Α. Οι αντίχριστοι ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων

Σήμερα ας συναναστραφούμε πάνω στο δέκατο τρίτο σημείο από τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων: ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας, καθώς και τις καρδιές των ανθρώπων. Αν κρίνουμε από τις ποικίλες εκδηλώσεις των αντίχριστων, όλα αυτά τα σημεία αφορούν τη διάθεση και την ουσία τους, που αποστρέφεται την αλήθεια, φαύλη και μοχθηρή, με το δέκατο τρίτο σημείο να μην αποτελεί εξαίρεση σ’ αυτό. «Ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας, καθώς και τις καρδιές των ανθρώπων». Με βάση αυτήν την εκδήλωση, μπορείτε να καταλάβετε ότι οι αντίχριστοι είναι όχι μόνο φιλόδοξοι, αλλά και άπληστοι· τρέφουν μέσα στην καρδιά τους πολλές ανάγκες. Και είναι θεμιτές αυτές οι ανάγκες; (Όχι, δεν είναι.) Είναι, άραγε, κάτι το θετικό το να ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων; Προφανώς, μπορεί κανείς να καταλάβει από τη λέξη «ελέγχουν» ότι δεν πρόκειται για κάτι θετικό. Υπό ποια έννοια δεν είναι κάτι θετικό; Για ποιον λόγο είναι λάθος να ασκεί κανείς τον έλεγχο; Εσείς θέλετε να ελέγχετε τις καρδιές των ανθρώπων; (Όχι.) Ακόμα κι αν δεν το θέλετε, θα έρθουν στιγμές που δεν θα μπορέσετε να μη λειτουργήσετε έτσι. Αυτό ονομάζεται «διάθεση»· αυτό ονομάζεται «ουσία». Το να ελέγχουν οι αντίχριστοι τις καρδιές των ανθρώπων δεν αποτελεί μια θεμιτή ανάγκη ούτε είναι δίκαιο και λογικό· είναι κάτι αρνητικό. Τι σημαίνει να «ελέγχει κανείς τις καρδιές των ανθρώπων»; Το να ελέγχει κανείς τις καρδιές των ανθρώπων δεν είναι κάτι αφηρημένο· κάθε άλλο, είναι κάτι πολύ απτό και συγκεκριμένο, με συγκεκριμένες μεθόδους, συγκεκριμένη συμπεριφορά και γλώσσα, καθώς και με συγκεκριμένες σκέψεις, οπτικές, προθέσεις και κίνητρα. Αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις του ελέγχου που ασκούν οι αντίχριστοι στις καρδιές των ανθρώπων και πώς ορίζεται συγκεκριμένα αυτός ο έλεγχος; (Με τη χρήση φαινομένων όπως τα εξωτερικά βάσανα και η πληρωμή τιμήματος, με σκοπό να κερδίσουν την αναγνώριση και την εκτίμηση των άλλων, και να πετύχουν τον στόχο τους, που είναι να παραπλανήσουν τους άλλους.) Οι αντίχριστοι θέλουν μέσα από συγκεκριμένες συμπεριφορές και εκδηλώσεις να κερδίσουν την εύνοια των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να κερδίσουν μια θέση στις καρδιές τους και να τους αναγκάσουν να τους εκτιμήσουν. Όταν κερδίσουν οι αντίχριστοι την εκτίμηση των άλλων, το αποτέλεσμα αυτό είναι, από τη φύση του, το να παραπλανήσουν τους άλλους. Κατά βάθος, όμως, δεν είναι αληθινά η υποκειμενική επιθυμία των αντίχριστων να παραπλανήσουν με αυτά τα μέσα τους υπόλοιπους· εκείνο που θέλουν είναι η εκτίμηση των άλλων —αυτός είναι ο στόχος τους. Μήπως υπάρχει τίποτε άλλο; (Οι αντίχριστοι προσπαθούν να παραπλανήσουν τους άλλους και να τους παρασύρουν μέσα από μικρές χάρες, και προβάλλουν τις ικανότητες και τα χαρίσματά τους προκειμένου να προκαλέσουν την εκτίμηση και τον θαυμασμό των άλλων, και να τους κάνουν να υπακούσουν στις εντολές τους, και να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να κερδίσουν τους ανθρώπους και να τους θέσουν υπό τον έλεγχό τους.) Αυτή είναι η μία πτυχή. (Οι αντίχριστοι προσποιούνται ότι είναι πνευματικοί. Όταν κλαδεύονται, δεν το καταλαβαίνουν, όμως προσποιούνται ότι το κατάλαβαν και ότι μπορούν να υπακούσουν, προκειμένου οι άλλοι να πιστέψουν ότι επιδιώκουν διακαώς την αλήθεια και ότι έχουν μεγάλη πνευματική κατανόηση. Παριστάνουν τους ανθρώπους που επιδιώκουν και καταλαβαίνουν την αλήθεια, έτσι ώστε να πετύχουν ως έκβαση το να τους εκτιμήσουν και να τους θαυμάσουν οι άλλοι.) Αυτή είναι μια άλλη πτυχή. Οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να δείχνουν στους άλλους πόσο πνευματικοί είναι, αλλά και πως μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια και να υποτάσσονται σ’ αυτήν. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν ούτε την ελάχιστη κατανόηση, αλλά, παρ’ όλα αυτά, φοράνε το προσωπείο του πνευματικού ανθρώπου, ώστε οι άλλοι να τους εκτιμούν και να τους θαυμάζουν. Τέτοια μέσα χρησιμοποιούν για να ελέγξουν την καρδιά των ανθρώπων. Μήπως υπάρχει κάτι άλλο; (Οι αντίχριστοι μιλάνε για λόγια και δόγματα για να κάνουν επίδειξη και να καθιερωθούν, έτσι ώστε οι άλλοι να νομίζουν ότι καταλαβαίνουν την αλήθεια και ότι διαθέτουν ανάστημα, και να τους εκτιμήσουν, να τους λατρέψουν και να τους ακούσουν προσεκτικά. Με αυτά τα μέσα καταλήγουν να ελέγχουν τους ανθρώπους.) Το συγκεκριμένο είναι μια απτή εκδήλωση, αλλά το να πούμε ότι «μιλάνε για λόγια και δόγματα» δεν είναι απόλυτα ακριβές. Οι αντίχριστοι δεν έχουν επίγνωση ότι μιλάνε για λόγια και δόγματα· θεωρούν ότι εκείνα για τα οποία μιλάνε είναι η πραγματικότητα, ότι είναι μεγαλόπνοες θεωρίες και κηρύγματα, και μέσω όλων αυτών, παραπλανούν τους ανθρώπους. Αν ήξεραν οι αντίχριστοι ότι πρόκειται για λόγια και δόγματα, τότε θα σταματούσαν να μιλάνε γι’ αυτά. Υπάρχει τίποτε άλλο; (Οι αντίχριστοι πάνε ξεδιάντροπα κόντρα στις αρχές, χρησιμοποιούν τη δύναμη που έχουν στη διάθεσή τους, αλλά και αληθοφανείς πνευματικές θεωρίες, για να αποσπάσουν με απατηλό τρόπο την εμπιστοσύνη των πάντων κι έτσι να φτάσουν στον στόχο τους, δηλαδή να κερδίσουν τον έλεγχο των ανθρώπων.) (Οι αντίχριστοι κόβουν τη σύνδεση του εκλεκτού λαού του Θεού με τον Άνωθεν. Δεν εκτελούν τις εργασιακές ρυθμίσεις, έχουν την απόλυτη εξουσία μέσα στα όρια της δικαιοδοσίας τους και προσπαθούν να ιδρύσουν το δικό τους βασίλειο και να ελέγξουν τους ανθρώπους.) Κι αυτό αποτελεί μια συγκεκριμένη εκδήλωση. Για να το πούμε πιο σωστά, εξαπατούν τον Άνωθεν, κρύβουν πράγματα από τους κατωτέρους τους και προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια των άλλων, δεν επιτρέπουν στους άλλους να διακρίνουν την πραγματική κατάσταση και κερδίζουν με δόλο την εμπιστοσύνη τους, ώστε να φτάσουν στον στόχο τους, που είναι το να ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων. Ο στόχος που έχουν εξαπατώντας τον Άνωθεν και κρύβοντας πράγματα από τους κατωτέρους τους είναι να μην αφήσουν τον Άνωθεν, τους αδελφούς και τις αδελφές να καταλάβουν την αλήθεια γι’ αυτούς, ούτως ώστε ο Άνωθεν κι οι αδελφοί και οι αδελφές να τους εμπιστευτούν, και στο τέλος οι αδελφοί και οι αδελφές να καταλήξουν να λατρεύουν μόνον αυτούς —τότε θα έχουν φτάσει στον στόχο τους, δηλαδή να ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων. Υπάρχει τίποτε άλλο; (Οι αντίχριστοι καταρτίζουν ένα σύνολο από δήθεν σωστούς κανονισμούς που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι, και με αυτούς αντικαθιστούν την αλήθεια, έτσι ώστε οι άνθρωποι να φτάσουν στο σημείο να πιστεύουν ότι το να τηρούν αυτούς τους κανονισμούς είναι το ίδιο με το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Με αυτά τα μέσα, οι αντίχριστοι κερδίζουν τον έλεγχο της καρδιάς των ανθρώπων και κατευθύνουν τους ανθρώπους μπροστά τους.) Κάτι τέτοιο πρέπει να περιγραφεί ως εξής: Οι αντίχριστοι καταρτίζουν ένα σύνολο από κανόνες και κανονισμούς για να αντικαταστήσουν τις αλήθεια-αρχές, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως πνευματικούς, ως ανθρώπους που καταλαβαίνουν την αλήθεια, έτσι ώστε οι άνθρωποι να τους ακούνε με προσοχή, κι έτσι φτάνουν στον στόχο τους, ο οποίος είναι να ελέγξουν την καρδιά των ανθρώπων. Αν οι κανόνες που διατυπώνουν ήταν ωφέλιμοι για τη ζωή της εκκλησίας και για το να κάνουν οι άνθρωποι τα καθήκοντά τους, κι αν δεν πήγαιναν κόντρα στις αλήθεια-αρχές και δεν έβλαπταν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τότε δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Για την αντιμετώπιση των κάθε λογής ανθρώπων στην εκκλησία, είναι απαραίτητο, πέρα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, να διατυπωθούν και κάποιοι διοικητικοί κανόνες, έτσι ώστε οι άνθρωποι να συμμορφώνονται. Αν οι διοικητικοί αυτοί κανόνες δεν πηγαίνουν κόντρα στις αλήθεια-αρχές, αλλά αντίθετα είναι προς όφελος των ανθρώπων, τότε πρόκειται για θετικά πράγματα και όχι για έλεγχο της καρδιάς των ανθρώπων. Αν αυτοί οι κανόνες παρουσιάζονται ως οι αλήθεια-αρχές, τότε υπάρχει πρόβλημα. Τότε, λοιπόν, άραγε οι αντίχριστοι μπορούν να διατυπώσουν κανόνες που είναι προς όφελος των ανθρώπων και συμμορφώνονται με τις αλήθεια-αρχές; (Όχι, δεν μπορούν.) Δοκιμάστε να συνοψίσετε πώς πρέπει να εκφραστεί αυτό. (Οι αντίχριστοι διατυπώνουν κάποιους κανόνες που δεν είναι σύμφωνοι με τις αλήθεια-αρχές και παριστάνουν πως είναι πνευματικοί και πως καταλαβαίνουν την αλήθεια για να κάνουν τους άλλους να τους υπακούσουν και να πετύχουν τον στόχο τους, που είναι το να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων.) Σχετικά σωστή τοποθέτηση. Κάτι άλλο; (Οι αντίχριστοι τρελαίνονται να ξεστομίζουν μεγαλόστομες ιδέες για να δείξουν πόσο έξυπνοι και διορατικοί είναι, και να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν. Για παράδειγμα, έστω ότι όλοι έχουν ήδη συζητήσει για κάποιο ζήτημα και έχουν αποφασίσει τι να κάνουν γι’ αυτό· οι αντίχριστοι τότε αρχίζουν να αραδιάζουν ένα σωρό θεωρίες για να καταρρίψουν τις προτάσεις όλων των άλλων και να αναγκάσουν τους πάντες να ακούσουν τους ίδιους, τη στιγμή που στην πραγματικότητα η δική τους άποψη δεν είναι σχεδόν καθόλου πιο έξυπνη. Έπειτα, όσο περνάει ο καιρός, όποιο κι αν είναι το ζήτημα, κανένας δεν θα τολμάει να συναναστραφεί σχετικά με την αλήθεια ούτε να αναζητήσει τις αλήθεια-αρχές, κι όλοι θα νομίζουν ότι πρέπει να αφήσουν τους αντίχριστους να βγάλουν την τελική ετυμηγορία, και στο τέλος οι αντίχριστοι θα πετύχουν τον στόχο τους, που είναι να ελέγχουν τους άλλους.) Οι αντίχριστοι σε κάθε ευκαιρία αραδιάζουν μεγαλόστομες ιδέες, καταρρίπτοντας τις προτάσεις των άλλων, κάνοντας επίδειξη και κάνοντας τους άλλους να πιστέψουν ότι οι ίδιοι είναι πολύ έξυπνοι, κι έτσι φτάνουν στον στόχο τους, δηλαδή να παραπλανήσουν και να ελέγξουν τους άλλους. Έχουμε συναναστραφεί πολύ στο παρελθόν σχετικά με τις εκδηλώσεις του ότι οι αντίχριστοι ελέγχουν και παραπλανούν τους ανθρώπους. Όταν το κάνουν αυτό οι αντίχριστοι, χρησιμοποιούν μια μεγάλη ποικιλία από τακτικές, εκδηλώσεις και μεθόδους. Άλλες φορές χρησιμοποιούν πράξεις, άλλες φορές χρησιμοποιούν την ομιλία και άλλες φορές χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη οπτική για να παραπλανήσουν τους άλλους. Συμπερασματικά, πίσω από όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι βρίσκονται κάποιοι στόχοι· καμία από αυτές τις πράξεις δεν είναι αγνή και φανερή, και καμία τους δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Ό,τι κάνουν το κάνουν για να παραπλανήσουν τους άλλους και να τους οδηγήσουν στο να εκτιμήσουν και να λατρέψουν τους ίδιους. Όλα όσα λένε και κάνουν οι αντίχριστοι προς τα έξω δεν είναι τίποτε άλλο παρά προσωπεία —όλα τους αποτελούν καλές συμπεριφορές και πράγματα που θεωρούνται καλά από τους ανθρώπους· στην πραγματικότητα, όμως, αν κάποιος ερευνούσε την ουσία αυτών των πραγμάτων, τότε όλα ανεξαιρέτως τα κίνητρα και οι στόχοι που κρύβονται πίσω από τις προσεγγίσεις των αντίχριστων είναι ακατανόμαστα, πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια και ο Θεός τα αποστρέφεται.

Αν κρίνουμε από την προσέγγιση που ακολουθούν οι αντίχριστοι στο να ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων, η ανθρώπινη φύση τους είναι ποταπή και εγωιστική, ενώ η διάθεσή τους αποστρέφεται την αλήθεια, είναι μοχθηρή και φαύλη. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν κάθε λογής ποταπά και υποχθόνια κόλπα για να πετύχουν τους στόχους τους, χωρίς να ντρέπονται καθόλου· αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό της μοχθηρής φύσης τους. Επίσης, χωρίς να υπολογίζουν καθόλου το αν οι άνθρωποι είναι ή δεν είναι πρόθυμοι, χωρίς να τους ενημερώνουν και χωρίς να πάρουν τη συγκατάθεσή τους, θέλουν πάντα να έχουν τον έλεγχό τους, να τους χειραγωγούν και να κυριαρχούν πάνω τους. Θέλουν να χειραγωγούν καθετί που σκέφτονται και επιθυμούν μέσα τους οι άνθρωποι, θέλουν να έχουν οι άλλοι μια θέση για τους ίδιους στις καρδιές τους, να τους λατρεύουν και να τους θαυμάζουν σε κάθε τι. Θέλουν να περιορίζουν και να επηρεάζουν τους άλλους με τα λόγια και με τις οπτικές τους, να τους χειραγωγούν και να τους ελέγχουν με βάση τις δικές τους επιθυμίες. Τι διάθεση είναι αυτή; Δεν είναι φαυλότητα; Είναι ακριβώς σαν να σε αρπάζει από τον σβέρκο μια τίγρη και να σε δαγκώνει: —όσο κι αν παλεύεις να πάρεις ανάσα και πασχίζεις να κουνηθείς, δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά αντίθετα, είσαι παγιδευμένος μέσα στα θανατηφόρα σαγόνια της, που δεν ανοίγουν με τίποτα. Όσο κι αν προσπαθείς να απελευθερωθείς, δεν μπορείς, και όσο κι αν ικετεύεις την τίγρη να ανοίξει το στόμα της, αυτό είναι αδύνατο, δεν χωράει συζήτηση. Τέτοια ακριβώς διάθεση έχουν και οι αντίχριστοι. Ας πούμε ότι συζητάς μαζί τους και λες: «Δεν μπορείς, σε παρακαλώ να πάψεις να ψάχνεις τρόπους για να ελέγχεις τους ανθρώπους; Δεν μπορείς να φερθείς σωστά και να γίνεις ακόλουθος; Δεν μπορείς να φέρεσαι σωστά, να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου και να μένεις στη θέση σου;» Θα μπορούσαν, άραγε, να συμφωνήσουν σ’ αυτό; Θα μπορούσες, αν χρησιμοποιούσες την καλή συμπεριφορά ή όση αλήθεια καταλαβαίνεις, να τους αποτρέψεις από το να συνεχίσουν στην ίδια πορεία; Υπάρχει κανένας που θα μπορούσε να αλλάξει την οπτική τους; Αν κρίνουμε από τη φαύλη διάθεση που έχουν οι αντίχριστοι, κανείς δεν θα μπορούσε να αλλάξει τις σκέψεις και τις οπτικές τους, ούτε θα μπορούσε κανείς να αλλάξει την επιθυμία τους να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων. Κανένας δεν μπορεί να τους αλλάξει ούτε να διαπραγματευτεί μαζί τους· αυτό θα πει «φαυλότητα». Η φιλοδοξία και η επιθυμία που έχουν οι αντίχριστοι να ελέγχουν τους ανθρώπους αποτελεί εκδήλωση της ουσίας τους. Αν προσπαθήσεις να τους αναμορφώσεις μέσω της καλής συμπεριφοράς, θα μπορούσε να πετύχει αυτό; Αν χρησιμοποιούσες την πρακτική εμπειρία σου κατά την οποία αποδέχεσαι το κλάδεμα, την κρίση και την παίδευση, για να τους βοηθήσεις και να τους στηρίξεις, τότε άραγε θα μπορούσαν να αλλάξουν; Θα σταματούσαν να κάνουν ό,τι κάνουν; (Όχι, δεν θα σταματούσαν.) Έχετε γνωρίσει ποτέ τέτοιους ανθρώπους; (Ναι. Με τέτοιου είδους ανθρώπους, όπου κι αν κάνουν τα καθήκοντά τους, και παρ’ ό,τι μπορεί κάποιες φορές να αποτύχουν και να σκοντάψουν, ή ακόμα και να υποστούν την πειθαρχία της αρρώστιας, δεν αλλάζει ποτέ η επιθυμία τους να επιδιώξουν τη θέση τους. Όπου κι αν πάνε, θέλουν να αποκτήσουν θέση και δύναμη.) Αν δεν αλλάζουν με μια αλλαγή μέρους ή ομάδας, μήπως να περιμένουμε μέχρι να μεγαλώσουν; Μήπως τότε θα άλλαζαν λίγο; Θα εγκατέλειπαν λίγο την επιδίωξη της δύναμης και της εξουσίας, θα επιδίωκαν λίγο λιγότερο; (Όχι. Δεν έχει καμία σχέση με την ηλικία· η συγκεκριμένη διάθεσή τους δεν αλλάζει.) Τους αντίχριστους τους κυβερνά και τους ελέγχει μια φαύλη διάθεση, γι’ αυτό και δεν μπορούν να αλλάξουν. Απ’ ό,τι φαίνεται, η φαύλη διάθεση των αντίχριστων είναι κάτι απ’ το οποίο πολλοί άνθρωποι έχουν πάρει μια γεύση και το οποίο έχουν δει με τα ίδια τους τα μάτια. Το ότι οι αντίχριστοι ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων αποτελεί πραγματικότητα και τεκμηριώνεται από στοιχεία· είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αδύνατον να ξεχάσουν ή να παραμερίσουν το ζήτημα του ελέγχου της καρδιάς των ανθρώπων. Τέτοια είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Από μια υποκειμενική σκοπιά, δεν μπορούν να την παραμερίσουν· από αντικειμενική σκοπιά, κανείς δεν μπορεί να τους αλλάξει· είναι πέρα για πέρα αντίχριστοι. Πείτε Μου, υπάρχουν άραγε αντίχριστοι που, αφότου αποβληθούν και βρεθούν μακριά από την παρέα των αδελφών, χάνουν την επιθυμία να ελέγξουν τις καρδιές των άλλων; Υπάρχει περίπτωση να αλλάξουν οι αντίχριστοι με βάση τις μεταβολές του περιβάλλοντός τους ή της γεωγραφικής τους τοποθεσίας; (Όχι, δεν θα άλλαζαν.) Δεν θα άλλαζαν παράλληλα με τις αλλαγές στον χρόνο και στον τόπο· αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία τους. Με το να ασκούν έλεγχο στις καρδιές των ανθρώπων, οι αντίχριστοι προσπαθούν ουσιαστικά να ασκήσουν δύναμη ανάμεσα στους ανθρώπους —τη δύναμη που χρειάζεται για να κάνουν κουμάντο, για να παίρνουν τις αποφάσεις και για να ελέγχουν τους ανθρώπους και να χειραγωγούν τις καρδιές τους— αυτήν τη δύναμη θέλουν να αποκτήσουν. Οι αντίχριστοι, με σκοπό να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων, θα χρησιμοποιούσαν κάθε τρόπο και μέσο για να αναγκάσουν τους ανθρώπους να τους εκτιμήσουν, για να ξεγελάσουν και να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, για να τους παρουσιάσουν ένα ψεύτικο προσωπείο, ακόμα και για να συγκαλύψουν με διάφορους τρόπους και μέσα τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τον χαρακτήρα τους και για να μην αφήσουν τους άλλους να διακρίνουν ή να καταλάβουν την ουσία τους, που αποστρέφεται την αλήθεια και είναι ουσία αντίχριστων. Εξωτερικά, παρουσιάζονται ως άνθρωποι που είναι πνευματικοί και τέλειοι, οι οποίοι δεν έχουν ψεγάδια και ελαττώματα ούτε κανένα ίχνος διεφθαρμένης διάθεσης, και μ’ αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν τους στόχους τους, οι οποίοι είναι να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν, να προσβλέπουν στους ίδιους, να τους θαυμάζουν, να τους λατρεύουν και ακόμα και να βασίζονται σ’ αυτούς. Το να πετύχουν αυτούς τους στόχους αποτελεί, ουσιαστικά, συνέπεια του ελέγχου που ασκούν στις καρδιές των ανθρώπων. Στο πλαίσιο της συναναστροφής μας σχετικά με όλες τις διαθέσεις και τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, το μεγαλύτερο μέρος της συζήτησης αφιερώθηκε στον έλεγχο που ασκούν οι αντίχριστοι στις καρδιές των ανθρώπων και στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν δύναμη και κέρδος. Επειδή έχουμε ήδη συναναστραφεί πολύ πάνω σ’ αυτό το αντικείμενο, ας μείνουμε εδώ για σήμερα.

Β. Οι αντίχριστοι ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας

Το κύριο θέμα σχετικά με το οποίο θα συναναστραφούμε σήμερα είναι ότι οι αντίχριστοι, πέρα απ’ το ότι προσπαθούν να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων, και πέρα από τη φιλοδοξία και την επιθυμία τους για δύναμη, έχουν και μία ακόμα θανατηφόρα εκδήλωση. Εμφανίζουν, δηλαδή, και μια μεγάλη επιθυμία για τα οικονομικά της εκκλησίας, μια επιθυμία που μπορεί κανείς να την αποκαλέσει και απληστία. Παράλληλα με την αγάπη τους για τη θέση, οι αντίχριστοι έχουν και μια ιδιαίτερη αγάπη για τα οικονομικά. Δείχνουν πλούσιο και αμείωτο ενδιαφέρον και απόλαυση για τα οικονομικά· αυτό το ορίζουμε ως τον έλεγχο των οικονομικών της εκκλησίας από τους αντίχριστους. Και τα δύο αυτά, δηλαδή το ότι οι αντίχριστοι προσπαθούν να ελέγξουν τα οικονομικά της εκκλησίας και το ότι προσπαθούν να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων, είναι το ίδιο πράγμα· είναι εξίσου αθέμιτα και παράλογα εγχειρήματα. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για κάτι ανέντιμο. Είναι ήδη αρκετά απεχθές να έχει κανείς τη φιλοδοξία και την επιθυμία να ελέγχει τις καρδιές των ανθρώπων, όμως οι αντίχριστοι θέλουν επίσης να ελέγχουν και τα οικονομικά της εκκλησίας —αυτό είναι κάτι ακόμα πιο ποταπό εκ μέρους τους. Καλά, λοιπόν, όταν οι αντίχριστοι επιδιώκουν να ελέγξουν τα οικονομικά της εκκλησίας, με ποιους συγκεκριμένους τρόπους εκδηλώνεται αυτό; Θα μπορούσε κανείς να το διακρίνει πιο εύκολα απ’ ό,τι όταν επιζητούν να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων; Όταν επιζητούν οι αντίχριστοι να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων, οι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν κάποιες από τις προσεγγίσεις και τις διαθέσεις που επιστρατεύουν. Αν όμως είναι ιδιαίτερα μυστικοπαθείς και πανούργοι, και υπάρχουν από πίσω κάποιες δηλώσεις, κάποιες τακτικές ή κάποια σατανικά κόλπα, τα οποία οι αντίχριστοι δεν αποκαλύπτουν στην επιφάνεια, αλλά τα σκέφτονται μόνο κρυφά μέσα τους, τότε αυτά τα πράγματα δεν θα μπορεί κανείς να τα διακρίνει εύκολα. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις και προσεγγίσεις όταν προσπαθούν να ελέγξουν τα οικονομικά της εκκλησίας. Θεωρείτε ότι είναι ευδιάκριτες αυτές τις προσεγγίσεις; Όταν τα έχετε δει αυτά με τα ίδια σας τα μάτια και έχετε ακούσει γι’ αυτά με τα ίδια σας τα αυτιά, άραγε μπορείτε να διακρίνετε ότι αποτελούν πράξεις των αντίχριστων; (Αν πρόκειται για πασιφανείς συμπεριφορές, τότε ναι. Για παράδειγμα, οι αντίχριστοι θα κάνουν ερωτήσεις σχετικά με το ποιος είναι αρμόδιος για τη φύλαξη των προσφορών και τα συναφή.) Αυτό θα ήταν κάτι ευδιάκριτο, καθώς τα οικονομικά είναι ένα ευαίσθητο θέμα και οι περισσότεροι δεν θα ρωτούσαν γι’ αυτά, εκτός αν ήταν άπληστοι άνθρωποι που είχαν κάποια σχέδια για τα οικονομικά, στην οποία περίπτωση θα έδειχναν ενδιαφέρον και θα έκαναν ερωτήσεις σχετικά με τέτοια στοιχεία. Ας συναναστραφούμε λοιπόν σχετικά με τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις που υπάρχουν όταν οι αντίχριστοι προσπαθούν να ελέγξουν τα οικονομικά της εκκλησίας.

Όταν τίθεται το θέμα του ότι οι αντίχριστοι ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας, οι περισσότεροι άνθρωποι θα το συνδέσουν στο μυαλό τους με παραδείγματα που έχουν δει παλιότερα και τα οποία αφορούν απάτη ή κατάχρηση της περιουσίας της εκκλησίας, σωστά; Ή μπορεί και να υπάρχουν κάποιοι που, επειδή είναι νέοι ή επειδή πιστεύουν στον Θεό μόνο για λίγο καιρό, δεν νοιάζονται και πολύ γι’ αυτά τα πράγματα και δεν τα σκέφτονται καθόλου. Ας συναναστραφούμε, λοιπόν, αναλυτικά σχετικά μ’ αυτό, έτσι ώστε να καταλάβετε κάποια από τα προβλήματα, τους κανόνες, καθώς και τα ταμπού που συνδέονται με τα οικονομικά της εκκλησίας. Κάποιοι λένε: «Ποτέ δεν έδειξα ενδιαφέρον ούτε ρώτησα σχετικά με ζητήματα που αφορούν τα οικονομικά της εκκλησίας. Δεν τρέφω καμιά τέτοια απληστία. Δεν με αφορά αυτό και πρόκειται για ένα αρκετά ευαίσθητο θέμα στην εκκλησία, οπότε δεν με πειράζει είτε ξέρω είτε δεν ξέρω γι’ αυτό». Είναι σωστή αυτή η οπτική; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί; Ό,τι κι αν πιστεύετε, το θέμα της σημερινής μας συναναστροφής θίγει τη διάθεση των αντίχριστων, και από την άποψη της ανάλυσης και της εξέτασης της διάθεσης των αντίχριστων, θα είναι χρήσιμο για τον καθένα και την καθεμιά από εσάς να τα καταλάβετε όλα αυτά και να τα καταλάβετε ξεκάθαρα. Χρησιμοποιώντας αυτό το ζήτημα, θα αναλύσουμε τη διάθεση των αντίχριστων, γι’ αυτό ας συναναστραφούμε πρώτα πάνω στο πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι την περιουσία της εκκλησίας, στο τι ακριβώς θεωρούν ότι σημαίνει η περιουσία της εκκλησίας και σε ποιον θεωρούν ότι ανήκει, αλλά και στο πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι αυτήν την περιουσία και πώς την κατανέμουν στις ιδιωτικές τους σκέψεις. Πρώτα απ’ όλα, πώς ορίζουν οι αντίχριστοι τα χρήματα και τα διάφορα αγαθά που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας; Αν κρίνουμε από τον χαρακτήρα τους, οι αντίχριστοι είναι άπληστοι, κι η απληστία τους είναι απέραντη, οπότε δεν πρόκειται να αδιαφορήσουν γι’ αυτήν την περιουσία. Κάθε άλλο, θα δείξουν μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτήν, προσέχοντας ιδιαίτερα να εξετάσουν και να υπολογίσουν πόση είναι η εκκλησιαστική περιουσία, ποιος είναι αρμόδιος να τη φυλάει, πού φυλάσσεται και πόσοι άνθρωποι ξέρουν γι’ αυτήν. Όσον αφορά τις βασικές πληροφορίες σχετικά με τα οικονομικά της εκκλησίας, οι αντίχριστοι θα επιδείξουν πρώτα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον γι’ αυτό το θέμα, προσδίδοντας του ιδιαίτερη προσοχή, διερευνώντας και κάνοντας ερωτήσεις, και προσπαθώντας όσο καλύτερα μπορούν να πάρουν στα χέρια τους αυτές τις πληροφορίες. Αν δεν ήταν άπληστοι και αν δεν είχαν βλέψεις, θα τους ένοιαζαν, άραγε, όλα αυτά; (Φυσικά και όχι.) Οι αντίχριστοι είναι διαφορετικοί απ’ τους ανθρώπους που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, στο ότι το ενδιαφέρον τους κρύβει κάποιον απώτερο σκοπό. Δεν ενδιαφέρονται με σκοπό να διαφυλαχθεί η περιουσία αυτή, αλλά αντίθετα θέλουν να την πάρουν στην κατοχή τους ή να μπορέσουν να τη χρησιμοποιήσουν όπως θέλουν εκείνοι. Επομένως, η πρώτη εκδήλωση του ελέγχου των οικονομικών της εκκλησίας από τους αντίχριστους είναι το ότι δίνουν προτεραιότητα στο να πάρουν στην κατοχή τους και να χρησιμοποιήσουν την περιουσία της εκκλησίας.

α. Δίνουν προτεραιότητα στο να πάρουν στην κατοχή τους και να χρησιμοποιήσουν την περιουσία της εκκλησίας

Μόλις αποκτήσουν θέση οι αντίχριστοι, μια εσφαλμένη και αναίσχυντη ιδέα γεννιέται βαθιά μέσα τους: Αν γίνουν επικεφαλής, τότε θα πρέπει να κερδίσουν όχι μόνο το δικαίωμα να γνωρίζουν για τα οικονομικά της εκκλησίας, αλλά και την απόλυτη δύναμη έτσι ώστε να πάρουν τον έλεγχό τους. Και με ποιον στόχο θέλουν να πάρουν τον έλεγχο των οικονομικών της εκκλησίας; Να αποκτήσουν τη δύναμη για να δώσουν προτεραιότητα στο να πάρουν στην κατοχή τους και να χρησιμοποιήσουν την περιουσία της εκκλησίας. Τι σημαίνει το ότι δίνουν προτεραιότητα στο να πάρουν στην κατοχή τους και να χρησιμοποιήσουν την περιουσία της εκκλησίας; Σημαίνει ότι, για όσο καιρό είναι επικεφαλής μιας εκκλησίας, όλα τα χρήματα και τα αντικείμενα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές και τα οποία τελούν υπό την εποπτεία τους υπάγονται στη δική τους διαχείριση, στη δική τους χρήση και ιδιοκτησία. Είναι σωστή ή λάθος αυτή η ιδέα; Προφανώς είναι λάθος, αλλά οι αντίχριστοι έτσι σκέφτονται. Το πρώτο πράγμα που κάνουν μόλις γίνουν επικεφαλής είναι να κάνουν προσπάθειες και να καταρτίσουν σχέδια σχετικά με τα οικονομικά. Πρώτα πρώτα, μαθαίνουν ποιος διαχειρίζεται τα οικονομικά, πόσοι άνθρωποι τα διαχειρίζονται, πόσα χρήματα υπάρχουν διαθέσιμα και αν αυτοί που διαχειρίζονται αυτά τα οικονομικά είναι ικανοί άνθρωποι που λειτουργούν ως το δεξί τους χέρι ή έμπιστοι εντολοδόχοι τους. Αν δεν είναι, τότε σπεύδουν να τους απαλλάξουν με κάποια πρόφαση από τα καθήκοντά τους και μετά τους αντικαθιστούν με δικούς τους εντολοδόχους. Και μήπως σταματούν μόλις αλλάξουν τους υπεύθυνους για τη διαχείριση των οικονομικών; Όχι, δεν είναι τόσο απλό. Οι φιλοδοξίες τους προχωρούν πολύ πιο πέρα· πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσουν ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με τα νούμερα που έχουν να κάνουν με την περιουσία της εκκλησίας. Εκτός από το να ζητούν από τους ανθρώπους να κάνουν προσφορές, πώς χειρίζονται την περιουσία αυτήν οι αντίχριστοι; Παίρνουν χρήματα από την εκκλησία όταν χρειάζονται να ψωνίσουν ένα ρούχο για να φορέσουν, το ίδιο και όταν πηγαίνουν στον γιατρό, κι αν τους λείπουν ρούχα, διαλέγουν κάποια από τα καλύτερα κομμάτια ανάμεσα σ’ εκείνα που έχουν δωρίσει οι αδελφοί και οι αδελφές. Και μόλις επιλέξουν, ακόμα δεν έχουν τελειώσει· πρέπει να δοκιμάσουν κάθε ρούχο, να κρατήσουν τα καλύτερα για τον εαυτό τους και να αφήσουν για την εκκλησία μόνο τα χειρότερα τα οποία δεν θέλουν. Με λίγα λόγια, θα χρησιμοποιήσουν τα χρήματα της εκκλησίας για να καλύψουν τα δικά τους γεύματα και έξοδα, μέχρι και τα 0,2 γουάν του εισιτηρίου, ενώ μάλιστα κάποιοι απ’ αυτούς θα φτάσουν στο σημείο να αγοράσουν με τα χρήματα της εκκλησίας πολυτελή αντικείμενα, συμπληρώματα διατροφής, καλλυντικά και κάθε λογής αντικείμενα για προσωπική τους χρήση. Μόλις ανέβουν σε θέση επικεφαλής οι αντίχριστοι, και πριν κάνουν έστω και το ελάχιστο έργο, είναι πολύ ενεργοί ως προς το να απολαύσουν την περιουσία της εκκλησίας, και αυτό θέτουν ως προτεραιότητα. Όταν οι αντίχριστοι απολαύσουν αυτήν την περιουσία, ολόκληρη η πνευματική τους οπτική και η ποιότητα ζωής τους υποβάλλονται σε μια ολοκληρωτική αλλαγή και είναι εντελώς διαφορετικές από πριν. Σε κάθε ευκαιρία, θα φτιάχνουν τα μαλλιά τους και θα πηγαίνουν για μασάζ, θα περιποιούνται τον εαυτό τους, θα κάνουν πράγματα για να φροντίσουν την υγεία τους και θα φτιάχνουν τονωτικές σούπες —ακόμα και τις διάφορες ηλεκτρικές συσκευές που χρησιμοποιούν θα τις αναβαθμίσουν. Μόλις γίνουν επικεφαλής, οι αντίχριστοι καταγράφουν τους πλούσιους που υπάρχουν στην εκκλησία και όσους έχουν τη δυνατότητα να κάνουν προσφορές. Αυτοί οι πλούσιοι τότε θα στραγγίσουν από χρήματα, ενώ εκείνοι που κάνουν συχνά προσφορές θα γίνουν, στα μάτια των αντίχριστων, πολύτιμα μέλη της εκκλησίας και ευνοούμενοι. Όταν εντάσσονται οι αντίχριστοι στην εκκλησία, είναι σαν να μπαίνει η αλεπού στο αμπέλι: Το αμπέλι θα καταστραφεί. Η αλεπού όχι μόνο θα φάει τα καλά σταφύλια, αλλά θα καταστρέψει και ολόκληρο το μέρος.

Κατά τη γνώμη των αντίχριστων, τα χρήματα και τα αγαθά που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, τα οποία στο σύνολό τους ονομάζονται «προσφορές», συνιστούν όλη τη «δημόσια» περιουσία της εκκλησίας. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η δημόσια περιουσία διατίθεται για συλλογική χρήση· αντίθετα, αναφέρεται στο γεγονός ότι αποτελεί μια συλλογική προσφορά που προέρχεται από όλους, αλλά την οποία έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν, για κάθε πρακτικό σκοπό, οι επικεφαλής. Κατά την οπτική τους, οι αντίχριστοι είναι υποχρεωμένοι να δώσουν προτεραιότητα στο να αποκτήσουν και να χρησιμοποιήσουν την περιουσία της εκκλησίας, επειδή είναι επικεφαλής και στέκονται στην κορυφή κι επειδή τα πάντα στην εκκλησία, ειδικά τα καλά πράγματα, πρέπει να ανήκουν σ’ αυτούς και να εμπίπτουν στην εξουσία τους. Οι αντίχριστοι πιστεύουν το εξής: «Το να πει κανείς ότι τα χρήματα και τα αντικείμενα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές παραδίδονται στον θεό δεν είναι παρά τρόπος του λέγειν. Πόσα από όλα αυτά μπορεί να χρησιμοποιήσει ο θεός; Μπορεί, άραγε, ο θεός να κατέβει απ’ τον ουρανό για να μοιραστεί με τους ανθρώπους αυτές τις προσφορές; Επομένως, δεν θα έπρεπε να είναι στο χέρι των ανθρώπων να αποφασίσουν πώς θα δαπανηθούν, πώς θα κατανεμηθούν και πώς θα χρησιμοποιηθούν αυτές οι προσφορές;» Μια τέτοια ξεδιάντροπη ιδέα τρέφουν οι αντίχριστοι σχετικά με την περιουσία της εκκλησίας. Τι είναι ακόμα πιο ξεδιάντροπο; Λένε: «Αφού ο θεός στον ουρανό δεν μπορεί να απολαύσει τα χρήματα και τα αντικείμενα που έχουν προσφέρει οι άνθρωποι στη γη, πώς θα κατανεμηθούν και θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα πράγματα; Δεν θα έπρεπε οι επικεφαλής της εκκλησίας να συμβάλλουν στην κατανάλωση, τη χρήση και την απόλαυσή τους; Θα ήταν το ίδιο με το να τα χρησιμοποιεί ο θεός στον ουρανό». Κι έτσι, οι αντίχριστοι, μετατρέπουν τις προσφορές των αδελφών σε προσωπική τους περιουσία σαν να ήταν κάτι αυτονόητο. Ξέρουν πολύ καλά ποιος προσφέρει τι και πότε —είναι υποχρεωτικό να τους αναφέρονται αυτά τα πράγματα και να τα γνωρίζουν. Για άλλα ζητήματα δεν νοιάζονται. Εκτός από το να διατηρήσουν αποφασιστικά τη δύναμή τους, για εκείνους υπάρχει και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό —κι αυτό είναι να ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας. Γι’ αυτό αξίζει τον κόπο να είναι επικεφαλής. Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν και αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι την περιουσία της εκκλησίας, υπάρχει άραγε έστω και μία πτυχή που να συνάδει με την αλήθεια ή με τις απαιτήσεις του Θεού; (Όχι, δεν υπάρχει.) Από την πρώτη στιγμή μέχρι και σήμερα, έχει πει ποτέ ο Θεός ποιος πρέπει να έχει στην κατοχή του ή να χρησιμοποιεί τις προσφορές που Του δίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές; Έχει δηλώσει ποτέ ο Θεός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας, οι απόστολοι και οι προφήτες πρέπει να έχουν την εξουσία ώστε να δίνουν προτεραιότητα στο να πάρουν στην κατοχή τους και να χρησιμοποιήσουν την περιουσία της εκκλησίας; Έχει μήπως πει ο Θεός ότι η χρήση και η ιδιοκτησία της περιουσίας της εκκλησίας ανήκει σε όποιον γίνεται επικεφαλής; (Όχι, δεν το έχει πει.) Και τότε για ποιον λόγο έχουν οι αντίχριστοι μια τέτοια παρανόηση; Εφόσον πουθενά στα λόγια του Θεού δεν ορίζεται ρητά κάτι τέτοιο για την περιουσία της εκκλησίας, για ποιον λόγο τρέφουν οι αντίχριστοι μια τέτοια άποψη απέναντί της; (Δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά.) Είναι τόσο απλό; Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, αν πει κανείς ότι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, αυτό δεν είναι παρά κούφια λόγια. Αυτά τα λόγια δεν περιγράφουν τη διάθεση των αντίχριστων. Άραγε, οι αντίχριστοι λαχταρούν την περιουσία της εκκλησίας όταν δεν έχουν θέσεις ηγεσίας; (Τη λαχταρούν.) Τότε, μήπως θα μπορούσες να πεις ότι χάνουν τη θεοφοβούμενη καρδιά τους μόλις γίνουν επικεφαλής; Δηλαδή είχαν θεοφοβούμενη καρδιά πριν γίνουν επικεφαλής; Θα μπορούσε κανείς να το πει αυτό; (Όχι.) Άρα, αυτή η εξήγηση δεν ευσταθεί. Οι αντίχριστοι λαχταρούν την περιουσία της εκκλησίας: Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; (Έχουν μοχθηρή διάθεση.) (Είναι άπληστοι εκ φύσεως.) (Επιζητούν εκ φύσεως το κέρδος πάνω απ’ όλα.) Είναι άραγε η διάθεση-ουσία των αντίχριστων ότι επιζητούν πάνω απ’ όλα το κέρδος; (Όχι.) Αυτό αποτελεί απλώς μια εκδήλωση του χαρακτήρα τους. Ας αναλύσουμε, λοιπόν, πώς είναι η βαθύτερη διάθεση των αντίχριστων. (Είναι μοχθηρή και φαύλη.) Είναι, πρώτα απ’ όλα, φαύλη, κι έπειτα είναι μοχθηρή. Τι σημαίνει φαύλη; Σημαίνει ότι θα αρπάξουν με τη βία πράγματα που δεν προορίζονται για δικά τους ούτε τους ανήκουν, ασχέτως αν οι άλλοι συμφωνούν με αυτό κι ασχέτως με το τι πιστεύουν οι άλλοι: Αυτό αποτελεί φαύλη διάθεση. Η έμφυτη φύση-ουσία των αντίχριστων, αυτών των διαβόλων και των σατανάδων, είναι να ανταγωνίζονται τον Θεό για τα πάντα. Μέσα στην εκκλησία, εκτός από το να πολεμούν με τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του, οι αντίχριστοι προσπαθούν επιπλέον να οικειοποιηθούν τις προσφορές που έχουν κάνει οι άνθρωποι σ’ Αυτόν. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως οι αντίχριστοι είναι άπληστοι, αλλά στην πραγματικότητα, ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων. Το ότι θέλουν να αρπάξουν και να κατασπαράξουν τα χρήματα και τα αντικείμενα που προσφέρουν οι άνθρωποι στον Θεό, στην ουσία του, αποτελεί φαυλότητα. Είναι το ίδιο με το εξής παράδειγμα: αγόρασες ένα καινούργιο χοντρό μπουφάν, το οποίο είναι στιλάτο και καλής ποιότητας, και τότε κάποιος το βλέπει και λέει: «Αυτό το χοντρό μπουφάν που φοράς είναι πιο καλό από το δικό μου. Το δικό μου το κουρελιασμένο έχει τρύπες και είναι παλιομοδίτικο. Πώς είναι δυνατόν το δικό σου να είναι τόσο ωραίο;» Όταν τελειώσει αυτό που λέει, σου αρπάζει με τη βία το μπουφάν και μετά σου δίνει το δικό του το φθαρμένο. Δεν μπορείς να αρνηθείς να κάνεις ανταλλαγή μαζί του —θα σε κάνει να υποφέρεις, θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη, θα σε χτυπήσει και μπορεί ακόμα και να σε σκοτώσει. Θα τολμούσες να του αντισταθείς; Δεν θα τολμούσες να του αντισταθείς και θα σου έπαιρνε τα πράγματά σου ενάντια στη θέλησή σου. Τι διάθεση έχει, λοιπόν, αυτός ο άνθρωπος; Μια φαύλη διάθεση. Έχει καμία διαφορά αυτό με τη διάθεση που έχουν οι αντίχριστοι να πάρουν στην κατοχή τους και να χρησιμοποιήσουν την περιουσία της εκκλησίας; (Όχι, δεν έχει.) Σύμφωνα με την άποψη των αντίχριστων για την περιουσία, από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής και «αξιωματούχοι» και έχουν υπό τον έλεγχό τους την περιουσία της εκκλησίας, η περιουσία της εκκλησίας είναι δική τους. Όποιος κι αν έκανε την προσφορά, ό,τι κι αν προσέφερε, οι αντίχριστοι θα το αρπάξουν για τον εαυτό τους. Τι σημαίνει να αρπάξει κανείς κάτι; Σημαίνει ότι από τη στιγμή που η περιουσία της εκκλησίας —η οποία θα έπρεπε να χρησιμοποιείται και να κατανέμεται σωστά σύμφωνα με τους κανονισμούς της εκκλησίας— περνάει στον έλεγχο των αντίχριστων, μόνο εκείνοι έχουν αποκλειστικά την εξουσία για να τη χρησιμοποιούν. Ακόμα κι όταν αυτήν την περιουσία την έχει ανάγκη το έργο της εκκλησίας ή οι εργάτες της εκκλησίας, οι αντίχριστοι δεν αφήνουν να χρησιμοποιηθεί. Μόνον οι ίδιοι επιτρέπεται να τη χρησιμοποιήσουν. Ως προς το πώς θα χρησιμοποιηθεί και θα κατανεμηθεί η περιουσία της εκκλησίας, οι αντίχριστοι θα πουν την τελευταία κουβέντα· αν θέλουν να σου επιτρέψουν να τη χρησιμοποιήσεις, τότε μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις, κι αν όχι, τότε δεν μπορείς. Αν τα χρήματα από τις προσφορές της εκκλησίας δεν είναι πολλά και οι αντίχριστοι, μόλις τα πάρουν στην κατοχή τους, τα εξαντλήσουν πλήρως για τα προσωπικά τους έξοδα, δεν τους ενδιαφέρει που δεν έχουν μείνει χρήματα για το έργο της εκκλησίας. Δεν υπολογίζουν ούτε το έργο της εκκλησίας ούτε τις συνηθισμένες δαπάνες της εκκλησίας. Το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν αυτά τα κονδύλια και να τα ξοδέψουν οι ίδιοι, θεωρώντας τα σαν δικά τους έσοδα. Δεν είναι ντροπιαστική αυτή η πρακτική; (Ναι, είναι.) Σε μερικές εκκλησίες που βρίσκονται σε σχετικά πλούσιες περιοχές, οι αντίχριστοι σκέφτονται: «Ωραίο είναι αυτό το μέρος. Σχετικά με τις δαπάνες, μπορώ να σπαταλάω και να κάνω ό,τι θέλω, δεν υπάρχει λόγος να τηρώ τους κανονισμούς και τις αρχές της εκκλησίας. Μπορώ να ξοδεύω τα χρήματα όπως θέλω. Από τη στιγμή που έγινα επικεφαλής, μπορώ επιτέλους να απολαύσω τη ζωή μου, ξοδεύοντας χρήματα χωρίς να χρειάζεται να τα υπολογίζω. Αν θέλω να χαλάσω χρήματα για κάτι, αρκεί να πω μια κουβέντα, δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ γι’ αυτό, και φυσικά δεν είναι ανάγκη να το συζητήσω με κανέναν». Όταν είναι να ξοδέψουν τον πλούτο της εκκλησίας, οι αντίχριστοι έχουν όλη την εξουσία οι ίδιοι, ενεργούν απερίσκεπτα και ξοδεύουν τα χρήματα αλόγιστα. Εκτός του ότι δεν κάνουν καθόλου έργο σύμφωνα με τις αρχές της εκκλησίας ή με τις εργασιακές ρυθμίσεις, οι αντίχριστοι μεταχειρίζονται την περιουσία της εκκλησίας με τον ίδιο τρόπο, χωρίς καθόλου αρχές. Μήπως δεν καταλαβαίνουν τις αρχές; Όχι, ξέρουν πολύ καλά τις αρχές που ρυθμίζουν το πώς να κατανεμηθεί και να δαπανηθεί η περιουσία της εκκλησίας, αλλά δεν μπορούν να ελέγξουν την απληστία και τις επιθυμίες τους. Όταν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου θέση, είναι ταπεινοί και ζουν μια απλή καθημερινότητα, μόλις όμως γίνουν επικεφαλής, καβαλάνε το καλάμι. Αποκτάνε ιδιοτροπίες στο ντύσιμο και το φαγητό τους· δεν τρώνε πια συνηθισμένα γεύματα και στο ντύσιμο μαθαίνουν να ψάχνουν να βρουν ποιότητα και διάσημες μάρκες. Όλα πρέπει να είναι υψηλής ποιότητας· μόνο τότε θεωρούν ότι είναι συμβατά με την ταυτότητα και τη θέση τους. Μόλις γίνουν επικεφαλής οι αντίχριστοι, είναι λες και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές τούς οφείλουν ένα χρέος και πρέπει να τους προσφέρουν δώρα. Αν εμφανιστεί κάτι καλό, πρέπει να έχουν οι ίδιοι προτεραιότητα, κι οι αδελφοί και οι αδελφές θα πρέπει να ξοδέψουν τα χρήματά τους γι’ αυτούς. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι το να γίνει κάποιος επικεφαλής σημαίνει πως πρέπει να έχει τη δύναμη για να δώσει προτεραιότητα στο να πάρει στην κατοχή του και να χρησιμοποιήσει την περιουσία της εκκλησίας. Όχι μόνο σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά και συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και μάλιστα, το παρατραβάνε, με αποτέλεσμα να αηδιάζουν τους άλλους ανθρώπους. Αν το δούμε από αυτήν την οπτική, τι χαρακτήρα έχουν οι αντίχριστοι; Μόλις γίνουν επικεφαλής, και χωρίς να έχουν κάνει ούτε ίχνος έργου, θέλουν να πάρουν στην κατοχή τους τις προσφορές και δίνουν προτεραιότητα στο να τις χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι. Τι είδους άνθρωπος είναι ικανός να κάνει τέτοια πράγματα; Μόνο ένας ληστής, ένας τύραννος ή ένας τραμπούκος της γειτονιάς θα μπορούσε να κάνει τέτοια πράγματα.

Υπάρχει ένας επικεφαλής που διέπραξε την εξής πράξη. Προσπαθήστε να διακρίνετε αυτό που έκανε και να το αναλύσετε. Μια μέρα, έλαβα ένα δέμα με κινεζικά φυτικά συμπληρώματα διατροφής. Σκέφτηκα: «Αφού δεν είπα σε κανέναν να Μου το αγοράσει αυτό, από πού Μου το έστειλαν; Ποιος το αγόρασε; Πώς και δεν έχω ιδέα;» Αργότερα, αφού ρώτησα παντού, έμαθα ότι ένας επικεφαλής ήταν που, χωρίς να ρωτήσει τον Άνωθεν, είχε πάρει την πρωτοβουλία να το αγοράσει. Είχε πει πως το συγκεκριμένο αντικείμενο ήταν απαραίτητο για τον Άνωθεν. Οι αδελφοί και οι αδελφές από κάτω, μόλις το άκουσαν αυτό, είπαν: «Αφού ο Άνωθεν θέλει να αγοραστεί, είναι απλά τα πράγματα, ας το αγοράσουμε με χρήματα της εκκλησίας. Για οτιδήποτε θέλει να αγοράσει ο Άνωθεν δεν υπάρχει πρόβλημα, ειδικά από τη στιγμή που είναι για τον Θεό —δεν έχουμε καμία αντίρρηση». Όσο για τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, ποιανού ήταν; (Ήταν προσφορές του Θεού.) Πώς και ήταν τόσο ανοιχτοχέρης όταν ήταν να ξοδέψει τις προσφορές του Θεού; Είχε εγκρίνει ο Άνωθεν αυτήν την αγορά; Χωρίς να ζητήσει τη σύμφωνη γνώμη Μου, αποφάσισε κρυφά μόνος του να πάει και να αγοράσει το φάρμακο. Κι όταν έκανε την αγορά, δεν έκατσε να σκεφτεί: «Θα ωφελήσει αυτό τον Άνωθεν; Είναι κατάλληλο αυτό που αγοράζω; Πόσο να αγοράσω; Θα μου επιτρέψει ο Άνωθεν να ξοδέψω αυτά τα χρήματα;» Τα αναρωτήθηκε αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Χωρίς ούτε καν να ρωτήσει, αγόρασε κατευθείαν αυτό το αντικείμενο. Σε τι οφειλόταν αυτή η γενναιοδωρία; Τι σόι προσωπική αφοσίωση είναι αυτή; Χρησιμοποίησε τα χρήματα του Θεού για να αγοράσει κάτι για τον Θεό, θεωρώντας ότι αυτό είναι το ύψιστο καθήκον του, έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο και ξεπέρασε κάθε δυσκολία για να αγοράσει αυτό το πράγμα και να ικανοποιήσει τον Θεό. Τι σημαίνει στην προκειμένη περίπτωση να ικανοποιήσει τον Θεό; Σημαίνει: «Μπορώ να σε εκπλήξω ευχάριστα χωρίς να χρειαστεί να σε ρωτήσω από πριν. Βλέπεις, έχω αυτήν την ικανότητα! Ήξερες ότι μπορούσα να το κάνω αυτό; Τι λες εσύ; Δεν είναι ευχάριστη η έκπληξη; Δεν χαίρεσαι; Αισθάνεσαι παρηγοριά;» Ποιανού ήταν τα χρήματα που ξόδεψες; Ήταν μήπως δικά σου; Αν τα χρήματα που ξόδεψες ήταν του Θεού, τότε άραγε πήρες τη σύμφωνη γνώμη του Θεού; Ξόδεψες χρήματα που έκλεψες από τον Θεό και στη συνέχεια είπες ότι ήθελες να κάνεις στον Θεό μια ωραία έκπληξη. Τι λογική είναι αυτή; Και με ποιανού τα χρήματα ήσουν τόσο γενναιόδωρος; (Μ’ εκείνα που ανήκουν στον οίκο του Θεού.) Το να είναι κανείς γενναιόδωρος με τα χρήματα που ανήκουν στον οίκο του Θεού σημαίνει ότι είναι γενναιόδωρος με τις προσφορές του Θεού. Δεν είναι αηδιαστικό αυτό; (Είναι.) Εσείς μπορεί να νιώθετε αηδία στο άκουσμα αυτού του πράγματος, αλλά ο άνθρωπος της ιστορίας κάθε άλλο παρά αηδία ένιωσε· αντίθετα, ένιωσε πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό του. Μόλις παραδόθηκε το αντικείμενο, αναλογίστηκε μέσα του: «Πώς και δεν πήρα απάντηση; Έκανα για σένα μια τέτοια υπέροχη πράξη· γιατί δεν με ευχαρίστησες; Πώς σου φαίνεται το αντικείμενο; Είσαι ικανοποιημένος μ’ αυτό; Θα ήθελες να σου αγοράσω κι άλλο στο μέλλον; Πώς με αξιολογείς; Από δω και στο εξής, θα με τοποθετήσεις σε σημαντικό πόστο; Είσαι ευχαριστημένος με αυτό που έκανα; Έκανα κάτι καλό για σένα με τα δικά σου χρήματα· πώς σου φάνηκε η καλοσύνη μου; Είσαι ευχαριστημένος; Αχ, σε παρακαλώ, πες κάτι. Γιατί δεν απαντάς;» Θα έπρεπε να του είχα απαντήσει; (Όχι.) Γιατί όχι; Αυτό το περιστατικό έγινε πριν από πολύ καιρό, αλλά μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, δεν έπαψε να με αηδιάζει· αηδιάζω κάθε φορά που βλέπω εκείνο το πράγμα που αγόρασε. Πείτε Μου, είναι λογικό να αηδιάζω; Θα άξιζε τον κόπο η ανάλυση αυτού του συμβάντος; (Ναι, θα άξιζε.) Τι συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι έκφραση αφοσίωσης; Καλοσύνης; Μήπως είναι έκφραση θεοφοβούμενης καρδιάς; (Τίποτε απ’ όλα αυτά.) Αυτό αποκαλείται καλόπιασμα και κοροϊδία, και σημαίνει τα εξής: «Ξοδεύω τα χρήματά σου για να αγοράσω κάτι για να σε ικανοποιήσω και να σου κάνω καλή εντύπωση, ώστε να σε κάνω να με δεις με πιο ευνοϊκό μάτι». Αυτός ο επικεφαλής ήθελε να φροντίσει για την ευχαρίστησή Μου, να Με κολακεύσει και να Με καλοπιάσει, αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερε και τον πήρα χαμπάρι. Τι λάθη έκανε; Πρώτα πρώτα, δεν του είχα αναθέσει να κάνει κάτι τέτοιο για Μένα· δεν του είχα στείλει κανένα μήνυμα που να του λέει να το κάνει αυτό. Δεύτερον, αν ήθελε να το κάνει από την καλή του την καρδιά, όφειλε πρώτα να ρωτήσει και να λάβει συγκατάθεση πριν προχωρήσει. Και, καθώς το εκτελούσε αυτό, δεν όφειλε να ρωτήσει για σχετικά θέματα που έπρεπε να ξέρει; Για παράδειγμα, τι ποσότητα να αγοράσει, πόσα χρήματα να χαλάσει, τι ποιότητας αγαθά να αγοράσει, πώς έπρεπε να ξοδευτούν τα χρήματα —δεν θα έπρεπε να είχε ρωτήσει για όλα αυτά; Αν είχε ρωτήσει για όλα αυτά, θα σήμαινε ότι ενεργούσε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Οπότε, ποια είναι η φύση του γεγονότος ότι δεν ρώτησε γι’ αυτά τα ζητήματα; Σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, περνιόταν για πολύ έξυπνος, ενώ σε ένα υψηλότερο επίπεδο, αυτό αποκαλείται ισχυρογνωμοσύνη, δεν υπολόγισε τον Θεό και απερισκεψία! Αφού Εγώ ποτέ δεν του ζήτησα να αγοράσει αυτό το αντικείμενο, για ποιον λόγο έκανε αυτήν την επίδειξη καλών προθέσεων; Δεν πήγαινε γυρεύοντας; Επίσης, το μεγαλύτερο πρόβλημά του ήταν το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι την περιουσία, το οποίο είναι και το αντικείμενο της σημερινής μας συναναστροφής και ανάλυσης. Εκείνος θεωρούσε ότι, ως επικεφαλής της συγκεκριμένης εκκλησίας, είχε το δικαίωμα να απολαμβάνει τις προσφορές που έκανε στον Θεό ο εκλεκτός λαός του Θεού στην εκκλησία και ότι είχε τη δύναμη να χρησιμοποιεί και να έχει στην κατοχή του αυτές τις προσφορές προς τον Θεό, αλλά και ότι εκείνος είχε να πει την τελευταία κουβέντα σχετικά μ’ αυτές. Στη συγκεκριμένη εκκλησία είχε την εξουσία ενός βασιλιά και έγινε τύραννος του τόπου. Πίστευε το εξής: «Δεν είναι απαραίτητο να σε ενημερώνω ούτε να σε ρωτάω γι’ αυτά που αγοράζω, θα το κανονίσω εγώ για λογαριασμό σου. Είτε συμφωνείς είτε όχι, αφού εγώ θεωρώ πως θα ήταν καλό να το κάνω έτσι και θέλω να το κάνω έτσι, τότε έτσι θα το κάνω». Τι πράγμα είναι αυτός; Δεν είναι αντίχριστος; Οι αντίχριστοι είναι τόσο ξεδιάντροποι ακριβώς. Όταν αυτός ο άνθρωπος απέκτησε θέση και έγινε επικεφαλής, θέλησε να γίνει βασιλιάς, να αρπάξει την περιουσία της εκκλησίας. Θεώρησε ότι μόνο αυτός έκανε κουμάντο σχετικά με την περιουσία της εκκλησίας και πως μόνο αυτός είχε τη δύναμη για να την πάρει στην κατοχή του και να τη χρησιμοποιήσει. Πίστευε μάλιστα ότι αυτός είχε τον τελευταίο λόγο σχετικά με το αν θα αγοράζονταν πράγματα για Μένα και τι πράγματα θα αγοράζονταν. Άραγε, όμως, χρειάζομαι εσένα να Μου αγοράζεις πράγματα; Ό,τι κι αν χρησιμοποιώ και όπως κι αν το χρησιμοποιώ, έχω ανάγκη εσένα να ανακατευτείς; Δεν είναι παράλογο αυτό; Δεν είναι ξεδιάντροπο; Μήπως ξέχασες ποιος είσαι; Αυτό δεν είναι, άραγε, σαν τον αρχάγγελο που, αφού του δόθηκε θέση, ήθελε να εξισωθεί με τον Θεό; Πόσα λάθη έκανε ο άνθρωπος που το έκανε αυτό; Το πρώτο ήταν ότι κατένειμε την περιουσία της εκκλησίας λες και ήταν δική του προσωπική περιουσία· το δεύτερο ήταν ότι πήρε πάνω του την πρωτοβουλία να αποφασίσει να αγοραστούν πράγματα για Μένα· το τρίτο ήταν ότι, αφού πήρε μόνος του αυτήν την απόφαση, δεν ενημέρωσε τον Άνωθεν ούτε αναζήτησε από αυτόν ούτε του το ανέφερε. Το καθένα απ’ αυτά τα λάθη ήταν από μόνο του αρκετά σοβαρό. Αυτός ο αντίχριστος έδειχνε ότι είχε στήσει ένα ωραιότατο μαγαζάκι εκεί πέρα. Μόλις έδωσε το σύνθημα, τα τσιράκια του εκτέλεσαν τις εντολές του με άψογη συμπεριφορά. Δεν έκατσαν καν να ρωτήσουν: «Ξοδεύουμε τόσα χρήματα για να αγοράσουμε αυτό το αντικείμενο· άραγε, το διέταξε ο Θεός; Επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν έτσι τα χρήματα; Θα ήταν σωστό; Ποιος το διέταξε αυτό στην πραγματικότητα;» Αυτά τα τσιράκια ούτε καν τα ρώτησαν όλα αυτά. Ανέλαβαν καμία ευθύνη; Είχαν καθόλου αφοσίωση; Όχι, δεν είχαν καμία αφοσίωση και θα πρέπει να αποκλειστούν. Αυτό αποτελεί ένα παράδειγμα απ’ το παρελθόν για το ότι κάποιος χρησιμοποίησε τις προσφορές σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και χωρίς καθόλου αρχές. Το να ξοδεύει κανείς τις προσφορές του Θεού για να αγοράζει πράγματα για τον Θεό, χωρίς να παίρνει την έγκρισή Μου αποτελεί μεγάλο σφάλμα.

Θα σας πω κι άλλο ένα παράδειγμα. Θέλω να ακούσετε τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι και να δούμε αν σας φαίνεται εξωφρενικό. Σε κάποιες συναθροίσεις της εκκλησίας, καθόμουν σε μια πολύ μαλακή καρέκλα κι όταν καθόμουν σ’ αυτήν, βούλιαζα αρκετά βαθιά. Επίσης, το τραπέζι ήταν τόσο ψηλό, που αναγκαστικά έπρεπε να κρατάω τη μέση μου ίσια, κι όταν καθόμουν έτσι για πολλή ώρα, κουραζόμουν. Τους ζήτησα, λοιπόν, να αγοράσουν μια καρέκλα λίγο πιο ψηλή και με λιγότερο μαλακό κάθισμα. Λογικά κάτι τέτοιο είναι εύκολο να γίνει, σωστά; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ απλό. Κατ’ αρχάς, έπρεπε να μετρήσουν το ύψος της καρέκλας στην οποία καθόμουν τότε, κι έπειτα να ψάξουν να βρουν μία που να είναι ψηλότερη κατά πέντε εκατοστά ή ενδεχομένως λίγο περισσότερο, κι ύστερα έπρεπε να τσεκάρουν πόσο μαλακό ήταν το κάθισμα και να ψάξουν να βρουν ένα λίγο πιο σκληρό. Πρώτα απ’ όλα, θα μπορούσαν να ρίξουν μια ματιά στα καταστήματα, κι αν δεν έβρισκαν κάτι που να ταιριάζει, θα μπορούσαν να κάνουν μια επιπλέον αναζήτηση στο διαδίκτυο. Δεν πρόκειται για κάτι που μπορεί να διευθετηθεί εύκολα; Μήπως παρουσιάζει τίποτα δυσκολίες; Το να ξοδέψει κανείς χρήματα για να αγοράσει κάτι δεν μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι δύσκολο, ενώ επιπλέον, αν πολλοί άνθρωποι ενώσουν μαζί τις σκέψεις τους, λογικά θα είναι εύκολο να το καταφέρουν. Οπότε, μετά από λίγο καιρό, πήγα σε μια νέα συνάθροιση σ’ εκείνη την εκκλησία και τους ρώτησα αν είχαν πάει να αγοράσουν καινούργια καρέκλα. Μου είπαν: «Ψάξαμε, αλλά δεν είδαμε καμία που να ταιριάζει πραγματικά και δεν ξέραμε τι καρέκλα ήθελες». Αυτό που άκουσα Με τάραξε. Σκέφτηκα: «Απ’ όσο ξέρω, εδώ υπάρχει μια τεράστια ποικιλία από καταστήματα που πουλάνε τα πάντα, σε όλες τις ποιότητες, οπότε δεν θα πρέπει να είναι και τόσο δύσκολο να αγοράσεις μια καρέκλα. Ούτε κι έχω τίποτα μεγάλες απαιτήσεις». Ωστόσο, το άτομο που είναι αρμόδιο για την αγορά είπε: «Δεν είναι εύκολη αγορά· δεν πουλάνε ούτε μία με τις προδιαγραφές που ήθελες. Μήπως καλύτερα να βολευτείς μ’ αυτήν που έχουμε ήδη;» Σκέφτηκα μέσα Μου: «Εντάξει, αφού δεν αγοράσατε, δεν πειράζει, θα κάνουμε και οικονομία, οπότε θα βολευτώ για την ώρα με αυτήν εδώ». Μετά από λίγο καιρό, πήγα σε ένα άλλο μέρος κι εκεί είχαν αρκετές πολύ ωραίες καρέκλες, οι οποίες ήταν αναπαυτικές, και με μια ματιά καταλάβαινες ότι ήταν παλαιάς αισθητικής και καλής ποιότητας. Τράβηξα, λοιπόν, μια φωτογραφία και τους ζήτησα να αγοράσουν μια καρέκλα παρόμοια μ’ αυτήν, χωρίς να ορίσω καμία προτίμηση όσον αφορά το χρώμα, και τους είπα ότι αν δεν έβρισκαν καμιά στα μαγαζιά, ας έριχναν μια ματιά στο διαδίκτυο. Διευκρίνισα, μάλιστα, ότι θα έπρεπε να ψάξουν σε μαγαζιά που πουλούσαν είδη γραφείου. Έπειτα, απάντησαν τα εξής: «Μπήκαμε στο διαδίκτυο για να ψάξουμε, αλλά δεν υπήρχε καμία. Όλοι οι κατασκευαστές είπαν ότι αυτό το μοντέλο είναι παλιό και ότι στις μέρες μας κανείς δεν φτιάχνει πια καρέκλες τέτοιου στιλ, οπότε δεν καταφέραμε να αγοράσουμε». Αυτό που άκουσα Με τάραξε ακόμα μια φορά και σκέφτηκα: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά άθλιοι στο να χειρίζονται πράγματα και στ’ αλήθεια δεν γίνεται να βασιστεί κανείς πάνω τους. Τους ανατέθηκε απλώς αυτή η μικρή δουλίτσα και ήδη δύο φορές είπαν ότι δεν μπόρεσαν να αγοράσουν αυτό που ήθελα και Μου αρνήθηκαν». Τους ζήτησα να συνεχίσουν να ψάχνουν και να δουν αν υπήρχε κάποια διαθέσιμη σε άλλες ιστοσελίδες. Στο μεσοδιάστημα, καθώς περίμενα, σε μια από τις αποθήκες της εκκλησίας, είδα τυχαία μια καρέκλα. Η καρέκλα, η οποία είχε ένα μαξιλάρι από αφρολέξ με σχέδιο με ροζ λουλούδια, δεν είχε φινιριστεί. Είχε ολόισια πλάτη, ολόισια μπράτσα, ολόισια πόδια κι ένα κάθισμα που ήταν ολόισιο. Κάθε κομμάτι της καρέκλας ήταν ίσιο· όλες οι γωνίες της ήταν ορθές και ήταν τετραγωνισμένη. Είπα: «Μήπως έφτιαξε κάποιος μόνος του αυτήν την καρέκλα;» Ένας έτρεξε μπροστά και απάντησε: «Δεν είχες ανάγκη από μια καρέκλα; Σου φτιάξαμε αυτήν και ετοιμαζόμασταν να σου το πούμε και να σου ζητήσουμε να τη δοκιμάσεις». Ήταν φοβερά ευγενικοί, οπότε σκέφτηκα: «Βέβαια, θα τη δοκιμάσω». Κάθισα σταθερά πάνω στην καρέκλα και ένιωσα πάρα πολύ άβολα, λες και καθόμουν πάνω σε πέτρα, γιατί το αφρολέξ του μαξιλαριού ήταν πάρα πολύ σκληρό. «Δεν πειράζει,» είπε αυτός που στεκόταν δίπλα Μου, «μπορούμε να το κάνουμε λίγο πιο μαλακό. Δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Θα τη βελτιώσουμε και τότε μπορείς να την ξαναδοκιμάσεις». Σιγά μην την ξαναδοκιμάσω! Σε σύγκριση μ’ αυτήν την καρέκλα, θα ήταν καλύτερα να κάτσω σε ένα μικρό ξύλινο σκαμνάκι· έτσι, τουλάχιστον, δεν θα ένιωθα λες και καθόμουν σε πέτρα. Είπα: «Όχι, δεν αρκεί αυτό. Συνεχίστε το ψάξιμο αν μπορείτε. Αν δεν μπορείτε να βρείτε τίποτα, τότε ξεχάστε το». Τους έβαλα, λοιπόν, να συνεχίσουν να ψάχνουν. Εκείνοι που έφτιαξαν την καρέκλα ίσως να μην καταλάβαιναν. Μπορεί να σκέφτηκαν: «Σου δείξαμε τόση καλοσύνη, αφού διαλέξαμε το υλικό, το στιλ και το μέγεθος, και σου φτιάξαμε κατά παραγγελία την καρέκλα. Γιατί δεν εκτιμάς αυτήν την πράξη καλοσύνης; Και σαν να μην έφτανε αυτό, λες ότι νιώθεις σαν να κάθεσαι πάνω σε πέτρα, ότι είναι σκληρή. Γιατί είσαι τόσο ιδιότροπος; Ό,τι φτιάχνουμε για σένα, πρέπει να το χρησιμοποιείς, τέλος. Εσύ, όμως, εκεί… θέλεις ακόμα να αγοράσεις καρέκλα. Σου είπαμε αρκετές φορές ότι το στιλ που θες δεν υπάρχει πουθενά, αλλά εσύ επιμένεις να αγοράσουμε μια τέτοια. Δεν θα ξοδέψουμε χρήματα έτσι; Γιατί να μην εξοικονομήσουμε λίγα χρήματα; Είναι πολύ πιο οικονομικό να φτιάξουμε μια καρέκλα· τα υλικά δεν κοστίζουν πολλά. Πρέπει ό,τι μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας να το φτιάχνουμε και όχι να το αγοράζουμε. Πώς και δεν ξέρεις τι σημαίνει να κάνεις οικονομία;» Πείτε Μου, θα ήταν καλύτερο να χρησιμοποιήσω αυτήν την καρέκλα ή όχι; (Θα ήταν καλύτερο να μην το κάνεις.) Μόλις είδαν ότι δεν επρόκειτο να χρησιμοποιήσω την καρέκλα που είχαν φτιάξει, την άφησαν στην άκρη και κανένας τους δεν τη χρησιμοποίησε. Πείτε Μου, αν δεν τη χρησιμοποιούσα, θα πλήγωνα τα αισθήματα των ανθρώπων; (Όχι, δεν θα τα πλήγωνες.) Σε όλα Μου τα χρόνια, δεν έχω καθίσει ποτέ σε τόσο σκληρή καρέκλα με μαξιλάρι· φοβερή εμπειρία. Τέτοια ήταν η μεγάλη «καλοσύνη» που Μου προσέφεραν αυτοί οι άνθρωποι. Λίγο καιρό αργότερα, ποιος ξέρει τι μεσολάβησε, αλλά όντως Μου αγόρασαν μια καρέκλα, οπότε τελικά οι άνθρωποι Μου έδειξαν κάποια «καλοσύνη». Ήταν η πρώτη φορά που τους είχα ζητήσει να Μου αγοράσουν κάτι και το άκουσαν κατευθείαν από Εμένα, ενώ ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν την εργασία ήταν αηδιαστικός. Ήταν δύσκολο και κοπιαστικό να αγοράσουν μία μόνο καρέκλα για Μένα, έπρεπε να περάσουν τα πάντα από τον έλεγχό τους και να συζητηθούν μαζί τους, κι επιπλέον έπρεπε να γνωρίζω και αν είχαν όρεξη. Αν είχαν κέφια, μπορεί να μου την αγόραζαν, κι αν δεν είχαν, μπορεί να μην την αγόραζαν, οπότε δεν θα είχα καινούργια καρέκλα. «Θες μια άνετη καρέκλα, εμείς όμως δεν έχουμε τέτοιες ακόμα, οπότε κάνε όνειρα. Πάρε αυτήν εδώ που έφτιαξε ο ξυλουργός. Όταν θα έχουμε κι εμείς άνετες καρέκλες, τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις κι εσύ μία». Τέτοια ακριβώς πράγματα δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι; Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι άνθρωποι με ευτελή χαρακτήρα; Το μόνο που τους ζητούσα ήταν να ξοδέψουν κάποιες προσφορές για να αγοράσουν κάτι, το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να κουνήσουν λίγο τα χέρια και τα μάτια τους, αλλά τους ήταν τόσο δύσκολο, τόσο κουραστικό το να τους κάνω να φέρουν σε πέρας αυτήν την εργασία. Τι θα γινόταν αν τους ζητούσα να χαλάσουν τα δικά τους χρήματα; Στην αρχή, δεν είπα τίνος τα χρήματα θα ξοδεύονταν —μήπως νόμιζαν ότι εννοούσα να ξοδέψουν τα δικά τους, και γι’ αυτό τρόμαξαν τόσο πολύ, που αρνήθηκαν να πραγματοποιήσουν την αγορά; Μήπως αυτός ήταν ο λόγος; Όταν σου ζητάω να αγοράσεις κάτι, πώς θα ήταν δυνατόν να σε αναγκάσω να ξοδέψεις τα δικά σου χρήματα; Αν τα χρήματα υπάρχουν στην εκκλησία, τότε πήγαινε και κάνε την αγορά· αν δεν υπάρχουν, τότε μην το κάνεις. Αποκλείεται να σε αναγκάσω να ξοδέψεις τα δικά σου χρήματα. Άρα, πώς είναι δυνατόν να χρειάστηκε τόσος κόπος για να τους πείσω να εκτελέσουν αυτήν τη μικρή εργασία; Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση! Όταν δεν προσπαθούν να ολοκληρώσουν κάτι και Εγώ δεν αλληλεπιδρώ μαζί τους, μοιάζουν καλοί και λογικοί, όταν όμως αρχίζουν να εκτελούν μια εργασία, λείπει αυτή η καλοσύνη και η λογική. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι! Πώς γίνεται να τα πάω καλά μαζί τους;

Να κι άλλο ένα παράδειγμα που αναφέρεται στο θέμα των προσφορών. Υπάρχει κάποιος χώρος που έχει μια μικρή κουζίνα, κι εκεί όλα τα μαγειρικά και τα επιτραπέζια σκεύη είναι κοινόχρηστα· μερικές φορές, τον χειμώνα, οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί δεν γίνεται να αποφύγουν να κολλήσουν γρίπη. Τους είπα να αγοράσουν έναν κλίβανο ή έναν απολυμαντή όζοντος για να αποστειρώνουν τα μαγειρικά σκεύη και όλα τα κοινόχρηστα επιτραπέζια σκεύη. Κάτι τέτοιο θα ήταν ασφαλές και υγιεινό. Ήταν μεγάλη αυτή η απαίτηση; (Όχι, δεν ήταν.) Ανέθεσα σε κάποιον αυτήν την εργασία και, μετά από λίγο καιρό, άκουσα ότι είχε αγοραστεί ένας απολυμαντής όζοντος. Σταμάτησα να ανησυχώ κι έκτοτε δεν ασχολήθηκα περισσότερο με αυτό το ζήτημα. Τελικά, όμως, κάτι δεν πήγε καλά. Το μηχάνημα που είχε αγοράσει εκείνος ο άνθρωπος τελικά δεν ήταν απολυμαντής όζοντος, αλλά αφυγραντήρας. Η αγορά ήταν παραπλανητική και επιπλέον το προϊόν ήταν ιδιαίτερα κακής ποιότητας, δεν είχε καθόλου απολυμαντική δράση. Άραγε, το ήξερε εκείνος που διεκπεραίωσε την εργασία αυτήν; (Θα έπρεπε.) Αλλά μάλλον αυτός ο αλήτης δεν το ήξερε. Για ποιον λόγο; Εκείνος στον οποίο είχα αναθέσει αυτήν την εργασία δεν είχε πάει να την εκτελέσει μόνος του, απλώς είχε βρει έναν μεσάζοντα να το κάνει για λογαριασμό του, κι έτσι δεν έμαθε ποτέ τι ακριβώς αντικείμενο είχε αγοραστεί και αν ήταν καλής ή κακής ποιότητας. Πώς σας φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο διευθετήθηκε αυτό το ζήτημα; Έγινε, άραγε, με ευσυνειδησία ή όχι; Είχε καθόλου αξιοπιστία εκείνος ο άνθρωπος; Ήταν άξιος εμπιστοσύνης; (Όχι, δεν ήταν.) Τι είδους άνθρωπος ήταν; Ήταν άνθρωπος που είχε ακεραιότητα ή ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Ήταν ένας μπερδεμένος άνθρωπος, τελείως αλήτης. Κι όμως, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Αμέσως μετά απ’ αυτό, ο αρμόδιος γι’ αυτήν την εργασία άρχισε να συλλογίζεται: «Είναι υπέροχο να χρησιμοποιούμε απολυμαντή όζοντος για να αποστειρώνουμε τα πράγματα. Εφόσον τις τραπεζαρίες μας τις χρησιμοποιούν πολλοί άνθρωποι, ίσως θα πρέπει να αγοράσουμε και για εκεί απολυμαντές όζοντος. Αγόρασες έναν εσύ, οπότε θα αγοράσουμε κι εμείς μερικούς. Εσύ για τη μικρή σου κουζίνα αγόρασες μικρό, άρα εμείς για τις μεγάλες μας τραπεζαρίες θα πάρουμε μεγάλους». Μόλις του ήρθε αυτή η ιδέα, τη συζήτησε μαζί με αρκετούς άλλους αλήτες και τότε αποφασίστηκε. Και τελικά, μετά την αγορά αυτών των απολυμαντών όζοντος, οι αδελφοί και οι αδελφές είπαν ότι εφόσον όλοι χρησιμοποιούσαν τα δικά τους σκεύη και δεν χρησιμοποιούσαν κοινά, δεν υπήρχε λόγος να τα αποστειρώνουν, ότι η αποστείρωση θα ήταν περιττή. Τελικά, τα μηχανήματα έμειναν αχρησιμοποίητα, κι ακόμα και τώρα υπάρχουν μερικά που κάθονται στην αποθήκη μέσα στη συσκευασία τους. Πώς σας φαίνεται ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε αυτό το ζήτημα; Αντιμετωπίστηκε ορθολογικά; Αυτό που έγινε δεν ήταν, άραγε, ότι κάποιος που είχε πολύ χρόνο και δεν είχε τίποτα να κάνει, βρήκε τυχαίους τρόπους για να χαλάσει χρήματα; Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, θεωρώντας ότι η εντολή για να γίνουν αυτές οι αγορές είχε προέλθει από τον Άνωθεν, είπαν: «Μην γκρινιάζετε! Πρέπει να το αποδεχτούμε αυτό από τον Θεό. Ο Θεός αγαπάει τόσο πολύ τους ανθρώπους, ώστε μάλιστα μας αγοράζει πράγματα που δεν μας χρησιμεύουν καθόλου. Είναι πρόθυμος να ξοδέψει για μας τεράστια χρηματικά ποσά. Ο Θεός είναι υπερβολικά καλός απέναντί μας!» Τώρα, όμως, ξέρουν ότι αυτές οι αγορές ήταν αποτέλεσμα των μυστικών επιχειρήσεων μιας ομάδας από αλήτες. Μ’ αυτόν τον τρόπο κατασπατάλησαν τις προσφορές, χωρίς να αναλάβει κανένας την ευθύνη, χωρίς να γίνει κανένας έλεγχος και χωρίς να εξακριβώσει κανένας αν αυτές οι αγορές ήταν κατάλληλες ή να δώσει αναφορά για τις αγορές μετά την πραγματοποίησή τους. Πού βασίστηκε εκείνος ο άνθρωπος για να αγοράσει αυτά τα πράγματα; Στο ότι του είχα ζητήσει να αγοράσει έναν κλίβανο για τη μικρή κουζίνα. Μήπως του ζήτησα να αγοράσει για όλες τις τραπεζαρίες; Ποτέ δεν του ανέθεσα τέτοια εργασία. Και τότε, με ποιο κίνητρο αγόρασε για όλες τις τραπεζαρίες; Δεν θεώρησε τις προσφορές ως την προσωπική του περιουσία και δεν τις διέθεσε όπως ήθελε ο ίδιος να διατεθούν; Είχε την εξουσία για να τις διαθέσει; (Όχι.) Προτού αγοράσει αυτά τα μηχανήματα, δεν με ρώτησε ποτέ: «Εφόσον αγοράσαμε μία για τη μικρή κουζίνα, μήπως θα έπρεπε να αγοράσουμε και μερικές για τις μεγάλες τραπεζαρίες;» Κι ούτε έδωσε αναφορά, μετά την αγορά, για το πόσους απολυμαντές όζοντος είχε αγοράσει και πόσο είχαν κοστίσει συνολικά, ούτε έδωσε αναφορά για το γεγονός ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν είχαν βρει καμία χρήση γι’ αυτούς. Με τέτοιον σιχαμερό τρόπο χειρίστηκε το ζήτημα. Και ένα τόσο μπερδεμένο πράγμα σαν κι αυτόν, ακόμα κι όταν κλαδεύτηκε, συνέχισε να είναι προκλητικό. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται ένας τέτοιος άνθρωπος; (Να αποβάλλεται από την εκκλησία.) Με βάση τη φύση αυτού του περιστατικού, δεν θα ήταν υπερβολική η αποβολή του από την εκκλησία, αφού πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορούσε τις προσφορές, και καθώς αφορούσε τις προσφορές, αποτελούσε παραβίαση των διοικητικών διαταγμάτων. Αυτή η ενέργεια ήταν απερίσκεπτη! Νόμιζε ότι ήταν δικά του τα χρήματα; Είχε την εξουσία να τα χρησιμοποιήσει και να τα κατασπαταλήσει; Όσον αφορά την αγορά που ανέθεσα στους ανθρώπους να κάνουν για Μένα, δημιουργήθηκαν κάθε λογής δυσκολίες και αποτέλεσε τεράστια πρόκληση γι’ αυτούς το να ολοκληρώσουν την εργασία τους, και σαν να μην έφτανε αυτό, έπρεπε και να συζητήσω τα πάντα μαζί τους. Κι όσο για εκείνα που δεν είχα αναθέσει στους ανθρώπους να κάνουν ή να αγοράσουν, αυτά τα πράγματα τα αγόρασαν απολύτως ατάραχοι, χωρίς να κάνουν ποτέ ένα σχέδιο ή να συζητήσουν με την πλειοψηφία για το αν θα ήταν χρήσιμα —απλώς κατασπατάλησαν τα χρήματα όπως ήθελαν αυτοί. Πριν από λίγο καιρό, υπήρξαν κάποιες έκτακτες περιστάσεις κάτω από τις οποίες ζητήθηκε από ορισμένους ανθρώπους να αγοράσουν τρόφιμα για έξι μήνες έως και έναν χρόνο, επειδή υπήρχε ο φόβος ότι δεν θα έβρισκαν φαγητό για να φάνε. Τους δόθηκε μια τέτοια σύντομη και απλή εξήγηση για το ζήτημα, και μέσα σε μια βδομάδα, ενημέρωσαν ότι είχαν ολοκληρώσει τις αγορές τους σε τρεις μέρες, καθώς είχαν αγοράσει τόσο βιολογικά προϊόντα όσο και προϊόντα που ήταν στη διαδικασία πιστοποίησης ως βιολογικά. Πώς τα είχαν πάει; Δεν τα είχαν πάει άριστα; Δεν υπήρχε λόγος να πω τίποτε άλλο, το ζήτημα είχε τακτοποιηθεί. Οι ίδιοι χειρίστηκαν αυτήν την εργασία μόνοι τους με χαρά και προθυμία, και παρουσιάστηκαν ιδιαιτέρως επιδέξιοι, γρήγοροι, έξυπνοι και προνοητικοί. Είχαν αγοράσει όχι μόνο τα τρόφιμα που είχαν ανάγκη, αλλά και είδη καθημερινής χρήσης. Σ’ αυτά τα είδη καθημερινής χρήσης περιλαμβάνονταν όλα όσα χρειάζονταν, κατάφεραν να αγοράσουν ό,τι μπορείς να φανταστείς, ακόμα και πράγματα όπως καραμέλες, σπόρους πεπονιού και άλλα σνακ. Σκέφτηκα από μέσα Μου ότι αυτοί οι άνθρωποι ήξεραν πραγματικά πώς να ζουν· ήξεραν πώς να ξοδέψουν τα χρήματα, αλλά και τολμούσαν να ξοδέψουν χρήματα. Ήταν ικανοί, είχαν πολύ έντονες ικανότητες επιβίωσης, πιο ισχυρές από τα άγρια ζώα, και κινούνταν πολύ γρήγορα, πιο γρήγορα απ’ ό,τι περίμενα. Για να επιβιώσουν, μπορούσαν να μετακινήσουν βουνά και θάλασσες· δεν υπήρχε κάτι που να μην μπορούσαν να κάνουν. Αυτό το περιστατικό Μού έδειξε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν τελείως ανεγκέφαλοι ούτε τελείως ανίκανοι να εκτελέσουν εργασίες, αλλά ότι σημασία είχε κυρίως για ποιον εκτελούσαν τις εργασίες. Αν χειρίζονταν εργασίες για λογαριασμό τους, τότε έμοιαζαν πολύ ενεργητικοί, έξυπνοι, γρήγοροι στις πράξεις τους και αποτελεσματικοί —δεν χρειαζόταν να τους πιέσω και ούτε χρειαζόταν να ανησυχώ γι’ αυτούς. Όταν, όμως, έκαναν κάποιο καθήκον στον οίκο του Θεού, αντιμετώπιζαν δυσκολίες στον χειρισμό της οποιασδήποτε εργασίας, δεν μπορούσαν ποτέ να βρουν τις αρχές και πάντοτε τα έκαναν μαντάρα. Τελικά, υπήρχε λόγος γι’ αυτό, και ήταν τεράστια η διαφορά ανάμεσα στο να κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους και στο να κάνουν πράγματα για τον οίκο του Θεού. Προς το παρόν, ας μη μιλήσουμε για το τι διάθεση ή τι ουσία είχαν αυτοί οι άνθρωποι. Οι δύο τελείως διαφορετικές στάσεις που είχαν αυτοί οι άνθρωποι όσον αφορά το πώς χειρίζονταν τα πράγματα αποκάλυψαν ότι είχαν πραγματικά ευτελή χαρακτήρα. Πόσο ευτελής ήταν ο χαρακτήρας τους; Θα σας το ορίσω ως εξής: αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν άνθρωποι, ήταν απλώς μια ομάδα από κτήνη! Τους ταιριάζει αυτός ο ορισμός; (Ναι, τους ταιριάζει.) Αυτά τα λόγια μπορεί να είναι δύσκολο να τα χωνέψει κανείς και ίσως προκαλεί ταραχή το άκουσμά τους, αλλά έτσι ακριβώς χειρίστηκαν τις εργασίες αυτοί οι άνθρωποι και τέτοιοι ακριβώς είναι. Αυτό που λέω τεκμηριώνεται από τα γεγονότα και δεν αποτελεί αβάσιμη συκοφαντία. Όταν ο οίκος του Θεού χρησιμοποιεί κάποιους ανθρώπους, έχοντας υπόψη το γεγονός ότι είναι νέοι, ότι έχουν κάπως χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν θεμέλια και ανάστημα, θα τους βοηθάει συνεχώς και θα συναναστρέφεται μαζί τους πάνω στην αλήθεια και στις αρχές. Αλλά, τελικά, ο κακός χαρακτήρας είναι απλώς κακός χαρακτήρας, ένα κτήνος παραμένει κτήνος κι αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Όχι μόνο δεν πρόκειται να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά θα βαδίζουν από το κακό στο χειρότερο, θα ζητάνε όλο και περισσότερα απ’ όσα τους δίνεις και δεν θα έχουν ούτε το παραμικρό αίσθημα ντροπής που αποτελεί κομμάτι της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όταν αγοράζουν κάτι ή εκτελούν μια εργασία για τον οίκο του Θεού, ποτέ δεν ζητάνε συμβουλές σχετικά με το πώς να βρουν αυτά τα πράγματα σε χαμηλή τιμή και να εξοικονομήσουν χρήματα, ενώ ταυτόχρονα να πάρουν κάτι πρακτικό. Δεν κάνουν ποτέ κάτι τέτοιο. Απλώς ξοδεύουν χρήματα στα τυφλά, αγοράζουν πράγματα απερίσκεπτα και απλώς παίρνουν κάποια άχρηστα προϊόντα. Όταν όμως έρχεται η ώρα να ολοκληρώσουν μια εργασία ή να αγοράσουν κάτι για Μένα προσωπικά, τότε αρχίζουν να το αντιμετωπίζουν σοβαρά και σκέφτονται πώς να περικόψουν το κόστος, και πώς να ξοδέψουν λιγότερα και ταυτόχρονα να πετύχουν περισσότερα. Νομίζουν ότι αν πράξουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε τηρούν τις αρχές και κάνουν πράξη την αλήθεια. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι έστω κι ένα ίχνος λογικής; Ποιανού είναι αυτά τα χρήματα και για ποιον πρέπει να ξοδευτούν —δεν τα έχουν ξεκαθαρίσει καν αυτά τα πράγματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν χειρίζονται τα πράγματα σαν αλήτες; Υπάρχουν, άραγε, τέτοιοι άνθρωποι γύρω σας; Όλοι εκείνοι που δεν μπαίνουν σε συζητήσεις με το οικονομικό τμήμα ούτε με τους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους έχουν οριστεί μαζί για να αγοράσουν πολύτιμα ή ακριβά πράγματα για την εκκλησία, εκείνοι που απλώς πάνε και κατασπαταλούν τις προσφορές με το έτσι θέλω, εκείνοι που, ναι μεν όταν ξοδεύουν τα δικά τους χρήματα, ξέρουν ότι πρέπει να κάνουν οικονομία και να περιορίσουν τις δαπάνες τους, αλλά όταν ξοδεύουν τις προσφορές του Θεού, τις σπαταλούν αυθαίρετα —τέτοιοι άνθρωποι είναι απλούστατα πολύ απεχθείς! Είναι πολύ αηδιαστικοί! Σωστά; (Ναι.) Αυτά τα πράγματα Με αηδιάζουν κάθε φορά που τα σκέφτομαι. Αυτά τα κτήνη είναι χειρότερα ακόμα κι από τα μαντρόσκυλα. Αξίζουν, άραγε, να ζουν στον οίκο του Θεού;

Ήταν κάποτε ένας επικεφαλής που κρατούσε για να «φυλάξει» κάθε αντικείμενο που προσέφεραν στον Θεό οι αδελφοί και οι αδελφές από διάφορα μέρη, μεταξύ άλλων πολύτιμα αντικείμενα, συνηθισμένα ρούχα, συμπληρώματα διατροφής και ούτω καθεξής. Στην πλάτη του είχε επώνυμες τσάντες, στα πόδια του δερμάτινα παπούτσια, στα δάχτυλά του δαχτυλίδια, στον λαιμό του περιδέραια και ούτω καθεξής —ό,τι μπορούσε να χρησιμοποιήσει το έπαιρνε για δικό του και το χρησιμοποιούσε, χωρίς να ζητήσει τη σύμφωνη γνώμη κανενός. Μια μέρα, ο αδελφός Άνωθεν τον ρώτησε για ποιον λόγο δεν του είχαν παραδοθεί όλα τα είδη που είχαν δοθεί ως προσφορά στον Θεό από τους αδελφούς και τις αδελφές που βρίσκονταν σε διάφορα μέρη. Εκείνος απάντησε: «Οι αδελφοί και οι αδελφές είπαν ότι τα συγκεκριμένα πράγματα δίνονταν στην εκκλησία, δεν είπαν ότι ήταν προσφορές για τον θεό». Μάλιστα, έδωσε ξεχωριστή έμφαση στο γεγονός ότι είχαν δοθεί στην εκκλησία, υπονοώντας χωρίς να το πει ξεκάθαρα ότι, εφόσον ο ίδιος ήταν ο πληρεξούσιος εκπρόσωπος της εκκλησίας, καλύτερα ο Θεός να σταματούσε να τρέφει ελπίδες ότι θα πάρει στα χέρια Του αυτά τα πράγματα, ότι δεν προορίζονταν για τον Θεό, αλλά για να τα χρησιμοποιήσει η εκκλησία. Για να το θέσω πιο συγκεκριμένα, ήθελε να πει: «Αυτά τα πράγματα είναι για να τα χρησιμοποιήσω εγώ, δεν προσφέρθηκαν για να τα χρησιμοποιήσει ο θεός. Τι ζητάς; Έχεις το δικαίωμα να ζητάς τέτοιο πράγμα;» Μήπως σας εξοργίζει αυτό που ακούτε; (Μας εξοργίζει.) Οποιοσδήποτε θα εξοργιζόταν αν το άκουγε αυτό. Για πείτε Μου, μήπως πιστεύει κανείς ότι αυτά που δίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία είναι προσφορές προς τους επικεφαλής της εκκλησίας; Υπάρχει κανένας που λέει ότι, όταν προσφέρει πράγματα στην εκκλησία, τα προσφέρει στον τάδε ή τον δείνα επικεφαλής της εκκλησίας; Έχει κανείς τέτοια πρόθεση; (Όχι.) Εκτός αν, όταν κάνει κάποιος την προσφορά, γράφει: «Παρακαλώ στείλτε το στον τάδε» —μόνο τότε περνάει το συγκεκριμένο αντικείμενο στην προσωπική κατοχή αυτού του επικεφαλής. Σε αντίθετη περίπτωση, όλα όσα προσφέρονται, είτε πρόκειται για χρήματα είτε για αντικείμενα, τα δίνουν οι αδελφοί και οι αδελφές στον Θεό. Αυτά που προσφέρονται στον Θεό συνολικά ονομάζονται προσφορές. Από τη στιγμή που ονομάζονται προσφορές, διατίθενται για να τα χρησιμοποιήσει ο Θεός. Όταν προορίζονται για να τα χρησιμοποιήσει ο Θεός, πώς τα χρησιμοποιεί Εκείνος; Πώς τα κατανέμει αυτά τα πράγματα ο Θεός; (Τα δίνει στην εκκλησία, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει στο έργο της.) Σωστά. Υπάρχουν αρχές και συγκεκριμένες λεπτομέρειες για το πώς να χρησιμοποιούνται στο έργο της εκκλησίας, μεταξύ άλλων για τα έξοδα διαβίωσης εκείνων που εκτελούν τα καθήκοντά τους με πλήρη απασχόληση στην εκκλησία, καθώς και για τα διάφορα έξοδα του έργου της εκκλησίας. Κατά την περίοδο της ενσάρκωσης του Θεού, στη χρησιμοποίηση αυτή περιλαμβάνονται τα εξής δύο στοιχεία: Τα καθημερινά έξοδα του Χριστού και όλα τα κόστη του έργου της εκκλησίας. Επομένως, στο πλαίσιο αυτών των δύο στοιχείων, μήπως υπάρχει κάποιο που να λέει ότι οι προσφορές μπορούν να γίνουν προσωπικοί μισθοί, ανταμοιβές, έξοδα και αποδοχές; (Όχι, δεν υπάρχει.) Οι προσφορές δεν ανήκουν σε κανέναν άνθρωπο. Η χρήση και η κατανομή των προσφορών πρέπει να ρυθμίζεται από τον οίκο του Θεού· χρησιμοποιούνται κυρίως στο έργο της εκκλησίας. Δεν προβλέπεται σ’ αυτό το σημείο ότι όποιος είναι επικεφαλής της εκκλησίας έχει την εξουσία να παίρνει τις προσφορές στην κατοχή του ή να τις χρησιμοποιεί. Καλά, και τότε πώς ακριβώς πρέπει να χρησιμοποιούνται; Οι προσφορές αυτές πρέπει να κατανέμονται σύμφωνα με τις αρχές που ρυθμίζουν τη χρησιμοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Αν το δούμε από αυτήν την οπτική, δεν είναι ντροπιαστικό το ότι οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να δίνουν προτεραιότητα στο να πάρουν στην κατοχή τους και να χρησιμοποιήσουν τις προσφορές; Οι αντίχριστοι θεωρούν συνέχεια ότι τα χρήματα και τα αντικείμενα που προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές ανήκουν σε όποιον βρίσκεται στη θέση του επικεφαλής. Δεν είναι ξεδιάντροπος αυτός ο τρόπος σκέψης; (Ναι, είναι.) Είναι απίστευτα ξεδιάντροπος! Οι αντίχριστοι δεν έχουν μόνο μοχθηρή και φαύλη διάθεση, αλλά έχουν και έναν χαρακτήρα ποταπό και ευτελή, χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής.

Μέσα από τη συναναστροφή σχετικά με αυτά τα αντικείμενα και τη συζήτηση γι’ αυτά τα ζητήματα, θα φανούν ξεκάθαρα οι αλήθειες που πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν και να κάνουν πράξη. Αν, ωστόσο, δεν συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, τότε για κάποιους ανθρώπους, η κατανόησή τους πάνω σε κάποιες αλήθειες θα μείνει πάντα στο επίπεδο της κυριολεκτικής και της δογματικής κατανόησης, και να μείνει σχετικά κούφια. Αν συμπεριλάβουμε στη συναναστροφή μας πάνω στην αλήθεια και κάποια αληθινά ζητήματα, τότε οι άνθρωποι θα μπορέσουν πολύ πιο εύκολα να διακρίνουν τα πράγματα, και θα κατανοήσουν την αλήθεια πιο συγκεκριμένα και πιο πρακτικά. Άρα, η συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα δεν αποσκοπεί σε καμία περίπτωση στο να διασύρει κανέναν ή να του κάνει τη ζωή δύσκολη. Πρόκειται για πράγματα που έχουν όντως συμβεί, κι επιπλέον έχουν σχέση με το αντικείμενο πάνω στο οποίο συναναστρεφόμαστε. Οπότε, κάποιοι άνθρωποι έχουν γίνει ζωντανά παραδείγματα και μορφές και χαρακτήρες των κλασικών παραδειγμάτων πάνω στα οποία συναναστρεφόμαστε και τα οποία αναλύουμε. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Η αλήθεια σχετίζεται, εξ ορισμού, με τα λόγια, τις σκέψεις, τις απόψεις, τις πράξεις και τις διαθέσεις που αποκαλύπτονται στο πλαίσιο της εξέλιξης της ανθρώπινης ζωής. Αν συναναστρεφόμασταν μόνο πάνω στην κυριολεκτική σημασία της αλήθειας και εκθέταμε μόνο αυτή, διαχωρίζοντας την αλήθεια από την πραγματική ζωή, τότε θα μπορούσαν ποτέ οι άνθρωποι να αποκτήσουν μια αυθεντική κατανόηση της αλήθειας; Εάν γίνονταν τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε οι άνθρωποι θα δυσκολεύονταν πολύ περισσότερο να κατανοήσουν την αλήθεια και θα δυσκολεύονταν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Το να φέρνουμε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα για συναναστροφή και ανάλυση θα συντελέσει περισσότερο στο να καταλάβουν οι άνθρωποι την αλήθεια, τις αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη, τις προθέσεις του Θεού και την οδό που πρέπει να ακολουθήσουν. Για τον λόγο αυτόν, σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη μέθοδος είναι και κατάλληλη και ωφέλιμη για τους ανθρώπους. Αν τα ζητήματα αυτά δεν αφορούσαν την αλήθεια ή τη διάθεση των αντίχριστων που αναλύουμε, τότε δεν θα ήμουν πρόθυμος να μιλήσω γι’ αυτά. Αλλά οι διαθέσεις και οι ουσίες εκείνων που έκαναν αυτά τα πράγματα αφορούν όντως το αντικείμενο της συναναστροφής μας, κι έτσι πρέπει να συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτά όταν είναι απαραίτητο. Στόχος της συναναστροφής μας πάνω σ’ αυτό δεν είναι να καταπιέσουμε τους ανθρώπους, να τους φέρουμε σε δύσκολη θέση ή να τους εξευτελίσουμε δημοσίως, αλλά να αναλύσουμε τη διάθεση και την ουσία των ανθρώπων και, ακόμα πιο σημαντικό, να αναλύσουμε τη διάθεση των αντίχριστων που κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι. Εάν, κάθε φορά που η συναναστροφή μας θίγει αυτά τα αντικείμενα, το μόνο που περνάει από το μυαλό σας είναι ότι ο τάδε έκανε το τάδε πράγμα, και δεν μπορείτε να σκεφτείτε τι σχέση έχει αυτό με την αλήθεια και με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, τότε άραγε αυτό αποδεικνύει ότι έχετε καταλάβει την αλήθεια; (Όχι.) Εάν θυμάστε μόνο ένα ζήτημα ή έναν συγκεκριμένο άνθρωπο και προκύπτει μέσα σας μεροληψία, γνώμες και προκαταλήψεις απέναντι σ’ αυτόν τον άνθρωπο, τότε άραγε μπορεί να πει κανείς ότι έχετε φτάσει στην κατανόηση της αλήθειας; Αυτό δεν αποτελεί κατανόηση της αλήθειας. Τότε, λοιπόν, κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να θεωρηθεί ότι έχετε φτάσει σε μια κατανόηση της αλήθειας; Σχεδόν κάθε φορά που συναναστρεφόμαστε πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις της ουσίας των αντίχριστων και τις αναλύουμε, αναφέρω ένα σύνολο από ιστορίες που χρησιμεύουν ως χαρακτηριστικά παραδείγματα, και συναναστρέφομαι μαζί σας σχετικά με το τι λάθη υπάρχουν σε αυτές τις ιστορίες και με την οδό που πρέπει να ακολουθήσουν οι άνθρωποι. Αν και ύστερα από μια τέτοια συναναστροφή συνεχίζετε να μην καταλαβαίνετε, τότε αυτό σημαίνει ότι η κατανόησή σας είναι προβληματική, ότι έχετε πολύ κακό επίπεδο και υστερείτε σε πνευματική κατανόηση. Τότε, λοιπόν, κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί να θεωρηθεί ότι έχετε ικανότητα κατανόησης, ότι έχετε πνευματική κατανόηση και ότι έχετε καταλάβει την αλήθεια μέσα στα παραδείγματα πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί; Κατ’ αρχάς, πρέπει να μπορείτε να αντιπαραβάλλετε τον εαυτό σας με τα παραδείγματα πάνω στα οποία συναναστρεφόμαστε και να φτάσετε στην αυτογνωσία, να ψάξετε να βρείτε αν έχετε κι εσείς τέτοια διάθεση κι αν θα μπορούσατε να κάνετε τέτοια πράγματα σε περίπτωση που είχατε θέση και εξουσία, καθώς και αν έχετε κι εσείς τέτοιες σκέψεις και απόψεις ή αποκαλύπτετε τέτοια διάθεση. Αυτή είναι η μία πτυχή. Επιπλέον, ανάμεσα στα παραδείγματα πάνω στα οποία συναναστρεφόμαστε, πρέπει να αναζητήσετε τις αλήθεια-αρχές που οφείλετε να καταλάβετε και να τηρήσετε με θετικό τρόπο. Αυτό σημαίνει να βρείτε το μονοπάτι που πρέπει να κάνετε πράξη και να μάθετε, σ’ αυτές τις περιστάσεις, πού πρέπει να τοποθετηθείτε και πώς θα πρέπει να ασκηθείτε με τρόπο σωστό και σύμφωνο με τις προθέσεις του Θεού. Επίσης, μέσα από την ανάλυση, πρέπει να μπορέσετε να αναγνωρίσετε ότι η διάθεσή σας είναι ίδια με τη διάθεση των αντίχριστων, να κάνετε μια τέτοια σύνδεση και να μάθετε πώς να τη διορθώσετε. Με τον τρόπο αυτόν, θα έχετε πετύχει την κατανόηση της αλήθειας, θα γίνετε άνθρωπος που διαθέτει πνευματική κατανόηση και που έχει την ικανότητα να καταλάβει την αλήθεια. Αν, μόλις ακούσετε μια ιστορία, θυμάστε όλες τις λεπτομέρειες, όλα τα αίτια και τα αποτελέσματα, και μπορείτε να τα αναπτύξετε, όμως δεν καταλαβαίνετε τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι και στις οποίες πρέπει να εισέλθουν, και δεν ξέρετε πώς να εφαρμόσετε αυτές τις αλήθειες όταν αντιμετωπίζετε μια κατάσταση, έτσι ώστε να μπορέσετε να διακρίνετε τους ανθρώπους και τα πράγματα και να φτάσετε στην αυτογνωσία, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε ικανότητα κατανόησης. Και κάποιος που δεν έχει ικανότητα κατανόησης είναι κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση.

Θα σας πω ένα ακόμα παράδειγμα. Ήταν κάποιος που μόλις είχε εκλεγεί επικεφαλής. Προτού καταλάβει και συλλάβει πραγματικά την αληθινή κατάσταση των διαφόρων πτυχών του έργου, δηλαδή προτού πέσει με τα μούτρα σε καθεμιά από τις διάφορες πτυχές του έργου, άρχισε να κάνει ερωτήσεις στα κρυφά: «Ποιοι είναι στην εκκλησία μας αρμόδιοι να φυλάσσουν τις προσφορές προς τον θεό; Να μου δώσετε αναφορά με μια λίστα των ονομάτων τους. Επίσης, να μου δώσετε όλους τους αριθμούς λογαριασμών και τους κωδικούς πρόσβασης. Θέλω να πάρω μια ιδέα για το πόσα χρήματα είναι διαθέσιμα». Δεν ενδιαφέρθηκε για τίποτα σχετικό με το έργο. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρθηκε περισσότερο, και το οποίο τον ένοιαζε περισσότερο, ήταν τα ονόματα όσων φυλούσαν τις προσφορές, καθώς και οι αριθμοί λογαριασμών και οι κωδικοί πρόσβασης. Κάποιο πρόβλημα δεν θα προέκυπτε; Ήθελε να βάλει χέρι στις προσφορές, σωστά; Όταν συναντάτε μια τέτοια κατάσταση, άραγε τι πρέπει να κάνετε; Εφόσον έχει γίνει επικεφαλής, μήπως συνεπάγεται ότι πρέπει να του παραδοθεί η περιουσία της εκκλησίας και ότι έχει το δικαίωμα να μάθει γι’ αυτήν ή τη δύναμη για να την ελέγξει; (Όχι, δεν πρέπει να πάρει αυτές τις πληροφορίες.) Γιατί όχι; Αν δεν του τις έδινες, δεν θα ήσουν ένοχος για απείθεια; (Το γεγονός ότι εμφάνισε τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις αποδεικνύει ότι έχει κάποιο πρόβλημα, κι έτσι, προκειμένου να προστατέψουμε τις προσφορές προς τον Θεό, δεν γίνεται να του δώσουμε αυτές τις πληροφορίες.) Σωστά. Εφόσον εκείνος έχει κάποιο πρόβλημα, δεν γίνεται να του τις δώσετε. Η απάντησή σας αποτελεί απόδειξη ότι η προηγούμενη συναναστροφή Μου δεν πήγε στράφι και ότι την καταλάβατε. Γιατί δεν γίνεται να του δώσετε αυτές τις πληροφορίες; Οι ευθύνες και το καθήκον ενός επικεφαλής δεν περιλαμβάνουν το να εστιάζει την προσοχή του στις προσφορές ούτε το να προσπαθεί να αποσπάσει οποιαδήποτε πληροφορία έχει σχέση με τις προσφορές. Αυτά δεν αποτελούν το καθήκον ούτε τις ευθύνες ενός επικεφαλής. Οι απανταχού εκκλησίες έχουν ανθρώπους που έχουν διοριστεί για να διαχειρίζονται και να φυλάσσουν τις προσφορές. Επίσης, η εκκλησία έχει αυστηρούς κανόνες και αρχές που ρυθμίζουν τον τρόπο χρησιμοποίησης των προσφορών. Κανένας δεν έχει τη δύναμη για να δίνει προτεραιότητα στο να χρησιμοποιήσει τις προσφορές, πόσο μάλλον τη δύναμη για να δώσει προτεραιότητα στο να έχει στην κατοχή του τις προσφορές. Αυτό ισχύει για όλους χωρίς καμία εξαίρεση. Δεν είναι γεγονός αυτό; Δεν είναι σωστό; (Ναι, είναι.) Όταν οι αντίχριστοι επιθυμούν να δώσουν προτεραιότητα στο να αποκτήσουν και να χρησιμοποιήσουν τις προσφορές, αυτό είναι από μόνο του λάθος. Νομίζουν ότι, ως επικεφαλής, θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν ελεύθερα τη χρήση των προσφορών: Είναι αυτό η αλήθεια; Αυτά τα χρήματα ανήκουν στον Θεό —για ποιον λόγο τα καταχρώνται; Για ποιον λόγο απολαμβάνουν τη χρήση τους όπως τους αρέσει; Έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό; Συμφωνεί μήπως ο Θεός στο να χρησιμοποιούν έτσι τις προσφορές; Θα το ενέκρινε αυτό ο εκλεκτός λαός του Θεού; Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι αρπάζουν τις προσφορές και τις σπαταλούν το καθορίζει η φαύλη διάθεσή τους, πρόκειται για έναν τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα ο οποίος πηγάζει από την απληστία τους και δεν είναι κάτι που έχει καθορίσει ο λόγος του Θεού. Αυτός ο αντίχριστος ήθελε πάντοτε να πάρει υπό τον έλεγχό του όλες τις προσφορές, κι επίσης ήθελε όλες τις πληροφορίες για τους αρμόδιους για τη φύλαξή τους, καθώς και όλους τους αριθμούς λογαριασμών και τους κωδικούς πρόσβασης. Είναι σοβαρό αυτό το πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Άραγε, ήθελε να μάθει τα βαθύτερα δεδομένα σχετικά με τις προσφορές του Θεού, και να τις φυλάξει καλά, κι έπειτα να τις κατανείμει με τρόπο λογικό και να τις διατηρήσει ανέπαφες, μην επιτρέποντας σε κανέναν να τις ξοδεύει ελεύθερα και απερίσκεπτα; Είχε σκοπό να το κάνει αυτό; Παρατηρεί κανείς, μέσα από τις πράξεις του, οποιοδήποτε ίχνος καλών προθέσεων; (Όχι.) Αν, λοιπόν, κάποιος στ’ αλήθεια δεν λαχταρά τις προσφορές, τότε τι θα κάνει αν τον επιλέξουν ως επικεφαλής; (Θα μάθει πρώτα για το πόσο αποτελεσματικά γίνονται οι διάφορες πτυχές του έργου στην εκκλησία, καθώς και για το πώς φυλάσσονται οι προσφορές και το αν φυλάσσονται σε ασφαλές μέρος. Ωστόσο, δεν πρόκειται να ζητήσει πληροφορίες για τους αριθμούς λογαριασμών, τους κωδικούς πρόσβασης ή τα διαθέσιμα ποσά.) Σωστά, αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα. Κάποιος που στ’ αλήθεια δεν λαχταράει τις προσφορές, όταν επιλεγεί ως επικεφαλής, θα ελέγξει αν φυλάσσονται σε ασφαλές μέρος, καθώς επίσης κι αν οι αρμόδιοι για τη φύλαξή τους είναι κατάλληλοι και αξιόπιστοι, αν υπάρχει περίπτωση να καταχραστούν τις προσφορές και αν τις φυλάσσουν σύμφωνα με τις αρχές. Πρώτα πρώτα αυτά τα πράγματα θα εξετάσει. Όσον αφορά τις ευαίσθητες πληροφορίες, όπως το πόσες είναι οι προσφορές και οι κωδικοί πρόσβασης, οι άνθρωποι που δεν είναι άπληστοι —οι αξιοπρεπείς και έντιμοι άνθρωποι— ούτε που θα τις άγγιζαν. Αλλά κάποιος που είναι άπληστος δεν θα μπορούσε να το αποφύγει, θα χρησιμοποιούσε το εξής πρόσχημα: «Εγώ είμαι ο επικεφαλής. Εγώ δεν θα έπρεπε να αναλάβω κάθε πτυχή του έργου; Αφού όλα τα υπόλοιπα μου έχουν παραχωρηθεί, γιατί να μην έχει συμβεί το ίδιο και με τις προσφορές;» Κάνοντας χρήση της δύναμης που έχουν, θα θελήσουν με αυτό το πρόσχημα να αποκτήσουν τον έλεγχο των οικονομικών της εκκλησίας. Αυτό είναι πρόβλημα. Δεν θα κάνουν το έργο τους ούτε θα εκπληρώνουν σωστά τις ευθύνες τους, ούτε θα διαχειρίζονται τα οικονομικά της εκκλησίας σύμφωνα με τις κανονικές διαδικασίες και αρχές. Αντιθέτως, θα κάνουν τα δικά τους σχέδια σχετικά μ’ αυτά. Ο καθένας που μπορεί να σκεφτεί σαν κανονικός άνθρωπος μπορεί να το καταλάβει αυτό. Μόλις άρχισε να το κάνει αυτό ο συγκεκριμένος επικεφαλής, κάποιος το κατήγγειλε και τον σταμάτησαν. Στη συνέχεια, ο άνθρωπος εκείνος υπέβαλε μια αναφορά σ’ Εμένα, ρωτώντας αν ήταν σωστό να το κάνει αυτό, κι Εγώ είπα ότι ήταν σωστό. Αυτό λέγεται προστασία των συμφερόντων του οίκου του Θεού· οι πληροφορίες αυτές δεν είναι δυνατόν να δοθούν σε έναν τέτοιον άνθρωπο. Άραγε, το να επιθυμεί κανείς να ελέγξει τα χρήματα του οίκου του Θεού πρώτος, χωρίς να έχει κάνει ούτε το ελάχιστο έργο, δεν θυμίζει λίγο τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Όταν συλλαμβάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τους αδελφούς και τις αδελφές, το πρώτο που κάνει δεν είναι να τους χτυπήσει, γιατί φοβάται μήπως μετά από τον άγριο ξυλοδαρμό δεν μπορούν να μιλήσουν καθαρά· στην αρχή, ρωτάει πού είναι φυλαγμένα τα χρήματα της εκκλησίας, ποιος τα φυλάει και πόσα είναι. Τότε μόνο θα ρωτήσει ποιοι είναι οι επικεφαλής της εκκλησίας. Ο μόνος στόχος του είναι να αρπάξει τα χρήματα. Αυτό που έκανε εκείνος ο επικεφαλής και αυτό που κάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχουν την ίδια φύση. Δεν ρώτησε για κανένα μέρος του έργου ούτε ανέλαβε το φορτίο για τίποτα απολύτως, μόνο στα οικονομικά έδωσε σημασία· δεν είναι ελεεινό αυτό; Οι πράξεις αυτού του ελεεινού ανθρώπου ήταν ολοφάνερες! Προτού καν κατοχυρώσει τη θέση του, ήθελε να αρπάξει τα χρήματα. Δεν ήταν πολύ βιαστικός; Δεν ήξερε ότι άλλοι είχαν καταλήξει να τον διακρίνουν και σύντομα απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του. Σε περιπτώσεις τέτοιων ανθρώπων, που συμπεριφέρονται με τόσο ολοφάνερο τρόπο, να θυμάστε το εξής: Απαλλάξτε τους γρήγορα από τα καθήκοντά τους. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο να διακρίνεις για τέτοιους ανθρώπους, όπως τις διαθέσεις τους, την ανθρώπινη φύση τους, την εκπαίδευσή τους, το οικογενειακό τους υπόβαθρο, το πόσον καιρό πιστεύουν στον Θεό, το αν έχουν ή δεν έχουν θεμέλια, το πώς είναι οι εμπειρίες της ζωής τους· δεν είναι ανάγκη να διακρίνεις τίποτε απ’ όλα αυτά, και μόνο αυτό το μοναδικό πράγμα αρκεί για να προσδιοριστεί ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι αντίχριστος. Θα πρέπει να ενώσετε τις δυνάμεις σας όλοι μαζί για να απαλλάξετε αυτόν τον άνθρωπο από τα καθήκοντά του και να τον απομακρύνετε. Δεν τον χρειάζεστε για επικεφαλής. Γιατί; Αν του επιτρέψεις να είναι επικεφαλής σου, θα κατασπαταλήσει όσα χρήματα και να έχει η εκκλησία και θα τα καταχραστεί όλα, και τότε το έργο της εκκλησίας θα σταματήσει και δεν θα μπορέσει να εκτελεστεί. Αν συναντήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο, που έχει εμμονή με το να αρπάζει χρήματα και που η προσοχή του είναι πάντοτε αμετακίνητα εστιασμένη στα πλούτη, και που είναι άπληστος, κι εφόσον δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί τα σημάδια της πραγματικής του φύσης, και όλοι, μπερδεμένοι μέσα τους, τον έχουν εκλέξει νομίζοντας ότι έχει χαρίσματα, ότι είναι ικανός στο έργο του, ότι είναι ικανός να οδηγήσει τους πάντες να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, μην περιμένοντας ότι μόλις γίνει επικεφαλής, θα αρχίσει να γεμίζει τις τσέπες του με χρήματα, τότε πρέπει να τον ρίξεις γρήγορα από τη θέση του. Αυτό είναι οπωσδήποτε το σωστό πράγμα που πρέπει να κάνεις. Μετά, μπορείς να εκλέξεις κάποιον άλλον. Δεν πρόκειται να καταρρεύσει η εκκλησία αν μείνει χωρίς επικεφαλής για μια μέρα. Ο εκλεκτός λαός του Θεού πιστεύει στον Θεό, όχι σε οποιονδήποτε συγκεκριμένο επικεφαλής. Για πείτε Μου, υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν παραλείψεις στην κρίση τους; Προτού γίνει επικεφαλής αυτός ο άνθρωπος, δεν υπήρχε τρόπος να καταλάβει κανείς ότι ήταν άπληστος. Στις επαφές του με τους άλλους, δεν προσπαθούσε να τους εκμεταλλευτεί, αγόραζε πράγματα με δικά του χρήματα και μάλιστα έδινε κι ελεημοσύνη. Μόλις, όμως, έγινε επικεφαλής, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να απατήσει πληροφορίες σχετικά με τα οικονομικά της εκκλησίας. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να καταστείλουν μια τέτοια μοχθηρή παρόρμηση —είναι πραγματικά απίστευτο! Πώς μπόρεσε να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη; Δεν είναι ότι άλλαξε από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά απλώς ήταν απ’ την αρχή τέτοιο πλάσμα, με τη μόνη διαφορά ότι νωρίτερα δεν είχε βρεθεί σε συνθήκες που θα τον αποκάλυπταν και τώρα τον αποκάλυψε αυτή η κατάσταση. Από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε αυτός ο άνθρωπος, για ποιον λόγο θα μπορούσες και πάλι να του φέρεσαι με έλεος; Δώσ’ του μια γερή κλωτσιά να φύγει από εδώ· όσο πιο μακριά, τόσο το καλύτερο! Τολμάτε να το κάνετε αυτό; (Ναι.) Όταν πρόκειται για τον οποιονδήποτε που συνεχίζει να καταστρώνει σχέδια σχετικά με την περιουσία της εκκλησίας, μην τον εκλέξετε αν δεν τον έχετε καταλάβει πέρα ως πέρα. Αν, μέσα σε μια στιγμιαία άγνοια, τον εκλέξετε χωρίς να τον έχετε καταλάβει απόλυτα, κι έπειτα διαπιστώσετε ότι πρόκειται για έναν πλεονέκτη και για έναν Ιούδα, τότε θα πρέπει να σπεύσετε να τον διώξετε και να τον αποπέμψετε. Μην του δείξετε έλεος και μη διστάσετε. Υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος είναι άπληστος, κατά τα άλλα είναι μια χαρά. Μπορεί να καθοδηγήσει τους άλλους να κατανοήσουν τον λόγο του Θεού και μπορεί να καταφέρει τους ανθρώπους να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους». Όμως, είναι έτσι μόνο για μια στιγμή. Όσο περνάει ο καιρός, δεν θα είναι πια έτσι. Σε πάρα πολύ λίγες μέρες θα φανερωθεί το δαιμονικό του πρόσωπο. Όλες οι εκδηλώσεις και οι διαθέσεις των αντίχριστων πάνω στις οποίες έχουμε συναναστραφεί παλιότερα θα αποκαλυφθούν, σιγά σιγά, μέσα του. Δεν θα είναι τότε πια πολύ αργά για να απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του; Το έργο της εκκλησίας θα έχει ήδη υποστεί ζημιά. Αν δεν πιστεύεις όλα όσα είπα και διστάζεις, τότε, όταν το μετανιώσεις, μην αρχίσεις να κλαψουρίζεις. Δες αρχικά πώς αντιμετωπίζει κάποιος τις προσφορές. Αυτή είναι η πιο απλή στρατηγική, αλλά και η πιο άμεση και ξεκάθαρη για να διακρίνει κανείς αν κάποιος έχει την ουσία των αντίχριστων. Όσον αφορά τα αντικείμενα των προηγούμενων συναναστροφών, έπρεπε να εντοπίσουμε τις διαθέσεις των αντίχριστων μέσα από κάποιες εκδηλώσεις, αποκαλύψεις, οπτικές, λόγια και πράξεις, και να διαπιστώσουμε αν είχαν την ουσία των αντίχριστων ανάλογα με τις διαθέσεις τους. Ως προς αυτό και μόνο το ζήτημα, δεν είναι ανάγκη να τα κάνει κανείς όλα αυτά: Είναι άμεσο και ξεκάθαρο, είναι απλό και θέλει λιγότερο κόπο και χρόνο. Εφόσον κάποιος παρουσιάζει αυτήν την εκδήλωση, δηλαδή το να θέλει συνεχώς να δίνει προτεραιότητα στο να πάρει στην κατοχή του τις προσφορές ή να στο να αρπάζει με τη βία τις προσφορές, τότε να είσαι σίγουρος ότι πρόκειται, εκατό τοις εκατό, για αντίχριστο. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντίχριστος και δεν μπορεί να λειτουργήσει ως επικεφαλής, αλλά πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές να τον απαλλάξουν από τα καθήκοντά του και να τον απορρίψουν.

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω στις εκδηλώσεις του ότι οι αντίχριστοι δίνουν προτεραιότητα στο να αποκτήσουν και να χρησιμοποιήσουν τις προσφορές, κι αυτό το χρησιμοποιήσαμε για να εξηγήσουμε και να αναλύσουμε τις διαθέσεις και την ουσία που εκφράζουν οι αντίχριστοι κατά την προσπάθειά τους να ελέγξουν τα οικονομικά της εκκλησίας. Αυτό είναι το πρώτο σημείο. Η κατοχή και η χρήση —αυτές είναι οι πρωταρχικές και πιο βασικές προσεγγίσεις που ακολουθούν οι αντίχριστοι σε ό,τι αφορά την περιουσία της εκκλησίας. Στο συγκεκριμένο σημείο, δεν συναναστραφήκαμε συγκεκριμένα πάνω στο πώς παίρνουν στην κατοχή τους και χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι την περιουσία της εκκλησίας. Θα μπούμε σε πιο συγκεκριμένες λεπτομέρειες στο επόμενο σημείο, το οποίο είναι ότι οι αντίχριστοι κατασπαταλούν, υπεξαιρούν, δανείζουν, χρησιμοποιούν με αθέμιτο τρόπο και κλέβουν τις προσφορές.

β. Κατασπαταλούν, υπεξαιρούν, δανείζουν, χρησιμοποιούν με απάτη και κλέβουν τις προσφορές

1. Κατασπαταλούν τις προσφορές

Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι, αν έχουν θέση και εξουσία, έχουν και τη δύναμη να είναι αυτοί οι πρώτοι που θα πάρουν στην κατοχή τους και θα χρησιμοποιήσουν τις προσφορές. Άρα, λοιπόν, αφού έχουν αυτήν τη δύναμη, πώς διαθέτουν και πώς χρησιμοποιούν τις προσφορές; Άραγε, το κάνουν σύμφωνα με τους κανόνες της εκκλησίας ή σύμφωνα με τις αρχές που ρυθμίζουν τις ανάγκες του έργου της εκκλησίας; Μπορούν να το κάνουν αυτό; (Όχι, δεν μπορούν.) Το γεγονός ότι δεν μπορούν θίγει πολλά πράγματα. Από τη στιγμή που αποκτήσουν θέση οι αντίχριστοι, δεν γίνεται να αποφύγουν να κάνουν κάποια πράγματα που έχουν σχέση με το έργο της εκκλησίας, κι ένα κομμάτι αυτού του έργου αφορά σε δαπάνες και κατανομές της περιουσίας της εκκλησίας. Σε μια τέτοια περίπτωση, με ποιες αρχές προσεγγίζουν την κατανομή της περιουσίας της εκκλησίας; Μήπως με το είναι φειδωλοί; Μήπως με το να είναι σχολαστικοί στον σχεδιασμό των δαπανών, με το να κάνουν οικονομία όπου είναι δυνατόν; Μήπως με το να λαμβάνουν υπόψη τους τον οίκο του Θεού σε καθετί; Όχι. Αν μπορούν να πάνε κάπου με ποδήλατο, δεν παύουν να χαλάνε χρήματα για το λεωφορείο. Κι όταν τους φαίνεται άβολο και δυσάρεστο να πηγαίνουν συνέχεια με το λεωφορείο ή με νοικιασμένο αυτοκίνητο, αρχίζουν να σκέφτονται να αγοράσουν αυτοκίνητο με τα χρήματα του οίκου του Θεού. Ενώ ψάχνουν να αγοράσουν αυτοκίνητο, σνομπάρουν τα οικονομικά μοντέλα με μέτριες επιδόσεις και επιλέγουν ειδικά ένα αυτοκίνητο με υψηλές επιδόσεις, ένα μοντέλο γνωστής μάρκας, εισαγόμενο απευθείας από το εξωτερικό με κόστος πάνω από ένα εκατομμύριο γουάν. Σκέφτονται: «Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, και ούτως ή άλλως, ο οίκος του θεού είναι αυτός που πληρώνει, τα χρήματα του οίκου του θεού ανήκουν σε όλους. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο όλοι μαζί. Εφόσον ο οίκος του θεού είναι τεράστιος κι όλος ο σύμπαν κόσμος ανήκει στον θεό, είναι άραγε τόσο μεγάλη υπόθεση το να αγοράσει ο οίκος του θεού ένα αυτοκίνητο; Στον κόσμο του Σατανά, όλα τα αυτοκίνητα που οδηγούν οι άνθρωποι κοστίζουν αρκετά εκατομμύρια γουάν, άρα το να αγοράσει η εκκλησία μας ένα αυτοκίνητο με μόνο ένα εκατομμύριο γουάν είναι πολύ οικονομικό. Άσε που το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο για μένα, όλη η εκκλησία θα το μοιραστεί». Με το που ανοίξουν το στόμα τους οι αντίχριστοι, χάνονται περισσότερα από ένα εκατομμύριο γουάν κι εκείνοι είναι τελείως ατάραχοι, χωρίς να χτυπήσει η καρδιά τους και χωρίς το παραμικρό ίχνος τύψεων. Μόλις αγοράσουν το αυτοκίνητο, αρχίζουν να το απολαμβάνουν. Παύουν να πηγαίνουν περπατώντας σε μέρη που θα έπρεπε να πάνε με τα πόδια, παύουν να πηγαίνουν με το ποδήλατο σε μέρη που θα έπρεπε να πάνε με ποδήλατο και παύουν να νοικιάζουν αυτοκίνητα για μέρη που μπορούν να πάνε με ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο· αντί γι’ αυτά, επιμένουν να χρησιμοποιούν το δικό τους αυτοκίνητο. Στ’ αλήθεια, μεγαλοπιάνονται, λες και είναι ικανοί να κάνουν σπουδαίο έργο. Οι αντίχριστοι ξοδεύουν χρήματα με μεγάλη σπατάλη, πρέπει όλα όσα αγοράζουν να είναι καλά πράγματα, υψηλής ποιότητας και τελευταίας τεχνολογίας. Για παράδειγμα, μπορεί τα βασικά μοντέλα ορισμένων μηχανημάτων και ειδών εξοπλισμού να διαφέρουν κατά μερικές δεκάδες χιλιάδες γουάν στην τιμή από τα αντίστοιχα υπερσύγχρονα μοντέλα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, οι αντίχριστοι θα θελήσουν να αγοράσουν το μοντέλο με την υψηλή ποιότητα, κι εφόσον δεν χαλάνε τα δικά τους χρήματα, αυτό δεν τους ενοχλεί καθόλου. Αν ήταν να πληρώσουν από την τσέπη τους, δεν θα μπορούσαν να διαθέσουν χρήματα ούτε για ένα βασικό μοντέλο ή για κάποιο χαμηλής ποιότητας, αλλά όταν πεις ότι θα το πληρώσει ο οίκος του Θεού, τότε θα θελήσουν το μοντέλο υψηλής ποιότητας. Δεν είναι κτήνη; Δεν είναι παράλογοι; Δεν πρόκειται για κατασπατάληση των προσφορών; (Ναι.) Οι άνθρωποι που κατασπαταλούν τις προσφορές έχουν κακή ανθρώπινη φύση, είναι εγωιστές και ποταποί! Οι αντίχριστοι, μόλις αποκτήσουν τη δύναμη για να χρησιμοποιούν τις προσφορές, θέλουν να αρπάξουν τις προσφορές για τον εαυτό τους, τις χρησιμοποιήσουν αδιαφορώντας πλήρως για τις αρχές και επιμένουν να παίρνουν σε κάθε αγορά αντικείμενα υψηλής ποιότητας. Όταν ψωνίζουν ένα ζευγάρι γυαλιά, θέλουν τα ακριβά, αυτά που μπλοκάρουν το μπλε φως και τις υπεριώδεις ακτίνες, με τους πιο καθαρούς φακούς, ενώ όταν ψωνίζουν υπολογιστή, θέλουν το μοντέλο υψηλής ποιότητας, το τελευταίο μοντέλο. Ασχέτως του αν θα χρειαστούν ή όχι διάφορα εργαλεία και εξοπλισμό στα καθήκοντά τους, μόλις τεθεί το ζήτημα της αγοράς τέτοιων πραγμάτων, θέλουν να επιλέξουν την υψηλή κατηγορία. Δεν είναι αυτό κατασπατάληση των προσφορών; Ως προς τα δικά τους λεφτά, ξέρουν να είναι φειδωλοί, οποιοδήποτε αντικείμενο τους κάνει, αρκεί να είναι πρακτικό· όταν, όμως, είναι να αγοράσουν κάτι για τον οίκο του Θεού, τότε δεν λαμβάνονται πια υπόψη ζητήματα πρακτικότητας και εξοικονόμησης χρημάτων. Το μόνο που σκέφτονται είναι πως πρέπει να είναι γνωστή μάρκα, πρέπει να δείχνει το γόητρό τους, κι αγοράζουν όποιο είναι ακριβότερο. Δεν επιζητούν έτσι την καταστροφή τους; Ξοδεύουν αφειδώς τις προσφορές· αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; (Ναι.)

Ήταν κάποιος που πήγε να ψωνίσει οδοντόβουρτσες μαζί με τον αδελφό Άνωθεν. Αγόρασε για τον αδελφό του μια οδοντόβουρτσα που κόστιζε ένα δολάριο και κάτι, αλλά για τον εαυτό του πήρε μια εισαγωγής που κόστιζε πάνω από 15 δολάρια. Λοιπόν, ανάμεσα στον αδελφό Άνωθεν και σ’ αυτόν τον συνηθισμένο αδελφό, δεν θα λέγατε ότι υπήρχε κάποια διαφορά, κάποια απόκλιση όσον αφορά τη θέση; (Ναι.) Από άποψη λογικής —ας μην αναφερθούμε σε πράγματα όπως είναι η θέση, το κύρος ή το πώς κάνει ο Θεός τις κατανομές, κι ας συζητήσουμε απλώς το γεγονός ότι ο αδελφός Άνωθεν εργάζεται σκληρά όλα αυτά τα χρόνια— δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει κάτι ποιοτικότερο; Όμως, δεν ήταν ιδιότροπος ως προς αυτό. Ποιες αρχές ακολουθούσε; Να είναι φειδωλός όπου γίνεται: Εφόσον ένα τέτοιο αντικείμενο δεν είναι κάτι το εξεζητημένο, δεν αξίζει να χρησιμοποιεί κανείς κάτι τόσο ακριβό και δεν υπάρχει λόγος να δαπανηθούν γι’ αυτό τόσα χρήματα· ένα χρηστικό είναι αρκετό. Όσον αφορά, τώρα, την ταυτότητα, το κύρος και τη θέση αυτών των δύο ανθρώπων, παρατηρείται ανάμεσά τους κάποια διαφορά, κι είχε αγοραστεί ένα αντικείμενο με την πιο μέτρια ποιότητα για εκείνον που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει το καλό κι ένα αντικείμενο καλύτερης ποιότητας για εκείνον που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει το μέτριο. Τι πρόβλημα υπήρχε εδώ; Ποιος από τους δύο αυτούς είχε το πρόβλημα; Το πρόβλημα το είχε εκείνος που χρησιμοποιούσε το καλό αντικείμενο. Δεν είχε ιδέα για το ποιος ήταν και δεν είχε αίσθημα ντροπής, κι αφού θα πλήρωνε ο οίκος του Θεού, μπορούσε να αγοράσει το καλύτερο και πιο ακριβό αντικείμενο. Είχε μήπως αυτός ο άνθρωπος έστω κι ένα ίχνος λογικής; Αφού το έκανε αυτό την ώρα που ψώνιζε μαζί με τον αδελφό Άνωθεν —κάνοντας μπροστά του αυτές τις επιλογές— άραγε τι θα έκανε αν ψώνιζε μόνος του; Πόσα θα είχε σπαταλήσει; Θα είχε φτάσει πολύ πιο μακριά και δεν θα μιλάγαμε για καμιά δεκαριά δολάρια διαφορά· θα είχε το θράσος να αγοράσει αντικείμενα σε οποιαδήποτε τιμή, να ξοδέψει το οποιοδήποτε χρηματικό ποσό. Εφόσον ξόδευε έτσι τις προσφορές και τα χρήματα του οίκου του Θεού, δεν επιζητούσε την καταστροφή του; Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν το εξής: «Έχω κάνει τόσο σημαντικό έργο για τον οίκο του θεού, έχω επωμιστεί τόσους κινδύνους, έχω υπομείνει τόσες κακουχίες κι έχω μπει πολλές φορές στη φυλακή. Μου αξίζει δικαιωματικά να απολαμβάνω ειδική μεταχείριση». Αυτό το «δικαιωματικά» που λες είναι η αλήθεια; Σε ποιο από τα λόγια του Θεού έκανε ο ίδιος την πρόβλεψη ότι όποιος έχει μπει στη φυλακή ή έχει υπομείνει κακουχίες, ή έχει περιπλανηθεί γι’ Αυτόν για πολλά χρόνια, θα πρέπει δικαιωματικά να απολαύσει ειδική μεταχείριση, και θα πρέπει δικαιωματικά να έχει την απόλυτη προτεραιότητα στη χρησιμοποίηση και την κατάσχεση των προσφορών, και να τις κατασπαταλά όποτε θέλει, και πως αυτό αποτελεί διοικητικό διάταγμα; Έχει πει ποτέ ο Θεός έστω και την παραμικρή τέτοια κουβέντα; (Όχι, δεν έχει πει.) Καλά, τότε, τι είπε ο Θεός σχετικά με το πώς αναμένεται να χρησιμοποιούν τις προσφορές τέτοιου είδους άνθρωποι, μαζί με τους επικεφαλής, τους εργάτες και όλους όσοι κάνουν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού; Πρέπει να τις χρησιμοποιούν για κανονικές δαπάνες και για κανονικά έξοδα· κανένας δεν έχει κάποια ειδική εξουσία για να χρησιμοποιήσει ή να πάρει στην κατοχή του τις προσφορές. Ο Θεός δεν πρόκειται να μετατρέψει τις προσφορές Του σε ατομική ιδιοκτησία κανενός ανθρώπου. Παράλληλα, ο Θεός δεν έχει ορίσει να κατασπαταλούν οι άνθρωποι χρήματα στη χρήση και τη διάθεση των προσφορών. Τι άνθρωπος είναι αυτός που κατασπαταλά χρήματα; Τι διάθεση έχει κάποιος που κατασπαταλά χρήματα; Αυτό το κάνουν τα θηρία, οι τύραννοι, τα καθάρματα, οι συμμορίτες και οι κατάπτυστοι κακούργοι που δεν έχουν αίσθημα ντροπής· είναι κάτι που το κάνουν οι αντίχριστοι. Όποιος έχει λίγη ανθρώπινη φύση και λίγη ντροπή δεν θα έπεφτε σε τέτοιο επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι, από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής μιας εκκλησίας, πιστεύουν ότι αυτό τους δίνει την εξουσία για να χρησιμοποιούν τις προσφορές και την περιουσία της εκκλησίας. Θέλουν και έχουν το θράσος να αγοράζουν οτιδήποτε, τα πάντα, και θέλουν να ζητάνε οτιδήποτε, τα πάντα. Θεωρούν πως ό,τι αγοράζουν, ό,τι απολαμβάνουν, τους αξίζει και με το παραπάνω· επιπλέον, δεν κάθονται ποτέ να ασχοληθούν με το πόσο κάνει. Κι αν κάποιος τους πάρει κάτι φτηνό και συνηθισμένο, θα φτάσουν μέχρι και να θυμώσουν και να του κρατήσουν κακία. Αυτοί είναι οι αντίχριστοι.

2. Υπεξαιρούν τις προσφορές

Ακόμα μια εκδήλωση της προσπάθειας των αντίχριστων να ελέγξουν τα οικονομικά της εκκλησίας είναι και η υπεξαίρεση. Λογικά καταλαβαίνετε εύκολα τον όρο «υπεξαίρεση». Άραγε, υπεξαίρεση σημαίνει να παίρνει κανείς την περιουσία της εκκλησίας και να τη δίνει στους αδελφούς και τις αδελφές ή να τη διαθέτει για το έργο της εκκλησίας, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί σωστά; (Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο.) Και τότε τι σημαίνει «υπεξαίρεση»; (Σημαίνει να μην τα ξοδεύει κανείς τα χρήματα σωστά, αλλά να τα χρησιμοποιεί όπως θέλει εκείνος ή μυστικά.) Το να λέμε «αλλά να τα χρησιμοποιεί μυστικά» είναι μεν σωστό, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι και πολύ συγκεκριμένο. Εάν κάποιος χρησιμοποιεί την περιουσία της εκκλησίας με τρόπο μυστικό για να καλύψει τα έξοδα διαβίωσης εκείνων που εκτελούν τα καθήκοντά τους με πλήρες ωράριο, τότε δεν είναι κακό αυτό και δεν αποτελεί υπεξαίρεση. Η υπεξαίρεση καταδικάζεται και δεν είναι σε συμφωνία με τις αρχές. Για παράδειγμα, κάποιοι επικεφαλής της εκκλησίας παίρνουν τον έλεγχο των χρημάτων της εκκλησίας και όταν δεν έχουν τα παιδιά τους τα χρήματα που χρειάζονται για να πάνε στο πανεπιστήμιο κι οι ίδιοι πολύ απλά δεν έχουν τόσα λεφτά στο σπίτι, προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν και λένε: «Ω, θεέ μου, πρώτα θέλω να παραδεχτώ το φταίξιμο και να ικετεύσω τη συγχώρεσή σου. Αν είναι ανάγκη να επιβάλεις τιμωρία, τότε σε παρακαλώ να τιμωρήσεις εμένα κι όχι το παιδί μου. Ξέρω ότι δεν είναι σωστό αυτό, αλλά είμαι στριμωγμένος αυτήν τη στιγμή και γι’ αυτό αναγκάζομαι να το κάνω αυτό. Η χάρη σου είναι πάντοτε άφθονη, γι’ αυτό και ελπίζω απλώς να μου τη χαρίσεις αυτήν τη φορά και να μου δώσεις την ευλογία σου. Μου λείπουν γύρω στις είκοσι με τριάντα χιλιάδες γουάν για τα δίδακτρα του πανεπιστημίου του παιδιού μου, κι ακόμα και αφού μάζεψα όσα μπορούσα από δω κι από κει και δανείστηκα δεξιά κι αριστερά, ακόμα δεν μου φτάνουν. Μπορώ να πληρώσω τις σπουδές του παιδιού μου με τα δικά σου χρήματα;» Έπειτα, μόλις τελειώσουν την προσευχή τους, νιώθουν πολύ γαλήνιοι και, πιστεύοντας ότι ο Θεός έχει συμφωνήσει, παίρνουν τα χρήματα για να τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι. Αυτό είναι υπεξαίρεση, σωστά; Υπεξαίρεση ονομάζεται το να μη χρησιμοποιούν τα χρήματα για τον σκοπό που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν, αλλά να τα χρησιμοποιούν για άλλα πράγματα, παραβιάζοντας τις αρχές που καθορίζουν το πώς να χρησιμοποιούνται οι προσφορές στον οίκο του Θεού. Όταν αρρωσταίνει ένα μέλος της οικογένειας και χρειάζεται χρήματα ή όταν τους τελειώνουν τα χρήματα σε μια επαγγελματική συναλλαγή, τότε αρχίζουν να καταστρώνουν σχέδια για τις προσφορές, και μέσα τους προσεύχονται, λέγοντας: «Θεέ μου, σε παρακαλώ, συγχώρεσέ με, δεν ήθελα να το κάνω, αλλά η οικογένειά μου αντιμετωπίζει όντως δυσκολίες. Η αγάπη σου είναι πλατιά σαν τη θάλασσα και απέραντη σαν τον ουρανό και δεν θυμάσαι τις παραβάσεις των ανθρώπων. Αφού μου τελειώσουν αυτά τα λεφτά, θα σου τα επιστρέψω διπλά όταν βγάλει κάποια έσοδα η οικογενειακή επιχείρηση, γι’ αυτό και σε παρακαλώ να με αφήσεις να τα χρησιμοποιήσω». Με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιούν τις προσφορές προς τον Θεό. Όποιος κι αν χρειάζεται χρήματα, είτε πρόκειται για συγγενή είτε για φίλο, αυτοί οι επικεφαλής, αφού έχουν τα χρήματα στα χέρια τους, θα του τα δώσουν, ενεργώντας δίχως αρχές και δίχως να πάρουν τη σύμφωνη γνώμη των άλλων, και πολύ περισσότερο δίχως να σκεφτούν ούτε μια στιγμή ότι μιλάμε για προσφορές προς τον Θεό. Κάθε άλλο, θα αναλάβουν να πάρουν οι ίδιοι την απόφαση, να βγάλουν τα χρήματα από την εκκλησία και να τα χρησιμοποιήσουν για άλλους σκοπούς. Αυτό δεν είναι υπεξαίρεση; (Είναι.) Πρόκειται για υπεξαίρεση. Λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι, μετά την κρυφή υπεξαίρεση των προσφορών, επιστρέφουν τα χρήματα στο σύνολό τους· μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν είναι πια ένοχοι για την αμαρτία της υπεξαίρεσης προσφορών; Μήπως σημαίνει ότι μπορούν να τη γλιτώσουν; Ή μήπως, αν τον καιρό που έκαναν την υπεξαίρεση, είχαν τους λόγους τους, βρίσκονταν σε συγκεκριμένες συνθήκες ή αντιμετώπιζαν δυσκολίες και δεν είχαν καμία άλλη επιλογή παρά να υπεξαιρέσουν τα χρήματα, μπορεί να τους δοθεί συγχώρεση για το γεγονός ότι υπεξαίρεσαν τα χρήματα και να μην καταδικαστούν; (Όχι, δεν μπορεί.) Στην περίπτωση αυτή, η αμαρτία της υπεξαίρεσης των προσφορών είναι μεγάλη! Έχει καμιά διαφορά μ’ αυτό που έκανε ο Ιούδας; Αυτοί που κάνουν υπεξαίρεση των προσφορών δεν είναι της ίδιας συνομοταξίας με τον Ιούδα; (Ναι, είναι.) Όταν πάνε τα παιδιά τους για σπουδές, όταν κάποιο μέλος της οικογένειάς τους ανοίγει επιχείρηση ή όταν ένας ηλικιωμένος χρειάζεται γιατρούς, ή όταν δεν έχουν λιπάσματα για να καλλιεργήσουν, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, θέλουν να χαλάσουν τα χρήματα της εκκλησίας. Κάποιοι, μάλιστα, καταστρέφουν τις αποδείξεις είσπραξης απ’ αυτά που προσέφεραν οι αδελφοί και οι αδελφές, και τσεπώνουν τα χρήματα για να τα ξοδέψουν όπως τους αρέσει, χωρίς ούτε καν να κοκκινίσουν από τη ντροπή και χωρίς να χτυπήσει λίγο η καρδιά τους. Κάποιοι, μάλιστα, δέχονται χρηματικές προσφορές από τους αδελφούς και τις αδελφές στις συναθροίσεις, και μετά, μόλις τελειώσει η συνάθροιση, μ’ αυτά τα χρήματα πάνε και αγοράζουν πράγματα. Κι έπειτα υπάρχουν κάποιοι αδελφοί και αδελφές που, αφού δουν με τα ίδια τους τα μάτια τους συγκεκριμένους ανθρώπους να υπεξαιρούν τις προσφορές, συνεχίζουν να τους επιτρέπουν να κρατήσουν τα χρήματα και δεν αναλαμβάνει κανείς τις ευθύνες του ούτε βγαίνει μπροστά για να τους σταματήσει. Όλοι τους φοβούνται μήπως προσβάλουν αυτούς τους επικεφαλής, κι έτσι, όσο εκείνοι ξοδεύουν, αυτοί απλώς τους κοιτάνε. Καλά, λοιπόν, εσύ προσέφερες ή δεν προσέφερες αυτά τα χρήματα στον Θεό; Αν κάνεις φιλανθρωπίες σε άλλους ανθρώπους, πρέπει να καταστήσεις σαφές ότι αυτά τα χρήματα δεν τα προσφέρεις στον Θεό και μετά ο Θεός δεν πρόκειται να το θυμάται. Έπειτα, όσον αφορά ζητήματα όπως το σε ποιον ανήκουν αυτά τα χρήματα, ποιος τα χαλάει και πώς τα χαλάει, όλα αυτά δεν θα έχουν καμία σχέση με τον οίκο του Θεού. Απ’ την άλλη, αν αυτά τα χρήματά σου τα έχεις πράγματι προσφέρει στον Θεό, αλλά προτού προλάβει η εκκλησία να τα χρησιμοποιήσει, κάποιος τα ξοδεύει με αυτόν τον τρόπο, τα κατασπαταλάει με αυτόν τον τρόπο, κι εσένα δεν σου καίγεται καρφί, δεν βάζεις ένα τέλος σ’ αυτό και δεν το καταγγέλλεις, τότε, σε μια τέτοια περίπτωση, έχεις πρόβλημα, έχεις συμμετοχή στην αμαρτία του, κι όταν καταδικαστεί, ούτε εσύ πρόκειται να γλιτώσεις.

3. Δανείζουν τις προσφορές

Οτιδήποτε έχει να κάνει με αυθαίρετη χρήση προσφορών, με λανθασμένη κατανάλωση και διάθεση προσφορών, αφορά πάντοτε τα διοικητικά διατάγματα και έχει την ιδιότητα ότι τα παραβιάζει. Κάποιοι, όταν διαχειρίζονται την περιουσία της εκκλησίας, μπορεί να πουν: «Η περιουσία της εκκλησίας κάθεται απλώς εκεί πέρα. Στην εποχή μας, οι τράπεζες έχουν ένα σωρό επενδυτικά προγράμματα, όπως είναι τα ομόλογα και τα επενδυτικά ταμεία, κι όλα αυτά δίνουν καλά επιτόκια. Αν πάρουμε τα λεφτά της εκκλησίας και τα επενδύσουμε για να εισπράξουμε λίγους τόκους, κάτι τέτοιο δεν θα ωφελούσε τον οίκο του θεού;» Τότε, χωρίς να το συζητήσουν, χωρίς να εξασφαλίσουν τη σύμφωνη γνώμη κανενός από την εκκλησία, παίρνουν μόνοι τους την πρωτοβουλία και δανείζουν τα χρήματα. Για ποιον σκοπό το κάνουν αυτό; Αν το θέσουμε ευγενικά, αυτό σημαίνει ότι αποκομίζουν κάποιους τόκους για τον οίκο του Θεού, λαμβάνουν υπόψη τους τον οίκο του Θεού· αλλά στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους ένα εγωιστικό κίνητρο. Θέλουν να δανείσουν τα χρήματα χωρίς να το μάθει κανείς και μετά, στο τέλος, να επιστρέψουν το κεφάλαιο στον οίκο του Θεού και να κρατήσουν τους τόκους για λογαριασμό τους. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δόλια πρόθεση; Αυτό χαρακτηρίζεται ως δανεισμός των προσφορών. Μπορεί να θεωρηθεί ότι όποιος δανείζει προσφορές τις χρησιμοποιεί σωστά; (Όχι, δεν μπορεί.) Υπάρχουν άλλοι που λένε: «Ο θεός αγαπάει την ανθρωπότητα, ο οίκος του θεού έχει ζεστασιά. Κάποιες φορές, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μας δεν έχουν χρήματα, δεν μπορούμε να τους δανείσουμε τις προσφορές του θεού;» Τότε, κάποιοι άνθρωποι αναλαμβάνουν να πάρουν οι ίδιοι μια απόφαση, και μάλιστα κάποιοι αντίχριστοι κάνουν έκκληση στους αδελφούς και στις αδελφές και τους παροτρύνουν, λέγοντας: «Ο θεός αγαπάει την ανθρωπότητα, ο θεός δίνει ζωή, τα δίνει όλα στον άνθρωπο, οπότε δεν θα ήταν και τίποτα σπουδαίο να δανείζαμε κάποια χρήματα, σωστά; Δεν αποτελεί πρόθεση του θεού να δώσουμε κάποια δανεικά στους αδελφούς και τις αδελφές μας για να τους βοηθήσουμε σε περιπτώσεις μεγάλης ανάγκης, να τους βοηθήσουμε να ξεπεράσουν τις δυσκολίες στη ζωή τους; Αν ο θεός αγαπάει την ανθρωπότητα, τότε πώς γίνεται να μην αγαπάει ο ένας τον άλλον; Άντε, δάνεισέ τους λίγα χρήματα!» Οι περισσότεροι αδαείς άνθρωποι, μόλις το ακούνε αυτό, λένε: «Βέβαια, αφού το λες εσύ. Εν πάση περιπτώσει, αυτά τα χρήματα είναι για όλους, οπότε ας θεωρηθεί ότι βοηθάμε κάποιον όλοι μαζί». Κι έτσι, κάποιος αραδιάζει μεγαλοστομίες, οι κόλακες τον γλείφουν και, στο τέλος, τα λεφτά εξαφανίζονται. Άραγε, λοιπόν, μετράει αν πεις ότι «αυτά τα χρήματα έχουν προσφερθεί στον Θεό»; Αν μετράει, τότε τα χρήματα ανήκουν ήδη στον Θεό και πλέον είναι καθαγιασμένα, οπότε μόνο σύμφωνα με τις αρχές που έχει θέσει ο Θεός θα ήταν πρέπον να χρησιμοποιηθούν. Αν δεν μετράει, αν τα χρήματα που προσφέρεις δεν μετράνε, τότε τι ακριβώς κάνεις όταν δίνεις αυτήν την προσφορά; Μήπως πρόκειται για ένα απλό παιχνίδι; Μήπως κάνεις αστεία στον Θεό και Τον εξαπατάς; Μόλις βάλεις αυτά που θέλεις να προσφέρεις πάνω στον βωμό, αρχίζεις να τα φθονείς, αφού αυτά τα πράγματα είναι τοποθετημένα εκεί πέρα, αλλά ο Θεός δεν τα χρησιμοποιεί, κι απ’ ό,τι φαίνεται, τελικά δεν τα χρειάζεται. Όταν, λοιπόν, χρειάζεται να τα χρησιμοποιήσεις, πας και τα χρησιμοποιείς για λογαριασμό σου. Ή μπορεί να είχες προσφέρει πάρα πολλά και, αφού αργότερα το μετάνιωσες, να πήρες πίσω μερικά. Ή μπορεί να μην σκεφτόσουν καθαρά όταν τα πρόσφερες, και τώρα που βρήκες πώς να τα χρησιμοποιήσεις, τα παίρνεις πίσω. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Όσον αφορά αυτά τα χρήματα και αυτά τα πράγματα, από τη στιγμή που κάποιος τα έχει προσφέρει στον Θεό, είναι σαν να τα έχει παρουσιάσει στον βωμό· και τι είναι αυτά τα πράγματα που έχουν παρουσιαστεί στον βωμό; Είναι προσφορές. Ακόμα κι αν δεν είναι παρά μια πέτρα ή ένας κόκκος άμμου, ένα αχνιστό ψωμάκι ή ένα ποτήρι νερό, από τη στιγμή που έβαλες αυτό το αντικείμενο στον βωμό, ανήκει στον Θεό κι όχι στους ανθρώπους, και δεν επιτρέπεται πια σε κανέναν άνθρωπο να το αγγίξει. Είτε το λαχταράς για τον εαυτό σου είτε πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα να το χρησιμοποιήσεις, κανένας άνθρωπος δεν έχει πια δικαίωμα πάνω του. Κάποιοι λένε: «Μήπως δεν αγαπάει ο θεός την ανθρωπότητα; Και τι θα γίνει αν επιτρέψει στην ανθρωπότητα να πάρει ένα μερίδιο; Αυτήν τη στιγμή, εσύ δεν διψάς και δεν έχεις ανάγκη το νερό, αλλά εγώ διψάω· για ποιον λόγο, λοιπόν, να μην μπορώ να πιω λίγο;» Τότε, όμως, πρέπει να δεις αν ο Θεός συμφωνεί ή δεν συμφωνεί. Αν συμφωνεί ο Θεός, τότε αυτό αποδεικνύει ότι σου έχει δώσει το δικαίωμα και ότι έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις το εν λόγω αντικείμενο· αν, όμως, ο Θεός δεν συμφωνεί, τότε δεν έχεις δικαίωμα να το χρησιμοποιήσεις. Στην περίπτωση που δεν έχεις το δικαίωμα, που ο Θεός δεν σου έχει δώσει το δικαίωμα, χρησιμοποιώντας κάτι που ανήκει στον Θεό θα παραβίαζες ένα πολύ μεγάλο ταμπού και αυτό είναι κάτι που ο Θεός το σιχαίνεται περισσότερο απ’ το καθετί. Οι άνθρωποι λένε συνέχεια ότι ο Θεός δεν ανέχεται προσβολές απ’ τους ανθρώπους, αλλά δεν έχουν καταλάβει ποτέ πώς είναι στ’ αλήθεια η διάθεση του Θεού ούτε ποια από όλα όσα κάνουν είναι πιο πιθανό να προσβάλουν τη διάθεσή Του. Όσον αφορά το ζήτημα των προσφορών του Θεού, πολλοί είναι εκείνοι που τις έχουν όλη την ώρα στο μυαλό τους και θέλουν να τις χρησιμοποιήσουν ή να τις κατανείμουν όπως θέλουν, να τις χρησιμοποιήσουν, να τις πάρουν στην κατοχή τους ή ακόμα και να τις κατασπαταλήσουν όπως θέλουν εκείνοι· Εγώ, όμως, σου λέω ότι έχεις τελειώσει, σου αξίζει ο θάνατος! Τέτοια είναι η διάθεση του Θεού. Ο Θεός δεν αφήνει κανέναν να αγγίξει τα υπάρχοντά Του· τέτοια είναι η αξιοπρέπειά Του. Μόνο σε μία περίπτωση δίνει ο Θεός στους ανθρώπους το δικαίωμα να τα χρησιμοποιήσουν, κι αυτή είναι το να χρησιμοποιηθούν σωστά και σύμφωνα με τους κανονισμούς της εκκλησίας και τις αρχές που καθορίζουν τη χρήση τους. Αν παραμείνει μέσα σ’ αυτά τα όρια, τότε ο Θεός το θεωρεί αποδεκτό, αλλά αν ξεφύγει κανείς από αυτά τα όρια, θα πρόκειται για προσβολή της διάθεσης του Θεού και για παραβίαση των διοικητικών διαταγμάτων. Τόσο αυστηρό είναι αυτό, δεν αφήνει κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης και δεν υπάρχει εναλλακτική οδός. Όσους, λοιπόν, κάνουν τέτοια πράγματα όπως είναι η κατασπατάληση, η υπεξαίρεση ή ο δανεισμός των προσφορών ο Θεός τούς θεωρεί αντίχριστους. Γιατί αντιμετωπίζονται τόσο αυστηρά, ώστε να θεωρούνται αντίχριστοι; Αν κάποιος που πιστεύει στον Θεό μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να τολμήσει να αγγίξει, ή να χρησιμοποιήσει ή να κατασπαταλήσει με το έτσι θέλω τα αντικείμενα που ανήκουν στον Θεό και που έχουν καθαγιαστεί, τότε τι άνθρωπος είναι αυτός; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι εχθρός του Θεού. Μόνο οι εχθροί του Θεού θα τηρούσαν μια τέτοια στάση όσον αφορά τα υπάρχοντά Του· ένας συνηθισμένος διεφθαρμένος άνθρωπος δεν θα έκανε κάτι τέτοιο, ούτε καν ένα ζώο δεν θα έκανε κάτι τέτοιο· κάτι τέτοιο θα το έκαναν μονάχα οι εχθροί του Θεού, ο Σατανάς και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Μήπως είναι πολύ υπερβολικό αυτό; Όχι, πρόκειται για γεγονός και είναι απόλυτα ακριβές. Πώς είναι δυνατόν το σινάφι του Σατανά να αγγίξει πράγματα που ανήκουν στον Θεό; Τέτοια είναι η αξιοπρέπεια του Θεού!

4. Χρησιμοποιούν με απάτη τις προσφορές

Κάποιοι άλλοι άνθρωποι, με κάθε λογής προφάσεις, ζητάνε χρήματα και αγαθά από την οικογένεια του Θεού, λέγοντας: «Στην εκκλησία μας χρειαζόμαστε μια καρέκλα, οπότε πάρτε μας μία. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία μας δεν έχουν υπολογιστή για να τον χρησιμοποιήσουν για τα καθήκοντά τους—να μας αγοράσετε ένα Mac. Στο πλαίσιο του έργου μας επικοινωνούμε συχνά με ανθρώπους και δεν γίνεται να μην έχουμε τηλέφωνο —να μας πάρετε iPhone. Όμως, δεν έχει νόημα να έχουμε μόνο ένα, θα ήταν πολύ άβολο αυτό, αφού κάποιες φορές πρέπει να επικοινωνήσουμε με διαφορετικούς ανθρώπους. Και μια γραμμή είναι πολύ ευάλωτη στην παρακολούθηση, οπότε μόνο αν έχουμε πολλές γραμμές θα πετύχουμε». Και κάπως έτσι, μερικοί απ’ αυτούς τους ανθρώπους έχουν τέσσερα ή πέντε κινητά μαζί τους και κουβαλάνε δύο-τρεις φορητούς υπολογιστές τη φορά· η εμφάνισή τους είναι πολύ εντυπωσιακή, αλλά η απόδοσή τους στο έργο είναι χαμηλή. Πώς τα βρήκαν όλα αυτά; Όλα αυτά τα απέκτησαν με απάτη. Παλιότερα, είχαμε μιλήσει για μια ανόητη γυναίκα, η οποία ήταν χαρακτηριστική αντίχριστη. Ο οίκος του Θεού ανακαίνιζε ένα κτίριο της εκκλησίας, κι εκείνη συνέπραξε με έναν τύπο για να χρησιμοποιήσουν με απάτη τα χρήματα της εκκλησίας, με αποτέλεσμα ο οίκος του Θεού να υποστεί μεγάλες απώλειες. Όταν έκανε την ανακαίνιση ο τύπος αυτός, άρπαξε ένα μέρος των χρημάτων όπως ίσως να έκανε κι ένας άπιστος εργολάβος, επιλέγοντας το πιο ακριβό απ’ ό,τι αγόραζε και ξοδεύοντας πολλά παραπάνω χρήματα. Όταν κάποιοι παρατήρησαν πως υπήρχε πρόβλημα, εκείνη η ανόητη γυναίκα τον βοήθησε να το συγκαλύψει και να το κρύψει, και μαζί απέσπασαν με απάτη χρήματα από τον οίκο του Θεού. Στο τέλος, τους τσάκωσαν και τους απέβαλαν και τους δύο. Με αυτά που έκαναν, προκάλεσαν την ίδια τους την καταστροφή και διέλυσαν τις ζωές τους. Τους ωφέλησε καθόλου η κλάψα; Εφόσον στο τέλος έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα, για ποιον λόγο ενήργησαν έτσι από την αρχή; Για ποιον λόγο άραγε δεν σκέφτηκε καλά τα πράγματα αυτή η ανόητη γυναίκα όταν χρησιμοποιούσε με απάτη τις προσφορές; Ήταν υπερβολή να την αποβάλει ο οίκος του Θεού και να την αναγκάσει να επιστρέψει τα χρήματα; (Όχι, δεν ήταν.) Της άξιζε! Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν αξίζουν λύπηση. Δεν γίνεται να τους δείξει κανείς έλεος. Κι έπειτα υπάρχει η επικεφαλής για την οποία μιλήσαμε στο παρελθόν. Πήρε κρυφά ένα αρκετά μεγάλο ποσό από τα χρήματα της εκκλησίας και το δάνεισε σε έναν άπιστο. Αργότερα, αντιμετωπίστηκε κι αυτή. Μπορεί κάποιοι να σκέφτονται: «Μα, δεν δάνεισε απλώς λίγα χρήματα; Ας τα επιστρέψει κι ας τελειώνει η υπόθεση. Για ποιον λόγο να αποπεμφθεί; Αυτό σημαίνει πως ένας σχετικά καλός άνθρωπος μετατρέπεται σε άπιστο μέσα σε μια στιγμή και αναγκάζεται να βγει να δουλέψει για να τα βγάλει πέρα. Είναι τόσο αξιολύπητη!» Είναι αξιολύπητο αυτό το άτομο; Γιατί, αντί γι’ αξιολύπητη, δεν λες πως είναι απεχθής; Γιατί δεν βλέπεις τι κάνει; Αυτά που έχει κάνει αρκούν για να σε αηδιάσουν για όλη την υπόλοιπη ζωή σου, κι εσύ κάθεσαι και τη λυπάσαι! Όσον για κείνους που τη λυπούνται, τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι όλοι τους ανόητοι και άνθρωποι που είναι καλοί απέναντι σε όλους αδιακρίτως.

5. Κλέβουν τις προσφορές

Υπάρχει μια τελευταία εκδήλωση του ελέγχου που ασκούν οι αντίχριστοι στα οικονομικά της εκκλησίας, κι αυτή είναι το να κλέβουν τις προσφορές. Κάποιοι αδαείς, όταν κάνουν προσφορές, ακολουθούν την αρχή του «να μην ξέρει η αριστερά τι ποιεί η δεξιά» και στη συνέχεια τοποθετούν τα κεφάλαια που προσφέρουν στα χέρια ενός ανθρώπου τον οποίο δεν ξέρουν καν αν μπορούν να εμπιστευτούν σίγουρα. Λένε: «Αυτήν τη φορά, η προσφορά που θα κάνω είναι σχετικά μεγάλο ποσό, οπότε μην το μάθει κανένας άλλος και μην το σημειώσεις λογιστικό βιβλίο. Αυτό το κάνω ενώπιον του Θεού και όχι ενώπιον των άλλων ανθρώπων. Αρκεί που το ξέρει ο Θεός, κι όλα καλά. Αν ενημερώναμε τους αδελφούς και τις αδελφές, τότε πολύ πιθανόν να με λάτρευαν. Έτσι, για να μην ανέβω στην εκτίμησή τους, το κάνω στα κρυφά». Αφού κάνουν κάτι τέτοιο, νιώθουν πολύ καλά με τον εαυτό τους, επειδή σκέφτονται: «Έκανα την προσφορά μου με βάση τις αρχές, σε χαμηλούς τόνους και ψύχραιμα· την κράτησα μυστική και την έκανα χωρίς να το ξέρει κανένας αδελφός ή αδελφή». Όμως, αυτός ο τρόπος δράσης που χαρακτηρίζεται από άγνοια δημιούργησε ένα περιθώριο για εκμετάλλευση από τους άπληστους ανθρώπους. Με το που γίνει η προσφορά, ο αντίχριστος που την έλαβε πηγαίνει και την καταθέτει στην τράπεζα, κι έτσι την παίρνει για δικιά του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα πει και σ’ εκείνον που την έκανε: «Την επόμενη φορά που θα προσφέρεις κάτι, να το κάνεις με τον ίδιο τρόπο. Είναι σωστό και σύμφωνο με τις αρχές να το κάνεις έτσι· πρέπει, όταν δίνεις προσφορές, να διατηρείς χαμηλό προφίλ. Ο οίκος του θεού έχει πει να μην ζητάει κανείς απ’ τους ανθρώπους να κάνουν προσφορές. Αυτό σημαίνει ότι ζητάει οι άνθρωποι να διατηρήσουν χαμηλό προφίλ, να μη μιλάνε για τις προσφορές τους ακόμα και αφού τις κάνουν, αλλά και να μην αποκαλύπτουν τι ποσό έδωσαν, πόσο μάλλον να πουν σε ποιον τα έδωσαν». Μπορεί, άραγε, εκείνος που έκανε αυτήν την προσφορά να διακρίνει τους ανθρώπους; Για ποιον λόγο να κάνει μια τέτοια ανόητη κίνηση; Καθώς δεν είχε ιδέα πόσο μοχθηρή και καταχθόνια μπορεί να είναι η καρδιά του ανθρώπου, εμπιστεύτηκε απόλυτα εκείνον τον άνθρωπο, και στο τέλος, τα λεφτά του κλάπηκαν. Πρόκειται για ένα περιστατικό κατά το οποίο κάποιος έδωσε σ’ έναν αντίχριστο κάποιο περιθώριο για να εκμεταλλευτεί, επιτρέποντάς του να κλέψει τα χρήματα. Θα μπορούσε, όμως, ένας αντίχριστος να κλέψει χρήματα χωρίς να του δοθεί κάποιο περιθώριο; Υπάρχουν, άραγε, περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος, την ώρα που κρατάει τα λογιστικά βιβλία καταγράφει επίτηδες λάθος ποσό ή καταγράφει μικρότερο ποσό και παίρνει κρυφά τα χρήματα, λίγα λίγα, όταν οι άλλοι δεν προσέχουν; Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι. Άνθρωποι σαν αυτούς είναι άπληστοι για τα πλούτη, έχουν ποταπό και κακόβουλο χαρακτήρα κι είναι ικανοί για τα πάντα, φτάνει να έχουν την ευκαιρία. Υπάρχει ένα ρητό: «Οι ευκαιρίες απευθύνονται στους προετοιμασμένους». Οι άνθρωποι που δεν είναι άπληστοι δεν λαμβάνουν υπόψη τους αυτά τα πράγματα, αλλά οι άπληστοι τα λαμβάνουν πάντα υπόψη τους. Το μυαλό τους σκέφτεται συνεχώς να καταστρώσει σχέδια και να αναζητήσει περιθώρια για εκμετάλλευση σε ό,τι αφορά τα χρήματα, σκέφτονται πώς μπορούν να επωφεληθούν και να ξοδέψουν στα κρυφά τα χρήματα.

Ήταν κάποτε μια ανόητη γυναίκα. Μια φορά που μιλούσα μαζί της, ανέφερα ότι η εκκλησία ήθελε να τυπωθούν κάποια βιβλία και τη ρώτησα αν είχε ιδέα από εκτυπώσεις. Μου απάντησε με ένα σωρό θεωρίες κι έπειτα συνέχισε: «Συνήθως τα τυπογραφεία παίρνουν προμήθεια όταν τυπώνουν βιβλία. Αν βάλουμε έναν άπιστο να κάνει τη δουλειά, τότε σίγουρα θα υπάρξουν πολλές ύποπτες συναλλαγές και σίγουρα θα βγάλει αρκετό κέρδος κάτω απ’ το τραπέζι». Την ώρα που μιλούσε, άρχισε να λάμπει από χαρά. Τα μάτια της φωτίστηκαν, ανασήκωσε τα φρύδια της, τα μάγουλά της κοκκίνισαν και γέμισε χαρά και ενθουσιασμό. Σκέφτηκα μέσα Μου: «Αφού μπορείς εσύ να χειριστείς αυτήν την εκτύπωση, τότε ανάλαβέ την και απλώς πες Μου όλα όσα ξέρεις γι’ αυτό το θέμα. Για ποιον λόγο ενθουσιάζεσαι τόσο πολύ;» Μόλις, όμως, άρχισα να το σκέφτομαι, το κατάλαβα: Εδώ υπήρχε κάποιο πιθανό κέρδος. Δεν την ένοιαζε καθόλου πώς θα εκτυπώνονταν τα βιβλία, ποια βιβλία θα εκτυπώνονταν, τι ποιότητα θα είχαν ή πώς θα έψαχνε να βρει τυπογραφείο —το μόνο που την ένοιαζε ήταν να πάρει μερίδιο. Ακόμα δεν είχε γίνει το παραμικρό, κι εκείνη μιλούσε ήδη για ποσοστά. Σκέφτηκα: «Μάλλον σου σάλεψε από τη φτώχεια. Πώς είναι δυνατόν να ελπίζεις να πάρεις ποσοστό από την εκτύπωση βιβλίων για τον οίκο του Θεού; Ο οίκος του Θεού, όταν μοιράζει βιβλία, δεν βγάζει δεκάρα, όλα διατίθενται δωρεάν, κι εσύ θέλεις μερίδιο;» Αυτή η γυναίκα δεν φλέρταρε με τον θάνατο; Προτού καν συμφωνήσει ο οίκος του Θεού να της επιτρέψει να πάρει τη δουλειά, τη στιγμή που Εγώ απλώς έκανα μια ερώτηση, αυτή ήδη μιλούσε για το μερίδιο που θα έπαιρνε. Αν όντως της γινόταν η ανάθεση της δουλειάς, δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσει μόνο παίρνοντας ένα ποσοστό· θα μπορούσε κάλλιστα να το σκάσει με όλα τα λεφτά —όσα κι αν της έδινες, τόσα θα σου αποσπούσε με απάτη, τόσα θα σου έκλεβε. Μήπως τα παραλέω; Ήταν φοβερή περίπτωση αυτή η ανόητη γυναίκα, σωστά; Αν ρωτάς τη γνώμη Μου, ήταν μια λησταρχίνα και μια συμμορίτισσα, η οποία θα τολμούσε να κερδίσει όσα λεφτά μπορούσε. Ας παραμερίσουμε προς το παρόν το ερώτημα αν ο Θεός συμφωνεί μ’ αυτό, κι ας ρωτήσουμε απλώς τους αδελφούς και τις αδελφές αν αυτή η γυναίκα το διαχειρίζεται με ευσυνειδησία, αν μπορούν να αποδεχτούν τον τρόπο µε τον οποίο το χειρίζεται κι αν ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορεί να τη συγχωρήσει.

Έπειτα, είναι κάποιοι άνθρωποι που ακόμα και το να τους αναφέρεις προκαλεί αηδία. Όταν δέχονται να κάνουν μια δουλειά για τον οίκο του Θεού, συμμαχούν με άπιστους για να ανεβάσουν την τιμή, με αποτέλεσμα ο οίκος του Θεού να πληρώσει ένα εξωφρενικό ποσό και να ζημιωθεί. Αν πεις ότι δεν πρόκειται να το αγοράσεις ή ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσεις με την πρότασή τους, τότε θα εκνευριστούν και θα δοκιμάσουν χίλια δυο πράγματα για να σε πείσουν ή να σε αποθαρρύνουν και να αποσπάσουν τα χρήματα από την εκκλησία. Όταν πληρωθούν τα χρήματα στους άπιστους, κι εκείνοι έχουν αποκομίσει όφελος, κι έχει ενισχυθεί και η φήμη τους, είναι τόσο χαρούμενοι, λες και μόλις κέρδισαν το λαχείο. Έτσι δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, κατασπαταλούν τις προσφορές και δεν προσπαθούν ποτέ να εξασφαλίσουν το ελάχιστο όφελος για τον οίκο του Θεού. Για ποιον λόγο απολύθηκαν εκείνες οι ανόητες γυναίκες που επιφορτίστηκαν με την εκτύπωση των βιβλίων; Επειδή προκάλεσαν ζημιές στον οίκο του Θεού και έδρασαν απερίσκεπτα. Στις διαπραγματεύσεις που έκαναν με τους άπιστους, πίεζαν διαρκώς για να πέσει η τιμή όσο πιο πολύ μπορούσαν, σε σημείο που να είναι μικρότερη ακόμα κι απ’ το κόστος παραγωγής, σε σημείο που να προκαλεί αηδία και οι άπιστοι να μη θέλουν πια να συνεργαστούν μαζί τους. Τελικά, οι άπιστοι συμφώνησαν διστακτικά, αλλά υποβαθμίστηκε σε μεγάλο βαθμό η ποιότητα. Πείτε Μου, μήπως υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που θα ήταν πρόθυμος να κάνει δουλειές και να ζημιωθεί; Οι άνθρωποι μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να επιβιώσουν, και όταν κάνουν δουλειές, πρέπει, εκτός από το κόστος παραγωγής, να βγάλουν αρκετά χρήματα για να καλύψουν τα βιοποριστικά τους έξοδα και τα εργατικά κόστη. Εκείνες οι γυναίκες δεν άφηναν αυτούς τους άπιστους να βγάλουν χρήματα, έκαναν παράλογες διαπραγματεύσεις για την τιμή και την κατέβαζαν όσο πιο πολύ μπορούσαν, νομίζοντας ότι έτσι εξοικονομούσαν χρήματα για τον οίκο του Θεού. Πώς τελείωσε όλο αυτό; Η άλλη πλευρά τελικά μείωσε την ποιότητα της εργασίας και της βιβλιοδεσίας. Αν δεν κάλυπταν έτσι τη διαφορά, δεν θα ζημιώνονταν; Αν έπρεπε να ζημιωθούν, θα είχαν κάνει, άραγε, τη δουλειά; Μπορούσαν να αφήσουν αυτές τις γυναίκες να επωφεληθούν περισσότερο στη διαπραγμάτευση; Όχι, κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο. Αν άφηναν αυτές τις γυναίκες να επωφεληθούν περισσότερο, τότε δεν θα έκαναν δουλειές, θα έκαναν αγαθοεργίες. Εκείνες οι ανόητες γυναίκες δεν μπορούσαν να το καταλάβουν αυτό, χειρίστηκαν με τέτοιον τρόπο το έργο για τον οίκο του Θεού και τα έκαναν θάλασσα. Και στο τέλος, συνέχισαν να λένε τόσες δικαιολογίες: «Τον οίκο του Θεού είχα στο μυαλό μου. Εξοικονομούσα χρήματα για τον οίκο του Θεού. Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι!» Αράδιαζαν ανοησίες! Ήξεραν μήπως τι πάει να πει κλαδικοί κανονισμοί; Ήξεραν τι σημαίνει καθιερωμένες πρακτικές και λογική; Και ποιο ήταν, λοιπόν, το τελικό αποτέλεσμα; Κάποια απ’ τα βιβλία ήταν πολύ κακής ποιότητας, οι σελίδες άρχιζαν να ξεκολλάνε μετά από μερικά ξεφυλλίσματα και διαλυόταν ολόκληρο το βιβλίο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διαβαστεί, οπότε η μόνη επιλογή ήταν να τυπωθούν τα πάντα απ’ την αρχή. Εξοικονομήθηκαν χρήματα έτσι ή ξοδεύτηκαν περισσότερα; (Ξοδεύτηκαν περισσότερα.) Τέτοιο φιάσκο προκάλεσαν αυτές οι ανόητες γυναίκες.

Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι προσεγγίζουν τις προσφορές με τρόπο που υπολείπεται εντελώς σε αρχές και ανθρώπινη φύση αποτελεί σαφή απόδειξη της μοχθηρής και φαύλης διάθεσής τους. Αν κρίνουμε από το πώς προσεγγίζει ένας αντίχριστος τις προσφορές και όλα όσα ανήκουν στον Θεό, η διάθεσή του πηγαίνει πραγματικά κόντρα στον Θεό. Αντιμετωπίζει τις προσφορές που ανήκουν στον Θεό με απόλυτη περιφρόνηση, παίζει μ’ αυτές και τις μεταχειρίζεται όπως θέλει, δεν δείχνει τον παραμικρό σεβασμό και δεν έχει καθόλου όρια. Αν μεταχειρίζεται έτσι αυτά που ανήκουν στον Θεό, τότε πώς μεταχειρίζεται τον ίδιο τον Θεό; Ή τα λόγια που λέει Εκείνος; Η απάντηση είναι προφανής. Τέτοια είναι η φύση-ουσία του αντίχριστου, η ουσία του αντίχριστου στην οποία κυριαρχεί η μοχθηρία και η φαυλότητα· πρόκειται για έναν πραγματικό αντίχριστο. Να το θυμάστε αυτό: Σε περίπτωση που κάποιος είναι ικανός να κατασπαταλά, να υπεξαιρεί, να δανείζει, να χρησιμοποιεί με απάτη ή να κλέβει τις προσφορές, δεν υπάρχει λόγος να παρατηρήσει κανείς άλλες εκδηλώσεις. Εφόσον παρουσιάζεται μία από αυτές τις κατηγορίες, αυτό αρκεί για να θεωρηθεί αντίχριστος ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να κάνετε ούτε διερεύνηση ούτε έρευνα ούτε, βέβαια, να τον εξετάσετε για να διαπιστώσετε αν είναι τέτοιος άνθρωπος κι αν είναι ικανός μελλοντικά να κάνει τέτοια πράγματα. Εφόσον εντάσσεται έστω και σε μία από αυτές τις κατηγορίες, αυτό τον καταδικάζει ως αντίχριστο, ως εχθρό του Θεού. Ρίξτε μια ματιά, όλοι σας: Είτε μιλάμε για κάποιον επικεφαλής που έχετε ήδη εκλέξει είτε για κάποιον επικεφαλής που έχετε αποφασίσει να εκλέξετε, είτε για κάποιον από εκείνους τους ανθρώπους που θεωρείτε πολύ καλούς, όποιος εμφανίζει μια τέτοια συμπεριφορά ή μια τέτοια τάση δεν μπορεί να αποφύγει το να είναι αντίχριστος.

Πήρατε κανένα δίδαγμα από εκείνα για τα οποία συναναστράφηκα μαζί σας σήμερα; Καταλάβατε κάποια αλήθεια; Αφού δεν μπορείτε να το εκφράσετε ξεκάθαρα, θα σας πω Εγώ τι δίδαγμα πρέπει να πάρετε. Δεν πρέπει να καταστρώνετε σχέδια σχετικά με αυτά που προσφέρουν οι άνθρωποι στον Θεό. Ό,τι κι αν είναι αυτά τα πράγματα, είτε έχουν είτε δεν έχουν αξία, είτε έχεις τι να τα κάνεις είτε όχι, είτε είναι είτε δεν είναι πολύτιμα, δεν πρέπει να καταστρώνεις καθόλου σχέδια γι’ αυτά. Αν έχεις την ικανότητα, τότε πήγαινε και βγάλε λεφτά· βγάλε όσα θέλεις, δεν πρόκειται να σε εμποδίσει κανείς, αλλά όσον αφορά τις προσφορές του Θεού, δεν πρέπει με τίποτα να καταστρώνεις σχέδια. Αυτή η εγρήγορση είναι κάτι που θα πρέπει να σας διακρίνει· αυτός ο ορθολογισμός είναι κάτι που θα πρέπει να σας διακρίνει. Τα παραπάνω αποτελούν ένα δίδαγμα. Ένα ακόμα δίδαγμα είναι ότι όποιος εμπλέκεται στην κατασπατάληση, την υπεξαίρεση, τον δανεισμό, τη χρησιμοποίηση με απάτη και την κλοπή των προσφορών πρέπει να θεωρείται ως το σινάφι του Ιούδα. Οι άνθρωποι που έχουν κάνει τέτοιες πράξεις και ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν ήδη προσβάλει τη διάθεση του Θεού, κι ο Θεός δεν πρόκειται να τους σώσει. Δεν πρέπει να τρέφεις καθόλου ευσεβείς πόθους σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα. Έτσι το έχω θέσει και ο Θεός θα τα πραγματοποιήσει όλα αυτά. Αυτό είναι αποφασισμένο και δεν υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης. Κάποιοι θα πουν: «Η υπεξαίρεση που έκανα έγινε υπό συγκεκριμένες συνθήκες: Τότε που ξόδεψα απερίσκεπτα αυτά τα χρήματα, ήμουν νέος και αδαής· πάντως, δεν άρπαξα και πολλά λεφτά από τον οίκο του Θεού, απλώς έκλεψα 20 με 30, ή 30 ή 50 γουάν». Το θέμα, όμως, δεν είναι το ποσό· το πρόβλημα είναι ότι τη στιγμή που το κάνεις αυτό, αντικείμενο των πράξεών σου είναι ο Θεός. Έβαλες χέρι στα πράγματα του Θεού και είναι απαράδεκτο να το κάνεις αυτό. Τα πράγματα του Θεού δεν αποτελούν κοινή ιδιοκτησία, δεν ανήκουν σε όλους, δεν ανήκουν στην εκκλησία, δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού. Ανήκουν στον Θεό και αυτές οι έννοιες δεν πρέπει να συγχέονται. Ο Θεός ούτε πιστεύει ούτε σου έχει πει: «Τα πράγματά Μου και οι προσφορές Μου ανήκουν στην εκκλησία και πρέπει να τα κατανέμει η εκκλησία», πόσο μάλλον: «Όλες οι προσφορές που απευθύνονται σ’ Εμένα ανήκουν στην εκκλησία, στον οίκο του Θεού, και τελούν υπό την ευθύνη των αδελφών, και οποιοσδήποτε θέλει να τις χρησιμοποιήσει, αρκεί να το αναφέρει». Ο Θεός δεν είπε τέτοιο πράγμα, ποτέ δεν είπε τέτοιο πράγμα. Και τότε τι είπε ο Θεός; Κάτι που προσφέρεται στον Θεό ανήκει στον Θεό, κι άπαξ και παρουσιαστεί αυτό το πράγμα στον βωμό, ανήκει στον Θεό οριστικά και αμετάκλητα, και κανένας άνθρωπος δεν έχει ούτε το δικαίωμα ούτε τη δύναμη να το χρησιμοποιήσει χωρίς εξουσιοδότηση. Το να καταστρώνεις σχέδια για τις προσφορές και να επιχειρείς να τις υπεξαιρέσεις, να τις χρησιμοποιήσεις με απάτη, να τις κλέψεις, να τις δανείσεις και να τις κατασπαταλήσεις, όλες αυτές οι ενέργειες είναι καταδικαστέες ως προσβολές ενάντια στη διάθεση του Θεού, ως πράξεις των αντίχριστων, και είναι το ίδιο με την αμαρτία της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος, πράγμα για το οποίο ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να σε συγχωρήσει. Τέτοια είναι η αξιοπρέπεια του Θεού και οι άνθρωποι δεν πρέπει να την υποτιμούν. Όταν ληστεύεις ή κλέβεις άλλους ανθρώπους, μπορεί ο νόμος να σε καταδικάσει σε ένα με δύο χρόνια ή σε τρία με πέντε χρόνια και, μόλις εκτίσεις τρία με πέντε χρόνια φυλάκισης, παύεις να είσαι ένοχος για οποιοδήποτε έγκλημα. Όταν όμως παίρνεις και χρησιμοποιείς τα πράγματα του Θεού, τις προσφορές του Θεού, τότε πρόκειται για μια αμαρτία που ο Θεός τη βλέπει ως μόνιμη, μια αμαρτία που δεν συγχωρείται. Σου είπα αυτά τα λόγια κι όποιος πάει κόντρα σ’ αυτά θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες. Όταν έρθει η ώρα, το καλό που σου θέλω να μη διαμαρτυρηθείς ότι δεν σου τα είπα. Σήμερα εδώ σου ξεκαθάρισα τα λόγια Μου, τα κάρφωσα γερά σαν καρφιά σε μια σανίδα, κι αυτό θα γίνει τελικά. Είναι στο χέρι σου το αν θα τα πιστέψεις ή όχι. Υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι δεν φοβούνται. Ε, τότε, αν δεν φοβάσαι, κάτσε να δεις τι θα γίνει. Μην περιμένεις μέχρι να τιμωρηθείς, γιατί μέχρι τότε θα είναι πολύ αργά για να χτυπιέσαι, να κλαις και να οδύρεσαι.

24 Οκτωβρίου, 2020