Πρώτα απ’ όλα, ας μιλήσουμε για το τι ακριβώς είναι τα διοικητικά διατάγματα και για τον ορισμό των διοικητικών διαταγμάτων. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει κατανοητό. Όταν μερικοί άνθρωποι ακούνε για «διοικητικά διατάγματα», αναρωτιούνται: «Ποια είναι η έννοια των διοικητικών διαταγμάτων; Είναι νομικά καταστατικά; Είναι κανόνες; Είναι ένα σύστημα; Κάποιο σύνολο φυλετικών απαγορεύσεων; Είναι εντολές; Τι στο καλό είναι;» Οι άνθρωποι δεν έχουν κατανόηση. Κανείς δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς είναι τα διοικητικά διατάγματα ή πώς λειτουργούν. Αν και οι άνθρωποι συχνά λένε: «Ο Θεός έχει τα διοικητικά διατάγματά Του. Αν είσαι ανυπάκουος, ο Θεός θα χρησιμοποιήσει αυτά τα διατάγματα για να σε συγκρατήσει και να σε τιμωρήσει». Εκστομίζουν τις λέξεις «διοικητικά διατάγματα» χωρίς να κατανοούν την ουσιαστική τους σημασία. Τι ακριβώς είναι λοιπόν τα διοικητικά διατάγματα; Είναι μια κατηγορία λόγων που εκφράζει ο Θεός και απευθύνονται στη φύση και στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων για να συγκρατεί. Τα διοικητικά διατάγματα δεν είναι νόμοι ή νομικά καταστατικά, πόσο μάλλον δεν είναι συγκρίσιμα με τα συντάγματα του ανθρώπινου κόσμου. Είναι ένα σύνολο παραμέτρων που ορίζει ο Θεός και έχουν ως στόχο να κρατούν υπό έλεγχο τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Οι λεπτομέρειες των διοικητικών διαταγμάτων αγγίζουν το πώς να έχουμε φόβο Θεού, πώς να λατρεύουμε τον Θεό, πώς να υπακούμε στον Θεό, πώς να ενεργούμε ως δημιουργήματα, πώς να ενεργούμε ως άνθρωποι, πώς να μαρτυρούμε για τον Θεό και πώς να μη ντροπιάζουμε το όνομα του Θεού. Οι λεπτομέρειες των διοικητικών διαταγμάτων του Θεού αγγίζουν πολλά θέματα. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Μπορεί το Πνεύμα του Θεού να ενεργήσει. Μπορεί να τιμωρήσει τους ανθρώπους και να ανταποδώσει σε κάθε άνθρωπο τα δίκαια που του αξίζουν. Ο Θεός έχει επίσης εκφέρει την αλήθεια για να καθοδηγήσει όλους τους ανθρώπους. Γιατί πρέπει να υπάρχουν διοικητικά διατάγματα;» Η αλήθεια αφορά την είσοδο των ανθρώπων στη ζωή και την κατανόησή τους για τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Τα διοικητικά διατάγματα είναι σαφώς καθορισμένες διατάξεις. Όποια κι αν είναι η κατάστασή σου, ό,τι είδους άνθρωπος κι αν είσαι, αν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να εκτελείς όλα όσα προβλέπονται από τα διοικητικά διατάγματα μέσα στον οίκο του Θεού. Αν δεν μπορείς, το όνομά σου θα διαγραφεί, και στα μάτια του Θεού, θα γίνεις απεχθής και θα απορριφθείς. Τα διοικητικά διατάγματα, στην πραγματικότητα, είναι οι ελάχιστες απαιτούμενες ενέργειες για τους πιστούς του Θεού, όπως ακριβώς οι Ισραηλίτες λάτρευαν τον Ιεχωβά με τις θυσίες και την τήρηση του Σαββάτου. Στην Εποχή του Νόμου, ο Ιεχωβά έκανε ορισμένο έργο, είπε πολλά λόγια και θέσπισε πολυάριθμους νόμους. Αυτοί οι νόμοι περιελάμβαναν φυσικά πολλά πράγματα που θα έπρεπε να κάνει ο άνθρωπος: πώς θα έπρεπε να λατρεύει τον Ιεχωβά, για παράδειγμα, ή πώς να κάνει θυσίες στον Ιεχωβά, να πληρώνει τη δεκάτη, να καταθέτει προσφορές και ούτω καθεξής. Εκείνη την εποχή, αυτά ονομάζονταν νόμοι, και κατά την Εποχή της Χάριτος, οι ισοδύναμες διατάξεις ονομάζονταν εντολές και όλοι οι άνθρωποι έπρεπε να τις υπακούν. Τώρα, στην Εποχή της Βασιλείας, σε αυτό το στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες, έχουν εκφραστεί οι εντολές μιας νέας εποχής, και τώρα ονομάζονται διοικητικά διατάγματα. Στην Εποχή της Βασιλείας, αυτές οι εντολές αποτελούν μέρος των διοικητικών διαταγμάτων. Ωστόσο, οι εντολές της Εποχής της Χάριτος δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως διοικητικά διατάγματα σήμερα, διότι αυτό που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο σε κάθε εποχή είναι διαφορετικό.

Κάθε εποχή έχει τις εντολές της και κάθε εποχή έχει τις απαιτήσεις και τα κριτήρια του Θεού για τον άνθρωπο, κριτήρια που αλλάζουν ανάλογα με τις αλλαγές στην εποχή και τις απαιτήσεις του έργου του Θεού. Θα ήταν άστοχο να χρησιμοποιήσουμε σήμερα κάποιους από τους νόμους της Εποχής του Νόμου, αλλά φυσικά, κάποιοι εξακολουθούν να είναι κατάλληλοι. Από τις εντολές για τις οποίες μίλησε ο Ιησούς στην Εποχή της Χάριτος, οι περισσότερες είναι κατάλληλες για τη σημερινή εποχή, ενώ ορισμένες όχι. Κάποιοι λένε: «Τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου, να μην αμαρτάνεις, να μη μοιχεύεις, να μη λατρεύεις τα είδωλα —πώς θα μπορούσαν αυτά να μην είναι κατάλληλα;» Μιλάω για μερικά μόνο απ’ αυτά. Όσον αφορά εκείνα όπως το «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου», εξαρτάται από τις περιστάσεις, οπότε μην το παρεξηγήσετε. Κάποιοι παράλογοι άνθρωποι λένε: «Ο Θεός είπε ότι όλοι οι νόμοι και οι εντολές που προηγήθηκαν έχουν καταργηθεί, και πολύ λίγα μπορούν ακόμη να χρησιμοποιηθούν». Δεν πρέπει να μεταδίδεις αυτήν την κατανόηση. Η διάδοση ενός τέτοιου μηνύματος είναι σφάλμα και προκαλεί διατάραξη. Πρόκειται για παρερμηνεία των λόγων του Θεού. Όσοι παρερμηνεύουν τα λόγια του Θεού προσβάλλουν τη διάθεσή Του, και όσοι προσβάλλουν τη διάθεσή Του είναι δαίμονες. Ανεξάρτητα από την εποχή, πρέπει να διατηρείς το ελάχιστο που απαιτείται για την ευπρέπεια ενός αγίου. Τουλάχιστον αυτό απαιτείται για να έχεις έστω και λίγη ανθρώπινη ομοιότητα. Όλοι αυτοί οι νόμοι και οι εντολές δημιουργήθηκαν σύμφωνα με τη σύγχρονη εποχή τους και το σύγχρονο πλαίσιο, και σύμφωνα με το σύγχρονο έργο και ανάγκες του ανθρώπου. Στη σημερινή εποχή, ο Θεός είπε μερικά ακόμη λόγια και έδωσε στους ανθρώπους μερικούς ακόμη κανόνες για να τους συγκρατεί. Δηλαδή, τους έχει δώσει κριτήρια, όπως το πώς να πιστεύουν στον Θεό, το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουν στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό και ούτω καθεξής. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς είπε: «Δεν ήρθα για να καταργήσω τον νόμο, αλλά για να τον εκπληρώσω». Ωστόσο, στη συνέχεια, Εκείνος κατήργησε πολλούς νόμους. Αυτοί οι νόμοι δεν ήταν κατάλληλοι για εκείνη την εποχή, δεν ήταν κατάλληλοι για το έργο εκείνης της εποχής, και δεν ήταν κατάλληλοι για το περιβάλλον εκείνης της εποχής, γι’ αυτό και τους κατήργησε. Σήμερα, βέβαια, είναι ακόμα πιο αναγκαία η κατάργησή τους. Παρομοίως, στη νέα εποχή, κάποιες εντολές της Καινής Διαθήκης πρέπει να καταργηθούν και κάποιες άλλες πρέπει να συνεχίσουν να ισχύουν, επειδή το περιβάλλον του σημερινού έργου είναι διαφορετικό και αυτό που χρειάζονται οι άνθρωποι είναι διαφορετικό. Κάθε στάδιο του έργου είναι υψηλότερο από το προηγούμενο. Κάποιοι παράλογοι άνθρωποι λένε: «Ο Κύριος Ιησούς είπε ότι ήρθε για να εκπληρώσει τον νόμο, οπότε γιατί κατήργησε και εξάλειψε τόσο μεγάλο μέρος του; Γιατί οι πράξεις Του παραβίαζαν τον νόμο;» Το ότι κατήργησε τον νόμο αποτέλεσε στην πραγματικότητα μια εκπλήρωση. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι το έργο Του πέτυχε τέτοιο αποτέλεσμα, οπότε δεν υπήρχε πλέον ανάγκη να τηρούνται αυτοί οι νόμοι. Ακριβώς όπως μετά την προσφορά του Ιησού περί αμαρτίας, δεν ήταν πλέον απαραίτητο να γίνονται θυσίες περί αμαρτίας σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, επειδή το έργο του Θεού δεν ακολουθεί κανόνες. Ορισμένοι νόμοι και εντολές μπορούν να καταργηθούν και στη θέση τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί νέο έργο. Αν διαδώσετε το μήνυμα: «Όλες οι προηγούμενες εντολές έχουν καταργηθεί. Δεν είναι πλέον χρήσιμες», αυτό θα ήταν παράλογο. Σήμερα, ο Θεός έχει εκδώσει διοικητικά διατάγματα ανάλογα με τις καταστάσεις και τις ανάγκες της ανθρωπότητας. Μερικοί άνθρωποι ρωτούν: «Γιατί ο Θεός να εκδίδει διοικητικά διατάγματα σε κάθε εποχή; Έχει ήδη γίνει μια φορά, οι άνθρωποι τα γνωρίζουν και κάνουμε ό,τι μας ζητείται. Εδώ θα πρέπει να λήξει το θέμα. Γιατί να εκδίδει συνεχώς νέα;» Πες Μου, με τους ανθρώπους τόσο διεφθαρμένους όσο είναι τώρα, θα ήταν δυνατόν να μην εκδοθούν διοικητικά διατάγματα; Όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Μπορούν οι άνθρωποι να υπακούσουν στον Θεό ενώ ελέγχονται από τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις; Δεν μπορείς να ισχυριστείς ότι μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν πίστη στον Θεό και είναι σε θέση να εκτελούν και να υπακούν στις εντολές, έχουν γίνει άγιοι και δίκαιοι. Δεν λειτουργεί έτσι. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και ζουν πάντοτε εν μέσω αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων, οπότε υπάρχει πάντοτε η ανάγκη για αντίστοιχα διοικητικά διατάγματα για να συγκρατείται η συμπεριφορά τους. Αν οι άνθρωποι πραγματικά παραβιάζουν αυτά τα διοικητικά διατάγματα, μπορούν να πειθαρχηθούν, να τους επιβληθούν περιορισμοί ή να αποκλειστούν και να αποβληθούν. Υπάρχουν κάθε είδους συνέπειες. Στην Εποχή του Νόμου και στην Εποχή της Χάριτος, υπήρχαν νόμοι και εντολές. Τώρα, στην Εποχή της Βασιλείας, εκτός από τις εντολές, πρέπει να υπάρχουν και διοικητικά διατάγματα. Ποια είναι λοιπόν τα πρωταρχικά διοικητικά διατάγματα της Εποχής της Βασιλείας; Πρόκειται να εκδοθούν δέκα.

1. Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να μεγεθύνει εαυτόν, ούτε να δοξάζει εαυτόν. Θα πρέπει να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό.

«Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να μεγεθύνει εαυτόν, ούτε να δοξάζει εαυτόν. Θα πρέπει να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό». Αυτά τα τέσσερα πράγματα μιλούν στην πραγματικότητα για ένα θέμα: Στην ομιλία τους, οι άνθρωποι πρέπει να καταλαμβάνουν μια ανθρώπινη θέση και δεν πρέπει να καυχιούνται για τον εαυτό τους. Μην υπερηφανεύεσαι για το πόσο καλά ηγήθηκες μιας συγκεκριμένης εκκλησίας, μην υπερηφανεύεσαι ότι ανήκει σ’ εσένα, και μην υπερηφανεύεσαι ότι ο Θεός σε χρησιμοποιεί και είναι ιδιαίτερα καλός μαζί σου. Μην ξεστομίζεις πράγματα όπως: «Ο Θεός έφαγε μαζί μας και συνομίλησε μαζί μας». Αυτά τα πράγματα που λες δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Ο Θεός αντιμετωπίζει όλους όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό Του με τον ίδιο τρόπο. Εφόσον ένα άτομο δεν έχει εκτεθεί και δεν έχει αποκλειστεί, ο Θεός έχει την ίδια στάση απέναντι σε όλους. Αν ο Θεός έχει συναναστραφεί μαζί σου πάνω στην αλήθεια, αυτό δεν αποδεικνύει ότι είσαι καλύτερος απ’ τους άλλους, αλλά ότι έγινε επειδή βρέθηκες τυχαία μπροστά σ’ αυτήν την περίσταση. Τότε τι είναι λογικό να πεις; Αν δεν μπορείς να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, και αν είσαι ανίκανος να προσφέρεις ζωή στους αδελφούς και τις αδελφές σου, τότε πρέπει να κάνεις πράξη την αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να αναλύσεις τον εαυτό σου, να είσαι σε θέση να πεις ό,τι έχεις μέσα στην καρδιά σου, να ανοιχτείς και να αποκαλυφθείς μπροστά σε όλους. Αν το κάνεις αυτό πράξη, θα έχεις αποτελέσματα. Το να ανοίγεσαι δεν σημαίνει να δικαιολογείς τον εαυτό σου. Σημαίνει να παρουσιάζεις τα λανθασμένα κίνητρα και σκέψεις που έχεις μέσα σου για ανάλυση, για να τα γνωρίσουν όλοι μαζί, επιτρέποντας και στους άλλους να επωφεληθούν απ’ αυτό. Με αυτόν τον τρόπο, δεν εξυψώνεις τον εαυτό σου. Αν συμπεριφέρεσαι σωστά στον εαυτό σου και παίρνεις τη θέση που σου αρμόζει, δηλαδή αν μπορείς να παραμερίσεις και να αναλύσεις τα κίνητρά σου, να απογυμνώσεις τα βρώμικα πράγματα που έχεις μέσα σου και με αυτόν τον τρόπο να εκθέσεις τον εαυτό σου, αυτό δείχνει ότι είσαι στη σωστή θέση. Έχω διαπιστώσει ότι πολλοί επικεφαλής είναι ικανοί μόνο να δίνουν διαλέξεις στους ανθρώπους και να κηρύττουν στους άλλους αφ’ υψηλού, και ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους άλλους ως ίσοι προς ίσους. Δεν είναι ικανοί να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους κανονικά. Όταν κάποιοι άνθρωποι μιλούν, είναι λες και πάντα βγάζουν λόγο ή να κάνουν μια αναφορά. Τα λόγια τους απευθύνονται πάντα μόνο στις καταστάσεις των άλλων ανθρώπων, μα ποτέ δεν ανοίγονται για ό,τι αφορά τον εαυτό τους. Ποτέ δεν εξετάζουν τις δικές τους διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά αντ’ αυτού εξετάζουν μόνο τα ζητήματα των άλλων ανθρώπων, χρησιμοποιώντας τα ως παραδείγματα με τα οποία θέλουν να δώσουν γνώση σε όλους. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί εκφωνούν τέτοια κηρύγματα και λένε τέτοια πράγματα; Αυτό είναι απόδειξη ότι δεν έχουν καμία απολύτως αυτογνωσία, ότι στερούνται υπερβολικά λογικής, και ότι είναι υπερβολικά αλαζόνες και επηρμένοι. Νομίζουν ότι η ικανότητά τους να αναγνωρίζουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των άλλων ανθρώπων αποδεικνύει ότι είναι ανώτεροι απ’ τους άλλους, καλύτεροι στο να διακρίνουν ανθρώπους και πράγματα, και ότι είναι λιγότερο διεφθαρμένοι απ’ τους άλλους ανθρώπους. Είναι ικανοί να ανατέμνουν τους άλλους και να τους δίνουν διαλέξεις, αλλά δεν ξεγυμνώνουν τον εαυτό τους, δεν εκθέτουν ούτε ανατέμνουν τις δικές τους διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο, δεν λένε τίποτα για τα δικά τους κίνητρα. Μόνο κάνουν διαλέξεις στους άλλους ανθρώπους για το ότι εκείνοι δεν συμπεριφέρονται σωστά. Αυτό αποτελεί μεγαλοποίηση και εξύψωση του εαυτού τους. Πώς μπορείς να είσαι επικεφαλής και ταυτόχρονα να είσαι τόσο εξωφρενικά ενοχλητικός; Γιατί, αφότου έγινες επικεφαλής μιας εκκλησίας, επιπλήττεις με τόση ευκολία τους άλλους, συμπεριφέρεσαι αυθαίρετα και ενεργείς όπως θέλεις; Γιατί δεν σκέφτεσαι ποτέ τις συνέπειες των λόγων σου, δεν σκέφτεσαι ποτέ την ίδια σου την ταυτότητα; Γιατί ενεργείς έτσι; Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, παρόλο που είσαι επικεφαλής, δεν γνωρίζεις τη δική σου θέση ή ταυτότητα. Το ότι ορίζεται να γίνεις επικεφαλής απλώς σε εξυψώνει και σου δίνει την ευκαιρία να ασκηθείς. Δεν είναι επειδή κατέχεις περισσότερη πραγματικότητα από τους άλλους ή επειδή είσαι καλύτερος από τους άλλους. Στην πραγματικότητα, είσαι το ίδιο με όλους τους άλλους. Κανείς σας δεν κατέχει την πραγματικότητα, και κατά κάποιο τρόπο, ίσως να είσαι ακόμη και πιο διεφθαρμένος από τους άλλους. Γιατί, λοιπόν, να προκαλείς αδικαιολόγητα προβλήματα και να κάνεις αυθαίρετα διαλέξεις, να καθυβρίζεις και να περιορίζεις τους άλλους; Γιατί να αναγκάζεις τους άλλους να σε ακούνε, ακόμη και όταν κάνεις λάθος; Τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι βρίσκεσαι στη λάθος θέση. Δεν εργάζεσαι από τη θέση ενός ανθρώπου, κάνεις το έργο σου από τη θέση του Θεού, από μια θέση πάνω απ’ τους άλλους. Αν αυτό που λες είναι σωστό και συνάδει με την αλήθεια, οι άλλοι μπορούν να σε ακούσουν. Στην περίπτωση αυτή είναι αποδεκτό. Αλλά όταν κάνεις λάθος, γιατί αναγκάζεις τους άλλους να σε ακούσουν; Έχεις εξουσία; Είσαι ο υπέρτατος; Είσαι η αλήθεια; Όταν κάποιοι άνθρωποι πηγαίνουν σε κάποιο μέρος για να κηρύξουν το ευαγγέλιο και βλέπουν ότι οι άνθρωποι εκεί και οι συνθήκες διαβίωσης δεν είναι του γούστου τους, καταλήγουν να μην τους αρέσει το μέρος και θέλουν να φύγουν για κάπου αλλού. Κάποιος άλλος μπορεί να τους πει: «Χρειάζεται κάποιος εδώ για να κηρύξει το ευαγγέλιο. Αν φύγεις, θα καθυστερήσεις το έργο». Εκείνοι όμως δεν ακούνε και επιμένουν να φεύγουν, λέγοντας: «Τότε γιατί δεν μένεις εσύ; Πρέπει να φύγω! Πρέπει να με ακούσετε και να μάθετε να υπακούτε». Προτιμούν να καθυστερήσουν το εκκλησιαστικό έργο για να γίνει το δικό τους και να επιλέξουν ένα μέρος που τους αρέσει. Κάνουν ό,τι θέλουν και απαιτούν να κάνουν οι άλλοι ό,τι τους λένε. Δεν μεγαλοποιούν τον εαυτό τους; Δεν εξυψώνουν τον εαυτό τους; Δεν είναι αλαζόνες; Στο καθήκον τους, ακολουθούν όσο το δυνατόν περισσότερο τις δικές τους προτιμήσεις χωρίς να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Έτσι, όταν ηγούνται των ανθρώπων, δεν ζητούν από κείνους των οποίων ηγούνται να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αντίθετα, απαιτούν οι άλλοι να ακούνε αυτά που λένε οι ίδιοι και να ακολουθούν τους τρόπους τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι ζητούν από τους ανθρώπους να τους αντιμετωπίζουν σαν Θεό και να τους υπακούν ως Θεό; Κατέχουν την αλήθεια; Στερούνται την αλήθεια, είναι γεμάτοι με τη διάθεση του Σατανά και είναι δαιμονικοί. Γιατί, λοιπόν, ζητούν ακόμα από τους ανθρώπους να τους υπακούσουν; Δεν μεγαλοποιεί ένας τέτοιος άνθρωπος τον εαυτό του; Δεν εξυψώνει τον εαυτό του; Μπορούν τέτοια άτομα να φέρουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού; Μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να λατρεύουν τον Θεό; Θέλουν να τους υπακούν οι άνθρωποι. Όταν εργάζονται έτσι, οδηγούν πραγματικά τους ανθρώπους στο να εισέλθουν στις πραγματικότητες της αλήθειας; Κάνουν πραγματικά το έργο που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός; Όχι, προσπαθούν να ιδρύσουν το δικό τους βασίλειο. Θέλουν να είναι ο Θεός, και θέλουν οι άνθρωποι να τους φέρονται σαν Θεό και να τους υπακούν σαν Θεό. Δεν είναι αντίχριστοι; Ο τρόπος των αντίχριστων ήταν πάντα ο εξής: όσο κι αν καθυστερεί το έργο της εκκλησίας, ή παρεμποδίζεται ή βλάπτεται η είσοδος των εκλεκτών του Θεού στη ζωή, όλοι πρέπει να τους υπακούν και να τους ακούν. Αυτή δεν είναι η φύση των δαιμόνων; Δεν είναι αυτή η διάθεση του Σατανά; Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι ζωντανοί δαίμονες με ανθρώπινο δέρμα. Μπορεί να έχουν ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά όλα μέσα τους είναι δαιμονικά. Όλα όσα λένε και κάνουν είναι δαιμονικά. Τίποτα απ’ όσα κάνουν δεν συμφωνεί με την αλήθεια, τίποτα απ’ αυτά δεν είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι με λογική, κι έτσι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτές είναι οι πράξεις των δαιμόνων, του Σατανά και των αντίχριστων. Θα πρέπει να είστε σε θέση να το διακρίνετε αυτό. Έτσι, όταν ενεργείτε, μιλάτε και αλληλεπιδράτε με τους άλλους —σε ό,τι κάνετε στη ζωή σας— θα πρέπει να κρατάτε αυτό το διάταγμα στην καρδιά σας: «Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να μεγεθύνει εαυτόν, ούτε να δοξάζει εαυτόν. Θα πρέπει να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό». Με αυτόν τον τρόπο τίθενται περιορισμοί στους ανθρώπους και έτσι δεν θα φτάσουν στο σημείο να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού. Αυτό το διοικητικό διάταγμα είναι καθοριστικής σημασίας, και όλοι σας θα πρέπει να σκεφτείτε καλά τι σημαίνει αυτό το διοικητικό διάταγμα, γιατί ο Θεός το απαιτεί αυτό από την ανθρωπότητα και τι επιδιώκει να επιτύχει. Σκεφτείτε το προσεκτικά. Μην το αφήσετε απλώς να περάσει από το ένα αυτί και να βγει από το άλλο. Αυτό θα σας ωφελήσει πολύ.

2. Να πράττεις όλα όσα είναι προς όφελος του έργου του Θεού και να απέχεις από οτιδήποτε βλάπτει τα συμφέροντα του έργου Του. Να υπερασπίζεσαι το όνομα του Θεού, τη μαρτυρία Του και το έργο Του.

Θα πρέπει να υποστηρίζεις και ν’ αναλαμβάνεις την ευθύνη για οτιδήποτε σχετίζεται με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αφορά το έργο του οίκου του Θεού και το όνομα του Θεού. Ο καθένας σας έχει αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση, κι αυτό πρέπει να κάνετε.

3. Τα χρήματα, τα υλικά αντικείμενα και κάθε περιουσιακό στοιχείο στον οίκο του Θεού συνιστούν τις προσφορές που θα πρέπει να δίδουν οι άνθρωποι. Τις προσφορές αυτές δεν δύναται να τις απολαμβάνει κανείς πέραν του ιερέα και του Θεού, καθώς οι προσφορές του ανθρώπου είναι προς τέρψη του Θεού. Ο Θεός μοιράζεται αυτές τις προσφορές μόνο με τον ιερέα και κανείς άλλος δεν είναι σε θέση ούτε έχει το δικαίωμα να απολαμβάνει οποιοδήποτε τμήμα αυτών. Όλες οι προσφορές του ανθρώπου (συμπεριλαμβανομένων των χρημάτων και των υλικών αντικειμένων που είναι προς απόλαυση) δίδονται στον Θεό, όχι στον άνθρωπο. Οπότε, ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να απολαμβάνει αυτά τα υλικά αγαθά. Αν το έπραττε αυτό, τότε αυτό θα συνιστούσε κλοπή των προσφορών. Όποιος το πράττει αυτό είναι Ιούδας, γιατί, εκτός του ότι ήταν προδότης, ο Ιούδας εκμεταλλεύτηκε τα χρήματα που υπήρχαν στο πουγκί.

Πρέπει να εξηγήσω αυτά τα λόγια. Αν δεν το κάνω, υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που είναι τόσο ξεδιάντροποι και χοντρόπετσοι, που θα κλέψουν προσφορές. Επί του παρόντος, οι επικεφαλής και οι εργάτες σε όλα τα επίπεδα της εκκλησίας βρίσκονται σε προσωρινή δοκιμασία. Όσοι είναι κατάλληλοι θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται, αλλά οι ακατάλληλοι θα απομακρυνθούν ή θα αποκλειστούν. Οι θέσεις αυτές δεν είναι σταθερές. Μη νομίζεις ότι το να είσαι επικεφαλής ή εργάτης σημαίνει ότι η θέση σου είναι σταθερή και ότι ποτέ δεν θα απομακρυνθείς ούτε θα αποκλειστείς. Μην υποκύπτεις σ’ αυτήν την αυταπάτη. Πρόκειται για υπερβολική επιθυμία. Ο ιερέας δεν είναι ένας συνηθισμένος επικεφαλής. Έχει το δικαίωμα και τις προϋποθέσεις να υπηρετεί απευθείας τον Θεό. Φυσικά, αυτό το δικαίωμα και τις προϋποθέσεις τού τα έχει δώσει ο Θεός. Είναι ακριβώς όπως οι ιερείς στην Εποχή του Νόμου. Αυτοί μπορούσαν να εισέλθουν στον ναό, αλλά κανένας άλλος δεν μπορούσε, και μπορούσαν να φάνε τα θυσιάσματα, αλλά κανένας άλλος δεν μπορούσε. Σήμερα, στην Εποχή της Βασιλείας, τι είδους άνθρωπος είναι ιερέας; Ένα άτομο που στο παρελθόν θα ήταν γνωστό ως ιερέας ονομάζεται τώρα ως κάποιος που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα. Λοιπόν, αντιστοιχεί σ’ εσάς αυτή η περιγραφή; Δεν είστε καθόλου ιερείς! Ιερέας είναι κάποιος που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα, και κανείς άλλος εκτός από ένα τέτοιο άτομο δεν μπορεί να απολαύσει τις προσφορές. Κανείς άλλος δεν είναι άξιος. Αν ισχυρίζεσαι ότι είσαι άξιος, το ισχυρίζεσαι από μόνος σου. Δεν θα σου επιτραπεί να απολαύσεις τις προσφορές. Δεν προορίζονται για σένα.

Θα μιλήσω περισσότερο για την κατάστασή σας. Για ανθρώπους σαν εσάς, επικεφαλής και εργάτες που κάνουν συγκεκριμένο έργο στις εκκλησίες, η εκκλησία μπορεί να σου παράσχει τα έξοδα ταξιδιού, αλλά η εκκλησία δεν είναι υπεύθυνη για τις καθημερινές σας ανάγκες. Πιστεύεις στον Θεό, και η δαπάνη για τον Θεό είναι εθελοντική. Αν πεις: «Δεν το κάνω εθελοντικά, το έχει κανονίσει ο οίκος του Θεού», τότε μπορείς να φύγεις. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Ο Θεός με κάλεσε, ο Θεός ήθελε να με χρησιμοποιήσει, οπότε ήρθα. Δεν ήρθα εθελοντικά». Αν είναι έτσι, τότε δεν σε χρειάζομαι τώρα. Μπορείς να φύγεις. Ποτέ δεν εξαναγκάζω τους ανθρώπους. Ακόμα και αν είσαι εδώ εθελοντικά, το αν θα παραμείνεις εξαρτάται από τις ικανότητές σου. Αν δεν διαθέτεις τις κατάλληλες ικανότητες, δεν θα σε χρησιμοποιήσω. Κάποιος άλλος μπορεί να βρεθεί για να πάρει τη θέση σου. Αυτή είναι η αρχή με την οποία χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού τους ανθρώπους. Δεν χορηγούνται ειδικές εξαιρέσεις. Τα χρήματα του οίκου του Θεού ξοδεύονται για το έργο του, δεν προορίζονται για τη στήριξη της ζωής μεμονωμένων ανθρώπων ούτε για την προσωπική απόλαυση των ανθρώπων.

4. Η διάθεση του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη, ενώ επιπροσθέτως γίνεται έρμαιο των συναισθημάτων. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται ρητά σε δύο μέλη του αντίθετου φύλου να εργάζονται μαζί ασυνόδευτοι όταν υπηρετούν τον Θεό. Οποιοσδήποτε αποκαλύπτεται ότι δρα κατά αυτόν τον τρόπο, θα εκδιώκεται, χωρίς εξαίρεση.

Μερικοί αδελφοί επιμένουν να συναναστρέφονται μόνο με αδελφές και μάλιστα κατ’ ιδίαν. Ανοίγονται στις αδελφές όταν συναναστρέφονται μαζί τους, αλλά αρνούνται να το κάνουν με οποιονδήποτε άλλον. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καλοί! Ορισμένες αδελφές δεν συναναστρέφονται με άλλες αδελφές και δεν ανοίγονται ποτέ σ’ αυτές, αναζητώντας αποκλειστικά αδελφούς για να συναναστραφούν. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν υπάρχει ούτε μία αδελφή που να μπορεί να σε υποστηρίξει; Δεν υπάρχει ούτε μία αδελφή να συναναστραφεί μαζί σου; Όλες σε σιχαίνονται; Καμία δεν είναι κατάλληλη για σένα; Τα πας καλά μόνο με τους αδελφούς; Νομίζω ότι έχεις άλλα κίνητρα! Υπάρχουν άνθρωποι που φλερτάρουν πάντα με το αντίθετο φύλο. Αυτό είναι επικίνδυνο. Πρέπει να συγκρατηθείτε, να αναπτύξετε κάποια διορατικότητα και να επιστρατεύσετε κάποια λογική. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, γι’ αυτό μην ενδίδετε άσκοπα στις επιθυμίες σας. Πρέπει να περιορίζεστε, και με αυτόν τον τρόπο θα βελτιωθεί η συμπεριφορά σας. Χωρίς αυτοσυγκράτηση και χωρίς φόβο Θεού, οι άνθρωποι γίνονται άκρως ακόλαστοι. Μόλις παραβιάσουν τα διοικητικά διατάγματα, οι συνέπειες είναι σοβαρές, γι’ αυτό πρέπει πάντα να θυμούνται αυτό το διοικητικό διάταγμα.

5. Μην κρίνεις τον Θεό, ούτε να συζητάς με απερίσκεπτο τρόπο θέματα που Τον αφορούν. Να πράττεις όπως οφείλει να πράττει ο άνθρωπος και να μιλάς όπως οφείλει να μιλά ο άνθρωπος και να μην υπερβαίνεις τα εσκαμμένα, ούτε να παραβιάζεις τα όρια. Έλεγχε τη γλώσσα σου και πρόσεχε τα βήματά σου ώστε να μην πράξεις οτιδήποτε προσβάλλει τη διάθεση του Θεού.

6. Να κάνεις ό,τι οφείλει να κάνει ο άνθρωπος, να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου, να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου και να τηρείς το καθήκον σου. Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να συμβάλλεις στο έργο Του. Αν δεν το πράττεις, τότε είσαι ακατάλληλος να τρως και να πίνεις τον λόγο του Θεού και να ζεις στον οίκο Του.

Το Έκτο Διάταγμα αφορά τα καθήκοντα των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από την προηγούμενη είσοδό σου στη ζωή ή από το πώς πήγε η προσωπική σου επιδίωξη, και ανεξάρτητα από το επίπεδο ή την ανθρώπινη φύση σου, εφ’ όσον το έργο της εκκλησίας απαιτεί να κάνεις κάτι, όσο μεγάλη κι αν είναι η δυσκολία ή η ταλαιπωρία, θα πρέπει να το κάνεις. Αν δεν το κάνεις, είσαι ακατάλληλος να παραμείνεις στον οίκο του Θεού. Ο οίκος του Θεού δεν παρέχει δωρεάν σίτιση και δεν φιλοξενεί άχρηστους! Αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, πρέπει τουλάχιστον να μπορεί να γίνει πάροχος υπηρεσιών. Εάν δεν θέλει να προσφέρει έστω και την παραμικρή υπηρεσία ή καταβάλλει μόνο την ελάχιστη προσπάθεια για μια μπουκιά φαγητό, πρέπει να αποπεμφθεί, πρέπει να του πάρουν πίσω τα βιβλία του με τα λόγια του Θεού και πρέπει να αντιμετωπιστεί ως άπιστος. Κατ’ ελάχιστον, για να είναι άξιοι να παραμείνουν στον οίκο του Θεού, οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, να έχουν κάποιον φόβο Θεού στην καρδιά τους και να επιδεικνύουν κάποιες εκδηλώσεις λατρείας του Θεού. Ο οίκος του Θεού δεν ζητάει πολλά απ’ τους ανθρώπους. Εφόσον κάποιος έχει συνείδηση και λογική, εφόσον μπορεί να κατανοήσει και να αποδεχτεί την αλήθεια και εφόσον είναι υπεύθυνος στο καθήκον του, αυτό αρκεί. Τουλάχιστον, η συμπεριφορά σου και ο τρόπος με τον οποίον ενεργείς πρέπει να είναι αποδεκτά. Πρέπει να έχεις έναν στοιχειώδη φόβο Θεού στην καρδιά σου, και πρέπει να δείχνεις κάποια υπακοή σ’ Αυτόν. Αν δεν μπορείς να κάνεις ούτε αυτό, τότε θα πρέπει να επιστρέψεις στο σπίτι σου το συντομότερο δυνατό και να σταματήσεις να βολοδέρνεις στον οίκο του Θεού. Αν αρνείσαι ακόμη και το παραμικρό καθήκον και θέλεις απλώς να τριγυρνάς τζάμπα στον οίκο του Θεού, είσαι κάποιος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό; Ένα τέτοιο άτομο το βλέπω ως μη πιστό, για Μένα δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν άπιστο. Είναι αηδιαστικό να τον βλέπεις! Αν επιθυμείς να πιστέψεις στον Θεό, κάνε το σωστά ή μην το κάνεις καθόλου. Η πίστη στον Θεό είναι εθελοντική. Κανείς δεν σε αναγκάζει. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό το μικρό θέμα, τι άλλο να πούμε για την πίστη στον Θεό; Ο οίκος του Θεού δεν θέλει σπατάλες. Η εκκλησία δεν είναι σταθμός διάσωσης. Εκείνοι που δεν αποδέχονται ούτε ελάχιστα την αλήθεια θα αποκλειστούν και θα απομακρυνθούν! Η αλήθεια κυριαρχεί στον οίκο του Θεού. Αν κάποιος επιχειρήσει οποιαδήποτε ανοησία ή προκαλέσει οποιαδήποτε διατάραξη ή αναστάτωση, πρέπει να απομακρυνθεί και να αποκλειστεί εντελώς.

7. Όσον αφορά το έργο και τα θέματα της εκκλησίας, πέραν της υπακοής στον Θεό, να ακολουθείς σε όλα τις οδηγίες του ανθρώπου που χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα. Ακόμη και η παραμικρή παράβαση θεωρείται απαράδεκτη. Να συμμορφώνεσαι απόλυτα και να μην αναλύεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Το τι είναι σωστό και τι λάθος δεν σε αφορά. Η μόνη σου έγνοια πρέπει να είναι η πλήρης υπακοή.

Πρέπει να ακούς και να υπακούς τον άνθρωπο που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα, ό,τι κι αν λέει ή κάνει. Να κάνεις αυτό που σου λέει να κάνεις, με τον τρόπο που σου λέει να το κάνεις. Μη λες: «Ο Θεός το ξέρει; Πρέπει να ρωτήσω τον Θεό». Δεν υπάρχει λόγος να ρωτήσεις, απλώς κάνε αυτό που σου είπε να κάνεις ο άνθρωπος που χρησιμοποιείται από το Άγιο Πνεύμα. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε περισσότερο γι’ αυτό. Θα πρέπει να το έχετε ήδη καταλάβει αυτό με σαφήνεια.

8. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να υπακούουν τον Θεό και να Τον λατρεύουν. Να μην εξυμνείς ή εξαίρεις κανένα άτομο. Μη βάζεις πρώτο τον Θεό, δεύτερους τους ανθρώπους που εξαίρεις και τρίτο τον εαυτό σου. Κανένας άνθρωπος δεν θα πρέπει να κατέχει θέση στην καρδιά σου και δεν θα πρέπει να θεωρείς τους ανθρώπους —ιδίως εκείνους που λατρεύεις— ισότιμους με τον Θεό, ίσους με Αυτόν. Αυτό είναι ανυπόφορο για τον Θεό.

Μερικοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ικανοί να πηγαίνουν με το ρεύμα και να γλείφουν τους άλλους. Όποιον Με βλέπουν να φιλοφρονώ, να του φέρομαι καλά, ή να περνάω συχνά χρόνο σε συναναστροφή μαζί του, φροντίζουν να τον γλείφουν. Στο μυαλό τους έχει διαμορφωθεί μια αντίληψη: Μετά τον Θεό έρχεται αυτός ο συγκεκριμένος αδελφός, και μετά από αυτόν έρχεται η συγκεκριμένη αδελφή. Μην υποθάλπεις διαβαθμίσεις στο μυαλό σου: Ο Θεός είναι πρώτος, κάποιος είναι δεύτερος, τρίτος ή τέταρτος…. Εξυπηρετούν κάποιον σκοπό τέτοιες κατατάξεις; Δεν είναι ακριβώς σαν μια αυλή του αυτοκράτορα, όπου πρώτος είναι ο αυτοκράτορας, δεύτερος ο πρωθυπουργός και τρίτος ένας άλλος αξιωματούχος; Δεν υπάρχουν τέτοια αξιώματα στον οίκο του Θεού, υπάρχει μόνο ο Θεός και ο εκλεκτός λαός του Θεού, και ο εκλεκτός λαός του Θεού οφείλει απλώς να υπακούει και να λατρεύει τον Θεό! Στην πραγματικότητα, είστε όλοι ίσοι. Είτε αποδεχτήκατε τον Θεό πρώτοι είτε αργότερα, και ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία ή το επίπεδό σας, είστε όλοι ίσοι ενώπιον του Θεού. Μη λατρεύετε τους ανθρώπους και μην έχετε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας. Μη δημιουργείτε τάξεις ή διαβαθμίσεις. Αν το κάνετε, αυτό αποδεικνύει ότι όσα βρίσκονται στην καρδιά σας έχουν μολυνθεί με πολλές ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κι έτσι είναι πιθανό να παραβιάσετε διατάγματα.

9. Οι σκέψεις σου θα πρέπει να αφορούν το έργο της εκκλησίας. Άφησε κατά μέρος τις προσδοκίες της δικής σου σάρκας, να είσαι αποφασιστικός για τα οικογενειακά θέματα, να αφιερώνεσαι ολόψυχα στο έργο του Θεού και να το θέτεις σε πρώτη μοίρα και τη δική σου ζωή σε δεύτερη. Αυτή είναι η ευπρέπεια ενός αγίου.

10. Οι συγγενείς που δεν είναι πιστοί (τα τέκνα σου, ο σύζυγος ή η σύζυγός σου, οι αδελφές σου ή οι γονείς σου κλπ.) δεν θα πρέπει να εξαναγκάζονται προκειμένου να συμμετέχουν στην εκκλησία. Του οίκου του Θεού δεν του λείπουν μέλη και δεν είναι ανάγκη να αυξηθεί ο αριθμός τους με ανθρώπους που δεν έχουν καμία χρησιμότητα. Όσοι δεν πιστεύουν πρόθυμα, δεν πρέπει να οδηγούνται στην εκκλησία. Το διάταγμα αυτό απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους. Ως προς αυτό, θα πρέπει να ελέγχετε, να παρακολουθείτε και να υπενθυμίζετε ο ένας στον άλλο το παρόν διάταγμα, και κανείς δεν επιτρέπεται να το παραβιάζει. Ακόμη και όταν συγγενείς που δεν είναι πιστοί εισέρχονται διστακτικά στην εκκλησία, δεν πρέπει να λαμβάνουν βιβλία ή νέο όνομα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού και η είσοδός τους στην εκκλησία πρέπει να εμποδίζεται με κάθε αναγκαίο μέσο. Αν η εκκλησία αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω της εισβολής δαιμόνων, τότε εσύ ο ίδιος θα εκδιωχθείς ή θα σου επιβληθούν περιορισμοί. Εν ολίγοις, όλοι έχουν ευθύνη όσον αφορά αυτό το ζήτημα, δεν θα πρέπει όμως να ενεργείτε απερίσκεπτα, ούτε να το χρησιμοποιείτε με σκοπό να διευθετήσετε προσωπικά ζητήματα.

Αυτά είναι τα δέκα διοικητικά διατάγματα του Θεού που πρέπει να ακολουθούν οι εκλεκτοί του Θεού στην Εποχή της Βασιλείας. Να τα θυμάστε όλα.

1995 έως 1996