Έχω επιτελέσει τεράστιο όγκο έργου στη γη και έχω βαδίσει ανάμεσα στην ανθρωπότητα για τόσο πολλά χρόνια, κι όμως οι άνθρωποι σπανίως έχουν γνώση της εικόνας Μου και της διάθεσής Μου, και λίγοι μπορούν να εξηγήσουν εκτενώς το έργο που επιτελώ. Οι άνθρωποι υστερούν σε πάρα πολλά, δεν έχουν ποτέ κατανόηση του τι κάνω και οι καρδιές τους είναι πάντα σε επιφυλακή, θαρρείς και τρέμουν ότι θα τους βάλω σε μια άλλη κατάσταση και στη συνέχεια δεν θα τους δώσω άλλη σημασία. Έτσι, η στάση των ανθρώπων απέναντί Μου είναι πάντα χλιαρή και συνοδεύεται από μεγάλο βαθμό επιφυλακτικότητας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν έρθει στο παρόν χωρίς να κατανοούν το έργο που κάνω και, συγκεκριμένα, τους μπερδεύουν τα λόγια που τους λέω. Κρατούν τα λόγια Μου στα χέρια τους, χωρίς να γνωρίζουν αν θα πρέπει να δεσμευτούν να έχουν ακλόνητη πίστη σε αυτά ή αν θα πρέπει να επιλέξουν την αναποφασιστικότητα και να τα ξεχάσουν. Δεν γνωρίζουν αν θα πρέπει να τα κάνουν πράξη ή αν θα πρέπει να περιμένουν και να δουν, αν θα πρέπει να παραμερίσουν το καθετί και να ακολουθήσουν με γενναιότητα ή να συνεχίσουν να διατηρούν τη φιλία τους με τον κόσμο όπως και πριν. Ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων είναι πολύ περίπλοκος κι εκείνοι είναι πολύ πονηροί. Επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τα λόγια Μου ξεκάθαρα και πλήρως, πολλοί από αυτούς δυσκολεύονται να τα κάνουν πράξη και δυσκολεύονται να εναποθέσουν την καρδιά τους ενώπιόν Μου. Κατανοώ βαθύτατα τις δυσκολίες σας. Πολλές αδυναμίες είναι αναπόφευκτες όταν ζει κανείς στη σάρκα και πολλοί αντικειμενικοί παράγοντες σάς δημιουργούν δυσκολίες. Τρέφετε την οικογένειά σας, περνάτε τις ημέρες σας δουλεύοντας σκληρά, και οι μήνες και τα χρόνια περνούν μες στις κακουχίες. Η ζωή στη σάρκα έχει πολλές δυσκολίες —δεν το αρνούμαι αυτό και, φυσικά, οι απαιτήσεις Μου από εσάς διατυπώνονται σύμφωνα με τις δυσκολίες σας. Οι απαιτήσεις στο έργο που επιτελώ βασίζονται όλες τους στο πραγματικό σας ανάστημα. Ίσως, στο παρελθόν, οι απαιτήσεις που είχαν οι άνθρωποι από εσάς στο έργο τους να ήταν αναμεμειγμένες με στοιχεία υπερβολής, αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι Εγώ δεν είχα ποτέ υπερβολικές απαιτήσεις από εσάς σε ό,τι λέω και κάνω. Όλες οι απαιτήσεις βασίζονται στη φύση, τη σάρκα και τις ανάγκες του ανθρώπου. Θα πρέπει να γνωρίζετε, και μπορώ να σας το πω ξεκάθαρα, ότι δεν αντιτίθεμαι σε ορισμένους λογικούς τρόπους σκέψης που έχουν οι άνθρωποι και δεν αντιτίθεμαι στην έμφυτη φύση της ανθρωπότητας. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αμφιβάλλουν μέχρι τώρα για τα λόγια Μου και ότι λιγότεροι κι από τους μισούς πιστεύουν στα λόγια Μου οφείλεται απλώς στο ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ποια είναι πραγματικά τα πρότυπα που τους έχω θέσει, ούτε κατανοούν το αρχικό νόημα των λόγων Μου. Οι υπόλοιποι είναι άπιστοι, κι ακόμη περισσότεροι είναι εκείνοι που τους αρέσει να Με ακούν να «λέω ιστορίες». Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί που απολαμβάνουν το θέαμα. Σας προειδοποιώ: Πολλά από τα λόγια Μου έχουν ήδη ανοιχτεί σε αυτούς που πιστεύουν σ’ Εμένα, κι εκείνοι που απολαμβάνουν την όμορφη θέα της βασιλείας αλλά είναι κλειδωμένοι έξω από την πύλη της, έχουν ήδη αποκλειστεί από Μένα. Δεν είστε απλώς ζιζάνια, τα οποία αποστρέφομαι και απορρίπτω; Πώς θα μπορούσατε να Με βλέπετε να φεύγω και, στη συνέχεια, να υποδέχεστε με χαρά την επιστροφή Μου; Σας το λέω, μόλις ο λαός της Νινευή άκουσε τα οργισμένα λόγια του Ιεχωβά, μετανόησε αμέσως εν σάκκω και σποδώ. Ο λόγος για τον οποίο ήταν γεμάτος τρόμο και, συνεπώς, μετανόησε εν σάκκω και σποδώ ήταν επειδή πίστεψε στα λόγια Του. Όσο για τους σημερινούς ανθρώπους, παρόλο που κι εσείς πιστεύετε στα λόγια Μου και, ακόμα περισσότερο, πιστεύετε ότι ο Ιεχωβά έχει έρθει και πάλι ανάμεσά σας σήμερα, η στάση σας δεν είναι παρά ασεβής, θαρρείς και παρακολουθείτε απλώς τον Ιησού που γεννήθηκε στην Ιουδαία πριν από χιλιάδες χρόνια κι έχει τώρα κατεβεί ανάμεσά σας. Καταλαβαίνω βαθύτατα τη δολιότητα που υπάρχει μέσα στην καρδιά σας· οι περισσότεροι από εσάς Με ακολουθείτε από περιέργεια και έχετε έρθει να Με αναζητήσετε εξαιτίας της κενότητας. Όταν γκρεμίζεται η τρίτη σας επιθυμία —η επιθυμία σας για μια ειρηνική κι ευτυχισμένη ζωή— τότε χάνεται και η περιέργειά σας. Η δολιότητα που υπάρχει μέσα στην καρδιά του καθενός σας εκτίθεται μέσα από τα λόγια και τις πράξεις σας. Για να μιλήσω ειλικρινά, είστε απλώς περίεργοι για Μένα, αλλά δεν Με φοβάστε· δεν προσέχετε τη γλώσσα σας, πόσο μάλλον δε, ασκείτε αυτοσυγκράτηση στη συμπεριφορά σας. Τότε, τι είδους πίστη έχετε στην πραγματικότητα; Είναι αληθινή; Απλώς χρησιμοποιείτε τα λόγια Μου για να διώξετε τις ανησυχίες σας και να μειώσετε την πλήξη σας, για να γεμίσεις τους εναπομένοντες άδειους χώρους στη ζωή σου. Ποιος ανάμεσά σας έχει κάνει πράξη τα λόγια Μου; Ποιος έχει αληθινή πίστη; Φωνάζετε συνεχώς ότι ο Θεός είναι ένας Θεός που βλέπει βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά πώς είναι συμβατός μ’ Εμένα ο Θεός για τον οποίο φωνάζετε μέσα στις καρδιές σας; Εφόσον φωνάζετε έτσι, τότε γιατί ενεργείτε αλλιώς; Μήπως αυτή είναι η αγάπη με την οποία θέλετε να Με ξεπληρώσετε; Η αφοσίωση στα χείλη σας δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη, αλλά πού είναι οι θυσίες σας και οι καλές σας πράξεις; Αν δεν έφταναν τα λόγια σας στα αυτιά Μου, πώς θα μπορούσα να σας μισώ τόσο πολύ; Αν πιστεύατε πραγματικά σ’ Εμένα, πώς θα μπορούσατε να περιέλθετε σε μια τέτοια κατάσταση δυστυχίας; Η έκφραση στο πρόσωπό σας είναι θλιμμένη, θαρρείς και βρίσκεστε στον Άδη και περνάτε από δίκη. Δεν έχετε ούτε ίχνος ζωτικότητας και μιλάτε αδύναμα για την εσωτερική σας φωνή· είστε, μάλιστα, γεμάτοι παράπονα και κατάρες. Πάει καιρός που χάσατε την πίστη σας σε αυτό που κάνω, κι έχει εξαφανιστεί ακόμη και η αρχική σας πίστη, επομένως πώς είναι ποτέ δυνατόν να ακολουθήσετε μέχρι τέλους; Εφόσον ισχύει αυτό, τότε πώς μπορείτε να σωθείτε;

Παρόλο που το έργο Μου είναι πολύ χρήσιμο για εσάς, τα λόγια Μου πάνε πάντα χαμένα πάνω σας και πέφτουν στο κενό μέσα σας. Είναι δύσκολο να βρεθούν αντικείμενα για να τελειωθούν από Μένα, και σήμερα έχω σχεδόν χάσει κάθε ελπίδα σε εσάς. Έχω ψάξει ανάμεσά σας για αρκετά χρόνια, αλλά είναι δύσκολο να βρω κάποιον που μπορεί να γίνει ο έμπιστός Μου. Νιώθω σαν να μην έχω εμπιστοσύνη να συνεχίσω να εργάζομαι μέσα σας και να μην έχω αγάπη για να συνεχίσω να σας αγαπώ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πάει καιρός που Με έχουν αηδιάσει τα «κατορθώματά σας», έτσι μηδαμινά και αξιολύπητα όπως είναι· είναι θαρρείς και ποτέ δεν μίλησα ανάμεσά σας και ποτέ δεν εργάστηκα μέσα σας. Τα κατορθώματά σας είναι πολύ εμετικά. Πάντα επιφέρετε καταστροφή και ντροπή στον εαυτό σας, και δεν έχετε σχεδόν καμία αξία. Με δυσκολία μπορώ να βρω την ομοιότητα ενός ανθρώπου μέσα σας ή να μυρίσω το ίχνος ενός ανθρώπου. Πού είναι το φρέσκο άρωμά σας; Πού είναι το τίμημα που έχετε πληρώσει επί σειρά ετών και πού είναι τα αποτελέσματα; Δεν βρήκατε ποτέ κανένα; Το έργο Μου έχει τώρα μια νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα. Πρόκειται να εκτελέσω μεγάλα σχέδια και θέλω να επιτελέσω ακόμη μεγαλύτερο έργο, όμως εσείς εξακολουθείτε να κυλιέστε στη λάσπη όπως και πριν, ζώντας μέσα στα βρόμικα ύδατα του παρελθόντος και, στην ουσία, δεν έχετε καταφέρει να απελευθερωθείτε από την αρχική δύσκολη κατάστασή σας. Ως εκ τούτου, εξακολουθείτε να μην έχετε κερδίσει τίποτα από τα λόγια Μου. Εξακολουθείτε να μην έχετε απελευθερωθεί από τον αρχικό σας τόπο της λάσπης και του βρόμικου νερού, και απλώς γνωρίζετε τα λόγια Μου, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχετε εισέλθει στη σφαίρα της ελευθερίας των λόγων Μου, κι έτσι τα λόγια Μου δεν έχουν ανοιχτεί ποτέ σε εσάς· είναι σαν ένα βιβλίο προφητειών που είναι σφραγισμένο επί χιλιάδες χρόνια. Σας εμφανίζομαι στη ζωή σας, όμως ποτέ δεν το αντιλαμβάνεστε. Ούτε καν Με αναγνωρίζετε. Σχεδόν τα μισά από τα λόγια που λέω είναι κρίσεις για εσάς, και δεν επιτυγχάνουν παρά το ήμισυ του αποτελέσματος που θα έπρεπε να επιτύχουν, το οποίο είναι να ενσταλαχτεί βαθύς φόβος μέσα σας. Το εναπομένον ήμισυ αποτελείται από λόγια για να σας διδάξω για τη ζωή και το πώς να συμπεριφέρεστε. Φαίνεται, ωστόσο, ότι κατά τη γνώμη σας αυτά τα λόγια δεν υπάρχουν καν ή είναι σαν να ακούτε τα λόγια παιδιών, λόγια στα οποία πάντα δίνετε ένα συγκαλυμμένο χαμόγελο, αλλά ποτέ δεν προβαίνετε σε κάποια ενέργεια σχετικά με αυτά. Ποτέ σας δεν νοιαστήκατε γι’ αυτά τα πράγματα· πάντα παρατηρούσατε τις πράξεις Μου κυρίως από περιέργεια, με αποτέλεσμα να έχετε πέσει τώρα στο σκοτάδι και να μην μπορείτε να δείτε το φως, κι έτσι να κλαίτε αξιολύπητα στα σκοτεινά. Αυτό που θέλω είναι η υποταγή σας, η άνευ όρων υποταγή σας, και, ακόμη περισσότερο, απαιτώ να είστε απόλυτα βέβαιοι για όλα όσα λέω. Δεν θα πρέπει να υιοθετείτε μια στάση αμέλειας και, ιδίως, δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζετε επιλεκτικά τα όσα λέω, ούτε να είστε αδιάφοροι προς τα λόγια Μου και το έργο Μου, όπως συνηθίζετε. Το έργο Μου γίνεται ανάμεσά σας και έχω παραχωρήσει πάρα πολλά από τα λόγια Μου σ’ εσάς, αλλά αν εσείς Μου συμπεριφέρεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν μπορώ παρά να χαρίσω στις οικογένειες των Εθνικών αυτά που μήτε έχετε κερδίσει μήτε έχετε κάνει πράξη. Ποιον ανάμεσα σε όλα τα δημιουργήματα δεν κρατώ Εγώ στα χέρια Μου; Οι περισσότεροι ανάμεσά σας βρίσκεστε σε «ώριμη ηλικία» και δεν έχετε την ενέργεια να δεχτείτε το είδος του έργου που έχω. Είστε σαν ένα πουλί Χαν Χάο^[α], απλώς τα κουτσοκαταφέρνετε, και δεν έχετε αντιμετωπίσει ποτέ τα λόγια Μου με σοβαρότητα. Οι νέοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά ματαιόδοξοι και άπληστοι, και ενδιαφέρονται ακόμη λιγότερο για το έργο Μου. Δεν ενδιαφέρονται καθόλου να απολαύσουν τις λιχουδιές του συμποσίου Μου· μοιάζουν με ένα μικρό πουλί που έχει βγει από το κλουβί για να τολμήσει να πετάξει πέρα στον ορίζοντα. Πώς μπορούν αυτού του είδους οι νέοι και οι μεγαλύτεροι να είναι χρήσιμοι σ’ Εμένα; Εκείνοι που βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τα λόγια Μου ως σύνταξη μέχρι να βρεθούν στους τάφους τους, έτσι ώστε, αφού πεθάνουν, οι ψυχές τους να μπορέσουν να ανέβουν στον ουρανό· γι’ εκείνους, αυτό είναι αρκετό. Αυτοί οι ηλικιωμένοι τρέφουν πλέον πάντα «μεγάλες φιλοδοξίες» και «ακλόνητη εμπιστοσύνη». Αν και έχουν μεγάλη υπομονή για το έργο Μου και έχουν εκείνη την ιδιότητα των ηλικιωμένων να μπορούν να είναι έντιμοι και ανυποχώρητοι, και αρνούνται να τους σύρει κάποιος ή κάτι μακριά ή να ηττηθούν από κάποιον ή κάτι —πράγματι, είναι σαν ένα απόρθητο φρούριο— δεν είναι η πίστη αυτών των ανθρώπων γεμάτη με την προληπτική οσμή ενός πτώματος; Πού είναι το μονοπάτι τους; Γι’ αυτούς, δεν είναι το μονοπάτι τους υπερβολικά μακρύ, υπερβολικά απομακρυσμένο; Πώς θα μπορούσαν να γνωρίζουν το θέλημά Μου; Ακόμη κι αν η εμπιστοσύνη τους είναι αξιέπαινη, πόσοι από αυτούς τους πρεσβύτερους δεν ακολουθούν τελώντας σε σύγχυση, αλλά επιδιώκουν πραγματικά τη ζωή; Πόσοι καταλαβαίνουν πραγματικά την αληθινή σημασία του έργου Μου; Ποιος δεν έχει τον σκοπό να Με ακολουθεί σ’ αυτόν τον κόσμο σήμερα έτσι ώστε στο εγγύς μέλλον να μην κατέβει στον Άδη, αλλά να μεταφερθεί σε μια άλλη σφαίρα από Μένα; Πιστεύετε ότι ο προορισμός σας είναι ένα τόσο απλό ζήτημα; Παρόλο που εσείς οι νέοι είστε όλοι σαν νεαρά λιοντάρια, σπανίως έχετε την αληθινή οδό μες στην καρδιά σας. Η νιότη σας δεν σημαίνει ότι δικαιούστε περισσότερο από το έργο Μου· αντιθέτως, πάντα προκαλείτε την αηδία Μου για εσάς. Παρόλο που είστε νέοι, είτε έχετε έλλειψη ζωτικότητας είτε έλλειψη φιλοδοξίας, και ποτέ δεν δεσμεύεστε σχετικά με το μέλλον σας· είναι σαν να είστε αδιάφοροι και κατηφείς. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η ζωτικότητα, τα ιδανικά και η στάση που θα έπρεπε να υπάρχουν στους νέους είναι παντελώς απόντα σ’ εσάς· εσείς, αυτό το είδος νεαρού ατόμου, δεν έχετε άποψη και δεν έχετε την ικανότητα να διακρίνετε μεταξύ σωστού και λάθους, καλού και κακού, ομορφιάς και ασχήμιας. Είναι αδύνατο να βρει κανείς κάποια στοιχεία σας που να είναι φρέσκα. Είστε σχεδόν εξ ολοκλήρου παλιομοδίτικοι, κι εσείς, αυτό το είδος νεαρού ατόμου, έχετε μάθει επίσης να ακολουθείτε το πλήθος, να είστε παράλογοι. Δεν μπορείτε ποτέ να διακρίνετε καθαρά το σωστό από το λάθος, δεν μπορείτε να διακρίνετε μεταξύ αληθινού και ψευδούς, δεν αγωνίζεστε ποτέ για την αριστεία, ούτε μπορείτε να καταλάβετε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, τι είναι αλήθεια και τι είναι υποκρισία. Σε εσάς υπάρχει πιο βαριά και πιο έντονη δυσοσμία θρησκείας απ’ ό,τι υπάρχει στους ηλικιωμένους. Είστε, μάλιστα, αλαζονικοί και παράλογοι, είστε ανταγωνιστικοί, και η αδυναμία σας στην επιθετικότητα είναι πολύ έντονη —πώς θα μπορούσε αυτό το είδος νέου ατόμου να κατέχει την αλήθεια; Πώς είναι δυνατόν κάποιος που δεν μπορεί να πάρει θέση να μείνει σταθερός στη μαρτυρία του; Πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει την ικανότητα να διακρίνει μεταξύ σωστού και λάθους να αποκαλείται νεαρό άτομο; Πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει τη ζωτικότητα, το σθένος, τη φρεσκάδα, την ηρεμία και τη σταθερότητα ενός νεαρού ανθρώπου να ονομάζεται ακόλουθός Μου; Πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει καμία αλήθεια, καμία αίσθηση δικαιοσύνης, αλλά που αρέσκεται να παίζει και να πολεμά, να αξίζει να είναι μάρτυράς Μου; Τα μάτια που είναι γεμάτα δόλο και προκατάληψη προς τους άλλους δεν αποτελούν πράγματα που θα έπρεπε να έχουν οι νέοι, και οι νέοι δεν πρέπει να εκτελούν καταστροφικές, απεχθείς πράξεις. Δεν πρέπει να μην έχουν ιδανικά, φιλοδοξίες και την ενθουσιώδη επιθυμία να βελτιώσουν τον εαυτό τους· δεν πρέπει να αποθαρρύνονται με τις προοπτικές τους, ούτε πρέπει να χάνουν την ελπίδα τους στη ζωή ή την εμπιστοσύνη τους στο μέλλον· θα πρέπει να έχουν την επιμονή να συνεχίζουν στην οδό της αλήθειας που έχουν τώρα επιλέξει —να κάνουν πραγματικότητα την επιθυμία τους να δαπανήσουν όλη τους τη ζωή για Μένα. Δεν θα πρέπει να μην έχουν την αλήθεια, ούτε θα πρέπει να υποθάλπουν την υποκρισία και την αδικία —θα πρέπει να παραμένουν σταθεροί στη σωστή στάση. Δεν θα πρέπει απλώς να περιφέρονται άσκοπα, αλλά να έχουν το πνεύμα να τολμούν να κάνουν θυσίες και να αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Οι νέοι θα πρέπει να έχουν τη γενναιότητα να μην υποκύπτουν στην καταπίεση των δυνάμεων του σκότους και να μεταμορφώνουν τη σημασία της ύπαρξής τους. Οι νέοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παραδίνονται στις αντιξοότητες, αλλά θα πρέπει να είναι ανοιχτοί και ειλικρινείς, με ένα πνεύμα συγχώρεσης για τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Φυσικά, αυτές είναι οι απαιτήσεις που έχω από όλους, καθώς και η συμβουλή Μου σε όλους. Ακόμη περισσότερο, όμως, είναι τα καθησυχαστικά λόγια Μου για όλους τους νέους. Θα πρέπει να ασκείστε σύμφωνα με τα λόγια Μου. Οι νέοι, ιδίως, δεν θα πρέπει να μην έχουν την αποφασιστικότητα να ασκούν τη διάκριση σε θέματα και να αναζητούν τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Θα πρέπει να επιδιώκετε καθετί όμορφο και καλό, και θα πρέπει να αποκτάτε την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Θα πρέπει να είστε υπεύθυνοι απέναντι στη ζωή σας και να μην την παίρνετε αψήφιστα. Οι άνθρωποι έρχονται στη γη και είναι σπάνιο να Με συναντήσουν, και είναι επίσης σπάνιο να έχουν την ευκαιρία να αναζητήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια. Γιατί δεν εκτιμάτε αυτό το όμορφο διάστημα ως το σωστό μονοπάτι να επιδιώκετε σε αυτήν τη ζωή; Και γιατί είστε πάντα τόσο απαξιωτικοί προς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη; Γιατί πάντα ποδοπατιέστε και καταστρέφεστε γι’ αυτήν την αδικία και την ακαθαρσία που παίζει με τους ανθρώπους; Και γιατί ενεργείτε όπως εκείνοι οι ηλικιωμένοι που ασχολούνται με αυτό που κάνουν οι άδικοι; Γιατί μιμείστε τους παλιούς τρόπους των παλιών πραγμάτων; Οι ζωές σας θα πρέπει να είναι γεμάτες δικαιοσύνη, αλήθεια και αγιοσύνη· οι ζωές σας δεν θα έπρεπε να είναι τόσο εξαχρειωμένες σε τόσο νεαρή ηλικία, κάνοντάς σας να πέσετε στον Άδη. Δεν νομίζετε ότι αυτό θα ήταν τρομερή ατυχία; Δεν νομίζετε ότι αυτό θα ήταν τρομερά άδικο;

Όλοι σας θα πρέπει να κάνετε το απόλυτα τέλειο έργο σας και να το θυσιάσετε στο βωμό Μου, καθιστώντας το την απόλυτη, μοναδική θυσία που αποδίδετε σ’ Εμένα. Θα πρέπει όλοι σας να μένετε ακλόνητοι στη στάση σας και να μην παρασύρεστε εδώ κι εκεί με κάθε αεράκι που φυσά, όπως τα σύννεφα στον ουρανό. Δουλεύετε σκληρά τη μισή ζωή σας, επομένως γιατί δεν αναζητάτε τον προορισμό που θα πρέπει να έχετε; Μοχθείτε τη μισή ζωή σας, ωστόσο αφήνετε τους γονείς σας, που μοιάζουν με χοίρους και σκύλους, να σέρνουν την αλήθεια και τη σημασία της προσωπικής σας ύπαρξης στον τάφο. Δεν νομίζεις ότι πρόκειται για μεγάλη αδικία εις βάρος σου; Δεν αισθάνεσαι ότι είναι εντελώς άσκοπο να ζεις τη ζωή κατ’ αυτόν τον τρόπο; Η αναζήτηση της αλήθειας και του σωστού μονοπατιού κατ’ αυτόν τον τρόπο θα καταλήξει να δημιουργήσει προβλήματα, έτσι ώστε οι γείτονες να είναι ανήσυχοι και ολόκληρη η οικογένεια να είναι δυσαρεστημένη, και θα οδηγήσει σε θανατηφόρες καταστροφές. Το να ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν συνιστά μια εντελώς ασήμαντη ζωή; Τίνος η ζωή θα μπορούσε να είναι πιο τυχερή από τη δική σου και τίνος η ζωή θα μπορούσε να είναι πιο γελοία από τη δική σου; Δεν Με αναζητάς προκειμένου να κερδίσεις τη χαρά και τα λόγια παρηγοριάς Μου για σένα; Αλλά αφού έχεις τρέξει από εδώ κι από εκεί για τη μισή ζωή σου, Με προκαλείς μέχρι να γίνω έξαλλος και να μη σου δίνω καμία σημασία ούτε να σε επαινώ —αυτό δεν σημαίνει ότι ολόκληρη η ζωή σου είναι μάταιη; Πώς θα μπορούσες να τολμήσεις να πας να δεις τις ψυχές εκείνων των αγίων ανά τους αιώνες που έχουν απελευθερωθεί από το καθαρτήριο; Είσαι αδιάφορος απέναντί Μου και στο τέλος προκαλείς μια θανατηφόρα καταστροφή —θα ήταν καλύτερο να επωφεληθείς από αυτήν την ευκαιρία και να κάνεις ένα χαρούμενο ταξίδι διασχίζοντας τον απέραντο ωκεανό, κι έπειτα να υπακούσεις στην «ανάθεσή» Μου. Σου είπα πριν από πολύ καιρό ότι εσένα σήμερα, έτσι αδιάφορος που είσαι και συνάμα, όμως, απρόθυμος να φύγεις, τελικά θα σε σκεπάσουν και θα σε καταπιούν τα κύματα που δημιούργησα Εγώ. Μπορείτε στ’ αλήθεια να προστατέψετε τον εαυτό σας; Είσαι στ’ αλήθεια σίγουρος ότι η τρέχουσα μέθοδος της επιδίωξής σου θα διασφαλίσει ότι θα οδηγηθείς στην τελείωση; Δεν είναι πολύ σκληρή η καρδιά σου; Αυτού του είδους η ακολούθηση, αυτού του είδους η επιδίωξη, αυτού του είδους η ζωή κι αυτού του είδους ο χαρακτήρας, πώς θα μπορούσαν να κερδίσουν τον έπαινό Μου;

Υποσημειώσεις:

α. Η ιστορία του πουλιού Χαν Χάο είναι πολύ παρόμοια με τον μύθο του Αισώπου για τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα. Το πουλί Χαν Χάο προτιμά να κοιμάται, αντί να χτίζει τη φωλιά του όταν ο καιρός είναι ζεστός, παρά τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις από τη γειτόνισσά του, την καρακάξα. Όταν φτάνει ο χειμώνας, το πουλί πεθαίνει από το κρύο.