Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος δεύτερο)
2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων
Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή σχετικά με το ένατο σημείο των εκδηλώσεων των αντίχριστων. Το ένατο σημείο σχετικά με τις εκδηλώσεις τους είναι το παρακάτω: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα, με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σ’ ένα μικρό μέρος αυτού του θέματος, δηλαδή απλώς το ξεκινήσαμε και συναναστραφήκαμε σχετικά με το τι είναι τα συμφέροντα· αυτό είναι το πρώτο σημείο. Όσο για το δεύτερο σημείο, κάναμε συναναστροφή σχετικά με το ποια είναι τα συμφέροντα των ανθρώπων και ποια είναι η ουσία των ανθρώπινων συμφερόντων. Το τρίτο σημείο σχετικά με το οποίο κάναμε συναναστροφή ήταν ποια είναι τα συμφέροντα του Θεού και ποια είναι η ουσία τους· λίγο πολύ, πάνω σ’ αυτό το περιεχόμενο συναναστραφήκαμε στα τρία αυτά σημεία. Την προηγούμενη φορά, η συναναστροφή μας ουσιαστικά αφορούσε εννοιολογικές αλήθειες· καταλήξαμε σ’ έναν ορισμό για τις διάφορες πτυχές των συμφερόντων και δώσαμε στους ανθρώπους να καταλάβουν τις βασικές έννοιες. Τώρα, δεν πρόκειται να επεκταθούμε περισσότερο στο περιεχόμενο που αναφέραμε πιο πριν, γιατί το θέμα της συναναστροφής μας ως προς το ένατο σημείο αποσκοπεί στο να επισημάνει τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Επομένως, στη συναναστροφή µας ως προς αυτό το σημείο, θα προχωρήσουμε στο να επικεντρωθούμε στις εκδηλώσεις των αντίχριστων. Θα αναλύσουμε κατ’ αρχάς τη στάση και τη συμπεριφορά τους απέναντι σε διάφορα συμφέροντα που έχουν σχέση με τους ίδιους, σε μια προσπάθεια να αναγνωρίσουμε τη φύση-ουσία και τη διάθεσή τους και να τους αναλύσουμε απ’ αυτήν την οπτική. Θα ξεκινήσουμε κάνοντας συναναστροφή σχετικά με το ποια πράγματα θεωρούν οι αντίχριστοι ότι έχουν σχέση με τα συμφέροντά τους.
Κατά την άποψη των αντίχριστων, ο Θεός, ο οίκος του Θεού και η εκκλησία δεν είναι παρά ταμπέλες, ενδεχομένως τίποτε παραπάνω από ονόματα, χωρίς καμία πραγματική αξία. Έτσι, εκείνοι περιφρονούν τα συμφέροντα του Θεού, του οίκου του Θεού και της εκκλησίας, και τα θεωρούν ασήμαντα και ανάξια προσοχής. Αντίθετα, τεράστια σημασία έχουν γι’ αυτούς τα προσωπικά τους συμφέροντα, με αποτέλεσμα να ξεπουλάνε συχνά τα συμφέροντα της εκκλησίας και του οίκου του Θεού με αντάλλαγμα τα προσωπικά τους συμφέροντα. Τώρα, ας χωρίσουμε σε κατηγορίες και ας αναλύσουμε προσεκτικά ποια πράγματα έχουν σχέση με τα συμφέροντα των αντίχριστων, έτσι ώστε οι άνθρωποι να αποκτήσουν μια σαφή εικόνα για τις απόψεις τους πάνω στα ζητήματα των συμφερόντων τους. Πρώτα απ’ όλα, όποια ταμπέλα κι αν έχουν αυτοί, είτε ως αντίχριστοι, είτε ως κακοί άνθρωποι, είτε ως άτομα που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ή είναι εχθρικά απέναντί της, πάντως δεν ζουν σε καμιά φούσκα. Ζουν στη σάρκα και έχουν τις ίδιες ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης ζωής. Άρα, άνθρωποι σαν τους αντίχριστους που ζουν ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές ή μέσα στον οίκο του Θεού και στην εκκλησία, έχουν κι αυτοί συμφέροντα που έχουν σχέση με την ασφάλειά τους. Αυτή είναι η πρώτη υποκατηγορία σχετικά με τα συμφέροντα των αντίχριστων· η δική τους ασφάλεια. Η δεύτερη υποκατηγορία σχετικά με τα συμφέροντα των αντίχριστων είναι η δική τους φήμη και θέση, πράγμα που έχει να κάνει με την εξουσία τους. Η τρίτη υποκατηγορία που αφορά τα συμφέροντα των αντίχριστων έχει να κάνει με το όφελός τους. Είναι άραγε πιο ξεκάθαρη μια ανάλυση των συμφερόντων των αντίχριστων μέσα από αυτές τις τρεις υποκατηγορίες απ’ ό,τι να γίνει μια άναρχη και άμεση συναναστροφή σχετικά μ’ αυτά; (Ναι.) Αν σας ζητήσω να κάνετε συναναστροφή με βάση αυτές τις τρεις υποκατηγορίες, σας έρχεται τίποτα στο μυαλό; Μπορείτε να συναναστραφείτε τι κατανοείτε; (Ίσως να μπορώ να συζητήσω για κάποιες ιδέες σχετικά με τη δεύτερη υποκατηγορία, αλλά για την προσωπική ασφάλεια και για το όφελος δεν έχω πολύ ξεκάθαρη εικόνα.) Εντάξει, την ώρα που Εγώ συναναστρέφομαι, εσείς, όπου μπορείτε να μιλήσετε ξεκάθαρα, μπορείτε να συμπληρώνετε· Εγώ θα συναναστραφώ πάνω σε αυτά που δεν καταλαβαίνετε ξεκάθαρα. Συμφωνείτε μ’ αυτό; (Ναι.)
Α. Η δική τους ασφάλεια
Θα ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας με την πρώτη υποκατηγορία των συμφερόντων των αντίχριστων, δηλαδή τη δική τους ασφάλεια. Πρέπει όλοι σας να καταλάβετε ξεκάθαρα το νόημα αυτής της υποκατηγορίας· αφορά τη σωματική ασφάλεια ενός ανθρώπου. Στην ηπειρωτική Κίνα, η πίστη στον Θεό συνεπάγεται ότι ζει κανείς σε επικίνδυνο περιβάλλον. Κάθε άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό βρίσκεται σε καθημερινή βάση μπροστά στον κίνδυνο να συλληφθεί, να καταδικαστεί και να διωχθεί σκληρά από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Οι αντίχριστοι δεν αποτελούν εξαίρεση. Μπορεί μέσα στον οίκο του Θεού να χαρακτηρίζονται ως αντίχριστοι, όμως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, σε συμμαχία με τη θρησκευτική κοινότητα, καταβάλλει συνεχώς κάθε δυνατή προσπάθεια για να καταστείλει και να εκδιώξει την εκκλησία του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του· είναι φυσικό οι αντίχριστοι να βρίσκονται κι αυτοί σε ένα τέτοιο περιβάλλον και να αντιμετωπίζουν κι αυτοί εξίσου την απειλή της σύλληψης. Επομένως, είναι αναγκασμένοι να έρχονται συχνά αντιμέτωποι με το ζήτημα της ασφάλειάς τους. Αυτό αφορά το ερώτημα πώς χειρίζονται οι αντίχριστοι την ασφάλειά τους. Στη συγκεκριμένη υποκατηγορία, συναναστρεφόμαστε κυρίως σχετικά με τη στάση που τηρούν οι αντίχριστοι απέναντι στην ασφάλειά τους. Ποια στάση τηρούν, λοιπόν; (Κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν την ασφάλειά τους.) Οι αντίχριστοι κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν την ασφάλειά τους. Αυτό που σκέφτονται είναι το εξής: «Πρέπει οπωσδήποτε να βρω εγγυήσεις για την ασφάλειά μου. Όποιος κι αν πιαστεί, δεν πρέπει με τίποτα να είμαι εγώ αυτός». Ως προς αυτό το ζήτημα, προσέρχονται συχνά ενώπιον του Θεού για προσευχή και Τον εκλιπαρούν να τους προφυλάξει από τους μπελάδες. Πιστεύουν πως ό,τι και να γίνει, αυτοί όντως εκτελούν το έργο του επικεφαλής στην εκκλησία και πως ο Θεός θα έπρεπε να τους προστατεύει. Για την ασφάλειά τους και για να αποφύγουν τη σύλληψη, να ξεφύγουν από κάθε δίωξη και να τοποθετηθούν σε ασφαλές περιβάλλον, οι αντίχριστοι πολλές φορές εκλιπαρούν και προσεύχονται για την ασφάλειά τους. Μόνο όταν πρόκειται για τη δική τους ασφάλεια στηρίζονται πραγματικά στον Θεό και προσφέρουν τον εαυτό τους σ’ Αυτόν. Όταν πρόκειται γι’ αυτό, έχουν πραγματική πίστη και εξαρτώνται στ’ αλήθεια από τον Θεό. Το μόνο που κάνουν είναι να προσεύχονται στον Θεό ζητώντας Του να διαφυλάξει την ασφάλειά τους, χωρίς να σκέφτονται καθόλου το έργο της εκκλησίας ή το καθήκον τους. Στο έργο τους, η αρχή που τους καθοδηγεί είναι η προσωπική τους ασφάλεια. Αν ένα μέρος είναι ασφαλές, τότε οι αντίχριστοι θα διαλέξουν αυτό το μέρος για να εργαστούν, και, μάλιστα, θα δείχνουν πολύ δραστήριοι και θετικοί, επιδεικνύοντας το μεγάλο «αίσθημα ευθύνης» τους και τη μεγάλη «αφοσίωσή» τους. Αν κάποιο έργο ενέχει κινδύνους και είναι πιθανό να τύχει κανένα περιστατικό, άρα να εντοπιστεί αυτός που το κάνει από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, τότε βρίσκουν δικαιολογίες και αρνούνται, και βρίσκουν ευκαιρία να το αποφύγουν. Αμέσως μόλις υπάρξει κίνδυνος, ή έστω μια υποψία κινδύνου, σκέφτονται τρόπους για να απαλλαγούν και να εγκαταλείψουν το καθήκον τους, αδιαφορώντας για τους αδελφούς και τις αδελφές. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ξεφύγουν οι ίδιοι απ’ τον κίνδυνο. Κατά βάθος, μπορεί να είναι ήδη προετοιμασμένοι: Αμέσως μόλις εμφανιστεί ο κίνδυνος, εγκαταλείπουν αμέσως το έργο που κάνουν, χωρίς να τους νοιάζει πώς θα πάει το έργο της εκκλησίας, τι απώλειες μπορεί να υποστούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν θα είναι ασφαλείς οι αδελφοί και οι αδελφές. Αυτό που έχει σημασία γι’ αυτούς είναι να ξεφύγουν. Έχουν μάλιστα έναν «άσσο στο μανίκι τους», ένα σχέδιο για να προστατευτούν: Αμέσως μόλις βρεθούν σε κίνδυνο ή συλληφθούν, ομολογούν όλα όσα ξέρουν, κι έτσι απαλλάσσουν τον εαυτό τους και αποποιούνται κάθε ευθύνη για να παραμείνουν ασφαλείς. Αυτό το σχέδιο έχουν σε ετοιμότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να διωχθούν λόγω της πίστης τους στον Θεό· φοβούνται μήπως συλληφθούν, βασανιστούν και καταδικαστούν. Είναι γεγονός ότι κατά βάθος έχουν υποκύψει από καιρό στον Σατανά. Τρέμουν τη δύναμη του σατανικού καθεστώτος και ακόμη περισσότερο φοβούνται μην τους συμβούν πράγματα όπως βασανιστήρια και σκληρές ανακρίσεις. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, αν όλα κυλάνε ομαλά και δεν υπάρχει καμία απειλή για την ασφάλειά τους ούτε κάποιο θέμα με αυτήν, και δεν υπάρχει πιθανότητα να προκύψει κανένας κίνδυνος, τότε μπορούν να προσφέρουν τον ζήλο και την «αφοσίωσή» τους, ακόμη και την περιουσία τους. Αν όμως οι συνθήκες είναι άσχημες και υπάρχει πιθανότητα να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή επειδή πιστεύουν στον Θεό και κάνουν το καθήκον τους, και αν η πίστη τους στον Θεό μπορεί να τους οδηγήσει να απολυθούν από την επίσημη θέση τους ή να τους εγκαταλείψουν οι κοντινοί τους άνθρωποι, τότε θα είναι εξαιρετικά προσεκτικοί· ούτε θα κηρύττουν το ευαγγέλιο και θα μαρτυρούν για τον Θεό ούτε θα κάνουν το καθήκον τους. Όταν υπάρχει το παραμικρό ίχνος προβλήματος, δειλιάζουν· όταν υπάρχει το παραμικρό ίχνος προβλήματος, θέλουν να επιστρέψουν αμέσως στην εκκλησία τα βιβλία τους με τα λόγια του Θεού και οτιδήποτε έχει σχέση με την πίστη στον Θεό, προκειμένου να παραμείνουν ασφαλείς και αλώβητοι. Δεν είναι επικίνδυνος ένας τέτοιος άνθρωπος; Αν τον συλλάβουν, δεν θα γίνει Ιούδας; Οι αντίχριστοι είναι τόσο επικίνδυνοι, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν Ιούδες· υπάρχει πάντα η πιθανότητα να προδώσουν τον Θεό. Επιπλέον, είναι άκρως εγωιστές και ποταποί. Αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία ενός αντίχριστου.
Κάποιοι ίσως να πουν: «Μπορεί οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις εκδηλώσεις να βρίσκονται μόνο στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον της Κίνας. Όταν πας στο εξωτερικό, δεν υπάρχουν διώξεις και συλλήψεις, άρα η προσωπική ασφάλεια χάνει τη σημασία της. Είναι και τότε ανάγκη να υπάρχει αυτό το θέμα;» Εσείς πιστεύετε ότι είναι ανάγκη; (Ναι.) Ακόμα και στο εξωτερικό, πολλοί άνθρωποι που κάνουν καθήκοντα στον οίκο του Θεού παρουσιάζουν συχνά τέτοιου είδους συμπεριφορές. Μόλις η συζήτηση στραφεί σε επιθέσεις, συκοφαντίες και κινήματα εναντίον του οίκου του Θεού από το πολιτικό καθεστώς μιας συγκεκριμένης χώρας, από απίστους ή από τη θρησκευτική κοινότητα, τότε κάποιοι άνθρωποι κατά βάθος φοβούνται πολύ και δειλιάζουν. Μπορεί να φτάσουν μέχρι και στο σημείο να πιστέψουν ότι θα ήταν καλύτερα και πιο ελεύθεροι εκείνη τη στιγμή αν δεν πίστευαν στον Θεό· κάποιοι μετανιώνουν που εναπόθεσαν την πίστη τους στον Θεό, ενώ κάποιοι, μέσα τους, σκέφτονται μέχρι και να υποχωρήσουν και εξετάζουν το ενδεχόμενο να κάνουν πίσω. Ανά πάσα στιγμή, τέτοιοι άνθρωποι ανησυχούν για την ασφάλειά τους, πιστεύοντας ότι αυτή είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Η ζωή τους και η ασφάλειά τους είναι οι κυριότερες έγνοιες που έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, όταν αντικρίζουν τον κόσμο και όλη την ανθρωπότητα να κακολογεί, να συκοφαντεί και να καταδικάζει την εκκλησία και το έργο του Θεού, δεν συντάσσονται με τον Θεό στην καρδιά τους. Κάθε άλλο, όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, όταν ακούνε φωνές που κακολογούν και καταδικάζουν τον Θεό, κατά βάθος, αντιτάσσονται σ’ Αυτόν. Θέλουν πάρα πολύ να διαχωρίσουν τον εαυτό τους από τον Θεό, τον οίκο Του και την εκκλησία. Επιπλέον, σε στιγμές σαν κι αυτές, τους είναι πολύ δύσκολο και οδυνηρό να παραδεχτούν την πίστη τους στον Θεό. Θέλουν απεγνωσμένα να μην έχουν καμία σχέση με τον Θεό, με τον οίκο Του ή με την εκκλησία. Σε τέτοιες στιγμές, νιώθουν αμηχανία, ακόμα και ντροπή, και δεν μπορούν να παρουσιαστούν ως μέλη του οίκου του Θεού. Άραγε, άνθρωποι σαν κι αυτούς ακολουθούν πραγματικά τον Θεό; Έχουν απαρνηθεί πραγματικά τα πάντα για να ακολουθήσουν τον Θεό; (Όχι.) Στην ηπειρωτική Κίνα, οι άνθρωποι, όταν πιστεύουν στον Θεό, έρχονται πολλές φορές αντιμέτωποι με διώξεις και συλλήψεις και έχουν συχνά προβλήματα με την προσωπική τους ασφάλεια· στο εξωτερικό, το περιβάλλον δεν είναι μεν τόσο σκληρό, αλλά και πάλι οι άνθρωποι βιώνουν παρόμοιες συνθήκες. Η θρησκευτική κοινότητα τους συκοφαντεί και τους καταδικάζει, και αναγκάζονται να αναμετρηθούν με την αδιαφορία ή με κάποιες δηλώσεις από διάφορες χώρες που δείχνουν έλλειψη κατανόησης απέναντι στην εκκλησία. Κάποιοι τα έχουν χαμένα, και μάλιστα είναι αβέβαιοι και αμφιβάλλουν για το αν είναι γνήσιο το έργο του Θεού, θέτοντας ακόμα περισσότερο υπό αμφισβήτηση το κατά πόσο ο Θεός είναι σωστός. Επειδή σκέφτονται, λοιπόν, συχνά τη δική τους ασφάλεια, δεν μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού με καρδιά σταθερή και ήρεμη. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν άραγε δώσει πραγματικά τη ζωή τους στον Θεό; (Όχι, δεν την έχουν δώσει.) Κάποιοι μάλιστα σκέφτονται: «Όποιος πάει στο εξωτερικό ξεφεύγει από τα νύχια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, έτσι δεν είναι; Δεν υπάρχει θρησκευτική ελευθερία στις άλλες χώρες; Δεν είναι τα πάντα ελεύθερα και απελευθερωμένα; Αφού ο Θεός μάς οδήγησε στο εξωτερικό για να κάνουμε τα καθήκοντά μας, τότε για ποιον λόγο αναγκαζόμαστε ακόμα να βιώνουμε τις ίδιες σκληρές συνθήκες; Γιατί αναγκαζόμαστε ακόμα να παίρνουμε αυτά τα μαθήματα και να υπομένουμε αυτά τα βάσανα στο εξωτερικό;» Κάποιοι άνθρωποι έχουν αμφιβολίες μέσα τους, και άλλοι όχι μόνο αμφιβάλλουν, αλλά και αντιστέκονται· έχουν μέσα τους ερωτήματα όπως αυτό: «Αφού αυτή είναι η αληθινή οδός, αφού είναι το έργο του Θεού, για ποιον λόγο εμείς, που κάνουμε αφοσιωμένα τα καθήκοντά μας, που έχουμε απαρνηθεί τα πάντα για να δαπανήσουμε τον εαυτό μας για τον Θεό, αναγκαζόμαστε και πάλι να υπομένουμε τέτοια άνιση μεταχείριση σ’ αυτόν τον κόσμο;» Δεν καταλαβαίνουν. Κι αφού δεν καταλαβαίνουν και βάζουν την ασφάλειά τους ως προτεραιότητα πάνω απ’ όλα, αυτή η έλλειψη κατανόησης γίνεται, σαν αποτέλεσμα, παράπονα και αμφισβήτηση που στρέφονται στον Θεό. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι στο εξωτερικό φοβούνται ακόμα και να πάρουν ρίσκα όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αν τους αναθέσουν ένα καθήκον που ενέχει κάποιο ρίσκο, βρίσκουν δικαιολογίες όπως: «Δεν είμαι κατάλληλος γι’ αυτό το καθήκον. Η οικογένειά μου είναι ακόμα στην ηπειρωτική Κίνα· αν με ανακαλύψει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, τότε δεν θα έχω πρόβλημα;» Αρνούνται να εκτελέσουν τέτοια καθήκοντα. Προτιμούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους, να προστατεύσουν την ασφάλειά τους και να σώσουν τη ζωή τους. Αντί να προσφέρουν εξ ολοκλήρου τον εαυτό τους, να εγκαταλείψουν τα πάντα και να απαρνηθούν τα πάντα για να αποδεχτούν τα καθήκοντά τους, αφήνουν μια διέξοδο για τον εαυτό τους. Δεν μπορούν να το καταφέρουν αυτό. Αυτές είναι ορισμένες από τις συμπεριφορές στις οποίες προβαίνουν όταν πρόκειται για την ασφάλειά τους. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ανησυχία μέσα στην καρδιά τους και προσεύχονται γι’ αυτό το θέμα συχνά. Κάποιοι πολλές φορές φοβούνται και δειλιάζουν, γιατί θεωρούν πως οι δυνάμεις του Σατανά είναι πολύ ισχυρές και αναρωτιούνται πώς θα μπορούσε να αντισταθεί ένας συνηθισμένος άνθρωπος σαν κι αυτούς. Για τον λόγο αυτόν, φοβούνται και ανησυχούν συχνά. Ορισμένοι μάλιστα νομίζουν ότι από τη στιγμή που θα τους συλλάβουν, δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα ούτε η εκκλησία ούτε ο οίκος του Θεού, ότι σε περίπτωση που συμβεί κάτι, κανείς δεν θα καταφέρει τίποτα. Θεωρούν, λοιπόν, ότι είναι πολύ σημαντικό να προστατέψουν τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα, όταν χρειάζεται να διακινδυνεύσουν και να αναλάβουν ένα ριψοκίνδυνο καθήκον, να κρύβονται και να μην μπορεί να τους πείσει κανείς. Υποστηρίζουν ότι δεν είναι ικανοί, βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες και λόγους για να αρνηθούν τα σημαντικά καθήκοντα που τους εμπιστεύεται ο οίκος του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι, αν το περιβάλλον είναι ευνοϊκό, μπορεί μέχρι και να σταθούν σε δημόσιο χώρο μπροστά σε μεγάλο πλήθος, να πάρουν ένα μικρόφωνο και να φωνάξουν: «Πιστεύω στον Παντοδύναμο Θεό, ανήκω στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού. Ελπίζω να μπορέσουν όλοι να προσέλθουν και να ερευνήσουν την αληθινή οδό». Όταν δεν κινδυνεύει η ασφάλειά τους, μπορούν να το κάνουν αυτό χωρίς φόβο. Μόλις εμφανιστεί ακόμα και η παραμικρή ένδειξη απειλής ή κατάσταση που αφορά την προσωπική τους ασφάλεια ή όταν παρουσιαστούν ξαφνικά κάποιες συνθήκες, τότε ο ενθουσιασμός τους εξαφανίζεται, η «αφοσίωσή» τους εξανεμίζεται και η «πίστη» τους ξεθωριάζει. Ξέρουν μονάχα να το βάζουν στα πόδια από δω κι από κει, και προσπαθούν συνεχώς να βρουν κάποιο διακριτικό, παρασκηνιακό έργο για να εκτελέσουν, φορτώνοντας σε άλλους ανθρώπους τις εργασίες και τα καθήκοντα που ενέχουν ρίσκο και κίνδυνο για τους ίδιους. Μόλις βελτιωθεί το περιβάλλον, ξεπροβάλλουν ξανά σαν καραγκιόζηδες. Γιατί εμφανίζονται ξανά; Για να αρχίσουν να αυτοπροβάλλονται, για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, για να δείξουν στον Θεό τον ενθουσιασμό τους, για να Του δείξουν πόσο αφοσιωμένοι είναι εκείνη τη στιγμή, και παράλληλα, για να επανορθώσουν γι’ αυτά που έκαναν προηγουμένως, προσπαθώντας απεγνωσμένα να επανέλθουν. Παρ’ όλ’ αυτά, με το παραμικρό πρόβλημα ή την παραμικρή αλλαγή στο περιβάλλον, οι άνθρωποι αυτοί εξαφανίζονται πάλι και κρύβονται.
Όταν το ευαγγελικό έργο ήταν στο ξεκίνημα της επέκτασής του, η διάδοση του ευαγγελίου ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Εκείνη την εποχή, δεν ήταν και πολλοί εκείνοι που μπορούσαν να κηρύξουν το ευαγγέλιο, και όσοι το κήρυτταν κατανοούσαν την αλήθεια αρκετά επιφανειακά. Δεν μπορούσαν να διακρίνουν πολύ καλά τις θρησκευτικές αντιλήψεις των ανθρώπων και δυσκολεύονταν πολύ να κερδίσουν τους ανθρώπους. Εκτός αυτού, το κήρυγμα του ευαγγελίου είχε και κινδύνους. Όταν συναντούσες κάποιους ανθρώπους που είχαν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, το πολύ πολύ να μην το δεχόντουσαν και τέλος· πάντως, δεν θα σε έβλαπταν ούτε θα σε προσέβαλαν. Αν κρατούσες επαφές μαζί τους, ίσως υπήρχε ακόμα ελπίδα να τους κερδίσεις, κι αυτό θα έφερνε κάποια αποτελέσματα. Όταν, όμως, συναντούσες κακούς ανθρώπους ή πάστορες και πρεσβυτέρους από διάφορα δόγματα, τότε εκείνοι όχι μόνο δεν το δεχόντουσαν, αλλά μπορεί να σου έκαναν επίθεση από κοινού, να σε ανάγκαζαν να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου, κι αν δεν το έκανες, μπορεί να σου έκαναν σωματική επίθεση. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορούσαν μέχρι και να σε καταγγείλουν στην αστυνομία και να σε παραδώσουν στο τμήμα, κι έτσι ήσουν σε κίνδυνο να συλληφθείς ανά πάσα στιγμή. Για κάποιους επικεφαλής της εκκλησίας, αυτά τα ζητήματα δεν αποτελούσαν περιορισμό. Συνέχιζαν να κάνουν τα καθήκοντά τους όταν όφειλαν να το κάνουν και μάλιστα πρωτοστατούσαν στο κήρυγμα του ευαγγελίου και στη μαρτυρία για τον Θεό. Απ’ την άλλη, κάποιοι δήθεν επικεφαλής ή εκείνοι οι ψευδοεπικεφαλής δεν έκαναν το ίδιο. Όταν έρχονταν αντιμέτωποι με τέτοιους κινδύνους, δεν πήγαιναν οι ίδιοι, αλλά έστελναν άλλους στη θέση τους. Έμαθα για μια επικεφαλής που είχε ανακαλύψει ότι ένας δυνητικός αποδέκτης του ευαγγελίου ήταν επικεφαλής σε ένα συγκεκριμένο δόγμα. Είχε σκοπό να στείλει κάποιον να του διαδώσει το ευαγγέλιο. Μετά από αρκετή σκέψη, δεν μπόρεσε να βρει κάποιον κατάλληλο και θεώρησε ότι το πιο σωστό ήταν να πάει η ίδια. Παρ’ όλα αυτά, φοβήθηκε τον κίνδυνο και δεν ήθελε να πάει· γι’ αυτόν τον λόγο, κανόνισε να πάει στη θέση της μια νεαρή αδελφή δεκαοχτώ ή δεκαεννιά χρονών. Τι νομίζετε; Καλά έκανε και κανόνισε να πάει αυτή η νεαρή αδελφή; (Δεν έκανε καλά.) Γιατί δεν έκανε καλά; (Επειδή ο δυνητικός παραλήπτης του ευαγγελίου ήταν επικεφαλής σε ένα συγκεκριμένο δόγμα με πολλές θρησκευτικές αντιλήψεις. Η νεαρή αδελφή είχε μικρό ανάστημα, κατανοούσε επιφανειακά την αλήθεια, δεν μπορούσε να συναναστραφεί σχετικά με την αλήθεια για να λύσει τα προβλήματα αυτού του δυνητικού αποδέκτη του ευαγγελίου. Μάλιστα, όχι μόνο μπορεί να μην τον προσηλύτιζε, αλλά μπορεί και να έπεφτε η ίδια θύμα παραπλάνησης.) Αν σκεφτεί κανείς την ηλικία της, πόση αλήθεια θα μπορούσε να έχει καταλάβει πραγματικά αυτή η νεαρή αδελφή; Πόσες γνώσεις είχε για τη Βίβλο; Πόση αυτοπεποίθηση θα μπορούσε να έχει ότι θα κατάφερνε να προσηλυτίσει τον επικεφαλής εκείνου του δόγματος; Τόσο μικρή που ήταν, ασφαλώς δεν ήταν και πολύ έμπειρη στο να κηρύττει το ευαγγέλιο. Επίσης, μόλις είχε ενηλικιωθεί και δεν είχε εμπειρία. Μπορούσε να διακρίνει τις αντιλήψεις, τις ιδέες και τις δυσκολίες των ενηλίκων; (Όχι, δεν μπορούσε.) Και βέβαια όχι. Στην ηλικία της, πολύ απλά δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τις σκέψεις των ενηλίκων. Πείτε Μου, αν σκεφτεί κανείς την ηλικία αυτής της νεαρής αδελφής, ήταν η καλύτερη επιλογή; (Δεν ήταν.) Δεν ήταν η καλύτερη επιλογή. Αυτή η επικεφαλής, λοιπόν, είχε σωστή πρόθεση όταν έστειλε τη νεαρή αδελφή; (Δεν είχε τη σωστή πρόθεση.) Δεν είχε τη σωστή πρόθεση. Δεν έπρεπε να είχε στείλει τη νεαρή αδελφή. Αργότερα, όταν η νεαρή αδελφή επικοινώνησε με τον επικεφαλής εκείνου του δόγματος και κατάλαβε πως δεν ήταν καλός άνθρωπος, έδωσε αναφορά στην επικεφαλής, λέγοντας ότι φοβόταν πάρα πολύ και ότι δεν τολμούσε να ξαναπάει. Η επικεφαλής επέμενε και την πίεσε: «Όχι, αυτό είναι το καθήκον σου και πρέπει να πας!» Η νεαρή αδελφή αναγκάστηκε να βάλει τα κλάματα και είπε: «Είναι το καθήκον μου και πρέπει να πάω, αλλά δεν το αντέχω, δεν μπορώ να το κάνω». Η επικεφαλής, όμως, δεν ενέδωσε και συνέχισε λέγοντας: «Και να μην μπορείς να πας, πρέπει· αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος, πρέπει να το κάνεις εσύ!» Τι είδους επικεφαλής νομίζετε ότι είναι αυτή η γυναίκα; Όχι μόνο προστάτευσε τον εαυτό της μόλις είδε τον κίνδυνο να πλησιάζει, αλλά έθεσε σε κίνδυνο και κάποιον άλλον, την ώρα που εκείνη έκανε πίσω. Ακόμα και όταν αυτή η νεαρή αδελφή έλεγε πως δεν μπορεί να το κάνει και μάλιστα έκλαιγε από τον φόβο της, εκείνη πάλι διαφωνούσε. Τι παλιογυναίκα που ήταν! Είναι ανθρώπινο ον; (Όχι.) Δεν είναι ανθρώπινο ον. Δεν σκέφτηκε την ασφάλεια των αδελφών της, σκέφτηκε μόνο τον εαυτό της. Μέχρι και την ασφάλεια των υπολοίπων αντάλλαξε για το δικό της συμφέρον, ακριβώς σαν τους τζογαδόρους γονείς που, όταν έχουν χάσει όλα τους τα λεφτά και δεν τους έχει μείνει τίποτα, δίνουν ως εγγύηση τις ίδιες τους τις κόρες για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, έτσι ώστε να τα καταφέρουν στις δύσκολες στιγμές και να γλυτώσουν από την καταστροφή. Θυσιάζουν αυτούς που αγαπούν πιο πολύ με αντάλλαγμα τη δική τους ευτυχία. Τι παλιογυναίκα είναι αυτή η επικεφαλής; Της έχει απομείνει άραγε καθόλου ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν έχει μείνει ίχνος ανθρώπινης φύσης μέσα της. Με βάση μια τέτοια συμπεριφορά, μπορούν άραγε άνθρωποι σαν κι αυτή να ταξινομηθούν ως αντίχριστοι; (Μπορούν.) Και βέβαια μπορούν! Ίσως κάποιοι να πουν: «Αυτό που κάνουν γίνεται για χάρη του έργου της εκκλησίας, για τη διάδοση του ευαγγελίου. Δεν έχουν καλές προθέσεις; Δεν το κάνουν για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Πώς είναι δυνατόν να ταξινομηθούν ως αντίχριστοι;» Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς μ’ αυτόν τον τρόπο; Είναι δυνατόν να διατυπωθεί ένα τέτοιο επιχείρημα; (Όχι, δεν είναι δυνατόν.) Για πείτε Μου, λοιπόν, ποια είναι η φύση αυτού του ζητήματος; (Αυτή η επικεφαλής παζάρεψε τη ζωή και την ασφάλεια της νεαρής αδελφής για χάρη των δικών της συμφερόντων και της ασφάλειάς της, δηλαδή την έσπρωξε επίτηδες σ’ έναν λάκκο. Η ανθρώπινη φύση της είναι πάρα πολύ κακόβουλη.) Για να το πω με πιο απλά λόγια, η συγκεκριμένη επικεφαλής, αν και ήξερε πολύ καλά ότι η νεαρή αδελφή ήταν τελείως ανίκανη γι’ αυτό το έργο, κανόνισε έτσι τα πράγματα, ώστε να προφυλάξει τον εαυτό της. Παράλληλα, το έκανε για να υπολογιστεί ως εκτέλεση του δικού της καθήκοντος· θυσίασε, λοιπόν, τα συμφέροντα και την ασφάλεια ενός άλλου ατόμου για να πετύχει τους προσωπικούς της στόχους. Αυτήν την πρόθεση είχε. Πολύ απλά, δεν την απασχολούσε ποιος ήταν ικανός να κάνει αυτήν τη δουλειά, ποιος θα μπορούσε να προσηλυτίσει εκείνον τον άνθρωπο ή ποιος θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά αυτή αποτελεσματικά, να βρει δηλαδή το πιο κατάλληλο άτομο για το έργο. Η ουσία των πράξεών της δεν αποσκοπούσε στο πώς να εκτελέσει το καθήκον της ή στο πώς να εκπληρώσει την αφοσίωσή της ή την ευθύνη της, αλλά στο να μπορέσει να δώσει λογαριασμό στους ανωτέρους της και να προφυλάξει τον εαυτό της θυσιάζοντας τα συμφέροντα των άλλων, μέχρι και βλάπτοντας τους άλλους. Έδρασε με τρόπο που έβλαπτε άλλους με σκοπό να προφυλάξει τον εαυτό της και να πετύχει τους δικούς της στόχους· αυτή δεν είναι η ουσία; (Ναι.) Αυτή είναι η ουσία. Οι ενέργειες, λοιπόν, αυτής της επικεφαλής μπορούν να χαρακτηριστούν ως ενέργειες ενός αντίχριστου. Αυτή δεν είναι η βάση του ζητήματος; (Ναι, αυτή είναι.) Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Αν δεν υπήρχαν κατάλληλοι υποψήφιοι κι αν δεν υπήρχε αυτή η νεαρή αδελφή, αν της έλεγαν να πάει η ίδια να προσηλυτίσει τον επικεφαλής αυτού του δόγματος, άραγε θα πήγαινε; Θα μπορούσε άραγε να πει: «Αφού δεν υπάρχουν κατάλληλοι υποψήφιοι, τότε θα πάω εγώ. Δεν φοβάμαι. Ακόμα κι αν χρειαστεί να θυσιάσω τη ζωή μου για να κερδίσω αυτόν τον άνθρωπο, είμαι πρόθυμη να τη χαραμίσω, γιατί αυτό είναι το καθήκον μου και η ευθύνη μου»; Θα μπορούσε να το κάνει αυτό; (Όχι.) Γιατί λέμε πως δεν θα μπορούσε να το κάνει; Δεν κάνουμε υποθέσεις εδώ. Όταν λέμε πως δεν θα μπορούσε, πού στηριζόμαστε; (Επειδή, όταν έκανε το καθήκον της, δεν το έκανε στ’ αλήθεια για να φέρει αποτελέσματα και να προσηλυτίσει τον δυνητικό αυτόν αποδέκτη του ευαγγελίου. Άρα, όταν έστειλε τη νεαρή αδελφή, έδρασε μηχανικά. Εάν δεν υπήρχε η νεαρή αδελφή, δεν υπήρχε περίπτωση να πάει η ίδια αυτοπροσώπως για να κερδίσει αυτόν τον άνθρωπο.) Σωστά, αυτό ακριβώς θα γινόταν. Εάν έβλεπε πως δεν υπήρχαν διαθέσιμοι κατάλληλοι υποψήφιοι, τότε δεν έπρεπε να πάει μόνη της; (Ναι.) Αν ήταν στ’ αλήθεια αφοσιωμένη στο καθήκον της και δεν λάμβανε υπόψη της την προσωπική της ασφάλεια, τότε δεν θα άφηνε τη νεαρή αδελφή να πάει, αλλά θα πήγαινε μόνη της. Ποιο ζήτημα τονίζει, λοιπόν, το γεγονός ότι δεν πήγε μόνη της; (Προφύλασσε τη δική της ασφάλεια και τα δικά της συμφέροντα.) Σωστά, έτσι έγινε. Αν ήταν στ’ αλήθεια αφοσιωμένη στο καθήκον της, τότε θα είχε επωμιστεί η ίδια αυτήν την ευθύνη. Δεν το έκανε, όμως, αυτό· αντίθετα, διάλεξε τη λιγότερο κατάλληλη υποψήφια για να πάει στη θέση της. Είχε άραγε την πρόθεση να στείλει τον λιγότερο κατάλληλο άνθρωπο στο πιο επικίνδυνο μέρος, έτσι ώστε να πετύχει τον στόχο της να προστατευτεί από τον κίνδυνο και να προφυλάξει τον εαυτό της; (Ναι.) Τέτοια συμπεριφορά έχουν οι αντίχριστοι. Αυτό αφορά το πώς οργανώνουν τους ανθρώπους.
Στην ηπειρωτική Κίνα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει καταστείλει, συλλάβει και εκδιώξει τους πιστούς στον Θεό με συστηματικό και βάναυσο τρόπο, βάζοντάς τους συχνά σε επικίνδυνα περιβάλλοντα. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση συλλαμβάνει τους πιστούς με διάφορες προφάσεις. Κάθε φορά που ανακαλύπτουν σε ποια περιοχή κατοικεί ένας αντίχριστος, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται εκείνος; Δεν σκέφτεται πώς να οργανώσει σωστά το έργο της εκκλησίας, αλλά πώς να γλυτώσει απ’ αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση. Όταν η εκκλησία έρχεται αντιμέτωπη με καταστολή και συλλήψεις, οι αντίχριστοι δεν κάθονται ποτέ να παρακολουθήσουν το έργο. Δεν κάνουν ρυθμίσεις σχετικά με τους βασικούς πόρους ή με το προσωπικό της εκκλησίας. Αντίθετα, βρίσκουν δικαιολογίες και λόγους ώστε να κατοχυρώσουν ένα ασφαλές μέρος για τον εαυτό τους και να ξεμπερδέψουν. Μόλις έχουν εγγυημένη την προσωπική τους ασφάλεια, σπάνια ασχολούνται αυτοπροσώπως με το να διευθετήσουν το έργο, το προσωπικό ή τους πόρους της εκκλησίας, ενώ ούτε διερευνούν το θέμα ούτε κάνουν συγκεκριμένες διευθετήσεις. Λόγω αυτού, οι πόροι και τα χρήματα της εκκλησίας δεν μεταφέρονται έγκαιρα σε ασφαλή μέρη, και τελικά, πολλά από αυτά τα λεηλατεί και τα αρπάζει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, γεγονός που προκαλεί σημαντικές απώλειες στην εκκλησία και οδηγεί στο να συλληφθούν περισσότεροι αδελφοί και αδελφές. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν αποφεύγουν οι αντίχριστοι την ευθύνη τους για το έργο. Οι αντίχριστοι έχουν κατά βάθος ως προτεραιότητα την προσωπική τους ασφάλεια. Πρόκειται για ένα ζήτημα που βρίσκεται στην καρδιά τους και τους απασχολεί συνέχεια. Σκέφτονται μέσα τους: «Δεν πρέπει να μπλέξω σε φασαρίες. Όποιον κι αν πιάσουν, δεν γίνεται να είμαι εγώ· πρέπει να μείνω ζωντανός. Ακόμα περιμένω να μετάσχω στη δόξα του θεού, όταν ολοκληρωθεί το έργο του. Αν με πιάσουν, τότε θα κάνω σαν τον Ιούδα και αυτό θα είναι το τέλος μου. Δεν θα έχω καλή έκβαση. Θα τιμωρηθώ». Κάθε φορά, λοιπόν, που πηγαίνουν σ’ ένα καινούργιο μέρος για να εργαστούν, το πρώτο που κάνουν είναι να ερευνήσουν ποιος έχει το πιο ασφαλές και ισχυρό σπίτι, στο οποίο μπορούν να κρυφτούν από τις έρευνες της κυβέρνησης και να νιώσουν ασφάλεια. Το δεύτερο που κάνουν είναι να ψάξουν για τα σπίτια που έχουν τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, που έχουν πάντοτε κρέας στο τραπέζι, κλιματισμό το καλοκαίρι και θέρμανση το χειμώνα. Επίσης, ρωτάνε ποιος από τους πιστούς έχει τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό και τα ισχυρότερα θεμέλια, ψάχνουν κάποιον ο οποίος, σε περίπτωση που προκύψουν προβλήματα, μπορεί να τους δώσει προστασία. Πρώτα ερευνούν όλα αυτά τα ζητήματα. Μόλις τα ερευνήσουν, βρίσκουν ένα μέρος για να τακτοποιηθούν και να κάνουν λίγο επιφανειακό έργο, να στείλουν καμιά επιστολή ή να μεταβιβάσουν προφορικά κάποιες πληροφορίες ή εργασιακές ρυθμίσεις. Νομίζεις, λοιπόν, ότι οι αντίχριστοι είναι ικανοί να κάνουν έργο; Όταν δεις πόσο σχολαστικά και προσεκτικά εξετάζουν και κανονίζουν την προσωπική τους ασφάλεια, μπορεί να μοιάζει λες και ξέρουν πώς να κάνουν συγκεκριμένο έργο, λες και ξέρουν μέσα τους πώς να το κάνουν. Δεν έχουν, όμως, τις σωστές προθέσεις, σκέφτονται μόνο το προσωπικό τους κέρδος και αποστρέφονται την αλήθεια· ακόμα κι αν ξέρουν ότι αυτά που κάνουν πάνε κόντρα στην αλήθεια και είναι εγωιστικά και ποταπά, εκείνοι επιμένουν να ενεργούν με τον δικό τους τρόπο, και να φέρονται απερίσκεπτα και απρόσεκτα. Ό,τι κάνουν το κάνουν για να διαφυλάξουν τη δική τους ασφάλεια. Μόλις τακτοποιηθούν και θεωρήσουν ότι βρίσκονται εκτός κινδύνου, ότι ο κίνδυνος έχει περάσει, τότε προχωράνε και κάνουν κάποιο επιφανειακό έργο. Οι αντίχριστοι είναι πολύ σχολαστικοί στις διευθετήσεις τους, αλλά αυτό ισχύει ανάλογα με ποιον έχουν να κάνουν. Μελετούν πολύ προσεκτικά τα ζητήματα που αφορούν τα δικά τους συμφέροντα· όταν, όμως, πρόκειται για το έργο της εκκλησίας ή για τα καθήκοντά τους, τότε δείχνουν πόσο εγωιστές και ποταποί είναι και δεν εκδηλώνουν καμία υπευθυνότητα, δεν έχουν ούτε ίχνος συνείδησης ή λογικής. Αυτές ακριβώς οι συμπεριφορές είναι που τους ταξινομούν ως αντίχριστους. Αν ήταν να κρίνουμε μόνο με βάση το επίπεδο, αν σκεφτόμασταν πόσο καλά μελετούν και σχεδιάζουν με τρόπο σχολαστικό και συγκεκριμένο την ασφάλειά τους, τότε δεν τους λείπει το επίπεδο κι έχουν και μυαλό. Λογικά, είναι ικανοί να αναλάβουν το έργο του οίκου του Θεού. Αν, λοιπόν, το εξετάσεις με βάση την ικανότητά τους, τότε δεν θα έπρεπε να φέρουν την ταμπέλα του αντίχριστου· άρα, για ποιον λόγο έχουν αυτήν την ταμπέλα, παρ’ όλα αυτά; Αυτό το καθορίζει η ουσία τους, το αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να την κάνουν πράξη, το αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Σκέφτονται και οργανώνουν με τρόπο προσεκτικό και συγκεκριμένο το περιβάλλον διαβίωσής τους, το τι θα φάνε και τι θα πιουν, καθώς και την ασφάλειά τους. Απ’ την άλλη, σε ό,τι αφορά το έργο του οίκου του Θεού, γίνονται άλλοι άνθρωποι· πάρα πολύ εγωιστές και ποταποί, χωρίς να υπολογίζουν καθόλου τις προθέσεις του Θεού. Σίγουρα δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν το έργο του οίκου του Θεού και τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν φιλτράροντάς τα. Φιλτράρουν επιλεκτικά τι είναι διατεθειμένοι να κάνουν και τι όχι, αλλά και τι έχει σχέση με τη δική τους ασφάλεια και τι όχι. Έπειτα, κάνουν κάποιο εύκολο έργο που δεν κρύβει κινδύνους, μόνο και μόνο για να μην ανακαλύψει ο Άνωθεν ότι στο φαΐ είναι πρώτοι, αλλά στο έργο τελευταίοι, και ότι δεν φροντίζουν για τα καθήκοντα που πρέπει να κάνουν. Μόλις οργανώσουν το έργο, δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις ούτε εποπτεύουν τον τρόπο με τον οποίο εκτελούνται οι συγκεκριμένες εργασίες. Για παράδειγμα, ο οίκος του Θεού έχει συγκεκριμένες αρχές και κανονισμούς σχετικά με τις προσφορές και τους διάφορους πόρους που έχει: πώς να οργανώνονται, πού να τοποθετούνται, πώς να φυλάσσονται και ποιος πρέπει να τους προσέχει. Οι αντίχριστοι, απ’ την άλλη, μόνο μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα, και μόλις κάνουν τις διευθετήσεις, το θεωρούν τελειωμένη υπόθεση. Είτε είναι είτε δεν είναι κατάλληλο το περιβάλλον, δεν πάνε ποτέ σ’ εκείνο το μέρος για να ρίξουν μια ματιά· απλώς κουνάνε τα χείλια τους και μέσα τους δεν αντιλαμβάνονται και δεν ρωτάνε, δεν ερευνούν και δεν τους νοιάζει αν είναι κατάλληλες ή ασφαλείς οι συγκεκριμένες διευθετήσεις για αυτούς τους πόρους του οίκου του Θεού. Οπότε, για το διάστημα που οι αντίχριστοι είναι επικεφαλής, μέσα στο εύρος του έργου τους, κακοί άνθρωποι αρπάζουν ορισμένα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Κάποια βιβλία μουχλιάζουν επειδή δεν έχουν αποθηκευτεί σωστά, και σε κάποιες περιπτώσεις, μερικά βιβλία ή κάποιοι πόροι τοποθετούνται σε μέρη όπου κανείς δεν τους φροντίζει. Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν κάνουν συγκεκριμένες διευθετήσεις γι’ αυτά τα ζητήματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τα ψάχνουν, δεν ερευνούν ούτε ρωτούν γι’ αυτά. Αντίθετα, μόλις κάνουν τις διευθετήσεις, θεωρούν ότι η εργασία τους έχει τελειώσει. Λένε αυτά που είναι να πουν και τέλος· ενεργούν μηχανικά και δεν επιδιώκουν κανένα πραγματικό αποτέλεσμα. Άραγε, οι αντίχριστοι δείχνουν αφοσίωση με αυτές τις συμπεριφορές; (Όχι.) Δεν έχουν καμία αφοσίωση. Όταν είναι να οργανώσουν τους διάφορους πόρους της εκκλησίας, οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις. Τι σημαίνει «δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις»; Σημαίνει μήπως ότι δεν κάνουν καθόλου διευθετήσεις; Ενεργούν μηχανικά και κάνουν κάποιες διευθετήσεις με σκοπό να ξεγελάσουν τους ανθρώπους, έτσι ώστε να μην τους καταγγείλει κάποιος στους ανωτέρους τους. Δεν κάνουν, όμως, ποτέ συγκεκριμένο έργο. Τι σημαίνει συγκεκριμένο έργο; Σημαίνει να καθορίσουν πού πρέπει να τοποθετηθούν αυτά τα πράγματα, αν είναι ή δεν είναι ασφαλές το μέρος, αν μπορεί να πάθουν κάτι, αν μπορεί να έρθουν ποντίκια και να τα φάνε, αν μπορεί να πλημμυρίσουν ή να κλαπούν, αν αυτοί που είναι υπεύθυνοι να τα προσέχουν είναι κατάλληλοι και ούτω καθεξής. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις, δεν ερευνούν ποτέ και δεν προβληματίζονται ποτέ. Κατά βάθος, θεωρούν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι δικά τους για να τα απολαύσουν· δεν έχουν αξία γι’ αυτούς και δεν τους είναι χρήσιμα. Ανήκουν σε άλλους ανθρώπους, στον οίκο του Θεού, πάντως με τους ίδιους δεν έχουν καμία σχέση. Δεν τους καίγεται καρφί· ας ανησυχεί γι’ αυτά όποιος ενδιαφέρεται· αυτοί πάντως δεν ενδιαφέρονται. Τα διευθετούν, και τέλος. Κάποιοι αντίχριστοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τα διευθετήσουν. Θεωρούν πως δεν πρόκειται να λάβουν καμία ανταμοιβή, ακόμα κι αν κάνουν καλά το έργο αυτό και πως, αν δεν το κάνουν καλά, κανένας δεν πρόκειται να τους θεωρήσει υπεύθυνους. Ποιος θα τους κατήγγελλε για ένα τόσο ασήμαντο πράγμα; Θα τους τιμωρούσε ο Θεός γι’ αυτό; Τέτοια ακριβώς είναι η στάση και η άποψη των αντίχριστων απέναντι στα καθήκοντά τους. Ενεργούν μηχανικά και χειρίζονται τα ζητήματα με επιπόλαιο τρόπο. Εφόσον όλα αυτά τα πράγματα δεν επηρεάζουν τη θέση τους ή την ασφάλειά τους, δεν τους νοιάζει αν αυτά θα τύχουν διαχείρισης ή όχι. Είτε χαθούν, είτε μειωθούν, είτε καταστραφούν αυτά τα πράγματα, αυτοί δεν έχουν καμία σχέση. Κατά τη γνώμη των αντίχριστων, αυτοί οι πόροι του οίκου του Θεού λογίζονται ως δημόσια περιουσία. Δεν είναι ανάγκη να ανησυχούν γι’ αυτή, δεν είναι ανάγκη να την προσέχουν ούτε είναι ανάγκη να δαπανήσουν ενέργεια για να τη διαχειριστούν. Οπότε, όσο είναι επικεφαλής οι αντίχριστοι, επειδή δείχνουν αμέλεια απέναντι στο καθήκον τους, επειδή επικεντρώνονται στην προσωπική τους ευχαρίστηση και επειδή δεν εκτελούν συγκεκριμένες εργασίες, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας λεηλατεί ή παίρνει διάφορα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, ή τα αρπάζουν κάποιοι κακοί άνθρωποι. Είναι πολλές αυτές οι περιπτώσεις. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μέσα σ’ ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον, ποιος θα μπορούσε να φροντίσει τα πάντα τόσο σχολαστικά; Ποιος θα μπορούσε να μη δείξει έστω και λίγη αμέλεια ή να μην κάνει λίγα λάθη;» Για λίγα λάθη γίνεται λόγος μόνο; Θα τολμήσω να πω πως, αν οι άνθρωποι μπορούσαν να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους και να δείξουν αφοσίωση, τότε δεν θα χάνονταν τόσο πολλά περιουσιακά στοιχεία· σίγουρα θα χάνονταν πολύ λιγότερα και θα βελτιωνόταν πολύ η αποτελεσματικότητα του έργου.
Οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό για να αποκτήσουν ευλογίες. Δεν τους απασχολεί ποτέ οτιδήποτε έχει σχέση με τον οίκο του Θεού ή με τα συμφέροντα του Θεού. Όλα όσα κάνουν περιστρέφονται αναγκαστικά γύρω από τα προσωπικά τους συμφέροντα. Αν το έργο του οίκου του Θεού δεν συνδέεται με τα προσωπικά τους συμφέροντα, τότε πολύ απλά δεν τους νοιάζει και δεν το ψάχνουν. Τι εγωιστές που πρέπει να είναι! Όταν ήταν επικεφαλής κάποιοι αντίχριστοι, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας λεηλάτησε μεγάλες ποσότητες από προσφορές που επόπτευαν εκείνοι, και χάθηκε ένα τεράστιο ποσό. Αυτοί οι αντίχριστοι, όμως, δεν κατηγόρησαν καθόλου τον εαυτό τους. Είπαν, μάλιστα, εκ των υστέρων: «Δεν είναι μόνο δική μου η ευθύνη. Πώς είναι δυνατόν να κατηγορούν εμένα για όλα αυτά; Άλλωστε, μια τέτοια κατάσταση είναι αναπόφευκτη». Δεν ένιωσαν καθόλου τύψεις, επέρριψαν την ευθύνη σε άλλους ανθρώπους και προσπάθησαν μέσα από πολλές δικαιολογίες να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Τι πράγματα είναι αυτά; Άραγε, άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν θα έπρεπε να αποβάλλονται; Δεν θα έπρεπε να δέχονται κατάρα και τιμωρία; (Ναι.) Αυτοί οι αντίχριστοι, μετά από τέτοιο σοβαρό λάθος που έκαναν, δεν έδειξαν ούτε ίχνος μεταμέλειας! Τι εκδηλώσεις θα εμφάνιζε ένας κανονικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος που έχει ανθρώπινη φύση, ένας άνθρωπος πιστός στον Θεό ή κάποιος που έχει θεοφοβούμενη καρδιά, αν, εξαιτίας της αμέλειάς του, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας άρπαζε την περιουσία του οίκου του Θεού; (Θα ένιωθε τύψεις, θα κατηγορούσε τον εαυτό του και θα πίστευε κατά βάθος ότι δεν είχε εκπληρώσει σωστά το καθήκον του.) Και μετά τι θα έκανε; Θα έψαχνε να βρει τρόπο να επανορθώσει. Από τα βάθη της καρδιάς του, θα ένιωθε ένα αίσθημα χρέους και μεταμέλειας· ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι, δεν θα ξεστόμιζε το παραμικρό παράπονο, δεν θα υπερασπιζόταν τον εαυτό του. Θα παραδεχόταν ότι έφταιγε η αμέλειά του, ότι ήταν δική του παράβαση. Ό,τι κι αν του έλεγε ο Θεός, με όποιον τρόπο κι αν αποφάσιζε να τον χειριστεί ο οίκος του Θεού, θα το αποδεχόταν. Και οι αντίχριστοι, λοιπόν, για ποιον λόγο δεν το αποδέχονται; Για ποιον λόγο, μόλις αποβληθούν, έχουν πολλά παράπονα; Αυτό αποκαλύπτει τη φύση που έχουν οι αντίχριστοι. Οι συγκεκριμένοι αντίχριστοι προξένησαν τόσο σημαντικές απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού, η αμέλειά τους στο καθήκον είχε ως αποτέλεσμα να πάνε χαμένες τόσες προσπάθειες από άλλους, και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας πήρε τόσες προσφορές, εκείνοι όμως δεν κατηγορούν καθόλου τον εαυτό τους, δεν ένιωσαν κανένα αίσθημα χρέους και μάλιστα υπερασπίστηκαν και τον εαυτό τους. Όταν τους χειρίστηκε ο οίκος του Θεού, εκείνοι αρνήθηκαν να υποταχθούν και σκόρπησαν παντού την περιφρόνησή τους. Τι πράγματα είναι αυτά; Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; (Ναι.) Έτσι φλερτάρουν με τον θάνατο. Αν εξετάσει κανείς τον πυρήνα των αντίχριστων, η φύση-ουσία τους είναι τέτοια που εχθρεύεται την αλήθεια και τον Θεό. Δεν έχουν ανθρώπινη φύση· είναι ζωντανοί δαίμονες, σατανάδες, θηρία με ανθρώπινη περιβολή. Αυτοί που έχουν ανθρώπινη φύση, όταν κάνουν ένα μικρό λάθος ή λένε κάτι που δεν είναι σωστό, νιώθουν αυτομομφή. Οι ζωντανοί δαίμονες, όμως, οι αντίχριστοι, δεν νιώθουν αυτό το συναίσθημα. Αυτοί οι αντίχριστοι, ακόμα κι όταν διέπραξαν ένα τόσο σοβαρό λάθος, δεν ένιωσαν καθόλου αυτομομφή και μάλιστα προσπάθησαν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Άρα, τι είναι η αλήθεια κατά τη γνώμη τους; Αναγνωρίζουν άραγε την αλήθεια μέσα στην καρδιά τους; Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ο Θεός είναι η αλήθεια· εκείνοι άραγε το αναγνωρίζουν αυτό το γεγονός; (Δεν το αναγνωρίζουν.) Είναι ξεκάθαρο ότι δεν το αναγνωρίζουν. Μέσα τους, θεωρούν ότι αυτοί οι ίδιοι είναι η αλήθεια, ότι αυτοί είναι ο Θεός· νομίζουν πως, εκτός απ’ αυτούς, δεν υπάρχει άλλος Θεός. Δεν είναι διάβολοι; (Ναι.) Πρόκειται για διαβόλους, κλασικούς διαβόλους. Οι αντίχριστοι δεν ρωτάνε καθόλου για τους πόρους της εκκλησίας ούτε κάνουν συγκεκριμένες ρυθμίσεις γι’ αυτούς. Αν, όμως, τύχει να έχουν οι ίδιοι στην κατοχή τους κάτι πολύτιμο, να είσαι σίγουρος ότι θα το προσέξουν σαν τα μάτια τους. Δεν πρόκειται να αποκαλύψουν ούτε λέξη γι’ αυτό, ακόμα και την ώρα που μιλάνε στον ύπνο τους· δεν θα μπορούσες ούτε με το ξύλο να τους βγάλεις κουβέντα. Το φυλάνε εξαιρετικά καλά. Όσον αφορά, όμως, τους πόρους του οίκου του Θεού, εκεί έχουν τελείως διαφορετική στάση. Για την ακρίβεια, έχουν την εξής στάση: «Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμένα; Αυτό το περιουσιακό στοιχείο δεν πρόκειται να το απολαύσω εγώ, δεν μου ανήκει. Και να το φροντίσω καλά, μπορεί να το δώσουν σε κάποιον άλλον! Ποιος ο λόγος να το φυλάξω τόσο καλά;» Δεν θεωρούν καθήκον τους αυτό το ζήτημα. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Είναι εκδήλωση ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Πώς ονομάζεται αυτό; Ονομάζεται αναξιοπιστία. Ο Θεός σού έχει εμπιστευτεί αυτό το έργο και σου έχει αναθέσει τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελέσεις· είναι μέρος της δουλειάς σου. Οφείλεις να χειριστείς σωστά αυτά τα ζητήματα, να τα εκτελέσεις ένα προς ένα, να τηρήσεις τις αρχές που απαιτεί ο Θεός και τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου Του, και να τα οργανώσεις σωστά· τότε θα έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου. Οι αντίχριστοι, όμως, έχουν άραγε αυτήν τη νοοτροπία ή αυτήν την ιδέα; (Όχι, δεν την έχουν.) Σε καμία περίπτωση. Αυτό δείχνει ότι δεν έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση. Ποια εκδήλωση συγκεκριμένα δείχνει ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση; Δεν τους νοιάζει να έχουν συνείδηση ή λογική και είναι εγωιστές και ποταποί, δεν είναι φερέγγυοι, είναι αναξιόπιστοι και δεν είναι άξιοι να τους εμπιστευτεί κανείς τίποτα.
Όσον αφορά τα ζητήματα του προσωπικού εντός της εκκλησίας, όπως για παράδειγμα ποιος κάνει τι έργο και πού, αν το κάνει σωστά, αν εκτελεί το καθήκον του αποτελεσματικά, αν προέκυψαν καθόλου περιστατικά διατάραξης ή αναστάτωσης, ή τι ανατροφοδότηση δίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, για όλα αυτά οι αντίχριστοι δεν ψάχνουν ποτέ τις λεπτομέρειες ούτε κάνουν καθόλου διευθετήσεις. Για παράδειγμα, όταν ο οίκος του Θεού τούς ζητά να διαθέσουν διάφορων ειδών ταλαντούχους ανθρώπους, τότε εκείνοι ρίχνουν απλώς μια ματιά στις έγγραφες συστάσεις που έχουν αυτοί οι άνθρωποι και δεν μαθαίνουν ούτε ρωτάνε συγκεκριμένα για την περίπτωσή τους· δεν ρωτάνε, ας πούμε, αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν θεμέλια στην πίστη τους, τι ανθρώπινη φύση έχουν, αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, αν τα ειδικά ταλέντα και οι τεχνικές τους δεξιότητες ταιριάζουν με τα πρότυπα που απαιτεί ο οίκος του Θεού, και αν είναι κατάλληλοι να καλλιεργηθούν και να αναλάβουν σημαντικά καθήκοντα. Σ’ αυτά τα ζητήματα, οι αντίχριστοι ενεργούν μηχανικά, φοράνε προσωπείο, εξετάζουν επιγραμματικά τις γραπτές συστάσεις και τέλος. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν ποτέ επικοινωνία με τους ανθρώπους τους οποίους διαθέτουν ούτε επιζητούν να τους καταλάβουν αναλυτικά και σε βάθος, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι απ’ αυτούς που επιλέγουν να αποκλείονται στο τέλος, επειδή δεν μπόρεσαν να κάνουν τα καθήκοντά τους ή να εκτελέσουν το έργο που τους αναλογεί. Οι αντίχριστοι πώς τη βλέπουν αυτήν την κατάσταση; «Μήπως παίρνω προαγωγή για να κάνω αυτά τα καθήκοντα; Δεν συμμετέχω καθόλου σ’ αυτά. Τι σημασία έχει ποιος θα πάει; Εφόσον εγκρίνω τις συστάσεις και διαθέσω αυτούς τους ανθρώπους, τότε έχω κάνει τη δουλειά μου. Άσε που εκείνοι που έχουν πάρει προαγωγή θα μου χρωστάνε και χάρη. Δεν είναι δική μου δουλειά αν αυτοί είναι ή δεν είναι κατάλληλοι να καλλιεργηθούν». Άραγε, φέρουν καμία ευθύνη οι αντίχριστοι αν διαθέσουν ακατάλληλους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν εμπόδια στο έργο του οίκου του Θεού; (Ναι.) Φέρουν μεγάλη ευθύνη· αυτά τα διαβολικά όντα, όμως, δεν κάνουν κανέναν έλεγχο. Κάποιοι λένε: «Σε συγκεκριμένα μέρη όπου το περιβάλλον είναι σκληρό, δεν μπορούμε να έρθουμε σε προσωπική επαφή με τους ανθρώπους. Πώς να τους ελέγξουμε αυτούς;» Όσο σκληρό κι αν είναι το περιβάλλον, δεν παύουν να υπάρχουν μέθοδοι και προσεγγίσεις για το πώς να χειρίζεστε τέτοια ζητήματα. Αυτό πάει ανάλογα με το πόσο υπεύθυνοι και ειλικρινά αφοσιωμένοι είστε. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν προσφέρεις την αφοσίωση και την υπευθυνότητά σου, τότε, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα, δεν είναι ιδανικό, ο Θεός το εξετάζει σχολαστικά και το γνωρίζει, και δεν θα έχεις εσύ την ευθύνη. Αν, όμως, δεν προσφέρεις την αφοσίωση και την υπευθυνότητά σου, τότε, ακόμα και τίποτε να μην πάει στραβά και να μην υπάρξουν συνέπειες στο τέλος, ο Θεός θα το εξετάσει σχολαστικά. Αυτές οι δύο προσεγγίσεις έχουν διαφορετική φύση, και ο Θεός θα τις αντιμετωπίσει διαφορετικά. Οι αντίχριστοι κάνουν κι αυτοί μηχανορραφίες όταν είναι να διαθέσουν ανθρώπους, έχουν κι αυτοί κίνητρα που είναι εγωιστικά και ποταπά, και δεν έχουν αφοσίωση. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς και δεν τηρούν τις αρχές. Επίσης, για να γίνει καλά ένα συγκεκριμένο έργο, πρέπει να εμφανίζονται, να ταξιδεύουν και να συναντούν όλο και περισσότερους ανθρώπους, να αντέχουν ταλαιπωρίες και να παίρνουν ρίσκα. Εκείνοι, μόλις συμβεί κάτι που θίγει το ζήτημα της δικής τους ασφάλειας, αρχίζουν και πάλι τους υπολογισμούς και αποκαλύπτεται η φύση τους. Τι είναι αυτό που αποκαλύπτεται; Πιστεύουν ότι αν αλληλεπιδρούν με πάρα πολλούς ανθρώπους, τότε η ασφάλειά τους κινδυνεύει, και ότι δεν μπορούν να έρχονται αυθαίρετα σε επαφή με ανθρώπους. Οι αντίχριστοι δεν έρχονται σε επαφή με ανθρώπους που θα έπρεπε και δεν συναντάνε κανέναν· αντίθετα, βρίσκουν κάποιο ασφαλές καταφύγιο για να μείνουν, κρύβονται και δεν κάνουν τίποτε άλλο πέρα από απλές εργασίες. Όσο για το πόσο καλά γίνονται οι υπόλοιπες πτυχές του έργου, για το αν υπάρχουν άνθρωποι που διαταράσσουν ή για το αν διανέμονται οι εργασιακές ρυθμίσεις, τα διάφορα βιβλία των λόγων του Θεού ή τα καταγεγραμμένα κηρύγματα, δεν κάνουν ποτέ συγκεκριμένες ρυθμίσεις ούτε ψάχνονται σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα. Δεν θέλω να πω ότι πρέπει αναγκαστικά να παίρνουν ρίσκα, να εμφανίζονται και να αντιμετωπίζουν προβλήματα για να δείξουν την αφοσίωσή τους. Ποιο είναι το ζήτημα εδώ; Ποιος μπορεί να το εξηγήσει; (Όταν ξεκίνησαν αυτό το έργο στην αρχή, δεν σκέφτηκαν ποτέ πώς να το κάνουν καλά ούτε αν το προσωπικό που πρότειναν ήταν κατάλληλο, και ποτέ δεν έδρασαν από καρδιάς ούτε εκπλήρωσαν τις ευθύνες τους. Ποτέ δεν τα σκέφτηκαν όλα αυτά.) Πολύ απλά, δεν δείχνουν αφοσίωση. Ο τρόπος που εργάζονται οι άνθρωποι που έχουν αφοσίωση στον Θεό διαφέρει στη φύση σε σχέση με εκείνους που δεν έχουν αφοσίωση. Όταν και τα δύο είδη ανθρώπων έρχονται αντιμέτωπα με ζητήματα που εμπεριέχουν κινδύνους, οι αφοσιωμένοι μπορούν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο και να κάνουν το έργο τους, αξιοποιώντας τη σοφία και τις μεθόδους που έχουν για να εφαρμόσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις. Οι αντίχριστοι, απ’ την άλλη, δεν κάνουν απτό έργο, είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν κίνδυνοι, και δεν εφαρμόζουν ποτέ εργασιακές ρυθμίσεις. Εκεί βρίσκεται η διαφορά. Οι αντίχριστοι μπορεί να ρωτήσουν προφορικά για την κατάσταση που βρίσκεται η εκκλησία, για τις διάφορες εργασίες και ούτω καθεξής, αλλά ακόμα και τις ερωτήσεις αυτές τις κάνουν τυπικά· κάνουν απλώς κάποιες επιφανειακές προσπάθειες και δεν είναι καθόλου σχολαστικοί σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα. Εξωτερικά, μπορεί να μοιάζει λες και κάνουν απτό έργο, αλλά στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουν το έργο, δεν κρατάνε σημειώσεις, δεν το αναλογίζονται, δεν προσεύχονται ούτε αναζητούν. Δεν αφιερώνουν ενέργεια για να σκεφτούν πώς προχωράνε τα διάφορα κομμάτια του έργου, ποιος είναι υπεύθυνος για τους τομείς όπου τα πράγματα δεν γίνονται σωστά, ποιοι από τους επικεφαλής της εκκλησίας μπορεί να είναι ακατάλληλοι ή πού δεν έχει εφαρμοστεί το έργο. Δεν τα εξετάζουν όλα αυτά, ενεργούν απλώς μηχανικά και, όταν ανακαλύπτουν προβλήματα, δεν τα λύνουν. Κάποιοι δήθεν επικεφαλής απλώς μαζεύουν τους ανθρώπους για συναθροίσεις, ρωτάνε για την κατάσταση, και αναλύουν και διερευνούν το έργο. Μόλις έρθει στο προσκήνιο κάποιο συγκεκριμένο έργο και χρειαστεί να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα, να κινδυνεύσει η προσωπική τους ασφάλεια και να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες σε κάποιον βαθμό, δεν το κάνουν. Σταματάνε το έργο σ’ εκείνο το σημείο, και βάζουν πάνω απ’ όλα την αυτοσυντήρησή τους. Ακόμα κι όταν αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν ζητήματα, δεν κάνουν συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Μήπως, σε περίπτωση που είναι γνωστοί για την πίστη τους και υπάρχει κίνδυνος να συλληφθούν, μεταβιβάζουν αυτές τις εργασίες σε άλλους; Όχι, δεν το κάνουν. Δεν κανονίζουν να κάνουν άλλοι αυτές τις εργασίες, και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ποια ουσία αποκαλύπτεται, λοιπόν, από ανθρώπους σαν κι αυτούς; Δεν έχουν αφοσίωση, είναι εγωιστές και ποταποί, και σκέφτονται στα πάντα την ασφάλειά τους. Δεν ρωτάνε ποτέ αν εφαρμόζονται οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ούτε ρωτάνε για την πρόοδο του έργου του οίκου του Θεού· δεν τους νοιάζουν αυτά τα πράγματα. Δεν έχουν προσφέρει την αφοσίωσή τους και ούτε δείχνουν την αφοσίωσή τους. Θεωρούν αρκετό να ενεργούν μηχανικά σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα· θεωρούν ότι έτσι κάνουν έργο. Αν το ρίσκο είναι μικρό, τότε μπορεί να κάνουν κάποιο έργο διστακτικά. Αν, όμως, το ρίσκο είναι μεγάλο και υπάρχει πιθανότητα να τους συλλάβουν, τότε, όσο σημαντική κι αν είναι η εργασία, δεν πρόκειται να την κάνουν. Τέτοια ουσία έχουν οι αντίχριστοι. Στα βάθη της καρδιάς τους, είναι ικανοί να ξεπουλήσουν τον οποιονδήποτε, εφόσον διασφαλίζονται τα συμφέροντά τους. Εξασφαλίζουν τα συμφέροντά τους σε βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού· θεωρούν τα συμφέροντά τους υπεράνω όλων. Μπορούν οι αντίχριστοι να δείξουν αφοσίωση μόλις αναλάβουν ένα καθήκον; (Όχι, δεν μπορούν.) Είναι αδύνατο να δείξουν αφοσίωση. Μπορούν άραγε να λάβουν υπόψη τους τη ζωή και την ασφάλεια των αδελφών τους; (Δεν μπορούν.) Όταν το ζήτημα είναι η δική τους ασφάλεια, οι αντίχριστοι θα προφυλάξουν μόνο τον εαυτό τους, ρίχνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές τους στο φλεγόμενο πηγάδι σαν θυσιαστήρια πιόνια. Τέτοια είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων.
Τι άλλο σκέφτονται κάποιοι αντίχριστοι, πέρα από τη δική τους ασφάλεια; Λένε: «Αυτήν τη στιγμή, βρισκόμαστε σε δυσμενές περιβάλλον, οπότε ας εμφανιζόμαστε λιγότερο κι ας διαδίδουμε λιγότερο το ευαγγέλιο. Αν το κάνουμε αυτό, θα μειωθούν οι πιθανότητες να μας πιάσουν και δεν θα καταστραφεί το έργο της εκκλησίας. Αν αποφύγουμε τη σύλληψη, τότε δεν θα γίνουμε Ιούδες, κι έτσι στο μέλλον θα μπορέσουμε να παραμείνουμε, έτσι δεν είναι;» Δεν υπάρχουν αντίχριστοι που θέλουν με τέτοιες δικαιολογίες να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους; Κάποιοι αντίχριστοι φοβούνται πάρα πολύ τον θάνατο και περιφέρονται σαν άθλια κουφάρια· τους αρέσει, επίσης, η φήμη και η θέση, και είναι πρόθυμοι να αναλάβουν ρόλο επικεφαλής. Ξέρουν πολύ καλά το εξής: «Δεν είναι εύκολο να επωμιστεί κανείς το έργο ενός επικεφαλής· αν μάθει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ότι με έκαναν επικεφαλής, θα γίνω διάσημος. Μπορεί να με βάλουν σε λίστα καταζητούμενων, και όταν με συλλάβουν, θα κινδυνεύσει η ζωή μου». Προκειμένου, όμως, να απολαύσουν τα οφέλη αυτής της θέσης, παραβλέπουν αυτούς τους κινδύνους. Όταν υπηρετούν ως επικεφαλής, τους νοιάζουν μόνο οι σαρκικές απολαύσεις και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Πέρα από λίγη αλληλογραφία με διάφορες εκκλησίες, δεν κάνουν τίποτε άλλο. Κρύβονται σ’ ένα μέρος και δεν συναντάνε κανέναν, παραμένουν απομονωμένοι, και οι αδελφοί και οι αδελφές δεν ξέρουν ποιος είναι ο επικεφαλής τους· τόσο πολύ φοβούνται. Δεν είναι, λοιπόν, σωστό να πει κανείς ότι μόνο στα λόγια είναι επικεφαλής; (Ναι.) Δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο ως επικεφαλής· το μόνο που τους νοιάζει είναι να κρυφτούν. Όταν οι άλλοι τους ρωτούν: «Πώς είναι η θέση του επικεφαλής;», εκείνοι λένε: «Έχω πάρα πολλή δουλειά, και για λόγους ασφαλείας είμαι αναγκασμένος να μετακομίζω συνεχώς. Ένα τόσο ταραγμένο περιβάλλον δεν με αφήνει να επικεντρωθώ στο έργο μου». Νομίζουν όλη την ώρα πως όλα τα μάτια είναι πάνω τους και δεν ξέρουν ποιο μέρος είναι ασφαλές για να κρυφτούν. Εκτός από το ότι μεταμφιέζονται, κρύβονται σε διάφορα μέρη και δεν μένουν σε ένα σημείο, δεν κάνουν ούτε πραγματικό έργο καθημερινά. Υπάρχουν τέτοιοι επικεφαλής; (Ναι.) Ποιες αρχές ακολουθούν; Αυτοί οι άνθρωποι λένε: «Ένα πανούργο κουνέλι έχει τρία λαγούμια. Για να προστατευτεί ένα κουνέλι από την επίθεση ενός θηρευτή, πρέπει να φτιάξει τρία λαγούμια για να κρύβεται. Είναι αποδεκτό, όταν αντιμετωπίζει κάποιος έναν κίνδυνο και πρέπει να διαφύγει, να μην έχει πουθενά να κρυφτεί; Πρέπει να πάρουμε παράδειγμα απ’ τα κουνέλια! Τα ζώα που δημιούργησε ο θεός έχουν αυτήν την ικανότητα να επιβιώσουν, κι εμείς οι άνθρωποι πρέπει να διδαχτούμε απ’ αυτά». Από τότε που ανέλαβαν τον ρόλο του επικεφαλής, έχουν συνειδητοποιήσει αυτό το δόγμα και μάλιστα πιστεύουν ότι έχουν καταλάβει την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, φοβούνται πάρα πολύ. Μόλις ακούσουν ότι κατήγγειλαν κάποιον επικεφαλής στην αστυνομία επειδή δεν έμενε σε ασφαλές μέρος, ή έβαλαν στόχο κάποιον επικεφαλής οι κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα επειδή έβγαινε πολύ συχνά έξω για να κάνει το καθήκον του και είχε επαφές με πάρα πολλούς ανθρώπους, και μάθουν ότι τελικά αυτοί οι άνθρωποι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, αμέσως φοβούνται. Σκέφτονται: «Ωχ όχι, τώρα ήρθε η σειρά μου να συλληφθώ; Πρέπει να πάρω το μάθημά μου απ’ αυτά. Δεν χρειάζεται να είμαι πολύ δραστήριος. Αν γίνεται να αποφύγω κάποιο κομμάτι του έργου της εκκλησίας, τότε δεν θα το κάνω. Αν μπορώ να αποφύγω να εμφανιστώ, τότε δεν θα εμφανιστώ. Θα εργάζομαι όσο γίνεται λιγότερο, θα αποφεύγω να βγαίνω έξω, θα αποφεύγω να έχω επαφές με κανέναν και δεν θα αφήνω κανέναν να μάθει ότι είμαι επικεφαλής. Σε τέτοιες εποχές που ζούμε, ποιος έχει το περιθώριο να νοιαστεί για κανέναν άλλον; Απλώς και μόνο το να μείνεις ζωντανός είναι δύσκολο!» Από τη στιγμή που ανέλαβαν τον ρόλο του επικεφαλής, δεν κάνουν κανένα έργο πέρα από το να κουβαλάνε μια τσάντα και να κρύβονται. Είναι όλη μέρα σε αναμμένα κάρβουνα, με τον διαρκή φόβο μήπως τους πιάσουν και τους καταδικάσουν. Ας υποθέσουμε ότι ακούνε κάποιον να λέει: «Αν σε πιάσουν, θα σε σκοτώσουν! Αν δεν ήσουν επικεφαλής, αν ήσουν ένας συνηθισμένος πιστός, τότε μπορεί να σε άφηναν με ένα μόνο μικρό πρόστιμο· αφού, όμως, είσαι επικεφαλής, ποιος ξέρει τι μπορεί να γίνει. Είναι πολύ επικίνδυνο! Κάποιοι επικεφαλής ή εργάτες που συνελήφθησαν δεν δέχτηκαν να δώσουν καμία πληροφορία και η αστυνομία τούς ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου». Μόλις ακούσουν ότι ξυλοκόπησαν κάποιον μέχρι θανάτου, ο φόβος τους μεγαλώνει και φοβούνται ακόμα περισσότερο να κάνουν έργο. Το μοναδικό που σκέφτονται κάθε μέρα είναι πώς να αποφύγουν τη σύλληψη, πώς θα καταφέρουν να μην εμφανιστούν, πώς να αποφύγουν την παρακολούθηση και πώς να αποφύγουν την επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Σπάνε το κεφάλι τους όσο σκέφτονται όλα αυτά τα πράγματα και ξεχνάνε τελείως τα καθήκοντά τους. Είναι αφοσιωμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Μπορούν άραγε τέτοιοι άνθρωποι να χειριστούν οποιοδήποτε έργο; (Όχι, δεν μπορούν.) Τέτοιοι άνθρωποι, πολύ απλά, είναι δειλοί· ναι μεν δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε κατηγορηματικά ως αντίχριστους με βάση μόνο αυτήν την εκδήλωση, αλλά τι φύση έχει αυτή η εκδήλωση; Η ουσία που έχει αυτή η εκδήλωση είναι η ουσία ενός δύσπιστου. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να προστατέψει την ασφάλεια των ανθρώπων, και σίγουρα δεν πιστεύουν ότι αν αφοσιώνεται κανείς στο να δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό σημαίνει ότι είναι αφοσιωμένος στην αλήθεια και ότι ο Θεός το εγκρίνει. Δεν έχουν μέσα στην καρδιά τους φόβο Θεού· μόνο τον Σατανά και τα μοχθηρά πολιτικά κόμματα φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, δεν πιστεύουν ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουν ότι ο Θεός πρόκειται να εγκρίνει κάποιον που δαπανά τα πάντα για χάρη Του, για να ακολουθήσει την οδό Του και να ολοκληρώσει την ανάθεση που του έδωσε Εκείνος. Δεν βλέπουν τίποτα από όλα αυτά. Και σε τι πιστεύουν; Πιστεύουν πως αν πέσουν στα χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, τότε θα έχουν κακό τέλος, μπορεί να τους επιβληθεί κάποια ποινή ή ακόμα και να κινδυνέψουν να χάσουν τη ζωή τους. Κατά βάθος, σκέφτονται μόνο την ασφάλειά τους και όχι το έργο της εκκλησίας. Δεν πρόκειται για δύσπιστους; (Ναι.) Τι λέει η Βίβλος; «Όστις απολέση την ζωήν αυτού δι’ εμέ θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 10:39). Τα πιστεύουν αυτά τα λόγια; (Όχι, δεν τα πιστεύουν.) Αν τους ζητηθεί να πάρουν ένα ρίσκο την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, αυτοί θα θελήσουν να κρυφτούν και να μην τους δει κανείς· θα θελήσουν να γίνουν αόρατοι. Τόσο πολύ φοβούνται. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι το στήριγμα του ανθρώπου, ότι τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, ότι αν όντως κάτι δεν πάει καλά ή αν όντως τους πιάσουν, αυτό το έχει επιτρέψει ο Θεός, κι ούτε πιστεύουν ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν καρδιά που υποτάσσεται. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν τέτοια καρδιά, τέτοια κατανόηση και τέτοια προετοιμασία. Πιστεύουν στ’ αλήθεια στον Θεό; (Όχι, δεν πιστεύουν.) Άραγε, η ουσία αυτής της εκδήλωσης δεν είναι η ουσία ενός δύσπιστου; (Ναι, είναι.) Έτσι πάει. Τέτοιοι άνθρωποι είναι υπερβολικά άτολμοι, τρομερά φοβισμένοι, ενώ έχουν και τον φόβο μήπως υποφέρουν σωματικά και τους συμβεί κάτι κακό. Είναι σαν τρομαγμένα πουλάκια και δεν μπορούν πια να εκτελέσουν το έργο τους. Οι άνθρωποι σαν κι αυτούς για τους οποίους μιλήσαμε νωρίτερα, πολύ απλά, δεν κάνουν καθόλου έργο, ακόμα κι αν είναι ικανοί να το κάνουν. Ακόμα κι αν ξέρουν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, δεν το χειρίζονται. Το μόνο που κάνουν είναι να προστατεύουν τον εαυτό τους, ενώ είναι πάρα πολύ εγωιστές και ποταποί. Και τα δύο αυτά είδη ανθρώπων είναι δύσπιστοι. Οι πρώτοι είναι ύπουλοι και δόλιοι, φοβούνται τις ταλαιπωρίες και την κούραση, τους απασχολεί η σάρκα τους και δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο. Οι δεύτεροι είναι άτολμοι και φοβισμένοι, δεν τολμάνε να εκτελέσουν πραγματικό έργο και φοβούνται μήπως τους πιάσει και τους καταδιώξει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Δεν έχουν διαφορά αυτά τα δύο είδη ανθρώπων μεταξύ τους; (Ναι.)
Ξέρετε καθόλου παραδείγματα για το πώς προστατεύουν την ασφάλειά τους οι αντίχριστοι; (Θεέ μου, ξέρω ένα τέτοιο παράδειγμα. Σε μια εκκλησία έκανε έφοδο ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας επειδή την έλεγχε ένας αντίχριστος που δρούσε ανεξέλεγκτα και έκανε κακά πράγματα, και συνελήφθησαν όλοι οι επικεφαλής, οι διάκονοι, αλλά και κάποιοι αδελφοί και αδελφές. Την περίοδο εκείνη, ο αντίχριστος φοβόταν μήπως τον πιάσουν. Δίχως να προβεί σε διευθετήσεις για το έργο της διαχείρισης της επόμενης μέρας, κρύφτηκε σε ένα απομακρυσμένο μέρος. Έφτασε στο σημείο να αρνηθεί να φιλοξενηθεί σε μια οικογένεια και επέμεινε αντί γι’ αυτό να νοικιάσει ένα σπίτι με χρήματα από τις προσφορές. Επειδή δεν έκανε τις κατάλληλες διευθετήσεις για το έργο που θα ακολουθούσε και δεν απέκλεισε εγκαίρως τους κρυμμένους κινδύνους, στη συνέχεια συνελήφθησαν αρκετοί αδελφοί και αδελφές, και αναγκάστηκε να διακοπεί το έργο της εκκλησίας. Είναι ξεκάθαρο πως οι αντίχριστοι είναι τρομερά εγωιστές και ποταποί. Στις κρίσιμες στιγμές, προστατεύουν μόνο τα συμφέροντά τους και δεν προστατεύουν καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.) Οι αντίχριστοι είναι υπερβολικά εγωιστές και ποταποί. Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, πόσο μάλλον αφοσίωση σ’ Αυτόν· όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, μόνο τον εαυτό τους προστατεύουν και προφυλάσσουν. Δεν θεωρούν τίποτα πιο σημαντικό από τη δική τους ασφάλεια. Εφόσον μπορούν να ζήσουν και να μην τους συλλάβουν, δεν τους ενδιαφέρει πόση ζημιά θα γίνει στο έργο της εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά εγωιστές, δεν σκέφτονται καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές ή το έργο της εκκλησίας, σκέφτονται μόνο τη δική τους ασφάλεια. Είναι αντίχριστοι. Κι όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε όσους είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν, εκείνοι πώς τα αντιμετωπίζουν; Πώς διαφέρει ό,τι κάνουν αυτοί με όσα κάνουν οι αντίχριστοι; (Όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε όσους είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, σκέφτονται οποιονδήποτε τρόπο για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, για να προστατεύσουν τις προσφορές του Θεού από απώλειες, ενώ κάνουν τις απαραίτητες διευθετήσεις για τους επικεφαλής και τους εργάτες, αλλά και για τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να υπάρξουν όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Οι αντίχριστοι, στο μεταξύ, το πρώτο πράγμα που φροντίζουν είναι να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Δεν τους νοιάζει το έργο της εκκλησίας ούτε η ασφάλεια του εκλεκτού λαού του Θεού, και όταν πρόκειται να γίνουν συλλήψεις στην εκκλησία, αυτό οδηγεί σε απώλειες για το έργο της.) Οι αντίχριστοι παρατάνε το έργο της εκκλησίας και τις προσφορές του Θεού, και δεν κανονίζουν ποιοι θα ασχοληθούν με τα επακόλουθα. Αυτό είναι σαν να επιτρέπουν στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να αρπάξει τις προσφορές του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του. Άραγε, έτσι δεν προδίδουν έμμεσα τις προσφορές του Θεού και τον εκλεκτό λαό Του; Όσοι είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όταν γνωρίζουν σαφέστατα ότι ένα περιβάλλον είναι επικίνδυνο, και πάλι αντιμετωπίζουν με θάρρος το ρίσκο που συνεπάγεται το να κάνουν το έργο της διαχείρισης της επόμενης μέρας και περιορίζουν τις απώλειες του οίκου του Θεού στο ελάχιστο πριν αποσυρθούν οι ίδιοι. Δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια. Πες Μου, σ’ αυτήν τη μοχθηρή χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ποιος θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος στο να πιστεύεις στον Θεό και να εκτελείς ένα καθήκον; Όποιο καθήκον κι αν αναλάβει κανείς, ενέχει κάποιο ρίσκο —όμως, η εκτέλεση του καθήκοντος είναι ανάθεση από τον Θεό, και ενώ ακολουθεί κανείς τον Θεό, πρέπει να αναλάβει το ρίσκο του να κάνει το καθήκον του. Θα πρέπει να ασκείται κανείς με σοφία και χρειάζεται να λαμβάνει μέτρα για την ασφάλειά του, αλλά δεν πρέπει να βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ όλα. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού, βάζοντας σε προτεραιότητα το έργο του οίκου Του και τη διάδοση του ευαγγελίου. Το πιο σημαντικό και αυτό που προηγείται είναι η ολοκλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό. Οι αντίχριστοι δίνουν τη μεγαλύτερη προτεραιότητα στην προσωπική τους ασφάλεια· πιστεύουν ότι τίποτα άλλο δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτούς. Όταν κάτι συμβαίνει σε κάποιον άλλον, όποιος κι αν είναι, δεν τους νοιάζει. Αν δεν συμβαίνει τίποτε κακό στους ίδιους, τότε αισθάνονται χαλαροί. Δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση, πράγμα που το καθορίζει η φύση-ουσία του αντίχριστου. Είναι δυνατόν, μέσα στο περιβάλλον της ηπειρωτικής Κίνας, να αποφύγει κανείς να πάρει το παραμικρό ρίσκο και να είναι σίγουρος πως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε κακό όσο κάνει το καθήκον του; Ούτε καν ο πιο προσεκτικός άνθρωπος δεν μπορεί να το εγγυηθεί αυτό. Είναι απαραίτητο, όμως, να είναι κανείς προσεκτικός. Αν είναι κανείς από πριν καλά προετοιμασμένος, αυτό θα βελτιώσει λίγο την κατάσταση και μπορεί να βοηθήσει να μειωθούν στο ελάχιστο οι απώλειες σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Αν δεν γίνει καμία προετοιμασία, τότε οι απώλειες θα είναι σημαντικές. Μπορείς να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο καταστάσεις; Άρα, είτε πρόκειται για συναθροίσεις είτε για την εκτέλεση οποιουδήποτε καθήκοντος, είναι προτιμότερο να είναι κανείς προσεκτικός και πρέπει οπωσδήποτε να λάβει κάποια προληπτικά μέτρα. Ένας αφοσιωμένος άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί λίγο πιο σφαιρικά και σχολαστικά όταν εκτελεί το καθήκον του. Θέλει να ρυθμίσει αυτά τα πράγματα όσο καλύτερα μπορεί, ώστε σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά, να υπάρξουν οι λιγότερες δυνατές απώλειες. Πιστεύει ότι πρέπει να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα. Κάποιος που δεν έχει αφοσίωση δεν λαμβάνει υπόψη του αυτά τα πράγματα. Θεωρεί πως όλα αυτά δεν έχουν σημασία και δεν τα βλέπει ως δική του ευθύνη ή ως καθήκον. Όταν κάτι στραβώσει, δεν κατηγορεί καθόλου τον εαυτό του. Αυτό εκδηλώνει ότι δεν έχει αφοσίωση. Οι αντίχριστοι δεν δείχνουν καμία αφοσίωση απέναντι στον Θεό. Όταν τους ανατεθεί κάποιο έργο, το αποδέχονται με μεγάλη χαρά και κάνουν κάποιες όμορφες δηλώσεις. Μόλις, όμως, εμφανιστεί κίνδυνος, φεύγουν πιο γρήγορα απ’ όλους· είναι οι πρώτοι που το βάζουν στα πόδια, οι πρώτοι που το σκάνε. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι εγωιστές και ποταποί σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν έχουν καθόλου αίσθημα ευθύνης ούτε αφοσίωση. Όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, μόνο πώς να φύγουν και πώς να κρυφτούν ξέρουν· το μόνο που σκέφτονται είναι να προστατέψουν τον εαυτό τους, ενώ ποτέ δεν σκέφτονται τις ευθύνες ή τα καθήκοντά τους. Οι αντίχριστοι φανερώνουν όλη την ώρα την εγωιστική και ποταπή φύση τους για χάρη της προσωπικής τους ασφάλειας. Δεν βάζουν σε προτεραιότητα ούτε το έργο του οίκου του Θεού ούτε τα δικά τους καθήκοντα, πόσο μάλλον βάζουν σε προτεραιότητα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αντίθετα, ως προτεραιότητα έχουν τη δική τους ασφάλεια.
Η υποκατηγορία σχετικά με την οποία κάναμε μόλις τώρα συναναστροφή δεν έχει, άραγε, σχέση με το ένατο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων, δηλαδή το ότι ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα; (Ναι.) Οι αντίχριστοι, προκειμένου να προστατέψουν τον εαυτό τους, να αποφύγουν τον κίνδυνο και τα σωματικά βάσανα, υιοθετούν μια στάση επιπόλαιη απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού και τα καθήκοντά τους. Τοποθετούνται σε θέσεις δίχως να κάνουν πραγματικό έργο. Δεν ξεπουλάνε έτσι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν αδιαφορούν για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, για το έργο του Θεού και για τις δικές τους ευθύνες, με αντάλλαγμα την προσωπική τους ασφάλεια; (Ναι.) Οι εκδηλώσεις που έχουμε αναλύσει σ’ αυτήν την υποκατηγορία ξεσκεπάζουν εξ ολοκλήρου την εγωιστική και ποταπή ουσία των αντίχριστων. Ποιο είναι το κύριο θέμα αυτής της συναναστροφής μας; Οι αντίχριστοι, επειδή φοβούνται μην μπλέξουν και προκειμένου να προφυλάξουν τον εαυτό τους, δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους και δεν δείχνουν καμία απολύτως αφοσίωση απέναντι στον Θεό. Υπάρχει καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα σε μια τέτοια εκδήλωση; Δεν έχει άραγε χαθεί η συνείδηση και η λογική; Πρόκειται για πλήρης έλλειψη ανθρώπινης φύσης!
Β. Η δική τους φήμη και θέση
Ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή με τη δεύτερη υποκατηγορία που είναι η φήμη και η θέση των αντίχριστων. Κι αυτή έχει σχέση με τα συμφέροντά τους. Και οι τρεις αυτές υποκατηγορίες που συζητάμε, δηλαδή η ασφάλεια των αντίχριστων, η φήμη και η θέση τους, καθώς και τα οφέλη τους, έχουν όλες σχέση με τα συμφέροντά τους. Έχουν μήπως αυτά κάποια σχέση με το έργο του οίκου του Θεού; (Ναι, έχουν.) Και ποια είναι η σχέση αυτή; (Οι αντίχριστοι, για να προφυλάξουν τον εαυτό τους και να διαφυλάξουν τη φήμη και τη θέση τους, μπορεί να διαταράξουν και να υπονομεύσουν το έργο της εκκλησίας.) Οι αντίχριστοι ζημιώνουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και το έργο της εκκλησίας προκειμένου να προφυλάξουν τα δικά τους συμφέροντα. Ας εξετάσουμε την εγωιστική και ποταπή φύση των αντίχριστων· τι λατρεύουν αυτού του είδους οι άνθρωποι, εκτός από το να προστατεύουν ιδιαίτερα τη δική τους ασφάλεια; (Τους αρέσει πολύ η φήμη και η θέση.) Σωστά. Στους αντίχριστους αρέσει πολύ η φήμη και η θέση. Η φήμη και η θέση είναι η κινητήρια δύναμή τους· θεωρούν πως η ζωή δεν έχει νόημα αν δεν έχουν φήμη και θέση, και χωρίς φήμη και θέση, δεν έχουν την ενέργεια να κάνουν οτιδήποτε. Και τη φήμη και τη θέση οι αντίχριστοι τα έχουν συνδέσει στενά με τα προσωπικά τους συμφέροντα· είναι η αχίλλειος πτέρνα τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι περιστρέφονται γύρω από τη θέση και τη φήμη. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα πράγματα, ίσως να μην έκαναν καθόλου έργο. Είτε οι αντίχριστοι έχουν θέση είτε όχι, αυτά τα δύο πράγματα, δηλαδή η φήμη και η θέση, είναι ο στόχος για τον οποίο αγωνίζονται, η κατεύθυνση προς την οποία πασχίζουν. Όταν οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό σε ένα περιβάλλον απολυταρχικό, όπως η ηπειρωτική Κίνα, δεν υπολογίζουν καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, προκειμένου να διαφυλάξουν τη δική τους ασφάλεια. Ένα απ’ αυτά που κάνουν είναι να επιδιώκουν τη θέση με όλες τους τις δυνάμεις, να διατηρούν σταθερά την εξουσία και να ελέγχουν την εκκλησία. Ένα ακόμα είναι ότι διαρκώς μιλάνε, εργάζονται, τρέχουν από δω κι από κει και μοχθούν για χάρη της δικής τους φήμης και θέσης. Γύρω απ’ αυτόν τον πυρήνα γυρνάνε όλα όσα λένε και όσα κάνουν οι αντίχριστοι. Ποτέ τους δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και ποτέ τους δεν κάνουν καθόλου πραγματικό έργο για τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Όταν πληρώνουν ένα τίμημα, να εξετάζετε για ποιον λόγο το κάνουν. Όταν επιχειρηματολογούν με θέρμη για ένα ζήτημα, να εξετάζετε για ποιον λόγο το κάνουν. Όταν συζητούν ή καταδικάζουν κάποιον άνθρωπο, να εξετάζετε τι πρόθεση και τι στόχο έχουν. Όταν εκνευρίζονται ή θυμώνουν για κάτι, να εξετάζετε ποια διάθεση αποκαλύπτουν. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κοιτάξουν μέσα στην καρδιά των ανθρώπων, ο Θεός όμως μπορεί. Όταν κοιτάζει ο Θεός μέσα στην καρδιά των ανθρώπων, με τι μετράει την ουσία όλων αυτών που λένε και που κάνουν; Τα μετράει με την αλήθεια. Ο άνθρωπος θεωρεί σωστό να προστατεύει τη φήμη και τη θέση του. Και τότε γιατί στα μάτια του Θεού αυτό θεωρείται ως αποκάλυψη και έκφραση, αλλά και η ουσία των αντίχριστων; Αυτό βασίζεται σε αυτά που τους δίνουν ώθηση και κίνητρο για όλα όσα κάνουν. Ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τι τους δίνει ώθηση και κίνητρο για όλα όσα κάνουν, και στο τέλος διαπιστώνει πως τα κάνουν όλα για τη δική τους φήμη και θέση, και όχι για να κάνουν το καθήκον τους, πόσο μάλλον για να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό.
Οι αντίχριστοι επιδιώκουν τη φήμη και τη θέση, οπότε σίγουρα μιλάνε και εργάζονται, επίσης, για να υποστηρίξουν τη φήμη και τη θέση τους. Τη μεγαλύτερη αξία γι’ αυτούς τα έχουν η φήμη και η θέση τους. Αν κάποιος γύρω τους έχει καλό επίπεδο και επιδιώκει την αλήθεια, και ο άνθρωπος αυτός αποκτήσει κάποιο κύρος ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές και επιλεχθεί ως επικεφαλής ομάδας, κι έχει τον μεγάλο θαυμασμό και την έγκριση των αδελφών, τότε πώς θα αντιδράσουν οι αντίχριστοι; Είναι βέβαιο ότι δεν θα χαρούν γι’ αυτό και θα αρχίσουν να ζηλεύουν. Για πείτε Μου, αν οι αντίχριστοι έχουν ζήλια μέσα τους, μπορούν να συμπεριφερθούν σωστά; Δεν θα κάνουν κάτι εξαιτίας της ζήλειας τους; (Ναι.) Και τι θα κάνουν αν φθονούν πραγματικά αυτόν τον άνθρωπο; Σίγουρα θα αρχίσουν να κάνουν στο μυαλό τους τέτοιους υπολογισμούς: «Αυτός ο άνθρωπος έχει πολύ καλό επίπεδο, κατανοεί αυτό το επάγγελμα σε έναν βαθμό και είναι πιο δυνατός από μένα. Όλα αυτά ωφελούν το έργο του οίκου του θεού, αλλά όχι εμένα! Άραγε, θα πάρει τη θέση μου; Αν όντως μια μέρα με αντικαταστήσει, δεν θα είναι πρόβλημα αυτό; Πρέπει να δράσω εκ των προτέρων. Αν μια μέρα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του, τότε δεν θα μπορώ να τον τακτοποιήσω τόσο εύκολα. Καλύτερα να χτυπήσω εγώ πρώτος. Αν καθυστερήσω και τον αφήσω να με εκθέσει, τότε ποιος ξέρει ποιες θα είναι οι συνέπειες. Άρα, πώς να χτυπήσω; Πρέπει να βρω μια δικαιολογία, να βρω μια ευκαιρία». Για πείτε Μου, οι άνθρωποι, αν θέλουν να τιμωρήσουν κάποιον, δεν μπορούν εύκολα να βρουν δικαιολογία και ευκαιρία να το κάνουν; Ποια είναι μία απ’ τις τακτικές του διαβόλου; («Αυτός που έχει αποφασίσει να χτυπήσει τον σκύλο του θα βρει εύκολα το μπαστούνι του».) Ακριβώς, «Αυτός που έχει αποφασίσει να χτυπήσει τον σκύλο του θα βρει εύκολα το μπαστούνι του». Στον κόσμο του Σατανά, υπάρχει αυτή η λογική και γίνονται αυτά τα πράγματα. Για τον Θεό, κάτι τέτοιο δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Οι αντίχριστοι προέρχονται από τον Σατανά και έχουν μεγάλο ταλέντο στο να κάνουν τέτοια πράγματα. Θα αναλογιστούν το εξής: «Αυτός που έχει αποφασίσει να χτυπήσει τον σκύλο του θα βρει εύκολα το μπαστούνι του. Θα σου προσάψω μια κατηγορία, θα βρω την κατάλληλη ευκαιρία να σε τιμωρήσω, θα καταπιέσω την αλαζονεία και την ύβρι σου, και την επόμενη φορά δεν πρόκειται να αφήσω τους αδελφούς και τις αδελφές να σε έχουν σε εκτίμηση και να σε επιλέξουν ως επικεφαλής ομάδας. Και τότε θα πάψεις να είσαι απειλή για μένα, σωστά; Αν εξουδετερώσω αυτό το ενδεχόμενο πρόβλημα και διώξω αυτόν τον αντίζηλο, τότε δεν θα είμαι ήρεμος;» Αν κάνει τέτοιες τούμπες το μυαλό τους, τότε είναι δυνατόν να καταφέρουν να συγκρατηθούν εξωτερικά και να μη δράσουν; Με τέτοια φύση που έχουν, μπορούν μήπως να κρατήσουν αυτήν την ιδέα κρυμμένη μέσα τους και να μην κάνουν τίποτα; Σε καμία περίπτωση. Θα βρουν οπωσδήποτε τρόπο να ενεργήσουν. Τόσο κακόβουλοι είναι οι αντίχριστοι. Όχι μόνο έχουν αυτό το σκεπτικό, αλλά θέλουν και να πετύχουν αυτόν τον στόχο. Έτσι, θα σκεφτούν αυτό το ζήτημα εναγωνίως, θα στύψουν το μυαλό τους. Δεν υπολογίζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε το έργο της εκκλησίας, πόσο μάλλον τους νοιάζει αν οι ενέργειές τους συμφωνούν με την πρόθεση του Θεού. Το μόνο που σκέφτονται είναι πώς να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους, πώς να διαφυλάξουν την εξουσία τους. Θεωρούν ότι ο αντίζηλός τους έχει ήδη απειλήσει τη θέση τους, οπότε προσπαθούν να βρουν την ευκαιρία να τον καταστρέψουν. Όταν μάθουν ότι ο αντίζηλός τους, χωρίς να τους συμβουλευτεί, αντικατέστησε κάποιον που έκανε συνεχώς το καθήκον του επιπόλαια, θα το θεωρήσουν ως την τέλεια ευκαιρία να του προσάψουν κάτι. Μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές, λένε: «Μιας και είμαστε όλοι εδώ σήμερα, ας αναλύσουμε ένα ζήτημα. Δεν είναι δικτατορική ενέργεια το να αντικαθιστάς κάποιον χωρίς έγκριση, χωρίς να το συζητάς με τους συνεργάτες ή τους συντρόφους σου; Γιατί να κάνει κανείς ένα τέτοιο λάθος; Άραγε, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη διάθεσή του; Δεν χρειάζεται κλάδεμα; Δεν πρέπει να τον εγκαταλείψουν οι αδελφοί και οι αδελφές;» Εκμεταλλεύονται αυτό το ζήτημα και το μεγαλοποιούν για να κακολογήσουν τον αντίζηλό τους και να εξυψώσουν τον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση δεν είναι τόσο σοβαρή. Αν γίνει μια αναφορά αφού αναπροσαρμοστεί ή αντικατασταθεί το καθήκον ενός μέλους της ομάδας, κάτι τέτοιο είναι απολύτως αποδεκτό, αρκεί αυτή η αναπροσαρμογή ή αντικατάσταση να γίνει σύμφωνα με τις αρχές. Οι αντίχριστοι, όμως, μεγαλοποιούν αυτό το ζήτημα. Επιτίθενται σκοπίμως στον αντίζηλό τους και εξυμνούν τον εαυτό τους. Αυτό δεν αποτελεί εκδήλωση ότι τιμωρούν τους άλλους; Κλαδεύουν κακόβουλα τον αντίζηλό τους και εξαπολύουν εξωφρενικούς ισχυρισμούς εναντίον του. Οι αδελφοί και οι αδελφές, όταν το ακούνε αυτό, σκέφτονται: «Τι συμβαίνει εδώ; Κάτι δεν πάει καλά. Αυτά που λέει δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα! Όλοι αναγνωρίζουν το γεγονός ότι αναπροσαρμόστηκε το καθήκον κάποιου που δεν το έκανε υπεύθυνα. Αντικαταστάθηκε με σκοπό την προάσπιση του έργου της εκκλησίας. Το να κάνει κανείς έτσι το καθήκον του αποτελεί μια σοβαρή και υπεύθυνη προσέγγιση, είναι μια εκδήλωση αφοσίωσης. Για ποιον λόγο, λοιπόν, να το χαρακτηρίσει κανείς ως δικτατορική ενέργεια; Είναι σαφώς ένα περιστατικό του τύπου “Αυτός που έχει αποφασίσει να χτυπήσει τον σκύλο του θα βρει εύκολα το μπαστούνι του”!» Οποιοσδήποτε καταλαβαίνει έστω και λίγο την αλήθεια και έχει λίγη ικανότητα διάκρισης μπορεί να αναγνωρίσει με την πρώτη ματιά ότι αυτοί οι αντίχριστοι απλώς φέρονται αυταρχικά και ξεσπάνε την αγανάκτησή τους στον αντίζηλό τους. Από πού κι ως πού θεωρείται ότι έτσι αναλαμβάνουν την ευθύνη για το έργο; Από πού κι ως πού θεωρείται ότι κλαδεύουν τον συγκεκριμένο άνθρωπο; Αυτοί οι αντίχριστοι δημιουργούν μεγάλο θέμα από το τίποτα· δεν είναι τίποτε παραπάνω από αντίποινα και προσωπική εκδίκηση. Αυτό πηγάζει από την ανθρώπινη βούληση και από τον Σατανά, δεν πηγάζει από τον Θεό. Σίγουρα δεν πηγάζει από μια στάση κατά την οποία αναλαμβάνουν την ευθύνη για το έργο και για τα καθήκοντά τους· δεν είναι αυτή η πρόθεσή τους. Οι αντίχριστοι ξεσκεπάζουν τις προθέσεις τους πολύ καθαρά, και κάποιοι άνθρωποι το διακρίνουν αυτό. Οι αντίχριστοι το διαισθάνονται αυτό; (Ναι.) Τόσο πανούργοι είναι οι αντίχριστοι. Έχουν τεράστιες δεξιότητες στο να διαφυλάσσουν τη θέση τους, να λένε σοφιστείες, να παίρνουν τους ανθρώπους με το μέρος τους, και κυρίως να έχουν «διορατικότητα» όσον αφορά την καρδιά των ανθρώπων. Σκέφτονται μέσα τους: «Μπορώ να διακρίνω κάθε σκέψη που έχετε μέσα στην καρδιά σας. Την αλήθεια μπορεί να την καταλαβαίνετε, αλλά εμένα δεν μπορείτε να με διακρίνετε. Εγώ μπορώ να σας διακρίνω. Μπορώ να καταλάβω ποιος δεν πείθεται απ’ αυτά που λέω». Άραγε, όμως, λένε τίποτα από όλα αυτά; Όχι, δεν λένε. Μιλάνε με ωραίες λέξεις και εκφράσεις για να τους πείσουν όλους, για να τους κάνουν να πιστέψουν πως δικαιολογημένα κλάδεψαν αυτόν τον άνθρωπο. Τι λέξεις χρησιμοποιούν; Λένε: «Δεν σε κλάδεψα επειδή είχα κάποιο προσωπικό, εγωιστικό κίνητρο. Στην πραγματικότητα, μεταξύ μας δεν έχουμε καμία προσωπική έχθρα. Απλώς, όταν απομάκρυνες αυθαίρετα εκείνον τον άνθρωπο από τα καθήκοντά του, έβλαψες τα συμφέροντα του οίκου του θεού. Είναι δυνατόν να κάνω τα στραβά μάτια; Θα ήταν ανεύθυνο εκ μέρους μου να σου επιτρέψω να το κάνεις αυτό. Δεν το κάνω με σκοπό να στοχοποιήσω ούτε εσένα ούτε κανέναν άλλον συγκεκριμένα. Αν κάνω λάθος, ας με επικρίνουν και ας με επιπλήξουν οι αδελφοί και οι αδελφές. Στις επόμενες εκλογές, δεν θα κατέβω υποψήφιος». Κάποιοι άνθρωποι, όταν το ακούσουν αυτό, μπερδεύονται. Σκέφτονται: «Μάλλον τον έχω παρεξηγήσει. Είναι διατεθειμένος μέχρι και να μην κατέβει υποψήφιος στις εκλογές. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον κλάδεψε με σκοπό να ανταγωνιστεί για τη θέση· με αυτήν τη στάση που υιοθέτησε ανέλαβε την ευθύνη για το έργο της εκκλησίας. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό». Και πάλι, οι αντίχριστοι αυτοί καταφέρνουν να παραπλανήσουν κάποιους ανθρώπους. Δεν είναι πανούργοι οι αντίχριστοι; (Ναι, είναι.) Είναι πάρα πολύ πανούργοι! Θα έλεγε κανείς ότι οι αντίχριστοι στύβουν το μυαλό τους, ψάχνουν μέχρι τα έγκατα του μυαλού τους και επιστρατεύουν όποιο μέσο χρειαστεί για χάρη της φήμης και της θέσης τους. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο ρητό: «Χαστούκισέ την πρώτα και μετά βγάλ’ την ένα ωραίο ραντεβού». Άραγε, οι αντίχριστοι δεν χρησιμοποιούν αυτήν την τακτική; Αφού σε χτυπήσουν, μπορεί να πουν κάποια ωραία λόγια για να σε καλοπιάσουν, να σε παρηγορήσουν και να σε πείσουν ότι είναι τρομερά ανεκτικοί, υπομονετικοί και στοργικοί. Στο τέλος, αναγκάζεσαι να τους εγκρίνεις και να πεις: «Κοίτα, αυτός ο άνθρωπος έχει τόσο ξεκάθαρους στόχους στο έργο του και είναι τόσο καλός σ’ αυτό· πόσο επιδέξιος είναι! Είναι φανερό ότι έχει τις ιδιότητες ενός επικεφαλής, και σε σύγκριση μ’ αυτόν, όλοι μας νιώθουμε ανεπαρκείς». Τότε οι αντίχριστοι αυτοί δεν έχουν πετύχει τον στόχο τους; Αυτά είναι τα κόλπα των αντίχριστων.
Οι αντίχριστοι είναι εξαιρετικά ύπουλοι και πανούργοι. Όλα όσα λένε τα έχουν σκεφτεί καλά· δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να προσποιηθεί καλύτερα απ’ αυτούς. Μόλις, όμως, βγουν τα άπλυτά τους στη φόρα, μόλις δουν πραγματικά οι άνθρωποι το αληθινό τους πρόσωπο, τότε κάνουν τα πάντα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, και ψάχνουν να βρουν τρόπους για να φτιάξουν την κατάσταση και να μπλοφάρουν, προκειμένου να περισώσουν την εικόνα και τη φήμη τους. Οι αντίχριστοι ζουν κάθε μέρα μόνο για τη φήμη και τη θέση, ζουν μόνο για να απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης· μόνο αυτό σκέφτονται. Ακόμα κι όταν καμιά φορά έχουν κάποιες μικρές δυσκολίες ή πληρώνουν κάποιο ασήμαντο τίμημα, αυτό γίνεται για χάρη της απόκτησης θέσης και φήμης. Οι αντίχριστοι, από τη στιγμή που πιστεύουν στον Θεό, συνωμοτούν συνεχώς κυρίως για την επιδίωξη της θέσης, την απόκτηση εξουσίας και την εύκολη ζωή· και δεν τα παρατάνε μέχρι να πετύχουν τους στόχους τους. Αν ποτέ αποκαλυφθούν οι κακές τους πράξεις, πανικοβάλλονται, λες και θα πέσει ο ουρανός πάνω τους. Δεν μπορούν να φάνε ούτε να κοιμηθούν και μοιάζουν να βρίσκονται σε έκσταση, λες και πάσχουν από κατάθλιψη. Όταν οι άλλοι τους ρωτούν τι συμβαίνει, σκαρφίζονται ψέματα και λένε: «Χθες ήμουν τόσο απασχολημένος, που δεν κοιμήθηκα όλη νύχτα, γι’ αυτό είμαι πολύ κουρασμένος». Αλλά στην πραγματικότητα, τίποτα από αυτά δεν ισχύει, όλα αυτά είναι παραπλάνηση. Αισθάνονται έτσι επειδή αναλογίζονται συνεχώς το εξής: «Αφού αποκαλύφθηκαν τα κακά πράγματα που έκανα, πώς μπορώ να αποκαταστήσω τη φήμη και τη θέση μου; Με ποια μέσα μπορώ να εξιλεωθώ; Με τι ύφος να μιλήσω για να δώσω εξηγήσεις σε όλους; Τι μπορώ να πω έτσι ώστε να μην τους αφήσω να με διακρίνουν;» Για πολύ καιρό, δεν βρίσκουν τι να κάνουν, κι έτσι στεναχωριούνται. Μερικές φορές, το βλέμμα τους κολλάει σ’ ένα σημείο και κανείς δεν ξέρει πού κοιτάνε. Το πρόβλημα τους κάνει να βασανίζουν το μυαλό τους, να εξαντλούν κάθε σκέψη και να μη θέλουν να φάνε και να πιουν. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να δίνουν την εντύπωση ότι ενδιαφέρονται για το έργο της εκκλησίας και ρωτούν τους ανθρώπους: «Πώς πάει το ευαγγελικό έργο; Πόσο αποτελεσματικό είναι το κήρυγμά του; Έχουν κερδίσει τελευταία καθόλου ζωή-είσοδο οι αδελφοί και οι αδελφές; Προκάλεσε κανείς διαταραχές ή αναστάτωση;» Αυτές τις ερωτήσεις σχετικά με το έργο της εκκλησίας τις κάνουν ως επίδειξη στους άλλους. Αν μάθαιναν πράγματι ότι υπήρχαν προβλήματα, δεν θα είχαν τρόπο να τα λύσουν, οπότε οι ερωτήσεις τους είναι απλώς μια τυπική διαδικασία την οποία οι άλλοι μπορεί να εκλάβουν ως ενδιαφέρον για το έργο της εκκλησίας. Αν τύχαινε να αναφέρει κανείς κάποια προβλήματα της εκκλησίας ώστε να τα λύσουν, εκείνοι θα κουνούσαν απλώς το κεφάλι τους. Καμία στρατηγική δεν θα τους ωφελούσε και, παρόλο που θα ήθελαν να μεταμφιεστούν, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν και θα κινδύνευαν να εκτεθούν και να αποκαλυφθούν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι σε ολόκληρη τη ζωή τους. Αυτήν τη στιγμή, οι αντίχριστοι κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα, και πού και πού κουνάνε το κεφάλι τους σαν να λένε: «Δεν πάει άλλο». Στη συνέχεια, χτυπάνε το κεφάλι τους με τα χέρια τους, λες και σκέφτονται: «Πώς γίνεται να είμαι τόσο ανόητος; Πώς γίνεται να σκόνταψα σ’ αυτό το ζήτημα;» Δεν μπορούν να αποδεχτούν αυτό το γεγονός και το μόνο που κάνουν είναι να αναστενάζουν. Απλώς δουλεύουν, υποφέρουν και πληρώνουν το τίμημα μόνο για τη φήμη και τη θέση τους, ενώ για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, αναλώνονται σε ένα σωρό κακές πράξεις. Αναπόφευκτη έκβαση είναι να τους εκθέσει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα οι άνθρωποι, αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια, θα καταρρεύσουν. Αυτό το ρητό επαληθεύεται απόλυτα για τους αντίχριστους. Αν και είναι πολύ επιδέξιοι στο να μεταμφιέζονται, και μπορούν να μιλούν πειστικά και να παραπλανούν τους άλλους, αν καταλάβει ο εκλεκτός λαός του Θεού την αλήθεια και μπορέσει να διακρίνει την ουσία ενός ανθρώπου, τότε, όσο καλά κι αν κρυφτούν οι αντίχριστοι και όσο κακό κι αν κάνουν, οι εκλεκτοί του Θεού θα μπορέσουν να τους διακρίνουν πλήρως. Υπάρχουν μερικά ρητά: «Η επιμονή στο κακό επιφέρει αυτοκαταστροφή» και «Όποιος παίζει με τη φωτιά καίγεται». Αυτά είναι αντικειμενικοί νόμοι που διέπουν την εξέλιξη των πραγμάτων, και τους θέσπισε ο Θεός για την εξέλιξη όλων των πραγμάτων και όλων των γεγονότων. Κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτούς. Το έργο της εκκλησίας συνεχίζει μεν να υφίσταται υπό την κυριαρχία των αντίχριστων, αλλά έχει μειωθεί σημαντικά η αποτελεσματικότητά του. Κάποιοι κακοί άνθρωποι συνεχίζουν να ελέγχουν σημαντικό κομμάτι του έργου, και οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού δεν έχουν εφαρμοστεί. Καθένας από τους εκλεκτούς του Θεού κάνει το καθήκον του, όμως δεν υπάρχει κανένα πραγματικό αποτέλεσμα, και οι διάφορες εργασίες βρίσκονται από καιρό σε κατάσταση παράλυσης. Και τι είναι αυτό που ευθύνεται κατά βάση γι’ αυτά τα προβλήματα; Το ότι οι αντίχριστοι έχουν πάρει τον έλεγχο της εκκλησίας. Όπου έχουν την εξουσία οι αντίχριστοι, ανεξαρτήτως του εύρους της επιρροής τους, ακόμα κι αν ελέγχουν μία μόνο ομάδα, επηρεάζουν το έργο του οίκου του Θεού και τη ζωή-είσοδο ενός μέρους του εκλεκτού λαού του Θεού. Αν έχουν την εξουσία σε μια εκκλησία, παρακωλύεται εκεί το έργο της εκκλησίας και το θέλημα του Θεού. Για ποιον λόγο σε κάποιες εκκλησίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Επειδή σ’ αυτές τις εκκλησίες την εξουσία την έχουν οι αντίχριστοι. Όποιος είναι αντίχριστος δεν πρόκειται να δαπανήσει ειλικρινά για τον Θεό, θα εκτελεί τα καθήκοντά του μηχανικά, ως απλή τυπική διαδικασία. Δεν πρόκειται να κάνει αληθινό έργο, ακόμα κι αν είναι επικεφαλής ή εργάτης, και τα λόγια και οι πράξεις του θα στρέφονται μόνο προς όφελος της φήμης, του κέρδους και της θέσης, χωρίς να προστατεύει καθόλου το έργο της εκκλησίας. Τι κάνουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι όλη μέρα; Αναλώνονται στο να δίνουν παραστάσεις και να κάνουν επίδειξη. Κάνουν μόνο πράγματα που αφορούν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους. Αναλώνονται στο να παραπλανούν τους άλλους, να προσελκύουν ανθρώπους· όταν έχουν συγκεντρώσει τη δύναμή τους, θα συνεχίσουν ώστε να ελέγξουν περισσότερες εκκλησίες. Το μόνο που θέλουν είναι να κυριαρχήσουν ως βασιλιάδες και να μετατρέψουν την εκκλησία στο δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Θέλουν μόνο να γίνουν ο μεγάλος επικεφαλής, να έχουν πλήρη, μονομερή εξουσία, να ελέγχουν περισσότερες εκκλησίες. Τίποτε άλλο δεν τους νοιάζει ούτε στο ελάχιστο. Δεν τους απασχολεί το έργο της εκκλησίας ούτε η ζωή-είσοδος του εκλεκτού λαού του Θεού, πόσο μάλλον τους ενδιαφέρει αν θα εκτελεστεί το θέλημα του Θεού. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πότε θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτόνομα την εξουσία, να ελέγξουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να σταθούν ισότιμοι με τον Θεό. Οι αντίχριστοι έχουν πράγματι τεράστιες επιθυμίες και φιλοδοξίες! Όσο σκληρά κι αν μοιάζουν να εργάζονται, ασχολούνται μόνο με τις δικές τους επιδιώξεις, κάνοντας ό,τι τους αρέσει, και με πράγματα που σχετίζονται με τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους. Δεν σκέφτονται καν τις ευθύνες τους ούτε το καθήκον που θα έπρεπε να εκτελούν και δεν κάνουν απολύτως τίποτα σωστό. Τέτοιο πράγμα είναι οι αντίχριστοι —είναι διάβολοι και Σατανάδες, που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού.
Παλιότερα, ήταν ένας επικεφαλής που κατά τη διάρκεια της θητείας του του είχα εμπιστευτεί πέντε εργασίες. Παρ’ όλα αυτά, μετά από δύο μήνες, δεν είχε φέρει κανένα από αυτά τα ζητήματα εις πέρας. Εκ πρώτης όψεως, φαινόταν πως ο επικεφαλής δεν καθόταν, αλλά ήταν πολύ απασχολημένος και εξουθενωμένος, και πολύ σπάνια τον έβλεπες. Και με τι ήταν τόσο απασχολημένος; Για ποιον λόγο δεν μπορούσε να εκτελέσει τις εργασίες που του είχα αναθέσει; Υπήρχε κάποιο πρόβλημα εδώ. Κάποιες από τις εργασίες, ο επικεφαλής δεν τις έκανε γιατί δεν ήθελε, καθώς έκρινε ότι δεν ανήκαν στα καθήκοντά του. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα. Επιπλέον, για κάποιες εργασίες είχε διαφορετική γνώμη, και τις άφηνε επίτηδες. Ήταν, επίσης, κάποιες εργασίες που παρουσίαζαν κάποιες δυσκολίες, απαιτούσαν τη συνδρομή άλλων και ήταν κάπως δυσάρεστες· μ’ αυτές ο επικεφαλής δεν ήθελε να καταπιαστεί. Αυτά ήταν τα σενάρια που προέκυψαν. Πέρασαν, λοιπόν, δύο μήνες και δεν είχε ολοκληρωθεί ούτε μία εργασία. Κάποιοι είπαν: «Γίνεται να ολοκληρωθούν όλες αυτές οι εργασίες μέσα σε δύο μήνες;» Γίνεται, θα μπορούσαν όλες αυτές οι εργασίες να ολοκληρωθούν μέσα σε δύο μήνες, ενώ οι περισσότερες από αυτές θα μπορούσαν να γίνουν μέσα σε μια-δυο μέρες· ο επικεφαλής, όμως, δεν κατάφερε να τις φέρει εις πέρας. Όταν ανέλαβε κάποιος άλλος και εκτέλεσε αυτές τις εργασίες, ολοκληρώθηκαν και οι πέντε μέσα σε μια βδομάδα. Ένας τέτοιος επικεφαλής θεωρείτε ότι έπρεπε να αντικατασταθεί; (Ναι.) Αν συναντήσετε έναν τέτοιον άνθρωπο, ο οποίος δεν φέρνει σε πέρας καμία από τις εργασίες που του έχει αναθέσει ο Άνωθεν, αλλά φαινομενικά δείχνει πολύ απασχολημένος, τότε είναι ψευδοεπικεφαλής. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αντικαθίστανται ή να αποκλείονται αμέσως. Πώς σας φαίνεται αυτή η αρχή; (Καλή είναι.) Μην κοιτάτε πόσο ενθουσιασμένοι δείχνουν εξωτερικά και πόσο απασχολημένοι φαίνονται όλη μέρα. Στην πραγματικότητα, δεν κάνουν πραγματικό έργο· είναι απασχολημένοι με ασήμαντα ζητήματα. Τι κάνουν; Οι ενέργειές τους διακρίνονται σε διαφορετικές κατηγορίες. Κατ’ αρχάς, αναλαμβάνουν εργασίες που πιστεύουν ότι μπορούν να χειριστούν, εργασίες οι οποίες είναι ασφαλείς και δεν ενέχουν μεγάλο κίνδυνο. Τι θέλω να πω με τη φράση «δεν ενέχουν μεγάλο κίνδυνο»; Θέλω να πω ότι, αν κάνουν αυτές τις εργασίες, είναι εύκολο να αποφύγουν τα λάθη, δεν είναι ανάγκη να αλληλεπιδράσουν με τον Άνωθεν, και μπορούν να αποφύγουν τα λάθη και το κλάδεμα. Επίσης, χειρίζονται εργασίες στις οποίες είναι καλοί και είναι πιο απίθανο να κάνουν λάθη. Έτσι, μπορούν να αποφύγουν να αναλάβουν την ευθύνη και, ως επί το πλείστον, να προστατευτούν από το κλάδεμα, την αποπομπή ή την αποβολή. Αυτές οι εργασίες είναι ακίνδυνες και δεν προϋποθέτουν κάποια ευθύνη, οπότε μπορούν να ανταποκριθούν σ’ αυτές και να τις χειριστούν. Στην πραγματικότητα, εδώ υπάρχει ένα κρυφό στοιχείο. Αν μπορούσαν να κάνουν αυτές τις εργασίες χωρίς να τους δει κανείς, τότε θα τις έκαναν; Αν δεν υπήρχε προσωπικό όφελος για τους ίδιους, τότε θα τις έκαναν; Είναι σίγουρο ότι δεν θα τις έκαναν. Τι είδους εργασίες προτιμούν; Προτιμούν τις εργασίες που είναι σχετικά εύκολες, απλές και μπορούν να ολοκληρωθούν χωρίς πολλή ταλαιπωρία. Επίσης, είναι πρόθυμοι να ακούσουν και να μάθουν απέξω πιο πολλά από τα κηρύγματα που τους ενδιαφέρουν και τα οποία συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Μόλις καταλάβουν αυτά τα κηρύγματα, μπορούν να τα συζητήσουν με τους άλλους, κι αυτό το κάνουν για να αναδειχθούν και να κερδίσουν τον θαυμασμό των υπολοίπων. Επιπλέον, θα εκτελέσουν αυτές τις εργασίες αν αυτό τους επιτρέψει να αλληλεπιδράσουν με περισσότερους ανθρώπους και δώσει στους άλλους να καταλάβουν ότι είναι απασχολημένοι με το έργο τους, ότι τελούν ως επικεφαλής και ότι έχουν αυτήν τη θέση και αυτήν την ταυτότητα. Τέτοιας φύσης εργασίες επιλέγουν. Αν, όμως, το έργο που πρέπει να εκτελέσουν είναι σύνθετο και ξεπερνά τις δυνατότητές τους, και αν υπάρχει κάποιος άλλος που έχει περισσότερες δεξιότητες απ’ αυτούς, κι υπάρχει ο κίνδυνος, σε περίπτωση αποτυχίας, να χάσουν την υπόληψή τους και να τους περιφρονήσουν οι άλλοι, τότε δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν αυτές τις εργασίες. Φοβούνται τη σκληρή δουλειά, την κούραση και την ντροπή σε περίπτωση που δεν τις εκτελέσουν καλά. Επιπλέον, είναι τρομερά τεμπέληδες και έχουν την τάση να αποφεύγουν τις κοπιαστικές και απαιτητικές εργασίες· πάνε και κρύβονται μακριά απ’ αυτές. Αντίθετα, προτιμούν να κάνουν εργασίες που ενισχύουν την εικόνα τους, που είναι εύκολες, τις οποίες μπορούν να κάνουν μηχανικά και μ’ αυτές να κερδίσουν την καρδιά των ανθρώπων, χωρίς να τους διακρίνει ο Άνωθεν. Όλα αυτά είναι έμφυτα γνωρίσματα των αντίχριστων. Σε ό,τι αφορά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, είναι επιλεκτικοί. Κάνουν τις προσωπικές τους επιλογές, τα σχέδιά τους, ακόμα και τις πλεκτάνες τους. Σε καμία περίπτωση δεν υπακούν απλώς στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού· αντίθετα, κάνουν τις δικές τους επιλογές. Όσον αφορά κάποιες ρυθμίσεις από τον Άνωθεν, αν δεν συμφωνούν μ’ αυτές, δεν πρόκειται να τις εφαρμόσουν με τίποτα. Μπλοκάρουν εντελώς αυτά τα ζητήματα, ενώ οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία τα αγνοούν εντελώς. Αν, σε περίπτωση που εφάρμοζαν αυτές τις ρυθμίσεις από τον Άνωθεν, συγκρούονταν με κάποια άτομα ή πρόσβαλλαν κάποιους ανθρώπους, τότε θα τις εφάρμοζαν; Δεν θα τις εφάρμοζαν. Μέσα τους σκέφτονται: «Αν ο άνωθεν θέλει να γίνει αυτό, εγώ δεν πρόκειται να το κάνω. Και να το κάνω, πρέπει να το κάνω στο όνομα του άνωθεν, υποστηρίζοντας ότι εκείνος το διέταξε. Δεν με παίρνει να προσβάλω αυτούς τους ανθρώπους». Οι αντίχριστοι είναι πανούργοι, έτσι δεν είναι; Ό,τι κι αν κάνουν, το σχεδιάζουν και το υπολογίζουν οκτώ με δέκα φορές ή και περισσότερο. Το μυαλό τους είναι γεμάτο σκέψεις για το πώς θα καταφέρουν να έχουν σταθερή θέση μέσα σ’ ένα πλήθος, πώς θα έχουν καλή φήμη και υψηλό κύρος, πώς θα κερδίσουν την εύνοια του Άνωθεν, πώς θα κάνουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους υποστηρίξουν, να τους αγαπήσουν και να τους σεβαστούν· και για να πετύχουν αυτά τα αποτελέσματα, κάνουν τα πάντα. Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν; Γι’ αυτούς, τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τα συμφέροντα της εκκλησίας και το έργο του οίκου του Θεού δεν είναι το κύριο μέλημά τους, πόσο μάλλον είναι πράγματα που τους απασχολούν. Τι σκέφτονται; «Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα. Ο σώζον εαυτόν σωθήτω· οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για τον εαυτό τους και για τη δική τους φήμη και θέση. Αυτός είναι ο υψηλότερος στόχος που υπάρχει. Αν κάποιος δεν γνωρίζει ότι πρέπει να ζει για τον εαυτό του και να προστατεύει τον εαυτό του, τότε είναι ηλίθιος. Αν μου ζητούσαν να ασκηθώ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να υποταχθώ στον θεό και στις ρυθμίσεις του οίκου του, τότε αυτό θα εξαρτιόταν απ’ το αν θα είχα ή δεν θα είχα κάποιο όφελος από αυτό, και απ’ το αν θα είχα κάποιο κέρδος στην περίπτωση που το έκανα. Αν, στην περίπτωση που δεν υποταχθώ στις διευθετήσεις του οίκου του θεού, υπάρχει πιθανότητα να με αποπέμψουν και να χάσω την ευκαιρία να κερδίσω ευλογίες, τότε θα υποταχθώ». Έτσι, οι αντίχριστοι, προκειμένου να προστατεύσουν τη φήμη και τη θέση τους, πολλές φορές επιλέγουν να κάνουν κάποιους συμβιβασμούς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για χάρη της θέσης, είναι ικανοί να υπομείνουν κάθε είδους πόνο, και για χάρη της καλής τους φήμης, είναι ικανοί να πληρώσουν κάθε είδους τίμημα. Για αυτούς ισχύει το ρητό «Ένας σπουδαίος άνθρωπος ξέρει πότε να υποχωρήσει και πότε όχι». Αυτή είναι η λογική του Σατανά, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι η φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και είναι επίσης η αρχή της επιβίωσης του Σατανά. Είναι εντελώς αηδιαστικό!
Οι αντίχριστοι θεωρούν τη θέση και τη φήμη τους πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μόνο δόλιοι, ύπουλοι και μοχθηροί, αλλά και πάρα πολύ κακόβουλοι. Τι κάνουν όταν διαπιστώνουν ότι κινδυνεύει η θέση τους ή όταν δεν βρίσκονται πια στην καρδιά των ανθρώπων, όταν οι άνθρωποι εκείνοι παύουν να τους επιδοκιμάζουν και να τους φέρονται στοργικά, όταν οι άλλοι δεν τους σέβονται και δεν τους θαυμάζουν πια και οι ίδιοι έχουν βυθιστεί στην ατίμωση; Ξαφνικά αλλάζουν. Μόλις χάσουν τη θέση τους, χάνουν την προθυμία τους να εκτελέσουν οποιοδήποτε καθήκον, τα κάνουν όλα πρόχειρα και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον να κάνουν το παραμικρό. Αυτή, όμως, δεν είναι η χειρότερη εκδήλωση. Και ποια είναι η χειρότερη εκδήλωση; Από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το κύρος τους και κανείς δεν τους θαυμάζει ούτε παραπλανιέται απ’ αυτούς, εκδηλώνεται το μίσος, η ζήλια και η εκδίκηση. Όχι μόνο δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, αλλά δεν έχουν ούτε ίχνος υποταγής. Μέσα τους, επιπλέον, είναι πιθανό να μισήσουν τον οίκο του Θεού, την εκκλησία, καθώς και τους επικεφαλής και τους εργάτες· λαχταρούν να προκύψουν προβλήματα στο έργο της εκκλησίας ή να βρεθεί σε αδιέξοδο· θέλουν να γελάσουν εις βάρος της εκκλησίας, καθώς και των αδελφών. Μισούν, επίσης, όποιον επιδιώκει την αλήθεια και έχει φόβο Θεού. Επιτίθενται και χλευάζουν οποιονδήποτε είναι αφοσιωμένος στο καθήκον του και πρόθυμος να πληρώσει τίμημα. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων· και δεν είναι κακόβουλη; Πρόκειται σαφώς για κακούς ανθρώπους· οι αντίχριστοι είναι στην ουσία τους κακοί άνθρωποι. Ακόμα κι όταν οι συναθροίσεις γίνονται διαδικτυακά, εάν δουν ότι το σήμα είναι καλό, το καταριούνται χαμηλόφωνα και λένε μέσα τους: «Ελπίζω να πέσει το σήμα! Ελπίζω να πέσει το σήμα! Καλύτερα να μην ακούσει κανείς τα κηρύγματα!». Τι είναι οι άνθρωποι αυτοί; (Διάβολοι.) Είναι διάβολοι! Σίγουρα δεν είναι οι άνθρωποι του οίκου του Θεού. Αυτοί οι διάβολοι και οι κακοί άνθρωποι, σε όποια εκκλησία κι αν ανήκουν, προκαλούν μ’ αυτόν τον τρόπο τέτοια ανακατωσούρα. Ακόμα κι αν τους ξεσκεπάσουν και τους περιορίσουν οι άνθρωποι που έχουν ικανότητα διάκρισης, αυτοί δεν πρόκειται να κάνουν αυτοκριτική ούτε να παραδεχτούν τα λάθη τους. Θα θεωρήσουν ότι έκαναν απλώς ένα λάθος της στιγμής και ότι θα πρέπει να πάρουν το μάθημά τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος, που δεν δέχεται να μετανοήσει με τίποτα, δεν πρόκειται να υποταχθεί, όποιος κι αν τον διακρίνει και τον ξεσκεπάσει. Θα ψάξει να πάρει εκδίκηση εναντίον εκείνου του ανθρώπου. Όταν δεν νιώθει εκείνος άνετα, δεν θέλει να είναι άνετοι ούτε οι αδελφοί και οι αδελφές. Μέσα του, μάλιστα, καταριέται κρυφά τους αδελφούς και τις αδελφές, κι εύχεται να πάθουν κακά πράγματα· επίσης, καταριέται το έργο του οίκου του Θεού, κι εύχεται να προκύψουν προβλήματα και σ’ αυτό. Όταν πάει κάτι στραβά στον οίκο του Θεού, τότε αυτός χαίρεται κρυφά και πανηγυρίζει· σκέφτεται: «Χμ! Επιτέλους, κάτι πήγε στραβά. Η αιτία για όλα αυτά είναι ότι με αντικατέστησες. Είναι καλό που όλα γκρεμίζονται!» Χαίρεται κι ευχαριστιέται όταν βλέπει τους άλλους να γίνονται αδύναμοι κι αρνητικοί, λέει κοροϊδευτικά και χλευαστικά λόγια για να κακολογήσει τους ανθρώπους, και φτάνει μέχρι και στο σημείο να διαδώσει λόγια αρνητικότητας και θανάτου· λέει: «Εμείς οι πιστοί εγκαταλείπουμε την οικογένειά μας και την καριέρα μας για να κάνουμε τα καθήκοντά μας και να υπομείνουμε βάσανα. Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι ο οίκος του θεού μπορεί να πάρει την ευθύνη για το μέλλον μας; Το έχεις σκεφτεί ποτέ αυτό; Άραγε, αξίζει το τίμημα που πληρώνουμε; Αυτήν τη στιγμή δεν είμαι και πολύ καλά στην υγεία μου· αν εξαντληθώ, τότε στα γεράματά μου ποιος θα με φροντίζει;» Τέτοια πράγματα λένε για να νιώσουν όλοι αρνητικοί· μόνο τότε θα ευχαριστηθούν. Δεν είναι άτιμοι; Δεν είναι ύπουλοι και κακόβουλοι; Δεν θα έπρεπε να δεχτούν αντίποινα οι άνθρωποι αυτοί; (Ναι, θα έπρεπε.) Θεωρείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αληθινά τον Θεό στην καρδιά τους; Δεν μοιάζουν με αληθινούς πιστούς στον Θεό, βασικά δεν πιστεύουν ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Δεν είναι δύσπιστοι; Αν πίστευαν πραγματικά στον Θεό, πώς θα μπορούσαν να λένε τέτοια πράγματα; Κάποιοι μπορεί να πουν πως φταίει το ότι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά· είναι σωστό αυτό; (Όχι, δεν είναι σωστό.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Πολύ απλά, δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους· αντιστέκονται στον Θεό.) Στην πραγματικότητα, όλα αυτά τολμάνε και τα λένε επειδή δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός. Ακόμα λιγότερο πιστεύουν ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τους πάντες, ενώ δεν πιστεύουν ότι παρακολουθεί κάθε τους λέξη και πράξη, κάθε τους σκέψη και ιδέα. Δεν τα πιστεύουν όλα αυτά, γι’ αυτό και δεν φοβούνται και μπορούν να λένε ελεύθερα και χωρίς ενδοιασμούς τέτοια διαβολικά λόγια. Ακόμα κι οι άπιστοι λένε πολλές φορές: «Ο Ουρανός έχει μάτια» και «Όταν ο άνθρωπος ενεργεί, ο Ουρανός παρακολουθεί». Οποιοσδήποτε είχε έστω και λίγη αληθινή πίστη δεν θα πετούσε έτσι αδιάφορα αυτά τα διαβολικά λόγια των δύσπιστων. Αν κάποιος πιστός σκέφτεται και μιλάει έτσι, δεν θα έχει σοβαρές συνέπειες; Δεν είναι σοβαρή η φύση αυτής της κατάστασης; Είναι πολύ σοβαρή! Το γεγονός ότι μπορούν να αρνηθούν με τέτοιον τρόπο τον Θεό δείχνει ότι είναι αυθεντικοί διάβολοι, ότι είναι κακοί άνθρωποι που έχουν διεισδύσει στον οίκο του Θεού. Μόνο οι διάβολοι και οι αντίχριστοι τολμάνε να διαμαρτυρηθούν ανοιχτά εναντίον του Θεού. Τα συμφέροντα του οίκου του Θεού αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα του Θεού, και ό,τι κάνει ο οίκος του Θεού βρίσκεται υπό την ηγεσία του Θεού, υπό την άδειά Του και την καθοδήγησή Του· σχετίζεται άρρηκτα με το έργο διαχείρισης του Θεού και δεν γίνεται να απομονωθεί από αυτό. Τι σόι άνθρωποι είναι όσοι καταριούνται ανοιχτά μ’ αυτόν τον τρόπο το έργο του οίκου του Θεού, το συκοφαντούν μέσα τους και θέλουν να γελοιοποιήσουν τον οίκο του Θεού, εύχονται να δουν όλους τους εκλεκτούς του Θεού να συλλαμβάνονται, το έργο της εκκλησίας να παραλύει τελείως και τους πιστούς να απομακρύνονται από την πίστη τους, και μόλις συμβεί αυτό, χαίρονται; (Διάβολοι.) Είναι διάβολοι, είναι κακοί δαίμονες που έχουν μετενσαρκωθεί! Οι συνηθισμένοι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, πού και πού είναι επαναστατικοί, και έχουν κάποιες μικρές ιδέες όταν αισθάνονται αρνητικότητα και αδυναμία· μέχρι εκεί. Δεν θα μπορούσαν να είναι, όμως, τόσο κακοί ή να διατυπώσουν τέτοιες μοχθηρές και κακόβουλες σκέψεις. Μόνο οι αντίχριστοι και οι διάβολοι έχουν τέτοιου είδους ουσία. Οι αντίχριστοι, όταν έχουν αυτές τις ιδέες, υποψιάζονται άραγε ότι μπορεί να κάνουν λάθος; (Όχι, δεν το υποψιάζονται.) Γιατί όχι; (Γιατί πιστεύουν πως αυτά που σκέφτονται και λένε είναι η αλήθεια. Δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και η φύση τους είναι αυτή της αντίστασης στον Θεό.) Ακριβώς, τέτοια είναι η φύση τους. Πότε αντιμετώπισε ο Σατανάς τον Θεό ως Θεό; Πότε πίστεψε ότι ο Θεός είναι η αλήθεια; Ποτέ δεν τα έκανε αυτά και ποτέ δεν πρόκειται να τα κάνει. Το ίδιο είναι και οι αντίχριστοι, αυτοί οι διάβολοι· δεν αντιμετωπίζουν τον Θεό ως Θεό ούτε πιστεύουν ότι Αυτός είναι η αλήθεια. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι Εκείνος που δημιούργησε τα πάντα και κυριαρχεί πάνω στα πάντα. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούν πως οτιδήποτε λένε είναι σωστό. Σκέφτονται και πράττουν με αυτόν τον τρόπο χωρίς ενδοιασμούς· αυτή είναι η φύση τους. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, όταν κάνουν το ίδιο, βιώνουν εσωτερική σύγκρουση. Αυτοί έχουν συνείδηση και ανθρώπινη συναίσθηση. Η συνείδησή τους, η συναίσθησή τους και οι αλήθειες που κατανοούν έχουν αντίκτυπο σ’ αυτούς εσωτερικά, πράγμα που προκαλεί σύγκρουση. Όταν δημιουργείται αυτή η σύγκρουση, πραγματοποιείται μια μάχη ανάμεσα στο ορθό και το εσφαλμένο, το σωστό και το λάθος, τη δικαιοσύνη και τη μοχθηρία, και προκύπτει η εξής έκβαση: Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια τάσσονται στο πλευρό του Θεού, ενώ όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια τάσσονται στο πλευρό των μοχθηρών δυνάμεων του Σατανά. Οι αντίχριστοι όλα όσα κάνουν τα κάνουν σε συνεργασία με τον Σατανά. Διαδίδουν αρνητικότητα, διασπείρουν φήμες και γελοιοποιούν τον οίκο του Θεού. Καταριούνται και συκοφαντούν το έργο του οίκου του Θεού, και καταριούνται τους αδελφούς και τις αδελφές. Μάλιστα, νιώθουν άνετα όταν τα κάνουν όλα αυτά, δεν νιώθουν να τους κατηγορεί καθόλου η συνείδησή τους, δεν έχουν καθόλου τύψεις και θεωρούν ότι αυτά που κάνουν είναι απόλυτα σωστά. Όλα αυτά αποκαλύπτουν ολοκληρωτικά τη σατανική φύση των αντίχριστων και το άσχημο πρόσωπό τους που αντιστέκεται στον Θεό. Δεν είναι, λοιπόν, υπερβολή να πει κανείς ότι οι αντίχριστοι είναι πραγματικοί διάβολοι και σατανάδες. Οι αντίχριστοι είναι διάβολοι από γεννησιμιού τους και δεν είναι σε καμία περίπτωση αποδέκτες της σωτηρίας του Θεού. Δεν ανήκουν σε καμία περίπτωση στη συνηθισμένη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Οι αντίχριστοι είναι μετενσαρκωμένοι διάβολοι, είναι από γεννησιμιού τους κακοί δαίμονες. Έτσι είναι τα πράγματα.
Εκείνα στα οποία εστιάζουν κυρίως οι αντίχριστοι είναι η φήμη και η θέση. Όσον αφορά τη φήμη και τη θέση, τι ενέργειες πραγματοποιούν; Δεν έχουν ενδοιασμούς, στύβουν το μυαλό τους, εξαντλούν όλες τους τις σκέψεις και δεν λυπούνται κανένα κόστος προκειμένου να διαχειριστούν τη φήμη και τη θέση τους. Αυτά τα δύο πράγματα είναι η κινητήρια δύναμή τους, τα πάντα γι’ αυτούς. Θεωρούν πως αν αποκτήσουν αυτά τα δύο πράγματα σημαίνει πως έχουν αποκτήσει τα πάντα. Στον κόσμο τους, υπάρχει μόνο η θέση, η φήμη και τα δικά τους συμφέροντα· τίποτα άλλο δεν τους ενδιαφέρει. Έχει, λοιπόν, νόημα να γίνεται σε ανθρώπους σαν τους αντίχριστους συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, την ανθρώπινη φύση, τη δικαιοσύνη ή τα θετικά πράγματα; (Δεν έχει νόημα.) Σωστά, δεν έχει νόημα. Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να πει σε μια πόρνη πώς να γίνει γυναίκα σε ένα ενάρετο σπίτι ή να τη μάθει να είναι ενάρετη σύζυγος και μητέρα· αυτή δεν θέλει να ακούσει, δεν της αρέσει και το βρίσκει αηδιαστικό. Πόσο αηδιαστικό το βρίσκει; Μέσα της σε επιπλήττει και αρπάζει κάθε ευκαιρία για να σε χλευάσει, να σε γελοιοποιήσει, να σου επιτεθεί και να σε αποκλείσει. Άραγε, στις μέρες μας, δεν υπάρχουν στην εκκλησία άνθρωποι που, αμέσως μόλις ακούσουν κάποιον να κάνει συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια ή σχετικά με αλήθειες όπως η υποταγή στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις του Θεού ή η υπακοή στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού, εμφανίζουν μια εξαιρετικά επαναστατική στάση; (Ναι, υπάρχουν.) Πρέπει να υπάρχουν. Παρατηρήστε και αναγνωρίστε εκείνους που εμφανίζουν τέτοια συμπεριφορά. Όταν τους κάνετε συναναστροφή σχετικά με την ανάγκη να υποταχθούν στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού, αντιδρούν με μεγάλη αποστροφή, ενώ σκέφτονται: «Όλη μέρα, μιλάνε συνέχεια για την υποταγή στις διευθετήσεις του θεού, λες και ο θεός έχει διευθετήσει τα πάντα και οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή επιλογή!» Μόλις κάνετε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια ή με την ανάγκη για αρμονική συνεργασία, για αναζήτηση των προθέσεων του Θεού και για το να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές στα καθήκοντά του, νιώθουν ιδιαίτερη αποστροφή και απροθυμία να ακούσουν. Ακόμα κι αν κάτσουν απρόθυμα να ακούσουν, δεν μπορούν να μείνουν ακίνητοι, ενώ, αν με κάποιον τρόπο καταφέρουν να μείνουν ακίνητοι, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι τους έχει πάρει ο ύπνος. Μόλις κάνετε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και με την τήρηση των αρχών όταν χειρίζεται κανείς ζητήματα, νυστάζουν και τους παίρνει ο ύπνος. Μετά από κάποιο διάστημα χωρίς συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, χωρίς κλάδεμα, αρχίζουν να έχουν πολλή ενέργεια. Ενεργούν ασύστολα και απερίσκεπτα, παίρνουν αποφάσεις από μόνοι τους και με το ένα τους χέρι γαντζώνονται στη φήμη, ενώ με το άλλο αρπάζουν τη θέση. Πηδάνε πιο ψηλά απ’ όλους τους άλλους και δημιουργούν ένα σωρό προβλήματα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι αντίχριστοι· όλοι τους αντιστέκονται στον Θεό και ανά πάσα στιγμή μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες φασαρίες.
Όλοι όσοι έχουν τη φύση των αντίχριστων θα πρέπει να ταξινομούνται ως τέτοιοι. Όταν θέλουν να ενεργήσουν από μόνοι τους, θα πρέπει κάποιος να τους περιορίζει και να τους σταματάει· αυτό δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Κι αν δεν μπορούμε να τους σταματήσουμε; Τι πρέπει να κάνουμε;» Θα σας πω έναν τρόπο με τον οποίο θα τους σταματήσετε σίγουρα με μία μόνο φράση. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση, πες μόνο: «Μήπως θα πεθάνεις αν σταματήσεις να φέρεσαι απερίσκεπτα, να παίρνεις αποφάσεις από μόνος σου και να έχεις τον τελευταίο λόγο;» Πώς σας φαίνεται αυτό; (Καλό.) Νομίζετε πως ένας αντίχριστος θα πέθαινε στ’ αλήθεια αν δεν τον άφηναν να ενεργήσει από μόνος του; (Ναι.) Πώς φτάσατε σ’ αυτό το «ναι»; (Οι αντίχριστοι είναι έτσι βαθιά μέσα τους· αν δεν μπορούν να ενεργήσουν από μόνοι τους, στενοχωριούνται και δεν μπορούν να συνεχίσουν να ζουν.) Πράγματι, έτσι ακριβώς είναι κατά βάθος, και αν δεν μπορούν να ενεργήσουν έτσι, στενοχωριούνται. Είναι λοιπόν κανονικοί αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν είναι κανονικοί. Τι θα σκεφτόταν ένας κανονικός άνθρωπος; «Αν δεν μπορώ να ενεργήσω από μόνος μου, τότε πολύ απλά θα τα παρατήσω· πού είναι το δύσκολο; Μάλιστα, θα γίνει και η ζωή μου πιο εύκολη!» Αυτά θα σκεφτόταν ένας κανονικός άνθρωπος. Ένας αντίχριστος, όμως, αν δεν τον αφήσεις να ενεργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο, θα στενοχωρηθεί. Δεν κατοικεί ένας διάβολος μέσα του; (Ναι.) Αν, λοιπόν, δεν τον αφήσεις να ενεργήσει από μόνος του, τότε μπορεί να νιώσει λες και πεθαίνει. Τι σημαίνει αυτό το «πεθαίνει»; Σημαίνει ότι ο διάβολος τον τυραννάει και τον αναστατώνει μέσα του, κι έτσι θεωρεί πως δεν μπορεί να το αντέξει ούτε μπορεί να συνεχίσει να ζει, λες και βρίσκεται στο χείλος του θανάτου· αυτό σημαίνει. Για τους αντίχριστους, τους κακούς ανθρώπους κι εκείνους τους διαβόλους που προσπαθούν να αναστατώσουν το έργο του οίκου του Θεού, αυτή η μία και μοναδική φράση είναι πιο αποτελεσματική από το να συζητήσει κανείς μαζί τους την οποιαδήποτε αλήθεια. Αυτή η μοναδική δήλωση είναι αποτελεσματική για ανθρώπους σαν τους αντίχριστους, τους κακούς ανθρώπους και τους διαβόλους που αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Έχει κανένα νόημα να πεις την αλήθεια σ’ αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι, δεν έχει.) «Πρέπει να συνεργάζεστε αρμονικά, να κάνετε το καθήκον σας και να χειρίζεστε τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές». Λόγια σαν κι αυτά λέγονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια· υπάρχει κανένας που να μην τα καταλαβαίνει ή να μην τα θυμάται; Λογικά, δεν υπάρχει. Και τότε για ποιον λόγο κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να ενεργούν από μόνοι τους; Μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει αυτό: Δεν ελέγχουν τον εαυτό τους· δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Δεν τους κυβερνάει το μυαλό και η καρδιά τους· υπάρχει κάτι άλλο μέσα τους που τους κυβερνάει, που τους κατευθύνει με βία και τους εξαναγκάζει να ενεργούν έτσι, δηλαδή να διαταράζουν και να αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού, να ζημιώνουν το έργο του οίκου του Θεού και να προκαλούν απώλειες στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ποιος θα μπορούσε να κάνει τέτοια πράγματα; Μόνο οι σατανάδες και οι διάβολοι. Αυτοί που ακολουθούν τον Θεό, οι κανονικοί άνθρωποι, τα πραγματικά δημιουργήματα, δεν θα είχαν κίνητρο να κάνουν τέτοια πράγματα· μόνο οι σατανάδες και οι διάβολοι έχουν το κίνητρο και κάνουν επίτηδες αυτά τα πράγματα. Τη θυμηθήκατε αυτήν τη δήλωση; (Ναι.) Τότε, θα κλείσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!
29 Φεβρουαρίου 2020
