Παράρτημα: Δώρα

Πριν περάσω στο κύριο θέμα αυτής της συναναστροφής, θα σας πω μια ιστορία. Τι είδους ιστορία να πω; Αν δεν έχει καμία επίδραση στους ανθρώπους και δεν διαπαιδαγωγεί ούτε ωφελεί όσους πιστεύουν στον Θεό σε σχέση με τη ζωή-είσοδο και τη γνώση τους για τον Θεό, τότε δεν έχει κανένα νόημα να την πω. Αν είναι να πω μια ιστορία, θα πρέπει να είναι από μόνη της έστω και λίγο εποικοδομητική· θα πρέπει να έχει αξία και νόημα. Ακούστε, λοιπόν, σήμερα αυτήν την ιστορία για να δείτε αν μπορεί να σας διαπαιδαγωγήσει ή να σας βοηθήσει σε κάτι. Κάποιες ιστορίες είναι αληθινές, ενώ άλλες είναι μυθεύματα που δανείζονται στοιχεία από αληθινά γεγονότα· δεν είναι αληθινές, αλλά απαντώνται συχνά στη ζωή, οπότε δεν είναι αποκομμένες από την πραγματικότητα. Είτε είναι μυθεύματα είτε έχουν συμβεί στην πραγματικότητα, σχετίζονται όλες στενά με τη ζωή των ανθρώπων. Γιατί, λοιπόν, σας λέω τέτοιες ιστορίες; (Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την αλήθεια.) Σωστά: Για να μπορέσετε μέσα από αυτές να κατανοήσετε την αλήθεια· κάποιες αλήθειες που οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μάθουν στην πραγματική ζωή. Ας χρησιμοποιήσουμε την αφήγηση ιστοριών ώστε να φέρουμε πιο κοντά στην πραγματικότητα τη γνώση των ανθρώπων για την αλήθεια και τον Θεό, και έτσι να τους είναι ευκολότερο να κατανοήσουν την αλήθεια και τον Θεό.

Όταν έχω πολλές επαφές με ανθρώπους για μεγάλο διάστημα, είναι αναπόφευκτο να υπάρξουν ορισμένα περίεργα και διασκεδαστικά περιστατικά. Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη τη φετινή άνοιξη. Καθώς τελείωνε ο χειμώνας και πλησίαζε η άνοιξη, ο καιρός γινόταν όλο και πιο ήπιος και είχαν αρχίσει να φυτρώνουν κάθε λογής φυτά, τα οποία μεγάλωναν μέρα με τη μέρα με ήλιο και βροχή. Κάποια από αυτά τα φυτά ήταν άγρια, ενώ κάποια άλλα είχαν καλλιεργηθεί· υπήρχαν εκείνα που προορίζονταν για τα ζώα, εκείνα που προορίζονταν για τους ανθρώπους και εκείνα που μπορούσαν να καταναλωθούν και από τα ζώα και από τους ανθρώπους. Το σκηνικό ήταν ανοιξιάτικο: ένα πράσινο και ζωντανό τοπίο. Και εδώ ξεκινάει η ιστορία. Μια μέρα, προς έκπληξή Μου, έλαβα ένα ιδιαίτερο δώρο. Τι είδους δώρο; Μια σακούλα με άγρια χόρτα. Ο άνθρωπος που Μου τα έδωσε είπε: «Αυτό είναι αγριοκαρδαμούδα· είναι βρώσιμο και καλό για την υγεία Σου. Μπορείς να το φας ανακατεμένο με αυγά». Έχει καλώς. Μετά, το σύγκρινα με την αγριοκαρδαμούδα που είχα αγοράσει το προηγούμενο διάστημα και, μόλις το έκανα αυτό, διαπίστωσα ότι υπήρχε πρόβλημα. Μπορείτε να μαντέψετε ποιο ήταν το πρόβλημα; Βρέθηκα μπροστά σ’ ένα «μυστήριο». Τι μυστήριο; Η αγριοκαρδαμούδα του εξωτερικού φαίνεται διαφορετική από την αγριοκαρδαμούδα της Κίνας. Μήπως κάτι δεν πάει καλά εδώ; (Ναι.) Αν ήταν το ίδιο πράγμα, τότε θα έπρεπε να έχει την ίδια εμφάνιση. Επομένως, ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόταν κάποιος μόλις ανακάλυπτε ότι έχει διαφορετική εμφάνιση; Είναι ή δεν είναι αγριοκαρδαμούδα; Δεν μπορούσα να το πω με σιγουριά. Δεν έπρεπε να ρωτήσω αυτόν τον άνθρωπο τι συνέβαινε; Αργότερα, λοιπόν, πήγα και τον ρώτησα: «Είσαι σίγουρος ότι αυτό είναι αγριοκαρδαμούδα;» Το συλλογίστηκε και απάντησε: «Αχ, δεν είμαι σίγουρος αν είναι αγριοκαρδαμούδα». Αν δεν ήταν σίγουρος, πώς μπόρεσε να Μου το κάνει δώρο; Γιατί τόλμησε να Μου το δώσει; Ευτυχώς που δεν το έφαγα. Δύο μέρες μετά, είχα πλέον βεβαιωθεί ότι όντως δεν ήταν αγριοκαρδαμούδα. Τι είπε αυτός ο άνθρωπος; Είπε: «Πώς το κατάλαβες ότι δεν ήταν αγριοκαρδαμούδα; Εγώ δεν είμαι σίγουρος, αλλά ξέχνα το· μην το φας». Μπορεί κανείς να φάει κάτι τέτοιο; (Δεν μπορεί.) Δεν μπορεί να το φάει. Θα ήταν σωστό να πω: «Ακόμη κι αν δεν είσαι σίγουρος, θα διακινδυνεύσω να το φάω, αφού είσαι τόσο ευγενικός»; (Όχι.) Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Θα ήταν μήπως ανόητο; (Ναι.) Ναι, αυτό είναι ανοησία. Ευτυχώς, δεν το έφαγα ούτε ερεύνησα περισσότερο το ζήτημα, οπότε έληξε εκεί.

Μετά από ένα διάστημα, άρχισαν να φυτρώνουν στα χωράφια κάθε λογής άγρια φυτά: ψηλά και κοντά, με άνθη ή χωρίς, σε κάθε απόχρωση και σχήμα. Αυξάνονταν σε αριθμό, πύκνωναν και έπαιρναν όλο και πιο καλό σχήμα. Μια μέρα έλαβα άλλο ένα δώρο, αλλά αυτήν τη φορά δεν ήταν μια σακούλα με αγριοκαρδαμούδα. Η σακούλα περιείχε κινεζική αρτεμισία που προερχόταν από τον ίδιο άνθρωπο. Ήταν τόσο ευγενικός που έστειλε άλλη μια σακούλα, μαζί με τις εξής οδηγίες: «Δοκίμασε αυτό. Είναι κινεζική αρτεμισία: Διώχνει το κρύωμα, ενώ μπορείς επίσης να το φας ανακατεμένο με αυγά». Το κοίταξα: Δεν ήταν άραγε ετήσια αρτεμισία; Η κινεζική αρτεμισία υπάρχει σε πολλά μέρη της Κίνας και τα φύλλα της έχουν ένα ιδιαίτερο άρωμα, αλλά δεν είχε στείλει κάτι τέτοιο αυτός ο άνδρας· πώς θα μπορούσε αυτό να είναι κινεζική αρτεμισία; Τα φύλλα έμοιαζαν λίγο, αλλά ήταν ή δεν ήταν αρτεμισία; Ρώτησα τον άνδρα που Μου την έδωσε, αλλά είπε ότι δεν ήξερε· και μ’ αυτήν την απάντηση απέφυγε εντελώς την ευθύνη. Μάλιστα ρώτησε: «Γιατί δεν έχεις φάει ακόμη καθόλου; Δεν είμαι σίγουρος τι είναι, αλλά πρέπει να φας λίγο. Εγώ έχω φάει και είναι πολύ νόστιμο». Δεν ήταν σίγουρος, κι ωστόσο Με παρότρυνε να το φάω. Τι πιστεύετε όλοι σας ότι θα έπρεπε να κάνω; Θα έπρεπε να το φάω με το ζόρι; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να το φάω, αφού ο άνθρωπος που το έστειλε δεν ήξερε καν τι είναι. Αν είχα ρισκάρει και το είχα φάει για να δοκιμάσω κάτι καινούργιο, μπορεί να μην είχε συμβεί τίποτα, αφού αυτός που το είχε φάει είπε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα. Τι θα γινόταν, όμως, αν νόμιζα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και το έτρωγα χωρίς να έχω ιδέα; Αυτό δεν θα σήμαινε ότι ενεργώ στα τυφλά; Τι είδους άνθρωπος ενεργεί στα τυφλά; Μόνο κάποιος άξεστος και απερίσκεπτος θα το έκανε αυτό· κάποιος που πιστεύει ότι «Έτσι κι αλλιώς, δεν έχει σημασία· λίγο πολύ είναι μια χαρά». Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να το κάνω; (Όχι.) Γιατί όχι; Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορεί να φάει κανείς. Γιατί να ρισκάρει να φάει ένα άγνωστο φυτό; Σε περιόδους πείνας, όταν πραγματικά δεν έχει απομείνει καθόλου φαγητό, μπορείς να μαζέψεις διάφορα άγρια χόρτα και να δοκιμάσεις να τα φας· μπορείς να πάρεις κάποιο ρίσκο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα μπορούσες να φας ένα άγνωστο φυτό. Είναι, όμως, τώρα μια τέτοια περίπτωση; (Δεν είναι.) Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορείς να φας. Γιατί, λοιπόν, να πας να μαζέψεις άγρια χόρτα; Είναι απαραίτητο να πάρεις ένα ρίσκο απλώς και μόνο για κάποιο μικρό όφελος που είναι αόρατο, ακαθόριστο και προϊόν φαντασίας; (Δεν είναι.) Αποφάσισα, λοιπόν, να μην το φάω. Ευτυχώς, δεν το έφαγα· ούτε ερεύνησα περισσότερο το ζήτημα, οπότε έληξε κι αυτό εκεί.

Λίγο καιρό αργότερα, αυτός ο άνδρας Μού έδωσε ακόμα ένα δώρο. Αυτή ήταν η τρίτη φορά. Αυτήν τη φορά, το δώρο ήταν πολύ ιδιαίτερο: Δεν είχε φυτρώσει στο χώμα ούτε είχε καρποφορήσει σε κάποιο δέντρο. Τι ήταν; Δύο αυγά πτηνών, τυλιγμένα προσεκτικά σε μια χάρτινη σακούλα που έγραφε πάνω «Αυγά πτηνών για τον Θεό». Δεν είναι αστείο; Όταν άνοιξα τη χάρτινη σακούλα, είδα ότι τα κελύφη των δύο αυγών είχαν όμορφο χρώμα. Δεν είχα δει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο, οπότε δεν μπορούσα να καταλάβω από τι είδους πτηνό προέρχονταν. Σκέφτηκα να ψάξω για πληροφορίες στο διαδίκτυο, αλλά δεν μπορούσα να βρω στοιχεία, επειδή υπήρχαν πολλά αυγά με ίδιο σχήμα και χρώμα και επομένως δεν υπήρχε τρόπος να τ’ αναγνωρίσω με βάση το μέγεθος και το χρώμα τους. Πιστεύει κανείς από εσάς ότι θα είχε κανένα νόημα να ρωτήσω τον άνδρα τι είδους αυγά πτηνών ήταν; (Όχι.) Γιατί όχι; (Δεν θα ήξερε ούτε αυτός.) Το βρήκατε· δεν θα ήξερε ούτε αυτός. Οπότε, δεν τον ρώτησα. Αν τον είχα ρωτήσει, θα είχα πληγώσει τα αισθήματά του και θα σκεφτόταν: «Παρόλο που έχω τόσο καλές προθέσεις και νοιάζομαι, Εσύ με αμφισβητείς. Γιατί πρέπει να το ψάξεις στο διαδίκτυο; Αφού Σου τα δίνω για να τα φας, απλώς φάτα!» Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να έχω φάει τα αυγά ή όχι; (Δεν θα έπρεπε, όχι.) Αν τα είχε δώσει σ’ εσάς, θα τα είχατε φάει; (Όχι.) Ούτε εγώ. Αυτά τα αυγά προορίζονται για την επώαση και την αναπαραγωγή των πτηνών. Δεν θα ήταν άκαρδο να τα φάω; (Ναι, θα ήταν.) Δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, οπότε το ζήτημα με τα αυγά των πτηνών έληξε, αλλά συνέχισαν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα.

Μια μέρα, είδα ένα είδος ετήσιας αρτεμισίας, που έμοιαζε με την κινεζική αρτεμισία, να στεγνώνει πάνω σε κάτι κάγκελα, οπότε ρώτησα μια αδελφή σε τι χρησίμευε. Εκείνη απάντησε: «Δεν είναι το ίδιο είδος αρτεμισίας που Σου έδωσε την προηγούμενη φορά εκείνος ο άνδρας;» «Η αρτεμισία απομακρύνει την υγρασία και διώχνει το κρύωμα. Εσύ δεν έχεις ευαισθησία στο κρύωμα; Ο άνδρας είπε ότι, μόλις ξεραθεί, θα τη φυλάξει για να τη χρησιμοποιήσεις σε ζεστό ποδόλουτρο, ώστε να καταπολεμήσεις το κρύωμα». Ποια πιστεύετε όλοι σας ότι ήταν η αντίδρασή Μου, μόλις το άκουσα αυτό; Μία λέξη. (Άναυδος.) Σωστά· έμεινα άναυδος. Στις δεδομένες συνθήκες, δεν θα έπρεπε να έχω σκεφτεί πόσο νοιαζόταν αυτός ο άνθρωπος και σε πόσο κόπο είχε μπει; Πώς γίνεται να έμεινα άναυδος; Απλώς, αυτός ο άνθρωπος δεν είχε αντιληφθεί αυτά τα ζητήματα αρκετές φορές στο παρελθόν και έπειτα άλλαξε προσέγγιση σαν να έλεγε: «Σου έδωσα χόρτα και αυγά για να φας, αλλά Εσύ δεν τα έφαγες. Αποξήρανα, λοιπόν, λίγη αρτεμισία για να κάνεις ένα ζεστό ποδόλουτρο, ώστε οι προσπάθειές μου να μην πάνε στράφι». Μπροστά σ’ αυτό το θέαμα, πραγματικά έμεινα άναυδος. Αργότερα, έλεγα σε κάποιον άλλο ότι πολλά φαρμακεία διαθέτουν πλέον κινεζική αρτεμισία. Μπορείς ν’ αγοράσεις όσο θέλεις: Κυκλοφορεί σε διάφορες συσκευασίες, παράγεται σε διάφορες χώρες και υποβάλλεται σε επεξεργασία σύμφωνα με τους κανονισμούς υγιεινής. Είναι πολύ καλύτερη από αυτήν που Μου είχε στείλει εκείνος ο άνδρας. Δεν είναι, λοιπόν, χαμένος κόπος να τη μαζεύει κανείς από την άκρη του δρόμου κι έπειτα να τη βάζει σε κάγκελα για να ξεραθεί στον ήλιο; Αν την αποξηράνει και Μου τη δώσει, πιστεύεις ότι τη θέλω; (Όχι, δεν τη θέλεις.) Δεν τη θέλω. Όσο περνούσε ο καιρός, έπαψα να βλέπω πλέον αρτεμισία πάνω στα κάγκελα, επειδή είχε φτάσει στ’ αυτιά του αυτό που είπα και σταμάτησε να στέλνει. Αργότερα που υπήρχαν όλο και περισσότερα άγρια χόρτα στο χωράφι, μάλλον δεν θεωρούνταν πλέον σπάνια, οπότε κανείς δεν Μου έστελνε πλέον άλλα. Και υποθέτω ότι στο μεταξύ τα αυγά των πτηνών εκκολάφθηκαν και δεν μπορούσε πλέον να τα μαζέψει κανείς, οπότε έως τώρα δεν έχω λάβει άλλα αυγά πτηνών ή άγρια χόρτα. Εδώ τελειώνει η ιστορία Μου.

Συνολικά, υπήρχαν τέσσερα περιστατικά στην ιστορία και είχαν όλα να κάνουν με πράγματα που Μου έστειλε κάποιος: Σε δύο περιστατικά Μού έστειλε άγρια χόρτα, σε ένα περιστατικό Μού έστειλε αυγά πτηνών και το άλλο περιστατικό ήταν εκείνο με το αποξηραμένο «παραδοσιακό κινεζικό φάρμακο». Μπορεί ν’ ακούγεται λίγο γελοίο να μιλάμε για τέτοια πράγματα, αλλά τι εντύπωση αποκομίσατε από τα ίδια τα περιστατικά όταν τ’ ακούσατε, αν, δηλαδή, αποκομίσατε κάποια; Θα πρέπει, μήπως, να κατανοήσετε ή να αντλήσετε κάτι από αυτά, να πάρετε κάποια διδάγματα; Τι σκεφτόσασταν όλοι σας όσο ακούγατε; Τα γεγονότα που ανέφερα απευθύνονταν σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο; Ασφαλώς και όχι. Αφού, όμως, δεν απευθύνονταν σε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί τα αναφέρω; Έχει, άραγε, κάποιο νόημα αυτό; Ή μήπως είναι απλώς άσκοπη φλυαρία; (Δεν είναι.) Αφού δεν θεωρείτε πως είναι άσκοπη φλυαρία, ξέρετε γιατί τα αναφέρω; Γιατί έκανε αυτός ο άνδρας τέτοια πράγματα; Ποια ήταν η φύση της συμπεριφοράς του; Ποιο ήταν το κίνητρό του; Ποια προβλήματα υπάρχουν εδώ; Πρέπει να τα εξετάσει κανείς εντός του συγκεκριμένου πλαισίου; Αν διακρίνετε τους ανθρώπους και τη φύση των ίδιων των περιστατικών εντός του συγκεκριμένου πλαισίου, θα μπορέσετε να κατανοήσετε την αλήθεια. Πιστεύετε ότι ο άνδρας που έκανε αυτά τα πράγματα είχε καλές ή κακές προθέσεις; (Καλές προθέσεις.) Κατ’ αρχάς, ένα πράγμα είναι βέβαιο: Οι προθέσεις του ήταν καλές. Ποιο ήταν το λάθος στις καλές του προθέσεις; Όταν κάνεις κάτι με καλές προθέσεις, σημαίνει αυτό ότι νοιάζεσαι; (Όχι απαραίτητα.) Αν οι καλές προθέσεις αποτελούν κίνητρο για κάποιον, σημαίνει αυτό απαραιτήτως ότι οι πράξεις του δεν έχουν νοθευτεί από μια διεφθαρμένη διάθεση; Όχι. Ρωτάω, λοιπόν, τον καθένα από εσάς το εξής: Αν δείχνεις σεβασμό και υπακοή στους γονείς σου, γιατί να μην τους στείλεις να φάνε αυτά τα πράγματα; Ή αν συμπαθείς τα αφεντικά σου και τους επικεφαλής σου και τους νοιάζεσαι, γιατί να μην τους δώσεις να φάνε τέτοια πράγματα; Γιατί δεν θα τολμούσες να το κάνεις; Επειδή φοβάσαι μην τυχόν πάει κάτι στραβά. Φοβάσαι μήπως βλάψεις τους γονείς σου, τους επικεφαλής σου και τα αφεντικά σου· δεν φοβάσαι, λοιπόν, μήπως βλάψεις τον Θεό; Ποιες είναι οι προθέσεις σου; Από πού πηγάζει η καλοσύνη σου; Μήπως προσπαθείς να εξαπατήσεις τον Θεό; Μήπως προσπαθείς να παίξεις μαζί Του; Θα τολμούσες να κάνεις κάτι τέτοιο αν ο Θεός ήταν πνευματικό ον; Επειδή βλέπεις ότι ο Θεός έχει τη σάρκα της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τολμάς να κάνεις αυτά τα πράγματα, αντί να Τον φοβάσαι. Έχεις, λοιπόν, θεοφοβούμενη καρδιά; Αν δεν είχες θεοφοβούμενη καρδιά, τότε θα έκανες αυτά τα πράγματα επειδή νοιάζεσαι πραγματικά; Αυτό δεν δείχνει νοιάξιμο: Δείχνει ότι εξαπατάς τον Θεό, παίζεις μαζί Του και έχεις μεγάλο θράσος! Αν είσαι πραγματικά υπεύθυνος άνθρωπος, γιατί να μη φας και να μη δοκιμάσεις κάτι πρώτα εσύ ο ίδιος, για να βεβαιωθείς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, προτού το φέρεις στον Θεό; Αν το φέρεις απευθείας στον Θεό χωρίς να το φας και να το δοκιμάσεις εσύ ο ίδιος, δεν δείχνει αυτό ότι παίζεις με τον Θεό; Δεν νιώθεις ότι προσβάλεις τη διάθεση του Θεού όταν το κάνεις αυτό; Θα το ξεχάσει αυτό ο Θεός; Ακόμη κι αν το ξεχάσεις εσύ, ο Θεός δεν πρόκειται να το ξεχάσει. Τι περνάει από το μυαλό σου, όταν κάνεις κάτι τέτοιο; Δεν το δοκίμασες και δεν έχεις καμία επιστημονική απόδειξη, κι ωστόσο τολμάς να το δώσεις στον Θεό. Είναι αυτό υπεύθυνη συμπεριφορά; Αν έβλαπτες τον Θεό, ποια ευθύνη θα αναλάμβανες; Ακόμη κι αν δεν αντιμετώπιζες τις συνέπειες του νόμου, ο Θεός θα σε τιμωρούσε αιώνια. Δεν θα πίστευες καν ότι αξίζει τον κόπο να δώσεις αυτά τα σκουπίδια στους άπιστους επικεφαλής και αξιωματούχους, και θα το θεωρούσες αναξιοπρεπές· ποιες ήταν, λοιπόν, οι προθέσεις σου όταν τα έδωσες στον Θεό; Τόσο λίγη είναι η αξία Μου; Αν έδινες στο αφεντικό σου μια σακούλα με άγρια χόρτα, τι θα σκεφτόταν; «Μόνο αυτό αξίζω; Άλλοι μου δίνουν χρήματα και επώνυμα αντικείμενα, κι εσύ μου δίνεις μια χούφτα χόρτα;» Θα τολμούσες να το κάνεις αυτό; Ασφαλώς και όχι. Αν, όμως, το έκανες, για ποιο πράγμα θ’ ανησυχούσες; Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς είναι το εξής: «Τι αρέσει στο αφεντικό; Το χρειάζεται αυτό το πράγμα; Αν του το δώσω, παρόλο που δεν το χρειάζεται, θα μου κάνει τη ζωή δύσκολη; Θα μ’ εκφοβίζει και θα με βασανίζει στη δουλειά; Αν σοβαρέψουν τα πράγματα, θα ψάξει να βρει μια πρόφαση και θα με ξεμπροστιάσει προκειμένου να με απολύσει;» Σκέφτεσαι τίποτε από αυτά; (Ναι.) Αν θέλεις να κάνεις χαρούμενο το αφεντικό σου, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να του δώσεις; (Κάτι που του αρέσει.) Δεν αρκεί να του δώσεις απλώς κάτι που του αρέσει. Αν, για παράδειγμα, χρειάζεται αυτήν τη στιγμή ένα φλιτζάνι, μπορείς να ξοδέψεις 10 ή 20 γουάν για ν’ αγοράσεις ένα και να του το δώσεις; (Όχι.) Πρέπει να του δώσεις κάτι χρυσό, κάτι ασημένιο, κάτι με ωραία εμφάνιση. Γιατί να του δώσεις κάτι που δεν θα αγόραζες πρόθυμα για τον εαυτό σου; (Για να τον χαροποιήσω.) Για ποιον σκοπό να τον χαροποιήσεις; Κατ’ αρχάς, το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να σε πάρει υπό την προστασία του και, με την εξουσία που ασκεί, να σε υπερασπίζεται και να διασφαλίσει ότι θα έχεις σταθερή και σίγουρη δουλειά και μισθό. Αν μη τι άλλο, δεν θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Δεν θα του δώσεις, λοιπόν, ποτέ για δώρο μια χούφτα άγρια χόρτα που δεν ξέρεις τι είναι. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό ούτε καν στο αφεντικό σου. Γιατί, λοιπόν, το έκανε σ’ Εμένα ο άνδρας που Μου έδωσε τα χόρτα; Σκέφτηκε τις συνέπειες; Σε καμία περίπτωση. Γιατί όχι; Κάποιοι θα έλεγαν: «Επειδή Εσύ δεν πρόκειται να μας βασανίσεις». Είναι τόσο απλό; Επειδή δεν πρόκειται να του κάνω τη ζωή δύσκολη; Αυτό είναι; Πώς τόλμησε να δίνει πράγματα έτσι απλά; (Νόμιζε ότι είχε καλές προθέσεις.) Αυτό είναι σωστό· έκρυψε όλη την ασχήμια και τη μοχθηρία του πίσω από τις καλές προθέσεις, σαν να έλεγε: «Εγώ έχω καλές προθέσεις απέναντί Σου, αλλά οι άλλοι δεν έχουν! Κοίτα όλα αυτά τα άγρια χόρτα. Ποιος τα μάζεψε για Σένα; Εγώ δεν τα μάζεψα;» Τι είδους στάση είναι αυτή; Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Συμβαδίζουν αυτές οι καλές προθέσεις με την ανθρώπινη φύση; Αν δεν συμβαδίζουν καν με την ανθρώπινη φύση, είναι δυνατόν να συμβαδίζουν με την αλήθεια; (Όχι.) Απέχουν πάρα πολύ από την αλήθεια! Τι είναι αυτές οι καλές προθέσεις; Είναι όντως καλές προθέσεις; (Όχι, δεν είναι.) Τότε με τι είδους στάση σχετίζονται; Τι είδους ακαθαρσίες και ουσίες περιέχουν; Ακόμη κι εσείς οι νέοι άνθρωποι που δεν έχετε δει πολλά στον κόσμο αυτόν, κατανοείτε ότι δεν μπορείτε έτσι απλά να δίνετε δώρα στο αφεντικό σας· πρέπει να σκεφτείτε τις συνέπειες. Αν, λοιπόν, ένας ιδιαίτερα έμπειρος άνδρας στα σαράντα ή στα πενήντα του Μου δίνει τέτοια πράγματα, τι φύση έχει αυτό κατά την άποψή σας; Αξίζει τον κόπο να το συζητάμε εδώ; (Ναι.) Σε τελευταία ανάλυση, λοιπόν, τι φύση έχει αυτό; Ο άνδρας Μού έδωσε απερίσκεπτα μερικά άγρια χόρτα και Μου ζήτησε να τα φάω χωρίς να ξέρει ούτε ο ίδιος τι ήταν. Όταν είπα ότι δεν έμοιαζαν με τα άγρια χόρτα του συγκεκριμένου είδους, Μου είπε χωρίς δισταγμό να μην τα φάω· και όχι μόνο αυτό. Μου έστειλε να φάω άγρια χόρτα άλλου είδους. Δεν τα έφαγα, κι εκείνος είπε: «Φάε μερικά, είναι πεντανόστιμα. Τα έχω δοκιμάσει». Τι είδους στάση είναι αυτή; (Είναι ασεβής και ανεύθυνη.) Σωστά. Αντιλαμβάνεστε όλοι αυτήν τη στάση; (Ναι.) Είναι καλοπροαίρετη; Δεν υπάρχει τίποτα το καλοπροαίρετο εδώ! Πήρε κάτι τυχαία, χωρίς καν να του κοστίσει τίποτα, κι έπειτα το έβαλε σε μια πλαστική σακούλα και Μου το έδωσε, ζητώντας Μου να το φάω. Ακόμα κι αν μαζεύατε άγρια χόρτα για να ταΐσετε τα πρόβατα και τα κουνέλια, και πάλι θα έπρεπε να συλλογιστείτε το εξής: «Υπάρχει περίπτωση να δηλητηριαστούν τα ζώα, αν το φάνε αυτό;» Δεν θα έπρεπε να το εξετάσεις αυτό; Αν δεν θα ήσουν πρόθυμος να πάρεις το ρίσκο όταν ταΐζεις τα ζώα, τότε πώς είναι δυνατόν απλώς να μαζέψεις ένα μάτσο άγρια χόρτα και να Μου τα δώσεις να τα φάω; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Ποια είναι η φύση αυτού του προβλήματος; Καταλαβαίνετε; Αν ένας τέτοιος άνθρωπος φέρεται έτσι σ’ Εμένα, πώς πιστεύετε ότι θα φερόταν στους κατώτερούς του ή σε κάποιον που θεωρεί συνηθισμένο άνθρωπο; Αυτό είναι σκέτη κοροϊδία. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρή και κακόβουλη. Μπορεί να θεωρηθεί καλός άνθρωπος; (Όχι, δεν μπορεί.) Δεν θεωρείται καλός άνθρωπος. Είναι όντως περίεργο το γεγονός ότι δεν παίρνει στα σοβαρά το σώμα και τη ζωή των άλλων, ότι τα παίζει στα ζάρια κι έπειτα δεν νιώθει τίποτα, και ότι στην πραγματικότητα δεν έχει καθόλου τύψεις συνείδησης, αλλά μπορεί να κάνει το ίδιο ξανά και ξανά.

Στην αρχή της ιστορίας, είπα κάτι στο οποίο μπορεί να μη δώσατε πολλή σημασία. Είπα ότι κάποια από αυτά τα άγρια χόρτα προορίζονταν για τους ανθρώπους, κάποια προορίζονταν για τα ζώα και κάποια μπορούσαν να καταναλωθούν και από τους ανθρώπους και από τα ζώα. Αυτό είναι ένα «πασίγνωστο ρητό» που από κάπου προέρχεται. Ξέρετε από πού προέρχεται; Είναι μια έμμεση αναφορά σε μια ιστορία. Προέρχεται από τον άνδρα που έδωσε αυτά τα δώρα σ’ αυτήν την ιστορία. Αυτός ο άνδρας ήταν υπεύθυνος για το φύτεμα και είχε φυτέψει τρία είδη καλαμποκιού. Ποια τρία είδη; Το είδος που τρώνε οι άνθρωποι, το είδος που τρώνε τα ζώα και το είδος που τρώνε και οι άνθρωποι και τα ζώα· αυτά τα τρία. Αυτά τα τρία είδη καλαμποκιού έχουν πολύ ενδιαφέρον. Τα έχετε ξανακούσει ποτέ; Όχι, και ήταν η πρώτη φορά που τα άκουσα κι Εγώ, επειδή σπανίζουν. Στο τέλος, επειδή οι άνθρωποι που τα φύτεψαν ήταν πολύ ανεύθυνοι, τα τρία είδη καλαμποκιού μπερδεύτηκαν μεταξύ τους: Οι άνθρωποι έφαγαν τα είδη καλαμποκιού που προορίζονταν για τα ζώα, ενώ τα ζώα έφαγαν τα είδη που προορίζονταν για τους ανθρώπους. Όταν έφαγαν το καλαμπόκι, παραπονέθηκαν όλοι ότι δεν τρωγόταν ευχάριστα, ότι δεν έμοιαζε με δημητριακό στη γεύση και ότι μύριζε λίγο σαν χορτάρι. Τι έκαναν οι άνθρωποι που φύτεψαν το καλαμπόκι; Επειδή έκαναν το καθήκον τους με ανευθυνότητα, μπέρδεψαν το καλαμπόκι που προοριζόταν για τους ανθρώπους με το καλαμπόκι που προοριζόταν για τα ζώα, σε σημείο που κανείς δεν μπορούσε να τα ξεχωρίσει μεταξύ τους, κι έτσι αναγκάστηκαν ν’ αγοράσουν κι άλλους σπόρους και να τους φυτέψουν πάλι από την αρχή. Πώς πιστεύετε όλοι σας ότι πραγματοποιήθηκε αυτή η εργασία; Μήπως ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Όχι.) Αναζητούν την αλήθεια όταν ενεργούν; (Όχι.) Εφόσον έχουν αυτήν τη στάση στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, είναι δηλαδή τόσο ασεβείς και ανεύθυνοι απέναντι σε όλους, ποια είναι η γνώμη τους για την πίστη στον Θεό; Ποια είναι η προσέγγισή τους απέναντι στην αλήθεια; Πόση βαρύτητα έχει η αλήθεια βαθιά μέσα τους; Πόσο σημαντική είναι η ταυτότητα του Θεού; Γνωρίζουν; (Όχι.) Δεν θα έπρεπε να έχουν γνώση για τέτοια σοβαρά ζητήματα; Γιατί, λοιπόν, δεν έχουν; Αυτό έχει να κάνει με τη διάθεσή τους. Τι διάθεση είναι αυτή; (Είναι μοχθηρία.) Είναι μοχθηρία και αποστροφή για την αλήθεια. Δεν συνειδητοποιούν τη φύση όσων κάνουν και δεν προσπαθούν ποτέ να συλλογιστούν ή ν’ αναζητήσουν, ούτε εξετάζουν τον εαυτό τους αφού κάνουν κάτι. Αντιθέτως, κάνουν ό,τι θέλουν και σκέφτονται ότι, εφόσον έχουν καλές και σωστές προθέσεις, δεν χρειάζεται να τους επιβλέπει ή να τους επικρίνει κάποιος· πιστεύουν ότι έχουν εκπληρώσει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Έτσι είναι; Ορισμένοι λένε: «Κατανοούμε την ιστορία που μας είπες, αλλά και πάλι δεν κατανοούμε αυτό που μας απασχολεί περισσότερο, δηλαδή: Ποια είναι η δική Σου στάση όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ποια είναι η δική Σου στάση απέναντι σ’ έναν άνθρωπο που κάνει κάτι τέτοιο; Είναι θυμός, αποστροφή και απόρριψη, απέχθεια; Ή μήπως συμπαθείς τέτοιους ανθρώπους;» (Είναι αποστροφή.) Δεν είναι λογικό να προκαλεί αποστροφή κάτι τέτοιο; (Είναι.) Τι θα σκεφτόσασταν εσείς αν σας συνέβαινε κάτι τέτοιο; Ας υποθέσουμε ότι ένας καλοσυνάτος άνθρωπος σου έδινε μερικά άγνωστα αγαθά ξανά και ξανά και έκανε μεγάλη προσπάθεια να σε πείσει, λέγοντας: «Φάτα, είναι καλά για την υγεία σου· φάτα, θα σε βοηθήσουν να διατηρήσεις τη φυσική σου κατάσταση· φάτα, θα βελτιώσουν την εμφάνισή σου και θα σε αναζωογονήσουν. Καλό είναι να μ’ ακούσεις!» Τι θα σκεφτόσασταν αν, αφού το επαληθεύατε, αποδεικνυόταν ότι αυτά τα αγαθά δεν είχαν καμία αξία; (Εγώ προσωπικά, πιθανότατα δεν θα ήθελα ν’ ασχοληθώ ξανά με αυτόν τον άνθρωπο· θα με εκνεύριζε και θα με άφηνε άναυδο. Τέτοιου είδους συναισθήματα θα είχα.) Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να σας προκαλούν απέχθεια και αποστροφή. Τι άλλο; Θα έπρεπε να νιώσει κανείς θυμό, λύπη ή πόνο; (Δεν έχει κανένα νόημα αυτό.) Δεν έχει κανένα νόημα, έτσι δεν είναι; Μήπως δεν υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Αυτός ο άνθρωπος πιθανότατα έπραξε έτσι επειδή δεν κατανοεί την αλήθεια»; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια. Πόσοι, όμως, από αυτούς είναι ικανοί να κάνουν τέτοια πράγματα; Δεν διαφέρουν οι άνθρωποι μεταξύ τους; (Ναι.) Οι άνθρωποι διαφέρουν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων: Όταν γίνεται ανταλλαγή υλικών αγαθών, κάποιοι αναζητούν δικαιοσύνη και μια εύλογη συμφωνία. Ακόμη κι αν αφήσουν την άλλη πλευρά να τους εκμεταλλευτεί λίγο, δεν τους νοιάζει και, μ’ αυτόν τον τρόπο, η σχέση τους έχει διάρκεια· έχουν ανθρώπινη φύση και πιστεύουν ότι δεν θα ταλαιπωρηθούν και τόσο πολύ αν βρεθούν σε λίγο μειονεκτική θέση. Άλλοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και θέλουν πάντα να εκμεταλλεύονται τους άλλους: Οι αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους γίνονται καθαρά και μόνο για να τους εκμεταλλευτούν και ν’ αποκομίσουν κέρδος εις βάρος τους. Αν μπορούν να επωφεληθούν από σένα με κάποιον τρόπο, θα προσπαθήσουν να σε ικανοποιήσουν και να διατηρήσουν σχέσεις μαζί σου. Αν, όμως, δεν μπορούν, τότε θα σε ξεφορτωθούν. Δεν δείχνουν ειλικρίνεια απέναντί σου· τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση.

Τι πιστεύετε για τους ανθρώπους που δίνουν δώρα, όπως ο άνθρωπος στην ιστορία που είπα σήμερα; Γιατί κάνουν δώρα αυτοί οι άνθρωποι; Είναι σύμπτωση; Αν είχε συμβεί μία φορά σε διάστημα πολλών ετών, ίσως να ήταν σύμπτωση. Μπορεί, όμως, να θεωρηθεί σύμπτωση αν το ίδιο πράγμα συμβαίνει τέσσερις φορές σε μια συγκεκριμένη περίοδο; (Όχι.) Αυτή η συμπεριφορά του δεν ήταν τυχαία, ούτε μπορεί μια τέτοια διάθεση να χαρακτηριστεί στιγμιαία αποκάλυψη και έκφραση διαφθοράς. Ποια ήταν, λοιπόν, η φύση της συμπεριφοράς του; Όπως είπαμε νωρίτερα, η συμπεριφορά του ήταν ασεβής, ανεύθυνη, απερίσκεπτη, επιπόλαιη και παρορμητική, ενώ έδειχνε απολίτιστη διάθεση. Επομένως, γιατί το έκανε; Γιατί έδωσε αυτά τα πράγματα μόνο σ’ Εμένα και σε κανέναν άλλο; Εγώ δικαιούμουν να λάβω αυτά τα δώρα λόγω της διαφορετικής ταυτότητας και θέσης Μου. Φανερώνεται έτσι η πρόθεση του άνδρα που Μου έδωσε τα δώρα και η φύση αυτού που έκανε; Ποιος ήταν ο στόχος του; (Να κερδίσει την εύνοιά Μου.) Σωστά. Ποια λέξη μπορεί να περιγράψει με μεγαλύτερη ακρίβεια το γεγονός ότι ήθελε να κερδίσει την εύνοιά Μου; Είναι ένα φτηνό κόλπο: κολακεία και καιροσκοπισμός. Είναι ένας έξυπνος τρόπος να κερδίσει την εύνοιά σου, να σε παρασύρει στον λάκκο που έχει σκάψει για σένα χωρίς να το συνειδητοποιήσεις και να σε κάνει να έχεις θετικά συναισθήματα γι’ αυτόν, όταν στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ειλικρινής· θέλει να πετύχει τους δικούς του στόχους χωρίς να πληρώσει κανένα τίμημα. Το έκανε αυτό χωρίς να σκεφτεί καλά τις συνέπειες και απλώς σου έδωσε κάτι που μάζεψε δωρεάν, για να σε κάνει να πιστέψεις ότι νοιάζεται και να σε παρασύρει σε μια κατάσταση ευφορίας. Τι πραγματικά σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, χωρίς να ξοδέψει ούτε δεκάρα, σε έχει κάνει να πιστέψεις ότι έχεις αποκομίσει μεγάλο όφελος εις βάρος του, και αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι σε περνάει για ανόητο. Αυτό δεν σημαίνει; Σκέφτεται: «Δεν ξοδεύω ούτε δεκάρα και δεν μπαίνω σε κανέναν κόπο· δεν είμαι καθόλου ειλικρινής απέναντί Σου. Θα σου δώσω απλώς κάτι για να με θυμάσαι, κι έτσι να πιστεύεις ότι είμαι καλοσυνάτος και αφοσιωμένος, ότι νοιάζομαι και ότι έχω αγάπη για Σένα στην καρδιά μου». Το γεγονός ότι σε κάνει να πιστέψεις λανθασμένα ότι είναι τέτοιος άνθρωπος είναι ένα φτηνό κόλπο και είναι, επίσης, καιροσκοπισμός. Είναι φτηνό κόλπο να χρησιμοποιεί κανείς την πιο ευτελή δήθεν καλοσύνη για να αποκομίσει το μεγαλύτερο όφελος και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, χωρίς να πληρώσει κανένα τίμημα και χωρίς να έχει ίχνος ειλικρίνειας. Θα το έκανε κανείς σας αυτό; Όλοι το κάνουν· απλώς εσείς δεν κάνατε το ίδιο πράγμα μ’ εκείνον, αλλά θα το κάνατε αν είχατε την ευκαιρία. Αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα μέσα από τις αλληλεπιδράσεις Μου με τέτοιους ανθρώπους: ότι είναι πολύ καλοί στα φτηνά κόλπα. Δεν πιστεύουν στον Θεό. Ακολουθούν κάποιον που πιστεύουν ότι θα τους ωφελήσει, ότι θα τους ευλογήσει και ότι αξίζει τον κόπο ν’ ακολουθούν. Αυτό το περιστατικό εξέθεσε πλήρως την πίστη αυτού του είδους ανθρώπου και την αλήθεια για το ποιος πραγματικά είναι. Ο τρόπος με τον οποίο κατανοούν την αγάπη, την αφοσίωση και την υποταγή στον Θεό αυτοί οι άνθρωποι είναι υπεραπλουστευμένος και θέλουν με τη μέθοδο ενός φτηνού κόλπου να κερδίσουν την έγκριση του Θεού και να λάβουν ευλογίες. Είναι ειλικρινείς απέναντι στον Θεό; Είναι θεοφοβούμενοι από οποιαδήποτε άποψη; (Όχι, δεν είναι.) Τότε δεν τίθεται καν ζήτημα για άλλα πράγματα. Αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα. Έχω δίκιο, κατά τη γνώμη σας; (Ναι.) Τον χαρακτηρίζω άδικα; Κάνω την τρίχα τριχιά; Σε καμία περίπτωση. Ως προς την ουσία του ανθρώπου αυτού, το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό. Στην καλύτερη περίπτωση, εξαπατά τον Θεό και παίζει μαζί Του.

Το δεύτερο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι τι μπορεί να δει κανείς στους ανθρώπους αυτού του είδους. Η ανθρώπινη καρδιά είναι φρικτή! Πείτε Μου, για τι είδους φρίκη πρόκειται; Γιατί λέω ότι η ανθρώπινη καρδιά είναι φρικτή; (Αυτός ο άνθρωπος θέλει να κερδίσει την εύνοια του Θεού, προκειμένου να ικανοποιήσει την πρόθεση και την επιθυμία του να λάβει ευλογίες. Επίσης, είναι ανεύθυνος και δεν σκέφτεται τι θα συμβεί στο σώμα του Θεού αν φάει αυτά τα πράγματα ούτε ποιες θα είναι οι συνέπειες. Προτού δώσει οτιδήποτε φαγώσιμο στη δική του οικογένεια, σκέφτεται πάντα τι συνέπειες θα έχει αυτό, αλλά όταν δίνει κάτι στον Θεό, δεν σκέφτεται καθόλου τις συνέπειες. Το κάνει αυτό αποκλειστικά και μόνο για να πετύχει τους δικούς του σκοπούς, κερδίζοντας την εύνοια του Θεού με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα· μπορεί να καταλάβει κανείς ότι είναι πολύ εγωιστής και ποταπός, ότι ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά του και ότι δεν αντιμετωπίζει τον Θεό σαν Θεό.) Έμμεσα, δεν σημαίνει αυτό ότι δεν Μου φέρεται όπως θα φερόταν σε ένα ανθρώπινο ον; Θα μπορούσαμε να το θέσουμε έτσι; (Ναι.) Πόσο φρικτές προθέσεις! (Ναι, δεν θα εξαπατούσε τον Θεό, ακόμη κι αν Του φερόταν σαν να είναι συγγενής του.) Αυτό είναι πραγματικά φρικτό. Αν κάποιος ήταν φίλος σου, θα σου φερόταν έτσι; Όχι. Θα σου έλεγε τι είναι καλό να φας, και σε περίπτωση που μια τροφή είχε παρενέργειες, θα επέμενε να μην τη φας· ακόμη κι ένα φίλος θα ήταν σε θέση να κάνει κάτι τέτοιο. Μπορεί, όμως, να το κάνει αυτό ο συγκεκριμένος άνθρωπος; Όχι. Αφού έκανε κάτι τέτοιο σ’ Εμένα, σίγουρα θα το έκανε και σ’ εσάς. Τι άλλα φρικτά στοιχεία έχει; (Είναι πολύ υστερόβουλος. Το καλύπτει με μια επιφανειακή εγκαρδιότητα, αλλά μέσα του κάνει μηχανορραφίες προσπαθώντας ν’ αποσπάσει το μεγαλύτερο δυνατό όφελος από το φθηνότερο πράγμα, και αυτό είναι φρικτό.) Είναι καλό που το βλέπετε έτσι. Προηγουμένως, αναφερθήκατε στην εγωιστική πλευρά του, ενώ τώρα αναφέρεστε στις δολοπλοκίες του. Με βάση όλα αυτά που είπατε και μόνο, από πού προέρχονται όσα έχει βαθιά μέσα του ένας άνθρωπος, όσα αποκαλύπτει η ανθρώπινη φύση του, όσα μπορεί ή δεν μπορεί να αγγίξει και όσα μπορούν ή δεν μπορούν να δουν ή να ερμηνεύσουν οι άλλοι; Του τα διδάσκουν μήπως οι γονείς του; Τα διδάσκεται στο σχολείο; Ή μήπως καλλιεργούνται από την κοινωνία; Πώς προκύπτουν; Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Είναι έμφυτα στοιχεία. Γιατί το λέω αυτό; Με τι σχετίζονται τα έμφυτα στοιχεία; Σχετίζονται με τη φύση-ουσία κάποιου. Ήταν, λοιπόν, προμελετημένο από καιρό το σκεπτικό αυτού του ανθρώπου ή μήπως ήταν ένα ξαφνικό καπρίτσιο; Μήπως εμπνεύστηκε από κάτι που είδε να κάνει κάποιος άλλος ή αναγκάστηκε να το κάνει υπό συγκεκριμένες συνθήκες; Ή μήπως Εγώ του έδωσα την εντολή να το κάνει; Τίποτε από αυτά. Παρόλο που αυτά τα μικροπράγματα μπορεί να φαίνονται συνηθισμένα με την πρώτη ματιά, η φύση που κρύβεται πίσω από το καθένα τους είναι ασυνήθιστη. Ο άνθρωπος που έκανε αυτά τα πράγματα ήταν, άραγε, σε θέση να συνειδητοποιήσει τις συνέπειές τους; Όχι. Γιατί όχι; Ας υποθέσουμε ότι αγοράζεις κάτι φτηνό από τον πάγκο ενός μικροπωλητή για να το δώσεις στο αφεντικό σου. Πριν το δώσεις, δεν πρέπει ν’ αξιολογήσεις την κατάσταση και ν’ αναρωτηθείς: «Μπορεί το αφεντικό μου να βρει αυτό το αντικείμενο στον πάγκο αυτού του μικροπωλητή; Μπορεί να μπει στο διαδίκτυο και να βρει πόσο κοστίζει; Μπορεί να του αποκαλύψει κάποιος πόσο κοστίζει; Τι θα σκεφτεί για μένα μόλις το δει;» Δεν θα έπρεπε να τα αξιολογήσεις όλα αυτά; Πρώτα θα τ’ αξιολογούσες και μετά θα έκανες την αγορά. Αν, αφού τ’ αξιολογούσες, καταλάβαινες ότι ένα τέτοιο δώρο θα είχε δυσμενείς συνέπειες, θα το έδινες ούτως ή άλλως; Σε καμία περίπτωση. Αν πίστευες ότι θα ήταν ανέξοδο να δώσεις αυτό το αντικείμενο στο αφεντικό σου και ότι θα το έκανε χαρούμενο, τότε σίγουρα θα του το έδινες. Όμως, ο άνθρωπος της ιστορίας μας δεν αξιολόγησε κανένα από αυτά τα πράγματα. Τι σκεφτόταν, λοιπόν; Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να πετύχει τις προθέσεις του. Τώρα που το αναλύουμε, αναδεικνύεται η φύση αυτού του ζητήματος. Και τι καταλαβαίνουμε από τη φύση αυτού του ζητήματος; Το δεύτερο συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει μέσα από την επαφή μου με τους ανθρώπους είναι ότι η καρδιά τους είναι φρικτή. Μπορεί να καταλήξει κανείς σε κάποιο συμπέρασμα για τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι, είτε το κάνουν σκόπιμα είτε ακούσια; Σε τι οφείλεται το γεγονός ότι η ανθρώπινη καρδιά είναι τόσο φρικτή; Μήπως είναι πολύ αναίσθητη; Αναίσθητος είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει αντίληψη. Θα ήταν ακριβές να τους περιγράψουμε ως αναίσθητους; (Όχι.) Μήπως οφείλεται στην άγνοια; (Όχι.) Τότε πού πρέπει τελικά ν’ αποδοθεί η αιτία; Πρέπει ν’ αποδοθεί στις μοχθηρές διαθέσεις των ανθρώπων. Πρέπει να σας πω πού έγκειται η φρικαλεότητα των ανθρώπων: Στο γεγονός ότι κατοικούν στην καρδιά τους δαίμονες. Πώς νιώθετε όλοι σας γι’ αυτό; Γιατί λέω ότι κατοικούν δαίμονες στην καρδιά των ανθρώπων; Πώς το καταλαβαίνετε αυτό; Δεν πιστεύετε ότι αυτή είναι μια φρικτή δήλωση; Δεν φοβάστε όταν την ακούτε; Προηγουμένως, δεν πιστεύατε ότι κατοικούν δαίμονες στην καρδιά σας· νομίζατε απλώς ότι είχατε διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν ξέρατε ότι κατοικούσαν μέσα σας δαίμονες. Τώρα το ξέρετε. Δεν είναι σοβαρό πρόβλημα αυτό; Πιστεύετε ότι τα λέω σωστά; (Ναι.) Δεν φτάνει αυτό στη ρίζα του προβλήματος; (Ναι.) Συλλογιστείτε γιατί είπα ότι κατοικούν δαίμονες στην καρδιά των ανθρώπων. Σκεφτείτε το: Θα εξαπατούσε τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο ένας άνθρωπος που έχει συνείδηση και λογική; Είναι αυτό υποταγή στον Θεό; Αυτό δείχνει ότι κάποιος αντιστέκεται στον Θεό άκρως συνειδητά και ότι δεν Τον αντιμετωπίζει σε καμία περίπτωση ως Θεό. Τώρα που ο Θεός ήρθε στη γη για να σώσει την ανθρωπότητα, ποια είναι η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό; Είναι σχέση ανωτέρου και υφιστάμενου; Είναι μήπως φιλία; Συγγένεια; Τι είδους σχέση είναι στην πραγματικότητα; Πώς χειρίζεσαι και προσεγγίζεις αυτήν τη σχέση; Τι είδους νοοτροπία πρέπει να έχεις όταν αλληλεπιδράς με τον Θεό και για να τα πηγαίνεις καλά μαζί Του; Τι πρέπει να έχεις μέσα στην καρδιά σου για να τα πηγαίνεις καλά με τον Θεό; (Φόβο.) Ο φόβος δεν μοιάζει ρεαλιστικός για όλους. (Φρίκη.) Η φρίκη δεν μπορεί να επιτευχθεί. Αν Μου φέρεσαι όπως θα φερόσουν σ’ έναν συνηθισμένο άνθρωπο —σαν να ήμασταν απλώς γνωστοί που δεν καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο πολύ καλά ούτε αρκετά για να γίνουν κιόλας φίλοι— τότε πώς μπορεί να είναι αρμονική και φιλική η μεταξύ μας σχέση; Ένας άνθρωπος με αίσθημα συνείδησης πρέπει να ξέρει πώς να χειρίζεται σωστά τέτοια πράγματα. (Πρέπει να υπάρχει σεβασμός.) Αυτό είναι το ελάχιστο που θα έπρεπε να έχετε. Ας υποθέσουμε ότι γνωρίζονται δύο άνθρωποι: Δεν έχουν ακόμα οικειότητα μεταξύ τους και δεν ξέρουν ο ένας το όνομα του άλλου. Αν ο ένας καταλάβει ότι ο άλλος είναι άδολος και θελήσει να τον ξεγελάσει, δεν σημαίνει αυτό ότι κάνει τον νταή; Αν δεν υπάρχει ούτε ελάχιστος σεβασμός, τότε έχει απομείνει ίχνος ανθρώπινης φύσης; Για να τα πηγαίνουν καλά οι άνθρωποι μεταξύ τους, ό,τι διαφωνίες ή συγκρούσεις κι αν προκύψουν, πρέπει τουλάχιστον να σέβονται ο ένας τον άλλο. Ο σεβασμός είναι η στοιχειώδης κοινή λογική της ανθρώπινης ύπαρξης, και υπάρχει ελάχιστος σεβασμός ανάμεσα σε όλα τα ανθρώπινα όντα. Υπάρχει, λοιπόν, αυτός ο σεβασμός όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με τον Θεό; Αν δεν μπορείς καν να φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, τότε ποια είναι στην πραγματικότητα η σχέση σου με τον Θεό μέσα στο μυαλό σου; Σ’ αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση —ούτε καν η σχέση ενός ξένου. Άρα, ο άνθρωπος που έδωσε τα δώρα ήταν σε θέση να φερθεί με αυτόν τον τρόπο στον Θεό: Όχι μόνο δεν σεβόταν τον Θεό, αλλά ήθελε και να Τον εξαπατήσει. Βαθιά μέσα του, δεν ένιωθε ότι πρέπει να σέβεται τον Θεό ούτε ότι πρέπει να σκεφτεί καλά και προσεκτικά την υγεία του Θεού και τι συνέπειες θα είχε το να φάει τα δώρα του· δεν έκανε τέτοιες σκέψεις. Του αρκούσε απλώς να χρησιμοποιεί κόλπα για να κοροϊδέψει τον Θεό, ώστε να κερδίσει την εύνοιά Του· το καλύτερο για τον ίδιο ήταν να καταφέρει να εξαπατήσει τον Θεό. Τέτοια καρδιά είχε. Δεν είναι τρομερό να έχει ο άνθρωπος τέτοια καρδιά; Είναι φρικτό!

Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό και, με την πρώτη ματιά, φαίνονται να Τον ακολουθούν. Όμως, βαθιά μέσα τους, έχουν αναλογιστεί ποτέ το μονοπάτι που έχουν ακολουθήσει και το τίμημα που έχουν πληρώσει; Έχουν εξετάσει κι αναζητήσει να δουν κατά πόσο έχουν εκπληρώσει τα καθήκοντα που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός; Ποια ακριβώς είναι η στάση των ανθρώπων όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό; Κρίνοντας από τα διάφορα πράγματα που εκδηλώνουν και αποκαλύπτουν ή ακόμα κι από τις πιο μύχιες δολοπλοκίες τους, πόσο μάλλον από όλες τις διαθέσεις που αποκαλύπτονται στον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό, τι έχουν κάνει οι άνθρωποι για τον Θεό; Πέρα από το γεγονός ότι πληρώνουν ένα τίμημα και σκέφτονται λεπτομερώς ό,τι μπορεί να ωφελήσει τους ίδιους, ποια στάση έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό και τι Του προσφέρουν; Τίποτε άλλο πέρα από δολοπλοκίες, υστεροβουλία, επιφυλακτικότητα και μια απαξιωτική στάση. Η απαξίωση είναι μια στάση. Και ποια συμπεριφορά πηγάζει από αυτήν τη στάση, αν εκφραστεί με ένα ρήμα; «Εμπαίζω». Έχετε ακούσει ποτέ αυτήν τη λέξη; (Ναι.) Ο όρος «εμπαίζω» είναι κάπως επίσημος. Τι λέμε σε καθημερινή γλώσσα; Λέμε «πειράζω», «κοροϊδεύω κάποιον», «κάνω πλάκα σε κάποιον». Τους φαίνεσαι μαζεμένος, μοιάζεις άδολος· στα δικά τους μάτια είσαι ένα τίποτα και τολμούν να σε εμπαίζουν ανοιχτά· τι είδους διάθεση είναι αυτή; Κατοικεί ένας άγγελος ή ένας δαίμονας στην καρδιά κάποιου που έχει τέτοια διάθεση; (Ένας δαίμονας.) Ένας δαίμονας. Αφού μπορούν να φέρονται έτσι στον Θεό, τότε τι είναι στην πραγματικότητα; Μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού; Μπορούν να υποταχθούν στα λόγια του Θεού; Κάποιος όπως, για παράδειγμα, ο άνδρας που Μου έστελνε δώρα, δεν αναζητά την αλήθεια ούτε κατανοεί τις προθέσεις του Θεού. Δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο ή τι θέλει να δει και να κερδίσει από τον άνθρωπο. Είναι λες και αλληλεπιδρά με το αφεντικό του και εστιάζει στο πώς θα το καλοπιάσει και θα το εξαπατήσει· του φέρεται όπως τον βολεύει για να πετύχει τους σκοπούς του. Πώς ζει στην πραγματικότητα ένας τέτοιος άνθρωπος; Γλείφει τους άλλους, καλοπιάνει τους επικεφαλής του για να τα φέρνει βόλτα ζώντας μια αξιοκαταφρόνητη ζωή. Γιατί Μου έδειξε τέτοιο «νοιάξιμο» και τέτοια «καλοσύνη»; Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί, έτσι δεν είναι; Μπορούσε, μήπως, να προβλέψει πώς θα ένιωθα γι’ αυτό; (Όχι.) Σωστά· δεν καταλάβαινε. Του λείπει εντελώς ο κανονικός ανθρώπινος νους. Ούτε ήξερε ούτε τον ένοιαζε πώς μπορεί ν’ αντιληφθώ τη συμπεριφορά και τη διάθεσή του, τι ορισμό μπορεί να δώσω γι’ αυτά ή πώς μπορεί να τα αξιολογήσω. Τι τον νοιάζει; Τον νοιάζει πώς θα Με καλοπιάσει για να πετύχει τους σκοπούς του κι έπειτα να Μου κάνει καλή εντύπωση. Αυτή είναι η πρόθεσή του σε ό,τι κάνει. Τι είδους ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Αυτό θα έκανε ένας άνθρωπος που έχει πραγματική συνείδηση και λογική; Έχεις ζήσει τόσα χρόνια, οπότε οφείλεις να καταλάβεις το εξής: Πρώτον, δεν χρειάζομαι τα καλοπιάσματά σου. Δεύτερον, δεν χρειάζεται να Μου κάνεις δώρα. Τρίτον, και σημαντικότερο, πρέπει να καταλάβεις πως ό,τι κι αν κάνεις, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις και οι σκοποί σου και όποια κι αν είναι η φύση των πράξεών σου, Εγώ δίνω ορισμούς για τα όλα αυτά και καταλήγω σ’ ένα συμπέρασμα. Δεν είναι ότι κάνεις κάτι και τελείωσε το ζήτημα. Αντιθέτως, πρέπει να διακρίνω ξεκάθαρα ποιες είναι οι προθέσεις και τα κίνητρά σου. Εξετάζω μόνο τη διάθεσή σου. Κάποιοι, πιθανότατα, θα πουν: «Είσαι πολύ σκληρός με τους ανθρώπους!» Είμαι; Δεν το νομίζω σε καμία περίπτωση. Ακριβώς επειδή δεν είμαι καθόλου σκληρός, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; Κάποιοι, μόλις έρθουν σ’ επαφή μαζί Μου, συλλογίζονται: «Σε βλέπω απλώς σαν έναν συνηθισμένο άνθρωπο. Δεν υπάρχει λόγος να σου δώσω και πολλή σημασία. Είσαι πάνω κάτω όπως εγώ: Κι εσύ τρως τρία γεύματα τη μέρα, και δεν βλέπω να έχεις κάποια εξουσία ή δύναμη. Όπως και να σου φερθώ, δεν θα έχεις τίποτα να πεις. Τι θα μου κάνεις;» Τι είδους σκεπτικό είναι αυτό; Από πού προέρχεται; Προέρχεται από τη διάθεση κάποιου. Γιατί έχουν οι άνθρωποι τέτοια διάθεση; Επειδή κατοικούν στην καρδιά τους δαίμονες. Όταν κατοικούν δαίμονες στην καρδιά τους, όσο σπουδαίος κι αν πιστεύουν ότι είναι ο Θεός, όσο ευγενής κι αν πιστεύουν ότι είναι η θέση Του, όπως κι αν πιστεύουν ότι εκφράζει την αλήθεια για να σώσει τους ανθρώπους, όσο κι αν εκφράζουν λεκτικά την ευγνωμοσύνη τους και όπως κι αν δείχνουν την προθυμία τους να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα, όταν έρθει η στιγμή να κάνουν το καθήκον τους, οι δαίμονες θα έχουν τον έλεγχο στην καρδιά τους και θα κάνουν δουλειά. Κατά τη γνώμη σας, τι σόι άνθρωπος τολμά να εξαπατά και να εμπαίζει ακόμα και τον Θεό; (Ένας δαίμονας.) Ένας δαίμονας· αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Σύμφωνα με τη συναναστροφή που είχαμε προηγουμένως, από ποιον διάλογο ανάμεσα στον Σατανά και στον Θεό μπορούμε να διακρίνουμε τη διάθεση του Σατανά; Ο Θεός είπε: «Σατανά, πόθεν έρχεσαι;» Και τι απάντησε ο Σατανάς; [«Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι» (Ιώβ 1:7).] Τι σόι λόγια είναι αυτά; (Δαιμονικά λόγια.) Είναι δαιμονικά λόγια! Αν ο Σατανάς αντιμετώπιζε τον Θεό ως Θεό, θα έλεγε το εξής: «Με ρώτησε o Θεός, οπότε θα φερθώ καλά και θα πω από πού έρχομαι». Αυτό δεν θα ήταν λογικό; (Ναι.) Αυτή είναι μια πρόταση που συμβαδίζει με το κανονικό ανθρώπινο σκεπτικό: μια πλήρης πρόταση με σωστή γραμματική, που γίνεται αμέσως κατανοητή. Αυτό είπε ο Σατανάς; (Όχι.) Τι είπε; «Περιελθών την γην και εμπεριπατήσας εν αυτή πάρειμι». Την καταλαβαίνετε αυτήν την πρόταση; (Όχι.) Ακόμα και σήμερα, κανείς δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει. Από πού ερχόταν, λοιπόν, ο Σατανάς; Πού περιερχόταν; Από πού ερχόταν και προς τα πού πήγαινε; Υπάρχουν οριστικές απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις; Έως και σήμερα, εκείνοι που ερμηνεύουν τη Βίβλο δεν έχουν μπορέσει να καταλάβουν από πού πραγματικά ερχόταν ο Σατανάς ή πόσον καιρό χρειάστηκε για να φτάσει ενώπιον του Θεού και να Του μιλήσει· τίποτε από αυτά δεν είναι γνωστό. Τότε πώς μπόρεσε ο Σατανάς ν’ απαντήσει με τέτοιο ύφος και με τέτοια γλώσσα στην ερώτηση που του έκανε ο Θεός; Του έκανε ο Θεός την ερώτηση με σοβαρότητα; (Ναι.) Απάντησε, λοιπόν, εκείνος με παρόμοιο τρόπο; (Όχι.) Τι στάση είχε όταν απάντησε στον Θεό; Εμπαιγμού. Είναι ακριβώς όπως όταν ρωτάς κάποιον: «Από πού είσαι;» κι εκείνος απαντάει: «Μάντεψε». «Δεν μπορώ να μαντέψω». Ξέρει ότι δεν μπορείς να το μαντέψεις, αλλά σε βάζει να μαντέψεις ούτως ή άλλως. Απλώς σε κοροϊδεύει. Αυτή είναι η στάση που αναφέρεται ως κοροϊδία ή εμπαιγμός κάποιου. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι ειλικρινής και δεν θέλει να ξέρεις· απλώς θέλει να σε ξεγελάσει και να σε κοροϊδέψει. Η διάθεση του Σατανά είναι ακριβώς αυτή. Είπα ότι στην καρδιά κάποιων ανθρώπων κατοικούν δαίμονες. Έτσι δεν φέρονται στον Θεό; Κρίνοντας από ό,τι δείχνουν προς τα έξω, δηλαδή απ’ το ότι τρέχουν εδώ κι εκεί, κάνουν πράγματα και ενίοτε ταλαιπωρούνται και πληρώνουν ένα μικρό τίμημα, δεν μοιάζουν να είναι τέτοιοι άνθρωποι· φαίνεται να έχουν τον Θεό στην καρδιά τους. Όμως, από τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό και τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια, καταλαβαίνεις ότι κατοικεί ένας δαίμονας στην καρδιά τους, κι αυτό είναι όλο. Δεν μπορούν καν ν’ απαντήσουν ευθέως στις ερωτήσεις του Θεού· είναι άνθρωποι που κάνουν συνεχώς περιστροφές σαν τα φίδια, ώσπου να μην μπορείς να βρεις την απάντηση ή να βγάλεις άκρη από τα λεγόμενά τους. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί ακριβώς; Μπορούν να φερθούν με ειλικρίνεια στον Θεό; Με τη στάση περιφρόνησης και απαξίωσης που έχουν απέναντι στον Θεό, μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή κατοικούν στην καρδιά τους δαίμονες. Έτσι δεν είναι; (Ναι, σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζουν τον Θεό ως Θεό.) Αυτή είναι η μοχθηρία αυτών των ανθρώπων. Η μοχθηρία τους έγκειται στο γεγονός ότι δεν θεωρούν πως η ακεραιότητα, η ταπεινότητα, η κανονικότητα και η πρακτικότητα του Θεού είναι τα στοιχεία που Τον κάνουν αξιαγάπητο. Τότε, τι είναι αυτά τα στοιχεία; Πιστεύουν ότι είναι ελαττώματα του Θεού· ότι είναι στοιχεία που τείνουν να γεννούν στους ανθρώπους αντιλήψεις· ότι είναι οι μεγαλύτερες ατέλειες του Θεού στον οποίο πιστεύουν· ότι είναι ελλείψεις, προβλήματα και ψεγάδια. Πώς θα πρέπει να θεωρούνται τέτοιοι άνθρωποι; Φέρονται στον Θεό με τέτοιον τρόπο και με τέτοια στάση, κι αυτό είναι ντροπιαστικό για Εκείνον· είναι, όμως, και για τους ίδιους; Αντλούν κάποιο όφελος από αυτό; Είναι προσβολή και για τους ίδιους. Γιατί το λέω αυτό; Εσύ που είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αν κάποιος σου έδινε τυχαία κάτι να φας και εσύ το έπαιρνες και το έτρωγες σαν ανόητος, χωρίς να σ’ ενδιαφέρει τι πραγματικά είναι και χωρίς καν να ρωτήσεις περί τίνος πρόκειται, δεν θα έδειχνε αυτό ότι λείπει κάτι από την ανθρώπινη φύση σου; Είναι κανονικός άνθρωπος κάποιος που έχει ελλείψεις στην ανθρώπινη φύση του; Όχι. Αν ο ενσαρκωμένος Χριστός δεν είχε καν τέτοιου είδους κανονική ανθρώπινη φύση, θα άξιζε την πίστη όλων; Όχι. Ποια είναι τα σημάδια της ανθρώπινης φύσης του ενσαρκωμένου Θεού; Ο ορθολογισμός, το σκεπτικό και η συνείδησή Του είναι τα πιο κανονικά. Διαθέτει την ικανότητα να κρίνει; (Ναι.) Αν δεν τη διέθετα, αν ήμουν απλώς άμυαλος και δεν είχα ούτε κοινή λογική ούτε διορατικότητα, αν ήμουν ανίκανος να σκεφτώ όταν Μου συνέβαινε κάτι, θα μπορούσα να θεωρούμαι κανονικό ανθρώπινο ον; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα είχα ελαττωματική και όχι κανονική ανθρώπινη φύση. Θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να αποκαλείται Χριστός; Κατά την ενσάρκωσή Του, θα επέλεγε ο Θεός μια τέτοια σάρκα; (Όχι.) Ασφαλώς και όχι. Αν το έκανα απερίσκεπτα, θα άξιζε ν’ ακολουθήσει κανείς έναν τέτοιο Θεό, Εκείνον που είναι γνωστός ως ενσαρκωμένος Θεός; Όχι, και θα ήσασταν στο λάθος μονοπάτι. Από τη δική Μου οπτική, αυτή είναι η μία πτυχή. Από την άλλη πλευρά, από τη δική σας οπτική, αν Τον θεωρείς Θεό και είναι Αυτός που ακολουθείς, και ως ακόλουθός Του Του φέρεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε πού τοποθετείς τον εαυτό σου; Δεν είναι ντροπιαστικό για σένα κάτι τέτοιο; (Είναι.) Αν, στα δικά σου μάτια, ο Θεός στον οποίο πιστεύεις δεν αξίζει καθόλου τον σεβασμό σου, αλλά εξακολουθείς να πιστεύεις σ’ Αυτόν, τότε τι είσαι; Μήπως είσαι μπερδεμένος; Μήπως είσαι ένας ακόλουθος που βρίσκεται σε σύγχυση; Δεν ντροπιάζεις τον εαυτό σου; (Ναι.) Αν, όμως, πιστεύεις ότι Εκείνος κατέχει όλες αυτές τις πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης και είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, αλλά φέρεσαι ούτως ή άλλως έτσι, δεν ντροπιάζεις τον Θεό; Ισχύουν και οι δύο οπτικές. Μπορείς να δεις το πρόβλημα είτε το εξετάσεις από την οπτική του Θεού είτε από την οπτική του ανθρώπου· και το πρόβλημα εδώ είναι σοβαρό! Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Από την οπτική του ανθρώπου, αν Τον θεωρείς Θεό και Του φέρεσαι έτσι, τότε Τον ντροπιάζεις ανοιχτά. Αν πιστεύεις ότι δεν είναι ο Θεός, αλλά ένα ανθρώπινο ον, και παρόλα αυτά Τον ακολουθείς, δεν είναι αυτό αντίφαση; Δεν ντροπιάζεις τον εαυτό σου; Συλλογιστείτε αυτές τις δύο πτυχές. Δεν έχω δίκιο; Δεν είναι έτσι; Γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να σκεφτούν αυτά τα πράγματα; Γιατί εξακολουθούν να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; Οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια; Ας μην μπούμε τόσο βαθιά στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αν το εξετάσουμε απλώς και μόνο από την οπτική του επιπέδου, είναι άμυαλοι κρετίνοι. Γιατί λέω ότι είναι άμυαλοι; Σε ποιο μυαλό αναφέρομαι; Αναφέρομαι στη σκέψη. Όταν κάνεις κάτι χωρίς να σκέφτεσαι, χωρίς να ξέρεις να ζυγίζεις τα θετικά και τ’ αρνητικά, χωρίς να ξέρεις πώς να εξετάζεις τη φύση αυτού που κάνεις ή κατά πόσο θα έπρεπε να το κάνεις ή όχι, τότε είσαι άμυαλος. Τι δεν έχει μυαλό; Τα ζώα και τα θηρία δεν έχουν μυαλό, αλλά οι άνθρωποι εξετάζουν τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι μπορεί να κάνουν κάτι ηλίθιο σε μια στιγμή παρόρμησης, αλλά αν κάνουν τα ίδια ηλίθια πράγματα ξανά και ξανά, τότε μπορούν να χαρακτηριστούν άμυαλοι. Ένας άμυαλος άνθρωπος είναι κάποιος με προβληματική λογική ή, με καθημερινούς όρους, κάποιος που του έχει λασκάρει η βίδα. Έχει, όμως, έκδηλο εγωισμό και δεν υστερεί καθόλου σε πονηρά κόλπα, και γι’ αυτό λέω ότι κατοικούν δαίμονες στην καρδιά των ανθρώπων.

Πιστεύετε όλοι σας ότι κάνω την τρίχα τριχιά, όταν θίγω στη συναναστροφή μας το ζήτημα των δώρων; Αν δεν είχα συναναστραφεί πάνω σ’ αυτό και το είχα αναφέρει απλώς τυχαία, θα είχε αυτήν την επίδραση πάνω σας μόλις το ακούγατε; (Όχι.) Μόλις το ακούγατε, το πολύ-πολύ να συλλογιζόσασταν: «Πώς μπόρεσε αυτός ο άνδρας να κάνει κάτι τέτοιο; Εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα· υπάρχουν πραγματικά κάθε λογής άνθρωποι εκεί έξω!» Το πολύ-πολύ να είχατε σκεφτεί κάτι τέτοιο. Μπορεί και να το είχατε συζητήσει λίγο, αλλά τίποτε παραπάνω. Θα το είχατε κατανοήσει, όμως, τόσο βαθιά; (Όχι.) Δεν θα το είχατε κατανοήσει τόσο βαθιά. Ποια είναι, λοιπόν, το οφέλη που αποκομίζετε από τα λόγια Μου; Ποια αλήθεια αποκτήσατε; Κατ’ αρχάς, πρέπει να σας υπενθυμίσω το εξής: Ποιο είναι το καλύτερο είδος σχέσης που μπορεί να δημιουργηθεί ανάμεσα στον άνθρωπο και στον Θεό; Όταν κάποιος προσεγγίζει τον Θεό, πώς πρέπει να τα πηγαίνει καλά μαζί Του, όταν βρίσκεται πολύ κοντά Του; Δεν είναι απαραίτητο ν’ αναζητήσει αρχές γι’ αυτό; (Ναι.) Επιπλέον, μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, ποια περιστατικά έχουν συμβεί στην καθημερινότητα των ανθρώπων που έχουν την ίδια φύση με τις πράξεις του άνδρα στην ιστορία μας; Δεν αξίζει τον κόπο να συλλογιστούμε αυτές τις ερωτήσεις; Θα μπορούσε άραγε κάποιος να πάρει ένα μάθημα και να πει: «Ο Θεός δεν ανέχεται ούτε το παραμικρό λάθος, οπότε αυτό είναι απίστευτα σοβαρό. Καλύτερα να μην Τον προσεγγίσουμε, να μην έχουμε στενή επαφή ούτε ν’ αλληλεπιδρούμε μαζί Του. Δεν είναι να παίζει κανείς μαζί Του! Αν τα θαλασσώσεις, θα μεγαλοποιήσει το ζήτημα και θα καταλήξεις να μπλέξεις πολύ άσχημα. Σίγουρα εγώ δεν πρόκειται να Του δώσω τίποτα!»; Είναι αποδεκτό ένα τέτοιο σκεπτικό; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείτε: Δεν μας δίνονται πολλές ευκαιρίες για στενή επαφή, ενώ ακόμη λιγότερες είναι οι φορές που αλληλεπιδρούμε ο ένας με τον άλλο, οπότε δεν χρειάζεται να σας ανησυχεί το συγκεκριμένο ζήτημα. Αν αλληλεπιδράσω μαζί σας κάποια μέρα, μην ανησυχείτε· θα σου πω ένα μυστικό. Είτε τα πηγαίνεις καλά μαζί Μου είτε προσεύχεσαι και αναζητάς κατ’ ιδίαν, ποιο είναι το μεγαλύτερο μυστικό; Ό,τι κι αν κάνεις, μην προσπαθείς ν’ αναμετρηθείς μαζί Μου σε ευφυΐα. Αν έχεις μαχητική τάση, κράτα αποστάσεις από Εμένα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε με μεγάλη πονηριά, υφαίνουν διάφορες μηχανορραφίες μέχρι να πεις κύμινο και κάθε πρόταση που εκφέρουν είναι νοθευμένη με ακαθαρσίες· αν μιλήσουν περισσότερο, δεν θα ξέρεις ποια λόγια είναι αληθινά και ποια είναι ψεύτικα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πρέπει να έρχονται ποτέ κοντά Μου. Όταν έρχεσαι σ’ επαφή με τον Θεό και αλληλεπιδράς μαζί Του, ποιο είναι το κυριότερο που πρέπει να κάνεις και ποια είναι η βασικότερη αρχή που πρέπει να τηρείς; Να φέρεσαι στον Θεό με ειλικρινή καρδιά. Επίσης, να μάθεις να έχεις σεβασμό. Σεβασμός δεν σημαίνει ευγένεια· δεν είναι να κολακεύεις ή να καλοπιάνεις κάποιον, ούτε να προσπαθείς να κερδίσεις την εύνοιά του ή να τον γλείφεις. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν; (Είναι να αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό.) Το να αντιμετωπίζεις τον Θεό ως Θεό είναι μια κύρια αρχή. Και πιο συγκεκριμένα; (Να μάθεις ν’ ακούς τον Θεό.) Αυτή είναι μία πτυχή άσκησης. Κάποιοι άνθρωποι έρχονται σ’ επαφή μαζί Μου και αρχίζουν να μιλάνε την ώρα που μιλάω, οπότε τους αφήνω να ολοκληρώσουν προτού συνεχίσω. Και πώς Μου φέρονται εκείνοι όταν μιλάω; Ακούνε με τα μάτια τους κλειστά. Τι υποδηλώνει αυτό; Είναι σαν να λένε: «Αυτά που λες είναι ανοησίες. Τι ξέρεις Εσύ;» Τέτοια στάση έχουν. Μπορεί να μην ξέρω τα πάντα, αλλά έχω αρχές και σου λέω τι έχω μάθει, τι έχω δει και τι μπορώ να καταλάβω, καθώς και τις αρχές που ξέρω· μπορείς να αποκομίσεις πολλά από αυτό. Αν, όμως, εσύ Μου ρίχνεις διαρκώς ματιές, θεωρώντας ότι δεν ξέρω τίποτα, και δεν Με ακούς προσεκτικά, τότε δεν θ’ αποκομίσεις τίποτα· θα πρέπει να τα καταλάβεις όλα μόνος σου. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; Πρέπει, λοιπόν, να μάθετε να ακούτε τα λόγια του Θεού. Όταν ακούτε, δεν σας αφήνω να εκφράσετε τις απόψεις σας χωρίς περιορισμούς; Σας αφήνω. Μόλις ολοκληρώσω αυτό που λέω, ρωτάω όλους σας αν έχετε απορίες, και αν κάποιος έχει, τότε απαντώ αμέσως και σας λέω τις αρχές που σχετίζονται μ’ αυτές. Μερικές φορές, δεν σας λέω μόνο τις αρχές, αλλά σας λέω και απευθείας τι πρέπει να κάνετε, αναλύοντας λεπτομερώς κάθε πτυχή. Παρόλο που υπάρχουν κάποιοι τομείς που δεν καταλαβαίνω, έχω τις δικές Μου αρχές, τις δικές Μου απόψεις και τους δικούς Μου τρόπους να χειρίζομαι τέτοια ζητήματα, οπότε σας διδάσκω με βάση αυτά που πιστεύω ότι είναι βάσιμες απόψεις και αρχές. Γιατί είμαι σε θέση να σας διδάξω; Επειδή δεν κατανοείτε καν αυτά τα πράγματα. Μόλις απαντήσω σ’ αυτές τις ερωτήσεις, ρωτάω ξανά αν υπάρχουν κι άλλες ερωτήσεις· αν υπάρχουν, τότε τις απαντώ και πάλι χωρίς καθυστέρηση. Δεν θέλω απλώς να Με ακούς· σου δίνω τη δυνατότητα να μιλήσεις, αλλά αυτά που λες πρέπει να είναι λογικά, να μην είναι ανοησίες ή χάσιμο χρόνου. Μερικές φορές, χάνω την υπομονή Μου και διακόπτω κάποιους. Υπό ποιες συνθήκες; Όταν μακρηγορούν και χρησιμοποιούν δέκα προτάσεις για κάτι που μπορεί να ειπωθεί σε πέντε. Μάλιστα, τους καταλαβαίνω με το που τους ακούσω· ξέρω τι ακολουθεί στη συνέχεια, οπότε δεν χρειάζεται να πουν τίποτε περισσότερο. Να είσαι σύντομος και εύστοχος· μη σπαταλάς τον χρόνο των άλλων. Μόλις ολοκληρώσεις αυτό που λες, θα σου δώσω μια απάντηση και θα σου πω τι να κάνεις και με βάση ποιες αρχές να το κάνεις. Και έτσι θα πρέπει να λήξει το ζήτημα, έτσι δεν είναι; Όμως, κάποιοι δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό και λένε: «Όχι, πρέπει να με σεβαστείς· ο σεβασμός είναι αμφίδρομος. Εσύ ολοκλήρωσες αυτό που έλεγες, αλλά εγώ δεν εξέφρασα πλήρως την άποψή μου. Η άποψή μου είναι αυτή· πρέπει να ξεκινήσω πάλι από την αρχή». Θέλουν πάντα να εκφράζουν τις απόψεις τους, θεωρώντας ότι δεν τις γνωρίζω, όταν στην πραγματικότητα, με το που αρχίσουν να μιλάνε, ξέρω ποιες είναι οι απόψεις τους. Υπάρχει, λοιπόν, λόγος να συνεχίσουν; Δεν υπάρχει λόγος. Κάποιοι έχουν τόσο χαμηλό δείκτη νοημοσύνης που χρειάζονται δέκα προτάσεις για να αναφερθούν σε ένα ζήτημα που μπορεί να καλυφθεί με δύο μόλις προτάσεις, κι αν δεν τους διακόψω, δεν πρόκειται να σταματήσουν να μιλάνε. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν καταλάβει· γίνεται να μην το καταλαβαίνω Εγώ; Αλλά και πάλι, εκείνοι θέλουν να εκφραστούν, οπότε δεν είναι μόνο ότι έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, έχουν και αδύναμη λογική! Έχετε συναντήσει ποτέ τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Πιστεύουν ότι είναι έξυπνοι, παρόλο που έχουν ελάχιστη λογική και χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; Είναι εμετικό και αηδιαστικό. Όταν οι άνθρωποι έρχονται σ’ επαφή με τον Θεό, το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να Τον αντιμετωπίζουν με ειλικρινή καρδιά· το δεύτερο είναι να μάθουν να έχουν σεβασμό· και το τρίτο και σημαντικότερο είναι να μάθουν ν’ αναζητούν την αλήθεια. Αυτό δεν είναι το σημαντικότερο; (Ναι.) Τι νόημα έχει να πιστεύεις στον Θεό, αν δεν αναζητάς την αλήθεια; Τι αξία έχει να πιστεύεις σ’ Αυτόν; Τι νόημα έχει κάτι τέτοιο; Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να υστερούν σ’ αυτό το σημείο, οπότε γιατί το αναφέρω; Είναι προετοιμασία για το μέλλον· πρέπει να μάθετε ν’ ασκείστε μ’ αυτόν τον τρόπο όταν σας συμβαίνουν στο εξής τέτοια πράγματα.

Στην εκκλησία, ήρθα σ’ επαφή με πολλούς ανθρώπους, και σε κάποιους από αυτούς είχα αναθέσει να κάνουν κάποια πράγματα. Μερικές μέρες μετά, Μου έδωσαν αναφορά, Μου έδειξαν ότι είχαν σημειώσει όλα όσα τους ανέθεσα και ότι βρίσκονταν πλέον στη διαδικασία υλοποίησης της κάθε εργασίας. Όταν Με συνάντησαν, Μου ανέφεραν την πρόοδο υλοποίησης, ποια ζητήματα απαιτούσαν αναζήτηση και σε ποια αναμένονταν ακόμη αποτελέσματα· Μου έκαναν πλήρη ενημέρωση. Εξήγησαν τις λεπτομέρειες πολύ ξεκάθαρα και παρόλο που κάποιες φορές ήταν λίγο ασήμαντες, η στάση τους έδειχνε ότι αντιμετώπιζαν τα λόγια του Θεού με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και ότι γνώριζαν ποιες ήταν οι ευθύνες, τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις τους. Δεν ήταν όλοι οι άνθρωποι έτσι: Σε κάποιους άλλους ανέθεσα δύο εργασίες και τις κατέγραψαν στα σημειωματάριά τους, αλλά μία βδομάδα μετά, δεν είχαν ακόμη υλοποιήσει τίποτε και το θυμήθηκαν μόνο όταν τους ρώτησα σχετικά· τα ξαναέγραψαν, λοιπόν, όλα στα σημειωματάριά τους. Πέρασε μία ακόμη εβδομάδα και όταν τους ρώτησα γιατί δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμη το ζήτημα, προέβαλαν δικαιολογίες, ανέφεραν τη μία και την άλλη δυσκολία, κι έπειτα κατέγραψαν και πάλι τα πάντα με επιμέλεια στα σημειωματάριά τους. Πού κατέγραψαν τα πάντα; (Στα σημειωματάριά τους.) Δεν κατέγραψαν, όμως, τίποτε στο μυαλό τους. Δεν δείχνει αυτό ότι εμπιστεύτηκα κάτι στον λάθος άνθρωπο; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι. Οτιδήποτε κι αν τους εμπιστεύτηκα να κάνουν μπήκε από το ένα αυτί και βγήκε από το άλλο· δεν το πήραν καθόλου στα σοβαρά. Όλες οι εργασίες που αναθέτω στους ανθρώπους —είτε σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα είτε με γενικές υποθέσεις, είτε πρόκειται για κάποια ζητήματα που αφορούν στο εκκλησιαστικό έργο— εμπίπτουν στις δυνατότητές τους· καμία δεν έχει ως στόχο να τους δυσκολέψει τη ζωή. Ωστόσο, όταν πολλές φορές ανέθετα σε επικεφαλής και εργάτες να κάνουν κάτι, οι περισσότεροι δεν Μου έδιναν αναφορά αφού αναλάμβαναν την ανάθεση, και δεν μάθαινα κατόπιν τίποτα για την κατάσταση του έργου. Κατά πόσο ρυθμίστηκε, πώς έγινε, τι σφάλματα προέκυψαν, ποια είναι τα τρέχοντα αποτελέσματα —ποτέ δεν ανέφεραν τίποτε γι’ αυτά ούτε τ’ αναζητούσαν. Απλώς έβαζαν στην άκρη τις αναθέσεις τους και δεν με ενημέρωναν καν για τα αποτελέσματα. Κάποιοι είχαν ακόμη πιο σοβαρό πρόβλημα. Δηλαδή, πέρα από το γεγονός ότι δεν υλοποιούσαν αυτό που τους ανέθετα, έρχονταν κιόλας να Με καλοπιάσουν και να Με εξαπατήσουν, λέγοντάς Μου πού πήγαν και τι έκαναν την προηγούμενη μέρα, τι έκαναν την προ-προηγούμενη και τι εκείνη τη στιγμή. Δείτε πόσο καλοί ήταν στην προσποίηση και στη σοφιστεία· δεν έκαναν τίποτε από τα συγκεκριμένα πράγματα που τους ανέθετα και αντ’ αυτού απασχολούνταν με άχρηστες εργασίες, ενώ το άκρως σημαντικό έργο είχε αποσυντονιστεί εντελώς. Τι είδους συμπεριφορά ήταν αυτή; Αμελούσαν εντελώς τις εργασίες που έπρεπε να κάνουν και ήταν όλο ψέματα και εξαπάτηση!

Ήταν κι ένας άνδρας που ήταν υπεύθυνος για το φύτεμα. Τον ρώτησα: «Κάποια απ’ τα φετινά χόρτα φαίνονται καλά. Κράτησες καθόλου σπόρους;» Εκείνος απάντησε: «Κράτησα». Εγώ είπα: «Άκουσα ότι μάζεψαν όλα τα χόρτα πριν από λίγο καιρό και δεν κράτησαν καθόλου σπόρους». Εκείνος είπε: «Δεν έχουν τελειώσει τη συγκομιδή. Έχουν απομείνει ακόμη κάποια!» Τότε ρώτησα: «Πού είναι τα χόρτα που έχουν απομείνει; Για να ρίξω μια ματιά». Εκείνος είπε: «Ορίστε; Ε… κάτσε να πάω να ελέγξω πρώτα εγώ». Στην πραγματικότητα, κράτησε ή δεν κράτησε καθόλου σπόρους; Δεν κράτησε. Από τα λίγα λόγια που είπε, η πρώτη του δήλωση, ότι, δηλαδή, κράτησε, ήταν ψέμα; (Ναι.) Η δεύτερή του δήλωση: «Δεν έχουν τελειώσει τη συγκομιδή. Έχουν απομείνει ακόμη κάποια!»; Δεν ήταν κι αυτή ψέμα; Δεν ήξερε αν είχαν κρατήσει καθόλου σπόρους, και είπε: «Κάτσε να πάω να ελέγξω πρώτα εγώ». Οπότε, και η τρίτη δήλωση ήταν ένα ακόμη ψέμα. Από πρόταση σε πρόταση, τα ψέματα γίνονταν πιο σοβαρά· έλεγε το ένα ψέμα πίσω από το άλλο και τα ψέματα γίνονταν ολοένα και βαθύτερα· μόνο ψέματα έβγαιναν από το στόμα του! Θα ήσασταν όλοι εσείς πρόθυμοι να αλληλεπιδράσετε με κάποιον που ξεστομίζει μόνο ψέματα; (Όχι.) Πώς νιώθεις όταν μιλάς και εργάζεσαι με ανθρώπους που λένε μόνο ψέματα; Θυμώνεις; Είχε το θράσος να τους εξαπατά όλους· ήταν γελασμένος αν είχε την εντύπωση ότι δεν το ήξερα! Αξίζει τόσος δόλος για ένα τέτοιο ζήτημα; Τι είχε να κερδίσει από αυτήν τη δολιότητα; Αν έβλεπες αυτήν τη στάση στον τρόπο με τον οποίο ενεργεί, αν σου φερόταν με αυτόν τον τρόπο, πώς θα ένιωθες; Αν κατά βάση το 99 τοις εκατό όσων λέει ένας άνθρωπος είναι ψέματα, είτε κουτσομπολεύει είτε μιλάει για δουλειά ή για σοβαρά ζητήματα είτε συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, τότε αυτός ο άνθρωπος έχει χάσει κάθε ελπίδα. Μπορεί να εξαπατήσει τους πάντες· αυτό τι δείχνει ότι είναι; Πόσο καιρό πιστεύει στον Θεό; Κάποιοι άπιστοι λένε μονίμως: «Από ό,τι γνωρίζω» ή «Μιλάω μέσα από την καρδιά μου» και με αυτό ως δεδομένο, λένε κάτι αληθινό. Αυτός ο άνδρας πίστευε στον Θεό για τόσα χρόνια και είχε ακούσει τόσα κηρύγματα, αλλά δεν μπορούσε να πει ούτε μια λέξη αλήθειας· όλα όσα έλεγε ήταν ψέματα. Τι είδους πλάσμα είναι, λοιπόν; Δεν είναι αηδιαστικό και αποκρουστικό πλάσμα; Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; Είστε εσείς έτσι; Όταν αλληλεπιδράτε μαζί Μου, υπό ποιες συνθήκες θα Μου λέγατε ψέματα; Αν έχετε προκαλέσει κάποια καταστροφή και ξέρετε ότι οι συνέπειες είναι σοβαρές και ότι μπορεί ν’ αποβληθείτε, τότε μόλις το αναφέρουν οι άλλοι, λέτε ψέματα για να το καλύψετε. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να πει ψέματα για κάτι τέτοιο. Για τι άλλο μπορούν να πουν ψέματα οι άνθρωποι; Λένε ψέματα για να βελτιώσουν την εικόνα τους και να τους έχουν οι άλλοι σε μεγάλη εκτίμηση. Υπάρχουν και εκείνοι που ξέρουν ότι είναι ανίκανοι στη δουλειά τους, αλλά δεν το λένε ξεκάθαρα στον Άνωθεν, επειδή φοβούνται ότι αν το κάνουν θα απαλλαγούν απ’ το καθήκον τους. Όταν δίνουν αναφορά στον Άνωθεν για το έργο τους, προσποιούνται ότι ψάχνουν να βρουν τρόπους να διορθώσουν το πρόβλημα και δίνουν ψεύτικη εντύπωση στους άλλους. Ό,τι λένε είναι ψέμα και είναι ουσιαστικά ανίκανοι να κάνουν έργο. Φοβούνται ότι, αν δεν κάνουν κάποιες ερωτήσεις, ο Άνωθεν θα εντοπίσει τις αποκλίσεις και θα τους αντικαταστήσει, οπότε σπεύδουν να προσποιηθούν. Έτσι είναι η νοοτροπία των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων.

Συλλογιστείτε τις τρεις αρχές της αλληλεπίδρασης με τον Θεό για τις οποίες συναναστράφηκα μόλις. Ποια δεν μπορείτε ν’ ακολουθήσετε και ποια μπορείτε να πετύχετε εύκολα; Στην πραγματικότητα, δεν είναι εύκολο να εφαρμόσετε ουσιαστικά καμία από αυτές, επειδή κατοικούν δαίμονες στην καρδιά των ανθρώπων. Δεν θα καταφέρεις να τις πετύχεις, αν πρώτα δεν διώξεις από την καρδιά σου τον δαίμονα. Πρέπει να παλέψεις με τον δαίμονα που έχεις στην καρδιά σου, και αν κάθε φορά καταφέρνεις να τον νικήσεις, τότε μπορείς να τις πετύχεις. Αν κάθε φορά αποτυγχάνεις και σε αιχμαλωτίζει, τότε δεν θα μπορείς να τις πετύχεις· δεν θα μπορείς να εφαρμόσεις καμία από τις αρχές. Αν είστε σε θέση να πετύχετε και τις τρεις, όχι μόνο όταν τα πηγαίνετε καλά μαζί Μου ή όταν αλληλεπιδράτε μαζί Μου, αλλά και στις κανονικές σας αλληλεπιδράσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές σας, τότε ακολουθώντας αυτές τις αρχές, δεν θα επωφεληθείτε όλοι; (Ναι.) Τώρα που ολοκληρώθηκε η ιστορία μας, ας περάσουμε στο κύριο θέμα.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι

Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στην έβδομη εκδήλωση των αντίχριστων —το γεγονός ότι είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι. Έχουμε συναναστραφεί πάνω σ’ αυτό το σημείο δύο φορές. Η πρώτη συζήτηση είχε να κάνει με τη μοχθηρή φύση των αντίχριστων. Πού δόθηκε έμφαση σ’ εκείνη τη συζήτηση; (Στο γεγονός ότι είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια και την απεχθάνονται.) Οι αντίχριστοι είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια και την απεχθάνονται. Μισούν όλα τα θετικά πράγματα που εναρμονίζονται με την αλήθεια και με τον Θεό, και αυτή είναι η πρώτη και κύρια εκδήλωση της μοχθηρίας τους. Η πρώτη συζήτηση αφορούσε τα πράγματα που απεχθάνονται οι αντίχριστοι. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι απεχθάνονται τα αρνητικά πράγματα και τις μοχθηρές δυνάμεις· απεχθάνονται ό,τι είναι βρομερό, σκοτεινό και μοχθηρό. Αντιθέτως, οι αντίχριστοι δεν απεχθάνονται τα αρνητικά πράγματα, κάτι που αποδεικνύει την πρώτη εκδήλωση της μοχθηρής φύσης τους. Απεχθάνονται όλα τα θετικά πράγματα που σχετίζονται με την αλήθεια και με τον Θεό. Αυτή είναι η πρώτη ισχυρή απόδειξη της μοχθηρίας τους. Η δεύτερη συζήτησή μας είχε να κάνει με τη δεύτερη ισχυρή απόδειξη που αφορά τις εκδηλώσεις της μοχθηρίας των αντίχριστων. Αν απεχθάνονται τα θετικά πράγματα, τότε τι αγαπούν; (Τα αρνητικά πράγματα.) Τι αγαπούν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; Αγαπούν τη δικαιοσύνη, την καλοσύνη και την ομορφιά, καθώς και την αγάπη, την υπομονή και την ανεκτικότητα που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση. Αγαπούν, επίσης, την κοινή λογική και τη γνώση που είναι θετική και ωφέλιμη για τους ανθρώπους, καθώς και όλα τα θετικά πράγματα από τον Θεό, όπως τους νόμους και τους κανόνες που ορίζει ο Θεός για όλα τα πράγματα, τους νόμους και τα διοικητικά διατάγματά Του, όλες τις αλήθειες και τις οδούς της ζωής που εκφράζει Εκείνος, και άλλα πράγματα που σχετίζονται με τον Θεό. Η μοχθηρή φύση των αντίχριστων είναι αντίθετη με αυτά· δεν τους αρέσουν αυτά τα πράγματα. Τότε, τι τους αρέσει; (Τα ψέματα και η εξαπάτηση.) Σωστά. Τους αρέσουν τα ψέματα και η εξαπάτηση, καθώς και οι συνωμοσίες και οι μηχανορραφίες, τα διάφορα μέσα των κοσμικών αλληλεπιδράσεων, η κολακεία, το γλείψιμο, οι έριδες, η θέση και η εξουσία. Αγαπούν όλα αυτά τα αρνητικά πράγματα που αντιτίθενται στην αλήθεια και στα θετικά πράγματα, και αυτό ακριβώς καταδεικνύει τη μοχθηρή φύση τους. Δεν είναι αδιάσειστες αυτές οι αποδείξεις; (Ναι.) Παρόλο που όλες αυτές οι αποδείξεις είναι αδιάσειστες, έχουμε να συζητήσουμε ακόμα δύο μέρη, τα οποία δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι έχουν ολοκληρωθεί ακόμη. Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συζήτησή μας με το τρίτο μέρος του πώς οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι. Αυτό το τρίτο μέρος διαφέρει, ασφαλώς, από το πρώτο και το δεύτερο μέρος, αλλά σχετίζεται μ’ αυτά. Πώς σχετίζεται; Και τα τρία μέρη αναφέρονται σε αυτήν την ουσία —στη μοχθηρή φύση των αντίχριστων. Σε τι διαφέρει; Σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα μέρη που συζητήσαμε, αυτό το μέρος αναφέρεται σε διαφορετικά πράγματα που αγαπά και χρειάζεται η μοχθηρή φύση τους και σε διαφορετικά πράγματα που μισούν· διαφέρει το περιεχόμενο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι αντίχριστοι αγαπούν και κάποια θετικά πράγματα ή ότι μισούν και κάποια αρνητικά πράγματα. Πρόκειται για ένα διαφορετικό μέρος που δεν αφορά απλώς τι αγαπούν ή τι χρειάζονται, αλλά ανέρχεται στο επίπεδο του τι εκτιμά αυτή η μοχθηρή δύναμη των αντίχριστων· με άλλα λόγια, τι λατρεύουν ή τι θαυμάζουν. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Όροι όπως ‘‘εκτιμούν’’, ‘‘λατρεύουν’’ και ‘‘θαυμάζουν’’ πρέπει να χρησιμοποιούνται για την ερμηνεία θετικών πραγμάτων. Πώς μπορούν, λοιπόν, να ισχύουν για τους αντίχριστους; Είναι κατάλληλοι αυτοί οι όροι;» Αυτοί οι όροι δεν είναι ούτε εγκωμιαστικοί ούτε απαξιωτικοί· είναι ουδέτεροι. Επομένως, η χρήση τους εδώ δεν παραβιάζει καμία αρχή και είναι επιτρεπτή.

III. Μια ανάλυση των πραγμάτων που λατρεύουν και θαυμάζουν οι αντίχριστοι

Τι λατρεύουν και θαυμάζουν οι αντίχριστοι; Κατ’ αρχάς, είναι βέβαιο ότι δεν λατρεύουν την αλήθεια, τον Θεό, ούτε οτιδήποτε όμορφο ή καλό που σχετίζεται με τον Θεό. Τι ακριβώς λατρεύουν, λοιπόν; Μπορείτε να σκεφτείτε κάτι; Θα σας βοηθήσω λίγο. Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Κύριο, πώς βυθίστηκαν στον χριστιανισμό; Γιατί χαρακτηρίζονται πλέον θρησκεία, δόγμα, και όχι εκκλησία του Θεού, οίκος του Θεού ή αντικείμενο του έργου του Θεού; Έχουν θρησκευτικές διδασκαλίες· συγκεντρώνουν το έργο που έκανε κάποτε ο Θεός και τα λόγια που είπε σε ένα βιβλίο, σε υλικό διδασκαλίας, κι έπειτα ανοίγουν σχολές, και στρατολογούν και εκπαιδεύουν διάφορους θεολόγους. Τι μελετούν αυτοί οι θεολόγοι; Μελετούν, μήπως, την αλήθεια; (Όχι.) Τότε, λοιπόν, τι μελετούν; (Θεολογικές γνώσεις.) Μελετούν θεολογικές γνώσεις και θεωρίες, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το έργο του Θεού ούτε με την αλήθεια που είπε ο Θεός. Αντικαθιστούν τα λόγια του Θεού και το έργο του Αγίου Πνεύματος με θεολογικές γνώσεις, κι έτσι βυθίζονται στον χριστιανισμό ή στον καθολικισμό. Τι εκτιμάται στη θρησκεία; Αν πας σε μια εκκλησία και κάποιος σε ρωτήσει πόσο καιρό πιστεύεις στον Θεό, κι εσύ απαντήσεις ότι μόλις άρχισες να πιστεύεις, δεν θα σου δώσουν καμία σημασία. Αν, όμως, μπεις μέσα με μια Βίβλο στο χέρι και πεις: «Μόλις αποφοίτησα από την τάδε θεολογική σχολή», τότε θα σε καλέσουν να καθίσεις σε τιμητική θέση. Αν είσαι νέος πιστός, δεν θ’ ασχοληθούν μαζί σου, παρά μόνο αν έχεις εξέχουσα κοινωνική θέση. Έτσι είναι ο χριστιανισμός, και έτσι λειτουργεί ο θρησκευτικός κόσμος. Εκείνοι που κηρύττουν στις εκκλησίες και έχουν θέση, ένα πόστο και κύρος είναι μια ομάδα ανθρώπων που έχουν εκπαιδευτεί σε θεολογικές σχολές για να κατέχουν θεολογικές γνώσεις και θεωρίες, και είναι ουσιαστικά ο κορμός που στηρίζει τον χριστιανισμό. Ο χριστιανισμός εκπαιδεύει τέτοιους ανθρώπους ν’ ανεβαίνουν στο βήμα και να κηρύττουν, να διαδίδουν το ευαγγέλιο και να κάνουν έργο παντού. Πιστεύουν ότι η ύπαρξη του χριστιανισμού διασφαλίστηκε έως σήμερα μέσα από τέτοια ταλέντα, όπως αυτοί οι φοιτητές θεολογίας, οι πάστορες που κηρύττουν και οι θεολόγοι, και αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν πλέον την αξία και το κεφάλαιο της ύπαρξης του χριστιανισμού. Αν ο πάστορας μιας εκκλησίας είναι απόφοιτος θεολογικής σχολής, αναλύει καλά τη Βίβλο, έχει διαβάσει κάποια πνευματικά βιβλία και έχει κάποιες γνώσεις και ευφράδεια, τότε αυτή η εκκλησία θα έχει όλο και μεγαλύτερη προσέλευση και θα γίνει πολύ πιο διάσημη από άλλες εκκλησίες. Τι εκτιμούν αυτοί οι άνθρωποι του χριστιανισμού; Τις γνώσεις, τις θεολογικές γνώσεις. Από πού προέρχονται αυτές οι γνώσεις; Μήπως κληροδοτούνται από τα αρχαία χρόνια; Υπάρχουν γραφές από τα αρχαία χρόνια, οι οποίες περνούν από γενιά σε γενιά, και έτσι τις διαβάζουν και τις μαθαίνουν όλοι έως σήμερα. Οι άνθρωποι χωρίζουν τη Βίβλο σε διάφορες ενότητες, συντάσσουν διαφορετικές εκδόσεις και ενθαρρύνουν τη μελέτη και τη μάθηση· αυτή η μελέτη της Βίβλου, όμως, δεν στοχεύει στην κατανόηση της αλήθειας για να γνωρίσουν τον Θεό, ούτε στην κατανόηση των προθέσεων του Θεού για να έχουν φόβο Θεού και ν’ αποφεύγουν το κακό· αντιθέτως, στοχεύει στη μελέτη των γνώσεων και των μυστηρίων της Βίβλου, για να καταλάβουν ποια γεγονότα και σε ποιες χρονικές στιγμές εκπλήρωσαν ποια προφητεία της Αποκάλυψης και πότε θα έρθουν οι μεγάλες καταστροφές και η χιλιετία. Αυτά μελετούν. Σχετίζεται, άραγε, η μελέτη τους με την αλήθεια; (Όχι, δεν σχετίζεται.) Γιατί, λοιπόν, μελετούν πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια; Επειδή όσο μελετούν, τόσο περισσότερο νομίζουν ότι καταλαβαίνουν, και όσο περισσότερα λόγια και δόγματα αποκτούν ως εφόδια, τόσο πιο πολύ εξελίσσονται τα προσόντα τους. Όσο πιο πολύ εξελίσσονται τα προσόντα τους, τόσο μεγαλύτερες πιστεύουν ότι είναι οι ικανότητές τους και τόσο περισσότερο πιστεύουν ότι τελικά θα ευλογηθούν στην πίστη τους, ότι θα πάνε στον παράδεισο μετά θάνατον ή ότι οι ζωντανοί θ’ ανέλθουν στον αέρα για να συναντήσουν τον Κύριο. Αυτές είναι οι θρησκευτικές τους αντιλήψεις, οι οποίες δεν συνάδουν καθόλου με τα λόγια του Θεού.

Οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι στον θρησκευτικό κόσμο είναι όλοι άνθρωποι που μελετούν βιβλικές γνώσεις και θεολογία· είναι υποκριτές Φαρισαίοι που αντιστέκονται στον Θεό. Σε τι διαφέρουν, λοιπόν, από τους αντίχριστους που κρύβονται στην εκκλησία; Ας μιλήσουμε, στη συνέχεια, για τη σύνδεση μεταξύ των δύο. Είναι αληθινοί πιστοί εκείνοι στον χριστιανισμό και στον καθολικισμό που μελετούν τη Βίβλο, θεολογία ή ακόμη και την ιστορία του έργου του Θεού; Διαφέρουν από τους πιστούς και τους ακόλουθους του Θεού για τους οποίους μιλάει Εκείνος; Είναι πιστοί στα μάτια του Θεού; Όχι. Μελετούν θεολογία, μελετούν τον Θεό, αλλά δεν Τον ακολουθούν ούτε καταθέτουν μαρτυρία σε Αυτόν. Μελετούν τον Θεό όπως κάποιοι άλλοι μελετούν ιστορία, φιλοσοφία, δίκαιο, βιολογία ή αστρονομία. Απλώς δεν τους αρέσει η επιστήμη ή άλλα αντικείμενα· θέλουν συγκεκριμένα να μελετήσουν θεολογία. Αναζητούν σκόρπια κομμάτια του έργου του Θεού για να Τον μελετήσουν. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μπορούν, άραγε, ν’ ανακαλύψουν την ύπαρξη του Θεού; Όχι, ποτέ. Μπορούν, άραγε, να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού; (Όχι.) Γιατί; Επειδή ζουν με τα λόγια, τις γνώσεις, τη φιλοσοφία, τον ανθρώπινο νου και τις ανθρώπινες σκέψεις· δεν θα δουν ποτέ τον Θεό ούτε θα τους διαφωτίσει το Άγιο Πνεύμα. Πώς τους χαρακτηρίζει ο Θεός; Τους χαρακτηρίζει δύσπιστους, άπιστους. Αυτοί οι άπιστοι και οι δύσπιστοι εισχωρούν στην αποκαλούμενη χριστιανική κοινότητα και ενεργούν σαν πιστοί στον Θεό, σαν ριστιανοί. Λατρεύουν, όμως, πραγματικά τον Θεό; Υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό; (Όχι.) Γιατί; Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Πολλοί από αυτούς δεν πιστεύουν μέσα τους στην ύπαρξη του Θεού· δεν πιστεύουν ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και ότι είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα, και πιστεύουν ακόμα λιγότερο ότι ο Θεός μπορεί να ενσαρκωθεί. Τι δείχνει αυτή η έλλειψη πίστης; Δείχνει αμφισβήτηση και άρνηση. Μάλιστα, ελπίζουν ότι δεν θα εκπληρωθούν ούτε θα πραγματοποιηθούν οι προφητείες που έχει πει ο Θεός, και ιδιαίτερα εκείνες που σχετίζονται με καταστροφές. Αυτήν τη στάση υιοθετούν. Αυτή είναι η στάση που έχουν απέναντι στην πίστη στον Θεό και αυτή είναι η ουσία και το αληθινό πρόσωπο της δήθεν πίστης τους. Αυτοί οι άνθρωποι μελετούν τον Θεό επειδή τους ενδιαφέρουν ιδιαίτερα το αντικείμενο και οι γνώσεις της θεολογίας, καθώς και τα ιστορικά γεγονότα του έργου του Θεού· είναι ξεκάθαρα μια ομάδα διανοούμενων που μελετούν θεολογία. Αυτοί οι διανοούμενοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Πώς αντιδρούν, λοιπόν, όταν έρχεται να εργαστεί ο Θεός, όταν εκπληρώνονται τα λόγια Του; Ποια είναι η πρώτη τους αντίδραση όταν ακούνε ότι ο Θεός έχει ενσαρκωθεί και ξεκίνησε νέο έργο; «Αδύνατον!» Κατακρίνουν όποιον κηρύττει το νέο όνομα και το νέο έργο του Θεού, και θέλουν ακόμη και να τον σκοτώσουν ή να τον αποκλείσουν. Τι είδους εκδήλωση είναι αυτή; Δεν είναι η εκδήλωση ενός κλασικού αντίχριστου; Σε τι διαφέρουν αυτοί από τους Φαρισαίους, τους αρχιερείς και τους γραμματείς του παρελθόντος; Είναι εχθρικοί απέναντι στο έργο του Θεού, απέναντι στην κρίση Του τις έσχατες ημέρες, απέναντι στην ενσάρκωσή Του, και ακόμη περισσότερο, είναι εχθρικοί απέναντι στην εκπλήρωση των προφητειών Του. Πιστεύουν το εξής: «Αν δεν ενσαρκωθείς, αν παραμείνεις στη μορφή ενός πνευματικού σώματος, τότε είσαι θεός· αν ενσαρκωθείς και γίνεις άνθρωπος, τότε δεν είσαι θεός και δεν σε αναγνωρίζουμε». Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι όσο είναι εκείνοι εδώ, δεν θα επιστρέψουν στον Θεό να ενσαρκωθεί. Δεν είναι αυτό χαρακτηριστικό ενός κλασικού αντίχριστου; Είναι χαρακτηριστικό ενός πραγματικού αντίχριστου. Προβάλλει ο θρησκευτικός κόσμος αυτό το επιχείρημα; Αυτό το επιχείρημα εκφράζει δυνατά και πολύ έντονα την εξής άποψη: «Είναι λάθος και αδύνατον να έχει ενσαρκωθεί ο θεός! Αν είναι ενσαρκωμένος, τότε σίγουρα είναι ψεύτικος!» Υπάρχουν και κάποιοι που λένε: «Είναι ξεκάθαρο ότι πιστεύουν σε ένα ανθρώπινο ον· απλώς έχουν παραπλανηθεί!» Εφόσον μπορούν και το λένε αυτό, τότε αν ζούσαν την εποχή που εμφανίστηκε και εργάστηκε ο Κύριος Ιησούς δύο χιλιάδες χρόνια πριν, δεν θα πίστευαν στον Κύριο Ιησού. Τώρα πιστεύουν στον Κύριο Ιησού, αλλά στην πραγματικότητα πιστεύουν μόνο στο όνομα του Κύριου Ιησού, στις δύο λέξεις «Κύριος Ιησούς», και πιστεύουν σ’ έναν αόριστο θεό στους ουρανούς. Επομένως, δεν είναι πιστοί στον Θεό, είναι δύσπιστοι. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, στην ενσάρκωσή Του, στο έργο της δημιουργίας Του, πόσο μάλλον στο λυτρωτικό έργο Του για όλη την ανθρωπότητα μέσω της σταύρωσής Του. Η θεολογία που μελετούν είναι ένα είδος θρησκευτικής θεωρίας ή διατριβής, τίποτε περισσότερο από φαινομενικά αληθοφανείς πλάνες που παραπλανούν τους ανθρώπους. Ποια είναι η αναπόφευκτη σύνδεση ανάμεσα σ’ αυτούς τους δήθεν διανοούμενους θεολόγους στον χριστιανισμό και τους αντίχριστους στη δική μας εκκλησία; Ποια είναι η σύνδεση ανάμεσα στις δικές τους συμπεριφορές και στη φύση-ουσία των αντίχριστων για την οποία συζητάμε; Γιατί αναφερόμαστε σ’ αυτούς; Ας σταματήσουμε, προς το παρόν, να μιλάμε για τους ανθρώπους του χριστιανισμού· ας εξετάσουμε πώς αντιμετωπίζουν την αλήθεια όσοι χαρακτηρίζονται αντίχριστοι και ας δούμε τι πραγματικά εκτιμούν, με βάση τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια. Κατ’ αρχάς, αφού συλλάβουν κάποιες αλήθειες, πώς τις κατανοούν; Πώς αντιμετωπίζουν αυτές τις αλήθειες; Ποια είναι η στάση τους απέναντι στην αποδοχή αυτών των αληθειών; Αποδέχονται αυτά τα λόγια ως μονοπάτι άσκησης ή μήπως τα χρησιμοποιούν ως ένα είδος θεωρίας και μετά πηγαίνουν και τα κηρύττουν σε άλλους; (Τα αντιμετωπίζουν σαν ένα είδος θεωρίας που κηρύττουν.) Τα αντιμετωπίζουν σαν ένα είδος θεωρίας που μαθαίνουν, αναλύουν και μελετούν. Και αφού τα μελετήσουν, τα αποτυπώνουν στο μυαλό τους και στις σκέψεις τους· τα θυμούνται, μπορούν να τ’ αναλύσουν και μιλούν γι’ αυτά με ευφράδεια, κι έπειτα τα περιφέρουν παντού. Όσο κι αν συνεχίζουν να μιλάνε, ένα πράγμα δεν μπορείς να διακρίνεις: ότι όσο κι αν αναφέρονται στο δόγμα, όσο καλά κι αν μπορούν να μιλήσουν, σε όσους ανθρώπους κι αν απευθύνονται, ανεξάρτητα από την ευφράδειά τους και το μέγεθος του περιεχομένου ή το κατά πόσο συμφωνεί με την αλήθεια, δεν μπορείς να δεις αποτελέσματα από αυτούς· δεν μπορείς να δεις την άσκησή τους. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια. Σε τι έχουν μετατρέψει την αλήθεια; Σε ένα εργαλείο για να κάνουν επίδειξη. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει στους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς και εξηγεί ποιες εκδηλώσεις έχει ένας ειλικρινής άνθρωπος, πώς θα πρέπει να μιλάει, να ενεργεί και να κάνει το καθήκον του. Ποια είναι η αντίδρασή τους, αφού το ακούσουν αυτό; Τι επίδραση έχουν πάνω τους αυτά τα λόγια; Κατ’ αρχάς, δεν αποδέχονται ποτέ αυτά τα λόγια. Τι στάση έχουν; «Το κατάλαβα: Οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν λένε ψέματα, λένε την αλήθεια στους άλλους και μπορούν ν’ ανοίξουν την καρδιά τους, κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση και όχι επιπόλαια». Κρατούν μέσα τους αυτά τα λόγια σαν να είναι μια θεωρία. Μόλις ριζώσει μέσα τους αυτή η θεωρία, μπορεί να τους αλλάξει; (Όχι.) Τότε, γιατί τη θυμούνται; Τους αρέσει η ορθότητα που έχουν αυτά τα λόγια και χρησιμοποιούν αυτές τις ορθές θεωρίες ως εξωτερικό περιτύλιγμα, για να αποκομίσουν μεγαλύτερη εκτίμηση από τους άλλους. Τι έχουν σε μεγάλη εκτίμηση οι άνθρωποι; Την ικανότητά τους να λένε με ευφράδεια και εκτενώς τα σωστά λόγια· αυτό θέλουν αυτοί οι άνθρωποι. Αφού ακούσουν αυτά τα λόγια, τα παίρνουν στα σοβαρά; (Όχι.) Γιατί όχι; Πώς το ξέρετε; (Δεν τα κάνουν πράξη.) Γιατί δεν τα κάνουν πράξη; Μέσα τους, πιστεύουν το εξής: «Αυτά, λοιπόν, είναι λόγια του θεού; Είναι απλά· τα θυμάμαι παρόλο που τα άκουσα μόνο μία φορά. Αφού τα άκουσα μία φορά, μπορώ τώρα να αναφέρω επακριβώς πώς πρέπει να ενεργεί ένας ειλικρινής άνθρωπος. Όλοι εσείς χρειάζεται να κρατήσετε σημειώσεις και να τα συλλογιστείτε, αλλά όχι εγώ!» Θεωρούν ότι τα λόγια του Θεού είναι ένα είδος θεωρίας ή γνώσεις· δεν συλλογίζονται μέσα τους πώς να είναι ειλικρινείς, δεν συγκρίνουν τον εαυτό τους με αυτό το πρότυπο, δεν εξετάζουν τις πράξεις τους για να δουν κατά πόσο υστερούν σε ειλικρίνεια ή τι κάνουν που αντιτίθεται στις αρχές της ειλικρίνειας, και δεν σκέφτονται ποτέ: «Αυτά είναι τα λόγια του Θεού, οπότε είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ειλικρινείς. Πώς, λοιπόν, πρέπει να ενεργεί κάποιος για να είναι ειλικρινής; Πώς πρέπει να ενεργώ για να ικανοποιήσω τον Θεό; Τι έχω κάνει που δεν είναι ειλικρινές; Ποιες συμπεριφορές δεν χαρακτηρίζουν έναν ειλικρινή άνθρωπο;» Σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Τι σκέφτονται, λοιπόν; Σκέφτονται: «Έτσι, λοιπόν, είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος; Αυτή είναι η αλήθεια; Δεν είναι απλώς μια θεωρία, ένα σλόγκαν; Απλώς θα λέω μεγάλα λόγια ηθικής. Δεν είναι ανάγκη να την κάνω πράξη». Γιατί δεν την κάνουν πράξη; Πιστεύουν το εξής: «Αν πω στους άλλους ό,τι έχω στην καρδιά μου, δεν θα εκτεθώ; Αν εκτεθώ και με διακρίνουν οι άλλοι, θα εξακολουθούν να με έχουν σε εκτίμηση; Όταν μιλάω, θα εξακολουθούν να με ακούνε; Το νόημα των λόγων του θεού είναι ότι ένας ειλικρινής άνθρωπος δεν μπορεί να λέει ψέματα· χωρίς τα ψέματα, δεν θα παρέμενε τίποτε ιδιωτικό στην καρδιά των ανθρώπων, έτσι δεν είναι; Δεν θα επέτρεπε αυτό στους άλλους να τους διακρίνουν; Δεν θα ήταν ανόητο να ζει κανείς έτσι;» Αυτή είναι η άποψή τους. Σημαίνει ότι όταν αποδέχονται μια θεωρία που θεωρούν σωστή, αποκτούν ιδέες μέσα τους. Τι είναι αυτές οι ιδέες; Γιατί λέω ότι είναι μοχθηρές; Πρώτα αναλύουν τις επιδράσεις που μπορούν να έχουν πάνω τους αυτά τα λόγια, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που έχουν για εκείνους. Μόλις αναλύσουν τα λόγια και διαπιστώσουν ότι δεν είναι προς όφελός τους, σκέφτονται: «Δεν μπορώ ν’ ασκούμαι έτσι, δεν θα το κάνω αυτό, δεν είμαι τόσο ανόητος, δεν θα είμαι τόσο ανόητος και αφελής όσο εσείς! Οποιαδήποτε στιγμή, πρέπει πάντα να εμμένω στις δικές μου ιδέες και να διατηρώ τις δικές μου απόψεις. Εσύ μπορεί να έχεις χίλια σχέδια, αλλά εγώ έχω έναν κανόνα· δεν μπορώ να εκθέσω τις μηχανορραφίες που κάνω μέσα μου. Η ειλικρίνεια είναι για τους ανόητους!» Από τη μία πλευρά, αρνούνται ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· από την άλλη πλευρά, θυμούνται κάποιες σχετικά ουσιώδεις φράσεις τις οποίες χρησιμοποιούν ως περιτύλιγμα, ώστε να κάνουν τους άλλους να νομίζουν περισσότερο ότι είναι πραγματικοί πιστοί στον Θεό, ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι. Αυτήν την υστεροβουλία έχουν μέσα τους.

Από την αντίδραση που έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στην αλήθεια όταν την ακούνε, είναι προφανές ότι δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και δεν την αγαπούν. Τι αγαπούν; Αγαπούν τις σωστές, νέες και κάπως πιο εξευγενισμένες θεωρητικές γνώσεις που μπορούν να τους κάνουν να φαίνονται πιο αψεγάδιαστοι, πιο αξιότιμοι, πιο αξιοπρεπείς και να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν περισσότερο. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι.) Γιατί είναι μοχθηρό; Σχετικά με όποια πτυχή της αλήθειας κι αν συναναστρέφεται ένας αντίχριστος, μπορεί πάντα να επικαλεστεί κάποιες φαινομενικά αληθοφανείς θεωρίες ή κάποια σωστά λόγια για να παραπλανήσει τους άλλους και να τους κάνει να τον ακολουθούν, και αυτό είναι εξίσου μοχθηρό με τον Σατανά. Η μοχθηρία ενός αντίχριστου εκδηλώνεται στις μοχθηρές μηχανορραφίες και στα προμελετημένα σχέδιά του. Με πρόσχημα ότι διαβάζει τα λόγια του Θεού, θέλει να βρει μια θεωρητική βάση για να πραγματοποιήσει τα μοχθηρά σχέδιά του. Αυτή είναι η μοχθηρία του αντίχριστου. Αναφέρει τα λόγια του Θεού αποσπασματικά, απλώς και μόνο για να παραπλανήσει τους ανθρώπους και να κάνει επίδειξη. Στις συναναστροφές και στα κηρύγματα, όταν ακούει μια καινούργια φράση που μπορεί να χρησιμοποιήσει, τη σημειώνει αμέσως. Κάποιοι ανόητοι βλέπουν αυτήν τη συμπεριφορά και σκέφτονται: «Πόσο πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, για να κρατάει σημειώσεις όποτε ακούει ένα κήρυγμα! Και πόση πνευματική κατανόηση πρέπει να έχει, για να καταγράφει κάθε καίριο σημείο!» Κρατάνε σημειώσεις με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν άλλοι άνθρωποι; Όχι. Κάποιοι κρατάνε σημειώσεις επειδή σκέφτονται: «Αυτή είναι μια καλή δήλωση. Δεν την καταλαβαίνω, οπότε πρέπει να τη σημειώσω και να την εφαρμόσω αργότερα στην πράξη, για να έχω ένα μονοπάτι και αρχές στην άσκησή μου». Σκέφτεται έτσι ο αντίχριστος; Ποιο είναι το κίνητρό του; Σκέφτεται: «Σημείωσα σήμερα ένα στοιχείο αλήθειας που κανείς σας δεν άκουσε, και δεν θα το πω σε κανέναν ούτε θα συναναστραφώ σχετικά μ’ αυτό με άλλους. Εγώ το κατάλαβα, και μια μέρα θα μιλήσω σε όλους σας γι’ αυτό και θα κάνω επίδειξη για να δείτε ότι πραγματικά κατανοώ την αλήθεια, κι έτσι όλοι θα με εγκρίνουν». Μπορεί να νομίζεις ότι οι αντίχριστοι αγαπούν την αλήθεια και διψούν γι’ αυτήν επειδή κρατούν σημειώσεις μ’ αυτόν τον τρόπο και οι σημειώσεις τους είναι αρκετά ακριβείς. Τι γίνεται, όμως, αφού κρατήσουν σημειώσεις; Κλείνουν το σημειωματάριό τους και αυτό είναι όλο. Όταν μια μέρα γίνονται κήρυκες και δεν ξέρουν τι να κηρύξουν, ξεφυλλίζουν γρήγορα το σημειωματάριό τους, οργανώνουν το περιεχόμενο του κηρύγματός τους, το διαβάζουν, το αποστηθίζουν και το γράφουν από μνήμης μέχρι να γίνει όλο ξεκάθαρο στο μυαλό τους. Μόνο τότε νιώθουν «σίγουροι για τον εαυτό τους» και σκέφτονται ότι κατέχουν επιτέλους «την αλήθεια» και μπορούν να λένε αερολογίες όπου κι αν πάνε. Ένα χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων είναι πως αναφέρουν μόνο κενά δόγματα, επιχειρήματα και κανονισμούς. Όταν έχεις συγκεκριμένες δυσκολίες ή ανακαλύπτεις προβλήματα και αναζητάς από εκείνους τις λύσεις, εξακολουθούν να σου αναφέρουν απλώς έναν σωρό δόγματα, μιλώντας καθαρά και λογικά. Αν τους ρωτήσεις πώς να τα κάνεις πράξη, χάνουν τα λόγια τους. Αν δεν μπορούν να το διατυπώσουν, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και αποδεικνύει ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν και δεν αγαπούν την αλήθεια συχνά την αντιμετωπίζουν απλώς σαν ένα ρητό ή μια θεωρία. Και τι γίνεται στο τέλος; Μετά από πολλά χρόνια που πιστεύουν στον Θεό, όταν τους συμβαίνει κάτι δεν μπορούν να το διακρίνουν, δεν μπορούν να υποταχθούν και δεν ξέρουν πώς ν’ αναζητήσουν την αλήθεια. Όταν κάποιος συναναστρέφεται μαζί τους, έχουν ένα «διάσημο ρητό» με το οποίο απαντούν: «Μη μου λες τίποτα, καταλαβαίνω τα πάντα. Όταν εγώ κήρυττα, εσύ δεν είχες μάθει ακόμα να περπατάς!» Αυτό είναι το «διάσημο ρητό» τους. Ισχυρίζονται ότι καταλαβαίνουν τα πάντα. Γιατί, λοιπόν, κολλάνε όταν προκύπτουν προβλήματα; Αφού καταλαβαίνεις, γιατί δεν μπορείς ν’ αναλάβεις δράση; Γιατί αυτό το ζήτημα σ’ εμποδίζει και σε μπερδεύει; Κατανοείς ή δεν κατανοείς την αλήθεια; Αν την κατανοείς, τότε γιατί δεν μπορείς να την αποδεχθείς; Αν την κατανοείς, τότε γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι μόλις κατανοήσουν την αλήθεια; Πρέπει να υποταχθούν· τίποτε άλλο. Κάποιοι λένε: «Καταλαβαίνω τα πάντα· μη συναναστρέφεσαι μαζί μου, δεν χρειάζομαι βοήθεια από άλλους». Δεν υπάρχει πρόβλημα αν δεν χρειάζονται βοήθεια από άλλους, αλλά είναι κρίμα που όταν είναι αδύναμοι τα δόγματα που καταλαβαίνουν είναι εντελώς άχρηστα. Δεν θέλουν να κάνουν ούτε το καθήκον τους, και αναδύεται μέσα τους μια μοχθηρή επιθυμία να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Μετά από τόσα χρόνια που κηρύττουν θεολογικές θεωρίες, έτσι απλά παύουν να πιστεύουν και απομακρύνονται. Έχουν ανάστημα; (Όχι, δεν έχουν.) Χωρίς ανάστημα, δεν υπάρχει ζωή. Αν έχεις ζωή, τότε γιατί δεν μπορείς να ξεπεράσεις ένα τέτοιο ασήμαντο ζήτημα; Είσαι αρκετά εύγλωττος, έτσι δεν είναι; Τότε, πείσε τον εαυτό σου. Αν δεν μπορείς να πείσεις ούτε τον εαυτό σου, τότε τι ακριβώς κατανοείς; Μήπως την αλήθεια; Η αλήθεια μπορεί να διαλύσει τις πραγματικές δυσκολίες των ανθρώπων, καθώς και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Γιατί αυτές οι «αλήθειες» που κατανοείς δεν μπορούν να διαλύσουν ούτε καν τις δικές σου δυσκολίες; Τι ακριβώς κατανοείς; Μόνο δόγματα.

Στην έβδομη εκδήλωση των αντίχριστων· —το γεγονός ότι είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι— το τρίτο μέρος είναι αυτό στο οποίο αναφέρθηκα μόλις: Εκτιμούν τις γνώσεις και τη λογιότητα. Οι αντίχριστοι εκτιμούν τις γνώσεις και τη λογιότητα. Πώς καταδεικνύει αυτό τη μοχθηρή τους διάθεση; Γιατί το γεγονός ότι εκτιμούν τις γνώσεις και τη λογιότητα σημαίνει ότι έχουν μοχθηρή διάθεση; Ασφαλώς, πρέπει εδώ να μιλήσουμε για τα γεγονότα. Αν αναλύαμε μόνο κενά λόγια ή θεωρίες, ίσως οι άνθρωποι να υιοθετούσαν μια μονόπλευρη και λιγότερο λεπτομερή κατανόηση. Κατ’ αρχάς, ας ξεκινήσουμε κάνοντας μια ιστορική αναδρομή. Όσο μιλάω, συγκρίνετε τα λόγια Μου με τις πράξεις και τις συμπεριφορές των αντίχριστων, καθώς και με τις εκδηλώσεις και την ουσία τους. Ας μιλήσουμε πρώτα για τους Φαρισαίους πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Εκείνη την εποχή, οι Φαρισαίοι ήταν υποκριτές. Όταν ο ενσαρκωμένος Θεός αποκαλύφθηκε και εργάστηκε για πρώτη φορά, οι Φαρισαίοι όχι μόνο δεν αποδέχθηκαν ούτε ίχνος αλήθειας, αλλά καταδίκασαν τον Κύριο Ιησού και Του αντιστάθηκαν σθεναρά, με αποτέλεσμα να τους καταραστεί ο Θεός. Αυτό επιβεβαιώνει ότι οι Φαρισαίοι είναι κλασικό παράδειγμα αντίχριστων. Ο όρος «αντίχριστοι» έχει γίνει συνώνυμο των Φαρισαίων και, στην ουσία, οι Φαρισαίοι είναι το ίδιο είδος ανθρώπων με τους αντίχριστους. Επομένως, ο πιο σύντομος δρόμος για να αναλύσουμε τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων είναι να ξεκινήσουμε από τους Φαρισαίους. Τι έκαναν, λοιπόν, οι Φαρισαίοι που έδειξε στους ανθρώπους ότι είχαν τη διεφθαρμένη φύση ενός αντίχριστου; Μόλις τώρα ανέφερα ότι οι αντίχριστοι εκτιμούν τις γνώσεις και τη λογιότητα. Με ποιους ανθρώπους είναι στενά συνδεδεμένες οι γνώσεις και η λογιότητα; Ποιοι είναι η προσωποποίηση αυτών των δύο; Μήπως είναι οι μεταπτυχιακοί και οι διδακτορικοί φοιτητές; Όχι, θα απομακρυνόμασταν πάρα πολύ. Είναι οι Φαρισαίοι. Ο λόγος που οι Φαρισαίοι είναι υποκριτές και μοχθηροί είναι ότι αποστρέφονται την αλήθεια αλλά αγαπούν τις γνώσεις, οπότε απλώς μελετούν τη Γραφή και επιδιώκουν τις γνώσεις των Γραφών χωρίς να αποδέχονται ποτέ την αλήθεια ούτε τα λόγια του Θεού. Δεν προσεύχονται στον Θεό όταν διαβάζουν τα λόγια Του ούτε αναζητούν την αλήθεια ή συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτήν. Αντιθέτως, μελετούν τα λόγια του Θεού, τι έχει πει και κάνει ο Θεός, κι έτσι μετατρέπουν τα λόγια Του σε μια θεωρία, ένα δόγμα το οποίο διδάσκουν σε άλλους, και αυτό λέγεται ακαδημαϊκή μελέτη. Γιατί ασχολούνται με την ακαδημαϊκή μελέτη; Τι μελετούν; Στα δικά τους μάτια, αυτά δεν είναι τα λόγια ή η έκφραση του Θεού, πόσο μάλλον η αλήθεια. Αντιθέτως, είναι ένα είδος λογιότητας ή, θα μπορούσε να πει κανείς, θεολογικές γνώσεις. Κατά την άποψή τους, η μετάδοση αυτής της γνώσης, αυτής της λογιότητας, ισοδυναμεί με τη διάδοση της οδού του Θεού, τη διάδοση του ευαγγελίου· αυτό αποκαλούν κήρυγμα, αλλά κηρύττουν μόνο θεολογικές γνώσεις.

Πώς εκδηλώνονται τα μοχθηρά στοιχεία των Φαρισαίων; Κατ’ αρχάς, ας ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας από το πώς φέρθηκαν οι Φαρισαίοι στον ενσαρκωμένο Θεό, και έπειτα ίσως καταλάβετε λίγο περισσότερα. Αφού μιλάμε για τον ενσαρκωμένο Θεό, πρέπει πρώτα ν’ αναφέρουμε σε τι είδους οικογένεια και σε ποιο υπόβαθρο γεννήθηκε ο ενσαρκωμένος Θεός πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Πρώτα απ’ όλα, ο Κύριος Ιησούς δεν γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια· δεν καταγόταν από ξακουστή οικογένεια. Ο θετός Του πατέρας, ο Ιωσήφ, ήταν ξυλουργός και η μητέρα Του, η Μαρία, ήταν μια συνηθισμένη πιστή. Η ταυτότητα και η κοινωνική θέση των γονιών Του αντιπροσωπεύουν το οικογενειακό υπόβαθρο στο οποίο γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, και είναι σαφές ότι γεννήθηκε σε μια κοινή οικογένεια. Τι σημαίνει «κοινή»; Αναφέρεται στον απλό λαό, ένα μέσο νοικοκυριό στην κατώτερη κοινωνική βαθμίδα, που δεν έχει καμία σχέση με οικογένειες ευγενών ούτε συνδέεται στο ελάχιστο με κάποια εξέχουσα θέση, και σίγουρα όχι αριστοκρατική. Γεννήθηκε σε μια συνηθισμένη οικογένεια, με συνηθισμένους γονείς, χωρίς κάποια επιφανή κοινωνική θέση ή ξακουστή οικογενειακή καταγωγή. Είναι ξεκάθαρο ότι το υπόβαθρο και η οικογένεια του Κύριου Ιησού δεν θα μπορούσαν να είναι πιο συνηθισμένα. Καταγράφει η Βίβλος ότι ο Κύριος Ιησούς έλαβε κάποια ιδιαίτερη μόρφωση; Μήπως εκπαιδεύτηκε σε κάποια θεολογική σχολή; Μήπως Τον εκπαίδευσε κάποιος αρχιερέας; Μήπως διάβασε πολλά βιβλία όπως ο Παύλος; Μήπως είχε στενή επαφή ή αλληλεπιδράσεις με την κοινωνική ελίτ ή τους αρχιερείς του ιουδαϊσμού; Όχι. Με βάση την κοινωνική θέση της οικογένειας όπου γεννήθηκε ο Κύριος Ιησούς, είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα ερχόταν σε επαφή με τα ανώτερα κλιμάκια των Ιουδαίων γραμματέων και Φαρισαίων· ζούσε κατά κύριο λόγο περιορισμένος ανάμεσα στους συνηθισμένους Ιουδαίους. Κατά καιρούς, πήγαινε στη συναγωγή και οι άνθρωποι που συναντούσε εκεί ανήκαν όλοι στον απλό λαό. Τι δείχνει αυτό; Καθώς μεγάλωνε ο Κύριος Ιησούς, πριν αναλάβει επίσημα το έργο Του, το υπόβαθρο στο οποίο ανατράφηκε παρέμενε αμετάβλητο. Δεν άρχισε να ευημερεί το σπίτι Του και ο ίδιος δεν έγινε πλούσιος μετά την ηλικία των δώδεκα ετών, πόσο μάλλον είχε την ευκαιρία να αλληλεπιδράσει με ανθρώπους από τις ανώτερες τάξεις των κοινωνικών ή θρησκευτικών κύκλων. Επίσης, δεν είχε τη δυνατότητα να λάβει ανώτερη μόρφωση κατά την ανατροφή Του. Τι μήνυμα δίνει αυτό στις μετέπειτα γενιές; Αυτός ο συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος, που ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός, δεν είχε ούτε τη δυνατότητα ούτε τις προϋποθέσεις να λάβει ανώτερη μόρφωση. Ήταν ίδιος με τους συνηθισμένους ανθρώπους, ζούσε σε ένα συνηθισμένο κοινωνικό περιβάλλον, σε μια συνηθισμένη οικογένεια, και δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερο. Ακριβώς λόγω αυτού, αφού άκουσαν για τα κηρύγματα και τις πράξεις του Κύριου Ιησού, αυτοί οι γραμματείς και Φαρισαίοι τόλμησαν να υψώσουν ανάστημα και να Τον κρίνουν, να Τον βλασφημήσουν και να Τον καταδικάσουν ανοιχτά. Πού βασιζόταν αυτή η καταδίκη; Αναμφίβολα, βασιζόταν στους νόμους και τους κανονισμούς της Παλαιάς Διαθήκης. Κατ’ αρχάς, ο Κύριος Ιησούς δίδαξε στους μαθητές Του να μην τηρούν την αργία του Σαββάτου· Εκείνος εργαζόταν και το Σάββατο. Επιπλέον, δεν τηρούσε τους νόμους και τους κανονισμούς και δεν πήγαινε στον ναό· και όταν συναντούσε αμαρτωλούς, κάποιοι Τον ρωτούσαν πώς να τους αντιμετωπίζουν, όμως Εκείνος δεν τους χειριζόταν σύμφωνα με τον νόμο, αλλά, αντιθέτως, τους έδειχνε έλεος. Καμία από αυτές τις πτυχές στις ενέργειες του Κυρίου Ιησού δεν συμμορφώνονταν με τις θρησκευτικές αντιλήψεις των Φαρισαίων. Επειδή δεν αγαπούσαν την αλήθεια, και επομένως μισούσαν τον Κύριο Ιησού, με το πρόσχημα ότι ο Κύριος Ιησούς παραβιάζει τον νόμο, άρπαξαν την ευκαιρία να Τον καταδικάσουν σθεναρά και έκριναν ότι έπρεπε να θανατωθεί. Αν ο Κύριος Ιησούς είχε γεννηθεί σε μια εξέχουσα και επιφανή οικογένεια, αν είχε λάβει υψηλή μόρφωση και αν είχε στενές σχέσεις με αυτούς τους γραμματείς και Φαρισαίους, τότε τα πράγματα εκείνη την εποχή δεν θα είχαν εξελιχθεί για Εκείνον όπως εξελίχθηκαν αργότερα· μπορεί να ήταν διαφορετικά. Καταδικάστηκε από τους Φαρισαίους ακριβώς επειδή ήταν συνηθισμένος και κανονικός και επειδή είχε γεννηθεί σε τέτοιο περιβάλλον. Πού βασίστηκαν για να καταδικάσουν τον Κύριο Ιησού; Στους κανονισμούς και στους νόμους που τηρούσαν και που πίστευαν ότι θα έμεναν αμετάβλητοι στον αιώνα τον άπαντα. Οι Φαρισαίοι χρησιμοποιούσαν τις θεολογικές θεωρίες που κατανοούσαν ως γνώση και ως εργαλείο για να αξιολογούν και να καταδικάζουν τους ανθρώπους, και χρησιμοποίησαν αυτό το εργαλείο ακόμα και στον Κύριο Ιησού. Έτσι καταδικάστηκε ο Κύριος Ιησούς. Ποτέ δεν αξιολογούσαν ούτε αντιμετώπιζαν κάποιον με βάση την ουσία του ή το κατά πόσο ο συγκεκριμένος άνθρωπος κήρυττε την αλήθεια, πόσο μάλλον με βάση την πηγή των λόγων του. Οι Φαρισαίοι αξιολογούσαν ή καταδίκαζαν κάποιον μόνο με βάση τους κανονισμούς, τα λόγια και το δόγμα που είχαν συλλάβει από την Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου. Παρόλο που οι Φαρισαίοι ήξεραν βαθιά μέσα τους ότι αυτά που έλεγε και έκανε ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν ούτε αμαρτία ούτε παράβαση του νόμου, Τον καταδίκασαν επειδή οι αλήθειες που εξέφραζε και τα σημεία και τα θαύματα που έκανε είχαν ως αποτέλεσμα να Τον ακολουθούν και να Τον εξυμνούν πολλοί άνθρωποι. Οι Φαρισαίοι Τον μισούσαν ολοένα και περισσότερο, και μάλιστα ήθελαν να Τον βγάλουν από τη μέση. Δεν αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν να έρθει, ούτε αναγνώρισαν ότι τα λόγια Του εμπεριείχαν την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι το έργο Του ακολουθούσε την αλήθεια. Έκριναν ότι τα λόγια του Κύριου Ιησού ήταν αλαζονικά και ότι εξέβαλλε τους δαίμονες μέσω του Βελζεβούλ, του πρίγκιπα των δαιμόνων. Το γεγονός ότι μπόρεσαν να φορτώσουν αυτές τις αμαρτίες στον Κύριο Ιησού δείχνει πόσο μίσος έτρεφαν γι’ Αυτόν. Έτσι, προσπάθησαν με ζήλο να διαψεύσουν ότι ο Κύριος Ιησούς είχε σταλεί από τον Θεό, ότι ήταν ο Υιός του Θεού, ότι ήταν ο Μεσσίας. Αυτό που εννοούσαν ήταν το εξής: «Θα τα έκανε έτσι τα πράγματα ο θεός; Αν ενσαρκωνόταν ο θεός, θα γεννιόταν σε μια οικογένεια με αξιοθαύμαστη θέση. Και θα αποδεχόταν τη διδασκαλία των γραμματέων και των Φαρισαίων. Θα μελετούσε συστηματικά τη Γραφή, θα είχε κατανοήσει τη Γραφή και θα είχε εξοπλιστεί πλήρως με τις γνώσεις της Γραφής προτού καταστεί ικανός να φέρει το όνομα “ενσαρκωμένος θεός”». Όμως, ο Κύριος Ιησούς δεν διέθετε αυτές τις γνώσεις, οπότε Τον καταδίκασαν λέγοντας: «Πρώτον, δεν έχεις τα προσόντα, οπότε δεν μπορείς να είσαι ο θεός· δεύτερον, αν δεν γνωρίζεις τη Γραφή δεν μπορείς να κάνεις το έργο του θεού, πόσο μάλλον να είσαι ο θεός· τρίτον, δεν πρέπει να εργάζεσαι έξω από τον ναό —δεν εργάζεσαι επί του παρόντος στον ναό, αλλά βρίσκεσαι μονίμως ανάμεσα σε αμαρτωλούς, οπότε το έργο που κάνεις υπερβαίνει το αντικείμενο της Γραφής και έτσι είναι ακόμα λιγότερο πιθανό να είσαι ο θεός». Πού βασίστηκαν για να Τον καταδικάσουν; Βασίστηκαν στη Γραφή, στον ανθρώπινο νου και στη θεολογική εκπαίδευση που είχαν λάβει. Επειδή οι Φαρισαίοι ξεχείλιζαν από αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και γνώσεις, πίστευαν ότι αυτές οι γνώσεις ήταν σωστές, ότι ήταν η αλήθεια, μια έγκυρη βάση, και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν δυνατόν ο Θεός να αντικρούσει αυτά τα πράγματα. Αναζητούσαν, μήπως, την αλήθεια; Όχι. Τι αναζητούσαν; Έναν υπερφυσικό θεό που θα εμφανιζόταν με τη μορφή ενός πνευματικού σώματος. Έτσι, καθόρισαν τις παραμέτρους του έργου του Θεού, απαρνήθηκαν το έργο Του και έκριναν αν ο Θεός ήταν σωστός ή λάθος σύμφωνα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις γνώσεις των ανθρώπων. Και ποιο ήταν το τελικό αποτέλεσμα; Όχι μόνο καταδίκασαν το έργο του Θεού, αλλά σταύρωσαν τον ενσαρκωμένο Θεό. Το γεγονός ότι χρησιμοποίησαν τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις γνώσεις τους για να αξιολογήσουν τον Θεό είχε αυτό το αποτέλεσμα, και γι’ αυτό είναι μοχθηροί.

Κρίνοντας από το γεγονός ότι οι Φαρισαίοι εκτιμούν τις γνώσεις και τη λογιότητα, πού έγκειται η μοχθηρία τους; Πώς εκδηλώνεται; Πώς μπορούμε να ερευνήσουμε σε βάθος και να αναλύσουμε τη μοχθηρή φύση τέτοιων ανθρώπων; Είναι γνωστός ο σεβασμός που τρέφουν οι Φαρισαίοι για τις γνώσεις και τη λογιότητα και δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε λεπτομέρειες σχετικά με αυτό. Ποια ακριβώς είναι, λοιπόν, η μοχθηρή φύση που αποκαλύπτεται εδώ; Πώς μπορούμε να αναλύσουμε και να διακρίνουμε τη μοχθηρή φύση τέτοιων ανθρώπων; Ας μιλήσει κάποιος. (Χρησιμοποιούν θεωρητικές γνώσεις για να εναντιωθούν στην ουσία του Θεού· αυτή είναι μία από τις εκδηλώσεις της μοχθηρίας τους.) Η εναντίωση είναι μια πράξη. Γιατί, λοιπόν, εναντιώνονται; Η εναντίωση εμπεριέχει κάποια κακόβουλη διάθεση, αλλά ακόμη δεν έχεις θίξει τη μοχθηρία. Γιατί εναντιώθηκαν; Ήταν θέμα συμπάθειας ή αντιπάθειας για Εκείνον; Αντιπαθούσαν αυτό το είδος Θεού και πίστευαν το εξής: «Ο θεός πρέπει να είναι στους ουρανούς και συγκεκριμένα στον τρίτο ουρανό, να τον θαυμάζουν όλοι, να είναι απρόσιτος στους ανθρώπους, ακατανόητος γι’ αυτούς, ο ένας που θα πρέπει να σέβονται όλοι οι άνθρωποι, όλα τα δημιουργημένα όντα και ακόμη και όλα τα ζωντανά πράγματα στο σύμπαν. Αυτός είναι ο θεός! Τώρα έχει έρθει ο θεός, αλλά γεννήθηκε στο σπίτι ενός ξυλουργού, οι γονείς του ήταν απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι και μάλιστα γεννήθηκε σε στάνη. Το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε δεν είναι απλώς συνηθισμένο, είναι ένα επίπεδο κάτω από το συνηθισμένο και το κοινό. Πώς θα ήταν δυνατόν να το αποδεχθούν αυτό οι άνθρωποι; Αν είχε έρθει πράγματι ο θεός, δεν θα ήταν δυνατόν να έρθει έτσι!» Έτσι δεν οριοθετούν τον Θεό οι άνθρωποι; Όλοι οριοθετούν τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα τους πίστευαν, επίσης, αόριστα ότι ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν συνηθισμένος άνθρωπος, ότι όσα έλεγε ήταν σωστά και ότι οι διάφορες αμαρτίες για τις οποίες Τον κατηγορούσαν οι άνθρωποι δεν ανταποκρίνονταν όντως στα γεγονότα. Ο Κύριος Ιησούς μπορούσε να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκβάλλει δαίμονες, κι ενώ δεν μπορούσαν να βρουν κάποιο σφάλμα ούτε να πιαστούν από οτιδήποτε στα λόγια Του και στα κηρύγματα που έδινε, και πάλι δεν μπορούσαν να το αποδεχτούν και εξακολουθούσαν ν’ αμφιβάλουν μέσα τους: «Έτσι είναι πραγματικά ο θεός; Ο θεός είναι τόσο σπουδαίος στους ουρανούς, οπότε αν ενσαρκωθεί και έρθει στη γη, θα πρέπει να είναι ακόμη σπουδαιότερος, να τον θαυμάζουν όλοι, να κυκλοφορεί ανάμεσα στις αριστοκρατικές οικογένειες, να μιλάει με ευγλωττία και να μην αποκαλύπτει ποτέ το παραμικρό ανθρώπινο ελάττωμα ή την παραμικρή ανθρώπινη αδυναμία. Εξάλλου, θα πρέπει πρώτα να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις του, τη λογιότητά του και τις δεξιότητές του για να καθυποτάξει τον κλήρο στον ναό. Θα πρέπει πρώτα να πάρει με το μέρος του αυτούς τους ανθρώπους· αυτή θα ήταν η πρόθεση του θεού». Δεν πείστηκαν από όσα έκανε ο Κύριος Ιησούς, ούτε ήθελαν να αποδεχθούν ή να παραδεχθούν αυτό το γεγονός. Δεν είναι και πολύ σημαντικό που δεν ήθελαν να παραδεχθούν αυτό το γεγονός. Βαθιά μέσα τους πίστευαν κάτι ακόμα πιο θανάσιμο: Αν ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο θεός, τότε όλοι οι κληρικοί θα μπορούσαν να είναι ο θεός, όλοι τους έμοιαζαν περισσότερο με θεό από τον ίδιο τον Θεό και όλοι είχαν περισσότερα προσόντα να είναι ο χριστός σε σύγκριση με τον Κύριο Ιησού. Δεν είναι προβληματικό αυτό; (Ναι.) Ενώ καταδίκαζαν τον Κύριο Ιησού, ταυτόχρονα αντέκρουαν και περιφρονούσαν κάθε πτυχή του περιβάλλοντος της σάρκας την οποία επέλεξε για την ενσάρκωσή Του αυτήν τη φορά ο Θεός. Δεν έχουμε αναλύσει ακόμα πού έγκειται η μοχθηρία των Φαρισαίων· ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας.

Ο Θεός ενσαρκώνεται με τη μορφή ενός συνηθισμένου ανθρώπου, γεγονός που σημαίνει ότι ταπεινώνεται από την ανώτερη εικόνα, ταυτότητα και θέση που έχει πάνω από όλα τα πράγματα, για να γίνει ένας εντελώς συνηθισμένος άνθρωπος. Όταν γίνεται συνηθισμένος άνθρωπος, δεν επιλέγει να γεννηθεί σε μια επιφανή, πλούσια οικογένεια· το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε είναι πολύ συνηθισμένο, ακόμα και φτωχικό. Αν εξετάσουμε αυτό το ζήτημα από την οπτική ενός συνηθισμένου ανθρώπου, κάποιου που έχει συνείδηση, ορθολογισμό και ανθρώπινη φύση, όλα όσα κάνει ο Θεός αξίζουν τον σεβασμό και την αγάπη των ανθρώπων. Πώς θα έπρεπε να τα αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι; (Με σεβασμό.) Ένας συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό θα πρέπει να εξυμνεί την ομορφιά του Θεού για τον λόγο ότι ο Θεός ταπεινώθηκε από μια ανώτερη θέση στη θέση ενός εξαιρετικά συνηθισμένου ανθρώπου· η ταπεινότητα και η απόκρυψη του Θεού είναι τόσο αξιαγάπητες! Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να πετύχουν ούτε οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ούτε οι διάβολοι και ο Σατανάς. Είναι θετικό ή αρνητικό πράγμα; (Είναι θετικό πράγμα.) Τι ακριβώς δείχνει αυτό το θετικό πράγμα, αυτό το φαινόμενο και αυτό το γεγονός; Την ταπεινότητα και την απόκρυψη, την ομορφιά και τη στοργικότητα του Θεού. Άλλο ένα γεγονός είναι ότι ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους· η αγάπη του Θεού είναι αυθεντική, δεν είναι ψεύτικη. Η αγάπη του Θεού δεν είναι κενά λόγια, δεν είναι σλόγκαν ούτε ψευδαίσθηση, αλλά είναι πραγματική και τεκμηριωμένη. Ο ίδιος ο Θεός ενσαρκώνεται, υπομένει τις παρανοήσεις των ανθρώπων και δέχεται από αυτούς εμπαιγμό, συκοφάντηση και βλασφημία. Ταπεινώνεται και γίνεται ένας συνηθισμένος άνθρωπος, χωρίς εξαιρετική εμφάνιση, χωρίς ιδιαίτερα ταλέντα και σίγουρα χωρίς βαθιές γνώσεις ή λογιότητα. Για ποιον σκοπό; Για να προσεγγίσει τους ανθρώπους που έχει επιλέξει και σκοπεύει να σώσει με αυτήν την ταυτότητα και μια ανθρώπινη εμφάνιση που θα είναι πιο προσιτή σε αυτούς. Όλα αυτά που κάνει ο Θεός δεν συνιστούν το τίμημα που πλήρωσε; (Ναι.) Μπορεί κανένας άλλος να το κάνει αυτό; Κανένας δεν μπορεί. Για παράδειγμα, κάποιες γυναίκες που αγαπούν ιδιαίτερα την ομορφιά βάζουν πάντα μακιγιάζ και δεν βγαίνουν έξω χωρίς να βαφτούν. Αν ζητούσες από μια τέτοια γυναίκα να βγει έξω άβαφη ή να εμφανιστεί στο βήμα χωρίς μακιγιάζ, θα μπορούσε να το κάνει; Δεν θα μπορούσε. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν έχει καν ταπεινωθεί· απλώς είναι αδύνατον γι’ αυτή να βγει έξω χωρίς μακιγιάζ, δεν μπορεί να εγκαταλείψει ούτε αυτήν την ελάχιστη ματαιοδοξία, αυτό το ελάχιστο σαρκικό κέρδος. Και τι γίνεται με τον Θεό; Όταν ο Θεός ταπεινώνεται για να γεννηθεί στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα σαν ένας εντελώς συνηθισμένος άνθρωπος, τι εγκαταλείπει; Εγκαταλείπει την αξιοπρέπειά Του. Γιατί μπορεί ο Θεός να εγκαταλείψει την αξιοπρέπειά Του; (Για να αγαπήσει και να σώσει τους ανθρώπους.) Για να αγαπήσει τους ανθρώπους και να τους σώσει, γεγονός που αποκαλύπτει τη διάθεση του Θεού. Πώς, λοιπόν, σχετίζεται αυτό με την απώλεια της αξιοπρέπειας; Πώς πρέπει να γίνει αντιληπτό αυτό το ζήτημα; Κάποιοι λένε: «Ποια αξιοπρέπεια χάνει ο Θεός; Δεν εξακολουθείς να έχεις την ταυτότητα του Θεού ακόμα κι αφού ενσαρκωθείς; Δεν συνεχίζουν να Σε ακολουθούν οι άνθρωποι και ν’ ακούνε το κήρυγμά Σου; Δεν εξακολουθείς να κάνεις το έργο του Θεού; Ποια αξιοπρέπεια χάνεις;» Αυτή η «απώλεια της αξιοπρέπειας» περιλαμβάνει διάφορες πτυχές. Από τη μία πλευρά, ο Θεός τα κάνει όλα αυτά για χάρη των ανθρώπων. Μπορούν, όμως, να το κατανοήσουν αυτό οι άνθρωποι; Ακόμη και εκείνοι που Τον ακολουθούν, δεν μπορούν να το κατανοήσουν. Τι εμπεριέχει αυτή η έλλειψη κατανόησης; Εμπεριέχει παρανόηση, παρερμηνεία και περίεργες ή περιφρονητικές ματιές από κάποιους ανθρώπους. Ο Θεός βρίσκεται στο πνευματικό βασίλειο, ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, και όλη η ανθρωπότητα κείτεται κάτω από τα πόδια Του, αλλά τώρα που ο Θεός έχει ενσαρκωθεί, ζει στο ίδιο περιβάλλον με τους ανθρώπους σαν να είναι ίσοι. Έχει να αντιμετωπίσει τον εμπαιγμό, τη συκοφάντηση, την παρανόηση και τον σαρκασμό των ανθρώπων, καθώς και τις αντιλήψεις, την εχθρικότητα και την κρίση τους· όλα αυτά έχει να αντιμετωπίσει. Ενώ αντιμετωπίζει αυτά τα πράγματα, πιστεύετε ότι έχει καθόλου αξιοπρέπεια; Με βάση την ταυτότητά Του, ο Θεός δεν θα έπρεπε να υπομένει αυτά τα πράγματα, οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να Του φέρονται έτσι και δεν θα έπρεπε να ανέχεται τέτοια πράγματα· αυτά δεν είναι πράγματα που θα έπρεπε ν’ ανέχεται ο Θεός, αλλά εφόσον ενσαρκώθηκε πρέπει να τ’ αποδεχθεί και να τ’ ανεχθεί όλα αυτά, χωρίς καμία εξαίρεση. Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα μπορεί να λέει πολλά πράγματα που ακούγονται ευχάριστα στον Θεό στους ουρανούς, αλλά δεν έχει σε καμία εκτίμηση τον ενσαρκωμένο Θεό. Οι άνθρωποι σκέφτονται: «Εσύ είσαι ο ενσαρκωμένος θεός; Εσύ είσαι τόσο συνηθισμένος και κανονικός, χωρίς τίποτε το εξαιρετικό· φαίνεται ότι δεν μπορείς να μου κάνεις τίποτα!» Τολμούν να πουν οτιδήποτε! Όταν παίζεται το κέρδος ή η φήμη τους, τολμούν να ξεστομίσουν οποιαδήποτε κρίση ή επίκριση. Επομένως, όταν ενσαρκώνεται ο Θεός, παρόλο που έχει αυτήν τη θέση και απολαμβάνει αυτήν την ταυτότητα, εφόσον αλληλεπιδρά με τους ανθρώπους και ζει μαζί με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, πρέπει ταυτόχρονα να υπομείνει στην πράξη κάθε είδους ταπείνωση ως αποτέλεσμα της ταυτότητάς Του. Χάνει όλη την αξιοπρέπειά Του· αυτό είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να υπομείνει ο Θεός, να αντιμετωπίσει όλη τη σύγχυση, την παρανόηση, την αμφιβολία, τη δοκιμασία, την επανάσταση, την κρίση, τη διπροσωπία κ.λπ. που εμφανίζει απέναντί Του η ανθρωπότητα. Πρέπει να τα υπομείνει όλα αυτά· έτσι χάνει την αξιοπρέπειά Του. Τι άλλο; Ουσιαστικά, δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στη ενσάρκωση και στο Πνεύμα. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Ουσιαστικά, δεν υπάρχει καμία διαφορά, αλλά υπάρχει μία πτυχή: Η σάρκα δεν μπορεί ποτέ ν’ αντικαταστήσει το Πνεύμα. Με άλλα λόγια, η σάρκα είναι περιορισμένη σε σχέση με τις πολλές λειτουργίες του Πνεύματος. Για παράδειγμα, το Πνεύμα μπορεί να ταξιδεύει στον χώρο, δεν επηρεάζεται από τον χρόνο, το κλίμα ή τα διαφορετικά περιβάλλοντα, και είναι πανταχού παρόν, ενώ η σάρκα υπόκειται σε αυτούς τους περιορισμούς. Ποια είναι η απώλεια για την αξιοπρέπεια του Θεού; Ποια είναι η δυσκολία σε αυτό το ζήτημα; Ο ίδιος ο Θεός έχει αυτήν την ικανότητα, αλλά επειδή περιορίζεται από τη σάρκα, κατά την περίοδο του έργου Του, πρέπει να στηρίξει το έργο της σάρκας ευσυνείδητα, σιωπηλά και υπάκουα, έως ότου ολοκληρωθεί αυτό το έργο. Κατά το διάστημα που ο εργάζεται ο Θεός με σάρκα και οστά, αυτό που μπορούν να δουν και να κατανοήσουν οι άνθρωποι από τον Θεό με βάση τις αντιλήψεις τους είναι αυτή η σάρκα που μπορούν να δουν με τα μάτια τους. Με βάση, λοιπόν, τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους, δεν υπόκεινται το μεγαλείο, η παντοδυναμία, η σοφία ή ακόμη και η εξουσία του Θεού σε κάποιους περιορισμούς; (Ναι.) Σε μεγάλο βαθμό, αυτά τα πράγματα υπόκεινται σε κάποιους περιορισμούς. Τι προκαλεί αυτούς τους περιορισμούς; (Το γεγονός ότι είναι ενσαρκωμένος.) Αυτοί οι περιορισμοί προκαλούνται από το γεγονός ότι είναι ενσαρκωμένος. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ενσάρκωση του Θεού προκαλεί πρόβλημα στον ίδιο τον Θεό. Ασφαλώς, η λέξη «πρόβλημα» είναι κάπως ανακριβής όπως χρησιμοποιείται εδώ, αλλά είναι κατάλληλη· μόνο έτσι μπορεί να ειπωθεί. Έχει αυτό το πρόβλημα κάποια επίδραση στο πώς κατανοούν οι άνθρωποι τον Θεό και στο πώς συσχετίζονται και αλληλεπιδρούν πραγματικά με τον Θεό προκειμένου να Τον αγαπήσουν και να υποταχθούν σε Αυτόν; (Ναι.) Έχει κάποια επίδραση. Εφόσον ένας άνθρωπος έχει δει τον Θεό με σάρκα και οστά, έχει αλληλεπιδράσει μαζί Του και Τον έχει ακούσει να μιλάει, είναι πιθανό σε όλη του τη ζωή η εικόνα, η σοφία, η ουσία και η διάθεση του Θεού να παραμείνουν για πάντα αυτό που αναγνωρίζει, που βλέπει και που κατανοεί σε αυτήν τη σάρκα. Αυτό είναι άδικο για τον Θεό. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Είναι άδικο για τον Θεό. Γιατί, λοιπόν, ο Θεός εξακολουθεί να το κάνει αυτό; Ο Θεός επιλέγει αυτό το μονοπάτι, επειδή μόνο μέσω της ενσάρκωσής Του μπορεί να πετύχει τα καλύτερα αποτελέσματα για τον εξαγνισμό και τη σωτηρία των ανθρώπων. Ο Θεός ενσαρκώνεται και ζει αυτοπροσώπως ανάμεσα στους ανθρώπους, τους επιτρέπει να ακούνε τα λόγια Του, να βλέπουν την κάθε Του κίνηση, τη διάθεσή Του, ακόμη και την προσωπικότητά Του, τις χαρές και τις λύπες Του. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια αυτήν τη διάθεση και αυτές τις χαρές και τις λύπες, μπορεί να αναπτύξουν αντιλήψεις που επηρεάζουν το πώς κατανοούν την ουσία του Θεού και περιορίζουν την κατανόησή τους. Παρόλα αυτά, ο Θεός προτιμά να Τον παρανοήσουν οι άνθρωποι και επιλέγει τη μέθοδο με την οποία θα πετύχει τα καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά τη σωτηρία των ανθρώπων. Επομένως, από αυτήν την οπτική, για να κατανοήσουν οι άνθρωποι το αυθεντικό πρόσωπο του Θεού και την πραγματική Του ταυτότητα, θέση και ουσία, έχει θυσιάσει την αξιοπρέπειά Του. Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί αυτό; Αυτό ισχύει από αυτήν την οπτική. Συλλογιστείτε το προσεκτικά: Όπως το κατανοούν οι άνθρωποι, είναι από οποιαδήποτε άποψη το τίμημα που πλήρωσε και αυτό που έκανε ο Θεός αντίστοιχο με ό,τι αναφέρουν αυτές οι θεωρίες και τα σλόγκαν των Φαρισαίων και των αντίχριστων; Δεν είναι. Για παράδειγμα, όταν οι Φαρισαίοι είπαν: «Ο θεός είναι αξιοσέβαστος», πώς κατανοούσαν αυτήν την ιδιότητα; Στα δικά τους μάτια, πώς θα φαινόταν ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος; Απλώς και μόνο από το γεγονός ότι είναι ανώτερος. Δεν αποτελεί δόγμα ότι «ο θεός είναι αξιοσέβαστος, ο θεός είναι πολύ αξιοσέβαστος»; (Ναι.) Και τι πιστεύουν ότι σημαίνει πως είναι αξιοσέβαστος ο Θεός; Σημαίνει ότι αν ο Θεός ερχόταν στον κόσμο, θα είχε εξέχουσα θέση, κορυφαίες γνώσεις και ταλέντα, ασύγκριτες ικανότητες, πρώτης τάξεως ευγλωττία και εξαιρετική εμφάνιση. Πού στηρίζουν την πίστη τους ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος; Σε αυτό που μπορούν να δουν. Μια τέτοια αξιοσέβαστη εικόνα δεν είναι χαρακτηριστικό του Σατανά; (Ναι.) Ο Θεός δεν το κάνει αυτό! Δες τι είδους ανθρώπους διάλεξε ο Θεός ως εκλεκτό λαό Του και τι είδους άνθρωποι αποτελούν τις εξέχουσες ελίτ στον κόσμο του Σατανά. Κάνοντας αυτήν τη σύγκριση, θα ξέρεις τι είδους ανθρώπους σώζει ο Θεός και ποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σωθούν. Όσοι είναι ιδιαίτερα αλαζόνες, αυτάρεσκοι, χαρισματικοί και ταλαντούχοι έχουν τις λιγότερες πιθανότητες ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Τα λόγια τους χαρακτηρίζονται από πολλές γνώσεις και εξαιρετική ευγλωττία, με αποτέλεσμα να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν οι άλλοι, αλλά η ζωτική τους αδυναμία είναι ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια, την αποστρέφονται και τη μισούν, και αυτό καθορίζει ότι θ’ ακολουθήσουν το μονοπάτι της καταστροφής. Από την άλλη πλευρά, κανένας από τον εκλεκτό λαό του Θεού δεν έχει ιδιαίτερα χαρίσματα ή ταλέντα, αλλά όλοι μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, να υποταχθούν στον Θεό, να εγκαταλείψουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση τους για ν’ ακολουθήσουν τον Θεό, και είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους. Αυτούς τους ανθρώπους σώζει ο Θεός. Ποιους λατρεύουν οι άπιστοι; Όλοι τους λατρεύουν τους διανοούμενους υψηλού επιπέδου και τους ανθρώπους από οικογένεια με εξέχουσα θέση. Εμείς δεν έχουμε χαρίσματα, ειδικές γνώσεις και οικογένεια με εξέχουσα θέση, τίποτα απ’ αυτά· είμαστε το ίδιο. Τι πιστεύετε γι’ αυτό; Ο Θεός δεν κάνει τέτοια πράγματα· είναι τόσο απλό; Γιατί δεν το ρύθμισε έτσι ο Θεός; Γιατί αυτό εμπεριέχει την πρόθεσή Του. Είναι πάρα πολύ απλό για τον Θεό να ρυθμίσει σε ποια οικογένεια γεννιέται ένας άνθρωπος και τι γνώσεις μπορεί ν’ αποκτήσει. Μπορεί να ενεργήσει έτσι ο Θεός; (Ναι.) Πράγματι μπορεί! Γιατί, λοιπόν, δεν το ρύθμισε έτσι ο Θεός ώστε να γεννηθούμε σε πλούσιες, εξέχουσες οικογένειες; Αυτή είναι η ομορφιά του Θεού, αυτή είναι η αποκάλυψη της ουσίας Του, και μόνο όσοι κατανοούν την αλήθεια μπορούν να διακρίνουν αυτό το ζήτημα. Από τη στιγμή που ενσαρκώθηκε ο Θεός, όσο μεγάλες κι αν είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων, όσο μεγάλες δυσκολίες κι αν συναντά στο έργο Του, όσο μεγάλα εμπόδια κι αν αντιμετωπίζει, όσο εμπαιγμό και συκοφάντηση κι αν δέχεται και όση από την αξιοπρέπειά Του κι αν χάσει αφού ενσαρκώθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο, Τον νοιάζει; Δεν Τον νοιάζει. Τι Τον νοιάζει, λοιπόν; Αν μπορείτε να κατανοήσετε αυτό το σημείο, τότε ξέρετε πραγματικά ότι ο Θεός είναι αξιαγάπητος. Τι Τον νοιάζει τον Θεό; Ποια επίπονη πρόθεση έχει ο Θεός για να πληρώνει αυτό το τίμημα και να καταβάλλει τόσο μεγάλη προσπάθεια; Για ποιον ακριβώς το έκανε; (Για να μπορέσουν να κατανοήσουν καλύτερα τον Θεό οι άνθρωποι που επέλεξε Εκείνος, να έχουν καλύτερη επαφή μαζί Του μέσω της ενσάρκωσής Του και έπειτα να κατανοήσουν πραγματικά τον Θεό.) Να κατανοήσουν τον Θεό· συνεχίζει, λοιπόν, αυτό να ωφελεί τον Θεό; Πλήρωσε ο Θεός τόσο μεγάλο τίμημα γι’ αυτόν τον έναν και μοναδικό σκοπό; Ναι ή όχι; Εργάστηκε ο Θεός με κόπο για 6.000 χρόνια απλώς και μόνο για να κάνει τους ανθρώπους να Τον κατανοήσουν; Πείτε Μου, αφότου ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, αφότου οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τον Θεό και ακολούθησαν τον Σατανά, και κάθε ανθρώπινο ον άρχισε να ζει τη ζωή του σαν ζωντανός δαίμονας, ποιος είναι πιο ικανοποιημένος; (Ο Σατανάς.) Ποιος είναι το θύμα; (Οι άνθρωποι.) Τότε, ποιος θλίβεται περισσότερο; (Ο Θεός.) Θλίβεστε εσείς περισσότερο; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να διακρίνει αυτά τα πράγματα. Κανείς δεν ξέρει από μόνος του αυτά τα πράγματα: Όλοι αποδέχονται αυτό που καταλήγουν να γίνουν στη ζωή τους. Όταν τους ζητάς να κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να έχει κάποιο όφελος. Επιμένουν να ζουν με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και επαναστατούσαν ανέκαθεν ενάντια στον Θεό. Στην πραγματικότητα, ο πιο λυπημένος και συντετριμμένος είναι ο Θεός. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα· πιστεύετε ότι νοιάζεται ο Θεός για την άμεση κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης ή για το κατά πόσο είναι καλή ή κακή η ζωή των ανθρώπων; (Ναι, νοιάζεται.) Ο Θεός είναι Εκείνος που νοιάζεται περισσότερο, και ίσως οι άνθρωποι να μην το αισθάνονται και να μην το κατανοούν στην πραγματικότητα από μόνοι τους. Ζώντας σε αυτόν τον κόσμο, η ανθρωπότητα είναι ακόμα και σήμερα όπως ήταν πριν από εκατό χρόνια· οι άνθρωποι πολλαπλασιάζονται από γενιά σε γενιά, και ζώντας έτσι από γενιά σε γενιά, κάποιοι τα καταφέρνουν καλά και κάποιοι όχι· η ζωή είναι γεμάτη ανηφόρες και κατηφόρες. Άνθρωποι έρχονται από γενιά σε γενιά, φοράνε διαφορετικά ρούχα, τρώνε το ίδιο φαγητό, αλλά η κοινωνική δομή και τα κοινωνικά συστήματα αλλάζουν σιγά σιγά· οι άνθρωποι φτάνουν εν αγνοία τους στο παρόν. Έχουν επίγνωση; Δεν έχουν επίγνωση. Ποιος έχει τη μεγαλύτερη επίγνωση; (Ο Θεός.) Ο Θεός είναι Εκείνος που νοιάζεται περισσότερο γι’ αυτό το ζήτημα. Ένα από τα πράγματα που δεν ξεχνάει ο Θεός είναι πώς ζουν οι άνθρωποι που δημιούργησε, ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση στη ζωή των ανθρώπων, αν ζουν καλά, τι τρώνε και τι φοράνε, πώς θα είναι το μέλλον τους και τι σκέφτονται κάθε μέρα μέσα τους. Αν οι άνθρωποι σκέφτονται καθημερινά μόνο το κακό, μόνο πώς ν’ αλλάξουν και να πάνε κόντρα στους νόμους της φύσης, πώς να πολεμήσουν τους Ουρανούς, πώς ν’ ακολουθήσουν τις μοχθηρές κοσμικές τάσεις, νιώθει καλά ο Θεός όταν το βλέπει αυτό; (Όχι.) Δεν νιώθει, λοιπόν, καλά ο Θεός, και αυτό είναι όλο; Δεν πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό; (Ναι, πρέπει.) Πρέπει να βρει έναν τρόπο για να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να ζουν καλά, να κατανοήσουν τις αρχές με τις οποίες πρέπει να συμπεριφέρονται, να μάθουν να λατρεύουν τον Θεό, να υποταχθούν σε όλους τους νόμους της φύσης, στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, έτσι ώστε να μπορέσουν να ζήσουν με ανθρώπινη ομοιότητα. Τότε, ο Θεός θ’ ανακουφιστεί. Ακόμη κι αν ο Θεός εγκαταλείψει αυτούς τους ανθρώπους, μπορούν να εξακολουθούν να ζουν κανονικά σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, χωρίς να υποφέρουν από τον Σατανά· αυτή είναι η πρόθεση του Θεού. Όταν ο Σατανάς βλέπει ότι οι άνθρωποι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα, ντροπιάζεται και αποτυγχάνει ολοσχερώς, οπότε εγκαταλείπει εντελώς αυτούς τους ανθρώπους και δεν τους ξαναδίνει ποτέ σημασία. Για ποιον νοιάζεται, λοιπόν, ο Σατανάς; Νοιάζεται μόνο για εκείνους που πιστεύουν στον Θεό αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια, εκείνους που δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και δεν προσεύχονται σ’ Αυτόν, εκείνους που κάνουν το καθήκον τους με μισή καρδιά και εκείνους που θέλουν μόνο να βρουν κάποιον να παντρευτούν και να ξεκινήσουν οικογένεια και καριέρα. Θέλει να δελεάσει αυτούς τους ανθρώπους, να τους παραπλανήσει για ν’ απομακρυνθούν από τον Θεό, να μην κάνουν το καθήκον τους και να προδώσουν τον Θεό, έως ότου Εκείνος τους αποκλείσει· τότε ο Σατανάς είναι πολύ ικανοποιημένος. Όσο λιγότερο επιδιώκεις την αλήθεια, τόσο περισσότερο ικανοποιείται· όσο περισσότερο επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση και όσο πιο επιπόλαια κάνεις το καθήκον σου, τόσο περισσότερο ικανοποιείται. Αν απομακρυνθείς από τον Θεό και Τον προδώσεις, ικανοποιείται ακόμα πιο πολύ. Αυτή δεν είναι η νοοτροπία του Σατανά; Αυτή δεν είναι η νοοτροπία των αντίχριστων; Όλοι όσοι ανήκουν στο σινάφι του Σατανά έχουν αυτήν τη νοοτροπία. Θέλουν να δελεάσουν όποιον βλέπουν ότι δεν πιστεύει ειλικρινά στον Θεό, όποιον δίνει σημασία στην απόκτηση γνώσεων και στην επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και όποιον δεν φροντίζει την εργασία που του αρμόζει όταν κάνει το καθήκον του. Όταν συναντούν τέτοιους ανθρώπους, μοιράζονται μαζί τους μια κοινή γλώσσα, έχουν πολλά να πουν όταν είναι μαζί, και λένε ελεύθερα τη γνώμη τους, χωρίς αναστολές. Πώς νιώθει ο Θεός όταν βλέπει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Αγχώνεται! Επομένως, για ποιον λόγο έχει πληρώσει ο Θεός όλο αυτό το τίμημα; Επειδή ενδιαφέρεται, νοιάζεται και ανησυχεί για την ανθρωπότητα. Ο Θεός κουβαλάει στην καρδιά Του αυτό το ενδιαφέρον, την έγνοια και την ανησυχία για τους ανθρώπους, και επειδή έχει μια τέτοια στάση απέναντι στους ανθρώπους, παράγεται το έργο Του βήμα-βήμα. Δεν έχει σημασία αν στα μάτια των ανθρώπων ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, αγαπά πραγματικά τους ανθρώπους, είναι αφοσιωμένος, ή είναι μέγας· ο Θεός πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο όλο αυτό το κόστος και ότι μπορεί ν’ ανταμειφθεί. Ποια θα είναι αυτή η ανταμοιβή; Η ανταμοιβή θα είναι να μην ξανασυμβούν τα πράγματα που Τον ανησυχούν μέσα Του, και οι άνθρωποι για τους οποίους νοιάζεται μέσα από την καρδιά Του να μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με τις προθέσεις Του, την οδό και την κατεύθυνση που τους έχει διδάξει και στις οποίες τους έχει καθοδηγήσει, και ο Σατανάς να μη διαφθείρει πλέον αυτούς τους ανθρώπους· να πάψουν πια να υποφέρουν. Τότε ο Θεός θα πάψει ν’ ανησυχεί και θ’ ανακουφιστεί. Άρα, όποιο κι αν είναι το κύριο κίνητρο Του, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι το σχέδιό Του, δεν είναι θετικά όλα όσα έχει κάνει ο Θεός; (Ναι, είναι.) Είναι όλα θετικά πράγματα. Είτε ο τρόπος που εργάζεται ο Θεός περνά απαρατήρητος στους ανθρώπους και αξίζει ν’ αναφερθεί είτε όχι, και όποια κριτική κι αν ασκούν οι άνθρωποι στον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός για να τους κρίνει και να τους σώσει, δεν αξίζει να εξυμνηθεί ο Θεός με βάση όλα όσα έχει κάνει και όλο το τίμημα που μπορεί να πληρώσει; (Ναι, αξίζει.) Είναι, λοιπόν, μεγάλος ή μικρός ο Θεός; (Είναι μεγάλος.) Πολύ μεγάλος! Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πληρώσει τέτοιο τίμημα. Κάποιοι λένε: «Δεν υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων μεγαλύτερη αγάπη από τη μητρική αγάπη». Είναι η μητρική αγάπη τόσο μεγάλη όσο αυτή; Γενικά, όταν τα παιδιά ζουν πλέον τη ζωή τους ανεξάρτητα, οι μητέρες τους παύουν να τα παραχαϊδεύουν αν μπορούν να τα φέρουν μόνα τους βόλτα. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να παραχαϊδέψουν τα παιδιά τους ακόμα κι αν το θέλουν. Πώς, λοιπόν, φέρεται ο Θεός σε αυτήν την ανθρωπότητα; Για πόσες χιλιάδες χρόνια την έχει υπομείνει; Ο Θεός την έχει υπομείνει για έξι χιλιάδες χρόνια και δεν έχει πάψει να το κάνει έως σήμερα. Μόνο και μόνο για αυτήν την ελάχιστη ανησυχία και το ενδιαφέρον, ο Θεός πλήρωσε τόσο μεγάλο τίμημα. Πώς φαίνεται ένα τόσο τεράστιο τίμημα στα μάτια των Φαρισαίων και αυτών των αντίχριστων; Το καταδικάζουν, το κατακρίνουν ή ακόμα και το βλασφημούν. Από αυτήν την άποψη, δεν έχουν μοχθηρή φύση αυτοί οι αντίχριστοι; (Ναι, έχουν.) Ο Θεός έχει κάνει τέτοια αξιέπαινα πράγματα, και η ουσία Του, αυτό που έχει και αυτό που είναι Αυτός αξίζουν με το παραπάνω τον έπαινο των ανθρώπων. Όχι μόνο δεν Τον εξυμνούν, αλλά χρησιμοποιούν και διάφορες δικαιολογίες και θεωρίες για να Τον καταδικάσουν και να Τον κρίνουν, και μάλιστα αρνούνται ακόμα και να παραδεχθούν ότι είναι ο Χριστός. Δεν είναι μισητοί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι, είναι.) Δεν είναι μοχθηροί; Κρίνοντας από τη μοχθηρή συμπεριφορά τους, δεν λατρεύουν τις γνώσεις και τη μόρφωση; Δεν λατρεύουν τη δύναμη και τη θέση; (Ναι.) Όσο πιο πολλά είναι τα θετικά πράγματα, όσο πιο αξιέπαινα, αξιομνημόνευτα από τους ανθρώπους είναι και αξίζει να διαδοθούν στην ανθρωπότητα, τόσο περισσότερο θα τα καταδικάζουν οι αντίχριστοι. Αυτή είναι μία αποκάλυψη της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων. Πρέπει ν’ αναφερθεί ότι ο βαθμός της μοχθηρίας των αντίχριστων ξεπερνά τη μοχθηρία των περισσότερων ανθρώπων που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις.

Ας συνεχίσουμε με μια συζήτηση για τον Παύλο. Σε τι είδους οικογένεια γεννήθηκε ο Παύλος; Γεννήθηκε σε μια καλλιεργημένη, μια μορφωμένη οικογένεια. Γεννήθηκε σε μια τέτοια οικογένεια, και το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε θεωρούνταν καλό. Έλαβε υψηλή μόρφωση. Με τα σημερινά δεδομένα, μπορεί να ήταν ένας από εκείνους που μελετούν θεολογία ή πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο. Είχε, λοιπόν, περισσότερες γνώσεις και υψηλότερη μόρφωση σε σύγκριση με τους περισσότερους ανθρώπους; (Ναι.) Κρίνοντας από τις γνώσεις και τη μόρφωση του Παύλου, δεν θα ήταν εύκολο γι’ αυτόν ν’ αναγνωρίσει ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός; (Ναι, θα ήταν.) Πολύ εύκολο. Γιατί, όμως, δεν αναγνώριζε ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός; (Λάτρευε τη γνώση και πίστευε ότι ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν τόσο μορφωμένος όσο εκείνος, οπότε δεν Τον αναγνώριζε.) Είναι πολύ απλουστευμένη αυτή η τοποθέτηση. Αν ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν τόσο μορφωμένος όσο εκείνος, δεν θα μπορούσε να Τον αναγνωρίσει. Αν ο Κύριος Ιησούς ήταν πραγματικά μορφωμένος, ίσως να μπορούσε να Τον αναγνωρίσει. Αυτό είναι μερική αναγωγή. Τώρα, λέμε μόνο ότι οι αντίχριστοι λατρεύουν τις γνώσεις· δηλαδή, όταν ακούνε τους άλλους και αντιμετωπίζουν ανθρώπους και ζητήματα, έχουν μια οπτική που δείχνει ότι λατρεύουν τις γνώσεις και τη μόρφωση. Για παράδειγμα, αν τα λόγια σου είναι πολύ λογικά, υψηλού επιπέδου, έξυπνα, ακατάληπτα και αφηρημένα, αυτό ακριβώς είναι που τους αρέσει. Αφηρημένα και σύμφωνα με τη συλλογιστική, τη φιλοσοφία, και με κάποιες γνώσεις· αυτό ακριβώς θέλουν. Ο Κύριος Ιησούς είναι η ενσάρκωση του Θεού και όλα όσα λέει είναι τα λόγια και οι αλήθειες του Θεού. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι με γνώσεις και μόρφωση εξετάζουν αυτά τα λόγια και αυτές τις αλήθειες, πώς τα αξιολογούν; «Αυτά που λες είναι πολύ λαϊκά και επιφανειακά. Είναι όλα ασήμαντα σε σχέση με την πίστη στον θεό. Δεν είναι ούτε βαθυστόχαστα ούτε ασύλληπτα. Δεν κρύβουν κάποιο μυστήριο. Κι ωστόσο, υποστηρίζεις ότι είναι η αλήθεια. Τι το ανώτερο έχει η αλήθεια; Μπορώ κι εγώ να πω αυτά τα πράγματα!» Δεν το πιστεύουν αυτό οι αντίχριστοι; (Ναι.) Έτσι το ζυγίζουν, και σκέφτονται: «Κάτσε να δω αν αυτά που λες είναι τελικά ανώτερα ή κατώτερα από τις δικές μου γνώσεις». Μόλις τ’ ακούσουν, τα αμφισβητούν, λέγοντας: «Ακούγεσαι σαν μαθητής του δημοτικού. Εγώ είμαι φοιτητής ανώτερης σχολής, οπότε δεν είσαι τόσο καλός όσο εγώ!» Έπειτα, επικρίνουν τα λόγια του Θεού, και λένε: «Φαίνεται ότι δεν ξέρεις γραμματική και μερικές φορές, όταν μιλάς, δεν χρησιμοποιείς τις κατάλληλες λέξεις. Δεν μοιάζεις με τον θεό». Εξετάζουν την εμφάνισή Του για να διαπιστώσουν αν είναι ή δεν είναι ο Θεός· δεν ακούνε το περιεχόμενο των λόγων Του, δεν ακούνε κατά πόσο αυτό που εκφράζει είναι η αλήθεια ή κατά πόσο τα λόγια προέρχονται από τον Θεό. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση; (Ναι.) Επομένως, οι αντίχριστοι έχουν και άλλο ένα χαρακτηριστικό: Δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Επειδή εκτιμούν τις γνώσεις και τη μόρφωση, δεν κατανοούν την αλήθεια. Ποτέ δεν θα μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια. Είναι η μοίρα τους να είναι άνθρωποι χωρίς πνευματική κατανόηση. Χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους για να ζυγίσουν κάθε φράση που λέει ο Θεός. Μπορούν, άραγε, να κατανοήσουν την αλήθεια; Μπορούν να ξέρουν ότι αυτή είναι η αλήθεια; Μπορούν στο τέλος να καταλήξουν σ’ ένα συμπέρασμα και να πουν ότι όλα αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός είναι η αλήθεια; Μπορούν, άραγε, να το αναγνωρίσουν αυτό; Δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό. Πώς, λοιπόν, φαίνεται στα μάτια τους ο ενσαρκωμένος Θεός; Σκέφτονται: «Από όποια πλευρά κι αν το δω, είναι ένα ανθρώπινο ον. Από όποια πλευρά κι αν το δω, δεν διακρίνω τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του θεού. Όσο κι αν ακούσω, δεν μπορώ να καταλάβω ποια από τα λόγια του συμβαδίζουν με την αλήθεια και ποια είναι η αλήθεια». Επομένως, βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Αν έχεις κάτι καινούργιο και φρέσκο και μπορώ ν’ αποκτήσω κάποια θεωρία και ν’ αποκομίσω κάποιο κεφάλαιο από εσένα, τότε θα σε ακολουθήσω προς το παρόν και θα δω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα». Μπορούν, όμως, ν’ αποδεχθούν τον Κύριο Ιησού από τα βάθη της καρδιάς τους; (Όχι, δεν μπορούν.) Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να Τον αποδεχθούν. Γιατί δεν Τον αποδέχονται; Ποια είναι η αιτία; Είναι ότι τους αρέσουν πάρα πολύ οι γνώσεις. Η προτίμησή τους και οι γνώσεις που έχουν αποκτήσει και με τις οποίες έχουν εφοδιαστεί τυφλώνουν τα μάτια και το μυαλό τους και δεν τους αφήνουν να δουν όλα όσα έχει κάνει ο Θεός. Ακόμη και αν όσα λέει ο Θεός είναι εμφανώς η αλήθεια, ακόμη και αν το έργο που κάνει ο Θεός εκφράζει ξεκάθαρα την ταυτότητα και την ουσία Του, εκείνοι δεν μπορούν να το δουν. Γιατί δεν μπορούν να το δουν; Επειδή λόγω των γνώσεων και της μόρφωσής τους ξεχειλίζουν από αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και ετυμηγορίες για τον Θεό. Στο τέλος, όσο κι αν ακούνε τα κηρύγματα ή όσο κι αν έρχονται σ’ επαφή με τον Θεό, δεν μπορούν να κατανοήσουν τι λέει ο Θεός, πόσο μάλλον ν’ αποδεχθούν ότι αυτό που έχει πει αυτός ο άνθρωπος μπορεί ν’ αλλάξει τους ανθρώπους ή ότι είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Αυτό είναι κάτι που δεν θα μπορέσουν ποτέ ν’ αποδεχθούν. Δεν θα μπορέσουν ποτέ να το αποδεχθούν, και έτσι δεν πρόκειται να σωθούν, ακριβώς όπως ο Παύλος. Μήπως ομολόγησε ο Παύλος ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός; Δεν το παραδέχθηκε ούτε στο τέλος. Ορισμένοι λένε: «Δεν επικαλέστηκε τον Κύριο, όταν πατάχθηκε στον δρόμο προς τη Δαμασκό; Δεν μπορεί να μην το ομολόγησε. Πώς μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι δεν το ομολόγησε;» Ένα γεγονός αποδεικνύει ότι ο Παύλος δεν αναγνώρισε ποτέ τον Κύριο Ιησού Χριστό ως Σωτήρα του. Το γεγονός ότι, ακόμα κι αφού πατάχθηκε, εξακολουθούσε να επιδιώκει να γίνει Χριστός. Μπορεί κάποιος έτσι απλά να γίνει Χριστός; Ο Χριστός είναι ο Θεός που ενσαρκώθηκε. Είναι ο Θεός και κανείς δεν μπορεί να γίνει Εκείνος απλώς και μόνο επειδή το θέλει. Ποιος δεν θα ήθελε να γίνει Χριστός; Είναι, όμως, αυτό κάτι που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι; Δεν έχει σημασία αν οι άνθρωποι το θέλουν. Μέχρι κι ο Παύλος ήθελε να γίνει Χριστός. Με βάση αυτό που επιδίωκε ο Παύλος, θα ήταν δυνατόν να αναγνωρίσει ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός και ο Κύριος; (Όχι.) Ποια θεωρούσε, λοιπόν, ότι είναι η ταυτότητα και η θέση του Κύριου Ιησού; Θεωρούσε ότι είναι ο Υιός του Θεού. Τι σημαίνει «Υιός του Θεού»; Σημαίνει το εξής: «Δεν είσαι ο θεός, είσαι υιός του θεού, άρα είσαι κατώτερος από τον θεό και είσαι ίδιος μ’ εμάς· εμείς είμαστε οι υιοί του θεού, και είσαι κι εσύ υιός του θεού· απλώς ο θεός σού έχει δώσει διαφορετική ανάθεση και έχεις κάνει διαφορετικό έργο. Αν ο θεός είχε αναθέσει σ’ εμένα αυτό το έργο, θα μπορούσα να το κάνω και να το επωμισθώ εξίσου καλά». Δεν δείχνει αυτό ότι ο Παύλος δεν παραδεχόταν πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός; (Ναι.) Πίστευε ότι ο θεός της δικής του πίστης ήταν στους ουρανούς, ότι αυτός ο Χριστός δεν ήταν ο θεός και ότι η ταυτότητα και η θέση του θεού δεν είχαν καμία σχέση με αυτόν τον Χριστό. Πώς ανέπτυξε αυτήν την κατανόηση και αυτήν τη στάση απέναντι στον Κύριο Ιησού; Προέκυψαν από τις γνώσεις και τις φαντασιοκοπίες του. Πώς κατέληξε σε αυτές; Σε ποια φράση τις είδε; Μήπως είπε ο Κύριος Ιησούς: «Ο Πατέρας Μου είναι έτσι ή αλλιώς» και «Κάνω αυτό ή εκείνο που Μου ζήτησε ο Πατέρας Μου στους ουρανούς» και εκείνος το άκουσε αυτό και σκέφτηκε: «Αναφέρεις κι εσύ τον θεό ως θεό; Αναφέρεις κι εσύ τον θεό στους ουρανούς ως πατέρα; Άρα, είσαι υιός του θεού»; Δεν είναι αυτό μια φαντασιοκοπία του ανθρώπινου μυαλού; Αυτό είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι μορφωμένοι άνθρωποι: «Αν αποκαλείς τον θεό στους ουρανούς ‘‘πατέρα’’, και τον αποκαλούμε κι εμείς ‘‘πατέρα’’, τότε είμαστε αδελφοί. Εσύ είσαι ο πρωτότοκος υιός, εμείς είμαστε οι δευτερότοκοι υιοί, και ο θεός στους ουρανούς είναι ο κοινός μας θεός. Άρα, δεν είσαι ο θεός, και είμαστε όλοι ισότιμοι. Οπότε, δεν αποφασίζει τελικά ο κύριος Ιησούς χριστός ποιος ανταμείβεται, ποιος τιμωρείται και ποια θα είναι η έκβασή του· δεν το αποφασίζει ο κύριος Ιησούς χριστός, αλλά ο θεός στους ουρανούς». Ο Παύλος κατέληξε σε όλα αυτά τα συμπεράσματα και αυτές τις παράλογες απόψεις χρησιμοποιώντας το μυαλό του για να τα κρίνει και να τα αναλύσει, αφού μελέτησε θεολογία και απέκτησε γνώσεις. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα.

Ο Παύλος θεωρούσε τις γνώσεις σανίδα σωτηρίας, πίστευε ότι ήταν το κεφάλαιό του, και ακόμη περισσότερο ότι ήταν ο στόχος της επιδίωξής του. Αν ο Παύλος δεν λάτρευε τις γνώσεις, αλλά μπορούσε ν’ αφήσει κατά μέρος τις γνώσεις που είχε αποκτήσει στο παρελθόν, να δει τον Κύριο Ιησού ως τον Κύριο, τον Ένα που μπορεί ν’ ακολουθήσει, τον Ένα που μπορεί να εκφράσει την αλήθεια, και να θεωρήσει τα λόγια του Κύριου Ιησού ως την αλήθεια που έπρεπε να υπακούει και να κάνει πράξη, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Ο Πέτρος μπόρεσε ν’ απαρνηθεί τον Κύριο τρεις φορές, από τη μία πλευρά επειδή φοβόταν και από την άλλη επειδή είδε ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος που συνελήφθη και υπέφερε. Ήταν αδύναμος μέσα του· αυτό δεν ήταν μοιραίο ελάττωμα. Ούτε ήταν μοιραίο ελάττωμα ότι μπόρεσε για μια στιγμή να Τον απαρνηθεί. Αυτό δεν είναι το αποδεικτικό στοιχείο που μπορεί τελικά να καθορίσει την έκβαση ενός ανθρώπου. Τι είναι αυτό που καθορίζει τελικά την έκβαση των ανθρώπων; Το κατά πόσο αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ως λόγια του Θεού, κατά πόσο μπορούν ν’ αποδεχθούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, να υπακούσουν σ’ αυτά και να τα κάνουν πράξη. Ο Παύλος και ο Πέτρος είναι δύο εντελώς διαφορετικά παραδείγματα. Ο Πέτρος υπήρξε αδύναμος μία φορά, απαρνήθηκε και αμφισβήτησε τον Κύριο μία φορά, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι οδηγήθηκε στην τελείωση. Ο Παύλος εργάστηκε για τον Κύριο και υπέφερε για πολλά χρόνια. Θα ήταν λογικό να είχε λάβει έναν στέφανο. Γιατί, όμως, κατέληξε να τιμωρηθεί από τον Θεό; Γιατί η δική του έκβαση ήταν διαφορετική από του Πέτρου; Αυτό εξαρτάται από τη φύση-ουσία ενός ανθρώπου και από το μονοπάτι που επιδιώκει. Ποια ήταν η φύση-ουσία του Παύλου; Εμπεριείχε, τουλάχιστον, ένα στοιχείο μοχθηρίας. Επιδίωκε με μανία τις γνώσεις και τη θέση, επιδίωκε ανταμοιβές και έναν στέφανο, και γυρνούσε εδώ κι εκεί, εργάστηκε και πλήρωσε το τίμημα γι’ αυτόν τον στέφανο, χωρίς να επιδιώκει καθόλου την αλήθεια. Επιπλέον, στην πορεία του έργου του, ποτέ δεν κατέθεσε μαρτυρία στα λόγια του Κύριου Ιησού, ούτε κατέθεσε μαρτυρία ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι ο Θεός ή ο ενσαρκωμένος Θεός, ότι ο Κύριος Ιησούς αντιπροσωπεύει τον Θεό και ότι όλα όσα λέει Εκείνος είναι λόγια του Θεού. Ο Παύλος δεν μπορούσε να κατανοήσει αυτά τα πράγματα. Ποιο ήταν, λοιπόν, το μονοπάτι που ακολούθησε ο Παύλος; Επιδίωξε με πείσμα τις γνώσεις και τη θεολογία, αψήφησε την αλήθεια, αρνήθηκε να την αποδεχθεί, και χρησιμοποίησε τα χαρίσματα και τις γνώσεις του για να κάνει έργο προκειμένου να διαχειριστεί, να διατηρήσει και να εδραιώσει τη θέση του. Ποια ήταν η τελική του έκβαση; Ίσως να μην μπορείς να καταλάβεις με την πρώτη ματιά ποια ήταν η τιμωρία του πριν από τον θάνατό του ή κατά πόσο είχε κάποια μη κανονική εκδήλωση, αλλά η τελική του έκβαση ήταν διαφορετική από του Πέτρου. Από τι εξαρτάται αυτή η «διαφορά»; Από τη μία πλευρά εξαρτάται από τη φύση-ουσία ενός ανθρώπου, και από την άλλη από το μονοπάτι που ακολουθεί. Εξετάζοντας τη στάση και την οπτική του Παύλου απέναντι στον Κύριο Ιησού, σε τι διέφερε η αντίστασή του από την αντίσταση των κανονικών ανθρώπων; Επίσης, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παύλο που απαρνήθηκε και απέρριψε τον Κύριο και στον Πέτρο που απαρνήθηκε το όνομα του Κυρίου και δεν αναγνώρισε τον Κύριο τρεις φορές από αδυναμία και φόβο; Ο Παύλος χρησιμοποίησε τις γνώσεις του, τη μόρφωσή του και τα χαρίσματά του για να κάνει το έργο του. Δεν έκανε καθόλου πράξη την αλήθεια, ούτε ακολούθησε την οδό του Θεού. Θα μπορούσες, λοιπόν, να διακρίνεις την αδυναμία του την περίοδο που γυρνούσε εδώ κι εκεί και εργαζόταν ή μέσα στις επιστολές του; Δεν θα μπορούσες, έτσι δεν είναι; Δίδασκε ξανά και ξανά στους ανθρώπους τι να κάνουν και τους ενθάρρυνε να επιδιώκουν ανταμοιβές, στεφάνους και έναν καλό προορισμό. Δεν είχε καμία εμπειρία, κατανόηση ή εκτίμηση για την άσκηση της αλήθειας. Ωστόσο, ο Πέτρος ενεργούσε πολύ αθόρυβα. Δεν είχε αυτές τις βαθυστόχαστες θεωρίες ούτε έγραψε διάσημες επιστολές. Κατανοούσε πραγματικά την αλήθεια και την έκανε πράξη. Παρόλο που επέδειξε αδυναμία και διαφθορά στη ζωή του, η σχέση που δημιούργησε με τον Θεό, μετά από πολλές δοκιμασίες, ήταν μια σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού, κάτι εντελώς διαφορετικό από την περίπτωση του Παύλου. Παρόλο που ο Παύλος εργαζόταν, τίποτε από όσα έκανε δεν είχε καμία σχέση με τον Θεό. Δεν κατέθεσε μαρτυρία για τα λόγια του Θεού, το έργο Του, την αγάπη Του ή τη σωτηρία της ανθρωπότητας από Εκείνον, πόσο μάλλον για τις προθέσεις του Θεού απέναντι στους ανθρώπους ή για τις απαιτήσεις Του. Μάλιστα, έλεγε συχνά στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού, με αποτέλεσμα να καταλήγουν τελικά να βλέπουν τον Θεό ως Τριάδα. Ο όρος «Τριάδα» προήλθε από τον Παύλο. Αν δεν υπάρχει «Πατέρας και Υιός», μπορεί να υπάρχει «Τριάδα»; Δεν μπορεί. Οι ανθρώπινες φαντασιοκοπίες είναι απλώς πολύ «πληθωρικές». Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις την ενσάρκωση του Θεού, τότε να μη βγάζεις ετυμηγορίες και μην κρίνεις στα τυφλά. Απλώς άκου τα λόγια του Κύριου Ιησού και αντιμετώπισέ Τον ως Θεό, ως τον Θεό που εμφανίστηκε με σάρκα και οστά και έγινε ανθρώπινο ον. Είναι πιο αντικειμενική αυτή η αντιμετώπιση.

Όταν δόθηκε για πρώτη φορά μαρτυρία ότι ο Θεός ενσαρκώθηκε με τη μορφή γυναίκας σε αυτό το στάδιο του έργου Του, πολλοί δεν μπορούσαν να το αποδεχθούν και κόλλησαν σ’ αυτό. Πίστευαν το εξής: «Τα λόγια που λέγονται είναι όλα αλήθειες· το έργο που γίνεται είναι το έργο της κρίσεως μέσα από τα λόγια· αυτά τα πράγματα μοιάζουν με το έργο του Θεού και μπορώ να παραδεχθώ ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ο ενσαρκωμένος Θεός. Απλώς δεν είναι εύκολο ν’ αποδεχθώ αυτό το φύλο». Επειδή, όμως, όλα αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια, Τον αποδέχονται απρόθυμα και σκέφτονται μέσα τους: «Θ’ ακολουθήσω αρχικά και θα δω αν είναι πράγματι ο Θεός». Πολλοί ακολούθησαν μ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα με δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό, και η ενσάρκωση του Θεού δεν αποτελεί εξαίρεση, είτε έχει αρσενική είτε θηλυκή μορφή. Μια μέρα, κάποιος Με ρώτησε ξαφνικά: «Πώς μπορεί να κατανοήσει κανείς ότι αυτήν τη φορά η ενσάρκωση έχει θηλυκή μορφή;» Απάντησα: «Πώς το βλέπεις εσύ, λοιπόν; Ο Θεός δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Αν είσαι σίγουρος ότι αυτό είναι ενέργεια του Θεού, τότε δεν πρέπει να ερευνήσεις τι κάνει ο Θεός· αν, πάλι, δεν το κατανοείς, τότε πρέπει να περιμένεις. Αν αναζητήσεις και αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, τότε απλώς δες αν μπορείς να υποταχθείς. Αν μπορείς να υποταχθείς, τότε έχεις ορθολογισμό. Αν, όμως, κολλήσεις σε αυτό και απαρνηθείς όλα όσα έχει κάνει ο Θεός, τότε δεν έχεις ορθολογισμό, δεν πιστεύεις αληθινά στον Θεό. Ο Θεός κάνει δέκα πράγματα που τα θεωρείς σωστά και σύμφωνα με τις αντιλήψεις σου, αλλά αν ένα πράγμα δεν συμφωνεί με τις δικές σου αντιλήψεις, τότε τ’ ανατρέπεις και τα δέκα. Πόσο άθλιος είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; Δεν είναι διάβολος;» Όταν συναναστράφηκα μ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνος είπε: «Ναι, τότε πρέπει να το αποδεχθώ τώρα». Μόλις ολοκλήρωσα τη συναναστροφή Μου, αμέσως το κατανόησε και το αποδέχθηκε. Δεν έχει πολύ καλό επίπεδο; Ας πούμε ότι έχει. Συνέχισε λέγοντας: «Ο θεός δημιούργησε τον άνδρα και τη γυναίκα, και την πρώτη φορά ο θεός ενσαρκώθηκε με τη μορφή ενός άνδρα, ως υιός του θεού. Αυτήν τη φορά ενσαρκώθηκε με τη μορφή μιας γυναίκας. Άρα, δεν είναι αυτή η κόρη του θεού; Πες μου αν το κατάλαβα σωστά. Όταν οι άνθρωποι κάνουν παιδιά, θέλουν ν’ αποκτήσουν και γιο και κόρη. Θέλει κι ο θεός το ίδιο;» Πώς θα έπρεπε να του έχω απαντήσει και να του εξηγήσω αυτό το ζήτημα; Δεν θα έπρεπε ν’ αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα αυτό το ζήτημα; Δεν πρέπει να τον διορθώσω; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό που είπε; Υπάρχει πρόβλημα. Είπε: «Ο θεός έχει έναν υιό, τον κύριο Ιησού, και αυτήν τη φορά η ενσάρκωση έχει θηλυκή μορφή, οπότε σ’ αυτήν την περίπτωση είναι η κόρη του. Έτσι, ο θεός έχει έναν υιό και μια κόρη, έχει και τα δύο, οπότε δεν χρειάζεται το άγιο πνεύμα. Υπάρχει ο άγιος πατέρας, ο άγιος υιός και η αγία κόρη, αυτή η Τριάδα. Πόσο ταιριαστό και αξιοθαύμαστο είναι αυτό! Χωρίς μια κόρη, δεν θα ήταν ολοκληρωμένο». Πώς νιώθεις όταν το ακούς αυτό; Δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Πείτε Μου, δεν είναι κοροϊδία αυτό; (Ναι, είναι.) Διαφέρει καθόλου από τον τρόπο που κατανοεί ο Παύλος την ενσάρκωση; (Όχι.) Δεν διαφέρει καθόλου. Αν οι άνθρωποι βασίζονται πάντα στην εξυπνάδα τους, στις φαντασιοκοπίες και στις αντιλήψεις τους, προκειμένου να καταλήξουν σε συμπεράσματα για ζητήματα που σχετίζονται με την κατανόηση του Θεού, ιδιαίτερα όταν προσεγγίζουν ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, και έπειτα εφαρμόζουν αυτά τα συμπεράσματα με συγκεκριμένες απόψεις, τότε αυτό θα προκαλέσει προβλήματα, θα κάνουν λάθη και θα συναντήσουν δυσκολίες. Ποιος είναι, λοιπόν, ο καταλληλότερος τρόπος αντιμετώπισης αυτού του ζητήματος; Κάποια ζητήματα είναι πιο βαθυστόχαστα και αφηρημένα, δεν είναι εύκολο να τα κατανοήσουν οι άνθρωποι και δεν είναι εύκολο να διακρίνουν την ουσία και τη βαθύτερη αιτία αυτού του προβλήματος. Αν αυτά τα πράγματα δεν αφορούν την αλήθεια, ούτε σε επηρεάζουν όταν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει πρώτα να πάψεις ν’ ασχολείσαι μαζί τους. Τι όφελος έχει να τα ερευνήσεις; Δεν είναι δική σου δουλειά να τα ερευνήσεις. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να εστιάσεις στη ζωή-είσοδο και να μπορείς να κάνεις καλά το καθήκον σου. Μια μέρα θα κατανοήσεις αβίαστα αυτά τα ζητήματα. Κάποιοι λένε ότι δεν μπορούν να πάψουν ν’ ασχολούνται και ότι θέλουν να τα ερευνήσουν, και αυτό είναι προβληματικό. Δεν πρέπει να τα ερευνήσεις. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να προσεγγίζουν με ερευνητική στάση ζητήματα που σχετίζονται με την ταυτότητα, την ουσία και τη θέση του Θεού. Αν συνεχίσεις να ερευνάς, αυτό θα έχει σοβαρές συνέπειες. Σε σοβαρές περιπτώσεις, θα βλασφημήσεις τον Θεό. Πώς θα πρέπει οι άνθρωποι ν’ αντιμετωπίζουν τα ζητήματα που αφορούν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Να σκέφτεστε απλά, και ακόμη κι αν δεν έχετε ξεκαθαρίσει απολύτως αυτό το ζήτημα, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Εκείνος μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό, είναι η εμφάνιση του Θεού, ό,τι εκφράζει είναι η αλήθεια, αυτό που πρέπει ν’ αποδεχθούν οι άνθρωποι είναι η αλήθεια, και αρκεί για ν’ αποκτήσουν την αλήθεια.

Αν εξετάσει κανείς τη φύση-ουσία των αντίχριστων, τι λατρεύουν περισσότερο; Τις πομπώδεις, κενές, αφηρημένες, δήθεν θεολογικές θεωρίες. Για εκείνους, αυτές οι θεωρίες είναι εξαιρετικά πολύτιμες. Εκτιμούν και αγαπούν πάρα πολύ αυτά τα πράγματα και σκέφτονται κάθε λογής τρόπους για να τ’ αποκτήσουν, ώστε να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Δίνουν σημασία σ’ αυτά τα πράγματα μέσα τους και τα θεωρούν κεφάλαιό τους, σαν σκαλοπάτια με τα οποία μπορούν να φτάσουν στους στόχους της ζωής τους, χωρίς να ξέρουν ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι σε καμία περίπτωση η αλήθεια. Τους αρέσει, όμως, να εφοδιάζονται μ’ αυτές τις θεολογικές θεωρίες, οι οποίες μετά ριζώνουν μέσα τους, με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι είναι η αλήθεια. Χρησιμοποιούν αυτές τις θεολογικές γνώσεις για να μελετήσουν τα λόγια του Θεού και τις αλήθειες που εκφράζει Εκείνος. Όταν βλέπουν ότι τα λόγια του Θεού και οι αλήθειες που εκφράζει Εκείνος δεν συνάδουν με τις θεολογικές θεωρίες που υποστηρίζουν, δεν μπορούν να συγκρατηθούν, και κρίνουν και καταδικάζουν τα λόγια του Θεού. Δεν νιώθουν φόβο μέσα τους, πιστεύουν ότι έχουν μια βιβλική βάση για αυτά που κάνουν. Ορισμένοι, μάλιστα, κατακρίνουν τα λόγια του Θεού, λέγοντας: «Τα λόγια του θεού είναι πολύ βαρετά. Κάποια δεν έχουν συλλογιστική, κάποια δεν έχουν σωστή γραμματική και επιπλέον κάποιες φορές το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί δεν είναι κατάλληλο». Απλώς ζουν μέσα στο μυαλό και τις σκέψεις τους και χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τα ακαδημαϊκά τους επιτεύγματα για να αναλύσουν και να μελετήσουν τα λόγια του Θεού. Μάλιστα πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν τις φαντασιοκοπίες και την κρίση τους για να βρουν, μέσα από τα λόγια του Θεού, πώς ορίζει ο Θεός κάποιους ανθρώπους ή ποιους προορισμούς αποφασίζει για ορισμένους ανθρώπους, και έπειτα αναλύουν και κατακρίνουν αυτά τα πράγματα σύμφωνα με όσα λέει η Βίβλος, με αποτέλεσμα ν’ αρχίσουν να απαρνιούνται τα λόγια του Θεού. Όσο αναλύουν και κατακρίνουν τα λόγια του Θεού, συμβαίνει κάτι φοβερό. Ξέρετε τι είναι αυτό; Όταν οι άνθρωποι αναλύουν και μελετούν τον Θεό και αναδύεται μέσα τους μια επικριτική νοοτροπία, το Άγιο Πνεύμα τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει και δεν εργάζεται σ’ αυτούς. Δεν είναι φοβερό αυτό; Και ξέρετε τι προμηνύεται όταν δεν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Όταν δεν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, αποφεύγει αυτούς τους ανθρώπους, και αυτό σημαίνει ότι τους εγκαταλείπει. Με άλλα λόγια, ο Θεός δεν θα τους σώσει. Μπορούμε ν’ αναλύσουμε τον λόγο. Από πού προέρχονται αυτές οι θεολογικές θεωρίες με τις οποίες έχουν αρματωθεί τη μισή τους ζωή; Ποιον αντιπροσωπεύουν; Δεν είναι ξεκάθαρο αυτό μέσα τους. Στην πραγματικότητα, αυτά τα πράγματα δεν προέρχονται καθόλου από τον Θεό, ούτε είναι εξολοκλήρου προϊόν ανθρώπινης κατανόησης. Είναι παράλογες ερμηνείες των ανθρώπων και, ως εκ τούτου, μπορεί να πει κανείς ότι προέρχονται από τον Σατανά και αντιπροσωπεύουν πλήρως τον Σατανά. Τι άλλο περιλαμβάνουν αυτές οι θεολογικές γνώσεις; Εκτός από παράλογες ερμηνείες της Βίβλου, περιλαμβάνουν τη συλλογιστική και το σκεπτικό των ανθρώπων, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, καθώς και τις εμπειρίες, τη δεοντολογία, την ηθική και τις φιλοσοφικές ιδέες τους. Εφόσον χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για ν’ αξιολογήσουν τα λόγια και το έργο του Θεού, όταν φέρονται έτσι στον Θεό είναι προφανές ότι στέκονται στο πλευρό του Σατανά. Επομένως, ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από αυτούς και το Άγιο Πνεύμα τούς εγκαταλείπει. Το έχετε βιώσει ποτέ αυτό; Στο παρελθόν, κάποιοι άνθρωποι ανέφεραν σχετικές εμπειρίες, λέγοντας: «Όταν πρωτάρχισα να πιστεύω στον Θεό, είχα ζήλο να Τον μελετήσω· μελέτησα όσα λέει, τις λέξεις που χρησιμοποιεί, πώς φέρεται στους ανθρώπους, σε ποιους είναι καλός και τι είδους ανθρώπους συμπαθεί ή μισεί. Ως αποτέλεσμα όλης αυτής της μελέτης, η καρδιά μου σκοτείνιασε, δεν μπορούσα να νιώσω τον Θεό στις προσευχές μου, έχασα το αίσθημα ελευθερίας και απελευθέρωσης που είχα μέσα μου και δεν ένιωθα πλέον ούτε γαλήνη ούτε χαρά. Ήταν σαν μια πέτρα να πιέζει την καρδιά μου». Είχατε ποτέ μια τέτοια εμπειρία; (Ναι.) Όσοι μελετούν διαρκώς τον Θεό δεν αποκτούν διαφώτιση ή φώτιση από το Άγιο Πνεύμα. Δεν αποκτούν φως ακόμη κι όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού. Οι αντίχριστοι είναι ειδικοί στη μελέτη του Θεού, αλλά δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Στην εκκλησία, δεν έχουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις και τοποθετούν πάντα τον εαυτό τους ψηλότερα από τους άλλους, για να τους κάνουν διάλεξη. Συχνά, κομπάζουν για τις γνώσεις τους και περιφρονούν τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές. Αν ένας αντίχριστος αλληλεπιδράσει μαζί σου και διαπιστώσει ότι δεν είσαι μορφωμένος, δεν θ’ ασχοληθεί μαζί σου. Ακόμη και αν πληροίς τα κριτήρια για να γίνεις επικεφαλής της εκκλησίας ή επικεφαλής ομάδας, δεν θα σε χρησιμοποιήσει. Τι είδους ανθρώπους χρησιμοποιούν; Αναζητούν ανθρώπους με κοινωνική θέση, δύναμη, γνώσεις και χαρίσματα που μπορούν να μιλήσουν με ευγλωττία· εστιάζουν σε τέτοιους ανθρώπους και θέτουν ως στόχο να τους χρησιμοποιήσουν. Αν είναι στο χέρι τους να επιλέξουν ανθρώπους και να τους χρησιμοποιήσουν, επιλέγουν μόνο άτομα με ευγλωττία, υψηλή εκπαίδευση, μόρφωση και θέση στην κοινωνία. Συμπαθούν αυτούς τους ανθρώπους, ακόμη και αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε μπορούν να κάνουν έργο. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία μ’ αυτούς. Άλλωστε, «όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα». Κάποιοι αντίχριστοι κατανοούν μερικά λόγια και δόγματα και έπειτα σκέφτονται κάθε τρόπο για ν’ ασκηθούν στο πώς να κάνουν κηρύγματα. Σε ποιον βαθμό ασκούνται; Σε βαθμό που να μπορούν να μιλάνε εκτενώς και με ευγλωττία, να ανεβαίνουν στο βήμα χωρίς να χρησιμοποιούν σημειώσεις και να μιλάνε για ώρες κάθε φορά. Πιστεύουν ότι έτσι κάνουν έργο, αυτή είναι η πιο ένδοξη στιγμή τους, η στιγμή όπου μπορούν να προβάλουν καλύτερα τον εαυτό τους. Αρπάζουν τέτοιες ευκαιρίες και δεν τις αφήνουν ποτέ να τους ξεφύγουν. Ωστόσο, τα θέματα για τα οποία συναναστρέφεται συχνά ο Θεός, τα πράγματα που σχετίζονται με την κανονική ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση και τη λογική των ανθρώπων, καθώς με όσα αφορούν περισσότερο την ανθρώπινη φύση στην πραγματική ζωή των κανονικών ανθρώπων, παρόλο που μπορεί να μοιάζουν με μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες, στην πραγματικότητα είναι στενά συνδεδεμένα με την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι αυτά τα πράγματα; Τ’ απεχθάνονται μέσα τους, δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτά τα λόγια και κατακρίνουν μέσα τους αυτά τα ζητήματα, επειδή πιστεύουν ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όσο κι αν συναναστρέφεσαι για την αλήθεια-πραγματικότητα, δηλαδή το πώς να είναι κανείς ειλικρινής, αφοσιωμένος ή προσγειωμένος και ευσυνείδητος, η άποψή τους παραμένει αμετάβλητη. Θέλουν να μπορούν να μιλάνε με ευγλωττία, να φαίνεται ότι ξεχειλίζουν από ταλέντο και ότι έχουν ιδιαίτερες ή ακόμα και υπερφυσικές ικανότητες, όπως να μιλάνε σε άγνωστες γλώσσες, να μπορούν να διαβάζουν με απίστευτη ταχύτητα, να έχουν φωτογραφική μνήμη και ούτω καθεξής. Αν μάλιστα είχαν αυτές τις ικανότητες, η καρδιά τους θα πλημμύριζε από χαρά. Επιδιώκουν και εκτιμούν αυτά τα πράγματα βαθιά μέσα τους. Για παράδειγμα, Εγώ μόλις ολοκληρώσω αυτό που λέω, το ξεχνάω μετά από ένα λεπτό. Κι όταν τους ρωτάω όλους, κανείς δεν το θυμάται. Βλέπεις, όλοι μας έχουμε παρόμοια μνήμη, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όταν, όμως, το βλέπουν αυτό οι αντίχριστοι, λένε: «Ούτε εσύ έχεις καλή μνήμη! Κοίτα τον τάδε πνευματικό άνθρωπο· μπορεί να διαβάζει πολύ γρήγορα και έχει φωτογραφική μνήμη. Εσύ είσαι ο χριστός. Πόσες σειρές μπορείς να διαβάσεις με μια ματιά;» Εγώ λέω: «Δεν έχω αυτήν την πνευματική ικανότητα. Μερικές φορές, δεν θυμάμαι μια πρόταση μόλις τη διαβάσω, και πρέπει να τη διαβάσω ξανά». Εκείνοι λένε: «Δεν υποτίθεται ότι ο θεός είναι παντοδύναμος;» Έτσι αρχίζουν να διαμορφώνουν αντιλήψεις. Βαθιά μέσα τους, πώς θεωρούν ότι είναι ο ενσαρκωμένος Θεός; «Ο ενσαρκωμένος θεός είναι απλώς ένας εντελώς συνηθισμένος και απολύτως κανονικός άνθρωπος. Δεν έχει καλή μνήμη, δεν έχει και τόσο καλή κράση· δεν μοιάζει με τον θεό από καμία άποψη». Επομένως, όταν ακούνε κάποιον να κηρύττει για την αγάπη προς τον Θεό, σκέφτονται: «Αν ο τάδε πνευματικός άνθρωπος ή ο τάδε διάσημος ήταν ο θεός, τότε θα μπορούσα να τον αποδεχθώ και να τον αγαπήσω. Αν, όμως, αυτός ο τωρινός χριστός είναι ο θεός, δεν μπορώ να τον αγαπήσω, επειδή δεν μοιάζει καθόλου με τον θεό». Μέσα τους, για να είναι ο θεός, πρέπει να μοιάζει με τον θεό· πρέπει να μιλάει και να ενεργεί όπως ο θεός, και να έχει την εξωτερική εμφάνιση του θεού, έτσι ώστε όταν τον βλέπουν οι άνθρωποι να μην έχουν καθόλου αντιλήψεις· αυτό σκέφτονται. Γιατί; Σκέφτονται: «Πρώτα απ’ όλα, δεν έχεις υπερφυσικές ικανότητες. Δεύτερον, δεν έχεις ιδιαίτερα ταλέντα. Τρίτον, δεν έχεις τα χαρίσματα που έχουν όσοι επιτυγχάνουν σπουδαία πράγματα στον κόσμο. Δεν είσαι ιδιαίτερος με κανέναν τρόπο. Γιατί, λοιπόν, πρέπει ν’ ακούσω όσα λες; Γιατί να σε σέβομαι; Γιατί να υποταχθώ σ’ εσένα; Δεν μπορώ να υποταχθώ». Τι πρόβλημα είναι αυτό; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Ακόμη κι αν δεν κατανοούν την αλήθεια, θα έπρεπε να έχουν τη συνείδηση και τη λογική ενός κανονικού ανθρώπου. Οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις, και ο Θεός δεν τους καταδικάζει γι’ αυτό, αλλά όταν τρέφουν αντιλήψεις κι έπειτα αντιστέκονται ηθελημένα στον Θεό και Τον κατακρίνουν, αυτό εύκολα προσβάλει τη διάθεσή Του. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι μπορούν να κατακρίνουν τον Θεό και να Του αντιστέκονται χωρίς δισταγμό προκαλείται από τη μοχθηρή φύση τους. Αφού αποκτήσουν γνώσεις, έχουν πιο πληθωρικές, πιο εκτεταμένες και πιο ολοκληρωμένες φαντασιοκοπίες για τον Θεό και τη μεγαλοπρέπεια, την ουσία, την εξουσία και την παντοδυναμία Του. Έπειτα, προσπαθούν ν’ αντιστοιχίσουν αυτές τις φαντασιοκοπίες με τον Θεό που βλέπουν και με τον οποίο αλληλεπιδρούν. Μπορούν, άραγε, να τις αντιστοιχίσουν; Δεν θα μπορέσουν ποτέ να τις αντιστοιχίσουν. Όσο περισσότερο μελετούν τον Θεό, τόσο περισσότερο Τον απαρνιούνται βαθιά μέσα τους και μπορούν να Τον κατακρίνουν και να Του εναντιωθούν· αυτό είναι αναπόφευκτο.

Από όσα έχετε δει στη Βίβλο και από όλες τις τωρινές ομιλίες του Θεού, υποστηρίζει ο Θεός τα χαρίσματα, τη μόρφωση και τις γνώσεις; (Όχι.) Αντιθέτως, ο Θεός αναλύει τις γνώσεις και τη μόρφωση των ανθρώπων. Πώς ορίζει ο Θεός τα χαρίσματα; Πώς ορίζει τις υπερφυσικές ικανότητες και τα ιδιαίτερα ταλέντα; Πρέπει να κατανοήσετε ότι τα χαρίσματα, οι υπερφυσικές ικανότητες και τα ιδιαίτερα ταλέντα δεν αντιπροσωπεύουν καθόλου τη ζωή. Τι σημαίνει ότι δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωή; Σημαίνει ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι αποτέλεσμα της απόκτησης της αλήθειας. Στην πραγματικότητα, από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Μήπως προέρχονται από τον Θεό; Όχι. Ο Θεός δεν προσφέρει γνώσεις ή μόρφωση στους ανθρώπους και σε καμία περίπτωση δεν προσφέρει περισσότερα χαρίσματα στους ανθρώπους για να μπορέσουν να επιδιώξουν την αλήθεια. Ο Θεός δεν ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Το καταλάβατε τώρα που το έθεσα έτσι, σωστά; Πού, λοιπόν, εκδηλώνεται η μοχθηρία των αντίχριστων; Πώς αντιμετωπίζουν τα χαρίσματα, τη μόρφωση και τις γνώσεις; Εκτιμούν, ακολουθούν και επιθυμούν μάλιστα αυτά τα πράγματα, ιδιαίτερα τα χαρίσματα και τις υπερφυσικές ικανότητες. Αν πεις σ’ έναν αντίχριστο: «Αν έχεις υπερφυσικές ικανότητες, θα προσελκύσεις κακά πνεύματα», εκείνος θα πει: «Δεν φοβάμαι!» Εσύ θα απαντήσεις: «Τότε δεν θα υπάρχει για σένα καμία ελπίδα σωτηρίας στο μέλλον, θα ριχτείς στο δέκατο όγδοο επίπεδο της κόλασης, στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού» και εκείνος θα πει και πάλι: «Δεν φοβάμαι!» Αν τον έβαζες να μιλήσει σε δέκα διαφορετικές γλώσσες και να κάνει επίδειξη στους άλλους για να τον σέβονται, τότε θα συμφωνούσε και θα ήταν πρόθυμος. Ο Θεός μιλάει τόσο συνηθισμένα και εργάζεται τόσο πρακτικά στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και εκείνοι δεν αποδέχονται τη μέθοδο, τη μορφή και το περιεχόμενο αυτού του έργου· τα απαξιώνουν. Πώς πρέπει οι άνθρωποι να διακρίνουν αυτά τα ζητήματα; Για παράδειγμα, κάποιοι μπορούν να μιλούν διάφορες γλώσσες. Μπορείς ν’ αποδεχθείς αυτό το γεγονός; Πιστεύεις ότι είναι φυσιολογικό ή περίεργο; (Περίεργο.) Άρα, στο ορθολογικό πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αυτό είναι μη αποδεκτό. Αν αλληλεπιδράσεις με κάποιον που θυμάται τα πάντα, όπως χρώματα, σχήματα, πρόσωπα και ονόματα, και μπορεί ν’ ανακαλέσει στη μνήμη του εκατοντάδες σελίδες ενός βιβλίου μόλις το διαβάσει, και να το αφηγηθεί από την αρχή ως το τέλος, δεν θα νιώσεις ότι συνάντησες κάποιον που παρεκκλίνει από το φυσιολογικό; (Ναι.) Όμως, αυτά τα πράγματα αρέσουν στους αντίχριστους. Πείτε Μου, όταν έρχεσαι σ’ επαφή με τους ανθρώπους της θρησκευτικής κοινότητας, τους αποκαλούμενους ευαγγελιστές, κήρυκες και πάστορες, που είναι συλλογικά γνωστοί ως Φαρισαίοι, νιώθεις ότι αυτούς τους ανθρώπους χρειάζεται η καρδιά σου ή μήπως χρειάζεται τον πρακτικό Θεό; (Αυτό που χρειάζεται η καρδιά μας είναι η επαφή με τον Θεό.) Ο κανονικός και πρακτικός Θεός είναι πιο κοντά στις βαθύτερες ανάγκες σου, έτσι δεν είναι; Πείτε, λοιπόν, πώς νιώθετε όταν αλληλεπιδράτε με Φαρισαίους, ποια είναι τα υπέρ και τα κατά, και κατά πόσο σας προσφέρει αυτό οποιαδήποτε οφέλη. (Όταν αλληλεπιδρώ με Φαρισαίους, μου φαίνονται ψεύτικοι και απόμακροι. Μιλάνε για πολύ ανούσια και ψεύτικα πράγματα· όταν τ’ ακούω για πολλή ώρα, με πιάνει ναυτία και δεν θέλω ν’ αλληλεπιδράσω άλλο μαζί τους.) Είναι σωστές ή παράλογες οι απόψεις που εκφράζουν οι Φαρισαίοι; (Παράλογες.) Η φύση των απόψεών τους είναι παράλογη. Επίσης, είναι κυρίως πρακτικά ή ανούσια όσα λένε; (Ανούσια.) Οι περισσότεροι άνθρωποι απεχθάνονται ή απολαμβάνουν ν’ ακούνε τα παράλογα και ανούσια πράγματα που λένε, καθώς και τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους; (Οι περισσότεροι άνθρωποι απεχθάνονται ν’ ακούνε αυτά τα πράγματα.) Οι περισσότεροι άνθρωποι τ’ αντιπαθούν και δεν είναι πρόθυμοι να τ’ ακούσουν. Αφού ακούσεις τις απόψεις και τα λόγια τους και παρατηρήσεις τη διάθεσή τους και την ψεύτικη και υποκριτική συμπεριφορά τους, πώς νιώθεις μέσα σου; Είσαι πρόθυμος ν’ ακούσεις περισσότερα; Είσαι πρόθυμος να τους πλησιάσεις περισσότερο, να έχεις βαθύτερες αλληλεπιδράσεις μαζί τους και να τους κατανοήσεις περισσότερο; (Όχι.) Δεν είσαι πρόθυμος ν’ αλληλεπιδράσεις μαζί τους. Το κύριο ζήτημα είναι ότι τα λόγια τους είναι πολύ ανούσια, γεμάτα θεωρίες και σλόγκαν· ακόμη κι αν τους ακούς για πολύ καιρό, και πάλι νιώθεις ανίδεος για όσα λένε. Εκτός αυτού, η διάθεσή τους είναι ψεύτικη και επιτηδευμένη· προσποιούνται ότι είναι ταπεινοί, υπομονετικοί και γεμάτοι αγάπη, ότι έχουν τη συμπεριφορά ενός έμπειρου πιστού, κάποιου που είναι ιδιαίτερα «ευσεβής». Όταν βλέπεις τελικά το πραγματικό τους πρόσωπο, νιώθεις αηδία. Δεν είχατε πολύ βαθιά αλληλεπίδραση μαζί Μου. Πώς σας φαίνονται τα κηρύγματα που έχω κάνει; Διαφέρουν από αυτά για τα οποία μιλάνε οι Φαρισαίοι; (Ναι.) Σε τι διαφέρουν; (Τα κηρύγματα του Θεού είναι πρακτικά.) Αυτό είναι το βασικό σημείο. Επιπλέον, Εγώ μιλάω για πράγματα που σχετίζονται με την άσκησή σας, τις εμπειρίες σας και τις διάφορες πτυχές ζητημάτων που συναντάτε όταν κάνετε το καθήκον σας και στην πραγματική ζωή. Δεν είναι ανεφάρμοστα στην πράξη και αόριστα αυτά που λέω. Επίσης, είναι πρακτική ή ανούσια κάθε αλήθεια που αναλύω ή κάθε άποψη που έχω για διάφορα ζητήματα; (Είναι πρακτική.) Γιατί λέτε ότι είναι πρακτική; Επειδή δεν είναι αποκομμένη από την πραγματική ζωή. Δεν αραδιάζω ανούσιες θεωρίες που υπερβαίνουν το εύρος της πραγματικής ζωής. Όλα σχετίζονται με την ικανότητα διάκρισης, την κατανόηση και την άσκηση των ανθρώπων στην πραγματική ζωή, καθώς και με τις καταστάσεις που εμφανίζουν όταν αντιμετωπίζουν σοβαρά ζητήματα κατά την άσκηση του καθήκοντός τους. Με λίγα λόγια, αφορούν θέματα που έχουν να κάνουν με το πώς οι άνθρωποι ασκούν την πίστη τους στον Θεό, με τη ζωή τους όταν πιστεύουν στον Θεό και με τις διάφορες καταστάσεις τους όταν κάνουν το καθήκον τους. Δεν βγάζουμε έξω τη Βίβλο για να αναφερθούμε επιφανειακά στη Γένεση ή τον Ησαΐα, ούτε μιλάμε ανούσια για την Αποκάλυψη. Περισσότερο απ’ όλα, απεχθάνομαι να διαβάζω την Αποκάλυψη και δεν θέλω να μιλάω γι’ αυτήν. Τι όφελος έχει να μιλήσω γι’ αυτήν; Αν σου έλεγα ποια επιδημία έχει συμβεί, τι σχέση θα είχε αυτό με εσένα; Αυτό είναι έργο του Θεού. Ακόμη κι αν εκπληρώνεται το έργο του Θεού, πώς αυτό θα επηρέαζε εσένα; Δεν θα ήσουν και πάλι ο εαυτός σου; Αν σου έλεγα ποια επιδημία έχει συμβεί, θα μπορούσες τότε να αποβάλεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση; Θα ήταν αυτό τόσο θαυματουργό; Όχι. Επομένως, αν οι άνθρωποι ακολουθήσουν ως το τέλος, ο καθένας θα χωριστεί ανάλογα με το είδος του. Εκείνοι που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, που απολαμβάνουν να διαβάζουν τα λόγια του Θεού και μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, θα παραμείνουν ακλόνητοι. Εκείνοι που δεν είναι πρόθυμοι να διαβάσουν τα λόγια του Θεού ή ν’ ακούσουν κηρύγματα, που αρνούνται επίμονα ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους, στο τέλος θ’ αποκαλυφθούν και θ’ αποκλειστούν. Παρόλο που προσέρχονται στις συναθροίσεις και ακούνε κηρύγματα, ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, παραμένουν ίδιοι και αποστρέφονται τα κηρύγματα· δεν είναι πρόθυμοι να τ’ ακούσουν. Επομένως, ακόμα κι όταν κάνουν το καθήκον τους, το κάνουν επιπόλαια, δεν αλλάζουν ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς και μόνο δύσπιστοι. Πώς νιώθουν όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, όταν συσχετίζονται συχνά και ζουν μαζί με δύσπιστους; Όχι μόνο δεν ωφελούνται ούτε διαπαιδαγωγούνται, αλλά νιώθουν βαθιά μέσα τους όλο και μεγαλύτερη αποστροφή για εκείνους. Ας υποθέσουμε ότι έρχεσαι σ’ επαφή με Φαρισαίους και τους ακούς να μιλάνε, και διαπιστώνεις ότι μιλάνε καθαρά και λογικά, ότι εξηγούν με κατανοητό τρόπο όλους τους κανόνες και τους κανονισμούς και ότι τα λόγια τους φαίνονται να εμπεριέχουν βαθυστόχαστες θεωρίες, αλλά μετά από προσεκτική ανάλυση, τίποτε από αυτά δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και όλα ισοδυναμούν με μια ανούσια θεωρία. Για παράδειγμα, αναλύουν τη θεωρία της Τριαδικότητας, τη θεολογία, θεωρίες για τον Θεό, πώς είναι ο Θεός στους ουρανούς μαζί με τους αγγέλους, την κατάσταση με την ενσάρκωση του Θεού και τον Κύριο Ιησού. Πώς θα ένιωθες αν τ’ άκουγες όλα αυτά; Θα ένιωθες σαν να είχες ακούσει ιστορίες από τη μυθολογία. Γιατί, λοιπόν, οι αντίχριστοι απολαμβάνουν ν’ ακούνε και να συζητούν τέτοια ζητήματα και γιατί είναι πρόθυμοι ν’ αλληλεπιδρούν με τέτοια άτομα; Δεν δείχνει αυτό τη μοχθηρία τους; (Ναι.) Τι παρατηρεί κανείς από τη μοχθηρία τους; Κατά βάθος, έχουν μια συγκεκριμένη ανάγκη, η οποία τους οδηγεί στη λατρεία των γνώσεων και της μόρφωσης, καθώς και των ιδιοτήτων που έχουν οι Φαρισαίοι. Ποια είναι, λοιπόν, η ανάγκη τους; (Να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση οι άλλοι.) Όχι μόνο έχουν την ανάγκη να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση οι άλλοι, αλλά βαθιά μέσα τους θέλουν πάντα να είναι υπεράνθρωποι, να είναι ανώτεροι ή μορφωμένοι και διάσημοι· απλώς δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι. Τι υποδηλώνει η επιθυμία τους να είναι υπεράνθρωποι; Με απλά λόγια, δείχνει ότι δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, η μεγαλύτερη επιθυμία των περισσότερων ανθρώπων ίσως να είναι η εξής: «Μακάρι να μπορούσα να πετάξω με αεροπλάνο ψηλά στον ουρανό!» Μπορεί να έχουν μια τέτοια επιθυμία, έτσι δεν είναι; Ποια είναι, όμως, η επιθυμία των αντίχριστων; «Μια μέρα, θέλω να βγάλω φτερά και να πετάξω σ’ ένα μακρινό μέρος!» Έχουν τέτοιες φιλοδοξίες. Εσύ; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή δεν είναι ρεαλιστικό. Ακόμη κι αν σου έβαζε κάποιος δύο μεγάλα φτερά, θα μπορούσες να πετάξεις; Δεν είσαι πλάσμα που πετάει, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι βασίζονται μονίμως στις φαντασιοκοπίες τους και επιδιώκουν διαρκώς τις επιθυμίες τους. Μπορούν να σωθούν; (Όχι.) Δεν είναι το είδος των ανθρώπων που σώζει ο Θεός. Ο Θεός σώζει όσους αγαπούν την αλήθεια, όσους εστιάζουν στην πραγματικότητα και επιδιώκουν την αλήθεια με προσγειωμένο τρόπο. Όσοι επιθυμούν διαρκώς να είναι υπεράνθρωποι ή ανώτεροι έχουν άρρωστο μυαλό, δεν είναι κανονικοί άνθρωποι, και ο Θεός δεν θα τους σώσει.

Όταν οι αντίχριστοι έρχονται σ’ επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό, έχουν την τάση να κάνουν παράξενες ερωτήσεις. Το γεγονός ότι μπορούν να κάνουν τέτοιες ερωτήσεις δείχνει τις βαθιά ριζωμένες ανάγκες τους και τι λατρεύουν μέσα τους. Αρχικά, όταν έδιναν μαρτυρία για τον ενσαρκωμένο Θεό, κάποιοι πάντα ρωτούσαν: «Διαβάζει ο θεός τη Βίβλο στο σπίτι; Δεν ρωτάω για μένα, ουσιαστικά δεν έχω εγώ περιέργεια γι’ αυτό το ζήτημα· ρωτάω εκ μέρους των αδελφών. Πολλοί από αυτούς κάνουν, επίσης, αυτήν τη σκέψη. Σκέφτονται μέσα τους ότι αν ο θεός όντως διαβάζει τακτικά τη Βίβλο, τότε είναι μάλλον φυσιολογικό να μπορεί να μιλάει για τη Βίβλο και να εκφράζει την αλήθεια. Ωστόσο, αν ο θεός δεν διαβάζει τη Βίβλο και μπορεί παρόλα αυτά να την εξηγήσει, αυτό θα ήταν θαύμα και τότε θα ήταν πραγματικά ο θεός!» Ασφαλώς, δεν το διατύπωσαν έτσι ακριβώς· ρώτησαν ευθέως: «Διαβάζει ο θεός τη Βίβλο στο σπίτι;» Εσείς τι πιστεύετε; Θα έπρεπε να τη διαβάζω ή όχι; Εσείς τη διαβάζετε; Αν δεν είχατε πιστέψει ποτέ στον Ιησού, θα ήταν μάλλον φυσιολογικό να μην τη διαβάζετε. Τη διαβάζουν οι άνθρωποι που πιστεύουν; (Ναι.) Όσοι πιστεύουν, σίγουρα τη διαβάζουν. Ξεκίνησα με την πίστη στον Ιησού· πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να μη διαβάζω τη Βίβλο; Τι θα γινόταν αν δεν τη διάβαζα; (Και αυτό φυσιολογικό είναι.) Είναι φυσιολογικό να διαβάζει κανείς τη Βίβλο, αλλά είναι επίσης φυσιολογικό και να μην τη διαβάζει. Τι καθορίζεται ανάλογα με το αν τη διαβάζει ή δεν τη διαβάζει; Αν δεν ήμουν σ’ αυτήν τη θέση, θα ενδιέφερε κανέναν αν έχω διαβάσει τη Βίβλο ή όχι; (Όχι.) Κανείς δεν θα ρωτούσε τι έχω διαβάσει. Επειδή είμαι σ’ αυτήν την ιδιαίτερη θέση, κάποιοι εξετάζουν αυτό το ζήτημα. Το σκαλίζουν διαρκώς, ρωτώντας: «Διάβαζε τη Βίβλο όταν ήταν μικρός;» Τι ακριβώς θέλουν να μάθουν; Υπάρχουν δύο πιθανές εξηγήσεις, ανάλογα με το αν την έχω διαβάσει ή όχι. Αν έχω διαβάσει τη Βίβλο, πιστεύουν πως δεν είναι σπουδαίο το γεγονός ότι μπορώ να την εξηγήσω. Ωστόσο, αν δεν έχω διαβάσει τη Βίβλο και μπορώ παρόλα αυτά να την εξηγήσω, τότε έχω θεϊκές ιδιότητες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιθυμούν. Θέλουν να εξιχνιάσουν το ζήτημα. Σκέφτονται: «Αν μπορείς να αναλύεις τη Βίβλο σε τόσο νεαρή ηλικία, παρόλο που δεν την έχεις διαβάσει, τότε αυτό αξίζει να διερευνηθεί. Αυτό σημαίνει ότι είσαι θεός!» Αυτή είναι η άποψή τους και μελετούν τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Ας εξετάσουμε, τώρα, τους Φαρισαίους που γνώριζαν καλά τη Γραφή. Κατανοούσαν πραγματικά τα λόγια της Γραφής; Ανακάλυψαν, μήπως, την αλήθεια μέσα από τη Γραφή; (Όχι.) Μήπως το σκέφτηκε αυτό όποιος Με ρώτησε αν έχω διαβάσει τη Βίβλο; Αν το είχε σκεφτεί, δεν θα ερευνούσε διαρκώς αυτό το ζήτημα, δεν θα έκανε κάτι τόσο ανόητο. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια ή δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν μπορούν να συλλάβουν την ουσία και την ταυτότητα του Θεού καταφεύγουν στο τέλος σε μια τέτοια μέθοδο για να λύσουν το πρόβλημα. Μπορεί αυτή η μέθοδος να λύσει το πρόβλημα; Όχι, δεν μπορεί. Μπορεί μόνο να λύσει το θέμα της περιέργειας. Στην πραγματικότητα, διαβάζω κι Εγώ τη Βίβλο. Ποιος πιστός δεν διαβάζει τη Βίβλο; Τη διαβάζω στοιχειωδώς. Διαβάζω τουλάχιστον τα Τέσσερα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, ξεφυλλίζω την Αποκάλυψη και τη Γένεση και ρίχνω μια ματιά στον Ησαΐα. Τι πιστεύετε ότι Μου αρέσει περισσότερο να διαβάζω; (Το Βιβλίο του Ιώβ.) Ακριβώς. Η ιστορία του Ιώβ είναι ολοκληρωμένη και συγκεκριμένη, οι λέξεις είναι ευκολονόητες και, άλλωστε, αυτή η ιστορία είναι πολύτιμη και μπορεί να βοηθήσει και να διαπαιδαγωγήσει τους ανθρώπους σήμερα. Τα γεγονότα έχουν πλέον αποδείξει ότι η ιστορία του Ιώβ είχε όντως τεράστιο αντίκτυπο στις μετέπειτα γενιές. Κατανόησαν πολλές αλήθειες μέσα από τον Ιώβ, από τη στάση του απέναντι στον Θεό, καθώς και από τη στάση και τον χαρακτηρισμό του Θεού για εκείνον. Κατανόησαν την πρόθεση του Θεού και σε ποιο μονοπάτι έπρεπε να βαδίζουν αφού άρχιζαν να πιστεύουν στον Θεό. Χρησιμοποιώ το Βιβλίο του Ιώβ ως πλαίσιο όταν συναναστρέφομαι πάνω σε κάποιους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, καθώς και σε κάποιους τρόπους υποταγής στον Θεό· αυτή η ιστορία είναι πραγματικά πολύτιμη. Είναι κάτι που θα έπρεπε να διαβάζει κανείς στον ελεύθερο χρόνο του. Κάποιοι, όταν βλέπουν ότι ενσαρκώθηκε ο Θεός και καταθέτουν μαρτυρία για την πρακτικότητα και την κανονικότητα του Θεού, ίσως να μην μπορούν να διακρίνουν απολύτως αν είναι πραγματικά ο Θεός ή τι θα συμβεί στο μέλλον. Ωστόσο, αφού κατανοήσουν κάποιες αλήθειες, αφήνουν κατά μέρος αυτές τις ερωτήσεις. Σταματούν να ερευνούν ή να νοιάζονται για τέτοια ζητήματα και εστιάζουν στο να κάνουν καλά το καθήκον τους, να βαδίζουν σωστά στο μονοπάτι που πρέπει, και να κάνουν καλά το έργο που οφείλουν να κάνουν. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, δεν παύουν ν’ ασχολούνται μ’ αυτό· επιμένουν να το μελετήσουν. Πιστεύετε ότι πρέπει να Με ενδιαφέρει αυτό το ζήτημα; Πρέπει να του δώσω σημασία; Δεν υπάρχει λόγος να του δώσω προσοχή. Όσοι αποδέχονται την αλήθεια σταματούν από μόνοι τους να το ερευνούν, ενώ όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια συνεχίζουν. Τι υποδηλώνει αυτή η έρευνα; Η έρευνα είναι μια μορφή αντίστασης. Υπάρχει ένα ρητό στα λόγια του Θεού. Ποιο είναι το αποτέλεσμα της αντίστασης; (Ο θάνατος.) Η αντίσταση οδηγεί στον θάνατο.

Κάποιοι αντίχριστοι, παρόλο που έχουν αποδεχθεί αυτό το στάδιο του έργου, προβληματίζονται συχνά κατά πόσο τα λόγια και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού έχουν κάποιο υπερφυσικό στοιχείο, κατά πόσο υπάρχουν στοιχεία πέρα από το εύρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης και κατά πόσο υπάρχουν στοιχεία που μπορούν ν’ αποδείξουν την ταυτότητα του Θεού. Ερευνούν συχνά αυτά τα ζητήματα, μελετούν ακούραστα πώς μιλάω, τη συμπεριφορά και την εμφάνισή Μου όταν μιλάω, καθώς και τις αρχές των πράξεών Μου. Τι χρησιμοποιούν γι’ αυτήν την έρευνα; Τα αξιολογούν και τα συγκρίνουν όλα αυτά με την εικόνα ή το πρότυπο των επιφανών και σπουδαίων ανθρώπων, όπως εκείνοι τα αντιλαμβάνονται. Κάποιοι μάλιστα ρωτούν: «Αφού είσαι ο ενσαρκωμένος θεός, τότε σίγουρα θα έχεις διαφορετική ταυτότητα και ουσία από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Σε τι, λοιπόν, είσαι καλός; Ποιες είναι οι ιδιαίτερες ιδιότητές σου που αρκούν για να μας κάνεις να σε ακολουθήσουμε και να σε υπακούμε, για να μας κάνεις να σε αποδεχθούμε ως θεό μας;» Αυτή η ερώτηση πραγματικά Με έφερε σε αμηχανία. Ειλικρινά, δεν είμαι καλός σε τίποτα. Δεν έχω μάτια που βλέπουν προς όλες τις κατευθύνσεις ούτε αυτιά που ακούνε από όλες τις πλευρές. Όταν διαβάζω κάτι, δεν μπορώ να σαρώσω δέκα σειρές με μια ματιά, και αφού διαβάσω κάτι, μετά από λίγο ξεχνάω τι διάβασα. Ξέρω λίγα πράγματα από μουσική, αλλά δεν μπορώ να διαβάσω παρτιτούρες. Αν κάποιος άλλος τραγουδήσει μια-δυο φορές ένα τραγούδι, μπορώ να το τραγουδήσω κι εγώ. Δείχνει, όμως, αυτό ότι έχω κάποια ικανότητα; Έχω, άραγε, κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, όπως ευγλωττία στα αγγλικά, ή μιλάω κάποια ξένη γλώσσα; Δεν μπορώ να κάνω τίποτε από αυτά τα πράγματα. Σε τι, λοιπόν, είμαι καλός; Ξέρω λίγα πράγματα από μουσική, καλές τέχνες, χορό, λογοτεχνία, κινηματογράφο και σχέδιο. Κατανοώ επιφανειακά αυτούς τους τομείς. Όταν συζητώ θεωρίες με ειδικούς, Μου φαίνονται όλα ακαταλαβίστικα, αλλά μπορώ να καταλάβω κάτι όταν το βλέπω. Για παράδειγμα, στο αρχιτεκτονικό σχέδιο, δεν καταλαβαίνω τα επαγγελματικά και τεχνικά δεδομένα. Ωστόσο, αν έχει να κάνει με χρωματικούς τόνους και την αρμονία στο στιλ, ξέρω κάποια πράγματα και έχω κάποιες γνώσεις. Εφόσον, όμως, δεν το έχω μελετήσει, είναι δύσκολο να πει κανείς αν μπορώ να σπουδάσω για να γίνω ειδικός ή ταλέντο σε αυτό το πεδίο. Όσον αφορά τα πράγματα στα οποία μπορούν αυτήν τη στιγμή να έχουν πρόσβαση οι άνθρωποι στο πλαίσιο του επαγγελματικού έργου της εκκλησίας μας, όπως μουσική, λογοτεχνία, χορό και κινηματογράφο, αν μάθω λίγα, μπορώ να κατανοήσω τα βασικά. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Τώρα ξέρω το υπόβαθρό σου· καταλαβαίνεις μόνο τα βασικά». Δεν λέω ψέματα. Όντως, καταλαβαίνω μόνο τα βασικά. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που ίσως δεν καταλαβαίνετε, και αυτό μπορεί να είναι η δική Μου ειδικότητα. Ποια ειδικότητα είναι αυτή; Καταλαβαίνω ποιο είναι το επάγγελμα που σχετίζεται μ’ ένα συγκεκριμένο πεδίο, πώς εκφράζεται μια τέχνη και ποιο είναι το αντικείμενο και οι αρχές που σχετίζονται μ’ αυτήν. Αφού τελειοποιήσω τις γνώσεις μου σε αυτά, ξέρω πώς να εφαρμόσω αυτά τα χρήσιμα πράγματα στο έργο της εκκλησίας, ώστε να εξυπηρετήσουν το έργο του ευαγγελίου και να γίνει αποτελεσματικά η διάδοση του ευαγγελίου του Θεού των έσχατων ημερών. Δεν είναι κι αυτό μια ειδικότητα; (Ναι.) Ως προς αυτό που λείπει περισσότερο από την ανθρώπινη φύση στις μέρες μας, το πιο αποτελεσματικό είναι να μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τις σωστές μεθόδους κι έπειτα να μεταδώσει τη σχετική αλήθεια για να μπορέσουν οι άνθρωποι να την καταλάβουν και να την αποδεχθούν. Αν υιοθετείς μια μέθοδο που μπορούν ν’ αποδεχθούν οι άνθρωποι και μπορείς να παρουσιάσεις ξεκάθαρα την αλήθεια και να εξηγήσεις το έργο του Θεού, και όλα αυτά με τρόπο που μπορεί να τ’ αποδεχθεί και να τα κατανοήσει το κανονικό ανθρώπινο σκεπτικό, αυτό είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για τους ανθρώπους. Αν χρησιμοποιούμε την επιφανειακή γνώση που διαθέτουμε και εφαρμόζουμε όλα αυτά τα χρήσιμα πράγματα, τότε αυτή η ειδικότητα είναι αρκετή. Υπερέχω σε ένα πράγμα. Μαντεύετε ποιο είναι αυτό; (Ο Θεός υπερέχει στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια.) Μετράει ως δεξιότητα η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια; Δεν είναι κι αυτό μια ειδικότητα; Σε τι, λοιπόν, είμαι καλός; Υπερέχω στο να ανακαλύπτω τη διεφθαρμένη ουσία μέσα σε όλους σας. Πείτε Μου, αν δεν ήμουν καλός σ’ αυτό, πώς θα μπορούσα να εργάζομαι όποτε προκύπτουν προβλήματα μ’ εσάς και δεν γνώριζα ποια διεφθαρμένη διάθεση ή φύση-ουσία αποκαλύπτουν; Θα ήταν αδύνατο. Θα ήταν, λοιπόν, λογικό να πούμε ότι αυτό στο οποίο είμαι καλύτερος είναι ν’ ανακαλύπτω τη διεφθαρμένη ουσία σας; (Ναι.) Μάλλον σε αυτό πρέπει να είμαι καλύτερος. Είμαι καλύτερος στο ν’ αναγνωρίζω τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων και τη φύση-ουσία τους. Υπερέχω στο να διακρίνω το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει κάποιος και τη στάση του απέναντι στον Θεό με βάση τη φύση-ουσία του. Έπειτα, μέσα από τις εκδηλώσεις, τις συμπεριφορές και την ουσία των ανθρώπων, συναναστρέφομαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, θίγω συγκεκριμένα ζητήματα και τους βοηθώ να λύσουν τα προβλήματά τους και να τα ξεπεράσουν. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι δεξιότητα· είναι η διακονία Μου, είναι έργο που εμπίπτει στο πεδίο ευθύνης Μου. Έχετε εσείς αυτήν τη δεξιότητα; (Όχι, δεν την έχουμε.) Ποια είναι, λοιπόν, η δεξιότητά σας; (Στο να επιδεικνύουμε διαφθορά.) Δεν είναι ακριβές ότι έχετε δεξιότητα στο να επιδεικνύετε διαφθορά. Έχετε δεξιότητα στο να μένετε ασυγκίνητοι όταν ακούτε την αλήθεια, να την αντιμετωπίζετε με ελαφρότητα, και στο να ενεργείτε επιπόλαια όταν κάνετε το καθήκον σας, χωρίς να το παίρνετε στα σοβαρά. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σας λέω ανοιχτά αυτά τα πράγματα. Μπορούν, μήπως, οι Φαρισαίοι και οι αντίχριστοι να σας μιλήσουν μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι, δεν μπορούν.) Σε καμία περίπτωση δεν μιλάνε έτσι. Γιατί όχι; Το θεωρούν ντροπιαστικό, ένα ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης, ένα ζήτημα που έχει να κάνει με την ιδιωτικότητα και το υπόβαθρο κάποιου. Λένε: «Πώς είναι δυνατόν ν’ αφήσω τους άλλους να μάθουν για το υπόβαθρό μου; Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα έχανα κάθε υπόληψη, την αξιοπρέπεια και τη θέση μου; Πώς θα μπορούσα, τότε, να συμπεριφέρομαι;» Σύμφωνα με αυτούς, καλύτερα να πέθαιναν! Τώρα, λοιπόν, που μίλησα μαζί σας τόσο ανοιχτά για την κατάστασή Μου, επηρεάζει αυτό την πίστη σας στον Θεό; (Όχι.) Ακόμη κι αν έχετε κάποιες ιδέες γι’ αυτό, δεν φοβάμαι. Γιατί δεν φοβάμαι; Είναι φυσιολογικό να έχετε κάποιες ιδέες. Αυτό είναι προσωρινό. Οι άνθρωποι μπορεί κατά καιρούς να βιώνουν οπτικές και ακουστικές παραισθήσεις. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα μιας προσωρινής, στρεβλής κατανόησης ή μιας στιγμιαίας παρανόησης. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα μαζέψουν τα μπογαλάκια τους εξαιτίας αυτού ή ότι θα γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι; Αν, όμως, είσαι κάποιος που επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια, μπορείς, άραγε, ν’ απαρνηθείς τον Θεό ή να Τον εγκαταλείψεις εξαιτίας κάποιων στιγμιαίων αντιλήψεων; Όχι, δεν μπορείς να Τον εγκαταλείψεις. Οι άνθρωποι που επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια μπορούν να προσεγγίζουν και να κατανοούν σωστά αυτά τα ζητήματα, μπορούν ασυνείδητα ν’ αποδεχθούν κανονικά αυτά τα δεδομένα και να τα μετατρέψουν σταδιακά σε πραγματική γνώση του Θεού, γνώση που χαρακτηρίζεται από αντικειμενικότητα και ακρίβεια. Έτσι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια. Μια μέρα, μπορεί να πει κάποιος: «Ο ενσαρκωμένος θεός είναι τόσο αξιολύπητος· το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να λέει την αλήθεια». Τι είδους ύφος είναι αυτό; Αυτό είναι το ύφος ενός αντίχριστου. Συμφωνείτε μαζί του; (Δεν συμφωνώ.) Γιατί δεν συμφωνείς; (Δεν είναι αλήθεια αυτό που λέει.) Είναι αλήθεια αυτό που λέει. Ο ενσαρκωμένος Θεός δεν ξέρει να κάνει τίποτε άλλο, πέρα από το να εκφράζει την αλήθεια στα λόγια Του. Δεν έχει κάποια συγκεκριμένη δεξιότητα. Είναι αξιολύπητο αυτό; Αυτό πιστεύετε; (Όχι.) Τι πιστεύετε, λοιπόν; Κάποιοι λένε: «Ακριβώς επειδή ο Θεός είναι συνηθισμένος και κανονικός και κάνει πρακτικό έργο, εμείς οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουμε τη δυνατότητα να σωθούμε. Διαφορετικά, θα καταλήγαμε όλοι στην κόλαση. Έχουμε τώρα ένα μεγάλο πλεονέκτημα, οπότε, ας το απολαύσουμε στα κρυφά!» Νιώθετε εσείς έτσι; (Ναι.) Όμως, κάποιοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Σκέφτονται το εξής: «Ο θεός απλώς μιλάει· δεν έχει καμία υπερφυσική ιδιότητα. Τι έχω να κερδίσω; Έχω τις δικές μου αντιλήψεις και ιδέες σχετικά με τον θεό και τον κρίνω πίσω από την πλάτη του, αλλά εκείνος δεν με έχει πειθαρχήσει. Δεν έχω υποφέρει ούτε έχω τιμωρηθεί». Το θράσος τους αυξάνεται σταθερά, και τολμούν να πουν οτιδήποτε. Κάποιοι λένε: «Έτσι οφείλεις να γνωρίσεις τον ενσαρκωμένο θεό: Όταν μιλάει, εργάζεται και εκφράζει την αλήθεια, είναι το πνεύμα του θεού που εργάζεται μέσα από αυτόν, και η σάρκα είναι απλώς ένα κέλυφος, ένα εργαλείο. Η πραγματική ουσία είναι το πνεύμα του θεού· το πνεύμα του θεού μιλάει. Αν δεν ήταν το πνεύμα του θεού, θα ήταν δυνατόν να λέει αυτά τα λόγια η σάρκα;» Αυτά τα λόγια φαίνονται σωστά όταν τ’ ακούς, αλλά ποιο είναι το νόημά τους; (Είναι βλασφημία.) Σωστά, είναι βλασφημία. Τι κακόβουλη διάθεση! Τι προσπαθούν να πουν; «Είσαι τόσο συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν έχεις αριστοκρατική εμφάνιση, δεν έχεις και πολύ εντυπωσιακή όψη. Δεν μιλάς εύγλωττα ούτε έχεις θεωρητικές γνώσεις· πρέπει να σκεφτείς προτού πεις οτιδήποτε. Πώς θα μπορούσες να είσαι ο ενσαρκωμένος θεός; Γιατί να έχεις εσύ τέτοια ευλογία και τέτοια τύχη; Γιατί να μην είμαι εγώ ο ενσαρκωμένος θεός;» Στο τέλος, λένε: «Είναι αποκλειστικά το πνεύμα του θεού που εργάζεται και μιλάει· η σάρκα είναι απλώς το μέσο έκφρασης του πνεύματος, είναι ένα εργαλείο». Όταν το λένε αυτό, νιώθουν ότι είναι ίσοι. Πρόκειται για ζήλια που οδηγεί στο μίσος. Υπαινίσσονται το εξής: «Πώς γίνεται να είσαι εσύ ο ενσαρκωμένος θεός; Γιατί να έχεις εσύ τέτοια τύχη; Πώς απέκτησες αυτό το πλεονέκτημα; Γιατί δεν το απέκτησα εγώ; Δεν πιστεύω ότι είσαι καλύτερος από μένα. Δεν έχεις αρκετή ευγλωττία, δεν έχεις ανώτερη μόρφωση, δεν έχεις τόσο ωραία εμφάνιση όσο εγώ και δεν είσαι τόσο ψηλός. Σε τι είσαι εσύ καλύτερος από μένα; Πώς γίνεται να είσαι εσύ ο ενσαρκωμένος θεός; Γιατί να μην είμαι εγώ; Αν είσαι ο ενσαρκωμένος θεός, τότε είναι και πολλοί άλλοι. Πρέπει κι εγώ ν’ αγωνιστώ γι’ αυτό. Όλοι λένε ότι είσαι ο θεός. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό, αλλά θα συνεχίσω να σε κρίνω μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν μιλάω έτσι, απαλύνω το μίσος μου!» Δεν είναι κακόβουλο αυτό; (Ναι.) Τολμούν να πουν οτιδήποτε για να διεκδικήσουν μια θέση. Δεν δείχνει αυτό ότι αναζητούν τον θάνατο; Αν δεν θέλεις ν’ αποδεχθείς ότι Αυτός είναι ο Θεός, ποιος σε αναγκάζει; Σε ανάγκασα Εγώ; Δεν σε ανάγκασα Εγώ, έτσι δεν είναι; Πρώτον, δεν σε ικέτευσα να το αποδεχθείς. Δεύτερον, δεν χρησιμοποίησα ακραία μέσα για να σε αναγκάσω να το αποδεχθείς. Τρίτον, δεν παρενέβη το Πνεύμα του Θεού για να σου πει ότι αν δεν το αποδεχθείς, θα τιμωρηθείς. Το έκανε αυτό ο Θεός; Όχι. Έχεις το δικαίωμα να επιλέξεις ελεύθερα· μπορείς να επιλέξεις να μην το αποδεχθείς. Γιατί, λοιπόν, αν δεν θέλεις να το αποδεχθείς, καταλήγεις να το αποδέχεσαι ούτως ή άλλως; Δεν αναζητάς απλώς ευλογίες; Επιθυμούν ευλογίες, αλλά δεν μπορούν ν’ αποδεχθούν ούτε να υπακούσουν, ή εξακολουθούν να είναι απρόθυμοι. Τι κάνουν, λοιπόν; Λένε τέτοια κακόβουλα λόγια. Έχετε ξανακούσει ποτέ τέτοια λόγια; Τα έχω ακούσει παραπάνω από μία ή δύο φορές από κάποιους ανθρώπους. Κάποιοι σκέφτονται: «Αρχίσαμε να πιστεύουμε στον θεό μαζί μ’ εσένα. Εκείνη την εποχή, ήσουν νέος και συχνά σημείωνες τα λόγια του θεού. Αργότερα, άρχισες να κηρύττεις. Είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος· ξέρουμε το υπόβαθρό σου». Τι υπόβαθρο έχω; Είμαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος· αυτή είναι η αλήθεια για Μένα. Είσαι απρόθυμος μόνο και μόνο επειδή είμαι ένας συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος και Με ακολουθούν σήμερα τόσοι άνθρωποι; Αν δεν θες, τότε μην πιστεύεις. Αυτό είναι το έργο του Θεού. Δεν μπορώ ν’ αποφύγω την ευθύνη Μου, δεν έχω καμία δικαιολογία, και δεν έχω κάνει κάτι βλαβερό ή επιζήμιο. Γιατί, λοιπόν, Με προσεγγίζεις με αυτήν την οπτική; Αν δεν θες, τότε μην πιστεύεις. Πίστευε όποιον θες να πιστεύεις· μην ακολουθείς Εμένα. Δεν σε ανάγκασα. Γιατί Με ακολουθείς; Κάποιοι ήρθαν ακόμα και στο σπίτι Μου για να ερευνήσουν. Τι ερευνούσαν; Με ρώτησαν: «Πηγαίνεις πίσω στην πατρίδα σου; Πώς είναι τώρα η οικονομική κατάσταση εκεί; Τι κάνουν τα μέλη της οικογένειάς σου; Πού βρίσκονται; Πώς ζουν;» Κάποιοι έφτασαν ακόμα και στο σημείο να εξετάσουν εξονυχιστικά ένα επιπλέον πάπλωμα ή μια κουβέρτα στο σπίτι Μου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να πιστέψουν στον Θεό! Γιατί δεν είναι πρόθυμοι; Επειδή σκέφτονται: «Ο θεός δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Ο θεός δεν θα έπρεπε να είναι τόσο μικρός, τόσο κανονικός και πρακτικός, τόσο κοινός και συνηθισμένος. Είναι πολύ κοινός, σε σημείο που δεν μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε ως θεό». Όταν δεν έχεις πνευματική κατανόηση, μπορούν τα μάτια σου ν’ αναγνωρίσουν τον Θεό; Ακόμη κι αν ο Θεός κατέβαινε στη γη από τους ουρανούς για να σου το πει αυτό, εσύ και πάλι δεν θα μπορούσες να Τον αναγνωρίσεις. Είσαι άξιος να δεις το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Ακόμη κι αν ο Θεός σού πει ξεκάθαρα ότι είναι ο Θεός, εσύ δεν θα το αποδεχθείς. Θα μπορούσες να Τον αναγνωρίσεις; Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Ποια είναι η φύση τους; (Η μοχθηρία.) Αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά «διευρύνουν τους ορίζοντές Μου».

Από τότε που ανέλαβα το έργο του Θεού, όσο εκτελώ το έργο Μου με αυτήν την ταυτότητα και σε αυτήν τη θέση, έχω έρθει σ’ επαφή με κάποια άτομα. Έχοντας αντιμετωπίσει αυτήν την ποικιλία «ταλέντων», έχω παρατηρήσει ότι δύο λέξεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων: η λέξη «κακή» και η λέξη «μοχθηρή»· εμπεριέχονται σ’ αυτήν και οι δύο. Γιατί Με μελετούν καθημερινά; Γιατί δεν είναι πρόθυμοι να παραδεχθούν την ταυτότητά Μου; Μήπως επειδή είμαι ένας πολύ συνηθισμένος και κανονικός άνθρωπος; Άραγε, αν είχα τη μορφή ενός πνευματικού σώματος, θα τολμούσαν; Δεν θα τολμούσαν να Με μελετάνε μ’ αυτόν τον τρόπο. Αν είχα μια συγκεκριμένη κοινωνική θέση, καθώς και κάνα δυο ιδιαίτερες ικανότητες, την εικόνα και την εμφάνιση ενός σπουδαίου ανθρώπου, και μια κάπως κακή, αυταρχική και αδίστακτη διάθεση, θα τολμούσαν, άραγε, αυτοί οι άνθρωποι να έρθουν στο σπίτι Μου και να Με μελετήσουν; Δεν θα τολμούσαν σε καμία περίπτωση. Θα Με απέφευγαν, θα κρύβονταν όποτε Με έβλεπαν να έρχομαι και σίγουρα δεν θα τολμούσαν να Με μελετήσουν. Έτσι δεν είναι; Γιατί, λοιπόν, μπορούν και Με μελετούν μ’ αυτόν τον τρόπο; Με βλέπουν σαν εύκολο στόχο. Τι σημαίνει ότι είμαι εύκολος στόχος; Σημαίνει ότι είμαι υπερβολικά συνηθισμένος. Τι υποδηλώνει η λέξη «συνηθισμένος»; «Είσαι απλώς ένας άνθρωπος. Πώς θα μπορούσες να είσαι ο θεός; Δεν έχεις καθόλου τις γνώσεις, τη μόρφωση, τα χαρίσματα, τα ταλέντα και τις ικανότητες που θα έπρεπε να έχει ο θεός. Σε τι μοιάζεις με τον θεό; Δεν είσαι σαν αυτόν! Επομένως, μου είναι δύσκολο ν’ αποδεχθώ ότι είσαι ο θεός, να σε ακολουθήσω, ν’ ακούσω τα λόγια σου και να υποταχθώ σε εσένα. Πρέπει να το ερευνήσω σε βάθος: Πρέπει να σε παρακολουθώ, να σε έχω από κοντά και να μη σ’ αφήσω να κάνεις τίποτε ανάρμοστο». Τι προσπαθούν να κάνουν; Αν είχα κοινωνική θέση και κάποια φήμη, για παράδειγμα, αν ήμουν πρώτης τάξεως τραγουδιστής, και μια μέρα κατέθετα μαρτυρία για να πω ότι είμαι ο Θεός, ο Χριστός, δεν θα πείθονταν τουλάχιστον κάποιοι άνθρωποι; Οι άνθρωποι που Με μελετούν θα ήταν σχετικά λιγότεροι. Απλώς και μόνο το γεγονός ότι είμαι συνηθισμένος, κανονικός, πρακτικός και υπερβολικά κοινός αποκαλύπτει πολλούς ανθρώπους. Τι αποκαλύπτει σ’ αυτούς; Αποκαλύπτει τη μοχθηρία τους. Σε ποιο σημείο φτάνει αυτή η μοχθηρία; Φτάνει σε σημείο που, όταν περνώ από δίπλα τους, Με μελετούν για πολλή ώρα, ψάχνουν πίσω από την πλάτη Μου την ομοιότητα του Θεού, ελέγχουν αν τα λόγια Μου συνοδεύονται από θαύματα. Συχνά, κάνουν τις εξής υποθέσεις μέσα τους: «Από πού προέρχονται αυτά τα λόγια; Τα έμαθε από κάπου; Δεν μοιάζει πιθανό: Δεν φαίνεται να έχει τον χρόνο να μελετήσει. Έχει αλλάξει τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια· δεν μοιάζουν με κάτι που έμαθε. Από πού, λοιπόν, προέρχονται αυτά τα λόγια; Είναι δύσκολο να καταλάβω· πρέπει να είμαι προσεκτικός», και συνεχίζουν να μελετούν. Όσοι μελετούν διαρκώς, δεν έρχονται σ’ επαφή Μαζί μου, δεν αλληλεπιδρούν ούτε συζητούν Μαζί μου κατά πρόσωπο· πάντα συλλογίζονται πίσω από την πλάτη Μου και θέλουν να επικρίνουν τα λόγια Μου και ν’ αποκτήσουν κάποιο πλεονέκτημα. Μπορούν να μελετούν για μέρες μια πρόταση που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους, και μπορούν να αναπτύξουν μέσα τους μια αντίληψη με βάση ένα λίγο αυστηρό σχόλιο. Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Προέρχονται από το μυαλό και τις γνώσεις των ανθρώπων. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που μπορούν να μελετούν τον Θεό, που μπορούν να χρησιμοποιούν διαρκώς τις σκέψεις τους για να κάνουν υποθέσεις σχετικά με τον Θεό; Μπορούν να χαρακτηριστούν άνθρωποι με μοχθηρή διάθεση; Απολύτως! Αφού είναι εμφανές ότι έχεις τον χρόνο και την ενέργεια, θα ήταν καλύτερο να συλλογιζόσουν την αλήθεια! Δεν χρειάζεσαι χρόνο για να συναναστραφείς πάνω σε οποιαδήποτε αλήθεια και να τη συλλογιστείς; Υπάρχουν τόσες αλήθειες που μπορεί να μη σε φτάσει μια ολόκληρη ζωή για να τις συλλογιστείς όλες. Υπάρχουν πάρα πολλές αλήθειες που πρέπει να κατανοήσει ένας άνθρωπος. Δεν νιώθουν κανένα βάρος γι’ αυτό το ζήτημα, κι ωστόσο δεν ξεχνούν ποτέ αυτά τα εξωτερικά και επιφανειακά ζητήματα, και τα μελετούν διαρκώς. Μόλις μιλήσω, ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους, κοιτάζουν την εμφάνισή Μου, εξετάζουν εξονυχιστικά τις πράξεις και τις εκφράσεις Μου και κάνουν μέσα τους τις εξής υποθέσεις: «Μοιάζει με τον θεό από αυτήν την άποψη; Δεν μοιάζει με τον θεό στην ομιλία, ούτε η εμφάνισή του ταιριάζει πολύ. Πώς μπορώ να τον καταλάβω; Πώς μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται για μένα βαθιά μέσα του; Τι σκέφτεται για το ένα ή το άλλο ζήτημα; Πώς με χαρακτηρίζει;» Έχουν πάντα τέτοιες σκέψεις. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι.) Αυτό ξεπερνά κάθε ελπίδα σωτηρίας· είναι πολύ μοχθηρό!

Ένας αυθεντικός άνθρωπος αγαπά και επιδιώκει τα πράγματα που συνάδουν με την ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση, το κανονικό ανθρώπινο σκεπτικό και την πραγματική ζωή· τα πράγματα που είναι κανονικά και πρακτικά, που δεν είναι στρεβλά ούτε αξιοπερίεργα, αφηρημένα, ανούσια και υπερφυσικά. Ένας κανονικός άνθρωπος θα μπορεί συνήθως να εκτιμήσει, να χειριστεί σωστά και ν’ αποδεχθεί αυτά τα πράγματα και θα τ’ αντιμετωπίζει ως θετικά. Αντιθέτως, κάποιοι άνθρωποι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με αυτές τις αλήθειες που είναι στενά συνδεδεμένες με τις διάφορες πτυχές της πραγματικής ζωής, όπως το φαγητό, το ντύσιμο, η στέγη, η μετακίνηση, η συμπεριφορά και η προσωπική διαγωγή, τις απαξιώνουν, τις αγνοούν και τις περιφρονούν. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Το πρόβλημα έχει να κάνει με τις προτιμήσεις τους και με τη φύση-ουσία τους. Όσο πιο θετικό είναι κάτι, όσο περισσότερο το αγαπάει, το θέλει και το κάνει ο Θεός, και όσο περισσότερο αντιστοιχεί σε αυτό που ελπίζει ο Θεός να καταφέρουν και ν’ αποδεχθούν οι άνθρωποι με βάση τις προθέσεις Του, τόσο αυτοί οι άνθρωποι το αμφισβητούν, το μελετούν, εναντιώνονται σ’ αυτό και το κατακρίνουν. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Είναι εξαιρετικά μοχθηρό! Οι αντίχριστοι είναι πολύ δημοφιλείς ανάμεσα στους άπιστους. Αν ήμουν Εγώ ανάμεσα στους άπιστους, ποιον θα αποδέχονταν πιο εύκολα οι άπιστοι μεταξύ των αντίχριστων και του ενσαρκωμένου Θεού; (Τους αντίχριστους.) Γιατί; Οι άπιστοι προτιμούν τους έντιμους ή τους μοχθηρούς ανθρώπους; (Τους μοχθηρούς ανθρώπους.) Προτιμούν όσους κολακεύουν και καλοπιάνουν τους άλλους ή όσους είναι ειλικρινείς; (Όσους κολακεύουν και καλοπιάνουν τους άλλους.) Ακριβώς. Προτιμούν τέτοιους ανθρώπους. Αν δεν ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς τακτικές για να διαχειριστείς τις διάφορες διαπροσωπικές σχέσεις σε μια ομάδα, κι αν δεν ξέρεις πώς να χειραγωγείς ή να ελέγχεις διάφορους ανθρώπους μέσα από στρατηγικές, μπορεί να σε δεχτεί αυτή η ομάδα; Αν είσαι υπερβολικά έντιμος, λες πάντα την αλήθεια, μπορείς να διακρίνεις την ουσία πολλών ζητημάτων και έπειτα εκφράζεις τις αλήθειες που έχεις διακρίνει και κατανοήσει, μπορεί κανείς να το αποδεχθεί; Όχι, δεν μπορεί κανείς να το αποδεχθεί σ’ αυτόν τον κόσμο. Μην περιμένεις ότι θα λες την αλήθεια σ’ αυτόν τον κόσμο· αν το κάνεις, θα προκαλέσει προβλήματα ή θα οδηγήσει στην καταστροφή. Μην περιμένεις ότι θα είσαι ειλικρινής· δεν έχεις μέλλον αν είσαι. Και τι κάνουν οι αντίχριστοι; Είναι ειδικοί στα ψέματα, προσποιούνται με επιδεξιότητα και προβάλλουν τον εαυτό τους με το ψεύτικο περιτύλιγμα του σπουδαίου, αξιοπρεπούς και ενάρετου ανθρώπου, για να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν. Υπερέχουν σ’ αυτά τα πράγματα και απολαμβάνουν παρόμοια πράγματα· τους αρέσει να μιλάνε για κενές γνώσεις και για μόρφωση, καθώς και να συγκρίνουν χαρίσματα και στρατηγικές. Για παράδειγμα, σε μια εταιρεία ή σε μια ομάδα ανθρώπων, το σημαντικότερο δεν είναι να έχει κανείς τις περισσότερες γνώσεις και την υψηλότερη μόρφωση, ούτε είναι αυτός ο κύριος παράγοντας που καθορίζει τη θέση ενός ανθρώπου σ’ αυτήν την εταιρεία. Ποιος είναι ο κύριος παράγοντας; (Οι στρατηγικές και το ταλέντο.) Ακριβώς. Είναι οι στρατηγικές και το ταλέντο. Χωρίς αυτά, είναι ανώφελο να έχει κανείς μεγάλη μόρφωση. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι έχεις επιστρέψει από το εξωτερικό και είσαι εντελώς ανίδεος όσον αφορά τους κανόνες του παιχνιδιού που ισχύουν σ’ αυτήν την ομάδα ανθρώπων στην πατρίδα σου. Αν εφαρμόσεις τους κανόνες, τους κανονισμούς και τις αρχές συμπεριφοράς που ισχύουν στις εταιρείες στο εξωτερικό, θα καταλήξεις σε αδιέξοδο. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Έτσι έχουν τα πράγματα. Πρέπει να έχεις στρατηγικές και πρέπει να είσαι κακός και μοχθηρός για ν’ ανέλθεις σε υψηλότερη θέση. Το ίδιο κάνουν και κάποιες γυναίκες. Παρόλο που έχουν έναν σύζυγο για να τις συντηρεί, δεν είναι ικανοποιημένες. Καταφεύγουν σε κάθε αναγκαίο μέσο προκειμένου να ξεχωρίσουν και ν’ αποκτήσουν φήμη, κέρδος και θέση. Αρχίζουν ακόμα και τις κολακείες και, όταν είναι απαραίτητο, παρέχουν υπηρεσίες συνοδού, και όλα αυτά χωρίς ίχνος ντροπής μετά ή χωρίς να νιώθουν τύψεις ή ότι έχουν κάποιο χρέος απέναντι στον σύζυγο ή στην οικογένειά τους. Θα μπορούσες εσύ να το κάνεις αυτό; Σου ακούγεται αηδιαστικό και δεν μπορείς να το κάνεις. Πώς, λοιπόν, μπορείς ν’ ανέλθεις σε υψηλότερη θέση ανάμεσά τους; Δεν υπάρχει τρόπος. Όλα αυτά επιτυγχάνονται αν πουλήσει κανείς την ψυχή του και χρησιμοποιήσει διάφορες μοχθηρές μεθόδους. Σου αρέσει να ενεργείς έτσι; (Όχι.) Λες τώρα ότι δεν σου αρέσει, αλλά όταν μια μέρα ξεπεράσεις ένα συγκεκριμένο όριο, τότε θ’ αρχίσει να σου αρέσει. Αν οι άλλοι σε εκφοβίζουν και σε βασανίζουν όλη μέρα, σου κάνουν τη ζωή δύσκολη, σε επικρίνουν και θέλουν να σε διώξουν, τότε ίσως χρειαστεί να πουλήσεις το κορμί σου για να κρατήσεις τη δουλειά σου. Θα πρέπει να μάθεις όποια μοχθηρά κόλπα χρησιμοποιούν και, στο τέλος, θα γίνεις σαν αυτούς. Τώρα, δηλώνεις αυστηρά: «Δεν μου αρέσουν αυτές οι τακτικές. Δεν θέλω να γίνω τέτοιος άνθρωπος. Δεν είμαι τόσο μοχθηρός. Δεν θέλω να πουλήσω το κορμί μου. Δεν μου αρέσουν τα χρήματα· μου αρκεί να έχω όσα χρειάζομαι για τροφή και ρούχα». Τι είδους άνθρωπος είσαι; Είσαι ένα τίποτα. Έτσι κατάντησες αφότου σε διέφθειρε ο Σατανάς. Νομίζεις ότι μπορείς να είσαι κύριος του εαυτού σου; Οι άνθρωποι αλλάζουν ανάλογα με το περιβάλλον, έχουν διεφθαρμένη διάθεση, και δεν μπορείς έτσι απλά να υπερνικήσεις τη φήμη, το κέρδος, τη θέση, τα χρήματα και κάθε είδους πειρασμό. Αν ήσουν σ’ εκείνο το περιβάλλον, θα ήσουν εξίσου ανίκανος να συγκρατηθείς. Για τους άπιστους, το τωρινό στάδιο είναι σαν μια μηχανή του κιμά. Μόλις μπει μέσα ένας άνθρωπος, δεν υπάρχει τρόπος να επιβιώσει. Αν, όμως, κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, με την προστασία Του και χωρίς κανέναν να σε εκφοβίζει, τότε μπορείς να ζήσεις υπό τη γαλήνια παρουσία του Θεού. Είσαι πολύ ευλογημένος, οπότε απόλαυσέ το ήσυχα! Αν δεν κάνεις καλά το καθήκον σου και κλαδευτείς λίγο, δεν πρέπει να νιώσεις αδικημένος. Έχεις λάβει μεγάλες ευλογίες· δεν το ξέρεις αυτό; (Ναι.) Πείτε Μου, πώς είναι για τους άπιστους να βρίσκονται στη «μηχανή του κιμά»; Καλύτερα να πεθάνουν. Τα λίγα βάσανα που υπομένεις στον οίκο του Θεού είναι αυτά που πρέπει να υπομένουν οι άνθρωποι· δεν είναι καθόλου επώδυνα. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι δεν είναι ικανοποιημένοι και δεν είναι πρόθυμοι να μετανοήσουν όσο κι αν κλαδευτούν. Όταν, όμως, τους στέλνουν στο σπίτι τους, δεν είναι πρόθυμοι να επιστρέψουν στους άπιστους, επειδή πιστεύουν ότι είναι πολύ πονηροί και κακοί. Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον θάνατο, δεν θέλουν να πεθάνουν· όλοι εκτιμούν τη ζωή και ακολουθούν την αρχή «καλύτερα μια άσχημη ζωή παρά ένας καλός θάνατος». Μόλις βλέπουν το φέρετρό τους, ξεσπάνε σε κλάματα. Οι άνθρωποι ξέρουν πλέον ότι δεν είναι εύκολο να επιβιώσουν ανάμεσα στους άπιστους. Αν θέλεις να ζήσεις με αξιοπρέπεια και να κερδίζεις το ψωμί σου με βάση τις ικανότητές σου, δεν υπάρχει τρόπος να το κάνεις. Δεν αρκεί να έχεις ικανότητες· πρέπει να είσαι και αρκετά μοχθηρός, κακός και εμπαθής για να πετύχεις. Τι έχεις μέσα σου; Κάποιοι λένε: «Έχω τώρα λίγη μοχθηρία, αλλά όχι αρκετή κακία». Αυτό είναι εύκολο. Μπες στη «μηχανή του κιμά» και σε λιγότερο από έναν μήνα θα γίνεις κακός. Αν είσαι καλός άνθρωπος, θα θέλουν να σε σκοτώσουν· εσύ τους λυπάσαι, αλλά εκείνοι δεν θα σε λυπηθούν, οπότε πρέπει να παλέψεις για να επιβιώσεις. Μόλις γίνεις κακός, δεν υπάρχει επιστροφή· γίνεσαι κι εσύ διάβολος. Έτσι είναι η μοχθηρία. Ο κόσμος των άπιστων είναι πολύ σκοτεινός και μοχθηρός. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να ξεφύγουν από τη σατανική επιρροή του σκότους και της μοχθηρίας; Πρέπει να κατανοήσουν την αλήθεια για να σωθούν. Τώρα που πιστεύεις στον Θεό, αν θέλεις να σωθείς και να απελευθερωθείς από την επιρροή του Σατανά, δεν είναι κάτι απλό. Πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι στον Θεό, να έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, να διακρίνεις πολλά πράγματα και, επιπλέον, οι αρχές της διαγωγής σου πρέπει από τη μία πλευρά να δείχνουν σοφία και από την άλλη να μην προσβάλουν τον Θεό. Επίσης, να μην πασχίζεις διαρκώς για τη φήμη και το κέρδος ούτε ν’ αναζητάς μονίμως να απολαμβάνεις τα οφέλη της θέσης. Αρκεί να έχεις απλώς να φας και να μην πεθάνεις της πείνας. Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό, να ζητάς μ’ αυτόν τον τρόπο τη χάρη Του, για να σου δοθεί προστασία. Δεν είναι λογικό να τρέφεις διαρκώς υπερβολικές επιθυμίες, και ο Θεός δεν θα δώσει σημασία στις προσευχές σου.

Σήμερα, συναναστρεφόμαστε κυρίως πάνω στην τρίτη εκδήλωση της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων, δηλαδή τι λατρεύουν οι αντίχριστοι. Τι λατρεύουν οι αντίχριστοι; (Τις γνώσεις και τη μόρφωση.) Τις γνώσεις και τη μόρφωση, καθώς και ένα ακόμη πράγμα· τα χαρίσματα. Τι περιλαμβάνουν οι γνώσεις και η μόρφωση; Περιλαμβάνουν ό,τι βρίσκεται μέσα στα βιβλία που μελετάει κανείς στον κόσμο, την εμπειρία που αποκομίζει κανείς όταν ασχολείται με τομείς που έχουν σχέση με τη γνώση, καθώς και τους διάφορους περιορισμούς, κανόνες και κανονισμούς που κηρύττονται στην κοινωνία σχετικά με την ηθική, την ανθρώπινη φύση, τη συμπεριφορά και ούτω καθεξής. Επιπλέον, περιλαμβάνουν τις γνώσεις από διάφορους τομείς της επιστήμης. Για παράδειγμα, κάποιοι δεν πιστεύουν στη μετενσάρκωση που αναφέρεται στα λόγια του Θεού. Αν, όμως, μια μέρα κάποια επιστημονική έρευνα ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι έχουν ψυχή επειδή, μετά τον θάνατο, κάτι εγκαταλείπει το σώμα και το βάρος του ανθρώπου μειώνεται κατά μια συγκεκριμένη ποσότητα, που θα μπορούσε πιθανώς να είναι το βάρος της ψυχής, τότε ίσως το πιστέψουν. Δεν πιστεύουν, όπως κι αν μιλάει ο Θεός, αλλά μόλις οι επιστήμονες μετρήσουν κάτι με βάση το βάρος, το πιστεύουν. Εμπιστεύονται μόνο την επιστήμη. Κάποιοι πιστεύουν μόνο στο έθνος, στην κυβέρνηση και σε ερμηνείες σχετικών πληροφοριών, θεωριών και αναγνωρισμένων προσωπικοτήτων. Εμπιστεύονται μόνο αυτά. Δεν παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια, τη διδασκαλία, την καθοδήγηση ή τις ομιλίες του Θεού. Μόλις, όμως, ακούσουν μια διασημότητα να μιλάει, την αποδέχονται αμέσως, και μάλιστα τη λατρεύουν και διαδίδουν τα λόγια της. Για παράδειγμα, ο Θεός είπε ότι το μάννα που έριχνε καθημερινά για τους ανθρώπους δεν έπρεπε ν’ αποθηκεύεται ούτε να καταναλώνεται την επόμενη μέρα επειδή δεν θα ήταν φρέσκο, αλλά οι άνθρωποι δεν πίστεψαν τα λόγια του Θεού. Σκέφτηκαν: «Τι θα γίνει αν ο θεός δεν ρίξει μάννα και πεινάσουμε;» Έτσι, βρήκαν έναν τρόπο να το μαζεύουν και να το αποθηκεύουν. Ο Θεός έριξε μάννα τη δεύτερη μέρα και εκείνοι συνέχισαν να το μαζεύουν. Ο Θεός έριξε μάννα την τρίτη μέρα και εκείνοι το μάζεψαν και πάλι. Ο Θεός έλεγε τα ίδια λόγια κάθε μέρα και εκείνοι ενεργούσαν διαρκώς με τρόπο που ήταν αντίθετος στις εντολές του Θεού. Ποτέ δεν πίστεψαν ούτε άκουσαν τα λόγια του Θεού. Μια μέρα, ένας επιστήμονας έκανε μια έρευνα και είπε: «Αν το μάννα δεν φαγωθεί την ίδια μέρα και μείνει για την επόμενη μέρα, ακόμη κι αν φαίνεται φρέσκο εξωτερικά, περιέχει βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν στομαχική διαταραχή αν καταναλωθεί». Σταμάτησαν να το μαζεύουν από εκείνη τη μέρα και μετά. Για εκείνους, μία δήλωση ενός επιστήμονα ήταν σημαντικότερη από δέκα δηλώσεις του Θεού. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι, είναι.) Παραδέχθηκαν προφορικά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και αναγνώρισαν τον Θεό, Τον ακολούθησαν και επιθυμούσαν να λάβουν ευλογίες από Εκείνον. Ταυτόχρονα, απολάμβαναν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, τη φροντίδα και την προστασία Του, αλλά πέρα από αυτά, δεν άκουγαν ούτε μία πρόταση από όσα έλεγε ο Θεός, όσα τους ζητούσε, τους διέταζε ή τους ανέθετε να κάνουν. Αν ένας πολυμαθής και μορφωμένος άνθρωπος με εξουσία και θέση έλεγε κάτι ή ξεστόμιζε μια πλάνη, την αποδέχονταν αμέσως, ανεξάρτητα αν ήταν σωστή ή λάθος. Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό είναι μοχθηρό, πολύ μοχθηρό! Για παράδειγμα, είπα σε κάποιους ανθρώπους να μην τρώνε γλυκοπατάτες μαζί με αυγά, γιατί μπορεί να πάθουν τροφική δηλητηρίαση. Σε τι βασίζεται αυτή η δήλωσή Μου; Δεν βγάζω πράγματα από το μυαλό μου· έχουν υπάρξει περιστατικά ανθρώπων που έπαθαν τροφική δηλητηρίαση επειδή τα έφαγαν και τα δύο ταυτόχρονα. Ποια θα ήταν η αντίδραση ενός κανονικού ανθρώπου μόλις το άκουγε αυτό; Θα σκεφτόταν: «Στο εξής, δεν θα τρώω αυγά όταν τρώω γλυκοπατάτες, τουλάχιστον για τις επόμενες δύο ή τρεις ώρες». Θα το έπαιρνε στα σοβαρά και θα άλλαζε τις διατροφικές του συνήθειες. Ωστόσο, κάποιοι δεν θα το πίστευαν. Θα έλεγαν: «Τροφική δηλητηρίαση επειδή τρώει κάποιος αυγά μαζί με γλυκοπατάτες; Αυτό είναι αδύνατο. Θα τα φάω μαζί και θα δεις αν θα πάθω τροφική δηλητηρίαση ή όχι!» Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; (Μοχθηρός.) Θεωρώ αυτόν τον άνθρωπο κάπως ελεεινό! Λέω αυτό το πράγμα κι εκείνος επιμένει να τα φάει μαζί. Δεν είναι ελεεινό αυτό; Εναντιώνεται και αντιτίθεται συγκεκριμένα σε ό,τι είναι σωστό, ορθό και θετικό και το αμφισβητεί. Αυτό είναι μοχθηρό. Η διεφθαρμένη ανθρώπινη φύση εκτιμά τη μοχθηρία και τη δύναμη. Όποιες πλάνες κι αν διατυπώσουν οι διάβολοι και οι σατανάδες, οι άνθρωποι μπορούν να τις αποδεχθούν χωρίς αμφιβολία, ενώ ο Θεός εκφράζει πολλές αλήθειες, αλλά οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να τις αποδεχθούν και μάλιστα διαμορφώνουν πολλές αντιλήψεις. Να ένα ακόμα παράδειγμα: Σε πολλές αγροτικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, υπάρχουν αρχέγονα δάση στα οποία συχνά περιφέρονται άγρια ζώα. Συνιστάται να μη βγαίνει κανείς έξω μόνος του και είναι καλύτερα να μη βγαίνει έξω τη νύχτα, αν δεν είναι απαραίτητο. Αν χρειάζεται να βγεις έξω, πρέπει να λάβεις προφυλάξεις, να βγεις μαζί με κάποιον ή να έχεις κάποιο όπλο για αυτοάμυνα· φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά. Κάποιοι λένε: «Τίποτα δεν θα συμβεί· ο Θεός θα με προστατεύσει». Δεν δείχνει αυτό ότι δοκιμάζουν τον Θεό; Αυτό που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να πάρουν αυτές τις προφυλάξεις. Έχεις μυαλό, καρδιά και πνεύμα. Γιατί, λοιπόν, επιμένεις στην προστασία του Θεού; Μη δοκιμάζεις τον Θεό. Κάνε αυτό που πρέπει. Αν κατά τύχη συναντήσεις ένα αιμοβόρο άγριο ζώο που ούτε τέσσερις ή πέντε άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν, ίσως καταφέρεις να επιβιώσεις και πάλι· αυτή είναι η προστασία του Θεού. Κάποιοι έχουν όντως δει λύκους και τους έχουν ακούσει ν’ αλυχτούν και αρκούδες να βρυχώνται, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν αυτά τα άγρια ζώα. Όταν, λοιπόν, τους λέω να μη βγαίνουν έξω τη νύχτα επειδή είναι πιθανό να συναντήσουν άγρια ζώα, βγάζω πράγματα από το μυαλό μου; (Όχι.) Δεν προσπαθώ να τρομάξω τους ανθρώπους. Κάποιοι, όταν το ακούνε αυτό, λένε: «Πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός. Θα βρω κάποιον να με συνοδεύει όταν βγαίνω έξω ή θα έχω μαζί μου ένα όπλο για αυτοάμυνα, μήπως και συναντήσω άγρια ζώα». Κάποιοι, όταν το ακούνε αυτό, το παίρνουν στα σοβαρά, το πιστεύουν και το αποδέχονται και έπειτα κάνουν πράξη αυτό που είπα. Αυτό είναι απλή αποδοχή· δεν θα μπορούσε να είναι ευκολότερο. Ωστόσο, υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου που αρνείται ν’ ακούσει. Λέει: «Γιατί δεν έχω δει ποτέ άγρια ζώα; Πού βρίσκονται; Ας έρθει ένα· θα το αντιμετωπίσω και θα δούμε ποιος είναι πιο άγριος. Τι το τρομακτικό έχουν τα άγρια ζώα; Απλώς είστε όλοι σας δειλοί και ολιγόπιστοι. Κοιτάξτε τη δική μου πίστη· εγώ δεν φοβάμαι τις αρκούδες!» Βγαίνει σκόπιμα μόνος του έξω και απλώς περιπλανιέται χωρίς λόγο. Μετά τα γεύματα, πρέπει να κάνει μια βόλτα και επιμένει να βγει έξω μόνος του. Όταν οι άλλοι του προτείνουν να βρει κάποιον να τον συνοδεύσει, εκείνος απαντά: «Σε καμία περίπτωση. Γιατί χρειάζομαι συνοδό; Αν έχω συνοδό, θα φαίνομαι άχρηστος! Θα πάω μόνος μου!» Πρέπει να το δοκιμάσει. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Ας μη μιλήσουμε καν για το αν συναντήσει άγρια ζώα ή όχι. Δεν είναι προβληματική η στάση του απέναντι σε τέτοια ζητήματα; (Ναι, είναι.) Ποιο είναι το πρόβλημα; (Η διάθεση αυτού του ανθρώπου είναι μοχθηρή.) Προσπαθείς να του μιλήσεις για σοβαρά ζητήματα, και εκείνος το παίρνει στην πλάκα. Έχει κανένα νόημα να μιλάει κανείς σε τέτοιους ανθρώπους; Τέτοιοι άνθρωποι είναι χειρότεροι από τα θηρία· δεν υπάρχει λόγος ν’ ασχολείται κανείς μαζί τους.

Μόλις τώρα, μιλήσαμε για το γεγονός ότι οι άνθρωποι που έχουν τη μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία στις γνώσεις, τη μόρφωση, τα χαρίσματα και σε κάποια ιδιαίτερα ταλέντα· θαυμάζουν και εκτιμούν πολύ όσους έχουν ιδιαίτερα ταλέντα· και αντιμετωπίζουν με απόλυτο δέος όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι και υπακούν σε αυτά. Ποια είναι η στάση τους απέναντι στην κοινή γνώση, στις γενικές γνώσεις και στη γνήσια μόρφωση που είναι ωφέλιμα για τους ανθρώπους και που θα πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση ή απέναντι στα πρακτικά και θετικά πράγματα που μπορεί να κατανοήσει η κανονική ανθρώπινη σκέψη; Τα απαξιώνουν· δεν τους δίνουν καμία σημασία. Κάθε φορά που συναναστρεφόμαστε στις συναθροίσεις σχετικά με αυτά τα λόγια και αυτές τις αλήθειες, τι κάνουν εκείνοι; Ξύνουν το κεφάλι τους, κάποιοι έχουν τα μάτια μισόκλειστα, φαίνονται ναρκωμένοι και αποβλακωμένοι, και κάποιοι μοιάζουν χαμένοι στις σκέψεις τους. Όσο περισσότερο ο οίκος του Θεού συζητάει σοβαρά ζητήματα, τόσο λιγότερο ενδιαφέρονται εκείνοι. Όσο περισσότερο ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, τόσο περισσότερο νυστάζουν και λαγοκοιμούνται. Είναι εμφανές ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αλήθεια. Δεν έχει χαθεί κάθε ελπίδα να λυτρωθούν αυτοί οι δύσπιστοι; Κάποιοι άνθρωποι, όταν ήταν θρησκευόμενοι, απολάμβαναν απλώς ν’ ακούνε τους άλλους να μιλούν σε διάφορες γλώσσες ή να βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια παράξενα πράγματα, και όταν έβλεπαν απίστευτα πράγματα, αμέσως τους έφτιαχνε το κέφι. Κάποιοι άνθρωποι, όταν Με βλέπουν, θέλουν να μου πουν: «Αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο με ειδίκευση στη φιλοσοφία. Εσύ τι σπούδασες;» Εγώ απαντάω: «Δεν σπούδασα τίποτα. Απλώς μπορώ να καταλάβω κάποιους χαρακτήρες και διαβάζω βιβλία». Εκείνοι λένε: «Ε τότε, δεν μπορείς να συγκριθείς». Εγώ απαντάω: «Είναι ανώφελη αυτή η σύγκριση, αλλά ας συναναστραφούμε λίγο. Αντιμετωπίζεις αυτήν τη στιγμή καθόλου δυσκολίες;» Πώς απαντάνε; «Πφφ, τι δυσκολίες να αντιμετωπίζω; Δεν αντιμετωπίζω καμία δυσκολία. Κάνω πολύ καλά τα καθήκοντά μου!» Όταν συναναστρέφομαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, χάνουν το ενδιαφέρον τους, χασμουριούνται και δακρύζουν, σαν να τους έχει κυριεύσει φάντασμα. Αν συνεχίσω για να εκθέσω τη μοχθηρή διάθεσή τους, απλώς αρπάζουν το φλιτζάνι τους και φεύγουν, δεν θέλουν ν’ ακούσουν άλλο. Όσο περισσότερο προσπαθώ να τα πάμε καλά και να συζητήσω ισότιμα μαζί τους, τόσο περισσότερο Με περιφρονούν. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν μπορούν να εκτιμήσουν την καλή θέληση; Ήταν κάποιος που ήξερε να οδηγεί. Τον ρώτησα: «Πόσα χρόνια οδηγείς;» Απάντησε: «Αγόρασα αυτοκίνητο αφού δούλεψα για δύο χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από το κολέγιο». Εγώ είπα: «Άρα, οδηγείς αρκετά χρόνια. Εγώ ακόμα δεν ξέρω να οδηγώ». Αυτά τα λόγια δεν δείχνουν ότι είμαστε ισότιμοι; Δεν είναι μια συζήτηση που θα έκαναν άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; (Ναι, είναι.) Αφού το άκουσε αυτό, είπε: «Ορίστε; Ακόμα δεν ξέρεις να οδηγείς; Τότε, τι ξέρεις να κάνεις;» Εγώ είπα: «Δεν ξέρω να κάνω και πολλά. Ξέρω μόνο να μπαίνω στο αυτοκίνητο». Τον ρώτησα: «Τι καθήκον κάνεις τώρα;» Εκείνος είπε: «Εργάζομαι στα οικονομικά και τα λογιστικά. Το μυαλό μου είναι γεμάτο αριθμούς. Στο κολέγιο, ήμουν άριστος στα μαθηματικά και ο καλύτερος στις θετικές επιστήμες. Είχα προοπτικές να σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά ή στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου». Εγώ είπα: «Είμαι σκράπας στα μαθηματικά. Οι αριθμοί Μού προκαλούν πονοκέφαλο. Προτιμώ να μελετώ τις λέξεις, να μαθαίνω λεξιλόγιο, τέτοια πράγματα». Εκείνος είπε: «Είναι ανώφελο να τα μαθαίνει κανείς αυτά. Οι άνθρωποι που σπουδάζουν ανθρωπιστικές επιστήμες γενικά δεν έχουν μέλλον». Ακούστε τι είπε. Έχει καθόλου κανονική ανθρώπινη λογική; (Όχι, δεν έχει.) Ενώ εγώ του μίλησα και αλληλεπίδρασα μαζί του με τόσο ήρεμο και φιλικό τρόπο, εκείνος δεν χειρίστηκε σωστά το ζήτημα. Αντιθέτως, Με περιφρόνησε και Με απαξίωσε. Αν συναντούσε κάποιον με θέση ή γνώσεις, μπορεί να ήταν διαφορετικά. Αφού περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί, θ’ άρχιζε να πιστεύει το εξής: «Απέκτησα οικειότητα με τον θεό, κουβέντιασα μαζί του και είχα αλληλεπιδράσεις μαζί του». Θα πίστευε ότι έχει πλέον κάποιο κεφάλαιο. Κατά συνέπεια, θ’ άλλαζε ο τόνος του. Μια φορά, τον ρώτησα: «Άκουσα ότι κάποιος δεν ήθελε πλέον να κάνει τα καθήκοντά του και ήθελε να πάει σπίτι του. Πήγε τελικά σπίτι του;» Εκείνος απάντησε: «Α, αυτός; Δεν σκόπευε ποτέ να πάει σπίτι του!» Τι είδους ύφος είναι αυτό; Άλλαξε το ύφος του; Όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά, θεωρούσε ότι δεν μπορούσε να Με χειριστεί: Έδειχνε σεβασμό και είχε καλή συμπεριφορά, διατηρούσε χαμηλό προφίλ. Τώρα που απέκτησε περισσότερη οικειότητα, σήκωσε μπαϊράκι. Τι είδους ύφος είναι αυτό; Δείχνει λίγη απείθεια, αδιαφορία, περιφρόνηση και έχει μια απαξιωτική και συγκαταβατική στάση όταν Μου μιλάει. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρία. Είναι άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι, δεν είναι.) Ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος μπορεί να επικοινωνήσει και να συζητήσει μαζί σου κανονικά· είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα. Πώς νιώθεις αν σε εκφοβίζει, σε καταπιέζει ή σε απαξιώνει κάποιος; Όταν σου φέρεται έτσι, δείχνει ότι έχει κανονική ανθρώπινη φύση; Πείτε Μου, αν ένας τέτοιος άνθρωπος συναντήσει μια προσωπικότητα με παγκόσμια αναγνώριση, κάποιον με θέση και φήμη ή το αφεντικό του ή τον ανώτερό του, θα τολμήσει να τον προσεγγίσει μ’ αυτόν τον τρόπο; Δεν θα τολμούσε. Θα υποκλινόταν με προθυμία, θα δεχόταν χαρακτηρισμούς όπως «υφιστάμενος», «τσιράκι», «υπηρέτης», «μικρός», «λαϊκός» ή «πληβείος» για να συζητήσει μ’ αυτήν την προσωπικότητα. Στον κόσμο των άπιστων, οι ανώτατοι αξιωματούχοι συνθλίβουν τους ανθρώπους που είναι πιο κάτω στην ιεραρχία. Και επειδή είσαι ένα τίποτα, ποιος θα συζητούσε μαζί σου με ήρεμο και φιλικό τρόπο; Ακόμα κι αν σου μιλάνε περιστασιακά όταν είναι χαρούμενοι, δεν σ’ έχουν σε καμία εκτίμηση· σου φέρονται σαν να είσαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος, σε κακομεταχειρίζονται χωρίς λόγο. Όταν εγώ μιλάω και συζητάω μ’ αυτόν τον άνθρωπο με ήρεμο και φιλικό τρόπο, όχι μόνο δεν λαμβάνω θετική αντίδραση, αλλά αντιμετωπίζω και απαξίωση, υποτίμηση, περιφρόνηση και κοροϊδία. Αυτό γίνεται επειδή υπάρχει κάποιο πρόβλημα στον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρώ μ’ αυτόν τον άνθρωπο ή επειδή υπάρχει πρόβλημα με τη διάθεσή του; (Αυτό γίνεται επειδή η διάθεση αυτού του ανθρώπου είναι πολύ αλαζονική.) Σωστά. Το έχω σκεφτεί κι Εγώ αυτό. Φέρομαι σε όλους με τον ίδιο τρόπο. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι αντιδρούν σωστά και κάποιοι άλλοι όχι; Γενικά, οι άνθρωποι μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: Σ’ αυτούς με ανθρώπινη φύση που ξέρουν πώς να σέβονται τους άλλους, κατανοούν τη σχέση τους με τον Θεό και ξέρουν ποιοι είναι, και σ’ αυτούς που είναι μοχθηροί και αλαζόνες και δεν έχουν αυτογνωσία. Πείτε Μου, πώς χαρακτηρίζετε κάτι που έχει ανθρώπινο δέρμα αλλά δεν ξέρει καν ποιος είναι; Είναι ένα θηρίο χωρίς ορθολογισμό. Μια άλλη φορά, τον ρώτησα: «Τι έγινε με το ζήτημα που σου ζήτησα να χειριστείς πριν από μερικές μέρες; Τα χειρίστηκες αυτά τα πράγματα;» Εκείνος απάντησε: «Για ποιο πράγμα μιλάς;» Εγώ είπα: «Εκείνα τα πράγματα, τα φρόντισες; Τα χειρίστηκες;» Του το υπενθύμισα δύο φορές και τελικά θυμήθηκε: «Α, γι’ αυτά τα πράγματα μιλάς; Τα χειρίστηκα πριν από καιρό». Τι είδους ύφος δείχνει το επιφώνημα «Α»; Και πάλι, είναι το ύφος της απαξίωσης· η διαβολική του φύση αναδύεται για ακόμα μια φορά. Η φύση του παρέμεινε αμετάβλητη· τέτοιο άθλιο υποκείμενο είναι. Έπειτα, τον ρώτησα πώς το χειρίστηκε, κι εκείνος απάντησε: «Κάποιοι άνθρωποι το εξέτασαν και το χειρίστηκαν έτσι», χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες. Αν προσπαθούσα να ζητήσω περισσότερες λεπτομέρειες, ακόμα κι αν το σκάλιζα το θέμα, δεν θα μάθαινα τίποτα. Του ζήτησα να χειριστεί μια εργασία. Δεν έχω το δικαίωμα να ενημερωθώ; (Ναι.) Ποια ήταν, λοιπόν, η ευθύνη του; Αφού αποδέχθηκε την εργασία από Μένα, δεν έπρεπε να Μου αναφέρει πώς τη χειρίστηκε; (Ναι.) Όμως, δεν μου έδωσε αναφορά και δεν είχα καμία ενημέρωση στην πορεία. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να στείλω κάποιον να ρωτήσει τι γινόταν μ’ αυτό το ζήτημα, αλλά και πάλι δεν είχα καμία απάντηση. Μέσα μου, σκέφτηκα: «Εντάξει, θα σε θυμάμαι. Δεν είσαι αξιόπιστος. Δεν μπορώ να σου εμπιστευτώ τίποτα. Υστερείς πολύ σε αξιοπιστία!» Τι σόι διάβολος είναι αυτός; Τι διάθεση έχει ένας τέτοιος άνθρωπος; Μοχθηρή. Όταν του φέρεσαι σαν να είναι ίσος, συζητάς ευγενικά μαζί του και προσπαθείς να είσαι φιλικός, πώς το αντιλαμβάνεται εκείνος; Το θεωρεί ανικανότητα και αδυναμία από την πλευρά σου, νομίζει ότι είσαι του κλότσου και του μπάτσου. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι καθαρή μοχθηρία. Παρόλο που δεν είναι πολλοί αυτού του είδους οι μοχθηροί άνθρωποι, υπάρχουν σε κάθε εκκλησία. Η καρδιά τους έχει σκληρύνει, είναι αλαζόνες, αποστρέφονται την αλήθεια και έχουν κακόβουλη διάθεση. Αυτές ακριβώς οι διαθέσεις και οι συμπεριφορές επιβεβαιώνουν ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι μοχθηροί. Όχι μόνο αντιπαθούν τις θετικές πτυχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όπως η καλοσύνη, η ανεκτικότητα, η υπομονή και η αγάπη, αλλά κάνουν μάλιστα διακρίσεις και τρέφουν περιφρόνηση μέσα τους. Τι έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους αυτοί οι άνθρωποι; Μοχθηρία. Είναι εξαιρετικά μοχθηροί! Αυτή είναι άλλη μία εκδήλωση της μοχθηρίας των αντίχριστων.

Σήμερα, το περιεχόμενο της συναναστροφής μας πάνω στις μοχθηρές εκδηλώσεις των αντίχριστων είναι κάπως διαφορετικό από ό,τι στις δύο προηγούμενες συναναστροφές, και καθεμία εστιάζει σε μία πτυχή. Πείτε Μου, βαθιά μέσα τους οι αντίχριστοι εκτιμούν τις γνώσεις, τη μόρφωση, τα χαρίσματα και τα ιδιαίτερα ταλέντα· τρέφουν βαθιά εκτίμηση γι’ αυτά τα πράγματα. Πιστεύουν, λοιπόν, πραγματικά στον Θεό; (Όχι.) Κάποιοι ίσως πουν ότι με τον καιρό μπορεί ν’ αλλάξουν. Άραγε, θ’ αλλάξουν; Όχι, δεν θα αλλάξουν· δεν μπορούν. Είναι στη φύση τους ν’ απαξιώνουν την ταπεινότητα και την απόκρυψη του Θεού, την πραγματική αγάπη Του, την αφοσίωσή Του και το έλεος και τη φροντίδα που δείχνει στην ανθρωπότητα. Τι άλλο; Απαξιώνουν την κανονικότητα και την πρακτικότητα του Θεού που ζει ανάμεσα στους ανθρώπους και, ακόμα περισσότερο, απεχθάνονται όλες τις αλήθειες που δεν έχουν καμία σχέση με τις γνώσεις, τη μόρφωση, την επιστήμη και τα χαρίσματα. Μπορούν, άραγε, να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι, δεν μπορούν.) Γιατί δεν μπορούν να σωθούν; Επειδή αυτό δεν είναι μια στιγμιαία αποκάλυψη κάποιας διεφθαρμένης διάθεσης· είναι αποκάλυψη της φύσης-ουσίας τους. Όπως κι αν τους συμβουλεύουν οι άλλοι ή όση αλήθεια κι αν συναναστραφείς μαζί τους, τίποτε από αυτά δεν μπορεί να τους αλλάξει. Αυτό δεν είναι ένα προσωρινό χόμπι, αλλά μια βαθιά ριζωμένη ανάγκη μέσα τους γι’ αυτά τα πράγματα. Ακριβώς επειδή χρειάζονται τις γνώσεις, τη μόρφωση, τα χαρίσματα και τα ιδιαίτερα ταλέντα, εκτιμούν αυτά τα πράγματα. Τι σημαίνει «εκτιμούν»; Σημαίνει να είναι κανείς πρόθυμος ν’ ακολουθήσει και ν’ αποκτήσει αυτά τα πράγματα με οποιοδήποτε κόστος· αυτό υποδηλώνει ότι τα εκτιμούν. Προκειμένου ν’ αποκτήσουν αυτά τα πράγματα, είναι πρόθυμοι να υπομείνουν βάσανα και να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα, επειδή αυτά είναι τα πράγματα που εκτιμούν. Κάποιοι μάλιστα λένε: «Δεν έχω πρόβλημα, ό,τι κι αν μου ζητήσει να κάνω ο θεός. Μπορώ να ικανοποιήσω τον θεό, αρκεί να μη μου ζητήσει να επιδιώξω την αλήθεια». Αυτό ελπίζουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα αποδεχθούν ποτέ ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· ακόμη κι αν κάθονται εκεί ήρεμα και ακούνε κηρύγματα και διαβάζουν τα λόγια του Θεού, αυτό που αποκομίζουν από αυτά δεν είναι η αλήθεια. Αυτό συμβαίνει επειδή συγκρίνουν πάντα τα λόγια του Θεού με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, μελετούν τα λόγια του Θεού χρησιμοποιώντας θεολογικές γνώσεις, κι έτσι είναι αδύνατον ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Ελπίζουν να αποκτήσουν γνώσεις, μόρφωση και κάποιου είδους πληροφορίες ή κάποιο μυστήριο από τα λόγια του Θεού· κάποιου είδους μόρφωση που λαχταρούν κι αναζητούν, η οποία είναι άγνωστη στις μάζες. Αφού αποκτήσουν αυτήν τη μόρφωση που είναι άγνωστη στους ανθρώπους, πηγαίνουν εδώ κι εκεί και κάνουν επίδειξη, ελπίζοντας μάταια ότι θα εξοπλιστούν και θα προβάλουν τον εαυτό τους μ’ αυτήν τη μόρφωση και τη γνώση για να μπορέσουν να ζήσουν μια πιο αξιοσέβαστη και πιο ουσιαστική ζωή, να έχουν περισσότερο κύρος και υψηλότερη θέση ανάμεσα στους ανθρώπους και να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν σ’ αυτούς και να τους λατρεύουν ακόμη περισσότερο. Έτσι, κομπάζουν ακατάπαυστα για κάποια σημαντικά πράγματα που έχουν κάνει, πράγματα που θεωρούν ένδοξα, καθώς και πράγματα που πιστεύουν ότι είναι εντυπωσιακά, για τα οποία μπορούν να καμαρώνουν και τα οποία μπορούν να χρησιμοποιούν για να επιδεικνύουν τις ικανότητες και τη μοναδικότητά τους. Όπου κι αν πάνε, κηρύττουν τις ίδιες θεωρίες. Αυτοί οι άνθρωποι, όπως κι αν διαβάσουν τα λόγια του Θεού ή παρευρεθούν στις συναθροίσεις και ακούσουν κηρύγματα, δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια. Ακόμη κι αν κατανοήσουν ένα μέρος της αλήθειας, σε καμία περίπτωση δεν θα το κάνουν πράξη. Αυτή είναι η ουσία αυτών των ανθρώπων και είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να αλλάξει. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι προικισμένοι με κάτι έμφυτο που δεν έχουν οι άλλοι, και ό,τι αγαπούν σχετίζεται με τη μοχθηρή ουσία τους· αυτό είναι το μοιραίο ελάττωμά τους. Είναι το πεπρωμένο τους να μην αποδεχθούν την αλήθεια, ν’ ακολουθήσουν το μονοπάτι του Παύλου και να εναντιώνονται στην αλήθεια και στον Θεό ως το τέλος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια· δεν θα την αποδεχθούν ποτέ.

Έχετε βιώσει τη μοχθηρία των αντίχριστων; Έχετε γύρω σας τέτοιους ανθρώπους; Είχατε ποτέ επαφή με τέτοιους ανθρώπους; Γιατί δαπανήσαμε χρόνο σε τόσες συναθροίσεις προκειμένου να συζητήσουμε αυτό το θέμα; Συνήθως, όταν οι άνθρωποι λένε ότι γνωρίζουν τον εαυτό τους, συχνά τους ακούω ν’ αναφέρουν τις διαθέσεις της αλαζονείας, της αυταρέσκειας και της δολιότητας. Ωστόσο, σπάνια ακούω τους ανθρώπους να μιλούν για τη μοχθηρία. Τώρα που συναναστρεφόμαστε για τη μοχθηρή διάθεση, ακούω συχνά ανθρώπους να λένε ότι κάποιος έχει μοχθηρή διάθεση. Φαίνεται ότι το έχετε κατανοήσει κάπως. Στο παρελθόν, όταν οι άνθρωποι έλεγαν ότι γνωρίζουν τον εαυτό τους, ανέφεραν πάντοτε την αλαζονεία. Εξετάζοντας τώρα το ζήτημα, ποια διάθεση είναι πιο σοβαρή, η αλαζονεία ή η μοχθηρία; (Η μοχθηρία.) Σωστά. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι δεν αναγνώριζαν πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα της μοχθηρίας. Στην πραγματικότητα, η διάθεση και η ουσία της μοχθηρίας είναι πιο σοβαρή σε σύγκριση με την αλαζονεία. Άκου που σου λέω: Αν η διάθεση και η φύση-ουσία ενός ανθρώπου είναι πολύ μοχθηρή, πρέπει ν’ αποφεύγεις την επαφή μαζί του· κράτα αποστάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι. Τι έχεις να κερδίσεις αν συσχετιστείς και διατηρήσεις επαφή με μοχθηρούς ανθρώπους; Αν δεν έχεις τίποτα να κερδίσεις, αλλά έχεις τα «αντισώματα» για ν’ αντισταθείς στη μοχθηρία τους, τότε μπορείς ν’ αλληλεπιδράσεις μαζί τους. Έχεις αυτήν τη διασφάλιση; (Όχι.) Γιατί πρέπει ν’ αποφύγεις την αλληλεπίδραση με τέτοιους ανθρώπους, αν δεν έχεις αυτήν τη διασφάλιση; Επειδή πίσω από τη μοχθηρία, κρύβονται άλλα δύο πράγματα· η υπουλότητα και η δολιότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν εμπειρία και διορατικότητα μπορούν εύκολα να παραπλανηθούν. Το μόνο πιθανό είναι να σε καθυποτάξουν, και στο τέλος θα γίνεις αιχμάλωτός τους. Μπορεί να γίνεις αιχμάλωτός τους με δύο τρόπους: Είτε δεν θα μπορέσεις να τους νικήσεις και θα νιώθεις αμετάπειστος μέσα σου αλλά, από ανάγκη, θα πρέπει να υποταχθείς σε αυτούς λεκτικά, είτε θα σε καθυποτάξουν απόλυτα με άλλον τρόπο. Αυτό συμβαίνει επειδή στη μοχθηρή φύση των αντίχριστων υπάρχει κάτι που δεν το γνωρίζουν οι άνθρωποι: Μπορούν να χρησιμοποιούν διάφορα μέσα, λόγια, μεθόδους, στρατηγικές, τρόπους και πλάνες για να σε πείσουν να τους ακούσεις, για να σε κάνουν να πιστέψεις ότι έχουν δίκιο, ότι είναι σωστοί και θετικοί, και ακόμη κι αν κάνουν κακό, ακόμα κι αν παραβιάσουν τις αλήθεια-αρχές και αποκαλύψουν διεφθαρμένες διαθέσεις, στο τέλος θα αντιστρέψουν τα πράγματα και θα κάνουν τους άλλους να νομίζουν ότι εκείνοι έχουν δίκιο. Έχουν αυτήν την ικανότητα. Τι είναι αυτή η ικανότητα; Είναι η ικανότητα να είναι άκρως παραπλανητικοί. Αυτή είναι η μοχθηρία τους, ότι μπορούν να είναι άκρως παραπλανητικοί. Μέσα τους, τα πράγματα που τους αρέσουν, που δεν τους αρέσουν, που αποστρέφονται, που εκτιμούν και λατρεύουν διαμορφώνονται με βάση κάποιες στρεβλές απόψεις. Αυτές οι απόψεις εμπεριέχουν κάποιες θεωρίες, όλες αληθοφανείς πλάνες που είναι δύσκολο να τις αντικρούσουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι, επειδή δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και μπορούν να προβάλουν εκλεπτυσμένα επιχειρήματα για τα δικά τους λάθη. Χωρίς την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν μπορείς να τους πείσεις αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι χρησιμοποιούν τις κενές τους θεωρίες για να σε αντικρούσουν, σε αφήνουν άναυδο και σταδιακά ενδίδεις σ’ αυτούς. Η μοχθηρία αυτών των ανθρώπων έγκειται στο γεγονός ότι είναι άκρως παραπλανητικοί. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι ένα τίποτα και τα κάνουν θάλασσα σε κάθε καθήκον που αναλαμβάνουν, κι ωστόσο, στο τέλος, μπορούν και πάλι να παραπλανούν τους άλλους και να τους κάνουν να τους λατρεύουν, να «γονατίζουν» μπροστά στα πόδια τους και να τους υπακούν. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν το λάθος σωστό, το μαύρο άσπρο. Μπορούν ν’ αντιστρέφουν την αλήθεια και το ψέμα, να αποδίδουν τα δικά τους λάθη σε άλλους και να παίρνουν τα εύσημα για τις καλές πράξεις των άλλων σαν να ήταν δικές τους. Με τον καιρό, μπερδεύεσαι, δεν ξέρεις ποιοι πραγματικά είναι. Κρίνοντας από τα λόγια, τις πράξεις και την εμφάνισή τους, ίσως σκεφτείς: «Αυτός ο άνθρωπος είναι καταπληκτικός· δεν μπορούμε να συγκριθούμε μαζί του!» Δεν δείχνει αυτό ότι έχεις παραπλανηθεί; Τη μέρα που θα παραπλανηθείς, θα βρεθείς σε κίνδυνο. Δεν είναι απλώς πολύ μοχθηροί οι άνθρωποι που παραπλανούν τους άλλους; Μπορούν να παραπλανήσουν και να προκαλέσουν αναστάτωση σε όποιον ακούει τα λόγια τους, και όσοι το παθαίνουν αυτό δυσκολεύονται να συνέλθουν για ένα διάστημα. Κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές μπορούν να τους διακρίνουν και να καταλάβουν ότι είναι ψευδο-επικεφαλής, μπορούν να τους εκθέσουν και να τους απορρίψουν, αλλά κάποιοι άλλοι που έχουν παραπλανηθεί ίσως ακόμα και να τους υπερασπιστούν, λέγοντας: «Όχι, ο οίκος του θεού είναι άδικος μαζί του· πρέπει να τον υπερασπιστώ». Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν παραπλανηθεί, κι ωστόσο υπερασπίζονται και δικαιολογούν τον άνθρωπο που τους παραπλάνησε. Δεν είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό αλλά ακολουθούν έναν άνθρωπο; Ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό. Γιατί, λοιπόν, λατρεύουν έτσι αυτόν τον άνθρωπο και τον υπερασπίζονται τόσο; Αν δεν μπορούν να εντοπίσουν ένα τόσο εμφανές ζήτημα, τότε δεν έχουν παραπλανηθεί ως έναν βαθμό; Ο αντίχριστος έχει παραπλανήσει τους ανθρώπους σε σημείο που δεν μοιάζουν πια με ανθρώπους ούτε έχουν στο μυαλό τους ν’ ακολουθήσουν τον Θεό· αντιθέτως, λατρεύουν και ακολουθούν τον αντίχριστο. Δεν προδίδουν τον Θεό αυτοί οι άνθρωποι; Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν σε έχει κερδίσει, και έχει κερδίσει την καρδιά σου ο αντίχριστος και τον ακολουθείς ολόψυχα, αυτό αποδεικνύει ότι σε έχει απομακρύνει από τον οίκο του Θεού. Μόλις φύγεις από τη φροντίδα και την προστασία του Θεού, από τον οίκο του Θεού, ο αντίχριστος θα μπορεί να σε χειραγωγεί και να παίζει μαζί σου όπως θέλει. Όταν πάψει να παίζει μαζί σου, δεν θα σε θέλει πια και θα προχωρήσει για να παραπλανήσει άλλους. Αν συνεχίσεις ν’ ακούς τα λόγια του και θεωρεί ότι αξίζει τον κόπο να σ’ εκμεταλλευτεί, ίσως σε αφήσει να τον ακολουθήσεις για λίγο περισσότερο. Ωστόσο, αν δεν θεωρεί πλέον ότι αξίζει τον κόπο να σ’ εκμεταλλευτεί, αν δεν σε έχει πλέον σε εκτίμηση, τότε θα σε πετάξει. Μπορείς να επιστρέψεις και πάλι στην πίστη στον Θεό; (Όχι.) Γιατί δεν μπορείς να πιστεύεις πια; Επειδή η αρχική σου πίστη χάθηκε· έχει εξανεμιστεί. Έτσι παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους οι αντίχριστοι. Χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τη μόρφωση που λατρεύουν οι άνθρωποι, σε συνδυασμό με τα χαρίσματά τους, για να παραπλανήσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους, ακριβώς όπως ο Σατανάς παραπλάνησε τον Αδάμ και την Εύα. Ανεξάρτητα από τη φύση-ουσία των αντίχριστων, από το τι τους αρέσει, τι απεχθάνονται και τι εκτιμούν στη φύση-ουσία τους, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ό,τι τους αρέσει και ό,τι χρησιμοποιούν για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους αντιτίθεται στην αλήθεια, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια και είναι ανταγωνιστικό απέναντι στον Θεό· αυτό τουλάχιστον είναι βέβαιο. Να θυμάστε αυτό: Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να είναι ποτέ συμβατοί με τον Θεό.

Πείτε Μου, τι είδους άνθρωποι εμφανίζουν τα σημάδια και τα χαρακτηριστικά της μοχθηρίας των αντίχριστων; (Οι άνθρωποι με χαρίσματα.) Ποιος άλλος; (Όσοι θέλουν να κάνουν επίδειξη.) Όσοι θέλουν να κάνουν επίδειξη· αυτό δεν είναι και πολύ μοχθηρό. Ενώ μπορεί να θέλουν να κάνουν επίδειξη, δεν έχουν την επιθυμία να ελέγχουν τους άλλους, δεν έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο· αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Εξετάστε το λεπτομερώς: Ποιοι άνθρωποι εμφανίζουν σημάδια και χαρακτηριστικά που σου επιτρέπουν ν’ ανακαλύψεις νωρίς από τις διάφορες συμπεριφορές και ενδείξεις τους ότι αυτοί οι άθλιοι είναι αντίχριστοι; (Οι αλαζονικοί άνθρωποι που αγαπούν τη θέση.) Η αλαζονεία και η αγάπη για τη θέση έχουν κάποια σχέση, αλλά δεν αρκούν. Ακούστε κάτι που θα σας πω και θα κρίνετε αν αυτό το σημείο είναι καίριο ή όχι. Κάποιοι άνθρωποι αναφέρουν διαρκώς απόψεις που διαφέρουν από την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Εξωτερικά, φαίνεται ότι θέλουν πάντα να κάνουν φιγούρα και να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, αλλά δεν ισχύει απαραίτητα αυτό. Μπορεί οι απόψεις τους να προκαλούν μια τέτοια εξωτερική συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα, αν έχουν όντως τέτοιες απόψεις, θα δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα. Για παράδειγμα, όταν συναναστρέφονται όλοι μαζί και λένε: «Πρέπει ν’ αποδεχθούμε αυτό το ζήτημα από τον Θεό. Αν δεν το καταλαβαίνουμε, πρέπει πρώτα να υποταχθούμε» και συμφωνούν όλοι με αυτό, είναι σωστή αυτή η άποψη; (Ναι, είναι.) Παρεκκλίνει από τη σωστή πορεία αυτή η αρχή άσκησης; (Όχι.) Τότε, τι λένε οι άνθρωποι που δείχνει ότι έχουν τα σημάδια και τα χαρακτηριστικά της μοχθηρής διάθεσης ενός αντίχριστου; «Καλό να υποτάσσεσαι, αλλά πρέπει και να καταλαβαίνεις τι συμβαίνει, έτσι δεν είναι; Ν’ αντιμετωπίζεις τα πάντα με σοβαρότητα, σωστά; Δεν μπορείς να υποταχθείς όταν είσαι μπερδεμένος· ο θεός δεν ζητάει από εμάς να υποταχθούμε έτσι απλά». Δεν είναι αυτό ένα είδους επιχείρημα; (Ναι, είναι.) Κάποιοι λένε: «Αν υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνουμε, μπορούμε να περιμένουμε υπομονετικά και ν’ αναζητήσουμε να συναναστραφούμε με κάποιον που καταλαβαίνει. Αυτήν τη στιγμή, κανείς μας δεν καταλαβαίνει και δεν μπορούμε να βρούμε κάποιον που καταλαβαίνει για να συναναστραφούμε μαζί του. Οπότε, ας υποταχθούμε πρώτα». Ποια είναι η άποψη των αντίχριστων; «Είστε ένα μάτσο ανθρωπάκια που υποτάσσεστε στα πάντα και ακούτε τον θεό σε όλα. Ακούστε εμένα! Γιατί δεν έχει αναφέρει κανείς εμένα; Αφήστε με να σας παρουσιάσω μια βαθυστόχαστη άποψη!» Θέλουν να μοιραστούν τις μεγαλεπήβολες απόψεις τους. Εναντιώνονται στους ανθρώπους που κάνουν πράξη την αλήθεια και που τηρούν τις αλήθεια-αρχές. Θέλουν πάντα να κοιτάζουν τους άλλους αφ’ υψηλού, να ξεκινάνε καβγάδες, να καταφεύγουν σε πονηρά κόλπα, να εκφράζουν μεγαλεπήβολες απόψεις και να κάνουν τους άλλους να τους βλέπουν διαφορετικά. Δεν είναι αυτό ένα σημάδι της μοχθηρής διάθεσης των αντίχριστων; Δεν είναι αυτό το χαρακτηριστικό τους; Γιατί είναι λάθος να υποτάσσονται όλοι; Ακόμη και αν υποταχθούν ανόητα, είναι λάθος αυτό; Θα το καταδίκαζε ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός δεν θα το καταδίκαζε. Με ποιο δικαίωμα κάνουν χαλάστρα και ανακατεύουν τα πράγματα; Όταν βλέπουν ανθρώπους να υποτάσσονται στον Θεό, νιώθουν θυμό μέσα τους; Όταν βλέπουν ανθρώπους να υποτάσσονται στον Θεό, νιώθουν μέσα τους πικρία, είναι δυσαρεστημένοι που δεν αποκομίζουν οφέλη, που οι άνθρωποι δεν τους υπακούν, δεν τους ακούν, δεν αναζητούν τη συμβουλή τους, και γίνονται δυστυχισμένοι· αντιστέκονται μέσα τους, ενώ σκέφτονται: «Σε ποιον υποτάσσεσαι; Υποτάσσεσαι στην αλήθεια; Είναι σωστό να υποτάσσεται κανείς στην αλήθεια, αλλά πρέπει να τη μελετήσουμε. Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια; Υποτάσσεσαι με τον σωστό τρόπο; Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να καταλαβαίνεις τις λεπτομέρειες;» Αυτό δεν είναι το επιχείρημά τους; Τι προσπαθούν να κάνουν; Θέλουν να ανακατέψουν τα πράγματα, να παραπλανήσουν τους άλλους. Κάποιοι ναρκωμένοι, αποβλακωμένοι και ανόητοι άνθρωποι, όταν το ακούνε αυτό, παραπλανούνται, ενώ όσοι έχουν ικανότητα διάκρισης τους αντικρούουν, λέγοντας: «Τι κάνεις; Με ζηλεύεις και με φθονείς που υποτάσσομαι στον Θεό; Είσαι δυσαρεστημένος όταν υποτάσσομαι στον Θεό, αλλά ευχαριστημένος όταν υπακούω σ’ εσένα; Είναι σωστό μόνο όταν όλοι υπακούν σ’ εσένα, σε ακούνε και κάνουν ό,τι λες εσύ; Αυτά που λες συνάδουν με την αλήθεια;» Εκείνοι, όταν το βλέπουν αυτό, σκέφτονται: «Κάποιοι άνθρωποι έχουν ικανότητα διάκρισης· θα περιμένω προς το παρόν». Με λίγα λόγια, όταν όλοι ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, εκείνοι ανυπομονούν να πεταχτούν. Όσο περισσότερο υπακούν όλοι τον Θεό, υποτάσσονται στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις αρχές, τόσο μεγαλώνει η δική τους δυσφορία, αναστάτωση και ανησυχία. Αυτό είναι ένα σημάδι της μοχθηρής ουσίας των αντίχριστων. Όσο όλοι ακούνε τα λόγια του Θεού, κάνουν πράξη την αλήθεια και χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, εκείνοι νιώθουν δυσφορία και ανησυχία. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; (Ναι, είναι.) Αν κανείς δεν διαβάζει τα λόγια του Θεού ή αν τα διαβάζουν αλλά δεν συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτά και απλώς ακούνε τους αντίχριστους, τότε εκείνοι είναι πανευτυχείς. Τι δείχνει αυτό; Δεν συναναστρέφονται ποτέ πάνω στα λόγια του Θεού. Όταν όλοι συναναστρέφονται ήρεμα πάνω στα λόγια του Θεού, και οι αντίχριστοι βλέπουν ότι κανείς δεν τους δίνει σημασία και κανείς δεν τους ακούει, ότι δεν μπορούν να κερδίσουν τη λατρεία των άλλων, ότι απειλείται η θέση τους και κινδυνεύουν, τότε κάνουν χαλάστρα για να προκαλέσουν προβλήματα, προτείνουν κάτι αιρετικό ή παράλογο για να σε παραπλανήσουν και να σε αναστατώσουν, να σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι αν ό,τι μόλις είπες είναι σωστό ή λάθος. Μόλις επιτέλους καταλάβουν όλοι κάτι μέσα από τη συναναστροφή, εκείνοι λένε μερικά λόγια του διαβόλου για να δημιουργήσουν ανακατωσούρα. Αυτή δεν είναι η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων; Σε ποια εκδήλωση αντιστοιχεί αυτή η μοχθηρή διάθεση; (Στην εχθρικότητα απέναντι στην αλήθεια.) Ακριβώς. Όσο περισσότερο κατανοούν όλοι την αλήθεια, τόσο περισσότερο αναστατώνονται εκείνοι. Δεν είναι αυτό εχθρικότητα απέναντι στην αλήθεια; Δεν αντιστοιχεί σ’ αυτό; (Ναι.) Έχετε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους; Ενώ όλοι συναναστρέφονται πάνω σε κάτι, εκείνοι παραμένουν σιωπηλοί για πολλή ώρα. Στο τέλος, όταν έχουν ξεκαθαρίσει κάπως τα πράγματα στη συναναστροφή, ξεπροβάλλουν και θέτουν μια προκλητική ερώτηση για να δυσκολέψουν τους άλλους. Η πρόθεσή τους είναι να πουν: «Θα σας δείξω. Θα δείτε τι μπορώ να κάνω! Συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια, δεν με ακούτε, με αγνοείτε, δεν ενδιαφέρεστε για μένα και δεν μου δίνετε σημασία, οπότε θα σας θέσω ένα δύσκολο ερώτημα για να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτό και θα σας κάνω όλους άνω κάτω!» Δεν είναι διάβολος αυτός ο άνθρωπος; (Ναι, είναι.) Είναι διάβολος, κλασικός αντίχριστος.

Κάποιοι άνθρωποι, όποτε ακούνε ότι κάποιος είναι αρνητικός ή αδύναμος, νιώθουν μεγάλη χαρά. Ιδιαίτερα όταν βλέπουν κάποιον να προκαλεί αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή, να κάνει άσχημα πράγματα για να προκαλέσει χάος στο έργο της εκκλησίας ή όταν βλέπουν κάποιον να προκαλεί φασαρίες στα τυφλά, νιώθουν τόσο πανευτυχείς που είναι έτοιμοι να ρίξουν βεγγαλικά και να πανηγυρίσουν. Τι πρόβλημα έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί χαίρονται τόσο με τη δυστυχία των άλλων; Γιατί, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, δεν μπορούν να σταθούν στο πλευρό του Θεού και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν είναι δύσπιστοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι τσιράκια του Σατανά; Πρέπει ν’ αναλογιστείτε όλοι σας αν εμφανίζετε τέτοιες συμπεριφορές και να ελέγξετε, επίσης, αν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι γύρω σας και να δείτε πώς θα τους διακρίνετε· ιδιαίτερα όταν βλέπετε κακούς ανθρώπους να κάνουν κακές πράξεις, τι στάση έχετε; Είστε απλώς παρατηρητές και απολαμβάνετε το θέαμα ή θα μπορούσατε κι εσείς ν’ ακολουθήσετε αυτό το μονοπάτι; Είστε τέτοιοι άνθρωποι; Κάποιοι δεν κάνουν αυτοκριτική μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν τους αρέσει να βλέπουν το καλό στους ανθρώπους· προτιμούν να είναι όλοι χειρότεροι από εκείνους. Τότε νιώθουν χαρά. Για παράδειγμα, όταν βλέπουν να κλαδεύεται κάποιος που δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό ή όταν κάνει μια παράβαση κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό, χαίρονται κρυφά και λένε: «Χα, ήρθε και η δική σου ώρα. Δαπάνησες τον εαυτό σου για τον θεό. Και πού σε έβγαλε αυτό; Αδικήθηκες, έτσι δεν είναι; Ζημιώθηκες, έτσι δεν είναι; Τι νόημα έχει να δαπανάς τον εαυτό σου; Μιλάς πάντα με ειλικρίνεια, και τώρα κλαδεύτηκες, έτσι δεν είναι; Καλά να πάθεις!» Γιατί είναι τόσο πανευτυχείς; Δεν χαίρονται με τη δυστυχία των άλλων; Δεν είναι κακοπροαίρετοι αυτοί οι άνθρωποι; Όταν βλέπουν κάποιον να προκαλεί αναστάτωση στο έργο του οίκου του Θεού, χαίρονται. Όταν βλέπουν να ζημιώνεται το έργο του οίκου του Θεού, χαίρονται. Τι είναι αυτό που τους δίνει χαρά; Σκέφτονται: «Επιτέλους, κάποιος που δεν αγαπά την αλήθεια, όπως κι εγώ, έβλαψε τα συμφέροντα του οίκου του θεού και δεν κατηγορεί καθόλου τον εαυτό του γι’ αυτό». Αυτό τους δίνει χαρά. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι εξαιρετικά μοχθηρό! Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά σας; Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τις περισσότερες φορές δεν σιγομουρμουρίζουν ούτε μια μελωδία, αλλά μόλις δουν κάποιον να κάνει ένα λάθος, αρχίζουν ξαφνικά να τραγουδάνε, λικνίζουν το σώμα τους, φαίνονται πολύ ικανοποιημένοι και σκέφτονται: «Σήμερα, έχω επιτέλους καλά νέα. Είμαι τόσο χαρούμενος που θα φάω δύο επιπλέον μερίδες ρύζι!» Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Μοχθηρία. Δεν χύνουν ούτε ένα δάκρυ και δεν στενοχωριούνται ούτε μια στιγμή επειδή ζημιώθηκαν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Δεν κατηγορούν τον εαυτό τους, δεν νιώθουν θλίψη ούτε πόνο. Αντιθέτως, νιώθουν χαρά και ικανοποίηση επειδή το λάθος κάποιου είχε ως αποτέλεσμα να ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να ντροπιαστεί το όνομα του Θεού. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; Δεν δείχνει αυτό ότι έχουν τη μοχθηρή φύση των αντίχριστων; Είναι και αυτό ένα σημάδι.

Λέγεται ότι κάποιοι στις ομάδες του ευαγγελίου είναι εύγλωττοι ομιλητές. Έχουν ακούσει κηρύγματα για χρόνια και έχουν συγκεντρώσει μια σειρά δογμάτων, λένε όλο αερολογίες όπου κι αν πάνε, δεν χάνουν ποτέ τα λόγια τους όταν κηρύττουν, και αυτό αποδεικνύει περίτρανα τα χαρίσματα και την ευγλωττία τους. Κάποιοι θεωρούν πολύ ικανούς αυτούς τους ανθρώπους και αποφασίζουν να τους ακολουθήσουν. Τι λένε στο τέλος; «Ακούμε τη συναναστροφή αυτού του ανθρώπου, οπότε δεν είναι απαραίτητο ν’ ακούμε τα κηρύγματα του άνωθεν ούτε τα λόγια του θεού. Η συναναστροφή αυτού του ανθρώπου τα αντικαθιστά». Δεν κινδυνεύουν αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο. Αγαπούν τις ενέργειες και τις συμπεριφορές των αντίχριστων, καθώς και την αυθάδεια, τη βαρβαρότητα και τη μοχθηρία τους. Αγαπούν ό,τι αγαπούν οι αντίχριστοι και αποστρέφονται ό,τι αποστρέφονται οι αντίχριστοι. Αγαπούν τις γνώσεις, τη μόρφωση, τα δόγματα, καθώς και τις διάφορες θεολογικές θεωρίες, τις αιρέσεις και τις πλάνες που κηρύττουν οι αντίχριστοι. Λατρεύουν αυτά τα πράγματα. Σε ποιον βαθμό τα λατρεύουν; Λένε αυτά τα πράγματα ακόμα και στα όνειρά τους όταν κοιμούνται. Είναι σοβαρό αυτό; Όταν η λατρεία τους φτάνει σε αυτό το επίπεδο, μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να συνεχίσουν ν’ ακολουθούν τον Θεό; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αυτό είναι λάθος. Εξακολουθούν να είναι στην εκκλησία, εξακολουθούν να πιστεύουν στον Θεό». Δεν είχαν ακόμα την ευκαιρία. Μόλις βρουν τον άνθρωπο ή το αντικείμενο που θέλουν να λατρεύουν, μπορούν να εγκαταλείψουν ανά πάσα στιγμή τον Θεό. Δεν δείχνει αυτό ότι έχουν τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων; (Ναι.) Μπορείτε να διακρίνετε αυτούς τους ανθρώπους όταν τους βλέπετε; (Ναι, μπορούμε.) Στο παρελθόν, μπορεί να μη γνωρίζατε τη σοβαρή φύση αυτών των ζητημάτων. Τώρα, όταν συναντήσετε ξανά τέτοιους ανθρώπους, θα αναρωτιέστε και πάλι γι’ αυτούς στο μυαλό σας; Θα τους αγνοήσετε; (Όχι.) Έχετε αποκτήσει, λοιπόν, κάποια ικανότητα να διακρίνετε αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Αυτά είναι κάποια από τα σημάδια και τα στοιχεία που αποκαλύπτουν. Με άλλα λόγια, μόλις δοθεί σ’ αυτούς τους ανθρώπους μια ευκαιρία ή μια θέση ή μόλις τους παραπλανήσει κάποιος, μπορούν να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Μπορούν οι άλλοι να δουν τις αποκαλύψεις και τη μοχθηρή ουσία τους; Υπάρχουν κάποια ίχνη που μπορούν οι άνθρωποι να δουν; (Ναι, υπάρχουν.) Θα πρέπει να υπάρχουν. Αν δεν τα είχα αναφέρει, μπορεί να σκεφτόσασταν: «Ποιος εμφανίζει αυτά τα χαρακτηριστικά; Ποιος αποκαλύπτει αυτά τα σημάδια; Κανείς· δεν έχω δει κανέναν». Μέσα από την ανάλυσή Μου γι’ αυτά τα σημάδια, δεν ανακαλύψατε ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Κάποιοι από αυτούς ακολουθούν, και κάποιοι είναι επικεφαλής και εργάτες. Αυτό είναι το τρίτο σημάδι ότι έχει κανείς τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων.

Οι άνθρωποι που έχουν τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων έχουν ένα ακόμα χαρακτηριστικό σημάδι, κάτι που είναι κοινό σε όλους. Αυτοί οι άνθρωποι, με το πρόσχημα ότι αγαπούν την αλήθεια και λαχταρούν την αληθινή οδό, έρχονται στα κηρύγματα, μαθαίνουν διάφορες γνώσεις και περιεχόμενο που σχετίζονται με την αλήθεια, και εφοδιάζονται με θεολογικές θεωρίες και γνώσεις. Έπειτα, χρησιμοποιούν αυτές τις θεωρίες και γνώσεις για να μπαίνουν σε λεκτικές διαμάχες με επικεφαλής και εργάτες, για να κατακρίνουν κάποιους ανθρώπους, να παραπλανήσουν και να πείσουν τους άλλους ή ακόμα και να προσφέρουν δήθεν θρέψη, βοήθεια και πότισμα σε κάποιους ανθρώπους. Ωστόσο, από ένα σημείο είναι ξεκάθαρο ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Ποιο είναι αυτό το σημείο; Ότι όπως κι αν εφοδιάζονται και κηρύττουν αυτοί οι άνθρωποι, απλώς μιλούν και λένε πράγματα, εξοπλίζονται μόνο, αλλά ποτέ δεν χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Τι σημαίνει «ποτέ»; Σημαίνει ότι δεν μπορούν να πουν ούτε μία λέξη που να αληθεύει, δεν έχουν υπάρξει ποτέ ειλικρινείς και δεν έχουν πληρώσει ποτέ το τίμημα να εγκαταλείψουν τα οφέλη της θέσης. Ανεξάρτητα από την περίσταση, όταν μιλάνε και ενεργούν, καταβάλλουν πάντα τη μέγιστη προσπάθεια για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης τους. Αν και φαίνεται με την πρώτη ματιά ότι πληρώνουν το τίμημα και ότι αγαπούν την αλήθεια, η μοχθηρή ουσία τους παραμένει αμετάβλητη. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Από τη μία πλευρά, αυτοί οι άνθρωποι δεν αναζητούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές στις πράξεις τους. Από την άλλη πλευρά, ακόμα και αν γνωρίζουν τις αλήθεια-αρχές και το μονοπάτι της άσκησης, δεν τα κάνουν πράξη. Αυτό δείχνει ότι έχουν τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Είτε έχουν είτε δεν έχουν κάποια θέση και είτε κάνουν το καθήκον τους να διαδώσουν το ευαγγέλιο είτε όχι, είτε είναι επικεφαλής και εργάτες, ποιο είναι το χαρακτηριστικό τους; Μπορούν μόνο να διατυπώνουν τα σωστά δόγματα, αλλά ποτέ δεν κάνουν τα σωστά πράγματα. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό τους. Αναφέρουν τα δόγματα πιο ξεκάθαρα από οποιονδήποτε, αλλά κάνουν τα πράγματα χειρότερα από οποιονδήποτε. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Αυτό είναι το τέταρτο σημάδι που δείχνει ότι έχουν τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Ελέγξτε το και μόνοι σας· δείτε αν υπάρχουν γύρω σας πολλοί άνθρωποι με τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Τώρα που τα απαρίθμησα αυτά, μπορείτε να αξιολογήσετε αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν γύρω σας πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν; Οι περισσότεροι είναι επικεφαλής ή συνηθισμένοι πιστοί; Κάποιοι από εσάς δεν πιστεύατε στο παρελθόν ότι μόνο οι επικεφαλής είχαν την ευκαιρία να γίνουν αντίχριστοι; (Έτσι πιστεύαμε στο παρελθόν.) Έχει αλλάξει, λοιπόν, τώρα αυτή η άποψη; Οι αντίχριστοι δεν γίνονται αντίχριστοι επειδή έχουν θέση· ήταν τόσο άθλιοι ακόμα κι όταν δεν είχαν θέση. Απλώς, όλως τυχαίως, καταλήγουν σε ηγετική θέση και φανερώνονται γρήγορα τα πραγματικά χαρακτηριστικά που έχουν ως αντίχριστοι, όπως ένας μύκητας που ζυμώνεται ταχύτατα, αν η θερμοκρασία και το έδαφος είναι κατάλληλα, και αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο. Αν δεν υπάρχει κατάλληλο περιβάλλον, μπορεί να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο για να αποκαλυφθεί η φύση-ουσία τους, αλλά το γεγονός ότι αποκαλύπτεται πιο αργά δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αυτήν τη φύση. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοια φύση, αναπόφευκτα ενεργούν και αποκαλύπτουν πράγματα, και αυτές οι συμπεριφορές που αποκαλύπτονται είναι σημάδια και χαρακτηριστικά της μοχθηρής ουσίας των αντίχριστων. Μόλις αποκτήσουν αυτά τα σημάδια και αυτά τα χαρακτηριστικά, μπορούν να χαρακτηριστούν αντίχριστοι.

Πείτε Μου, όταν κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια και χειρίζεται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, χρειάζεται να βρίσκει διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες; (Όχι.) Εφόσον ένας άνθρωπος έχει ειλικρινή καρδιά, μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Βρίσκουν διάφορες προφάσεις οι άνθρωποι που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια; Για παράδειγμα, όταν κάνουν κάτι λάθος, όταν πηγαίνουν ενάντια στις αρχές και κάποιος τους διορθώνει, μπορούν ν’ ακούσουν; Δεν ακούνε. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν ακούνε; Γιατί είναι μοχθηροί; (Βρίσκουν μια πρόφαση για να σε πείσουν, να σε κάνουν να πιστέψεις ότι έχουν δίκιο.) Θα βρουν μια ερμηνεία που συμφωνεί με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και έπειτα θα χρησιμοποιήσουν διάφορες πνευματικές θεωρίες που μπορείς ν’ αναγνωρίσεις και να αποδεχθείς και που συνάδουν με την αλήθεια, προκειμένου να σε πείσουν, να σε κάνουν να πας με τα νερά τους και να πιστέψεις ειλικρινά ότι έχουν δίκιο· κι όλα αυτά για να πετύχουν τον στόχο τους, ο οποίος είναι να παραπλανούν και να ελέγχουν τους άλλους. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; (Ναι.) Αυτό είναι όντως μοχθηρία. Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν κάνει κάτι λάθος, ότι έχουν ενεργήσει ενάντια στις αρχές και στην αλήθεια και ότι απέτυχαν να κάνουν πράξη την αλήθεια, κι ωστόσο βρίσκουν διάφορες θεωρητικές δικαιολογίες. Αυτό είναι πραγματικά μοχθηρό. Είναι σαν έναν λύκο που τρώει ένα πρόβατο· ήταν ευθύς εξαρχής στη φύση του λύκου να τρώει πρόβατα, και ο Θεός δημιούργησε αυτό το είδος ζώου για να τρώει πρόβατα· τα πρόβατα είναι η τροφή του. Όμως, αφού το φάει, ο λύκος εξακολουθεί να βρίσκει διάφορες προφάσεις. Το έχεις σκεφτεί αυτό; Σκέφτεσαι: «Έφαγες το πρόβατό μου και τώρα θέλεις να με κάνεις να πιστέψω ότι όφειλες να το φας, ότι ήταν λογικό και σωστό να το φας και ότι θα έπρεπε μάλιστα να σου πω κι ευχαριστώ». Δεν νιώθεις θυμωμένος; (Ναι.) Όσο είσαι θυμωμένος, τι σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου; Σκέφτεσαι: «Αυτός ο τύπος είναι πολύ μοχθηρός! Αν θέλεις να το φας, κάν’ το, απλώς έτσι είσαι· άλλο το γεγονός ότι έφαγες το πρόβατό μου και άλλο να βρίσκεις κιόλας ένα σωρό δικαιολογίες και προφάσεις και να μου ζητάς να νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντί σου. Δεν μπερδεύεις έτσι το σωστό με το λάθος;» Αυτό είναι μοχθηρία. Όταν ένας λύκος θέλει να φάει ένα πρόβατο, τι προφάσεις βρίσκει; Ο λύκος λέει: «Αρνάκι μου, πρέπει να σε φάω σήμερα, επειδή θέλω να σ’ εκδικηθώ που με προσέβαλες πέρυσι». Το αρνί νιώθει αδικημένο και λέει: «Δεν είχα καν γεννηθεί πέρυσι». Όταν ο λύκος συνειδητοποιεί ότι έκανε λάθος και δεν υπολόγισε σωστά την ηλικία του αρνιού, λέει: «Εντάξει, τότε αυτό δεν μετράει, αλλά και πάλι πρέπει να σε φάω, επειδή την τελευταία φορά που έπινα νερό από αυτό το ποτάμι, λάσπωσες το νερό, οπότε πρέπει να σ’ εκδικηθώ». Το αρνί λέει: «Εγώ βρίσκομαι στα κατάντη του ποταμού κι εσύ στα ανάντη. Πώς γίνεται να σου λασπώσω το νερό; Αν θέλεις να με φας, απλώς κάν’ το. Μην ψάχνεις προφάσεις». Αυτή είναι η φύση του λύκου. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι ίδια η μοχθηρία του λύκου με τη μοχθηρία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; (Ναι.) Αυτή η περιγραφή ταιριάζει απόλυτα στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας θέλει να συλλαμβάνει όσους πιστεύουν στον Θεό· θέλει να κατηγορεί αυτούς τους ανθρώπους για εγκλήματα. Οπότε, πρώτα δημιουργεί μια βιτρίνα, κατασκευάζει κάποιες φήμες, και έπειτα τις μεταδίδει στον κόσμο για να κάνει όλον τον κόσμο να ξεσηκωθεί και να σε καταδικάσει. Προσάπτει πολλαπλές κατηγορίες σε όσους πιστεύουν στον Θεό, όπως «διατάραξη δημόσιας τάξης», «διαρροή κρατικών μυστικών» και «υπονόμευση της κρατικής εξουσίας». Επίσης, διαδίδει φήμες ότι έχεις διαπράξει διάφορα ποινικά αδικήματα και σου προσάπτει αυτές τις κατηγορίες. Λύνεται το πρόβλημα αν αρνηθείς να τις παραδεχθείς; Έχει καμία σημασία αν θα τις παραδεχθείς ή όχι; Όχι, δεν έχει. Εφόσον έχει αποφασίσει να σε συλλάβει, ψάχνει για διάφορες προφάσεις, ακριβώς όπως ο λύκος όταν θέλει να φάει το πρόβατο. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δημιουργεί μια βιτρίνα, ισχυρίζεται ότι έχουμε κάνει κάτι κακό, όταν, στην πραγματικότητα, το κακό το έκαναν άλλοι. Μετατοπίζει την ευθύνη και παγιδεύει την εκκλησία. Μπορείς ν’ αντιπαρατεθείς μαζί του; (Όχι.) Γιατί δεν μπορείς ν’ αντιπαρατεθείς μαζί του; Μπορείς να προβάλεις ένα ξεκάθαρο επιχείρημα απέναντί του; Πιστεύεις ότι αν αντιπαρατεθείς και εξηγήσεις την κατάσταση, δεν θα σε συλλάβει; Έχεις υπερβολικά καλή άποψη γι’ αυτόν. Προτού ολοκληρώσεις αυτό που λες, θα σε βουτήξει από τα μαλλιά, θα κοπανήσει το κεφάλι σου στον τοίχο, και μετά θα σε ρωτήσει: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Είμαι ένας διάβολος!» Μετά, θ’ ακολουθήσει άγριος ξυλοδαρμός, καθώς και ολόκληρα μερόνυχτα ανακρίσεων και βασανιστηρίων εναλλάξ, και τότε θ’ αρχίσεις να «στρώνεις». Σ’ αυτό το σημείο, θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Δεν χωράει καμία λογική εδώ· είναι παγίδα!» Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δεν αντιπαρατίθεται μαζί σου· πιστεύεις ότι δημιουργεί αυτήν τη βιτρίνα άσκοπα, κατά τύχη; Υπάρχει μια συνωμοσία πίσω από αυτό, και έχει σχεδιάσει το επόμενο βήμα. Αυτό είναι απλώς το προοίμιο των ενεργειών του. Κάποιοι μπορεί και πάλι να σκεφτούν: «Δεν κατανοεί τα ζητήματα που σχετίζονται με την πίστη στον Θεό. Αν του τα εξηγήσω, όλα θα πάνε καλά». Μπορείς να τα εξηγήσεις ξεκάθαρα; Σε παγίδεψε για κάτι που δεν έκανες. Μπορείς, παρόλα αυτά, να εξηγήσεις ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα; Όταν σε παγίδεψε, δεν ήξερε ότι δεν το έκανες; Λες να μην έχει ιδέα ποιος το έκανε; Ξέρει πολύ καλά! Γιατί, λοιπόν, ρίχνει το φταίξιμο σ’ εσένα; Εσένα έχει αιχμαλωτίσει. Πιστεύεις ότι όταν ρίχνει το φταίξιμο σ’ εσένα, δεν ξέρει ότι σου φέρεται άδικα; Θέλει να σου φερθεί άδικα, να σε συλλάβει και να σε καταδιώξει. Αυτό είναι μοχθηρία.

Όποιος έχει τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια βαθιά μέσα στην ουσία του. Δεν αποδέχεται στο ελάχιστο την αλήθεια μέσα στην καρδιά του και δεν έχει καμία πρόθεση να την κάνει πράξη. Αν πιστεύεις ότι δεν κατανοεί την αλήθεια και επιχειρήσεις να συναναστραφείς μαζί του πάνω σ’ αυτήν, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα βρεθείς σε αδιέξοδο· βρήκες τον λάθος άνθρωπο. Δεν είναι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια και δεν θα έπρεπε να συναναστραφείς μαζί του. Αντιθέτως, θα πρέπει να του δώσεις ένα μάθημα και να είσαι αυστηρός μαζί του, λέγοντας: «Πόσο καιρό κάνεις το καθήκον σου; Πώς είναι δυνατόν ν’ αντιμετωπίζεις το καθήκον σου σαν να είναι κάτι ασήμαντο; Είναι δικό σου έργο; Ποιον προκαλείς; Δεν εναντιώνεσαι σ’ εμένα· εναντιώνεσαι στον Θεό και στην αλήθεια!» Δεν πρέπει να του δώσεις ένα μάθημα; Έχει νόημα να συναναστραφείς μαζί του πάνω στην αλήθεια; Όχι, δεν έχει. Γιατί δεν έχει νόημα; Είναι λύκος, δεν είναι πρόβατο που έχει χαθεί ή έχει παραστρατήσει. Μπορεί ένας λύκος να κάνει πράξη την αλήθεια; Όχι. Ποια είναι η φύση του λύκου; (Η μοχθηρία.) Μόλις βλέπει ένα πρόβατο, του τρέχουν τα σάλια, του έρχονται εικόνες νόστιμου φαγητού, και το πρόβατο προορίζεται για τροφή του. Αυτή είναι η φύση του· αυτό είναι μοχθηρία. Αν του πεις: «Τα πρόβατα, είναι τόσο αξιολύπητα και ήσυχα· σε παρακαλώ, μην τα φας. Διάλεξε να φας κάποιο άγριο ζώο, εντάξει;» Μπορεί να καταλάβει; Δεν μπορεί. Αυτή είναι η φύση του. Κάποιοι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και βρίσκουν διάφορες προφάσεις· αυτή είναι η φύση τους. Ποια είναι αυτή η φύση; Η μοχθηρία. Όσο ευτελείς, επαναστατικές ή ξεκάθαρα ενάντια στις αρχές κι αν είναι οι πράξεις τους, θέλουν και πάλι να σώσουν την υπόληψή τους. Ακόμα κι αν αντιτίθενται στην αλήθεια, θέλουν να το κάνουν με μεγαλειώδη, αξιοσέβαστο τρόπο. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; Είναι θετικό ή αρνητικό πράγμα να παραβαίνει κανείς την αλήθεια; (Αρνητικό.) Πώς μπορεί κάτι αρνητικό να γίνει με μεγαλειώδη, αξιοσέβαστο και αξιότιμο τρόπο; Δεν είναι λίγο περίεργο να προσπαθεί κανείς να συνδυάσει αυτές τις δύο πλευρές; Αυτό είναι μοχθηρία. Αυτή είναι η συμπεριφορά και η εκδήλωση όσων έχουν τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Μπορεί ν’ ακούγεται αντιφατικό, αλλά έτσι ακριβώς λειτουργούν, αυτή είναι η διάθεσή τους και αυτό αποκαλύπτουν. Τρέφουν μίσος για την αλήθεια, δεν την αποδέχονται ποτέ· είναι αντίχριστοι, αυτή είναι η μοχθηρή φύση-ουσία των αντίχριστων. Πόσα στοιχεία έχει η μοχθηρή ουσία των αντίχριστων; (Τέσσερα στοιχεία.) Είναι τέσσερα συνολικά. Δεν σας αρκούν αυτά τα τέσσερα σημάδια για να τους διακρίνετε; Από τη φύση της, η μοχθηρία εμπεριέχει ύπουλα και δόλια στοιχεία· και όταν τα ύπουλα και δόλια στοιχεία φτάνουν στα άκρα, τότε χαρακτηρίζονται μοχθηρή διάθεση. Οι αντίχριστοι ενσαρκώνουν αυτήν τη μοχθηρή διάθεση.

3 Σεπτεμβρίου 2019