Θα πρέπει να γνωρίζετε την ιστορία πίσω από τη Βίβλο και τη δημιουργία της. Αυτή η γνώση δεν ανήκει σε όσους δεν έχουν αποδεχθεί το νέο έργο του Θεού. Εκείνοι δεν γνωρίζουν. Εάν τους μιλούσες ξεκάθαρα γι’ αυτά τα ζητήματα ουσίας, δεν θα ψείριζαν πια τη Βίβλο μαζί σου. Συνεχώς ανασκαλεύουν αυτά που έχουν προφητευτεί: Έχει πραγματοποιηθεί η τάδε δήλωση; Έχει πραγματοποιηθεί η δείνα δήλωση; Αποδέχονται το ευαγγέλιο βάσει της Βίβλου και κηρύττουν το ευαγγέλιο βάσει της Βίβλου. Η πίστη τους στον Θεό βασίζεται στα λόγια της Βίβλου· χωρίς τη Βίβλο, δεν πιστεύουν στον Θεό. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ζουν, περνώντας τη Βίβλο από ανούσια εξέταση. Όταν ψειρίσουν και πάλι τη Βίβλο και σου ζητήσουν εξηγήσεις, εσύ πες: «Πρώτον, ας μην επαληθεύσουμε την κάθε δήλωση. Αντ’ αυτού, ας δούμε πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα. Ας πάρουμε το μονοπάτι στο οποίο πορευόμαστε κι ας το συγκρίνουμε με την αλήθεια για να δούμε αν το μονοπάτι αυτό είναι πράγματι το έργο του Αγίου Πνεύματος, και ας χρησιμοποιήσουμε το έργο του Αγίου Πνεύματος για να ελέγξουμε κατά πόσον το μονοπάτι αυτό είναι ορθό. Όσο για το αν έχει πραγματοποιηθεί η τάδε ή η δείνα δήλωση όπως έχει προλεχθεί, εμείς οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να χώνουμε τη μύτη μας σε αυτό. Αντ’ αυτού, είναι προτιμότερο να μιλήσουμε για το έργο του Αγίου Πνεύματος και για το πιο πρόσφατο έργο που επιτελεί ο Θεός». Οι προφητείες στη Βίβλο είναι λόγια του Θεού που μεταδόθηκαν εκείνον τον καιρό από τους προφήτες, καθώς και λόγια που γράφτηκαν από ανθρώπους που χρησιμοποίησε ο Θεός και είχαν αποκτήσει έμπνευση· μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να εξηγήσει εκείνα τα λόγια, μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να γνωστοποιήσει το νόημα εκείνων των λόγων και μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να λύσει τις επτά σφραγίδες και να ανοίξει την περγαμηνή. Εσύ πες: «Ούτε εσύ είσαι ο Θεός ούτε κι εγώ, οπότε ποιος τολμά να επεξηγήσει αψήφιστα τα λόγια του Θεού; Τολμάς να εξηγήσεις αυτά τα λόγια; Ακόμη κι αν έρχονταν οι προφήτες Ιερεμίας, Ιωάννης και Ηλίας, δεν θα τολμούσαν να προσπαθήσουν να επεξηγήσουν αυτά τα λόγια, διότι εκείνοι δεν είναι το Αρνίο. Μόνο το Αρνίο μπορεί να λύσει τις επτά σφραγίδες και να ανοίξει την περγαμηνή, και κανένας άλλος δεν μπορεί να εξηγήσει τα λόγια Του. Δεν τολμώ να σφετεριστώ το όνομα του Θεού, πόσο μάλλον δε, να επιχειρήσω να εξηγήσω τα λόγια του Θεού. Μπορώ να είμαι μόνο κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό. Μήπως είσαι εσύ ο Θεός; Κανένα από τα δημιουργήματα δεν τολμά να ανοίξει την περγαμηνή ή να εξηγήσει αυτά τα λόγια, οπότε δεν τολμώ να τα επεξηγήσω ούτε εγώ. Καλύτερα να μην επιχειρήσεις να τα εξηγήσεις. Κανείς δεν θα πρέπει να προσπαθήσει να τα εξηγήσει. Ας μιλήσουμε για το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό μπορεί να το κάνει ο άνθρωπος. Γνωρίζω κάποια πράγματα για το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού, αλλά εφόσον δεν έχω προσωπική εμπειρία από αυτό το έργο, μπορώ να μιλήσω γι’ αυτό μόνο σε περιορισμένο βαθμό. Όσο για το νόημα των λόγων που εκφέρθηκαν εκείνον τον καιρό από τον Ησαΐα ή τον Ιησού, δεν θα προβώ σε επεξήγηση. Δεν μελετώ τη Βίβλο· αντ’ αυτού, ακολουθώ το παρόν έργο του Θεού. Στ’ αλήθεια θεωρείς τη Βίβλο ως τη μικρή περγαμηνή, αλλά δεν είναι κάτι που μπορεί να ανοίξει μόνο το Αρνίο; Εκτός από το Αρνίο, ποιος άλλος μπορεί να την ανοίξει; Δεν είσαι εσύ το Αρνίο και, πολύ λιγότερο δε, τολμώ να ισχυριστώ ότι εγώ είμαι ο ίδιος ο Θεός, γι’ αυτό ας μην αναλύουμε τη Βίβλο κι ας μην την περνάμε από ανούσια εξέταση. Είναι πολύ προτιμότερο να συζητάμε το έργο που επιτελεί το Άγιο Πνεύμα, δηλαδή το τωρινό έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός. Ας δούμε ποιες είναι οι αρχές σύμφωνα με τις οποίες εργάζεται ο Θεός και ποια η ουσία του έργου Του, κι ας τα χρησιμοποιήσουμε αυτά για να εξακριβώσουμε αν το μονοπάτι στο οποίο πορευόμαστε σήμερα είναι σωστό και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να βεβαιωθούμε γι’ αυτό». Εάν επιθυμείτε να κηρύξετε το ευαγγέλιο, ιδίως σε όσους ανήκουν στον θρησκευτικό κόσμο, πρέπει να κατανοείτε τη Βίβλο και να κατέχετε άρτια γνώση της πραγματικής της ιστορίας· διαφορετικά, δεν υπάρχει τρόπος να κηρύξεις το ευαγγέλιο. Όταν θα κατέχεις άριστα το γενικότερο πλαίσιο και θα πάψεις να εξετάζεις εξονυχιστικά τα νεκρά λόγια της Βίβλου με μικροπρεπή τρόπο και, αντ’ αυτού, θα μιλάς μόνο για το έργο του Θεού και τη ζωή-αλήθεια, τότε θα είσαι σε θέση να κερδίσεις όσους αναζητούν έχοντας αληθινή καρδιά.

Θα πρέπει να κατανοείτε το έργο του Ιεχωβά, τους νόμους που θέσπισε, τις αρχές με τις οποίες καθοδήγησε τους ανθρώπους στο να ζουν τη ζωή τους, το περιεχόμενο του έργου που επιτέλεσε κατά την Εποχή του Νόμου, τη σημασία της θέσπισης των νόμων από Εκείνον, τη σημασία που είχε το έργο Του για την Εποχή της Χάριτος και το έργο που επιτελεί ο Θεός σε αυτό το τελικό στάδιο. Το πρώτο στάδιο είναι το έργο της Εποχής του Νόμου, το δεύτερο είναι το έργο της Εποχής της Χάριτος και το τρίτο είναι το έργο των εσχάτων ημερών. Πρέπει να κατανοείτε ξεκάθαρα αυτά τα στάδια του έργου του Θεού. Από την αρχή ως το τέλος, υπάρχουν συνολικά τρία στάδια. Ποια είναι η ουσία κάθε σταδίου του έργου; Πόσα στάδια επιτελούνται στο έργο του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη; Πώς επιτελούνται αυτά τα στάδια και γιατί το καθένα τους επιτελείται με συγκεκριμένο τρόπο; Όλα αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα. Το έργο κάθε εποχής έχει αντιπροσωπευτική αξία. Ποιο έργο επιτέλεσε ο Ιεχωβά; Γιατί το επιτέλεσε με τον συγκεκριμένο τρόπο; Γιατί ονομαζόταν Ιεχωβά; Παρομοίως, ποιο έργο επιτέλεσε ο Ιησούς την Εποχή της Χάριτος και με ποιον τρόπο το επιτέλεσε; Ποιες πτυχές της διάθεσης του Θεού αντιπροσωπεύει κάθε στάδιο του έργου και κάθε εποχή; Ποιες πτυχές της διάθεσής Του εκφράστηκαν κατά την Εποχή του Νόμου; Και ποιες κατά την Εποχή της Χάριτος; Και ποιες κατά την τελική εποχή; Πρόκειται για ουσιώδη ερωτήματα τα οποία πρέπει να γνωρίζετε ξεκάθαρα. Ολόκληρη η διάθεση του Θεού έχει αποκαλυφθεί κατά τη διάρκεια του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη. Δεν αποκαλύπτεται μόνο κατά την Εποχή της Χάριτος, ούτε μόνο κατά την Εποχή του Νόμου, πόσο μάλλον δε, μόνο κατά την παρούσα περίοδο των εσχάτων ημερών. Το έργο που επιτελείται κατά τις έσχατες ημέρες αντιπροσωπεύει την κρίση, την οργή και την παίδευση. Το έργο που επιτελείται κατά τις έσχατες ημέρες δεν μπορεί να αντικαταστήσει το έργο της Εποχής του Νόμου ή το έργο της Εποχής της Χάριτος. Ωστόσο, τα τρία στάδια είναι αλληλένδετα, σχηματίζουν μία οντότητα και αποτελούν όλα το έργο ενός Θεού. Φυσικά, η εκτέλεση αυτού του έργου χωρίζεται σε ξεχωριστές εποχές. Το έργο που επιτελείται κατά τις έσχατες ημέρες φέρνει τα πάντα στο τέλος τους, εκείνο που επιτελέστηκε κατά την Εποχή του Νόμου ήταν το έργο της έναρξης και εκείνο που επιτελέστηκε κατά την Εποχή της Χάριτος ήταν το έργο της λύτρωσης. Όσο για τα οράματα του έργου σε όλο αυτό το σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, κανείς δεν μπορεί να αποκτήσει γνώση ή κατανόησή τους, και αυτά τα οράματα παραμένουν γρίφοι. Κατά τις έσχατες ημέρες, μόνο το έργο του λόγου επιτελείται για να αναγγείλει την Εποχή της Βασιλείας, αλλά δεν αντιπροσωπεύει όλες τις εποχές. Οι έσχατες ημέρες δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις έσχατες ημέρες, τίποτα περισσότερο από την Εποχή της Βασιλείας, και δεν αντιπροσωπεύουν ούτε την Εποχή της Χάριτος ούτε την Εποχή του Νόμου. Το θέμα είναι απλώς ότι, κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, σας αποκαλύπτεται όλο το έργο στο σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη. Αυτή είναι η αποκάλυψη του μυστηρίου. Αυτού του είδους το μυστήριο είναι κάτι που δεν μπορεί να αποκαλυφθεί από κανέναν άνθρωπο. Όσο καλά κι αν κατανοεί ο άνθρωπος τη Βίβλο, δεν είναι τίποτα παραπάνω από λόγια, διότι ο άνθρωπος δεν κατανοεί την ουσία της Βίβλου. Όταν ο άνθρωπος διαβάζει τη Βίβλο, ενδέχεται να αντιλαμβάνεται κάποιες αλήθειες, να εξηγεί κάποια λόγια ή να περνάει κάποια πολύ γνωστά εδάφια και κεφάλαια από την ανούσια εξέτασή του, αλλά δεν θα είναι ποτέ σε θέση να αποσπάσει το νόημα που περιέχεται σε αυτά τα λόγια, διότι ο άνθρωπος βλέπει μόνο νεκρά λόγια, και όχι τις σκηνές του έργου του Ιεχωβά και του Ιησού, και ο άνθρωπος δεν έχει τον τρόπο να ξεδιαλύνει το μυστήριο αυτού του έργου. Ως εκ τούτου, το μυστήριο του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη είναι το μεγαλύτερο μυστήριο —εκείνο που είναι πιο καλά κρυμμένο και τελείως ακατάληπτο για τον άνθρωπο. Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει άμεσα το θέλημα του Θεού, εκτός κι αν ο ίδιος ο Θεός το εξηγήσει και το αποκαλύψει στον άνθρωπο. Σε διαφορετική περίπτωση, τα πράγματα αυτά θα παραμείνουν για πάντα γρίφοι για τον άνθρωπο· θα παραμείνουν για πάντα σφραγισμένα μυστήρια. Δεν θα αναφερθώ καν σε όσους ανήκουν στον θρησκευτικό κόσμο —αν δεν σας το είχα πει σήμερα, ούτε εσείς θα το κατανοούσατε. Αυτό το έργο των έξι χιλιάδων ετών είναι πιο μυστηριώδες από όλες τις προφητείες των προφητών. Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο από τον καιρό της δημιουργίας έως και σήμερα, και κανείς από τους προφήτες καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων δεν κατάφερε ποτέ να το συλλάβει, διότι αυτό το μυστήριο ξεσκεπάζεται μόνο κατά την τελική εποχή και δεν έχει αποκαλυφθεί ποτέ άλλοτε. Εάν μπορέσετε να κατανοήσετε αυτό το μυστήριο και είστε σε θέση να το συλλάβετε στην ολότητά του, τότε όλοι αυτοί οι θρησκευόμενοι θα κατατροπωθούν από αυτό το μυστήριο. Μόνο αυτό είναι το μεγαλύτερο των οραμάτων· αυτό λαχταρά να κατανοήσει περισσότερο ο άνθρωπος και, συνάμα, αυτό του είναι περισσότερο ασαφές. Όταν ήσασταν στην Εποχή της Χάριτος, δεν γνωρίζατε τι αφορούσε το έργο που επιτελείτο από τον Ιησού ούτε τι αφορούσε το έργο που επιτελείτο από τον Ιεχωβά. Οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν τον λόγο για τον οποίο ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους, τον λόγο για τον οποίο ζητούσε από τα πλήθη να τηρούν τους νόμους ή τον λόγο για τον οποίο έπρεπε να χτιστεί ο ναός, πόσο μάλλον δε, κατανοούσαν τον λόγο για τον οποίο οι Ισραηλίτες οδηγήθηκαν από την Αίγυπτο στην έρημο και έπειτα στη Χαναάν. Μόλις σήμερα αποκαλύφθηκαν αυτά τα ζητήματα.

Το έργο κατά τις έσχατες ημέρες αποτελεί το τελικό από τα τρία στάδια. Είναι το έργο μίας ακόμη νέας εποχής και δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο του έργου διαχείρισης. Το σχέδιο διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη χωρίζεται σε τρία στάδια έργου. Κανένα στάδιο από μόνο του δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει το έργο των τριών εποχών, κι αντιπροσωπεύει μόνο ένα μέρος του συνόλου. Το όνομα Ιεχωβά δεν μπορεί να αντιπροσωπεύσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Το γεγονός ότι επιτέλεσε το έργο Του κατά την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός μπορεί να είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο. Ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους για τον άνθρωπο και του μεταβίβασε εντολές, ζητώντας από τον άνθρωπο να χτίσει τον ναό και τα θυσιαστήρια. Το έργο που επιτέλεσε αντιπροσωπεύει μόνο την Εποχή του Νόμου. Αυτό το έργο που επιτέλεσε δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι μόνο ένας Θεός που ζητά από τον άνθρωπο να τηρεί τον νόμο, ούτε ότι είναι ο Θεός στον ναό, ούτε ότι είναι ο Θεός ενώπιον του θυσιαστηρίου. Αυτό θα ήταν αναληθές. Το έργο που επιτελέστηκε υπό τον νόμο μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο μία εποχή. Επομένως, αν ο Θεός επιτελούσε μόνο το έργο της Εποχής του Νόμου, ο άνθρωπος θα περιόριζε τον Θεό στον εξής ορισμό: «Ο Θεός είναι ο Θεός στον ναό και, προκειμένου να υπηρετήσουμε τον Θεό, πρέπει να φορέσουμε άμφια και να εισέλθουμε στον ναό». Εάν το έργο της Εποχής της Χάριτος δεν είχε επιτελεστεί ποτέ και η Εποχή του Νόμου είχε συνεχιστεί μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε ότι ο Θεός είναι, επίσης, ελεήμων και στοργικός. Εάν δεν είχε επιτελεστεί το έργο της Εποχής του Νόμου και είχε επιτελεστεί μόνο το έργο της Εποχής της Χάριτος, τότε το μόνο που θα γνώριζε ο άνθρωπος θα ήταν ότι ο Θεός μπορεί απλώς να λυτρώσει τον άνθρωπο και να συγχωρήσει τις αμαρτίες του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο ότι Εκείνος είναι άγιος και αθώος, και ότι μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του και να σταυρωθεί για χάρη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος θα γνώριζε μόνο αυτά τα πράγματα και δεν θα κατανοούσε τίποτε άλλο. Έτσι, κάθε εποχή αντιπροσωπεύει ένα μέρος της διάθεσης του Θεού. Όσο για το ποιες πτυχές της διάθεσης του Θεού αντιπροσωπεύονται στην Εποχή του Νόμου, ποιες στην Εποχή της Χάριτος και ποιες στην παρούσα εποχή, μόνο όταν συγχωνευτούν και τα τρία στάδια σε μία ολότητα μπορούν να αποκαλύψουν ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Μόνο όταν ο άνθρωπος καταφέρει να γνωρίσει και τα τρία στάδια μπορεί να την κατανοήσει απόλυτα. Κανένα από τα τρία στάδια δεν μπορεί να παραλειφθεί. Θα δεις ολόκληρη τη διάθεση του Θεού μόνο αφότου καταφέρεις να γνωρίσεις αυτά τα τρία στάδια του έργου. Το γεγονός ότι ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο Του την Εποχή του Νόμου δεν αποδεικνύει ότι είναι μόνο ο Θεός υπό τον νόμο, και το γεγονός ότι ολοκλήρωσε το έργο της λύτρωσης δεν σημαίνει ότι ο Θεός θα λυτρώνει για πάντα την ανθρωπότητα. Όλα αυτά είναι συμπεράσματα που συνήγαγε ο άνθρωπος. Εφόσον η Εποχή της Χάριτος έχει τελειώσει, δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός ανήκει μόνο στον σταυρό και ότι ο σταυρός και μόνο αντιπροσωπεύει τη σωτηρία του Θεού. Εάν το έκανες αυτό, θα όριζες τον Θεό. Στο παρόν στάδιο, ο Θεός επιτελεί κυρίως το έργο του λόγου, αλλά δεν μπορείς να πεις ότι ο Θεός δεν υπήρξε ποτέ ελεήμων στον άνθρωπο και ότι το μόνο που έχει φέρει είναι παίδευση και κρίση. Το έργο κατά τις έσχατες ημέρες αποκαλύπτει το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού και όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος, προκειμένου να αποκαλύψει τον προορισμό και το τέλος της ανθρωπότητας και να φέρει στο τέλος του το συνολικό έργο της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό το στάδιο του έργου κατά τις έσχατες ημέρες ολοκληρώνει τα πάντα. Όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος πρέπει να ξεδιπλωθούν ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να τα εξετάσει εις βάθος και να τα κατανοήσει ξεκάθαρα μες στην καρδιά του. Τότε μόνο μπορεί να ταξινομηθεί η ανθρώπινη φυλή κατά είδος. Μόνο μετά την ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, θα κατορθώσει ο άνθρωπος να κατανοήσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της, διότι η διαχείρισή Του θα έχει φτάσει τότε στο τέλος της. Τώρα που έχετε βιώσει το έργο του Θεού στην τελική εποχή, ποια είναι η διάθεση του Θεού; Τολμάς άραγε να πεις ότι ο Θεός είναι ο Θεός που εκφέρει μόνο λόγια και τίποτε άλλο; Δεν θα τολμούσες να καταλήξεις σε αυτό το συμπέρασμα. Κάποιοι θα έλεγαν ότι ο Θεός είναι ο Θεός που αποκαλύπτει μυστήρια, ότι ο Θεός είναι το Αρνίο και Αυτός που λύνει τις επτά σφραγίδες. Κανείς, όμως, δεν τολμά να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Άλλοι μπορεί να πουν ότι ο Θεός είναι η ενσαρκωμένη σάρκα, αλλά κι αυτό δεν θα ήταν σωστό. Άλλοι πάλι μπορεί να πουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός εκφέρει μόνο λόγια και δεν πραγματοποιεί σημεία και τέρατα, αλλά με τίποτα δεν θα τολμούσες να μιλήσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, διότι ο Ιησούς ενσαρκώθηκε και επιτέλεσε σημεία και τέρατα, οπότε δεν θα τολμούσες να ορίσεις τον Θεό με τέτοια ελαφρότητα. Όλο το έργο που επιτελείται καθ’ όλη τη διάρκεια των έξι χιλιάδων ετών του σχεδίου διαχείρισης έχει μόλις ολοκληρωθεί. Μόνο αφότου όλο αυτό το έργο αποκαλυφθεί στον άνθρωπο και επιτελεστεί μεταξύ των ανθρώπων θα γνωρίζει η ανθρωπότητα όλη τη διάθεση του Θεού και αυτό που Εκείνος έχει και είναι. Όταν το έργο αυτού του σταδίου ολοκληρωθεί τελείως, όλα τα μυστήρια που δεν έχει κατανοήσει ο άνθρωπος θα έχουν αποκαλυφθεί, όλες οι αλήθειες που δεν είχαν κατανοηθεί προηγουμένως θα έχουν αποσαφηνιστεί και η ανθρώπινη φυλή θα έχει μάθει το μελλοντικό της μονοπάτι και τον μελλοντικό της προορισμό. Αυτό είναι όλο το έργο που πρόκειται να επιτελεστεί στο παρόν στάδιο. Παρόλο που το μονοπάτι στο οποίο πορεύεται ο άνθρωπος σήμερα είναι επίσης το μονοπάτι του σταυρού και το μονοπάτι των βασάνων, αυτά που κάνει πράξη, που τρώει, πίνει και απολαμβάνει ο άνθρωπος σήμερα διαφέρουν κατά πολύ από αυτά που έτυχαν στον άνθρωπο υπό τον νόμο και κατά την Εποχή της Χάριτος. Αυτό που ζητείται από τον άνθρωπο σήμερα διαφέρει από αυτό που του ζητήθηκε στο παρελθόν και διαφέρει ακόμη περισσότερο από αυτό που ζητήθηκε από τον άνθρωπο την Εποχή του Νόμου. Και τι ζητήθηκε από τον άνθρωπο υπό τον νόμο όταν ο Θεός επιτελούσε το έργο Του στο Ισραήλ; Του ζητήθηκε απλώς να τηρεί το Σάββατο και τους νόμους του Ιεχωβά. Κανείς δεν επιτρεπόταν να εργάζεται το Σάββατο ή να παραβαίνει τους νόμους του Ιεχωβά. Αλλά αυτό δεν ισχύει τώρα. Το Σάββατο, ο άνθρωπος εργάζεται, συναθροίζεται και προσεύχεται ως συνήθως, και δεν του επιβάλλεται κανένας περιορισμός. Οι άνθρωποι της Εποχής της Χάριτος έπρεπε να βαφτιστούν και επιπλέον, καλούνταν να νηστεύουν, να κόβουν τον άρτο, να πίνουν κρασί, να καλύπτουν την κεφαλή τους και να πλένουν τα πόδια των άλλων. Τώρα, αυτοί οι κανόνες έχουν μεν καταργηθεί, αλλά έχουν τεθεί μεγαλύτερες απαιτήσεις στον άνθρωπο, διότι το έργο του Θεού βαθαίνει συνεχώς και η είσοδος του ανθρώπου φτάνει σε όλο και υψηλότερα επίπεδα. Στο παρελθόν, ο Ιησούς επέθετε τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο και προσευχόταν, αλλά τώρα που έχουν ειπωθεί τα πάντα, τι νόημα έχει η χειροθεσία; Τα λόγια από μόνα τους μπορούν να επιτύχουν αποτελέσματα. Όταν επέθετε τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο στο παρελθόν, το έκανε για να ευλογήσει τον άνθρωπο και να τον θεραπεύσει από τις ασθένειές του. Έτσι εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα εκείνη την εποχή, αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον. Τώρα, το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί λόγια για να εργαστεί και να επιτύχει αποτελέσματα. Τα λόγια Του σας έχουν διατυπωθεί ξεκάθαρα, κι εσείς θα πρέπει να τα κάνετε πράξη όπως ακριβώς σας έχουν πει. Τα λόγια Του είναι το θέλημά Του· αποτελούν το έργο που Εκείνος επιθυμεί να επιτελέσει. Μέσω των λόγων Του, θα κατανοήσεις το θέλημά Του και αυτό που σου ζητά να επιτύχεις, και μπορείς να κάνεις τα λόγια Του πράξη απευθείας, χωρίς να χρειάζεται η χειροθεσία. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Επίθεσε τα χέρια Σου επάνω μου! Επίθεσε τα χέρια Σου επάνω μου, ώστε να μπορέσω να λάβω την ευλογία Σου και να Σε μεταλάβω». Όλα αυτά αποτελούν παρωχημένες πρακτικές του παρελθόντος, οι οποίες είναι πλέον απαρχαιωμένες, διότι η εποχή έχει αλλάξει. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σύμφωνα με την εποχή· δεν εργάζεται ούτε τυχαία ούτε σύμφωνα με καθορισμένους κανόνες. Η εποχή έχει αλλάξει, και μια νέα εποχή φέρνει, απαραιτήτως, και νέο έργο. Αυτό ισχύει για κάθε στάδιο του έργου, οπότε το έργο Του δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Κατά την Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς επιτέλεσε εύλογο έργο αυτού του είδους· για παράδειγμα, θεράπευε ασθένειες, εξέβαλλε τα δαιμόνια, επέθετε τα χέρια Του πάνω στον άνθρωπο για να προσευχηθεί γι’ αυτόν και ευλογούσε τον άνθρωπο. Ωστόσο, θα ήταν ανώφελο αν τα ξαναέκανε αυτά τη σήμερον ημέρα. Έτσι εργαζόταν το Άγιο Πνεύμα εκείνον τον καιρό, διότι τότε ήταν η Εποχή της Χάριτος, και υπήρχε επαρκής χάρη για να απολαύσει ο άνθρωπος. Δεν του ζητήθηκε να πληρώσει κανενός είδους τίμημα και, εφόσον είχε πίστη, θα λάμβανε χάρη. Όλοι τύγχαναν μεγάλης χάρης. Τώρα η εποχή έχει αλλάξει και το έργο του Θεού έχει προχωρήσει περαιτέρω· η παρακοή του ανθρώπου και τα ακάθαρτα στοιχεία που υπάρχουν μέσα του θα απομακρυνθούν μέσω της παίδευσης και της κρίσης. Εφόσον εκείνο το στάδιο ήταν το στάδιο της λύτρωσης, ήταν αναγκαίο να εργαστεί ο Θεός κατ’ αυτόν τον τρόπο, δείχνοντας αρκετή χάρη ώστε να την απολαύσει ο άνθρωπος, προκειμένου να μπορέσει ο άνθρωπος να λυτρωθεί από την αμαρτία και, μέσω της χάρης, να συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του. Αυτό το τρέχον στάδιο έχει σκοπό να εκθέσει την αδικία που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο μέσω της παίδευσης, της κρίσης, της πάταξης των λόγων, καθώς και της πειθαρχίας και της αποκάλυψης των λόγων, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει στη συνέχεια να σωθεί. Πρόκειται για έργο που είναι πιο εμπεριστατωμένο από τη λύτρωση. Η χάρη κατά την Εποχή της Χάριτος επαρκούσε για την ευχαρίστηση του ανθρώπου· τώρα που ο άνθρωπος έχει ήδη βιώσει αυτήν τη χάρη, δεν πρέπει πλέον να την απολαμβάνει. Αυτό το έργο ανήκει πλέον στο παρελθόν και δεν πρέπει να επιτελείται άλλο πια. Τώρα ο άνθρωπος θα σώζεται μέσω της κρίσης του λόγου. Αφότου ο άνθρωπος κριθεί, παιδευτεί και εξευγενιστεί, η διάθεσή του αλλάζει. Δεν οφείλεται όλο αυτό στα λόγια που εξέφερα; Κάθε στάδιο του έργου επιτελείται σύμφωνα με την ανάπτυξη ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής και σύμφωνα με την εποχή. Όλο το έργο είναι σημαντικό και όλο επιτελείται για χάρη της τελικής σωτηρίας, ώστε να έχει η ανθρωπότητα έναν καλό προορισμό στο μέλλον και ώστε, στο τέλος, να ταξινομηθεί η ανθρωπότητα κατά είδος.

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η εκφορά λόγων. Στον άνθρωπο μπορούν να λάβουν χώρα μεγάλες αλλαγές μέσω των λόγων. Οι αλλαγές που συμβαίνουν τώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν αυτά τα λόγια είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που έλαβαν χώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν τα σημεία και τέρατα της Εποχής της Χάριτος. Διότι, την Εποχή της Χάριτος, τα δαιμόνια εκβάλλονταν από τον άνθρωπο μέσω της χειροθεσίας και της προσευχής, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπευόταν από την ασθένειά του και οι αμαρτίες του συγχωρούνταν, αλλά όσο για το πώς θα αποβάλλονταν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο, αυτό το έργο δεν είχε επιτελεστεί ακόμα. Ο άνθρωπος σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μόνο λόγω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος δεν είχε πλέον την αμαρτία μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά όσο για το πώς ακριβώς μπορεί να μην αμαρτάνει πλέον ο άνθρωπος και πώς μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά και να μεταμορφωθεί η αμαρτωλή του φύση, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να λύσει αυτό το πρόβλημα. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν, κι αυτό οφείλεται στο έργο της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη σατανική διάθεση του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, ώστε η αμαρτωλή του φύση να αποβληθεί ολοκληρωτικά και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, καθιστώντας, έτσι, δυνατή τη μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να κατανοεί το μονοπάτι της ανάπτυξης στη ζωή, να κατανοεί την οδό της ζωής, καθώς και τον τρόπο να αλλάξει τη διάθεσή του. Επιπλέον, θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεσή του να μπορεί σταδιακά να αλλάξει κι εκείνος να μπορεί να ζήσει υπό τη λάμψη του φωτός, ώστε όλα όσα κάνει να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορέσει να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του και ώστε να απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους του Σατανά, κι έτσι να αναδυθεί τελείως από την αμαρτία. Τότε μόνο θα λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία. Τον καιρό που επιτελούσε ο Ιησούς το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι’ Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πίστευε ανέκαθεν ότι ήταν ο υιός του Δαβίδ και διακήρυττε πως ήταν μεγάλος προφήτης και ο φιλάνθρωπος Κύριος που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, με βάση την πίστη τους, θεραπεύτηκαν αγγίζοντας μόνο την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί επανήλθαν στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του, ούτε ήξερε πώς να την αποβάλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολλή χάρη, όπως τη γαλήνη και την ευτυχία της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός μέλους της, τη θεραπεία ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η ευσεβής εμφάνισή του. Εάν κάποιος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, τότε θεωρείτο αποδεκτός πιστός. Μόνο τέτοιου είδους πιστοί μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σήμαινε ότι είχαν σωθεί. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν διόλου την οδό της ζωής. Το μόνο που έκαναν ήταν να διαπράττουν αμαρτίες κι έπειτα να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, σε έναν συνεχή κύκλο, χωρίς να έχουν κάποιο μονοπάτι για να αλλάξουν τη διάθεσή τους: Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, αφότου τελείωσε εκείνο το στάδιο του έργου, παρέμενε ακόμα το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Αυτό το στάδιο έχει σκοπό να κάνει τον άνθρωπο αγνό μέσω του λόγου, δίνοντάς του, έτσι, ένα μονοπάτι να ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν αποδοτικό ή ουσιαστικό εάν συνέχιζε την εκβολή των δαιμονίων, διότι δεν θα κατόρθωνε να εξαλείψει την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου και ο άνθρωπος θα έμενε στάσιμος στη συγχώρεση των αμαρτιών του. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας, ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη φτάσει στο τέλος του και ο Θεός έχει επικρατήσει του Σατανά. Ωστόσο, εφόσον η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του, ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό, και ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να εκθέσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, κάνοντάς τον να ασκείται σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο ουσιαστικό από το προηγούμενο, καθώς και πιο αποδοτικό, διότι τώρα ο λόγος προμηθεύει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Πρόκειται για ένα πολύ πιο εμπεριστατωμένο στάδιο του έργου. Επομένως, η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει περατώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Ο Θεός δεν σώζει τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας απευθείας τη μέθοδο του Πνεύματος και την ταυτότητα του Πνεύματος, διότι το Πνεύμα Του δεν μπορεί μήτε να το αγγίξει, μήτε να το δει, μήτε και να το προσεγγίσει ο άνθρωπος. Αν προσπαθούσε να σώσει τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας απευθείας τη μέθοδο του Πνεύματος, ο άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να λάβει τη σωτηρία Του. Αν ο Θεός δεν ενδυόταν την εξωτερική μορφή ενός δημιουργημένου ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να λάβει αυτήν τη σωτηρία. Διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να Τον προσεγγίσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να πλησιάσει το σύννεφο του Ιεχωβά. Μόνο με το να γίνει ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον, δηλαδή, μόνο βάζοντας τον λόγο Του στο σώμα από σάρκα στο οποίο πρόκειται να μεταμορφωθεί, μπορεί Εκείνος να ενσταλάξει προσωπικά τον λόγο σε όλους όσοι Τον ακολουθούν. Τότε μόνο μπορεί ο άνθρωπος να δει και να ακούσει προσωπικά τον λόγο Του και, επιπλέον, να πάρει στην κατοχή του τον λόγο Του και, μέσω αυτού, να σωθεί ολοκληρωτικά. Εάν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν, κανένας θνητός δεν θα μπορούσε να λάβει τόσο μεγάλη σωτηρία, και δεν θα σωζόταν ούτε ένας άνθρωπος. Εάν το Πνεύμα του Θεού εργαζόταν απευθείας μεταξύ των ανθρώπων, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα πατασσόταν ή, διαφορετικά, εφόσον δεν θα είχε τρόπο να έλθει σε επαφή με τον Θεό, θα πιανόταν αιχμάλωτη του Σατανά. Η πρώτη ενσάρκωση έγινε για να λυτρωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία, να λυτρωθεί μέσω του σαρκικού σώματος του Ιησού· με άλλα λόγια, Εκείνος έσωσε τον άνθρωπο από τον σταυρό, αλλά η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παρέμενε ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Η δεύτερη ενσάρκωση δεν θα λειτουργεί πλέον ως προσφορά περί αμαρτίας, αλλά, αντιθέτως, θα σώζει πλήρως όσους λυτρώθηκαν από την αμαρτία. Αυτό γίνεται έτσι ώστε όσοι έχουν συγχωρεθεί να μπορούν να απελευθερωθούν από τις αμαρτίες τους, να γίνουν τελείως καθαροί και, επιτυγχάνοντας αλλαγή στη διάθεσή τους, να απελευθερωθούν από την επιρροή του σκότους του Σατανά και να επιστρέψουν ενώπιον του θρόνου του Θεού. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να καθαγιαστεί τελείως ο άνθρωπος. Αφότου έφτασε στο τέλος της η Εποχή του Νόμου και, αρχής γενομένης από την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας, το οποίο συνεχίζεται μέχρι τις έσχατες ημέρες, οπότε και θα εξαγνίσει τελείως την ανθρωπότητα κρίνοντας και παιδεύοντας την ανθρώπινη φυλή εξαιτίας της ανυπακοής της. Τότε μόνο θα ολοκληρώσει ο Θεός το έργο της σωτηρίας και θα εισέλθει στην ανάπαυση. Επομένως, στα τρία στάδια του έργου, ο Θεός ενσαρκώθηκε μόνο δύο φορές για να επιτελέσει ο ίδιος το έργο Του μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό συμβαίνει επειδή μόνο ένα από τα τρία στάδια του έργου είναι η καθοδήγηση του ανθρώπου στο να ζει τη ζωή του, ενώ τα άλλα δύο αποτελούν το έργο της σωτηρίας. Μόνο με το να ενσαρκωθεί μπορεί ο Θεός να ζήσει μαζί με τον άνθρωπο, να βιώσει τα βάσανα του κόσμου και να ζήσει σε ένα κανονικό σώμα από σάρκα. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να παράσχει στους ανθρώπους την πρακτική οδό που χρειάζονται ως δημιουργημένα όντα. Ο άνθρωπος λαμβάνει πλήρη σωτηρία από τον Θεό μέσω της ενσάρκωσης του Θεού, και όχι απευθείας από τον ουρανό ως απάντηση στις προσευχές του. Ο άνθρωπος αποτελείται από σάρκα και οστά, δεν είναι σε θέση να δει το Πνεύμα του Θεού, πόσο μάλλον δε, να προσεγγίσει το Πνεύμα Του, και άρα το μόνο με το οποίο μπορεί να έλθει σε επαφή είναι η ενσάρκωση του Θεού. Μόνο μέσω αυτής είναι ο άνθρωπος σε θέση να συλλάβει όλες τις οδούς και όλες τις αλήθειες και να λάβει πλήρη σωτηρία. Η δεύτερη ενσάρκωση θα αρκεί για να απαλλάξει τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του και να τον εξαγνίσει πλήρως. Συνεπώς, η δεύτερη ενσάρκωση θα περατώσει όλο το έργο του Θεού στη σάρκα και θα ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού. Από εκεί και πέρα, το έργο του ενσαρκωμένου Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πλήρως. Μετά τη δεύτερη ενσάρκωση, δεν θα ενσαρκωθεί για τρίτη φορά για το έργο Του. Διότι ολόκληρη η διαχείρισή Του θα έχει φτάσει στο τέλος της. Η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες θα έχει κερδίσει πλήρως τον εκλεκτό Του λαό και όλοι οι άνθρωποι κατά τις έσχατες ημέρες θα έχουν ταξινομηθεί κατά είδος. Δεν θα επιτελεί πλέον το έργο της σωτηρίας, ούτε θα επιστρέψει στη σάρκα για να επιτελέσει κάποιο έργο. Στο έργο των εσχάτων ημερών, ο λόγος είναι ισχυρότερος από την εκδήλωση σημείων και τεράτων, και η εξουσία του λόγου υπερβαίνει εκείνη των σημείων και των τεράτων. Ο λόγος εκθέτει όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις που κρύβονται βαθιά μες στην καρδιά του ανθρώπου. Δεν είσαι σε θέση να τις αναγνωρίσεις μόνος σου. Όταν σου αποκαλυφθούν μέσω του λόγου, θα φτάσεις φυσικά στο σημείο να τις ανακαλύψεις· δεν θα μπορείς να τις αρνηθείς και θα πειστείς απόλυτα. Αυτή δεν είναι η εξουσία του λόγου; Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται από το έργο του λόγου σήμερα. Επομένως, ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί πλήρως από τις αμαρτίες του μέσω της θεραπείας ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων, ούτε μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως μέσω της εκδήλωσης σημείων και τεράτων. Η εξουσία της θεραπείας των ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων δίνει μονάχα χάρη στον άνθρωπο, αλλά η σάρκα του ανθρώπου εξακολουθεί να ανήκει στον Σατανά και η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παραμένει ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν έχει καθαριστεί, εξακολουθεί να ανήκει στην αμαρτία και την ακαθαρσία. Μόνο αφότου ο άνθρωπος γίνει καθαρός μέσω του λόγου, μπορεί να κερδηθεί από τον Θεό και να καθαγιαστεί. Όταν τα δαιμόνια εκβλήθηκαν από τον άνθρωπο και αυτός λυτρώθηκε, αυτό σήμαινε μόνο ότι αποσπάστηκε από τα χέρια του Σατανά και επέστρεψε στον Θεό. Ωστόσο, χωρίς να έχει γίνει καθαρός και χωρίς να έχει αλλαχθεί από τον Θεό, παραμένει διεφθαρμένος άνθρωπος. Μέσα στον άνθρωπο εξακολουθούν να υπάρχουν η ακαθαρσία, η εναντίωση και η ανυπακοή· ο άνθρωπος έχει επιστρέψει στον Θεό μόνο μέσω της λύτρωσης από Εκείνον, αλλά δεν έχει την παραμικρή γνώση του Θεού και εξακολουθεί να είναι ικανός να Του αντιστέκεται και να Τον προδίδει. Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του και, μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς από τον Σατανά, έχει μέσα του μια καθιερωμένη φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν λυτρωθεί ο άνθρωπος, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από λύτρωση κατά την οποία ο άνθρωπος αγοράζεται έναντι υψηλού τιμήματος, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος, που είναι τόσο μιαρός, πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή προτού γίνει άξιος να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και της παίδευσης, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα έχει σκοπό να γίνει ο άνθρωπος καθαρός και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και μέσω του εξευγενισμού, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να γίνει αγνός. Αντί να θεωρηθεί πως αυτό το στάδιο του έργου είναι εκείνο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης, καθώς και το δεύτερο στάδιο του έργου της σωτηρίας. Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να κερδηθεί από τον Θεό μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και όλες οι ακαθαρσίες, οι αντιλήψεις, τα κίνητρα και οι προσωπικές φιλοδοξίες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως μέσω της χρήσης του λόγου ο οποίος εξευγενίζει, κρίνει και αποκαλύπτει. Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν ότι ήταν απόγονοι του Μωάβ, εξέφρασαν παράπονα, έπαψαν να επιδιώκουν τη ζωή και έγιναν τελείως αρνητικοί. Αυτό δεν καταδεικνύει ότι η ανθρωπότητα δεν είναι ακόμα σε θέση να υποταχθεί ολοκληρωτικά στο κράτος του Θεού; Αυτή δεν είναι επακριβώς η διεφθαρμένη σατανική διάθεσή της; Όταν δεν υποβαλλόσουν σε παίδευση, ύψωνες τα χέρια σου πιο ψηλά από όλους τους άλλους, πιο ψηλά ακόμα κι από του Ιησού. Και φώναζες με δυνατή φωνή: «Να γίνω αγαπητός υιός του Θεού! Να γίνω οικείος του Θεού! Θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε παρά να προσκυνήσουμε τον Σατανά! Επαναστατούμε εναντίον του παλαιού Σατανά! Επαναστατούμε εναντίον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα! Είθε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας να χάσει τελείως την εξουσία! Είθε ο Θεός να μας καταστήσει ολοκληρωμένους!» Οι κραυγές σου ήταν πιο δυνατές από όλων των άλλων. Αλλά τότε ήρθε ο καιρός της παίδευσης και, για άλλη μια φορά, αποκαλύφθηκε η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων. Τότε οι κραυγές τους έσβησαν και η αποφασιστικότητά τους χάθηκε. Αυτή είναι η διαφθορά του ανθρώπου· είναι πιο βαθιά εδραιωμένη από την αμαρτία, είναι κάτι που φύτεψε ο Σατανάς και είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ο άνθρωπος τις αμαρτίες του· δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη βαθιά ριζωμένη φύση του και πρέπει να στηριχθεί στην κρίση του λόγου για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει σταδιακά από εκείνο το σημείο κι έπειτα. Ο άνθρωπος φώναζε έτσι στο παρελθόν επειδή δεν κατανοούσε καθόλου την έμφυτη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτές είναι οι ακαθαρσίες που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο. Κατά τη διάρκεια μιας τόσο μακράς περιόδου κρίσης και παίδευσης, ο άνθρωπος ζούσε σε μια τεταμένη ατμόσφαιρα. Δεν επιτεύχθηκαν άραγε όλα αυτά μέσω του λόγου; Δεν φώναζες πολύ δυνατά και πριν από τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών; «Εισέλθετε στη βασιλεία! Όλοι όσοι αποδέχονται αυτό το όνομα θα εισέλθουν στη βασιλεία! Όλοι θα μεταλάβουν τον Θεό!» Όταν ήλθε η δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, δεν φώναζες πια. Στην αρχή, όλοι φώναζαν: «Θεέ μου! Όπου κι αν με τοποθετήσεις, θα υποταχθώ στην καθοδήγησή Σου». Όταν οι άνθρωποι διάβασαν τα εξής λόγια του Θεού: «Ποιος θα είναι ο Παύλος Μου;» είπαν: «Είμαι πρόθυμος!» Τότε είδαν τα λόγια: «Και όσον αφορά την πίστη του Ιώβ;» και είπαν: «Είμαι πρόθυμος να θεωρήσω χρέος μου να έχω την πίστη του Ιώβ. Θεέ μου, δοκίμασέ με, Σε παρακαλώ!» Όταν ήλθε η δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, κατέρρευσαν αμέσως και μετά βίας μπορούσαν να σηκωθούν πάλι όρθιοι. Κατόπιν αυτού, λίγο-λίγο, οι ακαθαρσίες στην καρδιά τους μειώθηκαν σταδιακά. Αυτό δεν επιτεύχθηκε μέσω του λόγου; Επομένως, ό,τι έχετε βιώσει σήμερα είναι τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν μέσω του λόγου, και είναι ακόμα μεγαλύτερα από αυτά που επιτεύχθηκαν μέσω της επιτέλεσης σημείων και τεράτων από τον Ιησού. Η δόξα του Θεού που βλέπεις και η εξουσία του ίδιου του Θεού που βλέπεις δεν γίνονται αντιληπτά μόνο μέσω της σταύρωσης, της θεραπείας ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων· πολύ περισσότερο, γίνονται αντιληπτά μέσω της κρίσης του λόγου Του. Αυτό σου δείχνει ότι η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν συνίστανται μόνο στην επιτέλεση των σημείων, τη θεραπεία ασθενειών και την εκβολή των δαιμονίων, αλλά ότι η κρίση του λόγου του Θεού είναι πιο ικανή να εκπροσωπήσει την εξουσία του Θεού και να αποκαλύψει την παντοδυναμία Του.

Αυτά που έχει επιτύχει τώρα ο άνθρωπος —το ανάστημα, η γνώση, η αγάπη, η αφοσίωση, η υποταγή και η διορατικότητα που έχει σήμερα— είναι τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν μέσω της κρίσης του λόγου. Το γεγονός ότι είσαι σε θέση να έχεις αφοσίωση και να παραμένεις όρθιος μέχρι σήμερα έχει επιτευχθεί μέσω του λόγου. Τώρα ο άνθρωπος βλέπει ότι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού είναι πράγματι εξαιρετικό και ότι περιέχει πολλά που δεν μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος, τα οποία είναι μυστήρια και τα θαύματα. Ως εκ τούτου, πολλοί έχουν υποταχθεί. Κάποιοι δεν έχουν υποταχθεί ποτέ σε κανέναν άνθρωπο από την ημέρα της γέννησής τους, αλλά όταν βλέπουν τα σημερινά λόγια του Θεού, υποτάσσονται πλήρως χωρίς να το αντιλαμβάνονται, και δεν τολμούν να προβούν σε σχολαστική εξέταση ή να πουν οτιδήποτε άλλο. Η ανθρωπότητα έχει πέσει υπό τον λόγο και προσπέφτει υπό την κρίση του λόγου. Εάν το Πνεύμα του Θεού μιλούσε απευθείας στον άνθρωπο, όλοι οι άνθρωποι θα υποτάσσονταν στη φωνή, πέφτοντας κάτω χωρίς λόγια αποκαλύψεως, με τρόπο πολύ όμοιο με εκείνον που ο Παύλος έπεσε στο έδαφος εν μέσω του φωτός στον δρόμο προς τη Δαμασκό. Αν ο Θεός συνέχιζε να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να γνωρίσει τη διαφθορά του μέσω της κρίσης του λόγου και, έτσι, να επιτύχει τη σωτηρία. Μόνο μέσω της ενσάρκωσης μπορεί ο Θεός να παραδώσει προσωπικά τα λόγια Του στα αυτιά κάθε ανθρώπινου όντος, έτσι ώστε όλοι όσοι έχουν αυτιά να μπορέσουν να ακούσουν τα λόγια Του και να λάβουν το έργο της κρίσης του λόγου. Αυτό το αποτέλεσμα επετεύχθη μόνο μέσω του λόγου Του, και όχι μέσω της εμφάνισης του Πνεύματος για να φοβίσει τον άνθρωπο ώστε να υποταχθεί. Μόνο μέσω αυτού του πρακτικού, μα συνάμα εξαιρετικού έργου, μπορεί να εκτεθεί πλήρως η παλιά διάθεση του ανθρώπου, η οποία βρίσκεται βαθιά κρυμμένη μέσα του για πολλά χρόνια, ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να την αναγνωρίσει και να την αλλάξει. Όλα αυτά αποτελούν το πρακτικό έργο του ενσαρκωμένου Θεού, κατά το οποίο, μιλώντας και κρίνοντας με πρακτικό τρόπο, επιτυγχάνει τα αποτελέσματα της κρίσης πάνω στον άνθρωπο μέσω του λόγου. Αυτή είναι η εξουσία του ενσαρκωμένου Θεού και η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού. Γίνεται για να γνωστοποιηθεί η εξουσία του ενσαρκωμένου Θεού, να γνωστοποιηθούν τα αποτελέσματα που πέτυχε το έργο του λόγου, όπως και να γνωστοποιηθεί ότι το Πνεύμα έχει ενσαρκωθεί και επιδεικνύει την εξουσία Του κρίνοντας τον άνθρωπο μέσω του λόγου. Αν και η σάρκα Του είναι η εξωτερική μορφή μιας συνηθισμένης και κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν τα λόγια Του είναι εκείνα που δείχνουν στον άνθρωπο ότι Αυτός είναι γεμάτος εξουσία, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός και ότι τα λόγια Του είναι η έκφραση του ίδιου του Θεού. Μέσω αυτού, καταδεικνύεται σε όλη την ανθρωπότητα ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός που ενσαρκώθηκε, ότι κανείς δεν πρέπει να Τον προσβάλλει και ότι κανείς δεν μπορεί να υπερβεί την κρίση Του μέσω του λόγου και καμία δύναμη του σκότους δεν μπορεί να υπερισχύσει της εξουσίας Του. Ο άνθρωπος υποτάσσεται απόλυτα σε Αυτόν, διότι είναι ο Λόγος που ενσαρκώνεται, λόγω της εξουσίας Του και λόγω της κρίσης Του μέσω του λόγου. Το έργο που φέρνει η ενσάρκωσή Του είναι η εξουσία που Εκείνος κατέχει. Ενσαρκώνεται επειδή η σάρκα μπορεί κι αυτή να διαθέτει εξουσία, και είναι ικανός να επιτελεί έργο μεταξύ των ανθρώπων με πρακτικό τρόπο —με τρόπο που είναι ορατός και απτός στον άνθρωπο. Αυτό το έργο είναι πολύ πιο πρακτικό από το έργο που επιτελείται άμεσα από το Πνεύμα του Θεού, το οποίο κατέχει όλη την εξουσία, και τα αποτελέσματά του είναι επίσης εμφανή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ενσάρκωση του Θεού μπορεί να μιλά και να εργάζεται με πρακτικό τρόπο. Η εξωτερική μορφή της σάρκας Του δεν κατέχει καμία εξουσία και ο άνθρωπος μπορεί να την προσεγγίσει, ενώ η ουσία Του φέρει εξουσία, αλλά η εξουσία Του δεν είναι ορατή σε κανέναν. Όταν Αυτός μιλά και εργάζεται, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να εντοπίσει την ύπαρξη της εξουσίας Του. Αυτό Τον διευκολύνει στην επιτέλεση έργου πρακτικής φύσεως. Όλο αυτό το πρακτικό έργο μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Παρόλο που κανένας άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται ότι Εκείνος κατέχει εξουσία, ούτε βλέπει ότι δεν πρέπει να προσβάλλεται, ούτε βλέπει την οργή Του, Εκείνος επιτυγχάνει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα των λόγων Του μέσω της καλυμμένης εξουσίας Του, της κρυμμένης οργής Του και των λόγων που εκφέρει ανοιχτά. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος πείθεται απόλυτα από τον τόνο της φωνής Του, την αυστηρότητα της ομιλίας Του και όλη τη σοφία των λόγων Του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος υποτάσσεται στον λόγο του ενσαρκωμένου Θεού, ο οποίος φαινομενικά δεν έχει καμία εξουσία, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Αυτή είναι μια άλλη πτυχή της σημασίας της ενσάρκωσής Του: να μιλά πιο πρακτικά και να επιτρέπει στην πραγματικότητα των λόγων Του να επηρεάζει τον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να γίνει μάρτυρας της δύναμης του λόγου του Θεού. Συνεπώς, αν αυτό το έργο δεν γινόταν μέσω της ενσάρκωσης, δεν θα πετύχαινε το παραμικρό αποτέλεσμα και δεν θα μπορούσε να σώσει πλήρως τους ανθρώπους που αμαρτάνουν. Εάν δεν ενσαρκωνόταν ο Θεός, θα παρέμενε το Πνεύμα, το οποίο είναι συνάμα αόρατο και άυλο για τον άνθρωπο. Δεδομένου πως ο άνθρωπος είναι πλάσμα από σάρκα, εκείνος και ο Θεός ανήκουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους και έχουν διαφορετική φύση. Το Πνεύμα του Θεού είναι ασύμβατο με τον άνθρωπο, ο οποίος είναι από σάρκα, και απλώς δεν μπορούν να δημιουργηθούν σχέσεις μεταξύ τους, χώρια που ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να μετατραπεί σε πνεύμα. Ως εκ τούτου, το Πνεύμα του Θεού πρέπει να γίνει ένα δημιουργημένο ον για να επιτελέσει το αρχικό Του έργο. Ο Θεός μπορεί και να ανυψωθεί στο υψηλότερο σημείο και να ταπεινωθεί για να γίνει ανθρώπινο πλάσμα, εργαζόμενος μεταξύ των ανθρώπων και ζώντας ανάμεσά τους, αλλά ο άνθρωπος δεν δύναται να ανυψωθεί στο υψηλότερο σημείο και να γίνει πνεύμα, πόσο μάλλον δε, μπορεί να κατέλθει στο χαμηλότερο σημείο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Θεός πρέπει να ενσαρκωθεί για να επιτελέσει το έργο Του. Για τον ίδιο λόγο, κατά τη διάρκεια της πρώτης ενσάρκωσης, μόνο η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού μπορούσε να λυτρώσει τον άνθρωπο μέσω της σταύρωσής Του, ενώ θα ήταν αδύνατο να σταυρωθεί το Πνεύμα του Θεού ως προσφορά περί αμαρτίας για τον άνθρωπο. Ο Θεός μπορούσε να ενσαρκωθεί απευθείας για να λειτουργήσει ως προσφορά περί αμαρτίας για τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανέλθει απευθείας στον ουρανό για να πάρει την προσφορά περί αμαρτίας που είχε προετοιμάσει γι’ αυτόν ο Θεός. Ως εκ τούτου, η μόνη περίπτωση θα ήταν ο Θεός να πηγαινοέρθει λίγες φορές μεταξύ ουρανού και γης, και ο άνθρωπος να μην ανέλθει στον ουρανό για να λάβει αυτήν τη σωτηρία, διότι ο άνθρωπος είχε πέσει και, επιπλέον, απλώς δεν μπορούσε να ανέλθει στον ουρανό, πόσο μάλλον δε, μπορούσε να λάβει την προσφορά περί αμαρτίας. Συνεπώς, ήταν απαραίτητο να έλθει ο Ιησούς ανάμεσα στους ανθρώπους και να επιτελέσει προσωπικά το έργο που απλώς δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί από τον άνθρωπο. Κάθε φορά που ενσαρκώνεται ο Θεός, αυτό γίνεται επειδή είναι απολύτως αναγκαίο. Εάν κάποιο από τα στάδια θα μπορούσε να επιτελεστεί απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, τότε Εκείνος δεν θα είχε υπομείνει την προσβολή της ενσάρκωσης.

Σε αυτό το τελικό στάδιο του έργου, τα αποτελέσματα επιτυγχάνονται μέσω του λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει πολλά μυστήρια και το έργο που έχει επιτελέσει ο Θεός μέσα από τις γενιές του παρελθόντος. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος διαφωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει τα μυστήρια που δεν ξετύλιξαν ποτέ οι γενιές του παρελθόντος, καθώς και το έργο των προφητών και αποστόλων των παρελθόντων χρόνων και τις αρχές με τις οποίες εργάζονταν. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει, επίσης, να κατανοήσει τη διάθεση του ίδιου του Θεού, καθώς και την ανυπακοή και την αντίσταση του ανθρώπου, και κατορθώνει να γνωρίσει τη δική του ουσία. Μέσω αυτών των σταδίων του έργου και όλων των λόγων που εκφέρθηκαν, ο άνθρωπος κατορθώνει να γνωρίσει το έργο του Πνεύματος, το έργο που επιτελεί η ενσάρκωση του Θεού και, ακόμη περισσότερο, ολόκληρη τη διάθεσή Του. Απέκτησες τη γνώση σου για το έργο διαχείρισης του Θεού, που εκτείνεται σε έξι χιλιάδες έτη, επίσης μέσω του λόγου. Η γνώση σου για τις προηγούμενες αντιλήψεις σου και η επιτυχία σου στο να τις παραμερίσεις, δεν επιτεύχθηκαν επίσης μέσω του λόγου; Στο προηγούμενο στάδιο, ο Ιησούς πραγματοποίησε σημεία και τέρατα, αλλά δεν υπάρχουν σημεία και τέρατα σε αυτό το στάδιο. Άραγε το ότι κατανόησες τον λόγο για τον οποίο ο Θεός δεν αποκαλύπτει σημεία και τέρατα, δεν επιτεύχθηκε επίσης μέσω του λόγου; Επομένως, τα λόγια που εκφέρονται σε αυτό το στάδιο υπερβαίνουν το έργο που επιτέλεσαν οι απόστολοι και οι προφήτες των προηγούμενων γενεών. Ακόμα και οι προφητείες των προφητών δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν αυτό το αποτέλεσμα. Οι προφήτες εξέφεραν μόνο προφητείες, μίλησαν για το τι θα συνέβαινε στο μέλλον, αλλά όχι για το έργο που επιθυμούσε να επιτελέσει εκείνον τον καιρό ο Θεός. Δεν μιλούσαν για να καθοδηγήσουν τον άνθρωπο στη ζωή του, ούτε για να προσφέρουν αλήθειες στους ανθρώπους, ούτε για να τους αποκαλύψουν μυστήρια, πόσο μάλλον δε, μιλούσαν για να δώσουν ζωή. Στα λόγια που λέγονται στο παρόν στάδιο, υπάρχει προφητεία και αλήθεια, αλλά τα λόγια αυτά χρησιμεύουν κυρίως για να δώσουν ζωή στον άνθρωπο. Τα λόγια τη σήμερον ημέρα διαφέρουν από τις προφητείες των προφητών. Αυτό είναι ένα στάδιο έργου που γίνεται για τη ζωή του ανθρώπου, για να αλλάξει η διάθεση της ζωής του ανθρώπου, και όχι για χάρη της εκφοράς προφητειών. Το πρώτο στάδιο ήταν το έργο του Ιεχωβά: Το έργο Του ήταν να προετοιμάσει ένα μονοπάτι για να λατρεύει ο άνθρωπος τον Θεό στη γη. Ήταν το έργο της έναρξης για να βρεθεί ο τόπος προέλευσης του έργου στη γη. Εκείνον τον καιρό, ο Ιεχωβά δίδαξε στους Ισραηλίτες να τηρούν το Σάββατο, να τιμούν τους γονείς τους και να ζουν ειρηνικά ο ένας με τον άλλο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν κατανοούσαν τι απαρτίζει τον άνθρωπο, ούτε κατανοούσαν πώς να ζουν στη γη. Ήταν απαραίτητο στο πρώτο στάδιο του έργου να καθοδηγήσει Εκείνος τους ανθρώπους στο πώς να ζουν τη ζωή τους. Όλα όσα τους είπε ο Ιεχωβά δεν ήταν προηγουμένως γνωστά στους ανθρώπους, ούτε ήταν πράγματα που κατείχαν. Εκείνον τον καιρό, ο Θεός εξύψωσε πολλούς προφήτες για να εκφράσουν προφητείες, και όλοι τους το έκαναν υπό την καθοδήγηση του Ιεχωβά. Αυτό ήταν απλώς ένα στοιχείο στο έργο του Θεού. Στο πρώτο στάδιο, ο Θεός δεν ενσαρκώθηκε, οπότε έδωσε εντολές σε όλες τις φυλές και σε όλα τα έθνη μέσω των προφητών. Όταν εργάστηκε ο Ιησούς στον καιρό Του, δεν μίλησε τόσο πολύ όσο μιλά κατά τη σημερινή εποχή. Αυτό το στάδιο του έργου του λόγου κατά τις έσχατες ημέρες δεν έχει επιτελεστεί ποτέ άλλοτε σε παρελθοντικές εποχές και γενεές. Παρόλο που ο Ησαΐας, ο Δανιήλ και ο Ιωάννης εξέφρασαν πολλές προφητείες, οι προφητείες τους ήταν τελείως διαφορετικές από τα λόγια που εκφέρονται τώρα. Αυτό που εξέφραζαν ήταν μόνο προφητείες, αλλά αυτό δεν ισχύει για τα τωρινά λόγια. Εάν μετέτρεπα όλα αυτά για τα οποία μιλώ επί του παρόντος σε προφητείες, θα μπορούσατε να καταλάβετε; Αν αυτά για τα οποία μιλώ αφορούσαν θέματα της μετά της αναχώρησής Μου περιόδου, πώς θα μπορούσες να καταλάβεις; Το έργο του λόγου δεν επιτελέστηκε ποτέ κατά την εποχή του Ιησού ή την Εποχή του Νόμου. Ίσως κάποιοι να πουν: «Δεν εξέφερε και ο Ιεχωβά λόγια κατά την εποχή του έργου Του; Πέρα από τη θεραπεία ασθενειών, την εκβολή των δαιμονίων και την επιτέλεση σημείων και τεράτων, και ο Ιησούς δεν εξέφερε λόγια τον καιρό που εργαζόταν;» Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα πράγματα που λέγονται. Ποια ήταν η ουσία των λόγων που εξέφερε ο Ιεχωβά; Καθοδηγούσε απλώς τους ανθρώπους στο να ζουν τη ζωή τους επί γης, κάτι το οποίο δεν έθιγε τα πνευματικά ζητήματα στη ζωή. Γιατί λέγεται ότι, όταν μιλούσε ο Ιεχωβά, το έκανε για να δίνει εντολές στους ανθρώπους κάθε τόπου; Η φράση «δίνει εντολές» αναφέρεται στην παροχή σαφών οδηγιών και άμεσων διαταγών. Δεν παρείχε στον άνθρωπο ζωή· αντ’ αυτού, πήρε απλώς τον άνθρωπο από το χέρι και του δίδαξε πώς να έχει φόβο Θεού, χωρίς να χρησιμοποιεί πολλές παραβολές. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ δεν είχε σκοπό να κλαδέψει ή να πειθαρχήσει τον άνθρωπο, ούτε να τον κρίνει και να τον παιδέψει· είχε σκοπό να τον καθοδηγήσει. Ο Ιεχωβά διέταξε τον Μωυσή να πει στον λαό Του να συλλέξει μάννα στην έρημο. Κάθε πρωί, πριν από την ανατολή του ηλίου, έπρεπε να μαζεύουν μάννα, σε ποσότητα που επαρκούσε απλώς για να φάνε εκείνη την ημέρα. Το μάννα δεν μπορούσε να διατηρηθεί μέχρι την επόμενη ημέρα, καθώς θα μούχλιαζε. Δεν δίδαξε τους ανθρώπους ούτε εξέθεσε τη φύση τους, ούτε και εξέθεσε τις ιδέες και τις σκέψεις τους. Δεν άλλαξε τους ανθρώπους· αντιθέτως, τους καθοδήγησε στο πώς να ζουν τη ζωή τους. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήταν σαν παιδιά· δεν καταλάβαιναν τίποτα και μπορούσαν να κάνουν μόνο βασικές μηχανικές κινήσεις, κι έτσι ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους απλώς για να καθοδηγήσει τα πλήθη.

Για να διαδοθεί το ευαγγέλιο, έτσι ώστε όλοι όσοι αναζητούν με ειλικρινή καρδιά να μπορέσουν να αποκτήσουν γνώση του έργου που επιτελείται τη σήμερον ημέρα και να πειστούν απόλυτα, πρέπει να αποκτήσεις σαφή κατανόηση της πραγματικής ιστορίας, της ουσίας και της σημασίας του έργου που επιτελείται σε κάθε στάδιο. Να φροντίσεις, στο άκουσμα της συναναστροφής σου, οι άλλοι να μπορούν να κατανοήσουν το έργο του Ιεχωβά, το έργο του Ιησού και, ακόμη περισσότερο, όλο το έργο του Θεού σήμερα, καθώς και τη σχέση και τις διαφορές μεταξύ των τριών σταδίων του έργου. Να φροντίσεις, αφού οι άλλοι σε ακούσουν, να διαπιστώσουν ότι τα τρία στάδια δεν διαταράσσουν το ένα το άλλο, αλλά ότι όλα αποτελούν το έργο του ίδιου Πνεύματος. Παρόλο που εργάζονται σε διαφορετικές εποχές, το περιεχόμενο του έργου που επιτελούν είναι διαφορετικό και τα λόγια που εκφέρουν είναι επίσης διαφορετικά, όμως οι αρχές βάσει των οποίων εργάζονται είναι ένα και το αυτό. Αυτά τα πράγματα είναι τα μεγαλύτερα οράματα που θα πρέπει να κατανοήσουν όλοι οι άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό.