Παράρτημα: Μια ανάλυση των προβλημάτων που προκύπτουν όταν απομαγνητοφωνούνται τα κηρύγματα

Άκουσα κάποιους ν’ αναφέρουν ότι οι απομαγνητοφωνητές αφαίρεσαν τις ιστορίες από την αρχή των πιο πρόσφατων κηρυγμάτων και άφησαν μόνο το επίσημο περιεχόμενο των κηρυγμάτων που τις ακολουθούσε. Ισχύει πράγματι αυτό; Ποιες ιστορίες διαχωρίστηκαν από τα κηρύγματα που τις ακολουθούσαν; (Η ιστορία του Νταμπάο και του Ζιαομπάο, Η ιστορία του Νταμίνγκ και του Σιαομίνγκ και Μια συζήτηση για το κεφάλαιο: «Απλώς μην ασχολείστε!») Αυτές οι τρεις ιστορίες διαχωρίστηκαν από το περιεχόμενο του κηρύγματος, αλλά γιατί έγινε αυτό; Για ποιον λόγο; Προφανώς, οι απομαγνητοφωνητές θεώρησαν ότι οι ιστορίες δεν ταίριαζαν με το περιεχόμενο των κηρυγμάτων που ακολουθούσαν, οπότε τις διαχώρισαν. Ήταν δικαιολογημένο αυτό; Αυτό ακριβώς έκαναν οι απομαγνητοφωνητές. Για να πάρουν τις ιστορίες και να τις βάλουν σε ξεχωριστά κεφάλαια χωρίς περιεχόμενο κηρυγμάτων, ήταν πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Θα λέγατε ότι το αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας ήταν καλό ή κακό; Επιπλέον, θα λέγατε ότι η ιστορία που προηγείται θα πρέπει να ταιριάζει με το κήρυγμα που την ακολουθεί; Είναι πραγματικά απαραίτητο αυτό; (Όχι.) Τότε γιατί εκείνοι που απομαγνητοφώνησαν τα κηρύγματα παρανόησαν έτσι την εργασία τους; Πώς ήταν δυνατόν να πιστέψουν κάτι τέτοιο; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Σκέφτηκαν μέσα τους: «Οι ιστορίες που είπες είναι εκτός θέματος. Θα τις ξεδιαλέξω για Σένα και, όταν διανεμηθούν, δεν θα τις βάλω μαζί. Τα κηρύγματα είναι κηρύγματα· ας υπάρχει συνοχή από το ένα κήρυγμα στο επόμενο. Το περιεχόμενο των ιστοριών που προηγούνται δεν θα πρέπει να παρεμβάλλεται στο περιεχόμενο των κηρυγμάτων. Πρέπει να τις ξεδιαλέξω για Σένα επειδή Εσύ δεν κατανοείς το ζήτημα από μόνος Σου». Είναι αυτό καλή πρόθεση; Από πού πηγάζει αυτή η καλή τους πρόθεση; Μήπως πηγάζει από ανθρώπινες αντιλήψεις; (Ναι.) Όταν κηρύττω, πρέπει να λαμβάνω υπόψη μου τα πάντα τόσο σφαιρικά; Πρέπει κάθε ιστορία που λέω να ταιριάζει με το περιεχόμενο που ακολουθεί; (Όχι.) Δεν είναι απαραίτητο. Αυτό λέγεται κανονισμός, αντίληψη. Τι λάθη έκαναν οι απομαγνητοφωνητές; (Ενήργησαν με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες.) Τι άλλο; (Ενήργησαν απερίσκεπτα και αυθαίρετα.) Η φύση αυτής της συμπεριφοράς είναι λίγο απερίσκεπτη και αυθαίρετη· δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Είναι λογική αυτή η διατύπωση, αλλά και πάλι διαφέρει από την ουσία του ζητήματος. Όταν απομαγνητοφώνησαν τα κηρύγματα, με ποια στάση και από ποια οπτική εξέλαβαν όλα όσα είπε ο Θεός; Είτε επρόκειτο για ιστορίες είτε για κηρύγματα, τι είδους στάση υιοθέτησαν και από ποια οπτική γωνία εξέλαβαν και άκουσαν όλα όσα ειπώθηκαν; (Από την οπτική γωνία της γνώσης και της μάθησης.) Σωστά. Αυτό το πρόβλημα προκύπτει όταν κάποιοι εκλαμβάνουν τις ιστορίες που λέγονται και το περιεχόμενο των κηρυγμάτων από την οπτική της γνώσης. Πιστεύουν ότι όταν κάνω ένα κήρυγμα, για όποια ενότητα κι αν θέλω να μιλήσω, το περιεχόμενο πρέπει ν’ ακολουθεί μια αλληλουχία· κάθε πρόταση πρέπει να έχει λογικό ειρμό, κάθε πρόταση πρέπει να συμμορφώνεται με τις αντιλήψεις όλων και κάθε ενότητα πρέπει να έχει αυστηρά έναν σκοπό. Αξιολογούν τα κηρύγματά Μου με βάση αυτήν την αντίληψη. Δείχνει αυτό έλλειψη πνευματικής κατανόησης; (Ναι.) Είναι πράγματι έλλειψη πνευματικής κατανόησης! Είναι σοβαρό λάθος να εκλαμβάνονται όσα λέω από την οπτική της γνώσης χρησιμοποιώντας τη λογική και την άντληση συμπερασμάτων. Συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια, δεν γράφω ομιλίες. Θα πρέπει να σου είναι ξεκάθαρο αυτό. Όσοι από εσάς ακούσατε τα κηρύγματα στη συνάθροιση και έπειτα ακούσατε ξανά τα κηρύγματα που απομαγνητοφώνησαν, παρατηρήσατε ότι αφαιρέθηκαν σημαντικά σημεία ή πράγματα που είχαν ειπωθεί αρχικά; Συνέβη κάτι τέτοιο; Για παράδειγμα, ίσως ακούσατε ένα απόσπασμα στη συνάθροιση που ήταν πολύ συγκινητικό και πολύ εποικοδομητικό, αλλά ανακαλύψατε κατόπιν, όταν ακούσατε την ηχογράφηση του κηρύγματος, ότι το απόσπασμα δεν ήταν εκεί· ότι είχε αφαιρεθεί. Σας συνέβη αυτό; Αν δεν ακούγατε προσεκτικά, μπορεί να μην το συνειδητοποιήσατε, οπότε φροντίστε ν’ ακούτε προσεκτικά στο εξής. Άκουσα μια φορά μια ηχογράφηση, και στο σημείο όπου είχα μόλις αρχίσει να μιλάω για τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, απαριθμώντας τις από το ένα έως το δεκαπέντε, είχαν αφαιρέσει από την καθεμία τις λεπτομερείς διευκρινίσεις και επεξηγήσεις, και απλώς αναφερόταν η πρώτη εκδήλωση, η δεύτερη εκδήλωση, η τρίτη εκδήλωση και ούτω καθεξής. Κάθε εκδήλωση αναφερόταν πολύ γρήγορα, η μία μετά την άλλη, πιο γρήγορα και από την παράδοση του μαθήματος στο σχολείο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν είχαν ακούσει προηγουμένως αυτό το κήρυγμα και δεν ήταν εξοικειωμένοι μ’ αυτό δεν θα είχαν το περιθώριο να συλλογιστούν όταν το άκουγαν. Αν ήθελαν να το ακούσουν προσεκτικά, θα έπρεπε να διακόπτουν συνεχώς την αναπαραγωγή, ν’ ακούνε μία πρόταση και να κρατάνε γρήγορα σημειώσεις, έπειτα να συλλογίζονται τι σημαίνει αυτή η πρόταση και στη συνέχεια ν’ ακούνε την επόμενη πρόταση. Διαφορετικά, ο ρυθμός θα ήταν υπερβολικά γρήγορος και δεν θα μπορούσαν να συμβαδίσουν. Αυτό ήταν ένα σοβαρό λάθος εκείνων που επεξεργάστηκαν τις ηχογραφήσεις των κηρυγμάτων. Ένα κήρυγμα είναι μια συνομιλία, μια συζήτηση. Ποιο είναι το περιεχόμενο των κηρυγμάτων; Τα κηρύγματα αναφέρονται στις διάφορες αλήθειες και στις διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων· αφορούν όλα στην αλήθεια. Είναι, λοιπόν, εύκολο οι άνθρωποι ν’ αποδεχθούν και να κατανοήσουν αυτό το περιεχόμενο που αφορά στην αλήθεια ή μήπως για ν’ ανταποκριθούν σταδιακά σ’ αυτό, απαιτείται πρώτα να το μελετήσουν, να το συλλογιστούν και να το επεξεργαστούν στο μυαλό τους; (Απαιτείται να το μελετήσουν, να το συλλογιστούν και να το επεξεργαστούν στο μυαλό τους.) Με αυτό το δεδομένο, λοιπόν, πώς πρέπει να μιλάει αυτός που κάνει το κήρυγμα; Θα είχε αποτέλεσμα αν μιλούσε σαν πολυβόλο; (Όχι.) Σαν ένας δάσκαλος που παραδίδει το μάθημα; (Όχι.) Σαν κάποιος που δίνει μια ομιλία; (Όχι.) Δεν θα είχε αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση. Κατά τη διάρκεια του κηρύγματος, πρέπει να υπάρχουν ερωτήσεις και απαντήσεις, περιθώριο για συλλογισμό, πρέπει να δίνεται χρόνος στους ανθρώπους ν’ αντιδράσουν. Αυτός είναι ο κατάλληλος ρυθμός. Απομαγνητοφώνησαν τα κηρύγματα χωρίς να κατανοούν αυτήν την αρχή. Μήπως δείχνει αυτό έλλειψη πνευματικής κατανόησης; (Ναι.) Πράγματι, τους λείπει η πνευματική κατανόηση. Σκέφτηκαν το εξής: «Έχω ακούσει ήδη τα πράγματα στα οποία αναφέρεσαι. Αφού τα άκουσα μία φορά, μπορώ να θυμηθώ την κεντρική ιδέα και ξέρω για τι πράγμα μιλάς. Με βάση την εμπειρία μου και τις εξαιρετικές δεξιότητες που έχω αποκτήσει μέσα από την τακτική επεξεργασία των ηχογραφήσεων των κηρυγμάτων, θα το κάνω μ’ αυτόν τον τρόπο και θα επιταχύνω τον ρυθμό». Δεν έμοιαζε να είναι και τόσο μεγάλο ζήτημα η επιτάχυνση του ρυθμού. Όμως, τι αντίκτυπο έχει αυτό στην απομαγνητοφώνηση του κηρύγματος; Μετατρέπεται σε δοκίμιο. Μόλις μετατραπεί σε δοκίμιο, χάνει την αίσθηση που δημιουργείται όταν το ακούει κανείς αυτοπροσώπως. Μπορεί, λοιπόν, να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα; Σίγουρα θα έχει διαφορά. Αυτή η διαφορά το κάνει καλύτερο ή χειρότερο; (Χειρότερο.) Το κάνει χειρότερο. Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση ενεργούν με δική τους πρωτοβουλία και πιστεύουν ότι είναι έξυπνοι. Πιστεύουν ότι είναι μορφωμένοι, επιδέξιοι, χαρισματικοί και ευφυείς, αλλά καταλήγουν να κάνουν παράλογα πράγματα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Στα κηρύγματά Μου, γιατί κάποιες φορές σας κάνω ερωτήσεις; Ορισμένοι λένε: «Ίσως φοβάσαι μη μας πάρει ο ύπνος». Αυτό είναι; Γιατί κάποιες φορές μιλάω για άλλα ζητήματα, βγαίνω εκτός θέματος και συζητάω για ελαφριά και εύθυμα πράγματα; Για να σας αφήσω να χαλαρώσετε, να σας δώσω κάποιο περιθώριο να συλλογιστείτε. Επίσης, αυτό σας επιτρέπει να κατανοήσετε ευρύτερα μια συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας, ώστε να μην περιορίζετε την κατανόησή σας στις λέξεις, στην κυριολεκτική σημασία, στα δόγματα ή στη γραμματική δομή· δεν πρέπει να περιορίζεται σε αυτά. Έτσι, κάποιες φορές μιλάω για άλλα πράγματα· κάποιες φορές λέω ανέκδοτα για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα, αλλά ουσιαστικά το κάνω κυρίως για να πετύχω ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα· θα πρέπει να το καταλάβετε αυτό.

Βλέπεις, όταν ένας θρησκευτικός πάστορας κάνει ένα κήρυγμα, στέκεται στον άμβωνα και μιλάει μόνο γι’ αυτά τα ανιαρά θέματα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματική ζωή των ανθρώπων, με τις πνευματικές τους καταστάσεις ή τα υφιστάμενα προβλήματά τους. Είναι όλα άψυχα λόγια και δόγματα. Λένε μόνο λίγα ευχάριστα λόγια και κραυγάζουν κάποια κενά συνθήματα. Όσοι τους ακούνε βαριούνται και δεν αποκομίζουν τίποτε από αυτό. Στο τέλος, η κατάληξη είναι να μιλάει ο πάστορας από επάνω και κάτω να μη δίνει κανείς σημασία· δεν υπάρχει καμία αλληλεπίδραση. Δεν χαλάει το σάλιο του ο πάστορας; Οι πάστορες κάνουν κηρύγματα μ’ αυτόν τον τρόπο απλώς και μόνο για να βγάλουν τα προς το ζην, για να επιβιώσουν. Δεν λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες του εκκλησιάσματός τους. Στη δική μας περίπτωση τώρα, όταν κάνουμε κηρύγματα δεν εκτελούμε μια θρησκευτική τελετή ούτε ολοκληρώνουμε κάποιου είδους εργασία· θέλουμε να πετύχουμε διάφορα αποτελέσματα. Για να τα πετύχουμε, πρέπει να λάβουμε υπόψη όλες τις πτυχές: τις ανάγκες των κάθε λογής ανθρώπων, τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις καταστάσεις τους, καθώς και τις οπτικές τους. Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη και ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης μπορούν ν’ αποδεχθούν τη γλώσσα που χρησιμοποιείται. Κάποιοι μορφωμένοι άνθρωποι που έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στην επίσημη γλώσσα θέλουν ν’ ακούσουν κάποιες λόγιες λέξεις που είναι γραμματικά σωστές και ακολουθούν έναν λογικό ειρμό. Είναι σε θέση να τις κατανοήσουν. Υπάρχουν και κάποιοι συνηθισμένοι άνθρωποι των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, οι οποίοι δεν είναι εξοικειωμένοι μ’ αυτήν την επίσημη γλώσσα. Τι πρέπει να κάνω, λοιπόν; Πρέπει να χρησιμοποιώ και λίγο την καθομιλουμένη. Στο παρελθόν, δεν χρησιμοποιούσα πολύ την καθομιλουμένη, αλλά με τα χρόνια την έμαθα λίγο και πλέον κάποιες φορές λέω ακόμη και παροιμίες ή ανέκδοτα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, αφού Με ακούσουν, όλοι θα νιώθουν ότι είναι εύκολο να κατανοήσουν όσα λέω και ότι αυτά που λέω σχετίζονται πιο στενά μ’ αυτούς, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη. Αν, όμως, το περιεχόμενο του κηρύγματος ήταν εξολοκλήρου στην καθομιλουμένη, δεν θ’ ακουγόταν αρκετά βαθυστόχαστο, οπότε πρέπει να συνδυαστεί κάπως και με την επίσημη γλώσσα, όλα να εκφράζονται με τη γλώσσα της καθημερινότητας· μόνο τότε θα πληροί το ελάχιστο πρότυπο. Μόλις αρχίσει να χρησιμοποιείται η καθομιλουμένη, αν ενσωματωθούν πάρα πολλές εκφράσεις όπως «λέμε τώρα», «να πούμε», «ξέρω ‘γω» και ούτω καθεξής, μπορεί να επηρεαστεί ο βαθμός στον οποίο μεταδίδεται η αλήθεια. Ωστόσο, αν ήταν εξολοκλήρου σε επίσημη γλώσσα, αν εκφράζονταν όλα με τόσο μεθοδικό και επίσημο τρόπο, ακολουθώντας τους κανόνες και τη συλλογιστική της γραμματικής βήμα προς βήμα, χωρίς ούτε το παραμικρό λάθος, σαν ν’ απαγγέλει κανείς ένα δοκίμιο ή να διαβάζει ένα κείμενο, σαν να ήταν όλα γραμμένα από την αρχή ως το τέλος, λέξη προς λέξη, ακόμα και ως προς τα σημεία στίξης, πιστεύετε ότι αυτό θα είχε αποτέλεσμα; Αυτό θα ήταν μεγάλη φασαρία. Δεν έχω την ενέργεια για κάτι τέτοιο. Αυτή είναι μία πτυχή. Επίσης, ανεξαρτήτως του αν οι άνθρωποι είναι μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, όλοι εμφανίζουν διάφορες πτυχές της ανθρώπινης φύσης τους και αυτές οι εκφράσεις της ανθρώπινης φύσης σχετίζονται με την πραγματική ζωή. Με τη σειρά της, η πραγματική ζωή είναι αδιαχώριστη από τη γλώσσα της καθημερινότητας· είναι αδιαχώριστη από το περιβάλλον διαβίωσης σου. Αυτό το περιβάλλον διαβίωσης κατακλύζεται από αυτήν την καθημερινή γλώσσα, η οποία είναι ανάμεικτη με την καθομιλουμένη, καθώς και με κάποιο απλό λεξιλόγιο με λίγη λογοτεχνική χροιά. Αυτό αρκεί· σε γενικές γραμμές καλύπτει και περιλαμβάνει το πλήρες αντικείμενο προβληματισμού. Είτε είναι ηλικιωμένος είτε νέος, είτε είναι αμόρφωτος είτε διαθέτει κάποια γνώση, ουσιαστικά ο καθένας μπορεί να το συλλάβει, ο καθένας μπορεί να το κατανοήσει· δεν θα βαρεθεί και δεν θα νιώσει ότι είναι πάνω από τις δυνατότητές του. Αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στη συναναστροφή και στα κηρύγματα, εξετάζοντας όλες τις πτυχές των αναγκών των ανθρώπων. Προκειμένου ένα κήρυγμα να πετύχει ένα αποτέλεσμα, πρέπει να λάβεις υπόψη όλες αυτές τις πτυχές: τον ρυθμό ομιλίας, την επιλογή των λέξεων και τον τρόπο έκφρασης. Επιπλέον, όταν διατυπώνεται κάτι και γίνεται συναναστροφή πάνω σε μια πτυχή της αλήθειας, σε ποιον βαθμό έχει μεταδοθεί διεξοδικά; Σε ποιον βαθμό δεν έχει μεταδοθεί διεξοδικά; Ποιες πτυχές πρέπει να προστεθούν; Όλα αυτά πρέπει να εξεταστούν. Αν δεν εξετάσεις καν αυτές τις πτυχές, τότε η ικανότητα σκέψης σου υστερεί σημαντικά. Όπου οι άλλοι φαντάζονται σε δύο διαστάσεις, εσύ πρέπει να μπορείς να σκεφτείς σε τρεις. Πρέπει να βλέπεις τα πράγματα πιο ολοκληρωμένα και με μεγαλύτερη ακρίβεια από τους άλλους, να είσαι σε θέση να διακρίνεις ξεκάθαρα κάθε είδους ζητήματα και ταυτόχρονα ν’ αντιλαμβάνεσαι τις σχετικές αλήθεια-αρχές. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όλες οι πτυχές των διεφθαρμένων διαθέσεων που μπορούν να σκεφτούν, να εκφράσουν ή ν’ αποκαλύψουν οι άνθρωποι, καθώς και οι σχετικές καταστάσεις, καλύπτονται σε γενικές γραμμές και γίνονται κατανοητές από όλους. Πρέπει και οι απομαγνητοφωνητές να διαθέτουν αυτό το επίπεδο και αυτόν τον τρόπο σκέψης; Αν δεν τα διαθέτουν και αντιθέτως βασίζονται μονίμως στις γνώσεις που έχουν μάθει για να συνοψίσουν το κύριο σημείο του κηρύγματος, την κεντρική του ιδέα, το ζουμί κάθε ενότητας, θα είναι όπως μελετούν λογοτεχνικά κείμενα οι Κινέζοι μαθητές. Ο δάσκαλος τους ζητά πρώτα να κάνουν μια προεπισκόπηση ολόκληρου του κειμένου και έπειτα να το διαβάσουν προσεκτικά. Στο πρώτο επίσημο μάθημα, ο δάσκαλος μιλάει για την κεντρική ιδέα της πρώτης παραγράφου, παρουσιάζει το νέο λεξιλόγιο και αναλύει τη σχετική γραμματική. Αφού μελετηθούν όλες οι ενότητες, και πάλι πρέπει να τις απομνημονεύσεις και τελικά να δημιουργήσεις προτάσεις με το νέο λεξιλόγιο και να κατανοήσεις την κεντρική ιδέα του κειμένου και τον σκοπό για τον οποίο το έγραψε ο συγγραφέας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις κατανοήσει πλήρως τι προσπαθούσε να εκφράσει το κείμενο. Όλοι έχουν μελετήσει αυτά τα πράγματα, όλοι τα γνωρίζουν, αλλά αν τα εφαρμόσεις στην απομαγνητοφώνηση ενός κηρύγματος, είναι πολύ υποτυπώδες. Αυτό που σου λέω είναι ότι μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις αν γράφεις ένα δοκίμιο· αυτό είναι απλώς κοινή λογική στη συγγραφή. Αν, όμως, εφαρμόσεις αυτό το σκεπτικό, αυτήν τη θεωρία, αυτήν τη μέθοδο στην απομαγνητοφώνηση ενός κηρύγματος, δεν είναι πιθανό να κάνεις λάθος; Σίγουρα είναι. Δεν ξέρεις γιατί θέλω να πω αυτήν την ιστορία, δεν προσπαθείς να κατανοήσεις την αλήθεια που πρέπει να κατανοήσεις από αυτήν την ιστορία· αυτό είναι λάθος. Επίσης, είσαι άραγε σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια τόσο μέσα από την ιστορία όσο και μέσα από το περιεχόμενο του κηρύγματος; Αν δεν μπορείς να την κατανοήσεις, τότε δεν έχεις πνευματική κατανόηση. Με τι προσόντα να απομαγνητοφωνήσει κηρύγματα κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση;

Γιατί πιστεύετε όλοι εσείς ότι λέω ιστορίες; Οι απομαγνητοφωνητές των κηρυγμάτων δεν ξέρουν γιατί, οπότε προσθέτουν τις δικές τους απόψεις. Πιστεύουν ότι αν θέλω να λέω ιστορίες, τότε θα πρέπει να ταιριάζουν με το περιεχόμενο που ακολουθεί· δεν ξέρουν γιατί λέω ιστορίες. Ούτε εσείς ξέρετε, έτσι δεν είναι; Αφού δεν ξέρετε, θα σας πω τον λόγο. Από την αρχή έως τώρα, έχω αναλύσει περίπου δέκα φορές τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων και έχω καλύψει μόνο τις μισές από αυτές. Αν είχα ολοκληρώσει με τη μία την ανάλυση αυτού του περιεχομένου, το αντικείμενο θα ήταν βαρετό, έτσι δεν είναι; Έστω πως κάθε φορά που ξεκινούσαμε, έμπαινα κατευθείαν στο θέμα, ζητώντας από όλους να κάνουν πρώτα μια ανασκόπηση των όσων συζητήσαμε την προηγούμενη φορά, και έπειτα ξεκινούσα να μιλάω, και όλοι εσείς σπεύδατε να κρατήσετε σημειώσεις, γράφοντας διαρκώς και παλεύοντας να κρατήσετε τα βλέφαρά σας ανοιχτά· και έστω πως μόλις τελείωνα, ζητούσα από όλους να συνοψίσουν, και όλοι έτριβαν τα μάτια τους, ξεφύλλιζαν τις σημειώσεις τους και ανέφεραν το περιεχόμενο της συναναστροφής εκείνης της ημέρας και, μόλις φαινόταν ότι όλοι το θυμόντουσαν σε γενικές γραμμές, Εγώ έλεγα: «Αυτά για σήμερα, ας σταματήσουμε εδώ και θα συνεχίσουμε τη συζήτησή μας την επόμενη φορά». Τότε, όλοι θα ήταν κάπως αναστατωμένοι και θα σκέφτονταν: «Κάθε συνάθροιση έχει πάντα να κάνει με αυτά τα πράγματα, ακολουθεί το ίδιο μοτίβο. Το περιεχόμενο είναι πολύ μακροσκελές και στεγνό». Επιπλέον, η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια πρέπει να είναι πολύπλευρη, ώστε οι άνθρωποι να σημειώνουν ταυτόχρονα πρόοδο σε όλες τις πτυχές της αλήθειας. Είναι όπως η ζωή-είσοδος του ανθρώπου: Ο άνθρωπος πρέπει να αναπτύσσεται ως προς την αυτογνωσία, την αλλαγή διάθεσης, τη γνώση για τον Θεό, την επίγνωση των διαφόρων καταστάσεών του, την ανθρώπινη φύση του, τις απόψεις του και όλες τις άλλες πτυχές· όλα αυτά πρέπει να σημειώνουν πρόοδο ταυτόχρονα. Αν αυτό το διάστημα συζητώ μόνο τη διάκριση των διαφορετικών εκδηλώσεων των αντίχριστων, οι άνθρωποι μπορεί να βάλουν στην άκρη τις άλλες πτυχές της αλήθειας και να σκέφτονται όλη μέρα: «Ποιος μοιάζει με αντίχριστο; Είμαι εγώ αντίχριστος; Πόσοι αντίχριστοι βρίσκονται γύρω μου;» Αυτό θα επηρεάσει την είσοδό τους στις άλλες πτυχές της αλήθειας. Οπότε, σκέφτομαι πώς το περιεχόμενο του κηρύγματος μπορεί να συμπεριλάβει μία ακόμη αλήθεια, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να κατανοήσουν μια πρόσθετη αλήθεια· δηλαδή, όταν συζητάμε το θέμα «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», οι άνθρωποι να είναι σε θέση να κατανοήσουν παρεμπιπτόντως και κάποιες άλλες πτυχές. Ένα τέτοιο κήρυγμα θα έχει καλύτερο αποτέλεσμα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Για παράδειγμα, όταν τρως μια βασική τροφή, μερικές φορές τρως μαζί και ένα μήλο. Αυτό σου παρέχει επιπλέον θρεπτικά συστατικά, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πείτε Μου, λοιπόν, είναι απαραίτητο να λέω ιστορίες; (Ναι.) Αυτό είναι σίγουρο. Αν δεν ήταν απαραίτητο, γιατί να τις έλεγα; Όταν χρησιμοποιώ ιστορίες για να συζητήσω κάποια ελαφριά και εύθυμα θέματα, οι άνθρωποι μπορούν ν’ αποκομίσουν και να κερδίσουν κάτι σε άλλες πτυχές της αλήθειας. Αυτό είναι κάτι καλό. Όταν ολοκληρώσω τη συζήτηση αυτών των ελαφριών θεμάτων, επιστρέφω στο κύριο θέμα. Αυτή είναι η κατάλληλη σειρά. Τι τρως πριν το κυρίως πιάτο; (Ένα ορεκτικό.) Αυτό είναι το ορεκτικό. Συνήθως, τα ορεκτικά είναι πολύ νόστιμα και ανοίγουν την όρεξη, έτσι δεν είναι; Οπότε, όταν λέω μια ιστορία, μπορείς ν’ αποκομίσεις από αυτήν την ιστορία μια πτυχή της αλήθειας και να εμβαθύνεις τη γνώση ή την κατανόησή σου. Αυτό είναι μόνο καλό. Ασφαλώς, όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση ακούνε ιστορίες και ακούνε μόνο το επιφανειακό στρώμα, δεν βλέπουν μέσα την αλήθεια που πρέπει να κατανοήσουν. Τους λείπει η πνευματική κατανόηση· δεν μπορεί να γίνει τίποτε γι’ αυτό. Για παράδειγμα, ακούγοντας την «Ιστορία του Νταμπάο και του Ζιαομπάο», κάποιοι θυμούνται μόνο ότι ο Νταμπάο ήταν κακός και ότι ο Ζιαομπάο ήταν ανόητος. Θυμούνται τα ονόματα του Νταμπάο και του Ζιαομπάο, αλλά δεν θυμούνται σε ποιες συνθήκες ο άνδρας της ιστορίας αποκάλυψε τη διεφθαρμένη του διάθεση, τι είδους διάθεση αποκαλύφθηκε, με τι έχει να κάνει αυτή η διάθεση ή ποια σχέση έχει με την αλήθεια. Σε ποιες περιπτώσεις θα αποκάλυπτες εσύ μια τέτοια διάθεση; Θα έλεγες εσύ τέτοια λόγια; Αν πεις: «Δεν θα έλεγα τέτοια λόγια», τότε αυτό είναι προβληματικό, καθώς αποδεικνύει ότι δεν έχεις κατανοήσει την αλήθεια. Ορισμένοι λένε: «Μπορεί να πω τέτοια λόγια αν αντιμετωπίσω κάποιες καταστάσεις. Είναι ένα είδος διάθεσης που εμφανίζεται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση». Αν το ξέρεις αυτό, τότε δεν άκουσες μάταια αυτήν την ιστορία. Αφού ακούσουν την ιστορία, κάποιοι λένε: «Τι σόι άνθρωπος είναι ο Νταμπάο; Εκφοβίζει και εξαπατά ακόμα κι ένα μικρό παιδί. Είναι ελεεινός! Εγώ δεν θα εξαπατούσα παιδιά μ’ αυτόν τον τρόπο». Δεν δείχνει αυτό ότι τους λείπει η πνευματική κατανόηση; Αναφέρονται μόνο στο ίδιο το ζήτημα, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια στην ιστορία πάνω στην οποία συναναστρεφόμαστε. Δεν μπορούν να συνδέσουν την κατάσταση με τον εαυτό τους. Αυτό δείχνει έλλειψη πνευματικής κατανόησης, σοβαρή έλλειψη πνευματικής κατανόησης. Οι απομαγνητοφωνητές των κηρυγμάτων αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα. Μόλις κάτι αφορά στην αλήθεια, κάποιοι άνθρωποι αποκαλύπτουν τις απόψεις ενός δύσπιστου· μόλις εμπλέκεται η αλήθεια, κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν πνευματική κατανόηση· μόλις εμπλέκεται η αλήθεια, κάποιοι άνθρωποι είναι επιρρεπείς σε στρεβλώσεις, κάποιοι γίνονται αδιάλλακτοι, κάποιοι γίνονται μοχθηροί και κάποιοι αρχίζουν να την αποστρέφονται. Τι διάθεση έχουν, λοιπόν, οι απομαγνητοφωνητές των κηρυγμάτων; Είναι τουλάχιστον αλαζόνες και επηρμένοι, ενεργούν με δική τους πρωτοβουλία, δεν κατανοούν και δεν επιζητούν να κατανοήσουν. Ούτε καν ρώτησαν· απλώς διαχώρισαν απευθείας τις ιστορίες από το περιεχόμενο που ακολουθούσε. Σκέφτονται: «Μου δόθηκαν αυτά τα κηρύγματα για να τα απομαγνητοφωνήσω, οπότε έχω την εξουσία να πάρω αυτήν την απόφαση. Με μια τσεκουριά, θα κόψω τις ιστορίες και θα τις απαλείψω. Έτσι ακριβώς θ’ αντιμετωπίσω τα κηρύγματα που μου έδωσες. Αν δεν Σου αρέσει, τότε μη με χρησιμοποιείς». Δεν είναι αυτό αλαζονικό και επηρμένο; Δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν την αλήθεια, δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν ξέρουν ποιο είναι το καθήκον τους ή τι πρέπει να κάνουν και τι δεν πρέπει να κάνουν· δεν ξέρουν τίποτε από αυτά τα πράγματα. Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση μπορούν να κάνουν μόνο παράλογα, απάνθρωπα και αναξιοπρεπή πράγματα. Επίσης, κάνουν μόνο πράγματα που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές, νομίζουν ότι είναι έξυπνοι και δεν έχουν υποταγή. Τους δόθηκαν ηχογραφήσεις των κηρυγμάτων Μου για να τις απομαγνητοφωνήσουν και, όποιες απόψεις ή σκέψεις κι αν είχαν για τον τρόπο με τον οποίο θα το χειρίζονταν, δεν Με ρώτησαν. Δεν είναι πολύ σοβαρό αυτό το πρόβλημα; (Ναι.) Σοβαρό σε ποιον βαθμό; (Έχει τη φύση της παραποίησης των λόγων του Θεού.) Έχει λίγο αυτήν τη φύση.

Λέω μια ιστορία, συζητώ μια συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας και έπειτα κάνω κηρύγματα για άλλες πτυχές. Λαμβάνω υπόψη εάν εναρμονίζονται αυτά τα δύο πράγματα; Πρέπει να το λάβω υπόψη αρχικά, αλλά γιατί δεν επέμεινα να εναρμονίζονται αυτές οι δύο πτυχές; Το γνωρίζω αυτό; (Ναι.) Γιατί, λοιπόν, αποτέλεσε αυτό πρόβλημα για τους απομαγνητοφωνητές του κηρύγματος; Ξέρω ότι η ιστορία που αφηγούμαι δεν έχει καμία σύνδεση με το κήρυγμα που την ακολουθεί. Εκείνοι το γνωρίζουν αυτό; Όχι. Δεν σκέφτηκαν καν προσεκτικά αυτό το ζήτημα. Σκέφτονται: «Σε κατευθύνει το Άγιο Πνεύμα. Εφόσον ακούγεται σαν την αλήθεια, είναι μια χαρά. Είπες μια ιστορία εκείνη την ημέρα και έπειτα συζήτησες κάποιο συγκεκριμένο περιεχόμενο. Τι σχέση έχουν αυτά τα δύο μεταξύ τους; Γιατί να μιλήσεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Ποιο όφελος μπορεί να προκύψει αφού ολοκληρώσεις αυτά που λες; Δεν ξέρεις τίποτε από αυτά. Δεν γίνεται έτσι!» Κατ’ αρχάς, πείτε Μου, έχω πνευματική διαύγεια όταν αποφασίζω για ποιο πράγμα θα μιλήσω, πώς θα μιλήσω και ποιο συγκεκριμένο περιεχόμενο θα θίξω; (Ναι.) Έχω όντως πνευματική διαύγεια, σε καμία περίπτωση δεν είμαι μπερδεμένος· ο ειρμός των σκέψεων μέσα στο μυαλό Μου είναι ξεκάθαρος. Αν κάποιος δεν έχει πνευματική κατανόηση, δεν ξέρει πώς ν’ αναζητήσει την αλήθεια και αναλύει και κατηγοριοποιεί τα πράγματα στα τυφλά, νομίζοντας ότι το κάνει αρκετά καλά, τότε δεν είναι κλασικός Φαρισαίος; Του αρέσει μόνο ν’ ακούει μεγαλειώδεις και κενές θεωρίες και δεν του αρέσει ν’ ακούει πραγματικά και πρακτικά κηρύγματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν κατανοεί ούτε την πιο ρηχή αλήθεια. Αυτό δείχνει σοβαρή έλλειψη πνευματικής κατανόησης! Χωρίς θεοφοβούμενη καρδιά, οι άνθρωποι θα είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, θα γίνονται ιδιαίτερα παράτολμοι, θα τολμούν να κρίνουν οποιοδήποτε ζήτημα, πιστεύοντας ότι τα κατανοούν όλα. Το διεφθαρμένο ανθρώπινο είδος είναι έτσι ακριβώς· αυτή είναι η διάθεσή του. Είναι καλό ή κακό πράγμα να είναι κανείς τολμηρός και να ενεργεί απερίσκεπτα; (Κακό πράγμα.) Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία αν είναι κανείς τολμηρός ή άτολμος· αυτό που έχει σημασία είναι το κατά πόσο έχει φόβο Θεού στην καρδιά του. Αργότερα, όταν ακούσετε την ηχογράφηση ενός κηρύγματος, φροντίστε να διακρίνετε κατά πόσο έχουν αφαιρεθεί βασικά πράγματα από την απομαγνητοφώνηση. Μερικές φορές, αυτοί οι άθλιοι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση κάνουν πράγματα που άθελά τους μπορούν να προκαλέσουν αναστατώσεις και ζημιά. Λένε ότι δεν είναι εσκεμμένο. Αν δεν είναι εσκεμμένο, σημαίνει αυτό ότι η διάθεσή τους δεν είναι διεφθαρμένη; Και πάλι είναι διεφθαρμένη η διάθεσή τους. Αυτά προς το παρόν για το συγκεκριμένο θέμα.

Παραρτήματα:

Τα όνειρα του Σιαογκάνγκ

Σήμερα, θα ξεκινήσω και πάλι λέγοντας μια ιστορία. Σας ενδιαφέρουν οι ιστορίες; Μπορείτε να αποκομίσετε κάτι από αυτές; Συμβαίνουν πράγματα στις ιστορίες, τα οποία περιέχουν αλήθειες. Οι άνθρωποι στις ιστορίες επιδεικνύουν κάποιες καταστάσεις, αποκαλύψεις, προθέσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις. Στην πραγματικότητα, αυτές υπάρχουν σε όλους και συνδέονται με όλους. Αν κατανοείς και μπορείς να αναγνωρίσεις αυτά τα πράγματα στις ιστορίες, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις πνευματική κατανόηση. Ορισμένοι λένε: «Όταν λες ότι έχω πνευματική κατανόηση, αυτό σημαίνει ότι είμαι άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια;» Όχι απαραίτητα. Αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν αγαπούν την αλήθεια. Απλώς κατανοούν την αλήθεια και τίποτε περισσότερο, και δεν συγκρίνουν τους εαυτούς τους με αυτήν ούτε την κάνουν πράξη. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση και, αφού ακούσουν τις ιστορίες, ανακαλύπτουν ότι έχουν τα ίδια προβλήματα και σκέφτονται πώς να εισέλθουν και πώς να αλλάξουν στο μέλλον. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πετύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Σήμερα, λοιπόν, θα συνεχίσω λέγοντας μια ιστορία. Το θέμα της είναι ανάλαφρο και όλοι θα είναι πρόθυμοι να την ακούσουν. Τις τελευταίες δύο ημέρες, συλλογιζόμουν ποια ιστορία μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στους περισσότερους ανθρώπους να αποκομίσουν κάτι και να διαπαιδαγωγηθούν αφού την ακούσουν, και ποια ιστορία μπορεί επιπλέον να εντυπώσει βαθιά μέσα τους μια πτυχή της αλήθειας, καθώς και να τους επιτρέψει να τη σχετίσουν με την πραγματικότητα, και να ωφεληθούν από αυτήν με το να εισέλθουν σε μια πτυχή της αλήθειας ή να διορθώσουν κάποια παρέκκλιση. Ξέχασα να δώσω τίτλο στην τελευταία ιστορία που είπα, οπότε σήμερα θα δώσουμε σε εκείνη την ιστορία έναν τίτλο. Πώς λέτε να την ονομάσουμε; (Ιδιαίτερα δώρα.) Ας αφήσουμε απέξω τη λέξη «ιδιαίτερα». Ας την ονομάσουμε «Δώρα». Η λέξη «ιδιαίτερα» ακούγεται λίγο περίεργη εδώ και οι άνθρωποι θα εστιάσουν την προσοχή τους σε αυτήν. Ο τίτλος «Δώρα» έχει πιο διφορούμενη σημασία. Οπότε, ποια ιστορία θα πω σήμερα; Η σημερινή ιστορία ονομάζεται «Τα όνειρα του Σιαογκάνγκ». Όπως όλοι ξέρετε, «Σιαο» σημαίνει «μικρός». Και τι σημαίνει «Γκανγκ»; («Θέση».) Σωστά. Με το που ακούτε αυτό το όνομα, θα πρέπει να γνωρίζετε το περιεχόμενο της ιστορίας. Θα μπορείτε σχεδόν να το μαντέψετε. Θα ξεκινήσω τώρα να αφηγούμαι την ιστορία.

Ο Σιαογκάνγκ είναι ένας ενθουσιώδης, μελετηρός και επιμελής νεαρός άνδρας, αρκετά έξυπνος. Του αρέσει να μελετά, οπότε μαθαίνει λίγα πράγματα για κάποιες από τις σημερινές, αρκετά δημοφιλείς τεχνολογίες υπολογιστών, και στον οίκο του Θεού του ανατίθεται, όπως είναι φυσικό, να εκτελεί το καθήκον του στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο. Όταν εντάσσεται για πρώτη φορά στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο, ο Σιαογκάνγκ είναι πολύ χαρούμενος και περήφανος. Επειδή είναι νέος και κατέχει κάποιες τεχνολογίες, πιστεύει ότι η επεξεργασία βίντεο είναι η ειδικότητά του και ταυτόχρονα το χόμπι του, καθώς και ότι μπορεί να αξιοποιήσει την τεχνογνωσία του εκτελώντας το καθήκον του εκεί και παράλληλα να προοδεύσει σε αυτό το πεδίο μέσω συνεχούς μελέτης. Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζει εδώ είναι επίσης νέοι. Του αρέσει πάρα πολύ η ατμόσφαιρα εδώ και απολαμβάνει το καθήκον του. Οπότε, καθημερινά είναι απασχολημένος με την εργασία του και μελετάει ειλικρινά. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Σιαογκάνγκ σηκώνεται καθημερινά νωρίς το πρωί για να ξεκινήσει τη δουλειά, ενώ μερικές φορές δεν ξεκουράζεται έως αργά τη νύχτα. Ο Σιαογκάνγκ πληρώνει πολλά τιμήματα για το καθήκον του και υπομένει κάποιες δυσκολίες. Και, ασφαλώς, αποκτά ταυτόχρονα πολλές σχετικές επαγγελματικές γνώσεις. Αισθάνεται ότι κάθε ημέρα περνάει πολύ παραγωγικά. Επίσης, ο Σιαογκάνγκ συναναστρέφεται τακτικά και πηγαίνει στις συναθροίσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές του, και νιώθει ότι, από τότε που ήρθε εδώ, έχει κάνει περισσότερη πρόοδο σε σύγκριση με το χρονικό διάστημα που πίστευε στον Θεό στην ιδιαίτερη πατρίδα του, καθώς και ότι έχει μεγαλώσει και μπορεί να αναλάβει κάποιο έργο. Νιώθει πολύ χαρούμενος και ικανοποιημένος. Όταν σπούδαζε αρχικά τεχνολογία υπολογιστών, ήλπιζε ότι θα εργαζόταν με υπολογιστές κάποια μέρα. Και τώρα, η ευχή του έχει επιτέλους εκπληρωθεί, οπότε εκτιμά πραγματικά αυτήν την ευκαιρία. Περνά κάποιο χρονικό διάστημα, και η εργασία και η θέση του Σιαογκάνγκ δεν έχουν αλλάξει. Παραμένει σταθερός στη δουλειά του και πιστός στην ευθύνη και το καθήκον του, και φαίνεται να είναι πιο ώριμος από πριν. Έχει, επίσης, κάνει πρόοδο στη ζωή-είσοδο, συναναστρέφεται τακτικά και προσεύχεται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού με τους αδελφούς και τις αδελφές του στις συναθροίσεις, και το ενδιαφέρον του για την πίστη στο Θεό γίνεται ολοένα και πιο έντονο. Μπορεί, επίσης, να ειπωθεί ότι η πίστη του Σιαογκάνγκ αυξάνεται σταδιακά. Οπότε, έχει πλέον ένα νέο όνειρο: «Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσα να γίνω πιο χρήσιμος άνθρωπος κάνοντας δουλειά στους υπολογιστές!»

Ο καιρός περνά έτσι, μέρα με τη μέρα, κι ο Σιαογκάνγκ εξακολουθεί να εκτελεί το ίδιο καθήκον. Έτυχε κάποια στιγμή να παρακολουθήσει μια ταινία που στη συνέχεια είχε βαθιά επίδραση επάνω του. Γιατί; Στην ταινία έπαιζε ένας νεαρός άνδρας παρόμοιας ηλικίας με του Σιαογκάνγκ, και θαύμασε την ερμηνεία, την υποκριτική, την ομιλία και τη συμπεριφορά αυτού του νεαρού άνδρα στην ταινία. Μάλιστα, ένιωσε και λίγη ζήλια. Αφού είδε την ταινία, κατά διαστήματα φανταζόταν: «Θα ήταν υπέροχο αν ήμουν αυτός ο νεαρός άνδρας στην ταινία. Κάθε μέρα, είμαι μπροστά στον υπολογιστή φτιάχνοντας και ανεβάζοντας κάθε λογής βίντεο, και, όσο απασχολημένος ή κουρασμένος κι αν είμαι ή όσο σκληρά κι αν δουλεύω, εξακολουθώ να είμαι απλώς ένας εργάτης στα παρασκήνια. Πώς θα μπορούσε να ξέρει κανείς πόσο σκληρά εργαζόμαστε; Θα ήταν υπέροχο, αν μπορούσα μια μέρα να εμφανιστώ στη μεγάλη οθόνη όπως αυτός ο νεαρός άνδρας στην ταινία, και να μπορούσαν να με δουν και να με γνωρίσουν περισσότεροι άνθρωποι!» Ο Σιαογκάνγκ βλέπει την ταινία ξανά και ξανά, καθώς και όλες τις διαφορετικές σκηνές στις οποίες εμφανίζεται αυτός ο νεαρός άνδρας. Όσο περισσότερο τον βλέπει, τόσο περισσότερο τον ζηλεύει, και η καρδιά του λαχταρά να γίνει ηθοποιός. Έτσι, γεννιέται το νέο όνειρο του Σιαογκάνγκ. Ποιο είναι το νέο του όνειρο; «Θέλω να σπουδάσω υποκριτική και να πασχίσω να γίνω ηθοποιός με προσόντα, να εμφανιστώ στη μεγάλη οθόνη, να έχω την αύρα αυτού του νεαρού άνδρα, και να με ζηλεύουν περισσότεροι άνθρωποι και να λαχταρούν να είναι στη θέση μου». Από εκείνη τη στιγμή, ο Σιαογκάνγκ άρχισε να εργάζεται για να εκπληρώσει το όνειρό του. Στον ελεύθερο χρόνο του, ο Σιαογκάνγκ μπαίνει στο διαδίκτυο και ψάχνει κάθε είδους υλικό σε σχέση με την υποκριτική. Επίσης, βλέπει ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές όλων των ειδών, παρακολουθώντας και ταυτόχρονα μαθαίνοντας, ενώ φαντασιώνεται ότι έχει την ευκαιρία να γίνει ηθοποιός. Οι μέρες εξακολουθούν να περνούν με αυτόν τον τρόπο, η μία μετά την άλλη. Ο Σιαογκάνγκ σπουδάζει υποκριτική ενώ διατηρεί τη θέση του. Στο τέλος, χάρη στην επιμονή και την επιμέλειά του, ο Σιαογκάνγκ αφομοιώνει κάποιες θεμελιώδεις αρχές υποκριτικής. Έχει μάθει πώς να μιμείται, έχει μάθει πώς να μιλά και να παίζει μπροστά σε άλλους, και δεν έχει το παραμικρό τρακ. Μετά από επαναλαμβανόμενες παρακλήσεις, στο τέλος τού δίνεται μια ευκαιρία. Υπάρχει μια ταινία που χρειάζεται έναν νεαρό άνδρα για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Από την οντισιόν, ο σκηνοθέτης συνειδητοποιεί ότι η εμφάνισή του, η φινέτσα του και οι βασικές του δεξιότητες στην υποκριτική ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του. Αν εκπαιδευτεί λίγο ακόμη, θα μπορέσει να τα καταφέρει. Μόλις άκουσε τα νέα, ο Σιαογκάνγκ ήταν πανευτυχής, και σκέφτηκε: «Μπορώ επιτέλους να βγω από τα παρασκήνια και να εμφανιστώ στην οθόνη. Άλλο ένα όνειρό μου πρόκειται να πραγματοποιηθεί!» Κατόπιν, ο Σιαογκάνγκ μεταφέρθηκε στην Ομάδα Παραγωγής Ταινιών για να εκτελέσει το καθήκον του.

Μόλις ο Σιαογκάνγκ μεταφέρθηκε στην Ομάδα Παραγωγής Ταινιών, το νέο εργασιακό περιβάλλον τού έδωσε μια αίσθηση φρεσκάδας και ζωτικότητας. Νιώθει ότι η κάθε ημέρα περνά τόσο ευχάριστα, και ότι δεν είναι τόσο μουντή, βαρετή και περιορισμένη όπως πριν, επειδή ζει και εργάζεται εκεί, και πολλά από τα πράγματα με τα οποία έρχεται σε επαφή καθημερινά είναι τελείως διαφορετικά από την εργασία του στους υπολογιστές. Ζει σε έναν άλλο τομέα εργασίας, σε έναν άλλο κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σιαογκάνγκ αφοσιώνεται στο έργο της παραγωγής ταινιών. Περνά καθημερινά τον χρόνο του παίζοντας και μαθαίνοντας τις ατάκες του, ακούγοντας τις οδηγίες του σκηνοθέτη και τους αδελφούς και τις αδελφές του να αναλύουν την πλοκή. Για τον Σιαογκάνγκ, το πιο δύσκολο είναι να μπει στο πετσί του ρόλου, οπότε αποστηθίζει τις ατάκες του ξανά και ξανά και σκέφτεται συνεχώς τον χαρακτήρα του, πώς θα πρέπει να μιλά και να συμπεριφέρεται, πώς θα πρέπει να περπατά και να στέκεται, ακόμη και πώς θα πρέπει να κάθεται. Πρέπει να ξαναμάθει όλα αυτά τα πράγματα. Αφού συνεχίζει αυτήν τη σύνθετη και πολύπλευρη εργασία για ένα χρονικό διάστημα, ο Σιαογκάνγκ συνειδητοποιεί τελικά πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς ηθοποιός. Πρέπει να αποστηθίζει τις ίδιες ατάκες καθημερινά. Μερικές φορές μπορεί να τις απαγγείλει στην εντέλεια, αλλά όταν έρχεται η στιγμή που πρέπει όντως να παίξει, κάνει συνέχεια λάθη και πρέπει να επαναλάβει τη σκηνή. Τον επιπλήττει τακτικά ο σκηνοθέτης, επειδή κάποια από τις κινήσεις ή τις ατάκες του δεν είναι ικανοποιητική. Αν συνεχίσει να μην παίζει καλά αρκετές φορές, θα υποστεί κλάδεμα και θα ρεζιλευτεί, θα υπομείνει βάσανα και θα προσελκύσει ακόμη και παράξενα βλέμματα και πειράγματα. Αντιμέτωπος με όλα αυτά, ο Σιαογκάνγκ έχει αποθαρρυνθεί κάπως: «Αν ήξερα ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να είναι κανείς ηθοποιός του κινηματογράφου, δεν θα είχα έρθει εδώ, αλλά πλέον βρίσκομαι σε τέλμα. Είμαι ήδη εδώ, οπότε θα ήταν παράλογο να τα παρατήσω προτού ολοκληρωθούν τα γυρίσματα της ταινίας, και δεν θα είχα καμία δικαιολογία. Αυτό ήταν το όνειρό μου. Πρέπει να το κάνω πραγματικότητα, αλλά πόσο μακρύς είναι ακόμη ο δρόμος; Μπορώ να συνεχίσω;» Ο Σιαογκάνγκ αρχίζει να κλονίζεται. Τις επόμενες ημέρες, ο Σιαογκάνγκ παλεύει να τα βγάλει πέρα με την καθημερινή του εργασία και ζωή. Η κάθε ημέρα είναι πιο αβάστακτη από την προηγούμενη, αλλά πρέπει και πάλι να την υπομείνει και να αναγκάσει τον εαυτό του να προχωρήσει. Όπως μπορεί κανείς να φανταστεί, είναι βέβαιο πως στο μέλλον ο Σιαογκάνγκ θα έχει προβλήματα από πολλές απόψεις. Αρχίζει να κάνει πολύ απρόθυμα το έργο που του έχει ανατεθεί. Όταν ο σκηνοθέτης τού λέει τι να κάνει, απλώς ακούει και τίποτε άλλο. Μετά, βάζει τα δυνατά του, αλλά αν δεν καταφέρει να κάνει κάτι, δεν το παίρνει στα σοβαρά. Σε ποια θέση βρίσκεται αυτήν τη στιγμή ο Σιαογκάνγκ; Περνά την κάθε ημέρα πολύ απρόθυμα, πολύ αρνητικά και πολύ παθητικά, χωρίς να αποδέχεται καθόλου στην καρδιά του την ειλικρινή καθοδήγηση και βοήθεια του σκηνοθέτη ή των αδελφών του. Πιστεύει το εξής: «Αυτός είμαι, δεν υπάρχει περιθώριο βελτίωσης. Με πιέζετε πέρα από τις δυνατότητές μου. Αν μπορούμε να γυρίσουμε την ταινία, ας το κάνουμε. Αν δεν μπορούμε, ας το ξεχάσουμε. Θα επιστρέψω στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο για να κάνω το καθήκον μου». Σκέφτεται πόσο υπέροχα ήταν όταν εργαζόταν στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο και καθόταν μπροστά στον υπολογιστή καθημερινά. Ήταν τόσο άνετα και εύκολα. Ήταν τόσο χαρούμενος! Όλος του ο εαυτός και όλος του ο κόσμος βρισκόταν στο πάτημα ενός πληκτρολογίου. Μπορούσε να έχει ό,τι ήθελε ενεργοποιώντας απλώς κάποιο ειδικό εφέ. Αυτός ο εικονικός κόσμος φαίνεται πολύ ελκυστικός στον Σιαογκάνγκ. Αυτήν τη στιγμή, ο Σιαογκάνγκ νοσταλγεί το παρελθόν του και το διάστημα που πέρασε εκτελώντας το καθήκον του στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο ακόμη περισσότερο. Έτσι περνούν οι μέρες. Έπειτα, μια νύχτα, ο Σιαογκάνγκ δεν μπορεί να κοιμηθεί. Γιατί δεν μπορεί να κοιμηθεί; Σκέφτεται: «Είμαι φτιαγμένος για να γίνω ηθοποιός; Αν δεν είμαι φτιαγμένος γι’ αυτό, θα πρέπει να γυρίσω αμέσως στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο. Το καθήκον της Ομάδας Επεξεργασίας Βίντεο είναι χαλαρό και εύκολο. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και φεύγει έτσι η μισή ημέρα. Επίσης, δεν χρειάζεται να μαγειρεύω μόνος μου το φαγητό μου. Αυτό το καθήκον δεν είναι επίπονο, τα πάντα μπορούν να γίνουν αγγίζοντας το πληκτρολόγιό μου. Αρκεί να έχει φαντασία κανείς, και τίποτε δεν είναι αδύνατο. Σήμερα που είμαι ηθοποιός, πρέπει να μαθαίνω καθημερινά τις ατάκες μου και να τις απαγγέλλω ξανά και ξανά. Ωστόσο, η ερμηνεία μου εξακολουθεί να μην είναι ικανοποιητική. Ο σκηνοθέτης με κατσαδιάζει συχνά, και οι αδελφοί και οι αδελφές μου με επικρίνουν επανειλημμένα. Αυτό το καθήκον είναι υπερβολικά επίπονο. Είναι πολύ καλύτερα να εργάζομαι στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο!» Όσο περισσότερο το σκέφτεται, τόσο περισσότερο του λείπει. Στριφογυρίζει τη μισή νύχτα, μην μπορώντας να κοιμηθεί, και καταφέρνει να αποκοιμηθεί μόνο την υπόλοιπη νύχτα, όταν είναι απλώς υπερβολικά κουρασμένος για να παραμείνει ξύπνιος. Όταν ο Σιαογκάνγκ ανοίγει τα μάτια του νωρίς το πρωί, η πρώτη του σκέψη είναι: «Τελικά, να φύγω ή όχι; Να επιστρέψω στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο; Αν μείνω εδώ, δεν ξέρω καν αν η ταινία θα θεωρηθεί καλή μόλις ολοκληρώσουμε τα γυρίσματα. Και ποιος ξέρει στο μεταξύ πόσες δυσκολίες θα πρέπει να υπομείνω; Απλώς δεν είμαι φτιαγμένος για να γίνω ηθοποιός! Παλιά, ήθελα να γίνω ηθοποιός από μια στιγμιαία παρόρμηση και ένα καπρίτσιο. Ήμουν πραγματικά μπερδεμένος! Βλέπεις, έκανα μία λάθος κίνηση και τώρα είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστώ τα πράγματα, και δεν έχω κανέναν για να συζητήσω αυτήν τη δυσκολία. Κρίνοντας από την τωρινή μου κατάσταση, φαίνεται ότι δεν θα είναι εύκολο να γίνω καλός ηθοποιός, οπότε καλύτερα να τα παρατήσω το συντομότερο δυνατόν. Θα πω αμέσως στον σκηνοθέτη ότι σκοπεύω να επιστρέψω, ώστε να μην τον καθυστερήσω». Έπειτα, ο Σιαογκάνγκ συγκέντρωσε το κουράγιο του για να πει τα εξής στον σκηνοθέτη: «Κοίτα, δεν είμαι φτιαγμένος για να γίνω ηθοποιός, αλλά εσείς, παιδιά, έπρεπε σώνει και καλά να με διαλέξετε. Γιατί δεν με αφήνετε απλώς να γυρίσω στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο;» Ο σκηνοθέτης είπε: «Σε καμία περίπτωση. Έχουμε ήδη γυρίσει τη μισή ταινία. Αν αλλάξουμε ηθοποιούς, θα καθυστερήσει η δουλειά μας, έτσι δεν είναι;» Ο Σιαογκάνγκ επέμεινε και είπε: «Και λοιπόν; Να με αντικαταστήσεις με όποιον θέλεις, δεν είναι δικό μου θέμα. όπως και να ’χει, πρέπει να με αφήσεις να φύγω. Αν δεν με αφήσεις να φύγω, δεν θα προσπαθήσω να παίξω καλά!» Ο σκηνοθέτης βλέπει ότι ο Σιαογκάνγκ επιμένει να φύγει και ότι δεν θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν τα γυρίσματα της ταινίας, οπότε τον αφήνει να φύγει.

Ο Σιαογκάνγκ επιστρέφει τελικά από την Ομάδα Παραγωγής Ταινιών στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο. Επιστρέφει στον προηγούμενο χώρο εργασίας του που τον γνωρίζει τόσο καλά. Αγγίζει την καρέκλα και τον υπολογιστή του, και τα αισθάνεται οικεία. Προτιμά αυτό το μέρος. Πηγαίνει και κάθεται. Η καρέκλα είναι μαλακή και ο υπολογιστής είναι έτοιμος. «Η δημιουργία βίντεο είναι καλύτερη. Αυτό το καθήκον δεν είναι κουραστικό. Η εργασία στα παρασκήνια έχει και πλεονεκτήματα. Κανείς δεν ξέρει αν έκανες κάποιο λάθος και κανείς δεν σε επικρίνει, απλώς το διορθώνεις αμέσως και το θέμα έχει λήξει». Ο Σιαογκάνγκ ανακάλυψε τελικά τα πλεονεκτήματα ενός εργάτη στα παρασκήνια. Πώς νιώθει αυτήν τη στιγμή; Νιώθει απίστευτη ανακούφιση και χαρά, και σκέφτεται: «Έκανα τη σωστή επιλογή. Ο Θεός μού έδωσε μια ευκαιρία και μου επέτρεψε να επιστρέψω σε αυτήν τη δουλειά. Είναι τιμή μου να έχω αυτό το προνόμιο!» Είναι χαρούμενος που για μια φορά έκανε τη σωστή επιλογή. Τις επόμενες ημέρες, ο Σιαογκάνγκ ακολουθεί το καθημερινό πρόγραμμα εργασίας της Ομάδας Επεξεργασίας Βίντεο. Δεν συμβαίνει τίποτε ιδιαίτερο αυτό το διάστημα, και ο Σιαογκάνγκ περνά την κάθε ημέρα όπως συνήθως.

Μια μέρα, καθώς επεξεργάζεται ένα βίντεο, ο Σιαογκάνγκ ανακαλύπτει ξαφνικά σε ένα χορευτικό πρόγραμμα έναν διασκεδαστικό και κομψό νεαρό άνδρα που χορεύει πολύ καλά. Σκέφτεται: «Είναι περίπου στην ηλικία μου. Πώς και μπορεί να χορεύει κι εγώ δεν μπορώ;» Στη συνέχεια, ο Σιαογκάνγκ μπαίνει και πάλι σε πειρασμό. Τι ιδέα τού έρχεται; (Ο χορός.) Ο Σιαογκάνγκ έχει την ιδέα να σπουδάσει χορό. Βλέπει αυτό το βίντεο κλιπ και την παράσταση του νεαρού άνδρα ξανά και ξανά. Κατόπιν, κάνει κάποια έρευνα για να βρει πού να σπουδάσει χορό, πώς να μάθει να χορεύει και ποια είναι τα βασικά είδη χορού. Επίσης, αξιοποιεί τακτικά την ευκολία που του παρέχει η δουλειά του, ψάχνοντας στον υπολογιστή του εκπαιδευτικό υλικό, βίντεο και πηγές μελέτης που σχετίζονται με τον χορό. Ασφαλώς, όσο ψάχνει, ο Σιαογκάνγκ δεν κοιτάζει απλώς. Μαθαίνει κάνοντας εξάσκηση. Για να μάθει να χορεύει, ο Σιαογκάνγκ σηκώνεται καθημερινά πολύ νωρίς το πρωί και πηγαίνει για ύπνο πολύ αργά. Αξιοποιώντας τις πολύ περιορισμένες βασικές γνώσεις που έχει στη ρυθμική γυμναστική, αρχίζει να μελετάει συστηματικά παραδοσιακούς χορούς και σηκώνεται νωρίς κάθε πρωί για να κάνει εκτάσεις και διατάσεις. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, ο Σιαογκάνγκ υπομένει πολύ σωματικό πόνο και δαπανά πολύ από τον χρόνο του, αποκομίζοντας τελικά κάποια μικρά οφέλη. Ο Σιαογκάνγκ νιώθει ότι έχει έρθει επιτέλους η ευκαιρία του, ότι μπορεί να χορέψει επί σκηνής, επειδή πιστεύει ότι το σώμα του είναι λίγο πιο εύκαμπτο και μπορεί να κάνει κάποιες χορευτικές κινήσεις. Επίσης, μέσω της μίμησης και της μελέτης, έχει μόλις αφομοιώσει κάποιους από τους ρυθμούς όταν παίζει μουσική. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Σιαογκάνγκ αισθάνεται ότι ήρθε η στιγμή να αιτηθεί στην εκκλησία την αλλαγή του καθήκοντός του. Και πάλι, μετά από επαναλαμβανόμενες παρακλήσεις, εκπληρώνεται τελικά η επιθυμία του Σιαογκάνγκ και εντάσσεται στην Ομάδα Χορού για να γίνει χορευτής. Από εκείνη τη στιγμή, όπως και οι άλλοι χορευτές, ο Σιαογκάνγκ σηκώνεται νωρίς για πρωινή εξάσκηση και κάνει πρόβες το χορευτικό πρόγραμμα, ενώ πηγαίνει τακτικά σε συναθροίσεις, συναναστροφές, και αναλύει και σχεδιάζει το χορευτικό πρόγραμμα με αυτούς τους ανθρώπους. Κάνει απλώς αυτήν τη δουλειά καθημερινά και, όταν τελειώνει η μέρα, είναι τόσο κουρασμένος που τον πονάνε η πλάτη και τα πόδια του. Η κάθε ημέρα είναι έτσι, βρέξει χιονίσει. Όταν ξεκίνησε, ο Σιαογκάνγκ ήταν γεμάτος περιέργεια για τον χορό. Μόλις, όμως, κατάλαβε και εξοικειώθηκε με τη ζωή και τις διάφορες πτυχές ενός χορευτή, ο Σιαογκάνγκ ένιωσε ότι ο χορός είναι μόνο αυτό. Να κάνεις μια χορευτική κίνηση ξανά και ξανά, μερικές φορές στραμπουλώντας τον αστράγαλό σου, μερικές φορές στρίβοντας τη μέση, και υπάρχει ο κίνδυνος τραυματισμού. Καθώς χορεύει, σκέφτεται: «Ωχ, όχι! Και η δουλειά του χορευτή είναι δύσκολη. Κάθε μέρα κουράζομαι τόσο πολύ που ολόκληρο το σώμα μου ιδροκοπάει. Δεν είναι τόσο εύκολο. Είναι πιο δύσκολο από την επεξεργασία βίντεο! Όχι, πρέπει να επιμείνω!» Αυτήν τη φορά, δεν παραδίδει τα όπλα τόσο εύκολα, και επιμένει ώσπου τελικά συμμετέχει στην πρόβα τζενεράλε για το χορευτικό πρόγραμμα, μετά την οποία ο χορός πηγαίνει για αξιολόγηση. Πώς νιώθει ο Σιαογκάνγκ την ημέρα της αξιολόγησης; Είναι τόσο ενθουσιασμένος και γεμάτος προσμονή για τα αποτελέσματα της σκληρής του δουλειάς που δεν τρώει καν μεσημεριανό. «Έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, έτσι δεν είναι;» Τελικά, όταν ανακοινώνονται τα αποτελέσματα, ο χορός τους δεν περνά από τον πρώτο γύρο αξιολόγησης. Του ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι όταν ο Σιαογκάνγκ άκουσε τα νέα κι έχασε κάθε όρεξη. Έπεσε σε μια καρέκλα. «Αφιερώσαμε τόσο χρόνο σε αυτόν τον χορό, κι εσύ τον απορρίπτεις μόνο με μία λέξη; Ξέρεις τίποτε για τον χορό; Χορεύουμε με αρχές, έχουμε όλοι πληρώσει ένα τίμημα, κι εσύ απορρίπτεις έτσι απλά τον χορό μας;» Έπειτα, σκέφτεται: «Η απόφαση είναι στα χέρια τους, κι αν δεν εγκρίνουν τον χορό μας, πρέπει να τον διορθώσουμε ξανά. Δεν χωράει συζήτηση πάνω σ’ αυτό. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο, οπότε ας ξεκινήσουμε από την αρχή». Την ημέρα που ο χορός τους απορρίφθηκε κατά τον πρώτο γύρο αξιολογήσεων, ο Σιαογκάνγκ δεν έφαγε το μεσημεριανό του, ενώ μετά βίας έφαγε βραδινό. Πιστεύετε ότι θα μπορέσει να κοιμηθεί εκείνη τη νύχτα; (Δεν θα κοιμηθεί.) Δεν μπορεί και πάλι να κοιμηθεί, το μυαλό του είναι γεμάτο ανάκατες σκέψεις: «Γιατί τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά όπου κι αν πάω; Ο Θεός δεν με έχει ευλογήσει. Ο χορός στον οποίο δουλεύαμε επί δύο μήνες δεν πέρασε από τον πρώτο γύρο αξιολογήσεων. Δεν ξέρω πότε θα περάσει από τον δεύτερο γύρο αξιολογήσεων, και δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πρέπει να δαπανήσουμε για να συμβεί αυτό. Πότε θα μπορέσω να βγω στη σκηνή και να δώσω παράσταση επίσημα; Δεν έχω καμία ελπίδα να βρεθώ στο προσκήνιο!» Το μυαλό του στριφογυρίζει, στοχάζεται συνεχώς, και σκέφτεται: «Η επεξεργασία βίντεο είναι καλύτερη. Απλώς πηγαίνω εκεί και κάθομαι, πατάω κουμπιά στο πληκτρολόγιο και εμφανίζονται λουλούδια, φυτά και δέντρα. Τα πουλιά κελαηδούν όταν τα κάνω να κελαηδούν, τα άλογα τρέχουν όταν τα κάνω να τρέχουν. Ό,τι θέλω είναι εκεί. Όμως, στον χορό, πρέπει να περνάμε από αξιολογήσεις, και κουράζομαι καθημερινά τόσο πολύ που ιδροκοπάω. Μερικές φορές είμαι τόσο κουρασμένος που δεν μπορώ να φάω ή να κοιμηθώ καλά, κι έπειτα ο χορός μας δεν περνάει από τον πρώτο γύρο αξιολογήσεων. Αυτό το καθήκον είναι επίσης δύσκολο. Δεν θα ήταν καλύτερα αν επέστρεφα στη δουλειά μου στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο;» Σκέφτεται και ξανασκέφτεται: «Είμαι για κλάματα. Γιατί αμφιταλαντεύομαι ξανά; Δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι. Πρέπει να κοιμηθώ!» Τον παίρνει ο ύπνος, έτσι μπερδεμένος που είναι. Την επόμενη ημέρα, σηκώνεται και έχει σχεδόν ξεχάσει όλο το ζήτημα, οπότε ασχολείται με τον χορό και συνεχίζει με την πρόβα τζενεράλε. Όταν έρχεται η ημέρα του δεύτερου γύρου αξιολογήσεων, ο Σιαογκάνγκ είναι και πάλι αγχωμένος. Ρωτάει: «Θα περάσει ο χορός μας με επιτυχία αυτήν την αξιολόγηση;» Όλοι λένε: «Ποιος ξέρει; Αν δεν περάσει, αυτό αποδεικνύει ότι ο χορός μας δεν είναι αρκετά καλός, και θα συνεχίσουμε να τον βελτιώνουμε. Όταν περάσει, θα μπορούμε να δώσουμε επίσημη παράσταση και να τη βιντεοσκοπήσουμε. Ας αφήσουμε τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους κι ας διαχειριστούμε σωστά αυτό το ζήτημα». Ο Σιαογκάνγκ λέει: «Όχι, εσείς μπορείτε να το διαχειριστείτε σωστά, αλλά εγώ δεν έχω χρόνο γι’ αυτό». Τελικά, ανακοινώνονται τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου, κι ο χορός τους δεν έχει περάσει ούτε αυτήν τη φορά. Ο Σιαογκάνγκ λέει: «Ουφ, το ήξερα! Δεν είναι εύκολο να πετύχει κανείς σε αυτόν τον τομέα! Είμαστε νέοι, εμφανίσιμοι, και μπορούμε να χορέψουμε. Δεν είναι αυτά προτερήματα; Αυτοί οι αξιολογητές μάς ζηλεύουν επειδή εκείνοι δεν μπορούν να χορέψουν. Γι’ αυτό δεν αξιολογούν θετικά τον χορό μας. Φαίνεται ότι δεν θα περάσει ποτέ την αξιολόγηση. Ο χορός δεν είναι εύκολο πράγμα. Θα πάω πίσω». Εκείνη τη νύχτα, ο Σιαογκάνγκ κοιμήθηκε πολύ γαλήνια, επειδή είχε πάρει την απόφαση να μαζέψει τα πράγματά του, να φύγει, και να τους αποχαιρετήσει την επόμενη ημέρα.

Όπως και να ’χει, η ευχή του Σιαογκάνγκ εκπληρώνεται ξανά. Επιστρέφει στην Ομάδα Επεξεργασίας Βίντεο και κάθεται και πάλι μπροστά από τον υπολογιστή του. Αναλογίζεται αυτά τα γνώριμα συναισθήματα του παρελθόντος, και σκέφτεται: «Γεννήθηκα για να κάνω δουλειά στα παρασκήνια. Μπορώ να είμαι απλώς ένας αφανής ήρωας, δεν έχω καμία πιθανότητα να βγω στη σκηνή ή να γίνω διάσημος σε αυτήν τη ζωή. Απλώς θα κάθομαι φρόνιμα και θα συνεχίσω να πατάω κουμπιά στο πληκτρολόγιο. Αυτό είναι το καθήκον μου, οπότε θα κάνω απλώς αυτήν τη δουλειά». Πάτησε γερά στη γη, μετά από όλα αυτά τα μπρος-πίσω. Το δεύτερο όνειρό του καταστράφηκε και δεν μπόρεσε να εκπληρωθεί. Ο Σιαογκάνγκ είναι «επιμελής και μελετηρός» άνθρωπος, καθώς και «ενθουσιώδης και φιλόδοξος». Πιστεύετε ότι είναι πιθανό να κάθεται με τέτοια προθυμία σε έναν υπολογιστή και να κάνει μια τόσο βαρετή δουλειά; Όχι, πιθανότατα δεν θα το κάνει.

Πρόσφατα, ο Σιαογκάνγκ απέκτησε εμμονή με το τραγούδι. Πώς μπορεί να άλλαξε τόσο γρήγορα; Γιατί απέκτησε αυτήν την εμμονή; Γιατί δεν μπορεί να μείνει μακριά από τη σκηνή; Υπάρχει κάτι κρυμμένο στην καρδιά του. Αυτήν τη φορά, δεν σπεύδει απερίσκεπτα να ζητήσει αλλαγή του καθήκοντός του. Απλώς ψάχνει καθημερινά για υλικό και εξασκεί τις φωνητικές του δεξιότητες και τραγουδάει. Συχνά, εξασκείται σε σημείο που βραχνιάζει, μερικές φορές μέχρι να κλείσει εντελώς η φωνή του. Ακόμη και τότε, ο Σιαογκάνγκ δεν αποθαρρύνεται, επειδή αυτήν τη φορά έχει αλλάξει στρατηγική. Λέει: «Αυτήν τη φορά, δεν μπορώ να αλλάξω το καθήκον μου αν δεν κατανοήσω πώς έχουν ουσιαστικά τα πράγματα. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός, αλλιώς θα με κοροϊδεύουν οι άλλοι. Τι θα σκεφτούν για μένα, αν αλλάζω συνεχώς καθήκον; Θα με περιφρονούν. Αυτήν τη φορά, πρέπει να συνεχίζω να εξασκούμαι μέχρι να είμαι σίγουρος ότι μπορώ να γίνω αστέρι στο τραγούδι, το ίδιο καλός με τους ψάλτες στην εκκλησία. Τότε θα εγγραφώ στην Ομάδα Ύμνων». Κάνει έτσι προσπάθεια να εξασκείται καθημερινά, τόσο στον ελεύθερο χρόνο του όσο και στη δουλειά, χωρίς να κουράζεται. Μια μέρα, ενώ εργάζεται ο Σιαογκάνγκ, ο επικεφαλής της ομάδας του του λέει ξαφνικά: «Σιαογκάνγκ, τι δουλειά είναι αυτή που κάνεις; Αν είσαι ξανά τόσο επιπόλαιος και δεν καταβάλλεις προσπάθεια για τη δουλειά σου, δεν θα σου επιτραπεί να κάνεις πλέον αυτό το καθήκον». Ο Σιαογκάνγκ λέει: «Δεν έκανα τίποτα». Τότε, μαζεύονται όλοι γύρω του και λένε: «Σιαογκάνγκ, τι έγινε; Ωχ, έκανες πολύ μεγάλο λάθος! Ο Άνωθεν έχει διορθώσει αυτό το λάθος τόσες φορές. Πώς μπόρεσες να το ξανακάνεις; Μάλλον επειδή εξασκείσαι καθημερινά στο τραγούδι και δεν συγκεντρώνεσαι στην επεξεργασία βίντεο. Οπότε, κάνεις συνεχώς λάθη και καθυστερείς σημαντικά ζητήματα. Αν ξανακάνεις τέτοιο λάθος, η εκκλησία θα σε αποβάλει. Δεν θα σε θέλει πια, και θα σε απορρίψουμε όλοι μας!» Ο Σιαογκάνγκ συνεχίζει να εξηγεί: «Δεν το έκανα επίτηδες. Από δω και μπρος, θα είμαι προσεκτικός. Δώστε μου άλλη μία ευκαιρία. Μη με αποβάλετε. Σας ικετεύω, μη με αποβάλετε! Θεέ μου, σώσε με!» Τη στιγμή που επικαλέστηκε τον Θεό, ένιωσε ένα μεγάλο χέρι να τον χτυπά στον ώμο, και κάποιον να λέει: «Σιαογκάνγκ, ξύπνα! Ξύπνα, Σιαογκάνγκ!» Τι συμβαίνει; (Βλέπει όνειρο.) Βλέπει όνειρο. Τα μάτια του είναι κλειστά και είναι παραζαλισμένος. Τα χέρια του κινούνται παλεύοντας με τον αέρα. Όλοι αναρωτιούνται τι συνέβη κι έπειτα βλέπουν τον Σιαογκάνγκ να κοιμάται σκυμμένος επάνω στο πληκτρολόγιό του. Ένας αδελφός τον σκουντάει και, μετά από μερικά σκουντήματα, ο Σιαογκάνγκ ξυπνάει επιτέλους. Μόλις συνέρχεται, λέει: «Πω πω, τι τρομάρα! Παραλίγο να με αποβάλουν». «Για ποιον λόγο;» Ο Σιαογκάνγκ το σκέφτεται και συνειδητοποιεί ότι δεν έχει γίνει τίποτα. Φαίνεται τελικά ότι ήταν όνειρο. Είχε ξυπνήσει έντρομος από ένα όνειρο. Αυτό είναι το τέλος της ιστορίας «Τα όνειρα του Σιαογκάνγκ».

Σε ποιο πρόβλημα αναφέρεται αυτή η ιστορία; Στο γεγονός ότι τα όνειρα και η πραγματικότητα συχνά συγκρούονται. Πολλές φορές, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα όνειρά τους είναι βάσιμα, αλλά δεν ξέρουν ότι τα όνειρα και η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα. Τα όνειρα είναι μόνο οι ευσεβείς σου πόθοι, απλώς ένα προσωρινό ενδιαφέρον σου. Τις περισσότερες φορές, οι προτιμήσεις, οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες των ανθρώπων γίνονται οι στόχοι των επιδιώξεών τους. Τα όνειρα των ανθρώπων δεν συνάδουν καθόλου με την πραγματικότητα. Αν οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλά όνειρα, ποια λάθη θα κάνουν συχνά; Θα παραμελήσουν το έργο που έχουν μπροστά τους και το οποίο θα έπρεπε να κάνουν τη δεδομένη στιγμή. Θα αγνοήσουν την πραγματικότητα και θα παραμελήσουν τα καθήκοντα που θα έπρεπε να εκτελούν, το έργο που θα έπρεπε να ολοκληρώσουν και τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που θα έπρεπε να εκπληρώσουν τη δεδομένη περίοδο. Δεν θα αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα αυτά τα πράγματα κι απλώς θα συνεχίσουν να ακολουθούν τα όνειρά τους. Θα τρέχουν από δω κι από κει και θα εργάζονται σκληρά για να τα πραγματοποιήσουν, ενώ θα κάνουν πολλά ανούσια πράγματα. Έτσι, όχι μόνο θα αποτύχουν να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους, αλλά μπορεί και να καθυστερούν και να αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας. Πολλοί άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν. Πώς αντιμετωπίζουν την εκτέλεση ενός καθήκοντος; Την αντιμετωπίζουν σαν ένα είδος δουλειάς, ένα είδος χόμπι ή μια επένδυση που τους συμφέρει. Δεν την αντιμετωπίζουν ως αποστολή ή καθήκον που τους δόθηκε από τον Θεό ή ως ευθύνη που πρέπει να εκπληρώσουν. Και προσπαθούν ακόμη λιγότερο να καταλάβουν την αλήθεια ή τις προθέσεις του Θεού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, ώστε να μπορούν να τα εκτελέσουν καλά και να ολοκληρώσουν την ανάθεση από τον Θεό. Επομένως, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, κάποιοι άνθρωποι γίνονται απρόθυμοι μόλις υπομείνουν λίγη ταλαιπωρία, και θέλουν να ξεφύγουν. Όταν αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες ή τους τυχαίνουν αναποδιές, κάνουν πίσω και θέλουν ξανά να ξεφύγουν. Δεν αναζητούν την αλήθεια. Το μόνο που σκέφτονται είναι να ξεφύγουν. Όταν κάτι πάει στραβά, απλώς κρύβονται στα καβούκια τους σαν τις χελώνες κι έπειτα περιμένουν μέχρι να περάσει το πρόβλημα για να ξαναβγούν. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Συγκεκριμένα, υπάρχουν κάποιοι που όταν τους ανατίθεται ευθύνη για κάποιο έργο, δεν σκέφτονται πώς μπορούν προσφέρουν την αφοσίωσή τους ή πώς να εκτελέσουν αυτό το καθήκον και να κάνουν καλά αυτό το έργο. Αντιθέτως, σκέφτονται πώς να αποφύγουν την ευθύνη, πώς να αποφύγουν το κλάδεμα, πώς να μην επωμιστούν καμία ευθύνη και πώς να μείνουν αλώβητοι όταν εμφανίζονται προβλήματα ή λάθη. Σκέφτονται πρώτα τη δική τους οδό διαφυγής και πώς να ικανοποιήσουν τις δικές τους προτιμήσεις και τα δικά τους ενδιαφέροντα, και όχι πώς να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους και να προσφέρουν την αφοσίωσή τους. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αποκτήσουν την αλήθεια; Δεν κάνουν καμία προσπάθεια για την αλήθεια ούτε την κάνουν πράξη κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Γι’ αυτούς, το ξένο είναι πάντα πιο γλυκό. Σήμερα θέλουν να κάνουν το ένα, αύριο θέλουν να κάνουν το άλλο, και πιστεύουν ότι τα καθήκοντα όλων των άλλων είναι καλύτερα και ευκολότερα από το δικό τους. Παρόλα αυτά, δεν προσπαθούν για την αλήθεια. Δεν σκέφτονται τι προβλήματα έχουν οι ιδέες τους, και δεν αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα. Το μυαλό τους είναι πάντοτε καρφωμένο στο πότε θα πραγματοποιηθούν τα δικά τους όνειρα, ποιος είναι στο προσκήνιο, ποιος λαμβάνει αναγνώριση από τον Άνωθεν, ποιος κάνει έργο χωρίς να κλαδεύεται και ποιος παίρνει προαγωγή. Το μυαλό τους είναι γεμάτο με αυτά τα πράγματα. Μπορούν να εκτελέσουν επαρκώς τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που σκέφτονται συνεχώς αυτά τα πράγματα; Δεν θα μπορέσουν ποτέ να το καταφέρουν. Οπότε, τι είδους άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους με αυτόν τον τρόπο; Είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια; Καταρχάς, ένα πράγμα είναι βέβαιο. Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Στόχος τους είναι να απολαύσουν κάποιες ευλογίες, να γίνουν διάσημοι και να μπουν στο προσκήνιο στον οίκο του Θεού, έτσι όπως θα έκαναν και στην κοινωνία. Από πλευράς ουσίας, τι είδους άνθρωποι είναι; Είναι μη πιστοί. Οι μη πιστοί εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού όπως θα έκαναν τη δουλειά τους στον έξω κόσμο. Τους νοιάζει ποιος παίρνει προαγωγή, ποιος γίνεται επικεφαλής ομάδας, ποιος γίνεται επικεφαλής της εκκλησίας, ποιος επαινείται από όλους για το έργο του, ποιος εκθειάζεται και μνημονεύεται. Τους νοιάζουν αυτά τα πράγματα. Το ίδιο συμβαίνει και σε μια εταιρεία: Ποιος παίρνει προαγωγή, ποιος παίρνει αύξηση, ποιος επαινείται από τον επικεφαλής, και ποιος αποκτά οικειότητα με τον επικεφαλής. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για αυτά τα πράγματα. Αν αναζητούν αυτά τα πράγματα και στον οίκο του Θεού, και τους απασχολούν αυτά τα πράγματα όλη την ημέρα, δεν είναι ίδιοι με τους μη πιστούς; Στην ουσία, είναι μη πιστοί. Είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα μη πιστών. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, θα παρέχουν απλώς υπηρεσία και θα ενεργούν επιπόλαια. Όποια κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν θα αποδεχθούν την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κάνουν πράξη. Πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια χωρίς να αλλάζουν κάτι και, όσα χρόνια κι αν εκτελούν τα καθήκοντά τους, δεν θα είναι σε θέση να προσφέρουν την αφοσίωσή τους. Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, δεν έχουν αφοσίωση, είναι μη πιστοί.

Ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται να αναλάβουν την ευθύνη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Αν η εκκλησία τούς αναθέσει μια δουλειά, θα εξετάσουν πρώτα αν η δουλειά απαιτεί να αναλάβουν ευθύνη, και αν ναι, δεν θα δεχτούν τη δουλειά. Οι όροι τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος είναι, πρώτον, ότι πρέπει να είναι μια χαλαρή δουλειά· δεύτερον, ότι δεν είναι φορτωμένη ή κουραστική· και τρίτον, πως ό,τι κι αν κάνουν, δεν θα επωμιστούν καμία ευθύνη. Αυτό είναι το μόνο είδος καθήκοντος που αναλαμβάνουν. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Δεν είναι ένα πονηρό, δόλιο άτομο; Δεν θέλει να επωμιστεί ούτε την παραμικρή ευθύνη. Όταν τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα, φοβάται μάλιστα μη σπάσουν το κεφάλι τους. Ποιο καθήκον μπορεί να εκτελέσει ένα τέτοιο άτομο; Ποια είναι η χρησιμότητά του στον οίκο του Θεού; Το έργο του οίκου του Θεού έχει να κάνει με το έργο της καταπολέμησης του Σατανά, καθώς και με τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Ποιο καθήκον δεν συνεπάγεται ευθύνες; Θα λέγατε ότι το να είσαι επικεφαλής συνεπάγεται ευθύνη; Δεν είναι οι ευθύνες τους ακόμη μεγαλύτερες, και δεν πρέπει να φέρουν ευθύνη ακόμη περισσότερο; Δεν έχει σημασία αν διαδίδεις το ευαγγέλιο, καταθέτεις μαρτυρίες, φτιάχνεις βίντεο και τα λοιπά —ό,τι έργο κι αν κάνεις— εμπεριέχει ευθύνες εφόσον αφορά τις αλήθεια-αρχές. Εάν η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν έχει αρχές, αυτό θα επηρεάσει το έργο του οίκου του Θεού, και εάν φοβάσαι να αναλάβεις ευθύνες, τότε δεν μπορείς να εκτελέσεις κανένα καθήκον. Είναι δειλός κάποιος που φοβάται ν’ αναλάβει την ευθύνη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του ή υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή του; Πρέπει να μπορείς να ξεχωρίσεις τη διαφορά. Είναι γεγονός ότι δεν πρόκειται για θέμα δειλίας. Εάν το άτομο αυτό κυνηγούσε πλούτη, ή έκανε κάτι προς το συμφέρον του, εκεί πώς θα μπορούσε να είναι τόσο γενναίο; Θα έπαιρνε οποιοδήποτε ρίσκο. Όταν όμως πράττει για την εκκλησία, για τον οίκο του Θεού, δεν παίρνει κανένα απολύτως ρίσκο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εγωιστές και μοχθηροί, οι πιο ύπουλοι όλων. Όποιος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος δεν είναι στο ελάχιστο ειλικρινής προς τον Θεό, για να μη μιλήσω για την αφοσίωσή του. Ποιο είδος ατόμου τολμά ν’ αναλάβει την ευθύνη; Ποιο είδος ανθρώπου έχει το θάρρος να σηκώσει ένα βαρύ φορτίο; Κάποιος που πρωτοστατεί και βγαίνει με γενναιότητα μπροστά την πιο κρίσιμη στιγμή στο έργο του οίκου του Θεού, που δεν φοβάται να φέρει κάποια βαριά ευθύνη και να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες όταν βλέπει το πλέον σημαντικό και κρίσιμο έργο. Αυτός είναι αφοσιωμένος στον Θεό, ένας καλός στρατιώτης του Χριστού. Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι φοβούνται ν’ αναλάβουν ευθύνες στο καθήκον τους το κάνουν επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια; Όχι· το πρόβλημα έγκειται στην ανθρώπινη φύση τους. Δεν έχουν κανένα αίσθημα δικαιοσύνης ή ευθύνης, είναι εγωιστές και μοχθηροί άνθρωποι που δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν μπορούν να σωθούν. Οι πιστοί στον Θεό πρέπει να πληρώσουν μεγάλο τίμημα για να κερδίσουν την αλήθεια και θα συναντήσουν πολλά εμπόδια για να την κάνουν πράξη. Θα χρειαστεί να απαρνηθούν πράγματα, να εγκαταλείψουν τα σαρκικά τους συμφέροντα και να υπομείνουν κάποια βάσανα. Μόνο τότε θα μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Άρα, μπορεί κάποιος που φοβάται να αναλάβει ευθύνες να κάνει πράξη την αλήθεια; Σίγουρα δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κερδίσει. Φοβάται να κάνει πράξη την αλήθεια, να υποστεί κάποια ζημιά στα συμφέροντά του· φοβάται μήπως ταπεινωθεί, φοβάται την απαξίωση και την κρίση και δεν τολμά να κάνει πράξη την αλήθεια. Επομένως δεν μπορεί και να την αποκτήσει και, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό, δεν μπορεί να επιτύχει τη σωτηρία Του. Όσοι μπορούν να εκτελέσουν ένα καθήκον στον οίκο του Θεού πρέπει να είναι άνθρωποι φορτίο των οποίων είναι το έργο της εκκλησίας, άνθρωποι που αναλαμβάνουν ευθύνες, που στηρίζουν τις αλήθεια-αρχές, που μπορούν να υποφέρουν και να πληρώσουν το τίμημα. Αν υπολείπεται κανείς σε αυτούς τους τομείς, είναι ανίκανος να εκτελέσει ένα καθήκον και δεν διαθέτει τις προϋποθέσεις για την εκτέλεση του καθήκοντος. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Ο φόβος τους εκδηλώνεται με τρεις βασικούς τρόπους. Ο πρώτος είναι ότι επιλέγουν καθήκοντα που δεν απαιτούν την ανάληψη ευθύνης. Εάν ένας επικεφαλής της εκκλησίας κανονίζει να εκτελέσουν κάποιο καθήκον, ρωτούν πρώτα αν πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη γι’ αυτό: Εάν πρέπει, δεν το αποδέχονται. Εάν δεν απαιτεί να αναλάβουν την ευθύνη και να είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό, το δέχονται απρόθυμα, και πάλι όμως πρέπει να δουν εάν το έργο είναι κουραστικό ή ενοχλητικό και, παρά την απρόθυμη εκ μέρους τους αποδοχή του καθήκοντος, δεν έχουν κίνητρο να το εκτελέσουν καλά, προτιμώντας ξανά να είναι επιπόλαιοι. Να περνάνε την ώρα τους, όχι να εργάζονται, και χωρίς καμία σωματική ταλαιπωρία —αυτή είναι η αρχή τους. Ο δεύτερος είναι ότι όταν βρεθούν μπροστά σε κάποια δυσκολία ή αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, η πρώτη τους λύση είναι να το αναφέρουν σε κάποιον επικεφαλής και να ζητήσουν στον επικεφαλής να το χειριστεί και να το επιλύσει, με την ελπίδα ότι δεν θα ξεβολευτούν. Δεν τους νοιάζει πώς θα χειριστεί το ζήτημα ο επικεφαλής, δεν δίνουν καμία σημασία —εφόσον δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, τότε όλα είναι καλά για εκείνους. Είναι μια τέτοια εκτέλεση καθήκοντος αφοσιωμένη στον Θεό; Αυτό λέγεται μετάθεση ευθυνών, παραμέληση καθήκοντος, τέχνασμα. Όλο λόγια είναι· δεν κάνουν τίποτα αληθινό. Λένε μέσα τους: «Αν είναι δική μου ευθύνη να το χειριστώ, τι θα γίνει αν στο τέλος κάνω λάθος; Όταν διερευνήσουν ποιος φταίει, δεν θα φτάσουν σ’ εμένα; Δεν θα βαρύνει πρώτα εμένα η ευθύνη για τούτο;» Γι’ αυτό ανησυχούν. Πιστεύεις όμως ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα; Όλοι κάνουν λάθη. Εάν κάποιος του οποίου η πρόθεση είναι σωστή δεν έχει εμπειρία και δεν έχει χειριστεί κανενός είδους θέμα στο παρελθόν, αλλά έχει κάνει το καλύτερο δυνατό, αυτό είναι ορατό στον Θεό. Πρέπει να πιστεύεις ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά όλα τα πράγματα και την καρδιά του ανθρώπου. Αν κάποιος δεν πιστεύει ούτε καν αυτό, δεν είναι μη πιστός; Τι σημασία θα μπορούσε να έχει η εκτέλεση κάποιου καθήκοντος από ένα τέτοιο άτομο; Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία αν θα εκτελέσουν ή όχι αυτό το καθήκον, έτσι δεν είναι; Φοβούνται να αναλάβουν ευθύνη και την αποφεύγουν. Όταν συμβαίνει κάτι, το πρώτο που κάνουν δεν είναι να σκεφτούν πώς να διαχειριστούν το πρόβλημα, αλλά να φωνάξουν και να ενημερώσουν τον επικεφαλής. Ασφαλώς, κάποιοι προσπαθούν να διαχειριστούν το πρόβλημα μόνοι τους ενώ ενημερώνουν τον επικεφαλής, αλλά κάποιοι άλλοι δεν το κάνουν. Το πρώτο που κάνουν είναι να φωνάξουν τον επικεφαλής και μετά περιμένουν παθητικά, αναμένοντας οδηγίες. Όταν ο επικεφαλής τους δώσει την οδηγία να κάνουν ένα βήμα, ακολουθούν την οδηγία. Αν ο επικεφαλής τους πει να κάνουν κάτι, θα το κάνουν. Αν ο επικεφαλής δεν πει τίποτε ούτε δώσει οδηγίες, δεν κάνουν τίποτα και απλώς χρονοτριβούν. Αν δεν τους παρακινεί ούτε τους επιβλέπει κανείς, δεν κάνουν καμία δουλειά. Πείτε μου, εκτελεί το καθήκον του ένας τέτοιος άνθρωπος; Ακόμη κι αν παρέχει υπηρεσία, δεν έχει καθόλου αφοσίωση! Υπάρχει ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται ο φόβος κάποιου να αναλάβει ευθύνες κατά την εκτέλεση καθήκοντος. Όταν εκτελούν το καθήκον τους, κάποιοι κάνουν απλώς κάπως επιφανειακό, απλό έργο, έργο που δεν συνεπάγεται την ανάληψη ευθύνης. Το έργο που συνεπάγεται δυσκολίες και ανάληψη ευθυνών το φορτώνουν στους άλλους και αν τυχόν κάτι πάει στραβά, μεταθέτουν την ευθύνη σε αυτούς τους ανθρώπους και τη βγάζουν καθαρή. Όταν οι επικεφαλής της εκκλησίας βλέπουν ότι είναι ανεύθυνοι, τους προσφέρουν υπομονετικά βοήθεια ή τους κλαδεύουν, ώστε να μπορέσουν να αναλάβουν ευθύνες. Όμως και πάλι δεν θέλουν και σκέφτονται: «Αυτό το καθήκον είναι δύσκολο. Οφείλω να αναλάβω την ευθύνη όταν τα πράγματα πάνε στραβά, και μπορεί μάλιστα και να με αποπέμψουν και να με αποκλείσουν, κι αυτό θα είναι το τέλος για μένα». Τι είδους στάση είναι αυτή; Εάν δεν έχουν αίσθημα ευθύνης κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, πώς μπορούν να το εκτελούν καλά; Όσοι δεν δαπανούν πραγματικά εαυτόν για τον Θεό δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά κανένα καθήκον, και όσοι φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες απλά και μόνο καθυστερούν τα πράγματα όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Οι άνθρωποι του είδους αυτού δεν είναι αξιόπιστοι, δεν μπορείς να βασιστείς επάνω τους. Εκτελούν μονάχα το καθήκον τους για να γεμίζουν το στομάχι τους. Θα έπρεπε να αποκλείονται «επαίτες» σαν αυτούς; Θα έπρεπε. Ο οίκος του Θεού δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Αυτές είναι οι τρεις εκδηλώσεις των ανθρώπων που φοβούνται να αναλάβουν ευθύνη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Οι άνθρωποι που φοβούνται να επωμιστούν την ευθύνη στο καθήκον τους δεν μπορούν καν να φτάσουν στο επίπεδο ενός πιστού παρόχου υπηρεσιών και είναι ακατάλληλοι να εκτελέσουν ένα καθήκον. Ορισμένοι αποκλείονται λόγω αυτής της στάσης απέναντι στο καθήκον τους. Ακόμη και τώρα, μπορεί να μη γνωρίζουν τον λόγο και να εξακολουθούν να παραπονιούνται, λέγοντας: «Έκανα το καθήκον μου με μεγάλο ζήλο. Γιατί, λοιπόν, με έδιωξαν με τέτοια ψυχρότητα;» Ακόμη και τώρα, δεν καταλαβαίνουν. Εκείνοι που δεν κατανοούν την αλήθεια, περνούν όλη τους τη ζωή μην μπορώντας να καταλάβουν γιατί αποκλείστηκαν. Βρίσκουν δικαιολογίες και υπερασπίζονται διαρκώς τον εαυτό τους, ενώ σκέφτονται: «Οι άνθρωποι προστατεύουν ενστικτωδώς τον εαυτό τους, και αυτό θα έπρεπε να κάνουν. Ποιος δεν θα έπρεπε να φροντίζει λίγο τον εαυτό του; Ποιος δεν θα έπρεπε να σκέφτεται λίγο τον εαυτό του; Ποιος δεν χρειάζεται να διατηρεί ανοιχτή μια οδό διαφυγής για τον εαυτό του;» Αν προστατεύεις τον εαυτό σου όποτε σου συμβαίνει κάτι και αφήνεις μια έξοδο διαφυγής για τον εαυτό σου, μια πίσω πόρτα, κάνεις πράξη την αλήθεια; Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια —είναι ύπουλο αυτό. Εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού τώρα. Ποια είναι η πρώτη αρχή εκτέλεσης ενός καθήκοντος; Είναι καταρχάς ότι πρέπει να εκτελείς το καθήκον εκείνο με όλη σου την καρδιά και να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτή είναι η αλήθεια-αρχή, μια αλήθεια που θα πρέπει να κάνεις πράξη. Το να προστατεύεις τον εαυτό σου αφήνοντας μια έξοδο διαφυγής, μια πίσω πόρτα, είναι η αρχή της πρακτικής που ακολουθούν οι άπιστοι, και η πιο υψηλή φιλοσοφία τους. Το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του πρώτο στα πάντα και το να θέτει τα συμφέροντά του πάνω από όλα, το να μην σκέφτεται τους άλλους, το να μην έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα των άλλων, σκεπτόμενος πρώτα τα δικά του συμφέροντα και έπειτα σκεπτόμενος μια έξοδο διαφυγής —όλα αυτά ακριβώς δεν είναι ένας άπιστος; Έτσι ακριβώς είναι ένας άπιστος. Ένα τέτοιου είδους άτομο δεν είναι κατάλληλο να εκτελέσει καθήκον. Υπάρχουν επίσης κάποιοι άνθρωποι όπως ο Σιαογκάνγκ της ιστορίας μας. Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα προσγειωμένα. Θέλουν να γλιτώσουν τον κόπο σε οτιδήποτε κάνουν. Δεν θέλουν να υπομείνουν ούτε την παραμικρή ταλαιπωρία ή απογοήτευση. Πρέπει να μην ταλαιπωρείται το σώμα τους. Πρέπει να μπορούν να τρώνε και να κοιμούνται σε τακτικές ώρες, και να μην κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη. Επιπλέον, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για το έργο τους. Πρέπει να κάνουν κάτι που τους αρέσει, κάτι στο οποίο είναι καλοί, κάτι για το οποίο δείχνουν μεγάλη προθυμία. Αν δεν κάνουν αυτό που θέλουν, δεν έχουν την παραμικρή υπακοή. Αμφιταλαντεύονται συνεχώς και είναι αναποφάσιστοι. Δεν είναι ποτέ αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. Είναι πάντοτε με το ένα πόδι μέσα και το άλλο πόδι έξω. Όταν υποφέρουν, θέλουν να υποχωρήσουν. Δεν μπορούν να αντέξουν το κλάδεμα. Δεν μπορεί να έχει κανείς υψηλές απαιτήσεις από αυτούς. Δεν μπορούν να υποφέρουν. Ό,τι κάνουν εξαρτάται αποκλειστικά από τα δικά τους συμφέροντα και σχέδια. Δεν έχουν μέσα τους ίχνος υπακοής. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να αναζητήσουν την αλήθεια και να κάνουν αυτοκριτική, τότε είναι δύσκολο να αλλάξουν αυτές οι πρακτικές και οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Για να εκτελέσει ένα καθήκον κάποιος που πιστεύει στον Θεό απαιτείται τουλάχιστον λίγη ειλικρίνεια. Πιστεύετε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς; Όταν απαιτείται σοβαρή προσπάθεια, δειλιάζουν. Δεν έχουν ίχνος ειλικρίνειας. Αυτό είναι πολύ προβληματικό και δύσκολα διαχειρίσιμο. Νιώθουν ότι είναι καταπληκτικοί, και αισθάνονται αδικημένοι ακόμη κι όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους ή κλαδεύονται. Είναι μεγάλο πρόβλημα αν οι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αρκετά με αυτό το θέμα. Ας προχωρήσουμε στο κύριο σημείο.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό

Η σημερινή συναναστροφή έχει να κάνει με το όγδοο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων: Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Μπορείτε να κατανοήσετε αυτό το σημείο; Σκεφτείτε πρώτα ποιες εκδηλώσεις αυτού του σημείου μπορείτε να αντιστοιχίσετε με αυτό που κατανοείτε. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς την κυριολεκτική σημασία του ότι «Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό», αλλά κρύβονται εκεί μέσα πολλές καταστάσεις και διάφορες διαθέσεις που παρουσιάζουν άνθρωποι αρκετών ειδών, καθώς και διάφορες συμπεριφορές που παρουσιάζουν οι διάφορες διαθέσεις. Πρόκειται για ένα μεγάλο θέμα· θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό εξετάζοντας κάποια από τα επιμέρους χαρακτηριστικά του. Για να εξηγήσουν αυτό το σημείο με βάση την κυριολεκτική του σημασία, εκείνοι που κηρύττουν λόγια και δόγματα θα έλεγαν ως επί το πλείστον το εξής: «Σημαίνει οι άλλοι να τους δίνουν βάση σε όλα τα πράγματα· κάνουν τους ανθρώπους να τους δίνουν βάση, ακόμη κι όταν αυτό που λένε δεν συνάδει με την αλήθεια. Όταν κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα, κάνουν τους άλλους να τους δίνουν βάση· όταν λένε μια φράση, κάνουν τους άλλους να τους δίνουν βάση. Έχουν πάντα την τάση να δίνουν εντολές στους άλλους, να τους αναθέτουν έργο και να τους εξαναγκάζουν να τους δίνουν βάση». Έτσι δεν το θέτουν ως επί το πλείστον όταν μιλούν λίγο για την κυριολεκτική του σημασία; Τι άλλο; «Πιστεύουν ότι έχουν δίκιο σε όλα. Κάνουν τους πάντες να τους δίνουν βάση και να υποτάσσονται σ’ αυτό που λένε, παρόλο που δεν συνάδει με την αλήθεια. Θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι η αλήθεια και ο Θεός, και ότι όποιος τους δίνει βάση υποτάσσεται στην αλήθεια και στον Θεό. Αυτό σημαίνει». Σκεφτείτε πώς θα έπρεπε να μιλήσετε εσείς γι’ αυτό το θέμα. Αν σκοπεύατε ν’ αρχίσετε από όσα έχετε δει ή βιώσει προσωπικά, από ποιο στοιχείο θα ξεκινούσατε; Όταν μιλάμε για την πραγματικότητα, δεν έχετε τίποτα να πείτε. Δεν έχετε άρα τίποτα να πείτε ούτε στη συνήθη συναναστροφή σας με τους αδελφούς και τις αδελφές; Πώς μπορείτε να κάνετε καλά το έργο σας χωρίς να μιλάτε; Μιλήστε πρώτα λίγο για κάποιες συγκεκριμένες μεθόδους και συμπεριφορές αυτής της εκδήλωσης. Ποιες από αυτές έχετε δει ή βιώσει στο παρελθόν; Έχετε κάποια ιδέα; (Όταν κάνω το καθήκον μου, μου έρχονται κάποιες αρκετά ισχυρές ιδέες, τις οποίες θα ήθελα πραγματικά να κάνω πράξη. Πιστεύω ότι αυτές οι σκέψεις μου είναι καλές και σωστές, και όταν οι άλλοι εκφράζουν αμφιβολίες γι’ αυτές, εγώ λέω ότι το ζήτημα δεν πρέπει να καθυστερήσει, αλλά να διευθετηθεί αμέσως. Έπειτα, κάνω με το ζόρι αυτό που σκόπευα να κάνω. Οι άλλοι μπορεί να θέλουν ν’ αναζητήσουν, αλλά εγώ δεν θέλω να τους δώσω τον χρόνο· θέλω να ενεργήσουν σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες.) Αυτή είναι μια συγκεκριμένη εκδήλωση. Ποιος θα πει μια άλλη; (Μια φορά, συναναστρεφόμουν με τους αδελφούς και τις αδελφές για το ζήτημα της προαγωγής και της γαλούχησης κάποιου. Στην πραγματικότητα, είχα ήδη αποφασίσει μέσα μου την προαγωγή αυτού του ατόμου. Πίστευα ότι είχα ήδη αναζητήσει από τον Άνωθεν και ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με την προαγωγή του. Κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές δεν κατανοούσαν ακόμα πολύ καλά το ζήτημα και δεν συναναστράφηκα πάνω στον λόγο για τον οποίο οφείλαμε να προαγάγουμε αυτό το άτομο, πάνω στις αρχές ή πάνω στην αλήθεια· απλώς τους είπα επιτακτικά από ποια άποψη θεωρούνταν καλό αυτό το άτομο και ότι η προαγωγή του εναρμονιζόταν με τις αρχές. Τους εξανάγκασα να με υπακούσουν, να πιστέψουν ότι αυτό που έκανα ήταν σωστό.) Μιλάτε για μια κατηγορία προβλημάτων, μια κατηγορία καταστάσεων που ταιριάζουν γενικά με αυτό το σημείο. Φαίνεται ότι δεν κατανοείτε την αλήθεια πέρα από την κυριολεκτική της σημασία, οπότε θα πρέπει να συναναστραφώ πάνω σ’ αυτό. Αν κατανοούσατε αρκετά αυτό το σημείο, θα το προσπερνούσαμε και θα συναναστρεφόμασταν πάνω στο επόμενο σημείο. Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε ακόμα και θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό όπως σκόπευα αρχικά.

Το όγδοο σημείο των διάφορων εκδηλώσεων των αντίχριστων είναι το εξής: Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Σ’ αυτό, υπάρχουν αρκετές εκδηλώσεις της ουσίας ενός αντίχριστου. Σίγουρα δεν είναι ένα μόνο ζήτημα, μία μόνο φράση, μία μόνο οπτική ή ένας μόνο τρόπος χειρισμού των πραγμάτων· αντιθέτως, είναι μια διάθεση. Για ποια διάθεση πρόκειται, λοιπόν; Εκδηλώνεται με αρκετούς τρόπους. Ο πρώτος τρόπος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Είναι αυτός ένας τρόπος δράσης; (Όχι, είναι μια διάθεση.) Σωστά· είναι η αποκάλυψη μιας διάθεσης, η ουσία της οποίας είναι η αλαζονεία και η αυταρέσκεια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Αυτός είναι ο πρώτος τρόπος. Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται είναι ότι έχουν την επιθυμία και τη φιλοδοξία να ελέγχουν και να κατακτούν τους ανθρώπους. Είναι αυτό μια διάθεση; (Ναι.) Είναι ένας τρόπος δράσης; (Όχι.) Διαφέρει από τα πράγματα που είπατε; Αναφερθήκατε σε μεμονωμένα γεγονότα, μεμονωμένους τρόπους δράσης· αυτά δεν είναι ουσία. Δεν είναι αυτή η εκδήλωση πιο σοβαρή από τα πράγματα που είπατε; (Ναι.) Φτάνει στη ρίζα. Και ο τρίτος τρόπος είναι ότι απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν σε οποιοδήποτε έργο έχουν αναλάβει. Είναι αυτό ουσία; (Ναι.) Υπάρχουν πολλές συμπεριφορές και πολλοί τρόποι δράσης που περιλαμβάνονται σε καθεμία από αυτές τις ουσίες. Και πάλι, όμως, αυτή η ουσία αντιστοιχεί στο όγδοο σημείο, έτσι δεν είναι; Ο τέταρτος τρόπος είναι ότι προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση και αντλήσουν κάποια διδάγματα. Αυτό σημαίνει ότι αν μπορούν να συναναστραφούν πάνω σε ένα μέρος της αλήθειας, νομίζουν ότι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα και θέλουν να δείξουν στους άλλους ότι κατέχουν την αλήθεια, ότι κάνουν πράξη και αγαπούν την αλήθεια και ότι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας· δεν είναι αυτό ένα ζήτημα σοβαρής φύσης; (Ναι.) Αντιστοιχεί αυτή η εκδήλωση στο όγδοο σημείο; (Ναι.) Αντιστοιχεί. Κατά βάση, το όγδοο σημείο εκδηλώνεται μ’ αυτούς τους τέσσερις τρόπους. Απαριθμήστε τους, ξεκινώντας από τον πρώτο. (Ο πρώτος τρόπος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με κανέναν.) Ο όρος «αρμονικά» υποδηλώνει ότι κάποιος μπορεί να συνεργαστεί· αυτοί οι άνθρωποι πολύ απλά δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Κάνουν τα πάντα μόνοι τους, ενεργούν μεμονωμένα· ο όρος «μεμονωμένα» είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της πρώτης εκδήλωσης. Τώρα, η δεύτερη. (Έχουν τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχουν και να κατακτούν τους ανθρώπους.) Πρόκειται για μια σοβαρή εκδήλωση; (Ναι.) Ποιο είναι, λοιπόν, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της δεύτερης εκδήλωσης; Περιγράψτε το με μία λέξη. (Μοχθηρή.) Η λέξη «μοχθηρή» είναι επίθετο· περιγράφει τη διάθεσή τους. Η λέξη θα έπρεπε να είναι ο «έλεγχος». Ο «έλεγχος» είναι μια ενέργεια, από εκείνες που απορρέουν από μια τέτοια διάθεση. Και η τρίτη εκδήλωση. (Απαγορεύουν στους άλλους να παρεμβαίνουν, να κάνουν ερωτήσεις ή να τους επιβλέπουν σε οποιοδήποτε έργο έχουν αναλάβει.) Δεν είναι αυτό μια κοινή διάθεση των αντίχριστων; (Ναι.) Είναι μια χαρακτηριστική διάθεση που αποτελεί ιδιαίτερο γνώρισμα των αντίχριστων. Υπάρχει κάποια εύστοχη λέξη για να συνοψίσουμε αυτήν την εκδήλωση; Ναι· η «αντίσταση». Όποιος κι αν έρθει, του αντιστέκονται. Δεν υπάρχει περίπτωση ν’ αποδεχθούν την επίβλεψη και τις ερωτήσεις από τους αδελφούς και τις αδελφές ή τους συνηθισμένους ανθρώπους· εδώ δεν αποδέχονται καν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Δεν είναι αντίσταση αυτό; (Ναι.) Και η τέταρτη εκδήλωση. (Προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας μόλις αποκτήσουν λίγη εμπειρία και γνώση και αντλήσουν κάποια διδάγματα.) Θα συνοψίσουμε αυτήν την εκδήλωση με μια ταιριαστή λέξη: «προσποιούνται». Η προσποίηση είναι πιο σοβαρή από την εξαπάτηση. Όλες οι θεμελιώδεις, χαρακτηριστικές συμπεριφορές, μέθοδοι δράσης και διαθέσεις που σχετίζονται με το όγδοο σημείο απαντώνται σ’ αυτές τις τέσσερις εκδηλώσεις. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της πρώτης εκδήλωσης είναι η λέξη «μεμονωμένα». Δεν συνεργάζονται με κανέναν, αλλά θέλουν να ενεργούν μόνοι τους. Δεν δίνουν βάση σε κανέναν, παρά μόνο στον εαυτό τους, και αναγκάζουν τους άλλους να δίνουν βάση μόνο σ’ εκείνους και σε κανέναν άλλο. Ή ακολουθούν τις εντολές τους ή παίρνουν δρόμο. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της δεύτερης εκδήλωσης είναι ο «έλεγχος». Θέλουν να ελέγχουν τους ανθρώπους και χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να σε ελέγξουν, να ελέγξουν τις σκέψεις σου, τους τρόπους με τους οποίους ενεργείς, την καρδιά σου και τις απόψεις σου. Δεν συναναστρέφονται μαζί σου πάνω στην αλήθεια. Δεν σε κάνουν να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές ούτε τις προθέσεις του Θεού. Θέλουν να σε ελέγχουν για δική τους χρήση, ώστε να τους υπερασπίζεσαι, και επιπλέον να κάνεις πράγματα γι’ αυτούς και να είσαι στη δούλεψή τους, ώστε να τους εξυψώνεις και να καταθέτεις μαρτυρία γι’ αυτούς. Θέλουν να σε ελέγχουν σαν να είσαι σκλάβος τους, μαριονέτα τους. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της τρίτης εκδήλωσης είναι η «αντίσταση», που σημαίνει αντίσταση στα πάντα· αντιστέκονται και αντιτίθενται ολοκληρωτικά σε οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί διάκριση, επίβλεψη ή απειλή των έργων και των λόγων τους. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της τέταρτης εκδήλωσης είναι η «προσποίηση». Τι προσποιούνται πως είναι; Προσποιούνται πως είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, δηλαδή απαιτούν από τους άλλους να θυμούνται τι λένε και τι κάνουν, και μάλιστα να τα καταγράφουν στα σημειωματάριά τους. Λένε: «Πώς θα μπορούσε να αρκεί να το καταγράψεις απλώς στο μυαλό σου; Πρέπει να το καταγράψεις στο σημειωματάριό σου. Κανείς σας δεν καταλαβαίνει τι λέω· είναι πολύ βαθυστόχαστα πράγματα!» Τι θεωρούν πως είναι τα λόγια τους; Η αλήθεια. Τώρα, θα συναναστραφούμε πάνω στην καθεμιά από αυτές τις εκδηλώσεις ξεχωριστά.

I. Μια ανάλυση του ότι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν

Το πρώτο στοιχείο είναι ότι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Η λέξη «κανέναν» περιλαμβάνει τους πάντες. Είτε η προσωπικότητά τους είναι συμβατή με την προσωπικότητα κάποιου άλλου είτε όχι, και ανεξάρτητα από τις συνθήκες, απλώς δεν μπορούν να συνεργαστούν. Δεν πρόκειται για συνηθισμένη αποκάλυψη διαφθοράς· είναι ένα πρόβλημα στη φύση τους. Ορισμένοι λένε: «Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με προσωπικότητες που δεν είναι συμβατές με τη δική μου, και έτσι λόγω αυτού δεν μπορώ να συνεργαστώ μαζί τους». Δεν πρόκειται για ένα απλό ζήτημα προσωπικοτήτων, αλλά για ζήτημα διεφθαρμένης διάθεσης. Όταν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, τότε έχει τη διάθεση ενός αντίχριστου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει και την ουσία ενός αντίχριστου. Αν κάποιος μπορεί ν’ αναζητήσει την αλήθεια και μπορεί να υπακούσει σ’ αυτό που λένε οι άλλοι, όποιοι κι αν είναι, εφόσον αυτό συνάδει με την αλήθεια, τότε δεν θα του είναι εύκολο να πετύχει αρμονική συνεργασία με τους άλλους; (Ναι.) Για τους ανθρώπους που μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια είναι εύκολο να συνεργαστούν με τους άλλους· οι άνθρωποι που δεν μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια και δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με κανέναν. Αυτό, λοιπόν, είναι σοβαρό πρόβλημα. Έχουν τη φύση ενός αντίχριστου και δεν μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια ή στον Θεό. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση: Αν μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, θα είναι εύκολο να σωθούν. Αν, όμως, έχουν τη φύση ενός αντίχριστου και δεν μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, τότε έχουν μπλέξει άσχημα· δεν θα είναι εύκολο να σωθούν. Πολλοί αντίχριστοι έχουν αποκαλυφθεί κυρίως επειδή δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν και ενεργούν πάντα δικτατορικά. Είναι αυτό αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης ή μήπως είναι η φύση-ουσία ενός αντίχριστου; Τι πρόβλημα είναι να μην μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν; Τι σχέση έχει με το γεγονός ότι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό; Αν συναναστρεφόμασταν ξεκάθαρα πάνω σ’ αυτό το σημείο, θα μπορούσατε να δείτε ότι όσοι έχουν τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, ότι, με όποιον κι αν συνεργάζονται, θα χωρίσουν οι δρόμοι τους και θα γίνουν ακόμα και άσπονδοι αντίπαλοι μεταξύ τους. Επιφανειακά, μπορεί να φαίνεται ότι κάποιοι αντίχριστοι έχουν βοηθούς ή συνεργάτες, αλλά στην πραγματικότητα, όταν συμβαίνει κάτι, όσο δίκιο κι αν έχουν οι άλλοι, οι αντίχριστοι δεν ακούν ποτέ αυτό που έχουν να τους πουν. Δεν το λαμβάνουν καν υπόψη, πόσο μάλλον το συζητούν ή συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτό. Δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία, λες κι οι άλλοι δεν είναι καν εκεί. Όταν οι αντίχριστοι ακούνε αυτό που έχουν να πουν οι άλλοι, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες ή παίζουν θέατρο για να τους δουν οι άλλοι. Όταν, όμως, έρχεται η στιγμή για την τελική απόφαση, οι αντίχριστοι κάνουν κουμάντο· τα λόγια όλων των άλλων είναι χαμένος κόπος, δεν μετράνε καθόλου. Για παράδειγμα, όταν δύο άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για κάτι, και ο ένας από αυτούς έχει την ουσία ενός αντίχριστου, τι εκδηλώνεται σε αυτόν τον άνθρωπο; Ό,τι κι αν είναι, αυτός και μόνο αυτός «κάνει παιχνίδι», θέτει τις ερωτήσεις, ξεκαθαρίζει τα πράγματα και βρίσκει μια λύση. Και, τις περισσότερες φορές, κρατάει τον συνεργάτη του εντελώς στο σκοτάδι. Στα δικά του μάτια, τι είναι ο συνεργάτης του; Δεν είναι το δεξί του χέρι, αλλά απλώς μια βιτρίνα. Στα μάτια του αντίχριστου, ο συνεργάτης του απλώς δεν υπάρχει. Όποτε υπάρχει ένα πρόβλημα, ο αντίχριστος το σκέφτεται και, μόλις καταλήξει σε μια πορεία δράσης, ενημερώνει όλους τους άλλους ότι έτσι πρόκειται να γίνει, και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Ποια είναι η ουσία της συνεργασίας του με τους άλλους; Ουσιαστικά, είναι να έχει εκείνος τον τελευταίο λόγο, να μη συζητά ποτέ τα προβλήματα με κανέναν άλλο, ν’ αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη για το έργο και να μετατρέπει τους συνεργάτες του σε βιτρίνα. Ενεργεί πάντα μόνος του και δεν συνεργάζεται ποτέ με κανέναν. Δεν συζητά ούτε επικοινωνεί ποτέ με κανέναν άλλο για το έργο του, συχνά παίρνει αποφάσεις και αντιμετωπίζει τα ζητήματα μόνος του, και, για πολλά πράγματα, οι άλλοι μαθαίνουν ότι ολοκληρώθηκε ή αντιμετωπίστηκε κάτι, μόνο αφού έχει γίνει. Οι άλλοι τού λένε: «Πρέπει να συζητάς μαζί μας όλα τα προβλήματα. Πότε χειρίστηκες αυτόν τον άνθρωπο; Πώς τον χειρίστηκες; Πώς και δεν ξέρουμε τίποτε γι’ αυτό;» Δεν δίνει καμία εξήγηση ούτε καμία σημασία· για εκείνον, οι συνεργάτες του δεν έχουν καμία χρησιμότητα, είναι απλώς διακοσμητικοί, μια βιτρίνα. Όταν συμβαίνει κάτι, το σκέφτεται, παίρνει μόνος του την απόφαση και ενεργεί όπως θέλει. Όσοι άνθρωποι κι αν βρίσκονται γύρω του, είναι σαν να μην υπάρχουν. Για τον αντίχριστο, είναι σαν αόρατοι. Μ’ αυτό το δεδομένο, υπάρχει οποιαδήποτε πραγματική πτυχή στη συνεργασία του με τους άλλους; Καμία απολύτως. Απλώς ακολουθεί τις τυπικές διαδικασίες και παίζει θέατρο. Οι άλλοι τού λένε: «Γιατί δεν συναναστρέφεσαι με όλους τους άλλους όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα;» Εκείνος απαντάει: «Τι ξέρουν αυτοί; Εγώ είμαι ο επικεφαλής της ομάδας, είναι δική μου δουλειά ν’ αποφασίσω». Οι άλλοι λένε: «Και γιατί δεν συναναστράφηκες με τον συνεργάτη σου;» Εκείνος απαντάει: «Του το είπα· δεν είχε καμία γνώμη». Χρησιμοποιεί ως δικαιολογία το γεγονός ότι οι άλλοι δεν έχουν γνώμη ή ότι δεν μπορούν να σκεφτούν μόνοι τους, για ν’ αποκρύψει το γεγονός ότι ενεργεί θέτοντας τους δικούς του νόμους. Και δεν ακολουθεί μετά η παραμικρή ενδοσκόπηση. Θα ήταν αδύνατον για έναν τέτοιο άνθρωπο ν’ αποδεχθεί την αλήθεια. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με τη φύση του αντίχριστου.

Τι σημαίνει ο όρος «συνεργασία» και πώς γίνεται πράξη; (Να συζητάει κανείς τα πράγματα όταν προκύπτουν.) Ναι, αυτός είναι ένας τρόπος να γίνει πράξη. Τι άλλο; (Ν’ αντισταθμίζει κανείς τις αδυναμίες του με τα προτερήματα του άλλου, να επιβλέπει ο ένας τον άλλο.) Αυτό ταιριάζει απόλυτα· μια τέτοια άσκηση αποτελεί αρμονική συνεργασία. Υπάρχει κάτι ακόμα; Να ζητάει κανείς τη γνώμη του άλλου όταν συμβαίνει κάτι· δεν είναι αυτό συνεργασία; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος συναναστρέφεται πάνω στη δική του γνώμη και ένας άλλος πάνω στη δική του και στο τέλος απλώς υιοθετείται η συναναστροφή του πρώτου, τότε γιατί ν’ ακολουθούνται οι τυπικές διαδικασίες; Αυτό δεν είναι συνεργασία· δεν εναρμονίζεται με τις αρχές και δεν αποφέρει τ’ αποτελέσματα της συνεργασίας. Αν μιλάς ακατάπαυστα, σαν πολυβόλο, και δεν δίνεις σε όσους το θέλουν την ευκαιρία να μιλήσουν και δεν ακούς τους άλλους ακόμα και αφού έχεις εκφράσει όλες τις ιδέες σου, είναι αυτό συζήτηση; Είναι συναναστροφή; Απλώς ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες· δεν είναι συνεργασία. Τι είναι, λοιπόν, συνεργασία; Είναι όταν, αφού αναφέρεις τις δικές σου ιδέες και αποφάσεις, μπορείς να ζητήσεις τη γνώμη και την άποψη του άλλου και έπειτα να συγκρίνεις τις δηλώσεις και τις απόψεις σας μεταξύ τους, ασκώντας διάκριση πάνω σ’ αυτές μαζί με κάποιους ανθρώπους και αναζητώντας τις αρχές, με αποτέλεσμα να καταλήγετε σε μια κοινή κατανόηση και να καθορίζετε το σωστό μονοπάτι άσκησης. Αυτό σημαίνει να συζητάει και να συναναστρέφεται κάποιος· αυτό σημαίνει «συνεργασία». Κάποιοι άνθρωποι που είναι επικεφαλής δεν μπορούν να διακρίνουν ένα ζήτημα, αλλά δεν το συζητούν με τους άλλους αν δεν έχουν πρώτα εξαντλήσει όλες τις άλλες επιλογές. Έπειτα, λένε στην ομάδα: «Δεν μπορώ να χειριστώ απολυταρχικά αυτό το ζήτημα· πρέπει να συνεργαστώ αρμονικά με όλους. Θα σας αφήσω να εκφράσετε όλοι τις απόψεις σας για το ζήτημα και να το συζητήσετε, για να καθορίσουμε τι είναι σωστό να κάνουμε». Αφού μιλήσουν όλοι και εκφράσουν τις απόψεις τους, ρωτούν τον επικεφαλής τι πιστεύει. Εκείνος λέει: «Αυτό που θέλετε όλοι σας είναι αυτό που θέλω κι εγώ. Κι εγώ αυτό σκεφτόμουν. Αυτό σκόπευα να κάνω ευθύς εξαρχής, και μ’ αυτήν τη συζήτηση εξασφαλίζεται η ομοφωνία». Είναι αυτό ένα ειλικρινές σχόλιο; Εμπεριέχει μια δόση υποκρισίας. Ο επικεφαλής δεν μπορεί καθόλου να διακρίνει το ζήτημα και έχει την πρόθεση να παραπλανήσει και να ξεγελάσει τους άλλους μ’ αυτό που λέει· ο στόχος του είναι να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν. Ζητά τις απόψεις όλων απλώς και μόνο για τους τύπους, για να λένε όλοι ότι δεν είναι δικτατορικός ή απολυταρχικός. Για ν’ αποφύγει αυτήν την ταμπέλα, χρησιμοποιεί αυτήν τη μέθοδο συγκάλυψης. Στην πραγματικότητα, όσο μιλάνε όλοι, εκείνος δεν ακούει καθόλου και δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά όσα λένε. Και ούτε είναι ειλικρινής όταν τους αφήνει όλους να μιλήσουν. Επιφανειακά, τους αφήνει όλους να συναναστραφούν και να συζητήσουν, αλλά στην πραγματικότητα, απλώς τους αφήνει όλους να μιλήσουν για να βρει μια μέθοδο που εναρμονίζεται με τις δικές του προθέσεις. Και μόλις καθορίσει τον κατάλληλο τρόπο να χειριστεί το ζήτημα, θα εξαναγκάσει τους άλλους ν’ αποδεχθούν αυτό που σκοπεύει να κάνει, είτε είναι σωστό είτε όχι, και θα τους κάνει να πιστεύουν ότι ο δικός του τρόπος είναι ο σωστός, ότι είναι αυτό που σκόπευαν όλοι να κάνουν. Στο τέλος, το επιβάλει με το ζόρι. Θα το λέγατε αυτό συνεργασία; Όχι. Τι θα το λέγατε, λοιπόν; Φέρεται δικτατορικά. Είτε έχει δίκιο είτε άδικο, θέλει να έχει τον αποκλειστικό, τον τελευταίο λόγο. Επιπλέον, όταν συμβαίνει κάτι και δεν μπορεί να το διακρίνει, αφήνει πρώτα όλους τους άλλους να μιλήσουν. Μόλις μιλήσουν, ανακεφαλαιώνει τις απόψεις τους και ψάχνει σ’ αυτές μια μέθοδο που του αρέσει και θεωρεί κατάλληλη, και κάνει όλους τους άλλους να την αποδεχθούν. Προσποιείται ότι συνεργάζεται, με αποτέλεσμα να κάνει και πάλι αυτό που σκοπεύει· εξακολουθεί να έχει εκείνος τον αποκλειστικό και τελευταίο λόγο. Βρίσκει λάθη και εντοπίζει κενά σε ό,τι λένε όλοι, κάνοντας σχόλια και δημιουργώντας ένα ορισμένο κλίμα, και έπειτα σπεύδει να τα συνθέσει όλα σε μια πλήρη, ακριβή δήλωση πάνω στην οποία βασίζει την απόφασή του, για να δείξει σε όλους ότι είναι ανώτερος από εκείνους. Εξωτερικά, φαίνεται να έχει ακούσει τα μηνύματα όλων και πράγματι τους αφήνει όλους να μιλήσουν. Ωστόσο, στην πραγματικότητα μόνο εκείνος παίρνει την τελική απόφαση. Η απόφαση είναι ουσιαστικά οι γνώμες και οι απόψεις όλων, τις οποίες απλώς έχει συνοψίσει και έχει διατυπώσει με κάπως πιο ολοκληρωμένο και ακριβή τρόπο. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να το διακρίνουν αυτό, και έτσι νομίζουν ότι εκείνος είναι ανώτερος. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτής του της ενέργειας; Δεν είναι απίστευτη πονηριά; Συνοψίζει τα μηνύματα όλων και τα παρουσιάζει σαν δικά του, για να τον λατρεύουν και να τον υπακούν οι άλλοι. Και στο τέλος, όλοι ενεργούν όπως θέλει εκείνος. Είναι αυτό αρμονική συνεργασία; Είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια, δικτατορία· παίρνει εκείνος όλα τα εύσημα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ ανειλικρινείς, πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι στη συνεργασία τους με τους άλλους· και οι άλλοι θα το διακρίνουν αυτό, αν τους δοθεί αρκετός χρόνος. Κάποιοι θα πουν: «Λες ότι δεν μπορώ να συνεργαστώ με κανέναν. Ε λοιπόν, έχω συνεργάτη! Συνεργάζεται καλά μαζί μου: Πηγαίνει όπου πηγαίνω, κάνει ό,τι κάνω, πηγαίνει όπου του λέω να πάει, κάνει ό,τι του λέω να κάνει, όπως του λέω να το κάνει». Αυτό σημαίνει συνεργασία; Όχι. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς λακές. Ο λακές κάνει αυτό που τον διατάζεις. Είναι αυτό συνεργασία; Είναι ξεκάθαρο ότι είναι ένα τσιράκι, χωρίς ιδέες ή απόψεις, πόσο μάλλον δική του γνώμη. Και πέρα από αυτό, σκέφτεται όπως ένας ανθρωπάρεσκος. Δεν είναι σχολαστικός σε τίποτε από ό,τι κάνει, αλλά ακολουθεί επιπόλαια τις τυπικές διαδικασίες και δεν προασπίζει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τι σκοπό θα μπορούσε να εξυπηρετεί μια τέτοια συνεργασία; Με όποιον κι αν συνεργάζεται, αυτός ο άνθρωπος κάνει απλώς ό,τι τον διατάζει, είναι πάντα τσιράκι. Δίνει βάση σε ό,τι λένε οι άλλοι και κάνει ό,τι του ζητούν οι άλλοι. Αυτό δεν είναι συνεργασία. Τι είναι συνεργασία; Πρέπει να μπορείς να συζητάς τα πράγματα με τον άλλο και να εκφράζει ο καθένας τις απόψεις του και τη γνώμη του· πρέπει ο ένας να συμπληρώνει και να επιβλέπει τον άλλο και ν’ αναζητά από τον άλλο, να θέτει ερωτήσεις στον άλλο και να του υπενθυμίζει πράγματα. Αυτό σημαίνει να συνεργάζεται κανείς αρμονικά. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι χειρίστηκες κάτι όπως ήθελες και κάποιος είπε: «Το έκανες λάθος, εντελώς ενάντια στις αρχές. Γιατί το χειρίστηκες όπως ήθελες, χωρίς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια;» Σ’ αυτό, εσύ απαντάς: «Έχεις δίκιο· χαίρομαι που μου το επισήμανες! Αν δεν το είχες κάνει, οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές!» Αυτό σημαίνει να υπενθυμίζει ο ένας στον άλλο πράγματα. Τότε, τι σημαίνει να επιβλέπει ο ένας τον άλλο; Όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση και μπορεί να κάνουν επιπόλαια το καθήκον τους, να διαφυλάσσουν μόνο τη θέση τους και την υπερηφάνεια τους και όχι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο. Αν μάθεις ότι κάποιος έχει ένα πρόβλημα, πρέπει να πάρεις την πρωτοβουλία να συναναστραφείς μαζί του, να του υπενθυμίσεις να κάνει το καθήκον του σύμφωνα με τις αρχές, και ταυτόχρονα να το θεωρήσεις αυτό προειδοποίηση για τον εαυτό σου. Έτσι είναι η αμοιβαία επίβλεψη. Σε τι εξυπηρετεί η αμοιβαία επίβλεψη; Στόχος της είναι να διαφυλάσσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, καθώς και να εμποδίζει τους ανθρώπους να πάρουν τον λάθος δρόμο. Η συνεργασία έχει και μια άλλη λειτουργία, πέρα από τις αμοιβαίες υπενθυμίσεις και την επίβλεψη: να θέτει ο ένας ερωτήσεις στον άλλο. Για παράδειγμα, όταν θέλεις να χειριστείς έναν άνθρωπο, πρέπει να συναναστραφείς με τον συνεργάτη σου και να του θέσεις ερωτήσεις: «Δεν έχω συναντήσει ποτέ στο παρελθόν κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Ποιος θα ήταν ένας καλός τρόπος χειρισμού; Δεν μπορώ με τίποτα να βρω τη λύση!» Εκείνος λέει: «Έχω χειριστεί τέτοια προβλήματα στο παρελθόν. Το πλαίσιο τότε ήταν λίγο διαφορετικό από την περίπτωση αυτού του ανθρώπου· αν το χειριζόμασταν με τον ίδιο τρόπο θα ήταν σαν ν’ ακολουθούμε έναν κανόνα. Δεν ξέρω ούτε εγώ πώς θα ήταν καλό να το χειριστούμε τώρα». Εσύ λες: «Έχω μια ιδέα που θέλω να συζητήσω μαζί σου. Αν εξετάσουμε τον χαρακτήρα του, αυτός ο άνθρωπος φαίνεται κακός, αλλά προς το παρόν δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ωστόσο, μπορεί να δουλέψει, οπότε ας τον αφήσουμε για την ώρα να το κάνει. Αν δεν μπορεί να δουλέψει και προκαλεί διαρκώς διαταράξεις και αναστατώσεις, τότε θα τον χειριστούμε». Εκείνος το ακούει αυτό και λέει: «Αυτός ο τρόπος είναι καλός. Δείχνει σύνεση και εναρμονίζεται πλήρως με τις αρχές. Επίσης, δεν είναι ούτε κατασταλτικός ούτε αποτελεί ξέσπασμα προσωπικού θυμού. Ας το χειριστούμε έτσι, λοιπόν». Οι δυο σας καταλήξατε σε συναίνεση μέσω της συζήτησης. Το έργο που γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο κυλά ομαλά. Ας υποθέσουμε ότι οι δυο σας δεν συνεργάζεστε και δεν συζητάτε τα πράγματα και όταν ο συνεργάτης σου δεν ξέρει πώς να χειριστεί κάτι, το φορτώνει σ’ εσένα και σκέφτεται: «Χειρίσου το όπως θες. Αν κάτι πάει στραβά, σε κάθε περίπτωση η ευθύνη θα είναι δική σου· δεν θα τη μοιραστώ μαζί σου». Μπορείς να διακρίνεις ότι ο συνεργάτης σου ενεργεί όντας απρόθυμος ν’ αναλάβει την ευθύνη, ωστόσο δεν του το επισημαίνεις, αλλά σπεύδεις να ενεργήσεις όπως θέλεις, και σκέφτεσαι: «Δεν θέλεις ν’ αναλάβεις την ευθύνη; Θέλεις να με αφήσεις να το χειριστώ εγώ; Εντάξει λοιπόν, θα το χειριστώ εγώ. Θα τον αποβάλω». Οι δυο σας δεν έχετε το ίδιο σκεπτικό. Ο καθένας σας έχει τη δική του οπτική γωνία· ως αποτέλεσμα, χειρίζεστε το ζήτημα στα κουτουρού, παραβιάζοντας τις αρχές, και ένας άνθρωπος που μπορεί να δουλέψει αποπέμπεται αυθαίρετα. Είναι αυτό αρμονική συνεργασία; Η αρμονική συνεργασία είναι ο μόνος τρόπος να επιτευχθούν θετικά αποτελέσματα. Αν ο ένας δεν πρόκειται ν’ αναλάβει την ευθύνη και ο άλλος ενεργεί αυθαίρετα, είναι σαν να μη συνεργάζονται. Και οι δύο ενεργούν όπως θέλουν. Πώς θα μπορούσε έτσι να εκτελεί κάποιος ικανοποιητικά το καθήκον του;

Στο πλαίσιο της συνεργασίας, όταν προκύπτει κάτι, πρέπει ο ένας να κάνει ερωτήσεις στον άλλο και να το συζητούν μεταξύ τους. Μπορούν ν’ ασκηθούν έτσι οι αντίχριστοι; Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Θέλουν πάντα να κυριαρχούν μόνο εκείνοι. Το χαρακτηριστικό αυτής της εκδήλωσης είναι ο όρος «μεμονωμένα». Γιατί χρησιμοποιούμε τη λέξη «μεμονωμένα» για να το περιγράψουμε; Επειδή, πριν ενεργήσουν, δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, ούτε αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, πόσο μάλλον βρίσκουν κάποιον για να συναναστραφούν μαζί του και να του πουν: «Είναι αυτή η κατάλληλη πορεία δράσης; Τι ορίζουν οι εργασιακές ρυθμίσεις; Πώς πρέπει να χειριστούμε αυτό το πράγμα;» Ποτέ δεν συζητούν τα πράγματα ούτε επιζητούν να καταλήξουν σε συναίνεση με τους συνεργάτες τους· απλώς εξετάζουν τα πράγματα και μηχανορραφούν μόνοι τους, κάνουν τα δικά τους σχέδια και τις δικές τους διευθετήσεις. Θεωρούν ότι έχουν κατανοήσει τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού απλώς και μόνο με μια πρόχειρη ανάγνωση, και έπειτα διευθετούν το έργο στα τυφλά· μέχρι να το μάθουν οι άλλοι αυτό, το έργο έχει ήδη διευθετηθεί. Είναι αδύνατον ν’ ακούσει κανείς από πριν τις απόψεις ή τις γνώμες τους από το ίδιο τους το στόμα, αφού ποτέ δεν εκφράζουν σε κανέναν τις σκέψεις και τις απόψεις τους. Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: «Δεν έχουν συνεργάτες όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες;» Μπορεί θεωρητικά να έχουν κάποιον ως συνεργάτη, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να εργαστούν, δεν έχουν πλέον· ενεργούν μεμονωμένα. Παρότι οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν συνεργάτες, και όλοι όσοι κάνουν οποιοδήποτε καθήκον έχουν έναν συνεργάτη, οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι έχουν καλό επίπεδο και ότι είναι καλύτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους, επομένως οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι να είναι συνεργάτες τους και είναι όλοι κατώτεροι από εκείνους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αρέσει στους αντίχριστους να κάνουνε κουμάντο και δεν τους αρέσει να συζητούν τα πράγματα με κανέναν άλλο. Νομίζουν ότι κάτι τέτοιο τούς κάνει να φαίνονται ανίκανοι και άχρηστοι. Τι είδους άποψη είναι αυτή; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πρόκειται για αλαζονική διάθεση; Νομίζουν ότι είναι αναξιοπρεπές και υποτιμητικό να συνεργάζονται και να συζητούν πράγματα με άλλους, να τους κάνουν ερωτήσεις και να αναζητούν από αυτούς, ότι είναι προσβολή για τον αυτοσεβασμό τους. Κι έτσι, για να προστατεύσουν τον αυτοσεβασμό τους, δεν επιτρέπουν διαφάνεια σε οτιδήποτε κάνουν ούτε μιλούν στους άλλους σχετικά με αυτά, πόσο μάλλον τα συζητούν μαζί τους. Νομίζουν ότι το να συζητούν με άλλους σημαίνει ότι φαίνονται ανίκανοι, ότι το να ζητούν διαρκώς τη γνώμη των άλλων σημαίνει ότι είναι ανόητοι και ανίκανοι να σκεφτούν μόνοι τους, ότι το να συνεργάζονται με άλλους για την ολοκλήρωση μιας εργασίας ή την επίλυση κάποιου προβλήματος τους κάνει να φαίνονται άχρηστοι. Δεν είναι αυτή η αλαζονική και παράλογη νοοτροπία τους; Δεν είναι αυτή η διεφθαρμένη διάθεσή τους; Η αλαζονεία και η αυταρέσκεια μέσα τους είναι προφανέστατες· έχουν χάσει όλη την κανονική ανθρώπινη λογική, δεν είναι καλά στα μυαλά τους. Διαρκώς πιστεύουν ότι έχουν ικανότητες, ότι μπορούν να ολοκληρώσουν τα πράγματα μόνοι τους και δεν έχουν ανάγκη να συνεργαστούν με άλλους. Με τόσο διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν, δεν μπορούν να επιτύχουν αρμονική συνεργασία. Πιστεύουν ότι το να συνεργάζονται με άλλους συνεπάγεται ότι εξασθενεί και κατακερματίζεται η δύναμή τους, ότι όταν το έργο μοιράζεται, η δική τους δύναμη μειώνεται και δεν μπορούν να αποφασίζουν τα πάντα μόνοι τους, κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουν πραγματική δύναμη, γεγονός που αποτελεί γι’ αυτούς τεράστια απώλεια. Έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν τους συμβαίνει, εάν θεωρούν ότι κατανοούν και ότι γνωρίζουν τον σωστό τρόπο για να το χειριστούν, δεν το συζητούν με κανέναν άλλο και κάνουν εκείνοι κουμάντο. Προτιμούν να κάνουν λάθη από το να ενημερώσουν άλλους, προτιμούν να κάνουν λάθος από το να μοιραστούν τη δύναμη με κάποιον άλλο, και προτιμούν την αποπομπή από το ν’ αφήσουν άλλους ανθρώπους να παρέμβουν στο έργο τους. Αυτός είναι ο αντίχριστος. Προτιμά να βλάψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, προτιμά να παίξει στα ζάρια τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, παρά να μοιραστεί τη δύναμή του με οποιονδήποτε άλλον. Νομίζει ότι όταν κάνει ένα έργο ή χειρίζεται κάποιο θέμα, αυτό δεν αποτελεί εκτέλεση ενός καθήκοντος, αλλά μάλλον μια ευκαιρία να κάνει επίδειξη και να ξεχωρίσει από τους άλλους, και μια ευκαιρία ν’ ασκήσει εξουσία. Επομένως, παρόλο που λέει ότι θα συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους και ότι θα συζητά τα ζητήματα μαζί τους όταν προκύπτουν, η αλήθεια είναι ότι, βαθιά μέσα του, δεν είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τη δύναμη ή τη θέση του. Θεωρεί ότι εφόσον κατανοεί κάποια δόγματα και είναι ικανός να το κάνει μόνος του, δεν χρειάζεται να συνεργαστεί με κανέναν άλλον. Πιστεύει ότι οφείλει να το εκτελέσει και να το ολοκληρώσει μόνος του και ότι μόνον αυτό τον καθιστά ικανό. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Δεν γνωρίζει ότι εάν παραβιάζει τις αρχές, τότε δεν κάνει τα καθήκοντά του, δεν είναι σε θέση να εκτελέσει την ανάθεση από τον Θεό και απλώς δουλεύει. Αντί να αναζητά τις αλήθεια-αρχές καθώς κάνει το καθήκον του, ασκεί εξουσία σύμφωνα με τις σκέψεις και τις προθέσεις του και κάνει επίδειξη και φιγούρα. Ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο συνεργάτης του ή τι κάνει, δεν θέλει ποτέ να συζητά πράγματα, θέλει πάντα να ενεργεί μόνος του, θέλει πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο. Προφανώς παίζει με τη δύναμη και τη χρησιμοποιεί για να κάνει πράγματα. Όλοι οι αντίχριστοι αγαπούν τη δύναμη, κι όταν έχουν μια θέση, θέλουν περισσότερη δύναμη. Όταν κατέχουν δύναμη, οι αντίχριστοι είναι πιθανό να χρησιμοποιήσουν τη θέση τους για να κάνουν επίδειξη και φιγούρα, έτσι ώστε οι άλλοι να τους θαυμάζουν και να πετύχουν έτσι τον στόχο τους να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Έτσι προσηλώνονται οι αντίχριστοι στη δύναμη και τη θέση και δεν εγκαταλείπουν ποτέ μα ποτέ τη δύναμή τους. Όποιο καθήκον κι αν κάνουν, με όποιο πεδίο επαγγελματικής τεχνογνωσίας κι αν σχετίζεται, θα προσποιηθούν ότι το γνωρίζουν, ακόμα και όταν είναι ξεκάθαρο ότι δεν το γνωρίζουν. Και αν κάποιος τους κατηγορήσει ότι δεν κατανοούν και απλώς προσποιούνται, εκείνοι θα πουν: «Ακόμα κι αν αρχίσω να το μελετάω τώρα, θα το κατανοήσω καλύτερα από σένα. Απλώς πρέπει να ψάξω κάποιες πηγές στο διαδίκτυο, έτσι δεν είναι;» Τόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι είναι οι αντίχριστοι. Θεωρούν τα πάντα πολύ απλά και τολμούν να τ’ αναλάβουν εξολοκλήρου και μόνοι τους, με αποτέλεσμα, όταν ο Άνωθεν ελέγχει το έργο και ρωτάει πώς προχωράει το ζήτημα, εκείνοι λένε ότι λίγο πολύ το έχουν φροντίσει. Στην πραγματικότητα, έχουν ενεργήσει μεμονωμένα, δεν έχουν συζητήσει τα πράγματα με κανέναν και έχουν αποφασίσει για τα πάντα μόνοι τους. Αν τους ρωτήσεις: «Υπάρχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο ενεργείς;» εκείνοι θα προβάλουν μια ολόκληρη σειρά θεωριών για ν’ αποδείξουν ότι αυτό που κάνουν είναι σωστό και ότι συνάδει με τις αρχές. Στην πραγματικότητα, το σκεπτικό τους είναι στρεβλό και λανθασμένο. Δεν έχουν συζητήσει καθόλου τα πράγματα με άλλους, αλλά είχαν πάντα τον τελευταίο λόγο και έπαιρναν μόνοι τους τις αποφάσεις. Τις περισσότερες φορές, το πιθανότερο είναι οι αποφάσεις που παίρνει μόνος του ένας άνθρωπος να περιέχουν αποκλίσεις. Τι διάθεση είναι αυτή, λοιπόν, όταν πιστεύουν ότι είναι σωστοί και ακριβείς; Είναι προφανώς μια διάθεση αλαζονείας. Έχουν αλαζονική διάθεση και γι’ αυτό είναι δικτατορικοί· γι’ αυτό οργιάζουν κάνοντας κακά πράγματα. Πρόκειται για απολυταρχία· για μονοπώλιο. Αυτή είναι η διάθεση των αντίχριστων. Δεν είναι ποτέ πρόθυμοι να συνεργαστούν με κανέναν· το βρίσκουν περιττό, αχρείαστο. Πιστεύουν πάντα ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι κανένας άλλος δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Γι’ αυτό, βαθιά μέσα τους οι αντίχριστοι δεν έχουν ούτε την επιθυμία ούτε τη θέληση να συνεργαστούν με άλλους. Θέλουν να γίνεται αυτό που λένε εκείνοι· θέλουν ένα μονοπώλιο. Μόνο τότε νιώθουν ευχαρίστηση· μόνο τότε μπορούν να επιδείξουν την ανωτερότητά τους, να κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται σ’ αυτούς και να τους λατρεύουν.

Υπάρχει και μια άλλη πλευρά, που είναι ότι οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να έχουν απόλυτη εξουσία, να έχουν τον αποκλειστικό και τελευταίο λόγο. Και αυτή η πτυχή της διάθεσής τους έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να συνεργαστούν με άλλους. Αν τους ρωτήσεις κατά πόσο είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν, λένε ότι είναι, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να το κάνουν, δεν μπορούν. Αυτή είναι η διάθεσή τους. Γιατί δεν μπορούν να το κάνουν; Για παράδειγμα, αν κάποιος ήταν ο υπεύθυνος μιας ομάδας και ένας αντίχριστος ήταν βοηθός του, ο άνθρωπος που έχει τη φύση-ουσία του αντίχριστου θα γινόταν από βοηθός υπεύθυνος και ο υπεύθυνος της ομάδας θα γινόταν δικός του βοηθός. Θα αντέστρεφε τους ρόλους. Πώς θα το πετύχαινε αυτό; Έχει πολλές τεχνικές. Ένα στοιχείο των τεχνικών του είναι ότι εκμεταλλεύεται τις φορές που αναλαμβάνει δράση μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές —τις φορές που μπορούν να τον δουν σχεδόν όλοι— για να πει και να κάνει πολλά πράγματα και για να επιδειχθεί, ώστε οι άλλοι να τον εκτιμήσουν και να παραδεχθούν ότι είναι πολύ καλύτερος από τον υπεύθυνο της ομάδας και ότι τον έχει ξεπεράσει σε ικανότητα. Και με τον καιρό, οι αδελφοί και οι αδελφές καταλήγουν να πουν ότι ο υπεύθυνος της ομάδας δεν είναι τόσο καλός όσο ο βοηθός του. Ο αντίχριστος νιώθει ικανοποίηση όταν το ακούει αυτό. Σκέφτεται: «Επιτέλους, παραδέχονται ότι εγώ είμαι καλύτερος από αυτόν. Πέτυχα τον σκοπό μου». Υπό κανονικές συνθήκες, ποιες είναι οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώνει ο βοηθός του υπευθύνου μιας ομάδας; Να συνεργάζεται με τον υπεύθυνο της ομάδας στην επιτέλεση και την υλοποίηση του έργου που ρυθμίζεται από την εκκλησία, καθώς και να επισημαίνει πράγματα στον υπεύθυνο της ομάδας, να του υπενθυμίζει πράγματα και να τον επιβλέπει· να πράττουν από κοινού μετά από συζήτηση. Ο υπεύθυνος της ομάδας πρέπει να παίζει τον ρόλο του κύριου επικεφαλής· ο βοηθός του υπευθύνου της ομάδας πρέπει να τον υποστηρίζει και να συνεργάζεται μαζί του, ώστε να εξασφαλίζεται ότι κάθε έργο διεκπεραιώνεται καλά. Εκτός από το να μη σαμποτάρει τα πράγματα, πρέπει να κάνει τα πάντα σε συνεργασία με τον υπεύθυνο της ομάδας, ώστε να γίνεται καλά το έργο που πρέπει να γίνει. Αν οι ενέργειες του υπευθύνου της ομάδας παραβιάζουν τις αρχές, ο βοηθός του πρέπει να του το επισημάνει και να τον βοηθήσει, καθώς και να διορθώσει το λάθος. Και σε όλα όσα κάνει σωστά και καλά ο υπεύθυνος της ομάδας και συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, προκειμένου να γίνει καλά το έργο, ο βοηθός του πρέπει να τον υποστηρίζει και να συνεργάζεται μαζί του, να προσπαθεί ολόψυχα να του παρέχει υπηρεσία και να είναι σε σύμπνοια με τον υπεύθυνο της ομάδας. Σε περίπτωση που προκύψει ή διαπιστωθεί κάποιο πρόβλημα, οι δυο τους πρέπει να συζητήσουν τη λύση του. Μερικές φορές, πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα δύο πράγματα· αφού το συζητήσουν οι δυο τους, πρέπει ο καθένας τους ξεχωριστά να φροντίσει για το δικό του έργο. Αυτό είναι συνεργασία· αρμονική συνεργασία. Συνεργάζονται έτσι με άλλους ανθρώπους οι αντίχριστοι; Σε καμία περίπτωση. Αν αυτός που υπηρετεί ως βοηθός του υπευθύνου μιας ομάδας είναι αντίχριστος, θα καταφέρει να βρει τι πρέπει να κάνει για ν’ ανταλλάξει θέση με τον υπεύθυνο της ομάδας, να μετατρέψει τον υπεύθυνο σε βοηθό και τον βοηθό σε υπεύθυνο, κι έτσι ν’ αναλάβει τον έλεγχο. Δίνει εντολή στον υπεύθυνο της ομάδας να κάνει αυτό και εκείνο, δείχνοντας σε όλους ότι είναι πολύ καλύτερος από αυτόν, ότι είναι κατάλληλος για υπεύθυνος της ομάδας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, αυξάνεται το κύρος του ανάμεσα στους άλλους, και κατόπιν είναι φυσικό να επιλεγεί ως υπεύθυνος της ομάδας. Κάνει σκοπίμως τον υπεύθυνο της ομάδας να φαίνεται ανόητος και να χάνει την υπόληψή του, ώστε να τον απαξιώνουν οι άλλοι. Έπειτα, με τα λόγια του, τον χλευάζει και τον σατιρίζει, τον εκθέτει και τον υποτιμά. Λίγο-λίγο, η απόκλιση μεταξύ των δύο ολοένα και μεγαλώνει και οι θέσεις που έχουν στην καρδιά των ανθρώπων γίνονται όλο και πιο διαφορετικές. Έτσι, στο τέλος ο αντίχριστος γίνεται ο υπεύθυνος της ομάδας· έχει πάρει τους ανθρώπους με το μέρος του. Μπορεί, λοιπόν, με τέτοια διάθεση να συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους; Όχι. Σε όποιον χώρο κι αν βρίσκεται, θέλει να είναι ο στυλοβάτης, να έχει το μονοπώλιο, να έχει στα χέρια του την εξουσία. Είτε είσαι υπεύθυνος είτε βοηθός, είτε έχεις μεγάλο είτε μικρό τίτλο, όπως το βλέπει εκείνος, η θέση και η εξουσία πρέπει αργά ή γρήγορα να καταλήξουν μόνο σ’ εκείνον. Με όποιον κι αν κάνει ένα καθήκον ή οποιοδήποτε έργο ή με όποιον κι αν συζητά ένα ζήτημα, παραμένει ένας μοναχικός τύπος που ενεργεί μεμονωμένα. Δεν συνεργάζεται με κανέναν. Κανείς δεν επιτρέπεται να έχει το ίδιο κύρος ή τον ίδιο τίτλο μ’ εκείνον, ούτε την ίδια ικανότητα ή φήμη. Μόλις κάποιος τον ξεπεράσει και απειλήσει τη θέση του, θα προσπαθήσει ν’ αντιστρέψει την κατάσταση με οποιοδήποτε μέσο έχει στη διάθεσή του. Για παράδειγμα, όλοι συζητούν ένα ζήτημα και, όταν η συζήτηση είναι έτοιμη να καταλήξει σε αποτέλεσμα, εκείνος το καταλαβαίνει με μια ματιά και ξέρει τι πρόκειται να γίνει. Λέει, λοιπόν: «Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να φροντίσουμε αυτό το ζήτημα; Χρειάζεται να το συζητάμε ακόμα; Τίποτε από όσα λέτε δεν θα έχει αποτέλεσμα!» Και προτείνει κάτι που δεν είχε σκεφτεί κανείς, όπως μια πρωτοποριακή θεωρία ή μια ιδέα που ακούγεται μεγαλειώδης, απορρίπτοντας τελικά τις απόψεις όλων. Μόλις το κάνει, οι άλλοι σκέφτονται: «Είναι όντως ανώτερος. Πώς και δεν το σκεφτήκαμε εμείς αυτό; Είμαστε απλώς ένα μάτσο ανίδεοι. Αυτό δεν ωφελεί. Χρειαζόμαστε εσένα στο τιμόνι!» Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιθυμεί ο αντίχριστος. Αραδιάζει μονίμως ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις, ώστε να καταφέρει να φαίνεται μοναδικός και να κερδίσει την εκτίμηση των άλλων. Και τι εντύπωση καταλήγουν να έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν; Ότι οι ιδέες του ξεπερνούν εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων, είναι ανώτερες από εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων. Πόσο ανώτερες; Αν λείπει εκείνος, η ομάδα δεν μπορεί να πάρει καμία απόφαση ούτε να καταλήξει στο οτιδήποτε, οπότε πρέπει να τον περιμένει να έρθει και να πει κάτι. Μόλις το κάνει, όλοι τον θαυμάζουν, και ακόμη κι αν αυτό που θα πει είναι παράλογο, όλοι λένε ότι είναι ανώτερο. Δεν παραπλανά τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να συνεργαστεί με κανέναν; Πιστεύει το εξής: «Αν συνεργαστώ με άλλους, τότε τοποθετώ τον εαυτό μου στο ίδιο επίπεδο μ’ εκείνους. Μπορούν δύο κόκορες να είναι στο ίδιο κοτέτσι; Μόνο ένας μπορεί να είναι ο βασιλιάς, και το βασίλειο πηγαίνει σ’ εκείνον που μπορεί να το διατηρήσει· σε κάποιον που είναι ικανός όπως εγώ και μπορεί να το κάνει. Όλοι εσείς δεν είστε και τόσο έξυπνοι· το επίπεδό σας είναι χαμηλό και είστε άτολμοι. Και εκτός αυτού, δεν έχετε εξαπατήσει ούτε κοροϊδέψει ανθρώπους στον έξω κόσμο· μόνο έχετε πιαστεί κορόιδα. Μόνο εγώ έχω τα προσόντα για να είμαι επικεφαλής εδώ μέσα!» Άνθρωποι σαν αυτόν, μετατρέπουν τα κακά πράγματα σε καλά. Καμαρώνει γι’ αυτές τις κακές του πλευρές. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Γιατί λέει τέτοια πράγματα; Και ποιος είναι ο σκοπός του, όταν ενεργεί έτσι; Είναι να γίνει ο επικεφαλής, να κατέχει εξέχουσα θέση, όσο μεγάλη κι αν είναι η ομάδα ανθρώπων στην οποία βρίσκεται. Αυτή δεν είναι η πρόθεσή του; (Ναι.) Έτσι, σκέφτεται κάθε τρόπο για να υποτιμά, ν’ απαξιώνει και να χλευάζει τους πάντες, και έπειτα προτείνει δικές του ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις, για να τους πείσει όλους και να κάνουν αυτό που λέει εκείνος. Είναι αυτό συνεργασία; Όχι. Τι είναι; Αυτό ταιριάζει με το όγδοο σημείο για το οποίο μιλάμε: Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Αυτό αναφέρεται σε σχέση με τη συνεργασία. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, στη γλώσσα ή στις μεθόδους που χρησιμοποιούν, μπορούν να κάνουν το καθήκον τους σε συνεργασία με άλλους; (Όχι.) Δεν συνεργάζονται, αλλά απλώς απαιτούν από τους άλλους να συνεργάζονται με τις δικές τους δηλώσεις και μεθόδους. Μπορούν, λοιπόν, να πάρουν συμβουλές από άλλους; Ασφαλώς και όχι. Όποια συμβουλή κι αν τους δώσουν οι άλλοι, την αντιμετωπίζουν με αδιαφορία. Δεν ζητούν τις λεπτομέρειες ή τους λόγους, ούτε ρωτούν ποιος πρέπει πραγματικά να είναι ο χειρισμός των πραγμάτων, πόσο μάλλον αναζητούν τις αλήθεια-αρχές. Ακόμα χειρότερα, δεν ρωτούν καν Εμένα όταν βρίσκομαι μπροστά τους. Μου φέρονται σαν να μην υπάρχω. Τους ρωτάω αν έχουν κάποιο πρόβλημα και απαντούν αρνητικά. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν ξέρουν τι να κάνουν με κάτι που μόλις συνέβη, κι ωστόσο δεν Με ρωτάνε, παρόλο που βρίσκομαι μπροστά τους. Μπορούν, λοιπόν, να συνεργαστούν με οποιονδήποτε άλλο; Κανείς δεν έχει τα προσόντα για να είναι συνεργάτης τους· μόνο σκλάβος και λακές τους. Έτσι δεν είναι; Κάποιοι από αυτούς μπορεί να έχουν συνεργάτες, αλλά στην πραγματικότητα αυτοί οι συνεργάτες είναι λακέδες, σαν μαριονέτες. Λένε: «Πήγαινε εδώ» και ο συνεργάτης τους το κάνει· «Πήγαινε εκεί» και ο συνεργάτης τους το κάνει. Ο συνεργάτης τους ξέρει ό,τι θέλουν εκείνοι να ξέρει και δεν τολμά καν να ρωτήσει για όσα δεν θέλουν να ξέρει. Τα πράγματα είναι όπως λένε εκείνοι. Κάποιος μπορεί να τους πει: «Δεν γίνεται έτσι. Υπάρχουν κάποια πράγματα για τα οποία δεν μπορείς να είσαι αποκλειστικά υπεύθυνος. Πρέπει να βρεις κάποιον να συνεργαστείς, κάποιον που θα σ’ επιβλέπει. Επιπλέον, στο παρελθόν δεν χειρίστηκες τόσο καλά κάποιο έργο. Πρέπει να βρεις κάποιον με επίπεδο, με την ικανότητα να κάνει το έργο, να συνεργαστεί μαζί σου και να σε βοηθήσει. Πρέπει να διαφυλάξεις το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού!» Τι θ’ απαντήσουν σε αυτό; «Αν απαλλάξεις τον συνεργάτη μου απ’ τα καθήκοντά του, δεν υπάρχει κανένας άλλος κατάλληλος να συνεργαστεί μαζί μου». Τι λένε ουσιαστικά; Λένε ότι δεν θα έχουν συνεργάτη ή μήπως ότι δεν μπορούν να βρουν έναν τέτοιο λακέ και σκλάβο; Φοβούνται μήπως δεν μπορέσουν να βρουν έναν τέτοιο σκλάβο ή λακέ, έναν τέτοιο «συνεργάτη» που θα κάνει μόνο ό,τι τον διατάζουν. Πώς θα λέγατε ότι πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί αυτή η δυσκολία που αναφέρουν; Μπορείς να πεις: «Αχ, δεν μπορείς να βρεις συνεργάτη; Τότε δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθείς μ’ αυτό το έργο. Μπορεί να το κάνει αντί για σένα όποιος έχει συνεργάτη». Δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα; Αν κανείς δεν είναι κατάλληλος για συνεργάτης σου και κανείς δεν μπορεί να συνεργαστεί μαζί σου, τότε τι σόι πράγμα είσαι; Είσαι ένα τέρας, ένα έκτρωμα. Όσοι έχουν πραγματικά λογική είναι τουλάχιστον σε θέση να συνεργαστούν με τον μέσο άνθρωπο, εκτός εάν αυτός ο άνθρωπος έχει πολύ χαμηλό επίπεδο. Αυτό δεν θα είχε αποτέλεσμα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι λογικοί άνθρωποι είναι να μάθουν να συνεργάζονται με άλλους όταν κάνουν το καθήκον τους. Πρέπει να είναι σε θέση να συνεργαστούν με τον οποιονδήποτε, εκτός αν ένας άνθρωπος είναι διανοητικά καθυστερημένος ή διάβολος· σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν υπάρχει τρόπος να συνεργαστεί κανείς μαζί του. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κανείς να συνεργαστεί με τους περισσότερους ανθρώπους· είναι σημάδι κανονικής λογικής.

Ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά της ουσίας ενός αντίχριστου είναι ότι μονοπωλεί την εξουσία και ηγείται της δικής του δικτατορίας: Δεν ακούει κανέναν, δεν σέβεται κανέναν και δεν δίνει καμία βάση στους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα προτερήματά τους, τις σωστές απόψεις και τις σοφές γνώμες που μπορεί να εκφράζουν ή τις κατάλληλες μεθόδους που μπορεί να προτείνουν. Είναι σαν κανένας να μην έχει τα προσόντα για να συνεργαστεί μαζί του ή για να συμμετάσχει σε οτιδήποτε κάνει. Αυτή τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι. Κάποιοι λένε ότι αυτό δείχνει πως έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να πρόκειται για συνηθισμένη κακή ανθρώπινη φύση; Πρόκειται για μια εξολοκλήρου σατανική διάθεση, και μια τέτοια διάθεση είναι εξαιρετικά φαύλη. Γιατί λέω ότι η διάθεσή τους είναι εξαιρετικά φαύλη; Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. Κι έτσι, προσπαθούν να καταστείλουν και ν’ αποκλείσουν ως ανταγωνιστές όσους είναι σε θέση να μιλήσουν για μια βιωματική μαρτυρία και μπορούν να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια και να εφοδιάσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού· προσπαθούν απεγνωσμένα ν’ απομονώσουν εντελώς αυτούς τους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο, να διασύρουν εντελώς τ’ όνομά τους και να τους καταστρέψουν. Μόνο τότε νιώθουν γαλήνη οι αντίχριστοι. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ αρνητικοί και μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους, να μιλούν για τη μαρτυρία τους και να στηρίζουν τους άλλους, τότε οι αντίχριστοι στρέφονται στην ύστατη λύση, που είναι να τους βρουν ελαττώματα και να τους καταδικάσουν ή να τους παγιδεύσουν και να επινοήσουν λόγους για να τους βασανίσουν και να τους τιμωρήσουν, έως ότου τους αποπέμψουν από την εκκλησία. Μόνο τότε χαλαρώνουν τελείως οι αντίχριστοι. Αυτό είναι το πιο ύπουλο και κακόβουλο χαρακτηριστικό των αντίχριστων. Αυτό που τους προκαλεί τον μεγαλύτερο φόβο και τη μεγαλύτερη ανησυχία είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και που διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία, επειδή ο εκλεκτός λαός του Θεού εγκρίνει και στηρίζει περισσότερο τους ανθρώπους που έχουν τέτοια μαρτυρία, παρά εκείνους που φλυαρούν άσκοπα για λόγια και δόγματα. Οι αντίχριστοι δεν διαθέτουν αληθινή βιωματική μαρτυρία ούτε είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να κάνουν κάποιες καλές πράξεις για να καλοπιάσουν τους άλλους. Όμως, όσες καλές πράξεις κι αν κάνουν ή όσα ευχάριστα πράγματα κι αν λένε, αυτά και πάλι δεν συγκρίνονται με τα οφέλη και τα πλεονεκτήματα που μπορεί ν’ αποφέρει στους ανθρώπους μια καλή βιωματική μαρτυρία. Τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις επιδράσεις που έχει η παροχή και το πότισμα του εκλεκτού λαού του Θεού από εκείνους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία. Κι έτσι, όταν οι αντίχριστοι βλέπουν κάποιον να μιλά για τη βιωματική του μαρτυρία, το βλέμμα τους τον διαπερνάει σαν βέλος. Η οργή φουντώνει μέσα τους, το μίσος τους μεγαλώνει, και ανυπομονούν να κλείσουν το στόμα του ανθρώπου που μιλάει ώστε να μην πει λέξη παραπάνω. Αν συνεχίσει να μιλάει, η φήμη των αντίχριστων θα καταστραφεί ολοσχερώς, το άσχημο πρόσωπό τους θα εκτεθεί εντελώς και θα το δουν όλοι, οπότε οι αντίχριστοι βρίσκουν ένα πρόσχημα για ν’ αναστατώσουν και να καταστείλουν το άτομο που μιλά για τη μαρτυρία του. Οι αντίχριστοι επιτρέπουν μόνο στον εαυτό τους να παραπλανά τους άλλους με λόγια και δόγματα. Δεν επιτρέπουν στους εκλεκτούς του Θεού να δοξάζουν τον Θεό μιλώντας για τις βιωματικές μαρτυρίες τους, και αυτό δείχνει ποιους ανθρώπους μισούν και φοβούνται περισσότερο. Όταν κάποιος διακρίνεται χάρη στο λίγο έργο που κάνει ή όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινή βιωματική μαρτυρία, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να λαμβάνει οφέλη, διαπαιδαγώγηση και υποστήριξη, κι έτσι να επαινούν όλοι αυτόν τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι πλημμυρίζουν με φθόνο και μίσος στην καρδιά τους και προσπαθούν να τον αποκλείσουν και να τον καταστείλουν. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιους ανθρώπους ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για τη δική τους θέση. Οι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα βοηθούν να τονιστεί και να επισημανθεί η ένδεια, η αθλιότητα, η ασχήμια και η μοχθηρία των αντίχριστων όταν είναι εκείνοι παρόντες, οπότε όταν οι αντίχριστοι επιλέγουν έναν συνάδελφο ή συνεργάτη, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, ποτέ δεν επιλέγουν ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία και ποτέ δεν επιλέγουν ειλικρινείς ανθρώπους ή ανθρώπους που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αυτούς τους ανθρώπους φθονούν και μισούν περισσότερο οι αντίχριστοι και είναι βραχνάς γι’ αυτούς. Όσα καλά ή ωφέλιμα πράγματα κι αν κάνουν για το έργο του οίκου του Θεού οι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια, οι αντίχριστοι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να τα συγκαλύψουν. Θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα για να διεκδικήσουν εκείνοι τα εύσημα για τα καλά πράγματα και ταυτόχρονα θα ρίξουν το φταίξιμο για τα κακά στους άλλους, ώστε μ’ αυτόν τον τρόπο να εξυψώσουν τον εαυτό τους και ν’ απαξιώσουν τους άλλους. Οι αντίχριστοι τρέφουν μεγάλη ζήλια και μίσος για όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Φοβούνται ότι αυτοί οι άνθρωποι θ’ απειλήσουν τη θέση τους, κι έτσι κάνουν ό,τι μπορούν για να τους επιτεθούν και να τους αποκλείσουν. Απαγορεύουν στους αδελφούς και στις αδελφές να έρχονται σ’ επαφή με τους ανθρώπους που είναι σε θέση να μιλήσουν για τη βιωματική τους μαρτυρία, να τους πλησιάζουν, να τους στηρίζουν ή να τους επαινούν. Αυτό είναι που αποκαλύπτει περισσότερο τη σατανική φύση των αντίχριστων, η οποία αποστρέφεται την αλήθεια και μισεί τον Θεό. Κι έτσι, αποδεικνύει επίσης ότι οι αντίχριστοι είναι ένα κακό ρεύμα που πάει κόντρα στην εκκλησία, ότι είναι εκείνοι που φταίνε για την αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και την παρακώληση του θελήματος του Θεού. Επιπλέον, οι αντίχριστοι συχνά κατασκευάζουν ψέματα και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα στους αδελφούς και στις αδελφές, απαξιώνοντας και καταδικάζοντας τους ανθρώπους που μπορούν να μιλήσουν για τη δική τους βιωματική μαρτυρία. Όποιο έργο κι αν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, οι αντίχριστοι βρίσκουν δικαιολογίες για να τους αποκλείσουν και να τους καταστείλουν και είναι επικριτικοί απέναντί τους, λέγοντας ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, ότι τους αρέσει να επιδεικνύονται και ότι τρέφουν φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποια βιωματική μαρτυρία και κατέχουν κάποια από την αλήθεια-πραγματικότητα. Έχουν σχετικά καλή ανθρώπινη φύση, έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Και παρόλο που μπορεί να έχουν κάποια ελαττώματα, κάποιες ελλείψεις και ν’ αποκαλύπτουν περιστασιακά μια διεφθαρμένη διάθεση, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν. Αυτούς τους ανθρώπους θα σώσει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελπίδα να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Με λίγα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι είναι κατάλληλοι να κάνουν ένα καθήκον. Ικανοποιούν τις απαιτήσεις και τις αρχές για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Όμως, οι αντίχριστοι σκέφτονται μέσα τους: «Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το ανεχτώ αυτό. Θέλεις να έχεις ρόλο στον τομέα μου, να με ανταγωνιστείς. Αυτό είναι αδύνατον· μην το σκέφτεσαι καν. Είσαι πιο μορφωμένος από μένα, πιο εύγλωττος από μένα, πιο δημοφιλής από μένα και επιδιώκεις την αλήθεια με μεγαλύτερη επιμέλεια από ό,τι εγώ. Αν συνεργαζόμουν μαζί σου και μου έκλεβες τη δόξα, τι θα έκανα τότε;» Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όχι. Τι σκέφτονται; Σκέφτονται μόνο πώς θα διατηρήσουν τη θέση τους. Παρόλο που οι αντίχριστοι ξέρουν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν πραγματικό έργο, δεν καλλιεργούν ούτε προάγουν ανθρώπους καλού επιπέδου που επιδιώκουν την αλήθεια. Προάγουν μόνο εκείνους που τους κολακεύουν, εκείνους που έχουν την τάση να λατρεύουν τους άλλους, που τους εγκρίνουν και τους θαυμάζουν βαθιά μέσα τους, εκείνους που είναι καταφερτζήδες, που δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης. Οι αντίχριστοι παίρνουν με το μέρος τους αυτούς τους ανθρώπους για να τους υπηρετούν, να τρέχουν εδώ κι εκεί γι’ αυτούς και να περιστρέφονται γύρω από αυτούς όλη μέρα. Αυτό δίνει στους αντίχριστους δύναμη μέσα στην εκκλησία και έχει ως αποτέλεσμα να προσελκύονται πολλοί άνθρωποι κοντά τους και να τους ακολουθούν, και κανείς να μην τολμάει να τους προσβάλει. Όλοι οι άνθρωποι τους οποίους καλλιεργούν οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν ξέρουν τίποτε άλλο πέρα από το ν’ ακολουθούν κανόνες. Τους αρέσει ν’ ακολουθούν τις τάσεις και τις κυρίαρχες δυνάμεις. Είναι το είδος των ανθρώπων που τους εμψυχώνει να έχουν έναν ισχυρό αφέντη· πρόκειται για ένα μάτσο μπερδεμένων ανθρώπων. Πώς το λέει το ρητό των άπιστων; Καλύτερα ιπποκόμος ενός καλού ανθρώπου παρά λατρεμένος πρόγονος ενός κακού ανθρώπου. Οι αντίχριστοι κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Ενεργούν σαν λατρεμένοι πρόγονοι τέτοιων ανθρώπων και προσπαθούν να τους καλλιεργήσουν ως σημαιοφόρους και ένθερμους υποστηρικτές τους. Όποτε ένας αντίχριστος έχει την εξουσία σε μια εκκλησία, θα στρατολογεί πάντα ως βοηθούς του ανθρώπους που είναι μπερδεμένοι και που χαζολογούν στα τυφλά, ενώ θα αποκλείει και θα καταστέλλει τους ανθρώπους με επίπεδο που μπορούν να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, που μπορούν ν’ αναλάβουν έργο και, ιδίως, τους επικεφαλής και τους εργάτες που είναι ικανοί να κάνουν πραγματικό έργο. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται δύο στρατόπεδα στην εκκλησία: Στο ένα στρατόπεδο βρίσκονται εκείνοι που έχουν σχετικά ειλικρινή ανθρώπινη φύση, που κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και επιδιώκουν την αλήθεια. Στο άλλο στρατόπεδο βρίσκονται ένα μάτσο μπερδεμένοι άνθρωποι που χαζολογούν στα τυφλά και καθοδηγούνται από τους αντίχριστους. Αυτά τα δύο στρατόπεδα θα συνεχίσουν να μάχονται το ένα ενάντια στο άλλο έως ότου αποκαλυφθούν και αποκλειστούν οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι πάντοτε πολεμούν και ενεργούν ενάντια σ’ εκείνους που κάνουν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και που επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν αναστατώνει αυτό σοβαρά το έργο της εκκλησίας; Δεν διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού; Δεν είναι αυτή η δύναμη των αντίχριστων τροχοπέδη και εμπόδιο που δεν αφήνει το θέλημα του Θεού να πραγματοποιηθεί στην εκκλησία; Δεν είναι μια μοχθηρή δύναμη που εναντιώνεται στον Θεό; Γιατί ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο οι αντίχριστοι; Επειδή, στο μυαλό τους, είναι ξεκάθαρο ότι αν αυτοί οι θετικοί χαρακτήρες ύψωναν το ανάστημά τους και γίνονταν επικεφαλής και εργάτες, θα ήταν ανταγωνιστές τους· θα ήταν η αντίπαλη δύναμη των αντίχριστων και δεν θ’ άκουγαν σε καμία περίπτωση τα λόγια τους ούτε θα τους υπάκουαν· δεν θα ακολουθούσαν σε καμία περίπτωση κάθε διαταγή των αντίχριστων. Αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν αρκετοί για ν’ αποτελέσουν απειλή για τη θέση των αντίχριστων. Όταν οι αντίχριστοι βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους, η καρδιά τους πλημμυρίζει μίσος, και δεν πρόκειται να βρει γαλήνη και να καθησυχαστεί αν δεν αποκλείσουν και δεν νικήσουν αυτούς τους ανθρώπους κι αν δεν καταστρέψουν τ’ όνομά τους. Επομένως, πρέπει να ενεργήσουν γρήγορα για να καλλιεργήσουν τη δική τους δύναμη και να ενισχύσουν τις τάξεις τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να ελέγχουν περισσότερους εκλεκτούς του Θεού και δεν θα χρειαστεί ν’ ανησυχήσουν ποτέ ξανά μήπως μια χούφτα ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια απειλήσει τη θέση τους. Οι αντίχριστοι δημιουργούν τη δική τους δύναμη μέσα στην εκκλησία, παίρνοντας εκείνους που τους ακούνε, που τους υπακούν και που τους φέρονται με δουλοπρέπεια, και προάγοντάς τους ως υπεύθυνους για κάθε πτυχή του έργου. Είναι αυτό ωφέλιμο για το έργο του οίκου του Θεού; Όχι. Όχι μόνο δεν είναι ωφέλιμο, αλλά προκαλεί και διατάραξη και αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Αν αυτή η μοχθηρή δύναμη έχει με το μέρος της περισσότερους από τους μισούς ανθρώπους, υπάρχει περίπτωση ν’ ανατρέψει την εκκλησία. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια αποτελούν μειονότητα μέσα στην εκκλησία, ενώ οι απλοί δουλευτές και οι δύσπιστοι που βρίσκονται εκεί απλώς και μόνο για να τρώνε ψωμί μέχρι να χορτάσουν αποτελούν τουλάχιστον τους μισούς. Σ’ αυτήν την περίπτωση, αν οι αντίχριστοι εστιάσουν τις δυνάμεις τους στην παραπλάνηση και την προσέλκυση αυτών των ανθρώπων προς τη δική τους πλευρά, θα έχουν ασφαλώς το πάνω χέρι όταν η εκκλησία εκλέξει επικεφαλής. Επομένως, ο οίκος του Θεού πάντα τονίζει ότι στις εκλογές θα πρέπει να γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια μέχρι να είναι ξεκάθαρη. Αν δεν είσαι σε θέση να εκθέσεις και να νικήσεις τους αντίχριστους μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, οι αντίχριστοι είναι πιθανό να παραπλανήσουν τους άλλους και να εκλεγούν επικεφαλής, καταλαμβάνοντας και ελέγχοντας την εκκλησία. Δεν θα ήταν αυτό επικίνδυνο; Δεν θα υπήρχε λόγος να φοβηθεί κανείς αν εμφανίζονταν στην εκκλησία ένας-δυο αντίχριστοι. Αν, όμως, οι αντίχριστοι σχημάτιζαν μια δύναμη και έφταναν σε σημείο να ασκούν μια ορισμένη επιρροή, δικαιολογημένα θα φοβόταν κανείς. Επομένως, οι αντίχριστοι πρέπει να ξεριζώνονται και ν’ αποβάλλονται από την εκκλησία προτού φτάσουν σε σημείο να ασκούν τόση επιρροή. Αυτό είναι ύψιστης προτεραιότητας και είναι απαραίτητο να γίνει. Επιπλέον, αυτοί οι δύσπιστοι που βρίσκονται μέσα στην εκκλησία, ιδίως εκείνοι που έχουν την τάση να λατρεύουν και ν’ ακολουθούν ανθρώπους, που τους αρέσει ν’ ακολουθούν τη δύναμη, που θέλουν να είναι συνεργοί και υποχείρια των διαβόλων, που θέλουν να δημιουργούν κλίκες, τέτοιοι δύσπιστοι και διάβολοι πρέπει ν’ αποπέμπονται το ταχύτερο δυνατό. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα επιτραπεί σ’ αυτόν τον συρφετό να δημιουργήσει μια δύναμη για ν’ αναστατώνει και να ελέγχει την εκκλησία. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να δει καθαρά ο εκλεκτός λαός του Θεού, κάτι που πρέπει να επωμιστούν όσοι κατανοούν την αλήθεια. Όλοι όσοι επωμίζονται το έργο της εκκλησίας, όλοι όσοι λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού, πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται αυτά τα πράγματα όπως είναι. Πρέπει, ιδίως, να βλέπουν το σινάφι των αντίχριστων όπως είναι, καθώς και αυτούς τους μικροπρεπείς διαβόλους που θέλουν να κολακεύουν και να λατρεύουν τους ανθρώπους, και έπειτα να τους θέτουν περιορισμούς ή να τους αποπέμπουν από την εκκλησία. Είναι μεγάλη ανάγκη ν’ ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο. Ο στόχος των αντίχριστων είναι συγκεκριμένα να τα έχουν καλά με τέτοιους μπερδεμένους ανθρώπους, άχρηστους χαραμοφάηδες και ελεεινούς ανθρώπους που δεν αποδέχονται ούτε αγαπούν την αλήθεια. Τους παίρνουν με το μέρος τους και «συνεργάζονται» μαζί τους αρκετά αρμονικά, στενά και μ’ ενθουσιασμό. Τι σόι πλάσματα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι μέλη της συμμορίας των αντίχριστων; Αν ο Άνωθεν αντικαταστήσει τον «λατρεμένο πρόγονό τους», αυτοί οι υπάκουοι απόγονοι δεν θα το ανεχτούν· θα κρίνουν τον Άνωθεν ως άδικο και θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να υπερασπιστούν τους αντίχριστους. Μπορεί ο οίκος του Θεού να τους αφήσει να επικρατήσουν; Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ρίξει τα δίχτυα του πάνω σε όλους αυτούς και να τους αποπέμψει. Είναι δαίμονες της συμμορίας των αντίχριστων και ούτε ένας από αυτούς δεν πρέπει να ξεφύγει. Άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι σπάνια ενεργούν μόνοι τους· τις περισσότερες φορές, συγκροτούν μια ομάδα τουλάχιστον δύο-τριών ανθρώπων, με την οποία αναλαμβάνουν δράση. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις αντίχριστων που ενεργούν ατομικά. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν ταλέντα ή ίσως επειδή δεν τους δόθηκε ακόμη η ευκαιρία. Όμως, αυτό που έχουν κοινό με τους άλλους είναι η ιδιαίτερη αγάπη τους για τη θέση. Μην υποθέτεις ότι δεν αγαπούν τη θέση επειδή δεν έχουν δεξιότητες ή μόρφωση. Αυτό είναι λάθος. Δεν έχεις διακρίνει ξεκάθαρα την ουσία ενός αντίχριστου· εφόσον κάποιος είναι αντίχριστος, αγαπά τη θέση. Αφού οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, τότε γιατί καλλιεργούν μια τέτοια ομάδα μπερδεμένων ανθρώπων, σκουπιδιών και παρασίτων που τους φιλούν τα πόδια; Σκοπεύουν να συνεργαστούν μ’ αυτούς τους ανθρώπους; Αν μπορούσαν πραγματικά να συνεργαστούν μαζί τους, τότε η δήλωση ότι «οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν» θα ήταν αβάσιμη. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν· η λέξη «κανέναν» αναφέρεται κυρίως στους θετικούς ανθρώπους, αλλά αν λάβει κανείς υπόψη τη διάθεση ενός αντίχριστου, δεν μπορούν να συνεργαστούν ούτε με τους συνεργούς τους. Γιατί, λοιπόν, καλλιεργούν αυτούς τους ανθρώπους; Καλλιεργούν μια ομάδα μπερδεμένων ανθρώπων που είναι εύκολο να τους διατάζουν, να τους χειρίζονται, που δεν έχουν δικές τους απόψεις και κάνουν ό,τι τους πουν εκείνοι, που θα συνεχίσουν μαζί να διαφυλάττουν τη θέση των αντίχριστων. Αν ένας αντίχριστος βασιζόταν στον εαυτό του, θα ήταν εντελώς μόνος του και δεν θα ήταν εύκολο να διαφυλάξει τη θέση του. Γι’ αυτό παίρνει με το μέρος του μια ομάδα μπερδεμένων ανθρώπων που τον περιτριγυρίζουν κάθε μέρα και κάνουν πράγματα για χάρη του. Παραπλανά ακόμα και τον εκλεκτό λαό του Θεού: Αναφέρει ότι αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια και ότι υποφέρουν· λέει ότι αξίζουν να καλλιεργηθούν· λέει ακόμα και ότι όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάποιο πρόβλημα, ζητούν τη δική του συμβουλή και ρωτούν εκείνον, ότι είναι όλοι υπάκουοι και υποτακτικοί άνθρωποι. Κάνει το καθήκον του σε συνεργασία με άλλους; Ο αντίχριστος βρίσκει μια ομάδα ανθρώπων που θα ενεργούν για εκείνον, που θα είναι υποχείριά του, συνεργοί του, προκειμένου να εδραιώσει τη θέση του. Αυτό δεν είναι συνεργασία· είναι λειτουργία της δικής τους επιχείρησης. Έτσι είναι η δύναμη των αντίχριστων.

Τι λέτε, είναι δύσκολο να συνεργαστείτε με άλλους ανθρώπους; Στην πραγματικότητα δεν είναι. Θα έλεγε κανείς, μάλιστα, ότι είναι εύκολο. Αλλά γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να το θεωρούν δύσκολο; Επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Για εκείνους που διαθέτουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, είναι σχετικά εύκολο να συνεργάζονται με τους άλλους και αισθάνονται ότι πρόκειται για κάτι ευχάριστο. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν είναι εύκολο για κανέναν να πετύχει πράγματα μόνος του, και με όποιον τομέα κι αν ασχολείται ή ό,τι κι αν κάνει, είναι πάντα καλό να υπάρχει κάποιος εκεί για να επισημαίνει κάποια πράγματα και να προσφέρει βοήθεια —πολύ πιο εύκολο από το να το κάνει μόνος του. Επίσης, υπάρχουν όρια στο τι είναι ικανό να κάνει το επίπεδο των ανθρώπων ή στο τι μπορούν οι ίδιοι να βιώσουν. Κανείς δεν μπορεί να είναι άριστος σε όλες τις ειδικότητες: Είναι αδύνατο ένα άτομο να γνωρίζει τα πάντα, να είναι ικανό να κάνει τα πάντα, να καταφέρει τα πάντα —είναι αδύνατο και όλοι θα πρέπει να διαθέτουν μια τέτοια λογική. Και έτσι, ό,τι κι αν κάνεις, είτε είναι σημαντικό είτε όχι, θα χρειάζεσαι πάντα να υπάρχει κάποιος εκεί για να σε συνδράμει, να σου δίνει υποδείξεις και συμβουλές ή να κάνει πράγματα σε συνεργασία μαζί σου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί ότι θα κάνεις τα πράγματα πιο σωστά, θα κάνεις λιγότερα λάθη και θα είναι λιγότερο πιθανό να παραστρατήσεις —είναι καλό αυτό. Πιο συγκεκριμένα, το να υπηρετείς τον Θεό, είναι μεγάλη υπόθεση, ενώ το να μην διορθώνεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση θα μπορούσε να σε βάλει σε κίνδυνο! Όταν οι άνθρωποι έχουν σατανικές διαθέσεις, μπορεί να επαναστατήσουν εναντίον του Θεού και να Του εναντιωθούν ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Οι άνθρωποι που ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις μπορούν να αρνηθούν τον Θεό, να Του εναντιωθούν και να Τον προδώσουν ανά πάσα στιγμή. Οι αντίχριστοι είναι πολύ ηλίθιοι, δεν το συνειδητοποιούν αυτό και σκέφτονται: «Δυσκολεύτηκα αρκετά ν’ αποκτήσω εξουσία, γιατί να τη μοιραστώ με οποιονδήποτε άλλο; Αν τη δώσω σε άλλους, αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχω τίποτα για τον εαυτό μου, έτσι δεν είναι; Πώς μπορώ να επιδείξω τα ταλέντα και τις ικανότητές μου χωρίς εξουσία;» Δεν ξέρουν ότι αυτό που έχει εμπιστευτεί ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι εξουσία ή θέση, αλλά καθήκον. Οι αντίχριστοι αποδέχονται μόνο την εξουσία και τη θέση, αφήνουν τα καθήκοντά τους στην άκρη και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Αντίθετα, επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση και το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν την εξουσία, να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να ενδίδουν στα οφέλη της θέσης αυτής. Είναι πολύ επικίνδυνο το να πράττεις κατ’ αυτόν τον τρόπο —έτσι εναντιώνεσαι στον Θεό! Όποιος επιδιώκει φήμη, κέρδος και θέση αντί να κάνει σωστά το καθήκον του παίζει με τη φωτιά, παίζει με τη ζωή του. Όσοι παίζουν με τη φωτιά και με τη ζωή τους μπορεί ανά πάσα στιγμή να αυτοκαταδικαστούν. Σήμερα, ως επικεφαλής ή ως εργάτης, υπηρετείς τον Θεό, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο πράγμα. Δεν κάνεις πράγματα για κάποιο άτομο, ούτε βέβαια δουλεύεις για να πληρώνεις λογαριασμούς και να φέρνεις φαγητό στο τραπέζι. Αντίθετα, εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία. Και δεδομένου, ειδικότερα, ότι το καθήκον αυτό σού το έχει αναθέσει ο Θεός, τι συνεπάγεται η εκτέλεσή του; Συνεπάγεται ότι είσαι υπόλογος απέναντι στον Θεό για το καθήκον σου, είτε το κάνεις καλά είτε όχι. Στο τέλος, πρέπει να λογοδοτήσεις στον Θεό, πρέπει να υπάρξει ένα αποτέλεσμα. Αυτό που έχεις αποδεχτεί είναι μια ανάθεση από τον Θεό, μια ιερή ευθύνη, επομένως ανεξάρτητα από το πόσο σημαντική ή ασήμαντη είναι αυτή η ευθύνη, είναι μια σοβαρή υπόθεση. Πόσο σοβαρή είναι; Σε μικρότερη κλίμακα, αφορά το κατά πόσο μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια σε αυτήν τη ζωή και το πώς σε βλέπει ο Θεός. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, σχετίζεται άμεσα με τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου, με την έκβασή σου. Αν διαπράττεις το κακό και εναντιώνεσαι στον Θεό, θα καταδικαστείς και θα τιμωρηθείς. Ό,τι κάνεις όταν εκτελείς το καθήκον σου καταγράφεται από τον Θεό, Εκείνος δε έχει τις δικές Του αρχές και πρότυπα για τον τρόπο με τον οποίο βαθμολογείται και αξιολογείται αυτό. Ο Θεός καθορίζει την έκβασή σου με βάση όλα όσα εκδηλώνεις όσο εκτελείς το καθήκον σου. Είναι αυτό σοβαρό ζήτημα; Είναι, όντως! Αν, λοιπόν, σου ανατεθεί μια εργασία, είναι δικό σου θέμα να τη χειριστείς; (Όχι.) Αυτό το έργο δεν είναι κάτι που μπορείς να ολοκληρώσεις μόνος σου, αλλά απαιτεί ν’ αναλάβεις την ευθύνη γι’ αυτό. Η ευθύνη είναι δική σου· εσύ πρέπει να ολοκληρώσεις αυτήν την ανάθεση. Σε τι αφορά αυτό; Αφορά στη συνεργασία· στον τρόπο με τον οποίο συνεργάζεσαι όταν παρέχεις υπηρεσία, στον τρόπο με τον οποίο συνεργάζεσαι για να εκτελέσεις το καθήκον σου, για να ολοκληρώσεις την ανάθεσή σου, για ν’ ακολουθήσεις το θέλημα του Θεού. Σε αυτά τα πράγματα αφορά.

Η αρμονική συνεργασία συνεπάγεται πολλά πράγματα. Αν μη τι άλλο, ένα από αυτά τα πολλά πράγματα είναι να επιτρέπεις στους άλλους να μιλούν και να κάνουν διαφορετικές προτάσεις. Εάν είσαι πραγματικά λογικός, ανεξάρτητα από το είδος του έργου που κάνεις, πρέπει πρώτα να μάθεις να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές, αλλά και να παίρνεις την πρωτοβουλία να ζητάς τη γνώμη των άλλων. Εφόσον λαμβάνεις σοβαρά υπόψη κάθε πρόταση και στη συνέχεια λύνετε τα προβλήματα σε σύμπνοια, ουσιαστικά επιτυγχάνεις αρμονική συνεργασία. Έτσι, θ’ αντιμετωπίζεις πολύ λιγότερες δυσκολίες στο καθήκον σου. Ό,τι προβλήματα κι αν προκύψουν, θα είναι εύκολο να τα λύσεις και να τα χειριστείς. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αρμονικής συνεργασίας. Μερικές φορές υπάρχουν διαφωνίες για ασήμαντα θέματα· εφόσον, όμως, αυτές δεν επηρεάζουν το έργο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ωστόσο, σε βασικά θέματα και μείζονα ζητήματα που αφορούν το έργο της εκκλησίας, πρέπει να καταλήξετε σε συναίνεση και να αναζητήσετε την αλήθεια για να τα λύσετε. Ως επικεφαλής ή εργάτης, αν θεωρείς πάντα τον εαυτό σου ανώτερο από τους άλλους και απολαμβάνεις το καθήκον σου λες και είναι καμιά κυβερνητική θέση, ενδίδεις πάντα στα οφέλη της θέσης σου, κάνεις πάντα τα δικά σου σχέδια, μονίμως σκέφτεσαι και απολαμβάνεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση σου, διευθύνεις πάντα τη δική σου επιχείρηση και επιδιώκεις πάντα να αποκτήσεις υψηλότερη θέση, να διαχειρίζεσαι και να ελέγχεις περισσότερους ανθρώπους, καθώς και να διευρύνεις το εύρος της εξουσίας σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Είναι πολύ επικίνδυνο να αντιμετωπίζεις ένα σημαντικό καθήκον ως ευκαιρία να απολαύσεις τη θέση σου λες και είσαι κυβερνητικός αξιωματούχος. Αν ενεργείς πάντα έτσι και δεν επιθυμείς να συνεργαστείς με άλλους, δεν θέλεις να αμβλύνεις τη δύναμή σου και να τη μοιραστείς με κανέναν άλλον, δεν θέλεις να έχει κανένας άλλος να σε επισκιάσει, να κλέψει την παράσταση, αλλά θέλεις μόνο να απολαμβάνεις την εξουσία μόνος σου, τότε είσαι αντίχριστος. Εάν, όμως, αναζητάς συχνά την αλήθεια, ασκείσαι επαναστατώντας ενάντια στη σάρκα, στα κίνητρα και τις ιδέες σου και είσαι σε θέση να αναλαμβάνεις την πρωτοβουλία για συνεργασία με τους άλλους, εάν ανοίγεις την καρδιά σου για να συμβουλεύεσαι και να αναζητάς μαζί με άλλους, ακούς προσεκτικά τις ιδέες και τις προτάσεις τους και αποδέχεσαι τις συμβουλές που είναι σωστές και συνάδουν με την αλήθεια, ανεξάρτητα από το πρόσωπο από το οποίο προέρχονται, τότε ασκείσαι με συνετό και ορθό τρόπο και μπορείς να αποφύγεις το λάθος μονοπάτι, κάτι που μπορεί να σε προστατεύσει. Πρέπει να εγκαταλείψεις τους ηγετικούς τίτλους, να εγκαταλείψεις τον βρώμικο αέρα της θέσης, να συμπεριφέρεσαι σαν συνηθισμένος άνθρωπος, να παραμένεις στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους και να έχεις υπεύθυνη στάση απέναντι στο καθήκον σου. Εάν βλέπεις διαρκώς το καθήκον σου ως επίσημο τίτλο και θέση ή ως ένα είδος δάφνινου στεφάνου και φαντάζεσαι ότι λόγος ύπαρξης των άλλων είναι να δουλεύουν για τη θέση σου και να την υπηρετούν, αυτό είναι προβληματικό κι ο Θεός θα σε απεχθάνεται και θα νιώθει αηδιασμένος μαζί σου. Εάν πιστεύεις ότι είσαι ισότιμος με τους άλλους, απλώς έχεις μια κάπως μεγαλύτερη ανάθεση και περισσότερη ευθύνη από τον Θεό, εάν μπορείς να μάθεις να τους φέρεσαι επί ίσοις όροις, και μάλιστα είσαι σε θέση να πέσεις στο ίδιο επίπεδο μ’ αυτούς ζητώντας να μάθεις τι σκέφτονται οι άλλοι, αν μπορείς ν’ ακούς ειλικρινά και προσεκτικά τι λένε, τότε θα συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους. Τι αντίκτυπο θα έχει αυτή η αρμονική συνεργασία; Ο αντίκτυπος είναι τεράστιος. Θα κερδίσεις πράγματα που δεν είχες ποτέ πριν, δηλαδή το φως της αλήθειας και τις πραγματικότητες της ζωής. Θα ανακαλύψεις τα προσόντα των άλλων και θα μάθεις από τα πλεονεκτήματά τους. Είναι και κάτι άλλο: Αντιλαμβάνεσαι τους άλλους ως ηλίθιους, χαζούς, ανόητους, κατώτερους από σένα· όταν όμως ακούς τις απόψεις τους ή σου ανοίγονται οι άλλοι, ανακαλύπτεις άθελά σου ότι κανείς δεν είναι τόσο συνηθισμένος όσο νομίζεις, ότι ο καθένας μπορεί να προσφέρει διαφορετικές σκέψεις και ιδέες, ότι όλοι έχουν την αξία τους. Αν μάθεις να συνεργάζεσαι αρμονικά, πέρα από το ότι αυτό σε βοηθάει να μαθαίνεις από τα δυνατά σημεία των άλλων, μπορεί να αποκαλύψει και την αλαζονεία και την αυταρέσκειά σου και να πάψεις έτσι να φαντάζεσαι ότι είσαι έξυπνος. Όταν δεν θεωρείς πλέον τον εαυτό σου εξυπνότερο και καλύτερο απ’ όλους τους άλλους, θα πάψεις να ζεις σ’ αυτήν τη ναρκισσιστική κατάσταση αυτοθαυμασμού. Και αυτό θα σε προστατεύει, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι το δίδαγμα που θα πρέπει να αντλήσεις και το όφελος που θα πρέπει να αποκομίσεις από τη συνεργασία με τους άλλους.

Στις αλληλεπιδράσεις Μου με τους ανθρώπους, ακούω προσεκτικά τι λένε οι περισσότεροι. Κρίνω σκόπιμο να εξετάζω τους ανθρώπους κάθε λογής, να τους ακούω να μιλάνε και να μελετώ τη γλώσσα και το ύφος που χρησιμοποιούν όταν μιλάνε. Για παράδειγμα, παλιότερα θεωρούσες ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μόνο λίγη μόρφωση και δεν γνωρίζουν τις δεξιότητες ενός επαγγέλματος, οπότε δεν χρειάζεται ν’ αλληλεπιδράς μαζί τους. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι σωστό. Όταν έρχεσαι σ’ επαφή με αυτούς τους ανθρώπους ή ακόμη και με κάποιους ιδιαίτερους ανθρώπους, είσαι σε θέση να κατανοήσεις πράγματα που έχουν βαθιά μέσα τους και τα οποία δεν μπορείς να δεις ούτε ν’ αντιληφθείς· πράγματα όπως οι σκέψεις και οι απόψεις τους, εκ των οποίων κάποιες είναι στρεβλές και κάποιες ορθές. Ασφαλώς, αυτή η «ορθότητα» μπορεί ν’ απέχει πολύ από την αλήθεια, μπορεί να μην έχει καμία σχέση μ’ αυτήν. Όμως εσύ θα είσαι σε θέση να μάθεις περισσότερες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι αυτό καλό για σένα; (Ναι.) Αυτό είναι διορατικότητα· είναι ένας τρόπος να ενισχύσεις τη διορατικότητά σου. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Σε τι ωφελεί να ενισχύσουμε τη διορατικότητά μας;» Ωφελεί στον τρόπο με τον οποίο κατανοείς τους κάθε λογής ανθρώπους και στον τρόπο με τον οποίο διακρίνεις και αναλύεις τους κάθε λογής ανθρώπους, και ακόμη περισσότερο στην ικανότητά σου να βοηθάς κάθε λογής ανθρώπους. Αυτό είναι το μονοπάτι στο οποίο πραγματοποιείται πολύ έργο. Κάποιοι άνθρωποι είναι δήθεν πνευματικοί και πιστεύουν το εξής: «Τώρα που πιστεύω στον Θεό, δεν ακούω εκπομπές ή τις ειδήσεις ούτε διαβάζω τις εφημερίδες. Δεν αλληλεπιδρώ με τον έξω κόσμο. Όλοι οι άνθρωποι, όλων των κοινωνικών στρωμάτων και των επαγγελμάτων, είναι διάβολοι!» Ε, λοιπόν, κάνεις λάθος. Αν κατέχεις την αλήθεια, εξακολουθείς να φοβάσαι ν’ αλληλεπιδράσεις με διαβόλους; Ακόμη κι ο Θεός μερικές φορές έχει αλληλεπιδράσεις με τον Σατανά στο πνευματικό βασίλειο. Αλλάζει λόγω αυτού; Ούτε στο ελάχιστο. Φοβάσαι να έχεις αλληλεπιδράσεις με διαβόλους, και αυτός ο φόβος κρύβει μέσα του ένα πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, αυτό που πρέπει να φοβάσαι είναι ότι δεν κατανοείς την αλήθεια, ότι είναι ανακριβής η κατανόησή σου και η άποψή σου για την πίστη στον Θεό και την αλήθεια, ότι έχεις πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και ότι είσαι υπερβολικά δογματικός. Γι’ αυτό, είτε είσαι επικεφαλής ή εργάτης είτε υπεύθυνος μιας ομάδας, για όποια δουλειά κι αν είσαι υπεύθυνος και όποιον ρόλο κι αν διαδραματίζεις, πρέπει να μάθεις να συνεργάζεσαι με άλλους και ν’ αλληλεπιδράς μαζί τους. Μην αραδιάζεις ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις και μην προσποιείσαι μονίμως ότι είσαι ευγενής για να κάνεις τους άλλους να σου δίνουν βάση. Αν αραδιάζεις μονίμως ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις και δεν μπορείς ποτέ να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε να συνεργαστείς με άλλους, τότε γελοιοποιείσαι. Ποιος θα σου δώσει τότε σημασία; Πώς κατέληξαν σε παρακμή οι Φαρισαίοι; Κήρυτταν μονίμως θεολογικές θεωρίες και αράδιαζαν ιδέες που ακούγονταν μεγαλειώδεις. Όσο συνέχιζαν να το κάνουν αυτό, ο Θεός δεν ήταν πλέον μέσα στην καρδιά τους· Τον απαρνήθηκαν, και μάλιστα χρησιμοποίησαν τις αντιλήψεις, τους νόμους και τους κανόνες των ανθρώπων για να καταδικάσουν τον Θεό και να Του εναντιωθούν και για να Τον σταυρώσουν. Κρατούσαν στο χέρι τη Βίβλο όλη μέρα, τη διάβαζαν και τη μελετούσαν, και μπορούσαν ν’ απαγγείλουν μ’ ευγλωττία τις γραφές. Και τι συνέπεια είχε αυτό στο τέλος; Δεν ήξεραν πού είναι ο Θεός ούτε ποια είναι η διάθεσή Του και, παρόλο που είχε εκφράσει πολλές αλήθειες, δεν τις αποδέχθηκαν ούτε στο ελάχιστο, αλλά Του εναντιώθηκαν και Τον καταδίκασαν. Αυτό δεν ήταν το τέλος τους; Ξέρετε καλά ποια ήταν τ’ αποτελέσματα. Έχετε εσείς τέτοιες παράλογες απόψεις κατά την πίστη σας στον Θεό; Δεν είστε εντελώς αποκομμένοι; (Είμαστε.) Βλέπετε Εμένα να είμαι κλειστός; Μερικές φορές διαβάζω τις ειδήσεις και μερικές φορές βλέπω συνεντεύξεις με ειδικούς προσκεκλημένους και άλλα τέτοια προγράμματα· κάποιες φορές πιάνω ψιλοκουβέντα με τους αδελφούς και τις αδελφές και κάποιες φορές κουβεντιάζω με κάποιον που μαγειρεύει ή καθαρίζει. Μιλάω λίγο με όποιον βλέπω. Μη νομίζεις ότι επειδή έχεις αναλάβει μια εργασία ή επειδή έχεις κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο ή ακόμη και επειδή έχεις αναλάβει μια ειδική αποστολή, είσαι πιο ξεχωριστός από τους άλλους. Αυτό είναι λάθος. Μόλις πιστέψεις ότι είσαι πιο ξεχωριστός από τους άλλους, αυτή η λανθασμένη άποψη θα σε κλειδώσει σ’ ένα κλουβί χωρίς να το καταλάβεις· θα σε απομονώσει από τον έξω κόσμο μ’ ένα σιδερένιο και χάλκινο τείχος. Τότε θα νιώσεις ότι είσαι ανώτερος από όλους, ότι δεν μπορείς να κάνεις το ένα ή το άλλο, ότι δεν μπορείς να μιλάς ή να επικοινωνείς με τον τάδε άνθρωπο, ότι δεν μπορείς ούτε να γελάς. Και τι γίνεται στο τέλος; Σε τι μετατρέπεσαι; (Σε έναν απομονωμένο και μοναχικό άνθρωπο.) Γίνεσαι ένας απομονωμένος και μοναχικός άνθρωπος. Δες πώς παλιά οι αυτοκράτορες έλεγαν μονίμως πράγματα όπως «Μόνο εγώ είμαι έτσι», «Αποκλειστικά και μόνο εγώ είμαι αυτό ή το άλλο», «Μόνο εγώ σκέφτομαι»· πάντοτε δήλωναν ότι ήταν μόνοι σε όλα. Αν δηλώνεις μονίμως πως είσαι μόνος σου, πόσο σπουδαίος θα πρέπει να νομίζεις ότι είσαι; Τόσο σπουδαίος που έχεις γίνει πραγματικά ο υιός των ουρανών; Αυτό είσαι; Στην ουσία, είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αν νομίζεις διαρκώς ότι είσαι σπουδαίος και ξεχωριστός, τότε έχεις πρόβλημα. Τα πράγματα θα εξελιχθούν άσχημα. Αν έχεις τέτοια λανθασμένη οπτική στις κοσμικές σου αλληλεπιδράσεις, τότε οι τρόποι και τα μέσα με τα οποία ενεργείς θ’ αλλάξουν· οι αρχές σου θ’ αλλάξουν. Αν πιστεύεις μονίμως ότι ξεχωρίζεις, ότι είσαι ανώτερος από όλους τους άλλους, ότι δεν θα έπρεπε να κάνεις το ένα ή το άλλο πράγμα, ότι αυτά τα πράγματα είναι κατώτερα της θέσης και της αίγλης σου, τότε δεν έχουν εξελιχθεί άσχημα τα πράγματα; (Ναι.) Θα πιστεύεις το εξής: «Με τη θέση που έχω, δεν μπορώ έτσι απλά να λέω τα πάντα στους άλλους!» «Με τη θέση που έχω, δεν μπορώ να πω στους άλλους ότι είμαι επαναστατικός!» «Με την αίγλη που έχω, δεν μπορώ να μιλήσω στους άλλους για πράγματα που με απαξιώνουν, όπως για τις αδυναμίες μου, τα ελαττώματά μου, τα σφάλματά μου και την έλλειψη μόρφωσής μου· σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να μάθει κανείς γι’ αυτά τα πράγματα!» Αυτό θα ήταν εξουθενωτικό, έτσι δεν είναι; (Ναι, θα ήταν.) Αν ζούσες με τόσο εξουθενωτικό τρόπο, θα μπορούσες να κάνεις καλά το καθήκον σου; (Όχι.) Από πού πηγάζει το πρόβλημα; Πηγάζει από τις απόψεις σου για το καθήκον σου και τη θέση σου. Όσο σπουδαίος «αξιωματούχος» κι αν είσαι, όποια θέση κι αν κατέχεις, για όσους ανθρώπους κι αν είσαι υπεύθυνος, στην πραγματικότητα το μόνο διαφορετικό είναι το καθήκον σου. Δεν διαφέρεις από τους άλλους. Δεν μπορείς να το δεις αυτό όπως είναι, αλλά πάντα νιώθεις στην καρδιά σου το εξής: «Δεν είναι ένα διαφορετικό καθήκον, στην πραγματικότητα η διαφορά έγκειται στην αίγλη. Πρέπει να είμαι ανώτερος από τους άλλους. Πώς θα μπορούσα να συνεργαστώ με τους άλλους; Ας συνεργαστούν εκείνοι μαζί μου· εγώ δεν μπορώ να συνεργαστώ μαζί τους!» Αν σκέφτεσαι πάντα έτσι, αν θέλεις πάντα να είσαι ανώτερος από όλους τους άλλους, να πατάς στους ώμους των άλλων, να είσαι υπεράνω και να τους κοιτάζεις αφ’ υψηλού, τότε δεν θα είναι εύκολο να συνεργαστείς μαζί τους. Θα σκέφτεσαι πάντα: «Τι ξέρει αυτός ο άνθρωπος; Αν ήξερε πράγματα, οι αδελφοί και οι αδελφές θα τον είχαν επιλέξει ως επικεφαλής. Γιατί, λοιπόν, επέλεξαν εμένα; Επειδή είμαι καλύτερος από αυτόν. Οπότε, δεν πρέπει να συζητάω πράγματα μαζί του. Αν το έκανα, αυτό θα σήμαινε ότι δεν είμαι σπουδαίος. Για ν’ αποδείξω ότι είμαι σπουδαίος, δεν γίνεται να συζητάω πράγματα με κανέναν. Κανένας δεν είναι κατάλληλος για να συζητάει το έργο μαζί μου· κανένας απολύτως!» Έτσι σκέφτονται οι αντίχριστοι.

Στην ηπειρωτική Κίνα, το Κομμουνιστικό Κόμμα καταστέλλει τη θρησκευτική πίστη. Είναι ένα φρικτό περιβάλλον. Όσοι πιστεύουν στον Θεό αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να συλληφθούν ανά πάσα στιγμή, οπότε οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν συναθροίζονται τόσο τακτικά. Κατά καιρούς, δεν μπορούν καν να κάνουν συναντήσεις συνεργατών μία φορά τον μήνα· περιμένουν μέχρι να τους επιτρέψουν οι συνθήκες να συναθροιστούν ή μέχρι να βρουν έναν κατάλληλο χώρο. Πώς, λοιπόν, διεξάγεται το έργο; Όταν υπάρχουν εργασιακές ρυθμίσεις, πρέπει να βρεθεί κάποιος να τις παραδώσει. Μια φορά, βρήκαμε έναν αδελφό εκεί κοντά, για να παραδώσει τις εργασιακές ρυθμίσεις στον επικεφαλής της περιφέρειας. Αυτός ο αδελφός ήταν ένας συνηθισμένος πιστός και, όταν παρέδωσε τις εργασιακές ρυθμίσεις, ο επικεφαλής της περιφέρειας τις διάβασε και είπε: «Χμ. Είναι όπως τις περίμενα». Γιατί καμάρωνε μπροστά σε αυτόν τον αδελφό; Έκανε τον καμπόσο, ώστε όποιος τον έβλεπε να έλεγε: «Πω πω, πόσο αξιοπρεπής και κομψός δείχνει μ’ αυτό που είπε!» Και αυτό δεν είναι τίποτα· αμέσως μετά, είπε: «Αυτόν τον τύπο έστειλαν να μου παραδώσει τις εργασιακές ρυθμίσεις; Δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα!» Αυτό σήμαινε το εξής: «Εγώ είμαι επικεφαλής περιφέρειας, ένας σημαντικός επικεφαλής. Πώς μπόρεσαν να στείλουν έναν συνηθισμένο πιστό να μου παραδώσει πράγματα; Δεν είναι αυτό υπέρβαση της ιεραρχίας; Ο άνωθεν πραγματικά με υποτιμά. Είμαι επικεφαλής περιφέρειας, οπότε θα έπρεπε τουλάχιστον να στείλουν έναν επικεφαλής επαρχίας για να το παραδώσει αυτό, κι ωστόσο το ανέθεσαν στον κατώτερο συνηθισμένο πιστό· δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα!» Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός ο επικεφαλής! Πόσο εκτιμά τη θέση του, για να λέει ότι ο άνθρωπος που παρέδωσε τις εργασιακές ρυθμίσεις δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα; Χρησιμοποιεί τον τίτλο του ως πρόσχημα για να επιβάλει την εξουσία του. Δεν είναι διαβολικός; (Ναι.) Είναι όντως διαβολικός. Στο έργο της εκκλησίας, είμαστε επιλεκτικοί σε σχέση με το ποιος παραδίδει πράγματα ή δίνει ειδοποιήσεις; Σε ένα περιβάλλον όπως η ηπειρωτική Κίνα, οι αδελφοί και οι αδελφές αντιμετωπίζουν μεγάλους κινδύνους όταν είναι καθ’ οδόν για να παραδώσουν κάτι, κι ωστόσο όταν αυτός ο αδελφός έφτασε με τις εργασιακές ρυθμίσεις, ο επικεφαλής τού είπε ότι δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα, υπονοώντας ότι πρέπει να βρεθεί κάποιος που να είναι σε επαρκή βαθμίδα, κάποιος αντίστοιχος με τον επικεφαλής από πλευράς αίγλης και θέσης, και ότι οτιδήποτε άλλο ήταν υποτιμητικό για τον επικεφαλής. Δεν είναι αυτή η διάθεση ενός αντίχριστου; (Ναι.) Είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Αυτός ο διαβολικός άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει πραγματικό έργο και δεν έχει δεξιότητες, κι ωστόσο έχει τέτοιες απαιτήσεις· εξακολουθεί να δίνει τέτοια έμφαση στη θέση. Ποια είναι η ατάκα του; «Δεν είναι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα». Ρωτάει πρώτα όποιον μιλάει μαζί του: «Τι επιπέδου επικεφαλής είσαι; Είσαι υπεύθυνος μιας μικρής ομάδας; Φύγε από ’δώ· δεν είσαι σε αρκετά υψηλή βαθμίδα!» Αν τη συνάθροιση την κάνει ο Άνωθεν αδελφός, θα πηγαίνει πάντα μπροστά και θα λέει: «Αυτός ο αδελφός είναι ο σπουδαιότερος ανάμεσα στους επικεφαλής της εκκλησίας, και αμέσως μετά είμαι εγώ. Όπου κι αν καθίσει, πηγαίνω ακριβώς δίπλα του, σύμφωνα με την ιεραρχία». Τόσο ξεκάθαρο είναι αυτό στο μυαλό του. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; (Ναι.) Είναι τόσο ξεδιάντροπο· δεν έχει καθόλου αυτογνωσία! Πόσο ξεδιάντροπος είναι; Αρκετά για ν’ αηδιάζει τους άλλους. Παρόλο που έχει τον τίτλο του επικεφαλής, τι είναι ικανός να κάνει; Πόσο καλά το κάνει; Πρέπει να παρουσιάσει πρώτα κάποια αποτελέσματα για να μπορεί να καμαρώνει για τα προσόντα του· αυτό θα ήταν πρέπον, αυτό θα ήταν λογικό. Κι ωστόσο, διαχωρίζει τους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα, χωρίς να έχει πετύχει καθόλου αποτελέσματα, χωρίς να έχει κάνει κανένα έργο! Και ποια είναι, λοιπόν, η δική του βαθμίδα; Ως επικεφαλής περιφέρειας, δεν έχει κάνει και πολύ πραγματικό έργο· υστερεί σε σχέση μ’ αυτήν τη βαθμίδα. Αν Εγώ διαχώριζα τους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα, θα μπορούσε κανείς να έρθει κοντά Μου; Όχι. Με βλέπετε να διαχωρίζω τους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα, όταν αλληλεπιδρώ μαζί τους; Όχι. Όποιον κι αν συναντώ, του μιλάω λίγο αν μπορώ και, αν δεν έχω χρόνο, απλώς τον χαιρετώ και αυτό είναι όλο. Όμως, αυτός ο αντίχριστος δεν σκέφτεται έτσι. Θεωρεί την αίγλη, τη θέση και την κοινωνική καταξίωση πιο σημαντικά από οτιδήποτε, πιο πολύτιμα ακόμα και από την ίδια του τη ζωή. Όταν κάνετε μαζί με άλλους το καθήκον σας, τους διαχωρίζετε με βάση τη βαθμίδα; Κάποιοι άνθρωποι διαχωρίζουν τους άλλους με βάση τη βαθμίδα σε οτιδήποτε κάνουν· για ψύλλου πήδημα, θα πουν ότι οι άλλοι υπερβαίνουν τη βαθμίδα τους στο έργο που κάνουν και στις ειδοποιήσεις που δίνουν. Ποια βαθμίδα υπερβαίνουν; Κάνε πρώτα καλά το δικό σου καθήκον. Δεν μπορείς να κάνεις καλά κανένα καθήκον ούτε να κάνεις οποιοδήποτε έργο, κι ωστόσο διαχωρίζεις τους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα. Ποιος σου ζήτησε να το κάνεις αυτό; Δεν ήρθε ακόμα η στιγμή να γίνουν διαχωρισμοί με βάση τη βαθμίδα. Το κάνεις πολύ νωρίς· δεν έχεις καθόλου αυτογνωσία. Είναι φορές που πηγαίνουμε κάπου και βρίσκουμε ανθρώπους εκεί για να λύσουμε ένα πρόβλημα. Ψάχνουμε για κατάλληλους ανθρώπους με βάση τη βαθμίδα; Κατά κύριο λόγο όχι. Αν είσαι υπεύθυνος για το έργο, τότε θ’ αναζητήσουμε εσένα, κι αν εσύ δεν είσαι εκεί, τότε θα βρούμε κάποιον άλλο. Δεν κάνουμε διαχωρισμούς με βάση τη βαθμίδα ούτε με βάση την υψηλή ή τη χαμηλή θέση. Αν κάποιος κάνει από μόνος του τέτοιους διαχωρισμούς, τότε δεν έχει καθόλου αυτογνωσία και δεν κατανοεί τις αρχές. Αν διαχωρίζεις τους ανθρώπους με βάση τη θέση, τη βαθμίδα και τους τίτλους στον οίκο του Θεού με την ίδια σχολαστικότητα με την οποία το κάνουν οι άπιστοι, τότε πραγματικά δεν έχεις λογική! Δεν κατανοείς την αλήθεια· υστερείς πολύ. Δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό.

Μόλις μιλήσαμε για το πώς να κάνει κάποιος πράξη τη συνεργασία με άλλους. Είναι εύκολο πράγμα αυτό; Όποιος μπορεί ν’ αναζητήσει την αλήθεια, όποιος έχει λίγο αίσθημα ντροπής και ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, μπορεί να κάνει πράξη τη συνεργασία με άλλους. Εκείνοι που δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν είναι όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση, όσοι θέλουν μονίμως να έχουν το μονοπώλιο σε μια θέση και σκέφτονται διαρκώς την αξιοπρέπειά τους, τη θέση τους, τη φήμη και το κέρδος. Ασφαλώς, αυτή είναι και μία από τις κύριες εκδηλώσεις των αντίχριστων: Δεν συνεργάζονται με κανέναν ούτε μπορούν να πετύχουν αρμονική συνεργασία με κανέναν. Δεν κάνουν πράξη αυτήν την αρχή. Ποιος είναι ο λόγος; Δεν είναι πρόθυμοι να εκχωρήσουν εξουσία· δεν θέλουν να μάθουν οι άλλοι ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να διακρίνουν, ότι υπάρχουν πράγματα για τα οποία πρέπει ν’ αναζητήσουν συμβουλές. Παρουσιάζουν στους άλλους μια ψευδαίσθηση· τους κάνουν να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα, ότι ξέρουν τα πάντα, ότι σε τίποτε δεν είναι ανίδεοι, ότι έχουν όλες τις απαντήσεις και ότι τα πάντα είναι γι’ αυτούς εφικτά, δυνατά και πραγματοποιήσιμα· ότι δεν χρειάζονται τους άλλους ούτε τη βοήθειά τους, τις υπενθυμίσεις ή τις συμβουλές τους. Αυτός είναι ο ένας λόγος. Ποια είναι η πιο εξόφθαλμη διάθεση των αντίχριστων, πέραν αυτού; Με άλλα λόγια, ποια διάθεση θα μπορείς να διακρίνεις όταν έρθεις σ’ επαφή μαζί τους, απλώς και μόνο ακούγοντας μια-δυο φράσεις τους; Η αλαζονεία. Πόσο αλαζόνες είναι; Είναι αλαζόνες πέρα από κάθε λογική. Σαν να έχουν μια ψυχική νόσο. Για παράδειγμα, αν πιουν μια γουλιά νερό και το κάνουν με χάρη, θα το αναφέρουν σαν κάτι για το οποίο αξίζει να καμαρώνουν: «Δείτε με πόση χάρη πίνω νερό». Είναι ιδιαίτερα καλοί στο να κοκορεύονται και να επιδεικνύονται· είναι απίστευτα ξεδιάντροποι και ξετσίπωτοι. Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Κατά την άποψή τους, κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Είναι ιδιαίτερα καλοί στο να επιδεικνύονται και δεν έχουν καθόλου αυτογνωσία. Κάποιοι αντίχριστοι είναι πολύ άσχημοι, κι ωστόσο νομίζουν ότι έχουν ωραία εμφάνιση, οβάλ πρόσωπο, αμυγδαλωτά μάτια και τοξωτά φρύδια. Δεν έχουν καν αυτό το ίχνος αυτογνωσίας. Στην ηλικία των 30 ή 40 ετών, ο μέσος άνθρωπος θα έχει λίγο πολύ μια ακριβή εκτίμηση για την εμφάνισή του και τις ικανότητές του. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν έχουν τέτοιο ορθολογισμό. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι ότι η αλαζονική τους διάθεση έχει ξεπεράσει τα όρια του κανονικού ορθολογισμού. Πόσο αλαζόνες είναι; Ακόμα κι αν μοιάζουν με βάτραχο, εκείνοι θα πουν ότι είναι σαν κύκνος. Εκεί εντοπίζεται μια κάποια αδυναμία να διακρίνουν τι ισχύει και τι όχι, καθώς και μια τάση ν’ αντιστρέφουν τα πράγματα. Αυτός ο βαθμός αλαζονείας φτάνει σε σημείο ξεδιαντροπιάς· είναι ανεξέλεγκτη. Όταν οι συνηθισμένοι άνθρωποι λένε καλά πράγματα για τη δική τους εμφάνιση, δεν το θεωρούν πρέπον και νιώθουν αμηχανία. Αφού τα πουν, κοκκινίζουν από ντροπή για την υπόλοιπη μέρα. Οι αντίχριστοι δεν κοκκινίζουν από ντροπή. Επαινούν τον εαυτό τους για τα καλά πράγματα που έχουν κάνει και τα προτερήματα που έχουν, για τους τρόπους με τους οποίους είναι καλοί και καλύτεροι από τους άλλους· αυτά τα λόγια απλώς ξεχύνονται από το στόμα τους, σαν να είναι κάτι συνηθισμένο. Δεν κοκκινίζουν καν από ντροπή! Αυτή η αλαζονεία ξεπερνά κάθε μέτρο, κάθε ντροπή ή ορθολογισμό. Γι’ αυτό, στα μάτια των αντίχριστων, κάθε κανονικός άνθρωπος —και ιδίως κάθε άνθρωπος που αναζητά την αλήθεια και διαθέτει τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και κανονικό σκεπτικό— είναι μια μετριότητα, δεν έχει κανένα ταλέντο που να αξίζει να αναφερθεί, είναι κατώτερός τους και δεν έχει τα δικά τους προτερήματα και πλεονεκτήματα. Δικαίως θα μπορούσε να πει κανείς ότι επειδή είναι υπερόπτες και πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν θέλουν να συνεργάζονται ούτε να συζητούν πράγματα με κανέναν σε οτιδήποτε κάνουν. Μπορεί ν’ ακούνε κηρύγματα, να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, να βλέπουν την έκθεση των λόγων Του ή κατά καιρούς να κλαδεύονται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα παραδεχθούν ότι έχουν αποκαλύψει διαφθορά και ότι έχουν κάνει παράβαση, πόσο μάλλον ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν ότι είναι απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι, με συνηθισμένο επίπεδο. Δεν μπορούν να κατανοήσουν τέτοια πράγματα. Όσο κι αν τους κλαδέψεις, εκείνοι και πάλι θα πιστεύουν ότι έχουν καλό επίπεδο, ότι είναι ανώτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν δείχνει αυτό ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα γι’ αυτούς; (Ναι.) Έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Όπως κι αν κλαδευτούν, απλώς δεν μπορούν να σκύψουν το κεφάλι και να παραδεχθούν ότι δεν αξίζουν, ότι είναι ανίκανοι. Όπως το βλέπουν εκείνοι, αν παραδεχθούν τα προβλήματά τους, τα σφάλματα ή τη διαφθορά τους, θα είναι σαν να καταδικάζονται, σαν να καταστρέφονται. Έτσι σκέφτονται. Πιστεύουν ότι θα πάψουν να πιστεύουν στον Θεό με τέτοια ενέργεια και θα θεωρούν την πίστη τους ανούσια, μόλις οι άλλοι διακρίνουν τα σφάλματά τους ή μόλις αναγνωρίσουν ότι το επίπεδό τους είναι χαμηλό και ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση, αφού η θέση τους δεν θα είναι πλέον εξασφαλισμένη· θα έχουν χάσει τη θέση τους. Σκέφτονται το εξής: «Σε τι ωφελεί να ζήσω χωρίς θέση; Καλύτερα να πεθάνω!» Και εάν έχουν θέση, η αλαζονεία τους είναι ανεξέλεγκτη και κάνουν κακά πράγματα χωρίς κανένα όριο· και αν καταλήξουν σε αδιέξοδο και κλαδευτούν, θα θέλουν να εγκαταλείψουν το πόστο τους, θα γίνουν αρνητικοί και θ’ αδρανήσουν. Θέλετε να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Μην το σκέφτεστε καν. Τι πιστεύουν; «Τι θα έλεγες να μου δώσεις μια θέση και να με αφήσεις να ενεργώ μόνος μου; Θέλεις να συνεργαστώ με άλλους; Αυτό είναι αδύνατο! Μη μου βρεις συνεργάτη, δεν τον χρειάζομαι. Κανείς δεν είναι κατάλληλος για συνεργάτης μου. Διαφορετικά, απλώς μη με χρησιμοποιείς. Ζήτα από κάποιον άλλο να το κάνει!» Τι σόι πλάσμα είναι αυτό; «Μπορεί να υπάρχει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό». Αυτή είναι η νοοτροπία των αντίχριστων και αυτές είναι οι εκδηλώσεις τους. Δεν δείχνει αυτό ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα γι’ αυτούς; (Ναι.)

Στο πρώτο σημείο, το οποίο λέει ότι οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, τι υποδηλώνει η φράση «δεν μπορούν»; Ότι δεν συνεργάζονται με κανέναν και ότι δεν μπορούν να πετύχουν τη συνεργασία με άλλους· αυτά τα δύο δεν υποδηλώνει; Αυτές τις δύο σημασίες υποδηλώνει, όπως καθορίζονται από την ουσία των αντίχριστων. Παρόλο που οι άλλοι μπορεί να συνεργάζονται μαζί τους, η ουσία αυτού δεν είναι η πραγματική συνεργασία· είναι απλώς λακέδες, παρέχουν υποστήριξη, κάνουν θελήματα και χειρίζονται υποθέσεις γι’ αυτούς. Αυτό δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να θεωρηθεί συνεργασία. Πώς, λοιπόν, ορίζεται η «συνεργασία»; Στην πραγματικότητα, ο απώτερος σκοπός της συνεργασίας είναι να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές, να ενεργείς σύμφωνα με αυτές, να λύνεις κάθε πρόβλημα, να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις —αποφάσεις που συνάδουν με τις αρχές, χωρίς καμία απόκλιση— και να περιορίζεις τα λάθη στο έργο, έτσι ώστε να εκτελείς μόνο το καθήκον σου και όχι να κάνεις ό,τι θέλεις και να ξεφεύγεις από κάθε έλεγχο. Η πρώτη εκδήλωση του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό είναι ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Δεν είναι το ίδιο να μην μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν και να κάνουν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς». Το γεγονός ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν σημαίνει ότι δεν δίνουν βάση στα λόγια κανενός ούτε ζητούν τις υποδείξεις κανενός· δεν αναζητούν καν τις προθέσεις του Θεού ή τις αλήθεια-αρχές. Απλώς ενεργούν και συμπεριφέρονται όπως θέλουν. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι εκείνοι κυριαρχούν στο έργο τους, όχι η αλήθεια ούτε ο Θεός. Επομένως, η αρχή στο έργο τους είναι να δίνουν οι άλλοι βάση σε όσα λένε εκείνοι και να τους φέρονται σαν να είναι η αλήθεια, σαν να είναι ο Θεός. Αυτήν τη φύση δεν έχει αυτό; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, ίσως ο λόγος είναι ότι κατανοούν την αλήθεια και δεν χρειάζεται να συνεργαστούν». Αυτό συμβαίνει; Όσο περισσότερο κατανοεί κανείς την αλήθεια και την κάνει πράξη, τόσο περισσότερες είναι και οι πηγές στις οποίες στρέφεται για να ρωτήσει και ν’ αναζητήσει όταν ενεργεί. Συζητά και συναναστρέφεται για τα πράγματα περισσότερο με τους άλλους, σε μια προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει τη ζημιά και την πιθανότητα να προκύψουν λάθη. Όσο περισσότερο κατανοεί κανείς την αλήθεια, τόσο περισσότερη λογική έχει και είναι πιο πρόθυμος και ικανός να συνεργαστεί με άλλους. Έτσι δεν είναι; Και όσο λιγότερο πρόθυμος και ικανός είναι κάποιος να συνεργαστεί με άλλους —όπως εκείνοι που δεν δίνουν βάση σε κανέναν άλλο, που δεν λαμβάνουν υπόψη τις υποδείξεις κανενός άλλου, που δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν ενεργούν και που δεν είναι πρόθυμοι ν’ αναζητήσουν κατά πόσο οι πράξεις τους συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές— τόσο λιγότερο αναζητά και κατανοεί την αλήθεια. Τι πιστεύουν λανθασμένα αυτοί οι άνθρωποι; Πιστεύουν το εξής: «Οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν επιλέξει εμένα ως επικεφαλής τους· ο θεός μού έδωσε αυτήν την ευκαιρία να είμαι επικεφαλής. Άρα, όλα όσα κάνω συνάδουν με την αλήθεια· ό,τι κάνω είναι σωστό». Δεν είναι παρανόηση αυτό; Γιατί έχουν αυτήν την παρανόηση; Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Αυτοί οι άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια. Και κάτι άλλο: Αυτοί οι άνθρωποι πολύ απλά δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.

Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα. Όποιο καθήκον κι αν κάνει ένας αντίχριστος, με όποιον κι αν συνεργάζεται, θα υπάρχουν πάντα συγκρούσεις και διενέξεις. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αν είναι υπεύθυνος για την καθαριότητα και τακτοποιεί τους εσωτερικούς χώρους καθημερινά, για ποιον λόγο να μη θέλει να συνεργαστεί με άλλους;» Υπάρχει πρόβλημα διάθεσης σ’ αυτό: Με όποιον κι αν αλληλεπιδρά ή κάνει μια δουλειά, πάντα θα τον περιφρονεί, θα θέλει διαρκώς να του κάνει διάλεξη, να τον αναγκάζει να κάνει αυτό που λέει εκείνος. Θα λέγατε ότι άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορούν να είναι συνεργάσιμοι με άλλους ανθρώπους; Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν· αυτό συμβαίνει επειδή η διεφθαρμένη τους διάθεση είναι πολύ σοβαρή. Όχι μόνο δεν μπορούν να συνεργαστούν με τους άλλους, αλλά τους κάνουν και διάλεξη και τους περιορίζουν αφ’ υψηλού· θέλουν πάντα να κάθονται καβάλα στους άλλους και να τους αναγκάζουν να υπακούν σ’ αυτούς. Δεν είναι απλώς πρόβλημα διάθεσης· είναι και σοβαρό πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους. Δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική. Έτσι είναι οι κακοί άνθρωποι. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν· δεν μπορούν να τα πάνε καλά με κανέναν. Ποια πράγματα είναι κοινά στην ανθρώπινη φύση όλων των ανθρώπων; Ποια από αυτά τα πράγματα είναι συμβατά; Η συνείδηση και η λογική, καθώς και η στάση τους να αγαπούν την αλήθεια· αυτά είναι κοινά. Αν και οι δύο πλευρές διαθέτουν μια τέτοια κανονική ανθρώπινη φύση, τότε μπορούν να τα πάνε καλά. Αν όχι, τότε δεν μπορούν· και δεν μπορούν ούτε εάν ο ένας τη διαθέτει και ο άλλος δεν τη διαθέτει. Οι καλοί άνθρωποι και οι κακοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα πάνε καλά μεταξύ τους. Οι αγαθοί άνθρωποι και οι κακοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα πάνε καλά μεταξύ τους. Υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους οι άνθρωποι σε κανονικά πλαίσια: Για να μπορέσουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, πρέπει τουλάχιστον να έχουν συνείδηση και λογική και να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το ίδιο σκεπτικό για να μπορέσουν να συνεργαστούν στην εκτέλεση ενός καθήκοντος· πρέπει ν’ αξιοποιούν τα προτερήματα του άλλου και ν’ αντισταθμίζουν τις δικές τους αδυναμίες, και να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί, να έχουν μια βάση αναφοράς στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται. Έτσι μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά και, παρόλο που μπορεί κατά καιρούς να υπάρξουν συγκρούσεις και διενέξεις, η συνεργασία μπορεί να συνεχιστεί και τουλάχιστον δεν θα προκύψει έχθρα. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει τέτοια βάση αναφοράς και δεν έχει συνείδηση ούτε λογική, αλλά ενεργεί εστιάζοντας στο κέρδος και αναζητώντας μόνο το κέρδος, επιθυμώντας να αποκομίσει κέρδος εις βάρος των άλλων, τότε η συνεργασία θα είναι αδύνατη. Αυτό συμβαίνει ανάμεσα στους κακούς ανθρώπους και ανάμεσα στους βασιλιάδες διαβόλους που πολεμούν ο ένας τον άλλο, χωρίς σταματημό. Τα διάφορα κακά πνεύματα του πνευματικού βασιλείου δεν τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους. Αν και οι διάβολοι μπορεί, κατά καιρούς, να συμπράττουν, όλα έχουν να κάνουν με την αμοιβαία εκμετάλλευση για να πετύχουν τους δικούς τους σκοπούς. Οι συμπράξεις τους είναι προσωρινές και, πριν περάσει πολύς καιρός, γκρεμίζονται από μόνες τους. Το ίδιο συμβαίνει και ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι χωρίς ανθρώπινη φύση είναι σάπια φρούτα που καταστρέφουν την παρτίδα· μόνο όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση μπορούν εύκολα να συνεργαστούν, να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί με τους άλλους, να δίνουν βάση στις απόψεις των άλλων και να βάλουν στην άκρη τη θέση τους στο έργο που κάνουν, ώστε να το κάνουν συζητώντας με τους άλλους. Και αυτοί έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και θέλουν πάντα να τους δίνουν βάση οι άλλοι· και αυτοί έχουν αυτήν την πρόθεση, αλλά επειδή έχουν συνείδηση και λογική και μπορούν ν’ αναζητήσουν την αλήθεια, ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, να νιώσουν ότι δεν είναι πρέπον να το κάνουν αυτό και να κατηγορούν και να χαλιναγωγήσουν τον εαυτό τους, οι τρόποι και τα μέσα με τα οποία ενεργούν θ’ αλλάξουν σταδιακά. Κι έτσι, θα μπορούν να συνεργαστούν με τους άλλους. Αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν είναι κακοί άνθρωποι και δεν έχουν την ουσία των αντίχριστων. Δεν θα έχουν σοβαρά προβλήματα κατά τη συνεργασία τους με άλλους. Αν ήταν κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι, δεν θα μπορούσαν να συνεργαστούν με άλλους. Έτσι είναι όλοι οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι τους οποίους αποπέμπει ο οίκος του Θεού. Δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν και, ως αποτέλεσμα, αποκαλύπτονται και αποκλείονται όλοι. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν τη διάθεση των αντίχριστων, που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων που, έχοντας υποστεί αρκετό κλάδεμα, μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να μετανοήσουν πραγματικά και μπορούν να είναι υπομονετικοί και ανεκτικοί με τους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν σταδιακά να πετύχουν αρμονική συνεργασία με τους άλλους. Μόνο οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Όση διεφθαρμένη διάθεση κι αν αποκαλύπτουν, δεν θ’ αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν αυτό το πρόβλημα, αλλά θα επιμένουν στον δικό τους τρόπο, θα είναι αδίστακτοι και αχαλίνωτοι. Δεν είναι μόνο ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με τους άλλους· αν καταλάβουν ότι κάποιος τους έχει διακρίνει και είναι δυσαρεστημένος μαζί τους, θα φτάσουν ακόμα και σε σημείο να τον βασανίσουν και να υιοθετήσουν μια εχθρική στάση αποκλεισμού απέναντί του. Θα παραμείνουν εχθρικοί απέναντί του, με κόστος οποιαδήποτε παρεμβολή στο έργο της εκκλησίας. Αυτό καθορίζεται από τη φύση-ουσία των αντίχριστων.

Ποια διδάγματα πρέπει ν’ αντλήσετε όσο εκπαιδεύεστε για να συνεργάζεστε αρμονικά; Όταν μαθαίνει κανείς να συνεργάζεται, αυτό είναι ένα στοιχείο και ταυτόχρονα μια ένδειξη ότι κάνει πράξη την αγάπη για την αλήθεια. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο εκδηλώνονται η συνείδηση και ο ορθολογισμός που διαθέτει ένας άνθρωπος. Μπορεί να λες ότι έχεις συνείδηση, αξιοπρέπεια και ορθολογισμό, αλλά αν δεν μπορείς να συνεργαστείς με κανέναν και δεν μπορείς να τα πηγαίνεις καλά με την οικογένειά σου, με τους ξένους ή με φίλους και οι αλληλεπιδράσεις σου καταρρέουν και έχεις ατέλειωτες διενέξεις στις εργασίες που κάνεις από κοινού, με αποτέλεσμα ν’ αποκτάς εχθρούς και, επομένως, να μην μπορείς ποτέ να τα πηγαίνεις καλά με κανέναν, τότε κινδυνεύεις. Αν αυτή η συμπεριφορά είναι μία από τις συμπεριφορές όλης της διεφθαρμένης σου διάθεσης ή μία από όλες τις συμπεριφορές σου που δεν συνάδουν με την αλήθεια και δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια συμπεριφορά, την οποία γνωρίζεις και σε σχέση με την οποία αναζητάς διαρκώς και αλλάζεις, έχεις ακόμα μια ευκαιρία. Υπάρχει ακόμα περιθώριο για σωτηρία· δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Αν, όμως, είσαι από τη φύση σου τέτοιος άνθρωπος και από τη φύση σου δεν τα πηγαίνεις καλά με κανέναν και καμία συζήτηση γι’ αυτό δεν ωφελεί —απλώς δεν μπορείς να συγκρατηθείς— τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. Αν, όσο κι αν συναναστραφεί κάποιος μαζί σου πάνω στην αλήθεια, δεν το θεωρείς αξιοσημείωτο, αλλά πιστεύεις ότι το πρόβλημα δεν είναι και τόσο σημαντικό, ότι είναι η κανονική σου ζωή και ο κύριος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η διεφθαρμένη σου διάθεση, τότε έχεις την ουσία ενός αντίχριστου. Και αν έχεις αυτήν την ουσία, δεν είναι το ίδιο με το να βαδίζεις στο μονοπάτι των αντίχριστων. Κάποιοι άνθρωποι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων και κάποιοι είναι οι ίδιοι αντίχριστοι. Δεν υπάρχει διαφορά εδώ; (Ναι.) Όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων εμφανίζουν αυτές τις συμπεριφορές των αντίχριστων όταν ενεργούν· αποκαλύπτουν τη διάθεση ενός αντίχριστου λίγο πιο αισθητά και φανερά από τον μέσο άνθρωπο, αλλά και πάλι είναι σε θέση να κάνουν έργο που εναρμονίζεται με την αλήθεια και διακατέχεται από ανθρώπινη φύση και ορθολογισμό. Αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει καθόλου θετικό έργο και αντιθέτως το μόνο που κάνει είναι να εκδηλώνει εξολοκλήρου αυτές τις συμπεριφορές των αντίχριστων, αυτές τις αποκαλύψεις της ουσίας ενός αντίχριστου, αν όλο το έργο που κάνει και τα καθήκοντα που εκτελεί είναι τέτοιες αποκαλύψεις, χωρίς κανένα στοιχείο που εναρμονίζεται με την αλήθεια, τότε σ’ αυτήν την περίπτωση είναι αντίχριστος.

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν, στο παρελθόν, αποκαλύψει συχνά τη διάθεση ενός αντίχριστου: Ήταν ασύδοτοι και αυθαίρετοι, ενώ ήθελαν να γίνεται πάντα το δικό τους, ο κόσμος να χαλάσει. Αλλά δεν διέπραξαν κανένα προφανές κακό και η ανθρώπινη φύση τους δεν ήταν τρομερή. Μέσω του κλαδέματος, μέσω της βοήθειας των αδελφών, μέσω της μετάθεσης ή της αντικατάστασης, μέσω του να είναι αρνητικοί για ένα διάστημα, τελικά συνειδητοποιούν ότι αυτά που αποκάλυπταν προηγουμένως ήταν διεφθαρμένες διαθέσεις, προθυμοποιούνται να μετανοήσουν και σκέφτονται: «Το πιο σημαντικό είναι να επιμείνω στο να κάνω το καθήκον μου, ότι και να γίνει. Αν και βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, δεν είχα ακόμη ταξινομηθεί σ’ αυτήν την κατηγορία. Αυτό είναι το έλεος του Θεού, άρα πρέπει να εργάζομαι σκληρά στην πίστη μου και την επιδίωξή μου. Δεν υπάρχει τίποτε λάθος με το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας». Λίγο-λίγο, μεταστρέφονται και μετανοούν. Υπάρχουν καλές εκδηλώσεις μέσα τους, μπορούν να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους και, επίσης, αναζητούν τις αλήθεια-αρχές καθώς αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους. Από κάθε άποψη, εισέρχονται σε μια θετική κατεύθυνση. Δεν έχουν τότε αλλάξει; Από εκεί που βάδιζαν στο μονοπάτι των αντίχριστων, βαδίζουν στο μονοπάτι της άσκησης και της επιδίωξης της αλήθειας. Έχουν ελπίδα και μια ευκαιρία να επιτύχουν τη σωτηρία. Μπορείς να κατηγοριοποιήσεις τέτοιους ανθρώπους ως αντίχριστους επειδή κάποτε επέδειξαν κάποιες εκδηλώσεις αντίχριστου ή βάδισαν στο μονοπάτι των αντίχριστων; Όχι. Οι αντίχριστοι προτιμούν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν. Δεν έχουν κανένα αίσθημα ντροπής· πέρα απ’ αυτό, είναι φαύλοι και μοχθηροί στη διάθεση, και αποστρέφονται υπερβολικά την αλήθεια. Μπορεί κάποιος που αποστρέφεται τόσο πολύ την αλήθεια να την κάνει πράξη ή να μετανοήσει; Αυτό θα ήταν αδύνατο. Το ότι αποστρέφονται τόσο πολύ την αλήθεια σημαίνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να μετανοήσουν. Ένα πράγμα είναι σίγουρο για τους ανθρώπους που είναι ικανοί να μετανοήσουν, κι αυτό είναι ότι έχουν κάνει λάθη, μα είναι ικανοί να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, είναι ικανοί να αποδεχτούν την αλήθεια και είναι ικανοί να προσπαθούν όσο πιο σκληρά μπορούν για να συνεργαστούν όταν κάνουν το καθήκον τους, παίρνοντας τα λόγια του Θεού ως τα προσωπικά τους αξιώματα και κάνοντας τα λόγια του Θεού την πραγματικότητα της ζωής τους. Αποδέχονται την αλήθεια και βαθιά μέσα τους, δεν την αποστρέφονται. Αυτή δεν είναι η διαφορά; Αυτή είναι η διαφορά. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν αρνούνται απλώς να κλαδευτούν. Δεν ακούνε κανέναν που μιλάει σύμφωνα με την αλήθεια και δεν πιστεύουν ούτε παραδέχονται ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ποια είναι η φύση τους; Ν’ αποστρέφονται και να μισούν την αλήθεια σε ακραίο βαθμό. Όταν οποιοσδήποτε συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ή μιλά για βιωματική μαρτυρία, νιώθουν ακραία αποστροφή και είναι εχθρικοί απέναντι στον άνθρωπο που συναναστρέφεται. Αν κάποιος μέσα στην εκκλησία διαδίδει διάφορα εξωφρενικά και κακά επιχειρήματα, λέει παράλογα, εξωφρενικά πράγματα, τότε νιώθουν πολύ χαρούμενοι· αμέσως τον ακολουθούν και κυλιούνται στη λάσπη μαζί του, ενώ συνεργάζονται στενά μαζί του. Είναι μια περίπτωση κατά την οποία, όπως λέμε, «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι» ή «όµοιος οµοίω αεί πελάζει». Αν τυχόν ακούσουν τους εκλεκτούς του Θεού να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ή να λένε μια βιωματική μαρτυρία για την αυτογνωσία τους και την ειλικρινή τους μετάνοια, εξοργίζονται και αρχίζουν να σκέφτονται πώς να τους αποκλείσουν και να τους επιτεθούν. Με λίγα λόγια, δεν βλέπουν με καλό μάτι κανέναν άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Θέλουν να τον αποκλείσουν και να γίνουν εχθροί του. Συμπαθούν πάρα πολύ και εγκρίνουν ιδιαίτερα όποιον επιδεικνύεται με επιδεξιότητα κηρύττοντας λόγια και δόγματα, σαν να βρήκαν έναν έμπιστο και έναν συνοδοιπόρο. Αν κάποιος πει: «Όποιος κάνει το περισσότερο έργο και τη μεγαλύτερη συνεισφορά θα λάβει μεγάλη ανταμοιβή και θα στεφθεί και θα βασιλεύει μαζί με τον θεό», θα νιώσουν άκρατο ενθουσιασμό και έξαψη. Θα πιστέψουν ότι είναι κλάσεις ανώτεροι από τους άλλους, ότι επιτέλους ξεχωρίζουν από το πλήθος, ότι έχουν πλέον περιθώριο να προβληθούν και να δείξουν την αξία τους. Τότε θα είναι πολύ ικανοποιημένοι. Δεν δείχνει αυτό ότι αποστρέφονται την αλήθεια; Ας υποθέσουμε ότι τους λες στη συναναστροφή: «Ο Θεός δεν συμπαθεί ανθρώπους σαν τον Παύλο και Τον αηδιάζουν περισσότερο απ’ όλους οι άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, καθώς κι εκείνοι που τριγυρνάνε όλη μέρα λέγοντας: “Κύριε, Κύριε, δεν έχω κάνει πολύ έργο για Σένα;” Τον αηδιάζουν οι άνθρωποι που τριγυρνάνε όλη μέρα εκλιπαρώντας Τον για μια ανταμοιβή και έναν στέφανο». Αυτά τα λόγια είναι σίγουρα η αλήθεια. Όμως, ποια αίσθηση τους μένει όταν ακούνε μια τέτοια συναναστροφή; Λένε «αμήν» και αποδέχονται αυτά τα λόγια; Ποια είναι η πρώτη τους αντίδραση; Νιώθουν αποστροφή μέσα τους και δεν είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν. Αυτό που εννοούν είναι: «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος για όσα λες; Έχεις εσύ τον τελευταίο λόγο; Δεν πιστεύω όσα λες! Θα κάνω αυτό που θέλω. Θα είμαι σαν τον Παύλο και θα ζητήσω από τον θεό έναν στέφανο. Έτσι, μπορώ να λάβω ευλογίες και να έχω έναν καλό προορισμό!» Επιμένουν να διατηρούν τις απόψεις του Παύλου. Δεν πολεμούν έτσι τον Θεό; Δεν είναι αυτό εμφανής εναντίωση στον Θεό; Ο Θεός έχει εκθέσει και αναλύσει την ουσία του Παύλου. Έχει πει τόσα πολλά γι’ αυτό, και είναι όλα η αλήθεια. Ωστόσο, αυτοί οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε το γεγονός ότι όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές του Παύλου εναντιώνονταν στον Θεό. Στο μυαλό τους, εξακολουθούν ν’ αναρωτιούνται: «Αν λες εσύ κάτι, σημαίνει ότι είναι και σωστό; Με ποιο επιχείρημα; Εγώ θεωρώ ότι όσα είπε και έκανε ο Παύλος ήταν σωστά. Δεν ήταν τίποτε λάθος. Επιδιώκω έναν στέφανο και μια ανταμοιβή· γι’ αυτό είμαι ικανός! Μπορείς να με σταματήσεις εσύ; Θα επιδιώκω να κάνω έργο. Μόλις έχω κάνει αρκετό, θα έχω κεφάλαιο· θα έχω συνεισφέρει κι έτσι θα μπορώ να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών και ν’ ανταμειφθώ. Δεν είναι καθόλου λάθος αυτό!» Τόσο πεισματάρηδες είναι. Δεν αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια. Μπορείς να συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, αλλά δεν θα τους πείσεις· την αποστρέφονται. Αυτή είναι η στάση των αντίχριστων απέναντι στα λόγια του Θεού, απέναντι στην αλήθεια και απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Πώς νιώθετε, λοιπόν, εσείς όταν ακούτε την αλήθεια; Νιώθετε ότι δεν επιδιώκετε την αλήθεια και ότι δεν την κατανοείτε. Νιώθετε ότι υστερείτε ακόμα πολύ και ότι θα πρέπει να πασχίσετε για ν’ αποκτήσετε την αλήθεια-πραγματικότητα. Και όποτε συγκρίνετε τον εαυτό σας με τα λόγια του Θεού, νιώθετε ότι έχετε πολλές ελλείψεις και χαμηλό επίπεδο και ότι δεν έχετε πνευματική κατανόηση· ότι είστε ακόμα επιπόλαιοι και ότι εξακολουθεί να υπάρχει μοχθηρία μέσα σας. Και τότε, γίνεστε αρνητικοί. Αυτή δεν είναι η κατάστασή σας; Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι δεν είναι ποτέ αρνητικοί. Είναι πάντα πολύ ενθουσιώδεις, ποτέ δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε αποκτούν αυτογνωσία, αλλά πιστεύουν ότι δεν έχουν σημαντικά προβλήματα. Έτσι είναι οι άνθρωποι που είναι μονίμως αλαζόνες και αυτάρεσκοι· μόλις αποκτήσουν δύναμη, γίνονται αντίχριστοι.

II. Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι έχουν πάντα την επιθυμία και τη φιλοδοξία να ελέγχουν και να κατακτούν τους ανθρώπους.

Θα συναναστραφούμε τώρα πάνω στο επόμενο σημείο: Οι αντίχριστοι έχουν πάντα τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχουν και να κατακτούν τους ανθρώπους. Αυτό το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό από το γεγονός ότι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Τι είδους άνθρωποι θα λέγατε ότι είναι όσοι θέλουν να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους; Τι είδους άνθρωπος έχει τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχει και να κατακτά τους άλλους; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Μήπως σ’ όσους τρέφουν ιδιαίτερη αδυναμία για τη θέση αρέσει να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους; Δεν ανήκουν στο σινάφι των αντίχριστων; Παραπλανούν, ελέγχουν και καθυποτάσσουν τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι έπειτα τους λατρεύουν και τους δίνουν βάση. Κερδίζουν έτσι την εκτίμηση και τον σεβασμό των ανθρώπων και τους κάνουν να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν. Δεν έχουν, λοιπόν, μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων; Θα τους λάτρευαν οι άνθρωποι αν δεν πείθονταν από αυτούς και δεν τους ενέκριναν; Σε καμία περίπτωση. Επομένως, ακόμα και αφού αποκτήσουν θέση αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει να πείσουν τους άλλους, να τους πάρουν εξολοκλήρου με το μέρος τους και να τους κάνουν να τους θαυμάζουν. Μόνο τότε θα τους λατρεύουν οι άλλοι. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου. Υπάρχει κι άλλο ένα είδος· εκείνοι που είναι πολύ αλαζόνες. Φέρονται στους άλλους με τον ίδιο τρόπο: Πρώτα τους καθυποτάσσουν και τους κάνουν όλους να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν. Μόνο τότε είναι ικανοποιημένοι. Στους πολύ φαύλους ανθρώπους αρέσει επίσης να ελέγχουν τους άλλους, να τους δίνουν βάση οι άλλοι, να περιστρέφονται γύρω τους και να κάνουν πράγματα γι’ αυτούς. Τόσο αυτοί που είναι πολύ αλαζόνες όσο και αυτοί που έχουν φαύλες διαθέσεις, μόλις αποκτήσουν δύναμη, γίνονται αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι έχουν πάντα τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχουν και να κατακτούν τους άλλους· όταν συναντούν άλλους ανθρώπους, θέλουν πάντα να εξακριβώσουν τι γνώμη έχουν οι άλλοι γι’ αυτούς και κατά πόσο έχουν μια θέση γι’ αυτούς στην καρδιά τους, κατά πόσο τους θαυμάζουν και τους λατρεύουν. Αν συναντήσουν κάποιον που είναι καλός στο γλείψιμο, την κολακεία και τα καλοπιάσματα, νιώθουν πολύ χαρούμενοι· τότε αρχίζουν να στέκονται σ’ ένα βάθρο, να κάνουν διάλεξη και να φλυαρούν για ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις, ενσταλάζοντας στους ανθρώπους κανονισμούς, μεθόδους, δόγματα και αντιλήψεις. Πείθουν τους ανθρώπους ν’ αποδεχθούν αυτά τα πράγματα σαν να είναι η αλήθεια, και μάλιστα τα ωραιοποιούν: «Αν μπορείς ν’ αποδεχθείς αυτά τα πράγματα, είσαι άνθρωπος που αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια». Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης θεωρούν ότι είναι λογικά όσα λένε και, παρόλο που δεν μπορούν να τα διακρίνουν και δεν ξέρουν κατά πόσο συνάδουν με την αλήθεια, νιώθουν μόνο ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό σε όσα λένε και ότι δεν παραβιάζουν την αλήθεια. Κι έτσι, υπακούν τους αντίχριστους. Αν κάποιος είναι σε θέση να διακρίνει και να εκθέσει έναν αντίχριστο, ο αντίχριστος θα εξοργιστεί και θα του επιρρίψει ευθύνες χωρίς προσχήματα, θα τον καταδικάσει και θα τον απειλήσει δείχνοντας τη δύναμή του. Όσοι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης καθυποτάσσονται εξολοκλήρου από τον αντίχριστο και τον θαυμάζουν από τα βάθη της καρδιάς τους, με αποτέλεσμα να τον λατρεύουν, να βασίζονται σ’ αυτόν ή ακόμα και να τον φοβούνται. Έχουν την αίσθηση ότι τους έχει υποδουλώσει ο αντίχριστος, λες και αν έχαναν την καθοδήγηση, τις διδασκαλίες και τις επιπλήξεις του αντίχριστου, θα ένιωθαν αναστάτωση μέσα τους. Είναι λες και, χωρίς αυτά τα πράγματα, δεν θα ένιωθαν ασφαλείς, και ίσως ο Θεός να μην τους ήθελε πια. Επίσης, έχουν μάθει όλοι να παρακολουθούν την έκφραση του αντίχριστου όταν ενεργούν, μην τυχόν και νιώσει δυσαρέσκεια. Όλοι προσπαθούν να τον ικανοποιήσουν· αυτοί οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι ν’ ακολουθήσουν τον αντίχριστο. Στο έργο τους, οι αντίχριστοι κηρύττουν λόγια και δόγματα. Διδάσκουν τους ανθρώπους να τηρούν συγκεκριμένους κανονισμούς· είναι πολύ καλοί σ’ αυτό. Δεν λένε ποτέ στους ανθρώπους ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές που πρέπει ν’ ακολουθούν, γιατί πρέπει να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού, ποιες εργασιακές ρυθμίσεις έχει εκδώσει ο οίκος του Θεού, ποιο είναι το πιο ουσιαστικό και σημαντικό έργο ή ποιο είναι το κύριο έργο που πρέπει να γίνει. Οι αντίχριστοι δεν λένε τίποτε απολύτως γι’ αυτά τα σημαντικά πράγματα. Ποτέ δεν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια όταν κάνουν ή αναθέτουν έργο. Δεν κατανοούν οι ίδιοι τις αλήθεια-αρχές, οπότε το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διδάσκουν στους άλλους να τηρούν κάποιους κανονισμούς και δόγματα· και αν οι άλλοι αντιτεθούν στα λόγια τους και στους κανονισμούς, οι αντίχριστοι θα τους επιπλήξουν και θα τους κατσαδιάσουν. Συχνά, οι αντίχριστοι εργάζονται με λάβαρο τον οίκο του Θεού, κατσαδιάζοντας τους άλλους και κάνοντάς τους διάλεξη αφ’ υψηλού. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι αναστατώνονται τόσο από τη διάλεξή τους που νιώθουν ότι έχουν χρέος απέναντι στον Θεό αν δεν ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις των αντίχριστων. Δεν έχουν τεθεί αυτοί οι άνθρωποι υπό τον έλεγχο των αντίχριστων; (Ναι.) Τι σόι συμπεριφορά είναι αυτή από την πλευρά των αντίχριστων; Είναι συμπεριφορά υποδούλωσης. Στην ορολογία του έθνους του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, η «υποδούλωση» αποκαλείται «πλύση εγκεφάλου». Είναι όπως όταν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας αιχμαλωτίζει εκείνους που πιστεύουν στον Θεό. Εκτός από τα βασανιστήρια, χρησιμοποιεί και μια άλλη τεχνική: την πλύση εγκεφάλου. Είτε είναι αγρότες είτε εργάτες είτε διανοούμενοι, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας χρησιμοποιεί την πληθώρα αιρέσεων και παραλογισμών που έχει στη διάθεση του —τον αθεϊσμό, τη θεωρία της εξέλιξης, τον Μαρξισμό-Λενινισμό— για να κάνει πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους· τους ενσταλάζει αυτά τα πράγματα με τη βία, όσο αηδιαστικά ή αποκρουστικά κι αν τα θεωρούν εκείνοι, και έπειτα χρησιμοποιεί αυτές τις ιδέες και θεωρίες για να τους κρατά δεμένους χειροπόδαρα και να ελέγχει την καρδιά τους. Έτσι εμποδίζει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν στον Θεό, ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να επιδιώκουν την αλήθεια για να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση. Με τον ίδιο τρόπο, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν οι άνθρωποι που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των αντίχριστων, δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν μπορούν να κατανοήσουν ποιος είναι πραγματικά ο λόγος της πίστης στον Θεό, τι είδους μονοπάτι πρέπει ν’ ακολουθήσουν ή ποια είναι η σωστή οπτική που θα έπρεπε να έχουν σε κάθε τους πράξη και ποια στάση πρέπει να υιοθετήσουν. Δεν κατανοούν κανένα από αυτά τα πράγματα· το μόνο που έχουν στην καρδιά τους είναι τα λόγια και τα δόγματα, καθώς και οι κενές θεωρίες αυτών των αντίχριστων. Και αφού τους παραπλανούν και τους ελέγχουν οι αντίχριστοι για πολύ καιρό, γίνονται ακριβώς σαν κι αυτούς: Γίνονται άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και μάλιστα εναντιώνονται και αντιτίθενται στον Θεό. Τι είδους ανθρώπους παραπλανούν και ελέγχουν οι αντίχριστοι; Χωρίς αμφιβολία, κανένας τους δεν αγαπά την αλήθεια· είναι όλοι υποκριτές, άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια μέσα από την πίστη τους στον Θεό και που δεν ασχολούνται με τις δέουσες υποθέσεις όταν κάνουν το καθήκον τους. Ενώ αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, δεν Τον ακολουθούν· αντιθέτως, ακολουθούν τους αντίχριστους, γίνονται σκλάβοι των αντίχριστων, και ως αποτέλεσμα δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Αυτή η έκβαση είναι αναπόφευκτη.

Σύμφωνα με ποια αρχή φέρεται στους ανθρώπους ο Θεός; Μήπως με τη βία; Μήπως με τον έλεγχο; Όχι· είναι το ακριβώς αντίθετο από τον έλεγχο. Ποια είναι η αρχή του Θεού στον τρόπο με τον οποίο φέρεται στους ανθρώπους; (Τους δίνει ελεύθερη βούληση.) Ναι, σου δίνει ελεύθερη βούληση. Σου παρέχει τη δυνατότητα να κατανοήσεις μόνος σου μέσα από τα διάφορα περιβάλλοντα που σχεδιάζει, ώστε ν’ αναπτύξεις με φυσικό τρόπο ανθρώπινη κατανόηση και εμπειρία. Σου δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσεις μια πτυχή της αλήθειας με φυσικό τρόπο, ώστε όταν συναντήσεις ξανά ένα τέτοιο περιβάλλον, να ξέρεις τι να κάνεις και τι να επιλέξεις. Επίσης, σου παρέχει τη δυνατότητα να κατανοήσεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, από τα βάθη της καρδιάς σου, ώστε να επιλέξεις τελικά το σωστό μονοπάτι. Ο Θεός δεν σε ελέγχει και δεν σ’ εξαναγκάζει. Ωστόσο, ένας αντίχριστος ενεργεί με ακριβώς αντίθετο τρόπο: Θα σε παραπλανήσει για να σου κάνει πλύση εγκεφάλου και να σε κατηχήσει, και έπειτα θα σε κάνει σκλάβο του. Γιατί χρησιμοποιώ τη λέξη «σκλάβος»; Τι είναι ένας σκλάβος; Σημαίνει ότι δεν θα διακρίνεις αν ο αντίχριστος έχει δίκιο ή άδικο και δεν θα τολμήσεις να το κάνεις· δεν θα ξέρεις αν έχει δίκιο ή άδικο, θα βρίσκεσαι σε σύγχυση και θα είσαι μπερδεμένος μέσα σου. Δεν θα σου είναι ξεκάθαρο τι είναι σωστό και τι όχι· δεν θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και τι όχι. Απλώς θα περιμένεις σαν μαριονέτα τις οδηγίες του αντίχριστου και δεν θα τολμάς ν’ αναλάβεις δράση αν δεν σου δώσει εκείνος το πρόσταγμα. Θα τολμάς να ενεργήσεις μόνο αφού θα έχεις ακούσεις τις εντολές του. Θα έχεις χάσεις τις έμφυτες ικανότητές σου και η ελεύθερη βούλησή σου θα έχει αδρανήσει. Θα έχεις γίνει ένα άψυχο κουφάρι. Θα έχεις καρδιά, αλλά δεν θα μπορείς να σκεφτείς· θα έχεις μυαλό, αλλά δεν θα μπορείς να εξετάσεις προβλήματα· δεν θα ξέρεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, δεν θα ξέρεις ποια πράγματα είναι θετικά και ποια αρνητικά ούτε ποιος είναι ο σωστός και ποιος ο λάθος τρόπος να ενεργήσεις. Χωρίς να το αντιληφθείς, ο αντίχριστος θα σε έχει θέσει υπό τον έλεγχό του. Τι θα ελέγχει; Την καρδιά σου ή μήπως το μυαλό σου; Την καρδιά σου· έπειτα, όπως είναι φυσικό, θα θέσει υπό τον έλεγχό του και το μυαλό σου. Θα σε κρατά δέσμιο, θα σε δέσει γερά και σφιχτά χειροπόδαρα, ώστε σε κάθε βήμα που κάνεις να βυθίζεσαι στη διστακτικότητα και την αμφιβολία, κι έτσι να κάνεις πίσω· και έπειτα θα θέλεις να κάνεις άλλο ένα βήμα, ν’ αναλάβεις δράση, αλλά και πάλι θα κάνεις πίσω. Σε οτιδήποτε κάνεις, το όραμά σου θα είναι θολό και ασαφές. Αυτό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα παραπλανητικά σχόλια του αντίχριστου. Ποια είναι η κύρια τεχνική με την οποία ελέγχουν τους ανθρώπους οι αντίχριστοι; Όλα όσα λένε είναι πράγματα που συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, με τα ανθρώπινα συναισθήματα και με το ανθρώπινο σκεπτικό. Φαίνεται να έχουν λίγη ανθρώπινη φύση όταν μιλάνε, αλλά δεν κατέχουν καμία από τις αλήθεια-πραγματικότητες. Πείτε Μου, μπορούν οι άνθρωποι που βρίσκονται υπό τον έλεγχο αντίχριστων και τους ακολουθούν να κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού με όλη τους την καρδιά και όλες τους τις δυνάμεις; (Όχι.) Για ποιον λόγο; Δεν κατανοούν την αλήθεια· αυτός είναι ο κύριος λόγος. Και υπάρχει κι άλλος ένας λόγος: Οι αντίχριστοι εμπλέκονται σε παιχνίδια εξουσίας· δεν κάνουν πράξη την αλήθεια όταν κάνουν το καθήκον τους, ούτε το κάνουν με όλη τους την καρδιά και όλες τους τις δυνάμεις. Μπορούν, λοιπόν, οι λακέδες τους να κάνουν πράξη την αλήθεια; Όπως είναι ένας αντίχριστος, έτσι θα είναι και οι λακέδες που τον ακολουθούν. Οι αντίχριστοι δίνουν το παράδειγμα όταν δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, όταν αντιτίθενται στις αρχές, όταν προδίδουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και όταν ενεργούν παράλογα και σαν δικτάτορες. Είναι δυνατόν να μην επηρεάσει αυτό τους λακέδες τους; Σε καμία περίπτωση. Τι θ’ απογίνουν, λοιπόν, οι άνθρωποι που περιορίζουν και ελέγχουν οι αντίχριστοι; Θα είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι ο ένας απέναντι στον άλλο και θα πολεμούν ο ένας τον άλλο· θ’ ανταγωνίζονται για τη φήμη και το κέρδος, για μια ευκαιρία να λάμψουν και για το κεφάλαιο. Βαθιά μέσα τους, όλοι όσοι βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου οδηγούνται σε διαφωνία και δεν είναι πλέον σε σύμπνοια. Είναι επιφυλακτικοί και μετρημένοι όταν ενεργούν· δεν είναι ανοιχτοί ο ένας απέναντι στον άλλο και δεν έχουν κανονικές ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ τους. Δεν υπάρχει κανονική συναναστροφή μεταξύ τους, δεν προσεύχονται διαβάζοντας, δεν έχουν κανονική πνευματική ζωή. Είναι κατακερματισμένοι, ακριβώς όπως οι σατανικές ομάδες των άπιστων στον έξω κόσμο. Έτσι έχουν τα πράγματα όταν έχει την εξουσία ένας αντίχριστος. Υπάρχει επιφυλακτικότητα ανάμεσα στους ανθρώπους, υπάρχουν φανερές και κρυφές διαμάχες, σαμποτάζ, ζήλια, κρίση και σύγκριση για το ποιος αναλαμβάνει λιγότερη ευθύνη: «Αν δε αναλάβεις εσύ την ευθύνη, δεν θα το κάνω ούτε εγώ. Πώς θέλεις να λαμβάνω υπόψη μου τα συμφέροντα του οίκου του θεού, όταν εσύ ο ίδιος δεν τα λαμβάνεις υπόψη; Τότε, δεν θα τα λαμβάνω ούτε εγώ υπόψη!» Είναι ένα τέτοιο μέρος ο οίκος του Θεού; Όχι. Τι σόι μέρος είναι; Είναι το στρατόπεδο του Σατανά. Εκεί δεν βασιλεύει η αλήθεια· απουσιάζει το έργο του Αγίου Πνεύματος, καθώς και η ευλογία και η καθοδήγηση του Θεού. Κι έτσι, όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί είναι σαν μικροί διάβολοι. Φαινομενικά, τα επαινετικά λόγια που λένε για τους άλλους ακούγονται ωραία: «Α, αγαπούν πραγματικά τον θεό· κάνουν πραγματικά προσφορές· υποφέρουν πραγματικά όταν κάνουν το καθήκον τους!» Αν, όμως, τους ζητήσεις ν’ αξιολογήσουν έναν άνθρωπο, αυτά που θα σου πουν πίσω από την πλάτη του θα είναι διαφορετικά από αυτά που λένε μπροστά του. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές πέσουν στα χέρια ενός ψευδοεπικεφαλής, θα είναι τόσο κατακερματισμένοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους όσο ένας σωρός σκόρπιας άμμου· δεν θα πετυχαίνουν αποτελέσματα και δεν θα έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα επιδιώκουν την αλήθεια. Τι θα συμβεί, λοιπόν, αν τεθούν υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου; Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μπορούν ν’ αποκαλούνται πλέον εκκλησία. Θ’ ανήκουν εξολοκλήρου στο στρατόπεδο του Σατανά και στη συμμορία του αντίχριστου.

Γιατί οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να ελέγχουν τους άλλους; Επειδή δεν διαφυλάττουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε ενδιαφέρονται για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Το μόνο τους μέλημα είναι η δική τους δύναμη, η θέση και το κύρος τους. Πιστεύουν ότι όσο ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων και κάνουν τους πάντες να τους λατρεύουν, θα εκπληρωθεί η φιλοδοξία και η επιθυμία τους. Όσο για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, με το έργο της εκκλησίας ή με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου. Ακόμη και όταν προκύπτουν προβλήματα, δεν μπορούν να τα διακρίνουν. Δεν μπορούν να δουν προβλήματα όπως πού δεν είναι κατάλληλες οι ρυθμίσεις της στελέχωσης στον οίκο του Θεού ή πού είναι παράλογη η κατανομή της περιουσίας του οίκου του Θεού, με αποτέλεσμα να χαθεί μεγάλο μέρος της· ούτε μπορούν να δουν ποιος τη σπατάλησε, ποιος προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις στο έργο του, ποιος χρησιμοποιεί ανθρώπους με ακατάλληλο τρόπο ή ποιος κάνει επιπόλαια το έργο του. Ακόμα λιγότερο δε, είναι σε θέση να χειριστούν τέτοια προβλήματα. Τι χειρίζονται; Σε τι πράγματα παρεμβαίνουν; (Σε ασήμαντα ζητήματα.) Τι είδους πράγματα είναι ασήμαντα ζητήματα; Δώστε μερικές λεπτομέρειες. (Κάποιοι επικεφαλής αποφασίζουν να λύσουν τα οικογενειακά ζητήματα κάποιων αδελφών, όπως για παράδειγμα, όταν κάποιος στην οικογένειά του δεν τα πηγαίνει καλά με κάποιον άλλο. Αυτά είναι απλώς ζητήματα της καθημερινότητας.) Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι ψευδοεπικεφαλής. Και τι κάνουν οι αντίχριστοι; (Δεν δίνουν καμία σημασία στη ζωή-είσοδο των αδελφών ούτε σε πράγματα που αντιτίθενται στις αλήθεια-αρχές. Δίνουν σημασία μόνο σε πράγματα που έχουν να κάνουν με την υπόληψη και τη θέση τους, για παράδειγμα όταν οι άλλοι δεν κάνουν αυτό που τους λένε ή όταν κάποιοι άνθρωποι τους αντιπαθούν. Τέτοια πράγματα χειρίζονται.) Αυτό είναι μία μόνο πλευρά. Συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Οι αντίχριστοι ελέγχουν για να δουν ποιων ανθρώπων η παρουσία τούς είναι ανεπιθύμητη, ποιος δεν τους δείχνει σεβασμό και ποιος μπορεί να τους διακρίνει. Βλέπουν αυτά τα πράγματα και τα καταγράφουν στο μυαλό τους· αυτά τα πράγματα είναι πολύ σημαντικά γι’ αυτούς. Τι άλλο; (Αν ο άνθρωπος που εκλέχτηκε σε κάποια εκκλησία μπορεί να τους διακρίνει και δεν είναι σε σύμπνοια μαζί τους, θ’ αναζητήσουν τρόπους να εντοπίσουν κάποιο ελάττωμα σ’ αυτόν τον άνθρωπο και να ζητήσουν ν’ αντικατασταθεί. Τους αρέσει να κάνουν τέτοια πράγματα.) Όποια ελαττώματα ή προβλήματα κι αν έχει κάποιος που κάνει κακές πράξεις και ό,τι είδους διαταράξεις και αναστατώσεις κι αν προκαλεί, ένας αντίχριστος δεν δίνει καμία σημασία· εντοπίζει ελαττώματα συγκεκριμένα στους ανθρώπους που κάνουν το καθήκον τους και που επιδιώκουν την αλήθεια, ψάχνοντας να βρει δικαιολογίες και προφάσεις για να ζητήσει ν’ αντικατασταθούν. Αυτός είναι ακόμα ένας κύριος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται ο έλεγχος των αντίχριστων στους άλλους: Πέρα από το γεγονός ότι ελέγχουν τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, προσπαθούν να ελέγξουν και τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για κάθε πτυχή του έργου. Θέλουν πάντα να έχουν στα χέρια τους όλη την εξουσία. Έτσι, ρωτούν για τα πάντα· παρατηρούν και παρακολουθούν τα πάντα, για να βλέπουν πώς ενεργούν οι άλλοι. Δεν συναναστρέφονται καθόλου πάνω στις αλήθεια-αρχές με τους άλλους ούτε τους δίνουν το ελεύθερο να ενεργούν. Θέλουν ν’ αναγκάζουν τους πάντες να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι και να υποτάσσονται σ’ αυτούς. Φοβούνται πάντα ότι η δύναμή τους θα διασκορπιστεί και ότι θα την πάρουν άλλοι. Όταν συζητείται ένα ζήτημα, όσοι άνθρωποι κι αν συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτό και όποια αποτελέσματα κι αν αποφέρει η συναναστροφή, εκείνοι θα τ’ απορρίψουν όλα όταν έρθει η σειρά τους, και η συζήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Το ζήτημα δεν θα λήξει μέχρι να δώσουν όλοι βάση σ’ αυτούς, και αν δεν γίνει αυτό, θα πρέπει να συνεχίσουν τη συναναστροφή. Μερικές φορές, αυτή η συναναστροφή συνεχίζεται ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα, με αποτέλεσμα να μην κοιμάται κανείς· δεν τελειώνει μέχρι οι άλλοι να δώσουν βάση σ’ αυτό που λένε εκείνοι. Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι αντίχριστοι. Υπάρχουν, άραγε, άνθρωποι που πιστεύουν ότι όταν το κάνει αυτό ένας αντίχριστος αναλαμβάνει ευθύνη για το έργο; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην ανάληψη ευθύνης για το έργο και στον δεσποτισμό των αντίχριστων; (Διαφέρει η πρόθεση.) Όταν οι άνθρωποι είναι ευσυνείδητοι και υπεύθυνοι απέναντι στο έργο, το κάνουν αυτό για να συναναστραφούν ξεκάθαρα πάνω στις αλήθεια-αρχές, έτσι ώστε να μπορέσουν όλοι να κατανοήσουν την αλήθεια. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι ενεργούν σαν δυνάστες, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία, ν’ αποκτήσουν το πάνω χέρι, ν’ αντικρούσουν όλες τις απόψεις που αποκλίνουν από τις δικές τους και που μπορεί να τους κάνουν να χάσουν την υπόληψή τους. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις προθέσεις; (Υπάρχει.) Ποια είναι η διαφορά; Μπορείτε να το διακρίνετε αυτό; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην προσπάθεια κάποιου να κατανοήσουν οι άνθρωποι τις αλήθεια-αρχές μέσω της συναναστροφής και στον αγώνα που δίνει για να κερδίσει την εκτίμηση των άλλων; (Οι προθέσεις.) Δεν είναι μόνο οι προθέσεις· ασφαλώς οι προθέσεις είναι διαφορετικές. (Μία από αυτές τις προσεγγίσεις θα ωφελήσει περισσότερο τον οίκο του Θεού.) Το γεγονός ότι η μία από αυτές ωφελεί περισσότερο τον οίκο του Θεού είναι άλλη μία διαφορά· λαμβάνει, δηλαδή, υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ποια είναι, όμως, η κύρια διαφορά; Αν κάποιος συναναστρέφεται πραγματικά πάνω στην αλήθεια, όταν ακούς αυτά που λέει είναι εμφανές ότι δεν προσπαθεί να δικαιολογηθεί ή να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Όλα πάνω στα οποία συναναστρέφεται έχουν ως στόχο να κατανοήσουν όλοι τις προθέσεις του Θεού, αποτελούν όλα μαρτυρία για τις προθέσεις του Θεού. Μια τέτοια συναναστροφή κάνει ξεκάθαρες τις αλήθεια-αρχές και, αφού την ακούσουν οι άνθρωποι, έχουν ένα μονοπάτι ν’ ακολουθήσουν· ξέρουν ποιες είναι οι αρχές, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν στο εξής, είναι απίθανο να πάνε κόντρα στις αρχές όταν κάνουν το καθήκον τους, και ο στόχος της άσκησής τους θα είναι πιο ακριβής. Μια τέτοια συναναστροφή δεν μολύνεται ούτε στο ελάχιστο με προσωπικές δικαιολογίες ή επιχειρήματα υπεράσπισης. Πώς, όμως, κηρύττουν οι άνθρωποι που θέλουν να στρέψουν τα πράγματα υπέρ τους και να θέσουν τους άλλους υπό τον έλεγχό τους; Για ποια πράγματα κηρύττουν; Κηρύττουν για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους και ν’ αναφέρουν τις σκέψεις, τις προθέσεις και τους στόχους πίσω από οτιδήποτε έκαναν, ώστε να το αποδεχθούν οι άλλοι, να πειστούν και να μην τους παρερμηνεύσουν. Όλα είναι απλώς δικαιολογίες για τον εαυτό τους· δεν εμπεριέχουν καμία αλήθεια. Αν ακούσεις προσεκτικά, θα διαπιστώσεις ότι δεν υπάρχει καμία αλήθεια σε όλα αυτά για τα οποία συναναστρέφονται· είναι όλα ανθρώπινα ρητά, προφάσεις και δικαιολογίες. Μόνο αυτό, και τίποτε άλλο. Και αφού μιλήσουν, κατανοούν μήπως όλοι οι άλλοι τις αρχές; Όχι· έχουν όμως κατανοήσει αρκετά πράγματα για τις προθέσεις του ομιλητή. Αυτή είναι η μέθοδος των αντίχριστων. Έτσι ελέγχουν τους ανθρώπους. Μόλις νιώσουν ότι η θέση και το κύρος τους έχουν υποστεί πλήγμα και έχουν επηρεαστεί μέσα στην ομάδα, συγκαλούν αμέσως συνάθροιση για να προσπαθήσουν να τα διασώσουν όπως μπορούν. Και πώς διασώζουν αυτά τα πράγματα; Με προφάσεις και δικαιολογίες, λέγοντας τι σκεφτόντουσαν εκείνη τη στιγμή. Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν λένε αυτά τα πράγματα; Να ξεκαθαρίσουν όλες τις παρανοήσεις που υπάρχουν γι’ αυτούς. Είναι ακριβώς όπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας: Αφού βασανίσει και τιμωρήσει κάποιον, τον αθωώνει και τον απαλλάσσει από κάθε κατηγορία. Ποιος είναι ο σκοπός του; (Να κουκουλώσει και να ωραιοποιήσει τα πράγματα.) Σε αθωώνει και σε αποζημιώνει αφού σου έχει κάνει κάτι κακό, ώστε να πιστέψεις τελικά ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι στην πραγματικότητα καλός και αξιόπιστος. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν απειλείται η εξουσία του. Έτσι είναι και οι αντίχριστοι: Όλα όσα λένε ή κάνουν είναι για το δικό τους όφελος· δεν λένε τίποτε για χάρη της αλήθειας, πόσο μάλλον λένε ή κάνουν οτιδήποτε υπέρ των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Όλα όσα λένε και κάνουν είναι για τη δική τους φήμη και θέση. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Είναι άδικο να τους χαρακτηρίζεις αντίχριστους, γιατί μοχθούν πολύ και κάνουν πολύ επιμελώς τη δουλειά τους, εργάζονται και τρέχουν για τον οίκο του Θεού από το πρωί ως το βράδυ. Μερικές φορές είναι τόσο απασχολημένοι που δεν προλαβαίνουν να φάνε. Έχουν υποφέρει πολύ!» Και για ποιον υποφέρουν; (Για τον εαυτό τους.) Για τον εαυτό τους. Αν δεν είχαν καμία θέση, άραγε θα έκαναν το ίδιο; Τρέχουν έτσι για τη δική τους φήμη και θέση· το κάνουν για μια ανταμοιβή. Αν δεν ανταμείβονταν ή αν δεν είχαν φήμη, κέρδος ή θέση, θα τα είχαν παρατήσει προ πολλού. Κάνουν αυτά τα πράγματα μπροστά σε άλλους και θέλουν να τα μάθει ο Θεός και να Τον πείσουν να τους δώσει την ανταμοιβή που τους αξίζει για όλα όσα έχουν κάνει. Αυτό που θέλουν τελικά είναι μια ανταμοιβή· δεν θέλουν ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Πρέπει να διακρίνετε αυτό το σημείο. Μόλις νιώσουν ότι έχουν συγκεντρώσει αρκετό κεφάλαιο, όταν έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν σε άλλους, ποιο είναι το περιεχόμενο αυτών που λένε; Πρώτον, καμαρώνουν για τις συνεισφορές τους· κάνουν ψυχολογική επίθεση. Τι είναι η ψυχολογική επίθεση; Είναι να κάνουν τους άλλους να νιώσουν, βαθιά μέσα τους, ότι έχουν κάνει πολλά καλά πράγματα για τον οίκο του Θεού, ότι έχουν συνεισφέρει, έχουν αναλάβει ρίσκα, έχουν ολοκληρώσει επικίνδυνο έργο, έχουν τρέξει πολύ και έχουν υποφέρει αρκετά· είναι να παρουσιάσουν τα διαπιστευτήριά τους και να μιλήσουν για το κεφάλαιό τους μπροστά στους άλλους. Δεύτερον, αναφέρουν με πομπώδη και ασυνάρτητο τρόπο κάποιες μη ρεαλιστικές θεωρίες, τις οποίες οι άνθρωποι νομίζουν ότι κατανοούν, παρόλο που δεν ισχύει αυτό. Αυτές οι θεωρίες ακούγονται αρκετά βαθυστόχαστες, μυστηριώδεις και αφηρημένες, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να λατρεύουν τους αντίχριστους. Έπειτα, μιλάνε με επιβλητικό και μπερδεμένο τρόπο για πράγματα που πιστεύουν ότι δεν έχει κατανοήσει ποτέ κανείς· για παράδειγμα, για την τεχνολογία και το διάστημα, τα οικονομικά και τη λογιστική, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα ή ακόμη και για θέματα και απάτες του υποκόσμου. Αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία. Τι κάνουν, λοιπόν, μ’ αυτόν τον τρόπο; Κάνουν επίδειξη. Και όταν κάνουν επίδειξη, ο σκοπός τους είναι να εξαπολύσουν ψυχολογική επίθεση. Νομίζετε πως είναι ηλίθιοι; Αν τα πράγματα που λένε δεν είχαν καμία επίδραση στους ανθρώπους, θα τα έλεγαν; Όχι. Τα λένε γιατί έχουν έναν σκοπό: Θέλουν να παρουσιάσουν τα διαπιστευτήριά τους, να κάνουν φιγούρα και επίδειξη.

Επιπλέον, ποιο ύφος υιοθετούν συχνά οι αντίχριστοι; Όπου κι αν πάνε, υιοθετούν το ύφος της κεφαλής του σπιτιού· όπου κι αν πάνε, λένε: «Με τι ασχολείστε; Πώς πάει το έργο; Υπάρχουν δυσκολίες; Χειριστείτε άμεσα τα πράγματα που σας έχουν ανατεθεί! Μην είστε επιπόλαιοι. Όλο το έργο του οίκου του θεού είναι σημαντικό και δεν μπορεί να καθυστερήσει!» Είναι ακριβώς όπως η κεφαλή ενός σπιτιού που επιβλέπει διαρκώς το έργο των υπόλοιπων ανθρώπων που μένουν εκεί. Τι σημαίνει ότι είναι η κεφαλή του σπιτιού; Σημαίνει ότι οποιοσδήποτε στο σπίτι τους μπορεί να κάνει ένα λάθος ή να πάρει το λάθος μονοπάτι, οπότε εκείνοι πρέπει να τους προσέχουν όλους· αν δεν το έκαναν, κανείς δεν θα έκανε το καθήκον του, θα κατέληγαν όλοι να παραπαίουν. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι είναι ηλίθιοι, σαν μικρά παιδιά, ότι αν δεν τους προσέχουν, αν τους αφήσουν για ένα δευτερόλεπτο από τα μάτια τους, κάποιοι από αυτούς θα κάνουν λάθη και θα πάρουν το λάθος μονοπάτι. Τι είδους οπτική είναι αυτή; Δεν φέρονται λες και είναι η κεφαλή του σπιτιού; (Ναι.) Κάνουν, λοιπόν, συγκεκριμένο έργο; Ποτέ· αναθέτουν στους άλλους να κάνουν όλο το έργο κι εκείνοι ασχολούνται μόνο με τη γραφειοκρατία και απλώς κάνουν κουμάντο. Και όταν οι άλλοι έχουν ολοκληρώσει το έργο, είναι σαν να το έκαναν οι ίδιοι· παίρνουν εκείνοι όλα τα εύσημα. Απλώς απολαμβάνουν τα οφέλη που τους παρέχει η θέση τους. Δεν κάνουν ποτέ τίποτε που ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού και, ακόμη κι αν διαπιστώσουν ότι κάποιος είναι επιπόλαιος ή αμελής στην εκτέλεση του καθήκοντός του, ότι κάποιος διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, απλώς του κάνουν κάποιες παραινέσεις και τον παρηγορούν, αλλά ποτέ δεν τον εκθέτουν ούτε τον περιορίζουν· δεν προσβάλλουν ποτέ κανέναν. Αν κανείς δεν θέλει να τους ακούσει, λένε: «Η καρδιά μου έχει γίνει χίλια κομμάτια από την ανησυχία για όλους εσάς· έχει στεγνώσει το στόμα μου να μιλάω. Σχεδόν κόπηκα στα δυο από την εξάντληση! Μου δίνετε πολλούς λόγους ν’ ανησυχώ!» Δεν είναι ξεδιάντροπο να το λένε αυτό; Σας αηδιάζει όταν το ακούτε; Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η διαρκής επιθυμία των αντίχριστων να ελέγχουν τους ανθρώπους. Πώς συναναστρέφονται τέτοιοι αντίχριστοι με τους ανθρώπους; Για παράδειγμα, λένε σ’ Εμένα: «Οι κατώτεροί μου δεν κάνουν αυτό που τους λέω. Δεν παίρνουν στα σοβαρά το έργο της εκκλησίας. Είναι επιπόλαιοι και σπαταλούν αδιακρίτως τα χρήματα του οίκου του θεού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά κτήνη· είναι κατώτεροι κι από σκυλιά!» Τι είδους τόνος είναι αυτός; Παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν εξαίρεση. Αυτό που εννοούν είναι το εξής: «Εγώ λαμβάνω υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του θεού· εκείνοι όχι». Πώς αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους οι αντίχριστοι; Σαν να είναι «πρεσβευτές επωνυμίας». Τι είναι οι πρεσβευτές επωνυμίας; Ρίξτε μια ματιά στους πρεσβευτές επωνυμίας από διάφορες χώρες. Τι σόι άνθρωποι είναι; Επιλέγονται για την ομορφιά τους· είναι πολύ όμορφοι, μπορούν να μιλήσουν καλά και έχουν όλοι περάσει από εκπαίδευση. Στα παρασκήνια, έχουν όλοι διασυνδέσεις και αλληλεπιδράσεις με ψηλούς, πλούσιους και ωραίους άνδρες, με υψηλόβαθμους αξιωματούχους, με εύπορους επιχειρηματίες· γι’ αυτό είναι πρεσβευτές επωνυμίας. Σε τι βασίζονται, για να καταφέρουν να γίνουν πρεσβευτές επωνυμίας; Μήπως βασίζονται αποκλειστικά στην ωραία τους εμφάνιση, στο καλοσχηματισμένο τους σώμα και στην ευγλωττία τους; Βασίζονται κυρίως στις παρασκηνιακές τους διασυνδέσεις. Έτσι δεν λειτουργούν τα πράγματα; (Ναι.) Ναι, έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Οι αντίχριστοι, που έχουν μονίμως το ύφος του επικεφαλής ή της κεφαλής του σπιτιού, θέλουν πάντα να έχουν αυτό το ύφος και αυτήν τη στάση, για να παραπλανούν τους άλλους και να τους ελέγχουν. Δεν μοιάζει αυτό λίγο με το στυλ ενός πρεσβευτή επωνυμίας; Στέκονται εκεί, με τα χέρια πίσω από την πλάτη, και όταν οι αδελφοί ή οι αδελφές τούς γνέφουν καταφατικά και υποκλίνονται, εκείνοι λένε: «Ωραία· κάνε καλή δουλειά!» Ποιοι είναι για να το λένε αυτό; Σε ποια θέση έχουν τοποθετήσει τον εαυτό τους; Εγώ δεν λέω τέτοια πράγματα, όπου κι αν πάω. Μ’ έχετε ακούσει ποτέ να λέω κάτι τέτοιο; (Όχι.) Κατά καιρούς, θα πω: «Αυτή η ευκαιρία που έχετε να κάνετε το καθήκον σας με ηρεμία δεν βρίσκεται εύκολα! Πρέπει ν’ αρπάξετε αυτήν την ευκαιρία και να κάνετε καλά το καθήκον σας· μην καταλήξετε να διωχθείτε επειδή κάνετε κακές πράξεις και προκαλείτε αναστατώσεις». Αλλά, από τι το λέω αυτό; Από ειλικρίνεια. Σκέφτεται, όμως, έτσι ένας αντίχριστος; Δεν σκέφτεται έτσι και δεν ενεργεί έτσι. Λέει στους άλλους να κάνουν καλή δουλειά. Το κάνει εκείνος; Όχι. Ζητάει από τους άλλους να κάνουν καλή δουλειά, να εργάζονται σαν σκλάβοι γι’ αυτόν, να είναι στη δούλεψή του, και, στο τέλος, παίρνει εκείνος όλα τα εύσημα. Τώρα που κάνετε το καθήκον σας, εργάζεστε εσείς σαν σκλάβοι για Μένα; (Όχι.) Ούτε είστε στη δούλεψή Μου· εκτελείτε τα δικά σας καθήκοντα και τις δικές σας υποχρεώσεις και έπειτα ο οίκος του Θεού σάς εφοδιάζει. Θα ήταν υπερβολικό να πω ότι σας εφοδιάζω; (Όχι.) Δεν είναι λανθασμένη αυτή η δήλωση και, στην πραγματικότητα, έτσι έχουν τα πράγματα. Αν, όμως, Με βάζατε να το πω αυτό, δεν θα το έκανα· δεν θα μπορούσα να το ξεστομίσω ποτέ. Θα έλεγα μόνο ότι σας εφοδιάζει ο οίκος του Θεού: Εσείς κάνετε τα καθήκοντά σας στον οίκο του Θεού και ο Θεός σάς εφοδιάζει. Για ποιον, λοιπόν, κάνετε τα καθήκοντά σας; (Για τον εαυτό μας.) Εκτελείτε τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις σας· αυτή είναι η ευθύνη που οφείλετε να εκπληρώσετε ως δημιουργημένα όντα. Το κάνετε αυτό ενώπιον του Θεού. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λέτε ότι εργάζεστε για Μένα· δεν το χρειάζομαι αυτό. Δεν χρειάζομαι κανέναν να εργάζεται για Μένα· δεν είμαι το αφεντικό ούτε ο πρόεδρος κάποιας εταιρείας. Δεν βγάζω λεφτά από εσάς και εσείς δεν τρώτε το φαγητό Μου. Απλώς συνεργαζόμαστε μεταξύ μας. Εγώ συναναστρέφομαι πάνω στις αλήθειες για τις οποίες πρέπει να συναναστραφώ μαζί σας, ώστε να μπορέσετε να τις κατανοήσετε, και εσείς βαδίζετε στο σωστό μονοπάτι και έτσι η καρδιά Μου καθησυχάζεται· η ευθύνη και η υποχρέωσή Μου έχουν εκπληρωθεί απολύτως. Πρόκειται για αμοιβαία συνεργασία, στην οποία ο καθένας παίζει τον ρόλο του. Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να μιλάμε για το ποιος εκμεταλλεύεται ποιον, ποιος χρησιμοποιεί ποιον, ποιος τρέφει ποιον. Μην υιοθετείτε αυτό το ύφος· είναι ανώφελο και αηδιαστικό. Να κάνεις πραγματικά καλά το έργο, έτσι ώστε να είναι εμφανές σε όλους, και, στο τέλος, θα βρίσκεσαι σε πλεονεκτική θέση για να λογαριαστείς με τον Θεό. Έχουν τέτοια λογική οι αντίχριστοι; Όχι. Αν αναλάβουν λίγη ευθύνη, αν κάνουν μια μικρή συνεισφορά και έχουν κάνει κάποιο έργο, τότε επιδεικνύονται με ειλικρινά αηδιαστικό τρόπο· μάλιστα θέλουν να γίνουν και πρεσβευτές επωνυμίας. Αν δεν προσπαθείς να γίνει πρεσβευτής επωνυμίας και ασχοληθείς με πραγματικό έργο, όλοι θα σε σέβονται σε ένα βαθμό. Έστω πως υιοθετείς τη στάση ενός πρεσβευτή επωνυμίας, αλλά δεν είσαι σε θέση να κάνεις συγκεκριμένο έργο, και αναγκάζεις τον Άνωθεν ν’ ασχοληθεί ο ίδιος και να δώσει προσωπικά οδηγίες για όλο το έργο και έπειτα να σ’ επιβλέπει και να σου παρέχει καθοδήγηση, με αποτέλεσμα, παρόλο που ο Άνωθεν κάνει κάθε πτυχή του έργου, εσύ να εξακολουθείς να πιστεύεις ότι είσαι ικανός, ότι έχεις αποκτήσει περισσότερες δεξιότητες και ότι τα έκανες όλα εσύ. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Οι αντίχριστοι είναι ικανοί για κάτι τέτοιο. Κλέβουν τη δόξα από τον Θεό. Όταν οι κανονικοί άνθρωποι έχουν βιώσει κάποια πράγματα, μπορούν να κατανοήσουν ένα μέρος της αλήθειας και διακρίνουν το εξής: «Το επίπεδό μου είναι απλώς πολύ χαμηλό· είμαι ένα τίποτα. Χωρίς μέριμνα και επίβλεψη από τον Άνωθεν, αν δεν μου κρατούσε ο Άνωθεν το χέρι για να με βοηθήσει, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα. Ήμουν απλώς μια μαριονέτα. Πλέον κατάφερα ν’ αποκτήσω λίγη αυτογνωσία. Γνωρίζω ότι η αξία μου είναι πενιχρή. Δεν θα παραπονεθώ αν ο Άνωθεν με κλαδέψει ξανά στο μέλλον. Απλώς θα υποταχθώ». Αν γνωρίζεις την πενιχρή σου αξία, θα κάνεις το έργο που σου έχει ανατεθεί με καλή συμπεριφορά, θα είσαι απολύτως προσγειωμένος. Ό,τι κι αν σου αναθέσει ο Άνωθεν, θα το κάνεις καλά, με όλη σου την καρδιά και με όλες σου τις δυνάμεις. Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι; Όχι. Δεν λαμβάνουν υπόψη ούτε τα συμφέροντα ούτε το έργο του οίκου του Θεού. Ποιο είναι το μεγαλύτερο συμφέρον του οίκου του Θεού; Μήπως είναι ο πλούτος της εκκλησίας; Μήπως είναι οι προσφορές στον Θεό; Όχι. Ποιο είναι, λοιπόν; Γύρω από ποια πτυχή του έργου περιστρέφονται τα καθήκοντα όλων; Γύρω από τη διάδοση του ευαγγελίου και την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό, ώστε όλη η ανθρωπότητα να κατανοήσει τον Θεό και να επιστρέψει σ’ Αυτόν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο συμφέρον του οίκου του Θεού. Και αυτό το μεγαλύτερο συμφέρον διακλαδώνεται προς τα κάτω, φτάνει σε κάθε ομάδα και σε κάθε πτυχή του έργου και έπειτα διαχωρίζεται σε ακόμη μικρότερα κλαδιά προς τα κάτω, στα διάφορα καθήκοντα που κάνει ο κάθε άνθρωπος. Αυτό είναι το συμφέρον του οίκου του Θεού. Το είχατε διακρίνει αυτό παλαιότερα; Όχι, δεν το είχατε διακρίνει! Όταν αναφέρομαι στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εσείς σκέφτεστε ότι μιλάω για χρήματα, σπίτια και αυτοκίνητα. Τι είδους συμφέροντα είναι αυτά; Δεν είναι απλώς κάποια υλικά πράγματα; Μήπως τότε θα πουν κάποιοι: «Αφού αυτά δεν είναι συμφέροντα, ας τα σπαταλήσουμε όπως μας αρέσει;» Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση! Η κατασπατάληση των προσφορών είναι μεγάλη αμαρτία.

Τι άλλο ενδιαφέρει τους αντίχριστους, πέρα από την επιθυμία και τη φιλοδοξία τους να ελέγχουν τους άλλους; Ουσιαστικά τίποτα. Δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τίποτε άλλο. Το κατά πόσο κάνει ο καθένας το κατάλληλο καθήκον, κατά πόσο έχει ρυθμιστεί αποτελεσματικά η στελέχωση, κατά πόσο διαταράσσει και αναστατώνει κάποιος το έργο της εκκλησίας, κατά πόσο προχωράει ομαλά κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας, ποιο τμήμα του έργου έχει κάποιο πρόβλημα, ποιο τμήμα είναι ακόμα αδύναμο, ποιο τμήμα δεν έχει μελετηθεί ακόμα, πού δεν γίνεται σωστά το έργο· όλα αυτά είναι ζητήματα που δεν απασχολούν τους αντίχριστους ούτε ρωτούν ποτέ γι’ αυτά. Δεν νοιάζονται ποτέ για τέτοια πράγματα· δεν κάνουν ποτέ τέτοιου είδους συγκεκριμένο έργο. Για παράδειγμα, δεν παρακολουθούν επιμελώς καμία πτυχή του έργου της μετάφρασης, της επεξεργασίας βίντεο, της παραγωγής ταινιών, του έργου που έχει να κάνει με τα κείμενα ή του έργου της διάδοσης του ευαγγελίου και ούτω καθεξής. Εφόσον κάτι δεν θίγει τη φήμη, το κέρδος ή τη θέση τους, είναι λες και δεν τους αφορά καθόλου. Ποιο είναι, λοιπόν, το μόνο πράγμα που κάνουν; Απλώς χειρίζονται κάποιες γενικές υποθέσεις· κάνουν επιφανειακό έργο που προσέχουν και παρατηρούν οι άλλοι. Τελειώνουν μ’ αυτό, και έπειτα το προβάλλουν σαν δικό τους προσόν και αρχίζουν ν’ απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους. Νοιάζονται οι αντίχριστοι για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού; Όχι. Νοιάζονται μόνο για τη φήμη και τη θέση τους, για ζητήματα στα οποία μπορούν να ξεχωρίσουν και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν. Οπότε, όποια προβλήματα κι αν προκύπτουν στο έργο της εκκλησίας, ούτε τους απασχολούν ούτε ρωτάνε γι’ αυτά· όσο σοβαρό κι αν είναι ένα πρόβλημα, όσο κι αν πλήττει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εκείνοι δεν θεωρούν ότι είναι πρόβλημα. Πείτε Μου, έχουν έστω καρδιά; Είναι άνθρωποι με αφοσίωση; Είναι άνθρωποι που αγαπούν και αποδέχονται την αλήθεια; Όλα αυτά γεννούν ερωτηματικά. Τι κάνουν, λοιπόν, όλη μέρα, για να προκαλούν τέτοιο χάος στο έργο της εκκλησίας; Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι δεν λαμβάνουν υπόψη ούτε στο ελάχιστο τις προθέσεις του Θεού. Δεν κάνουν το ουσιαστικό έργο που τους έχει αναθέσει ο Θεός, αλλά απασχολούνται αποκλειστικά με επιφανειακές, γενικές υποθέσεις, ώστε να νομίζουν οι άλλοι ότι εργάζονται· φαινομενικά, κάνουν ότι είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους, για να δείξουν στους άλλους ότι έχουν ζήλο και πίστη. Αυτό ρίχνει στάχτη στα μάτια κάποιων ανθρώπων. Όμως, δεν κάνουν ούτε μία πτυχή του ουσιαστικού έργου της εκκλησίας· δεν κάνουν κανένα έργο που σχετίζεται με το πότισμα και την παροχή της αλήθειας. Δεν χρησιμοποιούν ποτέ την αλήθεια για να λύσουν προβλήματα· απλώς χειρίζονται κάποιες γενικές υποθέσεις και κάνουν λίγο έργο που τους κάνει να φαίνονται καλοί. Απέναντι στο ουσιαστικό έργο της εκκλησίας, είναι απλώς επιπόλαιοι και ανεύθυνοι· δεν έχουν το παραμικρό αίσθημα ευθύνης. Όσα προβλήματα κι αν προκύπτουν, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να τα λύσουν, και κάνουν μόνο τα τυπικά όσον αφορά τα καθήκοντά τους. Και επειδή έχουν χειριστεί κάποιες επιφανειακές, γενικές υποθέσεις, θεωρούν ότι έχουν κάνει πραγματικό έργο. Οι αντίχριστοι, όσο κάνουν τα καθήκοντά τους, βγαίνουν εκτός ελέγχου και κάνουν κακά πράγματα, ενώ επίσης ενεργούν με αυθαίρετο και δικτατορικό τρόπο. Προκαλούν χάος στο έργο της εκκλησίας και τα κάνουν όλα άνω-κάτω. Ούτε μία πτυχή του έργου δεν γίνεται σε αποδεκτό επίπεδο και χωρίς λάθη· ούτε μία πτυχή του έργου δεν γίνεται καλά αν δεν παρέμβει ο Άνωθεν, δεν ρωτήσει γι’ αυτό και δεν το επιβλέψει. Και ακόμη και τότε, υπάρχουν κάποιοι που είναι όλο παράπονα και ενεργούν με απείθεια όταν αντικαθίστανται· χρησιμοποιούν δόλια επιχειρήματα για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να μεταθέσουν την ευθύνη στους επικεφαλής και στους εργάτες ανωτέρου επιπέδου. Δεν είναι εντελώς παράλογο αυτό; Η πραγματική στάση κάποιου απέναντι στην αλήθεια δεν φαίνεται όταν δεν συμβαίνει τίποτε, αλλά αποκαλύπτεται όταν κλαδεύεται και αντικαθίσταται. Οι άνθρωποι που αποδέχονται την αλήθεια μπορούν να το κάνουν αυτό υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αν έχουν άδικο, μπορούν να παραδεχθούν το λάθος τους· μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τα γεγονότα και ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν παραδέχονται ότι έχουν άδικο, ακόμη και όταν φανερώνεται το λάθος τους· πόσο μάλλον αποδέχονται τον χειρισμό τους από τον οίκο του Θεού. Και μάλιστα, τι χρησιμοποιούν κάποιοι από αυτούς ως δικαιολογία; «Είχα καλή πρόθεση, απλώς δεν τα κατάφερα. Δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς τώρα ό,τι έκανα κάτι κακό. Είχα καλές προθέσεις και υπέφερα και πλήρωσα ένα τίμημα και δαπάνησα τον εαυτό μου. Το να μην κάνει κάποιος κάτι καλά δεν είναι το ίδιο με το να κάνει κάτι κακό!» Είναι σωστό να χρησιμοποιούν αυτήν τη δικαιολογία, αυτήν την πρόφαση και ν’ αρνούνται τον χειρισμό τους από τον οίκο του Θεού; Όποιες δικαιολογίες και προφάσεις κι αν προβάλει κάποιος, δεν μπορεί να συγκαλύψει τη στάση του απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Αυτό σχετίζεται με τη φύση-ουσία του, και είναι το πιο ενδεικτικό πράγμα. Είτε έχει συμβεί κάτι είτε όχι, η στάση σου απέναντι στην αλήθεια αντιπροσωπεύει τη φύση-ουσία σου. Είναι η στάση σου απέναντι στον Θεό. Το πώς αντιμετωπίζεις τον Θεό φαίνεται απλώς και μόνο από το πώς αντιμετωπίζεις την αλήθεια.

Τι αναφέραμε μόλις τώρα στη συζήτησή μας για τη συμπεριφορά κατά την οποία οι αντίχριστοι ελέγχουν τους άλλους; (Το μόνο που ενδιαφέρει τους αντίχριστους είναι να ελέγχουν τους άλλους.) Σωστά. Οι άνθρωποι που είναι πολύ αλαζόνες και αγαπούν ιδιαίτερα τη θέση εκδηλώνουν ιδιαίτερο «ενδιαφέρον» να ελέγχουν τους άλλους. Αυτό το «ενδιαφέρον» δεν είναι κάτι θετικό· είναι μια επιθυμία και φιλοδοξία, είναι αρνητικό και μειωτικό. Γιατί τους ενδιαφέρει να ελέγχουν τους άλλους; Από αντικειμενική σκοπιά, αυτή είναι η φύση τους. Όμως, υπάρχει κι άλλος ένας λόγος: Οι άνθρωποι που ελέγχουν τους άλλους έχουν ιδιαίτερο πάθος και αδυναμία για τη θέση, τη φήμη, το κέρδος, τη ματαιοδοξία και τη δύναμη. Θα μπορούσα να το θέσω έτσι; (Ναι.) Και δεν μοιάζει αυτό το ιδιαίτερο πάθος και αυτή η ιδιαίτερη αδυναμία με εκείνα του Σατανά; Δεν είναι αυτή η ουσία του Σατανά; Ο Σατανάς σκέφτεται όλη μέρα πώς να παραπλανήσει και να ελέγξει τους ανθρώπους· καθημερινά, ενσταλάζει στους ανθρώπους παράλογες ιδέες και απόψεις, είτε μέσω της κατήχησης και της εκπαίδευσης, είτε μέσω της παραδοσιακής κουλτούρας, είτε μέσω της επιστήμης, της ανώτερης γνώσης και των διδασκαλιών. Κι όσο περισσότερο ενσταλάζει αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους, τόσο περισσότερο τον λατρεύουν εκείνοι. Ποιος είναι ο στόχος του Σατανά όταν ενσταλάζει αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους; Μόλις το κάνει αυτό, οι άνθρωποι έχουν τις δικές του ιδέες· διαπνέονται από τις δικές του φιλοσοφίες και τον δικό του τρόπο ύπαρξης. Είναι σαν να ριζώνει ο Σατανάς στην καρδιά τους. Ζουν σύμφωνα με τον Σατανά και ο τρόπος ζωής τους είναι ο τρόπος ζωής του Σατανά, ο τρόπος ζωής των διαβόλων. Έτσι δεν είναι; Αυτή δεν είναι και η φύση του ελέγχου που ασκούν οι αντίχριστοι στους άλλους; Θέλουν να κάνουν όλους τους άλλους ανθρώπους ίδιους μ’ αυτούς· θέλουν όλοι να ζουν γι’ αυτούς, να είναι στη διάθεσή τους και να κάνουν πράγματα γι’ αυτούς. Και τα πάντα πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους: Οι σκέψεις και τα λόγια των ανθρώπων, ο τρόπος με τον οποίο μιλάνε, οι ιδέες και οι απόψεις τους, η οπτική και στάση σύμφωνα με την οποία ενεργούν, ακόμα και η στάση τους απέναντι στον Θεό, η πίστη τους, η βούλησή τους και η βλέψη τους να κάνουν το καθήκον τους, όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους. Πόσο βαθιά φτάνει αυτός ο έλεγχος; Πρώτα τους κάνουν πλύση εγκεφάλου και τους κατηχούν και έπειτα τους πείθουν όλους να κάνουν ό,τι κι εκείνοι. Γίνονται ο «νονός» τους. Για να κάνουν έτσι τους ανθρώπους, οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν πολλές μεθόδους: Την παραπλάνηση, την κατήχηση, τον εκφοβισμό, και τι άλλο; (Τις ψυχολογικές επιθέσεις.) Αυτό εντάσσεται στην παραπλάνηση. Τι άλλο; (Τον καταναγκασμό και την εξαγορά.) Πώς εξαγοράζουν τους ανθρώπους; Κάποιοι άνθρωποι βγαίνουν εκτός ελέγχου και κάνουν κακά πράγματα ενώ κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού. Μπορούν οι αντίχριστοι να το δουν αυτό ξεκάθαρα; Τους είναι απολύτως ξεκάθαρο. Το χειρίζονται, λοιπόν; Όχι. Και γιατί όχι; Θέλουν να το χρησιμοποιήσουν αυτό για να εξαγοράσουν αυτούς τους ανθρώπους. Τους λένε: «Σου έκανα τη χάρη να μη σε χειριστώ. Θα πρέπει να μ’ ευχαριστείς. Σε είδα να κάνεις κάτι κακό, αλλά δεν σε ανέφερα και δεν σε χειρίστηκα. Ήμουν επιεικής. Άρα, δεν μου χρωστάς στο εξής ευγνωμοσύνη;» Αυτοί οι άνθρωποι είναι έπειτα ευγνώμονες απέναντί τους και τους θεωρούν ευεργέτες τους. Οι αντίχριστοι και αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, είναι σαν τα γουρούνια που κυλιούνται στο ίδιο χοιροστάσιο. Οι αντίχριστοι, όσο είναι στην εξουσία, μπορούν να εξαγοράζουν τέτοιους ανθρώπους: εκείνους που κάνουν κακό, που βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, που στα κρυφά κρίνουν τον Θεό και υπονομεύουν το έργο του οίκου Του. Τέτοια συμμορία πονηρών ανθρώπων προστατεύουν οι αντίχριστοι. Δεν είναι αυτό ένα είδος ελέγχου; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, οι αντίχριστοι ξέρουν βαθιά μέσα τους πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εκείνοι που διαφυλάττουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Το ξέρουν όλοι —υπάρχει μια σιωπηρή κατανόηση— κι έτσι, συνεργάζονται στενά. «Είμαστε σαν δυο σταγόνες νερό. Δεν λαμβάνεις υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του θεού. Κοροϊδεύεις τον θεό, και το ίδιο κάνω κι εγώ· δεν επιδιώκεις την αλήθεια κι ούτε κι εγώ την επιδιώκω». Οι αντίχριστοι εξαγοράζουν τέτοιους ανθρώπους. Δεν είναι αυτό εξαγορά; (Ναι.) Δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό όταν αφήνουν να πλήττονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Με τίμημα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δικαιολογούν αυτούς τους ανθρώπους που βγαίνουν εκτός ελέγχου και κάνουν κακά πράγματα ή παρασιτούν εις βάρος του οίκου του Θεού. Είναι σαν να εφοδιάζουν αυτούς τους ανθρώπους, και αυτοί οι άνθρωποι είναι ασυνείδητα ευγνώμονες απέναντί τους. Όταν έρχεται η στιγμή να χειριστεί ο οίκος του Θεού αυτούς τους πονηρούς ανθρώπους, τι σκέφτονται για τους αντίχριστους; Λένε μέσα τους: «Ωχ, όχι. Έχουν ήδη απαλλαγεί από τα καθήκοντά τους. Διαφορετικά, θα μπορούσαμε να διασκεδάσουμε λίγο ακόμα· με τη δική τους κάλυψη, κανείς δεν μπορούσε να με χειριστεί». Νιώθουν ακόμα τόσο δεμένοι με τους αντίχριστους! Είναι εμφανές ότι όλα αυτά που κάνουν οι αντίχριστοι είναι διαταράξεις και αναστατώσεις, πράγματα που παραπλανούν τους ανθρώπους και κακές πράξεις που εναντιώνονται στον Θεό. Και όποιος δεν αγαπά την αλήθεια όχι μόνο δεν θα μισεί αυτές τις κακές πράξεις, αλλά θα τις συγκαλύπτει κιόλας. Για παράδειγμα, ήταν κάποτε ένας επικεφαλής που προστάτευε τους αντίχριστους. Ο Άνωθεν τον ρώτησε αν υπήρχε κάποιος στην εκκλησία που προκαλούσε διαταράξεις και αναστατώσεις ή κάποιος που έβγαινε εκτός ελέγχου και έκανε κακά πράγματα ή αν υπήρχαν αντίχριστοι που παραπλανούσαν τους ανθρώπους. Ο επικεφαλής είπε: «Θα ρωτήσω και θα μάθω. Θα το ελέγξω για να σου πω». Δεν ήταν μέρος της δουλειάς του αυτό; Αντιμετώπισε τον Άνωθεν μ’ αυτό το ύφος —«Θα το ελέγξω για να σου πω»— και έπειτα δεν έμαθε κανείς τίποτε παραπάνω γι’ αυτό. Δεν έλεγξε· δεν ήθελε να προσβάλει αυτούς τους ανθρώπους! Και όταν ο Άνωθεν τον ρώτησε ξανά: «Το έλεγξες;», εκείνος είπε: «Ναι, δεν υπάρχει κανείς». Ήταν αλήθεια αυτό; Ήταν ο μεγαλύτερος αντίχριστος από όλους, ο κύριος υπαίτιος για την αναστάτωση του έργου της εκκλησίας και για τη ζημιά στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ήταν ο ίδιος αντίχριστος· τι να ελέγξει, λοιπόν; Μ’ αυτόν εκεί, όποια κακά πράγματα κι αν έκαναν οι κατώτεροί του, όποιες διαταράξεις και αναστατώσεις κι αν προκαλούσαν, κανείς δεν μπορούσε να τα ελέγξει. Τους εμπόδιζε να το κάνουν. Δεν υποδηλώνει αυτό ότι, υπό αυτές τις συνθήκες, είχε χωρίσει τους κατωτέρους του από τον Θεό; Ναι. Και σε ποιον έδιναν βάση αυτοί οι άνθρωποι, αφού τους είχε χωρίσει από τον Θεό; Δεν έδιναν βάση σ’ αυτόν; Κι έτσι, έγινε ο νταής της πόλης, ο αρχηγός των ληστών, ο τοπικός τύραννος· έθεσε αυτούς τους ανθρώπους υπό τον έλεγχό του. Τι μέθοδο χρησιμοποίησε; Ξεγελούσε τον Άνωθεν και εξαπατούσε τους κατωτέρους του. Εξαγόραζε τους κατωτέρους του και τους έλεγε ευχάριστα λόγια, ενώ εξαπατούσε τον Άνωθεν, δεν τον άφηνε να μάθει τι γινόταν κάτω από αυτόν. Δεν είπε τίποτε γι’ αυτό στον Άνωθεν και μάλιστα δημιούργησε και μια βιτρίνα. Τι βιτρίνα δημιούργησε; Είπε στον Άνωθεν: «Υπάρχει κάποια στην εκκλησία μας που όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές αναφέρουν ότι έχει ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, ότι είναι απίστευτα κακόβουλη και ότι είναι ανίκανη να αναλάβει οποιοδήποτε καθήκον. Τι λες; Μπορώ να τη χειριστώ;» Έτσι όπως τα έλεγε, ήταν ξεκάθαρο από τις εκδηλώσεις της ότι ήταν ένας πονηρός άνθρωπος που απαιτούσε χειρισμό. Έτσι, ο Άνωθεν είπε: «Σ’ αυτήν την περίπτωση, μπορείς να τη χειριστείς. Την έχετε χειριστεί;» Εκείνος είπε: «Τη χειριστήκαμε τον προηγούμενο μήνα και την αποπέμψαμε». Ήταν τα γεγονότα πραγματικά όπως τα έλεγε; Μετά από πιο λεπτομερείς ερωτήσεις, τι αποδείχθηκε ότι συνέβαινε στην πραγματικότητα; Αυτή η γυναίκα δεν τα πήγαινε καλά μαζί του. Και υπήρχε λόγος γι’ αυτό: Αυτός ο επικεφαλής δεν έκανε πραγματικό έργο και δημιουργούσε μονίμως συμμορίες και κλίκες ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές· εμφάνιζε τις εκδηλώσεις ενός αντίχριστου, και αυτή η γυναίκα τον διέκρινε και ανέφερε και εξέθεσε αυτά τα προβλήματα. Μόλις έκανε αυτήν την αναφορά, το ανακάλυψαν οι υποτακτικοί του επικεφαλής και η συνέπεια ήταν να την τιμωρήσει και να την αποπέμψει. Αυτός ο αντίχριστος κατάφερε να κάνει όλους τους κατωτέρους του να ξεσηκωθούν ενάντια σ’ αυτήν τη γυναίκα και να την απορρίψουν, και τελικά, τη χειρίστηκε και την απέπεμψε, αναφέροντας στη συνέχεια αυτά τα «καλά νέα» στον Άνωθεν. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην εκκλησία; Ναι. Αυτοί οι αντίχριστοι καταστέλλουν τους αδελφούς και τις αδελφές· καταστέλλουν εκείνους που μπορούν να τους διακρίνουν και ν’ αναφέρουν τα προβλήματά τους, καθώς και εκείνους που μπορούν να διακρίνουν τη φύση-ουσία τους. Μάλιστα υποβάλλουν ακόμα και παράπονα ενάντια στα θύματά τους πρώτοι, αναφέροντας στον Άνωθεν ότι εκείνα προκαλούν αναστάτωση. Στην πραγματικότητα, ποιος προκαλεί αναστάτωση; Οι αντίχριστοι είναι εκείνοι που αναστατώνουν και ελέγχουν την εκκλησία.

Ποιες τεχνικές χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να κάνουν τους άλλους να υποταχθούν σ’ αυτούς; Μία τεχνική είναι ότι χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να σε ελέγξουν· να ελέγξουν τις σκέψεις σου, τις μεθόδους σου, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις και, με την εξουσία που ασκούν, ακόμα και το καθήκον που κάνεις. Αν τους προσεγγίσεις, θα σου δώσουν ένα εύκολο καθήκον που σου επιτρέπει να ξεχωρίσεις· αν είσαι μονίμως ανυπάκουος απέναντί τους, επισημαίνεις διαρκώς τα ελαττώματά τους και εκθέτεις το πρόβλημα της διαφθοράς τους, θα κανονίσουν να κάνεις μια δουλειά που δεν αρέσει σε κανέναν· για παράδειγμα θα βάλουν μια νεαρή αδελφή να κάνει κάποια βρομερή και κουραστική δουλειά. Αναθέτουν τις εύκολες και καθαρές δουλειές σε όποιον τους προσεγγίζει, τους κολακεύει και λέει πάντα αυτό που θέλουν ν’ ακούσουν. Έτσι φέρονται οι αντίχριστοι στους ανθρώπους και τους ελέγχουν. Με άλλα λόγια, όσον αφορά την εξουσία σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη στελέχωση και τις μεταθέσεις, το ποιος κάνει τι εξαρτάται απολύτως από εκείνους· εκείνοι έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο. Είναι αυτό απλώς και μόνο ένα είδος φιλοδοξίας και επιθυμίας; Όχι. Δεν αντιστοιχεί αυτό ακριβώς στο όγδοο σημείο των εκδηλώσεων των αντίχριστων: «Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό»; Σε τι αναφέρεται η φράση «Θα έκαναν τους άλλους να υποταχθούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό»; Ποιο είναι το πρόβλημα μ’ αυτήν την εκδήλωση; Για ποιον λόγο είναι λάθος; Επειδή κάνουν τους άλλους να υποταχθούν σε κάτι που αντιτίθεται εντελώς στην αλήθεια. Δεν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές. Αντιτίθεται εντελώς στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και στις προθέσεις του Θεού· δεν διαφυλάττει ούτε στο ελάχιστο τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και δεν συνάδει ούτε στο ελάχιστο με την αλήθεια. Κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και προτιμήσεις, στα δικά τους ενδιαφέροντα και στις δικές τους αντιλήψεις. Αυτή δεν είναι η ουσία του προβλήματος; Αυτός είναι ένας τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η ουσία των αντίχριστων. Δεν φτάνει αυτό στον πυρήνα του ζητήματος; Θα έπρεπε να είναι εύκολο να διακρίνει κανείς αυτόν τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν οι αντίχριστοι. Υπάρχουν κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που εκφράζουν ορθές και σωστές απόψεις και, παρόλο που κάποιοι άνθρωποι δεν πείθονται και δεν μπορούν να τις αποδεχθούν, αυτοί οι επικεφαλής μπορούν και επιμένουν στην εφαρμογή αυτών των σωστών απόψεων και τις κάνουν πράξη. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτήν τη συμπεριφορά και στη συμπεριφορά των αντίχριστων; Και οι δύο φαίνονται παρόμοιες με την πρώτη ματιά, αλλά υπάρχει διαφορά στην ουσία τους. Αυτό που κάνουν οι αντίχριστοι είναι να πηγαίνουν σκοπίμως κόντρα στην αλήθεια και στις εργασιακές αρχές του οίκου του Θεού, να πείθουν τους άλλους να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι με το πρόσχημα ότι κάνουν ένα καθήκον για τον οίκο του Θεού και ότι υποτάσσονται στην αλήθεια. Αυτό είναι λάθος· ένα σκανδαλώδες, εξωφρενικό λάθος. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες υποστηρίζουν σωστές απόψεις. Ό,τι συνάδει με τις αλήθεια-αρχές θα πρέπει να υποστηρίζεται. Αυτό δεν είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια ούτε περιορίζει τους ανθρώπους· είναι υποστήριξη της αλήθειας. Οι δύο συμπεριφορές φαίνονται παρόμοιες με την πρώτη ματιά, αλλά οι ουσίες τους είναι διαφορετικές: Η μία υποστηρίζει τις αλήθεια-αρχές και η άλλη υποστηρίζει λανθασμένες απόψεις. Όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι παραβιάζουν την αλήθεια, είναι εχθρικά απέναντί της και πηγάζουν εξολοκλήρου από τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες· γι’ αυτό οι αντίχριστοι θα έκαναν τους άλλους να υποτάσσονται μόνο σ’ αυτούς και όχι στην αλήθεια ή στον Θεό. Αυτός είναι ο πυρήνας αυτού του σημείου. Αυτό που αναφέραμε μόλις τώρα είναι τεκμηριωμένο γεγονός. Σε τι αναφέρονται εδώ οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες; Αναφέρονται σε κάποιους ανθρώπους που δεν κάνουν τα προφανή πράγματα που θα έκανε ένας αντίχριστος, αλλά έχουν αυτές τις τάσεις. Έχουν αυτές τις τάσεις και αυτές τις εκδηλώσεις, γεγονός που σημαίνει ότι έχουν αυτές τις επιθυμίες και φιλοδοξίες. Σε όποια ομάδα κι αν βρίσκονται, θέλουν πάντα να διατάζουν τους άλλους σαν αξιωματούχοι: «Εσύ, πήγαινε φτιάξε φαΐ!» «Εσύ, πήγαινε να ενημερώσεις τον τάδε!» «Να εργάζεστε πιο σκληρά στο καθήκον σας και να έχετε μεγαλύτερη αφοσίωση· ο θεός βλέπει!» Είναι απαραίτητο να λένε τέτοια πράγματα; Τι σόι ύφος είναι αυτό; Ποιοι είναι για να ενεργούν πάντα σαν κύριοι και αφέντες; Είναι ένα τίποτα, κι ωστόσο τολμούν να λένε τέτοια πράγματα. Δεν είναι αυτό έλλειψη λογικής; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Είναι μπουμπουνοκέφαλοι». Όμως, δεν είναι συνηθισμένοι μπουμπουνοκέφαλοι· είναι ιδιαίτεροι. Πώς είναι ιδιαίτεροι; Όταν διαφωνούν ή συσκέπτονται με οποιονδήποτε για ένα ζήτημα, είτε έχουν δίκιο είτε άδικο, πρέπει στο τέλος να υπερισχύσουν· είτε έχουν δίκιο είτε άδικο, πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο, να κάνουν κουμάντο και να παίρνουν τις αποφάσεις. Όποια κι αν είναι η θέση τους, θέλουν να παίρνουν τις αποφάσεις. Αν κάποιος άλλος υπερισχύσει εκφράζοντας μια σωστή άποψη, εκείνοι θυμώνουν· εγκαταλείπουν το πόστο τους και σταματούν να εργάζονται. Παραιτούνται, λέγοντας: «Πείτε ό,τι θέλετε. Ούτως ή άλλως, δεν κάνετε αυτό που λέω!» Δεν έχουν αυτήν τη φιλοδοξία και επιθυμία; Ποιες είναι οι συνέπειες όταν τέτοιοι άνθρωποι είναι κύριοι και αφέντες, όταν είναι εκείνοι υπεύθυνοι, όταν γίνονται επικεφαλής; Γίνονται χαρακτηριστικοί αντίχριστοι. Έχετε εσείς τέτοιες εκδηλώσεις; Αυτό δεν θα ήταν καλό! Δεν θα είναι μεγάλη συμφορά αν κάποιος που πιστεύει στον Θεό δεν αποκτήσει την αλήθεια, αλλά αντιθέτως γίνει αντίχριστος;

Πώς αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους οι άπιστοι; Όταν συναντούν κάποιον, κοιτάζουν πρώτα την εξωτερική του εμφάνιση και τα ρούχα του· όταν ακούνε τους άλλους να μιλάνε, θέλουν πάντα να διαπιστώσουν αν διαθέτουν γνώσεις. Αν θεωρήσουν ότι η εξωτερική σου εμφάνιση και τα ρούχα σου δεν λένε και πολλά και ότι δεν είσαι πολύ μορφωμένος ή καλλιεργημένος, σε περιφρονούν και θέλουν να έχουν εκείνοι το πάνω χέρι όταν μιλάνε μαζί σου. Εγώ λέω: «Αν θέλεις να διαφωνήσεις, ορίστε· μίλα». Κρατώ το στόμα Μου κλειστό· υποχωρώ. Όπου κι αν πάω, οι περισσότεροι άνθρωποι στον οίκο του Θεού Με ακούνε. Έτσι, ψάχνω ευκαιρίες ν’ ακούσω τους άλλους να μιλάνε, να τους αφήσω να λένε περισσότερα· προσπαθώ να τους αφήνω όλους να μιλάνε μέσα από την καρδιά τους και ν’ αναφέρουν τις δυσκολίες που νιώθουν μέσα τους και τις γνώσεις τους. Όσο ακούω, μπορώ να διαπιστώσω κάποιες αποκλίσεις. Μπορώ να καταλάβω κάποια από τα προβλήματα και τις ελλείψεις τους, τι προβλήματα έχουν προκύψει όσον αφορά το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν και ποιος τομέας του έργου της εκκλησίας δεν γίνεται σωστά, ποια προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν και αν χρειάζεται να λυθούν. Συγκεντρώνομαι σε όσα ακούω γι’ αυτά τα πράγματα. Αν διαφωνούμε για κάποιο ζήτημα, αν, για παράδειγμα, Εγώ λέω ότι το ποτήρι είναι χάρτινο κι εσύ επιμένεις ότι είναι πλαστικό, θα πω: «Καλά. Έχεις δίκιο». Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου. Κάποιοι σκέφτονται: «Αν έχεις δίκιο, γιατί να μη διαφωνήσεις;» Εξαρτάται από το ζήτημα. Αν είναι κάτι που έχει να κάνει με την αλήθεια, το σωστό είναι να δώσεις βάση σ’ Εμένα· αν πρόκειται για κάποια εξωτερική υπόθεση, ό,τι κι αν λέτε, δεν θα εμπλακώ. Τέτοια πράγματα δεν έχουν καμία σχέση μ’ Εμένα. Δεν ωφελεί να διαφωνώ για τέτοια πράγματα. Υπάρχουν κάποιοι που συζητούν ζητήματα του κράτους. Σ’ αυτούς, λέω: «Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, έτσι έχουν τα πράγματα». Κολλάω τη φράση «απ’ ό,τι καταλαβαίνω» στην αρχή· υπάρχει κάποια αυτογνωσία σ’ αυτό. Αναφέρω ένα γεγονός που γνωρίζω για να εξηγήσω το ζήτημα, λέγοντας: «Έτσι έχει η κατάσταση τώρα· αν, όμως, υπάρχουν κάποιες ειδικές συνθήκες, δεν τις γνωρίζω». Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι ν’ αξιολογήσω το ζήτημα σύμφωνα μ’ αυτό το γεγονός, αλλά δεν κάνω επίδειξη των γνώσεών Μου. Απλώς τους δίνω λίγες πληροφορίες ως αναφορά. Δεν έχω την πρόθεση να βγω από πάνω και να τους καταστείλω, να τους δείξω πόσο ευφυής είμαι, ότι ξέρω τα πάντα και ότι εκείνοι δεν ξέρουν τίποτα. Δεν είναι αυτή η οπτική Μου. Όταν κάποιοι άνθρωποι συνομιλούν μαζί Μου, αναφέρω κάποιες πληροφορίες που δεν γνωρίζουν, και εκείνοι λένε: «Τι ξέρεις εσύ; Εσύ κάθεσαι μέσα όλη μέρα». Δεν ξέρουν αυτές τις πληροφορίες, κι ωστόσο θέλουν να διαφωνήσουν και να τσακωθούν μαζί Μου γι’ αυτό το θέμα. Εγώ λέω: «Σωστά. Δεν βγαίνω έξω, αλλά αυτό το πράγμα το ξέρω. Απλώς σου το λέω, τίποτε παραπάνω. Αν θες πίστεψέ το. Αν δεν θες μην το πιστεύεις». Για ποιον λόγο να διαφωνήσω; Το να διαφωνήσει κανείς για κάτι τέτοιο δείχνει μια διάθεση. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι θέλουν ν’ ανταγωνίζονται για το ποιος είναι ανώτερος όταν η συζήτηση έχει να κάνει μ’ ένα εξωτερικό ζήτημα, και λένε: «Πώς και το ήξερες εσύ; Εγώ γιατί δεν το ξέρω; Εσύ γιατί μπορείς ν’ αναφέρεις το ζουμί του θέματος, ενώ εγώ δεν μπορώ;» Για παράδειγμα, Εγώ λέω: «Στα χρόνια που έχω μείνει εδώ, διαπίστωσα κάτι χαρακτηριστικό για το κλίμα: Είναι αρκετά υγρό». Αυτή είναι μια παρατήρηση που έκανα αφού έχω μείνει για πολύ καιρό σ’ αυτό το μέρος· είναι ένα γεγονός. Κι ωστόσο, κάποιοι το ακούνε και λένε: «Πράγματι έτσι είναι; Τότε πώς και δεν έχω νιώσει την υγρασία;» Επειδή δεν έχεις νιώσει την υγρασία, αυτό δεν σημαίνει ότι το κλίμα δεν είναι υγρό. Δεν μπορείς απλώς να βασίζεσαι σ’ αυτό που νιώθεις· πρέπει να βασίζεσαι στα δεδομένα. Τα καθημερινά δελτία καιρού αναφέρουν πολλές λεπτομέρειες και, αν έχεις δει αρκετά, θα ξέρεις ότι το κλίμα είναι πράγματι υγρό εδώ. Δεν είναι κάτι που απλώς το φαντάστηκα και δεν μιλάω με βάση αυτό που νιώθω. Και γιατί ισχύει αυτό; Υπάρχουν πάντα βρύα στο κάτω μέρος των τοίχων που βλέπουν στη σκιά, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Την άνοιξη, υπάρχουν κάποια μέρη στα οποία δεν θα τολμούσα να περπατήσω, γιατί γλιστράνε πολύ. Κατέληξα σ’ αυτήν τη διαπίστωση επειδή το πέρασα αυτό, το βίωσα, το είδα με τα ίδια Μου τα μάτια και το ένιωσα προσωπικά. Όταν μιλάω έτσι, δεν πηγαίνω κόντρα στα γεγονότα, έτσι δεν είναι; Όμως, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που Με αμφισβητούν γι’ αυτά τα πράγματα όταν Μου μιλάνε· Εγώ λέω ότι έχει υγρασία εδώ, κι εκείνοι απλώς λένε ότι δεν έχει. Δεν είναι μπερδεμένοι άνθρωποι; (Είναι.) Κάποιες δηλώσεις βασίζονται στην πραγματικότητα, αφού προέρχονται από την εμπειρία και δεν είναι προϊόντα φαντασίας. Γιατί λέω ότι δεν είναι φαντασιοκοπίες; Επειδή παρουσιάζουν τις λεπτομέρειες ξεκάθαρα, διεξοδικά και συστηματικά, και επειδή αυτό που βλέπει και βιώνει κάποιος αντιστοιχεί απολύτως σε αυτό που περιγράφουν αυτές οι δηλώσεις. Δεν είναι, λοιπόν, ακριβείς αυτές οι δηλώσεις; (Ναι.) Κι ωστόσο, ακόμα και μ’ αυτές τις ακριβείς δηλώσεις, υπάρχουν κάποιοι που μονίμως Με αμφισβητούν και διαφωνούν μαζί Μου μ’ αυτόν τον τρόπο. Για ποιον λόγο διαφωνούν; Είναι αυτό μια θανάσιμη μάχη; Μάχονται για τη ζωή τους; Δεν διαφωνούν γι’ αυτόν τον λόγο. Απλώς θέλουν ν’ ανταγωνιστούν για το ποιος ξέρει περισσότερα. Απλώς τους αρέσει να διαφωνούν· αυτό είναι μια διάθεση. Πώς πιστεύετε ότι θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν αυτοί οι άνθρωποι; Θα πρέπει να τους εκθέσεις και να διαφωνείς μαζί τους μέχρι να σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι; (Όχι.) Είναι ανώφελο να διαφωνείς με τέτοιους ανίδεους ανθρώπους. Είναι υποτιμητικό. Απλώς μην ασχολείσαι. Δεν αρκεί αυτό; Σε τι ωφελεί να διαφωνείς με τέτοιους ανόητους και απερίσκεπτους ανθρώπους; Αν υπάρχει μια διαφωνία ή αντιπαράθεση επειδή κάποιος δεν κατανοεί ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την αλήθεια, τότε εντάξει. Δεν δείχνει, όμως, άγνοια το να διαφωνείς γι’ αυτές τις εξωτερικές υποθέσεις; Η διάθεση των αντίχριστων είναι, κυρίως, να μην αποδέχονται την αλήθεια, να είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι και ν’ αποστρέφονται την αλήθεια. Οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται καν τα σωστά λόγια ή τα σχόλια και τα ρητά που συμφωνούν με τα γεγονότα. Αντ’ αυτού, τα ερευνούν και έρχονται σ’ αντιπαράθεση και διαφωνούν μαζί σου γι’ αυτά· για να μη μιλήσω για την αλήθεια. Δεν είναι αυτό μια διάθεση; (Ναι.) Τι διάθεση είναι αυτή; Αλαζονεία. Αυτό που εννοούν είναι: «Κατανοείς μόνο ένα μέρος της αλήθειας, έτσι δεν είναι; Δεν κατανοείς τις εξωτερικές υποθέσεις, οπότε καλά θα κάνεις να μ’ ακούσεις σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτές! Μη λες ό,τι να ’ναι· πραγματικά με κάνει έξω φρενών αυτό. Δεν είναι δική σου δουλειά να διαχειρίζεσαι αυτές τις εξωτερικές υποθέσεις. Στις δικές σου ευθύνες, σε ό,τι αφορά την αλήθεια, θα σ’ ακούσω· σταμάτα, όμως, να μιλάς γι’ αυτά τα εξωτερικά ζητήματα. Σκάσε, επιτέλους! Δεν σου έχουν συμβεί ποτέ αυτά τα ζητήματα, οπότε τι ξέρεις; Πρέπει να μ’ ακούσεις!» Θέλουν σε όλα οι άλλοι να τους ακούνε. Θέλουν να κατακτήσουν τους πάντες και δεν κοιτάζουν καν με ποιον έχουν να κάνουν. Τι διάθεση είναι αυτή; Εμπεριέχει καθόλου λογική; (Όχι.)

Πείτε Μου, είναι εύκολο ή δύσκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου; (Εύκολο.) Πώς το ξέρετε; Γιατί λέτε ότι είναι εύκολο; Θα σας πω Εγώ, και θα δείτε αν είναι σωστή και ακριβής η εξήγηση που δίνω για τον εαυτό Μου. Πρώτον, έχω κανονικό ορθολογισμό. Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η κανονικότητα; Σημαίνει ότι έχω ακριβή πρότυπα και ακριβή οπτική σε σχέση με όλα τα ζητήματα. Υπό αυτήν την έννοια, δεν είναι κανονικές όλες οι απόψεις και οι δηλώσεις Μου σε σχέση με κάθε πράγμα, καθώς και η στάση Μου απέναντι σε κάθε πράγμα; (Ναι.) Είναι κανονικές· αν μη τι άλλο, συμφωνούν με τα πρότυπα της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεύτερον, η αλήθεια Με κρατάει υπό έλεγχο. Αυτές είναι οι δύο στοιχειώδεις πτυχές του κανονικού ορθολογισμού. Και υπάρχει ακόμα μία πτυχή σ’ αυτό: Ο λόγος για τον οποίο μπορείτε να διακρίνετε ότι είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου είναι ότι έχω το σωστό μέτρο και ξέρω τα πρότυπα σε ό,τι αφορά τους κάθε λογής ανθρώπους. Έχω το σωστό μέτρο, καθώς και τους τρόπους και τα μέσα για να αντιμετωπίζω τους κάθε λογής ανθρώπους: τους επικεφαλής και τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, τους ηλικιωμένους και τους νέους, τους αλαζόνες ανθρώπους που έχουν την τάση να επιδεικνύονται, όσους έχουν πνευματική κατανόηση, όσους δεν έχουν, και ούτω καθεξής. Τι είναι, κυρίως, αυτό το σωστό μέτρο και αυτοί οι τρόποι και τα μέσα; Συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές· δεν κάνω πράγματα τυχαία. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι σ’ εκτιμούσα επειδή είσαι φοιτητής στο πανεπιστήμιο ή ότι σε περιφρονούσα επειδή είσαι χωρικός· αυτές δεν είναι αρχές. Πώς, λοιπόν, αντιλαμβάνομαι αυτές τις αρχές; Εξετάζοντας το επίπεδο και την ανθρώπινη φύση κάποιου, το καθήκον που κάνει, την πίστη του στον Θεό και τη στάση του απέναντι στην αλήθεια. Αντιμετωπίζω τους ανθρώπους με βάση όλες αυτές τις διάφορες πτυχές συνδυαστικά. Ωστόσο, υπάρχει ένας ακόμη λόγος για τον οποίο θεωρείτε ότι είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου· είναι κάτι που ίσως δημιουργεί αντιλήψεις σε πολλούς ανθρώπους και δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Σκέφτονται: «Αφού έχεις θέση, γιατί δεν μοιάζεις με κάποιον που έχει θέση; Δεν διακηρύττεις τη θέση Σου· δεν είσαι μεγάλος και τρανός. Στο μυαλό τους, οι άνθρωποι σκέφτονται ότι πρέπει να Σε θαυμάζουν· όμως, γιατί όταν Σε βλέπουν, το θεωρούν πιο πρέπον να Σε αντιμετωπίζουν ισότιμα ή ακόμα και να Σε κοιτάζουν αφ’ υψηλού;» Κι έτσι, πιστεύουν ότι είναι εύκολο να τα πηγαίνουν καλά μαζί Μου και χαλαρώνουν. Έτσι δεν είναι; Έτσι έχουν τα πράγματα. Κατά συνέπεια, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος να Με φοβούνται και ότι είναι υπέροχο που τα πηγαίνουν καλά μαζί Μου μ’ αυτόν τον τρόπο. Πείτε Μου, αν σας καταπίεζα σε κάθε ευκαιρία, σας κλάδευα χωρίς βάσιμο λόγο, και σας κατσάδιαζα και σας έκανα διάλεξη όλη μέρα με μια ζοφερή έκφραση στο πρόσωπό Μου, τότε δεν θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Θα σκεφτόσασταν: «Με την εκκεντρική προσωπικότητα και τις εναλλαγές διάθεσης που έχεις, είναι πολύ δύσκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Σου!» Τότε δεν θα ήταν εύκολο να τα πηγαίνετε καλά μαζί Μου. Ακριβώς επειδή σας φαίνομαι κανονικός σε όλες τις πτυχές Μου, στην προσωπικότητά Μου, σ’ αυτά που με ευχαριστούν και σ’ αυτά που με θυμώνουν, στις λύπες και τις χαρές Μου, και επειδή πιστεύετε με το μυαλό σας ότι οι άνθρωποι με αίγλη και υψηλή θέση πρέπει να είναι μεγάλοι και τρανοί —κι ωστόσο έτσι όπως Με βλέπετε τώρα είμαι απλώς πολύ συνηθισμένος— ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ρίχνετε τις άμυνές σας και πιστεύετε ότι είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου. Εκτός αυτού, θεωρείτε ότι χρησιμοποιώ γραφειοκρατική ορολογία όταν μιλάω; (Όχι.) Δεν χρησιμοποιώ τέτοια ορολογία. Στα πράγματα που δεν καταλαβαίνετε, σας βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ με ό,τι μπορώ και σπάνια σας χλευάζω. Γιατί το κάνω σπάνια αυτό; Υπάρχουν στιγμές που νιώθω μεγάλη απόγνωση και δεν μπορώ να μη σας πω κάποια χλευαστικά λόγια, αλλά πρέπει επίσης να λάβω υπόψη Μου ότι μπορεί να γίνετε αδύναμοι, κι έτσι σας μιλάω μ’ αυτόν τον τρόπο όσο το δυνατόν λιγότερο. Αντιθέτως, είμαι ανεκτικός, επιεικής και υπομονετικός. Σας βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ, όπου μπορώ, και σας διδάσκω όσα περισσότερα μπορώ σε ό,τι μπορώ· αυτό κάνω στις περισσότερες περιπτώσεις. Και γιατί το κάνω αυτό; Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι υστερούν περισσότερο σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη μαρτυρία για τον Θεό και την κατανόηση της αλήθειας· όμως, σε ό,τι έχει να κάνει με το φαγητό, το ποτό και την καλοπέραση, με τα ρούχα και το μακιγιάζ, με τα παιχνίδια ή με οποιαδήποτε τέτοια κοσμικά ζητήματα, οι άνθρωποι ξέρουν τα πάντα. Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι είναι ανίδεοι σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την πίστη στον Θεό και με την αλήθεια· δεν έχουν τίποτε να πουν όταν είναι να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό και να αξιοποιήσουν τις επαγγελματικές τους δεξιότητες, τα προτερήματα και τα χαρίσματά τους για να κάνουν λίγο από το έργο της κατάθεσης μαρτυρίας για τον Θεό, να παράγουν κάποιο έργο που καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό. Τι πρέπει να κάνω, όταν βλέπω μια τέτοια κατάσταση; Πρέπει να σας διδάξω, να σας καθοδηγήσω βήμα προς βήμα και να σας διδάξω όσο καλύτερα μπορώ. Επιλέγω τα πράγματα που καταλαβαίνω, που ξέρω και που μπορώ να κάνω, και σας τα διδάσκω, ξανά και ξανά, μέχρι να ολοκληρωθεί ένα αντικείμενο του έργου. Σας διδάσκω όλα όσα μπορώ, όσο μπορώ· και όσο για τα πράγματα που δεν μπορώ να διδάξω ή που δεν μαθαίνονται, κατανοείτε ό,τι μπορείτε να κατανοήσετε. Ας ακολουθήσουν τα πράγματα τη φυσική τους πορεία. Δεν θα σε εξαναγκάσω να κατανοήσεις αυτά τα πράγματα. Στο τέλος, υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Όσοι από εμάς κατανοούμε ένα επάγγελμα έχουμε υποκύψει σε κάποιον άσχετο με το αντικείμενο. Εμείς που κατανοούμε αυτό το επάγγελμα δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε τίποτε και αυτός ο άνθρωπος που δεν ξέρει τίποτε σχετικά με αυτό το επάγγελμα πρέπει να μας διδάσκει συνεχώς. Είναι τόσο ταπεινωτικό!» Αυτό δεν είναι ταπεινωτικό. Όλων των ανθρώπων το μυαλό κολλάει όταν πρέπει να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό ως πιστοί· αν οι άνθρωποι γεννιόνταν με την ικανότητα να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, τότε κανείς δεν θα Του εναντιωνόταν! Επειδή οι άνθρωποι ανήκουν στο σινάφι του Σατανά και έχουν μια φύση-ουσία που είναι εχθρική απέναντι στον Θεό, δεν μπορούν να κάνουν πράγματα που σχετίζονται με την αλήθεια και με την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό. Τότε, λοιπόν, τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι; Εφόσον καταβάλλουν όλες τους τις προσπάθειες για να κάνουν ό,τι μπορούν, αυτό είναι αρκετό. Αν έχω την ενέργεια να προσφέρω βοήθεια και καθοδήγηση, βοηθάω. Αν δεν την έχω ή αν είμαι απασχολημένος με άλλα πράγματα και δεν μπορώ να βρω τον χρόνο, τότε απλώς κάνετε ό,τι μπορείτε. Αυτό συνάδει με τις αρχές, έτσι δεν είναι; Είναι ο μόνος τρόπος. Δεν σας εξαναγκάζω να κάνετε πράγματα που ξεπερνούν τις δυνάμεις σας. Είναι ανώφελο· δεν μπορεί να γίνει. Στο τέλος, οι άνθρωποι σκέφτονται: «Είναι αρκετά εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Σου και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις Σου. Εσύ μας λες τι να κάνουμε κι εμείς κάνουμε αυτό που λες». Κάποιοι άνθρωποι μπορεί κατά καιρούς να κλαδευτούν. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι εντάξει μετά από αυτό, έχουν τη σωστή κατανόηση. Κάποιοι λίγοι εγκαταλείπουν το έργο τους και κάποιοι λίγοι προκαλούν κρυφά αναστατώσεις, δεν προσπαθούν σκληρά να κάνουν το καθήκον τους και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Τότε, αυτοί οι άνθρωποι αντικαθίστανται. Αν δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις το έργο, τότε παραιτήσου. Γιατί πρέπει να είσαι εσύ αυτός που θα χρησιμοποιηθεί; Θα σε αντικαταστήσουμε· τελεία και παύλα. Είναι απλό, έτσι δεν είναι; Αν στο μέλλον αυτοί οι άνθρωποι μετανοήσουν, αλλάξουν και κάνουν καλά το έργο τους, τότε θα τους δοθεί άλλη μία ευκαιρία· και αν εξακολουθούν να προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις με τον ίδιο τρόπο, τότε δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ ξανά. Θα είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσω κάποιον που είναι υπάκουος. Σε τι ωφελεί να μπλέκομαι όλη την ώρα με τέτοιους ανθρώπους; Σωστά; Κάτι τέτοιο είναι δύσκολο για εκείνους και εξουθενωτικό για Μένα. Υπάρχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο χειρίζομαι αυτά τα πράγματα και υπάρχουν επίσης αρχές στον τρόπο με τον οποίο τα πηγαίνω καλά με τους άλλους. Άλλος ένας λόγος για τον οποίο είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Μου είναι ότι στην επαφή Μου με τους ανθρώπους δεν ζητώ ποτέ από αυτούς πράγματα που είναι πολύ απαιτητικά. Κάνε ό,τι μπορείς· στα πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις, θα σε καθοδηγήσω, βήμα προς βήμα. Κάνε ό,τι μπορείς με όλη σου την καρδιά· αν δεν το κάνεις με όλη σου την καρδιά, δεν θα σ’ εξαναγκάσω να το κάνεις. Όσο για τα υπόλοιπα, δηλαδή το πώς πιστεύεις στον Θεό, αυτό είναι δική σου υπόθεση. Αν δεν αποκομίσεις τίποτα στο τέλος, δεν θα μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν. Τι πιστεύετε για τις αρχές που ακολουθώ στον τρόπο με τον οποίο φέρομαι στους ανθρώπους; Βρίσκετε ότι είναι λίγο επιεικείς; Δεν ισχύει αυτό σε καμία περίπτωση· ο τρόπος με τον οποίο το χειρίζομαι αυτό εναρμονίζεται πλήρως με τις αρχές. Ποιες είναι αυτές οι αρχές; Ακούστε Με, και θα καταλάβετε.

Εγώ, ο ενσαρκωμένος Θεός, εργάζομαι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Μπορώ ν’ αντικαταστήσω εντελώς το Άγιο Πνεύμα ή το Πνεύμα του Θεού στο έργο που κάνω; Όχι, δεν μπορώ. Δεν προσπαθώ, επομένως, να ξεπεράσω τα όριά Μου, λέγοντας ότι θα ήθελα ν’ αντικαταστήσω τον Θεό στους ουρανούς και να κάνω όλο το έργο Του. Τότε θα μεγαλοποιούσα τον εαυτό Μου· δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Κάνω ό,τι μπορώ να κάνω. Κάνω ό,τι μπορώ να κάνω καλά· το κάνω ολοκληρωμένα και το κάνω σωστά. Το κάνω με την καρδιά Μου και με όλες Μου τις δυνάμεις. Αυτό είναι αρκετό. Αυτό είναι το έργο που έχω επωμιστεί. Ωστόσο, αν δεν μπορούσα να κατανοήσω αυτό το γεγονός, το αψηφούσα και δεν το αναγνώριζα, αλλά προσπαθούσα πάντα να προσποιούμαι ότι είμαι σπουδαίος, προσπαθούσα μονίμως να λάμψω και να επιδεικνύω κάποιες απίστευτες δεξιότητες, θα συμφωνούσε αυτό με τις αρχές; Όχι. Πιστεύετε ότι κατανοώ αυτό το ζήτημα; Το κατανοώ πάρα πολύ καλά! Όσα μπορεί να πει και όσα μπορεί να κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός εμπίπτουν στο εύρος του έργου που κάνει Εκείνος ως σάρκα. Πέρα από αυτό το εύρος, το γεγονός ότι οι άνθρωποι βιώνουν κατ’ ιδίαν την πειθαρχία και το κλάδεμα του Θεού και τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος ή ακόμη και το γεγονός ότι ο Θεός παρέχει οράματα, καθώς και το ποιον θα οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός και ποιον θα αποκλείσει ή ποια άποψη και στάση έχει ο Θεός απέναντι σε όλους τους ανθρώπους, όλα αυτά τα πράγματα είναι υπόθεση του Θεού. Αν είστε σε στενή επαφή μαζί Μου, μπορώ κι Εγώ να τα δω αυτά τα πράγματα· όμως, όσο κι αν κοιτάξω, πόσα από αυτά μπορώ να δω; Υπάρχει ένα όριο στον αριθμό των ανθρώπων που μπορώ να δω και στον αριθμό των ανθρώπων με τους οποίους έρχομαι σ’ επαφή· πώς θα μπορούσε αυτό να περιλαμβάνει τον κάθε άνθρωπο; Αυτό θα ήταν αδύνατο. Δεν θα έπρεπε να σου είναι ξεκάθαρο αυτό το ζήτημα; Πείτε Μου, εμένα Μου είναι ξεκάθαρο αυτό το ζήτημα; Ναι. Αυτό θα έπρεπε να κάνει ένας κανονικός άνθρωπος. Δεν σκέφτομαι πράγματα που δεν πρέπει να κάνω. Είναι οι άνθρωποι ικανοί γι’ αυτό; Δεν είναι· τους λείπει αυτός ο ορθολογισμός. Κάποιοι Με ρωτάνε: «Δεν εξετάζεις πάντα μυστικά τα πράγματα; Δεν ρωτάς μονίμως ποιος κάνει τι και τι κακά πράγματα λένε για Σένα πίσω από την πλάτη Σου ή ποιος Σε κρίνει κρυφά και κάνει έρευνα για Σένα;» Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου: Δεν έχω ρωτήσει ποτέ γι’ αυτά τα πράγματα. Ποιος είναι υπεύθυνος γι’ αυτά τα πράγματα; Είναι το Πνεύμα του Θεού. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα· εξετάζει εξονυχιστικά όλα τα πράγματα στη γη και εξετάζει εξονυχιστικά τις καρδιές των ανθρώπων. Αν δεν πιστεύεις στην εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε δεν είναι δεδομένο ότι η λογική σου δεν είναι κανονική; (Ναι.) Δεν είσαι, λοιπόν, κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό. Υιοθετείς τη λάθος θέση και έχει προκύψει μεγάλο πρόβλημα. Σας ζητώ να πιστεύετε στον Θεό και πιστεύω σ’ αυτό απόλυτα. Τα λόγια και οι πράξεις Μου βασίζονται, επομένως, σ’ αυτό το θεμέλιο. Δεν κάνω πράγματα πέρα από τα όριά Μου· δεν κάνω πράγματα που ξεπερνούν τις ικανότητές Μου. Δεν είναι αυτό διάθεση; (Είναι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν το βλέπουν έτσι. Πιστεύουν ότι έχω αυτήν την ταυτότητα, αυτήν τη θέση και αυτήν τη δύναμη, οπότε αναρωτιούνται γιατί δεν ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Πιστεύουν ότι πρέπει να κατανοώ και ν’ αντιλαμβάνομαι περισσότερα πράγματα, ώστε να φαίνεται ότι έχω περισσότερη αίγλη, σπουδαιότερη θέση, περισσότερη δύναμη και μεγαλύτερη εξουσία. Όση εξουσία και δύναμη Μου δίνει ο Θεός, τόση ακριβώς διαθέτω. Αυτά δεν είναι πράγματα για τα οποία παλεύω ούτε πράγματα που αρπάζω. Η εξουσία του Θεού, η δύναμή Του και η παντοδυναμία Του δεν είναι πράγματα που μπορεί ν’ αντιπροσωπεύει μια ασήμαντη σάρκα. Αν δεν σου είναι ξεκάθαρο αυτό, τότε υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τη λογική σου. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις αυτό το ζήτημα μετά από τόσα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, τότε είσαι πολύ ανόητος και ανίδεος. Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία δεν ρωτάω· τα ξέρω, όμως, μέσα στην καρδιά Μου; (Ναι.) Τι ξέρω; Ξέρω τα ονόματα όλων; Ξέρω για πόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό ο κάθε άνθρωπος; Δεν χρειάζεται να ξέρω αυτά τα πράγματα. Μου αρκεί να ξέρω τις καταστάσεις όλων, σε τι υστερεί ο καθένας, τον βαθμό στον οποίο έχει αποκτήσει ζωή-είσοδο και ποιες αλήθειες οφείλουν όλοι ν’ ακούσουν, με ποιες αλήθειες οφείλουν να ποτιστούν και να εφοδιαστούν. Αρκεί να ξέρω αυτά τα πράγματα. Αυτή δεν είναι η ευθύνη που επωμίζομαι; Το να γνωρίζω ποια είναι η ευθύνη που επωμίζομαι —τι θα πρέπει να λέω και ποιο έργο θα πρέπει να κάνω— δεν είναι ορθολογισμός; (Είναι.) Πώς προκύπτει αυτός ο ορθολογισμός; Αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν είχε καν αυτόν τον ορθολογισμό, αν δεν είχε καν αυτό το πρότυπο για ν’ αξιολογεί όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα, τότε για ποια αλήθεια θα μπορούσε να μιλήσει; Αν ο ενσαρκωμένος Θεός πολεμούσε με το Πνεύμα του Θεού και Το ανταγωνιζόταν για τη θέση, δεν θα είχε πάει κάτι στραβά; Δεν θα ήταν λάθος αυτό; Θα μπορούσαν να είναι έτσι τα πράγματα; Όχι. Αυτό είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ.

Κάποιοι άνθρωποι μονίμως ανησυχούν και λένε: «Κάνεις διαρκώς ερωτήσεις και έρευνα για εμάς στα κρυφά; Προσπαθεί μονίμως ο Θεός να υπολογίσει τι πιστεύουμε για Εκείνον και τι άποψη έχουμε για Εκείνον μέσα μας;» Δεν σκέφτομαι τέτοια πράγματα. Είναι περιττά! Σε τι ωφελεί να σκέφτομαι αυτά τα πράγματα; Όλα αυτά εντάσσονται στην εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Υπάρχει ένα εύρος στις ενέργειες του Πνεύματος του Θεού και ακόμη περισσότερο στις ενέργειες του ενσαρκωμένου Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο Θεός, είναι η διέξοδος και η έκφραση της αλήθειας, και το έργο που κάνει σ’ αυτό το στάδιο αντιπροσωπεύει αυτό το στάδιο, όχι το προηγούμενο. Ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κάνει μόνο το έργο που εντάσσεται σ’ αυτήν την περίοδο και σ’ αυτό το εύρος. Μπορεί, λοιπόν, αυτό το έργο ν’ αντιπροσωπεύει το επόμενο στάδιο; Όπως και να ’χει, δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον. Αυτό είναι υπόθεση του Θεού. Εγώ δεν υπερβαίνω τα όρια. Κάνω ό,τι είναι δική Μου δουλειά να κάνω· κάνω τα πράγματα που οφείλω και μπορώ να κάνω. Ποτέ δεν πιέζω τον εαυτό Μου πέρα από τα όριά Μου, λέγοντας: «Είμαι παντοδύναμος! Είμαι σπουδαίος!» Αυτό είναι το Πνεύμα του Θεού· ο ενσαρκωμένος Θεός απλώς αντιπροσωπεύει μια έκφραση και μια διέξοδο για το έργο που κάνει ο Θεός αυτήν την περίοδο. Ο Θεός έχει ήδη καθορίσει το εύρος του έργου Του και ποιο έργο πρόκειται να κάνει. Αν έλεγες: «Ο ενσαρκωμένος Χριστός είναι παντοδύναμος», θα είχες δίκιο ή άδικο; Εν μέρει δίκιο και εν μέρει άδικο. Το Πνεύμα του Θεού είναι παντοδύναμο· δεν μπορεί να πει κανείς ότι ο Χριστός είναι παντοδύναμος. Θα έπρεπε να πεις ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Υπάρχει ένας εύστοχος και ακριβής τρόπος να το θέσεις, ο οποίος συμφωνεί με τα γεγονότα. Τι ορθολογισμό πρέπει να διαθέτω; Όλοι λένε ότι είμαι ο Θεός, ο ίδιος ο Θεός, ότι είμαι ο ενσαρκωμένος Θεός. Πιστεύω, λοιπόν, ότι θα μπορούσα επομένως να πάρω τη θέση του ίδιου του Θεού, του Πνεύματός Του; Δεν θα μπορούσα. Ακόμη κι αν ο Θεός Μού έδινε αυτήν τη δύναμη και αυτήν την ικανότητα, δεν θα μπορούσα να το καταφέρω αυτό. Αν μπορούσα να πάρω έτσι τη θέση του Θεού, δεν θα ήταν αυτό αδιόρατη βλασφημία απέναντι στη διάθεση και στην ουσία Του; Η σάρκα είναι τόσο περιορισμένη! Δεν πρέπει να κατανοεί κανείς έτσι αυτό το ζήτημα· δεν πρέπει να το προσεγγίζει από αυτήν την οπτική γωνία. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οπότε, επειδή έχω αυτές τις σκέψεις, αυτές τις αρχές με τις οποίες ενεργώ και αυτούς τους προβληματισμούς όταν κάνω το κάθε πράγμα, σε πολλούς ανθρώπους δεν μοιάζω με τον Θεό, και υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που, πριν έρθουν σ’ επαφή μαζί Μου, τρέφουν κάποιες φαντασιοπληξίες, κάποιες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, είναι προσεκτικοί και επιφυλακτικοί όταν ενεργούν και, μόλις Με γνωρίσουν, σκέφτονται: «Είναι απλώς ένας άνθρωπος, έτσι δεν είναι; Δεν έχει τίποτε το τρομακτικό». Μετά, ρίχνουν τις άμυνές τους, γίνονται θρασείς και τολμούν να βγουν εκτός ελέγχου και να κάνουν κακά πράγματα. Πώς αποκαλούνται; Δύσπιστοι. Αν πιστεύεις μόνο στον ενσαρκωμένο Θεό και όχι στο Πνεύμα του Θεού, τότε είσαι δύσπιστος· κι αν πιστεύεις μόνο στο Πνεύμα του Θεού και όχι στον ενσαρκωμένο Θεό, τότε είσαι και πάλι δύσπιστος. Ο ενσαρκωμένος Θεός και το Πνεύμα του Θεού είναι ένα και το αυτό. Δεν μάχονται μεταξύ τους, δεν είναι ξεχωριστά το ένα από το άλλο, πόσο μάλλον είναι το καθένα μια ανεξάρτητη οντότητα. Είναι ένα και το αυτό· απλώς ο ενσαρκωμένος Θεός πρέπει να προσεγγίσει το έργο Του και τον Θεό από την οπτική της σάρκας. Αυτό είναι δουλειά της σάρκας και δεν έχει καμία σχέση μ’ εσάς· είναι δουλειά του Χριστού και δεν έχει καμία σχέση με το ανθρώπινο είδος. Δεν μπορείς να λες: «Άρα, πιστεύεις κι εσύ ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ωραία! Τότε είμαστε το ίδιο είδος ανθρώπου· είμαστε όλοι το ίδιο». Είναι σωστό να το λες αυτό; Είναι λάθος. Κάποιοι λένε: «Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι αρκετά εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί σου, οπότε ας αφήσουμε τις τυπικότητες. Ας φερόμαστε ο ένας στον άλλο σαν κολλητοί, σαν φίλοι· ας γίνουμε ο ένας ο έμπιστος του άλλου, ας γίνουμε φίλοι». Είναι σωστό αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πνευματική κατανόηση· είναι δύσπιστοι. Όσο περισσότερο μοιράζεσαι τα αισθήματά σου μαζί τους και τους μιλάς για την αλήθεια, για τα γεγονότα και για την αλήθεια-πραγματικότητα, τόσο περισσότερο σε περιφρονούν· αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Όσο περισσότερο μιλάς για βαθυστόχαστα μυστήρια και λες πιασάρικες ατάκες, δόγματα και αφηρημένες έννοιες και όσο περισσότερο διακηρύττεις τη θέση σου, κοκορεύεσαι και κάνεις επίδειξη, τόσο περισσότερο σ’ εκτιμούν· αυτοί είναι δύσπιστοι. Όταν βλέπουν κάποιον που ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές και μετρημένα, που οι πράξεις του συνάδουν με την αλήθεια, που μπορεί να προσεγγίζει τα θετικά και τ’ αρνητικά πράγματα με ξεκάθαρα όρια και διάκριση —όσο περισσότερο είναι έτσι κάποιος— τόσο περισσότερο τον υποτιμούν και τον θεωρούν ανάξιο προσοχής· αυτοί είναι δύσπιστοι.

Όταν έρχομαι σ’ επαφή με ανθρώπους και αλληλεπιδρώ μαζί τους, όποιοι κι αν είναι και όσο κι αν διαρκέσει η αλληλεπίδραση, μήπως αισθάνεται κανείς τους το εξής: «Προσπαθεί πάντα να με ελέγχει, αναλαμβάνει Εκείνος τον έλεγχο σε όλες τις υποθέσεις του σπιτιού μου, προσπαθεί μονίμως να με κατακτήσει;» Δεν πρόκειται να σε κατακτήσω! Σε τι θα ωφελούσε αυτό; Διάβασε μόνος σου τα λόγια του Θεού και στοχάσου τα ώστε να εισέλθεις σ’ αυτά σιγά-σιγά. Αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί σ’ εσένα και ο Θεός θα σου δώσει ευλογίες και θα σε καθοδηγήσει. Αν δεν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, αν δείχνεις μονίμως απείθεια απέναντι σε ό,τι λέω και δεν θέλεις να το ακούσεις ούτε το αποδέχεσαι, τότε, στο τέλος, θ’ αποκαλυφθείς οπωσδήποτε και καθετί που κάνεις θα πηγαίνει πάντα στραβά· δεν θα έχεις την ηγεσία του Θεού. Πώς γίνεται αυτό; (Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα.) Δεν είναι μόνο ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα. Περάστε το αυτό και βιώστε το μόνοι σας. Όταν λέω κάτι, είτε οι άνθρωποι συμφωνούν μ’ αυτό είτε όχι, είτε το αποδέχονται είτε όχι, το υποστηρίζει αυτό το Άγιο Πνεύμα ή δεν ασχολείται; (Το υποστηρίζει.) Το Άγιο Πνεύμα ασφαλώς το υποστηρίζει και σε καμία περίπτωση δεν το υπονομεύει. Καλό θα ήταν να το θυμάστε αυτό. Είτε οι άνθρωποι μπορούν ν’ αποδεχθούν αυτά που λέω είτε όχι, θα έρθει μια μέρα που τα γεγονότα θα είναι ξεκάθαρα και, με μια ματιά, όλοι θα πουν: «Αυτά που έλεγες ήταν σωστά ευθύς εξαρχής! Τα είπες αυτά πριν καιρό· εγώ γιατί δεν είχα ιδέα;» Είτε πίστευες τότε ότι τα λόγια Μου ήταν προϊόν της φαντασίας Μου είτε ότι προέρχονταν από το μυαλό Μου είτε από τις γνώσεις Μου, μια μέρα, αφού βιώσεις κάποια πράγματα, θα σκεφτείς: «Αυτά που έλεγες ήταν ευθύς εξαρχής η αλήθεια!» Και πώς θα έχεις καταλήξει σ’ αυτήν την κατανόηση; Από την εμπειρία. Αν μπορέσεις ν’ αποκτήσεις αυτήν τη γνώση, θα το καταφέρεις μέσα από νοητική ανάλυση; Σε καμία περίπτωση. Θα σ’ έχει οδηγήσει το Άγιο Πνεύμα· θα είναι ενέργεια του Θεού. Οι άπιστοι περνούν όλη τους τη ζωή γνωρίζοντας λίγα πράγματα για κάποιους από τους κανόνες για τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα. Μπορούν, όμως, ν’ αποκτήσουν την αλήθεια; (Όχι.) Τι τους λείπει, λοιπόν; (Δεν έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος.) Σωστά. Δεν έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος· αυτό τους λείπει. Άρα, όπως κι αν Με αντιμετωπίζεις και Μ’ αξιολογείς ως άνθρωπο και όπως κι αν αντιμετωπίζεις τα λόγια που λέω και τα πράγματα που κάνω, αυτό θα πρέπει στο τέλος να έχει ένα αποτέλεσμα. Ο Θεός θα ενεργήσει και θ’ αποκαλύψει κατά πόσο ήταν σωστή ή λάθος η επιλογή σου, κατά πόσο ήταν σωστή ή λάθος η στάση σου και κατά πόσο υπήρχε κάποιο πρόβλημα με την οπτική σου. Ο Θεός υποστηρίζει το έργο της σάρκας Του. Γιατί, τότε, ο Θεός δεν υποστηρίζει άλλους ανθρώπους; Γιατί δεν υποστηρίζει τους αντίχριστους; Επειδή το Πνεύμα και η σάρκα είναι ένα· έχουν την ίδια πηγή. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι υποστήριξη. Μόλις, δηλαδή, τα βιώσεις ως το τέλος, είτε είναι λόγια του ενσαρκωμένου Θεού είτε λόγια που έρχονται σ’ εσένα από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, θα συνάδουν μεταξύ τους. Ποτέ δεν θα έρχονται σε αντίφαση· θα συμφωνούν. Έχετε κάποια επιβεβαίωση γι’ αυτό; Κάποιοι άνθρωποι έχουν, ενώ άλλοι δεν έχουν φτάσει ακόμα σ’ αυτό το σημείο της εμπειρίας τους και δεν διαθέτουν επιβεβαίωση γι’ αυτό. Αυτό σημαίνει ότι η πίστη τους δεν έχει φτάσει ακόμα σ’ αυτό το σημείο· είναι ακόμα πολύ μικρή. Με άλλα λόγια, όταν η πίστη σου φτάσει σ’ έναν συγκεκριμένο βαθμό, θα έρθει ξαφνικά μια μέρα που θα νιώσεις ότι μια συνηθισμένη φράση, την οποία είπε αυτή η συνηθισμένη σάρκα, μια φράση που δεν είχες θεωρήσει πολύ εντυπωσιακή όταν την άκουσες, έχει γίνει η ζωή σου. Πώς θα έχει γίνει η ζωή σου; Όταν ενεργείς, χωρίς να το καταλαβαίνεις, θα βασίζεσαι σ’ αυτήν. Θα έχει γίνει ένας οδηγός για την καθημερινή σου ζωή. Και όταν δεν έχεις μονοπάτι, αυτή η φράση θα γίνει η πραγματικότητά σου και ένας στόχος που σου δείχνει τον δρόμο· όταν πονάς, αυτή η φράση θα σου επιτρέψει να βγεις από την αρνητικότητα και να καταλάβεις ποιο είναι το πρόβλημά σου. Μετά από μια τέτοια εμπειρία, θα δεις ότι όσο συνηθισμένη κι αν είναι αυτή η φράση, έχει βαρύτητα και ζωή μέσα της· ότι είναι η αλήθεια! Αν δεν εστιάζεις στην επιδίωξη της αλήθειας και δεν αγαπάς την αλήθεια, ίσως καταδικάσεις τον Θεό και την ενσάρκωσή Του και τις αλήθειες που εκφράζει. Αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε θα έρθει μια μέρα στην εμπειρία σου που θα πεις: «Είναι πολύ εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά με τον Θεό. Είναι πολύ εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά με τον ενσαρκωμένο Θεό». Κανείς, όμως, δεν θα πει: «Τα πηγαίνω καλά μαζί Του λες και είναι άνθρωπος». Γιατί; Επειδή η εμπειρία σου από τα λόγια του Χριστού και το έργο που κάνει σ’ εσένα το Άγιο Πνεύμα όταν δεν Τον βλέπεις στην καθημερινή σου ζωή είναι το ίδιο. Τι σκέψεις θα προκαλέσει μέσα σου το γεγονός ότι είναι το «ίδιο»; Θα πεις: «Ο Θεός έχει υιοθετήσει μια συνηθισμένη, κοινότυπη εξωτερική εμφάνιση, την εικόνα μιας σάρκας, κι έτσι οι άνθρωποι αγνόησαν την ουσία Του. Ακριβώς επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν μπορούν να διακρίνουν την πλευρά του Θεού που είναι η ουσία Του. Απλώς βλέπουν την πλευρά που μπορούν να δουν οι άνθρωποι. Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια!» Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Έτσι έχουν τα πράγματα. Για παράδειγμα, σε κάποιο έργο, αν υπάρχουν πολλές πτυχές που δεν μπορώ να κάνω, είναι σίγουρο ότι πολλοί άνθρωποι θ’ αναπτύξουν αντιλήψεις. Όταν, όμως, είμαι σε θέση να κάνω κάθε πτυχή του έργου, όλοι είναι λίγο πιο ήρεμοι και κάπως καθησυχασμένοι μέσα τους: «Εντάξει. Μοιάζει με τον Θεό· δεν έχω να πω κάτι άλλο. Μοιάζει με τον ενσαρκωμένο Θεό, μοιάζει με τον Χριστό. Πιθανότατα είναι ο Χριστός». Είναι ο μόνος ορισμός που έχουν οι άνθρωποι. Ωστόσο, αν απλώς συναναστρεφόμουν πάνω στην αλήθεια και εξέφραζα κάποια από τα λόγια του Θεού και δεν έκανα τίποτε άλλο· αν δεν έδινα καμία πρακτική συμβουλή για κανένα έργο και δεν ήμουν σε θέση να δώσω πρακτικές συμβουλές, τότε οι άνθρωποι θα εκτιμούσαν λιγότερο αυτήν τη σάρκα και θα Του έδιναν λιγότερη βαρύτητα. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η σάρκα πρέπει να διαθέτει ορισμένες ικανότητες και ορισμένα ταλέντα. Στην πραγματικότητα, είναι ταλέντο αυτό; Όχι. Ο Θεός μπορεί να δώσει στους ανθρώπους κάθε είδους ταλέντα, χαρίσματα και ικανότητες. Πείτε Μου, λοιπόν, έχει ο ίδιος ο Θεός αυτά τα πράγματα; Και με το παραπάνω! Υπάρχουν, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι που δεν μπορούν να λύσουν αυτόν τον γρίφο και λένε: «Πώς μπορείς να μας μάθεις να τραγουδάμε όταν Εσύ δεν μπορείς να τραγουδήσεις; Δεν είναι σαν κάποιος άσχετος με το αντικείμενο να δίνει οδηγίες στους επαγγελματίες; Δεν αντιτίθεται αυτό στις αρχές;» Θα σας πω: είμαι η εξαίρεση. Γιατί; Αν δεν μπορείτε να κάνετε κάτι καλά, πρέπει ν’ απλώσω το χέρι Μου για να σας βοηθήσω· αν μπορείτε να κάνετε κάτι, δεν έχω πρόβλημα να μην ανακατευτώ. Δεν θέλω να παρεμβαίνω· κάτι τέτοιο θα Με εξαντλούσε. Αν μπορείτε να κάνετε κάτι καλά, γιατί ν’ απλώσω το χέρι Μου για να σας βοηθήσω; Δεν κάνω επίδειξη εδώ και δεν αραδιάζω μεγαλειώδεις ιδέες. Απλώς θέλω να σας διδάξω, τόσο σε σχέση με τις επαγγελματικές δεξιότητες όσο και σε σχέση με τις αλήθεια-αρχές. Μόλις έχετε μάθει όλοι σας τις δεξιότητες και έχετε κατανοήσει τις αρχές, θα φύγει ένα μεγάλο βάρος από την καρδιά Μου, αφού αυτά τα πράγματα δεν εμπίπτουν στο έργο που έχω επωμιστεί. Κάποιοι λένε: «Αν δεν είναι το έργο που έχεις επωμιστεί, τότε γιατί το κάνεις;» Πρέπει να γίνει· και οι άνθρωποι κάθε άλλο παρά μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν σ’ αυτήν την εργασία. Αν δεν έδινα συμβουλές, τότε τα έργα που παράγονται δεν θα ήταν τίποτα το ιδιαίτερο και η μαρτυρία για τον Θεό θα απέφερε μέτρια αποτελέσματα. Αν δεν είχα σημαντικά έργα να δείξω, θα ήμουν λίγο ασυνεπής και θα ένιωθα αμηχανία. Οπότε, κάνω λίγο έργο, όσο μου επιτρέπει η ενέργειά Μου και η σωματική Μου κατάσταση. Γιατί; Λαμβάνω αρκετά πράγματα υπόψη Μου. Όταν όλη η ανθρωπότητα βλέπει τα πράγματα που έχουν κάνει οι άνθρωποι και τ’ αφομοιώνει, τότε οι οπτικές, οι απόψεις και η ικανότητα κατανόησης που έχουν οι άνθρωποι διαφέρουν μόνο ως προς το διάστημα που είναι πιστοί, ως προς την εμπειρία τους και το επίπεδό τους, αλλά σε γενικές γραμμές οι αφετηρίες τους είναι όλες οι ίδιες. Οι αφετηρίες τους είναι οι εμπειρίες που έχουν πάνω στις αλήθεια-πραγματικότητες με βάση την κατανόησή τους για την αλήθεια. Αυτά είναι τα πράγματα που μπορεί να κάνει η ανθρωπότητα. Δεν θα μπορούσα να κάνω πράγματα ή να παράγω έργα από την οπτική ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Τότε, ποια οπτική πρέπει να υιοθετήσω; Εκείνη της σάρκας; Δεν θα μπορούσα να το κάνω ούτε αυτό. Δεν συμφωνείτε πως δεν θα ήταν ενδεδειγμένο; Ασφαλώς και θα υιοθετούσα την οπτική του Θεού και του έργου Του μέσα από τη σάρκα, για να λέω αυτά τα λόγια, να κάνω αυτά τα πράγματα και να εκφράζω αυτές τις απόψεις. Μπορεί η ανθρωπότητα να υπολογίσει σε χρήματα την αξία αυτών των πραγμάτων; (Όχι.) Δεν μπορεί, επειδή αυτά τα πράγματα, μόλις γίνουν ολοκληρωμένα έργα, θα κρατήσουν για πάντα για την ανθρωπότητα. Ασφαλώς, και αυτά τα συνηθισμένα έργα θα κρατήσουν για πάντα. Αφού, όμως, αυτά τα έργα θα κρατήσουν για πάντα, θα κρατήσουν και στο μέλλον, και θ’ αποτελέσουν μια συνεισφορά για όλη την ανθρωπότητα, είτε ως οδηγός για την πίστη στον Θεό είτε ως παροχή και βοήθημα, τότε οφείλω να κάνω μερικά πιο βαρυσήμαντα έργα, έτσι δεν είναι; Γι’ αυτό πρέπει να λέω λόγια και να παράγω έργα από μια οπτική που δεν μπορεί να υιοθετήσει η ανθρωπότητα. Για ποιον λόγο το κάνω αυτό; Για ν’ αυξήσω τη φήμη της εκκλησίας. Είναι σωστό αυτό το κίνητρο; (Είναι.) Πείτε Μου, αν αυξηθεί η φήμη της εκκλησίας, έχει αυτό όφελος στην κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό; (Ναι.) Την προάγει ή την κρατάει πίσω; (Την προάγει.) Αυτό είναι σίγουρο· οπωσδήποτε την προάγει. Όταν κάποιοι άπιστοι και κάποιες θρησκευτικές ομάδες βλέπουν αυτά τα έργα, τους εκπλήσσει πόσο καλοφτιαγμένες είναι αυτές οι ταινίες, και θέλουν πάντα να συναντήσουν τον παραγωγό τους πίσω από τα παρασκήνια. Δεν συναντώ αυτούς τους ανθρώπους. Δεν έχω τον χρόνο να τους συναντήσω και δεν ξέρω ποιος θα ήταν ο σκοπός της συνάντησής τους μαζί Μου. Σε τι θα ωφελούσε, λοιπόν, να τους συναντήσω; Αν οι άνθρωποι που βλέπουν αυτές τις ταινίες μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, τότε αυτό αρκεί· και αν είναι πρόθυμοι να διερευνήσουν την αληθινή οδό, ακόμα καλύτερα. Δεν είναι απαραίτητο να Με συναντήσουν. Με λίγα λόγια, κάνω κάποια βαρυσήμαντα έργα, ώστε όταν τα βλέπουν οι άνθρωποι να έχουν κάπως μεγαλύτερο όφελος. Είναι καλό ή κακό ν’ αφήσω αυτά τα πράγματα στην ανθρωπότητα; (Είναι καλό.) Αξίζει τον κόπο· αξίζει να το κάνω.

Αυτός είναι ο τρόπος Μου για να τα πηγαίνω καλά μαζί σας. Η σχέση που έχω μαζί σας είναι αυτή που βλέπετε και νιώθετε. Τι είδους σχέση έχει, λοιπόν, ο Θεός μαζί σας; Μπορείτε να τη νιώσετε; Είναι η ίδια. Μην αρχίσετε να σκέφτεστε «Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι άνθρωπος· είναι εύκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά μαζί Του. Αλλά με τον Θεό στους ουρανούς δεν είναι εύκολο. Έχει αυτήν τη μεγαλοπρέπεια και αυτήν την οργή· είναι τρομακτικός!» Ο Θεός είναι όπως είμαι Εγώ. Δεν θα σε κατακτούσε ούτε θα σε έλεγχε με μια παρατήρηση, με μια μέθοδο ή με τη χρήση βίας. Δεν θα το έκανε αυτό. Θα τα πήγαινε καλά μαζί σας όπως νιώθετε ότι τα πηγαίνω Εγώ καλά μαζί σας: Σας διδάσκω ό,τι μπορώ και σας δίνω τη δυνατότητα να κατανοήσετε ό,τι μπορώ. Όσο για τα πράγματα που δεν μπορείτε να κατανοήσετε, δεν σας κατηχώ σ’ αυτά με τη βία. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Λες ότι δεν μας κατηχείς με τη βία. Τότε, λοιπόν, τι κάνεις όταν κηρύττεις την αλήθεια όλη την ώρα;» Είναι κατήχηση αυτό; Αυτό σημαίνει ότι σας εφοδιάζω· δεν σας εξαναγκάζω να κάνετε πρόοδο, σας ποτίζω. Το πότισμα είναι σωστό· είναι θετικό πράγμα. Κάποιοι θα πουν: «Οι αντίχριστοι δεν κατακτούν τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο όπως ο Θεός;» (Όχι.) Για ποιον λόγο δεν είναι ίδιος ο τρόπος τους; Χρησιμοποιείται η ίδια λέξη για την κατάκτηση των ανθρώπων από τους αντίχριστους και την κατάκτηση των ανθρώπων από τον Θεό· ποια είναι στην ουσία η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο χρήσεις της λέξης; Μπορείτε να το εξηγήσετε αυτό καθαρά; Αν δεν μπορείτε να κάνετε ούτε αυτό, τότε πολύ απλά κατανοείτε ελάχιστα την αλήθεια. (Ο Σατανάς κατακτά τους ανθρώπους μέσω του καταναγκαστικού ελέγχου, ενώ ο Θεός μέσω της παροχής της αλήθειας· λέει στους ανθρώπους τις αλήθεια-αρχές, τις οποίες εκείνοι μπορούν έπειτα να κάνουν πράξη κι έτσι ν’ αποκτήσουν ζωή.) Σας ρωτάω, λοιπόν: Ο Σατανάς ελέγχει και κατακτά τους ανθρώπους· κατέχει, όμως, την αλήθεια; (Όχι.) Τι είναι ο Σατανάς; Σε τι βασίζεται για να κατακτήσει τους ανθρώπους; Με άλλα λόγια, τι καθιστά τον Σατανά ικανό να κατακτά τους ανθρώπους και να προσπαθεί να τους κερδίσει; Ο Σατανάς δεν έχει τίποτε απολύτως. Τι χρησιμοποιεί, λοιπόν, για να κατακτήσει τους ανθρώπους; Τι μπορεί να παρέχει στους ανθρώπους, μόλις τους κατακτήσει; Μπορεί μόνο να σε διαφθείρει· μπορεί μόνο να παίξει μαζί σου και να σε καταστρέψει και, στο τέλος, όταν θα σε έχει πια καταστρέψει, θα σε στείλει κάτω στην κόλαση. Τι είναι το δικό του είδος κατάκτησης και ελέγχου; Είναι απλώς κακομεταχείριση. Όταν σε ελέγχει και σε κατακτά, ο σκοπός του είναι να σ’ εμποδίσει να υποταχθείς στον Θεό και στην αλήθεια και να σε κάνει να υποταχθείς σ’ αυτόν. Για τον Σατανά, είναι λάθος να υποταχθείς στον Θεό και το σωστό είναι να υποταχθείς σ’ αυτόν. Αν υποταχθείς σ’ αυτόν και τον αφήσεις να σε ελέγχει και να σε κατακτήσει, τότε θα έχεις εγκαταλείψει τον Θεό και θα Τον έχεις απορρίψει εντελώς. Πώς, λοιπόν, κατακτά τους ανθρώπους ο Θεός; Ο ίδιος ο Θεός είναι η αλήθεια· είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, η πηγή όλων των θετικών πραγμάτων, η πηγή της αλήθειας. Τότε, τι είναι οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι ανήκουν στο είδος που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Δεν κατέχουν την αλήθεια. Επομένως, ο Θεός πρέπει να κρίνει και να παιδεύει τους ανθρώπους, να τους δοκιμάζει και να τους εξευγενίζει, εκφράζοντας την αλήθεια και εκθέτοντας τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να κατανοήσουν τα λόγια Του, ν’ αναγνωρίσουν Εκείνον ως τον Δημιουργό και τους εαυτούς τους ως τα δημιουργημένα όντα Του, να προσέλθουν ενώπιόν Του, να Τον προσκυνήσουν και ν’ αποδεχθούν την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Όλα αυτά δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια; (Ναι.) Τι είναι, λοιπόν, αυτή η κατάκτηση; Είναι απόκτηση των ανθρώπων, είναι σωτηρία· είναι ένα θετικό πράγμα. Δεν σε βλάπτει. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό και στην κατάκτηση από τον Σατανά; Είναι σωστό να κατακτά ο Θεός τους ανθρώπους. Εκείνος είναι η αλήθεια, η πηγή όλων των θετικών πραγμάτων. Είναι απόλυτα εύστοχη η διατύπωση ότι «ο Θεός κατακτά την ανθρωπότητα»! Οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια. Τους έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς και τους έχει κάνει σαν αυτόν. Γι’ αυτό οι άνθρωποι δεν υποτάσσονται στον Θεό και Τον απαρνιούνται και Τον απορρίπτουν. Τι πρέπει να γίνει γι’ αυτό; Ο Θεός πρέπει να εκφράζει την αλήθεια και να χρησιμοποιεί τις μεθόδους της παίδευσης και της κρίσης για να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν ποιος είναι ο Θεός, ποιος είναι ο Δημιουργός, ποια είναι τα δημιουργημένα όντα και ποιος είναι ο Σατανάς, και να τους κάνει ν’ αναγνωρίσουν τον Κύριο και να επιστρέψουν σ’ Αυτόν, ν’ αναγνωρίσουν τον Δημιουργό και ν’ αναγνωρίσουν ενώπιόν Του ότι οι ίδιοι είναι τα δημιουργημένα όντα Του. Αυτό σημαίνει κατάκτηση. Όσοι κατακτώνται από τον Θεό κατανοούν ή όχι την αλήθεια; (Την κατανοούν.) Και οι άνθρωποι που κατακτώνται από τον Σατανά, τι κερδίζουν; Δεν κατανοούν καμία αλήθεια και αποφεύγουν τον Θεό, Τον προδίδουν και Τον απορρίπτουν, έχουν αντιλήψεις για Εκείνον και φτάνουν στο σημείο ακόμα και ν’ ακολουθήσουν τον Σατανά και τους αντίχριστους. Μπορεί ακόμα και να κρίνουν τον Θεό, να επαναστατήσουν εναντίον Του και να Τον καταραστούν, ν’ αρνηθούν ν’ αναγνωρίσουν την κυριαρχία Του, πόσο μάλλον να υποταχθούν σ’ αυτήν. Είναι αυτά αποδεκτά δημιουργημένα όντα; (Όχι.) Είναι το ακριβώς αντίθετο από τους ανθρώπους που κατακτά ο Θεός· το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο από εκείνο που επιτυγχάνεται όταν κατακτά τους ανθρώπους ο Θεός.

Αν κάποιος που είναι αντίχριστος έχει θέση και πάει σ’ ένα μέρος όπου οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι είναι επικεφαλής, θα τον χαροποιήσει αυτό; Όχι. Όπου κι αν πάει, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή του για να πει σε όλους: «Είμαι ο επικεφαλής· φτιάξτε μου κάτι να φάω. Πρέπει να φάω κάτι καλό!» Ποια θα λέγατε ότι είναι η άποψή Μου για τη θέση; (Δεν Σ’ ενδιαφέρει καθόλου.) Πώς εκδηλώνεται αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος; Όταν πηγαίνω κάπου, λέω στους ανθρώπους εκεί όσο γίνεται να μην αποκαλύψουν την ταυτότητά Μου, να μην πουν στους άλλους γι’ αυτήν. Γιατί το κάνω αυτό; Επειδή είναι μεγάλο βάσανο να το μάθουν αυτό οι άνθρωποι. Αν δεν το ξέρουν, ίσως Μου πουν λίγο τι έχουν μέσα στην καρδιά τους· είναι βάσανο μόλις το μάθουν. Δεν μπορώ να τους πάρω κουβέντα. Πείτε Μου, δεν θα ένιωθα μοναξιά αν δεν Μου άνοιγε κανείς την καρδιά του; Κάνω ό,τι μπορώ για να μην το μάθουν οι άνθρωποι, έτσι ώστε να μπορούν να Μου φερθούν σαν να ήμουν ένας κοινός άνθρωπος και να Μου πουν ό,τι θέλουν να Μου πουν. Είναι τόσο ωραίο να νιώθουν ελεύθεροι και απελευθερωμένοι οι άνθρωποι, να μην τους δεσμεύω μονίμως και να μην Μου δείχνουν πάντα τόση ευλάβεια όσο βρίσκονται ενώπιόν Μου. Δεν υπάρχει λόγος να φέρονται έτσι· δεν Μου αρέσει αυτό. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια σκέφτονται: «Ασφαλώς και Σου αρέσει αυτό, οπότε έτσι θα Σου φέρομαι». Όταν βλέπω τέτοιους ανθρώπους, κρύβομαι. Όταν βλέπω κάποιον που κάνει μονίμως τεμενάδες και υποκλίσεις, κρύβομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να έρχομαι σ’ επαφή με τέτοιους ανθρώπους· είναι μεγάλη ταλαιπωρία, μεγάλος μπελάς! Ωστόσο, οι αντίχριστοι είναι διαφορετικοί. Ελπίζουν να κερδίσουν τον σεβασμό των ανθρώπων, να δέχονται ιδιαίτερη μεταχείριση όπου πάνε. Και τι ελπίζουν ακόμη περισσότερο; Ότι όταν είναι εκεί, οι άνθρωποι που βρίσκονται υπό την ηγεσία τους θα υπακούν εντελώς στις εντολές τους και θα τους υπακούν χωρίς συμβιβασμούς, σε απόλυτο βαθμό. Τότε, σκέφτονται: «Κοίτα! Τι γνώμη έχεις για τους στρατιώτες που διοικώ, για την ομάδα που διοικώ; Όλοι κάνουν υπάκουα αυτό που τους λέω». Νιώθουν ένα ιδιαίτερο αίσθημα ικανοποίησης. Εκπαιδεύουν τους ανθρώπους να είναι σαν μαριονέτες, να είναι σαν σκλάβοι, χωρίς ανεξάρτητη σκέψη ούτε δικές τους γνώμες ή απόψεις· κάνουν τον κάθε άνθρωπο να είναι μουδιασμένος και αποβλακωμένος. Τότε, οι αντίχριστοι νιώθουν χαρά και ευχαρίστηση βαθιά μέσα τους, νιώθουν ότι το έργο τους έχει αποφέρει αποτελέσματα, ότι οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες τους έχουν εκπληρωθεί. Αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, νιώθουν θλίψη μέσα τους: «Γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν απλώς αυτό που λέω; Ποια μέθοδο πρέπει να χρησιμοποιήσω για να τους κάνω να με υπακούν; Εντάξει, λοιπόν. Αφού δεν ξέρεις ότι είμαι καταπληκτικός, πρέπει πολύ απλά να σου το δείξω! Έχω μεταπτυχιακό· κουβαλάω καθημερινά μαζί μου το πτυχίο μου, για να το δεις. Πέρασα τις εξετάσεις για το υψηλότερο επίπεδο στα Αγγλικά, και ήμουν πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου. Μιας και βλέπω ότι δεν με καταλαβαίνετε πολύ καλά, θα σας κάνω λίγη επίδειξη!» Όποτε συζητάνε για το έργο, λένε: «Πείτε όλοι τις σκέψεις σας· εκφράστε ελεύθερα τις απόψεις σας, μην περιορίζεστε επειδή είμαι εγώ εδώ». Κι έτσι, οι άνθρωποι που είναι εκεί αρχίζουν να εκφράζουν τις απόψεις τους. Αφού το κάνουν, αυτός ο «ανώτερος άνθρωπος» με το μεταπτυχιακό, λέει: «Οι απόψεις σας δεν είναι καλές. Είναι όλες συνηθισμένες, είναι όλες οι απόψεις κοινών ανθρώπων. Πρέπει οπωσδήποτε να παρέμβω. Κοιτάξτε: Δεν μπορείτε να κάνετε το έργο! Στην πραγματικότητα, δεν θέλω ν’ αναλάβω εγώ αυτό το έργο, αλλά αν δεν ήμουν εγώ εδώ, δεν θα μπορούσατε ν’ αναλάβετε αυτό το φορτίο, οπότε πρέπει να βάλω ένα χεράκι. Το ’χω σκεφτεί καλά αυτό το ζήτημα. Να πώς θα το χειριστούμε. Δεν πρόκειται να πιάσει κανένα από τα κόλπα που αναφέρατε· θα σας πω ένα καλύτερο. Αυτό απαιτούνταν να κάνουμε στο παρελθόν με βάση τις εργασιακές ρυθμίσεις. Από εδώ και πέρα, δεν θα τηρούμε αυτούς τους κανονισμούς. Δεν θα το κάνουμε πλέον έτσι». Κάποιοι λένε: «Αν δεν ενεργήσουμε σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις, αυτό θα προκαλέσει τεράστια απώλεια στον οίκο του Θεού». Εκείνος απαντά: «Μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ. Θα νοιαστεί ο οίκος του θεού για ένα τόσο μικρό χρηματικό ποσό; Ας εστιάσουμε στα αποτελέσματα· αυτά είναι που μετράνε. Στο εξής, κάνε απλώς αυτό που σου λέω. Αν κάτι πάει στραβά, αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη!» Κανένας δεν μπορεί να τον μεταπείσει. Δεν αραδιάζει απλώς ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις; Με τι σκοπό το κάνει αυτό; Με σκοπό να κάνει επίδειξη και να υπενθυμίζει σε όλους την ύπαρξη και την ευφυΐα του κάθε στιγμή. Με ποια έννοια είναι ευφυής; Αποτελεί αίνιγμα για τους συνηθισμένους ανθρώπους. Ακόμη κι αν ένας αντίχριστος έχει την ίδια άποψη με τους άλλους ανθρώπους, απορρίπτει αυτήν την άποψη όταν την εκφράζουν οι άλλοι, κι έπειτα ξεκινά από την αρχή και παίρνει εκείνος τα ηνία αναδιατυπώνοντάς την. Η ομάδα τον ακούει και λέει: «Δεν είναι αυτό η ίδια ιδέα;» Εκείνος απαντά: «Είτε είναι ίδια είτε όχι, εγώ ήμουν αυτός που την είπε. Δεν την είπατε εσείς. Εγώ ήμουν αυτός που πήρε την πρωτοβουλία να εκφράσει αυτήν την ιδέα». Όσο κι αν αμφιταλαντεύεται σ’ αυτά που λέει, ο σκοπός του είναι να τους πείσει όλους, να μάθουν όλοι το εξής: «Δεν είμαι τζάμπα κι άδικα επικεφαλής· δεν είμαι επικεφαλής της ομάδας και υπεύθυνος χωρίς λόγο. Δεν είμαι μόνο λόγια· δεν θα ήμουν σ’ αυτήν τη θέση αν δεν είχα ταλέντα, χαρίσματα και ικανότητες». Αν συμβεί κάτι όταν δεν είναι αυτός εκεί, κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει κουμάντο και, αν είναι αυτός εκεί, πρέπει εκείνος να κάνει κουμάντο. Όλοι πρέπει να προσέχουν την έκφρασή του. Όλοι απλώς ξεφυσούν από ανακούφιση όταν κάνει εκείνος κουμάντο· διαφορετικά, όλοι είναι ανήσυχοι. Αν δεν τον αφήσουν να κάνει εκείνος κουμάντο, τότε θα είναι αδύνατον να λυθεί το ζήτημα. Δεν έχει έναν σκοπό όταν το κάνει αυτό; Μερικές φορές σκέφτεται μέσα του: «Είναι σωστό αυτό που κάνω; Καλύτερα να μην το κάνω αυτό· μάλλον γελοιοποιούμαι έτσι. Έτσι δεν συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι; Δεν γίνεται έτσι· αυτό που έχει σημασία είναι η υπερηφάνεια μου. “Αντίχριστος”; Ο άνωθεν δεν με έχει καταδικάσει, οπότε δεν είμαι αντίχριστος!» Και συνεχίζει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο. Μερικές φορές, ξέρει πολύ καλά ότι αυτό που κάνει παραβιάζει τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις αλήθεια-αρχές, ότι προφανώς σκέφτεται την υπερηφάνεια του και τη θέση του, ότι έχει τις δικές του προθέσεις, κι ωστόσο συνεχίζει να κάνει τα ίδια, χωρίς να σκέφτεται καθόλου τις συνέπειες, πόσο μάλλον να έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν είναι αυτό πρόβλημα διάθεσης; Σε τι τον οδηγεί αυτή η διάθεση; Τον κάνει να είναι εξαιρετικά εγωκεντρικός, να βγαίνει εκτός ελέγχου και να κάνει κακά πράγματα. Πραγματικά δεν ξέρει βαθιά μέσα του ποιος είναι ο σωστός τρόπος να ενεργεί; Πραγματικά δεν κατανοεί ότι αυτό που κάνει παραβιάζει τις αρχές; Πραγματικά δεν ξέρει ότι με αυτό που κάνει παραπλανά και ελέγχει τους άλλους, ότι κάνει κακό; Τα ξέρει αυτά τα πράγματα και τα κατανοεί. Τότε, το γεγονός ότι μπορεί και συνεχίζει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο σημαίνει ότι δεν αγαπά την αλήθεια και ότι την αποστρέφεται. Απορρίπτει οποιαδήποτε άποψη, οποιονδήποτε τρόπο, οποιαδήποτε μέθοδο ή δήλωση δεν προέρχεται από το δικό του στόμα. Δεν είναι φιλοδοξία αυτό; (Είναι.) Αυτό εμπεριέχει φιλοδοξία και πονηρές προθέσεις. Τι πονηρές προθέσεις; Τι κρύβει από πίσω; (Ότι θέλει να κάνουν οι άλλοι αυτό που λέει εκείνος.) Ότι θέλει να κάνουν οι άλλοι αυτό που λέει εκείνος. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χάσει ένα τέτοιο πλεονέκτημα, μια τέτοια ευκαιρία να ξεχωρίσει ούτε μπορεί να επιτρέψει να τα εκμεταλλευτεί αυτά κάποιος άλλος. Κάθε φορά, πρέπει εκείνος να παίρνει τις αποφάσεις· κάθε φορά, πρέπει εκείνος να κάνει κουμάντο· κάθε φορά, πρέπει να δρέπει μόνο εκείνος τους καρπούς του έργου και να παίρνει μόνο εκείνος τα εύσημα. Στο τέλος, τους κάνει όλους ν’ αναπτύσσουν μια τάση. Τι τάση; Την τάση να σκέφτονται ότι το έργο μπορεί να λειτουργήσει μόνο όταν είναι εκείνος στην ομάδα· χωρίς εκείνον, είναι λες και δεν μπορεί κανείς άλλος ν’ αναλάβει το φορτίο. Δεν έχει έτσι πετύχει τον σκοπό του; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τεθεί υπό τον έλεγχό του. Τι συμβαίνει προτού τεθείς υπό τον έλεγχο κάποιου; Σε κατακτά και σε νικά ολοσχερώς· οι αντίχριστοι σε βασανίζουν για να τους παραδοθείς, έτσι ώστε να μην ξέρεις τι είναι σωστό και τι είναι λάθος και να μην προσπαθείς καθόλου να τους διακρίνεις ούτε να συνδέσεις καμία πτυχή της αλήθειας μαζί τους, να πιστεύεις ακράδαντα ότι όλα όσα κάνουν είναι σωστά και να μην τολμάς πλέον ν’ αναλύσεις κατά πόσο έχουν δίκιο ή άδικο. Αυτές είναι οι συνέπειες όταν οι αντίχριστοι παραπλανούν και ελέγχουν τους ανθρώπους. Και αμέσως μετά, αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν τους αντίχριστους. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν είναι αυτό ξεκάθαρα μια εκδήλωση του γεγονότος ότι οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό; (Ναι.) Ποια είναι τα κίνητρα και οι πονηρές προθέσεις που κρύβονται πίσω από όλα όσα κάνουν και ποια είναι η πηγή των ενεργειών τους, των τρόπων και των μέσων τους ή ακόμη και των δηλώσεών τους; Είναι ότι θέλουν να σε νικήσουν, να σε καθυποτάξουν, να σε κάνουν να τους παραδοθείς και να σου δείξουν ποιος είναι το αφεντικό, ποιος έχει τα προσόντα να πάρει τα ηνία, ποιος έχει τον τελευταίο λόγο, καθώς και ότι τον τελευταίο λόγο δεν τον έχει η αλήθεια· ότι κανείς πέρα από αυτούς δεν θα μπορούσε να είναι κύριος αυτών των ανθρώπων ούτε να κάνει κουμάντο ούτε να παίρνει τις αποφάσεις. Θέλεις ν’ αναφέρεις την αλήθεια, αλλά δεν μπορείς με κανέναν τρόπο να το κάνεις. Μπορεί να θέλεις να εκφράσεις διαφορετικές απόψεις, αλλά μην το σκέφτεσαι καν. Ποια διάθεση των αντίχριστων είναι αυτή; Είναι η φαυλότητα· θέλουν να κατακτούν και να ελέγχουν τους ανθρώπους. Είτε εξετάσεις τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες των αντίχριστων είτε τις πραγματικές τους ενέργειες, όλα αυτά δείχνουν ότι έχουν τη διάθεση της φαυλότητας και ότι αποστρέφονται την αλήθεια. Αυτοί οι τρόποι, οι αποκαλύψεις και οι εκδηλώσεις που έχουν οι αντίχριστοι να κατακτούν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, καθώς και οι ουσίες τους, συμπίπτουν απόλυτα με το κύριο θέμα πάνω στο οποίο συναναστρεφόμαστε. Οι αντίχριστοι θα έκαναν τους άλλους να υποτάσσονται μόνο σ’ αυτούς· αυτό υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι και ότι, αν το κάνουν, αυτό σημαίνει ότι υποτάσσονται στον Θεό. Αν κάποιος εκφράσει μια διαφορετική γνώμη και πει ότι αυτό που κάνουν είναι αντίθετο προς την αλήθεια, εκείνοι θ’ απαντήσουν: «Αντίθετο προς την αλήθεια; Για πες μας, τι είναι η αλήθεια; Αν μπορείς να το εξηγήσεις ξεκάθαρα, τότε θα υποκύψω σ’ εσένα. Αν, όμως, δεν μπορείς, τότε θα σε ντροπιάσω!» Όταν το λένε αυτό, κάποιοι άνθρωποι νιώθουν πραγματικό φόβο και λένε: «Πραγματικά δεν μπορώ να το εξηγήσω ξεκάθαρα, οπότε θα κάνω απλώς αυτό που λες». Έτσι, λοιπόν, οι αντίχριστοι έχουν πετύχει τον σκοπό τους. Υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν αυτό; (Ναι.) Έχετε κάνει εσείς τέτοια πράγματα; (Όχι.) Οι αντίχριστοι έχουν αυτήν τη δεξιότητα. Ένας συνηθισμένος άνθρωπος τα παρατά όταν βλέπει ότι δεν μπορεί να πείσει τους άλλους· δεν διαθέτει αυτήν την τεχνική. Αφενός, δεν μπορεί να μιλήσει και να εκφραστεί μ’ αυτόν τον τρόπο· δεν μπορεί να μιλήσει και να επιχειρηματολογήσει καλά. Αφετέρου, δεν είναι αρκετά αδίστακτος μέσα του. Εκείνοι που μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα πρέπει να έχουν μέσα τους μοχθηρή διάθεση. Πρέπει να είναι φαύλοι και αρκετά αδίστακτοι και να μη νοιάζονται για τα συναισθήματα κανενός άλλου. Αν οποιοσδήποτε διαφωνήσει μαζί τους, θα τον βασανίσουν με άκρως φαύλο τρόπο, και όσο βάναυσα κι αν το κάνουν, δεν θα νιώθουν καθόλου τύψεις στη συνείδησή τους ούτε θα έχουν καμία επίγνωση. Θα έλεγε κανείς: «Είναι ήδη αρκετά αξιολύπητοι. Γιατί τους αναγκάζω να κάνουν αυτό που λέω; Θα τους αφήσω στην ησυχία τους. Πιστεύουν στον Θεό, όχι σ’ εμένα. Ας δίνουν απλώς βάση σε όποιον μιλάει με τρόπο που συνάδει με την αλήθεια, όποιος κι αν είναι αυτός. Ας μη δώσω έκταση αυτήν τη φορά». Σκέφτονται έτσι οι αντίχριστοι; Όχι. Οι αντίχριστοι σε καμία περίπτωση δεν έχουν τέτοιον ορθολογισμό. Είναι αρκετά ξεκάθαροι ως προς τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Γαντζώνονται από αυτές και δεν τις εγκαταλείπουν, σαν ένας λύκος που έχει αρπάξει ένα πρόβατο ανάμεσα στα σαγόνια του. Αν προσπαθήσεις να διαπραγματευτείς μ’ έναν λύκο και να τον εμποδίσεις να φάει ένα πρόβατο, θα έχει αυτό αποτέλεσμα; Δεν θα έχει. Γιατί; Επειδή αυτή είναι η διάθεσή του. Τι σκέφτεται ο λύκος; «Πεινάω. Μου αρέσει να τρώω πρόβατα. Αυτό είναι σωστό. Είτε θέλω να φάω το πρόβατο είτε όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα». Αυτή είναι η φιλοσοφία του, το πρότυπο και η πηγή των πράξεών του. Ομοίως, όταν οι αντίχριστοι κατακτούν και ελέγχουν τους ανθρώπους, μήπως σκέφτονται: «Δεν είμαι ο Θεός. Πόσο ξεδιάντροπο είναι να ελέγχω τους ανθρώπους! Αν καταφέρουν να με διακρίνουν, πώς θα έχω τα μούτρα να εμφανιστώ οπουδήποτε;» Έχουν τέτοιο αίσθημα ντροπής; (Όχι.) Δεν έχουν το παραμικρό αίσθημα ντροπής. Τι λείπει, λοιπόν, από την ανθρώπινη φύση τους; Η ντροπή, ο ορθολογισμός και η συνείδηση. Δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα στην ανθρώπινη φύση τους. Εφόσον δεν έχουν αυτά τα πράγματα, εξακολουθούν να είναι άνθρωποι; Όχι. Δεν είναι απαραίτητα άνθρωποι όλοι όσοι έχουν ανθρώπινο δέρμα· κάποιοι είναι δαίμονες, κάποιοι είναι ζωντανοί νεκροί και κάποιοι είναι ζώα. Τι σόι πράγμα είναι, λοιπόν, οι αντίχριστοι; Είναι διάβολοι· κάποιοι από αυτούς είναι πονηροί δαίμονες και άλλοι είναι κακά πνεύματα. Με λίγα λόγια, δεν είναι άνθρωποι. Οι αντίχριστοι είναι ικανοί ν’ ανταγωνίζονται με τον Θεό για τους ανθρώπους και τις καρδιές των ανθρώπων, ακριβώς επειδή δεν διαθέτουν τη λογική, τη συνείδηση και την ντροπή της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτό δείχνει ότι η φύση-ουσία τους είναι μοχθηρή. Δεν δικαιολογείται ν’ ανταγωνίζονται με τους άλλους για τη θέση, πόσο μάλλον ν’ ανταγωνίζονται με τον Θεό για τη θέση και για τους ανθρώπους! Αυτό δείχνει ακόμη περισσότερο ότι είναι πραγματικοί αντίχριστοι, ότι είναι διάβολοι και σατανάδες.

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω στις εκδηλώσεις των αντίχριστων έως το όγδοο σημείο. Μπορείτε πλέον να κάνετε συνδέσεις ανάμεσα στον εαυτό σας και στους αντίχριστους, καθώς και στους ανθρώπους που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων και εκείνους που έχουν τη διάθεσή τους, για να καταλάβετε τι σόι άνθρωποι είστε; (Ναι.) Μπορείτε να κάνετε κάποιες από αυτές τις συνδέσεις. Ποια από τα προβλήματα των ανθρώπων μπορεί να λύσει αυτό; (Μπορεί να μας εμποδίσει να πάρουμε το λάθος μονοπάτι.) Μπορεί να σας εμποδίσει να πάρετε το λάθος μονοπάτι. Τι άλλο; (Μας δίνει τη δυνατότητα να διακρίνουμε τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω μας.) Σας δίνει τη δυνατότητα να διακρίνετε κάποιους από τους ανθρώπους γύρω σας. Το να μπορείτε να διακρίνετε τους άλλους είναι μία πτυχή. Ωστόσο, κυρίως θα πρέπει να ξέρετε πώς να διακρίνετε τον εαυτό σας, τη διάθεση του αντίχριστου που κρύβεται μέσα σας και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζετε. Αυτό θα σε βοηθήσει να μην παραστρατήσεις όταν κάνεις το καθήκον σου και να μην ακολουθήσεις το μονοπάτι των αντίχριστων. Μόλις κάποιος αρχίσει να ακολουθεί το μονοπάτι των αντίχριστων, είναι εύκολο να γυρίσει πίσω; Όχι. Άπαξ και το ακολουθήσει, δεν είναι εύκολο να γυρίσει πίσω. Ξέρετε ποιος είναι ο λόγος; (Το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται σ’ αυτόν.) Αυτός είναι ο κύριος λόγος. Είναι επικίνδυνο ν’ αρχίσεις ν’ ακολουθείς το λάθος μονοπάτι, καθώς έχεις έτσι αποφασίσει να παλέψεις ενάντια στον Θεό, να Τον ανταγωνιστείς για τον εκλεκτό λαό Του και να Τον πολεμήσεις ως το τέλος· δεν αναζητάς την αλήθεια ούτε επιζητάς ν’ αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού. Αν αρχίσεις ν’ ακολουθείς ένα τέτοιο μονοπάτι, θα μπλέξεις άσχημα. Θα στέκεσαι απέναντι στον Θεό, θα Του αντιτίθεσαι με την υποκειμενική σου βούληση· με άλλα λόγια, όλες οι σκέψεις, οι απόψεις, οι γνώμες και οι επιλογές σου θα είναι εχθρικές απέναντι στον Θεό. Αν, πριν ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι, έχεις κάποιες αντικειμενικές εκδηλώσεις, διαθέσεις και ουσίες που είναι αντίθετες και εχθρικές απέναντι στον Θεό, κι ωστόσο ανά πάσα στιγμή προσέχεις ώστε να μη βαδίσεις στο μονοπάτι της εχθρικότητας απέναντι στον Θεό ή στο μονοπάτι των αντίχριστων, τότε έχεις μια ευκαιρία να σωθείς. Αν όντως ακολουθήσεις το μονοπάτι των αντίχριστων, της εχθρικότητας απέναντι στον Θεό, τότε κινδυνεύεις. Σε πόσο μεγάλο κίνδυνο βρίσκεσαι; Αρκετά μεγάλο ώστε να μη μπορείς εύκολα να γυρίσεις πίσω. Κάποιοι είπαν μόλις τώρα ότι το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργάζεται πλέον σ’ εσένα· αυτό είναι προφανέστατο! Πώς θα μπορούσε το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο; Μόλις αρχίσεις ν’ ακολουθείς ένα τέτοιο μονοπάτι, μόλις κάνεις αυτήν την επιλογή, κινδυνεύεις. Αν το κατανοείς αυτό μέσα σου, αλλά παρόλα αυτά το κάνεις και βαδίζεις προς αυτήν την κατεύθυνση, κάνεις αυτήν την επιλογή και ενεργείς πάντα σύμφωνα με τις δικές σου αρχές και τους δικούς σου παλιούς, προηγούμενους τρόπους, χωρίς να γυρίσεις πίσω ούτε να μετανοήσεις, χωρίς ν’ αντιστρέψεις την πορεία σου, αυτό αντιπροσωπεύει την επιλογή σου· έχεις αποφασίσει ν’ ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι εχθρικότητας απέναντι στον Θεό. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνεις τι κάνεις· διαπράττεις αμαρτία εν γνώσει σου. Είναι ακριβώς σαν τον Παύλο, που είπε: «Ποιος είσαι, κύριε; Γιατί θέλεις να μου δώσεις ένα θανάσιμο χτύπημα;» Ήξερε πολύ καλά ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Κύριος, ότι ήταν ο Χριστός, αλλά παρόλα αυτά Του εναντιώθηκε ως το τέλος. Αυτό σημαίνει ότι διέπραξε αμαρτία εν γνώσει του. Ο Παύλος δεν κατέθεσε μαρτυρία για τον Κύριο, ούτε Τον εξύψωσε. Σκέφτηκε: «Δεν είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος; Δεν μου δίνεις ένα θανάσιμο χτύπημα απλώς και μόνο επειδή έχεις τη δύναμη να το κάνεις; Μπορεί να έχεις τη δύναμη, αλλά και πάλι εγώ πιστεύω στον θεό στους ουρανούς. Εσύ, η ενσάρκωση, δεν είσαι ο θεός· δεν έχεις καμία σχέση με τον θεό. Είσαι ο υιός του θεού και είσαι ίσος μ’ εμάς». Αυτή δεν ήταν η άποψή του; Πού βάσιζε ο Παύλος αυτήν του την άποψη; Μόλις έμαθε ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Χριστός, συνέχισε να υποστηρίζει αυτήν την άποψη όπως πριν. Αυτό ήταν σοβαρό πρόβλημα και από αυτό αποφασίστηκε η έκβασή του. Δεδομένου ότι διατήρησε αυτήν την άποψη όλο το διάστημα, θα μπορούσε ν’ αλλάξει το μονοπάτι πάνω στο οποίο βάδιζε; Το μονοπάτι πάνω στο οποίο βαδίζει ένας άνθρωπος εξαρτάται από τις απόψεις του: Οι απόψεις σου διαμορφώνουν και το μονοπάτι πάνω στο οποίο βαδίζεις. Και αντιστρόφως, οι απόψεις που διαμορφώνονται μέσα σου, οι απόψεις που έχεις, οι απόψεις που σ’ επηρεάζουν και σε καθοδηγούν είναι ανάλογες με το μονοπάτι πάνω στο οποίο βαδίζεις. Μόλις αρχίσεις ν’ ακολουθείς το μονοπάτι της εχθρικότητας απέναντι στον Θεό, αυτές οι απόψεις θα πάρουν μορφή και θα ριζώσουν μέσα σου, και τότε ένα πράγμα είναι σίγουρο: Αναπόφευκτα θα εναντιώνεσαι στον Θεό ως το τέλος· αναπόφευκτα θα υποστηρίζεις πάντα τις δικές σου λανθασμένες απόψεις, γνώσεις και στάσεις και θα διαμαρτύρεσαι ενάντια στον Θεό ως το τέλος. Δεν θ’ αντιστρέψεις καθόλου την πορεία σου· ούτε αν σου πει κάποιος να το κάνεις, ούτε αν σε διαφωτίσει το Άγιο Πνεύμα, ούτε αν σε προτρέψουν οι αδελφοί και οι αδελφές, ούτε αν σε φωτίσει ο Θεός. Δεν θα υπάρχει περιθώριο για κάτι τέτοιο. Αυτή είναι η επιλογή σου. Θα σου δοθεί μια πρώτη, μια δεύτερη και μια τρίτη ευκαιρία. Αν, μετά από τρεις ευκαιρίες να μετανοήσεις, δεν το έχεις κάνει, δεν θα έχεις άλλες ευκαιρίες στο μέλλον. Τότε, όσο κι αν εργαστείς και πληρώσεις ένα τίμημα, δεν θα συγκινήσεις τον Θεό· θα έχει ήδη πάρει την απόφασή Του για σένα. Τι θα έχει αποφασίσει ο Θεός για σένα; Ότι θα Του παράσχεις υπηρεσία, ότι θα σε χρησιμοποιήσει, και αφού σε χρησιμοποιήσει, θα σε τοποθετήσει κάπου όπου θα παιδευτείς και θα τιμωρηθείς, όπως έχει αποφασίσει Εκείνος. Πώς γίνεται ο Θεός να παίρνει μια τέτοια απόφαση; Μήπως λόγω των στιγμιαίων σκέψεών σου; Μήπως λόγω των εφήμερων ιδεών σου; Μήπως επειδή βάδισες για μια στιγμή στο λάθος μονοπάτι; Όχι. Ο Θεός βασίζει αυτήν την απόφαση στις απόψεις που έχεις βαθιά μέσα σου, στη μακροχρόνια στάση σου απέναντι στην αλήθεια και στο μονοπάτι πάνω στο οποίο αποφασίζεις να βαδίσεις. Έχεις αποφασίσει να ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο και, ό,τι κι αν λένε οι άλλοι, είναι ανώφελο· έχεις πάρει την απόφασή σου να χρησιμοποιήσεις αυτήν τη θεωρία ως βάση για το μονοπάτι πάνω στο οποίο θα βαδίσεις στο μέλλον. Και εφόσον έχεις πάρει την απόφασή σου, δεν πρέπει ο Θεός να καθορίσει την έκβασή σου; Η έκβασή σου έχει καθοριστεί προ πολλού· ο Θεός δεν χρειάζεται να περιμένει ως το τέλος για να το κάνει αυτό. Σε κάποιους ανθρώπους, ο Θεός εξετάζει διαρκώς τις εκδηλώσεις τους· όταν αυτοί οι άνθρωποι φτάσουν τελικά στο τέλος της διαδρομής, οι τελικές εκβάσεις τους καθορίζονται με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις τους. Κάποιοι άνθρωποι έχουν κάνει περισσότερες καλές πράξεις από ό,τι κακές· διατηρούσαν περισσότερες καλές και θετικές στάσεις απέναντι στον Θεό από ό,τι αρνητικές και κακόβουλες στάσεις και, με βάση την αξιολόγηση του συνόλου των διαφόρων συμπεριφορών και εκδηλώσεών τους, καθορίζονται και οι τελικές εκβάσεις τους. Ωστόσο, ο Θεός καθορίζει τις εκβάσεις κάποιων άλλων ρίχνοντας μόνο μια ματιά στο μονοπάτι πάνω στο οποίο βαδίζουν. Δίνει, λοιπόν, ο Θεός ευκαιρίες στους ανθρώπους πριν καθορίσει την έκβασή τους; Ναι. Πόσες; Πιθανότατα δεν υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός. Εξαρτάται από τη φύση-ουσία ενός ανθρώπου, καθώς και από την επιδίωξή του. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να έχουν τρεις ευκαιρίες. Κάποιοι είναι αδιόρθωτοι, είναι απίστευτα ανόητοι και αδιάλλακτοι και δεν αποδέχονται καμία αλήθεια· οι εκβάσεις τους καθορίζονται προτού τους δοθούν τρεις ευκαιρίες. Ωστόσο, για κάποιους ανθρώπους ο Θεός ρυθμίζει κάποια περιβάλλοντα με βάση τις καταστάσεις τους και, ανάλογα με την ηλικία τους και τα πράγματα που έχουν περάσει, μπορεί να τους δώσει πέντε ευκαιρίες. Αυτό εξαρτάται από τη φύση, την ουσία και τη στάση που έχουν όσο αποδέχονται την αλήθεια. Ο Θεός καθορίζει την έκβαση και τον προορισμό ενός ανθρώπου με βάση αυτά τα πράγματα.

Συμβαίνουν στους ανθρώπους κάθε λογής πράγματα και συχνά δεν ξέρουν πώς να τ’ αντιμετωπίσουν. Θα υπήρχε πρόβλημα αν δεν πάσχιζαν να κατανοήσουν την αλήθεια; Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, είναι εύκολο να πάρουν το λάθος μονοπάτι. Γιατί το λέω αυτό; Οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, και τα πράγματα που βγαίνουν από μέσα τους είναι πράγματα που αποκαλύπτουν φυσικά· δεν υπάρχει ούτε ένα που να συμφωνεί με την αλήθεια και να μην συνιστά προδοσία απέναντι στον Θεό. Τότε, λοιπόν, γιατί πρέπει ν’ ακούνε συνεχώς κηρύγματα; Όταν ακούνε συνεχώς κηρύγματα και τα στοχάζονται και τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη· όταν προσεύχονται και αναζητούν διαρκώς· όταν προσέρχονται ενώπιον του Θεού με θεοφοβούμενη καρδιά, με καρδιά γεμάτη ευσέβεια, με καρδιά που λαχταρά την αλήθεια· όταν έχουν ορίσει συγκεκριμένες ώρες κάθε μέρα για πνευματικές ασκήσεις, για προσευχή και για να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού· και όταν συναναστρέφονται με τους άλλους και συνεργάζονται αρμονικά μαζί τους για να κάνουν έργο· όταν ενεργούν καθημερινά σύμφωνα με αυτές τις αρχές και τις τηρούν κάθε μέρα, ο Θεός εξετάζει κατά πόσο αυτά τα λεπτομερή στοιχεία της άσκησης των ανθρώπων επιτυγχάνουν αποτελέσματα. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Δεν είναι αυτά καθαρά διαδικαστικά;» Τι είναι διαδικαστικό; Αυτά δεν είναι εξωτερικά πράγματα· μπορείς να τηρείς αυτά τα πράγματα μόνο αν έχεις την καρδιά να το κάνεις. Χωρίς μια τέτοια καρδιά, πόσες μέρες θα μπορούσες να τα τηρήσεις; Δεν θα μπορούσες να τα τηρήσεις. Κάποιοι επικεφαλής δεν τρώνε και δεν πίνουν ποτέ τα λόγια του Θεού και δεν κάνουν ποτέ πνευματικές ασκήσεις. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν είναι πραγματικοί πιστοί. Αν δεν είναι, τότε πώς κατάφεραν να γίνουν επικεφαλής; Σε κάποια μέρη, δεν υπάρχει κανένας κατάλληλος για τη δουλειά, οπότε η εκκλησία είναι αναγκασμένη να τα βγάλει πέρα με τέτοιους ανθρώπους. Σκέφτονται λανθασμένα: «Μ’ επέλεξαν ως επικεφαλής. Μπορώ να κάνω αυτό το έργο και χωρίς να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού. Όποιος έχει πόδια και στόμα μπορεί να κάνει αυτό το έργο». Αυτό είναι ανοησία. Ο Θεός δεν εξετάζει κατά πόσο μπορείς να κάνεις το έργο· εξετάζει τι έχεις κάνει. Μπορεί και κάποιος άλλος να κάνει το έργο που κάνεις. Οποιοσδήποτε με λίγη κανονική νοημοσύνη μπορεί να το κάνει. Μην αρχίσεις να σκέφτεσαι ότι επειδή επιλέχθηκες ως επικεφαλής και μπορείς να κάνεις αυτό το έργο, αυτό σημαίνει ότι η επιτυχία σου είναι εγγυημένη, ότι έχεις οδηγηθεί στην τελείωση, ότι έχεις μια ευκαιρία να επιβιώσεις. Δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα. Ο Θεός δεν εξετάζει ποτέ πόσα κάνεις· εξετάζει τι έχεις κάνει, σε ποιο μονοπάτι βαδίζεις. Μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου γι’ αυτό το θέμα. Μπορεί να σκέφτεσαι: «Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν επιλέχθηκαν, αλλά εγώ επιλέχθηκα. Φαίνεται ότι είμαι ξεχωριστός, ότι έχω καλύτερο επίπεδο και είμαι καλύτερος από τους άλλους». Τι το καλό έχεις; Ακόμη κι αν είσαι καλός, σίγουρα δεν δικαιούσαι να μην κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς παραβιάζοντας την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Ακόμη κι αν είσαι καλός, σίγουρα δεν δικαιούσαι να μην κάνεις πνευματικές ασκήσεις ή να μην προσεύχεσαι και να μην αναζητάς την αλήθεια όταν ενεργείς, έτσι δεν είναι; Δεν δικαιούσαι τέτοια πράγματα. Καμία θέση και κανένας τίτλος δεν είναι το κεφάλαιό σου. Αυτά είναι εφήμερα πράγματα, εξωτερικά πράγματα. Ο Θεός εξετάζει την αφοσίωσή σου· εξετάζει αν κάνεις πράξη την αλήθεια, αν την επιδιώκεις και ποια στάση έχεις απέναντί της· εξετάζει την υποταγή σου, εξετάζει τη στάση σου απέναντι στο καθήκον σου και στην αποστολή σου. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να καταβάλλουν πολλή προσπάθεια για να κάνουν το καθήκον τους, αλλά δεν το κάνουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν τους πεις ότι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αντιστέκονται, θυμώνουν και δεν το αποδέχονται. Και έτσι, αποκαλύπτονται. Τι αποκαλύπτεται; Ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Τι σόι άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν αποδέχονται την αλήθεια; Δύσπιστοι. Με τι απασχολούνται στα τυφλά οι δύσπιστοι; Γιατί αφιερώνουν τόση ενέργεια στην απασχόλησή τους; Έχουν έναν σκοπό. Βλέπουν το εξής: «Υπάρχει εδώ μια πιθανότητα να γίνω αξιωματούχος και, αν τα καταφέρω, μπορώ να επωφεληθώ από την εκκλησία και να με λατρεύουν όλοι. Αυτό το μέρος είναι καταπληκτικό! Είναι πάρα πολύ εύκολο να καταφέρω να εξασφαλίσω αυτό το εισιτήριο για μια άνετη ζωή, καθώς και ν’ αποκτήσω αυτό το κύρος και αυτό το κέρδος· είναι πολύ εύκολο να πάρω αυτήν τη θέση. Είναι πολύ εύκολο να γίνω αξιωματούχος εδώ!» Ποτέ δεν είχαν σκεφτεί ότι θα κατάφερναν να γίνουν «αξιωματούχοι» σ’ αυτήν τη ζωή. Αλλά μόλις χάσουν το «αξίωμά» τους, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Δεν κάνουν πλέον καμία προσπάθεια για τον οίκο του Θεού. Θα μπορούν και πάλι να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα; Όχι. Δεν αποκαλύπτονται, λοιπόν; Κάποιοι άνθρωποι τα δίνουν όλα όταν έχουν μια θέση. Καταβάλλουν προσπάθειες και χύνουν ιδρώτα, δεν παραπονιούνται όσο κι αν υποφέρουν, κι ωστόσο μόλις χάσουν τη θέση τους, γίνονται αρνητικοί, σε σημείο που αυτή η αρνητικότητα τους κατακλύζει. Δεν αποκαλύπτονται, λοιπόν; Η θέση τούς κάνει ν’ αποκαλυφθούν. Είναι ανάγκη να περάσουν από δοκιμασίες; Όχι. Λοιπόν, θα ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή συναναστροφή.

1 Οκτωβρίου 2019