Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στο ενδέκατο σημείο των διαφόρων εκδηλώσεων των αντίχριστων: «Δεν αποδέχονται το κλάδεμα ούτε έχουν στάση μετάνοιας όταν κάνουν κάποιο λάθος, μα αντίθετα διαδίδουν αντιλήψεις και κρίνουν δημόσια τον Θεό». Το συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτού του σημείου έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα, δηλαδή με το τι στάση τηρούν όταν βρίσκονται αντιμέτωποι μ’ αυτό, τι κάνουν και τι εκδηλώσεις έχουν όσο τηρούν αυτήν τη στάση. Μήπως έχουμε κάνει ήδη συναναστροφή πάνω στο περιεχόμενο του πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα; (Ναι, αυτό το καλύψαμε στη συναναστροφή σχετικά με το πώς μεταχειρίζονται οι αντίχριστοι τις προοπτικές και το πεπρωμένο τους.) Τι στάση τηρεί, λοιπόν, ένας αντίχριστος απέναντι στο κλάδεμα; Δεν είχαμε συναναστραφεί τότε πάνω στα πασίγνωστα ρητά που εκφέρουν οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται; (Ναι.) Έχουν δύο γνωστά ρητά για τέτοιες καταστάσεις. Το ένα είναι «Ο θεός είναι δίκαιος, κι εγώ πιστεύω στον θεό, όχι σε κάποιον άνθρωπο!» και το άλλο είναι «Είσαι πολύ νέος για να με κλαδέψεις. Αν δεν πίστευα στον θεό, δεν θα έδινα φράγκο για κανέναν!» Επίσης, μισούν όποιον τους κλαδεύει και, επιπλέον, μόλις κλαδευτούν, υποψιάζονται πως θα αποκλειστούν. Στο τέλος, συναναστραφήκαμε και σχετικά με το γεγονός ότι όχι μόνο αρνούνται να δεχτούν το κλάδεμα, αλλά και διαδίδουν παντού αντιλήψεις. Γι’ αυτό δεν μιλήσαμε; (Ναι.)

1. Οι λόγοι για τους οποίους κλαδεύονται οι αντίχριστοι

Μόλις έκανα μια μικρή σύνοψη της προηγούμενης συναναστροφής μας σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι το κλάδεμα όταν θίγει τα προσωπικά τους συμφέροντα. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό και θα το αναλύσουμε από μια άλλη οπτική, ρίχνοντας μια ματιά στις συγκεκριμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι αντίχριστοι όταν κλαδεύονται, τη στάση που τηρούν και τις συγκεκριμένες απόψεις που έχουν, ενώ θα αναλύσουμε τη διάθεσή τους με βάση αυτές τις απόψεις. Εφόσον το ζήτημα για το οποίο μιλάμε είναι το κλάδεμα, αρχικά θα συναναστραφούμε σχετικά με τους λόγους για τους οποίους κλαδεύονται οι αντίχριστοι. Το κλάδεμα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει λόγος, συνεπώς σε ποιο πλαίσιο και υπό ποιες συνθήκες θα κλαδευτεί ένας αντίχριστος; Μήπως επειδή απλά είναι αντίχριστος; Κάποιοι λένε: «Όποιος έχει θέση, όποιος είναι στο επίκεντρο, στο τέλος θα κλαδευτεί». Είναι αλήθεια αυτό; (Όχι.) Τι είναι αυτό που κάνουν, λοιπόν, οι αντίχριστοι και προκαλεί το κλάδεμά τους; Μήπως, αν κάνουν ένα συνηθισμένο λάθος, θα δεχτούν αυστηρό κλάδεμα; Δεν πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό; (Ναι.) Γιατί κλαδεύονται οι αντίχριστοι; Αν το δούμε θεωρητικά, οι αντίχριστοι έχουν αλαζονικές διαθέσεις, δεν υποτάσσονται στην αλήθεια, δεν αγαπάνε τα λόγια του Θεού και τα θετικά πράγματα, αποστρέφονται την αλήθεια, μισούν την αλήθεια και είναι εχθροί του Θεού. Επομένως, πρέπει να κλαδευτούν ή ακόμα και να εκτεθούν χωρίς έλεος. Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Με βάση τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις τους μπορούν να χαρακτηριστούν αντίχριστοι, οπότε τους αξίζει να κλαδευτούν και να εκτεθούν χωρίς έλεος· όπως και να κλαδευτούν, δεν τους αξίζει λύπηση, πρέπει να απορριφθούν, και ο καθένας θα μπορούσε δικαιολογημένα να τους κλαδέψει. Έτσι έχουν τα πράγματα; (Όχι.) Είστε σίγουροι; Γιατί κλαδεύονται οι αντίχριστοι; Μόλις τώρα είπα μερικούς λόγους. Κάποιοι από σας μπορεί να μη θεωρείτε σωστούς αυτούς τους λόγους, αλλά δεν είστε σίγουροι· αυτό συμβαίνει γιατί καταλαβαίνετε μόνο δόγματα και δεν μπορείτε να διακρίνετε την ουσία του ζητήματος. Το γεγονός ότι δεν το έχετε αναγνωρίσει δείχνει ότι δεν έχετε αποκτήσει διάκριση σχετικά με το ζήτημα του γιατί κλαδεύονται οι αντίχριστοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν μόνο δόγματα ως προς αυτό το ζήτημα και κατά βάθος ξέρουν ότι ένας αντίχριστος οφείλει να κλαδεύεται και να εκτίθεται χωρίς έλεος, αλλά δεν έχουν διάκριση όσον αφορά την πραγματική συμπεριφορά ενός αντίχριστου· αυτό δείχνει ότι δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία αυτού του ζητήματος ούτε την ουσία των αντίχριστων. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα καταλαβαίνουν μόνο δόγματα, εφαρμόζουν στα τυφλά τους κανονισμούς κι έτσι, αν όντως υπήρχε κάποιος αντίχριστος που έκανε κάτι, δεν θα μπορούσαν να το διακρίνουν.

Γιατί κλαδεύεται ένας αντίχριστος; Πολύ απλά, εξαιτίας των διαφόρων εκδηλώσεών του και των διαφορετικών τρόπων άσκησης και συμπεριφορών που αποκαλύπτει η ουσία του. Και ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι άσκησης, οι συμπεριφορές και οι εκδηλώσεις; Πρώτον, οι αντίχριστοι ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια. Επειδή έχουν ουσία αντίχριστων, ανταγωνίζονται τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του και ανταγωνίζονται για επικράτηση και για την καρδιά των ανθρώπων· όλα αυτά σημαίνουν ότι ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια. Όταν κάποιος ιδρύει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο, άραγε κάνει το καθήκον του; (Όχι.) Διευθύνει τη δική του επιχείρηση, διαχειρίζεται τη δική του σφαίρα επιρροής και την εξουσία του, προσπαθεί να κερδίσει τον αποκλειστικό έλεγχο της περιοχής του, να σχηματίσει τη δική του κλίκα, να παραπλανήσει τους εκλεκτούς του Θεού ώστε να Τον απορρίψουν και να ακολουθήσουν εκείνον αντί για τον Θεό. Έτσι δεν κάνει το καθήκον του, αλλά συγκρούεται κατά μέτωπο με τον Θεό. Πρέπει να κλαδευτεί ένας αντίχριστος όταν παρουσιάζει αυτές τις εκδηλώσεις και κάνει τέτοια πράγματα; (Ναι.) Είναι αυτός ένας από τους λόγους για να κλαδευτεί ένας αντίχριστος; Είναι μία από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις του; (Είναι.) Και γιατί δεν το λέτε τόση ώρα; Δεν βρίσκονται αυτά τα λόγια και στα χείλη σας και στο μυαλό σας; (Ναι.) Μήπως αυτή η εκδήλωση αντιτίθεται στους θεωρητικούς λόγους που ανέφερα μόλις τώρα; Τι διαφορά έχουν μεταξύ τους; (Οι λόγοι εκείνοι ήταν περισσότερο γενικοί, ενώ η εκδήλωση που ανέφερες μόλις τώρα είναι αναλυτική· αποτελεί μια πρακτική εκδήλωση ενός αντίχριστου.) Οι λόγοι που ανέφερα νωρίτερα ήταν γενικοί, δεν ήταν τίποτε άλλο από δόγματα· δεν ήταν σε καμία περίπτωση οι συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους κλαδεύονται οι αντίχριστοι. Αυτή η εκδήλωση αποτελεί έναν από τους αληθινούς λόγους. Η πρώτη εκδήλωση είναι ότι προσπαθούν να ιδρύσουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια. Η δεύτερη εκδήλωση είναι η ύπουλη χειραγώγηση. Αυτό έχει την ίδια φύση με το να προσπαθεί κανείς να ιδρύσει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο, αλλά διαφέρει ως προς τις συγκεκριμένες πρακτικές. Τι σημαίνει «ύπουλη χειραγώγηση»; Είναι θετικός ή αρνητικός αυτός ο όρος; Έχει επαινετική ή υποτιμητική χροιά; (Υποτιμητική.) Τι εννοούμε συνήθως όταν μιλάμε για ύπουλη χειραγώγηση; Τι εκδηλώσεις περιλαμβάνει; (Οι αντίχριστοι ενεργούν παρασκηνιακά με σκοπό να εδραιώσουν τη θέση τους. Για παράδειγμα, όταν έχει εκλογές η εκκλησία, ζητάνε ψήφους στο παρασκήνιο.) Ένα απ’ όσα περιλαμβάνει είναι και αυτό. Με λίγα λόγια, αυτού του είδους η εκδήλωση σημαίνει να κάνει κάποιος ορισμένα πράγματα στα κρυφά, χωρίς να τα συζητάει με τους άλλους, χωρίς να υπάρχει διαφάνεια, χειραγωγώντας διάφορες καταστάσεις χωρίς να τον καταλαβαίνει κανένας, κυρίως χωρίς να επιτρέπει στον Άνωθεν ή στους ανώτερους επικεφαλής να το μάθουν. Οι αντίχριστοι κάνουν κάποια πράγματα στα κρυφά, ενώ ξέρουν πολύ καλά ότι αυτά τα πράγματα πάνε κόντρα στις αρχές και δεν συμφωνούν με την αλήθεια, ότι βλάπτουν τον οίκο του Θεού και ότι ο Θεός τα απεχθάνεται. Επιμένουν να κάνουν αυτά τα πράγματα, με τεχνάσματα του Σατανά και με ανθρώπινες τακτικές για να χειραγωγήσουν την κατάσταση, και στη συνέχεια ενεργούν κρυφά. Τι στόχους έχουν όταν ενεργούν κρυφά; Ένας από τους στόχους τους είναι να καταλάβουν την εξουσία και ακόμα ένας είναι να κερδίσουν τα όποια συμφέροντα θέλουν. Για να πετύχουν αυτούς τους σκοπούς, κάνουν πράγματα που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές, τους κανόνες της εκκλησίας, τις προθέσεις του Θεού και, ακόμα περισσότερο, τη συνείδησή τους. Δεν ενεργούν με διαφάνεια· δεν λένε τίποτα σε κανέναν ή μιλάνε μόνο σε ελάχιστους συνεργούς που έχουν στη σφαίρα επιρροής τους, έτσι ώστε να πετύχουν τον στόχο τους, ο οποίος είναι να ελέγξουν την κατάσταση, αλλά και να εξαπατήσουν τους ανώτερους επικεφαλής και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ύπουλη χειραγώγηση σημαίνει πως παίρνουν κάποιες αποφάσεις και ενορχηστρώνουν κάποια πράγματα, την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα και, μόλις γίνουν αυτά τα πράγματα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν ούτε από πού προήλθαν ούτε ποιος τα ξεκίνησε ούτε τι συνέβη πραγματικά. Γιατί βρίσκονται στο σκοτάδι οι περισσότεροι άνθρωποι; Τόσο μοχθηροί και φαύλοι είναι οι αντίχριστοι. Με όσα κάνουν ξεγελούν επίτηδες τους αδελφούς και τις αδελφές, τους ανώτερους επικεφαλής και τον Άνωθεν. Όσο κι αν προσπαθήσεις να διερευνήσεις αυτά τα πράγματα και όποιον κι αν ρωτήσεις, κανείς δεν ξέρει τι κρύβεται πίσω απ’ αυτά και, κυρίως όσον αφορά πολλά πράγματα που έγιναν πριν από πολύ καιρό, οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμα δεν έχουν ιδέα τι είχε γίνει. Αυτή είναι η ύπουλη χειραγώγηση. Πρόκειται για συνήθη τακτική των αντίχριστων· όταν θέλουν να κάνουν κάτι, μηχανορραφούν και το σχεδιάζουν μόνοι τους, χωρίς να το συζητήσουν με κανέναν άλλον. Αν δεν έχουν κάποιον που εμπιστεύονται, κάνουν τις μηχανορραφίες τους μέσα στο μυαλό τους· αν έχουν συνεργούς, τότε μηχανορραφούν και σχεδιάζουν μ’ αυτούς κρυφά, ενώ οποιοσδήποτε βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής τους μπορεί να γίνει στόχος της χειραγώγησης και των δολοπλοκιών τους. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός τέτοιου τρόπου άσκησης; Η έλλειψη διαφάνειας: Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα να μάθουν τι συμβαίνει και βρίσκονται σε σύγχυση, ενώ οι αντίχριστοι παίζουν μαζί τους, τους χειραγωγούν και τους παραπλανούν. Γιατί οι αντίχριστοι χειραγωγούν τους άλλους ύπουλα και δεν ενεργούν ανοιχτά και με διαφάνεια ούτε δίνουν σε κανέναν το δικαίωμα να μάθει τι συμβαίνει; Επειδή ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι αυτά που κάνουν δεν συμφωνούν με τις αρχές και με τους κανόνες του οίκου του Θεού και ότι, μέσα στην απερισκεψία τους, διαπράττουν παραπτώματα. Ξέρουν ότι, αν μάθαιναν οι περισσότεροι άνθρωποι τι κάνουν, κάποιοι απ’ αυτούς θα ξεσηκώνονταν και θα τους εναντιώνονταν, ενώ αν το μάθαιναν οι ανώτεροι επικεφαλής, θα τους κλάδευαν και θα τους απάλλασσαν από τα καθήκοντά τους, οπότε θα κινδύνευε η θέση τους. Γι’ αυτό εφαρμόζουν τη μέθοδο της ύπουλης χειραγώγησης σε κάποια από αυτά που κάνουν και τα κρύβουν από τους άλλους. Όσον αφορά τις συνέπειες αυτής της ύπουλης χειραγώγησής τους, είναι ωφέλιμες για το έργο της εκκλησίας και για τον εκλεκτό λαό του Θεού; Είναι εποικοδομητικές για όλους; Όχι βέβαια. Οι περισσότεροι άνθρωποι παραπλανιούνται και εξαπατώνται —πουθενά δεν τους ωφελεί όλο αυτό. Συνάδει με τις αλήθεια-αρχές αυτή η μέθοδος της ύπουλης χειραγώγησης που εφαρμόζουν οι αντίχριστοι; Ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, διαπιστώνονται αυτές οι εκδηλώσεις των αντίχριστων, δηλαδή η ύπουλη χειραγώγησή τους, πρέπει να κλαδευτούν; Πρέπει να εκτεθούν και να απορριφθούν; (Ναι.) Η ύπουλη χειραγώγηση είναι μια συγκεκριμένη εκδήλωση των αντίχριστων.

Ποιες άλλες εκδηλώσεις είναι συνήθεις στο έργο των αντίχριστων; (Οι αντίχριστοι καταπιέζουν και βασανίζουν τους άλλους για χάρη της θέσης τους.) Είναι πολύ συνηθισμένο οι αντίχριστοι είναι να βασανίζουν τους άλλους, κι αυτό είναι μια από τις πιο συγκεκριμένες εκδηλώσεις τους. Προκειμένου να διατηρήσουν το κύρος τους, οι αντίχριστοι απαιτούν πάντα όλοι να τους υπακούν και να τους προσέχουν. Εάν διαπιστώσουν ότι κάποιος δεν τους προσέχει ή ότι δείχνει αντιπάθεια και αντίσταση απέναντί τους, υιοθετούν μια στάση κατά την οποία καταπιέζουν και βασανίζουν αυτό το άτομο, έτσι ώστε να το καθυποτάξουν. Οι αντίχριστοι καταπιέζουν συχνά όσους έχουν απόψεις διαφορετικές από τις δικές τους. Συχνά καταπιέζουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν πιστά τα καθήκοντά τους ή ανθρώπους σχετικής ευπρέπειας και ακεραιότητας που δεν τους κολακεύουν ούτε τους καλοπιάνουν. Καταπιέζουν όσους δεν τα πάνε καλά μαζί τους και δεν παραδίνονται σ’ αυτούς. Οι αντίχριστοι δεν μεταχειρίζονται τους άλλους με βάση τις αλήθεια-αρχές· δεν μπορούν να τους συμπεριφερθούν δίκαια. Όταν αντιπαθήσουν κάποιον, όταν κάποιος τούς φανεί ότι δεν έχει παραδοθεί σ’ αυτούς μέσα του, βρίσκουν ευκαιρίες και δικαιολογίες, ακόμη και σκέφτεται διάφορα προσχήματα, να επιτεθούν και να βασανίσουν αυτό το άτομο, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να επικαλεστούν το λάβαρο της επιτέλεσης του εκκλησιαστικού έργου για την καταπίεσή του. Δεν υποχωρούν έως ότου οι άλλοι ενδώσουν και δεν τολμούν να τους πουν όχι· δεν υποχωρούν έως ότου οι άλλοι αναγνωρίσουν τη θέση και την εξουσία τους, και τους χαιρετούν μ’ ένα χαμόγελο, εκφράζουν την επιδοκιμασία και τη συμμόρφωσή τους προς αυτούς, και δεν τολμάνε να τους μπουν ιδέες γι’ αυτούς. Σε κάθε περίσταση, σε οποιαδήποτε ομάδα, η λέξη «δικαιοσύνη» δεν υπάρχει στη μεταχείριση των άλλων από τον αντίχριστο, ούτε και η λέξη «στοργικός» υπάρχει στον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται τους αδελφούς και τις αδελφές που πιστεύουν αληθινά στον Θεό. Θεωρούν αγκάθι στα μάτια τους και κεντρί στα πλευρά τους όποιον αποτελεί απειλή για τη θέση τους, και θα βρουν ευκαιρίες και προφάσεις για να τον βασανίσουν. Αν κάποιος δεν παραδοθεί σ’ αυτούς, τον βασανίζουν και δεν σταματούν μέχρι εκείνος να καθυποταχθεί. Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι κάνουν αυτό το πράγμα είναι εντελώς αταίριαστο με τις αλήθεια-αρχές, σε πλήρη έχθρα απέναντι στην αλήθεια· άρα, θα πρέπει να κλαδεύονται; Δεν αρκεί μόνο αυτό —απαιτείται επιπλέον να εκτεθούν, να γίνει διάκριση γι’ αυτούς και να ταξινομηθούν. Ένας αντίχριστος μεταχειρίζεται τον καθένα σύμφωνα με τις προτιμήσεις, τις προθέσεις και τους στόχους του. Υπό την εξουσία του, όποιος έχει αίσθημα δικαιοσύνης, όποιος μπορεί να μιλήσει δίκαια, όποιος τολμά να πολεμήσει την αδικία, όποιος τηρεί τις αλήθεια-αρχές, όποιος είναι πραγματικά ταλαντούχος και μορφωμένος, όποιος μπορεί να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό —όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα έρθουν αντιμέτωποι με τη ζήλια του αντίχριστου και θα τους καταπιέσει, θα τους αποκλείσει και θα τους ποδοπατήσει ακόμη κάτω από την μπότα του, σε σημείο που δεν θα μπορούν να ξανασηκωθούν. Τέτοιο είναι το μίσος με το οποίο μεταχειρίζεται ο αντίχριστος τους καλούς ανθρώπους κι εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια. Μπορεί να πει κανείς ότι σχεδόν η πλειοψηφία των ανθρώπων που ζηλεύει και καταπιέζει ένας αντίχριστος είναι θετικές προσωπικότητες και καλοί άνθρωποι. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι άνθρωποι που θα σώσει ο Θεός, που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Θεός, που θα οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός. Εφαρμόζοντας τέτοιου είδους τακτικές καταπίεσης και αποκλεισμού εις βάρος εκείνων που θα σώσει, θα χρησιμοποιήσει και θα οδηγήσει στην τελείωση ο Θεός, δεν είναι οι αντίχριστοι αντίπαλοί Του; Δεν είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό; Ζηλεύουν όσους επιδιώκουν έτσι την αλήθεια, τους επιτίθενται και τους αποκλείουν, και γι’ αυτό αναστατώνουν ευθέως το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Ένας τέτοιος αντίχριστος δεν πηγαίνει κόντρα μόνο στον ενσαρκωμένο Θεό, αλλά και σε όσους ακολουθούν τον Θεό και σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Έτσι είναι ένας γνήσιος αντίχριστος. Οφείλει ο εκλεκτός λαός του Θεού να μπορεί να διακρίνει μια τέτοια εκδήλωση των αντίχριστων; Οφείλει να εκθέτει και να απορρίπτει τους αντίχριστους; Γίνεται να απαλλαγούν οι αντίχριστοι από τη διάθεσή τους μέσα από τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια; Η διάθεσή τους τους υπαγορεύει να μισούν την αλήθεια και τον Θεό, ενώ δεν αποδέχονται επ’ ουδενί την αλήθεια ούτε υποτάσσονται σ’ αυτήν. Συνεπώς, ο μόνος τρόπος για να χειριστεί κανείς τέτοιους γνήσιους αντίχριστους είναι να εκθέσει, να διακρίνει και κατόπιν να απορρίψει τέτοιους ανθρώπους. Κάτι τέτοιο εναρμονίζεται πλήρως με τις αλήθεια-αρχές και με τις προθέσεις του Θεού. Οι αντίχριστοι που βασανίζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο τον εκλεκτό λαό του Θεού βάζουν ξεκάθαρα τον εαυτό τους σε σύγκρουση με τον Θεό και Τον ανταγωνίζονται για τον εκλεκτό λαό Του. Φθονούν και μισούν όσους δεν μπορούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν. Δεν μπορούν να κερδίσουν αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ούτε και αφήνουν τον Θεό να τους κερδίσει. Δεν παίζουν έτσι, λοιπόν, τον ρόλο του Σατανά στην εκκλησία, ο οποίος ανταγωνίζεται τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του και του προκαλεί βλάβη και καταστροφή; Οι αντίχριστοι θέλουν να διατηρήσουν υπό τον έλεγχό τους τους εκλεκτούς του Θεού που επιδιώκουν την αλήθεια, εμποδίζοντας τον Θεό να τους κερδίσει, ενώ θέλουν, επίσης, να παραπλανήσουν όλους όσοι ακολουθούν τον Θεό και να τους κάνουν να ακολουθήσουν τους ίδιους, με αποτέλεσμα να χαθούν οι πιθανότητές τους να σωθούν. Μόνο τότε θα έχουν πετύχει τον στόχο τους. Οι αντίχριστοι που βλάπτουν θανάσιμα τους ανθρώπους δεν είναι οι υπ’ αριθμόν ένα εχθροί του Θεού; Θα πρέπει να μπορείτε να τους διακρίνετε.

Τι άλλες εκδηλώσεις έχουν οι αντίχριστοι; (Πάνε κόντρα στις εργασιακές ρυθμίσεις και τα κάνουν όλα όπως θέλουν.) Αυτό έχει κάποιες ομοιότητες με το να ιδρύουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο και με την ύπουλη χειραγώγηση, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ακόμα συγκεκριμένη εκδήλωση. Πώς τα κάνουν όλα οι αντίχριστοι όπως θέλουν αυτοί; (Ο Άνωθεν ορίζει κάποιες εργασιακές ρυθμίσεις σύμφωνα με τις οποίες ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να διακρίνει τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους. Κάποιοι αντίχριστοι, ωστόσο, δεν εφαρμόζουν αυτές τις εργασιακές ρυθμίσεις, αλλά με το πρόσχημα ότι «μπορείς να διακρίνεις τους άλλους μόνο όταν μπορείς να διακρίνεις τον εαυτό σου» προσπαθούν να κάνουν τους πάντες να εστιάσουν στην αυτογνωσία και να μην αφήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να διακρίνουν τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους.) Αυτό σημαίνει ότι πάνε κόντρα στις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν, καθώς και ότι τα κάνουν όλα όπως θέλουν αυτοί. Κάτι άλλο; (Οι αντίχριστοι έχουν τις δικές τους ιδέες όσον αφορά τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν. Επιφανειακά, δείχνουν ότι μπορούν να εφαρμόσουν αυτές τις ρυθμίσεις και ότι συναναστρέφονται με τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά ποτέ δεν παρακολουθούν αυτά τα πράγματα σε δεύτερο χρόνο ούτε ρωτούν σχετικά και απλώς τα αγνοούν μετά.) Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι κάνουν τα πάντα όπως θέλουν σημαίνει κυρίως ότι, όποιο έργο κι αν κανονίζει ο Άνωθεν ή όποιο έργο κι αν απαιτεί να εφαρμόσουν οι από κάτω, οι αντίχριστοι θα το παραμερίσουν, θα το αγνοήσουν, δεν θα το μεταβιβάσουν και δεν θα το εφαρμόσουν. Έπειτα, θα κάνουν ό,τι θέλουν, ό,τι προτίθενται οι ίδιοι να κάνουν και ό,τι πρόκειται να τους αποφέρει όφελος. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά το ζήτημα της έκδοσης των βιβλίων των λόγων του Θεού, οι αρχές της εκκλησίας για τη διανομή των βιβλίων ορίζουν πως ο κάθε άνθρωπος που ζει κανονική εκκλησιαστική ζωή θα πάρει κι από ένα. Ένας αντίχριστος, όμως, όταν το βλέπει αυτό, σκέφτεται: «Ένα βιβλίο για τον καθένα; Δεν είναι κακή αυτή η συμφωνία για μένα; Δεν είναι δυνατόν να παίρνει ένα βιβλίο ο καθένας· πρέπει να εκτελέσω και να υλοποιήσω αυτό το έργο με βάση το τι γνώμη έχει συγκεκριμένα ο καθένας για μένα. Το σωστό δεν είναι να έχει σχέση μόνο με το ποιος ζει μια κανονική εκκλησιαστική ζωή, αλλά και με το ποιος δίνει γενικά περισσότερα σε προσφορές. Όλοι ανεξαιρέτως όσοι δεν δίνουν καθόλου προσφορές ή είναι φτωχοί δεν πρέπει να παίρνουν βιβλίο. Αν με παρακαλέσουν να τους δώσω ένα και μαζέψουν κάποια λεφτά, τότε, ανάλογα με τη συμπεριφορά τους, θα αποφασίσω αν θα τους δώσω». Ενεργεί ένας τέτοιος άνθρωπος σύμφωνα με τις αρχές; Τι κάνει; Τα κάνει όλα όπως θέλει. Το να κάνει κανείς τα πάντα όπως θέλει εκείνος σημαίνει ότι δημιουργεί τις δικές του πολιτικές πέρα από τις υπάρχουσες εργασιακές ρυθμίσεις, ότι ενεργεί στην τοπική του εκκλησία σύμφωνα με αυτές τις πολιτικές, ότι δεν εφαρμόζει καθόλου τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού και ότι, αντ’ αυτού, ενεργεί με βάση τους δικούς του σκοπούς και στόχους. Κατά τα φαινόμενα, διένειμε τα βιβλία και δείχνει να έχει ολοκληρώσει το έργο αυτό. Με ποια βάση το έκανε, όμως; Δεν βασίστηκε στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ούτε στους κανόνες της εκκλησίας, αλλά στις δικές του πολιτικές, τις δικές του προσεγγίσεις. Κάνει, λοιπόν, τα πάντα όπως θέλει εκείνος. Αυτοί οι άνθρωποι δεν υποτάσσονται καθόλου στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού· δεν μπορούν να τις εφαρμόσουν ούτε να τις εκτελέσουν αυστηρά και, αντ’ αυτού, φτιάχνουν στα κρυφά πολλούς δικούς τους κανόνες και κανονισμούς, τους οποίους κάνουν πράξη και εφαρμόζουν μέσα στην τοπική τους εκκλησία. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο ιδρύουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο, αλλά, ακόμα περισσότερο, κάνουν τα πάντα όπως θέλουν αυτοί. Με άλλα λόγια, όταν εφαρμόζουν εργασιακές ρυθμίσεις στην τοπική τους εκκλησία, κάνουν το δικό τους, δηλαδή κάτι διαφορετικό απ’ τις εργασιακές ρυθμίσεις που έχει ορίσει ο Άνωθεν και που έχουν εφαρμοστεί σε άλλες εκκλησίες. Εκ πρώτης όψεως, δείχνουν ότι έχουν ενεργήσει μηχανικά, ότι έχουν λάβει τις εργασιακές ρυθμίσεις και τις έχουν διαβάσει, αλλά όσον αφορά το πώς τις εφαρμόζουν συγκεκριμένα, έχουν τις δικές τους μεθόδους. Πολύ απλά, αγνοούν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και τις παραβιάζουν ολοφάνερα. Κάνουν, λοιπόν, τα πάντα όπως θέλουν εκείνοι. Και γιατί κάνουν οι αντίχριστοι τα πάντα όπως θέλουν αυτοί; (Θέλουν να ασκούν εξουσία μέσα στην εκκλησία και θέλουν να έχουν σε όλα τον τελευταίο λόγο.) Σωστά. Θέλουν μόνο να έχουν εξουσία· ψάχνουν και εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για να αποκτήσουν εξουσία και να ελέγξουν τους άλλους, να κάνουν τους άλλους να τους ακούνε, να τους υπακούν και να τους φοβούνται. Θέλουν να χρησιμοποιούν τις διάφορες πρακτικές τους για να ασκούν τον έλεγχο στους άλλους, να δείξουν σε όλους ότι μόνο εκείνοι έχουν εξουσία εκεί και κανένας άλλος, ότι είναι εντελώς αδύνατον οι άλλοι να τους προσπεράσουν και να τους παρακάμψουν, αλλά κι ότι κανείς δεν μπορεί να τους ξεπεράσει. Θέλουν κατά κύριο λόγο να ασκούν έλεγχο στον εκλεκτό λαό του Θεού και να καταλάβουν την εξουσία. Είναι ξεκάθαρο ότι οι αντίχριστοι που συμπεριφέρονται έτσι δεν χειρίζονται τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ούτε με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Ένας επικεφαλής ή οποιοσδήποτε εκτελεί κανονικά το καθήκον του δεν πρέπει να κάνει κάτι τέτοιο. Όταν, λοιπόν, οι αντίχριστοι παρουσιάσουν αυτήν την εκδήλωση, πρέπει να κλαδευτούν; Πρέπει να εκτεθούν και να απορριφθούν; (Ναι.)

Ξέρετε καμία άλλη εκδήλωση των αντίχριστων; (Οι αντίχριστοι κλέβουν τις προσφορές, ξοδεύουν τα λεφτά του οίκου του Θεού για την προσωπική τους ευχαρίστηση και απολαμβάνουν ειδικά προνόμια.) Το ότι απολαμβάνουν ειδικά προνόμια αποτελεί μια συγκεκριμένη εκδήλωση. Μόλις ένας αντίχριστος αποκτήσει θέση, δεν υπάρχει τίποτα πια που να τον συγκρατεί· τους άλλους ανθρώπους τους θεωρεί πράγματα που μπορεί να ποδοπατά, ενώ σε καθετί που κάνει θέλει να βρεθεί στο επίκεντρο, να επωφεληθεί στο έπακρο. Πασχίζει να έχει το πάνω χέρι σε ό,τι κάνει, καθώς και όταν μιλάει. Θέλει, όπου κι αν κάθεται, η θέση του να είναι ξεχωριστή. Όποια κι αν είναι η μεταχείριση που απολαμβάνει στον οίκο του Θεού, τη θέλει καλύτερη από αυτήν που δέχεται ο οποιοσδήποτε άλλος. Θέλει να τον εκτιμούν όλοι περισσότερο και να τον έχουν σε μεγαλύτερη εκτίμηση απ’ τον καθένα. Όταν δεν έχει θέση, θέλει να την αρπάξει και, όταν αποκτήσει θέση, γίνεται τρομερά αλαζόνας. Όποιος του μιλάει πρέπει να τον κοιτάζει από χαμηλότερα, δεν μπορεί κανένας να περπατήσει δίπλα του, αλλά πρέπει να μένει ένα δυο βήματα πίσω· κανείς δεν επιτρέπεται να του μιλήσει πολύ δυνατά ή πολύ σκληρά, να χρησιμοποιήσει λάθος λόγια ή να τον στραβοκοιτάξει. Τα ψειρίζει όλα κι έχει για όλα κάτι να πει. Δεν μπορεί κανένας να τον προσβάλει ούτε να του ασκήσει κριτική, αλλά πρέπει όλοι να του δείχνουν σεβασμό, να τον καλοπιάνουν και να τον κολακεύουν. Μόλις ένας αντίχριστος αποκτήσει θέση, θα ενεργεί παντού αυθαίρετα και πεισματάρικα και θα κάνει φιγούρα ώστε οι υπόλοιποι να τον εκτιμούν. Όχι μόνο απολαμβάνει τη θέση και θεωρεί εξαιρετικά πολύτιμη την εκτίμηση των άλλων, αλλά και οι υλικές απολαύσεις είναι πολύ σημαντικές για κείνον. Θέλει να φιλοξενείται σε σπίτια που του εξασφαλίζουν την καλύτερη μεταχείριση. Όποιος κι αν είναι αυτός που τον φιλοξενεί, έχει ειδικές απαιτήσεις όσον αφορά το τι θα φάει, ενώ αν το φαγητό δεν είναι όσο καλό θέλει, θα βρει την ευκαιρία να κλαδέψει τον οικοδεσπότη του. Δεν δέχεται καμία υποδεέστερη απόλαυση· πρέπει το φαγητό, τα ρούχα, η διαμονή και το μεταφορικό του μέσο να είναι όλα τους κορυφαία, δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να είναι μέτρια. Δεν μπορεί να δεχτεί πράγματα που είναι όμοια με εκείνα που έχουν οι κανονικοί αδελφοί και αδελφές. Αν οι άλλοι ξυπνάνε στις 5 ή στις 6 το πρωί, αυτός θα ξυπνήσει στις 7 ή στις 8. Πρέπει να του κρατάνε τα καλύτερα φαγητά και πράγματα. Ακόμα και τις προσφορές των ανθρώπων πρέπει να τις περάσει πρώτα ο ίδιος από κόσκινο για να κρατήσει καθετί ωραίο ή πολύτιμο ή οτιδήποτε του τραβήξει το βλέμμα, ενώ για την εκκλησία θα αφήσει τα περισσεύματα. Και υπάρχει και ένα άλλο, εξαιρετικά αηδιαστικό πράγμα που κάνουν οι αντίχριστοι. Τι είναι αυτό; Μόλις αποκτήσουν θέση, ανοίγει η όρεξή τους, διευρύνονται οι ορίζοντές τους και μαθαίνουν να διασκεδάζουν· ύστερα, αρχίζουν να θέλουν να ξοδεύουν λεφτά και να καταναλώνουν προϊόντα, με αποτέλεσμα να θέλουν να κρατούν για τον εαυτό τους όλα τα λεφτά που χρησιμοποιεί η εκκλησία για το έργο της, να τα διαθέτουν όπως θέλουν, να τα ελέγχουν ανάλογα με τις επιθυμίες τους. Οι αντίχριστοι χαίρονται ιδιαίτερα όταν έχουν τέτοιου είδους εξουσία και τέτοιου είδους μεταχείριση και, μόλις αποκτήσουν εξουσία, θέλουν να υπογράφουν οι ίδιοι τα πάντα, όπως για παράδειγμα όλες τις επιταγές και τις διάφορες συμφωνίες. Θέλουν να απολαμβάνουν την αίσθηση του να βάζουν συνέχεια την τζίφρα τους εδώ κι εκεί και να ξοδεύουν χρήματα αλόγιστα. Όταν ένας αντίχριστος δεν έχει θέση, κανένας δεν βλέπει σ’ αυτόν τέτοιες εκδηλώσεις ούτε καταλαβαίνει ότι είναι τέτοιος άνθρωπος, ότι έχει τέτοια διάθεση, ότι θα έκανε τέτοια πράγματα. Μόλις, όμως, αποκτήσει θέση, όλα αυτά αποκαλύπτονται. Αν εκλεγεί το πρωί, μέχρι το απόγευμα έχει γίνει τρομερά αλαζόνας και ψηλομύτης, παίρνουν τα μυαλά του αέρα και δεν υπολογίζει καθόλου τους συνηθισμένους ανθρώπους. Η αλλαγή μοιάζει να έχει γίνει πολύ γρήγορα, στην πραγματικότητα, όμως, δεν άλλαξε· απλώς αποκαλύφθηκε. Είναι όλο ύφος και τουπέ —και τι έχει σκοπό να κάνει; Θέλει να ζει εις βάρος της εκκλησίας, να απολαμβάνει τα προνόμια της θέσης. Όποτε φέρει κάποιος ένα πιάτο με ωραίο φαγητό, αρχίζει να το καταβροχθίζει, ενώ ταυτόχρονα απαιτεί και συμπληρώματα διατροφής για να συντηρήσει τη βρωμερή σάρκα του. Συμβαίνει συχνά να απολαμβάνουν οι αντίχριστοι ιδιαίτερα προνόμια· απλώς υπάρχουν διαφορές ως προς τη σοβαρότητα της κατάστασης. Όποτε κάποιος άνθρωπος που μένει προσκολλημένος στις σαρκικές απολαύσεις γίνεται επικεφαλής, θέλει να απολαμβάνει ειδικά προνόμια. Τέτοια διάθεση έχουν οι αντίχριστοι. Τη στιγμή που θα αποκτήσουν θέση, αλλάζουν τελείως. Βάζουν στόχο, με αποφασιστικότητα και προσήλωση, όλες τις απολαύσεις και την ειδική μεταχείριση που συνεπάγεται η θέση και, μόλις τις αποκτήσουν, δεν εννοούν σε καμία περίπτωση να τις εγκαταλείψουν ή να αφήσουν να τους ξεφύγει έστω και η παραμικρή από αυτές. Ποια απ’ αυτές τις εκδηλώσεις, ποιος από αυτούς τους τρόπους άσκησης των αντίχριστων αποτελεί ενέργεια σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Κανένας απολύτως. Όλοι τους είναι αηδιαστικοί και απεχθείς να τους βλέπεις· οι τρόποι άσκησής τους και οι εκδηλώσεις τους όχι μόνο δεν συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές, αλλά είναι βέβαιο και πως οι ίδιοι δεν διαθέτουν ίχνος συνείδησης, λογικής και τσίπας. Οι αντίχριστοι, όταν έχουν θέση, εκτός του ότι διαπράττουν απερίσκεπτα κακές πράξεις και εργάζονται για την εξουσία και τη θέση τους, όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα που θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας ή τη ζωή-είσοδο των αδελφών, αλλά επιπλέον χαίρονται τα οφέλη της θέσης, τις σαρκικές απολαύσεις και τον θαυμασμό και τη λατρεία των άλλων. Κάποιοι αντίχριστοι, μάλιστα, βρίσκουν ανθρώπους για να τους υπηρετούν, βάζουν άλλους να τους φέρνουν το τσάι τους, άλλους να τους πλένουν τα ρούχα που φοράνε, μέχρι και συγκεκριμένο άτομο για να τους τρίβει την πλάτη όταν κάνουν μπάνιο έχουν, αλλά και κάποιον να τους σερβίρει όταν τρώνε. Ακόμα χειρότερα, κάποιοι έχουν μέχρι και συγκεκριμένο μενού για καθένα από τα τρία γεύματα της ημέρας κι από πάνω θέλουν να παίρνουν συμπληρώματα διατροφής και να τους φτιάχνουν οι άλλοι χίλιες δυο διαφορετικές σούπες. Έχουν καθόλου τσίπα πάνω τους οι αντίχριστοι; Όχι, δεν έχουν! Τι θα λέγατε, μήπως το απλό κλάδεμα είναι κάπως επιεικής μεταχείριση για τέτοιους ανθρώπους; Θα τους κάνει να ντραπούν το κλάδεμα; (Όχι.) Πώς μπορεί, λοιπόν, να διευθετηθεί αυτό το ζήτημα; Είναι πολύ απλό: Μόλις τους κλαδέψετε, εκθέστε τους και πείτε τους ευθέως τι άνθρωποι είναι. Είτε το παραδεχθούν είτε όχι, πρέπει να απαλλαχτούν από τα καθήκοντά τους και να τους απορρίψουν όλοι. Μόλις ανακαλύψετε έναν αντίχριστο, μπορείτε να τον απορρίψετε; Τολμάτε να ορθώσετε ανάστημα για να τον καταγγείλετε και να τον εκθέσετε; (Ναι.) Τολμάτε ή στ’ αλήθεια ή όχι; Τώρα που θα έχετε κι άλλους να σας υποστηρίξουν, θα τολμήσετε να ορθώσετε ανάστημα και να τον εκθέσετε· χωρίς υποστήριξη, όμως, θα είχατε και τότε το ίδιο θάρρος; Τώρα βρίσκεστε σε ασφαλές μέρος, εκεί όπου δεν βασιλεύει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, οπότε σκέφτεστε: «Τι έχω να φοβηθώ; Ένας απλός αντίχριστος δεν είναι; Με τον Θεό να μας στηρίζει, έχω το θάρρος να εκθέσω τον αντίχριστο και δεν φοβάμαι!» Στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αν εκθέσεις έναν αντίχριστο και χάσει τη θέση του, τότε θα τολμήσει να σε βασανίσει, να σε πουλήσει και να σε παραδώσει στα χέρια των αρχών. Θα τολμούσες παρ’ όλα αυτά να τον εκθέσεις; (Ίσως όχι.) Ίσως όχι. Η στάση σου θα αλλάξει αμέσως· σ’ εκείνο το περιβάλλον, δεν θα τολμούσες να τον εκθέσεις. Είναι, λοιπόν, σωστό να μην τολμάς να τον εκθέσεις; Δεν είναι σωστό, δεν διαθέτεις μαρτυρία και σημαίνει ότι δεν μπορείς να ξεπερνάς τα προβλήματα· ένας ακόλουθος του Θεού δεν πρέπει να λέει κάτι τέτοιο. Ας υποθέσουμε ότι σιωπάς, αλλά η καρδιά σου φωνάζει συνεχώς: «Αντίχριστε, διάβολε και σατανά, θα σε εκθέσω. Θα επιστρατεύσω τη σοφία μου για να σε απορρίψω και να σε απομακρύνω από την εκκλησία! Δεν είσαι άξιος να μένεις στον οίκο του Θεού, είσαι διάβολος, είσαι σατανάς! Μπορεί να μη σε εκθέτω δημοσίως με τα λόγια μου, αλλά σε απορρίπτω απ’ τα βάθη της καρδιάς μου. Θα αναζητήσω κι άλλους αδελφούς και αδελφές που καταλαβαίνουν την αλήθεια και μαζί θα σε απορρίψουμε. Δεν θα αποδεχτούμε ούτε την ηγεσία σου ούτε τη χειραγώγησή σου!» Είναι σωστό να ενεργήσεις έτσι; (Ναι.) Μπορεί το περιβάλλον να είναι αντίξοο και μπορεί να κινδυνεύσεις αν αποκαλύψεις δημοσίως έναν αντίχριστο, αλλά την ανάθεση από τον Θεό, τις αλήθεια-αρχές και το καθήκον σου δεν μπορείς να τα απαρνηθείς ούτε να τα εγκαταλείψεις. Όσο για κείνους τους αντίχριστους που απολαμβάνουν ξεχωριστά προνόμια, που απολαμβάνουν ξεδιάντροπα τα οφέλη της θέσης, αυτούς πρέπει να τους απορρίψουμε και να μην τους αφήσουμε να γίνουν παράσιτα στον οίκο του Θεού ούτε να βλάψουν ή να παραπλανήσουν άλλους αδελφούς και αδελφές. Πρέπει να τους εκκαθαρίσουμε. Οι πόροι του οίκου του Θεού δεν προορίζονται για να στηρίζουν αυτά τα παράσιτα. Αυτοί δεν είναι άξιοι να τρώνε μέσα στον οίκο του Θεού, δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν οτιδήποτε μέσα στον οίκο του Θεού. Και γιατί αυτό; Επειδή είναι διάβολοι και τους αξίζει να απορριφθούν. Αυτή είναι μία ακόμα εκδήλωση των αντίχριστων: το να απολαμβάνουν ειδικά προνόμια, το να απολαμβάνουν ξεδιάντροπα τα ειδικά προνόμια. Χωρίς την παραμικρή συνεισφορά, μόλις αποκτήσουν θέση επικεφαλής, αρπάζουν την εξουσία, απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης τους και αναγκάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές να μαγειρεύουν και να τους ψωνίζουν νόστιμα φαγητά, κλέβοντας τους την περιουσία που με κόπο έφτιαξαν και αποσπώντας τους χρήματα και πράγματα. Εκείνοι αυτό το θεωρούν κάτι αυτονόητο, μια ανεκτίμητη ευκαιρία, μια ευκαιρία που δεν θα ξανάρθει. Έτσι δεν σκέφτεται ο διάβολος; Τι αναίσχυντο σκεπτικό. Άνθρωποι σαν κι αυτούς πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές να τους κλαδεύουν, να τους εκθέτουν και να τους απορρίπτουν.

Ποιες άλλες εκδηλώσεις έχουν οι αντίχριστοι; Η εξαπάτηση των άνωθεν και των κάτωθέν τους είναι μια συγκεκριμένη εκδήλωση; (Ναι.) Οι αντίχριστοι είναι εκ φύσεως μοχθηροί· η καρδιά τους δεν είναι ειλικρινής, δεν αγαπάει την αλήθεια ούτε τα θετικά πράγματα. Συχνά ζουν σε σκοτεινές γωνιές· δεν ενεργούν με στάση ειλικρίνειας, δεν μιλάνε με ευθύτητα, ενώ είναι μοχθηροί και δόλιοι απέναντι στους άλλους ανθρώπους και στον Θεό. Θέλουν να εξαπατούν όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον Θεό. Δεν δέχονται να τους επιβλέπουν άλλοι, πόσο μάλλον να τους ελέγξει εξονυχιστικά ο Θεός. Όταν βρίσκονται ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, δεν θέλουν να μάθει ποτέ κανείς τι σκέφτονται και τι σχεδιάζουν κατά βάθος, τι είδους άνθρωποι είναι, ποια είναι η στάση τους απέναντι στην αλήθεια και ούτω καθεξής· δεν θέλουν να μάθει κανένας τίποτε απ’ αυτά και θέλουν, επίσης, να καλοπιάνουν τον Θεό και να Τον κρατάνε στο σκοτάδι. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν ένας αντίχριστος δεν έχει θέση, όταν μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων δεν έχει ευκαιρίες να χειραγωγήσει την κατάσταση, τότε κανείς δεν καταλαβαίνει πραγματικά τι είναι κρυμμένο πίσω από τα λόγια και τις πράξεις του. Οι άνθρωποι θα αναρωτιούνται: «Τι σκέφτεται κάθε μέρα; Έχει συγκεκριμένους σκοπούς όταν εκτελεί τα καθήκοντά του; Αποκαλύπτει διαφθορά; Νιώθει ζήλια ή μίσος απέναντι στους άλλους; Είναι προκατειλημμένος απέναντι στους άλλους ανθρώπους; Ποιες είναι οι απόψεις του για όσα λένε οι άλλοι; Τι σκέφτεται όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποια πράγματα;» Οι αντίχριστοι δεν δείχνουν ποτέ στους άλλους τι συμβαίνει στ’ αλήθεια μέσα τους. Ακόμα κι αν εκφράσουν λίγα λόγια σχετικά με τη γνώμη τους για ένα θέμα, θα είναι ασαφείς και αμφίσημοι, θα λένε τα ίδια και τα ίδια, ώστε οι άλλοι να μην μπορούν να αντιληφθούν το νόημα των λόγων τους και να μην ξέρουν τι θέλουν να πουν και τι προσπαθούν να εκφράσουν· όλοι θα ξύνουν το κεφάλι τους. Μόλις αποκτήσει θέση ένας τέτοιος άνθρωπος, αρχίζει να συμπεριφέρεται απέναντι στους άλλους ακόμα πιο ύπουλα. Θέλει να προστατέψει τις φιλοδοξίες του, την υπόληψή του, την εικόνα του και το όνομά του, τη θέση και την αξιοπρέπειά του και ούτω καθεξής. Γι’ αυτό δεν θέλει να είναι ξεκάθαρος σχετικά με το πώς ενεργεί ή με τι κίνητρα. Ακόμα κι όταν κάνει κάποιο λάθος, όταν αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση ή όταν πίσω από τις πράξεις του κρύβονται λάθος κίνητρα και σκοποί, δεν θέλει να εκφραστεί ανοιχτά και να τα μάθουν οι άλλοι, ενώ πολλές φορές δίνει την εντύπωση του αθώου και του τέλειου για να κοροϊδέψει τους αδελφούς και τις αδελφές. Και με τον Άνωθεν και με τον Θεό, μόνο ωραία λόγια λέει και πολλές φορές χρησιμοποιεί τακτικές παραπλάνησης και ψέματα για να διατηρήσει τη σχέση του με τον Άνωθεν. Όταν κάνει αναφορά στον Άνωθεν για το έργο του και όταν μιλάει στον Άνωθεν, δεν λέει ποτέ τίποτα δυσάρεστο, για να μην ανακαλύψει κανείς τα αδύνατα σημεία του. Ποτέ δεν αναφέρει τι έκανε κάτω ούτε κανένα από τα ζητήματα που έχουν παρουσιαστεί στην εκκλησία, τα προβλήματα ή τις ατέλειες στο έργο του ή ό,τι δεν καταλαβαίνει ή δεν μπορεί να διακρίνει. Ποτέ δεν ρωτάει ούτε αναζητά με τον Άνωθεν γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά παρουσιάζει απλώς την εικόνα και την επίφαση ότι είναι ικανός στο έργο του, ότι είναι σε θέση να πάρει πάνω του όλο το έργο του. Δεν αναφέρει στον Άνωθεν κανένα από τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκκλησία και, όσο χάος κι αν επικρατεί μέσα σ’ αυτήν, όσο μεγάλες ατέλειες κι αν έχουν παρουσιαστεί στο έργο του, ανεξάρτητα απ’ το τι ακριβώς έχει κάνει κάτω, όλα αυτά τα συγκαλύπτει κατ’ επανάληψη και προσπαθεί να μην επιτρέψει ποτέ στον Άνωθεν να πάρει μυρωδιά και να μάθει το οτιδήποτε γι’ αυτά τα πράγματα. Φτάνει, μάλιστα, στο σημείο να μεταθέσει σε μακρινά μέρη ανθρώπους που έχουν σχέση μ’ αυτά τα ζητήματα ή που ξέρουν την αλήθεια γι’ αυτά, με σκοπό να αποκρύψει τι ακριβώς γίνεται. Τι είδους τρόποι άσκησης είναι αυτοί; Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Τέτοιου είδους εκδήλωση οφείλει να έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Σαφέστατα όχι. Αυτή είναι συμπεριφορά δαίμονα. Οι αντίχριστοι κάνουν τα πάντα για να αποκρύψουν, να κουκουλώσουν οτιδήποτε θα μπορούσε να επηρεάσει τη θέση ή την υπόληψή τους, αποσιωπώντας αυτά τα πράγματα απ’ τους άλλους ανθρώπους και απ’ τον Θεό. Αυτό αποτελεί εξαπάτηση των άνωθεν και των κάτωθέν τους. Λένε συχνά στους κάτωθέν τους: «Ο άνωθεν με εκτιμάει πάρα πολύ και με υπολογίζει πάρα πολύ. Ο άνωθεν μου έχει αναθέσει τις τάδε δουλειές, μου έχει εμπιστευτεί πολύ σημαντικό έργο. Με φροντίζει πολύ καλά, με καθοδηγεί για το έργο μου και έχει αναλάβει στ’ αλήθεια την ευθύνη και για τη ζωή μου. Ο άνωθέν μου με κλάδεψε εξαιτίας των τάδε ζητημάτων κι εγώ το αποδέχτηκα με τον τάδε τρόπο και η κατανόησή μου γι’ αυτό είναι η τάδε. Κοίτα πόσο με αγαπάει ο θεός: Με έχει κλαδέψει αυτοπροσώπως και μου έχει δώσει προσωπική καθοδήγηση στο έργο μου». Και στον Άνωθεν δείχνουν ότι τάχα αναλαμβάνουν μεγάλη ευθύνη για το έργο τους, ότι νοιάζονται βαθύτατα για τους αδελφούς και τις αδελφές και ότι αφιερώνουν ολοκληρωτικά την καρδιά και τη δύναμή τους, όμως δεν πρόκειται ποτέ να αρθρώσουν λέξη για έναν αδελφό ή για μια αδελφή που τους λέει μια διαφορετική ιδέα ή γνώμη ή για τυχόν ατέλειες ή αποκλίσεις στο έργο τους. Κάνουν ό,τι μπορούν για να διατηρήσουν καλές σχέσεις με τους κάτωθέν τους, ενώ συγχρόνως βάζουν τα δυνατά τους για να κρατήσουν κρυφές από τον Άνωθεν διάφορες αλήθειες που τους αφορούν, αφού φοβούνται μήπως απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους σε περίπτωση που ο Άνωθεν μάθει τι συμβαίνει στ’ αλήθεια μ’ αυτούς. Αυτό δεν είναι εξαπάτηση των άνωθεν και των κάτωθέν τους; Τη στιγμή που ένας αντίχριστος καταλαμβάνει την εξουσία, κάνει το παν για να κρατήσει κρυφά τα όσα ισχύουν για τον εαυτό του, ώστε να μην μπορεί κανείς να διακρίνει την πραγματική του κατάσταση, τις πραγματικές του συνθήκες, την πραγματική του ανθρώπινη φύση ή τις πραγματικές εργασιακές ικανότητές του. Θα χρησιμοποιήσει κάθε είδους τακτικές και μέσα για να κρύψει αυτά τα πράγματα, έτσι ώστε να εδραιωθεί γερά και να απολαμβάνει για πάντα την εξουσία του και τα οφέλη της θέσης. Η εξαπάτηση των άνωθεν και των κάτωθεν είναι μια πρακτική που μόνο οι αντίχριστοι εφαρμόζουν. Συμφωνεί, άραγε, με τις αλήθεια-αρχές; Πρέπει να εμφανίζει αυτήν την εκδήλωση κάποιος που υπηρετεί τον Θεό; Πρέπει να εμφανίζει αυτήν την εκδήλωση κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, ένας αντίχριστος έχει τέτοια εκδήλωση, τέτοια διάθεση, θα πρέπει να κλαδεύεται; (Ναι.)

Μόλις μιλήσαμε για έξι λόγους για τους οποίους κλαδεύονται οι αντίχριστοι. Ο πρώτος ήταν το ότι ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια· ο δεύτερος, η ύπουλη χειραγώγηση· ο τρίτος, το ότι βασανίζουν τους άλλους· ο τέταρτος, το ότι τα κάνουν όλα όπως θέλουν· ο πέμπτος, το ότι απολαμβάνουν ειδικά προνόμια· και ο έκτος, το ότι εξαπατούν τους άνωθεν και τους κάτωθέν τους. Υπάρχουν άλλοι λόγοι; (Το ότι διαδίδουν αιρέσεις και πλάνες για να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές.) (Το ότι ποτέ δεν εξυμνούν τον Θεό και δεν καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν, αλλά καταθέτουν πάντα μαρτυρία για τον εαυτό τους και αραδιάζουν λόγια και δόγματα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους.) (Το ότι κρίνουν και μισούν τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα και του επιτίθενται.) Απ’ αυτά τα τρία πράγματα, ποιο είναι σχετικά πιο κοντά ως προς την ουσία του με τους έξι λόγους που εξετάσαμε ήδη; (Το ότι πάντα εξυμνούν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους, ενώ δεν καταθέτουν ποτέ μαρτυρία για τον Θεό.) Αυτός ο λόγος είναι σχετικά σοβαρός ως προς τη φύση του. Ακολουθεί το ότι επιτίθενται στον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα και τον κρίνουν και στη συνέχεια το ότι διαδίδουν πλάνες για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Θα υπάρχουν κι άλλες συγκεκριμένες εκδηλώσεις των αντίχριστων, αλλά οι παραπάνω λίγο πολύ αντιστοιχούν στα πάντα, οπότε σήμερα δεν χρειάζεται να μπούμε σε περιττές λεπτομέρειες για κάθε μία από αυτές. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο της σημερινής συναναστροφής· αντ’ αυτού, σήμερα επικεντρωνόμαστε στο ότι οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται το κλάδεμα ούτε έχουν στάση μετάνοιας όταν διαπράττουν κάποιο λάθος, μα αντίθετα διαδίδουν αντιλήψεις και κρίνουν δημόσια τον Θεό. Με άλλα λόγια, το κύριο σημείο πάνω στο οποίο πρέπει να συναναστραφούμε είναι η στάση ενός αντίχριστου αφότου κλαδευτεί, η αιτία αυτής της στάσης, αλλά και το ποια είναι πραγματικά η διάθεση-ουσία του. Τα άλλα πράγματα που καλύψαμε μόλις τώρα είναι μικρότερης σημασίας ζητήματα που έχουν κάποια σχέση μ’ αυτό. Εφόσον παλιότερα τα έχουμε συζητήσει με αρκετές λεπτομέρειες, σήμερα συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτά κατά τρόπο ευρύτερο και γενικότερο μόνο, κάνοντας μια ανακεφαλαίωση της προηγούμενης συναναστροφής μας σχετικά με τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι έχουν αυτές τις εκδηλώσεις, αυτές τις διαθέσεις και αυτήν την ουσία, έχουν κάνει τέτοια πράγματα, οπότε πρέπει να κλαδευτούν και να απορριφθούν. Ωστόσο, ένας αληθινός αντίχριστος, κάποιος που έχει ουσία αντίχριστου, θα αναγνώριζε αυτά τα πράγματα που έχει κάνει ή το γεγονός ότι αυτές οι εκδηλώσεις του είναι εκδηλώσεις αντίχριστου; (Όχι, δεν θα το αναγνώριζε.) Έχετε δει ποτέ τον Σατανά τον διάβολο να αναγνωρίζει ότι αντιτίθεται στον Θεό; Ποτέ δεν πρόκειται να παραδεχτεί ότι αντιτίθεται στον Θεό και, ό,τι λάθη κι αν έχει κάνει, ποτέ δεν πρόκειται να παραδεχτεί ότι έσφαλε. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, το θέμα της σημερινής συναναστροφής από την οπτική της συγκεκριμένης ουσίας των αντίχριστων.

2. Πώς συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι όταν δεν αποδέχονται το κλάδεμα

Α. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι έχουν κάνει λάθος

Ένας αντίχριστος, όσο μεγάλο λάθος κι αν έχει κάνει και όσο κακό κι αν έχει διαπράξει, όταν κλαδεύεται, η πρώτη του συμπεριφορά είναι να αρνηθεί εντελώς ότι έχει κάνει κάποιο λάθος, προσπαθώντας μέσα στην απελπισία του να δικαιωθεί με σοφιστείες. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει στάση μετάνοιας όταν διαπράττει το οποιοδήποτε λάθος, πράγμα που αναφέρεται στην ενδέκατη εκδήλωση των αντίχριστων. Εφόσον οι αντίχριστοι δεν έχουν στάση μετάνοιας, τι σκέφτονται κατά βάθος; Γιατί δεν έχουν στάση μετάνοιας; (Επειδή θεωρούν πως δεν έχουν κάνει κανένα λάθος.) Σωστά. Οι αντίχριστοι δεν παραδέχονται σε καμία περίπτωση ότι έχουν κάνει κάποιο λάθος. Άρα, μήπως μπορούν να παραδεχτούν ότι είναι αντίχριστοι; Αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο. Αν μπορέσεις να φτιάξεις έναν κατάλογο με γεγονότα που να εκθέτουν έναν αντίχριστο, θα μπορέσει να τα αποδεχτεί; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως και τότε πολύ λιγότερο θα μπορέσει να τα αποδεχτεί. Εκδηλώσεις σαν κι αυτές μάς δείχνουν ότι η ουσία ενός αντίχριστου είναι μια ουσία που αντιστέκεται στον Θεό και τον προδίδει και ότι η διάθεσή του είναι μια διάθεση που αποστρέφεται την αλήθεια, μισεί την αλήθεια και δεν έχει την παραμικρή αγάπη για την αλήθεια. Επομένως, όταν οι αντίχριστοι εκτίθενται και κλαδεύονται, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να αναζητούν διάφορους λόγους προς υπεράσπισή τους, να αναζητούν κάθε είδους δικαιολογίες για να προσπαθήσουν να ξεγλιστρήσουν, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο τους ν’ αποφύγουν τις ευθύνες τους και να συγχωρεθούν. Αυτό που φοβούνται περισσότερο οι αντίχριστοι είναι ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού θα διακρίνει την προσωπικότητα, τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους, την αχίλλειο πτέρνα τους, το πραγματικό τους επίπεδο και την εργασιακή τους ικανότητα —έτσι, προσπαθούν με κάθε τρόπο να φορέσουν ένα περιτύλιγμα, ώστε να καλύψουν τις ελλείψεις, τα προβλήματα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όταν φανερωθούν και εκτεθούν οι κακές τους πράξεις, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να μην παραδεχτούν ούτε να αποδεχτούν το γεγονός αυτό, ούτε να κάνουν ό,τι μπορούν για να επανορθώσουν και να αντισταθμίσουν τα λάθη τους, αλλά αντίθετα προσπαθούν να σκεφτούν διάφορες μεθόδους, τις οποίες να χρησιμοποιήσουν να τα καλύψουν, να ξεγελάσουν και να παραπλανήσουν όσους γνωρίζουν τις πράξεις τους, ώστε να μην αφήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να δει την αληθινή όψη του ζητήματος, να μη μάθει πόσο επιβλαβείς ήταν οι πράξεις τους για τον οίκο του Θεού, το πόσο διατάραξαν και αναστάτωσαν το έργο της εκκλησίας. Φυσικά, αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μην το μάθει ο Άνωθεν, επειδή, μόλις γίνει αυτό, θα αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τις αρχές και όλα θα τελειώσουν για εκείνους, και είναι βέβαιο ότι θα απομακρυνθούν και θα αποκλειστούν. Έτσι λοιπόν, όταν εκτίθενται οι κακές πράξεις των αντίχριστων, το πρώτο που κάνουν δεν είναι να αναλογιστούν πού έσφαλαν, πού παραβίασαν τις αρχές, γιατί έκαναν ό,τι έκαναν, ποια διάθεση τους διακατείχε, ποιες ήταν οι προθέσεις τους, ποια ήταν η κατάστασή τους εκείνη την εποχή, εάν συνέβη λόγω ισχυρογνωμοσύνης ή λόγω βρόμικων προθέσεων. Αντί να αναλύουν αυτά τα ζητήματα, πόσο μάλλον να τα στοχάζονται, σπάνε το κεφάλι τους για να βρουν έναν οποιονδήποτε τρόπο να καλύψουν τα αληθινά γεγονότα. Ταυτόχρονα, κάνουν ό,τι μπορούν για να εξηγηθούν και να δικαιολογηθούν μπροστά στον εκλεκτό λαό του Θεού, για να τον εξαπατήσουν, κάνοντας τα μεγάλα προβλήματα να μοιάζουν με μικρά και τα μικρά να μοιάζουν λες και δεν υπάρχει πρόβλημα, μπλοφάροντας για να ξεφύγουν, ώστε να παραμείνουν στον οίκο του Θεού και να διαπράττουν αδικήματα απερίσκεπτα, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας τους, και συνεχίζουν να παραπλανούν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, αλλά και να τους κάνουν να τους θαυμάζουν και να πράττουν ό,τι λένε για να ικανοποιούν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Τι κάνουν στ’ αλήθεια οι αντίχριστοι απ’ την αρχή ως το τέλος; Το μόνο που κάνουν είναι να σπάνε το κεφάλι τους προσπαθώντας να πουν κάτι, να κάνουν κάτι και να απασχοληθούν για χάρη της θέσης και της υπόληψής τους, αντί να προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν και να παραδεχτούν τα λάθη και τις παραβάσεις τους, αλλά και να γνωρίσουν τους σκοπούς και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Επίσης, δεν παραδέχονται το πόσο τα λάθη τους έχουν βλάψει το έργο της εκκλησίας, τους αδελφούς και τις αδελφές. Αντ’ αυτού, όλη την ώρα αναζητούν με αγωνία στα βάθη της καρδιάς τους: «Τι ακριβώς λάθος έκανα; Σε ποιο σημείο δεν ήμουν προσεκτικός κι έτσι έδωσα σε κάποιον το δικαίωμα να μου ασκήσει πίεση; Σε ποιο σημείο δεν κατέβαλα αρκετή προσπάθεια ή δεν σκέφτηκα διεξοδικά τα πράγματα, με αποτέλεσμα να αφήσω κάτι να πάει στραβά και να εξελιχθεί σε πηγή κριτικής ή σε μοχλό πίεσης που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει εναντίον μου;» Αναλογίζονται και κοσκινίζουν όλη την ώρα αυτά τα πράγματα και δεν μπορούν ούτε να φάνε ούτε να κοιμηθούν. Ωστόσο, ένας αντίχριστος δεν κάνει ποτέ αυτοκριτική ούτε φτάνει στην αυτογνωσία, ενώ ακόμα λιγότερο προσεύχεται στον Θεό ή παραδέχεται ότι έχει κάνει κάποιο λάθος· επίσης, δεν ψάχνει να βρει απαντήσεις με βάση τον λόγο του Θεού, δεν αναζητά ποιες αλήθειες πρέπει να κάνει πράξη ούτε ποιες αλήθεια-αρχές πρέπει να τηρεί, ενώ ακόμα λιγότερο αναζητά αδελφούς ή αδελφές που καταλαβαίνουν την αλήθεια για να εκφραστεί ανοιχτά σε συναναστροφή και να αναζητήσει μαζί τους την αλήθεια με σκοπό να λύσει τα προβλήματα. Όταν έρθει αντιμέτωπος μ’ ένα ζήτημα, δεν αναζητά ούτε υποτάσσεται, αλλά αντίθετα προσπαθεί με κάθε μέσο που έχει στη διάθεσή του να αποκρύψει τα προβλήματά του, καθώς πιστεύει ότι όσο λιγότεροι άνθρωποι μάθουν γι’ αυτά τόσο το καλύτερο και ότι η καλύτερη στρατηγική είναι να διαφυλάττει κανείς την υπόληψη και τη θέση του. Οι αντίχριστοι έχουν πάρα πολύ σκοτεινή καρδιά, γεμάτη επαναστατικότητα και μοχθηρία, χωρίς την παραμικρή πρόθεση να υποταχθεί στον Θεό. Οι αντίχριστοι αναζητούν πάντοτε τρόπους για να διατηρήσουν ακέραιη την υπόληψη και τη θέση τους. Όποιος κι αν συναναστρέφεται μαζί τους σχετικά με την αλήθεια για να τους υποστηρίξει και να τους βοηθήσει, εκείνοι δεν το δέχονται και μέσα τους σκέφτονται: «Καταλαβαίνω τα πάντα, δεν έχω ανάγκη τη βοήθειά σας! Ακόμα κι όταν έχω προβλήματα, είμαι καλύτερος από σας. Με τόσα λίγα που καταλαβαίνετε, έχετε την εντύπωση πως μπορείτε να με βοηθήσετε; Εδώ πραγματικά υπερεκτιμάτε τις ικανότητές σας!» Τόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι είναι οι αντίχριστοι. Αν και κάνουν τόσα κακά πράγματα, αρνούνται να παραδεχτούν ότι έκαναν κάποιο λάθος ή ότι έχουν προβλήματα. Κατά βάθος, είναι εξαιρετικά αδιάλλακτοι και, πολύ απλά, δεν ακούνε τίποτα απ’ αυτά που λέει ο οποιοσδήποτε. Το μόνο πράγμα που δεν μπορούν να παραμερίσουν στο μυαλό τους είναι το τι αντίκτυπο θα έχουν μελλοντικά οι πράξεις τους στην υπόληψη και τη θέση τους. Αυτό είναι που τους ανησυχεί και τους απασχολεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Όσα κακά πράγματα κι αν κάνει ένας αντίχριστος, ό,τι είδους κι αν είναι αυτά, είτε είναι υπεξαίρεση, κατασπατάληση ή κατάχρηση των προσφορών του Θεού, είτε διαταράσσει κι αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, προκαλώντας τεράστιο χάος σ’ αυτό κι επισύροντας την οργή του Θεού, παραμένει πάντοτε ήρεμος, ψύχραιμος κι εντελώς αδιάφορος. Ό,τι είδους κακό κι αν κάνει ένας αντίχριστος ή ό,τι συνέπειες κι αν επιφέρει αυτό, ποτέ δεν προσέρχεται άμεσα ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του και να μετανοήσει ούτε προσέρχεται ποτέ ενώπιον των αδελφών με στάση που αποσκοπεί στο ν’ αποκαλυφθεί και ν’ ανοιχθεί για να παραδεχτεί τα λάθη του, να συνειδητοποιήσει τις παραβάσεις του και τη διαφθορά του, και να μετανοήσει για τις κακές του πράξεις. Αντίθετα, σπάει το μυαλό του να βρει διάφορες δικαιολογίες για ν’ αποφύγει την ευθύνη και να ρίξει το φταίξιμο στους άλλους ώστε ν’ αποκαταστήσει το γόητρο και το κύρος του. Αυτό που τον ενδιαφέρει δεν είναι το έργο της εκκλησίας, αλλά το αν θα πληγούν ή θα επηρεαστούν με οποιονδήποτε τρόπο η φήμη και η θέση του. Δεν εξετάζει καθόλου ούτε σκέφτεται τρόπους ν’ αντισταθμίσει τις απώλειες που προκλήθηκαν στον οίκο του Θεού λόγω των παραβάσεών του, ούτε προσπαθεί ν’ αποπληρώσει το χρέος του προς τον Θεό. Δεν παραδέχεται, δηλαδή, ποτέ ότι είναι ικανός να κάνει κάτι κακό ή ότι έχει διαπράξει κάποιο σφάλμα. Μέσα τους, οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι το να παραδεχτείς αυτοβούλως τα λάθη σου και να περιγράψεις ειλικρινά τα γεγονότα είναι ανικανότητα κι ανοησία. Εάν ανακαλυφθούν κι εκτεθούν οι κακές τους πράξεις, οι αντίχριστοι παραδέχονται μόνο ένα στιγμιαίο λάθος από απροσεξία, ποτέ παράλειψη καθήκοντος και ανευθυνότητα εκ μέρους τους· θα προσπαθήσουν δε, να επιρρίψουν την ευθύνη σε κάποιον άλλον για να φύγει το στίγμα από πάνω τους. Σε στιγμές σαν αυτές, οι αντίχριστοι δεν ενδιαφέρονται για το πώς να επανορθώσουν για τις απώλειες που προκλήθηκαν στον οίκο του Θεού, το πώς ν’ ανοιχτούν, να παραδεχτούν τα λάθη τους ή να δώσουν αναφορά για το γεγονός στον εκλεκτό λαό του Θεού. Ασχολούνται με το να βρουν τρόπους να κάνουν τα σοβαρά προβλήματα να φαίνονται μικρά και τα μικρά προβλήματα ανύπαρκτα. Προβάλλουν αντικειμενικούς λόγους για να κάνουν τους άλλους να τους καταλάβουν και να τους συμπονέσουν. Καταβάλλουν τρομερή προσπάθεια ν’ αποκαταστήσουν τη φήμη τους στο μυαλό των άλλων, να ελαχιστοποιήσουν την απίστευτα αρνητική επιρροή των παραβάσεών τους για τους ίδιους, να μην αφήσουν τον Άνωθεν να σχηματίσει κακή εντύπωση γι’ αυτούς και να σιγουρευτούν ότι ο Άνωθεν ποτέ δεν τους βάζει να λογοδοτήσουν, δεν τους απαλλάσσει από τα καθήκοντά τους, δεν ερευνά την κατάσταση και δεν τους χειρίζεται. Για ν’ αποκαταστήσουν τη φήμη και το κύρος τους, ώστε να μην πληγούν τα συμφέροντά τους, οι αντίχριστοι είναι πρόθυμοι να υπομείνουν κάθε πόνο και να σκεφτούν κάθε πιθανή μέθοδο για να τα βγάλουν πέρα σε κάθε δυσκολία. Από την αρχή κιόλας της παράβασης ή του λάθους τους, οι αντίχριστοι δεν έχουν ποτέ την πρόθεση να φέρουν οιαδήποτε ευθύνη για τα κακά πράγματα που κάνουν, δεν έχουν ποτέ την πρόθεση να παραδεχτούν, να εκθέσουν, ν’ αναλύσουν ή να συναναστραφούν σχετικά με τα κίνητρα, τις προθέσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που διέπουν τα κακά πράγματα που κάνουν, και σίγουρα δεν έχουν ποτέ καμία πρόθεση να επανορθώσουν τη ζημιά που προκαλούν στο έργο της εκκλησίας και την απώλεια που προκαλούν στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Επομένως, από όποια οπτική γωνία κι αν βλέπετε το θέμα, οι αντίχριστοι είναι άνθρωποι που αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν τα κακά που κάνουν και δεν μετανοούν ποτέ. Οι αντίχριστοι είναι ξεδιάντροποι και χοντρόπετσοι πέρα από κάθε ελπίδα λύτρωσης, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ζωντανοί σατανάδες. Όσο μεγάλα λάθη κι αν κάνουν μέσα στην εκκλησία, κορδώνονται και κρατάνε το κεφάλι ψηλά, αδιαφορούν τελείως γι’ αυτό, αφού πιστεύουν ότι δεν έχουν κάνει κανένα λάθος και δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να μετανοήσουν. Ποτέ δεν δακρύζουν για τα σφάλματα που έχουν διαπράξει ούτε τους προκαλούν ποτέ θλίψη ή τύψεις όλα αυτά τα πράγματα. Απ’ την άλλη, νιώθουν πόνο ή θλίψη αν κατά λάθος εκτεθούν από μόνοι τους, επιτρέποντας στους περισσότερους ανθρώπους να διακρίνουν το πραγματικό τους πρόσωπο και να τους απορρίψουν. Μετά τα λάθη που έκαναν και τη ζημιά που προκάλεσαν με τις πράξεις τους στον εκλεκτό λαό του Θεού και στο έργο της εκκλησίας, κάθε τους κουβέντα και κάθε τους πράξη δεν γίνεται με σκοπό να επανορθώσουν αυτά τα λάθη ή να αντισταθμίσουν τις απώλειες, αλλά αντίθετα κρύβουν μέσα τους τους δικούς τους σκοπούς και σκαρφίζονται κάθε πιθανό μέσο για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να δώσουν παράσταση και να κάνουν σόου. Στόχος τους είναι να πείσουν περισσότερους ανθρώπους ότι αυτό που έκαναν δεν το έκαναν επίτηδες, ότι δεν ήταν παρά μια στιγμή απροσεξίας, έτσι ώστε να κερδίσουν τη συγχώρεσή τους, να τους κάνουν να μιλήσουν για λογαριασμό τους, αλλά και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και τη χάρη του εκλεκτού λαού του Θεού, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο τους, που είναι να επανέλθουν πλήρως.

Κάποιοι αντίχριστοι, μόλις κλαδευτούν, δεν κάνουν αυτοκριτική για να καταλάβουν γιατί κλαδεύτηκαν, να εντοπίσουν ποιο ήταν πραγματικά το λάθος τους στο ζήτημα που εκτέθηκε και πώς πρέπει να το επανορθώσουν στο εξής. Αντ’ αυτού, εκμεταλλεύονται το κλάδεμα που υπέστησαν, συναναστρέφονται με άλλους σχετικά με το πώς αποδέχτηκαν το κλάδεμα, πώς πήραν ένα μάθημα από αυτό, πώς κατάφεραν να υποταχθούν και πώς κέρδισαν την εκτίμηση του Άνωθεν, αφότου ήρθαν σε πιο στενή επαφή με τον Άνωθεν. Παράλληλα, αυτοί οι αντίχριστοι φτιάχνουν κι ένα προσωπείο, κάνοντας συναναστροφή σχετικά με το ότι δέχτηκαν να κλαδευτούν για να διαδώσουν τη δυσαρέσκεια και τις αντιλήψεις τους για τον Άνωθεν, δημιουργώντας στους άλλους την εντύπωση ότι ο Άνωθεν δεν έχει αρχές στον τρόπο που κλαδεύει τους ανθρώπους, ότι τους κλαδεύει τυχαία, αλλά και ότι δεν δείχνει συμπόνοια, δεν υπολογίζει τα συναισθήματά τους, δεν υπολογίζει τις ανθρώπινες αδυναμίες και ότι, παρ’ όλα αυτά, εκείνος και πάλι υποτάχθηκε ολοκληρωτικά και ήταν σε θέση να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε στο έργο που του ανατέθηκε, δεν έγινε αρνητικός και αδύναμος, δεν αντιστάθηκε ούτε τα παράτησε. Όταν τα λέει όλα αυτά ένας αντίχριστος, όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει τους άλλους να υποταχθούν στην αλήθεια και να δεχτούν πρόθυμα το κλάδεμα, αλλά, αντίθετα, τους κάνει να αναπτύσσουν αντιλήψεις και γνώμες για τον Θεό και να γίνουν επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό, ενώ παράλληλα αναπτύσσουν φθόνο, θαυμασμό και σεβασμό για τον ίδιο τον αντίχριστο. Μόλις επιτευχθούν αυτά τα δύο αποτελέσματα, εκείνα που παραβλέπουν περισσότερο οι άνθρωποι είναι το τι παράβαση διέπραξε ο αντίχριστος, τι λάθος έκανε, καθώς και το γεγονός ότι ζημίωσε το έργο της εκκλησίας, τον οίκο του Θεού, επειδή δεν ήταν ικανός στο έργο του και απερίσκεπτα διέπραξε παραπτώματα. Αυτή είναι μία από τις τακτικές ενός αντίχριστου: Κάνει ψεύτικες αντεπιθέσεις κι έτσι παραπλανά τους άλλους. Ποτέ δεν αναφέρει το ότι προκάλεσε τόσα προβλήματα στο έργο του οίκου του Θεού και ζημίωσε τόσο τη ζωή των αδελφών λόγω της αμέλειάς του στο καθήκον του, λόγω της ανοησίας και της άγνοιάς του, λόγω της προσπάθειάς του να ιδρύσει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο. Ποτέ δεν τα παραδέχεται ούτε τα αναλύει αυτά τα πράγματα, ποτέ δεν αναφέρει πόσο αληθινά είναι αυτά τα πράγματα, ποτέ δεν αναφέρει για ποιον λόγο απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του ή γιατί κλαδεύτηκε. Μιλάει μόνο για το πώς τον κλάδεψε ο Άνωθεν, πόσο άγριο ήταν το κλάδεμα του Άνωθεν, πόσο αυστηρά του μίλησε ο Άνωθεν, πόσο πολύ έκλαψε, πόσο του φορτώθηκαν οι ευθύνες και πόσο πολύ υπέφερε, αλλά και πώς, παρ’ όλα αυτά, άντεξε όπως πάντα και συνέχισε απτόητος να κάνει το καθήκον του. Από την αρχή μέχρι το τέλος, παραδέχεται ποτέ ένας αντίχριστος με τη στάση του έστω και στο παραμικρό τα σφάλματά του; Όχι. Όταν τ’ ακούσουν αυτά οι ανόητοι και ανίδεοι άνθρωποι που δεν ξέρουν την πραγματική κατάσταση, που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, σκέφτονται: «Ο Άνωθεν δεν έχει καμία αρχή όταν κλαδεύει τους ανθρώπους. Όσο καλά κι αν τα πάει κάποιος στη δουλειά του ή όσο τίμημα κι αν πληρώσει, το ίδιο θα κλαδευτεί και μετά δεν επιτρέπεται να δείξει καμία αδυναμία· πρέπει απλώς να υποταχθεί». Μετά από έναν κύκλο συναναστροφής και παραπλάνησης απ’ τη μεριά του αντίχριστου και αφού καταβάλει σημαντική προσπάθεια στις ενέργειές του, το αποτέλεσμα που πετυχαίνει είναι να δημιουργήσει στους ανθρώπους παρανοήσεις και επιφυλακτικότητα απέναντι στον Θεό μέσα στην καρδιά τους, έτσι ώστε, όταν κλαδεύονται, να νιώθουν μεγαλύτερη εχθρότητα και αντίσταση, αντί να μπορέσουν να καταλάβουν καλύτερα την καρδιά του Θεού ή να μπορέσουν να υποταχθούν με χαρά, να αποδεχτούν το κλάδεμα κι έπειτα να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, την ανοησία και την άγνοιά τους και να αποκτήσουν πραγματική αυτογνωσία. Αυτός ο αντίχριστος, σε όλη τη διάρκεια της συναναστροφής του, αναφέρεται ποτέ στο τι λάθος έκανε; Δείχνει ποτέ με τη στάση του ότι παραδέχεται το λάθος του έστω και στο ελάχιστο; Καθόλου. Σε όλη τη διαδικασία, δεν παραδέχεται ποτέ ότι έσφαλε. Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον αντίχριστο, αφότου απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του, να παραδέχεται ότι το λάθος του προκάλεσε ζημιά στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Αν αυτός ο άνθρωπος ήταν αντίχριστος, δεν θα το παραδεχόταν. Παλιότερα έχουμε μιλήσει για κάποιους αντίχριστους, όπως εκείνη την «επικεφαλής» και κάποιους άλλους γνωστούς αντίχριστους, που οι πράξεις τους οδήγησαν σε ζημιές δεκάδων χιλιάδων από τις προσφορές του Θεού, αλλά στο τέλος δεν παραδέχτηκαν ποτέ ότι έκαναν κάποιο λάθος. Δεν ξεστόμισαν ούτε μία κουβέντα για το τι λάθος έκαναν και, αντιθέτως, το μόνο που έκαναν ήταν να κατηγορούν τους άλλους ότι ήταν δύσκολοι στη συνεργασία. Επέρριπταν όλες τις ευθύνες, τα σφάλματα και το φταίξιμο στους άλλους, ενώ έπαιρναν οι ίδιοι τα εύσημα για όλα τα καλά, για όσα έγιναν σωστά και για όλες τις σωστές αποφάσεις. Σε όλη τη διάρκεια των περιστατικών, αν και οι ίδιοι ήταν οι κύριοι αρμόδιοι, υποστήριζαν ότι όλα τα λάθη τα έκαναν οι άλλοι. Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε τι έκαναν; Οι αντίχριστοι ζημιώνουν τον οίκο του Θεού, αλλά την ευθύνη γι’ αυτό πρέπει να αναλάβουν οι άλλοι. Κι όμως, όποτε υπάρχει το παραμικρό επίτευγμα, οι αντίχριστοι εμφανίζονται αμέσως, λένε ότι εκείνοι ήταν αυτοί που το έκαναν και αδημονούν να ενημερώσουν τους πάντες στην εκκλησία γι’ αυτό, ακόμα και τους άπιστους. Όταν κάνουν το παραμικρό λάθος, σπεύδουν να βρουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να διώξουν από πάνω τους την ευθύνη. Κάνουν τα μεγάλα προβλήματα να μοιάζουν μικρά και τα μικρά να μοιάζουν ανύπαρκτα, σε μια προσπάθεια να καταπνίξουν τα όποια ζητήματα εν τη γενέσει τους. Αυτό το κάνουν για να μην το μάθει κανείς και όλοι να το ξεχάσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, να μην ξέρει κανείς τι συνέβη πραγματικά, με αποτέλεσμα να ανακτήσουν αμέσως την εκτίμηση των άλλων και σύντομα να αποκτήσουν ξανά τη θέση και την εξουσία που είχαν αρχικά. Όταν ένας αντίχριστος έχει κάνει κάποιο λάθος, όσο κι αν τον κλαδέψουν οι άλλοι πρακτικά ή βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα, εκείνος θα αντισταθεί, θα αντιδράσει και δεν πρόκειται να το δεχτεί με τίποτα, ενώ ακόμα κι αν υπάρχουν μάρτυρες ή αποδείξεις, θα αρνηθεί πεισματικά να παραδεχτεί τα λάθη του· δεν πρόκειται να αναγνωρίσει ούτε να αποδεχτεί μέσα του το κλάδεμα. Ο αντίχριστος θα πει: «Ακόμα κι αν έκανα λάθος σ’ αυτό, συμμετείχαν κι άλλοι. Γιατί δεν κλαδεύονται κι αυτοί, αλλά μόνο εγώ; Γιατί είμαι εγώ ο μόνος που εξετάζεται για να λογοδοτήσει και όχι κάποιος άλλος;» Ασχέτως του πόσο συμφωνεί το κλάδεμα με την αλήθεια και την πραγματικότητα, θα θεωρήσει ότι αδίκως τον έχουν κατηγορήσει, ότι τον αδικούν, ότι δεν θα έπρεπε να του συμπεριφερθούν με αυτόν τον τρόπο, αφού υπέφερε τόσο πολύ και πλήρωσε τόσα τιμήματα, και ότι δεν θα έπρεπε να δεχτεί τέτοια επίθεση για ένα μικρό λαθάκι. Θεωρεί ότι δεν θα έπρεπε να είναι αναγκασμένος να αποδεχτεί τέτοιο κλάδεμα. Αν τον κλαδέψει ένας κανονικός αδελφός ή μια κανονική αδελφή, τότε αμέσως θα συγκρουστεί και θα αντισταθεί, θα κάνει σκηνή και θα δείξει τη θερμοαιμία του ή ίσως ακόμα και να τολμήσει να σηκώσει χέρι πάνω στον αδελφό ή την αδελφή. Αν τον κλαδέψει ο Άνωθεν, θα σιωπήσει απρόθυμα, αλλά μέσα του νιώθει απίστευτα αδικημένος. Είναι δυσαρεστημένος και απρόθυμος, ενώ πολλές φορές θα εκφράσει στρεβλά επιχειρήματα, λέγοντας: «Μάλλον φταίει η ατυχία μου που το ανακαλύψατε. Στην πραγματικότητα, πολλοί από τους επικεφαλής κάθε βαθμίδας, αλλά και αδελφοί και αδελφές έκαναν πολύ φρικτά πράγματα που δεν τα γνωρίζετε, απλά εγώ είμαι αυτός που πιάστηκε. Τόσο άτυχος είμαι!» Όπως κι αν τον κλαδέψει ο Άνωθεν ή οι αδελφοί και οι αδελφές, δεν μπορεί να το αποδεχτεί έτσι όπως είναι, δεν μπορεί να αναγνωρίσει την αλήθεια του ζητήματος και να αναλάβει την ευθύνη. Είναι λες και, αν παραδεχτεί την ευθύνη και το τι έγινε πραγματικά, θα πεθάνει. Ποτέ δεν θα παραδεχτεί ότι διέπραξε κάποιο σφάλμα, ότι είναι υπεύθυνος για το ζήτημα ούτε, βέβαια, ότι προκάλεσε μεγάλη ζημιά στον οίκο του Θεού. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; (Είναι.) Αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου.

Ένας αντίχριστος, μόλις κλαδευτεί επειδή έκανε κάποιο λάθος, δεν το αποδέχεται και δεν υποτάσσεται από τα βάθη της καρδιάς του, δεν καταλαβαίνει από αυτό την αλήθεια και τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρήσει και δεν παραδέχεται ότι κι αυτός μπορεί να κάνει λάθος. Το κύριο χαρακτηριστικό των αντίχριστων είναι ότι δεν πείθονται, δεν αποδέχονται και δεν αναγνωρίζουν. Οι αντίχριστοι φέρονται έτσι κυρίως επειδή πιστεύουν πως είναι τέλειοι άνθρωποι, πως δεν είναι δυνατόν να κάνουν ποτέ λάθος. Θεωρούν ότι όποιος τους κατηγορεί πως έκαναν κάποιο λάθος εκείνος είναι που σφάλλει, εκείνος είναι που έχει λάθος άποψη, που έχει διαφορετική οπτική και στάση απέναντι στο ζήτημα. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι όποιος τους κλαδεύει το κάνει επειδή δεν έχει δει ακόμα τα προτερήματά τους, ότι θέλει να τους κάνει τη ζωή δύσκολη, ότι τους κατηγορεί και τους στοχοποιεί επίτηδες. Τέτοια διάθεση δεν έχει ένας αντίχριστος; (Ναι.) Ένας αντίχριστος δεν πρόκειται να δεχτεί να κλαδευτεί γι’ αυτό ούτε πρόκειται να μετανιώσει καθόλου, κυρίως επειδή πάντα θεωρούσε ότι είναι αλάνθαστος. Πιστεύει πως είναι τέλειος και πως αυτός (και μόνον αυτός) δεν είναι δυνατόν να κάνει ποτέ λάθη. Αυτό υποδηλώνει πως πιστεύει με βεβαιότητα ότι είναι δίκαιος, ότι είναι άγιος. Αν ήταν να παραδεχτεί όντως ότι είναι διεφθαρμένος, τότε θα έπρεπε να παραδεχτεί ότι διακατέχεται από διαφθορά, ότι είναι ικανός να κάνει λάθη και ότι, εφόσον είναι άνθρωπος, σίγουρα θα κάνει λάθη. Κάποιοι άνθρωποι δείχνουν τελείως άδολοι, αλλά η ανθρώπινη φύση τους εμπεριέχει κάτι που οι άλλοι το θεωρούν προτέρημα, δηλαδή την ανταγωνιστικότητα και την τεράστια επιθυμία να ξεπεράσουν τους άλλους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τρομερό αυτοέλεγχο και πολύ μεγάλες απαιτήσεις απ’ τον εαυτό τους. Είναι πολύ αυστηροί με τον εαυτό τους· θέλουν ό,τι κάνουν να γίνεται τέλεια και να είναι το καλύτερο, χωρίς να επιτρέπεται η παραμικρή ατέλεια ή παράλειψη. Παράλληλα, πιστεύουν ασυνείδητα ότι δεν μπορούν να κάνουν λάθος, επειδή τα κάνουν όλα με απίστευτη προσοχή, είναι πολύ καλοί στο να σκέφτονται τα πράγματα και το πράττουν με μεγάλη σχολαστικότητα· κάνουν τα πάντα άψογα, ενώ εξετάζουν κάθε ζήτημα ενδελεχώς και στην εντέλεια. Αυτό τους οδηγεί να πιστεύουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν λάθος. Όταν κλαδεύονται, εκείνο που δυσκολεύονται πιο πολύ να αποδεχτούν είναι το γεγονός πως μπορούν να κάνουν λάθος. Γι’ αυτό τέτοιοι άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική —δεν ξέρουν καν πώς γίνεται. Θεωρούν θετικά πράγματα το γεγονός ότι στην ανθρώπινη φύση τους είναι ανταγωνιστικοί και επιθυμούν διακαώς να ξεπεράσουν τους άλλους και τα ακολουθούν αυτά λες και είναι αλήθεια-αρχές· πιστεύουν ότι, αν ενεργούν κι αν εκτελούν το καθήκον τους με βάση αυτές τις αρχές, δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ λάθη και, ακόμα κι αν όντως γίνει κάποιο λάθος, θεωρούν ότι είναι ζήτημα οπτικής γωνίας, δηλαδή ότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις και ότι κάτι τέτοιο σίγουρα δεν σημαίνει πως έκαναν κάποιο λάθος. Δεν έχει, λοιπόν, σημασία ποιος τους κλαδεύει, αν το κλάδεμα ή τα όσα εκτίθενται συμφωνούν με τα γεγονότα· δεν πρόκειται να το αποδεχτούν. Αν διαπιστώσουν ότι όντως έκαναν κάποιο λάθος, άραγε θα το παραδεχτούν; (Δεν πρόκειται να το παραδεχτούν.) Δεν θα το παραδεχτούν, θα καταπιούν τη γλώσσα τους και δεν θα ξαναμιλήσουν ποτέ γι’ αυτό. Δεν πρόκειται να το αναφέρουν ποτέ μα ποτέ. Αν ένας αντίχριστος συναντήσει κάποιον ο οποίος εκθέτει κάποια λάθη ή ψεγάδια στο έργο του και καταλάβει ότι δεν μπορεί να το αποφύγει, θα κάνει πως συνεχίζει να ψάχνει ποιος έκανε το λάθος. Ξαφνικά, μετά από πολύ ψάξιμο, ανακαλύπτεται ότι εκείνος ήταν ο υπεύθυνος. Αν κάποιος πει: «Εσύ το έκανες και κανένας άλλος· απλώς το ξέχασες», τι θα απαντούσε σ’ αυτό ένας αντίχριστος; Τι θα όφειλε να κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις ένας κανονικός άνθρωπος; Ένας κανονικός άνθρωπος με φιλότιμο θα όφειλε να κοκκινίσει, να νιώσει άβολα και αμήχανα και να το παραδεχτεί αμέσως, λέγοντας: «Το ξέχασα. Εγώ το έκανα, δικό μου ήταν το λάθος. Ας σκεφτούμε γρήγορα πώς να επανορθώσουμε και να διορθώσουμε τα πράγματα, έτσι ώστε να μη συνεχιστεί το λάθος». Ένας άνθρωπος με φιλότιμο, συνείδηση και λογική θα παραδεχόταν αμέσως το λάθος του κι έπειτα θα το αντιμετώπιζε και θα το διόρθωνε. Ένας αντίχριστος, από την άλλη, είναι αναίσχυντος· τη στιγμή που κάποιος ανακαλύπτει ότι εκείνος έκανε το λάθος, τη στιγμή που θα εκτεθεί από κάποιον και κάποιος θα το μάθει, αμέσως θα αλλάξει στάση και θα σκεφτεί διάφορους τρόπους για να μην παραδεχτεί το λάθος του, για να μην αποδεχτεί ότι ο ίδιος έκανε αυτό το λάθος. Θα πει ξεδιάντροπα ψέματα και θα υπερασπιστεί με επιχειρήματα τον εαυτό του. Όλοι γύρω του θα νιώθουν ντροπή και αμηχανία, αλλά ο αντίχριστος δεν πρόκειται να νιώσει τίποτα απολύτως. Θα κάνει τα μεγάλα προβλήματα να μοιάζουν μικρά και τα μικρά προβλήματα να μοιάζουν ανύπαρκτα και στη συνέχεια δεν πρόκειται να θίξει ποτέ ξανά το ζήτημα. Σ’ αυτό το θέμα έχει αποκαλυφθεί η ανοησία του, οπότε θα αρνηθεί φανερά το λάθος του και θα πει ψέματα μπροστά σε τόσους ανθρώπους, σε μια προσπάθεια να αποποιηθεί την ευθύνη, δίχως να κοκκινίσει από ντροπή και δίχως να καρδιοχτυπήσει. Έχουν καθόλου φιλότιμο οι αντίχριστοι; (Όχι.)

Μόλις κάποιοι αντίχριστοι απαλλαχθούν απ’ τα καθήκοντά τους, είναι όλο παράπονα· νιώθουν αίσθημα απώλειας, ότι δεν έχουν πια θέση, ότι δεν τους εκτιμά και δεν τους υπηρετεί πια κανένας και ότι δεν μπορούν πια να απολαύσουν τα οφέλη της θέσης. Θεωρούν πως όλα τα τιμήματα που πλήρωσαν και όλα τα βάσανα που πέρασαν στο παρελθόν δεν άξιζαν τον κόπο και μέσα τους νιώθουν βαθιά αδικημένοι. Απ’ την άλλη, όμως, δεν νιώθουν την παραμικρή ενοχή για τις εκδηλώσεις που εμφάνισαν όταν τους κλάδεψαν ούτε για τα λάθη που έκαναν. Θεωρούν ότι έχουν αδικηθεί, μέσα τους είναι όλο γκρίνια και παράπονα, καθώς και παρανοήσεις για τον Θεό. Όχι μόνο δεν παραδέχονται το λάθος τους και δεν σκοπεύουν καθόλου να το επανορθώσουν ή να αποδεχτούν το κλάδεμα, να αποδεχτούν την απαλλαγή από τα καθήκοντά τους, αλλά αντίθετα σκέφτονται: «Ο θεός δεν είναι δίκαιος. Όσο κι αν έχει υποφέρει κάποιος, όσο κι αν έχει αδικηθεί, δεν έχει πού να το πει αυτό. Τι οδυνηρό που είναι αυτό! Ούτε στον θεό δεν μπορεί να βασιστεί κανείς, δεν έχω σε ποιον να στηριχθώ. Ακόμα κι αν μελλοντικά συνεχίσω να κάνω κάποιο καθήκον στον οίκο του θεού, θα πρέπει να κινηθώ πολύ προσεκτικά και δεν μπορώ να εμπιστεύομαι κανέναν». Έχουν ιδιαίτερα αμυντική στάση και είναι γεμάτοι παρανοήσεις απέναντι στον Θεό. Τι διάθεση είναι αυτή; Σε όσα πράγματα κι αν έκαναν λάθος, όσο μεγάλες απώλειες κι αν προκάλεσαν στο έργο της εκκλησίας ή όσο κι αν έβαλαν το έργο της εκκλησίας σε κίνδυνο, πιστεύουν πως όλα αυτά τα πράγματα είναι δυνατόν απλώς να τα αγνοήσει κανείς, ενώ δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη ούτε παραδέχονται το οποιοδήποτε λάθος. Αντ’ αυτού, θα μεγαλοποιήσουν το παραμικρό παράπονο που έχουν, το οποιοδήποτε μηδαμινό, άχρηστο τίμημα που πλήρωσαν, θεωρώντας ότι ο οίκος του Θεού ήταν αυτός που τους απογοήτευσε και ότι ο Θεός τούς κατηγόρησε άδικα. Στο μυαλό τους, η ζημιά που προκάλεσε το λάθος τους στον οίκο του Θεού είναι τελείως ασήμαντη. Σκέφτονται: «Δεν είναι ανάγκη να το υπολογίσουμε ούτε να ασχοληθούμε μ’ αυτό. Ζημιά είναι αυτή; Ποιος επικεφαλής δεν κατασπαταλάει κάποιες από τις προσφορές, τέλος πάντων; Μόνο εγώ το κάνω; Ποιος επικεφαλής δεν ζημιώνει ποτέ τον οίκο του θεού; Τι είναι οι προσφορές του θεού; Αυτά τα λεφτά ανήκουν σε όλους, οπότε εφόσον οι άλλοι άνθρωποι επιτρέπεται να τα ξοδεύουν, γιατί όχι κι εγώ; Οι άλλοι επιτρέπεται να τα κατασπαταλήσουν, αλλά εγώ όχι; Αν μιλάμε για ζημιά στον οίκο του θεού, άλλοι προκαλούν πολύ μεγαλύτερη από μένα. Γιατί μόνο εμένα κλαδεύουν αυστηρά και με απαλλάσσουν από τα καθήκοντά μου; Όσο για το ότι δεν ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές, αλλά διαπράττω αλόγιστα κακές πράξεις, κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ χειρότεροι από μένα στο συγκεκριμένο ζήτημα· γιατί, λοιπόν, εκείνοι δεν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους όταν κλαδεύονται; Όσο για τα τιμήματα που πληρώνουμε, εγώ έχω πληρώσει μεγαλύτερο τίμημα από τους περισσότερους. Από την άποψη της ειλικρίνειας, ποιος μπορεί να συγκριθεί μαζί μου; Και για τα κηρύγματα; Έχω κάνει περισσότερα απ’ όλους τους άλλους. Και όσο για την κατανόηση της αλήθειας, ποιος την καταλαβαίνει εξίσου καλά μ’ εμένα; Όσο για την αποδοχή του κλαδέματος από τον άνωθεν, ποιος το αποδέχεται περισσότερο από μένα; Όσον αφορά την εγκατάλειψη πραγμάτων, ποιος έχει εγκαταλείψει περισσότερα από μένα; Και για τη βοήθεια στους αδελφούς και τις αδελφές και την επίλυση των προβλημάτων τους, ποιος το κάνει αυτό πιο πολύ από μένα; Αν μιλάμε για τρέξιμο και έργο στην εκκλησία, κανείς δεν με φτάνει. Όσο για το ποιον ψηφίζουν, υποστηρίζουν και επικροτούν οι αδελφοί και οι αδελφές, ποιος παίρνει περισσότερες ψήφους από μένα;» Βλέπεις, αυτές τις συγκρίσεις κάνουν οι αντίχριστοι. Όταν οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν απλώς το κλάδεμα, μιλάνε μόνο για τα σχετικά ζητήματα. Αν ένας αντίχριστος παραδεχόταν όλα τα λάθη που έχει κάνει και όλες τις αλήθεια-αρχές που έχει παραβιάσει, αν μπορούσε να αποδεχτεί το κλάδεμα και να υποταχθεί σ’ αυτό, αν από τότε και στο εξής ενεργούσε με βάση τις αρχές και έβαζε τα δυνατά του για να διορθώσει τη ζημιά που είχε προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας, θα εξακολουθούσε ο οίκος του Θεού να εξετάζει τα ζητήματά του; Θα τον καταδίκαζε; Θα τον έριχνε στην κόλαση; Υπάρχει κανένας λόγος να καταβάλλει τόσες προσπάθειες για να δώσει εξηγήσεις και να δικαιολογηθεί; Υπάρχει λόγος να συνεχίζει να διαμαρτύρεται για τα παράπονά του τόσο έμμεσα; Μήπως πράγματι δεν έχει διεφθαρμένη διάθεση και δεν είναι δυνατόν να κάνει λάθη; Μετά από τόσα κηρύγματα που έχει ακούσει, ακόμα δεν έχει ιδέα τι πράγμα είναι στ’ αλήθεια; Μετά από λίγο κλάδεμα, νιώθει αδικημένος· αν δεν είχε κάνει κανένα κακό, ποιος θα ήταν πρόθυμος και ποιος θα ήθελε να τον κλαδέψει; Άλλωστε, αν δεν ήταν επικεφαλής, αν δεν είχε ευθύνη, ποιος θα ήταν πρόθυμος να τον κλαδέψει; Ο Θεός δίνει στους ανθρώπους το δικαίωμα να επιλέξουν ελεύθερα, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα να ζήσουν την εκκλησιαστική ζωή, ενώ το μονοπάτι στο οποίο θα βαδίσουν και αυτά που θα επιδιώξουν είναι δική τους υπόθεση. Κανένας δεν πρόκειται να παρέμβει σ’ αυτό. Προς το παρόν, όμως, ως επικεφαλής στον οίκο του Θεού, ως επόπτης, αν κάνει κάποιο λάθος, η ζημιά που θα πάθει ο οίκος του Θεού δεν θα είναι καθόλου μικρή υπόθεση, ενώ αν πει κάτι λάθος, ο αντίκτυπος που θα έχει αυτό στον εκλεκτό λαό του Θεού επίσης δεν θα είναι καθόλου μικρή υπόθεση, καθώς δεν έχει την ίδια ευθύνη με έναν απλό άνθρωπο. Επομένως, είναι απόλυτα φυσιολογικό να τον κλαδέψει ο Άνωθεν. Θα το έκανε αυτό ο Άνωθεν αν ο αντίχριστος δεν είχε αυτήν τη θέση ή αν δεν είχε αναλάβει αυτήν την ευθύνη; Πόσους απλούς πιστούς έχει κλαδέψει ο Άνωθεν; Επειδή έχει μεγάλη ευθύνη, καθώς και επειδή το έργο του περιλαμβάνει έναν πολύ μεγάλο τομέα, κάθε λάθος του έχει τεράστιο αντίκτυπο, συνεπώς είναι βέβαιο ότι θα κλαδευτεί. Αυτό είναι κάτι πολύ κανονικό. Αν δεν μπορεί να δεχτεί καν το κλάδεμα, τότε άραγε είναι κατάλληλος για επικεφαλής; Είναι ακατάλληλος γι’ αυτό, δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να εκλέγεται από τους αδελφούς και τις αδελφές· είναι ανάξιος για κάτι τέτοιο! Όταν κάνει κάποιο λάθος, δεν έχει καν το θάρρος να αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό, να το παραδεχτεί. Εφόσον δεν διαθέτει ούτε καν αυτήν τη λογική, πώς μπορεί να είναι επικεφαλής; Είναι ακατάλληλος και ανάξιος!

Ακριβώς επειδή οι αντίχριστοι έχουν ουσία αντίχριστων, δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι έχουν κάνει κάποιο σφάλμα, οπότε, όταν κλαδεύονται, δεν είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους ούτε να αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές. Εφόσον δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτά τα πράγματα και δεν παραδέχονται τα λάθη τους, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Μπορούν να εφαρμόσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Σε καμία περίπτωση. Όταν, λοιπόν, ένας αντίχριστος είναι επικεφαλής, πέρα από το ότι διευθύνει τη δική του επιχείρηση, δεν μπορεί να κάνει τίποτα το οποίο θα ωφελούσε το έργο του οίκου του Θεού και δεν πρόκειται να ενεργήσει ποτέ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές ούτε πρόκειται ποτέ να εκτελέσει έργο με βάση τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Είτε κλαδεύεται για κάποιο μικρό λάθος είτε για μια σημαντική γκάφα που έχει προκαλέσει μεγάλες απώλειες στο έργο της εκκλησίας, ένας αντίχριστος δεν μπορεί να παραδεχτεί ούτε το σφάλμα του ούτε ότι διέπραξε παράβαση και έχει χρέος προς τον Θεό στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αντιθέτως, ανεξάρτητα από το πότε, προτιμάει να πεθάνει παρά να παραδεχτεί ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με τη ζημιά που έχει προκαλέσει αυτό και δεν πρόκειται να παραδεχτεί ότι έχει ο ίδιος την κύρια ευθύνη, ότι οι ενέργειές του ήταν λανθασμένες και ότι διάλεξε λάθος μονοπάτι. Δεν πρόκειται, επίσης, να παραδεχτεί ότι, αν και γνώριζε πολύ καλά την αλήθεια, έκανε το λάθος να κάνει κακό σκόπιμα ούτε, βέβαια, πρόκειται να παραδεχτεί ότι έχει αδιαμφισβήτητα την ευθύνη σ’ αυτό το ζήτημα. Δεν πρόκειται να παραδεχτεί ότι ενήργησε με λανθασμένες προθέσεις, ότι δεν μπόρεσε να συνεργαστεί με κανέναν, ότι έδρασε αυθαίρετα και ξεροκέφαλα, ότι απολάμβανε τα οφέλη της θέσης του, ότι υπήρξε αμελής στο καθήκον του και ότι ζημίωσε το έργο του οίκου του Θεού. Αντ’ αυτού, όταν κάνει κάποιο λάθος, θα εξηγήσει σε κάθε ευκαιρία πόσο υπέφερε, θα πει ότι πήγε μεν φυλακή, αλλά δεν έγινε ποτέ Ιούδας, θα μιλήσει για το μεγάλο τίμημα που πλήρωσε και για τη μεγάλη συνεισφορά του στο έργο του οίκου του Θεού. Όλα αυτά θα τα διαδώσει και θα τα διακηρύξει παντού. Πέρα απ’ το ότι θα γνωστοποιήσει σε όλους τη συνεισφορά του και το τίμημα που πλήρωσε, θα διαδώσει κιόλας ότι ο οίκος του Θεού έκανε λάθος και ήταν άδικος όσον αφορά το κλάδεμά του και τον τρόπο με τον οποίο του φέρθηκε. Και σαν να μην έφτανε το ότι δεν έχει στάση μετάνοιας, θα κατακρίνει κιόλας παντού τον Θεό και τον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετώπισε ο οίκος του Θεού. Αν πιστέψουν κι άλλοι άνθρωποι αυτά που λέει, αν προσπαθήσουν περισσότεροι άνθρωποι να τον υπερασπιστούν, να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν το τίμημα που πλήρωσε για τον οίκο του Θεού και αν πιστέψουν ότι ο οίκος του Θεού τού φέρθηκε άδικα και τον αδίκησε, τότε ο αντίχριστος θα έχει πετύχει τον στόχο του. Δεν υπάρχει ποτέ καμία περίπτωση να διστάσει να κάνει αυτά τα πράγματα, πόσο μάλλον να ασκήσει αυτοσυγκράτηση. Δεν έχει καρδιά που φοβάται τον Θεό ούτε, βέβαια, καμία πρόθεση να μετανοήσει. Μόλις κάνει κάτι κακό, όχι μόνο αρνείται να το παραδεχτεί, αλλά, αντίθετα, προσπαθεί να αποφύγει την ευθύνη, ενώ παράλληλα ανησυχεί πιο έντονα για τον μελλοντικό του προορισμό. Όταν ένας αντίχριστος δει πως απειλείται ο προορισμός του ή ακούσει πως ο οίκος του Θεού θα πάψει πλέον να καλλιεργεί ανθρώπους σαν κι αυτόν, θα νιώσει βαθιά μέσα του ακόμα μεγαλύτερο μίσος απέναντι σ’ εκείνους που τον κλάδεψαν, τον εξέθεσαν και τον έκαναν ρεζίλι. Όσο διαρκεί το κλάδεμά του, ένας αντίχριστος δεν πρόκειται να μετανοήσει καθόλου. Αν διαπιστώσει στ’ αλήθεια ότι η θέση και ο προορισμός του δεν είναι εξασφαλισμένα, ότι δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ οι επιθυμίες και οι φιλοδοξίες του, τότε θα βγουν τα μαχαίρια και θα αρχίσει να διασπείρει κρυφά τις αντιλήψεις και την αρνητικότητά του. Θα κατακρίνει τους αδελφούς και τις αδελφές ή τους ανώτερους επικεφαλής που τον κλάδεψαν, ενώ θα κατακρίνει τον άνθρωπο τον οποίο χρησιμοποίησε το Άγιο Πνεύμα και θα του επιτεθεί, υποστηρίζοντας ότι δεν είχε κανέναν λόγο να τον κλαδέψει, ότι δεν του άφησε κανένα περιθώριο να διασώσει την υπόληψή του. Είναι εντελώς παράλογος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια και δεν διαθέτουν ούτε στο ελάχιστο θεοφοβούμενη καρδιά, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν· δεν μπορούν να έχουν ούτε καν τη συνείδηση ή τη λογική που οφείλουν, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό. Είναι στ’ αλήθεια θλιβεροί και σιχαμεροί! Ένας αντίχριστος, από την ώρα που θα κλαδευτεί αυστηρά επειδή μέσα στην απερισκεψία του διέπραξε παραπτώματα, δεν παραδέχεται ποτέ ότι έκανε κάποιο λάθος, τον πλημμυρίζει ένα αίσθημα αδικίας, ενώ ταυτόχρονα παραπονιέται και κρίνει τον οίκο του Θεού επειδή τον αδικεί. Τελικά, βγαίνουν τα μαχαίρια και αρχίζει να διασπείρει φανερά τις αντιλήψεις του και να ωρύεται ενάντια στον οίκο του Θεού και στο τέλος αποβάλλεται. Σε οποιοδήποτε από αυτά τα στάδια, ενυπάρχει στη συμπεριφορά του αντίχριστου το παραμικρό δείγμα κανονικής ανθρώπινης φύσης; Μήπως έχει συνείδηση και λογική; Καμία εκδήλωση αγάπης για την αλήθεια και για τα θετικά πράγματα; Έχει θεοφοβούμενη καρδιά έστω και στο ελάχιστο; Όχι, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει. Ένας αντίχριστος είναι απίστευτα σιχαμερός, αναίσχυντος και τελείως παράλογος! Όταν δεν μπορεί πια να απολαύσει τα οφέλη της θέσης, νομίζει πως είναι ξεγραμμένος και δεν έχει ελπίδα, οπότε αρχίζει να φέρεται απερίσκεπτα. Όσο ανίκανος κι αν είναι στο έργο του και όσο λειψές κι αν είναι οι εργασιακές του ικανότητες, θέλει και πάλι να απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης και την εκτίμηση των άλλων. Θεωρεί τη θέση και τη φήμη πιο σημαντικές απ’ τη ζωή του και, όσο μεγάλο λάθος κι αν κάνει, δεν νιώθει καθόλου ενοχές. Είναι άνθρωπος αυτός; Είναι ένας προβατόσχημος λύκος. Εξωτερικά, φοράει το δέρμα του ανθρώπου και μοιάζει με άνθρωπο, αλλά μέσα του δεν είναι άνθρωπος. Είναι πραγματικά απεχθής. Είναι αηδιαστικός και σιχαμερός!

Β. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση

Όταν κλαδεύεται ένας αντίχριστος, όχι μόνο δεν μετανιώνει, αλλά διασπείρει και αντιλήψεις και κατακρίνει φανερά. Ο πρώτος σημαντικός λόγος που το κάνει αυτό είναι ότι αρνείται να παραδεχτεί πως έχει κάνει κάποιο λάθος. Και ο δεύτερος λόγος ποιος είναι; Ότι ο αντίχριστος δεν παραδέχεται πως έχει διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό δεν είναι πιο σοβαρό και πιο χειροπιαστό απ’ το ότι δεν παραδέχεται πως έχει κάνει κάποιο λάθος; Το ελάχιστο που πρέπει να γνωρίζει κάποιος που αποδέχεται το έργο του Θεού, που αποδέχεται την κρίση και την παίδευση του Θεού, είναι να παραδεχτεί, κατ’ αρχάς, ότι οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι, ότι τους έχει διαφθείρει ο Σατανάς, ότι δεν έχουν λογική και ανθρώπινη φύση, ότι δεν κατέχουν την αλήθεια ούτε γνωρίζουν τον Θεό και ότι αυτοί είναι που αντιστέκονται στον Θεό. Μόνο οι αντίχριστοι δεν θα παραδέχονταν ποτέ ότι έχουν πολύ βαθιά διαφθορά και ότι όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ανήκουν στον Σατανά, αλλά ούτε θα παραδέχονταν ποτέ, βέβαια, ότι οι ίδιοι είναι διάβολοι και σατανάδες. Πιο συγκεκριμένα, σε περιπτώσεις που οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να φτάσουν στην αυτογνωσία και να αποδεχτούν το κλάδεμα, οι αντίχριστοι δεν μπορούν καν να παραδεχτούν πως έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό αποτελεί σοβαρό πρόβλημα. Γιατί το λέω σοβαρό; Αφού οι αντίχριστοι δεν είναι ικανοί να αναγνωρίσουν την αλήθεια και ούτε πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, κατά βάθος δεν αποδέχονται τίποτα από όσα λένε τα λόγια του Θεού. Κάποιοι λένε: «Πώς μπορείς και λες ότι δεν τα αποδέχονται αυτά; Παραδέχτηκαν ότι ήταν διάβολοι και σατανάδες, ότι ήταν εχθροί του Θεού». Μετράει αυτό για παραδοχή; Ακόμα κι ένας άπιστος μπορεί να πει ότι δεν είναι καλός άνθρωπος· λογίζεται, όμως, αυτό για παραδοχή ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση; Δεν λογίζεται. Για να παραδεχτείς αληθινά ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση, πρώτα πρέπει να μάθεις τι άνθρωπος είσαι. Πρέπει, επίσης, να μπορέσεις να συσχετίσεις τον εαυτό σου με τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που περιγράφει ο Θεός σε διάφορα επίπεδα και, κατόπιν, να αναγνωρίσεις τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις όσο βρίσκεσαι σε διαφορετικές καταστάσεις. Αυτές δεν είναι κάποιες χειροπιαστές εκδηλώσεις; (Ναι.) Ένας αντίχριστος, όμως, δεν τα διαθέτει αυτά τα πράγματα, επειδή δεν παραδέχεται τα λόγια του Θεού, αλλά, αντίθετα, τα απεχθάνεται. Γι’ αυτό, το μόνο που κάνει είναι να ακούει τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας και τέλος· ποτέ δεν κάνει αυτοκριτική, δεν εξετάζει τον εαυτό του ούτε τον αντιπαραβάλλει με αυτά τα λόγια βαθιά μέσα του. Με άλλα λόγια, δεν αναλύει και δεν αντιπαραβάλλει τις διάφορες εκδηλώσεις, σκέψεις, οπτικές και τους διάφορους σκοπούς του με τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού· δεν κάνει απολύτως τίποτα απ’ όλα αυτά. Τι σημαίνει ότι δεν τα κάνει όλα αυτά; Σημαίνει ότι τα λόγια που έχει πει ο Θεός τα θεωρεί απλώς έναν τρόπο να θέσει κανείς τα πράγματα, μια διαφορετική οπτική· τα θεωρεί απλώς έναν διαφορετικό τρόπο να περιγράψει κανείς τις διαθέσεις, την προσωπικότητα, τους τρόπους άσκησης και την ουσία του ανθρώπου και σε καμία περίπτωση δεν για κείνον δεν είναι το κριτήριο που καθορίζει τις διαθέσεις του ανθρώπου. Αυτή ήταν μια ακριβής περιγραφή του ότι οι αντίχριστοι δεν θεωρούν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Οι αντίχριστοι στο μυαλό τους κατανοούν μόνο κατά προσέγγιση το γεγονός ότι ο Θεός εκθέτει τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις της ανθρωπότητας, αλλά κατά βάθος δεν το αποδέχονται ποτέ. Από τη στιγμή που δεν το αποδέχονται, όταν κάτι τους συμβαίνει, άραγε μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα λόγια του Θεού για να συγκρατήσουν τη διάθεσή τους, να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο ασκούνται και να απαλλαγούν απ’ τις λανθασμένες οπτικές τους; Σε καμία περίπτωση. Οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια, με αποτέλεσμα να μην παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αλαζονεία: Τα λόγια του Θεού που εκθέτουν αυτήν τη διάθεση αναφέρονται σε κάποιους απ’ τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται και αποκαλύπτεται στον άνθρωπο. Κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και αναγνωρίζει ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια θα σταθμίσει τη δική του συμπεριφορά και διάθεση με βάση τα συγκεκριμένα λόγια του Θεού. Θα τα σταθμίσει όλα αυτά ξανά και ξανά και μετά θα παραδεχτεί το εξής: «Έχω αλαζονική διάθεση. Τέτοια διάθεση αποκάλυψα όταν έκανα αυτό το πράγμα. Οι συγκεκριμένες σκέψεις, πράξεις και στάσεις μου είναι αλαζονικές. Αυτοί οι τρόποι με τους οποίους μεταχειρίζομαι τους άλλους, με τους οποίους κάνω το έργο μου και προσεγγίζω το καθήκον μου είναι αλαζονικοί». Αυτό δεν αποτελεί αναγνώριση ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; (Ναι.) Θεωρεί τα λόγια του Θεού πρότυπο και τα χρησιμοποιεί για να βρει αντιστοιχίες με τη δική του συμπεριφορά· όποτε βρίσκει μια συσχέτιση, παραδέχεται ασυνείδητα ότι έχει μια διεφθαρμένη διάθεση, ότι όλα όσα λέει ο Θεός είναι αληθινά και καθόλου ψεύτικα. Προς το παρόν, ας μην ασχοληθούμε με το κατά πόσον μπορούν οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τα λόγια του Θεού για να απαλλαγούν απ’ τη διεφθαρμένη τους διάθεση, εφόσον έχουν παραδεχτεί ότι έχουν τέτοια διάθεση. Αρχικά, ας μιλήσουμε μόνο για το αν παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Όσον αφορά την παραδοχή, οι περισσότεροι άνθρωποι που διαθέτουν ορθολογισμό, συνείδηση και κανονικό τρόπο σκέψης μπορούν να αποκτήσουν διαφώτιση και φώτιση από τα λόγια του Θεού και, στη συνέχεια, να αποδεχτούν ασυνείδητα τα λόγια του Θεού και να πουν «Αμήν» σ’ αυτά, να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια κι έτσι να παραδεχτούν ότι οι ίδιοι είναι διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα με διεφθαρμένη διάθεση και να κάνουν υπόκλιση ενώπιον του Θεού. Μόλις παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, θα τηρήσουν μια σωστή, πρέπουσα στάση απέναντι στον Θεό, απέναντι στην αλήθεια και κυρίως απέναντι στο κλάδεμα. Δηλαδή, παράλληλα με την παραδοχή ότι έχουν μια διεφθαρμένη διάθεση, όταν κλαδεύονται θα μπορούν να υποταχθούν αθέλητα και υποσυνείδητα μέσα απ’ την καρδιά τους σ’ αυτό το κλάδεμα και να το δεχτούν με προθυμία. Υπάρχουν, μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι που αποζητούν να τους συγκρατήσουν και να τους πειθαρχήσουν οι άλλοι μέσα από το κλάδεμα και αναπτύσσουν με πολύ φυσικό τρόπο θετικά συναισθήματα απέναντι στο κλάδεμα, τηρώντας θετική και ενεργητική στάση απέναντι σε αυτό. Αυτοί είναι κανονικοί άνθρωποι. Οι μόνοι που δεν είναι κανονικοί άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι· οι άνθρωποι αυτοί δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού, πολλές φορές τα σνομπάρουν με απαξίωση και βαθιά μέσα τους αντιστέκονται σ’ αυτά, τα κρίνουν και τα καταδικάζουν. Έτσι, λοιπόν, τηρούν την ίδια στάση απέναντι στο γεγονός ότι ο Θεός εκθέτει και χαρακτηρίζει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου. Ποια στάση, δηλαδή; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο Θεός λέει πως οι άνθρωποι έχουν αλαζονική διάθεση και αναφέρεται στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις της. Ένας αντίχριστος, μόλις ακούσει γι’ αυτές τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις, όχι μόνο αρνείται να το αποδεχτεί, αλλά φτάνει και στο σημείο να περιφρονήσει αυτές τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις που αναφέρει ο Θεός. Γιατί το κάνει αυτό; Επειδή ακολουθεί τη λογική του Σατανά, δηλαδή τη στάση του Σατανά απέναντι στην αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Λέει: «Εσύ το λες αλαζονεία, αλλά ποιος από όσους είναι ικανοί δεν κάνει φιγούρα; Ποιος από όσους έχουν ταλέντο στην ηγεσία δεν μιλάει επιβλητικά; Ποιος από όσους έχουν θέση δεν κάνει λίγη φιγούρα; Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι και τόσο σημαντικό. Όλα αυτά τα πράγματα είναι απολύτως κανονικά στον κόσμο των απίστων, εδώ όμως όλοι κάνετε την τρίχα τριχιά. Επίσης, το να ενεργεί κανείς χωρίς να συζητάει τα πράγματα με τους άλλους λογίζεται στ’ αλήθεια ως αλαζονεία; Κάνει πραγματικά του κεφαλιού του; Οι άνθρωποι που έχουν τις ικανότητες πρέπει να κάνουν κουμάντο και το να μπορείς να μονοπωλείς την εξουσία ονομάζεται ικανότητα. Τι νόημα έχει να συζητάω το οτιδήποτε μ’ εσάς τους συνηθισμένους ανθρώπους; Τι ξέρετε εσείς; Δεν είμαι, λοιπόν, αλαζόνας· είμαι απλώς ικανός και επιδέξιος. Αυτό ονομάζεται ηγετική ικανότητα και πρόκειται για έμφυτο ταλέντο. Έχω τόσο μεγάλες ικανότητες που μπορώ να κάνω τα πάντα. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες και σε όποια ομάδα κι αν βρίσκομαι, μπορώ να αναλάβω την ηγεσία· αυτό θα πει να είσαι ταλαντούχος! Οι ταλαντούχοι άνθρωποι δεν πρέπει να ποδοπατιούνται ούτε να εκτίθενται. Αντίθετα, σε όποια ομάδα και αν βρίσκονται, πρέπει να τους προτείνουν, να τους εξυψώνουν και να τους δίνουν σημαντικό ρόλο! Αφού είναι ικανοί και ταλαντούχοι με ηγετικές ικανότητες, πρέπει να έχουν τη συμπεριφορά του επικεφαλής, του αρχηγού. Αν τα κρύβουν όλα αυτά, δεν είναι σαν να φοράνε προσωπείο;» Με βάση αυτήν τη στρεβλή συλλογιστική και αυτές τις αιρέσεις κρίνει και καταδικάζει το γεγονός ότι ο Θεός αποκαλύπτει την αλαζονική διάθεση, άρα, ό,τι κι αν πεις, δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσει τις διάφορες εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεων που περιγράφει και ορίζει ο Θεός. Σκέφτεται: «Αυτό που είπε ο θεός δεν είναι παρά ένας τρόπος να θέσει κανείς τα πράγματα. Είναι σχετικά θετικός, ορθόδοξος και παραδοσιακός, αλλά δεν μπορεί να οριστεί ως η αλήθεια. Ταιριάζει μόνο σε ορισμένους ανθρώπους. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά άδολοι και δεν έχουν κανένα ταλέντο, δεν είναι ιδιαίτερα ικανοί ή έξυπνοι, ενώ ούτε ηγετικές ικανότητες έχουν. Αν δεν έχουν τον κατάλληλο συνεργάτη, χρειάζεται να συμβουλευτούν άλλους για να δράσουν και, αν δεν το κάνουν, δεν μπορούν να επωμιστούν το έργο τους· σ’ αυτού του είδους τους ανθρώπους ταιριάζουν τα λόγια του θεού». Όλα τα επιχειρήματα αυτού του είδους είναι σατανικές αιρέσεις και πλάνες.

Εφόσον οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν ποτέ ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, όποτε τα ακούσουν, απλώς ενεργούν μηχανικά· είναι σαν τους Φαρισαίους, χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να κρατήσουν τα προσχήματα. Κατά βάθος, δεν τα αποδέχονται ούτε τα μετατρέπουν σε ζωή τους και σε στόχο της άσκησής τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν ένας αντίχριστος κάνει ένα σφάλμα, δεν παραδέχεται ότι έκανε κάποιο λάθος μόλις τον κλαδέψεις και τον εκθέσεις γι’ αυτό, αλλά και ούτε αποδέχεται το κλάδεμα σχετικά με τη διάθεση και την ουσία που αποκάλυψε στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όπως ακριβώς αρνείται ένας αντίχριστος να παραδεχτεί ότι έκανε κάποιο λάθος, έτσι και όταν αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, θα βρει πάντοτε κάποιον λόγο, κάποια δικαιολογία, κάποια εξήγηση για να αρνηθεί ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, όταν αποκαλύπτει μια αλαζονική διάθεση σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα, λέει πως βιαζόταν, πως δεν διάλεξε τα σωστά λόγια και πως ανέβασε λίγο τον τόνο της φωνής του. Όταν κάποιος πει ότι φέρθηκε δόλια σε κάποιο άλλο ζήτημα και δεν ήταν ξεκάθαρος, τότε λέει πως οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο, οπότε αν εκείνος έλεγε τι συνέβαινε, οι άλλοι δεν θα τον καταλάβαιναν και θα παρερμήνευαν αυτά που θα τους έλεγε και γι’ αυτόν τον λόγο δεν ήταν ξεκάθαρος. Όποια διεφθαρμένη διάθεση κι αν αποκαλύψει, πάντα μπορεί να βρει δικαιολογίες και εξηγήσεις. Συμπερασματικά, όποια διεφθαρμένη διάθεση κι αν αποκαλύψει, όσο φανερή και όσο σοβαρή κι αν είναι, δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί ότι πρόκειται για διεφθαρμένη διάθεση. Οι αντίχριστοι λένε πολλές φορές ψέματα, άλλα λένε μπροστά στους άλλους και άλλα πίσω από την πλάτη τους, και κανένας δεν μπορεί να καταλάβει και δεν ξέρει πότε λένε την αλήθεια και πότε ψέματα. Πάντως, δεν παραδέχονται ποτέ ότι είναι δόλιοι και ανειλικρινείς. Αντίθετα, πολλές φορές δικαιολογούν τον εαυτό τους και εξηγούν ότι είναι εντελώς άδολοι, ότι είναι εξαιρετικά ειλικρινείς απέναντι στους άλλους και ότι, όταν κάποιος άλλος έχει τις όποιες δυσκολίες, θέλουν πάρα πολύ να τον βοηθήσουν από την καλή τους την καρδιά. Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αλλά επίσης προσπαθούν πάντα να εξωραΐσουν τον εαυτό τους, κομπάζοντας για το πόσο καλοί και ευγενικοί είναι. Όχι μόνο δεν παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αλλά ταυτόχρονα υπερηφανεύονται και για το πόσο σπουδαίοι είναι στο να επηρεάζουν τους ανθρώπους, πόσο καλοί είναι στο να αποκτούν την εύνοια των άλλων και στο να κερδίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Καυχιούνται για το πόσο καλοί είναι στη στρατηγική και για τις ικανότητές τους όταν ενεργούν και μιλούν ανάμεσα στους ανθρώπους, για το ότι κανείς δεν μπορεί να τα πάει καλύτερα και να τους ξεπεράσει, για το ότι αυτοί είναι οι καταλληλότεροι για τη δουλειά τους. Όταν ένας αντίχριστος πληρώσει ένα μικρό τίμημα, όταν είναι σε θέση να κηρύττει κάποια μεγαλόπνοα δόγματα και θεωρίες και όταν για λίγο καιρό κάνει κάτι που παραπλανά τους ανθρώπους και κάνει τους περισσότερους να τον εκτιμήσουν, τότε θα νομίζει ότι έχει συγκαλύψει επιτυχώς τη διεφθαρμένη του διάθεση και ότι έχει καταφέρει να κάνει τους άλλους να αγνοήσουν τη διεφθαρμένη του διάθεση. Με βάση, λοιπόν, αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων και τη συγκεκριμένη κατανόηση και στάση που τηρούν απέναντι στη διεφθαρμένη διάθεσή τους, όταν κλαδεύονται η πρώτη τους αντίδραση θα είναι να εναντιωθούν και να αντισταθούν, να βάλουν τα δυνατά τους για να αποκαταστήσουν το όνομά τους. Σαν να μην έφτανε το γεγονός ότι αρνούνται να παραδεχτούν τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας, δεν πρόκειται να παραδεχτούν ούτε τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκάλυψαν σ’ αυτό το ζήτημα ούτε το σφάλμα που διέπραξαν επειδή τους εξανάγκασε η διεφθαρμένη διάθεσή τους. Αν λάβουμε υπόψη αυτήν την εκδήλωση και την ουσία των αντίχριστων, άραγε υπάρχει πιθανότητα να καταφέρουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους; (Δεν υπάρχει.)

Έχω γνωρίσει κάποιους αντίχριστους που κάνουν λάθη στο έργο τους, που είναι τεμπέληδες, που δεν εκτελούν το έργο τους και αμελούν συγκεκριμένα καθήκοντα, ενώ παράλληλα το παίζουν αφεντικά, διαπράττουν παραπτώματα λόγω της απερισκεψίας τους και κάνουν τα πάντα όπως θέλουν αυτοί. Τέτοιοι αντίχριστοι, όταν κλαδεύονται γι’ αυτά, εκ πρώτης όψεως δείχνουν να συμμορφώνονται απόλυτα, αλλά παρασκηνιακά δεν έχουν μετανιώσει καθόλου. Αν κρίνουμε από την αμετανόητη στάση τους, δεν έχουν αποδεχτεί το κλάδεμα ούτε στο ελάχιστο. Αν κρίνουμε απ’ το ότι δεν αποδέχονται το κλάδεμα, δεν έχουν εξετάσει ποτέ ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν. Αντίθετα, μετά το κλάδεμα, συνεχίζουν να κάνουν ό,τι θέλουν, να τα κάνουν όλα όπως θέλουν, να χειραγωγούν με ύπουλο τρόπο, να εξαπατούν τους άνωθεν και τους κάτωθέν τους, να ιδρύουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο και να απολαμβάνουν ειδικά προνόμια, χωρίς να κάνουν την παραμικρή αλλαγή. Για ποιον λόγο δεν κάνουν την παραμικρή αλλαγή; Ο λόγος είναι ακριβώς το ότι δεν παραδέχονται ούτε κατά διάνοια ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση ούτε αποδέχονται την αλήθεια· οπότε, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που έχουν να αποκτήσουν μεγάλη εξουσία και αξιοποιούν στο έπακρο το γεγονός ότι έχουν αυτήν την εξουσία, ενώ κατόπιν επωφελούνται από εκείνο το διάστημα για να κάνουν ό,τι θέλουν, να βάλουν τα δυνατά τους για να κάνουν κακά πράγματα και να αναστατώσουν το έργο του οίκου του Θεού, καθώς και να υπονομεύσουν την κανονική τάξη του οίκου Του. Παρόλο που απολαμβάνουν πάρα πολλά πράγματα σε υλικό επίπεδο στον οίκο του Θεού, δεν κάνουν τίποτα καλό. Πέρα απ’ το ότι επιφανειακά κάνουν λίγο έργο, τι κάνουν στα κρυφά; Συγκαλούν συναθροίσεις, κηρύττουν λόγια και δόγματα, αλλά και ανακατεύονται σε άσχετες υποθέσεις· εκτός απ’ αυτό, κάθονται και το παίζουν αφεντικά. Δεν εκτελούν κανένα από τα συγκεκριμένα έργα που τους έχει αναθέσει ο Άνωθεν και δεν παρουσιάζονται αυτοπροσώπως για να δώσουν αναλυτικές οδηγίες, να επιβλέψουν ή να καθοδηγήσουν. Απλώς διατάζουν τους άλλους από ψηλά και, καμιά φορά, όταν δεν έχουν πια άλλη επιλογή, εμφανίζονται στον χώρο εργασίας για να διευθετήσουν ορισμένα πράγματα και να δώσουν κάποιες κατευθύνσεις. Αυτό δεν είναι παρά μια παροδική εκδήλωση ενθουσιασμού και αμέσως μετά γίνονται άφαντοι. Όταν προάγουν κάποιον ή όταν τοποθετούν κάποιον σ’ ένα πόστο, δεν επιτρέπεται κανείς να διαφωνήσει ή να πει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι καλός, ενώ οι αντίχριστοι δεν πρόκειται ποτέ να ελέγξουν ή να επιβλέψουν το έργο αυτού του ανθρώπου. Όσο άσχημα πράγματα κι αν κάνει αυτός που έχουν προαγάγει ή που έχουν τοποθετήσει, δεν αφήνουν κανέναν να τον εκθέσει, δεν μπορεί κανείς να τον απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά του και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να τον καταγγείλει. Όποιος καταγγείλει αυτόν τον άνθρωπο γίνεται αυτομάτως αντίπαλός τους. Όσο μεγάλη ζημιά και αναστάτωση κι αν προκαλεί στο έργο της εκκλησίας ο άνθρωπος που χρησιμοποιούν, οι αντίχριστοι θα βάλουν τα δυνατά τους για να τον προστατέψουν και, αν δεν τα καταφέρουν, τότε θα φροντίσουν να απομακρυνθούν γρήγορα από εκείνον τον άνθρωπο και να αποποιηθούν γρήγορα την ευθύνη. Ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, είτε το κάνουν μπροστά στα μάτια των άλλων είτε πίσω απ’ την πλάτη τους, δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Είναι δύσπιστοι, δαίμονες και ζωντανοί σατανάδες και, παρ’ όλα αυτά, επιθυμούν ξεδιάντροπα να καταλάβουν κάποιο αξίωμα και να απολαύσουν τα οφέλη της θέσης· είναι χαραμοφάηδες που παρασιτούν στον οίκο του Θεού. Υπάρχουν ακόμα και κάποιοι που, αφότου κλαδευτούν και δουν ότι δεν θα μπορέσουν να διατηρήσουν τη θέση τους, νιώθουν αποθαρρημένοι, απογοητευμένοι και πεσμένοι. Γιατί νιώθουν πεσμένοι; Γιατί νιώθουν αποθαρρημένοι; Επειδή δεν μπορούν να διατηρήσουν τη θέση τους, επειδή έχασαν την ευκαιρία να απολαμβάνουν ειδικά προνόμια και ειδική μεταχείριση, επειδή κανείς δεν τους εκτιμά πια και επειδή οι μέρες που έπαιζαν με την εξουσία ανήκουν στο παρελθόν. Θα χρειαστεί να αρχίσουν να κάνουν τα πάντα μόνοι τους, δεν θα έχουν πια τη δυνατότητα να στέκονται και να δίνουν εντολές. Δεν νιώθουν ούτε τύψεις ούτε στενοχώρια για τις κακές συνέπειες που προκαλεί η διεφθαρμένη τους διάθεση. Αντιθέτως, στενοχωριούνται, δακρύζουν και έχουν μια αίσθηση απώλειας επειδή δεν θα μπορούν πια να απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης. Υπάρχουν, μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι που, αφού απαλλαγούν από τα καθήκοντά τους, έχουν το θράσος να ζητάνε επανειλημμένα άλλη μια ευκαιρία. Πείτε Μου, είναι δυνατόν να δοθεί κι άλλη ευκαιρία σε τέτοιους ανθρώπους; Τι σκοπεύουν να κάνουν μ’ αυτήν την ευκαιρία; Να ζουν εις βάρος της εκκλησίας, να είναι χαραμοφάηδες και να ενεργούν απερίσκεπτα. Μήπως, αν τους δινόταν άλλη μια ευκαιρία, θα μπορούσαν να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους; Θα μπορούσαν να αποκτήσουν αυτογνωσία; (Όχι.) Αν τους δινόταν άλλη μια ευκαιρία, θα αποκτούσαν καθόλου φιλότιμο; Θα άλλαζε ο χαρακτήρας τους; Αν είχαν άλλη μια ευκαιρία, θα άρχιζαν να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και δεν θα προσπαθούσαν πια να ιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο; (Όχι, δεν θα το έκαναν.) Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα έκαναν· δεν είναι τελειωμένοι; Αν κλαδευόσασταν εσείς και το ζήτημα ήταν τόσο σοβαρό ώστε ο Άνωθεν να μην έχει άλλη επιλογή απ’ το να σας απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά σας, τι θα σκεφτόσασταν; (Ότι πρέπει όντως να με απαλλάξει, επειδή έχω πολύ μοχθηρή φύση, έχω κάνει πολλά πράγματα που παραβιάζουν τις αρχές και αποτελούν αντίσταση στον Θεό, έχω κάνει πολύ κακό και έχω ζημιώσει πολύ το έργο της εκκλησίας. Είναι σωστό να με απαλλάξει.) Κάποιος που έχει λογική θα έκανε πρώτα την εξής αυτοκριτική: «Τι ακριβώς έκανα όλο αυτό το διάστημα; Γιατί κλαδεύτηκα; Ήταν όντως σωστό το ότι με κλάδεψαν επειδή έκανα αυτά τα πράγματα; Ήταν σωστά όσα είπε εκείνος ο άνθρωπος όταν με κλάδεψε; Πώς θα πρέπει να τα αποδεχτώ; Πώς πρέπει να προσεγγίσω αυτό το κλάδεμα;» Έπειτα, θα εξέταζε τι είχε κάνει πραγματικά, αν αυτά που έκανε εμπεριείχαν οποιεσδήποτε νοθεύσεις της ανθρώπινης θέλησης, αν χαρακτηρίζονταν από συνείδηση και λογική, αν αυτά που έκανε ήταν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, πόσα απ’ αυτά που έκανε εναρμονίζονταν με τις απαιτήσεις του Θεού και πόσα πράγματα έκανε σύμφωνα με τη δική του θέληση. Ένας άνθρωπος με λογική οφείλει να εξετάζει αυτές τις πτυχές και όχι να αναλώνεται στο αν έχασε τη θέση του, αν ο οίκος του Θεού τού φέρθηκε δίκαια, τι γνώμη θα έχουν οι άνθρωποι γι’ αυτόν αν δεν έχει θέση ή τι προοπτικές και τι προορισμό θα έχει. Ένας άνθρωπος με λογική δεν θα αναλωνόταν σε τέτοια πράγματα.

Μα καλά, πόσο ξεδιάντροποι είναι κάποιοι αντίχριστοι; Αν, μόλις απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, οι αδελφοί και οι αδελφές πάψουν να τους φέρονται τόσο σεβαστικά, εάν δεν είναι τόσο ζεστοί και ευγενικοί, αλλά αντίθετα είναι ψυχροί και τους αγνοούν, τότε αυτοί οι αντίχριστοι δεν θα το αντέξουν. Γιατί είναι τόσο μυγιάγγιχτοι γι’ αυτά τα πράγματα, ενώ για τη διεφθαρμένη διάθεσή τους δεν έχουν τόση ευαισθησία; Μήπως αυτό είναι κομμάτι της φύσης τους; Έχουν αξιοπρέπεια; Έχουν αισχύνη; (Όχι.) Τα δύο πιο πολύτιμα πράγματα στην ανθρώπινη φύση είναι η αισχύνη και η εντιμότητα. Ένας αντίχριστος δεν έχει ίχνος από αυτά τα δύο. Οι αντίχριστοι είναι αναίσχυντοι, και, όσο κι αν αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, όσο κακό κι αν διαπράττουν, δεν νιώθουν απολύτως τίποτα, δεν νιώθουν καθόλου ενοχές, αλλά αντίθετα θέλουν να μείνουν περισσότερο και να ζουν σαν παράσιτα στον οίκο του Θεού. Αφού κλαδευτούν και εκτεθούν, αφού απαλλαγούν απ’ τα καθήκοντά τους και χάσουν τη θέση τους, συνεχίζουν να θέλουν να τους τιμούν οι αδελφοί και οι αδελφές με σεβασμό και ευγένεια. Δεν είναι παράλογο αυτό; Σας φαίνεται αηδιαστική αυτή η εκδήλωση των αντίχριστων; (Ναι.) Κάθε άνθρωπος νιώθει ένα αίσθημα απώλειας όταν κλαδεύεται, ειδικά αν απαλλάσσεται απ’ τα καθήκοντά του και χάνει τη θέση του. Νιώθει ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση και έχει ντροπιαστεί λιγάκι μπροστά στους άλλους, ενώ νιώθει πολύ αμήχανα για να αντικρύσει τον οποιονδήποτε. Παρ’ όλα αυτά, όποιος έχει αισχύνη δεν πρόκειται να ξεστομίσει στρεβλά επιχειρήματα. Τι σημαίνει ότι δεν θα ξεστομίσει στρεβλά επιχειρήματα; Σημαίνει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα σωστά, χωρίς να σκέφτεται και να μιλάει με στρεβλό τρόπο για τίποτα, αλλά να αναγνωρίσει με ειλικρίνεια τα λάθη του και να αντιμετωπίσει το ζήτημα δίκαια και ορθολογικά. Τι σημαίνει δίκαια και ορθολογικά; Σημαίνει ότι, εφόσον σε κλάδεψαν για κάτι, λογικά υπάρχει κάποιο πρόβλημα με ό,τι έκανες· βάζοντας στην άκρη την όποια διεφθαρμένη διάθεση έχεις, ας πούμε απλά ότι, αν στο συγκεκριμένο ζήτημα τα έκανες μαντάρα, τότε σίγουρα έχεις κάποιες ευθύνες γι’ αυτό. Εφόσον, λοιπόν, έχεις κάποιες ευθύνες, πρέπει να τις αναλάβεις και να παραδεχτείς αυτό που έκανες. Μόλις το παραδεχτείς, θα πρέπει να εξετάσεις τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς: «Ποια διεφθαρμένη διάθεση αποκάλυψα σ’ αυτό; Εάν δεν με καθοδηγούσε μια διεφθαρμένη διάθεση, τότε μήπως οι πράξεις μου ήταν νοθευμένες απ’ την ανθρώπινη θέληση; Μήπως αιτία ήταν η ανοησία; Ή μήπως είχε να κάνει με την επιδίωξή μου, με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζω;» Για να μπορεί κανείς να εξετάζει έτσι τον εαυτό του πάει να πει ότι έχει ορθολογισμό και αισχύνη και ότι βλέπει τα πράγματα δίκαια, αντικειμενικά, με τρόπο που ανταποκρίνεται στα γεγονότα. Και αυτά ακριβώς είναι που δεν έχουν οι αντίχριστοι. Εκείνοι, όταν τους κλαδεύουν, το πρώτο που σκέφτονται είναι το εξής: «Πώς μπόρεσες να κλαδέψεις τόσο ανελέητα έναν αξιοσέβαστο επικεφαλής όπως εγώ μπροστά σε τόσους ανθρώπους, εκθέτοντας, μάλιστα, και το ατιμωτικό μυστικό μου; Πού είναι το κύρος μου ως επικεφαλής; Δεν το εξαφάνισες τώρα που με κλάδεψες; Ποιος θα με ακούει από δω και πέρα; Αν δεν μ’ ακούει κανένας, πώς μπορώ να έχω οποιαδήποτε θέση ως επικεφαλής; Ένα ανδρείκελο θα είμαι και τίποτ’ άλλο, έτσι δεν είναι; Πώς θα μπορώ να απολαμβάνω πια τα οφέλη της θέσης; Δεν θα μπορώ πια να απολαμβάνω τα πράγματα που μου προσφέρουν οι αδελφοί και οι αδελφές, έτσι δεν είναι;» Είναι σωστή αυτή η ιδέα; Συμφωνεί με την αλήθεια; Δικαιολογείται; (Όχι.) Δείχνει ότι ο άνθρωπος δεν έχει λογική και ξεστομίζει στρεβλά επιχειρήματα. Τι εννοείς με τον όρο κύρος; Τι είναι ο επικεφαλής; Δεν μπορεί να μην είσαι διεφθαρμένος, έτσι δεν είναι; Τι εννοείς λέγοντας ότι «εξέθεσα το ατιμωτικό μυστικό σου»; Ποιο είναι το ατιμωτικό μυστικό σου; Είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου είναι η ίδια με του καθενός· αυτό είναι το ατιμωτικό μυστικό σου. Δεν έχεις κάτι το διαφορετικό εσύ, δεν είσαι ανώτερος από τους άλλους. Ο οίκος του Θεού απλώς είδε ότι έχεις κάποιο επίπεδο και μπορείς να κάνεις λίγο έργο, οπότε σε προήγαγε, σε καλλιέργησε και σου έδωσε ένα ειδικό φορτίο, λίγα περισσότερα για να επωμιστείς. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως, μόλις αποκτάς θέση, παύεις να έχεις διεφθαρμένη διάθεση. Εντούτοις, οι αντίχριστοι αρπάζονται απ’ αυτό και λένε: «Τώρα που έχω θέση, δεν πρέπει να με κλαδέψεις, ειδικά μπροστά σε τόσους ανθρώπους, αφού έτσι οι περισσότεροι θα ανακαλύψουν την πραγματική μου κατάσταση». Δεν είναι ένα στρεβλό επιχείρημα αυτό; Πού μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η προσέγγιση; Έξω στην κοινωνία, όταν εγκωμιάζεις κάποιον, πρέπει να τον παινεύεις σαν να είναι τέλειος και να εδραιώσεις γι’ αυτόν μια εικόνα τελειότητας, χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. Δεν είναι παραπλανητικό αυτό; Θα το έκανε αυτό ο οίκος του Θεού; (Όχι.) Αυτό είναι κάτι που κάνει ο Σατανάς και απαιτούν και οι αντίχριστοι. Ο Σατανάς δεν διαθέτει λογική, ενώ από τη συγκεκριμένη άποψη ούτε οι αντίχριστοι διαθέτουν λογική. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά διατυπώνουν στρεβλά επιχειρήματα και εγείρουν υπερβολικές απαιτήσεις. Προκειμένου να προστατέψουν τη θέση τους, ζητάνε από τον Άνωθεν να είναι προσεκτικός σχετικά με το πώς και σε ποιες περιπτώσεις κλαδεύονται, αλλά και με τι ύφος. Είναι απαραίτητο αυτό; Είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι και κλαδεύονται για κάτι που είναι αληθινό και πραγματικό. Τι λόγος υπάρχει να γίνει με συγκεκριμένο τρόπο; Δεν θα ήταν επιζήμιο για τους αδελφούς και τις αδελφές αν επαινούνταν αυτοί οι άνθρωποι; Πρέπει αυτοί οι τόσο κακοί άνθρωποι να επαινούνται και να προστατεύεται η θέση τους, προκειμένου να μπορούν να διαπράττουν παραπτώματα ανάμεσα στους κάτωθεν μέσα στην απερισκεψία τους και να ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια; Θα ήταν δίκαιο αυτό για τους αδελφούς και τις αδελφές; Είναι υπεύθυνη στάση απέναντί τους αυτό; Όχι, δεν είναι υπεύθυνη στάση απέναντί τους. Οπότε, ένας αντίχριστος που συμπεριφέρεται έτσι, που σκέφτεται έτσι και που θέτει τέτοιες απαιτήσεις δεν είναι παρά κάποιος που ξεστομίζει στρεβλά επιχειρήματα και προκαλεί σκοπίμως προβλήματα, χωρίς καμία αισχύνη. Όταν ένας αντίχριστος κλαδεύεται για κάποιο λάθος που έκανε, δεν παραδέχεται ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση ούτε εξετάζει ποια διεφθαρμένη διάθεση τον οδήγησε να κάνει κάτι τέτοιο. Αφού ξεστομίσει ένα σωρό στρεβλά επιχειρήματα, όχι μόνο αρνείται να εξετάσει τον εαυτό του, αλλά και σκέφτεται τι μέτρα αντιμετώπισης να πάρει. «Ποιος το κατήγγειλε αυτό; Ποιος το άφησε να διαρρεύσει στον άνωθεν; Ποιος ανέφερε στους επικεφαλής ότι το έκανα αυτό; Πρέπει να ανακαλύψω ποιος ήταν και να του δώσω ένα μάθημα. Πρέπει να τον επιπλήξω στις συναθροίσεις και να του δείξω πόσο τρομακτικός είμαι». Όταν κλαδεύεται ένας αντίχριστος, θα βάλει τα δυνατά του για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να βρει μια διέξοδο, και σκέφτεται: «Αυτήν τη φορά ήμουν απρόσεκτος και έβγαλα τα άπλυτά μου στη φόρα, οπότε πρέπει να βάλω τα δυνατά μου για να μην ξανασυμβεί αυτό την επόμενη φορά και να δοκιμάσω μια διαφορετική προσέγγιση για να ξεγελάσω τον άνωθεν μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές κάτωθεν και να μην το καταλάβει κανένας τους. Όταν κάνω κάτι σωστό, θα πρέπει να βγαίνω γρήγορα μπροστά για να πάρω τα εύσημα, αλλά όταν κάνω κάποιο λάθος, πρέπει γρήγορα να μεταθέτω την ευθύνη σε κάποιον άλλον». Δεν είναι αναίσχυντο αυτό; Είναι εντελώς αναίσχυντο! Όταν κλαδεύεται ένας κανονικός άνθρωπος, βαθιά μέσα του και ιδιαιτέρως παραδέχεται στον εαυτό του: «Είμαι άχρηστος. Έχω διεφθαρμένη διάθεση —τελεία και παύλα. Πρέπει να κάνω αυτοκριτική». Παίρνει σιωπηλά την απόφαση, αν του ξανατύχει παρόμοια κατάσταση, να ενεργήσει σύμφωνα με αυτά που απαιτεί ο Θεός. Είτε μπορέσει είτε δεν μπορέσει να το πετύχει αυτό, σε κάθε περίπτωση, όταν κλαδεύεται, μέσα του το αποδέχεται ορθολογικά και ο ορθολογισμός του του λέει ότι όντως έκανε κάποιο λάθος και ότι, εφόσον έχει διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να το παραδεχτεί. Υποτάσσεται μέσα στην καρδιά του, χωρίς καμία αντίσταση και, ακόμα κι αν νιώθει λίγο αδικημένος, η βασική του στάση είναι θετική. Μπορεί να κάνει αυτοκριτική, να νιώσει τύψεις και να πάρει την απόφαση να προσπαθήσει στο εξής να μην ξανακάνει το ίδιο λάθος στο συγκεκριμένο ζήτημα. Απ’ την άλλη, ένας αντίχριστος όχι μόνο δεν νιώθει τύψεις, αλλά μέσα στην καρδιά του αντιστέκεται και όχι μόνο δεν μπορεί να εγκαταλείψει το κακό που κάνει, αλλά προσπαθεί και να βρει άλλον τρόπο να προχωρήσει, ώστε να συνεχίσει ασυλλόγιστα να διαπράττει παραπτώματα, συντηρώντας την κακή του συμπεριφορά. Όταν κλαδεύεται, δεν εξετάζει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, την πηγή των παραπτωμάτων του, τους σκοπούς του ή τις διαφορετικές καταστάσεις και οπτικές που γεννήθηκαν μέσα του όταν αποκαλύφθηκε η διεφθαρμένη διάθεσή του. Ποτέ δεν εξετάζει ούτε αναλογίζεται αυτά τα πράγματα, αλλά και δεν δέχεται να του κάνει προτάσεις, να τον συμβουλέψει ή να τον εκθέσει ο οποιοσδήποτε. Αντίθετα, εντείνει τις προσπάθειές του να βρει διάφορους τρόπους, μέσα και τακτικές για να ξεγελάσει τους άνωθεν και τους κάτωθέν του, προκειμένου να προστατέψει τη θέση του. Εντείνει τις προσπάθειές του για να προκαλέσει αναστάτωση στον οίκο του Θεού και χρησιμοποιεί τη θέση του για να κάνει το κακό. Πραγματικά, δεν έχει καμία ελπίδα!

Όταν οι αντίχριστοι αναλαμβάνουν οποιοδήποτε τμήμα του έργου, είναι επιπόλαιοι και κάνουν τα στραβά μάτια όταν υπάρχουν κακοί άνθρωποι ή άνθρωποι που αναστατώνουν το έργο του οίκου του Θεού, ενώ μπορεί ακόμα και να τους καλύπτουν, να τους ανέχονται και να τους προστατεύουν. Όταν ένας αντίχριστος απαλλαγεί από τα καθήκοντά του και του ανατεθεί άλλο καθήκον, υπάρχει περίπτωση να αλλάξει; (Όχι.) Για ποιον λόγο; (Επειδή η φύση-ουσία του είναι προβληματική.) Μετά από ένα τόσο σοβαρό σφάλμα, συνεχίζει να μη μετανοεί και να διατηρεί στην καρδιά του αντιλήψεις και παράπονα· συνεπώς, είναι δυνατόν να είναι έστω και λίγο ειλικρινής σε οποιοδήποτε καθήκον κάνει; Μέσα στην απερισκεψία του, διαπράττει παραπτώματα στο καθήκον του ακόμα και πριν γεννηθούν μέσα του αντιλήψεις και παράπονα· επομένως, όταν κρύβει μέσα του αυτά τα πράγματα, είναι δυνατόν να είναι ειλικρινής στο καθήκον του; (Όχι.) Και χωρίς ειλικρίνεια, θα είναι επιπόλαιος; Θα διαπράττει παραπτώματα μέσα στην απερισκεψία του; (Ναι, έτσι θα είναι.) Μερικοί από σας μπορεί να μην έχετε πειστεί, γι’ αυτό κοιτάξτε καλά τον εαυτό σας και θα έρθει η μέρα που θα πειστείτε. Ένας αντίχριστος δεν θα μπορέσει να αλλάξει ποτέ και, όπου κι αν τοποθετηθεί, πάντα άχρηστος θα είναι. Όταν κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση και κλαδευτεί, αρχίζει να αλλάζει μέσα του. Η κατάστασή του αρχίζει να βελτιώνεται και αποκτά πιο ενεργητική στάση, πιο θετική οπτική, πιο σωστούς στόχους και κατεύθυνση επιδίωξης, καθώς και πιο θεοφοβούμενη καρδιά, ενώ η ανθρώπινη φύση του δείχνει όλο και περισσότερο άξια σεβασμού. Ένας αντίχριστος, απ’ την άλλη, όσο περισσότερο κλαδεύεται τόσο περισσότερο αυξάνεται η αγανάκτηση που νιώθει μέσα του, τόσο πιο επιφυλακτικός γίνεται, τόσο πιο αδικημένος αισθάνεται μέσα στην καρδιά του και τόσο περισσότερο αυξάνονται οι αντιλήψεις, το μίσος και τα παράπονά του για τον Θεό. Όταν δεν έχει κλαδευτεί, η σάρκα του μπορεί να πληρώσει ένα πολύ μικρό τίμημα, αλλά από τη στιγμή που θα κλαδευτεί πολύ, δεν έχει καν την παραμικρή ειλικρίνεια. Είναι στ’ αλήθεια χαμένη υπόθεση! Παρατηρήστε το και μόνοι σας: Κάθε τέτοιος άνθρωπος κάνει συνέχεια κηρύγματα για να υποστηρίξει τους άλλους, αλλά ο ίδιος δεν ασκείται καθόλου ούτε έχει καμία είσοδο· αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι, όποιο έργο κι αν κάνει, μόλις αποκτήσει θέση, μπορεί να πάρει ορισμένες πρωτοβουλίες και να δείξει κάποιο ενθουσιασμό, αλλά είναι πάντα επιπόλαιος και διαπράττει παραπτώματα λόγω απερισκεψίας στο έργο του. Όταν χάσει τη θέση του, βγαίνουν τα μαχαίρια, θεωρεί πως είναι ξεγραμμένος και φτάνει στο σημείο να ενεργεί με θράσος και απερισκεψία, σαν αναρχικός αγριάνθρωπος, χωρίς καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, ένα τέτοιο είδος ατόμου είναι κλασικός αντίχριστος. Μπορεί να αναλύσει τις καταστάσεις των άλλων πολύ καθαρά και λογικά, με τρόπο που τον καταλαβαίνεις εύκολα και που σε κάνει να πιστεύεις ότι κι ο ίδιος έχει μια τέτοια κατανόηση του εαυτού του. Όταν, όμως, κάνει κάποιου είδους λάθος, όταν έχει αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση κι εσύ προσπαθήσεις να τον εκθέσεις και να τον αναλύσεις, τότε δες τι στάση έχει. Θα είναι εντελώς απρόθυμος να το αποδεχτεί και θα ψάχνει να βρει όποιον τρόπο μπορεί για να το αντικρούσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό του, καθώς δεν εννοεί να το παραδεχτεί. Κανείς δεν επιτρέπεται να τον αγγίξει και όποιος χτυπήσει κάποιο ευαίσθητο σημείο του ή εκθέσει κάποιο πρόβλημά του θα βρεθεί μπλεγμένος και θα γίνει εχθρός του.

Όταν ένας αντίχριστος έχει θέση, μπορεί να υπομείνει κάποιες κακουχίες και να πληρώσει ένα μικρό τίμημα για να την προστατέψει. Επίσης, μπορεί να παριστάνει τάχα τον καλοσυνάτο και συμπονετικό απέναντι σε όλους, να δείχνει όλο υποκρισία ότι θέλει να σώσει τους πάντες. Τη στιγμή, όμως, που θα χάσει τη θέση του, όλη η καλοσύνη του εξαφανίζεται· ωστόσο, συνεχίζει να θέλει να διατηρήσει και να απολαμβάνει την υποστήριξη, την εκτίμηση και την ιδιαίτερη προσοχή που είχε και στο παρελθόν. Με λίγα λόγια, είναι τελείως ξεδιάντροπος! Σε όποια ομάδα κι αν ανήκει ένας αντίχριστος, δεν προσφέρει την παραμικρή βοήθεια και διαπαιδαγώγηση σε κανέναν· κι όμως, θέλει ακόμα να απολαμβάνει την υποστήριξη και την εκτίμηση όλων των άλλων. Οι άλλοι μπορεί να παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, όμως ο αντίχριστος δεν πρόκειται ποτέ να βγει και να πει ότι έχει κι αυτός μια τέτοια διάθεση ή να μιλήσει για το τι είδους διεφθαρμένη διάθεση έχει αποκαλύψει στο παρελθόν. Ποτέ δεν αναλύει τον εαυτό του και, όταν τον έχουν στριμώξει στη γωνία, θα πει μόνο κάτι του τύπου: «Ναι, είμαι δαίμονας, είμαι σατανάς» και τέλος. Λέει μόνο κάτι τέτοια πομπώδη, κούφια λόγια, αλλά αν τον ρωτήσεις: «Ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις έχεις που δείχνουν ότι είσαι δαίμονας και σατανάς; Τι κίνητρα και σκοπούς έχεις όταν ενεργείς;», δεν θα σου πει απολύτως τίποτα. Δεν είναι σατανάς; Αφότου ήρθε στην εξουσία, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει διαπράξει αμέτρητα κακά και, σε όλη την περίοδο της κυριαρχίας του, παραδέχεται και διορθώνει συνέχεια τα λάθη του, ενώ παράλληλα κακομεταχειρίζεται τον λαό του όλο και περισσότερο. Βλέποντάς τον να παραδέχεται τα λάθη του, ίσως σκεφτείς ότι θα μετανοήσει και θα αλλάξει σελίδα, ότι τηρεί μια στάση εξομολόγησης και ότι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα διαπράξει πάλι τα ίδια λάθη. Κρίνοντας, όμως, από αυτά που συμβαίνουν στη συνέχεια και από το πώς εξελίσσονται τα πράγματα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας παραδέχεται τα λάθη του απλώς και μόνο για να προστατέψει την εικόνα και τη θέση του, προετοιμάζοντας το έδαφος για να διατηρήσει την εξουσία και να συνεχίσει να κακομεταχειρίζεται τον λαό του, κάνοντας κι άλλα τρομερά πράγματα. Οι αντίχριστοι είναι το ίδιο πράγμα· έχουν την ίδια φύση-ουσία με τους διαβόλους, τον Σατανά και τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Ξέρουν πολύ καλά πώς να κρύβονται και έχουν το ψέμα στο τσεπάκι τους· είναι αναίσχυντοι, αποστρέφονται την αλήθεια και τα θετικά πράγματα και δεν αποδέχονται ούτε κατά διάνοια την αλήθεια. Επιπλέον, λένε μόνο ωραία λόγια και κάνουν μόνο κάθε είδους κακά πράγματα. Όταν βρίσκονται με τους αδελφούς και τις αδελφές, οι αντίχριστοι πολλές φορές λένε τα σωστά πράγματα και κάνουν πράγματα που επιφανειακά μοιάζουν σωστά, αλλά όταν τους ζητηθεί να ασκηθούν αυστηρά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, να εφαρμόσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, όχι μόνο δεν θα κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά και θα γίνουν καπνός. Αν τους αφήσεις χωρίς επίβλεψη, επιτήρηση ή παρακίνηση, τότε θα διαπράξουν παραπτώματα εξαιτίας της απερισκεψίας τους και θα ιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Για να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να διατηρήσουν την εξουσία, θα υπομείνουν την οποιαδήποτε δυσκολία και θα πληρώσουν το οποιοδήποτε τίμημα. Από αυτό βλέπουμε ότι οι αντίχριστοι έχουν μια άλλου είδους φύση-ουσία, δηλαδή είναι εγωιστές και ποταποί. Εκτός από το να πληρώσουν ένα μικρό τίμημα όταν κάνουν κάτι για τον εαυτό τους, αν τους ζητήσει κανείς να κάνουν ή να πουν κάτι για τους αδελφούς και τις αδελφές, για τον οίκο του Θεού, χωρίς να πάρουν τίποτα σε αντάλλαγμα, θα είναι τόσο καλόκαρδοι; Θα αναλάβουν αυτό το φορτίο; (Όχι.) Έτσι, όσον αφορά τα πράγματα που τους έχει ζητήσει ο Άνωθεν να εφαρμόσουν, όταν έρθει η ώρα να γίνει έλεγχος γι’ αυτό το έργο, δεν θα έχουν εφαρμόσει κανένα από αυτά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή για να το κάνουν θα έπρεπε να κουραστούν και να υποφέρουν· θα έπρεπε να πληρώσουν κάποιο τίμημα και, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα είχαν μεγάλο όφελος από αυτό. Έτσι, πολύ απλά, δεν θα το κάνουν. Αν ήταν να επωφεληθούν και να αποκομίσουν οφέλη απ’ αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι, θα ήταν ένας αντίχριστος πρόθυμος να πληρώσει κάποιο τίμημα γι’ αυτό; Όχι. Αν ήταν κάτι για το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι θα τον εκτιμούσαν και θα τιμούσαν τη μνήμη του, κάτι για το οποίο θα τον λάτρευαν και θα τον εγκωμίαζαν, ένα καλό πράγμα για το οποίο θα τον θυμούνταν για πολλές γενιές, τότε πώς θα ενεργούσε; Θα αναλάμβανε αμέσως δράση και θα το έκανε μέσα στην καλή χαρά. Είναι ξεδιάντροπο αυτό το πράγμα, έτσι δεν είναι; Ο Σατανάς, ο διάβολος, είναι στ’ αλήθεια ξεδιάντροπος. Έχει διαπράξει αμέτρητα κακά, ωστόσο συνεχίζει να θέλει όλοι να τον ευγνωμονούν βαθιά, θέλει οι άνθρωποι να τον ακολουθούν από κοντά και να τον λατρεύουν. Κακομεταχειρίζεται πάρα πολύ τους ανθρώπους, αλλά δεν παύει να θέλει να τον εγκωμιάζουν. Οι αντίχριστοι είναι το ίδιο πράγμα. Όσα κηρύγματα κι αν έχει ακούσει ένας αντίχριστος και όσα δόγματα κι αν καταλαβαίνει, αν του ζητήσεις να κάνει κάποιο έργο ή κάποιο καθήκον χωρίς να δείξει επιπολαιότητα, δεν μπορεί να τα καταφέρει. Αν του ζητήσεις να μην ιδρύσει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο ή να μην διαπράττει παραπτώματα λόγω απερισκεψίας, δεν μπορεί να το κάνει. Αν του ζητήσεις να μην απολαμβάνει στο έπακρο τα οφέλη της θέσης, να μην επιθυμεί ανέσεις, να μην απολαμβάνει τη θέση και τα ειδικά προνόμια, δεν μπορεί να το κάνει. Αν του ζητήσεις να μη βασανίζει τους άλλους ή να μη λέει ψέματα, δεν μπορεί να το καταφέρει. Αν του ζητήσεις να μην κατασπαταλά τις προσφορές και να προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν μπορεί να το κάνει. Αν του ζητήσεις να μην καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό του, δεν θα μπορέσει ποτέ να το κάνει· αν του ζητήσεις να πληρώσει κάποιο μικρό τίμημα για τον εκλεκτό λαό του Θεού χωρίς να πάρει τίποτα σε αντάλλαγμα ή να κάνει λίγο έργο χωρίς να το μάθει κανείς, δεν θα μπορέσει να το κάνει. Τι μπορεί να κάνει; Μπορεί να διαπράττει παραπτώματα λόγω απερισκεψίας, να ιδρύσει το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο, να καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό του, να κατασπαταλά τις προσφορές, να ζει εις βάρος της εκκλησίας, να βασανίζει τους άλλους, να φωνάζει συνθήματα, να ξεστομίζει δόγματα, να διαδίδει αιρέσεις και πλάνες για να παραπλανά τους ανθρώπους και ούτω καθεξής· όλα αυτά μπορεί να τα κάνει χωρίς κόπο. Υπάρχει γύρω σας κανένας τέτοιος άνθρωπος; Μόλις πάρει στα χέρια του την εξουσία, μόλις αποκτήσει έστω και ελάχιστη δύναμη, θέλει να βάλει χέρι στον κορβανά του οίκου του Θεού· ό,τι κι αν αγοράζει, θέλει να παίρνει πράγματα υψηλής ποιότητας, ακριβά και επώνυμα, και δεν το συζητάει με κανέναν άλλον ούτε ακούει τι έχει να πει ο οποιοσδήποτε. Μόλις του δοθεί λίγη εξουσία, την απολαμβάνει στο έπακρο. Όταν του δοθεί λίγη εξουσία, θέλει να σχηματίσει κλίκες και να τα κάνει όλα όπως θέλει εκείνος, ενώ αρνείται να ακούσει τον Άνωθεν ή οποιονδήποτε άλλον. Όταν του δοθεί λίγη εξουσία, νομίζει ότι έχει γίνει θεός και θέλει να δώσει μαρτυρία για τον εαυτό του έτσι ώστε να τον υποστηρίξουν οι άλλοι, θέλει να δημιουργήσει μια φατρία, να φτιάξει τη δική του συμμορία. Όταν του δοθεί λίγη εξουσία, θέλει να έχει υπό τον αυστηρό έλεγχό του τους αδελφούς και τις αδελφές. Αν το έργο του οίκου του Θεού απαιτεί να μετατεθεί κάποιος μακριά του, θα είναι πολύ δύσκολο. Θα πρέπει να το εγκρίνει ο ίδιος και κάποιος θα πρέπει να το συζητήσει μαζί του, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να αποδεχτεί από τον συγκεκριμένο άνθρωπο μια στάση που δεν του αρέσει. Θέλει να ξέρει όλος ο κόσμος ότι έχει εξουσία και επιρροή, ενώ όλοι πρέπει να τον σέβονται και να είναι ταπεινοί απέναντί του. Αυτό είναι ένα γεγονός που αναγνωρίζεται από όλους. Ένας αντίχριστος δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση. Παρατηρήστε το και μόνοι σας: Κοιτάξτε αν όσοι δεν παραδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση μπορούν να μετανοήσουν αφότου κάνουν κάποιο λάθος και αποκαλύψουν μια διεφθαρμένη διάθεση, ποια κατεύθυνση ακολουθούν και τι μονοπάτι επιλέγουν στο τέλος, πώς συμπεριφέρονται ενώ κάνουν το καθήκον τους και ενώ αλληλεπιδρούν με τους άλλους, πώς ενεργούν σε σχέση με τη θέση και με ποιους τρόπους και μεθόδους πράττουν. Θα μπορέσετε να το διακρίνετε αυτό; Αν μπορέσετε να βγάλετε συμπεράσματα σχετικά με αυτά τα πράγματα, τότε έχετε κάποια διάκριση.

Γ. Αρνούνται να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και το κριτήριο με βάση το οποίο πρέπει να μετριούνται τα πάντα

Υπάρχει κι ένας τρίτος λόγος για τον οποίο οι αντίχριστοι αρνούνται να αποδεχτούν το κλάδεμα και δεν τηρούν στάση μετάνοιας όταν κάνουν κάποιο λάθος: Αρνούνται να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και το κριτήριο με βάση το οποίο πρέπει να μετριούνται τα πάντα. Έχω κάνει συναναστροφή με αρκετές λεπτομέρειες σχετικά με τους δύο πρώτους λόγους, οι οποίοι διαφέρουν από τον τρίτο ως προς την κυριολεκτική τους σημασία. Επί της ουσίας, όμως, έχουν σχέση με αυτόν, δηλαδή με το ότι οι αντίχριστοι αρνούνται να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Συνεπώς, η συναναστροφή μας μπορεί να είναι σύντομη και συνοπτική. Όταν ένας αντίχριστος κλαδεύεται και συναναστρέφεσαι μαζί του πάνω στην αλήθεια, μιλώντας για τις αλήθεια-αρχές και τις αρχές με τις οποίες θα πρέπει να ενεργεί κανείς, θα μπορέσει να αποδεχτεί αυτά που θα ακούσει; (Όχι.) Όποτε κι αν ακούσει την αλήθεια ένας αντίχριστος, πάντοτε την ίδια στάση θα τηρήσει απέναντί της: καταδίκη και αντίσταση. Τι είναι οι αλήθεια-αρχές; Είναι το πρότυπο με βάση το οποίο πρέπει να μετρά κανείς τις ενέργειές του. Εφόσον κάποιος ενεργεί απολύτως σύμφωνα με την αλήθεια των λόγων του Θεού, τότε οι ενέργειές του θα συμφωνούν με τις αρχές. Αυτό σημαίνει να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αρχές. Αν η συναναστροφή σου συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές, τότε ένας αντίχριστος δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να την αποδεχτεί· όσο πιο θετική, πρακτική, δίκαιη, σωστή και θεμελιωμένη στα γεγονότα είναι η συναναστροφή σου τόσο λιγότερο θα την αποδεχτεί ένας αντίχριστος. Θα απαντήσει με στρεβλά επιχειρήματα και θα αρνηθεί να αποδεχτεί την αλήθεια ή τα γεγονότα. Αν του μιλήσεις για το πώς να ενεργήσει έτσι ώστε να ανταποκριθεί στις ευθύνες του στο συγκεκριμένο ζήτημα, εκείνος θα σου πει ότι έχει υποφέρει και ότι έχει πληρώσει τίμημα· αν του μιλήσεις για το πώς να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, εκείνος θα σου πει σε πόσους δρόμους έχει ταξιδέψει, πόσο έχει υποφέρει και πόσο έχει μιλήσει. Αν του μιλήσεις για το πώς να είναι έντιμος, πώς να ενεργεί και να κάνει ένα καθήκον με έντιμη και ειλικρινή καρδιά, θα αδιαφορήσει και θα σε αγνοήσει. Στις ενέργειές του θα επικεντρώνεται μόνο σε τακτικές, σχέδια και τεχνάσματα. Σε γενικές γραμμές, ένας αντίχριστος έχει τις δικές του μοναδικές αρχές όσον αφορά τις ενέργειές του και, όσο λανθασμένες, τιποτένιες, γελοίες και παράλογες κι αν φαίνονται στους άλλους ή στον Θεό, εκείνος δεν θα βαρεθεί ποτέ να εμμένει σ’ αυτές τις μεθόδους και τις αρχές. Δεν πρόκειται να αποδεχτεί τα λόγια του Θεού ως τις αλήθεια-αρχές ούτε να εγκαταλείψει τις δικές του αρχές, οπότε, όσο κι αν τον κλαδέψεις, τον εκθέσεις ή τον απαλλάξεις από τα καθήκοντά του, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν οι οπτικές, οι απόψεις και τα κριτήρια με βάση τα οποία μετρά τα πράγματα. Κάποια από αυτά τα κριτήρια πηγάζουν από την ανθρώπινη επιστήμη, κάποια από τη γνώση, κάποια από την παραδοσιακή κουλτούρα και κάποια από τις κακές τάσεις αυτού του κόσμου· όσο λάθος, όμως, κι αν είναι αυτά τα πράγματα, ένας αντίχριστος δεν μπορεί να τα εγκαταλείψει. Θα αποδεχτεί όποιες κακές τάσεις και όποια ρητά και οπτικές είναι δημοφιλή στην κοινωνία, αλλά τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια δεν τα έχει ποτέ ως κριτήριο για να μετρά όλα τα πράγματα και τα γεγονότα, για να μετρά τα πάντα. Ενώ ακολουθεί τον Θεό και ζει σαν παράσιτο στον οίκο Του, αρνείται και καταδικάζει την αλήθεια. Ενώ αρνείται και καταδικάζει την αλήθεια, σέβεται και θαυμάζει κάθε είδους αιρέσεις και πλάνες του κόσμου. Τα μόνα πράγματα που δεν μπορεί να αποδεχτεί είναι τα λόγια του Θεού, η αλήθεια. Κρίνοντας από αυτήν την ουσία των αντίχριστων, παρότι πηγαίνουν σε συναθροίσεις, διαβάζουν τα λόγια του Θεού και κάνουν κάποιο καθήκον στο πλαίσιο της πίστης τους, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Η διάθεσή τους δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει, αλλά ούτε και οι οπτικές τους, οι οποίες ανήκουν στον κόσμο και στις κακές τάσεις. Αν ζητήσεις από έναν αντίχριστο να μιλήσει για τη ζωή-είσοδο ή για αλλαγή διάθεσης, θα απορήσεις γιατί τα λόγια του μοιάζουν τόσο παράξενα, αρρωστημένα και αμήχανα. Θα μοιάζουν με τα λόγια ενός ξένου, δεν είναι παρά ένας μπερδεμένος άνθρωπος που δεν έχει πνευματική κατανόηση, αλλά παριστάνει πως είναι πνευματικός και πως έχει ζωή. Είναι στ’ αλήθεια τελείως αηδιαστικό! Είναι δυνατόν να έχει ζωή κάποιος που δεν έχει παραδεχτεί ποτέ τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια ούτε έχει αποδεχτεί τα λόγια του Θεού ως τη ζωή του; Αυτό είναι ανέκδοτο, σωστά; Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και δείτε αν υπάρχει κάποιος που να λέει συνεχώς: «Ο τάδε διάσημος είπε αυτό· το τάδε βιβλίο λέει αυτό· η τάδε τηλεοπτική σειρά είπε αυτό· το τάδε αριστούργημα λέει αυτό» ή «Η παραδοσιακή μας κουλτούρα είναι έτσι· στα μέρη μου λέμε αυτό· στην οικογένειά μας έχουμε αυτόν τον κανόνα» και ούτω καθεξής. Προσέξτε ποιος έχει πάντα ένα σωρό τέτοια πράγματα να πει, ποιος δεν συγκινείται καθόλου όταν ακούσει τα λόγια του Θεού και, όταν καταφέρνει να συναναστραφεί πάνω στην κατανόηση των λόγων του Θεού, ξεστομίζει μόνο μπερδεμένα λόγια, παράλογα λόγια και λόγια που δεν δείχνουν πνευματική κατανόηση. Προσέξτε, επίσης, ποιος, παρόλο που ούτε κατανοεί ούτε καταλαβαίνει καθόλου τα λόγια του Θεού, προσπαθεί με το ζόρι να συνδυάσει κάποια από αυτά και παριστάνει τον πνευματικό. Είναι τελείως αηδιαστικό αυτό το πράγμα! Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, ακούνε κηρύγματα και συμμετέχουν σε συναθροίσεις εδώ και πολλά χρόνια, αλλά είναι απίστευτο το γεγονός ότι ακόμα δεν γνωρίζουν πως έχουν διεφθαρμένη διάθεση και δεν έχουν καταλάβει πως έχουν λανθασμένες οπτικές ούτε πως οι παράλογες οπτικές τους είναι τελείως αντίθετες και αντιφατικές με τα λόγια του Θεού. Και ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Είναι ο τρίτος λόγος που κρύβεται πίσω απ’ το γεγονός ότι οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται το κλάδεμα και δεν έχουν στάση μετάνοιας όταν κάνουν οποιοδήποτε λάθος: Αρνούνται να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και το κριτήριο με βάση το οποίο πρέπει να μετριούνται τα πάντα. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία του ζητήματος.

Γιατί αρνούνται οι αντίχριστοι να αποδεχτούν το κλάδεμα; Γιατί, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι, δεν μετανιώνουν, αλλά αντ’ αυτού διασπείρουν διάφορες αντιλήψεις, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να κρίνουν τον Θεό; Οι λόγοι είναι πολύ ξεκάθαροι: Πρώτον, οι αντίχριστοι δεν παραδέχονται ποτέ ότι μπορούν να κάνουν λάθος· δεύτερον, δεν παραδέχονται ποτέ ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση· τρίτον, αρνούνται να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και το κριτήριο με βάση το οποίο πρέπει να μετριούνται τα πάντα. Διότι, όλοι όσοι δεν αποδέχονται το κλάδεμα, αποκαλύπτουν ξεκάθαρα μια διεφθαρμένη διάθεση όταν κάνουν λάθη, βλάπτουν συχνά τον εκλεκτό λαό του Θεού, καθυστερούν τη ζωή-είσοδο αναρίθμητων ανθρώπων που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού και ζημιώνουν το έργο του οίκου του Θεού, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν μετανιώνουν και δεν τηρούν στάση μετάνοιας όταν κλαδεύονται, τότε ένα πράγμα είναι σίγουρο: Φανερώνουν και τις τρεις αυτές εκδηλώσεις των αντίχριστων. Σωστά; (Σωστά.) Υπάρχουν τρεις συνολικά λόγοι για τους οποίους οι αντίχριστοι αρνούνται να αποδεχτούν το κλάδεμα. Διαβάστε τους ξανά. (Πρώτον, οι αντίχριστοι δεν παραδέχονται ποτέ ότι μπορούν να κάνουν λάθος· δεύτερον, δεν παραδέχονται ποτέ ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση· τρίτον, αρνούνται να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και το κριτήριο με βάση το οποίο πρέπει να μετριούνται τα πάντα.) Συνολικά είναι τρεις. Για τους δύο πρώτους λόγους κάναμε συναναστροφή με αρκετές λεπτομέρειες. Ο τελευταίος είναι λίγο διαφορετικός από τους δύο πρώτους ως προς την κυριολεκτική σημασία του, αλλά επί της ουσίας οι δύο πρώτοι συνδέονται με το ότι οι αντίχριστοι αρνούνται να παραδεχτούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, συνεπώς δεν θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτόν τον λόγο με περισσότερες λεπτομέρειες. Ωραία, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο! (Αντίο, Θεέ μου!)

19 Σεπτεμβρίου, 2020