Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος πέμπτο)

Οι διάφοροι άνθρωποι και τα διάφορα γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή

IX. Εξωτερίκευση αρνητικότητας

Σήμερα θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στη δωδέκατη υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Σε ό,τι αφορά τις διάφορες διαταράξεις και την αναστάτωση που δημιουργούνται στην εκκλησιαστική ζωή, την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε πάνω στο όγδοο θέμα —τη διασπορά αντιλήψεων— και σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω στο ένατο, την εξωτερίκευση αρνητικότητας. Η εξωτερίκευση αρνητικότητας είναι κάτι κοινό στην καθημερινή ζωή. Παρομοίως, θα πρέπει να περιορίζονται και να φρενάρονται οι πράξεις ή οι δηλώσεις εξωτερίκευσης αρνητικότητας όταν αυτές εμφανίζονται κατά την εκκλησιαστική ζωή, αφού η εξωτερίκευση αρνητικότητας δεν είναι διαπαιδαγωγική για κανέναν άνθρωπο, αλλά προκαλεί, αντίθετα, απώλειες στους ανθρώπους και τους επηρεάζει και τους αναστατώνει. Επομένως, η εξωτερίκευση αρνητικότητας είναι κάτι το αρνητικό και έχει παρόμοια φύση με άλλες συμπεριφορές, πράξεις και δηλώσεις που αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή· μπορεί κι αυτή να αναστατώσει τους ανθρώπους και να οδηγήσει σε δυσμενείς συνέπειες. Κανείς δεν μπορεί να διαπαιδαγωγήσει τους άλλους ή να τους ωφελήσει εξωτερικεύοντας την αρνητικότητά του· κάτι τέτοιο έχει μόνο επιβλαβείς επιπτώσεις, ενώ μπορεί και να επηρεάσει τους ανθρώπους στο να εκτελούν κανονικά τα καθήκοντά τους. Άρα, λοιπόν, όταν κάποιος εξωτερικεύει την αρνητικότητά του στην εκκλησία, πρέπει, κατά τον ίδιο τρόπο, αυτή να φρενάρεται και να περιορίζεται, όχι να γίνεται επιτρεπτή ή να ενθαρρύνεται.

Α. Τι είναι η εξωτερίκευση αρνητικότητας

Ας δούμε πρώτα πώς θα πρέπει να γίνεται κατανοητή και να διακρίνεται η εξωτερίκευση αρνητικότητας. Πώς θα πρέπει να διακρίνουμε την εξωτερίκευση αρνητικότητας; Ποια από τα σχόλια και ποιες από τις εκδηλώσεις των ανθρώπων συνιστούν εξωτερίκευση αρνητικότητας; Πάνω απ’ όλα, η αρνητικότητα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι δεν είναι θετική, είναι κάτι δυσμενές που έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια και κάτι που παράγεται από τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Το να έχει κανείς διεφθαρμένη διάθεση οδηγεί σε δυσκολίες στην άσκηση της αλήθειας και στην υποταγή στον Θεό —και εξαιτίας αυτών των δυσκολιών, αποκαλύπτονται στους ανθρώπους αρνητικές σκέψεις και άλλα αρνητικά πράγματα. Αυτά τα πράγματα παράγονται στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να κάνουν πράξη την αλήθεια· πρόκειται για σκέψεις και απόψεις που επηρεάζουν και εμποδίζουν τους ανθρώπους όταν προσπαθούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, και είναι εντελώς αρνητικά πράγματα. Όσο κι αν είναι σύμφωνες με τις αντιλήψεις του ανθρώπου και όσο λογικές κι αν ακούγονται αυτές οι αρνητικές σκέψεις και απόψεις, δεν προέρχονται από την κατανόηση των λόγων του Θεού, πολύ λιγότερο δε αποτελούν βιωματική γνώση των λόγων του Θεού. Αντιθέτως, παράγονται από τον ανθρώπινο νου και δεν συμφωνούν καθόλου με την αλήθεια. Άρα, λοιπόν, είναι αρνητικά, δυσμενή πράγματα. Η πρόθεση των ανθρώπων που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους είναι να βρουν πολλούς αντικειμενικούς λόγους για την αποτυχία τους να κάνουν πράξη την αλήθεια, ώστε να κερδίσουν τη συμπόνια και την κατανόηση των άλλων. Σε διάφορους βαθμούς, αυτές οι αρνητικές δηλώσεις επηρεάζουν και υπονομεύουν την πρωτοβουλία των ανθρώπων να κάνουν πράξη την αλήθεια και μπορεί ακόμη και να εμποδίσουν πολλούς ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια. Εξαιτίας αυτών των συνεπειών και των δυσμενών επιπτώσεων, αυτά τα αρνητικά πράγματα αξίζει ακόμη περισσότερο να χαρακτηρίζονται ως δυσμενή πράγματα που εναντιώνονται στον Θεό και είναι εντελώς εχθρικά προς την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία της αρνητικότητας και νομίζουν ότι η συχνή αρνητικότητα είναι φυσιολογική και ότι δεν έχει μεγάλη επίδραση στην επιδίωξη της αλήθειας από μέρους των ανθρώπων. Αυτός ο ειρμός σκέψης είναι λανθασμένος· στην πραγματικότητα, έχει πολύ μεγάλη επίδραση και, αν η αρνητικότητα κάποιου γίνει υπερβολικά δυσβάσταχτη για τον ίδιο, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε προδοσία. Αυτή η τρομερή συνέπεια δεν προκαλείται από τίποτε άλλο παρά από την αρνητικότητα. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να διακρίνεται και να γίνεται κατανοητή η εξωτερίκευση αρνητικότητας; Με απλά λόγια, το να εξωτερικεύει κανείς αρνητικότητα σημαίνει να παραπλανά τους ανθρώπους και να τους εμποδίζει να κάνουν πράξη την αλήθεια· είναι η χρήση ήπιων τακτικών, φαινομενικά φυσιολογικών μεθόδων, για να παραπλανήσει τους ανθρώπους και να τους βάλει τρικλοποδιά. Είναι αυτό επιβλαβές γι’ αυτούς; Στην πραγματικότητα, τους βλάπτει εξαιρετικά. Και έτσι, το να εξωτερικεύει κανείς την αρνητικότητά του είναι κάτι δυσμενές, ο Θεός το καταδικάζει· αυτή είναι η απλούστερη ερμηνεία του να εξωτερικεύει κανείς αρνητικότητα. Ποιο είναι, λοιπόν, το αρνητικό συστατικό τού να εξωτερικεύει κανείς αρνητικότητα; Ποια πράγματα είναι αρνητικά και ενδέχεται να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους ανθρώπους και να αναστατώνουν και να βλάπτουν την εκκλησιαστική ζωή; Τι αφορά η αρνητικότητα; Εάν οι άνθρωποι έχουν αγνή κατανόηση των λόγων του Θεού, θα περιέχουν κάποια αρνητικότητα τα λόγια με τα οποία συναναστρέφονται; Εάν οι άνθρωποι έχουν στάση αληθινής υποταγής στις περιστάσεις που τους έχει ορίσει ο Θεός, τότε η γνώση τους για τις εν λόγω περιστάσεις θα περιέχει κάποια αρνητικότητα; Όταν μοιράζονται με τους πάντες τη βιωματική τους γνώση, θα περιέχει καθόλου αρνητικότητα; Σίγουρα όχι. Σε ό,τι αφορά οτιδήποτε συμβαίνει στην εκκλησία ή γύρω τους, αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να το αποδεχτούν από τον Θεό, να το προσεγγίσουν σωστά και να μπορούν να διατηρούν μια στάση αναζήτησης και υποταγής, τότε θα περιέχουν καθόλου αρνητικότητα οι γνώσεις τους, η κατανόησή τους και η εμπειρία τους σχετικά με όσα συμβαίνουν; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Αν το δούμε, λοιπόν, από αυτές τις απόψεις, τι είναι ακριβώς η αρνητικότητα; Πώς μπορεί να γίνει κατανοητή; Η αρνητικότητα περιλαμβάνει πράγματα όπως η ανυπακοή, η δυσαρέσκεια, τα παράπονα και η πικρία των ανθρώπων, έτσι δεν είναι; Οι πιο σοβαρές περιπτώσεις αρνητικότητας περιλαμβάνουν, επίσης, αντίσταση, απείθεια, ακόμα και διαμαρτυρία. Το να εκφράζει κανείς σχόλια που περιέχουν αυτά τα στοιχεία μπορεί να χαρακτηριστεί ως εξωτερίκευση αρνητικότητας. Αν κρίνουμε, λοιπόν, από αυτές τις εκδηλώσεις, όταν ένας άνθρωπος εξωτερικεύει την αρνητικότητά του, υπάρχει καθόλου υποταγή στον Θεό μέσα στην καρδιά του; Σίγουρα όχι. Υπάρχει καθόλου προθυμία να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα και να απαλλαγεί από την αρνητικότητά του; Όχι. Υπάρχει μόνο αντίσταση, επαναστατικότητα και εναντίωση. Αν η καρδιά των ανθρώπων είναι γεμάτη με αυτά τα πράγματα —αν η καρδιά τους έχει κυριευθεί από αυτά τα αρνητικά πράγματα— τότε αυτό θα οδηγήσει σε αντίσταση, επαναστατικότητα και απείθεια απέναντι στον Θεό. Αν έχει έτσι η κατάσταση, θα μπορούν ακόμα να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό; Όχι, δεν θα μπορούν. Θα απομακρυνθούν απλώς από τον Θεό, θα γίνουν πιο αρνητικοί και μπορεί, μάλιστα, να αμφισβητήσουν, να αρνηθούν και να προδώσουν τον Θεό. Μόνο αυτό θα γίνει. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Όποιος είναι συχνά αρνητικός είναι ικανός να εξωτερικεύσει την αρνητικότητά του, και η εξωτερίκευση αρνητικότητας πάει να πει πως εναντιώνεται στον Θεό και Τον αρνείται· άρα, λοιπόν, οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν συχνά την αρνητικότητά τους είναι πιθανόν να προδώσουν τον Θεό και να Τον εγκαταλείψουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε.

Αν κρίνουμε από το νόημα της λέξης «αρνητικότητα», όταν ένας άνθρωπος γίνεται αρνητικός, η ψυχολογική του διάθεση πέφτει κατακόρυφα και εισέρχεται σε μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Η ψυχολογική του διάθεση είναι γεμάτη αρνητικά στοιχεία, δεν τηρεί μια στάση όπου σημειώνει ενεργά πρόοδο και αγωνίζεται να προχωρήσει προς τα εμπρός και δεν συνεργάζεται ούτε αναζητά με θετικό και ενεργό τρόπο· ακόμη περισσότερο, δεν επιδεικνύει καμία πρόθυμη υποταγή και, αντίθετα, εκδηλώνει μια απίστευτα αποκαρδιωμένη ψυχολογική διάθεση. Τι αντιπροσωπεύει μια αποκαρδιωμένη ψυχολογική διάθεση; Αντιπροσωπεύει τις θετικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης; Αντιπροσωπεύει το ότι έχει συνείδηση και λογική; Αντιπροσωπεύει το ότι ζει με ακεραιότητα, ότι ζει με την ακεραιότητα της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Αν δεν αντιπροσωπεύει αυτά τα θετικά πράγματα, τότε τι αντιπροσωπεύει; Μπορεί, άραγε, να αντιπροσωπεύει έλλειψη αληθινής πίστης στον Θεό, καθώς και έλλειψη αποφασιστικότητας και βούλησης να επιδιώξει την αλήθεια και να σημειώσει ενεργά πρόοδο; Μπορεί να αντιπροσωπεύει έντονη δυσαρέσκεια με την τρέχουσα κατάσταση και τις δυσκολίες του, δυσκολία να τις κατανοήσει, καθώς και απροθυμία να αποδεχτεί τα γεγονότα του παρόντος; Μπορεί να αντιπροσωπεύει μια κατάσταση κατά την οποία η καρδιά του είναι γεμάτη ανυπακοή, επιθυμία να αψηφά, καθώς και επιθυμία να ξεφύγει από την παρούσα κατάσταση και να την αλλάξει; (Ναι.) Αυτές τις καταστάσεις εκδηλώνουν οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν την παρούσα κατάσταση με αρνητικότητα. Με λίγα λόγια, ό,τι κι αν γίνει, όταν οι άνθρωποι είναι αρνητικοί, η δυσαρέσκειά τους με την παρούσα κατάσταση και με αυτά που έχει κανονίσει ο Θεός δεν ισοδυναμεί με το να έχουν απλώς παρανοήσεις, να μην καταλαβαίνουν, να μην κατανοούν ή να μην μπορούν να βιώσουν πράγματα· δεν ισοδυναμεί με κάτι τόσο απλό. Το να μην κατανοεί κάποιος κάτι μπορεί να είναι ζήτημα επιπέδου ή χρόνου, πράγμα που αποτελεί μια κανονική εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης. Το να μην μπορεί κανείς να βιώνει πράγματα μπορεί κι αυτό να οφείλεται σε κάποιους υποκειμενικούς λόγους· αυτοί, όμως, δεν θεωρούνται αρνητικά και δυσμενή πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι επίσης δεν μπορούν να βιώσουν πράγματα, όμως όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν καταλαβαίνουν και δεν διακρίνουν ή με πράγματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν ή να βιώσουν, προσεύχονται στον Θεό και αναζητούν τις επιθυμίες Του, περιμένουν τη διαφώτιση και τη φώτιση του Θεού και αναζητούν ενεργά από τους άλλους και συναναστρέφονται μαζί τους. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, είναι διαφορετικοί· δεν έχουν αυτά τα μονοπάτια άσκησης ούτε έχουν τέτοια στάση. Αντί να περιμένουν, να αναζητήσουν ή να βρουν κάποιον για να συναναστραφούν μαζί του, αναπτύσσουν παρανοήσεις μέσα στην καρδιά τους και νιώθουν πως τα γεγονότα και οι περιστάσεις που αντιμετωπίζουν δεν συνάδουν με τις επιθυμίες, τις προτιμήσεις ή τις φαντασιοκοπίες τους, πράγμα που οδηγεί σε ανυπακοή, δυσαρέσκεια, αντίσταση, παράπονα, απείθεια, διαμαρτυρία και άλλα παρόμοια δυσμενή πράγματα. Αφού γεννηθούν μέσα τους αυτά τα δυσμενή πράγματα, δεν τα σκέφτονται ιδιαίτερα ούτε προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν και να κάνουν αυτοκριτική ώστε να γνωρίσουν την κατάσταση και τη διαφθορά τους. Δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να αναζητήσουν τις επιθυμίες Του, δεν χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να λύσουν προβλήματα ούτε, βέβαια, αναζητούν από τους άλλους και συναναστρέφονται μαζί τους. Αντίθετα, επιμένουν πως αυτό που πιστεύουν είναι σωστό και ακριβές, τρέφουν ανυπακοή και δυσαρέσκεια στην καρδιά τους και παραμένουν παγιδευμένοι σε αρνητικά και δυσμενή συναισθήματα. Όταν παγιδεύονται σε αυτά τα συναισθήματα, μπορεί να είναι σε θέση να τα καταπνίξουν ή να τα αντέξουν για μια δυο μέρες, αλλά, αν περάσει μεγαλύτερο διάστημα, γεννιούνται διάφορα πράγματα στο μυαλό τους, που περιλαμβάνουν τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, την ανθρώπινη ηθική και τις ηθικές αξίες, την ανθρώπινη κουλτούρα, τις παραδόσεις, τις γνώσεις και ούτω καθεξής. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να μετρήσουν, να υπολογίσουν και να καταλάβουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, πλήρως παγιδευμένοι στον ιστό του Σατανά, πυροδοτώντας, έτσι, διάφορες καταστάσεις δυσαρέσκειας και ανυπακοής. Από αυτές τις διεφθαρμένες καταστάσεις, προκύπτουν στη συνέχεια διάφορες λανθασμένες ιδέες και απόψεις, ενώ μέσα στην καρδιά τους αυτά τα αρνητικά πράγματα δεν μπορούν πια να τεθούν υπό έλεγχο. Έπειτα, ψάχνουν ευκαιρίες για να εκδηλώσουν και να εξωτερικεύσουν αυτά τα πράγματα. Όταν η καρδιά τους είναι γεμάτη αρνητικότητα, μήπως λένε: «Μέσα μου είμαι γεμάτος αρνητικά πράγματα. Δεν πρέπει να μιλάω απερίσκεπτα, έτσι ώστε να μη βλάψω τους άλλους. Αν έχω όρεξη να μιλήσω και δεν μπορώ να κρατηθώ, θα τα πω στον τοίχο ή θα μιλήσω σε κάτι που δεν καταλαβαίνει την ανθρώπινη γλώσσα»; Είναι αρκετά ευγενικοί ώστε να κάνουν κάτι τέτοιο; (Όχι.) Και τι κάνουν, λοιπόν; Ψάχνουν ευκαιρίες να βρουν ένα κοινό που θα γίνει αποδέκτης των αρνητικών απόψεων, σχολίων και συναισθημάτων τους και το χρησιμοποιούν αυτό για να εκδηλώσουν τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που έχουν μέσα στην καρδιά τους, όπως η δυσαρέσκεια, η ανυπακοή και η πικρία. Πιστεύουν πως η καλύτερη ώρα για να εξωτερικεύσουν πράγματα και μια καλή ευκαιρία για να εκδηλώσουν την αρνητικότητα, τη δυσαρέσκεια και την ανυπακοή τους είναι κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής, αφού τους ακούνε πολλοί άνθρωποι και τα λόγια τους μπορούν να επηρεάσουν τους άλλους έτσι ώστε να γίνουν αρνητικοί και να προκαλέσουν δυσμενείς συνέπειες στο έργο της εκκλησίας. Φυσικά, όσοι εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους δεν μπορούν να συγκρατηθούν ούτε και στα παρασκήνια· εκφράζουν πάντα τα αρνητικά τους λόγια. Όταν δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι για να τους ακούσουν να εξωτερικεύουν πράγματα, το βρίσκουν βαρετό· όταν, όμως, συναθροίζονται όλοι μαζί, αποκτούν περισσότερη ενέργεια. Αν κρίνουμε από τα συναισθήματα, τις καταστάσεις και τις άλλες πτυχές των ανθρώπων που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, ο στόχος τους δεν είναι να βοηθήσουν τους άλλους να κατανοήσουν την αλήθεια, να διακρίνουν τι είναι αληθινό, να ξεδιαλύνουν τις παρανοήσεις ή τις αμφιβολίες που έχουν για τον Θεό, να αποκτήσουν αυτογνωσία και να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη ουσία τους ή να επιλύσουν τα ζητήματα της επαναστατικότητας και της διαφθοράς τους έτσι ώστε, αντί να επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται, να υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Οι στόχοι τους είναι ουσιαστικά διπλοί: Από τη μία άποψη, εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους για να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους· από την άλλη, στόχος τους είναι να τραβήξουν μαζί τους περισσότερους ανθρώπους στην αρνητικότητα και στην παγίδα της αντίστασης στον Θεό και της διαμαρτυρίας ενάντια στον Θεό. Επομένως, θα πρέπει οπωσδήποτε να μπαίνει φρένο στην πράξη της εξωτερίκευσης αρνητικότητας κατά την εκκλησιαστική ζωή.

Β. Οι διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους

1. Εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους ενώ νιώθουν δυσαρεστημένοι επειδή απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους

Αυτά είναι κατά κύριο λόγο τα συναισθήματα και οι εκδηλώσεις της αρνητικότητας. Αφού συναναστράφηκα πάνω σε αυτά, οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους ως προς αυτά και να δουν ποιες από τις συμπεριφορές, τα σχόλια και τις μεθόδους τους στην πραγματική ζωή αποτελούν εξωτερίκευση αρνητικότητας, καθώς και ποιες καταστάσεις τούς κάνουν να βυθίζονται στην αρνητικότητα, οδηγώντας τους έτσι να εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους. Πείτε Μου, υπό τυπικές συνθήκες, ποιες καταστάσεις κάνουν τους ανθρώπους να γίνονται αρνητικοί; Ποιες είναι οι κοινές μορφές της αρνητικότητας; (Όταν κάποιος απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του ή όταν κλαδεύεται, μπορεί να αρχίσει να νιώθει κάποια αρνητικότητα μέσα του.) Το ένα σενάριο είναι να απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του και το άλλο να κλαδευτεί. Γιατί γίνεται κανείς αρνητικός όταν απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του; (Κάποιοι άνθρωποι, αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, δεν έχουν αυτογνωσία και νομίζουν ότι η θέση τους ήταν αυτή που οδήγησε στην κατρακύλα τους. Στη συνέχεια, λένε: «Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο μεγάλη θα είναι η πτώση σου», εκφράζοντας κάποιες αρνητικές απόψεις. Δεν κατανοούν καθαρά το γεγονός ότι απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους· μέσα τους είναι ανυπάκουοι.) Μέσα τους, υπάρχει ανυπακοή και δυσαρέσκεια, τα οποία είναι αρνητικά συναισθήματα. Παραπονιούνται; (Ναι. Θεωρούν πως, αν και έχουν υπομείνει κακουχίες και έχουν πληρώσει ένα τίμημα και αν και πάντα εργάζονταν σκληρά χωρίς να παίρνουν τίποτα καλό σε αντάλλαγμα, παρόλα αυτά απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους. Λένε, λοιπόν: «Είναι δύσκολο να είναι κανείς επικεφαλής· όποιος γίνεται επικεφαλής είναι άτυχος. Στο τέλος, όλοι απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους».) Όταν διαδίδουν αυτά τα σχόλια εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους. Αν είναι απλώς ανυπάκουοι και δυσαρεστημένοι, χωρίς όμως να το διαδίδουν, τότε αυτό δεν συνιστά ακόμα εξωτερίκευση αρνητικότητας. Αν από την ανυπακοή και τη δυσαρέσκεια προκύψει σταδιακά μια θλιμμένη ψυχολογική διάθεση και δεν αναγνωρίζουν το γεγονός πως έχουν χαμηλό επίπεδο και πως δεν μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά, και στη συνέχεια αρχίσουν να επιχειρηματολογούν υπέρ της διεστραμμένης λογικής τους και, καθώς επιχειρηματολογούν, παράγουν κάθε λογής δηλώσεις, απόψεις, δικαιολογίες, λόγους, εξηγήσεις, αιτιολογίες και ούτε καθεξής, τότε αυτού του είδους τα σχόλια που εκφράζουν ισοδυναμούν με εξωτερίκευση αρνητικότητας. Κάποιοι ψευδοεπικεφαλής, οι οποίοι απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους επειδή δεν κάνουν αληθινό έργο, τρέφουν ανυπακοή και δυσαρέσκεια μέσα τους και δεν έχουν καθόλου υποταγή· πάντα σκέφτονται: «Ας δούμε ποιος μπορεί να πάρει τη θέση μου ως επικεφαλής. Οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι από εμένα. Αν δεν μπορώ να κάνω εγώ το έργο, τότε δεν μπορούν ούτε εκείνοι!» Τι είναι αυτό που τους κάνει ανυπάκουους; Αναρωτιούνται γιατί τους απάλλαξαν από τα καθήκοντά τους ενώ, κατά τη γνώμη τους, το επίπεδό τους δεν είναι χαμηλό και έχουν κάνει άφθονο έργο. Αυτές τις σκέψεις κάνει μέσα του ένας ψευδοεπικεφαλής. Δεν κάνει αυτοκριτική ώστε να αποκτήσει αυτογνωσία και να δει αν έκανε ή δεν έκανε αληθινό έργο, πόσα πραγματικά προβλήματα έλυσε ή αν είναι ή δεν είναι γεγονός πως παρέλυσε το έργο της εκκλησίας. Σπανίως συλλογίζεται αυτά τα πράγματα. Δεν θεωρεί πως το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα και ότι δεν μπορεί να διακρίνει τα πράγματα· αντίθετα, πιστεύει πως, εφόσον έχει κάνει πολύ έργο, δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται ως ψευδοεπικεφαλής. Αυτός είναι ο κύριος λόγος της ανυπακοής και της δυσαρέσκειάς του. Πάντα σκέφτεται: «Για ποιον κάνω τα καθήκοντά μου τόσα χρόνια και για ποιον σηκώνομαι καθημερινά νωρίς το πρωί και ξαγρυπνώ τα βράδια; Αφού άρχισα να πιστεύω στον Θεό, άφησα πίσω την οικογένειά μου, παράτησα την καριέρα μου και κινδύνεψα ακόμα και να συλληφθώ και να φυλακιστώ για να κάνω τα καθήκοντά μου. Έχω υπομείνει πάρα πολλές κακουχίες! Και τώρα λένε ότι δεν έχω κάνει πραγματικό έργο και με απαλλάσσουν έτσι απλά από τα καθήκοντά μου! Είναι τόσο άδικο! Ακόμη κι αν δεν πέτυχα κάτι, έχω υπομείνει κακουχίες· κι αν όχι κακουχίες, τότε έχω καταπονηθεί! Αν ακόμη κι εγώ —που έχω τέτοιο επίπεδο και τέτοια ικανότητα να πληρώνω ένα τίμημα στο έργο μου— δεν θεωρούμαι αρκετά καλός και απαλλάσσομαι από το καθήκοντά μου, τότε νομίζω πως δεν υπάρχει σχεδόν κανένας επικεφαλής που να είναι αρκετά καλός!» Όταν λέει αυτά τα λόγια, εξωτερικεύει την αρνητικότητά του; Εκφράζει έστω και μία πρότασή του υποταγή; Υπάρχει έστω και ίχνος θέλησης να αναζητήσει την αλήθεια; Υπάρχει αυτοκριτική του τύπου: «Λένε πως το έργο μου δεν βρίσκεται σε αποδεκτό επίπεδο· πού υστερώ ακριβώς, λοιπόν; Ποιο πραγματικό έργο δεν έχω κάνει; Ποιες εκδηλώσεις ψευδοεπικεφαλής παρουσιάζω;» Έχει κάνει τέτοια αυτοκριτική; (Όχι.) Ποια είναι, λοιπόν, η φύση αυτών των λόγων που λέει; Παραπονιέται; Δικαιολογεί τον εαυτό του; Ποιος είναι ο σκοπός του όταν δικαιολογεί τον εαυτό του; Δεν το κάνει για να κερδίσει τη συμπόνια και την κατανόηση των άλλων; Δεν θέλει να τον υπερασπιστούν περισσότεροι άνθρωποι και να θρηνήσουν για την αδικία που έχει υποστεί; (Ναι.) Τότε, εναντίον ποιου διαμαρτύρεται; Δεν διαφωνεί με τον Θεό; Δεν διαμαρτύρεται εναντίον Του; (Ναι.) Τα λόγια του αποτελούν παράπονα για τον Θεό και εναντίωση στον Θεό. Η καρδιά του είναι γεμάτη παράπονα, αντίσταση και επαναστατικότητα. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά, εξωτερικεύοντας την αρνητικότητά του, στόχος του είναι να κάνει περισσότερους ανθρώπους να τον καταλάβουν, να συμπάσχουν μαζί του και να αναπτύξουν αρνητικότητα όπως ο ίδιος, καθώς και να κάνει περισσότερους ανθρώπους να τρέφουν παράπονα, αντίσταση και απείθεια εναντίον του Θεού ή να διαμαρτύρονται εναντίον Του, όπως ο ίδιος. Δεν εξωτερικεύει την αρνητικότητά του για να πετύχει αυτόν τον στόχο; Στόχος του είναι να κάνει απλώς περισσότερους ανθρώπους να μάθουν τη δήθεν αλήθεια και να κάνει τους άλλους να πιστέψουν ότι αδικείται, ότι έκανε το σωστό, ότι δεν θα έπρεπε να είχε απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του και ότι ήταν λάθος που απαλλάχθηκε απ’ αυτά· θέλει να τον υπερασπιστούν περισσότεροι άνθρωποι. Μέσα από αυτό, ελπίζει να αποκαταστήσει την εικόνα, τη θέση και τη φήμη του. Όλοι οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι, αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους κατ’ αυτόν τον τρόπο για να κερδίσουν τη συμπόνια των άλλων. Κανείς τους δεν μπορεί να κάνει αυτοκριτική και να αποκτήσει αυτογνωσία, να παραδεχτεί τα λάθη του ή να δείξει αληθινή μεταμέλεια και μετάνοια. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι είναι όλοι τους άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν την αποδέχονται καθόλου. Αφού, λοιπόν, αποκαλυφθούν και αποκλειστούν, δεν μπορούν να αποκτήσουν αυτογνωσία μέσω της αλήθειας και των λόγων του Θεού. Κανείς δεν τους έχει δει να δείχνουν μεταμέλεια ή να έχουν αληθινή αυτογνωσία και κανείς δεν τους έχει δει να εκδηλώνουν αληθινή μετάνοια. Φαίνεται να μην αποκτούν ποτέ αυτογνωσία ούτε να παραδέχονται ποτέ τα λάθη τους. Αν κρίνουμε από αυτό το γεγονός, το να απαλλάσσονται οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι από τα καθήκοντά τους είναι απόλυτα ενδεδειγμένο και καθόλου άδικο. Με βάση το γεγονός ότι δεν κάνουν καμία απολύτως αυτοκριτική, δεν έχουν καθόλου αυτογνωσία και δεν νιώθουν ίχνος μεταμέλειας, είναι φανερό πως η αντίχριστη ουσία τους είναι σοβαρή και πως δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια.

Κάποιοι ψευδοεπικεφαλής, αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, δεν αναγνωρίζουν καθόλου τα λάθη τους, δεν αναζητούν την αλήθεια, δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε αποκτούν αυτογνωσία. Δεν έχουν ούτε ίχνος μιας καρδιάς που υποτάσσεται στον Θεό και μιας υποτακτικής στάσης. Αντίθετα, παρανοούν τον Θεό και διαμαρτύρονται πως ο Θεός τούς φέρεται άδικα, στύβοντας το μυαλό τους για να βρουν διάφορες δικαιολογίες και λόγους για να δικαιολογήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Κάποιοι λένε, μάλιστα: «Ποτέ στο παρελθόν δεν ήθελα να γίνω επικεφαλής γιατί ήξερα πως ήταν δύσκολη δουλειά. Αν τα πας καλά, δεν ανταμείβεσαι· αν δεν τα πας καλά, σε απαλλάσσουν από τα καθήκοντά σου και γίνεσαι διαβόητος, σε απορρίπτουν οι αδελφοί και οι αδελφές και καταστρέφεται παντελώς η εικόνα σου. Πώς να έχει κανείς τα μούτρα να κυκλοφορήσει μετά απ’ αυτό; Τώρα που απαλλάχθηκα από τα καθήκοντά μου, είμαι ακόμα πιο πεπεισμένος πως δεν είναι εύκολο να είσαι επικεφαλής ή εργάτης· είναι κοπιαστική δουλειά που δεν αναγνωρίζεται!» Τι σημαίνει η δήλωση «το να είσαι επικεφαλής ή εργάτης είναι κοπιαστική δουλειά που δεν αναγνωρίζεται»; Εκφράζεται σ’ αυτήν κάποια πρόθεση να αναζητήσουν την αλήθεια; Δεν ισχύει πως έχουν αρχίσει να μισούν το γεγονός ότι ο οίκος του Θεού κανόνισε να είναι επικεφαλής ή εργάτες και πως τώρα χρησιμοποιούν μια τέτοια δήλωση για να παραπλανήσουν τους άλλους; (Ναι.) Σε ποιες συνέπειες μπορεί να οδηγήσει αυτή η δήλωση; Αυτά τα λόγια θα επηρεάσουν και θα αναστατώσουν τον νου, τον τρόπο σκέψης και την αντίληψη και κατανόηση που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει στους ανθρώπους η εξωτερίκευση αρνητικότητας. Αν, για παράδειγμα, δεν είσαι επικεφαλής και το ακούσεις αυτό, θα ξαφνιαστείς και θα σκεφτείς: «Αλήθεια είναι! Δεν πρέπει να με επιλέξουν ως επικεφαλής. Αν με επιλέξουν, θα πρέπει να βρω γρήγορα κάθε λογής λόγους και δικαιολογίες για να αρνηθώ. Θα πω ότι δεν έχω το επίπεδο και ότι δεν μπορώ να κάνω το έργο». Κάποιοι επικεφαλής επηρεάζονται κι αυτοί από την εν λόγω δήλωση και σκέφτονται: «Πολύ τρομακτικό! Μήπως θα αντιμετωπίσω κι εγώ την ίδια έκβαση μ’ αυτούς στο μέλλον; Αν τα πράγματα πρόκειται να εξελιχθούν έτσι, τότε αρνούμαι κατηγορηματικά να είμαι επικεφαλής». Αναστατώνουν τους ανθρώπους αυτά τα αρνητικά και δυσμενή συναισθήματα και αυτή η αρνητική και δυσμενής δήλωση; Είναι ξεκάθαρο πως προκαλούν αναστάτωση. Όταν ακούσει κανείς αυτά τα λόγια, όποιος κι αν είναι αυτός και είτε έχει καλό είτε κακό επίπεδο, θα αφομοιώσει πρώτα άθελά του αυτά τα λόγια και αυτά θα καταλάβουν μια δεσπόζουσα θέση στον νου του και θα τον επηρεάσουν είτε λίγο είτε πολύ. Σε ποιες συνέπειες θα οδηγήσει το γεγονός ότι επηρεάστηκε; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα μπορούν να προσεγγίσουν σωστά το ζήτημα του να είναι κανείς επικεφαλής και του να απαλλάσσεται κανείς από τα καθήκοντά του ως επικεφαλής και δεν θα τηρούν μια υποτακτική στάση. Αντ’ αυτού, μέσα τους θα παρανοούν συνεχώς τον Θεό και θα είναι πάντα επιφυλακτικοί απέναντί Του, θα αναπτύξουν αρνητικά συναισθήματα γι’ αυτό το θέμα, ενώ θα φοβούνται και θα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι όταν αναφέρεται το θέμα. Όταν οι άνθρωποι εκδηλώνουν αυτές τις συμπεριφορές, δεν έχουν πέσει στον πειρασμό και την παραπλάνηση του Σατανά; Είναι ξεκάθαρο πως τους έχουν παραπλανήσει και αναστατώσει οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους. Επειδή τα πράγματα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν αρνητικότητα πηγάζουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και από τον Σατανά και επειδή δεν αποτελούν κατανόηση της αλήθειας ούτε τις βιωματικές γνώσεις που αποκτούν μέσω της υποταγής στα περιβάλλοντα που κανονίζει ο Θεός, όσοι τα ακούνε αναστατώνονται είτε λίγο είτε πολύ. Η αρνητικότητα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι έχει κάποιες δυσμενείς, ενοχλητικές επιπτώσεις σε όλους. Κάποιοι άνθρωποι που αναζητούν ενεργά την αλήθεια δεν θα πάθουν τόσο μεγάλο κακό. Άλλοι άνθρωποι, που δεν προβάλλουν καμία αντίσταση, δεν μπορούν παρά να ενοχλούνται και να βλάπτονται βαθιά, ακόμη κι αν γνωρίζουν πως τα λόγια δεν είναι σωστά. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, όσο κι αν συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτό το ζήτημα ή όποιες απαιτήσεις κι αν έχει, εκείνοι αγνοούν όλα αυτά τα πράγματα και, αντίθετα, έχουν στον νου τους τα λόγια εκείνων που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, προειδοποιώντας συνεχώς τον εαυτό τους να είναι πάντα σε επαγρύπνηση, λες και αυτές οι αρνητικές δηλώσεις είναι η προστατευτική ομπρέλα και ασπίδα τους. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την επιφυλακτικότητα και τις παρανοήσεις τους. Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν εισέλθει καθόλου στην αλήθεια ή στα λόγια του Θεού και οι οποίοι δεν κατανοούν την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν διακρίνουν καθόλου αυτές τις αρνητικές δηλώσεις ούτε αντιστέκονται καθόλου σ’ αυτές. Στο τέλος, καταλήγουν να περιορίζονται και να δεσμεύονται απ’ αυτές τις αρνητικές δηλώσεις και δεν μπορούν να αποδεχτούν πια τα λόγια του Θεού. Δεν τους έχει βλάψει αυτό; Σε τι βαθμό τούς έχει βλάψει; Δεν μπορούν να αφομοιώσουν ούτε να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και, αντίθετα, εκλαμβάνουν ως θετικά πράγματα τα αρνητικά λόγια και τα λόγια δυσαρέσκειας, ανυπακοής και διαμαρτυρίας που εκφράζουν οι άνθρωποι, τα θεωρούν ως τα προσωπικά τους συνθήματα που πρέπει να έχουν μες στην καρδιά τους και τα χρησιμοποιούν για να καθοδηγούν τη ζωή τους, να εναντιώνονται στον Θεό και να αψηφούν τα λόγια Του. Δεν έχουν πιαστεί στον ιστό του Σατανά; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι πιάνονται άθελά τους στον ιστό του Σατανά και αιχμαλωτίζονται από τον Σατανά. Οι αρνητικές δηλώσεις που εκφράζουν αυτοί οι άνθρωποι για ένα τόσο απλό ζήτημα όπως το να απομακρύνεται κανείς από μια θέση έχουν, παρόλα αυτά, τεράστια επίδραση στους άλλους. Υπάρχει ένα βασικό αίτιο πίσω απ’ αυτό: Όσοι αποδέχονται αυτές τις αρνητικές δηλώσεις ήδη έτρεφαν ένα σωρό αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, ακόμη και κάποιες παρανοήσεις και κάποια επιφυλακτικότητα, για τη θέση του επικεφαλής. Αν και αυτές οι παρανοήσεις και αυτή η επιφυλακτικότητα δεν είχαν σχηματιστεί πλήρως μες στο μυαλό τους, αφού ακούσουν αυτές τις αρνητικές δηλώσεις, πείθονται περισσότερο πως η επιφυλακτικότητα και οι παρανοήσεις τους είναι σωστές· θεωρούν πως είναι ακόμη πιο δικαιολογημένο να πιστεύουν ότι η θέση του επικεφαλής συνεπάγεται μεγάλη κακοτυχία και λίγα καλά πράγματα, και ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνουν επικεφαλής ή εργάτες έτσι ώστε να αποφύγουν να απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους και να απορριφθούν επειδή έκαναν λάθη. Δεν τους έχουν παραπλανήσει και επηρεάσει πέρα για πέρα εκείνοι που εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους; Οι αρνητικές δηλώσεις που εκφράζει ένας άνθρωπος που έχει απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του, καθώς και τα αισθήματα ανυπακοής και δυσαρέσκειας που νιώθει, αρκούν για να προκαλέσουν τόσο σημαντικές επιπτώσεις και τέτοιο κακό στους ανθρώπους. Τι πιστεύετε: Είναι σοβαρό ζήτημα πως τα αρνητικά συναισθήματα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι περιβάλλονται από μια ατμόσφαιρα θανάτου; (Ναι, είναι σοβαρό.) Τι το καθιστά τόσο σοβαρό; Το γεγονός πως ικανοποιεί απόλυτα τη βαθιά ριζωμένη επιφυλακτικότητα και τις παρανοήσεις που έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό, ενώ αντικατοπτρίζει τις καταστάσεις παρανόησης και αμφισβήτησης των ανθρώπων για τον Θεό, καθώς και την εσωτερική στάση που έχουν απέναντί Του. Επομένως, οι δηλώσεις που διαδίδουν όσοι εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους χτυπούν απευθείας στα ζωτικά σημεία των ανθρώπων και οι άνθρωποι τις αποδέχονται απόλυτα, με αποτέλεσμα να πιάνονται τελείως στον ιστό του Σατανά και να μην μπορούν να απελευθερωθούν. Είναι καλό αυτό ή κακό; (Κακό.) Σε ποιες συνέπειες οδηγεί; (Κάνει τους ανθρώπους να προδώσουν τον Θεό.) (Κάνει τους ανθρώπους να είναι επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό και να Τον παρανοούν, να απομακρύνονται από τον Θεό μέσα στην καρδιά τους, να προσεγγίζουν με αρνητικό τρόπο τα καθήκοντά τους και να φοβούνται να αποδεχτούν σημαντικές αναθέσεις. Είναι ευχαριστημένοι με το να κάνουν κοινά καθήκοντα, με αποτέλεσμα να χάνουν πολλές ευκαιρίες να οδηγηθούν στην τελείωση.) Μπορούν να σωθούν τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.)

Ο Παύλος εξέφρασε πολλές απόψεις και έγραψε πολλές επιστολές πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Στις επιστολές αυτές, έγραψε πολλές πλάνες. Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, όσοι διαβάζουν τη Βίβλο τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια έχουν αποδεχτεί κατά κύριο λόγο τις σκέψεις και τις απόψεις του Παύλου, ενώ έχουν παραμερίσει τα λόγια του Κυρίου Ιησού και δεν έχουν αποδεχτεί τις αλήθειες από τον Θεό. Μπορούν όσοι αποδέχονται τις σκέψεις και τις απόψεις του Παύλου να προσέλθουν ενώπιον του Θεού; Μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια Του; (Όχι.) Αν δεν μπορούν να αποδεχτούν τα λόγια του Θεού, μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Θεό ως Θεό; (Όχι.) Όταν καταφτάνει ο Θεός και στέκεται μπροστά τους, μπορούν να αναγνωρίσουν τον Θεό; Μπορούν να Τον αποδεχτούν ως τον Θεό και Κύριό τους; (Όχι.) Γιατί δεν μπορούν; Οι παράλογες σκέψεις και απόψεις του Παύλου έχουν κατακλύσει την καρδιά των ανθρώπων, σχηματίζοντας κάθε λογής θεωρίες και ρητά. Όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να μετρήσουν τον Θεό, το έργο Του, τα λόγια Του, τη διάθεσή Του και τη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους, δεν είναι πια κανονικοί και απλοί διεφθαρμένοι άνθρωποι, αλλά εναντιώνονται στον Θεό, Τον εξετάζουν εξονυχιστικά, Τον αναλύουν και γίνονται εχθρικοί απέναντί Του. Μπορεί να σώσει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Αν δεν τους σώσει ο Θεός, θα έχουν και πάλι την ευκαιρία να φτάσουν στη σωτηρία; Ο προκαθορισμός και η επιλογή του Θεού έχουν δώσει μια ευκαιρία στους ανθρώπους, αλλά αν μετά τον προκαθορισμό και την επιλογή του Θεού, οι άνθρωποι επιλέξουν το μονοπάτι που ακολουθεί τον Παύλο, εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η ευκαιρία για σωτηρία; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Με προκαθόρισε και με επέλεξε ο Θεός, άρα βρίσκομαι ήδη στην ασφαλή ζώνη. Σίγουρα θα σωθώ». Ευσταθούν αυτά τα λόγια; Τι σημαίνει να σε προκαθορίσει και να σε επιλέξει ο Θεός; Σημαίνει ότι έχεις γίνει υποψήφιος να φτάσεις στη σωτηρία· το αν, όμως, θα σωθείς εξαρτάται από το πόσο καλή είναι η επιδίωξή σου και από το αν έχεις επιλέξει το σωστό μονοπάτι. Μήπως στο τέλος θα επιλεγούν και θα σωθούν όλοι οι υποψήφιοι; Όχι. Παρομοίως, αν οι άνθρωποι αποδέχονται τα αισθήματα όπως η ανυπακοή, η δυσαρέσκεια και τα παράπονα ή τα σχόλια, τις σκέψεις και τις απόψεις που εκφράζουν όσοι εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους και την καρδιά τους γεμίσουν και κυριεύσουν αυτά τα δυσμενή πράγματα, αυτό δεν υποδηλώνει ότι συμφωνούν μόνο λιγάκι· σημαίνει ότι τα αποδέχονται απόλυτα και ότι θέλουν να ζουν σύμφωνα με αυτά τα πράγματα. Όταν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με αυτά τα δυσμενή πράγματα, τι απογίνεται η σχέση τους με τον Θεό; Μετατρέπεται σε μια ανταγωνιστική σχέση. Δεν είναι η σχέση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημάτων ούτε η σχέση μεταξύ του Θεού και της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και σε καμία περίπτωση δεν είναι η σχέση μεταξύ του Θεού και εκείνων που φτάνουν στη σωτηρία. Αντίθετα, μετατρέπεται στη σχέση μεταξύ του Θεού και του Σατανά, μεταξύ του Θεού και των εχθρών Του. Άρα, λοιπόν, το αν οι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία γίνεται αμφίβολο, γίνεται κάτι άγνωστο. Οι αρνητικές δηλώσεις που κάνουν όσοι έχουν απαλλαχθεί από τα καθήκοντά τους είναι γεμάτες με παράπονα, παρανοήσεις, αιτιολογίες και άμυνα· λένε ακόμη και πράγματα που παραπλανούν τους άλλους και τους τραβούν προς το μέρος τους. Μόλις οι άνθρωποι ακούσουν αυτές τις δηλώσεις, αναπτύσσουν παρανοήσεις για τον Θεό και γίνονται επιφυλακτικοί απέναντί Του, ενώ απομακρύνονται, μάλιστα, απ’ Αυτόν και Τον απορρίπτουν μέσα τους. Επομένως, όταν τέτοιοι άνθρωποι εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους, θα πρέπει γρήγορα να περιορίζονται και να φρενάρονται. Η αδυναμία τους να αποδεχτούν τις καταστάσεις που βιώνουν από τον Θεό, να αναζητήσουν την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό είναι δικό τους θέμα και δεν θα πρέπει να τους επιτρέπεται να επηρεάζουν τους άλλους. Αν δεν μπορούν να το αποδεχτούν, αφήστε τους να το χωνέψουν και να το επιλύσουν σταδιακά. Αν, όμως, εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους και επηρεάζουν και αναστατώνουν την κανονική είσοδο των άλλων, τότε πρέπει να φρενάρονται και να περιορίζονται εγκαίρως. Αν δεν γίνεται να περιοριστούν και συνεχίσουν να εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους για να παραπλανήσουν τους άλλους και να τους πάρουν με το μέρος τους, τότε θα πρέπει να αποπεμφθούν γρήγορα. Δεν θα πρέπει να τους επιτρέπεται να συνεχίσουν να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή.

2. Εξωτερίκευση αρνητικότητας ενώ αρνείται κανείς να αποδεχτεί το κλάδεμα

Υπάρχει άλλη μια κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι είναι πιθανό να εξωτερικεύσουν αρνητικότητα: Όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα και δεν μπορούν να αποδεχτούν κάποια λόγια κλαδέματος, τρέφουν ανυπακοή, δυσαρέσκεια και παράπονα στην καρδιά τους, ενώ μερικές φορές νιώθουν ακόμα και αδικημένοι. Πιστεύουν πως έχουν υποστεί αδικία: «Γιατί δεν μου επιτρέπεται να δώσω εξηγήσεις ή να ξεκαθαρίσω τα πράγματα; Γιατί κλαδεύομαι συνεχώς;» Τι είδους αρνητικότητα εξωτερικεύουν συνήθως αυτοί οι άνθρωποι; Ψάχνουν, μάλιστα, λόγους για να δικαιολογήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Αντί να αναλύσουν τα λάθη τους, να επανορθώσουν γι’ αυτά ή να τα διορθώσουν, υποστηρίζουν τις απόψεις τους και μιλάνε για τον λόγο που δεν έκαναν κάτι καλά, τις αιτίες που το προκάλεσαν, τους αντικειμενικούς παράγοντες και τις συνθήκες που υπήρχαν και για το γεγονός πως δεν το έκαναν επίτηδες· τέτοια πράγματα λένε. Χρησιμοποιούν αυτές τις δικαιολογίες για να δικαιολογηθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ώστε να πετύχουν τον στόχο τους, να αρνηθούν, δηλαδή, το κλάδεμα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν ότι το κλάδεμα είναι σωστό και αναλύουν το περιστατικό κλαδέματος με πολλούς άλλους ανθρώπους, σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν ξεκάθαρα το ζήτημα μπροστά σε όλους. Μάλιστα, λένε: «Αυτού του είδους το κλάδεμα θα αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να κάνουν τα καθήκοντά τους. Κανείς δεν θα είναι πια διατεθειμένος να κάνει τα καθήκοντά του. Οι άνθρωποι δεν θα ξέρουν πώς να προχωρήσουν και δεν θα έχουν κάποιο μονοπάτι άσκησης». Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι αν και, επιφανειακά, συναναστρέφονται πάνω στο ότι αποδέχονται το κλάδεμα, στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν τη συναναστροφή για να δικαιολογήσουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, κάνοντας περισσότερους ανθρώπους να πιστέψουν πως ο οίκος του Θεού δεν νοιάζεται καθόλου για τα αισθήματα των ανθρώπων στον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετωπίζει και πως ακόμη κι ένα μικρολαθάκι μπορεί να οδηγήσει σε κλάδεμα. Όσοι έχουν την τάση να εξωτερικεύουν αρνητικότητα δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική. Ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα, δεν αναλογίζονται τη φύση των λαθών τους ή τι τα προκάλεσε. Αντί να αναλύσουν αυτά τα προβλήματα, συνεχώς επιχειρηματολογούν, δικαιολογούνται και υπερασπίζονται τον εαυτό τους. Κάποιοι άνθρωποι λένε, μάλιστα: «Προτού κλαδευτώ, θεωρούσα πως υπήρχε ένα μονοπάτι να ακολουθήσω. Μετά το κλάδεμά μου, όμως, μπερδεύτηκα. Δεν ξέρω πια πώς να ασκούμαι ούτε πώς να πιστεύω στον Θεό και δεν βλέπω τον δρόμο προς τα εμπρός». Λένε, επίσης, στους άλλους: «Πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί για να μην κλαδευτείτε· το κλάδεμα είναι πολύ επώδυνο, σαν να σου αφαιρούν ένα στρώμα δέρματος. Μην ακολουθήσετε το παλιό μονοπάτι μου. Κοιτάξτε τι απέγινα μετά το κλάδεμά μου. Έχω κολλήσει, δεν μπορώ να πάω ούτε προς τα εμπρός ούτε προς τα πίσω και ό,τι κι αν κάνω είναι λάθος!» Είναι σωστά αυτά τα λόγια; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα μ’ αυτά; (Ναι. Δικαιολογούνται, επιχειρηματολογούν και λένε πως δεν έκαναν κάποιο λάθος.) Ποιο μήνυμα μεταδίδεται όταν δικαιολογούνται και επιχειρηματολογούν; (Λένε πως ο οίκος του Θεού κάνει λάθος που κλαδεύει τους ανθρώπους.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Προτού κλαδευτώ, θεωρούσα πως είχα ένα μονοπάτι να ακολουθήσω. Αφού κλαδεύτηκα, όμως, δεν ξέρω τι να κάνω.» Γιατί δεν ξέρουν τι να κάνουν μετά το κλάδεμά τους; Πού οφείλεται αυτό; (Όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κλάδεμα, δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε προσπαθούν να αποκτήσουν αυτογνωσία. Τρέφουν κάποιες αντιλήψεις και δεν αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν. Έτσι μένουν χωρίς μονοπάτι. Αντί να βρουν την αιτία μέσα τους, ισχυρίζονται το αντίθετο, ότι το κλάδεμα τους έκανε, δηλαδή, να χάσουν τον δρόμο τους.) Δεν είναι αντικατηγορία αυτό; Είναι σαν να λένε: «Ενήργησα σύμφωνα με τις αρχές, αλλά το γεγονός ότι με κλαδεύεις δείχνει ξεκάθαρα πως δεν με αφήνεις να χειριστώ την κατάσταση σύμφωνα με τις αρχές. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να ασκούμαι στο μέλλον;» Αυτό εννοούν οι άνθρωποι που λένε τέτοιες κουβέντες. Αποδέχονται το κλάδεμά τους; Αποδέχονται το γεγονός πως έκαναν λάθη; (Όχι.) Αυτό που εννοούν πραγματικά με αυτήν τη δήλωση είναι ότι ξέρουν πώς να διαπράξουν παραπτώματα από απερισκεψία, αλλά όταν κλαδεύονται και τους ζητείται να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, δεν ξέρουν τι να κάνουν και μπερδεύονται, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς ενεργούσαν, λοιπόν, παλιά; Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κλάδεμα, δεν φταίει πως δεν ενεργούσαν σύμφωνα με τις αρχές; (Ναι.) Διαπράττουν παραπτώματα από απερισκεψία, δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές ή τους κανόνες του οίκου του Θεού, με αποτέλεσμα να κλαδεύονται. Σκοπός του κλαδέματος είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να αναζητήσουν την αλήθεια και να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, και να μη διαπράξουν ξανά παραπτώματα από απερισκεψία. Ωστόσο, όταν αντιμετωπίζουν κλάδεμα εκείνοι οι άνθρωποι, λένε πως δεν ξέρουν πια πώς να ενεργούν ή πώς να ασκούνται· περιέχουν κάποιο στοιχείο αυτογνωσίας αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν έχουν καμία πρόθεση να αποκτήσουν αυτογνωσία ή να αναζητήσουν την αλήθεια. Αντ’ αυτού, υπαινίσσονται το εξής: «Παλιά, έκανα πολύ καλά τα καθήκοντά μου, αλλά από τότε που με κλάδεψες, αποδιοργάνωσες τις σκέψεις μου και μπέρδεψες την προσέγγισή μου ως προς τα καθήκοντά μου. Τώρα ο τρόπος σκέψης μου δεν είναι κανονικός και δεν είμαι τόσο αποφασιστικός, γενναίος ή θαρραλέος όσο ήμουν παλιά, και όλα αυτά οφείλονται στο γεγονός ότι κλαδεύτηκα. Από τότε που κλαδεύτηκα, η καρδιά μου πληγώθηκε βαθύτατα. Πρέπει, λοιπόν, να πω στους άλλους να είναι πολύ προσεκτικοί όταν κάνουν τα καθήκοντά τους. Δεν πρέπει να αποκαλύπτουν τα ελαττώματά τους ούτε να κάνουν λάθη· αν κάνουν λάθη, θα κλαδευτούν και τότε θα γίνουν δειλοί και θα χάσουν τη θέληση που είχαν κάποτε. Το γενναίο τους πνεύμα θα ατονήσει κατά πολύ και το νεανικό τους θάρρος και η επιθυμία τους να τα δώσουν όλα θα εξαφανιστούν, αφήνοντάς τους πειθήνια δειλούς, να φοβούνται τη σκιά τους και να νιώθουν πως δεν κάνουν τίποτα σωστά. Δεν θα νιώθουν πια την παρουσία του Θεού στην καρδιά τους και θα αισθάνονται όλο και πιο μακριά απ’ Αυτόν. Ακόμη και οι προσευχές και οι εκκλήσεις στον Θεό θα φαίνεται να μένουν αναπάντητες. Θα νιώθουν πως δεν έχουν την ίδια ζωτικότητα και ζωντάνια και πως δεν είναι το ίδιο αξιαγάπητοι, ενώ θα αρχίσουν ακόμη και να περιφρονούν τον εαυτό τους». Είναι αυτά τα εγκάρδια λόγια πάνω στα οποία συναναστρέφεται κάποιος με εμπειρία; Είναι αληθινά; Διαπαιδαγωγούν τους ανθρώπους; Τους ωφελούν; Δεν είναι μόνο διαστρέβλωση των γεγονότων; (Ναι, αυτά τα λόγια είναι πολύ παράλογα.) Λένε: «Μην ακολουθήσετε τα βήματά μου και μην πάρετε κι εσείς το παλιό μου μονοπάτι! Τώρα με βλέπετε ως κάποιον με αρκετά καλή συμπεριφορά· στην πραγματικότητα, όμως, απλώς φοβήθηκα μετά από εκείνο το κλάδεμα και δεν είμαι τόσο ελεύθερος και απελευθερωμένος όσο ήμουν παλιά». Τι επίδραση έχουν αυτά τα λόγια σε όσους τα ακούνε; (Κάνουν τους ανθρώπους πιο επιφυλακτικούς απέναντι στον Θεό, με αποτέλεσμα να ενεργούν επιφυλακτικά από φόβο μην κλαδευτούν.) Έχουν μια τέτοια αρνητική επίδραση. Μόλις το ακούσουν αυτό οι άλλοι, θα σκεφτούν: «Έτσι είναι! Μια μικρή απροσεξία αρκεί για να κλαδευτείς και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αποτρέψεις! Γιατί να είναι τόσο δύσκολο να κάνει κανείς τα καθήκοντά του στον οίκο του Θεού; Όλο γίνεται λόγος για τις αλήθεια-αρχές· είναι πολύ απαιτητικό! Δεν αρκεί να ζει κανείς μια απλή και σταθερή ζωή; Αυτό δεν είναι ούτε υψηλή απαίτηση ούτε υπερβολική επιθυμία· γιατί είναι, όμως, τόσο δύσκολο να επιτευχθεί; Ελπίζω πραγματικά να μην κλαδευτώ. Είμαι πολύ δειλός άνθρωπος· συνήθως, όταν οι άλλοι με αγριοκοιτάζουν και μιλάνε δυνατά, με πιάνει ταχυπαλμία. Αν όντως αντιμετωπίσω κλάδεμα και τα λόγια είναι τόσο αυστηρά και αναλύουν έτσι τα γεγονότα, πώς θα μπορούσα να το αντέξω; Δεν θα μου προκαλούσε εφιάλτες; Όλοι λένε πως το κλάδεμα είναι καλό, αλλά εγώ δεν βλέπω να ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν το φοβήθηκε εκείνος ο άνθρωπος; Αν κλαδευόμουν, κι εγώ θα φοβόμουν». Αυτήν την επίδραση δεν έχουν τα λόγια όσων εξωτερικεύουν αρνητικότητα; Είναι καλή και θετική αυτή η επίδραση ή αρνητική και δυσμενής; (Αρνητική και δυσμενής.) Αυτές οι αρνητικές δηλώσεις μπορούν να κάνουν τεράστιο κακό σε όσους είναι διατεθειμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια! Πείτε Μου, λοιπόν, είναι όσοι εξωτερικεύουν συχνά αρνητικότητα και διαδίδουν τον θάνατο υπηρέτες του Σατανά; Είναι άνθρωποι που αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας; (Ναι.)

Κάποιοι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες και πηγαίνουν ενάντια στις αρχές. Αφού κλαδευτούν, θεωρούν πως το γεγονός ότι εργάζονται τόσο σκληρά και πληρώνουν ένα τίμημα δεν τους εμπόδισε να κλαδευτούν, κι έτσι η καρδιά τους κατακλύζεται από ανυπακοή και δεν αποδέχονται την έκθεση ή την ανάλυση. Πιστεύουν πως ο Θεός δεν είναι δίκαιος και πως ο οίκος του Θεού είναι άδικος μαζί τους, αφού ένας τόσο χρήσιμος και ταλαντούχος άνθρωπος όπως οι ίδιοι, ο οποίος υπομένει τόσα βάσανα και πληρώνει ένα τόσο μεγάλο τίμημα, όχι μόνο δεν εγκωμιάζεται στον οίκο του Θεού, αλλά μάλιστα κλαδεύεται. Η ανυπακοή τους οδηγεί σε παράπονα και θα εξωτερικεύσουν την αρνητικότητά τους: «Όπως το βλέπω εγώ, δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από την πίστη στον Θεό· είναι πολύ δύσκολο να λάβει κανείς λίγες ευλογίες και να απολαύσει λίγη χάρη. Αν και έχω πληρώσει ένα τόσο μεγάλο τίμημα, κλαδεύτηκα επειδή δεν έκανα καλά ένα πραγματάκι. Αν δεν μπορεί να αντεπεξέλθει κάποιος σαν εμένα, τότε πώς θα μπορούσε να αντεπεξέλθει οποιοσδήποτε άλλος; Δεν είναι δίκαιος ο Θεός; Εγώ γιατί δεν μπορώ να αναγνωρίσω τη δικαιοσύνη Του; Πώς γίνεται να μη συνάδει καθόλου η δικαιοσύνη του Θεού με τις αντιλήψεις των ανθρώπων;» Δεν αναλύουν τις πράξεις τους που αντιβαίνουν στις αρχές ούτε τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν αποκαλύψει. Δεν είναι μόνο πως δεν έχουν ούτε ίχνος μεταμέλειας ή υποταγής, αλλά κρίνουν και αντιστέκονται, μάλιστα, ανοιχτά. Οι περισσότεροι άνθρωποι, μόλις τους ακούσουν να κάνουν μια τέτοια δήλωση, αρχίζουν να συμπάσχουν κάπως μαζί τους και παρασύρονται απ’ αυτούς: «Είναι αλήθεια, έτσι δεν είναι; Αν και πιστεύουν στον Θεό επί είκοσι χρόνια, πάλι αντιμετώπισαν τέτοιο κλάδεμα. Αν δεν είναι βέβαιο πως θα σωθεί κάποιος που πιστεύει επί είκοσι χρόνια, τότε οι άνθρωποι σαν εμάς έχουν ακόμη λιγότερες ελπίδες». Δεν έχουν δηλητηριαστεί; Από τη στιγμή που εξωτερικεύεται η αρνητικότητα, εκχέεται το δηλητήριο, σαν ένας σπόρος που φυτεύεται στην καρδιά των ανθρώπων και που ριζώνει, βλασταίνει, ανθίζει και καρποφορεί στο μυαλό τους. Προτού το καταλάβουν οι άνθρωποι, έχουν δηλητηριαστεί και γεννιέται μέσα τους αντίσταση και παράπονα εναντίον του Θεού. Όταν κλαδευτούν εκείνοι οι άνθρωποι, γίνονται ανυπάκουοι απέναντι στον Θεό και νιώθουν δυσαρέσκεια για τον τρόπο με τον οποίο τους χειρίστηκε ο οίκος του Θεού. Αντί να υιοθετήσουν μια στάση μετάνοιας και εξομολόγησης, επιχειρηματολογούν, δικαιολογούνται και υπερασπίζονται τον εαυτό τους. Διατυμπανίζουν παντού τις πολλές κακουχίες που υπέμειναν, το έργο που έκαναν, τα καθήκοντα που έκαναν κατά τα πολλά χρόνια της πίστης τους και ότι, αντί να λάβουν τώρα ανταμοιβές, αντιμετωπίζουν κλάδεμα. Δεν είναι μόνο πως δεν αναγνωρίζουν μέσα από το κλάδεμά τους τη διαφθορά τους και τα λάθη που έκαναν, αλλά διαδίδουν και την ιδέα πως ο τρόπος με τον οποίο τους φέρθηκε ο οίκος του Θεού είναι άδικος και καθόλου λογικός, πως δεν θα έπρεπε να τους φερθεί έτσι και πως, στην αντίθετη περίπτωση, ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Ο λόγος που εξωτερικεύουν αυτήν την αρνητικότητα είναι πως δεν μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμα και το γεγονός πως έκαναν λάθη ούτε, βέβαια, αποδέχονται ή αναγνωρίζουν το γεγονός πως έβλαψαν τη ζωή-είσοδο των αδελφών και το έργο της εκκλησίας. Πιστεύουν πως ενήργησαν σωστά και πως ο οίκος του Θεού έσφαλλε που τους κλάδεψε. Εξωτερικεύοντας αρνητικότητα, πρόθεσή τους είναι να πουν στους άλλους πως ο οίκος του Θεού φέρεται άδικα στους ανθρώπους: Από τη στιγμή που κάνει κανείς ένα λάθος, ο οίκος του Θεού θα το χρησιμοποιήσει σαν όπλο εναντίον του, θα εκμεταλλευτεί αυτό το θέμα και θα τον κλαδέψει ανελέητα, μέχρι να συμμορφωθεί και να νομίζει πως δεν έχει συνεισφέρει τίποτα, πως κανείς δεν τον ειδωλοποιεί, να μην εκτιμά πια τον εαυτό του και να μην τολμά να ζητά πια ανταμοιβές από τον Θεό· τότε μόνο θα έχει πετύχει τον σκοπό του ο οίκος του Θεού. Στόχος τους όταν εξωτερικεύουν αυτήν την αρνητικότητα είναι να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τους υπερασπιστούν, να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να καταλάβουν «την αλήθεια του ζητήματος» και να δουν πόσα βάσανα έχουν υπομείνει κατά τα πολλά χρόνια της πίστης τους στον Θεό, πόσο σημαντικές συνεισφορές έχουν κάνει, πόσα προσόντα έχουν και πόσο έμπειροι πιστοί είναι. Θέλουν έτσι να κάνουν τους άλλους να ταχθούν με το μέρος τους και μαζί να εναντιωθούν στους κανόνες του οίκου του Θεού και στο κλάδεμα που τους κανόνισε ο οίκος του Θεού. Θέλουν να πάρουν ανθρώπους με το μέρος τους· αυτή δεν είναι η φύση των ενεργειών τους; (Ναι.) Στόχος τους όταν εξωτερικεύουν έτσι αρνητικότητα είναι να πάρουν ανθρώπους με το μέρος τους και να τους παραπλανήσουν, ενώ αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας για να εξωτερικεύσουν την πικρία τους. Όποιο τελικό αποτέλεσμα κι αν έχει στους άλλους η εξωτερίκευση της αρνητικότητάς τους, το αποτέλεσμα και η συνέπεια είναι πως οι άνθρωποι παραπλανιούνται, αναστατώνονται και βλάπτονται. Δεν είναι κάτι διαπαιδαγωγικό. Το αποτέλεσμα είναι αρνητικό.

Αυτά είναι ουσιαστικά τα είδη αρνητικότητας που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν το κλάδεμα. Δεν μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμά τους, μέσα τους νιώθουν δυσαρέσκεια και ανυπακοή και δεν μπορούν να το αποδεχτούν από τον Θεό. Η πρώτη αντίδρασή τους δεν είναι να αναζητήσουν την αλήθεια σχετικά με το κλάδεμα ούτε να κάνουν αυτοκριτική, να αποκτήσουν αυτογνωσία και να αναλύσουν τον εαυτό τους για να δουν ποιο ακριβώς ήταν το λάθος τους, αν οι ενέργειές τους εναρμονίζονταν με τις αρχές, γιατί τους κλάδεψε ο οίκος του Θεού και αν ο λόγος που έλαβαν τέτοια μεταχείριση ήταν κάποια προσωπική πικρία ή ήταν κάτι δίκαιο και λογικό. Η πρώτη αντίδρασή τους δεν είναι να αναζητήσουν αυτά τα πράγματα, αλλά να βασιστούν στα προσόντα τους, στις κακουχίες που υπέμειναν και στα όσα δαπάνησαν για να εναντιωθούν στο κλάδεμα. Με αυτήν την πράξη τους, είναι βέβαιο πως όλα όσα γεννιούνται μέσα στην καρδιά τους θα είναι αρνητικά και δυσμενή, ενώ δεν θα υπάρχει τίποτα καλό ή θετικό. Επομένως, όταν συναναστρέφονται πάνω στα αισθήματα και την κατανόηση που έχουν αφού κλαδευτούν, είναι σίγουρο πως εξωτερικεύουν αρνητικότητα και διαδίδουν αντιλήψεις. Πρέπει να μπαίνει γρήγορα φρένο στην εξωτερίκευση αρνητικότητας και τη διάδοση αντιλήψεων και να περιορίζεται, όχι να γίνεται αποδεκτή και να παραβλέπεται. Αυτά τα αρνητικά πράγματα θα εμποδίσουν, θα αναστατώσουν και θα βλάψουν τη ζωή-είσοδο κάθε ανθρώπου, ενώ δεν μπορούν να παίξουν κάποιον καλό και θετικό ρόλο ούτε, βέβαια, να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να είναι αφοσιωμένοι στον Θεό ή να εκτελούν πιστά τα καθήκοντά τους. Επομένως, όταν τέτοιοι άνθρωποι εξωτερικεύουν αρνητικότητα, αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και θα πρέπει να περιορίζονται.

3. Εξωτερίκευση αρνητικότητας όταν βλάπτεται η φήμη, η θέση και τα συμφέροντα κάποιου

Πέρα από την αρνητικότητα που εξωτερικεύουν οι άνθρωποι όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους ή όταν κλαδεύονται, σε ποιες άλλες καταστάσεις εξωτερικεύουν αρνητικότητα; (Όταν βλάπτονται τα συμφέροντά τους και θεωρούν πως έχουν υποστεί κάποια απώλεια.) (Κάποιοι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους εδώ και πολλά χρόνια, αλλά όταν αρρωσταίνουν ή πλήττουν καταστροφές την οικογένειά τους, λένε: «Τι έχω κερδίσει από τα τόσα χρόνια που πιστεύω στον Θεό;») Το συνηθισμένο «σύνθημα» των απαισιόδοξων ανθρώπων είναι «Τι έχω κερδίσει;» Ποιες άλλες καταστάσεις υπάρχουν; (Κάποιοι άνθρωποι όχι μόνο δεν πετυχαίνουν αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, αλλά κάνουν και συχνά λάθη, κι έτσι λένε: «Γιατί ο Θεός διαφωτίζει τους άλλους, αλλά όχι εμένα; Γιατί ο Θεός έδωσε σ’ εκείνους τόσο καλό επίπεδο, ενώ το δικό μου είναι τόσο χαμηλό;» Αντί να αναλογιστούν τα θέματα που έχουν, ρίχνουν την ευθύνη στον Θεό, λένε πως ο Θεός δεν τους έχει διαφωτίσει και καθοδηγήσει, και διαμαρτύρονται συνεχώς γι’ Αυτόν.) Ισχυρίζονται πως ο Θεός είναι άδικος, ρωτάνε γιατί διαφωτίζει και δίνει χάρη στους άλλους, αλλά όχι στους ίδιους, και γκρινιάζουν για τον λόγο που δεν πετυχαίνουν αποτελέσματα στα καθήκοντά τους· διαμαρτύρονται. Δώσατε καλά παραδείγματα. Έχετε να προσθέσετε άλλα; (Κάποιοι άνθρωποι κατακλύζονται από πικρία όταν τα καθήκοντά τους ανατίθενται σε κάποιον άλλο, αναρωτιούνται γιατί έγινε αυτό και υποψιάζονται πως οι επικεφαλής και οι εργάτες τούς στοχοποιούν και τους κάνουν τη ζωή δύσκολη.) Θεωρούν πως ο οίκος του Θεού τούς περιφρονεί; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι που δεν κάνουν πραγματικό έργο απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους και αποκλείονται, και θεωρούν πως έχει πληγεί η φήμη και η θέση τους. Προκειμένου να εκδηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους, πάντα γκρινιάζουν ιδιαιτέρως: «Πιστεύω λίγο καιρό στον Θεό, δεν έχω πολύ καλή ικανότητα κατανόησης και το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Δεν είμαι εξίσου καλός με τους άλλους. Αν λένε πως δεν είμαι ικανός, τότε μάλλον έτσι θα είναι!» Εκ πρώτης όψεως, αναγνωρίζουν τα ελαττώματά τους· στην πραγματικότητα, όμως, προσπαθούν να ανακτήσουν τα οφέλη που έχασαν, γκρινιάζουν ακατάπαυστα και λένε πράγματα για να κερδίσουν τη συμπόνια των άλλων και να τους κάνουν να νομίζουν πως ο οίκος του Θεού είναι άδικος. Από τη στιγμή που πληγούν τα συμφέροντά τους, χάνουν την προθυμία τους και πάντα ελπίζουν να ξανακερδίσουν όσα έχασαν και να λάβουν αποζημίωση. Σε διαφορετική περίπτωση, χάνουν την πίστη τους στον Θεό, δεν ξέρουν πια πώς να πιστεύουν σ’ Αυτόν και λένε κουβέντες όπως: «Παλιά θεωρούσα πως το να πιστεύει κανείς στον Θεό ήταν κάτι σπουδαίο και πως το να έχει τον ρόλο του επικεφαλής ή του εργάτη στην εκκλησία θα του έφερνε οπωσδήποτε μεγάλες ευλογίες. Δεν περίμενα ποτέ μου πως θα απαλλαχθώ από τα καθήκοντά μου και θα αποκλειστώ ούτε πως θα με απορρίψουν οι άλλοι. Και να σκεφτείς πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο στον οίκο του Θεού! Δεν είναι όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό σώνει και καλά καλοί άνθρωποι και δεν αντιπροσωπεύουν τον Θεό ή τη δικαιοσύνη όλα όσα κάνει ο οίκος του Θεού». Ποια είναι η φύση τέτοιων δηλώσεων; Τα λόγια τους, τόσο άμεσα όσο και έμμεσα, εκφράζουν μια επίθεση. Εκφράζουν κρίση και αντίσταση. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται να στοχεύουν σε έναν συγκεκριμένο επικεφαλής ή στην εκκλησία· στην πραγματικότητα, όμως, αυτά τα λόγια που έχουν μέσα τους στοχεύουν στον Θεό, στα λόγια Του και στα διοικητικά διατάγματα και τους κανόνες του οίκου Του. Εξωτερικεύουν απλώς την πικρία τους. Γιατί εξωτερικεύουν την πικρία τους; Θεωρούν πως έχουν υποστεί κάποια απώλεια· μες στην καρδιά τους, νιώθουν αδικημένοι και δυσαρεστημένοι, ενώ θέλουν να ζητήσουν πράγματα και να λάβουν αποζημίωση. Αν και η αρνητικότητα που εξωτερικεύουν τέτοιοι άνθρωποι δεν αποτελεί σημαντική απειλή για τους περισσότερους, αυτά τα χυδαία λόγια είναι σαν ενοχλητικές μύγες ή κοριούς που προκαλούν μια μέτρια αναστάτωση στο μυαλό των ανθρώπων. Οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν απέχθεια και αποστροφή όταν ακούσουν αυτά τα λόγια, αλλά, όπως είναι αναπόφευκτο, θα υπάρχουν και άνθρωποι που ανήκουν στο σινάφι τους, που έχουν τις ίδιες διαθέσεις, την ίδια ουσία και τα ίδια πάθη μ’ αυτούς, που είναι ίσοι κι όμοιοι μ’ αυτούς τους σάπιους ανθρώπους και που παρασύρονται και αναστατώνονται από αυτούς. Είναι αναπόφευκτο. Επιπλέον, αυτά τα αρνητικά σχόλια μπορεί να αναστατώσουν μερικούς ανθρώπους που έχουν μικρό ανάστημα και έλλειψη διάκρισης, καθώς και να επηρεάσουν την πίστη τους στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι ήδη δεν γνωρίζουν ποιος είναι ακριβώς ο σκοπός της πίστης στον Θεό και δεν καταλαβαίνουν ξεκάθαρα τις αλήθειες των οραμάτων, ενώ έχουν και μικρή ικανότητα κατανόησης της αλήθειας. Όταν ακούσουν αυτές τις αρνητικές δηλώσεις, είναι πολύ πιθανό άθελά τους να τις αφομοιώσουν, κι έτσι να επηρεαστούν απ’ αυτές. Τα λόγια αυτά είναι δηλητήριο. Μπορούν εύκολα να φυτευτούν στην καρδιά των ανθρώπων. Από τη στιγμή που αποδεχτεί κανείς αυτά τα αρνητικά σχόλια, τότε, όταν ο οίκος του Θεού τού ζητήσει να κάνει ένα καθήκον, θα αντιδράσει με αδιαφορία. Όταν ο οίκος του Θεού ζητάει τη συνεργασία του σε κάποια εργασία, η στάση του είναι χλιαρή. Θα την αναλάβει μόνο αν του κάνει κέφι, αλλιώς δεν θα την αναλάβει και πάντα θα προβάλλει κάθε είδους λόγους και δικαιολογίες. Προτού ακούσει αυτά τα αρνητικά σχόλια, ήταν κάπως ειλικρινής στην πίστη του στον Θεό και είχε μια κάπως θετική και ενεργή στάση όταν έκανε τα καθήκοντά του. Αφού ακούσει, όμως, αυτά τα αρνητικά σχόλια, γίνεται αδιάφορος, ενώ είναι και ψυχρός απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές του. Είναι επιφυλακτικός απέναντί τους. Όταν η εκκλησία τού κανονίζει να κάνει ένα καθήκον, το αποφεύγει συνεχώς και το απορρίπτει επανειλημμένα, δείχνοντας μεγάλη παθητικότητα. Παλιά, πήγαινε στην ώρα του τις συναθροίσεις· αφού άκουσε, όμως αυτά τα λόγια, πηγαίνει σποραδικά —έρχεται, δηλαδή, όταν έχει κέφια και δεν έρχεται όταν δεν έχει. Αν συμβεί κάτι δυσάρεστο στο σπίτι, ανησυχεί ότι μπορεί να συμβεί κάποια καταστροφή, κι έτσι πηγαίνει σε πιο πολλές συναθροίσεις και διαβάζει περισσότερα λόγια του Θεού. Αν νιώσει ενθουσιασμό, χαρά και συγκίνηση αφού διαβάσει τα λόγια του Θεού, θα προσφέρει ακόμα και κάποια χρήματα. Μόλις, όμως, ηρεμήσει η κατάσταση στο σπίτι, σταματάει και πάλι να πηγαίνει στις συναθροίσεις. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές επιχειρούν να συναναστραφούν μαζί του με την ελπίδα να τον στηρίξουν, εκείνος βρίσκει δικαιολογίες για να αρνηθεί· και όταν οι αδελφοί και οι αδελφές πηγαίνουν απ’ το σπίτι του, εκείνος δεν τους ανοίγει, ακόμη κι όταν είναι εμφανές πως βρίσκεται σπίτι. Τι συμβαίνει εδώ; Τον έχουν επηρεάσει αυτά τα αρνητικά σχόλια· έχει δηλητηριαστεί και πιστεύει πως οι πιστοί στον Θεό είναι αναξιόπιστοι. Στην αρχή, εμπιστευόταν πολύ αυτούς τους ανθρώπους και, όταν διάβαζε τα λόγια του Θεού, σκεφτόταν: «Αυτά είναι τα λόγια του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι είναι οι αδελφοί και οι αδελφές μου, αυτός είναι ο οίκος του Θεού· πόσο υπέροχο!» Όταν άκουσε, όμως, τα αρνητικά σχόλια που διαδίδουν ορισμένοι άνθρωποι, άλλαξε. Δεν επηρεάστηκε; Δεν βλάφτηκε η ζωή-είσοδός του; (Ναι.) Ποιος τον επηρέασε; Οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν αρνητικότητα, εκείνοι που έκαναν αυτά τα σχόλια. Αν κάποιος δεν έχει θέσει ακόμα γερά θεμέλια στην αληθινή οδό ή δεν έχει φάει και δεν έχει πιει τόσα λόγια του Θεού ώστε να κατανοεί την αλήθεια, τότε μπορεί εύκολα να επηρεαστεί από αρνητικά πράγματα. Πιο συγκεκριμένα, όσοι δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια κι απλώς παρακολουθούν τις τάσεις, παρατηρούν την κατάσταση και κοιτάζουν τα επιφανειακά φαινόμενα, παρασύρονται ακόμα πιο εύκολα από αρνητικά λόγια. Ιδίως όταν ακούσουν ανθρώπους να λένε πλάνες όπως: «Ο οίκος του Θεού δεν είναι σώνει και καλά δίκαιος ούτε είναι θετικά όλα όσα κάνει» γίνονται ακόμη πιο επιφυλακτικοί. Μια δήλωση που εναρμονίζεται με την αλήθεια δεν γίνεται πάντα πρόθυμα αποδεκτή, αλλά μια αρνητική δήλωση, μια παράλογη δήλωση, μια δήλωση που πάει κόντρα στην αλήθεια μπορεί πανεύκολα να ριζώσει στην καρδιά των ανθρώπων και δεν είναι εύκολο να ξεριζωθεί. Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτούν οι άνθρωποι την αλήθεια και πολύ εύκολο να αποδεχτούν πλάνες!

Κάποιοι άνθρωποι με κακή ανθρώπινη φύση δίνουν μεγάλη σημασία στο κύρος και τη φήμη τους, στις σαρκικές τους απολαύσεις, καθώς και στην προσωπική περιουσία και τα συμφέροντά τους. Όταν ζημιώνεται η φήμη, η θέση και τα άμεσα συμφέροντά τους, δεν το αποδέχονται από τον Θεό ούτε αποδέχονται το περιβάλλον που έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς ο Θεός, ενώ δεν μπορούν να εγκαταλείψουν αυτά τα πράγματα και να παραβλέψουν το προσωπικό κέρδος και τη ζημία τους. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιούν διάφορες ευκαιρίες για να εξωτερικεύσουν τη δυσαρέσκεια και την ανυπακοή τους, καθώς και να εξωτερικεύσουν τα αρνητικά συναισθήματά τους, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι άνθρωποι να υποφέρουν πολύ. Επομένως, όταν τέτοιοι άνθρωποι εξωτερικεύουν αρνητικότητα, οι επικεφαλής εκκλησιών πρέπει πρώτα να αντιλαμβάνονται γρήγορα την κατάσταση και να σταματούν και να περιορίζουν εγκαίρως αυτούς τους ανθρώπους. Φυσικά, οι επικεφαλής εκκλησιών θα πρέπει επίσης να εκθέτουν ενεργά αυτούς τους ανθρώπους και να συναναστρέφονται με τους αδελφούς και τις αδελφές πάνω στο πώς θα τους διακρίνουν, τον λόγο που λένε αυτά τα αρνητικά και παράλογα πράγματα, καθώς και πώς να αντιμετωπίζει και να διακρίνει κανείς αυτά τα λόγια ώστε να μην τον παραπλανήσουν και να μην του κάνουν μεγάλο κακό. Είναι απαραίτητο να μπορεί κανείς να διακρίνει και να αναλύει τέτοιους ανθρώπους, κι έτσι να τους αποφεύγει, να τους απορρίπτει και να μην παραπλανιέται πια απ’ αυτούς. Αυτό το έργο θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής εκκλησιών. Φυσικά, αν οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές διαπιστώσουν πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι και διακρίνουν την ανθρώπινη φύση-ουσία τους, θα πρέπει κι αυτοί να κρατήσουν τις αποστάσεις τους. Αν δεν έχεις την ικανότητα που χρειάζεται για να αντισταθείς ή το ανάστημα για να τους στηρίξεις, να τους βοηθήσεις και να τους αλλάξεις, και θεωρείς πως δεν μπορείς να αντέξεις τα αρνητικά σχόλιά τους και τα λόγια τους που εκφράζουν δυσαρέσκεια και ανυπακοή, τότε η καλύτερη προσέγγιση είναι να μείνεις μακριά. Αν θεωρείς πως είσαι πολύ δυνατός, έχεις κάποιο ανάστημα και μπορείς να ασκείς διάκριση και να μην επηρεάζεσαι από τα λόγια οποιουδήποτε ανθρώπου, πως, όσο σοβαρή κι αν είναι η αρνητικότητα που εξωτερικεύουν, αυτή δεν θα αλλάξει την πίστη σου στον Θεό, πως μπορείς να διακρίνεις τέτοιους ανθρώπους και πως μπορείς, επίσης, να τους εκθέσεις και να τους σταματήσεις όταν εξωτερικεύουν αρνητικότητα, τότε δεν χρειάζεται να αποφεύγεις τέτοιους ανθρώπους ούτε να φυλάγεσαι απ’ αυτούς. Αν, όμως, θεωρείς πως δεν έχεις αυτό το ανάστημα, τότε ο τρόπος και η αρχή για να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους είναι να μείνεις μακριά τους. Είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Μπορώ να τους ανεχτώ, να τους υπομείνω και να τους συγχωρήσω;» Κι αυτό είναι αποδεκτό, δεν είναι λάθος, αλλά δεν είναι ο πιο κρίσιμος ή ο καλύτερος τρόπος άσκησης. Έστω πως τους υπομένεις, τους ανέχεσαι και τους κάνεις τη χάρη και, στο τέλος, σε παραπλανούν και σε παίρνουν με το μέρος τους. Και έστω πως, όπως κι αν σε εφοδιάζει και σε στηρίζει ο οίκος του Θεού, εσύ δεν το νιώθεις· ή πως, όταν διαβάζεις τα λόγια του Θεού, σε παρασύρουν συχνά οι σκέψεις και τα σχόλιά τους και, μόλις σκεφτείς κάτι που είπαν, επηρεάζεται το μυαλό σου και δεν μπορείς να συνεχίσεις την ανάγνωση. Και όταν οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται πάνω στην κατανόηση που έχουν για την αλήθεια —ιδίως όταν συναναστρέφονται πάνω στο πώς να διακρίνει κανείς τα σχόλια τέτοιων ανθρώπων— εσύ και πάλι παρασύρεσαι και επηρεάζεσαι από τα λόγια τους, με αποτέλεσμα να αποδιοργανώνονται οι σκέψεις σου. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να μένεις μακριά από τέτοιους ανθρώπους. Η ανοχή και η αντοχή σου δεν θα έχουν αποτέλεσμα και δεν αποτελούν τον καλύτερο τρόπο για να αμυνθείς ενάντια σε τέτοιους ανθρώπους. Έστω πως η ανοχή και η αντοχή σου δεν είναι κάποια συγκεκαλυμμένη εξωτερική συμπεριφορά, αλλά πως έχεις όντως το ανάστημα που χρειάζεται για να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους. Ό,τι κι αν λένε, εσύ μπορείς να τους διακρίνεις μέσα σου, ακόμη κι αν δεν εκφράζεις την άποψή σου· μπορείς να ασκείς μακροθυμία απέναντί τους και να τους αγνοείς, αλλά οποιαδήποτε δυσμενή και αρνητικά τους λόγια και οποιαδήποτε λόγια τους που εκφράζουν παρανόηση και παράπονα για τον Θεό δεν θα επηρεάσουν στο παραμικρό την πίστη σου στον Θεό ούτε και θα επηρεάσουν την αφοσίωσή σου καθώς κάνεις τα καθήκοντά σου και την υποταγή σου στον Θεό. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορείς να τους ανεχτείς και να τους υπομείνεις. Ποια είναι η αρχή της άσκησης ανοχής και αντοχής; Το να μη βλάπτεσαι. Αγνόησέ τους κι άφησέ τους να λένε ό,τι θέλουν· στο κάτω κάτω τέτοιοι άνθρωποι είναι απλώς παράλογοι ταραχοποιοί και αγύριστα κεφάλια. Όσο κι αν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν θα το αποδεχτούν· ανήκουν στην κατηγορία των διαβόλων και των σατανάδων και είναι ανώφελο να συναναστρέφεσαι μαζί τους. Επομένως, προτού τους αποπέμψει και τους αντιμετωπίσει ο οίκος του Θεού, αν έχεις το ανάστημα να τους ανεχτείς και να τους υπομείνεις χωρίς να πάθεις κακό, αυτό είναι το καλύτερο. Συνήθως υιοθετείτε αυτήν την αρχή της ανοχής και της αντοχής; Ανέχεστε κάθε λογής ανθρώπους, αλλά μερικές φορές δεν είστε προσεκτικοί και παραπλανιέστε λιγάκι· στη συνέχεια, το αντιλαμβάνεστε, νιώθετε υπόχρεοι στον Θεό, προσεύχεστε για λίγες μέρες, αντιστρέφετε την κατάστασή σας και πλησιάζετε τον Θεό. Τον περισσότερο καιρό, μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα πως τέτοιοι άνθρωποι είναι άχρηστοι και πως ανήκουν στην κατηγορία των διαβόλων. Αν και μπορείς να αλληλεπιδράς κανονικά μαζί τους, μέσα σου κρατάς αποστάσεις και νιώθεις απέχθεια γι’ αυτούς. Ό,τι κι αν λένε ή όποια αρνητικά σχόλια και απόψεις κι αν εκφράζουν, εσύ κάνεις πως δεν τα ακούς, τα αγνοείς και σκέφτεσαι: «Λέγε ό,τι θέλεις. Μπορώ να σε διακρίνω. Πολύ απλά δεν έχω επαφές με ανθρώπους σαν του λόγου σου». Αυτήν την αρχή ακολουθείτε συνήθως όταν αντιμετωπίζετε τέτοια ζητήματα; Δεν είναι κακό να το καταφέρετε αυτό· δεν είναι εύκολο και απαιτεί να κατανοεί κανείς κάποιες αλήθειες και να έχει ένα συγκεκριμένο ανάστημα. Αν το ανάστημά σου δεν βρίσκεται καν σε αυτό το επίπεδο, τότε δεν θα μπορέσεις να μείνεις σταθερός και δεν θα κάνεις καλά το καθήκον σου.

4. Εξωτερίκευση αρνητικότητας όταν καταστρέφεται η επιθυμία κάποιου να αποκτήσει ευλογίες

Η εξωτερίκευση αρνητικότητας έχει άλλη μια εκδήλωση. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια και τι έχω κερδίσει;» Όταν τέτοιοι άνθρωποι εξωτερικεύουν αρνητικότητα, το βασικότερο που λένε είναι «Τι έχω κερδίσει;» εννοώντας ότι δεν έχουν κερδίσει τίποτα. Πιστεύουν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκομίσουν κάποια οφέλη ή ευλογίες από τον οίκο του Θεού ή από τον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν και ότι οι άνθρωποι πρέπει να προσφέρουν τεράστια αγάπη, να έχουν απίστευτη αντοχή και να μη λαχταρούν γρήγορα αποτελέσματα. Όσο για τα λόγια του Θεού που εκθέτουν, κλαδεύουν και εξευγενίζουν τους ανθρώπους και καθαίρουν τη διαφθορά τους, πιστεύουν πως πρόκειται μόνο για επιφανειακή και πομπώδη ρητορική που δεν είναι απόλυτα αξιόπιστη· νομίζουν πως, αν ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, πραγματικά θα υποστούν μεγάλη απώλεια. Θεωρούν πως το να αποκομίσουν οφέλη και πλεονεκτήματα και να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους είναι πάντα το σημαντικότερο πράγμα, ενώ το αν κάνουν ή δεν κάνουν πράξη την αλήθεια δεν είναι καθόλου σημαντικό· πιστεύουν πως εφόσον δεν κάνουν κακό, αυτό αρκεί και δεν θα τους αποκλείσει η εκκλησία. Πώς νιώθουν οι περισσότεροι άνθρωποι μόλις ακούσουν αυτά τα αρνητικά λόγια; Μέσα τους, εγκρίνουν αυτά τα λόγια και συμφωνούν μαζί τους ή νιώθουν κάποια περιφρόνηση γι’ αυτά και θεωρούν πως αυτοί οι άνθρωποι είναι εγωιστές, ποταποί, μοχθηροί και αχρείοι και μπορούν να τους διακρίνουν, να τους εκθέσουν και να τους περιορίσουν, κι έτσι να τους εμποδίσουν να συνεχίσουν να διαδίδουν την αρνητικότητα και τον θάνατο; Άραγε, οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν απέχθεια για τέτοια αρνητικά λόγια και τα καταδικάζουν ή μπορεί να παραπλανηθούν απ’ αυτά και να γίνουν αρνητικοί; Κάποιοι άνθρωποι, αφού ακούσουν αυτά τα λόγια και διαπιστώσουν πως έχουν μείνει με άδεια χέρια, σκέφτονται: «Αλήθεια είναι! Ούτε εγώ έχω κερδίσει κάτι. Στον οίκο του Θεού, μου προσφέρουν απλώς τρία γεύματα τη μέρα, είμαι συνέχεια απασχολημένος και πραγματικά δεν έχω κερδίσει τίποτε άλλο». Κάνετε τέτοιες σκέψεις; Νιώθετε κι εσείς το ίδιο; Όσοι κατανοούν την αλήθεια θα πουν: «Τι εννοείς πως δεν έχεις κερδίσει τίποτα; Έχουμε κερδίσει πάρα πολλά από τον Θεό! Καταφέραμε να κατανοήσουμε τόσες αλήθειες!» Κάποιοι άνθρωποι, όμως, μπορεί να διαφωνήσουν μαζί τους και να πουν: «Δεν φαίνεται πολύ ρεαλιστικό να λέτε πως έχουμε κερδίσει “πάρα πολλά”. Λάβαμε απλώς λίγη χάρη, είχαμε κάποιες ευκαιρίες να κάνουμε τα καθήκοντά μας, καταλάβαμε κάποια δόγματα σχετικά με το πώς να είναι κανείς άνθρωπος, συναντήσαμε και γνωρίσαμε καλύτερα πολλούς αδελφούς και αδελφές από διάφορα μέρη και διευρύναμε πολύ τους ορίζοντές μας. Κερδίσαμε, δηλαδή, λίγα». Σε ποια απ’ αυτές τις κατηγορίες εμπίπτετε; Υπάρχουν άνθρωποι σε όλες αυτές τις κατηγορίες, σωστά; (Ναι.) Θα το συζητήσουμε αυτό από δύο οπτικές. Κατ’ αρχάς, ας μιλήσουμε για το τι συμβαίνει με εκείνους που πάντα πιστεύουν στον Θεό για να αποκτήσουν χάρη: Ο λόγος που πιστεύουν στον Θεό είναι για να επιδιώξουν να αποκτήσουν την αλήθεια προκειμένου να καταφέρουν να φτάσουν στη σωτηρία; (Όχι, πιστεύουν για να αποκτήσουν ευλογίες.) Τότε, μήπως ο Θεός τούς έχει δώσει λίγη χάρη, προστασία, καλοσύνη, διαφώτιση και φώτιση; (Ο Θεός τούς έχει δώσει αυτά τα πράγματα σε μεγάλο βαθμό.) Μπορούμε να πούμε πως κάθε άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό έχει λάβει την προστασία του Θεού. Είναι απτή η προστασία του Θεού; Υπάρχουν αληθινά παραδείγματα απ’ αυτό; Τι είδους προστασία έχουν λάβει οι άνθρωποι; (Ένα σχετικά εμφανές είδος είναι πως, αφού αρχίσαμε να πιστεύουμε στον Θεό, δεν επηρεαζόμαστε πια από τις μοχθηρές τάσεις του κόσμου. Δεν βυθιζόμαστε στην παρακμή ούτε επιδιώκουμε μοχθηρά πράγματα όπως το να πηγαίνουμε σε νυχτερινά κέντρα, να καπνίζουμε, να πίνουμε και ούτω καθεξής. Αν μη τι άλλο, δεν μπλέκουμε με τέτοια πράγματα και πιστεύω πως είμαστε αρκετά προστατευμένοι απ’ αυτήν την άποψη.) Πρόκειται για μια ιδιαίτερα απτή πτυχή, την οποία μπορούν να δουν και να βιώσουν προσωπικά οι άνθρωποι. Το να μην επηρεάζεται και να μην παραπλανιέται κανείς από τις μοχθηρές τάσεις του κόσμου, το να ζει σαν άνθρωπος και να ζει εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης με την ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος αποτελεί ένα πρακτικό παράδειγμα και απόδειξη της προστασίας του Θεού. Υπάρχουν άλλα παραδείγματα; (Το να μην αναστατώνεται κανείς από τα κακά πνεύματα και να μπορεί να ζει υπό την προστασία του Θεού.) Κι αυτό είναι ένα πρακτικό παράδειγμα. Το έχουν βιώσει αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι; Μπορείτε να συλλάβετε το νόημα σ’ αυτό; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ούτε οι άπιστοι αναστατώνονται από τα κακά πνεύματα. Πόσοι άπιστοι αναστατώνονται από κακά πνεύματα;» Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Θεωρείτε πως συνάδει αυτή η δήλωση με τα γεγονότα; (Πολλοί συμμαθητές μου έχουν αναστατωθεί από κακά πνεύματα. Κάποιοι βιώνουν υπνική παράλυση και άλλοι ακούνε φωνές. Δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν ξέρουν τι συμβαίνει. Ψάχνουν να βρουν κάποια θεραπεία παντού, αλλά δεν μπορούν να το ξεπεράσουν και ζουν μες στον φόβο και τον τρόμο· είναι οδυνηρό. Εγώ, ωστόσο, επειδή πίστευα από παιδί στον Θεό, δεν αναστατώθηκα ούτε υπέφερα ποτέ έτσι. Τον περισσότερο καιρό, νιώθω την καρδιά μου σχετικά σταθερή και γαλήνια.) Οι αληθινοί πιστοί στον Θεό δεν έχουν αυτήν την έγνοια. Δεν ανησυχούμε μήπως εμφανίσουμε διαταραχή μετατροπής ή μήπως μας αναστατώσουν και μας κυριεύσουν κακά πνεύματα· δεν φοβόμαστε, επειδή έχουμε τον Θεό. Επιπλέον, στην αληθινή ζωή, οι άπιστοι μιλάνε συνεχώς για διάβασμα προσώπων, φενγκ σούι και μαντεία, ενώ στις δυτικές χώρες υπάρχει ακόμα και η αστρολογία. Κάποιοι άνθρωποι λατρεύουν διάσημα βουδιστικά αγάλματα, κακά πνεύματα και είδωλα, ενώ άλλοι όχι· είτε το κάνουν, όμως, είτε όχι, όλοι επηρεάζονται και περιορίζονται σε κάποιον βαθμό από αυτά τα πράγματα. Για παράδειγμα, πριν φύγουν από το σπίτι, πρέπει να εκτελέσουν κάποια μαντεία για να δούνε ποια κατεύθυνση είναι ευνοϊκή και ποια δυσοίωνη. Όταν ανοίγουν ένα κατάστημα, προσδιορίζουν σε ποια θέση θα αποφέρει λεφτά η ταμειακή μηχανή και σε ποια δεν θα αποφέρει, ποια πράγματα θα τοποθετήσουν στο κατάστημα, ποια είδωλα θα λατρεύουν για να προσελκύσουν πλούτη, καθώς και πού να τοποθετήσουν ορισμένα πράγματα για να αποφύγουν να διαταράξουν το φενγκ σούι. Όταν μετακινούνται, πρέπει να προσδιορίσουν ποια είναι ευνοϊκή ώρα για να μετακινηθούν, έτσι ώστε να διασφαλίσουν τη μελλοντική ευημερία της οικογένειας και να αποφύγουν τις κακοτοπιές, καθώς και να προσδιορίσουν ποιες ώρες είναι δυσοίωνες. Ακόμη και οι μαθητές επηρεάζονται απ’ αυτές τις πεποιθήσεις όταν δίνουν εισαγωγικές εξετάσεις. Την ημέρα των εξετάσεων, αποφεύγουν να χρησιμοποιούν λέξεις που υποδηλώνουν αποτυχία και πρέπει, αντίθετα, να λένε λέξεις όπως «αριστεύω» και «πετυχαίνω». Κάθε πτυχή της ζωής —από τα παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο, μέχρι τους γονείς που ζουν την καθημερινή τους ζωή, βγάζουν χρήματα, μετακομίζουν, ψάχνουν δουλειά, παντρεύουν τα παιδιά τους και ούτω καθεξής— επηρεάζεται, μεταξύ άλλων ιδεών, από το λεγόμενο φενγκ σούι και την τύχη. Όταν οι άνθρωποι επηρεάζονται, λοιπόν, από αυτά τα πράγματα, τι είναι αυτό που τους περιορίζει; Τους περιορίζουν κακά πνεύματα· όλα αυτά τα πράγματα ελέγχονται από κακά πνεύματα. Τότε, γιατί λατρεύουν οι άνθρωποι αυτά τα κακά πνεύματα; Γιατί επηρεάζονται απ’ αυτά τα πράγματα; Όταν μιλάμε για ένα τόσο απλό ζήτημα όπως η μετακόμιση, γιατί πρέπει πάντα οι άνθρωποι να συλλογίζονται ποια ώρα είναι ευνοϊκή για να μετακομίσουν και ποια δεν είναι, τι είναι ευνοϊκό να μεταφέρουν πρώτα και τι είναι ευνοϊκό να μη μεταφέρουν; Γιατί πρέπει πάντα να λαμβάνουν υπόψη αυτά τα πράγματα; Πρέπει να τα λαμβάνουν υπόψη επειδή, αν δεν το κάνουν, τα κακά πνεύματα θα αναλάβουν δράση και θα τους υποβάλουν σε μαρτύρια και βάσανα. Τι βλέπετε από αυτά τα ζητήματα; Όλη η ανθρωπότητα ζει υπό τον έλεγχο των κακών. Ποιοι είναι οι κακοί; Οι μεγαλύτεροι από τους κακούς είναι ο Σατανάς και οι διάβολοι, ενώ οι λιγότερο κακοί είναι τα κακά πνεύματα σε διάφορα μέρη, εκείνα που ελέγχουν τις διαφορετικές φυλές των ανθρώπων. Κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής περιορίζεται και ελέγχεται από αυτά τα κακά πνεύματα. Ακόμη και κατά την οικοδόμηση ενός σπιτιού, κατά την τοποθέτηση του κύριου δοκού, οι άνθρωποι κρεμάνε κόκκινα πανιά και ρίχνουν κροτίδες για καλή τύχη, ενώ όλοι οι οικοδόμοι φοράνε κόκκινα ρούχα για να φέρουν οικονομική ευημερία και να αποφευχθούν τα ατυχήματα. Υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες απαιτήσεις και ρητά για όλα αυτά τα πράγματα, καθώς και ταμπού, και πρέπει να αποφεύγουν τα ταμπού και να ακολουθούν αυτά τα ρητά. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν συχνά κακουχίες και τα πράγματα δεν κυλούν ομαλά γι’ αυτούς· χάνουν τη δουλειά τους, τους αφήνει η γυναίκα τους και δεν τους απομένει πια τίποτα στο σπίτι. Δεν μπορούν ούτε να ξεπληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο και τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά. Δεν έχουν κάνει τίποτα κακό, οπότε γιατί τους συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; Εφόσον δεν έχουν άλλη επιλογή, καταφεύγουν στη λατρεία ψεύτικων θεών και κακών πνευμάτων ή αναζητούν επειγόντως κάποιον να ελέγξει το φενγκ σούι τους και να αλλάξει την τύχη τους· αφού τα κάνουν αυτά, τα πράγματα αρχίζουν σταδιακά να πηγαίνουν καλά. Παλιά, δεν πίστευαν σ’ αυτά τα πράγματα· τώρα, όμως, όταν προκύπτουν προβλήματα, λατρεύουν ειλικρινά ψεύτικους θεούς και κακά πνεύματα και, προτού κάνουν οτιδήποτε, πρέπει να συμβουλευτούν κάποια μαντεία ή μελλοντολογία. Δεν είναι εξουθενωτική μια τέτοια ζωή; (Ναι.) Είναι εξαιρετικά κουραστική! Αν και το θέλουν, δεν μπορούν να ζήσουν ελεύθερα και άνετα ούτε να αποφύγουν τους περιορισμούς αυτών των ρητών και των κανόνων. Αν παραβιάσουν αυτούς τους κανόνες, τα κακά πνεύματα αναλαμβάνουν δράση και τους αναστατώνουν· αυτά τα κακά πνεύματα τους καθυποτάσσουν με το ζόρι και πρέπει να τα λατρεύουν καθημερινά για να κυλάει ομαλά η ζωή τους. Ωστόσο, όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν περιορίζονται από αυτές τις φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες ούτε από το έργο των κακών πνευμάτων. Μπορούν να μετακομίσουν ή να φύγουν όποτε θέλουν, χωρίς να χρειάζεται να αποφύγουν κάποιο ταμπού. Στην ηπειρωτική Κίνα, το Κομμουνιστικό Κόμμα καταπιέζει και διώκει μονίμως τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Αν ένας πιστός δεν μπορεί πια να ζήσει σε έναν τόπο, πρέπει να μετακινηθεί γρήγορα· χρειάζεται να διαλέξει κάποια ευνοϊκή μέρα ή ώρα για να το κάνει ή να λατρέψει κάτι; Όχι. Προσεύχεται στον Θεό και ο Θεός τον προστατεύει. Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού· δεν περιορίζεται από τα τέτοια πράγματα. Όποτε θέλει να φάει κάτι ή να φύγει από το σπίτι, μήπως χρειάζεται να συμβουλευτεί το ημερολόγιο ή να δει αν αυτό παραβιάζει κάποιο ταμπού; Όχι, προσεύχεται στον Θεό και τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Όταν οι άνθρωποι ζουν υπό το κράτος και την κυριαρχία του Θεού, και έχουν την προστασία και την καθοδήγηση του Θεού, τα κακά πνεύματα και οι ακάθαρτοι δαίμονες —τόσο οι μεγάλοι όσο και οι μικροί— δεν μπαίνουν στον δρόμο τους· δεν τολμούν να κάνουν κάτι ενάντια σε όσους πιστεύουν στον Θεό. Δεν προστατεύονται αυτοί οι άνθρωποι; Δεν ζούνε μια ελεύθερη και εύκολη ζωή; (Ναι.) Είναι μεγάλη αυτή η χάρη; (Ναι.) Είτε έχεις ήδη αποκτήσει την αλήθεια είτε όχι, εφόσον είσαι άνθρωπος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό, τότε είσαι άνθρωπος που έχει προκαθορίσει και επιλέξει ο Θεός και, όταν προσέρχεσαι ενώπιόν Του, σε προστατεύει κατ’ αυτόν τον τρόπο και σου επιτρέπει να απολαύσεις τέτοια χάρη. Είναι τεράστια αυτή η χάρη! Η προσωπική σου ασφάλεια είναι εγγυημένη και όλες οι μετακινήσεις σου προστατεύονται και είναι ασφαλείς· ο Θεός αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτά τα πράγματα και αυτά βρίσκονται υπό την προστασία Του, οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Τον περισσότερο καιρό, οι άνθρωποι δεν προσεύχονται καν ούτε σκέφτονται συνειδητά μέσα τους: «Θα προσευχηθώ στον Θεό και θα Του ζητήσω να με προστατεύσει. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να μη συμβεί τίποτα κακό». Δεν χρειάζεται καν να προσευχηθείς. Εφόσον έχεις στην καρδιά σου την εξής απλή πεποίθηση: «Πιστεύω στον Θεό· τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού», ο Θεός θα αναλάβει δράση. Οι άνθρωποι απολαμβάνουν τεράστια χάρη από τον Θεό· θεωρείται έτσι πως κερδίζουν λίγα; (Κερδίζουν πολλά.) Ο Θεός είναι ο ένας και μοναδικός Κυρίαρχος στον κόσμο. Η ζωή σου και όλα όσα σου ανήκουν βρίσκονται στα χέρια του Θεού, στα χέρια αυτού του Κυρίαρχου, νιώθεις την καρδιά σου γαλήνια, σταθερή και ήρεμη και δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα. Όσες γνώσεις κι αν έχεις για τον Θεό ή όσες αλήθειες κι αν κατανοείς, μπορείς να είσαι απόλυτα βέβαιος γι’ αυτό μες στην καρδιά σου. Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Αν οι πιστοί στον Θεό έχουν τον Θεό μες στην καρδιά τους και κατανοούν την αλήθεια, τα κακά πνεύματα δεν τολμούν να τους αναστατώσουν, να τους βλάψουν ή να τους πλησιάσουν. Κατά συνέπεια, οι πιστοί δεν χρειάζεται να ασχολούνται με αυτές τις αχρείαστες διαδικασίες. Πρόκειται για τεράστια χάρη· πώς μπορείς να λες ακόμα ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα από την πίστη σου στον Θεό; Δεν ισχύει ότι δεν έχεις συνείδηση; Χωρίς να εξετάσουμε τίποτε άλλο, το να ισχυρίζεται κανείς ότι δεν έχει κερδίσει τίποτα αρκεί από μόνο του για να αποδείξει ότι δεν έχει ίχνος συνείδησης και αποδεικνύει ότι η συνείδησή του είναι πέρα για πέρα κακή· δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα περισσότερο για τα υπόλοιπα.

Ο Θεός δίνει ελεύθερα στους ανθρώπους την αλήθεια και τη ζωή, και τους παρέχει τα λόγια Του χωρίς να ζητάει τίποτα σε αντάλλαγμα. Αν και οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν ότι το ανάστημά τους παραμένει ανώριμο, ότι δεν έχουν κατανοήσει μεγάλο μέρος της αλήθειας και ότι δεν μπορούν να εκφράσουν καθαρά τα λίγα που καταλαβαίνουν, αυτά και μόνο τα πράγματα που τους έχει δώσει ο Θεός, αυτή η στοργή και η αγάπη, συνιστούν τεράστια χάρη! Ο Θεός έχει δώσει στους ανθρώπους τα πιο ανεκτίμητα πράγματα· οι άνθρωποι έχουν λάβει τα πιο πολύτιμα πράγματα στον κόσμο από τον Θεό. Είτε το έχεις νιώσει είτε όχι, ο Θεός τα έχει ήδη δώσει στον άνθρωπο. Τι παράπονα έχουν ακόμα οι άνθρωποι; Είναι άξιοι να λάβουν αυτά τα πράγματα; Όσοι επιλέγονται από τον Θεό είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο. Ο Θεός σε έχει επιλέξει και διαλέξει· είσαι ένας από τους πιο ευτυχισμένους και τυχερούς ανθρώπους στον κόσμο. Πώς μπορείς να λες ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα; Έχεις γίνει ένας από τους πιο ευτυχισμένους και τυχερούς ανθρώπους επειδή σε επέλεξε και σε διάλεξε ο Θεός· επομένως, τα κακά πνεύματα και οι ακάθαρτοι δαίμονες δεν τολμούν να σε πλησιάσουν. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Αυτό σημαίνει ότι έχω αποκτήσει αξιοσέβαστη θέση και ταυτότητα;» Μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο; Όχι, επειδή όλα αυτά οφείλονται στην αγάπη και τις πράξεις του Θεού. Οι άνθρωποι έχουν κερδίσει πάρα πολλά! Σ’ αυτήν τη ζωή και μόνο, οι άνθρωποι έχουν κερδίσει πάρα πολλά· πώς γίνεται να είναι έστω και λίγο κατάλληλοι οι άνθρωποι για να τα λάβουν όλα αυτά; Κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και εξακολουθούν να λένε: «Τι έχω κερδίσει από τα πολλά χρόνια της πίστης μου στον Θεό;» Δεν μπορείς να το υπολογίσεις μόνος σου; Μέσα σου ξέρεις αν κατανοείς την αλήθεια, πόσες λιγότερες κακές πράξεις έχεις διαπράξει και, ακόμη περισσότερο, μέσα σου ξέρεις πόση χάρη έχεις απολαύσει. Αν είσαι βέβαιος μέσα σου γι’ αυτά τα σημεία, δεν θα έλεγες κουβέντες που δείχνουν τόσο μεγάλη έλλειψη συνείδησης. Κάποιοι λένε, επίσης: «Ο οίκος του Θεού μού παρέχει το φαγητό μου, τα ρούχα μου και μου δίνει και καταφύγιο». Δεν πρόκειται για κάτι πολύ ασήμαντο σε σύγκριση με τη χάρη και την προστασία του Θεού; Δεν είναι καν άξιο αναφοράς, έτσι δεν είναι; Ωστόσο, όσοι έχουν συνείδηση νιώθουν πως, αν και δεν είναι άξιο αναφοράς, δεν παύει να είναι μέρος της χάρης του Θεού. Η χάρη του Θεού είναι απροσμέτρητη· ο Θεός έχει δώσει πάρα πολλά στους ανθρώπους! Όσο για τα υλικά πράγματα, ο Θεός, από την πλευρά Του, δεν τα μετράει καν.

Μια πτυχή των πράξεων του Θεού είναι να προστατεύει τους ανθρώπους και μια άλλη είναι να τους καθοδηγεί στο μονοπάτι της σωτηρίας για να μπορέσουν να σωθούν. Οι άνθρωποι έχουν απολαύσει αυτήν τη στοργή του Θεού και την αγάπη Του γι’ αυτούς, και ο Θεός τούς έχει δώσει άφθονη χάρη! Επιπλέον, υπάρχει κάτι που είναι πιο σημαντικό απ’ όλα: Η αλήθεια που έχει δώσει ο Θεός στους ανθρώπους, τα λόγια, δηλαδή, που κανείς στην ανθρώπινη ιστορία και σε οποιαδήποτε εποχή δεν έχει ακούσει ή λάβει ποτέ. Όσες φορές κι αν δημιούργησε ο Θεός την ανθρωπότητα, δεν έχει κάνει ποτέ αυτό το έργο ούτε έχει εκφράσει ποτέ αυτά τα λόγια. Ο Θεός σάς έχει πει όλα τα μυστήρια που σχετίζονται με την ανθρωπότητα και αυτά που μπορούν να αντέξουν, να αντιληφθούν και να καταλάβουν οι άνθρωποι. Μπορούν να μετρηθούν αυτά τα μυστήρια, αυτές οι αλήθειες, με οποιονδήποτε ποσοτικό τρόπο; Δεν μπορούν να μετρηθούν· οι άνθρωποι δεν γίνεται να τα απολαύσουν μέχρι να εξαντληθούν ούτε κατά τη διάρκεια πολλών ζωών. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή αυτά τα λόγια από τον Θεό είναι το θεμέλιο της ύπαρξης των ανθρώπων και μπορούν να υπάρχουν για όλη την αιωνιότητα. Αν είσαι όντως αρκετά τυχερός ώστε να επιβιώσεις και να ζήσεις αιώνια, τότε αυτά τα λόγια και αυτές οι αλήθειες από τον Θεό μπορούν να σε φροντίζουν αιωνίως. Ποιο είναι το νόημα της αιωνιότητας; Είναι κάτι που δεν περιορίζεται από τον χρόνο, είναι απεριόριστο. Αν την ερμηνεύσουμε κυριολεκτικά, σημαίνει πως δεν έχει τέλος —η ζωή συνεχίζεται αιωνίως, όπως συμβαίνει με τον ίδιο τον Θεό. Αυτά τα λόγια κι αυτές οι αλήθειες από τον Θεό μπορούν να υπάρχουν μέχρι εκείνη την ώρα. Η φράση «εκείνη την ώρα» είναι μια έννοια και ένας ορισμός του χρόνου που εκφράζεται στην ανθρώπινη γλώσσα, αλλά στην πραγματικά σημαίνει «επ’ αόριστον». Πείτε Μου, έχουν μεγάλη αξία αυτά τα λόγια από τον Θεό ή όχι; Έχουν εξαιρετικά μεγάλη αξία! Αν δεν τα επιδιώκεις, εσύ χάνεις· φέρεσαι ανόητα. Αν, όμως, τα επιδιώκεις, η αξία που έχουν αυτά τα λόγια για σένα υπερβαίνει κατά πολύ μόνο τη διάρκεια αυτής της ζωής· εκτείνεται στην αιωνιότητα. Θα είναι πάντα αποτελεσματικά και χρήσιμα για σένα, θα έχουν για πάντα αξία και νόημα, και θα σε φροντίζουν αιωνίως. Αν κατανοείς αυτά τα λόγια, αν τα αποκτήσεις και ζεις σύμφωνα με αυτά, θα μπορέσεις να ζήσεις αιώνια. Για να το θέσω πιο απλά, θα ζήσεις για πάντα, χωρίς να γευτείς τον θάνατο. Δεν είναι αυτό κάτι που ονειρεύονται οι άνθρωποι; Θα έχουν περάσει αμέτρητες εποχές, θα έχουν πεθάνει αμέτρητοι άνθρωποι, αλλά εσύ θα είσαι ακόμα ζωντανός. Πώς θα είσαι ακόμα ζωντανός; Μέσα από τα λόγια του Θεού, μέσα από την αλήθεια, θα έχεις τα προσόντα να συνεχίσεις να ζεις έτσι. Τι θα κάνεις μ’ αυτήν τη ζωή που συνεχίζεται; Έχεις την ανάθεση από τον Θεό και την ηγεσία του Θεού, ενώ έχεις και μια αποστολή. Ποια είναι η αποστολή σου; Βιώνοντας τα λόγια Του, ο Θεός θέλει να Τον εξυμνείς και να είσαι η μαρτυρία Του. Αυτή είναι η αξία των λόγων του Θεού. Η αξία και η σημασία της αλήθειας και των λόγων τα οποία ακούνε οι άνθρωποι, με τα οποία έρχονται σε επαφή και τα οποία βιώνουν σ’ αυτήν την εποχή θα υπάρχουν για όλη την αιωνιότητα. Γιατί θα υπάρχουν για όλη την αιωνιότητα; Αυτά τα λόγια του Θεού δεν είναι θεολογία, θεωρία, σύνθημα ή κάποιο είδος γνώσης, αλλά τα λόγια της ζωής. Εφόσον αποκτήσεις αυτά τα λόγια, εφόσον ζεις και επιβιώνεις σύμφωνα με αυτά, ο Θεός θα σου επιτρέψει να συνεχίσεις να ζεις και δεν θα σε αφήσει να πεθάνεις. Με άλλα λόγια, δεν θα σε καταστρέψει ούτε θα σου αφαιρέσει τη ζωή· θα σε αφήσει να συνεχίσεις να ζεις. Δεν είναι τεράστια αυτή η ευλογία; (Ναι, είναι τεράστια.) Μέσα από αυτά τα λόγια, ο Θεός θέλει να πάρεις μια πρώτη γεύση απ’ αυτήν την ευλογία σ’ αυτήν τη ζωή και να την αποκτήσεις στον επερχόμενο κόσμο. Αυτή είναι η υπόσχεση του Θεού. Αν λάβουμε υπόψη την τεράστια υπόσχεση που έχει δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, έχουν λάβει πολλά οι άνθρωποι; (Ναι.) Ο Θεός έχει δώσει μια τόσο μεγάλη υπόσχεση στην ανθρωπότητα και την έχει γνωστοποιήσει σε όλους. Σου έχει πει γι’ αυτήν, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να έρθεις και να την πάρεις ελεύθερα. Δεν χρειάζεται να θυσιάσεις τη ζωή σου ή να παραδώσεις όλα τα υπάρχοντά σου· το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούς τα λόγια του Θεού και να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις επιθυμίες Του· τότε μπορείς να λάβεις αυτήν την υπόσχεση από τον Θεό. Δεν έχει δώσει πολλά ο Θεός στην ανθρωπότητα; Αυτήν τη στιγμή, βρίσκεσαι στο μονοπάτι προς την απόκτηση αυτής της υπόσχεσης: Αν και δεν την έχεις λάβει πλήρως ακόμα, έχεις λάβει λίγα; Εξετάζοντας την υπόσχεση που έχει δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα, οι άνθρωποι έχουν λάβει πολλά. Έχουν κερδίσει ένα σημαντικό πλεονέκτημα· δεν έχουν βγει ζημιωμένοι ούτε έχουν υποστεί καμία απώλεια. Έχουν επενδύσει απλώς λίγο χρόνο και μπορεί να μόχθησαν λίγο σαρκικά. Μπορεί να έχουν θυσιάσει λίγη από την οικογενειακή τους ευτυχία, τις προσωπικές σαρκικές τους προτιμήσεις και επιθυμίες, να έχουν εγκαταλείψει κάποιες από τις φιλοδοξίες, τα συμφέροντα και τις επιθυμίες τους, και ούτω καθεξής. Ωστόσο, σε σύγκριση με το να κατανοήσεις την αλήθεια, να φτάσεις στη σωτηρία και να λάβεις την υπόσχεση του Θεού, όλες εκείνες οι προσωπικές προοπτικές, οι στόχοι και οι φιλοδοξίες δεν είναι καν πράγματα άξια αναφοράς, επειδή μπορούν να σε οδηγήσουν μόνο στην κόλαση και ο Θεός δεν θα σου δώσει την υπόσχεσή Του γι’ αυτά τα πράγματα. Από την άλλη, όταν οι άνθρωποι επενδύουν περιορισμένο χρόνο, ένα τίμημα που είναι διατεθειμένοι και ικανοί να πληρώσουν, καταφέρνουν τελικά να κατανοήσουν την αλήθεια, να συλλάβουν κάποια μυστήρια και κάποιες αρχές σχετικά με το να είναι κανείς άνθρωπος, τα οποία δεν έχει καταλάβει η ανθρωπότητα από τον καιρό της δημιουργίας του Θεού, να κατανοήσουν ορισμένες ουσίες και προελεύσεις όλων των γεγονότων και των πραγμάτων, και ούτω καθεξής. Ακόμη πιο σημαντικό είναι πως αποκτούν κάποιες γνώσεις για τον Θεό και μπορούν να έχουν φόβο Θεού. Εφόσον τα έχουν αποκτήσει όλα αυτά, δεν αξίζει να πληρώσουν ένα τέτοιο τίμημα; Ποια παράπονα έχουν οι άνθρωποι; Γιατί λένε ότι δεν κερδίζουν τίποτα από την πίστη τους στον Θεό; Δεν έχει γίνει τελείως σάπια η συνείδησή τους; Ενώ έχουν κερδίσει τόσο πολλά, εξακολουθούν να μην είναι ευχαριστημένοι. Τι άλλο θέλουν; Θα ήταν ικανοποιημένοι αν γίνονταν πρόεδροι ή δισεκατομμυριούχοι; Αν τους τα έδινε αυτά τα πράγματα ο Θεός, τότε δεν θα ανήκαν σ’ Αυτόν. Ο Θεός δεν θέλει να κερδίσει έτσι ανθρώπους.

Οι άνθρωποι λένε πάντα πως δεν έχουν κερδίσει τίποτα από την πίστη τους στον Θεό, πράγμα που δείχνει ότι δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν την παραμικρή ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν επιδιώκουν την αλήθεια και έχουν εξαιρετικά ποταπό χαρακτήρα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν κατανοούν καθαρά, μεταξύ άλλων, αυτά που κάνει ο Θεός, αυτά που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και αυτά που έχει δώσει ο Θεός στους ανθρώπους. Στο τέλος, όταν συμβαίνουν πράγματα που τους δυσαρεστούν ελαφρώς, ο μπόλικος θυμός που έχουν συσσωρεύσει μέσα τους ξεσπά στη στιγμή: «Τι έχω κερδίσει από την πίστη μου στον Θεό; Η σάρκα μου έχει υποφέρει πάρα πολύ. Έχω κάνει όποια καθήκοντα μου έχει αναθέσει η εκκλησία. Όσο δύσκολα και όσο κουραστικά κι αν ήταν, δεν παραπονέθηκα ποτέ· όσο μεγάλες κι αν ήταν οι δυσκολίες, δεν είπα ποτέ λέξη. Δεν απαίτησα ποτέ μου τίποτα από τον οίκο του Θεού. Τι κέρδισα με τη μεγάλη μου αγάπη και τη μεγάλη μου αφοσίωση; Αν μέχρι κι εγώ δεν κέρδισα τίποτα, τότε οι άλλοι έχουν ακόμη λιγότερες ελπίδες να κερδίσουν κάτι!» Υπαινίσσονται το εξής: «Δεν έχετε προσφέρει όσα έχω προσφέρει εγώ ούτε έχετε πληρώσει το τίμημα που πλήρωσα εγώ· αν μέχρι κι εγώ δεν κέρδισα τίποτα, τότε τι μπορείτε να κερδίσετε εσείς; Πρέπει να είστε όλοι σας προσεκτικοί· μην είστε ανόητοι!» Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση, έτσι δεν είναι; Ένας άνθρωπος χωρίς συνείδηση λέει πάντα ανόητες και ξεροκέφαλες κουβέντες. Δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε μία από τις πολλές αλήθειες που εκφράζει ο Θεός και από τα πολλά αγνά και θετικά πράγματα και τις δηλώσεις· αντίθετα, εμμένει πεισματικά στις δικές του απόψεις: «Υπομένω κακουχίες και πληρώνω ένα τίμημα για τον Θεό· ο Θεός, λοιπόν, πρέπει να με ευλογήσει και να μου επιτρέψει να κερδίσω περισσότερα από τους άλλους. Διαφορετικά, θα ξεσπάσω, θα εκραγώ, θα αναθεματίζω δεξιά κι αριστερά. Ο Θεός πρέπει να μου δώσει οτιδήποτε θέλω και, αν δεν το πάρω, τότε ο Θεός δεν είναι δίκαιος και θα λέω ότι δεν έχω κερδίσει τίποτα· αυτή είναι η γυμνή αλήθεια!» Δεν έχει ανθρώπινη φύση, σωστά; Είναι βέβαιο πως τα λόγια κάποιου που δεν έχει ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να ευσταθούν, πόσο μάλλον μπορούν να συμφωνούν με την αλήθεια· το να συμφωνούν με την αλήθεια είναι μάλλον υπερβολική απαίτηση. Τα λόγια που λέει κανείς πρέπει να είναι θεμιτά αιτήματα, θεμιτές δηλώσεις, όχι στρεβλά επιχειρήματα· όποιος κι αν τα ακούει και όποιος κι αν τα αξιολογεί, πρέπει να ευσταθούν. Ωστόσο, τα λόγια και οι ενέργειες των ανθρώπων με κακή ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να ευσταθούν. Όταν έχουν εκρήξεις θυμού και εξωτερικεύουν τα παράπονά τους, κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Γιατί λένε πως δεν έχουν κερδίσει τίποτα; Μήπως ο οίκος του Θεού τούς αδίκησε με κάποιον τρόπο; Μήπως κάποιες ενέργειες του οίκου του Θεού δεν συνάδουν με τις αρχές και δεν μπορούν να γνωστοποιηθούν; Αυτός ο άνθρωπος φαίνεται συνήθως αρκετά ικανός να υπομείνει κακουχίες και να πληρώσει ένα τίμημα, αλλά σήμερα ξέσπασε έντονα και είπε ότι δεν έχει κερδίσει τίποτα· φαίνεται πως όντως δεν έχει κερδίσει τίποτα. Έτσι δεν εξωθείται να θυμώσει ένας άνθρωπος με καλή συμπεριφορά; Καλύτερα τότε να προσέχω· δεν θα πρέπει να υπομένω τις κακουχίες που υπέμενα ούτε να πληρώνω το τίμημα που πλήρωνα παλιά όταν κάνω τα καθήκοντά μου!» Έτσι επηρεάζονται κάποιοι μπερδεμένοι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης.

Αν οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν συχνά αρνητικότητα έχουν όντως απόψεις ή ιδέες να εκφράσουν, αφήστε τους πρώτα να μιλήσουν και να εκθέσουν τις απόψεις τους. Μόλις το κάνουν, όλοι θα καταλάβουν: «Θεωρούν πως το τίμημα που πλήρωσαν δεν εναρμονίζεται με όσα κέρδισαν. Θεωρούν πως δεν έχουν αποκομίσει κανένα όφελος και πως έχουν υποστεί απώλειες, κι έτσι έχουν χάσει την προθυμία τους. Παραπονιούνται για τον Θεό, ελπίζουν να κάνουν παζάρια με τον Θεό και απαιτούν χάρη και οφέλη!» Μπορεί ο μέσος άνθρωπος να διακρίνει έναν τέτοιο άνθρωπο μόλις τον ακούσει να μιλάει; Μόλις μπορέσουν να τον διακρίνουν όλοι, πες του: «Είπες αυτά που ήθελες να πεις; Αν δεν έχεις να προσθέσεις κάτι άλλο, τότε βούλωσέ το, αλλιώς θα γελοιοποιηθείς. Αν εκτεθεί η μοχθηρή σου φύση μπροστά σε όλους και δεν χαλιναγωγηθεί αμέσως, θα προκαλέσει δημόσια κατακραυγή. Όταν σε εκθέσουν και σε απορρίψουν όλοι, θα είναι πολύ αργά για να το μετανιώσεις». Προειδοποίησέ τον κατ’ αυτόν τον τρόπο και, έτσι, θα τον έχεις περιορίσει. Διαφορετικά, θα μπορούσες επίσης να πεις: «Αν θεωρείς ότι έχεις βγει ζημιωμένος, δεν χρειάζεται να πιστεύεις στον Θεό. Θεωρείς πως δεν έχεις κερδίσει τίποτα, οπότε τι ακριβώς θέλεις να κερδίσεις; Αν θέλεις να κάνεις περιουσία και να γίνεις πλούσιος ή να αποκτήσεις κάποιο υψηλό αξίωμα, τότε λυπάμαι, αλλά αυτά τα πράγματα δεν τα αποκτά κανείς απλώς επειδή τα θέλει· είναι ζητήματα που ορίζει ο Θεός. Η εμφάνιση του Θεού και το έργο Του για τη σωτηρία του ανθρώπου δεν αφορούν το να δώσει στους ανθρώπους αυτά τα πράγματα. Πήγαινε όπου μπορείς να τα βρεις· ο οίκος του Θεού δεν είναι ο κόσμος, δεν μπορεί να ικανοποιήσει διαβόλους και σατανάδες. Καλύτερα να μην απαιτείς τέτοια πράγματα από τον οίκο του Θεού ή από τους αδελφούς και τις αδελφές· αν τολμήσεις να ζητήσεις τέτοια πράγματα από τον Θεό, θα προσβάλεις τη διάθεσή Του και θα προκαλέσεις τον θυμό Του. Κι αυτό επειδή ο Θεός έχει δώσει άφθονη χάρη στους ανθρώπους και έχει απονείμει ακόμη περισσότερες αλήθειες στους ανθρώπους, ώστε να γίνουν η ζωή τους. Το γεγονός πως δεν θεωρείς το να κερδίζεις την αλήθεια ως κάτι πολύτιμο σημαίνει πως είσαι ανόητος και αδαής». Όλοι τον αποδοκιμάζουν και τον κλαδεύουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τι γνώμη έχεις γι’ αυτόν τον τρόπο άσκησης; Διαφορετικά, μπορείς να πεις: «Ο οίκος του Θεού δεν σου χρωστάει τίποτα. Δαπάνησες πράγματα για τον Θεό και εκτέλεσες τα καθήκοντά σου οικειοθελώς. Ξέρεις πόση χάρη έχεις απολαύσει από τον Θεό από τότε που άρχισες να πιστεύεις σ’ Αυτόν και να κάνεις καθήκοντα; Αν έχεις έστω και ίχνος συνείδησης, δεν θα πρέπει να λες στον Θεό ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα· θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιόν Του και να αναγνωρίσεις τα προβλήματά σου. Αν πιστεύεις πραγματικά ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι η αλήθεια και ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια, τότε δεν θα πρέπει να το λες αυτό· δεν θα πρέπει να παραπονιέσαι. Η στάση που έχεις τώρα δεν είναι αυτή που θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό ούτε η στάση που θα πρέπει να έχει κάποιος που αναζητά την αλήθεια. Προσπαθείς να εξεγερθείς, να αναμοχλεύσεις τα παλιά σου προβλήματα με τον Θεό! Προσπαθείς να απομακρυνθείς από τον Θεό, να τακτοποιήσεις τον τελευταίο λογαριασμό! Ο Θεός, όμως, δεν σου χρωστάει τίποτα και το ίδιο ισχύει και για τον οίκο Του. Αν πρόκειται να τακτοποιήσεις τους λογαριασμούς σου με τον οίκο του Θεού, τότε βιάσου και φύγε από τον οίκο Του. Μην ενοχλείς τον οίκο του Θεού, αλλιώς θα προκαλέσεις την οργή Του και θα σε πατάξει. Δεν θα ήταν μεγάλη αυτή η συνέπεια. Αν έχεις στάλα συνείδησης ή λογικής, θα πρέπει να ηρεμήσεις για να προσευχηθείς και να αναζητήσεις, ώστε να δεις αν κάτι δεν πάει καλά με την οπτική που έχεις για την επιδίωξη στην πίστη σου στον Θεό και αν το μονοπάτι που ακολουθείς είναι αυτό στο οποίο απαιτεί να βαδίζεις ο Θεός. Έχεις πάρα πολλές παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό και πολύ μεγάλη πικρία, πράγμα που υποδηλώνει πως κάτι δεν πήγε καλά με την επιδίωξή σου. Δεν συσσώρευσες τόσο βαθιά πικρία σε μια δυο μέρες, αλλά σε βάθος χρόνου. Ίσως, από την άλλη, να προσερχόσουν ενώπιον του Θεού με λανθασμένη άποψη κατά νου από τότε που άρχισες να πιστεύεις σ’ Αυτόν και, ό,τι και αν λέει Εκείνος, εσύ να είσαι απαθής, με αποτέλεσμα να μη νιώθεις καθόλου μεταμελημένος ή υπόχρεος. Ίσως αυτό να οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Καλά θα κάνεις να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις γρήγορα· υπάρχει ακόμα χρόνος για να μετανοήσεις. Αν δεν το κάνεις, αν συνεχίσεις να κάνεις κακό και να εξωτερικεύεις αρνητικότητα, τότε θα γίνεις ένας διάβολος, ένας αντίχριστος. Όταν σε αποπέμψει ο οίκος του Θεού, δεν θα έχεις πια καμία ευκαιρία να σωθείς· ό,τι καταδικάζει ο οίκος του Θεού, το καταδικάζει και ο Θεός. Σε προειδοποιούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο έχοντας υπόψη την ικανότητά σου να υπομένεις κακουχίες και να πληρώνεις ένα τίμημα κατά τα πολλά χρόνια που πιστεύεις στον Θεό. Σου δίνουμε μια ευκαιρία. Αν επιμείνεις στο δικό σου, αν αρνηθείς να ακούσεις τις συμβουλές και ο οίκος του Θεού αποφασίσει να σε αποπέμψει, τότε θα πάψεις να είσαι αδελφός ή αδελφή. Δεν θα έχεις καμία ελπίδα να σωθείς. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, πραγματικά δεν θα έχεις κερδίσει τίποτα. Μην το μετανιώσεις τότε. Το σημαντικότερο για σένα τώρα είναι να αλλάξεις τις σκέψεις, τις απόψεις σου και την κατεύθυνση της επιδίωξής σου. Μην ψάχνεις πια μονίμως να κερδίσεις κάτι. Άκου τα λόγια του Θεού· δες πόσα από αυτά που εκθέτει ο Θεός για τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων μπορείς να αναλογιστείς και να γνωρίσεις μέσα σου. Έχεις λύσει τα προβλήματα που μπορείς να αναγνωρίσεις μέσα σου και που μπορείς να δεις καθαρά; Έχεις αναγνωρίσει την επαναστατικότητά σου ενάντια στον Θεό; Την έχεις διορθώσει; Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις τώρα είναι πως πάντα θέλεις να τακτοποιήσεις τους λογαριασμούς σου με τον Θεό· τι πρόβλημα είναι αυτό; Δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί; Πάντα πιστεύεις στον Θεό έχοντας έναν σκοπό, έχοντας μια συναλλαγή κατά νου· πάντα ανυπομονείς να λάβεις ευλογίες, με την ελπίδα να ανταλλάξεις την προσπάθεια, τη δαπάνη και τα βάσανα της σάρκας με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών· αυτή δεν είναι η λογική ενός ληστή; Γιατί δεν εξετάζεις σε τι είδους ανθρώπους δίνει ευλογίες ο Θεός, στις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, σε αυτά που έχει πει ο Θεός στους ανθρώπους και σε αυτά που πρέπει να πετύχουν οι άνθρωποι για να λάβουν τις υποσχέσεις του Θεού; Αν πιστεύεις αληθινά στον Θεό και θέλεις αληθινά να σωθείς, τότε μην προσπαθείς μονίμως να κερδίσεις κάτι από τον Θεό. Πρέπει να δεις πόσα από τα λόγια του Θεού έχεις κάνει πράξη, καθώς και αν είσαι άνθρωπος που ακολουθεί τα λόγια του Θεού. Όταν ακολουθεί κανείς τα λόγια του Θεού πάει να πει πως ασκείται και ζει σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, όχι πως υποφέρει απλώς λιγάκι σωματικά και πως πληρώνει ένα μικρό τίμημα. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν έχει διορθωθεί και υπάρχουν προθέσεις πίσω από κάθε τίμημα που πληρώνεις και κάθε κακουχία που υπομένεις. Ο Θεός δεν το εγκρίνει αυτό· δεν θέλει ένα τέτοιο τίμημα. Αν επιμένεις να τακτοποιήσεις τους λογαριασμούς σου με τον Θεό, αν επιμένεις να επιχειρηματολογείς με τον Θεό και να Του εναντιώνεσαι, τότε προσβάλλεις τη διάθεσή Του και θα επιτρέψει να γίνει το δικό σου: Να πας στην κόλαση για να τιμωρηθείς. Αυτή είναι η τιμωρία για το κακό που έκανες. Έχεις απολαύσει πολλές ευλογίες και πολλή χάρη από τον Θεό, ενώ σου έχει δώσει και κάποια ειδική υλική μεταχείριση. Έχεις ήδη λάβει αυτά που έπρεπε· τι άλλο θέλεις από τον Θεό;» Αν συναναστρεφόσουν πάνω σε αυτά τα λόγια, δεν θα υποχωρούσε λιγάκι η θλιμμένη ψυχολογική διάθεση ενός ανθρώπου με λίγη συνείδηση και λογική ώστε να τα ακούσει; Αποτελούν αυτά τα λόγια αγνή κατανόηση που συνάδει με την αλήθεια; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση και λογική, μπορεί να τα καταλάβει και να τα αποδεχτεί. Μόνο όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική θα σκέφτονταν πως αυτά τα λόγια προσπαθούν να τους εξαπατήσουν, πως είναι πομπώδης ρητορική, πως δεν αξίζει να πιστεύει κανείς σε αυτά και πως δεν αποφέρουν τόσο απτά οφέλη όσο η εμφανής χάρη ή οι υλικές ευλογίες. Προτού δουν, λοιπόν, αυτά τα απτά οφέλη, ό,τι κι αν πεις είναι ανώφελο· δεν θα το αποδεχτούν. Μπορεί να μη σου πουν ανοιχτά πως είναι αντίθετοι σ’ αυτό, αλλά, πίσω από την πλάτη σου, θα συνεχίσουν να αντιστέκονται μέσα τους, να εξωτερικεύουν πού και πού αρνητικότητα, να προβάλλουν τις συνεισφορές τους, να μετρούν τις κακουχίες που έχουν υπομείνει, καθώς και το πώς τους φέρεται ο οίκος του Θεού και πώς υπομένουν τον οίκο του Θεού· πάντα έχουν μέσα τους αυτά τα πράγματα. Ό,τι κι αν τους συμβεί, εφόσον δεν παίρνουν αυτό που θέλουν, ξεχύνεται από μέσα τους η αγριότητα τους, γίνονται πυρ και μανία, εκθέτουν την επαίσχυντη συμπεριφορά τους και εξωτερικεύουν αρνητικότητα. Θα πρέπει να συνεχίσεις την προσπάθειά σου να μεταπείσεις έναν τέτοιο άνθρωπο; Τι θα πρέπει να γίνει αν, μετά από μια απλή προτροπή, εξακολουθεί να παρουσιάζει τον ίδιο χαρακτήρα, επιστρέψουν τα παλιά του προβλήματα και φουντώσει πάλι η διαβολιά του; Έχει έρθει η ώρα να επιβληθούν περιορισμοί. Μην του δώσεις την ευκαιρία να μετανοήσει. Είναι ξύλο που έχει σαπίσει· είναι ένας ανόητος και ξεροκέφαλος αχρείος. Με ποια έννοια είναι ένας «ανόητος και ξεροκέφαλος αχρείος»; Με την έννοια πως δεν αποδέχεται την αγνή οδό ούτε αποδέχεται τα θετικά πράγματα. Αντίθετα, ενστερνίζεται στρεβλά επιχειρήματα, αιρέσεις και πλάνες, και προσκολλάται στις απόψεις που έχει για να αποκτήσει απτά οφέλη, να εκμεταλλευτεί καταστάσεις και να μην υποστεί απώλειες. Όσο κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια, εκείνος πάντα λέει: «Όλα αυτά είναι λόγια που ακούγονται ωραία. Ποιος δεν μπορεί να πει λίγες ωραίες κουβέντες; Αν έβγαινες ζημιωμένος, δεν θα τα έλεγες αυτά». Εμμένει πεισματικά σε τέτοιες απόψεις και, όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο ή όταν ζημιώνεται, θεωρεί πως δεν έχει κερδίσει τίποτα από την πίστη του στον Θεό και θα εξωτερικεύσει και πάλι αρνητικότητα. Θα πρέπει και πάλι να του δοθεί μια ευκαιρία; Τέλος οι ευκαιρίες. Αν δεν κάνει καλά τα καθήκοντά του και, αντ’ αυτού, αναστατώνει τους άλλους, σταματήστε και περιορίστε τον αμέσως. Μην του επιτρέπετε να μιλάει ελεύθερα. Αν συνεχίσει να διαδίδει αρνητικότητα και να αναστατώνει τους άλλους, μην είστε άλλο πια ευγενικοί μαζί του. Αποπέμψτε τον με γοργές κινήσεις. Δεν είναι άστοργο αυτό, σωστά; (Όχι.) Αν και η αλήθεια τού έχει δοθεί σαν μασημένη τροφή κατά τη συναναστροφή, δεν μπορεί να την αφομοιώσει, με όποιον τρόπο κι αν έγινε η συναναστροφή· τι υποδηλώνει αυτό; Εκ πρώτης όψεως, αυτός ο άνθρωπος φαίνεται να είναι δύσπιστος· στην ουσία, όμως, είναι διάβολος. Έχει έρθει στον οίκο του Θεού για να ζητήσει χάρη και ευλογίες από τον Θεό, καθώς και να αποκομίσει οφέλη, και δεν θα ησυχάσει μέχρι να τα λάβει. Αν, αφού πιστεύει για λίγο καιρό στον Θεό, δεν έχει αποκομίσει οφέλη, θα εκραγούν οι σατανικές διαθέσεις του· θα αφήσει να ξεχυθεί από μέσα του η δυσαρέσκειά του για τον Θεό, θα κάνει κακό και θα προκαλέσει αναστάτωση. Πρόκειται για έναν διάβολο. Τα λίγα βάσανα και η λιγοστή δαπάνη που έχει αναλάβει δεν είναι ουσιαστικά η άσκηση των λόγων του Θεού. Αποσκοπούν απλώς στο να κλείσει μια συμφωνία και να αποκομίσει οφέλη και ευλογίες για τον εαυτό του. Όταν συμβαίνουν πράγματα σε όσους θέλουν μονίμως να κερδίσουν κάτι από την πίστη τους στον Θεό και είναι αρνητικοί και αδύναμοι, πάντα λένε: «Δεν έχω κερδίσει τίποτα από την πίστη μου στον Θεό». Στη συνέχεια, τα παρατάνε και αρχίζουν να ενεργούν απερίσκεπτα, προσπαθούν να αντεκδικηθούν και συχνά εξωτερικεύουν αρνητικότητα για να εκδηλώσουν τα συναισθήματα δυσαρέσκειας που νιώθουν. Έχουμε ήδη συναναστραφεί πάνω στο πώς πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς τέτοιους ανθρώπους: Θα πρέπει να τους χειρίζεται σύμφωνα με τις αρχές. Αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να εγγυηθούν πως δεν θα προκαλέσουν άλλη αναστάτωση στο μέλλον, μπορεί να τους δοθεί άλλη μια ευκαιρία να παραμείνουν στην εκκλησία. Αν κοιτάνε πάντα να αναστατώσουν και να βλάψουν το έργο και τη ζωή της εκκλησίας, τότε εκκαθαρίστε τους. Έτσι θα προστατευτεί το έργο της εκκλησίας και θα διασφαλιστεί πως οι εκλεκτοί του Θεού μπορούν να ζουν την εκκλησιαστική ζωή ανενόχλητοι. Αυτή η απόφαση λαμβάνεται και αυτή η προσέγγιση υιοθετείται με βάση αυτήν την αρχή. Είναι κάτι πρέπον.

Στην εκκλησιαστική ζωή, ποιος άλλος έχει την τάση να εξωτερικεύει αρνητικότητα; Κάποιοι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους χωρίς αποτέλεσμα και πάντα κάνουν λάθη· δεν κάνουν αυτοκριτική, αλλά πάντα θεωρούν πως ο Θεός δεν είναι δίκαιος και αμερόληπτος, πως φέρεται πάντα φιλεύσπλαχνα στους άλλους, αλλά όχι στους ίδιους, πως τους περιφρονεί και δεν τους διαφωτίζει ποτέ, και πως γι’ αυτό δεν πετυχαίνουν ποτέ αποτελέσματα κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους και δεν μπορούν ποτέ να πετύχουν τον στόχο τους, δηλαδή να ξεχωρίσουν και να χαίρουν εκτίμησης. Μέσα στην καρδιά τους, αρχίζουν να κατηγορούν τον Θεό και, καθώς το κάνουν, γεννιέται μέσα τους ζήλια, αηδία και μίσος προς εκείνους που κάνουν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση. Τι είδους ανθρώπινη φύση έχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν είναι στενόμυαλοι; Και, πέρα απ’ αυτό, δεν ισχύει πως δεν καταλαβαίνουν πώς να επιδιώκουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό; Δεν καταλαβαίνουν τι είναι η πίστη στον Θεό. Νομίζουν πως το να πιστεύει κανείς στον Θεό και να κάνει ένα καθήκον είναι σαν να δίνει εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο ως μαθητής και πως πάντα χρειάζεται να συγκρίνει βαθμολογίες και κατατάξεις. Δίνουν, λοιπόν, μεγάλη σημασία σ’ αυτά τα πράγματα. Αυτή δεν είναι η κατάστασή τους; Κατ’ αρχάς, από την οπτική της κατανόησης της αλήθειας, έχουν τέτοιοι άνθρωποι πνευματική κατανόηση; Όχι, δεν έχουν, ούτε καταλαβαίνουν τι σημαίνει να πιστεύει κανείς στον Θεό και να επιδιώκει την αλήθεια. Από τη μία, δίνουν μεγάλη σημασία στη σειρά κατάταξης που έχουν σε σχέση με τους άλλους· από την άλλη, πάντα χρησιμοποιούν μια μέθοδο βαθμολόγησης για να αξιολογήσουν πόσο καλά κάνουν τα καθήκοντά τους οι άλλοι και πόσο καλά τα κάνουν οι ίδιοι, σαν να απευθύνονται σε μαθητές στο σχολείο, μετρώντας μ’ αυτήν τη μέθοδο την πίστη των ανθρώπων στον Θεό και την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Δεν υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτό; Επιπλέον, δεν είναι λανθασμένος ο κοπιαστικός τρόπος με τον οποίο κάνουν τα καθήκοντά τους; Δεν κάνουν τα καθήκοντά τους σαν να μελετάνε και να δίνουν εξετάσεις; (Ναι.) Γιατί το λέμε αυτό; Καταλαβαίνουν τέτοιοι άνθρωποι πώς να αναζητήσουν τις αρχές όταν πιστεύουν στον Θεό και κάνουν τα καθήκοντά τους; Μπορούν να αναζητήσουν τις αρχές; Από μια άποψη, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν τις αρχές. Δεν καταλαβαίνουν ούτε και νοιάζονται για ζητήματα όπως το πώς θα πρέπει να διαβάζουν οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού, πώς να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και πώς να κάνουν σωστά τα καθήκοντά τους. Το μόνο που ξέρουν είναι πως πρέπει να βρουν κάποιες αρχές και να ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτές· δεν κατανοούν, όμως, αυτά που προβλέπουν οι αρχές, αυτά που απαιτεί ο Θεός ή πώς ενεργούν οι άλλοι σύμφωνα με τις αρχές. Πολύ απλά δεν το πιάνουν. Και από μια άλλη άποψη, μπορούν άραγε να αξιολογήσουν την εκτέλεση ενός καθήκοντος με βάση τα πρότυπα του Θεού για τη μέτρηση του κατά πόσον βρίσκεται η εκτέλεση του καθήκοντος των ανθρώπων σε αποδεκτό επίπεδο και τις αρχές που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους όταν κάνουν το καθήκον τους; Μπορούν να καταλάβουν αυτά τα ζητήματα από τα λόγια του Θεού και τη συναναστροφή των αδελφών; Κατ’ αρχάς, δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού ούτε καταλαβαίνουν τα ζητήματα που αφορούν το να κάνει κανείς ένα καθήκον. Αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό και να κάνουν καθήκοντα, συλλογίζονται: «Όταν πήγαινα σχολείο, ανακάλυψα έναν κανόνα: Εφόσον είσαι διατεθειμένος να εργαστείς σκληρά και να μελετήσεις περισσότερο, μπορείς να πάρεις καλούς βαθμούς. Το ίδιο, λοιπόν, θα κάνω και στην πίστη μου στον Θεό. Θα διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού και θα προσεύχομαι πιο πολύ. Την ώρα που οι άλλοι κουβεντιάζουν ή τρώνε, εγώ θα μαθαίνω ύμνους και θα αποστηθίζω τα λόγια του Θεού. Αν καταβάλλω τέτοια προσπάθεια, τότε, λαμβάνοντας υπόψη τη σκληρή μου δουλειά, την επιμέλεια και την εργατικότητά μου, ο Θεός σίγουρα θα με ευλογήσει και η εκτέλεση του καθήκοντός μου θα αποδώσει οπωσδήποτε καρπούς. Είναι βέβαιο πως θα βαθμολογηθώ καλά σε σχέση με τους άλλους, θα εκτιμηθεί η αξία μου και θα πάρω προαγωγή». Κάνουν, λοιπόν, αυτά τα πράγματα, όμως και πάλι δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους: «Γιατί παραμένω λιγότερο αποτελεσματικός από τους άλλους όταν κάνω το καθήκον μου; Πώς θα πάρω ποτέ προαγωγή και πώς θα χρησιμοποιηθώ ποτέ για σημαντικές εργασίες; Αυτό δεν πάει να πει πως δεν υπάρχει ελπίδα; Ανέκαθεν ήμουν ανταγωνιστικός και δεν είμαι διατεθειμένος να υστερώ σε σχέση με τους άλλους. Έτσι ήμουν στο σχολείο, έτσι παραμένω και τώρα στην πίστη μου στον Θεό. Είμαι αποφασισμένος να τα πάω καλύτερα από όποιον με ξεπεράσει. Δεν θα ησυχάσω μέχρι να το κάνω!» Πιστεύουν πως με τη σωστή μέθοδο και προσέγγιση —αν, δηλαδή, μελετούν απλώς σκληρά για να διαβάζουν περισσότερα λόγια του Θεού και να μαθαίνουν περισσότερους ύμνους, αν δεν πιάνουν ανούσιες κουβεντούλες, αν δεν επικεντρώνονται στο να στολίζονται, αν κοιμούνται και διασκεδάζουν λιγότερο, αν καθυποτάσσουν το σώμα τους και δεν ενδίδουν σε σαρκικές ανέσεις— θα μπορέσουν να λάβουν τις ευλογίες του Θεού και σίγουρα θα πετύχουν αποτελέσματα καθώς κάνουν το καθήκον τους. Ωστόσο, τα πράγματα πάντα εξελίσσονται διαφορετικά απ’ ό,τι περίμεναν: «Γιατί εξακολουθώ να κάνω πάντα λάθη όταν κάνω το καθήκον μου και γιατί εξακολουθώ να μην μπορώ να το κάνω εξίσου καλά με τους άλλους; Οι άλλοι ενεργούν γρήγορα και τα καταφέρνουν καλά, και ο επικεφαλής πάντα τους επαινεί και τους εκτιμάει. Έχω υπομείνει τόσα βάσανα και κακουχίες. Γιατί εξακολουθώ να μην πετυχαίνω αποτελέσματα;» Καθώς το συλλογίζονται αυτό, ανακαλύπτουν τελικά κάτι σημαντικό: «Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Θεός είναι άδικος. Αν και πιστεύω στον Θεό τόσο καιρό, μόλις τώρα το κατάλαβα! Ο Θεός είναι φιλεύσπλαχνος με όποιον θέλει. Γιατί, λοιπόν, δεν θέλει να είναι φιλεύσπλαχνος μαζί μου; Μήπως είναι επειδή είμαι ανόητος, επειδή η κολακεία και η ευγλωττία με ξεπερνούν και επειδή δεν είμαι εύστροφος; Ή μήπως είναι επειδή η εμφάνισή μου είναι πολύ συνηθισμένη και δεν είμαι πολύ μορφωμένος; Ο Θεός με αποκαλύπτει μ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; Έχω διαβάσει τόσο πολλά λόγια του Θεού· γιατί δεν είναι φιλεύσπλαχνος μαζί μου ο Θεός και, αντίθετα, με αποκαλύπτει;» Καθώς το σκέφτονται, γίνονται αρνητικοί: «Δεν θέλω να κάνω το καθήκον μου άλλο πια. Ο Θεός δεν με ευλόγησε καθώς έκανα το καθήκον μου και, αν και διάβασα περισσότερα από τα λόγια Του, δεν με διαφώτισε. Τα λόγια του Θεού λένε: Ο Θεός είναι φιλεύσπλαχνος με όποιον θέλει και δείχνει έλεος σε όποιον θέλει. Εμένα ο Θεός δεν μου δείχνει έλεος ούτε είναι φιλεύσπλαχνος μαζί μου. Γιατί να βασανίζομαι έτσι;» Όσο περισσότερο σκέφτονται τόσο πιο αρνητικοί γίνονται και τόσο λιγότερο θεωρούν πως έχουν έναν τρόπο να προχωρήσουν. Νιώθουν τα παράπονά τους να τους πνίγουν και δεν θέλουν να κάνουν πια το καθήκον τους, ενώ, όταν το κάνουν, το κάνουν με μισή καρδιά. Όσο κι αν συναναστρέφονται οι άλλοι μαζί τους πάνω στις αρχές, αυτοί δεν καταλαβαίνουν. Δεν υπάρχει καμία αντίδραση μέσα τους. Όταν βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση, έχουν καθόλου ζωή-είσοδο; Κάνουν το καθήκον τους με κάποια αφοσίωση; Όχι πια, ενώ έχουν χάσει και τη λίγη προσπάθεια και επιμέλεια που τους διέκρινε κάποτε. Τι έχει απομείνει, λοιπόν, μες στην καρδιά τους; «Θα κάνω απλώς σχέδια στην πορεία και θα αποδέχομαι τα πράγματα όπως έρχονται. Ο Θεός μπορεί από μέρα σε μέρα να με αποκαλύψει και να με αποκλείσει, κι έτσι να με εγκαταλείψει. Όταν έρθει η μέρα που δεν θα μου επιτρέπεται να κάνω το καθήκον μου, δεν θα το κάνω. Το ξέρω ότι δεν είμαι αρκετά καλός. Μπορεί ο Θεός να μη με έχει αποκλείσει ακόμα, αλλά ξέρω ότι δεν με συμπαθεί. Είναι θέμα χρόνου να αποκλειστώ». Γεννιούνται αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις μες στην καρδιά τους και, όταν αλληλεπιδρούν με άλλους, πού και πού τους ξεφεύγουν σχόλια όπως: «Εσείς συνεχίστε να πιστεύετε ειλικρινά. Είναι βέβαιο πως ο Θεός θα ευλογήσει την πίστη σας και την εκτέλεση των καθηκόντων σας. Εγώ δεν έχω ελπίδα. Έχω φτάσει στο τέλος της πορείας μου. Όσο επιμελής και εργατικός κι αν είμαι, είναι ανώφελο. Αν ο Θεός δεν συμπαθεί κάποιον, τότε, όσο κι αν προσπαθήσει εκείνος, είναι ανώφελο. Κάνω το καθήκον μου καταβάλλοντας όση προσπάθεια μπορώ· αν οι προσπάθειές μου πάνε στράφι, δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Μπορεί να αναγκάσει ο Θεός τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα που ξεπερνούν τις δυνατότητές τους; Ο Θεός δεν μπορεί να κάνει μια γάτα να μιλήσει με το ζόρι!» Τι ακριβώς λένε εδώ; Υπαινίσσονται το εξής: «Έτσι είμαι, τελεία και παύλα. Όπως κι αν μου φερθεί ο Θεός, αυτή θα είναι η στάση μου». Πείτε Μου, γιατί θα εξακολουθούσε να θέλει ένας άνθρωπος μ’ αυτήν τη στάση κι αυτόν τον σκοπό να λάβει τις ευλογίες του Θεού; Μπορούν να επηρεάσουν τους άλλους αυτή η κατάσταση και αυτή η στάση που έχει αναπτύξει; Μπορούν εύκολα να έχουν αρνητική και επιζήμια επίδραση και να οδηγήσουν τους άλλους στην αρνητικότητα και την αδυναμία. Δεν παραπλανούν έτσι τους άλλους; Δεν τους βλάπτουν; Οι άνθρωποι που είναι τόσο αρνητικοί ανήκουν στην κατηγορία των διαβόλων, έτσι δεν είναι; Οι διάβολοι δεν αγαπούν ποτέ την αλήθεια.

Κάποιοι άνθρωποι δεν εξωτερικεύουν την αρνητικότητά τους σε μακροσκελείς ομιλίες· ξεστομίζουν μόνο λίγες φράσεις: «Είστε όλοι καλύτεροι από εμένα. Είστε όλοι εξαιρετικά ευλογημένοι. Εγώ δεν έχω ελπίδα. Όσο σκληρά κι αν προσπαθώ, είναι ανώφελο. Δεν έχω ελπίδα να λάβω τις ευλογίες του Θεού». Παρόλο που τα λόγια είναι απλά και δεν φαίνεται να παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα, και παρόλο που φαίνεται σαν να εξετάζουν τον εαυτό τους, να τον αναλύουν και να αποδέχονται γεγονότα όπως το χαμηλό επίπεδο και τα ελαττώματά τους, στην πραγματικότητα εξωτερικεύουν ένα είδος αόρατης αρνητικότητας. Αυτά τα λόγια διακρίνονται από σαρκασμό και χλευασμό, καθώς και από αντίσταση· ακόμη περισσότερο, φυσικά, τα διακρίνει μια δυσαρέσκεια προς τον Θεό και μια αρνητική και στενοχωρημένη ψυχολογική διάθεση. Μπορεί αυτά τα λόγια να είναι λιγοστά, αλλά αυτή η ψυχολογική διάθεση μπορεί, σαν κάποια μεταδιδόμενη ασθένεια, να επηρεάσει τους άλλους. Παρόλο που δεν λένε ξεκάθαρα: «Δεν θέλω να κάνω άλλο πια τα καθήκοντά μου, δεν έχω ελπίδα να σωθώ και κινδυνεύετε κι όλοι εσείς», στέλνουν ένα μήνυμα που κάνει τους ανθρώπους να νομίζουν πως αν αυτός ο άνθρωπος, παρά τις προσπάθειές του, δεν έχει ελπίδα να σωθεί, τότε όσοι δεν προσπαθούν είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να έχουν κάποια ελπίδα. Στέλνοντας αυτό το μήνυμα, λένε στους πάντες: «Η ελπίδα είναι σημαντική. Αν ο Θεός δεν σου δίνει ελπίδα, αν ο Θεός δεν σε ευλογεί, τότε, όσο κι αν προσπαθείς, είναι μάταιο». Αφού λάβουν αυτό το μήνυμα, η πίστη που έχουν βαθιά μέσα τους οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορεί παρά να ατονήσει, ενώ η αφοσίωση και η ειλικρίνεια που οφείλουν να επιδεικνύουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους ελαττώνονται κατά πολύ. Αν και δεν εξωτερικεύουν αυτήν την αρνητικότητα με την καθαρή πρόθεση να παραπλανήσουν τους άλλους ή να τους πάρουν με το μέρος τους, αυτή η αρνητική ψυχολογική διάθεση επηρεάζει γρήγορα τους άλλους και τους κάνει να νιώθουν πως υπάρχει κρίση, πως οι προσπάθειές τους πάνε εύκολα χαμένες· κάνει τους ανθρώπους να ζουν μέσα στα αισθήματά τους, να χρησιμοποιούν αισθήματα για να κάνουν υποθέσεις για τον Θεό και να αναλύουν και να εξετάζουν εξονυχιστικά τη στάση και την ειλικρίνεια του Θεού απέναντι στους ανθρώπους με βάση το πώς φαίνονται επιφανειακά τα πράγματα. Όταν αυτή η αρνητική ψυχολογική διάθεση μεταδίδεται στους άλλους, δεν μπορούν παρά να απομακρυνθούν από τον Θεό και να παρανοήσουν και να αμφισβητήσουν αυτά που έχει πει, κι έτσι να πάψουν να πιστεύουν στα λόγια Του. Ταυτόχρονα, παύουν να είναι ειλικρινείς ως προς τα καθήκοντά τους· δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν κάποιο τίμημα ούτε είναι διατεθειμένοι να δείχνουν κάποια αφοσίωση. Αυτήν την επίδραση έχουν αυτά τα αρνητικά σχόλια στους ανθρώπους. Σε ποια συνέπεια οδηγεί αυτή η επίδραση; Αφού ακούσουν οι άνθρωποι αυτά τα λόγια, δεν διαπαιδαγωγούνται, ενώ σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν στην αυτογνωσία, δεν διαπιστώνουν τα ελαττώματά τους και δεν καταφέρνουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να κάνουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις αρχές· δεν πετυχαίνουν κανένα από αυτά τα θετικά αποτελέσματα. Αντίθετα, αυτή η επίδραση κάνει τους ανθρώπους να γίνονται πιο αρνητικοί, να σκέφτονται να εγκαταλείψουν την επιδίωξη της αλήθειας και να μην έχουν πια την αποφασιστικότητα να κάνουν τα καθήκοντά τους. Γιατί έχουν χάσει την πίστη τους; (Θεωρούν πως δεν έχουν ελπίδα να σωθούν.) Σωστά, έχουν αποδεχτεί αυτό το μήνυμα και θεωρούν πως δεν έχουν ελπίδα να σωθούν, με αποτέλεσμα να μην είναι διατεθειμένοι να καταβάλλουν προσπάθεια για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Αυτή η συμπεριφορά δείχνει πως δεν επιδιώκουν ειλικρινά την αλήθεια, αλλά πάντα κρίνουν αν ο Θεός είναι ευχαριστημένος μαζί τους, αν έχουν ελπίδα να σωθούν και αν ο Θεός εγκρίνει την εκτέλεση των καθηκόντων τους με βάση αισθήματα, ψυχολογικές διαθέσεις και εικασίες. Όταν οι άνθρωποι κρίνουν αυτά τα πράγματα βάσει εικασιών, δεν έχουν ιδιαίτερο κίνητρο για να κάνουν πράξη την αλήθεια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μπορούν οι άνθρωποι να κρίνουν με ακρίβεια τον Θεό όταν Τον κρίνουν βάσει εικασιών; Μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν με ακρίβεια εικασίες για κάθε σκέψη και ιδέα που έχει ο Θεός; (Όχι.) Το μυαλό των ανθρώπων είναι γεμάτο δολιότητα, συναλλαγές, φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τη λογική του Σατανά και ούτω καθεξής. Σε ποιες συνέπειες οδηγεί το να κάνουν οι άνθρωποι εικασίες για τον Θεό με βάση αυτά τα πράγματα; Οδηγεί στο να αμφισβητούν τον Θεό, να απομακρύνονται από τον Θεό και να χάνουν, μάλιστα, τελείως την πίστη τους στον Θεό. Όταν ένας άνθρωπος χάνει τελείως την πίστη του στον Θεό, μέσα του θα αρχίσει να έχει μεγάλες αμφιβολίες για τον αν υπάρχει ο Θεός. Εκείνη την ώρα, ο καιρός του ως πιστός στον Θεό θα φτάσει στο τέλος του κι εκείνος θα έχει καταστραφεί παντελώς. Πέρα απ’ αυτό, είναι σωστό να κάνουν οι άνθρωποι εικασίες για τον Θεό; Αυτήν τη στάση θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον απέναντι στον Δημιουργό; Προφανώς και όχι. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κάνουν εικασίες για τον Θεό ούτε θα πρέπει να κάνουν υποθέσεις για τον τρόπο σκέψης του Θεού και τις σκέψεις Του για τους ανθρώπους. Αυτό από μόνο του είναι λάθος· οι άνθρωποι έχουν λανθασμένη οπτική και θέση.

Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τον Θεό με εικασίες, υποθέσεις, αμφιβολία ή καχυποψία ούτε θα πρέπει να Τον κρίνουν με βάση ανθρώπινες σκέψεις και απόψεις, φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις ή ακαδημαϊκές γνώσεις. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τον Θεό; Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια. Οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, οι προθέσεις Του απέναντί τους, η αγάπη και το μίσος Του γι’ αυτούς, οι διευθετήσεις, οι σκέψεις και οι ιδέες Του για διάφορα είδη ανθρώπων και ούτω καθεξής δεν χρειάζονται τις εικασίες σου· αυτά τα ζητήματα έχουν ξεκάθαρες εξηγήσεις και ξεκάθαρο νόημα στα λόγια του Θεού. Εσύ χρειάζεται μόνο να πιστεύεις, να αναζητάς και, στη συνέχεια, να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού· τόσο απλό είναι το θέμα. Ο Θεός δεν σου ζητά να κρίνεις βάσει αισθημάτων το τι σκοπεύει να κάνει μ’ εσένα ούτε το πώς σε βλέπει. Νομίζεις, λοιπόν, πως δεν έχεις ελπίδα να σωθείς· είναι αίσθημα αυτό ή γεγονός; Αναφέρεται κάτι τέτοιο στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Τι λένε τότε τα λόγια του Θεού; Ο Θεός λέει στους ανθρώπους πώς να αναζητούν την αλήθεια για λύσεις και να βρίσκουν το μονοπάτι για να κάνουν πράξη την αλήθεια όποτε αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα ή αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Αυτό επιβεβαιώνει ένα πράγμα: Είναι αλήθεια πως ο Θεός θέλει να σώσει τους ανθρώπους και να μεταμορφώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους· ο Θεός δεν σε εξαπατά και αυτά τα λόγια δεν είναι κούφια. Νομίζεις πως δεν έχεις ελπίδα να σωθείς, αλλά αυτό δεν είναι παρά μια προσωρινή ψυχολογική διάθεση, ένα αίσθημα που γεννάται σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Τα αισθήματά σου δεν αντιπροσωπεύουν τις επιθυμίες ή τις προθέσεις του Θεού, δεν αντιπροσωπεύουν με τίποτα τις σκέψεις Του ούτε και αντιπροσωπεύουν την αλήθεια. Επομένως, αν ζεις σύμφωνα με αυτό το αίσθημα, αν κάνεις εικασίες για τον Θεό με βάση αυτό το αίσθημα και χρησιμοποιείς αυτό το αίσθημα για αντικαταστήσεις τις επιθυμίες του Θεού, τότε κάνεις πολύ μεγάλο λάθος και έχεις πέσει στην παγίδα του Σατανά. Τι θα πρέπει να κάνει κανείς σ’ αυτήν την κατάσταση; Μη βασίζεσαι σε αισθήματα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Εφόσον δεν πρέπει να βασιζόμαστε σε αισθήματα, σε τι πρέπει να βασιζόμαστε;» Είναι ανώφελο να βασίζεσαι σε οτιδήποτε δικό σου· τα ανθρώπινα αισθήματα δεν αντιπροσωπεύουν την αλήθεια. Ποιος ξέρει πώς γεννήθηκε μέσα σου το αίσθημα που νιώθεις και από πού προήλθε πραγματικά· αν το προκάλεσε η παραπλάνηση του Σατανά, τότε αποτελεί πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση, όπως κι αν προέκυψε το αίσθημα, δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Όσο πιο έντονα αισθήματα και διαίσθηση έχει κάποιος τόσο περισσότερο πρέπει να αναζητά την αλήθεια, να προσέρχεται ενώπιον του Θεού και να κάνει αυτοκριτική. Τα ανθρώπινα αισθήματα είναι τελείως διαφορετικά από τα γεγονότα και την αλήθεια. Μπορούν τα αισθήματα να σου παράσχουν την αλήθεια; Μπορούν να σου δώσουν ένα μονοπάτι άσκησης; Δεν μπορούν. Μόνο τα λόγια του Θεού, μόνο η αλήθεια, μπορούν να σου δώσουν ένα μονοπάτι άσκησης, να σε οδηγήσουν σε μια μεταστροφή και να σου προσφέρουν μια διέξοδο. Επομένως, αυτό που θα πρέπει να κάνεις πράξη δεν είναι το να αναζητάς τα δικά σου αισθήματα, αφού αυτά δεν είναι σημαντικά. Θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού μέσα από τα λόγια Του. Όσο περισσότερο στηρίζεσαι σε αισθήματα τόσο περισσότερο δεν έχεις κάποιον τρόπο να προχωρήσεις, τόσο πιο βαθιά βυθίζεσαι στην αρνητικότητα και τόσο περισσότερο πιστεύεις ότι ο Θεός είναι άδικος και ότι δεν σε έχει ευλογήσει. Αντίθετα, αν παραμερίσεις αυτά τα αισθήματα για να αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές, να δεις ποιες ενέργειές σου καθώς έκανες το καθήκον σου παραβίασαν τις αλήθεια-αρχές και ποιες ενέργειες έγιναν σύμφωνα με τη δική σου θέληση και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις αλήθεια-αρχές, τότε, καθώς θα αναζητάς, θα ανακαλύψεις πως η θέλησή σου είναι πολύ ισχυρή και πως έχεις πάρα πολλές φαντασιοκοπίες. Αν δείξεις αυτήν τη λίγη σοβαρότητα, θα ξεσκεπάσεις πολλά προβλήματα: «Είμαι πολύ επαναστατικός, πολύ ισχυρογνώμων, πολύ αλαζόνας! Το θέμα δεν είναι πως δεν έχω ελπίδα να σωθώ· τα αισθήματά μου δεν είναι ακριβή. Το θέμα είναι πως δεν πήρα σοβαρά τα λόγια του Θεού και δεν ασκήθηκα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πάντα παραπονιέμαι ότι ο Θεός δεν με ευλογεί, δεν με καθοδηγεί και ότι είναι μεροληπτικός· στην πραγματικότητα, όμως, δεν αναγνώριζα ότι είμαι επιπόλαιος, ισχυρογνώμων και απερίσκεπτος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου, και γι’ αυτό φταίω εγώ. Πλέον έχω συνειδητοποιήσει πως ο Θεός δεν είναι μεροληπτικός. Όταν οι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού, ο Θεός ήδη είναι καλός μαζί τους αφού δεν ανακαλεί το προσόν τους να εκτελούν ένα καθήκον· ο Θεός ήδη δείχνει μεγάλη επιείκεια απ’ αυτήν την άποψη. Παρόλα αυτά, ένιωθα ακόμα γεμάτος παράπονα και μάλιστα αναμετριόμουν με τον Θεό και λογομαχούσα μαζί Του. Παλιά, νόμιζα ότι ήμουν αρκετά καλός· τώρα, όμως, βλέπω πως αυτό δεν ισχύει καθόλου. Οτιδήποτε έκανα δεν βασιζόταν στις αρχές, ενώ το γεγονός πως δεν με πειθάρχησε ο Θεός ήταν η χάρη Του· αναγνώρισε το μικρό ανάστημά μου!» Μέσα από μια τέτοια αναζήτηση, θα καταλάβετε κάποιες αλήθειες και θα μπορείτε με δική σας πρωτοβουλία να ασκείστε ενεργά σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Σιγά σιγά, θα νιώσετε πως έχετε κάποιες αρχές όσον αφορά το να είστε άνθρωπος και να κάνετε το καθήκον σας. Εκείνη τη στιγμή, δεν θα αισθάνεστε πολύ πιο ήσυχη τη συνείδησή σας; «Παλιά, θεωρούσα πως δεν είχα ελπίδα να σωθώ· τώρα, όμως, γιατί όσο πάει και εξασθενεί αυτό το αίσθημα και αυτή η αντίληψη; Πώς άλλαξε αυτή η κατάσταση; Παλιά, θεωρούσα πως δεν είχα ελπίδα· ήμουν απλώς αρνητικός, αντιστεκόμουν και πολεμούσα εναντίον του Θεού, έτσι δεν είναι; Ήμουν υπερβολικά επαναστατικός!» Αφού υποταχτείς, χωρίς να το αντιληφθείς, θα αρχίσεις να κατανοείς κάποιες αρχές καθώς κάνεις το καθήκον σου και δεν θα συγκρίνεις πια τον εαυτό σου με τους άλλους· θα επικεντρώνεσαι μόνο στο πώς να πώς να μην είσαι επιπόλαιος και πώς να κάνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τις αρχές. Ασυναίσθητα, δεν θα θεωρείς πια ότι δεν μπορείς να σωθείς ούτε θα βρίσκεσαι πια παγιδευμένος σ’ αυτήν την αρνητική κατάσταση· θα κάνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τις αρχές και θα νιώθεις πως η σχέση σου με τον Θεό έχει γίνει κανονική. Όταν το νιώσεις αυτό, θα σκεφτείς: «Ο Θεός δεν με εγκατέλειψε· νιώθω την παρουσία Του, όπως και νιώθω την καθοδήγηση και τις ευλογίες Του όταν Τον αναζητώ καθώς κάνω τα καθήκοντά μου. Πλέον πιστεύω πως ο Θεός ευλογεί τόσο τους άλλους όσο και εμένα και πως ο Θεός δεν είναι μεροληπτικός· απ’ ό,τι φαίνεται έχω ακόμα την ελπίδα να σωθώ. Αποδεικνύεται τελικά πως το μονοπάτι στο οποίο βάδιζα παλιά ήταν λανθασμένο· πάντα έκανα πράγματα με μισή καρδιά, διέπραττα παραπτώματα από απερισκεψία καθώς έκανα το καθήκον μου και μάλιστα νόμιζα πως ήμουν μια χαρά· ήμουν στον κόσμο μου και θαύμαζα τον εαυτό μου. Τώρα βλέπω πως αυτό ήταν μεγάλο λάθος! Δεν είναι καθόλου περίεργο που δεν έλαβα τη διαφώτιση του Θεού, αφού ζούσα εξολοκλήρου σε μια κατάσταση όπου διαμαρτυρόμουν εναντίον του Θεού και Του αντιστεκόμουν. Πώς να λάβω τη διαφώτιση του Θεού αν δεν ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές;» Όπως βλέπεις, δύο τελείως διαφορετικοί τρόποι άσκησης και δύο τελείως διαφορετικοί τρόποι να χειριστεί κανείς τις ιδέες του οδηγούν τελικά σε διαφορετικά αποτελέσματα.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζουν σύμφωνα με τα αισθήματά τους στην πίστη τους στον Θεό. Τα αισθήματα των ανθρώπων δεν είναι παρά φευγαλέες ψυχολογικές διαθέσεις· έχουν καμία σχέση με την έκβασή τους ή με τα γεγονότα; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι απομακρύνονται πολύ από τον Θεό, όταν ζουν σε μια ψυχική κατάσταση όπου παρανοούν τον Θεό ή Του αντιστέκονται, Τον πολεμούν και διαμαρτύρονται εναντίον Του, τότε δεν βρίσκονται πια καθόλου υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού και δεν έχουν πια τον Θεό μες στην καρδιά τους. Όταν οι άνθρωποι ζουν σε μια τέτοια κατάσταση, δεν μπορούν παρά να ζουν σύμφωνα με αισθήματά τους. Μια ασήμαντη σκέψη μπορεί να τους αναστατώσει τόσο πολύ, ώστε να κοπεί η όρεξή τους ή να χάσουν τον ύπνο τους, ένα απερίσκεπτο σχόλιο κάποιου μπορεί να τους βυθίσει στις εικασίες και τη σύγχυση, ενώ ένας και μόνο εφιάλτης αρκεί για να γίνουν αρνητικοί και να παρανοήσουν τον Θεό. Μόλις σχηματιστεί αυτό ο φαύλος κύκλος, οι άνθρωποι αποφαίνονται πως τα πάντα έχουν τελειώσει γι’ αυτούς, πως έχουν χάσει κάθε ελπίδα να σωθούν και πως ο Θεός τούς έχει απαρνηθεί και δεν θα τους σώσει. Όσο περισσότερο σκέφτονται έτσι και όσο περισσότερο έχουν τέτοια αισθήματα τόσο πια βαθιά βυθίζονται στην αρνητικότητα. Ο πραγματικός λόγος που έχουν οι άνθρωποι αυτά τα αισθήματα είναι ότι δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όταν συμβαίνει κάτι στους ανθρώπους, δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε την κάνουν πράξη, ενώ κάνουν πάντα το δικό τους και ζουν μέσα στη μηδαμινή εξυπνάδα τους. Κάθε μέρα συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους και ανταγωνίζονται τους άλλους, ζηλεύουν και μισούν όποιον νομίζουν ότι είναι καλύτερός τους και αποδοκιμάζουν και χλευάζουν όποιον νομίζουν ότι είναι κατώτερός τους, κι έτσι ζουν στη διάθεση του Σατανά, δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και δεν δέχονται τις συμβουλές κανενός. Αυτό τους κάνει τελικά να σχηματίσουν κάθε λογής ψευδαισθήσεις, υποθέσεις και κρίσεις, και προκαλούν παντοτινό άγχος στον εαυτό τους. Δεν τους αξίζει αυτό; Μόνο οι ίδιοι μπορούν να παραγάγουν έναν τόσο πικρό καρπό, και πραγματικά τους αξίζει κάτι τέτοιο. Τι τα προκαλεί όλα αυτά; Το γεγονός πως οι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια, είναι πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι, πάντα ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες, πάντα κάνουν επίδειξη και συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους, πάντα προσπαθούν να ξεχωρίσουν, πάντα έχουν παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό και ούτω καθεξής· όλα αυτά τα πράγματα κάνουν τους ανθρώπους να απομακρύνονται σταδιακά από τον Θεό, να Του αντιστέκονται και να παραβιάζουν ξανά και ξανά την αλήθεια. Στο τέλος, βυθίζονται στο σκοτάδι και την αρνητικότητα. Σε τέτοιους καιρούς, οι άνθρωποι δεν κατανοούν αληθινά την επαναστατικότητα και την εναντίωσή τους ούτε είναι, βέβαια, πιθανό να προσεγγίζουν αυτά τα πράγματα με τη σωστή στάση. Αντίθετα, παραπονιούνται για τον Θεό, Τον παρανοούν και κάνουν υποθέσεις γι’ Αυτόν. Όταν συμβαίνει αυτό, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τελικά πως είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένοι και πως αποτελούν μεγάλο πρόβλημα, κι έτσι αποφαίνονται πως ανήκουν στο είδος που εναντιώνεται στον Θεό και δεν μπορούν παρά να βυθιστούν στην αρνητικότητα, ανήμποροι να απαλλαγούν απ’ αυτήν. Πιστεύουν το εξής: «Ο Θεός με αποστρέφεται και με απορρίπτει, ο Θεός δεν με θέλει. Είμαι πολύ επαναστατικός και μου αξίζει· ο Θεός σίγουρα δεν θα με σώσει τώρα». Πιστεύουν πως όλα αυτά είναι γεγονότα. Αποφαίνονται πως οι εικασίες που κάνουν μέσα τους είναι γεγονότα. Όποιος κι αν συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, είναι ανώφελο και δεν το αποδέχονται. Σκέφτονται: «Ο Θεός δεν θα με ευλογήσει ούτε θα με σώσει· τι νόημα έχει, λοιπόν, να πιστεύω στον Θεό;» Όταν το μονοπάτι της πίστης τους στον Θεό φτάσει σ’ αυτό το σημείο, είναι ακόμα ικανοί να πιστεύουν οι άνθρωποι; Όχι. Γιατί δεν μπορούν πια να συνεχίσουν; Εδώ υπάρχει ένα γεγονός. Όταν η αρνητικότητα των ανθρώπων φτάσει στο σημείο όπου η καρδιά τους γεμίσει με αντίσταση και παράπονα και θέλουν να διακόψουν η σχέση τους με τον Θεό μια για πάντα, τότε το θέμα δεν είναι τόσο απλό όσο το να μην έχουν φόβο Θεού, να μην υποτάσσονται στον Θεό, να μην αγαπάνε την αλήθεια και μην αποδέχονται την αλήθεια. Τι είναι, αντ’ αυτού; Μέσα στην καρδιά τους, επιλέγουν ενεργά να εγκαταλείψουν την πίστη τους στον Θεό. Το βρίσκουν ντροπιαστικό να περιμένουν παθητικά να αποκλειστούν και θεωρούν πως είναι πιο αξιοπρεπές να επιλέξουν να τα παρατήσουν· έτσι, λοιπόν, χάνουν με δική τους πρωτοβουλία την ευκαιρία, βάζοντας μόνοι τους ένα τέλος. Καταδικάζουν την πίστη στον Θεό ως κάτι κακό, καταδικάζουν την αλήθεια ως κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους και καταδικάζουν τον Θεό ως άδικο και Τον κατηγορούν που δεν τους έσωσε: «Αν και είμαι τόσο επιμελής, αν και βιώνω πολύ περισσότερες κακουχίες από τους άλλους, αν και πληρώνω πολύ μεγαλύτερο τίμημα από όλους τους άλλους και κάνω το καθήκον μου με ειλικρίνεια, ο Θεός δεν με έχει ευλογήσει ακόμα. Πλέον βλέπω ξεκάθαρα πως ο Θεός δεν με συμπαθεί, πως ο Θεός δεν φέρεται σε όλους το ίδιο». Έχουν το θράσος να μετατρέπουν τις αμφιβολίες τους για τον Θεό σε καταδίκη του Θεού και σε βλασφημία εναντίον Του. Όταν πάρει μορφή αυτό το γεγονός, μπορούν να συνεχίσουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό; Το γεγονός πως επαναστατούν εναντίον του Θεού, Του εναντιώνονται, δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν κάνουν καμία αυτοκριτική οδηγεί στην καταστροφή τους. Δεν είναι παράλογο να εγκαταλείπει κανείς τον Θεό με δική του πρωτοβουλία και μετά να παραπονιέται ότι ο Θεός δεν τον ευλογεί και δεν του δείχνει χάρη; Όλοι επιλέγουν το μονοπάτι τους και βαδίζουν σ’ αυτό οι ίδιοι· κανένας δεν μπορεί να το κάνει γι’ αυτούς. Εσύ είσαι αυτός που επέλεξε ένα αδιέξοδο και εσύ είσαι αυτός που εγκατέλειψε τον Θεό και Τον απέρριψε. Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Θεός δεν είπε ποτέ πως δεν σε θέλει, πως σε έχει εγκαταλείψει ή πως αρνείται να σε σώσει· εσύ οριοθέτησες τον Θεό με βάση τις εικασίες σου. Αν πίστευες αληθινά στον Θεό, αν εξακολουθούσες να πιστεύεις στον Θεό ακόμη κι αν δεν σε ήθελε και αν, ακόμη κι αν ο Θεός σε απεχθανόταν, εσύ εξακολουθούσες να πιστεύεις στον Θεό, να διαβάζεις τα λόγια Του, να αποδέχεσαι την αλήθεια και να κάνεις κανονικά τα καθήκοντά σου, τότε ποιος θα μπορούσε να σε περιορίσει ή να σε σταματήσει; Τα πάντα έχουν να κάνουν με τις επιλογές που κάνεις και με τα πράγματα που επιδιώκεις, έτσι δεν είναι; Αν και εσύ ο ίδιος δεν έχεις πίστη, γυρνάς και κατηγορείς τον Θεό· μ’ αυτόν τον τρόπο φέρεσαι παράλογα. Δεν διατηρείς τη σχέση σου με τον Θεό και επιμένεις να την καταστρέψεις· από τη στιγμή που δημιουργηθεί ρήξη, μπορεί να αποκατασταθεί; Αν σπάσει το γυαλί, δύσκολα ξανακολλάει και, ακόμη κι αν ξανακολλήσει, η ρωγμή θα παραμείνει. Τώρα που η σχέση έχει καταστραφεί, δεν μπορεί ποτέ να επανέλθει στην αρχική της κατάσταση. Επομένως, όποιου είδους περιβάλλον κι αν συναντήσουν οι άνθρωποι καθώς πιστεύουν στον Θεό, θα πρέπει να μάθουν να υποτάσσονται και θα πρέπει να αναζητούν την αλήθεια· τότε μόνο μπορούν να παραμείνουν σταθεροί. Αν θέλεις να ακολουθήσεις τον Θεό μέχρι το τέλος του δρόμου, είναι πολύ σημαντικό να επιδιώκεις την αλήθεια· είτε όταν κάνεις τα καθήκοντά σου είτε όταν κάνεις οτιδήποτε άλλο, είναι αναγκαίο να καταλάβεις τις αλήθεια-αρχές, να τις κάνεις πράξη και να τις εφαρμόσεις, επειδή μέσα από τη διαδικασία της κατανόησης της αλήθειας και της άσκησης σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές καταφέρνεις να γνωρίσεις τον Θεό, να καταλάβεις τον Θεό και να Τον κατανοήσεις, αντιλαμβάνεσαι τις προθέσεις του Θεού και καταφέρνεις να γίνεις συμβατός μαζί Του, κι έτσι κατανοείς και αποδέχεσαι την ουσία Του. Αν δεν κάνεις πράξη τις αλήθεια-αρχές και απλώς ενεργείς ή κάνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τη δική σου θέληση, δεν θα έρθεις ποτέ σε επαφή με την αλήθεια. Τι σημαίνει να μην έρχεσαι ποτέ σε επαφή με την αλήθεια; Σημαίνει πως δεν θα έρθεις ποτέ σε επαφή με τη στάση που έχει ο Θεός απέναντι στα πάντα, με τις απαιτήσεις Του ή τις σκέψεις Του, ενώ είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να έρθεις σε επαφή με τη διάθεση και την ουσία του Θεού όπως αποκαλύπτονται στο έργο Του. Αν δεν καταφέρεις να έρθεις σε επαφή με αυτά τα γεγονότα του έργου του Θεού, η κατανόηση που έχεις για τον Θεό πάντα θα περιορίζεται σε ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις. Θα παραμείνει στη σφαίρα των φαντασιοκοπιών και των αντιλήψεων και δεν θα συνάδει ποτέ με την ουσία και την αληθινή διάθεση του Θεού. Έτσι, δεν θα μπορέσεις να αποκτήσεις γνήσια κατανόηση για τον Θεό.

Καθώς κάνουν οι άνθρωποι τα καθήκοντά τους, συχνά βιώνουν αρνητικές και επαναστατικές καταστάσεις. Αν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και να χρησιμοποιήσουν τις αλήθεια-αρχές για να αντιμετωπίσουν και να επιλύσουν αυτά τα ζητήματα, τα αρνητικά συναισθήματά τους δεν θα μετατραπούν σε παράπονα, αντίσταση, απείθεια, διαμαρτυρία ή ακόμη και βλασφημία. Ωστόσο, αν οι άνθρωποι βασίζονται μόνο στη μηδαμινή εξυπνάδα τους, την ανθρώπινη αυτοσυγκράτηση, την ανθρώπινη προσπάθεια, την επιμέλεια, την πειθάρχηση του σώματός τους και άλλες τέτοιες μεθόδους για να αντιμετωπίσουν αυτά τα πράγματα, τότε, αργά ή γρήγορα, αυτές οι ανθρώπινες φαντασιοκοπίες, κρίσεις και εικασίες θα μετατραπούν σε παράπονα, απείθεια, αντίσταση, διαμαρτυρία και ακόμα και βλασφημία εναντίον του Θεού. Όταν οι άνθρωποι παγιδεύονται σε τέτοια αρνητικά συναισθήματα, είναι πιθανό να γεννηθεί μέσα τους ανυπακοή, δυσαρέσκεια και παράπονα εναντίον του Θεού, καθώς και άλλα παρόμοια αισθήματα ή σκέψεις. Όταν αυτές οι σκέψεις συσσωρεύονται με τον καιρό μέσα στους ανθρώπους και εκείνοι εξακολουθούν να μην αναζητούν την αλήθεια ούτε να χρησιμοποιούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, η ανυπακοή, η δυσαρέσκεια και τα παράπονά τους θα μετατραπούν σε απείθεια· θα εκδηλώνουν επαναστατική συμπεριφορά, όπως —μεταξύ άλλων αρνητικών συμπεριφορών— το να κάνουν τα καθήκοντά τους με επιπολαιότητα ή να αναστατώνουν και να υπονομεύουν επίτηδες το έργο της εκκλησίας, ώστε να εκφράσουν την ανυπακοή και τη δυσαρέσκειά τους, κι έτσι να πετύχουν τον στόχο τους, να αψηφήσουν, δηλαδή, τον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι καταστρέφουν και αναστατώνουν την εκτέλεση του καθήκοντος των άλλων. Το νόημα πίσω από τις πράξεις τους είναι το εξής: «Αν δεν μπορώ εγώ να κάνω το καθήκον μου ή αν ο Θεός δεν με ευλογεί στο καθήκον μου, τότε θα φροντίσω κανείς σας να μην μπορεί να κάνει καλά τα καθήκοντά του!» και, στη συνέχεια, θα αρχίσουν να προκαλούν αναστάτωση. Κάποιοι το κάνουν αυτό με λόγια, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν κάποιες ενέργειες. Τι πράγματα μπορεί να κάνουν όσοι αναστατώνουν τους άλλους με τις ενέργειές τους; Μπορεί, για παράδειγμα, να διαγράψουν επίτηδες αρχεία από τον υπολογιστή κάποιου άλλου για να επηρεάσουν τα αποτελέσματα του καθήκοντός του ή μπορεί να αναστατώσουν σκόπιμα τις διαδικτυακές συναθροίσεις. Πρόκειται για διαβόλους και σατανάδες που αναστατώνουν τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν: «Πώς γίνεται ένας άνθρωπος τέτοιας ηλικίας να κάνει τόσο απαίσια πράγματα; Στο κάτω κάτω, δεν είναι έφηβος· πώς γίνεται να κάνει ακόμα τέτοιες φάρσες;» Στην πραγματικότητα, αυτά τα πράγματα μπορούν να τα κάνουν και όσοι έχουν περάσει τα τριάντα, τα σαράντα, τα πενήντα ή τα εξήντα. Οι διάφορες αυτές συμπεριφορές είναι αδιανόητες· δεν είναι ενέργειες ενός ανθρώπου με συνείδηση και λογική, αλλά ενέργειες διαβόλων και σατανάδων. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος έβλεπε πως οι άλλοι δεν επηρεάζονται και πως δεν πετυχαίνει τους στόχους του, θα εξωτερίκευε αρνητικότητα και θα προκαλούσε αναστάτωση σε στιγμές που θα ήταν παρόντες πολλοί άνθρωποι ή κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων. Όταν αρχίσει να εκδηλώνει τη δυσαρέσκειά του μέσα από ενέργειες, είναι ήδη δύσκολο να ελεγχθεί η κατάσταση· είναι πολύ δύσκολο να χαλιναγωγηθεί αυτός ο άνθρωπος, ενώ, αν η κατάσταση συνεχίσει να εξελίσσεται, μπορεί μόνο να κλιμακωθεί και να γίνεται όλο και πιο σοβαρή ως προς τη φύση της. Δεν είναι μόνο πως προκαλεί αναστάτωση με τις ενέργειές του, αλλά χρησιμοποιεί και διάφορα μέσα και μεθόδους, καθώς και επιθετική και επικριτική γλώσσα, για να αναστατώσει τους άλλους καθώς κάνουν το καθήκον τους. Ανεξάρτητα από το αν πετύχει τους στόχους του, στη συνέχεια αντιστέκεται μέσα του στον Θεό· δεν διαβάζει τα λόγια του Θεού ούτε μαθαίνει ύμνους, ενώ αρνείται να διαβάσει οποιαδήποτε βιβλία σχετίζονται με τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια. Τι κάνει στο σπίτι του; Διαβάζει μυθιστορήματα, βλέπει τηλεοπτικές σειρές, μαθαίνει μαγειρικές τεχνικές, μελετά είδη μακιγιάζ και χτενίσματα… Κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, δεν συναναστρέφεται πάνω στην κατανόηση που έχει για τα λόγια του Θεού ούτε συναναστρέφεται πάνω στο πώς διορθώνονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις και οι αποκαλύψεις διαφθοράς. Όταν συναναστρέφονται οι άλλοι, παρεμβαίνει εσκεμμένα στη συζήτηση, διακόπτει όποιον μιλάει, αλλάζει επίτηδες το θέμα και ούτω καθεξής, ενώ πάντα λέει πράγματα που υπονομεύουν και αναστατώνουν. Γιατί ενεργεί έτσι; Επειδή πιστεύει πως δεν έχει ελπίδα να σωθεί, πράγμα που τον κάνει να παραιτηθεί και να αρχίσει να ενεργεί απερίσκεπτα· ψάχνει να βρει κάποιους συντρόφους προτού αποπεμφθεί ή αποβληθεί από την εκκλησία· αν δεν μπορεί να ευλογηθεί ο ίδιος, τότε θα φροντίσει να μην μπορέσουν ούτε οι άλλοι. Γιατί σκέφτεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Πιστεύει πως ο Θεός στον οποίο έχει πίστη δεν είναι σαν τον θεό που είχε αρχικά φανταστεί· Αυτός δεν αγαπάει τους ανθρώπους όσο φανταζόταν ούτε είναι τόσο δίκαιος, ενώ σίγουρα δεν είναι τόσο ειλικρινά στοργικός με τους ανθρώπους όσο φανταζόταν. Ο Θεός αγαπάει τους άλλους, αλλά όχι τον ίδιο· ο Θεός σώζει τους άλλους, αλλά όχι τον ίδιο. Τώρα που βλέπει ότι δεν υπάρχει ελπίδα για τον εαυτό του και θεωρεί πως δεν μπορεί να σωθεί, τα παρατάει και αρχίζει να ενεργεί απερίσκεπτα. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό· θέλει να δουν και οι άλλοι πως, εφόσον δεν έχει ελπίδα ο ίδιος, τότε δεν έχουν ούτε οι άλλοι, ενώ νιώθει ικανοποιημένος μόνο όταν έχει κάνει τους πάντες να εγκαταλείψουν την πίστη τους στον Θεό και να παραιτηθούν από την πεποίθησή τους. Όταν το κάνει αυτό, στόχος του είναι ο εξής: «Αν δεν μπορώ να λάβω εγώ τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών, τότε μη διανοηθείτε καν πως θα τις λάβετε εσείς!» Τι είδους αχρείος είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; Δεν είναι ένας διάβολος; Είναι ένας διάβολος που οδεύει προς την κόλαση, ο οποίος απαγορεύει και στους άλλους να πιστεύουν στον Θεό και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών· βαδίζει απευθείας προς ένα αδιέξοδο! Οποιοσδήποτε έχει λίγη συνείδηση και λίγο φόβο Θεού στην καρδιά δεν θα πρέπει να ενεργεί έτσι· αν διαπράξει στ’ αλήθεια κάποιο μεγάλο κακό και αποκαλυφθεί, με αποτέλεσμα να θεωρεί πως δεν έχει πια ελπίδα, και πάλι θα έχει ως στόχο να βοηθήσει τους άλλους να πετύχουν, να τους αφήσει να πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και να μην ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Μπορεί να πει: «Είμαι πολύ αδύναμος, οι σαρκικές μου επιθυμίες είναι έντονες και παραείμαι γοητευμένος με τον κόσμο. Εγώ φταίω γι’ αυτό και μου αξίζει! Εσείς συνεχίστε να είστε ειλικρινείς πιστοί· μην επηρεάζεστε από εμένα. Κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, θα κρατάω τσίλιες και, αν μπει στο χωριό η αστυνομία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, θα σας προειδοποιήσω». Αυτό είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να κάνει οποιοσδήποτε έχει έστω και ίχνος ανθρώπινης φύσης, ώστε να μην αναστατώσει τους άλλους καθώς επιδιώκουν την αλήθεια. Όσοι, όμως, δεν έχουν ανθρώπινη φύση νιώθουν πως ο Θεός τούς έχει αποκαλύψει και αποκλείσει και πως δεν έχουν ελπίδα να σωθούν όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θέλουν ή όταν βλέπουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους περιφρονούν και να κρατούν αποστάσεις απ’ αυτούς. Όταν τρέφουν τέτοιες ιδέες και σκέψεις, τα παρατάνε και αρχίζουν να ενεργούν απερίσκεπτα, εξωτερικεύοντας αρνητικότητα και αναστατώνοντας την εκκλησιαστική ζωή χωρίς ενδοιασμούς. Τι είδους άνθρωποι κάνουν κάτι τέτοιο; Δεν είναι διάβολοι; (Ναι.) Θα πρέπει να είναι κανείς ευγενικός με ανθρώπους που είναι διάβολοι; (Όχι.) Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να το χειριστεί κανείς αυτό; Λες: «Ναι μεν έρχεσαι στις συναθροίσεις, αλλά ούτε διαβάζεις τα λόγια του Θεού ούτε αποδέχεσαι την αλήθεια. Για ποιον λόγο βρίσκεσαι, λοιπόν, εδώ; Για να δημιουργήσεις αναστάτωση, σωστά; Νομίζεις πως δεν έχεις ελπίδα να σωθείς· στην πραγματικότητα, ούτε εμείς θεωρούμε πως έχουμε ιδιαίτερη ελπίδα, παρόλα αυτά, όμως, κοπιάζουμε. Πιστεύουμε ότι ο Θεός δεν είναι μεροληπτικός, ότι είναι αξιόπιστος, ότι στην καρδιά Του θέλει ειλικρινά να σώσει τους ανθρώπους και ότι η καρδιά Του δεν αλλάζει. Εφόσον υπάρχει έστω και μια αμυδρή ελπίδα, δεν θα τα παρατήσουμε. Δεν θα είμαστε διαρκώς αρνητικοί ούτε θα παρανοούμε διαρκώς τον Θεό όπως εσύ. Γελιέσαι αν νομίζεις πως μπορείς να μας αναστατώσεις ή να μας εμποδίσεις! Αν επιμείνεις πεισματικά, αν συνεχίσεις να πιστεύεις κατ’ αυτόν τον τρόπο και συνεχίσεις να θέλεις να μας αναστατώσεις από κακία, τότε μη μας κατηγορείς που είμαστε αναιδείς απέναντί σου. Από σήμερα, αποπέμπεσαι· δεν υπάρχει πια κάποια θέση για σένα στην εκκλησία. Και τώρα, δίνε του!» Δεν αντιμετωπίζεται έτσι το πρόβλημα; Είναι απλό, λίγες μόνο κουβέντες και αποπέμπεται. Είναι πανεύκολο! Γιατί να το χειριστείς έτσι; Επειδή η φύση-ουσία τέτοιων ανθρώπων δεν μπορεί να αλλάξει· δεν θα αποδεχτούν την αλήθεια. Νομίζουν πως δεν έχουν ελπίδα να σωθούν· ούτε ο Θεός ούτε οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν πει κάτι τέτοιο, κι όμως αυτός διαπράττει το κακό και δημιουργεί αναστάτωση κατ’ αυτόν τον τρόπο. Τι θα κάνει αν μια μέρα πράγματι αποβληθεί επειδή διέπραξε το κακό και αναστάτωσε το έργο της εκκλησίας ή αν ο Θεός τον πειθαρχήσει επειδή δεν επιδιώκει την αλήθεια; Θα μπορούσε να γίνει εχθρός του Θεού και να θελήσει να πάρει εκδίκηση; Πολύ πιθανό! Είναι καλό που αποκαλύπτονται τέτοιοι άνθρωποι προτού κάνουν κάποιο παράπτωμα ή διαπράξουν κάποιο μεγάλο κακό. Είναι έργο του Θεού, ο Θεός τούς αποκάλυψε. Είναι απόλυτα σωστό, λοιπόν, να αποπεμφθούν· δεν έχουν υποστεί ακόμα απώλειες άλλοι άνθρωποι. Είναι ενδεδειγμένο να τους χειριστεί κανείς έτσι και γίνεται την κατάλληλη ώρα· όλοι αποκτούν διάκριση και αντιμετωπίζονται οι κακοί άνθρωποι. Ο ρόλος τους ως αντιθετικά στοιχεία έχει εκπληρωθεί επαρκώς.

Βασικά, αυτές είναι οι διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων που εξωτερικεύουν αρνητικότητα. Όταν δεν εκπληρώνεται η επιθυμία τους να επιδιώξουν τη θέση, τη φήμη και το κέρδος, όταν ο Θεός κάνει πράγματα που αντιβαίνουν στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, κάνει πράγματα που αφορούν τα συμφέροντά τους, τότε παγιδεύονται σε αισθήματα ανυπακοής και δυσαρέσκειας. Και όταν έχουν αυτά τα αισθήματα, το μυαλό τους αρχίζει να παράγει δικαιολογίες, προφάσεις, αιτιολογίες, άμυνες και άλλες σκέψεις παραπόνων. Εκείνη την ώρα, δεν δοξάζουν τον Θεό, δεν υποτάσσονται σ’ Αυτόν ούτε, βέβαια, αναζητούν την αλήθεια για να αποκτήσουν αυτογνωσία· αντίθετα, πολεμούν ενάντια στον Θεό χρησιμοποιώντας τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις σκέψεις και τις απόψεις τους ή την παρορμητικότητά τους. Και πώς πολεμούν εναντίον του Θεού; Διαδίδουν τα αισθήματα ανυπακοής και δυσαρέσκειας που νιώθουν, χρησιμοποιώντας τον τρόπο αυτόν για να κάνουν σαφείς τις σκέψεις και τις απόψεις τους στον Θεό, προσπαθώντας να Τον κάνουν να ενεργήσει σύμφωνα με τη θέληση και τις απαιτήσεις τους ώστε να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους. Μόνο τότε κατευνάζονται τα αισθήματά τους. Συγκεκριμένα, ο Θεός εκφράζει πολλές αλήθειες για να κρίνει και να παιδεύσει τους ανθρώπους, για να εξαγνίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να τους σώσει από την επιρροή του Σατανά, και ποιος ξέρει πόσων ανθρώπων τα όνειρα να ευλογηθούν έχουν διακόψει αυτές οι αλήθειες, διαλύοντας την ψευδαίσθηση ότι θ’ αρπαχθούν στη βασιλεία των ουρανών με την οποία βαυκαλίζονταν μέρα και νύχτα. Θέλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να αλλάξουν τα πράγματα, όμως είναι ανίσχυροι, το μόνο που μπορούν είναι να βυθίζονται στην καταστροφή με αρνητικότητα και μνησικακία. Δείχνουν ανυπακοή απέναντι σε όλα αυτά που έχει ρυθμίσει ο Θεός, επειδή αυτό που πράττει ο Θεός έρχεται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις, τα συμφέροντα και τον τρόπο σκέψης τους. Ειδικότερα, όταν η εκκλησία κάνει το έργο της εκκαθάρισης και αποκλείει πολλούς ανθρώπους, αυτοί θεωρούν ότι ο Θεός δεν τους σώζει, ότι τους αποστρέφεται και τους έχει απορρίψει, ότι τους φέρεται άδικα, κι έτσι θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αψηφήσουν τον Θεό· θα αρνηθούν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, θα αρνηθούν την ταυτότητα και την ουσία Του, όπως και θα αρνηθούν τη δίκαιη διάθεσή Του. Φυσικά, θα αρνηθούν και το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού επί των πάντων. Και με ποιο μέσο τα αρνούνται όλ’ αυτά; Με την απείθεια και την αντίσταση. Το απώτερο νόημα είναι: «Αυτό που κάνει ο Θεός έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις μου, επομένως δεν υποτάσσομαι, δεν πιστεύω ότι είσαι η αλήθεια. Θα διαμαρτύρομαι εναντίον σου και θα διαδίδω αυτά τα πράγματα στην εκκλησία και στους ανθρώπους! Θα λέω ό,τι θέλω και δεν με νοιάζει ποιες είναι οι συνέπειες. Έχω ελευθερία του λόγου· δεν μπορείς να μου κλείσεις το στόμα, θα λέω ό,τι θέλω. Τι μπορείς να κάνεις εσύ;» Όταν οι άνθρωποι αυτοί επιμένουν να εκφράζουν τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις τους, μιλούν για την κατανόησή τους; Συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια; Σίγουρα όχι. Διαδίδουν αρνητικότητα, εκφράζουν αιρέσεις και πλάνες. Δεν προσπαθούν να γνωρίσουν τη διαφθορά τους ούτε την εκθέτουν· δεν εκθέτουν τα πράγματα που έχουν κάνει τα οποία έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια ούτε εκθέτουν τα λάθη που έχουν διαπράξει. Αντίθετα, κάνουν ό,τι μπορούν για να αιτιολογήσουν και να υπερασπιστούν τα λάθη τους ώστε ν’ αποδείξουν ότι έχουν δίκιο, και ταυτόχρονα βγάζουν ένα παράλογο συμπέρασμα και εκφράζουν δυσμενείς και διαστρεβλωμένες απόψεις, καθώς και στρεβλά επιχειρήματα και αιρέσεις. Η επίδραση που έχει αυτό στον εκλεκτό λαό του Θεού στην εκκλησία είναι πως τους παραπλανά και τους αναστατώνει. Μπορεί μάλιστα και να βυθίσει μερικούς ανθρώπους σε μια κατάσταση αρνητικότητας και σύγχυσης. Όλες αυτές είναι οι αρνητικές επιπτώσεις και η αναστάτωση που προκαλούν οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν αρνητικότητα. Επομένως, όσοι εξωτερικεύουν αρνητικότητα θα πρέπει να περιορίζονται, όπως θα πρέπει να περιορίζονται και τα λόγια και η συμπεριφορά τους· δεν θα πρέπει να επιδοκιμάζονται ή να επιτρέπονται. Η εκκλησία θα πρέπει να έχει κατάλληλες μεθόδους και αρχές για να αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους. Από τη μία, οι αδελφοί και οι αδελφές θα πρέπει να διακρίνουν αυτούς τους ανθρώπους και τα αρνητικά σχόλιά τους. Από την άλλη, όταν οι εκλεκτοί του Θεού έχουν διάκριση, η εκκλησία θα πρέπει να αποπέμπει ή να αποβάλλει γρήγορα αυτά τα άτομα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, έτσι ώστε να μην επηρεαστούν και να μην αναστατωθούν περισσότεροι άνθρωποι. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στις διάφορες όψεις της εξωτερίκευσης αρνητικότητας.

Γ. Οι αρχές και τα μονοπάτια για να διορθωθεί η αρνητικότητα

Οι άνθρωποι διακατέχονται από μια σατανική φύση· εφόσον ζουν σύμφωνα με μια σατανική διάθεση, είναι δύσκολο να αποφύγουν τις αρνητικές καταστάσεις. Ιδίως όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, η αρνητικότητα γίνεται συχνό φαινόμενο. Όλοι βιώνουν στιγμές αρνητικότητας· κάποιοι πιο συχνά, άλλοι όχι τόσο συχνά, κάποιοι για μεγαλύτερες περιόδους και άλλοι για μικρότερες. Όπως διαφέρει το ανάστημα των ανθρώπων, έτσι διαφέρουν και οι καταστάσεις αρνητικότητάς τους. Όσοι έχουν μεγαλύτερο ανάστημα γίνονται κάπως αρνητικοί μόνο όταν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες, ενώ, όσοι έχουν μικρότερο ανάστημα και δεν καταλαβαίνουν ακόμα την αλήθεια, δεν μπορούν να το διακρίνουν όταν οι άλλοι διαδίδουν κάποιες αντιλήψεις ή λένε παράλογες κουβέντες· μπορεί να αναστατωθούν, να επηρεαστούν και να γίνουν αρνητικοί. Οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει, ακόμη και ασήμαντα ζητήματα που είναι ανάξια αναφοράς, μπορεί να τους κάνει αρνητικούς. Πώς θα πρέπει να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα της συχνής αρνητικότητας; Αν κάποιος δεν ξέρει πώς να αναζητά την αλήθεια, δεν ξέρει πώς να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού ή πώς να προσεύχεται στον Θεό, τότε αυτό δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα· μπορεί να βασίζεται μόνο στη στήριξη και τη βοήθεια των αδελφών. Αν δεν μπορεί να βοηθήσει κανείς ή αν ο ίδιος δεν δέχεται βοήθεια, μπορεί να παραμείνει τόσο αρνητικός, που να μην μπορεί να επανέλθει, ενώ μπορεί να σταματήσει ακόμα και να πιστεύει. Είναι πολύ επικίνδυνο να έχει κανείς πάντα αντιλήψεις και να γίνεται εύκολα αρνητικός. Όσο κι αν συναναστρέφεται κανείς με τέτοιους ανθρώπους πάνω στην αλήθεια, δεν το αποδέχονται και πάντα επιμένουν πως οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους είναι σωστές· είναι εξαιρετικά προβληματικοί άνθρωποι. Όσο αρνητικός κι αν είσαι, θα πρέπει να καταλάβεις μέσα σου ότι το να έχεις αντιλήψεις δεν πάει να πει πως εναρμονίζονται με την αλήθεια· πάει να πει πως υπάρχει πρόβλημα με την κατανόησή σου. Αν έχεις λίγη λογική, δεν θα πρέπει να διαδίδεις αυτές τις αντιλήψεις· αυτό είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Αν έχεις έστω και ίχνος θεοφοβούμενης καρδιάς και μπορείς να παραδεχτείς πως είσαι ακόλουθος του Θεού, τότε θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να διορθώσεις τις αντιλήψεις σου, να υποταχθείς στην αλήθεια και να αποφεύγεις να δημιουργείς διατάραξη και αναστάτωση. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό και επιμένεις να διαδίδεις αντιλήψεις, τότε έχεις χάσει τη λογική σου· είσαι πνευματικά διαταραγμένος, σε έχουν κυριεύσει δαίμονες και δεν έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου. Όταν σε εξουσιάζουν δαίμονες, εκφράζεις ανοιχτά και διαδίδεις αυτές τις αντιλήψεις ό,τι κι αν γίνει· δεν μπορεί να αποφευχθεί, είναι το έργο κακών πνευμάτων. Αν έχεις λίγη συνείδηση και λογική, θα πρέπει να είσαι σε θέση να μη διαδίδεις αντιλήψεις και να μην αναστατώνεις τους αδελφούς και τις αδελφές. Ακόμη κι αν γίνεις αρνητικός, δεν θα πρέπει να κάνεις πράγματα που βλάπτουν τους αδελφούς και τις αδελφές· θα πρέπει απλώς να κάνεις καλά το καθήκον σου, να κάνεις σωστά αυτά που οφείλεις και να διασφαλίζεις πως δεν μπορείς να κατακρίνεις τον εαυτό σου· αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο για να είναι κανείς άνθρωπος. Ακόμη κι αν είσαι μερικές φορές αρνητικός, αλλά δεν έχεις κάνει κάτι που ξεπερνάει τα όρια, ο Θεός δεν θα κάνει ολόκληρη φασαρία για την αρνητικότητά σου. Εφόσον έχεις συνείδηση και λογική, εφόσον μπορείς να προσεύχεσαι και να στηρίζεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια, θα καταφέρεις τελικά να κατανοήσεις την αλήθεια και να κάνεις μεταστροφή. Τι θα πρέπει να κάνεις αν αντιμετωπίζεις σημαντικά γεγονότα, όπως το να απαλλάσσεσαι από τα καθήκοντά σου και να αποκλείεσαι επειδή δεν κάνεις αληθινό έργο ως επικεφαλής, και νιώθεις πως δεν υπάρχει ελπίδα να σωθείς και γίνεις αρνητικός —τόσο αρνητικός, μάλιστα, που δεν μπορείς να επανέλθεις και νιώθεις σαν να σε καταδίκασαν και να σε καταράστηκαν, και γεννηθούν μέσα σου παρανοήσεις και παράπονα εναντίον του Θεού; Είναι πολύ εύκολο να το χειριστείς αυτό: Βρες κάποιους ανθρώπους που καταλαβαίνουν την αλήθεια για να συναναστραφείς και να αναζητήσεις μαζί τους και μίλησέ τους από καρδιάς. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς ειλικρινά για την αρνητικότητα και την αδυναμία σου, όπως και για να προσευχηθείς, ένα προς ένα, και για κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνεις και δεν μπορείς να ξεπεράσεις· κάνε συναναστροφή με τον Θεό και μην αποκρύψεις τίποτα. Αν υπάρχουν ανείπωτα πράγματα που δεν μπορείς να εκφράσεις στους άλλους, τότε είναι ακόμη πιο επιτακτικό να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν: «Δεν οδηγεί σε καταδίκη το να μιλά κανείς γι’ αυτά τα πράγματα στον Θεό;» Δεν έχεις ήδη κάνει πολλά πράγματα που εναντιώνονται στον Θεό και καταδικάζονται απ’ Αυτόν; Γιατί να αγχώνεσαι γι’ αυτό το ένα επιπλέον πράγμα; Μήπως νομίζεις πως αν δεν μιλήσεις γι’ αυτό, ο Θεός δεν θα το ξέρει; Ο Θεός γνωρίζει την κάθε σου σκέψη. Θα πρέπει να συναναστρέφεσαι ανοιχτά με τον Θεό, να του μιλάς από καρδιάς και να Του παρουσιάζεις με ειλικρίνεια τα προβλήματα και τις καταστάσεις σου. Μπορείς να μιλάς στον Θεό για την αδυναμία σου, την επαναστατικότητά σου, ακόμη και για τα παράπονά σου· ακόμη κι αν το μόνο που θέλεις είναι να τα εξωτερικεύσεις, δεν πειράζει και ο Θεός δεν θα το καταδικάσει. Γιατί δεν το καταδικάζει αυτό ο Θεός; Ο Θεός γνωρίζει το ανάστημα του ανθρώπου· ακόμη κι αν δεν μιλάς μαζί Του, και πάλι γνωρίζει το ανάστημά σου. Από μία άποψη, μιλώντας με τον Θεό έχεις την ευκαιρία να ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου και να είσαι ανοιχτός μαζί Του. Από μια άλλη, δείχνει επίσης τη στάση υποταγής που έχεις απέναντι στον Θεό· αν μη τι άλλο, αφήνεις τον Θεό να δει πως η καρδιά σου δεν είναι κλειστή γι’ Αυτόν, πως είσαι απλώς αδύναμος και δεν έχεις το ανάστημα που χρειάζεται για να ξεπεράσεις αυτό το ζήτημα· αυτό είναι όλο. Δεν είναι πρόθεσή σου να δείξεις απείθεια· η στάση σου δείχνει πως θέλεις να υποταχθείς και το μόνο θέμα είναι πως το ανάστημά σου είναι πολύ μικρό και δεν μπορείς να αντέξεις αυτό το ζήτημα. Όταν ανοίγεις πλήρως την καρδιά σου στον Θεό και μπορείς να μοιραστείς μαζί Του τις βαθύτερες σκέψεις σου, αν και αυτά που λες μπορεί να περιέχουν αδυναμία και παράπονα και, ιδίως, πολλά αρνητικά και δυσμενή πράγματα, υπάρχει κάτι σωστό σ’ αυτό: Αναγνωρίζεις πως η διάθεσή σου είναι διεφθαρμένη, αναγνωρίζεις πως είσαι δημιουργημένο ον, δεν αρνείσαι την ταυτότητα που έχει ο Θεός ως Δημιουργός ούτε και αρνείσαι πως η σχέση που έχεις με τον Θεό είναι αυτή μεταξύ ενός δημιουργημένου όντος και του Δημιουργού. Εμπιστεύεσαι στον Θεό τα πράγματα που σου είναι δυσκολότερο να ξεπεράσεις, τα πράγματα που σε κάνουν πιο αδύναμο, και λες στον Θεό όλα τα ενδόμυχα αισθήματά σου· αυτό δείχνει τη στάση που έχεις. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κάποτε προσευχήθηκα στον Θεό, αλλά αυτό δεν διόρθωσε την αρνητικότητά μου. Ακόμα δεν μπορώ να την αποβάλω». Δεν πειράζει, πρέπει απλώς να αναζητήσεις ειλικρινά την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το πόσα καταλαβαίνεις, ο Θεός θα σε ενδυναμώνει σταδιακά και δεν θα είσαι πια τόσο αρνητικός όσο ήσουν στην αρχή. Όσο αδύναμος κι αρνητικός κι αν είσαι ή όσα παράπονα και δυσμενή συναισθήματα κι αν έχεις, μίλα με τον Θεό· μη φέρεσαι στον Θεό σαν κάποιο ξένο. Απ’ όποιον κι αν κρύβεις πράγματα, μην κρύβεις τίποτα από τον Θεό, επειδή ο Θεός είναι το μόνο στήριγμά σου, καθώς επίσης και η μόνη σωτηρία σου. Αυτά τα προβλήματα μπορούν να λυθούν μόνο αν προσέλθεις ενώπιον του Θεού· είναι ανώφελο να στηρίζεσαι σε ανθρώπους. Επομένως, όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αρνητικότητα και αδυναμία, όσοι προσέρχονται ενώπιον του Θεού και στηρίζονται σ’ Αυτόν είναι οι πιο έξυπνοι. Μόνο οι ανόητοι και οι πεισματάρηδες απομακρύνονται από τον Θεό, αποφεύγουν ακόμη περισσότερο τον Θεό και συνωμοτούν στο μυαλό τους όταν αντιμετωπίζουν σημαντικά και κρίσιμα γεγονότα και όταν χρειάζεται να ανοίξουν διάπλατα την καρδιά τους στον Θεό. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα όλης αυτής της συνωμοσίας; Η αρνητικότητα και τα παράπονά τους μετατρέπονται σε απείθεια, και η απείθεια μετατρέπεται σε αντίσταση και διαμαρτυρία εναντίον του Θεού· αυτοί οι άνθρωποι γίνονται τελείως ασύμβατοι με τον Θεό και η σχέση τους μαζί Του καταστρέφεται τελείως. Ωστόσο, όταν αντιμετωπίζεις τέτοια αρνητικότητα και αδυναμία, αν μπορείς και πάλι να επιλέξεις να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να αναζητήσεις την αλήθεια, επιλέξεις να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού και υιοθετήσεις μια αληθινά υποτακτική στάση, τότε, ο Θεός, βλέποντας πως θέλεις ακόμα να υποταχθείς ειλικρινά σ’ Αυτόν ακόμα κι όταν είσαι αρνητικός και αδύναμος, θα ξέρει πώς να σε καθοδηγήσει και θα σε βγάλει από την αρνητικότητα και την αδυναμία σου. Αφού αποκτήσεις αυτές τις εμπειρίες, θα γεννηθεί μέσα σου αληθινή πίστη στον Θεό. Θα νιώθεις πως, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζεις, εφόσον αναζητάς τον Θεό και Τον περιμένεις, Εκείνος θα σου κανονίσει μια διέξοδο χωρίς να το ξέρεις, κι έτσι θα σου δώσει τη δυνατότητα να δεις πως οι καταστάσεις έχουν αλλάξει χωρίς καν να το αντιληφθείς, θα σε κάνει να μην είσαι πια αδύναμος, αλλά δυνατός, και θα αυξήσει την πίστη σου σ’ Αυτόν. Όταν αναλογιστείς αυτά τα γεγονότα, θα νιώσεις πόσο παιδαριώδης ήταν εκείνη την ώρα η αδυναμία σου. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι είναι απλώς τόσο παιδαριώδεις και, χωρίς τη στήριξη του Θεού, δεν θα ωρίμαζαν ποτέ και δεν θα ξεπερνούσαν ποτέ τον παιδισμό και την άγνοιά τους. Για να αναπτυχθεί και να ωριμάσει κανείς σταδιακά στη ζωή του και να αποκτήσει ολοκληρωτικά το ανάστημα ενός ενήλικα πρέπει οπωσδήποτε να αποδεχτεί σταδιακά την κυριαρχία του Θεού και να υποταχθεί σ’ αυτήν καθώς βιώνει όλα αυτά τα πράγματα, να αντιμετωπίζει με θετικό και ενεργό τρόπο αυτά τα γεγονότα, να αναζητά τις αρχές, να αναζητά τις προθέσεις του Θεού, να μην αποφεύγει πια τον Θεό ούτε να απομακρύνεται απ’ Αυτόν, να μην είναι επαναστατικός εναντίον του Θεού, αλλά να γίνεται όλο και πιο υποτακτικός και όλο και λιγότερο επαναστατικός, καθώς και να πλησιάζει όλο και περισσότερο τον Θεό και να μπορεί όλο και περισσότερο να υποταχτεί στον Θεό· απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει τέτοια βιώματα.

Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει και να διορθώνει κανείς τις αρνητικές καταστάσεις; Η αρνητικότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβάται ο άνθρωπος· το βασικό είναι να έχει κανείς λογική. Δεν είναι εύκολο να ενεργεί κανείς ανόητα όταν είναι διαρκώς αρνητικός; Όταν κάποιος είναι αρνητικός, μπορεί μόνο είτε να παραπονιέται είτε να εγκαταλείψει την προσπάθεια, καθώς και να μιλάει και να ενεργεί χωρίς λογική· δεν επηρεάζει αυτό την εκτέλεση του καθήκοντός του; Αν κάποιος μπορεί να υποκύψει στην απόγνωση και να γίνει χαλαρός μες στην αρνητικότητα, δεν προδίδει τον Θεό; Η σοβαρή μορφή αρνητικότητας είναι σαν να πάσχει κανείς από μια ψυχική ασθένεια και μοιάζει κάπως με το να κυριεύεται από δαίμονες· πάει να πει πως δεν έχει λογική. Το να μην αναζητά κάποιος την αλήθεια για λύσεις είναι πράγματι επικίνδυνο. Αν, όταν οι άνθρωποι είναι αρνητικοί, δεν έχουν ίχνος θεοφοβούμενης καρδιάς, θα χάσουν εύκολα τη λογική τους· θα διαδίδουν παντού την αρνητικότητα, τη δυσαρέσκεια και τις αντιλήψεις τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο εναντιώνονται σκόπιμα στον Θεό και μπορούν πολύ εύκολα να διαταράξουν και να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας —μια συνέπεια πολύ φριχτή για να τη συλλογιστεί κανείς— και ο Θεός μπορεί κάλλιστα να τους αποστραφεί και να τους απορρίψει. Ωστόσο, αν ένας άνθρωπος μπορεί μες στην αρνητικότητά του να αναζητήσει την αλήθεια, αν διατηρεί μια θεοφοβούμενη καρδιά, δεν μιλά αρνητικά, δεν διαδίδει την αρνητικότητα και τις αντιλήψεις του και διατηρεί την πίστη του στον Θεό και μια υποτακτική στάση απέναντί Του, τότε ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί εύκολα να αποβάλει την αρνητικότητά του. Όλοι βιώνουν στιγμές αρνητικότητας· το μόνο που διαφέρει είναι η ένταση, η διάρκειά τους και οι λόγοι που την προκάλεσαν. Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι γενικά αρνητικοί, αλλά γίνονται όταν αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να αποτύχουν ή να κλονιστούν για κάτι· άλλοι μπορεί να γίνουν αρνητικοί για ασήμαντα ζητήματα, ακόμη και για μια κουβέντα που λέει κάποιος και πληγώνει την περηφάνια τους. Άλλοι, πάλι, γίνονται αρνητικοί για ελαφρώς δυσμενείς συνθήκες. Καταλαβαίνουν τέτοιοι άνθρωποι πώς να ζουν τη ζωή; Έχουν διορατικότητα; Είναι τόσο ανοιχτόμυαλοι και μεγαλόψυχοι όσο ένας κανονικός άνθρωπος; Όχι. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, εφόσον κάποιος ζει μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις του, θα βυθίζεται συχνά σε κάποιες αρνητικές καταστάσεις. Φυσικά, αν ένας άνθρωπος καταλαβαίνει την αλήθεια και μπορεί να διακρίνει τα πράγματα, οι αρνητικές καταστάσεις του όσο πάνε και θα σπανίζουν και, όσο αυξάνεται το ανάστημά του, η αρνητικότητά του σταδιακά θα εξαφανίζεται, φτάνοντας τελικά στο σημείο να χαθεί τελείως. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια θα έχουν ολοένα και περισσότερα αρνητικά συναισθήματα, αρνητικές καταστάσεις και αρνητικές σκέψεις και στάσεις, τα οποία θα γίνονται όλο και πιο σοβαρά καθώς συσσωρεύονται και, μόλις αυτά τα πράγματα τους καταβάλουν, δεν θα μπορούν να επανέλθουν, πράγμα πολύ επικίνδυνο. Επομένως, είναι ζωτικής σημασίας να διορθώνεται γρήγορα η αρνητικότητα. Για να διορθωθεί η αρνητικότητα, πρέπει κανείς να αναζητά ενεργά την αλήθεια· το να διαβάζει και να συλλογίζεται τα λόγια του Θεού διατηρώντας μια στάση ηρεμίας στην παρουσία Του θα τον κάνει να αποκτήσει διαφώτιση και φώτιση, δίνοντάς του τη δυνατότητα να καταλάβει την αλήθεια και να διακρίνει την ουσία της αρνητικότητας, διορθώνοντας έτσι το πρόβλημα της αρνητικότητας. Αν εξακολουθείς να προσκολλάσαι στις αντιλήψεις και τους λόγους σου, τότε είσαι εξαιρετικά ανόητος και θα πεθάνεις από την ανοησία και την άγνοιά σου. Όπως και να ’χει, πρέπει κανείς να διορθώνει την αρνητικότητα ενεργά, όχι παθητικά. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται πως, όταν προκύπτει αρνητικότητα, θα πρέπει απλώς να την αγνοούν· όταν ξανανιώσουν ευτυχισμένοι, η αρνητικότητά τους θα έχει μετατραπεί με φυσικό τρόπο σε χαρά. Αυτό είναι φαντασιοπληξία· η αρνητικότητα δεν πρόκειται να εξαφανιστεί αυτομάτως χωρίς να αναζητήσει ή να αποδεχτεί κανείς την αλήθεια. Ακόμη κι αν την ξεχάσεις και δεν νιώθεις τίποτα μέσα σου, αυτό δεν σημαίνει πως έχει διορθωθεί η βασική αιτία της αρνητικότητάς σου. Μόλις παρουσιαστούν οι σωστές συνθήκες, θα φουντώσει και πάλι· αυτό αποτελεί συχνό φαινόμενο. Αν ένας άνθρωπος είναι έξυπνος και έχει λογική, θα πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια αμέσως μόλις νιώσει αρνητικότητα και να χρησιμοποιήσει τη μέθοδο της αποδοχής της αλήθειας για να τη διορθώσει, διορθώνοντας έτσι το πρόβλημα της αρνητικότητας στον πυρήνα του. Όλοι όσοι είναι συχνά αρνητικοί είναι έτσι επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, η αρνητικότητα θα προσκολληθεί πάνω σου σαν διάβολος και θα γίνει η αιτία να είσαι μονίμως αρνητικός και να γεννηθούν μέσα σου αισθήματα ανυπακοής, δυσαρέσκειας και παράπονου εναντίον του Θεού, ώσπου τελικά θα διαπιστώσεις πως αντιστέκεσαι στον Θεό και πολεμάς και διαμαρτύρεσαι εναντίον Του· τότε θα έχεις φτάσει στο τέλος και το άσχημο πρόσωπό σου θα φανερωθεί. Οι άνθρωποι αρχίζουν να σε εκθέτουν, να σε αναλύουν και να σου προσδίδουν χαρακτηρισμούς και, τότε μόνο, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα, αρχίζουν να κυλούν δάκρυα, και τότε είναι που καταρρέεις και αρχίζεις να χτυπάς το στήθος από απόγνωση· απλώς περίμενε και θα λάβεις την τιμωρία του Θεού! Η αρνητικότητα όχι μόνο αποδυναμώνει τους ανθρώπους, αλλά τους κάνει και να παραπονιούνται για τον Θεό, να Τον κρίνουν, να Τον αρνούνται και, μάλιστα, να Τον πολεμούν ευθέως και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Επομένως, αν καθυστερήσει να διορθωθεί η αρνητικότητα κάποιου, μόλις εκείνος αποκαλύψει βλάσφημα λόγια και προσβάλει τη διάθεση του Θεού, οι συνέπειες είναι πολύ σοβαρές. Αν βυθίζεσαι στην αρνητικότητα και τρέφεις παράπονα εξαιτίας ενός μεμονωμένου γεγονότος, μια φράσης, μιας σκέψης ή άποψης, αυτό δείχνει ότι έχεις διαστρεβλωμένη κατανόηση του ζητήματος και ότι έχεις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες γι’ αυτό· είναι βέβαιο πως οι απόψεις σου γι’ αυτό το ζήτημα δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια. Σε αυτό το σημείο, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να το αντιμετωπίσεις σωστά, πασχίζοντας να διορθώσεις γρήγορα αυτές τις εσφαλμένες αντιλήψεις και ιδέες το συντομότερο δυνατόν και να μην αφήσεις αυτές τις αντιλήψεις να σε δεσμεύσουν και να σε παραπλανήσουν, κι έτσι να σε οδηγήσουν σε μια κατάσταση ανυπακοής, δυσαρέσκειας και παράπονου απέναντι στον Θεό. Είναι ζωτικής σημασίας να διορθώνεται γρήγορα η αρνητικότητα, ενώ επίσης πολύ σημαντικό είναι να διορθώνεται τελείως. Φυσικά, ο καλύτερος τρόπος για να διορθωθεί η αρνητικότητα είναι να αναζητάς την αλήθεια, να διαβάζεις περισσότερο τα λόγια του Θεού και να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού για να αναζητάς τη διαφώτισή Του. Μερικές φορές, ίσως προσωρινά να μην μπορείς να αντιστρέψεις τις σκέψεις και τις απόψεις σου, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζεις ότι κάνεις λάθος και ότι αυτές οι σκέψεις σου είναι διαστρεβλωμένες. Έτσι, το ελάχιστο αποτέλεσμα θα είναι πως αυτές οι εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις δεν θα επηρεάζουν την αφοσίωσή σου καθώς κάνεις το καθήκον σου, δεν θα επηρεάζουν τη σχέση σου με τον Θεό ούτε και θα σε επηρεάζουν στο να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού για να ανοίξεις την καρδιά σου και να προσευχηθείς· αυτό είναι, κατ’ ελάχιστον, το αποτέλεσμα που πρέπει να επιτευχθεί. Όταν είσαι βυθισμένος στην αρνητικότητα, όταν είσαι ανυπάκουος και δυσαρεστημένος, και τρέφεις παράπονα για τον Θεό, αλλά δεν θέλεις να αναζητήσεις την αλήθεια για να τα λύσεις και νομίζεις πως η σχέση σου με τον Θεό είναι κανονική, ενώ στην πραγματικότητα η καρδιά σου έχει απομακρυνθεί από τον Θεό και δεν θέλεις πια να διαβάζεις τα λόγια Του ή να προσεύχεσαι, τότε δεν έχει γίνει σοβαρό το πρόβλημα; Λες: «Όσο αρνητικός κι αν είμαι, η εκτέλεση του καθήκοντός μου δεν έχει επιβραδυνθεί και δεν έχω εγκαταλείψει τις ευθύνες μου. Είμαι πιστός!» Είναι βάσιμα αυτά τα λόγια; Αν είσαι συχνά αρνητικός, τότε δεν είναι ζήτημα διεφθαρμένης διάθεσης· υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα: Έχεις αντιλήψεις για τον Θεό, Τον παρανοείς και έχεις δημιουργήσει φραγμούς ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό. Είναι πολύ επικίνδυνο να μην αναζητήσεις την αλήθεια για να το διορθώσεις αυτό. Πώς μπορεί να διασφαλίσει κανείς πως θα κάνει το καθήκον του πιστά μέχρι τέλους και χωρίς επιπολαιότητα αν είναι συχνά αρνητικός; Μπορεί η αρνητικότητα απλώς να φύγει ή να εξαφανιστεί από μόνη της αν δεν διορθωθεί; Αν κάποιος δεν αναζητήσει την αλήθεια για να βρει έγκαιρα μια λύση, η αρνητικότητα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται και απλώς θα χειροτερέψει. Οι συνέπειες που προκαλεί θα γίνονται μόνο πιο επιζήμιες. Σε καμία περίπτωση δεν θα αναπτυχθεί προς μια θετική κατεύθυνση, αλλά μόνο προς μια δυσμενή. Επομένως, όταν προκύπτει αρνητικότητα, πρέπει να αναζητήσεις γρήγορα την αλήθεια για να τη διορθώσεις· μόνο αυτό διασφαλίζει ότι μπορείς να κάνεις καλά τα καθήκοντά σου. Είναι ζωτικής σημασίας να διορθώνεται η αρνητικότητα και δεν πρέπει να καθυστερεί!

26 Ιουνίου 2021