I

Στο τελικό έργο του Θεού το οποίο ολοκληρώνει την εποχή, η διάθεσή Του χαρακτηρίζεται από παίδευση και κρίση, κατά την οποία αποκαλύπτει όλα όσα είναι άδικα, προκειμένου να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς και να οδηγήσει στην τελείωση όσους Τον αγαπούν ειλικρινά. Μόνο μια τέτοια διάθεση μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη καταφτάσει. Τα πάντα κατατάσσονται σύμφωνα με το είδος τους και χωρίζονται σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τις διαφορετικές τους ιδιότητές. Αυτή ακριβώς είναι η ώρα που ο Θεός αποκαλύπτει την έκβαση και τον προορισμό των ανθρώπων. Εάν οι άνθρωποι δεν βιώσουν παίδευση και κρίση, δεν θα υπάρχει τρόπος να εκτεθεί η επαναστατικότητα και η αδικία τους. Μόνο μέσω παίδευσης και κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί η έκβαση των πάντων. Οι άνθρωποι δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο μόνο όταν παιδεύονται και κρίνονται. Το κακό θα ταξινομηθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα καταταχθούν σύμφωνα με το είδος τους.

II

Μέσω της παίδευσης και της κρίσης θα αποκαλυφθεί η έκβαση των πάντων, ώστε να τιμωρηθούν οι κακοί, και να ανταμειφθούν οι καλοί και όλοι οι άνθρωποι να παραδοθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω της δίκαιης παίδευσης και κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμα και η επαναστατικότητά του γίνεται όλο και πιο έντονη, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού —η οποία αποτελείται κυρίως από παίδευση και κρίση και αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών— μπορεί να μεταμορφώσει πλήρως τους ανθρώπους, να τους ολοκληρώσει και να αποκαλύψει το κακό· έτσι, όλοι όσοι είναι άδικοι θα τιμωρηθούν αυστηρά. Μια τέτοια διάθεση διαπνέεται από τη σημασία της εποχής. Η διάθεση του Θεού αποκαλύπτεται και φανερώνεται για χάρη του έργου κάθε νέας εποχής. Δεν ισχύει ότι ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του με τρόπο αυθαίρετο που δεν έχει σημασία.

III

Ας υποθέσουμε πως, κατά τις έσχατες ημέρες της αποκάλυψης της έκβασης των ανθρώπων, ο Θεός αγαπούσε ακόμα τους ανθρώπους με απεριόριστο έλεος και στοργική καλοσύνη και συνέχιζε να τους δείχνει αγάπη, χωρίς να τους υποβάλλει σε δίκαιη κρίση, αλλά δείχνοντάς τους ανοχή, υπομονή και συγχώρεση και δίνοντάς τους άφεση αμαρτιών όσο σοβαρές κι αν ήταν οι αμαρτίες τους, χωρίς ίχνος δίκαιης κρίσης. Τότε πότε θα ολοκληρωνόταν όλη η διαχείριση του Θεού; Πότε θα μπορούσε μια τέτοια διάθεση να οδηγήσει τους ανθρώπους στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας; Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, μόνο η δίκαιη κρίση μπορεί να κατατάξει τους ανθρώπους σύμφωνα με το είδος τους και να τους φέρει σε μια νέα σφαίρα. Με αυτόν τον τρόπο, ολόκληρη η εποχή φτάνει στο τέλος της μέσω της δίκαιης διάθεσης της κρίσης και της παίδευσης του Θεού.

Από το "Ο Λόγος", τόμ. 1: "Η εμφάνιση και το έργο του Θεού", Το όραμα του έργου του Θεού (3)