Ο καιρός περνάει, και εν ριπή οφθαλμού έχει έρθει η σημερινή ημέρα. Υπό την καθοδήγηση του Πνεύματός Μου, όλοι οι άνθρωποι ζουν μέσα στο φως Μου, και κανείς πια δεν αναλογίζεται το παρελθόν ούτε δίνει την παραμικρή προσοχή στο χθες. Ποιος δεν έχει ζήσει και υπάρξει ποτέ στη σημερινή ημέρα; Ποιος δεν έχει περάσει υπέροχες ημέρες και μήνες στη βασιλεία; Ποιος δεν έχει ζήσει υπό τον ήλιο; Αν και η βασιλεία έχει κατέλθει ανάμεσα στους ανθρώπους, κανείς δεν έχει βιώσει πραγματικά τη θαλπωρή της· ο άνθρωπος βλέπει μόνο την εξωτερική της όψη, χωρίς να αντιλαμβάνεται την ουσία της. Κατά τη διάρκεια του χρόνου κατά τον οποίο διαμορφώνεται η βασιλεία Μου, ποιος δεν χαίρεται γι’ αυτό; Μπορούν όντως να ξεφύγουν οι χώρες στη γη; Είναι όντως ικανός ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας να ξεφύγει εξαιτίας της πονηριάς του; Τα διοικητικά Μου διατάγματα ανακοινώνονται σε ολόκληρο το σύμπαν, εγκαθιδρύουν την εξουσία Μου μεταξύ όλων των ανθρώπων, και τίθενται σε ισχύ σε ολόκληρο το σύμπαν. Ωστόσο, ο άνθρωπος ποτέ δεν το γνώριζε αυτό πραγματικά. Όταν τα διοικητικά Μου διατάγματα αποκαλυφθούν στο σύμπαν, τότε είναι επίσης η στιγμή που το έργο Μου στη γη θα πλησιάσει στην ολοκλήρωσή του. Όταν κυβερνήσω και ασκήσω εξουσία σε όλους τους ανθρώπους και όταν αναγνωριστώ ως ο ένας ο Θεός ο ίδιος, η βασιλεία Μου θα κατέλθει πλήρως στη γη. Σήμερα, όλοι οι άνθρωποι ξεκινούν εκ νέου σε ένα νέο μονοπάτι. Έχουν ξεκινήσει μια νέα ζωή, όμως κανείς δεν έχει δοκιμάσει ποτέ μια ζωή στη γη που να μοιάζει με αυτή στον ουρανό. Ζείτε πραγματικά μέσα στο φως Μου; Ζείτε πραγματικά ανάμεσα στα λόγια Μου; Ποιος δεν σκέφτεται τις δικές του προοπτικές; Ποιος δεν αγχώνεται από την ίδια τη μοίρα του; Ποιος δεν αγωνίζεται εν μέσω μιας θάλασσας δεινών; Ποιος δεν επιθυμεί να απελευθερωθεί; Δίνονται οι ευλογίες της βασιλείας ως αντάλλαγμα για τη σκληρή εργασία του ανθρώπου στη γη; Θα μπορούσαν όλες οι επιθυμίες του ανθρώπου να εκπληρωθούν ακριβώς όπως επιθυμεί; Κάποτε παρουσίασα την όμορφη θέα της βασιλείας ενώπιον του ανθρώπου, αλλά απλώς την κοίταζε με άπληστα μάτια, και δεν υπήρχε κανένας που να λαχταρούσε πραγματικά να εισέλθει σ’ αυτήν. Κάποτε «ανέφερα» στον άνθρωπο την αληθινή κατάσταση στη γη, αλλά δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να ακούσει, και δεν αντιμετώπισε τα λόγια που προήλθαν από το στόμα Μου με την καρδιά του. Κάποτε είπα στον άνθρωπο για τις συνθήκες στον ουρανό, όμως αντιμετώπισε τα λόγια Μου σαν υπέροχες ιστορίες, και δεν αποδέχτηκε πραγματικά όσα περιέγραψε το στόμα Μου. Σήμερα, σκηνές της βασιλείας εμφανίζονται φευγαλέα ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά έχει κανείς ποτέ «φάει τον κόσμο» αναζητώντας την; Χωρίς την προτροπή Μου, ο άνθρωπος δεν θα είχε ξυπνήσει ακόμα από τα όνειρά του. Έχει όντως ξελογιαστεί τόσο με τη ζωή του στη γη; Στ’ αλήθεια δεν υπάρχουν υψηλά πρότυπα στην καρδιά του;

Εκείνοι που είχα προκαθορίσει ως τον λαό Μου είναι σε θέση να αφιερωθούν σ’ Εμένα και να ζήσουν αρμονικά μαζί Μου. Τους θεωρώ πολύτιμους, και λάμπουν με αγάπη για Μένα στη βασιλεία Μου. Μεταξύ των σημερινών ανθρώπων, ποιος πληροί αυτές τις προδιαγραφές; Ποιος μπορεί να επιτύχει τον στόχο σύμφωνα με τις απαιτήσεις Μου; Οι απαιτήσεις Μου όντως προκαλούν δυσκολίες στον άνθρωπο; Όντως τον σπρώχνω σκόπιμα σε λάθη; Είμαι επιεικής προς όλους τους ανθρώπους και τους προσφέρω προνομιακή μεταχείριση. Ωστόσο, αυτό ισχύει μόνο για τον λαό Μου στην Κίνα. Δεν σας υποτιμώ ούτε σας βλέπω με δυσπιστία, αλλά είμαι πρακτικός και ρεαλιστής απέναντί σας. Οι άνθρωποι αναπόφευκτα συναντούν εμπόδια στη ζωή τους, είτε σε σχέση με τις οικογένειές τους είτε με τον ευρύτερο κόσμο. Εντούτοις, ποιος έχει προκαλέσει ο ίδιος τα δεινά του; Ο άνθρωπος είναι ανίκανος να Με γνωρίσει. Κατανοεί κάπως την εξωτερική Μου εμφάνιση, αλλά αγνοεί την ουσία Μου· δεν γνωρίζει τα συστατικά του φαγητού που τρώει. Ποιος μπορεί να αντιληφθεί προσεκτικά την καρδιά Μου; Ποιος μπορεί πραγματικά να κατανοήσει το θέλημά Μου κατά την παρουσία Μου; Όταν κατέρχομαι στη γη, είναι καλυμμένη στο σκοτάδι και ο άνθρωπος «κοιμάται βαθιά». Περιδιαβαίνω όλα τα μέρη και όλα όσα βλέπω είναι σκισμένα και κουρελιασμένα και έχουν απαίσια όψη. Λες και ο άνθρωπος είναι πρόθυμος μόνο να απολαύσει και δεν έχει καμία επιθυμία να λάβει υπόψη «τα πράγματα του εξωτερικού κόσμου». Χωρίς να το γνωρίζει κανένας, επιθεωρώ ολόκληρη τη γη, όμως δεν βλέπω πουθενά τίποτα που να είναι γεμάτο με ζωή. Αμέσως, εκπέμπω φως και θερμότητα και ατενίζω τη γη από τον τρίτο ουρανό. Παρόλο που το φως πέφτει στη γη και η θερμότητα εξαπλώνεται πάνω της, μόνο το φως και η θερμότητα φαίνεται να αγάλλονται· δεν προκαλούν κανένα συναίσθημα στον άνθρωπο, ο οποίος απολαμβάνει τις ανέσεις του. Μόλις το βλέπω αυτό, αμέσως δίνω στον άνθρωπο τη «ράβδο» που έχω προετοιμάσει. Καθώς πέφτει η ράβδος, το φως και η θερμότητα διασκορπίζονται σταδιακά και η γη ερημώνει και σκοτεινιάζει αμέσως —και λόγω του σκότους, ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και συνεχίζει να διασκεδάζει. Ο άνθρωπος έχει μια αμυδρή επίγνωση της άφιξης της ράβδου Μου, αλλά δεν αντιδρά και συνεχίζει να απολαμβάνει τις «ευλογίες του στη γη». Στη συνέχεια, το στόμα Μου ανακηρύσσει το παίδεμα όλων των ανθρώπων και οι άνθρωποι σε όλο το σύμπαν καρφώνονται ανάποδα στον σταυρό. Όταν έλθει το παίδεμά Μου, ο άνθρωπος κλονίζεται από τη βουή των βουνών που γκρεμίζονται και της γης που σκίζεται στα δύο, κατόπιν του οποίου ξυπνά τρομαγμένος. Κατάπληκτος και τρομοκρατημένος, θέλει να φύγει μακριά, αλλά είναι πολύ αργά. Καθώς πέφτει το παίδεμά Μου, η βασιλεία Μου κατέρχεται στη γη και όλες οι χώρες συντρίβονται, εξαφανίζονται δίχως ίχνος και δεν μένει τίποτα πίσω.

Κάθε μέρα κοιτάζω κατάματα το σύμπαν και κάθε μέρα επιτελώ το νέο έργο Μου μεταξύ των ανθρώπων. Ωστόσο, όλοι οι άνθρωποι χάνονται στο έργο τους και κανείς δεν δίνει προσοχή στη δυναμική του έργου Μου ούτε δίνει σημασία στην κατάσταση των πραγμάτων πέρα από τον εαυτό του. Λες και οι άνθρωποι ζουν σε έναν νέο ουρανό και μια νέα γη που έχουν φτιάξει οι ίδιοι, και δεν θέλουν κανένας άλλος να προκαλεί αναστάτωση. Όλοι έχουν αφοσιωθεί στο έργο της προσωπικής τους απόλαυσης, όλοι θαυμάζουν τους εαυτούς τους καθώς κάνουν τη «γυμναστική» τους. Δεν υπάρχει όντως καμία απολύτως θέση για Μένα στην καρδιά του ανθρώπου; Είμαι όντως ανίκανος να είμαι ο Κυρίαρχος στην καρδιά του ανθρώπου; Το πνεύμα του ανθρώπου τον έχει όντως εγκαταλείψει; Ποιος έχει συλλογιστεί ποτέ με προσοχή τα λόγια από το στόμα Μου; Ποιος έχει αντιληφθεί ποτέ την επιθυμία της καρδιάς Μου; Έχει όντως καταληφθεί η καρδιά του ανθρώπου από κάτι άλλο; Πολλάκις έχω καλέσει τον άνθρωπο, όμως έχει κανείς ποτέ αισθανθεί συμπόνια; Έχει ζήσει ποτέ κανείς στην ανθρώπινη φύση; Ο άνθρωπος μπορεί να ζει στη σάρκα, αλλά δεν διαθέτει ανθρώπινη φύση. Γεννήθηκε, άραγε, στο ζωικό βασίλειο; Ή γεννήθηκε στον ουρανό και διαθέτει θεϊκή φύση; Θέτω τις απαιτήσεις Μου στον άνθρωπο, όμως φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνει τα λόγια Μου, λες και είμαι ένα απρόσιτο τέρας που του είναι ξένο. Πόσες φορές Με απογοήτευσε ο άνθρωπος, πόσες φορές οργίστηκα από την κακή του απόδοση και πόσες φορές ανησύχησα με την αδυναμία του. Γιατί αδυνατώ να εγείρω το πνευματικό συναίσθημα στην καρδιά του ανθρώπου; Γιατί αδυνατώ να εμπνεύσω αγάπη στην καρδιά του ανθρώπου; Γιατί ο άνθρωπος δεν θέλει να Με αντιμετωπίζει ως κόρη οφθαλμού; Δεν του ανήκει η καρδιά του; Έχει καταληφθεί το πνεύμα του από κάτι άλλο; Γιατί ο άνθρωπος οδύρεται ασταμάτητα; Γιατί είναι δυστυχισμένος; Γιατί, όταν είναι θλιμμένος, αγνοεί την ύπαρξή Μου; Μήπως τον έχω τρυπήσει; Μήπως τον έχω εγκαταλείψει εσκεμμένα;

Στα μάτια Μου, ο άνθρωπος είναι ο κυβερνήτης των πάντων. Του έδωσα αρκετή εξουσία, επιτρέποντάς του να διαχειριστεί τα πάντα στη γη —το γρασίδι πάνω στα βουνά, τα ζώα στα δάση και τα ψάρια στο νερό. Ωστόσο, αντί αυτό να τον κάνει ευτυχισμένο, τον γεμίζει άγχος. Ολόκληρη η ζωή του είναι γεμάτη αγωνία και άσκοπο τρέξιμο, γεμάτη κενές διασκεδάσεις· σε ολόκληρη τη ζωή του δεν υπάρχουν καινοτομίες και νέες δημιουργίες. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν την κενή ζωή, κανείς δεν έχει ανακαλύψει ποτέ μια ζωή γεμάτη νόημα και κανείς δεν έχει βιώσει την πραγματική ζωή. Παρόλο που όλοι οι σημερινοί άνθρωποι ζουν υπό το λαμπρό φως Μου, δεν ξέρουν τίποτα για τη ζωή στον ουρανό. Αν δεν είμαι σπλαχνικός προς τον άνθρωπο και δεν σώσω την ανθρωπότητα, τότε όλοι οι άνθρωποι έχουν έρθει μάταια, η ζωή τους στη γη δεν έχει νόημα και θα αναχωρήσουν μάταια, χωρίς να είναι περήφανοι για τίποτα. Όλοι οι άνθρωποι κάθε θρησκεύματος, κάθε τμήματος της κοινωνίας, κάθε έθνους και κάθε δόγματος γνωρίζουν το κενό στη γη και όλοι Με αναζητούν και αναμένουν την επιστροφή Μου —όμως ποιος είναι ικανός να Με γνωρίσει όταν φτάσω; Έκανα όλα τα πράγματα, δημιούργησα την ανθρωπότητα και σήμερα κατήλθα ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο άνθρωπος, όμως, Μου αντεπιτίθεται και Με εκδικείται. Δεν ωφελεί καθόλου τον άνθρωπο το έργο που επιτελώ σ’ εκείνον; Είμαι όντως ανίκανος να ικανοποιήσω τον άνθρωπο; Γιατί Με απορρίπτει ο άνθρωπος; Γιατί είναι ο άνθρωπος τόσο ψυχρός και αδιάφορος απέναντί Μου; Γιατί η γη καλύπτεται από πτώματα; Όντως αυτήν την κατάσταση στον κόσμο δημιούργησα για χάρη του ανθρώπου; Γιατί, άραγε, έχω δώσει στον άνθρωπο ασύγκριτα πλούτη, όμως σε αντάλλαγμα Μου προσφέρει δύο άδεια χέρια; Γιατί δεν Με αγαπά αληθινά ο άνθρωπος; Γιατί δεν έρχεται ποτέ ενώπιόν Μου; Έχουν πάει όλα τα λόγια Μου στον βρόντο; Έχουν εξαφανιστεί τα λόγια Μου όπως η θερμότητα από το νερό; Γιατί δεν είναι πρόθυμος ο άνθρωπος να συνεργαστεί μαζί Μου; Είναι η έλευση της ημέρας Μου όντως η στιγμή που θα πεθάνουν οι άνθρωποι; Θα μπορούσα πράγματι να καταστρέψω τους ανθρώπους τη στιγμή που διαμορφώνεται η βασιλεία Μου; Γιατί, κατά τη διάρκεια του συνολικού σχεδίου διαχείρισής Μου, κανείς δεν έχει αντιληφθεί ποτέ τις προθέσεις Μου; Γιατί, αντί να αγαπά τις ομιλίες που εκφράζει το στόμα Μου, ο άνθρωπος τις αποστρέφεται και τις απορρίπτει; Δεν καταδικάζω κανέναν, αλλά απλώς κάνω όλους τους ανθρώπους να επιστρέψουν σε κατάσταση ηρεμίας και να επιτελέσουν το έργο της αυτοκριτικής.

27 Μαρτίου 1992