ΙΙΙ. Σιχαίνονται τα λόγια του Θεού

Σήμερα, συνεχίζουμε από εκεί που αφήσαμε την προηγούμενη συναναστροφή μας, η οποία αφορούσε τη δέκατη εκδήλωση των αντίχριστων: σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Αυτό το σημείο χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Έχει γίνει συναναστροφή πάνω στις πρώτες δύο και σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω στην τρίτη: Οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Προηγουμένως, έχει γίνει συναναστροφή πάνω σε κάποιες εκδηλώσεις και ρητά σχετικά μ’ αυτήν την πτυχή, όπως για παράδειγμα το ότι οι αντίχριστοι αμφισβητούν τα λόγια του Θεού, το ότι δεν τα πιστεύουν και είναι γεμάτοι περιέργεια απέναντί τους, ότι δεν έχουν ίχνος πίστης και είναι αποκλειστικά γεμάτοι αμφιβολίες, δοκιμασίες και εικασίες. Με δυο λόγια, οι αντίχριστοι δεν βλέπουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια ούτε τα κάνουν πράξη. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, δεν αναζητούν τις αρχές άσκησης σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Μέσα τους, συχνά τρέφουν αμφιβολίες, αντίσταση και άρνηση απέναντι στα λόγια του Θεού. Μπορεί να πει κανείς πως όλα αυτά είναι εκδηλώσεις του ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Σήμερα, θα συναναστραφούμε περαιτέρω πάνω στις πιο βαθιές και συγκεκριμένες στάσεις και ενέργειες των αντίχριστων απέναντι στα λόγια του Θεού, για να αναλύσουμε πώς ακριβώς σιχαίνονται τα λόγια του Θεού. Όσον αφορά το πώς σιχαίνονται οι αντίχριστοι τα λόγια του Θεού, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή σημείο προς σημείο. Δεν θα είναι σαφέστερο έτσι; (Ναι.) Αν συναναστρεφόμουν γενικά, κι εσείς είχατε κάποιου είδους ικανότητα κατανόησης, επαρκές επίπεδο και πνευματική κατανόηση, και παίρνατε συχνά φως απ’ τα λόγια του Θεού, τότε στην πραγματικότητα εκείνα σχετικά με τα οποία έχω συναναστραφεί παλιότερα θα σας ήταν αρκετά. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ωστόσο, δεν έχουν το απαιτούμενο επίπεδο για να αντιληφθούν τα λόγια του Θεού· δεν φτάνουν στο στάδιο όπου μπορούν να αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια που πρέπει να γίνει αντιληπτή. Γι’ αυτόν τον λόγο, χρειάζεται να συναναστραφούμε σημείο προς σημείο. Αυτό το θέμα ειδικά χωρίζεται σε αρκετές μικρότερες ενότητες.

Α. Οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού

Το πρώτο σημείο είναι ότι οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού. Στο παρελθόν, συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτήν την πτυχή μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα, αλλά όχι με στοχευμένη και λεπτομερή ανάλυση, παρά μόνο παρεμπιπτόντως. Ποιες είναι οι εκδηλώσεις του ότι οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού; Όσον αφορά αυτό το σημείο, πώς ενεργούν οι αντίχριστοι; Το γεγονός ότι οι αντίχριστοι δείχνουν τέτοια συμπεριφορά και ενεργούν έτσι απέναντι στα λόγια του Θεού υποδεικνύει, από την άποψη της φύσης τους, ότι μέσα τους δεν πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, πως είναι κάτι ιερό και απρόσβλητο. Όποια πτυχή κι αν εκφράσει ο Θεός απ’ τα λόγια της αλήθειας, είτε φαίνεται απλή στους ανθρώπους είτε τους φαίνεται βαθυστόχαστη, δεν παύουν να είναι τα λόγια του Θεού· είναι η αλήθεια και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη ζωή-είσοδο ενός ανθρώπου, με τη μεταμόρφωση της διάθεσής του και με τη σωτηρία του. Οι αντίχριστοι, όμως, δεν το βλέπουν έτσι· δεν έχουν επίγνωση αυτού του γεγονότος μέσα τους ούτε έχουν την αντίστοιχη συναίσθηση ή κατανόηση. Δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ούτε και αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα που έχουν τα λόγια του Θεού για τη ζωή-είσοδο ενός ανθρώπου. Απεναντίας, θεωρούν πως τα λόγια του Θεού, εξωτερικά, μοιάζουν να είναι απλώς ανθρώπινα λόγια, και μάλιστα πολύ συνηθισμένα. Ο μόνος λόγος που φαίνονται τόσο σημαντικά είναι ότι όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό, ο οίκος του Θεού και η εκκλησία τα έχουν χαρακτηρίσει «λόγια του Θεού». Στην πραγματικότητα, όμως, επιφανειακά, τα λόγια του Θεού μοιάζουν με κοινές φράσεις που τις λένε συχνά οι άνθρωποι. Στην κυριολεξία, αυτά τα λόγια περιέχουν στοιχεία της ανθρώπινης ομιλίας, περιέχουν τη λογική, τη σκέψη και τη φρασεολογία της ανθρώπινης ομιλίας, μεταξύ των οποίων μερικές εκφράσεις της καθομιλουμένης, μερικούς ιδιωματισμούς, κάποια ρητά, ακόμα και διμερείς παροιμίες. Οι αντίχριστοι δεν βλέπουν τα λόγια του Θεού ως κάτι τόσο μεγαλεπήβολο, ανεξιχνίαστο ή βαθυστόχαστο όσο θα φανταζόταν κανείς ούτε σαν θρυλικές γραφές από τους ουρανούς. Γι’ αυτούς, δεν είναι τίποτε άλλο από απλά και συνηθισμένα λόγια. Έτσι, μετά από πολλή και εξονυχιστική εξέταση, στο τέλος καταλήγουν μέσα τους σε έναν ορισμό: Αυτά τα λόγια δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλή ομιλία, κάτι πολύ πρακτικό, κάτι που οφείλουν να διαβάσουν οι πιστοί, λόγια που μπορούν να βοηθήσουν στη συμπεριφορά και την πίστη ενός ανθρώπου. Μετά από πολύ διάβασμα, σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν. Ακόμα και μερικοί αντίχριστοι κι εγωπαθείς παίρνουν τα λόγια του Θεού, και διαβάζουν πολλά κεφάλαια και σελίδες μονοκοπανιά. Κάποιοι διαβάζουν ακόμα και το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» απ’ την αρχή ως το τέλος μέσα σ’ έναν μήνα, και μερικά πράγματα εντυπώνονται βαθιά στο μυαλό και τη σκέψη τους. Αποκτούν μια γενική κατανόηση κάποιων πνευματικών όρων, του τόνου και του τρόπου που χαρακτηρίζει τον λόγο του Θεού, ακόμα και του περιεχομένου του λόγου του Θεού σε διάφορα στάδια. Αφού διαβάσουν, λένε: «Τα λόγια του θεού είναι έτσι κι έτσι. Τα διάβασα όλα με τη μία και κατανόησα το γενικό περιεχόμενο του έξι χιλιετιών σχεδίου διαχείρισης του θεού. Άρα, λοιπόν, τα λόγια του θεού δεν είναι και τόσο βαθυστόχαστα. Μοιάζει λίγο υπερβολικό να εξυψώνει κανείς τα λόγια του θεού τόσο ψηλά όσο είναι η αλήθεια, ως κάτι ουσιαστικό για τη ζωή-είσοδο των ανθρώπων». Γι’ αυτό, όπως κι αν δουν αυτά τα λόγια, ο τελικός ορισμός που έχουν μέσα τους για τα λόγια του Θεού λέει πως δεν είναι τόσο βαθυστόχαστα ή δυσνόητα όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Όποιος έχει μόρφωση και μάτια τα καταλαβαίνει. Αφού διαβάσουν και ξαναδιαβάσουν, όχι μόνο δεν καταφέρνουν να αναγνωρίσουν ή να κατανοήσουν τις διάφορες αλήθειες σχετικά με τη ζωή-είσοδο που οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι απ’ τα λόγια του Θεού, κερδίζοντας διαφώτιση, τροφή, και βοήθεια απ’ αυτά, αλλά επιπλέον θεωρούν και ότι τα λόγια του Θεού απέχουν πολύ απ’ την αλήθεια κι απ’ τις γραφές από τους ουρανούς. Αφού καταλήξουν σ’ αυτό το συμπέρασμα, οι αντίχριστοι σιχαίνονται ακόμα περισσότερο τα λόγια του Θεού. Πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού δεν είναι τίποτα παραπάνω, πως ο Θεός δεν είναι τίποτα παραπάνω και η αλήθεια δεν είναι τίποτα παραπάνω. Με μια τέτοια στάση και κατανόηση που έχουν οι αντίχριστοι, η εσωτερική στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού και στο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» τους κάνει να σιχαίνονται ακόμα περισσότερο τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Χρησιμοποιούν τη γνώση και τη νοημοσύνη τους, βασίζονται στις αναμνήσεις και την εξυπνάδα τους για να συλλάβουν γρήγορα το περιεχόμενο και τις λεγόμενες αρχές που έχουν αυτά τα λόγια, καθώς και ένα μέρος του τόνου, του στιλ και της φρασεολογίας που χρησιμοποιούνται σ’ αυτά· η τελευταία περιλαμβάνει κοινές και ιδιωματικές εκφράσεις. Έπειτα, θεωρούν ότι έχουν πετύχει στα πάντα κι ότι τα έχουν όλα. Μια τέτοια κατανόηση και στάση τούς κάνει να απεχθάνονται και να αμφισβητούν ακόμα πιο απερίσκεπτα μέσα τους τα λόγια του Θεού, και να αμφιβάλλουν ακόμα περισσότερο για την ταυτότητα και την ουσία του Θεού.

Αν κοιτάξει κανείς το ζήτημα απ’ τη σκοπιά της φύσης των αντίχριστων, θα δει ότι αποστρέφονται την αλήθεια, σιχαίνονται τα θετικά πράγματα, σιχαίνονται την ταπεινότητα και την απόκρυψη του Θεού, και σιχαίνονται την αξιοπιστία, την πραγματικότητα και το κάλλος του Θεού. Αυτή η αλυσιδωτή περιφρόνηση κάνει τους αντίχριστους, με φυσικό τρόπο και χωρίς να το αντιλαμβάνονται, να εκτελούν εμετικές ενέργειες που ο Θεός τις απεχθάνεται και τις καταδικάζει. Σ’ αυτές τις ενέργειες συμπεριλαμβάνεται και το ότι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού. Τι είναι η παραποίηση; Οι αντίχριστοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει αλήθεια στα λόγια του Θεού, δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού δίνουν ζωή στους ανθρώπους, και φυσικά δεν πιστεύουν καθόλου ότι αυτά τα λόγια είναι τα θεμέλια στα οποία βασίζεται ο άνθρωπος για την επιβίωσή του, η κατεύθυνση και το μονοπάτι για την πρόοδο του ανθρώπου. Γι’ αυτό και δεν κατανοούν γιατί ο Θεός μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο ούτε γνωρίζουν γιατί ο Θεός λέει τέτοια λόγια σ’ ένα ειδικό πλαίσιο, και ακόμα περισσότερο δεν έχουν ιδέα γιατί ο Θεός λέει λόγια μ’ αυτό το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Όσον αφορά την προέλευση αυτού του περιεχομένου, το τι σκέφτεται ο Θεός και τι σκοπεύει να τηρήσει, να πραγματοποιήσει και να προκαλέσει στους ανθρώπους ενώ λέει αυτά τα λόγια, καθώς και όλα όσα σκοπεύει μέσα σ’ αυτά τα λόγια να πετύχει ο Θεός, τις προθέσεις Του και την αλήθεια, οι αντίχριστοι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα και είναι εντελώς αδαείς· δεν είναι καθόλου ειδικοί σε όλα αυτά. Γι’ αυτό και συχνά νιώθουν μέσα τους πως ο Θεός δεν θα έπρεπε να είχε πει έτσι αυτήν τη φράση, ότι έπρεπε εκείνη η πρόταση να είναι μετά απ’ αυτήν, αυτή η πρόταση να διατυπωθεί έτσι, εκείνο το χωρίο να έχει αυτόν τον τόνο ή τον τάδε επιτονισμό, ότι αυτή η επιλογή λέξεων είναι εσφαλμένη, κι ότι εκείνος ο όρος δείχνει αδιαφορία και δεν ταιριάζει με την ταυτότητα του Θεού, κι έτσι σχηματίζουν γνώμη. Στα μάτια τους, τα λόγια του Θεού δεν φτάνουν τα διάσημα έργα ή τα έργα των σπουδαίων ανθρώπων του κόσμου. Θεωρούν ότι ο λόγος του Θεού δεν είναι αρκετά αυστηρός, ότι είναι φλύαρος και ότι κάποιες λέξεις, αν τις εξετάσει κανείς εξονυχιστικά, δεν συμμορφώνονται υπό τη στενή έννοια με τους ανθρώπινους κανόνες γραμματικής και λεξιλογίου. «Πώς γίνεται να υπάρχει αλήθεια σ’ αυτά τα λόγια; Πώς γίνεται να είναι αυτά τα λόγια του θεού; Πώς γίνεται αυτά να είναι η αλήθεια;» Οι αντίχριστοι υπολογίζουν και αναλογίζονται μέσα τους, ενώ ταυτόχρονα αμφιβάλλουν και καταδικάζουν. Με τέτοια στάση, τέτοιες σκέψεις και τέτοια οπτική πάνω στα λόγια του Θεού, οι αντίχριστοι ακονίζουν τα διαβολικά τους νύχια.

Θυμάμαι, πριν μερικά χρόνια, ένα περιστατικό που συνέβη στην ομάδα των ύμνων. Η ομάδα ήθελε να συνθέσει μουσική για να τραγουδιέται στην εκκλησία ένα ουσιώδες χωρίο από τα λόγια του Θεού. Την ώρα που συνέθεταν, είδαν ότι η έκταση του λόγου του Θεού και ο αριθμός των λέξεων δεν ταίριαζαν με τη μελωδία· κάθε στίχος είχε υπερβολικά πολλές λέξεις. Επιπλέον, η μελωδία ολόκληρου του τραγουδιού, όταν εφαρμοζόταν στα λόγια του Θεού, τα έκανε να ακούγονται υπερβολικά πολλά και μακροσκελή. Ποια λύση βρήκαν, λοιπόν; Βρήκαν έναν τρόπο: Άλλαξαν ένα μέρος της διατύπωσης και της φρασεολογίας στα λόγια του Θεού χωρίς να αλλάξουν φαινομενικά το νόημά τους —για παράδειγμα, έπαιρναν έναν ιδιωματισμό με τέσσερα γράμματα και τον έκαναν λέξη με δύο γράμματα ή έσβηναν προτάσεις που έμοιαζαν μακροσκελείς, περιττές και χωρίς νόημα. Τηρώντας αυτήν την αρχή, μελοποίησαν τη διορθωμένη εκδοχή των λόγων του Θεού και τη μοίρασαν για να την τραγουδήσουν στην εκκλησία. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μπερδεμένοι καθώς ήταν, νόμιζαν πως επρόκειτο για έναν ύμνο με τα λόγια του Θεού· πού να ήξεραν, όμως, ότι το κείμενο δεν είχε καμία σχέση με τα λόγια του Θεού; Ήταν ένα κείμενο που είχαν τροποποιήσει και συντομεύσει αυθαίρετα οι αντίχριστοι, ήταν πειραγμένο και αλλαγμένο. Αργότερα, όταν προετοίμαζαν αυτόν τον ύμνο για ένα πρόγραμμα, ρώτησα σε ποιο κεφάλαιο απ’ τα λόγια του Θεού βασιζόταν ο ύμνος. Μου είπαν ότι ήταν το πρώτο χωρίο ενός συγκεκριμένου κεφαλαίου. Όταν βρήκα το χωρίο και το συνέκρινα με το χωρίο στο υμνολόγιο, έπαθα σοκ. Το χωρίο στο υμνολόγιο ήταν δήθεν ένα επιλεγμένο τμήμα από εκείνο το κεφάλαιο των λόγων του Θεού, αλλά το είχαν κάνει αγνώριστο. Ο τόνος του λόγου είχε χαθεί, πολλές σημαντικές λέξεις είχαν παραλειφθεί, το περιεχόμενο του λόγου ήταν αραδιασμένο ακατάστατα, ακόμα και η σειρά των λέξεων είχε αντιστραφεί. Αν δεν Μου είχε πει κάποιος ότι το χωρίο ήταν απόσπασμα ενός συγκεκριμένου κεφαλαίου των λόγων του Θεού, δεν νομίζω πως θα μπορούσε να προσδιορίσει κανείς από ποιο κεφάλαιο ήταν· δεν είχε καμία σχέση με το πρωτότυπο. Επιφανειακά, αυτοί οι άνθρωποι έκαναν το καθήκον τους: Όταν μελοποιούνται τα λόγια του Θεού για να τα τραγουδήσουν όλοι και να τα κάνουν κτήμα τους, τότε τα λόγια Του μπορούν να καθοδηγούν και να κατευθύνουν συνεχώς τους ανθρώπους, κι αυτό ίσως τους βοηθήσει να εισέλθουν στα λόγια του Θεού. Τι υπέροχη πράξη που ήταν εκείνη! Οι αντίχριστοι, όμως, επειδή δεν είχαν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά, αντιμετώπισαν τα λόγια του Θεού σαν να ήταν λόγια που λένε οι συνηθισμένοι άνθρωποι συζητώντας· διέγραψαν πράγματα και τα παραποίησαν αυθαίρετα. Χωρίς να ρωτήσουν απολύτως τίποτα και χωρίς την άδεια ή τη συγκατάθεση κανενός, και βέβαια χωρίς καμία εξουσιοδότηση από κανέναν, άλλαξαν εντελώς τα λόγια του Θεού, κι όμως έκαναν τους ανθρώπους να πιστέψουν πως εκτελούσαν το καθήκον τους, πως είχαν μελοποιήσει τα λόγια του Θεού. Τι είδους συμπεριφορά και μέθοδος είναι αυτή; Τι διάθεση έχουν οι άνθρωποι που εφαρμόζουν μια τέτοια συμπεριφορά και μια τέτοια μέθοδο; Όσοι χρησιμοποιούν μια τέτοια μέθοδο, όσοι αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού με τέτοια στάση, έχουν, άραγε, μέσα τους καθόλου φόβο για το πώς θα αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού; Λατρεύουν τα λόγια του Θεού; Αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; Αν κρίνει κανείς από την ασεβή και χαλαρή στάση που κρατάνε απέναντι στα λόγια του Θεού, τότε όχι μόνο δεν τα λατρεύουν, αλλά επιπλέον αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ως παιχνιδάκια και τα αλλάζουν χαλαρά όπως τους έρθει. Άραγε, η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού δεν υποδεικνύει και τη στάση τους απέναντι στον ίδιο τον Θεό; (Ναι.) Είναι ακριβώς η ίδια. Τα λόγια του Θεού αντιπροσωπεύουν τον Θεό τον ίδιο· είναι μια έκφραση του Θεού, μια έκφραση της διάθεσής Του και μια αποκάλυψη της ουσίας Του. Όταν οι άνθρωποι δείχνουν τέτοια ασέβεια και χαλαρότητα απέναντι στα λόγια του Θεού, είναι αυτονόητο το πώς αντιμετωπίζουν τον ίδιο τον Θεό. Κάτι τέτοιο λέει πολλά.

Εξωτερικά, οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό, απαρνούνται, δαπανούν και υπομένουν κακουχίες για Εκείνον, αλλά η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού είναι τόσο ασεβής και χαλαρή. Οι αντίχριστοι μπορεί ακόμα και να διακοσμήσουν όμορφα το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται», να το τυλίξουν με ύφασμα και να το φυλάξουν στο ασφαλέστερο σημείο. Τι μπορεί να αποδείξει, όμως, αυτό; Μπορεί να δείξει ότι λατρεύουν τα λόγια του Θεού, ότι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Μπορούν αυτές οι επιφανειακές πράξεις να καλύψουν την ασεβή στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού; Δεν μπορούν. Κάθε φορά που διαβάζουν τα λόγια του Θεού, σκέφτονται συνεχώς πώς θα άλλαζαν σ’ αυτά κάποιους όρους, εκφράσεις και τόνους. Και σε ποιον βαθμό φτάνει το θράσος μερικών αντίχριστων; Όταν βρίσκουν στα λόγια του Θεού κάτι που δεν ταιριάζει με τις αντιλήψεις τους ή θεωρούν πως η διατύπωση είναι ακατάλληλη ή γραμματικά εσφαλμένη, ή ακόμα κι όταν πιστεύουν ότι ένα σημείο στίξης είναι λάθος, ανακοινώνουν το ζήτημα με πάταγο και υπερβολή· θέλουν να μάθει όλος ο κόσμος για ένα σημείο στίξης που μπήκε σε λάθος θέση, για μια ακατάλληλη επιλογή λέξης ή για μια φαινομενικά παράλογη δήλωση στα λόγια του Θεού. Τα διαδίδουν όλα αυτά με κοροϊδευτικό και περιφρονητικό τόνο. Φαίνεται ότι, εκείνες τις στιγμές, βρίσκουν τελικά αυτό που εκείνοι θεωρούν απόδειξη ότι υπάρχουν σφάλματα στα λόγια του Θεού, ένα πάτημα για να αποκτήσουν μοχλό πίεσης, ένα ψεγάδι, και μπορούν επιτέλους να σιγουρευτούν μέσα τους πως τα λόγια του Θεού έχουν κι αυτά λάθη και πως ο Θεός δεν είναι τέλειος. Αυτή δεν είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Οι αντίχριστοι ψάχνουν να βρουν ελαττώματα και σφάλματα στα λόγια του Θεού· αυτό αποτελεί στάση εχθρότητας και όχι μια στάση υποταγής και αποδοχής. Μιας και μιλάμε για το ότι οι αντίχριστοι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού, μήπως το περιστατικό στην ομάδα των ύμνων που αναφέρθηκε μόλις τώρα μπορεί να θεωρηθεί παραποίηση στα λόγια του Θεού; (Ναι.) Πείτε Μου, τι είδους άνθρωπος θα άλλαζε τόσο αυθαίρετα τα λόγια του Θεού; Έχουν καθόλου φόβο Θεού; (Όχι.) Τι διάθεση είναι αυτή; Πρώτον, αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ως λόγια του Θεού; (Όχι.) Ως τι τα αντιμετωπίζουν, τότε; Τα αντιμετωπίζουν ως ανθρώπινα λόγια. Αν και μπορεί να είναι αποδεκτό να αλλάξει κανείς ένα άρθρο βιωματικής μαρτυρίας από ανθρώπους αν οι λέξεις είναι ασυνάρτητες ή ελλιπείς, ποια είναι η φύση του να κάνει κάποιος το ίδιο με τα λόγια του Θεού; Δεν δείχνει ότι κάποιος ενεργεί με πείσμα και απερισκεψία, και χωρίς να έχει θεοφοβούμενη καρδιά; Όταν κανείς τολμάει να σχολιάζει και να μεταβάλλει αυθαίρετα τα λόγια του Θεού, να τα αλλάζει όποτε δεν ταιριάζουν με τις ιδέες ή με την οπτική του, είναι κάτι τέτοιο σοβαρό ως προς τη φύση του; (Ναι.)

Ποιος άλλος απ’ όσους εμπλέκονται παραποιεί τα λόγια του Θεού; Όταν κηρύττεται το ευαγγέλιο, κάποιοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου έρχονται σε επαφή με τα λόγια του Θεού και έχουν διάφορες αντιλήψεις σχετικά με τον τόνο του Θεού, με το ύφος Του, με την οπτική απ’ την οποία μιλάει, ακόμα και με τη διατύπωση και τις αντωνυμίες που χρησιμοποιεί, μεταξύ πολλών άλλων πτυχών. Οι αντιλήψεις διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο· όσοι ανήκουν σε διαφορετικά δόγματα έχουν και διαφορετικά γούστα και απαιτήσεις. Κάποια μέλη της ομάδας του ευαγγελίου λένε: «Είναι δύσκολο να κηρύξει κανείς έτσι το ευαγγέλιο! Μερικά απ’ τα λόγια του θεού είναι υπερβολικά σκληρά· κάποια ακούγονται σαν να βρίζει ο θεός τους ανθρώπους. Δεν είναι καθόλου ευγενικά, τους λείπει η αγάπη και είναι όλα τους σε καθημερινό λόγο. Μερικά στοχεύουν ειδικά ορισμένες εθνικότητες, ενώ άλλα αποκαλύπτουν μυστήρια —τίποτα απ’ αυτά δεν βρίσκουν αποδεκτό οι άνθρωποι! Αυτά τα λόγια εμποδίζουν τους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου να αποδεχθούν το νέο έργο του θεού. Τι να κάνουμε;» Λέει κάποιος: «Έχω μια λύση. Αφού οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου δεν αποδέχονται το νέο έργο του θεού εξαιτίας αυτών των λέξεων, γιατί να μην τις διαγράψουμε απλώς; Να σημειώσουμε όλες τις λέξεις και το περιεχόμενο που οι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν, ακόμα κι αν πρόκειται για μία μόνο πρόταση, και στην εκτύπωση να τα διαγράψουμε. Έτσι, όταν οι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου το διαβάσουν, δεν θα υπάρχει καμία λέξη που να πληγώνει τον εγωισμό τους ή να τους στενοχωρεί ούτε και τίποτα που να πηγαίνει ενάντια στις αντιλήψεις τους. Όλα τα λόγια του θεού θα είναι κατάλληλα, οι αποδέκτες δεν θα σχηματίσουν αντιλήψεις και θα μπορέσουν να αποδεχθούν το νέο έργο του θεού χωρίς προβλήματα». Κάποια μέλη της ομάδας του ευαγγελίου το έχουν κάνει πράγματι αυτό· χωρίς καν να ρωτήσουν ή να ζητήσουν συγκατάθεση από τον Άνωθεν, τύπωσαν και διένειμαν στο ευρύ κοινό βιβλιαράκια μ’ αυτά τα συντομευμένα και παραποιημένα λόγια του Θεού. Για να γίνει το έργο τους πιο εύκολο, για να κερδίσουν περισσότερο κόσμο, για να δείξουν τις εργασιακές τους ικανότητες και να φανούν αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, σκαρφίστηκαν αυτήν τη μέθοδο, και μάλιστα την υλοποίησαν κιόλας τυπώνοντας ένα βιβλίο. Αυτό το βιβλίο, όμως, είναι εντελώς διαφορετικό απ’ το «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται». Με αυτήν τη μέθοδο, δεν παραποιούνται τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Συνειδητοποιούν, άραγε, οι περισσότεροι άνθρωποι ότι το να παραποιεί κανείς τα λόγια του Θεού είναι ένας τρόπος αντίστασης απέναντί Του; (Ναι.) Το αντιλαμβάνονται αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι; Σήμερα, μετά από τόση συναναστροφή, λέτε εύκολα το «ναι». Αν, όμως, κηρύττατε το ευαγγέλιο πριν από τρία ή πέντε χρόνια, θα είχατε κατά νου ότι δεν πρέπει να αλλάξετε ούτε μία λέξη ή πρόταση; Θα είχατε μια τόσο θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Για ποιον λόγο, λοιπόν, θα σας έλειπε αυτή η επίγνωση; Μήπως θα τολμούσατε να παραποιήσετε αυθαίρετα τα λόγια του Θεού επειδή δεν θα είχατε καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά; Αν κάποιος δεν έχει καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά, αν τολμάει να παραποιήσει αυθαίρετα τα λόγια του Θεού, αλλάζοντας το αρχικό νόημα, τον τρόπο ομιλίας του Θεού και το επιθυμητό αποτέλεσμα που θα είχε ένα ορισμένο χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού, διαγράφοντας τις προθέσεις, τον πυρήνα και την έμφαση όσων διατυπώνει αυτό το χωρίο, τότε όλα αυτά θεωρούνται παραποίηση.

Πριν λίγα χρόνια, σε μια τυχαία συνάντηση, κάποιος απ’ την ομάδα του ευαγγελίου έθεσε ένα ερώτημα: «Όταν κανείς μαρτυρεί περί του νέου έργου του θεού σε μια ορισμένη εθνοτική ομάδα, όσοι ανήκουν σ’ αυτή νιώθουν αποστροφή και δεν είναι διατεθειμένα ν’ ακούσουν τα μέρη όπου τους εκθέτει ο θεός, κι έχουν αντιλήψεις σχετικά με αυτά τα μέρη. Αυτά τα λόγια, λοιπόν, τους εμποδίζουν να αποδεχθούν το νέο έργο του θεού. Σκεφτόμαστε να τροποποιήσουμε αυτά τα λόγια. Μόλις αλλαχτούν, θα μπορέσουν να τα αποδεχθούν και δεν θα έχουν πλέον αντιλήψεις σχετικά με το νέο έργο του θεού ή μ’ αυτήν την ενσάρκωση του θεού». Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό το ερώτημα; Αν δεν εμφανιζόταν αυτή η ευκαιρία συνάντησης και συζήτησης για το έργο του ευαγγελίου, ίσως να αποφάσιζαν μόνοι τους να αλλάξουν αυτά τα λόγια. Σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες τους, μπορεί τρία, πέντε, δέκα ή και ακόμα περισσότερα μέλη εκείνης της εθνοτικής ομάδας να αποδέχονταν τότε το νέο έργο του Θεού. Ας το προσπεράσουμε αυτό για την ώρα, αλλά όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο θέλουν συνεχώς να αλλάζουν τα λόγια του Θεού ώστε εκείνα να συμβαδίζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Θέλουν συνεχώς να διαγράφουν τα λόγια με τα οποία ο Θεός εκθέτει και κρίνει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, αυτά με τα οποία εκθέτει την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Μια τέτοια ενέργεια δείχνει μια θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Κατά τη γνώμη Μου, δεν είναι ότι οι άνθρωποι που ανήκουν σε μια ορισμένη εθνικότητα ή δόγμα έχουν αντιλήψεις σχετικά με τα λόγια του Θεού· τις αντιλήψεις τις έχουν κυρίως όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο. Αυτοί δεν θεωρούν αποδεκτά τα λόγια του Θεού· βαθιά μέσα τους εναντιώνονται σ’ αυτά και τα αποστρέφονται, δεν θέλουν να ακούνε αυτά τα λόγια απ’ τον Θεό και δεν τους αρέσουν. Θεωρούν πως, αν αυτά ήταν στ’ αλήθεια τα λόγια του Θεού, θα έπρεπε να δείχνουν αγάπη και όχι να εκθέτουν τους ανθρώπους τόσο σκέτα και ωμά, πέφτοντας στο πρόσωπό τους σαν χαστούκια. Προκειμένου να κηρύξουν το ευαγγέλιο, λοιπόν, απαιτούν κατηγορηματικά να μάθουν αν γίνεται να αφαιρεθούν αυτά τα λόγια. Προκειμένου να κηρύξουν το ευαγγέλιο και να κερδίσουν ανθρώπους, μπορεί άραγε ο Θεός να υποχωρήσει έστω και για μία φορά, να μιλήσει πιο διακριτικά κι ευχάριστα; Προκειμένου να κάνουν πιο πολλούς ανθρώπους να αποδεχθούν το νέο έργο του Θεού και να φέρουν περισσότερους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, μπορεί άραγε ο Θεός να αλλάξει τη στρατηγική και τον τρόπο ομιλίας Του, να συμβιβαστεί και να υποκύψει στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, να σκύψει το κεφάλι, να ζητήσει συγγνώμη και να εκλιπαρήσει για συγχώρεση; Το πρόβλημα, λοιπόν, εντοπίζεται κυρίως στους εργάτες του ευαγγελίου και όχι στους ανθρώπους κάποιου συγκεκριμένου δόγματος. Ακόμα και χωρίς να τροποποιηθεί ούτε μία λέξη ή πρόταση απ’ τα λόγια του Θεού, και δεδομένου ότι τα λόγια του Θεού μπορούν να γεννήσουν αντιλήψεις σε κάθε άνθρωπο, υπάρχουν και πάλι πολλοί άνθρωποι που προσέρχονται σιγά σιγά ενώπιον του Θεού και αποδέχονται το νέο έργο Του. Αυτούς τους εμπόδισαν οι αντιλήψεις τους να αποδεχθούν το νέο έργο του Θεού; Καθόλου. Αν τα λόγια που λέει ο Θεός δεν ήταν αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος και δεν αποτύπωναν την πραγματική του κατάσταση, τότε θα ήταν κατανοητό να μην αποδέχονται οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού, και ίσως ο Θεός να εξέταζε το ενδεχόμενο να αλλάξει τον τρόπο που μιλάει και το περιεχόμενο της ομιλίας Του. Ωστόσο, κάθε λέξη και κάθε πρόταση που λέει ο Θεός αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση του ανθρώπου, και αφορά τη ζωή-είσοδο και τη σωτηρία του. Αν οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις και δεν μπορούν να τις αποδεχθούν, αυτό αποδεικνύει ότι οι ίδιοι είναι μοχθηροί, βρόμικοι και βαθύτατα διεφθαρμένοι, καθώς και ότι είναι ανάξιοι να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Δεν αποδεικνύει ότι τα λόγια του Θεού είναι εσφαλμένα ούτε ότι δεν είναι η αλήθεια.

Τι πρέπει να γίνει για το γεγονός ότι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει αντιλήψεις σχετικά με τα λόγια και το έργο του Θεού; Όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο έχουν ποτιστεί από τα λόγια του Θεού και ακούνε αυτά τα λόγια εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ας μην αναφερθούμε στο πόση αλήθεια κατανοείτε· θεωρητικά μιλώντας μόνο, δεν έχετε κατανοήσει, όσον αφορά πτυχές της αλήθειας όπως είναι τα οράματα του έργου του Θεού, οι προθέσεις του Θεού, ο σκοπός του έξι χιλιετιών σχεδίου διαχείρισής Του και το έργο Του για τη σωτηρία του ανθρώπου, δεν τις έχετε θυμηθεί και δεν τις έχετε συλλάβει; Αν ήσουν εξοπλισμένος με όλα αυτά, θα φοβόσουν και πάλι τις αντιλήψεις των ανθρώπων; Αν φοβάσαι, πρέπει να αναλάβεις δράση και να κάνεις διευκρινίσεις στους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου· να μαρτυρήσεις σ’ αυτούς περί των προθέσεων του Θεού, να τους εξηγήσεις ξεκάθαρα την αλήθεια! Αν ακούς τα λόγια του Θεού εδώ και τόσα χρόνια, κι ακόμα δεν μπορείς να τα εξηγήσεις ή να τα διευκρινίσεις όλα αυτά, τότε είσαι εντελώς άχρηστος! Κάνεις αυτό το καθήκον και κάθε μέρα ασχολείσαι μ’ αυτά τα θέματα, μ’ αυτό το περιεχόμενο, μ’ αυτά τα ζητήματα· πώς είναι δυνατό να σκέφτεσαι ακόμα να χρησιμοποιήσεις μια τόσο ποταπή μέθοδο όπως το να παραποιήσεις τα λόγια του Θεού προκειμένου να κηρύξεις το ευαγγέλιο και να κερδίσεις ανθρώπους; Εξωτερικά, κάτι τέτοιο μπορεί να μοιάζει απλώς με μια εσφαλμένη ενέργεια, ένα ποταπό μέσο, μια επίδειξη ανικανότητας· ουσιαστικά, όμως, δεν είναι τίποτα λιγότερο από την αδιαμφισβήτητη εκδήλωση της ουσίας ενός αντίχριστου. Ο λαός του Θεού είναι αυτός που θεωρεί πολύτιμο τον λόγο του Θεού, που λατρεύει τον λόγο του Θεού, που φοβάται τον λόγο του Θεού, που σέβεται κάθε λέξη και πρόταση που λέει ο Θεός, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μιλάει, την οπτική απ’ την οποία μιλάει, καθώς και το τι λέει σε κάθε χωρίο. Μόνο οι εχθροί του Θεού κοροϊδεύουν και περιφρονούν συχνά τα λόγια Του. Τα κοιτάζουν με απαξίωση. Δεν αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού σαν να ήταν η αλήθεια, ως λόγια που εκφράζει ο Δημιουργός. Έτσι, νιώθουν συχνά μέσα τους την επιθυμία να παραποιήσουν τα λόγια του Θεού και να τα ερμηνεύσουν αυθαίρετα. Επιχειρούν να αλλάξουν τα λόγια του Θεού με τις μεθόδους τους, με τον τρόπο σκέψης τους, με τη λογική που έχει το σκεπτικό τους, έτσι ώστε αυτά να συμμορφωθούν με τα γούστα των διεφθαρμένων ανθρώπων, με τις οπτικές των διεφθαρμένων ανθρώπων, καθώς και με τους τρόπους σκέψης και τη φιλοσοφία των διεφθαρμένων ανθρώπων, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν, τελικά, την επιδοκιμασία όλο και περισσότερων ανθρώπων. Ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού, κι αυτό ισχύει για κάθε μέρος του, με όποιον τρόπο κι αν λέγεται κι από οποιαδήποτε οπτική. Προκειμένου η διεφθαρμένη ανθρωπότητα να κατανοήσει ευκολότερα τον λόγο του Θεού, να τον καταλάβει καλύτερα και να τον κερδίσει πιο άνετα, κι έτσι να καταλάβει την αλήθεια που βρίσκεται στα λόγια του Θεού, Εκείνος χρησιμοποιεί συχνά ανθρώπινο λόγο, ανθρώπινες μεθόδους, καθώς και τρόπους, τόνο ομιλίας και λεκτική λογική που μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι με πολύ μεγαλύτερη ευκολία, προκειμένου να εξηγήσει τις προθέσεις Του και να μιλήσει στην ανθρωπότητα γι’ αυτά στα οποία εκείνη πρέπει να εισέλθει. Κι όμως, ακριβώς αυτές τις διακριτικές μεθόδους, αυτόν τον διακριτικό τόνο και τις διάφορες διακριτικές λέξεις εκμεταλλεύονται οι αντίχριστοι για να καταδικάσουν τον Θεό και να αρνηθούν ότι ο λόγος Του είναι η αλήθεια. Δεν ισχύει αυτό; (Ναι.) Αυτοί οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν συχνά γνώσεις, μαζί με τα έργα διάσημων ανθρώπων ή ακόμα και τον λόγο, τη φρασεολογία και τη συμπεριφορά διάσημων ανθρώπων, προς σύγκριση με τα λόγια του Θεού. Όσο περισσότερο τα συγκρίνουν, τόσο περισσότερο θεωρούν πως τα λόγια του Θεού είναι υπερβολικά ρηχά και υπερβολικά ντόμπρα, και διατυπώνονται σε υπερβολικό βαθμό στην καθομιλουμένη. Έτσι, θέλουν όλο και περισσότερο να αλλάξουν τα λόγια του Θεού, να τα «διορθώσουν», αλλά και να «διορθώσουν» τον τόνο, το στιλ και την οπτική από την οποία μιλάει ο Θεός. Όπως κι αν μιλάει ο Θεός, όσο και να ωφελούν τον άνθρωπο τα λόγια Του, οι αντίχριστοι δεν θεωρούν ποτέ μέσα τους ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Δεν αναζητούν στα λόγια του Θεού την αλήθεια ή τις αρχές άσκησης ούτε και το μονοπάτι για τη ζωή-είσοδο. Αντίθετα, προσεγγίζουν συνεχώς τα λόγια του Θεού από μια οπτική εξονυχιστικής εξέτασης, με μια στάση μελέτης, με μια στάση εξονυχιστικά αναλυτικής εξέτασης και διερεύνησης. Μετά από όλη αυτήν την εξονυχιστική εξέταση και διερεύνηση, συνεχίζουν να θεωρούν ότι πολλά απ’ τα λόγια του Θεού πρέπει να αλλάξουν και να τροποποιηθούν. Κι έτσι, οι αντίχριστοι, από τη μέρα που ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τα λόγια του Θεού μέχρι και σήμερα —μετά από 10, 20 ή 30 χρόνια πίστης— βαθιά μέσα τους συνεχίζουν να μην πιστεύουν πως τα λόγια του Θεού περιέχουν ζωή, την αλήθεια, την πύλη της βασιλείας ή το μονοπάτι προς τους ουρανούς για το οποίο μιλάνε οι άνθρωποι. Δεν μπορούν ούτε να το δουν ούτε να το ανακαλύψουν. Τι νιώθουν, λοιπόν; Αναρωτιούνται γιατί όσο περισσότερο πιστεύουν, τόσο περισσότερο τα λόγια του Θεού τούς φαίνονται σε υπερβολικό βαθμό διατυπωμένα στην καθομιλουμένη. Αναρωτιούνται γιατί όσο περισσότερο πιστεύουν, τόσο λιγότερο ενδιαφέρονται για τα λόγια του Θεού. Αρχίζουν να αμφιβάλλουν αν τα λόγια του Θεού είναι πράγματι η αλήθεια. Τι σημάδι είναι αυτό; Καλό ή κακό σημάδι; (Κακό σημάδι.) Και που πιστεύουν μέχρι τώρα στον Θεό, θαύμα είναι! Έχουν οδηγήσει την πίστη τους σε αδιέξοδο και έχουν χάσει εντελώς από μπροστά τους την αλήθεια. Αυτό δεν είναι το τέλος της πίστης τους;

Έχετε παρατηρήσει αυτό το γεγονός; Από τη μέρα που όλοι άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, να διαβάζουν τα λόγια Του, να απαρνούνται την οικογένεια, την καριέρα, τις σπουδές και τις προοπτικές τους στον κόσμο, όλοι ξεκίνησαν από την ίδια αφετηρία. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, όμως, κάποιοι έμειναν πίσω χωρίς να το καταλάβουν και δεν ήθελαν πια να κάνουν το καθήκον τους. Πού πήγαν; Κάποιοι μετατέθηκαν στην Ομάδα Β, άλλοι σε συνηθισμένες εκκλησίες και κάποιοι ίσα που κατάφεραν να παραμείνουν σε μια εκκλησία μερικής απασχόλησης. Όσοι δεν θέλουν να κάνουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού και γίνονται αντικείμενο αποπομπής, οι οποίοι δεν πληρούν πια τις προϋποθέσεις για να κάνουν το καθήκον τους, γιατί κατέληξαν εκεί που είναι σήμερα; Αν προσπαθήσεις να αντιληφθείς τη στάση τους απέναντι στον Θεό με ανθρώπινο μάτι, δεν θα μπορέσεις, επειδή δεν γνωρίζεις τι υπάρχει μέσα τους. Δεν διακρίνεις αν αγαπούν ή αν μισούν τον Θεό, αν Του αντιστέκονται ή υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Πώς θα προσδιορίσεις, λοιπόν, τη διάθεση-ουσία ενός ανθρώπου; Εύκολο είναι: Παρατήρησε απλώς τη στάση του απέναντι στα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι αυτής της ομάδας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού: Σε οποιαδήποτε κατάσταση, δεν χρειάζονται τα λόγια του Θεού για τροφή. Ό,τι δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν, δεν αναζητούν αρχές ούτε ψάχνουν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι σπάνια διαβάζουν τα λόγια του Θεού, ενώ νιώθουν μέχρι και αποστροφή όταν κάποιος προσεύχεται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού ή συναναστρέφεται πάνω στο πώς πρέπει κανείς να τα κατανοεί. Πώς δείχνουν την αποστροφή τους; Σκέφτονται: «Τα ξέρω ήδη όλα αυτά που λες· δεν χρειάζεται να τα πεις. Έχω ξαναδιαβάσει αυτά τα λόγια του θεού· καταλαβαίνω τα πάντα». Αν καταλαβαίνουν τα πάντα, τότε γιατί τους απέπεμψαν; Γιατί τους μετέθεσαν στην Ομάδα Β; Τι συμβαίνει; Η καρδιά του ζητήματος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ουσιαστικά δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού· τα σιχαίνονται και τα αντιμετωπίζουν εχθρικά. Μπορεί να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού κάποιος που τα σιχαίνεται και τα αντιμετωπίζει εχθρικά; Ποια είναι η στάση τους όταν τους λες: «Αν είσαι αντιμέτωπος με μια κατάσταση, πρέπει να διαβάσεις τα λόγια του Θεού!» Πώς αντιδρούν, συγκεκριμένα; (Θα έλεγαν πως τα πρακτικά προβλήματα χρειάζονται πρακτικές λύσεις· δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς τα λόγια του Θεού.) Θεωρούν ότι το να διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού είναι μια ασαφής προσέγγιση και ότι τα πρακτικά προβλήματα θέλουν πρακτικές λύσεις. Αυτός είναι ο τόνος ενός αντίχριστου. Τι εννοούν μ’ αυτό; «Οι άνθρωποι έχουν τις δικές τους μεθόδους· σε τι ωφελεί να διαβάζει κανείς τα λόγια του θεού; Νομίζεις πως τα λόγια του θεού τα λύνουν όλα;» Θεωρούν δεδομένο ότι, αν κάποιος αντιμετωπίζει μια δυσκολία, πρόκειται απλώς για μια δυσκολία και σε καμία περίπτωση για μια αντανάκλαση της εσωτερικής κατάστασης ή διάθεσης του συγκεκριμένου ανθρώπου. Δεν το βλέπουν αυτό ούτε το αναγνωρίζουν ως γεγονός. Πιστεύουν τα εξής: «Οι δυσκολίες των ανθρώπων είναι σαν μηχανές που τους λείπει μια βίδα· αν βάλεις τη βίδα, διορθώνονται. Γιατί να αναζητήσει κανείς τα λόγια του θεού; Όλα αυτά είναι ψεύτικη πνευματικότητα. Δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο —είναι ανοησία! Θεωρείς πως τα λόγια του θεού λύνουν τα πάντα; Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα». Αυτά ξεκάθαρα είναι λόγια κάποιου που δεν αποδέχεται την αλήθεια. Επιπλέον, υπάρχουν άνθρωποι που, όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα κι εσύ συναναστρέφεσαι μαζί τους για να βοηθήσεις, και τους διαβάζεις ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού, εκείνοι απαντούν μόλις σ’ ακούσουν: «Το ξέρω απ’ έξω αυτό το χωρίο, το έχω πει πολλές φορές. Τι μου το λες; Το κατανοώ καλύτερα απ’ ό,τι το κατανοείς εσύ, και είναι άχρηστο, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημά μου!» Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; (Δεν αποδέχονται την αλήθεια.) Δεν αποδέχονται την αλήθεια και αρνούνται να αναγνωρίσουν την ίδια τους τη διαφθορά· αυτό είναι πρόβλημα. Δεν παραδέχονται τη διαφθορά τους, κι έτσι θεωρούν ότι το να διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού είναι απλώς κάτι που γίνεται μηχανικά, πως είναι ανώφελο. Θέλουν να βρουν μια γρήγορη λύση, ένα θαυματουργό φάρμακο για τα προβλήματά τους, και η ουσία αυτού του προβλήματος είναι η άρνηση αποδοχής της αλήθειας.

Όσον αφορά την εκδήλωση του ότι παραποιούν και ερμηνεύουν τα λόγια του Θεού, έχετε κανένα παράδειγμα; (Όταν φτιαχνόταν το 20ό βίντεο του χορωδιακού άλμπουμ, ο Θεός έδωσε εντολή να αναγραφούν επί της οθόνης μία προς μία οι γραφές. Τότε, μερικοί αδελφοί και αδελφές βρήκαν τις γραφές υπερβολικά μακροσκελείς και διέγραψαν κάποιες φράσεις. Αργότερα, ο Θεός ανακάλυψε αυτό το πρόβλημα και το ανέλυσε πολύ αυστηρά, λέγοντας πως ήταν βλασφημία απέναντι στα λόγια του Θεού.) Όσον αφορά τα πρωτότυπα λόγια του Θεού που είναι καταγεγραμμένα στη Βίβλο, πρόκειται για λόγια του Θεού και οι άνθρωποι απαγορεύεται να τα αλλάξουν, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις προφητείες ορισμένων προφητών· κι αυτές είναι λόγια του Θεού και είναι θεόπνευστες· ούτε αυτές πρέπει να τις αλλάζει κανείς. Κατά τη γνώμη Μου, παρότι αυτά τα λόγια δεν είναι γραμμένα στη γλώσσα του πρωτοτύπου, αλλά μεταφράσεις, το νόημα του μεταφρασμένου κειμένου είναι πλέον αρκετά σωστό μετά από τόσα χρόνια επιμέλειας. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσεις. Γι’ αυτό, όταν τα λόγια αυτά χρησιμοποιούνται σε κανονικές συναναστροφές, δεν χρειάζεται κανείς να τα λέει όλα· ας μεταφέρεται το κεντρικό νόημα. Τα πραγματικά γεγονότα, όμως, δεν πρέπει να αλλάζουν. Όταν παραθέτει κανείς, πρέπει να μεταφέρονται ολόκληρες οι προτάσεις από το πρωτότυπο. Πώς σας ακούγεται αυτή η αρχή; (Καλή.) Γιατί πρέπει να γίνεται έτσι; Κάποιοι λένε: «Όλα αυτά έγιναν στο παρελθόν· χρειάζεται να είμαστε τόσο σοβαροί;» Όχι, αυτό έχει να κάνει με μια στάση, με μια νοοτροπία. Είτε στο παρελθόν, είτε στο παρόν ή στο μέλλον, τα λόγια του Θεού είναι τα λόγια του Θεού και δεν πρέπει να εξισώνονται με τα ανθρώπινα λόγια. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού με αυστηρή στάση. Μετά από τη μετάφραση της Βίβλου από το πρωτότυπο σε διάφορες γλώσσες, κάποια νοήματα μπορεί να μην είναι ακριβώς ίδια με αυτά του πρωτοτύπου· μπορεί και να υπάρχουν διαφορές στο νόημα της ίδιας πρότασης ανάμεσα σε μια μετάφραση και στο πρωτότυπο κείμενο. Ο μεταφραστής μπορεί να προσθέσει: «Σημείωση: τάδε τάδε» ή, σε παρένθεση: «Εναλλακτική μετάφραση…» Νομίζετε πως όλοι οι άνθρωποι που μετέφρασαν τα πρωτότυπα κείμενα της Βίβλου πίστευαν στον Θεό; (Όχι απαραίτητα.) Σε καμία περίπτωση δεν ήταν άνθρωποι που είχαν φόβο Θεού και απέφευγαν το κακό· πώς, λοιπόν, μπόρεσαν να χειριστούν αυτήν την εργασία με τέτοια ακρίβεια; Η άπιστοι αυτό το αποκαλούν «επαγγελματισμό», ενώ όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να το αποκαλούν θεοφοβούμενη καρδιά. Αν δεν έχεις και πολύ θεοφοβούμενη καρδιά, είσαι τότε πιστός στον Θεό;

Πρέπει να τηρείς μια στάση ευσέβειας απέναντι στα λόγια του Θεού, κι όταν συναθροίζεστε και συναναστρέφεστε πάνω στα λόγια του Θεού, αφού τα διαβάσεις, μπορείς να ενσωματώσεις τις προσωπικές σου εμπειρίες καθώς θα μιλάς για τις γνώσεις σου και για όσα έμαθες από αυτές τις εμπειρίες. Δεν πρέπει, ωστόσο, να αντιμετωπίζεις τα λόγια του Θεού σαν να ήταν δικό σου προσωπικό έργο ούτε να τα ερμηνεύεις όπως θέλεις. Τα λόγια του Θεού δεν χρειάζονται τις δικές σου εξηγήσεις ούτε και θα μπορούσες να τα εξηγήσεις ξεκάθαρα και κατανοητά. Αρκεί που έχεις κάποια μικρή διαφώτιση και φώτιση ή εμπειρία, αλλά θα ήταν αδύνατο έστω και να προσπαθήσεις να εξηγήσεις την αλήθεια ή να επιχειρήσεις να χρησιμοποιήσεις την εξήγησή σου για να δώσεις στους άλλους να καταλάβουν τις προθέσεις του Θεού. Αυτή η μέθοδος είναι λανθασμένη. Για παράδειγμα, κάποιοι διαβάζουν στα λόγια του Θεού πως ο Θεός αγαπάει τους έντιμους ανθρώπους. Ο Θεός είπε κάποτε στον άνθρωπο: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Κατά Ματθαίον 5:37). Σήμερα, τα λόγια του Θεού απαιτούν οι άνθρωποι να είναι και έντιμοι. Ποια θα ήταν, λοιπόν, η σωστή στάση που πρέπει να τηρήσει κανείς απέναντι στα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού; Αναζητήστε στα λόγια του Θεού: Ο Θεός είπε: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού». Πώς συμπεριφέρονται, λοιπόν, όσοι είναι έντιμοι στα μάτια του Θεού; Πώς μιλούν οι έντιμοι άνθρωποι, πώς ενεργούν, πώς προσεγγίζουν το καθήκον τους και πώς συνεργάζονται αρμονικά με τους άλλους; Οι άνθρωποι πρέπει να αναζητήσουν αυτές τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης στα λόγια του Θεού, και να γίνουν οι έντιμοι άνθρωποι που απαιτεί Εκείνος να γίνουν. Αυτή είναι η σωστή στάση, η στάση που πρέπει να τηρούν όσοι αναζητούν την αλήθεια. Πώς συμπεριφέρονται, λοιπόν, αυτοί που δεν αναζητούν ούτε αγαπούν την αλήθεια, και που μέσα στην καρδιά τους δεν φοβούνται ούτε τον Θεό ούτε τα λόγια Του; Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, σκέφτονται: «Ο θεός απαιτεί οι άνθρωποι να είναι έντιμοι· αυτό έχει πει στο παρελθόν ο Κύριος Ιησούς. Σήμερα, ο θεός λέει για άλλη μια φορά ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι έντιμοι. Το κατάλαβα· έντιμοι δεν είναι απλώς όσοι είναι άδολοι; Δεν ισχύει αυτό που λέει ο κόσμος, ότι οι άδολοι πάντα επικρατούν, ότι οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή και ότι είναι αμαρτία να εξαπατά κανείς τους άδολους ανθρώπους; Για κοίτα, ο θεός επανορθώνει τις αδικίες που υφίστανται οι άδολοι άνθρωποι». Αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια; Είναι αλήθεια-αρχές που έχουν εντοπίσει στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Τι είναι, τότε, αυτά τα λόγια; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αιρέσεις και πλάνες; (Θα μπορούσε.) Εκείνοι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση και δεν αγαπούν την αλήθεια συσχετίζουν συνεχώς τα λόγια του Θεού με όσα ανάμεσα στην ανθρωπότητα θεωρούνται ευχάριστα στο αυτί και σωστά. Κάτι τέτοιο δεν υποβαθμίζει την αξία των λόγων του Θεού; Δεν μετατρέπει την αλήθεια σε κάποιου είδους σύνθημα μέσα στην ανθρωπότητα, σε επιχείρημα για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς; Ο Θεός απαιτεί να είναι οι άνθρωποι έντιμοι, όμως αυτοί οι άνθρωποι αγνοούν πώς συμπεριφέρονται όσοι είναι έντιμοι, πώς γίνεται κανείς έντιμος και ποιοι είναι οι κανόνες της εντιμότητας, ενώ δηλώνουν ατάραχα πως ο Θεός ζητάει οι άνθρωποι να είναι άδολοι, και πως όλοι όσοι είναι άδολοι, άχρηστοι και ανόητοι είναι έντιμοι. Κάτι τέτοιο δεν παρερμηνεύει τα λόγια του Θεού; Παρερμηνεύουν τα λόγια του Θεού, αλλά παρ’ όλα αυτά θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι πολύ έξυπνοι, ενώ ταυτόχρονα νομίζουν πως τα λόγια του Θεού δεν είναι τίποτα παραπάνω απ’ αυτό: «Η αλήθεια δεν είναι και τόσο βαθυστόχαστη έννοια. Δεν σημαίνει απλώς να είναι κανείς άδολος; Είναι πολύ απλό να είσαι άδολος: Μην κλέβεις, μη βρίζεις και μη χτυπάς τους άλλους. “Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς.” Να είσαι επιεικής με τους άλλους σε κάθε ζήτημα, να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους, να είσαι καλός άνθρωπος, και οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Λένε πολλά, τίποτα απ’ αυτά, όμως, δεν συμβαδίζει με την αλήθεια· δεν είναι τίποτε άλλο παρά αιρέσεις και πλάνες. Φαίνεται να έχουν κάποια σχέση με τα λόγια του Θεού, μοιάζει σαν να συνδέονται λίγο μ’ αυτά, αφού, όμως, αναλογιστεί και διακρίνει κανείς το ζήτημα, συνειδητοποιεί ότι δεν είναι τίποτε άλλο από παραπλανητικές δηλώσεις, τίποτε άλλο από πλάνες που αναστατώνουν τις σκέψεις των ανθρώπων. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει ότι η ουσία Του έχει αγάπη μέσα της, ότι ο ίδιος αγαπάει τον άνθρωπο. Την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο τη δείχνουν στους ανθρώπους αυτά που λέει, το πώς αντιμετωπίζει τον άνθρωπο, οι επίπονες προσπάθειές Του να σώσει τον άνθρωπο, καθώς και οι άπειρες πτυχές του τρόπου με τον οποίο εργάζεται στον άνθρωπο· επιπλέον, ταυτόχρονα με την εμφάνιση της σωτηρίας του ανθρώπου απ’ τον Θεό, η πρόθεση του Θεού και τα μέσα με τα οποία σώζει τον άνθρωπο γίνονται κι αυτά ορατά, ώστε οι άνθρωποι να γνωρίσουν την αγάπη Του. Τι σκέφτονται όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση; «Ο θεός είναι ένας θεός που αγαπάει τον άνθρωπο, ο θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια. Ο θεός είπε ότι η επιστροφή του ασώτου αξίζει περισσότερο απ’ το χρυσάφι». Το είπε αυτό ο Θεός; Είναι τα πραγματικά λόγια του Θεού αυτά; (Όχι.) Τι άλλο λένε; «Το να σώσεις μία ζωή είναι σπουδαιότερο απ’ το να χτίσεις μια επταώροφη παγόδα» και «Ο Βούδας είναι αγαθός». Δεν φέρνουν τα πάνω κάτω; Είναι ξεκάθαρο: απλώς προσποιούνται πως είναι πνευματικοί, πως κατανοούν τα λόγια του Θεού και πως αγαπούν την αλήθεια· ενώ προφανώς είναι ξένοι, άσχετοι και ανόητοι που δεν έχουν καμία πνευματική κατανόηση. Έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους —είναι απερίσκεπτοι τύποι, τολμηροί στα λόγια, μα ανεγκέφαλοι· οι σκέψεις και όσα προκύπτουν στο μυαλό τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά αιρέσεις, πλάνες και απάτες. Όλοι εκείνοι που ξέρουν καλύτερα απ’ τον καθένα να παραπλανούν τους άλλους και μπορούν να εφαρμόζουν συχνά αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες, μαζί με κάποια ευλογοφανή θεολογικά επιχειρήματα, για να παραπλανήσουν τους άλλους, αναγκάζοντάς τους να υπακούν και να κάνουν πράξη όσα τους λένε αυτοί, αυτοί είναι αντίχριστοι. Φαινομενικά, μοιάζουν να είναι πολύ πνευματικοί, παραθέτουν συχνά χωρία απ’ τα λόγια του Θεού μπροστά στους άλλους και, μόλις ολοκληρώσουν τις αυθαίρετες ερμηνείες τους γι’ αυτά, εξαπολύουν αιρέσεις και πλάνες. Τέτοιους ανθρώπους μπορεί να τους βρει κανείς σε κάθε εκκλησία. Βοηθούν και καθοδηγούν τους ανθρώπους με πρόφαση την παράθεση και τη συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού· στην πραγματικότητα, όμως, ενσταλάζουν στους ανθρώπους όχι όσα ζητάνε από εκείνους τα λόγια του Θεού ούτε τις αλήθεια-αρχές που περιέχουν, αλλά αιρέσεις και πλάνες που μηχανεύονται οι ίδιοι μέσω επεξεργασίας, ερμηνείας και φαντασιοκοπίας με βάση τα λόγια του Θεού, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να παραστρατούν απ’ τα λόγια του Θεού και να υπακούν εκείνους αντί γι’ αυτά, να προκαλείται αναστάτωση και οι άνθρωποι να παραπλανιούνται. Για παράδειγμα, λένε κάποιοι: «Ο θεός, ενώ εκτελεί το έργο του σχεδίου διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών που δημιούργησε, έχει βιώσει την εγκατάλειψη και την αντίσταση όλης της ανθρωπότητας· ο θεός είναι θεός και η καρδιά του δεν γνωρίζει όρια! Καθώς λένε, “Η καρδιά ενός πρωθυπουργού χωράει μέχρι και καράβι” και “Ποτέ δεν είναι αργά για να πάρει ένας κύριος την εκδίκησή του”. Τι μεγαλόψυχος που είναι ο θεός!» Φαινομενικά, μοιάζουν να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό και γι’ αυτό που έχει και είναι ο Θεός για τους ανθρώπους· στην πραγματικότητα, όμως, ποιο μήνυμα μεταφέρουν; Είναι η αλήθεια; Είναι στ’ αλήθεια η ουσία του Θεού; (Όχι.) Για ποιον καταθέτουν μαρτυρία; Καταθέτουν μαρτυρία για τον πρωθυπουργό. Συγκρίνουν τον Θεό μ’ έναν πρωθυπουργό, μ’ έναν κύριο —δεν είναι βλασφημία αυτό; Ανήκουν αυτά τα λόγια στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Από πού προέκυψαν, λοιπόν, αυτά τα λόγια; Απ’ τον Σατανά. Οι αντίχριστοι όχι μόνο δεν καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, αλλά επιπλέον διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και βλασφημούν εναντίον του Θεού, κι έτσι συχνά παραπλανούν όσους δεν έχουν τις βάσεις, όσους δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό και όσους είναι ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μικρό ανάστημα, δεν έχουν βάσεις και δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια, κι έτσι παραπλανιούνται απ’ αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες. Οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τις αιρέσεις και τις πλάνες σαν να ήταν πνευματικά ρητά κι ένα από τα πράγματα που λένε για την αγάπη του Θεού είναι το εξής: «Ο θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια». Όταν μιλάνε για το τι απαιτεί ο Θεός απ’ τον άνθρωπο, λένε και κάτι άλλο: «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Και σχετικά με το ότι ο Θεός δεν θυμάται τις παραβάσεις των ανθρώπων και τους δίνει την ευκαιρία να μετανοήσουν, λένε: «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Μπορούν να βρεθούν τέτοια λόγια στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Γιατί θυμώνω τόσο πολύ μόλις ακούσω αυτά τα λόγια; Γιατί Με ενοχλούν τόσο πολύ; Γιατί αντιδρώ τόσο έντονα; Εδώ και πόσα χρόνια διαβάζουν αυτοί οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού; Είναι ανόητοι ή μήπως έχουν τρελαθεί; Πού αναφέρονται τέτοια πράγματα στα λόγια του Θεού; Πότε απαίτησε ο Θεός να είναι άδολοι οι άνθρωποι; Πότε απαίτησε ο Θεός να υπακούν στο ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς»; Αυτό κάνει ο Θεός; Υπάρχει πουθενά μέσα στις αιρέσεις και στις πλάνες που ασπάζονται καμία σύνδεση με όσα απαιτεί ο Θεός απ’ την ανθρωπότητα, με τις προθέσεις Του και με τις αλήθεια-αρχές; Δεν έχουν καμία σχέση αυτά μεταξύ τους. Για παράδειγμα, ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν ιδανικά, θέληση και επιδιώξεις· οι αντίχριστοι, όμως, λένε: «Ο θεός μάς προτρέπει να έχουμε επιδιώξεις. Υπάρχει κι ένα ρητό όπου φαίνεται καλά αυτό: “Ένας στρατιώτης που δεν θέλει να γίνει στρατηγός δεν είναι καλός στρατιώτης”». Αυτό το ρητό είναι κάποιου είδους τάση στην κοινωνία, μια κοινωνική άποψη. Είναι σωστό να το χρησιμοποιεί κανείς στον οίκο του Θεού; Είναι χρήσιμο; (Όχι.) Με ποια λόγια του Θεού συμβαδίζει αυτή η δήλωση; Σχετίζεται με τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, τη χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι; Λένε κάτι τέτοιο για να δημιουργήσουν στους άλλους τη βαθιά εντύπωση ότι οι ίδιοι είναι πολύ πνευματικοί, ότι κατανοούν τα λόγια του Θεού και διαφωτίζονται από αυτά, ότι έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται την αλήθεια, και ότι δεν είναι αδαείς και κοινοί άνθρωποι. Άραγε, όμως, πετυχαίνουν τον σκοπό που προσδοκούν; Όταν ακούτε αυτά τα λόγια, νιώθετε μέσα σας ότι τα εγκρίνετε ή ότι σας προκαλούν αποστροφή; (Αποστροφή.) Με ποιον τρόπο σάς προκαλούν αποστροφή; (Οι αντίχριστοι συνδυάζουν τις πλάνες του Σατανά με τα λόγια του Θεού, κι έτσι τα ερμηνεύουν λανθασμένα. Σε όλα τα λόγια που λένε λείπει η πνευματική κατανόηση.) Οι αντίχριστοι λένε μόνο λόγια που δείχνουν έλλειψη πνευματικής κατανόησης, κι έτσι προκαλούν αηδία και αποστροφή στους ανθρώπους που τα ακούνε. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού, ότι δεν μπορούν να τα συλλάβουν και ότι δεν έχουν το επίπεδο και την ικανότητα που απαιτείται για να τα κατανοήσουν, κι όμως προσποιούνται πως τα κατανοούν, ενώ τα ερμηνεύουν ξεδιάντροπα και σε άλλους· λένε άσχετες και ερασιτεχνικές κουβέντες που αηδιάζουν τους ανθρώπους, δεν προσφέρουν τίποτα το εποικοδομητικό, αλλά αντίθετα ταράζουν τις σκέψεις των άλλων. Κάτι τέτοιο είναι πραγματικά απεχθές! Τι πρέπει να κάνετε όταν συναντάτε τέτοιους ανθρώπους; (Πρέπει να αναλύουμε όσα απ’ τα λόγια τους είναι παράλογα.) Πώς πρέπει να το κάνετε αυτό; Στην πραγματικότητα, είναι πανεύκολο. Τους λες: «Δεν μου φαίνεται και πολύ σπουδαίος ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τα λόγια του Θεού αφού τα διαβάσεις». Αυτοί απαντούν: «Διαφωνώ, εμένα μου φαίνεται καλός». Κι εσύ λες: «Ό,τι κι αν σου πουν, εσύ νομίζεις πως είναι καλός, άρα, με το δικό σου σκεπτικό, αυτό σημαίνει ότι τα λόγια του Θεού είναι ισοδύναμα με τις ανθρώπινες αιρέσεις και πλάνες; Αν συμφωνείς μ’ αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες, τότε ποιος ο λόγος να διαβάζεις καν τα λόγια του Θεού; Δεν χρειάζεται να τα διαβάσεις. Έχεις πλέον σοβαρό πρόβλημα —τώρα πλέον αντιμετωπίζεις τα λόγια του Θεού σαν να ήταν η φιλοσοφία της μοχθηρής ανθρωπότητας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, σαν να ήταν οι μέθοδοι διαχείρισης και οι απόψεις της μοχθηρής ανθρωπότητας. Κατά τη γνώμη σου, οι έντιμοι άνθρωποι για τους οποίους μιλάει ο Θεός ταυτίζονται με τους άδολους ανθρώπους, τους εντελώς ανόητους και τους αγαθιάρηδες. Ερμηνεύεις κάθε ένα από τα λόγια που λέει ο Θεός με ανθρώπινους όρους, σαν να ήταν πλάνες και ρητά που έχει συγκεντρώσει η μοχθηρή ανθρωπότητα. Υπονοείς, λοιπόν, ότι τα λόγια του Θεού είναι ανθρώπινα λόγια, ανθρώπινες διατυπώσεις, ανθρώπινες αιρέσεις και πλάνες; Αν έτσι κατανοείς τα λόγια του Θεού, τότε δεν τα αντιλαμβάνεσαι· βλασφημείς εναντίον τους και βλασφημείς εναντίον του Θεού». Θα μπορούσατε όλοι σας να πείτε ξεκάθαρα αυτά τα λόγια; Αν τα λόγια του Θεού είχαν το νόημα που λένε οι αντίχριστοι, τότε γιατί να μην έλεγε απευθείας ο Θεός αυτά τα λόγια; Όταν ο Θεός λέει στους ανθρώπους να είναι έντιμοι, γιατί δεν τους λέει απλώς να είναι άδολοι και καλοί, και να σταματήσει εκεί; Είναι μόνο θέμα διαφορετικής διατύπωσης; (Όχι.) Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και μέσα τους βρίσκεται ένα μονοπάτι άσκησης για τους ανθρώπους. Αν οι άνθρωποι ενεργούν και ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μπορούν να γίνουν άνθρωποι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, που συμβαδίζουν με τις προθέσεις του Θεού. Στο μεταξύ, αν κανείς ενεργεί και ζει σύμφωνα με τα λεγόμενα των ανθρώπων, θα γίνει ένας εντελώς μπερδεμένος άνθρωπος και ένας σωστός ζωντανός Σατανάς. Αναγνωρίζετε αυτό το θέμα; Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν οι ενέργειες και η άσκησή σας ήταν σύμφωνα με όσα είπε ο Θεός για το τι είναι έντιμος άνθρωπος; Και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν ενεργούσατε και ζούσατε σύμφωνα με όσα ισχύουν γι’ αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν καλό ή άδολο άτομο; Δεν θα ήταν διαφορετικά τα αποτελέσματα; (Ναι.) Ποιο είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμα όταν ζει κανείς ως έντιμος άνθρωπος; (Ότι έχει κανονική ανθρώπινη φύση, ότι μπορεί να λατρεύει τον Θεό, ότι λέει τα σύκα σύκα, και ότι μπορεί να είναι ειλικρινής και ανοιχτός απέναντι στον Θεό. Αν κανείς έχει τη διαγωγή του άδολου ή καλού ατόμου όπως αυτό ορίζεται απ’ τους ανθρώπους, τότε γίνεται όλο και πιο πονηρός αλλά και επιδέξιος στη μεταμφίεση, λέει μόνο ευχάριστα λόγια, βασίζει τη ζωή του στη φιλοσοφία του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και γίνεται ζωντανός Σατανάς.) Βλέπεις, υπάρχει διαφορά, έτσι δεν είναι; Το να ενεργεί και να ζει κανείς σύμφωνα με όσα ισχύουν γι’ αυτό που αποκαλεί ο Θεός έντιμο άτομο κάνει την καρδιά του ανθρώπου όλο και πιο καθαρή· η καρδιά του μπορεί να ανοίξει απέναντι στον Θεό, κι εκείνος μπορεί να την προσφέρει στον Θεό χωρίς μεταμφίεση, εξαπάτηση ή νοθεία. Η καρδιά του δεν κρύβεται απ’ τον Θεό, παρά ανοίγει απλώς σ’ Εκείνον. Όσα σκέφτεται μέσα του εξωτερικεύονται, αποκαλύπτονται και βιώνονται· όσα εξωτερικεύονται, αποκαλύπτονται και βιώνονται συμβαδίζουν με όσα έχει μέσα του. Αυτό θέλει ο Θεός· αυτό είναι η αλήθεια. Από την άλλη, ποιες είναι οι αρχές διαγωγής και οι αρχές άσκησης για όσους αποκαλούν οι άνθρωποι άδολους ή καλούς; Στην πραγματικότητα, όλο αυτό είναι ένα πρόσχημα. Δεν λένε πρόθυμα αυτό που σκέφτονται ούτε αφήνουν τους άλλους να το δουν. Δεν πληγώνουν απερίσκεπτα την αυτοεκτίμηση ούτε τα ενδιαφέροντα των άλλων, αλλά και το ότι δεν βλάπτουν τους άλλους το κάνουν και με στόχο να προστατέψουν τον εαυτό τους. Είναι προσεκτικοί μέσα τους και καμουφλαρισμένοι εξωτερικά, ενώ μοιάζουν να είναι ιδιαίτερα ευσεβείς, ανεκτικοί, υπομονετικοί και συμπονετικοί. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να δει τι σκέφτονται μέσα τους· έχουν μέσα τους διαφθορά, αντίσταση και επαναστατικότητα, όμως οι άλλοι δεν το βλέπουν. Εξωτερικά, προσποιούνται ότι είναι πάρα πολύ ωφέλιμοι, ευγενικοί και καλοσυνάτοι. Όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν, όσο επαναστατικοί ή μοχθηροί κι αν είναι μέσα τους, δεν το καταλαβαίνει κανείς. Δείχνουν, επίσης, προς τα έξω προθυμία να βοηθήσουν τους άλλους και να προσφέρουν σε όσους έχουν ανάγκη, πάντα έτοιμοι να ανταποκριθούν, σαν πραγματικοί Λέι Φενγκ με σάρκα και οστά. Χαμογελούν και δείχνουν συνεχώς στους άλλους την καλύτερη πλευρά τους και, όσο κι αν έχουν κλάψει στις ιδιωτικές τους στιγμές, μπροστά στους άλλους έχουν συνέχεια ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους, πράγμα που κάνει τους τελευταίους να νιώθουν ωφελημένοι. Αυτόν δεν αποκαλεί η ανθρωπότητα «καλό άνθρωπο»; Αν συγκρίνουμε αυτόν τον καλό άνθρωπο με έναν έντιμο άνθρωπο, ποιος απ’ τους δύο είναι θετικός; Ποιος απ’ τους δύο κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα; (Ο έντιμος άνθρωπος.) Οι έντιμοι άνθρωποι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, έχουν την αγάπη του Θεού και πληρούν τα πρότυπα σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, ενώ αυτό δεν ισχύει για τους καλούς και άδολους ανθρώπους· οι τελευταίοι ανήκουν ακριβώς στο είδος ανθρώπου το οποίο καταδικάζει, αποστρέφεται και απορρίπτει ο Θεός. Όταν οι αντίχριστοι ερμηνεύουν αυθαίρετα ότι ο Θεός, στην απαίτησή Του για έντιμους ανθρώπους, εννοεί απλώς καλούς ή άδολους ανθρώπους, αυτό δεν είναι ένα είδος ανεπαίσθητης καταδίκης όσων έχει πει ο Θεός; Δεν είναι βλασφημία ενάντια στα λόγια του Θεού; Δεν είναι βλασφημία ενάντια στην αλήθεια; Πρόκειται για ένα προφανές γεγονός. Οι αντίχριστοι δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού, ούτε βέβαια τι είναι η αλήθεια, κι όμως καταφεύγουν σε προβληματικά επιχειρήματα και εφαρμόζουν τυφλά τις δικές τους ερμηνείες· υποκρίνονται ότι κατανοούν ενώ δεν έχουν ιδέα, παρερμηνεύουν άγρια τα λόγια του Θεού κατά βούληση, και παραπλανούν και αναστατώνουν τους άλλους. Θα ενεργούσατε έτσι εσείς; Να προσποιείται κανείς ότι κατανοεί τα λόγια του Θεού ενώ είναι ξεκάθαρο ότι δεν τα κατανοεί και, με βάση την κυριολεκτική του κατανόηση, να χρησιμοποιεί το δικό του λεξιλόγιο, τις δικές του εκφράσεις και τη δική του οπτική για να ερμηνεύσει και να οριοθετήσει τα λόγια του Θεού —αυτή είναι η διάθεση ενός αντίχριστου.

Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα αφενός στα λόγια του Θεού και στα λόγια του ανθρώπου, αφετέρου ανάμεσα στην αλήθεια και στο δόγμα; Τα λόγια του Θεού κάνουν τους ανθρώπους να ωριμάσουν σε λογική και σε συνείδηση, τους ωθούν να ενεργούν με αρχές, και κάνουν τα βιώματά τους να καταλαμβάνονται όλο και περισσότερο απ’ την πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων. Τα λόγια του ανθρώπου, απ’ την άλλη, μπορεί να φαίνεται ότι ταιριάζουν ιδανικά με τα γούστα και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά δεν είναι η αλήθεια, είναι γεμάτα παγίδες, πειρασμούς, αιρέσεις και πλάνες· έτσι, αν οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια, τα βιώματά τους θα απομακρυνθούν ακόμα περισσότερο απ’ τον Θεό και από τα πρότυπα του Θεού. Το ακόμα σοβαρότερο είναι ότι ο τρόπος ζωής τους θα γίνεται όλο και πιο κακός, και παρόμοιος μ’ αυτόν του Σατανά. Όταν οι άνθρωποι βασίζουν πλήρως τη ζωή και τις ενέργειές τους στις ανθρώπινες αιρέσεις και πλάνες, όταν πια έχουν ενστερνιστεί απολύτως αυτά τα επιχειρήματα, τότε ζουν όπως ο Σατανάς. Και αφού ζουν όπως ο Σατανάς, δεν συνεπάγεται και ότι είναι Σατανάδες; (Ναι.) Άρα έχουν γίνει Σατανάδες με μεγάλη «επιτυχία». Κάποιοι λένε: «Δεν το πιστεύω. Εγώ θέλω να είμαι απλώς ένας άδολος άνθρωπος που τον συμπαθούν οι άλλοι. Θέλω να είμαι κάποιος που οι περισσότεροι τον θεωρούν καλό, και μετά θα δω αν ο θεός είναι ή δεν είναι ευχαριστημένος μαζί μου». Αν δεν πιστεύεις όσα λέει ο Θεός, πήγαινε ψάξε και δες αν τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ή αν οι αντιλήψεις του ανθρώπου είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η διαφορά, ως προς την ουσία, ανάμεσα στα λόγια του Θεού και στα λόγια του ανθρώπου. Είναι η ουσιαστική διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια απ’ τη μία, και στις αιρέσεις και τις πλάνες απ’ την άλλη. Οι αιρέσεις κι οι πλάνες, όσο κι αν φαίνεται ότι ταιριάζουν με τα γούστα των ανθρώπων, δεν μπορούν ποτέ να γίνουν η ζωή τους. Στο μεταξύ, όσο λιτά, όσο λαϊκά, όσο αντίθετα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων κι αν φαίνονται τα λόγια του Θεού, η ουσία τους είναι η αλήθεια· κι αν οι άνθρωποι κάνουν και βιώνουν πράγματα που συμφωνούν με τις αρχές των λόγων του Θεού, τότε, μια μέρα, θα γίνουν αληθινά δημιουργήματα με τα κατάλληλα προσόντα, και θα μπορούν να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Αντιθέτως, αν οι άνθρωποι δεν ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, τότε δεν μπορούν να γίνουν δημιουργήματα με τα κατάλληλα προσόντα. Οι ενέργειές τους και το μονοπάτι που έχουν πάρει θα οδηγήσουν μόνο στην αποστροφή και την απόρριψη του Θεού, κι αυτό είναι γεγονός. Μέσα απ’ αυτήν τη συναναστροφή, άραγε έχετε κάποια νέα κατανόηση ή ιδέα για τα λόγια του Θεού; Τι είναι τα λόγια του Θεού; Είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή —δεν έχουν τίποτα το ψεύτικο. Μόνο οι αντίχριστοι, εκείνοι που έχουν έμφυτη αποστροφή για τα θετικά πράγματα και τα μισούν, εκείνοι αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού απαξιωτικά, δεν θεωρούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και αρνούνται το γεγονός ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού ως ζωή τους· είναι μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχει ελπίδα σωτηρίας. Μετά από μια τέτοια συναναστροφή, κάποιοι κατανοούν ότι αυτές οι εκδηλώσεις αντιστοιχούν στην παραποίηση και την αυθαίρετη ερμηνεία των λόγων του Θεού, που είναι εκδηλώσεις των αντίχριστων. Θα λέγατε ότι σ’ αυτούς περιλαμβάνονται όσοι οργανώνουν τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Είναι έτσι; Τι σημαίνει παραποίηση; (Σημαίνει να διαγράφει ή να προσθέτει κανείς κάτι αυθαίρετα κι έτσι να αλλάζει το αρχικό νόημα των λόγων του Θεού. Αυτό είναι παραποίηση. Αν τα λόγια Του είναι οργανωμένα σύμφωνα με τις αρχές, τότε δεν θεωρείται παραποίηση.) Σωστά, και αυτό πρέπει να κατανοήσετε. Μ’ αυτήν την κατανόηση, δεν θα έχετε καμία ανησυχία όταν οργανώνετε τα λόγια του Θεού, έτσι δεν είναι; Τώρα αντιλαμβάνεστε σωστά τις αρχές; Όταν σου ζητούν να οργανώσεις, δεν σου προτείνουν να παραποιήσεις. Υπάρχουν κι εκείνοι που κάνουν μεταφραστικό έργο· αυτό που τους ζητείται είναι να μεταφράσουν απευθείας τα λόγια του Θεού, να μεταφράσουν το αρχικό νόημα των λόγων του Θεού και τα λόγια του ίδιου του Θεού σε μια άλλη γλώσσα —όχι να ερμηνεύσουν τα λόγια του Θεού ενώ μεταφράζουν. Δεν έχεις τα προσόντα να ερμηνεύσεις, κι αυτό πρέπει να το έχεις στον νου σου και να το προσέχεις. Πρέπει να συλλάβεις σωστά τις αρχές, να κατανοήσεις τι συνιστά και τι δεν συνιστά παραποίηση· αν συλλάβεις σωστά αυτές τις αρχές, δύσκολα θα κάνεις τέτοια λάθη. Αν δεν κατανοείς αυτές τις αρχές, αν θέλεις συνεχώς να κάνεις προσθήκες ή να τροποποιείς το νόημα ενώ οργανώνεις, θεωρώντας συνεχώς ότι ο τρόπος με τον οποίο λέει κάτι ο Θεός δεν είναι ο ιδανικός ή ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτόν, αν νομίζεις ότι αυτό το κάτι πρέπει να ειπωθεί με ορισμένο τρόπο, τέτοιες σκέψεις θα σου δημιουργήσουν την τάση να διαπράξεις το σφάλμα της παραποίησης. Όσο για τους μεταφραστές που λένε: «Ξέρω τι σημαίνει αυτή η πρόταση απ’ τα λόγια του Θεού, οπότε θα τη μεταφράσω με βάση αυτό το νόημα. Μόλις μεταφραστεί, ο αναγνώστης θα την κατανοήσει και τελείωσε, έτσι δεν είναι; Δεν θα χρειαστεί να αναζητήσει ούτε να προσευχηθεί διαβάζοντας· θα λάβει αμέσως διαφώτιση και φως» —δεν είναι λάθος αυτό; Κάτι τέτοιο παραβιάζει τις αρχές· είναι αυθαίρετη ερμηνεία των λόγων του Θεού. Με δυο λόγια, μην αντιμετωπίζεις ποτέ τα λόγια του Θεού όπως θα αντιμετώπιζες τα ανθρώπινα λόγια, ένα μυθιστόρημα, τα γραπτά ενός διάσημου ανθρώπου ή κάτι που σχετίζεται με τον ακαδημαϊκό λόγο. Όχι μόνο δεν πρέπει κανείς να παραποιεί ή να ερμηνεύει αυθαίρετα τα λόγια του Θεού, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να τα προσεγγίζει με μια στάση αναζήτησης, αποδοχής και υποταγής όταν τα τρώει και τα πίνει κι όταν προσεύχεται διαβάζοντάς τα. Μόνο τότε μπορεί κανείς να δει την αλήθεια, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να βρει το μονοπάτι της άσκησης στα λόγια του Θεού, και ν’ απαλλαγεί απ’ τη διεφθαρμένη διάθεσή του και απ’ τις διάφορες δυσκολίες που συναντά ενώ κάνει το καθήκον του ή ζει τη ζωή του. Αν πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα, θα αποδειχθεί ότι η στάση σου απέναντι στα λόγια του Θεού είναι σωστή. Σ’ αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στην πρώτη εκδήλωση του ότι οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού, δηλαδή στο ότι παραποιούν και ερμηνεύουν αυθαίρετα τα λόγια του Θεού.

Β. Οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους

Η δεύτερη εκδήλωση είναι ότι οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Ο Θεός έχει πει πολλά λόγια στο πλαίσιο του έργου Του, απ’ την αρχή του μέχρι και τώρα. Αυτά τα λόγια καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα και έχουν πλούσιο περιεχόμενο, και περιλαμβάνουν πτυχές που αφορούν τις προθέσεις και τις οπτικές των ανθρώπων, καθώς και την υπηρεσία τους στον Θεό. Φυσικά, υπάρχουν ακόμα περισσότερα που αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, ενώ ένα ακόμα μεγαλύτερο μέρος αφορά τις προθέσεις του Θεού και τις απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα. Ανάμεσα σ’ αυτά τα λόγια, ο Θεός έχει υιοθετήσει διάφορες μεθόδους ομιλίας. Μέσα στις διάφορες αυτές μεθόδους ομιλίας, κάποιες φορές ο τόνος είναι σχετικά κοντά στους ανθρώπους στην αρχή, ενώ ακολουθεί η κρίση και η έκθεση της ανθρωπότητας, καθώς και η κατάκτηση της ανθρωπότητας, κι έπειτα σταδιακά λέγονται στους ανθρώπους διάφορες πτυχές της αλήθειας. Το περιεχόμενο αυτών των λόγων είναι πολυσχιδές· όσο απέραντο κι αν είναι, όμως, είναι στο σύνολό του αυτό που χρειάζεται η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Εκτός από ένα μικρό μέρος εξαιρετικά εξειδικευμένου περιεχομένου, τα περισσότερα από αυτά τα λόγια διατυπώνονται σύμφωνα με τα μοτίβα της ανθρώπινης γλώσσας, με τόνο, με επιλογή λέξεων και με γλωσσική λογική που μπορούν να αποδεχθούν όλοι οι άνθρωποι. Με δυο λόγια, το ύφος και οι μέθοδοι σ’ αυτές τις μορφές γλώσσας και ομιλίας, όλα αυτά είναι κοινά και πολύ κατανοητά. Εφόσον κάποιος κάνει φυσιολογικές σκέψεις κι έχει φυσιολογικό μυαλό και λογική, μπορεί να κατανοήσει αυτά τα λόγια του Θεού. Αυτό συνεπάγεται τα εξής: Εφόσον κάποιος κάνει κανονικές σκέψεις, αφού διαβάσει αυτά τα λόγια, μπορεί να βρει το μονοπάτι άσκησης, να αποκτήσει αυτογνωσία, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού και να βρει τις αρχές άσκησης. Με την προϋπόθεση να έχει κανείς καρδιά και να κάνει κανονικές σκέψεις, αυτά τα λόγια του Θεού βοηθούν τους ανθρώπους και τους καθοδηγούν στις διάφορες δυσκολίες της ζωής, ενώ τους δίνουν και τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου των λόγων του Θεού είναι έτσι, υπάρχει, όμως, και ένα μέρος που διατυπώνεται από την οπτική της θεϊκής φύσης, από την οπτική του Πνεύματος. Αυτό το μέρος του περιεχομένου είναι πολύ ιδιαίτερο. Για ολόκληρη την ανθρωπότητα, αυτό το μέρος των λόγων Του είναι πολύ βαθυστόχαστο και δυσνόητο. Μοιάζει με μυστήριο, αλλά μοιάζει και με προφητεία. Σε κάθε πρόταση, κάθε χωρίο και κάθε κεφάλαιο ομιλίας, οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να διακρίνουν το νόημα του Θεού, δυσκολεύονται να βρουν το πλαίσιο των λόγων του Θεού και τις απαιτήσεις του Θεού απ’ τον άνθρωπο, καθώς και τις αλήθεια-αρχές που αναζητούν οι άνθρωποι. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το μέρος των λόγων Του; Είναι «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» και τα αντίστοιχα παραρτήματα. Αυτό το μέρος των λόγων Του είναι πολύ δυσνόητο για τους ανθρώπους. Πρώτον, ας αφήσουμε κατά μέρος το γιατί εκφράζει ο Θεός αυτό το δυσνόητο για τους ανθρώπους μέρος και, αντί γι’ αυτό, ας συζητήσουμε για το ποιο κομμάτι του θέματος πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε —«Οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους»— σχετίζεται με το μέρος στο οποίο αναφέρθηκα. Όσον αφορά τα περισσότερα κοινά, κατανοητά λόγια που λέει ο Θεός, αλλά και τα σύνθετα που όμως έχουν εύκολη έκφραση, καθώς και τις προειδοποιήσεις και τις υπενθυμίσεις του Θεού προς τον άνθρωπο, τις παροτρύνσεις και τα παρηγορητικά Του λόγια προς τον άνθρωπο, τα λόγια που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο, καθώς και τα λόγια που παρέχονται και καθοδηγούν τον άνθρωπο, αυτά τα λόγια, λοιπόν, όσοι δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, όσοι έχουν θεοποιήσει τη λέξη «Θεός» και θα προτιμούσαν να πιστεύουν σ’ έναν ασαφή θεό, θεωρούν ότι δεν μοιάζουν με λόγια του Θεού. Θεωρούν ότι είναι υπερβολικά κοινά, υπερβολικά άμεσα, απλές κουβέντες. Κάθε κεφάλαιο τους φαίνεται υπερβολικά μεγάλο. Δεν θέλουν να διαβάσουν αυτά τα λόγια. Θεωρούν ότι τα λόγια δεν έχουν βάθος και μυστήριο, και γι’ αυτό δεν αξίζει να διαβαστούν. Κατά τη γνώμη τους, λοιπόν, αυτά τα λόγια δεν είναι τα λόγια του Θεού. Το λένε αυτό επειδή το περιεχόμενο, ο τρόπος και το ύφος που έχουν αυτά τα λόγια δεν ταιριάζει με τα γούστα τους. Ποια είναι, λοιπόν, τα γούστα τους; Θέλουν να διαβάζουν βαθυστόχαστα κείμενα, λόγια που παραμένουν ακατανόητα όπως κι αν τα διαβάσει κανείς, σαν τόμος που έπεσε απ’ τον ουρανό και δεν μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί· τέτοια θέλουν να διαβάζουν. Οι αντίχριστοι απαξιώνουν το είδος των λόγων που προσφέρει ο Θεός με τρόπο, τόνο και ύφος που ταιριάζουν στα ανθρώπινα γούστα. Είναι γεμάτοι αντιλήψεις, περιφρόνηση και χλευασμό απέναντι σ’ αυτά τα λόγια. Γι’ αυτό και δεν διαβάζουν, δεν κοιτάζουν και δεν ακούνε αυτά τα κοινά, ευκολονόητα λόγια που μπορούν να δώσουν ζωή στους ανθρώπους. Μέσα τους νιώθουν εχθρικότητα κι αηδία, και αρνούνται να αποδεχθούν αυτά τα λόγια. Γιατί νιώθουν άρνηση, αηδία κι εχθρικότητα απέναντι σ’ αυτά τα λόγια; Ένας λόγος είναι βέβαιος: Πιστεύουν πως αυτά τα λόγια εκφράζονται απ’ την οπτική του ενσαρκωμένου Θεού, επομένως τα θεωρούν ανθρώπινα λόγια. Τι σημαίνει, ως έννοια, ανθρώπινα λόγια; Όπως το βλέπουν οι αντίχριστοι, το μόνο που αξίζει να διαβάζουν είναι τα λόγια του Θεού, οι ουράνιες γραφές. Αξίζει να διαβάζουν μόνο βαθυστόχαστα, ακατάληπτα και μυστηριώδη λόγια. Αυτά τα ανθρώπινα κείμενα, που είναι κοινά και ευκολονόητα, δεν αξίζουν την ανάγνωσή τους, δεν τραβούν το «οξυδερκές» βλέμμα τους, κι έτσι τα απαξιώνουν. Δεν διαβάζουν καθόλου αυτά τα λόγια, ούτε φυσικά αποδέχονται την αλήθεια που έχουν αυτά μέσα τους.

Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε ποιος δεν διαβάζει τα λόγια του Θεού, ποιος σηκώνεται και φεύγει όταν κάποιος συναναστρέφεται πάνω στα λόγια του Θεού και ποιος, όταν ακούει να διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, χασμουριέται, τεντώνεται, κουνιέται νευρικά, δείχνει ανυπομονησία και ψάχνει δικαιολογίες για να φύγει ή να διακόψει, και πάει το θέμα κάπου αλλού —τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο. Αν μιλάς για θεολογία, για τυχόν πλάνες ή για ανθρώπινες οπτικές, κάθονται κι ακούνε. Τη στιγμή, όμως, που θ’ αρχίσεις να κάνεις κήρυγμα, να προσεύχεσαι διαβάζοντας, να συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού ή να εξυψώνεις τα λόγια του Θεού, τότε αμέσως αλλάζουν και αποκαλύπτουν μια αφύσικη συμπεριφορά, μια δαιμονική συμπεριφορά. Όταν ακούνε να διαβάζονται τα λόγια του Θεού, γίνονται νευρικοί και ενοχλούνται, ενώ, τη στιγμή που θ’ ακούσουν κάποιον να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, γίνονται επιθετικοί και σηκώνονται να φύγουν. Ποια είναι η φύση αυτής της πράξης; Ποια διάθεση είναι αυτή; Έτσι είναι οι αντίχριστοι. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Πώς τους χαρακτηρίζεις αντίχριστους; Ίσως είναι νέοι πιστοί και δεν έχουν αναπτύξει ενδιαφέρον για τα λόγια του Θεού ή δεν έχουν γευτεί τη γλύκα που έχουν τα λόγια του Θεού. Δεν αφήνεις περιθώριο για την πιθανότητα να έχουν μικρό ανάστημα οι νέοι πιστοί;» Αν είναι νέοι πιστοί που έχουν μικρό ανάστημα και αδιαφορούν για τα λόγια του Θεού, τότε γιατί δεν νιώθουν αποστροφή όταν μιλάς για άλλα πράγματα; Μπορείς να συζητήσεις για μεγάλες καταστροφές, για το μέλλον της ανθρωπότητας, για μυστήρια ή για το Βιβλίο της Αποκάλυψης και να παρατηρήσεις αν μπορούν να καθίσουν ακίνητοι. Σ’ αυτήν την περίπτωση, συμπεριφέρονται διαφορετικά. Απ’ την οπτική της φύση-ουσίας ενός αντίχριστου, είναι εχθρικοί απέναντι στην αλήθεια. Πώς αποκαλύπτεται αυτή η φύση-ουσία της εχθρότητας απέναντι στην αλήθεια; Με το ότι, μόλις φτάσουν στ’ αυτιά τους τα λόγια του Θεού, νιώθουν αποστροφή και υπνηλία, και αποκαλύπτουν διάφορες εκφράσεις απαξίωσης, ανυπομονησίας και απροθυμίας να ακούσουν. Έτσι αποκαλύπτεται η δαιμονική τους συμπεριφορά. Εξωτερικά, φαίνεται να κάνουν το καθήκον τους και να αυτοπροσδιορίζονται ως ακόλουθοι του Θεού. Γιατί, λοιπόν, δείχνουν απειθαρχία όταν γίνεται συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, όταν γίνεται συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού; Γιατί δεν μπορούν να κάτσουν ακίνητοι σ’ αυτήν την περίπτωση; Μοιάζει λες και τα λόγια του Θεού κρατούν ξίφος. Μήπως τους διαπέρασαν τα λόγια του Θεού; Μήπως τους καταδίκασαν τα λόγια του Θεού; Όχι. Τα περισσότερα από αυτά τα λόγια προορίζονται να θρέψουν τους ανθρώπους· οι άνθρωποι, μόλις τα ακούσουν, ξυπνάνε, βρίσκουν τρόπο να ζήσουν και ανακτούν δυνάμεις για να ζήσουν με ανθρώπινη ομοιότητα. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι αντιδρούν αφύσικα μόλις ακούνε αυτά τα λόγια; Έτσι αποκαλύπτει ο διάβολος την αληθινή του συμπεριφορά. Δεν νιώθουν αποστροφή όταν μιλάς για θεολογία, για αιρέσεις, για πλάνες ή για το Βιβλίο της Αποκάλυψης. Ακόμα κι αν μιλήσεις για το να είναι κανείς άδολος ή για το να είναι κανείς ανθρωπάρεσκος, ή αν διηγηθείς ηρωικές ιστορίες, και πάλι δεν νιώθουν αποστροφή. Τη στιγμή, όμως, που θ’ ακούσουν να διαβάζονται τα λόγια του Θεού, νιώθουν αποστροφή, σηκώνονται και θέλουν να φύγουν. Αν τους παροτρύνεις ν’ ακούσουν όπως πρέπει, τότε γίνονται επιθετικοί και σου ρίχνουν άγριες, θυμωμένες ματιές. Γιατί δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να χωνέψουν τα λόγια του Θεού; Δεν μπορούν να κάτσουν ήσυχοι όταν ακούνε τα λόγια του Θεού. Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό αποδεικνύει ότι το πνεύμα που έχουν μέσα τους είναι αφύσικο, είναι ένα πνεύμα που αποστρέφεται την αλήθεια και ανταγωνίζεται τον Θεό. Μόλις ακούσουν τα λόγια του Θεού, νιώθουν εσωτερική ταραχή· ο δαίμονας που έχουν μέσα τους κουνιέται, κι έτσι τους είναι αδύνατο να κάτσουν ήσυχοι. Αυτή είναι η ουσία ενός αντίχριστου. Απ’ έξω, λοιπόν, οι αντίχριστοι σιχαίνονται τα λόγια του Θεού που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Σε τι αναφέρεται, όμως, πραγματικά η φράση «δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους»; Δείχνει ξεκάθαρα ότι καταδικάζουν αυτά τα λόγια, δεν τα αναγνωρίζουν ως κάτι που προέρχεται απ’ τον Θεό ούτε τα αναγνωρίζουν ως την αλήθεια ή ως την οδό της ζωής που σώζει τους ανθρώπους. Το ότι δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους είναι απλώς δικαιολογία, ένα επιφανειακό φαινόμενο. Τι σημαίνει ότι κάτι δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους; Ο κάθε άνθρωπος, δηλαδή, δεν έχει καθόλου αντιλήψεις σχετικά με όλα αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός; Μπορούν όλοι να τα αποδεχθούν ως λόγια του Θεού, ως την αλήθεια; Όχι —κάθε άνθρωπος έχει, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, σε κάποιο επίπεδο, σκέψεις, αντιλήψεις ή οπτικές που έρχονται σε σύγκρουση ή που είναι αντίθετες με τα λόγια του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όμως, έχουν κανονικό ορθολογισμό, κι αυτός ο ορθολογισμός τούς βοηθάει να υπερνικήσουν τη στάση που κάνει την εμφάνισή της όταν έρχονται αντιμέτωποι με όσα λόγια του Θεού δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους. Ο ορθολογισμός τους τους λέει: «Μπορεί να μην συμφωνούν με τις αντιλήψεις μου, όμως δεν παύουν να είναι λόγια του Θεού· ακόμα κι αν δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις μου, ακόμα κι αν είμαι απρόθυμος να τ’ ακούσω, και νιώθω πως δεν είναι σωστά και έρχονται σε σύγκρουση με τις σκέψεις μου, αυτά τα λόγια παραμένουν η αλήθεια. Σιγά σιγά θα τα αποδεχθώ και, μια μέρα, όταν τα αναγνωρίσω όλα αυτά, τότε θα εγκαταλείψω τις αντιλήψεις μου». Ο ορθολογισμός τους τους υπαγορεύει να αφήσουν πρώτα κατά μέρος τις αντιλήψεις τους· οι αντιλήψεις τους δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα λόγια του Θεού. Ο ορθολογισμός τους τους υπαγορεύει να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού με μια στάση υποταγής και ειλικρίνειας, αντί να αντιπαραθέτουν στα λόγια του Θεού τις δικές τους αντιλήψεις και οπτικές. Έτσι, λοιπόν, όταν ακούνε τα λόγια του Θεού, αποδέχονται όσα συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους και κάθονται ήσυχα ν’ ακούσουν. Όσο γι’ αυτά που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους, ψάχνουν και γι’ αυτά λύσεις, παλεύουν ν’ αφήσουν κατά μέρος τις αντιλήψεις τους και να συμβαδίσουν με τον Θεό. Αυτή είναι η κανονική συμπεριφορά των περισσότερων λογικών ανθρώπων. Ωστόσο, όταν οι αντίχριστοι λένε πως κάτι «δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους», δεν εννοούν το ίδιο με τους συνηθισμένους ανθρώπους. Στην περίπτωση των αντίχριστων, η φράση έχει σοβαρά προβλήματα· είναι κάτι εντελώς αντίθετο με τις ενέργειες, τα λόγια, την ουσία και τη διάθεση του Θεού, κάτι που ανήκει σε μια σατανική διάθεση-ουσία. Στην περίπτωσή τους, πρόκειται για καταδίκη, βλασφημία και γελοιοποίηση των λόγων του Θεού. Πιστεύουν πως αυτή η κοινή και ευκολονόητη ανθρώπινη γλώσσα που μιλάει ο Θεός δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορεί να σώσει τους ανθρώπους. Αυτό ακριβώς εννοούν οι αντίχριστοι όταν λένε πως κάτι «δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους». Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία του πράγματος; Στην πραγματικότητα, πρόκειται για καταδίκη, άρνηση και βλασφημία κατά του Θεού.

Οι αντίχριστοι πιστεύουν πως, όταν ο Θεός υιοθετεί την οπτική της ανθρώπινης φύσης, την οπτική ενός τρίτου, και χρησιμοποιεί ανθρώπινα γλωσσικά μοτίβα, ανθρώπινη δομή και φρασεολογία για να μιλήσει στους ανθρώπους, τα λόγια που προκύπτουν δεν είναι αρκετά βαθυστόχαστα, δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν λόγια του Θεού, κι έτσι εκείνοι προτιμούν να πεθάνουν παρά να τα αποδεχθούν. Κάποιοι λένε τα εξής: «Λες ότι δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού, αλλά ταυτόχρονα τα τρώνε και τα πίνουν, κάποιες φορές δείχνουν πνευματική άσκηση, και κάποιες φορές μάλιστα, όταν συναναστρέφονται μαζί μας, παραθέτουν λόγια του Θεού. Πώς το εξηγείς αυτό;» Άλλο αυτό, αυτό δεν είναι παρά κάτι επιφανειακό· στην ουσία, όμως, οι αντίχριστοι ορίζουν τα λόγια του Θεού ως εξής: «Τα λόγια που λέει ο ενσαρκωμένος υιός του ανθρώπου δεν ισοδυναμούν με την αλήθεια ούτε βέβαια με τα λόγια του θεού, επομένως δεν χρειάζεται να τα αποδεχθώ, να τα φάω, να τα πιω ή να υποταχθώ σ’ αυτά». Όσον αφορά, όμως, το μέρος που το εκφράζει η σάρκα στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός απ’ την οπτική του Πνεύματος, απ’ την οπτική της θεϊκής φύσης —δηλαδή «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» —αυτό είναι κάτι που οι αντίχριστοι το βλέπουν, αλλά δεν το φτάνουν. Είναι ένα μέρος των λόγων του Θεού με το οποίο παθιάζονται πολύ. Με τι έχει να κάνει αυτό το πάθος; Έχει να κάνει με το ότι οι αντίχριστοι κοιτάζουν αυτό το κείμενο με τα σάλια να τους τρέχουν και σκέφτονται: «Χάρη σ’ αυτό ακριβώς το μέρος του λόγου σου εσύ, ένας ασήμαντος, εντελώς συνηθισμένος άνθρωπος, κάποιος που στα μάτια μας δεν είναι τίποτα, έγινες θεός. Είναι τόσο άδικο, δεν υπάρχει δικαιοσύνη!» Υπάρχει, ωστόσο, μία πτυχή που θεωρούν ότι είναι «άξια πανηγυρισμού». Χάρη σ’ αυτήν ακριβώς την έκφραση αυτού του μέρους των λόγων του Θεού, ικανοποιείται η επιθυμία και η φιλοδοξία τους να θαυμάζουν και να σέβονται τον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό. Ανοίγει έναν νέο ορίζοντα μπροστά τους, και λένε: «Υπέροχα, ο θεός είναι πράγματι θεός! Αυτός ο θεός είναι ο θεός από τον τρίτο ουρανό, ο μεγαλύτερος απ’ όλους. Σ’ αυτόν αξίζει πράγματι να είναι θεός· δεν είναι απλό να πει κανείς τέτοια λόγια. Ούτε μία πρόταση δεν είναι κατανοητή στους ανθρώπους, τόσο βαθυστόχαστα είναι αυτά τα λόγια, ακόμα περισσότερο κι απ’ τις προφητείες των προφητών!» Κάθε φορά που διαβάζουν αυτά τα λόγια οι αντίχριστοι, γεμίζουν μέσα τους από ζήλια και φθόνο, αλλά και από θαυμασμό για τον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό. Κάθε φορά που διαβάζουν αυτά τα λόγια, νιώθουν πως αυτοί αγαπούν τον Θεό περισσότερο από κάθε άλλον· κάθε φορά που διαβάζουν αυτά τα λόγια, νιώθουν πως είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον Θεό. Αυτά τα λόγια ικανοποιούν στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την περιέργειά τους σχετικά με τον Θεό. Σ’ αυτό το μέρος των λόγων του Θεού, μπορεί να μην κατανοούν καθόλου τις προθέσεις Του, το πλαίσιο κάθε πρότασης που λέει, τον απώτερο σκοπό που εξυπηρετείται ή το νόημα πίσω από τις λέξεις, αλλά περιμένουν πώς και πώς αυτό το μέρος των λόγων Του με μεγάλη ανυπομονησία. Γιατί; Επειδή αυτό το μέρος είναι δυσνόητο, δεν έχει την αίσθηση της ανθρώπινης φύσης που έχει ο ενσαρκωμένος Θεός, δεν εκφράζεται απ’ την οπτική της ανθρώπινης φύσης ούτε απ’ την οπτική ενός τρίτου. Σ’ αυτό το μέρος, βλέπουν το μεγαλείο του Θεού, το ακατάληπτό Του, κι επίσης Τον αντιλαμβάνονται ως κάτι που το βλέπουν, αλλά δεν το φτάνουν. Όσο πιο πολύ συμβαίνει αυτό, τόσο περισσότερο πιστεύουν ότι υπάρχει ο Θεός που βρίσκεται στον ουρανό και ότι ο Θεός που βρίσκεται στη γη είναι υπερβολικά ασήμαντος, ότι είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς σ’ Αυτόν και ότι δεν είναι άξιος πίστης. Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες χάρη σ’ αυτό το μέρος των λόγων Του. Κάποιοι έχουν προσέλθει στο έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες ειδικά γι’ αυτά τα λόγια, και κάποιοι βρίσκονται εδώ επειδή απλώς περιμένουν να εκπληρωθεί αυτό το μέρος των λόγων Του. Επιπλέον, μέσα από αυτά τα λόγια, κάποιοι επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του Θεού που βρίσκεται στον ουρανό, κι έτσι σιχαίνονται ακόμα περισσότερο την ταπεινότητα και την ασημαντότητα του Θεού που βρίσκεται στη γη. Όσο περισσότερο διαβάζουν αυτό το μέρος των λόγων Του, τόσο περισσότερο θεωρούν πως ο λόγος του Θεού που βρίσκεται στη γη, του ενσαρκωμένου Θεού, είναι υπερβολικά ρηχός. Λένε: «Τα λόγια σου είναι υπερβολικά ευκολονόητα. Γιατί δεν λες κάτι που να μην μπορούμε να το κατανοήσουμε; Γιατί δεν μιλάς για κανένα μυστήριο; Γιατί να μην μιλήσεις τη γλώσσα του τρίτου ουρανού; Γιατί να μην μιλήσεις τη θεϊκή γλώσσα; Δώσε μας τη δυνατότητα να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να ανοίξουμε το μυαλό μας. Αν μιλούσες και ενεργούσες έτσι, δεν θα είχαμε μεγαλύτερη πίστη; Δεν θα σταματούσαμε να σου αντιστεκόμαστε; Αν μιλούσες και μας καθοδηγούσες μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα είχες υψηλότερη θέση; Υπήρχε περίπτωση να σε σιχαινόμαστε τότε;» Δεν είναι κάπως παράλογο αυτό; Είναι το άκρον άωτον του παραλογισμού! Όσοι έχουν ανοσία στη λογική έχουν, άραγε, κανονική ανθρώπινη φύση; Έχουν το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Άρα, αυτό το είδος των αντίχριστων, αυτή η ομάδα ανθρώπων που αντιδρά έτσι στα λόγια του Θεού, έχει κανονικό ορθολογισμό; (Όχι.) Μερικές φορές, όταν πετυχαίνω ανθρώπους να κουβεντιάζουν, πηγαίνω να μιλήσω μαζί τους. Προς έκπληξή Μου, όμως, συζητούν τόσο πομπώδη θέματα που δεν μπορώ ούτε να παρέμβω ούτε να συμμετάσχω στη συζήτηση. Λένε: «Είναι προφανές ότι δεν είσαι φτιαγμένος για κάτι τέτοιο. Δεν μπορείς να μιλήσεις τη γλώσσα του τρίτου ουρανού. Εμείς μιλάμε τη γλώσσα του τρίτου ουρανού, που δεν την καταλαβαίνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Τι σημασία έχει, λοιπόν, αν είσαι ο θεός; Και πάλι δεν καταλαβαίνεις, οπότε δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σε βάλουμε στην κουβέντα». Πείτε Μου, τι πρέπει να κάνω σε τέτοιες περιστάσεις; Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να είναι λογικοί. Όταν τους βλέπω να μιλάνε μια τόσο ανώτερη και ισχυρή γλώσσα του τρίτου ουρανού, κι εγώ δεν μπορώ να φτάσω σ’ αυτό το επίπεδο, τότε καλύτερα να φύγω παρά να γελοιοποιηθώ. Κάποιοι αντίχριστοι κηρύσσουν ανοιχτά αυτές τις αιρέσεις, τις πλάνες και τα κενά, καθόλου πρακτικά λόγια που προέρχονται ξεκάθαρα απ’ τον Σατανά, απ’ τον αρχάγγελο. Τα λόγια που λένε ακούγονται σύνθετα και υψηλού επιπέδου, πέρα απ’ την αντίληψη των περισσότερων κανονικών ανθρώπων. Τι σημαίνει να είναι κάτι πέρα απ’ την αντίληψή σου; Σημαίνει ότι, μόλις το ακούσεις, το αναγνωρίζεις ως κουβέντες του διαβόλου, κι ότι πρέπει να τις απορρίψεις.

Ποια είναι η ουσία του ότι οι αντίχριστοι αποποιούνται τα λόγια του Θεού που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις τους; Την έχετε δει ξεκάθαρα; Ούτε καν διαβάζουν στ’ αλήθεια αυτά τα λόγια του Θεού. Στην αρχή, από περιέργεια, διαβάζουν τα λόγια του Θεού πρόχειρα κι επιφανειακά. Αφού ρίξουν μια γρήγορη ματιά, σκέφτονται: «Τα περισσότερα απ’ αυτά τα λόγια δεν αξίζει να τα διαβάσει κανείς, δεν έχουν τίποτα το πρακτικό, το πολύτιμο ή το ουσιώδες, τίποτα που να αξίζει έρευνα σε βάθος». Καθώς προχωρούν το διάβασμα, πέφτουν πάνω στο μέρος με τίτλο «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν». Νιώθουν πως αυτό το μέρος θυμίζει τη θεϊκή γλώσσα, ότι είναι λόγια υψηλά και βαθιά, ότι αξίζει να τα εξερευνήσουν και να τα ερευνήσουν οι άνθρωποι —αυτό είναι του γούστου τους. Για ποιο πράγμα ανυπομονούν τώρα; «Ποιος μπορεί να εξηγήσει αυτό το μέρος; Ποια ακριβώς είναι η πρόθεση του θεού; Τι σημαίνει κάθε χωρίο των λόγων του θεού και πώς πρόκειται να εκπληρωθεί;» Αυτό θέλουν να καταλάβουν πάνω απ’ όλα οι αντίχριστοι, αλλά δεν μπορούν να το κατανοήσουν μόνοι τους. Πιστεύετε ότι πρέπει να τους το πει κάποιος; (Δεν χρειάζεται.) Γιατί όχι; Είναι άξιοι οι διάβολοι ν’ ακούσουν τα λόγια του Θεού; Είναι άξιοι να μάθουν τα μυστήρια του Θεού; (Όχι.) Τα μυστήρια του Θεού αποκαλύπτονται σε όσους Τον πιστεύουν, Τον ακολουθούν και υποτάσσονται σ’ Αυτόν, και αποκρύπτονται από τους διαβόλους και τους σατανάδες· αυτοί είναι ανάξιοι. Επομένως, αν ο Θεός αποφασίσει να αποκαλύψει τα μυστήρια και την ουσία αυτού του μέρους των λόγων Του, καθώς και τις ρίζες και το πλαίσιο αυτών των λόγων, θα τα αποκαλύψει στον εκλεκτό λαό Του, θα τα πει σ’ αυτόν, αλλά ποτέ στους σατανάδες ή στους διαβόλους. Αν επιδιώκετε την αλήθεια και έχετε την τύχη να μείνετε ως το τέλος, θα σας δοθεί η ευκαιρία να κατανοήσετε το περιεχόμενο αυτού του μέρους των λόγων Του. Είναι πολλά τα μυστήρια που υπάρχουν και στα λόγια του Θεού και στο έργο Του. Πάρτε, για παράδειγμα, την τωρινή ενσάρκωση του Θεού· μπορεί να υπάρχουν, λίγο πολύ, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, κάποιες όχι και τόσο εξόφθαλμες προφητείες σχετικά μ’ αυτήν στη Βίβλο και σε προηγούμενες προβλέψεις, αλλά είναι όλες τους πολύ συγκαλυμμένες. Η τωρινή ενσάρκωση του Θεού, σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και καθ’ όλη τη διάρκεια του σχεδίου διαχείρισης των έξι χιλιάδων ετών, παραμένει το μεγαλύτερο μυστήριο και το πιο απόκρυφο ζήτημα. Δεν το γνωρίζουν οι άνθρωποι, δεν το γνωρίζουν οι άγγελοι ούτε κανένα απ’ τα δημιουργήματα του Θεού· ούτε καν ο Σατανάς, ο πιο επιδέξιος, δεν γνωρίζει κάτι σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα. Γιατί δεν γνωρίζει; Αν ο Θεός ήθελε να το πει, ο Σατανάς δεν θα το είχε μάθει πολύ εύκολα; Γιατί, λοιπόν, δεν το γνωρίζει; Ένα μόνο πράγμα είναι βέβαιο: Ο Θεός δεν θέλει να το μάθει ο Σατανάς. Ακόμα κι αν υπάρξουν πολλά σημάδια, πολλές προφητείες και πολλά γεγονότα που θα παραπέμπουν σ’ αυτό το περιστατικό, και θα δείχνουν και θα προμηνύουν ότι θα συμβεί, εφόσον ο Θεός δεν θέλει να το μάθει ο Σατανάς, τότε δεν θα το μάθει ποτέ. Αυτό είναι γεγονός. Ο Θεός θα του το πει απευθείας όταν Εκείνος θελήσει. Αν ο Θεός δεν το πει και δεν μιλήσει γι’ αυτό, τότε, ακόμα κι αν εμφανιστούν αυτά τα γεγονότα και τα προφητικά στοιχεία, ο Θεός μπορεί να το αποκρύψει κι ο Σατανάς δεν θα μπορέσει να το μάθει. Έχει σπουδαίες ικανότητες ο Σατανάς; Αν το δει κανείς έτσι, όχι. Για μια ενέργεια τόσο σημαντική όσο η ενσάρκωση του Θεού, δεν θα υπήρχαν, είτε στον ανθρώπινο κόσμο, είτε στον υλικό, είτε στο πνευματικό βασίλειο, κάποια σχετικά σημάδια; Αν κανείς κοίταζε όλα αυτά τα σημάδια μαζί, θα ήταν εύκολο να δει ότι ο Θεός θα σκόπευε να εκτελέσει αυτήν την ενέργεια. Ο Σατανάς, λοιπόν, γιατί δεν το γνωρίζει αυτό; Γιατί, άραγε, μετά από τόσα χρόνια που εργάζεται ο Θεός στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ο Σατανάς δεν κατανοεί τη σημασία αυτής της ενέργειας που εκτέλεσε ο Θεός; Μέχρι να το συνειδητοποιήσει, αυτή η ενέργεια έχει ήδη πραγματοποιηθεί, ο Σατανάς δεν μπορεί να παρέμβει, και τα αποτελέσματα και οι καρποί αυτής της ενέργειας έχουν ήδη καθοριστεί. Τότε δεν είναι, πλέον, κάπως αργά για να ανακαλύψει ο Σατανάς την αλήθεια; Δεν εκπληρώνεται έτσι το ρητό «Στα χέρια του Θεού, ο Σατανάς θα είναι πάντα ένας ηττημένος εχθρός»; Ακριβώς έτσι είναι. Οι αντίχριστοι κάνουν λάθος που θεωρούν πως, εφόσον τα λόγια του Θεού δεν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και τα ανθρώπινα γούστα, μπορούν να τα αποποιηθούν και πως έτσι ο Θεός παύει να είναι Θεός. Θεωρούν πως η ενσάρκωση του Θεού δεν μπορεί να πετύχει τίποτα σημαντικό ούτε και μπορεί να υλοποιηθεί ως γεγονός. Δεν είναι πολύ σοβαρό λάθος αυτό; Τα υπολόγισαν λάθος κι έπεσαν στην ίδια τους την παγίδα. Γιατί έπεσαν στην ίδια τους την παγίδα; Ο Θεός, για να σώσει τους ανθρώπους με τον λόγο και το έργο Του, χρησιμοποιεί ακριβώς αυτά τα διακριτικά λόγια, που δεν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις ούτε φαίνονται βαρύγδουπα. Σ’ αυτό ακριβώς το κρυφό περιεχόμενο αυτών των ταπεινών λόγων βρίσκονται οι προθέσεις του Θεού, η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Τα λόγια αυτά αρκούν για να σώσουν αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και να πραγματοποιήσουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Στο μεταξύ, όσοι καταδικάζουν αυτά τα συνηθισμένα λόγια θα αποκλειστούν, θα καταδικαστούν και, στο τέλος, θα τιμωρηθούν. Σκέφτονται λανθασμένα: «Δεν πρόκειται να αποδεχθώ αυτά σου τα λόγια, δεν τους δίνω καμία αξία! Τα λόγια σου δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις μου, δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις μου, με την οπτική μου ή με τον τρόπο σκέψης μου, άρα μπορώ να τα απορρίπτω, μπορώ να τους αντιστέκομαι και να τα καταδικάζω, κι έτσι δεν πρόκειται να πετύχεις τίποτα!» Κάνουν λάθος. Οι αντίχριστοι, με το να μην αποδέχονται αυτά τα λόγια του Θεού, πέφτουν στην ίδια τους την παγίδα· δεν ήταν ποτέ ο σκοπός του Θεού να τα αποδεχθούν. Για ποιον λόγο; Επειδή ανήκουν στον Σατανά, στους διαβόλους. Δεν ήταν ποτέ στα σχέδια του Θεού να τους σώσει ή να τους αλλάξει· αυτό είναι γεγονός. Και ποιο είναι το πιο ατράνταχτο γεγονός; Οι αντίχριστοι, με το να αποποιούνται, να καταδικάζουν και να απορρίπτουν τα λόγια του Θεού, υφίστανται την καταδίκη, την αποστροφή και την απόρριψη του Θεού. Τι πρέπει να καταλάβετε εσείς από αυτό; Το ότι τα λόγια του Θεού δεν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες δεν είναι λόγος για να μην τα αποδέχεσαι. Το ότι τα λόγια του Θεού περιλαμβάνουν κάποια μέρη που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου δεν σημαίνει πως δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι λόγος για να τα αρνείσαι. Απεναντίας, όσο λιγότερο συμφωνούν τα λόγια του Θεού με τις αντιλήψεις σου, τόσο περισσότερο πρέπει να παραμερίζεις τις αντιλήψεις σου για να αναζητήσεις την αλήθεια. Όσο λιγότερο συμφωνούν τα λόγια του Θεού με τις αντιλήψεις σου, τόσο περισσότερο αντανακλούν όσα δεν έχεις, όσα σου λείπουν, όσα χρειάζεται να αναπληρώσεις, και ειδικά όσα πρέπει να επιζητήσεις να αλλάξεις και να εισέλθεις σ’ αυτά. Αυτό πρέπει να καταλάβετε.

Οι αντίχριστοι θεωρούν τον εαυτό τους μεγαλειώδη, σπουδαίο και ευγενή. Αν είναι να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, διαλέγουν οπωσδήποτε τις θεϊκές ομιλίες, τα λόγια που έχει πει ο Θεός απ’ τον τρίτο ουρανό, ή διαβάζουν βαθυστόχαστα λόγια του Θεού που οι κοινοί και συνηθισμένοι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να αντιληφθούν επακριβώς. Αυτό που επιθυμούν από τα λόγια του Θεού δεν είναι η αλήθεια ούτε ένα μονοπάτι άσκησης, αλλά να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους, τις κενές σκέψεις τους, καθώς και τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Αν δεις, λοιπόν, κάποιους ανθρώπους γύρω σου να περιφρονούν τα πιο κοινά και ευκολονόητα μέρη των λόγων του Θεού, δηλαδή τα λόγια του Θεού τα οποία λέει από τη σκοπιά της ανθρώπινης φύσης, ή φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μην τραγουδούν τη μελοποιημένη εκδοχή τους, αλλά αντ’ αυτού να κοιτάζουν, να ακούνε ή να διαβάζουν τα λόγια του Θεού επιλεκτικά, τότε αυτοί οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα. Ίσως ρωτήσουν κάποιοι: «Τι είδους πρόβλημα; Πρόκειται για πρόβλημα στο σκεπτικό τους ή για ψυχολογικό πρόβλημα;» Ούτε το ένα ούτε το άλλο· αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν πρόβλημα σχετικά με τη διάθεσή τους. Έχετε παρατηρήσει πως κάποιοι άνθρωποι, όταν τραγουδούν ύμνους με τα λόγια του Θεού, δεν τραγουδούν εκείνους που αφορούν αλήθειες της καθημερινής ζωής, πως είναι απρόθυμοι να τραγουδήσουν ύμνους για την αυτογνωσία, ύμνους που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, τις θρησκευτικές αντιλήψεις τους και τις λανθασμένες απόψεις τους για την πίστη στον Θεό, καθώς και τους ύμνους όπου ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να είναι έντιμοι; Ειδικά όσον αφορά τα λόγια και το περιεχόμενο της ενσάρκωσης του Θεού, τους ύμνους που μαρτυρούν περί της ταπεινότητας και της απόκρυψης του Θεού, που επαινούν τον ενσαρκωμένο Θεό και μαρτυρούν περί αυτού, εκείνοι οι άνθρωποι δεν τραγουδούν ούτε λέξη απ’ αυτούς και νιώθουν αποστροφή μόλις αρχίσει να τους τραγουδάει κάποιος άλλος. Όταν, όμως, τραγουδούν για τον έπαινο και τη μαρτυρία περί του Θεού που βρίσκεται στον ουρανό, του Πνεύματος του Θεού, για τη μαρτυρία περί της δίκαιης διάθεσης του Θεού, της υπερβατικότητάς Του, των πράξεών Του, των διοικητικών διαταγμάτων Του και της οργής Του, τότε τραγουδούν με μεγάλο ενθουσιασμό, αποκαλύπτοντας μάλιστα μια απερίγραπτη έκφραση. Όταν τραγουδούν τέτοιους ύμνους, γίνονται παράξενοι· παραμορφώνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους και αναδύεται η κακή τους συμπεριφορά. Όταν τραγουδούν για τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεση του Θεού, χτυπάνε τη γροθιά στο τραπέζι και τα πόδια τους στο έδαφος, και φτάνουν σε κάποιο βαθμό μανίας· όταν το θέμα είναι η εξαπόλυση της οργής του Θεού και οι μεγάλες συμφορές που φέρνει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, τραγουδάνε με σφιγμένα τα δόντια, και το πρόσωπο κόκκινο και φουσκωμένο. Δεν υπάρχει πρόβλημα στο πνεύμα ανθρώπων σαν κι αυτούς; Για παράδειγμα, λέει ο Θεός: «Όταν εξαπολύσω μεγάλη οργή, θα σειστούν τα έθνη»· όταν μελοποιηθεί αυτή η δήλωση, το πρώτο πρόσωπο αλλάζει και η φράση γίνεται «Όταν ο Θεός εξαπολύσει μεγάλη οργή, θα σειστούν τα έθνη», στο τρίτο πρόσωπο. Σύμφωνα με μια κανονική νοοτροπία, αυτά είναι τα λόγια του Θεού, πρόκειται για κατανόηση της διάθεσης του Θεού τραγουδώντας τα λόγια Του, ότι πρόκειται για κατανόηση της διάθεσης του Θεού, καθώς και της νοοτροπίας και του πλαισίου σύμφωνα με τα οποία μιλάει ο Θεός από μια τριτοπρόσωπη, ανθρώπινη σκοπιά. Αυτή είναι η λογική και η αντίδραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Οι αντίχριστοι, όμως, πώς τα τραγουδάνε αυτά; Μπορεί να μην αλλάζουν το τρίτο πρόσωπο, αλλά η νοοτροπία τους είναι διαφορετική από τη νοοτροπία των κανονικών ανθρώπων. Οι κανονικοί άνθρωποι, όταν τραγουδούν και λένε τη λέξη «Θεός», σκέφτονται: «Αυτές είναι οι πράξεις του Θεού, τα λόγια του Θεού· αυτά τα λέει ο Θεός». Τι συμβαίνει, όμως, όταν τραγουδούν οι αντίχριστοι; Έχουν την εξής νοοτροπία: «Είναι πράγματα που τα έχω κάνει εγώ, πράγματα που τα έχω πει εγώ, η οργή που θα εξαπολύσω εγώ, η διάθεση που θα αποκαλύψω εγώ». Δεν είναι διαφορετικό αυτό; Μπορεί να μην τολμούν να τραγουδήσουν τα λόγια «Όταν εξαπολύσω μεγάλη οργή, θα σειστούν τα έθνη» ανοιχτά, μπροστά σε όλους, αλλά έτσι το τραγουδούν μέσα τους. Πιστεύουν ότι οι ίδιοι εξαπολύουν την οργή και προκαλούν σεισμό στα έθνη, κι έτσι τραγουδούν αυτά τα λόγια με γνήσιο συναίσθημα. Αυτό δεν υποδεικνύει ότι έχουν πρόβλημα μέσα τους; Απ’ την αρχή ως το τέλος, ο λόγος για τον οποίο οι αντίχριστοι δεν αναγνωρίζουν τον Θεό είναι ότι θέλουν να γίνουν εκείνοι Θεός. Θέλουν να εδραιώσουν τη θέση τους ενώ αρνούνται τον Θεό, να κάνουν τους άλλους να πιστέψουν πως εκείνοι είναι ο Θεός και να αναγνωρίσουν τους ίδιους ως τον Θεό της ανθρωπότητας. Έτσι ακριβώς είναι. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι που έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όταν διαβάζουν ένα χωρίο όπου ο Θεός μιλάει με τη θεϊκή φύση Του, το κατανοούν και προσεύχονται διαβάζοντάς το από μια τριτοπρόσωπη σκοπιά, και αναλογίζονται τις προθέσεις του Θεού. Οι αντίχριστοι, όμως, είναι διαφορετικοί. Καθώς τραγουδούν ή διαβάζουν αυτά τα λόγια, τους καταλαμβάνει σφοδρή επιθυμία να εκφράσουν μια τέτοια διάθεση, να βιώσουν οι ίδιοι μια τέτοια διάθεση και ουσία. Σκοπός τους είναι να αντικαταστήσουν τον Θεό, επιχειρούν να μιμηθούν τον τόνο ομιλίας του Θεού, τον τρόπο, τη φρασεολογία και τη διάθεση που υπάρχει μέσα στις ομιλίες του Θεού, τον τόνο του λόγου Του, όλες Του τις εκφράσεις και τις διαθέσεις που αποκαλύπτει. Είναι αντίχριστοι στον απόλυτο βαθμό. Οι αντίχριστοι, επειδή δεν μπορούν να μιλήσουν όπως μιλάει ο Θεός, δεν μπορούν να εκφράσουν τη διάθεσή Του και αποτυγχάνουν σ’ αυτήν τους τη μίμηση, όταν ο Θεός μιλάει με τη θεϊκή φύση Του, τότε βρίσκουν τελικά την ευκαιρία να Τον μιμηθούν και να επιχειρήσουν να γίνουν οι ίδιοι Θεός. Οι δηλώσεις του Θεού απ’ τη σκοπιά της θεϊκής φύσης Του προσφέρουν στους αντίχριστους στοιχεία και καθοδήγηση, τους δείχνουν πώς μιλάει ο Θεός, με ποιον τόνο απευθύνεται στον άνθρωπο, καθώς και με ποιον τρόπο, από ποια σκοπιά και με ποιον επιτονισμό απευθύνεται στον άνθρωπο. Αυτός είναι ένας από τους στόχους τους όταν υπεραγαπούν και λατρεύουν τα λόγια που λέει ο Θεός μιλώντας με τη θεϊκή φύση Του. Γι’ αυτό και, στην καθημερινή ζωή, συχνά μπορεί να δούμε κάποιους να μιμούνται τον τόνο του Θεού για να επιπλήξουν τους άλλους με την πρόφαση ότι είναι υπεύθυνοι για το έργο στον οίκο του Θεού ή για τη ζωή των αδελφών. Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να παραθέσουν αυτολεξεί λόγια του Θεού για να επιπλήξουν, να καταδικάσουν, να κλαδέψουν και να εκθέσουν τους ανθρώπους. Ο σκοπός πίσω απ’ τις ενέργειές τους, αν εξετάσει κανείς τη βαθύτερη αιτία και στο πλαίσιο πολλών γεγονότων, δεν είναι η γνήσια αφοσίωση, ούτε το αίσθημα δικαίου, ούτε η ευθύνη· αντιθέτως, είναι ότι επιχειρούν να κάνουν το έργο του Θεού από τη θέση και τη σκοπιά του Θεού, και σκοπεύουν να αντικαταστήσουν τον Θεό. Κάποιοι λένε: «Δεν είπαν ποτέ ότι θέλουν να αντικαταστήσουν τον Θεό». Δεν χρειάζεται να το πουν —το βλέπει κανείς αν παρατηρήσει απλώς την ουσία, τη βαθύτερη αιτία και τα κίνητρα των ενεργειών τους· μπορεί κανείς να αποφανθεί ότι πρόκειται για την αναστάτωση και τις μεθόδους ενός αντίχριστου. Όπως κι αν εκδηλώνεται το να θέλει κανείς να γίνει Θεός, το να τρέφει αυτήν την πρόθεση με οποιονδήποτε τρόπο —αυτό πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος που έχει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να χαρακτηριστεί αντίχριστος από αυτό και μόνο; (Ναι.) Αυτό το σημείο από μόνο του αρκεί. Όσο σπουδαίο ανάστημα κι αν έχεις, αν θέλεις συνεχώς να γίνεις Θεός, αν μιμείσαι απερίσκεπτα τον Θεό και απαιτείς από τους άλλους να σε βλέπουν και να σε αντιμετωπίζουν ως Θεό, τέτοιες ενέργειες, συμπεριφορές και διαθέσεις απαρτίζουν την ουσία ενός αντίχριστου. Και μόνο αυτό το σημείο αρκεί για να χαρακτηριστεί κανείς αντίχριστος. Δεν πρόκειται για τη διάθεση ενός αντίχριστου ούτε για ένα ίχνος της συμπεριφοράς ενός αντίχριστου, αλλά για μια εκδήλωση του ότι κάποιος έχει την ουσία ενός αντίχριστου.

Πείτε Μου, ποιο από τα δύο είναι σοβαρότερο ως προς τη φύση του: το να θέλει κανείς να γίνει Θεός ή το να έχει κανείς φιλοδοξίες και επιθυμίες για τη συνεχή αναζήτηση της θέσης; (Το να θέλει κανείς να γίνει Θεός.) Οι άνθρωποι έχουν φιλοδοξίες και αλαζονικές διαθέσεις, τους αρέσει να δηλώνουν τη θέση τους, και μερικές φορές απολαμβάνουν τα οφέλη που συνεπάγεται αυτή η θέση και της δίνουν μεγάλη αξία —αυτό είναι μια διεφθαρμένη διάθεση και μπορεί να αλλάξει. Το να θέλει, όμως, κάποιος να γίνει Θεός, να μιμείται τον τόνο ομιλίας του Θεού, να μιμείται τον τρόπο με τον οποίο μιλάει ο Θεός, ακόμα και να παραθέτει αυτούσια τα λόγια του Θεού, να τα απαγγέλλει αυτολεξεί για να δώσει στους άλλους τη λανθασμένη εντύπωση ότι μπορεί κανείς να μιλάει και να ενεργεί ακριβώς όπως ο Θεός, με τόνο και τρόπο ομιλίας τόσο κοντά σ’ αυτόν του Θεού, με αποτέλεσμα οι άλλοι να πιστεύουν, στο τέλος, εσφαλμένα πως αυτός είναι ο Θεός ή ίδιος πάνω-κάτω με τον Θεό, και κάποιοι ακόμα και να του φέρονται σαν να ήταν ο Θεός —αυτό είναι πρόβλημα· πρόκειται για ένα αγιάτρευτο πρόβλημα και μια ανίατη ασθένεια. Είναι ασήμαντο ζήτημα το να θέλει κανείς να γίνει Θεός; Η ταυτότητα του Θεού καθορίζεται από την ουσία Του. Η ουσία και η διάθεση της σάρκας στην οποία είναι ενσαρκωμένος ο Θεός δεν αποκτώνται με την προσωπική Του προσπάθεια και δεν καλλιεργούνται από την κοινωνία, από τα έθνη, από την ανθρωπότητα ή από οποιοδήποτε άτομο· δεν καλλιεργούνται ούτε από τον Θεό τον ίδιο. Απεναντίας, ο Θεός έχει έμφυτη την ουσία του Θεού. Δεν χρειάζεται την ανθρώπινη συμβολή ή συνεργασία ούτε καμία αλλαγή στο περιβάλλον ή στη χρονική στιγμή. Ο Θεός έχει την ταυτότητά του ως Θεός, κι έτσι η ουσία Του έχει προκαθοριστεί εδώ και πολύ καιρό· είναι κάτι έμφυτο. Η ικανότητά Του να εκφράζει την αλήθεια δεν είναι κάτι που το έμαθε από τους ανθρώπους ούτε είναι κάτι που το καλλιέργησαν αυτοί. Οι αντίχριστοι δεν αντιλαμβάνονται πλήρως αυτό το ζήτημα. Πιστεύουν βλακωδώς ότι, αν μιμηθούν τον τόνο και τον τρόπο ομιλίας του Θεού τόσο καλά ώστε να φανούν ότι μοιάζουν πολύ με τον Θεό στα μάτια των άλλων, τότε έχουν και τα προσόντα να γίνουν Θεός. Θεωρούν επιπλέον πως, αν λένε κενά, μη πρακτικά, ακατανόητα λόγια, τα υποτιθέμενα «λόγια του Θεού» που αφήνουν τους ανθρώπους χαμένους και ανίδεους, οι τελευταίοι μπορεί να θεωρήσουν ότι αυτοί είναι ο Θεός, κι έτσι μπορεί να τους δοθεί και η ευκαιρία να γίνουν Θεός. Δεν είναι επικίνδυνη αυτή η υπόθεση;

Δεν ησυχάζει ποτέ η επιθυμία κι η φιλοδοξία που έχουν μέσα τους οι αντίχριστοι να γίνουν Θεός. Ενώ αποποιούνται και καταδικάζουν τα λόγια του Θεού, ταυτόχρονα μιμούνται τον τόνο ομιλίας Του. Τι ποταπή, μοχθηρή, ξεδιάντροπη κι ελεεινή πράξη! Τους πιάνει εμμονή και τρέλα με τον πόθο να γίνουν Θεός. Δεν είναι αηδιαστικό; (Ναι.) Τρέφει κανείς από εσάς την επιθυμία να γίνει Θεός; Όποιος θέλει να γίνει Θεός θα καταδικαστεί! Όποιος θέλει να γίνει Θεός θα χαθεί! Αυτό είναι γεγονός, δεν είναι υπερβολή ούτε και προσπάθεια να σε τρομάξω. Δεν το πιστεύεις; Για δοκίμασε. Σκέψου προς αυτήν την κατεύθυνση, έπειτα δράσε με βάση αυτό και δες αν το αντέχεις εσωτερικά, δες πώς θα νιώσεις μέσα σου μ’ αυτό. Αν μέσα σου νιώσεις ευχαρίστηση, περηφάνια και ικανοποίηση με τέτοιες ενέργειες, τότε δεν αξίζεις τίποτα και κινδυνεύεις. Αν, όμως, τέτοιες ενέργειες σε κάνουν να κατηγορείς τον εαυτό σου, να έχεις τύψεις συνείδησης και να ντρέπεσαι υπερβολικά να αντικρίσεις τους άλλους ή τον Θεό, τότε έχεις κάτι απ’ τη συνείδηση και τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πολλοί άνθρωποι φιλοδοξούν να γίνουν Θεός. Όταν δεν κατανοούν τι είναι η ενσάρκωση του Θεού, όταν δεν γνωρίζουν τον τόνο και τον τρόπο ομιλίας του Θεού, όταν δεν αντιλαμβάνονται αυτές τις πληροφορίες, τότε μπορεί μεν να τους κινεί το ενδιαφέρον η ιδέα, να έχουν φιλοδοξίες και να κάνουν σχέδια, αλλά, επειδή δεν ξέρουν πώς να προχωρήσουν, δεν τολμούν να ενεργήσουν απερίσκεπτα. Το πολύ πολύ να προσποιηθούν ότι είναι πνευματικοί, ότι σώθηκαν, ότι είναι άγιοι ή ότι πληρούν τα κριτήρια για να σωθούν. Μόλις, όμως, αποκτήσουν κάποιες πληροφορίες για τον Θεό, τότε μεγαλώνουν σιγά σιγά οι φιλοδοξίες τους και αρχίζουν να ενεργούν. Και τι κάνουν; Μια ξεκάθαρη εκδήλωση είναι ότι διαβάζουν περισσότερα από τα βαθυστόχαστα και ασύλληπτα λόγια που έχει πει ο Θεός. Μέσα σ’ αυτά τα λόγια, εξοικειώνονται με τη στάση, τον τρόπο, τον τόνο και τη φρασεολογία του λόγου του Θεού και, στη συνέχεια, τα μελετούν σε βάθος και επιχειρούν να τα μιμηθούν. Όσο περισσότερο εξοικειώνονται, τόσο το καλύτερο· φτάνουν στο σημείο να διαισθάνονται τον τόνο και τον τρόπο του λόγου του Θεού ακόμα και με κλειστά μάτια. Τα απομνημονεύουν όλα αυτά με μεγάλη θέρμη, ενώ ταυτόχρονα εξασκούνται και τα προβάρουν ανάμεσα στους άλλους, μιμούνται δηλαδή στον λόγο τους αυτό το ύφος, τον τρόπο, τον τόνο και τη φρασεολογία, κι έπειτα εξετάζουν βαθιά μέσα τους αν το να ενεργούν και να μιλάνε μ’ αυτόν τον τρόπο τούς δίνει την αίσθηση ότι οι ίδιοι είναι ο Θεός. Καθώς η εξοικείωση και η ικανότητά τους αυξάνονται με την εξάσκηση, χωρίς να το καταλάβουν, βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του Θεού. Ξάφνου, μια μέρα, λέει κάποιος: «Η αίσθηση και ο τόνος της ομιλίας του μοιάζουν με του Θεού. Όταν μιλάς μαζί του, είναι σαν να είσαι με τον Θεό· τα λόγια του έχουν τη γεύση των λόγων του Θεού». Χωρίς να το θέλουν, ακούνε τέτοια σχόλια και η καρδιά τους γεμίζει με απεριόριστη ικανοποίηση· νιώθουν πως εκπλήρωσαν επιτέλους την επιθυμία τους, πως επιτέλους έγιναν Θεός. Δεν ξόφλησαν τώρα; Γιατί να διαλέξει κανείς το μονοπάτι της καταστροφής, όταν μπορεί να πάρει τόσα άλλα μονοπάτια; Δεν είναι σαν να αναζητά τον θάνατο; Ακόμα και το να τρέφει κανείς τέτοιες σκέψεις είναι επικίνδυνο, και ακόμα πιο επικίνδυνο το να κάνει πράξη αυτές τις σκέψεις. Αν κάποιος βγει εκτός ελέγχου με τις ενέργειές του και ακολουθήσει αυτήν την κατεύθυνση μέχρι τέλους, αποφασισμένος να πετύχει σ’ αυτήν την υπόθεση και να την κάνει πραγματικότητα, τότε βάζει υποψηφιότητα για την απόλυτη καταστροφή. Κάποιοι αντίχριστοι πράγματι εργάζονται και πασχίζουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Εσείς έχετε δει τέτοιους ανθρώπους ή έχετε έρθει σε επαφή μαζί τους; (Όταν ήμουν στην ενδοχώρα της Κίνας, γνώρισα κάποια που μιμούνταν τον τόνο ομιλίας του Θεού και έτρεφε συχνά τη σκέψη ότι είναι ο Θεός. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν δυο-τρεις άνθρωποι που την έβλεπαν ως Θεό, ένας μάλιστα έφτανε ακόμα και στο σημείο να γονατίζει και να πέφτει με το πρόσωπο στο έδαφος όταν τη συναντούσε.) Σε όποιο βαθμό κι αν προσπαθεί κανείς να γίνει Θεός, αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος. Το βλέπετε ξεκάθαρα πια; Αυτά που εκφράζουν και παρέχουν όλα τα λόγια του Θεού για την ανθρωπότητα έχουν σκοπό να βοηθήσουν τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού κι έτσι να σωθούν. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν εσφαλμένα ότι, εφόσον ο Θεός έχει εκφράσει αυτά τα μηνύματα, εκείνοι θα πρέπει να αποσπάσουν από αυτά τις λεπτομέρειες για το πώς γίνεται κανείς Θεός κι έτσι να επιδιώξουν να είναι ο Θεός, να μιμηθούν τον Θεό και να γίνουν Θεός, τότε όλα τέλειωσαν γι’ αυτούς. Αυτό είναι το μονοπάτι προς την καταστροφή· δεν πρέπει ποτέ να μιμηθείς κάτι τέτοιο. Κάποιοι λένε: «Είναι λίγο δύσκολο να μη μιμηθεί κανείς τον θεό. Κάθε φορά που ακούω τον θεό να μιλάει, σκέφτομαι πόσο αξιοπρεπές και επιβλητικό ακούγεται να μιλάει κανείς με την ταυτότητα του θεού. Γιατί, άραγε, ακούγεται τόσο ευχάριστο και γοητευτικό; Γιατί, άραγε, σκέφτομαι πόσο ευχάριστο θα ήταν να είναι κανείς ο θεός, την ώρα που ο θεός μιλάει; Ακούγεται τόσο διαφορετικό όταν μιλάει ο άνθρωπος που έχει την ταυτότητα του θεού». Χωρίς να το συνειδητοποιούν, λοιπόν, αρχίζουν να μιμούνται, ως έναν βαθμό, τον τόνο και τη φρασεολογία του Θεού. Μπορεί μεν, στις υποκειμενικές τους επιθυμίες, να μη θέλουν τόσο ρητά να είναι ο Θεός ή να γίνουν Θεός, αλλά ποια είναι τα βαθύτερα αίτια αυτής της μίμησης; Μήπως οφείλεται στο ότι λατρεύουν την αλήθεια και τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Τότε σε τι; (Πηγάζει από το κίνητρο της επιθυμίας τους να γίνουν Θεός.) Αν Εγώ δεν είχα αυτήν την ταυτότητα ούτε τη θέση, και έλεγα αυτά τα λόγια, θα Με μιμούνταν κανείς; Κανείς δεν θα Μου έδινε σημασία, κανείς δεν θα Με εκτιμούσε· δεν είναι γεγονός αυτό; Όταν δεν είχα αυτήν την ταυτότητα και τη θέση, και πάλι μιλούσα και συναναστρεφόμουν με τους ανθρώπους. Ποιος Με έπαιρνε στα σοβαρά τότε; Μόλις έβλεπαν ότι ήμουν νέος και δεν είχα ανώτερη μόρφωση ή προσόντα ούτε κοινωνική θέση, κανείς δεν Με έπαιρνε πραγματικά στα σοβαρά, ούτε από τη δική Μου εκκλησία ούτε από καμία άλλη, ούτε και κανένας από όσους έκαναν τα καθήκοντά τους και αλληλεπιδρούσαν μαζί Μου. Ακόμη κι αν μιλούσα σωστά ή ειλικρινά, κανείς δεν έδινε σημασία. Γιατί; Αν δεν έχεις ταυτότητα ούτε θέση, δεν έχεις παρουσία· ό,τι κι αν λες δεν έχει σημασία, ακόμα κι αν είναι σωστό ή αν είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι μπορεί ακόμα και να αρνηθούν όσα λες, ισχυριζόμενοι πως είναι όλα λάθος. Θα σε μιμούνταν κανείς τότε; Ένας πολύ μέτριος και συνηθισμένος άνθρωπος, χωρίς ταυτότητα ούτε θέση —ποιος θα καθόταν να σε μιμηθεί; Στα μάτια του κόσμου, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει παρουσία και δεν αξίζει να τον θαυμάζει κανείς· θα είσαι τυχερός αν δεν σου κάνουν και τον νταή. Σε τι θα ωφελούσε να σε μιμηθούν; Θα σε μιμούνταν μόνο και μόνο για να δεχτούν την περιφρόνηση, το νταηλίκι και τις διακρίσεις των άλλων; Ποιους μιμούνται οι άνθρωποι; Μιμούνται εκείνους που, στα μάτια τους, έχουν παρουσία και μεγαλείο, όσους έχουν θέση και ταυτότητα. Αυτά τα άτομα μιμούνται οι άνθρωποι. Γιατί ο ίδιος άνθρωπος, μόλις αποκτήσει μια ορισμένη ταυτότητα και θέση, μοιάζει διαφορετικός στα μάτια των άλλων, ενώ λέει τα ίδια πράγματα; Πώς φαίνεται ξαφνικά να αποκτά παρουσία και να αξίζει να τον μιμηθούν; Τι μιμούνται, στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι; Αυτό που αποδέχονται, μιμούνται και λατρεύουν δεν είναι ούτε η αλήθεια ούτε τα θετικά πράγματα, αλλά το εξωτερικό μεγαλείο, η επιφανειακή θέση. Δεν ισχύει αυτό; Αν δεν είχα ταυτότητα ούτε θέση, τότε άραγε, όσο κι αν αυτά που έλεγα συμβάδιζαν με την αλήθεια, όσα πνευματικά λόγια κι αν έλεγα, θα διαδίδονταν αυτά τα λόγια ανάμεσά σας; Όχι, κανείς δεν θα τους έδινε σημασία. Τώρα, όμως, που έχω την ταυτότητα και τη θέση Μου, πολλοί αρχίζουν να μιμούνται κάποια απ’ τα λόγια που λέω συχνά, τους ιδιωματισμούς Μου, τη φρασεολογία Μου, τον τρόπο και το ύφος ομιλίας Μου. Αηδιάζω όταν ακούω κάτι τέτοιο. Πόσο αηδιάζω; Μου έρχεται να κάνω εμετό όταν το ακούω. Μου φέρνει αηδία όποιος Με μιμείται, Με αρρωσταίνει όποιος Με μιμείται, φτάνω ακόμα και στο σημείο να τους καταδικάσω! Με ποια πρόθεση και με ποιον σκοπό τα μιμούνται όλα αυτά οι άνθρωποι; Το κάνουν για να μιμηθούν τον τόνο της ομιλίας του Θεού, για να πάρουν μια γεύση απ’ το πώς είναι να είναι κανείς Θεός· δεν είναι γεγονός αυτό; Θέλουν θέση, θέλουν να μιλάνε τοποθετημένοι κάπου που έχουν θέση, μιλάνε και ενεργούν με τον τόνο και τον τρόπο κάποιου που έχει ταυτότητα και θέση, ώστε να φαίνεται ότι κι εκείνοι έχουν θέση, ταυτότητα και αξία —δεν ισχύουν όλα αυτά; Αν μιμηθείς έναν συνηθισμένο άνθρωπο, τότε δεν είναι μεγάλο ζήτημα· το πολύ πολύ να πρόκειται για αλαζονική διάθεση. Αν, όμως, μιμηθείς τον τόνο και τον τρόπο ομιλίας του Θεού, εκεί αρχίζουν οι μπελάδες. Σου το λέω, θα πατήσεις νάρκη.

Υπάρχει μια φράση στα λόγια του Θεού: Ο Θεός είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό. Σε τι αναφέρεται η φράση «αποστρέφεται το κακό»; Η ταυτότητα του Θεού και η θέση Του είναι μοναδικές. Η αγιοσύνη, η δικαιοσύνη, η εξουσία και η αγάπη του Θεού είναι χαρακτηριστικά που δεν έχει κανένα δημιουργημένο ή μη δημιουργημένο ον· είναι βλασφημία να προσπαθεί να τα μιμηθεί κανείς. Εφόσον δεν έχεις αυτά τα χαρακτηριστικά, γιατί να προσπαθήσεις να τα μιμηθείς; Εφόσον δεν τα έχεις, γιατί να προσπαθήσεις να γίνεις Θεός; Όταν μιμείσαι, δεν τρέφεις την πρόθεση να είσαι Θεός, να γίνεις Θεός; Ή μήπως μιμείσαι τον Θεό επειδή Τον λατρεύεις, επειδή ζηλεύεις το κάλλος και την ουσία Του; Σε καμία περίπτωση· δεν έχεις ούτε τον χαρακτήρα ούτε το ανάστημα που απαιτείται για κάτι τέτοιο. Θέλεις απλώς να ικανοποιήσεις τη λαχτάρα σου να είσαι Θεός, να κερδίσεις τον θαυμασμό και τον σεβασμό των άλλων, και να σου φέρονται σαν να ήσουν Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν είναι ντροπή αυτό; Είναι εντελώς επαίσχυντο! Η μίμηση είναι από μόνη της κάτι το αποκρουστικό και η φιλοδοξία να είσαι Θεός δεν είναι απλώς αηδιαστική —είναι καταδικαστέα. Γι’ αυτό και σήμερα σας λέω σοβαρά πως, ό,τι κι αν έχω πει, ό,τι κι αν έχω κάνει, ό,τι κι αν λέω ή κάνω που γεννά μέσα σας αισθήματα σεβασμού, φθόνου ή ζήλιας, ένα πράγμα πρέπει να θυμάστε: Να μη Με μιμηθείτε ποτέ. Πρέπει να εγκαταλείψετε κάθε πρόθεση να Με μιμηθείτε, πρέπει να επαναστατήσετε ενάντια στη νοοτροπία της μίμησης και να μην προσβάλετε τη διάθεση του Θεού. Το ζήτημα είναι σοβαρό! Ένας διεφθαρμένος άνθρωπος που υιοθετεί τον τόνο του λόγου του Θεού, τον τρόπο ομιλίας Του και τη διάθεσή Του σαν να ήταν κάτι ασήμαντο με το οποίο μπορεί κανείς να ασχοληθεί μόνο στα λόγια, να το χειριστεί αυθαίρετα και να παίξει μ’ αυτό, προκαλεί στον Θεό την απέχθεια. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού —μην το κάνεις ποτέ! Ακόμα κι αν δεν σ’ ακούσω να μιμείσαι τον τρόπο και τον τόνο ομιλίας του ενσαρκωμένου Θεού, και μόνο που ξέρω ότι έχεις τέτοια διάθεση και τέτοιες σκέψεις, αηδιάζω όσο δεν πάει. Αν μιμείσαι τον τόνο του Πνεύματος του Θεού με την πρόθεση να απευθυνθείς σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ή στο ευρύ κοινό, τότε δεν αναζητάς τον θάνατο; Όλοι πρέπει να επαγρυπνούν σχετικά μ’ αυτό το θέμα· μην κάνεις ποτέ κάτι τέτοιο! Κάποιοι άνθρωποι ρωτούσαν στο παρελθόν: «Τι σημαίνει να προσβάλλει κανείς τη διάθεση του Θεού;» Σήμερα, θα σου πω ένα πράγμα: Το να μιμείται κανείς τον τόνο και τον τρόπο ομιλίας του Θεού, καθώς και μια σειρά άλλων πραγμάτων που αφορούν την ταυτότητα και τη θέση του Θεού, είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά, όλα αυτά αποτελούν ύβρι ενάντια στη διάθεση του Θεού. Πρέπει οπωσδήποτε να το θυμάστε αυτό και να μην διαπράξετε ποτέ αυτήν την ύβρη! Αν, τελικά, διαπράξετε αυτήν την ύβρη και επανορθώσετε αμέσως, επαναστατήσετε ενάντια στον εαυτό σας και μεταμορφωθείτε, τότε υπάρχει ακόμα ελπίδα. Αν, όμως, προχωρήσεις με πείσμα σ’ αυτό το μονοπάτι, θα χαρακτηριστείς αντίχριστος και, για να σου πω την αλήθεια: Στα μάτια του Θεού, δεν θα υπάρχει πλέον γυρισμός —θα έχει έρθει το τέλος σου. Θυμήσου, ο Θεός είναι ένας Θεός που αποστρέφεται το κακό. Πρέπει να αντιμετωπίζεις κάθε πτυχή που αφορά την ταυτότητα και την ουσία του Θεού απόλυτα προσεκτικά και όχι να παίρνεις το ζήτημα αψήφιστα. Όταν ο τρόπος και ο τόνος ομιλίας του Θεού εκφράζονται από τα χείλη ενός διεφθαρμένου ανθρώπου, κάτι τέτοιο είναι τεράστια ταπείνωση και βλασφημία εναντίον του Θεού, κι ο Θεός δεν υπάρχει περίπτωση να το ανεχθεί. Οι άνθρωποι δεν πρέπει ποτέ και σε καμία περίπτωση να διαπράττουν μια τέτοια ύβρη. Το καταλαβαίνεις; Αν διαπράξεις αυτήν την ύβρη, πέθανες! Αν δεν Με ακούς και δεν Με πιστεύεις, δοκίμασε, και όταν καταστρέψεις πραγματικά τον εαυτό σου, μη Με κατηγορήσεις ότι δεν σου το είπα.

15 Αυγούστου 2020