Παράρτημα: Η διόρθωση κάποιων παρανοήσεων σε σχέση με τον χειρισμό μιας εκκλησίας στον Καναδά

Την τελευταία φορά που συναθροιστήκαμε, συνέβη κάτι το ασυνήθιστο. Τι ήταν αυτό; (Ήταν ο χειρισμός μιας εκκλησίας του Καναδά.) Αυτό συνέβη πριν από έναν μήνα. Είναι ακόμη νωπό στη μνήμη σας; (Ναι.) Σας αναστάτωσε πολύ αυτό το ζήτημα συναισθηματικά; (Ναι.) Όταν προκύπτουν προβλήματα με κάποιες εκκλησίες ή κάποιους ανθρώπους, παίρνω μια απόφαση με βάση τις εκάστοτε περιστάσεις και τα χειρίζομαι σύμφωνα με τις αρχές. Ουσιαστικά, αυτό έγινε όταν χειρίστηκα το ζήτημα της εκκλησίας του Καναδά. Πείτε Μου, λοιπόν, γιατί χειρίστηκα το ζήτημα με τον τρόπο που το χειρίστηκα όταν εμφανίστηκε ένας αντίχριστος στην εκκλησία του Καναδά και παραπλάνησε τους ανθρώπους; Τι σκέφτεστε γι’ αυτό; Απ’ ό,τι φαίνεται, ο χειρισμός αυτός φόβισε κάποιους ανθρώπους. Γιατί τους φόβισε; Ορισμένοι λένε: «Το χειρίστηκε με πολύ σκληρό τρόπο. Ήταν τόσο σοβαρό ζήτημα; Πώς μπόρεσε να το χειριστεί με τέτοιον τρόπο; Το χειρίστηκε, άραγε, σύμφωνα με τις αρχές; Μήπως το χειρίστηκε ακολουθώντας ένα καπρίτσιο της στιγμής; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού του χειρισμού; Ήταν πραγματικά τόσο σοβαρό αυτό που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι; Αν ληφθούν υπόψη οι ερωτήσεις που τους έγιναν εκεί, η στάση τους, καθώς και οι δηλώσεις και οι πληροφορίες που ακούστηκαν από αυτούς, φαίνεται ότι δεν θα έπρεπε να τους έχει χειριστεί τόσο σκληρά, έτσι δεν είναι;» Έτσι σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι. Άλλοι λένε: «Ίσως ο Θεός να είχε τους λόγους Του και τις ιδέες Του για να το χειριστεί με αυτόν τον τρόπο». Ποιες ακριβώς ιδέες είναι αυτές; Υπήρχε κάποια αρχική πρόθεση ή αιτία να χειριστώ το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο; Ήταν εύλογο να χειριστώ αυτούς τους ανθρώπους με τον συγκεκριμένο τρόπο; (Ναι.) Λέτε όλοι σας ότι ήταν εύλογο. Σήμερα, λοιπόν, ας συζητήσουμε το ζήτημα κι ας δούμε γιατί ακριβώς ήταν εύλογος αυτός του ο χειρισμός, τι ακριβώς σκέφτεστε γι’ αυτό το ζήτημα, τι αντίκτυπο θα έχει σ’ εσάς στο μέλλον, κατά πόσο οι ιδέες σας γι’ αυτό είναι σωστές ή λάθος και κατά πόσο εμπεριέχουν οτιδήποτε το λανθασμένο ή το στρεβλό. Αν συγκρατείτε διαρκώς τον εαυτό σας, καταπίνετε τη γλώσσα σας και δεν εκφράζεστε, αν έχετε πάντα ανταγωνιστική στάση, τότε τα προβλήματα δεν πρόκειται να λυθούν ποτέ με τον καλύτερο τρόπο, οπότε πρέπει να καταλήξουμε σε συναίνεση. Ποιες είναι οι αρχές για την επίτευξη συναίνεσης; Αν δεν είστε σε θέση να αποδεχθείτε την κρίση Μου για το συγκεκριμένο ζήτημα κι έχετε ιδέες κι αντιλήψεις γι’ αυτήν, νιώθετε αντίσταση απέναντί της, τρέφετε ακόμη και παρανοήσεις γι’ αυτήν, ενώ αναπτύσσετε και κάποιες απορίες ή κακές ιδέες, τι πρέπει να κάνουμε σ’ αυτήν την περίπτωση; Πρέπει να συζητήσουμε το ζήτημα. Αν έχουμε διαφορετικές απόψεις, τότε δεν υπάρχει συναίνεση μεταξύ μας. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να καταλήξουμε σε συναίνεση; Είναι σωστό να αναζητήσουμε μια κοινή βάση ενώ εξακολουθούμε να έχουμε τις διαφορές μας; Θα ήταν σωστό να λύσουμε τυχόν διαφορές μέσω συμβιβασμού, να υποχωρήσω λίγο Εγώ και λίγο εσείς; Προφανώς και δεν είναι σωστό. Δεν είναι αυτός ο τρόπος να επιτευχθεί σύμπνοια. Επομένως, αν θέλουμε να καταλήξουμε σε συναίνεση, να κατανοήσουμε με τον ίδιο τρόπο αυτό το ζήτημα και να λάβουμε μια κοινή απόφαση, ποιος είναι ο τρόπος να το πετύχουμε; Εσείς πρέπει να αναζητήσετε την αλήθεια, να πασχίσετε για την αλήθεια και να προσπαθήσετε να την κατανοήσετε, κι Εγώ είναι απαραίτητο να εξηγήσω σε όλους και να κάνω ξεκάθαρη την όλη ιστορία. Κανείς δεν θα πρέπει να τρέφει βαθιά μέσα του παρανοήσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα. Με αυτόν τον τρόπο, θα καταλήξουμε σε μια κοινή άποψη για το ζήτημα και τότε θα έχουμε τελειώσει μια και καλή με αυτό. Αν αντιμετωπίσω κάποιο παρόμοιο ζήτημα στο μέλλον, μπορεί να το χειριστώ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ή μπορεί και να μην το χειριστώ με αυτόν τον τρόπο, αλλά να χρησιμοποιήσω αντ’ αυτού κάποιον άλλο τρόπο. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να αποκομίσετε από αυτό το ζήτημα; (Θα πρέπει να μάθουμε πώς να αναζητούμε την αλήθεια και να κατανοήσουμε γιατί χειρίστηκε ο Θεός το συγκεκριμένο ζήτημα με αυτόν τον τρόπο.) Αναφέρατε δύο πτυχές. Εξαιρετικά! Υπάρχουν άλλες; (Θα πρέπει να επιζητήσουμε να κατανοήσουμε τις αρχές στις ενέργειες του Θεού, ώστε να αποφύγουμε να προσβάλουμε τη διάθεσή Του. Είναι μια προειδοποίηση για εμάς.) Αυτή είναι μια άλλη πτυχή.

Για να εξηγήσω με σαφήνεια τον χειρισμό της εκκλησίας του Καναδά, πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Με τι πρέπει να ξεκινήσουμε; Θα ξεκινήσουμε από τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν από την Κίνα. Πηγαίνουμε πολύ πίσω; Ίσως το θεωρήσετε αστείο, αλλά στην πραγματικότητα το ζήτημα δεν είναι για γέλια. Πρόκειται μήπως για κλείσιμο παλιών λογαριασμών; Όχι. Όταν Με ακούσετε να αναφέρω τους λόγους Μου, θα καταλάβετε γιατί ξεκινώ από τη συγκεκριμένη στιγμή. Αφήνω κατά μέρος το αν όσοι έρχονται στο εξωτερικό έρχονται με μια ανάθεση, μια αποστολή και μια ευθύνη. Θα ξεκινήσουμε με ένα δευτερεύον ζήτημα: Τυχαία καταφέρνει κάθε άνθρωπος να φύγει από την Κίνα; (Όχι.) Αυτό δεν συμβαίνει τυχαία. Από τη στιγμή που το αποφασίζεις και είσαι πρόθυμος να εγκαταλείψεις την Κίνα για να κάνεις το καθήκον σου, έως τη στιγμή που φτάνεις στο εξωτερικό, σε όλη αυτήν τη διαδικασία, εκτός από τη δική σου συνεργασία, πες Μου, ποιος καθορίζει αν μπορείς να εγκαταλείψεις απρόσκοπτα την Κίνα; (Ο Θεός.) Σωστά. Κάτι τέτοιο δεν καθορίζεται από το τι κοινωνικές διασυνδέσεις έχεις, ούτε από το πόσα χρήματα έχεις, ούτε από το κατά πόσο έχεις ολοκληρώσει όλες τις τυπικές διαδικασίες. Όλοι όσοι έρχονται στο εξωτερικό θα πρέπει να έχουν κοινή κατανόηση κι εμπειρία. Ποια είναι η εμπειρία που έχουν όλοι; Ο Θεός αποφασίζει ως κυρίαρχος αν κάποιος μπορεί να εγκαταλείψει απρόσκοπτα την Κίνα. Κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση με το πόσο ικανός είναι κάποιος ή αν έχει κάποια σπουδαία ικανότητα. Εδώ δεν πρόκειται για τη μετάβαση από μία επαρχία μιας χώρας σε μία άλλη. Εδώ πρόκειται για μετανάστευση ενός ανθρώπου από τη χώρα του, πράγμα που απαιτεί πολλές περίπλοκες τυπικές διαδικασίες. Ιδιαίτερα αυτήν την εποχή με την τρελή καταπίεση και καταδίωξη των πιστών από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ο οποίος παρακολουθεί στενά τον καθένα από αυτούς, δεν είναι εύκολος ο χειρισμός των τυπικών διαδικασιών για να εγκαταλείψει κανείς την Κίνα. Επομένως, το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν απρόσκοπτα στο εξωτερικό οφείλεται αποκλειστικά στην κυριαρχία του Θεού και δείχνει την παντοδυναμία Του. Το ποιος μπορεί να φύγει από την Κίνα, κατά πόσο οι τυπικές διαδικασίες θα ολοκληρωθούν απρόσκοπτα ή όχι και πόσος χρόνος χρειάζεται για τον χειρισμό τους καθορίζονται όλα από τον Θεό· το χέρι του Θεού είναι αυτό που τα ενορχηστρώνει και τα κανονίζει όλα αυτά. Δεν έχει νόημα να μην το πιστεύεις αυτό και να μην το αναγνωρίσεις. Αυτά είναι τα δεδομένα. Το ζήτημα διεκπεραιώνεται με τη συνεργασία των ανθρώπων και την κυριαρχία του Θεού. Αν θέλαμε να καταλήξουμε σε μια διαπίστωση για το γεγονός ότι εγκατέλειψες την Κίνα, ποιος το διευκόλυνε αυτό; (Ο Θεός.) Ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν λόγο να καυχιούνται γι’ αυτό, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να ευχαριστούν τον Θεό. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν; (Να καταβάλλεις προσπάθεια για να κάνεις το καθήκον σου.) Θα πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια για να κάνεις το καθήκον σου και να το κάνεις συγκεντρωμένα. Εξετάζοντας, λοιπόν, κάθε πτυχή του ζητήματος, μπορούμε να κάνουμε μια τελική διαπίστωση και να πούμε ότι το γεγονός πως εγκατέλειψες την Κίνα για να κάνεις το καθήκον σου οφείλεται στις ρυθμίσεις και την καθοδήγηση του Θεού κι όχι στη δική σου ικανότητα; (Ναι, μπορούμε.) Κάποιοι λένε: «Πώς δεν οφείλεται στη δική μου ικανότητα; Παρόλο που είχα την καθοδήγηση του Θεού, και να μη με καθοδηγούσε ο Θεός, ούτως ή άλλως δεν θα ήταν δύσκολο να εγκαταλείψω την Κίνα, αφού είμαι μεταπτυχιακός φοιτητής με δίπλωμα TEM8 στα αγγλικά και δεν θα δυσκολευόμουν καθόλου να περάσω τις εξετάσεις του TOEFL». Πολύ λίγοι άνθρωποι βρίσκονται σε αυτήν τη θέση. Για παράδειγμα, κάποιοι είναι πλούσιοι και μπορούν να μεταναστεύσουν με επενδυτική βίζα, αλλά τέτοιες περιπτώσεις είναι λιγοστές και σπάνιες. Το γεγονός, λοιπόν, ότι αυτοί οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την Κίνα συμβαίνει άρα υπό την κυριαρχία του Θεού και με την άδειά Του; Ναι. Δεν θα αναφερθούμε σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Θα μιλήσουμε μόνο για εκείνους που είναι σε θέση να εγκαταλείψουν την Κίνα και που αργότερα καταλήγουν να κάνουν με ειλικρίνεια το καθήκον τους. Αυτό δεν είναι εξ ολοκλήρου αποτέλεσμα των δικών τους προθέσεων. Όταν εγκαταλείπεις την Κίνα, αφενός έχεις μια αποστολή και αφετέρου, την εγκατέλειψες υπό την καθοδήγηση του Θεού. Αν δεις το ζήτημα από αυτήν τη σκοπιά, εγκατέλειψες την Κίνα για να κάνεις τι; (Για να κάνουμε το καθήκον μας.) Όσος χρόνος κι αν χρειάζεται για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες στα πρώιμα στάδια, όσα κι αν δαπανάς ή όπως κι αν αποφασίζει ο Θεός ως κυρίαρχος για το ζήτημα αυτό, σε κάθε περίπτωση, εφόσον μπορείς να εγκαταλείψεις την Κίνα και να κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι έχεις μια αποστολή στο εξωτερικό. Έχεις μια ευθύνη και ένα βαρύ φορτίο, κι ο στόχος που είχες για να έρθεις στο εξωτερικό πρέπει να είναι πολύ ξεκάθαρος. Πρώτον, δεν είσαι μετανάστης που ήρθες στο εξωτερικό για να απολαύσεις τη ζωή. Δεύτερον, δεν ήρθες στο εξωτερικό για να αναζητήσεις μια πηγή βιοπορισμού. Τρίτον, δεν ήρθες στο εξωτερικό επειδή αναζητούσες έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και τέταρτον, δεν ήρθες στο εξωτερικό για να κάνεις μια καλή ζωή. Έτσι δεν είναι; Δεν ήρθες στο εξωτερικό για να επιδιώξεις τα εγκόσμια. Ήρθες με μια αποστολή και με την ανάθεση του Θεού να κάνεις το καθήκον σου. Αν το δεις από αυτήν τη σκοπιά, ποια θα πρέπει να είναι η κύρια προτεραιότητά σου όταν έρχεσαι στο εξωτερικό; (Να κάνουμε το καθήκον μας.) Η κύρια προτεραιότητά σου είναι να έρθεις στον οίκο του Θεού και να βρεις τη θέση σου, καθώς και να κάνεις το καθήκον σου με προσγειωμένο τρόπο και καλή συμπεριφορά, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Έτσι δεν είναι; (Ναι, έτσι είναι.) Σωστά. Άλλωστε, δεν ήρθες στο εξωτερικό επειδή σε απείλησε ή σε απήγαγε κάποιος. Ήρθες με τη δική σου θέληση. Από όποια πλευρά κι αν το δεις, εφόσον ήρθες στο εξωτερικό, πρέπει να κάνεις το καθήκον σου. Έτσι δεν είναι; Είναι αυτό μεγάλη απαίτηση από τους ανθρώπους; (Όχι.) Δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε υπερβολική απαίτηση και δεν είναι κάτι παράλογο. Τώρα, με βάση όσα είπα μόλις, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζεις και να κάνεις το καθήκον σου για να ανταποκριθείς επάξια στην ανάθεση που σου έχει δώσει ο Θεός; Θα πρέπει να τα σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα; Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι να σκεφτείς: «Δεν είμαι πια απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Έχω πλέον ένα φορτίο στους ώμους μου. Τι φορτίο; Την ανάθεση, το φορτίο που μου έχει δώσει ο Θεός. Ο Θεός με καθοδήγησε να έρθω στο εξωτερικό και θα πρέπει να εκπληρώσω τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλει να εκπληρώσει ένα δημιουργημένο ον για τη διάδοση του ευαγγελίου του Θεού. Αυτό είναι το καθήκον μου. Πρώτον, θα πρέπει να σκεφτώ τι καθήκον μπορώ να κάνω, και δεύτερον, θα πρέπει να σκεφτώ πώς θα κάνω καλά αυτό το καθήκον, ώστε να καταφέρω να ανταποκριθώ στην κυριαρχία του Θεού επάνω μου και στις ρυθμίσεις Του για μένα». Έτσι δεν θα πρέπει να σκεφτείς; Είναι υπερβολικό αυτό το σκεπτικό; Είναι ψέματα; Όχι δεν είναι. Είναι κάτι που κάθε άνθρωπος με ορθολογισμό, ανθρώπινη φύση και συνείδηση πρέπει να σκεφτεί. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί που λένε: «Μόλις ήρθα στο εξωτερικό, κατάλαβα ότι δεν ήταν όπως το είχα φανταστεί και μετανιώνω που ήρθα»; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινη φύση και φέρονται προδοτικά. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται στο εξωτερικό είναι πρόθυμοι να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά για να εκτελέσουν το καθήκον τους. Αρκετά με αυτό. Ας συνδέσουμε τώρα αυτό που συζητάμε με το ζήτημα της εκκλησίας του Καναδά. Οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά δεν αποτελούν εξαίρεση σ’ αυτό που είπαμε. Ήταν τυχαίο που πήγαν στον Καναδά; Δεν ήταν τυχαίο, ήταν αναπόφευκτο. Γιατί λέω ότι ήταν αναπόφευκτο; Το λέω επειδή ο Θεός είχε αποφασίσει πολύ πριν ποιοι άνθρωποι θα πήγαιναν σε ποια χώρα, κι αυτό το «αναπόφευκτο» αποφασίστηκε σύμφωνα με την κυριαρχία του Θεού. Όταν ο Θεός αποφασίζει ως κυρίαρχος ότι θα πας σε μια χώρα, έτσι και γίνεται. Οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά είχαν επίσης μια αποστολή και τους οδήγησαν στο εξωτερικό η κυριαρχία και η ρύθμιση του Θεού. Ο Θεός τούς καθοδήγησε στον Καναδά και η εκκλησία τούς τοποθέτησε σε διάφορα πόστα ανάλογα με τα αντίστοιχα ταλέντα, τις επαγγελματικές δεξιότητες, τα προτερήματά τους και ούτω καθεξής, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να κάνουν το καθήκον τους. Ευθύς εξαρχής, έκαναν το καθήκον τους κάπως άκαμπτα. Με τη λέξη «άκαμπτα», δεν εννοώ ότι ήταν κουμπωμένοι και σφιγμένοι, αλλά ότι παρόλο που οι περισσότεροι ήρθαν για να κάνουν το καθήκον τους, δεν επιδίωκαν την αλήθεια. Γιατί λέω ότι δεν επιδίωκαν την αλήθεια; Όταν αντιμετώπιζαν διάφορα ζητήματα, δεν αναζητούσαν την αλήθεια ούτε αναζητούσαν τις αρχές στις ενέργειές τους. Μερικές φορές, όταν ο Άνωθεν έκανε κάποιες ρυθμίσεις γι’ αυτούς ή τους έλεγε να κάνουν κάτι, ήταν ψυχροί. Με τέτοια στάση έκαναν το καθήκον τους. Επειδή συνέχισαν με αυτήν την επιπολαιότητα, η εκτέλεση του καθήκοντός τους κατέληξε πολύ άσχημα, βυθίστηκε στο απόλυτο χάος. Δεν υπήρχε τίποτε καλό στην εκκλησιαστική ζωή αυτών των ανθρώπων ή στη ζωή-είσοδό τους. Το αποτέλεσμα του καθήκοντός τους ήταν κακό, δεν υπήρχε πραγματικότητα στη συναναστροφή τους για την αλήθεια και δεν μπορούσαν να διακρίνουν καθόλου τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους. Δεν υπήρχε τίποτε καλό σε όσα έκαναν. Καθώς περνούσε ο καιρός, εμφανίστηκε ένας αντίχριστος που τον έλεγαν Γιαν, κι έγιναν ένα με αυτόν. Τι σημαίνει «έγιναν ένα»; Αυτός ο αντίχριστος ήταν απλώς ένας νεαρός άνδρας, 26 χρονών, που εργαζόταν στην εκκλησία εδώ και δυόμισι χρόνια. Εκείνο το διάστημα, είχε προσελκύσει πολλές αδελφές· πρέπει να ήταν γύρω στις δέκα. Ενώ κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους τούς συμπάθησε, άλλους δεν τους συμπάθησε και τους αγνοούσε. Παρ’ όλα αυτά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι λάτρευαν τον αντίχριστο. Πριν από δυόμισι χρόνια, οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά δεν εκτελούσαν ικανοποιητικά το καθήκον τους και ήταν σε ληθαργική κατάσταση. Οποιοδήποτε έργο κι αν τους ανέθετε ο Άνωθεν, το αντιμετώπιζαν με επιπολαιότητα και ήταν ψυχροί· για να υλοποιηθεί το έργο, έπρεπε να καταβάλλουν επίπονες προσπάθειες. Αφού τους κλάδεψε ο Άνωθεν, απογοητεύτηκαν, είχαν πεσμένη ψυχολογική διάθεση, επικοινωνούσαν σπάνια με τον Άνωθεν, και ήταν επίσης πολύ αποκαρδιωμένοι σε σχέση με το έργο τους. Αφού έγινε επικεφαλής ο αντίχριστος που λεγόταν Γιαν, η κατάστασή τους χειροτέρευε μέρα με τη μέρα, και οι περισσότεροι περνούσαν την κάθε μέρα κάνοντας μόνο τα απολύτως τυπικά. Πώς έφτασαν στο στάδιο να περιοριστούν στα άκρως τυπικά; Με τι σχετιζόταν αυτό; Μια αντικειμενική αιτία θα μπορούσε να είναι ότι σχετιζόταν με τους επικεφαλής. Δεν είχαν καλούς επικεφαλής, κανένας από τους επικεφαλής τους δεν επιδίωκε την αλήθεια, αλλά αντιθέτως καλλιεργούσαν διαπροσωπικές σχέσεις κι εμπλέκονταν σε ανέντιμες δραστηριότητες. Και ποια ήταν η υποκειμενική αιτία; Ότι κανένας τους δεν επιδίωκε την αλήθεια. Είναι εύκολο μια ομάδα ανθρώπων που δεν επιδιώκουν την αλήθεια να κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση και σύμφωνα με τα πρότυπα; (Όχι.) Είναι, όμως, εύκολο μια ομάδα ανθρώπων που απλώς δεν επιδιώκουν την αλήθεια και κάποιοι δύσπιστοι να εμπλακούν σε ανέντιμες δραστηριότητες, να είναι επιπόλαιοι και να εναντιώνονται στον Άνωθεν; (Ναι.) Και είναι εύκολο μια ομάδα τέτοιων ανθρώπων να πάρουν την κάτω βόλτα και να εκφυλιστούν όπως οι άπιστοι; Είναι πολύ εύκολο· αυτό το μονοπάτι ακολουθούσαν. Με το πρόσχημα ότι έκαναν το καθήκον τους, έτρωγαν το φαγητό του οίκου του Θεού, ζούσαν σε καταλύματα που ανήκουν στον οίκο του Θεού κι ο οίκος του Θεού τούς συντηρούσε. Έκλεβαν φαγητά και ποτά από τον οίκο του Θεού, κι ωστόσο εξακολουθούσαν να προσμένουν ότι θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών κι ότι θα λάβουν ανταμοιβές. Ζούσαν έτσι και στήριζαν τη ζωή τους στην εξαπάτηση. Όταν ο αντίχριστος προκάλεσε αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, ούτε ένας από αυτούς δεν ανέφερε οποιοδήποτε ζήτημα στον Άνωθεν. Μόνο μία γυναίκα ανέφερε το πρόβλημα σε έναν ψευδοεπικεφαλής, και το αποτέλεσμα ήταν να μη λυθεί το ζήτημα. Οι άλλοι ήταν τυφλοί, κι ενώ έβλεπαν ότι προέκυπταν ένα σωρό προβλήματα στην εκκλησία, δεν τα ανέφεραν. Οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ορίζουν σαφώς τις αρχές για την αντικατάσταση επικεφαλής κι εργατών, αλλά κανείς δεν τους έδωσε σημασία. Αντιθέτως, περνούσαν την κάθε μέρα κάνοντας μόνο τα απολύτως τυπικά μαζί με αυτόν τον αντίχριστο. Ανάμεσα σε αυτούς τους δύσπιστους, αφενός υπήρχαν κάποιοι που πίστευαν στον Θεό για περισσότερα από είκοσι χρόνια και αφετέρου κάποιοι που πίστευαν για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Κανείς, όμως, δεν ανέφερε αυτά τα προβλήματα. Ποιο ήταν, βέβαια, το χειρότερο; Υπήρχαν πολλές γυναίκες επικεφαλής ομάδων κι αναπληρώτριες επικεφαλής ομάδων που φλέρταραν με αυτόν τον αντίχριστο και συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποια θα του τραβήξει την προσοχή. Όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα αρχίζουν να έχουν σχέση, οι ενήλικες και οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας μπορούν εύκολα να το αντιληφθούν αυτό με μια ματιά. Οι άνθρωποι είναι πολύ ευαίσθητοι στο ζήτημα των σχέσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών, και με μια μόνο ματιά μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται. Ωστόσο, κανείς δεν το ανέφερε, κανείς δεν ύψωσε το ανάστημά του για να τους κατακρίνει ή να τους ξεσκεπάσει, και κανείς δεν μπόρεσε να τους διακρίνει. Βγήκε κανείς μπροστά όταν είδε ότι επρόκειτο για μια συμμορία που καθοδηγούνταν από αυτόν τον αντίχριστο, για να πει στον εαυτό του: «Δεν μπορώ να σας ακολουθήσω. Πρέπει να το αναφέρω στην ανώτερη ηγεσία και να ζητήσω να σας απομακρύνουν, ή διαφορετικά να οργανώσω κάποιους αδελφούς και κάποιες αδελφές με αίσθημα δικαιοσύνης για να σας εκτοπίσουν»; Όχι, κανείς δεν το έκανε. Έως και τη στιγμή που αποκαλύφθηκε το συγκεκριμένο ζήτημα, κανείς δεν το ανέφερε. Τι σόι άνθρωποι ήταν αυτοί; Ήταν πραγματικοί πιστοί στον Θεό; Επιδίωκαν την αλήθεια; (Όχι.) Αφού κάτι τόσο σημαντικό συνέβη κάτω από τη μύτη τους κι εκείνοι δεν το γνώριζαν, μπορούσαν να κάνουν καλά το καθήκον τους αυτοί οι άνθρωποι που δεν επιδίωκαν την αλήθεια; Ποια ήταν η στάση τους απέναντι στο καθήκον τους; Είναι ξεκάθαρο ότι ήταν απλώς παράσιτα, ζούσαν την κάθε μέρα παρασιτικά. Πίστευαν ότι θα μπορούσαν εύκολα να περιοριστούν στο να κάνουν τα απολύτως τυπικά στον οίκο του Θεού, ότι κανείς δεν θα έπρεπε να πει λέξη αν διαπίστωνε κάποιο πρόβλημα, ότι κανείς δεν θα έπρεπε να προσβάλει κανέναν και ότι θα ήταν φρικτό να προσβάλουν «το αφεντικό», καθώς κάτι τέτοιο θα κατέληγε άσχημα για τους ίδιους. Αν φοβάσαι να προσβάλεις τους άλλους και δεν τολμάς να το κάνεις, τολμάς τότε να προσβάλεις τον Θεό; Αν Τον προσβάλεις, θα καταλήξει καλά αυτό για σένα; Πώς θα σε χειριστεί ο Θεός; Δεν θα υπάρξουν συνέπειες; (Ναι, θα υπάρξουν.) Θα υπάρξουν συνέπειες. Ασφαλώς, το γεγονός ότι φοβόντουσαν να προσβάλουν κάποιον δεν είναι κύριος παράγοντας. Ο κύριος παράγοντας ήταν ότι ήταν μοχθηροί άνθρωποι που δεν αγαπούσαν καθόλου την αλήθεια. Όχι μόνο δεν επιδίωκαν την αλήθεια, αλλά έκαναν και πολλά ανόητα πράγματα. Δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά, κι ωστόσο είχαν πολλές παράλογες φιλοδοξίες. Ήταν ξεκάθαρο ότι η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, κι ωστόσο εξακολουθούσαν να θέλουν να επεκτείνουν το εύρος του έργου τους κι ασχολούνταν με την αγορά ακινήτων. Στο τέλος, όμως, έδωσαν προκαταβολή για ένα ακίνητο χωρίς λόγο. Τώρα οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους έχουν τεθεί σε απομόνωση. Πείτε Μου, τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι ένα μάτσο κτήνη και άθλιοι; Είναι προφανές πως είναι μηδενικά, κι όμως χαράμισαν με τέτοιον τρόπο τις προσφορές. Κανείς δεν διαφύλασσε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κανείς δεν είχε αίσθημα δικαιοσύνης. Ένα μάτσο δαίμονες είναι και τίποτα άλλο! Είναι πραγματικά εξοργιστικό!

Δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά· κάποιες εκατοντάδες άνθρωποι μόνο, οι οποίοι δεν κατέβαλλαν πολλή προσπάθεια για το καθήκον τους, το αμελούσαν και δημιούργησαν κλίκες, και κάθε μέρα έκαναν μόνο τα απολύτως τυπικά. Δεν είναι εξοργιστικό αυτό; Ήταν αναποτελεσματικοί στο έργο και δεν έκαναν καμία πρόοδο, όλοι συνωμοτούσαν ο ένας κατά του άλλου και δεν συνεργάζονταν αρμονικά. Οι επικεφαλής εμπλέκονταν σε ανέντιμες δραστηριότητες μαζί με άλλους, αλλά κανείς δεν είχε οποιοδήποτε αίσθημα επείγοντος, κανείς δεν θύμωνε και κανείς δεν στεναχωριόταν γι’ αυτό. Κανείς δεν προσευχήθηκε γι’ αυτό το ζήτημα, ούτε αναζήτησε με τον Άνωθεν ούτε ζήτησε τη βοήθειά του. Κανείς δεν το έκανε αυτό και κανείς δεν βγήκε μπροστά να πει: «Δεν είναι σωστό που κάνουμε το καθήκον μας με αυτόν τον τρόπο. Το καθήκον που κάνουμε είναι η ανάθεση που μας έδωσε ο Θεός· δεν μπορούμε, λοιπόν, να απογοητεύσουμε τον Θεό!» Δεν τους έλειπε τίποτε, είχαν αρκετούς ανθρώπους, είχαν αρκετό εξοπλισμό. Τι τους έλειπε; Τους έλειπαν οι καλοί άνθρωποι. Κανείς δεν ένιωθε να έχει κάποιο φορτίο όσον αφορά το έργο της εκκλησίας ούτε μπορούσε κανείς να διαφυλάξει το έργο του οίκου του Θεού, να βγει μπροστά και να μιλήσει ή να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια της διάκρισης, ώστε να μπορούν όλοι να ξεσηκωθούν και να διακρίνουν και να εκθέσουν τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους. Κανείς δεν το έκανε αυτό. Ήταν, μήπως, επειδή αυτοί οι άθλιοι ήταν τυφλοί και δεν έβλεπαν τι συνέβαινε, ή, μήπως, επειδή δεν είχαν επίπεδο και είχαν μπερδευτεί λόγω της προχωρημένης ηλικίας τους; (Κανένα από τα δύο.) Κανένα από τα δύο. Ποια ήταν, λοιπόν, η πραγματική κατάσταση; Ήταν όλοι μαζί με τον αντίχριστο, όλοι προστάτευαν ο ένας τον άλλο και φιλούσαν ο ένας τα πόδια του άλλου, κανείς δεν εξέθετε κανέναν, απλώς έκαναν όλοι παρέα σε αυτό το άντρο δαιμόνων. Σκέφτηκαν ποτέ το καθήκον τους ή την ανάθεση του Θεού; (Όχι.) Ήθελαν να συνεχίσουν να κάνουν μόνο τα απολύτως τυπικά και δεν είχαν κανένα αίσθημα αυτομομφής. Τι φαινόμενο είναι αυτό κατά το οποίο δεν είχαν κανένα αίσθημα αυτομομφής; Δεν εργαζόταν σε αυτούς το Άγιο Πνεύμα και ο Θεός τούς είχε εγκαταλείψει. Υπάρχει άλλη μια εξήγηση για το γεγονός ότι ο Θεός τούς είχε εγκαταλείψει: εξαιτίας της στάσης τους απέναντι στο καθήκον τους και της στάσης τους απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό, καθώς και των σκέψεών τους, ο Θεός τούς σιχάθηκε και δεν άξιζαν πλέον να κάνουν αυτό το καθήκον. Γι’ αυτό, δεν υπήρχε κανένα αίσθημα μομφής και καμία πειθαρχία από την πλευρά τους, η συνείδησή τους δεν αφυπνίστηκε και σε καμία περίπτωση δεν έλαβαν διαφώτιση ή φώτιση, κλάδεμα, κρίση ή παίδευση. Όλα αυτά δεν είχαν την παραμικρή σχέση μαζί τους. Ήταν όλοι μουδιασμένοι και δεν διέφεραν σε τίποτε από τους διαβόλους. Άκουγαν για χρόνια κηρύγματα στον οίκο του Θεού, ενώ είχαν μάλιστα ακούσει και κηρύγματα για τη διάκριση των αντίχριστων και για το πώς να κάνει κανείς το καθήκον του σύμφωνα με τα πρότυπα. Αναζήτησαν, όμως, την αλήθεια όλο αυτό το διάστημα; Την αποδέχθηκαν; Διέκριναν τους αντίχριστους; Έκαναν οποιονδήποτε διάλογο για τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων; Όχι. Αν το είχαν όντως κάνει, τότε θα υπήρχαν σίγουρα λίγοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να έχουν υψώσει το ανάστημά τους και να ξεσκεπάσουν και να αναφέρουν τον αντίχριστο, και τα πράγματα δεν θα είχαν καταλήξει τόσο άσχημα. Ήταν απλώς ένα μάτσο μπερδεμένοι κι άχρηστοι άνθρωποι! Με βάση την πραγματική τους κατάσταση, τη συμπεριφορά τους και τον χαρακτηρισμό που τους είχε δοθεί, τους υποβίβασα σε Ομάδα Β για να περάσουν ένα χρονικό διάστημα απομόνωσης και στοχασμού. Ήταν υπερβολικό από την πλευρά Μου να χειριστώ το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Όχι, δεν ήταν καθόλου υπερβολικό. Κι εφόσον δεν ήταν υπερβολικό, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν απολύτως συνετό; Έγινε για να τους δοθεί μια ευκαιρία. Τι ευκαιρία; Αν έχουν πραγματικά λίγη ανθρώπινη φύση και συνείδηση, αν μπορούν να μετανοήσουν και να αλλάξουν πορεία, τότε θα έχουν την ευκαιρία να επιστρέψουν στην εκκλησία. Αν δεν έχουν καν την επιθυμία να μετανοήσουν, τότε θα παραμείνουν απλώς απομονωμένοι για το υπόλοιπο της ζωής τους ή μπορεί κιόλας να αποπεμφθούν από την εκκλησία. Έτσι έχουν τα πράγματα. Ο λόγος για τον οποίο δεν αποπέμφθηκαν αμέσως ήταν για να τους δοθεί μια ευκαιρία να μετανοήσουν. Μπορεί να πουν: «Επειδή κάναμε αυτήν την κακή πράξη, Εσύ θύμωσες και μας απομόνωσες. Παρόλο που προηγουμένως κάναμε το καθήκον μας χωρίς να λάβουμε καμία αναγνώριση, το σίγουρο είναι ότι υποφέραμε γι’ αυτό. Γιατί, λοιπόν, δεν το βλέπεις αυτό;» Όμως, στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι τους απομόνωσα δείχνει αρκετή επιείκεια, ενώ με βάση τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους, θα έπρεπε να έχουν αποπεμφθεί. Δείτε τη στάση που έχουν. Διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο! Πώς θα έπρεπε, λοιπόν να χειριστώ αυτό το ζήτημα; Πρέπει να διαχωρίσω την προσέγγισή Μου σε δύο στάδια: Το πρώτο στάδιο είναι να τους απομονώσω και το δεύτερο στάδιο να τους χειριστώ όπως το κρίνω σκόπιμο με βάση την κατάστασή τους κατά την περίοδο απομόνωσης και με βάση τη μεμονωμένη συμπεριφορά τους, και να αποφασίσω αν θα τους κρατήσω στην εκκλησία ή αν θα τους αποπέμψω. Δεν δείχνει αυτό αρκετή επιείκεια απέναντί τους;

Αυτοί οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά έκαναν πάρα πολλά κακά πράγματα και, με βάση τη συμπεριφορά τους, το γεγονός ότι τους απομόνωσα δείχνει μεγάλη επιείκεια. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι εξακολουθούν να έχουν τις δικές τους ιδέες για τον τρόπο χειρισμού του ζητήματος; Κάποιοι λένε: «Μπορεί να ήταν σωστό να χειριστείς το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Αυτοί οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά πήγαιναν γυρεύοντας και πήραν αυτό που τους άξιζε. Όταν, όμως, το χειρίζεσαι με αυτόν τον τρόπο, δεν τους τιμωρείς αυστηρά για παραδειγματισμό;» Είναι σωστή μια τέτοια κατανόηση; (Όχι.) Έχω ακούσει κάποιους να λένε: «Αυτός είναι ο σωστός χειρισμός. Θα πρέπει να τους τιμωρήσεις αυστηρά για παραδειγματισμό, να τους χρησιμοποιήσεις ως προειδοποίηση για τους άλλους, και να δείξεις πυγμή για να στείλεις στους άλλους ένα μήνυμα». Αυτό δεν είναι κάτι που θα έλεγε ένας άπιστος; Αυτήν την άποψη θα είχε ένας άπιστος για τα πράγματα. Ίσως δεν είστε ακόμη σε θέση να αντιληφθείτε καθαρά την ουσία αυτού του προβλήματος, και γι’ αυτό εξακολουθείτε να εκφράζετε την άποψη ενός άπιστου. Δεν νομίζετε ότι είναι λίγο αηδιαστικό να το λέει κάποιος αυτό; Αν χρησιμοποιείτε τέτοια λόγια για να εξηγήσετε το συγκεκριμένο ζήτημα, τότε λέτε πράγματα που είναι εκτός θέματος· δεν είναι έτσι τα πράγματα. Πώς, λοιπόν, θα περιγράφατε τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα το συγκεκριμένο ζήτημα; (Το χειρίστηκες σύμφωνα με τις αρχές.) Σωστά. Το χειρίστηκα σύμφωνα με τις αρχές. Να μια πρακτική διατύπωση. Άλλος κανείς; Δεν ήθελαν και τα ‘παθαν; (Ναι.) Και ποιος είναι ο απλούστερος τρόπος να το περιγράψουμε αυτό; (Πήραν ακριβώς αυτό που τους άξιζε.) Σωστά. Με βάση το πώς συμπεριφέρθηκαν, πήραν ακριβώς αυτό που τους άξιζε, ήθελαν και τα ‘παθαν. Ο Θεός ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Ανταποδίδει τα ίσα στους ανθρώπους ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Επιπλέον, οι άνθρωποι θα πρέπει να υφίστανται τις συνέπειες των πράξεών τους και να τιμωρούνται όταν κάνουν κάτι που είναι λάθος. Αυτό είναι το σωστό. Ο Θεός ανταποδίδει τα ίσα στους ανθρώπους ανάλογα με τη συμπεριφορά τους. Αυτή είναι η ανταπόδοση που έλαβαν εκείνοι οι άνθρωποι στην εκκλησία του Καναδά ή, με σημερινούς όρους, ο χειρισμός τους σύμφωνα με τις αρχές. Πείτε Μου, τι από αυτά που εξέθεσα για εκείνους δεν είναι γεγονός; Ποιες από τις αναλύσεις Μου γι’ αυτά τα ζητήματα, ποιοι από τους ορισμούς και τους χαρακτηρισμούς Μου γι’ αυτούς δεν είναι γεγονός; Είναι όλα γεγονός. Επομένως, τους ανταποδίδονται τα ίσα ανάλογα με αυτές τις εκδηλώσεις και ανάλογα με τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους. Πού είναι το κακό σ’ αυτό; Άρα, το να δείξει κανείς πυγμή για να στείλει στους άλλους ένα μήνυμα, να τους τιμωρήσει αυστηρά για παραδειγματισμό και να τους χρησιμοποιήσει ως προειδοποίηση για τους άλλους έχει την ίδια φύση με τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα την εκκλησία του Καναδά; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, να τιμωρηθούν αυστηρά για παραδειγματισμό; Ποια είναι η φύση αυτού; Το να τιμωρήσει κανείς τους ανθρώπους αυστηρά για παραδειγματισμό, το να δείξει πυγμή για να στείλει στους άλλους ένα μήνυμα και το να τους χρησιμοποιήσει ως προειδοποίηση για τους άλλους είναι τρεις ενέργειες που έχουν ουσιαστικά την ίδια φύση. Ποια είναι αυτή η φύση; Είναι η ενέργεια ενός ηγεμόνα ή ενός ισχυρού ανθρώπου που κάνει σε μια συγκεκριμένη περίπτωση κάτι το οποίο θεωρεί απαραίτητο για να εδραιώσει την εξουσία του και το χρησιμοποιεί για να εκφοβίσει τους άλλους. Με άλλα λόγια, τιμωρεί κανείς κάποιον αυστηρά για παραδειγματισμό. Με ποιον σκοπό θα το έκανε αυτό; Ο σκοπός του θα ήταν να κάνει τους άλλους να τον υπακούν, να τον φοβούνται και να αισθάνονται ότι απειλούνται από εκείνον, να μην κάνουν μπροστά του κάτι παρορμητικό ή ό,τι τους αρέσει. Αν το έκανε αυτό, θα ήταν σύμφωνο με τις αρχές; (Όχι.) Γιατί λέτε ότι δεν θα ήταν σύμφωνο με τις αρχές; Όταν ενεργεί ένας ηγεμόνας, έχει κάποιο κίνητρο, και το κίνητρο αυτό είναι να εδραιώσει το καθεστώς του και να προστατεύσει την ισχύ του. Θα θελήσει, λοιπόν, να το κάνει ολόκληρο θέμα, κι αυτή θα είναι η φύση της ενέργειάς του. Το ζήτημα του χειρισμού της εκκλησίας του Καναδά βασίστηκε στις αλήθεια-αρχές και όχι στις σατανικές φιλοσοφίες των άπιστων. Ο αντίχριστος παραπλάνησε τους ανθρώπους, διατάραξε και αναστάτωσε το έργο της εκκλησίας, έφερε τα πάνω κάτω στην εκκλησία, μα οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούσαν να τον υπερασπίζονται. Η φύση των πράξεών τους είναι πραγματικά πολύ αποκρουστική! Εφόσον έκαναν μόνο τα απολύτως τυπικά, το καλύτερο γι’ αυτούς θα ήταν να έφευγαν από την εκκλησία και να πήγαιναν να ζήσουν μόνοι τους τη ζωή τους. Τουλάχιστον έτσι δεν θα σπαταλούσαν τους πόρους του οίκου του Θεού, κι αυτό θα ήταν καλό. Το έκαναν, όμως, αυτό; Από τη στιγμή που δεν είχαν αυτήν την επίγνωση στη συνείδησή τους, σπατάλησαν τους οικονομικούς και υλικούς πόρους του οίκου του Θεού, δεν κατέβαλαν προσπάθεια για να κάνουν το καθήκον τους, ενώ συμμάχησαν με τον αντίχριστο κι έκαναν κακό μαζί του. Η φύση αυτών των πράξεων είναι πολύ σοβαρή! Ο οίκος του Θεού τούς χειρίστηκε με αυτόν τον τρόπο για να τους αναγκάσει να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία, ώστε να καταλάβουν ότι πρέπει να αλλάξουν πορεία και να μετανοήσουν, κι αυτό είναι προς όφελός τους. Αν δεν είχε γίνει αυτός ο χειρισμός, τότε ίσως σε έναν χρόνο από τώρα να είχαν όλοι προδώσει τον Θεό και να είχαν επιστρέψει στα εγκόσμια. Ευτυχώς, απομονώθηκαν κι αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως, κι αυτό απέτρεψε ακόμη περισσότερους ανθρώπους να κάνουν το κακό και δεν επέτρεψε να ζημιωθεί ακόμη περισσότερο το έργο της εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο, σώζονται ή αποκλείονται αυτοί οι άνθρωποι; (Σώζονται.) Στην πραγματικότητα σώζονται. Το έκανα για να τους βοηθήσω, να τους προειδοποιήσω, να τους κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου, να τους πω ότι δεν ήταν σωστό να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο, ότι αν συνέχιζαν έτσι, θα υφίσταντο αιώνια απώλεια, θα χάνονταν και θα έχαναν μαζί και κάθε ελπίδα σωτηρίας. Αν μπορούν να το κατανοήσουν αυτό, τότε υπάρχει ακόμα ελπίδα γι’ αυτούς. Αν δεν μπορούν ούτε αυτό να κατανοήσουν και συνεχίσουν να νιώθουν απογοήτευση, να εκφυλίζονται και να πέφτουν σε απόγνωση, να εναντιώνονται στον Άνωθεν και να εκφράζουν τις αντιλήψεις τους με αρνητική ψυχολογική διάθεση, τότε θα έχουν πρόβλημα. Τι εύχεστε γι’ αυτούς; (Να μετανοήσουν.) Όλοι εύχεστε να είναι καλά και να μετανοήσουν. Κι Εγώ τι εύχομαι γι’ αυτούς; Εύχομαι, μήπως, να μη μετανοήσουν και να μπορέσω να τους απομακρύνω όλους; Ελπίζω ότι η εκκλησία θα είναι καλύτερα χωρίς αυτούς τους ανθρώπους; Αυτό θέλω; (Όχι.) Όχι, δεν θέλω αυτό. Εύχομαι να είναι καλά και να μετανοήσουν, να επιστρέψουν στον οίκο του Θεού αφού μετανοήσουν και να μην κάνουν ξανά το καθήκον τους όπως το έκαναν στο παρελθόν. Πώς το λέει ο στίχος; «Και ας επιστρέψωσιν έκαστος από της οδού αυτού της πονηράς και από της αδικίας, ήτις είναι εν ταις χερσίν αυτών» (Ιωνάς 3:8). Κατά τη γνώμη τους, αν μπορέσουν να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα, θα τους μείνει όσο ζουν σαν ανεξίτηλη ανάμνηση, θα είναι μια εξαιρετική εμπειρία και ένα υπέροχο γεγονός. Αυτό εξαρτάται από το τι θα επιδιώξει ο καθένας τους ατομικά.

Μόλις χειρίστηκα το ζήτημα του αντίχριστου στην εκκλησία του Καναδά, κάποιοι σκέφτηκαν: «Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν το καθήκον τους για πολλά χρόνια, κι όμως απομονώθηκαν επειδή εμφανίστηκε ένας αντίχριστος και προκάλεσε αναστάτωση». Έχουν την αίσθηση ότι είναι κρίσιμη η κατάσταση, και σκέφτονται: «Πω πω, πρώτη φορά βλέπω τον Θεό να θυμώνει και να καταριέται ανθρώπους. Δεν λυπήθηκε ούτε καν τους συνεργάτες, τους συνεργούς και τους ακόλουθους του αντίχριστου. Ο Θεός πραγματικά δεν νοιάζεται για τα συναισθήματα κανενός! Γενικά ακούς συχνά ότι ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο και του δείχνει έλεος. Όμως ο θυμός Του αυτήν τη φορά είναι πραγματικά αβάστακτος!» Αρχίζουν να νιώθουν μια ανησυχία μέσα τους. Πείτε Μου, είναι σωστό να σκέφτονται έτσι οι άνθρωποι; (Όχι.) Γιατί όχι; Πώς θα έπρεπε να προσεγγίζουν αυτό το ζήτημα; Πόσα χρόνια ακούτε κηρύγματα; Δεν είναι τουλάχιστον πέντε χρόνια; Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να μπορούμε να καταλήξουμε σε συναίνεση σε πολλά ζητήματα και ιδιαίτερα σε ορισμένα ζητήματα στα οποία οι αρχές είναι σχετικά ξεκάθαρες; (Ναι.) Τι σημαίνει «συναίνεση»; Είναι ένα είδος σιωπηρής κατανόησης. Κάνω κάτι χωρίς να σας πω τον λόγο, κι εσείς ξέρετε πολύ καλά το γιατί, μπορείτε να το καταλάβετε, να το αποδεχθείτε και να το κατανοήσετε από μια θετική οπτική γωνία. Αυτό σημαίνει σιωπηρή κατανόηση. Πώς προκύπτει αυτή η σιωπηρή κατανόηση; Ας πούμε ότι έχετε ακούσει πολλά κηρύγματα, έχετε φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο κατανόησης της αλήθειας κι έχουμε γνωριστεί μεταξύ μας καλύτερα. Σας έχω εξηγήσει πολλά πράγματα και σας έχω πει τις απόψεις Μου, τις ιδέες Μου, τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες ενεργώ, καθώς και τα πράγματα που πρέπει να κατανοήσετε και να κάνετε. Σας έχω πει όλα αυτά τα πράγματα και ποιες είναι οι απόψεις Μου, κι έπειτα εσείς αποδεχθήκατε τις απόψεις Μου και προσεγγίζετε τα πράγματα, το καθήκον σας, την πίστη, τη ζωή σας και τους άλλους ανθρώπους σύμφωνα με τις απόψεις Μου. Έτσι δεν υπάρχει ολοένα και περισσότερη σιωπηρή κατανόηση μεταξύ μας; (Ναι.) Έχουμε, λοιπόν, καταλήξει σε μια τέτοια σιωπηρή κατανόηση σε σχέση με τον χειρισμό της εκκλησίας του Καναδά; Αν δεν εξηγούσα το ζήτημα όπως κάνω τώρα, με τι θα ισοδυναμούσε η σιωπηρή μας κατανόηση; Είναι η σιωπηρή μας κατανόηση «Να τους τιμωρήσω αυστηρά για παραδειγματισμό» και «Να τους χρησιμοποιήσω ως προειδοποίηση για τους άλλους»; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι άκουγαν κηρύγματα για πολλά χρόνια, οπότε πώς θα μπορούσε μια τέτοια ενέργεια από την πλευρά Μου να προκαλέσει τέτοια αντίδραση από εκείνους; Πείτε Μου, πώς ένιωσα όταν τους άκουσα να εκφράζουν τέτοιες απόψεις; Ένιωσα πόσο τραγικό είναι που μπορούν οι άνθρωποι να λένε τέτοια πράγματα! Σε ρωτάω, ήταν λογικό που ένιωσα έτσι; (Ναι.) Γιατί το λες αυτό; Επειδή δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ή να έχουν προκύψει μια τέτοια δήλωση, μια τέτοια οπτική, μια τέτοια αντίληψη και μια τέτοια κατανόηση. Τώρα προέκυψαν κι έχουν ξεπεράσει τις προσδοκίες Μου. Απέχουν τόσο πολύ από την αξιολόγηση και τις προσδοκίες Μου, που νιώθω ντροπή γι’ αυτό το ζήτημα! Κάποιος θα πει: «Είναι τόσο σοβαρό; Μήπως απλώς το μεγαλοποιείς;» Για να πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους, δεν είναι μεν τεράστιο ζήτημα, αλλά δεν είναι και δευτερεύον. Από τη στιγμή που αρχίζεις να πιστεύεις στον Θεό, που αναγνωρίζεις ότι ο Θεός είναι ο Θεός σου και ο Κύριός σου και θέλεις να τρως και να πίνεις τα λόγια του Θεού, να ακολουθείς τον Θεό, να αποδέχεσαι τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του, καθώς και να υποταχθείς σε όλα όσα σου ζητά Εκείνος, από εκείνη τη μέρα και μετά, έχεις δημιουργήσει μια σχέση με τον Θεό. Μόλις δημιουργήσεις αυτήν τη σχέση, υπάρχει ένα πολύ καίριο πρόβλημα ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό. Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα; Ότι αν δεν μπορείς να αποδεχθείς τα πράγματα που κάνει και τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρεται ο Θεός, αν δεν μπορείς να κατανοήσεις αυτά τα πράγματα, αλλά ούτε και να πάρεις την πρωτοβουλία να τα αναζητήσεις και να τα αντιληφθείς, τότε η σχέση σου με τον Θεό θα βρίσκεται ανά πάσα στιγμή σε κατάσταση κρίσης. Και τι δηλώνει αυτή η κατάσταση κρίσης; Όσα λόγια του Θεού κι αν τρως και πίνεις, όπως κι αν σκοπεύεις να υποταχθείς στον Θεό, εφόσον υπάρχει αυτή η κατάσταση κρίσης έστω και για μία μέρα, τότε το γεγονός ότι θέλεις να ακολουθήσεις τον Θεό και η επιθυμία σου να αποδεχθείς τη σωτηρία Του μπορεί να καταρρεύσουν, μπορεί να μην είναι πια εφικτά και να είναι απλώς ένα σενάριο φαντασίας. Γιατί το λέω αυτό; Εφόσον η σχέση σου με τον Θεό δεν είναι κανονική κι εφόσον υπάρχει αυτή η κατάσταση κρίσης, θα είσαι σε θέση να διατηρήσεις μια κανονική σχέση με τον Θεό; Τότε τι είδους σχέση θα έχεις με τον Θεό; Θα είναι αρμονική σχέση; Θα είναι συγγενική σχέση ή συναδελφική; Τι είδους σχέση θα είναι ακριβώς; Εφόσον η σχέση σου με τον Θεό είναι σε κατάσταση κρίσης, τότε θα είσαι ικανός να κρίνεις και να παρερμηνεύεις τις πράξεις και τη συμπεριφορά του Θεού οποτεδήποτε και οπουδήποτε, και θα είσαι ικανός ακόμη και να εναντιώνεσαι στα πράγματα που κάνει ο Θεός και να αρνείσαι να τα αποδεχθείς. Δεν θα βρίσκεσαι τότε σε κίνδυνο; Από πού προέρχεται αυτός ο κίνδυνος; Προέρχεται από το γεγονός ότι δεν γνωρίζεις τον Θεό. Δεν θα αναφερθούμε στα θετικά, αλλά θα μιλήσουμε για τα αρνητικά. Για παράδειγμα, βλέπεις μονίμως τον Θεό με έναν συγκεκριμένο τρόπο και νομίζεις ότι είναι βασιλιάς επί της γης, ο πιο σημαντικός αξιωματούχος, ένας υπέρτατος άνθρωπος που ασκεί εξουσία στη γη. Στο μυαλό σου σκέφτεσαι μονίμως τον Θεό σαν κάποιον που βρίσκεται σε τέτοια θέση. Πάνω σ’ αυτήν, λοιπόν, τη βάση, ποια θα είναι η οπτική σου για τα πράγματα που κάνει και λέει ο Θεός; Θα σας δώσω κάποια παραδείγματα κι έπειτα ίσως καταλάβετε τι οπτική εννοώ. Υπάρχει ένα ρητό: «Οι βασιλιάδες και οι αρκούδες ανησυχούν συχνά τους φύλακές τους». Υπάρχουν, άραγε, άνθρωποι που εφαρμόζουν αυτό το ρητό στη σχέση τους με τον Θεό; (Ναι.) Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, και πολλοί έχουν αυτήν την οπτική για τον Θεό. Υπάρχει και το ρητό που αναφέραμε νωρίτερα: «Να χρησιμοποιείς τους ανθρώπους ως προειδοποίηση για τους άλλους». Δεν δημιουργεί κι αυτό την εικόνα ότι ο Θεός είναι ένας βασιλιάς επί της γης ή κάποιος με επιρροή και θέση; (Ναι.) Κατανοούν τον Θεό με τέτοιον τρόπο επειδή έχουν αυτήν την άποψη για Εκείνον. Κι επειδή έχουν αυτήν τη σχέση με τον Θεό, επειδή Τον βλέπουν με αυτόν τον τρόπο, επειδή έτσι κατανοούν την ταυτότητα και τη θέση Του, Τον αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετώπιζαν έναν άνθρωπο με θέση στα εγκόσμια. Αυτό είναι φυσιολογικό. Υπάρχει ένα άλλο ρητό που λέει: «Πώς μπορεί κανείς να ανεχθεί κάποιον που καταπατά τη σφαίρα επιρροής του;» Αυτός είναι ένας τρόπος να περιγράψει κανείς τους κοσμικούς βασιλιάδες και τους ανθρώπους με θέση κι επιρροή. Κάποιοι από εσάς μπορεί να γνωρίζουν ή να έχουν στο παρελθόν συσχετιστεί με τέτοιους ανθρώπους, και ίσως να εφαρμόζετε κι εσείς αυτό το ρητό στον Θεό. Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός κάνει ή λέει κάτι, μπορεί να συνδέεις αυτά τα ρητά με Εκείνον και να έχεις την αντίστοιχη γνώμη γι’ Αυτόν. Αν αντιμετωπίζεις τον Θεό με αυτόν τον τρόπο κι έχεις αυτήν την οπτική για Εκείνον, τότε πώς ακριβώς θα είναι η σχέση σου με τον Θεό; Θα είναι μια σχέση εναντίωσης. Όσο κι αν θαυμάζεις και φοβάσαι τον θεό που φαντάζεσαι στο μυαλό σου, όσο υπάκουος κι αν μπορείς να του είσαι κι όσο κι αν μπορείς να του παραδοθείς, κι όποια κι αν είναι η στάση σου απέναντί του, η σχέση σου με τον Θεό θα είναι σχέση εναντίωσης. Μπορεί να πιστεύετε ότι, επειδή μιλάω με αυτόν τον τρόπο, τα λόγια Μου ακούγονται λίγο αφηρημένα. Αν, όμως, τα στοχαστείτε προσεκτικά, δεν βλέπετε ότι έτσι έχουν τα πράγματα; Μόλις χειρίστηκα το ζήτημα του αντίχριστου στην εκκλησία του Καναδά, δεν σας εξήγησα προσεκτικά και λεπτομερώς τα πράγματα ούτε σας είπα τους λόγους για τους οποίους χειρίστηκα αυτούς τους ανθρώπους, οπότε πολλοί άρχισαν να ανησυχούν για τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους. Από πού προήλθε αυτή η ανησυχία; Προήλθε από το γεγονός ότι οι άνθρωποι παρερμηνεύουν τον Θεό και δεν Τον γνωρίζουν. Αυτή ήταν η βαθύτερη αιτία! Αν η κατανόησή σας για τον Θεό συμμορφώνεται με την ουσία Του —αν, για παράδειγμα, η κατανόησή σου για τη δικαιοσύνη, την εξουσία και τη σοφία του Θεού συμβαδίζει με την αλήθεια— τότε ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνεις τους λόγους και τις προθέσεις Του, θα παρερμηνεύεις τον Θεό; Όχι, σε καμία περίπτωση. Μόλις χειρίστηκα το ζήτημα με την εκκλησία του Καναδά, κάποιοι είπαν: «Αυτό έγινε για να τους χρησιμοποιήσει ως προειδοποίηση και να μας φοβίσει». Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Συμβαδίζει με την αλήθεια αυτό που είπαν; Δείχνει σωστή κατανόηση; (Όχι.) Γιατί όχι; Θα σας πω κάτι εξαιρετικά απλό: Η κατανόησή τους δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, δεν ήταν έτσι τα γεγονότα και παρερμήνευσαν την κατάσταση. Δεν είναι απλό αυτό που λέω; (Ναι.) Γιατί, λοιπόν, καταβάλλετε τόσο επίπονη προσπάθεια να εξηγήσετε αυτό το ζήτημα; Ποτέ δεν το σκέφτηκα αυτό και ποτέ δεν θέλησα να φοβίσω κανέναν. Με τα χρόνια, οι περισσότεροι άνθρωποι γίνονται πιο αποτελεσματικοί στο καθήκον τους. Κάνουν, άρα, πλέον ικανοποιητικά το καθήκον τους; Όχι, αλλά είναι στη διαδικασία να το καταφέρουν, κι αν τυχόν υπάρχουν κάποια ασήμαντα ζητήματα, τα αφήνω να περάσουν. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κάποιοι μπορεί να προκαλέσουν αναστατώσεις, κάποιοι μπορεί να χρονοτριβούν ή μπορεί να προκύψουν κάποια μικροπροβλήματα με ορισμένους ανθρώπους, αλλά σε γενικές γραμμές, είναι αρκετά καλοί. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που δεν θα πρέπει να ξεχνάτε: Ήρθατε για να κάνετε το καθήκον σας. Όσο σκληρά κι αν εργάζεστε, όσο κι αν υποφέρετε κι όσο κι αν κλαδευτείτε, θα πρέπει να ευχαριστείτε τον Θεό. Ο Θεός σάς έδωσε αυτήν την ευκαιρία για να μπορέσετε να βιώσετε κάθε λογής διαφορετικές καταστάσεις και να καταφέρετε να έχετε κάθε λογής προσωπικές εμπειρίες και βιώματα. Αυτό είναι κάτι καλό, κι όλα γίνονται για να μπορέσετε να κατανοήσετε την αλήθεια. Επομένως, για ποιο πράγμα ανησυχείτε; Από ποιον φυλάγεστε; Δεν υπάρχει λόγος να είστε έτσι. Αρκεί απλώς να επιδιώκεις κανονικά την αλήθεια, να βρεις τη σωστή σου θέση και να κάνεις καλά το καθήκον σου και το έργο που σου ανατίθεται. Δεν σας ζητάω πολλά.

Αν υπολογίσουμε το διάστημα από τη στιγμή που εμφανίστηκε ο αντίχριστος στην εκκλησία του Καναδά κι άρχισε να προκαλεί αναστατώσεις, έως και τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν στο σημερινό στάδιο, πόσο καιρό τους ανέχτηκα; Δεν είναι ότι δεν γνώριζα καθόλου την κατάστασή τους. Τους ανέχτηκα για πολύ καιρό. Πόσα ανέχτηκα; Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αδυνατούσαν να παράγουν ολοκληρωμένα έργα, δεν έκαναν καμία πρόοδο στο έργο τους και κανείς τους δεν ασχολούνταν με τις δικές του υποθέσεις. Ενεργούσαν όλοι αυθαίρετα και απερίσκεπτα, ήταν ακόλαστοι κι ασυγκράτητοι, και θα έπρεπε να τους έχω χειριστεί εδώ και καιρό. Αν κι εσείς είστε ικανοί να ενεργείτε αυθαίρετα κι απερίσκεπτα και να μην ασχολείστε με τις δικές σας υποθέσεις, τότε μην περιμένετε να σας χειριστώ Εγώ. Πάρτε καλύτερα την πρωτοβουλία και παραιτηθείτε μόνοι σας. Αυτό θα ήταν πιο αξιοπρεπές. Θα ήταν σωστό κάτι τέτοιο; Όχι, ούτε αυτό θα ήταν το σωστό. Σταματήστε να σκέφτεστε τη φυγή. Πρέπει να είστε αποφασισμένοι να ριζώσετε εδώ και να κάνετε καλά το καθήκον σας. Είτε μπορείτε να κάνετε καλά το καθήκον σας είτε όχι, τουλάχιστον κάντε το με την καρδιά σας και βεβαιωθείτε ότι στο τέλος έχετε ολοκληρώσει όλες τις εργασίες σας. Μη φυγομαχείτε. Κάποιοι λένε: «Έχω κακό επίπεδο, δεν είμαι πολύ μορφωμένος και δεν έχω κανένα ταλέντο. Έχω ελαττώματα όσον αφορά την προσωπικότητά μου και αντιμετωπίζω συνέχεια δυσκολίες στο καθήκον μου. Τι θα κάνω αν δεν μπορώ να κάνω καλά το καθήκον μου κι αντικατασταθώ;» Τι φοβάσαι; Μπορεί αυτό το έργο να ολοκληρωθεί μόνο από σένα; Έχεις αναλάβει απλώς έναν ρόλο, δεν σου ζητείται να αναλάβεις εξ ολοκλήρου το έργο. Αρκεί απλώς να επωμιστείς τα πράγματα που οφείλεις να κάνεις. Δεν θα έχεις εκπληρώσει έτσι τις ευθύνες σου; Είναι τόσο απλό. Γιατί είσαι πάντα τόσο επιφυλακτικός; Φοβάσαι ότι θα σου πέσουν φύλλα στο κεφάλι και θα το ανοίξουν στα δύο, και σκέφτεσαι πρώτα και κύρια τα δικά σου σχέδια έκτακτης ανάγκης. Δεν είσαι άρα ανεπρόκοπος; Τι σημαίνει «ανεπρόκοπος»; Σημαίνει ότι δεν προσπαθείς να κάνεις πρόοδο, δεν είσαι πρόθυμος να δώσεις όλο σου το είναι, θέλεις πάντα να τα έχεις όλα τζάμπα και να απολαμβάνεις καλά πράγματα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σκουπίδια. Κάποιοι άνθρωποι είναι υπερβολικά στενόμυαλοι. Πώς μπορούμε να τους περιγράψουμε; (Είναι εξαιρετικά μικροπρεπείς.) Ένας άνθρωπος που είναι εξαιρετικά μικροπρεπής είναι ελεεινός, και οποιοσδήποτε ελεεινός άνθρωπος μπορεί να αξιολογήσει τον χαρακτήρα ενός κυρίου σύμφωνα με τα δικά του ελεεινά πρότυπα και να θεωρεί τους άλλους εξίσου εγωιστές και ποταπούς με τον εαυτό του. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ανεπρόκοποι, κι ακόμη κι αν πιστεύουν στον Θεό, δεν μπορούν να αποδεχθούν εύκολα την αλήθεια. Για ποιον λόγο μπορεί να έχει ένας άνθρωπος τόσο λίγη πίστη; Επειδή δεν κατανοεί την αλήθεια. Αν κατανοείς πολύ λίγες αλήθειες και τις κατανοείς πολύ επιφανειακά, κι έτσι δεν μπορείς να κατανοήσεις κάθε έργο που αναλαμβάνει ο Θεός, κάθε Του ενέργεια και κάθε απαίτηση που έχει από σένα, αν δεν μπορείς να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο κατανόησης, τότε θα ξεπηδήσουν στο μυαλό σου κάθε είδους υποψίες, φαντασιοκοπίες, παρερμηνείες και αντιλήψεις για τον Θεό. Αν η καρδιά σου είναι γεμάτη από αυτά τα πράγματα και τίποτε άλλο, μπορείς να έχεις πραγματική πίστη στον Θεό; Δεν έχετε πραγματική πίστη στον Θεό, και γι’ αυτό νιώθετε πάντοτε ανησυχία κι αγχώνεστε που δεν ξέρετε πότε μπορεί να αντικατασταθείτε. Φοβάστε και σκέφτεστε: «Ο Θεός θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να έρθει εδώ για να κάνει επιθεώρηση». Απλώς χαλαρώστε. Εφόσον κάνετε καλά το έργο που σας έχει εμπιστευτεί ο οίκος του Θεού, τότε ακόμη κι αν έχετε κάποιες ελλείψεις στην επιδίωξη της αλήθειας και τη ζωή-είσοδο, θα τις παραβλέψω. Δεν πρόκειται να παρακολουθήσω το κατά πόσο παρευρίσκεστε στις συναθροίσεις κι ακούτε κηρύγματα, την εκκλησιαστική σας ζωή και το κατά πόσο τρώτε και πίνετε τα λόγια του Θεού ούτε πρόκειται να σας ενοχλήσω σε σχέση με το έργο σας. Γιατί δεν θα σας ενοχλήσω; Είναι πολλοί οι λόγοι. Ένας λόγος είναι ότι είστε πιο εξοικειωμένοι από Εμένα με διάφορες επαγγελματικές δεξιότητες. Μέσα από το έργο σας τα προηγούμενα χρόνια, θα πρέπει να έχετε βελτιωθεί από πλευράς εμπειρίας ή επαγγελματικών δεξιοτήτων και να έχετε καταλήξει σε ένα πρόγραμμα για το έργο σας. Είτε γραπτώς είτε προφορικά, θα πρέπει να έχετε συνοψίσει κάποιους κανόνες και κανονισμούς. Δεν ξέρω τι τρόπο εργασίας χρησιμοποιείτε και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να διαταράξω τα εργασιακά πλάνα και τις μεθόδους εργασίας σας. Μπορείτε να ακολουθήσετε το δικό σας στυλ ή μοτίβο, τους δικούς σας κανόνες και κανονισμούς, και να κάνετε το έργο με όποιον τρόπο σάς διευκολύνει και σας εξυπηρετεί, σας κάνει όλους να νιώθετε ελεύθεροι κι απελευθερωμένοι και οδηγεί σε υψηλή αποτελεσματικότητα. Με άλλα λόγια, σας δίνω πλήρη ελευθερία στο έργο σας. Παρόλο που κάποιες φορές περιφέρομαι στις εκκλησίες, δεν μπλέκομαι στα πόδια σας, για να μη Με βλέπετε. Κάνω ό,τι μπορώ για να νιώθετε ελεύθεροι κι απελευθερωμένοι. Γιατί το κάνω αυτό; Κανείς από εσάς δεν είναι πολύ εξοικειωμένος με τις επαγγελματικές δεξιότητες. Πρέπει να πάτε σιγά σιγά εξερευνώντας στο πλαίσιο της διαδικασίας μάθησης. Κάθε άνθρωπος, είτε μαθαίνει κάποιες επαγγελματικές δεξιότητες είτε εισέρχεται στην αλήθεια, έχει τον δικό του ρυθμό προόδου και τον δικό του βαθμό αποτελεσματικότητας. Δεν μπορείς να πιέσεις τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα που ξεπερνούν τις ικανότητές τους. Οι άνθρωποι πρέπει να περάσουν από μια διαδικασία, να βιώσουν αποτυχίες κι εμπόδια ή να πάρουν κάποια μαθήματα από τα λάθη τους κι έπειτα σταδιακά να συνοψίσουν έναν τρόπο για να προχωρήσουν και να κατακτήσουν κάποιες αρχές σε όλους τους τομείς. Τότε θα κάνουν πρόοδο. Έχετε το δικό σας στυλ εργασίας και τις δικές σας μεθόδους. Δεν θα ήταν πρέπον από την πλευρά Μου να σας ενοχλήσω σε αυτά τα ζητήματα. Γι’ αυτό συμμετέχω πολύ σπάνια σε συζητήσεις γι’ αυτά τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το έργο σας. Αυτός είναι ο λόγος που έχει σχέση μ’ εσάς. Υπάρχει κι ένας κύριος λόγος που έχει σχέση μ’ Εμένα. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας: αυτά που είστε ικανοί να δείτε και να σκεφτείτε, είτε σε σχέση με επαγγελματικές δεξιότητες ή κάποια τέχνη, είτε ακόμη περισσότερο σε σχέση με την αλήθεια, Μου φαίνονται όλα πολύ ρηχά. Θα το αντέχατε αν προσπαθούσα να σας αναγκάσω να κάνετε ταχύτερη πρόοδο; Όχι, δεν θα αντέχατε. Αν έκανα ό,τι ήθελα ανάμεσά σας, τότε οι απαιτήσεις που θα είχα από εσάς θα υπερέβαιναν το σημερινό πραγματικό επίπεδο των επαγγελματικών σας δεξιοτήτων και το πραγματικό σας ανάστημα σε σχέση με τη ζωή-είσοδο. Δεν θέλω να το κάνω αυτό, επειδή θα ήταν πολύ κουραστικό για Μένα και πολύ επίπονο για σας. Θα μπαίναμε κι εσείς κι Εγώ σε μια άβολη κατάσταση, κι αυτό δεν θα ήταν καλό. Δεν θέλω να δω κάτι τέτοιο. Αυτές είναι οι σκέψεις Μου για το συγκεκριμένο ζήτημα κι έτσι έχουν τα πράγματα. Χειρίστηκα έτσι τα πράγματα για δύο λόγους: ο ένας σχετίζεται με εσάς και ο άλλος είναι ότι έχω τις δικές Μου σκέψεις γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτός ο χειρισμός συμβάλλει στη σταδιακή σας ανάπτυξη. Σε ό,τι αφορά τη ζωή-είσοδο, έχετε βιβλία με τα λόγια του Θεού, υπάρχουν κάθε είδους συναθροίσεις και κηρύγματα και υπάρχουν κι επικεφαλής και εργάτες που σας ποτίζουν και σας στηρίζουν. Υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα από τα οποία μπορείτε να τρώτε, να πίνετε και να λαμβάνετε παροχή. Μια άλλη πτυχή είναι ότι η διαδικασία της ανάπτυξης της ζωής των ανθρώπων μοιάζει με έναν σπόρο που φυτεύεται στο χώμα, ποτίζεται και δέχεται λίπασμα, κι έπειτα φυτρώνει σταδιακά και μεγαλώνει έως ότου αποκτήσει τελικά καρπούς. Είναι μια πολύ αργή διαδικασία. Ασφαλώς, η αργή διαδικασία από την οποία περνάτε μπορεί να είναι ακόμη πιο αργή από ό,τι ένας σπόρος που αναπτύσσεται από τη βλάστηση έως την καρποφορία. Γιατί συμβαίνει αυτό; Υπάρχουν πολλοί πρακτικοί και αντικειμενικοί λόγοι στους ανθρώπους. Ένας λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτό. Ένας άλλος λόγος είναι ότι οι άνθρωποι είναι αδρανείς και συχνά γίνονται αρνητικοί. Είναι τεμπέληδες και είναι μουδιασμένοι και αργοί σε ό,τι αφορά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Επιπλέον, οι άνθρωποι δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα. Επομένως, όταν προσπαθούν να εισέλθουν στην αλήθεια και να πετύχουν τη ζωή-είσοδο, πρέπει να περάσουν έναν γολγοθά και να πάνε κόντρα στο ρεύμα. Είναι εύκολο για τους ανθρώπους να ακολουθούν την πεπατημένη, να παρασιτούν, να επιδιώκουν τα εγκόσμια, να ακολουθούν τις τάσεις και να πηγαίνουν με το ρεύμα. Και υποκειμενικά, οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, είναι πολύ επίπονο γι’ αυτούς να επιδιώκουν την αλήθεια, να κάνουν το σωστό και να είναι άνθρωποι με αίσθημα δικαιοσύνης που μπορούν να ασχολούνται με τις κατάλληλες εργασίες. Πρέπει να επαναστατήσουν ενάντια στις υποκειμενικές τους επιθυμίες, στα συναισθήματά τους, στις αντιλήψεις τους, και πρέπει επίσης να επαναστατήσουν ενάντια στην τεμπελιά και σε άλλα τέτοια δυσμενή και αρνητικά πράγματα. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με ανθρώπους, συνεργάτες ή περιβάλλοντα που δεν είναι όπως τα είχαν φανταστεί, ή ακόμη όταν ακούν ανησυχητικά ή δυσάρεστα πράγματα, πρέπει να βασιστούν στην προσευχή για να το ξεπεράσουν, κι έτσι συναντούν τρομερή αντίσταση στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας κατά την πίστη τους στον Θεό. Αν είναι εξαιρετικά αποφασιστικοί κι επιδιώκουν την αλήθεια με απίστευτη ενέργεια, μετά από ένα ή δύο χρόνια εμπειρίας, θα δουν κάποια πρόοδο. Διαφορετικά, αν συμπεριφέρονται όπως τους αρέσει κι απλώς αφήνουν τα πράγματα να ακολουθήσουν τη φυσική τους πορεία, τότε η πρόοδός τους θα είναι πολύ αργή. Ίσως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να αντιμετωπίσουν κάποιο ιδιαίτερο γεγονός, ένα γεγονός που θα έχει εξαιρετική σημασία για εκείνους, και να πάρουν ένα μάθημα, να κλαδευτούν, να πληγωθούν τρομερά στα βάθη της καρδιάς τους και να επηρεαστούν πολύ, και μόνο μετά από αυτό να είναι σε θέση να κάνουν μια μικρή στροφή προς το καλύτερο σε ό,τι αφορά τη ζωή-είσοδό τους. Μπορεί αυτή η στροφή προς το καλύτερο να τους βοηθήσει να κάνουν πρόοδο; Όχι, δεν μπορεί. Η πρόοδός τους εξαρτάται από το πώς αναζητούν την αλήθεια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αν είναι άνθρωποι που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να βρίσκουν δικαιολογίες, που ενδίδουν στις σαρκικές ανέσεις και που δεν αγαπούν πραγματικά την αλήθεια, τότε από το γεγονός αυτό δεν θα αποκομίσουν τίποτε περισσότερο από ένα επιφανειακό μάθημα και δεν θα καταφέρουν να κατανοήσουν την αλήθεια. Διατηρώ αυτήν την απόσταση στις αλληλεπιδράσεις Μου μαζί σας και υιοθετώ αυτήν τη μέθοδο με βάση αυτόν τον αργό ρυθμό προόδου που κάνετε στη ζωή. Το βρίσκετε σωστό αυτό; (Ναι.) Είναι κάτι που σας ωφελεί ιδιαίτερα. Τουλάχιστον, νιώθετε χαλαροί. Δεν θα σας φορτώσω επιπρόσθετα βάρη, με το να σας παρακολουθώ και να σας έχω από κοντά όλη μέρα, να μη σας αφήνω να χαλαρώσετε ούτε στιγμή μέσα στο 24ωρο, να σας αναγκάζω να εργάζεστε επιμελώς κι ακούραστα. Δεν σχεδιάζω να το κάνω αυτό. Αντιθέτως, θα αφήσω ό,τι έχει να κάνει μ’ εσάς να ακολουθήσει τη φυσική του πορεία. Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να βυθιστείτε στην ακολασία; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, είμαι τόσο σίγουρος για την επιλογή Μου να μη σας παρακολουθώ; Επειδή υπάρχει η εξονυχιστική εξέταση του Αγίου Πνεύματος. Επιπλέον, αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, έχει αυτήν την ανάγκη και είναι πρόθυμος να επιδιώκει την αλήθεια στα μύχια της καρδιάς του, τότε ακόμη κι όταν δεν τον παρακολουθείς, θα εξακολουθεί να επιδιώκει την αλήθεια. Είναι ένας έντιμος άνθρωπος που ασχολείται με τις κατάλληλες εργασίες. Αν δεν είναι έντιμος άνθρωπος, το να τον παρακολουθείς θα είναι ανώφελο. Όταν τον παρακολουθείς, απλώς θα συμπεριφέρεται φαινομενικά με έναν συγκεκριμένο τρόπο για να σου φερθεί επιπόλαια, κι όταν πάψεις να τον παρακολουθείς για μια στιγμή, απλώς θα συμπεριφερθεί με τον τρόπο που συμπεριφέρεται κανονικά και θα επανέλθει στην κατάσταση που ήταν πριν. Η επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι κάτι που μπορούν να παρακολουθούν οι άνθρωποι. Το κατανοώ αυτό απολύτως, και γι’ αυτό υιοθετώ αυτήν τη μέθοδο συσχετισμού κι αλληλεπίδρασης μαζί σας. Είναι απολύτως σωστό να το κάνω αυτό.

Έχω, λοιπόν, εξηγήσει πλέον με σαφήνεια το ζήτημα της εκκλησίας του Καναδά; Κι έχετε κατανοήσει κάποιες αλήθειες από αυτό το ζήτημα; Αν αντιμετωπίσετε ξανά ένα τέτοιο ζήτημα στο μέλλον, θα πείτε και πάλι ότι είναι μια περίπτωση κατά την οποία τιμωρούνται οι άνθρωποι αυστηρά για παραδειγματισμό και χρησιμοποιούνται ως προειδοποίηση για τους άλλους; Προτού συμβεί αυτό, ένιωθες ότι κανείς δεν μπορούσε να διαλύσει τη σχέση σου με τον Θεό κι ότι ήσουν ήδη σε αρμονία μαζί Του. Ωστόσο, όταν αντιμετώπισες αυτό το ζήτημα, αποκαλύφθηκε αυτό το μικρό ανάστημα που έχεις. Ποιο ανάστημα; Νόμιζες ότι μπορούσες να επωμιστείς βαριά φορτία και να υποφέρεις, ότι είχες περισσότερη αποφασιστικότητα και πίστη απ’ ό,τι παλιά κι ότι επρόκειτο να οδηγηθείς σύντομα στην τελείωση. Αυτήν τη λανθασμένη ιδέα είχες μες στην καρδιά σου. Και τι νομίζεις τώρα; Η σκέψη σου ήταν λίγο πρόωρη! Κοίταξέ Με: Φαίνομαι έτσι εξωτερικά, μπορείς να Με αγγίξεις και να Με δεις. Μπορεί να θεωρηθεί ότι είμαι ανοιχτός και ξεκάθαρος από άποψη προσωπικότητας; Αν κρίνετε από την προσωπικότητά Μου, δεν είμαι ένας άνθρωπος που ενεργεί πίσω από την πλάτη σας όταν προκύπτει ένα ζήτημα και δεν σας λέει τίποτε, που δρα μυστικά κι έπειτα σας αναγκάζει να μαντέψετε ποιες είναι οι προθέσεις του. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Όποιο ζήτημα κι αν προκύψει, πάντοτε σας το εξηγώ καθαρά, κι ωστόσο εξακολουθείτε να καταλήγετε σε ένα σωρό θεωρίες και να λέτε: «Αυτή είναι η μεγαλύτερη κατανόησή μου για τον Θεό». Πώς σας φαίνεται αυτή η κατανόηση; Πήρατε τώρα ένα μάθημα, έτσι δεν είναι; Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία σας σε ό,τι αφορά την κατανόησή σας για τον Θεό; Μπορείτε να ακούσετε τα λόγια Μου και να δείτε την εμφάνισή Μου· είμαι ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά, τον οποίο μπορείτε να αγγίξετε και να δείτε. Έδρασα με αυτόν τον τρόπο και κανείς από εσάς δεν μπόρεσε να το συλλάβει αυτό ούτε καταφέραμε να καταλήξουμε σε συναίνεση. Δεν είχαμε καν αυτό το ψήγμα σιωπηρής κατανόησης. Είσαι πολύ μακριά από τον Θεό! Απέχεις ακόμη πολύ από το να κατανοήσεις τον Θεό! Αυτά είναι αληθινά λόγια. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση. Μη νομίζεις ότι κατανοείς τον Θεό απλώς και μόνο επειδή μπορείς να κάνεις λίγο το καθήκον σου, επειδή πιστεύεις στον Θεό για πολλά χρόνια κι επειδή μπορείς να μιλάς για κάποια δόγματα. Για να πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους, η σκέψη σου είναι πρόωρη! Μη νομίζεις ότι ξέρεις όντως ένα-δυο πράγματα. Στην πραγματικότητα, απέχεις ακόμη πολύ από το να κατανοήσεις τον Θεό. Δεν έχεις αγγίξει ούτε στο ελάχιστο αυτήν την κατανόηση. Οι άνθρωποι μπορούν να αποκαλυφθούν σε οποιοδήποτε ζήτημα, ενώ μερικοί έχουν αποκαλυφθεί μέσα από το ζήτημα του χειρισμού της εκκλησίας του Καναδά. Οι άνθρωποι πρέπει να αναπτύσσονται συνεχώς και να προσπαθούν συνεχώς να κατανοήσουν τον εαυτό τους και τον Θεό μέσα από αυτές τις διαφορετικές καταστάσεις και τα γεγονότα, προκειμένου να μάθουν για τις πράξεις και τη διάθεση του Θεού, να κατανοήσουν την επαναστατικότητά τους, να κατανοήσουν ακριβώς ποια είναι η σχέση τους με τον Θεό και να δουν ξεκάθαρα σε ποιο ακριβώς επίπεδο βρίσκεται η κατανόησή τους και η γνώση τους για την αλήθεια και η κατανόησή τους για τον Θεό. Μέσω αυτών των ζητημάτων, θα αξιολογηθεί το πραγματικό σου ανάστημα και η πραγματική σου κατάσταση. Πήρατε ένα μάθημα αυτήν τη φορά; Προσπαθήστε να μην έχετε αυτήν την κατανόηση την επόμενη φορά. Είναι τόσο οδυνηρό, είναι απίστευτο όλο αυτό! Πιστεύετε ότι άξιζε τον κόπο να δαπανήσω τόσο χρόνο για να εξηγήσω αυτό το ζήτημα; Δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητο. Γιατί λέω ότι δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητο; Σύμφωνα με τα λόγια και τα δόγματα που έχετε αντιληφθεί, θα έπρεπε να ήσασταν σε θέση να ξεπεράσετε το εμπόδιο αυτού του ζητήματος. Αν το συλλογιζόσασταν μόνοι σας και συναναστρεφόσασταν όλοι μαζί πάνω σε αυτό, θα έπρεπε να μπορείτε να το κατανοήσετε σχετικά καθαρά, χωρίς η κατανόησή σας να γίνει τόσο ακραία. Όμως, όπως αποδείχθηκε, αναδύθηκαν ακραίες αντιλήψεις και ήταν απαραίτητο να συναναστραφώ πάνω σε κάποιες λεπτομέρειες. Τώρα που ακούσατε αυτήν τη συναναστροφή, δεν φωτίστηκαν οι καρδιές σας; Δεν θα πρέπει πλέον να έχετε άλλες ιδέες γι’ αυτό το ζήτημα, έτσι δεν είναι; Θεωρείτε, λοιπόν, υπερβολικό τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Αρκετά είπαμε γι’ αυτό το ζήτημα· θα περάσω τώρα στη συναναστροφή για το κύριο θέμα.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στην έβδομη εκδήλωση των αντίχριστων: είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι. Για ποια πτυχή συναναστραφήκαμε κυρίως; Μιλήσαμε για το γεγονός ότι οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί. Γιατί λέμε ότι είναι μοχθηροί; Με βάση ποιες ιδιαίτερες διαθέσεις κι εκδηλώσεις, και ποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στη φύση-ουσία τους χαρακτηρίζονται ως μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι; Ποια είναι τα εμφανή γνωρίσματα που αποδεικνύουν ότι η μοχθηρία τους είναι υπαρκτή και ανταποκρίνεται στις πραγματικές τους συνθήκες; Με βάση ποια κύρια χαρακτηριστικά της φύση-ουσίας τους είναι δικαιολογημένο να λέμε ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι μοχθηροί; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας. (Πολλοί αντίχριστοι κατανοούν την αλήθεια, αλλά αντιτίθενται σ’ αυτήν αδιάντροπα. Παρότι γνωρίζουν ξεκάθαρα τι είναι σωστό, επιμένουν πεισματικά στην επιλογή τους να βαδίσουν στο δικό τους μονοπάτι. Η μοχθηρία των αντίχριστων εκδηλώνεται επίσης και στην αβάσιμη εχθρικότητά τους απέναντι σε όσους επιδιώκουν ειλικρινά την αλήθεια και απέναντι στους θετικούς ανθρώπους.) (Οι αντίχριστοι δεν θέλουν να βλέπουν τους άλλους να τα πηγαίνουν καλά. Θέλουν μόνο εκείνοι να απολαμβάνουν τα οφέλη που παρέχει ο οίκος του Θεού στους αδελφούς και στις αδελφές. Δεν θέλουν να τα απολαμβάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, οπότε δεν τους μεταβιβάζουν αυτά τα οφέλη.) (Θεέ μου, η προηγούμενη συναναστροφή Σου μου έκανε μεγάλη εντύπωση σε σχέση με το πώς χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι τον Θεό και την αλήθεια ως εργαλεία για να αποκτήσουν θέση. Πιστεύω ότι αυτό είναι ιδιαίτερα μοχθηρό.) Οι περισσότεροι από εσάς θυμάστε κάποια πράγματα. Θυμάστε, δηλαδή, μερικά από τα παραδείγματα που έδωσα όταν συναναστράφηκα πάνω στη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Το μόνο που θυμάστε είναι τα παραδείγματα· έχετε ξεχάσει, όμως, το περιεχόμενο της συναναστροφής και της ανάλυσής Μου σχετικά με τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Πόσες, λοιπόν, από τις αλήθειες που έθιξα κατά τη συναναστροφή και την ανάλυση που έκανα σχετικά με τη μοχθηρή φύση-ουσία των αντίχριστων είστε σε θέση να καταλάβετε; Το γεγονός ότι δεν μπορείτε να θυμηθείτε αυτά τα πράγματα, δεν υποδηλώνει, άραγε, ότι τη στιγμή εκείνη δεν καταλάβατε τίποτε απολύτως; Αν η συναναστροφή Μου σας είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, δεν θα ήσασταν σε θέση να τα θυμηθείτε σε κάποιο βαθμό; Τα πράγματα που ξεπηδούν στη μνήμη σας δεν είναι αυτά που καταλαβαίνετε; Τα πράγματα που δεν μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας δεν είναι αυτά που δυσκολεύεστε πολύ να κατανοήσετε ή που πολύ απλά δεν κατανοείτε; Όταν ακούσατε αυτές τις αλήθειες εκείνη τη στιγμή, θεωρήσατε ότι ήταν σωστές και τις θυμόσασταν σαν δόγματα, πράγμα που απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά σας. Ωστόσο, μόλις ξυπνήσατε την άλλη μέρα, τις είχατε ξεχάσει. Έναν μήνα μετά, είχαν διαγραφεί εντελώς από τη μνήμη σας. Έτσι δεν είναι; Για να διακρίνεις ξεκάθαρα ένα ζήτημα ή την ουσία ενός ανθρώπου, πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια. Αν παραμένεις προσκολλημένος στις απόψεις των άπιστων, και βλέπεις κι εξετάζεις τα πράγματα με βάση τις δηλώσεις τους, αυτό αποδεικνύει ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Αν δεν έχεις αποκομίσει τίποτα από τα τόσα κηρύγματα και τις συναναστροφές που ακούς όλα αυτά τα χρόνια, ενώ, όταν οι άλλοι συναναστρέφονται μαζί σου πάνω στην αλήθεια, με όποιον τρόπο και να στην εξηγήσουν, εσύ αδυνατείς να την κατανοήσεις, αυτό δείχνει ότι σου λείπει η ικανότητα κατανόησης της αλήθειας και χαρακτηρίζεται ως ανεπαρκές επίπεδο. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σε ό,τι αφορά, τώρα, τη μοχθηρία των αντίχριστων, κανείς σας δεν ανέφερε την πιο καίρια δήλωση. Γιατί δεν την αναφέρατε; Αφενός, επειδή έχει περάσει καιρός και την έχετε ξεχάσει. Αφετέρου, επειδή δεν έχετε αντιληφθεί πόσο σημαντική είναι αυτή η δήλωση. Δεν ξέρατε ότι αυτή η δήλωση είναι βασική κι ότι ξεγυμνώνει κι εκθέτει τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Ποια είναι αυτή η δήλωση; Ότι η μοχθηρία των αντίχριστων εκδηλώνεται κυρίως στην εχθρικότητα και την απέχθεια τους απέναντι σε όλα τα θετικά πράγματα και σε οτιδήποτε σχετίζεται με την αλήθεια. Γιατί οι αντίχριστοι είναι εχθρικοί απέναντι σε αυτά τα θετικά πράγματα και τα απεχθάνονται; Τους έχουν μήπως βλάψει αυτά τα θετικά πράγματα; Όχι. Θίγουν τα συμφέροντά τους; Μερικές φορές ίσως και ναι· άλλες πάλι καθόλου. Γιατί, λοιπόν, οι αντίχριστοι είναι εχθρικοί απέναντι στα θετικά πράγματα και τα απεχθάνονται χωρίς καμία βάση; (Λόγω της φύσης τους.) Έχουν αυτήν τη φύση, είναι εχθρικοί απέναντι σε όλα τα θετικά πράγματα κι όλες τις αλήθειες και τα απεχθάνονται. Αυτό επιβεβαιώνει τη μοχθηρή φύση των αντίχριστων. Είναι σημαντική αυτή η δήλωση ή όχι; Πρόκειται για μια τόσο σημαντική δήλωση και δεν τη θυμάστε. Θυμάστε μόνο όσα δεν είναι καίριας σημασίας. Γιατί σας έκανα αυτές τις ερωτήσεις; Για να μιλήσετε, κι έτσι να μπορέσω να δω σε ποιον βαθμό τα κατανοείτε αυτά τα πράγματα, πόσα μπορείτε να θυμάστε βαθιά μέσα σας και πόσα μπορέσατε να καταλάβετε εκείνη τη στιγμή. Όπως ήταν αναμενόμενο, θυμάστε μόνο κάποια δευτερεύοντα πράγματα. Όλα αυτά για τα οποία μίλησα τα αντιμετωπίζετε σαν σαχλές κουβέντες χωρίς νόημα. Δεν ήρθα εδώ για να κάνω κουβεντούλα. Ήρθα εδώ για να σας πω πώς να διακρίνετε τους ανθρώπους. Η δήλωση που έκανα είναι η ύψιστη αλήθεια-αρχή για τη διάκριση της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων. Αν δεν μπορείς να εφαρμόσεις αυτήν τη δήλωση, τότε δεν θα είσαι σε θέση να διακρίνεις ή να καταλάβεις τη μοχθηρή φύση των αντίχριστων. Για παράδειγμα, όταν ένας άνθρωπος ορίζεται ως αντίχριστος, κάποιοι μπορεί να πουν: «Είναι καλός μαζί μας, είναι στοργικός και μας βοηθάει. Γιατί να ορίσουμε ως αντίχριστο έναν τόσο καλό άνθρωπο;» Δεν καταλαβαίνουν ότι παρόλο που οι αντίχριστοι μπορεί να φαίνονται στοργικοί απέναντι στους άλλους, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού, και ειδικότερα εναντιώνονται στον Θεό. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν αυτήν την ύπουλη και πονηρή πλευρά τους. Δεν μπορούν καθόλου να τη διακρίνουν και παρερμηνεύουν τον Θεό, διαμορφώνουν αντιλήψεις για Εκείνον ή φτάνουν, λόγω αυτού, ακόμη και στο σημείο να Τον καταδικάζουν και να παραπονιούνται για Εκείνον. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν είναι παρά καθάρματα και δεν μπορούν να λάβουν τη σωτηρία του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή βλέπουν μόνο επιφανειακά ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, πώς παγιδεύουν, δελεάζουν και καλοπιάνουν οι αντίχριστοι τους ανθρώπους, και δεν παρατηρούν τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων ούτε βλέπουν τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να αντισταθούν στον Θεό και να εγκαθιδρύσουν ανεξάρτητα βασίλεια. Γιατί δεν μπορούν να τα δουν όλα αυτά; Επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν μπορούν να διακρίνουν τους ανθρώπους. Τους παραπλανούν πάντα εξωτερικά φαινόμενα και δεν μπορούν να αντιληφθούν την ουσία και τις συνέπειες του προβλήματος. Επίσης, χρησιμοποιούν μονίμως παραδοσιακές ανθρώπινες αντιλήψεις περί ηθικής και κοσμικούς τρόπους για να αξιολογήσουν τους ανθρώπους και να βγάλουν ετυμηγορία γι’ αυτούς, με αποτέλεσμα να παραπλανώνται από τους αντίχριστους, να στέκονται στο πλευρό τους και να προκύπτουν διενέξεις και συγκρούσεις ανάμεσα σ’ αυτούς και στον Θεό. Ποιος φταίει γι’ αυτό; Πώς έγινε αυτό το λάθος; Είναι συνέπεια του ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού και βλέπουν πάντοτε τους ανθρώπους και τα πράγματα με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες.

II. Μια ανάλυση της αγάπης των αντίχριστων για τα αρνητικά πράγματα

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στην έβδομη εκδήλωση των αντίχριστων: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι. Σε αυτήν την εκδήλωση, το επίκεντρο είναι η μοχθηρία τους, καθώς η μοχθηρία περικλείει τόσο την υπουλότητα όσο και τη δολιότητα. Η μοχθηρία είναι αντιπροσωπευτική της ουσίας των αντίχριστων, ενώ η υπουλότητα και η δολιότητα είναι δευτερεύουσες. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων και την εκθέσαμε. Συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποιες ευρείες έννοιες και κάποιους σχετικούς ορισμούς, θίγοντας κάποιους όρους για την έκθεση αυτής της πτυχής της ουσίας των αντίχριστων. Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας γι’ αυτό το θέμα. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Υπάρχει σ’ αυτό το θέμα κάτι για το οποίο χρειάζεται να συναναστραφούμε;» Ναι, υπάρχει. Υπάρχουν ακόμη κάποιες λεπτομέρειες για τις οποίες χρειάζεται να συναναστραφούμε εδώ. Σήμερα, θα συναναστραφούμε γι’ αυτό το θέμα με διαφορετικό τρόπο κι από διαφορετική σκοπιά. Ποιο ήταν το κύριο χαρακτηριστικό και ποια η κύρια εκδήλωση της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων για τα οποία συναναστραφήκαμε την περασμένη φορά; Οι αντίχριστοι είναι εχθρικοί απέναντι σε όλα τα θετικά πράγματα και στην αλήθεια και τα απεχθάνονται. Η εχθρικότητα και η απέχθειά τους απέναντι στην αλήθεια και στα θετικά πράγματα δεν βασίζονται σε κάποιο λόγο ούτε προκύπτουν επειδή τους παρακινεί κάποιος, ενώ σίγουρα δεν τους έχει κυριεύσει κάποιο κακό πνεύμα. Πολύ απλά, από τη φύση τους οι αντίχριστοι αντιπαθούν αυτά τα πράγματα. Είναι εχθρικοί απέναντί τους και τα απεχθάνονται. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με θετικά πράγματα, νιώθουν αποστροφή ως το κόκαλο. Αν καταθέτεις μαρτυρία στον Θεό ή συναναστρέφεσαι μαζί τους για την αλήθεια, αναπτύσσουν ένα μίσος εναντίον σου, και μπορεί ακόμη και να τους περάσει από το μυαλό η σκέψη να σου επιτεθούν. Στην προηγούμενή μας συναναστροφή, καλύψαμε αυτήν την πτυχή των αντίχριστων, ότι, δηλαδή, είναι εχθρικοί απέναντι στα θετικά πράγματα και τα απεχθάνονται, οπότε δεν θα την ξανασυζητήσουμε αυτήν τη φορά. Σε αυτήν τη συναναστροφή, θα διερευνήσουμε μια άλλη πτυχή. Ποια είναι αυτή η άλλη πτυχή; Οι αντίχριστοι είναι εχθρικοί απέναντι στα θετικά πράγματα και τα απεχθάνονται. Τι τους αρέσει, λοιπόν; Σήμερα, θα εξετάσουμε και θα αναλύσουμε τη μοχθηρή φύση των αντίχριστων από αυτήν την οπτική και σκοπιά. Είναι απαραίτητο αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι απαραίτητο. Θα μπορούσατε να το αντιληφθείτε από μόνοι σας; (Όχι.) Η αντιπάθεια των αντίχριστων για τα θετικά πράγματα και την αλήθεια είναι η μοχθηρή τους φύση. Επομένως, με αυτό ως βάση, σκεφτείτε προσεκτικά τι αρέσει στους αντίχριστους και τι λογής πράγματα τους αρέσει να κάνουν, καθώς και ποια είναι η μέθοδος και τα μέσα που χρησιμοποιούν όταν ενεργούν, και τι είδους ανθρώπους συμπαθούν. Από αυτήν την οπτική και σκοπιά δεν φαίνεται καλύτερα η μοχθηρή τους φύση; Δίνεται έτσι μια πιο συγκεκριμένη και αντικειμενική εικόνα. Κατ’ αρχάς, οι αντίχριστοι αντιπαθούν τα θετικά πράγματα, κι αυτό υποδηλώνει ότι είναι εχθρικοί απέναντί τους κι ότι τους αρέσουν τα αρνητικά πράγματα. Ποια είναι μερικά παραδείγματα αρνητικών πραγμάτων; Τα ψέματα και η εξαπάτηση. Δεν είναι αυτά αρνητικά πράγματα; Ναι, τα ψέματα και η εξαπάτηση είναι αρνητικά πράγματα. Ποιο είναι, λοιπόν, το θετικό αντίστοιχο των ψεμάτων και της εξαπάτησης; (Η ειλικρίνεια.) Σωστά. Είναι η ειλικρίνεια. Αρέσει η ειλικρίνεια στον Σατανά; (Όχι.) Του αρέσει η εξαπάτηση. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; Ο Θεός λέει: «Αν θέλεις να πιστεύεις σ’ Εμένα και να Με ακολουθείς, τι είδους άνθρωπος θα πρέπει να είσαι πάνω απ’ όλα;» (Ειλικρινής άνθρωπος.) Ποιο είναι, λοιπόν, το πρώτο πράγμα που διδάσκει ο Σατανάς στους ανθρώπους; Να λένε ψέματα. Ποια είναι η πρώτη απόδειξη της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων; (Η εξαπάτηση.) Ναι, στους αντίχριστους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα, ενώ αποστρέφονται και μισούν την ειλικρίνεια. Παρόλο που η ειλικρίνεια είναι θετικό πράγμα, δεν τους αρέσει, και νιώθουν αποστροφή και μίσος γι’ αυτήν. Αντιθέτως, τους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα. Έστω πως κάποιος λέει συχνά την αλήθεια μπροστά στους αντίχριστους, και πει, για παράδειγμα, το εξής: «Σου αρέσει να κάνεις έργο από μια υψηλή θέση και μερικές φορές είσαι τεμπέλης». Πώς αντιδρούν οι αντίχριστοι; (Δεν το αποδέχονται.) Το να μην το αποδεχθούν είναι μία από τις στάσεις τους. Είναι, όμως, η μοναδική; Ποια είναι η στάση τους απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο που λέει την αλήθεια; Τον αποστρέφονται και τον αντιπαθούν. Κάποιοι αντίχριστοι λένε στους αδελφούς και στις αδελφές: «Είμαι επικεφαλής σας εδώ κι αρκετό καιρό. Πείτε μου, σας παρακαλώ, όλοι σας τη γνώμη σας για μένα». Όλοι σκέφτονται: «Αφού είσαι τόσο ειλικρινής, θα σου κάνουμε κάποια σχόλια». Κάποιοι λένε: «Είσαι αρκετά σοβαρός κι επιμελής σε ό,τι κάνεις, κι έχεις υπομείνει πολλά βάσανα. Δεν αντέχουμε εύκολα να το βλέπουμε αυτό το πράγμα και στενοχωριόμαστε για σένα. Ο οίκος του Θεού χρειάζεται κι άλλους επικεφαλής σαν κι εσένα! Αν έπρεπε να επισημάνουμε ένα μειονέκτημα, θα ήταν ότι είσαι υπερβολικά σοβαρός κι επιμελής. Αν εργάζεσαι υπερβολικά και πάθεις υπερκόπωση, δεν θα μπορείς να συνεχίσεις το έργο σου. Αυτό δεν θα είναι το τέλος μας; Ποιος θα είναι επικεφαλής μας τότε;» Όταν τα ακούνε αυτά οι αντίχριστοι, νιώθουν ικανοποίηση. Ξέρουν ότι είναι ψέματα, ότι αυτοί οι άνθρωποι τους καλοπιάνουν, αλλά τα ακούνε με προθυμία. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που τους τα λένε αυτά τούς κοροϊδεύουν, αλλά οι αντίχριστοι προτιμούν να κάνουν το κορόιδο παρά να αποκαλύψουν την πραγματική φύση που κρύβουν αυτά τα λόγια. Οι αντίχριστοι αγαπούν τους ανθρώπους που τους κολακεύουν με αυτόν τον τρόπο. Αυτά τα άτομα δεν αναφέρουν τα ελαττώματα, τις διεφθαρμένες διαθέσεις ή τις αδυναμίες των αντίχριστων. Αντιθέτως, τους επαινούν και τους εξαίρουν με συγκαλυμμένο τρόπο. Παρόλο που είναι ξεκάθαρο ότι τα λόγια τους είναι ψέματα και κολακείες, οι αντίχριστοι τα αποδέχονται μετά χαράς, και τα βρίσκουν παρήγορα κι ευχάριστα. Οι αντίχριστοι απολαμβάνουν αυτά τα λόγια περισσότερο κι απ’ το πιο εκλεκτό έδεσμα. Αφού ακούσουν αυτά τα λόγια, κορδώνονται. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι στους αντίχριστους υπάρχει μια συγκεκριμένη διάθεση που αγαπά τα ψέματα. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος τούς λέει: «Είσαι πολύ αλαζόνας και φέρεσαι άδικα στους ανθρώπους. Με όσους σε στηρίζουν είσαι καλός· αν, όμως, κάποιος κρατάει αποστάσεις από σένα και δεν σε γλείφει, τον μειώνεις και τον αγνοείς». Δεν είναι ειλικρινή αυτά τα λόγια; (Είναι.) Πώς νιώθουν οι αντίχριστοι όταν τα ακούνε; Δυσαρεστούνται. Δεν θέλουν να τα ακούσουν ούτε μπορούν να τα αποδεχθούν. Προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες κι επιχειρήματα για να εξηγήσουν και να εξομαλύνουν τα πράγματα. Όσο για εκείνους που διαρκώς κολακεύουν τους αντίχριστους κατά πρόσωπο, που χρησιμοποιούν πάντα ευχάριστα λόγια για να τους επαινέσουν με συγκαλυμμένο τρόπο ή που φτάνουν ακόμη και στο σημείο να τους εξαπατήσουν ξεκάθαρα με τα λόγια τους, οι αντίχριστοι δεν τους ερευνάνε ποτέ. Αντιθέτως, τους αξιοποιούν ως σημαντικές προσωπικότητες. Μάλιστα τοποθετούν άτομα που λένε μονίμως ψέματα σε σημαντικές θέσεις, τους αναθέτουν να κάνουν κάποια σημαντικά κι αξιοσέβαστα καθήκοντα, ενώ για εκείνους που μιλούν πάντα ειλικρινά και αναφέρουν συχνά ζητήματα, οι αντίχριστοι κανονίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους σε λιγότερο προβεβλημένες θέσεις, τους εμποδίζουν την πρόσβαση στην ανώτερη ηγεσία, δεν τους αφήνουν να γίνουν γνωστοί στους περισσότερους ανθρώπους ή να έρθουν πιο κοντά τους. Δεν έχει σημασία πόσο ταλαντούχοι είναι αυτοί οι άνθρωποι ή τι καθήκοντα μπορούν να κάνουν στον οίκο του Θεού. Οι αντίχριστοι τα αγνοούν όλα αυτά. Τους ενδιαφέρει μόνο ποιος ξέρει από εξαπάτηση και ποιος μπορεί να ωφελήσει τους ίδιους. Τέτοια άτομα τοποθετούν σε σημαντικές θέσεις, χωρίς να λαμβάνουν καθόλου υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.

Οι αντίχριστοι αγαπούν την εξαπάτηση και τα ψέματα. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι οι εκκλησίες τις οποίες εποπτεύουν δεν δίνουν σημασία στο έργο του ευαγγελίου και δεν εστιάζουν στην εκπαίδευση ατόμων για τη διάδοση του ευαγγελίου, με συνέπεια το έργο του ευαγγελίου να καταλήγει σε ανεπαρκή αποτελέσματα και να κερδίζονται λίγοι μόνο άνθρωποι. Ωστόσο, οι αντίχριστοι φοβούνται ότι μπορεί κάποιος να αναφέρει την πραγματική κατάσταση. Μισούν οποιονδήποτε μιλάει ειλικρινά και συμπαθούν όσους είναι ικανοί να λένε ψέματα, να εξαπατούν και να κρύβουν όλες τις επιζήμιες πληροφορίες κάτω από το χαλί. Άρα, τι είδους λόγια θέλουν να ακούνε περισσότερο οι αντίχριστοι; «Όλοι όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο στην εκκλησία μας είναι ικανοί να δώσουν μαρτυρία, κι ο καθένας από αυτούς είναι ειδικός στη διάδοση του ευαγγελίου». Αυτά τα λόγια δεν έχουν ως στόχο να εξαπατήσουν τους ανθρώπους; Όμως, στους αντίχριστους αρέσει να ακούνε τέτοια πράγματα. Πώς αντιδρούν οι αντίχριστοι όταν το ακούνε αυτό; Λένε: «Εξαιρετικά! Τα αποτελέσματα της εκκλησίας μας σε ό,τι αφορά το έργο του ευαγγελίου όλο και βελτιώνονται, είναι πολύ καλύτερα σε σύγκριση με εκείνα άλλων εκκλησιών. Όλοι όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο στην εκκλησία μας κάνουν εξαιρετική δουλειά». Έτσι, λοιπόν, εγκωμιάζουν οι αντίχριστοι και όσοι τους κολακεύουν ο ένας τον άλλο, αλλά οι αντίχριστοι δεν ξεσκεπάζουν την ξεδιάντροπη κολακεία τους. Λειτουργούν με τον εξής τρόπο: Όταν οι κατώτεροί τους τους εξαπατούν, πέφτουν πρόθυμα στην παγίδα. Έτσι ακριβώς τα βγάζουν πέρα οι αντίχριστοι. Έστω πως κάποιος γνωρίζει την πραγματική κατάσταση και βγει μπροστά για να πει: «Αυτό δεν είναι ακριβές. Από τα δέκα άτομα στα οποία διαδώσαμε το ευαγγέλιο, διαπιστώσαμε ότι τα δύο δεν αποδέχονται την αλήθεια, κι έχουν ήδη εγκαταλείψει τη διερεύνηση. Μόνο τρία από τα υπόλοιπα οκτώ άτομα πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να οδηγήσουμε πιο κοντά μας αυτά τα τρία άτομα». Πώς αντιδρούν οι αντίχριστοι όταν φανερώνεται η πραγματική κατάσταση; Σκέφτονται: «Δεν τα ήξερα αυτά τα πράγματα!» Όταν κάποιος λέει την αλήθεια για την πραγματική κατάσταση την οποία δεν ήξεραν οι αντίχριστοι, συμφωνούν ή διαφωνούν μαζί του; Είναι ευχαριστημένοι ή δυσαρεστημένοι; Είναι δυσαρεστημένοι. Γιατί είναι δυσαρεστημένοι; Αν και είναι επικεφαλής, δεν γνωρίζουν και δεν έχουν αντιληφθεί καθόλου τις λεπτομέρειες και τα γεγονότα σε σχέση με το έργο της εκκλησίας. Μάλιστα χρειάζονται και κάποιον που καταλαβαίνει τι πραγματικά συμβαίνει για να τους τα εξηγήσει όλα αυτά. Όταν κάποιος που καταλαβαίνει την κατάσταση και μιλάει ειλικρινά ξεκαθαρίζει αυτά τα ζητήματα, τι αισθάνονται αρχικά οι αντίχριστοι; Αισθάνονται ότι έχασαν εντελώς την υπόληψή τους κι ότι το κύρος τους πρόκειται να δεχθεί πλήγμα. Με δεδομένη τη μοχθηρή φύση των αντίχριστων, τι θα κάνουν; Θα πλημμυρίσουν μίσος, και θα σκεφτούν: «Φαφλατά! Αν δεν είχες ανοίξει το στόμα σου, κανείς δεν θα το είχε πάρει χαμπάρι. Χάρη σ’ εσένα, το ξέρουν όλοι τώρα και μπορεί ν’ αρχίσουν να θαυμάζουν εσένα αντί για μένα. Δεν φαίνομαι ανίκανος έτσι, σαν να μην κάνω καθόλου πραγματικό έργο; Δεν πρόκειται να σε ξεχάσω. Λες την αλήθεια, με αμφισβητείς και μου εναντιώνεσαι σε κάθε ευκαιρία. Θα φροντίσω να το μετανιώσεις!» Σκεφτείτε το: πώς βλέπουν εκείνους που εργάζονται ευσυνείδητα, που μιλάνε ειλικρινά και που κάνουν με αφοσίωση το καθήκον τους; Τους βλέπουν σαν αντιπάλους. Δεν είναι στρέβλωση των γεγονότων αυτό; Όχι μόνο δεν σπεύδουν να συνεργαστούν και να επανορθώσουν για τα λάθη τους σε σχέση με το έργο, αλλά συνεχίζουν και να παραμελούν τα καθήκοντά τους. Μάλιστα τρέφουν και μίσος για όσους λένε την αλήθεια και για όσους είναι προσεκτικοί και υπεύθυνοι στο έργο τους. Μπορεί ακόμη και να προσπαθήσουν να τους βασανίσουν. Αυτή δεν είναι η συμπεριφορά των αντίχριστων; (Ναι.) Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρία. Έτσι ξεσκεπάζεται, λοιπόν, η μοχθηρία των αντίχριστων. Όποτε εμφανίζεται ένας ειλικρινής άνθρωπος, όποτε κάποιος μιλάει με ειλικρίνεια και λέει την αλήθεια, κι όποτε κάποιος τηρεί τις αρχές και διερευνά την πραγματική φύση του ζητήματος, οι αντίχριστοι τον αποστρέφονται και τον απεχθάνονται, ενώ αναβλύζει κι αποκαλύπτεται η μοχθηρή φύση τους. Όποτε υπάρχει εξαπάτηση ή διατυπώνονται ψέματα, οι αντίχριστοι ευχαριστιούνται, το απολαμβάνουν, και μάλιστα παρασύρονται. Έχει διαβάσει κανείς από εσάς το παραμύθι «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά»; Η συμπεριφορά των αντίχριστων έχει παρόμοια φύση. Σε αυτό το παραμύθι, ο βασιλιάς παρήλαυνε γυμνός στους δρόμους, και χιλιάδες άνθρωποι αναφωνούσαν: «Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά είναι πραγματικά πανέμορφα! Πόσο υπέροχος φαίνεται ο βασιλιάς! Ο βασιλιάς είναι καταπληκτικός! Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά είναι όντως μαγικά!» Όλοι έλεγαν ψέματα. Το ήξερε ο βασιλιάς; Ήταν εντελώς γυμνός. Πώς θα μπορούσε να μην ξέρει ότι δεν φορούσε ρούχα; Αυτό λέγεται ηλιθιότητα. Άρα, αυτοί οι μοχθηροί αντίχριστοι, παρόλο που είναι ύπουλοι και δόλιοι, δεν έχουν σοφία. Γιατί λέω ότι δεν έχουν σοφία; Επειδή είναι σαν τον γυμνό βασιλιά. Δεν διέκρινε τα λόγια που είχαν ως στόχο να τον εξαπατήσουν. Ήταν μάλιστα σε θέση να περιφέρεται γυμνός και να εκθέτει την ασχήμια του. Δεν είναι αυτό ηλιθιότητα; Τι, λοιπόν, φανερώνει συχνά η μοχθηρία των αντίχριστων; Την ηλιθιότητά τους.

Επειδή οι αντίχριστοι έχουν μοχθηρή φύση, επειδή αγαπούν την εξαπάτηση και τα ψέματα αλλά αντιπαθούν την ειλικρίνεια, κι επειδή απεχθάνονται τα ειλικρινή λόγια, στις εκκλησίες που βρίσκονται υπό τον έλεγχό τους, οι άνθρωποι που είτε είναι ειλικρινείς είτε επιδιώκουν να είναι ειλικρινείς, οι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν θέλουν να εξαπατούν ή να λένε ψέματα, υποβάλλονται συχνά σε βασανιστήρια. Δεν ισχύει αυτό; Όσο περισσότερο λες την αλήθεια, τόσο θα σε βασανίζει ένας αντίχριστος· όσο περισσότερο λες την αλήθεια, τόσο θα σε αντιπαθεί. Αντιθέτως, όσοι τους κολακεύουν και τους εξαπατούν κερδίζουν την εύνοιά τους και είναι συμπαθείς στα μάτια τους. Δεν είναι μοχθηροί οι αντίχριστοι; Έχετε γύρω σας τέτοιους μοχθηρούς αντίχριστους; Έχετε συναντήσει ποτέ κανέναν; Δεν αφήνουν τους άλλους να πουν την αλήθεια. Κλείνουν το στόμα σε όποιον λέει την αλήθεια. Αν καταφέρεις ποτέ να πεις ψέματα και να συνταχθείς με αυτό που λένε, να γίνεις συνεργός τους, τότε δεν θα είναι πλέον αντίπαλοί σου. Αν επιμένεις να λες την αλήθεια και να χειρίζεσαι τα ζητήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αργά ή γρήγορα θα σε βασανίσουν. Έχει βασανιστεί κανένας από εσάς; Σας έχει τύχει ποτέ, απλώς και μόνο επειδή ξεσκεπάσατε τις κακές πράξεις ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστων, να βασανιστείτε, και στο τέλος, να βασανιστείτε σε σημείο που δεν τολμούσατε να πείτε τίποτα ακόμη κι αν το θέλατε; Το γεγονός, δηλαδή, ότι είπατε την αλήθεια και αναφέρατε κάποιο ζήτημα να είχε ως αποτέλεσμα να βασανιστείτε. Στις διάφορες εκκλησίες, έχει κανείς από εσάς βασανιστεί επειδή ανέφερε κάποιο ζήτημα; Αν κλαδεύεται κάποιος που λέει ψέματα κι εξαπατά την εκκλησία, σημαίνει αυτό ότι βασανίζεται; (Όχι.) Αυτή είναι κανονική πειθαρχία. Δεν είναι το ίδιο με το βασανιστήριο. Αυτό συμβαίνει επειδή είσαι αμελής στο καθήκον σου, παραβιάζεις τις αρχές κι ενεργείς με λανθασμένες προθέσεις, λες ψέματα κι εξαπατάς τους άλλους, με αποτέλεσμα να κλαδευτείς. Επομένως, παρουσία του Θεού, δεν πρόκειται ποτέ να υποστείς συνέπειες επειδή είπες την αλήθεια. Ωστόσο, παρουσία του Σατανά και των αντίχριστων, θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός. Αυτό αντικατοπτρίζει το ρητό «Οι βασιλιάδες και οι αρκούδες ανησυχούν συχνά τους φύλακές τους». Όταν τους μιλάς, πρέπει πάντα να λαμβάνεις πρώτα υπόψη την ψυχική τους διάθεση, να υπολογίζεις πόσο χαρούμενοι είναι κι αν η έκφρασή τους είναι σκυθρωπή ή χαρωπή, κι έπειτα να αποφασίζεις τι θα πεις, ώστε να συμφωνεί με αυτό που σκέφτονται. Για παράδειγμα, αν ένας αντίχριστος πει: «Δεν φαίνεται ότι θα βρέξει σήμερα;» εσύ πρέπει να πεις: «Το δελτίο καιρού λέει ότι θα βρέξει σήμερα». Στην πραγματικότητα, όταν ο αντίχριστος λέει ότι μπορεί να βρέξει σήμερα, το λέει επειδή δεν θέλει να βγει έξω και να κάνει το καθήκον του. Αν πεις: «Το δελτίο καιρού λέει ότι θα έχει λιακάδα σήμερα», θα θυμώσει. Θα πρέπει να πεις γρήγορα: «Α, έκανα λάθος. Θα βρέξει σήμερα». Ο αντίχριστος λέει: «Μόλις είπες ότι δεν θα βρέξει. Πώς γίνεται τώρα να λες ότι θα βρέξει;» Θα πρέπει να απαντήσεις: «Το ότι έχει λιακάδα τώρα δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσει έτσι. Όπως έλεγαν οι παλιοί, “Ο ουρανός έχει κι απρόσμενες καταιγίδες”. Τα δελτία καιρού δεν είναι πάντοτε ακριβή, αλλά η δική σου κρίση είναι ολόσωστη!» Όταν ο αντίχριστος το ακούει αυτό, ευχαριστιέται και σε επαινεί που είσαι λογικός. Συμπεριφέρεστε ποτέ με αυτόν τον τρόπο; Το κάνετε, έτσι δεν είναι; Είστε ικανοί να κάνετε αυτό που κάνουν συχνά οι αντίχριστοι, δηλαδή, να μην αφήνετε τους άλλους να πουν την αλήθεια και να βασανίζετε όποιον το κάνει; Όλοι σας δεν έχετε δει δραματικές σειρές με αυτοκρατορική θεματολογία; Ποια είναι η σχέση μεταξύ του αυτοκράτορα και των αυλικών του; Μπορεί η σχέση τους να μην είναι εύκολο να περιγραφεί με μία πρόταση, αλλά παρατηρείται ένα φαινόμενο μεταξύ τους: ο αυτοκράτορας δεν δέχεται άκριτα τα λόγια κανενός. Αναλύει κι εξετάζει εξονυχιστικά όλα όσα λένε οι αυλικοί του, ποτέ δεν θεωρεί ότι είναι η αλήθεια. Αυτή την αρχή τηρεί όταν ακούει τους αυλικούς του να μιλάνε. Όσο για τους αυλικούς, πρέπει να καταφέρνουν με επιδεξιότητα να καταλαβαίνουν τα υπονοούμενα. Για παράδειγμα, όταν ο αυτοκράτορας λέει: «Ο Πρωθυπουργός Γουάνγκ ανέφερε κάτι σήμερα», και ούτω καθεξής, όλοι το ακούνε αυτό και σκέφτονται: «Απ’ ό,τι φαίνεται, ο αυτοκράτορας θέλει να προωθήσει τον Πρωθυπουργό Γουάνγκ, αλλά κυρίως φοβάται μήπως κάποιοι δημιουργήσουν κλίκες, αναζητήσουν προσωπικό κέρδος κι αποστατήσουν, οπότε δεν μπορώ να υποστηρίξω ανοιχτά τον Πρωθυπουργό Γουάνγκ. Θα πρέπει να μείνω ουδέτερος, να μην ταχθώ ούτε υπέρ ούτε κατά, ώστε ο αυτοκράτορας να μην μπορεί να διακρίνει τις πραγματικές μου προθέσεις, αλλά ούτε να εναντιωθώ στο θέλημα του αυτοκράτορα». Βλέπεις, στο μυαλό τους, ακόμη και μία μόνο δήλωση απαιτεί πολλή σκέψη, με ελιγμούς ακόμη πιο περίπλοκους κι από τις κινήσεις ενός φιδιού. Το κύριο νόημα αυτού που λένε παραμένει συγκεχυμένο, καλυμμένο με ένα πέπλο αοριστίας. Χρειάζονται χρόνια συσσωρευμένης εμπειρίας για να αναλύσεις ποιες δηλώσεις είναι ειλικρινείς ή ψευδείς, και πρέπει να αποκωδικοποιήσεις το επιδιωκόμενο νόημα με βάση τον τρόπο με τον οποίο συνηθίζουν να συμπεριφέρονται και να μιλάνε. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει ούτε μία ειλικρινής δήλωση στα λόγια τους, κι όλα όσα λένε είναι ψέματα. Όλοι, είτε εκείνοι που βρίσκονται χαμηλότερα είτε εκείνοι που βρίσκονται υψηλότερα στην ιεραρχία, έχουν τον δικό τους τρόπο ομιλίας. Μιλάνε από τη δική τους σκοπιά, αλλά δεν εννοούν ποτέ στην κυριολεξία αυτό που τους ακούς να λένε. Είναι ψέματα και τίποτα άλλο. Από πού προέρχονται τα ψέματα; Επειδή οι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες προθέσεις, σκοπούς και κίνητρα στα λόγια και στις πράξεις τους, όταν μιλάνε, είναι προσεκτικοί με τις λέξεις που χρησιμοποιούν και τα υπονοούμενα που κρύβονται πίσω από αυτές, μιλούν με περιστροφές κι έχουν τη δική τους μέθοδο ομιλίας. Από τη στιγμή που έχουν μία μέθοδο, εξακολουθούν να είναι ειλικρινή τα λόγια τους; Όχι. Τα λόγια τους περιέχουν πολλά επίπεδα νοήματος, έναν συνδυασμό αλήθειας και ψεύδους. Κάποια είναι αληθινά, κάποια είναι ψεύτικα, και κάποια έχουν ως στόχο να εξαπατήσουν τους άλλους. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι ειλικρινείς. Δείτε το παράδειγμα του Πρωθυπουργού Γουάνγκ που μόλις αναφέρθηκε. Έστω πως κάποιος εναντιώνεται ανοιχτά στον Πρωθυπουργό Γουάνγκ στην αυλή. Δεν φαίνεται αμέσως αν η εναντίωσή του είναι αληθινή ή ψεύτικη. Θα πρέπει να δεις τη συνέχεια. Στην επόμενη σκηνή, τον βλέπεις να τα πίνει σε ένα μυστικό καθιστικό στην κατοικία του Πρωθυπουργού Γουάνγκ. Αποκαλύπτεται ότι οι δυο τους συνεργάζονται. Πώς μπορείς, βλέποντας μόνο τη σκηνή που αυτός ο άνθρωπος εναντιώνεται στον Πρωθυπουργό Γουάνγκ, να καταλάβεις ότι οι δυο τους συνεργάζονται; Γιατί του εναντιώθηκε; Για να διώξει τις υποψίες και να κάνει τον αυτοκράτορα να ρίξει τις άμυνές του, κι έτσι να μην υποπτευθεί ότι οι δυο τους έχουν συμμαχήσει μεταξύ τους. Δεν είναι τακτική αυτό; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι ζουν σε έναν κύκλο όπου δεν τολμούν να πουν ούτε μία λέξη αλήθειας. Εφόσον είναι τόσο εξαντλητικό να λέει κανείς καθημερινά ψέματα, γιατί δεν φεύγουν; Επισκέπτονται ακόμη και τον τάφο ενός αντιπάλου που έχει πεθάνει. Τι σημαίνει αυτό; Απλώς τους αρέσει να πολεμούν τους άλλους. Όταν δεν πολεμούν κάποιον, νιώθουν ότι η ζωή είναι ανιαρή. Αν δεν υπάρχει μάχη, πιστεύουν ότι η ζωή είναι εντελώς αδιάφορη. Έχοντας ένα σωρό μηχανορραφίες και συνωμοσίες στο μυαλό τους, αλλά καμία ευκαιρία να τις εφαρμόσουν, χρειάζονται έναν αντίπαλο για να τον πολεμήσουν, ώστε να δουν ποιος είναι ανώτερος. Τότε νιώθουν ότι η ζωή τους αποκτά αξία. Αν ο αντίπαλός τους πεθάνει, νιώθουν λες και η ζωή τους δεν έχει πια κανένα νόημα. Πείτε Μου, μπορούν να αναμορφωθούν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι, δεν μπορούν.) Αυτή είναι η φύση τους. Οι αντίχριστοι έχουν τέτοια φύση: Πολεμούν καθημερινά τους άλλους, τους επικεφαλής και τους εργάτες. Πολεμούν ακόμη και τον Θεό, λένε ψέματα κι εξαπατούν τους άλλους καθημερινά, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού. Δεν μπορούν να καθίσουν ήσυχοι ούτε για ένα λεπτό. Δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω σ’ αυτήν. Όπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, έτσι κι αυτοί δεν θα ησυχάσουν μέχρι να καταστραφούν ολοσχερώς.

Οι αντίχριστοι αντιπαθούν όσους λένε την αλήθεια, αντιπαθούν τους ειλικρινείς ανθρώπους. Τους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα. Ποια είναι, λοιπόν, η στάση τους απέναντι στον Θεό; Ποια είναι, για παράδειγμα, η στάση τους απέναντι στο γεγονός ότι ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς; Κατ’ αρχάς, πρόκειται για μια αλήθεια την οποία περιφρονούν. Το γεγονός ότι είναι ικανοί να απαξιώνουν τα θετικά πράγματα είναι πραγματικά ενδεικτικό του προβλήματός τους, κι αποδεικνύει ήδη ότι η φύση τους είναι μοχθηρή. Ωστόσο, δεν είναι αυτή η πλήρης ή η συνολική εικόνα. Αν εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο, πώς κατανοούν οι αντίχριστοι την απαίτηση του Θεού να είναι ειλικρινείς οι άνθρωποι; Μπορεί να πουν: «Αν είμαι ειλικρινής, μιλάω στον θεό για τα πάντα, του λέω τα πάντα και μοιράζομαι τα πάντα ανοιχτά με τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν σημαίνει αυτό ότι έχω χάσει την αξιοπρέπειά μου; Σημαίνει ότι έχω χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας, τον εαυτό μου, και οπωσδήποτε κάθε ίχνος ιδιωτικότητας. Αυτό είναι τρομερό. Τι σόι αλήθεια είναι αυτή;» Έτσι δεν το βλέπουν; Οι αντίχριστοι, όχι μόνο περιφρονούν βαθιά μέσα τους τα λόγια και την απαίτηση του Θεού για ειλικρίνεια, αλλά μπορεί ακόμη και να τα καταδικάζουν. Εφόσον μπορούν να τα καταδικάσουν, είναι δυνατόν να είναι ειλικρινείς άνθρωποι; Σε καμία περίπτωση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να είναι ειλικρινείς. Ποια είναι η αντίδραση των αντίχριστων όταν βλέπουν κάποιους ανθρώπους να παραδέχονται ότι είπαν ψέματα; Περιφρονούν και κοροϊδεύουν αυτήν τη συμπεριφορά από τα βάθη της καρδιάς τους και θεωρούν πολύ ανόητους όποιους προσπαθούν να είναι ειλικρινείς. Δεν είναι μοχθηρό να ορίζουν ως ανόητους τους ειλικρινείς ανθρώπους; (Είναι, ναι.) Είναι μοχθηρό. Σκέφτονται: «Ποιος λέει την αλήθεια στη σημερινή κοινωνία; Ο Θεός σού ζητάει να είσαι ειλικρινής, κι εσύ όντως προσπαθείς να είσαι ειλικρινής· μιλάς ειλικρινά ακόμη και για τέτοια ζητήματα. Είσαι στ’ αλήθεια απίστευτα ανόητος!» Η περιφρόνηση που νιώθουν στα βάθη της καρδιάς τους για τους ειλικρινείς ανθρώπους αποδεικνύει ότι καταδικάζουν κι απεχθάνονται αυτήν την αλήθεια, κι ότι ούτε την αποδέχονται ούτε υποτάσσονται σε αυτήν. Αυτή δεν είναι η μοχθηρία των αντίχριστων; Παρότι η αλήθεια αυτή είναι ξεκάθαρα ένα θετικό πράγμα και μια πτυχή της βίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι ως προς τη συμπεριφορά τους, οι αντίχριστοι την καταδικάζουν. Αυτό είναι μοχθηρό. Στην εκκλησία, υπάρχουν συχνά άνθρωποι που, επειδή αναφέρουν προβλήματα ή περιγράφουν στον Άνωθεν πώς έχει όντως η κατάσταση, καταλήγουν να «κλαδεύονται» από ορισμένους επικεφαλής. Βασανίζονται. Μερικές φορές, όταν ο Άνωθεν ρωτά για την κατάσταση στην εκκλησία, κάποιοι επικεφαλής αναφέρουν μόνο θετικά πράγματα και παραλείπουν τα αρνητικά. Όταν κάποιοι ακούνε ότι οι αναφορές αυτών των επικεφαλής δεν είναι αντικειμενικές και τους ζητούν να πούνε την αλήθεια, αυτοί οι επικεφαλής τούς παραμερίζουν και δεν τους αφήνουν να πουν την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι δεν αποδέχονται τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν οι αντίχριστοι. Σκέφτονται: «Αφού δεν μιλάς ειλικρινά, δεν θα σου φέρομαι σαν να είσαι επικεφαλής. Θα πω την αλήθεια στον Άνωθεν. Δεν φοβάμαι μήπως με κλαδέψει». Κι έτσι, αναφέρουν πιστά την πραγματική κατάσταση στον Άνωθεν. Όταν το κάνουν αυτό, βγαίνουν στη φόρα τ’ άπλυτα της εκκλησίας. Γιατί; Επειδή αυτοί οι άνθρωποι έχουν εκθέσει τα γεγονότα που αφορούν αυτούς τους αντίχριστους. Έχουν εκθέσει την πραγματική κατάσταση. Συμφωνούν με αυτό οι αντίχριστοι; Μπορούν να το ανεχθούν; Δεν θα χαριστούν σε καμία περίπτωση στους ανθρώπους που ανέφεραν το ζήτημα. Τι κάνουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι; Λίγο μετά, συγκαλούν μια συνάντηση γι’ αυτό το ζήτημα, ζητούν από τους άλλους να το συζητήσουν και παρατηρούν τις αντιδράσεις τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, επειδή επηρεάζονται εύκολα, εξετάζουν το ζήτημα και σκέφτονται: «Κάποιος ανέφερε τα γεγονότα, και τώρα αυτός ο επικεφαλής κινδυνεύει. Εμείς δεν αναφέραμε τι συνέβαινε. Αν ο Άνωθεν αποφασίσει να τιμωρήσει αυτόν τον επικεφαλής, δεν θα μπλέξουμε κι εμείς μαζί του;» Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκουν τρόπους να υπερασπιστούν τους επικεφαλής, κι ως αποτέλεσμα, τα άτομα που ανέφεραν την αλήθεια απομονώνονται. Με αυτόν τον τρόπο, οι αντίχριστοι μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει, επειδή ό,τι κακό κι αν κάνουν, κανείς δεν τολμάει να αναφέρει την κατάσταση στον Άνωθεν, κι έτσι πετυχαίνουν τους σκοπούς τους. Επομένως, για κάποιους ανθρώπους, το να αναφέρουν την κατάσταση στον Άνωθεν παρουσιάζει πολλές πραγματικές δυσκολίες. Γνωρίζουν τα γεγονότα, αλλά οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να τους κρατάνε το στόμα κλειστό. Συμβιβάζονται από φόβο και δειλία. Κι όταν το κάνουν αυτό, δεν γίνονται θύματα του καταναγκασμού των αντίχριστων; Στο τέλος, μόλις αυτοί οι αντίχριστοι αποκαλυφθούν κι αντικατασταθούν, πώς πιστεύεις ότι νιώθουν οι άνθρωποι που συμβιβάστηκαν; Το μετανιώνουν; (Ναι, το μετανιώνουν.) Χαίρονται και ταυτόχρονα μετανιώνουν, και σκέφτονται: «Αν ήξερα ότι θα κατέληγαν έτσι τα πράγματα, δεν θα το είχα βάλει κάτω. Έπρεπε να έχω συνεχίσει να τους εκθέτω και να αναφέρω τα προβλήματά τους μέχρι να αντικατασταθούν». Όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Είναι υπερβολικά δειλοί.

Στους αντίχριστους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα κι απεχθάνονται την ειλικρίνεια. Αυτή είναι η πρώτη εμφανής εκδήλωση της μοχθηρής φύσης τους. Κάποιοι άνθρωποι μιλούν με πολύ συγκεχυμένο τρόπο. Μερικές φορές, οι προτάσεις τους έχουν αρχή αλλά όχι τέλος, μερικές φορές τέλος αλλά όχι αρχή. Δεν μπορείς να καταλάβεις καθόλου τι θέλουν να πουν, τίποτα από όσα λένε δεν σου βγάζει νόημα, και αν τους ζητήσεις να το εξηγήσουν με σαφήνεια, δεν το κάνουν. Χρησιμοποιούν συχνά αντωνυμίες στην ομιλία τους. Για παράδειγμα, αναφέρουν κάτι και λένε: «Εκείνος ο τύπος —εμ, νόμιζε αυτό, και μετά οι αδελφοί και οι αδελφές δεν ήταν πολύ…» Θα μπορούσαν να συνεχίσουν για ώρες και πάλι να μην εκφράζονται ξεκάθαρα, τραυλίζοντας και κομπιάζοντας, χωρίς να βγάζουν νόημα, λέγοντας πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, που δεν τα καταλαβαίνεις αφού τα ακούσεις —και μάλιστα μπορεί να σου δημιουργήσουν άγχος. Στην πραγματικότητα, έχουν διαβάσει πολλά βιβλία και είναι μορφωμένοι —γιατί λοιπόν είναι ανίκανοι να εκφέρουν μια ολοκληρωμένη πρόταση; Είναι πρόβλημα διάθεσης. Οι άνθρωποι είναι τόσο πονηροί, που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να πουν ακόμα και την παραμικρή αλήθεια. Δεν είναι συγκεντρωμένοι σε ό,τι λένε, υπάρχει πάντα αρχή αλλά όχι τέλος· αφού ανοίξουν το στόμα τους και ξεστομίσουν την αρχή, καταπίνουν το τέλος, και βολιδοσκοπούν μονίμως την κατάσταση, επειδή δεν θέλουν να καταλάβεις τι εννοούν, θέλουν να μαντέψεις. Αν σου το πουν ευθέως, θα καταλάβεις τι λένε και θα τους διακρίνεις, έτσι δεν είναι; Δεν το θέλουν αυτό. Τι θέλουν; Θέλουν να μαντεύεις μόνος σου, και είναι πρόθυμοι να σε αφήσουν να πιστέψεις ότι αυτό που μαντεύεις είναι αλήθεια —σε αυτήν την περίπτωση, δεν το είπαν αυτοί, οπότε δεν φέρουν καμία ευθύνη. Πέρα από αυτό, τι κερδίζουν όταν τους λες τη δική σου εικασία για το τι εννοούν; Η εικασία σου είναι ακριβώς αυτό που θέλουν να ακούσουν, και τους λέει τις ιδέες και τις απόψεις σου επί του θέματος. Από εκεί και πέρα, μπορούν να μιλήσουν επιλεκτικά, να διαλέξουν τι θα πουν και τι δεν θα πουν, καθώς και πώς θα το πουν, και στη συνέχεια να κάνουν το επόμενο βήμα στο σχέδιό τους. Κάθε πρόταση τελειώνει με μια παγίδα, και καθώς τους ακούς, αν συνεχίσεις να κάνεις συμπληρωματικές ερωτήσεις, θα έχεις πέσει εντελώς στην παγίδα. Τους κουράζει να μιλούν πάντα έτσι; Αυτή είναι η διάθεσή τους —δεν κουράζονται. Είναι εντελώς φυσικό γι’ αυτούς. Γιατί θέλουν να δημιουργήσουν αυτές τις παγίδες για σένα; Επειδή δεν μπορούν να δουν καθαρά τις απόψεις σου και φοβούνται ότι θα τους διακρίνεις. Την ίδια στιγμή που προσπαθούν να σε εμποδίσουν να τους καταλάβεις, προσπαθούν να καταλάβουν αυτοί εσένα. Θέλουν να εκμαιεύσουν από σένα τις απόψεις, τις ιδέες και τις μεθόδους σου. Αν το πετύχουν, τότε οι παγίδες τους έχουν λειτουργήσει. Κάποιοι άνθρωποι καθυστερούν λέγοντας συχνά «χμ» και «αχά»· δεν εκφράζουν μια συγκεκριμένη άποψη. Άλλοι κωλυσιεργούν λέγοντας «λοιπόν» και «μάλιστα», καλύπτοντας αυτό που πραγματικά σκέφτονται, λέγοντας αυτά στη θέση αυτών που θέλουν πραγματικά να πουν. Υπάρχουν πολλές άχρηστες λειτουργικές λέξεις, επιρρήματα και βοηθητικά ρήματα σε κάθε πρόταση. Αν κατέγραφες τα λόγια τους, θα ανακάλυπτες ότι κανένα από αυτά δεν αποκαλύπτει τις απόψεις ή τις στάσεις τους επί του θέματος. Όλα τα λόγια τους περιέχουν κρυφές παγίδες, δοκιμασίες και πειρασμούς. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Μοχθηρή.) Πολύ μοχθηρή. Υπάρχει διπροσωπία; Αυτές οι παγίδες, οι δοκιμασίες και οι πειρασμοί που δημιουργούν ονομάζονται διπροσωπία. Αυτό είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων με τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων. Πώς εκδηλώνεται αυτό το κοινό χαρακτηριστικό; Αναφέρουν τα καλά νέα, αλλά όχι τα κακά, μιλούν αποκλειστικά με ευχάριστες εκφράσεις, μιλούν διστακτικά, κρύβουν εν μέρει το πραγματικό τους νόημα, μιλούν συγκεχυμένα, μιλούν αόριστα και τα λόγια τους ενέχουν δοκιμασίες. Όλα αυτά τα πράγματα είναι παγίδες, είναι μέσα διπροσωπίας.

Οι περισσότεροι αντίχριστοι εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις και μιλάνε κι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ερχόσασταν σε επαφή μαζί τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα μπορούσατε να το διακρίνετε αυτό; Θα μπορούσατε να δείτε το αληθινό τους πρόσωπο; Κατ’ αρχάς, πρέπει να προσδιορίσεις αν είναι ειλικρινείς άνθρωποι. Όσο κι αν απαιτούν από τους άλλους να είναι ειλικρινείς και να λένε την αλήθεια, πρέπει να διαπιστώσεις αν οι ίδιοι είναι ειλικρινείς, αν πασχίζουν να είναι ειλικρινείς, καθώς και τι είδους άποψη και στάση έχουν απέναντι στους ειλικρινείς ανθρώπους. Να διαπιστώσεις αν βαθιά μέσα τους αποστρέφονται κι απεχθάνονται τους ειλικρινείς ανθρώπους και κάνουν διακρίσεις εναντίον τους, ή αν θέλουν κι εκείνοι κατά βάθος να είναι ειλικρινείς, αλλά δυσκολεύονται και ζορίζονται, με αποτέλεσμα να μην τα καταφέρνουν. Πρέπει να καταλάβεις ποια από τις δύο είναι η δική τους περίπτωση. Θα μπορούσες να το διακρίνεις αυτό; Μπορεί να μην είσαι σε θέση να το κάνεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς αν οι μέθοδοι εξαπάτησης που χρησιμοποιούν είναι έξυπνες, ενδέχεται να μην μπορείς να τους διακρίνεις. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, όλοι θα είναι σε θέση να τους διακρίνουν. Δεν μπορούν να κρύβουν για πάντα την αλήθεια για τον εαυτό τους. Είναι όπως η περίπτωση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα που λέει συχνά ότι «υπηρετεί τον λαό» κι ότι «ενεργεί σαν δημόσιος λειτουργός του λαού». Ποιος, όμως, εξακολουθεί να πιστεύει σήμερα ότι πρόκειται για κόμμα του λαού; Ποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι παίρνει αποφάσεις εκ μέρους του λαού; Κανείς δεν το πιστεύει πλέον αυτό, έτσι δεν είναι; Αρχικά, οι άνθρωποι είχαν αισιόδοξες προσδοκίες· πίστευαν ότι με το Κομμουνιστικό Κόμμα θα μπορούσαν να αλλάξουν την τύχη τους και να γίνουν αφέντες, ότι θα υπηρετούσε τον λαό και θα ενεργούσε σαν δημόσιος λειτουργός του λαού. Σήμερα, όμως, ποιος εξακολουθεί να πιστεύει σε αυτά τα λόγια του διαβόλου; Πώς αξιολογούν πλέον οι άνθρωποι το κόμμα; Έχει γίνει δημόσιος εχθρός του λαού. Πώς, λοιπόν, από δημόσιος λειτουργός κατέληξε να είναι δημόσιος εχθρός; Μέσα από τις ενέργειές του και συγκρίνοντας τις ενέργειες αυτές με τα λόγια του, οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι όλα όσα έλεγε δεν ήταν παρά δόλια ψέματα, ανακρίβειες και λόγια που είχαν ως στόχο να εξωραΐσουν το ίδιο το κόμμα. Έλεγε τα πιο ευχάριστα λόγια, αλλά έκανε τα χειρότερα πράγματα. Και οι αντίχριστοι έτσι είναι. Για παράδειγμα, λένε στους αδελφούς και στις αδελφές: «Θα πρέπει να κάνετε με αφοσίωση το καθήκον σας. Μην αφήνετε τις προσωπικές σας ακαθαρσίες να το μολύνουν». Όμως, σκέψου το: ενεργούν οι ίδιοι με αυτόν τον τρόπο; Όταν τους προτείνεις κάτι, μόλις φανερώσεις έστω και λίγο τη γνώμη σου, δεν θα συμφωνήσουν με αυτήν ούτε θα την αποδεχθούν. Όταν τα προσωπικά τους συμφέροντα συγκρούονται με τα καθήκοντά τους ή με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, παλεύουν για το παραμικρό κέρδος και δεν κάνουν την παραμικρή υποχώρηση. Σκέψου τη συμπεριφορά τους, κι έπειτα σύγκρινέ τη με αυτά που λένε. Τι παρατηρείς; Τα λόγια τους ακούγονται ωραία, αλλά είναι όλα ψέματα που έχουν ως στόχο να εξαπατήσουν τους ανθρώπους. Όταν μηχανορραφούν και παλεύουν για τα συμφέροντά τους, η συμπεριφορά τους, καθώς και οι προθέσεις, τα μέσα και οι μέθοδοι των πράξεών τους είναι όλα αληθινά. Δεν είναι ψεύτικα. Με βάση αυτά τα πράγματα, μπορείς να διακρίνεις ως έναν βαθμό τους αντίχριστους.

Οι αντίχριστοι αγαπούν τα ψέματα και την εξαπάτηση. Τι άλλο τους αρέσει; Τους αρέσουν οι στρατηγικές, οι μηχανορραφίες και οι συνωμοσίες. Λειτουργούν σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια, βασίζονται αποκλειστικά στα ψέματα και την εξαπάτηση και χρησιμοποιούν μηχανορραφίες και συνωμοσίες. Όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, ακόμη κι αν κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι, δεν πρόκειται να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αντιθέτως, θα στύψουν το μυαλό τους και θα ενεργήσουν χρησιμοποιώντας μηχανορραφίες και συνωμοσίες. Όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, δείχνουν ανίκανοι να την κατανοήσουν. Κάνουν τα πάντα απλώς όπως είναι διατεθειμένοι να τα κάνουν, όπως θέλουν να τα κάνουν και με οποιονδήποτε τρόπο εξυπηρετεί το δικό τους συμφέρον. Μιλάνε γλυκά, κρύβουν το αληθινό τους πρόσωπο και τον πραγματικό τους χαρακτήρα, κοροϊδεύουν κι εξαπατούν τους ανθρώπους, κι όταν οι άλλοι πέφτουν στην παγίδα, νιώθουν ικανοποιημένοι, κι εκπληρώνονται έτσι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους. Αυτή είναι η πάγια μέθοδος και προσέγγιση των αντίχριστων. Κατά βάθος οι αντίχριστοι αποστρέφονται τους ειλικρινείς ανθρώπους που μιλάνε ευθέως, που μιλάνε ειλικρινά και συναναστρέφονται ανοιχτά για τη δική τους αρνητικότητα, αδυναμία κι επαναστατική κατάσταση και μιλάνε μέσα από την καρδιά τους, ενώ κάνουν και διακρίσεις εις βάρος τους. Συμπαθούν τους ανθρώπους που, όπως κι εκείνοι, μιλάνε με ανέντιμο και δόλιο τρόπο και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Όταν συναντούν τέτοιους ανθρώπους, νιώθουν μια ευχαρίστηση μέσα τους, σαν να βρήκαν κάποιον δικό τους. Δεν ανησυχούν πλέον μην τυχόν κι οι άλλοι είναι καλύτεροι από αυτούς ή μήπως μπορέσουν να τους διακρίνουν. Αυτή δεν είναι μια εκδήλωση της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων; Δεν δείχνει ότι είναι μοχθηροί; (Ναι.) Γιατί μέσα απ’ αυτά τα ζητήματα φαίνεται ότι οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί; Οποιοδήποτε δημιουργημένο ον με ορθολογισμό και συνείδηση είναι αναμενόμενο να αγαπά τα θετικά πράγματα και την αλήθεια. Οι αντίχριστοι, από την άλλη, θεωρούν αυτά τα θετικά πράγματα βραχνά και κακό μπελά. Βλέπουν σαν εχθρό τους και αντιμετωπίζουν εχθρικά όποιον τα τηρεί ή τα κάνει πράξη. Δεν μοιάζει αυτό με τη φύση της εχθρικότητας του Σατανά απέναντι στον Ιώβ; (Ναι.) Είναι η ίδια φύση, η ίδια διάθεση με αυτήν του Σατανά, και η ίδια ουσία. Η φύση των αντίχριστων προέρχεται από τον Σατανά κι εκείνοι ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τον Σατανά. Οι αντίχριστοι, άρα, είναι σύμμαχοι του Σατανά. Είναι υπερβολική αυτή η δήλωση; Καθόλου. Είναι απολύτως σωστή. Γιατί; Επειδή οι αντίχριστοι δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα. Τους αρέσει να εξαπατούν, τους αρέσουν τα ψέματα, να δίνουν ψεύτικες εντυπώσεις και να προσποιούνται. Αν κάποιος ξεσκεπάσει το πραγματικό τους πρόσωπο, μπορούν να υποταχθούν και να το αποδεχθούν με χαρά; Όχι μόνο δεν θα μπορέσουν να το αποδεχθούν, αλλά θα αντιδράσουν και μ’ έναν καταιγισμό προσβολών. Οι άνθρωποι που λένε την αλήθεια ή που ξεσκεπάζουν το πραγματικό τους πρόσωπο τους εξοργίζουν και τους κάνουν να γίνουν πυρ και μανία. Για παράδειγμα, μπορεί να υπάρχει ένας αντίχριστος που είναι πολύ καλός στην προσποίηση. Όλοι τον θεωρούν καλό άνθρωπο: τρυφερό, ικανό να συμπάσχει με τους ανθρώπους, ικανό να καταλαβαίνει τις δυσκολίες των άλλων, και συχνά υποστηρικτικό και πρόθυμο να προσφέρει βοήθεια σε όσους είναι αδύναμοι κι αρνητικοί. Όποτε οι άλλοι έχουν δυσκολίες, μπορεί να δείξει κατανόηση και να τους δικαιολογήσει. Στις καρδιές των ανθρώπων, αυτός ο αντίχριστος είναι σπουδαιότερος από τον Θεό. Αν ξεσκεπάσεις την προσποίηση και την απάτη του, αν του πεις την αλήθεια, μπορεί αυτός ο άνθρωπος που παριστάνει τον ενάρετο να το αποδεχθεί αυτό; Όχι μόνο δεν θα το αποδεχθεί, αλλά θα αρχίσει να προσποιείται και να εξαπατά ακόμα περισσότερο. Πες Μου, αν ξεσκέπαζες την απάτη των Φαρισαίων τότε που κουβαλούσαν τις γραφές τους στις γωνιές των δρόμων για να προσευχηθούν και να τις διαβάσουν ώστε να ακούνε οι άλλοι, και τους έλεγες ότι το έκαναν για επίδειξη, θα ομολογούσαν αυτό που είπες; Θα το αποδέχονταν με χαρά; Θα αναλογίζονταν τα λόγια σου; Θα μπορούσαν να παραδεχτούν ότι αυτό που έκαναν ήταν υποκρισία και εξαπάτηση; Θα μπορούσαν να στοχαστούν, να μετανοήσουν και να μη συμπεριφερθούν ποτέ ξανά με αυτόν τον τρόπο; Σε καμία περίπτωση. Δεν θα έλεγες την αλήθεια αν συνέχιζες, λέγοντάς τους το εξής: «Παραπλανάς με τις πράξεις σου τους ανθρώπους· θα πας στην κόλαση και θα τιμωρηθείς»; (Ναι.) Θα τους έλεγες την αλήθεια. Θα την αποδέχονταν; Όχι, θα γινόντουσαν αμέσως έξαλλοι και θα έλεγαν: «Τι; Λες ότι θα πάω στην κόλαση και θα τιμωρηθώ; Αυτό είναι γελοίο! Εγώ πιστεύω στον θεό, όχι εσύ! Τα λόγια σου δεν σημαίνουν τίποτε!» Αυτό είναι όλο; Τι θα έκαναν μετά; Θα συνέχιζαν, λέγοντας: «Έχω ταξιδέψει σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, έχω διαδώσει το ευαγγέλιο σε τόσους ανθρώπους, έχω αποφέρει τόσους καρπούς, έχω σηκώσει τόσους σταυρούς κι έχω υπομείνει τόσα βάσανα στη φυλακή. Εσύ, μικρέ, όταν άρχισα να πιστεύω στον κύριο, ήσουν ακόμη στην κοιλιά της μάνας σου!» Δεν φανερώνεται τότε η φύση τους; Υπομονή και ανεκτικότητα δεν κηρύττουν; Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούν να ανεχθούν αυτό το ασήμαντο ζήτημα; Γιατί δεν μπορούν να το ανεχθούν; Επειδή είπες την αλήθεια, ξεσκέπασες τον πραγματικό τους εαυτό, και δεν έχουν κανέναν προορισμό. Είναι ακόμα σε θέση να το ανεχθούν αυτό; Αν δεν είναι αντίχριστοι, αν βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων αλλά μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, ενώ δείχνουν παράλληλα και μια εκδήλωση απάτης, τι θα κάνουν αν ξεσκεπάσεις αυτήν τους την απάτη; Μπορεί να μην κάνουν αμέσως αυτοκριτική. Αν πει κανείς το αντίθετο, μπορεί να ακουστεί ουτοπικό και ρηχό. Ωστόσο, η πρώτη αντίδραση των περισσότερων κανονικών ανθρώπων όταν το ακούνε αυτό είναι να νιώσουν έναν οξύ πόνο στην καρδιά τους. Τι σημαίνει αυτός ο οξύς πόνος; Σημαίνει ότι επηρεάζονται από αυτό που ακούνε. Δεν περίμεναν να τολμήσει κάποιος να ενεργήσει τόσο παρορμητικά, να πει την αλήθεια και να τους καταδικάσει έτσι κατά πρόσωπο. Αυτά τα λόγια είναι κάτι το εντελώς αναπάντεχο και δεν τα είχαν ακούσει ποτέ ξανά. Επιπλέον, έχουν ένα αίσθημα ντροπής και θέλουν να σώσουν την υπόληψή τους. Όσο συλλογίζονται αυτό που τους είπες, ότι παραπλανούν τους ανθρώπους όταν στέκονται στη γωνία του δρόμου για να προσευχηθούν και να διαβάσουν τις γραφές, αφού εξετάσουν τον εαυτό τους, ανακαλύπτουν ότι όντως το έκαναν αυτό για να δείξουν στους ανθρώπους πόσο ευσεβείς είναι, πόσο αγαπούν τον Κύριο και πόσο μπορούν να υποφέρουν, ότι αυτό είναι απάτη κι ότι αυτό που είπες ήταν αλήθεια. Ανακαλύπτουν ότι αν συνεχίσουν να συμπεριφέρονται έτσι, δεν θα έχουν το θάρρος να αντικρίσουν τους άλλους. Έχουν ένα αίσθημα ντροπής, και με αυτό το αίσθημα ντροπής, ίσως να είναι σε θέση να συγκρατηθούν κάπως και να σταματήσουν τις κακές τους πράξεις ή τις ξεδιάντροπες ενέργειές τους που θα είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν την υπόληψή τους. Τι σημαίνει όταν σταματούν να συμπεριφέρονται έτσι; Κάτι τέτοιο υποδηλώνει ένα ίχνος μετάνοιας. Δεν είναι σίγουρο ότι θα μετανοήσουν οπωσδήποτε, αλλά τουλάχιστον υπάρχει μια πιθανότητα μετάνοιας, κι αυτό είναι πολύ καλύτερο από την περίπτωση των αντίχριστων και των Φαρισαίων. Τι το καθιστά καλύτερο; Επειδή έχουν συνείδηση κι αίσθημα ντροπής, τα λόγια έκθεσης των άλλων ανθρώπων τρυπούν την καρδιά τους. Παρόλο που μπορεί να νιώθουν ντροπιασμένοι, σαν να έχει πληγεί η αξιοπρέπειά τους, μπορούν τουλάχιστον να αναγνωρίσουν ότι αυτά τα λόγια είναι σωστά. Ακόμη κι αν δεν είναι σε θέση να σώσουν την υπόληψή τους, βαθιά μέσα τους έχουν ήδη αναγνωρίσει αυτά τα λόγια, έχουν υποταχθεί σ’ αυτά και τα έχουν ήδη αποδεχθεί. Σε τι διαφέρουν οι αντίχριστοι; Γιατί λέμε ότι οι αντίχριστοι είναι μοχθηροί; Η μοχθηρία των αντίχριστων έγκειται στο γεγονός ότι όταν ακούν κάτι που είναι σωστό, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να το αποδεχθούν, αλλά αντιθέτως, το μισούν. Επιπλέον, καταφεύγουν στα δικά τους μέσα, ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες, λόγους και διάφορους αντικειμενικούς παράγοντες για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να δώσουν εξηγήσεις. Ποιον σκοπό θέλουν να πετύχουν; Ο στόχος τους είναι να μετατρέψουν τα αρνητικά πράγματα σε θετικά και τα θετικά πράγματα σε αρνητικά. Θέλουν να αντιστρέψουν την κατάσταση. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Σκέφτονται: «Όσο δίκιο κι αν έχεις και όσο κι αν συμφωνούν τα λόγια σου με την αλήθεια, μπορείς να αντισταθείς στην ευφράδειά μου; Παρόλο που όλα μου τα λόγια είναι ξεκάθαρα ψεύτικα, απατηλά και παραπλανητικά, θα εξακολουθώ να αρνούμαι και να καταδικάζω όσα λες». Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Είναι όντως μοχθηρό. Πιστεύεις ότι οι αντίχριστοι, όταν βλέπουν καλούς ανθρώπους, δεν τους θεωρούν ειλικρινείς βαθιά μέσα τους; Τους θεωρούν ειλικρινείς και πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά ποιος είναι ο ορισμός τους για την ειλικρίνεια και την επιδίωξη της αλήθειας; Πιστεύουν ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι είναι ανόητοι. Αποστρέφονται, απεχθάνονται και βλέπουν εχθρικά την επιδίωξη της αλήθειας. Πιστεύουν ότι είναι ψεύτικη, ότι κανείς δεν θα μπορούσε να είναι τόσο ανόητος ώστε να απαρνηθεί τα πάντα για να επιδιώξει την αλήθεια, να λέει τα πάντα σε όλους και να εμπιστεύεται τα πάντα στον Θεό. Κανείς δεν είναι τόσο ανόητος. Θεωρούν ότι όλες αυτές οι πράξεις είναι ψεύτικες, και δεν πιστεύουν σε καμία από αυτές. Πιστεύουν οι αντίχριστοι ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και δίκαιος; (Όχι.) Επομένως, γεννιούνται ερωτηματικά στο μυαλό τους για όλα αυτά τα πράγματα. Τι υπονοείται εδώ; Πώς ερμηνεύουμε αυτόν τον σωρό από ερωτηματικά; Δεν είναι ότι απλώς τα αμφισβητούν ή αμφιβάλουν γι’ αυτά. Στο τέλος, τα αρνούνται κι έχουν ως στόχο να αντιστρέψουν την κατάσταση. Τι εννοώ «να αντιστρέψουν την κατάσταση»; Σκέφτονται: «Τι όφελος έχει να είναι κανείς τόσο δίκαιος; Ένα χιλιοειπωμένο ψέμα μετατρέπεται σε αλήθεια. Αν κανείς δεν λέει την αλήθεια, τότε αυτή παύει να είναι η αλήθεια και δεν έχει καμία χρησιμότητα. Είναι απλώς ένα ψέμα!» Δεν αντιστρέφουν έτσι το σωστό και το λάθος; Αυτή είναι η μοχθηρία του Σατανά: διαστρεβλώνει τα γεγονότα και αντιστρέφει το σωστό και το λάθος. Αυτό τους αρέσει. Οι αντίχριστοι είναι άριστοι στην προσποίηση και την εξαπάτηση. Ασφαλώς, αυτό στο οποίο αριστεύουν είναι σύμφυτο με τον πυρήνα τους, και αυτό που είναι σύμφυτο με τον πυρήνα τους είναι ακριβώς αυτό που έχουν στη φύση-ουσία τους. Ακόμη περισσότερο, είναι αυτό που ποθούν κι αγαπούν, και είναι επίσης ο κανόνας που ακολουθεί για να επιβιώσει στον κόσμο. Πιστεύουν σε ρητά όπως: «Οι καλοί πεθαίνουν νωρίς, ενώ οι κακοί ζουν ως τα βαθιά γεράματα», «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Καθενός η μοίρα είναι στα δικά του χέρια», «Ο άνθρωπος θα υπερισχύσει της φύσης», και ούτω καθεξής. Εναρμονίζεται καμία από αυτές τις δηλώσεις με την ανθρώπινη φύση ή με τους φυσικούς νόμους που μπορούν να κατανοήσουν οι κανονικοί άνθρωποι; Ούτε μία. Πώς, λοιπόν, μπορούν οι αντίχριστοι να είναι λάτρεις αυτών των διαβολικών ρητών του Σατανά και μάλιστα να τα έχουν ως φιλοσοφία ζωής τους; Το μόνο που θα μπορούσε να πει κάποιος είναι ότι αυτό συμβαίνει επειδή η φύση τους είναι πολύ μοχθηρή.

Σε διάστημα ενός περίπου έτους, ήρθα κάμποσες φορές σε επαφή με έναν επικεφαλής εκκλησίας. Παρότι είχαμε πολλές ευκαιρίες να συναντηθούμε, οι συζητήσεις μας ήταν περιορισμένες επειδή δεν ήταν άνθρωπος που μιλούσε ελεύθερα. Τι σημαίνει «δεν ήταν άνθρωπος που μιλούσε ελεύθερα»; Σημαίνει ότι δεν έλεγε πολλά, ακόμη κι όταν του έκανες ερωτήσεις. Ήταν, όμως, έτσι και στις αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους ανθρώπους στην εκκλησία; Δύο ήταν οι πιθανές περιπτώσεις. Με όσους είχαν τις ίδιες απόψεις μ’ εκείνον, είχε πολλά να πει. Με όσους, όμως, δεν είχαν τις ίδιες απόψεις μ’ εκείνον, γινόταν επιφυλακτικός και δεν μιλούσε το ίδιο ελεύθερα. Αργότερα, συνόψισα τις πέντε «κλασικές» φράσεις που είπε συνολικά κατά τη διάρκεια των αλληλεπιδράσεών Μου μαζί του. Εφόσον δεν μιλούσε ελεύθερα, όποτε έλεγε κάτι, αυτό κατέληγε να γίνει «κλασική» φράση. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Μπορούμε να τον πούμε «διακεκριμένο άνθρωπο»; Είναι αρκετά φυσιολογικό οι επικεφαλής ή οι εργάτες της εκκλησίας να έρχονται σε επαφή μαζί Μου και να συζητάμε για διάφορα θέματα, έτσι δεν είναι; Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος ήταν ιδιαίτερος. Είπε μόνο πέντε φράσεις, πέντε απίστευτα «κλασικές» φράσεις. Ακούστε τι είναι αυτό που κάνει τις συγκεκριμένες φράσεις τόσο «κλασικές». Η κάθε του φράση έχει το δικό της πλαίσιο και κρύβει πίσω της μια σύντομη ιστορία. Ας δούμε πρώτα πώς προέκυψε η πρώτη του φράση.

Στην εκκλησία, λοιπόν, όπου ήταν επικεφαλής, υπήρχε ένας πονηρός άνθρωπος που είχε κάνει πολλά κακά πράγματα και είχε προκαλέσει αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας. Εφόσον όλοι έβλεπαν ότι ήταν πονηρός άνθρωπος, άρχισαν να συναναστρέφονται και να συζητούν γι’ αυτόν. Αν επρόκειτο να τον αποβάλουν και να τον διώξουν, θα έπρεπε να γίνει σχετική ανακοίνωση στην εκκλησία, ώστε να γνωρίζουν όλοι τι κακά πράγματα είχε κάνει και γιατί θα τον χαρακτήριζαν πονηρό άνθρωπο και θα τον έδιωχναν. Την ώρα που εκτίθεντο κάποια από τα κακά πράγματα που είχε κάνει αυτός ο πονηρός άνθρωπος, ο εν λόγω επικεφαλής, ο οποίος συνήθως δεν μιλούσε πολύ, πήρε τον λόγο και είπε: «Είχε καλές προθέσεις». Ποια ήταν η άποψή του γι’ αυτόν τον πονηρό άνθρωπο που έκανε αυτά τα κακά πράγματα και προκάλεσε αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας; «Είχε καλές προθέσεις ο άνθρωπος». Πίστευε ότι, εφόσον ένας πονηρός άνθρωπος έχει καλές προθέσεις, τα κακά πράγματα που κάνει συμφωνούν με την αλήθεια. Στο μυαλό του, εφόσον αυτός ο άνθρωπος έχει καλές προθέσεις, είτε η φύση των πράξεών του είναι καλή είτε κακή, και ανεξάρτητα από τις συνέπειές τους, ακόμη και οι διαταράξεις και οι αναστατώσεις που προκαλεί συμφωνούν με την αλήθεια. «Είχε καλές προθέσεις». Αυτή ήταν η πρώτη φράση που είπε αυτός ο επικεφαλής. Έχετε ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο; Είναι ξεκάθαρο ότι ένας πονηρός άνθρωπος κάνει κακό, κι ωστόσο κάποιος λέει ότι αυτός ο άνθρωπος είχε καλές προθέσεις όταν έκανε αυτά τα κακά πράγματα. Έχετε όλοι σας διάκριση σχετικά με αυτήν τη φράση; Πιστεύω ότι ορισμένοι μπορεί να παραπλανηθούν από αυτήν τη φράση, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι εφόσον κάποιος έχει καλές προθέσεις, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται, κι ότι αν κάποιος κάνει κάτι κακό με καλές προθέσεις, δεν κάνει σκοπίμως κακό. Αφού αυτός ο επικεφαλής υποκίνησε και παραπλάνησε κάποιους ανθρώπους με τέτοιον τρόπο, ήταν πιθανό εκείνοι να ταχθούν στο πλευρό του επικεφαλής και ν’ αρχίσουν να συμπάσχουν με τον πονηρό άνθρωπο. Αν δεν τους είχε παραπλανήσει αυτός ο επικεφαλής, οι περισσότεροι άνθρωποι θα είχαν κατανοήσει σωστά το συγκεκριμένο ζήτημα και θα σκέφτονταν ότι θα έπρεπε να αποβάλουν και να διώξουν αυτόν τον πονηρό άνθρωπο για το κακό που έκανε. Ωστόσο, αφού τους υποκίνησε και τους παραπλάνησε αυτός ο επικεφαλής, ορισμένοι σκέφτονταν ως εξής: «Είχε καλές προθέσεις· λογικό αυτό. Μερικές φορές κι εμείς είμαστε έτσι. Αν, λοιπόν, κάνουμε κάτι κακό, έχοντας, όμως, καλές προθέσεις, θα μας αποβάλουν και θα μας διώξουν κι εμάς;» Έτσι, τάχθηκαν στο πλευρό αυτού του επικεφαλής. Γιατί; Σκεφτόντουσαν το δικό τους μέλλον. Δεν ήταν εύκολο να αποδεχθούν τη φράση που είπε αυτός ο επικεφαλής; Ποιες συνέπειες είχε το γεγονός ότι την αποδέχθηκαν; Άρχισαν να έχουν αμφιβολίες για τον Θεό, για τη δίκαιη διάθεσή Του και για τις αρχές των ενεργειών Του. Άρχισαν να έχουν αμφιβολίες για τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες ενεργεί ο οίκος του Θεού, τους γεννήθηκαν κάποια ερωτηματικά γι’ αυτές κι έπειτα τις καταδίκασαν. Τέτοιες αμφιβολίες έτρεφαν στην καρδιά τους. Στην πραγματικότητα, αυτόν τον πονηρό άνθρωπο δεν τον έδιωχναν επειδή είχε κάνει ένα κακό πράγμα. Στον οίκο του Θεού, κανείς δεν διώχνεται απλώς και μόνο επειδή έκανε ένα περιστασιακό λάθος, είτε κάνει χειρωνακτική εργασία, είτε ένα ειδικό καθήκον, είτε ένα καθήκον που απαιτεί τεχνικές δεξιότητες. Όλοι χαρακτηρίζονται πρώτα από τους επικεφαλής της εκκλησίας και από τους αδελφούς και τις αδελφές συνολικά για τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν συστηματικά, κι έπειτα αντιμετωπίζονται. Αν, για παράδειγμα, κάποιος είναι πάντα τεμπέλης όταν είναι να εργαστεί και βρίσκει δικαιολογίες για να το αποφύγει, είναι σωστό, με βάση αυτήν τη συμπεριφορά, να τον διώξουν; (Είναι, ναι.) Ακριβώς, είναι σωστό. Αν, για παράδειγμα, σου ανατεθεί να καθαρίζεις, αλλά εσύ όλη την ώρα τρως ηλιόσπορους, πίνεις τσάι, διαβάζεις εφημερίδα και σκορπάς αδιάφορα τα τσόφλια από τους ηλιόσπορους εδώ κι εκεί, δεν αμελείς τα καθήκοντά σου; Όχι μόνο δεν καθαρίζεις, αλλά τα κάνεις κι όλα άνω-κάτω, κι αυτό σημαίνει ότι αμελείς τα καθήκοντά σου. Αν είσαι ανίκανος στην εργασία σου, είναι απολύτως σύμφωνο με τις αρχές να σε διώξουν και δεν πρέπει να φέρεις αντιρρήσεις. Ωστόσο, αυτός ο επικεφαλής της εκκλησίας ισχυρίστηκε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε καλές προθέσεις, κι αυτό παραπλάνησε τους άλλους. Αφού ο επικεφαλής υποκίνησε και παραπλάνησε τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο, κάποιοι ακολούθησαν τη λογική του και κατέληξαν σε συναίνεση. Όταν, όμως, έπραξαν με αυτόν τον τρόπο, πού τοποθέτησαν τον Θεό και τις αλήθεια-αρχές; Έγιναν σαν οικογένεια, μιλούσαν για «την εκκλησία μας» και «τον οίκο του Θεού μας». Πώς ορίζεται η «εκκλησία» κι ο «οίκος του Θεού»; Μπορεί να υπάρχει οίκος του Θεού εκεί που δεν υπάρχει Θεός; (Όχι.) Αν σε ένα μέρος δεν υπάρχει Θεός, μπορεί να υπάρχει ή να δημιουργηθεί εκεί εκκλησία; (Όχι.) Τι εννοούσαν, λοιπόν, όταν έλεγαν «μας»; Εννοούσαν ότι είχαν διαχωριστεί από τον Θεό. Η εκκλησία έγινε εκκλησία αυτού του μπερδεμένου επικεφαλής· εκείνος έγινε ο αφέντης της εκκλησίας, ενώ οι δήθεν αδελφοί και αδελφές κι αυτοί οι μπερδεμένοι άνθρωποι δημιούργησαν μια κλίκα μαζί του και συμπεριφέρονταν απέναντί του σαν συγγενείς. Απομακρύνθηκαν από τον Θεό, κι έτσι ο Θεός ανέλαβε έναν ρόλο έξω από τον «οίκο του Θεού». Αυτές οι συνέπειες προέκυψαν όταν ο εν λόγω επικεφαλής είπε αυτήν την πρώτη φράση υπό αυτές τις συνθήκες. Όλοι τον επιδοκίμασαν έντονα, και σκέφτηκαν: «Ο επικεφαλής της εκκλησίας μας είναι δίκαιος, μας σκέφτεται, συγχωρεί τις αδυναμίες μας και μάλιστα μας υπερασπίζεται. Όταν κάνουμε λάθη, ο Θεός πάντα μας εκθέτει και μας κλαδεύει. Ο επικεφαλής μας, όμως, πάντα μας προστατεύει, όπως μια κλώσα προστατεύει τα κλωσόπουλά της. Με αυτόν στο πλευρό μας, δεν θα γίνει καμία αδικία εις βάρος μας». Όλοι τον ευγνωμονούσαν. Αυτές ήταν οι συνέπειες της πρώτης φράσης που είπε αυτός ο επικεφαλής.

Ας συνεχίσουμε με τη δεύτερη φράση που είπε αυτός ο επικεφαλής. Υπήρχε στην εκκλησία κάποιο έργο που αφορούσε εξωτερικές υποθέσεις, το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι είτε δεν μπορούσαν να το εκτελέσουν είτε δεν μπορούσαν να το αναλάβουν επειδή ήταν πολύ απασχολημένοι με τα δικά τους καθήκοντα. Υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που ήταν πιστοί στα λόγια μόνο, αλλά καλοί στον χειρισμό εξωτερικών υποθέσεων, με αποτέλεσμα ο οίκος του Θεού να διαθέτει λίγα χρήματα για να αναλάβει αυτές τις εργασίες ένας τέτοιος άνθρωπος. Ορισμένες, μάλιστα, φορές δαπανούσε και κάποια επιπλέον χρήματα για να χειριστεί αυτός ο άνθρωπος κάμποσες εργασίες εκ μέρους της εκκλησίας. Πείτε Μου, αποτελεί παραβίαση των αρχών του οίκου του Θεού η δαπάνη 200 επιπλέον γουάν για τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων; Ήταν ο μοναδικός τρόπος χειρισμού αυτών των ζητημάτων, κι απέφερε καλά αποτελέσματα, οπότε έτσι γινόταν ο χειρισμός τους. Δίνοντας σε αυτόν τον άνθρωπο 200 επιπλέον γουάν, ο οίκος του Θεού μπορούσε να χειριστεί με μεγαλύτερη ευκολία αυτά τα ζητήματα, κι έτσι επιλύθηκαν πολλά προβλήματα. Άξιζε τον κόπο να δαπανηθούν 200 επιπλέον γουάν; (Άξιζε τον κόπο.) Οπωσδήποτε άξιζε τον κόπο. Καλώς έγιναν έτσι τα πράγματα. Αν ο οίκος του Θεού έδινε αυτά τα 200 γουάν σε κάποιον που δεν μπορούσε να χειριστεί αυτές τις εργασίες, θα ήταν καθαρή σπατάλη. Το γεγονός ότι του έδωσε αυτά τα 200 γουάν σήμαινε ότι αυτές οι εργασίες θα μπορούσαν να γίνουν καλά. Ήταν, λοιπόν, σύμφωνο με τις αρχές να χειριστεί ο οίκος του Θεού τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο; (Ήταν σύμφωνο με τις αρχές.) Επομένως, ήταν σύμφωνο με τις αρχές να μη συζητηθεί αυτό ούτε να ανακοινωθεί στους αδελφούς και στις αδελφές; (Ήταν σύμφωνο με τις αρχές.) Έχει ο Άνωθεν το δικαίωμα να χειρίζεται τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Ωστόσο, αυτός ο επικεφαλής της εκκλησίας είπε: «Οι αδελφοί και οι αδελφές είπαν ότι δόθηκαν σε αυτόν τον άνθρωπο 200 επιπλέον γουάν… Απλώς ρωτάω γι’ αυτό το ζήτημα εκ μέρους των αδελφών. Δεν κατανοούν αυτήν την αρχή και θέλουμε να αναζητήσουμε πώς να συναναστραφούμε πάνω σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας». Κάθε πρόταση που έλεγε, την άφηνε στη μέση. Αυτή ήταν η δεύτερη φράση του. Προφανώς, αυτή η φράση ήταν μια ερώτηση που σήμαινε το εξής: «Λες πως ό,τι κάνεις είναι σύμφωνο με τις αρχές, αλλά αυτό δεν είναι, και κάποιοι αδελφοί και αδελφές έχουν απόψεις κι αντιλήψεις σχετικά με το θέμα, οπότε πρέπει να σε ρωτήσω γι’ αυτό εκ μέρους τους. Πώς το εξηγείς αυτό το θέμα; Δώσε μου μια εξήγηση». Αυτό είναι ερώτηση, έτσι δεν είναι; Αναλύστε, λοιπόν, τώρα πόσα μηνύματα περιελάμβανε αυτή η φράση. Ποια είναι η γνώμη σας όταν ακούτε κάτι τέτοιο; Πώς βλέπετε αυτόν τον άνθρωπο με βάση το συγκεκριμένο ζήτημα; (Θεέ μου, υπήρχε ένας τόνος αμφισβήτησης σε αυτήν του τη φράση. Αμφισβητούσε τον Θεό. Στην πραγματικότητα, είχε τις δικές του αντιλήψεις γι’ αυτό το ζήτημα. Αντί να εκφράσει τις πραγματικές του σκέψεις, είπε ότι οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν εκείνοι που δεν μπορούσαν να αποδεχθούν την απόφαση του Άνωθεν, ότι εκείνοι είχαν απόψεις για το θέμα. Ως επικεφαλής της εκκλησίας, εφόσον οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν αντιλήψεις, θα έπρεπε να είχε συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια για να επιλύσει αυτό το ζήτημα. Παρ’ όλα αυτά, όχι μόνο δεν το επέλυσε, αλλά έφτασε και σε σημείο να αμφισβητήσει τον Θεό με αυτές τις αντιλήψεις. Έχει δόλια και μοχθηρή διάθεση.) Αναφέρθηκαν δύο σημεία: Το ένα είναι ότι αμφισβητούσε τον Άνωθεν και το άλλο είναι το γεγονός ότι, παρότι είχε ήδη αντιλήψεις μέσα του, είπε το εξής: «Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν κατανοούν τις αρχές και θέλουν να τις αναζητήσουν». Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με αυτήν τη φράση; Τόσο μεγάλη σημασία είχαν οι αδελφοί και οι αδελφές για εκείνον; Εφόσον θεωρούσε τόσο σημαντική τη ζωή-είσοδο των αδελφών, γιατί, όταν διαμόρφωσαν τόσο ισχυρές αντιλήψεις, δεν έλυσε αυτό το πρόβλημα; Δεν ήταν αμελής στο καθήκον του; Ήταν αμελής. Δεν επέλυσε το ζήτημα, και μάλιστα επικαλέστηκε ξεδιάντροπα τις αντιλήψεις των αδελφών για να αμφισβητήσει τον Άνωθεν. Σε τι ήταν, άρα, καλός; Τι τον έκανε ικανό να αμφισβητεί; Δεν είχε κι ο ίδιος αντιλήψεις; Δεν είχε κι ο ίδιος σκέψεις σχετικά με την απόφαση του Άνωθεν; Δεν πίστευε κι ο ίδιος ότι ο χειρισμός αυτού του ζητήματος δεν ήταν σωστός; Εκείνα τα 200 γουάν δεν δαπανήθηκαν για τον ίδιο, οπότε ένιωσε ότι έχασε μια ευκαιρία, έτσι δεν είναι; Σκέφτηκε: «Θα έπρεπε να έχω πάρει εγώ αυτά τα επιπλέον 200 γουάν, τα αξίζουμε. Αυτός ο τύπος είναι δύσπιστος· δεν έπρεπε να τα πάρει αυτός. Εμείς πιστεύουμε πραγματικά στον θεό και είμαστε μέλη του οίκου του θεού, ενώ εκείνος όχι». Αυτό δεν εννοούσε; (Ναι.) Αυτό ακριβώς εννοούσε. Και δεν το είπε ευθέως, αλλά κόμπιαζε. Τώρα που το ακούσατε αυτό, το καταλαβαίνετε ή όχι; Ποια είναι η άποψή σας γι’ αυτό το θέμα της δαπάνης χρημάτων; Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν αυτό το δευτερεύον ζήτημα. Αν λάβει κανείς υπόψη του το τεράστιο έργο που γίνεται στον οίκο του Θεού, ήταν όντως ανάγκη να επισημάνει αυτός ο επικεφαλής το ότι δαπανήθηκε ένα ποσό 200 επιπλέον γουάν; Άλλωστε, τα χρήματα δεν βγήκαν από τη δική του τσέπη, οπότε γιατί αναστατώθηκε τόσο πολύ; Δεν ένιωσε απλώς ζήλια όταν είδε ότι οι άλλοι ήταν καλοί άνθρωποι; Αυτό δεν εννοούσε; Είστε σε θέση να καταλάβετε αυτό που μόλις σας εξήγησα; Υπάρχει κανείς από εσάς που διαφωνεί και λέει: «Όχι! Μα να δαπανηθούν 200 επιπλέον γουάν χωρίς να το γνωρίζουμε· είναι τρομερό που δεν μας δόθηκε το δικαίωμα να το μάθουμε. Δεν είναι αυτό σπατάλη των προσφορών του οίκου του Θεού;» Ποια είναι η έννοια του οίκου του Θεού; Ποια είναι η έννοια των προσφορών; Άκου να σου πω, οι προσφορές δεν ανήκουν σε όλους, δεν ανήκουν στους αδελφούς και στις αδελφές. Αν υπήρχαν μόνο αδελφοί και αδελφές και δεν υπήρχε Θεός, δεν θα λεγόταν «οίκος του Θεού». Όταν εμφανίζεται κι εργάζεται ο Θεός, όταν καλεί τους ανθρώπους ενώπιόν Του και ιδρύει την εκκλησία, τότε είναι οίκος του Θεού. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές προσφέρουν τη δεκάτη, αυτή δεν προσφέρεται στον οίκο του Θεού ούτε στην εκκλησία, και σίγουρα δεν προσφέρεται σε κανένα μεμονωμένο άτομο. Στον Θεό προσφέρουν αυτήν τη δεκάτη. Με απλά λόγια, αυτά τα χρήματα δίνονται στον Θεό. Είναι ιδιωτική Του ιδιοκτησία. Τι σημαίνει «ιδιωτική Του ιδιοκτησία»; Σημαίνει ότι ο Θεός μπορεί να τη διαθέσει όπως θέλει, κι ότι ο επικεφαλής δεν είχε καμία δουλειά να εμπλακεί. Για να σου πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ήταν λίγο υπερβολικό και περιττό να κάνει ερωτήσεις και να θέλει να αναζητήσει την αλήθεια λόγω αυτού του ζητήματος. Απλώς υποκρινόταν και προσποιούνταν! Υπήρχαν ένα σωρό σημαντικά ζητήματα για τα οποία αυτός ο επικεφαλής δεν είχε αναζητήσει την αλήθεια, κι ωστόσο επέλεξε να την αναζητήσει γι’ αυτό το ζήτημα. Γιατί δεν χειρίστηκε αυτόν τον πονηρό άνθρωπο; Γιατί δεν αναζήτησε την αλήθεια και δεν είπε: «Αυτός ο άνθρωπος είχε κάποιες εκδηλώσεις που έδειχναν ότι κάνει το κακό. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές τον έχουν σιχαθεί. Δεν θα έπρεπε να το χειριστώ αυτό;» Ο επικεφαλής δεν ρώτησε γι’ αυτό. Ήταν εντελώς τυφλός σε σχέση με αυτόν τον πονηρό άνθρωπο. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Ποια ήταν η πρώτη φράση που είπε αυτός ο επικεφαλής; (Είχε καλές προθέσεις.) «Είχε καλές προθέσεις». Δείτε πόσο «αγαθός» ήταν αυτός ο άνθρωπος. Τι υποκριτής! Ήταν μοχθηρός, κι ωστόσο τα λόγια του ήταν γεμάτα αγαθοσύνη και ηθική. Έσταζαν μέλι τα λόγια του, αλλά ήταν γεμάτη δηλητήριο η καρδιά του, και δεν συμπεριφερόταν σαν άνθρωπος. Ποια ήταν η δεύτερη φράση του; «Ο οίκος του Θεού έδωσε σε κάποιον 200 επιπλέον γουάν για να ολοκληρώσει μια εργασία. Θέλω να αναζητήσω εκ μέρους των αδελφών πώς θα πρέπει να κατανοήσουμε και να συλλάβουμε την αρχή σε αυτό το ζήτημα». Το διατύπωσα σε μια ολοκληρωμένη πρόταση. Ασφαλώς, εκείνος δεν το είπε έτσι. Ήταν διστακτικός, κι έτσι δεν μπορούσε να καταλάβει εύκολα κανείς τι εννοούσε. Έτσι ακριβώς μιλούσε. Αυτή ήταν η δεύτερη φράση που είπε αυτός ο επικεφαλής.

Ακούστε τώρα την τρίτη φράση που είπε αυτός ο επικεφαλής. Δούλευαν όλοι μαζί. Είχαν αναλάβει να σκάψουν. Στον καθένα είχε ανατεθεί να γεμίσει ένα καλάθι με χώμα. Ένας, λοιπόν, απ’ αυτούς δούλευε γρήγορα και τελείωσε πρώτος, κι έτσι κάθισε για να πιει λίγο νερό και να ξεκουραστεί, όσο περίμενε όλους τους άλλους. Τότε, κάτι πήγε στραβά. Τι πήγε στραβά; Προέκυψε το τρίτο πρόβλημα. Ήρθε και πάλι ο επικεφαλής να ρωτήσει τον Άνωθεν, λέγοντας: «Έχουμε κάποιον εδώ που δουλεύει γρήγορα και κάνει σβέλτες κινήσεις, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα μαζί του. Όταν τελειώνει τη δουλειά, απλώς κάθεται εκεί και δεν βοηθάει κανέναν άλλο, με αποτέλεσμα να έχουν όλοι αρχίσει να σχηματίζουν διάφορες απόψεις γι’ αυτόν». Ο Άνωθεν αδελφός ρώτησε: «Τεμπελιάζει συνήθως στη δουλειά του;» Ο επικεφαλής απάντησε: «Όχι. Απλώς δουλεύει γρήγορα, κι όταν τελειώνει, απλώς κάθεται εκεί και περιμένει, δεν βοηθάει κανέναν, οπότε οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν σχηματίσει κάποιες απόψεις γι’ αυτόν, λένε ότι δεν έχει συμπόνια». Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές το ανέφεραν αυτό, ο συγκεκριμένος επικεφαλής στενοχωρήθηκε. Σκέφτηκε: «Πω πω, κοίτα πόσο άσπλαχνος είναι αυτός ο άνθρωπος! Οι αδελφοί και οι αδελφές μου έχουν κουραστεί από τη δουλειά, δουλεύουν με αργούς ρυθμούς, και κανείς δεν τους βοηθάει». Εφόσον αναστατώθηκε ολόκληρη η ομάδα, αναστατώθηκε και ο ίδιος. Πόσο «συμπονετικός»! Σήκωσε αυτό το «φορτίο» και πήγε να το αναφέρει στον Άνωθεν. Το πρώτο πράγμα που ρώτησε ήταν: «Μπορεί να τιμωρηθεί ένας τέτοιος άνθρωπος;» Πείτε Μου, πιστεύετε ότι μπορεί να τιμωρηθεί ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Ποια είναι, λοιπόν, η αντίδρασή σας όταν το ακούτε αυτό; Έχετε ανάμεικτα συναισθήματα; Νιώθετε αναστάτωση; (Ναι.) Ο οίκος του Θεού πάντοτε συναναστρεφόταν λέγοντας ότι οι άνθρωποι πρέπει να κατανοούν την αλήθεια και να φέρονται δίκαια στους άλλους, αλλά ο συγκεκριμένος επικεφαλής δεν μπορούσε να κάνει ούτε αυτό το ασήμαντο πράγμα. Πίστευε ότι θα ήταν δίκαιο να τιμωρηθεί αυτός ο άνθρωπος. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι.) Σκέφτηκε: «Οι αδελφοί και οι αδελφές μου υποφέρουν, και μου έχουν αναφέρει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει συμπόνια. Ως επικεφαλής, πώς μπορώ να πάρω με το μέρος μου αυτούς τους ανθρώπους, να τους καθησυχάσω, να τους προστατεύσω, να φροντίσω να μην αδικηθούν και να μη νιώθουν ριγμένοι;» Η πρώτη του αντίδραση ήταν να τιμωρήσει αυτόν τον άνθρωπο, γιατί σκέφτηκε ότι αν το έκανε αυτό, θα καταλάγιαζε ο θυμός όλων, κι όλα θα ήταν δίκαια και ισότιμα. Αυτό δεν ήθελε να κάνει; (Ναι.) Σκέφτηκε: «Όλοι τρώμε το ίδιο φαγητό, ζούμε στο ίδιο μέρος κι έχουμε την ίδια μεταχείριση. Με ποιο δικαίωμα δουλεύεις τόσο γρήγορα; Εφόσον δουλεύεις γρήγορα, γιατί δεν βοηθάς τους άλλους;» Πείτε Μου, τι σκέφτονται οι άνθρωποι όταν το ακούνε αυτό; «Είναι αμαρτία να δουλεύει κανείς γρήγορα. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν πρέπει ποτέ να δουλεύουμε γρήγορα. Δεν θα μας βγει σε καλό όσο είμαστε στα χέρια αυτού του επικεφαλής. Δεν είναι καλό να δουλεύει κανείς γρήγορα ούτε και να είναι δραστήριος. Είναι δικαιολογημένο να είναι κανείς αργός!» Ο Άνωθεν ρώτησε τον επικεφαλής: «Κι εκείνους που δουλεύουν αργά; Τους ανταμείβεις;» Ο επικεφαλής βρέθηκε σε αμηχανία, αλλά δεν έδειξε μπερδεμένος. Είπε: «Όχι, δεν μπορώ να τους ανταμείψω. Ωστόσο, αυτός ο τύπος που δουλεύει γρήγορα θα έπρεπε να τιμωρηθεί. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές λένε ότι πρέπει να τιμωρηθεί». Αυτήν τη φράση ψέλλισε. Πείτε Μου, αυτή η φράση αντιπροσωπεύει πραγματικά τους αδελφούς και τις αδελφές ή μήπως αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον επικεφαλής; (Αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον επικεφαλής.) Ας αφήσουμε κατά μέρος τους αδελφούς και τις αδελφές. Ανάμεσά τους, υπάρχουν κάθε λογής μπερδεμένοι άνθρωποι: εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια, εκείνοι που μιλάνε άτιμα, εκείνοι που είναι εγωιστές και ιδιοτελείς, εκείνοι που υποκινούν καυγάδες, εκείνοι που μιλάνε χωρίς αρχές κι εκείνοι που ενεργούν χωρίς καμία ηθική βάση. Άραγε, τι είδους άνθρωπος δεν υπάρχει ανάμεσά τους; Ποια ήταν, λοιπόν, η ευθύνη του ως επικεφαλής της εκκλησίας; Ήταν, μήπως, να μιλήσει εκ μέρους των αδελφών που έχουν επιρροή, να υπερασπιστεί αυτές τις μοχθηρές τάσεις κι αυτές τις πονηρές πρακτικές; (Όχι.) Τότε ποια ήταν η ευθύνη του; Όταν εντόπισε στους αδελφούς και στις αδελφές κάποια ζητήματα στρέβλωσης και παρέκκλισης, η δική του ευθύνη ήταν να χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να τα επιλύσει, ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μπορέσουν να καταλάβουν ποια προβλήματα και ζητήματα υπήρχαν στις δικές τους καταστάσεις, κι έτσι να τους κάνει να αποκτήσουν αυτογνωσία, να κατανοήσουν την αλήθεια και να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Αυτή δεν είναι η ευθύνη ενός επικεφαλής εκκλησίας; (Ναι.) Την εκπλήρωσε; Όχι μόνο δεν μπόρεσε να την εκπληρώσει, αλλά καλλιέργησε αυτές τις μοχθηρές τάσεις κι αυτές τις πονηρές πρακτικές, αφού προστάτευσε, υποκίνησε και ενέκρινε την αναπαραγωγή τους και τη διάδοσή τους στην εκκλησία. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Είναι.) Πείτε Μου, μόλις ένας άνθρωπος με τέτοια μοχθηρή διάθεση κλαδευτεί και εκτεθεί από τον Άνωθεν, θα απειθεί βαθιά μέσα του; (Ναι.) Σίγουρα θα απειθεί. Θα φέρεται δίκαια στους άλλους σύμφωνα με τις αρχές που του έδωσε ο Άνωθεν; Σε καμία περίπτωση. Μπορείς να δεις από τα λόγια που είπε ότι ήταν πολύ πανούργος. Αργότερα, σκέφτηκα το εξής: «Αν όσοι δουλεύουν γρήγορα τιμωρούνται, ποιος θα τολμήσει να δουλέψει γρήγορα; Όλοι θα γίνουν αργοί σαν χελώνες που δεν μπορούν να φτάσουν στην όχθη του ποταμού ακόμη κι αν περιφέρονται εκεί γύρω για τρεις μέρες». Έτσι δεν θα είναι τα πράγματα; Πέρα από την ανικανότητά του να φέρεται δίκαια στους άλλους, η πιο μοιραία και σοβαρή πτυχή αυτού του επικεφαλής, κι εκείνη που θα μπορούσε να παραπλανήσει περισσότερο τους ανθρώπους, ήταν πως ό,τι κακό κι αν έκαναν οι αδελφοί και οι αδελφές και όποιες λανθασμένες και παράλογες απόψεις κι αν διέδιδαν, όχι μόνο αδυνατούσε να τους διακρίνει και να τους διορθώσει, αλλά τους έκανε τα χατίρια, τους προστάτευσε και μάλιστα προσπαθούσε να τους ικανοποιήσει. Δεν ήταν ένας επικίνδυνος άνθρωπος; (Ήταν, ναι.) Ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος! Αυτή ήταν η τρίτη φράση που είπε αυτός ο επικεφαλής.

Ας συνεχίσουμε με την τέταρτη φράση. Επισκεπτόμουν συχνά την εκκλησία στην οποία ήταν υπεύθυνος αυτός ο επικεφαλής, και είχαν εκεί μερικές κότες. Κάθε φορά που επισκεπτόμουν την εκκλησία, εκείνος έσφαζε κι από μια κότα. Τη μια μέρα μαγείρευαν κοτόσουπα, την άλλη κότα κοκκινιστή και την παράλλη κότα καπνιστή. Σκέφτηκα ότι αν συνέχιζα να πηγαίνω εκεί κάθε μέρα, σε λίγες μέρες μπορεί να εξαφανιζόταν ολόκληρο το κοτέτσι. Γιατί συνέβαινε αυτό; Όταν μαγείρευαν μια κότα, κάποιες φορές έτρωγα ένα κομμάτι, αλλά κάποιες άλλες δεν ήθελα· αυτοί, όμως, οι άνθρωποι την έτρωγαν ούτως ή άλλως, κι έτσι κατανάλωναν κάθε φορά μια ολόκληρη κότα. Αργότερα, σκέφτηκα το εξής: Αν κατανάλωναν μια ολόκληρη κότα κάθε φορά που ερχόμουν επίσκεψη, όσες κότες κι αν είχαν, με τον ρυθμό που τις έτρωγαν θα εξαντλούνταν πολύ γρήγορα. Είπα, λοιπόν, στον επικεφαλής ότι δεν γινόταν στο εξής να σφάξει άλλες κότες. Σωστό δεν ήταν αυτό που έκανα; (Ναι.) Να, όμως, που αυτό τον έφερε πραγματικά σε δύσκολη θέση. Ξεκίνησε με μια ερώτηση: «Αν δεν μπορούμε να σφάζουμε κότες, τότε…» Δεν μπορείς με τίποτα να φανταστείς τι ρώτησε μετά. Τι ξεστόμισε στο τέλος αφού κόμπιασε λίγο; «Και τι θέλεις να τρως τότε;» Είπα: «Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να φάω εκτός από κότες; Δεν είναι ο κήπος γεμάτος λαχανικά; Δεν έχω πρόβλημα να φάω οποιοδήποτε λαχανικό». Εννοούσε ότι εφόσον δεν τους επιτρεπόταν να σφάζουν κότες, έπρεπε και πάλι να φάω κάποιου είδους κρέας. Ήταν πολύ «ευγενικός», έτσι δεν είναι; Είπα: «Τι κρέας! Αν έχεις λαχανικά, τότε δεν θα φάω κρέας. Αν δεν σου πω Εγώ να σφάξεις τις κότες, μην τις σφάξεις!» Θα ήταν λογικά εύκολο να το καταλάβει κανείς αυτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Στη δική του περίπτωση, όμως, κατέληξε σε δίλημμα. Το γεγονός ότι δεν μπορούσε να σφάξει κότες τον έκανε να νιώθει πραγματικά άβολα. Άρχισε να συμπεριφέρεται πολύ περίεργα, σαν δαιμονισμένος. Εφόσον εκείνη τη φορά δεν μπορούσε να φάει κότα, την επόμενη φορά που ήρθα επίσκεψη, έκανε μια άλλη ερώτηση, η οποία μας φέρνει στην πέμπτη φράση. Ακούστε πώς οι ερωτήσεις του γινόντουσαν σταδιακά όλο και πιο γελοίες. Ποια ήταν η ερώτηση; Είπε: «Αφού δεν μπορούμε να σφάξουμε κότες, αλλά έχουμε και κουνέλια, θα προτιμούσες μήπως να φας κουνέλι;» Αυτό πραγματικά Με εκνεύρισε. Είπα: «Τα κουνελάκια που έχουμε είναι πολύ χαριτωμένα· έχουν λαμπερά κόκκινα μάτια και κατάλευκο τρίχωμα. Πόσο ωραία περνάνε έτσι που παίζουν εδώ κι εκεί. Γιατί σκέφτεσαι συνέχεια να φας κρέας; Δεν μπορείς χωρίς κρέας;» Δεν καταλάβαινα. Από την κουζίνα τους δεν έλειπε ποτέ το κρέας. Υπήρχαν άπειρα μπούτια κοτόπουλο και χοιρινά παϊδάκια. Δεν ήταν ότι δεν είχε κρέας να φάει, οπότε γιατί Με ρωτούσε διαρκώς για να σφάξει κουνέλια και να φάει το κρέας τους; Απλώς απάντησα κοφτά, λέγοντας το εξής: «Δεν σου επιτρέπω να τα σφάξεις! Ποιος είναι ο λόγος για όλες αυτές τις σφαγές;» Όταν Με είδε να απαντάω έτσι, άρχισε να φοβάται ότι θα κλαδευτεί και δεν τόλμησε να κάνει άλλες ερωτήσεις. Τι γεύματα μαγείρευε μετά από αυτό; Την περίοδο του Ιουνίου και του Ιουλίου, υπήρχαν κάθε λογής πράγματα στον κήπο. Υπήρχαν άφθονα πράσινα φυλλώδη και καρποφόρα λαχανικά. Μια μέρα, αυτός ο επικεφαλής ετοίμασε ένα τραπέζι γεμάτο φαγητά. Τι μαγείρεψε; Τηγανιτές φύτρες φασολιών, σούπα με φύτρες σόγιας, βραστό τόφου με ψάρι, τηγανιτά μπιζέλια με αυγά, τηγανιτά μανιτάρια. Δεν υπήρχε ούτε ένα πράσινο φυλλώδες λαχανικό στο τραπέζι. Έριξα μια ματιά σε όλα αυτά τα στεγνά πιάτα. Λόγω εποχής, επιβαλλόταν να φάμε κάτι φρέσκο, αλλά τα τρόφιμα που μαγείρεψε ήταν εντελώς εκτός εποχής. Σκέφτηκα: «Δεν είναι μοχθηρός αυτός ο άνθρωπος; Υπήρχαν κάθε λογής λαχανικά στον κήπο. Γιατί δεν μαγείρεψε μερικά πράσινα φυλλώδη λαχανικά;» Στο τέλος, είπα ότι πρέπει γρήγορα να τον διώξουμε. Όσο ήταν υπεύθυνος για τη μαγειρική ένας τέτοιος άνθρωπος, δεν θα κατάφερναν ποτέ να φάνε εποχικά τρόφιμα. Αντιθέτως, θα έτρωγαν πάντα τρόφιμα που ήταν εκτός εποχής. Είναι φυσιολογικό αυτό; Σε καμία περίπτωση δεν είναι φυσιολογικό!

Μέσα από τις ερωτήσεις που έκανε αυτός ο επικεφαλής και τον τρόπο με τον οποίο μαγείρευε, παρατήρησα πρώτον, ότι ο χαρακτήρας του ήταν κακός, δεύτερον, ότι είχε μοχθηρή και ύπουλη διάθεση, και τρίτον, ότι δεν επεδίωκε την αλήθεια. Ωστόσο, συνέβαινε και κάτι απρόσμενο· περίεργο, μάλιστα, θα έλεγε κανείς. Στο παρελθόν, κάθε φορά που γίνονταν εκλογές σε αυτήν την εκκλησία, εκείνος έπαιρνε τις περισσότερες ψήφους· ακόμη και στις επαναληπτικές εκλογές, και πάλι έπαιρνε τις περισσότερες ψήφους. Τι συνέβαινε κι ένας τέτοιος άνθρωπος έπαιρνε επανειλημμένα τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων; Δεν υπήρχαν λόγοι γι’ αυτό και από τις δύο πλευρές; (Ναι.) Υπήρχαν λόγοι γι’ αυτό και από τις δύο πλευρές. Ποιοι ήταν οι κύριοι λόγοι; Από τη μία πλευρά, οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές δεν επεδίωκαν ούτε κατανοούσαν την αλήθεια, και δεν μπορούσαν να διακρίνουν τους ανθρώπους. Από την άλλη πλευρά, αυτός ο επικεφαλής της εκκλησίας ήταν εξαιρετικά ικανός να παραπλανά τους ανθρώπους. Δεν ξέρετε ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος, δεν έχετε δει τι έκανε ούτε γνωρίζετε τι είδους άνθρωπος ήταν στο παρασκήνιο. Και μόνο, όμως, με βάση τα ζητήματα που ανέφερα και τις πέντε φράσεις που είπε, τι είδους άνθρωπος θα λέγατε ότι ήταν; Ήταν κατάλληλος για επικεφαλής εκκλησίας; (Όχι.) Τότε γιατί επέμεναν να τον εκλέγουν αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές; Επειδή είχε στρατηγικές και παραπλανούσε αυτούς τους ανθρώπους. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση τόσο άδολος και προσγειωμένος όσο φαινόταν με την πρώτη ματιά. Είναι δεδομένο πως είχε στρατηγικές. Στη συνέχεια, είπα ότι στη συγκεκριμένη εκκλησία δεν υπήρχαν άνθρωποι που ήταν κατάλληλοι για επικεφαλής κι ότι έπρεπε να σταλεί εκεί κάποιος άλλος για να υπηρετήσει σε αυτήν τη θέση. Όμως κάποιοι άνθρωποι δεν κατάλαβαν. Ένιωθαν ότι αυτός ο επικεφαλής δεν είχε επιλεγεί από τους αδελφούς και τις αδελφές. Πώς ορίζονται «οι αδελφοί και οι αδελφές»; Αντιπροσωπεύουν οι αδελφοί και οι αδελφές την αλήθεια; Έτσι ορίζονται; (Όχι.) Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές διαμορφώνουν συλλογικά ένα αίτημα, έναν κανονισμό ή μια άποψη κι ένα επιχείρημα, είναι μήπως δεδομένο πως αυτά τα πράγματα είναι σύμφωνα με την αλήθεια; Θα πρέπει ο Θεός να λάβει υπόψη τα δικά τους ζητήματα και να φροντίσει πρώτα γι’ αυτά; Μπορεί ο Θεός να το κάνει αυτό; (Όχι.) Οπότε, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται; Πώς θα πρέπει να οριστούν αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές; Οι περισσότεροι από αυτούς είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους, τη δουλειά τους και το έργο τους, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Τους λείπει η ικανότητα και το επίπεδο για να κατανοήσουν την αλήθεια, είναι ανόητοι, μουδιασμένοι κι αποβλακωμένοι, δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τους ανθρώπους ή να αντιληφθούν ζητήματα, και είναι εγωιστές και ιδιοτελείς. Παρόλο που έχουν κάποιες καλές προθέσεις και είναι πρόθυμοι να απαρνηθούν πράγματα, να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να μοχθήσουν για τον Θεό, ποιο είναι το μοιραίο ελάττωμά τους; Δεν κατανοούν ούτε αποδέχονται την αλήθεια. Ακολουθούν το ρητό «Όποιος με ταΐζει είναι μητέρα μου, όποιος μου δίνει χρήματα είναι πατέρας μου». Επιλέγουν όποιον είναι καλός μαζί τους ή τους ωφελεί, όποιον τους υπερασπίζεται και τους προστατεύει. Αν αυτοί οι άνθρωποι αφήνονταν ελεύθεροι να επιλέξουν τον δικό τους επικεφαλής, θα μπορούσαν να εκλέξουν έναν καλό επικεφαλής; Δεν θα μπορούσαν. Θα μπορούσαν να κάνουν πρόοδο στη ζωή-είσοδό τους; Αν ο Άνωθεν τους άφηνε να είναι τόσο ισχυρογνώμονες και να συνεχίσουν αδιάφορα να συμπεριφέρονται τόσο απερίσκεπτα, δεν θα έδειχνε αυτό ανευθυνότητα; (Ναι.) Εκείνοι ήταν μπερδεμένοι, αλλά ο Άνωθεν δεν είναι, κι ο επικεφαλής που είχαν επιλέξει αυτοί οι άνθρωποι απομακρύνθηκε κι αντικαταστάθηκε από κάποιον άλλο. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν πρόθυμοι να αποδεχθούν τον νέο επικεφαλής, αφού αυτός ο άνθρωπος μπορούσε να κάνει κάποιο πραγματικό έργο, ήταν πολύ καλύτερος από ό,τι εκείνος ο ψευδοεπικεφαλής που παραπλανούσε τους ανθρώπους. Αν και αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές δεν κατάλαβαν τη ρύθμιση του Άνωθεν, θα έρθει μια μέρα που θα συλλάβουν κάποιες αλήθειες και θα κατανοήσουν κάπως τα πράγματα, και τότε θα ξέρουν ποιος ήταν καλός και ποιος κακός. Ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο, ο Άνωθεν ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για εκείνους. Ήταν σωστό αυτό; (Ήταν σωστό.) Παρόλο που δεν κατάλαβαν, δεν γινόταν να τους επιτραπεί να κάνουν ό,τι τους αρέσει και να εκλέγουν όποιον ήθελαν. Θέλουν να επαναστατήσουν; Αν θέλουν να κάνουν κακό, να γίνουν συνεργοί του Σατανά, θα καταστραφούν ολοσχερώς. Έτσι, ο Άνωθεν πήρε την απόφαση εκ μέρους τους κι επέλεξε έναν άλλον επικεφαλής. Εκείνοι, όμως, δεν το αποδέχθηκαν αυτό. Επέμεναν ότι ο άνθρωπος που είχαν επιλέξει ήταν κατάλληλος. Δεν δείχνει αυτό ότι είναι μοχθηροί; Γιατί συνέχιζαν να πιστεύουν ότι ήταν καλός; Τι το τόσο καλό είχε; Γιατί ήταν τόσο αποφασισμένοι να τον κρατήσουν; Υπήρχε ένα πρόβλημα εδώ: Χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, αυτός ο ψευδοεπικεφαλής τούς είχε παραπλανήσει και βλάψει. Ήταν πραγματικά ένα μάτσο ανόητοι. Είπα ό,τι είχα να πω γι’ αυτό το ζήτημα. Παίρνουμε ανθρώπους όπως αυτός ο ψευδοεπικεφαλής ως μια χαρακτηριστική περίπτωση για να αναλύσουμε και να εξετάσουμε αυτό το θέμα. Αυτό είναι το σωστό. Άλλωστε, η μοχθηρία στις διαθέσεις τους είναι από μόνη της χαρακτηριστική.

Τώρα που ενσωματώσαμε αυτά τα συγκεκριμένα παραδείγματα στη συναναστροφή μας για τη μοχθηρία στο πλαίσιο της έβδομης εκδήλωσης των αντίχριστων, τα οποία αναλύσαμε και συγκρίναμε, σας είναι πλέον πιο ξεκάθαρο αυτό το θέμα; Το κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος στον οποίο μόλις αναφέρθηκα θα είναι σε θέση να επιδιώξει στο μέλλον την αλήθεια είναι άγνωστο, δεν μπορεί να το πει κανείς με σιγουριά και προς το παρόν δεν θα καταλήξουμε σε κανένα συμπέρασμα. Ένα πράγμα, όμως, είναι βέβαιο: Η διάθεσή του, η ουσία και η φύση του ήταν όλα μοχθηρά. Τι αγαπούσε, λοιπόν; Αγαπούσε την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη; Αγαπούσε τις διάφορες αλήθειες που εκφράζει ο Θεός; Του άρεσε να είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος, να φέρεται δίκαια στους άλλους, να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές και να αναζητά την αλήθεια; Τα αγαπούσε όλα αυτά; Δεν αγαπούσε τίποτε από αυτά. Αυτό είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο. Μέσα από αυτές τις λίγες φράσεις που είπε κι αυτές τις λίγες ερωτήσεις που έκανε, ξεσκεπάστηκαν τα πράγματα που αγαπούσε βαθιά μέσα του. Δεν υπήρχε ούτε ένα πράγμα ανάμεσα σε αυτά που να εναρμονίζεται με τα θετικά πράγματα. Ποιους ανθρώπους συμπαθούσε και ήταν πρόθυμος να προστατεύσει; Προστάτευε εκείνους που έκαναν κακό, που προκαλούσαν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, που δεν είχαν καθόλου αφοσίωση κι έκαναν πολλές κακές πράξεις κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Δεν έβλεπε αυτούς τους ανθρώπους με θυμό ή μίσος. Μάλιστα τους υποστήριζε και τους υπερασπιζόταν. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι ήταν ίδιοι. Είχαν κοινά συμφέροντα και κοινή ουσία. Ήταν φυσικό να συμφωνούν μεταξύ τους και ήταν εξίσου σάπιοι. Όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές συνέχισαν να διατηρούν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τα λόγια και τις πράξεις του Θεού, πώς ένιωσε αυτός ο επικεφαλής; Ανέλαβε μήπως το φορτίο της επίλυση αυτών των ζητημάτων; (Όχι.) Δεν ανέλαβε αυτό το φορτίο. Δεν αντιμετώπισε αυτά τα ζητήματα ούτε τους έδωσε σημασία. Έκανε τα στραβά μάτια. Όταν κάποιος εξευτέλιζε το όνομα του Θεού ή διατάραζε κι αναστάτωνε το έργο του οίκου του Θεού, όταν κάποιος δεν είχε αφοσίωση και έκανε επιπόλαια το καθήκον του, όταν κάποιος έβλαπτε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και προκαλούσε αναστάτωση και καταστροφή όταν έκανε το καθήκον του ή όταν κάποιος εξέφραζε αρνητικότητα και διέδιδε αντιλήψεις, ήταν αυτός ο επικεφαλής σε θέση να αναγνωρίσει οποιοδήποτε από αυτά ως προβλήματα; Δεν ήταν σε θέση να τα αναγνωρίσει ως προβλήματα. Σκεφτόταν ως εξής: «Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν τέτοια ζητήματα. Ποιος δεν έχει αποκαλύψεις διαφθοράς;» Τι υπονοούσε; Υπονοούσε ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, γιατί έτσι ο ίδιος δεν θα φαινόταν τόσο κακός. Θα μπορούσε να «κρυφτεί» και να «προστατευτεί». Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι προκαλούσαν διαρκώς διαταράξεις και αναστατώσεις, κι εκείνος δεν τους χειρίστηκε. Με βάση αυτό, πείτε Μου, είχε αίσθημα δικαιοσύνης; Αγαπούσε την αλήθεια; Τι είδους μέρος νόμιζε ότι είναι ο οίκος του Θεού; Δεν ήθελε ο οίκος του Θεού να είναι γεμάτος με ειλικρινείς ανθρώπους, ανθρώπους που ήταν αφοσιωμένοι στον Θεό, ανθρώπους που ακολουθούσαν την οδό του Θεού και ήξεραν ποια είναι η θέση τους όταν έκαναν το καθήκον τους. Δεν ήθελε να ανοιχτούν όλοι και να συναναστρέφονται σχετικά με τα λόγια του Θεού, να υποταχθούν στον Θεό και να καταθέτουν μαρτυρία για Εκείνον. Δεν ήθελε να είναι όλοι έτσι στον οίκο του Θεού. Τι ήθελε, λοιπόν; Ήθελε να κάνουν όλοι ιδιοτελείς διασυνδέσεις, να διαφυλάσσουν ο ένας τα συμφέροντα του άλλου, να μη βλάπτουν κανέναν άλλον ούτε να βγάζουν στη φόρα τα άπλυτα κανενός. Ήθελε όλοι να προστατεύουν και να προφυλάσσουν ο ένας τον άλλο, να αποκρύπτουν από τους ξένους τυχόν κακά πράγματα που έκαναν άλλοι και να ενεργούν σαν ένα. Αυτό ήθελε. Κάθε φορά που κάποιος ανέφερε ανοιχτά τα παραπτώματα και τις πραγματικές περιστάσεις ενός ανθρώπου και τα δημοσιοποιούσε ή μιλούσε ευθέως κι ενημέρωνε τους πάντες σχετικά, εκείνος ο επικεφαλής μισούσε κι απεχθανόταν αυτές τις ενέργειες. Του άρεσε να παραμένουν κρυφά και κουκουλωμένα τα παραπτώματα, να μην ξεσκεπάζονται τα ψέματα, κι όταν κάποιος εξαπατούσε τους άλλους ή έβλαπτε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να μην αντιμετωπίζεται σύμφωνα με τις αρχές. Τι απέγιναν τα λόγια του Θεού και τα διοικητικά διατάγματα και οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού στην εκκλησία που επόπτευε αυτός ο επικεφαλής; Έγιναν κενά λόγια και δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν. Γιατί δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν; Επειδή τα εμπόδιζε εκείνος. Έγινε ένα τείχος που τα απομόνωνε. Αυτή είναι η μοχθηρή διάθεση που αποκαλύπτουν οι αντίχριστοι όταν διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, χρησιμοποιούν συγκεκριμένες τακτικές κι εμπλέκονται σε μηχανορραφίες και τεχνάσματα για να κοροϊδέψουν και να εξαπατήσουν τους άλλους προκειμένου να πετύχουν τους δικούς τους στόχους.

Σε εκκλησίες όπου ασκούν εξουσία αντίχριστοι, δεν μπορούν να υλοποιηθούν οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Ταυτόχρονα, παρατηρείται ένα περίεργο φαινόμενο σ’ αυτές τις εκκλησίες: το μοναδικό έργο που πραγματοποιείται είναι έργο που δεν έχει καμία σχέση ή έρχεται σε αντίθεση με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, γεγονός που δημιουργεί διαφορετικές γνώμες κι επιχειρήματα ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές και προκαλεί χάος στην εκκλησία. Πώς συμπεριφέρονται οι ψευδοεπικεφαλής; Δεν εργάζονται σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού· είναι λες και δεν έχουν τίποτα να κάνουν, και δεν ανταποκρίνονται καθόλου στις εργασιακές ρυθμίσεις. Οι άνθρωποι που βρίσκονται κάτω από αυτούς τους επικεφαλής είναι ανίδεοι· σαν ένας σωρός από σκόρπια άμμο, χωρίς κανέναν να τους οργανώσει. Όλοι κάνουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν δηλώσεις και δεν αναλαμβάνουν αυτήν την ευθύνη. Οι αντίχριστοι, ωστόσο, συμπεριφέρονται διαφορετικά. Όχι μόνο δεν υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, αλλά επινοούν και τις δικές τους δηλώσεις και πρακτικές. Κάποιοι παίρνουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν και τις αλλοιώνουν, τις μετατρέπουν σε δικές τους δηλώσεις κι έπειτα τις υλοποιούν, ενώ άλλοι δεν ενεργούν καθόλου σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν κι απλώς κάνουν το δικό τους. Αποκρύπτουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν και δεν τις διαβιβάζουν στους κατώτερούς τους. Αντ’ αυτού, τους κρατούν στο σκοτάδι ενώ οι ίδιοι κάνουν ό,τι θέλουν, και μάλιστα κατασκευάζουν τις δικές τους θεωρίες και δηλώσεις για να τους παραπλανήσουν και να τους ξεγελάσουν. Μη βλέπετε, λοιπόν, πόσα μπορούν ν’ απαρνηθούν οι αντίχριστοι ή πόσα βάσανα μπορούν ν’ αντέξουν φαινομενικά. Βάλτε στην άκρη τις επιφανειακές ενέργειες και συμπεριφορές τους, και δείτε την ουσία των πραγμάτων που κάνουν. Τι είδους σχέση έχουν με τον Θεό; Εναντιώνονται σε όλα όσα έχει πει και κάνει ο Θεός, σε όλα όσα Εκείνος ζητά να κατανοήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές και σε όλα όσα απαιτεί να υλοποιούνται χαμηλότερα στην ιεραρχία της εκκλησίας. Εναντιώνονται σε όλα αυτά τα πράγματα. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Είναι το ίδιο να μην υλοποιήσει κάποιος αυτά τα πράγματα και το ίδιο να εναντιώνεται σε αυτά;» Γιατί δεν υλοποιούν αυτά τα πράγματα; Επειδή δεν συμφωνούν με αυτά. Αφού δεν συμφωνούν με αυτά, είναι ανώτεροι από τον οίκο του Θεού; Αφού δεν συμφωνούν με αυτά, έχουν κάποιο καλύτερο σχέδιο; Όχι, δεν έχουν. Τότε γιατί τολμούν να μην τα υλοποιούν απλώς και μόνο επειδή δεν συμφωνούν με αυτά; Επειδή θέλουν να εξουσιάσουν και να ελέγξουν την εκκλησία. Πιστεύουν ότι αν υλοποιούσαν αυτά τα πράγματα σε πλήρη συμμόρφωση με τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις απαιτήσεις του Άνωθεν, τότε η συμβολή τους μπορεί να περνούσε απαρατήρητη, να μην ξεχώριζε και να μην την έβλεπε κανένας. Για τους αντίχριστους, αυτό θα ήταν καταστροφή. Αν όλοι κατέθεταν μαρτυρία στον Θεό και συναναστρέφονταν τακτικά πάνω στην αλήθεια, αν όλοι μπορούσαν να κατανοήσουν την αλήθεια, να χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, ν’ αναζητούν την αλήθεια και να προσεύχονται και να επικαλούνται τον Θεό όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, ποιος θα ήταν ο δικός τους ρόλος; Οι αντίχριστοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, οπότε δεν θα είχαν κανέναν ρόλο. Θα ήταν απλώς διακοσμητικοί. Αν ήταν απλώς διακοσμητικοί και κανείς δεν τους έδινε πλέον καμία σημασία, θα το αποδέχονταν αυτό; Όχι. Θα σκέφτονταν τρόπους να σώσουν την κατάσταση. Οι αντίχριστοι έχουν μοχθηρή διάθεση και μοχθηρή ουσία. Δεν είναι, λοιπόν, λογικό να περιμένουν ότι θα αποκαλύπτονταν αν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές επεδίωκαν την αλήθεια; Οι αντίχριστοι είναι πολύ κακοί και δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι μοχθηροί, δόλιοι, ύπουλοι και δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα. Αν όλοι κατανοούσαν την αλήθεια, τότε θα μπορούσαν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Το γνωρίζουν αυτό οι αντίχριστοι; Ναι. Το νιώθουν στο πνεύμα τους. Είναι όπως όταν πηγαίνεις κάπου και συναντάς ένα κακό πνεύμα. Όταν σε κοιτάζει το κακό πνεύμα, σε βρίσκει δυσάρεστο, και μόνο με μία ματιά, βρίσκεις κι εσύ το κακό πνεύμα απωθητικό και δεν θέλεις να του μιλήσεις. Ουσιαστικά, δεν σε έχει προσβάλει ούτε σε έχει βλάψει με κάποιον τρόπο, αλλά σου φαίνεται αηδιαστικό να το κοιτάζεις, κι όταν το ακούς να μιλάει, νιώθεις ακόμη μεγαλύτερη αηδία. Στην πραγματικότητα, δεν σε ξέρει και δεν το ξέρεις. Τι συμβαίνει εδώ; Μπορείς να το νιώσεις στο πνεύμα σου ότι οι δυο σας δεν είστε από την ίδια πάστα. Οι αντίχριστοι είναι οι εχθροί του εκλεκτού λαού του Θεού. Αν δεν έχεις καμία αντιληπτικότητα ή επίγνωση όταν αλληλεπιδράς μαζί τους, τότε δεν είσαι κάπως μουδιασμένος; Ας πούμε ότι αν ένας αντίχριστος δεν μιλάει πολύ και λέει μόνο λίγα λόγια όταν διατυπώνει ένα επιχείρημα, όταν εκφράζει μια άποψη ή όταν κρατάει μια συγκεκριμένη στάση στις πράξεις του, τότε δεν μπορείς να δεις καθαρά αυτά τα πράγματα. Αν, όμως, αλληλεπιδράσεις μαζί του για πολύ καιρό κι εξακολουθείς να μην έχεις αυτήν την επίγνωση, και μια μέρα ο Άνωθεν τον ορίσει ως αντίχριστο και μόνο τότε σου έρθει τελικά η επιφοίτηση και νιώσεις κάποιον φόβο και σκεφτείς: «Πώς δεν διέκρινα κάποιον που ήταν τόσο προφανές ότι είναι αντίχριστος! Παρά τρίχα!», τότε θα είσαι λογικά πολύ αργός και μουδιασμένος!

Η μοχθηρία των αντίχριστων έχει ένα προφανές χαρακτηριστικό, και θα μοιραστώ μαζί σας το μυστικό του πώς να το διακρίνετε: τόσο στον λόγο όσο και στις πράξεις τους, δεν μπορείς να κατανοήσεις το βάθος τους ή να δεις μέσα στην καρδιά τους. Όταν σου μιλούν, τα μάτια τους πηγαίνουν πέρα-δώθε και δεν μπορείς να καταλάβεις τι είδους πλεκτάνη μηχανεύονται. Μερικές φορές, σε κάνουν να νιώθεις ότι είναι πιστοί ή αρκετά ειλικρινείς, όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο —δεν μπορείς ποτέ να τους αποκωδικοποιήσεις. Έχεις ένα συγκεκριμένο αίσθημα στην καρδιά σου, μια αίσθηση ότι υπάρχει μια βαθιά επιτηδειότητα στις σκέψεις τους, ένα ασύλληπτο βάθος, ότι είναι πανούργοι. Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων, και δείχνει ότι οι αντίχριστοι έχουν το γνώρισμα της μοχθηρίας. Ποιο είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων; Είναι πως ό,τι λένε και κάνουν είναι άκρως παραπλανητικό. Από πού φαίνεται αυτό; Από το γεγονός ότι καταφέρνουν με μεγάλη επιδεξιότητα να βολιδοσκοπούν την ψυχολογία των ανθρώπων, να λένε πράγματα που ταιριάζουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων και που γίνονται εύκολα αποδεκτά. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που θα πρέπει να διακρίνεις: ποτέ δεν κάνουν πράξη τα ευχάριστα πράγματα που λένε. Για παράδειγμα, κηρύττουν το δόγμα στους άλλους και τους λένε πώς να είναι ειλικρινείς, πώς να προσεύχονται και ν’ αφήνουν τον Θεό να είναι ο κύριός τους όταν τους συμβαίνει κάτι, αλλά όταν συμβαίνει κάτι στους ίδιους τους αντίχριστους, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Το μόνο που κάνουν είναι να ενεργούν με βάση τη δική τους βούληση, και σκέφτονται μύριους τρόπους να επωφεληθούν, να κάνουν όλους τους άλλους να τους υπηρετούν και να χειρίζονται εκείνοι τις υποθέσεις τους. Δεν προσεύχονται ποτέ στον Θεό ούτε Τον αφήνουν να είναι ο κύριός τους. Λένε πράγματα που ακούγονται ευχάριστα, αλλά οι πράξεις τους δεν συμβαδίζουν με τα λόγια τους. Το πρώτο πράγμα που σκέφτονται όταν ενεργούν είναι το προσωπικό τους όφελος. Δεν αποδέχονται τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Οι άνθρωποι βλέπουν ότι δεν είναι υπάκουοι όταν ενεργούν, ότι ψάχνουν πάντα έναν τρόπο να επωφεληθούν και να προχωρήσουν μπροστά. Αυτή είναι η δόλια και μοχθηρή πλευρά των αντίχριστων που μπορούν να δουν οι άνθρωποι. Μερικές φορές, όταν εργάζονται οι αντίχριστοι, μπορούν ν’ αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα, μένοντας ενίοτε ακόμη και άγρυπνοι ή νηστικοί, αλλά το κάνουν αυτό μόνο για να κερδίσουν μια θέση ή ν’ αποκτήσουν φήμη. Υποφέρουν κακουχίες για να εξυπηρετήσουν τις φιλοδοξίες και τους στόχους τους, αλλά είναι επιπόλαιοι στο σημαντικό έργο που τους έχει αναθέσει ο οίκος του Θεού, το οποίο διεκπεραιώνουν μόλις και μετά βίας. Είναι, λοιπόν, υποτακτικοί στις ρυθμίσεις του Θεού σε ό,τι κάνουν; Κάνουν το καθήκον τους; Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Είναι και μια άλλη συμπεριφορά: όταν οι αδελφοί και οι αδελφές εκφράζουν διαφορετικές γνώμες, οι αντίχριστοι τις απορρίπτουν με περιστροφές, λένε τα ίδια και τα ίδια χωρίς να καταλήγουν κάπου, κι έτσι πείθουν τους άλλους ότι έχουν συναναστραφεί και συζητήσει τα πράγματα μαζί τους. Σε τελική ανάλυση, όμως, όλοι πρέπει να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι. Ψάχνουν πάντα τρόπους να καταρρίπτουν τις προτάσεις των άλλων, ώστε ν’ ακολουθούν όλοι τις δικές τους ιδέες και να κάνουν αυτό που λένε εκείνοι. Δείχνει αυτό ότι αναζητούν τις αλήθεια-αρχές; Σε καμία περίπτωση. Τότε, λοιπόν, ποια είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία εργάζονται; Ότι όλοι θα πρέπει να τους ακούν και να τους υπακούν, ότι δεν υπάρχει κανένας καλύτερος για ν’ ακολουθήσουν κι ότι οι δικές τους ιδέες είναι οι καλύτερες και οι πιο μεγαλόπνοες. Οι αντίχριστοι κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι αυτό που λένε εκείνοι είναι το σωστό, ότι εκείνοι είναι η αλήθεια. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων. Το τρίτο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων είναι ότι όταν δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους, συχνά δίνουν μαρτυρία για τη συμβολή τους, τις κακουχίες που έχουν υποφέρει και τα επωφελή πράγματα που έχουν κάνει για όλους, και τα χαράσσουν στο μυαλό των ανθρώπων, για να θυμούνται όλοι ότι απολαμβάνουν τη θαλπωρή από το φως των αντίχριστων. Αν ένας αντίχριστος δεχθεί κομπλιμέντα ή ευχαριστίες, μπορεί ακόμη και να πει κάποια πολύ πνευματικά λόγια, όπως: «Δόξα τω θεώ. Όλο αυτό είναι έργο του θεού. Η χάρη του θεού μάς αρκεί», για να δουν όλοι ότι είναι πολύ πνευματικός κι ότι είναι καλός υπηρέτης του Θεού. Στην πραγματικότητα, εξυψώνει τον εαυτό του και δίνει μαρτυρία γι’ αυτόν, κι ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως θέση στην καρδιά του. Στο μυαλό όλων των άλλων, η θέση του αντίχριστου έχει ήδη υπερβεί κατά πολύ τη θέση του Θεού. Δεν αποδεικνύει αυτό στην πράξη ότι οι αντίχριστοι δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους; Σε εκκλησίες όπου κατέχει εξουσία κι έχει τον έλεγχο ένας αντίχριστος, εκείνος έχει και την υψηλότερη θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Ο Θεός έρχεται αναγκαστικά δεύτερος ή τρίτος. Άραγε, αν ο Θεός πάει σε μια εκκλησία όπου κατέχει εξουσία ένας αντίχριστος, και πει κάτι, αυτό που θα πει θα έχει απήχηση στους ανθρώπους εκεί; Θα το αποδεχθούν από καρδιάς; Είναι δύσκολο να το απαντήσει κανείς αυτό. Αυτό και μόνο αποδεικνύει πόση προσπάθεια καταβάλλουν οι αντίχριστοι όταν δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Δεν δίνουν καθόλου μαρτυρία για τον Θεό, αλλά αξιοποιούν κάθε ευκαιρία μαρτυρίας για τον Θεό, προκειμένου να δώσουν τελικά μαρτυρία για τον εαυτό τους. Δεν είναι ύπουλη αυτή η τακτική που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι; Δεν είναι απίστευτα μοχθηρή; Μέσα από αυτά τα τρία χαρακτηριστικά για τα οποία συναναστραφήκαμε εδώ, είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τους αντίχριστους.

Οι αντίχριστοι έχουν ένα ακόμη χαρακτηριστικό, που είναι και κύρια εκδήλωση της μοχθηρής τους διάθεσης. Όπως κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια, όπως κι αν συναναστρέφεται ο εκλεκτός λαός του Θεού πάνω στην αυτογνωσία του ή αποδέχεται την κρίση, την παίδευση και το κλάδεμα, οι αντίχριστοι δεν δίνουν καμία σημασία. Εξακολουθούν να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν εγκαταλείπουν ποτέ την πρόθεση και την επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες. Όπως το σκέφτονται οι αντίχριστοι, εφόσον κάποιος είναι σε θέση να κάνει ένα καθήκον, να πληρώσει ένα τίμημα και να υπομείνει κάποιες κακουχίες, θα πρέπει να ευλογηθεί από τον Θεό. Έτσι, λοιπόν, αφού κάνουν εκκλησιαστικό έργο για ένα διάστημα, αρχίζουν να κάνουν απολογισμό των εργασιών που έχουν πραγματοποιήσει για την εκκλησία, του τι έχουν συνεισφέρει στον οίκο του Θεού και τι έχουν κάνει για τους αδελφούς και τις αδελφές. Τα κρατούν όλα αυτά σταθερά στο μυαλό τους, και περιμένουν να δουν ποιες χάρες και ευλογίες θα τους αποφέρουν από τον Θεό, ώστε να μπορέσουν να προσδιορίσουν εάν αξίζει να τα κάνουν όλα αυτά. Γιατί ασχολούνται μονίμως με τέτοιου είδους πράγματα; Τι είναι αυτό που επιδιώκουν βαθιά μέσα τους; Ποιος είναι ο στόχος της πίστης τους στον Θεό; Ευθύς εξαρχής, η πίστη τους στον Θεό αφορούσε την απόκτηση ευλογιών. Όσα χρόνια κι αν ακούνε κηρύγματα, όσα λόγια του Θεού κι αν τρώνε και πίνουν, όσα δόγματα κι αν κατανοούν, δεν θα εγκαταλείψουν ποτέ την επιθυμία και την πρόθεσή τους να ευλογηθούν. Εάν τους ζητήσεις να είναι ευσυνείδητα δημιουργημένα όντα και να αποδεχτούν την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, θα πουν: «Αυτό δεν με αφορά καθόλου. Δεν είναι αυτό για το οποίο θα πρέπει να αγωνίζομαι. Αυτό για το οποίο θα πρέπει να αγωνίζομαι είναι το εξής: όταν έχω δώσει τον αγώνα, όταν έχω κάνει την απαιτούμενη προσπάθεια κι έχω υπομείνει τις απαιτούμενες δυσκολίες —όταν, δηλαδή, έχω κάνει τα πάντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του θεού— ο θεός θα πρέπει να με ανταμείψει και να μου επιτρέψει να παραμείνω και να στεφθώ στη βασιλεία και να κατέχω ανώτερη θέση από τον λαό του θεού. Θα πρέπει να ηγούμαι δύο ή τριών τουλάχιστον πόλεων». Γι’ αυτό νοιάζονται περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο οι αντίχριστοι. Όπως κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια, η πρόθεση και η επιθυμία τους να αποκτήσουν ευλογίες δεν μπορούν να διαλυθούν· είναι ίδιου είδους άνθρωποι με τον Παύλο. Δεν κρύβει ένα είδος μοχθηρής και φαύλης διάθεσης μια τόσο απροκάλυπτη συναλλαγή; Μερικοί θρησκευόμενοι λένε: «Η γενιά μας ακολουθεί τον θεό στο μονοπάτι του σταυρού. Εφόσον ο θεός μάς επέλεξε, έχουμε το δικαίωμα να ευλογηθούμε. Έχουμε ταλαιπωρηθεί και πληρώσει ένα τίμημα, έχουμε πιει από το πικρό ποτήρι. Κάποιοι από εμάς έχουν μάλιστα συλληφθεί και καταδικαστεί σε φυλάκιση. Αφού υποφέρουμε όλες αυτές τις κακουχίες, ακούσουμε τόσο πολλά κηρύγματα και μάθουμε τόσο πολλά για τη Βίβλο, εάν μία μέρα δεν ευλογηθούμε, θα πάμε στον τρίτο ουρανό και θα έρθουμε σε αντιπαράθεση με τον θεό». Έχετε ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο; Λένε ότι θα πάνε στον τρίτο ουρανό για να έρθουν σε αντιπαράθεση με τον Θεό· τι θράσος είναι αυτό; Δεν σας προκαλεί φόβο και μόνο που το ακούτε; Ποιος τολμάει να προσπαθήσει να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Θεό; Ευτυχώς, ο Ιησούς στον οποίο πιστεύουν έχει ανέλθει στους ουρανούς προ πολλού. Αν ο Ιησούς ήταν ακόμη στη γη, δεν θα προσπαθούσαν, άραγε, να Τον σταυρώσουν ξανά; Φυσικά, όταν κάποιοι άνθρωποι πρωταρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, μπορεί αρχικά να θεωρούν αυτά τα λόγια στιβαρά κι εντυπωσιακά και να σκέφτονται ότι όλοι θα έπρεπε να έχουν τέτοια πυγμή κι αποφασιστικότητα. Όμως, εσείς που πιστεύετε τόσο καιρό, τι άποψη έχετε γι’ αυτά τα λόγια; Δεν είναι αρχάγγελοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι σατανάδες; Μπορείς να έρθεις σε αντιπαράθεση με οποιονδήποτε, αλλά όχι με τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να το κάνεις, ούτε καν να το σκεφτείς. Οι ευλογίες προέρχονται από τον Θεό: Εκείνος τις δίνει σε όποιον επιθυμεί. Ακόμη κι αν πληροίς τις προϋποθέσεις για να λάβεις ευλογίες κι ο Θεός δεν σου τις δίνει, δεν θα έπρεπε να έρθεις σε αντιπαράθεση με τον Θεό. Ολόκληρο το σύμπαν κι όλο το ανθρώπινο γένος είναι υπό τη διακυβέρνηση του Θεού· ο Θεός κάνει κουμάντο. Πώς μπορείς εσύ, ένα μικροσκοπικό ανθρώπινο ον, να τολμάς να έρθεις σε αντιπαράθεση με τον Θεό; Πώς μπορείς να υπερεκτιμάς τόσο πολύ τις ικανότητές σου; Γιατί δεν ρίχνεις μια ματιά στον καθρέφτη για να δεις ποιος είσαι; Δεν φλερτάρεις με τον θάνατο, όταν τολμάς να διαμαρτύρεσαι ενάντια στον Δημιουργό και ν’ αναμετριέσαι μαζί Του με αυτόν τον τρόπο; Η φράση «Αν μια μέρα δεν ευλογηθούμε, θα πάμε στον τρίτο ουρανό και θα έρθουμε σε αντιπαράθεση με τον θεό» είναι ανοιχτή διαμαρτυρία ενάντια στον Θεό. Τι είδους μέρος είναι ο τρίτος ουρανός; Είναι το μέρος όπου κατοικεί ο Θεός. Το να τολμήσει κανείς να πάει στον τρίτο ουρανό για να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Θεό ισοδυναμεί με προσπάθεια «ανατροπής» του Θεού! Έτσι δεν είναι; Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Τι σχέση έχει αυτό με τους αντίχριστους;» Έχει μεγάλη σχέση, επειδή όλοι εκείνοι που θέλουν να πάνε στον τρίτο ουρανό για να έρθουν σε αντιπαράθεση με τον Θεό είναι αντίχριστοι. Μόνοι οι αντίχριστοι μπορούν να λένε τέτοια πράγματα. Λόγια όπως αυτά εκφράζουν αυτό που τρέφουν οι αντίχριστοι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Αυτή είναι η μοχθηρία τους. Ενώ μπορεί να μην πουν ανοιχτά αυτά τα λόγια, τρέφουν πράγματι αυτά τα πράγματα βαθιά μέσα τους. Απλώς δεν τολμούν να τ’ αποκαλύψουν και δεν αφήνουν κανέναν να τα μάθει. Ωστόσο, οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες που έχουν στα βάθη της καρδιάς τους καίνε σαν άσβεστη φλόγα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι αντίχριστοι δεν αγαπούν την αλήθεια. Δεν αγαπούν την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του, και σίγουρα δεν αγαπούν την παντοδυναμία, τη σοφία και την κυριαρχία Του επάνω σε όλα τα πράγματα. Δεν αγαπούν τίποτε από αυτά· τα μισούν. Τότε τι αγαπούν; Αγαπούν τη θέση και νοιάζονται για τις ανταμοιβές. Λένε: «Έχω χαρίσματα, ταλέντα και ικανότητες. Έχω δουλέψει για την εκκλησία, επομένως ο θεός πρέπει να μου το ξεπληρώσει και να με ανταμείψει!» Δεν έχουν μπλέξει άσχημα; Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Δεν προκαλούν ευθέως τον Θεό με αυτόν τον τρόπο; Δεν προκαλούν τον Δημιουργό; Τολμούν να στρέψουν τα βέλη τους απευθείας στον Θεό, τον Δημιουργό· αυτό είναι κάτι που μόνο ο αρχάγγελος, ο Σατανάς, είναι ικανός να κάνει. Αν υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι που έχουν τέτοιες απόψεις, που είναι ικανοί για τέτοιες πράξεις, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι αντίχριστοι. Στη γη, μόνο οι αντίχριστοι τολμούν ν’ αντισταθούν ανοιχτά στον Θεό και να Τον κρίνουν έτσι. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Οι αντίχριστοι που έχουμε δει εμείς δεν ήταν τόσο παράτολμοι ή θρασείς». Αυτό θα πρέπει να το εξετάσει κανείς με βάση το πλαίσιο και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται οι αντίχριστοι. Πώς θα τολμούσαν να δείξουν τα δόντια τους, αν δεν έχουν αποκτήσει πλήρως την εξουσία και δεν έχουν εδραιωθεί; Οι αντίχριστοι ξέρουν να καιροφυλακτούν, να περιμένουν να εμφανιστεί η κατάλληλη στιγμή για να ξεσηκωθούν. Όταν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, θα εκτεθούν ξεκάθαρα τα κοφτερά δόντια τους. Παρόλο που κάποιοι αντίχριστοι κρύβουν αρκετά καλά το πραγματικό τους πρόσωπο για όσο διάστημα δεν έχουν κάποια θέση, και δεν μπορεί να δει κανείς τίποτε στραβό σε αυτούς με την πρώτη ματιά, μόλις αποκτήσουν θέση κι εδραιωθούν, απογυμνώνεται εντελώς η μοχθηρία και η ασχήμια τους. Είναι σαν κάποιους ανθρώπους που τους λείπει η αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν δεν έχουν καμία θέση, υποτάσσονται στο κλάδεμά τους μόνο απρόθυμα, και δεν είναι ανυποχώρητοι βαθιά μέσα τους. Ωστόσο, αν γίνουν επικεφαλής ή εργάτες κι αποκτήσουν κάποιο κύρος στον εκλεκτό λαό του Θεού, όταν κλαδεύονται είναι πολύ πιθανό να φανερώσουν τον πραγματικό τους εαυτό και ν’ αρχίσουν να έρχονται σε αντιπαράθεση με τον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Είναι σαν κάποιους ανθρώπους που κάνουν καλά το καθήκον τους και δεν έχουν κανένα παράπονο υπό κανονικές συνθήκες, αλλά αν πάθουν καρκίνο κι ο θάνατος τους πλησιάζει γοργά, είναι πολύ πιθανό να φανερώσουν τον πραγματικό τους εαυτό. Θ’ αρχίσουν να παραπονιούνται για τον Θεό, να έρχονται σε αντιπαράθεση μαζί Του και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Αυτή η ομάδα ανθρώπων, οι αντίχριστοι, αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια και δεν την κάνουν ποτέ πράξη. Τότε γιατί, ακόμη κι αφού φανερωθούν κι αποκαλυφθούν, εξακολουθούν να είναι πρόθυμοι να δουλεύουν στην εκκλησία, και μάλιστα να είναι οι πιο ταπεινοί πιστοί; Τι συμβαίνει; Έχουν έναν στόχο: δεν εγκατέλειψαν ποτέ την πρόθεσή τους να λάβουν ευλογίες. Το σκεπτικό τους είναι το εξής: «Θα πιαστώ γερά από αυτήν την τελευταία σανίδα σωτηρίας. Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες, δεν θ’ αφήσω ποτέ ήσυχο τον θεό. Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες, τότε ο θεός δεν είναι θεός!» Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Όταν τολμούν ν’ απαρνηθούν θρασύτατα τον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του, αυτό είναι μοχθηρία. Εφόσον έχουν ακόμη και την παραμικρή ελπίδα να λάβουν ευλογίες, θα παραμείνουν στον οίκο του Θεού και θα περιμένουν αυτές τις ευλογίες. Πώς μπορεί να το διαπιστώσει κανείς αυτό; Είναι σαν τους Φαρισαίους που προσποιούνται πάντα ότι είναι καλοί. Δεν είναι εμφανές ποια πρόθεση και ποιος στόχος κρύβεται πίσω από αυτό; Όσο καλή κι αν φαίνεται η εξωτερική συμπεριφορά τους, όσο κι αν υποφέρουν φαινομενικά, ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν αναζητούν την αλήθεια όταν ενεργούν, δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε αναζητούν τις προθέσεις Του. Ποτέ δεν κάνουν πράγματα που αρέσουν στον Θεό. Αντιθέτως, κάνουν αυτό που είναι πρόθυμοι να κάνουν κι αυτό που τους αρέσει, και πασχίζουν μόνο να ικανοποιήσουν τη δική τους φιλοδοξία κι επιθυμία για ευλογίες. Δεν θα τους βάλει αυτό σε μπελάδες; Δεν εκθέτει αυτό την ουσία των αντίχριστων; Αυτά που αγαπούν κι επιδιώκουν οι αντίχριστοι απλώς αντιπροσωπεύουν τη σατανική τους διάθεση. Αντιμετωπίζουν αυτά που αγαπούν κι επιδιώκουν σαν να είναι θετικά πράγματα που ευχαριστούν τον Θεό, και προσπαθούν να Τον πείσουν να τους αποδεχθεί και να τους ευλογήσει. Συμβαδίζει αυτό με τις αλήθεια-αρχές; Δεν δείχνει αυτό ότι εναντιώνονται στον Θεό και αντιτίθενται σε Εκείνον; Οι αντίχριστοι προσπαθούν σε κάθε ευκαιρία να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Χρησιμοποιούν τα βάσανα που έχουν υποφέρει και το τίμημα που έχουν πληρώσει ως αντάλλαγμα για έναν καλό προορισμό, για να ζητήσουν ανταμοιβές και στεφάνους από τον Θεό. Δεν έχουν, όμως, υπολογίσει λάθος τα πράγματα; Όταν αντιστέκονται έτσι στον Θεό, πώς είναι δυνατόν να μην τους βρει η τιμωρία του Θεού; Αυτό τους αξίζει για τις αμαρτίες τους. Αυτό είναι ανταπόδοση.

Ήταν κάποτε ένας αντίχριστος που είχε κάποιες γνώσεις για το τραγούδι και τον χορό, κι εκείνη την εποχή τού ανατέθηκε να καθοδηγεί τους αδελφούς και τις αδελφές στη χορωδία, για να μάθουν την τέχνη. Αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν νεαρής ηλικίας και οι περισσότεροι δεν πίστευαν στον Θεό για πολύ καιρό. Απλώς έκαναν το καθήκον τους με πάθος και προθυμία, κι αυτό ήταν όλο. Δεν κατανοούσαν, όμως, την αλήθεια, και κάποιοι από αυτούς δεν είχαν καν θέσει τις βάσεις. Ενώ εργαζόταν αυτός ο αντίχριστος, τους καθοδηγούσε να βιώσουν το αίσθημα του έργου του Αγίου Πνεύματος, να καταφέρουν να βιώσουν τη διαφορά ανάμεσα στο αίσθημα της παρουσίας του Θεού και στο αίσθημα της απουσίας Του· πάντοτε τους ζητούσε να βασίζονται στα αισθήματά τους. Δεν κατανοούσε την αλήθεια ούτε είχε καθόλου πραγματική εμπειρία, αλλά παραπλανούσε και αποπροσανατόλιζε τους αδελφούς και τις αδελφές με αυτόν τον τρόπο, με βάση τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ο Άνωθεν ήξερε ότι δεν είχε την αλήθεια-πραγματικότητα κι απλώς του είχε ζητήσει να διδάξει και να εξηγήσει την τέχνη. Αν είχε εκπληρώσει αυτήν την πτυχή του καθήκοντός του, αυτό θα είχε ήδη θεωρηθεί επαρκές και θα σήμαινε ότι είχε εκπληρώσει τις ευθύνες του. Εκείνος, όμως, επέμενε να θέλει να «συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια» και να ζητά από τους άλλους ν’ αντιλαμβάνονται τα αισθήματά τους και να βασίζονται σε αυτά. Αφού ενεργούσε με αυτόν τον τρόπο, δεν θα του ήταν, άραγε, εύκολο να κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν το υπερφυσικό αίσθημα του έργου ενός κακού πνεύματος; Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο! Όταν ένα κακό πνεύμα αρπάζει μια τέτοια ευκαιρία και κυριεύει έναν άνθρωπο, αυτός ο άνθρωπος καταστρέφεται. Κατά την περίοδο εκπαίδευσης, έβαζε αυτούς τους ανθρώπους να προσευχηθούν και, μετά την προσευχή, τους έβαζε να δουν πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα και να διαπιστώσουν αν ίδρωναν, ξέσπαγαν σε κλάματα ή ένιωθαν οτιδήποτε άλλο στο σώμα τους. Έδινε έμφαση σε αυτά τα πράγματα, αλλά, στην πραγματικότητα, είχαν ήδη δοθεί αρκετά ξεκάθαρες εξηγήσεις γι’ αυτά. Υπάρχουν πάρα πολλές αλήθειες, αλλά δεν συναναστρεφόταν πάνω σε αυτές ούτε καθοδηγούσε αυτούς τους ανθρώπους να πίνουν και να τρώνε τα λόγια του Θεού, και δεν έκανε τη δουλειά που όφειλε να κάνει. Δεν άφηνε τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν χορογραφίες, αλλά αντιθέτως επέτρεπε σε όλους να χορεύουν πάνω στη σκηνή όπως τους έβγαινε από μέσα τους, ν’ αυτοσχεδιάζουν όπως τους άρεσε, και μάλιστα έλεγε: «Όλα καλά! Ο θεός μάς καθοδηγεί, οπότε δεν φοβόμαστε. Εργάζεται το άγιο πνεύμα!» Αυτός ο αντίχριστος δεν κατανοούσε την αλήθεια, κι έτσι έκανε πάντα ανόητα πράγματα. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν είχαν ικανότητα διάκρισης, οπότε τον άκουγαν κι άρχιζαν να προσεύχονται: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, κάνε το έργο Σου! Θεέ μου, κάνε το έργο Σου…» Έβαζαν τα δυνατά τους για να προσευχηθούν «με όλη τους την καρδιά», και μάλιστα έκλαιγαν όταν τελείωναν την προσευχή, κι έπειτα πήγαιναν πάνω στη σκηνή κι έκαναν χορευτικούς αυτοσχεδιασμούς. Αυτοί που τους παρακολουθούσαν από κάτω απ’ τη σκηνή νόμιζαν ότι υπήρχε μια καταπληκτική ατμόσφαιρα κι ότι το Άγιο Πνεύμα έκανε σπουδαίο έργο! Ξέσπαγαν σε κλάματα όταν παρακολουθούσαν τους άλλους να χορεύουν, σαν να είχαν νιώσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Στο τέλος, αυτοί οι άνθρωποι τα κατέγραψαν όλα αυτά και τράβηξαν φωτογραφίες για να Μου τις δείξουν. Κάποιοι από τους ανθρώπους στις φωτογραφίες έκλαιγαν γοερά με τα μάτια κλειστά, και μέσα στο καταχείμωνο τα πρόσωπά τους ήταν κατακόκκινα από την έξαψη. Είδα ότι προμηνύονταν προβλήματα κι ότι ο αντίχριστος θα κατέστρεφε αυτούς τους ανθρώπους. Το μόνο που του ζητήθηκε ήταν να διδάξει την τέχνη, και δεν καταλάβαινε καμία αλήθεια. Απλώς ενεργούσε τυφλά με βάση τις δικές του φαντασιοκοπίες και ήθελε να ανακαλύψει το αίσθημα του έργου του Αγίου Πνεύματος. Είναι, άραγε, το έργο του Αγίου Πνεύματος ζήτημα αισθημάτων; Πρέπει να κατανοείς την αλήθεια. Αυτό είναι κάτι αληθινό. Τα αισθήματα από μόνα τους είναι κενά κι άχρηστα. Μπορείς, άραγε, να κατανοήσεις την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού με βάση τα αισθήματά σου; Σε καμία περίπτωση. Δεν χρειάζεται ν’ αναζητείς ένα αίσθημα, χρειάζεται μόνο ν’ αναζητείς τις αρχές και τις προθέσεις του Θεού με βάση τα λόγια Του, κι έπειτα να τις συγκρίνεις με τα πράγματα που σου συμβαίνουν· αυτό είναι πολύ πρακτικό και σιγά-σιγά θα καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια. Όταν ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, είναι φυσικό ν’ αρχίσει να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Ακόμη κι αν δεν εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, αφού έχεις ασκηθεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ο Θεός θα σε αναγνωρίσει ως ακόλουθό Του· αυτό είναι πολύ πρακτικό, αυτό είναι το πιο αληθινό πράγμα. Αυτός ο αντίχριστος δεν συναναστρεφόταν με αυτόν τον τρόπο, αλλά ενθάρρυνε διαρκώς αυτούς τους ανθρώπους ν’ αναζητούν αισθήματα, πράγματα όπως σημεία και τέρατα ή όνειρα. Ήταν ένας λαϊκός που, χωρίς να έχει πνευματική κατανόηση, καθοδηγούσε μια ομάδα ανόητων κι ανίδεων παιδιών να κάνουν γελοία πράγματα. Οι άνθρωποι στις φωτογραφίες έκλαιγαν και θρηνούσαν. Τι δείχνει αυτό; Δεν δείχνει τίποτα, αλλά υπάρχει κάτι που εξηγεί τη φύση αυτού που έκανε. Αυτός ο αντίχριστος τραβούσε φωτογραφίες όλων αυτών των πραγμάτων και τους έδινε τον τίτλο «λεπτομέρειες του έργου του Θεού». Ποιες ήταν αυτές οι «λεπτομέρειες»; Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν την αλήθεια, επιζητούσαν το αίσθημα του έργου του Αγίου Πνεύματος κι αυτοσχεδίαζαν χωρίς βάσιμο λόγο, και κάθε φορά που χόρευαν ήταν διαφορετικά, επειδή κάθε φορά το αίσθημα ήταν διαφορετικό, και η «καθοδήγηση» του Θεού ήταν διαφορετική. Αυτές ήταν οι «λεπτομέρειες». Τι άλλο περιελάμβαναν αυτές οι «λεπτομέρειες»; Ο αντίχριστος είπε επίσης ότι αυτά ήταν τα αποτελέσματα του έργου του Αγίου Πνεύματος. Όταν το είπε αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές ενθουσιάστηκαν, λες κι εντελώς ξαφνικά μεγάλωσε σημαντικά η πίστη και το ανάστημά τους. Γιατί είπε «λεπτομέρειες»; Από πού προέκυψε η λέξη «λεπτομέρειες»; Κάποτε ανέφερα τις λεπτομέρειες του έργου του Θεού. Σε τι παραπέμπουν αυτές οι λεπτομέρειες; Είναι τα αποτελέσματα του έργου του Θεού στους ανθρώπους, τα οποία μπορεί να δει και να συλλάβει ο άνθρωπος και τα οποία δεν είναι ούτε υπερφυσικά ούτε αόριστα. Είναι κάτι που μπορείς να νιώσεις. Είναι όταν ο Θεός έχει κάνει πολύ έργο σ’ εσένα, σου έχει πει πολλά λόγια, έχει καταβάλει φιλόπονες προσπάθειες κι ως αποτέλεσμα άλλαξαν ο τρόπος ύπαρξής σου, οι απόψεις σου για τα πράγματα, η στάση που τηρείς όταν ενεργείς, η στάση σου απέναντι στον Θεό, καθώς και άλλα κομμάτια του εαυτού σου. Με άλλα λόγια, είναι τα κέρδη και οι καρποί του έργου του Θεού· αυτό σημαίνει «λεπτομέρειες». Αυτός ο αντίχριστος αποκάλεσε και τα πράγματα που έκανε εκείνος «λεπτομέρειες». Ας αφήσουμε προς το παρόν κατά μέρος τη φύση αυτών των πραγμάτων. Και μόνο αν αναλύσετε αυτήν τη φράση, τι μπορείτε να διαπιστώσετε; Ο Θεός εργάζεται πάνω στους ανθρώπους και έχει πει ότι οι άνθρωποι θα δουν τις λεπτομέρειες του έργου Του σε αυτούς, αλλά ο συγκεκριμένος αντίχριστος έκανε τους πάντες να δρουν ανεξέλεγκτα και προκάλεσε χάος. Ωστόσο, αποκαλούσε και αυτά τα πράγματα «λεπτομέρειες». Τι προσπαθούσε να πετύχει; (Ήθελε να είναι ίσος με τον Θεό.) Σωστά. Από πού του προέκυψε η χρήση της λέξης «λεπτομέρειες»; Προέκυψε από την επιθυμία του να είναι ίσος με τον Θεό και να μιμηθεί τον Θεό. Με τη χρήση αυτού του όρου, εννοούσε: «Ο Θεός εργάζεται στις λεπτομέρειες κι εγώ επίσης καθοδηγώ αυτήν την ομάδα ανθρώπων να κάνει κάτι με λεπτομέρειες». Ο προσδιορισμός που ακολουθεί τις «λεπτομέρειες» είναι «του έργου του Θεού», αλλά, στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα του απέδιδε στον εαυτό του τα αποτελέσματα των λεπτομερειών του έργου του Αγίου Πνεύματος. Αυτό κάνουν οι αντίχριστοι. Όποτε υπάρχει μια ευκαιρία να βγουν στο προσκήνιο, όποτε υπάρχει η παραμικρή ευκαιρία, δεν την αφήνουν να πάει χαμένη. Θα αναμετρηθούν με τον Θεό για τους ανθρώπους. Για τι είδους ανθρώπους αναμετριούνται; Κάποιοι από αυτούς δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν μπορούν να διακρίνουν τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και είναι ανόητοι κι ανίδεοι· κάποιοι από αυτούς δεν επιδιώκουν την αλήθεια και τους αρέσει ν’ ακολουθούν το πλήθος και να ενεργούν τυφλά· και υπάρχουν επίσης κάποιοι που είναι νέοι πιστοί κι έχουν ρηχή βάση· πριν προλάβουν καλά-καλά να καταλάβουν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό, τους παραπλανούν οι αντίχριστοι. Αργότερα, αυτή η συμπεριφορά τερματίστηκε την κατάλληλη στιγμή. Δεν είναι πολύ αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τερματίστηκε, αλλά αυτό είχε ως συνέπεια να φανερωθούν μεμιάς όλα τα ανόητα πράγματα που έκανε ο αντίχριστος. Όταν συναναστράφηκαν όλοι κι έκαναν αναδρομή στο παρελθόν, είπαν: «Πριν έρθει αυτός ο αντίχριστος, παρόλο που μερικές φορές δεν τα καταφέρναμε στις επαγγελματικές και τεχνικές πτυχές του τραγουδιού, όταν τραγουδούσαμε, νιώθαμε ότι βάζαμε την ψυχή μας, ότι μπορούσαμε να τραγουδήσουμε κάθε λέξη με την καρδιά μας. Αφού ήρθε εκείνος και μίλησε για κάποιες επαγγελματικές θεωρίες, νιώσαμε όλοι ότι είχαμε στερέψει και δεν θέλαμε πλέον να τραγουδήσουμε, επειδή δεν μπορούσαμε να γευτούμε τι έλεγε ο Θεός σε κάθε λέξη. Δεν μπορούσαμε να νιώσουμε τον Θεό». Δεν είχαν μπλέξει άσχημα αυτοί οι άνθρωποι; Μόλις οι αντίχριστοι βάλουν σε κάτι το χέρι τους, οι συνέπειες που προκαλούν είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να νιώσουν πού είναι ο Θεός και δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν σωστά. Χάνουν τον προσανατολισμό τους. Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να νιώσουν τον Θεό, μπορούν, άραγε, να συνεχίσουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους; Μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν πράγματα με αφοσίωση για να δώσουν μαρτυρία για τον Θεό; Αφότου ο Σατανάς διέφθειρε τους ανθρώπους, εκείνοι ανέπτυξαν ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό: τους αρέσει ν’ ακολουθούν το πλήθος. Είναι σαν τις μύγες: δεν χρειάζεται να υπάρχει ένας ξεκάθαρος στόχος. Αν υπάρχει επικεφαλής, οι άλλοι άνθρωποι θα τον ακολουθήσουν στην ανοησία στα τυφλά, επειδή έτσι νιώθουν περισσότερη ζωντάνια. Κι όταν συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, δεν χρειάζεται να συγκρατούν τον εαυτό τους, δεν υπάρχει κανένα όριο στις πράξεις τους και κανείς δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Δεν χρειάζεται να προσεύχονται ούτε ν’ αναζητούν, δεν χρειάζεται να είναι ευσεβείς ούτε σιωπηλοί. Εφόσον έχουν κεφάλι και μπορούν ν’ αναπνεύσουν, μπορούν να συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν είναι πάνω-κάτω το ίδιο με τα ζώα; Επειδή οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, παραπλανώνται εύκολα, αλλά αν κατανοείς την αλήθεια και μπορείς να διακρίνεις αυτά τα πράγματα, δεν θα μπορούν να σε παραπλανήσουν τόσο εύκολα. Αφού εκτέθηκε αυτός ο αντίχριστος, όλοι ανέλυσαν τα παραπλανητικά πράγματα που έλεγε και τις τακτικές που χρησιμοποιούσε για να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, και τα σύγκριναν με τα λόγια του Θεού. Συνειδητοποίησαν ότι αυτός ο άνδρας ήταν πραγματικά καλός στο να παραπλανά τους ανθρώπους, ότι είχε προκαλέσει αναταραχή κι ότι, παρόλο που τους είχε φανεί αρκετά εντυπωσιακό αυτό που τους καθοδηγούσε να κάνουν και νόμιζαν ότι ένιωθαν το σπουδαίο έργο του Αγίου Πνεύματος, στην πραγματικότητα δεν είχαν μπορέσει να νιώσουν καθόλου τον Θεό. Εκ πρώτης όψεως, έμοιαζε σαν να τους είχε κυριεύσει όλους μεγάλος ζήλος και σαν να είχε ξαφνικά μεγαλώσει η πίστη και το ανάστημά τους, όμως, στην πραγματικότητα, αυτό ήταν μια ψευδαίσθηση, ήταν το έργο ενός κακού πνεύματος. Εφόσον προέκυψαν αυτές οι υπερφυσικές συνθήκες, το Άγιο Πνεύμα δεν εργαζόταν. Για ένα διάστημα μετά από αυτό, μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, μπόρεσαν όλοι να διακρίνουν τον αντίχριστο και λίγο-λίγο οι καταστάσεις τους ξαναέγιναν κανονικές. Αυτοί οι άνθρωποι είχαν παραπλανηθεί από τον αντίχριστο και είχαν απομακρυνθεί από Εμένα. Όταν μιλούσα, αυτοί οι άνθρωποι Με κοιτούσαν σαν να ήμουν κάποιος άγνωστος, δεν ήθελαν να απαντούν στις ερωτήσεις Μου και γίναμε αμέσως σαν ξένοι. Περίμεναν να μιλήσει ο αντίχριστος προτού υπακούσουν σε οτιδήποτε. Άκουγαν ό,τι έλεγε ο αντίχριστος, κι αυτά που έλεγε τους αντιπροσώπευαν. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν κανέναν λόγο σε τίποτε, αλλά ήταν πρόθυμοι να μην έχουν λόγο. Περίμεναν να μιλήσει εκείνος και ήταν υπό τον δικό του έλεγχο. Τα κακά πνεύματα και οι αντίχριστοι κάνουν τέτοια πράγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους.

Κάποια μοχθηρά πράγματα μπορεί κανείς να τα εκφράσει ξεκάθαρα με λόγια και να τ’ αναλύσει, όμως για κάποια άλλα το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι εργάζονται σε αυτά κακά πνεύματα, και δεν μπορεί να τα εκφράσει ξεκάθαρα με λόγια· μπορείς να τα διακρίνεις μόνο με βάση τα αισθήματά σου ή με βάση τις αλήθειες που κατανοείς και τις εμπειρίες σου. Η διάκριση και ο χειρισμός αυτού του αντίχριστου έγιναν γρήγορα, και η ζωή της εκκλησίας επανήλθε στο φυσιολογικό. Κατόπιν, κάθε φορά που συναναστρέφονταν γι’ αυτό το περιστατικό, όλοι συνέχιζαν να νιώθουν φόβο. Έλεγαν: «Αυτό ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο! Οι αποκαλούμενες “λεπτομέρειες” αυτού του αντίχριστου μας έβλαψαν τόσο πολύ που σχεδόν καταστραφήκαμε». Γι’ αυτό πρέπει να μάθετε να διακρίνετε τους αντίχριστους. Αν δεν πάρεις ποτέ στα σοβαρά τη διάκριση των αντίχριστων, θα κινδυνεύεις, και ποιος ξέρει πότε ή σε ποια περίσταση θα σε παραπλανήσουν. Μπορεί ν’ ακολουθήσεις έναν αντίχριστο ακόμα και επειδή είσαι μπερδεμένος, χωρίς να καταλαβαίνεις τι συμβαίνει. Δεν θα νιώθεις εκείνη τη στιγμή ότι κάτι πάει στραβά, και μάλιστα θα νομίζεις ότι αυτά που λέει αυτός ο αντίχριστος είναι σωστά. Έτσι, θα έχεις παραπλανηθεί χωρίς να το συνειδητοποιήσεις. Το γεγονός ότι έχεις παραπλανηθεί δείχνει ότι έχεις προδώσει τον Θεό, και τότε ο Θεός δεν θα μπορεί με κανέναν τρόπο να σε σώσει. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που συνήθως συμπεριφέρονται καλά, αλλά για ένα διάστημα τους ξεγελούν αντίχριστοι, και στο τέλος η εκκλησία τους επαναφέρει μέσω της αποτροπής και της συναναστροφής. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι που δεν επιστρέφουν όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, κι έχουν βαλθεί να πάνε με τους αντίχριστους. Δεν έχουν, άρα, καταστραφεί ολοσχερώς; Αρνούνται πεισματικά να επιστρέψουν κι ο Θεός δεν εργάζεται πλέον σ’ αυτούς. Κάποιοι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης και λυπούνται αυτούς τους ανθρώπους και λένε: «Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ έντιμος· πιστεύει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, έχει απαρνηθεί πράγματα κι έχει δαπανήσει τον εαυτό του. Στο παρελθόν, έκανε το καθήκον του με αρκετή αφοσίωση, είχε μεγάλη πίστη στον Θεό και ήταν πραγματικός πιστός. Δεν θα έπρεπε να του δώσουμε άλλη μια ευκαιρία;» Είναι σωστή αυτή η άποψη; Συμμορφώνεται με την αλήθεια; Οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν μόνο επιφανειακά έναν άλλον άνθρωπο, αλλά δεν μπορούν να δουν την καρδιά του, δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα τι είδους άνθρωπος είναι στην πραγματικότητα ή τι είδους ουσία έχει. Προκειμένου να μπορέσουν οι άλλοι να δουν ποιος πραγματικά είναι, πρέπει να έχουν επαφές μαζί του ή να τον παρατηρήσουν για ένα διάστημα, κι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με γεγονότα που τον αποκαλύπτουν. Επιπλέον, αν προσπαθήσεις να βοηθήσεις αυτούς τους ανθρώπους από καλοσύνη, αλλά δεν επιστρέφουν όσο κι αν συναναστρέφεσαι μαζί τους, δεν θα ξέρεις ποιος λόγος κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά. Στην πραγματικότητα, ο Θεός έχει ήδη διακρίνει αυτούς τους ανθρώπους και τους έχει αποκλείσει. Γιατί τους απέκλεισε ο Θεός; Ο πιο ξεκάθαρος λόγος είναι ότι κάποιοι αντίχριστοι είναι εμφανώς κακά πνεύματα και μπορούν να χαρακτηριστούν ως αντίχριστοι μέσα στους οποίους εργάζονται κακά πνεύματα. Αν οι άνθρωποι τους ακολουθήσουν για ένα διάστημα, οι καρδιές τους θα σκοτεινιάσουν και θα γίνουν τόσο αδύναμοι που θα καταρρεύσουν, κάτι που αποδεικνύει ότι ο Θεός τούς έχει εγκαταλείψει προ πολλού. Ο Θεός έχει δίκαιη διάθεση και μισεί τον Σατανά. Αφού αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν τον Σατανά και τα κακά πνεύματα, μπορεί ο Θεός να εξακολουθεί να τους αναγνωρίζει ως ακολούθους Του; Ο Θεός είναι άγιος κι αποστρέφεται το κακό. Δεν θέλει όσους έχουν ακολουθήσει κακά πνεύματα. Ακόμη κι αν οι άλλοι πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι, Εκείνος δεν τους θέλει. Τι σημαίνει ότι ο Θεός αποστρέφεται το κακό; Τι υποδηλώνει η φράση «αποστρέφομαι το κακό»; Ακούστε αυτά που λέω τώρα και θα καταλάβετε. Από τη στιγμή που ο Θεός επιλέγει έναν άνθρωπο έως τη στιγμή που αυτός ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η σοφία και η παντοδυναμία, ότι είναι ο ένας και μοναδικός, μόλις καταλάβει αυτά τα πράγματα κι αφού αποκτήσει κάποιες εμπειρίες, θα έχει βαθιά μέσα στην καρδιά του μια βασική κατανόηση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού και αυτού που έχει και είναι Αυτός· αυτή, λοιπόν, η βασική κατανόηση θα γίνει η πίστη του. Επίσης, θα τον παρακινεί ν’ ακολουθήσει τον Θεό, να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό και να κάνει το καθήκον του. Μόλις αποκτήσει εμπειρία, κατανοήσει την αλήθεια και ριζώσει στην καρδιά του η κατανόηση της διάθεσης του Θεού και η γνώση του για τον Θεό —όταν αποκτήσει αυτό το ανάστημα— δεν θα μπορεί ν’ απαρνηθεί τον Θεό. Αν, όμως, δεν έχει πραγματική γνώση για τον Χριστό, τον πρακτικό Θεό, κι είναι πιθανό να λατρέψει και ν’ ακολουθήσει έναν αντίχριστο, τότε εξακολουθεί να κινδυνεύει. Μπορεί και πάλι να γυρίσει την πλάτη του στον ενσαρκωμένο Χριστό για ν’ ακολουθήσει έναν μοχθηρό αντίχριστο. Αυτό θα σήμαινε ότι απαρνιέται ανοιχτά τον Χριστό κι ότι κόβει τους δεσμούς του με τον Θεό. Το κρυφό νόημα εδώ είναι το εξής: «Δεν ακολουθώ πλέον τον Θεό· ακολουθώ τον Σατανά. Αγαπώ τον Σατανά και είμαι πρόθυμος να τον υπηρετώ. Είμαι πρόθυμος ν’ ακολουθώ τον Σατανά. Όπως κι αν μου φερθεί, όπως κι αν με καταστρέψει, με ποδοπατήσει και με διαφθείρει, είμαι απόλυτα πρόθυμος. Όσο δίκαιος και άγιος κι αν είναι ο Θεός, όση αλήθεια κι αν εκφράζει, δεν είμαι πρόθυμος να Τον ακολουθήσω. Αντιπαθώ την αλήθεια. Μου αρέσουν η φήμη, η θέση, οι ανταμοιβές και οι στέφανοι. Ακόμη κι αν δεν μπορώ να τ’ αποκτήσω, μου αρέσουν». Έτσι απλά, ακολούθησε έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνον, το έβαλε στα πόδια μ’ έναν αντίχριστο που εναντιώνεται στον Θεό. Θα εξακολουθούσε, άραγε, ο Θεός να θέλει έναν τέτοιον άνθρωπο; Ασφαλώς και όχι. Είναι λογικό να μην τον θέλει ο Θεός; Απολύτως. Ξέρεις από το δόγμα ότι ο Θεός είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό κι ότι είναι άγιος. Κατανοείς αυτό το δόγμα. Ξέρεις, όμως, πώς φέρεται ο Θεός σε τέτοιους ανθρώπους; Αν ο Θεός αποστρέφεται κι απορρίπτει κάποιον, τον εγκαταλείπει χωρίς δισταγμό. Έτσι δεν είναι τα πράγματα; (Ναι.) Έτσι είναι τα πράγματα. Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Θεός εγκαταλείπει έναν τέτοιον άνθρωπο σημαίνει ότι ο Θεός έχει σκληρή καρδιά; (Όχι.) Ο Θεός πράττει σύμφωνα με αρχές. Αν ξέρεις ποιος είναι ο Θεός, αλλά δεν θέλεις να Τον ακολουθήσεις —αν ξέρεις ποιος είναι ο Σατανάς, κι ωστόσο επιμένεις να τον ακολουθήσεις— τότε ο Θεός δεν θα σε εξαναγκάσει. Πήγαινε ν’ ακολουθήσεις τον Σατανά για πάντα. Μην επιστρέψεις. Ο Θεός σε έχει εγκαταλείψει. Πώς μπορεί να καταλάβει κάποιος τη διάθεση του Θεού; Η διάθεση του Θεού είναι δίκαιη και άγια και υπάρχει ένα στοιχείο στη διάθεσή Του που αποστρέφεται το κακό. Με άλλα λόγια, αν, ως δημιουργημένο ον, είσαι πρόθυμος να εξαχρειωθείς, τι άλλο μπορεί να πει ο Θεός; Ο Θεός δεν εξαναγκάζει ποτέ τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν. Ποτέ δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Αν θέλεις να εξαχρειωθείς, αυτή είναι η προσωπική σου επιλογή· εσύ θα υποστείς τις συνέπειες και δεν σου φταίει κανένας άλλος, παρά μόνο εσύ ο ίδιος. Οι αρχές με τις οποίες χειρίζεται ο Θεός τους ανθρώπους είναι αμετάβλητες, οπότε αν σε χαροποιεί η εξαχρείωση, τότε το αναπόφευκτο τέλος σου είναι να τιμωρηθείς. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια μπορεί να έχεις ακολουθήσει τον Θεό. Αν θέλεις να εξαχρειωθείς, ο Θεός δεν θα σ’ εξαναγκάσει να μετανοήσεις. Εσύ είσαι πρόθυμος ν’ ακολουθήσεις τον Σατανά, ν’ αφήσεις τον Σατανά να σε παραπλανήσει και να σε καταστρέψει, κι επομένως, στο τέλος, εσύ θα πρέπει να υποστείς τις συνέπειες. Κάποιοι λυπούνται αυτούς τους ανθρώπους και χαραμίζουν την καλοσύνη τους για να τους βοηθήσουν, αλλά όσο κι αν τους παροτρύνεις, δεν θα επιστρέψουν. Τι συμβαίνει εδώ; Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν πρόκειται να σώσει έναν τέτοιον άνθρωπο. Δεν τον θέλει. Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος γι’ αυτό; Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος. Όμως, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα μια κατάσταση, πρέπει να κάνουν αυτό που οφείλουν και να εκτελούν τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες που οφείλουν. Όσο για τι αποτελέσματα θα προκύψουν αν εκτελέσουν αυτές τις εργασίες, θα πρέπει να προσβλέπουν στην ηγεσία του Θεού. Μέσα από τις λεπτομέρειες στις οποίες αναφέρθηκα, καταλάβατε κάπως τη φράση «ο Θεός είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό»; Αυτή είναι μία πτυχή, ότι, δηλαδή, ο Θεός δεν θέλει εκείνους που έχουν μολυνθεί από κακά πνεύματα. Για ποιον λόγο δεν τους θέλει ο Θεός; Αν έχεις επιλέξει τον Σατανά, είναι δυνατόν να εξακολουθεί να σε θέλει ο Θεός; Αν έχεις επιλέξει τον Σατανά, είναι δυνατόν να εξακολουθεί ο Θεός να δείχνει έλεος και να αγγίξει την καρδιά σου για να σε κάνει να επιστρέψεις; Είναι ικανός ο Θεός να το κάνει αυτό; Είναι ικανός και με το παραπάνω, αλλά επιλέγει να μην το κάνει, επειδή έχει δίκαιη διάθεση κι επειδή είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό.

Την προηγούμενη φορά, η συναναστροφή μας επικεντρώθηκε στο πώς η κύρια εκδήλωση της μοχθηρής ουσίας των αντίχριστων είναι η εχθρικότητα και η απέχθειά τους απέναντι σε όλα τα θετικά πράγματα και τις αλήθειες. Σήμερα, συναναστρέφομαι από μια άλλη σκοπιά, που είναι ότι οι αντίχριστοι αγαπούν οτιδήποτε αντιτίθεται στα θετικά πράγματα. Και τι είναι αυτό; (Τα αρνητικά πράγματα.) Ναι, είναι τα αρνητικά πράγματα, δηλαδή οτιδήποτε πηγαίνει κόντρα κι αντιτίθεται στην αλήθεια ή δεν συμφωνεί με αυτήν. Στους αντίχριστους δεν αρέσουν τα θετικά πράγματα, οπότε θα πρέπει να υπάρχει κάτι που τους αρέσει, έτσι δεν είναι; Και τι τους αρέσει; Τους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα, καθώς και οι μηχανορραφίες, οι συνωμοσίες και οι τακτικές. Υπάρχουν, άραγε, αντίχριστοι που διαβάζουν το βιβλίο «Τα τριάντα έξι στρατηγήματα» στον ελεύθερό τους χρόνο; Υποθέτω πως ναι. Πιστεύεις ότι εγώ διαβάζω το βιβλίο «Τα τριάντα έξι στρατηγήματα»; Δεν το διαβάζω. Δεν το μελετώ. Τι όφελος έχει να το διαβάσω; Η ανάγνωσή του Μου προκαλεί ναυτία κι ανακάτεμα στο στομάχι. Πώς νιώθετε εσείς αφού διαβάσετε το βιβλίο «Τα τριάντα έξι στρατηγήματα»; Δεν νιώθετε ακόμη πιο αηδιασμένοι με το μοχθηρό ανθρώπινο γένος; Νιώθετε αυτό το συναίσθημα; Όσο περισσότερο διαβάζετε, τόσο πιο αηδιασμένοι νιώθετε. Πιστεύετε ότι, πολύ απλά, αυτός ο άνθρωπος είναι υπερβολικά κακός! Αξίζει, άραγε, τον κόπο να πρέπει κανείς να χρησιμοποιεί στρατηγήματα για το παραμικρό, να φτάνει σε τέτοιο σημείο, να μην μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ ή να φάει την ημέρα και να στύβει το μυαλό του για να βρει τρόπους να πολεμήσει; Κάποιοι αντίχριστοι μπορεί να μελετούν το βιβλίο «Τριάντα έξι στρατηγήματα» στον ελεύθερο χρόνο τους και να συγκρίνουν την εξυπνάδα τους με την εξυπνάδα κάποιου άλλου ανθρώπου και με την εξυπνάδα του Θεού. Τους αρέσουν τα ψέματα, η εξαπάτηση, οι συνωμοσίες, οι μηχανορραφίες, καθώς και οι τακτικές και οι στρατηγικές. Τους αρέσει, όμως, η αμεροληψία και η δικαιοσύνη του Θεού; Ποιο είναι το αντίθετο της αμεροληψίας και της δικαιοσύνης; (Η μοχθηρία και η ασχήμια.) Η μοχθηρία και η ασχήμια. Τους αρέσουν τα άσχημα πράγματα, οτιδήποτε είναι άδικο και μεροληπτικό, οτιδήποτε είναι αθέμιτο κι απρεπές. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια έχουν έναν δίκαιο σκοπό. Πώς το ορίζουν αυτό οι αντίχριστοι; Λένε: «Αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια είναι ανόητοι! Τι αξία έχει η ζωή, αν δεν τη ζει κανείς όπως θέλει; Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για τον εαυτό τους, και όλοι εκείνοι που ζουν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη είναι ανόητοι!» Αυτή είναι η οπτική τους. Τότε, λοιπόν, είναι ικανοί να κάνουν δίκαια πράγματα; Όχι. Μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να μιλήσουν ανοιχτά όταν προκύπτουν ζητήματα στην εκκλησία που διαταράσσουν και αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο; Όχι μόνο δεν ορθώνουν το ανάστημά τους, αλλά κατά βάθος διασκεδάζουν κι ευχαριστιούνται μ’ αυτήν την κακοτοπιά· είναι ζιζάνια. Δεν ανησυχούν ποτέ για ζητήματα που έχουν να κάνουν με το έργο του οίκου του Θεού, δεν ορθώνουν ποτέ το ανάστημά τους ούτε κάνουν το παραμικρό για να προστατεύσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Όσοι διασκεδάζουν βαθιά μέσα τους και κοροϊδεύουν τον οίκο του Θεού όταν βλέπουν πονηρούς ανθρώπους να κάνουν κακό και κακούς ανθρώπους να τυραννούν την εκκλησία, τι είδους άνθρωποι είναι; Είναι μοχθηροί. Τότε, τι είδους άνθρωποι είναι οι επικεφαλής που είναι ικανοί να προστατεύουν αυτούς τους πονηρούς ανθρώπους; Είναι αντίχριστοι. Δεν επιτρέπουν να θίγονται τα δικά τους συμφέροντα, αλλά δεν τους καίγεται καρφί όταν θίγονται τα συμφέροντα της εκκλησίας, και δεν στενοχωριούνται καθόλου. Μάλιστα στα κρυφά χαίρονται κιόλας που δεν έχασαν τίποτε. Αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων.

Μόλις μιλήσαμε για το πώς αποστρέφονται οι αντίχριστοι την αλήθεια, πώς τους αρέσουν τα άδικα και μοχθηρά πράγματα, επιδιώκουν τα συμφέροντα και τις ευλογίες, δεν εγκαταλείπουν ποτέ την πρόθεση και την επιθυμία τους ν’ αποκτήσουν ευλογίες και μονίμως προσπαθούν να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Πώς, λοιπόν, θα έπρεπε να διακρίνει κανείς και να χαρακτηρίσει αυτό το ζήτημα; Θα ήμασταν πολύ επιεικείς αν λέγαμε ότι βάζουν το κέρδος πάνω από οτιδήποτε άλλο. Είναι όπως ο Παύλος που αναγνώρισε ότι είχε ένα αγκάθι στη σάρκα του κι ότι θα έπρεπε να προσπαθήσει να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του, αλλά στο τέλος, εξακολουθούσε να επιθυμεί ν’ αποκτήσει έναν στέφανο δικαιοσύνης. Τι φύση έχει αυτό; (Φαυλότητα.) Είναι ένα είδος φαύλης διάθεσης. Αλλά τι φύση έχει; (Τις συμφωνίες με τον Θεό.) Έχει αυτήν τη φύση. Αναζητούσε το κέρδος σε οτιδήποτε έκανε, αντιμετώπιζε τα πάντα σαν συναλλαγή. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Όλα έχουν το τίμημά τους». Και οι αντίχριστοι έχουν αυτήν τη λογική και σκέφτονται: «Αν εργαστώ για σένα, τι θα μου δώσεις σε αντάλλαγμα; Τι οφέλη μπορώ ν’ αποκτήσω;» Πώς θα πρέπει να συνοψιστεί αυτή η φύση; Κατευθύνεται κανείς από το κέρδος, βάζει το κέρδος πάνω από οτιδήποτε άλλο και είναι εγωιστής και ποταπός. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Πιστεύουν στον Θεό αποκλειστικά και μόνο με σκοπό ν’ αποκομίσουν κέρδος και να λάβουν ευλογίες. Ακόμη κι αν αντέχουν κάποια βάσανα ή πληρώνουν κάποιο τίμημα, τα κάνουν όλα αυτά για να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Η πρόθεση και η επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες κι ανταμοιβές είναι τεράστια, και είναι γερά γαντζωμένοι σε αυτήν. Δεν αποδέχονται καμία από τις πολλές αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός, βαθιά μέσα τους σκέφτονται πάντα ότι ο μόνος λόγος να πιστεύουν στον Θεό είναι να λάβουν ευλογίες και να διασφαλίσουν έναν καλό προορισμό, ότι αυτό είναι η ύψιστη αρχή κι ότι τίποτε δεν μπορεί να την υπερβεί. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουν στον Θεό μόνο για να λάβουν ευλογίες, κι ότι αν δεν ήταν οι ευλογίες, η πίστη στον Θεό δεν θα είχε κανένα νόημα ή αξία κι ότι θα έχανε το νόημα και την αξία της. Μήπως εμφύσησε κάποιος άλλος αυτές τις ιδέες στους αντίχριστους; Προέρχονται άραγε από την εκπαίδευση ή την επιρροή κάποιου άλλου; Όχι, καθορίζονται από την έμφυτη φύση-ουσία των αντίχριστων, την οποία δεν μπορεί κανείς να αλλάξει. Παρόλο που ο ενσαρκωμένος Θεός λέει τόσα λόγια σήμερα, οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται κανένα από αυτά, αλλά αντιθέτως αντιστέκονται σε αυτά και τα καταδικάζουν. Δεν θα μπορέσει ν’ αλλάξει ποτέ η φύση τους που αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Τι υποδηλώνει το γεγονός ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν; Υποδηλώνει ότι η φύση τους είναι μοχθηρή. Το θέμα δεν είναι αν επιδιώκουν ή δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Πρόκειται για μοχθηρή διάθεση που διαμαρτύρεται με θρασύτητα ενάντια στον Θεό και Τον ανταγωνίζεται. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο. Αφού οι αντίχριστοι μπορούν να διαμαρτύρονται με θρασύτητα ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται, τι είναι η διάθεσή τους; Είναι μοχθηρή. Γιατί λέω ότι είναι μοχθηρή; Οι αντίχριστοι τολμούν ν’ αντιστέκονται στον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του για να λάβουν ευλογίες, καθώς και για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Γιατί τολμούν να το κάνουν αυτό; Βαθιά μέσα στην καρδιά τους, υπάρχει μια δύναμη, μια μοχθηρή διάθεση που τους κυβερνά, κι έτσι μπορούν να ενεργούν αδίστακτα, να έρχονται σε αντιπαράθεση με τον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Πριν καν πει ο Θεός ότι δεν θα τους δώσει στέφανο, πριν τους στερήσει τον προορισμό τους, ξεσπά η μοχθηρή τους διάθεση από τα βάθη της καρδιάς τους και λένε: «Αν δεν μου δώσεις έναν στέφανο κι έναν προορισμό, θα πάω στον τρίτο ουρανό και θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου!» Αν δεν είχαν μοχθηρή διάθεση, πού θα έβρισκαν τόση ενέργεια; Μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι να συγκεντρώσουν τόση ενέργεια; Γιατί δεν πιστεύουν οι αντίχριστοι ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; Γιατί εμμένουν πεισματικά στην επιθυμία τους για ευλογίες; Δεν οφείλεται αυτό για άλλη μια φορά στη μοχθηρία τους; (Ναι.) Οι ίδιες οι ευλογίες που υπόσχεται ο Θεός να δώσει στους ανθρώπους έχουν γίνει η φιλοδοξία και η επιθυμία των αντίχριστων. Είναι αποφασισμένοι να τις λάβουν, αλλά δεν θέλουν ν’ ακολουθήσουν την οδό του Θεού και δεν αγαπούν την αλήθεια. Αντιθέτως, επιδιώκουν ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνους. Πριν καν πει ο Θεός ότι δεν θα τους παραχωρήσει αυτά τα πράγματα, εκείνοι θέλουν ν’ αναμετρηθούν με τον Θεό. Ποια είναι η λογική τους; «Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες κι ανταμοιβές, θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου, θα σου εναντιωθώ και θα πω ότι δεν είσαι θεός!» Δεν απειλούν τον Θεό όταν λένε τέτοια πράγματα; Δεν προσπαθούν να Τον ανατρέψουν; Τολμούν ακόμη και ν’ αρνηθούν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα. Εφόσον οι ενέργειες του Θεού δεν εναρμονίζονται με τη δική τους βούληση, τολμούν ν’ αρνηθούν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο ένας αληθινός Θεός. Δεν είναι αυτή η διάθεση του Σατανά; Δεν είναι αυτή η μοχθηρία του Σατανά; Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στο πώς ενεργούν οι αντίχριστοι και στη στάση που έχει ο Σατανάς απέναντι στον Θεό; Αυτές οι δύο προσεγγίσεις είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Οι αντίχριστοι αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα και θέλουν ν’ αποσπάσουν ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνους από τα χέρια του Θεού. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πού βασίζονται και θέλουν να ενεργούν και ν’ αρπάζουν πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς μπορούν και βρίσκουν τέτοια ενέργεια; Μπορούμε τώρα να συνοψίσουμε τον λόγο: Είναι η μοχθηρία των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι δεν αγαπούν την αλήθεια, κι ωστόσο θέλουν να λάβουν ευλογίες και στεφάνους και ν’ αρπάξουν αυτές τις ανταμοιβές από τα χέρια του Θεού. Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Συνειδητοποιούν, άραγε, ότι φλερτάρουν με τον θάνατο; (Δεν το συνειδητοποιούν.) Μπορεί και να έχουν μια αμυδρή αίσθηση ότι είναι αδύνατον να λάβουν ανταμοιβές, οπότε πρώτα κάνουν μια δήλωση του τύπου: «Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες, θα πάω στον τρίτο ουρανό και θα έρθω σε αντιπαράθεση με τον θεό!» Προβλέπουν ήδη ότι θα είναι αδύνατον να λάβουν ευλογίες. Άλλωστε, ο Σατανάς διαμαρτύρεται στον αέρα ενάντια στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, και τι του έχει δώσει ο Θεός; Το μόνο πράγμα που έχει δηλώσει ο Θεός σ’ αυτόν είναι το εξής: «Μόλις ολοκληρωθεί το έργο, θα σε ρίξω στο πηγάδι της αβύσσου. Ανήκεις στο πηγάδι της αβύσσου!» Αυτή είναι η μοναδική «υπόσχεση» που δίνει ο Θεός στον Σατανά. Δεν είναι εξωφρενικό το γεγονός ότι εξακολουθεί να επιθυμεί ανταμοιβές; Αυτό είναι μοχθηρία. Η έμφυτη ουσία των αντίχριστων είναι ανταγωνιστική απέναντι στον Θεό, κι ούτε οι ίδιοι οι αντίχριστοι δεν ξέρουν γιατί συμβαίνει αυτό. Η καρδιά τους εστιάζει αποκλειστικά στο πώς θα κερδίσουν ευλογίες και στεφάνους. Όποτε κάτι έχει σχέση με την αλήθεια ή με τον Θεό, γεννιούνται μέσα τους η αντίσταση κι ο θυμός. Αυτό είναι μοχθηρία. Οι κανονικοί άνθρωποι πιθανώς να μην μπορούν να κατανοήσουν τα ενδόμυχα αισθήματα των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι περνάνε αρκετά δύσκολα· έχουν τεράστιες φιλοδοξίες, τρέφουν απέραντη μοχθηρή ενέργεια μέσα τους και μεγάλη επιθυμία για ευλογίες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι φλέγονται από επιθυμία. Ο οίκος του Θεού, όμως, συναναστρέφεται συνεχώς πάνω στην αλήθεια· θα πρέπει να είναι πολύ επίπονο και δύσκολο γι’ αυτούς να την ακούν. Καταπιέζονται και προσποιούνται τόσο πολύ για να το αντέξουν. Δεν είναι αυτό ένα είδος μοχθηρής ενέργειας; Οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αν δεν αγαπούσαν την αλήθεια, θα έβρισκαν αδιάφορη την εκκλησιαστική ζωή και θα ένιωθαν ακόμη κι αποστροφή γι’ αυτήν. Η ανάγνωση των λόγων του Θεού και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια θα ήταν γι’ αυτούς περισσότερο μαρτύριο παρά ευχαρίστηση. Πώς, λοιπόν, μπορούν να το αντέξουν οι αντίχριστοι; Η επιθυμία τους για ευλογίες είναι τόσο μεγάλη που τους αναγκάζει να καταπιέζονται και να το αντέχουν απρόθυμα. Επιπλέον, τρυπώνουν στον οίκο του Θεού για να ενεργήσουν σαν λακέδες του Σατανά κι αφοσιώνονται στη διατάραξη και την αναστάτωση του έργου της εκκλησίας. Πιστεύουν ότι αυτή είναι η αποστολή τους, και μέχρι να ολοκληρώσουν το έργο τους, που είναι η αντίσταση στον Θεό, αισθάνονται άβολα και νιώθουν ότι έχουν απογοητεύσει τον Σατανά. Αυτό καθορίζεται από τη φύση των αντίχριστων.

Είναι φανερό ότι οι αντίχριστοι αγαπούν τη θέση, κι όλοι το ξέρουν αυτό. Σε ποιον βαθμό αγαπούν τη θέση; Πώς το εκδηλώνουν αυτό; Κατ’ αρχάς, αρπάζουν την ευκαιρία ν’ ανέλθουν στην ιεραρχία, είτε με κολακείες, είτε με μεθόδους εξαπάτησης, είτε κάνοντας καλά πράγματα για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων. Σε κάθε περίπτωση, όπου υπάρχει ευκαιρία ανόδου, την αρπάζουν. Μόλις αποκτήσουν θέση, την αγαπούν ακόμη περισσότερο από πριν. Οι κανονικοί άνθρωποι, όταν αποκτούν θέση, έχουν ένα αίσθημα ντροπής και είναι κάπως συγκρατημένοι. Επιπλέον, η θέση ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη στον οίκο του Θεού είναι ένα καθήκον. Δεν είναι μια θέση ή ένας επίσημος τίτλος, είναι ένα καθήκον. Μερικές φορές, αυτοί οι κανονικοί άνθρωποι μπορεί να αποκαλύψουν κάποιες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους όταν κάνουν επίδειξη, επειδή θεωρούν ότι έχουν πλέον θέση αξιωματούχου. Οι κανονικοί άνθρωποι το θεωρούν ως έναν βαθμό αποδεκτό να συμπεριφέρονται κατά καιρούς μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά αν το κάνουν τακτικά, νιώθουν αηδιασμένοι με τον εαυτό τους και φοβούνται ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τους θα το παρατηρήσουν. Έχουν αξιοπρέπεια κι αίσθημα ντροπής, οπότε συγκρατούνται λίγο. Αφού κατανοήσουν την αλήθεια, καταφέρνουν σταδιακά να δίνουν λιγότερη σημασία στη θέση. Τι θετικό αντίκτυπο θα έχει αυτό και τι καλά αποτελέσματα θα αποφέρει; Θα τους επιτρέψει να κάνουν με ηρεμία το καθήκον τους. Ανεξάρτητα από τον εκάστοτε ρόλο τους, θα τον θεωρούν καθήκον. Εφόσον επιλέχθηκαν να ηγηθούν, και η ηγεσία είναι ταυτόχρονα φορτίο και καθήκον για τον άνθρωπο, πρώτα πρέπει να καταλάβουν ποια πράγματα εμπίπτουν στο πεδίο αυτού του καθήκοντος. Όταν δεν έχεις τον ρόλο του επικεφαλής, δεν χρειάζεται να σε απασχολούν κάποια ζητήματα και στην πραγματικότητα δεν έχεις κάποιο φορτίο. Όταν, όμως, αναλαμβάνεις τον ρόλο του επικεφαλής, πρέπει να σκεφτείς πώς θα εκτελείς καλά τις εργασίες σου και πώς θα κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις αρχές και τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να προχωρήσουν προς μια τέτοια θετική κατεύθυνση. Ποια είναι, λοιπόν, η διαφορά ανάμεσα στους αντίχριστους και σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια, ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τη θέση; Οι αντίχριστοι έχουν πάθος για τη θέση τους, την επιδιώκουν, την αγαπούν και τη διαχειρίζονται. Σκέφτονται τη θέση τους σε κάθε ευκαιρία. Η θέση είναι σαν το οξυγόνο τους. Αν οι άλλοι δεν τους εκτιμούν ή αν τους περιφρονούν επειδή είπαν κατά λάθος κάτι που δεν είναι σωστό, και χάσουν έτσι τη θέση που έχουν στην καρδιά των άλλων ανθρώπων, τότε θ’ ανησυχούν διαρκώς για τη θέση τους και θα αρχίσουν να προσέχουν πολύ τις πράξεις και τα λόγια τους. Όπως κι αν συναναστραφείς πάνω στην επιδίωξη της αλήθειας, δεν θα μπορέσουν να την κατανοήσουν. Ποιο είναι το μοναδικό πράγμα που κατανοούν; «Πώς μπορώ να εκτελώ καλά αυτό το “αξίωμα” και να συμπεριφέρομαι σαν αξιωματούχος;» Αυτό έχει κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, όταν ένας επικεφαλής εκκλησίας τραβάει μια ομαδική φωτογραφία με περισσότερους από είκοσι αδελφούς και αδελφές, πού θα επέλεγε να καθίσει κάποιος με αξιοπρέπεια κι αίσθημα ντροπής; Θα έβρισκε μια γωνιά στο πλάι και θα καθόταν εκεί. Πού κάθονται συνήθως οι αντίχριστοι; (Στη μέση.) Θέλουν όλοι να καθίσουν οι αντίχριστοι στη μέση ή είναι δική τους προσωπική επιθυμία; (Είναι δική τους προσωπική επιθυμία.) Μερικές φορές, μπορεί όλοι οι άλλοι ν’ αφήνουν για εκείνους χώρο στη μέση και να τους αναγκάζουν να καθίσουν στο κέντρο, κι εκείνοι βαθιά μέσα τους νιώθουν πολύ ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και σκέφτονται: «Κοίτα πόση υποστήριξη έχω από όλους! Πρέπει να καθίσω εδώ. Αυτό δείχνει ότι έχω μια θέση στην καρδιά όλων. Δεν μπορούν χωρίς εμένα!» Νιώθουν πολύ χαρούμενοι και ικανοποιημένοι. Αν δεν τους άρεσε που όλοι άφησαν χώρο στη μέση, γιατί πήγαν και κάθισαν εκεί; Είναι προφανές ότι απολαμβάνουν στο έπακρο τη θέση τους τη δεδομένη στιγμή και το αίσθημα που τους προκαλεί αυτή. Χρειάζονται πραγματικά κι αγαπούν το αίσθημα αυτής της στιγμής, και γι’ αυτό ακριβώς δεν αρνούνται τη θέση. Αυτός ο επικεφαλής κάθεται ακριβώς στη μέση και περιστοιχίζεται από δεκάδες άλλους ανθρώπους, ενώ χρησιμοποιεί ακόμη και μαξιλάρι για να ξεχωρίσει. Σκέφτεται: «Δεν γίνεται να είμαι στο ίδιο ύψος με όλους τους άλλους. Πώς θα μπορέσω έτσι να δείξω ότι έχω διακριθεί ως επικεφαλής; Πρέπει να είμαι λίγο πιο ψηλά και να καθίσω στη μέση. Τότε θα ξεχωρίζω. Αυτό σημαίνει να ξέρει κανείς σε ποια θέση πρέπει να καθίσει. Όταν οι άνθρωποι κοιτάζουν τη φωτογραφία, το πρώτο πράγμα που θα βλέπουν θα είμαι εγώ. Θα λένε: “Αυτός είναι ο επικεφαλής μας, ο τάδε”. Πόσο τιμητικό! Αυτή η φωτογραφία θα μείνει για πολλά χρόνια. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να με δουν και σιγά-σιγά με ξεχάσουν, ποιο το νόημα να είμαι επικεφαλής;» Τόσο πολύ αγαπούν τη θέση τους.

Μια φορά, αναζήτησα κάποιους ανθρώπους από μια εκκλησία για να μάθω για την κατάσταση που επικρατούσε εκεί. Αφού άνοιξαν την κάμερα, κάθισαν όλοι μπροστά στον φακό κι άφησαν χώρο στη μέση. Δεν κατάλαβα γιατί και τους πρότεινα να μετακινηθούν προς το κέντρο γιατί το κάδρο της κάμερας δεν ήταν τόσο μεγάλο και ήταν παράξενο να φαίνεται μόνο το μισό τους πρόσωπο. Μετά, μετακινήθηκαν λίγο προς το κέντρο, αλλά άφησαν και πάλι ένα κενό κάθισμα στη μέση. Μουρμούρισα στον εαυτό μου: «Γιατί δεν κάθεται κανείς στη μέση; Είναι λες και υπάρχει ένας ιερός Βούδας εκεί. Γιατί δεν τολμάει κανείς να καθίσει εκεί;» Τότε, ήρθε ένας αρκετά παχύς άνδρας και βούλιαξε ακριβώς στη μέση, κι ήταν ολόιδιος με ιερό “Βούδα”, στρογγυλός και στρουμπουλός. Αποδείχθηκε ότι κρατούσαν το κάθισμα στη μέση για εκείνον. Μπορείτε να μαντέψετε ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; (Ο επικεφαλής.) Σωστά. Κάθισε ακριβώς στο κέντρο. Αυτό είναι σύμβολο θέσης. Όταν έφτασε αυτός ο διάβολος, που έμοιαζε με τον Βούδα, και κάθισε εκεί, κατέλαβε εκείνη τη θέση με αρκετή φυσικότητα, λες και του ανήκε δικαιωματικά. Όλοι ήταν πάρα πολύ πρόθυμοι να καθίσουν είτε δεξιά είτε αριστερά του, και τον κοιτούσαν με ιδιαίτερη λατρεία, σαν να τον «καταλάβαιναν» στον μέγιστο βαθμό. Έμοιαζε σαν να ήταν ένα μάτσο γλείφτες που έλεγαν: «Αχ, ήρθες επιτέλους. Σε περιμέναμε τόση ώρα». Όσο μιλούσα, κανείς δεν είχε αφομοιώσει τίποτα. Περίμεναν τον επικεφαλής. Έπρεπε πρώτα να έρθει αυτός ο ιερός «Βούδας». Αν δεν ερχόταν, δεν μπορούσα να συνεχίσω να μιλάω. Πώς μπόρεσε να καθίσει εκεί, και μάλιστα με τέτοια φυσικότητα; Έχει αυτό κάποια σχέση με τις συνηθισμένες προτιμήσεις, προτεραιότητες κι επιδιώξεις του; (Ναι.) Ποια θα ήταν μια τυπική σκηνή στην οποία θα έβλεπε κανείς αυτούς τους ανθρώπους; Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και σκεφτείτε το. Όταν αυτός ο επικεφαλής διοργανώνει μια συνάθροιση ή μπαίνει σ’ ένα δωμάτιο όπου οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους, πώς του φέρονται; Σαν να είναι κάποιος πρόγονος ή ένας Βούδας: Του προσφέρουν γρήγορα ένα κάθισμα, και η κεντρική θέση προορίζεται αναγκαστικά για εκείνον. Θα υπήρχε πρόβλημα αν δεν του την κρατούσαν; Με βάση το φαινόμενο που είδα στην κάμερα εκείνη τη στιγμή, πιθανότατα θα υπήρχε πρόβλημα αν δεν του παραχωρούσαν το κεντρικό κάθισμα. Είχε γίνει κανόνας, ένας άγραφος κανόνας. Όταν έρχεται ο «Βούδας», θα πρέπει αμέσως να του παραχωρείται το κεντρικό κάθισμα. Αν ο «Βούδας» δεν είναι εκεί, το κεντρικό κάθισμα θα πρέπει να παραμένει κενό. Αυτό λέγεται θέση. Συμπεριφέρεται έτσι κανείς από εσάς, θεωρώντας τη θέση σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο; Τι μπορείτε να παρατηρήσετε από τη σκηνή που μόλις περιέγραψα; Ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει διαφορετικά τη θέση. Εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια πιστεύουν ότι η θέση τους είναι ένα καθήκον και βαθιά μέσα τους θεωρούν πολύτιμη την ανάθεση του Θεού. Αποδέχονται το καθήκον τους, αλλά δεν διεκδικούν τη θέση τους. Κάποιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη θέση ως επιβάρυνση, πιστεύουν ότι είναι ένα πρόσθετο φορτίο που τους δημιουργεί πίεση, περιορισμούς, ακόμη και μπελάδες. Ωστόσο, όσοι λατρεύουν τη θέση την αντιμετωπίζουν σαν να είναι αξιωματούχοι, κι απολαμβάνουν πάντα τα οφέλη της. Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς θέση. Μόλις την αποκτήσουν, είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάντα γι’ αυτήν, ακόμη και τη ζωή τους και τον αυτοσεβασμό τους. Είναι πρόθυμοι ακόμη και να πουλήσουν το κορμί τους γι’ αυτήν. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι, είναι.) Αυτό λέγεται μοχθηρία. Τι είναι η θέση στα δικά τους μάτια; Είναι ένα μονοπάτι κι ένα μέσο για ν’ ανέβουν στην κορυφή και μια μέθοδος για ν’ αλλάξουν την ταυτότητά τους, το πεπρωμένο τους και την υπόληψή τους ανάμεσα στους ανθρώπους. Επομένως, έχουν τη θέση σε πολύ μεγάλη εκτίμηση. Μόλις την αποκτήσουν, και οι άνθρωποι τους ακούν, τους υπακούν, είναι δουλοπρεπείς απέναντί τους και προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά τους σε όλα, εκείνοι, αντί να νιώσουν αηδιασμένοι απ’ όλα αυτά, αντλούν πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Ακριβώς όπως αυτός ο επικεφαλής που πήρε το κεντρικό κάθισμα· η στάση του σώματός του ήταν πολύ χαλαρή κι άνετη, κι έδειχνε την τεράστια ικανοποίηση που ένιωθε και πόσο το απολάμβανε. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Αν ένας άνθρωπος απολαμβάνει ιδιαίτερα όλα τα αισθήματα ανωτερότητας κι όλα τα πλεονεκτήματα που αποφέρει η θέση, κι επιδιώκει κι αγαπά ειδικά αυτά τα πράγματα και δεν είναι πρόθυμος να τα εγκαταλείψει, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ μοχθηρός. Γιατί λέω ότι είναι πολύ μοχθηρός; Τι ακριβώς λένε όλοι αυτοί που κολακεύουν, λένε ευχάριστα λόγια και κάνουν κομπλιμέντα στους ανθρώπους που έχουν θέση; Λένε ψεύτικα λόγια, ξεδιάντροπα λόγια, αηδιαστικά κι εμετικά λόγια, καθώς και λόγια εξαπάτησης ή ακόμα και κάποια πράγματα που είναι προσβλητικά για όποιον τα ακούει. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος με θέση έχει έναν γιο που είναι πραγματικά πολύ άσχημος, με στενόμακρο πρόσωπο και ζυγωματικά σαν του πιθήκου. Λένε αυτοί οι κόλακες ότι είναι άσχημος; Τι λένε; (Είναι πολύ όμορφος.) Τους φτάνει να πουν μόνο ότι «είναι πολύ όμορφος»; Πρέπει να πουν κάτι αηδιαστικό, όπως: «Έχει πλατύ μέτωπο και φαρδύ, στρογγυλό πηγούνι. Έχει το πρόσωπο κάποιου που θα γίνει πλούσιος και θα κατέχει υψηλή θέση στο μέλλον!» Παρόλο που είναι ξεκάθαρο ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τολμούν να ξεστομίσουν αυτά τα ψέματα απροκάλυπτα. Όταν αυτός ο αξιωματούχος το ακούσει αυτό, νιώθει εκστασιασμένος, του αρέσει ν’ ακούει αυτά τα πράγματα, το απολαμβάνει. Πόσο πολύ του αρέσει να τα ακούει; Αν κανείς δεν έλεγε μπροστά του αυτά τα υποκριτικά και κολακευτικά λόγια, αυτά τα λόγια εξαπάτησης, αν κανείς δεν έλεγε ψεύτικα κι αηδιαστικά λόγια για να τον ευχαριστήσει και να τον ικανοποιήσει, θα ένιωθε πως η ζωή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι απίστευτα μοχθηρό. Είναι ήδη αρκετά εμετικό όταν λέει ο ίδιος ψέματα. Αλλά σαν να μην έφτανε αυτό, απολαμβάνει να έχει γύρω του κι άλλους ψεύτες, σαν ένα σμήνος από βρωμερές μύγες· δεν τον κουράζει ποτέ αυτό. Αγαπά όποιον έχει τον τρόπο του με τα λόγια, όποιον είναι καλός στην κολακεία και τη δουλοπρέπεια κι όποιον μιλάει με περιστροφές· κρατά αυτούς τους ανθρώπους στο πλευρό του και τους τοποθετεί σε σημαντικές θέσεις. Δεν κινδυνεύουν αυτοί οι επικεφαλής; Άραγε, τι είδους έργο μπορούν να ολοκληρώσουν; Δεν θα κατέρρεε η εκκλησία αν έπεφτε στον έλεγχό τους; Είναι δυνατόν να εργαζόταν ακόμη εκεί το Άγιο Πνεύμα;

Έχω ακούσει ότι κάποιοι επικεφαλής αγαπούν το φαγητό. Όταν ζούσαν με αδελφούς και αδελφές που δεν ήταν τόσο καλοί στη μαγειρική και δεν έφτιαχναν νόστιμα φαγητά, φρόντιζαν να τους φιλοξενήσει κάποιος που ήξερε πώς να τους καλοπιάνει και να τους κανακεύει και που ετοίμαζε ειδικά γι’ αυτούς νόστιμα φαγητά σε καθημερινή βάση. Κάθε μέρα, οι επικεφαλής έτρωγαν κι έπιναν ό,τι λαχταρούσε η καρδιά τους κι έλεγαν: «Δόξα τω θεώ που μπορούμε ν’ απολαμβάνουμε καθημερινά την ευωχία του θεού. Αυτή είναι πραγματικά η χάρη του θεού!» Αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν. Ακόμη κι αν δεν είναι ήδη αντίχριστοι, η συμπεριφορά τους έχει κιόλας φανερώσει ότι έχουν τη φύση-ουσία και τη μοχθηρή διάθεση ενός αντίχριστου, καθώς κι ότι αυτήν τη στιγμή βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Το κατά πόσο μπορούν να γίνουν αντίχριστοι ή είναι αντίχριστοι εξαρτάται από το μονοπάτι που θα επιλέξουν στην πορεία. Είναι αρκετά εμφανές ότι προς το παρόν βαδίζουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου κι ότι η διάθεση-ουσία τους συνάδει με εκείνη ενός αντίχριστου, κι αυτό επειδή αγαπούν τα αρνητικά πράγματα κι αντιπαθούν τα θετικά. Βαθιά μέσα τους, περιφρονούν, καταδικάζουν και απορρίπτουν τα θετικά πράγματα. Τι αποδέχονται; Τη διπροσωπία, τα ψέματα κι οτιδήποτε σχετίζεται με τα αρνητικά πράγματα. Όταν φτάνω σε ένα μέρος, κάποιοι λένε: «Δεν φαίνεσαι καλά, ξεκουράσου λίγο». Εγώ ξέρω καλύτερα αν νιώθω καλά ή όχι και πότε χρειάζομαι ξεκούραση. Δεν είναι ανάγκη να το παίζεις έξυπνος ούτε είναι ανάγκη να κάνεις επίδειξη της εξυπνάδας σου. Δεν το αποδέχομαι αυτό· το βρίσκω απωθητικό. Ποιους ανθρώπους συμπαθώ; Εκείνους που μπορούν να συναναστραφούν αμέσως όταν συμβαίνει κάτι και που Μου λένε αυτό που σκέφτονται. Συναναστρέφομαι μαζί σου για να βρω λύση στις δυσκολίες σου και για να μπορείς να έρθεις πιο κοντά Μου. Μη σε απασχολεί να Με καλοπιάσεις και να προσπαθήσεις να Μ’ ευχαριστήσεις. Αυτό είναι τρομερά αποκρουστικό! Τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να μένουν μακριά Μου, γιατί τους βρίσκω απωθητικούς. Σε χαρακτηρίζω ως ενοχλητική μύγα ή παράσιτο. Κράτα αποστάσεις! Κάποιοι λένε: «Δεν χρειάζεσαι κάποιον στο πλευρό Σου να Σε υπηρετεί;» Κατά την άποψή σου, με βάση την ταυτότητά Μου και τη θέση Μου, θα πρέπει να υπάρχει κι ανάλογη μεταχείριση και υπηρεσία. Όμως Εγώ δεν το χρειάζομαι αυτό. Δεν πρέπει να κάνεις τέτοια πράγματα, το κατάλαβες; Τα σιχαίνομαι αυτά τα πράγματα και τα απεχθάνομαι. Αν σου βγαίνει πραγματικά μέσα από την καρδιά σου να νοιάζεσαι για Μένα και να Με φροντίζεις, υπάρχουν ένα σωρό σωστοί τρόποι να το κάνεις. Για παράδειγμα, όταν σου λέω να κάνεις κάτι, πρέπει να το φέρνεις σε πέρας υπάκουα, κι όταν συναντάς δυσκολίες, μπορείς να τις συζητάς αμέσως μαζί Μου. Ωστόσο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μιμείσαι τον τρόπο με τον οποίο καλοπιάνουν οι άπιστοι τους ανθρώπους που κατέχουν αξιώματα και να Με κολακεύεις με ένα σωρό ευχάριστα λόγια. Δεν Μου αρέσει να τα ακούω αυτά. Είναι εμφανές ότι δεν είμαι ψηλός, αλλά εσύ επιμένεις να λες: «Μπορεί να μην είσαι ψηλός, αλλά είσαι ψηλότερος από εμάς». Δεν Μου αρέσει να το ακούω αυτό, οπότε μη Μου το λες σε καμία περίπτωση. Το λες στον λάθος άνθρωπο. Στους αντίχριστους αρέσει ν’ ακούνε τέτοια λόγια. Για παράδειγμα, ρωτούν τους αδελφούς και τις αδελφές που είναι κατώτεροί τους στην ιεραρχία: «Είμαι χοντρός;» Κάποιοι, τότε, λένε: «Ακόμη κι αν είσαι χοντρός, είσαι πιο ωραίος από εμάς». «Τότε είμαι λεπτός;» «Ακόμη κι αν είσαι λεπτός, δείχνεις υπέροχος. Σε κάθε περίπτωση, είσαι σαν μοντέλο. Ό,τι και να βάλεις σου πηγαίνει». Όταν οι αντίχριστοι το ακούνε αυτό, νιώθουν ικανοποίηση και σε θεωρούν συνεργάτη και σύμμαχό τους. Όλα αυτά τα πράγματα που αγαπούν οι αντίχριστοι είναι απωθητικά και μοχθηρά. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να τους αποκαλεί κανείς μοχθηρούς; Μήπως αγαπούν οι αντίχριστοι τα στοιχεία της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όπως, μεταξύ άλλων, τη συνείδηση, τη λογική, το αίσθημα ντροπής και την αξιοπρέπεια, καθώς και τη διάκριση ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο μαύρο και το άσπρο, και στο σωστό και το λάθος; Μήπως αγαπούν τους ανθρώπους που έχουν αίσθημα ντροπής; Μήπως αγαπούν τους ανθρώπους με αξιοπρέπεια; Αγαπούν εκείνους που είναι ξεδιάντροποι, που μιλούν γλυκανάλατα χωρίς να έχουν αυτογνωσία και χωρίς να νιώθουν αμήχανα. Δεν είναι γεγονός ότι δεν έχουν αίσθημα ντροπής; Όσο πιο γλυκανάλατα είναι τα λόγια σου, τόσο περισσότερο χαίρονται. Αν λάβει κανείς υπόψη τις προτιμήσεις των αντίχριστων και τη στάση τους απέναντι σε διάφορα πράγματα, καθώς και τις επιλογές και τον προσανατολισμό τους, είναι εμφανές ότι η μοχθηρία τους δεν έχει όρια. Άσε κατά μέρος εκείνους που κατανοούν την αλήθεια· ακόμη και οι άνθρωποι στην κοινωνία που έχουν έστω και λίγο αίσθημα δικαιοσύνης δεν εκτιμούν αυτήν τη συμπεριφορά. Βλέπεις, κάποιοι άνθρωποι στους κύκλους των αξιωματούχων είναι σε απελπιστικό βαθμό δουλοπρεπείς απέναντι σε αυτούς που κατέχουν αξιώματα. Δίνουν στους αξιωματούχους ό,τι χρειάζονται, εγκαταλείπουν ακόμη και τις συζύγους τους. Δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχουν αξιοπρέπεια; (Ναι.) Επιπλέον, κάποιοι αξιωματούχοι συνάπτουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις, και κάποιοι άνθρωποι του ίδιου φύλου με αυτούς τους αξιωματούχους αποκτούν ερωτικές σχέσεις μαζί τους, ακόμη κι αν δεν το θέλουν. Θα μπορούσατε εσείς να κάνετε τέτοια πράγματα; (Όχι, δεν θα μπορούσαμε.) Εκείνοι, όμως, θα μπορούσαν. Δεν έχουν ηθικά όρια, αίσθημα ντροπής, συνείδηση, ορθολογισμό, γι’ αυτό κάνουν αυτά τα πράγματα. Δεν θα μπορούσες με τίποτα να ξεστομίσεις τα πράγματα που λένε, ακόμη κι αν σου ζητούσαν να τα ερμηνεύσεις σαν ατάκες σε ένα θεατρικό έργο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ακόμη πιο γλυκανάλατοι κι από τους ανθρώπους του θεάτρου. Τι εννοώ με τον όρο «ανθρώπους του θεάτρου»; Αναφέρομαι σ’ εκείνους που δεν τους καίγεται καρφί όταν τους βλέπουν ή τους επισκέπτονται όσο είναι ολόγυμνοι. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται άνθρωποι του θεάτρου. Αυτοί οι κόλακες, λοιπόν, με τα αηδιαστικά κι απωθητικά λόγια τους και την προτίμησή τους για τα μοχθηρά πράγματα, είναι ακόμη χειρότεροι από αυτούς τους ανθρώπους του θεάτρου. Οι δεύτεροι πουλάνε μόνο το κορμί τους· τι πουλάει, όμως, αυτή η συμμορία μοχθηρών ανθρώπων που είναι γνωστοί ως αντίχριστοι; Πουλάνε την ψυχή τους. Είναι ένα μάτσο δαίμονες, που δεν πρόκειται ποτέ τους να λυτρωθούν. Γι’ αυτό όταν λέει κάποιος την αλήθεια σε αυτούς τους ανθρώπους, είναι σαν να πετάει μαργαριτάρια στα γουρούνια· τους είναι αδύνατον ν’ αγαπήσουν την αλήθεια. Έτσι προσεγγίζουν τη θέση: απολαμβάνουν τα διάφορα αισθήματα ανωτερότητας και τα υπόλοιπα καλά αισθήματα που συνοδεύουν τη θέση. Ποια είναι τα διάφορα αισθήματα που φέρνει αυτή η απόλαυση; Είναι θετικά ή αρνητικά πράγματα; Είναι όλα αρνητικά πράγματα. Όταν αποκτούν θέση, περιμένουν ότι οι άλλοι θα τους κολακεύουν, θα τους υπηρετούν και θα ικανοποιούν τα συμφέροντά τους. Θέλουν μάλιστα ν’ απολαμβάνουν ειδική μεταχείριση· το φαγητό τους, το κατάλυμά τους και τα πράγματα που χρησιμοποιούν πρέπει όλα να είναι ιδιαίτερα, ενώ οι ίδιοι πρέπει να διαφέρουν στα πάντα από τους άλλους. Είναι, πραγματικά, το δικό σου υλικό σώμα διαφορετικό από των άλλων; Μόλις οι αντίχριστοι εξασφαλίσουν μια θέση, πιστεύουν ότι είναι ευγενείς και μοναδικοί, λες και δεν υπάρχει πλέον κανένα μέρος στη γη που μπορεί να τους ικανοποιήσει. Πρέπει να καθίσουν πάνω σ’ ένα «κρεβάτι στρωμένο με ροδοπέταλα» και να δέχονται τις προσφορές των άλλων. Έτσι δεν είναι; Πείτε Μου, έχουν συνήθως αυτές τις ιδέες οι κανονικοί άνθρωποι; Είτε έχουν θέση είτε όχι, οι κανονικοί άνθρωποι μπορεί να φιλοδοξούν και να επιθυμούν σε έναν βαθμό να την αποκτήσουν· επειδή, όμως, έχουν αίσθημα ντροπής, συνείδηση κι ορθολογισμό, και κατανοούν πλέον σε έναν βαθμό την αλήθεια, η προσήλωσή τους στη θέση μειώνεται κι εξασθενεί. Επιπλέον, μπορούν να δίνουν λιγότερη σημασία στα πλεονεκτήματα που συνοδεύουν μια θέση, κι εφόσον μπορούν να θεωρούν ασήμαντα τα οφέλη που αποφέρει, μπορούν επίσης να νιώθουν απέχθεια για την κολακεία, τα γλυκόλογα, τη δουλοπρέπεια κι άλλες τέτοιες συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων, καθώς και να κρατούν αποστάσεις από αυτά τα πράγματα ή ακόμη και να τους γυρνούν την πλάτη και να τα απαρνιούνται. Μπορούν, όμως, οι αντίχριστοι ν’ απαρνηθούν ή να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα; Σε καμία περίπτωση. Αν τους ζητήσεις να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα, είναι σαν να τους ζητάς να θυσιάσουν τη ζωή τους. Διαφορετικά, γιατί με το που χάνουν τη θέση τους, κάποιοι λένε: «Δεν θα πιστεύω πια, δεν θα συνεχίσω να ζω, δεν αξίζει τέτοια ζωή»; Δεν υπάρχει κάποιο θέμα εδώ; Γιατί είναι τόσο σημαντική η θέση για εκείνους; Δεν μπορούν να ζήσουν μια ήρεμη και συνηθισμένη ζωή. Πρέπει να έχουν θέση, πρέπει να είναι ανώτεροι από τις μάζες και να απολαμβάνουν τον σεβασμό, τη λατρεία και την εξύμνηση των άλλων, καθώς και τα ψέματα που έχουν ως στόχο να τους ευχαριστήσουν, να τους εξαπατήσουν και να τους κολακεύσουν. Θέλουν να ενδίδουν σε αυτά τα πράγματα. Όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση ενδίδουν πρόθυμα σε τέτοια πράγματα; Ασφαλώς και όχι. Τους προκαλούν νευρικότητα. Γιατί αρέσει στους αντίχριστους ν’ απολαμβάνουν αυτά τα πράγματα; Επειδή έχουν μέσα τους σατανική διάθεση. Μόνο όσοι ανήκουν στο σινάφι του Σατανά επιδιώκουν αυτά τα πράγματα κι έχουν τέτοιες απαιτήσεις. Οι κανονικοί άνθρωποι μπορεί ν’ απολαμβάνουν για λίγο αυτά τα πράγματα, αλλά καταλήγουν να τα βρίσκουν ανούσια ή ακόμη κι ενοχλητικά, κι έπειτα παραμένουν μακριά από όλα αυτά. Όμως, κάποιοι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να τα εγκαταλείψουν. Για παράδειγμα, γιατί κάποιοι σταρ του σινεμά δεν αποσύρονται ποτέ από τον κόσμο του κινηματογράφου, παρότι τους έχουν πάρει τα χρόνια; Επειδή χωρίς αυτήν τη δόξα, χωρίς ανθρώπους γύρω τους, βρίσκουν τη ζωή ανιαρή. Αισθάνονται ότι ο ουρανός δεν είναι τόσο γαλανός, ότι η ζωή τους δεν έχει καμία κατεύθυνση κι ότι δεν έχει πια κανένα νόημα ή αξία. Νιώθουν ότι όλη τους η ζωή σκοτεινιάζει, οπότε πρέπει να επιστρέψουν στη βιομηχανία του κινηματογράφου για να ξαναζήσουν το αίσθημα του να είναι σταρ. Οι αντίχριστοι έχουν το ίδιο χαρακτηριστικό: Έχουν εξίσου μοχθηρή διάθεση και ουσία. Όταν οι αντίχριστοι αποκτούν θέση, την επιδεικνύουν παντού, γίνονται απολυταρχικοί ακόμη και στα σπίτια τους και αναγκάζουν τα μέλη της οικογένειάς τους να τους υπακούν. Οι αντίχριστοι έχουν μοχθηρή διάθεση και ουσία κι έχουν ιδιαίτερη αγάπη για τη θέση, ενώ κάνουν ό,τι περνά απ’ το χέρι τους για να την προβάλλουν και να την επιδεικνύουν. Τι μας δείχνει αυτό; Έχουν αίσθημα ντροπής αυτοί οι άνθρωποι; Όχι. Αποκτούν θέση και νομίζουν ότι έχουν αλλάξει ταυτότητα, ενώ αλλάζει ακόμη και η σχέση που έχουν με τους γονείς τους. Δεν υπάρχει πρόβλημα εδώ; Είναι διεστραμμένο όλο αυτό! Το γεγονός ότι μπορούν να κρατούν τέτοια στάση απέναντι στη θέση είναι ένα είδος απόδειξης που εκθέτει τη μοχθηρή ουσία τους.

Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, και η ταυτότητα και η θέση Του είναι υπέρτατες. Ο Θεός έχει εξουσία, σοφία και δύναμη, κι έχει τη δική Του διάθεση, τα δικά Του υπάρχοντα και το δικό Του είναι. Ξέρει κανείς πόσα χρόνια εργάζεται ο Θεός ανάμεσα στην ανθρωπότητα και σε όλη τη δημιουργία; Κανείς δεν γνωρίζει συγκεκριμένα εδώ και πόσα εργάζεται ο Θεός και διαχειρίζεται όλη την ανθρωπότητα. Κανείς δεν μπορεί να δώσει ένα συγκεκριμένο νούμερο, κι ο Θεός δεν αναφέρει αυτά τα ζητήματα στην ανθρωπότητα. Ωστόσο, αν έκανε κάτι τέτοιο ο Σατανάς, θα το ανέφερε; Ασφαλώς. Θέλει να επιδεικνύεται για να παραπλανήσει περισσότερους ανθρώπους και να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι τη συμβολή του. Γιατί ο Θεός δεν αναφέρει αυτά τα ζητήματα; Υπάρχει μια ταπεινή και κρυφή πτυχή στην ουσία του Θεού. Ποιο είναι το αντίθετο του να είναι κανείς ταπεινός και κρυφός; Να είναι αλαζόνας και να επιδεικνύεται. Όσο σπουδαίο κι αν είναι το έργο του Θεού, λέει στους ανθρώπους μόνο αυτά που μπορούν να συλλάβουν και να κατανοήσουν, Του αρκεί να είναι οι άνθρωποι σε θέση ν’ αποκτήσουν γνώση, να γνωρίσουν την ουσία Του μέσα από το έργο Του. Τι οφέλη αποφέρει αυτό στους ανθρώπους; Τι αποτέλεσμα πετυχαίνει; Μήπως πρέπει οι άνθρωποι να γνωρίζουν αυτά τα πράγματα για να λατρεύουν τον Θεό; Στην πραγματικότητα, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το να μπορούν οι άνθρωποι να λατρεύουν τον Θεό είναι η τελική αντικειμενική έκβαση. Ποια είναι, όμως, η αρχική πρόθεση του Θεού όταν βοηθά τους ανθρώπους να μάθουν αυτά τα πράγματα; Η πρόθεσή Του είναι, αφού οι άνθρωποι αποκτήσουν γνώση αυτών των πραγμάτων, αφού κατανοήσουν πώς διαχειρίζεται ο Θεός την ανθρωπότητα, καθώς και πώς κυριαρχεί στην ανθρωπότητα και τη ρυθμίζει, να μπορούν να υποταχθούν στην κυριαρχία του Θεού, να μην αντιστέκονται πλέον μάταια και να πάψουν να εκτροχιάζονται. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι θα υποφέρουν πολύ λιγότερο. Αν ζεις φυσιολογικά και υπάρχεις σύμφωνα με τις μεθόδους και τους νόμους που παρέχει ο Θεός, και σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και τις αρχές που ορίζει Εκείνος, δεν θα πέσεις ξανά στα νύχια του Σατανά, ούτε θα σε διαφθείρει και θα σε ποδοπατήσει για δεύτερη φορά. Αντιθέτως, θα ζεις για πάντα σύμφωνα με τους κανόνες που όρισε ο Θεός, θα ζεις με ανθρώπινη ομοιότητα και ως δημιουργημένο ον, και θα λαμβάνεις τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Αυτή είναι η αρχική πρόθεση κι αυτός είναι ο αρχικός σκοπός του έργου του Θεού. Έχει, λοιπόν, επιδείξει ποτέ ο Θεός το τεράστιο έργο που έχει κάνει; Έχει πει ποτέ στους ανθρώπους τι έχει κάνει; Ποτέ. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τι έχει κάνει ο Θεός ούτε ποια πράγματα έχουν γίνει και ποια πράγματα δεν έχουν γίνει από τον Θεό. Στην πραγματικότητα, ο Θεός έχει κάνει πάρα πολλά, αλλά ποτέ δεν έχει διακηρύξει αυτά τα πράγματα στην ανθρωπότητα. Ο Θεός δεν τα διακηρύσσει στην ανθρωπότητα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να σου είναι ξεκάθαρα όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις. Στο μέλλον, η ανθρωπότητα θα μπορεί να υπάρχει κανονικά στη γη και ν’ αποδεχθεί την ηγεσία του Θεού, κι όταν έρθει ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, εκείνοι θα μπορούν να αλληλεπιδρούν κανονικά μαζί Του, να Τον δεχθούν, να Τον λατρεύουν, ν’ ακούσουν τα λόγια Του, και να μη βαδίζουν πλέον με τον Σατανά. Με αυτόν τον τρόπο, θα εμφανιστεί στη γη η βασιλεία του Θεού και θα υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που θα μπορούν να λατρεύουν τον Θεό, που θα μπορούν να ακούν τα λόγια Του και να τα κάνουν πράξη. Έτσι θα εκπληρωθεί το έργο του Θεού. Αρκεί να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα. Οπότε, οτιδήποτε κι αν κάνει ο Θεός, αν δεν το καταλαβαίνεις ή δεν το αντιλαμβάνεσαι, Εκείνος δεν πρόκειται να σου το εξηγήσει. Γιατί δεν το εξηγεί ο Θεός; Δεν είναι ανάγκη να το κάνει. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, κι ο Θεός δεν θα σου αποκαλύψει κάποια μυστήρια για να σε κάνει να μάθεις αυτά τα πράγματα ή να καταλάβεις την ταυτότητα, την ουσία και τη δύναμή Του. Ο Θεός δεν εργάζεται έτσι. Σε τι εστιάζει αυτήν τη στιγμή ο Θεός; Ο Θεός εστιάζει στο να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, θα καταφέρεις να γνωρίσεις τον Θεό, θα έχεις ένα θεμέλιο για τη ζωή σου και θα μπορείς να υποταχθείς στον Θεό και να Τον λατρεύεις στο μέλλον, ενώ θα μπορείς και να διακρίνεις και ν’ απαρνηθείς τον Σατανά, να μη σε παραπλανά πλέον ούτε να τον ακολουθείς. Τότε το έργο του Θεού θα έχει ολοκληρωθεί. Όσο γι’ αυτά τα μυστήρια, η ανθρωπότητα θα έχει την ευκαιρία να τα κατανοήσει στο μέλλον, αλλά τα μυστήρια των ενεργειών του Θεού είναι απίστευτα απέραντα, κι ακόμη κι αν ο Θεός σού τα αποκαλύψει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα τα κατανοήσεις. Ακόμη κι αν έρθεις σ’ επαφή μαζί τους, ίσως να μην μπορέσεις να τα κατανοήσεις ή να τα συλλάβεις. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στα δημιουργημένα όντα και στον Θεό, ανάμεσα στις ανθρώπινες σκέψεις και στις ιδέες του Θεού. Για παράδειγμα, ίσως γνωρίζεις ότι το ουράνιο τόξο είναι ένα σημάδι της διαθήκης ανάμεσα στον Θεό και στην ανθρωπότητα. Ξέρεις, όμως, πώς σχηματίζεται ένα ουράνιο τόξο; Αν ο Θεός σού εξηγούσε αυτό το μυστήριο, θα το καταλάβαινες; Δεν θα το καταλάβαινες, οπότε ο Θεός δεν σου το λέει. Θα σε επιβάρυνε αν το έκανε, γιατί θα έπρεπε να το μελετήσεις και να το αναλύσεις, κι αυτό θα ήταν επίπονο. Επομένως, ο Θεός δεν λέει πολλά για τα μυστήρια. Μπορεί, όμως, ο άνθρωπος, ο οποίος ανήκει στον Σατανά, να σιωπήσει αν ξέρει γι’ αυτά τα μυστήρια; Σε καμία περίπτωση. Εκεί διαφέρει η ουσία τους. Εξηγεί ο Θεός τα τόσα πράγματα που έχει αποκαλύψει εδώ και χρόνια στην ανθρωπότητα, αλλά δεν μπορούν ποτέ να καταλάβουν οι άνθρωποι; Κάνει υπερφυσικά πράγματα; Όχι. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα κι Εκείνος ξέρει πόσα μπορούν να καταλάβουν οι άνθρωποι και σε ποιον βαθμό μπορούν να τα καταλάβουν. Αυτά τα πράγματα είναι μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, αλλά αν δεν είναι απαραίτητο να τα κατανοήσουν, δεν υπάρχει λόγος να τους διαφωτίσει ή να τους τα επιβάλει και να τα μετατρέψει σε φορτίο γι’ αυτούς, οπότε ο Θεός δεν εργάζεται με αυτόν τον τρόπο. Επομένως, υπάρχουν αρχές στις ενέργειες του Θεού. Η προσέγγισή Του απέναντι στην ανθρωπότητα δείχνει στοργή, ενδιαφέρον και αγάπη. Ο Θεός θέλει το καλύτερο για τους ανθρώπους —αυτή είναι η πηγή και η αρχική πρόθεση πίσω από όλες τις ενέργειες του Θεού. Από την άλλη πλευρά, ο Σατανάς επιδεικνύεται, επιβάλλει πράγματα στους ανθρώπους, τους κάνει να τον λατρεύουν, τους παραπλανά και τους οδηγεί σε εκφυλισμό, ώστε να μετατραπούν βαθμιαία σε ζωντανούς διαβόλους και να κατευθυνθούν προς την καταστροφή. Όταν, όμως, πιστεύεις στον Θεό, αν κατανοήσεις κι αποκτήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να ξεφύγεις από την επιρροή του Σατανά και να σωθείς· η έκβασή σου δεν θα είναι η καταστροφή. Ο Σατανάς δεν αντέχει να βλέπει τους ανθρώπους να είναι καλά και δεν τον νοιάζει αν οι άνθρωποι ζουν ή πεθαίνουν. Νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, για το δικό του κέρδος και τη δική του ευχαρίστηση, και δεν διαθέτει αγάπη, έλεος, ανεκτικότητα και συγχώρεση. Ο Σατανάς δεν έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Μόνο ο Θεός έχει αυτά τα θετικά στοιχεία. Παρότι ο Θεός έχει κάνει τεράστιο έργο για τους ανθρώπους, έχει μιλήσει ποτέ γι’ αυτό; Το έχει εξηγήσει ποτέ; Το έχει διακηρύξει ποτέ; Όχι. Όπως κι αν παρερμηνεύουν οι άνθρωποι τον Θεό, Εκείνος δεν δίνει εξηγήσεις. Από τη σκοπιά του Θεού, είτε είσαι εξήντα είτε ογδόντα χρονών, η κατανόησή σου για τον Θεό είναι πολύ περιορισμένη, και εφόσον γνωρίζεις τόσο λίγα, είσαι ακόμη παιδί. Ο Θεός δεν σου κρατάει κακία γι’ αυτό. Είσαι ακόμη ένα ανώριμο παιδί. Δεν έχει σημασία που κάποιοι άνθρωποι έχουν ζήσει για πολλά χρόνια και το σώμα τους εμφανίζει σημάδια γήρανσης. Η κατανόησή τους για τον Θεό είναι ακόμη πολύ παιδαριώδης κι επιφανειακή. Ο Θεός δεν σου κρατάει κακία γι’ αυτό· αν δεν καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις. Αυτό είναι το επίπεδό σου κι αυτή είναι η ικανότητά σου. Δεν μπορούν ν’ αλλάξουν. Ο Θεός δεν θα σου επιβάλλει τίποτε. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Έχει, όμως, Εκείνος καταθέσει μαρτυρία για τον Εαυτό Του; (Όχι.) Από την άλλη πλευρά, ο Σατανάς φοβάται μήπως οι άνθρωποι δεν μάθουν ακόμη και το παραμικρό πράγμα που κάνει. Οι αντίχριστοι δεν διαφέρουν: Καυχιούνται μπροστά σε όλους για κάθε μικρό πραγματάκι που κάνουν. Όταν τους ακούς, φαίνεται σαν να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό. Αν, όμως, ακούσεις προσεκτικά, θα ανακαλύψεις ότι δεν καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, αλλά κάνουν επίδειξη, ενισχύοντας τον εαυτό τους. Η πρόθεση και η ουσία πίσω από όσα λένε είναι να ανταγωνιστούν τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του και για τη θέση. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, ενώ ο Σατανάς επιδεικνύεται. Υπάρχει διαφορά; Επίδειξη έναντι ταπεινότητας και απόκρυψης: ποια είναι θετικά πράγματα; (Η ταπεινότητα και η απόκρυψη.) Θα μπορούσε ο Σατανάς να περιγραφεί ως ταπεινός; (Όχι.) Γιατί; Κρίνοντας από τη μοχθηρή φύση-ουσία του, είναι ένα άχρηστο σκουπίδι· το να μην κάνει επίδειξη ο Σατανάς δεν θα ήταν φυσιολογικό. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Σατανάς «ταπεινός»; Η «ταπεινότητα» αναφέρεται στον Θεό. Η ταυτότητα, η ουσία και η διάθεση του Θεού είναι υψηλές και αξιότιμες, αλλά Αυτός ποτέ δεν επιδεικνύεται. Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, κι έτσι οι άνθρωποι δεν βλέπουν τι έχει κάνει, αλλά καθώς εργάζεται σε τέτοια αφάνεια, η ανθρωπότητα συνεχώς λαμβάνει παροχές, τρέφεται και καθοδηγείται —και όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Δεν δείχνει ότι είναι κρυμμένος και ταπεινός το γεγονός ότι ο Θεός δεν διακηρύσσει ποτέ αυτά τα πράγματα, δεν τα αναφέρει ποτέ; Ο Θεός είναι ταπεινός ακριβώς επειδή είναι ικανός να κάνει αυτά τα πράγματα, αλλά ποτέ δεν τα αναφέρει ούτε τα διακηρύσσει, και δεν επιχειρηματολογεί σχετικά με αυτά στους ανθρώπους. Με ποιο δικαίωμα μιλάς για ταπεινότητα όταν είσαι ανίκανος για κάτι τέτοιο; Δεν έκανες τίποτα από αυτά τα πράγματα, αλλά επιμένεις να παίρνεις τα εύσημα γι’ αυτά —αυτό λέγεται ξεδιαντροπιά. Καθοδηγώντας την ανθρωπότητα, ο Θεός επιτελεί τόσο σπουδαίο έργο και προΐσταται ολόκληρου του σύμπαντος. Έχει τεράστια εξουσία και δύναμη, όμως ποτέ δεν είπε: «Η δύναμή Μου είναι εξαιρετική». Παραμένει κρυμμένος ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, προΐσταται των πάντων, θρέφει και εφοδιάζει την ανθρωπότητα, επιτρέποντας σε όλη την ανθρωπότητα να συνεχίζει να υπάρχει από γενιά σε γενιά. Πάρτε, για παράδειγμα, τον αέρα και τον ήλιο ή όλα τα υλικά πράγματα που είναι απαραίτητα για την ανθρώπινη ύπαρξη στη γη —όλα ρέουν χωρίς διακοπή. Το ότι ο Θεός εφοδιάζει τον άνθρωπο ισχύει πέρα από κάθε αμφιβολία. Αν ο Σατανάς έκανε κάτι καλό, θα το κρατούσε κρυφό και θα παρέμενε αφανής ήρωας; Ποτέ. Είναι όπως κάποιοι αντίχριστοι στην εκκλησία, που στο παρελθόν ανέλαβαν επικίνδυνο έργο, απαρνήθηκαν πράγματα και υπέμειναν βάσανα, ενώ μπορεί να πήγαν ακόμη και στη φυλακή· υπάρχουν επίσης κάποιοι που κάποτε συνέβαλαν σε μια πτυχή του έργου του οίκου του Θεού. Δεν ξεχνούν ποτέ αυτά τα πράγματα, νομίζουν ότι αξίζουν ισόβια εύσημα γι’ αυτά, νομίζουν ότι αυτά είναι το κεφάλαιο της ζωής τους, πράγμα που δείχνει πόσο μικροί είναι οι άνθρωποι! Οι άνθρωποι είναι πραγματικά μικροί και ο Σατανάς είναι ξεδιάντροπος.

Πείτε Μου, αν οι αντίχριστοι είχαν ισάξια θέση με τον Θεό, τι θα έτρωγαν και τι θα φορούσαν; Θα έτρωγαν τα καλύτερα φαγητά και θα φορούσαν τις καλύτερες μάρκες, έτσι δεν είναι; Πείτε Μου, λοιπόν, δεν έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές ως προς τις απαιτήσεις τους για υλικά πράγματα; Όταν πηγαίνουν κάπου, πρέπει να πάρουν αεροπλάνο. Όταν φτάνουν εκεί, μπορούν να τους φιλοξενήσουν στα σπίτια τους οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές; Ακόμη κι αν μπορούν, αυτοί οι αντίχριστοι δεν θα μείνουν μαζί τους· πρέπει να μείνουν οπωσδήποτε σε κάποιο πολυτελές ξενοδοχείο. Δεν είναι αλήθεια ότι οι αντίχριστοι είναι πολύ ιδιότροποι με τις προδιαγραφές τους; Όσο για την τιμή, την ευχαρίστηση και τη ματαιοδοξία που τους αποφέρει η θέση, θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα; Εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες κι ευκαιρίες, αρπάζουν αυτά τα πράγματα με τις χούφτες και τ’ απολαμβάνουν. Ποιες είναι οι αρχές τους; Εφόσον έχουν θέση, μπορούν να βάλουν χέρι στα χρήματα και να φοράνε επώνυμα ρούχα κι αξεσουάρ. Δεν θέλουν να φοράνε συνηθισμένα πράγματα. Πρέπει να φοράνε διάσημες μάρκες. Οι γραβάτες, τα κοστούμια, τα πουκάμισα, τα μανικετόκουμπα, τα χρυσά κολιέ και οι ζώνες τους, όλα είναι επώνυμα. Αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Δεν υποφέρουν εξαιτίας αυτού οι αδελφοί και οι αδελφές; Αυτοί οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τα χρήματα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, για ν’ αγοράσουν επώνυμα προϊόντα. Δεν είναι μεγάλο κακό αυτό που κάνουν; Δεν προκαλείται από τη μοχθηρία τους; Τέτοια πράγματα είναι ικανοί να κάνουν. Υπήρχε κάποτε ένας άνδρας που, όταν ανέλαβε για πρώτη φορά τον ρόλο του επικεφαλής, ντυνόταν λιτά. Τα ρούχα του δεν ήταν επώνυμα ούτε υψηλής ραπτικής, και είχε μόνο τρεις με πέντε αλλαξιές που φορούσε. Μετά από αρκετά χρόνια ως επικεφαλής, αντικαταστάθηκε επειδή δεν έκανε κανένα πραγματικό έργο. Όταν έφυγε, πήρε ένα φορτηγό πράγματα: επώνυμα ρούχα, τσάντες, κάθε λογής καλά πράγματα. Δεν έβγαζε καθόλου χρήματα ως επικεφαλής. Πώς, λοιπόν, απέκτησε αυτά τα πράγματα; Μέσω της θέσης του. Αν αρνούνταν αυτά τα πράγματα όταν οι άλλοι τ’ αγόραζαν γι’ αυτόν, θα εξακολουθούσαν οι αδελφοί και οι αδελφές να επιμένουν να του τα αγοράζουν; Θα είχε συμβεί αυτό το πράγμα; Αν δεν ήθελε αυτά τα πράγματα, οι αδελφοί και οι αδελφές δεν θα τα είχαν αγοράσει γι’ αυτόν. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Αποκτούσε άπληστα αυτά τα αγαθά με τη βία. Από τη μία πλευρά, τα αποσπούσε εκβιαστικά από τους αδελφούς και τις αδελφές, και από την άλλη, τα αγόραζε μόνος του και με δική του πρωτοβουλία. Επιπλέον, άφηνε τους αδελφούς και τις αδελφές να του αγοράζουν αυτά τα πράγματα, κι αν κάποιος αρνούνταν, τον βασάνιζε και του έκανε τη ζωή δύσκολη. Εμπλέκονται όλοι αυτοί οι λόγοι. Στο τέλος, έλαβε «μεγάλη συγκομιδή» κι έγινε πλούσιος. Ζηλεύετε αυτόν τον επικεφαλής; Αν είχατε την ευκαιρία, θα μπορούσατε κι εσείς να αποκτήσετε τέτοιον πλούτο; Άκου να σου πω, δεν είναι καλό να πλουτίζεις με αυτόν τον τρόπο· υπάρχουν συνέπειες! Όταν κάποιοι άνθρωποι γίνονται επικεφαλής, φοβούνται ότι θα τους συμβεί κάτι τέτοιο. Πιστεύουν ότι οι πειρασμοί θα είναι πολύ μεγάλοι, ότι θα είναι δύσκολο ν’ αποφύγουν ή να χειριστούν αυτούς τους πειρασμούς και εύκολο να ενδώσουν σ’ αυτούς. Κάποιους, όμως, δεν τους νοιάζει και σκέφτονται: «Αυτό είναι φυσιολογικό. Ποιος αναλαμβάνει ένα αξίωμα χωρίς ν’ απολαμβάνει τέτοια πράγματα; Τότε γιατί ν’ αναλάβει κάποιος ένα αξίωμα εξαρχής; Αυτή είναι όλη η ουσία!» Τι είδους φωνή είναι αυτή; Είναι η φωνή των αντίχριστων, κι αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν.

Εργάζομαι εδώ και περίπου τριάντα χρόνια. Έχω ποτέ αποσπάσει εκβιαστικά οτιδήποτε από οποιονδήποτε; Για παράδειγμα, είδα ποτέ κάποιον να φοράει ωραία κοσμήματα και του τα απέσπασα εκβιαστικά στέλνοντάς του ένα μήνυμα που να λέει: «Δώσε Μου τα κοσμήματά σου. Δεν σου ταιριάζουν. Τα χρυσά και τ’ ασημένια κοσμήματα προορίζονται για ανθρώπους με θέση, κι όσοι δεν έχουν θέση δεν θα πρέπει να τα φοράνε»; Έχει συμβεί ποτέ αυτό; Ποτέ. Ακόμη κι όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές είχαν λίγα χρήματα και Μου αγόραζαν ένα δερμάτινο μπουφάν ή κάτι άλλο, πάντοτε το επέστρεφα. Δεν ήταν ότι δεν Μου άρεσε, απλώς δεν χρειαζόμουν τέτοια πράγματα. Αργότερα, το σκέφτηκα: «Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να χειρίζομαι αυτά τα πράγματα; Τι θα πρέπει να κάνω για να μην πληγώνω τους ανθρώπους που τα αγοράζουν;» Πήγα αυτά τα πράγματα στην εκκλησία για να μπορέσουν να τα μοιράσουν οι αδελφοί και οι αδελφές σύμφωνα με τις αρχές. Αν κάποιος ήταν πρόθυμος ν’ αγοράσει τα πολύτιμα αντικείμενα, η εκκλησία θα τα πουλούσε σε μειωμένη τιμή. Το θέμα δεν ήταν τα χρήματα· ήταν να βρεθεί ο κατάλληλος χειρισμός των πραγμάτων και για τις δύο πλευρές. Κανείς δεν θα έπρεπε να πάρει δωρεάν αυτά τα πράγματα, επειδή δεν προορίζονταν αρχικά για σένα. Αυτά τα αντικείμενα ήταν περιορισμένα και δεν μπορούσαν να μοιραστούν εξίσου σε όλους ούτε ήταν σωστό να δοθούν σε κάποιον συγκεκριμένα. Επομένως, η μόνη επιλογή ήταν να τα αγοράσουν εκείνοι που είχαν τα χρήματα και την προθυμία να το κάνουν. Ήταν σίγουρα φθηνότερα από όσο πωλούνταν στην αγορά, οπότε ο οίκος του Θεού έδειχνε έτσι κάποια εύνοια. Είχα το δικαίωμα ν’ αποφασίσω να γίνουν έτσι τα πράγματα. Εφόσον κάτι δόθηκε σ’ Εμένα, έγινε δικό Μου και είχα το δικαίωμα να το χειριστώ όπως έκρινα σκόπιμο. Δεν αφορούσε πλέον καθόλου το άτομο που το αγόρασε αρχικά. Όταν χειρίστηκα το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο, είχα ήδη λάβει υπόψη το αίσθημα περηφάνιας αυτού του ατόμου. Δεν θα έπρεπε να υπάρξουν αντιρρήσεις, αφού αυτή η προσέγγιση ήταν απολύτως σωστή. Πολλοί αδελφοί και αδελφές Μού έχουν αγοράσει πράγματα. Δεν τους ανέθεσα να Μου αγοράσουν πράγματα, πόσο μάλλον το απαίτησα από αυτούς. Το έκαναν από την καρδιά τους, και το εκτιμώ αυτό, αλλά ήταν πολλά πράγματα που δεν μπορούσα να τα δεχθώ επειδή δεν τα χρειαζόμουν. Είναι πρακτικό το ζήτημα. Είναι σωστό αυτό που είπα; (Ναι.) Ήταν επίσης σωστός ο τρόπος με τον οποίο το χειρίστηκα; (Ναι.) Υπήρχαν και κάποιοι αδελφοί και αδελφές που ήξεραν ότι έχω ευαισθησία στο κρύο κι ότι δεν τρώω κρύα φαγητά, οπότε Μου αγόρασαν ένα φάρμακο για «στομαχικές διαταραχές». Ωστόσο, αφού πήρα αυτό το φάρμακο, δεν ένιωθα πολύ καλά· ο οργανισμός Μου δεν μπορεί ν’ αντέξει τέτοια πειράματα, οπότε είναι πολλά τα φάρμακα που πρέπει να προσέχω. Πρέπει να το καταλάβετε αυτό. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές Μού αγόρασαν επίσης συμπληρώματα υγείας, όπως τζίνσενγκ του βουνού, κόκκινο τζίνσενγκ κι άλλα τονωτικά. Δεν μπορούσα να πάρω κανένα από αυτά. Γιατί; Επειδή δεν ήταν κατάλληλα για Μένα. Δεν ήταν ότι περιφρονώ αυτά που Μου αγόρασαν οι αδελφοί και οι αδελφές ούτε το μέρος από το οποίο τα αγόρασαν. Απλώς δεν μπορούσα να τα χρησιμοποιήσω. Δεν ήμουν σε θέση να τα χρησιμοποιήσω. Δεν είναι όλα τα καλά πράγματα κατάλληλα για όλους. Υπάρχουν πολλά καλά πράγματα εκεί έξω, κι αν πάρεις κάτι καλό και σου προκαλέσει κάποια παρενέργεια ή κάποια αλλεργική αντίδραση, τότε δεν είναι καλό για σένα. Πώς θα έπρεπε, λοιπόν να χειριστώ αυτό το ζήτημα; Είναι καλύτερο ν’ αφήσω να το χρησιμοποιήσουν εκείνοι για τους οποίους είναι κατάλληλο. Σας λέω, λοιπόν, ότι όποιος κι αν ξοδεύει χρήματα για να Μου αγοράσει πράγματα, πρέπει να θυμάται αυτά τα λόγια: μην τα αγοράζετε. Αν χρειάζομαι κάτι, θα σου το πω ευθέως και δεν θα ντραπώ από ευγένεια. Κατάλαβες; Αλλά όταν Μου φέρνετε αυτά τα πράγματα και λέω ότι δεν τα χρειάζομαι ή ότι δεν είναι κατάλληλα για Μένα, ούτε τότε το λέω από ευγένεια. Δεν είναι ψέμα ή υποκρισία. Όλα όσα λέω είναι αληθινά. Σας παρακαλώ, μην προσπαθείτε να βρείτε κρυφά νοήματα όταν μιλάω. Όταν λέω ότι δεν χρειάζομαι κάτι, σημαίνει ότι δεν το χρειάζομαι. Όταν λέω ότι δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω, σημαίνει ότι δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χάνετε τον χρόνο σας για να σκέφτεστε ν’ αγοράσετε πράγματα ή να δαπανάτε χρήματα άσκοπα. Μη νομίζεις ότι όλα τα καλά πράγματα θα πρέπει να δίνονται στον Θεό. Ξέρεις καν αν τα χρειάζομαι ή όχι; Αν δεν τα χρειάζομαι, τότε δεν τα αγόρασες άδικα; Αν ήθελες πραγματικά να αγοράσεις κάτι για Μένα, τότε άκου αυτό που σου λέω: μη Μου αγοράσεις τίποτε. Αν λες ότι το αγόρασες για Μένα για να το μοιραστώ με όλους, τότε εντάξει, μπορώ να το δώσω. Αυτή είναι η στάση Μου σε ό,τι αφορά τον χειρισμό τέτοιων πραγμάτων και το πώς αντιμετωπίζω τα υλικά υπάρχοντα που αποφέρουν η θέση και ο τίτλος. Αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι αυτά τα ζητήματα με τον ίδιο τρόπο; (Όχι.) Πρώτον, σε καμία περίπτωση δεν αρνούνται τίποτε· όσο πιο πολλά, τόσο πιο καλά. Όποιος κι αν τους στέλνει δώρα και ό,τι κι αν τους στέλνει, το αποδέχονται. Δεύτερον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποσπούν με εκβιασμό πράγματα από τους ανθρώπους, και τέλος, παίρνουν κάποια πράγματα οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Αυτό αναζητούν κι αυτό θέλουν. Αυτό τους αποφέρει η θέση που επιδιώκουν.

Όσον αφορά τη μοχθηρή ουσία των αντίχριστων, μπορείτε με βάση τη σημερινή και την προηγούμενη συναναστροφή μας, να καταλήξετε σε μια σύνοψη μίας πρότασης που να ξεσκεπάζει αυτήν τη μοχθηρή ουσία; Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό της μοχθηρίας των αντίχριστων είναι το εξής: Καταδικάζουν οτιδήποτε θετικό, οτιδήποτε δίκαιο και σύμφωνο με την αλήθεια, κι οτιδήποτε θεωρούν όμορφο οι άνθρωποι. Μισούν κι αποστρέφονται αυτά τα πράγματα. Από την άλλη, αντλούν ευχαρίστηση από οτιδήποτε αρνητικό κι από αυτά ακριβώς που καταδικάζουν και περιφρονούν οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση, λογική κι αίσθημα δικαιοσύνης. Υπάρχει και μια άλλη πρόταση που μπορεί να το συνοψίσει αυτό: Οι αντίχριστοι μισούν οτιδήποτε θετικό προέρχεται από τον Θεό, μισούν ό,τι αγαπάει ο Θεός, και αντ’ αυτού αγαπούν ακριβώς αυτά που απεχθάνεται και καταδικάζει ο Θεός. Αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της μοχθηρίας; Ότι αγαπούν ιδιαίτερα οτιδήποτε άσχημο κι αρνητικό, ενώ απεχθάνονται και δείχνουν εχθρικότητα απέναντι σε οτιδήποτε όμορφο, θετικό και σύμφωνο με την αλήθεια. Αυτό είναι μοχθηρία. Καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Η σημερινή συναναστροφή είχε να κάνει με το «τι αγαπούν οι αντίχριστοι». Είπαμε και κάποια παραδείγματα, ορισμένα πιο χαρακτηριστικά από άλλα, όμως όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως απόδειξη για να εξηγήσουμε τη μοχθηρή φύση-ουσία των αντίχριστων. Αυτό που πρέπει να κάνετε στη συνέχεια είναι να συλλογιστείτε και να συναναστραφείτε πάνω στο ποια μοχθηρά ή θετικά πράγματα βλέπετε και καταλαβαίνετε, ποια αρνητικά πράγματα αγαπούν οι αντίχριστοι, ποια θετικά πράγματα μισούν, και τι μπορείτε να καταλάβετε, τι βλέπετε και τι βιώνετε. Κάποια προβλήματα στη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων και των συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων είναι κοινά. Κι ενώ η σοβαρότητα αυτών των κοινών σημείων μπορεί να διαφέρει, οι ουσίες των διαθέσεών τους είναι οι ίδιες. Τα μονοπάτια στα οποία βαδίζουν και οι στόχοι που επιδιώκουν μπορεί επίσης να διαφέρουν, αλλά αποκαλύπτουν πολλές από τις ίδιες διεφθαρμένες διάθεση-ουσίες. Επομένως, είναι χρήσιμο για κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο να εκτίθενται οι διάφορες πτυχές της ουσίας των αντίχριστων. Αν ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να διακρίνει την ουσία των αντίχριστων, τότε μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα τον παραπλανήσουν κι ότι δεν θα τους λατρεύει ούτε θα τους ακολουθεί.

7 Αυγούστου 2019