσότερο στον Θεό; Ο Θεός εκφράζει πολλές αλήθειες κάθε φορά που κάνει το έργο Του, και οι άνθρωποι βλέπουν ότι αυτές οι αλήθειες έχουν εξουσία και δύναμη. Πώς είναι, τότε, δυνατόν ν’ απαρνιούνται τον Θεό και να Του αντιστέκονται; Γιατί και πάλι δεν μπορούν ν’ αποδεχθούν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Αυτόν; Αυτό και μόνο δείχνει ότι ο Σατανάς έχει διαφθείρει πολύ βαθιά το ανθρώπινο γένος, ότι το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος είναι γεμάτο σατανικές διαθέσεις, αποστρέφεται την αλήθεια, τη μισεί και δεν την αποδέχεται καθόλου. Η ρίζα αυτού του προβλήματος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί πάρα πολλές σατανικές φιλοσοφίες και πάρα πολλή σατανική γνώση. Οι άνθρωποι, βαθιά μέσα τους, έχουν διαποτιστεί από κάθε λογής σατανικές σκέψεις και απόψεις, με αποτέλεσμα να έχουν αναπτύξει μια διάθεση αποστροφής απέναντι στην αλήθεια και μίσους για την αλήθεια. Βλέπουμε από πάρα πολλούς ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό ότι, αν και παραδέχονται πως τα λόγια του Θεού έχουν εξουσία και δύναμη, δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δηλαδή οι άνθρωποι, όταν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, παρ’ όλο που παραδέχονται με τα λεγόμενά τους ότι «τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από την αλήθεια, η αλήθεια είναι στην καρδιά μας και θεωρούμε ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι ο στόχος της ύπαρξης», στην πραγματική ζωή δεν παύουν να ζουν με βάση πασίγνωστα σατανικά ρητά και σατανικές φιλοσοφίες, βάζουν στην άκρη τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και ακολουθούν και κάνουν πράξη πράγματα όπως η ανθρώπινη θεολογική γνώση και τα πνευματικά δόγματα, σαν αυτά να ήταν η αλήθεια. Άραγε αυτήν την πραγματική κατάσταση έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Ναι, είναι.) Αν συνεχίσετε να ακολουθείτε μ’ αυτόν τον τρόπο και αν δεν αναλύσετε και κατανοήσετε με βάση τα λόγια του Θεού αυτά τα πράγματα της σατανικής παραδοσιακής κουλτούρας που έχουν ριζώσει βαθιά, και αν δεν μπορέσετε να τα διακρίνετε στη ρίζα τους, να τα κατανοήσετε καλά και να τα εγκαταλείψετε, τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Ένα αποτέλεσμα είναι βέβαιο: οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια κι ωστόσο δεν ξέρουν τι είναι η αλήθεια ούτε ποιο μονοπάτι ν’ ακολουθήσουν, και τελικά έχουν όλοι στην άκρη της γλώσσας τους ένα σωρό πνευματικά δόγματα και θεολογικές θεωρίες, ενώ όλα όσα λένε ακούγονται ωραία, αλλά είναι μόνο δόγμα που συμμορφώνεται με την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτοί οι άνθρωποι, ως προς αυτά που κάνουν πράξη και βιώνουν, είναι κλασικοί υποκριτές Φαρισαίοι. Ποιες είναι οι συνέπειες; Αναμφίβολα, ο Θεός τούς καταδικάζει και τους καταριέται. Όσοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν αποδέχονται την αλήθεια, είναι Φαρισαίοι και δεν θα μπορέσουν ποτέ να λάβουν την έγκριση του Θεού.

Για παράδειγμα, όσον αφορά το ζήτημα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, κάποιοι πατεράδες βλέπουν ότι τα παιδιά τους είναι ανυπάκουα και δεν ασχολούνται με τα καθήκοντά τους, και λένε: «Είχαν δίκιο οι αρχαίοι όταν έλεγαν ‘‘Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει’’». Αυτοί οι πατεράδες δεν αντιμετωπίζουν αυτό το ζήτημα με βάση τα λόγια του Θεού. Έχουν στην καρδιά τους μόνο τα λόγια των ανθρώπων, αντί για τα λόγια του Θεού. Έχουν άραγε, λοιπόν, την αλήθεια-πραγματικότητα; Όχι. Παρ’ όλο που πιστεύουν στον Θεό και κατανοούν κάποιες αλήθειες, και θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι οφείλουν να χρησιμοποιούν την αλήθεια για να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους προκειμένου να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους ως γονείς, δεν ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν βλέπουν ότι τα παιδιά τους ακολουθούν το λάθος μονοπάτι, αναστενάζουν και λένε: «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Τι σόι έκφραση είναι αυτή; Ποιανού πασίγνωστο ρητό είναι αυτό; (Πρόκειται για ένα πασίγνωστο ρητό του Σατανά.) Είπε ποτέ ο Θεός αυτήν την έκφραση; (Όχι.) Από πού, λοιπόν, προέρχεται αυτή η έκφραση; (Από τον Σατανά.) Προέρχεται από τον Σατανά, από αυτόν τον κόσμο. Οι άνθρωποι «επιδιώκουν», «αγαπούν» και «εξυψώνουν» τόσο πολύ την αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, λένε τέτοιες σατανικές εκφράσεις όταν τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Πιστεύουν, μάλιστα, ότι είναι δίκαιο και αξιοπρεπές να πουν κάτι τέτοιο. Λένε: «Κοίτα πόσο σέβομαι κι εκτιμώ την αλήθεια και τον Θεό. Μου βγαίνει φυσικά να πω ‘‘Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει’’. Τι μεγάλη αλήθεια είναι αυτό! Θα μπορούσα να πω αυτήν την έκφραση αν δεν πίστευα στον Θεό;» Έτσι που το λέει, δεν το παρουσιάζει σαν να είναι η αλήθεια; (Ναι.) Οπότε, είναι η αλήθεια αυτή η έκφραση; (Όχι.) Τι είδους έκφραση είναι το «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει»; Για ποιον λόγο είναι λάθος; Αυτή η έκφραση σημαίνει ότι, αν τα παιδιά είναι ανυπάκουα ή ανώριμα, φταίει ο πατέρας, δηλαδή ότι οι γονείς δεν τα διαπαιδαγώγησαν σωστά. Ισχύει, όμως, αυτό; (Όχι.) Κάποιοι γονείς συμπεριφέρονται με σωστό τρόπο, αλλά οι γιοί τους είναι αλήτες και οι κόρες τους είναι πόρνες. Ο άνδρας που παίζει τον ρόλο του πατέρα θυμώνει πολύ και λέει: «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει. Τα έχω κακομάθει!» Είναι ή δεν είναι σωστό να το πει αυτό; (Όχι, είναι λάθος.) Για ποιον λόγο είναι λάθος; Αν μπορείς να κατανοήσεις ποιο είναι το λάθος σ’ αυτήν την έκφραση, τότε αποδεικνύεται ότι κατανοείς την αλήθεια κι ότι κατανοείς ποιο είναι το πρόβλημα που κρύβει αυτή η έκφραση. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια που υπάρχει σ’ αυτό το ζήτημα, τότε δεν μπορείς να το εξηγήσεις καθαρά. Τώρα που έχετε ακούσει την εξήγηση και τον ορισμό της αλήθειας, μπορείτε να νιώσετε και να πείτε: «Αυτή η έκφραση είναι λάθος, είναι μια κοσμική έκφραση. Εμείς που πιστεύουμε στον Θεό δεν λέμε τέτοια πράγματα». Απλώς έχεις αλλάξει τον τρόπο που μιλάς γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια —στην πραγματικότητα, δεν ξέρεις τι είναι λάθος στην έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Όταν αντιμετωπίζεις τέτοια ζητήματα, τι πρέπει να λες που συνάδει με την αλήθεια; Πώς πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Ας μιλήσουμε πρώτα για το πώς να κατανοείς και να εξηγείς σωστά τέτοια ζητήματα. Τι λέει ο Θεός γι’ αυτό; Έχουν τίποτα συγκεκριμένο να πουν τα λόγια του Θεού για τέτοια ζητήματα; Ο Θεός έχει εκφράσει τόσες αλήθειες, όλες για να τις αποδεχθούν οι άνθρωποι και να τις μετατρέψουν σε ζωή τους. Όταν, λοιπόν, διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους, δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να τα διδάξουν; Τα λόγια του Θεού απευθύνονται σε όλο το ανθρώπινο γένος. Είτε είσαι ενήλικος είτε παιδί, είτε άνδρας είτε γυναίκα, είτε ηλικιωμένος είτε νέος, όλοι πρέπει ν’ αποδεχθούν τα λόγια του Θεού. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και μπορούν να γίνουν η ζωή των ανθρώπων. Μόνο τα λόγια του Θεού μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό πρέπει να μπορούν να καταλάβουν καλά αυτό το ζήτημα. Πώς εξηγείτε την έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει»; (Το μονοπάτι που ακολουθεί ένας άνθρωπος καθορίζεται από τη φύση-ουσία του. Επιπλέον, η τιμωρία που θα υποστεί ή οι ευλογίες που θα λάβει σ’ αυτήν τη ζωή συνδέονται με την προηγούμενη ζωή του. Επομένως, η δήλωση «τα παιδιά δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι επειδή οι γονείς τους δεν τα διαπαιδαγώγησαν σωστά» δεν ευσταθεί αν ελεγχθεί εξονυχιστικά και είναι αντίθετη με το γεγονός ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία στο πεπρωμένο του ανθρώπινου γένους.) Με βάση αυτό που λες, έχει καμία σχέση με την κυριαρχία του Θεού το γεγονός ότι τα παιδιά δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι; Ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να κάνουν τις δικές τους επιλογές και να διαλέξουν ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι. Ωστόσο, οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση και κάνουν όλοι τις δικές τους επιλογές, ο καθένας διαλέγει το μονοπάτι που προτιμά και δεν είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού. Αν αυτό που λες συμφωνεί με την αλήθεια, τότε θα πρέπει να το εξηγήσεις ξεκάθαρα για να πειστούν οι άνθρωποι.

Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω στην έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Πρώτα πρώτα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι λάθος να λέμε «Η αποτυχία των παιδιών ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι έχει να κάνει με τους γονείς τους». Όποιος κι αν είναι, αν είναι ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, θα βαδίσει σ’ ένα συγκεκριμένο μονοπάτι. Δεν είναι σίγουρο αυτό; (Ναι.) Το μονοπάτι που ακολουθεί ένας άνθρωπος καθορίζει τι άνθρωπος είναι. Από εκείνον εξαρτάται ποιο μονοπάτι θ’ ακολουθήσει και τι είδους άνθρωπος θα γίνει. Αυτά τα πράγματα είναι προκαθορισμένα και έμφυτα, κι έχουν να κάνουν με τη φύση του καθενός. Σε τι ωφελεί, λοιπόν, η διαπαιδαγώγηση από τους γονείς; Μπορεί να καθορίσει τη φύση ενός ανθρώπου; (Όχι.) Η διαπαιδαγώγηση από τους γονείς δεν μπορεί να καθορίσει την ανθρώπινη φύση και δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο πρόβλημα ποιο μονοπάτι θ’ ακολουθήσει ένας άνθρωπος. Ποια είναι η μοναδική διαπαιδαγώγηση που μπορούν να δώσουν οι γονείς; Κάποιες απλές συμπεριφορές στην καθημερινότητα των παιδιών τους, κάποιες σχετικά επιφανειακές σκέψεις και κάποιους κανόνες συμπεριφοράς· αυτά είναι πράγματα που έχουν κάποια σχέση με τους γονείς. Οι γονείς πρέπει προτού ενηλικιωθούν τα παιδιά τους να εκπληρώσουν την ευθύνη που τους αναλογεί, δηλαδή να τα διαπαιδαγωγήσουν ώστε εκείνα ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι, να μελετούν σκληρά και να αγωνίζονται για να μπορέσουν όταν μεγαλώσουν να γίνουν καλύτεροι απ’ τους υπόλοιπους, να μην κάνουν κακές πράξεις και να μη γίνουν κακοί άνθρωποι. Οι γονείς θα πρέπει επίσης να κρατούν υπό έλεγχο τη συμπεριφορά των παιδιών τους, να τα διδάσκουν να είναι ευγενικά και να χαιρετούν τους μεγαλύτερους όποτε τους βλέπουν, καθώς και άλλα πράγματα που σχετίζονται με τη συμπεριφορά —αυτή είναι η ευθύνη που οφείλουν να εκπληρώσουν οι γονείς. Να φροντίζουν τη ζωή των παιδιών τους και να τα διαπαιδαγωγήσουν με κάποιους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς —μ’ αυτό ισοδυναμεί η επιρροή των γονιών. Όσο για την προσωπικότητα των παιδιών τους, δεν μπορούν να το διδάξουν οι γονείς αυτό. Κάποιοι γονείς είναι χαλαροί και κάνουν τα πάντα με την ησυχία τους, ενώ τα παιδιά τους είναι πολύ ανυπόμονα και δεν μπορούν να κάτσουν ούτε λίγο ήσυχα. Φεύγουν μόνα τους για να βγάλουν το ψωμί τους στα 14 ή στα 15, παίρνουν μόνα τους αποφάσεις για τα πάντα, δεν χρειάζονται τους γονείς τους και είναι πολύ ανεξάρτητα. Τους το δίδαξαν οι γονείς τους αυτό; Όχι. Άρα, η προσωπικότητα, η διάθεση ή ακόμα και η ουσία ενός ανθρώπου, καθώς και το μονοπάτι που θα επιλέξει στο μέλλον, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους γονείς του. Υπάρχουν κάποιοι που το διαψεύδουν αυτό και λένε: «Πώς γίνεται να μην έχουν καμία απολύτως σχέση με τους γονείς τους; Κάποιοι άνθρωποι προέρχονται από μορφωμένη οικογένεια ή από οικογένεια που ειδικεύεται σ’ ένα συγκεκριμένο επάγγελμα για πολλές γενιές. Για παράδειγμα, η μία γενιά σπουδάζει ζωγραφική, η επόμενη γενιά σπουδάζει κι αυτή ζωγραφική και το ίδιο κάνει και η επόμενη. Αυτό επιβεβαιώνει πόσο σωστή είναι η έκφραση “Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει”». Είναι σωστό ή λάθος να το πει κανείς αυτό; (Είναι λάθος.) Είναι λάθος και ανακριβές να χρησιμοποιήσει κανείς αυτό το παράδειγμα για να εξηγήσει αυτό το πρόβλημα, αφού αυτά τα δύο είναι διαφορετικά. Η επιρροή μιας οικογένειας που έχει εξειδίκευση σε κάτι για πολλές γενιές επεκτείνεται μόνο σε μία πτυχή της εξειδίκευσης, και ίσως αυτό το οικογενειακό περιβάλλον να έχει ως αποτέλεσμα να μάθουν όλοι το ίδιο πράγμα. Επιφανειακά, και το παιδί επιλέγει το ίδιο πράγμα, αλλά σε ένα βαθύτερο επίπεδο, όλα αυτά είναι προκαθορισμένα από τον Θεό. Πώς μετενσαρκώθηκε ο συγκεκριμένος άνθρωπος σ’ αυτήν την οικογένεια; Και σ’ αυτό ο Θεός δεν έχει κυριαρχία; Οι γονείς είναι υπεύθυνοι μόνο για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μέχρι να ενηλικιωθούν. Τα παιδιά επηρεάζονται από τους γονείς τους μόνο ως προς την εξωτερική τους συμπεριφορά και τις συνήθειες στον τρόπο ζωής τους. Μόλις, όμως, μεγαλώσουν, οι στόχοι που επιδιώκουν στη ζωή και το πεπρωμένο τους δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους γονείς τους. Κάποιοι γονείς είναι απλώς συνηθισμένοι αγρότες που ζουν όπως ορίζει η κοινωνική τους τάξη, αλλά τα παιδιά τους καταφέρνουν να γίνουν αξιωματούχοι και να κάνουν σπουδαία πράγματα. Απ’ την άλλη, υπάρχουν παιδιά που έχουν γονείς δικηγόρο και γιατρό, που και οι δύο είναι ικανοί, αλλά τα ίδια τα παιδιά είναι άχρηστα και, όπου κι αν πάνε, δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Αυτό τους δίδαξαν οι γονείς τους να γίνουν; Όταν ο πατέρας είναι δικηγόρος, είναι δυνατόν να κάνει τσιγκουνιές στη διαπαιδαγώγηση και την επιρροή που θ’ ασκήσει στα παιδιά του; Σε καμία περίπτωση. Κανένας πατέρας δεν λέει: «Στη ζωή μου ήμουν πολύ εύπορος, ελπίζω τα παιδιά μου να μην είναι εξίσου εύπορα στο μέλλον, θα ήταν πολύ κουραστικό. Ας γίνουν απλώς βοσκοί. Αυτό αρκεί». Είναι βέβαιο ότι θα διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του για να μάθουν από αυτόν και στο μέλλον να γίνουν σαν αυτόν. Τι θα γίνουν τα παιδιά του όταν ολοκληρώσει τη διαπαιδαγώγησή τους; Τα παιδιά θα γίνουν ό,τι προορίζονται να γίνουν και το πεπρωμένο τους θα είναι εκείνο που προορίζεται να είναι και κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Ποιο γεγονός αντιλαμβάνεστε εδώ; Ότι το μονοπάτι που θ’ ακολουθήσει ένα παιδί δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους γονείς του. Κάποιοι γονείς πιστεύουν στον Θεό και διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους να πιστεύουν στον Θεό, αλλά ό,τι κι αν πουν, εκείνα δεν πιστεύουν και οι γονείς δεν μπορούν να κάνουν τίποτε γι’ αυτό. Κάποιοι γονείς δεν πιστεύουν στον Θεό, ενώ τα παιδιά τους πιστεύουν. Μόλις τα παιδιά αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, Τον ακολουθούν, δαπανούν τον εαυτό τους για Εκείνον, μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και ν’ αποκτήσουν την έγκριση του Θεού, κι έτσι το πεπρωμένο τους αλλάζει. Είναι αυτό αποτέλεσμα της διαπαιδαγώγησης από τους γονείς; Καθόλου. Έχει να κάνει με τον προκαθορισμό και την επιλογή που έκανε ο Θεός. Η έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει» έχει κάποιο πρόβλημα. Παρόλο που είναι ευθύνη των γονιών να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους, το πεπρωμένο ενός παιδιού δεν καθορίζεται από τους γονείς του, αλλά από τη δική του φύση. Μπορεί η διαπαιδαγώγηση να λύσει το πρόβλημα της φύσης ενός παιδιού; Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση. Το μονοπάτι που ακολουθεί ένας άνθρωπος στη ζωή δεν καθορίζεται από τους γονείς του, αλλά προκαθορίζεται από τον Θεό. Λέγεται ότι «Τη μοίρα του ανθρώπου την ορίζει ο Ουρανός», κι αυτό το ρητό είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης εμπειρίας. Προτού ενηλικιωθεί ένας άνθρωπος, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο μονοπάτι θ’ ακολουθήσει. Μόλις ενηλικιωθεί, και έχει σκέψεις και μπορεί να στοχαστεί προβλήματα, θα επιλέξει τι θα κάνει στην ευρύτερη κοινότητα. Κάποιοι λένε ότι θέλουν να γίνουν ανώτατοι αξιωματούχοι, άλλοι ότι θέλουν να γίνουν δικηγόροι και άλλοι ότι θέλουν να γίνουν συγγραφείς. Ο καθένας κάνει τις δικές του επιλογές και έχει τις δικές του ιδέες. Κανείς δεν λέει: «Απλώς θα περιμένω να με διαπαιδαγωγήσουν οι γονείς μου. Θα γίνω ό,τι με διαπαιδαγωγήσουν εκείνοι να γίνω». Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος. Μόλις ενηλικιωθούν οι άνθρωποι, οι ιδέες τους αρχίζουν ν’ αναδεύονται και σταδιακά ωριμάζουν, οπότε το μονοπάτι και οι στόχοι που βρίσκονται μπροστά τους αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν όλο και περισσότερο. Τη συγκεκριμένη περίοδο, λίγο λίγο γίνεται εμφανές και ξεκάθαρο τι είδους άνθρωποι είναι και σε ποια ομάδα ανήκουν. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, σιγά σιγά ορίζεται ξεκάθαρα η προσωπικότητα του καθενός, όπως και η διάθεσή του και το μονοπάτι που θ’ ακολουθήσει, η κατεύθυνσή του στη ζωή και η ομάδα στην οποία ανήκει. Σε τι βασίζονται όλα αυτά; Σε τελική ανάλυση, αυτό προκαθόρισε ο Θεός —δεν έχει καμία σχέση με το ποιοι είναι οι γονείς του καθενός. Μπορείτε πλέον να το δείτε αυτό καθαρά; Ποια πράγματα, λοιπόν, έχουν σχέση με τους γονείς; Η εμφάνιση, το ύψος, τα γονίδια ενός ανθρώπου και κάποιες κληρονομικές ασθένειες έχουν κάποια μικρή σχέση με τους γονείς του. Γιατί λέω «κάποια μικρή σχέση»; Επειδή αυτό δεν ισχύει στο 100% των περιπτώσεων. Σε κάποιες οικογένειες, κάθε γενιά πλήττεται από μια ασθένεια, αλλά μετά γεννιέται ένα παιδί που δεν την έχει. Πώς γίνεται αυτό; Κάποιοι λένε: «Αυτό έγινε επειδή το συγκεκριμένο παιδί έχει καλή προσωπικότητα». Αυτή είναι η γνώμη των ανθρώπων, αλλά από πού πηγάζει αυτό; (Προκαθορίζεται από τον Θεό.) Αυτό ακριβώς. Οπότε, τελικά είναι σωστή ή λάθος η έκφραση «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει»; (Είναι λάθος.) Σας είναι ξεκάθαρο πλέον αυτό, έτσι; Δεν έχει νόημα αν δεν ξέρετε πώς να διακρίνετε. Χωρίς την αλήθεια, δεν μπορείτε να δείτε καθαρά κανένα ζήτημα.

Κάθε άνθρωπος έχει στην καθημερινότητα αρκετές τέτοιες απατηλές απόψεις του Σατανά στο μυαλό του. Παραμένουν κρυμμένες μέσα του και αποκαλύπτονται όποτε συμβαίνει κάτι. Ορισμένοι λένε: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες. Κοίτα πόσο ευγενής είμαι. Εγώ είμαι ένας αρρενωπός, δυνατός άνδρας, ενώ εσύ είσαι πολύ συνεσταλμένη, οπότε δεν θα τα βάλω μαζί σου». Τι θεωρούν ότι είναι αυτή η έκφραση; (Η αλήθεια.) Τη μεταχειρίζονται ως την αλήθεια και ως μια αρχή για την άσκηση της αλήθειας. Υπάρχουν, επίσης, άνθρωποι που βλέπουν κάποιον με πολύ όμορφα χαρακτηριστικά που φαίνεται να είναι ένας έντιμος κύριος, ενώ στην πραγματικότητα είναι πονηρός, μονίμως προσποιείται, και είναι εξαιρετικά δόλιος και ύπουλος όταν αλληλεπιδρά με τους άλλους, και δεν μπορούν να τον διακρίνουν, οπότε λένε: «Πιστεύω στον Θεό μόνο και μόνο για να συμπεριφέρομαι όπως ένας έντιμος και καλόκαρδος άνθρωπος, και να είμαι φιλικός κι όχι εχθρικός απέναντι στους άλλους. Είναι όπως λέει το ρητό ‘‘Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος’’. Κάποια από τα λόγια του Θεού έχουν και αυτό το νόημα». Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό που λένε αυτοί οι άνθρωποι; «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος». Βλέπεις, μόλις συμβεί κάτι στους ανθρώπους, όλα αυτά τα γνωστά ρητά, οι παροιμίες και οι παγιωμένες εκφράσεις που έχουν μέσα τους βγαίνουν μεμιάς στην επιφάνεια και δεν εμπεριέχουν ούτε μία λέξη αλήθειας. Στο τέλος, αυτοί οι άνθρωποι λένε κιόλας «Ευχαριστώ τον Θεό που με διαφώτισε». Είναι σωστό ή λάθος το ρητό «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος»; (Είναι λάθος.) Όλοι ξέρετε ότι είναι λάθος, αλλά ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα με τους ψεύτικους κυρίους είναι ότι είναι ψεύτικοι. Κανένας δεν θέλει να είναι ψεύτικος κύριος, θέλουν όλοι να είναι αληθινοί κακούργοι. Τι είναι αυτό που εγκρίνουν οι άνθρωποι στους αληθινούς κακούργους; Απλώς και μόνο επειδή είναι αληθινοί, τους εγκρίνουν όλοι, παρόλο που είναι κακούργοι. Εσείς, λοιπόν, τι θέλετε να είστε; Αληθινός κακούργος ή ψεύτικος κύριος; (Κανένα από τα δύο.) Γιατί να μην είστε ένα από αυτά τα δύο είδη ανθρώπων; (Κανένα από τα δύο δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Ο Θεός στα λόγια Του δεν έχει πει τίποτα σχετικό.) Πού βασίζετε τον ισχυρισμό ότι ο Θεός δεν έχει πει στους ανθρώπους να είναι ψεύτικοι κύριοι ή αληθινοί κακούργοι; (Ο Θεός θέλει οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς.) Ο Θεός θέλει οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά ανάμεσα στους ειλικρινείς ανθρώπους και στους αληθινούς κακούργους; Η λέξη «κακούργοι» δεν είναι καλή, αλλά είναι αληθινοί. Γιατί δεν είναι καλοί οι αληθινοί κακούργοι; Μπορείτε να το εξηγήσετε ξεκάθαρα; Πού βασίζετε τον ισχυρισμό ότι ούτε οι αληθινοί κακούργοι ούτε οι ψεύτικοι κύριοι είναι καλοί άνθρωποι; Τι είναι οι κακούργοι; Ποια λέξη συσχετίζεται συνήθως με τους κακούργους; (Ποταποί.) Σωστά. Πώς περιγράφεται και ορίζεται ο όρος «ποταπός» στα λόγια του Θεού; Ορίζεται ως καλή ή κακή λέξη ο όρος «ποταπός» στα λόγια του Θεού; (Ως κακή λέξη.) Ως κακή λέξη που την κατακρίνει ο Θεός. Οι άνθρωποι που έχουν ποταπή συμπεριφορά και ποταπές απόψεις είναι κακούργοι. Πώς αλλιώς ορίζεται η διάθεση και η ουσία ενός κακούργου; Ως εγωιστική, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εγωιστής και ποταπός. Ακόμη κι αν αυτά που αποκαλύπτει είναι αληθινά και αποτελούν τον αληθινό του χαρακτήρα, δεν παύει να είναι πολύ κακούργος. Ένας ψεύτικος κύριος είναι δόλιος και μοχθηρός, προσποιείται διαρκώς και δίνει στους άλλους ψεύτικη εντύπωση, τους αφήνει να δουν τη φωτεινή, λαμπερή και φιλική πλευρά του. Καλύπτει την πραγματική του διάθεση, τη γνώμη και την άποψή του, ώστε να μην μπορεί κανείς να τις δει ούτε να τις κατανοήσει. Τι διάθεση έχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Δόλια και μοχθηρή.) Είναι απλούστατα μοχθηροί άνθρωποι. Επομένως, ούτε οι κακούργοι ούτε οι κύριοι είναι καλοί άνθρωποι. Ο ένας είναι κακός εσωτερικά και ο άλλος είναι κακός εξωτερικά. Στην πραγματικότητα, έχουν τις ίδιες διαθέσεις —είναι και οι δύο εξαιρετικά μοχθηροί, εγωιστές και δόλιοι. Αυτά τα δύο είδη εξαιρετικά μοχθηρών και δόλιων ανθρώπων επιζητούν, άραγε, να είναι ειλικρινείς; (Όχι.) Γι’ αυτό ό,τι από τα δύο κι αν γίνεις, δεν είσαι ο καλός ή ειλικρινής άνθρωπος που απαιτεί ο Θεός. Είσαι ένας άνθρωπος που απεχθάνεται ο Θεός· δεν είσαι ο άνθρωπος που απαιτεί ο Θεός να είσαι. Πείτε Μου, λοιπόν, η έκφραση «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος» είναι η αλήθεια; (Όχι.) Αν εξετάσει κανείς αυτήν την έκφραση από αυτήν τη σκοπιά, δεν είναι η αλήθεια. Πολλοί άνθρωποι έχουν ως στόχο να επιτεθούν στους ψεύτικους κυρίους και να τους καταδικάσουν προκειμένου να περνιούνται οι ίδιοι για καλοί άνθρωποι, κι έτσι λένε: «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος», λες και το γεγονός ότι είναι κακούργοι τούς κάνει ιδιαίτερα έντιμους και αυθεντικούς, σαν κάποια δύναμη δικαιοσύνης. Αν είσαι κακούργος, πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι είσαι έντιμος; Σ’ εσένα αξίζει να καταδικαστείς.

Υπάρχουν αρκετές τέτοιες εκφράσεις και πράγματα στο μυαλό όλων, κι έτσι πολλοί άνθρωποι ακολουθούν μια τέτοια άποψη. Οι άνθρωποι συχνά χρησιμοποιούν πράγματα που έχουν διαδοθεί για πολύ καιρό και ευρέως στην κοινωνία, και που έχουν μάλιστα εξυμνηθεί και αναδειχθεί σαν θετικά πράγματα στην κοινωνία και ανάμεσα στους ανθρώπους για πολύ καιρό, όπως είναι η παραδοσιακή κουλτούρα, λαϊκές παροιμίες, αποφθέγματα ή κανόνες μιας οικογένειας είτε το νομικό σύστημα μιας χώρας, προκειμένου να διαπαιδαγωγήσουν τη μία γενιά ανθρώπων μετά την άλλη. Οι άνθρωποι, βαθιά μέσα τους, θεωρούν κάποιες εκφράσεις ως αρχές άσκησης και αρχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάποιες μεταδίδουν μια άποψη με την οποία οι άνθρωποι απλώς συμφωνούν, αλλά δεν θέλουν απαραιτήτως να την εφαρμόσουν. Είτε θέλεις να τις εφαρμόσεις είτε όχι, βαθιά μέσα σου αυτές τις εκφράσεις τις θεωρείς αρχές άσκησης για τη συμπεριφορά σου. Με λίγα λόγια, αυτά τα πράγματα αποτελούν μεγάλο εμπόδιο στην πίστη των ανθρώπων στον Θεό και στην επιδίωξη της αλήθειας. Κάνουν μόνο κακό αντί να ωφελούν τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, ένα θέμα για το οποίο συζητούν συχνά οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι το εξής: «Η ζωή είναι πολύτιμη και η αγάπη ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, θα τα έδινα και τα δύο για την ελευθερία». Αυτή η έκφραση είναι ένα ευρέως γνωστό ρητό που υποστηρίζουν και σέβονται στην Ανατολή και στη Δύση άνθρωποι με υψηλά ιδανικά που επιδιώκουν την ελευθερία και θέλουν ν’ απαλλαγούν από το παραδοσιακό φεουδαρχικό σύστημα. Ποιο είναι εδώ το επίκεντρο της επιδίωξης των ανθρώπων; Είναι η ζωή; Ή μήπως η αγάπη; (Όχι, είναι η ελευθερία.) Σωστά, είναι η ελευθερία. Άραγε, λοιπόν, αυτή η έκφραση είναι η αλήθεια; Το νόημα αυτής της έκφρασης είναι ότι για να επιδιώξεις την ελευθερία, μπορείς να δώσεις τη ζωή σου και ότι μπορείς να εγκαταλείψεις και την αγάπη —δηλαδή, να εγκαταλείψεις και τον άνθρωπο που αγαπάς— για να τρέξεις προς αυτήν την πολυπόθητη ελευθερία. Με τι μοιάζει αυτή η ελευθερία στους κοσμικούς ανθρώπους; Πώς εξηγείται αυτό που θεωρούν ελευθερία; Το να ξεφύγει κανείς από την παράδοση είναι ένα είδος ελευθερίας, το να ξεφύγει κανείς από παλιά έθιμα είναι ένα είδος ελευθερίας και το να ξεφύγει κανείς από τη φεουδαρχική μοναρχία είναι κι αυτό ένα είδος ελευθερίας. Τι άλλο; (Το να μη σε ελέγχει κάποιο πολιτικό καθεστώς.) Ένα ακόμα είδος είναι να μην ελέγχει κάποιον η εξουσία ή η πολιτική. Αυτό το είδος ελευθερίας επιδιώκουν. Άραγε, λοιπόν, η ελευθερία για την οποία μιλούν είναι πραγματική ελευθερία; (Όχι.) Έχει ομοιότητες με την ελευθερία για την οποία μιλούν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό μπορεί να έχουν και αυτήν την άποψη μέσα τους: «Το να πιστεύεις στον Θεό είναι υπέροχο, σε απελευθερώνει. Δεν χρειάζεται ν’ ακολουθείς έθιμα ή παραδοσιακές τυπικότητες, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για γάμους και κηδείες, εγκαταλείπεις όλα τα εγκόσμια. Είσαι πραγματικά τόσο ελεύθερος!» Ισχύει αυτό; (Όχι.) Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, ελευθερία; Εσείς είστε ελεύθεροι τώρα; (Λίγο.) Και πώς αποκτήσατε αυτήν τη λίγη ελευθερία; Τι σημαίνει αυτή η ελευθερία; (Να κατανοήσει κανείς την αλήθεια και να ξεφύγει από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά.) Αφού ξεφύγετε από τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά, νιώθετε μια μικρή απελευθέρωση και κάποια ελευθερία. Ωστόσο, αν δεν το ανέλυα, θα νομίζατε ότι είστε πραγματικά ελεύθεροι, ενώ στην ουσία δεν είστε. Η πραγματική ελευθερία δεν είναι η ελευθερία και η απελευθέρωση του σώματος στον χώρο και με υλικούς όρους, όπως νομίζουν οι άνθρωποι. Αντίθετα, μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια, θα έχουν σωστές απόψεις για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, όπως και για τον κόσμο, και θα μπορούν να επιδιώξουν τους σωστούς στόχους και την ορθή κατεύθυνση στη ζωή. Και όταν οι άνθρωποι δεν έχουν τους περιορισμούς που θέτουν η επιρροή του Σατανά και οι σατανικές ιδέες και απόψεις, απελευθερώνεται η καρδιά τους —αυτό είναι πραγματική ελευθερία.

Είναι ένας νέος άνθρωπος, ένας άπιστος, που νομίζει ότι του αρέσει η ελευθερία, το να πετάει παντού σαν πουλί και να ζει μια ζωή χωρίς αναστολές, κι έτσι περιφρονεί αυτούς τους άθλιους κανόνες και τα ρητά της οικογένειάς του. Συχνά, λέει στους φίλους του: «Παρόλο που κατάγομαι από μια εντελώς παραδοσιακή οικογένεια, και μάλιστα μεγάλη, που έχει ένα σωρό κανόνες και παραδόσεις, και διατηρεί ακόμα και σήμερα έναν προγονικό βωμό με αναμνηστικές πλάκες για κάθε διαδοχική γενιά, εγώ έχω ξεφύγει από αυτές τις παραδόσεις και δεν μ’ επηρεάζουν οι κανόνες και οι συμβάσεις της οικογένειάς μου ούτε τα κοινά έθιμα. Δεν βλέπετε ότι είμαι πολύ αντισυμβατικός;» Οι φίλοι του λένε: «Έχουμε παρατηρήσει ότι είσαι πολύ αντισυμβατικός». Πώς το παρατήρησαν αυτό; Έχει σκουλαρίκι στη γλώσσα, σκουλαρίκι στη μύτη, τέσσερις-πέντε τρύπες σε κάθε αυτί, σκουλαρίκι στον αφαλό και τατουάζ φίδι στο μπράτσο. Οι Κινέζοι θεωρούν δυσοίωνα τα φίδια, αλλά εκείνος επέμενε να κάνει τατουάζ ένα φίδι, και όταν το βλέπουν οι άνθρωποι, φοβούνται. Αντισυμβατικό δεν είναι αυτό; (Ναι.) Είναι πολύ αντισυμβατικό και, εκτός αυτού, ο άνθρωπος αυτός μιλάει και με τον αέρα ενός πρωτοποριακού ατόμου. Όλοι όσοι τον βλέπουν, λένε: «Αυτός ο τύπος είναι καταπληκτικός! Είναι αντισυμβατικός, πραγματικά αντισυμβατικός!» Πιστεύει πως δεν μπορεί να εκφράσει μόνο μ’ αυτούς τους τρόπους ότι είναι αντισυμβατικός, αλλά πρέπει να το κάνει λίγο πιο χειροπιαστό, έτσι ώστε οι άλλοι να παρατηρήσουν ακόμα περισσότερο τα σημάδια της αντισυμβατικότητάς του. Βλέπει ότι οι άλλοι γενικά έχουν Κινέζες φιλενάδες με κίτρινο δέρμα, κι έτσι σκοπίμως βρίσκει για φιλενάδα μια ξένη, με λευκό δέρμα, ώστε να πειστούν όλοι ακόμα περισσότερο ότι είναι πραγματικά αντισυμβατικός. Μετά, μιμείται τη φιλενάδα του σε κάθε περίσταση, κάνει ό,τι του λέει εκείνη, όπως του το ζητάει. Όταν πλησιάζουν τα γενέθλιά του, η φιλενάδα του του αγοράζει ένα μυστηριώδες δώρο μέσα σ’ ένα μεγάλο κουτί κι εκείνος αρχίζει μ’ ενθουσιασμό ν’ ανοίγει το δώρο. Αφού βγάλει όλο το περιτύλιγμα, βλέπει μέσα ένα πράσινο καπέλο. Όλοι οι Κινέζοι γνωρίζουν το υπονοούμενο των «πράσινων καπέλων», έτσι δεν είναι; Αυτό είναι σίγουρα κάτι πολύ παραδοσιακό. Μόλις το βλέπει, θυμώνει και λέει: «Τι σόι δώρο είναι αυτό; Για ποιον αγόρασες αυτό το δώρο;» Η φιλενάδα του νόμιζε ότι θα χαιρόταν —γιατί θύμωσε τόσο πολύ; Η κοπέλα δεν μπορεί να σκεφτεί ούτε να μαντέψει τον λόγο, οπότε λέει: «Δυσκολεύτηκα να βρω αυτό το πράσινο καπέλο. Είμαι σίγουρη ότι θα σου πηγαίνει». Εκείνος λέει: «Ξέρεις τι αντιπροσωπεύει αυτό το καπέλο;» Η φιλενάδα λέει: «Δεν είναι απλώς ένα καπέλο; Απλώς, τα πράσινα καπέλα είναι ωραία». Κι επιμένει να τον κάνει να το φορέσει. Δεν πρόκειται να το φορέσει, ο κόσμος να χαλάσει. Γνωρίζουν οι Δυτικοί το υπονοούμενο των «πράσινων καπέλων»; (Όχι, δεν το γνωρίζουν.) Άραγε, λοιπόν, δεν θα έπρεπε να δοθούν ξεκάθαρες και σαφείς απαντήσεις γι’ αυτό το ζήτημα; Κανένας από εσάς δεν μπορεί να το απαντήσει αυτό —γιατί δεν τολμάτε να το εξηγήσετε ξεκάθαρα; Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, έτσι δεν είναι; Είστε ίδιοι μ’ αυτόν τον τύπο —σηκώνετε το λάβαρο της αντισυμβατικότητας, θέλετε να δείξετε ότι έχετε απαγκιστρωθεί από την παράδοση και έχετε αποβάλει τις αντιλήψεις της σατανικής παραδοσιακής κουλτούρας για να επιδιώξετε την αλήθεια και την ελευθερία, κι όμως έχετε παγιδευτεί βαθιά σ’ αυτό το πράσινο καπέλο. Η φιλενάδα αυτού του τύπου τού ζητάει να το φορέσει κι εκείνος δεν πρόκειται να το φορέσει, ο κόσμος να χαλάσει. Στο τέλος, λέει: «Επιμένεις να με κάνεις να το φορέσω. Αν το φορέσω, θα πρέπει να υποστώ εξευτελισμό!» Αυτή είναι η καρδιά του ζητήματος και εκεί έγκειται το πρόβλημα —αυτό είναι παράδοση. Αυτή η παράδοση δεν έχει να κάνει με το χρώμα που έχει ένα αντικείμενο ούτε με το τι είδους αντικείμενο είναι, αλλά έχει να κάνει με το σύμβολο και την άποψη που δημιουργεί αυτό το αντικείμενο στους ανθρώπους. Τι ακριβώς συμβολίζει αυτό το αντικείμενο, ένα πράσινο καπέλο; Τι αντιπροσωπεύει; Οι άνθρωποι χαρακτηρίζουν τα καπέλα αυτού του χρώματος ως κάτι κακό, οπότε τα απορρίπτουν. Γιατί τα απορρίπτουν; Γιατί δεν μπορούν ν’ αποδεχθούν ένα τέτοιο αντικείμενο; Επειδή τους διακατέχει ένα είδος παραδοσιακού σκεπτικού. Αυτό το παραδοσιακό σκεπτικό δεν είναι η αλήθεια. Είναι κάτι υλικό, το οποίο, όμως, αυτή η κοινωνία και αυτή η φυλή ανθρώπων το έχουν μετατρέψει ασυναίσθητα σε κάτι αρνητικό. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι μετατρέπουν το λευκό σε σύμβολο αγιοσύνης, το μαύρο σε σύμβολο του σκότους και της μοχθηρίας, και το κόκκινο σε σύμβολο γιορτής, αιματοχυσίας και πάθους. Στο παρελθόν, οι Κινέζοι φορούσαν κόκκινα όταν παντρεύονταν, πιστεύοντας ότι ήταν κάτι γιορτινό. Όταν παντρεύονται οι Δυτικοί, φορούν λευκά ρούχα που είναι όμορφα και καθαρά, και συμβολίζουν την αγιοσύνη. Οι δύο κουλτούρες έχουν διαφορετική κατανόηση για τον γάμο. Στη μία κουλτούρα τον αντιπροσωπεύει το κόκκινο και στην άλλη το λευκό. Και τα δύο χρώματα αντιπροσωπεύουν μια στάση ευλογίας απέναντι στον γάμο. Διαφορετικές εθνοτικές ομάδες και φυλές χρησιμοποιούν τα ίδια πράγματα για διαφορετικούς σκοπούς, κι έτσι διαμορφώνεται το πολιτισμικό τους υπόβαθρο. Αφού διαμορφωθούν αυτά τα πολιτισμικά υπόβαθρα, δημιουργούνται παράλληλα και οι πολιτισμικές παραδόσεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι διαφορετικές κοινωνίες και φυλές αναπτύσσουν διαφορετικά έθιμα, τα οποία έθιμα επηρεάζουν τους ανθρώπους των αντίστοιχων φυλών. Επομένως, οι Κινέζοι είναι επηρεασμένοι από αυτό το υπονοούμενο για τα πράσινα καπέλα. Τι αποτέλεσμα έχει το γεγονός ότι έχουν εμποτιστεί μ’ αυτήν την ιδέα; Ούτε οι άνδρες μπορούν να φοράνε πράσινα καπέλα, αλλά ούτε οι γυναίκες τα φοράνε. Έχεις δει καμία γυναίκα να φοράει; Στην πραγματικότητα, αυτή η πολιτισμική παράδοση στοχεύει μόνο στους άνδρες, σημαίνει ότι είναι κακό σημάδι να φοράνε οι άνδρες πράσινα καπέλα και δεν έχει σχέση με τις γυναίκες. Ωστόσο, μόλις διαμορφωθεί αυτή η πολιτισμική παράδοση, σε όποιο πλαίσιο κι αν εμφανιστεί, επιφέρει ένα είδος διάκρισης απέναντι σ’ αυτό το αντικείμενο από κάθε άνθρωπο αυτής της φυλής. Μόλις συμβεί αυτή η διάκριση, αυτό το αντικείμενο ασυνείδητα αλλάζει από ένα πολύ άκακο υλικό πράγμα σε αρνητικό πράγμα. Στην πραγματικότητα, είναι άκακο και δεν έχει καθόλου θετικές ούτε αρνητικές ιδιότητες. Είναι απλώς ένα υλικό πράγμα, ένα χρώμα κι ένα αντικείμενο μ’ ένα σχήμα. Παρ’ όλα αυτά, μόλις η παραδοσιακή κουλτούρα το ερμηνεύσει και το επηρεάσει μ’ αυτόν τον τρόπο, πώς γίνεται το τελικό αποτέλεσμα; (Αρνητικό.) Γίνεται αρνητικό. Αφού γίνει αρνητικό, οι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίζουν ούτε να χρησιμοποιούν σωστά αυτό το αντικείμενο. Σκεφτείτε το· στην κινεζική αγορά υπάρχουν καπέλα διαφόρων χρωμάτων, όπως κόκκινα, ροζ, κίτρινα και ούτω καθεξής, αλλά δεν υπάρχουν πράσινα. Οι άνθρωποι περιορίζονται και επηρεάζονται από αυτό το παραδοσιακό σκεπτικό. Αυτή είναι η επίδραση που έχει στους ανθρώπους ένα συγκεκριμένο ζήτημα της παραδοσιακής κουλτούρας.

Κάποιοι άνθρωποι, παρόλο που πηγαίνουν στο εξωτερικό και έρχονται σ’ επαφή με κάποιες από τις κουλτούρες, τις παραδόσεις, τους κανόνες και με υλικά πράγματα όπως τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης για τη ζωή στην Ευρώπη και σε άλλες ασιατικές χώρες, και εξοικειώνονται με κάποιους από τους νόμους και τις πρακτικές γνώσεις άλλων χωρών, δυσκολεύονται ν’ αποτινάξουν αυτές τις παραδόσεις της δικής τους χώρας. Παρόλο που άφησες την πατρίδα σου και αποδέχθηκες τις καθημερινές πτυχές της ζωής σε μια άλλη χώρα, και ακόμα και τους νόμους και τα συστήματά της, δεν ξέρεις τι να σκέφτεσαι κάθε μέρα ούτε πώς ν’ αντιμετωπίζεις τα ζητήματα όταν σου συμβαίνει κάτι ούτε ποια άποψη και ποια οπτική να υιοθετήσεις. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Εφόσον βρίσκομαι στη Δύση, είμαι Δυτικός;» ή «Εφόσον βρίσκομαι στην Ιαπωνία, είμαι Ιάπωνας;» Ισχύει αυτό; (Όχι.) Οι Ιάπωνες λένε: «Μας αρέσει περισσότερο να τρώμε σούσι και ούντον. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ανώτεροι;» Οι Νοτιοκορεάτες λένε: «Μας αρέσει να τρώμε ρύζι και κίμτσι. Δεν είναι ανώτερο το σπουδαίο έθνος της Νότιας Κορέας; Εσείς οι Κινέζοι λέτε ότι η κουλτούρα σας είναι αρχαία και χιλιάδες χρόνια παλαιότερη από τη δική μας· άραγε, όμως, δείχνετε ευσέβεια απέναντι στους ηλικιωμένους όπως εμείς; Είστε τόσο παραδοσιακοί όσο εμείς; Έχετε τόσους κανόνες όπως εμείς; Δεν μιλάτε στις μέρες μας γι’ αυτά τα πράγματα, έχετε μείνει πίσω. Εμείς είμαστε πραγματικά παραδοσιακοί και η κουλτούρα μας είναι πραγματική κουλτούρα!» Πιστεύουν ότι η δική τους παραδοσιακή κουλτούρα είναι ανώτερη και μετά ανταγωνίζονται για ν’ ανακηρύξουν πολλά πράγματα ως Παγκόσμια Κληρονομιά. Προς τι όλος αυτός ο ανταγωνισμός; Κάθε χώρα, κάθε φυλή, ακόμα και κάθε μικρή εθνοτική ομάδα πιστεύει ότι τα πράγματα, οι κανόνες, οι παραδόσεις, τα έθιμα και οι συμβάσεις που έχουν αφήσει πίσω τους οι πρόγονοί της είναι καλά και θετικά, και ότι μπορούν να διαδοθούν από το ανθρώπινο γένος. Δεν υποδηλώνει αυτή η ιδέα και η άποψη ότι αυτά τα πράγματα είναι αλήθειες, ότι είναι καλά και θετικά πράγματα και ότι το ανθρώπινο γένος πρέπει να τα μεταδώσει στην επόμενη γενιά; Οπότε, άραγε, συγκρούονται με την ελευθερία αυτά τα πράγματα που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά; Μόλις έδωσα το παράδειγμα του νεαρού που είχε ξεφύγει από τα δεσμά της οικογένειάς του, είχε καλύψει με σκουλαρίκια και τατουάζ όλο του το σώμα, και είχε ακόμα και ξένη φιλενάδα. Ως προς την εξωτερική του εμφάνιση και τη σάρκα του, είναι εμφανές ότι δεν ακολουθεί τους κανόνες της οικογένειάς του και ότι έχει αποβάλει την παράδοση. Ως προς τις τυπικότητες και τη συμπεριφορά του ή ακόμα και ως προς την υποκειμενική του βούληση, έχει αποβάλει πράγματα όπως η οικογένεια, η παράδοση και τα έθιμα. Όμως, ένα δώρο γενεθλίων τον εκθέτει· διαψεύδει και καταρρίπτει την πεποίθησή του ότι είναι «πολύ αντισυμβατικός». Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος είναι ή δεν είναι παραδοσιακός; (Είναι παραδοσιακός.) Είναι καλό ή κακό να είναι κανείς παραδοσιακός; (Κακό.) Γι’ αυτό, είτε θεωρείς τον εαυτό σου παραδοσιακό είτε αντισυμβατικό, και όποια κι αν είναι η φυλή σου —είτε θεωρείται ανώτερη φυλή είτε συνηθισμένη φυλή— οι βαθύτερες σκέψεις σου περιορίζονται. Όσο και αν επιδιώκεις και σέβεσαι την ελευθερία, όσο μεγάλη αποφασιστικότητα, επιθυμία και φιλοδοξία κι αν έχεις ν’ απελευθερωθείς από τις δυνάμεις της παράδοσης και από τις παραδοσιακές οικογενειακές συμβάσεις, ή όση έμπνευση κι αν προκαλούν και όση επίδραση κι αν έχουν οι ενέργειές σου στην πράξη, αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε μπορείς μόνο να στριφογυρίζεις ανάμεσα στις διδασκαλίες και στους παραλογισμούς που σου εμποτίζει ο Σατανάς, ανίκανος ν’ αναδυθείς στην επιφάνεια. Κάποιοι άνθρωποι επηρεάζονται από την παραδοσιακή κουλτούρα, κάποιοι από μια ιδεολογική εκπαίδευση, άλλοι από το αξίωμα και τη θέση και άλλοι από κάποιου είδους ιδεολογικό σύστημα. Πάρτε για παράδειγμα αυτούς που ασχολούνται με την πολιτική, όπως η συμμορία των ανθρώπων που υποστήριζαν τον κομμουνισμό. Ξεκίνησαν σαν μια ομάδα προλετάριων, αποδέχθηκαν το μανιφέστο και τις θεωρίες του κομμουνισμού, ήρθαν σε ρήξη με την παράδοση, με τη φεουδαρχική μοναρχία και με κάποια παλιά έθιμα, κι έπειτα αποδέχθηκαν τον Μαρξισμό-Λενινισμό και τον κομμουνισμό. Από τότε που αποδέχθηκαν αυτά τα πράγματα, ήταν, άραγε, ελεύθεροι ή περιορίζονταν από την αρχή; (Περιορίζονταν από την αρχή.) Πίστευαν ότι, αν μεταπηδούσαν από κάτι παλιό σε κάτι καινούριο, θ’ αποκτούσαν ελευθερία. Δεν είναι λάθος αυτή η ιδέα; (Ναι, είναι.) Είναι λάθος. Οι άνθρωποι μπορούν να στραφούν από οτιδήποτε παλιό σε οτιδήποτε καινούργιο, αλλά αν αυτό δεν είναι η αλήθεια, θα παραμείνουν για πάντα παγιδευμένοι στα δίχτυα του Σατανά —αυτό δεν είναι πραγματική ελευθερία. Κάποιοι άνθρωποι αφιερώνονται στον κομμουνισμό ή σε έναν συγκεκριμένο αγώνα, κάποιοι αφιερώνονται σε έναν όρκο, ενώ άλλοι αφιερώνονται σε μια θεωρία και άλλοι ακολουθούν ρητά όπως τα παρακάτω: «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» ή «Ένας πιστός υπήκοος δεν μπορεί να υπηρετεί δύο βασιλείς» ή «Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του». Ανήκουν αυτά στην παραδοσιακή κουλτούρα; (Ναι.) Επιφανειακά, όλα αυτά τα πράγματα μπορεί στο ανθρώπινο γένος να μοιάζουν πολύ θετικά, πολύ σωστά και εξαιρετικά μεγαλόπνοα και ανώτερα, αλλά στην πραγματικότητα, από μια άλλη οπτική και με διαφορετικά μέσα, φυλακίζουν την ψυχή των ανθρώπων, τους περιορίζουν και δεν τους αφήνουν ν’ αποκτήσουν πραγματική ελευθερία. Ωστόσο, οι άνθρωποι, προτού κατανοήσουν την αλήθεια, νιώθουν απλώς χαμένοι κι έτσι αποδέχονται αυτά τα πράγματα, τα οποία το ανθρώπινο γένος θεωρεί σχετικά θετικά, σαν να είναι η οδός ύπαρξής του. Επομένως, είναι φυσικό οι άνθρωποι να αποδέχονται αυτές τις δήθεν παραδοσιακές κουλτούρες —αυτά τα πράγματα που θεωρούν αρκετά καλά στον κόσμο. Αφού τις αποδεχθούν, πιστεύουν ότι ζουν με κεφάλαιο, με σιγουριά και με κίνητρο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί έναν προσανατολισμό αυτής της κοινωνίας και αυτού του ανθρώπινου γένος σε ό,τι αφορά τη γνώση και τα διαπιστευτήρια. Ποιος είναι αυτός ο προσανατολισμός; (Η γνώση μπορεί ν’ αλλάξει τη μοίρα σου.) (Οι άλλες επιδιώξεις είναι μικρές, τα βιβλία τις υπερβαίνουν όλες.) Βαθιά μέσα τους, οι άνθρωποι συμφωνούν με αυτά τα πράγματα, τα αποδέχονται και τα εγκρίνουν. Τα αποδέχονται και τα εγκρίνουν και, ταυτόχρονα, όσο περισσότερο παλεύουν ενάντια στις αντιξοότητες σ’ αυτήν την κοινωνία, τόσο περισσότερο τα εκτιμούν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σ’ αυτήν τη ζωή, όλοι οι άνθρωποι βασίζονται στη γνώση. Χωρίς γνώση και χωρίς αυτά τα διαπιστευτήρια, νιώθεις ανίκανος να εδραιωθείς στην κοινωνία. Θα δέχεσαι εκφοβισμό και διακρίσεις, και γι’ αυτό κυνηγάς απεγνωσμένα αυτά τα πράγματα. Όσο υψηλότερα είναι τα διαπιστευτήριά σου, τόσο υψηλότερη είναι και η θέση σου στην κοινωνία, στη φυλή ή την κοινότητά σου, ενώ θα μεγαλώνει και θα βελτιώνεται και ο θαυμασμός των άλλων απέναντί σου, ο τρόπος που σου φέρονται και διάφορα άλλα. Κατά μία έννοια, τα διαπιστευτήρια ενός ανθρώπου έχουν καταλήξει να καθορίζουν την κοινωνική του θέση.

Στο παρελθόν, μια ομάδα επτά-οκτώ καθηγητών πανεπιστημίου πήγαν στο Πεκίνο για να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Εκείνη την εποχή, μπορεί να μην υπήρχαν ακόμη υπηρεσίες παραλαβής ή οδηγού, οπότε όταν έφτασαν στο Πεκίνο έπρεπε να πάρουν λεωφορείο. Στην πραγματικότητα, στο Πεκίνο υπήρχαν παντού καθηγητές σαν κι αυτούς. Εκείνοι θεωρούνταν απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι κι όχι κάτι το ιδιαίτερο. Οι ίδιοι, όμως, δεν το ήξεραν αυτό, κι εκεί έγκειται η σοβαρότητα του προβλήματος —αυτό το ζήτημα συνέβη στη βάση του προβλήματος. Τι συνέβη; Αυτοί οι καθηγητές περίμεναν το λεωφορείο στη στάση. Όσο περίμεναν, συγκεντρώνονταν ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι και, καθώς μεγάλωνε το πλήθος, όλοι έγιναν νευρικοί. Έπειτα, μόλις έφτασε το λεωφορείο, όλοι όρμησαν επάνω του χωρίς να περιμένουν να βγουν πρώτα οι επιβάτες που ήταν μέσα, με σπρωξιές και αγκωνιές, κάνοντας μεγάλη φασαρία. Ήταν μια πολύ χαοτική σκηνή. Αυτοί οι καθηγητές το σκέφτηκαν και είπαν: «Είναι ξεκάθαρο ότι οι συμπολίτες μας στο Πεκίνο περνάνε δύσκολα, αφού παίρνουν κάθε μέρα το λεωφορείο για να πάνε στη δουλειά και να επιστρέψουν. Εμείς, ως καθηγητές πανεπιστημίου, πρέπει να νοιαζόμαστε για τις συνθήκες των ανθρώπων. Εφόσον είμαστε διανοούμενοι υψηλού επιπέδου, δεν μπορούμε ν’ ανταγωνιζόμαστε τους καθημερινούς ανθρώπους. Πρέπει να δείξουμε το αλτρουιστικό πνεύμα του Λέι Φενγκ και να τους αφήσουμε να μπούνε πρώτοι στο λεωφορείο· οπότε, ας μη στριμωχτούμε για να μπούμε». Όλοι συμφώνησαν μ’ αυτό και αποφάσισαν να περιμένουν το επόμενο λεωφορείο. Όμως, όπως αποδείχθηκε, όταν έφτασε το επόμενο λεωφορείο, υπήρχαν εξίσου πολλοί άνθρωποι και για άλλη μια φορά σχηματίστηκε ένας άτακτος όχλος. Οι καθηγητές έμειναν εμβρόντητοι. Παρακολουθούσαν το λεωφορείο να γεμίζει και να απομακρύνεται, και για άλλη μια φορά δεν είχαν καταφέρει να στριμωχτούν για να μπουν. Το συζήτησαν ξανά και είπαν: «Δεν βιαζόμαστε. Άλλωστε, είμαστε διανοούμενοι υψηλού επιπέδου· δεν μπορούμε να τσακωνόμαστε με τους συνηθισμένους ανθρώπους για να μπούμε στο λεωφορείο. Ας περιμένουμε. Μπορεί για το επόμενο λεωφορείο να μην περιμένουν τόσο πολλοί». Όσο οι καθηγητές περίμεναν το τρίτο λεωφορείο, άρχισαν να γίνονται λίγο ανυπόμονοι. Κάποιοι έσφιξαν τις γροθιές τους και είπαν: «Αν περιμένουν κι αυτό το λεωφορείο τόσοι άνθρωποι, τότε θα στριμωχτούμε για να μπούμε; Αν δεν στριμωχτούμε, τότε ίσως να μην μπορέσουμε να μπούμε ούτε στο πέμπτο ή ακόμα και στο έκτο λεωφορείο· ίσως, λοιπόν, θα ήταν καλύτερα να στριμωχτούμε!» Οι άλλοι είπαν: «Είναι δυνατόν οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου να στριμώχνονται για να μπουν στα λεωφορεία; Αυτό θα έβλαπτε την εικόνα μας! Πόσο ντροπιαστικό θα ήταν αν μια μέρα μάθαιναν οι άλλοι ότι εμείς, οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου, στριμωχτήκαμε για να μπούμε στα λεωφορεία!» Οι απόψεις τους ήταν διχασμένες. Όσο το συζητούσαν, συγκεντρώθηκε άλλο ένα πλήθος ανθρώπων που περίμεναν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι καθηγητές είχαν πλέον γίνει πολύ νευρικοί και σταμάτησαν να συζητούν. Όταν έφτασε το λεωφορείο, μόλις άνοιξαν οι πόρτες και πριν καν κατεβούν όλοι, οι καθηγητές έκαναν ό,τι κι ο προηγούμενος όχλος και έσπρωξαν με όλη τους τη δύναμη για να μπουν. Κάποιοι κατάφεραν να μπουν μέσα, ενώ μερικοί εξευγενισμένοι διανοούμενοι —εξευγενισμένοι ακαδημαϊκοί— δεν κατάφεραν να μπουν, επειδή δεν είχαν την απαιτούμενη ορμή και το απαιτούμενο μαχητικό πνεύμα. Ας σταματήσουμε εδώ αυτό το ζήτημα. Πείτε Μου, δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Αυτός ο συνωστισμός στα λεωφορεία είναι πάρα πολύ συνηθισμένος και όλοι αυτοί οι διανοούμενοι ήταν πολύ ικανοί στην προσποίηση! Πείτε Μου, ποιο ήταν το πρόβλημα εδώ; Ας μιλήσουμε πρώτα γι’ αυτούς τους διανοούμενους, που είχαν υψηλή μόρφωση, και έγιναν καθηγητές που διδάσκουν και μορφώνουν τους άλλους και διανοούμενοι υψηλού επιπέδου. Με άλλα λόγια, είχαν λάβει υψηλότερη μόρφωση και είχαν μεγαλύτερες γνώσεις από το επίπεδο του μέσου ανθρώπου, ενώ η γνώση τους επαρκούσε για να γίνουν καθηγητές και εκπαιδευτές, να διδάσκουν ανθρώπους και να τους μεταδίδουν γνώση —εξού και αποκαλούνται διανοούμενοι υψηλού επιπέδου. Είχαν άραγε καθόλου προβλήματα οι ιδέες και οι απόψεις αυτών των διανοούμενων υψηλού επιπέδου; Ασφαλώς είχαν προβλήματα. Πού εντοπίζονταν, λοιπόν, τα προβλήματα; Ας αναλύσουμε αυτό το ζήτημα. Με δεδομένο ότι είχαν αποκτήσει τόση γνώση και τόσο υψηλή μόρφωση, το σκεπτικό τους ήταν άραγε άκαμπτο ή ανοιχτόμυαλο; (Άκαμπτο.) Πώς ξέρετε ότι ήταν άκαμπτο; Πού εντοπίζονταν τα προβλήματά τους; Κατ’ αρχάς, αυτοανακηρύχθηκαν διανοούμενοι υψηλού επιπέδου. Υπήρχε κάποιο πρόβλημα μ’ αυτόν τον ισχυρισμό; (Ναι.) Υπήρχε πρόβλημα μ’ αυτόν τον ισχυρισμό. Έπειτα, είπαν: «Όταν εμείς, οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου, μπαίνουμε στο λεωφορείο, δεν πρέπει να τσακωνόμαστε και να σπρωχνόμαστε με τους άλλους». Υπήρχε κάποιο πρόβλημα μ’ αυτήν την πρόταση; (Ναι.) Αυτό ήταν το δεύτερο πρόβλημα. Το τρίτο πρόβλημα ήταν όταν είπαν «Εμείς, οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου, μπορούμε να περιμένουμε το επόμενο λεωφορείο» —υπήρχε κάποιο πρόβλημα μ’ αυτό το σημείο; (Ναι.) Υπήρχε πρόβλημα με όλα αυτά τα σημεία. Αναλύστε το ζήτημα μέσα από αυτά τα τρία σημεία, για να καταλάβετε τι προβλήματα υπήρχαν. Αν κατανοήσετε καλά τα προβλήματα, τότε πρώτον, θα πάψετε να εξιδανικεύετε τους διανοούμενους υψηλού επιπέδου και, δεύτερον, δεν θα θέλετε πλέον να γίνετε διανοούμενος υψηλού επιπέδου.

Ποιο ήταν το πρώτο σημείο; Ότι αυτοανακηρύχθηκαν διανοούμενοι υψηλού επιπέδου. Υπήρχε κάποιο πρόβλημα μ’ αυτόν τον ισχυρισμό; (Ναι.) Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον όρο «αυτοανακήρυξη», που σε αυτήν την περίπτωση σημαίνει να παρουσιάζει κάποιος τον εαυτό του ως διανοούμενο υψηλού επιπέδου. Μήπως, τότε, υπάρχει πρόβλημα με τη φράση «διανοούμενος υψηλού επιπέδου»; Είναι γεγονός ότι οι καθηγητές πανεπιστημίου είναι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου στην κοινωνία. Αφού αυτό είναι γεγονός, γιατί υπήρχε πρόβλημα μ’ αυτήν τη φράση; (Νόμιζαν ότι επειδή είχαν αποκτήσει γνώσεις, ήταν ανώτεροι από τους άλλους.) Ανώτεροι από τους άλλους —υπήρχε σίγουρα μια διάθεση πίσω από αυτό. (Νόμιζαν ότι επειδή είχαν αποκτήσει περισσότερες γνώσεις, ήταν ανώτεροι από τους άλλους. Στην πραγματικότητα, αυτά τα πράγματα δεν μπορούν ν’ αλλάξουν τη διάθεση ενός ανθρώπου.) Αυτό είναι εν μέρει σωστό, αλλά δεν το εξηγεί ξεκάθαρα. Ποιος μπορεί να προσθέσει κάτι; (Θεέ μου, δεν ήταν φαντασμένοι και αυτάρεσκοι;) Αυτό είναι σωστό, αλλά δεν έχεις εξηγήσει ξεκάθαρα την ουσία. Εξήγησέ το με λίγο περισσότερες λεπτομέρειες. (Μόλις απέκτησαν κάποιες γνώσεις, πίστεψαν ότι ήταν πιο σπουδαίοι και ανώτεροι από τους άλλους, οπότε δεν μπορούσαν να θεωρούν τον εαυτό τους συνηθισμένο άνθρωπο. Οι κανονικοί άνθρωποι που ζουν σ’ αυτήν την κοινωνία στριμώχνονται για να μπουν στα λεωφορεία, επειδή αυτό τους επιβάλλει το περιβάλλον της πραγματικής τους ζωής και θεωρείται φυσιολογικό. Αυτοί οι διανοούμενοι, όμως, μόλις πίστεψαν ότι είναι πολύ σπουδαίοι και ανώτεροι, δεν μπορούσαν πλέον να συμπεριφέρονται σαν κανονικοί άνθρωποι και πίστεψαν ότι οι δραστηριότητες των κανονικών ανθρώπων θα έβλαπταν την ταυτότητά τους· πιστεύω, λοιπόν, ότι δεν ήταν κανονικοί.) Δεν ήταν κανονικοί. Το γεγονός ότι αυτοανακηρύχθηκαν διανοούμενοι υψηλού επιπέδου δείχνει ότι δεν ήταν κανονικοί. Με άλλα λόγια, υπήρχε κάτι διεστραμμένο στην ανθρώπινη φύση τους. Ένιωθαν ότι ήταν πιο σπουδαίοι και πιο πολύτιμοι από τους άλλους. Πού το βάσιζαν αυτό; Στο γεγονός ότι είχαν λάβει πολλή μόρφωση και είχαν ένα σωρό γνώσεις, και όποιον κι αν συναντούσαν πάντα έβρισκαν κάτι να πουν και είχαν πράγματα να του διδάξουν. Τι θεωρούσαν πως είναι η γνώση; Θεωρούσαν πως είναι ένα κριτήριο για τη συμπεριφορά και τις πράξεις ενός ανθρώπου, καθώς και για την ηθική του. Πίστευαν ότι τώρα που είχαν γνώσεις, η ακεραιότητά τους, ο χαρακτήρας και η ταυτότητά τους ήταν ανώτερα, αξιόλογα και πολύτιμα, υποδηλώνοντας ότι οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου είναι άγιοι. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αφού αυτό θεωρούσαν ότι σημαίνει να έχει κανείς υψηλό επίπεδο, όταν έπρεπε να στριμωχτούν για να μπουν σ’ ένα λεωφορείο, δεν το έκαναν. Γιατί δεν το έκαναν; Από τι διακατέχονταν; Ποιους περιορισμούς και ποιες αναστολές είχαν; Πίστευαν ότι, αν στριμώχνονταν για να μπουν στο λεωφορείο, θα έβλαπταν την ταυτότητα και την εικόνα τους. Πίστευαν ότι η ταυτότητα και η εικόνα τους οφείλονταν στη γνώση, οπότε αυτοανακηρύχθηκαν διανοούμενοι υψηλού επιπέδου. Με βάση αυτήν την ανάλυση, δεν είναι αποκρουστικό αυτό που είπαν; Είναι πολύ αποκρουστικό. Κι όμως, κόμπαζαν από δω και από κει λέγοντας «είμαστε διανοούμενοι υψηλού επιπέδου». Στην πραγματικότητα, οι άλλοι τούς θεωρούσαν απλώς διανοούμενους που είχαν τους ξεπεσμένους τρόπους και την τυπολατρία που μάλιστα οι άνθρωποι περιφρονούσαν, αλλά, παρ’ όλα αυτά, οι ίδιοι πίστευαν ότι ήταν ανώτεροι. Δεν ήταν προβληματικό αυτό; Πίστευαν ότι ήταν πολύ ανώτεροι και είχαν υψηλή θέση, ακόμη και σε σημείο που ήθελαν να περνιούνται για άγιοι. Μήπως τους περιόριζε κάπως αυτή η άποψη; Ποια ήταν η στάση τους απέναντι στις γνώσεις; Ότι οι άνθρωποι, μόλις αποκτήσουν γνώση, αποκτούν και μεγαλύτερη ακεραιότητα, γίνονται διακεκριμένοι και ανώτεροι, και θα πρέπει οι άλλοι να τους σέβονται. Επομένως, απεχθάνονταν και κατέκριναν κάποιες σχετικά φυσιολογικές ενέργειες των συνηθισμένων ανθρώπων. Για παράδειγμα, οι διανοούμενοι, όταν φτερνίζονται, κοιτάζουν τους άλλους γύρω τους και ζητούν βιαστικά συγνώμη, ενώ οι συνηθισμένοι άνθρωποι, όταν φτερνίζονται, δεν το σκέφτονται καν. Στην πραγματικότητα, το ρέψιμο και το φτέρνισμα είναι φυσιολογικά πράγματα στη ζωή, αλλά αυτοί οι διανοούμενοι τα βλέπουν ως άξεστες και αγενείς συμπεριφορές, οπότε τις απεχθάνονται και τις αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση, λέγοντας: «Κοιτάξτε αυτούς τους κοινούς θνητούς που δεν έχουν τρόπους. Ο τρόπος που φτερνίζονται, που κάθονται και που στέκονται είναι τόσο απρεπής, και όταν έρχονται λεωφορεία, συνωστίζονται για να μπουν· δεν έχουν ιδέα από ευγένεια!» Σε ό,τι αφορά τη γνώση, η στάση τους είναι η εξής: Η γνώση είναι σύμβολο ταυτότητας και μπορεί ν’ αλλάξει το πεπρωμένο των ανθρώπων, καθώς και την ταυτότητα και την αξία τους.

Ποιο ήταν το δεύτερο σημείο; (Ότι οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου δεν μπορούν να σπρώχνονται με τους άλλους για να μπουν στα λεωφορεία.) Δεν μπορούν να σπρώχνονται με τους άλλους για να μπουν στα λεωφορεία. Το ότι στριμώχτηκαν για να μπουν σ’ ένα λεωφορείο ήταν απλώς ένα ασήμαντο πράγμα που αντιμετώπισαν στη ζωή τους. Τι αντιπροσωπεύει αυτό το πράγμα; Συγκεκριμένα, πίστευαν ότι όσοι έχουν ένα επίπεδο γνώσης πρέπει να έχουν εξευγενισμένη ομιλία και αγωγή, οι οποίες πρέπει ν’ αντιστοιχούν στην ταυτότητά τους. Για παράδειγμα, τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να περπατάνε σιγά και, όταν έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους, πρέπει να τους κάνουν να νιώθουν ότι είναι φιλικοί και προσιτοί κι ότι αξίζουν σεβασμό, ενώ η ομιλία και η διαγωγή τους πρέπει να είναι εξευγενισμένες. Δεν μπορούσαν να είναι ίδιοι με τους κοινούς ανθρώπους, έπρεπε να κάνουν τους άλλους να παρατηρήσουν τη διαφορά ανάμεσα στους ίδιους και στους κοινούς ανθρώπους —μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να δείξουν ότι είχαν ξεχωριστή και διαφορετική ταυτότητα από των υπολοίπων. Βαθιά μέσα τους, αυτοί οι καθηγητές πίστευαν ότι πράγματα σαν το στρίμωγμα στα λεωφορεία τα έκαναν οι άνθρωποι των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, όσοι δεν είχαν υψηλή μόρφωση, καθώς κι εκείνοι που δεν είχαν την προχωρημένη γνώση ούτε την ταυτότητα που έχει ένας διανοούμενος υψηλού επιπέδου. Τι πράγματα έκαναν, λοιπόν, αυτοί οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου; Στέκονταν στο αναλόγιο και κήρυτταν δόγματα, μετέδιδαν γνώση και έλυναν τις αμφιβολίες των άλλων· αυτά ήταν τα καθήκοντά τους, και ήταν αντιπροσωπευτικά της ταυτότητας, της εικόνας και του επαγγέλματός τους. Μόνο αυτά τα πράγματα μπορούσαν να κάνουν. Οι καθημερινές αγγαρείες και η ρουτίνα των συνηθισμένων ανθρώπων δεν θα έπρεπε να έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς, αφού ανήκαν σε μια τάξη ανθρώπων αποκομμένων από αυτά τα «άξεστα, χαμηλού επιπέδου γούστα». Πώς χαρακτήριζαν τις καθημερινές αγγαρείες και τη ρουτίνα των συνηθισμένων ανθρώπων, και ακόμη και ενέργειες όπως ο συνωστισμός στα λεωφορεία; (Άξεστες.) Σωστά, άξεστες και αγενείς. Αυτός ήταν ένας ορισμός από τα βάθη της καρδιάς τους για τους κοινούς, συνηθισμένους ανθρώπους που ήταν χαμηλότερου επιπέδου από τους ίδιους.

Ας μιλήσουμε για το τρίτο σημείο: «Είμαστε διανοούμενοι υψηλού επιπέδου και μπορούμε να περιμένουμε το επόμενο λεωφορείο». Τι είδους πνεύμα είναι αυτό; Δεν είναι το πνεύμα του Κονγκ Ρονγκ που άφηνε τα μεγαλύτερα αχλάδια, όπως αναφέρεται στην παραδοσιακή κουλτούρα; Η παραδοσιακή κουλτούρα έχει ιδιαίτερα βαθιά επιρροή στους διανοούμενους. Δεν αποδέχονται μόνο την παραδοσιακή κουλτούρα, αλλά αποδέχονται βαθιά μέσα τους και πολλές ιδέες και απόψεις από την παραδοσιακή κουλτούρα, και τις αντιμετωπίζουν σαν θετικά πράγματα, ακόμη και σε σημείο που ορισμένα πασίγνωστα ρητά τα θεωρούν αποφθεύγματα, με αποτέλεσμα ν’ ακολουθούν το λάθος μονοπάτι στη ζωή. Το δόγμα του Κομφουκιανισμού αντιπροσωπεύει την παραδοσιακή κουλτούρα. Το δόγμα του Κομφουκιανισμού εμπεριέχει μια πλήρη σειρά ιδεολογικών θεωριών, προάγει κυρίως την παραδοσιακή ηθική κουλτούρα και το ακολουθούσαν ευλαβικά οι κυρίαρχες τάξεις των δυναστειών σε όλη την ιστορία, που τιμούσαν τον Κομφούκιο και τον Μένκιο σαν αγίους. Το δόγμα του Κομφουκιανισμού υποστηρίζει ότι ένας άνθρωπος θα πρέπει να προασπίζει τις αξίες της αγαθοσύνης, της δικαιοσύνης, της ευπρέπειας, της σοφίας και της αξιοπιστίας, να μάθει να είναι πρώτα ήρεμος, συγκεντρωμένος και υπομονετικός όταν συμβαίνει κάτι, να διατηρεί την ψυχραιμία του και να συζητάει, να μην τσακώνεται ούτε να καβγαδίζει για τίποτα, καθώς και να μάθει να είναι ευγενικά συγκαταβατικός και να κερδίζει τον σεβασμό όλων. Αυτή είναι η ευπρεπής συμπεριφορά. Αυτοί οι διανοούμενοι τοποθετούν τον εαυτό τους σε υψηλότερη θέση από τον λαουτζίκο και, στα δικά τους μάτια, δείχνουν την υπομονή και την ανεκτικότητά τους σε όλους τους ανθρώπους. Οι «επιδράσεις» της γνώσης είναι καταπληκτικές! Αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν πολύ με τους ψεύτικους κυρίους, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι που αποκτούν υπερβολικά πολλές γνώσεις γίνονται ψεύτικοι κύριοι. Αν περιγράφαμε αυτούς τους εξευγενισμένους ακαδημαϊκούς με μία φράση, αυτή θα ήταν «εξευγενισμένη ακαδημαϊκή κομψότητα». Με βάση ποιες αρχές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους αυτοί οι εξευγενισμένοι ακαδημαϊκοί; Ποια είναι η προσέγγισή τους απέναντι στις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Για παράδειγμα, ο απλός λαός αποκαλεί τους άνδρες με το επώνυμο Λι «Λάο Λι» ή «Σιάο Λι»^[α]. Θα τους αποκαλούσαν έτσι οι διανοούμενοι; (Όχι.) Πώς θα τους αποκαλούσαν; (Κύριο Λι.) Αν έβλεπαν μια γυναίκα, θα την αποκαλούσαν κυρία τάδε και θα έδειχναν ιδιαίτερο σεβασμό και κομψότητα, σαν κύριοι. Ειδικεύονται στο να μαθαίνουν και να μιμούνται την εξευγενισμένη κομψότητα των κυρίων. Με τι ύφος και με τι τρόπο μιλάνε και συζητούν μεταξύ τους; Έχουν πολύ ήπια έκφραση στο πρόσωπο, και μιλάνε ευγενικά και συγκρατημένα. Εκφράζουν μόνο τις δικές τους απόψεις και ακόμη κι αν ξέρουν ότι οι άλλοι έχουν λάθος άποψη, δεν λένε τίποτα. Κανείς δεν πληγώνει τα αισθήματα κανενός και τα λόγια τους είναι πάρα πολύ απαλά, σαν να είναι τυλιγμένα σε βαμβάκι, ώστε να μην πληγώσουν ούτε να ενοχλήσουν κανέναν, κι έτσι και μόνο που τους ακούει κανείς, του έρχεται εμετός, εκνευρίζεται και θυμώνει. Το γεγονός είναι ότι κανένας δεν έχει ξεκάθαρες απόψεις και κανένας δεν υποχωρεί απέναντι σε κανέναν άλλο. Οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι πολύ καλοί στην προσποίηση. Ακόμα κι όταν αντιμετωπίζουν το πιο ασήμαντο ζήτημα, προσποιούνται και καλύπτονται, και κανείς τους δεν δίνει μια ξεκάθαρη εξήγηση. Τι στάση θέλουν να υιοθετούν και τι εικόνα θέλουν να δίνουν μπροστά στους συνηθισμένους ανθρώπους; Θέλουν να δείχνουν στους συνηθισμένους ανθρώπους ότι είναι σεμνοί κύριοι. Οι κύριοι είναι ανώτεροι από τους άλλους και απολαμβάνουν τον σεβασμό των άλλων. Οι άλλοι πιστεύουν ότι οι κύριοι έχουν μεγαλύτερη διορατικότητα και ότι κατανοούν καλύτερα τα πράγματα σε σύγκριση με τον μέσο άνθρωπο, οπότε όλοι τούς συμβουλεύονται όταν έχουν κάποιο πρόβλημα. Αυτό ακριβώς είναι το αποτέλεσμα που θέλουν αυτοί οι διανοούμενοι. Όλοι τους ελπίζουν να λατρεύονται σαν άγιοι.

Αν το εξετάσουμε από τα τρία σημεία που μόλις αναλύσαμε, άραγε αυτοί οι καθηγητές, μόλις έλαβαν τον τίτλο του «διανοούμενου υψηλού επιπέδου», απέκτησαν πιο ανοιχτόμυαλο ή πιο περιορισμένο σκεπτικό; (Πιο περιορισμένο.) Μάλλον πιο περιορισμένο. Περιορισμένο από τι; (Από τη γνώση.) Η γνώση είναι μέρος του επαγγέλματός τους. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν η γνώση που τους περιόριζε. Τι τους περιόριζε; Η στάση τους απέναντι στη γνώση και οι επιδράσεις που είχε η γνώση στο σκεπτικό τους, καθώς και οι απόψεις με τις οποίες τους εμπότιζε· αυτό είναι το πρόβλημα. Επομένως, όσο υψηλότερο ήταν το επίπεδο γνώσης που αποκτούσαν, τόσο περισσότερο πίστευαν πως έχουν διαφορετική ταυτότητα και θέση από τους υπόλοιπους, ότι ήταν ανώτεροι και σπουδαίοι, και ταυτόχρονα τόσο περισσότερο περιοριζόταν το σκεπτικό τους. Αν το εξετάσουμε από αυτήν τη σκοπιά, άραγε οι άνθρωποι που έχουν αποκτήσει περισσότερη γνώση έχουν αποκτήσει ελευθερία ή έχουν χάσει ελευθερία; (Έχουν χάσει ελευθερία.) Στην πραγματικότητα, έχουν χάσει ελευθερία. Η γνώση έχει μια επιρροή στο σκεπτικό των ανθρώπων και στη θέση τους στην κοινωνία, και η επιρροή που ασκεί στους ανθρώπους δεν είναι θετική. Ποτέ δεν ισχύει ότι όσο περισσότερη γνώση αποκτήσεις, τόσο καλύτερα θα κατανοείς τις αρχές, την κατεύθυνση και τους στόχους που θα πρέπει να έχεις ως προς τη συμπεριφορά σου. Αντιθέτως, όσο περισσότερο κυνηγάς τη γνώση και όσο πιο βαθιά είναι η γνώση που αποκτάς, τόσο περισσότερο θ’ απομακρύνεσαι από το σκεπτικό και τις απόψεις που πρέπει να έχουν όσοι διαθέτουν κανονική ανθρώπινη φύση. Είναι ακριβώς σαν αυτούς τους διανοούμενους που είχαν αποκτήσει πολλή γνώση και μόρφωση, και δεν κατανοούσαν ούτε ένα βασικό ζήτημα κοινής λογικής. Ποια κοινή λογική εννοώ; Όταν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, πρέπει να στριμωχτείς για να μπεις στο λεωφορείο. Αν δεν στριμωχτείς, τότε δεν θα μπεις ποτέ στο λεωφορείο. Ούτε καν αυτόν τον απλούστατο κανόνα δεν ήξεραν. Πείτε Μου, είχαν γίνει έξυπνοι ή ανόητοι; (Είχαν γίνει ανόητοι.) Στην πραγματικότητα, ήταν ένα μάτσο ανόητοι. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν έχουν αποκτήσει τέτοια προχωρημένη γνώση ούτε μόρφωση υψηλού επιπέδου και δεν έχουν αυτήν τη θέση, αλλά αυτό το σημείο το κατανοούν και λένε: «Όταν θέλεις να μπεις σ’ ένα λεωφορείο και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, πρέπει να στριμωχτείς και να βάλεις τα δυνατά σου, επειδή αν χαλαρώσεις έστω και λίγο και το μυαλό σου αντιδράσει λίγο πιο αργά, μπορεί να καταλήξεις στο τέλος του πλήθους και να αναγκαστείς να πάρεις το επόμενο λεωφορείο». Αυτό είναι ένα βασικό ζήτημα κοινής λογικής στη ζωή, το οποίο οι συνηθισμένοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν καλά, αλλά αυτοί οι διανοούμενοι δεν το κατανοούσαν, οπότε περίμεναν το ένα λεωφορείο μετά το άλλο. Τι τους περιόριζε; Τους περιόριζε σε μεγάλο βαθμό ο ισχυρισμός: «είμαστε διανοούμενοι υψηλού επιπέδου». Πράγματι. Δεν ήξεραν καν πώς ν’ αντιμετωπίσουν ούτε πώς να χειριστούν ένα τόσο απλό πρόβλημα της πραγματικής ζωής. Ήταν ένα μάτσο ανόητοι! Τι τους απέφερε η γνώση; Τους έκανε ν’ αποκοπούν από τον υπόλοιπο πληθυσμό, δεν ήξεραν πώς να ζήσουν και δεν ήξεραν πώς να διαχειρίζονται όσα συμβαίνουν στην πραγματική ζωή. Προσπάθησαν να διαχειριστούν ένα από τα πιο κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι στην πραγματική ζωή με βάση κάποια ανώτερη θεωρία, και δεν ήξεραν ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν το διαχειρίζονταν μ’ αυτόν τον τρόπο· ίσως να μην το καταλαβαίνουν ακόμη και σήμερα. Ίσως να μπορέσουν να σκεφτούν αυτό το ζήτημα μόνο όταν φτάσουν σε μεγάλη ηλικία. Τότε, δεν θα απολαμβάνουν πλέον ιδιαίτερες τιμές και θα έχουν χορτάσει την αξιότιμη φήμη ενός διανοούμενου υψηλού επιπέδου για όλη τους τη ζωή. Μια μέρα, μπορεί να θυμηθούν τι απαίσιες φιγούρες ήταν εκείνη τη στιγμή στο λεωφορείο, και τότε θα συνειδητοποιήσουν ξαφνικά ότι δεν είναι τόσο ευγενείς ούτε ανώτεροι. Θα συνειδητοποιήσουν ξαφνικά το εξής: «Μπορώ να βγάλω το ψωμί μου με τον ακαδημαϊκό μου εξευγενισμό; Μήπως δεν χρειάζομαι και πάλι τρία γεύματα την ημέρα, όπως οι συνηθισμένοι άνθρωποι; Δεν διαφέρω από τους άλλους ανθρώπους. Στην ηλικία μου, δεν περπατάω κι εγώ κυρτωμένος; Και μήπως δεν τρέμω κι εγώ από φόβο όταν αντιμετωπίζω κάποιον κίνδυνο; Και όταν έρχομαι αντιμέτωπος με τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου ή με ένα ευχάριστο γεγονός, δεν είμαι κι εγώ θλιμμένος ή χαρούμενος, όπως θα ήταν λογικό; Δεν ζω κι εγώ ακριβώς όπως οι συνηθισμένοι άνθρωποι; Δεν διαφέρω από τους υπόλοιπους!» Έως τότε θα αποκτήσουν αυτήν τη γνώση, αλλά θα είναι πολύ αργά. Τέτοια είδη ασχήμιας παρουσιάζουν οι άνθρωποι που αποδέχονται δήθεν θετικά ρητά και απόψεις όταν δεν κατανοούν την αλήθεια. Όταν δεν ξέρουν αν αυτές οι απόψεις είναι σωστές ή λάθος, συχνά αντιμετωπίζουν αυτές τις απόψεις και αυτά τα ρητά σαν αλήθειες που πρέπει να τηρούνται και να εφαρμόζονται και, όταν τα εφαρμόζουν, συνήθως υπάρχουν κάθε λογής συνέπειες και συμβαίνουν κάθε λογής περίεργα πράγματα. Ποιες είναι οι συνέπειες γι’ αυτούς; Ενώ επιδιώκουν διαρκώς την ελευθερία, επίσης περιφέρονται διαρκώς από μία δίνη σε άλλη και από ένα είδος σκλαβιάς σ’ ένα άλλο είδος σκλαβιάς. Έτσι δεν είναι; Επομένως, όταν δεν κατανοείς την αλήθεια —είτε αυτό στο οποίο είσαι προσκολλημένος είναι μια άποψη, είτε μια παραδοσιακή κουλτούρα είτε κάποιου είδους κανόνας, σύστημα ή θεωρία, και είτε αυτά τα πράγματα είναι σχετικά απαρχαιωμένα στην κοινωνία είτε αρκετά πρωτοποριακά και μοντέρνα— αυτά τα πράγματα δεν μπορούν ποτέ ν’ αντικαταστήσουν την αλήθεια, επειδή δεν είναι η αλήθεια. Όσο καλά κι αν τα τηρείς και όσο καλά κι αν τα εφαρμόζεις, στο τέλος το μοναδικό αποτέλεσμα θα είναι να σε απομακρύνουν από την αλήθεια, αντί ν’ αποκτήσεις την αλήθεια. Όσο περισσότερο τηρείς αυτά τα πράγματα, τόσο θ’ απομακρύνεσαι από την αλήθεια, και θ’ αποκλίνεις από την οδό του Θεού και από την οδό της αλήθειας. Από την άλλη πλευρά, αν μπορείς ν’ αναλάβεις ενεργά την πρωτοβουλία να εγκαταλείψεις αυτά τα δήθεν θετικά πράγματα, θεωρίες και ψεύτικες αλήθειες, τότε μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια σχετικά γρήγορα. Έτσι, οι άνθρωποι δεν θα χρησιμοποιούν αυτές τις δήθεν παραδοσιακές κουλτούρες και αυτές τις ψεύτικες αλήθειες ως αρχές άσκησης στην καθημερινή τους ζωή, αντί για την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, και αυτή η δυσκολία σιγά σιγά θα μετριαστεί και σιγά σιγά θα λυθεί.

Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποκτήσει την αλήθεια επειδή απαλλάχθηκαν από την παραδοσιακή κουλτούρα μιας οικογένειας και μιας χώρας, και αποδέχθηκαν μια ξένη παραδοσιακή κουλτούρα από το εξωτερικό. Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποκτήσει την αλήθεια επειδή απαλλάχθηκαν από μια παλιά παραδοσιακή κουλτούρα και από παλιές ιδέες, και αποδέχθηκαν κάποιες ιδέες λίγο πιο προηγμένες και λίγο πιο σύγχρονες. Αν το εξετάσουμε τώρα, έχουν δίκιο ή άδικο αυτοί οι άνθρωποι; (Άδικο.) Έχουν όλοι άδικο. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν απλώς απαλλαχθούν από παλιά πράγματα, θα κερδίσουν την ελευθερία. Τι σημαίνει να κερδίσει κανείς την ελευθερία; Σημαίνει ότι έχει αποκτήσει την αλήθεια και τον αληθινό τρόπο ζωής που θα έπρεπε να έχει. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έτσι αποκτά κανείς την αληθινή οδό. Ισχύει αυτό στ’ αλήθεια; Είναι σωστό; Όχι. Όποια σύγχρονη και προηγμένη κουλτούρα κι αν αποδεχθεί το ανθρώπινο γένος, στο τέλος δεν παύει να είναι μια παραδοσιακή κουλτούρα και η ουσία της δεν αλλάζει. Η παραδοσιακή κουλτούρα θα παραμείνει παραδοσιακή κουλτούρα για πάντα. Δεν έχει σημασία αν μπορεί ν’ αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου ή στη δοκιμασία των γεγονότων, ή αν τη σέβεται το ανθρώπινο γένος. Στο τέλος δεν παύει να είναι παραδοσιακή κουλτούρα. Γιατί αυτές οι παραδοσιακές κουλτούρες δεν είναι η αλήθεια; Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για ιδέες που εμφανίστηκαν αφότου ο Σατανάς διέφθειρε το ανθρώπινο γένος. Δεν προέρχονται από τον Θεό. Έχουν νοθευτεί με κάποιες από τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις των ανθρώπων και, επιπλέον, είναι οι συνέπειες που πέτυχε ο Σατανάς διαφθείροντας το ανθρώπινο γένος. Ο Σατανάς εκμεταλλεύεται τις ιδέες, τις απόψεις και τα κάθε λογής ρητά και επιχειρήματα του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους για να φυλακίσει και να διαφθείρει το σκεπτικό των ανθρώπων. Αν ο Σατανάς χρησιμοποιούσε πράγματα που ήταν ξεκάθαρα παράλογα, εξωφρενικά και λανθασμένα για να παραπλανήσει τους ανθρώπους, τότε οι άνθρωποι θα είχαν διάκριση· θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν το σωστό και το λάθος, και θα χρησιμοποιούσαν αυτήν την ικανότητα διάκρισης για ν’ απαρνηθούν και να καταδικάσουν αυτά τα πράγματα. Έτσι, αυτές οι διδασκαλίες δεν θα ευσταθούσαν. Ωστόσο, όταν ο Σατανάς, για να διαμορφώσει, να επηρεάσει και να διαποτίσει τους ανθρώπους, χρησιμοποιεί κάποιες ιδέες και θεωρίες που συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, και που εκείνος πιστεύει ότι όταν εκφραστούν ανοιχτά, θα ευσταθούν, τότε το ανθρώπινο γένος είναι εύκολο να παραπλανηθεί και επίσης είναι εύκολο οι άνθρωποι να αποδεχτούν και να διαδώσουν αυτά τα ρητά, οπότε εκείνα αντέχουν από γενιά σε γενιά έως σήμερα. Ας πάρουμε για παράδειγμα κάποιες ιστορίες για τους Κινέζους ήρωες, όπως τις πατριωτικές ιστορίες για τον Γιουέ Φέι, για τους στρατηγούς της οικογένειας Γιανγκ και για τον Γουέν Τιανσιάνγκ. Πώς έχουν μεταδοθεί αυτές οι ιδέες έως σήμερα; Αν το εξετάσουμε από την πλευρά των ανθρώπων, σε κάθε εποχή υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι ή κυβερνήτες που χρησιμοποιούν διαρκώς αυτά τα παραδείγματα, καθώς και τις ιδέες και το πνεύμα αυτών των προσωπικοτήτων για να διδάξουν τη μία γενιά ανθρώπων μετά την άλλη, ώστε οι άνθρωποι ν’ αποδέχονται από γενιά σε γενιά την εξουσία τους αδιαμαρτύρητα και σιωπηλά, κι έτσι εκείνοι να μπορούν εύκολα να κυβερνούν ολόκληρες γενιές ανθρώπων και να εδραιώνουν περισσότερο την κυριαρχία τους. Μιλώντας για τη δουλοπρεπή αφοσίωση του Γιουέ Φέι και των στρατηγών της οικογένειας Γιανγκ, καθώς και για το πατριωτικό πνεύμα του Γουέν Τιανσιάνγκ και του Τσου Γιουάν, εκπαιδεύουν τους υπηκόους τους και τους μαθαίνουν έναν κανόνα: ότι θα πρέπει να συμπεριφέρονται με αφοσίωση —αυτό θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος με ανώτερο ηθικό χαρακτήρα. Αφοσίωση σε ποιον βαθμό; Στον βαθμό που «Όταν ο αυτοκράτορας διατάζει τους αξιωματούχους του να πεθάνουν, δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από τον θάνατο» και «Ένας πιστός υπήκοος δεν μπορεί να υπηρετεί δύο βασιλείς» —αυτό είναι άλλο ένα ρητό που σέβονται. Σέβονται και όσους αγαπούν τη χώρα τους. Όταν αγαπά κανείς τη χώρα του, τότε αυτό τι ή ποιον σημαίνει ότι αγαπά; Αγαπά τα εδάφη της; Αγαπά τους ανθρώπους της; Και τι είναι μια χώρα; (Οι κυβερνήτες.) Οι κυβερνήτες είναι οι εκπρόσωποι της χώρας. Αν πεις: «Η αγάπη μου για τη χώρα μου είναι ουσιαστικά αγάπη για τον τόπο καταγωγής μου και για τους γονείς μου. Δεν αγαπώ εσάς, τους κυβερνήτες!» τότε θα θυμώσουν. Αν πεις: «Η αγάπη μου για τη χώρα μου είναι αγάπη για τους κυβερνήτες, από τα βάθη της καρδιάς μου», αυτήν την αγάπη θα την αποδεχθούν και θα την εγκρίνουν. Αν τους δώσεις να καταλάβουν και τους ξεκαθαρίσεις ότι δεν αγαπάς εκείνους, τότε δεν το εγκρίνουν. Ποιον εκπροσωπούν οι κυβερνήτες ανά τους αιώνες; (Τον Σατανά.) Εκπροσωπούν τον Σατανά, ανήκουν στο σινάφι του Σατανά και είναι διάβολοι. Δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους να λατρεύουν τον Θεό, να λατρεύουν τον Δημιουργό. Δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να το κάνουν αυτό. Αντιθέτως, λένε στους ανθρώπους ότι ο κυβερνήτης είναι ο γιος των ουρανών. Τι σημαίνει «γιος των ουρανών»; Σημαίνει ότι οι Ουρανοί παρέχουν εξουσία σ’ έναν άνθρωπο και μετά αυτός αποκαλείται ο «γιος των ουρανών» και έχει την εξουσία να βασιλεύει σε όλους τους ανθρώπους στη γη. Είναι αυτή μια ιδέα που ενσταλάζουν οι κυβερνήτες στους ανθρώπους; (Ναι.) Όταν κάποιος γίνεται ο γιος του ουρανού, καθορίζεται από τον Ουρανό και έχει μαζί του τη βούληση του Ουρανού, οπότε οι άνθρωποι θα πρέπει ν’ αποδέχονται ανεπιφύλακτα τη διακυβέρνησή του, όπως κι αν είναι αυτή. Ενσταλάζουν στους ανθρώπους αυτήν την ιδέα, η οποία σε κάνει ν’ αποδέχεσαι αυτόν τον άνθρωπο ως γιο του ουρανού επειδή αναγνωρίζεις την ύπαρξη του Ουρανού. Γιατί να σε κάνουν ν’ αποδεχθείς αυτόν τον άνθρωπο ως γιο του ουρανού; Ποιος είναι ο σκοπός; Δεν είναι να σε κάνουν ν’ αναγνωρίσεις ότι υπάρχει Ουρανός ή ότι υπάρχει Θεός ή Δημιουργός, αλλά να σε κάνουν ν’ αποδεχθείς το γεγονός αυτό καθαυτό ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ο γιος του ουρανού και ότι, επειδή είναι ο γιος του ουρανού, που προήλθε από την ύπαρξη της βούλησης του Ουρανού, οι άνθρωποι θα πρέπει ν’ αποδέχονται τη διακυβέρνησή του· τέτοιες ιδέες ενσταλάζουν. Πίσω από όλες αυτές τις ιδέες που έχουν αναπτυχθεί από την απαρχή της ανθρωπότητας έως σήμερα —είτε αναλύουμε φράσεις και παγιωμένες εκφράσεις που εμπεριέχουν υπονοούμενα είτε λαϊκές παροιμίες και κοινά ρητά που δεν εμπεριέχουν καθόλου υπονοούμενα— βρίσκονται τα δεσμά του Σατανά και η παραπλάνηση του ανθρώπινου γένους, καθώς και το γεγονός ότι το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος ορίζει παράλογα τις ίδιες αυτές τις ιδέες. Τι επιρροή έχει αυτός ο παράλογος ορισμός στο ανθρώπινο γένος μελλοντικά; Καλή, θετική ή αρνητική; (Αρνητική.) Κατά βάση αρνητική. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τα ρητά «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή», «Κρύψε το φως κάποιου και μάζεψε δυνάμεις στο σκοτάδι», «Ν’ αντέχεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», «Ποτέ μην το βάζεις κάτω», καθώς και «Να παριστάνεις ότι κάνεις κάτι ενώ κάνεις κάτι άλλο». Τι επιρροή έχουν αυτά τα ρητά στο ανθρώπινο γένος μελλοντικά; Ουσιαστικά, ότι μόλις οι άνθρωποι αποδεχθούν αυτές τις ιδέες από την παραδοσιακή κουλτούρα, κάθε επόμενη γενιά απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό, από τη δημιουργία και τη σωτηρία των ανθρώπων από τον Θεό, καθώς και από το έργο του σχεδίου διαχείρισής Του. Μόλις οι άνθρωποι αποδεχθούν αυτές τις λανθασμένες ιδέες από την παραδοσιακή κουλτούρα, πιστεύουν όλο και περισσότερο ότι το ανθρώπινο πεπρωμένο θα πρέπει να βρίσκεται στα δικά τους χέρια, ότι στο χέρι τους είναι να δημιουργήσουν την ευτυχία και ότι οι ευκαιρίες δίνονται μόνο σε όσους είναι προετοιμασμένοι, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο γένος ν’ απαρνιέται όλο και περισσότερο τον Θεό και την κυριαρχία Του, και να ζει υπό την εξουσία του Σατανά. Αν συγκρίνετε για ποια θέματα αρέσει στους ανθρώπους να μιλούν στη σύγχρονη εποχή και για ποια θέματα τούς άρεσε να μιλούν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, η ουσία του σκεπτικού που κρύβεται πίσω από αυτά τα πράγματα είναι η ίδια. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι άνθρωποι στις μέρες μας μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα πιο συγκεκριμένα και εκφράζονται πιο ανοιχτά. Όχι μόνο αρνούνται την ύπαρξη και την κυριαρχία του Θεού, αλλά αντιστέκονται κιόλας στον Θεό και Τον κατακρίνουν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό.

Για παράδειγμα, οι άνθρωποι στην αρχαιότητα έλεγαν ότι «Όταν ένα έθνος αντιμετωπίζει προβλήματα, όλοι έχουν την ευθύνη να κάνουν αυτό που τους αναλογεί», ένα ρητό που έχει διατηρηθεί έως σήμερα. Οι άνθρωποι σέβονται αυτό το ρητό, ιδιαίτερα οι πατριώτες, οι οποίοι το αντιμετωπίζουν σαν απόφθεγμα. Τώρα που ήρθατε στο εξωτερικό, αν κάποιος άλλος πει ότι συνέβη ένα περιστατικό στην Κίνα, έχει αυτό καμία σχέση με εσάς; (Όχι.) Γιατί λέτε ότι δεν έχει καμία σχέση με εσάς; Υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Μισώ αυτήν τη χώρα. Αυτήν τη στιγμή είναι στην εξουσία οι Κομμουνιστές, αυτό το μοχθηρό πολιτικό κόμμα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ο διάβολος Σατανάς, είναι ένα απολυταρχικό καθεστώς και δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Μας διώκει και δεν μας επιτρέπει να πιστεύουμε στον Θεό. Το μισώ». Ας υποθέσουμε ότι μια μέρα αυτή η χώρα είναι στα πρόθυρα του αφανισμού· μπορεί να μη νιώσεις τίποτα στην καρδιά σου, αλλά όταν ακούσεις ότι ξένες ομάδες εισέβαλαν στην επαρχία από την οποία κατάγεσαι και την κατέλαβαν, θα νιώσεις σαν να έγινες πρόσφυγας, σαν περιπλανώμενος που δεν έχει σπίτι να πάει, και θα ταραχτείς και θα νιώσεις ότι δεν μπορείς να επιστρέψεις στις ρίζες σου, σαν τα φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα. Να επιστρέφει κάποιος στις ρίζες του όπως τα φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα —να άλλη μια παραδοσιακή ιδέα. Και ας υποθέσουμε ότι μία μέρα μετά ακούς ξαφνικά ότι ξένες ομάδες εισέβαλαν και κατέλαβαν τον τόπο καταγωγής σου, το μέρος όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες· ότι ξένες ομάδες έχουν καταλάβει το μονοπάτι που ακολουθούσες για να πας κάθε μέρα στο σχολείο και έχουν αρπάξει το σπίτι σου και τη γη της οικογένειάς σου. Ό,τι ήταν κάποτε δικό σου δεν υπάρχει πια· αυτό το μικρό κομμάτι γης που είναι βαθιά χαραγμένο στο μυαλό σου, το κομμάτι γης με το οποίο έχεις τον στενότερο δεσμό δεν υπάρχει πια και όλοι οι συγγενείς που είχες εκεί δεν υπάρχουν πια. Εκείνη τη στιγμή, θα σκεφτείς: «Πώς γίνεται να έχω σπίτι αν δεν έχω χώρα; Τώρα πράγματι έχω γίνει πρόσφυγας, πράγματι είμαι άστεγος, έχω γίνει περιπλανώμενος. Απ’ ό,τι φαίνεται, το ρητό ‘‘Κάθε άνθρωπος είναι συνυπεύθυνος για τη μοίρα της χώρας του’’ είναι σωστό!» Όταν έρθει αυτή η στιγμή, θ’ αλλάξεις. Γιατί, λοιπόν, τώρα δεν πιστεύεις ότι είναι σωστό αυτό το ρητό; Λόγω του υποβάθρου και των δεδομένων, επειδή αυτή η χώρα σε διώκει και σου προκαλεί τόσο πόνο, και δεν σε αποδέχεται και τη μισείς. Είναι γεγονός ότι στην πραγματικότητα δεν μισείς αυτήν τη χώρα. Αυτό που μισείς είναι το σατανικό καθεστώς που σε διώκει. Εφόσον δεν την αναγνωρίζεις ως χώρα σου, τη δεδομένη στιγμή, όποτε πουν οι άλλοι «Όταν ένα έθνος αντιμετωπίζει προβλήματα, όλοι έχουν την ευθύνη να κάνουν αυτό που τους αναλογεί», εσύ λες: «Αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα». Όμως, αν μια μέρα η γη όπου γεννήθηκες και μεγάλωσες δεν σου ανήκει πια και δεν έχεις πλέον πατρίδα, θα νιώσεις ότι είσαι ένας περιπλανώμενος και ένας άνθρωπος χωρίς εθνικότητα κι ότι έχεις πραγματικά χάσει τη χώρα σου. Εκείνη τη στιγμή, θα νιώσεις μια σουβλιά στην καρδιά σου. Γιατί θα νιώσεις σουβλιά στην καρδιά σου; Μπορεί τώρα να μην το νιώθεις ακόμα βαθιά μέσα σου, αλλά μία μέρα θα σε αγγίξει βαθιά. Υπό ποιες συνθήκες θα σε αγγίξει βαθιά; Δεν είναι τρομακτικό ν’ αφανιστεί η χώρα σου και να ανήκεις σ’ ένα κατακτημένο έθνος. Τι είναι τρομακτικό; Όταν ανήκεις σ’ ένα κατακτημένο έθνος και δεχτείς εκφοβισμό, διασυρμό, διακρίσεις, καταπίεση, αλλά ούτε έχεις έναν τόπο να ζήσεις με γαλήνη, εκείνη τη στιγμή θα σκεφτείς: «Είναι τόσο πολύτιμο το να έχει κανείς μια χώρα. Όποιος δεν έχει χώρα δεν έχει πραγματικό σπίτι. Οι άνθρωποι έχουν σπίτι επειδή έχουν χώρα, οπότε σωστά το λέει το ρητό: ‘‘Όταν ένα έθνος αντιμετωπίζει προβλήματα, όλοι έχουν την ευθύνη να κάνουν αυτό που τους αναλογεί’’». Στη φράση «όλοι έχουν την ευθύνη να κάνουν αυτό που τους αναλογεί», σε τι αναφέρεται αυτή η ευθύνη; Στη γαλήνη του δικού σου σπιτιού, στο να μπορείς να προστατεύσεις το δικό σου σπίτι. Αν το σκεφτείς, όταν σου κάνουν διακρίσεις ξένες ομάδες ή οι άνθρωποι σε μια ξένη χώρα, όταν χρειαστείς έναν τόπο να ανήκεις και όταν χρειαστείς μια χώρα πίσω σου να στηρίζει την αξιοπρέπεια, την υπόληψη, την ταυτότητα και τη θέση σου, πώς θα νιώσεις τότε; Θα σκεφτείς: «Αν κάποιος που είναι σε μια ξένη χώρα έχει ισχυρή υποστήριξη πίσω του, θα πρέπει να είναι η υποστήριξη μιας σπουδαίας πατρίδας!» Θα είναι, άραγε, τότε διαφορετικό το σκεπτικό σου σε σύγκριση με τώρα; (Ναι.) Τώρα περνάς απλώς μια κρίση αγανάκτησης, οπότε λες ότι δεν σ’ ενδιαφέρει ό,τι κι αν συμβεί στη χώρα σου. Αν εξακολουθείς να λες τέτοια πράγματα όταν έρθει εκείνη η στιγμή, τότε τι είδους ανάστημα έχεις; Υπάρχει ένα γεγονός σ’ αυτόν τον κόσμο που ίσως το γνωρίζουν όλοι: ότι χωρίς την υποστήριξη μιας ισχυρής πατρίδας, είναι βέβαιο ότι σε μια ξένη χώρα θα δεχθείς διακρίσεις και εκφοβισμό. Όταν έρθει η στιγμή να το βιώσεις πραγματικά αυτό, τι θα ζητήσεις πριν από όλα; Κάποιοι θα πουν: «Τέλεια θα ήταν αν ήμουν Εβραίος ή Ιάπωνας. Κανείς δεν θα τολμούσε να μ’ εκφοβίσει. Σε όποια χώρα κι αν πήγαινα, θα με είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Γιατί γεννήθηκα στην Κίνα; Η χώρα είναι ανίκανη και οι Κινέζοι δέχονται εκφοβισμό όπου κι αν πάνε». Τι θα σκεφτείτε πρώτα αν συμβεί κάτι τέτοιο; (Έχουμε πίστη στον Θεό και υποτασσόμαστε στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις του Θεού.) Αυτό είναι σωστό. Αλλά πόσες αλήθειες πρέπει να κατανοεί ένας άνθρωπος, τι εμπειρία πρέπει να είχε και πόση βιωματική κατανόηση πρέπει να διαθέτει για να μπορέσει να πει κάτι τέτοιο και να το μετατρέψει σε δικό του ανάστημα; Όταν συμβεί κάτι τέτοιο, τι ιδέες, κατανόηση και πρακτική εμπειρία πρέπει να έχεις για να μην είσαι αδύναμος; Και για να μην ταραχτείς, ακόμη κι αν κάποιος σε φτύσει και πει ότι ανήκεις σ’ ένα κατακτημένο έθνος; Τι ανάστημα πρέπει να έχεις για να μην ταραχτείς και να μην υποστείς αυτούς τους περιορισμούς; Εσείς τώρα έχετε τέτοιο ανάστημα; (Όχι.) Δεν το έχετε τώρα. Άραγε, όμως, είναι δυνατόν να το αποκτήσετε κάποια μέρα; Με ποιες αλήθειες πρέπει να εφοδιαστείτε; Ποιες αλήθειες πρέπει να κατανοήσετε; Στις μέρες μας, μόλις κάποιοι ακούσουν ότι έχουν συλληφθεί μέλη της οικογένειάς τους στην ηπειρωτική Κίνα επειδή πιστεύουν στον Θεό, αυτό που κατανοούν μέσα τους, δηλαδή ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, γίνεται δόγμα γι’ αυτούς και τους περιορίζει το γεγονός ότι συνελήφθησαν μέλη της οικογένειάς τους, κι έτσι δεν έχουν όρεξη να κάνουν το καθήκον τους. Αν ακούσουν ότι πέθανε ένας συγγενής τους, μπορεί να λιποθυμήσουν επιτόπου. Πώς θα νιώθατε εσείς αν καταστρεφόταν αυτή η χώρα και πέθαιναν όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται σ’ αυτήν; Πόση βαρύτητα έχουν βαθιά μέσα σας τα παραδοσιακά πράγματα, όπως η χώρα, το σπίτι, ο τόπος καταγωγής και η πατρίδα, καθώς και κάποιες παραδοσιακές ιδέες και η κουλτούρα που συσχετίζεται μ’ αυτές τις λέξεις; Εξακολουθούν να κυριαρχούν σε κάθε σου πράξη, σκέψη και συμπεριφορά στη ζωή σου; Αν εξακολουθούν να καταλαμβάνουν την καρδιά σου όλα αυτά τα παραδοσιακά πράγματα με τα οποία συνδέεσαι, όπως η χώρα, η φυλή, το έθνος, η οικογένεια, ο τόπος καταγωγής, η γη και ούτω καθεξής, δηλαδή αν αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να έχουν μέσα σου τον απόηχο της παραδοσιακής κουλτούρας, τότε όλα τα κηρύγματα που ακούς και όλες οι αλήθειες που κατανοείς είναι για σένα δόγματα. Αν έχεις ακούσει τόσα δόγματα, αλλά δεν μπορείς να εγκαταλείψεις ακόμα και τα πιο βασικά πράγματα που πρέπει να εγκαταλείψουν και απ’ τα οποία πρέπει ν’ απαγκιστρωθούν οι άνθρωποι, και αν δεν μπορείς να τ’ αντιμετωπίζεις σωστά, τότε ποια ακριβώς προβλήματα θα λύσουν αυτές οι αλήθειες που κατανοείς;

Πολλοί Κινέζοι, αφού έρχονται στη Δύση, θέλουν να ενσταλάξουν στους Δυτικούς τη δική τους παραδοσιακή κουλτούρα και αυτά που θεωρούν εκείνοι σωστά και καλά. Ομοίως, οι Δυτικοί θεωρούν ότι υπερτερούν και πιστεύουν ότι και οι δικές τους παραδοσιακές κουλτούρες έχουν μακρά ιστορία. Για παράδειγμα, η αρχαία Ρώμη, η αρχαία Αίγυπτος και η αρχαία Ελλάδα· όλοι αυτοί οι πολιτισμοί έχουν τη λέξη «αρχαία» και οι κουλτούρες τους χρονολογούνται πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια. Αν το εξετάσει κανείς με βάση αυτόν τον αριθμό, τότε υπάρχει εδώ πολιτισμική κληρονομιά, και η ανθρωπότητα θεωρεί όσα δημιούργησε αυτή η πολιτισμική κληρονομιά την πεμπτουσία όλης της ανθρώπινης ζωής και τη σύνοψη των πιο ουσιαστικών πραγμάτων που έχει φέρει η ζωή, η ύπαρξη και η συμπεριφορά του ανθρώπινου γένους. Πώς ονομάζονται τα πιο ουσιαστικά πράγματα που μεταδίδει το ανθρώπινο γένος από γενιά σε γενιά; Παραδοσιακή κουλτούρα. Οι άνθρωποι έχουν μεταδώσει αυτήν την παραδοσιακή κουλτούρα από γενιά σε γενιά και όλοι πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι είναι ό,τι καλύτερο. Είτε γίνεται να την ακολουθήσει κανείς είτε όχι, σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι όλων των φυλών θεωρούν πως είναι κάτι ανώτερο απ’ όλα τα άλλα και την αντιμετωπίζουν σαν να είναι η αλήθεια. Επομένως, όλες οι φυλές έχουν κάποια παραδοσιακά πράγματα που ευσταθούν και που έχουν ιδιαίτερα βαθιά επιρροή πάνω τους, και χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για ν’ ανταγωνιστούν και να συγκριθούν μεταξύ τους ή ακόμα και για να προσπαθήσουν να επισκιάσουν η μία την άλλη. Για παράδειγμα, οι Κινέζοι λένε: «Το κινέζικο ποτό μπαϊτζού είναι καλό, έχει πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ!» Οι Δυτικοί λένε: «Τι το τόσο φοβερό έχει το ποτό σας; Έχει τόσο πολύ αλκοόλ, που μεθάς μόλις το πιεις και, επιπλέον, βλάπτει πολύ το συκώτι. Το κόκκινο κρασί που πίνουμε εμείς οι Δυτικοί έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ, κάνει μικρή ζημιά στο συκώτι και επίσης βοηθά στην κυκλοφορία του αίματος». Οι Κινέζοι λένε: «Το μπαϊτζού μας βοηθάει κι αυτό στην κυκλοφορία του αίματος, και μάλιστα πολύ. Μόλις το πιεις, σε χτυπάει κατευθείαν στο κεφάλι και λάμπει όλο σου το πρόσωπο. Το κόκκινο κρασί που έχετε εσείς δεν είναι και πολύ δυνατό, οπότε όσο κι αν πιεις, δεν μεθάς. Βλέπεις, εμείς έχουμε την κουλτούρα του αλκοόλ όταν πίνουμε αλκοόλ και την κουλτούρα του τσαγιού όταν πίνουμε τσάι». Οι Δυτικοί λένε: «Κι εμείς έχουμε την κουλτούρα του τσαγιού όταν πίνουμε τσάι, την κουλτούρα του καφέ όταν πίνουμε καφέ και την κουλτούρα του αλκοόλ όταν πίνουμε αλκοόλ, και στις μέρες μας έχουμε ακόμη και την κουλτούρα του γρήγορου φαγητού». Όταν συγκρίνονται μεταξύ τους, κανείς δεν υποχωρεί απέναντι στον άλλον και κανείς δεν δέχεται τίποτα από τον άλλον. Όλοι πιστεύουν ότι τα δικά τους πράγματα είναι η αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα τίποτε από αυτά δεν είναι η αλήθεια. Αν αφήσουμε κατά μέρος τους άπιστους, το πιο θλιβερό είναι ότι ούτε καν εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό —και ακόμα χειρότερα εκείνοι που έχουν αποδεχθεί αυτό το στάδιο του έργου εδώ και 20 ή 30 χρόνια— δεν συνειδητοποιούν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Είναι κάποιοι που λένε: «Υπάρχει πρόβλημα να λέμε ότι σχετίζεται με την αλήθεια;» Υπάρχει πρόβλημα να λέμε ακόμη κι ότι σχετίζεται με την αλήθεια. Δεν είναι η αλήθεια, δεν έχει καμία σχέση ούτε σύνδεση με την αλήθεια, δεν μοιάζει με την αλήθεια και δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ακριβώς όπως ο χαλκός, όσο καλά κι αν επιχρυσωθεί ή γυαλιστεί, δεν παύει να είναι χαλκός, ενώ ο χρυσός που δεν έχει γυαλιστεί ούτε έχει στιλβωθεί και δεν λάμπει παραμένει χρυσός· δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Κάποιοι ρωτάνε: «Είναι εύκολο ν’ αποδεχθούν την αλήθεια όσοι έχουν λάβει σχετικά καλή μόρφωση και έχουν δεχτεί καλή διαμόρφωση με βάση την παραδοσιακή κουλτούρα;» Όχι, αυτά είναι δύο ξεχωριστά ζητήματα. Μόνο ο τρόπος ζωής των ανθρώπων είναι κάπως διαφορετικός, αλλά η στάση τους απέναντι στην αποδοχή της αλήθειας, οι διάφορες σκέψεις και απόψεις τους, και ο βαθμός της διαφθοράς ολόκληρου του ανθρώπινου γένους είναι τα ίδια. Όταν ο Θεός άρχισε να μιλάει σε αυτό το στάδιο του έργου Του, αυτό των έσχατων ημερών, μιλούσε για να Τον ακούσουν Κινέζοι και απηύθυνε τα λόγια Του σε εκείνους. Πέρασαν τριάντα χρόνια, και όταν αυτά τα λόγια διαδόθηκαν σε όλες τις διαφορετικές φυλές σε άλλα μέρη της Ασίας, και σε τόπους όπως η Ευρώπη, η Αμερική και ούτω καθεξής, όλοι οι άνθρωποι, είτε μαύροι, είτε λευκοί, είτε μελαμψοί είτε κίτρινοι, είπαν μόλις τα διάβασαν: «Αυτά τα λόγια μιλάνε για εμάς». Τα λόγια του Θεού εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις όλων των ανθρώπινων όντων. Ελάχιστοι είναι αυτοί που λένε: «Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται σε εσάς, τους Κινέζους. Μιλάνε για τις διεφθαρμένες διαθέσεις των Κινέζων, τις οποίες εμείς δεν έχουμε». Μόνο πολύ λίγοι άνθρωποι, όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, θα έλεγαν τέτοια πράγματα. Στο παρελθόν, οι Νοτιοκορεάτες είχαν αυτήν την παρανόηση. Πίστευαν ότι οι άνθρωποι στη Νότια Κορέα ζούσαν σε ένα δημοκρατικό και ελεύθερο κοινωνικό σύστημα, και ήταν επηρεασμένοι από τη χριστιανική κουλτούρα, καθώς και από την κορεατική κουλτούρα χιλιάδων ετών, και επομένως ότι η δική τους φυλή ήταν πιο σπουδαία και ανώτερη από την κινεζική. Γιατί το πίστευαν αυτό; Επειδή αφού έφτασαν πολλοί Κινέζοι στη Νότια Κορέα, στα μέρη όπου πήγαν δεν τηρούσαν την υγιεινή και αυξήθηκε η φασαρία, αυξήθηκαν οι κλοπές και η εγκληματικότητα, και αυτό είχε κάποιες δυσμενείς επιδράσεις στο κοινωνικό κλίμα. Επομένως, οι αδελφοί και οι αδελφές στη Νότια Κορέα πίστευαν ότι «οι Κινέζοι είναι τέκνα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και απόγονοι του Μωάβ. Εμάς τους Νοτιοκορεάτες δεν μας έχει διαφθείρει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας». Τι υπαινίσσονταν όταν το έλεγαν αυτό; Υπαινίσσονταν το εξής: «Εμάς δεν μας έχει διαφθείρει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, οπότε δεν είμαστε τόσο διεφθαρμένοι όσο οι Κινέζοι. Οι Κινέζοι είναι πιο διεφθαρμένοι από εμάς. Εμείς είμαστε καλύτεροι από τους Κινέζους». Τι εννοούσαν με τον όρο «καλύτεροι»; (Καλύτεροι σε συμπεριφορά.) Κατά μία έννοια, έχει να κάνει με τη συμπεριφορά. Κατά μία άλλη έννοια, πίστευαν από τα βάθη της καρδιάς τους ότι η παραδοσιακή κουλτούρα που είχε αναπτύξει το έθνος της Νότιας Κορέας και είχε αποδεχθεί από τις απαρχές της ιστορίας ήταν ανώτερη, πολύ ανώτερη από την κουλτούρα και τις παραδόσεις του κινεζικού έθνους, καθώς και ότι οι άνθρωποι και η φυλή που διαμόρφωσε αυτή η παραδοσιακή κουλτούρα υπερείχαν σε σχέση με τους ανθρώπους και τη φυλή που διαμόρφωσε η κινεζική παραδοσιακή κουλτούρα. Επομένως, όταν διάβασαν τα λόγια του Θεού και είδαν πως ο Θεός είπε «Είστε βρομερά σκουπίδια», νόμιζαν ότι μιλούσε για τους Κινέζους. Οι Κινέζοι αδελφοί και αδελφές είπαν: «Με τον δεύτερο πληθυντικό, ο Θεός αναφέρεται στο ανθρώπινο γένος». Οι Νοτιοκορεάτες είπαν: «Δεν ισχύει αυτό. Ο Θεός μιλάει για εσάς, όχι για εμάς. Αυτό που υπονοεί ο Θεός δεν περιλαμβάνει τους Νοτιοκορεάτες». Αυτό πίστευαν. Με άλλα λόγια, από όποια πλευρά κι αν έβλεπαν τα πράγματα, οι απόψεις και οι οπτικές τους δεν ήταν από την οπτική της αλήθειας, πόσο μάλλον από μια αντικειμενική και δίκαιη οπτική. Αντιθέτως, έβλεπαν τα πράγματα από τη σκοπιά μιας φυλής και μιας παραδοσιακής κουλτούρας. Επομένως, όπως κι αν έβλεπαν τα πράγματα, τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα με την αλήθεια, επειδή, όπως κι αν έβλεπαν τα πράγματα, η αφετηρία τους ήταν πάντα η εξής: «Οτιδήποτε έχει σχέση με το σπουδαίο έθνος της Νότιας Κορέας είναι σωστό, είναι το πρότυπο και είναι ορθό». Έβλεπαν και αξιολογούσαν τα πάντα από λάθος οπτική και αφετηρία. Ήταν, λοιπόν, σωστά ή λανθασμένα τα αποτελέσματα όπως τα αντιλαμβάνονταν; (Λανθασμένα.) Ήταν οπωσδήποτε λανθασμένα. Με βάση ποιο κριτήριο, λοιπόν, θα έπρεπε να αξιολογούνται τα πάντα; (Την αλήθεια.) Το κριτήριο θα έπρεπε να είναι η αλήθεια. Το ίδιο το κριτήριό τους ήταν λάθος. Αξιολογούσαν όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα από τη λάθος οπτική και άποψη, οπότε τα αποτελέσματα της αξιολόγησης ήταν οπωσδήποτε λανθασμένα, άδικα, αναληθή και ακόμη λιγότερο αντικειμενικά. Επομένως, ήταν δύσκολο ν’ αποδεχθούν κάποια ξένα πράγματα και, επιπλέον, είχαν πολύ ακραίο σκεπτικό, είχαν παρωπίδες, ήταν στενόμυαλοι και παρορμητικοί. Από πού προέκυψε η παρορμητικότητά τους; Από το γεγονός πως ό,τι κι αν έλεγαν, έπρεπε να αναφέρουν «το σπουδαίο έθνος της Νότιας Κορέας» και επέμεναν να προσθέτουν τη λέξη «σπουδαίο». Τι σημαίνει «σπουδαίο»; Δεν υποδηλώνει αλαζονεία η λέξη «σπουδαίο»; Αν ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο ή αν κοιτάξεις έναν χάρτη, πόσο μεγάλη είναι η Νότια Κορέα; Αν ήταν πραγματικά μεγαλύτερη από άλλες χώρες και μπορούσε πραγματικά να χαρακτηριστεί σπουδαία, τότε εντάξει, πες τη «σπουδαία». Σε σύγκριση, όμως, με άλλες χώρες της γης, η Νότια Κορέα δεν είναι μεγάλος τόπος. Γιατί, λοιπόν, επιμένουν να την αποκαλούν «σπουδαία»; Επιπλέον, είτε μια χώρα είναι μικρή είτε μεγάλη, οι κανόνες και η παραδοσιακή κουλτούρα που διαμορφώνει δεν προέρχονται από τον Θεό και ούτε προέρχονται σε καμία περίπτωση από την αλήθεια. Αυτό συμβαίνει επειδή προτού αποδεχθεί ένας άνθρωπος την αλήθεια και τη σωτηρία του Θεού, όλες οι ιδέες που αποδέχεται προέρχονται από τον Σατανά. Τι κάνουν στους ανθρώπους όλες οι ιδέες, οι απόψεις και η παραδοσιακή κουλτούρα που δημιουργεί ο Σατανάς; Τους παραπλανούν, τους διαφθείρουν, τους φυλακίζουν και τους περιορίζουν, με αποτέλεσμα το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος να έχει στενόμυαλες και ακραίες σκέψεις, και μονόπλευρες και προκατειλημμένες απόψεις για τα πράγματα, ακόμη και σε σημείο που γίνονται εξωφρενικές και παράλογες. Αυτές είναι οι συνέπειες της διαφθοράς του ανθρώπινου γένους από τον Σατανά. Ποια είναι, λοιπόν, η πρώτη αντίδραση των ανθρώπων σε πολλές χώρες και ακόμα και σε κάποιες φυλές όταν ακούσουν τη φράση: «Ο Θεός ενσαρκώθηκε στην Κίνα»; Μία λέξη: Αδύνατον! Σε ποιον τόπο πιστεύουν ότι θα μπορούσε να γίνει αυτό; (Στο Ισραήλ.) Σωστά, στο Ισραήλ. Στους ανθρώπους αρέσει περισσότερο ν’ ακολουθούν κανονισμούς και να προσκολλώνται σε αντιλήψεις. Πιστεύουν ότι επειδή το Ισραήλ είναι ο τόπος όπου έχει κάνει έργο ο Θεός, Εκείνος θα έπρεπε να εμφανιστεί στο Ισραήλ ή σε κάποια ισχυρή αυτοκρατορία την οποία σέβονται· ή πιστεύουν ότι ο Θεός θα έπρεπε να εμφανιστεί σε μια χώρα που κάποτε ήταν αρχαίος πολιτισμός, σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Η Κίνα συγκεκριμένα δεν είναι τέτοια χώρα, οπότε είναι δύσκολο ν’ αποδεχθούν τη μαρτυρία ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε στην Κίνα, και αυτό από μόνο του αρκεί για να χάσουν αυτήν την ευκαιρία να σωθούν. Ποιος το προκάλεσε αυτό; (Το προκάλεσαν οι ίδιοι.) Επειδή τρέφουν μια τέτοια αντίληψη, κι επειδή έχουν γίνει επαναστατικοί και δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια για να λύσουν το πρόβλημα, έχουν βλάψει τρομερά τον εαυτό τους και έχουν καταστρέψει τη μία και μοναδική ευκαιρία να σωθούν.

Πολλές από αυτές τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι όταν δεν κατανοούν την αλήθεια, και ακόμα και κάποια από αυτά που λατρεύουν, είναι πολύ γελοία και παράλογα. Μια κυρία από τη Νότια Κορέα, που βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες και της αρέσει η χώρα, έρχεται σε επαφή με Αμερικανούς και ο ένας από αυτούς τη ρωτάει: «Πλησιάζει η Γιορτή της Άνοιξης. Τι τρώνε οι Κινέζοι τη Γιορτή της Άνοιξης;» Εκείνη λέει: «Δεν είμαι Κινέζα, είμαι Νοτιοκορεάτισσα». Ο Αμερικανός απαντάει: «Δεν γιορτάζουν και οι Νοτιοκορεάτες τη Γιορτή της Άνοιξης;» Κι εκείνη λέει: «Εμείς οι Νοτιοκορεάτες δεν γιορτάζουμε τη Γιορτή της Άνοιξης». Ο Αμερικανός λέει: «Νόμιζα ότι κι οι Νοτιοκορεάτες γιορτάζουν τη Γιορτή της Άνοιξης σαν τους Κινέζους». Εκείνη απαντάει πολύ απότομα: «Δεν είμαστε το ίδιο με τους Κινέζους! Είναι σωστό να νομίζεις ότι γιορτάζουμε τη Γιορτή της Άνοιξης; Είναι μεγάλη προσβολή για την αξιοπρέπεια των Νοτιοκορεατών!» Είναι αλήθεια ότι δεν γιορτάζουν οι Νοτιοκορεάτες τη Γιορτή της Άνοιξης; (Τη γιορτάζουν.) Στην πραγματικότητα, και οι Νοτιοκορεάτες γιορτάζουν τη Γιορτή της Άνοιξης. Γιατί, λοιπόν, εκείνη είπε ότι δεν τη γιορτάζουν οι Νοτιοκορεάτες; Ας συζητήσουμε αυτό το ζήτημα. Είναι ή δεν είναι σωστό να γιορτάζεται η Γιορτή της Άνοιξης; Μπορείτε να εξηγήσετε ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα; Για τους ξένους, ο εορτασμός της Γιορτής της Άνοιξης δεν είναι κάτι ντροπιαστικό. Είναι ένα ιδιαίτερο τελετουργικό που τιμά μια σημαντική μέρα για τη ζωή των ανθρώπων. Για εκείνους που ζουν σε αυτόν τον κόσμο της παραδοσιακής κουλτούρας, ο εορτασμός της Γιορτής της Άνοιξης δεν είναι κάτι λάθος ούτε κάτι ντροπιαστικό. Γιατί, λοιπόν, αυτή η γυναίκα δεν τολμάει να παραδεχθεί ότι γιορτάζει τη Γιορτή της Άνοιξης; Επειδή μόλις παραδεχθεί ότι γιορτάζει τη Γιορτή της Άνοιξης, θα πάψει να θεωρείται Δυτική και θα χαρακτηριστεί ως ένα πολύ παραδοσιακό άτομο από την Ανατολική Ασία· δεν θέλει οι άλλοι να πιστεύουν ότι είναι μια παραδοσιακή γυναίκα από την Ανατολική Ασία. Θέλει να πιστεύουν ότι δεν έχει ασιατικές παραδόσεις και ότι δεν κατανοεί τις παραδόσεις της Ανατολικής Ασίας ή ότι δεν ξέρει τίποτε γι’ αυτές. Θέλει επίσης να τους δείξει ότι μιλάει άπταιστα Αγγλικά, βάφει τα μαλλιά της ξανθά, φοράει γαλάζιους φακούς επαφής, ντύνεται σαν Δυτική και είναι το ίδιο τολμηρή, ελεύθερη, απελευθερωμένη, ανεξάρτητη και διορατική με τις Δυτικές· έτσι θέλει να τη βλέπουν οι άλλοι. Επομένως, αφού αυτό το σκεπτικό κυριαρχεί μέσα της, όποτε της συμβαίνει κάτι, θα συμπεριφέρεται σύμφωνα με αυτό. Όποτε κάποιος τη ρωτάει αν οι Νοτιοκορεάτες γιορτάζουν τη Γιορτή της Άνοιξης, εκείνη απαντάει: «Εμείς οι Νοτιοκορεάτες δεν γιορτάζουμε τη Γιορτή της Άνοιξης». Αν τη ρωτούσαν τα κοντινά της πρόσωπα: «Προφανώς και γιορτάζουμε τη Γιορτή της Άνοιξης. Γιατί λες ότι δεν τη γιορτάζουμε;» τι θα απαντούσε; «Είσαι ηλίθιος. Αν πω ότι γιορτάζουμε τη Γιορτή της Άνοιξης, δεν θα καταλάβουν ότι είμαι παραδοσιακή Νοτιοκορεάτισσα;» Θέλει να νομίζουν οι άλλοι ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν τη ρωτούσες: «Εσύ γεννήθηκες εδώ, αλλά η οικογένειά σου για πόσες γενιές είναι εδώ;» θα έλεγε: «Οι πρόγονοί μας μεγάλωσαν εδώ». Πιστεύει ότι αυτό είναι ένα σύμβολο ταυτότητας και θέσης, οπότε φτάνει ακόμα και στο σημείο να πει ένα τέτοιο ψέμα και δεν φοβάται μην το ανακαλύψουν οι άλλοι. Τι σκεπτικό είναι αυτό; Αξίζει τον κόπο να πει κανείς ψέματα γι’ αυτό το ζήτημα; Αξίζει τον κόπο το ρίσκο; Όχι. Ακόμα κι ένα τέτοιο ασήμαντο ζήτημα μπορεί να εκθέσει τις σκέψεις και τις απόψεις ενός ανθρώπου. Τι είδους σκέψεις και απόψεις εκθέτει; Κάποιες νεαρές Κινέζες είναι πολύ όμορφες, αλλά επιμένουν να βάφουν ξανθά τα μαλλιά τους, να τα κάνουν σγουρά, να φοράνε φακούς επαφής σε διάφορες αποχρώσεις για ν’ αλλάξουν το χρώμα των ματιών τους και να παριστάνουν τις ξένες. Είναι πολύ περίεργο να το βλέπει κανείς. Γιατί επιμένουν να είναι τέτοιου είδους άνθρωποι; Άλλαξε, μήπως, η καταγωγή τους όταν άρχισαν να ντύνονται έτσι; Ακόμη κι αν έχει αλλάξει η καταγωγή τους και στην επόμενη ζωή τους μετενσαρκωθούν ως λευκές ή ως άτομα μιας φυλής που θαυμάζουν, τι θα γίνει τότε; Μπορείτε να το δείτε καθαρά αυτό το ζήτημα; Γιατί κάποιος επιμένει να συμπεριφέρεται μ’ ένα συγκεκριμένο στυλ και μια συγκεκριμένη ιδιοσυγκρασία, και να παριστάνει ότι ανήκει σε κάποιο έθνος ή σε κάποια φυλή που θαυμάζει; Υπάρχει κάποιο σκεπτικό που το διέπει αυτό; Ποιο είναι το σκεπτικό που το διέπει; Είναι όπως αυτή η Νοτιοκορεάτισσα. Όταν οι Αμερικανοί τη ρωτούν αν ξέρει να παίζει πινγκ πονγκ, εκείνη λέει: «Τι είναι το πινγκ πονγκ; Μόνο οι Κινέζοι το παίζουν αυτό. Εμείς παίζουμε τένις και γκολφ». Τι σόι άνθρωπος είναι που μπορεί να συμπεριφέρεται και να μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν είναι κάπως ψεύτικο όλο αυτό; Όλα όσα κάνει είναι ψεύτικα και κάνουν τόσο κουραστική τη ζωή της! Εσείς θα συμπεριφερόσασταν έτσι; Κάποιοι Κινέζοι που έχουν ζήσει στη Δύση για δεκαετίες, όταν γυρίσουν στον τόπο καταγωγής τους, έχουν ξεχάσει τα κινεζικά. Είναι κακό αυτό; (Ναι.) Ορισμένοι λένε: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ρίζες μας. Και ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξεχνάνε τις ρίζες τους. Ο Θεός είναι η ρίζα των ανθρώπων. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και όλα όσα σχετίζονται με τους ανθρώπους προέρχονται από τον Θεό. Οπότε, οι άνθρωποι, ως δημιουργημένα όντα, πρέπει να λατρεύουν τον Θεό· αυτό σημαίνει να μην ξεχνάει κανείς τις ρίζες του». Έτσι δεν είναι; Σε κάθε κατάσταση υπάρχει αλήθεια για να αναζητήσει κανείς, αλλά οι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια και μένουν εντελώς προσκολλημένοι στην παραδοσιακή κουλτούρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ορισμένοι λένε: «Εμείς δεν ξεχνάμε ποτέ τις ρίζες μας. Όπου κι αν πάμε, παραδεχόμαστε ότι είμαστε Κινέζοι και ότι η χώρα μας είναι φτωχή και οπισθοδρομική. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ μα ποτέ τις ρίζες μας». Είναι σωστό αυτό; Από μία άποψη, όλα αυτά τα προβλήματα οφείλονται στην πάρα πολύ βαθιά επιρροή και τη διαπαιδαγώγηση του ανθρώπινου γένους από αυτές τις αποκαλούμενες παραδοσιακές κουλτούρες. Από μία άλλη άποψη, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα, οι άνθρωποι δεν συλλογίζονται προσεκτικά και δεν αναζητούν τι είναι η αλήθεια. Αντιθέτως, χρησιμοποιούν συχνά την παραδοσιακή κουλτούρα και παρηκμασμένα πράγματα που έχουν ήδη, τα οποία τα έχουν μάθει και τα οποία, επομένως, έχουν παγιωθεί απόλυτα, και τα παρουσιάζουν σαν αλήθειες. Αυτή είναι η δεύτερη πτυχή. Τρίτον, αφού ακούσουν κηρύγματα, δεν ψάχνουν για την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Αντιθέτως, χρησιμοποιούν παραδοσιακές οπτικές, αλλά και τις γνώσεις και τα διδάγματα που υπάρχουν στις ανθρώπινες αντιλήψεις που ξέρουν ήδη, για να αξιολογήσουν τα λόγια του Θεού. Έως τώρα, λοιπόν, παρόλο που έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα, βασίζουν συχνά σε γνώσεις, σε παροιμίες και σε κοινά ρητά που θεωρούν ότι είναι σωστά τις υποτιθέμενες αρχές για το πώς να συμπεριφέρεται κάποιος, πώς να κάνει το καθήκον του και πώς να υπηρετεί τον Θεό, τις οποίες μεταδίδουν από στόμα σε στόμα. Για παράδειγμα, αν κάποιοι κάνουν κάτι λάθος και οι επικεφαλής της εκκλησίας ή οι αδελφοί και οι αδελφές τούς κλαδέψουν, εκείνοι θα σκεφτούν: «Πφφφ, είναι όπως λένε τα ρητά: ‘‘Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια’’ και ‘‘Μην υψώνεις χέρι προς ένα χαμογελαστό πρόσωπο’’. Εγώ αποδέχθηκα υπομονετικά και με χαμόγελο αυτό το μικρό μου ελάττωμα. Εσύ γιατί επιμένεις να μ’ εκθέτεις γι’ αυτό;» Φαινομενικά, ακούνε και υποτάσσονται υπάκουα, αλλά στην πραγματικότητα βαθιά μέσα τους χρησιμοποιούν τις παραδοσιακές αντιλήψεις για ν’ αντικρούσουν και να αψηφήσουν τους επικεφαλής της εκκλησίας ή τους αδελφούς και τις αδελφές. Ποιος είναι ο λόγος της απείθειάς τους; Είναι ότι πιστεύουν πως τα ρητά «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια» και «Μην υψώνεις χέρι προς ένα χαμογελαστό πρόσωπο» είναι πραγματικές αλήθειες και πως είναι σωστά, καθώς και ότι είναι λάθος να συνεχίζει κάποιος να τους κλαδεύει και να τους εκθέτει ολοένα και περισσότερο χωρίς το παραμικρό ίχνος συναισθήματος, και ότι αυτό δεν είναι η αλήθεια.

Έχετε αποκτήσει βαθύτερη κατανόηση της αλήθειας από το περιεχόμενο πάνω στο οποίο μόλις συναναστραφήκαμε; (Ναι.) Κάποιοι μπορεί να πουν: «Τώρα που μας το είπες αυτό, δεν ξέρουμε ποιες αρχές πρέπει να τηρούμε στην άσκηση. Πώς πρέπει να ζούμε χωρίς αυτές τις παραδοσιακές κουλτούρες, αυτές τις αντιλήψεις και τις γνώσεις; Πώς πρέπει να ενεργούμε; Αν δεν μας διέπουν αυτά τα πράγματα, πώς μπορούμε ν’ ανοίξουμε το στόμα μας και να κηρύξουμε τα λόγια του Θεού; Χωρίς αυτά τα πράγματα, δεν θα έχει χαθεί η βάση πάνω στην οποία θα κηρύξουμε τα λόγια του Θεού; Τότε, λοιπόν, τι άλλο μας απομένει;» Αυτό, λοιπόν, που λέω σ’ εκείνους είναι ότι, αν πραγματικά δεν έχεις αυτά τα πράγματα, θα είναι ευκολότερο ν’ αναζητήσεις την αλήθεια, θα είναι ευκολότερο να αποδεχθείς την αλήθεια και να επιστρέψεις στον Θεό. Στο παρελθόν, όλα όσα έβγαιναν από το στόμα σου ήταν σατανικές φιλοσοφίες και πολιτισμική γνώση, όπως: «Ο σοφός άνθρωπος υποτάσσεται στις περιστάσεις», «Μην υψώνεις χέρι προς ένα χαμογελαστό πρόσωπο», «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια» και ούτω καθεξής. Τώρα, συλλογίζεσαι και σκέφτεσαι: «Δεν μπορώ να το πω αυτό, όλα αυτά τα ρητά είναι λανθασμένα κι έχουν αποκηρυχθεί και καταδικαστεί. Τι να πω, λοιπόν;» Ξεκίνα να διαβάζεις τα λόγια του Θεού αργά και σωστά, και βρες τη βάση στα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους και ακολουθούν τον Θεό, αλλά όποτε ανοίγουν το στόμα τους, λένε μόνο τέτοιες παροιμίες, ρητά, και κάποια πράγματα και απόψεις που αντλούν από την παραδοσιακή κουλτούρα. Κανείς δεν μπορεί, όταν του συμβαίνει κάτι, να εξυμνήσει πλήρως τον Θεό ούτε να καταθέσει μαρτυρία σε Εκείνον και να πει: «Ο Θεός το λέει αυτό» ή «Ο Θεός το λέει εκείνο». Κανείς δεν μιλάει έτσι, κανείς δεν ανοίγει το στόμα του για ν’ αναφέρει τα λόγια του Θεού. Δεν μπορείς ν’ αναφέρεις τα λόγια του Θεού, αλλά μπορείς ν’ αραδιάζεις αυτά τα κοινά ρητά. Με τι ακριβώς είναι, λοιπόν, γεμάτη η καρδιά σου; Με όλα αυτά τα πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά. Κάποιοι άνθρωποι, όταν ο επικεφαλής της ομάδας τους ελέγχει το έργο τους, λένε: «Τι ελέγχεις; Αν χρησιμοποιείς έναν άνθρωπο, μην τον υποπτεύεσαι· αν τον υποπτεύεσαι, μην τον χρησιμοποιείς. Αν με υποπτεύεσαι συνεχώς, τότε γιατί με χρησιμοποιείς; Απλώς βρες κάποιον άλλο να το κάνει». Θεωρούν ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να ενεργήσουν και δεν αφήνουν τους άλλους να τους επιβλέπουν και να τους ασκούν κριτική. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που έχουν υποφέρει πολύ κάνοντας το καθήκον τους, αλλά επειδή δεν αναζήτησαν τις αρχές, και προκάλεσαν διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, στο τέλος αντικαταστάθηκαν και σαν να μην έφτανε αυτό, κλαδεύτηκαν. Μετά από κάποια αποδοκιμαστικά σχόλια, ήταν ανυποχώρητοι και σκέφτονταν: «Υπάρχει ένα ρητό που λέει ‘‘Μπορεί να μην κέρδισα καμία αναγνώριση, αλλά παρ’ όλα αυτά, προσπάθησα και μόχθησα’’. Ένα μικρό λάθος έκανα, τι σημασία έχει;» Επειδή πρώτα έμαθαν αυτό το κοινό ρητό και άρα αυτό έχει ριζώσει βαθιά μέσα τους, διέπει και επηρεάζει τις σκέψεις τους, τους έρχεται να χρησιμοποιήσουν αυτό το ρητό —στο συγκεκριμένο περιβάλλον και μετά από αυτό το περιστατικό— ως βάση για ν’ αψηφήσουν το πώς τους μεταχειρίστηκε ο οίκος του Θεού και να μην υποταχθούν σ’ αυτήν τη μεταχείριση. Μ’ αυτό το δεδομένο, μπορούν, άραγε, να υποταχθούν; Μπορούν άραγε ακόμα ν’ αποδεχθούν εύκολα την αλήθεια; Ακόμα κι αν υποταχθούν φαινομενικά, θα το κάνουν επειδή δεν έχουν καμία εναλλακτική και είναι η ύστατη λύση. Παρόλο που δεν αντιστέκονται φαινομενικά, εξακολουθεί να υπάρχει αντίσταση μέσα τους. Είναι αυτό πραγματική υποταγή; (Όχι.) Απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες. Δεν είναι πραγματική υποταγή. Δεν υπάρχει υποταγή εδώ, μόνο εξορθολογισμός, αρνητικότητα και εναντίωση. Πώς προέκυψαν αυτός ο εξορθολογισμός, αυτή η αρνητικότητα και η εναντίωση; Προέκυψαν από αυτό το ρητό: «Μπορεί να μην κέρδισα καμία αναγνώριση, αλλά παρ’ όλα αυτά, προσπάθησα και μόχθησα» Τι είδους διάθεση δημιούργησε το συγκεκριμένο ρητό σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Ανυπακοή, αδιαλλαξία, εναντίωση και εξορθολογισμό. Αποκτήσατε περισσότερη κατανόηση της αλήθειας μέσα από αυτήν τη συναναστροφή; Μόλις αναλύσεις και διακρίνεις αυτά τα αρνητικά πράγματα ξεκάθαρα, και τα ξεριζώσεις από μέσα σου, θα είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια όποτε σου συμβαίνει κάτι, επειδή θα έχεις αποκηρύξει τα παλιά πράγματα και δεν θα μπορούν πλέον να σε παρακινούν να βασίζεσαι σ’ αυτά όταν κάνεις το καθήκον σου και όταν υπηρετείς και ακολουθείς τον Θεό. Αυτά τα πράγματα δεν θα είναι πλέον οι αρχές της συμπεριφοράς σου, δεν θα είναι οι αρχές που θα πρέπει ν’ ακολουθείς όταν κάνεις το καθήκον σου, και θα τα έχεις ήδη κατακρίνει και καταδικάσει. Αν τα πάρεις και τα χρησιμοποιήσεις ξανά, τι θα συμβεί βαθιά μέσα σου; Θα είσαι το ίδιο ευτυχισμένος; Θα εξακολουθείς να νιώθεις τόσο σίγουρος ότι κάνεις το σωστό; Προφανώς, αυτό είναι απίθανο. Αν έχεις ξεριζώσει πραγματικά αυτά τα πράγματα από μέσα σου, τότε πρέπει ν’ αναζητήσεις στα λόγια του Θεού ποιες ακριβώς είναι οι αληθινές αρχές και ποιες ακριβώς είναι οι απαιτήσεις του Θεού. Κάποιοι λένε συχνά: «Κάνε ό,τι σε διατάζει ο αφέντης σου, αλλιώς δεν θα κερδίσεις τίποτα ακόμη και από τις πιο επίπονες προσπάθειές σου». Είναι σωστό ή λάθος αυτό το ρητό; Είναι σίγουρα λάθος. Γιατί είναι λάθος; Σε ποιον αναφέρεται η λέξη «αφέντης» στη φράση «Κάνε ό,τι σε διατάζει ο αφέντης σου»; Στον εργοδότη σου, το αφεντικό σου, τον ανώτερό σου. Η ίδια η λέξη «αφέντης» είναι λάθος. Ο Θεός δεν είναι εργοδότης σου, ούτε αφεντικό σου, ούτε διευθυντής σου. Ο Θεός είναι ο Θεός σου. Οι διευθυντές, τα αφεντικά και οι ανώτεροι, όλοι αυτοί ανήκουν στο ίδιο είδος και βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τους ανθρώπους. Ουσιαστικά, είναι όμοιοι. Είναι όλοι διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα. Τους ακούς, παίρνεις έναν μισθό από αυτούς και κάνεις ό,τι σου ζητάνε. Σε πληρώνουν για όση δουλειά κάνεις, και τίποτε περισσότερο. Τι σημαίνει η λέξη «κερδίσεις» στη φράση «αλλιώς δεν θα κερδίσεις τίποτα ακόμη και από τις πιο επίπονες προσπάθειές σου»; (Αναγνώριση.) Αναγνώριση και αμοιβή. Το κίνητρο για τις πράξεις σου είναι να πληρωθείς. Αυτό δεν προϋποθέτει αφοσίωση ούτε υπακοή και δεν απαιτεί αναζήτηση της αλήθειας και λατρεία· δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο, είναι απλώς μια συναλλαγή. Αυτό ακριβώς είναι κάτι που κατακρίνεται και καταδικάζεται στην πορεία της πίστης σου στον Θεό, όταν κάνεις το καθήκον σου και όταν επιδιώκεις την αλήθεια. Είναι τεράστιο λάθος ν’ αντιμετωπίζεις σαν αλήθεια το ρητό «Κάνε ό,τι σε διατάζει ο αφέντης σου, αλλιώς δεν θα κερδίσεις τίποτα ακόμη και από τις πιο επίπονες προσπάθειές σου». Όταν προσπαθείς να κάνεις κάποιους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια, οι αντιδράσεις τους θα είναι αργές και ληθαργικές, και όσο κι αν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, δεν θα είναι σε θέση να κατανοήσουν ούτε μία-δύο αλήθειες, ούτε θα μπορούν να θυμηθούν ακόμα και μία-δύο φράσεις από τα λόγια του Θεού. Αποδέχονται, όμως, πάρα πολύ γρήγορα τις πιασάρικες φράσεις, τις παροιμίες και τα κοινά ρητά που διαδίδονται συχνά ανάμεσα στους ανθρώπους, και τα πράγματα που λένε συχνά οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Όσο ηλίθιος κι αν είναι κάποιος, αυτά τα πράγματα τα αποδέχεται πάρα πολύ γρήγορα. Πώς γίνεται αυτό; Ανεξάρτητα από τη φυλή σας ή το χρώμα του δέρματός σας, σε τελική ανάλυση όλοι είστε ανθρώπινα όντα και όλοι ανήκετε στο ίδιο είδος. Μόνο ο Θεός ανήκει σε διαφορετικό είδος από τα ανθρώπινα όντα. Τα ανθρώπινα όντα θα ανήκουν για πάντα στο ίδιο είδος με τα άλλα ανθρώπινα όντα. Επομένως, όποτε κάνει κάτι ο Θεός, δεν είναι εύκολο να το αποδεχθεί όλο το ανθρώπινο γένος, ενώ όποτε κάνει κάτι κάποιος που ανήκει στο ανθρώπινο γένος, όποιος κι αν είναι κι όσο χαμηλού επιπέδου κι αν είναι, αν αυτό συνάδει με τις αντιλήψεις όλων, τότε όλοι θα το αποδεχθούν γρήγορα, επειδή οι ιδέες, οι απόψεις, οι τρόποι σκέψης, αλλά και τα επίπεδα και τα μονοπάτια κατανόησης των ανθρώπων είναι κατά βάση τα ίδια, ελάχιστες διαφορές έχουν. Οπότε, μόλις κάποιος πει κάτι που είναι χαρακτηριστικό των αντιλήψεων και δεν συνάδει με την αλήθεια, κάποιοι άνθρωποι θα το αποδεχθούν γρήγορα, κι ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα.

Καταλάβατε λίγο-πολύ τι είναι η αλήθεια και ποια πράγματα δεν είναι μεν η αλήθεια, αλλά ισχυρίζονται ότι είναι η αλήθεια; Ποια άλλα τέτοια πράγματα έχετε στο μυαλό σας; Δεν μπορείτε ακόμα να τα πείτε αμέσως, αυθόρμητα, επειδή δεν θεωρούνται γνώση, δεν είναι σαν κάτι που είναι γραμμένο σ’ ένα βιβλίο και μπορείτε απλώς να το βρείτε ξεφυλλίζοντας τις σελίδες. Αντιθέτως, είναι πράγματα που, όποτε συμβαίνει κάτι, δεν μπορείτε να συγκρατηθείτε και τα ξεστομίζετε, με έναν πολύ φυσικό τρόπο τον οποίο δεν μπορείτε να ελέγξετε. Αυτό αποδεικνύει ότι αυτά τα πράγματα έχουν γίνει η ζωή σας κι έχουν ριζώσει βαθιά μέσα σας. Δεν μπορείτε να τ’ ανακαλέσετε όταν σας ζητείται να τ’ ανακαλέσετε, αλλά ούτε μπορείτε ν’ αντισταθείτε και να μην τα πείτε όταν σας ζητείται να μην τα πείτε. Όποτε συμβαίνει κάτι, θα βγαίνουν στην επιφάνεια αυτές οι στρεβλές απόψεις —είναι γεγονός αυτό. Αφιερώστε χρόνο για να το βιώσετε. Στο εξής, θα πρέπει να δίνετε προσοχή σ’ αυτά τα πράγματα που λένε συχνά οι άνθρωποι και τα οποία πιστεύουν πως είναι σωστά. Αναφέραμε προηγουμένως μερικά από τα δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και κάποιες φιλοσοφίες του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Μπορεί να είναι εύκολο να διακρίνει κανείς αυτά τα πράγματα ως προς την κυριολεκτική τους σημασία, δηλαδή οι άνθρωποι μπορούν ν’ αντιληφθούν αμέσως ότι αυτά σε καμία περίπτωση δεν είναι η αλήθεια, και μπορούν να καταλάβουν ξεκάθαρα ότι είναι το δηλητήριο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και ότι κρύβουν πίσω τους πονηρές μηχανορραφίες. Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς αυτά τα πράγματα, και υποθέτω ότι, όταν σας ζητείται να τ’ αναλύσετε, μπορείτε λίγο-πολύ να τα ξεχωρίσετε. Αυτά τα πράγματα που είναι εμφανώς σατανικά τα έχετε αποβάλει, αλλά μέσα σας υπάρχουν ακόμα πολλά ρητά, όπως «Ν’ αντέχεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» και «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» και «Μην υψώνεις χέρι προς ένα χαμογελαστό πρόσωπο» και «Ένας δίκαιος αγώνας βρίσκει άφθονη υποστήριξη, ενώ ένας άδικος αγώνας βρίσκει ελάχιστη» και «Ένας κύριος δεν δέχεται προσβλητική ελεημοσύνη». Βαθιά μέσα σας, μπορεί και πάλι να εγκρίνετε αυτά τα ρητά και να σκέφτεστε: «Αυτά είναι πολύτιμα. Οτιδήποτε καλό για το πώς πρέπει να συμπεριφέρομαι σ’ αυτήν τη ζωή βρίσκεται σ’ αυτά τα ρητά», και να μην έχετε ξεριζώσει ακόμη αυτά τα πράγματα. Από τη στιγμή που θα τα ξεριζώσεις εντελώς και θα μπορέσεις να τα διακρίνεις και μετά, όταν θα σου βγαίνουν αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας, είτε ως φυσιολογική αντίδραση είτε ως μια αντανάκλαση των αντικειμενικών συνθηκών, θα συνειδητοποιείς αμέσως ότι είναι λανθασμένα και ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι η αλήθεια. Εκείνη τη στιγμή, θα έχεις υψηλότερο διανοητικό επίπεδο και μεγαλύτερη ικανότητα ν’ αναγνωρίζεις την αλήθεια από ό,τι τώρα. Τι εννοώ «υψηλότερα από ό,τι τώρα»; Εννοώ ότι θα έχεις αποκτήσει ένα συγκεκριμένο ανάστημα, θα έχει βελτιωθεί η ικανότητά σου να διακρίνεις, θα βιώνεις και θα κατανοείς βαθύτερα από ό,τι τώρα την αλήθεια και θα νιώθεις τι είναι πραγματικά η αλήθεια. Τώρα μπορεί να σκέφτεσαι: «Όλες οι παραδοσιακές κουλτούρες που προέρχονται από τον Σατανά και αναπτύχθηκαν μέσα από το πολιτισμικό υπόβαθρο όλων των εθνοτικών ομάδων αυτού του κόσμου είναι λανθασμένες». Αυτό είναι πολύ γενικό, αλλά μπορεί να μην ξέρετε ακόμα ποιες είναι λανθασμένες και γιατί είναι λανθασμένες. Επομένως, πρέπει ν’ αναλύσετε και να κατανοήσετε την καθεμία ξεχωριστά, κι έπειτα να φτάσετε σε σημείο που θα μπορείτε να την αποβάλετε, να την καταδικάσετε και ν’ αποκοπείτε εντελώς από αυτήν, να μη ζείτε με βάση αυτήν, αλλά με βάση τα λόγια του Θεού. Αυτήν τη στιγμή, μπορεί να ξέρεις μόνο ως προς την υποκειμενική σου βούληση ότι αυτές οι παροιμίες, αυτά τα κοινά ρητά, αυτά τα διάσημα αξιώματα και αυτές οι φράσεις που χρησιμοποιούνται παντού δεν έχουν καμία σχέση με τα λόγια του Θεού και δεν είναι η αλήθεια, αλλά όποτε συμβαίνει κάτι, εξακολουθείς να χρησιμοποιείς ασυναίσθητα αυτές τις φράσεις ως βάση για να καταδικάσεις τους άλλους, να περιορίσεις τον εαυτό σου και να καθοδηγήσεις τη συμπεριφορά σου. Περιορίζουν και χειραγωγούν τις σκέψεις σου και τις απόψεις σου, κάτι που προμηνύει προβλήματα και που θα επηρεάσει την είσοδό σου στην αλήθεια. Παρόλο που, μια μέρα, μπορεί αυτά τα πράγματα του Σατανά να εμφανιστούν και πάλι μέσα σου, αν είσαι σε θέση να τα διακρίνεις, να ζεις χωρίς να βασίζεσαι σ’ αυτά και ν’ ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα έχεις πραγματικά ανάστημα. Έχεις αυτό το ανάστημα τώρα; Όχι ακόμα. Αν υπάρχει ένα ρητό που αναγνωρίζετε όλοι ότι είναι σωστό, κι αν τυχόν μπορείτε να βρείτε παρόμοιες δηλώσεις στα λόγια του Θεού —παρόλο που δεν εκφράζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο— μπορεί να κάνεις το λάθος να πιστέψεις ότι και αυτό το ρητό είναι η αλήθεια, και ότι είναι το ίδιο με τα λόγια του Θεού. Αν εξακολουθείς να μην μπορείς να δεις καθαρά αυτά τα ζητήματα, και παραμένεις προσκολλημένος στα λόγια του ανθρώπου και δεν είσαι πρόθυμος να τα εγκαταλείψεις, τότε αυτό το ρητό θα επηρεάσει την είσοδό σου στην αλήθεια, επειδή δεν είναι λόγια του Θεού και δεν μπορεί ν’ αντικαταστήσει την αλήθεια.

Στις μέρες μας, συναναστρέφομαι διαρκώς πάνω στο τι είναι η αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι σας μιλάω σοβαρά. Για να κατανοήσετε την αλήθεια, πρέπει να πάρουμε τις διάφορες ιδέες και απόψεις των ανθρώπων, τις καλές τους πράξεις και τις καλές τους προθέσεις, κάποια σωστά ρητά και κάποιες πρακτικές της κοινής λογικής στις οποίες βασίζονται για να ζήσουν, καθώς και κάποιες ιδέες και απόψεις από την παραδοσιακή κουλτούρα, να τα αναλύσουμε και να τα διακρίνουμε όλα αυτά για να διαπιστώσουμε κατά πόσο συνάδουν πράγματι με την αλήθεια και κατά πόσο έχουν πράγματι κάποια σχέση με την αλήθεια. Αν πιστεύεις ότι όλα αυτά είναι η αλήθεια, πού βασίζεις αυτόν τον ισχυρισμό; Αν κρίνεις ότι είναι η αλήθεια με βάση σατανικές θεωρίες και διδασκαλίες, τότε ανήκεις στον Σατανά. Αν αυτά τα πράγματα δεν συμφωνούν με την αλήθεια, τότε προέρχονται από τον Σατανά, οπότε πρέπει ν’ αναλύσεις ακριβώς ποια είναι η ουσία τους. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να κατανοεί κανείς σωστά και να έχει σωστή στάση απέναντι στα πολλά ρητά και τις πολλές απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας που έχουν περάσει προφορικά από τη μία γενιά στην άλλη. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν οι άνθρωποι να κατανοήσουν και να μάθουν τι είναι πραγματικά η αλήθεια, να κατανοήσουν ακριβώς τι απαιτεί ο Θεός από αυτούς και τι σημαίνει πραγματικά η φράση «Όλα όσα λέει ο Θεός είναι η αλήθεια». Ταυτόχρονα, μ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν γιατί ο Θεός εξακολουθεί να εκφράζει τις αλήθειες για να σώσει τους ανθρώπους, και γιατί λέει ότι μόνο η αλήθεια μπορεί να σώσει και ν’ αλλάξει τους ανθρώπους, αφού εκείνοι έχουν αυτές τις απόψεις κι αυτά τα ρητά που υποτίθεται ότι συμφωνούν με την ηθική, με την ανθρώπινη φύση και με τις κοσμικές συμβάσεις των ανθρώπινων σχέσεων, και βασίζονται σε αυτές τις ιδέες, τις απόψεις και τα ρητά για να ζήσουν. Είναι σαφές ότι υπάρχει κάποια αλήθεια να βρεθεί μέσα σ’ όλα αυτά. Τουλάχιστον, ένα σημείο είναι ότι οι ιδέες, οι απόψεις και τα ρητά στα οποία βασίζονται στη ζωή τους οι άνθρωποι προέρχονται από το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, συνοψίζονται από το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια. Επιπλέον, αυτά τα πράγματα ουσιαστικά συγκρούονται με την αλήθεια και είναι εχθρικά προς αυτήν. Δεν μπορούν ν’ αντικαταστήσουν την αλήθεια, σε καμία περίπτωση δεν είναι η αλήθεια ούτε θα γίνουν ποτέ η αλήθεια. Από την οπτική Του, ο Θεός αυτά τα πράγματα τα θεωρεί λανθασμένα και τα καταδικάζει· δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Οι ενέργειες του Θεού και η αλήθεια που εκφράζει Εκείνος δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μ’ αυτά τα πράγματα. Με άλλα λόγια, η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις κοσμικές συμβάσεις του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους για τις ανθρώπινες σχέσεις ούτε με τις παραδοσιακές κουλτούρες των ανθρώπων, με τις ιδέες, τις απόψεις και τις καλές πράξεις τους ούτε με τους ορισμούς που δίνουν για την ηθική, για την αξιοπρέπεια και για τα θετικά πράγματα. Στην έκφρασή Του όσον αφορά την αλήθεια, ο Θεός εκφράζει τη διάθεση και την ουσία Του· Η έκφραση της αλήθειας από Αυτόν δεν βασίζεται στα διάφορα θετικά πράγματα και τις θετικές δηλώσεις που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι συνοψίζει η ανθρωπότητα. Ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού· ο λόγος του Θεού είναι αλήθεια. Είναι το μόνο θεμέλιο και νόμος βάσει των οποίων υφίσταται η ανθρωπότητα, ενώ όλα εκείνα τα αποκαλούμενα δόγματα που προέρχονται από τον άνθρωπο είναι λανθασμένα, παράλογα και καταδικάζονται από τον Θεό. Δεν πληρούν την έγκρισή Του και, πολύ περισσότερο, δεν είναι η προέλευση ή η βάση του λόγου Του. Ο Θεός εκφράζει τη διάθεση και την ουσία Του μέσω του λόγου Του. Όλα τα λόγια που εκφράζονται από τον Θεό είναι αλήθεια, γιατί Αυτός κατέχει την ουσία του Θεού και είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Ανεξάρτητα από το πώς τοποθετεί ή τα ορίζει η διεφθαρμένη αυτή ανθρωπότητα, ή από το πώς τα βλέπει ή τα κατανοεί, τα λόγια του Θεού είναι αιωνίως η αλήθεια, και αυτό αποτελεί αναλλοίωτο γεγονός. Ανεξάρτητα από το πόσο πολλά λόγια του Θεού έχουν ειπωθεί και από το πόσο πολύ τα καταδικάζει και τα απορρίπτει η διεφθαρμένη και μοχθηρή αυτή ανθρωπότητα, υπάρχει ένα γεγονός που παραμένει για πάντα αναλλοίωτο: Τα λόγια του Θεού θα είναι πάντα η αλήθεια, και ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να το αλλάξει αυτό. Στο τέλος, ο άνθρωπος πρέπει να παραδεχτεί ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και ότι η σεβαστή παραδοσιακή κουλτούρα και η επιστημονική γνώση της ανθρωπότητας δεν μπορούν ποτέ να γίνουν θετικά πράγματα και δεν μπορούν ποτέ να γίνουν η αλήθεια. Αυτό είναι απόλυτο. Ο παραδοσιακός πολιτισμός και ο τρόπος ύπαρξης της ανθρωπότητας δεν θα καταστούν αλήθεια λόγω των αλλαγών ή της παρόδου του χρόνου, ούτε και τα λόγια του Θεού θα καταστούν λόγια του ανθρώπου λόγω της καταδίκης ή της λήθης της ανθρωπότητας. Η αλήθεια είναι πάντα η αλήθεια· αυτή η ουσία δεν θα αλλάξει ποτέ. Ποιο γεγονός υπάρχει εδώ; Ότι αυτά τα κοινά ρητά που έχει συνοψίσει η ανθρωπότητα πηγάζουν από τον Σατανά, από τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, ή προέρχονται από την ανθρώπινη θερμοαιμία και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με θετικά πράγματα. Τα λόγια του Θεού, από την άλλη πλευρά, αποτελούν εκφράσεις της ουσίας και της ταυτότητας του Θεού. Για ποιο λόγο εκφράζει αυτά τα λόγια; Γιατί λέω ότι είναι αλήθεια; Ο λόγος είναι ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλους τους νόμους, τους κανόνες, τις ρίζες, τις ουσίες, τις πραγματικότητες και τα μυστήρια όλων των πραγμάτων. Είναι κατανοητά στο χέρι Του. Επομένως, μόνο ο Θεός γνωρίζει τους κανόνες, τις πραγματικότητες, τα γεγονότα και τα μυστήρια όλων των πραγμάτων. Ο Θεός γνωρίζει την προέλευση όλων των πραγμάτων και ο Θεός γνωρίζει ποια ακριβώς είναι η ρίζα όλων των πραγμάτων. Μόνο οι ορισμοί για όλα όσα προέρχονται από τα λόγια Του είναι οι ακριβέστεροι, και μόνο τα λόγια του Θεού είναι τα πρότυπα και οι αρχές για τη ζωή των ανθρώπων, και οι αλήθειες και τα κριτήρια με βάση τα οποία οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν, ενώ οι σατανικοί νόμοι και θεωρίες όπου βασίζεται ο άνθρωπος για να ζήσει από τότε που τον διέφθειρε ο Σατανάς αντιτίθενται ταυτόχρονα στο γεγονός ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία σε όλα τα πράγματα, αλλά και στο γεγονός ότι είναι έχει την κυριαρχία πάνω στους νόμους και τους κανόνες όλων των πραγμάτων. Όλες οι σατανικές θεωρίες του ανθρώπου προκύπτουν από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του, και προέρχονται από τον Σατανά. Τι ρόλο παίζει ο Σατανάς; Κατ’ αρχάς, παρουσιάζεται σαν να είναι η αλήθεια. Έπειτα, αναστατώνει, καταστρέφει και καταπατά όλους τους νόμους και τους κανόνες όλων όσα δημιούργησε ο Θεός. Επομένως, ό,τι προέρχεται από τον Σατανά ταιριάζει απόλυτα με την ουσία του Σατανά και είναι γεμάτο με τον μοχθηρό σκοπό του, με την απομίμηση και την προσποίηση, καθώς και την πάντα αναλλοίωτη φιλοδοξία του. Είτε οι διεφθαρμένοι άνθρωποι μπορούν είτε δεν μπορούν να διακρίνουν αυτές τις φιλοσοφίες και θεωρίες του Σατανά, και όσοι άνθρωποι κι αν εκθειάζουν, προωθούν και ακολουθούν αυτά τα πράγματα, και όσα χρόνια κι αν το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος τα θαυμάζει, τα λατρεύει και τα κηρύττει, δεν θα γίνουν ποτέ η αλήθεια. Επειδή η ουσία, η προέλευση και η πηγή αυτών των πραγμάτων είναι ο Σατανάς, που είναι εχθρικός απέναντι στον Θεό και στην αλήθεια, δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ η αλήθεια· θα είναι πάντα αρνητικά πράγματα. Όταν δεν υπάρχει αλήθεια για να συγκριθούν, ίσως τότε να τα περάσει κανείς για καλά και θετικά πράγματα. Όταν, όμως, εκτίθενται και αναλύονται με βάση την αλήθεια, δεν είναι αλάνθαστα, δεν ευσταθούν, και είναι πράγματα που γρήγορα οι άνθρωποι τα κατακρίνουν και τα απορρίπτουν. Η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός συμπίπτει ακριβώς με τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης του ανθρώπινου γένους που δημιούργησε Εκείνος, ενώ αυτά που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους είναι ακριβώς αντίθετα με τις ανάγκες που έχει η κανονική ανθρώπινη φύση του ανθρώπινου γένους. Κάνουν έναν κανονικό άνθρωπο να πάψει να είναι κανονικός και να γίνει ακραίος, στενόμυαλος, αλαζόνας, ανόητος, μοχθηρός, αδιάλλακτος, κακόβουλος και ακόμη και ανυπόφορα υπερόπτης. Σε κάποιο σημείο γίνεται τόσο σοβαρό το πρόβλημα, που οι άνθρωποι παραφρονούν και δεν ξέρουν καν ποιοι είναι. Δεν θέλουν να είναι κανονικοί και συνηθισμένοι άνθρωποι, αλλά αντιθέτως επιμένουν να είναι υπεράνθρωποι, άνθρωποι με ιδιαίτερες δυνάμεις ή ανθρώπινα όντα υψηλού επιπέδου. Αυτά τα πράγματα έχουν αλλοιώσει την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων και έχουν αλλοιώσει το ένστικτό τους. Η αλήθεια δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να υπάρχουν περισσότερο βασισμένοι στο ένστικτό τους σύμφωνα με τους κανόνες και τους νόμους της κανονικής ανθρώπινης φύσης και με όλους αυτούς τους κανόνες που έχει ορίσει ο Θεός, ενώ αυτά τα επονομαζόμενα κοινά γνωμικά και τα παραπλανητικά ρητά τούς κάνουν ακριβώς να στρέφονται ενάντια στο ανθρώπινο ένστικτο και να παρακάμπτουν τους νόμους που όρισε και διατύπωσε ο Θεός, ακόμα και σε σημείο που αποκλίνουν από την τροχιά της κανονικής ανθρώπινης φύσης και προβαίνουν σε κάποιες ακραίες πράξεις που οι κανονικοί άνθρωποι δεν θα έπρεπε ούτε να κάνουν ούτε να σκέφτονται. Αυτοί οι σατανικοί νόμοι όχι μόνο αλλοιώνουν την ανθρώπινη φύση, αλλά και κάνουν τους ανθρώπους να χάνουν την κανονική ανθρώπινη φύση και το ένστικτο της ανθρώπινης φύσης. Για παράδειγμα, οι σατανικοί νόμοι λένε: «Το πεπρωμένο του καθενός βρίσκεται στα χέρια του» και «Ο καθένας δημιουργεί μόνος του την ευτυχία του». Αυτό είναι αντίθετο με την κυριαρχία του Θεού και με το ανθρώπινο ένστικτο. Όταν το σώμα και το ένστικτο των ανθρώπων φτάνουν στα όριά τους ή όταν το πεπρωμένο τους βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όσοι βασίζονται σε αυτούς τους νόμους του Σατανά δεν μπορούν ν’ αντέξουν. Οι περισσότεροι νιώθουν ότι η πίεση έχει ξεπεράσει τα όριά τους και είναι παραπάνω απ’ όσο μπορεί να αντέξει το μυαλό τους, και στο τέλος κάποιοι καταλήγουν σχιζοφρενείς. Οι άνθρωποι που δίνουν αυτήν τη στιγμή εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο υφίστανται την τεράστια πίεση που προκαλούν αυτές οι εξετάσεις. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική φυσική κατάσταση και διανοητικές ικανότητες. Κάποιοι μπορούν να προσαρμοστούν σ’ ένα τέτοιο σύστημα, ενώ άλλοι δεν μπορούν. Στο τέλος, κάποιοι παθαίνουν κατάθλιψη, ενώ άλλοι καταλήγουν σχιζοφρενείς, και φτάνουν ακόμα και σε σημείο να πηδάνε από κτίρια και ν’ αυτοκτονούν —συμβαίνουν ένα σωρό πράγματα. Τι τις προκαλεί αυτές τις συνέπειες; Ο λόγος είναι ότι ο Σατανάς παραπλανά τους ανθρώπους κάνοντάς τους να επιδιώκουν τη φήμη και το κέρδος, πράγμα που τους βλάπτει. Αν οι άνθρωποι μπορούν να ζουν φυσιολογικά ακολουθώντας τους κανόνες και τον τρόπο που έχει ορίσει ο Θεός γι’ αυτούς, και να διαβάζουν τα λόγια Του και να ζουν ενώπιόν Του, τότε άραγε θα παραφρονήσουν; Θα δεχτούν τόση πίεση; Σε καμία περίπτωση. Ο Θεός κάνει το έργο Του για να κατανοήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια, για ν’ αποβάλλουν τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις, και για να υποταχθούν στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις Του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να ζουν ενώπιον του Θεού, χωρίς πίεση, και ν’ αποκτήσουν μόνο ελευθερία και απελευθέρωση. Ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος, και μόνο ο Θεός γνωρίζει το ανθρώπινο ένστικτο και όλα όσα έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους. Ο Θεός χρησιμοποιεί τους κανόνες που διαμόρφωσε Εκείνος για να καθοδηγεί τους ανθρώπους και να φροντίζει τις ανάγκες τους, ενώ αυτό ακριβώς είναι που δεν κάνει ο Σατανάς. Ο Σατανάς τούς κάνει να παραβιάζουν όλους αυτούς τους κανόνες και τους αναγκάζει να είναι υπεράνθρωποι, να είναι μεγάλοι και τρανοί. Άραγε, αυτό δεν δείχνει ότι ξεγελάει τους ανθρώπους; Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι είναι κανονικοί και συνηθισμένοι. Πώς είναι δυνατόν να είναι υπεράνθρωποι ή άνθρωποι με ιδιαίτερες δυνάμεις; Δεν τους καταστρέφει αυτό; Όσο κι αν προσπαθείς, όσο μεγάλες κι αν είναι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες σου, δεν μπορείς να γίνεις υπεράνθρωπος ούτε άνθρωπος με ιδιαίτερες δυνάμεις. Ακόμη κι αν καταστρέψεις τον εαυτό σου σε σημείο να χάσεις κάθε ανθρώπινη ομοιότητα, δεν μπορείς να γίνεις υπεράνθρωπος ούτε άνθρωπος με ιδιαίτερες δυνάμεις. Ο Θεός προκαθορίζει ποια σταδιοδρομία θα πρέπει να έχει στη ζωή ένας άνθρωπος. Αν δεν ζεις σύμφωνα με τους νόμους και τους κανόνες που διαμόρφωσε ο Θεός, αλλά αντίθετα επιλέγεις τα παραπλανητικά και διαβολικά λόγια που λέει ο Σατανάς, και επιδιώκεις να γίνεις υπεράνθρωπος ή άνθρωπος με ιδιαίτερες δυνάμεις, τότε θα πρέπει να βασανιστείς και να πεθάνεις. Με άλλα λόγια, αν επιλέξεις να δεχτείς να σε καταστρέψει, να σε ποδοπατήσει και να σε διαφθείρει ο Σατανάς, τότε όλα όσα υπομένεις είναι συνέπεια των δικών σου πράξεων, είναι αυτό που σου αξίζει και εξαρτάται από τη δική σου βούληση. Κάποιοι δίνουν εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, αποτυγχάνουν δύο ή τρεις φορές και καταλήγουν να τρελαθούν επειδή δεν καταφέρνουν ποτέ να περάσουν. Αυτό το προκάλεσαν οι ίδιοι στον εαυτό τους; Γιατί θέλεις να δώσεις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο; Μήπως θέλεις απλώς να ξεχωρίσεις από τους υπόλοιπους και να κάνεις περήφανους τους προγόνους σου; Αν εγκαταλείψεις αυτούς τους δύο στόχους, δηλαδή να ξεχωρίσεις από τους υπόλοιπους και να κάνεις περήφανους τους προγόνους σου, και αντί να κυνηγάς αυτά τα πράγματα, στραφείς σε έναν σωστό στόχο, τότε δεν θα εξαφανιστεί η πίεση; Αν αποδέχεσαι τη διαφθορά από τον Σατανά, και όλες αυτές τις ιδέες και τις απόψεις που προέρχονται από αυτόν, τότε το σώμα σου θα πρέπει να υπομείνει κάθε είδους πόνο και θα πάρεις αυτό ακριβώς που σου αξίζει! Αυτή η συνέπεια είναι δική σου επιλογή και δικό σου δημιούργημα. Δεν την προκαθορίζει ο Θεός. Δεν σε αναγκάζει ο Θεός να ζήσεις έτσι. Τα λόγια του Θεού έχουν ήδη ξεκαθαρίσει απολύτως τα πράγματα. Εσύ είσαι που δεν ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Υπάρχει ένα όριο στο τι μπορεί να υπομείνουν το σώμα, η δύναμη της θέλησης και οι διανοητικές ικανότητες ενός ανθρώπου, αλλά οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν και σκέφτονται διαφορετικά, και μάλιστα λένε ότι το πεπρωμένο τους βρίσκεται στα δικά τους χέρια, όμως στο τέλος δεν καταφέρνουν να πάρουν τον έλεγχο του πεπρωμένου τους και αντιθέτως καταλήγουν σε θλιβερό και τραγικό θάνατο. Δείχνει μήπως κάτι τέτοιο ότι άρπαξαν το πεπρωμένο τους; Έτσι χρησιμοποιεί ο Σατανάς κάθε λογής παράλογες ιδέες και κάθε είδους αιρέσεις και παραλογισμούς για να διαφθείρει τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν το ξέρουν αυτό, και μάλιστα νιώθουν καλά για όλα αυτά και σκέφτονται: «Η κοινωνία προοδεύει διαρκώς, πρέπει να συμβαδίζουμε με την εποχή μας και ν’ αποδεχόμαστε όλη αυτήν τη θετική ενέργεια». Αυτά είναι τελείως λόγια του διαβόλου. Πώς μπορεί να υπάρχει θετική ενέργεια σ’ έναν δαιμονικό κόσμο απίστων; Όλα είναι αρνητική ενέργεια, όλα είναι καρκίνος και όλα είναι μια ωρολογιακή βόμβα. Αν αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα, θα πρέπει να υποστείς τις συνέπειές τους και θα πρέπει να σε βασανίσει και να καταστρέψει ο Σατανάς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Μπορεί να υπάρξει καλό τέλος αν ακολουθείς τον Σατανά; Ο Σατανάς θα κάνει ό,τι μπορεί για να σε δηλητηριάσει και να σε ποτίσει με δηλητήριο. Ο Θεός σε σώζει, ο Σατανάς σε βλάπτει. Ο Θεός σε θεραπεύει, ο Σατανάς σε ποτίζει με δηλητήριο για να σε αρρωστήσει. Όσο περισσότερο δηλητήριο αποδέχεσαι από τον Σατανά, τόσο πιο δύσκολο γίνεται ν’ αποδεχθείς την αλήθεια. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Εδώ τελειώνει η συναναστροφή μας πάνω στο τι είναι η αλήθεια. Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω σε άλλο θέμα.

Μια ανάλυση των αντίχριστων που κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και τις δικές τους φιλοδοξίες, χωρίς ποτέ να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ενώ μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα

Ι. Ποια είναι τα συμφέροντα του Θεού και ποια τα συμφέροντα των ανθρώπων

Αυτήν τη φορά θα συναναστραφούμε πάνω στο ένατο σημείο όσον αφορά τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων —κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες, χωρίς να λαμβάνουν ποτέ υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλώντας αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα. Στην καθημερινή μας ζωή, δίνουμε συχνά έμφαση στα συμφέροντα του Θεού και του οίκου του Θεού. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι έχουν πολλές φορές την τάση να μη λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· αντίθετα, τοποθετούν τα δικά τους συμφέροντα στο επίκεντρο των πάντων. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ εγωιστές. Επιπλέον, όταν χειρίζονται τις υποθέσεις τους, πολλές φορές διασφαλίζουν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού, σε βαθμό που ακόμη και διατυπώνουν πλάγια αιτήματα προς τον οίκο του Θεού, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις δικές τους επιθυμίες. Ποια είναι η λέξη-κλειδί εδώ; Για ποιο πράγμα γίνεται λόγος κυρίως; (Για τα συμφέροντα.) Τι σημαίνει «συμφέροντα»; Τι περιλαμβάνει αυτός ο όρος; Τι θεωρούν οι άνθρωποι ως συμφέροντα των ανθρώπων; Τι περιλαμβάνουν τα συμφέροντα των ανθρώπων; Τη θέση, τη φήμη και αυτά που σχετίζονται με τα υλικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, όταν κάποιος παραπλανά τους άλλους ώστε να τον θαυμάζουν και να τον λατρεύουν, επιδιώκει τα δικά του ψυχολογικά συμφέροντα· υπάρχουν επίσης υλικά συμφέροντα, τα οποία οι άνθρωποι για να τα επιδιώξουν εκμεταλλεύονται τους άλλους, αποκομίζουν οφέλη για τον εαυτό τους ή κλέβουν την περιουσία του οίκου του Θεού. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα. Οι αντίχριστοι δεν επιδιώκουν τίποτα παρά μόνο το δικό τους κέρδος. Είτε επιδιώκουν ψυχολογικά είτε υλικά συμφέροντα, είναι φιλάργυροι και αχόρταγοι, και θα προσπαθήσουν να τα πάρουν όλα αυτά για τον εαυτό τους. Τα ζητήματα που αφορούν τα συμφέροντα είναι εκείνα που αποκαλύπτουν έναν άνθρωπο περισσότερο απ’ όλα. Τα συμφέροντα είναι στενά συνδεδεμένα με τη ζωή του καθενός, και όλα αυτά με τα οποία έρχεται κανείς σε επαφή κάθε μέρα αφορούν τα συμφέροντά του. Για παράδειγμα, όταν λες κάτι ή όταν μιλάς για ένα θέμα, ποια συμφέροντα αφορά αυτό; Όταν δύο άνθρωποι συζητάνε για κάποιο ζήτημα, το θέμα είναι ποιος είναι ευφραδής και ποιος όχι, ποιον εκτιμούν πολύ οι άλλοι και ποιον περιφρονούν, όπως επίσης τι συνέπειες έχει κάθε διαφορετικός τρόπος ομιλίας. Δεν είναι, άραγε, ζήτημα συμφερόντων; Τι κάνουν, λοιπόν, οι άνθρωποι όταν τους συμβαίνουν τέτοιου είδους ζητήματα; Κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν επίδειξη, σπάνε το κεφάλι τους για να οργανώσουν τα λόγια τους έτσι ώστε να εξηγήσουν ξεκάθαρα το ζήτημα και να εκφραστούν με λόγια πιο κομψά και πιο ευχάριστα, αλλά και να έχουν κάποια ροή στον λόγο τους και να αφήσουν στους άλλους μια εντύπωση που θα κρατήσει. Το γεγονός ότι χρησιμοποιούν αυτήν την προσέγγιση, το ότι χρησιμοποιούν την ευφράδεια, το μυαλό και τις γνώσεις τους για να κερδίσουν την εύνοια των άλλων και να τους κάνουν μεγάλη εντύπωση, όλα αυτά αποτελούν ένα είδος συμφέροντος. Ποιες άλλες πτυχές αφορούν τα συμφέροντα που επιδιώκουν οι άνθρωποι; Όταν ασχολούνται με τις δικές τους δουλειές, όλη την ώρα ζυγίζουν τα πράγματα, κάνουν υπολογισμούς στο μυαλό τους και συλλογίζονται, σπάνε το κεφάλι τους για να σκεφτούν ποιες πράξεις ωφελούν το συμφέρον τους, ποιες πράξεις δεν ωφελούν το συμφέρον τους, ποιες πράξεις μπορούν να προάγουν τα συμφέροντά τους, ποιες πράξεις τουλάχιστον δεν τα βλάπτουν και ποιες πράξεις μπορούν να τους εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη δόξα και τα μεγαλύτερα υλικά κέρδη, και να τους κάνουν πιο κερδισμένους απ’ όλους. Γι’ αυτά τα δύο συμφέροντα μάχονται οι άνθρωποι όποτε τους παρουσιάζονται ζητήματα. Τα συμφέροντα που επιδιώκουν οι άνθρωποι εστιάζουν σ’ αυτές τις δύο πτυχές και σε τίποτε άλλο: από τη μία, θέλουν να αποκτήσουν υλικά οφέλη ή, τουλάχιστον, να μη ζημιωθούν και να επωφεληθούν από τους άλλους· απ’ την άλλη, σε ψυχολογικό επίπεδο, θέλουν να κερδίσουν τον έπαινο και τον θαυμασμό των ανθρώπων, αλλά και την καρδιά τους. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι, για να αποκτήσουν δύναμη και θέση, μπορούν ακόμα και να στερηθούν τα υλικά συμφέροντα, δηλαδή θα επιβαρύνονταν με μια μικρή απώλεια, με σκοπό να αποκτήσουν στη συνέχεια ένα σημαντικότερο πλεονέκτημα απέναντι στους άλλους. Με λίγα λόγια, όλα εκείνα τα πράγματα που αφορούν τη φήμη, τη θέση, τη δόξα και τα υλικά πράγματα των ανθρώπων εντάσσονται στην κατηγορία των συμφερόντων τους και όλα αυτά αποτελούν συμφέροντα που εκείνοι επιδιώκουν.

Ποια είναι η φύση του γεγονότος ότι οι άνθρωποι επιδιώκουν τα συμφέροντα αυτά; Γιατί τα επιδιώκουν αυτά τα πράγματα; Είναι άραγε σωστό να τα επιδιώκουν; Είναι λογικό; Συμφωνεί με τις απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους; Αυτό το πρότυπο απαιτεί ο Θεός από τα δημιουργήματα; Αναφέρει μήπως ο Θεός στα λόγια Του: «πρέπει να επιδιώκετε τα δικά σας συμφέροντα και να αυξάνετε τα συμφέροντά σας στο μέγιστο. Μη θυσιάζετε τα συμφέροντά σας μόνο και μόνο λόγω της πίστης σας στον Θεό και της εκτέλεσης ενός καθήκοντος. Πρέπει να διαφυλάσσετε τη θέση, τη φήμη και τη δύναμή σας, και να τα προστατέψετε όλα αυτά με κάθε κόστος. Αν ο Θεός σού δώσει θέση, εσύ πρέπει να τη διαφυλάξεις και να τη μετατρέψεις σε προσωπική σου δόξα αντί για ντροπή. Αυτή είναι η ανάθεση που σου έχει δώσει ο Θεός»; Έχει πει ποτέ ο Θεός κάτι τέτοιο; (Όχι.) Αφού στα λόγια του Θεού δεν αναφέρεται τίποτα τέτοιο, τότε τι απαιτεί Εκείνος μέσα Του από τα δημιουργήματα; Πώς απαιτεί ο Θεός να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα συμφέροντα; Υπό μία έννοια, ο Θεός θέλει να απαρνηθούν οι άνθρωποι τα συμφέροντά τους —αυτό είναι μια γενική περιγραφή· επιπλέον, τους δίνει τα κατάλληλα μονοπάτια άσκησης σε ακόμα πιο πολλές πτυχές, εξηγώντας τους πώς να συμπεριφέρονται για να ακολουθήσουν το μονοπάτι που οφείλουν να ακολουθήσουν, πώς να ασκούνται με τον τρόπο που πρέπει να ασκηθεί ένα δημιούργημα, ποιες απόψεις και στάσεις πρέπει να έχουν απέναντι στα υλικά πράγματα, στη φήμη και στο κέρδος, και πώς πρέπει να κάνουν τις επιλογές τους. Εννοείται ότι, αν και τα λόγια του Θεού δεν λένε στους ανθρώπους ευθέως πώς να αντιμετωπίζουν τα συμφέροντα, αν ερμηνεύσει κανείς τα λόγια Του, εκφράζουν ακριβώς τι απόψεις έχει Εκείνος για τα συμφέροντα της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και ξεκαθαρίζουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να βάλουν στην άκρη τις δικές τους απόψεις, να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τον ρόλο τους ως δημιουργήματα και να στέκονται στη θέση τους. Άραγε, ο Θεός μέσα Του επίτηδες στερεί από τους ανθρώπους τα συμφέροντά τους όταν απαιτεί να ενεργήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο; Φυσικά και όχι. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Στην εκκλησία, όλο γίνεται κουβέντα για τα συμφέροντα του οίκου του θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας· πώς γίνεται, όμως, να μη μιλάει κανείς για τα δικά μας συμφέροντα, τα συμφέροντα των ανθρώπων; Ποιος φροντίζει για τα δικά μας συμφέροντα; Δεν έπρεπε να ’χουμε κι εμείς κάποια ανθρώπινα δικαιώματα; Πρέπει να αποκομίσουμε κι εμείς κάποια μικρά κέρδη. Γιατί δεν παίρνουμε έστω και κάτι μικρό; Πώς είναι δυνατόν όλα τα συμφέροντα να ανήκουν στον θεό; Δεν είναι κι ο θεός εγωιστής;» Μια τέτοια κουβέντα είναι άκρως επαναστατική και δόλια. Είναι ξεκάθαρα λάθος να πει κανείς κάτι τέτοιο. Κάποιος που έχει ανθρώπινη φύση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πει κάτι τέτοιο, μόνο οι διάβολοι τολμάνε να πουν όλων των ειδών τα επαναστατικά πράγματα. Κάποιοι άλλοι λένε: «Ο Θεός λέει συνέχεια στους ανθρώπους να μη σκέφτονται τα προσωπικά τους συμφέροντα. Πάντα λέει να µη στήνουν πλεκτάνες για λογαριασμό τους. Οι άνθρωποι θέλουν να ξεχωρίσουν κάνοντας ή πετυχαίνοντας κάτι που θα κάνει τους πάντες να τους λατρέψουν. Ο Θεός αυτό το αποκαλεί φιλοδοξία. Οι άνθρωποι θέλουν να μάχονται για τα δικά τους συμφέροντα, να έχουν ωραίο φαγητό, να απολαμβάνουν τη ζωή, να λαχταρούν τις ανέσεις της σάρκας και να ζουν ευυπόληπτα ανάμεσα στους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο Θεός λέει ότι με αυτόν τον τρόπο, το μόνο που κάνουν είναι να τροφοδοτούν τα δικά τους συμφέροντα, και ότι πρέπει να τα αφήσουν στην άκρη. Και πώς γίνεται να ζήσουμε καλύτερα αν αφήσουμε στην άκρη όλα αυτά τα συμφέροντα;» Εάν οι άνθρωποι δεν καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού, θα πηγαίνουν πάντοτε κόντρα στις απαιτήσεις Του και θα βρίσκονται πάντα σε σύγκρουση μαζί Του σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα. Το ίδιο συμβαίνει με κάποιους γονείς που δουλεύουν σκληρά τη μισή τους ζωή για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και από την κούραση έχουν ένα σωρό παθήσεις. Οι γονείς ανησυχούν μήπως τους εγκαταλείψει το σώμα τους και τότε τα παιδιά τους δεν θα έχουν κανέναν να τα συντηρήσει, γι’ αυτό αγοράζουν κάποια προϊόντα υγείας. Τα παιδιά, όταν βλέπουν αυτά τα προϊόντα, δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και λένε: «Εγώ έχω τόσα χρόνια να αγοράσω καινούργια ρούχα· πώς μπορείς εσύ, παρ’ όλα αυτά, να αγοράζεις προϊόντα υγείας; Αυτά τα χρήματα θα έπρεπε να τα μαζεύεις για να πάω στο πανεπιστήμιο». Αυτό το σχόλιο πληγώνει άραγε τα αισθήματα των γονιών; Όλα αυτά δεν τα κάνουν για το δικό τους συμφέρον ούτε επειδή θέλουν να ευχαριστηθούν τις σαρκικές ανέσεις ή επειδή θέλουν να ζήσουν λίγο περισσότερο και λίγο πιο άνετα, και να έχουν στο μέλλον κάποιο μερίδιο από την καλή τύχη των παιδιών τους. Δεν τα κάνουν για αυτούς τους λόγους. Και για ποιον λόγο τα κάνουν; Τα κάνουν για χάρη των παιδιών τους. Τα παιδιά δεν το καταλαβαίνουν αυτό και φτάνουν μέχρι και στο σημείο να κατηγορήσουν τους γονείς τους· δεν είναι δόλιο αυτό; (Ναι.) Αν τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι προθέσεις έχουν οι γονείς τους, τότε μπορεί να συγκρουστούν μαζί τους, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να έχουν διαφωνίες και να πληγώσουν τα αισθήματα των γονιών τους. Άρα, καταλαβαίνετε τι νιώθει ο Θεός στην καρδιά Του; Είναι ένα ζήτημα που αφορά την κατανόηση της αλήθειας. Γιατί καταδικάζει ο Θεός τις πρακτικές των ανθρώπων που τροφοδοτούν τα συμφέροντά τους και τις φιλοδοξίες τους; Μήπως είναι εγωιστής ο Θεός; Μήπως τους λέει να μην επιδιώξουν τα προσωπικά τους συμφέροντα για να τους κάνει φτωχούς κι αξιοθρήνητους; (Όχι.) Όχι, σε καμία περίπτωση. Ο Θεός θέλει να είναι οι άνθρωποι καλοί, και έρχεται να κάνει το έργο Του να τους σώσει με σκοπό να χαρίσει ευλογίες στην ανθρωπότητα και να τους οδηγήσει σε έναν όμορφο προορισμό. Όλα όσα κάνει τα κάνει για να κερδίσουν οι άνθρωποι την αλήθεια και να κερδίσουν τη ζωή, ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις να δεχτούν την υπόσχεση και τις ευλογίες του Θεού. Οι άνθρωποι, απ’ την άλλη, έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά και έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· πρέπει, λοιπόν, να υποφέρουν πολύ για να αποκτήσουν την αλήθεια και ζωή. Αν όλοι επιδιώκουν τα προσωπικά τους συμφέροντα και θέλουν να ζήσουν μια καλή ζωή για να ικανοποιήσουν τις εξωφρενικές επιθυμίες της σάρκας, χωρίς όμως να καταβάλλουν προσπάθεια ως προς την επιδίωξη της αλήθειας, τότε τι συνέπειες θα έχει αυτό; Δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν την αλήθεια ούτε θα μπορέσουν να εξαγνιστούν και να σωθούν. Και τι συνέπειες έχει το ότι δεν θα σωθούν; Πρέπει να πεθάνουν όλοι μέσα στις καταστροφές. Άραγε, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για να ενδώσετε στις απολαύσεις της σάρκας; Όχι. Όποιος δεν αποκτήσει την αλήθεια πρέπει να πεθάνει. Επομένως, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα συμφέροντα της σάρκας τους και να επιδιώξουν την αλήθεια. Αυτό το κάνει για χάρη των ανθρώπων, για χάρη της ζωής τους και για χάρη της σωτηρίας τους. Μόλις αποκτήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια και σωθούν, τότε ανά πάσα στιγμή θα εμφανιστούν η υπόσχεση και οι ευλογίες του Θεού. Ποιος ξέρει πόσες εκατοντάδες ή πόσες χιλιάδες φορές πιο μεγάλες είναι οι ευλογίες που προσφέρει ο Θεός στους ανθρώπους σε σχέση με τις σαρκικές απολαύσεις που οι ίδιοι φαντάζονται. Πώς είναι δυνατόν να μην τις βλέπουν οι άνθρωποι; Είναι μήπως όλοι τυφλοί; Για ποιον λόγο, λοιπόν, απαιτεί πάντα ο Θεός από τους ανθρώπους να βάλουν στην άκρη τα δικά τους συμφέροντα και να προασπίσουν τα συμφέροντα του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Μπορεί κάποιος να το εξηγήσει αυτό το ζήτημα; (Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να απαρνηθούν τα προσωπικά τους συμφέροντα επειδή ο Σατανάς τούς έχει διαφθείρει, και τα συμφέροντά τους δεν συμφωνούν με την αλήθεια. Όταν απαιτεί απ’ αυτούς να προασπίσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τους μαθαίνει πώς να συμπεριφέρονται. Ένας άλλος λόγος είναι ότι όλο το έργο που επιτελεί ο Θεός έχει σκοπό να σώσει τους ανθρώπους, και αν κάποιος δεν ξέρει να προασπιστεί τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν είναι άξιος να λέγεται άνθρωπος.) Αυτά που λες εμπεριέχουν κάποια πρακτικά σημεία. (Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι. Ήμουν κολλημένος με τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Νόμιζα πως είχα κάποια χαρίσματα και πως έπρεπε να πάρω προαγωγή και να γίνω επόπτης. Κάθε φορά, όμως, που γίνονταν εκλογές, εγώ έχανα και μέσα μου έριχνα το φταίξιμο στον Θεό· για ποιον λόγο δεν μου ικανοποιούσε αυτήν τη μικρή επιθυμία; Αργότερα, μετά από κάποιες αποτυχίες που είχα βιώσει, διάβασα τα λόγια του Θεού, έκανα αυτοκριτική και αναγνώρισα ότι πολλές φορές ζήλευα και συγκρουόμουν επειδή επιδίωκα τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν συνεργαζόμουν αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όχι μόνο δεν είχα πραγματοποιήσει καμία πρόοδο στη ζωή μου, αλλά είχα προξενήσει και κάποιες απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι το να επιδιώκω τη φήμη, το κέρδος και τα προσωπικά συμφέροντα δεν είναι σωστή οπτική για τη ζωή ούτε σωστός στόχος, είναι μια λανθασμένη οπτική που εμφυσά ο Σατανάς στους ανθρώπους για να τους παραπλανήσει, και ότι μια τέτοιου είδους επιδίωξη είναι πολύ επικίνδυνη. Ο Θεός λέει στους ανθρώπους να μην επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, όχι γιατί θέλει να τους προκαλέσει προβλήματα ούτε γιατί θέλει να τους φερθεί σκληρά, αλλά γιατί αυτό είναι ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι και ότι με επιδιώξεις σαν κι αυτές, μόνο με άδεια χέρια μπορεί κανείς να καταλήξει τελικά.) Για τι κίνδυνο πιστεύετε ότι μιλάει όταν λέει «με άδεια χέρια» και «πολύ επικίνδυνο»; Το θέμα είναι, άραγε, απλώς ότι καταλήγει κανείς με άδεια χέρια και τίποτε περισσότερο; Τι είδους μονοπάτι είναι αυτό; (Το μονοπάτι προς την καταστροφή.) Αυτή η επιδίωξη είναι ένα μονοπάτι αντίστασης ενάντια στον Θεό. Δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας, αλλά αντίθετα επιδίωξη της θέσης και του κύρους. Τότε βαδίζει κανείς στο μονοπάτι των αντίχριστων. Όσο θεμιτές κι αν νομίζεις ότι είναι οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες σου, δεν θέλει αυτό ο Θεός, δεν θέλει αυτήν την επιδίωξη. Ο Θεός δεν θέλει να έχεις αυτήν την επιδίωξη. Αν παραμένεις κολλημένος στη δική σου πορεία, τότε η τελική σου έκβαση θα είναι κάτι παραπάνω από το να καταλήξεις με άδεια χέρια· θα ξεκινήσεις να βαδίζεις σ’ ένα μονοπάτι αντίστασης στον Θεό. Και τι κίνδυνο ενέχει αυτό; Θα αντισταθείς στον Θεό, θα καταφερθείς εναντίον Του, θα Του αντιταχθείς και θα σταθείς απέναντί Του, και η έκβαση θα είναι η καταστροφή. Θέλετε να συμπληρώσετε κάτι; (Θεέ μου, θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι. Μόλις τώρα ρώτησες για ποιον λόγο δεν θέλει ο Θεός να προασπίζονται οι άνθρωποι τα δικά τους συμφέροντα, αλλά να προασπίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και όλα προέρχονται από Αυτόν. Όλα όσα δημιούργησε ο Θεός είναι για τους ανθρώπους. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, ακόμα και η διπλή Του ενσάρκωση για να κάνει όλο αυτό το έργο, καθώς και όλο αυτό το έργο που κάνει τώρα με την ίδρυση της εκκλησίας, όλα αυτά στην πραγματικότητα γίνονται για χάρη της σωτηρίας των ανθρώπων. Μόλις πιστέψουν οι άνθρωποι στον Θεό, κι αρχίσουν να ζουν την εκκλησιαστική ζωή και μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους, τότε έχουν μονοπάτι σωτηρίας. Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Θεός μάς ζητάει να αφήσουμε στην άκρη τα προσωπικά μας συμφέροντα δεν αποτελεί στέρηση, αφού τελικά αυτοί που ωφελούμαστε από την προάσπιση των συμφερόντων του Θεού και των συμφερόντων του οίκου του Θεού είμαστε εμείς οι ίδιοι.) Πολύ καλά. Σε γενικές γραμμές, όλα αυτά σχετικά με τα οποία έχετε συναναστραφεί έχουν σωστό νόημα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε για τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες και άλλοι μιλάνε γι’ αυτό από θεωρητική άποψη. Ουσιαστικά, αυτό που καταλαβαίνετε περίπου είναι ότι τα συμφέροντα του Θεού είναι θεμιτά και τα συμφέροντα των ανθρώπων δεν είναι. Μόνο τα συμφέροντα του Θεού μπορεί κανείς να τα αποκαλέσει συμφέροντα, ενώ τα συμφέροντα των ανθρώπων δεν έπρεπε να υπάρχουν. Πιο συγκεκριμένα, η φράση αυτή, η έκφραση αυτή, το γεγονός αυτό που λέγεται «συμφέροντα των ανθρώπων» δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να απολαμβάνουν εκείνοι. Τα συμφέροντα του Θεού έρχονται πρώτα απ’ όλα τα άλλα και πρέπει να τα προασπίζεστε. Ουσιαστικά, αυτό καταλαβαίνετε. Δηλαδή, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν την ευθύνη να προασπιστούν τα συμφέροντα του Θεού και να τα αντιμετωπίζουν με τον σωστό τρόπο, ενώ τα συμφέροντα των ανθρώπων θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση και να αφαιρούνται, γιατί τα συμφέροντα των ανθρώπων δεν είναι τόσο ένδοξα. Από την ανθρώπινη οπτική, επειδή οι άνθρωποι έχουν κατά βάση διεφθαρμένες διαθέσεις, και μέσα τους είναι νοθευμένοι με διεφθαρμένες διαθέσεις, όλα τα ανθρώπινα συμφέροντα, με όποιον τρόπο κι αν τα εξετάσετε, είτε είναι εμφανή είτε ανεπαίσθητα, ανήκουν στην κατηγορία των αθέμιτων συμφερόντων. Είτε, λοιπόν, μπορούν είτε δεν μπορούν να τα βάλουν στην άκρη, οι άνθρωποι έχουν ήδη συνειδητοποιήσει υποκειμενικά ότι τα ανθρώπινα συμφέροντα πρέπει να μπουν στην άκρη και ότι εκείνα για τα οποία πρέπει να μάχονται και να προασπίζονται είναι τα συμφέροντα του Θεού. Ως προς αυτό, υπάρχει ομοφωνία. Τώρα που έχουμε φτάσει σε ομοφωνία, ας συναναστραφούμε πάνω στο ποια είναι ακριβώς τα συμφέροντα του Θεού.

Ποια είναι ακριβώς τα συμφέροντα του Θεού; Γίνεται μήπως να ταυτιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας; Μπορεί να πει κανείς πως «Θεός» είναι ένας τίτλος, αλλά ταυτόχρονα είναι και συνώνυμο της ουσίας του Θεού. Κι ο «οίκος του Θεού» και η «εκκλησία»; Ο οίκος του Θεού έχει πιο μεγάλο εύρος, ενώ η εκκλησία είναι κάτι πιο συγκεκριμένο. Γίνεται να ταυτιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας; (Όχι, δεν γίνεται.) Αν και κάποιοι λένε ότι δεν γίνεται, μήπως τελικά γίνεται; Άραγε, τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού, τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας και τα διοικητικά διατάγματα που θεσπίζει ο Θεός είναι το ίδιο πράγμα; (Ναι.) Είναι το ίδιο πράγμα. Απ’ αυτήν την οπτική, και των τριών τα συμφέροντα μπορούν να ταυτιστούν. Ο οίκος του Θεού προκύπτει μόνο με τον Θεό και τον εκλεκτό λαό Του, ενώ η εκκλησία προκύπτει μόνο με αυτόν τον εκλεκτό λαό του οίκου του Θεού. Η εκκλησία είναι μια πιο ειδική «υπομονάδα» του οίκου του Θεού. Ο οίκος του Θεού είναι ένας ευρύτερος όρος, ενώ η εκκλησία είναι κάτι πιο ειδικό. Γίνεται να ταυτιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας; Εσείς πιστεύετε ότι πρέπει να ταυτιστούν; Δεν ξέρετε; Τότε, ας δοκιμάσουμε αρχικά να τα ταυτίσουμε για να τα αναλύσουμε. Παραδείγματος χάρη, η δόξα του Θεού είναι συμφέρον του Θεού. Θα ήταν σωστό να πει κανείς ότι είναι η δόξα του οίκου του Θεού; (Όχι.) Δεν θα ήταν σωστό. Ο οίκος του Θεού είναι ένα όνομα, δεν εκπροσωπεί την ουσία του Θεού. Θα ήταν σωστό να πει κανείς ότι η δόξα του Θεού είναι η δόξα της εκκλησίας; (Όχι.) Ούτε αυτό θα ήταν σωστό, προφανώς. Η δόξα της εκκλησίας είναι η δόξα όλων των αδελφών μαζί. Θα ήταν εξωφρενικό να ταυτιστεί με τη δόξα του Θεού. Δεν γίνεται αυτήν τη δόξα να την επωμιστούν οι άνθρωποι, ούτε ο οίκος του Θεού ούτε η εκκλησία. Από αυτήν την οπτική, μπορούν άραγε να ταυτιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας; (Όχι, δεν μπορούν.) Όχι, δεν μπορούν. Από μια άλλη οπτική, μπορεί μήπως να ταυτιστεί ένα μέρος του έργου που κάνει ο Θεός, ένα μέρος του έργου του οίκου του Θεού κι ένα μέρος του έργου της εκκλησίας; Για παράδειγμα, ο Θεός λέει στους ανθρώπους να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να διαδώσουν τα λόγια Του. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού, αλλά και η ανάθεση που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους. Όταν δοθεί αυτή η ανάθεση στον οίκο του Θεού, τότε άραγε μπορεί να ταυτιστεί αυτό το έργο με εκείνο το έργο που σχεδιάζει να κάνει ο Θεός; Η ανάθεση του Θεού είναι κι αυτή ένα μέρος του έργου Του, και το συγκεκριμένο μέρος γίνεται να ταυτιστεί με το έργο που σχεδιάζει να κάνει ο Θεός. Όταν, στη συνέχεια, δίδεται αυτή η ανάθεση στην εκκλησία, τότε άραγε μπορεί να ταυτιστεί με το έργο του Θεού; (Ναι.) Ναι, μπορεί. Στο ένα από αυτά τα δύο παραδείγματα εμπεριέχεται κι ένα στοιχείο της ουσίας του Θεού, και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν γίνεται να ταυτιστούν ο Θεός, ο οίκος του Θεού και η εκκλησία. Στο άλλο παράδειγμα εμπεριέχεται το έργο που κάνει ο Θεός, η ανάθεση απ’ Αυτόν και πιο συγκεκριμένα οι απαιτήσεις Του από τον κάθε άνθρωπο· όλα αυτά γίνεται να ταυτιστούν. Όσον αφορά εκείνα που έχουν να κάνουν με τη δόξα του Θεού, με την ταυτότητα του Θεού, με την ουσία του Θεού και με τη μαρτυρία του Θεού, σ’ αυτά άραγε είναι δυνατόν να ταυτιστεί ο Θεός, ο οίκος του Θεού και η εκκλησία; (Όχι.) Δεν γίνεται ο οίκος του Θεού και η εκκλησία να διαθέτουν αυτήν τη μαρτυρία και τη δόξα, και δεν γίνεται να ταυτιστούν με τον Θεό· ωστόσο, όταν γίνεται λόγος για μια συγκεκριμένη δουλειά ή για μια συγκεκριμένη ανάθεση, τότε μπορούν να ταυτιστούν. Πριν απ’ αυτό, συναναστραφήκαμε σχετικά με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, και μιλήσαμε πολύ γι’ αυτά. Σήμερα, η συναναστροφή μας θα εστιάσει στο τι ακριβώς είναι τα συμφέροντα του Θεού και ποια πράγματα ακριβώς είναι άγνωστα στους ανθρώπους, τα οποία δεν έχουν σκεφτεί ποτέ και τα οποία σχετίζονται στενά με τον Θεό και θεωρούνται συμφέροντα του Θεού. Είτε είναι ένα ουσιαστικό, είτε ένα ρητό, είτε κάτι σχετικό με την ουσία και την ταυτότητα του Θεού, ποια είναι τα συμφέροντα του Θεού; (Η δόξα του Θεού.) Η δόξα του Θεού είναι σίγουρα ένα απ’ αυτά, δηλαδή η μαρτυρία που αποκτά Εκείνος από τους ανθρώπους. Τι άλλο υπάρχει; Το έργο του Θεού, το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, το όνομα του Θεού, η μαρτυρία του Θεού, η ταυτότητα του Θεού και η θέση του Θεού. Όλα αυτά είναι τα συμφέροντά Του. Ο Θεός ποιο θεωρεί το πιο πολύτιμο πράγμα που θέλει να προστατεύσει; Μήπως το όνομα του Θεού, τη δόξα του Θεού, τη μαρτυρία του Θεού ή την ταυτότητα και τη θέση του Θεού; Ποιο απ’ όλα ακριβώς; Το πιο πολύτιμο πράγμα που θέλει να προστατεύσει ο Θεός είναι το σχέδιο διαχείρισής Του να σώσει την ανθρωπότητα. Το σχέδιο διαχείρισης του Θεού που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια είναι όλο το έργο που σχεδιάζει να κάνει ο Θεός μέσα σε αυτήν την περίοδο των 6 χιλιάδων χρόνων. Αυτό θεωρεί ο Θεός το πιο σημαντικό. Μπορεί να πει κανείς ότι αυτό θα έπρεπε να είναι το συμφέρον του Θεού που μπορεί να δει κάποιος στα μάτια των δημιουργημένων ανθρώπων. Στην ουσία, πάνω-κάτω μέχρι εκεί μπορούν και πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι όσον αφορά τα συμφέροντα του Θεού. Πάμε τώρα να μιλήσουμε για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εκτός από το να προασπίζεται το όνομα του Θεού, τη δόξα του Θεού και τη μαρτυρία του Θεού, τι άλλο έχει αναθέσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, το οποίο πρέπει να προασπιστούν οι άνθρωποι; (Το σχέδιο διαχείρισης του Θεού.) Σωστά, η σπουδαιότερη ανάθεση από τον Θεό για την ανθρωπότητα είναι το πιο σπουδαίο από τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Και ποιο είναι αυτό το συμφέρον; Είναι να εκτελεστεί το 6 χιλιάδων χρόνων σχέδιο διαχείρισης του Θεού ανάμεσα στην ανθρωπότητα, και αυτό φυσικά συμπεριλαμβάνει όλες τις πτυχές. Οπότε, τι περιλαμβάνει; Περιλαμβάνει την ίδρυση και τον σχηματισμό της εκκλησίας, τη δημιουργία ηγετών και εργατών για όλα τα επίπεδα της εκκλησίας, με σκοπό να μπορούν να προχωράνε χωρίς εμπόδια οι διάφορες εργασίες της εκκλησίας και το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου· όλα αυτά σχετίζονται με τα συμφέροντα της εκκλησίας. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα του Θεού, του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, και για τα οποία κάνουμε λόγο συχνά. Οι στόχοι και ο πυρήνας όλου του έργου του Θεού είναι να διαδοθεί το έργο Του, να προχωρήσει χωρίς εμπόδια το σχέδιο διαχείρισής Του, να υλοποιηθεί χωρίς εμπόδια η πρόθεσή Του και το θέλημά Του ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά και να διαδοθούν, να μεταδοθούν και να εξαγγελθούν σε μεγαλύτερο εύρος τα λόγια Του ανάμεσα στους ανθρώπους, έτσι ώστε να προσέλθουν περισσότεροι άνθρωποι ενώπιον του Θεού. Επομένως, οτιδήποτε έχει σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας πρέπει οπωσδήποτε να έχει σχέση με το θέλημα του Θεού και με το σχέδιο διαχείρισής Του. Ειδικότερα, έχει να κάνει με το αν, σε κάθε εποχή και σε κάθε στάδιο, μπορεί το έργο του Θεού να προχωρήσει χωρίς εμπόδια και να εξαπλωθεί, καθώς και με το αν διεξάγεται κι αν προχωράει με ομαλό τρόπο ανάμεσα στους ανθρώπους. Εάν όλα αυτά προχωράνε κανονικά, τότε διασφαλίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, και διασφαλίζεται η δόξα του Θεού και η μαρτυρία του Θεού. Εάν παρεμποδίζεται το έργο του Θεού στον οίκο Του και στην εκκλησία και δεν γίνεται να προχωρήσει χωρίς φραγμούς, κι αν παρακωλύεται η πρόθεση του Θεού και το έργο που σχεδιάζει Εκείνος να κάνει, τότε είναι σίγουρο ότι θα ζημιωθεί πολύ το έργο του οίκου του Θεού και της εκκλησίας. Αυτά τα πράγματα συνδέονται το ένα με το άλλο. Με άλλα λόγια, όταν υφίστανται μεγάλη βλάβη ή παρακωλύονται σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, τότε το σχέδιο διαχείρισης του Θεού σίγουρα θα κινδυνέψει να ματαιωθεί, κι επίσης θα πληγούν σοβαρά τα συμφέροντα του Θεού.

Τώρα που τελειώσαμε τη συναναστροφή μας σχετικά με το ποια είναι τα συμφέροντα του Θεού, πάμε να πούμε ποια είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων. Πριν, μιλήσαμε λιγάκι για τα συμφέροντα των ανθρώπων· ας πούμε τώρα κάποια πράγματα για να ορίσουμε τα ανθρώπινα συμφέροντα, κι ας προσδιορίσουμε τη φύση τους. Για ποιον λόγο απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους να αφήσουν στην άκρη τα συμφέροντά τους; Δεν έχουν οι άνθρωποι αυτό το δικαίωμα; Δεν τους δίνει ο Θεός αυτό το δικαίωμα; Δεν αξίζουν τέτοια δικαιώματα οι άνθρωποι; Καλά δεν λέω; Αν το εξετάσει κανείς από τις διάφορες πτυχές των συμφερόντων των ανθρώπων που μόλις συζητήσαμε, τότε για ποιον λόγο επιδιώκουν τα συμφέροντα οι άνθρωποι; (Για τον εαυτό τους.) Το «για τον εαυτό τους» είναι γενικόλογο. Ποιοι είναι αυτοί; (Σατανάδες.) Εάν οι άνθρωποι καταλάβουν την αλήθεια και μπορέσουν να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια, και καταφέρουν να αλλάξουν διάθεση και να σωθούν, και επιδιώκουν ό,τι θέλουν, τότε άραγε αυτή η επιδίωξη δεν θα είναι σε αρμονία με τον Θεό; Πριν αλλάξουν, όμως, και σωθούν, τα μόνα πράγματα που επιδιώκουν είναι η φήμη και το κέρδος, οι αμέτρητες πτυχές που αφορούν τη σάρκα· αυτά είναι τελείως εχθρικά και κόντρα με την αλήθεια, αποτελούν ξεκάθαρα παραβίαση της αλήθειας, είναι το ακριβώς αντίθετο από την αλήθεια. Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και επιδιώκει την αλήθεια, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι το να διακριθεί, να κάνει επίδειξη, να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν και να πετύχει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υποταχθεί στον Θεό ή να Τον ικανοποιήσει, αλλά, αντιθέτως, το να αποκτήσει φήμη, κέρδος και θέση, τότε η επιδίωξή του δεν είναι σωστή. Αφού έτσι είναι τα πράγματα, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, άραγε οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή το βοηθούν να προχωρήσει; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προχωράνε. Κάποιοι άνθρωποι ισχυρίζονται κομπάζοντας ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν την προσωπική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι κάνουν άραγε το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διαταράσσει, αναστατώνει και βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Ποια είναι η συνέπεια της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης; Καταρχάς, κάτι τέτοιο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν κανονικά τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει τη ζωή-είσοδό τους, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι, γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Αναστάτωση, βλάβες και διακοπή. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει η επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης από τους ανθρώπους. Όταν κάνουν έτσι το καθήκον τους, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου; Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, και μάλιστα μπορεί και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, άρα και το εάν θα φτάσουν στη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν τη δική τους φήμη, το δικό τους κέρδος και τη δική τους θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα κάνουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιον τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες του οι διάφορες συνέπειες εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την εκτέλεση του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, αρνητική στάση απέναντί Του· είναι συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά· είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση, τότε χωρίς να το θέλουν γίνονται εργαλείο του Σατανά, γίνονται διέξοδος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Παίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία· έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να βλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση. Όταν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, μπορεί να λάβει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού και το φορτίο Του. Όταν κάνει το καθήκον του, υποστηρίζει το έργο της εκκλησίας από κάθε άποψη. Μπορεί να εξυψώσει τον Θεό και να καταθέσει μαρτυρία γι’ Αυτόν, φέρνει όφελος στους αδελφούς και τις αδελφές, τους στηρίζει και παρέχει γι’ αυτούς, και ο Θεός κερδίζει δόξα και μαρτυρία, γεγονός που ντροπιάζει τον Σατανά. Ως αποτέλεσμα της επιδίωξής του ανθρώπου αυτού, ο Θεός κερδίζει ένα δημιούργημα πραγματικά ικανό έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό, ικανό να λατρεύει τον Θεό. Επίσης, ως αποτέλεσμα της επιδίωξής του, εκτελείται το θέλημα του Θεού και μπορεί να προχωρήσει το έργο Του. Στα μάτια του Θεού, μια τέτοια επιδίωξη είναι νομότυπη, είναι ορθή. Μια τέτοια επιδίωξη έχει τεράστιο όφελος για τους εκλεκτούς του Θεού, ενώ είναι και εντελώς ωφέλιμη για το έργο της εκκλησίας, βοηθάει να προχωρήσουν τα πράγματα και ο Θεός την εγκρίνει.

Τώρα θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας σχετικά με τα συμφέροντα του Θεού, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα της εκκλησίας. Καλύτερα να μη μιλήσουμε τώρα για το κατά πόσο μπορεί να υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα σ’ αυτά τα τρία συμφέροντα, δηλαδή για το αν, όταν μιλάμε για ένα συμφέρον, αυτό μπορεί να ταυτιστεί με τα υπόλοιπα. Ας μιλήσουμε σε πρώτη φάση για τα συμφέροντα του Θεού. Πριν από λίγο, είπα πως στα συμφέροντα του Θεού περιλαμβάνεται η δόξα του Θεού, η μαρτυρία Του, το όνομά Του και, κυρίως, το σχέδιο διαχείρισής Του και η διάδοση του έργου Του· όλα αυτά ο Θεός τα θεωρεί τα πιο σπουδαία και τα πιο σημαντικά πράγματα. Προς το παρόν, ας μη μιλήσουμε για τη δόξα του Θεού, για το όνομα του Θεού και για τη μαρτυρία Του. Όλα αυτά βρίσκονται πολύ μακριά από τους ανθρώπους. Ας μιλήσουμε σε πρώτη φάση για το έργο του Θεού. Τι έργο κάνει ο Θεός στην πραγματικότητα; Ποιο είναι το περιεχόμενο του έργου Του; Ποια είναι η φύση του έργου Του; Τι επιφέρει το έργο Του στην ανθρωπότητα και ποια ακριβώς επίδραση έχει σ’ αυτή; Θα μιλήσουμε πρώτα για όλα αυτά τα πράγματα. Ποιο ακριβώς είναι, λοιπόν, το έργο του Θεού; (Η σωτηρία της ανθρωπότητας.) Αυτό το θέμα δεν αλλάζει, ο σκοπός του έργου δεν αλλάζει. Είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας, η οποία βρίσκεται υπό τη δύναμη του Σατανά και έχει διαφθαρεί σε βάθος από αυτόν. Το έργο αυτό γίνεται για να σώσει μια ομάδα ανθρώπων που έχει διαφθείρει ο Σατανάς και έχει φτάσει στο σημείο να μην έχει την παραμικρή ανθρώπινη ομοιότητα, μια ομάδα ανθρώπων γεμάτη με τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και γεμάτη με διαθέσεις που αποτελούν αντίσταση στον Θεό· γίνεται για να τους κάνει να αλλάξουν, έτσι ώστε να αποκτήσουν ανθρώπινη ομοιότητα, και για να τους κάνει να καταλάβουν την αλήθεια, να καταλάβουν και να αντιληφθούν ποιο είναι το δίκαιο και ποιο είναι το άδικο, ποια είναι τα θετικά πράγματα και ποια είναι τα αρνητικά, πώς πρέπει να ζουν οι άνθρωποι για να βιώνουν την ομοιότητα των γνήσιων ανθρώπων, αλλά και σε ποια θέση πρέπει να σταθούν, ώστε να βρεθούν στη θέση όπου έχει προκαθορίσει ο Θεός για τους ανθρώπους. Αυτά περιλαμβάνει κατά βάση το έργο του Θεού, κι εσείς όλοι τα γνωρίζετε σε θεωρητική βάση. Αν καταλαβαίνετε στ’ αλήθεια την πρόθεση του Θεού, τότε πρέπει να ξέρετε αν Εκείνος κρίνει τους ανθρώπους για να τους καταδικάσει και να τους καταστρέψει ή αν το κάνει για να τους εξαγνίσει και να τους οδηγήσει στην τελείωση, όπως και αν τους κρίνει και τους παιδεύει για να τους ωθήσει στον λάκκο της φωτιάς ή για να τους σώσει και να τους οδηγήσει στο φως. Όλοι βλέπουμε πως ο Θεός εκφράζει πάρα πολλές αλήθειες, φανερώνει τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων, διορθώνει τις αποκλίσεις που έχουν στην πίστη τους και τις αντιλήψεις τους σχετικά με την πίστη, αλλά και τους οδηγεί να καταλάβουν την αλήθεια, να ζήσουν με βάση τα λόγια του Θεού και να βιώσουν την ομοιότητα των γνήσιων ανθρώπων, καθώς και ότι ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού έχουν ήδη υπάρξει κάποια αποτελέσματα. Ο Θεός ξεσκεπάζει τις αλαζονικές διαθέσεις των ανθρώπων και τους εμποδίζει να γίνουν υπεράνθρωποι και σπουδαίοι. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τους δίνει τη δυνατότητα να γίνουν αληθινά δημιουργήματα και άνθρωποι που έχουν συνείδηση και λογική· ο Θεός ξεσκεπάζει την υποκριτική ουσία των Φαρισαίων, δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν τα υποκριτικά πρόσωπα των Φαρισαίων και οδηγεί τους ίδιους στην αλήθεια-πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Ο Θεός ξεσκεπάζει τον παραλογισμό που διακρίνει την παραδοσιακή κουλτούρα, καθώς και τα δεσμά που αυτή επιβάλλει στους ανθρώπους και το κακό που τους κάνει, έτσι ώστε να μπορέσουν να απελευθερωθούν οι άνθρωποι από τα δεσμά της παραδοσιακής κουλτούρας, να αποδεχτούν την αλήθεια και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού… Όλα αυτά συνοψίζονται ως εξής: Το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων από τον Θεό γίνεται για να τους φέρει από τις τάσεις του πονηρού κόσμου πίσω στον οίκο του Θεού, και από εκεί και πέρα να τους διδάσκει σχολαστικά και να τους εφοδιάζει με την αλήθεια και ζωή, έτσι ώστε να καταλάβουν και να μάθουν ποιες είναι οι αληθινές αρχές συμπεριφοράς και πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, ώστε να γλιτώσουν από το κακό που τους προκαλούν οι μοχθηρές τάσεις του Σατανά, αλλά και οι διάφορες σατανικές φιλοσοφίες και τα σατανικά δηλητήρια. Από την αρχή μέχρι τώρα, ο Θεός έχει κάνει κάθε λογής έργο· ξεκινώντας από το έργο Του κατά την Εποχή του Νόμου και φτάνοντας στο έργο Του κατά την Εποχή της Χάριτος, μέχρι το έργο της κρίσης που κάνει τώρα στις έσχατες ημέρες. Τώρα που έχετε ξεκαθαρίσει αυτά τα τρία στάδια του έργου του Θεού, ποια είναι ακριβώς η φύση του έργου Του στο σχέδιο διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια; Πώς θα έπρεπε να οριστεί; (Είναι ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα στους ανθρώπους.) Σωστά. Το έργο του Θεού σχετικά με τη διαχείριση και τη σωτηρία της ανθρωπότητας βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 6 χιλιάδες χρόνια, και μέσα σ’ αυτά τα 6 χιλιάδες χρόνια, ο Θεός υπομένει, περιμένει και μιλάει ακούραστος, καθοδηγώντας την ανθρωπότητα μέχρι και τώρα. Ο Θεός δεν έχει παραιτηθεί, κι αυτό το έργο που κάνει είναι ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν το δει κανείς από την άποψη της φύσης του έργου του Θεού, είναι άραγε τα συμφέροντα του Θεού τα πιο δίκαια και τα πιο θεμιτά; (Ναι.) Εάν διασφαλιστούν τα συμφέροντα του Θεού, τι θα συμβεί στην ανθρωπότητα; Η ανθρωπότητα μπορεί να συνεχίσει να επιβιώνει με καλούς όρους, να βιώνει την ανθρώπινη ομοιότητα, να ζει σύμφωνα με τους νόμους όλων των πραγμάτων που έχει διαμορφώσει ο Θεός και να απολαμβάνει όλα όσα έχει χαρίσει Εκείνος στην ανθρωπότητα· μ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα γίνουν οι αληθινοί κύριοι των πάντων. Οφείλετε να καταλάβετε πως το έργο διαχείρισης του Θεού είναι τελικά προς το μέγιστο συμφέρον των ανθρώπων. Δεν είναι, λοιπόν, το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ο πιο δίκαιος σκοπός ανάμεσα στην ανθρωπότητα; Αυτό είναι αναμφισβήτητο, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Είναι ο πλέον δίκαιος σκοπός. Αν, λοιπόν, κάποιος, για τα δικά του συμφέροντα, έφτανε μέχρι το σημείο να βλάψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να παρακωλύσει τη διάδοση του έργου του Θεού, τότε τι άνθρωπος είναι αυτός; Είναι προφανώς ένας μοχθηρός κακούργος και διάβολος. Ο Θεός μονάχα δίνει στην ανθρωπότητα, δεν απαιτεί τίποτα σε αντάλλαγμα. Την ώρα που ο Θεός κάνει το έργο που αποφέρει το μεγαλύτερο όφελος στην ανθρωπότητα και αναλαμβάνει τον πιο δίκαιο σκοπό, οι άνθρωποι όχι μόνο δεν Τον εκτιμούν, δεν Τον ευχαριστούν και δεν σκέφτονται να Του το ανταποδώσουν, αλλά αντίθετα, διαταράσσουν, αναστατώνουν και βλάπτουν το έργο Του, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκουν τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου συνείδηση και λογική. Αξίζουν παρ’ όλα αυτά να λέγονται άνθρωποι; Είναι πέρα για πέρα διάβολοι και σατανάδες! Κι αν ο Θεός, παρ’ όλο που τα κάνει όλα αυτά, δεν μπορεί να συγκινήσει τους ανθρώπους, έχουν άραγε εκείνοι καρδιά; Όχι, δεν έχουν. Αν δεν έχουν καρδιά σημαίνει ότι δεν έχουν συνείδηση. Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν κανένα αίσθημα συνείδησης. Όταν κάποιος δεν έχει συνείδηση στην ανθρώπινη φύση του, τότε παύει να είναι άνθρωπος, είναι ζώο, διάβολος και Σατανάς. Αυτό είναι ολοφάνερο. Ο Θεός είναι αποφασισμένος να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα χρειάζεται για να σωθούν οι άνθρωποι, κι εργάζεται ακούραστα γι’ αυτό. Όσο κι αν παρανοούν ή αμφιβάλλουν οι άνθρωποι, ο Θεός έχει πάντα υπομονή και συνεχίζει να μεριμνά γι’ αυτούς, να τους λέει διάφορες πτυχές της αλήθειας ξανά και ξανά, να τους δίνει σιγά σιγά να καταλάβουν, να τους κάνει να στοχαστούν και να εξετάζουν, και να τους δίνει την ευκαιρία να αντιληφθούν και να καταλάβουν την καρδιά του Θεού. Και όταν εκείνοι ακούνε τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού, συγκινούνται και δακρύζουν λίγο. Όταν, όμως, γυρνούν την πλάτη τους, όχι μόνο δεν υπολογίζουν τις προθέσεις του Θεού, αλλά συνεχίζουν να επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα και συνεχίζουν να επιδιώκουν ευλογίες. Για πείτε Μου, μήπως τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και λογική; Τι είναι αυτό που λείπει περισσότερο από τέτοιους ανθρώπους; Πιο πολύ τους λείπει η συνείδηση και η λογική, πιο πολύ δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Ο Θεός υπομένει κάθε λογής πόνους με τεράστια υπομονή για να εργαστεί και να σώσει τους ανθρώπους, αλλά εκείνοι και πάλι Τον παρανοούν, συνέχεια τα βάζουν μαζί Του, συνέχεια προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα αδιαφορώντας για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και θέλουν πάντοτε να ζουν μια μεγαλειώδη ζωή, δίχως όμως να θέλουν να συμβάλουν στη δόξα του Θεού. Βλέπει μήπως κανείς σε όλα αυτά καμιά ανθρώπινη φύση άξια αναφοράς; Οι άνθρωποι διακηρύσσουν μεν δυνατά μαρτυρία για τον Θεό, αλλά μέσα τους λένε: «Ορίστε τι έργο έχω κάνει, έργο που έχει φέρει αποτελέσματα. Κι εγώ έχω κοπιάσει, κι εγώ έχω πληρώσει τίμημα. Ποιος ο λόγος να μην καταθέσω μαρτυρία για μένα;» Θέλουν πάντοτε να συμμετέχουν στη δόξα και στη μαρτυρία του Θεού. Αξίζουν άραγε οι άνθρωποι αυτά τα πράγματα; Η λέξη «δόξα» δεν ανήκει στους ανθρώπους. Μόνο στον Θεό μπορεί να ανήκει, στον Δημιουργό, και καμία σχέση δεν έχει με τα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι κοπιάζουν και συνεργάζονται, δεν παύουν να βρίσκονται υπό την ηγεσία του έργου του Αγίου Πνεύματος. Αν δεν υπάρχει το έργο του Αγίου Πνεύματος, τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι; Και ούτε και η λέξη «μαρτυρία» ανήκει στους ανθρώπους. Είτε μιλάμε για το ουσιαστικό «μαρτυρία» είτε για το ρήμα «μαρτυρώ», καμία απ’ αυτές τις δύο λέξεις δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα. Μόνο για τον Δημιουργό αξίζει να μαρτυρήσει κανείς και μόνο Αυτός αξίζει τη μαρτυρία των ανθρώπων. Αυτό το καθορίζει η ταυτότητα, η θέση και η ουσία του Θεού, και επιπλέον συμβαίνει επειδή όλα όσα κάνει Εκείνος προέρχονται από τις δικές Του προσπάθειες και τα αξίζει. Οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν εξαιρετικά περιορισμένα πράγματα, και μάλιστα όλα οφείλονται στη διαφώτιση, στην ηγεσία και στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Και όσο για την ανθρώπινη φύση, οι άνθρωποι, μόλις καταλάβουν κάποιες αλήθειες και μπορέσουν να κάνουν λίγο έργο, γίνονται αλαζόνες. Κανένας δεν μπορεί, αν δεν έχει μαζί του την κρίση και την παίδευση του Θεού, να φτάσει στην υποταγή στον Θεό και να μαρτυρήσει γι’ Αυτόν. Οι άνθρωποι μπορεί, επειδή ο Θεός το έχει προκαθορίσει, να έχουν κάποια χαρίσματα ή κάποια ξεχωριστά ταλέντα, να έχουν διδαχτεί κάποιο επάγγελμα ή κάποιες δεξιότητες, ή να είναι λίγο έξυπνοι, πράγμα που τους κάνει να γίνονται αφόρητα αλαζόνες και να θέλουν συνέχεια να μοιράζεται ο Θεός τη δόξα Του και τη μαρτυρία Του μαζί τους. Δεν είναι παράλογο αυτό; Είναι άκρως παράλογο. Δείχνει ότι βρίσκονται σε λάθος θέση. Θεωρούν τον εαυτό τους όχι ανθρώπινο ον, νομίζουν πως είναι μια ξεχωριστή κατηγορία, ότι είναι υπεράνθρωποι. Άνθρωποι που δεν ξέρουν την ταυτότητά τους, την ουσία τους και τη θέση όπου θα έπρεπε να βρίσκονται δεν έχουν αυτογνωσία. Η ταπεινότητα των ανθρώπων δεν προέρχεται από την ταπείνωση· είναι εξ αρχής ταπεινοί και χαμηλόφρονες. Η ταπεινότητα του Θεού είναι κάτι που προέρχεται από την ταπείνωση. Αν λέει κανείς ότι οι άνθρωποι είναι ταπεινοί τους εξυψώνει. Στην πραγματικότητα είναι χαμηλόφρονες. Οι άνθρωποι θέλουν να ανταγωνίζονται συνεχώς για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και ανταγωνίζονται τον Θεό για τους εκλεκτούς Του. Έτσι όπως ενεργούν, παίζουν τον ρόλο του Σατανά, και αυτή είναι η φύση του Σατανά. Είναι στ’ αλήθεια απόγονοι του Σατανά, δεν έχουν την παραμικρή διαφορά. Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός δίνει στους ανθρώπους λίγη εξουσία και δύναμη, και ας πούμε ότι μπορούν να παρουσιάσουν θαυμαστά σημεία και τέρατα, και να κάνουν κάποια εξαιρετικά πράγματα· ας πούμε, επίσης, ότι κάνουν τα πάντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις τηρούν κατά γράμμα. Μπορούν, όμως, να ξεπεράσουν τον Θεό; Όχι, με τίποτα. Ο Σατανάς, ο αρχάγγελος, δεν έχει ικανότητες μεγαλύτερες από ό,τι οι άνθρωποι; Αν και θέλει πάντοτε να ξεπεράσει τον Θεό, ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Στο τέλος, θα πρέπει να κατέλθει στο πηγάδι της αβύσσου. Ο Θεός θα είναι πάντοτε η προσωποποίηση της δικαιοσύνης· αντίθετα, ο Σατανάς, ο διάβολος και ο αρχάγγελος, θα είναι πάντοτε η προσωποποίηση της μοχθηρίας και ο εκπρόσωπος των δυνάμεων της μοχθηρίας. Ο Θεός θα είναι πάντα δίκαιος, και το γεγονός αυτό δεν γίνεται να αλλάξει. Αυτή είναι η εξαιρετική και εκπληκτική πλευρά του Θεού. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι αποκτήσουν όλες τις αλήθειες του Θεού από τον ίδιο, δεν παύουν να είναι μικροσκοπικά δημιουργήματα και δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον Θεό. Αυτή είναι και η διαφορά ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τον Θεό. Οι άνθρωποι μπορούν να ζουν με τάξη μόνο στο πλαίσιο όλων των κανόνων και των νόμων που έχει διαμορφώσει ο Θεός, και μόνο στο πλαίσιο αυτών των κανόνων και των νόμων μπορούν να διαχειρίζονται όλα αυτά που δημιούργησε Εκείνος. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δημιουργήσουν ζωντανά πράγματα ούτε μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα της ανθρωπότητας. Είναι γεγονός αυτό. Και τι υποδηλώνει αυτό το γεγονός; Ότι, όση εξουσία και όσες ικανότητες κι αν δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, στο τέλος κανείς δεν μπορεί να υπερβεί την εξουσία του Θεού. Όσα χρόνια, όσες γενιές κι αν περάσουν και όσοι άνθρωποι κι αν υπάρξουν, μόνο υπό την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού μπορούν ποτέ να ζήσουν οι άνθρωποι. Αυτό το γεγονός είναι αμετάβλητο για πάντα και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, μα ποτέ!

Τι αισθάνεστε εσείς μόλις τα ακούσετε όλα αυτά; Κάποιοι λένε: «Παλιότερα, μέσα στη συνείδησή μου, τα σκεφτόμουν αυτά τα πράγματα· αλλά, χωρίς να το θέλω, άρχισα να πιστεύω ότι αυξήθηκαν οι ικανότητές μου. Όσο μεγάλωνα, ωρίμασαν και οι σκέψεις μου και μπορούσα να σκεφτώ πιο ολοκληρωμένα για πολλά θέματα, ενώ όσο άκουγα περισσότερα απ’ τα λόγια του Θεού, καταλάβαινα κάποιες από τις προθέσεις Του, οπότε θεώρησα πως ήμουν δυνατός και πως δεν χρειαζόμουν να έχει ο Θεός την κυριαρχία Του πάνω μου. Ασυναίσθητα, άρχισα να πιστεύω πως ήμουν ικανός και πως είχα κερδίσει τον Θεό». Είναι καλό αίσθημα αυτό; (Όχι.) Για ποιον λόγο δεν είναι καλό; Δεν είναι καλό σημάδι. Και ποιο είναι καλό σημάδι; Όσο περισσότερο ζουν οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο πιστεύουν: «Οι άνθρωποι είναι σαν το χώμα, είναι κατώτεροι απ’ τα μυρμήγκια. Όσο δυνατοί και αξιοπρεπείς κι αν είναι οι άνθρωποι, όσα δόγματα κι αν καταλαβαίνουν και όσο ώριμες κι αν είναι οι σκέψεις τους, δεν μπορούν να υπερβούν την κυριαρχία του Θεού». Όσο πιο πολύ ζουν, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνονται το μεγαλείο της εξουσίας του Θεού και την παντοδυναμία της εξουσίας Του. Όσο πιο πολύ ζουν, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνονται πόσο ασήμαντοι είναι οι άνθρωποι. Όσο πιο πολύ ζουν, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνονται πόσο ασύλληπτος είναι ο Θεός. Μια τέτοια ψυχική κατάσταση είναι κανονική. Εσείς τώρα, άραγε, είστε σε μια τέτοια κατάσταση; Όχι ακόμα, σωστά; Εξακολουθείτε πολλές φορές να βρίσκεστε σε πάλη, να ταλαντεύεστε στα όρια των συμφερόντων και μερικές φορές να στέλνετε μέχρι και μερικά μικροσκοπικά σήματα, λέγοντας: «Πώς και δεν μοιράζεται ο Θεός μαζί μου λίγα απ’ τα συμφέροντά Του; Για ποιον λόγο δεν μου κάνει κομπλιμέντα; Για ποιον λόγο δεν κάνει τους γύρω μου να με εκτιμήσουν; Για ποιον λόγο δεν κάνει τους άλλους να δώσουν μαρτυρία για μένα; Έχω πληρώσει τίμημα και έχω συνεισφέρει. Τι ανταμοιβή θα μου δώσει ο Θεός;» Δεν παύετε να κολλάτε συχνά σε μια νοοτροπία αυταρέσκειας και αυτοϊκανοποίησης. Πολλές φορές δεν ξέρετε ποιοι είστε και πολλές φορές νομίζετε ότι είστε ικανοί. Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι κανονική. Αυτό δεν αποτελεί πρόοδο στη ζωή. Πώς λέγεται αυτό; Διεφθαρμένες διαθέσεις που για ακόμα μια φορά διογκώνονται. Κάποιοι, όταν δεν έχουν συνεισφέρει, είναι λίγο πιο διακριτικοί και χαμηλών τόνων. Από τη στιγμή που κάνουν κάτι σημαντικό και συνεισφέρουν, και νομίζουν ότι διαθέτουν κεφάλαιο, κάθε φορά που βλέπουν τους γύρω τους, αναρωτιούνται: «Για ποιον λόγο δεν αναφέρετε τις συνεισφορές μου; Αφού όλοι σας καταθέτετε μαρτυρία για το όνομα του Θεού και για την ουσία Του, για ποιον λόγο δεν κάνετε και μια παρουσίαση για μένα; Εντάξει, δεν λέω να καταθέσετε μαρτυρία για μένα, μπορείτε όμως απλώς να κάνετε μια παρουσίαση. Εγώ, η αδελφή τάδε, πιστεύω 25 χρόνια στον Θεό. Τώρα είμαι 45 χρονών, δεν έχω παντρευτεί και είμαι άγαμη, και μέχρι σήμερα επιδιώκω με ευλάβεια και ενθουσιασμό. Λόγω του ότι είμαι βασικός πυλώνας της εκκλησίας, πολλές φορές έχω βρεθεί στη λίστα καταζητούμενων της κομμουνιστικής κυβέρνησης της Κίνας, με έχουν κυνηγήσει και έχω κρυφτεί σε κάθε λογής μέρη, έχω περιπλανηθεί σε περισσότερες από δέκα επαρχίες πριν μετακομίσω στο εξωτερικό. Μετά από όλα αυτά, συνέχισα να υπηρετώ ως αρμόδια για σημαντικές εργασίες του οίκου του Θεού, και στη διάρκεια όλων αυτών έχω καταθέσει πολλές εποικοδομητικές προτάσεις, ιδέες και έννοιες για συγκεκριμένες δουλειές στον οίκο του Θεού, κι έτσι έχω βάλει ένα καθοριστικό λιθαράκι στην ανάπτυξη του έργου της εκκλησίας και στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Για ποιον λόγο δεν με παρουσιάζετε έτσι; Γιατί δεν μου δίνει ο Θεός κάποια περιβάλλοντα και περιστάσεις για να παρουσιάσω τα ταλέντα μου, έτσι ώστε να μάθουν όλοι για μένα και να με γνωρίσουν; Για ποιον λόγο μάς καταπιέζει πάντοτε ο Θεός; Στον οίκο του Θεού δεν είμαστε τόσο ελεύθεροι ούτε τόσο χαλαροί, απελευθερωμένοι και ευτυχισμένοι!» Μέχρι και χαλαρή, απελευθερωμένη και ευτυχισμένη θέλει να είναι. Πώς θα μπορούσαμε να σε κάνουμε χαλαρή, απελευθερωμένη και ευτυχισμένη; Βάζοντάς σε στην κορυφή της κατάταξης; Και μετά, αφού σε βάλουμε στην κορυφή της κατάταξης, πρέπει να σε παρουσιάσουμε ως εξής: Στην κοσμική κοινωνία, αυτή η γυναίκα ήταν φημισμένη γιατρός, κέρδισε το πρώτο βραβείο για τους διάσημους γιατρούς του έθνους, και κατόπιν μπήκε το όνομά της στην «Εγκυκλοπαίδεια των γιατρών παγκοσμίου φήμης». Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα, και αφού ήρθε στον οίκο του Θεού, παρέμεινε βασικός πυλώνας και ταλαντούχος άνθρωπος και τώρα έχει γίνει ανώτερη επικεφαλής. Δεν θα χαρεί μετά από όλα αυτά; Θα σκεφτεί: «Έχω ταλέντο. Ήμουν διάσημη και πριν, και μετά τον ερχομό μου στον οίκο του Θεού παραμένω διάσημη. Είμαι σαν το χρυσάφι που λάμπει όπου κι αν το βάλει κανείς, και κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει τη λάμψη του. Αυτές οι ικανότητές μου είναι φανερές σε όλους! Ο Θεός δεν καταθέτει μαρτυρίες μεν, αλλά τα γεγονότα αυτά καταθέτουν ηχηρή μαρτυρία για μένα». Πώς σας φαίνεται αυτή η γνώμη; Αν δεν μπορείς να εγκαταλείψεις ούτε μια μέρα την επιδίωξη της φήμης και του κέρδους, τότε παραμένεις δέσμιος της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και δεν μπορείς να χαλαρώσεις και να χαρείς στ’ αλήθεια. Όσο παραμένεις δέσμιος, όσο σε κρατάνε και σε περιορίζουν τα δεσμά της φήμης και του κέρδους, δεν πρόκειται να προχωρήσεις όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας· το μόνο που μπορεί να κάνεις είναι να παραμείνεις κολλημένος εκεί που είσαι. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Θα κάνω πισωγύρισμα;» Το γεγονός είναι πως εφόσον δεν προχωράς μπροστά, είτε είσαι κολλημένος στο σημείο που βρίσκεσαι είτε κάνεις πισωγύρισμα. Αυτό δείχνει πως η φύση-ουσία σου είναι τέτοιο πράγμα, και όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, δεν πρόκειται να σημειώσεις ποτέ καμία πρόοδο, ακόμα και μέχρι το τέλος μπορεί να συνεχίσεις να κάνεις πολύ κακό. Θα έλεγε κανείς ότι σίγουρα θα αποκαλυφθείς. Μόλις ένας τέτοιος άνθρωπος βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον, μόλις αποκτήσει θέση, θα αποκαλυφθεί η φιλοδοξία του. Άραγε, αν δεν βρισκόταν σ’ αυτό το περιβάλλον και δεν είχε αυτήν τη θέση, δεν θα είχε καμία φιλοδοξία; Και πάλι θα είχε. Πολύ απλά, είναι τέτοιο πράγμα, έχει τέτοια ουσία, και δεν μπορεί να περιοριστεί η φιλοδοξία του. Μόλις βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον, θα «εκραγεί» ξαφνικά, και δεν θα τον συγκρατεί κανένας περιορισμός· θα αρχίσει να κάνει κακό, και θα ξεσκεπαστεί πλήρως το άσχημο διαβολικό του πρόσωπο. Αυτή είναι μια περίπτωση αποκάλυψης. Πρέπει να καταλάβεις το νόημα που έχει εδώ η λέξη «αποκάλυψη». Ο Θεός δεν είχε την πρόθεση να σε αποκαλύψει, ο Θεός είχε την πρόθεση να σου δώσει την ευκαιρία να ασκηθείς. Εσύ, όμως, είδες το καλό και δεν το κατάλαβες, και μάλιστα έκανες πραγματική επίδειξη. Δεν σου αξίζει, άραγε, να αποκαλυφθείς; Δική σου επιλογή είναι. Δεν είναι πως ο Θεός είχε επίτηδες σκοπό να σε αποκαλύψει και να σε αποκλείσει. Τα κίνητρα και οι φιλοδοξίες σου ήταν αυτά που σε αποκάλυψαν. Σε ποιον άλλον μπορείς να ρίξεις το φταίξιμο;

Αναφορικά με τα συμφέροντα των ανθρώπων και τα συμφέροντα του Θεού, λίγο-πολύ έχουμε συναναστραφεί αρκετά σχετικά με την αλήθεια ως προς αυτό το θέμα; Ποια είναι τα προσωπικά συμφέροντα των ανθρώπων; Είναι εκείνα που επιδιώκουν, και σ’ αυτά συμπεριλαμβάνονται η φήμη, το κέρδος και η θέση, η φιλοδοξία και η επιθυμία να λάβουν ευλογίες, καθώς και η ματαιοδοξία και η περηφάνια τους, η οικογένειά τους, οι συγγενείς τους, τα υλικά τους συμφέροντα και ούτω καθεξής. Η ουσία των ανθρώπινων συμφερόντων είναι εγωιστική και ποταπή, είναι μοχθηρή και σατανική, πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια και διαταράσσει, αναστατώνει και καταστρέφει το έργο του οίκου του Θεού· απ’ την άλλη, τα συμφέροντα του Θεού είναι ο πιο δίκαιος σκοπός για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και αντιπροσωπεύουν την αγάπη του Θεού, το έργο του Θεού, αλλά και την αγιοσύνη και τη δικαιοσύνη Του. Με το δίκιο Του, λοιπόν, προασπίζεται ο Θεός τα συμφέροντά Του. Προασπίζεται έναν δίκαιο σκοπό. Ο λόγος γι’ αυτό δεν είναι ότι ο Θεός είναι εγωιστής και θέλει να προασπιστεί την αξιοπρέπειά Του. Είναι κάτι δίκαιο και θεμιτό, κι έχει ανυπολόγιστο όφελος για το ανθρώπινο γένος το οποίο σώζει ο Θεός. Μόνο όταν προασπίζεται ο Θεός τα συμφέροντά Του μπορεί σαν αποτέλεσμα να σωθεί η ανθρωπότητα και να αποκομίσει μεγαλύτερα οφέλη, να αποκτήσει την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, και μόνο σε μια τέτοια περίπτωση μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν τελικά αληθινά δημιουργήματα και να ζήσουν στο πλαίσιο όλων των νόμων και των κανόνων που θέσπισε ο Θεός, και να ζήσουν ανάμεσα σε όλα όσα δημιούργησε Εκείνος γι’ αυτούς· μόνο σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί η ανθρωπότητα να βρει τη χαρά και να αποκτήσει μια αληθινά όμορφη ζωή. Είναι, άραγε, δίκαιος σκοπός όλα αυτά που κάνει ο Θεός; Είναι απόλυτα δίκαιος! Αυτό το έργο και αυτή η διαχείριση από τον Θεό, όπως και όλες οι δουλειές μέσα στην εκκλησία που έχουν σχέση με τη σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό, όπως η διάδοση του ευαγγελίου, οι κινηματογραφικές ταινίες, τα άρθρα με τις μαρτυρίες, τα βίντεο, η μετάφραση των λόγων του Θεού και η διατήρηση της κανονικής τάξης στην εκκλησιαστική ζωή, όλες αυτές οι δουλειές είναι σημαντικές και πρέπει να διαφυλάσσονται. Επίσης, από μια άλλη πτυχή, πρέπει να διασφαλιστεί η ζωή ολόκληρου του εκλεκτού λαού του Θεού που κάνει τα καθήκοντά του. Μπορεί αυτή η δουλειά να φαίνεται πολύ απλή, να μοιάζει με τις υποστηρικτικές υπηρεσίες και να μην έχει ιδιαίτερη σχέση με το κύριο έργο του οίκου του Θεού, αλλά δεν παύει να είναι πολύ σημαντική, και είναι απαραίτητο να αναφερθεί εδώ. Ο Θεός, επίσης, παρέχει στους ανθρώπους και κανονικά πράγματα όπως είναι το φαγητό, τα ρούχα, η στέγη και το μεταφορικό μέσο· αυτά αποτελούν, επίσης, τις πιο εύλογες φυσικές ανάγκες που πρέπει να έχουν όσοι διαθέτουν κανονική ανθρώπινη φύση. Ο Θεός δεν πρόκειται να στερήσει από τους ανθρώπους αυτές τις ανάγκες· αντίθετα, πρέπει να τις προασπίσει. Αν εσύ όλη την ώρα αναστατώνεις, διαταράσσεις και υπονομεύεις εκείνα που θέλει να προασπιστεί ο Θεός, αν τα περιφρονείς συνέχεια όλα αυτά και έχεις πάντοτε αντιλήψεις και γνώμες γι’ αυτά, τότε επικρίνεις τον Θεό και Του εναντιώνεσαι. Αν δεν θεωρείς σημαντικό το έργο του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και θέλεις συνέχεια να τα υπονομεύεις και να προκαλείς πάντοτε την καταστροφή, ή αν θέλεις διαρκώς να κερδίσεις, να κλέψεις ή να καταχραστείς κάτι από αυτά, τότε άραγε θα θυμώσει μαζί σου ο Θεός; (Ναι.) Και τι συνέπειες θα επιφέρει ο θυμός του Θεού; (Θα τιμωρηθούμε.) Αυτό είναι βέβαιο. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε συγχωρήσει, σε καμία περίπτωση! Διότι αυτό που κάνεις είναι να διαλύεις και να καταστρέφεις το έργο της εκκλησίας, πράγμα που πάει κόντρα στο έργο και στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό είναι μεγάλο κακό, είναι έναρξη κόντρας με τον Θεό και είναι κάτι που προσβάλλει άμεσα τη διάθεσή Του. Πώς είναι δυνατόν να μη θυμώσει μαζί σου; Αν κάποιοι άνθρωποι, επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν είναι ικανοί στη δουλειά τους και κάνουν χωρίς να το θέλουν πράγματα που προκαλούν αναστάτωση και διατάραξη, κάτι τέτοιο συγχωρείται. Αν, όμως, για χάρη των δικών σου προσωπικών συμφερόντων ζηλεύεις και τσακώνεσαι, και κάνεις επίτηδες πράγματα που διαταράσσουν, αναστατώνουν και καταστρέφουν το έργο του οίκου του Θεού, αυτό λογίζεται ως εσκεμμένη παραβίαση και είναι προσβολή της διάθεσης του Θεού. Θα σε συγχωρήσει άραγε ο Θεός; Ο Θεός κάνει το έργο του σχεδίου διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια, και όλη η κοπιώδης προσπάθειά Του εντάσσεται σ’ αυτό. Εάν κάποιος πηγαίνει κόντρα στον Θεό, αν βλάπτει επίτηδες τα συμφέροντα του οίκου Του και επιδιώκει σκόπιμα τα προσωπικά του συμφέροντα, το προσωπικό του γόητρο και την προσωπική του θέση σε βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού, και δεν διστάζει να διαλύσει το έργο της εκκλησίας, να παρεμποδίσει και να καταστρέψει το έργο του οίκου του Θεού, και ακόμα και να προκαλέσει τεράστιες υλικές και οικονομικές ζημιές στον οίκο του Θεού, τότε θεωρείς ότι τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να συγχωρούνται; (Όχι, δεν πρέπει.) Αφού όλοι σας λέτε ότι δεν γίνεται να συγχωρούνται, ο Θεός θυμώνει με τέτοιους ανθρώπους; Σίγουρα, ναι. Ο Θεός έχει κάνει τόσο σπουδαία δουλειά εκφράζοντας την αλήθεια και σώζοντας τους ανθρώπους, και έχει αφιερώσει όλη την κοπιαστική προσπάθειά Του σ’ αυτό. Ο Θεός παίρνει αυτόν τον τόσο δίκαιο σκοπό πάρα πολύ σοβαρά· όλη την κοπιαστική προσπάθειά Του την έχει καταβάλει γι’ αυτούς τους ανθρώπους που θέλει να σώσει, και σ’ αυτούς τους ανθρώπους έχει εναποθέσει όλες Του τις προσδοκίες· σ’ αυτούς τους ανθρώπους θα πραγματοποιηθούν όλα τα τελικά αποτελέσματα και η δόξα που θέλει να αποκτήσει από το σχέδιο διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια. Αν κάποιος γίνει αντίπαλος με τον Θεό, αντιταχθεί, διαταράξει ή καταστρέψει το αποτέλεσμα αυτού του σκοπού, τότε άραγε θα τον συγχωρήσει ο Θεός; (Όχι.) Μήπως κάτι τέτοιο προσβάλλει τη διάθεση του Θεού; Αν συνεχίζεις να λες ότι ακολουθείς τον Θεό, ότι επιδιώκεις τη σωτηρία, ότι αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση και την καθοδήγηση του Θεού, ότι αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευσή Του και ότι υποτάσσεσαι σ’ αυτές, όμως την ώρα που λες αυτά τα λόγια, ταυτόχρονα διαταράσσεις, αναστατώνεις και καταστρέφεις το πολύπλευρο έργο της εκκλησίας, και εξαιτίας του γεγονότος ότι αναστατώνεις, διαταράσσεις και καταστρέφεις, αλλά και επειδή αμελείς ή παραμελείς το καθήκον σου, ή επειδή έχεις εγωιστικές επιθυμίες και επειδή επιδιώκεις τα δικά σου συμφέροντα, πλήττονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τα συμφέροντα της εκκλησίας και τόσες άλλες πτυχές, μέχρι και σε σημείο που να αναστατώνεται σοβαρά και να καταστρέφεται το έργο του οίκου του Θεού, τότε πώς θα πρέπει να ζυγίσει ο Θεός την έκβασή σου στο βιβλίο της ζωής σου; Τι χαρακτηρισμό θα έπρεπε να σου δώσει; Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να τιμωρηθείς. Αυτό σημαίνει να παίρνεις αυτό που σου αξίζει. Τι καταλαβαίνετε τώρα; Πώς είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων; (Είναι μοχθηρά.) Τα συμφέροντα των ανθρώπων είναι στην πραγματικότητα όλες τους οι εξωφρενικές επιθυμίες. Για να το θέσω ευθέως, όλα αυτά είναι πειρασμοί, όλα είναι ψέματα, και είναι δολώματα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να δελεάσει τους ανθρώπους. Όταν επιδιώκει κανείς τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, αλλά και τα δικά του συμφέροντα, τότε συνεργάζεται με τον Σατανά για να κάνει το κακό, και πηγαίνει κόντρα στον Θεό. Ο Σατανάς, για να παρεμποδίσει το έργο του Θεού, δημιουργεί διάφορα περιβάλλοντα για να δελεάσει, να αναστατώσει και να παραπλανήσει τους ανθρώπους, να τους εμποδίσει να ακολουθήσουν τον Θεό και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Εκείνοι, αντίθετα, συνεργάζονται με τον Σατανά και τον ακολουθούν, ενώ ξεσηκώνονται σκόπιμα για να αναστατώσουν και να καταστρέψουν το έργο του Θεού. Όση συναναστροφή κι αν κάνει ο Θεός πάνω στην αλήθεια, εκείνοι και πάλι δεν έρχονται στα συγκαλά τους. Όσο κι αν τους κλαδέψει ο οίκος του Θεού, και πάλι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Δεν υποτάσσονται καθόλου στον Θεό· κάθε άλλο, επιμένουν να περάσει το δικό τους και να κάνουν ό,τι θέλουν, με αποτέλεσμα να αναστατώνουν και να καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας, να επηρεάζουν σοβαρά την πρόοδο του έργου της εκκλησίας στις διάφορες πτυχές του και να ζημιώνουν απίστευτα τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτή η αμαρτία είναι πολύ μεγάλη, και ο Θεός σίγουρα θα τιμωρήσει τέτοιους ανθρώπους.

Αυτήν τη στιγμή, κατά τη γνώμη σας, ποιες δουλειές είναι οι πιο σημαντικές στην εκκλησία και αφορούν την επέκταση του σχεδίου διαχείρισης του Θεού; (Η διάδοση του ευαγγελίου.) Μια σημαντική δουλειά είναι το έργο του ευαγγελίου. Το έργο του Θεού, από την οπτική του Θεού, είναι έργο· για τους ανθρώπους, όμως, είναι καθήκον τους. Εκτός από το έργο του ευαγγελίου, υπάρχει και το έργο της παραγωγής των ταινιών, το έργο της μετάφρασης, των ύμνων, αλλά και το διάφορων ειδών κειμενικό έργο. Στις μέρες μας, οι περισσότεροι απ’ τους ανθρώπους που κάνουν το καθήκον τους με πλήρη απασχόληση εμπλέκονται σε δραστηριότητες που συνδέονται μ’ αυτές τις δουλειές. Για πείτε Μου, ποιες από αυτές τις δουλειές μπορούν να παραλειφθούν; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Η μουσική δεν είναι παρά μόνο λίγες νότες, δεν τη θεωρώ και τίποτα σημαντικό. Και χωρίς αυτές τις μελωδίες, μια χαρά γίνεται να διακηρυχθούν και να διαδοθούν τα λόγια του Θεού, και μπορεί εξίσου να φέρουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού». Είναι σωστό να το λέει κανείς αυτό; (Όχι, είναι λάθος.) Για ποιον λόγο είναι λάθος; Θα είχαν κανένα νόημα τα τόσων ειδών βίντεο αν δεν είχαν μουσική; (Όχι.) Η μουσική, εκτός από το ότι χρειάζεται για να ψάλλει κανείς ύμνους μέσα στην εκκλησία, είναι και απαραίτητη για όλες τις ταινίες, τα μουσικά βίντεο, τις χορωδίες και τις θεατρικές παραστάσεις, αλλά και για τα βίντεο με την απαγγελία των λόγων του Θεού και ούτω καθεξής. Μπορεί με την πρώτη ματιά η μουσική να φαίνεται όντως ότι έχει να κάνει μόνο με λίγες νότες, αλλά είναι ένας πιο αποτελεσματικός τρόπος διακήρυξης των λόγων του Θεού και μπορεί να παίξει ρόλο στην τόνωση της διάδοσης του ευαγγελίου με το που θα ακούσουν αυτήν τη μουσική οι άνθρωποι, πράγμα που την καθιστά απαραίτητη. Ακόμα κι αν κάτσεις να μιλήσεις εδώ πέρα χαλαρά και υπάρχει μουσική υπόκρουση, το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό, σωστά; Άρα, αυτό το καθήκον είναι πολύ σημαντικό. Κάποιοι λένε: «Άρα, το έργο μας που έχει σχέση με τα βίντεο είναι σημαντικό;» Πείτε Μου εσείς, είναι σημαντικό το έργο που έχει σχέση με τα βίντεο; (Ναι.) Για παράδειγμα, μεγάλο ποσοστό των εικόνων που δημιουργούνται με την τεχνολογία των ειδικών εφέ δεν θα μπορούσε να αντικατασταθεί από κανένα μη επεξεργασμένο βίντεο ούτε θα μπορούσε να βιντεοσκοπηθεί· αυτή είναι η σύγχρονη τέχνη. Υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Ο οίκος του Θεού μιλάει μέχρι και για σύγχρονη τέχνη. Δεν το κάνει, άραγε, για να συμβαδίσει με την εποχή;» Με ποιον τρόπο συμβαδίζει κάτι τέτοιο με την εποχή; Έτσι εκμεταλλεύεται τον Σατανά ώστε να παρέχει υπηρεσία. Ασφαλώς, δεν είναι εκμετάλλευση των αδελφών ώστε να παρέχουν υπηρεσία. Θέλω να πω ότι, αν μπορείς να μάθεις κάποια τεχνικά και καλλιτεχνικά επαγγέλματα και αυτές τις επαγγελματικές γνώσεις τις αξιοποιήσεις στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και της διακήρυξης των λόγων του Θεού, τότε αυτά που έμαθες έχουν κάποια χρησιμότητα. Αν μπορείς να τα μάθεις, αυτό αποτελεί τη χάρη του Θεού, και έπειτα, αν κάνεις το σχετικό καθήκον, θα είσαι ευλογημένος. Δεν είναι ευλογία αυτό για σένα; (Είναι.) Άρα, σημασία δεν έχει τι μαθαίνεις, αλλά αν το αξιοποιείς για το καθήκον σου. Υπάρχουν κι άλλοι που λένε: «Κάνουμε κειμενικό έργο, αλλά κανείς δεν μαθαίνει ποτέ για μας, κανένας δεν μας αναφέρει, ενώ πολλοί δεν μας βλέπουν καν. Έχουμε γίνει αναλώσιμοι». Δεν το βλέπει ξεκάθαρα το ζήτημα όποιος το λέει αυτό. Παρόλο που δεν σε βλέπουν οι άνθρωποι, σε βλέπει ο Θεός, σε εξετάζει εξονυχιστικά ο Θεός, σε καθοδηγεί ο Θεός, σε ευλογεί ο Θεός· γιατί δεν το νιώθεις αυτό; Έχει καμία σημασία αν σε βλέπουν ή αν σε αναφέρουν οι άνθρωποι; Υπάρχει καμία αλήθεια που να μη σου έχει δοθεί; Υπάρχουν μήπως κηρύγματα και συναναστροφές στα οποία σε άφησαν απέξω; Στην πραγματικότητα, ο βαθμός τεχνικής δυσκολίας του κειμενικού έργου δεν είναι πολύ υψηλός, και δεν υπάρχει λόγος να ενισχύεται τόσο πολύ από τεχνική άποψη. Απ’ την άλλη, όμως, ένα πράγμα είναι απαραίτητο. Πρέπει να καταλάβετε την αλήθεια. Αν δεν καταλάβετε την αλήθεια, δεν θα μπορέσετε να γράψετε τίποτα. Ξέρεις πώς να γράφεις, μπορείς να τυποποιήσεις τη γλώσσα, να οργανώσεις τη γλώσσα και να δομήσεις κάποιες ιδέες σε ένα γραπτό κείμενο. Το άρθρο, όμως, δεν είναι μόνο η δομή. Πρέπει να συμπληρωθεί με περιεχόμενο. Και τι ακριβώς πρέπει να γραφτεί ως περιεχόμενο, και πώς ακριβώς πρέπει να γραφτεί για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα της μαρτυρίας για τον Θεό; Σ’ αυτό πρέπει να εισέλθετε. Αν παραμένετε μόνο σ’ αυτήν τη βάση, δηλαδή στο να μαρτυράτε για τα λόγια του Θεού και να διακηρύσσετε αυτό το στάδιο του έργου Του, τότε το ανάστημά σας δεν πρόκειται να μεγαλώσει ποτέ. Καλό θα είναι, εκτός από το να μαρτυρήσετε για το νέο έργο του Θεού, να καταρρίψετε τις αντιλήψεις των ανθρώπων και να συναναστραφείτε σχετικά με κάποιες αλήθειες των οραμάτων, να μπορέσετε, επίσης, να συναναστραφείτε σχετικά με κάποιες αλήθειες που αφορούν τη ζωή-είσοδο και να χρησιμοποιήσετε κάποια γεγονότα, κάποιες ιστορίες και κάποιες πολύ ωραίες λεπτομέρειες, για να εκφράσετε καθεμιά από τις διαφορετικές καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι βαθιά μέσα τους, έτσι ώστε να αναγνωρίσουν τη διαφθορά τους, να καταλάβουν ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα και ποιες είναι οι προθέσεις Του, αλλά και να αναγνωρίσουν τα πιο κρίσιμα ζητήματα, δηλαδή τι ακριβώς είναι η αλήθεια, ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσουν, ποιο είναι το σφάλμα στα λάθος μονοπάτια που ακολουθούν τώρα, τι είδους άνθρωποι απαιτεί ο Θεός να είναι όλοι και ποιο μονοπάτι απαιτεί να ακολουθήσουν. Αν μπορέσετε να πάτε βήμα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση, τότε το καθήκον σας θα είναι πάρα πολύ πολύτιμο. Αυτό, όμως, είναι το δύσκολο κομμάτι, αυτό είναι το πιο δύσκολο. Η ζωή-είσοδος των ανθρώπων δεν είναι κάτι που γίνεται μέσα σε μία ή δύο μέρες. Σε πολλά ζητήματα, χρειάζονται ένα ή δύο χρόνια από την πρώτη στιγμή που γίνεται αναφορά σε αυτά τα ζητήματα μέχρι να αποκτήσουν συνείδηση γι’ αυτά οι άνθρωποι. Παίρνει δύο με τρία ή ακόμα και τρία με πέντε χρόνια από τη στιγμή που κάποιος έχει θολή συνείδηση μέχρι να αποκτήσει ξεκάθαρη συνείδηση, ενώ από τη στιγμή που κάποιος αποκτήσει ξεκάθαρη συνείδηση μέχρι να συνειδητοποιήσει τη φύση αυτού του ζητήματος παίρνει δυο-τρία χρόνια, και στη συνέχεια θέλει άλλα δυο-τρία χρόνια για να καταλάβει πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Μέχρι εκεί μόνο μπορούν να φτάσουν αυτοί που είναι απαθείς και έχουν χαμηλό επίπεδο. Όσοι έχουν καλύτερο επίπεδο και είναι σε εγρήγορση ξέρουν να αναζητούν ενεργά ποια είναι η αλήθεια, κι αυτό παίρνει άλλα δύο ή τρία χρόνια… Προτού το καταλάβουν, έχει περάσει ολόκληρη η ζωή τους. Τόσο αργή είναι η ζωή-είσοδος! Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν και θυμούνται την αλήθεια πολύ πιο γρήγορα από ό,τι τη βιώνουν και την κατανοούν. Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Θέλω να πω ότι πάντα παίρνει πιο πολύ χρόνο το να βιώσει και να κατανοήσει κανείς, γιατί έτσι είναι η ζωή, ενώ το να καταλάβει και το να θυμάται θέλει μόνο μυαλό. Όσοι έχουν καλή μνήμη, μεγάλη ικανότητα κατανόησης, κάποιο επίπεδο και κάποια μόρφωση μπορούν να τα πετύχουν γρήγορα αυτά τα πράγματα. Άραγε, όμως, αποκτά κανείς γνώση αμέσως μόλις καταλάβει; Όχι. Μόλις καταλάβει, απλώς σταματά στο επίπεδο ότι ξέρει τι αφορά αυτό το ζήτημα και τίποτε περισσότερο· και πάλι, όμως, αυτό δεν αρκεί για να αναλάβει δράση. Για ποιον λόγο δεν αρκεί; Πολλές φορές, το δόγμα που καταλαβαίνεις δεν μπορεί να εφαρμοστεί ούτε να συνδεθεί με τα ζητήματα που σου τυχαίνουν, με αποτέλεσμα μόνο μετά από πολλές αποτυχίες, πολλές απώλειες, αρκετές παρακάμψεις και πολλούς γύρους κρίσης, παίδευσης και κλαδέματος να καταλαβαίνεις τελικά την αλήθεια και να μπορείς να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια του Θεού σε καθένα απ’ τα διάφορα πράγματα που σου τυχαίνουν. Μέχρι τότε, θα έχουν περάσει τόσα χρόνια που το πρόσωπό σου θα έχει γεμίσει ρυτίδες· δεν αργεί πολύ, λοιπόν; Η ζωή του ανθρώπου προχωράει πολύ αργά, επειδή η αλήθεια που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι περιλαμβάνει την ανθρώπινη φύση-ουσία, την ανθρώπινη ύπαρξη και εκείνα τα πράγματα με βάση τα οποία ζουν οι άνθρωποι, και αυτό περιλαμβάνει τη μεταμόρφωση της διάθεσης ενός ανθρώπου, καθώς και αλλαγές στη ζωή του. Πώς γίνεται να είναι τόσο εύκολο να αλλάξει η ζωή σου και να γίνει μια άλλη ζωή; Από τη μία, χρειάζεται το έργο του Θεού, και την ίδια στιγμή, χρειάζεται και η ενεργή συνεργασία των ανθρώπων· εκτός αυτού, είναι και οι δοκιμασίες του εξωτερικού περιβάλλοντος, αλλά και η προσωπική σου επιδίωξη· επιπλέον, πρέπει να έχεις ικανοποιητικό επίπεδο και ικανότητα αντίληψης, και τότε ο Θεός θα σου δώσει περισσότερη διαφώτιση και καθοδήγηση. Επιπλέον, ο Θεός θα σου επιβάλει κάποιες συνθήκες παίδευσης, κρίσης και κλαδέματος, και οι αδελφοί και οι αδελφές σου θα σε επικρίνουν, κι εσύ πρέπει, παρ’ όλα αυτά, να συνεχίσεις να επιδιώκεις να ανέβεις, έτσι ώστε να αποκλειστούν αυτά που ανήκουν στον Σατανά. Μόνο τότε μπορούν να εισέλθουν σιγά σιγά τα θετικά πράγματα που ανήκουν στην αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Όταν οι άνθρωποι καταλάβουν την αλήθεια, αλλάζει η ζωή τους». Είναι σωστό ή λάθος να το λέει κανείς αυτό; (Λάθος.) Πού είναι το λάθος; Το να καταλάβεις την αλήθεια δεν είναι το ίδιο με το να κατέχεις την αλήθεια και ούτε γίνεται ζωή σου από τη στιγμή που την καταλαβαίνεις. Από τη στιγμή που ακούς την αλήθεια, την κατανοείς και καταλαβαίνεις αυτό που ακούς, πόσο καιρό μπορεί να υπάρχει στην καρδιά σου; Μπορεί μετά από έναν μήνα εκείνα τα λόγια που τότε τα θεωρούσες πάρα πολύ σημαντικά να έχουν εξαφανιστεί τελείως, κι όταν τα ξανακούσεις να σου φαίνεται λες και είναι η πρώτη φορά που τα ακούς. Αν, όμως, έχεις όντως ένα τέτοιο ανάστημα ζωής, τότε δεν χρειάζεται να τα ακούς ξανά και ξανά. Σε διαφορετική περίπτωση, πρέπει να συνεχίσεις να τα ακούς, ενώ αν δεν τα ακούς, τότε όσα καταλαβαίνεις θα μειωθούν σταδιακά και θα εξαφανιστούν, μέχρι να καταντήσεις ίδιος με τους άπιστους. Πρέπει, λοιπόν, να ακούει και να διαβάζει κανείς συνέχεια τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Δεν αρκεί να τα διαβάζετε ή να τα ακούτε ίσα ίσα. Κατά βάθος, όλοι σας το έχετε συνειδητοποιήσει αυτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάποιες φορές, μετά από δύο ή τρεις μέρες χωρίς να ψάλλεις ύμνους ή να προσευχηθείς στον Θεό, νιώθεις ένα κενό στην καρδιά σου και δεν μπορείς να αντιληφθείς τον Θεό, οπότε αναρωτιέσαι πού να πας μια βόλτα να χαλαρώσεις. Κι έτσι, όσο περισσότερο χαλαρώνεις τόσο περισσότερο χάνεις την πειθαρχία σου, και, όταν πηγαίνεις στην εκκλησία να συναναστραφείς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου σχετικά με την αλήθεια, εσύ έχεις ξεσυνηθίσει και, την ώρα που αναφέρεται το έργο της εκκλησίας, εσύ νιώθεις λίγη αμηχανία. Μέσα σε δυο-τρεις μέρες έχεις αλλάξει και έχεις γίνει άλλος άνθρωπος, τόσο μάλιστα που δεν μπορείς πια ούτε καν να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου. Πώς γίνεται αυτό; Μη νομίζεις πως, εφόσον έχεις ακούσει πολλά κηρύγματα, η αλήθεια έχει γίνει ζωή σου και πως έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Είσαι ακόμα πολύ μακριά! Μη νομίζεις ότι μόνο και μόνο επειδή έγραψες ένα άρθρο μαρτυρίας ή επειδή είχες μια τέτοια εμπειρία, έχεις ήδη σωθεί. Δεν έχεις φτάσει ακόμα σ’ αυτό το σημείο! Αυτό δεν είναι παρά ένα μικρό κομματάκι στη μακρόχρονη εμπειρία της ζωής σου. Αυτό το κομματάκι ίσως είναι ένα απλό καπρίτσιο της στιγμής, ένα αίσθημα της στιγμής, μια επιθυμία ή φιλοδοξία της στιγμής, και τίποτε παραπάνω. Όταν μια μέρα που είσαι αδύναμος, θυμηθείς και ακούσεις κάποιες μαρτυρίες που είχες κάποτε δώσει, τους όρκους που είχες δώσει και εκείνα που είχες καταλάβει κάποτε, άραγε θα σου φανούν άγνωστα και θα πεις: «Εγώ ήμουν αυτός; Είχα τόσο μεγάλο ανάστημα; Πώς είναι δυνατόν να μην ξέρω; Δεν ήμουν εγώ αυτός, σίγουρα»; Τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχει αλλάξει ακόμα η ζωή σου. Και τι δείχνει το γεγονός ότι δεν έχει αλλάξει η ζωή σου; Σημαίνει ότι δεν έχει μεταμορφωθεί ακόμα η διάθεσή σου. Πώς θα νιώσεις όταν διαπιστώσεις ότι, παρόλο που έχεις καταθέσει μαρτυρίες και πίστευες ότι τότε είχες ήδη μεγάλο ανάστημα, μπορείς και πάλι να γίνεις όσο αρνητικός είσαι και τώρα; Δεν θα θεωρήσεις πολύ δύσκολο πράγμα τη μεταμόρφωση της διάθεσης; Η αλήθεια δεν είναι κάτι που μπορεί να εισαχθεί στον άνθρωπο από τη μια μέρα στην άλλη. Αν οι άνθρωποι κερδίσουν πραγματικά την αλήθεια ως τη ζωή τους, τότε θα κερδίσουν ευλογίες και η ζωή τους θα είναι διαφορετική. Δεν θα είναι πια όπως και τώρα, δεν θα αποκαλύπτουν συχνά διεφθαρμένες διαθέσεις· αντίθετα, θα μπορούν να υποταχθούν απόλυτα στον Θεό και να κάνουν πιστά το καθήκον τους, και θα μεταμορφωθούν πλήρως.

Εφόσον η ανθρωπότητα είναι τόσο διεφθαρμένη, δεν είναι εύκολη υπόθεση να αποδεχτεί κανείς την αλήθεια, και επειδή η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη, είναι ακόμα πιο δύσκολο να την εισαγάγει στους ανθρώπους ο Θεός. Η αξία και το νόημα της αλήθειας, αλλά και όλες οι πολύπλευρες πτυχές της, είναι για τους ανθρώπους πάρα πολύ πολύτιμες και γεμάτες νόημα. Επειδή, όμως, οι άνθρωποι είναι τόσο πολύ διεφθαρμένοι από τον Σατανά και έχουν μέσα τους τόσα πράγματα που ανήκουν στον Σατανά, δεν είναι τόσο εύκολο να εισαχθεί η αλήθεια μέσα τους, ώστε να μετατραπεί σε ζωή τους. Άρα, αυτό σημαίνει ότι δεν γίνεται να εισαχθεί η αλήθεια στους ανθρώπους; Όχι, δεν σημαίνει αυτό. Γίνεται να εισαχθεί μέσα τους, όμως πρέπει να έχουν σωστή στάση και οπτική, αλλά και να ακολουθούν το ορθό μονοπάτι. Το ότι είναι δύσκολο δεν σημαίνει ότι δεν είναι εφικτό· το ίδιο συνέβη με τα δύο πρώτα στάδια του έργου του Θεού, τότε που Εκείνος δεν έκανε έργο για την τελείωση και δεν εξέφρασε αυτές τις αλήθειες ούτε είπε αυτά τα λόγια, αλλά παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άνθρωποι οδηγήθηκαν στην τελείωση και κάποιοι τελικά γνώρισαν τον Θεό. Αν το εξετάσει κανείς μέσα απ’ αυτό το γεγονός, είναι εφικτό να εισαχθεί η αλήθεια στους ανθρώπους, δεν είναι ανέφικτο· απλώς εξαρτάται από το κατά πόσο επιδιώκουν την αλήθεια. Και πώς πρέπει να επιδιώκει κανείς; Ο πιο απλός τρόπος είναι να διαβάζει κάθε μέρα τα λόγια του Θεού, να απομνημονεύει ουσιώδη λόγια Του, να συλλογίζεται κάθε μέρα ένα χωρίο από τα λόγια Του, να προσεύχεται διαβάζοντας και να συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτά τα λόγια συνέχεια. Μόλις προσευχηθείς διαβάζοντας αυτές τις απόψεις και αυτά τα ρητά, καθώς και τη στάση απέναντι σε διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, που έχουν σκοπό να σου μάθουν τα λόγια του Θεού, ούτως ώστε να τα καταλάβεις και να εισέλθουν στην καρδιά σου, τότε, χωρίς καν να το αντιληφθείς, κάθε φορά που σου τυχαίνουν διάφορα ζητήματα, θα βιώνεις θετικές σκέψεις και απόψεις, αλλά και αρχές άσκησης. Δεν έχεις φτάσει ακόμα σ’ αυτό το επίπεδο. Διάβασες τι έκανε ο Ιώβ; Τι έκανε ο Ιώβ την ώρα που διασκέδαζαν τα παιδιά του; Προσήλθε ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί και να κάνει θυσίες για τα παιδιά του. Δεν παραστράτησε ποτέ από τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μένεις μακριά από καθετί που θα μπορούσε να κάνει την καρδιά σου να παραστρατήσει από τον Θεό· να μη λες τίποτα που θα μπορούσε να κάνει την καρδιά σου να παραστρατήσει από τον Θεό· να μην κοιτάς πράγματα που θα μπορούσαν να σε κάνουν να παραστρατήσεις από τον Θεό, ή να αναπτύξεις αντιλήψεις ή αμφιβολίες γι’ Αυτόν· μην έχεις επαφές με ανθρώπους που θα μπορούσαν να σε οδηγήσουν στην αρνητικότητα, στον εκφυλισμό και στην καλοπέραση, ή που θα μπορούσαν να σε κάνουν να υποψιαστείς τον Θεό, να Τον αψηφήσεις ή να παραστρατήσεις από Αυτόν. Να τους κρατάς σε απόσταση τέτοιους ανθρώπους· να μένεις κοντά σε όποιον μπορεί να σου φανεί εποικοδομητικός, να σε βοηθήσει και να σε εφοδιάσει· και να μην κάνεις πράγματα που θα σε οδηγήσουν στην αποστροφή και την απόρριψη της αλήθειας, πράγματα που θα σε κάνουν να την αντιπαθήσεις ή να τη σιχαθείς. Πρέπει στο μυαλό σου να αποκτήσεις μια ιδέα απ’ όλα αυτά. Μην είσαι επιπόλαιος στη ζωή σου, με τη σκέψη: «Δεν με νοιάζει πόσο θα ζήσω ούτε πώς θα κυλήσει η ζωή μου, θα τα αφήσω όλα στη φύση και στις ενορχηστρώσεις του Θεού». Ναι μεν ο Θεός έχει οργανώσει περιβάλλοντα για σένα και σου έχει χαρίσει την ελεύθερη βούληση για να διαλέξεις, αλλά αν δεν συνεργάζεσαι, και αναλαμβάνεις συνέχεια πρωτοβουλία να έχεις επαφές με ανθρώπους που τους αρέσουν τα εγκόσμια, και που πάντα υποκύπτουν στη σάρκα, και που δεν είναι αφοσιωμένοι στα καθήκοντά τους, και είναι ανεύθυνοι, και αν ανακατεύεσαι συνέχεια με τέτοιους ανθρώπους, τότε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα και η τελική έκβαση; Αυτοί οι άνθρωποι, όταν δεν έχουν τίποτα να κάνουν, μιλάνε για φαγητό, για ποτό και για διασκέδαση, και πολλές φορές λένε ιστορίες και κουτσομπολιά. Αν σου τύχουν τέτοιοι πειρασμοί και δεν μείνεις μακριά τους, και μάλιστα σου γίνουν εμμονή αυτά τα πράγματα και σκόπιμα κάνεις παρέα με τέτοιους ανθρώπους, τότε κινδυνεύεις, γιατί ο πειρασμός σε περιτριγυρίζει! Οι σοφοί άνθρωποι, όταν βλέπουν τέτοιους πειρασμούς, μένουν μακριά. Μέσα τους καταλαβαίνουν ξεκάθαρα: «Δεν έχω τέτοιο ανάστημα, δεν πρόκειται να τους ακούσω και ούτε θέλω να τους δώσω σημασία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε αγαπούν την αλήθεια. Εγώ θα μείνω μακριά και θα ψάξω να βρω ένα μέρος με ησυχία για να διαβάσω μόνος μου τα λόγια του Θεού, να γαληνέψω την καρδιά μου και να συλλογιστώ για λίγο, και να προσέλθω ενώπιον του Θεού». Όλες αυτές οι αρχές και όλοι αυτοί οι στόχοι είναι οι εξής: Καταρχάς, μην παραστρατήσεις από τα λόγια του Θεού· και δεύτερον, μην παραστρατήσεις από τον Θεό στην καρδιά σου. Έτσι, μπορείς να ζεις συνεχώς ενώπιον του Θεού έχοντας ως βάση ότι καταλαβαίνεις ποια είναι η αλήθεια. Κατά μία έννοια, ο Θεός θα σε προστατεύσει από το να βουτήξεις στον πειρασμό. Υπό μια άλλη έννοια, θα σου προσφέρει τεράστια χάρη και θα σου δώσει την ευκαιρία να καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις για να κάνεις πράξη την αλήθεια, και θα σου δώσει την ευκαιρία να φωτιστείς και να διαφωτιστείς σχετικά με όλες τις αλήθειες. Όσον αφορά το καθήκον σου, ο Θεός θα σε καθοδηγήσει ώστε να προσπαθείς να μην κάνεις λάθη, να κάνεις πάντοτε τα πράγματα σωστά και να γνωρίζεις τις αρχές. Άραγε, δεν προστατεύεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο; Βέβαια, αυτός δεν είναι ο μεγαλύτερος και ο απώτερος στόχος. Και τότε ποιος είναι ο απώτερος στόχος; Είναι να μπορέσεις να πάρεις μαθήματα από διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού, να μάθεις το έργο Του και να ασκηθείς σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί Εκείνος. Αν τα κάνεις αυτά, τότε μπορεί η ζωή και το ανάστημά σου να εξακολουθήσουν να αναπτύσσονται και όχι να μένουν στάσιμα. Αν είσαι συνέχεια απασχολημένος με τις δικές σου υποθέσεις και δεν επικεντρώνεσαι όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να λύνεις τις δυσκολίες της ζωής-εισόδου, τότε δεν πρόκειται να σημειώσεις πρόοδο στη ζωή σου. Στη ζωή-είσοδο μπορεί να φτάσει κανείς μέσα από την εκτέλεση των καθηκόντων του. Εάν κάποιος ξεμακρύνει από την εκτέλεση του καθήκοντός του και ξεμακρύνει από τα λόγια του Θεού, τότε δεν πρόκειται να σημειωθεί πρόοδος στη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν άλλους να συζητάνε χαλαρά κι έτσι μπαίνουν στην κουβέντα και χώνουν τη μύτη τους, ενοχλώντας και ψάχνοντας συνέχεια για κουτσομπολιά· στον Θεό δεν αρέσουν τέτοιοι άνθρωποι. Και τι άνθρωποι αρέσουν στον Θεό; Εκείνοι που μπορούν να γαληνέψουν την καρδιά τους. Να γαληνέψουν και να κάνουν τι; Να γίνουν μαριονέτες που δεν σκέφτονται τίποτα; Όχι, να προσεύχεσαι ήρεμα ενώπιον του Θεού, να αναζητάς τις προθέσεις Του, να ζητάς απ’ Αυτόν να σε προστατεύσει και να Του ζητάς να σε διαφωτίσει. Επίσης, να αναζητάς τη φώτιση και τη διαφώτιση πάνω σε κάποια πτυχή της αλήθειας που δεν καταλαβαίνεις, ώστε να καταφέρεις να κατανοήσεις και να αποκτήσεις μια ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας, ή να επιζητήσεις να βρεις λύση για όποια πτυχή του έργου σου ταλαιπωρείται από προβλήματα και να λάβεις την καθοδήγηση του Θεού. Είναι τόσες οι εργασίες που πρέπει να αναλάβει κανείς και τόσα αυτά που πρέπει να κάνει όταν γαληνεύει ενώπιον του Θεού. Δεν είναι ότι απλώς, σε μια στιγμή αδράνειας, πηγαίνεις στον Θεό για να δώσεις το παρών και λες: «Θεέ μου, εδώ είμαι, Σε έχω στην καρδιά μου, μείνε μαζί μου, μη με αφήσεις να πέσω στον πειρασμό!» Αν ενεργείς έτσι μηχανικά και είσαι επιπόλαιος απέναντι στον Θεό, τότε δεν είσαι αληθινός πιστός, κι ο Θεός δεν πρόκειται να χαρίσει την αλήθεια σε τέτοιους ανθρώπους. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι για να τους χαρίσει ο Θεός την αλήθεια; Πρέπει να έχουν καρδιά που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, μια ειλικρινή καρδιά. Και τι αντιπροσωπεύει το αν είναι ειλικρινής η καρδιά σου; Αντιπροσωπεύει το γεγονός ότι αγαπάς πραγματικά την αλήθεια. Αν είσαι πάντοτε επιπόλαιος απέναντι στον Θεό και δεν είσαι καθόλου ειλικρινής, και θέλεις συνέχεια να αποφασίζεις μόνος σου για τα πάντα, και θέλεις να προσέρχεσαι συνέχεια ενώπιον του Θεού για να δώσεις το παρών, να πεις ένα γεια, και μετά κάνεις εσύ κουμάντο και πηγαίνεις να τα κάνεις όλα μόνος σου, τότε, παρ’ όλο που ο Θεός σού έχει αναθέσει το έργο Του, εσύ καταλήγεις να μην έχεις καμιά σχέση ούτε με τον Θεό ούτε με την αλήθεια. Πώς ονομάζεται αυτό; Ονομάζεται αντίσταση στον Θεό, φροντίζεις τις δικές σου υποθέσεις. Αν τα κάνεις όλα αυτά, γίνεται να σε διαφωτίσει ο Θεός; Όχι. Έχετε καταλάβει όλοι σας πώς πρέπει να επιδιώκετε και να καταλαβαίνετε την αλήθεια; Πρέπει να προσέρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού, να γαληνεύεις την καρδιά σου για να αναζητήσεις την αλήθεια και να προσευχηθείς στον Θεό, και πρέπει να μάθεις να γαληνεύεις τον εαυτό σου. Το να γαληνέψεις τον εαυτό σου δεν σημαίνει να αδειάσεις το μυαλό σου, αλλά να έχεις μέσα σου διάφορα αιτήματα, σκέψεις και φορτία, να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού με ειλικρινή καρδιά και καρδιά που λαχταρά, να λαχταράς την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, και να φέρεις ένα φορτίο για το καθήκον που εκτελείς και για το έργο που κάνεις· αυτά πρέπει να έχεις όταν προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού και γαληνεύεις τον εαυτό σου.

Μόλις τώρα είπα στη συναναστροφή ότι όλο το έργο της εκκλησίας έχει άμεση σχέση με το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού. Πιο συγκεκριμένα, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και όλες οι επαγγελματικές δραστηριότητες έχουν σημαντική και αναπόσπαστη σχέση με το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου. Ό,τι έχει, λοιπόν, να κάνει με το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου συνδέεται με τα συμφέροντα του Θεού και με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εάν οι άνθρωποι μπορέσουν να καταλάβουν σωστά το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, τότε θα προσεγγίζουν σωστά τα καθήκοντα που κάνουν οι ίδιοι και τα καθήκοντα που κάνουν οι άλλοι. Και πώς θα τα προσεγγίζεις σωστά; Να προσπαθείς όσο το δυνατόν περισσότερο και να τα κάνεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Τουλάχιστον, μην προβαίνεις σε συμπεριφορές και πρακτικές που σκόπιμα προξενούν ζημιές ή αναστάτωση και μην κάνεις επίτηδες πράγματα που ξέρεις ότι είναι λάθος. Όποιος επιμένει να κάνει κάτι, μολονότι ξέρει πως διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, και δεν μεταπείθεται με τίποτα, ένας τέτοιος άνθρωπος κάνει το κακό, φλερτάρει με τον θάνατο και δείχνει το αληθινό του πρόσωπο, ότι δηλαδή είναι διάβολος. Να σπεύδεις να κάνεις τους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν το αληθινό πρόσωπο ενός τέτοιου κακού ανθρώπου, κι έπειτα να τον αποπέμπεις από την εκκλησία. Εάν ο κακοποιός κάνει απλώς μια στιγμιαία ανοησία και δεν κάνει επίτηδες κακό, τότε άραγε πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο ζήτημα; Πρέπει αυτό το άτομο να εκπαιδευτεί και να πάρει βοήθεια; Κι αν, μετά την εκπαίδευσή του, συνεχίσει να μην ακούει; Τον επικρίνουν μαζί οι αδελφοί και οι αδελφές. Κι αν είναι ικανός στη δουλειά του, αλλά δεν βάζει τα δυνατά του για να την κάνει, όμως για την ώρα δεν υπάρχει κάποιος να τον αντικαταστήσει και όλοι ακόμα θέλουν να την κάνει αυτός; Τότε τον κλαδεύουν και τον προειδοποιούν όλοι μαζί: «Ο Θεός σε εξύψωσε και σου ζήτησε να κάνεις αυτό το καθήκον. Αν δεν βάλεις τα δυνατά σου για να το κάνεις, και συνεχίσεις να προκαλείς αναστάτωση και να σηκώνεις τα χέρια ψηλά, τότε είναι ξεκάθαρο πως δεν έχεις συνείδηση και δεν είσαι κατάλληλος να κάνεις το καθήκον σου». Είναι ή δεν είναι καλός αυτός ο τρόπος; Αν υπάρχει κάποιος να τον αντικαταστήσει, τότε ας φύγει. Θα τολμούσατε να το κάνετε αυτό; Οι περισσότεροι δεν θα τολμούσαν. Όσον αφορά την προάσπιση του έργου της εκκλησίας, πάρα πολλοί δεν τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να υποστηρίξουν τη δικαιοσύνη. Δεν ισχύει, λοιπόν, το ότι δεν τολμάνε να ακολουθήσουν την αλήθεια; Κάποιοι, όταν βλέπουν το έργο της εκκλησίας να διαταράσσεται ή να αναστατώνεται, βάζουν το κεφάλι στην άμμο και αδιαφορούν, λες και δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτό· η στάση τους είναι να κάνουν τα στραβά μάτια. Αν, όμως, κάποιος τους επικρίνει και τους πει ότι δεν θα έπρεπε να κάνουν έτσι ή τους υποτιμήσει και τους περιφρονήσει, τότε νευριάζουν και σκέφτονται: «Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Ποιος είσαι εσύ που με επικρίνεις; Ποιος είσαι εσύ που με περιφρονείς; Πρέπει να το κουβεντιάσουμε το ζήτημα». Το παίρνουν κατάκαρδα και το βλέπουν σοβαρά, και δεν μπορούν να μην πουν κάτι και να μη δηλώσουν τη θέση τους. Όταν το έργο της εκκλησίας παρεμποδιζόταν, διαταρασσόταν και ζημιωνόταν, δεν ένιωθαν τίποτα· αντίθετα, έκαναν τα στραβά μάτια. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; (Εγωιστές και ποταποί.) Μόνο εγωιστές και ποταποί είναι; Ένα τέτοιο πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που δεν είναι δυνατόν να το συνοψίσει κανείς σε μία μόνο πρόταση. Το μόνο που μπορεί να πει είναι πως τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν είναι καθόλου καλοί. Για την ακρίβεια, αυτό κάνουν οι αντίχριστοι, και εννοείται πως και οι ψευδοεπικεφαλής δεν είναι εξαίρεση. Οι αντίχριστοι δεν έχουν καμία ιδέα για το ποια είναι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Όταν παρεμποδίζεται το έργο της εκκλησίας, δεν μπορούν να το δουν. Κάποιοι άνθρωποι προκαλούν το απόλυτο χάος επειδή διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας, αλλά οι αντίχριστοι, όταν το βλέπουν αυτό, δεν το παίρνουν στα σοβαρά. Το υποβαθμίζουν και μαλώνουν λιγάκι αυτόν που το έκανε με κάποιες απλές παρατηρήσεις, τον νουθετούν με λίγα λόγια και τίποτε παραπάνω, και δεν δείχνουν το παραμικρό ίχνος αγανάκτησης. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν άραγε αίσθημα δικαιοσύνης; Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, είναι προδότες! Είναι αλήτες!

Μόλις τώρα έκανα μια γενική παρουσίαση σχετικά με το ποια είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων, ποια είναι η ουσία των συμφερόντων των ανθρώπων, για ποιον λόγο επιδιώκουν οι άνθρωποι τα προσωπικά συμφέροντα, τι φύση έχει η επιδίωξη των προσωπικών τους συμφερόντων, καθώς επίσης τι φύση έχουν τα συμφέροντα του Θεού και πώς ορίζονται. Τα συμφέροντα του Θεού είναι ο πιο δίκαιος σκοπός και ως τέτοιον πρέπει να τα θεωρεί κανείς. Δεν είναι σε καμία περίπτωση εγωιστικό εκ μέρους του Θεού να προασπίζει τα συμφέροντά Του ούτε το κάνει μόνο για να προασπιστεί την αξιοπρέπεια και τη δόξα Του. Αντίθετα, θέλει να προασπιστεί την πρόοδο και τα αποτελέσματα του έργου Του, αλλά και να προασπιστεί έναν δίκαιο σκοπό. Αυτή η συμπεριφορά και αυτές οι ενέργειες είναι άκρως δίκαιες και θεμιτές, και πρόκειται για μια πράξη του Θεού. Οι δημιουργημένοι άνθρωποι δεν πρέπει να διατηρούν την παραμικρή αντίληψη σχετικά με αυτήν την πράξη του Θεού, πόσο μάλλον να διατυπώνουν τις παραμικρές κατηγορίες ή κρίσεις. Μπορούμε να πούμε ότι τα συμφέροντα του Θεού είναι πάνω απ’ όλα; (Ναι.) Είναι εγωιστικό να το πει κανείς αυτό; (Όχι.) Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν αυτήν την πτυχή της αλήθειας, και βάσει αυτού, η δήλωση αυτή στέκει. Δεν είναι σκοπίμως μεροληπτική, είναι αμερόληπτη και θεμιτή. «Ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα». Τέτοια ουσία διαθέτουν οι αντίχριστοι. Τέτοια φύση έχει η στάση τους απέναντι στα συμφέροντα και ο τρόπος που τα προσεγγίζουν· ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τι σημαίνει «ποτέ»; Σημαίνει ότι δεν σκέφτονται καθόλου τα συμφέροντα του Θεού, ούτε τους απασχολεί μια τέτοια έννοια, αλλά τους νοιάζουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό σημαίνει. Και πόσο σοβαρό είναι αυτό; Ξεπουλάει κανείς τα συμφέροντα του οίκου του Θεού με αντάλλαγμα την προσωπική του δόξα και τα προσωπικά του συμφέροντα. Τα συμφέροντά τους είναι απόλυτη προτεραιότητα και μπορεί να αντικαταστήσουν τα συμφέροντα του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι θα παλέψουν για τα συμφέροντά τους, όσο μοχθηρά, αθέμιτα ή αρνητικά κι αν είναι· προκειμένου να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και να παλέψουν γι’ αυτά, θα έφταναν στο σημείο να θυσιάσουν οποιονδήποτε, με οποιοδήποτε κόστος. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; (Η συμπεριφορά των αντίχριστων.) Η συμπεριφορά των αντίχριστων· αυτό κάνει ο Σατανάς. Ο Σατανάς διαφεντεύει αυτό το ανθρώπινο γένος, διαφεντεύει μια χώρα, διαφεντεύει μια φυλή, ενώ θα έφτανε μέχρι και στο σημείο να θυσιάσει όσες ζωές κι αν χρειαζόταν, με αντάλλαγμα να παραμείνει σταθερό το κράτος του. Τα συμφέροντά του ποια είναι; Η εξουσία και η θέση ισχύος. Και πώς κερδίζει τη θέση ισχύος και πώς τη σταθεροποιεί; (Με κάθε κόστος.) Με κάθε κόστος. Δηλαδή δεν τον νοιάζει αν οι πρακτικές και οι μέθοδοί του μοιάζουν θεμιτές ή αθέμιτες στο κοινό, και χρησιμοποιεί τα πάντα, από καταστολή και σφαγές, μέχρι τακτικές άλλοτε ήπιες και άλλοτε σκληρές, εξαναγκασμό και προτροπή· θα έφτανε, μάλιστα, μέχρι και στο σημείο να θυσιάσει οποιαδήποτε ζωή ή όσες ζωές κι αν χρειαζόταν, με αντάλλαγμα να σταθεροποιήσει τη θέση και την εξουσία που έχει στα χέρια του. Αυτή είναι η συμπεριφορά του Σατανά. Και οι αντίχριστοι με τον ίδιο τρόπο ενεργούν.

Αυτά τα λόγια της σημερινής συναναστροφής είναι του γούστου σας; (Εγώ κέρδισα πολλά μ’ αυτά που άκουσα σήμερα, και ιδίως με συγκίνησε πολύ η ανάλυση της γνώσης και των διανοουμένων. Παλιότερα, δεν ήμουν απόλυτα σύμφωνος με την ιδέα ότι οι διανοούμενοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά αυτήν την περίοδο, μέσα απ’ την ανάλυση της γνώσης απ’ τον Θεό, μπόρεσα σιγά σιγά να κάνω συγκρίσεις και να διαπιστώσω ότι σε πολλές περιπτώσεις ούτε εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να αντιληφθώ τα λόγια του Θεού, δεν τα καταλαβαίνω μόλις τα ακούσω, και όσον αφορά τη γνώμη μου για τους ανθρώπους και τα γεγονότα, τα κοιτάζω και τα αναλύω από την οπτική της διανόησης, γεγονός που οδηγεί σε μια στρεβλή κατανόηση. Αυτό δείχνει ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση. Τώρα, βλέπω πιο καθαρά την ουσία των διανοουμένων.) Σήμερα που μιλάω για τους διανοούμενους, δεν στοχοποιώ κανέναν απολύτως συγκεκριμένο άνθρωπο· αν, όμως, εσείς μπορέσετε να αντιπαραβάλετε τα λόγια Μου με τον εαυτό σας, τότε καλό είναι αυτό, και υπάρχει ελπίδα ότι θα μπορέσετε να αντιστρέψετε τα πράγματα και να εισέλθετε. Πρέπει η επιδίωξή σας να είναι συνεπής, ξεκινώντας από το σημείο που δεν καταλαβαίνετε ή δεν αντιλαμβάνεστε την αλήθεια, μέχρι να φτάσετε σιγά σιγά στο σημείο όπου θα μπορείτε να καταλάβετε με τη σειρά κάποιες απλές, μεμονωμένες, λιγότερο βαθιές αλήθειες, ώστε αυτό που καταλαβαίνετε να είναι η αλήθεια κι όχι λόγια και δόγματα. Αν το κάνεις αυτό, θα αποκτήσεις σιγά σιγά πνευματική κατανόηση. Αν καταλάβεις τα πράγματα με επίκεντρο την αλήθεια και την πραγματικότητα, τότε σιγά σιγά θα καταλάβεις την αλήθεια· αν τα αναλύεις συνέχεια τα πράγματα με επίκεντρο το δόγμα, με βάση τη λογική και το μυαλό σου, τότε δεν θα κατανοείς τίποτε άλλο παρά δόγμα ή θεωρία, κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να γίνει η αλήθεια, και δεν θα φτάσεις ποτέ πιο πέρα από τις βάσεις του δόγματος. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Για ποιον λόγο δεν καταλαβαίνω κάποια από τα λόγια του Θεού που διαβάζω; Πώς γίνεται να μην μπορούν οι άνθρωποι να τα καταλάβουν και να τα αποδεχτούν τόσο εύκολα, όταν τα μετρούν με τη βοήθεια της γραμματικής και με βάση τη δομή μιας έκθεσης;» Εσείς πώς το εξηγείτε αυτό το πρόβλημα; Το καταλαβαίνετε τώρα; Θα σας το εξηγήσω Εγώ. Ο Θεός μιλάει στους ανθρώπους από τη δημιουργία της ανθρωπότητας· κάθε λέξη και παράγραφος από αυτά που λέει είναι απλώς γλώσσα, δεν είναι έκθεση. Σήμερα που μιλάω εδώ πέρα, άραγε διαβάζω κάποια έκθεση, κάνω μια αναφορά ή απλώς κουβεντιάζω; (Κουβεντιάζεις.) Κουβεντιάζω μαζί σας, λέω την αλήθεια και μιλάω για τα θέματα που έχετε ανάγκη. Μιλάω, δεν διαβάζω μια έκθεση. Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβετε τι είναι έκθεση και τι είναι η κουβέντα· έχουν διαφορές αυτά τα δύο. Οι εκθέσεις αφορούν διάφορα στοιχεία που είναι πτυχές γνώσεων οι οποίες προέρχονται από την ανθρωπότητα, κι ο Θεός δεν χρειάζεται να συμμορφωθεί μ’ αυτές τις γνώσεις όταν μιλάει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να εκφράσει απλά και καθαρά τις αλήθειες για τις οποίες θέλει να μιλήσει· εφόσον οι άνθρωποι μπορέσουν να καταλάβουν τις αλήθειες που ακούνε, αυτό αρκεί· ούτε καν τα σημεία στίξης δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιήσει. Η ανθρωπότητα εφηύρε τα σημεία στίξης και τις εκθέσεις, ενώ εφηύρε επίσης τη γραμματική και τα στοιχεία που απαιτούν οι εκθέσεις. Όλα αυτά εμπίπτουν στην κατηγορία της γνώσης και δεν είναι ανάγκη να τα τηρήσει ο Θεός. Επιπλέον, η γλώσσα προέρχεται από τον Θεό, πράγμα θετικό. Ό,τι κι αν πει, λοιπόν, ο Θεός, είναι σωστό. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το εξετάσεις εσύ για τυχόν γραμματικά λάθη ούτε να συγκρίνεις ή να αναλύσεις τα γραμματικά λάθη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να καταλάβεις σε κάθε συγκεκριμένο σημείο, σε κάθε παράγραφο και σε κάθε πρόταση ποια είναι η πρόθεση του Θεού, ποια είναι η αλήθεια, ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους, καθώς και ποιο είναι το μονοπάτι της άσκησης που λέει ο Θεός στους ανθρώπους· αυτό αρκεί. Τέτοια λογική πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα, οι άνθρωποι. Δεν υπάρχει λόγος να συμφωνούν τα λόγια και οι πράξεις του Θεού με όλες αυτές τις συμβάσεις και τα διαμορφωμένα από τους ανθρώπους πλαίσια, ούτε και με αυτούς τους κανονισμούς και αυτά τα αποκλειστικά διανοητικά πράγματα που περιλαμβάνει η γνώση· δεν χρειάζεται να τα ακολουθεί κανείς όλα αυτά. Ο Θεός έχει πει πολλά πράγματα. Ό,τι κι αν λέει, είναι η αλήθεια. Αυτοί που έχουν πνευματική κατανόηση και αυτοί που έχουν εμπειρία, όσο περισσότερο διαβάζουν τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνονται ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Το ποια είναι η αλήθεια που περιλαμβάνεται σ’ αυτά τα λόγια είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψουν, να αναζητήσουν και να βιώσουν οι άνθρωποι. Ο Θεός μιλάει στην ανθρωπότητα. Μην ξεχνάτε, αυτό που κάνει ο Θεός είναι να μιλάει, και το να «μιλάει» στην καθομιλουμένη είναι γνωστό ως κουβεντούλα ή ως συζήτηση. Και ποια είναι η ουσία αυτών που θέλει να πει εδώ ο Θεός; Είναι οι προθέσεις του Θεού, η αλήθεια και οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους· αυτό περιέχουν. Η φύση της ομιλίας είναι να μιλάει κανείς απλά και καθαρά, με τρόπο χαλαρό, από καρδιάς, πρόσωπο με πρόσωπο, άλλοτε με γλώσσα καθομιλουμένη και με τοπική διάλεκτο, και άλλοτε με κάποια λογοτεχνικά λόγια. Για να γράψεις μια έκθεση, πρέπει να κάνεις έναν πρόλογο στην πρώτη παράγραφο, να αναπτύξεις και να επεκταθείς στο κυρίως θέμα στη μέση, και στη συνέχεια να φτάσεις στην κορύφωση και στον επίλογο. Για να θεωρηθεί έκθεση, πρέπει να γραφτεί με αυτήν ακριβώς τη μορφή, και μόνο τότε θα τη διαβάσει ο δάσκαλος και να τη βαθμολογήσει ως μέτρια, καλή ή άριστη. Μήπως μπορείς με τον ίδιο τρόπο να βάλεις βαθμό στα λόγια του Θεού; Ας πούμε ότι λες: «Αυτό το κείμενο είναι καλό, έχει σωστή γραμματική, χρησιμοποιεί θεϊκή γλώσσα και ταιριάζει απόλυτα με τη δομή μιας έκθεσης· αυτό το κείμενο δεν είναι τόσο καλό, είναι λίγο ανοργάνωτο και δεν έχει τόσο καλή δομή. Κάποιες λέξεις δεν είναι τόσο σωστές γραμματικά, και μάλιστα κάποιες λέξεις μοιάζουν να μην έχουν χρησιμοποιηθεί στις σωστές θέσεις». Είναι αποδεκτό να διαβάζουμε τα λόγια του Θεού μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Θα ήταν στρεβλή μια τέτοια ανάγνωση, δεν πρόκειται να κερδίσεις ποτέ την αλήθεια έτσι. Πρέπει να μάθεις να καταλαβαίνεις το νόημα που κρύβεται πίσω από τα λόγια του Θεού για να διαπιστώσεις τι απαιτεί Εκείνος από σένα και ποια είναι η αλήθεια που περιλαμβάνουν αυτά τα λόγια· έτσι θα πράξεις έξυπνα. Εσύ ούτε καν πώς να εξετάσεις αυτά τα πράγματα δεν ξέρεις, και συνεχίζεις και λες όλη μέρα: «Πώς είναι δυνατόν τα λόγια του Θεού να μην είναι ούτε καν εκθέσεις; Τα λόγια του Θεού θα έπρεπε να είναι σαν δημόσιες ομιλίες, ο Θεός θα έπρεπε να μιλάει αψεγάδιαστα». Δεν το κάνω αυτό. Θα ήταν πολύ κουραστικό, κι εσείς θα βαριόσασταν να ακούτε, και θα κουραζόταν και ο ομιλητής. Φανταστείτε τον Θεό να μιλάει στον ουρανό, να μιλάει στον Ιώβ, να μιλάει στον Πέτρο, να μιλάει στον Μωυσή και στον Ιωνά· απλά και ξεκάθαρα δεν ήταν τα λόγια Του; Δεν βλέπεις καθόλου πόσο εξαιρετικά, αφηρημένα ή σπουδαία είναι τα λόγια Του ούτε πόσο ζωντανά εκφράζονται. Σκέψου τότε που ο Σατανάς έβαλε σε πειρασμό τον Ιώβ· ο Θεός είπε στον Σατανά: «Έβαλες τον νούν σου επί τον δούλον μου Ιώβ, ότι δεν υπάρχει όμοιος αυτού εν τη γη, άνθρωπος άμεμπτος και ευθύς, φοβούμενος τον Θεόν και απεχόμενος από κακού;» (Ιώβ 1:8), και «Αυτός εις την χείρα σου· μόνον την ζωήν αυτού φύλαξον» (Ιώβ 2:6). Τα λόγια του Θεού ήταν και απλά και περιεκτικά, και εξηγούσαν πολύ ξεκάθαρα το ζήτημα. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού και η ουσία Του. Ο Θεός δεν μιλάει επίτηδες με μυστηριώδεις υπεκφυγές, ενώ το μεγαλείο Του, το πόσο εξαιρετικός είναι, η εντιμότητα, η εξουσία και η δύναμή Του δεν είναι ψεύτικα. Για ποιον λόγο λέω ότι δεν είναι ψεύτικα; Όταν μιλάει σε κάποιον άνθρωπο, δεν υποκρίνεται, δεν καμουφλάρεται ώστε να παρουσιάσει μια μεγαλειώδη εικόνα ούτε λέει πράγματα που δεν μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι —αυτό το κάνει ο Σατανάς, δεν το κάνει ο Θεός— και εφόσον πει κάτι ο Θεός, θα σε κάνει να το καταλάβεις. Αν είσαι παιδί, θα σου μιλήσει με λόγια που καταλαβαίνουν τα παιδιά. Αν είσαι ηλικιωμένος, θα σου μιλήσει στη γλώσσα των ηλικιωμένων. Αν είσαι άνδρας, θα σου μιλήσει όπως συνήθως μιλάνε οι άνδρες. Αν είσαι διεφθαρμένος, θα σου μιλήσει με έναν τρόπο και με μια τέτοια γλώσσα που μπορούν να την καταλάβουν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Ο Θεός μιλάει με πολλούς τρόπους. Άλλοτε λέει αστεία, άλλοτε κάνει ειρωνικά σχόλια, άλλοτε είναι σαρκαστικός, άλλοτε αναλύει, άλλοτε είναι πιο αυστηρός, άλλοτε πιο μαλακός, άλλοτε σε συγκινεί, και άλλοτε σε παρηγορεί αφού σε κλαδέψει… Όλο αυτό το έργο που κάνει ο Θεός και όλες αυτές οι αλήθειες που εκφράζει δεν είναι άκαμπτα, είναι ρευστά. Ο Θεός είναι η πηγή του ζώντος ύδατος· η πηγή της αλήθειας είναι ο Θεός. Ό,τι λέει Εκείνος είναι σωστό, περιέχει την αλήθεια και δεν έχει σημασία με ποιον τρόπο το λέει. Άραγε, τι άνθρωπος είναι κάποιος που έχει μονίμως αντιλήψεις σχετικά με το πώς μιλάει ο Θεός, με τη δομή της γλώσσας Του και ούτω καθεξής, και που διαρκώς τα εξετάζει εξονυχιστικά και τα αμφισβητεί, και που όλα αυτά τον αναστατώνουν συνέχεια και σκέφτεται: «Ο θεός στον οποίο πιστεύω δεν φαίνεται στ’ αλήθεια σαν θεός· για ποιον λόγο είναι έτσι; Γι’ αυτό δεν θέλω να τον αποδεχτώ, θα ήταν πολύ ντροπιαστικό αν τον αποδεχόμουν, ας πιστέψω καλύτερα τον τάδε»; (Είναι δύσπιστος.) Είναι δύσπιστος. Και τι άνθρωποι είναι οι περισσότεροι από τους δύσπιστους; Άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Αυτοί που δεν έχουν πνευματική κατανόηση, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, τα εξετάζουν σχολαστικά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν με τίποτα να τα καταλάβουν πλήρως, κι έτσι αναρωτιούνται: «Αφού αυτή είναι η αληθινή οδός, είναι όντως δυνατόν να κερδίσει ευλογίες κανείς πιστεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο; Τόσοι άνθρωποι πιστεύουν. Αν δεν πιστέψω, τότε δεν θα πάω στην κόλαση;» Σκαρώνουν ακόμα και τιποτένιες μηχανορραφίες. Δεν αναρωτιούνται: «Λένε πως υπάρχει αλήθεια στα λόγια του Θεού. Και ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια; Πώς και δεν την έχω δει; Πρέπει να διαβάσω και να ακούσω!» Έρχεται τελικά η μέρα που «καταλαβαίνουν αυτά που ακούνε» και σκέφτονται: «Αυτά τα λόγια αποκαλύπτουν την πραγματική κατάσταση, είναι η αλήθεια. Η γλώσσα, όμως, είναι πολύ συνηθισμένη και κοινή, είναι πολύ απλή, και οι διανοούμενοι μπορεί να την περιφρονήσουν και να μεροληπτούν εναντίον της, και να τη θεωρήσουν ως πάρα πολύ συνηθισμένη κουβέντα, ακόμα και πεζή σε κάποια σημεία. Από το στόμα του θεού βγαίνουν όντως ορισμένες λέξεις που οι ανώτατοι διανοούμενοι των διάφορων κλάδων της γνώσης ούτε που θα καταδέχονταν να χρησιμοποιήσουν· είναι αδιανόητο όλο αυτό, δεν θα έπρεπε να ισχύει, σωστά;» Τι συνέπειες προκαλεί αυτή η συνεχής εξονυχιστική εξέταση; Θα νομίσεις ότι είσαι καλύτερος από τον Θεό και ότι ο Θεός πρέπει να πιστέψει σ’ εσένα και να σε εξυψώσει. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Η στάση που τηρούν απέναντι στον Θεό είναι να βρίσκονται πάντοτε σε κόντρα μαζί Του και να Τον εξετάζουν εξονυχιστικά. Την ίδια στιγμή που Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, Τον αψηφούν, ενώ την ίδια στιγμή που Τον αψηφούν, σκέφτονται: «Καλύτερα να μην είσαι ο θεός, αφού είσαι τόσο ασήμαντος, δεν είσαι σαν τον θεό. Δεν θα ένιωθα άνετα αν εσύ ήσουν ο θεός. Αν νιώσω αποστροφή για σένα και σε εξετάσω εξονυχιστικά, και σε αναλύσω σε τέτοιον βαθμό ώστε να μην είσαι πια θεός και να μην πιστεύει κανείς σ’ εσένα, τότε θα χαρώ· γαλήνη θα νιώσω αν ψάξω να βρω έναν μεγάλο θεό για να πιστέψω». Τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Οι περισσότεροι δύσπιστοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν ούτε να αποκτήσουν την αλήθεια μέσα από αυτές τις πιο συνηθισμένες ομιλίες του Θεού. Απλώς τις εξετάζουν σχολαστικά ξανά και ξανά, και όχι μόνο δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά και καταστρέφουν αυτό το σημαντικό ζήτημα που είναι η σωτηρία τους, και επίσης αποκαλύπτουν και αποκλείουν μόνοι τους τον εαυτό τους. Ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. (Δόξα τω Θεώ!) Αντίο!

17 Ιανουαρίου 2020

Υποσημειώσεις:

α. Το «Λάο» και το «Σιάο» είναι προθήματα που μπαίνουν μπροστά από τα επώνυμα στην κινεζική γλώσσα ως ένας όρος προσφώνησης που εκφράζει οικειότητα ή χαλαρότητα ανάμεσα στον ομιλητή και στον ακροατή.