Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Εκθέτοντας τους αντίχριστους
Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Παράρτημα: Μια σύντομη συζήτηση για τις τρεις πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης

Αυτήν τη φορά, δεν θα πούμε ιστορίες στη συναναστροφή μας. Θα ξεκινήσουμε με ένα θέμα που συζητιέται συχνά: τι είναι η ανθρώπινη φύση. Έχουμε πει πολλά γι’ αυτό το θέμα στο παρελθόν, και το κάνουμε και τώρα. Είναι ένα θέμα που αναφέρεται τακτικά, ένα ζήτημα που συναντά κανείς στην καθημερινότητά του, ένα θέμα που μπορεί να συναντά και να βιώνει κανείς κάθε μέρα. Το θέμα αυτό είναι το εξής: τι είναι η ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη φύση περικλείει πολλά σημαντικά πράγματα. Ποιες είναι οι κοινές εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης στην καθημερινότητα κάποιου; (Η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια.) Τι άλλο; Η συνείδηση και η λογική, σωστά; (Ναι.) Μιλάτε συχνά γι’ αυτές. Ποιες άλλες υπάρχουν για τις οποίες δεν μιλάτε συχνά; Με άλλα λόγια, ποια είναι τα θέματα που ουσιαστικά δεν θίγετε όταν μιλάτε συνήθως για την ανθρώπινη φύση; Η συνείδηση και η λογική, καθώς και η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια είναι όλα κλασικά θέματα που συναντά κανείς τακτικά. Πόσο πολύ συνδέονται με την πραγματική σας ζωή η συνείδηση, η λογική, η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια, θέματα για τα οποία συζητάτε συχνά; Πώς σας έχει διαπαιδαγωγήσει αυτό το υλικό και πώς έχει βοηθήσει στην άσκησή σας και την είσοδό σας στην πραγματική σας ζωή; Πόσο ωφέλιμο ήταν; Ποια άλλα στοιχεία υπάρχουν, λοιπόν, που συνδέονται στενά με την κανονική καθημερινότητά σας ως άνθρωποι; Θα πω κάποια, και θα δούμε αν είναι θέματα που συναντάτε τακτικά. Εφόσον το υλικό μας αφορά την ανθρώπινη φύση, θ’ αφήσουμε αρχικά στην άκρη το κατά πόσον το υλικό είναι θετικό ή αρνητικό και το κατά πόσον σχετίζεται με κανονική ή μη κανονική ανθρώπινη φύση. Πέρα από τα στοιχεία που μόλις αναφέραμε, είναι κι εκείνο της στάσης των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην καθημερινότητά τους. Δεν είναι; Δεν αφορά αυτό την ανθρώπινη φύση; (Την αφορά.) Υπάρχει κι άλλο ένα, που είναι η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους, κι ένα ακόμη, η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο. Σχετίζονται αυτά τα τρία στοιχεία με την ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Σχετίζονται και τα τρία. Όσον αφορά το θέμα που θα συζητήσουμε τώρα, θ’ αφήσουμε κατά μέρος την επιδίωξη της αλήθειας, το πώς να εισέλθει κάποιος στην αλήθεια-πραγματικότητα κατά την πίστη του στον Θεό και το πώς να τηρεί τις κάθε λογής αρχές, και θα μιλήσουμε μόνο για την ανθρώπινη φύση. Είναι, λοιπόν, ουσιαστική η σύνδεση αυτών των τριών στοιχείων με την ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Ποια είναι αυτά τα τρία στοιχεία; Επαναλάβετέ τα. (Το πρώτο είναι η στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην καθημερινότητά τους. Το δεύτερο είναι η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους. Το τρίτο είναι η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο στην καθημερινότητά τους.) Και τι αφορούν αυτά τα τρία στοιχεία; (Την ανθρώπινη φύση.) Γιατί λέμε ότι αυτά τα τρία στοιχεία αφορούν την ανθρώπινη φύση, ότι σχετίζονται μ’ αυτήν; Γιατί παραθέτουμε αυτά τα τρία; Γιατί δεν μιλάμε για τη συνείδηση και τη λογική; Γιατί αφήνουμε κατά μέρος τις πτυχές για τις οποίες συζητάμε συνήθως, προκειμένου να μιλήσουμε γι’ αυτά τα τρία στοιχεία; Είναι αυτά τα τρία στοιχεία πιο προχωρημένα ή πιο στοιχειώδη συγκριτικά με τη συνείδηση, τη λογική, την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση και για τις οποίες έχουμε συζητήσει στο παρελθόν; (Είναι πιο στοιχειώδη.) Τότε, είναι μήπως υποτιμητικό για εσάς να συζητήσουμε αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Για ποιον λόγο, λοιπόν, να τα συζητήσουμε; (Γιατί είναι πρακτικά.) Είναι πιο πρακτικά. Αυτόν τον λόγο σκεφτήκατε; Γιατί θα μιλήσουμε γι’ αυτό το θέμα; Επειδή διαπίστωσα προβλήματα· όσον αφορά τις υφιστάμενες καταστάσεις και τις διάφορες συμπεριφορές που εμφανίζονται στην καθημερινότητα των ανθρώπων, διαπίστωσα κάποια προβλήματα που είναι στενά συνδεδεμένα με την πραγματική τους ζωή, και είναι απαραίτητο να τ’ αναλύσουμε, ένα προς ένα, και να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά. Αν, κατά την πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι παραμερίσουν την πραγματική ζωή και τις διάφορες συμπεριφορές της κανονικής ανθρώπινης φύσης και της καθημερινότητας, κι απλώς επιδιώκουν με πείσμα την αλήθεια, επιδιώκουν δηλαδή αυτές τις βαθιές αλήθειες, όπως το να είναι άνθρωποι που αγαπά ο Θεός, πείτε Μου, σε τι προβλήματα θα οδηγήσει αυτό; Όταν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, ποια είναι η βασική προϋπόθεση για να είναι σε θέση να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Πρέπει να το κάνει στην πραγματική ζωή.) Τι άλλο; (Πρέπει να έχει κανονική ανθρώπινη φύση.) Σωστά· πρέπει να έχει κανονική ανθρώπινη φύση, η οποία, πέρα από τη συνείδηση, τη λογική, την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια, συνίσταται και στα τρία στοιχεία που μόλις αναφέραμε. Θα ήταν κάπως ανούσιο να μιλάει κάποιος για την επιδίωξη και την αναζήτηση της αλήθειας, αν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα πρότυπα ή να πετύχει κανονικότητα σ’ αυτά τα τρία στοιχεία που άπτονται της ανθρώπινης φύσης. Η επιδίωξη της αλήθειας, η επιδίωξη της εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα και η επιδίωξη της σωτηρίας είναι πράγματα που δεν μπορούν να τα πετύχουν όλοι, αλλά μόνο οι λίγοι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια κι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Αν ένας άνθρωπος δεν ξέρει τι θα πρέπει να έχει ή να κάνει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τι είδους στάση και οπτική θα πρέπει να έχει σε σχέση με ορισμένους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, είναι ένας τέτοιος άνθρωπος ικανός να πετύχει είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα; Μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα η προσπάθειά του να επιδιώξει την αλήθεια; Δυστυχώς, όχι.

Α. Η στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα

Θα ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας με το πρώτο στοιχείο που αφορά την ανθρώπινη φύση: τη στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην καθημερινότητά τους. Όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει «καθημερινότητα». Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σ’ αυτό. Κατά βάση, ποιοι άνθρωποι και ποια γεγονότα και πράγματα σχετίζονται, λοιπόν, με την ανθρώπινη φύση; Με άλλα λόγια, τι είναι αυτό που ανέρχεται στο επίπεδο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, που σχετίζεται με το πεδίο της, που εμπίπτει σ’ αυτήν; (Η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και τα πράγματα.) Αυτή είναι μία πτυχή. Μερικές ακόμη είναι οι γνώσεις και οι επαγγελματικές δεξιότητες που πρέπει να μάθει κάποιος, καθώς και οι γενικές γνώσεις για την καθημερινή διαβίωση. Όλα αυτά είναι πτυχές που θα πρέπει να κατανοεί και να κατέχει κάποιος που διαθέτει κανονική ανθρώπινη φύση. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι μαθαίνουν ξυλουργική ή τοιχοποιία και άλλοι μαθαίνουν να οδηγούν ή να επισκευάζουν αυτοκίνητα. Αυτά είναι δεξιότητες, τέχνες, και για να μάθεις μια τέτοια τέχνη, πρέπει να εντρυφήσεις στην επαγγελματική δραστηριότητα αυτής της τέχνης. Επομένως, σε ποιον βαθμό και σε ποιο επίπεδο πρέπει να μάθει κανείς μια δεξιότητα για να θεωρηθεί ειδικός; Θα πρέπει να μπορεί τουλάχιστον να παράγει ένα τελικό προϊόν σε ένα αποδεκτό επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν προχειροδουλειά. Οι δουλειές που κάνουν είναι κακής ποιότητας, ακόμη και αποκρουστικές στην όψη. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Αυτό έχει να κάνει με τη στάση τους απέναντι στο επάγγελμά τους. Ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν ευσυνείδητη στάση. Σκέφτονται: «Εφόσον αυτό που φτιάχνω την κάνει τη δουλειά του, τότε μας κάνει. Ας βολευτούμε μ’ αυτό κάνα δυο χρόνια και μετά το φτιάχνουμε». Τέτοια οπτική θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν νοιάζονται για τίποτα, έχουν αδιάφορη στάση. Το «καλούτσικο» τους αρκεί. Αυτή είναι ανεύθυνη στάση. Το γεγονός ότι χειρίζονται τα πράγματα τόσο επιπόλαια και ανεύθυνα οφείλεται σε κάτι που υπάρχει μέσα σε μια διεφθαρμένη διάθεση: Αυτό που συχνά οι άνθρωποι αποκαλούν ποταπότητα. Καθετί που κάνουν, το κάνουν μέχρι εκεί που θεωρείται «πάνω-κάτω σωστό» και «στο περίπου εντάξει»· είναι μια στάση που χαρακτηρίζεται από «ίσως», «πιθανόν» και «τέσσερα στα πέντε». Ενεργούν επιπόλαια, είναι ικανοποιημένοι με το να κάνουν το ελάχιστο και με το να τα φέρνουν βόλτα μπλοφάροντας. Δεν βλέπουν τον λόγο να πάρουν τα πράγματα στα σοβαρά ή να είναι σχολαστικοί, πόσο μάλλον δε, να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές. Δεν είναι αυτό στοιχείο μιας διεφθαρμένης διάθεσης; Πρόκειται για μια εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Όχι. Είναι σωστό να πει κανείς πως πρόκειται για αλαζονεία και απόλυτα εύστοχο να το χαρακτηρίσει ως ακολασία· η μόνη, όμως, λέξη που μπορεί να το αποτυπώσει τέλεια είναι η εξής: «ποταπό». Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ποταπότητα μέσα τους, απλώς σε διαφορετικούς βαθμούς. Σε κάθε ζήτημα, θέλουν να ενεργούν επιπόλαια και τσαπατσούλικα, και σε όλα όσα κάνουν υπάρχει ένα ίχνος δόλου. Εξαπατούν τους άλλους όταν μπορούν, κόβουν δρόμο όταν έχουν τη δυνατότητα, εξοικονομούν χρόνο όταν μπορούν. Σκέφτονται από μέσα τους: «Εφόσον αποφεύγω να αποκαλυφθώ, δεν προκαλώ προβλήματα και δεν μου καταλογίζονται ευθύνες, τότε μπορώ να τα κουτσοβολέψω. Δεν χρειάζεται να κάνω πολύ καλή δουλειά —θέλει πάρα πολύ κόπο!» Τέτοιοι άνθρωποι δεν μαθαίνουν τίποτα στην εντέλεια και δεν αφοσιώνονται, ούτε υποφέρουν ούτε καταβάλλουν τίμημα στις μελέτες τους. Το μόνο που θέλουν είναι να εξετάζουν ένα αντικείμενο επιφανειακά, κι έπειτα αυτοαποκαλούνται ειδήμονες σε αυτό, πιστεύοντας ότι έχουν μάθει ό,τι χρειάζεται να γνωρίζουν, και κατόπιν στηρίζονται σε αυτό για να συνεχίσουν να τα κουτσοβολεύουν. Δεν πρόκειται για μια στάση που διατηρούν οι άνθρωποι απέναντι στους άλλους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα; Είναι καλή αυτή η στάση; Δεν είναι. Με απλά λόγια, «τα κουτσοβολεύουν». Αυτή η ποταπότητα υπάρχει σε όλη τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι με ποταπότητα στην ανθρώπινη φύση τους υιοθετούν την άποψη και τη στάση του «να τα κουτσοβολεύουν» σε οτιδήποτε κάνουν. Είναι σε θέση οι άνθρωποι αυτού του είδους να κάνουν σωστά το καθήκον τους; Όχι. Είναι σε θέση να κάνουν πράγματα σύμφωνα με την αρχή; Ακόμη πιο απίθανο.

Κάποιοι άνθρωποι, δεν είναι προσηλωμένοι σε τίποτα απ’ όσα κάνουν· είναι τσαπατσούληδες, επιπόλαιοι και ανεύθυνοι. Κάποιοι, για παράδειγμα, μαθαίνουν να οδηγούν, αλλά δεν ρωτάνε ποτέ έμπειρους οδηγούς τι θα πρέπει να προσέχουν όταν οδηγούν ή ποια ταχύτητα θα προκαλέσει ζημιά στον κινητήρα. Δεν ρωτάνε, απλώς οδηγούν, με αποτέλεσμα να προκαλούν βλάβη στο αυτοκίνητό τους. Κλωτσάνε τότε το αυτοκίνητο και λένε: «Αυτό το πράγμα όλο χαλάει. Δώσε μου μια Mercedes ή μια BMW. Αυτή η σακαράκα δεν κάνει δουλειά· είναι παμπάλαια!» Τι είδους στάση είναι αυτή; Δεν αντιμετωπίζουν τα υλικά πράγματα με αγάπη και φροντίδα και δεν σκέφτονται να τα διατηρήσουν σε καλή κατάσταση, αλλά τα ρημάζουν και τα χαλάνε επίτηδες. Κάποιοι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους μέσα στην τσαπατσουλιά και την απροσεξία. Όλη μέρα, κάνουν τα πάντα βιαστικά κι απερίσκεπτα. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; (Απρόσεκτοι.) Το «απρόσεκτοι» είναι ένας ευγενικός τρόπος να το θέσετε· θα έπρεπε να τους αποκαλέσετε «αμελείς». Ακόμη κι ο χαρακτηρισμός «ευτελείς» είναι ταιριαστός. Είναι υπερβολικό αυτό; Πώς μπορεί κανείς να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στους ευγενείς και στους ευτελείς; Παρατηρήστε απλώς τη στάση και τις πράξεις τους απέναντι στο καθήκον τους, και δείτε πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα και πώς συμπεριφέρονται όταν προκύπτουν προβλήματα. Οι άνθρωποι με ακεραιότητα και αξιοπρέπεια είναι σχολαστικοί, ευσυνείδητοι κι επιμελείς σε ό,τι κάνουν, και είναι πρόθυμοι να πληρώσουν τίμημα. Οι άνθρωποι χωρίς ακεραιότητα και αξιοπρέπεια είναι απρόσεκτοι και τσαπατσούληδες σε ό,τι κάνουν, μονίμως σκαρώνουν κάποιο κόλπο, θέλουν πάντοτε απλώς να τα κουτσοβολεύουν. Όποια τεχνική κι αν μελετήσουν, δεν τη μαθαίνουν επιμελώς, δεν είναι σε θέση να τη μάθουν, κι όσο χρόνο κι αν δαπανούν για να τη μελετήσουν, παραμένουν παντελώς ανίδεοι. Πρόκειται γι’ ανθρώπους με τιποτένιο χαρακτήρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι επιπόλαιοι όταν κάνουν τα καθήκοντά τους. Ποια διάθεση εμπλέκεται εδώ; (Η ποταπότητα.) Πώς αντιμετωπίζουν το καθήκον τους οι ποταποί άνθρωποι; Είναι βέβαιο ότι δεν έχουν τη σωστή στάση απέναντί του, κι ασφαλώς το αντιμετωπίζουν επιπόλαια. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Οι πολύ ποταποί άνθρωποι είναι σαν τα ζώα. Είναι όπως όταν έχεις έναν σκύλο για κατοικίδιο: Αν δεν τον έχεις από κοντά, θ’ αρχίσει να μασουλάει πράγματα και θα καταστρέψει όλα τα έπιπλα και τις συσκευές σου. Αυτό θα ήταν ζημιά. Οι σκύλοι είναι ζώα· δεν σκέφτονται ν’ αντιμετωπίσουν τα πράγματα με αγάπη και φροντίδα, και δεν μπορείς να έρθεις σ’ αντιπαράθεση μαζί τους· πρέπει απλώς να τους χειριστείς. Αν δεν το κάνεις, αλλά αφήσεις ένα ζώο να κάνει ό,τι θέλει και να προκαλεί αναστάτωση στη ζωή σου, αυτό δείχνει ότι λείπει κάτι από την ανθρώπινη φύση σου. Τότε, δεν διαφέρεις και πολύ από ένα ζώο. Ο δείκτης νοημοσύνης σου είναι πολύ χαμηλός —είσαι ένας άχρηστος. Πώς, λοιπόν, μπορείς να χειριστείς έναν σκύλο σωστά; Θα πρέπει να σκεφτείς έναν τρόπο να τον περιορίσεις εντός συγκεκριμένων παραμέτρων ή να τον κρατάς σε κλουβί και να τον αφήνεις να βγει δύο ή τρεις φορές την ημέρα σε προκαθορισμένες ώρες, για να κινείται αρκετά. Αυτό θα χαλιναγωγήσει τη συνήθειά του να μασάει τα πάντα και θα του δώσει ταυτόχρονα τη δυνατότητα ν’ ασκείται, ώστε να παραμείνει υγιής. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα χειριστείς σωστά τον σκύλο και ταυτόχρονα το περιβάλλον σου θα παραμείνει προστατευμένο. Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να χειριστεί τα πράγματα που αντιμετωπίζει και δεν έχει τη σωστή στάση, κάτι λείπει από την ανθρώπινη φύση του, η οποία δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί στο πρότυπο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όσον αφορά, τώρα, τη μαγειρική, οι συνηθισμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν λίγο μόνο λάδι όταν τηγανίζουν, αλλά κάποιες γυναίκες το βάζουν με το κιλό. Και πλούσιος να είσαι, δεν μπορείς να σπαταλάς το λάδι· πρέπει να χρησιμοποιείς λογική ποσότητα. Αυτές τις γυναίκες, όμως, δεν τις νοιάζει· αν τους ξεφύγει και ρίξουν πάρα πολύ λάδι στο τηγάνι, τότε απλώς αφαιρούν το επιπλέον και το χύνουν στο έδαφος. Αυτό είναι σπατάλη, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλεί ο λαός κάποιον που έχει αυτήν τη στάση απέναντι στα υλικά πράγματα; «Σπάταλο» ή, προσβλητικά, «σκορποχέρη». Από πού προέρχονται τα υλικά πράγματα; Τα παρέχει ο Θεός. Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι έχουν κερδίσει τα πράγματα που έχουν· πόσα, όμως, θα μπορούσες να κερδίσεις αν δεν τα παρείχε ο Θεός; Εκείνος σού έδωσε τη ζωή σου. Αν δεν σου είχε δώσει τη ζωή σου, δεν θα είχες τίποτα και δεν θα ήσουν τίποτα. Θα μπορούσες, λοιπόν, να έχεις και τότε αυτά τα υλικά πράγματα; Μπορεί ο Θεός να σου έχει δώσει περισσότερα από όσα διαθέτει ένα μέσο νοικοκυριό, αλλά είναι σωστή η στάση και η οπτική με την οποία τα σπαταλάς; Πώς πρέπει να χαρακτηριστεί αυτό από άποψη ανθρώπινης φύσης; Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ανεπαρκή ανθρώπινη φύση. Είναι σπάταλος, χαραμίζει πράγματα, δεν ξέρει πώς ν’ αντιμετωπίσει τα πράγματα με αγάπη και φροντίδα· ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άνθρωποι δεν σκέφτονται καν να χειρίζονται με φροντίδα τα πράγματα του οίκου του Θεού. Ένα αντικείμενο ανήκει στον οίκο του Θεού. Το βλέπουν αυτό. Τι σκέφτονται, παρόλα αυτά, αν κοντεύει να πιάσει βροχή και αυτό το αντικείμενο δεν κάνει να βραχεί; «Δεν τρέχει και τίποτα αν βραχεί. Άλλωστε, δεν είναι δικό μου. Θα το αφήσω έτσι». Κι έπειτα, απομακρύνονται. Πώς λέγεται αυτή η στάση; Εγωισμός. Σκέφτονται έντιμα; Αν όχι, τότε τι είναι; (Διεστραμμένοι.) Αν ένας άνθρωπος δεν είναι έντιμος, τότε δεν σημαίνει αυτό ότι είναι διεστραμμένος; Έχουν κανονική ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι που δεν σκέφτονται έντιμα; Ασφαλώς και όχι. Στο πρώτο μας στοιχείο, τη στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, για πόσα χαρακτηριστικά έχουμε μιλήσει τώρα; Για την ποταπότητα, το γεγονός ότι είναι ποταποί. Τι άλλο; (Για το γεγονός ότι είναι ευτελείς και διεστραμμένοι.) Τόσο καθημερινή γλώσσα· χρησιμοποιείτε τέτοιες λέξεις στην καθημερινότητά σας όταν κάνετε αυτοκριτική, όταν αναλύετε τον εαυτό σας κι όταν προσπαθείτε ν’ αποκτήσετε αυτογνωσία; (Όχι.) Κανείς δεν το κάνει. Ποιες λέξεις, λοιπόν, χρησιμοποιείτε; Μιλάτε με πομπώδεις όρους· κανείς δεν χρησιμοποιεί τέτοια καθημερινή γλώσσα.

Πολλοί έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, επειδή πιστεύουν στον Θεό. Ιδιαίτερα όσοι έχουν κάποια δεξιότητα και επαγγελματική τεχνογνωσία ή ακόμη και πτυχία ανώτατης εκπαίδευσης, νιώθουν ότι είναι ανώτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Είναι ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και σκέφτονται: «Μέχρι που παράτησα τη σταθερή καριέρα που είχα έξω στον κόσμο, και δεν ήρθα στον οίκο του Θεού για να τρώω τζάμπα. Κάποιος με τις δικές μου δεξιότητες μπορεί να συνεισφέρει στον οίκο του Θεού. Δαπανώ τον εαυτό μου και υποφέρω για τον Θεό. Μένω μαζί μ’ αυτούς τους κοινούς ανθρώπους και τρώμε μαζί, αφού ζούμε σε κοινόβιο. Πόσο ευγενείς αρετές έχω!» Πιστεύουν ότι η ακεραιότητά τους είναι ιδιαίτερα αξιέπαινη, ότι είναι πιο ευγενείς από όλους τους άλλους. Αντλούν διαρκώς ευχαρίστηση απ’ αυτό. Η αλήθεια είναι ότι η ανθρώπινη φύση τους έχει ένα σωρό ελλείψεις, κι όχι μόνο δεν το γνωρίζουν, αλλά πετούν στον έβδομο ουρανό, πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι, ότι έχουν καλύτερο χαρακτήρα από ό,τι οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, ούτε ένα στοιχείο στον χαρακτήρα τους δεν ανταποκρίνεται στον ορισμό της λέξης «κανονική» που προηγείται της «ανθρώπινης φύσης» στη φράση «κανονική ανθρώπινη φύση». Τίποτε δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτό το πρότυπο. Όλα απέχουν μακράν από αυτό. Η συνείδησή τους; Δεν έχουν συνείδηση. Ο χαρακτήρας τους; Δεν είναι καλός. Η ακεραιότητα και οι αρετές τους; Τίποτε από αυτά δεν αξίζει. Εφόσον οι άνθρωποι ζουν όλοι μαζί, όταν κάποιοι έχουν κάτι πολύτιμο, δεν τολμούν να το αφήσουν σε κοινή θέα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Από τη μία πλευρά, επειδή δεν εμπιστεύονται τους άλλους, κι από την άλλη πλευρά, επειδή όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, υπάρχουν κι αναξιόπιστοι άνθρωποι και κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να έχουν μακρύ χέρι —μπορεί ακόμη και να κλέψουν. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακό χαρακτήρα. Κάποιοι προσπαθούν να διαλέγουν τα καλύτερα κομμάτια για να φάνε και τρώνε του σκασμού, όσοι άνθρωποι κι αν βρίσκονται πίσω τους που δεν έχουν φάει. Δεν είναι υπερβολικά εγωιστικό αυτό; Υπάρχουν κάποιοι που λαμβάνουν υπόψη τους άλλους όταν τρώνε. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι λογικοί και σκέφτονται τους άλλους. Θα φάνε λίγο λιγότερο, ώστε να μείνει και για τους άλλους. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς αρετές. Στον οίκο του Θεού, κάποιοι έχουν ανθρώπινη φύση, ενώ κάποιοι υστερούν λίγο σ’ αυτήν. Δεν μπορούν καν ν’ ανταποκριθούν στο πρότυπο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Με γνώμονα τις συμπεριφορές που ανέφερα, υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; Ή δεν υπάρχουν πολλοί; Όταν επιδεικνύετε συνήθως τέτοιες συμπεριφορές, είστε ικανοί να συνειδητοποιήσετε ότι αποτελούν πρόβλημα; Όταν αποκαλύπτετε μια διεφθαρμένη διάθεση, έχετε επίγνωση αυτού; Αν έχετε επίγνωση και μπορείτε να το νιώσετε και είστε πρόθυμοι ν’ αλλάξετε, τότε έχετε λίγη ανθρώπινη φύση· απλώς δεν έχει φτάσει στην κανονικότητα. Αν δεν έχετε καν επίγνωση, τότε μπορείτε να θεωρηθείτε άνθρωποι με ανθρώπινη φύση; Δεν μπορείτε. Αυτό δεν είναι ζήτημα καλής ή κακής, κανονικής ή μη κανονικής ανθρώπινης φύσης· δεν έχετε ανθρώπινη φύση. Για παράδειγμα, την ώρα του φαγητού, είναι κάποιοι που βλέπουν να έρχεται μια πιατέλα με βραστό χοιρινό και σπεύδουν να το αρπάξουν, χωρίς να ξεχωρίζουν τα κομμάτια λίπους και το ψαχνό, και δεν σταματάνε μέχρι να το εξαφανίσουν όλο. Έχετε δει ποτέ ζώα να τσακώνονται για φαγητό; (Ναι.) Είναι η ίδια σκηνή, αλλά με ζώα. Όσον αφορά τους ανθρώπους, αποτελεί ένας τέτοιος τσακωμός μέρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Δεν είναι κανονική ανθρώπινη φύση αυτό.) Τι θα έκαναν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; (Θα αρκούνταν σ’ αυτό που πήραν και δεν θα ήταν άπληστοι.) Το θέσατε αρκετά τεκμηριωμένα. Πώς, λοιπόν, μπορεί κάποιος να μην είναι άπληστος; Ποιες σκέψεις και ποια οπτική απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα εμπερικλείει το σκεπτικό που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, ώστε μέσα από αυτό να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται ορθά; Κατ’ αρχάς, πρέπει να έχεις σωστό σκεπτικό. Για παράδειγμα, μια γυναίκα θα σκεφτόταν: «Υπάρχει πολύ βραστό χοιρινό σήμερα. Θα ήθελα να φάω περισσότερο, αλλά ντρέπομαι λίγο, επειδή είναι και οι αδελφοί μου εδώ. Τι να κάνω; Μάλλον θα περιμένω να φάω αφού σερβιριστούν εκείνοι. Δεν θέλω ν’ αναρωτιούνται οι άλλοι πώς γίνεται μια κυρία όπως εγώ να είναι τόσο λαίμαργη. Πόσο ταπεινωτικό θα ήταν αυτό!» Αυτό το σκεπτικό θα ήταν φυσιολογικό για μια γυναίκα, αφού οι γυναίκες είναι γενικά λίγο εύθικτες. Οι περισσότεροι άνδρες θα σκεφτόντουσαν: «Το βραστό χοιρινό είναι πεντανόστιμο. Πάω να σερβιριστώ». Θα ήταν οι πρώτοι που θα ορμούσαν καρφώνοντας τα τσοπ στικς τους και θ’ αγνοούσαν τι σκέφτονται οι άλλοι. Όμως, κάποιοι άνδρες είναι πιο ορθολογικοί. Αφού φάνε μια μπουκιά, το σκέφτονται λίγο: «Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι πίσω μου που δεν έχουν φάει ακόμη. Πρέπει να σταματήσω και ν’ αφήσω λίγο για τους άλλους». Το γεγονός ότι μπορούν να σκέφτονται και να ενεργούν έτσι δείχνει ότι είναι άνθρωποι με λογική, ότι έχουν έμφυτα κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιοι άνθρωποι ακολουθούν παράλογη πορεία σκέψης: «Ο Θεός δεν θέλει να τρώνε οι άνθρωποι βραστό χοιρινό, οπότε δεν θα πάρω ούτε μία μπουκιά. Αυτό σημαίνει ότι έχω ακόμα περισσότερη ανθρώπινη φύση, έτσι δεν είναι;» Αυτό είναι παράλογο σκεπτικό. Τι δείχνω με αυτό το παράδειγμα; Ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να υιοθετούν μια σωστή στάση απέναντι σε κάθε είδους άνθρωπο, γεγονός και πράγμα. Κάποιος καταλήγει σε αυτήν τη σωστή στάση όταν σκέφτεται από την οπτική του ορθολογισμού, της συνείδησης, της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειας της ανθρώπινης φύσης. Αν ασκείσαι με τέτοια νοοτροπία, θα συμβαδίζεις σε γενικές γραμμές με την κανονική ανθρώπινη φύση.

Η στάση που έχει κάποιος απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα δεν είναι τίποτε άλλο από τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η αλληλεπίδρασή του με τους ανθρώπους και τα πράγματα στην καθημερινότητά του. Αυτές οι εκδηλώσεις μπορεί να μη σχετίζονται πολύ με τη δουλειά που έχεις να κάνεις εσύ ή να απέχουν απ’ αυτήν, αλλά η πίστη στον Θεό δεν είναι ανούσια: Οι πιστοί στον Θεό δεν ζουν σε μια γυάλα· ζουν στην πραγματική ζωή. Δεν πρέπει ν’ αποκόβονται από την πραγματική ζωή. Τι είδους στάση και σκεπτικό θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, είτε απέναντι στις επαγγελματικές δεξιότητες είτε απέναντι στην κοινή σοφία και γνώση για κάτι; Είναι σωστό να έχουν πάντα τη νοοτροπία του «να τα κουτσοβολεύουν»; Κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται πάντα σε σύγχυση γι’ αυτά τα πράγματα· θα έχει αποτέλεσμα κάτι τέτοιο; Δεν υπάρχει πρόβλημα με την οπτική τους; Το πρόβλημα με την οπτική τους είναι μόνο ένα μέρος του όλου ζητήματος. Πέρα από αυτό, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα τους. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κυβερνά την Κίνα εδώ και χιλιάδες χρόνια κι εμπλέκεται διαρκώς σ’ εκστρατείες κι αγώνες. Δεν αναπτύσσει την οικονομία και δεν υπολογίζει τις ζωές των κοινών ανθρώπων. Στο τέλος, οι άνθρωποι καλλιέργησαν ένα είδος ποταπότητας, με αποτέλεσμα να αφήνονται να τους παρασύρει το ρεύμα. Είναι επιπόλαιοι σε οτιδήποτε κάνουν και υιοθετούν κοντόφθαλμη οπτική. Δεν έχουν ως στόχο ν’ αριστεύσουν στις μελέτες τους ούτε μπορούν να το πετύχουν αυτό. Λειτουργούν μονίμως με κοντόφθαλμη οπτική: Κοιτάζουν τι χρειάζεται η αγορά κι έπειτα σπεύδουν να το παραγάγουν χωρίς δεύτερη σκέψη, μέχρι να κάνουν περιουσία. Δεν αναπτύσσονται περαιτέρω από αυτήν τη βάση, ούτε πραγματοποιούν περαιτέρω επιστημονική έρευνα, ούτε πασχίζουν για την απόλυτη τελειότητα, κι έτσι το τελικό αποτέλεσμα είναι η ελαφριά και η βαριά βιομηχανία της Κίνας, καθώς και κάθε άλλος τομέας της, να μην έχουν κανένα πρωτοποριακό προϊόν στη διεθνή σκηνή. Κι ωστόσο, οι Κινέζοι κομπάζουν: «Εδώ στην Κίνα, έχουμε πρώτης τάξεως παραδοσιακή κουλτούρα 5.000 ετών. Εμείς οι Κινέζοι είμαστε ευγενικοί κι εργατικοί». Τότε γιατί η Κίνα συνεχίζει να φτιάχνει προϊόντα μαϊμού για να εξαπατά τον κόσμο; Γιατί δεν έχει σχεδόν τίποτα το ανταγωνιστικό στην παγκόσμια αγορά; Τι συμβαίνει εκεί; Έχει η Κίνα πρωτοποριακά προϊόντα; Οι Κινέζοι έχουν ένα «πρωτοποριακό» πράγμα, κι αυτό είναι η δεξιότητά τους στην απομίμηση και την παραποίηση, δηλαδή, στην απάτη. Η ποταπότητά τους είναι εμφανής σε αυτό. Κάποιοι θα πουν: «Γιατί μας παρουσιάζεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν νομίζεις ότι αυτό μας απαξιώνει και μας υποτιμά;» Αλήθεια; Κρίνοντας από κάποια από τα πράγματα που κάνουν οι Κινέζοι, μπορεί να ειπωθεί ότι τους ταιριάζει γάντι. Υπάρχουν Κινέζοι, είτε στην αγορά είτε ανάμεσα στον απλό λαό, που κάνουν σωστά τη δουλειά τους; Πολλοί λίγοι, κι εκείνοι που προσπαθούν χάνουν το κουράγιο τους όταν βλέπουν πόσο δυσμενές είναι το κοινωνικό περιβάλλον κι ότι όσοι κάνουν σωστά τη δουλειά τους δεν βγάζουν τίποτα καλό απ’ αυτό. Σταματούν να προσπαθούν και καταθέτουν τα όπλα.

Αυτά τα πράγματα που εμπίπτουν στην ανθρώπινη φύση —οι στάσεις, οι σκέψεις και οι απόψεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στο πώς αντιμετωπίζουν τους άλλους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα —δείχνουν πολλά πράγματα. Τι δείχνουν; Δείχνουν πώς μπορεί να διακρίνει κανείς τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, κατά πόσο είναι ένας αξιοπρεπής κι έντιμος άνθρωπος. Τι σημαίνει να είναι κανείς αξιοπρεπής κι έντιμος; Είναι αξιοπρεπής κι έντιμος όποιος είναι παραδοσιακός; Είναι αξιοπρεπής κι έντιμος όποιος είναι πολιτισμένος και καλότροπος; (Όχι.) Είναι αξιοπρεπής κι έντιμος όποιος ακολουθεί τους κανόνες κατά γράμμα; (Όχι.) Δεν είναι τίποτε από αυτά. Τι σημαίνει, λοιπόν, να είναι κανείς αξιοπρεπής κι έντιμος; Αν κάποιος είναι αξιοπρεπής κι έντιμος, τότε ό,τι κι αν κάνει, το κάνει με μια συγκεκριμένη νοοτροπία: «Είτε μου αρέσει να κάνω αυτό το πράγμα είτε όχι, και είτε εμπίπτει στα ενδιαφέροντά μου είτε είναι κάτι που μ’ ενδιαφέρει ελάχιστα, μου ανατέθηκε να το κάνω και θα το κάνω καλά. Θα ξεκινήσω να το μελετώ από το μηδέν και, πατώντας γερά στο έδαφος, θα καταπιαστώ μ’ αυτό βήμα-βήμα. Στο τέλος, όσο κι αν έχω καταφέρει να προχωρήσω σ’ αυτήν την εργασία, θα έχω κάνει ό,τι καλύτερο μπορώ». Τουλάχιστον, θα πρέπει να έχεις προσγειωμένη στάση και νοοτροπία. Έστω πως, από τη στιγμή που αναλαμβάνεις μια εργασία, την κάνεις τελείως πρόχειρα και δεν σε νοιάζει καθόλου· έστω πως δεν την αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα και δεν ανατρέχεις σε σχετικές πηγές, δεν κάνεις λεπτομερείς προετοιμασίες ούτε ζητάς τη συμβουλή άλλων, και, πέρα από αυτό, δεν αφιερώνεις περισσότερο χρόνο για να μελετήσεις το συγκεκριμένο αντικείμενο ώστε να μπορείς να βελτιώνεσαι διαρκώς σ’ αυτό και να κατακτήσεις αυτήν τη δεξιότητα ή αυτό το επάγγελμα, και αντ’ αυτού διατηρείς αδιάφορη στάση απέναντί του και το αντιμετωπίζεις με μια στάση απλώς και μόνο να τα βγάζεις πέρα. Σ’ αυτήν την περίπτωση, υπάρχει πρόβλημα στην ανθρώπινη φύση σου. Δεν δείχνει αυτό ότι απλώς τα κουτσοβολεύεις; Κάποιοι λένε: «Δεν μου αρέσει όταν μου αναθέτεις αυτό το καθήκον». Αν δεν σου αρέσει, μην το αποδέχεσαι· κι αν το αποδεχθείς, τότε θα πρέπει να το προσεγγίσεις με σοβαρή, υπεύθυνη στάση. Τέτοια στάση θα πρέπει να έχεις. Αυτό δεν οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; Αυτό σημαίνει να είναι κανείς αξιοπρεπής κι έντιμος. Όσον αφορά αυτήν την πτυχή της κανονικής ανθρώπινης φύσης, χρειάζεσαι, τουλάχιστον, προσήλωση, ευσυνειδησία και προθυμία να πληρώσεις ένα τίμημα, καθώς και προσγειωμένη, σοβαρή και υπεύθυνη στάση. Αρκεί να έχεις αυτά τα πράγματα.

Υπάρχουν κάθε λογής άνθρωποι στην εκκλησία. Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια έχουν καλύτερη ανθρώπινη φύση, κι όταν αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση, είναι εύκολο να διορθωθούν. Όσοι δεν την αγαπούν έχουν πολύ χειρότερη ανθρώπινη φύση. Αν ένας άνθρωπος δεν αφοσιώνεται και είναι ανεύθυνος στην ανάθεση του Θεού, δεν είναι τότε αναξιόπιστος; Μια τέτοια ανθρώπινη φύση είναι άχρηστη και δεν έχει αξία. Είναι ποταπή. Πιστεύεις στον Θεό. Αν προσεγγίζεις την ανάθεσή σου μ’ επιπόλαια κι ανεύθυνη στάση, είτε πρόκειται για ανάθεση από τον Θεό είτε από την εκκλησία, είναι η στάση σου αυτή που θα έπρεπε να έχει ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση; Ορισμένοι μπορεί να πουν: «Δεν παίρνω στα σοβαρά τα πράγματα που μου αναθέτουν να κάνω οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά εγγυώμαι ότι θα πετύχω στα πράγματα που μου αναθέτει ο Θεός. Θα τα αντιμετωπίζω σωστά». Είναι αυτό το σωστό αίσθημα; (Όχι.) Γιατί δεν είναι; Απέναντι σε ποιον θα μπορούσε να είναι ειλικρινής κάποιος που είναι αναξιόπιστος και του λείπει η αρετή, κάποιος που δεν έχει αυτά τα στοιχεία στην ανθρώπινη φύση του; Σε κανέναν. Ακόμη και στις δικές του υποθέσεις, εξαπατά και ενεργεί μηχανικά. Δεν είναι ευτελής και άχρηστος ένας τέτοιος άνθρωπος; Αν κάποιος μπορεί ν’ αφοσιωθεί, ν’ αναλάβει την ευθύνη και να είναι αξιόπιστος στα πράγματα που του αναθέτουν άλλοι άνθρωποι, θα τα πήγαινε άραγε πολύ χειρότερα σε μια ανάθεση που έχει αποδεχθεί από τον Θεό; Αν κάποιος με συνείδηση και λογική κατανοεί την αλήθεια, τότε δεν θα τα πάει χειρότερα σε μια ανάθεση που έχει αποδεχθεί από τον Θεό και στην εκτέλεση του καθήκοντός του. Σίγουρα θα τα πάει πολύ καλύτερα από εκείνους που δεν έχουν συνείδηση και τους λείπει η αρετή. Αυτή είναι η διαφορά στον χαρακτήρα τους. Κάποιοι λένε: «Δεν θα το έπαιρνα στα σοβαρά αν μου ζητούσες να φροντίσω έναν σκύλο ή μια γάτα, αλλά αν μου ανέθετες ένα σημαντικό ζήτημα για τον οίκο του Θεού, σίγουρα θα το έκανα καλά». Ισχύει αυτό; (Όχι.) Γιατί όχι; Είτε ένα ζήτημα είναι σημαντικό είτε ασήμαντο, ό,τι κι αν του ανατεθεί, αν ένας άνθρωπος έχει σωστή οπτική, σωστές προθέσεις, ευγενείς αρετές και ακεραιότητα, και είναι αξιόπιστος και ηθικός στη διαγωγή του, κάτι τέτοιο είναι πολύτιμο και διαφορετικό. Τέτοιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν όλα τα ζητήματα με βάση το ήθος και την αξιοπιστία τους. Θα ήταν ειλικρινές αν κάποιος ανήθικος κι αναξιόπιστος άνθρωπος έλεγε: «Αν ο Θεός μού αναθέσει απευθείας κάτι, σίγουρα θα το χειριστώ καλά»; Θα ήταν κάπως υπερβολικό και δόλιο. Πώς μπορείς να είσαι αξιόπιστος απέναντι στους άλλους, αν δεν έχεις συνείδηση και λογική; Τα λόγια σου ηχούν κενά —είναι ένα κόλπο. Κάποτε, ο οίκος του Θεού είχε δύο μικρά σκυλιά, για να φυλάνε ένα μέρος. Ανατέθηκε σε κάποιον να τα φροντίζει, κι εκείνος τα φρόντιζε και τους φερόταν σαν να ήταν δικά του. Αυτός ο άνθρωπος δεν αγαπούσε πολύ τα σκυλιά, αλλά τα φρόντιζε καλά. Όταν αρρώσταιναν, τα φρόντιζε, ενώ τα έπλενε και τα τάιζε ακριβώς στην ώρα τους. Μπορεί να μην του άρεσαν τα σκυλιά, αλλά αντιμετώπισε τη φροντίδα αυτών των σκυλιών ως ανάθεση και ευθύνη του. Δεν υπάρχει εκεί κάτι που θα πρέπει να εντοπίζεται στην ανθρώπινη φύση; Είχε ανθρώπινη φύση, οπότε έκανε καλά αυτό το καθήκον. Αργότερα, κάποιος άλλος ανέλαβε τη φροντίδα των δύο σκυλιών, και μέσα σ’ ένα μήνα ήταν θλιβερό πόσο βάρος έχασαν. Τι είχε συμβεί; Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ούτε το παρατήρησε όταν αρρώστησαν τα σκυλιά και η κακή τους διάθεση επηρέασε την όρεξή τους. Έτσι κατέληξαν να χάσουν τόσο βάρος. Έτσι τους φρόντιζε αυτός ο άνθρωπος. Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους; (Ναι.) Πού; (Στην ανθρώπινη φύση τους.) Εκείνος που φρόντιζε σωστά τα σκυλιά κατανοούσε περισσότερες αλήθειες; Όχι απαραίτητα. Κι εκείνος που δεν τα φρόντιζε επαρκώς δεν είναι απαραίτητο ότι πίστευε στον Θεό για μικρότερο διάστημα. Τότε γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ τους; Επειδή είναι διαφορετικός ο χαρακτήρας τους. Κάποιοι άνθρωποι είναι αξιόπιστοι. Όταν δίνουν σε κάποιον τον λόγο τους, θα είναι σε θέση να λογοδοτήσουν στο τέλος, είτε τους αρέσει να κάνουν κάτι είτε όχι. Όταν αναλαμβάνουν μια εργασία, είναι σίγουρο ότι θα τη φέρουν σε πέρας, βήμα-βήμα. Είναι αντάξιοι της εμπιστοσύνης που τους δείχνουν οι άλλοι κι ανταποκρίνονται στην καρδιά τους. Έχουν συνείδηση κι αξιολογούν όλα τα πράγματα σύμφωνα μ’ αυτήν. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση. Θα δώσουν τον λόγο τους και μετά δεν θα κάνουν τίποτα για να τον κρατήσουν. Δεν λένε: «Πίστεψαν σ’ εμένα. Πρέπει να κάνω αυτό το πράγμα καλά, για να μη χάσω την εμπιστοσύνη τους». Δεν έχουν τέτοια καρδιά και δεν σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι αυτό διαφορά στην ανθρώπινη φύση; Πείτε Μου, ο άνθρωπος που έκανε καλά το καθήκον του, το θεώρησε επίπονο; Δεν το θεώρησε ούτε πολύ κοπιαστικό ούτε επίπονο. Δεν έστυψε το μυαλό του προσπαθώντας να σκεφτεί πώς θα κάνει καλά το καθήκον του και δεν προσευχόταν συχνά γι’ αυτό. Ήξερε βαθιά μέσα του ποιο θα ήταν το σωστό, οπότε ανέλαβε αυτό το φορτίο. Εκείνος που δεν ήταν πρόθυμος ν’ αναλάβει το φορτίο αποδέχθηκε επίσης το καθήκον, κι αμέσως μετά το θεώρησε μπελά. Όταν γάβγιζαν τα σκυλιά, ενοχλούνταν και τα μάλωνε: «Γαβγίζεις, ε; Γάβγισε άλλη μία φορά και θα σε πεθάνω στις κλωτσιές!» Δεν υπάρχει εδώ διαφορά στην ανθρώπινη φύση; Υπάρχει, και είναι μεγάλη. Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους αναθέτεις κάτι, το βρίσκουν εκνευριστικό, ενοχλούνται και νιώθουν ότι δεν τους αφήνεις πολλή ελευθερία. «Κι άλλη δουλειά; Έχω ήδη πολλές να κάνω· δεν λουφάρω εδώ πέρα!» Κι έτσι, βρίσκουν κάθε είδους προφάσεις για να το αποφύγουν, για να δικαιολογηθούν που δεν εκπλήρωσαν την ευθύνη τους. Δεν έχουν συνείδηση ή λογική ούτε εξετάζουν τον εαυτό τους. Αντιθέτως, βρίσκουν προφάσεις και δικαιολογίες για να αιτιολογήσουν το ότι έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση. Έτσι συμπεριφέρονται οι άνθρωποι με ανεπαρκή ανθρώπινη φύση. Μπορεί, λοιπόν, ένας τέτοιος άνθρωπος να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Γιατί όχι; Δεν αγαπά την αλήθεια και δεν αγαπά τα θετικά πράγματα. Έτσι δεν είναι; Δεν έχει ούτε κανονική ανθρώπινη φύση ούτε την πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων. Δεν έχει αυτήν την ουσία μέσα του. Ποια είναι, λοιπόν, η σχέση ανάμεσα στην αλήθεια και στην κανονική ανθρώπινη φύση; Τι πρέπει να εμπεριέχει η ανθρώπινη φύση κάποιου ώστε να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και να κάνει πράξη την αλήθεια; Κατ’ αρχάς, πρέπει να έχει συνείδηση και λογική. Ό,τι κι αν κάνει, πρέπει να έχει τη σωστή στάση, το σωστό σκεπτικό και τη σωστή οπτική. Μόνο μ’ αυτά μπορεί κάποιος να έχει κανονική ανθρώπινη φύση, και μόνο αν έχει κανονική ανθρώπινη φύση, μπορεί ν’ αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια.

B. Η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων

Δεύτερο στοιχείο: η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους. Σε ποιο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης αναφέρεται αυτό το στοιχείο; (Στο περιβάλλον διαβίωσης κάποιου.) Και από τι αποτελείται αυτό; Αποτελείται κυρίως από δύο ευρεία πεδία: το περιβάλλον όπου ζει κάποιος, το οποίο εκτείνεται μόνο στην προσωπική του ζωή, και τα δημόσια περιβάλλοντα με τα οποία έρχεται τακτικά σε επαφή. Και από τι αποτελούνται, συγκεκριμένα, αυτά τα δύο ευρεία πεδία; Από τον τρόπο ζωής κάποιου, καθώς και από το πώς διαχειρίζεται την υγιεινή και το περιβάλλον του. Για να το αναλύσουμε περαιτέρω, από τι αποτελείται ο τρόπος ζωής κάποιου; Από την εργασία και την ανάπαυση, τη διατροφή, και πράγματα όπως η διατήρηση της υγείας του σε καθημερινή βάση και οι στοιχειώδεις γνώσεις για την καθημερινότητα. Θα ξεκινήσουμε με το πρώτο, την εργασία και την ανάπαυση. Αυτά θα πρέπει απλώς να γίνονται τακτικά και προγραμματισμένα. Πέρα από ειδικές περιστάσεις, όπως όταν το έργο κάποιου του επιβάλλει να ξενυχτάει ή να κάνει υπερωρίες, η εργασία και η ανάπαυση τις περισσότερες φορές γίνονται τακτικά και βάσει προγράμματος. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Κάποιοι άνθρωποι προτιμούν να μένουν ξύπνιοι τη νύχτα. Δεν κοιμούνται τα βράδια, αλλά απασχολούνται με κάθε λογής πράγματα. Δεν πηγαίνουν για ύπνο παρά μόνο αφού ξυπνήσουν οι άλλοι και ξεκινήσουν τη δουλειά τους, νωρίς το πρωί, ενώ όταν τη νύχτα οι άλλοι πηγαίνουν για ύπνο, εκείνοι σηκώνονται και πιάνουν δουλειά. Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν συγχρονίζονται ποτέ με τους άλλους, φέρονται πάντοτε ιδιαίτερα —η λογική αυτών των ανθρώπων δεν έχει και πολλή βάση. Υπό κανονικές συνθήκες, οι ρυθμοί όλων θα πρέπει σε γενικές γραμμές να συγχρονίζονται, με εξαίρεση τις ειδικές περιπτώσεις. Ποιο είναι το επόμενο; (Η διατροφή.) Εύκολα μπορεί να ανταποκριθεί κανείς στις διατροφικές απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό είναι εύκολο. Ωστόσο, δεν έχουν οι άνθρωποι και κάποιες παράλογες απόψεις για τη διατροφή; Ορισμένοι λένε: «Πιστεύουμε στον Θεό και τα πάντα είναι στα δικά Του χέρια. Καμία απολύτως διατροφική συνήθεια δεν μπορεί να βλάψει το στομάχι. Θα τρώμε ελεύθερα ό,τι θέλουμε, χωρίς περιορισμούς. Αφού μας προστατεύει ο Θεός, δεν υπάρχει θέμα». Δεν υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια κατανόηση; Δεν είναι λίγο στρεβλή αυτή η άποψη; Μια τέτοια κατανόηση δεν είναι φυσιολογική. Όσοι την έχουν δεν σκέφτονται φυσιολογικά. Υπάρχουν και άνθρωποι που μπερδεύουν τις φυσιολογικές, πρακτικές γνώσεις για τη ζωή με τη φροντίδα της σάρκας. Πιστεύουν ότι το να δίνει κανείς σημασία στις πρακτικές γνώσεις για τη ζωή σημαίνει να φροντίζει τη σάρκα. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που το πιστεύουν αυτό; (Ναι.) Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν στομαχικές διαταραχές και δεν τρώνε καυτερά φαγητά που ερεθίζουν το στομάχι. Υπάρχουν ορισμένοι που τους λένε: «Αυτό είναι δική σου διατροφική προτίμηση· φροντίζεις τη σάρκα. Πρέπει να επαναστατήσεις εναντίον της. Σε κάποια μέρη που θα πας, αυτό θα είναι το φαγητό και θα πρέπει να το φας. Πώς γίνεται να μην το φας;» Δεν υπάρχουν άνθρωποι με τέτοια κατανόηση; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να φάνε ένα συγκεκριμένο φαγητό κι ωστόσο επιμένουν να το τρώνε και να υποφέρουν, προκειμένου να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Εγώ λέω το εξής: «Αν δεν θέλεις, μπορείς να μην το φας. Κανείς δεν θα σε κατακρίνει αν δεν το φας». Εκείνοι λένε: «Όχι, πρέπει να το φάω!» Σ’ αυτήν την περίπτωση, τους αξίζει που υποφέρουν. Ήθελαν και τα ‘παθαν. Εκείνοι θέτουν κανονισμούς στον εαυτό τους, οπότε εκείνοι πρέπει να τους τηρήσουν. Θα ήταν, λοιπόν, λάθος να μη φάνε το φαγητό; (Όχι.) Δεν θα ήταν. Άλλοι έχουν συγκεκριμένα προβλήματα υγείας και είναι αλλεργικοί σε κάποιες τροφές. Πρέπει, άρα, ν’ αποφεύγουν αυτές τις τροφές και να μην τις τρώνε. Κάποιοι είναι αλλεργικοί στις καυτερές πιπεριές κι επομένως δεν πρέπει να τις τρώνε, αλλά επιμένουν να το κάνουν. Συνεχίζουν να τις τρώνε και πιστεύουν ότι αυτό σημαίνει να επαναστατεί κανείς ενάντια στη σάρκα. Δεν είναι στρεβλή αυτή η κατανόηση; Είναι. Αν δεν κάνει να φάνε κάτι, δεν πρέπει να το τρώνε. Για ποιον λόγο πολεμούν το σώμα τους; Δεν είναι απερίσκεπτο αυτό; (Ναι, είναι.) Δεν υπάρχει λόγος να τηρούν αυτόν τον κανονισμό ούτε να επαναστατούν ενάντια στη σάρκα τους μ’ αυτόν τον τρόπο. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του φυσική κατάσταση: Κάποιοι έχουν ευαίσθητο στομάχι, κάποιοι έχουν αδύναμη καρδιά, κάποιοι δεν βλέπουν καλά, κάποιοι ιδρώνουν πολύ, κάποιοι δεν ιδρώνουν ποτέ. Η κατάσταση του καθενός είναι διαφορετική. Πρέπει να κάνεις προσαρμογές με βάση τη δική σου κατάσταση. Μία και μόνη πρόταση αντιστοιχεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις: Απόκτησε λίγη κοινή λογική στη ζωή. Τι σημαίνει εδώ ο όρος «κοινή λογική»; Σημαίνει ότι πρέπει να γνωρίζεις ποιες τροφές είναι βλαβερές για σένα και ποιες σου κάνουν καλό. Αν κάτι δεν έχει ωραία γεύση αλλά κάνει καλό στην υγεία σου, πρέπει για λόγους υγείας να το φας. Αν κάτι είναι νόστιμο, αλλά σε πειράζει όταν το τρως, μην το τρως. Αυτό είναι κοινή λογική. Πέρα απ’ αυτό, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν και κάποιους πρακτικούς τρόπους να παραμένουν υγιείς. Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, να τρως τα κατάλληλα φαγητά ανάλογα με τη χρονική στιγμή, το κλίμα και την εποχή· αυτή είναι μια βασική αρχή. Μην πολεμάς το σώμα σου· αυτή είναι μια σκέψη και μια κατανόηση που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Κάποιοι έχουν εντερίτιδα και υποφέρουν από διάρροια όταν τρώνε τροφές που ερεθίζουν το στομάχι. Να μην τις τρώνε, λοιπόν. Ωστόσο, ορισμένοι λένε το εξής: «Δεν φοβάμαι. Ο Θεός με προστατεύει», με αποτέλεσμα να τρώνε και μετά να υποφέρουν από διάρροια. Λένε μάλιστα ότι έτσι τους δοκιμάζει και τους εξευγενίζει ο Θεός. Δεν είναι παράλογοι; Αν δεν είναι παράλογοι, τότε είναι απίστευτα λαίμαργοι και τρώνε χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολλά θέματα. Δεν μπορούν να ελέγξουν την όρεξή τους, αλλά λένε: «Δεν φοβάμαι. Ο Θεός με προστατεύει!» Πώς είναι η κατανόησή τους για το ζήτημα; Είναι στρεβλή· δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά προσπαθούν να την εφαρμόσουν στα τυφλά. Παρόλο που έχουν εντερίτιδα, τρώνε ότι να ‘ναι, κι όταν μετά παθαίνουν διάρροια, λένε ότι ο Θεός τούς δοκιμάζει και τους εξευγενίζει· δεν είναι αυτό τυφλή εφαρμογή των κανονισμών; Όταν ένας τόσο παράλογος άνθρωπος λέει τέτοιες αηδίες, δεν βλασφημεί έτσι τον Θεό; Θα εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα σε έναν τόσο γελοίο άνθρωπο; (Όχι.) Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν πρέπει να σπεύδεις να εφαρμόσεις κανονισμούς στα τυφλά. Θα υπέβαλε ο Θεός αδιακρίτως οποιονδήποτε σε δοκιμασίες; Ασφαλώς και όχι. Δεν έχεις καν τα προσόντα γι’ αυτό. Το ανάστημά σου δεν έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο, κι επομένως ο Θεός δεν θα σε δοκιμάσει. Κάποιος που δεν ξέρει ποιες τροφές θα τον πειράξουν είναι ένας ηλίθιος με διαταραγμένο μυαλό. Μπορούν οι άνθρωποι που δεν έχουν ορθολογισμό κι έχουν διαταραγμένο μυαλό να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού; Μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Θα δοκίμαζε, λοιπόν, ο Θεός έναν τέτοιο άνθρωπο; Όχι. Αυτό σημαίνει να μην έχει κανείς λογική και να λέει ανοησίες. Υπάρχουν αρχές με βάση τις οποίες ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους. Οι δοκιμασίες απευθύνονται στους ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια και την επιδιώκουν, στους ανθρώπους που θα χρησιμοποιούσε ο Θεός και που θα μπορούσαν να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Δοκιμάζει τους ανθρώπους που έχουν πραγματική πίστη και μπορούν να Τον ακολουθήσουν και να καταθέσουν μαρτυρία σ’ Αυτόν. Κανένας από εκείνους που αναζητούν μόνο την άνεση και την απόλαυση και δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, κι ασφαλώς κανένας από εκείνους που έχουν στρεβλή αντίληψη των πραγμάτων δεν έχει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μ’ αυτό το δεδομένο, θα τους δοκίμαζε ο Θεός; Είναι εντελώς απίθανο.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε κινεζικά θεραπευτικά βότανα ή υγιεινά τρόφιμα, τα οποία καταναλώνουν αλόγιστα. Ορισμένες γυναίκες συχνά πασαλείβουν το πρόσωπό τους με πράγματα που προστατεύουν το δέρμα, που το λευκαίνουν και το τεντώνουν. Δαπανούν καθημερινά δύο ώρες για να βαφτούν και άλλες τρεις για να ξεβαφτούν και τελικά καταστρέφουν ολοσχερώς το δέρμα τους. Μάλιστα λένε: «Η ομορφιά ξεθωριάζει με την ηλικία. Κανείς δεν μπορεί να υπερνικήσει αυτόν τον νόμο της φύσης· αρκεί να ρίξεις μια ματιά στο γερασμένο δέρμα μου!» Στην πραγματικότητα, δεν θα φαίνονταν τόσο γερασμένες αν άφηναν και λίγο το πρόσωπό τους σε ησυχία· το δέρμα τους γέρασε ακριβώς επειδή πασαλείβονταν μ’ αυτά τα προϊόντα. Τι καταλαβαίνετε απ’ αυτό; (Ότι πήγαιναν γυρεύοντας.) Καλά να πάθουν! Στην κανονική ανθρώπινη φύση, υπάρχουν κάποιες πρακτικές γνώσεις για τη ζωή, τις οποίες πρέπει κανείς να κατανοεί, όπως η κοινή γνώση για το πώς να παραμένει κανείς υγιής και να προλαμβάνει τις αρρώστιες: για παράδειγμα, ότι τα κρύα πόδια είναι πιθανό να προκαλέσουν πόνο στη μέση, ή ακόμη, πώς να αντιμετωπίσει κανείς τα πρώτα στάδια της πρεσβυωπίας και γιατί είναι βλαβερό να κάθεται κανείς πολλή ώρα μπροστά στον υπολογιστή. Θα πρέπει να καταλαβαίνει κανείς έστω και λίγο αυτά τα πρακτικά πράγματα για τη φροντίδα της υγείας του. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Για να πιστεύεις στον Θεό, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να διαβάζεις τα λόγια Του. Σε τι ωφελεί να μάθει κανείς όλες αυτές τις πρακτικές συμβουλές για τη φροντίδα της υγείας; Ο Θεός καθορίζει πόσο θα ζήσει ένας άνθρωπος. Όσες γνώσεις κι αν έχει κανείς για τη φροντίδα της υγείας του, δεν θα ωφελήσουν. Όταν έρθει η στιγμή να πεθάνεις, κανείς δεν μπορεί να σε σώσει». Εκ πρώτης όψεως, αυτό φαίνεται σωστό, αλλά στην πραγματικότητα είναι λίγο παράλογο. Είναι κάτι που θα έλεγε κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Αυτού του είδους οι άνθρωποι μαθαίνουν να παπαγαλίζουν τετριμμένα λόγια και δόγματα και φαίνονται πνευματικοί, όταν στην πραγματικότητα δεν έχουν καθόλου ξεκάθαρη κατανόηση. Προσπαθούν να εφαρμόσουν κανονισμούς στα τυφλά όταν τους συμβαίνει κάτι και μιλάνε όσο πιο ωραία μπορούν, χωρίς να κάνουν πράξη καμία αλήθεια. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να τους λένε ότι ο χυλός από καλαμποκάλευρο είναι θρεπτικός, ότι κάνει καλό στην υγεία. Αυτό δεν τους πείθει. Μόλις, όμως, ακούσουν κάποιον να λέει ότι το βραστό χοιρινό είναι υγιεινό, θα φάνε του σκασμού την επόμενη φορά που θα το δουν, και μάλιστα καθώς μασουλάνε θα πουν: «Τι να κάνω; Πρέπει να το φάω, για την υγεία μου!» Δεν είναι δόλιο να το πει κανείς αυτό; (Ναι, είναι.) Συνιστά δόλο. Το να έχεις κανονική ανθρώπινη φύση σημαίνει να έχεις ό,τι θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, να γνωρίζεις ό,τι θα έπρεπε να γνωρίζουν οι άνθρωποι, να ξέρεις ό,τι θα έπρεπε να ξέρεις στο στάδιο ζωής που αντιστοιχεί στην ηλικία σου. Κάποιοι εικοσάχρονοι τρώνε ό,τι να ’ναι. Τρώνε παγάκια όταν κάνει παγωνιά. Οι μεγαλύτεροί τους φοβούνται όταν το βλέπουν αυτό και τους παροτρύνουν να σταματήσουν, λέγοντάς τους ότι θα πονέσει το στομάχι τους. Εκείνοι λένε: «Θα πονέσει το στομάχι μου; Δεν παθαίνω τίποτα. Κοίταξέ με: Είμαι σ’ εξαιρετική φυσική κατάσταση!» Δεν ξέρουν από τέτοια στην ηλικία τους. Κάτσε να γίνουν σαράντα και δώσε τους τότε να φάνε παγάκια. Θα το έκαναν; (Όχι.) Κι όταν φτάσουν στα εξήντα, πάνε τα παγάκια, ξέχνα τα· θα φοβούνται ακόμη και να τα πλησιάσουν. Το σώμα τους δεν θα μπορεί ν’ αντέξει τόσο κρύο. Αυτό λέγεται εμπειρία· να παίρνει κανείς μαθήματα ζωής. Αν κάποιος στα εξήντα του εξακολουθεί να μην ξέρει ότι το στομάχι του δεν μπορεί ν’ αντέξει πολλά παγάκια, ότι το σώμα του δεν μπορεί να το υπομείνει αυτό κι ότι θ’ αρρωστήσει, πώς λέγεται αυτό; Δεν υστερεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος σε κανονική ανθρώπινη φύση; Του λείπουν τα βιώματα. Αν κάποιος που είναι εξήντα και κάτι εξακολουθεί να μην ξέρει ότι το κρύο κάνει κακό στη μέση, ότι τα κρύα πόδια προκαλούν πόνο στη μέση, τότε πώς έχει καταφέρει να φτάσει εξήντα και χρονών; Θα πρέπει απλώς να τα κουτσοβόλευε αφήνοντας τα χρόνια να περνούν. Κάποιοι άνθρωποι καταλαβαίνουν πολλά πρακτικά πράγματα για τη ζωή μέχρι να κλείσουν τα σαράντα, όπως για παράδειγμα, κάποιες πρακτικές γνώσεις για την υγεία, κι έχουν αρκετές σωστές απόψεις για τα υλικά πράγματα, τα χρήματα και την εργασία, καθώς και για τους συγγενείς τους, τις παγκόσμιες υποθέσεις, τη ζωή και ούτω καθεξής. Έχουν ξεκάθαρη κατανόηση γι’ αυτά τα πράγματα, κι ακόμη κι αν δεν πιστεύουν στον Θεό, τα κατανοούν λίγο καλύτερα από τους νεότερους. Είναι άνθρωποι με αίσθημα του σωστού και του λάθους, με κανονικό σκεπτικό. Τις δυο δεκαετίες που έχουν ζήσει από τότε που ήταν είκοσι χρονών, κατάλαβαν πολλά πράγματα, ορισμένα από τα οποία προσεγγίζουν την αλήθεια. Αυτό δείχνει ότι είναι άνθρωποι με ικανότητα κατανόησης, άνθρωποι με καλό επίπεδο. Κι αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, η είσοδός τους στην αλήθεια-πραγματικότητα θα έρθει πολύ γρηγορότερα, επειδή θα έχουν βιώσει πολλά σε αυτά τα είκοσι χρόνια και θα έχουν αποκτήσει κάποια θετικά πράγματα. Οι εμπειρίες τους θα συνάδουν με την αλήθεια-πραγματικότητα για την οποία μιλάει ο Θεός. Ωστόσο, αν η ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων έχει πολλές ελλείψεις και δεν έχουν τις σωστές απόψεις ή το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πόσο μάλλον τη νοημοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης σε σχέση με τη ζωή, με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που προκύπτουν σε αυτά τα είκοσι χρόνια, τότε θα έχουν ζήσει όλα αυτά τα χρόνια άσκοπα. Σε διάφορα μέρη που έχω πάει, έχω διαπιστώσει ότι κάποιες από τις αδελφές μεγαλύτερης ηλικίας δεν ξέρουν να μαγειρεύουν. Δεν μπορούν ούτε καν να σχεδιάσουν ένα ισορροπημένο γεύμα. Φτιάχνουν σούπα με τροφές που θα έπρεπε να τηγανιστούν και τηγανίζουν τις τροφές που θα έπρεπε να μαγειρευτούν σε μια σούπα. Ανάλογα με τις εποχές, παράγονται και διαφορετικές τροφές, αλλά εκείνες σερβίρουν πάντα τα ίδια πιάτα στο τραπέζι. Τι συμβαίνει; Δεν έχουν ίχνος νοημοσύνης, έτσι δεν είναι; Τους λείπει το επίπεδο της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν μπορούν καν να μαγειρέψουν τις διάφορες τροφές που συναντούν στην καθημερινότητά τους, όπως το λάχανο και η πατάτα. Δεν μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν ούτε στις πιο απλές εργασίες και δεν μπορούν να τις φέρουν σε πέρας. Πώς τα έφερναν βόλτα τα τελευταία πενήντα ή εξήντα χρόνια; Είναι, πράγματι, δυνατόν να μην είχαν στην καρδιά τους καθόλου απαιτήσεις από τη ζωή τους; Αν κάποιος δεν μπορεί ν’ αντλήσει εμπειρία από οτιδήποτε κάνει, τότε ποιο καθήκον θα μπορούσε να κάνει καλά; Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν να κάνουν πράγματα, αν απλώς αφοσιωθούν κι εκπαιδευτούν για λίγο σ’ αυτά. Αν κάποιος εξακολουθεί να μην μπορεί να κάνει κάτι μετά από πολλά χρόνια μελέτης, τότε λογικά η νοημοσύνη και το επίπεδό του είναι φρικτά!

Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για τη διαχείριση της υγιεινής. Πρόσφατα πήγα σε δύο μέρη όπου οι χώροι γύρω από τα σπίτια ήταν σε κατάσταση απόλυτου χάους. Αρχικά, τα πάντα εκεί ήταν αρκετά τακτοποιημένα. Πώς, λοιπόν, αυτά τα μέρη κατέληξαν να γίνουν «χοιροστάσια»; Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι εκεί δεν ξέρουν πώς να διατηρούν τον έλεγχο των πραγμάτων. Όσον αφορά την υγιεινή, δεν έχουν τη συναίσθηση και τις απαιτήσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι απλώς ότι είναι τεμπέληδες· πέρα απ’ αυτό, έχουν συνηθίσει να ζουν σε τέτοιες συνθήκες. Σκορπίζουν σκουπίδια στο έδαφος και παρατάνε πράγματα παντού, χωρίς κανέναν κανόνα ή περιορισμό. Όταν έχουν καθαρίσει έναν χώρο, μπορούν να τον διατηρήσουν καθαρό μόνο για μία ή δύο μέρες· μετά από λίγες μέρες, είναι τόσο ακατάστατος και βρόμικος που δεν αντέχεις να τον βλέπεις. Πείτε Μου, πώς ονομάζεται ένα τέτοιο περιβάλλον; Και τι σόι άνθρωποι είναι εκείνοι που μπορούν να τρώνε με όρεξη και να κοιμούνται σε τέτοιες συνθήκες; Είναι σαν τα γουρούνια, έτσι δεν είναι; Δεν έχουν καμία επίγνωση και δεν καταλαβαίνουν τίποτε σε σχέση με την υγιεινή, το περιβάλλον τους, τη δομή, τη διαχείριση. Όσο βρόμικα κι ακατάστατα κι αν γίνουν, δεν το παρατηρούν. Δεν τους ενοχλεί· δεν ανησυχούν γι’ αυτό και δεν ταράζονται. Συνεχίζουν να ζουν έτσι, γενικά κι αόριστα, και χωρίς απαιτήσεις. Σε κάποια μέρη, οι άνθρωποι φροντίζουν πολύ την υγιεινή και το περιβάλλον τους, και θα νόμιζε κανείς ότι νοιάζονται για την καθαριότητα, ότι ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τους χώρους γύρω τους. Μέχρι, όμως, να γίνει μια αιφνιδιαστική επιθεώρηση, κανείς δεν ξέρει ότι έστελναν ανθρώπους να καθαρίσουν το μέρος πριν από τις επιθεωρήσεις. Αν τους πεις από πριν ότι σκοπεύεις να έρθεις, είναι σίγουρο ότι το μέρος θα είναι καθαρό. Αν πας χωρίς να τους προειδοποιήσεις, θα βρεις ένα διαφορετικό περιβάλλον, το οποίο σίγουρα θα είναι βρόμικο κι ακατάστατο. Στα δωμάτια κάποιων κοριτσιών υπάρχουν παντού σκορπισμένα ρούχα και παπούτσια, ενώ έξω, στοιβαγμένα μαζί με τα ρούχα, θα δεις εργαλεία, όπως τσάπες και αξίνες. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι ήταν τόσο απασχολημένοι που δεν είχαν χρόνο να καθαρίσουν. Τόσο απασχολημένοι ήταν; Δεν είχαν χρόνο ούτε ανάσα να πάρουν; Αν όντως δεν είχαν, τότε ναι, ήταν απασχολημένοι· σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να ήταν τόσο απασχολημένοι. Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστούν τον χώρο τους; Πόσο περίπλοκο είναι να διατηρήσουν ένα καθαρό, τακτοποιημένο περιβάλλον; Έχει αυτό κάποια σχέση με την ανθρώπινη φύση τους; Γιατί αρέσει τόσο πολύ στους ανθρώπους να ζουν σε «χοιροστάσιο»; Γιατί νιώθουν τόσο άνετα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Πώς είναι δυνατόν να μην αντιδρούν καθόλου σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; Τι συμβαίνει εκεί; Ποια είναι η αιτία της κακής διαχείρισης ενός περιβάλλοντος; Αν πάω κάπου περιστασιακά και τους ενημερώσω από πριν, θα κάνουν τον χώρο λαμπίκο. Αν, όμως, πηγαίνω συχνά, θα σταματήσουν να καθαρίζουν. Λένε: «Έρχεσαι εδώ συχνά, οπότε ας αφήσουμε τις τυπικότητες. Έτσι είμαστε. Είναι εξαντλητικό να καθαρίζει κανείς όλη την ώρα! Ποιος έχει το κουράγιο; Είμαστε τόσο απασχολημένοι με τη δουλειά όλη μέρα που δεν έχουμε χρόνο ούτε τα μαλλιά μας να χτενίσουμε!» Βρίσκουν τέτοιες δικαιολογίες. Και τι άλλες δικαιολογίες βρίσκουν; «Όλα αυτά είναι προσωρινά. Δεν χρειάζεται να τα έχουμε στην εντέλεια. Μια χαρά είναι έτσι». Πράγματι, τα πάντα είναι προσωρινά, αλλά ακόμη και σε αντίσκηνο να ζούσες, θα έπρεπε να το φροντίζεις, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση. Αν δεν έχεις ούτε αυτήν τη λιγοστή ανθρώπινη φύση, σε τι διαφέρεις από τα θηρία;

Στον οίκο του Θεού, υπάρχει μια εκκλησία που βρίσκεται σε πολύ καλή τοποθεσία, κοντά σε βουνά και νερό. Έχει φτιαχτεί ένας δρόμος εκεί και το κοντινό ποτάμι περιστοιχίζεται από δέντρα. Υπάρχει μάλιστα κι ένα κιόσκι εκεί δίπλα, με διακοσμητικά πετρώματα. Είναι πραγματικά πολύ όμορφη. Μια μέρα, σ’ αυτόν τον καθαρό δρόμο, είδα από μακριά ένα μικρό, κίτρινο πράγμα. Όταν πλησίασα, είδα ότι ήταν μια φλούδα από πορτοκάλι. Ποιος ξέρει ποιος πέταξε χωρίς σκέψη τα σκουπίδια του εκεί. Και στο κιόσκι, το οποίο παλιότερα ήταν επίσης καθαρό, κάποιος είχε φάει ηλιόσπορους και είχε σκορπίσει τα τσόφλια σε όλο το δάπεδο. Πείτε Μου, ήξερε αυτός ο άνθρωπος τους κανόνες; Στην κανονική ανθρώπινη φύση, υπάρχουν απαιτούμενα πρότυπα για την υγιεινή και το περιβάλλον κάποιου, έτσι δεν είναι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς δεν έχω πρότυπα; Πλένω τα πόδια μου κάθε βράδυ. Κάποιοι δεν το κάνουν. Κάποιοι δεν πλένουν καν το πρόσωπό τους όταν ξυπνάνε το πρωί». Εντάξει, τα πόδια σου μπορεί να είναι καθαρά, αλλά γιατί το περιβάλλον εργασίας σου είναι σαν χοιροστάσιο; Τι σόι καθαριότητα είναι αυτή που έχεις; Στην καλύτερη περίπτωση, δείχνει ότι είσαι τρομερά εγωιστής. Θέλεις να διαχειρίζεσαι τα πάντα· πώς θα μπορούσες να έχεις τα πάντα υπό τον έλεγχό σου, αν δεν μπορείς να διαχειριστείς ούτε ένα κτιριακό συγκρότημα; Αυτό είναι στ’ αλήθεια ξεδιάντροπο! Δεν είναι μόνο το περιβάλλον τους που δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτοί οι άνθρωποι· δεν μπορούν καν να διαχειριστούν την προσωπική τους υγιεινή και πετούν σκουπίδια στο έδαφος. Πώς απέκτησαν αυτήν τη συνήθεια; Μπορεί να δικαιολογούν το γεγονός ότι πετάνε φλούδες από φρούτα στο έδαφος αποκαλώντας το κομποστοποίηση. Τότε, γιατί να μην τα βάλουν σ’ έναν σωρό κοσμποστοποίησης ή σ’ έναν κάδο σκουπιδιών; Γιατί να τα πετάξουν στον δρόμο ή σ’ αυτό το κιόσκι; Είναι το κιόσκι χώρος κομποστοποίησης; Δεν δείχνει αυτό ότι παραβλέπουν τους κανόνες; (Ναι.) Δείχνει τρομερή έλλειψη ανθρώπινης φύσης, λογικής και ήθους· αυτοί οι άνθρωποι είναι ευτελείς! Πείτε Μου, υπάρχει τρόπος να λυθεί αυτό το ζήτημα; Πώς μπορεί να σταματήσει; Θα έχει αποτέλεσμα η επίβλεψη; Ποιος θα μπορούσε να έχει τον νου του σε τέτοια πράγματα; Τι πρέπει να γίνει; (Να τους επιβληθεί πρόστιμο.) Ναι, αυτή είναι η ύστατη λύση. Θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ένα κατάλληλο σύστημα. Τέλος στην ατιμωρησία. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς πολύ ποταποί· είναι αδιόρθωτοι! Σε κάποια μέρη, είναι σκορπισμένα παντού σαπισμένα χαρτοκιβώτια, σαπισμένες σανίδες και κομμάτια χαρτιού, και οι άνθρωποι εκεί λένε ότι τα κρατούν για μελλοντική χρήση. Αφού είναι χρήσιμα πράγματα, γιατί δεν τα ταξινομούν ανά είδος, σε τακτοποιημένες στοίβες; Δεν θα φαίνονταν πιο ωραία έτσι και δεν θα έπιαναν λιγότερο χώρο; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα από διαχείριση. Στους χώρους τους, υπάρχουν πράγματα στοιβαγμένα και σκορπισμένα όπου να ‘ναι, με αποτέλεσμα να μη μένει καθόλου χώρος. Οι στοίβες γίνονται όλο και πιο ακατάστατες όσο μεγαλώνουν, η ακαταστασία συνοδεύεται και από βρομιά, και τελικά το μέρος γίνεται αχούρι που απωθεί οποιονδήποτε το βλέπει. Έχουν κανονική ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι που ζουν σε τέτοια περιβάλλοντα; Είναι άνθρωποι με επίπεδο αν δεν μπορούν να ελέγξουν ούτε το περιβάλλον στο οποίο ζουν; Εξακολουθεί να υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους και στα θηρία; Αφενός, ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται τους χώρους στους οποίους ζουν είναι ότι κανείς δεν έχει επίγνωση της υγιεινής ούτε ξέρει πώς να διαχειρίζεται το περιβάλλον του. Δεν τους περνάνε από το μυαλό αυτά τα πράγματα και δεν γνωρίζουν πώς θα έπρεπε να είναι το περιβάλλον διαβίωσης των ανθρώπων. Είναι σαν τα ζώα, δεν έχουν επίγνωση σε τι είδους περιβάλλον θα έπρεπε να ζουν. Αφετέρου, οι διαχειριστές δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται αυτά τα πράγματα. Οι διαχειριστές δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται αυτά τα πράγματα, και οι διαχειριζόμενοι δεν παίρνουν πρωτοβουλίες ούτε έχουν επίγνωση αυτών των πραγμάτων. Στο τέλος, με τη «συνεργασία» όλων, το μέρος μετατρέπεται σε «χοιροστάσιο». Όταν αυτοί οι άνθρωποι περάσουν κάποιο διάστημα σ’ ένα μέρος, φεύγω από εκεί με μια συγκεκριμένη αίσθηση: «Γιατί δεν είναι ποτέ καθαρό αυτό το μέρος; Γιατί δεν μοιάζει ποτέ με σπίτι;» Πείτε Μου, θα μπορούσε ν’ ανέβει η ψυχολογία κάποιου στη θέα ενός τέτοιου μέρους; (Όχι.) Θα σας έφτιαχνε η διάθεση αν πηγαίνατε εκεί; (Δεν θα νιώθαμε τίποτε το ιδιαίτερο.) Αυτή θα ήταν η πραγματική αντίδρασή σας: κανένα ιδιαίτερο αίσθημα. Κατάρτισα σχέδια για μερικά απ’ αυτά τα μέρη, κι όταν ολοκληρώθηκε το έργο και τα πράγματα είχαν μπει και πάλι σε τάξη, όλοι απολάμβαναν αυτό που έβλεπαν. Ωστόσο, μερικές μέρες μετά, επικρατούσε και πάλι ένα χάος. Έπρεπε να βρω κάποιον κατάλληλο να το διαχειριστεί αυτό, προκειμένου να διατηρηθεί η υγιεινή. Ο λόγος είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ βρόμικοι και προκαλούν χάος σε ό,τι δουλειά κι αν κάνουν. Κάποιοι μαζεύουν λαχανικά και δεν ξέρουν πού πρέπει να τα πλύνουν. Επιμένουν να ψάχνουν ένα καθαρό μέρος για να κάνουν αυτήν τη δουλειά, με αποτέλεσμα να βρομίζουν εκείνο το μέρος. Πώς θα ένιωθες αν το έβλεπες αυτό; Δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι μια αγέλη από θηρία; Δεν έχουν ανθρώπινη φύση! Είναι εξοργιστικό να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους, που δεν νοιάζονται καθόλου για την υγιεινή και δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται το περιβάλλον τους! Τους παρέχεται ένα ωραίο περιβάλλον για να ζήσουν, όπου όλα είναι όμορφα τακτοποιημένα. Την άνοιξη φυτρώνουν κάθε λογής λουλούδια και θάμνοι· έχουν βουνά, νερό, ένα κιόσκι· έχουν χώρους για να εργαστούν, μέρη για να ζήσουν και κάθε λογής ανέσεις. Τι ωραία! Αλλά πώς κατέληξε; Το θεώρησαν δεδομένο· δεν εκτίμησαν την καλοσύνη. Σκέφτηκαν: «Αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη, αλλά όπως και να το κάνεις είναι εξοχή. Το έδαφος έχει μόνο χορτάρια και λάσπη». Μ’ αυτήν τη νοοτροπία, κατέστρεψαν το μέρος χωρίς σκέψη. Δεν τους πέρασε από το μυαλό να διαχειριστούν το περιβάλλον τους. Πόσα πράγματα απουσιάζουν από μια τέτοια ανθρώπινη φύση! Δεν έχει τα στοιχεία που θα έπρεπε να έχει η ανθρώπινη φύση· αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν καν να διατηρήσουν τον έλεγχο στις διάφορες πτυχές του περιβάλλοντος διαβίωσής τους με τους πιο βασικούς τρόπους. Πείτε Μου, πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μη σκέφτονται να διαφυλάξουν αυτό το τόσο ωραίο περιβάλλον στο οποίο ζουν; Πώς είναι δυνατόν να μην τους περνά απ’ το μυαλό να το φροντίζουν; Γιατί; Μήπως επειδή είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους που δεν έχουν τον χρόνο; Τι άλλο μπορεί να συμβαίνει μ’ αυτούς; Υπάρχει άνθρωπος που να μην είναι απασχολημένος με τα καθήκοντά του; Ορισμένοι ζουν σε χειρότερα περιβάλλοντα από εσάς, κι ωστόσο φροντίζουν αρκετά καλά τον χώρο τους. Οι άνθρωποι τον βλέπουν και τους επικροτούν, εκδηλώνουν τον θαυμασμό και την εκτίμησή τους γι’ αυτούς. Κι έπειτα, είναι και το δικό σας περιβάλλον διαβίωσης: οι άλλοι δεν χρειάζεται καν να μπουν μέσα· θα σε περιφρονούσαν και μόνο αν έριχναν μια ματιά στον εξωτερικό χώρο. Εσύ δεν το προκάλεσες αυτό; Οι δικές σου πράξεις και συμπεριφορές δημιούργησαν αυτό το αξιοθρήνητα παραμελημένο περιβάλλον στο οποίο ζεις. Όταν οι άλλοι βλέπουν το περιβάλλον στο οποίο ζεις, είναι σαν να βλέπουν την ουσία σου. Μπορείς, λοιπόν, να τους κατηγορήσεις που σε περιφρονούν; Το κατά πόσο ένας άνθρωπος είναι ανώτερος ή κατώτερος, ευγενής ή αχρείος, δεν καθορίζεται από τις αξιολογήσεις των άλλων, αλλά από το τι βιώνει ο ίδιος. Αν έχεις τα στοιχεία της κανονικής ανθρώπινης φύσης, μπορείς να βιώσεις την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Θα μπορείς να δείξεις τις ευγενείς σου αρετές, και θα είναι φυσικό οι άλλοι να σε υπολήπτονται και να σ’ εκτιμούν. Αν δεν έχεις αυτά τα στοιχεία και δεν καταλαβαίνεις πρακτικά θέματα υγιεινής ούτε ξέρεις πώς να φροντίζεις το περιβάλλον σου, αλλά ζεις όλες τις μέρες σου σ’ ένα «χοιροστάσιο» και μάλιστα νιώθεις κι αρκετά ευχαριστημένος μ’ αυτό, τότε αποκαλύπτεις τα κτηνώδη χαρακτηριστικά σου. Αυτό σημαίνει ότι είσαι ευτελής και κατώτερος. Μπορεί ένας τόσο ευτελής και κατώτερος άνθρωπος, με τέτοια ευτελή και κατώτερη ανθρώπινη φύση, χωρίς ίχνος από το σκεπτικό, τις απόψεις, τις απαιτήσεις και την επιδίωξη που οφείλει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση, να κατανοήσει την αλήθεια; Μπορεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Πιστεύετε κι εσείς ότι δεν μπορεί; Γιατί όχι; Κάποιοι θα πουν: «Έχουμε προ πολλού ξεφορτωθεί όλα αυτά τα εγκόσμια πράγματα στα χρόνια της πίστης μας στον Θεό. Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά τα πράγματα! ‘‘Το να ζει κανείς μια ποιοτική ζωή’’ είναι κάτι εγκόσμιο!» Δεν το λένε αυτό ορισμένοι άνθρωποι; Είναι, τότε, ο αέρας που αναπνέεις κάτι εγκόσμιο; Είναι τα ρούχα που φοράς κι όλα τα υλικά πράγματα που χρησιμοποιείς εγκόσμια; Γιατί δεν βρίσκεις ένα τυχαίο μέρος στην ύπαιθρο για συνάθροιση; Γιατί να συναθροίζεστε σ’ ένα δωμάτιο; Δεν είναι παράλογοι οι άνθρωποι που το λένε αυτό; Θα σου πω ένα γεγονός: Αν ένας τέτοιος άνθρωπος θέλει να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, θα του είναι δύσκολο. Αν ένας άνθρωπος επιθυμεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, θα πρέπει πρώτα να έχει κανονική ανθρώπινη φύση· πέρα απ’ αυτό, θα πρέπει ν’ απαλλαγεί απ’ αυτές τις κακές συνήθειες στη ζωή του, να επιδιώξει έναν τρόπο ζωής κι έναν στόχο στη ζωή του που να έχουν ποιότητα, τρόπους και ήθος. Είναι εύστοχο να το θέσουμε έτσι; Τότε, λοιπόν, είναι εύκολο να αποκατασταθούν αυτά τα προβλήματα; Πόσος καιρός χρειάζεται για ν’ αλλάξει κάποιος τρόπο ζωής και ν’ απαλλαγεί από μια κακή συνήθεια στη ζωή του; Ποια μέθοδος πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να εισέλθει σ’ αυτό το γρηγορότερο δυνατόν; Ποιες μέθοδοι υπάρχουν, εκτός από την τιμωρία; (Η αμοιβαία επίβλεψη.) Η αμοιβαία επίβλεψη είναι μία μέθοδος· εξαρτάται από το αν οι άνθρωποι θα την αποδεχθούν. Όπως το βλέπω Εγώ, η επιβολή προστίμων είναι μια ισχυρή κίνηση, και πραγματικά αποτελεσματική. Από τη στιγμή που θίγεις το θέμα των χρηματικών προστίμων, θίγεις τα συμφέροντα των ανθρώπων. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συμμορφωθούν, από φόβο ότι μπορεί να πληγούν τα συμφέροντά τους. Αυτό επιτυγχάνεται με την επιβολή προστίμων. Γιατί, όμως, δεν επιτυγχάνεται τίποτα μέσα από τις συναναστροφές μ’ αυτούς τους ανθρώπους πάνω στην αλήθεια; Επειδή δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις για ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Γι’ αυτό η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια είναι αναποτελεσματική μέθοδος στην περίπτωσή τους. Σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον, μάθε, πρώτον, να ταξινομείς τα πράγματα ανά είδος· δεύτερον, να διατηρείς την τάξη· τρίτον, να διατηρείς την υγιεινή και την καθαριότητα, και τότε, μετά από όλα αυτά, να καλλιεργείς τη συνήθεια να πετάς τα σκουπίδια. Αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση.

Ορισμένες γυναίκες βουρτσίζουν τα μαλλιά τους και βγαίνουν έξω, χωρίς πρώτα να σκουπίσουν τις τούφες μαλλιών που έχουν πέσει κάτω. Το κάνουν αυτό κάθε μέρα. Μπορεί ν’ αλλάξει μια τέτοια συνήθεια; Μόλις τελειώσεις με το βούρτσισμα των μαλλιών σου, πρέπει αμέσως να καθαρίσεις και να συμμαζέψεις. Μην αφήνεις τους άλλους να καθαρίσουν· διαχειρίσου καλά το περιβάλλον σου μόνος σου. Αν θέλεις να διαχειρίζεσαι καλά το περιβάλλον σου, θα πρέπει να ξεκινήσεις με τον εαυτό σου. Καθάριζε πρώτα τον δικό σου χώρο. Εκτός απ’ αυτό, θα πρέπει να είναι κανείς ευαισθητοποιημένος πολίτης σε σχέση με τα δημόσια περιβάλλοντα στα οποία ζει. Για παράδειγμα, όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν την ευθύνη να διαχειρίζονται τους χώρους όπου ζουν κι αναπαύονται. Αν δεις στο έδαφος κομμάτια από φλούδα πορτοκαλιού, απλώς μάζεψέ τα και πέταξέ τα στον κάδο σκουπιδιών. Σε ορισμένα εργοτάξια, μόλις ολοκληρωθεί μια εργασία, υπάρχουν παντού ροκανίδια, πριονίδια, ράβδοι σιδήρου και καρφιά. Πηγαίνοντας εκεί, είναι πολύ εύκολο να πατήσεις ένα καρφί αν δεν είσαι προσεκτικός. Δεν είναι καθόλου ασφαλές. Γιατί δεν καθαρίζουν και δεν φροντίζουν για την υγιεινή μόλις τελειώσουν τη δουλειά τους; Τι σόι κακή συνήθεια είναι αυτή; Μπορούν να εξηγήσουν γιατί το κάνουν αυτό; Τι θα σκέφτονταν οι άλλοι αν έβλεπαν έναν ακατάστατο, βρόμικο χώρο εργασίας; Τα θηρία δεν κάνουν έτσι τη δουλειά τους; Οι άνθρωποι με ανθρώπινη φύση πρέπει να καθαρίζουν και να τακτοποιούν τα πράγματα όταν τελειώνουν μια δουλειά, οπότε οι άλλοι θα καταλαβαίνουν με μια ματιά ότι η δουλειά έγινε από ανθρώπους. Τα θηρία δεν καθαρίζουν μόλις τελειώσουν μια δουλειά, λες και το καθάρισμα δεν είναι δική τους ευθύνη και δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Τι είδους λογική είναι αυτή; Έχω δει πάρα πολλούς ανθρώπους να μην καθαρίζουν μόλις τελειώνουν μια δουλειά. Έχουν όλοι αυτήν την κακή συνήθεια. Τους έχω πει ότι κάθε μέρα, όταν τελειώνουν τη δουλειά τους, θα πρέπει να κανονίζουν να μαζεύει κάποιος όλα τα σκουπίδια. Να καθαρίζουν κάθε μέρα. Έτσι, ο χώρος θα είναι καθαρός. Πρέπει να καλλιεργήσουν μια τέτοια συνήθεια. Για να καλλιεργήσει κάποιος μια συνήθεια στη ζωή του, πρέπει να ξεκινήσει από τη διατήρηση ενός περιβάλλοντος, κι έπειτα να περιμένει να το συνηθίσει. Όταν μια μέρα αλλάξει αυτό το περιβάλλον, θα νιώσει κι ο ίδιος άσχημα αν δει κάτι βρόμικο. Είναι ακριβώς όπως κάποιοι άνθρωποι που έχουν ζήσει στο εξωτερικό για τρία ή πέντε χρόνια και πιστεύουν ότι όλα είναι καλύτερα εκεί. Έρχεται η μέρα που επιστρέφουν στην πατρίδα τους και νιώθουν ότι έγιναν ξαφνικά σπουδαίοι. Συμπεριφέρονται με περιφρόνηση στους άλλους που δεν ενδιαφέρονται για την υγιεινή, στους ανθρώπους που έχουν βρόμικα σπίτια. Δεν αντέχουν ούτε λίγες μέρες χωρίς να κάνουν μπάνιο. Το περιβάλλον τους δεν το επέβαλε αυτό; Έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Πρέπει, λοιπόν, να ξεκινήσεις από τη διαχείριση της προσωπικής σου υγιεινής και του περιβάλλοντός σου. Έτσι θα νιώθεις άνετα κάνοντας το καθήκον σου· κι αυτό είναι που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Σε πολλά μέρη που έχω πάει, έχω δει δωμάτια κοριτσιών που είναι σε απόλυτο χάος, σε πλήρη ακαταστασία. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Θέλεις να είμαστε τακτικοί· θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε λες και είμαστε σε στρατόπεδο;» Δεν υπάρχει λόγος για όλα αυτά. Να στρώνετε το κρεβάτι σας και να καθαρίζετε το δωμάτιό σας κάθε μέρα. Να διατηρείτε την καθαριότητα. Να σας γίνει συνήθεια. Αν κάνεις αυτά τα πράγματα καθημερινά, θα σου γίνουν συνήθεια, κανόνας· θα γίνουν τόσο αυτόματες κινήσεις όσο και το φαγητό. Τότε, θα έχεις καλλιεργήσει μια τέτοια καθημερινή συνήθεια και ο πήχης των απαιτήσεών σου για τους χώρους γύρω σου θα έχει ανέβει. Κι όταν ανέβει αυτός ο πήχης, όλη σου η συμπεριφορά, η νοοτροπία σου, το γούστο σου, η ανθρώπινη φύση σου και η αξιοπρέπειά σου θ’ ανέβουν επίπεδο. Αν, όμως, ζεις σε «χοιροστάσιο», σ’ ένα μέρος που δεν είναι για ανθρώπους, αλλά μοιάζει περισσότερο με τη φωλιά ενός θηρίου, τότε δεν έχεις ανθρώπινη ομοιότητα. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, όταν μπαίνουν σ’ ένα δωμάτιο και βλέπουν ότι ο χώρος και το πάτωμα του είναι καθαρά, σκουπίζουν έξω τα παπούτσια τους για λίγο, για να φύγει η βρομιά. Και πάλι νιώθουν βρόμικοι, οπότε, πριν μπουν στο δωμάτιο, σπεύδουν να βγάλουν τα παπούτσια τους. Όταν ο ιδιοκτήτης του δωματίου βλέπει πόσο καθαροί είναι και πόσο τον σέβονται, θα τους σεβαστεί κι εκείνος. Άλλοι απλώς μπαίνουν μέσα, με παπούτσια καλυμμένα από τη λάσπη, και δεν σκέφτονται καν ότι λερώνουν με λάσπη το πάτωμα. Είναι εντελώς αναίσθητοι ως προς αυτό. Ο ιδιοκτήτης του δωματίου βλέπει ότι από τη φύση τους αγνοούν τους κανόνες. Τους παίρνει με κακό μάτι, κι έτσι τους περιφρονεί και δεν τους επιτρέπει στο εξής να μπουν στο δωμάτιο. Τους αφήνει να περιμένουν απ’ έξω, κι αυτό υποδηλώνει το εξής: «Δεν αξίζεις να μπεις· αν μπεις, θα καταστρέψεις το μέρος και θα μου πάρει πολλή ώρα για να καθαρίσω!» Δεν θα τους σεβαστεί. Όταν βλέπει ότι δεν έχουν ανθρώπινη ομοιότητα, δεν τους σέβεται καν. Αν κάποιος φτάσει σ’ αυτό το σημείο στη ζωή του, εξακολουθεί να είναι άνθρωπος; Ένα κατοικίδιο είναι καλύτερο απ’ αυτόν. Οι άνθρωποι, λοιπόν, για να αποκαλούνται άνθρωποι, πρέπει να βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα, και για να βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα, πρέπει να έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Όπου κι αν ζει κάποιος, όποιο καθήκον κι αν κάνει, πρέπει να τηρεί τους κανόνες. Πρέπει να φροντίζει τον χώρο του και την υγιεινή του και πρέπει να έχει αίσθημα ευθύνης και καλές συνήθειες στη ζωή του. Πρέπει να κάνει τα πάντα με προσοχή και σοβαρότητα, και να συνεχίζει μέχρι να τα κάνει καλά και σύμφωνα με τα πρότυπα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι άλλοι, στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις ανθρώπους και πράγματα, θα βλέπουν ότι είσαι έντιμος και αξιοπρεπής, ότι είσαι καλός άνθρωπος. Θα νιώθουν θαυμασμό για σένα και θα είναι φυσικό να σε σέβονται. Επίσης, θα σ’ εκτιμούν και θα σε υπολήπτονται, κι έτσι δεν θα σε κοροϊδεύουν ούτε θα σ’ εκφοβίζουν. Θα σου μιλούν με σοβαρότητα, χωρίς χλευασμό ή περιφρόνηση. Δεν ξέρω πώς αντιλαμβάνονται οι άλλοι την εμφάνισή Μου, αλλά έχω μια αίσθηση: Όταν συναντώ τους περισσότερους ανθρώπους, δεν αστειεύονται ούτε μιλάνε επιπόλαια. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Ίσως επειδή οι άνθρωποι έχουν την εξής αίσθηση: «Απλώς είσαι πολύ σοβαρός άνθρωπος. Είσαι σοβαρός και στα λόγια και στις πράξεις Σου. Είσαι έντιμος άνθρωπος. Δεν θα τολμούσα ν’ αστειευτώ όταν αλληλεπιδρώ μαζί Σου. Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη ματιά ότι δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος». Αν, όταν πας κάπου και μιλάς, συζητάς, αλληλεπιδράς με ανθρώπους, εκείνοι νιώθουν ότι υπάρχει κάτι στην ανθρώπινη φύση και στο ήθος σου —μπορεί να μην είναι σε θέση να πουν ξεκάθαρα τι είναι αυτό, αλλά εσύ θα ξέρεις τι σκέφτεσαι κάθε μέρα, και θα έχεις πάντα αρχές και πρότυπα για το πώς βλέπεις τα πράγματα κι αλληλεπιδράς με τους ανθρώπους —αν έρχεσαι σ’ επαφή κι αλληλεπιδράς με τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα λένε ότι είσαι πολύ συνετός, πολύ σοβαρός και συνετός σε ό,τι κάνεις, ότι, δηλαδή, έχεις αρχές. Τι αίσθηση θα τους εμπνεύσει τελικά αυτό; Πάρε τον χρόνο σου και συλλογίσου. Αν έχεις στη συμπεριφορά σου τα εφόδια που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση, δεν έχει σημασία πώς μπορεί να σε αξιολογούν οι άλλοι πίσω από την πλάτη σου. Αν πιστεύουν, στα βάθη της καρδιάς τους, ότι είσαι ένας έντιμος, συνετός άνθρωπος, κάποιος με σοβαρή, υπεύθυνη στάση απέναντι σ’ όλα τα πράγματα, κάποιος μ’ ευγένεια, τότε αφού έρθουν σ’ επαφή κι αλληλεπιδράσουν μαζί σου για λίγο, θα καταλήξουν να σε εγκρίνουν και να σε εκτιμούν. Και τότε, θ’ αξίζεις κάτι ως άνθρωπος. Αν, αφού έρθουν σ’ επαφή μαζί σου για λίγο, δουν ότι δεν κάνεις τίποτε καλά, ότι είσαι τεμπέλης κι αχόρταγος, ότι δεν είσαι πρόθυμος να μάθεις τίποτα, ότι τα πρότυπά σου υπερβαίνουν τις ικανότητές σου, ότι είσαι αρκετά πλεονέκτης κι εγωιστής, και ακόμη περισσότερο, ότι δεν σ’ ενδιαφέρει η υγιεινή και δεν σκέφτεσαι να φροντίζεις το περιβάλλον σου· αν δουν ότι δεν ξέρεις τα κατατόπια σε τίποτε από ό,τι κάνεις, ότι έχεις πολύ χαμηλό επίπεδο κι ότι είσαι αναξιόπιστος και ανίκανος να κάνεις καλά οποιαδήποτε εργασία σου ανατίθεται, τότε δεν θα σε υπολογίζουν καθόλου και θ’ ακυρωθείς ως άνθρωπος. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι και τόσο σπουδαίο να μη σε υπολογίζουν καθόλου οι άλλοι· αυτό που έχει σημασία είναι ότι αν είσαι εξίσου ευτελής, κατώτερος κι άχρηστος στην καρδιά του Θεού, σαν ένα θηρίο, χωρίς καρδιά ούτε πνεύμα, τότε έχεις μπλέξει άσχημα. Απέχεις ακόμη πολύ από τη σωτηρία! Αν ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα, κι αν τα λόγια και οι πράξεις του δεν ακολουθούν κανέναν κανόνα, αν ένας άνθρωπος μοιάζει με θηρίο, έχει ελπίδα σωτηρίας; Όπως το βλέπω Εγώ, αυτός ο άνθρωπος κινδυνεύει. Αργά ή γρήγορα, θα αποκλειστεί.

Γ. Η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο

Το τρίτο στοιχείο μας είναι η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο στην καθημερινότητά τους. Πρόκειται για ένα ζήτημα που θ’ αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε ζει ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, ανεξαρτήτως της ηλικίας του. Με ποια πτυχή της ανθρώπινης φύσης σχετίζεται; Σχετίζεται με την αξιοπρέπεια, το αίσθημα ντροπής και τον τρόπο διαγωγής ενός ανθρώπου. Ορισμένοι άνθρωποι βλέπουν την επαφή με το αντίθετο φύλο πολύ χαλαρά. Αισθάνονται πως δεν πρόκειται για κάτι σπουδαίο εφόσον δεν συμβαίνει τίποτα και κανείς από τους δύο δεν επιδίδεται σε λάγνες σκέψεις, ούτε αποκαλύπτει κάποιο άνομο πάθος. Θα πρέπει ένα άτομο με κανονική ανθρώπινη φύση να έχει τέτοιες σκέψεις; Είναι αυτό σημάδι κανονικής ανθρώπινης φύσης; Μόλις είσαι σε αρκετά μεγάλη ηλικία ώστε να παντρευτείς και να έρθεις σε επαφή με το αντίθετο φύλο και θέλεις να δεσμευτείς, αν το κάνεις με τρόπο φυσιολογικό, κανείς δεν πρόκειται να παρέμβει. Ορισμένοι άνθρωποι, όμως, δεν θέλουν σχέση: φλερτάρουν για μερικές μέρες με κάποιον που τραβά την προσοχή τους και μόλις γνωρίσουν κάποιον που τους αρέσει και ταιριάζει στα γούστα τους, αρχίζουν να συμπεριφέρονται επιδεικτικά. Και πώς συμπεριφέρονται επιδεικτικά; Με ένα σήκωμα του φρυδιού, με ένα κλείσιμο του ματιού ή με μια αλλαγή στον τόνο της φωνής τους καθώς μιλούν. Διαφορετικά, κινούνται με έναν συγκεκριμένο τρόπο ή αρχίζουν να κάνουν χιουμοριστικά σχόλια για να τραβήξουν την προσοχή· αυτό είναι επίδειξη. Όταν κάποιος που δεν είναι συνήθως έτσι αποκαλύπτει τέτοιες συμπεριφορές, το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχουν κοντά του κάποια άτομα του αντίθετου φύλου, τα οποία ταιριάζουν στα γούστα του. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Μπορεί να πει κανείς πως δεν φέρονται σωστά ή πως δεν διατηρούν ξεκάθαρα όρια μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά δεν έχουν επιδείξει ανήθικη συμπεριφορά. Ορισμένοι μπορεί να πουν πως είναι απλώς επιπόλαιοι. Με άλλα λόγια, φέρονται αναξιοπρεπώς· οι επιπόλαιοι άνθρωποι δεν έχουν το αίσθημα του αυτοσεβασμού. Ορισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν αυτά τα χαρακτηριστικά στην καθημερινότητά τους, μα αυτό δεν επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός τους, ούτε έχει επηρεάσει την ολοκλήρωση του έργου τους· αυτό, λοιπόν, αποτελεί πράγματι πρόβλημα; Ορισμένοι λένε: «Εφόσον δεν τους παρεμποδίζει κατά την επιδίωξη της αλήθειας, χρειάζεται να το συζητάμε;» Με τι σχετίζεται αυτό; Με την ντροπή και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης φύσης. Η ανθρώπινη φύση ενός ατόμου δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ντροπή και αξιοπρέπεια, και χωρίς αυτά η ανθρώπινη φύση του δεν μπορεί να θεωρηθεί κανονική. Ορισμένοι άνθρωποι είναι αξιόπιστοι, είναι σοβαροί, υπεύθυνοι και εργάζονται σκληρά ό,τι κι αν κάνουν. Δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερα προβλήματα, μα απλώς δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτήν την πτυχή της ζωής τους. Όταν φλερτάρεις με ένα μέλος του αντίθετου φύλου, αυτό θεωρείται εποικοδομητικό ή επιζήμιο; Τι θα γίνει, εάν αυτός με τον οποίο φλερτάρεις, σε ερωτευτεί; Μπορεί να πεις: «Δεν ήθελα να γίνει αυτό». Εάν, λοιπόν, εξακολουθείς να φλερτάρεις με κάποιον ενώ δεν θες να γίνει κάτι τέτοιο, δεν παίζεις μαζί του; Τον πληγώνεις! Κατά κάποιον τρόπο, δεν διαθέτεις αίσθημα ηθικής! Όσοι το κάνουν αυτό έχουν κακό χαρακτήρα. Επιπλέον, εάν δεν σκοπεύεις να επιδιώξεις αυτήν τη σχέση και δεν την αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα, ωστόσο, εξακολουθείς να σηκώνεις το φρύδι σου, να κλείνεις το μάτι στο αντίθετο φύλο και να συμπεριφέρεσαι επιδεικτικά με πλάκες και χιούμορ, κάνοντας τα πάντα για να δείξεις ότι έχεις στυλ, ότι είσαι όμορφος ή όμορφη, εάν συμπεριφέρεσαι τόσο επιδεικτικά, τι κάνεις στην πραγματικότητα; (Αποπλανάς ανθρώπους.) Αυτό εμπεριέχει μια πρόθεση αποπλάνησης. Τώρα, αυτό το είδος αποπλανητικής συμπεριφοράς θεωρείται ευγενές ή άσχημο πράγμα; (Άσχημο.) Σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει πλέον καθόλου αξιοπρέπεια. Τι είδους άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο θ’ αποπλανούσαν τους άλλους; Πόρνες, ακόλαστες γυναίκες, καθάρματα —αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή. Τι σημαίνει ότι δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή; Σημαίνει ότι είναι ξεδιάντροποι. Δεν νοιάζονται καθόλου για πράγματα όπως η ακεραιότητα, η ντροπή και η τιμή ή η αξιοπρέπεια και η υπόληψη. Τέτοιοι άνθρωποι γυρνάνε εδώ κι εκεί κάνοντας επίδειξη και φλερτάροντας. Δεν τους αρκεί να φλερτάρουν με έναν ή δύο ανθρώπους· και οκτώ ή δέκα να είναι, δεν το θεωρούν υπερβολή. Θα χρειάζονταν πολλές χιλιάδες για να ικανοποιηθούν. Κάποιες παντρεμένες γυναίκες έχουν κάνει δύο παιδιά, αλλά δεν το ξέρει κανένας εκτός σπιτιού. Γιατί δεν αφήνουν να μαθευτεί; Φοβούνται ότι μόλις πουν πως είναι παντρεμένες και δεσμευμένες, δεν θα φλερτάρουν πλέον μ’ επιτυχία και θα χάσουν την ικανότητά τους να αποπλανούν και να γοητεύουν τους άλλους. Γι’ αυτό δεν το λένε ανοιχτά. Δεν είναι αυτού του είδους οι άνθρωποι ξεδιάντροποι; Όταν η ανθρώπινη φύση κάποιου εμπεριέχει τέτοια πράγματα, είναι κανονική; Δεν είναι. Αυτό σημαίνει ότι αν έχεις τέτοια ανθρώπινη φύση και τέτοιες συμπεριφορές, τότε η κανονική ανθρώπινη φύση σου έχει ελλείψεις· της λείπει η ντροπή και η αξιοπρέπεια. Κάποια άτομα αρχίζουν να φτιάχνουν τα μαλλιά τους και τα ρούχα τους μόλις βρεθούν με άτομα του αντίθετου φύλου ή βάζουν ρουζ και πούδρα, κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούν για να ομορφύνουν. Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν το κάνουν αυτό; Ο σκοπός τους είναι η αποπλάνηση. Αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει στην κανονική ανθρώπινη φύση. Όταν κάποιος μπορεί ν’ αποπλανά τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο και να μη νιώθει τίποτα, να σκέφτεται ότι είναι μάλλον φυσιολογικό και συνηθισμένο φαινόμενο, ότι δεν τρέχει και τίποτα, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει αίσθημα ντροπής κι ότι δεν ξέρει καν τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Υπάρχουν άνθρωποι που, αν τους έδινε κάποιος δέκα χιλιάδες γουάν, θα ήταν πρόθυμοι να περπατήσουν ολόγυμνοι στον δρόμο. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι χωρίς αίσθημα ντροπής. Θα κάνουν τα πάντα για το χρήμα, χωρίς ντροπή. Η ακεραιότητα, ο χαρακτήρας, το αίσθημα ντροπής και η αξιοπρέπεια δεν σημαίνουν τίποτα και δεν έχουν καμία αξία γι’ αυτούς. Νομίζουν ότι η ικανότητά τους να επιδεικνύονται και ν’ αποπλανούν τους άλλους είναι ταλέντο, κι αντλούν χαρά μόνο όταν κερδίζουν την εύνοια περισσότερων ανθρώπων και τρέχουν κι άλλοι από πίσω τους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για μια τέτοια γυναίκα· αυτό εκτιμά περισσότερο. Δεν εκτιμά πράγματα όπως η αξιοπρέπεια, το αίσθημα ντροπής ή ο χαρακτήρας. Είναι αυτό καλή ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Έχετε επιδείξει εσείς αυτές τις συμπεριφορές; (Ναι.) Μπορείτε, τότε, να τις κρατάτε υπό έλεγχο; Και μπορείτε να τις κρατάτε υπό έλεγχο τις περισσότερες φορές ή μόνο κάποιες λίγες φορές; Έχετε ικανότητα αυτοσυγκράτησης; Οι άνθρωποι που μπορούν να συγκρατούν τον εαυτό τους, ξέρουν βαθιά μέσα τους τι θα πει ντροπή. Όλοι έχουν κάποιες στιγμές παρορμητικότητας κι ακολασίας, αλλά όταν αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους με αυτοσυγκράτηση, νιώθουν ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνουν, ότι τους υποβαθμίζει, ότι πρέπει ν’ αλλάξουν αμέσως κατεύθυνση κι ότι πρέπει να πάψουν να το κάνουν. Κι αργότερα, όταν βρίσκονται ξανά σε τέτοια κατάσταση, είναι σε θέση να ελέγξουν τον εαυτό τους. Αν δεν υπάρχει ούτε αυτή η λιγοστή ικανότητα αυτοσυγκράτησης στην ανθρώπινη φύση σου, τότε ενάντια σε τι θα μπορούσες να επαναστατήσεις όταν κληθείς να κάνεις πράξη την αλήθεια; Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ευλογηθεί με ωραία εμφάνιση και το αντίθετο φύλο τούς κυνηγά διαρκώς. Όσο περισσότερο τους κυνηγούν, τόσο περισσότερο αισθάνονται πως έχουν το περιθώριο να συμπεριφέρονται επιδεικτικά. Δεν τους βάζει αυτό σε κίνδυνο; Τι θα πρέπει να κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; (Να αναγνωρίσεις και να αποφύγεις αυτήν την παγίδα.) Πρόκειται πραγματικά για παγίδα την οποία πρέπει να αποφύγεις· εάν δεν το κάνεις, μπορεί κάλλιστα να ανακαλύψεις πως κάποιος σε έχει παγιδεύσει. Πρέπει να αποφύγεις αυτήν την παγίδα πριν πέσεις μέσα· αυτό αποκαλείται αυτοσυγκράτηση. Οι άνθρωποι με αυτοσυγκράτηση έχουν ένα αίσθημα ντροπής, έχουν αξιοπρέπεια. Όσοι δεν έχουν αυτοσυγκράτηση μπορούν να παρασυρθούν από οποιονδήποτε τους αποπλανήσει και κάθε φορά που κάποιος τρέχει από πίσω τους, εκείνοι τσιμπάνε, κάτι που προμηνύει προβλήματα. Επιπλέον, συμπεριφέρονται εσκεμμένα επιδεικτικά, καλλωπίζονται και φορούν τα καλά τους και επιλέγουν συγκεκριμένα να φορέσουν ό,τι ρούχα μπορούν να τους κάνουν να φαίνονται πιο όμορφοι, πιο ελκυστικοί και ωραίοι, και τα φορούν κάθε μέρα ανεξαιρέτως. Αυτό τους βάζει σε κίνδυνο και δείχνει πως πρόκειται για ανθρώπους που προσπαθούν συνειδητά να αποπλανήσουν άλλους. Εάν με αυτά τα ρούχα τραβάς όλα τα βλέμματα, εάν φαίνεσαι υπερβολικά σαγηνευτικός, τότε πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα σου και να σταματήσεις να φοράς τέτοια ρούχα. Εάν είσαι αποφασισμένος ως προς αυτό, τότε μπορείς να το καταφέρεις. Εάν, ωστόσο, δεν έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα και θέλεις να αναζητήσεις κάποιον σύντροφο, τότε εμπρός, βρες κάποιον: Να αλληλεπιδράτε μεταξύ σας με τρόπο φυσιολογικό, χωρίς να φλερτάρετε ο ένας με τον άλλον. Εάν δεν αναζητάς σύντροφο, αλλά εξακολουθείς να φλερτάρεις με τους άλλους, αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως έλλειψη αισθήματος ντροπής. Πρέπει να είσαι ξεκάθαρος σχετικά με το τι επιλέγεις. Μπορείτε όλοι σας να τηρήσετε τις αρχές; (Έχουμε αυτήν την αποφασιστικότητα.) Εάν έχετε αυτήν την αποφασιστικότητα, τότε έχετε την ενέργεια, το κίνητρο και θα είναι εύκολο να τις τηρήσετε. Ορισμένοι άνθρωποι είναι ουσιαστικά αξιοπρεπείς από τη φύση τους και, επιπλέον, έχοντας βρει πίστη στον Θεό, επιδιώκουν την αλήθεια και ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Δεν έχουν, επομένως, αυτήν την επιθυμία και δεν ανταποκρίνονται σε όποιον επιχειρεί να φλερτάρει μαζί τους. Ορισμένοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε αυτό, ενώ άλλοι δεν δίνουν καμία σημασία· ορισμένοι φαίνονται να έχουν αυτήν την αποφασιστικότητα, μα ακόμα και οι ίδιοι δεν μπορούν να πουν αν πράγματι την έχουν ή όχι. Η αλληλεπίδραση με το αντίθετο φύλο είναι κάτι το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσεις με τρόπο ορθό, να το επανεξετάσεις και να το αναγνωρίσεις ως κομμάτι της αξιοπρέπειας και της ντροπής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πώς σχετίζεται η έλλειψη αισθήματος ντροπής με την έλλειψη ανθρώπινης φύσης; Δικαίως θα έλεγε κανείς ότι αν κάποιος δεν έχει αίσθημα ντροπής, τότε δεν έχει ανθρώπινη φύση. Γιατί όποιος δεν έχει ανθρώπινη φύση δεν αγαπά την αλήθεια; Και γιατί λέμε ότι κάποιος μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια αν έχει ανθρώπινη φύση; Πείτε Μου, οι άνθρωποι που δεν έχουν αίσθημα ντροπής ξέρουν τι είναι καλό και τι όχι; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, κάνουν κακά πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό και Τον προδίδουν και που παραβιάζουν την αλήθεια, κατακρίνουν καθόλου τον εαυτό τους; (Όχι.) Μπορούν να μπουν στο σωστό μονοπάτι, αν η συνείδησή τους δεν τους επιπλήττει; Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια; Οι θρασείς, ξεδιάντροποι άνθρωποι είναι μουδιασμένοι· δεν μπορούν να ξεχωρίσουν καθαρά τα θετικά και τ’ αρνητικά πράγματα ούτε τι αγαπά ο Θεός και τι μισεί. Οπότε, όταν ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ειλικρινείς, εκείνοι λένε: «Και τι έγινε αν πει κανείς ένα ψέμα; Δεν είναι ταπεινωτικό να πει κανείς ένα ψέμα!» Κάτι τέτοιο δεν θα το έλεγε κάποιος αδιάντροπος; Αν ένας άνθρωπος με αίσθημα ντροπής δεν είναι κάποια στιγμή ειλικρινής και το διαπιστώσουν όλοι, δεν κοκκινίζει τότε το πρόσωπό του; Δεν νιώθει άβολα μέσα του; (Ναι.) Και τι ισχύει για έναν ξεδιάντροπο άνθρωπο; «Δεν με νοιάζει καθόλου να είμαι ειλικρινής, τι σκέφτονται οι άλλοι, τι αξία έχω γι’ αυτούς ή πόση βαρύτητα μου δίνουν!» Δεν τον νοιάζει. Μπορεί, λοιπόν, να επιδιώξει την αλήθεια; Αν, αφού έχει πει ψέματα, τον ρωτήσεις κατά πόσο νιώθει αναστάτωση μέσα του ή κατά πόσο κατηγορεί τον εαυτό του, θα σου πει: «Τι θα πει να είναι κανείς ήρεμος; Τι θα πει να κατηγορεί κανείς τον εαυτό του; Γιατί πρέπει να είναι τόσο δύσκολο όλο αυτό;» Δεν έχουν τέτοια επίγνωση. Μπορεί ν’ ακολουθήσει τον Θεό ένας άνθρωπος με τόσο αβάσιμη λογική; Μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια; Δεν την επιδιώκει. Για εκείνον, δεν υπάρχουν όρια ανάμεσα στα θετικά και στ’ αρνητικά πράγματα, ανάμεσα στην αλήθεια και σε ό,τι παραβιάζει την αλήθεια: όλα είναι ίδια. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύει ότι, αν όλοι κάνουν μια προσπάθεια, κάνουν το καθήκον τους και πληρώνουν ένα τίμημα, δεν θα υπάρχει κανένα θέμα. Δεν κάνει καμία διάκριση σ’ αυτά τα πράγματα. Δεν κατακρίνει τον εαυτό του όταν έχει κάνει κάτι που αντιστέκεται στον Θεό, κάτι που παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές, κάτι που έχει πλήξει τα συμφέροντα κάποιου άλλου ή κάτι που προκαλεί αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Δεν κατακρίνει καθόλου τον εαυτό του. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχει αίσθημα ντροπής; Οι άνθρωποι που δεν έχουν αίσθημα ντροπής δεν μπορούν να διακρίνουν τέτοια πράγματα. Για εκείνους, το θέμα είναι να κάνουν ό,τι θέλουν. Τα πάντα επιτρέπονται· δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί κανείς την αλήθεια για να κρίνει. Επομένως, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κατανοήσουν ή να κάνουν πράξη την αλήθεια οι άνθρωποι που δεν έχουν αίσθημα ντροπής. Αυτή είναι η σχέση ανάμεσα στην έλλειψη αισθήματος ντροπής και στην έλλειψη ανθρώπινης φύσης. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορέσατε να το πείτε αυτό; Σκέφτεστε όλοι: «Αυτό που κηρύττεις δεν έχει και πολλή σχέση με την αλήθεια· μάλλον απέχει πολύ απ’ αυτήν. Συνήθως, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα. Είναι, λοιπόν, ακόμη ανάγκη να μας μιλάς γι’ αυτά;» Αν πιστεύετε ότι δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια, τότε πόσο έχετε εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Βιώνετε την κανονική ανθρώπινη φύση; Έχετε πράγματι γίνει άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια κι έχουν ανθρώπινη φύση; Έχετε πολύ μικρό ανάστημα και δεν μπορείτε καν να καταλάβετε αυτά τα πράγματα, οπότε ποια αλήθεια-πραγματικότητα θα μπορούσατε να έχετε;

Ένα από τα δέκα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού λέει το εξής: Ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένη διάθεση και επιπλέον διακατέχεται από συναισθήματα. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται ρητά σε δύο μέλη του αντίθετου φύλου να εργάζονται μαζί ασυνόδευτοι όταν υπηρετούν τον Θεό. Οποιοσδήποτε αποκαλύπτεται ότι δρα κατά αυτόν τον τρόπο, θα εκδιώκεται, χωρίς εξαίρεση. Πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτό το διοικητικό διάταγμα; Αν ένας άνδρας είχε ανάρμοστες σχέσεις με περισσότερες από τριάντα γυναίκες, πείτε Μου, πώς θα ένιωθαν γι’ αυτό όσοι το μάθαιναν; (Θα ήταν δύσπιστοι.) Θα έμενες έκπληκτος όταν το άκουγες· θα σοκαριζόσουν: «Για όνομα του Θεού, είναι πάρα πολλές! Δεν είναι αηδιαστικό αυτό;» Και πώς θα ένιωθε αυτός ο άνδρας όταν σου το έλεγε; (Θα συμπεριφερόταν λες και του είναι κάτι αδιάφορο.) Για εκείνον, δεν θα ήταν κάτι το αξιοσημείωτο. Ρώτησέ τον τι έφαγε σήμερα: «Ρύζι». Ρώτησέ τον με πόσες γυναίκες είχε σχέση: «Τριάντα, μπορεί και περισσότερες». Και τα δύο αυτά πράγματα θα τα έλεγε με τον ίδιο ακριβώς τόνο στη φωνή του και την ίδια ακριβώς νοοτροπία. Υπάρχει σωτηρία για έναν άνθρωπο που έχει τέτοια ανθρώπινη φύση; Δεν υπάρχει, ακόμη κι αν πιστεύει στον Θεό. Πώς είναι δυνατόν να μη νιώθει ντροπή όταν ξεστομίζει κάτι τέτοιο; Είναι ταπεινωτικό! Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να το ξεστομίζει έτσι απλά; Πείτε Μου, του έχει μείνει καθόλου αίσθημα ντροπής; Όχι. Η αντίληψη της συνείδησης στην ανθρώπινη φύση του έχει ήδη μουδιάσει, δεν έχει πλέον αντιληπτικότητα. Δεν είναι απλώς ζήτημα εξαχρείωσης: οι άνθρωποι χωρίς ντροπή ή αξιοπρέπεια δεν είναι πλέον άνθρωποι. Εξωτερικά εξακολουθούν να μοιάζουν με ανθρώπους, αλλά αυτή η εικόνα γκρεμίζεται μόλις χρειαστεί να χειριστούν κάτι. Είναι ικανοί για τα πάντα και δεν ξέρουν τι θα πει ντροπή· κι αυτό σημαίνει ότι δεν είναι πλέον άνθρωποι. Ας ολοκληρώσουμε εδώ την κουβέντα μας γι’ αυτά τα ζητήματα.

Συλλογιστείτε αυτές τις τρεις πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης που συζητήσαμε σήμερα· είναι σημαντικές; Είναι αποκομμένα αυτά τα στοιχεία της κανονικής ανθρώπινης φύσης από την επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Τότε τι σχέση έχουν με την επιδίωξη της αλήθειας; Αν ένας πιστός στον Θεό δεν έχει ανθρώπινη φύση που διακατέχεται από επιμέλεια, αίσθημα ευθύνης ή ικανότητα προσήλωσης όταν κάνει πράγματα, αν δεν έχει τέτοια ανθρώπινη φύση, τότε τι μπορεί να κερδίσει από την πίστη του στον Θεό και από την επιδίωξη της αλήθειας; Όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε συναναστραφεί πάνω σε πολλές αλήθειες, αλήθειες που αφορούν κάθε πεδίο. Αν οι άνθρωποι δεν αφοσιώνονται και δεν αντιμετωπίζουν αυτές τις αλήθειες με ευσυνειδησία, κι όλα γίνονται πρόχειρα και βιαστικά και τίποτα δεν γίνεται ευσυνείδητα, μπορούν να καταφέρουν έτσι να κατανοήσουν την αλήθεια; Ορισμένοι λένε: «Έστω πως δεν καταφέρω να κατανοήσω την αλήθεια· δεν γίνεται ν’ απομνημονεύσω απλώς αυτά τα δόγματα κι αυτές τις ορολογίες;» Θα μπορέσεις τελικά ν’ αποκτήσεις την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο; Αν δεν έχεις τέτοια κανονική ανθρώπινη φύση και δεν εμπεριέχονται αυτά τα πράγματα στην ανθρώπινη φύση σου, αν, δηλαδή, δεν έχεις ευσυνείδητη, επιμελή, σοβαρή και υπεύθυνη στάση απέναντι στα πράγματα, τότε στην περίπτωσή σου η αλήθεια μετατρέπεται σε δόγματα και σλόγκαν —μετατρέπεται σε κανονισμούς. Δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, επειδή δεν είσαι σε θέση να την κατανοήσεις. Πέρα απ’ αυτό, αν δεν μπορείς να διαχειριστείς καλά το περιβάλλον, την καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής σου, θα είσαι τότε σε θέση να εισέλθεις στις διάφορες αρχές και στα διάφορα ρητά που σχετίζονται με την αλήθεια; Όχι. Επιπλέον, οι άνθρωποι πρέπει ν’ αγαπούν τα θετικά πράγματα στη ζωή, ενώ απέναντι στ’ αρνητικά και μοχθηρά πράγματα, πρέπει να διατηρούν μια στάση απέχθειας κι αποστροφής στα βάθη της καρδιάς τους. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να εισέλθουν σε κάποιες αλήθειες. Αυτό σημαίνει ότι, όταν επιδιώκεις την αλήθεια, πρέπει να έχεις τη σωστή στάση και την κατάλληλη ψυχική κατάσταση· πρέπει να είσαι ένας έντιμος, σοβαρός άνθρωπος. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Αν κάποιος δεν έχει αίσθημα ντροπής και παρότι έχει κάνει πολλά μοχθηρά πράγματα, πολλά πράγματα που επαναστατούν ενάντια στον Θεό και παραβιάζουν την αλήθεια, παραμένει μουδιασμένος κι ανίδεος βαθιά μέσα του και σκέφτεται ότι δεν έγινε και τίποτα, τότε έχει κάποια χρησιμότητα για εκείνον η αλήθεια; Δεν του χρησιμεύει σε τίποτα. Η αλήθεια δεν έχει καμία επίδραση πάνω του και δεν μπορεί να τον συγκρατήσει, να τον επιπλήξει, να τον καθοδηγήσει ή να του δείξει την κατεύθυνση και το μονοπάτι, κι αυτό σημαίνει ότι έχει μπλέξει άσχημα. Πώς θα μπορούσε να κατανοήσει την αλήθεια ένας άνθρωπος που δεν έχει καν αίσθημα ντροπής; Για να μπορεί ένας άνθρωπος να κατανοήσει την αλήθεια, θα πρέπει πρώτα να είναι ευαίσθητος μέσα του απέναντι στα θετικά και στ’ αρνητικά πράγματα. Να νιώθει αποστροφή ακόμη κι όταν αναφέρεται ή συναντά ένα αρνητικό ή μοχθηρό πράγμα, και να νιώθει ντροπή και ταραχή αν κάνει ο ίδιος κάτι τέτοιο. Ν’ αγαπάει την αλήθεια και να μπορεί να την αποδεχθεί στην καρδιά του· να μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να συγκρατήσει τον εαυτό του και να ανατρέψει τις λάθος καταστάσεις του. Αυτά τα στοιχεία δεν θα πρέπει να περιέχει η κανονική ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Όταν τα έχει αυτά ένας άνθρωπος, δεν μπορεί πιο εύκολα να επιδιώξει την αλήθεια; Κι αν κάποιος δεν έχει τίποτε από αυτά, τότε η επιδίωξη της αλήθειας είναι απλώς κενά λόγια· πώς θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο χωρίς θετικά πράγματα στην καρδιά του; Η αλήθεια δεν θα ριζώσει, δεν θ’ ανθίσει και δεν θα καρποφορήσει μέσα σου μέχρι ν’ αποκτήσει αυτά τα πράγματα η κανονική ανθρώπινη φύση σου· μόνο τότε θ’ αποφέρει αποτέλεσμα. Όταν θα έχεις κατανοήσει την αλήθεια, τότε θα είσαι σε θέση ν’ αλλάξεις το σκεπτικό σου και να συγκρατήσεις τη συμπεριφορά σου, και οι διεφθαρμένες σκέψεις σου θα λιγοστεύουν συνεχώς. Αυτό είναι πραγματική αλλαγή.

Απ’ αυτές τις εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης για τις οποίες συζητήσαμε σήμερα, πόσες έχετε εσείς; Πόσες δεν έχετε; Τι έχετε; (Αίσθημα ντροπής.) Καλό είναι το αίσθημα ντροπής· είναι το λιγότερο που θα έπρεπε να έχετε. Τι άλλο; Έχετε όλοι σας ευσυνείδητη, επιμελή νοοτροπία και στάση απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα; Βλέπω ότι είστε τσαπατσούληδες σε ό,τι κάνετε, δεν έχετε καθόλου ενέργεια και τεμπελιάζετε, κι όταν βλέπω όλα αυτά που κάνετε, νιώθω όλο και μεγαλύτερη ανησυχία στην καρδιά Μου. Μπορείτε να εντοπίσετε μόνοι σας αυτά τα προβλήματα; Ανησυχείτε όταν τα εντοπίζετε; (Ναι.) Με ποιον τρόπο; Μιλήστε γι’ αυτό. (Τώρα που μόλις άκουσα τη συναναστροφή Σου, νιώθω ότι δεν έχω πολλή ανθρώπινη φύση κι ότι η νοοτροπία μου απέναντι στο καθήκον μου και στα γεγονότα της ζωής μου ήταν επιπόλαιη. Απέχω πολύ από τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός. Είναι λίγο τρομακτικό.) Η ανθρώπινη φύση σου έχει πολλές ελλείψεις· αυτό είναι; Νιώθεις ότι πιστεύεις για χρόνια στον Θεό κι έχεις ακούσει πολλές αλήθειες, κι ωστόσο δεν έχεις καν τα πιο θεμελιώδη στοιχεία της ανθρώπινης φύσης· πώς να μην ανησυχείς; Κάποιοι άνθρωποι έχουν λίγες τεχνικές δεξιότητες, αλλά ό,τι φτιάχνουν είναι κακής ποιότητας. Είναι όλα κατώτερα των περιστάσεων, δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα, κι εκείνοι δεν αναζητούν ποιες είναι οι προηγμένες και πρότυπες μέθοδοι. Δεν είναι αυτό οπισθοδρομικό από την πλευρά τους; Για παράδειγμα, κάποτε ζητήθηκε σε κάποιον να τοποθετήσει μια πόρτα, κι εκείνος είπε: «Στον τόπο καταγωγής μου, οι περισσότερες πόρτες που έχουμε είναι μονόφυλλες». Αυτό το μικρό μέρος απ’ όπου κατάγεται δεν καθορίζει το πρότυπο. Θα έπρεπε να δει το στυλ που έχουν οι πόρτες στις επιχειρήσεις και στα οικιστικά κτίρια στις μεγάλες πόλεις, κι έπειτα να κάνει τη δουλειά του με βάση την πραγματική κατάσταση. Κι όμως, άνοιξε στην περίπτωση εκείνη το στόμα του και είπε: «Δεν φτιάχνουμε δίφυλλες πόρτες στον τόπο καταγωγής μου, και δεν υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι εδώ. Ακόμη κι αν υπήρχαν, δεν θα ήταν τόσο μεγάλο πρόβλημα· μπορούν απλώς να στριμώχνονται για να μπουν μέσα». Κάποιος άλλος είπε: «Αν οι άνθρωποι στριμώχνονται για να μπουν μέσα, μετά από ένα διάστημα θα σπάσει η κάσα της πόρτας. Ας το συζητήσουμε. Κατ’ εξαίρεση, ας φτιάξουμε αυτήν τη φορά μια δίφυλλη πόρτα, εντάξει;» Τότε εκείνος είπε: «Όχι! Εγώ φτιάχνω μονόφυλλες πόρτες. Δεν μπορώ να φτιάξω δίφυλλες. Ποιος ξέρει πώς να κάνει τη δουλειά; Εγώ ή εσύ; Εγώ. Γιατί, λοιπόν, δεν μ’ ακούς σ’ αυτό; Πρέπει να μ’ ακούσεις!» Του είπε κάποιος να δουλέψει λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση, αλλά εκείνος δεν άκουγε κι επέμενε να φτιάξει μια μικρή πόρτα. Δεν είναι ταλαιπωρία αυτό; Όταν του ζητήθηκε να τοποθετήσει ένα διαχωριστικό τζάμι ανάμεσα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό για να μπαίνει φως και να μη φαίνεται μικρός ο χώρος, εκείνος είπε: «Γιατί να τοποθετήσουμε τζάμι; Αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια, έτσι δεν είναι; Δεν τοποθετώ τζάμι· αυτές οι δύο πόρτες θα είναι μια χαρά. Μόνο τέτοιου είδους πόρτες χρησιμοποιούμε στον τόπο καταγωγής μου». Για να φιμώσει τους άλλους, ξεφουρνίζει όλη την ώρα πράγματα όπως «στον τόπο καταγωγής μου», «στην πατρίδα μου», «έχω μελετήσει τεχνικά πράγματα». Είναι όλα αυτά η αλήθεια; (Όχι, δεν είναι.) Για να υιοθετεί τέτοια στάση απέναντι σε εξωτερικά ζητήματα, τι λείπει λογικά από την ανθρώπινη φύση του; Ο ορθολογισμός. Και τι, συγκεκριμένα, λείπει λογικά από τον ορθολογισμό του; Η διορατικότητα. Πιστεύει πάντα ότι στον τόπο καταγωγής του όλα είναι σωστά, ότι όλα είναι καλύτερα, ότι όλα είναι η αλήθεια. Δεν του λείπει ορθολογισμός; Πώς θα έπρεπε να είναι ο κανονικός ορθολογισμός; Αν είχε κανονικό ορθολογισμό, θα έλεγε: «Κάνω αυτό το επάγγελμα πολλά χρόνια, αλλά δεν έχω δει πολλά. Έτσι φτιάχνουμε όλοι τις πόρτες στον τόπο καταγωγής μου, οπότε ας δούμε πόσο μεγάλες είναι οι πόρτες εδώ. Θα το κάνουμε σύμφωνα με τη μέθοδο που ακολουθούν οι άνθρωποι εδώ. Είναι ένας διαφορετικός τόπος, άρα πρέπει να δείξω ευελιξία σ’ αυτό το έργο». Δεν είναι ορθολογισμός αυτό; (Ναι, είναι.) Έχει, λοιπόν, ορθολογισμό ένας τέτοιος άνθρωπος; Όχι· δεν έχει λογική. Και πώς κατέληξαν τα πράγματα στο τέλος; Έπρεπε να ξαναγίνει η δουλειά. Δεν είναι απώλεια να ξαναγίνεται η δουλειά; (Ναι.) Είναι, πράγματι. Υπάρχουν πολλά τέτοια περιστατικά; Υπάρχουν. Αυτός ο άνθρωπος είναι πεισματάρης ως το κόκκαλο. Πόσο πεισματάρης είναι; Δεν άκουσε κανέναν· δεν άκουσε ούτε καν αυτό που του είπα Εγώ, κι ήρθε μάλιστα σ’ αντιπαράθεση μαζί Μου. Εγώ είπα το εξής: «Πρέπει ν’ αλλάξεις. Διαφορετικά, δεν κάνει αυτή η δουλειά για σένα». Κι εκείνος είχε το θράσος να πει: «Θα φτιάξω μια πόρτα σ’ αυτό το μέγεθος ακόμη κι αν δεν χρειάζεσαι να το κάνω!» Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι αυτό κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Αφού δεν είναι κανονική ανθρώπινη φύση, τι ανθρώπινη φύση είναι; Όπως το βλέπω Εγώ, είναι λίγο σαν ένα θηρίο. Είναι σαν ένα διψασμένο βόδι: Όσα αγαθά ή όσους ανθρώπους κι αν μεταφέρει στην άμαξα, μόλις δει έναν λάκκο με νερό ή ένα ποτάμι, θα τραβήξει την άμαξα κατευθείαν προς τα εκεί. Όσοι άνθρωποι κι αν προσπαθήσουν, δεν μπορούν να το σύρουν πίσω. Μιλάμε για ένα ζώο εδώ. Έχουν και οι άνθρωποι τέτοια διάθεση; Όταν έχουν, δεν είναι κανονική ανθρώπινη φύση, κι αυτό είναι επικίνδυνο. Θα βρουν μια δικαιολογία να σε διαψεύσουν, να σταματήσουν ν’ ακούν. Είναι τόσο πεισματάρηδες κι ανόητοι. Αν απέναντι σε τέτοια ζητήματα της καθημερινότητας δεν έχεις μια στάση μετριοπαθούς αποδοχής, αν, δηλαδή, δεν είσαι δεκτικός στις απόψεις των άλλων, αν δεν έχεις μια μελετηρή στάση, πώς θα μπορέσεις ν’ αποδεχθείς την αλήθεια; Πώς θα μπορέσεις να την κάνεις πράξη; Όλοι λένε ότι το καταλληλότερο θα ήταν να φτιαχτεί μια δίφυλλη πόρτα. Ούτε καν αυτό δεν μπορείς να κάνεις, και πρόκειται για κάτι που δεν πλησιάζει καν την άσκηση της αλήθειας· δεν ακούς ούτε μια βάσιμη υπόδειξη. Θα μπορούσες ν’ ακούσεις κάτι που αναφέρεται στην αλήθεια; Δεν θ’ άκουγες, όπως πάντα. Κάποιος που έχει τέτοια διάθεση δεν θα το αντιλαμβανόταν, κι αυτό σημαίνει ότι έχει μπλέξει άσχημα. Αν η ανθρώπινη φύση κάποιου δεν διακατέχεται καν από μια τέτοια λογική, τότε ποια αλήθεια μπορεί να κάνει πράξη αυτός ο άνθρωπος; Για ποιον κάνει τα πράγματα με τα οποία ασχολείται καθημερινά; Τα κάνει αποκλειστικά σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις, τις δικές του εγωιστικές επιθυμίες. Κάθε μέρα, έχει αυτήν την οπτική απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα που τον περιβάλλουν στην καθημερινή του ζωή: «Θα κάνω αυτό που θέλω, θα κάνω αυτό που σκέφτομαι και θα κάνω αυτό που πιστεύω». Πώς λέγεται αυτό; Όλη μέρα, ό,τι σκέφτεται είναι εντελώς κακό. Κι αν έχει τόση κακία μέσα του, πώς θα είναι οι πράξεις του; Υπάρχει άνθρωπος που κάνει μόνο κακές σκέψεις, αλλά όλες οι πράξεις του εξακολουθούν να συμβαδίζουν με την αλήθεια; Δεν γίνεται αυτό· θα ήταν αντίφαση. Εφόσον όλες του οι σκέψεις είναι κακές και η αφετηρία του είναι ολωσδιόλου κακή, τα πράγματα που κάνει, αν μη τι άλλο, δεν θα μνημονεύονται. Κι από τα πράγματα που δεν μνημονεύονται, κάποια είναι διαταράξεις και αναστατώσεις, κάποια είναι καταστροφικά, ενώ άλλα δεν είναι τόσο κακά. Αν αυτά τα πράγματα αντιμετωπίζονταν με σοβαρότητα, αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να καταδικαστεί. Έτσι λειτουργούν τα πράγματα.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν μια κάπως λανθασμένη άποψη, την οποία οι άλλοι βρίσκουν αρκετά αηδιαστική. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια χαρίσματα ή προτερήματα, ή ίσως μια δεξιοτεχνία, κάποια γνώση ή μια ιδιαίτερη ικανότητα σε κάποιον τομέα, κι αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, νομίζουν ότι είναι καταξιωμένοι. Είναι σωστή αυτή η στάση; Πώς σας φαίνεται αυτή η άποψη; Είναι κάτι που ταιριάζει με το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Όχι. Τι είδους ιδέα είναι, λοιπόν; Δεν της λείπει η λογική; (Ναι.) Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν το εξής: «Εφόσον γνωρίζω αυτήν την τέχνη, είμαι ανώτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους, είμαι καλύτερος από τον μέσο άνθρωπο στον οίκο του θεού. Είμαι ένας άντρας δεξιοτέχνης και ικανός και έχω ευγλωττία και ταλέντο. Κάνω μεγάλη εντύπωση στον οίκο του θεού. Είμαι το κάτι άλλο! Κανείς δεν μπορεί να μου δίνει εντολές, κανείς δεν μπορεί να με καθοδηγεί και κανείς δεν μπορεί να με προστάζει να κάνω το οτιδήποτε. Εφόσον έχω αυτήν τη δεξιότητα, θα κάνω ό,τι θέλω. Δεν χρειάζεται να σκέφτομαι τις αρχές· ό,τι κάνω είναι σωστό και σύμφωνο με την αλήθεια». Πώς σας φαίνεται αυτή η άποψη; Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν είναι λίγοι αυτοί οι άνθρωποι, κι έρχονται στον οίκο του Θεού για να κάνουν επίδειξη. Δεν θα υπήρχε κανένα θέμα αν χρησιμοποιούσαν τα προτερήματα ή τις δεξιότητές τους για να κάνουν ένα καθήκον στον οίκο του Θεού. Αν, όμως, επιδιώκουν να επιδεικνύονται, τότε η φύση του προβλήματος είναι διαφορετική. Γιατί ονομάζεται «επίδειξη» αυτό που κάνουν; Θεωρούν τους πιστούς στον Θεό ανόητους, τιποτένιους. Δεν πάει κάτι λάθος με το σκεπτικό τους; Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τον ορθολογισμό τους; Έτσι είναι τα πράγματα στην πραγματικότητα; Είναι πράγματι άχρηστοι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; (Όχι.) Τότε γιατί αυτοί οι άνθρωποι τους θεωρούν άχρηστους; Γιατί κάνουν αυτήν τη σκέψη; Από πού προκύπτει αυτή η σκέψη; Τη μαθαίνουν από τους άπιστους; Θεωρούν ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι ένα τίποτα, ότι ασχολούνται απλώς με τα οικιακά, ότι είναι όλοι χωρικοί κι ότι προέρχονται από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Η άποψή τους είναι ίδια μ’ εκείνη του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι ανίκανοι, ότι δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν στην κοινωνία κι ότι κατέληξαν να πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο επειδή δεν υπήρχε κανένα μονοπάτι γι’ αυτούς εκεί έξω, επειδή δεν είχαν πού αλλού να στραφούν. Θεωρούν ότι επειδή οι ίδιοι έχουν κάποια ικανότητα, λίγη γνώση για κάποιο επάγγελμα ή κάποια τεχνογνωσία, αυτό σημαίνει ότι είναι ταλαντούχοι στον οίκο του Θεού. Είναι σωστή αυτή η σκέψη; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστή; Πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ικανοί άνθρωποι στον οίκο του Θεού και, επειδή έχουν αυτήν τη λίγη επαγγελματική τεχνογνωσία, θέλουν ν’ ασκούν εξουσία και να έχουν τον τελευταίο λόγο. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι εκεί έξω; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι δίπλα σας ή ανάμεσα στους γνωστούς και τους οικείους σας; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν μια δεξιότητα σε έναν συγκεκριμένο τομέα, κι όταν τους αναθέτεις τον ρόλο του επικεφαλής ομάδας ή του επόπτη, νιώθουν λες και κέρδισαν ένα αξίωμα. Νομίζουν ότι έχουν τον τελευταίο λόγο στον οίκο του Θεού, ότι κανείς άλλος δεν φροντίζει για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όπως εκείνοι, κανείς δεν προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού περισσότερο από ό,τι εκείνοι και κανείς δεν είναι τόσο αφοσιωμένος όσο εκείνοι. Θέλουν να διαχειρίζονται τα πάντα και να συμμετέχουν σε όλα, αλλά δεν διαχειρίζονται τίποτε καλά ούτε αναζητούν τις αλήθεια-αρχές. Δεν ακούνε καν αυτά που λέω. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι εκεί έξω; (Ναι.) Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Με λάβαρο τη συγκεκριμένη δεξιότητα που έχουν, θέλουν να διαχειρίζονται τους πάντες και να κατέχουν κάποιο αξίωμα. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές κάνουν κάτι που στους ίδιους δεν αρέσει, λένε: «Πρέπει να χειριστούμε αυτούς τους ανθρώπους· είναι απαράδεκτοι!» Όταν οι πιστοί στον Θεό έχουν ένα πρόβλημα, πρέπει να γίνει συναναστροφή μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Εδώ δεν είναι στρατόπεδο για να εφαρμόζεται στρατιωτικός έλεγχος. Όσον αφορά τα εκκλησιαστικά ζητήματα, τα προβλήματα μπορούν να λύνονται μόνο μέσα από τη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού και μέσα από την κατανόηση της αλήθειας. Όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια κι ενεργούν αυθαίρετα και παρορμητικά μπορούν να κλαδευτούν. Μόνο εκείνοι που είναι αποφασισμένοι να μην αποδεχθούν την αλήθεια μπορούν να πειθαρχηθούν. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υπηρετήσει ως επόπτες ή ως επικεφαλής και εργάτες, οι οποίοι είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά και πάλι, θέλουν διαρκώς ν’ ασκούν εξουσία και να έχουν τον τελευταίο λόγο στον οίκο του Θεού. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι συνείδηση και λογική; Απλώς ξέρουν κάποια κόλπα του επαγγέλματος και δεν κατανοούν στο ελάχιστο την αλήθεια. Πιστεύουν ότι είναι χρήσιμοι και ικανοί, νομίζουν ότι είναι καλύτεροι από τον μέσο άνθρωπο στον οίκο του Θεού, κι επιθυμούν να κάνουν ό,τι θέλουν στην εκκλησία από μια θέση ισχύος, να έχουν τον αποκλειστικό και τελευταίο λόγο. Δεν αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, αλλά συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Έχουν αυτοί οι άνθρωποι τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Δεν έχουν ούτε ίχνος απ’ αυτήν. Θα ολοκληρώσουμε εδώ τη συναναστροφή μας πάνω στην κανονική ανθρώπινη φύση.

Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος δεύτερο)

Παράρτημα: Μια σύντομη συζήτηση για τις τρεις πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης

Α. Η στάση των ανθρώπων στο πώς αντιμετωπίζουν κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα

B. Η διαχείριση του προσωπικού περιβάλλοντος των ανθρώπων

Γ. Η στάση και η συμπεριφορά των ανθρώπων στην επαφή τους με το αντίθετο φύλο

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση