Πολλοί άνθρωποι αποκλείονται αφού έχουν εκτελέσει τα καθήκοντά τους μόνο για ένα-δυο ή τρία έως πέντε χρόνια. Πού οφείλεται βασικά αυτό; Μπορούμε να πούμε ότι οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν διαθέτουν συνείδηση ή λογική ούτε έχουν ανθρώπινη φύση. Όχι μόνο δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Επιπλέον, είναι πάντα απρόσεκτοι και επιπόλαιοι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όπως κι αν συναναστρέφεται κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, αυτοί δεν ακούν ποτέ, ενώ δεν συμμορφώνονται και αντιστέκονται όταν κλαδεύονται ή αντιμετωπίζονται. Τελικά, δεν μένει άλλη επιλογή παρά να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν. Τι πρόβλημα δείχνει αυτό; Οι άνθρωποι θα πρέπει να διαθέτουν τουλάχιστον συνείδηση και λογική, για να μπορούν να εκτελούν καθήκοντα. Χωρίς αυτά τα στοιχεία, είναι δύσκολο να μένουν σταθεροί. Όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική δεν έχουν ούτε ανθρώπινη φύση ούτε μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια. Επομένως, ο Θεός δεν μπορεί να τους σώσει. Ακόμη κι όταν παρέχουν υπηρεσία, δεν το κάνουν επαρκώς. Αυτό το ζήτημα πρέπει να το δείτε ξεκάθαρα. Όταν συναντάτε ανθρώπους χωρίς συνείδηση ή λογική στο μέλλον —δηλαδή, ανθρώπους που δεν έχουν ανθρώπινη φύση— θα πρέπει να τους αποπέμπετε όσο γίνεται πιο γρήγορα.

Μερικοί άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη όταν εκτελούν το καθήκον τους, είναι πάντα απρόσεκτοι και επιπόλαιοι. Αν και μπορούν να δουν το πρόβλημα, είναι απρόθυμοι να αναζητήσουν λύση και φοβούνται μήπως προσβάλουν τους άλλους. Συνεπώς, απλώς διευθετούν βιαστικά τα πράγματα, με αποτέλεσμα να πρέπει να ξαναγίνει το έργο. Εφόσον εκτελείς το τάδε καθήκον, θα πρέπει να αναλαμβάνεις και την ευθύνη. Γιατί δεν το παίρνεις στα σοβαρά; Γιατί είσαι επιπόλαιος και απρόσεκτος; Μήπως είσαι αμελής στις ευθύνες σου όταν εκτελείς το καθήκον σου κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ανεξάρτητα από το ποιος αναλαμβάνει την βασική ευθύνη, και οι υπόλοιποι έχουν ευθύνη να παρακολουθούν τα πράγματα. Παρόλο που όλοι πρέπει να έχουν αυτό το φορτίο και το αίσθημα ευθύνης, κανείς σας δεν δίνει σημασία, είστε πραγματικά επιπόλαιοι, δεν έχετε καμία αφοσίωση, είστε αμελείς στα καθήκοντά σας! Δεν φταίει ότι δεν μπορείτε να δείτε το πρόβλημα, αλλά ότι δεν είστε διατεθειμένοι να αναλάβετε την ευθύνη. Παρόλο που βλέπετε το πρόβλημα, δεν θέλετε να δώσετε προσοχή στο θέμα και συμβιβάζεστε λέγοντας «πάλι καλά». Αν είστε έτσι απρόσεκτοι και επιπόλαιοι, δεν προσπαθείτε να εξαπατήσετε τον Θεό; Εάν, όταν εργαζόμουν και συναναστρεφόμουν σχετικά με την αλήθεια μαζί σας, θεωρούσα κι Εγώ ότι το «πάλι καλά» ήταν αποδεκτό, τότε τι θα μπορούσατε να κερδίσετε ανάλογα με το επίπεδο και τις επιδιώξεις σας; Αν είχα την ίδια στάση μ’ εσάς, δεν θα κερδίζατε τίποτα. Γιατί το λέω αυτό; Ένας λόγος είναι ότι δεν κάνετε τίποτα με σοβαρότητα κι ένας άλλος λόγος είναι ότι έχετε χαμηλό επίπεδο κι είστε πολύ απαθείς. Το λέω επειδή βλέπω ότι είστε όλοι απαθείς και δεν αγαπάτε την αλήθεια. Δεν επιδιώκετε την αλήθεια κι έχετε χαμηλό επίπεδο. Γι’ αυτό πρέπει να μιλάω αναλυτικά. Πρέπει να τα εξηγώ όλα, να αναλύω καθετί ξεχωριστά στην ομιλία μου και να τα ψειρίζω όλα από κάθε άποψη, με κάθε τρόπο. Μόνο τότε καταλαβαίνετε λίγο. Τι θα είχατε να κερδίσετε αν Εγώ ήμουν επιπόλαιος μαζί σας και μιλούσα λίγο για οποιοδήποτε θέμα, όποτε μου ερχόταν, χωρίς να αφιερώνω σκέψη ή κόπο, χωρίς να μιλάω από καρδιάς ούτε όποτε δεν έχω διάθεση; Με το δικό σας επίπεδο, δεν θα κατανοούσατε την αλήθεια. Δεν θα κερδίζατε τίποτα, πόσο μάλλον τη σωτηρία. Όμως, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Αντιθέτως, πρέπει να μιλάω αναλυτικά και να δίνω παραδείγματα όσον αφορά την κατάσταση κάθε είδους ανθρώπου, τη στάση που έχουν οι άνθρωποι απέναντι στην αλήθεια και κάθε είδους διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο τότε θα κατανοήσετε τι λέω και θα καταλάβετε όσα ακούτε. Ανεξάρτητα από ποια άποψη συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια, μιλώ με διάφορα μέσα προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα. Προσαρμόζω το ύφος της συναναστροφής σε ενήλικες ή παιδιά, χρησιμοποιώ συλλογισμούς και ιστορίες, μιλάω θεωρητικά και πρακτικά, και αναφέρομαι σε εμπειρίες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όσοι έχουν επίπεδο και καρδιά, θα έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν και να αποδεχτούν την αλήθεια και να σωθούν. Όμως, η στάση σας απέναντι στο καθήκον σας ήταν πάντα στάση απροσεξίας, επιπολαιότητας και κωλυσιεργίας. Δεν σας ενδιαφέρει πόσο μεγάλη καθυστέρηση προκαλείτε. Δεν αναλογίζεστε πώς να αναζητήσετε την αλήθεια για να λύσετε προβλήματα. Δεν σκέφτεστε καθόλου πώς να εκτελέσετε το καθήκον σας σωστά, για να μπορέσετε να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν, παραμελείτε το καθήκον σας. Έτσι, η ζωή σας αναπτύσσεται πολύ αργά, αλλά δεν στενοχωριέστε που έχετε σπαταλήσει πολύ χρόνο. Στην πραγματικότητα, εάν εκτελούσατε το καθήκον σας ευσυνείδητα και υπεύθυνα, δεν θα χρειάζονταν ούτε καν πέντε ή έξι χρόνια, για να μπορέσετε να μιλήσετε για τις εμπειρίες σας και να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό. Εκτός αυτού, τα διάφορα έργα θα πραγματοποιούνταν με μεγάλη επιτυχία. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν είστε διατεθειμένοι να νοιαστείτε για το θέλημα του Θεού, ούτε πασχίζετε για την αλήθεια. Δεν γνωρίζετε πώς να κάνετε ορισμένα πράγματα, γι’ αυτό σας δίνω ακριβείς οδηγίες. Δεν χρειάζεται να σκέφτεστε, αλλά απλώς να ακούτε και να κάνετε τη δουλειά σας. Αυτή είναι η μόνη ευθύνη που πρέπει να αναλάβετε. Κι αυτό, όμως, είναι πέρα από τις δυνάμεις σας. Πού είναι η αφοσίωσή σας; Δεν φαίνεται πουθενά! Το μόνο που κάνετε είναι να λέτε ευχάριστα πράγματα. Ξέρετε μέσα σας τι πρέπει να κάνετε, αλλά δεν κάνετε πράξη την αλήθεια. Έτσι, επαναστατείτε ενάντια στον Θεό και, κατά βάθος, δεν αγαπάτε την αλήθεια. Γνωρίζετε πολύ καλά μέσα σας πώς να ενεργείτε σύμφωνα με την αλήθεια —απλώς δεν το κάνετε πράξη. Είναι σοβαρό το πρόβλημα· κοιτάς κατάματα την αλήθεια χωρίς να την κάνεις πράξη. Δεν υπακούς καθόλου τον Θεό. Για να εκτελέσεις κάποιο καθήκον στον οίκο του Θεού, πρέπει τουλάχιστον να αναζητάς και να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Εάν δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια όταν εκτελείς το καθήκον σου, τότε πού μπορείς να την κάνεις πράξη; Και αν δεν κάνεις καθόλου πράξη την αλήθεια, τότε είσαι μη πιστός. Ποιος είναι ο σκοπός σου, αλήθεια, αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια —πόσο μάλλον αν δεν την κάνεις πράξη— κι απλώς τα κουτσοκαταφέρνεις στον οίκο του Θεού; Θέλεις να τον κάνεις γηροκομείο σου ή πτωχοκομείο; Εάν συμβαίνει αυτό, κάνεις λάθος. Ο οίκος του Θεού δεν φροντίζει τους τζαμπατζήδες, τους χαραμοφάηδες. Όποιος δεν έχει καλή ανθρώπινη φύση, δεν εκτελεί το καθήκον του με χαρά ή δεν είναι ικανός να το εκτελέσει, πρέπει να αποπέμπεται. Όλοι οι μη πιστοί που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια πρέπει να εξαλειφθούν. Μερικοί άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να την κάνουν πράξη όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Όταν διαπιστώνουν κάποιο πρόβλημα, δεν το επιλύουν. Παρόλο που γνωρίζουν ότι είναι δική τους ευθύνη, δεν τα δίνουν όλα. Εάν δεν επωμίζεσαι ούτε καν τις ευθύνες για τις οποίες είσαι ικανός, τότε τι αξία ή αποτέλεσμα θα μπορούσε πιθανώς να έχει η εκτέλεση του καθήκοντός σου; Έχει νόημα να πιστεύεις στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο; Κάποιος που κατανοεί την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί να την κάνει πράξη, που δεν μπορεί να αντέξει τις κακουχίες ως οφείλει, δεν είναι κατάλληλος να εκτελεί καθήκον. Μερικοί άνθρωποι εκτελούν ένα καθήκον απλά και μόνο για να φάνε. Είναι ζητιάνοι. Νομίζουν ότι εάν κάνουν μερικές εργασίες στον οίκο του Θεού, θα πάρουν ένα κρεβάτι κι ένα πιάτο φαγητό, ότι θα τους τα προσφέρουν χωρίς να χρειαστεί να βρουν δουλειά. Είναι δυνατόν να κάνουν τέτοιο παζάρι; Ο οίκος του Θεού δεν προνοεί για τους αργόσχολους. Εάν κάποιος που δεν κάνει στο ελάχιστο πράξη την αλήθεια και που είναι διαρκώς απρόσεκτος και επιπόλαιος στο καθήκον του, πει ότι πιστεύει στον Θεό, Εκείνος θα τον αναγνωρίσει; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι μη πιστοί και σύμφωνα με τον Θεό, διαπράττουν το κακό.

Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό εκτελούν τα καθήκοντά τους πρόθυμα, χωρίς να υπολογίζουν τα κέρδη και τις ζημίες τους. Ανεξάρτητα από το αν επιδιώκεις την αλήθεια, πρέπει πάντα να βασίζεσαι στη συνείδηση και τη λογική σου και να προσπαθείς πραγματικά όταν εκτελείς το καθήκον σου. Τι σημαίνει να προσπαθείς πραγματικά; Εάν ικανοποιείσαι απλώς με το να καταβάλλεις κάποια συμβολική προσπάθεια και να υπομένεις λίγες σωματικές ταλαιπωρίες, δεν παίρνεις, όμως, καθόλου στα σοβαρά το καθήκον σου, ούτε αναζητάς την αλήθεια-αρχές, τότε δεν είσαι τίποτε άλλο παρά απρόσεκτος και επιπόλαιος. Δεν προσπαθείς πραγματικά. Η βασική προϋπόθεση για να καταβάλλεις προσπάθεια, είναι να το κάνεις με την καρδιά σου, να έχεις φόβο Θεού μέσα σου, να λαμβάνεις υπόψη σου το θέλημά Του, να φοβάσαι μην παρακούσεις και πληγώσεις τον Θεό και να υπομένεις οποιαδήποτε δυσκολία προκειμένου να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και να ικανοποιήσεις τον Θεό. Εάν η καρδιά σου αγαπά τον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα εκτελείς το καθήκον σου σωστά. Εάν δεν υπάρχει φόβος Θεού στην καρδιά σου, δεν θα έχεις κανένα φορτίο όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα έχεις κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτό και, αναπόφευκτα, θα είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος και θα το εκτελείς μηχανικά χωρίς κανένα πραγματικό αποτέλεσμα. Έτσι δεν εκτελείς το καθήκον σου. Εάν έχεις πραγματικά αίσθηση του φορτίου και αισθάνεσαι ότι η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι προσωπική σου ευθύνη, κι ότι εάν δεν το κάνεις, δεν αξίζει να ζεις και είσαι θηρίο, ότι μόνο εάν εκτελείς το καθήκον σου σωστά είσαι άξιος να αποκαλείσαι άνθρωπος και μπορείς να αντιμετωπίσεις τη συνείδησή σου —αν έχεις αυτήν την αίσθηση του φορτίου όταν εκτελείς το καθήκον σου— τότε θα μπορείς να κάνεις τα πάντα επιμελώς, να αναζητάς την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές. Έτσι θα μπορείς να κάνεις σωστά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τον Θεό. Εάν είσαι άξιος της αποστολής που σου έχει δώσει ο Θεός και όλων όσα έχει θυσιάσει για σένα και των προσδοκιών Του από σένα, τότε αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς πραγματικά. Τώρα κατάλαβες; Αν απλώς εκτελείς το καθήκον σου τυπικά και δεν επιδιώκεις να πετύχεις κανένα αποτέλεσμα, είσαι υποκριτής, λύκος με ενδυμασία προβάτου. Μπορεί να κοροϊδεύεις τους ανθρώπους, μα δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τον Θεό. Αν δεν υπάρχει πραγματικό τίμημα ούτε αφοσίωση όταν εκτελείς το καθήκον σου, τότε δεν το κάνεις καλά. Αν δεν προσπαθείς πραγματικά να πιστεύεις στον Θεό και να αποδίδεις στο καθήκον σου· αν διαρκώς θες να ενεργείς τυπικά και μηχανικά, σαν άπιστος που εργάζεται για το αφεντικό του· αν καταβάλλεις απλώς συμβολική προσπάθεια και δεν χρησιμοποιείς το μυαλό σου· αν ίσα-ίσα αντεπεξέρχεσαι στις ανάγκες της κάθε ημέρας και δεν αναφέρεις τα προβλήματα όταν τα βλέπεις· αν δεν μπαίνεις στον κόπο να σηκώσεις το παραμικρό σκουπιδάκι από το πάτωμα· αν απορρίπτεις αδιακρίτως όσα δεν είναι προς όφελός σου —τότε, δεν θα έχεις πρόβλημα; Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι μέλος του οίκου του Θεού; Τέτοιοι άνθρωποι είναι άπιστοι, δεν ανήκουν στον οίκο Του. Κανέναν από αυτούς δεν αναγνωρίζει ο Θεός. Ο Θεός κρατά λογαριασμό για το αν είσαι ειλικρινής και αν προσπαθείς να εκτελέσεις το καθήκον σου. Το γνωρίζεις κι εσύ πολύ καλά. Έχετε, λοιπόν, ποτέ προσπαθήσει αληθινά να εκτελέσετε το καθήκον σας; Το έχετε λάβει σοβαρά υπόψη; Το έχετε αντιμετωπίσει ως ευθύνη σας, ως υποχρέωσή σας; Έχετε ποτέ αναλάβει την ευθύνη; Πρέπει να αναλογιστείτε σωστά και να γνωρίσετε αυτά τα θέματα, πράγμα που θα σας διευκολύνει να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που υπάρχουν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας και θα σας ωφελήσει για τη ζωή-είσοδό σας. Αν είστε πάντα ανεύθυνοι όταν εκτελείτε το καθήκον σας και δεν αναφέρετε τα προβλήματα στους επικεφαλής και τους εργάτες όταν τα ανακαλύπτετε, ούτε αναζητάτε την αλήθεια για να τα επιλύσετε μόνοι σας, σκεπτόμενοι πάντα ότι «όσο λιγότερα προβλήματα, τόσο το καλύτερο», ζείτε πάντα σύμφωνα με φιλοσοφίες που έχουν σχέση με τα εγκόσμια. Είστε διαρκώς απρόσεκτοι και επιπόλαιοι όταν εκτελείτε το καθήκον σας, δεν δείχνετε ποτέ καμία αφοσίωση ούτε αποδέχεστε καθόλου την αλήθεια όταν κλαδεύεστε και αντιμετωπίζεστε. Αν εκτελείτε το καθήκον σας με αυτόν τον τρόπο, τότε βρίσκεστε σε κίνδυνο· είστε πάροχοι υπηρεσιών. Οι πάροχοι υπηρεσιών δεν είναι μέλη του οίκου του Θεού, αλλά υπάλληλοι, μισθωτοί εργάτες. Όταν τελειώσει το έργο, θα αποκλειστούν και φυσικά θα βυθιστούν στην καταστροφή. Ο λαός του οίκου του Θεού διαφέρει. Όταν εκτελούν το καθήκον τους, δεν το κάνουν για τα χρήματα, για να δείξουν ότι κοπιάζουν ή για να λάβουν ευλογίες. Σκέφτονται ως εξής: «Είμαι μέλος του οίκου του Θεού. Τα θέματα που τον αφορούν, αφορούν κι εμένα. Οι υποθέσεις του οίκου του Θεού είναι και δικές μου υποθέσεις. Θα πρέπει να αφιερωθώ ολόψυχα στον οίκο Του». Κατά συνέπεια, δίνονται ολόψυχα σε κάθε θέμα που απασχολεί τον οίκο του Θεού και αναλαμβάνουν την ευθύνη για αυτό. Αναλαμβάνουν την ευθύνη για όλα όσα μπορούν να σκεφτούν και να δουν. Έχουν τον νου τους για θέματα που προκύπτουν στον οίκο του Θεού και παίρνουν τα πράγματα στα σοβαρά. Έτσι είναι ο λαός του οίκου του Θεού. Είστε κι εσείς έτσι; (Όχι.) Εάν απλώς ποθείτε τις ανέσεις της σάρκας, δεν δίνετε καμία σημασία όταν προκύπτουν θέματα στον οίκο του Θεού, δεν σηκώνετε ούτε ένα μπουκάλι από λάδι που έχει πέσει, και ξέρετε μέσα σας ότι υπάρχει πρόβλημα, αλλά δεν θέλετε να το επιλύσετε, τότε δεν αντιμετωπίζετε τον οίκο του Θεού σαν να είναι δικός σας. Έτσι συμπεριφέρεστε; Εάν ισχύει, τότε έχετε πέσει τόσο μακριά που δεν διαφέρετε καθόλου από τους άπιστους. Εάν δεν μετανοήσετε, τότε πρέπει να θεωρείστε εκτός του οίκου του Θεού. Πρέπει να σας παραμερίσουν και να σας αποκλείσουν. Είναι γεγονός ότι ο Θεός επιθυμεί μέσα Του να σας μεταχειρίζεται ως μέλη της οικογένειάς Του. Όμως εσείς δεν αποδέχεστε την αλήθεια και είστε πάντα απρόσεκτοι, επιπόλαιοι και ανεύθυνοι όταν εκτελείτε τα καθήκοντά σας. Δεν μετανοείτε, όπως κι αν δέχεστε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Εσείς οι ίδιοι έχετε θέσει τον εαυτό σας εκτός του οίκου του Θεού. Ο Θεός επιθυμεί να σας σώσει και να σας μετατρέψει σε μέλη της οικογένειάς Του, αλλά εσείς δεν το δέχεστε. Είστε, λοιπόν, έξω από τον οίκο Του· είστε άπιστοι. Όποιος δεν δέχεται την παραμικρή αλήθεια θα τύχει της ίδιας μεταχείρισης με έναν άπιστο. Εσύ ο ίδιος έχεις ορίσει την έκβαση και τη θέση σου. Τα έχεις ορίσει έξω από τον οίκο του Θεού. Ποιος άλλος φταίει γι’ αυτό, εκτός από εσένα; Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί άνθρωποι είναι σαν άψυχα ζώα. Ξέρουν μόνο να τρώνε και να δουλεύουν μέρα-νύχτα, αλλά δεν τρώνε ούτε πίνουν ποτέ τον λόγο του Θεού και δεν συναναστρέφονται ποτέ πάνω στην αλήθεια. Δεν κατανοούν τίποτα σχετικά με τα πνευματικά ζητήματα της ζωής και ζουν συνεχώς ως άπιστοι· είναι κτήνη μεταμφιεσμένα σε ανθρώπους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι τελείως άχρηστοι και δεν μπορούν καν να χρησιμοποιηθούν ως πάροχοι υπηρεσιών. Είναι ανεπρόκοποι και θα πρέπει να αποκλείονται και να εκδιώχνονται αμέσως. Κανένας τους δεν επιτρέπεται να παραμένει. Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια και, ανεξάρτητα από το πώς συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ή πώς κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται, υπακούν. Είναι άνθρωποι που διαθέτουν αυτήν τη λογική και μπορούν να ακούν και να υπακούν όταν εκτελούν το καθήκον τους. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, μπορούν να αναλάβουν ευθύνη, να εκτελέσουν σωστά την εργασία και να πάρουν πάνω τους αυτό το έργο. Μόνο αυτά τα άτομα μπορούν να λέγονται άνθρωποι και μόνο αυτοί είναι μέλη του οίκου του Θεού. Όσοι παρέχουν υπηρεσία είναι απλώς παράσιτα. Ο Θεός τούς σιχαίνεται και τους απορρίπτει. Δεν είναι αδελφοί και αδελφές, αλλά μη πιστοί. Αν τους φέρεστε σαν να είναι αδελφοί και αδελφές, είστε τυφλοί κι ανόητοι. Τώρα είναι η ώρα να πάει ο καθένας με το είδος του. Είναι η ώρα που ο Θεός θα αποκαλύψει τους ανθρώπους και θα τους αποκλείσει. Αν είστε αληθινοί πιστοί του Θεού, θα πρέπει να επιδιώκετε την αλήθεια και να εκτελείτε το καθήκον σας σωστά. Αν μπορείς να μοιραστείς κάποια βιωματική μαρτυρία, αυτό αποδεικνύει πως αγαπάς την αλήθεια και διαθέτεις κάποια αλήθεια-πραγματικότητες. Αλλά, αν δεν μπορείς να μοιραστείς καμία βιωματική μαρτυρία, τότε είσαι πάροχος υπηρεσιών και κινδυνεύεις να αποκλειστείς. Αν εκτελείς σωστά το καθήκον σου και είσαι υπεύθυνος και αφοσιωμένος, τότε είσαι πιστός πάροχος υπηρεσιών και μπορείς να παραμείνεις. Όποιος δεν είναι πιστός πάροχος υπηρεσιών, πρέπει να αποκλειστεί. Επομένως, μόνο αν εκτελείτε σωστά το καθήκον σας, θα παραμείνετε στον οίκο του Θεού και θα γλιτώσετε από τις συμφορές. Είναι πολύ σημαντικό να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας. Ο λαός του οίκου του Θεού είναι τουλάχιστον έντιμοι άνθρωποι. Είναι αξιόπιστοι στο καθήκον τους, αποδέχονται την αποστολή από τον Θεό και εκτελούν το καθήκον τους με αφοσίωση. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν αληθινή πίστη, συνείδηση και λογική κι αν δεν έχουν φόβο Θεού ούτε υπακούν στον Θεό, τότε δεν είναι κατάλληλοι να εκτελούν καθήκοντα. Ακόμη κι αν εκτελούν το καθήκον τους, το κάνουν πρόχειρα. Είναι πάροχοι υπηρεσιών, άνθρωποι που δεν έχουν μετανοήσει αληθινά. Τέτοιοι πάροχοι υπηρεσιών θα αποκλειστούν αργά ή γρήγορα. Μόνο οι πιστοί πάροχοι υπηρεσιών θα γλιτώσουν. Ακόμη κι αν δεν διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητες, έχουν ωστόσο συνείδηση και λογική, εκτελούν τα καθήκοντά τους με ειλικρίνεια και ο Θεός τούς επιτρέπει να γλιτώσουν. Όσοι διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητες και καταθέτουν ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό είναι ο λαός Του. Κι αυτοί θα γλιτώσουν και θα μεταφερθούν στη βασιλεία Του.

Αυτήν τη στιγμή, κρίνοντας με βάση τη στάση που έχετε προς τα καθήκοντά σας, την αποτελεσματικότητά σας και την απόδοσή σας, εξακολουθείτε να μην εκτελείτε επαρκώς τα καθήκοντά σας. Αυτό συμβαίνει επειδή είστε υπερβολικά επιπόλαιοι και κάνετε πολλά πράγματα τυπικά. Είστε απρόσεκτοι σε πολλά ζητήματα και πολλές φορές δείχνετε ότι τηρείτε απλώς τους κανόνες. Πού οφείλεται αυτό; Σχετίζεται με το επίπεδο και τις επιδιώξεις σας; Έτσι εκτελούν τα καθήκοντά τους όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και είναι μπερδεμένοι. Με αυτόν τον τρόπο εκτελούν τα καθήκοντά τους όλοι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Λοιπόν, τι ακριβώς επιδιώκετε εσείς; Επιδιώκετε την αλήθεια; (Όχι.) Είναι ξεκάθαρο ότι δεν επιδιώκετε την αλήθεια. Όλοι εσείς, λαμβάνοντας υπόψη το ανάστημά σας τώρα, όσο βαθιά ή επιφανειακά κι αν κατανοείτε την αλήθεια, θα πρέπει να κάνετε πράξη όση κατανοείτε. Είναι εύκολο να το κάνετε αυτό; Κρίνοντας με βάση το εξωτερικό περιβάλλον σας και τους υποκειμενικούς παράγοντες, μάλλον όλοι σας δυσκολεύεστε κάπως να το κάνετε. Ωστόσο, δεν είστε κακοί άνθρωποι, δεν είστε αντίχριστοι, ενώ η ανθρώπινη φύση σας δεν είναι τόσο κακή. Επιπλέον, παρότι οι περισσότεροι έχετε μέτριο επίπεδο, μπορείτε και πάλι να αντιληφθείτε την αλήθεια. Επομένως, δεν έπρεπε να σας είναι τόσο δύσκολο να επιδιώξετε την αλήθεια. Κάποιες βαθύτερες αλήθειες μπορεί να μην τις κατανοείτε, αλλά αν μιλήσω γι’ αυτές με πιο συγκεκριμένους και λεπτομερείς όρους, θα μπορέσετε να τις καταλάβετε και να τις αντιληφθείτε. Εφόσον μπορείτε να κατανοήσετε την αλήθεια, όσο βαθιά ή επιφανειακά κι αν την κατανοείτε, κι εφόσον ακολουθείτε ένα μονοπάτι, θα ξέρετε πώς να την κάνετε πράξη. Αυτή είναι βασική προϋπόθεση για να επιδιώξετε και να ασκείτε την αλήθεια την οποία τηρείτε όλοι. Αντίστοιχα, θα πρέπει να μπορείτε όλοι να επιδιώκετε και να κάνετε πράξη την αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορείτε να κάνετε πράξη την αλήθεια; Σας εμποδίζει κάτι; Δεν θα πρέπει να υπάρχει κανένα εμπόδιο κι όλοι θα πρέπει να μπορείτε να κάνετε πράξη την αλήθεια και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αρχές, στο πλαίσιο των καθηκόντων σας. Έχετε αυτήν τη σπουδαία ευκαιρία, κι όμως δεν μπορείτε να τα καταφέρετε. Τι δείχνει αυτό; Πρώτον, δείχνει ότι δεν σας αρέσει η αλήθεια και δεν ενδιαφέρεστε γι’ αυτή. Δεύτερον, δείχνει ότι δεν κατανοείτε πραγματικά τον τρόπο που πρέπει να επιδιώκετε και να κάνετε πράξη την αλήθεια. Δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνει να κάνετε πράξη την αλήθεια, τη σπουδαιότητα και την αξία που έχει και πόσο πολύτιμο είναι αυτό. Αν δεν κατανοείτε αυτά τα πράγματα, τότε απλώς ενεργείτε μηχανικά. Δεν σας ενδιαφέρει η αλήθεια ή να την κάνετε πράξη, κι εξακολουθείτε να σκέφτεστε το εξής: «Ποιο το όφελος να κάνω τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές και να κάνω πράξη την αλήθεια;» Αυτές οι σκέψεις αποδεικνύουν ότι δεν κατανοείτε την αξία της αλήθειας. Δεν έχετε ακόμη βιώσει προσωπικά τα οφέλη που έχει το να φέρεστε σύμφωνα με τις αρχές και να κάνετε πράξη την αλήθεια. Δεν έχετε αίσθηση της σημασίας τους, επομένως δεν σας ενδιαφέρει να κάνετε πράξη την αλήθεια. Αν και ενδιαφέρεστε κάπως να ακούτε τα κηρύγματα και διαθέτετε κάποια περιέργεια, ελάχιστο ενδιαφέρον δείχνετε όταν προκύπτει το θέμα της άσκησης της αλήθειας. Κάποιοι είναι πρόθυμοι να ακούν κηρύγματα, να διαβάζουν τον λόγο του Θεού και να κάνουν πράξη την αλήθεια ενώ κάνουν διάφορα άλλα πράγματα. Όμως, υστερούν όταν έρχεται η στιγμή να κάνουν πράξη την αλήθεια. Τότε εμφανίζονται οι προτιμήσεις κι οι φιλοσοφίες τους για το πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο. Παράλληλα, αποκαλύπτονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, όπως η τεμπελιά, η αγάπη για την άνεση, η δολιότητα κι ο ανταγωνισμός για κύρος. Είναι απόλυτα ανεύθυνοι στα καθήκοντά τους και δεν χειρίζονται καθόλου τις καταστάσεις σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Απλώς μοχθούν κι εργάζονται. Είναι ευχαριστημένοι, αρκεί να μην υποφέρουν και δεν είναι καθόλου ενσυνείδητοι. Ακόμη κι όταν γνωρίζουν ότι δεν έχουν εκτελέσει επαρκώς τα καθήκοντά τους, δεν κάνουν αυτοκριτική, αλλά συνεχίζουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους απρόσεκτα κι επιπόλαια. Μακροπρόθεσμα, αποβλακώνονται, γίνονται απαθείς και αναίσθητοι. Αυτή είναι η κατάσταση ενός παρόχου υπηρεσιών.

Πολλοί άνθρωποι θέλουν να εκτελούν καθήκοντα και κάποιοι είναι πρόθυμοι κιόλας. Όμως, γιατί δυσκολεύονται όλοι τόσο να κάνουν πράξη την αλήθεια; Γιατί δεν μπορούν καν να εφαρμόσουν στην πράξη τις αλήθειες που κατανοούν; Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ; Πιστεύετε ότι είναι δύσκολο να κάνετε πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Τότε, γιατί δεν μπορείτε να την κάνετε πράξη; (Δεν μας αρέσει η αλήθεια.) Με τι σχετίζεται το γεγονός ότι δεν σας αρέσει η αλήθεια; (Με τη φύση του ανθρώπου.) Έχει να κάνει με την ανθρώπινη φύση και τη φύση γενικά. Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν ανθρώπινη φύση δεν έχουν ούτε συνείδηση ή λογική. Επομένως, δεν αγαπούν την αλήθεια κι αισθάνονται ότι έχει ελάχιστη χρησιμότητα. Πιστεύουν, επίσης, ότι αν κάνουν πράξη την αλήθεια θα χάσουν, κι ότι οι έντιμοι άνθρωποι είναι ανόητοι. Έτσι, θεωρούν πως δεν υπάρχει λόγος να επιδιώκουν την αλήθεια. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι προσβάλλονται από άλλους, τότε αρχίζουν να σκέφτονται: «Πρέπει να κάνω κάτι για να πάρω εκδίκηση και να τους δείξω πόσο σκληρός είμαι». Όταν κάνουν μια τέτοια σκέψη, πρέπει και να την υλοποιήσουν; Οι κακές σκέψεις εμφανίζονται στους ανθρώπους, επειδή οι άνθρωποι κυριαρχούνται από τη φύση τους. Όμως, δίνουν προσοχή και υλοποιούν αυτές τις σκέψεις όλοι οι άνθρωποι; (Όχι σε όλες τις περιπτώσεις.) Πόσες διαφορετικές περιπτώσεις έχουμε εδώ; (Μερικές φορές οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, οπότε οι άνθρωποι δεν μπορούν να υλοποιήσουν τις κακές τους σκέψεις. Μπορεί, επίσης, να έχουν συνείδηση και λογική και να γνωρίζουν ότι οι σκέψεις τους είναι κακές, οπότε αυτοσυγκρατούνται συνειδητά.) Ναι, μερικοί άνθρωποι δίνουν προσοχή στις κακές τους σκέψεις και τις υλοποιούν για να ικανοποιηθούν, αμέσως μόλις τους παρουσιαστεί η ευκαιρία. Αυτοί είναι κακοί άνθρωποι. Όποια κακή ιδέα κι αν έχει ένας κακός άνθρωπος στο μυαλό του, πιστεύει πάντα πως είναι σωστή κι αναζητά συνεχώς μια ευκαιρία για να την κάνει πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι μετατρέπουν τις κακές τους σκέψεις σε πράξεις, μετατρέπουν το κακό στο μυαλό τους σε πραγματικές πράξεις για να πετύχουν τους στόχους τους. Είναι παράλογοι, δεν συγκρατούνται και δεν χρησιμοποιούν τη συνείδησή τους για να περιοριστούν. Δεν κάνουν αυτοκριτική ώστε να κρίνουν την καταλληλότητα ή τις συνέπειες των πράξεών τους, τις επιπτώσεις ή τη ζημιά που μπορεί να προκαλέσουν στους εαυτούς τους ή σε άλλους. Δεν τα προσέχουν αυτά τα πράγματα. Κάνουν ό,τι τους αρέσει, κι εκτός αυτού, πιστεύουν κιόλας τα εξής: «Ένας αληθινός άντρας δεν είναι χωρίς δηλητήριο. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι κακοί και σκληροί, γιατί αν δεν είναι, θα τους εκφοβίζουν όλοι. Όλοι, όμως, φοβούνται τον κακό άνθρωπο». Όσο περισσότερο το σκέφτονται αυτό, τόσο πιο πολύ πείθονται πως είναι σωστό να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, κι ενεργούν αντίστοιχα. Η συμπεριφορά ενός τέτοιου ανθρώπου συγκρατείται από τον ορθολογισμό και τη συνείδηση; (Όχι.) Δεν γνωρίζει τέτοιους περιορισμούς. Ένας άλλος τύπος ανθρώπου μπορεί να σπάσει κάτι για να ξεσπάσει την αγανάκτησή όταν του έρχονται τέτοιες σκέψεις. Όμως, δεν υλοποιεί τις σκέψεις του όταν έρθει η ώρα να ενεργήσει. Γιατί δεν το κάνει; (Επειδή η συνείδηση και η λογική του τον συγκρατούν από το να κάνει κακές πράξεις.) Αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνείδηση και λογική, αλλά και την ικανότητα να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, οπότε καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «Δεν μπορώ να φέρομαι έτσι, γιατί αυτό θα κάνει κακό σε άλλους και θα ζημιώσει εμένα. Μπορεί να υπάρξουν και αντίποινα!» Μπορούν να κρίνουν αν οι σκέψεις τους είναι σωστές ή λανθασμένες, καλές ή κακές. Μετά από ένα ξέσπασμα θυμού, σκέφτονται: «Θα πρέπει να είμαι επιεικής, όπου είναι δυνατό. Δεν πειράζει, απλώς δεν θα αλληλεπιδράσω ξανά με αυτόν τον άνθρωπο στο μέλλον. Θα πάρω το μάθημά μου και θα προσπαθήσω να μη με εξαπατήσουν ξανά στο μέλλον. Δεν υπάρχει λόγος να πάρω εκδίκηση». Μετά από αυτό, συγκρατούνται. Πού βασίζεται αυτή η «αυτοσυγκράτηση»; Βασίζεται στο ότι έχουν συνείδηση και ορθολογισμό, ικανότητα να ξεχωρίζουν το σωστό και το λάθος, μια βάση αναφοράς για τη συμπεριφορά, τις επιλογές και τις τάσεις τους. Ποιες είναι οι τάσεις τους; Δεν έχουν την τάση να ξεπληρώνουν το κακό με κακό, αλλά, αντίθετα, αποφεύγουν να κάνουν κακά πράγματα και κακές πράξεις, οπότε αποφασίζουν στο τέλος να συγκρατηθούν και να μην υλοποιήσουν τις σκέψεις τους. Επιπλέον, θυμώνουν, και μέσα στον θυμό τους θέλουν να κάνουν κάποιες σκληρές πράξεις ή να πουν σκληρά λόγια. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να πράξουν, κρατιούνται, συγκρατούν τον εαυτό τους και δεν ενεργούν. Το κακό περιορίζεται στη σφαίρα των σκέψεών τους και δεν γίνεται πράξη ή γεγονός. Και οι δύο αυτοί τύποι ανθρώπων έχουν κακές σκέψεις. Πού, λοιπόν, διαφέρει η φύση αυτού του τύπου ανθρώπου και του τύπου που αναφέρθηκε προηγουμένως, εκείνου δηλαδή που αφήνει τις κακές σκέψεις του να καθοδηγούν τις πράξεις του; (Αυτός ο τύπος ανθρώπου έχει ενάρετη φύση, οπότε δεν ελέγχεται από τις κακές σκέψεις.) Υπάρχει μια διαφορά στη φύση αυτών των δύο τύπων ανθρώπων. Μερικοί άνθρωποι, όταν δέχονται κριτική, φανερώνονται ή κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται από τους άλλους, είναι γεμάτοι μίσος, ανυπακοή και δυσαρέσκεια κι υιοθετούν μια εκδικητική στάση. Άλλοι, όμως, μπορούν να αντιμετωπίζουν σωστά και λογικά αυτές τις καταστάσεις, αποδέχονται τα λόγια όταν είναι αληθινά και παίρνουν ένα μάθημα. Υιοθετούν μια στάση υπακοής και αποδοχής. Ποιος από αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια; (Αυτός που έχει συνείδηση, αποδέχεται την αλήθεια και υπακούει στον Θεό.) Γιατί λέτε πως ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ως έναν βαθμό συνείδηση; (Επειδή η συνείδησή του τον επηρεάζει, ελέγχει τις κακές του σκέψεις.) Ναι, αυτό συμβαίνει. Η συνείδησή του τον επηρεάζει, τον ελέγχει, τον καθοδηγεί και εκλογικεύει τις σκέψεις του. Αυτήν την επιρροή έχει. Η συνείδηση του άλλου τύπου ανθρώπου τον επηρεάζει; Όχι. Δεν τον επηρεάζει καθόλου. Τέτοιοι άνθρωποι σκέφτονται αυτό το θέμα ελάχιστα και περιστασιακά, κι έπειτα φέρονται όπως συνήθως. Η συνείδησή τους είναι μόνο διακοσμητική και ουσιαστικά ανύπαρκτη. Ποιος από αυτούς τους τύπους ανθρώπων διαθέτει κάποια ανθρώπινη φύση; (Ο τύπος ανθρώπου που επηρεάζεται από τη συνείδηση και τη λογική του.) Όσοι επηρεάζονται από τη συνείδησή τους είναι ικανοί να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος και μπορούν να ελέγχουν τις κακές πράξεις τους. Αυτός ο τύπος ανθρώπου μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να επιδιώξει την αλήθεια. Όταν ζητάς από κάποιους ανθρώπους να κάνουν καλές πράξεις ή να χειρίζονται τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές, η συνείδησή τους δεν τους επηρεάζει. Δεν κάνουν το σωστό, παρόλο που το γνωρίζουν, αλλά αντίθετα, κάνουν ό,τι θέλουν. Είναι πρόθυμοι να κουτσομπολεύουν, να κρίνουν τους άλλους και να τους κολακεύουν ή να τους καλοπιάνουν· κι όλα αυτά τα κάνουν χωρίς δισταγμό. Σε ποιον τύπο ανθρώπου ανήκετε εσείς; (Νομίζω πως θέλω να ευχαριστώ τους άλλους.) Εκείνοι που ευχαριστούν τους άλλους συγκρατούνται από τη συνείδηση και τον ορθολογισμό τους; Μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά ανάμεσα στο σωστό και το λάθος; (Νομίζω πως όσοι ευχαριστούν τους άλλους μπορούν να δουν ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος, αλλά δεν έχουν αίσθημα δικαιοσύνης, δεν προστατεύουν το έργο της εκκλησίας και κυριαρχούνται σε σχετικά μεγάλο βαθμό από σατανικές φιλοσοφίες. Για παράδειγμα, όταν κάποιος με ρωτάει κάτι, μπορώ να μιλήσω ειλικρινά όταν αναφέρομαι σε κάποιον απών. Αλλά αν αυτός ο άνθρωπος είναι μπροστά, συγκρατούμαι και δεν μιλάω το ίδιο ανοικτά.) Παρότι πολλοί δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν, κατανοούν στην ουσία τις διάφορες καταστάσεις τους. Ξέχνα προς το παρόν αν αγαπάς την αλήθεια ή αν μπορείς να την κάνεις πράξη. Κατ’ αρχάς, προσπάθησε να βελτιώσεις και να αλλάξεις σταδιακά τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εντοπίζεις μέσα σου. Έτσι θα μπορέσεις σιγά-σιγά να βρεθείς στον σωστό δρόμο. Ξεκίνα αλλάζοντας τα πράγματα τα οποία συνειδητοποιείς. Με άλλα λόγια, αυτά που μπορεί να αντιληφθεί η συνείδηση και ο ορθολογισμός σου. Επίσης, τις λανθασμένες καταστάσεις, δηλώσεις, ιδέες κι απόψεις που μπορεί να διαισθανθεί και να εντοπίσει το μυαλό σου. Ξεκίνα αλλάζοντας τα πράγματα που μπορείς να διαισθανθείς. Αν μπορείς να τα αλλάξεις αυτά, θα κερδίσεις πολλά. Τουλάχιστον, θα έχεις γίνει άνθρωπος με συνείδηση και λογική, θα λειτουργείς με ορθολογισμό, θα μπορείς να διακρίνεις τις δικές σου λανθασμένες καταστάσεις και να πασχίζεις για την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορείς να χειριστείς τα πράγματα με βάση τις αρχές και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητες. Τότε, θα εκτελείς το καθήκον σου σε ικανοποιητικό βαθμό. Αν μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια και να λύσεις τα πρακτικά προβλήματα στο καθήκον σου, θα αντιμετωπίζεις όλο και λιγότερες δυσκολίες. Για παράδειγμα, ας πούμε πως στο παρελθόν είχες πάντα κάτι βαθιά μέσα σου που σε εμπόδιζε να μιλάς ελεύθερα. Έτσι, δεν επισήμαινες ποτέ ανοικτά τα προβλήματα που έβλεπες στους άλλους. Αντίθετα, μιλούσες πάντα με ευχάριστα λόγια για να υπεκφεύγεις, επειδή φοβόσουν μήπως πληγώσεις τους άλλους. Ανησυχούσες πάντα για την περηφάνια, τα συναισθήματα και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Τώρα δεν υπεκφεύγεις πια. Όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, μιλάς άμεσα και καθαρά γι’ αυτό και μπορείς να επισημάνεις τα προβλήματα των άλλων και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου. Μέσα σου δεν ανησυχείς πια ούτε έχεις δυσκολίες. Μπορείς να μιλάς μέσα από την καρδιά σου όταν ανοίγεις το στόμα σου, χωρίς να σε επηρεάζουν ή να σε περιορίζουν άλλοι παράγοντες. Τώρα ξέρεις ότι θα πρέπει να ακολουθείς τις αρχές σε ό,τι κάνεις, ότι δεν μπορείς να ζεις σύμφωνα με φιλοσοφίες για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο και ότι πρέπει να παραμερίζεις την περηφάνια σου και να τηρείς τις αρχές σου. Αυτά τα πράγματα γίνονται όλο και πιο σαφή και η περηφάνια σου δεν σε επηρεάζει πια τόσο πολύ. Μπορείς να μιλάς χωρίς να σε περιορίζει η περηφάνια ή τα συναισθήματά σου. Μπορείς να λες μερικά σωστά λόγια και δεν νιώθεις πια άβολα μέσα σου. Με άλλα λόγια, ολοένα και λιγότερα πράγματα σε αναστατώνουν. Μπορείς να τα ξεπερνάς, να τα παραμερίζεις και να απαλλάσσεσαι από τον έλεγχο τους. Όταν κάνεις πράξη την αλήθεια κι εργάζεσαι και μιλάς σύμφωνα με τις αρχές, δεν περιορίζεσαι από διεφθαρμένες διαθέσεις, κι η καρδιά σου δεν υποφέρει άλλο. Αντίθετα, το κάνεις φυσικά, η συνείδησή σου είναι γαλήνια και νιώθεις ότι οι πράξεις σου είναι σωστές. Η έκφραση και οι πράξεις σου γίνονται φυσικά κι οι δυσκολίες σου είναι ασήμαντες. Αυτό δεν σημαίνει αλλαγή;

Η διαγωγή των ανθρώπων και οι τρόποι που αντιμετωπίζουν τον κόσμο πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η βασικότερη αρχή της ανθρώπινης διαγωγής. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια, εάν δεν κατανοούν τις αρχές της ανθρώπινης διαγωγής; Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια δεν σημαίνει να λέει κούφια λόγια ή να φωνάζει συνθήματα. Αντιθέτως, σημαίνει πως ό,τι κι αν συναντήσουν οι άνθρωποι στη ζωή, εφόσον αυτό περιλαμβάνει τις αρχές της ανθρώπινης διαγωγής, την οπτική τους για τα πράγματα ή την εκτέλεση του καθήκοντός τους, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επιλογή. Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να αναζητήσει μια βάση και τις αρχές στα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να βρει ένα μονοπάτι άσκησης. Όσοι ασκούνται με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν την αλήθεια. Το να μπορεί κανείς να επιδιώκει την αλήθεια έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει, σημαίνει ότι βαδίζει στο μονοπάτι του Πέτρου, στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Για παράδειγμα, ποια αρχή πρέπει να ακολουθεί κανείς όταν αλληλεπιδρά με τους άλλους; Ίσως η αρχική σου άποψη να είναι ότι «η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», και ότι πρέπει να τα έχεις καλά με όλους, να αποφεύγεις να κάνεις τους άλλους ρεζίλι και να μην προσβάλεις κανέναν. Έτσι, θα έχεις καλές σχέσεις με τους άλλους. Αυτή η άποψη σε περιορίζει, γι’ αυτό σιωπάς όταν βλέπεις τους άλλους να κάνουν κακά πράγματα ή να παραβιάζουν τις αρχές. Προτιμάτε να υποστεί απώλειες το έργο της εκκλησίας παρά να προσβάλετε κάποιον. Προσπαθείτε να τα έχετε καλά με όλους, όποιοι κι αν είναι. Σκέφτεστε μόνο τα συναισθήματα των ανθρώπων και πώς να σώζετε τα προσχήματα όταν μιλάτε. Πάντα λέτε ωραία λόγια για να ευχαριστείτε τους άλλους. Ακόμη κι αν ανακαλύψετε ότι κάποιος έχει προβλήματα, επιλέγετε να τον ανεχθείτε κι απλώς μιλάτε γι’ αυτόν πίσω από την πλάτη του. Μπροστά του, όμως, διατηρείτε την ηρεμία και τη σχέση σας. Πώς βλέπετε μια τέτοια διαγωγή; Αυτή δεν είναι η διαγωγή ενός ανθρώπου που θέλει να ευχαριστεί τους άλλους; Αυτό δεν είναι πολύ ύπουλο; Είναι κάτι που παραβιάζει τις αρχές της ανθρώπινης διαγωγής. Δεν είναι πολύ ποταπό να συμπεριφέρεσαι με τέτοιον τρόπο; Όσοι φέρονται έτσι δεν είναι καλοί άνθρωποι. Αυτός δεν είναι ευγενής τρόπος να φέρεται κανείς. Όσο κι αν έχεις υποφέρει, όσα τιμήματα κι αν έχεις πληρώσει, αν συμπεριφέρεσαι χωρίς αρχές, τότε έχεις αποτύχει σε αυτό το θέμα. Ο Θεός δεν θα αναγνωρίσει, δεν θα θυμάται ούτε θα αποδεχθεί τη διαγωγή σου. Αισθάνεσαι ανησυχία τώρα που συνειδητοποιείς αυτό το πρόβλημα; (Ναι.) Τι αποδεικνύει αυτή η ανησυχία; Αποδεικνύει ότι εξακολουθείς να αγαπάς την αλήθεια κι ότι μέσα σου θες να την αγαπάς. Αποδεικνύει ότι η συνείδησή σου εξακολουθεί να έχει επίγνωση κι ότι δεν είναι τελείως νεκρή. Όσο βαθιά κι αν έχεις διαφθαρεί ή όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν έχεις, η ανθρώπινη φύση σου εξακολουθεί να έχει ουσία που αγαπά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Έχεις επίγνωση και ξέρεις ποιο πρόβλημα υπάρχει σε σχέση με την ανθρώπινη φύση σου, τις διαθέσεις σου, την εκτέλεση του καθήκοντός σου και τον τρόπο που φέρεσαι στον Θεό. Εξακολουθείς να έχεις επίγνωση όταν τα λόγια σου κι οι πράξεις σου αφορούν απόψεις, θέσεις και στάσεις. Συνεπώς, μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι οι απόψεις σου είναι λανθασμένες, ότι δεν είναι σύμφωνες με την αλήθεια ή το θέλημα του Θεού, κι ότι δεν είναι εύκολο να τις αφήσεις. Αντιλαμβάνεσαι ότι θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά δεν μπορείς. Η καρδιά σου δυσκολεύεται με πόνο και βάσανα και νιώθεις χρέος. Έτσι εκδηλώνεται μια ανθρώπινη φύση που αγαπά τα θετικά πράγματα. Αυτό σημαίνει να έχεις επίγνωση της συνείδησης. Αν η ανθρώπινη φύση σου έχει επίγνωση της συνείδησης κι υπάρχει ένα μέρος της που αγαπάει την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, τότε θα έχεις αυτά τα συναισθήματα. Κι αν έχεις αυτά τα συναισθήματα, αυτό αποδεικνύει πως έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα κι ότι δεν έχεις αμελή ή αδιάφορη στάση προς αυτά. Δεν είσαι απαθής ούτε στερείσαι επίγνωσης —αντίθετα, έχεις επίγνωση. Κι επειδή έχεις επίγνωση, διαθέτεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος και τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα. Αν έχεις επίγνωση κι αυτήν την ικανότητα, τότε δεν θα σου είναι εύκολο να μισείς τα αρνητικά πράγματα, τις λανθασμένες απόψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις; Θα είναι σχετικά εύκολο. Αν κατανοείς την αλήθεια, τότε σίγουρα μπορείς να μισείς τα αρνητικά πράγματα και τις σαρκικές απολαύσεις, επειδή διαθέτεις την ελάχιστη και πιο βασική προϋπόθεση: την επίγνωση της συνείδησης. Το να έχεις επίγνωση της συνείδησης είναι εξίσου πολύτιμο με το να έχεις την ικανότητα να ξεχωρίζεις το αληθινό από το ψεύτικο και το να έχεις αίσθημα δικαιοσύνης όσον αφορά την αγάπη για τα θετικά πράγματα. Αυτά τα τρία είναι τα πιο επιθυμητά και πολύτιμα πράγματα στην κανονική ανθρώπινη φύση. Αν διαθέτεις αυτά τα τρία πράγματα, τότε σίγουρα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ακόμη κι αν έχεις μόνο ένα ή δύο από αυτά τα στοιχεία, θα μπορείς να κάνεις πράξη ένα μέρος της αλήθειας. Ας εξετάσουμε λίγο την επίγνωση της συνείδησης. Για παράδειγμα, αν συναντήσεις έναν κακό άνθρωπο που διαταράσσει κι αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, θα το διακρίνεις; Μπορείς να ξεχωρίσεις τις προφανείς κακές πράξεις; Φυσικά μπορείς. Οι κακοί άνθρωποι κάνουν κακές πράξεις κι οι καλοί καλές. Ο μέσος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τη διαφορά με μία ματιά. Αν διαθέτεις επίγνωση της συνείδησης, δεν θα έχεις συναισθήματα και απόψεις; Αν έχεις απόψεις και συναισθήματα, τότε διαθέτεις μία από τις βασικότερες προϋποθέσεις για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν μπορείς να καταλάβεις και να νιώσεις ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει κακό και μπορείς να το διακρίνεις, να εκθέσεις αυτόν τον άνθρωπο και να βοηθήσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού να διακρίνει αυτό το ζήτημα, δεν θα επιλυθεί το πρόβλημα; Έτσι δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και δεν τηρείς τις αρχές; Ποιες μέθοδοι χρησιμοποιούνται για την άσκηση της αλήθειας εδώ; (Να εκθέτουμε, να αναφέρουμε και να εμποδίζουμε το κακό.) Σωστά. Όταν φέρεσαι έτσι, κάνεις πράξη την αλήθεια. Κι όταν το κάνεις αυτό, εκπληρώνεις τις ευθύνες σου. Αν μπορείς να φερθείς σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές που κατανοείς όταν συναντάς καταστάσεις όπως αυτή, κάνεις πράξη την αλήθεια και συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τις αρχές. Αν, όμως, δεν διέθετες την επίγνωση της συνείδησης κι έβλεπες κακούς ανθρώπους να κάνουν κακό, θα το καταλάβαινες; (Δεν θα το καταλάβαινα.) Και τι θα σκέφτονταν γι’ αυτό οι άνθρωποι χωρίς επίγνωση; «Τι με νοιάζει εμένα αν αυτός ο άνθρωπος κάνει κακό; Εμένα δεν με πειράζει, οπότε γιατί να τον προσβάλω; Είναι απαραίτητο; Πώς θα ωφεληθώ εγώ απ’ αυτό;» Τέτοιοι άνθρωποι εκθέτουν, αναφέρουν και εμποδίζουν τους κακούς ανθρώπους να κάνουν κακό; Όχι βέβαια. Κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να την κάνουν πράξη. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν συνείδηση και λογική; Δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν την κάνουν πράξη. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική κι ότι επαναστατούν κατά του Θεού. Εστιάζουν μόνο στο να προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα. Δεν ασχολούνται με το αν το έργο της εκκλησίας υφίσταται απώλειες ή αν ζημιώνονται τα συμφέροντα του εκλεκτού λαού του Θεού. Προσπαθούν μόνο να προστατεύουν τον εαυτό τους, κι όταν εντοπίζουν προβλήματα, τα αγνοούν. Ακόμη κι όταν βλέπουν κάποιον να κάνει κακό, κάνουν τα στραβά μάτια και πιστεύουν πως δεν πειράζει, εφόσον δεν βλάπτει τα δικά τους συμφέροντα. Ό,τι κι αν κάνουν οι άλλοι, φαίνεται να μην τους αφορά. Δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης κι η συνείδησή τους δεν τους επηρεάζει. Σύμφωνα με αυτές τις εκδηλώσεις, έχουν ανθρώπινη φύση αυτοί οι άνθρωποι; Όσοι δεν έχουν συνείδηση ούτε λογική δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Όλοι όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική είναι κακοί. Είναι κτήνη μεταμφιεσμένα σε ανθρώπους, ικανοί για ένα σωρό κακά πράγματα.

Κάποιος που δεν διαθέτει επίγνωση της συνείδησης, μπορεί να ξεχωρίσει τις καλές από τις κακές πράξεις; Αντιλαμβάνεται το σωστό από το λάθος; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, προσεγγίζουν αυτοί οι άνθρωποι τους άλλους; Πώς βλέπουν τη διεφθαρμένη ανθρώπινη φυλή; Πιστεύουν ότι όλη η ανθρωπότητα είναι αρκετά κακή, αλλά ότι οι ίδιοι δεν είναι κι οι χειρότεροι μεταξύ των ανθρώπων και πως οι άλλοι είναι στην πλειονότητά τους πιο κακοί από τους ίδιους. Αν τους πεις ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν συνείδηση και ορθολογισμό και να κάνουν καλές πράξεις, θα σου πουν πως αυτό είναι ψέμα και δεν το πιστεύουν. Τέτοιοι άνθρωποι, που δεν διαθέτουν επίγνωση της συνείδησης, δεν θα μάθουν λοιπόν ποτέ το νόημα και την αξία της άσκησης της αλήθειας. Οπότε, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να αγαπά την αλήθεια; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα στη φύση-ουσία τους που να αγαπάει την αλήθεια, οπότε δεν θα μπορέσουν ποτέ να την αγαπήσουν. Αυτός ο τύπος ανθρώπου δεν θα κατανοήσει ποτέ ποια είναι η αλήθεια, τι είναι καλό και τι είναι κακό. Στο μυαλό αυτών των ανθρώπων, τα θετικά πράγματα είναι αρνητικά και τα αρνητικά θετικά. Αυτές οι δύο έννοιες είναι μπερδεμένες. Σε ποιες αρχές βασίζουν τις πράξεις τους; Δεν ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος ή το καλό από το κακό, και δεν τους ενδιαφέρει η τιμωρία ή η επιβράβευση. Ό,τι κι αν κάνουν ή πουν πρέπει μόνο να λειτουργεί για το συμφέρον τους. Όσον αφορά τις απόψεις τους, τις αλλάζουν ανάλογα με το περιβάλλον, κατά το δοκούν για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Διατηρούν απόψεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους μέχρι να πετύχουν τους στόχους και τις επιθυμίες τους. Μπορεί ένας άνθρωπος με τέτοια ανθρώπινη φύση, με αυτήν τη φύση-ουσία να κάνει πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Τι θα πρέπει να διαθέτει κάποιος για να μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια; (Επίγνωση της συνείδησης, την ικανότητα να ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος και να αγαπάει από καρδιάς τη δικαιοσύνη και τα θετικά πράγματα.) Τι από όλα αυτά διαθέτετε εσείς; Από αυτά τα τρία, η ικανότητα να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος και να φτάνεις να αγαπάς τη δικαιοσύνη και τα θετικά πράγματα μπορεί να θέλει κόπο. Αυτά τα δύο πράγματα δύσκολα τα καταφέρνουν όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια. Αλλά οι άνθρωποι με συνείδηση και λογική πρέπει τουλάχιστον να κάνουν πράγματα σύμφωνα με τη συνείδησή τους και τη λογική τους. Πρέπει τουλάχιστον να μην πληγώνουν τους άλλους, να μην τους κάνουν κακό για δικό τους όφελος και να μην κάνουν κακές ή ασυνείδητες πράξεις. Έτσι θα έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Αν πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, θα πρέπει τότε να είναι τουλάχιστον ειλικρινείς και να φέρονται πάντα σύμφωνα με τη συνείδησή τους και τη λογική τους. Αυτά είναι τα πρότυπα του να είσαι καλός άνθρωπος. Αν έχουν λίγο επίπεδο και μπορούν να αντιληφθούν την αλήθεια, τόσο το καλύτερο. Τότε, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια σε όλα όσα κάνουν και να εξετάζουν συνεχώς αν οι πράξεις τους παραβιάζουν τις αρχές. Βαθιά μέσα σου, έχεις κάποιο πρότυπο αξιολόγησης; Αν κάνεις κάτι λάθος ή παραβιάσεις τις αρχές, αν φέρεσαι απρόσεκτα κι επιπόλαια ή διαφυλάττεις τις σχέσεις της σάρκας, το αντιλαμβάνεσαι; Αν το αντιλαμβάνεσαι, τότε έχεις κάποια συνείδηση. Αν δεν διαθέτεις επίγνωση της συνείδησης, τότε έχεις πρόβλημα. Θα πρέπει τουλάχιστον να διαθέτετε επίγνωση της συνείδησης για να έχετε μια ελπίδα σωτηρίας. Αν δεν έχετε ούτε αυτό, κινδυνεύετε, γιατί ο Θεός δεν σώζει αυτούς που δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Ποια επίπτωση έχει η επίγνωση της συνείδησης στην ανθρώπινη φύση σας; Η επίπτωση είναι ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τη συνείδησή σου για να αξιολογήσεις το σωστό και το λάθος όσων βιώνεις προσωπικά, όσων βλέπεις με τα μάτια σου κι ακούς με τα αυτιά σου, όσων πιστεύεις, όσων σχεδιάζεις να κάνεις κι όσων έχεις ήδη κάνει. Η διαγωγή κι οι πράξεις σου πρέπει να έχουν μια βάση αναφοράς. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι βλέπεις κάποιον που επιδιώκει κάτι με μεγάλο ενθουσιασμό. Επιπλέον, είναι πολύ απλός και άδολος, αλλά εσύ πάντα τον κοιτάς αφ’ υψηλού και θες συνεχώς να τον εκφοβίζεις, να τον εκνευρίζεις και να τον γελοιοποιείς με τα λόγια σου. Έχεις αυτές τις σκέψεις και μερικές φορές συμπεριφέρεσαι έτσι. Το συνειδητοποιείς αυτό μέσα σου; Γνωρίζεις ότι αυτές οι σκέψεις και πράξεις είναι λανθασμένες κι άσχημες; Συνειδητοποιείς τη φύση των πράξεών σου; (Ναι.) Αν ναι, αυτό σημαίνει ότι διαθέτεις επίγνωση της συνείδησης. Αν δεν μπορείς ούτε να ξεχωρίσεις αν οι απόψεις σου για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα ή οι σκέψεις βαθιά μέσα στην καρδιά σου είναι άσχημες ή όμορφες και καλές, αν δεν έχεις πρότυπο αξιολόγησης μέσα σου, τότε δεν έχεις ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι χωρίς συνείδηση δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Αν δεν έχεις ούτε τη βασική ανθρώπινη φύση, τότε δεν έχεις καμία αξία και δεν μπορείς να σωθείς. Γιατί έδωσε ο Θεός στον Ιούδα τον ρόλο του προδότη του Κυρίου; Το έκανε εξαιτίας της φύσης του Ιούδα. Ο Ιούδας ήταν ο τύπος του ανθρώπου που θα πρόδιδε τον Δάσκαλό του για δικό του όφελος. Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Αφού ο Ιούδας ήταν ικανός να κλέψει χρήματα, είχε συνείδηση; (Όχι.) Έτσι είναι όταν δεν έχεις συνείδηση. Συγκεκριμένα, το γεγονός ότι τα χρήματα που έκλεψε ήταν του Κυρίου σημαίνει πως ήταν άνθρωπος που δεν είχε καθόλου συνείδηση και λογική. Ήταν ένας δαίμονας που έκανε ανεξέλεγκτα κακές πράξεις. Δεν διέθετε επίγνωση της συνείδησης και δεν μπορούσε να συγκρατηθεί, οπότε ήταν σε θέση να δαπανά κρυφά αυτές τις προσφορές του Θεού. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να δαπανά κρυφά τις προσφορές στον Θεό, τι είδους ανθρώπινη φύση έχει; (Τη φύση ενός κακού ανθρώπου.) Δεν έχει ανθρώπινη φύση. Το πρώτο σημάδι της έλλειψης ανθρώπινης φύσης είναι η έλλειψη επίγνωσης της συνείδησης και το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν διέπεται από τη συνείδησή του σε όσα κάνει. Ο Ιούδας δεν είχε ούτε αυτό το βασικό χαρακτηριστικό, που σημαίνει ότι δεν είχε ανθρώπινη φύση, οπότε ήταν φυσιολογικό να κάνει κάτι τέτοιο. Επομένως, το γεγονός ότι ο Θεός διευθέτησε τον Ιούδα να παίξει τον ρόλο του προδότη του Κυρίου κι ότι του επέτρεψε να παράσχει αυτήν την υπηρεσία ήταν η πιο κατάλληλη επιλογή. Κανένα από τα υλικά του Θεού δεν σπαταλιέται κι ό,τι κάνει ο Θεός είναι σωστό. Όταν ο Ιούδας έκλεψε τα λεφτά από τον σάκο με τα χρήματα και δεν το έμαθε κανείς, πίστευε ότι ούτε ο Θεός τον είχε δει. Δεν είχε επίγνωση της συνείδησης και πίστευε ότι κανείς άλλος δεν το ήξερε. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Διέπραξε το βαρύ αμάρτημα ότι ξεπούλησε τον Κύριο, Τον πρόδωσε κι έμεινε γνωστός ως αμαρτωλός στο βάθος των αιώνων. Και μετά κρεμάστηκε και πέθανε με την κοιλιά του ανοιγμένη. Θα έπρεπε να λυπόμαστε έναν τέτοιο άνθρωπο; Ένα κτήνος χωρίς ανθρώπινη φύση που τιμωρείται έτσι δεν αξίζει τον παραμικρό οίκτο.

Οι άνθρωποι με ανθρώπινη φύση κάνουν τα πάντα σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική τους. Η βάση αναφοράς για τη διαγωγή τους είναι τουλάχιστον να μη φέρονται κατώτερα από το πρότυπο της συνείδησής τους. Αν γνωρίζουν ότι κάποια ενέργεια που πάνε να κάνουν είναι λάθος, μπορούν να συγκρατηθούν. Η συνείδηση μπορεί να δείξει στους ανθρώπους ποια είναι η σωστή διαγωγή. Συνεπώς, οι άνθρωποι με συνείδηση μπορούν να μιλούν και να φέρονται σύμφωνα με αυτήν. Αφού γίνουν πιστοί, η συνείδησή τους συνεχίζει να παίζει τον ίδιο ρόλο όπως πριν. Έτσι, όταν υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν διακρίνουν καθαρά, μπορούν ακόμη, τουλάχιστον, να τα προσεγγίσουν και να τα χειριστούν σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Εάν έχουν αυτήν τη βάση, αλλά κατανοούν και την αλήθεια, τότε χειρίζονται τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Η συνείδησή τους έχει επίπτωση στο αν οι πράξεις τους συμφωνούν με την αλήθεια-αρχές ή όχι, κι έχει επίπτωση και στους ίδιους. Αν οι άνθρωποι παραβιάζουν τις αρχές και διαφυλάσσουν τα συμφέροντα της σάρκας τους, αυτό συμβαίνει επειδή κυριαρχούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Οι άνθρωποι που διαθέτουν συνείδηση θα πρέπει να το γνωρίζουν αυτό. Αν κάποιος κατανοεί την αλήθεια, αλλά δεν την κάνει πράξη, αισθάνεται να τον κατηγορεί η συνείδησή του; Είναι ήρεμη η καρδιά του; Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να το βιώσουν αυτό. Στην καθημερινότητά σας, όταν αλληλεπιδράτε με άλλους ανθρώπους ή κάνετε πράγματα, έχετε ξεκάθαρη επίγνωση της συνείδησής σας; Νιώθετε μερικές φορές ότι χρωστάτε κάτι ή επιπλήττεστε; Νιώθετε μερικές φορές ανησυχία και μομφή ή εσωτερικό πόνο και πάλη; Έχετε ποτέ αυτά τα συναισθήματα; Αν τα έχετε, δεν είναι τόσο κακό, αλλά αν δεν τα έχετε, τότε κινδυνεύετε. Όποιοι κι αν είστε, αν δεν έχετε τα συναισθήματα της συνείδησης, τότε δεν πιστεύετε πραγματικά στον Θεό. Μερικοί ρωτούν: «Τι σχέση έχει αυτό με το αν η πίστη κάποιου είναι γνήσια ή ψεύτικη;» Ποια πιστεύετε ότι είναι η σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο πράγματα; (Όταν ένας άνθρωπος που διαθέτει επίγνωση της συνείδησης κάνει κάτι λάθος, η αυτομομφή, η δυστυχία, οι τύψεις κι η αίσθηση χρέους που νιώθει προέρχονται όλα από τον Θεό. Αφού οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν τη μομφή του Θεού, αυτό δείχνει ότι βαθιά μέσα τους αποδέχονται την εξονυχιστική εξέτασή Του. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν καθόλου αυτήν την επίγνωση, κάτι που δείχνει ότι βαθιά μέσα τους δεν πιστεύουν καθόλου ότι ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα. Όταν κάνουν κάτι λάθος, δεν αισθάνονται ότι έχουν χρέος. Δεν έχουν τέτοια επίγνωση.) Αυτό είναι εν μέρει σωστό. Υπάρχει και κάτι άλλο; (Οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση αναγνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός κι όταν κάνουν κάτι λάθος, ξέρουν ότι πρέπει να προσευχηθούν στον Θεό, να κάνουν αυτοκριτική και να αναζητήσουν την αλήθεια, για να επιλύσουν το πρόβλημα. Όταν ένας άνθρωπος χωρίς συνείδηση αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, δεν επηρεάζεται από τη συνείδηση. Δεν έχει θέση στην καρδιά του για τον Θεό και δεν αναζητά την αλήθεια, για να επιλύσει το πρόβλημα. Δεν πιστεύει ότι χρειάζεται την αλήθεια, οπότε δεν προσπαθεί καν να κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτοί που πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν κάνουν πράξη την αλήθεια είναι μη πιστοί.) Ό,τι κι αν αντιμετωπίζει κάποιος που έχει αληθινή πίστη, μπορεί να αποδεχθεί τη σχολαστική εξέταση από τον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η συνείδησή του έχει επίγνωση του σωστού και του λάθους ή του καλού και του κακού. Και το σημαντικότερο, πιστεύει ότι ο Θεός υπάρχει, και πιστεύει στον λόγο Του. Κρατάει βαθιά μέσα του τα λόγια του Θεού που ακούει, κι αυτά λειτουργούν μετά ως το πρότυπο αξιολόγησης για τη δική του διαγωγή και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον κόσμο κι όλα όσα κάνει. Ποιο είναι αυτό το πρότυπο; Ανεξάρτητα από το αν κατανοούν την αλήθεια ή όχι, αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις περισσότερες φορές τον λόγο του Θεού ως πρότυπό τους, επειδή πιστεύουν στον Θεό και πιστεύουν ότι Εκείνος υπάρχει. Επειδή πιστεύουν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, όταν συναντούν προβλήματα, χρησιμοποιούν φυσικά τον λόγο Του για να τα αξιολογήσουν. Τουλάχιστον, γνωρίζουν ότι οι δικές τους σκέψεις και αντιλήψεις δεν είναι η αλήθεια. Έτσι, όταν συναντούν προβλήματα, η επίγνωση της συνείδησης τούς λέει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν τον λόγο του Θεού ως βάση. Κι αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό και δεν μπορούν να τον κάνουν πράξη, η συνείδησή τους δεν ηρεμεί και βασανίζονται. Για παράδειγμα, πώς ξέρουν οι άνθρωποι ότι η διαφύλαξη των σαρκικών σχέσεων με τους άλλους, η απόλαυση των ανέσεων και το να θέλουν να ευχαριστούν τους άλλους είναι πράγματα αρνητικά; (Αποκαλύπτεται στον λόγο του Θεού.) Ναι, αν μετρήσουμε αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, είναι όλα αρνητικά, αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις και προκαλούνται από τη φύση των ανθρώπων. Όταν φανερώνουν αυτά τα πράγματα, τότε, βαθιά μέσα τους αισθάνονται ευτυχία και χαρά ή στενοχώρια και πόνο; Βρίσκονται σε εσωτερική πάλη και στενοχωριούνται, σαν να τους στρίβει κάποιος ένα μαχαίρι μέσα τους. Κάθε φορά που συναντούν αυτά τα πράγματα, όταν δεν μπορούν να τα χειριστούν σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές ή να διασπάσουν τους περιορισμούς των συναισθημάτων τους, νιώθουν πόνο βαθιά μέσα τους. Πώς προκύπτει αυτός ο πόνος; Προκύπτει στην περίπτωση που έχουν επίγνωση της συνείδησης και κατανοούν την αλήθεια του λόγου του Θεού. Όταν όλος αυτός ο πόνος, η μομφή και οι κατηγόριες φουσκώνουν μέσα τους, τότε νιώθουν μίσος και απέχθεια για τον εαυτό τους και μπορεί να τον αντιμετωπίζουν και με περιφρόνηση, λέγοντας: «Μπορεί να τα λέω καλά, να λέω πως θέλω να αγαπώ και να ικανοποιώ τον Θεό και να διακηρύσσω αυτά τα συνθήματα δυνατά, αλλά όταν μου συμβαίνουν πράγματα, πάντα σκέφτομαι τη δική μου περηφάνια. Όσες φορές κι αν προσπαθήσω, δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτόν τον περιορισμό. Δεν θέλω να προσβάλλω τους άλλους κι έτσι συνεχώς προσβάλλω τον Θεό». Σε βάθος χρόνου, δημιουργούν μια άποψη για τον εαυτό τους μέσα τους. Ποια είναι αυτή; Δεν πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι. Γνωρίζουν ότι είναι ικανοί για πολλά κακά πράγματα και καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ καλοί στο να προσποιούνται κι ότι είναι υποκριτές. Σε αυτές τις συνθήκες, αρχίζουν να αρνούνται τον εαυτό τους και να μην πιστεύουν πλέον σ’ αυτόν. Πώς επιτυγχάνονται αυτά τα αποτελέσματα; Επιτυγχάνονται όταν κατανοούν τον λόγο του Θεού, όταν η συνείδησή τους έχει επίγνωση και εκπληρώνει τη λειτουργία της.

Οι αληθινοί πιστοί πιστεύουν αληθινά στον Θεό. Τα συναισθήματά τους τα καθοδηγεί η συνείδηση κι η λογική τους. Πιστεύουν βαθιά μέσα τους ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Πιστεύουν ότι όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και έχουν σκοπό τη σωτηρία και τον εξαγνισμό των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από το αν αυτά συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, είναι προς όφελός τους. Όσοι δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, δεν έχουν συνείδηση και λογική ούτε τους νοιάζει να αποκτήσουν. Κρατούν διαρκώς μια μέση στάση μεταξύ πίστης και δυσπιστίας προς τα λόγια του Θεού. Η καρδιά τους δεν μπορεί να νιώσει ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Τι πιστεύουν, λοιπόν, για την ύπαρξη του Θεού; Βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Πού είναι, λοιπόν, ο Θεός αν υπάρχει; Δεν Τον βλέπω. Δεν ξέρω αν ο Θεός υπάρχει στ’ αλήθεια. Αν πιστεύεις ότι υπάρχει, τότε υπάρχει. Αν δεν το πιστεύεις, δεν υπάρχει». Αυτή είναι η άποψή τους. Κι όμως, το γυροφέρνουν στο μυαλό τους και σκέφτονται: «Τόσοι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό κι έχουν καταθέσει μαρτυρία σ’ Εκείνον. Ίσως και να υπάρχει στ’ αλήθεια Θεός. Το ελπίζω, γιατί τότε θα μπορώ να εκμεταλλευτώ την κατάσταση και να κερδίσω ευλογίες. Θα κάνω την τύχη μου». Πιστεύουν στην τύχη και στον τζόγο και θέλουν να συμμετέχουν μόνο και μόνο για να διασκεδάσουν λίγο. Ακόμη κι αν δεν ευλογηθούν, πιστεύουν ότι δεν έχασαν και τίποτα, αφού δεν επένδυσαν και τίποτα. Η άποψη κι η στάση τους για την ύπαρξη του Θεού είναι κάπως έτσι: «Υπάρχει αλήθεια ο Θεός; Δεν ξέρω τι ισχύει. Πού είναι ο Θεός; Δεν είμαι σίγουρος. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κατέθεσαν μαρτυρία είναι ειλικρινείς; Ή λένε ψέματα; Ούτε γι’ αυτό είμαι σίγουρος». Η καρδιά τους βάζει ένα ερωτηματικό σε όλα αυτά τα ζητήματα. Δεν μπορούν να τα καταλάβουν, κι έτσι συνεχώς τα αμφισβητούν. Η πίστη τους στον Θεό έχει νοθευτεί από μια στάση αμφιβολίας και εσφαλμένων απόψεων. Όταν ο Θεός μιλάει κι εκφράζει την αλήθεια, ποια είναι η στάση τους προς τα λόγια Του; (Αμφιβολία και δυσπιστία.) Όχι, δεν είναι αυτή η βασική τους άποψη. Δεν το βλέπετε καθαρά το ζήτημα. Θεωρούν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια; (Όχι.) Τι πιστεύουν; «Σε πολλούς ανθρώπους αρέσει να διαβάζουν τα λόγια του Θεού. Οπότε, γιατί δεν τα βρίσκω ενδιαφέροντα κι εγώ; Τι μπορεί κανείς να κερδίσει αν διαβάζει τα λόγια του Θεού και κατανοεί την αλήθεια; Ποιο είναι το όφελος; Μπορείς πραγματικά να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών; Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τη βασιλεία των ουρανών. Κατά τη γνώμη μου, η πίστη στον Θεό θα πρέπει να έχει πραγματικό όφελος. Θα πρέπει να υπάρχει αληθινό πλεονέκτημα». Ανησυχούν πως αν δεν κατανοούν την αλήθεια θα αποκλειστούν, οπότε ακούν κηρύγματα πού και πού. Αλλά μετά τα φέρνουν στο μυαλό τους και σκέφτονται το εξής: «Λένε πως τα λόγια του Θεού έχουν εξουσία και δύναμη. Εγώ γιατί δεν τ’ ακούω και δεν το νιώθω αυτό; Λένε ότι τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τους ανθρώπους, Εμένα γιατί δεν μ’ έχουν αλλάξει τα λόγια Του; Συνεχίζω να λαχταρώ τις ανέσεις της σάρκας όπως έκανα και στο παρελθόν. Μου αρέσουν το φαγητό και τα ρούχα. Η ιδιοσυγκρασία μου είναι εξίσου κακή όπως ήταν πάντα. Ακόμη φοβάμαι όταν με καταδιώκει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Γιατί εξακολουθώ να μην έχω πίστη; Ο Θεός ζητάει από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, έντιμοι και να έχουν ανθρώπινη φύση. Όμως, οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν είναι ανόητοι; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν φόβο Θεού και ν’ αποφεύγουν το κακό, αλλά πόσοι άνθρωποι μπορούν όντως να το πετύχουν αυτό; Η ανθρώπινη φύση είναι εγωιστική. Αν ακολουθείς την ανθρώπινη φύση σου, πρέπει να σκέφτεσαι πώς θα εξασφαλίσεις ευλογίες για τον εαυτό σου. Πρέπει να κάνεις δολοπλοκίες για να εξασφαλίσεις προσωπικά οφέλη. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Πρέπει να παίρνεις τη μοίρα σου στα χέρια σου και να ορίζεις εσύ την ευτυχία σου. Αυτό είναι το πιο ρεαλιστικό. Αν οι άνθρωποι δεν παλεύουν και δεν παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους, αν δεν ζουν για τη φήμη, το κέρδος και το όφελος, δεν κερδίζουν τίποτα. Κανείς δεν θα έρθει να αφήσει αυτά τα πράγματα στα πόδια σου. Το μάννα δεν πέφτει ποτέ από τους ουρανούς!» Αυτές είναι οι σκέψεις, οι απόψεις, η κοσμοθεωρία τους, η λογική κι οι κανόνες με τους οποίους επιβιώνουν. Οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις είναι μη πιστοί; Αυτή ακριβώς είναι η στάση που έχουν οι μη πιστοί προς την αλήθεια. Το μυαλό τους δεν γνωρίζει ποια είναι η αλήθεια, δεν ξέρουν πού εκδηλώνεται η εξουσία κι η δύναμη των λόγων του Θεού και δεν γνωρίζουν πώς ο Θεός διευθετεί το τέλος των ανθρώπων. Απλώς λατρεύουν την εξουσία κι επιδιώκουν τα οφέλη που είναι μπροστά τους. Θεωρούν πως αν πιστεύουν στον Θεό, θα πρέπει να είναι ευλογημένοι. Και πως αληθινή οδός υπάρχει μόνο αν ο Θεός προσφέρει καλοτυχία στους ανθρώπους, αν γεμίζει τη ζωή τους με πλούτο και αφθονία κι αν τους προσφέρει μια ευτυχισμένη ζωή. Δεν πιστεύουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ούτε πως ο Θεός έχει κυριαρχία επί των πάντων, πόσο μάλλον ότι τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τη διάθεση ή τη μοίρα ενός ανθρώπου. Επομένως, δεν έχουν ποτέ επιδιώξει την αλήθεια στην πίστη τους στον Θεό. Με λίγα λόγια, επειδή δεν αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως ζωή και στόχο της ζωής τους, η πίστη τους στον Θεό γίνεται όλο και πιο αδύναμη. Δεν ενδιαφέρονται να διαβάσουν τα λόγια του Θεού ούτε να ακούσουν τα κηρύγματα. Μάλιστα, τους παίρνει ο ύπνος, ενώ άλλοι συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια μαζί τους. Και πάνω απ’ όλα, νιώθουν ότι η εκτέλεση του καθήκοντός τους είναι ένα επιπλέον βάρος και ότι κοπιάζουν χωρίς λόγο. Βαθιά μέσα τους λαχταρούν να έρθει η ώρα που θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού και ο Θεός θα τους δώσει την απόφασή Του για να δουν αν όντως εξασφαλίζουν ευλογίες. Αν καταλάβουν ότι με τον τρόπο που πιστεύουν στον Θεό δεν θα κερδίσουν ποτέ ευλογίες, ότι σίγουρα θα αποκλειστούν κι ότι θα πεθάνουν στην καταστροφή, μπορεί και να αποσυρθούν την ίδια στιγμή. Παρότι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, βαθιά μέσα τους Τον αμφισβητούν. Λένε ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά βαθιά μέσα τους δεν πιστεύουν στην αλήθεια. Δεν έχουν διαβάσει ποτέ τα λόγια του Θεού ούτε έχουν ακούσει ποτέ πραγματικά ένα κήρυγμα. Δεν έχουν συναναστραφεί ποτέ πάνω στην αλήθεια και δεν έχουν αναζητήσει ποτέ την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Απλώς καταβάλλουν προσπάθεια. Έτσι είναι ένας κλασικός μη πιστός. Αυτοί οι άνθρωποι δεν διαφέρουν από τους άπιστους.

Παρότι οι μη πιστοί αναγνωρίζουν ότι ο Θεός υπάρχει, δεν πιστεύουν στην αλήθεια και δεν την αποδέχονται. Βαθιά μέσα τους γνωρίζουν ότι ο Θεός δεν σώζει τους μη πιστούς, οπότε γιατί παρατείνουν την παραμονή τους στον οίκο του Θεού; (Για να κερδίσουν ευλογίες.) Το κάνουν για να κερδίσουν ευλογίες. Αυτό σχετίζεται με τα συμφέροντά τους. Βαθιά μέσα τους, οι μη πιστοί έχουν την προσδοκία να κερδίσουν ευλογίες και πιστεύουν ότι στο τέλος θα έχουν καλοτυχία αν πιστεύουν στον Θεό, αν Τον αναγνωρίζουν και δεν Τον αμφισβητούν ούτε Τον εγκαταλείπουν. Έτσι, οπλισμένοι με αυτήν την «πίστη», βολεύονται στον οίκο του Θεού και δεν το κουνάνε με τίποτα. Στο μυαλό τους, κατανοούν τα πάντα και δεν είναι καθόλου ανόητοι. Απλώς δεν κατανοούν την αλήθεια. Πιστεύουν ότι εφόσον δεν κάνουν κακές πράξεις και δεν ενοχλούν το έργο της εκκλησίας, δεν θα αποκλειστούν ούτε θα εκδιωχθούν από την εκκλησία. Επιπλέον, εφόσον κάνουν υπομονή μέχρι τη μέρα που θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, θα καταλήξουν νικητές και θα κερδίσουν ευλογίες. Έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους, αλλά υπάρχει και κάτι που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν: επειδή δεν πιστεύουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο ένας αληθινός Θεός κι αμφισβητούν την κυριαρχία του Θεού πάνω σε όλα, δεν θα αποδεχθούν ποτέ την αλήθεια. Τι συμβαίνει στο τέλος σε όσους δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια; (Αποκλείονται.) Ναι, αποκλείονται όλοι τους. Αυτοί οι μη πιστοί δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, αλλά έχουν πάντα την ελπίδα ότι θα ευλογηθούν. Οι φαντασιοκοπίες και οι προσδοκίες τους αμαυρώνουν τον τρόπο που ορίζουν και κατανοούν τη δικαιοσύνη του Θεού. Πιάνονται σαν τον πνιγμένο απ’ τα μαλλιά του, εμμένοντας στη φράση «ο Θεός είναι δίκαιος» σαν να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι έχουν πάντα προκαταλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τη δικαιοσύνη του Θεού. Σκέφτονται: «Θεέ μου, Εσύ που είσαι δίκαιος, θα πρέπει να προσεγγίζεις όλα όσα κάνω με βάση αυτήν τη δικαιοσύνη. Δεν έχω κάνει κακό ούτε έχω προκαλέσει διαταραχές ή αναστάτωση, οπότε θα πρέπει να μου δείξεις άφθονο έλεος και να μ’ αφήσεις να παραμείνω». Σ’ αυτό εμμένουν σαν να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι αντικειμενική και ρεαλιστική αυτή η ιδέα; (Δεν είναι ρεαλιστική.) Γιατί δεν είναι ρεαλιστική; Δεν πιστεύουν απόλυτα στη δικαιοσύνη του Θεού. Θέλουν μόνο να τζογάρουν, να δοκιμάσουν την τύχη τους, με την ελπίδα ότι ο Θεός θα εκπληρώσει τις επιθυμίες τους. Αυτό, όμως, δεν είναι ευσεβής πόθος; Δεν γνωρίζουν πώς μοιάζει η δίκαιη διάθεση του Θεού, δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο δε μάλλον τον λόγο Του. Απλώς πιστεύουν μ’ αυτόν τον τρόπο από ευσεβή πόθο και δοκιμάζουν και την τύχη τους. Πώς μπορούν και σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί εξυπηρετεί το συμφέρον τους· αυτό είναι το έσχατο μέσο γι’ αυτούς. Είναι η τελευταία ελπίδα στην οποία ποντάρουν. Όταν ποντάρουν την ίδια τους τη ζωή σε αυτήν την επιθυμία, πιστεύουν ότι θα χάσουν; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι τζογάρουν, συνήθως ελπίζουν ότι θα κερδίσουν. Οπότε, από τι πιάνονται αυτοί οι άνθρωποι ώστε να νιώθουν ότι μπορεί να κερδίσουν και να αισθάνονται μάλιστα ότι θα τα καταφέρουν σίγουρα; Από τη φράση: «Ο Θεός είναι δίκαιος». Αυτοί οι μη πιστοί που λένε πως ο Θεός είναι δίκαιος πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι είναι; Πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι ο Θεός θα ανταμείψει κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του; Η δικαιοσύνη του Θεού, όπως την αντιλαμβάνονται αυτοί, είναι ίδια με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού; (Δεν είναι.) Καταλαβαίνουν ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα; (Καταλαβαίνουν.) Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουν να λένε ότι «ο Θεός είναι δίκαιος»; Τι περιέχει αυτή η φράση που λένε; Ποιες προθέσεις περιλαμβάνει; (Χρησιμοποιούν αυτά τα λόγια για να κάνουν τον Θεό να εκπληρώσει τις απαιτήσεις τους και να τους επιτρέψει να επιβιώσουν και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών.) Ναι, αυτή η φράση κρύβει έναν στόχο: προσπαθούν να εξαναγκάσουν τον Θεό. Όταν λένε αυτά τα λόγια, εννοούν το εξής: «Εσύ δεν είσαι δίκαιος; Εγώ έχω πληρώσει τόσα τιμήματα, οπότε θα πρέπει κι Εσύ να φερθείς δίκαια. Έχω τρέξει κι έχω βασανιστεί τόσο πολύ. Δεν θα πρέπει τώρα να ευλογηθώ;» Αυτό είναι εξαναγκασμός, εκβιασμός και διαμαρτυρία. Πιστεύουν ότι επειδή εξαναγκάζουν και καλοπιάνουν τους ανθρώπους, έτσι μπορούν και να κερδίσουν ευλογίες και να πάρουν αυτό που θέλουν. Αλήθεια όμως, θα φερόταν ο Θεός έτσι; Όχι, δεν θα το έκανε. Επειδή δεν πιστεύουν ότι ο Θεός υπάρχει, δεν πιστεύουν στη διάθεσή Του κι οπωσδήποτε δεν πιστεύουν ότι ο λόγος Του είναι η αλήθεια. Έτσι, τολμούν να διαμαρτύρονται κατάφωρα κατά του Θεού και να αντιπαρατίθενται με Αυτόν, ενώ τολμούν να τζογάρουν με αυτόν τον τρόπο. Κάνουν αυτά τα πράγματα ακριβώς επειδή είναι μη πιστοί, συμπεριφέρονται έτσι και λένε κάθε λίγο και λιγάκι: «Έχω υποφέρει τόσο πολύ και τι κέρδισα;» ή «Ο Θεός είναι δίκαιος κι εγώ έχω πίστη στον Θεό, όχι στους ανθρώπους». Οι μη πιστοί μιλούν συχνά έτσι, φανερώνουν αυτό το είδος διάθεσης και παρουσιάζουν αυτές τις συμπεριφορές. Αυτή είναι η στάση τους προς τον Θεό. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξή Του αλλά εξακολουθούν να ζητούν την εύνοιά Του, επειδή μοχθούν και πληρώνουν τιμήματα. Χρησιμοποιούν τον λόγο του Θεού, λόγια και δόγματα κι αυτές τις θεωρίες για να εξαναγκάσουν και να κατηγορήσουν τον Θεό, προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους να κερδίσουν ευλογίες. Με τέτοιους ευσεβείς πόθους, όμως, δεν κάνουν λάθος; Θα αποδώσει στο τέλος αυτό το τζογάρισμά τους; (Δεν θα αποδώσει.) Και ξέρουν ότι θα χάσουν; Ξέρουν ότι βάζουν ένα στοίχημα κι ότι τζογάρουν; (Το ξέρουν.) Κάνετε λάθος. Δεν το ξέρουν καθόλου και πιστεύουν ότι η πίστη τους είναι ειλικρινής. Γιατί το πιστεύουν αυτό; Πείτε μου, πώς αναγνωρίζουν οι άνθρωποι αυτές τις καταστάσεις και τις διαθέσεις; Αν ζουν στον μη θρησκευτικό κόσμο και μελετούν κάποια γνωστά έργα του κλασικού πολιτισμού, όπως τα «Ανάλεκτα του Κομφούκιου» και το «Τάο Τε Τζινγκ», θα μπορούν να αναγνωρίσουν αυτές τις συμπεριφορές και τις ουσίες; (Όχι.) Δεν θα τα καταφέρουν ποτέ. Τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι για να μπορέσουν να αναγνωρίσουν αυτά τα προβλήματα με τη φύση-ουσίες τους; (Ν’ αποδεχθούν τον λόγο του Θεού.) Πρώτον, πρέπει να αποδεχθούν τον λόγο του Θεού και την αλήθεια. Πρέπει να έχουν πίστη ότι όλος ο λόγος του Θεού είναι σωστός, να τον αποδεχθούν και να τον αντιμετωπίσουν ως καθρέφτη με τον οποίο θα συγκρίνονται. Μόνο τότε μπορούν να αναγνωρίσουν τις καταστάσεις και τις απόψεις που κρύβουν μέσα τους και το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεων που υπάρχουν στη φύση τους. Αν δεν αποδεχθούν την αλήθεια ή δεν θεωρούν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, θα έχουν αυτόν τον καθρέφτη; (Όχι.) Δεν θα τον έχουν ποτέ. Όταν κοντράρονται και αντιπαρατίθενται τόσο κατάφωρα με τον Θεό βαθιά μέσα τους, μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα; Δεν θα το συνειδητοποιήσουν ποτέ. Πιστεύουν ότι ο τρόπος που σκέφτονται και δρουν είναι σωστός, λογικός και δίκαιος. Φέρονται όπως φερόντουσαν πάντα και πιστεύουν όπως πίστευαν πάντα. Δεν αισθάνονται ότι χρειάζεται να αναλύσουν ή να αφήσουν πίσω οποιαδήποτε άποψη έχουν. Δεν βλέπουν το νόημα να αποδεχτούν την αντιμετώπιση, το κλάδεμα, την κρίση, την παίδευση ή την αποκάλυψη του λόγου του Θεού. Ζουν για τον εαυτό τους, μέσα στον δικό τους κόσμο. Τίποτα απ’ όσα κάνουν δεν σχετίζεται με τον λόγο του Θεού. Σκέφτονται όπως θέλουν και θεωρούν πως όσα πιστεύουν ή επινοούν είναι σωστά, είναι η αλήθεια. Με τη στάση που έχουν προς τον λόγο του Θεού, δεν θα αναγνωρίσουν ποτέ τα προβλήματα που υπάρχουν βαθιά μέσα τους. Όταν πληρώνουν το τίμημα και τρέχουν εδώ κι εκεί κάθε μέρα, για ποιον και για τι τρέχουν; Τι διέπει αυτήν τη συμπεριφορά; Ποιο είναι το κίνητρό τους; Κατά μία έννοια, δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, αλλά θέλουν να τζογάρουν μαζί Του βάση της νοοτροπίας ότι δοκιμάζουν την τύχη τους. Κατά μία άλλη έννοια, τους κυριεύει η επιθυμία τους για ευλογίες. Κάθε φορά που σκέφτονται να κερδίσουν ευλογίες, να δεχθούν την υπόσχεση του Θεού, τρέχουν εδώ κι εκεί με μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Βαθιά μέσα τους νιώθουν χαρά και μερικοί συγκινούνται κι αρχίζουν να κλαίνε, όταν σκέφτονται ότι ο Θεός τούς δίνει πολλά κι είναι πολύ αξιαγάπητος. Αυτά δεν είναι παρανοήσεις; Αυτές οι καταστάσεις και τα συναισθήματα φαίνεται να είναι ίδια με αυτά που νιώθουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια βαθιά μέσα τους όταν βιώνουν τα χτυπήματα, την πειθαρχία και την επίπληξη του Θεού. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια χύνουν επίσης δάκρυα κι ευγνωμονούν τον Θεό. Όμως, πώς διαφέρει η φύση αυτών των δύο τύπων ανθρώπων; Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια υπομένουν πόνο και βάσανα, επειδή νιώθουν χρέος στον Θεό κι επειδή είναι ανάξιοι των υποσχέσεων και των ευλογιών Του. Αισθάνονται πολύ χαρούμενοι που ο Θεός τούς έχει ήδη δώσει τόσα, αλλά βαθιά μέσα τους αναστατώνονται, επειδή νιώθουν ότι δεν έχουν κάνει αρκετά κι ότι χρωστάνε στον Θεό. Συγκινούνται και κλαίνε μερικές φορές, αλλά ευγνωμονούν τον Θεό για τη χάρη, το έλεος και την ανοχή Του. Όταν βλέπουν πως ο Θεός δεν εξετάζει τις παραβάσεις τους, ούτε την παρακοή και τη διαφθορά τους, αλλά εξακολουθεί να τους δείχνει έλεος κι ανοχή και να τους καθοδηγεί. Επειδή τους παρέχει χάρη, νιώθουν ότι Του χρωστάνε και πονάνε βαθιά μέσα τους. Βρίσκονται σε μια κατάσταση μεταμέλειας και μετάνοιας και δεν τολμούν καν να σκεφτούν αν έχουν κάποια ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες, καθώς αισθάνονται ανάξιοι. Ποια είναι η φύση των δακρύων των μη πιστών; Θα σας την περιγράψω και θα μου πείτε εσείς αν είναι ακριβής. Όταν τους συμβαίνει κάτι και βλέπουν το σπουδαίο έργο του Αγίου Πνεύματος και τη χάρη που δίνει ο Θεός, όταν συγκινούνται από το Άγιο Πνεύμα και δέχονται τις οδηγίες και τη διαφώτιση του Θεού και το έργο τους είναι αποδοτικό, τότε αισθάνονται ευτυχισμένοι και βαθιά μέσα τους προσεύχονται στον Θεό: «Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ για τις ευλογίες και την καθοδήγησή Σου. Όλη αυτή η δόξα είναι δική Σου». Νιώθουν πολύ ευχαριστημένοι από τον εαυτό τους βαθιά μέσα τους και σκέφτονται: «Ο Θεός δεν μ’ εγκατέλειψε. Παλιά νόμιζα ότι δεν πίστευα ειλικρινά στον Θεό, σαν ένας μη πιστός. Τώρα, όμως, βλέπω ότι εξακολουθώ να είμαι ευλογημένος από τον Θεό κι ότι δεν μ’ εγκατάλειψε. Αυτό σημαίνει ότι οι ελπίδες κι οι πιθανότητές μου να κερδίσω ευλογίες κι έναν όμορφο προορισμό αυξάνονται όλο και περισσότερο. Φαίνεται ότι η απόφασή μου να πιστεύω στον Θεό ήταν η σωστή. Μ’ έχει επιλέξει ο Θεός». Όταν έχουν τέτοιες σκέψεις, αισθάνονται χρέος; Καταλαβαίνουν τον εαυτό τους; Μισούν πραγματικά τη σατανική φύση και τις αλαζονικές διαθέσεις τους; (Δεν το κάνουν.) Αισθάνονται πραγματική ευγνωμοσύνη για το έργο που έχει επιτελέσει ο Θεός σ’ αυτούς; (Δεν την αισθάνονται.) Ακόμη κι αν εκφράζουν κάποια επιφανειακή ευγνωμοσύνη, βαθιά μέσα τους σκέφτονται το εξής: «Προφανώς, ο Θεός έκανε καλά που με επέλεξε. Πώς θα πίστευα σ’ Εκείνον αν δεν με επέλεγε;» Τελικά, πιστεύουν ότι ανταμείβονται για τα βάσανα που έχουν υποστεί και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει, και πιστεύουν ότι έτσι εξασφαλίζουν ουσιαστικά ευλογίες. Δεν αισθάνονται χρέος προς τον Θεό, δεν κατανοούν τον εαυτό τους, πόσο δε μάλλον ευγνωμονούν αληθινά τον Θεό. Ταυτόχρονα, η επιθυμία τους για ευλογίες γίνεται πιο έντονη. Τι διαφορά έχουν όσοι επιθυμούν να κερδίσουν ευλογίες όλο και πιο έντονα κι όσοι νιώθουν ότι δεν αξίζουν τις ευλογίες, την υπόσχεση, τις οδηγίες και την καθοδήγηση του Θεού; Οι μεν κάνουν ένα βήμα πίσω, δεν θέλουν να παλεύουν κι αισθάνονται ότι δεν αξίζουν ευλογίες. Οι δε θέλουν να κάνουν διαρκώς μηχανορραφίες κι υπολογίζουν πώς θα ρεφάρουν στον λογαριασμό τους με τον Θεό, ενώ σκέφτονται: «Ήμουν πιστός τόσα χρόνια κι έχω υποστεί τόσα πολλά. Τι πιθανότητες έχω να κερδίσω ευλογίες; Θα μου χαρίσει ευλογίες ο Θεός στο μέλλον;» Η αντίθεση είναι εμφανής: οι μεν παλεύουν, οι δε αισθάνονται ανάξιοι. Ποιος από αυτούς τους δύο τύπους ανθρώπων έχει συνείδηση και λογική; (Αυτός που νιώθει ότι δεν αξίζει τις ευλογίες.) Όποιος νιώθει ανάξιος κατανοεί πώς έχει η πραγματικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται ότι ένα ασήμαντο δημιούργημα δεν αξίζει ευλογίες μπροστά στον Δημιουργό. Αισθάνονται χρέος και μεταμέλεια, ενώ κατανοούν αληθινά, και πολύ περισσότερο, ευγνωμονούν πραγματικά τον Θεό βαθιά μέσα τους. Έχουν βρει την αληθινή τους θέση. Ο άλλος τύπος ανθρώπων παλεύει για προορισμό, κύρος και ευλογίες. Ποιος είναι ο στόχος τους; Γιατί υπομένουν όλα αυτά τα βάσανα και πληρώνουν αυτά τα τιμήματα; Τα κάνουν όλα αυτά για να τα ανταλλάξουν με ευλογίες και προορισμό. Ελπίζουν να πουλήσουν τον κόπο τους, για να λάβουν μια επιβράβευση από τον Θεό. Αποτελεί ένας τέτοιος άνθρωπος πραγματικό δημιούργημα στα μάτια του Θεού; Αυτό το δημιούργημα επιθυμεί ο Θεός; (Όχι.) Έχει πει ποτέ ο Θεός ότι ο μόνος τρόπος να κερδίσει κάποιος ευλογίες ή επιβραβεύσεις είναι να παλέψει γι’ αυτές; (Όχι.) Τι ζητάει, λοιπόν, ο Θεός από τους ανθρώπους; (Να φερόμαστε σωστά για να κάνουμε το καθήκον ενός δημιουργήματος.) (Να γίνουμε ειλικρινείς άνθρωποι.) Αυτές είναι συγκεκριμένες απαιτήσεις. Ποιες άλλες υπάρχουν; (Ν’ ακολουθούμε τον λόγο του Θεού και τις απαιτήσεις Του στις πράξεις μας.) (Να κάνουμε πράξη όποιες αλήθειες γνωρίζουμε.) Δεν είναι αυτά ο στόχος. Συνεχίζετε να αγνοείτε την ουσία του ζητήματος. Ακόμη δεν γνωρίζετε τι ζητάει ο Θεός από τους ανθρώπους. Οι απαιτήσεις Του είναι στην πραγματικότητα αρκετά απλές: Να ακούτε τον λόγο Του και να Τον υπακούτε. Αυτές είναι οι απαιτήσεις. Όταν ακούτε τον λόγο του Θεού, εφαρμόζετε πρακτικά τις απαιτήσεις Του από τους ανθρώπους. Εκτός από τις απαιτήσεις που αναφέρατε μόλις, υπάρχουν πολλές ακόμη. Κι η υπακοή στον Θεό; Δεν κατανοείς πάντα το θέλημα του Θεού, αλλά μπορείς να Τον υπακούς; Αυτό αφορά τη στάση ενός δημιουργήματος προς τον Δημιουργό. Μερικές φορές, μπορεί να μην κατανοείς τον λόγο του Θεού αφού τον διαβάσεις, καθώς Εκείνος σου δίνει απλώς μια εντολή. Την ακούς; Πρέπει να την ακούς, χωρίς να αναρωτιέσαι αν είναι σωστή ή λάθος ή ποια είναι η λογική πίσω της. Ό,τι κι αν σου λέει ή σου αναθέτει να κάνεις ο Θεός, εσύ πρέπει να ακούς. Αυτό είναι υπακοή. Μόνο όταν πετύχεις την υπακοή θα είσαι ένα δημιούργημα στα μάτια του Θεού. Να ακούτε τον λόγο του Θεού και να Τον υπακούτε: αυτές είναι οι απαιτήσεις του Θεού απ’ τους ανθρώπους. Υπάρχει ακόμη μια φράση: να βαδίζετε στην οδό του Θεού. Τι σημαίνει να «βαδίζετε»; Σημαίνει να ασκείστε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, να ζείτε σύμφωνα με τον λόγο Του και να βαδίζετε στην οδό Του. Ποια είναι η οδός Του; Είναι ο λόγος Του. Για την ακρίβεια, οι φράσεις «να ακούτε τον λόγο του Θεού και να Τον υπακούτε» και «να βαδίζετε στην οδό του Θεού» σημαίνουν κι οι δύο το ίδιο πράγμα κι έναν τέτοιο άνθρωπο θέλει ο Θεός. Έχει πει ποτέ ο Θεός στους ανθρώπους: «Δεν χρειάζεται ν’ ακούς τον λόγο Μου. Μπορείς απλώς να επιδιώκεις ευλογίες. Μην ξεχνάς ποτέ ότι μπορείς να ευλογηθείς. Γι’ αυτόν τον στόχο θα πρέπει ν’ απαρνηθείς τα πάντα, να υποστείς περισσότερες δυσκολίες, να πληρώσεις περισσότερα τιμήματα και να τρέχεις περισσότερο»; Έχει αυτές τις απαιτήσεις ο Θεός; Εμφανίζονται πουθενά στον λόγο Του; (Όχι.) Είναι η αλήθεια αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν είναι ανυπακοή όταν οι μη πιστοί αντιμετωπίζουν αυτά τα λόγια σαν να είναι η αλήθεια; Τι συμβαίνει όταν αντιμετωπίζουν αυτά τα λόγια σαν να είναι η αλήθεια; Μπορούν να ωφεληθούν από αυτά τα λόγια, αφού αποτελούν ακριβώς τις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες τους. Λαμβάνουν υπόψη τι ζητάει ο Θεός από τους ανθρώπους βαθιά μέσα τους; Μπορούν να συμμορφωθούν με αυτές τις απαιτήσεις ή να τις πετύχουν; (Δεν μπορούν.) Γιατί δεν μπορούν; Επειδή αμέσως μόλις ανταποκριθούν σ’ αυτές τις απαιτήσεις —να ακούν τον λόγο του Θεού και να Τον υπακούν— αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την επιθυμία τους να ευλογηθούν και την ιδέα πως έχουν δικαίωμα να επιδιώκουν ευλογίες και επιβραβεύσεις. Οι ευλογίες κι οι επιβραβεύσεις είναι η κινητήρια δύναμή τους, οπότε θα δεχθούν να τις εγκαταλείψουν; (Όχι.) Αυτά τα πράγματα είναι η ίδια τους η ζωή, οπότε αν τα εγκαταλείψουν, θα χάσουν την ψυχή τους κι η ζωή τους δεν θα έχει πια κανένα νόημα. Ζουν για τις ευλογίες, οπότε αν τους ζητήσεις να τις εγκαταλείψουν, είναι σαν να τους ζητάς να πάνε κόντρα στις αρχές και τον προσανατολισμό της διαγωγής τους ή να απαρνηθούν τον εαυτό τους. Οπότε, δεν μπορούν να το δεχθούν αυτό. Με άλλα λόγια, όταν τους ζητάει κανείς να κάνουν πράξη την αλήθεια, να ακούσουν τον λόγο του Θεού και να Τον υπακούσουν, δυσκολεύονται πάρα πολύ. Είναι πιο δύσκολο κι από το να βάλεις μια γριά αγελάδα να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο. Η ίδια τους η φύση υπαγορεύει ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα.

Θέλετε να ζείτε με την επιθυμία και την πρόθεση να κερδίζετε ευλογίες ή θέλετε να κάνετε καλά το καθήκον σας, με τα πόδια σας να πατάνε γερά στη γη; Επιπλέον, θέλετε να είστε ένα επαρκές δημιούργημα και άνθρωπος που ακούει τον λόγο του Θεού και Τον υπακούει; Τι είδος ανθρώπου θέλετε να είστε; (Θέλω να είμαι ένα δημιούργημα με τα πόδια μου να πατάνε γερά στη γη.) Μερικοί άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να το κάνουν αυτό. Λένε: «Το να ζεις έτσι είναι πολύ καταπιεστικό. Προτιμώ να πεθάνω ή να σταματήσω να πιστεύω. Χωρίς κάποια επιθυμία για ευλογίες, χωρίς λίγη φιλοδοξία, οι άνθρωποι δεν έχουν κίνητρο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορώ να ζήσω έτσι, παραείναι καταπιεστικό». Υπάρχουν ανάμεσά σας τέτοιοι άνθρωποι; (Θεέ μου, μερικές φορές είμαι κι εγώ έτσι. Πότε-πότε βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση.) Είναι συχνές αυτές οι καταστάσεις; Βρίσκεστε σ’ αυτές συχνά ή σπάνια; Τι είναι ισχυρότερο: η επιθυμία σας για ευλογίες ή η βούλησή σας να είστε ένα δημιούργημα; Η ιδέα να εγκαταλείψετε κάθε επιθυμία για ευλογίες και να κάνετε το καθήκον σας με τα πόδια σας να πατούν γερά στη γη σάς κάνει να νιώθετε σαν ξεφούσκωτο μπαλόνι; Νιώθετε σαν η ζωή σας να μην έχει νόημα και σαν να μην έχετε ενδιαφέρον για τίποτα και να μην μπορείτε να ανεβάσετε την ενέργειά σας; (Αυτό με περιγράφει απόλυτα.) Είναι σοβαρή αυτή η κατάσταση; Αισθάνεστε μια περιστασιακή, μικρή παρόρμηση να κερδίσετε ευλογίες ή αυτό είναι το σύνηθες για εσάς; Τι από τα δύο; Γνωρίζετε αυτήν τη στιγμή αν είστε πραγματικοί πιστοί ή μη πιστοί; Αν αισθάνεστε ότι όλες οι καταστάσεις κι οι συμπεριφορές σας είναι αυτές ενός αληθινού πιστού, όχι ενός μη πιστού κι ότι πιστεύετε ειλικρινά στην ύπαρξη του Θεού κι είστε πρόθυμοι να αποδεχθείτε τον λόγο Του, αλλά έχετε μερικές φιλοδοξίες και κάποια ματαιοδοξία κι ελπίζετε να κερδίσετε ευλογίες, τότε αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα. Μπορείτε να σωθείτε και να αλλάξετε. Αν είστε μη πιστοί με ιδιαίτερα έντονη επιθυμία για ευλογίες, τότε έχετε πρόβλημα. Ποιο μονοπάτι ακολουθούν άνθρωποι σαν αυτούς; (Το μονοπάτι ενός αντίχριστου.) Αν καταφέρουν να κατευθυνθούν προς το μονοπάτι ενός αντίχριστου, σε ποια κατάσταση θα καταλήξει η σχέση τους με τον Θεό; (Σε αντίθεση με τον Θεό.) Θα μπορούσατε να φτάσετε τόσο μακριά; Να έρθετε σε αντίθεση με τον Θεό; (Δεν θέλω να Του αντιτίθεμαι.) Το ότι δεν θέλεις είναι απλώς η επιθυμία σου. Είναι αυτά τα πράγματα μέρος της φύσης-ουσίας σου; Θα μπορούσες να ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι; (Αν δεν καταβάλλω κόπο σχετικά με την αλήθεια, θα μπορούσα εύκολα να βρεθώ σ’ αυτό το μονοπάτι. Αλλά αν τα συνειδητοποιώ αυτά και θέλω ν’ αλλάξω, να αντιστρέψω την πορεία μου και να μην ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι, μπορώ να τα πάω λίγο καλύτερα.) Επειδή το συνειδητοποιείς αυτό, φαίνεται ότι έχεις ακόμη κάποια επίγνωση στην καρδιά σου, ότι έχεις αυτήν τη φιλοδοξία κι ότι εξακολουθείς να παλεύεις για την αλήθεια. Αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι βαθιά ριζωμένες στην καρδιά σου, οπότε πάντα υπάρχει μια σύγκρουση εκεί. Με κάθε βήμα που κάνετε προς την αλήθεια και κάθε φορά που την αποδέχεστε, υπάρχει μια σύγκρουση στην καρδιά σας και ζείτε συνεχώς μια πάλη. Έτσι έχουν τα πράγματα για τους νέους πιστούς. Είναι πολύ φυσιολογικό να υπάρχει σύγκρουση κι είναι αναπόφευκτο για όσους επιθυμούν να επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτή η σύγκρουση λήγει όταν αποκτούν την αλήθεια, όταν ο Σατανάς νικιέται, όταν οι σατανικές διαθέσεις, οι φιλοσοφίες κι η λογική τους καταστρέφονται κι η αλήθεια επικρατεί και παίρνει τον έλεγχο της καρδιάς τους. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσοι ζουν σύμφωνα με τις σατανικές διαθέσεις τους, νιώθουν πως όλα είναι εντάξει βαθιά μέσα τους και πως δεν υπάρχει καμία σύγκρουση. Είναι απαθείς κι ανόητοι, είναι σαν νεκροί. Όλοι όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια είναι νεκροί. Τι πλεονέκτημα προσφέρει το να έχει κανείς σύγκρουση στην καρδιά του; Για παράδειγμα, αν οι μισές σκέψεις σου είναι αρνητικές κι οι άλλες μισές θετικές, τότε οι θετικές σκέψεις θα σου δώσουν την ευκαιρία να ακολουθήσεις το μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας αφού ολοκληρωθεί η σύγκρουση. Αυτό σημαίνει ότι έχεις 50/50 ελπίδα να σωθείς. Οι αρνητικές σκέψεις μπορεί να σε κάνουν να ακολουθήσεις σκέψεις και ιδέες της σάρκας ή τις δικές σου προθέσεις, τα κίνητρα και τις απόψεις σου. Αυτό μπορεί να σε βάλει στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και να σε κάνει να κατευθυνθείς προς το μονοπάτι της αντίθεσης προς τον Θεό. Όμως, αν η αγάπη σου για την αλήθεια είναι μεγάλη και μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια και να απαρνηθείς τον Σατανά, τότε οι πιθανότητες για τη σωτηρία σου είναι επίσης μεγάλες. Αυτό καθορίζεται από το αν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια και να τη χρησιμοποιήσεις για να καθαρθείς από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αυτό εξαρτάται απόλυτα από σένα και κανείς άλλος δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Είναι δική σου υπόθεση. Το εάν αγαπάς ή όχι την αλήθεια είναι δική σου υπόθεση. Κι όταν υπάρχει σύγκρουση στα βάθη της καρδιάς σου, κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει να αποφασίσεις αν στο τέλος θα επιλέξεις την αλήθεια ή θα ικανοποιήσεις τις εγωιστικές επιθυμίες σου. Αυτό είναι δική σου, προσωπική υπόθεση. Οι άλλοι μπορούν μόνο να σε καθοδηγήσουν μέσα από συναναστροφή και συμβουλές. Ωστόσο, το μονοπάτι που επιλέγεις στο τέλος δεν αφορά κανέναν άλλον παρά μόνο εσένα. Όλοι θα πρέπει να το καταλάβουν αυτό.

22 Αυγούστου 2019