Ας τραγουδήσουμε έναν ύμνο: Όλη η δημιουργία πρέπει να έρθει υπό το κράτος του Θεού

1  Ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα και έτσι φέρει όλη τη δημιουργία στο κράτος Του και την υποτάσσει στο κράτος Του· θα ελέγχει όλα τα πράγματα, έτσι ώστε να βρίσκονται στα χέρια Του. Όλη η δημιουργία του Θεού, συμπεριλαμβανομένων των ζώων, των φυτών, της ανθρωπότητας, των βουνών, των ποταμών, και των λιμνών —όλα πρέπει να βρεθούν υπό το κράτος Του. Όλα τα πράγματα στον ουρανό και στο έδαφος πρέπει να βρεθούν υπό το κράτος Του. Δεν μπορούν να έχουν οποιαδήποτε άλλη επιλογή και πρέπει όλα να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις Του. Αυτό είχε οριστεί από τον Θεό και είναι η εξουσία του Θεού.

2  Ο Θεός χειρίζεται τα πάντα και διατάζει και κατατάσσει όλα τα πράγματα, με το καθένα ταξινομημένο ανάλογα με το είδος του και κατανεμημένο στη θέση του, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Θεού. Όσο σημαντικό και αν είναι, κανένα πράγμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Θεό, όλα τα πράγματα εξυπηρετούν την ανθρωπότητα που δημιούργησε ο Θεός και κανένα πράγμα δεν τολμά να παρακούσει τον Θεό ή να προβάλει καμία απαίτηση στον Θεό. Επομένως, ο άνθρωπος, ως δημιούργημα, πρέπει επίσης να εκπληρώσει το καθήκον του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από το αν είναι ο άρχοντας ή ο φροντιστής όλων των πραγμάτων, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η θέση του ανθρώπου μεταξύ όλων των πραγμάτων, δεν παύει να είναι ένα ασήμαντο, ανθρώπινο ον υπό το κράτος του Θεού και τίποτα παραπάνω από ένα ασήμαντο ανθρώπινο ον, ένα δημιούργημα, και δεν θα βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Ποια είναι η αλήθεια στον ύμνο «Όλη η δημιουργία πρέπει να έρθει υπό το κράτος του Θεού»; Ποιος στίχος είναι η αλήθεια; (Όλοι οι στίχοι είναι η αλήθεια.) Τι λέει ο τελευταίος στίχος; («Ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η θέση του ανθρώπου μεταξύ όλων των πραγμάτων, δεν παύει να είναι ένα ασήμαντο, ανθρώπινο ον υπό το κράτος του Θεού και τίποτα παραπάνω από ένα ασήμαντο ανθρώπινο ον, ένα δημιούργημα, και δεν θα βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό.») Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό, τα δημιουργήματα δεν μπορούν ποτέ να βρεθούν πάνω από τον Θεό· τα πάντα εκτός από τον Θεό είναι δημιουργήματα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρεθεί ποτέ πάνω από τον Θεό· αυτή είναι η αλήθεια. Μπορεί ν’ αλλάξει αυτή η αλήθεια; Θ’ αλλάξει κατά το τέλος του χρόνου; (Όχι.) Αυτή είναι η αλήθεια. Ποιος μπορεί να Μου πει τι είναι η αλήθεια; (Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό.) Έχουμε συναναστραφεί δύο φορές πάνω στο θέμα του «τι είναι η αλήθεια», οπότε ας πούμε τι είναι τα κριτήρια. Το σημαντικό εδώ είναι τα κριτήρια. (Τα κριτήρια είναι οι καθιερωμένες, ακριβείς αρχές, νόμοι και κανόνες. Η βάση των κριτηρίων είναι τα λόγια του Θεού.) Ποιος άλλος θέλει να συνεχίσει; (Τα κριτήρια είναι οι πιο καθιερωμένες, οι πιο ακριβείς αρχές, νόμοι και κανόνες που πηγάζουν από τα λόγια του Θεού.) Εδώ έχει προστεθεί η λέξη «πιο». Είναι, όμως, απαραίτητο αυτό το «πιο»; Ποια είναι η διαφορά αν προστεθεί κι αν δεν προστεθεί η λέξη «πιο»; Με τη λέξη «πιο», υπάρχει ένα δεύτερο πιο, ένα τρίτο πιο και ούτω καθεξής. Τι πιστεύετε για την προσθήκη της λέξης «πιο»; (Δεν είναι κατάλληλη, επειδή η αλήθεια είναι το μοναδικό πρότυπο. Μόλις προστεθεί η λέξη «πιο», υποδηλώνει ένα είδος σχετικότητας με άλλα πράγματα που έρχονται δεύτερα και τρίτα στη σειρά μετά από αυτήν.) Είναι ακριβής αυτή η εξήγηση; (Ναι.) Βγάζει κάποιο νόημα. Αν έχετε ακριβή οπτική και κατανόηση για τον ορισμό του «τι είναι η αλήθεια» και κατανοείτε ξεκάθαρα ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, τότε μπορείτε να καταλάβετε κατά πόσο πρέπει να προστεθεί η λέξη «πιο», κατά πόσο είναι σωστό να προστεθεί, ποια είναι η διαφορά αν προστεθεί, τι σημαίνει να μην προστεθεί και τι σημαίνει αν την προσθέσεις. Επιβεβαιώσαμε, λοιπόν, ότι είναι σωστό να μην προστεθεί η λέξη «πιο». Τι λάθος έκανε αυτός που πρόσθεσε αυτήν τη λέξη; Νόμιζε ότι, όποια πτυχή του Θεού κι αν περιγράφεται, πρέπει να προστίθεται η λέξη «πιο». Ποιο ήταν το λάθος του όταν έκανε αυτήν τη σύγκριση; Ποια από τις δηλώσεις του Θεού, ποια αλήθεια αμφισβητήθηκε; (Τα δημιουργημένα όντα δεν μπορούν ποτέ να βρεθούν πάνω από τον Θεό· αν προστεθεί η λέξη «πιο», φαίνεται να υποδηλώνει ότι ανάμεσα στα δημιουργημένα όντα και στον Θεό υπάρχουν κατατάξεις στη δεύτερη και στην τρίτη θέση.) Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Βγάζει κάποιο νόημα· μπορεί να εξηγηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν άλλες δηλώσεις που μπορούν να επαληθεύσουν ότι είναι λάθος να προστεθεί η λέξη «πιο»; (Μου έρχεται κάτι στο μυαλό· ότι η αλήθεια μπορεί να προέρχεται μόνο από τον Θεό, μόνο ο Θεός είναι η αλήθεια, οπότε δεν μπορούν να υπάρχουν σχετικές εκφράσεις για το δεύτερο πιο, το τρίτο πιο και ούτω καθεξής.) Κι αυτό σωστό είναι. (Η αλήθεια είναι το κριτήριο για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, τις πράξεις του και τη λατρεία του προς τον Θεό. Εφόσον οι νόμοι, οι κανόνες και τα κριτήρια μπορούν να προέρχονται μόνο από τον Θεό, οι άνθρωποι δεν έχουν κριτήρια ούτε νόμους για τις πράξεις τους, ούτε μπορούν να καθιερώσουν κανόνες γι’ αυτές, οπότε δεν είναι απαραίτητο να προστεθεί η λέξη «πιο».) Αυτή η εξήγηση είναι κάπως πιο πρακτική. Κάτι άλλο; (Η εξουσία και η ουσία του Θεού είναι μοναδικές. Η ουσία του Θεού είναι η αλήθεια και τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτήν. Αν προστεθεί η λέξη «πιο», φαίνεται σαν η αλήθεια να μην είναι πλέον μοναδική.) Πώς σας φαίνεται αυτή η δήλωση; (Καλή.) Τι το καλό έχει; (Επισημαίνει ότι ο Θεός είναι μοναδικός.) «Μοναδικός»· όλοι σας ξεχάσατε αυτόν τον όρο. Ο Θεός είναι μοναδικός. Μπορούν, άραγε, να βρεθούν στην ανθρωπότητα τα κριτήρια που εκφράζει ο Θεός σε κάθε πρότασή Του, καθώς και οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο; (Όχι.) Μήπως η γνώση, η παραδοσιακή κουλτούρα ή οι σκέψεις των ανθρώπων περιλαμβάνουν αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Μπορούν να γεννήσουν την αλήθεια; Όχι, δεν μπορούν. Επομένως, αν προστεθεί η λέξη «πιο», υποδηλώνει κατάταξη στη δεύτερη και στην τρίτη θέση, διαφοροποίηση ανάμεσα στο υψηλό, στο χαμηλό και στο ακόμη χαμηλότερο, και διαχωρισμό των πραγμάτων σε πρώτο επίπεδο, δεύτερο επίπεδο, τρίτο επίπεδο. […] Σημαίνει ότι όλα τα σωστά πράγματα μπορούν να γίνουν κριτήριο με βάση μια ορισμένη σειρά. Θα μπορούσε να γίνει κατανοητό μ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα με την προσθήκη της λέξης «πιο»; Μετατρέπει τα λόγια του Θεού, την αλήθεια του Θεού, σε κάτι σχετικό, μόνο σχετικά υψηλότερο από τη γνώση, τις φιλοσοφίες και άλλα σωστά πράγματα που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους που Εκείνος δημιούργησε. Αυτό διαχωρίζει την αλήθεια σε βαθμίδες. Ως αποτέλεσμα, τα σωστά πράγματα που υπάρχουν ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους γίνονται κι αυτά η αλήθεια. Επιπλέον, αυτά τα πράγματα γίνονται επίσης τα κριτήρια για τις πράξεις και τη συμπεριφορά του ανθρώπου· απλώς σε σχετικά χαμηλότερο επίπεδο. Για παράδειγμα, η πολιτισμένη και ευγενική συμπεριφορά, η ανθρώπινη καλοσύνη, καθώς και κάποια από τα καλά στοιχεία με τα οποία γεννιούνται οι άνθρωποι, όλα αυτά μετατρέπονται σε κριτήρια. Και σε τι υποδηλώνει αυτό ότι έχουν μετατραπεί; (Στην αλήθεια.) Έχουν γίνει η αλήθεια. Κοιτάξτε· η προσθήκη της λέξης «πιο» αλλάζει τη φύση αυτού του κριτηρίου. Μήπως, μόλις αλλάξει η φύση του κριτηρίου, αλλάζει και ο ορισμός του Θεού; (Ναι.) Πώς έχει γίνει πια ο ορισμός του Θεού; Σ’ αυτόν τον ορισμό, ο Θεός δεν είναι μοναδικός· η εξουσία, η δύναμη και η ουσία του Θεού δεν είναι μοναδικές. Ο Θεός είναι απλώς ο ρόλος της υψηλότερης βαθμίδας με δύναμη και εξουσία ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος. Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει την ικανότητα και το κύρος μπορεί να θεωρηθεί ισότιμος με τον Θεό και ν’ αναφέρεται επί ίσοις όροις μ’ Αυτόν, απλώς όχι τόσο ανώτερος ή μέγας όσο Εκείνος. Αυτές οι σχετικά θετικές προσωπικότητες κι αυτοί οι ηγέτες ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος μπορούν να καταταχθούν ακριβώς μετά τον Θεό και να γίνουν αντίστοιχα ο δεύτερος, ο τρίτος, ο τέταρτος στην ιεραρχία και ούτω καθεξής, με τον Θεό να είναι το αφεντικό. Μια τέτοια ερμηνεία δεν αλλάζει εντελώς την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Με μία και μόνο λέξη, τη λέξη «πιο», αλλάζει εντελώς η ουσία του Θεού. Είναι πρόβλημα αυτό; (Ναι.) Χωρίς, λοιπόν, την προσθήκη της λέξης «πιο», γιατί είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Δηλώνουν ένα γεγονός.) Ποιο είναι αυτό το γεγονός; (Ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η αρχή, το πρότυπο και το κριτήριο.) Ότι ο Θεός είναι η απαρχή όλων αυτών των κριτηρίων. Δεν υπάρχουν τέτοια κριτήρια ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους, ανάμεσα στα δημιουργημένα όντα. Ο Θεός είναι η μόνη πηγή που εκφράζει αυτά τα κριτήρια. Μόνο ο Θεός διαθέτει αυτήν την ουσία. Η πραγματικότητα και τα κριτήρια όλων των θετικών πραγμάτων μπορούν να προέλθουν μόνο από τον Θεό. Αν κάποιος γνωρίζει κάπως τις αρχές για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, για τις πράξεις του και για τη λατρεία του προς τον Θεό, αν γνωρίζει κάπως τα κριτήρια και κατανοεί ένα μέρος της αλήθειας, μπορεί τότε να γίνει Θεός; (Όχι.) Είναι, μήπως, η πηγή της αλήθειας; Ο εκφραστής όλων των αληθειών; (Όχι.) Μπορεί, λοιπόν, να ονομαστεί Θεός; Όχι. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά. Καταλάβατε; (Ναι.) Παρόλο που έχω μιλήσει πλέον δύο φορές για το θέμα του «τι είναι η αλήθεια», οι απαντήσεις σας και πάλι περιέχουν ένα τεράστιο σφάλμα, αφού μετατρέπουν τον Θεό σε ένα από τα δημιουργημένα όντα, κάνουν τα δημιουργημένα όντα ίσα με τον Θεό, ισοπεδώνοντας τη σχέση μεταξύ των δύο. Αυτό αλλάζει τη φύση του ζητήματος και είναι σαν ν’ απαρνιέται κανείς τον Θεό. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και οι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα· αυτοί οι δύο ρόλοι δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Τι γίνεται, όμως, αν προσθέσεις τη λέξη «πιο»; Γίνονται το ίδιο από πλευράς ουσίας, κατατάσσονται στην ίδια κατηγορία και διαφέρουν μόνο ως προς το ποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος. Όταν σας ρώτησα λεπτομερώς σχετικά μ’ αυτό, σκεφτήκατε μέσα σας: «Δεν δείχνει αυτό υποτίμηση προς το πρόσωπό μας; Είμαστε όλοι μορφωμένοι άνθρωποι, πώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε αυτά τα λίγα λόγια; Μπορούμε να μιλήσουμε αβίαστα γι’ αυτό, χωρίς να κοιτάξουμε καν τις σημειώσεις μας». Το πρόβλημα φανερώθηκε μόλις ανοίξατε τα στόματά σας. Αφού μίλησα, το διαβάσατε πολλές φορές, αλλά και πάλι δεν μπορέσατε να το επαναλάβετε με ακρίβεια. Ποιος είναι ο λόγος; Εξακολουθείτε να μην κατανοείτε την αλήθεια από αυτήν την άποψη. Κάποιος πρόσθεσε τη λέξη «πιο» και σκέφτηκε: «Κανείς σας δεν πρόσθεσε τη λέξη ‘‘πιο’’. Δεν έχετε και πολλή πίστη στον Θεό, έτσι δεν είναι; Ενώ εγώ, πρόσθεσα τη λέξη ‘‘πιο’’. Αυτό δείχνει ότι είμαι μορφωμένος. Δεν πήγε χαμένος ο χρόνος μου στο κολέγιο!» Αφού πρόσθεσε τη λέξη «πιο», οι περισσότεροι από εσάς δεν παρατηρήσατε το πρόβλημα. Λίγοι μόνο νιώσατε ότι κάτι πήγαινε στραβά, αλλά δεν μπορούσατε να εξηγήσετε γιατί. Όταν το εξήγησαν άλλοι, το κατανοήσατε στη θεωρία και καταλάβατε ότι η εξήγηση ήταν σωστή. Άραγε, όμως, το κατανοήσατε ως προς την αλήθεια; (Όχι.) Συναναστράφηκα πάνω στον λόγο για τον οποίο είναι λάθος να προστεθεί η λέξη «πιο» και το κατανοήσατε. Άραγε, όμως, κατανοήσατε πραγματικά την ουσία του ζητήματος; (Όχι.) Δεν τη διακρίνατε ξεκάθαρα. Γιατί; (Δεν κατανοούμε την αλήθεια.) Και γιατί δεν κατανοείτε την αλήθεια; Δεν καταλάβατε αυτό που είπα; Αν το καταλάβατε, πώς γίνεται και πάλι να μην κατανοείτε την αλήθεια; Πόσα κεφάλαια υπάρχουν πάνω στο θέμα «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός»; Πόσες φορές τα έχετε διαβάσει; Κατανοείτε πραγματικά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν τα κατανοείτε, οπότε γελοιοποιηθήκατε σήμερα. Αυτά τα λόγια σάς εξέθεσαν. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Μάθατε τίποτε από αυτό; Άραγε, την επόμενη φορά που θα συναντήσετε κάτι τέτοιο, θα κάνετε και πάλι τους έξυπνους; Δεν θα τολμήσετε, έτσι δεν είναι; Αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, καμία μόρφωση ή γνώση δεν πρόκειται να χρησιμεύσει. Αν είσαι αμόρφωτος και δεν ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς τη λέξη «πιο», θα μπορούσες να μην την προσθέσεις, κι έτσι ίσως να μην είχε προκύψει αυτό το πρόβλημα. Αν μη τι άλλο, δεν θα είχες κάνει αυτό το λάθος και δεν θα είχες γελοιοποιηθεί. Όμως, επειδή είσαι μορφωμένος και κατανοείς τη σημασία και τη χρήση κάποιων λέξεων, τις χρησιμοποίησες για ν’ αναφερθείς στον Θεό, με αποτέλεσμα να προκαλέσεις πρόβλημα, μετατρέποντας την εξυπνάδα σε αδεξιότητα. Αν τη χρησιμοποιήσεις για έναν άνθρωπο, είναι απλώς θεοποίηση και κολακεία, κάτι που στη χειρότερη περίπτωση είναι μόνο αηδιαστικό. Αν, όμως, τη χρησιμοποιήσεις για τον Θεό, το πρόβλημα σοβαρεύει. Γίνεται μια λέξη που δείχνει άρνηση, αντίσταση και καταδίκη για τον Θεό. Αυτό το λάθος είναι πιθανότερο να κάνουν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι που δεν κατέχουν την αλήθεια. Στο εξής, να είστε προσεκτικοί για να μην προσθέτετε επιρρήματα ή επίθετα έτσι απερίσκεπτα. Γιατί; Επειδή όσα αφορούν την ταυτότητα, την ουσία, τα λόγια και τη διάθεση του Θεού είναι τα πεδία στα οποία υστερούν περισσότερο οι διεφθαρμένοι άνθρωποι και στα οποία έχουν την πιο ρηχή και τη λιγότερη κατανόηση. Επομένως, οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια πρέπει να προσέχουν, ώστε να μην ενεργούν απερίσκεπτα· καλύτερα να είναι συνετοί.

Ι. Μια ανάλυση της ιδέας «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»

Κάποιοι μόλις εξήγησαν τον ορισμό και την έννοια της αλήθειας. Ναι μεν κατανοείτε τον ορισμό και την έννοια της αλήθειας, κατανοείτε, όμως, πραγματικά τι είναι η αλήθεια; Πρέπει να σας δοκιμάσω σ’ αυτό. Πώς θα σας δοκιμάσω; Θα χρησιμοποιήσω τα δυνατά σας σημεία για να σας δοκιμάσω. Και ποια είναι τα δυνατά σας σημεία; Είστε εξοικειωμένοι με τη μάθηση, τις λέξεις και το λεξιλόγιο· με τις διάφορες φιλοσοφίες και προσεγγίσεις των ανθρώπων κάθε ομάδας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και με τις παραδοσιακές κουλτούρες των ανθρώπων, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Επίσης, είστε εξοικειωμένοι με τους κάθε είδους νόμους και τις αντιλήψεις που εφαρμόζουν στη ζωή τους οι άνθρωποι όλων των φυλών, των εθνοτήτων και των εθνικοτήτων. Αυτά δεν είναι τα δυνατά σας σημεία; Ανάμεσα στα παραπάνω, κάποια είναι σχετικά παγιωμένοι ιδιωτισμοί, κάποια είναι παροιμίες και κάποια είναι ρητά· κάποια είναι πιασάρικες εκφράσεις της καθομιλουμένης που χρησιμοποιεί συνήθως ο απλός λαός. Αναρωτηθείτε: Για ποια πράγματα έχουν συχνά οι άνθρωποι σκέψεις και απόψεις βαθιά μέσα τους, με αποτέλεσμα να τα μετατρέπουν σε ιδιωτισμούς; Ας αναλύσουμε πρώτα κάποια ρητά, κάποιους ιδιωτισμούς και κάποιους νόμους, καθώς και την προσέγγιση των ανθρώπων στις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και τις παραδοσιακές τους αντιλήψεις, ώστε να κατανοήσουμε επακριβώς τι είναι η αλήθεια. Θα συζητήσουμε τι πραγματικά είναι η αλήθεια από μια αρνητική οπτική. Είναι καλή προσέγγιση αυτή; (Ναι.) Πείτε, λοιπόν, ένα παράδειγμα για να ξεκινήσουμε. (Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις.) Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι.) «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Ας αρχίσουμε τη συναναστροφή πρώτα πάνω σ’ αυτό. Εξηγήστε τι σημαίνει αυτό το ρητό. (Σημαίνει ότι πρέπει να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που προσλαμβάνεις, χωρίς να είσαι επιφυλακτικός απέναντί τους. Αν δεν εμπιστεύεσαι κάποιον, τότε μην τον προσλαμβάνεις.) Αυτή είναι η κυριολεκτική ερμηνεία. Κατ’ αρχάς, πείτε Μου, οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο συμφωνούν ή διαφωνούν μ’ αυτό το ρητό; (Συμφωνούν.) Συμφωνούν μ’ αυτό. Δικαίως θα έλεγε κανείς ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σ’ αυτήν την κοινωνία ακολουθούν σαν αρχή το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» όταν προσλαμβάνουν άλλους ανθρώπους, και τηρούν αυτήν την αρχή στον τρόπο με τον οποίο φέρονται στους άλλους ανθρώπους. Είναι, λοιπόν, σωστή οποιαδήποτε πτυχή αυτού του ρητού; (Όχι.) Τότε γιατί οι περισσότεροι άπιστοι θεωρούν σωστό αυτό το ρητό, και το αποδέχονται και το εφαρμόζουν χωρίς επιφυλάξεις; Ποιο είναι το κίνητρό τους όταν το κάνουν αυτό; Γιατί το λένε; Ορισμένοι λένε: «Αν πρόκειται να προσλάβεις κάποιον, δεν γίνεται ν’ αμφιβάλλεις γι’ αυτόν· πρέπει να τον εμπιστεύεσαι. Πρέπει να πιστεύεις ότι έχει το ταλέντο και τον χαρακτήρα που χρειάζεται για να κάνει τη δουλειά και ότι θα σου είναι αφοσιωμένος. Αν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν, τότε μην τον προσλαμβάνεις. Όπως λέει το ρητό, ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις.’’ Αυτό το ρητό είναι σωστό». Στην πραγματικότητα, αυτό το ρητό δεν είναι τίποτε περισσότερο από παραπλανητικά λόγια του διαβόλου. Από πού προέρχεται; Ποιος είναι ο σκοπός του; Ποια είναι η μεθόδευση που κρύβει; (Θεέ μου, θυμάμαι ότι κατά την προηγούμενη συναναστροφή αναφέρθηκε πως κάποιοι άνθρωποι, αν δεν ήθελαν να παρεμβαίνουν άλλοι στο έργο τους, θα έλεγαν: «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Αυτό που εννοούν είναι το εξής: «Εφόσον μου έδωσες αυτήν τη δουλειά και με αξιοποιείς, δεν πρέπει να παρεμβαίνεις στο έργο μου· δεν πρέπει ν’ ανακατεύεσαι σ’ αυτό που κάνω».) Τι είδους διάθεση έχουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτό το ρητό; (Τη διάθεση ενός αντίχριστου· είναι αυθαίρετοι και κάνουν του κεφαλιού τους.) Αυτή είναι όντως η διάθεσή τους. Άραγε, αυτοί που χρησιμοποιούν ή που επινόησαν αυτό το ρητό είναι εκείνοι που προσλαμβάνουν ή εκείνοι που προσλαμβάνονται; Ποιον ωφελεί περισσότερο αυτό το ρητό; (Εκείνους που προσλαμβάνονται.) Πώς ωφελούνται από αυτό το ρητό εκείνοι που προσλαμβάνονται; Αν τονίζουν κατ’ επανάληψη αυτό το ρητό στον εργοδότη τους, του ενσταλάζουν ένα συγκεκριμένο είδος σκέψης· έχει τη φύση της κατήχησης ή της πλύσης εγκεφάλου. Είναι σαν να λένε στον εργοδότη: «Όταν προσλαμβάνεις κάποιον, πρέπει να πιστεύεις ότι θα σου είναι αφοσιωμένος. Πρέπει να πιστεύεις ότι θα κάνει καλά τη δουλειά, ότι έχει την απαιτούμενη ικανότητα. Δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλεις γι’ αυτόν· αν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν, θα είναι επιζήμιο για σένα. Αν αμφιταλαντεύεσαι συνεχώς, αν σκέφτεσαι μονίμως να τον αντικαταστήσεις με κάποιον άλλο, αυτό μπορεί να επηρεάσει την αφοσίωση που δείχνει απέναντί σου». Όταν το ακούει αυτό ο εργοδότης, θα μπορεί να επηρεαστεί ή να παραπλανηθεί εύκολα από αυτό το ρητό; (Ναι.) Και μόλις ο εργοδότης επηρεαστεί ή παραπλανηθεί, θα ωφεληθεί αυτός που προσλαμβάνεται. Αν ο εργοδότης αποδεχθεί αυτό το σκεπτικό, δεν θα έχει αμφιβολίες ούτε υποψίες για τον άνθρωπο που προσλαμβάνει· δεν θα επιβλέπει το έργο που έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος ούτε θ’ αναρωτιέται γι’ αυτό ή για το κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος του είναι αφοσιωμένος ή έχει την ικανότητα να κάνει αυτά τα πράγματα. Έτσι, ο άνθρωπος που προσλαμβάνεται μπορεί ν’ αποφύγει την επίβλεψη και την εποπτεία αυτού του εργοδότη, και, κατά συνέπεια, να κάνει ό,τι θέλει χωρίς ν’ ακολουθεί τις επιθυμίες του εργοδότη του. Πείτε Μου, όταν ένας εργαζόμενος χρησιμοποιεί αυτό το ρητό, έχει πράγματι τον απαιτούμενο χαρακτήρα για να δείξει απόλυτη αφοσίωση στον εργοδότη του; Άραγε, δεν χρειάζεται καμία απολύτως επίβλεψη; (Όχι.) Γιατί το λέμε αυτό; Αποτελεί γενικά παραδεκτό γεγονός από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα ότι τα ανθρώπινα όντα είναι βαθιά διεφθαρμένα, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και είναι πολύ πανούργα και δόλια· δεν υπάρχουν ειλικρινείς άνθρωποι και ακόμα κι οι ανόητοι λένε ψέματα. Αυτό δυσκολεύει πολύ το να προσλάβει κανείς άλλους ανθρώπους και είναι σχεδόν αδύνατον να βρει κάποιον άξιο εμπιστοσύνης, πόσο μάλλον κάποιον στον οποίο μπορεί να βασιστεί απόλυτα. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να ελπίζει κάποιος ότι θα βρει λίγους ανθρώπους που είναι σχετικά κατάλληλοι να προσληφθούν. Εφόσον δεν υπάρχουν άνθρωποι που να είναι άξιοι εμπιστοσύνης, πώς είναι δυνατόν να ισχύει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Δεν ισχύει, γιατί σε κανέναν δεν μπορεί κανείς να βασιστεί απόλυτα. Τότε, πώς θα πρέπει ν’ αξιοποιούμε όσους είναι σχετικά κατάλληλοι να προσληφθούν; Μπορούμε να το κάνουμε μόνο μέσω της επίβλεψης και της καθοδήγησης. Οι άπιστοι στέλνουν πληροφοριοδότες και κατασκόπους για να παρακολουθούν τον άνθρωπο που έχουν στη δούλεψή τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα σχετικό αίσθημα σιγουριάς. Επομένως, οι άνθρωποι στους αρχαίους χρόνους, όταν έλεγαν «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», καλλιεργούσαν αυταπάτες. Αυτός που επινόησε το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» στην πραγματικότητα δεν το εφάρμοζε ο ίδιος. Αν το εφάρμοζε, τότε θα ήταν απερίσκεπτος, θα ήταν ένας πρώτης τάξεως ανόητος που οι άλλοι διαρκώς θα τον εξαπατούσαν και θα τον ξεγελούσαν. Δεν είναι γεγονός αυτό; Ας αναλύσουμε ποιο είναι το πιο προβληματικό σημείο στο ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Ποια είναι η βάση για να ισχύει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Θα πρέπει ο άνθρωπος που προσλαμβάνεται να είναι κάποιος στον οποίο θα μπορούσε κανείς να βασιστεί απόλυτα, κάποιος αφοσιωμένος και υπεύθυνος. Θα πρέπει να είναι 100% βέβαιο ότι ο εργαζόμενος είναι τέτοιος άνθρωπος, ώστε ο εργοδότης να εφαρμόσει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Στις μέρες μας, δεν μπορούν να βρεθούν τέτοιοι αξιόπιστοι άνθρωποι· είναι σχεδόν ανύπαρκτοι, κι έτσι η δήλωση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι ανοησία. Αν επιλέξεις έναν αναξιόπιστο άνθρωπο κι έπειτα εφαρμόσεις το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» προκειμένου να καθησυχάσεις τις αμφιβολίες σου γι’ αυτόν τον άνθρωπο, τότε δεν αυταπατάσαι; Είναι ο άνθρωπος που προσλαμβάνεις αντάξιος να φανεί αξιόπιστος και ικανός να ενεργεί με αφοσιωμένο και υπεύθυνο τρόπο απλώς και μόνο επειδή δεν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν; Στην πραγματικότητα, θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται ανάλογα με το τι άνθρωπος είναι, ανεξάρτητα από τις δικές σου αμφιβολίες. Αν είναι δόλιος, τότε θα συνεχίσει να κάνει δόλια πράγματα· αν είναι άδολος, τότε θα συνεχίσει να ενεργεί χωρίς δόλο. Αυτό δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο τρέφεις αμφιβολίες γι’ αυτόν. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι προσλαμβάνεις έναν δόλιο άνθρωπο. Ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι αυτός ο άνθρωπος είναι δόλιος, κι ωστόσο του λες: «Δεν αμφιβάλλω για σένα, οπότε πήγαινε και κάνε τη δουλειά σου με σιγουριά». Μήπως τότε αυτός ο άνθρωπος θα γίνει άδολος και θα ενεργεί χωρίς δόλο απλώς και μόνο επειδή δεν αμφιβάλλεις γι’ αυτόν; Είναι δυνατόν; Και αντιθέτως, αν προσλάβεις έναν άδολο άνθρωπο, μήπως θα γίνει δόλιος επειδή αμφιβάλλεις γι’ αυτόν ή δεν τον καταλαβαίνεις; Όχι. Επομένως, το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι ξεκάθαρα η προσπάθεια ενός ανόητου να έχει το κεφάλι του ήσυχο· είναι μια ανόητη αυταπάτη. Σε τι βαθμό εκτείνεται η διαφθορά του ανθρώπινου γένους; Η επιδίωξη της θέσης και της δύναμης έχει οδηγήσει πατεράδες και γιους, καθώς και αδέλφια, να στραφούν ο ένας ενάντια στον άλλο και ν’ αλληλοσκοτωθούν· έχει κάνει μητέρες και κόρες να μισούν η μία την άλλη. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί τον οποιονδήποτε; Δεν υπάρχει άνθρωπος στον οποίο μπορεί κανείς να βασιστεί απόλυτα, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που είναι σχετικά κατάλληλοι για πρόσληψη. Όποιον κι αν προσλαμβάνεις, ο μόνος τρόπος ν’ αποτρέψεις τα λάθη είναι να τον παρακολουθείς ή να τον επιβλέπεις. Επομένως, το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι μια αυταπάτη. Είναι μια ανοησία, μια πλάνη, και δεν στέκει καθόλου. Για ποιον λόγο ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και κάνει το έργο της κρίσης προκειμένου να εκκαθαρίσει και να σώσει το ανθρώπινο γένος κατά τις έσχατες ημέρες; Επειδή το ανθρώπινο γένος έχει διαφθαρεί βαθιά. Κανένας δεν υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό και κανένας δεν είναι κατάλληλος ν’ αξιοποιηθεί από τον Θεό. Γι’ αυτό ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους ξανά και ξανά να είναι ειλικρινείς. Ο λόγος είναι ότι τα ανθρώπινα όντα είναι πολύ δόλια, ξεχειλίζουν από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και έχουν τη φύση του Σατανά. Δεν μπορούν να συγκρατηθούν και να μην κάνουν αμαρτίες και κακές πράξεις, και είναι ικανοί ν’ αντισταθούν στον Θεό και να Τον προδώσουν οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή. Κανένας ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους δεν είναι ικανός ν’ αξιοποιηθεί ούτε είναι αξιόπιστος. Είναι πράγματι δύσκολο να επιλεγεί και να αξιοποιηθεί κάποιος άνθρωπος! Πρώτον, οι άνθρωποι είναι αδύνατον να καταλάβουν πραγματικά κάποιον· δεύτερον, δεν μπορούν να διακρίνουν τους άλλους· τρίτον, σε ειδικές περιστάσεις, είναι ακόμα πιο αδύνατον να χαλιναγωγήσουν ή να διαχειριστούν τους άλλους. Σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να βρεις κάποιον να αξιοποιήσεις. Επομένως, το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι εντελώς λανθασμένο και ούτε στο ελάχιστο πρακτικό. Όταν κάποιος επιλέγει και αξιοποιεί έναν άνθρωπο με βάση αυτό το ρητό, απλώς πάει γυρεύοντας να εξαπατηθεί. Όποιος θεωρεί ότι αυτό το ρητό είναι σωστό και ότι αποτελεί την αλήθεια, είναι ο πιο ανόητος άνθρωπος που υπάρχει. Μπορεί πραγματικά αυτό το ρητό να δώσει τη λύση στη δυσκολία αξιοποίησης άλλων ανθρώπων; Καθόλου. Είναι απλώς ένας τρόπος να καθησυχάζει και να ξεγελά κανείς τον εαυτό του, ένας τρόπος ν’ αυταπατάται.

Σ’ αυτό το σημείο της συναναστροφής μας, έχετε κατανοήσει σε γενικές γραμμές κατά πόσο είναι σωστό το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Άραγε, αυτό το ρητό είναι η αλήθεια; (Όχι.) Τότε τι είναι; (Φιλοσοφία του Σατανά.) Πιο συγκεκριμένα, αυτό το ρητό εξυπηρετεί ως δικαιολογία για κάποιον που επιθυμεί να ξεφύγει ή να γλιτώσει από την επίβλεψη ή την εποπτεία κάποιου άλλου. Είναι, επίσης, ένα προπέτασμα καπνού που διαδίδουν όλοι οι πονηροί άνθρωποι για να προστατεύσουν τα δικά τους συμφέροντα και να πετύχουν τους δικούς τους στόχους. Αυτό το ρητό αποτελεί ένα πρόσχημα για όσους τρέφουν απώτερα κίνητρα να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Αποτελεί, επίσης, μια πλάνη που διαδίδουν τέτοιοι άνθρωποι για να έχουν τη δικαιολογία να ξεφύγουν από την επίβλεψη, την εποπτεία, την ηθική καταδίκη και τις τύψεις συνείδησης. Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι πρακτικό και σωστό. Έχουν, άραγε, αυτοί οι άνθρωποι ικανότητα διάκρισης; Κατανοούν, άραγε, την αλήθεια; Μήπως είναι προβληματικές οι σκέψεις και οι απόψεις αυτών των ανθρώπων; Αν κάποιος εντός της εκκλησίας διαδίδει αυτό το ρητό, το κάνει με κάποιο κίνητρο· προσπαθεί να παραπλανήσει τους άλλους. Επιχειρεί να χρησιμοποιήσει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» για να διαλύσει τις υποψίες ή τις αμφιβολίες των άλλων για εκείνον. Εμμέσως πλην σαφώς, αυτό σημαίνει πως θέλει να πιστεύουν οι άλλοι ότι μπορεί να κάνει το έργο, ότι είναι κάποιος που μπορεί ν’ αξιοποιηθεί. Αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον σκοπό δεν έχει; Έτσι δείχνουν τα πράγματα. Σκέφτεται μέσα του: «Δεν μ’ εμπιστεύεσαι ποτέ και αμφιβάλλεις συνεχώς για μένα. Κάποια στιγμή, πιθανότατα θα βρεις κάποιο μικρό πρόβλημα σ’ εμένα και θα με διώξεις. Πώς περιμένεις να εργαστώ αν έχω διαρκώς αυτήν τη σκέψη στο μυαλό μου;» Έτσι, διαδίδει αυτήν την άποψη, ώστε ο οίκος του Θεού να τον εμπιστεύεται χωρίς αμφιβολίες και να τον αφήσει να κάνει ελεύθερα το έργο του, πετυχαίνοντας έτσι τον σκοπό του. Αν κάποιος επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια, όταν βλέπει τον οίκο του Θεού να επιβλέπει το έργο του, θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζει κατάλληλα αυτήν την επίβλεψη, γνωρίζοντας ότι αυτό γίνεται για τη δική του προστασία και, το πιο σημαντικό, ότι αυτό δείχνει υπευθυνότητα και από μέρους του σχετικά με το έργο του οίκου του Θεού. Παρόλο που είναι πιθανό ν’ αποκαλύψει τη διαφθορά του, μπορεί να προσευχηθεί στον Θεό για να Του ζητήσει να τον εξετάσει εξονυχιστικά και να τον προστατεύσει ή να ορκιστεί στον Θεό ότι θ’ αποδεχθεί την τιμωρία που θα του επιβάλει, αν κάνει κάτι κακό. Αυτό δεν θα καθησύχαζε το μυαλό του; Γιατί να διαδίδει μια πλάνη προκειμένου να παραπλανήσει τους άλλους και να πετύχει τον δικό του σκοπό; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες διατηρούν πάντα μια στάση αντίστασης απέναντι στην επίβλεψη από τον εκλεκτό λαό του Θεού ή στις προσπάθειες των ανώτερων επικεφαλής και εργατών να ενημερωθούν σχετικά με το έργο τους. Τι σκέφτονται; «“Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Γιατί με επιβλέπετε συνεχώς; Γιατί με έχετε επιλέξει αν δεν μ’ εμπιστεύεστε;» Αν τους ρωτήσεις σχετικά με το έργο τους ή ζητήσεις πληροφορίες για την πρόοδό του κι έπειτα ρωτήσεις για την προσωπική τους κατάσταση, θα τηρήσουν ακόμα πιο αμυντική στάση: «Αυτό το έργο έχει ανατεθεί σ’ εμένα· εμπίπτει στη δική μου αρμοδιότητα. Γιατί παρεμβαίνετε στο έργο μου;» Παρόλο που δεν τολμούν να το πουν ευθέως, θα υπαινιχθούν το εξής: «Όπως λέει το ρητό, ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Γιατί είσαι γεμάτος αμφιβολίες;» Θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να σε καταδικάσουν και να σου κολλήσουν ταμπέλες. Και τι γίνεται αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις ικανότητα διάκρισης; Αφού καταλάβεις τον υπαινιγμό τους, θα πεις: «Είμαι γεμάτος αμφιβολίες; Τότε κάνω λάθος. Είμαι δόλιος! Έχεις δίκιο: Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Δεν έχεις παραπλανηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Συμφωνεί με την αλήθεια το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Όχι, είναι μια ανοησία! Αυτοί οι μοχθηροί άνθρωποι είναι ύπουλοι και δόλιοι· παρουσιάζουν αυτό το ρητό σαν να είναι η αλήθεια, για να παραπλανήσουν τους μπερδεμένους ανθρώπους. Αυτό το ρητό μπορεί πραγματικά να παραπλανήσει έναν μπερδεμένο άνθρωπο, να του προκαλέσει σύγχυση και να τον κάνει να σκεφτεί το εξής: «Αυτός ο άνθρωπος έχει δίκιο, τον αδίκησα. Το είπε κι ο ίδιος: ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Πώς μπόρεσα ν’ αμφιβάλλω γι’ αυτόν; Δεν μπορεί να γίνει το έργο μ’ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να τον ενθαρρύνω, χωρίς να χώνω τη μύτη μου στο έργο του. Αφού τον έχω επιλέξει, πρέπει να τον εμπιστευτώ και να τον αφήσω να εργαστεί ελεύθερα χωρίς να τον περιορίζω. Πρέπει να του δώσω το περιθώριο να λειτουργήσει. Έχει την ικανότητα να κάνει τη δουλειά. Και ακόμη κι αν δεν έχει την ικανότητα, το Άγιο Πνεύμα και πάλι εργάζεται!» Τι είδους λογική είναι αυτή; Συμφωνεί καθόλου με την αλήθεια; (Όχι.) Όλα αυτά τα λόγια ακούγονται σωστά. «Δεν μπορούμε να περιορίζουμε τους άλλους». «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα· είναι το Άγιο Πνεύμα που τα κάνει όλα. Το Άγιο Πνεύμα εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα. Δεν χρειάζεται ν’ αμφιβάλλουμε, επειδή ο Θεός έχει τον πλήρη έλεγχο». Όμως, τι είδους λόγια είναι αυτά; Δεν είναι μπερδεμένοι οι άνθρωποι που τα λένε; Δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε καν αυτά τα λίγα λόγια και παραπλανιούνται από μία μόνο πρόταση. Είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» ως αλήθεια, και παραπλανώνται και δεσμεύονται από αυτήν. Ενοχλούνται και επηρεάζονται από αυτήν όταν επιλέγουν ή χρησιμοποιούν ανθρώπους, και μάλιστα την αφήνουν να υπαγορεύει τις πράξεις τους. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επικεφαλής και εργάτες έχουν πάντα δυσκολίες και αμφιβολίες κάθε φορά που ελέγχουν το έργο της εκκλησίας και προάγουν και χρησιμοποιούν ανθρώπους. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρηγορηθούν με τα λόγια «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Κάθε φορά που επιθεωρούν ή ρωτούν για το έργο, σκέφτονται: «“Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Θα πρέπει να εμπιστεύομαι τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και εξάλλου το Άγιο Πνεύμα εξετάζει εξονυχιστικά τους ανθρώπους, οπότε δεν θα πρέπει πάντα να αμφιβάλλω και να επιβλέπω τους άλλους». Έχουν επηρεαστεί από αυτήν τη φράση, έτσι δεν είναι; Ποιες είναι οι συνέπειες που επιφέρει η επιρροή αυτής της φράσης; Πρώτα απ’ όλα, εάν κάποιος προσυπογράφει αυτήν την ιδέα τού να «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», θα επιθεωρεί και θα παρακολουθεί το έργο των άλλων; Είναι σε θέση να επιβλέπει και να παρακολουθεί τη δουλειά τους; Εάν το άτομο αυτό εμπιστεύεται όλους όσους χρησιμοποιεί και ποτέ δεν τους επιθεωρεί ούτε τους καθοδηγεί στην εργασία τους, ενώ δεν τους επιβλέπει ποτέ, τότε κάνει το καθήκον του με αφοσίωση; Μπορεί να εκτελεί το έργο της εκκλησίας κατά τρόπο ικανό, να ολοκληρώνει την ανάθεση από τον Θεό; Δείχνει αφοσίωση στην ανάθεση από τον Θεό; Δεύτερον, δεν είναι απλώς ότι δεν τηρείτε τον λόγο του Θεού και τα καθήκοντά σας· είναι ότι θεωρείτε τα τεχνάσματα του Σατανά και τη φιλοσοφία του για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις λες και είναι η αλήθεια, και τα ακολουθείτε και τα κάνετε πράξη. Υπακούς στον Σατανά και ζεις σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία, έτσι δεν είναι; Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι άτομο που υποτάσσεται στον Θεό, πόσο μάλλον άτομο που τηρεί τα λόγια Του. Είσαι παλιοτόμαρο. Βάζοντας στην άκρη τα λόγια του Θεού και, αντίθετα, κάνοντας πράξη μια σατανική φράση σαν την αλήθεια, προδίδεις την αλήθεια και τον Θεό! Όταν εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, κι όμως οι αρχές για τις πράξεις σου είναι η σατανική λογική και φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τι είδους άτομο είσαι; Άτομο που προδίδει τον Θεό, άτομο που Τον ντροπιάζει σοβαρά. Ποια είναι η ουσία αυτής της πράξης; Να καταδικάζεις ανοιχτά τον Θεό και να αρνείσαι ανοιχτά την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η ουσία της; (Αυτή είναι.) Εκτός του ότι δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού, επιτρέπεις σε ένα από τα ρητά του διαβόλου που λέει ο Σατανάς και σε μια απ’ τις σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα μέσα στην εκκλησία. Με τον τρόπο αυτό, γίνεσαι συνεργός του Σατανά, βοηθάς τον Σατανά να κάνει τις δραστηριότητές του στην εκκλησία, και αναστατώνεις και διαταράσσεις το έργο της εκκλησίας. Η ουσία του προβλήματος αυτού είναι πολύ σοβαρή, έτσι δεν είναι;

Στις μέρες μας, οι περισσότεροι επικεφαλής και εργάτες διατηρούν το δηλητήριο του Σατανά στην καρδιά τους και εξακολουθούν να ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, ενώ λίγα είναι τα λόγια του Θεού που έχουν ισχύ μέσα τους. Το έργο πολλών επικεφαλής και εργατών είναι προβληματικό· αφού εκδώσουν εργασιακές ρυθμίσεις, δεν επιθεωρούν ούτε επιβλέπουν ποτέ το έργο, παρόλο που στην πραγματικότητα γνωρίζουν βαθιά μέσα τους ότι κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν και ότι είναι βέβαιο πως θα προκύψουν προβλήματα. Ωστόσο, επειδή δεν γνωρίζουν πώς να λύσουν αυτό το πρόβλημα, απλώς υιοθετούν μια άποψη όπως «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» και τα κουτσοβολεύουν, ενώ μάλιστα έχουν και το κεφάλι τους ήσυχο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι άνθρωποι να μην είναι σε θέση να κάνουν αληθινό έργο, και απλώς απασχολούνται με γενικές υποθέσεις, ακολουθώντας μόνο τις τυπικές διαδικασίες. Έτσι, προκαλούν χάος στο έργο της εκκλησίας, και μάλιστα, σε κάποια μέρη, κλέβονται ακόμα και οι προσφορές στον Θεό. Ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν αντέχει να το βλέπει αυτό και αναφέρει το ζήτημα στον Άνωθεν. Ο ψευδο-επικεφαλής, μόλις το μαθαίνει, μένει εμβρόντητος και νιώθει λες και προμηνύεται καταστροφή. Τότε, ο Άνωθεν του κάνει ερωτήσεις: «Γιατί δεν επιθεώρησες το έργο; Γιατί επέλεξες τον λάθος άνθρωπο;» Στις οποίες ερωτήσεις, ο ψευδο-επικεφαλής απαντά: «Δεν μπορώ να μαντέψω την ουσία ενός ανθρώπου, οπότε απλώς ακολουθώ την αρχή ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα χρησιμοποιούσα τον λάθος άνθρωπο και θα προκαλούσα τέτοια καταστροφή». Πιστεύετε ότι η φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι σωστή; Είναι η αλήθεια αυτή η φράση; Γιατί να χρησιμοποιήσει αυτήν τη φράση κατά το έργο του οίκου του Θεού και όσο κάνει το καθήκον του; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Αυτά είναι ξεκάθαρα λόγια των απίστων, λόγια που προέρχονται από τον Σατανά —γιατί λοιπόν τα αντιμετωπίζει ως την αλήθεια; Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει αν αυτά τα λόγια είναι σωστά ή λανθασμένα; Αυτά είναι ολοφάνερα τα λόγια του ανθρώπου, τα λόγια της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, απλούστατα δεν είναι η αλήθεια, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια του Θεού και δεν θα έπρεπε να χρησιμεύουν ως κριτήριο για τις πράξεις, τη διαγωγή και τη λατρεία των ανθρώπων προς τον Θεό. Πώς πρέπει λοιπόν να προσεγγίζεται αυτή η φράση; Αν είσαι πραγματικά ικανός να διακρίνεις, ποια αλήθεια-αρχή θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις στη θέση του για να χρησιμεύσει ως αρχή άσκησής σου; Θα πρέπει να είναι το «να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου». Το να ενεργείς με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιορίζεσαι από κανέναν· σημαίνει πως η καρδιά και ο νους σου είναι ένα, και τίποτε άλλο. Αυτή είναι η ευθύνη σου και το καθήκον σου, και θα πρέπει να το εκτελείς καλά, καθώς το να το κάνεις είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό και δικαιολογημένο. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Να τα διαχειρίζεσαι όπως πρέπει· αν απαιτείται κλάδεμα, ας γίνει, και αν απαιτείται απόλυση, ας γίνει. Με λίγα λόγια, να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η θεμελιώδης αρχή; Αυτό δεν είναι το ακριβώς αντίθετο της φράσης «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Τι σημαίνει Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις; Σημαίνει ότι αν έχεις προσλάβει ένα άτομο, δεν θα πρέπει να αμφιβάλλεις γι’ αυτό, θα πρέπει να αφήσεις τα ηνία, να μην το επιβλέπεις και να το αφήσεις να κάνει ό,τι θέλει· και αν αμφιβάλλεις γι’ αυτό, τότε δεν θα πρέπει να το προσλάβεις. Αυτό δεν σημαίνει; Είναι τρομερά λάθος. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά. Κάθε άνθρωπος έχει σατανική διάθεση, και είναι ικανός να προδώσει τον Θεό και να αντισταθεί στον Θεό. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι κανένας δεν είναι αξιόπιστος. Ακόμη και αν κάποιος ορκιστεί μέχρι τα πέρατα της γης, αυτό δεν ωφελεί, επειδή οι άνθρωποι περιορίζονται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Πρέπει να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού προτού μπορέσουν να επιλύσουν το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής τους και να επιλύσουν διεξοδικά το πρόβλημα της αντίστασής τους και της προδοσίας τους προς τον Θεό —να επιλύσουν τη ρίζα των αμαρτιών των ανθρώπων. Όλοι όσοι δεν έχουν περάσει από την κρίση και τον εξαγνισμό του Θεού και δεν έχουν επιτύχει τη σωτηρία δεν είναι αξιόπιστοι. Δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Επομένως, όταν χρησιμοποιείς κάποιον, πρέπει να τον επιβλέπεις και να τον κατευθύνεις. Επίσης, πρέπει να τον κλαδεύεις και να συναναστρέφεσαι συχνά πάνω στην αλήθεια, και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είσαι σε θέση να διαπιστώσεις με σαφήνεια αν μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιείται. Αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να δεχτούν την αλήθεια, που αποδέχονται το κλάδεμα, που είναι ικανοί να εκτελούν πιστά το καθήκον τους και που έχουν συνεχή πρόοδο στη ζωή τους, τότε μόνο αυτοί οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να χρησιμοποιηθούν. Όσοι μπορούν πραγματικά ν’ αξιοποιηθούν έχουν την επιβεβαίωση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δεν έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι αξιόπιστοι· είναι απλοί δουλευτές και υπάλληλοι. Ένα σχετικά υψηλό ποσοστό επικεφαλής και εργατών, τουλάχιστον πάνω από τους μισούς, αποκλείονται κατά την επιλογή, ενώ μόνο μια μικρή μειονότητα αυτών θεωρούνται ικανοί ή κατάλληλοι ν’ αξιοποιηθούν· αυτό είναι γεγονός. Κάποιοι επικεφαλής της εκκλησίας δεν επιβλέπουν ούτε ελέγχουν ποτέ το έργο των άλλων και δεν δίνουν καμία σημασία στο έργο μόλις ολοκληρώσουν τη συναναστροφή ή την έκδοση εργασιακών ρυθμίσεων. Αντιθέτως, ακολουθούν τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», και μάλιστα λένε στον εαυτό τους: «Ας κάνει ο Θεός τα υπόλοιπα». Έπειτα, αρχίζουν να ενδίδουν στις ανέσεις και τις ευκολίες, δεν ζητούν να ενημερωθούν για το ζήτημα και το αγνοούν. Άραγε, δεν είναι επιπόλαιοι όταν εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Έχουν καθόλου αίσθημα ευθύνης; Δεν είναι ψευδο-επικεφαλής οι άνθρωποι σαν κι αυτούς; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν το καθήκον τους με όλη τους την καρδιά, με όλη τους την ψυχή, με όλο τους τον νου και με όλες τους τις δυνάμεις. Αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους είναι η αλήθεια. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες συμμορφώνονται με τα λόγια των διαβόλων και του Σατανά αντί ν’ ακολουθούν τα λόγια του Θεού όταν εργάζονται ή όταν κάνουν το καθήκον τους, δεν είναι αυτό μια εκδήλωση αντίστασης και προδοσίας απέναντι στον Θεό; Γιατί πρέπει ο οίκος του Θεού, όταν επιλέγει επικεφαλής και εργάτες, να επιλέγει μόνο ανθρώπους που είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, καλούς ανθρώπους που έχουν συνείδηση και λογική, και ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο και είναι ικανοί ν’ αναλάβουν το έργο; Επειδή το ανθρώπινο γένος είναι βαθιά διεφθαρμένο και σχεδόν κανείς δεν μπορεί ν’ αξιοποιηθεί. Με εξαίρεση κάποιους που έχουν εκπαιδευτεί και καλλιεργηθεί για πολλά χρόνια, οι άνθρωποι είναι τρομερά αναποτελεσματικοί σε ό,τι κάνουν, δυσκολεύονται πολύ να κάνουν καλά το καθήκον τους και πρέπει να κριθούν, να παιδευτούν και να κλαδευτούν πολλές φορές προτού γίνουν κατάλληλοι για χρήση. Οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλύπτονται και αποκλείονται κατά την πορεία της εκπαίδευσής τους, ενώ και οι επικεφαλής και οι εργάτες αποκλείονται σε πολύ υψηλά ποσοστά. Γιατί; Επειδή το ανθρώπινο γένος έχει διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε ικανοποιούν το πρότυπο της συνείδησης και της λογικής. Επομένως, οι περισσότεροι δεν μπορούν ν’ αξιοποιηθούν. Πρέπει να πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και να κατανοήσουν ένα μέρος της αλήθειας, για να μπορέσουν να κάνουν κάποια καθήκοντα. Αυτή είναι η πραγματικότητα του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Οπότε, με βάση αυτό, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι εντελώς λανθασμένη και δεν έχει καμία απολύτως πρακτική αξία, καθώς και ότι ο άνθρωπος που την επινόησε ήταν απλώς ένας διάβολος. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι μια αίρεση και μια πλάνη· είναι ένα διαβολικό ρητό, μια σατανική φιλοσοφία· ένας τέτοιος χαρακτηρισμός είναι απολύτως κατάλληλος. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ τίποτε που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι «το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος είναι αξιόπιστο». Πάντοτε απαιτούσε από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, γεγονός που αποδεικνύει ότι είναι πολύ λίγοι οι ειλικρινείς ανάμεσα σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ικανοί να ψεύδονται και να εξαπατούν, και ότι έχουν όλοι δόλια διάθεση. Επιπλέον, ο Θεός είπε ότι η πιθανότητα να Τον προδώσει το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος είναι εκατό τοις εκατό. Ακόμα κι αν ο Θεός χρησιμοποιήσει κάποιον, ο άνθρωπος αυτός πρέπει να περάσει χρόνια κλαδέματος, και μάλιστα όσο χρησιμοποιείται, πρέπει να βιώσει πολλά χρόνια κρίσης και παίδευσης για να εξαγνιστεί. Πείτε Μου, λοιπόν, υπάρχει πραγματικά κάποιος που είναι αξιόπιστος; Κανείς δεν τολμάει να πει κάτι τέτοιο. Και τι αποδεικνύει το γεγονός ότι κανείς δεν τολμάει να το πει; Αποδεικνύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αναξιόπιστοι. Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Για ποιον λόγο είναι λανθασμένη; Τι το παράλογο έχει; Δεν είναι αυτονόητο αυτό; Αν κάποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτό το ρητό είναι σωστό ή εφαρμόσιμο με οποιονδήποτε τρόπο, τότε σίγουρα είναι άνθρωπος που δεν κατέχει την αλήθεια και είναι βέβαιο πως είναι παράλογος. Σήμερα, είστε σε θέση να παρατηρήσετε το πρόβλημα που έχει αυτή η φράση και να το χαρακτηρίσετε ως πλάνη, πράγμα που οφείλεται εξολοκλήρου στο γεγονός ότι έχετε βιώσει το έργο του Θεού, και είστε πλέον σε θέση να διακρίνετε πιο ξεκάθαρα και ν’ αποκτήσετε πιο σαφή εικόνα για την ουσία του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Μόνο λόγω αυτού είστε σε θέση ν’ απορρίψετε εντελώς αυτήν τη φράση του διαβόλου, αυτήν την αίρεση κι αυτήν την πλάνη. Αν δεν ήταν το έργο της σωτηρίας του Θεού, κι εσείς θα είχατε παραπλανηθεί από αυτό το διαβολικό ρητό του Σατανά, και μάλιστα θα το χρησιμοποιούσατε σαν ένα καθιερωμένο απόφθεγμα ή σαν μια φιλοσοφία ζωής. Πόσο αξιολύπητο θα ήταν αυτό! Δεν θα είχατε καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει στο παρελθόν τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Πιστεύετε ότι αυτή η φράση είναι σωστή ή λανθασμένη; (Λανθασμένη.) Αφού πιστεύετε ότι είναι λανθασμένη, γιατί μπορεί και σας επηρεάζει ακόμα στην πραγματική ζωή; Όταν σας συμβαίνουν τέτοια πράγματα, αυτή η άποψη θ’ αναδυθεί. Θα σας αναστατώσει ως έναν βαθμό, και μόλις σας αναστατώσει, το έργο σας θα κινδυνεύσει. Αν, λοιπόν, πιστεύεις και έχεις αποφανθεί ότι είναι λανθασμένη, τότε γιατί σ’ επηρεάζει ακόμα και γιατί εξακολουθείς να τη χρησιμοποιείς για να παρηγορηθείς; (Οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν ν’ ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια, οπότε ακολουθούν ως αρχή ή ως κριτήριο άσκησης τη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Αυτός είναι ένας από τους λόγους. Υπάρχουν άλλοι; (Επειδή αυτή η φράση συμφωνεί ως έναν βαθμό με τα σαρκικά συμφέροντα των ανθρώπων, οπότε είναι φυσικό να ενεργούν σύμφωνα με αυτήν τη φράση όταν δεν κατανοούν την αλήθεια.) Οι άνθρωποι δεν είναι έτσι μόνο όταν δεν κατανοούν την αλήθεια· ακόμη κι όταν κατανοούν την αλήθεια, μπορεί να μην είναι σε θέση ν’ ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια. Είναι σωστό ότι αυτή η φράση «συμφωνεί ως έναν βαθμό με τα σαρκικά συμφέροντα των ανθρώπων». Οι άνθρωποι θα προτιμούσαν ν’ ακολουθήσουν ένα πονηρό τέχνασμα ή μια σατανική φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις προκειμένου να προστατεύσουν τα σαρκικά τους συμφέροντα, παρά να κάνουν πράξη την αλήθεια. Εξάλλου, βασίζονται κάπου για να το κάνουν αυτό. Πού βασίζονται; Στο γεγονός ότι αυτή η φράση είναι ευρέως αποδεκτή από τον κόσμο ως σωστή. Όταν ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτήν τη φράση, οι άλλοι θεωρούν τις πράξεις τους θεμιτές, κι έτσι δεν τους κατακρίνουν. Είτε από ηθική είτε από νομική σκοπιά, είτε από την οπτική των παραδοσιακών αντιλήψεων, είναι μια άποψη και ένας τρόπος άσκησης που έχει κάποια βάση. Επομένως, όταν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις πράξη την αλήθεια ή όταν δεν την κατανοείς, προτιμάς να προσβάλλεις τον Θεό, να παραβιάσεις την αλήθεια και να καταφύγεις σε κάτι που δεν ξεπερνά κάποια ηθική διαχωριστική γραμμή. Και σε τι καταφεύγεις; Στην ουσία της φράσης «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Αν καταφύγεις σ’ αυτήν τη φράση και ενεργήσεις σύμφωνα μ’ αυτήν, θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Γιατί θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο; Επειδή και όλοι οι άλλοι σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Επιπλέον, διατηρείς μέσα σου και την αντίληψη ότι ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν όλοι είναι παραβάτες, και σκέφτεσαι: «Όλοι σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ασκούμαι σύμφωνα μ’ αυτήν τη φράση, δεν θα έχει σημασία αν με καταδικάσει ο Θεός, αφού ούτως ή άλλως δεν μπορώ να δω τον Θεό ούτε ν’ αγγίξω το Άγιο Πνεύμα. Τουλάχιστον, στα μάτια των άλλων, θα θεωρούμαι κάποιος που έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά, κάποιος που έχει λίγη συνείδηση». Επιλέγεις να προδώσεις την αλήθεια για χάρη αυτών των «ανθρώπινων χαρακτηριστικών», για να σε βλέπουν οι άλλοι χωρίς εχθρικότητα στα μάτια τους. Τότε, όλοι θα έχουν καλή γνώμη για σένα, δεν θα σε κατακρίνουν, και θα ζήσεις μια άνετη ζωή και θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο· αυτό που επιζητάς είναι να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Το να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο αποτελεί εκδήλωση ότι αγαπάς την αλήθεια; (Όχι.) Τότε, τι είδους διάθεση είναι; Μήπως εμπεριέχει δολιότητα; Ναι, εμπεριέχει δολιότητα. Το έχεις σκεφτεί λίγο και ξέρεις ότι η φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» δεν είναι σωστή, ότι δεν είναι η αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, όταν φτάνεις σε αδιέξοδο, και πάλι δεν επιλέγεις την αλήθεια, αλλά αντιθέτως ακολουθείς μια φιλοσοφική φράση που προέρχεται από την παραδοσιακή κουλτούρα και την οποία είναι πιο πρόθυμοι ν’ αποδεχθούν οι άνθρωποι; Γιατί το επιλέγεις αυτό; Αυτό σχετίζεται με τις περίπλοκες σκέψεις των ανθρώπων. Και όταν υπάρχουν περίπλοκες σκέψεις, τι είδους διάθεση εμπλέκεται; (Η μοχθηρία.) Εκτός από τη μοχθηρία, εμπλέκεται και μια άλλη πτυχή εδώ. Δεν θεωρείς τη φράση απόλυτα σωστή, κι ωστόσο είσαι σε θέση να την ακολουθείς και να την αφήνεις να σε επηρεάζει και να σε ελέγχει. Ένα πράγμα είναι βέβαιο εδώ: Αποστρέφεσαι την αλήθεια και δεν είσαι άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η διάθεση; (Ναι.) Αυτό τουλάχιστον είναι βέβαιο. Οι άνθρωποι επηρεάζονται από πολλές απόψεις όταν ενεργούν. Ενώ, στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα σου δεν πιστεύεις απαραιτήτως ότι αυτές οι απόψεις είναι σωστές, είσαι σε θέση να τις ακολουθείς και να παραμένεις προσκολλημένος σ’ αυτές, πράγμα που το προκαλεί μια συγκεκριμένη διάθεση. Αν και πιστεύεις ότι αυτές οι απόψεις είναι λανθασμένες, μπορούν να σε επηρεάζουν, να σε παρασύρουν και να σε χειραγωγούν. Αυτό είναι μοχθηρή διάθεση. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι παίρνουν ναρκωτικά ή τζογάρουν, ενώ ταυτόχρονα λένε ότι η χρήση ναρκωτικών και ο τζόγος είναι κακά πράγματα, και μάλιστα συμβουλεύουν τους άλλους να μην τα κάνουν, γιατί πιθανότατα θα χάσουν τα πάντα. Πιστεύουν ότι αυτά τα πράγματα είναι λανθασμένα, ότι είναι αρνητικά πράγματα. Μπορούν, όμως, να τα σταματήσουν και να τ’ απαρνηθούν; (Όχι.) Δεν θα μπορέσουν ποτέ να συγκρατήσουν τον εαυτό τους, και μάλιστα λένε φανερά: «Ο τζόγος είναι κι ένας τρόπος να βγάλει κανείς χρήματα, οπότε μπορεί να μετατραπεί σε επάγγελμα». Δεν ωραιοποιούν απλώς το πράγμα; Στην πραγματικότητα, σκέφτονται μέσα τους: «Τι είδους επάγγελμα είναι αυτό; Έχω ενεχυριάσει ό,τι αντικείμενο αξίας είχα στην κατοχή μου και έχασα όλα τα χρήματα που έβγαλα από αυτό. Στο τέλος, ούτε ένας τζογαδόρος δεν μπορεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή». Γιατί, λοιπόν, εξακολουθούν να το ωραιοποιούν μ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή δεν μπορούν να σταματήσουν. Και γιατί δεν μπορούν να σταματήσουν; Επειδή είναι στη φύση τους· έχει ήδη ριζώσει εκεί. Το χρειάζονται αυτό το πράγμα και δεν μπορούν να επαναστατήσουν εναντίον του· είναι η φύση τους. Λίγο-πολύ, συναναστραφήκαμε αρκετά πάνω στη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Μήπως επηρεάζεται ένας άνθρωπος από αυτήν τη φράση επειδή είχε μια πρόσκαιρη παρόρμηση ν’ αποδεχθεί μια τέτοια άποψη ή επειδή ο Σατανάς εκμεταλλεύτηκε μια στιγμή απερισκεψίας του για να του ενσταλάξει αυτήν την άποψη, κι έτσι να ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτήν; (Όχι.) Αυτό έχει να κάνει με τη διεφθαρμένη φύση του κάθε ανθρώπου· εκείνος επιλέγει ένα τέτοιο μονοπάτι επειδή αυτό το πράγμα είναι στη φύση του. Αφού αναλύσαμε μ’ αυτόν τον τρόπο τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», πλέον την κατανοείτε σε γενικές γραμμές. Αυτή η φράση χαρακτηρίζεται ως φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Έχει καμία σύνδεση με την αλήθεια; (Όχι.) Δεν έχει καμία απολύτως σύνδεση με την αλήθεια και ο Θεός την καταδικάζει. Δεν είναι η αλήθεια· προέρχεται από τον Σατανά κι όχι από τον Θεό. Μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ότι αυτή η φράση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια ή με το κριτήριο για τη συμπεριφορά όσων πιστεύουν στον Θεό, για τις πράξεις τους και για τη λατρεία τους προς τον Θεό. Αυτή η φράση έχει καταδικαστεί απολύτως. Οι παραλογισμοί που υπάρχουν σ’ αυτήν τη φράση είναι σχετικά εμφανείς, κι έτσι είναι εύκολο να διακρίνετε κατά πόσο είναι σωστή ή όχι.

II. Μια ανάλυση της ιδέας τού «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»

Ας μιλήσουμε για ένα άλλο ρητό, το «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Ποιος μπορεί να εξηγήσει τι σημαίνει αυτό; (Στο ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή», τα χαμόκλαδα αναφέρονται στα καυσόξυλα και η χολή αναφέρεται στη χοληδόχο κύστη. Το ρητό μιλάει για τον βασιλιά Γκουγιάν του Βασιλείου του Γιούε, ο οποίος κοιμόταν πάνω σ’ έναν σωρό κούτσουρα και έπινε χολή κάθε μέρα και ήθελε να πάρει εκδίκηση, ν’ αναγεννηθεί από τις στάχτες της ήττας του και ν’ αποκαταστήσει το βασίλειό του.) Εξήγησες το υπόβαθρο αυτού του ρητού, δηλαδή από ποια ιστορία προέρχεται. Συνήθως, όταν εξηγείς ένα ρητό, εκτός από το υπόβαθρο, πρέπει να εξηγήσεις και την ευρύτερη σημασία του ρητού, δηλαδή ποια είναι η μεταφορική έννοια για την οποία το χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στη σύγχρονη εποχή. Εξήγησέ το ξανά. (Χρησιμοποιείται μεταφορικά για έναν άνθρωπο που δεν σηκώνει κεφάλι όλη μέρα και που αγωνίζεται και δουλεύει σκληρά για να πετύχει τους στόχους και τις επιθυμίες του.) Τότε, πώς πρέπει να εξηγήσουμε τους όρους «χαμόκλαδα» και «χολή» σ’ αυτό το πλαίσιο; Δεν εξήγησες αυτές τις δύο πτυχές του νοήματος. Αν εξετάσουμε τις λέξεις, η λέξη «χαμόκλαδα» αναφέρεται σ’ έναν τύπο κλαδιών με αγκάθια· ξάπλωνε πάνω σε κλαδιά με αγκάθια για να κοιμηθεί, κι έπειτα υπενθύμιζε τακτικά στον εαυτό του τις συνθήκες στις οποίες βρισκόταν, την ατίμωση που είχε υποστεί, καθώς και την αποστολή που είχε επωμιστεί. Επιπλέον, είχε κρεμάσει μια χοληδόχο κύστη από το ταβάνι και έπινε χολή κάθε μέρα. Όταν γεύονται χολή οι άνθρωποι, πώς τους φαίνεται η γεύση; (Πικρή.) Θα πρέπει να είναι πολύ πικρή! Χρησιμοποιούσε αυτήν την αίσθηση για να υπενθυμίζει στον εαυτό του να μην ξεχάσει το μίσος του, και να μην ξεχάσει την αποστολή του και να μην ξεχάσει την επιθυμία του. Ποια ήταν η επιθυμία του; Το σπουδαίο έργο της αποκατάστασης του βασιλείου του. Συνήθως, για ποιο πράγμα χρησιμοποιείται μεταφορικά η φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»; Συνήθως, χρησιμοποιείται μεταφορικά για έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε ατυχείς περιστάσεις, αλλά δεν ξεχνά την αποστολή του και τις επιθυμίες του, και είναι ικανός να πληρώσει ένα τίμημα για τις επιθυμίες, τα ιδανικά και την αποστολή του. Αυτό σημαίνει πάνω-κάτω. Οι κοσμικοί θεωρούν ότι το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι θετικό ή αρνητικό; (Θετικό.) Γιατί το θεωρούν θετικό ρητό; Όταν οι άνθρωποι περνούν κακουχίες, μπορεί να τους δώσει το κίνητρο να μην ξεχάσουν το μίσος τους και την ατίμωση που έχουν υποστεί, και να τους κάνει να εργαστούν σκληρά και να πασχίσουν να γίνουν πιο δυνατοί. Είναι ένα σχετικά εμψυχωτικό ρητό. Στα μάτια των κοσμικών, πρόκειται αναμφίβολα για ένα θετικό ρητό. Αν οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτό το ρητό, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα όσα κάνουν, τα κίνητρά τους, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και οι αρχές που ακολουθούν είναι σωστά και θετικά. Μ’ αυτό το δεδομένο, δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένα πρόβλημα σ’ αυτό το ρητό. Τι θέλουμε, λοιπόν, ν’ αναλύσουμε και το αναφέρουμε; Τι θέλουμε να πούμε; (Θέλουμε ν’ αναλύσουμε τους τρόπους με τους οποίους αυτό το ρητό αντιτίθεται στην αλήθεια.) Σωστά· θέλουμε να διακρίνουμε κατά πόσο είναι ή δεν είναι η αλήθεια. Εφόσον αυτό το ρητό είναι τόσο «σωστό», αξίζει τον κόπο ν’ αναλύσουμε και να επαληθεύσουμε με ποιους ακριβώς τρόπους είναι «σωστό». Τότε, θα έχουμε καταλήξει σ’ έναν ακριβή ορισμό του και θα μπορούμε να εξετάσουμε κατά πόσο είναι ή δεν είναι πραγματικά η αλήθεια. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που θέλουμε να πετύχουμε. Το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι ένας νόμος επιβίωσης που ακολουθούν οι άνθρωποι σε ιδιαίτερες συνθήκες. Ας βεβαιωθούμε πρώτα· αυτό το ρητό είναι η αλήθεια; (Όχι.) Ας μην ξεκινήσουμε λέγοντας κατά πόσο είναι ή δεν είναι η αλήθεια. Από την κυριολεκτική του σημασία που μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι, αυτό το ρητό δεν έχει αρνητική σημασία. Ποια θετική σημασία έχει, λοιπόν; Μπορεί να δώσει κίνητρο στους ανθρώπους, να τους δώσει αποφασιστικότητα, να τους κάνει να συνεχίσουν ν’ αγωνίζονται, να μην υποχωρούν, να μην αποθαρρύνονται και να μην είναι δειλοί. Υπάρχει μια πτυχή στην οποία έχει θετική χρήση. Σε ποιες συνθήκες, όμως, είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται και να ενεργούν ακολουθώντας τις αρχές που εμπεριέχει αυτό το ρητό; Υπάρχει, άραγε, κάποια σύνδεση ανάμεσα στις αρχές που προασπίζει αυτό το ρητό και στην πίστη στον Θεό; Μήπως υπάρχει κάποια σύνδεση με την άσκηση της αλήθειας; Μήπως υπάρχει κάποια σύνδεση με την εκτέλεση του καθήκοντος; Ή κάποια σύνδεση με το να ακολουθεί κάποιος την οδό του Θεού; (Όχι.) Τόσο γρήγορα καταλήξατε σε συμπέρασμα; Πώς ξέρετε ότι δεν υπάρχει σύνδεση; (Τα λόγια του Θεού δεν το λένε αυτό.) Αυτό είναι υπεραπλούστευση και είναι ανεύθυνο να το λέτε. Όταν δεν καταλαβαίνετε και λέτε: «Τέλος πάντων, δεν αναφέρεται στα λόγια του Θεού και δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό το ρητό, οπότε δεν θα το ακούσω. Ας λέει ό,τι θέλει, εγώ δεν θα το πιστέψω», πρόκειται για ανευθυνότητα. Πρέπει να προσεγγίσεις το ζήτημα με σοβαρότητα. Μόλις το προσεγγίσεις με σοβαρότητα, το κατανοήσεις λεπτομερώς και μπορέσεις να το διακρίνεις πραγματικά, τότε δεν θ’ αντιμετωπίσεις ποτέ αυτό το ρητό σαν να είναι η αλήθεια. Τη δεδομένη στιγμή, δεν σου ζητώ ν’ αρνηθείς την ορθότητα αυτού του ρητού. Αντιθέτως, σε κάνω να κατανοήσεις ότι αυτό το ρητό δεν είναι η αλήθεια και σου δείχνω ποιες αλήθειες θα πρέπει να κατανοήσεις και πώς θα πρέπει να προασπίζεις την αλήθεια στις ίδιες συνθήκες. Καταλάβατε; Πείτε Μου, λοιπόν, τι κατανοείτε. (Το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» αναφέρεται στο πώς πρέπει ν’ ασκούνται οι άνθρωποι όταν τους βρίσκουν κακοτοπιές, αλλά στον οίκο του Θεού δεν υπάρχει ο όρος «κακοτοπιές». Όταν ο Θεός εκθέτει τους ανθρώπους και τους υποβάλλει σε δοκιμασίες, όλα είναι μέρος της διαδικασίας τελείωσής τους από τον Θεό· δεν είναι κακοτοπιές. Αυτό το ρητό λέει στους ανθρώπους ότι πρέπει να θυμούνται τις κακουχίες που υπέφεραν τη δεδομένη στιγμή και να κερδίσουν το χαμένο έδαφος στο μέλλον. Αυτή η έκφραση δεν έχει βάση στον οίκο του Θεού. Θα σας πω ένα παράδειγμα που είναι λίγο ανάρμοστο: Κάποιοι επικεφαλής, αφού αντικατασταθούν, χρησιμοποιούν τη φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» για να δώσουν κίνητρο στον εαυτό τους, λέγοντας: «Θα παραδειγματιστώ από τον Γκουγιάν, τον βασιλιά του Βασιλείου του Γιούε· θα κοιμάμαι στα χαμόκλαδα και θα πίνω χολή. Θα έρθει η στιγμή που θ’ ανακτήσω την παλιά μου θέση και θα γίνω ξανά επικεφαλής. Θα το δείτε! Τώρα με κατακρίνετε, λέγοντας ότι είμαι κακός από την τάδε και την τάδε άποψη. Μια μέρα, θα αποκτήσω ξανά όλα όσα έχω χάσει και θα σας κάνω να δείτε από τι είμαι πραγματικά φτιαγμένος. Σίγουρα θα έρθει η μέρα που θα ξεπλυθεί η ταπείνωση που έχω υποστεί τώρα!») Αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα. Σας διαφώτισε; Έχετε περάσει ποτέ στιγμές που θέλατε να κοιμάστε στα χαμόκλαδα και να πίνετε χολή; Σκέφτεστε ποτέ ν’ ανακτήσετε το χαμένο έδαφος; (Ναι. Έχω τέτοιες σκέψεις όταν οι άλλοι αναιρούν τις απόψεις μου. Για παράδειγμα, όταν συζητώ κάποια πράγματα με τους αδελφούς και τις αδελφές και αμφισβητούν τις απόψεις που υποστηρίζω, μέσα μου νιώθω κάτι να αντιστέκεται και σκέφτομαι: «Μια μέρα πρέπει να κάνω καλή δουλειά και να σας δείξω». Τότε, αρχίζω να δουλεύω σκληρά για να μάθω αυτόν τον τομέα του έργου, αλλά αυτή η νοοτροπία είναι λανθασμένη.) Αυτή δεν είναι μια στάση αποδοχής, αναζήτησης ή άσκησης της αλήθειας, αλλά μια στάση που δείχνει ανυποταξία και φανερώνει ότι θέλεις ν’ αποδείξεις κάτι στους άλλους· είναι μια στάση μη παραδοχής της ήττας. Αυτή η στάση θεωρείται θετική από τους ανθρώπους. Η μη παραδοχή της ήττας θεωρείται καλό στοιχείο χαρακτήρα και σημαίνει ότι ένας άνθρωπος έχει επιμονή. Γιατί, λοιπόν, λέγεται ότι δεν είναι άσκηση της αλήθειας; Επειδή η στάση αυτού του ανθρώπου όταν ενεργεί, καθώς και οι αρχές και τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από ό,τι κάνει, δεν βασίζονται στην αλήθεια. Αντιθέτως, βασίζονται στο ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Παρόλο που μπορεί κανείς να πει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ισχυρή παρουσία και ότι η νοοτροπία του και η στάση του κατά την οποία θέλει να κερδίζει και δεν παραδέχεται την ήττα κερδίζουν τον σεβασμό των ανθρώπων στον έξω κόσμο, απέναντι στην αλήθεια, άραγε, τι είναι αυτή η νοοτροπία και αυτή η ιδιοσυγκρασία; Είναι μικροσκοπικά και απαίσια· ο Θεός τα απεχθάνεται. Ποιος άλλος έχει κάτι να μοιραστεί; (Όταν κάνω ένα καθήκον, λόγω του ότι δεν είμαι εξοικειωμένος μ’ αυτόν τον τομέα του έργου, νομίζω ότι οι άλλοι δεν με παίρνουν στα σοβαρά. Οπότε, βαθιά μέσα μου, ενθαρρύνω τον εαυτό μου λέγοντας: «Πρέπει να μελετήσω καλά αυτόν τον τομέα του έργου και να σας κάνω να δείτε για τι είμαι πραγματικά ικανός». Μερικές φορές, όταν οι άλλοι επισημαίνουν ελλείψεις στο καθήκον μου, κάνω προσπάθεια ν’ αλλάξω· αντέχω τις κακουχίες και πληρώνω ένα τίμημα για να μάθω το έργο και, όσες κακουχίες κι αν υποφέρω, το καταπίνω, αλλά δεν επιζητώ πώς να κάνω καλά το καθήκον μου· αντιθέτως, θέλω να έρθει η μέρα που θα μπορώ να κάνω τους άλλους να μ’ εκτιμούν και θα μπορώ να κερδίσω τον σεβασμό τους. Έχω κι εγώ μια κατάσταση σαν αυτήν που λέει το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή».) Από όσα αναφέρατε όλοι σας, παρατήρησα ένα πρόβλημα. Αν και πιστεύετε στον Θεό για πολλά χρόνια, αν και απαρνηθήκατε τις οικογένειές σας και τις σταδιοδρομίες σας, και υποφέρατε πολλές κακουχίες, έχετε αποκομίσει πολύ λίγα. Επίσης, είστε ικανοί ν’ αντέξετε τις κακουχίες και να δαπανήσετε τον εαυτό σας στο καθήκον σας, και είστε ικανοί να πληρώσετε τίμημα. Γιατί, όμως, δεν κάνετε ποτέ καμία πρόοδο ως προς την αλήθεια; Πώς γίνεται να είναι τόσο λίγες και τόσο ρηχές οι αλήθειες που κατανοείτε; Ο λόγος είναι ότι δεν δίνετε έμφαση στην αλήθεια. Θέλετε πάντα να κοιμάστε στα χαμόκλαδα και να πίνετε χολή, και η καρδιά σας ξεχειλίζει από την επιθυμία ν’ αποδείξετε τι είστε. Το να κοιμάται κανείς στα χαμόκλαδα και να πίνει χολή είναι μια «μεγάλη πληγή». Πιστεύετε ότι είναι καλό πράγμα; Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν κάποιος κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή; Όταν κάποιος θέλει ν’ αποδείξει ότι είναι ικανός και αποτελεσματικός, ότι δεν είναι κατώτερος από τους άλλους και δεν μπορεί να ηττηθεί από κανέναν, θα κοιμάται στα χαμόκλαδα και θα πίνει χολή. Με άλλα λόγια, θα «αντέξει τις μεγαλύτερες κακουχίες για να γίνει ο σπουδαιότερος όλων». Με ποιους τρόπους, λοιπόν, εκδηλώνεται το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»; Ο πρώτος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται είναι η μη παραδοχή της ήττας. Ο δεύτερος τρόπος είναι ν’ αντέχει κανείς την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο. Μπορεί να μη χρησιμοποιείτε λόγια για ν’ αντικρούσετε αυτά που λένε οι άλλοι, να τους διαψεύσετε ή να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, αλλά καταβάλλετε κρυφά προσπάθεια. Τι είδους προσπάθεια; Θα μπορούσε να είναι το τίμημα που πληρώνετε: να μένετε ξάγρυπνοι όλη νύχτα, να σηκώνεστε νωρίς το πρωί ή να διαβάζετε τα λόγια του Θεού και να μαθαίνετε για τον τομέα του έργου σας ενώ οι άλλοι διασκεδάζουν, να καταβάλλετε πρόσθετη προσπάθεια. Σημαίνει αυτό ότι υπομένετε κακουχίες; Είναι αυτό που λένε «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Ποιος είναι ο τρίτος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται; Εκδηλώνεται με το να τρέφουν οι άνθρωποι μέσα τους κάποια μεγάλη φιλοδοξία και, λόγω αυτής της μεγάλης φιλοδοξίας, να μην παραπονιούνται για τα προβλήματά τους. Θέλουν να προασπίσουν τους στόχους που έχουν θέσει και που θέλουν να πετύχουν, θέλουν να διατηρήσουν αυτήν τη θέληση ν’ αγωνιστούν. Τι είναι αυτή η θέληση ν’ αγωνιστούν; Για παράδειγμα, αν θέλεις να γίνεις επικεφαλής ή να ολοκληρώσεις κάποια εργασία, πρέπει πάντα να διατηρείς μέσα σου αυτό το σκεπτικό· δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ την απόφασή σου, την αποστολή σου, τις φιλοδοξίες και τα ιδανικά σου. Πώς θα το περιγράφατε αυτό σε μία πρόταση; (Να μη χάνεις το αρχικό κίνητρο για το οποίο κάνεις κάτι.) Το «να μη χάνεις το αρχικό κίνητρο για το οποίο κάνεις κάτι» είναι σωστό, αλλά δεν είναι αρκετά έντονο. (Να διατηρείς μια μεγάλη φιλοδοξία μέσα σου.) Καλύτερο αυτό. Έχει λίγο από αυτήν την αίσθηση. Πώς μπορείτε να εκφράσετε αυτά τα λόγια με μεγαλύτερη ακρίβεια και πιο συνοπτικά; (Θέληση ν’ αγωνιστείς και φιλοδοξίες.) Πώς θα το λέγατε αυτό ολοκληρωμένα; Οι μάχες και οι απώλειες μπορεί να είναι πολλές, αλλά όσο αγωνίζεσαι, γίνεσαι πιο θαρραλέος. Είναι η θέληση κάποιου που δεν καταθέτει ποτέ τα όπλα. Είναι όπως όταν κάποιοι άνθρωποι λένε: «Σε αποθάρρυνε το γεγονός ότι αντικαταστάθηκες; Έχω αντικατασταθεί πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν με αποθάρρυνε αυτό. Όποτε αποτυγχάνω σε κάτι, απλώς παίρνω και πάλι τα ηνία. Πρέπει να έχουμε τη θέληση ν’ αγωνιστούμε!» Από τη δική τους οπτική, αυτή η θέληση ν’ αγωνιστούν είναι κάτι θετικό. Δεν θεωρούν ότι είναι κακό πράγμα όταν οι άνθρωποι έχουν φιλοδοξίες, ιδανικά και θέληση ν’ αγωνιστούν. Πώς αντιμετωπίζουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες που είναι αποτέλεσμα της διεφθαρμένης διάθεσης της αλαζονείας; Τις αντιμετωπίζουν σαν κάτι θετικό. Επομένως, πιστεύουν ότι κάνουν το σωστό αν είναι σε θέση να υπομείνουν την κακουχία τού να κοιμούνται στα χαμόκλαδα και να πίνουν χολή προκειμένου να πετύχουν τον στόχο για τον οποίο αγωνίζονται, τον στόχο που θεωρούν σωστό· νομίζουν ότι οι άλλοι το αντιμετωπίζουν ευνοϊκά και ότι θα πρέπει να είναι η αλήθεια. Αυτές είναι οι τρεις εκδηλώσεις της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Μπορούν αυτές οι τρεις εκδηλώσεις να εξηγήσουν το νόημα που περικλείει η φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»; (Ναι, μπορούν.) Τότε, θα συναναστραφώ λεπτομερώς πάνω σ’ αυτές τις τρεις εκδηλώσεις.

A. Η μη παραδοχή της ήττας

Ας ξεκινήσουμε συζητώντας για την πρώτη εκδήλωση του ρητού «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»: τη μη παραδοχή της ήττας. Τι είναι η μη παραδοχή της ήττας; Ποιες εκδηλώσεις έχουν συνήθως οι άνθρωποι, οι οποίες αποδεικνύουν ότι έχουν τη νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας; Τι είδους διάθεση είναι η μη παραδοχή της ήττας; (Αλαζονεία και αδιαλλαξία.) Εμπεριέχει τις δύο εμφανείς διαθέσεις της αλαζονείας και της αδιαλλαξίας. Τι άλλο; (Την επιθυμία για νίκη.) Είναι διάθεση αυτό; Αυτό είναι εκδήλωση. Τώρα μιλάμε για διαθέσεις. (Την αποστροφή απέναντι στην αλήθεια.) Όταν κάποιος αποστρέφεται την αλήθεια, είναι σίγουρο ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια. Για παράδειγμα, αν ένας επικεφαλής ή εργάτης λέει ότι αυτό που κάνεις παραβιάζει τις αρχές και καθυστερεί το έργο του οίκου του Θεού, και θέλει να σε αντικαταστήσει, εσύ σκέφτεσαι: «Πφφφ! Δεν πιστεύω ότι είναι λάθος αυτό που κάνω. Αν θες να με αντικαταστήσεις, κάν’ το. Αν δεν μ’ αφήσεις να το κάνω, τότε δεν θα το κάνω. Θα υποταχθώ!» Μέσα σ’ αυτήν την υποταγή κρύβεται μια στάση άρνησης να παραδεχθείς την ήττα. Αυτό είναι διάθεση. Εκτός από την αλαζονεία, την αδιαλλαξία και την αποστροφή απέναντι στην αλήθεια, τι άλλο εμπεριέχει αυτή η διάθεση; Μήπως υπάρχει μια διάθεση ανταγωνισμού με τον Θεό; (Ναι.) Τι διάθεση είναι αυτή, λοιπόν; Αυτό είναι φαυλότητα. Δεν μπορείτε καν ν’ αναγνωρίσετε μια διάθεση που είναι τόσο φαύλη. Γιατί λέω ότι είναι φαύλη; (Επειδή θέλουν ν’ ανταγωνιστούν τον Θεό.) Είναι φαυλότητα να προσπαθεί κάποιος ν’ ανταγωνιστεί την αλήθεια· είναι πολύ φαύλο! Αν δεν ήταν φαύλοι, δεν θα προσπαθούσαν ν’ ανταγωνιστούν την αλήθεια και δεν θα προσπαθούσαν ν’ ανταγωνιστούν τον Θεό. Αυτό είναι μια φαύλη διάθεση. Η μη παραδοχή της ήττας εμπεριέχει αλαζονεία, αδιαλλαξία, αποστροφή απέναντι στην αλήθεια και φαυλότητα. Αυτές είναι οι εμφανείς διαθέσεις με τις οποίες συνδέεται. Πώς εκδηλώνεται η μη παραδοχή της ήττας; Τι νοοτροπίες εμπεριέχει; Πώς σκέφτονται οι άνθρωποι που δεν παραδέχονται την ήττα; Τι στάση έχουν; Τι λένε, τι σκέφτονται και τι αποκαλύπτουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με γεγονότα όπως η αντικατάστασή τους; Η πιο κοινή εκδήλωση είναι όταν κάνουν ένα καθήκον κι ο Άνωθεν βλέπει ότι δεν είναι κατάλληλοι γι’ αυτό το καθήκον και τους αντικαθιστά. Τότε, συλλογίζονται: «Δεν μπορώ να τα βάλω μαζί σου. Δεν θα τσακωθώ μαζί σου. Έχω ταλέντο. Ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος, και εγώ είμαι ταλαντούχος όπου κι αν πάω! Όποιες ρυθμίσεις κι αν εκδώσει ο Άνωθεν για μένα, θα το αντέξω και θα τις ακούσω προς το παρόν». Επίσης, προσέρχονται ενώπιον του Θεού και προσεύχονται ως εξής: «Θεέ μου, Σου ζητώ να μη μ’ αφήσεις να παραπονιέμαι. Σου ζητώ να συγκρατήσεις τη γλώσσα μου και να με κάνεις να μη Σε κρίνω ούτε να Σε βλασφημώ, να με κάνεις να υποταχθώ». Όμως, έπειτα συλλογίζονται ξανά: «Δεν μπορώ να υποταχθώ. Αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι. Δεν μπορώ ν’ αποδεχθώ αυτό το γεγονός. Τι πρέπει να κάνω; Αυτές είναι οι ρυθμίσεις του Άνωθεν· δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Γιατί, αφού είμαι τόσο ταλαντούχος, δεν μπορώ ποτέ ν’ αξιοποιήσω τα ταλέντα μου στον οίκο του Θεού; Φαίνεται λες και δεν έχω ακόμη διαβάσει αρκετά από τα λόγια του Θεού. Στο εξής, πρέπει να διαβάζω περισσότερα από τα λόγια του Θεού!» Δεν υποχωρούν και δεν θεωρούν ότι είναι κατώτεροι από τους άλλους, αλλά απλώς ότι πιστεύουν στον Θεό για λίγο λιγότερο καιρό και ότι μπορούν να το αναπληρώσουν αυτό. Έτσι, καταβάλλουν προσπάθεια για να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και ν’ ακούνε κηρύγματα. Κάθε μέρα, μαθαίνουν έναν νέο ύμνο και διαβάζουν ένα κεφάλαιο από τα λόγια του Θεού, και ασκούνται στο κήρυγμα. Σταδιακά, εξοικειώνονται ολοένα και περισσότερο με τα λόγια του Θεού, μπορούν να κηρύξουν μεγάλο μέρος από το πνευματικό δόγμα και μπορούν να συναναστραφούν στις συναθροίσεις. Μήπως υπάρχει εδώ κάποια τάση μη παραδοχής της ήττας; (Ναι.) Τι είδους τάση είναι; (Μοχθηρή τάση.) Αυτό είναι πρόβλημα! Για ποιον λόγο, μόλις το αναλύσαμε, το χαρακτηρίσατε αμέσως ως μοχθηρή τάση; Δεν είναι καλά πράγματα αυτά; Η πνευματική τους ζωή είναι κανονική· δεν συμμετέχουν σε κοσμικά πράγματα· δεν κουτσομπολεύουν· είναι σε θέση ν’ απαγγείλουν πολλά κεφάλαια των λόγων του Θεού και να τραγουδήσουν πολλούς ύμνους από μνήμης. Ανήκουν στην «ελίτ»! Γιατί, λοιπόν, λέτε ότι αυτό είναι μοχθηρή τάση; (Η πρόθεσή τους είναι ν’ αποδείξουν ότι είναι ικανοί και ότι δεν είναι κατώτεροι από τους άλλους.) Αυτό λέγεται μη παραδοχή της ήττας. Άραγε, όταν δεν παραδέχονται την ήττα, κατανοούν πραγματικά τον εαυτό τους και αναγνωρίζουν τα προβλήματά τους; (Όχι.) Μήπως αναγνωρίζουν τη διαφθορά τους και την αλαζονική τους διάθεση; (Όχι.) Τότε, τι αποδεικνύουν όταν δεν παραδέχονται την ήττα; Θέλουν ν’ αποδείξουν ότι είναι ικανοί και ανώτεροι· θέλουν ν’ αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, και τελικά ν’ αποδείξουν ότι η αντικατάστασή τους ήταν ένα λάθος. Η επιθυμία τους στοχεύει σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Είναι αυτό μη παραδοχή της ήττας; (Ναι.) Αυτή η στάση μη παραδοχής της ήττας προκάλεσε όλες αυτές τους τις πράξεις, δηλαδή το ότι υπομένουν τις κακουχίες, πληρώνουν ένατίμημα, ότι αντέχουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο. Φαινομενικά, μοιάζουν να καταβάλλουν πολλή προσπάθεια, να μπορούν να υπομένουν τις κακουχίες και να πληρώνουν τίμημα, και τελικά να πετυχαίνουν τους στόχους τους. Όμως, πώς γίνεται να μην είναι ευχαριστημένος ο Θεός; Γιατί τους καταδικάζει; Επειδή ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων και αξιολογεί τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με την αλήθεια. Πώς αξιολογεί ο Θεός τη συμπεριφορά, τις προθέσεις, τις εκδηλώσεις και τις διαθέσεις του κάθε ανθρώπου; Όλα αυτά τα πράγματα αξιολογούνται σύμφωνα με την αλήθεια. Πώς, λοιπόν, αξιολογεί ο Θεός αυτό το ζήτημα και πώς το ορίζει; Όσες κακουχίες κι αν έχεις υποφέρει και όσο υψηλό τίμημα κι αν έχεις πληρώσει, σε τελική ανάλυση, δεν πασχίζεις για την αλήθεια· η πρόθεσή σου δεν είναι να υποταχθείς στην αλήθεια ούτε να αποδεχθείς την αλήθεια. Αντιθέτως, χρησιμοποιείς το ότι υπομένεις βάσανα και πληρώνεις τίμημα ως μέθοδο προκειμένου ν’ αποδείξεις ότι ο τρόπος με τον οποίο σε χαρακτήρισε και σε χειρίστηκε ο Θεός και ο οίκος του Θεού ήταν λανθασμένος. Τι υποδηλώνει αυτό; Θέλεις ν’ αποδείξεις ότι είσαι ένας άνθρωπος που δεν έχει ποτέ άδικο και που δεν έχει διεφθαρμένη διάθεση. Θέλεις ν’ αποδείξεις ότι ο τρόπος με τον οποίο σε χειρίστηκε ο οίκος του Θεού δεν συμφωνούσε με την αλήθεια, και ότι η αλήθεια και τα λόγια του Θεού μερικές φορές είναι λάθος. Για παράδειγμα, στη δική σου περίπτωση υπήρξε παράλειψη και πρόβλημα, κι αυτό αποδεικνύει ότι τα λόγια του Θεού δεν είναι η αλήθεια και ότι δεν χρειάζεται να υποταχθείς. Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα; (Ναι.) Εγκρίνει ή καταδικάζει ο Θεός αυτό το αποτέλεσμα; (Το καταδικάζει.) Ο Θεός το καταδικάζει.

Συνάδει με την αλήθεια η στάση μη παραδοχής της ήττας που έχουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Θα ήταν σωστό αν λέγαμε ότι αυτή η στάση δεν συνάδει με την αλήθεια και ότι απέχει πολύ από την αλήθεια; Όχι, δεν θα ήταν σωστό, επειδή αυτή η στάση δεν συνδέεται καθόλου με την αλήθεια. Στον έξω κόσμο και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, επικροτείται ή καταδικάζεται αυτή η στάση μη παραδοχής της ήττας; (Επικροτείται.) Σε ποια περιβάλλοντα επικροτείται; (Στον χώρο εργασίας και στα σχολεία.) Για παράδειγμα, αν ένας μαθητής πάρει βαθμολογία εξήντα τοις εκατό σ’ ένα τεστ, λέει: «Δεν θα παραδεχθώ την ήττα. Την επόμενη φορά θα πάρω ενενήντα τοις εκατό!» Και όταν πάρει ενενήντα τοις εκατό, θέλει την επόμενη φορά να πάρει εκατό τοις εκατό. Στο τέλος το επιτυγχάνει αυτό, και οι γονείς του πιστεύουν ότι αυτό το παιδί είναι φιλόδοξο κι ότι έχει λαμπρό μέλλον. Ένα άλλο περιβάλλον —που είναι και το συνηθέστερο— είναι οι αγώνες. Μια ομάδα χάνει σ’ έναν αγώνα και μια έκφραση ντροπής είναι χαραγμένη στα πρόσωπα όλων των μελών της ομάδας, αλλά δεν παραδέχονται την ήττα. Λόγω αυτής της νοοτροπίας και της στάσης μη παραδοχής της ήττας, εργάζονται σκληρά και προπονούνται πιο εντατικά, και στον επόμενο αγώνα κερδίζουν την άλλη ομάδα και την κάνουν να φαίνεται κακή. Σ’ αυτήν την κοινωνία και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η μη παραδοχή της ήττας είναι ένα είδος νοοτροπίας. Τι είναι η νοοτροπία; (Είναι ένας τρόπος σκέψης που στηρίζει ψυχολογικά τους ανθρώπους.) Σωστά. Είναι μια κινητήρια δύναμη που στηρίζει τους ανθρώπους ώστε να προχωρούν πάντα μπροστά με θάρρος, να μην ηττούνται, να μην αποθαρρύνονται, να μην υποχωρούν και να πετυχαίνουν τα ιδανικά και τους στόχους τους. Αυτό λέγεται μη παραδοχή της ήττας. Είναι ένα είδος νοοτροπίας μη παραδοχής της ήττας. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν δεν έχουν αυτήν τη νοοτροπία, αυτό το «πνεύμα», τότε η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Σε τι βασίζονται στη ζωή; Η ζωή τους βασίζεται σ’ ένα είδος νοοτροπίας. Από πού προέρχεται αυτή η νοοτροπία; Προέρχεται από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, καθώς και από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Είναι κάτι ανέφικτο και οι άνθρωποι δεν μπορούν να το πετύχουν. Από τότε που ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος έως σήμερα, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, υπάρχουν τόσα θετικά πράγματα, όπως η τάξη σύμφωνα με την οποία ζουν τα έμβια όντα, η τάξη σύμφωνα με την οποία ζει το ανθρώπινο γένος, και η τάξη σύμφωνα με την οποία λειτουργούν οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα και το σύμπαν, και ούτω καθεξής. Ανάλογα με τις σκέψεις τους και το επίπεδο εκπαίδευσής τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι σε θέση να βρουν μια τάξη μέσα σε όλα αυτά, την οποία θ’ ακολουθούν ως αρχή και ως κινητήρια δύναμη ή ως θεμέλιο για τις πράξεις τους και τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν καταβάλλουν προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Προς ποια κατεύθυνση χρησιμοποιούν τη δύναμή τους; Χρησιμοποιούν τη δύναμή τους προς τη λάθος κατεύθυνση, δηλαδή παραβιάζουν την τάξη σύμφωνα με την οποία εξελίσσονται και παραβιάζουν την τάξη σύμφωνα με την οποία κάνουν κύκλο όλα τα πράγματα. Θέλουν πάντα να καταστρέφουν αυτές τις φυσικές τάξεις που έχει ορίσει ο Θεός, και χρησιμοποιούν ανθρώπινες μεθόδους και μέσα για να δημιουργήσουν την ευτυχία. Δεν ξέρουν πώς αποκτάται η ευτυχία, τι μυστήριο κρύβει μέσα της ή ποια είναι η πηγή της· δεν αναζητούν αυτήν την πηγή. Αντιθέτως, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν μια ανθρώπινη προσέγγιση για να δημιουργήσουν την ευτυχία, και θέλουν συνεχώς να κάνουν και θαύματα. Προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν μια ανθρώπινη προσέγγιση για ν’ αλλάξουν την κανονική τάξη όλων αυτών των πραγμάτων, κι έπειτα να πετύχουν την ευτυχία και τους στόχους που θέλουν. Όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικά. Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν οι άνθρωποι βασίζονται στον εαυτό τους για ν’ αγωνιστούν για τέτοια πράγματα, όπως κι αν αγωνίζονται; Αυτός ο κόσμος που ο Θεός έδωσε στο ανθρώπινο γένος για να τον διαχειριστεί έχει πλέον καταστραφεί. Ποιος είναι το μεγαλύτερο θύμα, τώρα που έχει καταστραφεί; (Ο άνθρωπος.) Το ανθρώπινο γένος είναι το μεγαλύτερο θύμα. Οι άνθρωποι έχουν κακοποιήσει τον κόσμο σ’ αυτόν τον βαθμό, κι ωστόσο ακόμα ισχυρίζονται ότι δεν θα καταθέσουν ποτέ τα όπλα. Μήπως κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό τους; Ποια είναι η απώτερη συνέπεια που έχει αυτή η λογική τού να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα; Η ολοκληρωτική καταστροφή. Δεν είναι απλώς μια ήττα σ’ έναν-δυο αγώνες ή μια έκφραση ντροπής που χαράσσεται στο πρόσωπό τους. Έχουν καταστρέψει τις προοπτικές τους και έχουν αποκόψει τις οδούς διαφυγής τους· έχουν καταστρέψει τον εαυτό τους! Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μη παραδοχής της ήττας.

Αυτό που αναλύουμε τώρα είναι το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα, που αποτελεί μια τυπική εκδήλωση της κακόβουλης και της αλαζονικής διάθεσης του Σατανά. Το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα είναι μια νοοτροπία. Την επικρίνουμε, την εκθέτουμε και την καταδικάζουμε, αλλά αν την καταδικάσεις ανάμεσα στην ανθρωπότητα, θα το αποδεχθούν αυτό οι άνθρωποι; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή όλοι οι άνθρωποι επικροτούν αυτήν τη φράση.) Προωθούν αυτήν τη νοοτροπία. Αν κάποιος δεν έχει ίχνος της νοοτροπίας του να μην παραδέχεται την ήττα και να μην καταθέτει τα όπλα, οι άλλοι θα τον αποκαλέσουν αδύναμο ανθρωπάκι. Είμαστε αδύναμα ανθρωπάκια αν δεν προωθούμε αυτά τα πράγματα; (Όχι, δεν είμαστε.) Οι άνθρωποι λένε: «Πώς γίνεται να μην είσαι ένα αδύναμο ανθρωπάκι; Δεν ζεις τη ζωή σου με ψυχικό σθένος. Σε τι ωφελεί να ζεις;» Ισχύει αυτή η δήλωση; Ας την αναλύσουμε πρώτα: Τι είδους στάση είναι το να μην παραδέχεται κανείς την ήττα; Θα πρέπει οι άνθρωποι που έχουν κανονική λογική να έχουν αυτήν τη στάση; Στην πραγματικότητα, αν οι άνθρωποι έχουν κανονική λογική, δεν θα πρέπει να έχουν αυτό το σκεπτικό. Είναι λάθος να έχουν αυτό το σκεπτικό. Ένας άνθρωπος, για να έχει λογική, πρέπει ν’ αντιμετωπίζει την πραγματικότητα. Επομένως, είναι εμφανές ότι η δεν έχει λογική το να μην παραδέχεται κανείς την ήττα· σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό αυτού του ανθρώπου και αυτή η στάση είναι προφανώς λανθασμένη. Για να είμαστε ακριβείς, όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν πρέπει να έχουν αυτό το σκεπτικό, επειδή η μη παραδοχή της ήττας κρύβει μέσα της μια έμφυτη αλαζονική διάθεση. Οι άνθρωποι που έχουν αλαζονική διάθεση, άραγε, είναι εύκολο ν’ αποδεχθούν την αλήθεια; (Όχι.) Αυτό είναι πρόβλημα. Αν χρησιμοποιείς μια αλαζονική διάθεση ως βάση για να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε τι επιδιώκεις; Επειδή αυτή η επιδίωξη από τη φύση της δεν είναι θετική, αυτό που επιδιώκεις σε καμία περίπτωση δεν θα είναι η αλήθεια και αυτό που θα κερδίσεις σε καμία περίπτωση δεν θα είναι η αλήθεια· θα είναι σίγουρα κάποιου είδους «νοοτροπία» που έχουν φανταστεί οι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μια τέτοια νοοτροπία σαν να είναι η αλήθεια, τότε έχουν ξεστρατίσει από το μονοπάτι. Αν, λοιπόν, θέλαμε να διορθώσουμε τη νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας, τι θα λέγαμε; Θα λέγαμε ότι οι άνθρωποι πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν τα πραγματικά προβλήματα και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, ότι δεν πρέπει να έχουν μια στάση μη παραδοχής της ήττας. Αν δεν παραδέχονται την ήττα, τότε ποιον δεν παραδέχονται; (Τον Θεό.) Δεν παραδέχονται την αλήθεια. Πιο συγκεκριμένα, δεν παραδέχονται τα πραγματικά γεγονότα του ζητήματος, δεν παραδέχονται ότι έκαναν κάποιο λάθος και αποκαλύφθηκαν, και δεν παραδέχονται ότι έχουν αλαζονική διάθεση. Αυτά τα πράγματα είναι αλήθεια. Πώς μπορείτε, λοιπόν, ν’ αντικρούσετε αυτούς τους ανθρώπους; Για να τους αντικρούσετε, ο καλύτερος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε αυτό που τους προκαλεί τη μεγαλύτερη ντροπή. Στον σημερινό κόσμο, τι προκαλεί στους ανθρώπους τη μεγαλύτερη ντροπή; Η επιστήμη. Τι έχει φέρει η επιστήμη στο ανθρώπινο γένος; (Καταστροφή.) Η επιστήμη, αυτό που επικροτούν περισσότερο οι άνθρωποι και που τους κάνει να νιώθουν περισσότερο περήφανοι, τους έχει επιφέρει πρωτοφανή καταστροφή. Τώρα που έχετε αυτό το στοιχείο, πώς θα πρέπει ν’ αντικρούσετε αυτούς τους ανθρώπους για να μπορέσετε να τους ντροπιάσετε; Τι λέτε; Θα πρέπει να ντροπιάσετε αυτούς που ανήκουν στο σινάφι του Σατανά; (Ναι.) Αν δεν τους ντροπιάσετε, θα περιφρονούν πάντα την αλήθεια, θα κάνουν διακρίσεις ενάντια σε όσους πιστεύουν στον Θεό και θα θεωρούν ότι όσοι πιστεύουν στον Θεό το κάνουν μόνο και μόνο επειδή είναι αδύναμα ανθρωπάκια. Πώς θα πρέπει να τους αντικρούσετε; (Λέγοντας το εξής: «Είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Τι διαφορετικό έχεις εσύ ώστε να μη χρειάζεται να παραδεχθείς την ήττα; Γιατί δεν πειράζει να μην την παραδεχθείς; Και τι έγινε αν κάποιοι άνθρωποι είναι επιστήμονες; Όσο προηγμένη επιστημονική τεχνολογία κι αν αναπτύξουν, τι πάει να πει αυτό; Μπορούν οι επιστήμονες να βρουν λύση για όλες τις καταστροφές που έχει επιφέρει πλέον η επιστήμη στην ανθρωπότητα;») Αυτός είναι ο σωστός τρόπος να τους αντικρούσετε. Σκεφτείτε το· δεν είναι καλός τρόπος αυτός να τους αντικρούσετε; Εσύ λες: «Η ανθρωπότητα έχει επιβιώσει έως σήμερα, αλλά, εφόσον οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν ποιοι είναι οι πρόγονοί τους, πώς γίνεται να μην παραδέχονται; Δεν ξέρεις καν από πού προέρχεσαι· πώς μπορείς, λοιπόν, να είσαι τόσο φαντασμένος; Δεν αναγνωρίζεις καν τον Θεό που σε δημιούργησε· πώς μπορείς, λοιπόν, να μην παραδέχεσαι την ήττα; Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και αυτό είναι κάτι πολύ λαμπρό, αλλά δεν το αναγνωρίζεις ούτε το αποδέχεσαι· αντιθέτως, επιμένεις να πιστεύεις και ν’ αναγνωρίζεις ότι οι άνθρωποι εξελίχθηκαν από τα θηρία. Πόσο κατώτερος είσαι; Ο Θεός είναι παντοδύναμος και ανώτερος· λέει ότι είναι ο Δημιουργός σου, αλλά εσύ δεν αναγνωρίζεις ότι είσαι το δημιούργημά Του. Πόσο ευτελής είσαι;» Εκείνοι τι θ’ απαντήσουν; «Οι άνθρωποι εξελίχθηκαν από τους πιθήκους, αλλά και πάλι είμαστε ζώα υψηλότερου επιπέδου». «Τότε, δεν παραμένετε ζώα και θηρία; Εμείς δεν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ζώα. Είμαστε άνθρωποι, όντα που δημιούργησε ο Θεός. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και Εκείνος αναγνωρίζει ότι είσαι άνθρωπος, αλλά εσύ δεν θέλεις να είσαι άνθρωπος. Επιμένεις ν’ αρνείσαι το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους. Επιμένεις να είσαι θηρίο. Σε τι ωφελεί να ζεις; Σου αξίζει, άραγε, να ζεις;» Έχουν δύναμη αυτά τα λόγια; (Ναι.) Έτσι μπορούμε ν’ αντικρούσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Είτε το αναγνωρίζουν είτε όχι, είτε το αποδέχονται είτε όχι, πρόκειται για γεγονότα. Θα μιλήσω για ένα ακόμα σημείο. Οι άνθρωποι δεν παραδέχονται ποτέ την ήττα, νομίζουν ότι είναι πολύ ικανοί, ότι διαθέτουν προηγμένη τεχνολογία και κάθε είδους σοφία. Πώς φέρονται, όμως, στη φύση; Συνεχώς την πολεμούν και θέλουν πάντα να την καθυποτάξουν. Δεν κατανοούν καθόλου πώς ν’ ακολουθούν τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Τελικά, τι αποτέλεσμα είχε για τη φύση η διαχείρισή της από τους ανθρώπους; Όλα αυτά δεν τα διαχειρίζονται μορφωμένοι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την επιστήμη; Δεν αρνείσαι να παραδεχθείς την ήττα; Δεν είσαι ικανός άνθρωπος; Δεν έχεις καμία ανάγκη την κυριαρχία του Θεού; Οι άνθρωποι και η φύση έχουν συνυπάρξει για χιλιάδες χρόνια, κι ωστόσο προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να μη γνωρίζουν πώς να διαχειριστούν τη φύση. Η ανθρωπότητα έχει οδηγηθεί στην υπέρμετρη ανάπτυξη, στην υπερκατανάλωση και στη σοβαρή ρύπανση του φυσικού περιβάλλοντος, σε σημείο όπου το απόθεμα σε φυσικούς πόρους είναι πλέον ολοένα και πιο ανεπαρκές. Επιπλέον, και το νερό που πίνουν οι άνθρωποι, και οι τροφές που τρώνε, και ο αέρας που αναπνέουν περιέχουν δηλητήρια. Όταν ο Θεός δημιούργησε τη φύση, όλα τα έμβια όντα, οι τροφές, ο αέρας και το νερό ήταν καθαρά και δεν περιείχαν δηλητήρια, αλλά από τη στιγμή που ο Θεός έδωσε τη φύση στο ανθρώπινο γένος για να τη διαχειριστεί, όλα αυτά δηλητηριάστηκαν. Οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι αυτοί που πρέπει να «απολαμβάνουν» αυτά τα πράγματα. Πώς γίνεται, λοιπόν, να μην παραδέχονται την ήττα; Ο Θεός δημιούργησε έναν τόσο όμορφο κόσμο για το ανθρώπινο γένος και άφησε τους ανθρώπους να τον διαχειριστούν. Όμως, πώς τον διαχειρίστηκαν εκείνοι; Ξέρουν πώς να τον διαχειριστούν; Οι άνθρωποι τον κακομεταχειρίστηκαν σε σημείο που έχει γίνει ένα χάλι· δεν γλίτωσαν ούτε οι ωκεανοί, ούτε τα βουνά, το έδαφος κι ο αέρας, ούτε καν η στιβάδα του όζοντος στον ουρανό· ρήμαξαν όλα. Στο τέλος, ποιος θα υποστεί τις τρομερές συνέπειες όλων αυτών; (Οι άνθρωποι.) Το ίδιο το ανθρώπινο γένος. Οι άνθρωποι είναι τελείως ηλίθιοι, κι ωστόσο πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και δεν παραδέχονται την ήττα! Γιατί δεν την παραδέχονται; Αν επιτραπεί στους ανθρώπους να συνεχίσουν να διαχειρίζονται τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε θα επανέλθει η φύση στην αρχική της μορφή; Ποτέ. Αν οι άνθρωποι βασίζονται σ’ αυτήν τη νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας, τότε υπό τη διαχείρισή τους ο κόσμος και η φύση απλώς θα γίνονται ολοένα και πιο άσχημα, πιο φρικτά και πιο βρόμικα. Ποιες θα είναι οι απώτερες συνέπειες; Οι άνθρωποι θα πεθάνουν σ’ αυτό το περιβάλλον που κατέστρεψαν. Τότε, ποιος μπορεί τελικά να τ’ αλλάξει όλα αυτά; Ο Θεός. Αν οι άνθρωποι είναι ικανοί για κάτι τέτοιο, τότε ας βγει μπροστά ένας από αυτούς και ας προσπαθήσει ν’ αλλάξει την υφιστάμενη κατάσταση του κόσμου. Υπάρχει, όμως, κανείς που τολμά ν’ αναλάβει αυτήν την ευθύνη; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν παραδέχονται την ήττα; Οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να προστατεύσουν το νερό που πίνουν. Τη φύση δεν τη ρήμαξαν τα λιοντάρια ή οι τίγρεις, πόσο μάλλον τα πουλιά, τα ψάρια ή τα έντομα· αντιθέτως, οι ίδιοι οι άνθρωποι την κατέστρεψαν και τη ρήμαξαν. Και θα πρέπει τελικά να θερίσουν ό,τι έσπειραν. Υπάρχει κάποιος τρόπος ν’ αλλάξουν τώρα τα πράγματα; Δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα ότι, αν ο Θεός δεν είχε έρθει να κάνει όλα αυτά τα πράγματα, το περιβάλλον στο οποίο ζει ολόκληρη η ανθρωπότητα μόνο θα χειροτέρευε συνεχώς και θα γινόταν όλο και πιο φρικτό· δεν θα βελτιωνόταν. Μόνο ο Θεός μπορεί να τ’ αλλάξει όλα αυτά. Υπάρχει πρόβλημα αν οι άνθρωποι δεν παραδέχονται την ήττα; Μπορείς ν’ αλλάξεις αυτό το περιβάλλον; Σου δόθηκε ένα καλό περιβάλλον, αλλά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το ρημάζεις· δεν το προστατεύεις. Τι είναι η τροφική αλυσίδα όλου του κόσμου; Την κατανοούν οι άνθρωποι; Όχι, δεν την κατανοούν. Για παράδειγμα, ο λύκος είναι ένα άγριο ζώο. Αν οι άνθρωποι σκότωναν όλους τους λύκους, θα νόμιζαν ότι είχαν κατακτήσει τη φύση. Μ’ αυτήν την αποφασιστικότητα, αυτό το ηθικό και αυτήν τη νοοτροπία αποδοχής της πρόκλησης, οι άνθρωποι αρχίζουν να κυνηγούν λύκους σε μεγάλη κλίμακα. Όταν εξολοθρεύουν τους περισσότερους λύκους σε μια περιοχή βοσκοτόπων, νομίζουν ότι έχουν κατακτήσει τη φύση και το ζωικό είδος των λύκων. Ταυτόχρονα, κρεμάνε δέρματα λύκων στα σπίτια τους, φοράνε ρούχα και καπέλα φτιαγμένα από δέρμα λύκου και βάζουν τα δέρματα των λυκόπουλων στις αιχμές των στιλέτων τους. Τραβάνε φωτογραφίες και λένε σε όλο τον κόσμο: «Κατακτήσαμε τους λύκους· αυτό το είδος που αποτελούσε απειλή για την ανθρωπότητα!» Δεν είναι λίγο πρόωρη η ικανοποίηση που νιώθουν; Όταν υπάρχουν λιγότεροι λύκοι, εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι δεν απειλείται η ζωή των ανθρώπων και ορισμένων άλλων έμβιων όντων. Ποιες, όμως, είναι οι συνέπειες που θ’ ακολουθήσουν; Η ανθρωπότητα θα το πληρώσει ακριβά αυτό. Τι αντίτιμο θα πρέπει να πληρώσει; Όταν σκοτώνονται πολλοί λύκοι, μειώνεται ο αριθμός τους. Αμέσως μετά, όλα τα είδη των κουνελιών, των ποντικιών, όλα τα άλλα ζώα που έτρωγαν οι λύκοι στους βοσκοτόπους, αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται σε τεράστια κλίμακα. Όταν υπάρχει υπερβολικά μεγάλος αριθμός τέτοιων ζώων, ποια είναι η πρώτη συνέπεια; (Εξαφανίζεται το γρασίδι.) Ολοένα και λιγοστεύει το γρασίδι. Όταν λιγοστεύει το γρασίδι, μειώνεται συνεχώς και η φυτική κάλυψη του εδάφους. Όταν υπάρχει υπερβολικά μεγάλος αριθμός τέτοιων ζώων, χρειάζονται πολύ μεγάλη ποσότητα γρασιδιού για να τραφούν, και ο ρυθμός με τον οποίο αναπτύσσεται το γρασίδι είναι δυσανάλογος με τον αριθμό των φυτοφάγων ζώων. Όταν αυτά τα πράγματα είναι δυσανάλογα, τι συμβαίνει; (Ερημοποίηση.) Ναι, ερημοποίηση. Όταν το έδαφος δεν έχει φυτική κάλυψη, αρχίζει να μετατρέπεται σε άμμο και σταδιακά γίνεται αμμώδης περιοχή. Τα περισσότερα φυτά δεν βγάζουν ρίζες ούτε αναπαράγονται στην άμμο, οπότε οι αμμώδεις εκτάσεις μεγαλώνουν γρήγορα και επεκτείνονται ολοένα και περισσότερο, και τελικά όλοι οι βοσκότοποι γίνονται μια έρημος. Μετά, η έρημος θ’ αρχίσει να επεκτείνεται και σε περιοχές όπου ζουν άνθρωποι. Και ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα νιώσουν οι άνθρωποι; Ίσως, όταν δουν ότι έχει αυξηθεί η έκταση της ερήμου, να μη νιώσουν φόβο, αλλά όταν έρθει η μέρα που θα ξεσπάσει μια αμμοθύελλα, τότε τι ζημιά θα επιφέρει αυτό στην ανθρωπότητα; Κατ’ αρχάς, ο αέρας θα παρασύρει τη σκόνη. Έπειτα, όταν έρθει η εποχή των ανέμων, οι άνθρωποι δεν θα μπορούν καν ν’ ανοίξουν τα μάτια τους, επειδή η άμμος θα διασπείρεται τόσο πολύ από τον άνεμο. Το σώμα τους θα καλυφθεί από άμμο και το στόμα τους θα γεμίσει με άμμο. Σε ακραίες περιπτώσεις, η άμμος μπορεί να καταπιεί τα σπίτια, τα κοπάδια ή τους ανθρώπους κοντά στην έρημο. Μπορούν οι άνθρωποι να σταματήσουν την άμμο; (Όχι.) Δεν μπορούν να τη σταματήσουν, οπότε πρέπει να μετακινηθούν, να υποχωρήσουν ολοένα και περισσότερο προς την ενδοχώρα. Στο τέλος, οι βοσκότοποι θα μικραίνουν ολοένα και περισσότερο, η έρημος θα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο, και θα λιγοστεύουν όλο και περισσότερο τα μέρη στα οποία θα μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι. Θα έχει, λοιπόν, βελτιωθεί ή επιδεινωθεί το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι; (Θα έχει επιδεινωθεί.) Πώς προέκυψε αυτό το αποτέλεσμα που θα πρέπει να υποστούν; Τι το πυροδότησε; (Το γεγονός ότι σκότωσαν τους λύκους.) Όλα ξεκίνησαν όταν σκότωσαν τους λύκους. Ήταν ένα μικρό, ασήμαντο γεγονός όπως αυτό. Αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν πώς ν’ ακολουθούν και πώς να προστατεύουν αυτήν την τάξη, ποιες θα είναι τελικά οι συνέπειες; Οι άνθρωποι θα εξαλειφθούν από την άμμο. Δεν είναι ολοκληρωτική καταστροφή αυτό; Η θανάτωση των λύκων είναι ένας τύπος συμπεριφοράς. Όμως, ποια είναι η διάθεση που βρίσκεται στον πυρήνα της; Ποια είναι η ουσία αυτής της διάθεσης; Ποιο είναι το κίνητρό τους όταν το κάνουν αυτό; Τι τρόπους σκέψης που οδηγούν σε μια τέτοια συμπεριφορά έχουν οι άνθρωποι; (Θέλουν να καθυποτάξουν τη φύση.) Σωστά· θέλουν να την καθυποτάξουν. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι λύκοι είναι φυσικός εχθρός της ανθρωπότητας. Οι λύκοι αποτελούν απειλή για το ανθρώπινο γένος και πάντοτε τρώνε ανθρώπους. Οι λύκοι δεν είναι καλό πράγμα. Οι άνθρωποι δαιμονοποιούν τους λύκους μ’ αυτόν τον τρόπο, κι έπειτα προσπαθούν να τους καθυποτάξουν και να τους εξολοθρεύσουν, ώστε να μη μείνει ούτε ένας. Τότε, το ανθρώπινο γένος θα μπορεί να ζει άνετα και ήσυχα, και δεν θ’ απειλείται καθόλου. Με βάση αυτό το κίνητρο αρχίζουν οι άνθρωποι να σκοτώνουν λύκους. Τι το υπαγορεύει αυτό; Το υπαγορεύει η νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν ή να κανονικοποιήσουν τους λύκους, κι έτσι θέλουν συνεχώς να τους σκοτώσουν και να τους εξολοθρεύσουν. Θέλουν ν’ αντιστρέψουν αυτήν την τάξη και να τη μετατρέψουν σε άλλη. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τους καταπίνει η άμμος. Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα; (Ναι.) Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Από όλο το ανθρώπινο γένος και ολόκληρο τον κόσμο που δημιούργησε ο Θεός, σε μια μικρή γωνιά του πλανήτη —που στα μάτια του Θεού μπορεί να μην είναι μεγαλύτερη από ένα βότσαλο— συνέβη αυτό το μικρό περιστατικό, αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να το δουν καθαρά. Εξακολουθούν ν’ ανταγωνίζονται τη φύση, ν’ ανταγωνίζονται τον Θεό και δεν παραδέχονται την ήττα! Τι συνέπειες επιφέρει το γεγονός ότι δεν παραδέχονται την ήττα; (Την καταστροφή.) Προκαλούν την ίδια τους την καταστροφή! Αυτό το γεγονός είναι αυτήν τη στιγμή μπροστά στα μάτια μας. Αφού επέλθει αυτή η συνέπεια, πώς θα πρέπει να διορθώσουν τα πράγματα οι άνθρωποι; (Δεν μπορούν.) Δεν μπορούν να τα διορθώσουν. Κάποιες κοινωνικές οργανώσεις και κάποιοι καλόκαρδοι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται σε θέματα δημοσίου συμφέροντος υψώνουν το ανάστημά τους και κάνουν έκκληση στους ανθρώπους να διατηρήσουν ένα ισορροπημένο οικοσύστημα. Το κίνητρό τους και ο λόγος που το κάνουν είναι σωστά, και αυτά που ζητάνε είναι επίσης σωστά. Μήπως ανταποκρίνεται κανείς; (Όχι.) Ούτε η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει δράση. Κανείς δεν δίνει βάση σ’ αυτό το ζήτημα. Οι άνθρωποι γνωρίζουν την αιτία του προβλήματος, αλλά απλώς το βλέπουν λίγο σαν παρατηρητές, κι αυτό είναι όλο. Συνεχίζουν να σκοτώνουν λύκους όπως πριν. Κάποιος λέει: «Αν συνεχίσεις να τους σκοτώνεις έτσι, μια μέρα θα θαφτείς μέσα στην άμμο», αλλά εκείνοι απαντούν: «Ας θαφτώ. Δεν θα είμαι ο μόνος. Τι έχω να φοβηθώ;» Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι διάθεση αποχαύνωσης και έλλειψης σκέψης· δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Ποιος δεν φοβάται να πεθάνει; Ε, τότε, πώς είναι δυνατόν να λένε κάτι τόσο επιπόλαιο; Δεν πιστεύουν ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Σκέφτονται το εξής: «Η Γη είναι τεράστια. Εκτός από ερήμους, έχει και βουνά και δάση. Είναι δυνατόν να καταστραφούν όλα τόσο γρήγορα; Υπάρχει ακόμα άφθονος χρόνος! Απλώς σκοτώσαμε μερικούς λύκους και κάποια μέρη μετατράπηκαν σε έρημο, κι εσύ φοβάσαι τόσο; Αν θα έπρεπε να σκοτωθούν, τότε πρέπει να τους σκοτώσουμε». Δεν είναι χαζό αυτό; Σκότωσαν μερικούς λύκους και μετά από μόλις είκοσι ή τριάντα χρόνια, μια έκταση βοσκοτόπων άλλαξε εντελώς. Αν ήταν οι άνθρωποι να διασκορπίσουν μερικούς σπόρους χορταριού σ’ αυτήν την έκταση ή να φυτέψουν φυτά που μπορούν ν’ αναπτυχθούν στην έρημο, αν μπορούσαν ν’ αλλάξουν αυτό το περιβάλλον, τότε θα επανόρθωναν για τα λάθη τους και δεν θα ήταν πολύ αργά. Όμως, στην πραγματικότητα, είναι τόσο απλό; Η τάξη που έχει ορίσει ο Θεός είναι η καλύτερη και η πιο κατάλληλη. Οι άνθρωποι πρέπει ν’ ακολουθούν αυτήν την τάξη για να διατηρήσουν την ύπαρξη της γης, ώστε αυτά τα ζώα, τα φυτά και το ανθρώπινο γένος να μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν σ’ αυτήν, όλα τα όντα να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους και να συνυπάρχουν με αμοιβαίους περιορισμούς και αμοιβαία συμβίωση. Αν ένα μέρος της καταστραφεί, μπορεί για δέκα χρόνια να μη δεις καμία από τις συνέπειες, αλλά μετά από είκοσι χρόνια, όταν θα έχεις πραγματικά εικόνα των συνεπειών, κανείς δεν θα μπορεί ν’ αντιστρέψει τα πράγματα. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι αν ο Θεός δεν κάνει μαζικές αλλαγές, από αυτό το σημείο κι έπειτα, το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι μόνο θα χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο· δεν θ’ αναπτυχθεί σε καλή κατεύθυνση. Αυτή θα είναι η συνέπεια. Ποια είναι η πηγή αυτής της συνέπειας; Η πηγή είναι η νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας, την οποία επικροτεί το ανθρώπινο γένος και η οποία αποτελεί την πρώτη εκδήλωση της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Όπως το βλέπουν οι άνθρωποι, το ρητό «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι ένα «σπουδαίο» και «ιερό» ρητό, αλλά η πρώτη επίδραση που έχει στο ανθρώπινο γένος είναι ότι επιφέρει τέτοιες σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις. Οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν υπάρχει μια τάξη στον φυσικό κόσμο; Δεν μου φαίνεται να ισχύει και τόσο αυτό. Δεν λένε οι άνθρωποι ότι είναι ιερή και δεν πρέπει να καταστραφεί; Ε λοιπόν, θα την καταστρέψω, και θα δούμε τι θα συμβεί!» Η αρνητική συνέπεια που «απολαμβάνουν» σήμερα οι άνθρωποι είναι το τελευταίο πράγμα που θέλουν να δουν. Έτσι προκύπτει η συνέπεια της λογικής «θα δούμε τι θα συμβεί»· παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια των ανθρώπων για να τη δουν. Όλοι έχουν δει τις σκηνές των «έσχατων ημερών». Δεν πήραν αυτό που τους άξιζε; Πήγαιναν γυρεύοντας.

Η πρώτη εκδήλωση της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι η μη παραδοχή της ήττας. Ποιες συνέπειες πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι; Μια ολοκληρωτική καταστροφή· υφίστανται τις αρνητικές συνέπειες των πράξεών τους· κοινώς, πήγαιναν γυρεύοντας και παίρνουν αυτό που τους αξίζει! Τώρα πια ξέρετε αν αυτή η φράση είναι πραγματικά σωστή και κατά πόσο είναι η αλήθεια, έτσι δεν είναι; Είναι αυτή η φράση η αλήθεια; (Όχι.) Δεν είναι η αλήθεια. Ας υποθέσουμε ότι οι άπιστοι λένε και πάλι: «Είμαστε άνθρωποι, οπότε πρέπει να έχουμε κάποιο φρόνημα. Πρέπει να έχουμε ψυχικό σθένος!» Εσύ το συλλογίζεσαι και λες: «Αυτό είναι τόσο αληθινό. Εμείς οι πιστοί μιλάμε πάντα για την υποταγή. Δεν είναι αυτό μεγάλη έλλειψη αυτονομίας; Δεν δείχνει υπερβολική αδυναμία; Δεν έχουμε ψυχικό σθένος». Εσύ σκέφτεσαι έτσι; Αν αποδέχεσαι αυτά που είπα σήμερα, ποτέ δεν θα σκεφτόσουν έτσι. Αντιθέτως, θα έλεγες: «Η ανθρωπότητα είναι χαμένη υπόθεση. Δεν είναι άξιο απορίας που ο Θεός απεχθάνεται τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να λογικευτούν· έχουν ήδη ξεπεράσει αυτό το σημείο». Δεν θ’ αποδεχόσουν μια τέτοια ιδέα. Ακόμη κι αν δεν έχεις μια κατάλληλη απάντηση για να τους αντικρούσεις αυτούς τους ανθρώπους ή αν δεν είναι σκόπιμο να διαφωνήσεις μαζί τους, βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι οι απόψεις τους δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Όσο θετική κι αν θεωρούν οι άνθρωποι αυτήν την ιδέα, και όσοι άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο κι αν την υποστηρίζουν ή την επικροτούν, εσύ δεν θα επηρεαστείς από αυτήν. Αντιθέτως, θα την αποκηρύξεις και θα την περιφρονήσεις. Ολοκλήρωσα τη συναναστροφή Μου πάνω στην πρώτη εκδήλωση του ρητού «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Ξεκίνησα να συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια· πώς βγήκα εκτός θέματος; Πιστεύω το εξής: Αν αυτό που αποκομίζεις από τη συναναστροφή Μου περιορίζεται σ’ έναν ορισμό ή μια έννοια, τότε δεν πρόκειται να κατανοήσεις ποτέ ποια είναι τα σωστά και ποια τα λανθασμένα στοιχεία αυτής της ιδέας. Απλώς θα είσαι μπερδεμένος· κάποιες φορές, θα νομίζεις ότι μια τέτοια ιδέα είναι σωστή· άλλες φορές, θα νομίζεις ότι μια τέτοια ιδέα είναι λανθασμένη, αλλά δεν θα σου είναι ξεκάθαρο πού εντοπίζεται το λάθος ή το σωστό σ’ αυτήν. Επιπλέον, συχνά θ’ ασκείσαι σύμφωνα μ’ αυτήν την «αρχή» και θα είσαι πάντα μπερδεμένος. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά, δεν θα μπορείς να εγκαταλείψεις μια τέτοια ιδέα. Αν δεν μπορείς να την εγκαταλείψεις, μπορείς τότε να κάνεις πράξη την αλήθεια ολοκληρωτικά; Μπορείς να λατρεύεις και ν’ ακολουθείς ολοκληρωτικά τα λόγια του Θεού ως αλήθεια; Όχι· όχι ολοκληρωτικά. Θα μπορείς μόνο να πιστεύεις εν μέρει ή περιστασιακά ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά ή ότι τα λόγια του Θεού είναι πάντα σωστά, αλλά αυτό θα το προασπίζεσαι μόνο ως προς το δόγμα. Όμως, αν αυτή η δήθεν γνώση και αυτά τα λόγια που, ενώ φαίνονται αληθινά, στην πραγματικότητα είναι ψεύτικα εξακολουθούν να σ’ επηρεάζουν και να σε αναστατώνουν, τότε τα λόγια του Θεού θα είναι πάντα για σένα σχετικά σωστά και δεν θα είναι η απόλυτη αλήθεια.

B. Να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο

Η δεύτερη εκδήλωση της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» είναι το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο είναι και ένα σκεπτικό, μια νοοτροπία, μια στάση απέναντι στα πράγματα την οποία προασπίζονται οι κοσμικοί άνθρωποι. Στην κοινωνία και στον έξω κόσμο, είναι ένας σχετικά θετικός τρόπος σκέψης, τον οποίο οι άνθρωποι θεωρούν αρκετά αισιόδοξο και προοδευτικό. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό που θέλουμε ν’ αναλύσουμε; Ποιο είναι το κακό στο να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; Γιατί δεν είναι η αλήθεια αυτό το πράγμα; Ουσιαστικά, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Τι εννοώ όταν λέω ότι δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια; Εννοώ ότι αν θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, πρέπει να το κάνεις εξολοκλήρου σύμφωνα με τις αρχές των λόγων του Θεού και σύμφωνα με τα πρότυπα και τις λεπτομέρειες των απαιτήσεων του Θεού. Δεν πρέπει ν’ ανακατεύεις σ’ αυτό τις στάσεις και τις απόψεις που υιοθετούν οι άνθρωποι όταν ενεργούν ούτε τις μεθόδους και τα μέσα των επονομαζόμενων ιδεολογιών τους και της δήθεν νοοτροπίας και ακεραιότητάς τους. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά τα πράγματα. Γιατί, λοιπόν, είναι κακό να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; Γιατί λέω ότι αυτό δεν είναι η αλήθεια; Δεν αξίζει τον κόπο να αναλυθεί; (Ναι.) Ας ξεκινήσουμε εξηγώντας την κυριολεκτική σημασία της φράσης· τότε θα είναι ευκολότερο να την κατανοήσουμε. Η φράση «Να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» σημαίνει να μπορείς να υπομένεις κάθε ντροπή, κάθε βάσανο και κάθε ατίμωση για χάρη των ευθυνών σου, των φορτίων ή της αποστολής που έχεις αναλάβει και αποδεχθεί. Αυτό είναι το βασικό νόημα αυτής της φράσης. Συνήθως, λοιπόν, σε ποια περιβάλλοντα και σε ποιες καταστάσεις χρησιμοποιείται αυτή η φράση; Αν κάποιος πει ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλά βαρύ φορτίο, τότε μήπως αυτός ο άνθρωπος έχει ολοκληρώσει τη δεδομένη στιγμή την αποστολή του και έχει πετύχει τον στόχο που ήθελε να πετύχει; (Όχι.) Επομένως, συνήθως, όταν κάποιος χρησιμοποιεί τη φράση «υπομένει την ταπείνωση και κουβαλά βαρύ φορτίο», αναφέρεται σε έναν ασήμαντο άνθρωπο που διανύει μια φάση κατά την οποία δεν έχει καμία απολύτως θέση και αίγλη, πόσο μάλλον δύναμη. Παρόλο που βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, πρέπει να επωμιστεί τις ευθύνες του, να επωμιστεί την αποστολή που οφείλει να ολοκληρώσει, να μην αποθαρρύνεται, να μη συμβιβάζεται και να μην εγκαταλείπει την προσπάθεια. Δεν είναι κι αυτό ένα είδος νοοτροπίας; Πού δίνει έμφαση αυτή η νοοτροπία; Στο «να υπομένει» και «να κουβαλά». «Να υπομένει» σημαίνει να είναι υπομονετικός και να αντέχει κάτι. Όσο υπομένει κάτι, ταυτόχρονα πρέπει και ν’ αναλάβει και να επωμιστεί ένα βαρύ φορτίο και μια βαριά ευθύνη, να μην αποτύχει ν’ ανταποκριθεί στις προσδοκίες όλων και να μην απογοητεύσει τον άνθρωπο που του εμπιστεύτηκε αυτήν την ανάθεση. Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; (Επιμονή.) Εμπεριέχει αυτό το στοιχείο του νοήματος, αλλά αυτό είναι το πιο βασικό και ρηχό επίπεδο νοήματος. Τι άλλο εμπεριέχει; Ας το αναλύσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο. Τι σημαίνει η λέξη «ταπείνωση» στη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση»; (Ατίμωση και ντροπή.) Είναι όταν όλος ο περίγυρος ενός ανθρώπου τον ντροπιάζει και τον κάνει να αισθάνεται ότι έχει ατιμαστεί. Ποιες συμπεριφορές συγκεκριμένα ντροπιάζουν τους ανθρώπους και τους κάνουν να αισθάνονται ότι έχουν ατιμαστεί; (Η γελοιοποίηση, η συκοφάντηση και τα καυστικά σχόλια εναντίον τους.) Σωστά· η γελοιοποίηση και η συκοφάντηση, η κοροϊδία, ο εμπαιγμός και τα καυστικά σχόλια εναντίον τους. Τι σημαίνει λοιπόν «βαρύ φορτίο» στη φράση «να κουβαλάς βαρύ φορτίο»; (Ευθύνη και μια ανάθεση.) Τι περιλαμβάνουν η ευθύνη και η ανάθεση; Περιλαμβάνουν ένα είδος αποστολής κι ένα βαρυσήμαντο καθήκον. Αυτό το βαρυσήμαντο καθήκον μπορεί να το έχουν εμπιστευθεί άλλοι άνθρωποι σε κάποιον ή μπορεί να είναι ένας στόχος για τον οποίο παλεύει κάποιος ή μια αποστολή που σκέφτηκε μόνος του. Τι είδους αποστολές νομίζουν ότι αναλαμβάνουν οι άνθρωποι; (Να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους και να φέρνουν τιμή στους προγόνους τους.) (Να είναι η αφρόκρεμα.) Όλα αυτά είναι παραδείγματα. Κατά βάση, αυτές είναι φιλοδοξίες των ανθρώπων. Προκειμένου να πετύχουν και να υλοποιήσουν αυτούς τους στόχους, υπό τις δεδομένες συνθήκες τους, είναι σε θέση να υπομένουν προσβολές, γελοιοποίηση, συκοφάντηση, καυστικά σχόλια κι ακόμα και χλευασμό από τους γύρω τους. Τι τους ωθεί να τα υπομένουν όλα αυτά; Για παράδειγμα, είναι κάποιος που φιλοδοξεί να γίνει στρατηγός. Προτού αποκτήσει δύναμη, μια μέρα, τον γελοιοποιεί μια ομάδα τραμπούκων. Ο ένας από αυτούς του λέει: «Εσύ; Στρατηγός; Αυτήν τη στιγμή δεν έχεις καν άλογο. Πώς είναι δυνατόν να γίνεις στρατηγός; Αν θες να γίνεις στρατηγός, να συρθείς πρώτα ανάμεσα στα σκέλια μου!» Όλοι όσοι βρίσκονται δίπλα του ξεσπούν στα γέλια. Εκείνος συλλογίζεται για μια στιγμή: «Δεν είναι κακό να θέλω να γίνω στρατηγός. Γιατί με χλευάζουν και με κοροϊδεύουν; Όμως, δεν πρέπει να φερθώ απερίσκεπτα και να δείξω τώρα τις ικανότητές μου. Κρίνοντας από τη σημερινή κατάσταση, αν δεν κάνω αυτό που λένε, θα φάω ξύλο και, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά, ίσως χάσω τη ζωή μου. Τότε, πώς θα μπορέσω να γίνω στρατηγός; Για χάρη των ιδανικών μου, δεν είναι και τίποτα το να συρθώ ανάμεσα στα σκέλια ενός τραμπούκου. Ο ίδιος θα παραμείνω, έτσι δεν είναι;» Εκείνη τη στιγμή, πέφτει στα γόνατα, βάζει και τα δυο του χέρια στο έδαφος και σέρνεται ανάμεσα στα σκέλια αυτού του τραμπούκου, σαν το σκυλί. Καθώς σέρνεται, δυσκολεύεται να το αντέξει και πονάει η καρδιά του, σαν να δέχθηκε μια μαχαιριά· υπάρχει μίσος στην καρδιά του! Σκέφτεται: «Μια μέρα, όταν θα γίνω όντως στρατηγός, θα σε κάνω χίλια κομμάτια!» Αυτό σκέφτεται βαθιά μέσα του, αλλά εξωτερικά πρέπει να το υπομείνει· δεν μπορεί να δείξει στους άλλους τι σκέφτεται. Αφού συρθεί ανάμεσα στα σκέλια του τραμπούκου, οι τραμπούκοι ικανοποιούνται και τον αφήνουν ήσυχο, δίνοντάς του μια γρήγορη κλωτσιά για να κάνει πέρα. Σηκώνεται όρθιος, τινάζει από πάνω του τη σκόνη και μάλιστα λέει κιόλας: «Ωραία κλωτσιά. Στο εξής, θα σε λέω ‘‘αφεντικό’’». Αυτό που σκέφτεται μέσα του είναι εντελώς διαφορετικό απ’ αυτό που δείχνει εξωτερικά. Πώς μπορεί και το κάνει αυτό; Έχει μόνο έναν στόχο: «Πρέπει να συνεχίσω να ζω. Τα υπομένω όλα αυτά, ώστε να έρθει μια μέρα που θα γίνω στρατηγός και θα γίνω η αφρόκρεμα. Αξίζει τον κόπο να υποφέρω σήμερα αυτά τα δεινά και αυτήν την ταπείνωση. Αύριο, θα πρέπει να εργαστώ ακόμα πιο σκληρά και να καταβάλω προσπάθειες για να πετύχω τον στόχο μου. Όποιες δυσκολίες κι αν συναντήσω κι όσα βάσανα και όση ατίμωση κι αν υπομείνω, πρέπει να γίνω στρατηγός! Αφού γίνω στρατηγός, το πρώτο που πρέπει να κάνω είναι να σκοτώσω αυτόν τον κόπανο και να πατσίσω για την ταπείνωση που δέχτηκα όταν σύρθηκα ανάμεσα στα σκέλια του!» Ανεξάρτητα αν θα γίνει στρατηγός στο μέλλον, το να «υπομένει» είναι η ύψιστη αρχή του τη δεδομένη στιγμή. Εμπεριέχει αυτό από τη φύση του κάποιες στρατηγικές ή κάποια κρυφά σχέδια; (Ναι.) Εμπεριέχει κρυφά σχέδια. Υπομένει επειδή δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο· για ποιον λόγο το κάνει; Για να μπορέσει μια μέρα να πατσίσει για όλη αυτήν την ατίμωση. Υπομένει με βάση ρητά όπως το «Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα» και το «Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρει ένας κύριος την εκδίκησή του»· όλα αυτά είναι σχέδια. Αυτά τα σχέδια τον ώθησαν να υπομείνει την ταπείνωση που ένιωσε όταν σύρθηκε ανάμεσα στα σκέλια του τραμπούκου. Από αυτό το σημείο κι έπειτα, η επιθυμία να γίνει στρατηγός μεγαλώνει και εντείνεται μέσα του· δεν υπάρχει περίπτωση να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Για ποιον λόγο, λοιπόν, υπέμεινε την ατίμωση και την ταπείνωση; Μήπως για να υπερασπιστεί έναν δίκαιο σκοπό ή για να διατηρήσει πραγματικά την αξιοπρέπειά του; Το έκανε για χάρη της φιλοδοξίας του. Είναι, τότε, θετικό ή αρνητικό αυτό; (Αρνητικό.) Κρίνοντας από αυτό το επίπεδο νοήματος, κίνητρό του για να «υπομείνει» αποτέλεσε αποκλειστικά και μόνο το προσωπικό συμφέρον, η επιθυμία και η φιλοδοξία. Υπάρχει αλήθεια σ’ αυτήν του την «υπομονή»; (Όχι.) Αν δεν υπάρχει αλήθεια, άραγε υπάρχει κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν πρόκειται για κάτι δίκαιο ούτε έντιμο, πόσο μάλλον αψεγάδιαστο. Αντιθέτως, ξεχειλίζει από επιθυμία, κρυφά σχέδια και υστεροβουλία· δεν είναι κάτι θετικό.

Το σκεπτικό και η νοοτροπία της φράσης «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», το οποίο προασπίζεται αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος, είναι κατά βάση ακριβώς αυτό που μόλις ανέφερα στην ιστορία μας, δηλαδή ότι αν κάποιος θέλει να πετύχει σπουδαία πράγματα, πρέπει απαραιτήτως να είναι σε θέση να υπομείνει όσα δεν μπορεί να υπομείνει ο μέσος άνθρωπος. Τι πρέπει, κυρίως, να υπομείνει; (Να υπομείνει την ντροπή.) Όχι. Είναι αληθινά ή ψεύτικα αυτά που αναγκάζονται να βιώσουν όσοι υπομένουν; (Ψεύτικα.) Αυτό είναι το σημαντικό σημείο. Αυτά που βιώνουν οι άνθρωποι, τα λόγια που λένε και η συμπεριφορά που επιδεικνύουν για χάρη των φιλοδοξιών και των ιδανικών τους είναι όλα ψεύτικα, είναι όλα ακούσια· τα ωθούν όλα όλες αυτές οι επιθυμίες, τα προσωπικά συμφέροντα και οι δήθεν φιλοδοξίες και στόχοι των ανθρώπων. Όλα αυτά που βιώνουν οι άνθρωποι είναι προσωρινά μέτρα· δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ειλικρινή ή αληθινά· δεν τα φανερώνουν, δεν τα παρουσιάζουν ανοιχτά και ειλικρινά ούτε στο ελάχιστο· είναι όλα προσωρινά μέτρα. Δεν είναι όλα αυτά δόλιες μηχανορραφίες; Προσωρινά μέτρα είναι όταν οι άνθρωποι υπομένουν προσωρινά κάτι μ’ αυτόν τον τρόπο· όταν προσωρινά λένε ευχάριστα λόγια, καλοπιάνουν και ξεγελάνε, ενώ συγκαλύπτουν για την ώρα την πραγματική τους ταυτότητα, την ψυχή τους, τις σκέψεις, τις απόψεις τους κι ακόμα και το μίσος τους και δεν αφήνουν τον άλλο να τα δει. Αντιθέτως, θέλουν ο άλλος να δει την πλευρά τους που είναι αδύναμη και ανίκανη, ανήμπορη και άτολμη. Συγκαλύπτουν εντελώς το πραγματικό τους πρόσωπο. Για ποιον λόγο το κάνουν αυτό; Το κάνουν ώστε μια μέρα να μπορέσουν να καταφέρουν έναν σπουδαίο σκοπό, να γίνουν η αφρόκρεμα, να ελέγχουν και να εξουσιάζουν τους άλλους. Τι δείχνουν οι άνθρωποι όταν κάνουν πράξη και εκδηλώνουν τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο»; Έχουν ειλικρινή στάση οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό; Έχουν πραγματική αυτογνωσία και μεταμέλεια; (Όχι.) Για παράδειγμα, οι άλλοι λένε: «Θέλει να γίνει στρατηγός κάποιος σαν εσένα;» Εκείνος το συλλογίζεται, κι έπειτα λέει: «Δεν μπορώ να το κάνω. Δεν θα γίνω στρατηγός. Απλώς αστειευόμουν». Είναι αληθινά ή ψεύτικα τα λόγια που λέει; (Ψεύτικα.) Τι σκέφτεται βαθιά μέσα του; «Μόνο κάποιος σαν εμένα μπορεί να γίνει στρατηγός!» Αυτό σκέφτεται βαθιά μέσα του. Μπορεί, όμως, να το πει φωναχτά; (Όχι.) Γιατί όχι; Για ν’ αποφύγει να φάει ξύλο και για να κρύψει τις πραγματικές του ικανότητες, λέει: «Απλώς αστειευόμουν. Δεν είμαι τόσο θαρραλέος για να θέλω πραγματικά να γίνω στρατηγός. Εσύ μοιάζεις περισσότερο με στρατηγό· είσαι ένας μελλοντικός αρχιστράτηγος. Αυτό είναι ακόμα υψηλότερο αξίωμα από του στρατηγού!» Είναι αληθινά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Πού βρίσκονται τα αληθινά του λόγια; (Στην καρδιά του.) Σωστά· κρατάει τα αληθινά του λόγια κρυμμένα στην καρδιά του και δεν τα λέει φωναχτά. Γιατί δεν τα λέει φωναχτά; Φοβάται ότι αν το κάνει, θα φάει ξύλο, οπότε δεν τα λέει, δεν τ’ αποκαλύπτει· δεν θέλει να τα μάθει κανείς και κρύβει για πάντα τις πραγματικές του ικανότητες. Τι σημαίνει να κρύβει κάποιος τις πραγματικές του ικανότητες; Σημαίνει να μην αφήνει τους άλλους να δουν τις πραγματικές του ικανότητες· συγκαλύπτει αυτές τις ικανότητες και δεν τις αφήνει να φανούν, ώστε να μην είναι επιφυλακτικοί οι άλλοι απέναντί του και να μην ενεργούν ενάντια στα συμφέροντά του. Αυτό δεν είναι και το πραγματικό νόημα της φράσης «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή»; (Ναι.) Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή· υπομένει την ταπείνωση και κουβαλά βαρύ φορτίο· να μην ξεχνά κανείς ποτέ τους στόχους, τις επιθυμίες και το μίσος του και να μην αφήνει ποτέ τους άλλους να δουν το πραγματικό του πρόσωπο και τις πραγματικές του ικανότητες. Κάποιοι άνθρωποι που είναι ικανοί δεν λένε πολλά όταν βρίσκονται με άλλους ανθρώπους· είναι σιωπηλοί κι επιφυλακτικοί και, ακόμα κι αν πουν κάτι, αποκαλύπτουν μόνο τα μισά από όσα σκέφτονται. Οι άλλοι πάντα αδυνατούν ν’ αντιληφθούν ή να κατανοήσουν τι πραγματικά θέλουν να πουν, και σκέφτονται: «Γιατί μιλάνε τόσο ακατανόητα; Γιατί δυσκολεύονται τόσο να πουν κάτι μέσα από την καρδιά τους; Τι συμβαίνει εδώ;» Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα τους έχουν σκέψεις τις οποίες δεν εκφράζουν, και αυτό εμπεριέχει μια διεφθαρμένη διάθεση. Υπάρχουν άλλοι που δεν μιλούν μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά όταν ενεργούν, κρύβουν πάντα το πραγματικό εύρος των ικανοτήτων τους. Με ποιον σκοπό κρύβουν το πραγματικό εύρος των ικανοτήτων τους; Φοβούνται ότι αν το δουν κάποιοι ικανοί άνθρωποι ή κάποιες σημαίνουσες προσωπικότητες, θα ζηλέψουν, θα τους βάλουν στο μάτι και θα τους βλάψουν. Σε μια ομάδα ανθρώπων, μήπως οι πιο καταχθόνιοι δεν είναι εκείνοι που κολακεύουν συνεχώς τους άλλους, που λένε πάντα καλά λόγια για τους άλλους και που αναφέρουν μονίμως ότι όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι από τον εαυτό τους; (Ναι.) Ποτέ δεν ξέρεις πώς είναι πραγματικά μέσα τους. Εξωτερικά, βλέπεις ότι δεν μιλάνε γι’ αυτό, οπότε νομίζεις ότι δεν έχουν φιλοδοξίες, αλλά στην πραγματικότητα κάνεις λάθος. Κάποιοι από αυτούς είναι άνθρωποι που υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο. Είναι όπως οι σκηνές που βλέπουμε συχνά στις ταινίες: κάποιοι άνθρωποι, όταν είναι έξω από το σπίτι τους, κάνουν συχνά καλές πράξεις και φοράνε παλιά και φθαρμένα ρούχα, ενώ οι άλλοι τους φέρονται μονίμως άσχημα. Έτσι είναι μπροστά στους άλλους. Όμως, μόλις επιστρέψουν στο σπίτι τους, πηγαίνουν σ’ ένα κρυφό δωμάτιο. Στο κρυφό δωμάτιο, υπάρχει ένας χάρτης στον τοίχο, και αυτοί έχουν ήδη φυτέψει πληροφοριοδότες για να παρακολουθούν τα πάντα στο ογδόντα τοις εκατό των τοποθεσιών που βρίσκονται στον χάρτη. Κι ωστόσο, οι άνθρωποι με τους οποίους έχει τις πιο συχνές επαφές τού φέρονται άσχημα και δεν έχουν ιδέα ότι έχουν αυτές τις φιλοδοξίες. Μια μέρα, όταν έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους όλες τις τοποθεσίες στον χάρτη και έχουν εκπληρώσει εντελώς τον στόχο τους, οι άνθρωποι που τους φέρονταν άσχημα μένουν εμβρόντητοι και λένε: «Τελικά αποδεικνύεται ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ένας διάβολος· έχει υπέρμετρες φιλοδοξίες! Προσποιούταν για τόσα χρόνια. Κανείς δεν αντιλήφθηκε το αληθινό του πρόσωπο». Εκείνοι λένε: «Το μόνο που έκανα ήταν να υπομένω την ταπείνωση και να κουβαλάω βαρύ φορτίο. Αν δεν υπέμενα και δεν προσπαθούσα να σας αποπροσανατολίσω, αν σας έλεγα τα πάντα, άραγε θα είχα καταφέρει να πετύχω ένα τόσο σπουδαίο εγχείρημα;» Τι κοινό έχουν εκείνοι που είναι πονηροί με εκείνους που έχουν υπέρμετρες φιλοδοξίες; Μία πτυχή είναι ότι η αντοχή και η επιμονή τους ξεπερνά εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων. Επίσης, τα κρυφά τους σχέδια ξεπερνούν εκείνα των συνηθισμένων ανθρώπων και αν ο μέσος άνθρωπος αλληλεπιδράσει μαζί τους, θα τον ξεγελάσουν. Τι σημαίνει ότι θα τον ξεγελάσουν; Σημαίνει ότι κανείς δεν τους διακρίνει ξεκάθαρα. Το μόνο που μπορούν να δουν οι άλλοι είναι εκείνα που λένε και κάνουν στην επιφάνεια. Μη νομίζεις ότι από αυτά που κάνουν και λένε θα μπορέσεις να καταλάβεις τι σκέφτονται βαθιά μέσα τους. Ξεγέλασμα δεν είναι αυτό; Η αντοχή και η επιμονή από μόνες τους είναι θετικές λέξεις, αλλά λόγω των κρυφών τους σχεδίων, οι λέξεις αυτές γίνονται κάτι αρνητικό. Επίσης, έχουν υπέρμετρες φιλοδοξίες και επιθυμίες σε σύγκριση με τους συνηθισμένους ανθρώπους. Ο μέσος άνθρωπος έχει φιλοδοξίες και επιθυμίες, αλλά όταν νιώθει ότι δεν μπορεί να πετύχει κάτι, εγκαταλείπει την προσπάθεια και δεν είναι πρόθυμος να υποφέρει τέτοια βάσανα. Εκτός αυτού, αναφέρει πάντα ανοιχτά με ποιον θέλει να παλέψει· δεν έχει κρυφά σχέδια. Ωστόσο, οι πονηροί άνθρωποι αυτού του είδους έχουν υπέρμετρες φιλοδοξίες και οργανώνουν πάντα κρυφά σχέδια και δόλιες μηχανορραφίες. Δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους· θα συνεχίσουν να παλεύουν ως το τέλος· μέχρι θανάτου.

Τα σχολικά βιβλία αφηγούνται την ιστορία του Γκουγιάν, του βασιλιά του Βασιλείου του Γιουέ, που κοιμόταν στα χαμόκλαδα και έπινε χολή. Επίσης, οι γονείς μαθαίνουν αυτήν την ιστορία στα παιδιά τους. Κάποια παιδιά που ακούνε την ιστορία, σκέφτονται: «Είναι υπέροχο να είναι κανείς συνηθισμένος άνθρωπος. Γιατί είναι απολύτως απαραίτητο να έχουν οι άνθρωποι υπέρμετρες φιλοδοξίες; Ποιος θα μπορούσε ν’ αντέξει να κοιμάται στα χαμόκλαδα και να πίνει χολή; Αυτό δεν είναι ένα βάσανο που μπορούν ν’ αντέξουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι». Μόνο οι άνθρωποι που έχουν φιλοδοξίες είναι τόσο αποφασιστικοί, ώστε να υποφέρουν έτσι· μέσα σ’ αυτό, υπάρχει ένα κρυφό σχέδιο. Ωστόσο, το ανθρώπινο γένος προασπίζεται μια τέτοια νοοτροπία. Για παράδειγμα, υπάρχει μια φράση που λέει: «Όσα δεινά και όσες ατιμώσεις κι αν υποστούν οι άνθρωποι, όσο φρικτές κι αν είναι οι συνθήκες στις οποίες ζουν, δεν πρέπει ποτέ να παρεκκλίνουν από τις φιλοδοξίες τους». Αυτή η κοινωνία προασπίζεται ιδέες όπως «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» και «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», για να ενθαρρύνει τους ανθρώπους και να τους δώσει κίνητρο ώστε να παλεύουν για την ευτυχία τους και τους στόχους τους. Γιατί, λοιπόν, εμείς το επικρίνουμε και το θεωρούμε λάθος; Όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Άραγε, υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που να έχει στόχους στραμμένους προς την αλήθεια και προς τη σωστή κατεύθυνση; (Όχι.) Επομένως, όσο οι άνθρωποι κοιμούνται στα χαμόκλαδα και πίνουν χολή και όσο υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο, οι δυνάμεις του Σατανά θα γίνονται πιο ανεξέλεγκτες, οι μάχες και οι σφαγές της ανθρωπότητας θ’ αυξάνονται, οι άνθρωποι θα γίνονται πιο μοχθηροί και η κοινωνία πιο σκοτεινή. Αντιθέτως, αν είσαι σε θέση να υπακούς στις ρυθμίσεις του Ουρανού και να ευθυγραμμίζεσαι με τη φυσική τάξη των πάντων, αν είσαι σε θέση να δέχεσαι τα πράγματα όπως έρχονται, να σέβεσαι αυτήν την τάξη και να προσδοκάς τις ρυθμίσεις του Ουρανού, τότε δεν χρειάζεται να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Πρέπει να ξυπνήσεις και να έρθεις στα συγκαλά σου. Είναι σωστό να μπορεί κανείς να υπακούει στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Εκτός αυτού, ό,τι κι αν κάνουν οι άνθρωποι, θα πρέπει τουλάχιστον να το κάνουν σύμφωνα με τη συνείδησή τους και, πηγαίνοντας ένα σκαλί πιο πάνω, να είναι σε θέση να το κάνουν σύμφωνα με τους νόμους που έχει ορίσει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Σε τέτοια περίπτωση, χρειάζεται και πάλι να φοράνε μάσκα και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο; (Όχι.) Όχι, δεν χρειάζεται. Μέσω αυτής της συναναστροφής, κατανοείτε τι είδους συμπεριφορά είναι ακριβώς το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; Αποτελεί θετικό ή αρνητικό στόχο το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; (Αρνητικό.) Αν κάποιος έλεγε ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο για να γίνει επικεφαλής ή ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο για να ολοκληρώσει την ανάθεση που του έδωσε ο Θεός και ν’ ανταμειφθεί, ή ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο για να επιδιώξει την τελείωσή του, θα είχε βάση κάτι τέτοιο; (Όχι.) Το να υπομένεις την ταπείνωση και το να κουβαλάς βαρύ φορτίο είναι εξολοκλήρου σατανικές φιλοσοφίες· δεν εμπεριέχει καμία αλήθεια όλο αυτό και όταν ακούς αυτά τα λόγια, είναι ξεκάθαρο ότι είναι στρεβλά. Είναι, άραγε, σωστό αν πει κάποιος ότι ένας άνθρωπος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο για να προσδοκά τις ρυθμίσεις του Θεού και να υποταχθεί στην κυριαρχία του Θεού; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Αυτά τα δύο δεν συμβαδίζουν μεταξύ τους· ο Θεός δεν απαιτεί να υπομένεις την ταπείνωση ούτε απαιτεί να υποστείς ατίμωση. Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο να υπομένει κανείς την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο, όπως το συζητήσαμε εδώ, και στο να πιστεύει κανείς στον Θεό και να υποτάσσεται σ’ Αυτόν; (Το να υπομένει κανείς την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο αποτελεί προσπάθεια απαλλαγής από τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού.) Όταν οι άνθρωποι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο, αυτό σημαίνει ότι έχουν τα δικά τους σχέδια, τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες, και τους δικούς τους στόχους. Συμφωνούν αυτά με τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και με τους στόχους που τους ζητά να επιδιώκουν; (Όχι.) Όχι, δεν συμφωνούν. Τι επιδιώκουν να πετύχουν οι άνθρωποι όταν υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο; Επιδιώκουν να πετύχουν το προσωπικό τους συμφέρον, κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη μοίρα που ενορχηστρώνει και επιβάλλει ο κυρίαρχος Θεός στον άνθρωπο.

Όποιος κάνει πράξη τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» έχει έναν στόχο και έναν σκοπό. Για παράδειγμα, όταν ένας προπτυχιακός φοιτητής έρχεται για πρώτη φορά σε μια εταιρεία για να κάνει πρακτική άσκηση, τα ανώτερα στελέχη της εταιρείας λένε: «Οι προπτυχιακοί φοιτητές που έρχονται εδώ θα πρέπει να φτιάχνουν καφέδες για τρία χρόνια». Μέσα του σκέφτεται: «Παρόλο που είμαι φοιτητής, δεν θα υποκύψω σ’ εσάς!» Αυτό σκέφτεται μέσα του, αλλά δεν τολμάει να το εκφράσει φωναχτά. Εξωτερικά, πρέπει και πάλι να φοράει ένα ψεύτικο χαμόγελο· πρέπει καθημερινά ν’ ακολουθεί τους κανόνες, να είναι συνεργάσιμος, να κάνει τεμενάδες και όταν οι άλλοι τον κατακρίνουν, να το υπομένει. Με τι σκοπό τα υπομένει αυτά; Με σκοπό να έρθει μια μέρα που θα μπορεί να καγχάσει θριαμβευτικά, που θα γίνει γραμματέας του διευθυντή ή του αφεντικού και θα ισοπεδώσει εκείνους που του φέρονταν άσχημα. Αυτό δεν σκέφτεται; Κάποιοι λένε: «Έτσι θα έπρεπε να σκέφτεται και αυτό θα έπρεπε να κάνει. Διαφορετικά, θ’ ανέχεται τα τερτίπια του καθενός για το υπόλοιπο της ζωής του. Ποιος θέλει να υποφέρει έτσι; Επιπλέον, πώς μπορούν να τα καταφέρουν οι άνθρωποι αν δεν έχουν φιλοδοξίες; Ο άνθρωπος αγωνίζεται να ανέβει προς τα πάνω· το νερό κυλάει προς τα κάτω —έτσι είναι η ζωή. Ένας στρατιώτης που δεν ονειρεύεται να γίνει στρατηγός, είναι κακός στρατιώτης.» Αυτά τα λόγια γίνονται η φιλοσοφία ζωής τους, αλλά όλα τους είναι σατανική λογική. Πρέπει να υπομένουν μ’ αυτόν τον τρόπο για να πετύχουν τον σκοπό τους· κάθε μέρα, χρόνο με τον χρόνο, πρέπει να είναι ευγενικοί και να δείχνουν σεβασμό σε όλους. Μια μέρα, το αφεντικό τους τους λέει: «Η απόδοσή σου ήταν καλή αυτά τα τρία χρόνια. Από την επόμενη εβδομάδα, θα γίνεις πωλητής». Όταν το ακούνε αυτό, δυσαρεστούνται και σκέφτονται: «Βασανίστηκα για τρία χρόνια απλώς και μόνο για να γίνω πωλητής! Νόμιζα ότι θα γινόμουν διευθυντής πωλήσεων!» Όμως, πρέπει να πουν «ευχαριστώ» για την προαγωγή. Δεν έχουν πετύχει ακόμα τον στόχο τους, οπότε πρέπει να συνεχίσουν να υπομένουν. Συνεχίζουν να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, ν’ ακολουθούν με κόπο το αφεντικό τους και να πίνουν μαζί του, να φοράνε ένα ψεύτικο χαμόγελο, κι αφού το υπομείνουν αυτό για δέκα χρόνια, τελικά πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Μια μέρα, το αφεντικό τους τους λέει: «Έκανες καλά τη δουλειά σου. Θα σε προάγω σε βοηθό». Όταν το ακούνε αυτό, νιώθουν μεγάλη χαρά μέσα τους· επιτέλους τα κατάφεραν! Τι αποτέλεσμα είναι αυτό; Στα δικά τους μάτια, βρίσκονται πλέον ένα σκαλί πιο πάνω από όλους τους άλλους. Με τη θέλησή τους δεν τα έκαναν όλα αυτά; (Όχι.) Για ποιον τα έκαναν όλα αυτά; (Για τον εαυτό τους.) Για τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει σ’ αυτό κάτι θετικό ή ωφέλιμο, πόσο μάλλον κάτι αξιέπαινο και αξιοθαύμαστο. Όμως, αυτή είναι η νοοτροπία την οποία προασπίζεται η κοινωνία σήμερα· να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο, να γυρνάς εδώ κι εκεί με την ουρά στα σκέλια. Επομένως, τι είδους φράση είναι το «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», την οποία προασπίζονται οι άνθρωποι; (Κακή.) Γιατί είναι κακή; Οι άνθρωποι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο απλώς και μόνο για τους δικούς τους στόχους και κίνητρα, και για να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Δεν το κάνουν για τους σωστούς στόχους. Γι’ αυτό λέω ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αξίζει να υιοθετήσει κανείς, τίποτε απ’ αυτά δεν είναι αξιέπαινο ή αξιοθαύμαστο και ασφαλώς τίποτε δεν είναι αξιομνημόνευτο. Ας ρίξουμε άλλη μια ματιά σε όσα συνέβησαν στο παλάτι κατά τους αρχαίους χρόνους. Υπήρχε ένας αυτοκράτορας που πέθανε. Η αυτοκράτειρα έβλεπε ότι ο γιος της ήταν ακόμη μικρός και, αν ανέβαινε στον θρόνο, θα ήταν εντελώς ανίκανος να ελέγξει την αυλή, οπότε, για να διασφαλίσει ότι ο γιος της θα κυβερνούσε ως αυτοκράτορας, υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο, παντρεύτηκε τον νεότερο αδελφό του προηγούμενου αυτοκράτορα και οι δυο τους μεγάλωσαν μαζί τον γιο της. Για ποιον σκοπό υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο; Για ν’ αποκτήσει ο γιος της τη θέση του αυτοκράτορα. Όταν θα διασφαλιζόταν η θέση του γιου της ως αυτοκράτορα, εκείνη θα είχε τη θέση της γηραιάς αυτοκράτειρας. Αυτό σημαίνει να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Ποια ταπείνωση υπέμεινε; Δεν παρέμεινε αγνή. Μόλις πέθανε ο αυτοκράτορας, παντρεύτηκε αμέσως τον νεότερο αδελφό του, κι έτσι σπιλώθηκε η φήμη της. Οι άνθρωποι τη σχολίαζαν και την έκριναν πίσω από την πλάτη της, και ακόμα και τα βιβλία ιστορίας δεν αναφέρονται σ’ αυτήν με ευνοϊκά λόγια. Την ένοιαζε; Στην πραγματικότητα, πριν παντρευτεί τον πρώην κουνιάδο της, σκέφτηκε τις συνέπειες. Γιατί, λοιπόν, το έκανε παρ’ όλα αυτά; Για να διασφαλίσει τη θέση του γιου της ως αυτοκράτορα και να προστατεύσει τη δική της θέση ως γηραιά αυτοκράτειρα. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο ανέχθηκε αυτήν την κακή φήμη και υπέφερε με τη θέλησή της αυτά τα δεινά. Αυτό σημαίνει να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Τι κέρδισε από όλη αυτήν την ατίμωση που υπέμεινε; Αυτό που κέρδισε ήταν ένα ακόμα μεγαλύτερο όφελος. Μ’ αυτόν τον στόχο υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο. Μόλις απέκτησε αυτό το μεγάλο όφελος, όλη αυτή η κακή φήμη δεν είχε καμία σημασία. Με αντάλλαγμα αυτήν την κακή φήμη, απέκτησε δύναμη και θέση για εκείνη και τον γιο της. Ήταν, λοιπόν, θετικό ή αρνητικό το γεγονός ότι υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο; (Αρνητικό.) Αν εξετάσει κανείς μόνο τη συμπεριφορά της, μπόρεσε ν’ απαρνηθεί τον εαυτό της και, από την οπτική του γιου της, υπήρξε μια ανιδιοτελής πτυχή στην ατίμωση και στα δεινά που υπέφερε, οπότε οι άνθρωποι θα έπρεπε να την επικροτούν και να λένε: «Τι καλή μάνα!» Αν, όμως, εξετάσει κανείς τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες της, καθώς και τον πραγματικό της σκοπό, τότε οι άνθρωποι θα έπρεπε να την επικρίνουν· οι πράξεις της αξίζουν να κριθούν.

Χρειάζεται να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Αν αποδέχονται τα λόγια του Θεού και αποδέχονται την κρίση Του, το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό που επιβάλλει Εκείνος, ή ακόμα και τις κατάρες Του και την καταδίκη Του απέναντί τους, χρειάζεται να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο; (Όχι.) Αυτό είναι σίγουρο. Η χρήση της φράσης «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» όταν αναφέρεται κανείς σε πιστούς, δεν έχει καμία απολύτως βάση και καταδικάζεται. Γιατί είναι λάθος να χρησιμοποιείται αυτή η φράση σ’ αυτό το πλαίσιο; Πώς αποδεικνύεται ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι σωστή σ’ αυτό το πλαίσιο; Δεν αρκεί να παραδέχεσαι απλώς στα λόγια και στο δόγμα ότι αυτή η φράση είναι λανθασμένη· πρέπει να ξέρεις ποιες αλήθειες θίγει. Πρωτύτερα, πίστευες ακόμα ότι για ν’ αποδεχθούν την τελείωσή τους και τη σωτηρία τους από τον Θεό, οι άνθρωποι έπρεπε να μάθουν να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, να κοιμούνται στα χαμόκλαδα και να πίνουν χολή, να υιοθετήσουν τη νοοτροπία του Γκουγιάν, του βασιλιά του Βασιλείου του Γιουέ, και να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα· ήσουν απλώς ένας μπουμπουνοκέφαλος και δεν είχες την ικανότητα να κατανοήσεις την αλήθεια. Τώρα, μετά τη συναναστροφή Μου, σκέφτεσαι: «Αυτή η φράση δεν είναι καλή. Παλιότερα, χρησιμοποιούσα συνεχώς αυτήν τη φράση. Πώς είναι δυνατόν να ήμουν τόσο ηλίθιος;» Μπορείς να διακρίνεις ότι δεν κατανοείς την αλήθεια και ότι η ικανότητα κατανόησής σου είναι χαμηλή. Πρέπει να καταλάβεις τι πρόβλημα υπάρχει σ’ αυτήν τη φράση. Μόλις είσαι πραγματικά σε θέση να καταλάβεις τι πρόβλημα υπάρχει σ’ αυτήν τη φράση, θα την έχεις κατανοήσει σε βάθος. Αν διακρίνεις καθαρά μόνο ένα μέρος της φράσης, δηλαδή διακρίνεις καθαρά την αρνητική της πλευρά, αλλά δεν διακρίνεις καθαρά την πλευρά που οι άνθρωποι θεωρούν θετική και ενθαρρυντική, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν κατανοείς ακόμα την αλήθεια. Τώρα που ακούσατε όσα ανέφερα στη συναναστροφή Μου, θα είστε σε θέση ν’ αναλύετε και να εξετάζετε αυτά τα πράγματα σύμφωνα μ’ αυτές τις μεθόδους Μου; Γιατί δεν είναι απαραίτητο να κάνει κάποιος πράξη στον οίκο του Θεού τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο»; Γιατί λέω ότι αυτή η μέθοδος και αυτή η νοοτροπία καταδικάζεται από τον οίκο του Θεού και δεν συνάδει με την αλήθεια; (Θεέ μου, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, στον οίκο του Θεού δεν αποτελεί ταπείνωση ν’ αποδέχεται κανείς την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, κι ακόμα και το ν’ αντικατασταθεί ή να καταδικαστεί δεν αποτελεί ταπείνωση. Αντιθέτως, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο Θεός για να σώσει τους ανθρώπους και ο σκοπός είναι να οδηγηθούμε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο». Αν οι άνθρωποι μπορέσουν να το κατανοήσουν σωστά, θα ξέρουν ότι αυτό είναι αγάπη και εξύψωση από τον Θεό, και ότι όταν αποδέχονται την κρίση και την παίδευσή Του, ουσιαστικά δέχονται τη μεγάλη φροντίδα και προστασία που παρέχει ο Θεός και τη σωτηρία τους από Εκείνον.) Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Ναι.) Αν δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά την κρίση και την παίδευση, τότε θα έχεις εναντίωση και παράπονα μέσα σου, και θα κάνεις πράξη τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» —που αποτελεί φιλοσοφία του Σατανά— και θα σκέφτεσαι: «Ωχ, όχι! Πρέπει να υπομένω την ταπείνωση και να κουβαλάω βαρύ φορτίο και να υιοθετήσω τη νοοτροπία του Γκουγιάν, του βασιλιά του Βασιλείου του Γιουέ». Τότε, θα χαράξεις στο μυαλό σου τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», για να ενθαρρύνεις τον εαυτό σου να προχωράει μπροστά και για να έχεις κίνητρο, και θα τη μετατρέψεις σε φιλοσοφία ζωής. Δεν προμηνύει μπελάδες αυτό; Είναι σίγουρο ότι μετά τη σημερινή συναναστροφή, δεν πρόκειται να το κάνετε αυτό. Μήπως, όμως, θα μετατρέψετε σε φιλοσοφία ζωής άλλες φράσεις, όπως τη φράση «Κρύψε το φως κάποιου και μάζεψε δυνάμεις στο σκοτάδι», την οποία δεν ανέλυσα; Δεν έχει την ίδια φύση αυτό; Αυτά τα πράγματα είναι στοιχεία της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας. Δεν είναι αυτά τα πράγματα δηλητήρια του Σατανά; Είναι όλα δηλητήρια του Σατανά· είναι όλα φιλοσοφίες του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.

Στο παρελθόν, όταν εργαζόμουν στις εκκλησίες στην ηπειρωτική Κίνα, δηλαδή όταν είχα μόλις αρχίσει το έργο Μου, ο οίκος του Θεού μερίμνησε ώστε κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές να βελτιώσουν τον γραμματισμό τους. Ποια ήταν η κατάσταση εκείνη την εποχή; Κάποιοι άνθρωποι ήταν προχωρημένης ηλικίας και κάποιοι ζούσαν σε πιο απομακρυσμένες περιοχές. Το επίπεδο μόρφωσής τους ήταν σχετικά χαμηλό και δεν ήξεραν να διαβάσουν καλά. Για παράδειγμα, τα λόγια του Θεού μιλούν για «χαμηλό επίπεδο», για «τη διάθεση του Θεού», για «την πρόθεση του Θεού» και για άλλους παγιωμένους όρους, αλλά εκείνοι δεν κατανοούσαν ούτε ήξεραν τι σημαίνουν. Αργότερα, ο οίκος του Θεού είπε στους αδελφούς και στις αδελφές ότι μπορούσαν στον ελεύθερο χρόνο τους να βελτιώσουν τον γραμματισμό τους και ότι θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζουν τι σημαίνουν κάποιες παγιωμένες εκφράσεις, κάποιοι όροι και κάποια ουσιαστικά. Διαφορετικά, όταν διάβαζαν τα λόγια του Θεού, δεν θα κατανοούσαν ούτε το νόημα των ίδιων των λέξεων και των φράσεων. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού; Κι αν δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, πώς θα ήταν δυνατόν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Μετά από αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές άρχισαν να καταβάλλουν προσπάθεια για να μάθουν αυτά τα πράγματα. Αυτό είναι καλό, αλλά κάποιοι άνθρωποι που είχαν στρεβλή κατανόηση εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση. Στις συναθροίσεις, κάποιοι επικεφαλής μιλούσαν αποκλειστικά για τη σημασία της βελτίωσης των δεξιοτήτων γραμματισμού, ανέφεραν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές θα έπρεπε να γίνουν εγγράμματοι, ποια είναι τα οφέλη του γραμματισμού και τι θα συνέβαινε αν δεν τον είχαν. Ανέφεραν ένα σωρό δόγματα σαν αυτά. Αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια και δεν υπάρχει λόγος να μακρηγορεί κανείς γι’ αυτά. Είναι πράγματα που γίνονται κατανοητά με την πρώτη. Δεν είναι απαραίτητο να συναναστρέφεται κανείς πάνω σ’ αυτά στις συναθροίσεις σαν να είναι η αλήθεια. Κάποιοι επικεφαλής όχι μόνο δαπανούσαν πολύ χρόνο στις συναθροίσεις προκειμένου να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά τα πράγματα σαν να ήταν η αλήθεια, αλλά επινόησαν κι ένα καινούργιο τέχνασμα, και έλεγχαν συγκεκριμένα τις γνώσεις των αδελφών σε λέξεις που χρησιμοποιούνται σπάνια. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές δεν μπορούσαν ν’ απαντήσουν στις ερωτήσεις τους, δεν έδινε αυτό την εντύπωση ότι οι επικεφαλής ήταν πολύ μορφωμένοι; Εκείνη την περίοδο, υπήρχαν κάποιοι ψευδο-επικεφαλής που δεν έκαναν αληθινό έργο. Δεν συναναστρέφονταν πάνω σε βιώματα της ζωής, στην αλήθεια ή στα λόγια του Θεού· αντιθέτως, συναναστρέφονταν αποκλειστικά πάνω στον γραμματισμό. Πώς το λέμε αυτό; Λέμε ότι κάποιος δεν κάνει τη δουλειά του. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; (Ναι.) Γιατί αναφέρομαι σ’ αυτό το ζήτημα; Ποιο είναι το όφελος για εσάς; Είστε εσείς ικανοί να κάνετε κάτι τέτοιο; Υπάρχει κανείς που σχεδιάζει να ενεργεί έτσι; Αν ενεργείτε έτσι, τότε είστε πραγματικά μπερδεμένοι! Κάποιοι Με βλέπουν να μιλάω γι’ αυτές τις παγιωμένες εκφράσεις και είναι έτοιμοι ν’ αναλάβουν δράση. Αρχίζουν να προετοιμάζουν το έδαφος, λέγοντας: «Τελικά, φαίνεται ότι η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια είναι πολύ εύκολο πράγμα. Αρκεί να συναναστρέφεται κανείς πάνω σε παγιωμένες εκφράσεις. Εσύ μπορείς να συναναστρέφεσαι πάνω σε παγιωμένες εκφράσεις, και εγώ θα συναναστρέφομαι πάνω σε ευφυολογήματα, στην αργκό, σε ρητά και σε παροιμίες». Δεν δείχνει αυτό ότι δεν κάνουν τη δουλειά τους; (Ναι.) Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Έχουν πνευματική κατανόηση; (Όχι.) Δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν κατανοούν την αλήθεια. Τι σκέφτονται; «Απλώς κάθεσαι εκεί και φλυαρείς όταν δεν έχεις τίποτα να κάνεις και μας παραμυθιάζεις με κάνα δυο παγιωμένες εκφράσεις. Αν ακολουθούσα τις μεθόδους Σου, θα μπορούσα κι εγώ να συναναστραφώ!» Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση απλώς βλέπουν επιφανειακά τα πράγματα και Με μιμούνται τυφλά. Αυτοί οι επικεφαλής θα πρέπει ν’ αντικατασταθούν επειδή μιμούνται αυτήν τη συμπεριφορά, και όποιος κάνει το ίδιο θα πρέπει επίσης ν’ αντικατασταθεί. Γιατί αναφέρομαι σ’ αυτό το ζήτημα; Σας εφιστώ την προσοχή σ’ αυτό, προτού υιοθετήσετε αυτήν τη συμπεριφορά, ώστε να μην ακολουθήσετε το λάθος μονοπάτι. Εγώ μπορώ να μιλήσω γι’ αυτά τα πράγματα, αν, όμως, μιλήσεις εσύ γι’ αυτά, μπορείς να το κάνεις με κατανοητό τρόπο; Δεν μπορείς. Γιατί, λοιπόν, αναφέρομαι σ’ αυτά τα ρητά και σ’ αυτές τις παγιωμένες εκφράσεις; Με ποια αφορμή αναφέρομαι σ’ αυτά; Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την έννοια και τον ορισμό της αλήθειας, κι έπειτα πάνω σ’ αυτήν τη βάση πηγαίνω βαθύτερα και αναλύω περισσότερα πράγματα που θεωρούν ότι είναι η αλήθεια, δεν μπορούν να τα συλλάβουν· δεν ξέρουν πώς να σκέφτονται πάνω σ’ αυτά και δεν ξέρουν με ποια άλλα πράγματα να τα συνδέσουν. Ο λόγος που σας είπα κάποιες ιστορίες σχετικά με παγιωμένες εκφράσεις είναι ότι δεν κατανοείτε. Ήταν απαραίτητο αυτό. Κάποιοι νομίζουν ότι έχουν φτάσει σε επίπεδο πανεπιστημίου σε ό,τι έχει να κάνει με την αλήθεια και αναρωτιούνται γιατί επαναλαμβάνουν ακόμα αυτά τα μαθήματα δημοτικού. Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτό δεν είναι μάθημα δημοτικού, ότι είναι ήδη ένα μάθημα πανεπιστημιακού επιπέδου. Δεν έχετε φτάσει ακόμα στο πανεπιστήμιο· παραμείνατε όλο αυτό το διάστημα στο δημοτικό, αλλά νομίζετε ότι έχετε φτάσει στο πανεπιστήμιο και νιώθετε καλά με τον εαυτό σας. Δυστυχώς, αυτό που νιώθετε είναι λάθος· είναι μια λανθασμένη αίσθηση· έχετε ακόμα πολύ δρόμο για να φτάσετε στο πανεπιστήμιο. Γι’ αυτό, σας υπενθυμίζω ξανά το εξής: Μην κάνετε αυτά που μόλις ανέφερα. Να συναναστρέφεστε ειλικρινά πάνω σε όσα κατανοείτε και, αν δεν κατανοείτε, να μη λέτε ανοησίες. Η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια δεν είναι φλυαρία· κανείς δεν έχει χρόνο για χάσιμο, ώστε να σε ακούει να φλυαρείς. Μη Με μιμείστε τυφλά. Μην αναφέρεστε στον Γκουγιάν, τον βασιλιά του Βασιλείου του Γιουέ, ή στη σύγχρονη ή την αρχαία ιστορία, επειδή μίλησα για τη φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Σε τι ωφελεί να μιλάτε γι’ αυτά τα πράγματα; Είναι πρόθυμοι οι άνθρωποι να τ’ ακούσουν; Ακόμη κι αν είναι πρόθυμοι να τ’ ακούσουν, αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια.

Μόλις τώρα, ανέφερα ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν δεν χρειάζεται να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, πόσο μάλλον να κάνουν πράξη το να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο. Γιατί να μην κάνει κάποιος πράξη μια τόσο «καλή» φράση και μια τόσο «άριστη» νοοτροπία; Πού είναι το πρόβλημα; Γιατί να μην έχει κάποιος τη νοοτροπία του να υπομένει την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο; Σε ό,τι αφορά το δόγμα, ο λόγος είναι ότι το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο δεν είναι η αλήθεια· δεν είπε ο Θεός αυτήν τη φράση· δεν είναι αυτή η απαίτηση του Θεού από τους ανθρώπους, ούτε είναι μια αρχή άσκησης που έδωσε σε όσους Τον ακολουθούν. Γιατί λέω ότι αυτή η φράση δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι αρχή άσκησης; Κατ’ αρχάς, ας εξετάσουμε τη λέξη «ταπείνωση» στη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο». Σε τι αναφέρεται ο όρος «ταπείνωση»; Στην ατίμωση και την ντροπή. Άρα, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω στο πεπρωμένο τους, ταπεινώνονται επειδή υποτάσσονται στον Θεό; Υφίστανται ατίμωση; (Όχι.) Άραγε, πρέπει να υπομένουν οι άνθρωποι και να πουν: «Για να καταφέρω να υποταχθώ στον Θεό, πρέπει να καταπιέσω τη φλόγα που έχω μέσα μου, να καταπιέσω τον θυμό που έχω μέσα μου, να καταπιέσω τα παράπονα που έχω μέσα μου και να καταπιέσω την απροθυμία που έχω μέσα μου να συμβιβαστώ. Πρέπει να το υπομείνω και να μη βγάλω κιχ. Αφού όλα αυτά είναι ταπείνωση για μένα, θα τα καταπιέσω»; Κάνουν πράξη την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Τι κάνουν πράξη; Την επαναστατικότητα, το ψεύδος και την προσποίηση. Για να καταφέρεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά και να υποταχθείς στην αλήθεια και στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις δεν είναι να υπομένεις οποιοδήποτε βάσανο· δεν χρειάζεται να υπομείνεις κανενός είδους ατίμωση. Μήπως είναι ταπείνωση η κυριαρχία και οι ρυθμίσεις του Θεού για σένα και οι απαιτήσεις που έχει από σένα; (Όχι). Ο Θεός δεν σε ταπεινώνει. Δεν σε ταπεινώνει όταν σε εκθέτει, σε κρίνει, σε παιδεύει, σε δοκιμάζει και σε εξευγενίζει. Αντιθέτως, όταν εκθέτει τις αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών σου, ταυτόχρονα σε κάνει να κατανοήσεις τον εαυτό σου, να τις αποβάλλεις και να επαναστατήσεις εναντίον τους, κι έπειτα να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Τι αποτέλεσμα θα επιτευχθεί μ’ αυτό; Θα είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό, να κατανοήσεις την αλήθεια, να γίνεις ένας άνθρωπος που χαροποιεί τον Θεό και ένας άνθρωπος τον οποίο εγκρίνει ο Θεός. Είναι, λοιπόν, ατίμωση οτιδήποτε υφίστασαι όσο περνάς από αυτήν τη διαδικασία για να πετύχεις αυτούς τους στόχους; Υπάρχει κάτι με το οποίο σε ταπεινώνει ο Θεός; (Όχι.) Όταν ο Θεός σ’ εκθέτει, για παράδειγμα, όταν εκθέτει την αλαζονεία, τη μοχθηρία, τη δολιότητα, την αδιαλλαξία ή τη φαυλότητά σου, μήπως κάτι από αυτά δεν είναι γεγονός; (Όχι.) Όλα γεγονότα είναι. Με όποιον τρόπο και με όποια λόγια κι αν σε εκθέτει ο Θεός, όλα γεγονότα είναι. Είτε οι άνθρωποι μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό είτε όχι, και ανεξαρτήτως πόσα από αυτά είναι σε θέση να κατανοήσουν και ν’ αποδεχθούν, όλα είναι γεγονότα. Δεν είναι αβάσιμα ούτε υπερβολικά και σε καμία περίπτωση δεν έχουν ως στόχο να σε παγιδεύσουν. Είναι, λοιπόν, ο στόχος τους να σε ταπεινώσουν; (Όχι.) Όχι μόνο δεν είναι ο στόχος τους να σε ταπεινώσουν, αλλά θέλουν να σε ενθαρρύνουν και να σε προειδοποιήσουν, ώστε να μη βαδίσεις στο μονοπάτι των πονηρών ανθρώπων και να μην ακολουθήσεις τον Σατανά· θέλουν να σε κάνουν να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αυτά τα πράγματα έχουν πάνω σου θετικό αποτέλεσμα και επίδραση. Η φύση αυτών των ενεργειών του Θεού είναι απολύτως θεμιτή. Εκείνος τα κάνει όλα αυτά για να σε σώσει και είναι εντελώς σύμφωνα με την αλήθεια. Τέτοια ταλαιπωρία πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι προκειμένου ν’ αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Η στάση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι είναι ν’ αποδέχονται πρόθυμα αυτήν την ταλαιπωρία και όχι να την υπομένουν σαν ατίμωση. Αυτή η ταλαιπωρία δεν είναι ταπείνωση· ο Θεός δεν γελοιοποιεί και δεν χλευάζει τους ανθρώπους, πόσο μάλλον τους περιπαίζει. Οι άνθρωποι υφίστανται αυτήν την ταλαιπωρία αποκλειστικά και μόνο επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, επειδή επαναστατούν ενάντια στον Θεό και δεν αγαπούν την αλήθεια. Υποφέρουν αυτά τα βάσανα εξαιτίας των λόγων του Θεού και των απαιτήσεών Του από τους ανθρώπους. Μήπως, λοιπόν, ο Θεός σκοπίμως προκαλεί κάποια από αυτά τα βάσανα στους ανθρώπους ή τους προκαλεί επιπλέον βάσανα που δεν θα έπρεπε να υποφέρουν; Δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο. Αντιθέτως, αν οι άνθρωποι υποφέρουν μόνο λίγα από αυτά τα βάσανα, δεν θα μπορέσουν ν’ αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όσο έντονες κι αν είναι οι επαναστατικές διαθέσεις των ανθρώπων, και όσο κι αν εκείνοι είναι σε θέση να το παραδεχθούν και να το αποδεχθούν όταν ο Θεός εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τελικά ο Θεός δεν ταπεινώνει τους ανθρώπους και αυτό που υφίστανται δεν είναι ατίμωση. Αντίθετα, υφίστανται αυτό που πρέπει να υποστούν· υποφέρουν τα βάσανα που πρέπει να υποφέρει ένας άνθρωπος τον οποίο έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς. Οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν αυτά τα βάσανα. Γιατί λέω ότι πρέπει να τα υποφέρουν; Επειδή είναι τόσο βαθιά επαναστατικοί απέναντι στον Θεό και έχουν γίνει σατανάδες. Αν οι άνθρωποι θέλουν ν’ αποβάλλουν αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις και ν’ αποδεχθούν τη σωτηρία του Θεού, πρέπει να υποστούν αυτήν την ταλαιπωρία. Αυτό είναι απολύτως σωστό και θεμιτό· είναι ένα μονοπάτι που πρέπει να διασχίσουν και μια ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν. Δεν τους προκαλεί ο Θεός αυτήν την ταλαιπωρία. Είναι όπως όταν πονάει η κοιλιά σου άμα πιεις παγωμένο νερό. Ποιος φταίει; Το παγωμένο νερό; (Όχι.) Ποιος σου προκάλεσε αυτήν την ταλαιπωρία; (Εμείς.) Εσύ την προκάλεσες στον εαυτό σου. Οι ίδιοι οι άνθρωποι προκαλούν αυτό το αποτέλεσμα και αυτήν τη διαδικασία που υφίστανται. Δεν υπάρχει καμία ατίμωση ούτε ταπείνωση σ’ αυτό. Κάποιοι δεν το κατανοούν μ’ αυτόν τον τρόπο· δεν αποδέχονται την αλήθεια. Τι σκέφτονται; «Ο οίκος του Θεού μού επέτρεψε να είμαι επικεφαλής. Με πρότεινε για τη θέση και έκανα ευχαρίστως τη δουλειά μου ως επικεφαλής. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ο οίκος του Θεού θα με έδιωχνε από τη θέση μου επειδή δεν έκανα καλά τη δουλειά μου και επειδή έκανα λάθη. Τι έχω απογίνει; Μήπως έχασα την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μου; Μήπως δεν έχω πια ανθρώπινη ελευθερία; Μήπως δεν έχω πια αυτονομία;» Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού χωρίς να έχουν επιλογή επ’ αυτού και ότι, αν υποταχθούν εντελώς, τότε είναι ανόητοι, δεν έχουν αξιοπρέπεια και ζουν τη ζωή τους απολύτως ανίσχυροι και καταπιεσμένοι. Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όταν αποδέχονται την κρίση, την παίδευση και το κλάδεμα, πρέπει να υποστούν ταπείνωση, όπως λέει το ρητό «Όταν στέκεσαι κάτω από χαμηλό ταβάνι, η μόνη επιλογή είναι να σκύψεις το κεφάλι σου». Ορίστε! Να άλλη μία σατανική φιλοσοφία. Αυτή η πασίγνωστη φράση τούς κάνει να σκύβουν το κεφάλι. Τι σκέφτονται; Υποτάσσονται με τη θέλησή τους ή μήπως υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο; (Το δεύτερο.) Πιστεύουν ότι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο. Δεν υποτάσσονται με τη θέλησή τους. Η υποταγή τους δεν είναι οικειοθελής και δεν είναι γνήσια. Αντιθέτως, υποτάσσονται επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Επομένως, θεωρούν αυτήν την έλλειψη επιλογής ένα είδος ταπείνωσης. Αφού αυτοί οι άνθρωποι μπορούν και σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε, όταν κάνουν πράξη την υποταγή στα λόγια του Θεού, θεωρούν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια; Όχι. Δεν θεωρούν ότι η υποταγή είναι η αλήθεια. Αντιθέτως, θεωρούν ότι το να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο είναι η αλήθεια. Δεν είναι διαφορετική η φύση αυτών των πραγμάτων; (Ναι.) Παρόλο που υποτάσσονται τόσο αυτοί που το κάνουν με τη θέλησή τους όσο και αυτοί που υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλούν βαρύ φορτίο, και παρόλο που ούτε οι μεν ούτε οι δε προκαλούν προβλήματα ή αντιστέκονται, αλλά εξωτερικά φαίνονται υπάκουοι, κόσμιοι και καλοί, αυτές οι δύο περιπτώσεις υποταγής είναι διαφορετικής φύσης. Οι άνθρωποι που υποτάσσονται ειλικρινά αντιμετωπίζουν την υποταγή τους σαν δική τους ευθύνη, καθήκον και υποχρέωση· θεωρούν ότι είναι επιβεβλημένο καθήκον τους και ότι είναι η αλήθεια. Εκείνοι που δεν υποτάσσονται ειλικρινά, ακόμη κι αν εξωτερικά δεν αντιστέκονται, βαθιά μέσα τους πιστεύουν ότι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο και, στα δικά τους μάτια, το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο είναι η ύψιστη αλήθεια. Θεωρούν ότι όταν υπομένει κανείς την ταπείνωση, κάνει πράξη την αλήθεια. Και τι θεωρούν ότι σημαίνει υποταγή; Θεωρούν ότι σημαίνει να υπομένει κανείς την ταπείνωση, όχι να κάνει πράξη την αλήθεια. Το ανάποδο δεν συμβαίνει; Τι δείχνει αυτό; (Ότι το έχουν καταλάβει ανάποδα.) Το έχουν καταλάβει ανάποδα. Αντιμετωπίζουν την αλήθεια σαν μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις· αντιμετωπίζουν το δόγμα και τις ανθρώπινες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις σαν να είναι η αλήθεια. Δεν κάνουν το μαύρο άσπρο; (Ναι.) Κάνουν το μαύρο άσπρο. Πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτή η ταλαιπωρία που υφίστανται δεν είναι ταπείνωση ούτε κάποιος προσπαθεί να τους ταπεινώσει. Τι προκαλεί, λοιπόν, την ταλαιπωρία που υφίστανται οι άνθρωποι; (Οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων.) Σωστά. Αν δεν είχες διεφθαρμένες διαθέσεις, αν κατανοούσες την αλήθεια, αν μπορούσες να υποταχθείς στον Θεό, αν μπορούσες να υποταχθείς εντελώς στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Θεού, και μπορούσες να έχεις φόβο Θεού και ν’ αποφεύγεις το κακό, τότε δεν θα χρειαζόταν να υποστείς αυτήν την ταλαιπωρία. Επομένως, αυτή η ταπείνωση δεν είναι υπαρκτή. Το κατάλαβες, σωστά;

Ποιο από τα δύο είναι θετικό, η ταλαιπωρία ή η ταπείνωση; Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στα δύο; (Ναι, υπάρχει.) Η ταλαιπωρία είναι κάτι θετικό. Αν αποδεχθείς πρόθυμα την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα και υποστείς πρόθυμα αυτήν την ταλαιπωρία, τότε η ερμηνεία σου γι’ αυτήν την ταλαιπωρία θα είναι ως εξής: «Πρέπει να υποστώ αυτήν την ταλαιπωρία. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνω κι αν είναι δύσκολο να το αντέξει η καρδιά μου και είμαι αρνητικός και αδύναμος, όλα όσα κάνει Εκείνος είναι σωστά. Έχω διεφθαρμένη διάθεση και δεν πρέπει να τα βάζω με τον Θεό. Όσο δύσκολο κι αν είναι να το αντέξει η καρδιά μου, είναι συνέπεια των δικών μου λαθών. Ο Θεός δεν κάνει λάθος· όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά. Μου αξίζει να υποστώ ταλαιπωρία. Ποιος μ’ έκανε να έχω διεφθαρμένη διάθεση; Ποιος μ’ έκανε ν’ αντιστέκομαι στον Θεό; Ποιος μ’ έκανε να κάνω το κακό; Δεν μου τα επέβαλε ο Θεός αυτά τα πράγματα· τα ωθεί η ίδια μου η φύση. Πρέπει να υποστώ αυτήν την ταλαιπωρία». Είναι, λοιπόν, θετικό πράγμα να υποστούν οι άνθρωποι αυτήν την ταλαιπωρία; (Ναι.) Αν οι άνθρωποι το κατανοήσουν ως κάτι θετικό και κάτι που προέρχεται από τον Θεό, τότε αυτή η ταλαιπωρία είναι κάτι θετικό. Ωστόσο, ας υποθέσουμε ότι λένε: «Μπορώ να υποταχθώ, αλλά, ακόμα κι αν το κάνω αυτό, πρέπει να εξηγήσω ξεκάθαρα το σκεπτικό μου και πρέπει να εκφράσω ξεκάθαρα όσα σκέφτομαι μέσα μου και όσα κάνω. Δεν μπορώ απλώς να υποταχθώ με δειλία και μπερδεμένες σκέψεις. Διαφορετικά, αν τα καταπιέζω όλα μέσα μου, θα σκάσω». Θέλουν πάντα να εξηγούν τα πράγματα καθαρά και ξάστερα, να ξεκαθαρίζουν όλες τις λεπτομέρειες, ν’ αναφέρουν το σκεπτικό τους, να μιλάνε γι’ αυτά που σκέφτονται, να μιλάνε για το τίμημα που πληρώνουν και για το πόσο σωστοί είναι. Δεν είναι πρόθυμοι να είναι άνθρωποι που υποτάσσονται στον Θεό· να αποφεύγουν να δικαιολογούνται, να υπερασπίζονται τον εαυτό τους ή να αναφέρουν το σκεπτικό τους. Δεν είναι πρόθυμοι να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, τι θεωρούν ότι σημαίνει η υποταγή; Θεωρούν ότι σημαίνει να υπομένει κανείς την ατίμωση. Τι σκέφτονται μέσα τους; «Πρέπει να υπομείνω όλη αυτήν την ατίμωση, για να κάνω τον Θεό να με εγκρίνει και να πει ότι έχω υποταχθεί». Στην πραγματικότητα, είναι υπαρκτή αυτή η ταπείνωση; Αν δεν είναι καθόλου υπαρκτή, τότε γιατί, παρ’ όλα αυτά, εξηγούν τα πράγματα καθαρά και ξάστερα, ώστε ν’ αποτινάξουν από πάνω τους αυτήν την «ταπείνωση»; Αυτό δεν είναι αληθινή υποταγή. Ακόμη κι αν ενεργείς με σωστό σκοπό, έτσι θέλει ο Θεός να ενορχηστρώσει τα πράγματα. Δεν χρειάζεται να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου· δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογείς. Τα κατάφερε καλύτερα από εσένα ο Ιώβ; (Τα κατάφερε καλύτερα.) Όταν δοκιμάστηκε ο Ιώβ, αν επιχειρηματολογούσε και υπερασπιζόταν τον εαυτό του, θα άκουγε ο Θεός; Όχι, δεν θα άκουγε. Αυτό είναι γεγονός. Ήξερε ο Ιώβ ότι ο Θεός δεν ακούει τα επιχειρήματα υπεράσπισης των ανθρώπων; Δεν το ήξερε, αλλά και πάλι δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του. Αυτό το ανάστημα είχε· υποτάχθηκε αληθινά. Τι κακό έκανε ο Ιώβ για να του φερθεί έτσι ο Θεός; Δεν έκανε τίποτε κακό. Ο Θεός είπε ότι ο Ιώβ είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, και ότι ήταν άμεμπτος. Αν το εξετάσουμε στο πλαίσιο της «ταπείνωσης», ο Θεός δεν έπρεπε ν’ αναγκάσει τον Ιώβ να υποστεί αυτές τις ατιμώσεις και δεν έπρεπε να τον παραδώσει στον Σατανά και ν’ αφήσει τον Σατανά να τον δελεάσει και να του πάρει όλα του τα υπάρχοντα. Αν το εξετάσουμε από τη λογική των ανθρώπων που δεν υποτάσσονται, ο Ιώβ υπέφερε κακουχίες και υπέστη μεγάλη ατίμωση και, όταν πέρασε αυτές τις δοκιμασίες, υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο προκειμένου να λάβει μετέπειτα ακόμα μεγαλύτερες ευλογίες από τον Θεό. Όντως ίσχυε αυτό; (Όχι.) Έτσι σκέφτηκε και ενήργησε ο Ιώβ; (Όχι.) Τι έκανε πράξη; Πώς προσέγγισε αυτές τις δοκιμασίες; Δεν χρειάστηκε να υπομείνει ούτε σκέφτηκε ότι ατιμαζόταν. Τι σκέφτηκε; (Ο Θεός δίνει και ο Θεός παίρνει.) Σωστά. Οι άνθρωποι προέρχονται από τον Θεό. Ο Θεός σού έδωσε ζωή και σου έδωσε πνοή. Προέρχεσαι εξολοκλήρου από τον Θεό. Επομένως, ο Θεός δεν σου έδωσε όλα όσα απέκτησες; Τι έχεις για να κομπάσεις; Ο Θεός δίνει τα πάντα. Αν, λοιπόν, θέλει να τα πάρει πίσω, για ποιο πράγμα μπορείς να επιχειρηματολογήσεις; Όταν σου δίνει κάτι, είσαι χαρούμενος, κι όταν δεν σου δίνει κάτι, είσαι δυστυχισμένος, παραπονιέσαι για τον Θεό, το ζητάς από Εκείνον και Τον πολεμάς. Το κατά πόσο θα σου δώσει κάτι ο Θεός εξαρτάται από Εκείνον· δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν οι άνθρωποι για κάτι. Έτσι ενήργησε ο Ιώβ; (Ναι.) Έτσι ενήργησε ο Ιώβ. Ένιωθε αίσθημα αδικίας μέσα του; (Όχι.) Όχι, δεν ένιωθε. Αν το εξετάσει κανείς επιφανειακά, ο Ιώβ είχε αρκετούς λόγους να διαμαρτυρηθεί για αδικία, να επιχειρηματολογήσει, να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να εναντιωθεί στον Θεό και να Του εξηγήσει τα πάντα καθαρά και ξάστερα. Αν κάποιος ήταν άξιος να το κάνει αυτό, θα ήταν εκείνος. Το έκανε, όμως; Όχι, δεν το έκανε. Δεν είπε ούτε λέξη. Έκανε μόνο τα εξής: Διέσχισε το επένδυμα αυτού και εξύρισε την κεφαλήν αυτού και έπεσεν επί την γην και προσεκύνησε. Με αυτές τις ενέργειες, τι είδους άνθρωπος φάνηκε ότι είναι στα μάτια των άλλων; Ένας άνθρωπος που είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, κι ένας άμεμπτος άνθρωπος. Ποιος είναι ο ορισμός του άμεμπτου ανθρώπου; Είναι κάποιος που δεν κρίνει όσα κάνει ο Θεός, που αντιθέτως τα επικροτεί και υποτάσσεται σ’ αυτά και που, όσο μεγάλες κακουχίες κι αν υποφέρει, δεν λέει «Έχω αδικηθεί. Αυτό είναι ατίμωση». Όσο μεγάλες κακουχίες κι αν υποφέρει, ποτέ δεν το εκφράζει ούτε λέει τέτοια λόγια. Πώς λέγεται αυτό; Οι άπιστοι το ονομάζουν «εγκατάλειψη του εγώ». Πού είναι η λογική σ’ αυτό; Είναι αυτό «εγκατάλειψη του εγώ»; (Όχι.) Η «εγκατάλειψη του εγώ» είναι μια ψυχική ασθένεια και είναι ανοησία. Όσο μεγάλο ή επίπονο κι αν ήταν ένα πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Ιώβ, ποτέ δεν έκατσε να επιχειρηματολογήσει με τον Θεό ούτε Τον πολέμησε· απλώς υποτάχθηκε. Ποιος ήταν ο αρχικός λόγος για τον οποίο υποτάχθηκε; Ο φόβος Θεού. Μπόρεσε να υποταχθεί επειδή κατανοούσε τον Θεό. Πίστευε ότι τα πάντα προέρχονται από τον Θεό και ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά.

Κάποιοι επικεφαλής ομάδων και επόπτες που αντικαθίστανται κλαίνε ασταμάτητα, παθαίνουν υστερία και το παίρνουν κατάκαρδα. Πιστεύουν ότι έχουν υποστεί μια αδικία, παραπονιούνται ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος, θεωρούν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές θα πρέπει να νιώθουν άσχημα που τους εξέθεσαν και τους κατήγγειλαν, και λένε: «Δεν έχετε συνείδηση. Εγώ ήμουν τόσο καλός μαζί σας, κι εσείς με ξεπληρώνετε μ’ αυτόν τον τρόπο! Ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Έχω υποστεί τόσο μεγάλη αδικία, κι ωστόσο ο Θεός δεν με προστάτευσε· απλώς με έδιωξαν με τόσο σκληρό τρόπο. Όλοι σας με περιφρονείτε και με περιφρονεί ακόμη κι ο Θεός!» Πιστεύουν ότι τους έχουν φερθεί πολύ άδικα και παθαίνουν υστερία. Πείτε Μου, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να φτάσει στην υποταγή; Από ό,τι βλέπω, δεν είναι εύκολο. Δεν έχουν, λοιπόν, τελειώσει όλα γι’ αυτόν; Γιατί παθαίνεις υστερία; Αν μπορείς να το αποδεχθείς, τότε αποδέξου το. Αν δεν μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και δεν μπορείς να υποταχθείς στην αλήθεια, τότε φύγε από τον οίκο του Θεού! Μην πιστεύεις στον Θεό· κανείς δεν σ’ εξαναγκάζει. Ποια ήταν η αδικία απέναντί σου; Γιατί παθαίνεις υστερία; Εδώ είναι ο οίκος του Θεού. Αν έχεις τα κότσια, πήγαινε να πάθεις υστερία έξω στην κοινωνία και πήγαινε να βρεις σατανάδες και βασιλιάδες διαβόλους για να πάθεις υστερία κοντά τους. Μην παθαίνεις υστερία στον οίκο του Θεού. Και τι έγινε αν απομακρυνθείς από τη θέση του επικεφαλής ομάδας; Μπορείς να συνεχίσεις να ζεις αν δεν είσαι επικεφαλής ομάδας, δεν μπορείς; Δεν θα πιστεύεις στον Θεό αν δεν είσαι επικεφαλής ομάδας; Ο Ιώβ υπέφερε τόσο μεγάλες κακουχίες. Τι είπε, όμως; Δεν εξέφρασε ούτε ένα παράπονο και μάλιστα δόξασε τον Θεό, λέγοντας: «Ευλογημένο το όνομα του Ιεχωβά» (Ιώβ 1:21). Μήπως δόξασε το όνομα του Ιεχωβά επειδή έλαβε άφθονες ανταμοιβές και οφέλη; Όχι. Απλώς αυτή ήταν η κατανόησή του και έτσι ασκούνταν. Δεν έχει αυτό να κάνει και με τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι έχουν χαμηλή ακεραιότητα και, όταν αδικούνται λίγο, πιστεύουν ότι τους έχουν φερθεί πολύ άδικα και ότι όλοι σ’ αυτήν τη ζωή πρέπει να νιώθουν ενοχές και να τους ζητήσουν συγνώμη. Πόσο προβληματικοί είναι αυτοί οι άνθρωποι! Πώς θα εξηγούσατε τη λέξη «ατίμωση;» Η ατίμωση είναι συχνό φαινόμενο για τους άπιστους, αλλά στον οίκο του Θεού υπάρχει διαφορετικός τρόπος διατύπωσης: Οι κακουχίες και η ατίμωση για την απόκτηση της αλήθειας είναι ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι. Είτε κλαδευτούν είτε αντικατασταθούν, οι άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια δεν το θεωρούν αυτό ατίμωση. Πιστεύουν ότι αξίζουν να υποστούν ταλαιπωρία και ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να υποταχθούν σ’ αυτό επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά ότι αυτό δεν είναι ατίμωση. Στην πραγματικότητα, ποιος είναι αυτός που υφίσταται ατίμωση; Ο Θεός είναι αυτός που υφίσταται ατίμωση. Ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα, αλλά οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα, μόλις ο Θεός οδήγησε τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο, εκείνοι λάτρεψαν είδωλα. Όταν, όμως, δεν είχαν τίποτε να φάνε παραπονούνταν για τον Θεό και ο Θεός έπρεπε να τους στείλει μάννα και άλλες τροφές. Όταν ζούσαν καλά για κάποιες μέρες, δεν έδιναν καμία σημασία στον Θεό, αλλά όταν συναντούσαν δυσκολίες, Τον αναζητούσαν ξανά. Δεν θα λέγατε ότι Εκείνος υπέστη μεγάλη ατίμωση; Δεν υφίσταται μεγάλη ατίμωση ο ενσαρκωμένος Θεός όταν Τον απορρίπτουν ανά τους αιώνες; Οι άνθρωποι είναι ένα τίποτα και δεν είναι ικανοί για τίποτα. Απολαμβάνουν τόση χάρη που τους δίνει ο Θεός και τόσο πολλές αλήθειες που τους παρέχει ο Θεός, αλλά όταν υφίστανται λίγη από την ταλαιπωρία που τους αξίζει, νιώθουν ότι είναι πολύ άδικο. Ποια αδικία υφίστανται οι άνθρωποι; Κάποιοι άνθρωποι, ενώ συνήθως έχουν αρκετό σθένος, όταν υφίστανται λίγη ταλαιπωρία —όταν οι αδελφοί και οι αδελφές τούς κλαδεύουν ή όταν κάποιος τους λέει κάτι δυσάρεστο ή όταν δεν τους υποστηρίζει και δεν τους κολακεύει κανείς— νιώθουν θιγμένοι, αισθάνονται ότι έχουν υποφέρει μεγάλη ταλαιπωρία και ότι έχουν αδικηθεί, και παραπονιούνται λέγοντας: «Όλοι σας με περιφρονείτε και κανείς δεν μου δίνει σημασία. Είναι γραφτό μου να με κακομεταχειρίζονται!» Γιατί παθαίνεις υστερία; Σε τι ωφελεί να λες αυτά τα πράγματα; Συμφωνεί κανένα απ’ αυτά τα λόγια με την αλήθεια; (Όχι.) Τότε τι είναι αυτό; Είναι ταπείνωση; Δεν είσαι ικανός να διακρίνεις ξεκάθαρα την ταλαιπωρία που αξίζεις να υποστείς και δεν την αποδέχεσαι. Έχεις ακούσει τόσα κηρύγματα, αλλά δεν κατανοείς πώς πρέπει οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια και πώς πρέπει να υποτάσσονται. Ενώ δεν έχεις ιδέα για όλα αυτά, πιστεύεις ότι έχεις υποστεί κάποια μεγάλη ατίμωση. Δεν είσαι παράλογος; Είναι υπαρκτή αυτή η ατίμωση για τους ανθρώπους που αποδέχονται την σωτηρία του Θεού; (Όχι.) Ακόμη κι αν μερικές φορές είναι γεγονός ότι οι αδελφοί και οι αδελφές σού φέρονται άδικα, πώς θα πρέπει να το βιώσεις αυτό; Για παράδειγμα, πενήντα δολάρια είναι αφημένα κάπου και, μόλις περάσεις από εκείνο το σημείο, εξαφανίζονται, και όλοι υποπτεύονται ότι τα πήρες εσύ. Τι θα έκανες; Θα ένιωθες θιγμένος και θυμωμένος μέσα σου, και θα έλεγες: «Παρόλο που είμαι φτωχός, έχω ηθικές αρχές. Νοιάζομαι για την αξιοπρέπειά μου. Δεν έχω πάρει ποτέ τίποτα που ανήκει σε κάποιον άλλο. Τα χέρια μου είναι πεντακάθαρα. Εσείς πάντα με περιφρονείτε και είμαι ο πρώτος που υποπτεύεστε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Θεός δεν έχει ξεκαθαρίσει τα πράγματα εκ μέρους μου. Φαίνεται ότι ούτε Εκείνος με συμπαθεί!» Παθαίνεις υστερία. Θεωρείται αυτό ταπείνωση; (Όχι.) Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν, σ’ αυτήν την περίπτωση; Αν τα πήρες, παραδέξου το και υποσχέσου ότι δεν θα ξαναπάρεις ποτέ τίποτε. Αν δεν τα πήρες, πες: «Δεν τα πήρα εγώ. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων. Όποιος πήρε αυτά τα χρήματα ξέρει ότι το έκανε, και το ξέρει κι ο Θεός. Δεν θα πω τίποτε άλλο». Δεν χρειάζεται να πεις: «Με περιφρονείτε. Θέλετε όλοι σας να τα βάζετε μαζί μου». Σε τι ωφελεί να πεις αυτά τα πράγματα; Είναι καλό να λες πολλά τέτοια πράγματα; (Όχι.) Γιατί όχι; Αν λες πολλά τέτοια πράγματα, αποδεικνύεται ένα γεγονός: Ότι δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου· δεν πιστεύεις στον Θεό και δεν έχεις αληθινή πίστη στον Θεό. Όταν λες την αλήθεια, ο Θεός το ξέρει. Εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων και όλα όσα λένε και κάνουν αυτοί. Το πώς θέλουν να το βλέπουν οι άλλοι είναι δικό τους θέμα. Εσύ πιστεύεις ότι ο Θεός ξέρει όλα αυτά τα πράγματα και δεν υπάρχει λόγος να λες πολλά. Υπάρχει λόγος να νιώθεις θιγμένος; Όχι. Τι συνέπεια έχει αυτό; Ναι μεν νιώθεις ότι έχεις υποστεί αδικία όταν σε συκοφαντούν και σε κρίνουν για το ότι πιστεύεις στον Θεό, μπορείς όμως, να μιλήσεις γι’ αυτό ξεκάθαρα; Όταν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου απέναντί τους με όλη σου την καρδιά, καθυστερείς το ουσιαστικό ζήτημα. Αυτό είναι ανώφελο, έτσι δεν είναι; Σε τι ωφελεί να τα βάλεις μαζί τους; Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο.

Οι άνθρωποι υφίστανται μεγάλη ταλαιπωρία καθώς βιώνουν τη σωτηρία του Θεού. Είναι ατίμωση η ταλαιπωρία που υφίστανται; (Όχι.) Ασφαλώς όχι. Γιατί το λέω αυτό; (Οι άνθρωποι πρέπει να υποστούν αυτήν την ταλαιπωρία, επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις.) Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις —αυτή είναι η μία πλευρά. Εκτός αυτού, όποια πτυχή της αλήθειας κι αν δεν κατανοείς και όποιο κομμάτι μέσα σου κι αν εξακολουθεί να είναι αρνητικό, μπορείς να τα αναφέρεις αυτά τα πράγματα και να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτά. Δεν χρειάζεται να τα καταπιέζεις μέσα σου. Ποιος είναι ο σκοπός της συναναστροφής; (Η επίλυση των προβλημάτων.) Η αναζήτηση της αλήθειας, η κατανόηση της αλήθειας και η επίλυση των προβλημάτων που έχουμε μέσα μας. Δεν χρειάζεται να τα καταπιέζεις μέσα σου. Δεν χρειάζεται να υποστείς ατίμωση. Δεν χρειάζεται να υπομένεις, λέγοντας: «Δεν καταλαβαίνω, κι ωστόσο αναγκάζομαι να υποταχθώ. Πρέπει να καταλάβω προτού υποταχθώ». Αν δεν καταλαβαίνεις, μπορείς να συναναστραφείς. Η αναζήτηση της αλήθειας είναι το σωστό μονοπάτι. Αυτό δεν είναι λάθος. Όταν γίνεται ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω σε κάποια πράγματα και αυτά εξηγούνται ξεκάθαρα, τότε οι άνθρωποι θα ξέρουν τι να κάνουν. Θα πρέπει να διατηρείς μια στάση αναζήτησης της αλήθειας και να λύνεις τα προβλήματα αναζητώντας την αλήθεια. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και απλώς υποτάσσεσαι, στο τέλος και πάλι θα είσαι ανίκανος να λύσεις τα προβλήματά σου. Επομένως, ακόμα κι αν απαιτείται να υποταχθείς, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποταχθείς με μπερδεμένο μυαλό ή χωρίς αρχές. Ωστόσο, η υποταγή εμπεριέχει μια πολύ βασική αρχή: όταν δεν καταλαβαίνεις, πρέπει πρώτα να υποταχθείς, να έχεις υποτακτική καρδιά και υποτακτική στάση. Αυτόν τον ορθολογισμό πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Αφού το πετύχουν αυτό, αρχίζουν σιγά-σιγά ν’ αναζητούν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορείς να αποφύγεις να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού και μπορείς να προστατευτείς και να φτάσεις ως το τέλος της διαδρομής. Μήπως όλα αυτά τα λόγια που χρησιμοποιεί ο Θεός για να εκθέσει, να καταδικάσει ή ακόμα και να κρίνει και να καταραστεί τους ανθρώπους, έχουν ως στόχο να τους ταπεινώσουν; (Όχι.) Χρειάζονται οι άνθρωποι υπέρτατη υπομονή για να τα υπομείνουν όλα αυτά; (Όχι.) Όχι. Αντιθέτως, οι άνθρωποι χρειάζονται υπέρτατη πίστη για να τ’ αποδεχθούν όλα αυτά. Μόνο αν το αποδεχθείς αυτό μπορείς να κατανοήσεις πραγματικά ποια ακριβώς είναι η διεφθαρμένη φύση του Σατανά και η διεφθαρμένη ουσία των ανθρώπων, ποια ακριβώς είναι η πηγή του ανταγωνισμού των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και γιατί οι άνθρωποι δεν είναι σε σύμπνοια με τον Θεό. Πρέπει ν’ αναζητήσεις την αλήθεια στα λόγια του Θεού προτού μπορέσεις να λύσεις αυτά τα προβλήματα. Αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια όσο ξεκάθαρα κι αν αναφέρουν τα πάντα τα λόγια του Θεού, τότε ποτέ δεν πρόκειται να λύσεις αυτά τα προβλήματα. Ακόμα κι αν κατανοείς ότι «Τα λόγια του Θεού δεν μας ταπεινώνουν· απλώς μας εκθέτουν και είναι για το δικό μας καλό», απλώς το αναγνωρίζεις αυτό σαν δόγμα. Ποτέ δεν πρόκειται να κατανοήσεις το πραγματικό νόημα όσων λέει ο Θεός ούτε ποιο αποτέλεσμα θέλουν να πετύχουν. Επίσης, ποτέ δεν πρόκειται να κατανοήσεις ποια ακριβώς είναι η αλήθεια για την οποία μιλάει ο Θεός. Τώρα που συναναστραφήκαμε μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε κάποιοι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν, ως έναν βαθμό, ν’ αποδεχθούν με προθυμία και θετική στάση το κλάδεμά τους και την αντικατάστασή τους, και ν’ αποδεχθούν το έργο, τις ρυθμίσεις και την κυριαρχία του Θεού, ακόμα κι όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων; (Ναι.) Τουλάχιστον, θα πιστέψουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά, ότι δεν πρέπει να τ’ αντιλαμβάνονται με αρνητικό τρόπο και ότι η στάση τους αρχικά θα πρέπει να είναι αποδοχή με προθυμία, υποταγή κι έπειτα συνεργασία. Όλα όσα κάνει ο Θεός στους ανθρώπους δεν απαιτούν μεγάλη υπομονή από την πλευρά τους. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να τα υπομένεις όλα αυτά. Τι πρέπει να κάνεις; Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι ν’ αποδέχεσαι, ν’ αναζητάς και να υποτάσσεσαι. Ο όρος «να υπομένεις την ταπείνωση» που χρησιμοποιούν οι άπιστοι είναι ξεκάθαρα προσβλητικός για τους ανθρώπους. Τίποτε από όσα κάνει ο Θεός δεν απαιτεί να υπομένεις την ταπείνωση. Μπορείς να κάνεις πράξη την υπομονή, την αγάπη, την ταπεινότητα, καθώς και την υποταγή, την αποδοχή, την ειλικρίνεια, τη δεκτικότητα και την αναζήτηση· αυτά τα πράγματα είναι σχετικά θετικά. Ποια είναι, λοιπόν, η λογική πίσω από αυτό που λένε οι άπιστοι; Είναι σατανική φιλοσοφία και σατανικά ψέματα. Με λίγα λόγια, το να υπομένει κανείς την ταπείνωση δεν είναι μια αρχή που πρέπει να τηρούν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Δεν είναι η αλήθεια· είναι σατανικό πράγμα. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να υπομένουν την ταπείνωση, επειδή εδώ δεν υπάρχει ταπείνωση. Όλες οι πράξεις του Θεού απέναντι στους ανθρώπους είναι πράξεις αγάπης, σωτηρίας, φροντίδας και προστασίας τους. Όλα όσα λέει ο Θεός και όλο το έργο που κάνει στους ανθρώπους είναι θετικά και είναι η αλήθεια. Δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ίδια με εκείνα του Σατανά και δεν εμπεριέχουν καθόλου τις μεθόδους και τα μέσα του Σατανά. Μόνο αν αποδεχθούν τα λόγια του Θεού, μπορούν οι άνθρωποι να εξαγνιστούν και να σωθούν.

Με ποιους τρόπους εκδηλώνεται στους ανθρώπους το ότι «υπομένουν την ταπείνωση» στην οποία αναφέρεται ο Σατανάς; Εκδηλώνεται με τη μορφή της βλάβης, της κακοποίησης, του αφανισμού και της καταπάτησης. Με λίγα λόγια, σου φέρνει συμφορές. Είτε οι άνθρωποι έχουν υποφέρει κακουχίες είτε έχουν υποστεί ατίμωση, σε τελική ανάλυση, αυτό που κερδίζουν από τα πράγματα στα οποία τους υποβάλει ο Σατανάς δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Τι κερδίζουν οι άνθρωποι; Πόνο. Αυτό που προκαλεί ο Σατανάς στους ανθρώπους είναι αμέτρητες μορφές ταπείνωσης και γελοιοποίησης, καθώς και κακοποίηση και διαφθορά. Τι επίδραση έχει, λοιπόν, στους ανθρώπους και τι τους κάνει να νιώθουν; Τους κάνει να υπομένουν δεινά και να συμβιβάζονται για να διαφυλάξουν τον εαυτό τους, και μάλιστα τους παραμορφώνει κιόλας μέσα τους. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να χρησιμοποιούν κάθε λογής τακτικές και μεθόδους για να τα χειρίζονται και να τα προσεγγίζουν όλα αυτά, και μαθαίνουν να καλοπιάνουν τους άλλους, να προσποιούνται και να λένε ψέματα. Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν και εκδηλώνουν όλα αυτά τα πράγματα, η καρδιά τους είναι, άραγε, πρόθυμη, χαρούμενη και ήρεμη ή μήπως γεμάτη θυμό και πόνο; (Γεμάτη θυμό και πόνο.) Αυξάνεται ή μειώνεται ο θυμός στην καρδιά των ανθρώπων όσο υπομένουν την ταπείνωση σ’ αυτόν τον κόσμο; (Αυξάνεται.) Τότε, λοιπόν, αντιμετωπίζουν την ανθρωπότητα με όλο και μεγαλύτερη εχθρικότητα ή με όλο και μεγαλύτερη αγάπη; (Με εχθρικότητα.) Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την ανθρωπότητα με όλο και μεγαλύτερη εχθρικότητα και μισούν όποιον βλέπουν. Όταν είναι νέοι και έχουν μόλις ενταχθεί στην κοινωνία, όλα τούς φαίνονται υπέροχα και εμπιστεύονται τους άλλους με μεγάλη ευκολία. Όταν φτάνουν στα τριάντα, παύουν να εμπιστεύονται τόσο πολύ τους άλλους. Όταν περάσουν τα σαράντα, δεν έχουν εμπιστοσύνη στους περισσότερους ανθρώπους και, όταν περάσουν τα πενήντα, η καρδιά τους πλημμυρίζει από μίσος, και είναι δεδομένο ότι θα μεταστραφούν και θα βλάψουν τους άλλους. Προτού γεμίσουν μίσος, τι υπομένουν οι άνθρωποι; Μόνο ατίμωση και βάσανα. Αν δεν έχεις τις δυνατότητες και τη δύναμη που έχουν οι άλλοι, τότε, όταν σε αποκαλούν κάτι, εσύ πρέπει να κουνάς αμέσως το κεφάλι συγκαταβατικά, κι όταν σε βρίζουν, πρέπει να τους ακούς. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Όμως, τι σκέφτεσαι μέσα σου; «Μια μέρα, όταν θα έχω δύναμη, θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια και θα εξαφανίσω τρεις γενιές των προγόνων σου!» Το μίσος στην καρδιά σου μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Αυτή είναι η συνέπεια που έχει στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος το να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», την οποία επικροτεί και προάγει η κοινωνία, είναι θετικό πράγμα και ότι είναι μια νοοτροπία κι ένας τρόπος σκέψης που κάνει τους ανθρώπους να εργάζονται σκληρά και να πασχίζουν να γίνουν πιο δυνατοί. Τότε, γιατί τελικά προκαλεί θυμό και μίσος στους ανθρώπους; (Επειδή δεν είναι η αλήθεια.) Σωστά. Επιφέρει αυτήν την αρνητική συνέπεια επειδή δεν είναι η αλήθεια. Τι είναι αυτό που προκαλεί πικρία για γενιές ολόκληρες και φόνους εκδίκησης στην κοινωνία και στον υπόκοσμο; (Όταν οι άνθρωποι έχουν υποστεί ατίμωση, μεγαλώνει το μίσος στην καρδιά τους και σκοτώνουν από εκδίκηση.) Σωστά· έτσι προκαλούνται οι φόνοι εκδίκησης. Γενιά με γενιά, οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται με αγριότητα, μέχρι το ανθρώπινο γένος να καταστραφεί ολοσχερώς. Αυτή είναι η συνέπεια. Το ανθρώπινο γένος έχει ζήσει σύμφωνα με τις φιλοσοφίες και τη λογική του Σατανά, και εξελίχθηκε σταδιακά έως σήμερα υπό τη δύναμη του Σατανά. Η σχέση μεταξύ των ανθρώπων γίνεται όλο και πιο διεστραμμένη, όλο και πιο απόμακρη, όλο και πιο ψυχρή, ενώ αυξάνεται συνεχώς και η έλλειψη εμπιστοσύνης. Σε ποιο σημείο έχει φτάσει τώρα; Έχει φτάσει σε σημείο οι καρδιές δύο ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους να είναι πλημμυρισμένες από αμοιβαίο μίσος και αμοιβαία εχθρικότητα. Στο παρελθόν, οι γείτονες είχαν τακτικές επαφές και αλληλεπιδρούσαν συχνά μεταξύ τους, αλλά σήμερα, μπορεί κάποιος να έχει πεθάνει πριν από πέντε ή έξι μέρες και ο γείτονάς του να μην το γνωρίζει· κανείς δεν πάει να δει αν είναι καλά. Πώς έφτασαν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο; Έφτασαν σ’ αυτό το σημείο λόγω αυτού του αμοιβαίου μίσους. Δεν θέλεις οι άλλοι να είναι εχθρικοί απέναντί σου, κι ωστόσο την ίδια στιγμή εσύ είσαι εχθρικός απέναντί τους· είναι φαύλος κύκλος. Είναι μια αρνητική συνέπεια και μια καταστροφή που έχουν επιφέρει στην ανθρωπότητα οι νόμοι του Σατανά. Οι απόψεις και οι εντυπώσεις που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους για τους άλλους ανθρώπους γίνονται όλο και πιο αρνητικές, οπότε μαθαίνουν όλο και περισσότερο να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, και μεγαλώνει ο θυμός και το μίσος στην καρδιά τους, ώσπου στο τέλος λένε: «Καλύτερα να πέθαιναν όλοι και να μη ζούσε ούτε ένας!» Δεν ξεχειλίζει από τέτοιο μίσος η καρδιά όλων των ανθρώπων; Εύχονται να καταστρεφόταν αυτός ο κόσμος το συντομότερο δυνατόν: «Όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί ως το κόκκαλο. Αξίζουν να καταστραφούν!» Λες ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι κακοί ως το κόκαλο, όμως για τον εαυτό σου τι έχεις να πεις; Μήπως εσύ έχεις αλλάξει πραγματικά; Μήπως έχεις σωθεί; Για να μισείς τους άλλους επειδή είναι κακοί ως το κόκαλο, θα πρέπει εσύ να είσαι καλύτερος από αυτούς. Αν είσαι εξίσου κακός με τους ανθρώπους εκεί έξω, τότε δεν έχεις καθόλου λογική. Όταν ένας άνθρωπος που έχει λογική βλέπει ότι η ανθρωπότητα είναι κακή ως το κόκαλο, τότε επιδιώκει την αλήθεια και βιώνει την ανθρώπινη ομοιότητα για να ικανοποιήσει τον Θεό· αυτό είναι το σωστό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν ο Θεός καταστρέψει αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος, εκείνος θα γλιτώσει.

Μισείτε αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος; (Ναι.) Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό έχουν κάποια ανθρώπινη φύση και λογική· είναι πιο καλοσυνάτοι και λαχταρούν να κυριαρχήσει το φως, ο Θεός και η αλήθεια. Δεν τους αρέσουν τα μοχθηρά πράγματα και δεν τους αρέσουν τα πράγματα που είναι άδικα. Θα έπρεπε να είναι γεμάτοι ελπίδα, αγάπη και ανεκτικότητα για το ανθρώπινο γένος. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να μισούν το ανθρώπινο γένος; Κάποιοι λένε: «Όταν φέρνω στον νου μου τα χρόνια που πήγαινα σχολείο, θυμάμαι ότι η δασκάλα μού φερόταν άσχημα, αλλά δεν τολμούσα να μιλήσω· απλώς έπρεπε να το υπομένω. Έτσι, αποφάσισα να μελετήσω σκληρά και να μπω κάποτε στο πανεπιστήμιο. Θα δείξω σε όλους σας τι αξίζω, και τότε εγώ θα φέρομαι άσχημα σ’ εσάς!» Κάποιοι λένε: «Όταν φέρνω στον νου μου την εποχή που δούλευα, θυμάμαι ότι οι σημαίνοντες άνθρωποι στην εταιρεία πάντα μου φέρονταν άσχημα, κι εγώ σκεφτόμουν: “Περιμένετε και θα έρθει η μέρα που θα σας επισκιάσω με τα επιτεύγματά μου. Τότε, θα σας κάνω τη ζωή κόλαση!”» Υπάρχουν άλλοι που λένε: «Όταν φέρνω στον νου μου την εποχή που ασχολούμουν με τις επιχειρήσεις, θυμάμαι ότι ο υπεύθυνος προμηθειών μ’ εξαπατούσε συνεχώς κι εγώ σκεφτόμουν: “Όταν έρθει η μέρα που θα κάνω μεγάλη περιουσία, θα σ’ εκδικηθώ!”» Κανενός η ζωή δεν είναι εύκολη και όλοι έχουν περάσει στιγμές που τους φέρθηκαν άσχημα οι άλλοι· νιώθουν μίσος μέσα τους για κάποιους ανθρώπους και θέλουν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους μαζί τους. Έτσι έχει καταντήσει ο κόσμος· είναι γεμάτος μίσος και εχθρικότητα. Η εχθρικότητα των ανθρώπων μεταξύ τους είναι πολύ ακραία και οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και να έχουν φιλικές σχέσεις. Αυτός ο κόσμος σύντομα θα φτάσει στο τέλος του· έχει φτάσει ήδη στο νήμα. Όλοι έχουν μέσα τους θλιβερές ιστορίες από κάποια στιγμή στο παρελθόν που κάποιος, κάπου, τους φέρθηκε άσχημα ή που τους φέρθηκαν άσχημα, τους περιφρονούσαν, τους ξεγέλασαν ή τους έβλαψαν οι άλλοι σε κάποια εταιρεία, κάποιον οργανισμό ή κάποια ομάδα ανθρώπων. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν παντού. Τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι το ανθρώπινο γένος δεν έχει πλέον ανθρώπους σαν τον Νώε. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Η καρδιά όλων των ανθρώπων ξεχειλίζει από μοχθηρία, και από εχθρικότητα απέναντι στην αλήθεια, απέναντι στα θετικά πράγματα και απέναντι στη δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον καμία ελπίδα να σωθούν. Δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος, καμία διδασκαλία και καμία θεωρία που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα· αυτό είναι γεγονός. Κάποιοι εξακολουθούν να ελπίζουν: «Πότε θα γίνει παγκόσμιος πόλεμος; Μετά τον πόλεμο, όλοι όσοι αξίζουν να πεθάνουν θα είναι νεκροί και όσοι απομείνουν θα μπορούν να κάνουν μια νέα αρχή. Θα ξεκινήσει μια νέα εποχή και θα ιδρυθεί μια νέα χώρα». Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό; Όχι, δεν είναι. Κάποιοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε κάθε λογής διαφορετικές θρησκείες, αλλά πλέον όλες οι θρησκείες βρίσκονται στη δύση τους και πνέουν τα λοίσθια. Όλες οι θρησκείες είναι σάπιες ως το κόκαλο και έχουν κακή φήμη. Με ποιον σκοπό τα λέω όλα αυτά; Σκοπός τους είναι να καταλάβουν οι άνθρωποι ένα γεγονός: Αν ο Θεός δεν χρησιμοποιούσε τα λόγια και την αλήθεια για να σώσει την ανθρωπότητα, τότε το μίσος και η φαύλη διάθεση που έχουν βαθιά μέσα τους οι άνθρωποι απλώς και μόνο θα χειροτέρευαν και θα γίνονταν όλο και πιο ανεξέλεγκτα. Στο τέλος, το μόνο πιθανό θα ήταν να καταλήξει η ανθρωπότητα στην αυτοκαταστροφή λόγω των άγριων αλληλοσκοτωμών. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί άνθρωποι θέλουν ν’ αποφύγουν αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος και να πάνε να ζήσουν μόνοι τους πάνω στα βουνά και μέσα στα δάση ή σ’ έναν τόπο χωρίς ίχνος ανθρώπινης ζωής. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το ανθρώπινο γένος θα πάψει να πολλαπλασιάζεται και δεν θα υπάρξει επόμενη γενιά. Το ανθρώπινο γένος θα εξαφανιστεί μετά την τωρινή γενιά· δεν θα υπάρχουν απόγονοι. Είναι τόσο έντονη η αντίσταση των ανθρώπων απέναντι στον Θεό, που προκάλεσε από νωρίς την οργή Του. Σύντομα θα έρθει το τέλος τους. Γιατί τόσοι άνθρωποι δεν παντρεύονται; Επειδή φοβούνται μήπως εξαπατηθούν. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν πια καλοί άνθρωποι και είναι γεμάτοι εχθρικότητα απέναντι στον γάμο. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Φταίνε οι άνθρωποι που είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένοι, φταίει ο Σατανάς και οι διάβολοι, και φταίνε οι άνθρωποι που αποδέχονται πρόθυμα τη διαφθορά. Μισείς τους άλλους· είσαι, όμως, πραγματικά καλύτερος από αυτούς; Δεν κατέχεις την αλήθεια και είναι ανώφελο να μισείς τους άλλους. Αν οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια και δεν την κατανοούν, στο τέλος θα καταλήξουν σε αδιέξοδο, θα βρεθούν στο χείλος της καταστροφής και θ’ αφανιστούν. Αυτό θα είναι το τέλος τους. Αν ο Θεός δεν σώσει την ανθρωπότητα, κανένας από τους διεφθαρμένους ανθρώπους δεν θα μπορέσει να κατανοήσει την αλήθεια.

Τι ακριβώς είναι η «ταπείνωση»; Πρέπει οι πιστοί να υπομένουν την ταπείνωση; Είναι υπαρκτή αυτή η «ταπείνωση»; (Όχι, δεν είναι υπαρκτή.) Αφού δεν είναι υπαρκτή, δεν έχει λυθεί αυτό το ζήτημα; Την επόμενη φορά που κάποιος θα πει: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθεις ως πιστός είναι να υπομένεις. Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να το υπομείνεις και να το καταπιέσεις μέσα σου», άραγε πρέπει να του πεις κάτι όταν τον ακούσεις να λέει αυτά τα λόγια; (Ναι.) Τι πρέπει να πεις; Θα πεις: «Γιατί υπομένεις; Αν πραγματικά υπομένεις την ατίμωση, τότε είσαι μάλλον αξιολύπητος και αυτό δείχνει ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Αν κατανοούσες την αλήθεια, αυτή η ατίμωση θα ήταν ανύπαρκτη και θ’ αποδεχόσουν με προθυμία και με χαρά όλες τις περιστάσεις που ενορχηστρώνει για σένα ο Θεός. Αυτή είναι η ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι, κι όχι κάποια ατίμωση. Έτσι σε εξυψώνει ο Θεός. Το γεγονός ότι μπορούμε να υποστούμε αυτήν την ταλαιπωρία αποδεικνύει ότι ο Θεός μάς δίνει μια ευκαιρία και μας κάνει ικανούς να σωθούμε. Αν δεν είχαμε καν την ευκαιρία να υποστούμε ταλαιπωρία ή δεν την αξίζαμε, τότε δεν θα είχαμε καμία ελπίδα να σωθούμε. Αυτό δεν είναι ατίμωση· πρέπει να το ξεκαθαρίσεις αυτό μέσα σου και να εξετάσεις κατά πόσο είναι πραγματικά σωστό αυτό που λες. Αυτή η ατίμωση είναι ανύπαρκτη· είμαστε διεφθαρμένοι άνθρωποι και μας αξίζει να υποστούμε αυτήν την ταλαιπωρία. Όταν είσαι άρρωστος, περνάς μια μικρή ταλαιπωρία όσο παίρνεις φάρμακα και κάνεις χειρουργική επέμβαση. Θεωρείται ατίμωση η ταλαιπωρία που περνάς για να θεραπευτείς από την ασθένειά σου; Δεν είναι ατίμωση· αυτό γίνεται για να θεραπευτείς. Η πίστη μας στον Θεό κι η κρίση και η παίδευση που βιώνουμε έχουν ως στόχο ν’ αποβάλουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας και να βιώσουμε την ανθρώπινη ομοιότητα, να ζήσουμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, να υποταχθούμε σ’ Αυτόν, να Τον λατρεύουμε και να ζήσουμε καλύτερα και με περισσότερη αξιοπρέπεια. Μας αξίζει να υποστούμε αυτήν την ταλαιπωρία λόγω των διεφθαρμένων διαθέσεών μας. Αυτή η ταλαιπωρία έχει ως στόχο ν’ αποκτήσουμε την αλήθεια και ζωή. Δεν μπορούμε να την ερμηνεύσουμε ως ατίμωση. Πρέπει να την αποδεχθούμε ως μια ευθύνη και μια υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσουμε και ως τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε. Έτσι μας εξυψώνει ο Θεός και πρέπει να δοξάζουμε τον Θεό που μας εξυψώνει, να Τον δοξάζουμε για την ευκαιρία που μας δίνει. Με βάση όλα όσα έχουμε κάνει και τον τρόπο με τον οποίο έχουμε ενεργήσει, δεν είμαστε άξιοι να υποστούμε αυτήν την ταλαιπωρία και θα πρέπει να καταστραφούμε όπως οι άνθρωποι στον έξω κόσμο. Αν αντιμετωπίζουμε ως ατίμωση την ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούμε και όλη αυτήν τη χάρη που μας έχει δώσει ο Θεός, τότε δεν έχουμε συνείδηση και πληγώνουμε την καρδιά του Θεού! Δεν είμαστε άξιοι για τη σωτηρία του Θεού». Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό το μέρος του δόγματος είναι πολύ απλό. Δεν θα έπρεπε να μπορεί να το καταλάβει κάποιος χωρίς να του το πεις; Αν οι άνθρωποι διαφωτιστούν μ’ αυτόν τον τρόπο και κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, η καρδιά τους θα είναι πιο ήρεμη και δεν θα ενεργούν παράλογα όταν τους συμβαίνει κάτι. Κάποιοι γνωρίζουν ξεκάθαρα μέσα τους ότι αυτή είναι η αλήθεια και ότι πρέπει να την αποδεχθούν, αλλά όταν μιλάνε, λένε και πάλι ότι είναι πραγματικά άδικο, και συνεχίζουν να μιλάνε μέχρι που βγαίνουν από το στόμα τους επικριτικά λόγια απέναντι στον Θεό. Μην κάνετε τέτοια πράγματα. Όταν σας συμβαίνει κάτι, ν’ αναζητείτε την αλήθεια. Αυτό είναι το πρώτο καίριο σημείο· μην το παραβλέψετε ποτέ. Αν αναγνωρίζεις ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, τότε δεν πρέπει ν’ αντιμετωπίζεις οποιαδήποτε περίσταση που φέρνει ο Θεός ως έργο του ανθρώπου. Αντιθέτως, πρέπει ν’ αντιμετωπίζεις οποιαδήποτε περίσταση που φέρνει ο Θεός ως μια ευκαιρία να μεταμορφώσεις τη διάθεσή σου και μια ευκαιρία ν’ αποδεχθείς την αλήθεια.

Ολοκλήρωσα τη συναναστροφή Μου πάνω στο νόημα της λέξης «ταπείνωση». Στη συνέχεια, θα συναναστραφώ πάνω στο επόμενο κομμάτι, δηλαδή πάνω στο νόημα της φράσης «να κουβαλάς βαρύ φορτίο». Μόλις τώρα αναφέραμε ότι το βαρύ φορτίο που κουβαλάνε οι άνθρωποι είναι μια επιθυμία και μια φιλοδοξία που έχουν βαθιά μέσα τους, ένας στόχος που ελπίζουν να πετύχουν. Για να σωθούν από τον Θεό όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν και ν’ αποδεχθούν την ηγεσία Του, πρέπει να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο; Μόλις τώρα, ανέφερα ότι η φράση «να υπομένεις την ταπείνωση» δεν στέκει στον οίκο του Θεού. Δεν χρειάζεται να υπομένεις την ταπείνωση· δεν χρειάζεται να νιώθεις ότι αντέχεις πολλές κακουχίες· δεν χρειάζεται να νιώθεις μέσα σου ότι έχεις αδικηθεί· και δεν χρειάζεται να υπομένεις όλη αυτήν την ατίμωση για να ικανοποιήσεις τον Θεό, λες και είσαι τόσο ευγενής. Δεν χρειάζεται να κάνεις αυτά τα πράγματα. Τι σημαίνει, λοιπόν, «να κουβαλάς βαρύ φορτίο»; Αν κάποιος έλεγε ότι ο Θεός αναγκάζει τους ανθρώπους να υποφέρουν όλες αυτές τις κακουχίες για να είναι σε θέση ν’ αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες και αποστολές και να εξασφαλίσουν περισσότερες ευλογίες κι έναν καλύτερο προορισμό, θα ήταν βάσιμη και λογική αυτή η δήλωση; (Όχι, δεν θα ήταν βάσιμη.) Δεν θα ήταν βάσιμη. Τότε, πώς πρέπει να το ορίσουμε; Ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να σωθούν, ν’ αποκτήσουν φόβο Θεού και ν’ αποφεύγουν το κακό, και κάνει τη ζωή τους καλύτερη. Άραγε, ο Θεός αυτό το κάνει για χάρη των ανθρώπων ή για δικό Του όφελος; (Για χάρη των ανθρώπων.) Ασφαλώς το κάνει για χάρη των ανθρώπων. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που επωφελούνται περισσότερο. Γι’ αυτό λέω ότι δεν έχει καμία σχέση με το όφελος που έχει ο Θεός από αυτό, πόσο μάλλον με το πόσο μεγάλες ευλογίες μπορούν να λάβουν οι άνθρωποι αν υποφέρουν αυτές τις κακουχίες. Δεν χρειάζεται να υπομένεις και δεν χρειάζεται να έχεις τέτοιες «μεγάλες φιλοδοξίες» ούτε χρειάζεται ν’ απαρνηθείς κάτι μ’ αυτόν τον τρόπο. Στην πραγματικότητα, δεν έχεις απαρνηθεί τίποτε ούτε έχεις αφήσει πίσω σου τίποτε. Αντιθέτως, οι άνθρωποι έχουν κερδίσει τελικά τα περισσότερα. Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει όλα τα διαφορετικά κριτήρια για το πώς να συμπεριφέρονται. Επιπλέον, οι άνθρωποι είναι σε θέση να συμμορφώνονται με όλη αυτήν την τάξη και όλους αυτούς τους νόμους που έχει θέσει σε ισχύ ο Θεός, και να ζουν ομαλά. Πώς συγκρίνεται αυτός ο τρόπος ζωής με τον σημερινό τρόπο ζωής των ανθρώπων; (Είναι καλύτερος.) Είναι καλύτερος από τον σημερινό τρόπο ζωής των ανθρώπων. Τότε, από αυτούς τους δύο τρόπους ζωής, άραγε ποιος είναι πιο ευλογημένος, ποιος μοιάζει περισσότερο με τον τρόπο ζωής ενός αληθινού δημιουργήματος και, ακόμα περισσότερο, ποιος είναι ο τρόπος ζωής που θα έπρεπε να έχει το ανθρώπινο γένος; (Ο πρώτος.) Ασφαλώς είναι ο πρώτος. Αφού υποστείς αυτήν την ταλαιπωρία, κατανοείς τις προθέσεις του Θεού και ταυτόχρονα κατανοείς πολλές αλήθειες, και με θεμέλιο την κατανόηση της αλήθειας, μαθαίνεις πώς να φέρεσαι και υπάρχει αλήθεια που λειτουργεί ως ζωή μέσα στην ανθρώπινη φύση σου. Δεν σου δίνει αξία αυτό; Αρχικά, οι άνθρωποι δεν κατέχουν καμία απολύτως αλήθεια. Είναι απλώς ανάξιοι άθλιοι, κατώτεροι ακόμα κι από τα μυρμήγκια και δεν τους αξίζει να ζουν, αλλά πλέον έχεις κατανοήσει την αλήθεια, και μιλάς και ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια. Ό,τι κι αν σου ζητήσει να κάνεις ο Θεός, είσαι σε θέση ν’ ακούσεις και να το κάνεις κατά γράμμα· και όποιες ρυθμίσεις κι αν κάνει ο Θεός για σένα, είσαι σε θέση να υποταχθείς σ’ αυτές. Θα εξακολουθείς, λοιπόν, να κρίνεις τον Θεό; Θα επαναστατείς ενεργά εναντίον Του; Αν κάποιος σε υποκινήσει να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό, θα το κάνεις; (Όχι.) Αν κάποιος κατασκευάσει ψέματα για τον Θεό προκειμένου να σε παραπλανήσει, θα τα πιστέψεις; (Όχι.) Όχι, δεν θα το κάνεις. Επομένως, δεν θα επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό, ούτε με την υποκειμενική ούτε με την αντικειμενική έννοια. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν εξολοκλήρου υπό το κράτος του Θεού. Πρέπει, λοιπόν, τέτοιοι άνθρωποι να υποφέρουν και πάλι τα δεινά που υποφέρουν τώρα οι άνθρωποι; Εξακολουθεί να υπάρχει μίσος και πόνος στην καρδιά τους; Υπάρχουν μέσα τους πράγματα λυπηρά κι επώδυνα; (Όχι.) Αυτός ο πόνος έχει πάψει να υπάρχει. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αρχές σε ό,τι κάνουν και δεν ενεργούν αδιακρίτως. Επίσης, όταν συμβαίνει κάτι, ο Θεός έχει την κυριαρχία και ο Σατανάς δεν μπορεί να σε βλάψει· ζεις σαν πραγματικός άνθρωπος. Θα κατέστρεφε ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Θα καταστρέφονταν μόνοι τους τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Όχι, δεν θα το έκαναν. Είναι ένα εντελώς διαφορετικό είδος ανθρώπων σε σύγκριση με τους σημερινούς διεφθαρμένους ανθρώπους. Η καρδιά των σημερινών ανθρώπων ξεχειλίζει από μίσος και πόνο. Ανά πάσα στιγμή ή οπουδήποτε, είναι ικανοί ν’ αυτοκτονήσουν, να πολεμήσουν, να σκοτώσουν ανθρώπους και να κάνουν κακές πράξεις, προκαλώντας καταστροφή στον κόσμο των ανθρώπων. Αντιθέτως, οι άνθρωποι που σώζει ο Θεός και που έχουν αποκτήσει την αλήθεια και ζωή μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά χωρίς να πολεμούν ή να έχουν μίσος. Μπορούν να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του Θεού και να υποταχθούν με όλη τους την καρδιά και όλες τους τις δυνάμεις σε κάθε λέξη που λέει Εκείνος. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και εργάζονται σκληρά προς την ίδια κατεύθυνση. Προκειμένου να εκπληρωθεί το θέλημα του Θεού —όταν εσύ κατανοείς την αλήθεια, εκείνος κατανοεί την αλήθεια, εκείνη κατανοεί την αλήθεια κι εκείνοι κατανοούν την αλήθεια— είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να έχουν διαφορετικές απόψεις όταν είναι μαζί; (Όχι.) Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να φτάσουν στο σημείο όπου όλοι ζουν παρουσία του Θεού, ζουν σύμφωνα με τα λόγια Του και ζουν σύμφωνα με την αλήθεια, και όπου οι καρδιές των ανθρώπων βρίσκονται σε σύμπνοια. Μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι άραγε δυνατόν να εξακολουθούν να σφάζονται και να πολεμούν οι άνθρωποι μεταξύ τους; (Όχι.) Όχι. Πρέπει και πάλι να υπομένουν οι άνθρωποι τον πόνο; Δεν υπάρχει πόνος. Τέτοιοι άνθρωποι ζουν μια ευλογημένη ζωή χωρίς πολέμους και σφαγές. Τότε, πώς πρέπει να διαχειρίζονται οι άνθρωποι όλα αυτά που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός; (Πρέπει να συνυπάρχουν ειρηνικά.) Μία πτυχή είναι ότι πρέπει να συνυπάρχουν ειρηνικά. Η άλλη πτυχή είναι ότι πρέπει να διαχειρίζονται το καθετί σύμφωνα με την τάξη και τους νόμους που έχει ορίσει ο Θεός. Αυτό σημαίνει ότι όλη αυτή η τάξη και όλοι αυτοί οι νόμοι και τα έμβια όντα ανήκουν στο ανθρώπινο γένος, χρησιμοποιούνται από το ανθρώπινο γένος και δημιουργούν οφέλη για το ανθρώπινο γένος. Πόσο υπέροχο είναι ένα τέτοιο ανθρώπινο γένος! Τότε, δίνεται στους ανθρώπους το περιβάλλον διαβίωσης των ανθρώπων για να το διαχειριστούν. Ο Θεός ορίζει την τάξη και τους νόμους σ’ αυτόν τον κόσμο για χάρη των ανθρώπων και έπειτα δεν παρεμβαίνει. Αν μια μέρα δεις έναν λύκο να τρώει έναν λαγό, τι θα κάνεις; Πρέπει ν’ αφήσεις τον λύκο να τον φάει. Δεν μπορείς ν’ αναγκάσεις έναν λύκο να πάψει να τρώει λαγούς και ν’ αρχίσει να τρώει χορτάρι. Τι λάθος θα έκανες, τότε; (Θα πηγαίναμε κόντρα στη φυσική τάξη των πραγμάτων.) Θα πήγαινες κόντρα στη φυσική τάξη των πραγμάτων. Οι λαγοί τρώνε χορτάρι και οι λύκοι τρώνε κρέας, οπότε πρέπει να σεβαστείς την εγγενή φύση τους και να τους αφήσεις ν’ αναπτυχθούν ελεύθερα. Δεν χρειάζεται να παρεμβαίνεις στις δραστηριότητές τους και στον τρόπο ζωής τους με τεχνητό, πρόσθετο τρόπο. Δεν χρειάζεται να διαχειριστείς αυτά τα πράγματα· ο Θεός έχει ήδη ορίσει αυτά τα πράγματα όπως θα έπρεπε να είναι. Αν σε κάποια μέρη υπάρχει μεγάλη βροχόπτωση και το κλίμα δεν είναι κατάλληλο, τότε κάποια ζώα πρέπει να αποδημήσουν. Εσύ λες: «Πρέπει να το φτιάξουμε αυτό το μέρος. Γιατί βρέχει πάντα τόσο πολύ; Πρέπει να είναι πολύ κουραστικό για τα ζώα ν’ αποδημούν συνεχώς!» Δεν είναι ανοησία αυτό και πάλι; (Ναι.) Γιατί είναι ανοησία; Ο Θεός δεν δημιούργησε αυτό το κλίμα; (Ναι.) Ο Θεός δημιούργησε αυτό το κλίμα και άφησε αυτά τα ζώα να ζουν σ’ αυτήν την περιοχή. Ο Θεός δεν τα έκανε ν’ αποδημούν; (Ναι.) Τότε, εσύ γιατί θέλεις να παρέμβεις; Γιατί ενεργείς στα τυφλά με καλές προθέσεις; Γιατί είναι καλό το γεγονός ότι αποδημούν; Όταν πολλά ζώα παραμένουν σε μια περιοχή για μισό χρόνο, τρώνε όλο το χορτάρι. Αν δεν βρέξει και δεν θελήσουν να φύγουν, τότε τι πρέπει να γίνει; Θα πρέπει να βρέχει όλη την ώρα. Όταν το χώμα είναι βρεγμένο, δεν μπορούν να μείνουν εκεί και το χορτάρι θα είναι μουσκεμένο στο νερό της βροχής, οπότε πρέπει να φύγουν. Αποδημώντας, διατηρούν την καλή φυσική τους κατάσταση και δίνουν τη δυνατότητα στο χορτάρι να αναπτυχθεί ξανά. Όταν φάνε το περισσότερο χορτάρι σ’ ένα άλλο μέρος, θα έρθει η στιγμή να χιονίσει εκεί, κι έτσι θα διωχθούν ξανά, που λέει ο λόγος, και θα πρέπει γρήγορα ν’ αποδημήσουν. Παίρνουν ξανά τον δρόμο της επιστροφής στον αρχικό τους τόπο. Δεν βρέχει πια, το χορτάρι έχει μεγαλώσει και μπορούν και πάλι να το φάνε. Μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτό το οικοσύστημα διατηρεί συνεχώς την ισορροπία του με φυσικό τρόπο. Κάποιοι λένε: «Τα λιοντάρια τρώνε τα γκνου· τα καημένα! Δεν μπορούμε να κάνουμε τα γκνου εξυπνότερα;» Γιατί ενεργείς στα τυφλά με καλές προθέσεις; Προσπαθείς να δείξεις ότι είσαι καλόκαρδος; Η καλοσύνη σου ξεπερνάει τα όρια. Αν τα γκνου ήταν ευφυή, τα λιοντάρια θα πεινούσαν. Θα το άντεχες να βλέπεις τα λιοντάρια να πεινάνε; Άλλοι λένε: «Τα λιοντάρια είναι κακά. Δαγκώνουν τα ελάφια και τις ζέβρες. Είναι τόσο αιμοβόρα και άσπλαχνα!» Αν εξαφάνιζες τα λιοντάρια, θα υπήρχαν υπερβολικά πολλές ζέβρες και ελάφια. Και ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Θα έτρωγαν όλο το χορτάρι και οι βοσκότοποι θα μετατρέπονταν σε έρημο. Θα το άντεχες αυτό; Θα ενεργούσες και πάλι μ’ αυτές τις καλές προθέσεις; Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Να τ’ αφήσεις ν’ αναπτυχθούν ελεύθερα. Έτσι είναι τα πράγματα με τα ζώα. Ο Θεός δημιούργησε προ πολλού όλη αυτήν την τάξη και εσύ πρέπει να την αποδεχθείς είτε το θέλεις είτε όχι· τα πάντα πρέπει να προχωρούν όπως έχει οριστεί. Αν πας κόντρα στη φυσική τάξη των πραγμάτων, δεν μπορεί να διατηρηθεί η ζωή. Μόλις κατανοήσεις όλους αυτούς τους νόμους, θα τους σέβεσαι και θ’ αντιμετωπίζεις αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τους νόμους. Τότε, θα δεις τη σοφία που έχει η κυριαρχία του Θεού πάνω στα πάντα. Επιπλέον, όλοι αυτοί οι νόμοι είναι σύμφυτοι με τη ζωή. Πώς έγινε αυτό; (Το προόρισε ο Θεός.) Το προόρισε ο Θεός. Έτσι το ρύθμισε ο Θεός. Οι άνθρωποι ερευνούν την επιστήμη, ερευνούν τη βιολογία, ερευνούν όλων των ειδών τους κλάδους μελέτης. Τόσα χρόνια κάνουν έρευνες, αλλά κατανοούν μόνο το απλό δόγμα και τάξη· κανείς δεν αντιλαμβάνεται την κυριαρχία ή τη σοφία του Θεού μέσα σ’ αυτό το δόγμα και μέσα σ’ αυτά τα φαινόμενα. Γιατί όλο αυτό το οικοσύστημα και η τροφική αλυσίδα είναι τόσο περίπλοκα και θαυμαστά; Οι άνθρωποι απλώς αποσαφηνίζουν ένα φαινόμενο ή ανακοινώνουν ένα γεγονός στους ανθρώπους σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά κανείς δεν μπορεί να συνοψίσει ή να διακρίνει καθαρά ότι όλα αυτά προήλθαν από τον Θεό, ότι δεν έγιναν από μόνα τους. Αν συμφωνήσουμε με την άποψη ότι έγιναν από μόνα τους, τότε πώς γίνεται όλα αυτά τα χρόνια να μην έχει δει ποτέ κανείς έναν πίθηκο να μετατρέπεται σε άνθρωπο; Ο Θεός όρισε όλους αυτούς τους νόμους. Έχουν καμία σχέση με τη μετατροπή των πιθήκων σε ανθρώπους; (Όχι.) Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Ο Θεός όρισε όλους αυτούς τους νόμους και όλη αυτήν την τάξη. Αν οι άνθρωποι έχουν την τύχη να επιβιώσουν, τότε εκείνη την εποχή όχι απλώς θα σέβονται, θα διατηρούν και θα διαχειρίζονται όλη αυτήν την τάξη και όλους αυτούς τους νόμους, αλλά κι αυτό είναι το σημαντικότερο θα είναι εκείνοι που θα επωφελούνται περισσότερο από όλη αυτήν την τάξη και όλους αυτούς τους νόμους. Ο Θεός τα ετοίμασε όλα αυτά για την ανθρωπότητα και τα όρισε για τους ανθρώπους· τα πάντα είναι έτοιμα για να τ’ απολαύσουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι τα πιο ευλογημένα δημιουργήματα από όλα. Οι άνθρωποι έχουν ομιλία, έχουν σκέψη, μπορούν ν’ ακούσουν τη φωνή του Θεού, μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια Του, έχουν μια γλώσσα για να επικοινωνούν με τον Θεό και είναι οι πιο ικανοί να κατανοήσουν τα λόγια Του. Είναι τα πιο ευλογημένα δημιουργήματα, επειδή ο Θεός τούς έδωσε το μεγαλύτερο κεφάλαιο με το οποίο μπορούν να σωθούν και να προσέλθουν ενώπιόν Του. Στο τέλος, οι άνθρωποι θα πρέπει να διαχειριστούν και να διατηρήσουν όλα όσα έχει κάνει ο Θεός, και όλη αυτήν την τάξη και όλους τους νόμους που έχει ορίσει Εκείνος. Εκείνοι που απλώς ερευνούν, ρημάζουν, καταστρέφουν και στρεβλώνουν όλη αυτήν την τάξη και όλους αυτούς τους νόμους πρέπει να εξαλειφθούν. Οι άνθρωποι έχουν υποφέρει πολλές κακουχίες. Στην πραγματικότητα, είναι υπαρκτός αυτός ο όμορφος προορισμός στον οποίο πιστεύουν μέσα τους και τον οποίο επιδιώκουν και λαχταρούν; Στην πραγματικότητα, δεν είναι υπαρκτός. Είναι απλώς μια επιθυμία και μια φιλοδοξία των ανθρώπων, και διαφέρει από αυτό που θέλει να δώσει ο Θεός στους ανθρώπους. Είναι δύο ξεχωριστά πράγματα και δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Επομένως το μέρος «να κουβαλάς βαρύ φορτίο» από τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» δεν είναι κάτι υπαρκτό για τους ανθρώπους. Τι εννοώ όταν λέω ότι δεν είναι κάτι υπαρκτό; Ότι ο όμορφος προορισμός στον οποίο πιστεύεις και αυτά που θέλεις να πετύχεις στις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες που τρέφεις βαθιά μέσα σου δεν είναι καθόλου υπαρκτά. Όσες κακουχίες κι αν υποφέρεις ή όση ατίμωση κι αν υποστείς, τελικά ο προορισμός που λαχταράς, αυτά που επιθυμείς να πετύχεις, ο άνθρωπος που θέλεις να γίνεις και ο βαθμός στον οποίο θέλεις να είσαι ευλογημένος δεν στέκουν. Δεν είναι αυτά τα πράγματα που θέλει να σου δώσει ο Θεός. Ποιο άλλο πρόβλημα υπάρχει εδώ; Οι άνθρωποι υπομένουν την ταπείνωση και κουβαλάνε βαρύ φορτίο όταν κρύβουν τις πραγματικές τους ικανότητες υπομένοντας την ατίμωση, κι έπειτα υπομένουν την ατίμωση για να πετύχουν τους στόχους τους. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι; Είναι τα ιδανικά και ακόμα και οι επιθυμίες που τρέφουν βαθιά μέσα τους. Τότε, λοιπόν, όταν οι πιστοί υφίστανται ταλαιπωρία, το κάνουν για να ικανοποιήσουν μια επιθυμία; (Όχι.) Τότε γιατί το κάνουν; Όταν οι πιστοί υφίστανται ταλαιπωρία, είναι θετικός ή αρνητικός ο στόχος που θέλουν να επιδιώξουν; (Θετικός.) Έχει σχέση με την επιθυμία; (Όχι.) Τότε ποιος είναι αυτός ο θετικός στόχος; (Ν’ αποβάλλουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να γίνουν αληθινοί άνθρωποι και να είναι σε θέση να ζουν καλύτερα.) Ν’ αποβάλλουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να γίνουν αληθινοί άνθρωποι και να είναι σε θέση να ζουν καλύτερα. Τι άλλο; Να γίνουν άνθρωποι που θα σωθούν και να μην επαναστατήσουν ξανά ενάντια στον Θεό. Θέλετε να γίνετε σαν τον Ιώβ και τον Πέτρο; (Ναι.) Τότε, δεν είναι στόχος αυτό; (Ναι.) Σχετίζεται με την επιθυμία αυτός ο στόχος; (Όχι.) Αυτός ο στόχος είναι μια θεμιτή επιδίωξη και είναι ο στόχος και το μονοπάτι που έχει δώσει ο Θεός στους ανθρώπους. Αυτό είναι κάτι θεμιτό. Γι’ αυτό λέω ότι η ταλαιπωρία που υφίστασαι λόγω αυτού του θεμιτού στόχου που επιδιώκεις δεν είναι ταπείνωση. Αντιθέτως, είναι αυτό που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι και είναι το μονοπάτι που πρέπει ν’ ακολουθήσουν. Μπορούν να βαδίσουν σ’ αυτό το μονοπάτι οι άνθρωποι που πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι υφίστανται ατίμωση; Δεν μπορούν, και ούτε μπορούν να πετύχουν αυτόν τον στόχο.

Εξετάζοντας τώρα τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», άραγε αυτή η φράση είναι η αλήθεια; (Όχι.) Δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι κριτήριο για τη συμπεριφορά, τις πράξεις ή τη λατρεία των ανθρώπων προς τον Θεό. Άραγε, πρέπει οι άνθρωποι να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο για να τους σώσει ο Θεός; (Όχι.) Είναι σωστό ή λάθος να πει κανείς ότι ένας άνθρωπος σώθηκε επειδή υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο; (Λάθος.) Γιατί είναι λάθος; Όταν κάποιος υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο, δεν κάνει πράξη την αλήθεια· πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να σωθεί; Είναι σαν να λέμε ότι κάποιος σκότωσε ανθρώπους, έβαλε φωτιές και έκανε πολλές κακές πράξεις, και στο τέλος έγινε «ένας λαοφιλής ηγέτης». Δεν είναι περίπου σαν να λέμε αυτό; (Ναι.) Αυτό σημαίνει. Αν και είναι εμφανές ότι βαδίζει στο μονοπάτι της μοχθηρίας, έγινε θετικός άνθρωπος. Αυτό είναι αντίφαση. Αν κάποιος έλεγε ότι ένας άνθρωπος υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο, και τελικά κατάφερε να είναι σε σύμπνοια με τον Θεό, ή ότι ένας άνθρωπος υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο, και τελικά παρέμεινε ακλόνητος στις δοκιμασίες, ή ότι ένας άνθρωπος υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο, και τελικά ολοκλήρωσε την ανάθεση του Θεού, τότε ποια από αυτές τις δηλώσεις θα ήταν σωστή; (Καμία.) Καμία από αυτές τις δηλώσεις δεν είναι σωστή. Είναι σωστό να ειπωθεί ότι κάποιος υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο όσο διέδιδε το ευαγγέλιο σε ένα ολόκληρο χωριό; (Όχι.) Βλέπω ότι κάποιοι δεν είναι σίγουροι και σκέφτονται: «Είναι σωστό; Νομίζω ότι αυτή η δήλωση είναι σωστή· ή μήπως δεν είναι; Πολλές φορές οι άνθρωποι πρέπει να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο όσο διαδίδουν το ευαγγέλιο και καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό». Είναι σωστή η χρήση αυτής της φράσης σ’ αυτό το πλαίσιο; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί όχι; Πείτε Μου. (Επειδή το να υπομένει κανείς την ταπείνωση και να κουβαλάει βαρύ φορτίο δεν έχει θετική επίδραση.) Είναι σωστή αυτή η χρήση; Εξηγήστε γιατί είναι λανθασμένη αυτή η φράση. Αναλύστε την. «Υπομένοντας την ταπείνωση και κουβαλώντας βαρύ φορτίο όσο διέδιδαν το ευαγγέλιο, προσηλύτισαν πολλούς ανθρώπους, απέφεραν πολλούς καρπούς και διέδωσαν το όνομα του Θεού». Ξέρετε αν είναι σωστή αυτή η δήλωση; Αν εφαρμόσουμε αυτήν τη φράση με βάση κάθε δήλωση πάνω στην οποία συναναστραφήκαμε σήμερα, θα ήταν λάθος να τη χρησιμοποιήσουμε σ’ αυτήν την περίπτωση· αν, όμως, πάμε τη σκέψη μας ένα βήμα παραπέρα και λάβουμε υπόψη ότι κάποιες φορές οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου χτυπούν εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο, τους βάζουν τις φωνές ή τους κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα, μήπως τότε θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπομένουν την ταπείνωση; (Όχι.) Τότε τι είναι όλο αυτό; (Η ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι πιστοί όσο διαδίδουν το ευαγγέλιο.) Σωστά. Είναι η ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι άνθρωποι. Αυτή είναι η ευθύνη, η υποχρέωση και η ανάθεση που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους. Είναι όπως μια γέννα είναι επώδυνη· δεν είναι μια ταλαιπωρία που πρέπει να υποστεί μια γυναίκα; (Ναι.) Θα ήταν σωστό να πει μια γυναίκα πει στο παιδί της: «Υπέμεινα την ταπείνωση και κουβάλησα βαρύ φορτίο για να σε φέρω στον κόσμο»; (Όχι.) Ταλαιπωρήθηκε. Γιατί, λοιπόν, είναι λάθος να το πει; Επειδή αυτή είναι η ταλαιπωρία που πρέπει να υποστεί. Για παράδειγμα, αν ένας λύκος κυνηγούσε πολλές ώρες για να πιάσει έναν λαγό, θα ήταν σωστό να πει: «Υπέμεινα την ταπείνωση και κουβάλησα βαρύ φορτίο για να φάω έναν λαγό»; (Όχι.) Ο λύκος πρέπει να θυσιάσει κάτι ως αντάλλαγμα, για να φάει έναν λαγό. Ο λαγός δεν πρόκειται να κάτσει εκεί και να περιμένει να τον φάει ο λύκος. Υπάρχει κάποια αποστολή που είναι εύκολη; Όποια κι αν είναι η αποστολή κάποιου, πάντα πρέπει να κάνει μια θυσία. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπομένει την ταπείνωση και κουβαλάει βαρύ φορτίο. Τώρα που αναλύσαμε πλήρως τη φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», πώς τη χαρακτηρίσαμε; (Ως αρνητική.) Τη χαρακτηρίσαμε ως μια αρνητική και μειωτική φράση και ως λογική και φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Δεν έχει καμία σχέση με την πίστη στον Θεό ούτε με τα θετικά πράγματα. Δεν είναι σωστό να πει κάποιος: «Διαδίδω το ευαγγέλιο εδώ και πολλά χρόνια. Έχω υπομείνει πραγματικά την ταπείνωση και κουβαλήσει βαρύ φορτίο!» Η διάδοση του ευαγγελίου είναι δική σου ευθύνη και είναι η ταλαιπωρία που οφείλεις να υποστείς. Ακόμη κι αν δεν διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν θα υποφέρεις ταλαιπωρίες απλώς και μόνο επειδή ζεις; Αυτές είναι ταλαιπωρίες που οφείλουν να υποφέρουν οι άνθρωποι· αυτό είναι θεμιτό. Η φράση «να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο» έχει ουσιαστικά εξαλειφθεί από τον οίκο του Θεού. Αν κάποιος αναφέρει ξανά αυτήν τη φράση, πώς θα την ερμηνεύσεις; Αν κάποιος πει: «Υπέμεινα την ταπείνωση και κουβάλησα βαρύ φορτίο στη φυλακή, για να μη γίνω Ιούδας!», είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι.) Γιατί όχι; Είναι ένας πολύ δίκαιος στόχος και είναι πολύ σωστό να πει «για να μη γίνω Ιούδας». Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να μην ισχύει ότι υπέμεινε την ταπείνωση και κουβάλησε βαρύ φορτίο; (Ένας πιστός δεν θα έπρεπε να είναι Ιούδας.) Σωστά. Πώς θα ήταν λογικό ένας πιστός να είναι Ιούδας; Δεν είναι γελοίο να πει κανείς ότι το να μην είσαι Ιούδας σημαίνει να υπομένεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο; Η αποστολή σου είναι να καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό. Αυτή είναι η μαρτυρία στην οποία πρέπει να παραμένουν ακλόνητα τα δημιουργημένα όντα και η στάση στην οποία πρέπει να παραμένουν ακλόνητα τα δημιουργημένα όντα. Ο Σατανάς δεν αξίζει να δοξάζεται από τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι Αυτός που πρέπει να λατρεύουν οι άνθρωποι και είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο να λατρεύουν τον Θεό. Όταν ο Σατανάς προσπαθεί να σε λυγίσει για να κάνεις το θέλημά του, πρέπει να παραμένεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου για τον Θεό, ν’ απαρνηθείς τη ζωή σου και να μη γίνεις Ιούδας. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπομένεις την ταπείνωση και κουβαλάς βαρύ φορτίο. Έχω πλέον εξηγήσει ξεκάθαρα αυτήν τη φράση. Αν κάποιος πει ξανά ότι έχει υπομείνει την ταπείνωση και έχει κουβαλήσει βαρύ φορτίο, πώς θα πρέπει να χειριστείτε το ζήτημα; Θα καταλάβει όταν τον αφήσετε ν’ ακούσει το κήρυγμα που έκανα σήμερα. Αυτός είναι ο ευκολότερος τρόπος.

Γ. Θέληση για μάχη χωρίς να καταθέτεις ποτέ τα όπλα.

Η τρίτη εκδήλωση της φράσης κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή είναι η θέληση για μάχη χωρίς να καταθέτεις ποτέ τα όπλα. Τι είδους διάθεση είναι να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα; Αλαζονική διάθεση. Πώς είναι δυνατόν να μην αποτύχουν ποτέ οι άνθρωποι; Πώς είναι δυνατόν να μην κάνουν ποτέ τίποτε λάθος, να μην πουν ποτέ τίποτε λάθος ή να μην κάνουν ποτέ λάθη; Πρέπει να παραδεχθείς το εξής: «Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένας κανονικός άνθρωπος. Έχω ελαττώματα και ελλείψεις. Υπάρχουν στιγμές που κάνω κάτι λάθος και στιγμές που λέω κάτι λάθος. Είμαι ικανός να κάνω λάθος και ν’ ακολουθήσω το λάθος μονοπάτι. Είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος». Τι σημαίνει, λοιπόν, η φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα»; Σημαίνει να μην παραδέχεται κάποιος ότι αποτυγχάνει, ότι συναντά εμπόδια ή ότι ξεστρατίζει στο λάθος μονοπάτι. Απλώς συνεχίζει πεισματικά την πορεία του. Αποτυγχάνει, αλλά δεν αποθαρρύνεται· αποτυγχάνει, αλλά δεν παραδέχεται τα λάθη του. Όσοι άνθρωποι κι αν τον επιπλήττουν ή τον καταδικάζουν, εκείνος δεν αλλάζει γνώμη. Επιμένει να μάχεται, να κοπιάζει και να επιδιώκει προς τη δική του κατεύθυνση και για τους δικούς του στόχους, χωρίς να σκέφτεται καθόλου το κόστος. Σ’ αυτήν τη νοοτροπία αναφέρεται αυτή η φράση. Δεν καταφέρνει πολύ καλά να ενθαρρύνει τους ανθρώπους αυτή η νοοτροπία; Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται συνήθως η φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα»; Σε κάθε είδους περίπτωση. Όπου υπάρχουν διεφθαρμένοι άνθρωποι, υπάρχει κι αυτή η φράση· υπάρχει κι αυτή η νοοτροπία. Για ποιον λόγο, λοιπόν, επινόησαν αυτήν τη φράση εκείνοι που ανήκουν στο σινάφι του Σατανά; Για να μην αποκτήσουν ποτέ αυτογνωσία οι άνθρωποι, για να μην αναγνωρίζουν και να μην αποδέχονται τα λάθη τους. Για να μη βλέπουν μόνο την εύθραυστη, αδύναμη και ανίκανη πλευρά του εαυτού τους, αλλά να βλέπουν την πλευρά του εαυτού τους που είναι ικανή, δυνατή και γενναία, να μην υποτιμούν την εαυτό τους, αλλά να πιστεύουν ότι είναι ικανοί. Αν πιστεύεις ότι είσαι ικανός, τότε είσαι ικανός· αν πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις, τότε δεν θ’ αποτύχεις, κι αν πιστεύεις ότι μπορείς να γίνεις η αφρόκρεμα, τότε θα το καταφέρεις. Εφόσον έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα, αυτήν τη φιλοδοξία και την επιθυμία, μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Οι άνθρωποι δεν είναι ασήμαντοι· είναι δυνατοί. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Η σκηνή σου φτάνει ως εκεί που φτάνει η καρδιά σου». Κάποιοι ξετρελαίνονται μ’ αυτό το ρητό μόλις το ακούνε: «Τέλεια! Θέλω ν’ αποκτήσω ένα διαμάντι δέκα καρατίων. Αυτό σημαίνει ότι θα το αποκτήσω; Θέλω μια Μερσεντές. Αυτό σημαίνει ότι θα την αποκτήσω;» Δηλαδή, θ’ αποκτήσεις αυτό που επιθυμεί η καρδιά σου; (Όχι.) Αυτό το ρητό είναι μια πλάνη. Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, η αλαζονεία αυτών που πιστεύουν και αποδέχονται τη φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα» δεν έχει όρια. Με ποια λόγια του Θεού έρχεται ευθέως σε αντίφαση το σκεπτικό αυτών των ανθρώπων; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν αυτογνωσία και να φέρονται προσγειωμένα. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· έχουν ατέλειες και μια διάθεση που αντιστέκεται στον Θεό. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Κανείς δεν είναι τέλειος· όλοι είναι απλώς φυσιολογικοί άνθρωποι. Πώς προέτρεψε ο Θεός τους ανθρώπους να φέρονται; (Με κόσμιο τρόπο.) Να φέρονται με κόσμιο τρόπο και να παραμένουν ακλόνητοι στη θέση τους ως δημιουργήματα, προσγειωμένα. Απαίτησε ποτέ ο Θεός από τους ανθρώπους να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα; (Όχι.) Όχι. Τι λέει, λοιπόν, ο Θεός για τους ανθρώπους που ακολουθούν το λάθος μονοπάτι ή που αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση; (Λέει να το αναγνωρίζουν και να το αποδέχονται.) Να το αναγνωρίζουν και να το αποδέχονται, έπειτα να το κατανοούν, να είναι σε θέση ν’ αλλάξουν και να καταφέρουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αντιθέτως, οι άνθρωποι που δεν καταθέτουν ποτέ τα όπλα δεν κατανοούν τα προβλήματά τους, δεν κατανοούν τα λάθη τους, δεν αποδέχονται τα λάθη τους, δεν αλλάζουν σε καμία περίπτωση και δεν μετανοούν σε καμία περίπτωση, πόσο μάλλον αποδέχονται την κυριαρχία ή τις ρυθμίσεις του Θεού. Όχι μόνο δεν αναζητούν ποια είναι ακριβώς η μοίρα των ανθρώπων ή ποιες είναι οι ενορχηστρώσεις και οι ρυθμίσεις του Θεού, —όχι μόνο δεν τα αναζητούν όλα αυτά, αλλά, αντιθέτως, παίρνουν τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια· θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Επίσης, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν αυτογνωσία, να αξιολογούν και ν’ αποτιμούν με ακρίβεια τον εαυτό τους, και να κάνουν ό,τι μπορούν να κάνουν καλά, με προσγειωμένο και κόσμιο τρόπο και με όλη τους την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή, ενώ ο Σατανάς ωθεί τους ανθρώπους να εκμεταλλεύονται στο έπακρο την αλαζονική τους διάθεση και να δίνουν στην αλαζονική τους διάθεση τον πλήρη έλεγχο. Ωθεί τους ανθρώπους να γίνουν υπεράνθρωποι, σπουδαίοι ή να έχουν ακόμα και υπερδυνάμεις· ωθεί τους ανθρώπους να γίνουν κάτι που δεν μπορούν να είναι. Άρα, ποια είναι η φιλοσοφία του Σατανά; Ότι ακόμα κι αν κάνεις λάθος, δεν κάνεις λάθος, και εφόσον έχεις μια νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας και δεν καταθέτεις ποτέ τα όπλα, αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που θα γίνεις η αφρόκρεμα και αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που οι επιθυμίες και οι στόχοι σου θα πραγματοποιηθούν. Μήπως, λοιπόν, κατά μία έννοια το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσεις οποιοδήποτε μέσο για να πετύχεις κάτι; Για να πετύχεις τους στόχους σου, πρέπει να μην παραδέχεσαι ότι μπορεί ν’ αποτύχεις, πρέπει να μην πιστεύεις ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και πρέπει να μην πιστεύεις ότι είσαι ικανός ν’ ακολουθήσεις το λάθος μονοπάτι. Εκτός αυτού, πρέπει να χρησιμοποιήσεις αδίστακτα κάθε είδους μέθοδο ή δολοπλοκία για να πραγματοποιήσεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Άραγε, υπάρχει κάτι στη φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα» που υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη μοίρα τους με μια στάση αναμονής και υποταγής; (Όχι.) Όχι. Οι άνθρωποι επιμένουν να πάρουν τη μοίρα τους εξολοκλήρου στα δικά τους χέρια· θέλουν να ελέγχουν οι ίδιοι τη μοίρα τους. Είτε έχει να κάνει με τον δρόμο που θ’ ακολουθήσουν, είτε με το κατά πόσο θα είναι ευλογημένοι, είτε με τον τρόπο ζωής που θα υιοθετήσουν, πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο στα πάντα. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Η ευκαιρία εμφανίζεται σε όσους προετοιμάζονται γι’ αυτήν». Τι είδους ρητό είναι αυτό; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που προετοιμάζονται για πολλά χρόνια, που προετοιμάζονται σε όλη τους τη ζωή, αλλά πεθαίνουν χωρίς να τους δοθεί ποτέ μια ευκαιρία. Από πού δίνεται η ευκαιρία; (Από τον Θεό.) Αν ο Θεός δεν δημιουργήσει μια ευκαιρία για σένα, τότε όσο κι αν προετοιμαστείς, θα έχει κανένα όφελος; (Όχι.) Αν ο Θεός δεν σκοπεύει να σου δώσει μια ευκαιρία και δεν το έχει η μοίρα σου, τότε, όσα χρόνια κι αν προετοιμάζεσαι, ποιο θα είναι το όφελος; Μήπως θα σε λυπηθεί ο Θεός και θα σου δώσει μια ευκαιρία, επειδή προετοιμαζόσουν για τόσα χρόνια; Θα το κάνει αυτό ο Θεός; (Όχι.) Η ευκαιρία θα εμφανιστεί αν ο Θεός την έχει δημιουργήσει για σένα, και δεν θα σου δοθεί καμία ευκαιρία αν ο Θεός δεν την έχει δημιουργήσει για σένα. Έχει νόημα το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα; (Όχι.) Κάποιοι λένε: «Δεν θα καταθέσω ποτέ τα όπλα. Παίρνω τη μοίρα μου στα δικά μου χέρια!» Μιλάνε με πάθος, αλλά δεν εξαρτάται από αυτούς το κατά πόσο μπορούν να τα καταφέρουν. Για παράδειγμα, μια γυναίκα θέλει ν’ αποκτήσει γιο. Γεννάει πολλά παιδιά, αλλά είναι όλα κορίτσια. Οι άλλοι της λένε να μην κάνει άλλα παιδιά και ότι δεν το έχει η μοίρα της ν’ αποκτήσει γιο, όμως εκείνη δεν υποχωρεί και λέει: «Δεν το πιστεύω αυτό. Δεν θα καταθέσω ποτέ τα όπλα!» Όταν και το δέκατο παιδί της είναι κορίτσι, τελικά υποχωρεί: «Φαίνεται ότι δεν το έχει η μοίρα μου ν’ αποκτήσω γιο». Θα εξακολουθεί να μην καταθέτει ποτέ τα όπλα; Εξακολουθεί να έχει αυτήν τη σιγουριά; Τολμάει να κάνει κι άλλα παιδιά; Όχι, δεν τολμάει. Κάποιος άλλος έχει μια επιχείρηση και θέλει να βγάλει κέρδος πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια μέσα σε δύο χρόνια. Στην αρχή, όταν δεν έχει κανένα κέρδος τους πρώτους έξι μήνες, λέει: «Δεν πειράζει. Δεν έχει καμία σημασία ότι δεν έβγαλα χρήματα τους πρώτους έξι μήνες. Σίγουρα θα βγάλω χρήματα το επόμενο εξάμηνο». Αφού περάσει περισσότερο από ένας χρόνος και δεν έχει βγάλει χρήματα, και πάλι δεν κάνει πίσω: «Δεν καταθέτω ποτέ τα όπλα. Πιστεύω ότι όλα είναι στο χέρι μας· έχω άφθονες ευκαιρίες!» Μετά από τα δύο χρόνια, δεν έχει βγάλει ούτε πενήντα χιλιάδες, πόσο μάλλον πεντακόσιες. Πιστεύει ότι δεν είχε αρκετό χρόνο και αρκετή εμπειρία, οπότε πηγαίνει να σπουδάσει για δύο ακόμη χρόνια. Μετά από τέσσερα χρόνια, όχι μόνο δεν έχει βγάλει πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια, αλλά έχει χάσει σχεδόν όλο το αρχικό του κεφάλαιο, όμως και πάλι δεν καταθέτει τα όπλα: «Είναι γραφτό μου να βγάλω χρήματα. Πώς γίνεται να μην μπορώ να βγάλω πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια;» Όταν θα έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια, άραγε ο στόχος του θα είναι ακόμα να κερδίσει πεντακόσιες χιλιάδες δολάρια; Αν τον ρωτήσεις ξανά πόσα χρήματα σκοπεύει να βγάλει αυτήν τη χρονιά, λέει: «Α, μου αρκεί να βγάλω τα προς το ζην». Εξακολουθεί να μην καταθέτει ποτέ τα όπλα; Έχει αποτύχει, έτσι δεν είναι; Πώς απέτυχε; Μήπως απέτυχε επειδή είχε θέσει υπερβολικά υψηλό στόχο ως προς τα κέρδη; Μ’ αυτό έχει να κάνει; Όχι. Δεν είναι οι άνθρωποι που αποφασίζουν, είτε πρόκειται για την περιουσία τους, είτε για τα παιδιά τους, είτε για τις κακουχίες που υποφέρουν στη ζωή τους, είτε για το πότε θα φύγουν και πού θα πάνε. Κάποιοι θέλουν να εργαστούν στη δημόσια διοίκηση, αλλά δεν τους δίνεται ποτέ η ευκαιρία. Τι φταίει γι’ αυτό; Μήπως δεν είναι ικανοί; Είναι ικανοί, είναι υστερόβουλοι και ξέρουν πώς να καλοπιάνουν τους άλλους. Γιατί, λοιπόν, τους είναι τόσο δύσκολο να γίνουν κρατικοί αξιωματούχοι; Έχουν γίνει κρατικοί αξιωματούχοι άνθρωποι λιγότερο ικανοί από αυτούς και άνθρωποι τους οποίους περιφρονούν. Για ποιον λόγο αυτοί, αν και είναι καλοί στα λόγια, έχουν πραγματικό ταλέντο και αξιόλογη εκπαίδευση στη φαρέτρα τους, δυσκολεύονται τόσο να γίνουν κρατικοί αξιωματούχοι; Όταν ήταν νέοι, δεν κατέθεταν ποτέ τα όπλα, αλλά όταν πέρασαν τα χρόνια και παρέμεναν ακόμα απλώς υπάλληλοι, στο τέλος έκαναν πίσω και είπαν: «Τη μοίρα του ανθρώπου την ορίζει ο Ουρανός. Αν το έχει η μοίρα μου, θα έρθει. Αν όχι, τότε δεν γίνεται να αποκτηθεί με την προσπάθεια». Έχουν παραδοθεί στη μοίρα τους, έτσι δεν είναι; Τι απέγινε η νοοτροπία τους να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα; Οι άνθρωποι γελοιοποιούνται μπροστά στα γεγονότα.

Τι επίδραση έχει στους ανθρώπους η νοοτροπία του να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα; Ενθαρρύνει τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους. Δεν έχει στους ανθρώπους θετική επίδραση ούτε τους προσφέρει καθοδήγηση· αντίθετα, έχει μια αρνητική, δυσμενή επίδραση πάνω τους. Οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα ποια είναι η θέση τους στο σύμπαν, ποια μοίρα έχει σχεδιάσει ο Ουρανός γι’ αυτούς ούτε έχουν ιδέα για την κυριαρχία του Θεού ή τις ρυθμίσεις Του. Σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν αποκτήσει κι αυτό το επονομαζόμενο ψυχικό δεκανίκι. Τι γίνεται στο τέλος, όταν το μόνο πιθανό είναι να παραπλανηθούν οι άνθρωποι; Κάνουν πολύ κόπο για το τίποτα, και κάνουν πολύ άχρηστο κόπο. Για να πετύχουν τους στόχους τους, υφίστανται σημαντική απώλεια και μεγάλο τραύμα, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Επίσης, σίγουρα έχουν κάνει πολύ κακό για να εκπληρώσουν τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τους στόχους τους. Τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό το κακό στην επόμενη ζωή τους; Θα επιφέρει μόνο τιμωρία. Η διεφθαρμένη διάθεση δημιουργεί στους ανθρώπους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Είναι άραγε θεμιτό τίποτε απ’ αυτά που αναγκάζουν τους ανθρώπους να κάνουν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους; Συνάδει με την αλήθεια τίποτε απ’ όλα αυτά; (Όχι). Τι είναι αυτά τα πράγματα; Είναι μόνο κακές πράξεις. Τι περιλαμβάνει αυτό το κακό; Το ότι είναι υστερόβουλοι απέναντι στους άλλους, τους εξαπατούν, τους βλάπτουν και τους ξεγελάνε. Οι άνθρωποι καταλήγουν να χρωστάνε τόσο πολλά στους άλλους, που θα μπορούσαν να μετενσαρκωθούν σε ζώο στην επόμενη ζωή τους. Θα ζήσουν σαν ένα ζώο στο σπίτι εκείνου στον οποίο χρωστάνε τα περισσότερα, εκείνου που ξεγέλασαν και εξαπάτησαν περισσότερο· θα είναι ανίκανοι να μιλήσουν και θα τους δίνουν διαταγές οι άνθρωποι. Ακόμη κι αν μετενσαρκωθούν σε ανθρώπους, θα περάσουν μια ζωή με ατέλειωτα βάσανα· πρέπει να πληρώσουν για όσα έχουν κάνει. Αυτή θα είναι η αρνητική συνέπεια που θα επέλθει. Αν δεν τους κατηύθυνε το ρητό «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα», δεν θα ενθαρρύνονταν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους, κι αν δεν πραγματοποιούνταν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους σε δύο ή τρία χρόνια, πιθανότατα θα εγκατέλειπαν την προσπάθεια. Μόλις, όμως, ο Σατανάς αναζωπυρώνει τις φλόγες, οι επιθυμίες τους διογκώνονται ολοένα και περισσότερο. Το πρόβλημα δεν είναι η διόγκωση αυτή καθεαυτή, αλλά το γεγονός ότι τους οδηγεί σ’ ένα μοχθηρό μονοπάτι. Όταν κάποιος βαδίζει σ’ ένα μοχθηρό μονοπάτι, είναι δυνατόν να κάνει καλά πράγματα; Είναι δυνατόν να ενεργεί ανθρώπινα; Όχι, δεν είναι δυνατόν. Θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να πετύχει τους στόχους και τις επιδιώξεις του, θα ορκιστεί ότι δεν θα ησυχάσει μέχρι να εκπληρώσει τους στόχους του, και είναι ικανός να κάνει κάθε είδους κακό. Απλώς κοιτάξτε γύρω σας· δεν υπάρχουν περιστατικά παιδιών που σκότωσαν τους γονείς τους για να τους πάρουν την περιουσία; (Ναι.) Υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά ανθρώπων που σκοτώνουν τους φίλους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα με τα ίδια τους τα χέρια για χάρη του δικού τους προσωπικού συμφέροντος. Όταν δύο άνθρωποι βρίσκουν την ίδια επωφελή ευκαιρία και πρέπει να παλέψουν μεταξύ τους γι’ αυτήν, χρησιμοποιούν όποιο μέσο μπορούν για να την αποκτήσουν. Τι σκέφτονται την πιο κρίσιμη στιγμή; «Δεν καταθέτω ποτέ τα όπλα. Δεν γίνεται με τίποτα ν’ αποτύχω αυτήν τη φορά. Αν χάσω αυτήν την ευκαιρία, μπορεί για το υπόλοιπο της ζωής μου να μη βρεθεί ποτέ ξανά στον δρόμο μου μια τόσο καλή ευκαιρία. Οπότε, αυτήν τη φορά πρέπει να κερδίσω. Πρέπει οπωσδήποτε ν’ αρπάξω αυτήν την ευκαιρία. Θα σκοτώσω όποιον μου κλείσει τον δρόμο, χωρίς καμία εξαίρεση!» Τι γίνεται τελικά; Ο ένας σκοτώνει τον άλλο. Μπορεί να έχει πετύχει τον στόχο του και να έχει ικανοποιήσει την επιθυμία του, αλλά ταυτόχρονα έχει κάνει κακό και έχει επέλθει η καταστροφή. Μπορεί να μην ησυχάσει η καρδιά του για όλη του τη ζωή, μπορεί να κατηγορεί τον εαυτό του ή μπορεί να μην έχει καμία συναίσθηση. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβάνεται καθόλου, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει ορίσει αυτό το ζήτημα. Ο Θεός έχει έναν τρόπο να το χειριστεί. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει εκπληρώσει τον στόχο του σ’ αυτήν τη ζωή, μπορεί να τα έχει καταφέρει, αλλά στην επόμενη ζωή θα πρέπει να πληρώσει φρικτό τίμημα για όσα έκανε σ’ αυτήν τη ζωή, που πιθανότατα ήταν κακές πράξεις. Μπορεί να πρέπει να πληρώνει γι’ αυτό για μία ζωή, δύο ζωές, τρεις ζωές ή ακόμα και στην αιωνιότητα. Αυτό το τίμημα είναι πολύ φρικτό! Τι προκάλεσε, λοιπόν, αυτήν τη συνέπεια; Την προκάλεσε μία μόνο φράση, μία μόνο πεποίθηση. Αυτός ο άνθρωπος θέλει ν’ αρπάξει αυτήν την ευκαιρία. Δεν παραδέχεται την ήττα, δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια και δεν επιτρέπει στον εαυτό του ν’ αποτύχει. Θέλει ν’ αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Ως αποτέλεσμα, επέρχεται η καταστροφή. Αφού έχει επέλθει η καταστροφή, ένα ή δύο χρόνια δεν θα είναι αρκετά για να πληρώσει και να επανορθώσει για τις συνέπειες. Δεν είναι πολύ μεγάλο το τίμημα; Οι άνθρωποι ζουν ογδόντα με ενενήντα χρόνια, και το λιγότερο πενήντα με εξήντα χρόνια. Είτε έχεις αποκτήσει προσωπικά οφέλη, είτε μια θέση, δύναμη ή άλλα υλικά πράγματα, θα τ’ απολαύσεις συνειδητά όλα αυτά για είκοσι με τριάντα χρόνια. Ωστόσο, γι’ αυτά τα είκοσι με τριάντα χρόνια απόλαυσης ίσως χρειαστεί να πληρώνεις σε καθεμία από τις ζωές σου, για την υπόλοιπη αιωνιότητα. Δεν είναι πολύ μεγάλο το τίμημα; (Ναι.) Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε ξέρουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω σε όλα αυτά τα πράγματα. Έτσι, είναι ικανοί να κάνουν ηλίθια πράγματα επειδή τους ωθεί μια εγωιστική επιθυμία, τους τυφλώνει μια στιγμιαία επιθυμία να ενεργήσουν για το προσωπικό τους συμφέρον και κυριαρχούν πάνω τους κάποιες αντιλήψεις ή μια σατανική λογική, με αποτέλεσμα να μετανιώνουν αιωνίως. «Αιωνίως» δεν σημαίνει είκοσι με τριάντα χρόνια σ’ αυτήν τη ζωή, αλλά ότι θα πρέπει να υποφέρουν και σ’ αυτή και σε κάθε άλλη ζωή. Όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό δεν πρόκειται να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, και ακόμα κι εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό, δεν πρόκειται να τα κατανοήσουν αν δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν γνωρίζουν τον Θεό. Κάποιοι δεν κάνουν εμφανώς κακές πράξεις. Μπορεί όταν τους βλέπεις εξωτερικά να μη σκοτώνουν ανθρώπους ή να μη βάζουν φωτιές και να μη στήνουν ανοιχτά παγίδες σε άλλους ανθρώπους, αλλά έχουν πολλές κρυφές τακτικές. Στα μάτια του Θεού, μια τέτοια κακή πράξη και μια εμφανώς κακή πράξη έχουν τον ίδιο χαρακτήρα. Τι εννοώ όταν λέω ότι έχουν τον ίδιο χαρακτήρα; Εννοώ ότι από την οπτική του Θεού, οι αρχές με βάση τις οποίες καταδικάζει αυτές τις πράξεις είναι οι ίδιες. Χρησιμοποιεί την ίδια μέθοδο και το ίδιο στοιχείο της αλήθειας για να τις καταδικάσει. Ο Θεός καταδικάζει όλα όσα έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι, όποιο κι αν ήταν το κίνητρό τους όταν τα έκαναν και είτε τα έκαναν στον οίκο του Θεού είτε στον έξω κόσμο. Αν, παρόλο που πιστεύεις στον Θεό, κάνεις τέτοιες πράξεις, άραγε η έκβαση που θα ορίσει τελικά για σένα ο Θεός θα είναι διαφορετική από εκείνη των άπιστων; Πες Μου, θα είναι επιεικής ο Θεός απέναντί σου και θ’ αλλάξει τη δίκαιη διάθεσή Του επειδή πιστεύεις πολλά χρόνια σ’ Αυτόν και παρείχες υπηρεσία στην εκκλησία για ένα-δυο χρόνια; Νομίζετε πως είναι δυνατόν αυτό; Σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν. Τι εννοώ μ’ αυτό; Είτε κατανοείς την αλήθεια είτε δεν την κατανοείς, το κακό που κάνεις παραμένει κακό. Από την οπτική του Θεού, κακό είναι σε κάθε περίπτωση. Και τα δύο αυτά κακά ίδια είναι. Δεν υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Εφόσον κάτι δεν συνάδει με την αλήθεια, είναι κακό. Από την οπτική του Θεού, δεν έχουν διαφορετικό χαρακτήρα αυτά τα δύο. Αφού και στις δύο περιπτώσεις είναι το κακό, οι άνθρωποι πρέπει να πληρώσουν και στις δύο για το κακό που έκαναν· πρέπει να πληρώσουν ένα τίμημα. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού. Είτε το αμφισβητείς είτε το πιστεύεις, αυτό κάνει ο Θεός και έτσι ορίζει τα πράγματα. Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Θέλω να πω σε όλους σας ένα γεγονός: Δεν πρέπει να υποθέτεις το εξής: «Ο Θεός μ’ επέλεξε, οπότε με βλέπει ευνοϊκά. Κατανοώ πολλές αλήθειες. Αν κάνω λίγο κακό, ο Θεός δεν θα το ορίσει ούτε θα το καταδικάσει. Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Μπορώ να κάνω το κακό, με το πρόσχημα ότι υποφέρω κακουχίες για να κάνω πράξη την αλήθεια. Τότε, ο Θεός δεν θα το καταδικάσει, έτσι δεν είναι;» Κάνεις λάθος. Οι αρχές με τις οποίες ο Θεός καταδικάζει το κακό είναι οι ίδιες. Δεν έχει σημασία σε ποιο περιβάλλον γίνεται ή σε ποια ομάδα ανθρώπων γίνεται. Ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ διαφορετικών φυλών ούτε μεταξύ εκείνων που έχει επιλέξει και εκείνων που δεν έχει επιλέξει. Είτε κάποιος είναι άπιστος είτε είναι πιστός, ο Θεός τον βλέπει υπό το ίδιο πρίσμα. Καταλάβατε; (Ναι, καταλάβαμε.)

Η φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα» είναι κάτι που λένε οι άνθρωποι όταν τους κατευθύνει μια σατανική διάθεση και είναι μια νοοτροπία την οποία προασπίζεται ο σατανικός κόσμος. Πώς αντιλαμβανόμαστε αυτήν τη νοοτροπία; (Ως ψυχική ασθένεια.) Είναι ένα σκεπτικό και μια αρχή που ακολουθούν οι άνθρωποι στον τρόπο με τον οποίο ζουν και ενεργούν, τα οποία τα προασπίζονται οι ψυχικά άρρωστοι. Υποκινεί και ενθαρρύνει τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν κάθε δυνατό μέσο για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, να μην αποθαρρύνονται ανεξαρτήτως συνθηκών, να επιδιώκουν πράγματα ακολουθώντας την αρχή «μην κάνεις πίσω και μην εγκαταλείπεις ποτέ» και να μην εξετάζουν κατά πόσο οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους είναι θεμιτές ή όχι· εφόσον έχουν αυτήν τη νοοτροπία, αυτό είναι αξιέπαινο. Αν κάποιος ερευνούσε κάτι ωφέλιμο για την ανθρωπότητα και δεν κατέθετε ποτέ τα όπλα, δεν άφηνε να τον αποθαρρύνει καμία αποτυχία, συνέχιζε να προχωρά σε θετική κατεύθυνση και συνέχιζε να ερευνά ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν μια καλύτερη ζωή στο μέλλον, τότε αυτό θα ήταν κάτι αξιέπαινο. Είναι, όμως, αυτός ο στόχος που επιδιώκουν οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο; Ποιος κάνει τέτοια πράγματα ανιδιοτελώς για το καλό της ανθρωπότητας; Κανένας. Ακόμα κι αν κάποιοι υποστηρίζουν προς τα έξω ότι κάνουν πράγματα για το καλό της ανθρωπότητας, στην πραγματικότητα τα κάνουν για τη δική τους φήμη και επαγγελματική καταξίωση, για να γραφεί το όνομά τους στην ιστορία. Αυτοί είναι οι στόχοι τους και κανένας από αυτούς τους στόχους δεν είναι θεμιτός. Τι άλλο κατευθύνει τους ανθρώπους να κάνουν η νοοτροπία του να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα; Κατ’ αρχάς, η νοοτροπία του να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα δοκιμάζει τα όρια και τα ένστικτα των ανθρώπων. Για παράδειγμα, σ’ ένα γήπεδο, κάποιος κάνει τρεις περιστροφές στη σειρά, κι ενώ δεν αντέχει η καρδιά του, λέει: «Δεν καταθέτω ποτέ τα όπλα. Πρέπει να ξεπεράσω τα όριά μου και να καταρρίψω το Ρεκόρ Γκίνες. Θα κάνω δέκα περιστροφές!» Κι έτσι, όταν κάνει την όγδοη περιστροφή, πεθαίνει. Τι θα είχε γίνει αν δεν τον ωθούσε αυτή η νοοτροπία να το κάνει αυτό; (Θα ενεργούσε σύμφωνα με τις δυνατότητές του.) Σωστά. Τι απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να ζουν σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη φύση και τους επιτρέπει να έχουν αδυναμίες. Υπάρχει ένα όριο στο τι μπορεί ν’ αντέξει το φυσικό ένστικτο και τα όργανα των ανθρώπων. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο μυαλό των ανθρώπων σε ποιο επίπεδο μπορούν να φτάσουν. Ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό αυτού του ανθρώπου ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν έκανε δέκα περιστροφές στη σειρά; Δεν ήταν ξεκάθαρο· έτσι, το έκανε στα τυφλά και δοκίμασε τα όριά του. Ποιος φταίει, λοιπόν, που πέθανε; (Εκείνος φταίει.) Αυτός ο άνθρωπος προσπάθησε να κάνει δέκα περιστροφές επειδή τον παρακινούσε συνεχώς ο Σατανάς, λέγοντας: «Δεν πρέπει να καταθέτεις ποτέ τα όπλα. Είναι οικτρό να εγκαταλείψεις την προσπάθεια μετά από πέντε περιστροφές. Πρέπει να κάνεις οκτώ!» Εκείνος συλλογίστηκε: «Ούτε οι οκτώ περιστροφές δεν είναι αρκετές. Θα κάνω δέκα!» Ως αποτέλεσμα, αφού έκανε την όγδοη περιστροφή, η καρδιά του σταμάτησε να χτυπά και του κόπηκε η αναπνοή. Δεν τον ξεγέλασε ο Σατανάς; Ασφαλώς, το χρησιμοποιούμε αυτό απλώς και μόνο σαν παράδειγμα· μπορεί να υπάρχει κάποιος που καταφέρνει να κάνει είκοσι περιστροφές χωρίς κανένα πρόβλημα. Όταν οι άνθρωποι έχουν αυτήν τη θέληση για μάχη χωρίς να καταθέτουν ποτέ τα όπλα, μάχονται διαρκώς και καταλήγουν να χαραμίσουν τη ζωή τους. Ένα κάπως καλύτερο σενάριο είναι να χαραμίσουν απλώς τη ζωή τους, χωρίς να κάνουν κακό. Τότε, μπορεί ακόμα να έχουν μια ευκαιρία να μετενσαρκωθούν σε άνθρωπο στην επόμενη ζωή τους και να μπορέσουν να γευτούν ξανά πώς είναι να είσαι άνθρωπος. Ωστόσο, κάποιοι έχουν κάνει μεγάλο κακό και επήλθε η καταστροφή, οπότε πρέπει να πληρώσουν γι’ αυτό ένα φρικτό τίμημα για πολλές ζωές· πρέπει να επανορθώνουν διαρκώς γι’ αυτό και να υποφέρουν κακουχίες σε κάθε ζωή. Αν δεν επανορθώσουν εντελώς σ’ αυτήν τη ζωή, υπάρχει και η επόμενη ζωή, και κανείς δεν ξέρει πόσες ζωές θα χρειαστούν για να επανορθώσουν εντελώς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα.

Όταν κάποιοι αποτυγχάνουν να διαδώσουν το ευαγγέλιο, αρνούνται να το πάρουν απόφαση και λένε: «Δεν καταθέτω ποτέ τα όπλα. Δεν κατάφερα να προσηλυτίσω κανέναν αυτήν τη φορά· απέτυχα. Δεν γίνεται ν’ αποτύχω την επόμενη φορά. Πρέπει οπωσδήποτε να καταθέσω μαρτυρία για τον Θεό και να είμαι ένα αγόρι που θα νικήσει!» Είναι μεν καλό να έχουν οι άνθρωποι τέτοια αποφασιστικότητα, τι δείχνει, όμως, το γεγονός ότι είναι ικανοί να πουν τα λόγια «δεν καταθέτω ποτέ τα όπλα»; Τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι η διάθεση του αρχάγγελου; Μήπως τους ανάγκασε ο Θεός να καταθέσουν μαρτυρία μ’ αυτόν τον τρόπο; Άραγε, κατανοούν την αλήθεια; Είναι μαρτυρία για τον Θεό αυτό που κάνουν; Αυτό που κάνουν είναι ταπεινωτικό για τον Θεό. Τι σόι άνθρωποι θα λέγατε ότι είναι; (Μπουμπουνοκέφαλοι.) Είναι μπουμπουνοκέφαλοι. Δεν κατανοούν την αλήθεια, κι ωστόσο λένε ότι καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό· θ’ αρκούσε να μην ταπεινώνουν τον Θεό. Τι είδους λόγια είναι το «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα»; Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Σημαίνουν να μην παραδέχεσαι ποτέ την αποτυχία. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποτύχει, αλλά νομίζουν ότι αν δεν παραδεχθούν την αποτυχία τους, θα έχουν πετύχει μια ηθική νίκη. Όλοι οι άπιστοι έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τη νοοτροπία που θέλει τους ανθρώπους να συνεχίζουν να μάχονται μετά από πολλαπλές αποτυχίες και ν’ αποκτούν περισσότερο κουράγιο όσο αντιμετωπίζουν εμπόδια. Δεν είναι αισχρό αν έχεις αυτήν τη νοοτροπία και βασίζεσαι σ’ αυτήν προκειμένου να μάχεσαι για να πετύχεις έναν στόχο; Ποιες πτυχές της διεφθαρμένης διάθεσης των ανθρώπων υποδηλώνουν κυρίως τα λόγια «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα»; Ποιες πτυχές της ουσίας των ανθρώπων μπορούν ν’ αντιπροσωπεύουν αυτά τα λόγια; Άραγε, δεν είναι αλαζονικοί και παράλογοι τέτοιοι άνθρωποι —που θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να παραδοθούν και που θα πέθαιναν προτού παραδεχθούν την ήττα τους; Το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να είναι τόσο αλαζονικοί και ότι θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να παραδεχθούν την ήττα τους δεν είναι μόνο πρόβλημα έλλειψης λογικής· ως έναν βαθμό είναι και έλλειψη εξυπνάδας, σαν τους ντεσπεράντος. Κάποιοι λένε: «Μήπως φταίει το γεγονός ότι είναι νέοι και απερίσκεπτοι;» Υπάρχει μια σύνδεση μ’ αυτό. Υπάρχει ένα δημοφιλές ρητό στην κοινωνία: «Αν θες να κερδίσεις, πρέπει να τα παίξεις όλα για όλα». Αυτό είναι αντιπροσωπευτικό της νοοτροπίας των νέων που τα παίζουν όλα για όλα, όπως τα οργισμένα νιάτα. «Αν είσαι πρόθυμος να ρισκάρεις τη ζωή σου, τότε μπορείς να πετύχεις τα πάντα» —αυτή είναι η νοοτροπία του να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα. Έχουν τέτοιο σκεπτικό οι ηλικιωμένοι; Έχουν κι εκείνοι τέτοιο σκεπτικό. Ουσιαστικά, όλοι όσοι εντάσσονται στους πολιτικούς κύκλους είναι ενήλικες και ηλικιωμένοι. Δείτε πόσο αδυσώπητος είναι ο ανταγωνισμός εκεί! Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και ζουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Λίγο-πολύ, όλοι έχουν μια τέτοια νοοτροπία. Αυτό δεν έχει να κάνει με την ηλικία τους, αλλά είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη διάθεσή τους. Αν πιστεύεις στον Θεό και κατανοείς την αλήθεια, θα διακρίνεις καθαρά αυτό το ζήτημα και θα ξέρεις ότι μια τέτοια νοοτροπία δεν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές και ότι είναι διεφθαρμένη διάθεση. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν θα είσαι σε θέση να διακρίνεις καθαρά αυτό το ζήτημα, και θα σκέφτεσαι: «Είναι καλό να έχει κανείς θέληση για μάχη· είναι θεμιτό. Πώς είναι δυνατόν να ζήσουν οι άνθρωποι αν δεν έχουν λίγη θέληση για μάχη; Αν δεν έχουν λίγη θέληση για μάχη, δεν θα τους απομείνει καθόλου φρόνημα για να συνεχίσουν να ζουν. Τότε, τι νόημα θα έχει να ζει κανείς; Το βάζουν κάτω όποτε είναι δυσμενείς οι συνθήκες. Πόση αδυναμία και δειλία δείχνει αυτό!» Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πρέπει να μάχονται για την αξιοπρέπειά τους όσο ζουν. Πώς μάχονται για την αξιοπρέπειά τους; Δίνοντας έμφαση στη λέξη «μάχη». Όποια κατάσταση κι αν αντιμετωπίσουν, προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους δίνοντας μάχη. Η νοοτροπία του να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα έχει τη ρίζα της στη λέξη «μάχη». Αυτό που λατρεύουν περισσότερο οι άθεοι είναι το μαχητικό πνεύμα. Μάχονται με τον Ουρανό· μάχονται με τη Γη· μάχονται με άλλους ανθρώπους. Αυτό είναι που τους δίνει τη μεγαλύτερη χαρά. Πιστεύουν ότι όσο πιο μαχητικός είναι κάποιος, τόσο πιο ηρωικός είναι. Οι ήρωες είναι γεμάτοι θέληση για μάχη. Από εκεί προέκυψε η νοοτροπία του να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα· αυτός είναι ο πυρήνας της μάχης. Όλοι οι σατανικοί δαίμονες, εφόσον δεν έχουν αποδεχθεί ποτέ την αλήθεια, σύμφωνα με τι ζουν; Ζουν σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία της μάχης. Κάθε μέρα που ζουν, μάχονται. Ό,τι κι αν κάνουν, προσπαθούν πάντα να κερδίσουν δίνοντας μάχη και καμαρώνουν για τη νίκη τους. Προσπαθούν να μάχονται για αξιοπρέπεια σε ό,τι κάνουν· μπορούν να το καταφέρουν; Για ποιο ακριβώς πράγμα ανταγωνίζονται και μάχονται; Μάχονται μόνο για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Μάχονται μόνο για το δικό τους προσωπικό συμφέρον. Γιατί μάχονται; Για να το παίξουν ήρωες και να χαρακτηριστούν ελίτ. Ωστόσο, η μάχη τους πρέπει να καταλήξει στον θάνατο και πρέπει να τιμωρηθούν. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Όπου υπάρχουν σατανάδες και δαίμονες, υπάρχει και μάχη. Όταν τελικά καταστραφούν, θα πάψει και η μάχη. Αυτή θα είναι η έκβαση για τους σατανάδες και τους δαίμονες.

Άραγε, θα έπρεπε να καλλιεργείται και να προωθείται η νοοτροπία της θέλησης για μάχη χωρίς να καταθέτεις ποτέ τα όπλα; (Όχι.) Τότε, πώς θα πρέπει να την προσεγγίσουν οι άνθρωποι; (Θα πρέπει να την εγκαταλείψουν.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να τη διακρίνουν, να την καταδικάσουν και να την εγκαταλείψουν. Αυτή η φράση δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι ένα κριτήριο που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, πόσο μάλλον μια απαίτηση που έχει ο Θεός από το ανθρώπινο γένος. Δεν έχει καμία σύνδεση ούτε με τα λόγια του Θεού ούτε με τις απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους. Τι απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; Ο Θεός δεν χρειάζεται να έχεις θέληση για μάχη χωρίς να καταθέτεις ποτέ τα όπλα. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι να κατανοήσουν οι άνθρωποι τη διεφθαρμένη ουσία τους, να ξέρουν τι σόι άνθρωποι είναι, τι είδους άνθρωποι είναι, τι ελλείψεις έχουν, κατά πόσο έχουν υψηλό ή χαμηλό επίπεδο, ποια είναι η ικανότητα κατανόησής τους, κατά πόσο είναι άνθρωποι που αγαπούν αληθινά τον Θεό και άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Ο Θεός θέλει να κατανοήσεις επακριβώς τον εαυτό σου μ’ αυτούς τους τρόπους, κι έπειτα να κάνεις ό,τι μπορείς ανάλογα με το ανάστημά σου και ανάλογα με το επίπεδο που έχεις, όσο καλύτερα μπορείς. Περιλαμβάνει αυτό την έννοια της «μάχης»; (Όχι.) Δεν χρειάζεται να μάχεσαι. Κάποιοι λένε: «Δεν μπορώ να μάχομαι ενάντια στη διεφθαρμένη διάθεσή μου;» Μήπως μπορείς να νικήσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου αν δώσεις μάχη ενάντια σ’ αυτήν; Μήπως μπορεί ν’ αλλάξει αν δώσεις μάχη ενάντια σ’ αυτήν; (Όχι.) Όχι, δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Κάποιοι λένε: «Μπορώ να μάχομαι ενάντια στις πονηρές δυνάμεις του Σατανά; Μπορώ να μάχομαι ενάντια στους αντίχριστους; Μπορώ να μάχομαι ενάντια στους πονηρούς ανθρώπους, στους ανθρώπους που έχουν μοχθηρές διαθέσεις και σ’ εκείνους που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις;» Σίγουρα δεν είναι αποδεκτό αυτό. Γιατί δεν είναι αποδεκτό; Από μόνο του, το να μάχεσαι δεν αποτελεί άσκηση της αλήθειας. Πότε ανέφεραν τα λόγια του Θεού «να μάχεσαι ενάντια στους αντίχριστους», «να μάχεσαι ενάντια στους Φαρισαίους», «να μάχεσαι ενάντια στους υποκριτές» ή «να μάχεσαι ενάντια στη διεφθαρμένη σου διάθεση»; Είπε ο Θεός αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Αντιθέτως, στην κοινωνία, στον σατανικό κόσμο, γίνονται μάχες ενάντια στους γαιοκτήμονες, μάχες ενάντια σ’ εκείνους που κατέχουν εξουσία και μάχες ενάντια στους διανοούμενους, καθώς και μάχες ανάμεσα στον λαό, κοκορομαχίες, κυνομαχίες, ταυρομαχίες και ούτω καθεξής. Σε κάθε περίπτωση, τίποτα από αυτά δεν είναι καλό. Η μάχη είναι μια τακτική με την οποία ο Σατανάς βλάπτει τους ανθρώπους και προκαλεί συμφορά στα έμβια όντα. Ο Σατανάς δεν αφήνει τους ανθρώπους να συνυπάρχουν ειρηνικά. Αντιθέτως, προκαλεί διχογνωμίες και μίσος ανάμεσα στους ανθρώπους, κι έπειτα τους κάνει να πολεμούν μεταξύ τους και ν’ αλληλοσφάζονται, ενώ εκείνος παρακολουθεί απαθής το θέαμα και τον σαματά. Εφόσον πρόκειται για σατανική συμπεριφορά, αν εμφανίζονταν στην εκκλησία και στον οίκο του Θεού συμπεριφορές, φαινόμενα ή ζητήματα που έχουν να κάνουν με μάχη, πώς θα τ’ αντιμετωπίζατε; Θα εκδηλώνατε την υποστήριξή σας και την έγκρισή σας ή μήπως θα βάζατε ένα τέλος σε όλα αυτά; (Θα βάζαμε ένα τέλος σε όλα αυτά.) Θα έπρεπε να βάλετε ένα τέλος, να εξηγήσετε ξεκάθαρα την κατάσταση στους υπαίτιους, να τους κάνετε να καταλάβουν και να τους πείτε ότι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με την αλήθεια, να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές και σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα λόγια του Θεού. Μπορείτε επίσης να τους κλαδέψετε, αλλά το κλάδεμα, η επίπληξη ή ακόμα και η πειθαρχία δεν είναι μάχη. Τι σημαίνει μάχη; Μάχη σημαίνει να έρχεται κανείς σ’ αντιπαράθεση με άλλους ανθρώπους −από παρορμητικότητα− για το τι είναι αλήθεια σχετικά μ’ ένα ζήτημα και τι όχι, να τσακώνεται μαζί τους και να γίνεται παράλογος, να καταλήγει σε ξεσπάσματα θυμού, να χρησιμοποιεί ακόμα και κρυφά σχέδια και δόλιες μηχανορραφίες ή να χρησιμοποιεί ανθρώπινες τακτικές, μεθόδους και μέσα για να νικήσει και να υποτάξει έναν άνθρωπο, και να τον βασανίζει διαρκώς μέχρι να παραδοθεί. Αυτό ονομάζεται μάχη. Η μάχη είναι μια αμιγώς παρορμητική συμπεριφορά και πράξη, και είναι επίσης μια αμιγώς σατανική συμπεριφορά, μέθοδος και τακτική δράσης. Δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Γιατί είναι λάθος όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού ξεσηκώνεται και μάχεται ενάντια στους ψευδο-επικεφαλής, στους αντίχριστους, στους Φαρισαίους και στους πονηρούς ανθρώπους; Δεν είναι καλό να μάχεται κανείς εναντίον τους μέχρι να παραδοθούν ή να αποπεμφθούν; Τότε, δεν θα είναι ήρεμος ο οίκος του Θεού; Τότε, δεν θα μπορούν οι αδελφοί και οι αδελφές να συνεχίσουν ειρηνικά την εκκλησιαστική τους ζωή; Γιατί δεν επιτρέπεται να μαχόμαστε ενάντια σ’ αυτούς τους ανθρώπους;» Είναι σωστό να μάχεται κανείς ενάντια σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Κατ’ αρχάς, ένα πράγμα είναι βέβαιο: ότι είναι λάθος να μάχεται κανείς. Γιατί είναι λάθος; Ο Θεός τιμωρεί και καταδικάζει τους πονηρούς ανθρώπους· τι πειράζει, λοιπόν, αν οι άνθρωποι μάχονται εναντίον τους; Γιατί είναι λάθος να τους ταπεινώνουν, να τους επιτίθενται και να τους βασανίζουν οι άνθρωποι όταν δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, να τους βάζουν τις φωνές, να τους στοχοποιούν και να τους κατακρίνουν; Ο Θεός εκδίδει διοικητικά διατάγματα και σ’ αυτά τα διατάγματα δεν υπάρχουν όροι που αναφέρονται στη μάχη. Ο Θεός ορίζει διοικητικά διατάγματα, τα οποία περιλαμβάνουν μόνο μεθόδους και αρχές για τον χειρισμό κάθε είδους ανθρώπου. Τα διατάγματα αναφέρουν ποια είδη ανθρώπων πρέπει ν’ αποβάλλονται, ποια είδη ανθρώπων πρέπει ν’ αποπέμπονται, ποια είδη ανθρώπων πρέπει ν’ αντικαθίστανται, ποια είδη ανθρώπων πρέπει να καλλιεργούνται, ποια είδη ανθρώπων πρέπει να χρησιμοποιούνται, ποια είδη ανθρώπων δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται, ποια είδη ανθρώπων μπορούν να σωθούν και ποια είδη ανθρώπων δεν μπορούν να σωθούν. Ο Θεός απλώς αναφέρει στους ανθρώπους τις αρχές. Πώς, λοιπόν, πρέπει να ερμηνεύετε αυτά τα λόγια του Θεού; Όλα αυτά τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Τι είναι η αλήθεια; Είναι ότι, όταν ο Θεός κάνει οτιδήποτε ή χειρίζεται οποιοδήποτε είδος ανθρώπου, ακόμα κι αν πρόκειται για έναν πονηρό άνθρωπο που έχει κάνει κακά πράγματα και έχει προκαλέσει σοβαρή απώλεια στο έργο και στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, θα χρησιμοποιήσει τις δικές Του μεθόδους για να τον χειριστεί· σε καμία περίπτωση δεν θα χρησιμοποιήσει σατανικές ή παρορμητικές μεθόδους για να τον χειριστεί. Αυτό είναι η αλήθεια. Πώς ονομάζεται αυτό; Ονομάζεται δίκαιη μεταχείριση των ανθρώπων. Εμπεριέχει κάποια μάχη αυτή η δικαιοσύνη; Όχι. Είναι αυτό η αλήθεια; (Ναι.) Όσο παρορμητικός, όσο σατανικός και όσο πονηρός κι αν είναι αυτός ο άνθρωπος, ακολουθούμε τα λόγια του Θεού ως ύψιστη οδηγία και ως ακριβείς αρχές για τον χειρισμό του. Δεν τον καταδικάζουμε ούτε σχηματίζουμε μέτωπο εναντίον του από παρορμητικότητα· σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε κάτι τέτοιο. Αυτό σημαίνει δίκαιη μεταχείριση των ανθρώπων και αυτές είναι οι αρχές που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους.

Στην Ανατολή, υπάρχει η εξής κατηγορηματική φράση: «θέληση για μάχη χωρίς να καταθέτεις ποτέ τα όπλα». Στον δυτικό κόσμο, θα μπορούσε να υπάρχει μια φράση με το ίδιο νόημα. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά και ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά, κάθε άνθρωπος έχει σατανική διάθεση, είναι πολύ αλαζονικός και αυτάρεσκος, και δεν υποκύπτει σε κανέναν. Όταν οι άνθρωποι ωθούνται από μια τέτοια διάθεση, σίγουρα θα εμφανίσουν τη νοοτροπία και το σκεπτικό του να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα. Όλοι οι άνθρωποι θεωρούν ότι αυτό το σκεπτικό και αυτή η νοοτροπία που διακηρύσσει η ανθρωπότητα είναι κάτι θεμιτό, θετικό και αρκετό να στηρίξει τους ανθρώπους όσο συνεχίζουν ν’ ακολουθούν τον δρόμο τους και να ζουν. Όσο θεμιτά κι αν θεωρούν πως είναι αυτή η δήθεν νοοτροπία κι αυτό το δήθεν σκεπτικό και όσο θεμιτά κι αν λένε ότι είναι, όλοι εμείς πρέπει να μπορούμε να τα διακρίνουμε. Σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν υπάρχει ούτε μία φυλή στην οποία να εξουσιάζει η αλήθεια. Ανεξάρτητα από το πόσο υψηλές, αρχαίες ή μυστηριώδεις είναι οι ιδέες ή η παραδοσιακή κουλτούρα που έχει δημιουργήσει μια φυλή, ή η παιδεία που έχει λάβει ή η γνώση που κατέχει, ένα είναι σίγουρο: τίποτα απ’ αυτά δεν είναι η αλήθεια ούτε έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Κάποια από τα ήθη ή από τις έννοιες αναφορικά με την εκτίμηση του σωστού και του λάθους, του ορθού και του εσφαλμένου, του άσπρου και του μαύρου που περιέχονται στις παραδοσιακές αντιλήψεις φαίνονται πολύ κοντά στην αλήθεια». Το γεγονός ότι ακούγονται κοντά στην αλήθεια δεν σημαίνει ότι είναι κοντά στην αλήθεια σε σημασία. Τα ρητά της διεφθαρμένης ανθρωπότητας προέρχονται από τον Σατανά, δεν είναι ποτέ η αλήθεια, ενώ μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Έτσι, όσο κοντά και να φαίνονται μερικά από τα λόγια της ανθρωπότητας στα λόγια του Θεού, δεν είναι η αλήθεια ούτε μπορούν να γίνουν η αλήθεια. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Είναι κοντά μόνο στη διατύπωση και έκφραση, όμως, στην ουσία, οι παραδοσιακές αυτές αντιλήψεις είναι ασύμβατες με τις αλήθειες των λόγων του Θεού. Αν και μπορεί να υπάρχει κάποια εγγύτητα ως προς την κυριολεκτική έννοια των λόγων αυτών, δεν απορρέουν από την ίδια πηγή. Τα λόγια του Θεού προέρχονται από τον Δημιουργό, ενώ τα λόγια, οι ιδέες κι οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας προέρχονται από τον Σατανά και τους δαίμονες. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Οι ιδέες, οι απόψεις και τα διάσημα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας αναγνωρίζεται καθολικά ότι είναι θετικά. Ακόμη κι αν είναι ψέματα και πλάνες, μπορούν να γίνουν η αλήθεια αν οι άνθρωποι τα υποστηρίξουν για αρκετές εκατοντάδες, αρκετές χιλιάδες χρόνια;» Σίγουρα όχι. Μια τέτοια άποψη είναι εξίσου γελοία όσο το να λέμε ότι οι πίθηκοι εξελίχθηκαν σε ανθρώπους. Η παραδοσιακή κουλτούρα δεν θα γίνει ποτέ η αλήθεια. Η κουλτούρα είναι κουλτούρα, και όσο ευγενής κι αν είναι, εξακολουθεί να είναι απλώς κάτι σχετικά θετικό που παράγει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Όμως το ότι είναι θετικό δεν ισοδυναμεί με το ότι είναι η αλήθεια· το ότι είναι θετικό δεν το καθιστά κριτήριο. Είναι απλώς σχετικά θετικό, και τίποτα περισσότερο. Είναι λοιπόν πλέον σαφές σ’ εμάς το αν, πίσω απ’ αυτήν τη «θετικότητα», ο αντίκτυπος της παραδοσιακής κουλτούρας στην ανθρωπότητα είναι καλός ή κακός; Χωρίς αμφιβολία, έχει κακό και αρνητικό αντίκτυπο στην ανθρωπότητα.

Σήμερα, αναλύσαμε το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Αυτό είναι ένα είδος φιλοσοφίας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Επίσης, αναλύσαμε τη διάσημη φράση που έχει κάποιο ιστορικό υπόβαθρο «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Και μόνο αυτές οι δύο φράσεις δεν είναι ήδη αρκετές για να κατανοήσετε από μια νέα οπτική την ανθρώπινη παραδοσιακή κουλτούρα και τις φιλοσοφίες των ανθρώπων για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Ποια ακριβώς είναι η ουσία της παραδοσιακής κουλτούρας και των φιλοσοφιών για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Κατ’ αρχάς, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι αυτά τα πράγματα σε καμία περίπτωση δεν είναι θετικά. Απορρέουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων· η πηγή τους είναι ο Σατανάς. Τι επιφέρουν στην ανθρωπότητα; Παραπλανούν την ανθρωπότητα, τη διαφθείρουν, την κρατούν δέσμια και την περιορίζουν. Αυτό είναι βέβαιο και δεν χωρά καμία αμφιβολία. Εφόσον όλα όσα επιφέρουν στην ανθρωπότητα έχουν αρνητική επίδραση και αρνητικό αποτέλεσμα, είναι, άραγε, η αλήθεια; (Όχι.) Δεν είναι η αλήθεια, κι ωστόσο η ανθρωπότητα τα αγιοποιεί ως αλήθεια. Τι συμβαίνει εδώ; Οι άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί. Επειδή δεν τους έχει σώσει ο Θεός, επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν ακούσει τα ακριβή λόγια του Θεού για τέτοιου είδους φράσεις και ζητήματα, τελικά αποδέχονται τις ιδέες και τις απόψεις που, σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις, τους φαίνονται σχετικά σωστές και καλές, και τις θεωρούν κατάλληλες γι’ αυτό που θέλουν να πετύχουν. Αυτά τα πράγματα πρώτα διείσδυσαν και έπειτα έγιναν κυρίαρχα μέσα τους, οπότε παραμένουν προσκολλημένοι σ’ αυτά εδώ και εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια. Αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες που εμπεριέχονται στην παραδοσιακή κουλτούρα έχουν ριζώσει στην καρδιά των ανθρώπων και παραπλανούν κι επηρεάζουν ολόκληρες γενιές. Αν δεν αποδεχθείς την αλήθεια, θα εξακολουθούν να σε παραπλανούν και να σε επηρεάζουν αυτές οι φιλοσοφίες. Σήμερα, η ανάλυση και η συναναστροφή Μου είχε να κάνει με τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» και τη φράση «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Η μία από αυτές τις φράσεις είναι ρητό και η άλλη είναι ιδιωτισμός. Σ’ αυτές τις δύο φράσεις, μπορούμε να διακρίνουμε τι ακριβώς είναι η σατανική κουλτούρα σε ολόκληρο τον κόσμο: Συνίσταται σε αιρέσεις και πλάνες που παραπλανούν, διαφθείρουν, καταστρέφουν και βλάπτουν τους ανθρώπους. Αν το ανθρώπινο γένος υιοθετήσει αυτές τις φιλοσοφίες του Σατανά, τότε όσο οι άνθρωποι προχωρούν στη ζωή, απλώς θα γίνονται όλο και πιο διεφθαρμένοι και μοχθηροί· θ’ αλληλοσφάζονται, θα μάχονται μεταξύ τους και δεν θα υπάρχει τέλος σ’ αυτό. Δεν θα υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους, αρμονική συνύπαρξη και αμοιβαία αγάπη. Με λίγα λόγια, αυτό που επιφέρει αυτή η κουλτούρα στην ανθρωπότητα είναι κακές συνέπειες. Υπό την καθοδήγηση αυτών των δήθεν ιδεών και νοοτροπιών, οι άνθρωποι κάνουν μονίμως κακό, αντιστέκονται διαρκώς στον Θεό, δοκιμάζουν συνεχώς τα ηθικά όριά τους και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να πετύχουν τους στόχους τους. Στο τέλος, θ’ ακολουθήσουν το μονοπάτι της καταστροφής και θα τιμωρηθούν. Αυτή είναι η ουσία της ανθρώπινης κουλτούρας. Μιας και αναφερόμαστε σε ρητά, ποια είναι η άποψή σας γι’ αυτά; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν είναι ιδέες τις οποίες προασπίζεται πραγματικά η ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας που διαθέτουν σχετικά υψηλό επίπεδο διορατικότητας δεν τις υιοθετούν». Μόλις τώρα, αναλύσαμε έναν ιδιωτισμό με τον οποίο συμφωνούν οι άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας, τη φράση «κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή». Είναι υψηλού επιπέδου αυτός ο ιδιωτισμός; (Όχι.) Δεν είναι υψηλού επιπέδου, αλλά όλοι όσοι βρίσκονται σε οποιαδήποτε σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και σε οποιαδήποτε αρένα υψηλού επιπέδου της κοινωνίας σίγουρα επικροτούν και προασπίζονται αυτόν τον ιδιωτισμό, αυτές τις ιδέες και αυτές τις νοοτροπίες. Αυτή είναι η ανθρώπινη κουλτούρα. Αυτές οι πτυχές της παραδοσιακής κουλτούρας έχουν επηρεάσει, ναρκώσει και διαφθείρει την ανθρωπότητα. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Η παραδοσιακή κουλτούρα παραπλανά, περιορίζει και κρατά δέσμια την ανθρωπότητα, ενώ αναδύεται αβίαστα ένα είδος νοοτροπίας και θεωρίας την οποία η ανθρωπότητα προασπίζεται, εξαπλώνει, μεταφέρει ευρέως και αποδέχεται. Στο τέλος, αιχμαλωτίζει την καρδιά όλων των ανθρώπων, κάνει όλους τους ανθρώπους να ενστερνίζονται αυτήν την νοοτροπία και ιδέα, και όλοι διαφθείρονται από αυτήν την ιδέα. Όταν οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί ως έναν βαθμό, δεν έχουν πλέον αντιλήψεις για το σωστό ή το λάθος· δεν θέλουν πλέον να διακρίνουν τι είναι δικαιοσύνη και τι είναι μοχθηρία ούτε είναι πρόθυμοι να διακρίνουν πλέον ποια είναι θετικά πράγματα και ποια είναι αρνητικά πράγματα. Μάλιστα, κάποια στιγμή φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν καν να διακρίνουν κατά πόσο είναι πραγματικά άνθρωποι, ενώ υπάρχουν πολλοί άρρωστοι άνθρωποι που δεν ξέρουν αν είναι άνδρες ή γυναίκες. Πόσο απέχει από την καταστροφή ένα ανθρώπινο γένος με τέτοια χαρακτηριστικά; Πώς είναι σήμερα οι άνθρωποι σε σύγκριση με τους ανθρώπους που ζούσαν στην εποχή του Νώε; Δεν έχουν γίνει ακόμα πιο μοχθηροί; Έχουν φτάσει ήδη στο αποκορύφωμα της μοχθηρίας και είναι τόσο μοχθηροί που δεν θ’ αντέχατε καν ν’ ακούσετε κάποια από αυτά που κάνουν· θ’ αηδιάζατε αν τ’ ακούγατε. Όλοι οι άνθρωποι είναι άρρωστοι ως έναν βαθμό. Εξωτερικά, έχουν ανθρώπινη μορφή, αλλά αυτά που σκέφτονται πραγματικά μέσα τους δεν είναι πράγματα που θα έπρεπε να σκέφτονται οι άνθρωποι· είναι όλοι άρρωστοι και ανίκανοι ν’ αλλάξουν. Τι εννοώ όταν λέω ότι είναι ανίκανοι ν’ αλλάξουν; Εννοώ ότι ίσως εκατό ή διακόσια χρόνια πριν, να υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι που θα ήταν πρόθυμοι ν’ ακούσουν τον Θεό να μιλάει και να βγάζει ομιλίες. Πίστευαν ότι υπήρχε δικαιοσύνη, ήθος και εντιμότητα σ’ αυτόν τον κόσμο. Οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι ν’ αποδεχθούν ένα τέτοιο γεγονός και λαχταρούσαν να γίνει πραγματικότητα. Ακόμα περισσότερο, ήλπιζαν ότι μια μέρα θα ερχόταν ο Σωτήρας, εκείνος που θα μπορούσε ν’ απαλλάξει την ανθρωπότητα από την επιρροή του σκότους και της μοχθηρίας. Ωστόσο, εκατό ή διακόσια χρόνια μετά, τέτοιοι άνθρωποι λιγοστεύουν συνεχώς. Πόσοι είναι εκείνοι που μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού; Πόσοι είναι εκείνοι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια; Ακόμα κι αν έλαβαν πολλοί άνθρωποι τη χάρη του Θεού, και λοιπόν; Οι άνθρωποι που Τον ακολουθούν αληθινά λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο. Με άλλα λόγια, στο ανθρώπινο γένος, ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι, όταν ακούνε τα λόγια του Θεού, εμψυχώνονται, μπορούν ν’ αγαπήσουν τα θετικά πράγματα, λαχταρούν το φως, τη δικαιοσύνη και τον ερχομό της βασιλείας του Θεού, της τιμιότητας και της δικαιοσύνης. Τι αποδεικνύει αυτό; Ότι οι φιλοσοφίες, οι νόμοι, οι ιδέες και οι δήθεν νοοτροπίες του Σατανά έχουν παραπλανήσει και διαφθείρει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Σε ποιον βαθμό το έχουν παραπλανήσει και διαφθείρει; Όλοι οι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί τις πλάνες και τα διαβολικά ρητά του Σατανά σαν να είναι η αλήθεια· όλοι λατρεύουν και ακολουθούν τον Σατανά. Δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού, του Δημιουργού. Ό,τι κι αν λέει ο Δημιουργός, όσα κι αν λέει και όσο ξεκάθαρα και πρακτικά κι αν είναι τα λόγια Του, κανείς δεν τα καταλαβαίνει· κανείς δεν τα κατανοεί. Είναι όλοι ναρκωμένοι και αποβλακωμένοι· η σκέψη τους και το μυαλό τους είναι θολωμένα. Πώς θόλωσαν; Ο Σατανάς τα θόλωσε. Ο Σατανάς διέφθειρε βαθιά τους ανθρώπους. Στη σημερινή κοινωνία, υπάρχουν κάθε είδους διαφορετικές ιδέες, ιδεολογίες και δηλώσεις. Οι άνθρωποι πιστεύουν σε εκείνη που επιλέγουν και ακολουθούν εκείνη που επιλέγουν. Κανείς δεν τους λέει τι να κάνουν ούτε μπορεί να τους πει τι να κάνουν. Σ’ αυτό το σημείο έχουν φτάσει τα πράγματα. Το γεγονός, λοιπόν, ότι είστε σε θέση να επιλέξετε να πιστεύετε στον Θεό είναι ευλογία. Σήμερα, είστε σε θέση να κατανοήσετε τι λέει ο Θεός, έχετε λίγο αίσθημα συνείδησης, πιστεύετε όσα λέει ο Θεός, λαχταράτε να έρθει η βασιλεία του Θεού και να ζήσετε σε ένα βασίλειο φωτός, δικαιοσύνης, εντιμότητας και ήθους. Σπανίζει το να επιδεικνύετε τέτοια ειλικρίνεια; Πώς την αποκτήσατε; Είστε σε θέση να πιστεύετε στον Θεό και να Τον ακολουθείτε ακριβώς επειδή ο Θεός σας προστατεύει και το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σ’ εσάς για να σας δώσει διαύγεια. Αν ο Θεός δεν εργαζόταν σ’ εσάς, θα βρισκόσασταν τώρα εδώ ως πιστοί; Θα μπορούσατε ν’ αλλάξετε όπως έχετε αλλάξει τώρα; Κοιτάξτε απλώς τους άπιστους· εξακολουθούν να έχουν ανθρώπινη ομοιότητα; Μπορεί αυτήν τη στιγμή να μην κατανοείς πολλές αλήθειες και σε πολλές περιπτώσεις οι απόψεις σου είναι ακόμα ακριβώς οι ίδιες με εκείνες των άπιστων· ό,τι σκέφτονται εκείνοι το σκέφτεσαι κι εσύ. Παρόλο που μερικές φορές δεν αποδέχεσαι κάποιες από τις απόψεις τους, δεν έχεις ικανότητα διάκρισης και δεν έχεις άλλο μονοπάτι ν’ ακολουθήσεις. Όταν έρθει η μέρα που θα κατανοήσεις την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να διακρίνεις ότι οι απόψεις τους είναι λανθασμένες και μοχθηρές, και θα είσαι σε θέση να τις απορρίψεις μέσα σου. Τότε, θα δεις καθαρά τα δαιμονικά τους πρόσωπα. Θα δεις ότι είναι ζωντανοί διάβολοι και όχι άνθρωποι. Είναι μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους, αλλά δεν ενεργούν σαν άνθρωποι. Πώς μπορείς να το καταλάβεις αυτό; Όλα τα λόγια που προπαγανδίζουν ακούγονται πολύ ευχάριστα στο αυτί και μπορούν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, αλλά όσα κάνουν και εκτελούν είναι πολύ μοχθηρά και αποκρουστικά, και είναι απλώς ξεδιάντροπα και παράλογα. Οι δήθεν ιδέες και οι δήθεν ιδεολογίες στις οποίες παραμένουν προσκολλημένοι είναι πολύ μοχθηρές και αντιδραστικές, αντιτίθενται απολύτως στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια, και είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια· ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτά τα ψεύτικα επιχειρήματα και αυτές τις αιρέσεις ως την αλήθεια και τα προπαγανδίζουν εντατικά, τα προάγουν δημοσίως με ζήλο, προκειμένου να παραπλανήσουν και να διαφθείρουν την ανθρωπότητα, ώστε να μπορούν να συγκαλύπτουν τα διάφορα ευτελή και ξεδιάντροπα εγκλήματά τους και το αποκρουστικό πρόσωπό τους. Από αυτό, μπορείς να διακρίνεις ξεκάθαρα ότι είναι όλοι δαίμονες, καθώς και κτήνη και ακάθαρτα πνεύματα που δεν παίρνουν από λόγια. Δεν μπορείς να τους λογικέψεις ούτε μπορείς να μιλήσεις σωστά ή αληθινά μαζί τους. Όταν έρθει η μέρα που θα μπορείς να διακρίνεις με τόση διαύγεια, θα ξέρεις ότι η ανθρωπότητα είναι υπερβολικά βαθιά διεφθαρμένη· ότι είσαι κι εσύ εξίσου διεφθαρμένος με τους άλλους ανθρώπους· ότι μόνο τη δεδομένη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό και κατανοείς κάποιες αλήθειες μπορείς να βιώσεις κάποια ανθρώπινη ομοιότητα, να ξεφύγεις από την επιρροή των διαβόλων και του Σατανά, να τους διακρίνεις, να τους μισήσεις και να τους εγκαταλείψεις· ότι χωρίς τη σωτηρία του Θεού, θα ήσουν ακριβώς σαν αυτούς —δεν θα υπήρχε καμία διαφορά— και ότι θα ήσουν ικανός για οτιδήποτε κακό ή μοχθηρό. Τώρα επιδιώκεις την αλήθεια, εργάζεσαι σκληρά και καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια για την αλήθεια, εστιάζεις στο πώς θα την κάνεις πράξη και πώς θα τη μετατρέψεις στη δική σου πραγματικότητα. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια, όταν μπορέσεις να την κάνεις πράξη, όταν μπορέσεις να βιώσεις την πραγματικότητα των λόγων του Θεού και όταν έχεις πραγματική βιωματική μαρτυρία, τότε θα νιώθεις ευτυχία και γαλήνη μέσα σου, το σκεπτικό σου και η κατάστασή σου θα γίνονται ολοένα και πιο κανονικά, η σχέση σου με τον Θεό θα γίνεται όλο και πιο στενή και κανονική, και οι μέρες σου θα είναι όλο και καλύτερες. Αν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, αν ζεις διαρκώς σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και συνεχώς παρερμηνεύεις και τον Θεό και είσαι καχύποπτος απέναντί Του, τότε η καρδιά σου θ’ απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό, η πίστη σου στον Θεό θα είναι μάταιη και δεν θα κερδίσεις τίποτα. Ακόμη κι αν πιστεύεις πολλά χρόνια στον Θεό, ακόμη κι αν κατανοείς πολλά λόγια και δόγματα, και δεν αποδέχεσαι τις διάφορες παράλογες σκέψεις και απόψεις των άπιστων, είναι ανώφελο. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν κατανοείς την αλήθεια και μπορείς απλώς ν’ αναφέρεις κάποια λόγια και δόγματα, αλλά και πάλι δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Επειδή εξακολουθούν ν’ ασκούν επιρροή πάνω σου αυτά τα πράγματα που πρώτα διείσδυσαν και έπειτα έγιναν κυρίαρχα μέσα σου, μόνο σύμφωνα μ’ αυτά μπορείς να ζεις. Ό,τι κι αν θέλεις να κάνεις και ό,τι κι αν σου συμβεί, δεν θα μπορέσεις ν’ απαλλαγείς από τον έλεγχο αυτών των σατανικών φιλοσοφιών. Αν, λοιπόν, σε εξουσιάζουν αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες, δεν θα είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Δεν κάνω πράξη την αλήθεια, αλλά ούτε ακολουθώ τον Σατανά». Είναι δυνατόν αυτό; Δεν υπάρχει μέση οδός. Θα καταφέρεις να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια μόνο αν αποδεχθείς την αλήθεια και κατανοήσεις την αλήθεια, κι αν μετά αποβάλεις αυτά τα σατανικά πράγματα που πρώτα διείσδυσαν και έπειτα έγιναν κυρίαρχα μέσα σου. Όταν η αλήθεια και τα λόγια του Θεού εξουσιάζουν την καρδιά σου, θα είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια αβίαστα σε ό,τι λες και κάνεις.

Πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τη λογική και τις σκέψεις του Σατανά, καθώς και τα ψυχικά δεκανίκια που ελέγχουν τον τρόπο ζωής τους; Σαν ψυχολογική τροφή; Σαν βάλσαμο για την ψυχή; Στην πραγματικότητα, αυτά είναι τα πράγματα που διαφθείρουν τους ανθρώπους και, αν τα «φάει» κανείς, θα πεθάνει. Αν οι άνθρωποι αποδέχονται συνεχώς αυτά τα πράγματα και συσσωρεύουν μέσα τους σατανικά πράγματα, τι υποδηλώνει αυτό; Ότι δεν έχουν ακόμα αποβάλει την αρχική τους διεφθαρμένη διάθεση και έχουν σπεύσει να δεχθούν κι άλλη διαφθορά από τον Σατανά. Αυτό σημαίνει ότι έχει έρθει το τέλος τους. Είναι αναπόφευκτο να μην μπορέσουν να σωθούν. Θα πρέπει να διακρίνεις και ν’ απορρίπτεις συνεχώς αυτά τα πράγματα, και ταυτόχρονα να τ’ αποβάλλεις διαρκώς, να μη ζεις σύμφωνα μ’ αυτά και ν’ αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού. Κάποιοι λένε: «Δεν θ’ αποδεχθώ αυτά τα πράγματα. Τα λόγια του Θεού θα διεισδύσουν μέσα μου από μόνα τους». Αυτό δεν είναι εφικτό. Πρέπει ν’ αναζητήσεις ενεργά την αλήθεια και να την αποδεχθείς, και μέσα από τη διαδικασία κατανόησης της αλήθειας, θ’ αποκτήσεις αβίαστα την ικανότητα να διακρίνεις τα ψεύτικα επιχειρήματα και τις αιρέσεις, και θα τα εγκαταλείψεις σιγά-σιγά. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τα λόγια του Θεού θα γίνουν σταδιακά οι αρχές που θα καθορίζουν τις πράξεις σου, κι όταν ενεργείς, θα ξέρεις ποιος τρόπος συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού, θα κάνεις πράξη την αλήθεια πολύ αβίαστα και θα έχει αλλάξει αυτή η πτυχή της διεφθαρμένης σου διάθεσης. Πιστεύετε ότι είναι δύσκολο αυτό ή όχι; Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο. Το μόνο δύσκολο είναι ότι οι άνθρωποι δεν το κάνουν πράξη. Κάποιοι σκέφτονται: «Αυτό είναι πολύ δύσκολο· πιο δύσκολο και από το να σκαρφαλώσει κανείς στους ουρανούς! Δεν μ’ εξωθεί αυτό στα όριά μου; Δεν με φέρνει σε δύσκολη θέση;» Ισχύει αυτό; Όχι, δεν ισχύει. Πρέπει να προσεγγίζεις σωστά αυτά τα ζητήματα και να έχεις σωστή διάκριση γι’ αυτά τα ζητήματα. Σήμερα, αφιέρωσα πολύ χρόνο για να συναναστραφώ πάνω σε λίγες μόνο σατανικές πλάνες και να τις αναλύσω· άραγε, όμως, αυτά τα λίγα πράγματα είναι τα μοναδικά που συσσωρεύουν μέσα τους οι άνθρωποι; (Όχι.) Υπάρχουν πολλά περισσότερα από αυτά! Αργότερα, θα συναναστραφώ διαδοχικά πάνω σ’ αυτά τα θέματα. Προηγουμένως, που δεν είχα συναναστραφεί πάνω σ’ αυτήν την πτυχή, μήπως είχατε αναλογιστεί ποτέ μόνοι σας αυτά τα θέματα; Όχι. Αν τα είχατε αναλογιστεί, άραγε θα καταφέρνατε κάποιο αποτέλεσμα; Αν ήσασταν σε θέση να αφιερώσετε κάποια προσπάθεια για την αλήθεια, θα είχατε κάποια ικανότητα να διακρίνετε τις σατανικές πλάνες· δεν θα ήσασταν εντελώς ανίδεοι όπως τώρα. Σας φαίνεται ξαφνική η σημερινή Μου συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα θέματα; Είναι κανείς που σκέφτεται: «Δεν συναναστρεφόμαστε πάνω στη διάκριση των αντίχριστων; Πώς και αρχίσαμε έτσι ξαφνικά να συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτά τα θέματα;» Όλα αυτά τα ζητήματα έχουν να κάνουν με τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Όλα αυτά τα ζητήματα έχουν να κάνουν με την ικανότητα των ανθρώπων να διακρίνουν τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, και είναι ωφέλιμα στο ότι βελτιώνουν την ικανότητά τους να κατανοήσουν επακριβώς την αλήθεια. Τουλάχιστον, μετά τη συναναστροφή, οι άνθρωποι θα ξέρουν το εξής: «Τελικά, αποδεικνύεται ότι αυτή η σπουδαία φράση δεν είναι η αλήθεια». Από αυτό το σημείο κι έπειτα, ίσως αποβάλεις από μέσα σου πλάνες όπως η φράση «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» και «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Ίσως κάποιος από εσάς να μην μπορεί προς στιγμή να τις αποβάλει από μέσα του, αλλά τουλάχιστον ξέρεις ότι αυτές οι φράσεις δεν είναι η αλήθεια, και την επόμενη φορά που θ’ ακούσεις κάποιον να τις λέει, θα ξέρεις ότι είναι παραπλανητικές και δεν θα τις αποδεχθείς. Παρόλο που νιώθεις μέσα σου ότι αυτές οι φράσεις είναι κάπως σωστές και ότι είναι και πάλι καλό να τις υιοθετείς, ταυτόχρονα σκέφτεσαι: «Ο Θεός είπε ότι αυτές οι φράσεις δεν είναι η αλήθεια. Δεν μπορώ να ενεργώ σύμφωνα μ’ αυτές». Δεν σε ωφελεί αυτό; (Ναι.) Ποιος είναι ο σκοπός Μου όταν λέω αυτά τα πράγματα; Γιατί αναλύω αυτές τις φράσεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Οι πιστοί λένε πάντα: «Πρέπει να κάνουμε πράξη την αλήθεια. Όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Όλα τα λόγια του Θεού είναι θετικά πράγματα και είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε πράξη». Μια μέρα κλαδεύεσαι, και αναδύονται μέσα σου οι φράσεις «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή» και «Για ν’ αναθέσει ο ουρανός μεγάλη ευθύνη σε κάποιον, πρέπει πρώτα να βιώσει πόνο». Είναι η αλήθεια αυτές οι φράσεις; Δεν είναι γελοίο αυτό; Αν σου ζητούσε κάποιος να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, πώς θα το έκανες; Λες: «Οι πιστοί πρέπει να υπομένουν την ταπείνωση και να κουβαλάνε βαρύ φορτίο, να κοιμούνται στα χαμόκλαδα και να πίνουν χολή, και πρέπει να έχουν τη θέληση να μάχονται χωρίς να καταθέτουν ποτέ τα όπλα και την αντίστοιχη νοοτροπία». Είναι αυτό κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό; (Όχι.) Αντιμετωπίζοντας τη σατανική λογική σαν να είναι λόγια του Θεού και σαν να είναι η αλήθεια, και καταθέτοντας μαρτυρία σ’ αυτήν, όχι μόνο δεν έχεις καταθέσει κανονικά μαρτυρία στον Θεό, αλλά έχεις γίνει περίγελος του Σατανά και έχεις ταπεινώσει τον Θεό. Τι κάνεις, λοιπόν; Αν ο Θεός σε καταδίκαζε γι’ αυτό, θα το θεωρούσες άδικο και θα έλεγες: «Είμαι ανίδεος. Δεν καταλαβαίνω. Ο Θεός ποτέ δεν συναναστράφηκε μαζί μου πάνω σ’ αυτό». Αν δεν σε καταδικάσει, αλλά η φύση των πράξεών σου είναι πολύ σοβαρή, τότε τι πρέπει να κάνει ο Θεός; Να σε βάλει στην άκρη; (Όχι.) Δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα. Όσο για Μένα, απλώς θα σας κάνω να κατανοήσετε και να μάθετε όσο το δυνατόν περισσότερο —ανάλογα με το επίπεδο κατανόησής σας και με το τι είμαι σε θέση να σας πω— τι ακριβώς είναι η αλήθεια, κατά πόσο οι φράσεις που θεωρείτε καλές και σωστές συνδέονται με την αλήθεια και κατά πόσο είναι η αλήθεια. Πρέπει να σας κάνω να τα κατανοήσετε αυτά τα πράγματα. Αν, αφού μάθεις αυτά τα πράγματα, εξακολουθείς να σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο και είσαι εξίσου επίμονος, τότε ο Θεός δεν θα σε βάλει στην άκρη ούτε θα σε αγνοήσει. Σου αξίζει να καταδικαστείς και ο Θεός θα δράσει. Γιατί θα το κάνει αυτό ο Θεός; Αν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο ενώ δεν κατανοείς αυτά τα πράγματα, τότε ο Θεός θα σου φερθεί σαν να είσαι ανόητος και ανίδεος· αν, όμως, γνωρίζεις αυτά τα πράγματα και εξακολουθείς να ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε κάνεις λάθος συνειδητά και ο Θεός πρέπει να το χειριστεί αυτό σύμφωνα με τις αρχές.

19 Δεκεμβρίου, 2019