Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος τέταρτο)

Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή

VIII. Διαδίδουν αντιλήψεις

Α. Οι εκδηλώσεις της διάδοσης αντιλήψεων

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή πάνω στη δωδέκατη υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Όσο για τα διάφορα θέματα διατάραξης και αναστάτωσης που προκύπτουν στην εκκλησιαστικής ζωή, μετρήσαμε έντεκα από αυτά. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο ενδέκατο θέμα: ότι οι άνθρωποι εμπλέκονται σε αμοιβαίες επιθέσεις και λεκτικούς καβγάδες. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στο όγδοο θέμα: ότι διαδίδουν αντιλήψεις. Η διάδοση αντιλήψεων είναι κι αυτή συχνό φαινόμενο στην εκκλησιαστική ζωή. Κάποιοι άνθρωποι, που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, πιστεύουν στον Θεό με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, ενώ διαδίδουν συχνά αντιλήψεις για να αναστατώσουν την εκκλησιαστική ζωή. Η εκκλησία πρέπει να περιορίσει αυτήν τη συμπεριφορά και να λύσει αυτό το πρόβλημα μέσω συναναστροφής πάνω στην αλήθεια κατά την εκκλησιαστική ζωή. Βλέποντας το θέμα κυριολεκτικά, ο καθένας μπορεί να δει ότι η διάδοση αντιλήψεων δεν αποτελεί ορθή συμπεριφορά, ότι δεν είναι θετικό πράγμα αλλά αρνητικό. Επομένως, πρέπει να σταματήσει και να περιοριστεί μέσα στην εκκλησιαστική ζωή. Ό,τι είδους άνθρωποι κι αν διαδίδουν αντιλήψεις, ανεξάρτητα από τα κίνητρά τους, είτε διαδίδουν αντιλήψεις ηθελημένα είτε χωρίς να το συνειδητοποιούν, εφόσον όντως διαδίδουν αντιλήψεις, κάτι τέτοιο διαταράσσει και αναστατώνει την εκκλησιαστική ζωή και έχει επιβλαβή αντίκτυπο. Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο ζήτημα πρέπει εκατό τοις εκατό να περιοριστεί. Από οποιαδήποτε οπτική, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η διάδοση αντιλήψεων να παίξει έναν θετικό, καταφατικό ρόλο στην επιδίωξη των ανθρώπων για την αλήθεια, στην επιδίωξή τους για γνωριμία με τον Θεό, ούτε στην είσοδό τους στην αλήθεια-πραγματικότητα· το μόνο της αποτέλεσμα μπορεί να είναι η αναστάτωση και η ζημίωση όλων αυτών. Όταν, λοιπόν, κάποιος διαδίδει αντιλήψεις στην εκκλησιαστική ζωή, τότε όλοι —οι επικεφαλής της εκκλησίας, μα το ίδιο κι οι αδελφοί κι οι αδελφές— πρέπει να διακρίνουν αυτό το ζήτημα και να υψώσουν γρήγορα το ανάστημά τους για να σταματήσουν και να περιορίσουν αυτόν τον άνθρωπο, και όχι να τον ανέχονται τυφλά ενώ διαδίδει αντιλήψεις προκειμένου να παραπλανήσει και να αναστατώσει τους άλλους. Ας συναναστραφούμε πρώτα σχετικά με το τι είδους λόγια συνιστούν διάδοση αντιλήψεων. Οι άνθρωποι, έχοντας αυτήν τη διάκριση, μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια τι είναι η διάδοση αντιλήψεων, καθώς και να τη σταματήσουν και να την περιορίσουν με ακρίβεια, αντί να την αγνοούν και να την αντιμετωπίζουν με αδιαφορία.

1. Διαδίδουν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό

Οι αντιλήψεις που διαδίδονται είναι στοχευμένες. Πρώτον, είναι ανάγκη να δούμε ποιον στοχεύουν και ποιες είναι οι αντιλήψεις που διαδίδονται. Αν τα κατανοήσετε αυτά, θα μπορείτε να γνωρίζετε πιο εύκολα ποιες δηλώσεις που κάνουν οι άνθρωποι και ποιες οπτικές που διαδίδουν συνιστούν αντιλήψεις. Αν οι άνθρωποι γνωρίζουν ποια λόγια είναι αντιλήψεις των άλλων και ποιες ενέργειες συνιστούν διάδοση αντιλήψεων, τότε θα έχουν τη δυνατότητα να περιορίσουν τη διάδοση αντιλήψεων με μεγαλύτερη ακρίβεια και στις περιπτώσεις που όντως είναι σχετικές. Πρώτον και κύριον, η πιο σοβαρή διάδοση αντιλήψεων αφορά τις ιδέες και τις παρανοήσεις των ανθρώπων σχετικά με τον Θεό. Αυτή είναι μια κατηγορία μείζονος σημασίας. Η διάδοση αβάσιμων οπτικών και δηλώσεων για την ταυτότητα του Θεού, την ουσία του Θεού, τη διάθεση του Θεού, τα λόγια του Θεού, το έργο του Θεού και την ύπαρξη του Θεού, όλα αυτά συνιστούν διάδοση αντιλήψεων. Αυτή η δήλωση είναι γενική· τι είδους δηλώσεις, ειδικά, συνιστούν διάδοση αντιλήψεων; Το να διαδίδει κανείς παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, κρίσεις και καταδίκες για τον Θεό, ακόμα και βλασφημίες ενάντια στον Θεό, όλα αυτά είναι διάδοση αντιλήψεων. Με απλά λόγια, το να διαδίδει κανείς όσα κατανοεί σχετικά με τον Θεό αλλά δεν συνάδουν με την πραγματικότητα, καθώς και δηλώσεις και παρανοήσεις που δεν συνάδουν με την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, όλα αυτά συνιστούν διάδοση αντιλήψεων. Για παράδειγμα, στην εκκλησιαστική ζωή, κάποιοι άνθρωποι μιλούν συχνά για την ταυτότητα του Θεού και την ουσία του Θεού. Δεν κατανοούν πραγματικά την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Συχνά αμφισβητούν και παρανοούν τον Θεό μες στην καρδιά τους, ενώ δεν είναι σε θέση να υποταχθούν στο περιβάλλον διαβίωσης και στο περιβάλλον εκτέλεσης των καθηκόντων τους που διευθετεί γι’ αυτούς ο Θεός, μεταξύ άλλων. Τότε, διαδίδουν τις παρανοήσεις που έχουν για τον Θεό, καθώς και τις ιδέες που έχουν ως προς το ότι δεν κατανοούν τον Θεό. Εν ολίγοις, αυτές οι ιδέες δεν αφορούν την αποδοχή της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού ούτε την υποταγή σ’ αυτές από την οπτική ενός δημιουργημένου ανθρώπου· αντ’ αυτού, είναι γεμάτες από προσωπικές προκαταλήψεις, παρανοήσεις, ακόμα και κρίσεις και καταδίκες. Οι άλλοι, αφού τα ακούσουν αυτά, αναπτύσσουν παρανοήσεις για τον Θεό και επιφυλακτικότητα απέναντί Του, χάνοντας έτσι την αληθινή πίστη τους στον Θεό, ενώ φυσικά δεν δείχνουν γνήσια υποταγή.

Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν πως η πίστη στον Θεό πρέπει να φέρνει γαλήνη και χαρά και πως, αν έρθουν αντιμέτωποι με καταστάσεις, το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να προσευχηθούν στον Θεό, κι ο Θεός θα τους εισακούσει, θα τους δώσει χάρη και ευλογίες, και θα φροντίσει να τους πάνε όλα ήρεμα και απρόσκοπτα. Ο σκοπός τους ενώ πιστεύουν στον Θεό είναι να αναζητήσουν τη χάρη, να κερδίσουν ευλογίες και να απολαύσουν τη γαλήνη και την ευτυχία. Αυτές οι απόψεις είναι ο λόγος για τον οποίο απαρνούνται τις οικογένειές τους ή παραιτούνται απ’ τις δουλειές τους προκειμένου να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό, και μπορούν να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα. Πιστεύουν πως, εφόσον απαρνούνται κάποια πράγματα, δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, αντέχουν τις κακουχίες, εργάζονται επιμελώς και επιδεικνύουν εξαιρετική συμπεριφορά, θα κερδίσουν τις ευλογίες και την εύνοια του Θεού, και πως, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσουν, εφόσον προσεύχονται στον Θεό, Εκείνος θα τους απαλλάξει και θα τους ανοίξει ένα μονοπάτι για το οτιδήποτε. Αυτήν την οπτική έχει η πλειοψηφία των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό. Οι άνθρωποι θεωρούν πως αυτή η οπτική είναι θεμιτή και σωστή. Η ικανότητα πολλών ανθρώπων να διατηρούν την πίστη τους στον Θεό για χρόνια χωρίς να την εγκαταλείπουν σχετίζεται ευθέως με αυτήν την οπτική. Σκέφτονται: «Έχω δαπανήσει τόσο πολλά για τον Θεό, η συμπεριφορά μου έχει υπάρξει πολύ καλή, ενώ δεν έχω κάνει καμία κακή πράξη· ο Θεός σίγουρα θα με ευλογήσει. Επειδή έχω υποφέρει πολύ και έχω πληρώσει μεγάλο τίμημα για κάθε εργασία, κάνοντας τα πάντα σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού και χωρίς κανένα λάθος, ο Θεός πρέπει να με ευλογήσει· πρέπει να φροντίσει να μου πάνε όλα απρόσκοπτα, να έχω συχνά γαλήνη και χαρά μες στην καρδιά μου, και να απολαμβάνω την παρουσία του Θεού». Δεν είναι αυτό ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία; Από μια ανθρώπινη οπτική, οι άνθρωποι απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού και λαμβάνουν οφέλη, οπότε είναι λογικό να πρέπει να υποφέρουν λίγο γι’ αυτό, ενώ αξίζει να υποφέρει κανείς έτσι ως αντάλλαγμα για τις ευλογίες του Θεού. Αυτή η νοοτροπία υπαγορεύει τις συμφωνίες με τον Θεό. Ωστόσο, από την άποψη της αλήθειας και από την άποψη του Θεού, κάτι τέτοιο έρχεται σε θεμελιώδη αντίθεση με τις αρχές του έργου του Θεού, καθώς και με τα πρότυπο που απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ευσεβείς πόθοι, μια καθαρά ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία σχετικά με την πίστη στον Θεό. Είτε αυτό αφορά τη σύναψη συμφωνιών με τον Θεό ή την απαίτηση κάποιων πραγμάτων από Εκείνον, είτε περιλαμβάνει ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, όπως και να ’χει, δεν συνάδει πουθενά με τις απαιτήσεις του Θεού ούτε πληροί τις αρχές και τα πρότυπα που έχει θέσει ο Θεός για να ευλογεί τους ανθρώπους. Ειδικότερα, αυτό το σκεπτικό και η οπτική της συναλλαγής προσβάλλει τη διάθεση του Θεού, όμως οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν. Όταν τα όσα κάνει ο Θεός δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τότε εκείνοι σύντομα αναπτύσσουν μες στην καρδιά τους παράπονα και παρανοήσεις για Εκείνον. Αισθάνονται ακόμα και ότι έχουν αδικηθεί, κι έπειτα προσπαθούν να μεταπείσουν τον Θεό· μπορεί να φτάσουν ακόμα και στο σημείο να Τον κρίνουν και να Τον καταδικάσουν. Όποιες αντιλήψεις και παρανοήσεις κι αν αναπτύξουν οι άνθρωποι, απ’ την οπτική του Θεού, Εκείνος ούτε ενεργεί ούτε αντιμετωπίζει ποτέ κανέναν σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις ή επιθυμίες. Ο Θεός κάνει πάντα αυτό που επιθυμεί, με τον δικό Του τρόπο και με βάση τη δική Του διάθεση-ουσία. Ο Θεός έχει αρχές για το πώς θα αντιμετωπίσει τον καθέναν· τίποτα απ’ όσα κάνει σε κάθε άνθρωπο δεν βασίζεται σε ανθρώπινες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες ή προτιμήσεις —αυτή είναι η πτυχή του έργου του Θεού που έρχεται σε μεγαλύτερη αντίθεση με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Όταν ο Θεός διευθετεί για τους ανθρώπους ένα περιβάλλον που εναντιώνεται πλήρως στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, εκείνοι σχηματίζουν μες στην καρδιά τους αντιλήψεις, κρίσεις και καταδίκες εναντίον του Θεού, ενώ μπορεί να φτάσουν ακόμα και στο σημείο να Τον απαρνηθούν. Μπορεί ο Θεός να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους; Σε καμία περίπτωση. Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ούτε τις επιθυμίες Του ανάλογα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ποιος πρέπει, τότε, να αλλάξει; Οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους, να αποδεχθούν και να βιώσουν τα περιβάλλοντα που διευθετεί ο Θεός και να υποταχθούν σ’ αυτά, καθώς και να αναζητήσουν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις τους, και όχι να μετράνε τι κάνει ο Θεός με βάση τις αντιλήψεις τους για να δουν αν είναι σωστό. Όταν οι άνθρωποι μένουν επίμονα προσκολλημένοι στις αντιλήψεις τους, αναπτύσσουν αντίσταση απέναντι στον Θεό —αυτό είναι κάτι που προκύπτει φυσικά. Πού είναι ριζωμένη αυτή η αντίσταση; Είναι ριζωμένη στο γεγονός ότι όσα έχουν συνήθως οι άνθρωποι μες στην καρδιά τους είναι αναμφίβολα οι αντιλήψεις κι οι φαντασιοκοπίες τους, και όχι η αλήθεια. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το ότι το έργο του Θεού δεν συμβαδίζει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, μπορεί να αψηφήσουν και να κρίνουν τον Θεό. Αυτό αποδεικνύει μια θεμελιώδη έλλειψη των ανθρώπων· δεν έχουν καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, η διεφθαρμένη διάθεσή τους απέχει πολύ από την κάθαρση, και ουσιαστικά ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Ακόμα έχουν απίστευτη απόσταση να διανύσουν προκειμένου να κερδίσουν τη σωτηρία.

Όταν οι άνθρωποι αναπτύσσουν μες στην καρδιά τους αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό και αντίσταση απέναντί Του, όσοι έχουν κάποια συνείδηση αποδέχονται απρόθυμα αυτά που κάνει ο Θεός και προσπαθούν να ενσωματωθούν στο περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός και να αποδεχθούν την κυριαρχία του επί των ανθρώπων. Όσον αφορά το πόσες αντιλήψεις μπορούν να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι και σε ποιον βαθμό, αυτό εξαρτάται εν μέρει από το επίπεδό τους και εν μέρει από το αν αποδέχονται την αλήθεια και αν αγαπούν την αλήθεια ως άνθρωποι. Κάποιοι αντιμετωπίζουν ενεργητικά τα περιβάλλοντα που διευθετεί ο Θεός με το να διαβάζουν τα λόγια του, με το να αναζητούν και να συναναστρέφονται, και με το να συλλογίζονται. Αποκτούν σιγά σιγά κάποια κατανόηση της κυριαρχίας που έχει ο Θεός στα πάντα, κι έτσι αυξάνουν την υποταγή και την πίστη τους. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, δεν αναζητούν την αλήθεια, με όποιο περιβάλλον κι αν έρθουν αντιμέτωποι. Αντί γι’ αυτό, όλα τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει ο Θεός τα αξιολογούν με βάση τις αντιλήψεις τους, τις φαντασιοκοπίες τους και το αν τους ωφελούν ή όχι. Οι σκέψεις τους γυρίζουν συνεχώς γύρω από τα συμφέροντά τους· τους νοιάζει πάντα πόσο μεγάλο όφελος θα αποκομίσουν, πόσο μπορούν να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους όσον αφορά τα υλικά αγαθά, τα χρήματα και τις σαρκικές απολαύσεις, και πάντα με βάση αυτούς τους παράγοντες παίρνουν αποφάσεις και αντιμετωπίζουν όλα όσα διευθετεί ο Θεός. Στο τέλος, αφού στύψουν το μυαλό τους, επιλέγουν να μην υποταχθούν στο περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός, αλλά να αποδράσουν και να το αποφύγουν. Λόγω της αντίστασης, της απόρριψης και της αποφυγής που δείχνουν, παίρνουν απόσταση από τα λόγια του Θεού, χάνουν την εμπειρία ζωής και υφίστανται απώλειες, κι έτσι πονούν και βασανίζουν την καρδιά τους. Όσο περισσότερο εναντιώνονται σε τέτοια περιβάλλοντα, τόσο περισσότερα και μεγαλύτερα βάσανα υποφέρουν. Όταν προκύψει μια τέτοια κατάσταση, η λίγη πίστη τους στον Θεό γίνεται χίλια κομμάτια. Εκείνη τη στιγμή, έρχονται μεμιάς στην επιφάνεια όλες οι αντιλήψεις που εξουσιάζουν την καρδιά τους: «Δαπανώ τον εαυτό μου για τον θεό εδώ και τόσον καιρό, κι όμως δεν περίμενα να μου φερθεί ο θεός μ’ αυτόν τον τρόπο. Είναι άδικος ο θεός και δεν αγαπάει τους ανθρώπους! Ο θεός είπε πως όσοι δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για εκείνον θα λάβουν σίγουρα μεγάλες ευλογίες. Εγώ δαπάνησα ειλικρινά τον εαυτό μου για τον θεό, απαρνήθηκα την οικογένεια και την καριέρα μου, υπέμεινα κακουχίες και εργάστηκα σκληρά —γιατί δεν μου έδωσε ο θεός μεγάλες ευλογίες; Πού είναι οι ευλογίες του θεού; Γιατί δεν τις νιώθω ούτε τις βλέπω; Γιατί φέρεται άδικα στους ανθρώπους ο θεός; Γιατί δεν κρατάει ο θεός τον λόγο του; Αφού οι άνθρωποι λένε πως ο θεός είναι αφοσιωμένος, εγώ γιατί δεν το νιώθω αυτό; Και εκτός από όλα τ’ άλλα, σε αυτό το συγκεκριμένο περιβάλλον, δεν έχω νιώσει καμία αφοσίωση απ’ τον θεό!» Επειδή οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις, είναι εύκολο να ξεγελαστούν και να παραπλανηθούν από αυτές. Ακόμα κι όταν ο Θεός διευθετεί περιβάλλοντα για την αλλαγή διάθεσης των ανθρώπων και για την εξέλιξη της ζωής τους, εκείνοι δυσκολεύονται να το αποδεχθούν αυτό και παρεξηγούν τον Θεό. Θεωρούν πως δεν είναι αυτή η ευλογία του Θεού και πως ο Θεός δεν τους συμπαθεί. Πιστεύουν πως έχουν δαπανήσει ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό, αλλά ο Θεός δεν έχει εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αποκαλύπτονται πολύ εύκολα, με μία μόλις δοκιμασία σε κάποιο μικρό περιβάλλον. Όταν αποκαλύπτονται, λένε στο τέλος αυτό που ήθελαν διακαώς να πουν: «Ο θεός δεν είναι δίκαιος. Ο θεός δεν είναι αφοσιωμένος ως θεός. Τα λόγια του θεού σπάνια εκπληρώνονται. Ο θεός είπε: “Ο θεός εννοεί όσα λέει, όσα λέει θα γίνουν, και όσα κάνει θα διαρκέσουν παντοτινά”. Πού είναι η εκπλήρωση αυτών των λόγων; Γιατί δεν την βλέπω ούτε τη νιώθω; Για δες την Τάδε: Από τότε που πίστεψε στον θεό, ούτε απαρνήθηκε ούτε δαπάνησε τον εαυτό της για τον θεό όσο εγώ, ούτε κι έχει προσφέρει όσα έχω προσφέρει εγώ. Τα παιδιά της, όμως, μπήκαν σε πανεπιστήμια με κύρος, ο σύζυγός της πήρε προαγωγή, η επιχείρησή τους πηγαίνει πολύ καλά, ενώ ακόμα και οι σοδειές τους είναι καλύτερες από των άλλων. Κι εγώ, τι κέρδισα; Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψω στον θεό!» Τα λόγια αυτά είναι οι πραγματικές σκέψεις αυτών των ανθρώπων, τα συνθήματά τους. Είναι γεμάτοι από αυτές τις αντιλήψεις, γεμάτοι από αυτές τις παράλογες σκέψεις και απόψεις, γεμάτοι από συλλογισμούς για οφέλη και συναλλαγές. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο κατανοούν και αντιλαμβάνονται το έργο του Θεού και τις ειλικρινείς προθέσεις Του, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά. Αυτός είναι κι ο λόγος που, στα περιβάλλοντα που μοχθεί να διευθετήσει ο Θεός ξανά και ξανά, εκείνοι διαρκώς μετρούν και παρεξηγούν τον Θεό με τις αντιλήψεις τους, αποτυγχάνοντας και σκοντάφτοντας συνεχώς. Επιπλέον, προσπαθούν συνέχεια να επαληθεύσουν την ορθότητα των αντιλήψεών τους. Όταν θεωρήσουν πως αυτές οι αντιλήψεις έχουν επιβεβαιωθεί και αποτελούν επαρκή στοιχεία ώστε οι ίδιοι να αξιολογήσουν, να κρίνουν και να καταδικάσουν τον Θεό, τότε αρχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις, επειδή η καρδιά τους είναι γεμάτη αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό. Με τι είναι ανάμεικτες αυτές οι αντιλήψεις; Με διαμαρτυρίες, δυσαρέσκεια και παράπονα. Όταν είναι γεμάτοι από όλα αυτά, τότε αναζητούν ευκαιρίες να τα εκτονώσουν. Ελπίζουν να βρουν ένα κοινό διατεθειμένο ν’ ακούσει τις «αδικίες» που αντιμετώπισαν· θέλουν να τα εκτονώσουν όλα αυτά μπροστά στους συγκεκριμένους ανθρώπους και να τους διηγηθούν την υποτιθέμενη «άδικη μεταχείριση» που τάχα υπέστησαν. Μ’ αυτόν τον τρόπο εμφανίζονται στην εκκλησιαστική ζωή οι αντιλήψεις που διαδίδουν αυτοί οι άνθρωποι, μ’ αυτόν τον τρόπο προκύπτουν τέτοιες αντιλήψεις. Η καρδιά αυτών των ανθρώπων είναι γεμάτη από παράπονα, ανυπακοή και δυσαρέσκεια, καθώς και από παρανοήσεις και διαμαρτυρίες σχετικά με τον Θεό, ακόμα και από κρίσεις και καταδίκες εναντίον του Θεού, πράγμα που, εντέλει, έχει ως αποτέλεσμα η καρδιά τους να γεμίζει με βλασφημία. Φοβούνται μήπως δεν κερδίσουν ευλογίες, οπότε δεν είναι διατεθειμένοι να φύγουν, κι έτσι διαδίδουν στους άλλους τις παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό και τη δυσαρέσκειά τους απέναντί Του, κι ακόμα περισσότερο διαδίδουν τις κρίσεις και τις καταδίκες τους εναντίον του Θεού, αλλά και τις βλασφημίες τους απέναντι σ’ Εκείνον. Τι αφορούν οι βλασφημίες τους; Βλασφημούν απέναντι στον Θεό, λέγοντας πως είναι άδικος απέναντί τους και δεν τους ανταμείβει κατάλληλα και ισάξια με όσα έχουν κάνει. Κρίνουν τον Θεό που δεν τους δίνει χάρη και μεγάλες ευλογίες, μετά από τις προσφορές και τις θυσίες που έκαναν εκείνοι. Δεν έχουν λάβει απ’ τον Θεό ικανοποίηση γι’ αυτές τις σαρκικές ανάγκες —υλικά αγαθά, χρήματα και ούτω καθεξής— όπως έλπιζαν, κι έτσι η καρδιά τους έχει γεμίσει διαμαρτυρίες και παράπονα. Ο σκοπός τους ενώ διαδίδουν αντιλήψεις είναι, από τη μία, να εκτονωθούν και να πάρουν εκδίκηση, αποκτώντας έτσι μια αίσθηση ψυχολογικής ισορροπίας· από την άλλη, να παρακινήσουν περισσότερους ανθρώπους να αναπτύξουν παρανοήσεις και αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό, ωθώντας τους έτσι να λάβουν τα μέτρα τους απέναντι στον Θεό, όπως κάνουν κι οι ίδιοι. Αν πουν περισσότεροι άνθρωποι: «Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψουμε στον θεό», τότε εκείνοι θα νιώσουν μέσα τους ικανοποίηση. Αυτός είναι ο σκοπός και η πραγματική αιτία πίσω από τις αντιλήψεις που διαδίδουν.

Ποιο είναι το σύνθημα όσων διαδίδουν αντιλήψεις; Ποιο ρητό επαναλαμβάνουν συχνά; Αφού βιώσουν ορισμένα πράγματα και δεν κερδίσουν τα οφέλη που επιθυμούσαν, λένε ασταμάτητα στον εαυτό τους: «Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψω στον θεό». Ακόμα και αφότου το πουν αυτό, δεν νιώθουν ότι ανακουφίστηκαν από το μίσος τους ούτε ότι πέτυχαν τον στόχο τους. Όταν πηγαίνουν στις συναθροίσεις, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο συναναστροφής των άλλων, δεν μπορούν να το χωνέψουν. Πρέπει οπωσδήποτε να πουν ξανά αυτήν τη φράση, που την επαναλαμβάνουν αρκετές φορές, ακόμα και πάνω από δέκα. «Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψω στον θεό» —δεν είναι γεμάτη νόημα αυτή η φράση; Κρύβεται πίσω της μια ιστορία. Τι είναι αυτό το «πιστεύω» τους; Πίστευαν κι από πριν στον Θεό; Αυτό που πίστευαν προηγουμένως ήταν γνήσια πίστη; Περιλάμβανε την υποταγή που πρέπει να δείχνει ένα δημιούργημα; (Όχι.) Καθόλου. Είναι γεμάτοι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό. Το σημαντικότερο είναι πως είναι γεμάτοι απαιτήσεις κι αιτήματα από τον Θεό, χωρίς να δείχνουν καμία απολύτως υποταγή. Τι σημαίνει αυτό το «πιστεύω» τους; «Πιστεύω πως ο θεός είναι ο κυρίαρχος των ουρανών και της γης και των πάντων. Πιστεύω πως ο θεός μπορεί να με προστατέψει από τον εκφοβισμό των άλλων. Πιστεύω πως ο θεός μπορεί να μου επιτρέψει να απολαύσω τις σαρκικές ανέσεις, να ζήσω μια καλή ζωή μέσα στην ευημερία, αλλά και να φροντίσει να μου πάνε όλα γαλήνια κι ευχάριστα. Πιστεύω πως ο θεός μπορεί να μου επιτρέψει να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών και να λάβω μεγάλες ευλογίες, να κερδίσω εκατονταπλάσια σ’ αυτήν τη ζωή, καθώς και αιώνια ζωή στον επερχόμενο κόσμο!» Πιστεύω είναι αυτό; Δεν υπάρχει ούτε ίχνος υποταγής σ’ αυτά τα «πιστεύω», ενώ κανένα τους δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του Θεού για τους ανθρώπους. Αυτά τα πιστεύω πηγάζουν ξεκάθαρα απ’ την οπτική του προσωπικού κέρδους. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και κατεργάζεται τους ανθρώπους. Είπε ποτέ ο Θεός ότι θα δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή, να ζήσουν καλύτερα απ’ τους άλλους ή να έχουν ευημερία και επιτυχία, με απεριόριστες προοπτικές; (Ποτέ.) Γιατί, λοιπόν, θεωρούν τόσο πολύτιμο το δικό τους «πιστεύω»; Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να πουν πως δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψουν στον Θεό. Έχει καμία αξία το πιστεύω τους; Το αποδέχεται ο Θεός; Δεν έχουν ούτε ίχνος της αλήθεια-πραγματικότητας, ούτε ίχνος υποταγής στον Θεό, θέλουν μόνο να κερδίσουν ευλογίες, οφέλη και πλεονεκτήματα απ’ τον Θεό, και το αποκαλούν αυτό πίστη στον Θεό. Δεν είναι αυτό βλασφημία απέναντι στον Θεό; Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι γεμάτοι αντιλήψεις και έχουν καταληφθεί από την πρόθεση να κερδίσουν ευλογίες. Δεν βιώνουν καθόλου το έργο του Θεού και δεν κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού. Ο στόχος και το κίνητρο κάθε πράξης τους δεν είναι άλλο από το όφελος της σάρκας τους. Νιώθουν καλά με τον εαυτό τους και θεωρούν ιδιαίτερα πολύτιμη την υποτιθέμενη πίστη τους στον Θεό. Αν η πίστη σου στον Θεό είναι τόσο πολύτιμη και ευγενής, τότε γιατί, όταν ο Θεός διευθετεί κάποιο μικρό περιβάλλον για εσένα, δεν μπορείς να κατανοήσεις από αυτό την αλήθεια ούτε να μείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου; Τι συμβαίνει εδώ; Όταν ο Θεός δοκιμάζει την πίστη σου, εσύ τι δίνεις στον Θεό; Υπάρχει πιθανότητα αυτό που θέλει ο Θεός να είναι οι παρανοήσεις, οι διαμαρτυρίες και η αντίσταση που του δίνεις; Συνάδουν όλα αυτά με την αλήθεια; Είναι σαφές ότι δεν συνάδουν. Συνεπώς, το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν ανοιχτά να διαδίδουν ανοιχτά αντιλήψεις στην εκκλησία αποδεικνύει ένα πράγμα: Ότι δεν γνωρίζουν τον Θεό και, ακόμα περισσότερο, ότι δεν πιστεύουν πως ο Θεός είναι κυρίαρχος των πάντων —ο θεός στον οποίο πιστεύουν απλώς δεν υπάρχει. Όταν αυτοί οι άνθρωποι διαδίδουν ανοιχτά αντιλήψεις για να παραπλανήσουν και να παρασύρουν περισσότερους ανθρώπους, που μαζί τους θα αψηφήσουν και θα καταδικάσουν τον Θεό και θα βλασφημήσουν απέναντί Του, τότε ανακοινώνουν δημοσίως, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, ότι δεν είναι πια ακόλουθοι του Θεού, ότι δεν είναι πια πιστοί και ότι δεν είναι πια δημιουργήματα υπό το κράτος του Δημιουργού. Οι αντιλήψεις που διαδίδουν δεν είναι απλές ιδέες ή δηλώσεις· αντίθετα, διαδίδουν αντιλήψεις επειδή έχουν χτίσει έναν αδιαπέραστο φραγμό ανάμεσα στον εαυτό τους και στον Θεό, επειδή είναι πεπεισμένοι πως το να χρησιμοποιούν ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για να αντιμετωπίσουν τον Θεό, να διαχειριστούν τη σχέση τους με τον Θεό και να αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού και το έργο του Θεού είναι το σωστό και ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να ασκούνται. Όταν άνθρωποι σαν κι αυτούς διαδίδουν ανοιχτά αντιλήψεις στην εκκλησιαστική ζωή, πρέπει να περιορίζονται; Ή μήπως, λαμβάνοντας υπόψη το μικρό τους ανάστημα και τα ρηχά τους θεμέλια, πρέπει να τους δίνεται το ελεύθερο να εκφράζουν τις απόψεις τους, καθώς και αρκετός χρόνος και χώρος για να μετανοήσουν; Ποια είναι η σωστή σειρά ενεργειών; (Το σωστό είναι να σταματήσουν και να περιοριστούν.) Γιατί είναι σωστό να σταματήσουν και να περιοριστούν; Λένε κάποιοι: «Αν τους περιορίσεις και δεν τους αφήσεις να μιλήσουν ελεύθερα, κι έτσι σταματήσουν να πιστεύουν και σταματήσουν να πηγαίνουν στις συναθροίσεις, δεν θα τους έβλαπτε αυτό; Θα ήταν πολύ κρίμα κάτι τέτοιο! Δεν θα προτιμούσε ο Θεός να σώσει όλους τους ανθρώπους παρά να αφήσει έναν άνθρωπο να υποστεί αιώνια απώλεια; Ακόμα και ένα απολωλός πρόβατο να υπάρχει, πρέπει να διασωθεί —μετά από όλη αυτήν την προσπάθεια για τη διάσωση του απολωλότος προβάτου, θα μπορούσε να το αφήσει να χαθεί ξανά;» Είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστά; (Επειδή άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν γνήσια πίστη στον Θεό· πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο επειδή ελπίζουν να κερδίσουν ευλογίες, και η πίστη τους έχει μέσα της νοθεία.) Και ποιος δεν έχει κάποια νοθεία μέσα στην πίστη του στον Θεό; Εσύ δεν έχεις; Είναι αυτή εύλογη αιτία; Σκέψου τι δηλώνουν αυτοί οι άνθρωποι: «Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψω στον θεό». Τι είδους λόγια είναι αυτά; Υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό και στη βλασφημία των μη πιστών, των διαβόλων και του Σατανά; (Όχι.) Τι υπονοεί αυτή η δήλωση; «Δεν έχω πλέον πίστη στον θεό. Στο παρελθόν, πίστευα στον θεό και τον ακολουθούσα με όλη μου την καρδιά, όμως ο θεός δεν με ευλόγησε. Αντ’ αυτού, διευθέτησε περιβάλλοντα έτσι για να μου κάνει τη ζωή δύσκολη και να με κάνει να σκοντάψω. Όσα λέει ο θεός δεν αντιστοιχούν καθόλου σε όσα κάνει, κι έτσι δεν τολμώ πια να πιστέψω στον θεό! Πόσο ανόητος υπήρξα. Απαρνήθηκα, δαπάνησα τον εαυτό μου και υπέφερα τόσο πολλές κακουχίες για τον θεό, αλλά δεν είδα καμία προστασία απ’ τον θεό όταν με συνέλαβε και μου άσκησε δίωξη ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Ούτε κι η επιχείρηση της οικογένειάς μου πήγε τόσο καλά όσο κάποιων άλλων, ούτε έβγαλα όσα χρήματα έβγαλαν άλλοι, ενώ οι γονείς μου παρέμειναν άρρωστοι. Τίποτα δεν κέρδισα από τόσα χρόνια πίστης στον θεό. Δεν είπε ο θεός πως θα έδινε στους ανθρώπους μεγάλες ευλογίες; Εγώ τι ευλογίες έλαβα από τον θεό; Τα λόγια του θεού δεν πραγματοποιήθηκαν καθόλου, έτσι κι εγώ δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψω στον θεό!» Η δήλωση «δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψω στον θεό!» έχει πολύ περιεχόμενο. Είναι γεμάτη διαμαρτυρίες, δυσαρέσκεια και παρανοήσεις απέναντι στον Θεό. Εν ολίγοις, αφού υπέφεραν κακουχίες και δαπάνησαν τον εαυτό τους έχοντας τη νοοτροπία των ευσεβών πόθων, ο Θεός δεν τους έδωσε ευλογίες σύμφωνα με τις απαιτήσεις τους ούτε τους αποζημίωσε ή τους αντάμειψε σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, κι έτσι εκείνοι δυσαρεστήθηκαν και γέμισαν πικρία απέναντι στον Θεό, και κάτω από τέτοιες περιστάσεις είπαν αυτήν τη φράση. Αυτή η φράση δεν προέκυψε έτσι ξαφνικά· όταν πια την είπαν, είχαν ήδη εμφανίζει πολλές συμπεριφορές και εκδηλώσεις και είχαν αποκαλυφθεί. Πού είναι το πρόβλημα στη σχέση τέτοιων ανθρώπων με τον Θεό; Ποιο είναι το μεγαλύτερο θέμα στη σχέση τους με τον Θεό; Είναι ότι, εξ αρχής, δεν είδαν ποτέ τον εαυτό τους ως δημιούργημα και δεν είδαν ποτέ τον Θεό ως Δημιουργό τον οποίο έπρεπε να λατρεύουν. Απ’ όταν άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, Τον αντιμετώπιζαν σαν λεφτόδεντρο, σαν κρυμμένο θησαυρό· τον έβλεπαν σαν Μποντισάτβα που θα τους γλίτωνε από τα βάσανα κι από την καταστροφή, ενώ έβλεπαν τον εαυτό τους ως ακόλουθο αυτού του Μποντισάτβα, αυτού του ειδώλου. Νόμιζαν πως η πίστη στον Θεό έμοιαζε με την πίστη στον Βούδα, όπου, για να αποκτήσουν όσα ήθελαν, αρκούσε απλώς να είναι χορτοφάγοι, να απαγγέλλουν τις γραφές, καθώς και να καίνε συχνά λιβάνι και να κάνουν γονυκλισίες. Έτσι, όλες οι ιστορίες που εκτυλίχθηκαν αφότου άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό ανήκαν στο πεδίο των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους. Εκείνοι δεν εμφάνισαν καμία απ’ τις εκδηλώσεις του δημιουργήματος που αποδέχεται την αλήθεια απ’ τον Δημιουργό, ούτε εμφάνισαν καθόλου την υποταγή που πρέπει να δείχνει το δημιούργημα στον Δημιουργό· το μόνο που υπήρχε ήταν συνεχείς απαιτήσεις, συνεχείς υπολογισμοί και ασταμάτητα αιτήματα. Εντέλει, όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να καταστραφεί η σχέση τους με τον Θεό. Αυτού του είδους η σχέση είναι σχέση συναλλαγής και δεν μπορεί ποτέ να μείνει ακλόνητη· η αποκάλυψη ανθρώπων σαν κι αυτούς είναι μόνο θέμα χρόνου. Ακόμα κι αν συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή, ακόμα κι αν δεν διαδίδουν αντιλήψεις, ενώ περιστασιακά συναναστρέφονται σχετικά με το πώς τους καθοδήγησε ο Θεός, πώς τους ευλόγησε ο Θεός, τι απόλαυσαν και ούτω καθεξής, και πάλι τα λεγόμενά τους αφορούν σε μεγάλο βαθμό τη χάρη, την απόλαυση και τα σαρκικά οφέλη που έλαβαν απ’ τον Θεό. Αυτές οι συζητήσεις είναι εντελώς άσχετες με την αλήθεια και με την υποταγή στον Θεό, ενώ δεν έχουν απολύτως καμία αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν το ευνοούν οι περιστάσεις, αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν πίστη στον Θεό και αγάπη απέναντί Του, καθώς και μακροθυμία και υπομονή απέναντι στους άλλους, και όλα αυτά με έναν στόχο: να αποκτήσουν όλες τις ευλογίες του Θεού. Όταν ο Θεός τούς αφαιρεί τη χάρη, τα οφέλη και τα υλικά πλεονεκτήματα που απολάμβαναν, τότε αποκαλύπτονται οι αντιλήψεις τους. Αυτοί οι άνθρωποι, ωθούμενοι απ’ το συμφέρον τους και βάζοντας ως προτεραιότητα το προσωπικό κέρδος, καταλαμβάνονται από οργή όταν δεν λαμβάνουν αυτά που επιθυμούν· αρχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις για να εκτονώσουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στον Θεό, ενώ επίσης προσπαθούν να παρασύρουν περισσότερους ανθρώπους που θα τους συμπονέσουν και θα αποδεχθούν τις αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό. Άνθρωποι σαν κι αυτούς πρέπει να σταματούν και να περιορίζονται; (Ναι.) Τα θέματα, οι σκέψεις και οι οπτικές πάνω στις οποίες συναναστρέφονται δεν αντανακλούν μια αγνή κατανόηση της αλήθειας ούτε και βοηθούν τους ανθρώπους να υποταχθούν στον Θεό και να αποκτήσουν γνήσια πίστη σ’ Εκείνον. Αντ’ αυτού, απομακρύνουν τους ανθρώπους απ’ τον Θεό, προκαλούν παρανοήσεις, επιφυλακτικότητα, ακόμα και απόρριψη του Θεού, ενώ κάνουν όσους ακούνε τις αντιλήψεις που διαδίδουν αυτοί οι άνθρωποι να προειδοποιούν σιωπηρά τον εαυτό τους, όπως ακριβώς κάνουν κι εκείνοι: «Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψω στον θεό». Αυτήν την αναστάτωση προκαλούν στους άλλους οι αντιλήψεις που διαδίδουν άνθρωποι σαν κι αυτούς.

2. Διαδίδουν αντιλήψεις σχετικά με τα λόγια και το έργο του Θεού

Όσοι διαδίδουν αντιλήψεις χρησιμοποιούν τις δικές τους αντιλήψεις ως μέτρο για τα λόγια του Θεού, ως μέτρο για το έργο του Θεού, αλλά και ως μέτρο για την ουσία του Θεού και για τη διάθεση του Θεού. Πιστεύουν στον Θεό μέσα στα όρια των αντιλήψεών τους, βλέπουν τον Θεό μέσα στα όρια των αντιλήψεών τους, ενώ παρατηρούν και εξετάζουν εξονυχιστικά κάθε λέξη που λέει ο Θεός, κάθε μεμονωμένο έργο που κάνει ο Θεός, αλλά και κάθε περιβάλλον που διευθετεί ο Θεός, μέσα στα όρια των αντιλήψεών τους. Όταν οι πράξεις του Θεού συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους, τότε εξυμνούν δυνατά τον Θεό, λέγοντας πως ο Θεός είναι δίκαιος, πως ο Θεός είναι αφοσιωμένος και πως ο Θεός είναι άγιος. Όταν οι πράξεις του Θεού δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους, και τα συμφέροντά τους ζημιώνονται σοβαρά, ενώ οι ίδιοι περνούν μεγάλο πόνο, τότε βγαίνουν και αποκηρύσσουν τα λόγια που λέει ο Θεός και το έργο που κάνει· φτάνουν ακόμα και στο σημείο να διαδίδουν αντιλήψεις για να παρακινήσουν περισσότερους ανθρώπους να παρεξηγήσουν τον Θεό και να λάβουν τα μέτρα τους απέναντί Του, λέγοντας: «Να μην πιστεύετε τόσο εύκολα τα λόγια του θεού, ούτε να κάνετε τόσο εύκολα πράξη τα λόγια του θεού· διαφορετικά, αν σας εκμεταλλευτούν και ζημιωθείτε, κανένας δεν θα αναλάβει την ευθύνη», και ούτω καθεξής. Λόγου χάρη, λέει ο Θεός: «Σε όσους δαπανάτε ειλικρινά τον εαυτό σας για Εμένα, θα δώσω σίγουρα μεγάλες ευλογίες» —δεν είναι η αλήθεια αυτά τα λόγια; Αυτά τα λόγια είναι εκατό τοις εκατό η αλήθεια. Δεν περιέχουν καθόλου παρορμητικότητα ούτε δόλο. Δεν είναι ψέματα ούτε βαρύγδουπες ιδέες, ούτε φυσικά κάποιου είδους πνευματική θεωρία —είναι η αλήθεια. Ποια είναι η ουσία αυτών των λόγων, που λένε την αλήθεια; Είναι ότι πρέπει να είσαι ειλικρινής όταν δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό. Τι σημαίνει «ειλικρινής»; Σημαίνει πρόθυμος και χωρίς νοθείες· χωρίς να έχεις ως κίνητρο το χρήμα ή τη φήμη, ούτε βέβαια τις προθέσεις, τις επιθυμίες και τους στόχους σου. Δαπανάς τον εαυτό σου όχι επειδή είσαι αναγκασμένος ή επειδή σε παρακινούν, σε καλοπιάνουν ή σε παρασέρνουν, αλλά επειδή βγαίνει από μέσα σου, με προθυμία· γεννιέται απ’ τη συνείδηση και τη λογική. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς ειλικρινής. Όσον αφορά την προθυμία να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, αυτό σημαίνει να είσαι ειλικρινής. Πώς, λοιπόν, εκδηλώνεται πρακτικά η ειλικρίνεια όταν δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό; Δεν μπλέκεσαι με ψεύδη και εξαπάτηση, δεν καταφεύγεις σε κόλπα για να αποφύγεις το έργο και δεν κάνεις τα πράγματα επιπόλαια· αφιερώνεις όλη σου την καρδιά και το μυαλό, κάνεις όλα όσα μπορείς και ούτω καθεξής —είναι πολλές οι λεπτομέρειες για να αναφερθούν εδώ! Εν ολίγοις, η ειλικρίνεια ενσωματώνει τις αλήθεια-αρχές. Υπάρχει ένα πρότυπο και μια αρχή πίσω απ’ τις απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο. Λένε κάποιοι: «Αν προσφέρω όλη μου την ειλικρίνεια και όλες τις πενιχρές μου οικονομίες για να πιστέψω στον θεό, θα κερδίσω περισσότερα; Αν μπορώ να κερδίσω περισσότερα, τότε αξίζει να προσφέρω τα πάντα!» Μετά την προσφορά τους, βλέπουν ότι ο Θεός δεν τους έχει ευλογήσει, το συλλογίζονται και σκέφτονται: «Ίσως δεν πρόσφερα αρκετά, οπότε ας προσφέρω περισσότερα. Θα βγω να κηρύξω το ευαγγέλιο». Όταν αντιμετωπίσουν δυσκολίες ενώ κηρύσσουν το ευαγγέλιο, προσεύχονται. Μερικές φορές, όταν παραλείπουν γεύματα και δεν κοιμούνται καλά, και πάλι συνεχίζουν την προσευχή. Σκέφτονται: «Ο θεός είπε πως όσοι δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για εκείνον θα λάβουν σίγουρα μεγάλες ευλογίες. Ίσως δεν έχω ακόμα αρκετή ειλικρίνεια, οπότε ας προσευχηθώ κι άλλο». Μέσα απ’ την προσευχή, κερδίζουν πίστη και δεν τους πειράζει να υποφέρουν λίγες κακουχίες. Αρχίζουν πράγματι να βλέπουν αποτελέσματα κηρύσσοντας το ευαγγέλιο και σκέφτονται: «Τώρα έχω κάποια ειλικρίνεια. Θα τρέξω σπίτι να δω αν έχει βελτιωθεί η ζωή της οικογένειάς μου, αν βελτιώθηκε η υγεία του άρρωστου παιδιού μου, και αν η οικογενειακή επιχείρηση λειτουργεί απρόσκοπτα —αν, δηλαδή, υπάρχουν ευλογίες απ’ τον θεό». Αυτός ο άνθρωπος δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό; (Όχι.) Για τι πρόκειται; (Για συναλλαγή.) Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν συμφωνία με τον Θεό. Χρησιμοποιούν τις δικές τους μεθόδους και όσα θεωρούν εκείνοι πως είναι «ειλικρίνεια» με βάση τις αντιλήψεις τους, για να κάνουν ό,τι θέλουν και για να αποκτήσουν ό,τι επιθυμούν από όλα αυτά. Χρησιμοποιούν συνεχώς την «ειλικρίνεια», όπως την κατανοούν εκείνοι, για να επαληθεύσουν αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός, χώνοντας συνέχεια τη μύτη τους στο τι σκοπεύει να κάνει ο Θεός, στο τι έχει κάνει και στο τι δεν έχει κάνει, και κάνοντας συνέχεια εικασίες για το αν θα τους ευλογήσει ο Θεός ή όχι και για το αν σκοπεύει να τους δώσει μεγάλες ευλογίες. Υπολογίζουν συνεχώς τι έχουν προσφέρει και πόσα πρέπει να κερδίσουν, αν ο Θεός τους τα έχει δώσει αυτά και αν τα λόγια του Θεού έχουν εκπληρωθεί. Ψάχνουν συνεχώς γεγονότα με τα οποία μπορούν να ελέγξουν τη δήλωση του Θεού. Ενώ δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, θέλουν διαρκώς να επαληθεύσουν ότι τα λόγια του Θεού είναι αληθινά. Σκοπός τους είναι να διαπιστώσουν αν το να δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό μπορεί να τους εξασφαλίσει τις ευλογίες του Θεού. Ελέγχουν συνέχεια τον Θεό και θέλουν διαρκώς να δουν τις ευλογίες του Θεού πάνω τους ώστε να επιβεβαιώσουν τα λόγια Του. Όταν ανακαλύψουν πως τα λόγια του Θεού δεν εκπληρώνονται τόσο εύκολα όσο φαντάζονταν και δυσκολεύονται να επιβεβαιώσουν την εγκυρότητα των λόγων του Θεού, τότε οι αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό γίνονται ακόμα πιο σοβαρές. Ταυτόχρονα, αρχίζουν να πιστεύουν ακράδαντα πως δεν είναι απαραίτητα αλήθεια κάθε λέξη που λέει ο Θεός. Κρύβοντας κάτι τέτοιο στην καρδιά τους, αρχίζουν να αμφισβητούν τον Θεό και να αμφιβάλλουν γι’ Αυτόν, ενώ συχνά αναπτύσσουν αντιλήψεις σχετικά με Αυτόν. Κάθε τόσο, αυτοί οι άνθρωποι, που οι καρδιές τους είναι γεμάτες αντιλήψεις, αποκαλύπτουν κάποιες απ’ τις αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό ενώ ζουν την εκκλησιαστική ζωή και αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές. Αναπτύσσουν αντιλήψεις σχετικά με τα λόγια του Θεού και επίσης χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους ως μέτρο για το έργο του Θεού. Όταν συμβαίνει συχνά το έργο του Θεού να μην συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους και να είναι εντελώς αντίθετο των προσδοκιών τους, τότε διαδίδουν τις αντιλήψεις τους για να εκτονώσουν τη δυσαρέσκεια που έχουν απέναντι στον Θεό. Λόγου χάρη, ο Θεός λέει πως το έργο Του πλησιάζει στο τέλος του και πως οι άνθρωποι πρέπει να απαρνηθούν τα πάντα για να ακολουθήσουν τον Θεό και να δαπανήσουν τον εαυτό τους για Εκείνον, να συνεργαστούν στο έργο του Θεού και να μην επιδιώκουν πλέον κοσμικές προοπτικές, ένα ήσυχο νοικοκυριό και άλλα παρόμοια. Αφού πει ο Θεός αυτά τα λόγια, ο Θεός συνεχίζει και κάνει πολύ έργο. Περνούν τρία, πέντε, επτά ή οκτώ χρόνια, και κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ότι το έργο του Θεού προχωρά ακόμα σταθερά, χωρίς τίποτα να προμηνύει πως το έργο Του τελειώνει ή πως οι μεγάλες καταστροφές είναι προ των πυλών και όλοι οι πιστοί έχουν βρει καταφύγιο. Όσοι χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους ως μέτρο για το έργο του Θεού δεν βλέπουν την ώρα να τελειώσει γρήγορα το έργο του Θεού, προκειμένου να μοιραστούν οι πιστοί τις θαυμαστές ευλογίες του Θεού. Ο Θεός, όμως, δεν ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο· δεν πραγματοποιεί αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όσοι ανυπομονούν γίνονται ανήσυχοι, αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες, και λένε: «Μήπως το έργο του θεού δεν πλησιάζει ήδη προς το τέλος του; Δεν υποτίθεται ότι θα τελειώσει σύντομα; Δεν είπε ο θεός πως οι μεγάλες καταστροφές είναι προ των πυλών; Γιατί κάνει ακόμα τόσο έργο ο οίκος του θεού; Πότε ακριβώς πρόκειται να τελειώσει το έργο του θεού; Πότε θα σημάνει η λήξη;» Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο για την αλήθεια ούτε για τις απαιτήσεις του Θεού. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου να κάνουν πράξη την αλήθεια, να υποταχθούν στον Θεό ή να ξεφύγουν από την επιρροή του Σατανά και να σωθούν. Τους ενδιαφέρουν αποκλειστικά και ειδικά ερωτήματα όπως πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού, αν η έκβασή τους θα είναι η ζωή ή ο θάνατος, πότε μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία για να απολαύσουν τις ευλογίες και πώς θα είναι τα όμορφα τοπία της βασιλείας. Αυτές είναι οι μεγαλύτερες ανησυχίες τους. Γι’ αυτό, αφού αντέξουν για ένα διάστημα και διαπιστώσουν ότι οι ουρανοί και η γη παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα, καθώς και ότι οι χώρες του κόσμου συνεχίζουν κανονικά, λένε: «Πότε θα πραγματοποιηθούν αυτά τα λόγια του θεού; Περιμένω αρκετά χρόνια —γιατί δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμα; Μπορούν στ’ αλήθεια να πραγματοποιηθούν τα λόγια του θεού; Κρατάει ο θεός τον λόγο του ή όχι;» Κι έτσι αυτοί οι άνθρωποι χάνουν την υπομονή τους, γίνονται ανήσυχοι κι αρχίζουν να ψάχνουν ευκαιρίες για να επιστρέψουν στα εγκόσμια και να ζήσουν τη ζωή τους.

Το έργο του Θεού και οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός ξεπερνούν πάντα τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες, ενώ είναι πάντα πέρα απ’ τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Όσο κι αν προσπαθούν οι άνθρωποι, δεν μπορούν να τα συλλάβουν ούτε να τα μετρήσουν. Δεν γνωρίζουν ποιες ακριβώς είναι οι μέθοδοι εργασίας του Θεού ούτε ποιους στόχους σκοπεύει να πετύχει, κι έτσι, στο τέλος, κάποιοι αρχίζουν να αμφιβάλλουν: «Υπάρχει πράγματι θεός; Πού ακριβώς βρίσκεται ο θεός; Ο θεός εκφράζει διαρκώς αλήθειες, μήπως, όμως, οι αλήθειες που εκφράζει είναι πάρα πολλές; Δεν είπε ο θεός πως θα μας έφερνε στη βασιλεία του; Πότε μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών; Πώς και δεν έχουν πραγματοποιηθεί ούτε έχουν εκπληρωθεί ακόμα αυτά τα πράγματα; Πόσα χρόνια ακριβώς θα πάρει ακόμα; Λένε διαρκώς πως έφτασε η ημέρα του θεού, αλλά αυτό το «έφτασε» το ακούμε εδώ και χρόνια —γιατί είναι τόσο μακρινό που φαίνεται ατέλειωτο;» Όχι μόνο σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά επιπλέον διαδίδουν παντού αυτές τις αμφιβολίες. Τι πρόβλημα υποδεικνύει αυτό; Γιατί, ενώ έχουν ακούσει τόσο πολλά κηρύγματα, συνεχίζουν να μην κατανοούν καθόλου την αλήθεια; Γιατί χρησιμοποιούν συνεχώς ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για να οριοθετήσουν το έργο του Θεού; Γιατί δεν μπορούν να εξετάσουν αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Μπορούν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Θεού και να ορίσουν ένα μονοπάτι προς τη σωτηρία μέσα απ’ τα λόγια του Θεού; Κατανοούν πως όλα αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός και όλα όσα κάνει γίνονται προκειμένου να σωθούν οι άνθρωποι; Κατανοούν, άραγε, πως οι άνθρωποι θα μπορέσουν να κερδίσουν όλες τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός στην ανθρωπότητα μόνο αν κερδίσουν την αλήθεια και καταφέρουν να σωθούν; Από όσα λένε και απ’ τις αντιλήψεις που διαδίδουν, είναι προφανές ότι τους λείπει θεμελιώδης κατανόηση σχετικά με το τι ακριβώς κάνει ο Θεός ή σε τι ακριβώς αποσκοπεί ο Θεός ενώ κάνει όλο αυτό το έργο και λέει όλα αυτά τα λόγια. Είναι απλώς δύσπιστοι! Τι έχουν κερδίσει, άραγε, μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα και χαζεύουν στον οίκο του Θεού; Δεν έχουν βεβαιωθεί καν για την ύπαρξη του Θεού, δεν έχουν οριστική απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Τι ρόλο παίζουν στην εκκλησία; Αφού δούλεψαν για λίγο χωρίς να κερδίσουν ευλογίες, διαδίδουν αδίστακτα αντιλήψεις για να παραπλανήσουν και να αναστατώσουν τους άλλους. Όσα λένε έτσι χαλαρά είναι κρίσεις ενάντια στον Θεό και στο έργο Του. Λένε κάποιοι από αυτούς: «Παλιά, νόμιζα πως το έργο του θεού θα τελείωνε σε τρία με πέντε χρόνια· δεν περίμενα ότι δεν θα είχε τελειώσει ακόμα και τώρα, που έχουν περάσει δέκα χρόνια. Πότε θα ολοκληρωθεί αυτό το έργο; Γράφονται συνεχώς άρθρα μαρτυρίας· γυρίζονται συνέχεια βίντεο με ύμνους και ταινίες· γίνεται συνεχώς κήρυγμα του ευαγγελίου —πότε θα τελειώσει όλο αυτό;» Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να ρωτούν τους άλλους: «Δεν έχετε την ίδια άποψη; Καλά, όποια κι αν είναι η δική σας άποψη, η δική μου είναι αυτή. Είμαι ειλικρινής άνθρωπος· λέω αυτό που σκέφτομαι, όχι σαν μερικούς που δεν λένε αυτό που σκέφτονται και καταπιέζουν τον εαυτό τους». Τι «ειλικρινείς» που είναι, και τολμούν να πουν το οτιδήποτε! Ακόμα χειρότερα, λένε: «Αν δεν τελειώσει σύντομα το έργο του θεού, θα πάω να βρω μια δουλειά, να βγάλω μερικά χρήματα και να ζήσω τη ζωή μου. Όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύω στον θεό, έχω χάσει τόσο καλό φαγητό, τόσα διασκεδαστικά μέρη, τόσες υλικές απολαύσεις! Αν δεν πίστευα στον θεό, θα ζούσα σε μια έπαυλη, θα είχα δικό μου αυτοκίνητο, μπορεί και να είχα κάνει αρκετές φορές τον γύρο του κόσμου τα τελευταία χρόνια. Όσο το σκέφτομαι, μια χαρά ήταν η ζωή χωρίς την πίστη στον θεό· ήμουν πολύ χαρούμενος. Μπορεί να ένιωθα ένα κενό, αλλά μπορούσα να βιώσω τις σαρκικές απολαύσεις, να φάω και να πιω καλά, και να κάνω ό,τι ήθελα, χωρίς κανέναν περιορισμό. Όσα χρόνια πιστεύω στον θεό, έχω υποφέρει πάρα πολύ και έχω υπάρξει υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό μου! Μπορεί να κέρδισα λίγη αλήθεια και να νιώθω λίγο πιο ασφαλής μέσα μου, αλλά αυτές οι αλήθειες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν εκείνες τις σαρκικές απολαύσεις! Εξάλλου, το έργο του θεού δεν τελειώνει ποτέ, κι ο θεός δεν εμφανίζεται ποτέ στους ανθρώπους, κι έτσι δεν νιώθω ποτέ απόλυτα ασφαλής. Λένε πως η κατανόηση και η κατάκτηση της αλήθειας φέρνει γαλήνη και χαρά, αλλά σε τι ωφελεί να έχω γαλήνη και χαρά; Και πάλι μου λείπει η σαρκική απόλαυση!» Αυτές οι σκέψεις έχουν περάσει αμέτρητες φορές απ’ το μυαλό τους, και τις έχουν επαναλάβει πολλές φορές στον εαυτό τους. Όταν θεωρήσουν πως οι αντιλήψεις τους είναι αρκετά αιτιολογημένες ώστε να μείνουν ακλόνητοι και νιώσουν πως έχει έρθει η ώρα κι εκείνοι έχουν επαρκή προσόντα για να ψειρίσουν το έργο του Θεού, τους είναι αδύνατο να μην διαδώσουν τις παρατηρήσεις και τις αντιλήψεις που αναφέρθηκαν παραπάνω. Διαδίδουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στον Θεό, καθώς και τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις τους σχετικά με το έργο του Θεού, προσπαθώντας να παραπλανήσουν περισσότερους ανθρώπους και να τους κάνουν να παρεξηγήσουν τον Θεό και το έργο Του. Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν απώτερους σκοπούς και θέλουν να εμποδίσουν περισσότερους ανθρώπους να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό, να τους κάνουν να εγκαταλείψουν τα τωρινά τους καθήκοντα και να απορρίψουν τον Θεό· γι’ αυτούς, η διάλυση της εκκλησίας θα ήταν ό,τι καλύτερο. Ποιος είναι ο στόχος τους; «Αν δεν μπορώ εγώ να κερδίσω ευλογίες, τότε ας μην ελπίζει να τις κερδίσει κανένας από εσάς. Θα σας τα χαλάσω όλα, κι έτσι κανένας σας δεν θα έχει ελπίδα να κερδίσει την αλήθεια ή τις ευλογίες που υποσχέθηκε ο θεός!» Βλέποντας ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες, χάνουν την υπομονή τους για άλλη αναμονή. Δεν κερδίζουν οι ίδιοι τις ευλογίες, και δεν θέλουν να τις κερδίσουν ούτε οι άλλοι. Γι’ αυτό, όταν διαδίδουν αντιλήψεις, από τη μία εκτονώνουν τη δυσαρέσκειά τους, διαμαρτυρόμενοι ότι το έργο του Θεού δεν συμβαδίζει σε τίποτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και ότι η μέθοδος εργασίας του Θεού δείχνει αδιαφορία απέναντι στα αισθήματα των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, θέλουν να παραπλανήσουν περισσότερους ανθρώπους και να τους παρασύρουν ώστε να παρεξηγήσουν τον Θεό και να διαμαρτυρηθούν γι’ Αυτόν, να αναπτύξουν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό και να χάσουν την πίστη τους. Επιθυμία τους είναι να εγκαταλείψουν περισσότεροι άνθρωποι τον Θεό εξαιτίας των παρανοήσεων και των αντιλήψεων που έχουν γι’ Αυτόν, όπως ακριβώς έχουν κάνει κι οι ίδιοι.

Β. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι που διαδίδουν αντιλήψεις

Ποιες συνέπειες προκύπτουν όταν κάποιος μέσα στην εκκλησία διαδίδει αντιλήψεις και τη δυσαρέσκειά του απέναντι στον Θεό; Κάτι τέτοιο επηρεάζει άμεσα τα αποτελέσματα της εκκλησιαστικής ζωής; Αναστατώνει την κανονική εκκλησιαστική ζωή και το εκκλησιαστικό έργο; (Ναι.) Κάτι τέτοιο έχει αντίκτυπο στην πίστη των ανθρώπων στον Θεό και επηρεάζει την ικανότητά τους να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους. Γι’ αυτό και πρέπει να περιορίζονται όσοι διαδίδουν αντιλήψεις. Ακόμα κι αν αναφέρουν τέτοια πράγματα μόνο περιστασιακά, πρέπει να περιορίζονται και να διακρίνονται· να διαπιστώνεται τι είδους ανθρώπινη φύση έχουν, καθώς και αν το ότι διαδίδουν αντιλήψεις οφείλεται σε κάποια προσωρινή αρνητικότητα και αδυναμία ή οφείλεται σε κάποιο θέμα με τη φύση-ουσία τους —μήπως, δηλαδή, μονίμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ηθελημένα διαδίδουν αντιλήψεις για να παραπλανήσουν περισσότερους ανθρώπους, καθώς και για να αναστατώσουν και να ζημιώσουν την εκκλησιαστική ζωή. Αν πρόκειται απλώς για περιστασιακή αρνητικότητα και αδυναμία, αρκεί κανείς να τους υποστηρίξει και να τους βοηθήσει μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Αν δεν παίρνουν από συμβουλές και συνεχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις και να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή —κάνοντας ακόμα και τους άλλους αρνητικούς κι αδύναμους, επηρεάζοντας την ικανότητά τους να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους— τότε αυτό σημαίνει πως υπηρετούν τον Σατανά και πρέπει να αποπεμφθούν σύμφωνα με τις αρχές. Γιατί να μην τους δοθεί άλλη μία ευκαιρία; Νομίζετε πως άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι δύσπιστοι; (Ναι.) Όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση τους, άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι δύσπιστοι. Οι δύσπιστοι άνθρωποι είναι σαν την ήρα μες στο σιτάρι —πρέπει να διαχωριστούν. Αν εμφανίζουν μόνο κάποιες εκδηλώσεις των δύσπιστων ανθρώπων και δεν έχουν προκαλέσει αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή, ενώ μπορούν ακόμα να εξυπηρετήσουν ως φίλοι της εκκλησίας και να παράσχουν υπηρεσία, τότε μπορεί κανείς να τους αφήσει στην ησυχία τους. Όσοι, όμως, μονίμως διαδίδουν αντιλήψεις, αυτοί εκφράζουν διαρκώς την οπτική και τα σχόλια των δύσπιστων ανθρώπων. Δεν τα λένε έτσι τυχαία· σκοπός τους είναι να παρακινήσουν, να παραπλανήσουν και να παρασύρουν περισσότερους ανθρώπους να απομακρυνθούν απ’ τον Θεό. Η πρόθεσή τους περιγράφεται ως εξής: «Αν δεν μπορώ να κερδίσω ευλογίες, θα σταματήσω να πιστεύω. Να μην ελπίζετε πως κανένας από εσάς θα κερδίσει ευλογίες, ούτε και να πιστεύετε! Αν εσείς συνεχίσετε να πιστεύετε, τι θα συμβεί αν δείξετε επιμονή και μια μέρα, τελικά, κερδίσετε ευλογίες —κάτι τέτοιο δεν θα έφερνε εμένα σε δύσκολη θέση; Πώς θα μπορούσα, τότε, να βρω ισορροπία μέσα μου; Δε σφάξανε. Για να μην το μετανιώσω στο μέλλον, θα σας αναστατώσω και θα ταράξω την πίστη σας, θα σας κάνω να απομακρυνθείτε από τον θεό, να προδώσετε τον θεό και να εγκαταλείψετε την εκκλησία μαζί μου —αυτό θα ήταν ό,τι καλύτερο». Αυτός είναι ο σκοπός τους. Δύσπιστοι άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν πρέπει να αποπέμπονται; (Ναι.) Πρέπει να αποπέμπονται. Αν κάποιοι δύσπιστοι άνθρωποι σταματήσουν να πιστεύουν, η εκκλησία απλώς θα τους πάρει πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και θα τους ξεγράψει. Υπάρχουν κι άλλοι δύσπιστοι άνθρωποι, που έχουν κάποια θετικά συναισθήματα απέναντι στην πίστη στον Θεό και απέναντι στους πιστούς. Αυτοί δεν παίζουν θετικό και καταφατικό ρόλο στην εκκλησία· απλώς βοηθούν περιστασιακά ως φίλοι της εκκλησίας. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, μπορεί να μην επιδιώκουν την αλήθεια ούτε να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, όμως δεν διαδίδουν αντιλήψεις ούτε αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή. Εφόσον μπορούν να παράσχουν κάποια υπηρεσία, πρέπει να τους επιτρέπεται να παραμείνουν στην εκκλησία, δεν χρειάζεται να αποπεμφθούν. Στους δύσπιστους ανθρώπους, όμως, που μονίμως διαδίδουν αντιλήψεις, δεν πρέπει να δείχνει κανείς κανένα έλεος. Διαδίδουν τις αντιλήψεις τους και τη δυσαρέσκειά τους για τον Θεό, αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο. Αυτοί οι δύσπιστοι άνθρωποι είναι υπηρέτες του Σατανά. Έχουν αντιλήψεις· ωστόσο, όχι μόνο δεν αναζητούν την αλήθεια ώστε να απαλλαγούν απ’ αυτές, αλλά φτάνουν ακόμα και στο σημείο να διαδίδουν τις αντιλήψεις τους για να παραπλανήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Προδίδουν τον Θεό και θέλουν να οδηγήσουν μερικούς ακόμα στην καταστροφή μαζί τους. Τέτοιου είδους προθέσεις έχουν όταν αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο. Μπορεί να τους συγχωρέσει ο Θεός; Όχι, δεν πρέπει να τους δοθεί χάρη. Το ζήτημα δεν είναι ότι πρέπει να περιοριστούν ή να απομονωθούν· πρέπει να απομακρυνθούν και να ξεγραφτούν διαπαντός, χωρίς καμία απολύτως επιείκεια!

Στην εκκλησία, κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν ποτέ την αλήθεια και δεν κατανοούν ποτέ πώς εργάζεται ο Θεός για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αφού βιώσουν ορισμένα πράγματα, αναπτύσσουν παρανοήσεις, αντίσταση και διαμαρτυρίες απέναντι στον Θεό· κάποια από τα λεγόμενα και τις πράξεις τους εξυπηρετούν τη διάδοση αντιλήψεων. Οι αντιλήψεις που διαδίδουν δεν είναι απλές αποκλίσεις από την κατανόηση των λόγων και του έργου του Θεού ούτε απλές παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Κάποιες είναι πιο σοβαρές και αρνούνται ευθέως ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια —κρίνουν και καταδικάζουν τον Θεό σχολαστικά. Άλλες, πάλι, αντιλήψεις που διαδίδουν φτάνουν ακόμα και στο σημείο να επιτεθούν ανοιχτά στον Θεό και να Τον βλασφημήσουν. Δεν αναλύουν ούτε προσπαθούν να γνωρίσουν τη διαφθορά και την επαναστατικότητα που έχουν οι ίδιοι, έχοντας υποτακτική καρδιά και υιοθετώντας την οπτική ενός δημιουργήματος ή ενός ακόλουθου του Θεού, ούτε αποδέχονται την αλήθεια, ούτε και συναναστρέφονται πάνω στο πώς κατανοούν το έργο του Θεού και στο πώς αντιλαμβάνονται τις προθέσεις Του. Οι αντιλήψεις που εκφράζουν είναι διαμετρικά αντίθετες από μια τέτοια θετική κατανόηση. Όταν οι άλλοι ακούνε τις αντιλήψεις τους, δεν κερδίζουν κατανόηση για τον Θεό ούτε αναπτύσσουν γνήσια πίστη, ούτε φυσικά μεγαλώνει η πίστη τους στον Θεό. Αντ’ αυτού, η πίστη τους στον Θεό γίνεται ασαφής, ελαττώνεται ή φτάνει ακόμα και στο σημείο να χαθεί εντελώς. Ταυτόχρονα, θολώνει στα μάτια τους το όραμα του έργου του Θεού. Όσο περισσότερο ακούνε οι άνθρωποι τις αντιλήψεις που διαδίδουν, τόσο περισσότερο μπερδεύεται η καρδιά τους, ακόμα και σε βαθμό που να μην ξέρουν με σιγουριά γιατί πρέπει να πιστεύουν στον Θεό και να αρχίζουν να αμφιβάλλουν αν υπάρχει Θεός. Το αν τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, το αν τα λόγια και το έργο του Θεού μπορούν να εξαγνίσουν και να σώσουν τους ανθρώπους, καθώς και άλλα τέτοια ζητήματα —όλα αυτά τούς φαίνονται πλέον ασαφή και αμφίβολα. Όταν οι άνθρωποι ακούνε τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις που διαδίδουν άτομα σαν κι αυτά, αρχίζουν να αμφιβάλλουν για τον Θεό και να λαμβάνουν τα μέτρα τους απέναντί Του· αρχίζουν να οριοθετούν τον Θεό μες στην καρδιά τους, αναπτύσσουν παρανοήσεις και διαμαρτυρίες εναντίον του Θεού, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να απομακρυνθούν εσωτερικά απ’ τον Θεό. Αυτό είναι κάτι πολύ προβληματικό. Μόλις αποκτήσουν αυτές τις αρνητικές, δυσμενείς σκέψεις, απόψεις, πλάνα και σχέδια, γίνεται σαφές ότι οι πληροφορίες και τα σχόλια που έχουν αποδεχθεί δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ενώ συμβαδίζουν ακόμα λιγότερο με την αλήθεια —είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο ότι προέρχονται από τον Σατανά. Όποιες κι αν είναι οι προθέσεις ή τα κίνητρα όσων διαδίδουν αντιλήψεις, είτε διαδίδουν πλάνες και αβάσιμες φήμες επίτηδες είτε το κάνουν κατά λάθος, εφόσον ασκούν καταστροφικό αντίκτυπο στην εκκλησία, πρέπει να περιοριστούν. Φυσικά, αν ανακαλυφθούν και διακριθούν τέτοιοι άνθρωποι εκτός της εκκλησιαστικής ζωής, τότε πρέπει κι αυτοί να σταματήσουν και να περιοριστούν γρήγορα. Αν κάποιος που κατανοεί την αλήθεια και μπορεί να χρησιμοποιήσει τα λόγια του Θεού ή την κατανόηση που έχει ο ίδιος για να διαψεύσει και να εκθέσει όσους διαδίδουν τέτοια πράγματα, βοηθώντας έτσι τους αδελφούς και τις αδελφές να τους διακρίνουν, τότε ακόμα καλύτερα. Αυτό είναι μια μάχη ενάντια στον Σατανά. Αν δεν έχεις το ανάστημα, τότε πρέπει να μάθεις να τους διακρίνεις και να μένεις μακριά τους. Αν έχεις το ανάστημα, τότε πρέπει να τους εκθέσεις. Τολμάτε να κάνετε κάτι τέτοιο; Ξέρετε πώς να κάνετε κάτι τέτοιο; Αυτό αποκαλύπτει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αν κάποιος έχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Μερικοί νέοι πιστοί, όταν ακούν τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις που διαδίδουν τέτοιοι άνθρωποι για τον Θεό, σοκάρονται και λένε: «Πώς γίνεται να μιλάει έτσι κάποιος που πιστεύει στον Θεό;» Αν ακούσουν αυτές τις αντιλήψεις και τις πλάνες άνθρωποι που δεν έχουν θεμέλια, μήπως θα γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι; Μήπως θα αποδεχθούν αυτές τις πλάνες; Μήπως θα παραπλανηθούν και θα εγκαταλείψουν την εκκλησία; Όλα αυτά είναι πιθανά. Όταν κάποιος που διαδίδει αντιλήψεις λέει «Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψω στον θεό», σε ό,τι είδους κατάσταση κι αν βρίσκεται όταν το λέει αυτό, κάτι τέτοιο υποδεικνύει ότι έχει χάσει εντελώς την πίστη του στον Θεό και είναι ένας δύσπιστος άνθρωπος. Με όποιον σκοπό κι αν διαδίδει αυτά τα λόγια, εσύ μπορείς να κερδίσεις την οποιαδήποτε διάπλαση αν τα ακούσεις; (Όχι.) Όταν είσαι αδύναμος και ακούς αυτά τα λόγια, μπορεί να νιώσεις έτσι: «Αυτός ο άνθρωπος συμμερίζεται τον πόνο μου· όταν μιλάει για τις αντιλήψεις του, είναι σαν να δίνει φωνή στις δικές μου μύχιες σκέψεις». Αν, ωστόσο, ακούσει αυτά τα λόγια κάποιος που έχει πίστη, θα σκεφτεί: «Αυτό είναι εξοργιστικά επαναστατικό! Πώς γίνεται να λέει κανείς τέτοια λόγια; Δεν είναι βλασφημία απέναντι στον Θεό; Δεν θα τολμούσα να πω τέτοια πράγματα, αφού κάτι τέτοιο προσβάλλει τη διάθεση του Θεού!» Το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να διαδίδει αυτές τις αντιλήψεις υποδεικνύει ότι οι συγκεκριμένες ιδέες αναπτύχθηκαν πολύ καιρό πριν και έχουν ήδη ριζώσει στην καρδιά του. Αν ιδέες σαν κι αυτές έχουν αρχίσει μόλις να σχηματίζονται, αν βρίσκονται ακόμα σε εμβρυϊκό στάδιο και δεν έχουν εξελιχθεί πλήρως σε αντιλήψεις, και εφόσον κάποιος δεν τις εκφράζει με λόγια και δεν έχει παραπλανήσει ούτε έχει αναστατώσει τους άλλους, αυτό δείχνει ότι έχει λίγη λογική· μπορεί να κρατήσει τη γλώσσα του κι έτσι να αποφύγει τις συνέπειες, δηλαδή την αποπομπή. Αν, όμως, εκφράζεται ανοιχτά και αναστατώνει την εκκλησιαστική ζωή, τότε δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για αβρότητες· πρέπει να εκτεθεί και να αποπεμφθεί. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια έχουν την τάση να αναπτύσσουν συχνά ιδέες. Όσοι, όμως, διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού και έχουν ικανότητα κατανόησης, θα αναζητήσουν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις τους, ακόμα κι αν αυτές προκύψουν. Όσους διαδίδουν τακτικά αντιλήψεις τούς αποκαλύπτει και τους αποκλείει το έργο του Θεού· πρόκειται για ανθρώπους που δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια ούτε μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, έχουν όλοι τους αποστροφή για την αλήθεια και μισούν την αλήθεια. Δεν χωράει καμία αμφιβολία ως προς αυτό.

Στην εκκλησιαστική ζωή σε διάφορες χώρες και μέρη, το θέμα της διάδοσης αντιλήψεων υπάρχει σίγουρα, επειδή οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια είναι πανταχού παρόντες. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσοι αποστρέφονται την αλήθεια, όσοι αναζητούν τη σαρκική ηδονή, καθώς και οι δύσπιστοι, οι κακοί άνθρωποι και άλλοι, επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τρέφουν συνεχώς αντιλήψεις για τα λόγια του Θεού και για τον ενσαρκωμένο Θεό. Η καρδιά τους είναι γεμάτη αντιλήψεις, γεμάτη φαντασιοκοπίες για τον Θεό κι απαιτήσεις από Εκείνον, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να συλλάβουν και να κατανοήσουν καθαρά κάθε λέξη που λέει ο Θεός· κατανοούν τα λόγια του μόνο με βάση τις αντιλήψεις τους, τις προτιμήσεις τους, ακόμα και τα προσωπικά τους κέρδη και ζημίες. Η καρδιά τους είναι γεμάτη διάφορες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και παράλογες απαιτήσεις απέναντι στον Θεό, μαζί με διάφορες παρανοήσεις και κρίσεις σχετικά με τον Θεό, και ούτω καθεξής. Επομένως, είναι φυσικό αυτοί οι άνθρωποι να διαδίδουν αντιλήψεις —δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Εφόσον υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, η διάδοση αντιλήψεων θα συμβαίνει κάθε τόσο, ενώ μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή. Όταν κάτι που λέει ή κάνει ο Θεός δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες τους, αλλά και όταν πλήττει τα συμφέροντά τους, γίνονται έξαλλοι κι αρχίζουν να εκφράζονται ανοιχτά υπέρ των συμφερόντων τους, ενώ τα βάζουν με τον Θεό και το έργο Του. Αυτοί οι άνθρωποι στέκονται πάντα ενάντια στην αλήθεια και στον Θεό, αναλύοντας και εξετάζοντας εξονυχιστικά τα λόγια του Θεού, τη διάθεση του Θεού και το έργο του Θεού. Συνεχώς εξετάζουν εξονυχιστικά και διερευνούν την ορθότητα στα λόγια και στο έργο του Θεού, ενώ επιπλέον θέλουν να επαληθεύσουν αν η ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού συμβαδίζει με την ταυτότητα και τη θέση του Θεού. Ενώ βρίσκονται στη διαδικασία επαλήθευσης, δυσκολεύονται πολύ να λάβουν ακριβείς απαντήσεις· στα μάτια τους, είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να εκπληρωθούν και να πραγματοποιηθούν τα λόγια του Θεού. Επομένως, έχουν πολλά να πουν όταν διαδίδουν αντιλήψεις. Διαδίδουν τις αντιλήψεις τους ανεξαρτήτως ώρας, μέρους ή πλαισίου. Όποτε νιώθουν την όποια δυσαρέσκεια απέναντι στον Θεό, μετρούν τα πράγματα με τις αντιλήψεις τους. Αν τα λόγια και το έργο του Θεού δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους, τότε σπεύδουν να εκφράσουν αυτές τις αντιλήψεις. Αυτού του είδους την έκφραση τη χαρακτηρίζουμε ως διάδοση. Γιατί λέγεται «διάδοση»; Επειδή αυτά που εκφράζουν δεν έχουν θετική επίδραση στον εκλεκτό λαό του Θεού ούτε στην εκκλησιαστική ζωή, ούτε στο έργο του οίκου του Θεού. Αντίθετα, το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν αναστάτωση, διατάραξη και ζημιές. Επομένως, είναι σωστό να χρησιμοποιεί κανείς τον όρο «διάδοση» για να αναφερθεί στην εκστόμιση τέτοιων σχολίων.

Αφού αποκτήσετε μια στοιχειώδη διάκριση σχετικά με το θέμα της διάδοσης αντιλήψεων, πρέπει να αναλύσετε και να διακρίνετε τις διάφορες εσφαλμένες αντιλήψεις και σχόλια των ανθρώπων με βάση την αλήθεια και, στη συνέχεια, να τα χειριστείτε και να τα επιλύσετε σύμφωνα με τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Η επίλυση τέτοιων θεμάτων είναι, φυσικά, αναπόφευκτη υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών. Ταυτόχρονα, όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού, αφού ακούσουν τη συγκεκριμένη συναναστροφή, έχουν κι αυτοί ευθύνη και υποχρέωση να εκθέσουν και να αναλύσουν τους ανθρώπους που διαδίδουν αντιλήψεις, μαζί με τα λόγια τους και τις συμπεριφορές τους. Αν δεν έχεις το θάρρος να τους σταματήσεις ούτε να τους περιορίσεις, μπορείς να συναναστραφείς και να μπεις σε διάλογο μαζί τους με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια που κατανοείς. Πού αποσκοπεί ένας τέτοιος διάλογος; Στο να δώσει τη δυνατότητα σε όσους έχουν μικρό ανάστημα και δεν έχουν κατανόηση της αλήθειας να συνειδητοποιήσουν, αφού ακούσουν τον διάλογο, ποιανού τα λόγια συμβαδίζουν με την αλήθεια, αντί να απορούν και να παραπλανιούνται από τις αντιλήψεις και τις πλάνες που διαδίδουν μερικοί άνθρωποι. Κάτι τέτοιο είναι ευεργετικό για τον εκλεκτό λαό του Θεού και για την εκκλησιαστική ζωή. Όταν γίνεται η ανακάλυψη ότι κάποιος λέει λόγια που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια —είτε πρόκειται για ανθρώπινες αντιλήψεις είτε για πλάνες— πρέπει να ακολουθεί διάλογος. Τέτοιοι διάλογοι διαπλάθουν τους ανθρώπους. Αν μη τι άλλο, όσοι παρακολουθούν, αφού ακούσουν αυτούς τους διαλόγους, μπορούν να δουν ξεκάθαρα ότι τα λόγια εκείνων που διαδίδουν αντιλήψεις είναι πράγματι αντιλήψεις, ενώ μπορούν να κατανοήσουν ποιες πτυχές αυτών των αντιλήψεων δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, ποια είναι η ουσία των αντιλήψεων, γιατί δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, γιατί χαρακτηρίζονται ως αντιλήψεις, γιατί οι άνθρωποι που τις διαδίδουν πρέπει να περιοριστούν και ούτω καθεξής —είναι σε θέση να γνωρίζουν με ακρίβεια αυτά τα ζητήματα, αντί να παραπλανιούνται, και οι άλλοι να παίζουν μαζί τους σε ένα κλίμα μπερδέματος. Οι αντιλήψεις που διαδίδουν οι άνθρωποι μπορούν να προκαλέσουν μια κάποια διατάραξη και ζημιά στη ζωή—είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και στην εκκλησιαστική ζωή· στην πραγματικότητα, όμως, το να βιώνει κανείς αυτά τα πράγματα δεν κάνει κακό. Αν μη τι άλλο, του επιτρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη διάκριση, να δει το πραγματικό πρόσωπο όσων διαδίδουν αντιλήψεις, να δει τι διαθέσεις αποκαλύπτουν όταν διαδίδουν αντιλήψεις, και να δει και τη διαφορά ανάμεσα στις αντιλήψεις που διαδίδουν και στην αλήθεια. Από τη μία, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να διακρίνουν αυτά τα σχόλια και να αποκτήσουν ανοσία απέναντί τους. Από την άλλη, θα μπορούν να διακρίνουν κάπως τέτοιους ανθρώπους και θα γνωρίζουν τι είδους λόγια λένε οι δύσπιστοι, αυτοί που δεν έχουν ούτε τόση δα αλήθεια και τρέφουν συχνά αντιλήψεις για τον Θεό, ενώ θα γνωρίζουν ότι η πίστη αυτών των ατόμων δεν είναι γνήσια —αν μη τι άλλο, οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν αυτήν τη διάκριση. Φυσικά, αν δεν έχεις έρθει ακόμα αντιμέτωπος με αυτά τα θέματα, μην προσευχηθείς απερίσκεπτα, μην πεις: «Σε παρακαλώ, Θεέ μου, διευθέτησέ μου ένα περιβάλλον για να μπορέσω να διαπιστώσω τι σημαίνει η φράση ‘οι αντιλήψεις που διαδίδουν οι άνθρωποι’». Το να είναι κανείς μάρτυρας στη διάδοση αντιλήψεων δεν είναι παιχνίδι, και μπορεί να σε οδηγήσει εύκολα στην παραπλάνηση. Και όταν όντως συμβούν αυτά τα πράγματα, πρέπει να τα χειριστείς σωστά. Μην τα αφήσεις να περάσουν και μην τα αποφύγεις· αντιμετώπισέ τα σωστά και προσέγγισε με μια στάση σοβαρότητας και σχολαστικότητας κάθε περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός για εσένα. Αυτήν τη στάση πρέπει να έχει ένας άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, προκειμένου να αποκτήσει την αλήθεια. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, πρέπει να μάθεις να προσεύχεσαι στον Θεό ως εξής: «Σε παρακαλώ, Θεέ μου, μείνε μαζί μου, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με, έτσι ώστε να μπορώ να διακρίνω αυτά τα λόγια και αυτόν τον τύπο ανθρώπου, δώσε μου και τη δυνατότητα να αναγνωρίσω αν εγώ έχω μέσα μου καμία απ’ τις αντιλήψεις αυτών των ανθρώπων». Έπειτα, αφού προσευχηθείς, πήγαινε να βιώσεις αυτό το ζήτημα. Φυσικά, τότε θα έχει έρθει και η στιγμή να δοκιμαστείς όσον αφορά το πόση αλήθεια κατανοείς πραγματικά και το πόσο μεγάλο είναι το ανάστημά σου. Όταν κάποιος διαδίδει αντιλήψεις, αν εσύ τον ακούσεις και δεν έχεις καμία εσωτερική αντίδραση ούτε σκέψεις, παρά είσαι ακριβώς σαν ραδιόφωνο —δηλαδή αποδέχεσαι οποιεσδήποτε αντιλήψεις εκφράζει και διαδίδει, χωρίς καμία αντίσταση, χωρίς την ικανότητα να τον απορρίψεις, και φυσικά χωρίς την ικανότητα να τον διακρίνεις— κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ προβληματικό; Μερικοί άνθρωποι, όταν ακούσουν κάποιον να εκφράζει αντιλήψεις, νιώθουν μέσα τους πως όσα λέγονται είναι λάθος, και θέλουν να συναναστραφούν με αυτόν τον άνθρωπο και να μπουν σε διάλογο μαζί του, όμως δεν ξέρουν πώς να εκφραστούν σωστά ούτε και πώς να εκθέσουν και να αναλύσουν αυτόν τον άνθρωπο. Φοβούνται επίσης πως, αν δεν καταφέρουν να απαντήσουν με αποτελεσματικά επιχειρήματα, θα κοκκινίσουν μέχρι τα αυτιά, και τότε, όταν θα έχουν ηττηθεί κατά κράτος, θα γίνουν ρεζίλι και θα κολλήσουν σε μια άβολη κατάσταση. Νιώθουν, ωστόσο, και ότι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν χωρίς διάλογο, και σκέφτονται: «Έχω ακούσει πολλά κηρύγματα και κατανοώ αρκετά, γιατί, λοιπόν, δεν βρίσκω τα λόγια να τον διαψεύσω; Δεν έχω αντιλήψεις για τον Θεό, ενώ έχω αληθινή πίστη στον Θεό· γιατί, λοιπόν, δεν μπορώ να εξηγήσω ξεκάθαρα τα πράγματα τώρα που ήρθε η ώρα να διαψεύσω τις πλάνες του;» Βλέπουν τον άνθρωπο που διαδίδει αντιλήψεις να μιλάει όλο και περισσότερο, ενώ τα λόγια του γίνονται όλο και πιο εξοργιστικά και απεχθή, αλλά δεν μπορούν με τίποτα να τον διαψεύσουν ούτε να τον αναλύσουν, δεν είναι σε θέση να υψώσουν το ανάστημά τους και να τον εκθέσουν, ούτε φυσικά να τον σταματήσουν, κι αυτό τους κάνει να αισθάνονται μέσα τους απίστευτη νευρικότητα και ανησυχία. Μόνο τότε συνειδητοποιούν ότι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα και διαπιστώνουν ότι η κατανόησή τους για την αλήθεια δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα σε πλήρη και σωστή οπτική, ότι είναι μόνο μερικές αποσπασματικές φράσεις, σκόρπια κομματάκια από φως και ιδέες, ενώ δεν πρόκειται καθόλου για αυθεντική γνώση της αλήθειας. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτός ο άνθρωπος διαδίδει αντιλήψεις και παραπλανά τον κόσμο, καθώς και ότι είναι δύσπιστος, και θέλουν να τον εκθέσουν και να διαψεύσουν τις απόψεις του, μόνο που δεν έχουν μια κατάλληλη και ισχυρή διατύπωση για να το κάνουν αυτό. Το μόνο που καταφέρνουν να πουν είναι: «Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά· πρέπει να το αποδεχθείς αυτό. Ο Θεός είναι άγιος και τέλειος· δεν έχει καμία σχέση με όσα περιγράφεις. Ο Θεός κυριαρχεί πάνω στα πάντα, κι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα. Πρέπει να υποτάσσονται στον Θεό. Οι άνθρωποι δεν βγαίνουν χαμένοι όταν υποτάσσονται στον Θεό». Μπορούν να εκφράσουν μόνο αυτές τις επιφανειακές θεωρίες, που δεν καλύπτουν καθόλου τα σημεία ζωτικής σημασίας. Αφού βιώσουν αυτό το ιδιαίτερο συμβάν, συνειδητοποιούν ότι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα και σκέφτονται: «Γιατί είμαι τόσο ανίκανος; Συνήθως, μπορώ να μιλάω για βαρύγδουπα δόγματα ασταμάτητα και με μεγάλη ευγλωττία· εδώ, στις συναθροίσεις, μπορώ να μιλάω μία ώρα χωρίς κανένα πρόβλημα και να γράψω τρεις έως πέντε σελίδες σημειώσεις για το κήρυγμα χωρίς καν να το καταλάβω, και νιώθω μεγάλη αυτοπεποίθηση σ’ αυτόν τον τομέα. Όταν, όμως, έρθω αντιμέτωπος με κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις μ’ αυτόν τον τρόπο, που κρίνει και βλασφημεί τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο, γιατί, άραγε, δεν έχω καμία εγρήγορση, καμία αντίδραση; Γιατί δεν μπορώ να τον εκθέσω και να τον αντικρούσω με πυγμή;» Τι ανακαλύπτουν απ’ όλα αυτά; Μήπως συνειδητοποιούν ότι δεν κατανοούν την αλήθεια; Είναι καλή ή κακή αυτή η συνειδητοποίηση; (Είναι καλή.) Στο τέλος, ανακαλύπτουν το πραγματικό τους ανάστημα. Αν δεν είχαν έρθει αντιμέτωποι με κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, μπορεί να νόμιζαν ακόμα πως έχουν ανάστημα, πως κατανοούν την αλήθεια, πως έχουν διάκριση, πως μπορούν να διακρίνουν τα πάντα, πως μπορούν να κηρύξουν διάφορα πνευματικά δόγματα και να συναναστραφούν λίγο πάνω σε κάθε αλήθεια με μεγάλη εξοικείωση. Όταν, όμως, έρθουν αντιμέτωποι με κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, παρότι γνωρίζουν ότι αυτό είναι λάθος, βρίσκονται αβοήθητοι, ανίκανοι να πράξουν οτιδήποτε, και καταλήγουν ηττημένοι. Προκαλεί αμηχανία κάτι τέτοιο; Είναι ένα ένδοξο ζήτημα; (Όχι.) Ποια, λοιπόν, πρέπει να είναι η λύση; Αν δεν έχεις τα σωστά λόγια για να διαφωνήσεις μαζί του, αλλά παράλληλα θέλεις να αποφύγεις την αμηχανία και να μείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου, ώστε να ντροπιάσεις πλήρως τον Σατανά και να τον νικήσεις, τότε τι πρέπει να κάνεις; Θα σας πω μια αποτελεσματική μέθοδο: Αν τον δεις να διαδίδει αντιλήψεις ασταμάτητα, με τους περισσότερους ανθρώπους να μην έχουν διάκριση και να επηρεάζονται από αυτόν, ενώ εσύ δεν μπορείς να τον αποστομώσεις με επιχειρήματα, τότε έχει έρθει η ώρα να περάσεις στην επίθεση, να χτυπήσεις τη γροθιά στο τραπέζι και να πεις: «Σκάσε! Τι είν’ αυτά που λες; Δεν μπορώ να σε αποστομώσω με επιχειρήματα, αλλά ξέρω ότι είσαι δύσπιστος! Κοίτα αυτά που λες· υπάρχει έστω και μία λέξη που να συμβαδίζει με την αλήθεια; Απολαμβάνεις τη χάρη του Θεού εδώ και τόσα χρόνια —ξεστόμισες ποτέ έστω και μία λέξη για να επαινέσεις τον Θεό ή να καταθέσεις μαρτυρία γι’ Αυτόν; Έχεις παράπονα εναντίον του Θεού· αν σου βαστάει, πήγαινε απευθείας στον τρίτο ουρανό και πες τα στον ίδιο τον Θεό. Σταμάτα να προκαλείς αναστάτωση εδώ. Σε διατάζω επίσημα, αυτήν τη στιγμή, να του δίνεις!» Θα τολμούσατε να πείτε κάτι τέτοιο; Μήπως είναι παρορμητισμός; (Όχι, δεν είναι.) Είναι η επίδοση μιας διακήρυξης στον Σατανά. Είναι απλό να το κάνετε. Να του πείτε: «Δίνε του, δύσπιστε! Όλη αυτή η χάρη του Θεού που απόλαυσες πήγε χαμένη, ασυνείδητο κάθαρμα· δεν σου αξίζει να είσαι άνθρωπος!» Δύο λέξεις μόνο: «Δίνε του!» Πώς σας ακούγεται αυτό; Είναι ισχυρό, αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με απερισκεψία. Δεν πρέπει να το λέτε σε αδελφούς και αδελφές που είναι νεοφερμένοι στην πίστη και δεν κατανοούν ακόμα την αλήθεια, όμως στους δύσπιστους και στους υπηρέτες του Σατανά, μπορείτε να δίνετε χωρίς έλεος διαταγές σαν κι αυτές: «Εδώ είναι ο οίκος του Θεού, εδώ κατοικούν οι πραγματικοί αδελφοί και αδελφές, εδώ κατοικούν όσοι ακολουθούν τον Θεό. Δεν κατοικούν εδώ διάβολοι και σατανάδες. Δεν χρειαζόμαστε διαβόλους και σατανάδες εδώ. Εσύ είσαι διάβολος και σατανάς, οπότε δίνε του!» Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Δεν είναι και η καλύτερη μέθοδος· σας τη διδάσκω μόνο και μόνο επειδή έχετε μικρό ανάστημα, επειδή το ανάστημά σας δεν αρκεί για μια μάχη με τον Σατανά. Στην πραγματικότητα, αυτή η μέθοδος δεν είναι ιδανική. Η ιδανική μέθοδος είναι —αν κατανοείτε πολλές αλήθειες και έχετε γνήσια πίστη στον Θεό και γνήσια γνώση γι’ Αυτόν— να μπορέσετε να τους διαψεύσετε, και μάλιστα να τους διαψεύσετε τόσο σχολαστικά που να τους κατακλύσει η ντροπή, ώστε στο τέλος να πουν σε όλους: «Δεν μπορώ να διατηρήσω την πίστη μου· ντρέπομαι τόσο να αντικρίσω τον καθένα σας. Είμαι διάβολος και σατανάς· θα φύγω μόνος μου απ’ την εκκλησία». Αφού δεν έχετε τώρα αυτήν την ικανότητα, πρέπει όσους διαδίδουν αντιλήψεις να τους αντιμετωπίσετε σύμφωνα με τη μέθοδο που σας δίδαξα.

Τώρα, λοιπόν, γνωρίζετε πώς να χειριστείτε όσους διαδίδουν τακτικά αντιλήψεις στην εκκλησία; Τώρα πια μπορείτε να διακρίνετε όσους διαδίδουν αντιλήψεις για να παραπλανήσουν τον κόσμο; (Ναι.) Ποιοι είναι οι κύριοι τύποι ομιλίας που διαδίδουν αντιλήψεις; Ο ένας βάζει στο στόχαστρο τα λόγια του Θεού, ο άλλος βάζει στο στόχαστρο το έργο του Θεού, κι ένας τρίτος βάζει στο στόχαστρο τη διάθεση-ουσία του Θεού. Αυτοί οι τύποι ομιλίας κυμαίνονται από ήπιας σοβαρότητας —δηλαδή φαντασιοκοπίες και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό— μέχρι μεγάλης σοβαρότητας, δηλαδή κρίσεις, καταδίκες και βλασφημίες εναντίον του Θεού. Εκτός από αυτά, υπάρχουν επίσης τα σχόλια των ανθρώπων που δείχνουν αρνητικότητα και αντίσταση —εκφράζουν, φερ’ ειπείν, τη διαμαρτυρία, την ανυπακοή και τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στον Θεό. Συνοψίζοντας, τα λόγια που διαδίδουν αντιλήψεις έχουν όλα τους μια φύση ανυπακοής, κρίσης, καταδίκης και βλασφημίας απέναντι στον Θεό, και έχουν ως συνέπεια το να κάνουν τους ανθρώπους καχύποπτους και επιφυλακτικούς έναντι του Θεού, να τους κάνουν να παρεξηγούν τον Θεό και να απομακρύνονται από Εκείνον, ακόμα και να Τον απορρίπτουν. Εύκολα τα διακρίνει κανείς όλα αυτά.

Γ. Οι αρχές και τα μονοπάτια απαλλαγής από τις αντιλήψεις

Υπάρχουν ακόμα μερικά πράγματα που αφορούν τη διάδοση αντιλήψεων και χρειάζονται συναναστροφή. Λένε κάποιοι: «Πρέπει να ασκηθούμε στην έκθεση και την ανάλυση κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής όσον αφορά τη διάδοση αντιλήψεων, και να την περιορίσουμε. Ωστόσο, όπως προχωράει η πίστη μας στον Θεό, υπάρχει πιθανότητα να αναπτύξουμε διάφορες αντιλήψεις· αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Όσον αφορά τις αντιλήψεις, λοιπόν, τι είδους μονοπάτι άσκησης πρέπει να ακολουθήσουμε έτσι ώστε να ασκηθούμε σωστά και να μην προκαλέσουμε αναστάτωση και διατάραξη κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής, ούτε και απώλειες στις ζωές των άλλων; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος δράσης;» Δεν είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις; Δεν είναι αναπόφευκτο; (Ναι.) Λένε κάποιοι: «Αντιλήψεις αναπτύσσουν μόνο όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Είναι μόνο εν μέρει σωστή. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορεί κι αυτοί, ενίοτε, να αναπτύξουν αντιλήψεις για τον Θεό όταν έρθουν αντιμέτωποι με ειδικές καταστάσεις, επειδή, προτού κατανοήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, και προτού αποκτήσουν γνώσεις για τον Θεό, αναπτύσσουν κάποιες αντιλήψεις για τα λόγια και το έργο του Θεού. Αυτές οι αντιλήψεις είναι κάτι παράλογες ανθρώπινες ιδέες που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Κάποιες αντιλήψεις μπορεί να συμβαδίζουν με την ηθική, τη φιλοσοφία, την παραδοσιακή κουλτούρα, τις ηθικοπλαστικές θεωρίες και ούτω καθεξής, ενώ, εκ πρώτης όψεως, αυτές οι ιδέες μπορεί να φαίνονται σωστές. Δεν συμβαδίζουν, όμως, με την αλήθεια και μάλιστα έρχονται σε σύγκρουση μαζί της. Αυτό είναι γεγονός. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτές τις αντιλήψεις; Οι άνθρωποι, προτού επιδιώξουν την αλήθεια, κουβαλούν ήδη μέσα τους πολλές αντιλήψεις· αυτές οι αντιλήψεις είναι έμφυτες. Ενώ βρίσκονται στη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, προκύπτουν μέσα τους πολλές νέες αντιλήψεις, λόγω των εναλλαγών στο περιβάλλον και των διάφορων πλαισίων· αυτές οι αντιλήψεις είναι επίκτητες. Οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν και τους δύο αυτούς τύπους αντιλήψεων στο ταξίδι της πίστης τους στον Θεό. Υπάρχει, λοιπόν, κάποια λύση για την απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις; Υπάρχει κάποιο μονοπάτι άσκησης; Λένε κάποιοι: «Εύκολα το χειρίζεται κανείς. Μπορούμε να επαναστατήσουμε ενάντια στις έμφυτες αντιλήψεις μας· δεν χρειάζεται να τις λάβουμε υπόψη. Είμαστε σίγουροι πως, κατά τη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, θα απαλλασσόμαστε σιγά σιγά από αυτές τις αντιλήψεις, που θα εξαλείφονται καθώς θα κατανοούμε την αλήθεια. Όσο για τις επίκτητες αντιλήψεις, βασιζόμαστε στον Θεό για να απαλλαγούμε απ’ αυτές, ενώ ούτε κι αυτές μας περιορίζουν. Μέχρι τώρα, επομένως, δεν έχουμε σχηματίσει μέσα μας αντιλήψεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν, φερ’ ειπείν, σε αντίσταση, καταδίκη ή βλασφημία εναντίον του Θεού». Πώς είναι αυτό ως μέθοδος άσκησης, ως τρόπος αντιμετώπισης και χειρισμού των αντιλήψεων; Μπορεί να φέρει απαλλαγή από τις αντιλήψεις; Έχει μειονεκτήματα; Πρόκειται για μια στάση απέναντι στις αντιλήψεις που δείχνει πρωτοβουλία και θετικότητα; (Όχι.) Έχει αυτή η στάση την οποιαδήποτε θετική επίδραση στους ανθρώπους; Αν εφαρμόζεις μια παθητική μέθοδο βάσει της οποίας αγνοείς αυτές τις αντιλήψεις, τις αποθηκεύεις στο πιο κρυφό μέρος της καρδιάς σου, τις ποδοπατάς και προσεύχεσαι κάθε φορά που βγαίνουν προς τα έξω, κι έπειτα θεωρείς ότι απαλλάχθηκες από αυτές, ενώ τις αντιμετωπίζεις με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά που επανεμφανίζονται, χωρίς μετά να τις σκέφτεσαι, κάνοντας πως δεν είναι πρόβλημα, με τη σκέψη «Όπως και να ’χει, ο Θεός στον οποίο πιστεύω είναι ακόμα ο Θεός μου, είμαι ακόμα δημιούργημα του Θεού κι ο Θεός είναι ακόμα ο Δημιουργός μου· αυτό δεν έχει αλλάξει» —αυτός ο τρόπος απαλλαγής απ’ τις αντιλήψεις είναι, άραγε, ο πλέον αποτελεσματικός; Επιτυγχάνεται έτσι ένα θετικό αποτέλεσμα; Άραγε, αυτού του είδους η άσκηση προσφέρει διαπαντός και ριζική απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις; Προφανώς και όχι. Όσο μεγάλες ή μικρές κι αν είναι αυτές οι αντιλήψεις, όσο πολλές ή λίγες κι αν είναι, εφόσον υπάρχουν στην καρδιά των ανθρώπων, ακούν κάποιον αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή-είσοδό τους και στη σχέση τους με τον Θεό, προκαλώντας αναστάτωση. Ειδικά όταν οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα περιβάλλον που δεν μπορούν να κατανικήσουν, όταν δεν κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, όταν δεν έχουν ένα μονοπάτι άσκησης και δεν γνωρίζουν πώς να ικανοποιήσουν τον Θεό, καθώς και όταν νιώθουν πως δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας, τότε αυτές οι αντιλήψεις αναδύονται γρήγορα μέσα τους, κυριαρχούν στις σκέψεις τους, καταλαμβάνουν την καρδιά τους, ενώ μπορεί να παίξουν ρόλο ακόμα και στην απόφασή τους να μείνουν ή να φύγουν, αλλά και να επηρεάσουν το μονοπάτι που θα διαλέξουν. Είναι πιθανό να υπάρχει μια αντίληψη που δεν σε απασχόλησε ποτέ, που ποτέ δεν σε επηρέασε ούτε σε κατέβαλε —πίστευες πάντα πως ήσουν κύριός της και μπορούσες να την ελέγξεις— αφού, όμως, βιώσεις μια ορισμένη αποτυχία, μια απόρριψη ή έναν αποκλεισμό, κάποια αυστηρή πειθάρχηση και συμμόρφωση από τον Θεό ή ακόμα κι αν νιώθεις πως έχεις πέσει στο πηγάδι της αβύσσου, τότε, εκείνη τη στιγμή, αυτή η αντίληψη παύει να είναι κάτι ασήμαντο για εσένα. Ακόμα κι αν την αγνοήσεις, μπορεί να αναστατώσει και να παραπλανήσει τις σκέψεις σου ή ακόμα και να κυριαρχήσει στις σκέψεις και την οπτική σου, στη στάση σου απέναντι στον Θεό, καθώς και στην πίστη σου στον Θεό. Αν δεν έχεις μια κατάλληλη μέθοδο ή αρχή άσκησης για την αντιμετώπιση αυτών των αντιλήψεων ούτε και μια σαφή κατανόησή τους, τότε αυτές οι αντιλήψεις θα επηρεάζουν κάθε τόσο τη ζωή-είσοδό σου ή τις άμεσες επιλογές σου. Μπορεί να επηρεάσουν ακόμα και τη σχέση σου με τον Θεό, καθώς και στη στάση σου απέναντι στον Θεό. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες αντιλήψεις, σε όποιο πλαίσιο κι αν προκύψουν αυτές, τι είδους στάση και μέθοδο πρέπει να υιοθετήσουν για να αντιπαρατεθούν μαζί τους και να τις χειριστούν, ώστε να μην υποστούν ζημιές και να επιτύχουν ένα θετικό και ευεργετικό αποτέλεσμα; Γι’ αυτό το ερώτημα απαιτείται σαφής συναναστροφή.

Οι άνθρωποι που ζουν ενσαρκωμένοι έχουν ελεύθερη βούληση και ελεύθερη σκέψη. Όποια κι αν είναι η μόρφωσή τους, το επίπεδό τους ή το φύλο τους, εφόσον έχουν σκέψεις, θα δημιουργήσουν και αντιλήψεις. Αν μια αντίληψη κυριαρχήσει πάνω στη διεφθαρμένη διάθεσή σου, θα αψηφήσεις τον Θεό λόγω αυτής της αντίληψης. Γι’ αυτό και πρέπει να λυθεί το πρόβλημα των αντιλήψεων που έχουν οι άνθρωποι. Δεν δημιουργούν αντιλήψεις μόνο όσοι διαδίδουν αντιλήψεις· αυτοί διαδίδουν τις αντιλήψεις τους, εναντιώνονται απερίσκεπτα στον Θεό και διαδίδουν διάφορες απόψεις και κρίσεις γι’ Αυτόν. Ισχύει, όμως, ότι όσοι δεν διαδίδουν αντιλήψεις δεν τις έχουν κιόλας; Όλοι έχουν αντιλήψεις· αυτό είναι γεγονός. Η διαφορά είναι ότι η φύση-ουσία αυτών που διαδίδουν επίτηδες αντιλήψεις χαρακτηρίζεται από έμφυτη αποστροφή απέναντι στην αλήθεια. Επειδή δεν αποδέχονται την αλήθεια και φτάνουν ακόμα και στο σημείο να πιστεύουν πως οι αντιλήψεις τους είναι σωστές και συμβαδίζουν απόλυτα με την αλήθεια, τότε, αν οι αντιλήψεις τους έρθουν σε σύγκρουση με την αλήθεια, εκείνοι επιλέγουν, αντί για την αλήθεια, να αποδεχθούν τις αντιλήψεις τους. Σ’ αυτό το σημείο αποτυγχάνουν και γι’ αυτόν τον λόγο περιορίζονται και καταδικάζονται. Γιατί, λοιπόν, δεν καταδικάζονται και οι συνηθισμένοι, οι κανονικοί άνθρωποι όταν γεννιούνται μέσα τους αντιλήψεις; Αυτό συμβαίνει επειδή οι περισσότεροι από αυτούς μιλούν και ενεργούν με ορθολογισμό, και γνωρίζουν μέσα τους ότι οι ανθρώπινες αντιλήψεις δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, αλλά είναι εσφαλμένες· παρότι δεν μπορούν να απαλλαγούν αμέσως απ’ τις αντιλήψεις τους, είναι διατεθειμένοι να τις εγκαταλείψουν. Όταν επιλέγουν να αποδεχθούν την αλήθεια, εκείνη αντικαθιστά τις εσωτερικές τους αντιλήψεις και τους απαλλάσσει απ’ αυτές· έτσι εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις τους, οι οποίες παύουν πια να τους επηρεάζουν, να τους περιορίζουν και να τους ελέγχουν. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, παρότι έχουν αντιλήψεις, δεν τις διαδίδουν. Μπορούν ακόμα να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους, να ακολουθούν κανονικά τον Θεό, να αποδέχονται τα λόγια του Θεού και το έργο του Θεού, να υποτάσσονται στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού, καθώς και να υποτάσσονται στη σωτηρία του Θεού. Αναγνωρίζουν πάντα ότι οι ίδιοι είναι δημιουργήματα και ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Όποιες αντιλήψεις κι αν τρέφουν στην καρδιά τους, μπορούν και διατηρούν μια κανονική σχέση με τον Θεό, διατηρούν τη σχέση ανάμεσα στο δημιούργημα και τον Δημιουργό, συγκρατούνται ώστε να μην παρατήσουν τα καθήκοντά τους, συγκρατούνται ώστε να μην απαρνηθούν το όνομα του Θεού, ενώ και η πίστη τους στον Θεό παραμένει απαράλλαχτη. Όλα αυτά ισχύουν· αν, ωστόσο, ο άνθρωπος δεν απαλλαγεί απ’ τις αντιλήψεις, αυτές μπορούν και πάλι να τον οδηγήσουν στην κατάρρευση και στην καταστροφή. Γι’ αυτό πρέπει να συναναστραφούμε κι άλλο πάνω στο ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τις αντιλήψεις και να απαλλαγούμε απ’ αυτές.

Από τι νομίζετε ότι είναι πιο εύκολο να απαλλαγεί κανείς: από τις έμφυτες αντιλήψεις που είχαν οι άνθρωποι προτού πιστέψουν στον Θεό ή από τις αντιλήψεις που αναπτύσσουν σε ειδικά περιβάλλοντα και πλαίσια αφού, πια, πιστέψουν στον Θεό; (Πιο εύκολα απαλλάσσεται κανείς απ’ τις έμφυτες αντιλήψεις.) Οι άνθρωποι είναι πιο εύκολο να απαλλαγούν απ’ τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις που έχουν για τον Θεό όταν πρωτοαρχίζουν να πιστεύουν σ’ Αυτόν, παρά απ’ τις αντιλήψεις που αναπτύσσουν ενώ βιώνουν το έργο του Θεού αφότου πιστέψουν σ’ Αυτόν —η δήλωση στέκει θεωρητικά, αλλά τελικά δεν συνάδει με τα γεγονότα. Τι σημαίνει «θεωρητικά»; Σημαίνει πως τέτοιου είδους συμπεράσματα βγάζουν οι άνθρωποι με βάση τη φιλοσοφία και τη λογική. Όταν οι άνθρωποι πρωτοαρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό και κατανοήσουν την αλήθεια για τα οράματα, τότε εγκαταλείπουν κάποιες απ’ τις αντιλήψεις τους και απαλλάσσονται απ’ αυτές. Στην πραγματικότητα, αυτή η απαλλαγή επιτυγχάνεται μόνο σε επίπεδο δόγματος· οι άνθρωποι έχουν απαλλαγεί φαινομενικά απ’ αυτές, όμως πολλές από τις αντιλήψεις που αναπτύσσουν ενώ ακολουθούν τον Θεό σχετίζονται με τις έμφυτες αντιλήψεις τους. Θεωρητικά, μεταξύ των δύο τύπων αντιλήψεων, οι άνθρωποι απαλλάσσονται ευκολότερα απ’ τις έμφυτες αντιλήψεις· στην πραγματικότητα, όμως, εφόσον μπορέσουν να αποδεχθούν την αλήθεια και να αγαπήσουν τα θετικά πράγματα, εφόσον φτάσουν να κατανοήσουν την αλήθεια, τότε είναι εύκολο να απαλλαγούν και από τους δύο τύπους αντιλήψεων. Για παράδειγμα, υποστηρίζετε κάποιοι πως είναι ευκολότερο να απαλλαγεί κανείς απ’ τις έμφυτες αντιλήψεις, μπορεί, όμως, να συναντήσετε ανθρώπους με διαστρεβλωμένη κατανόηση, που είναι πολύ ξεροκέφαλοι και παθαίνουν εμμονή με ασήμαντες λεπτομέρειες, που σκαλίζουν τη Βίβλο, τα κλασικά πνευματικά έργα και τις ερμηνείες των αναλυτών της Βίβλου· αυτοί οι άνθρωποι σάς επαναλαμβάνουν συνεχώς τα ευρήματά τους και, με όποιον τρόπο κι αν συναναστραφείτε μαζί τους πάνω στην αλήθεια, εκείνοι δεν την αποδέχονται. Δεν μπορούν να αποδεχθούν τα αγνά κηρύγματα, την αλήθεια, ούτε τα σωστά λόγια· αυτά τα πράγματα δεν περνάνε μέσα τους όταν τα ακούνε. Αφενός, έχουν πρόβλημα ως προς την ικανότητα κατανόησης· αφετέρου, δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα ούτε και την αλήθεια, ενώ αντίθετα τους αρέσει να είναι ξεροκέφαλοι και να παθαίνουν εμμονή με ασήμαντες λεπτομέρειες, να παίζουν με τις λέξεις, τους αρέσουν οι θεωρίες και η θεολογία. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους; (Όχι.) Άνθρωποι σαν κι αυτούς, κρίνοντας από τα γεγονότα, από τη διάθεση και τις προτιμήσεις τους, δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, οι αρχικές αντιλήψεις των ανθρώπων είναι πολύ ρηχές και επιφανειακές, κι έτσι πολύ εύκολα απαλλάσσονται απ’ αυτές. Αν ένας άνθρωπος έχει κανονικό σκεπτικό και κανονική ικανότητα κατανόησης, όταν συναναστρέφεσαι μαζί του πάνω στην αλήθεια σχετικά με τα οράματα, εφόσον την κατανοήσει, μπορεί εύκολα να εγκαταλείψει τις αντιλήψεις του. Υπάρχει, όμως, ένας τύπος ανθρώπου που δεν έχει κανονικό σκεπτικό, δεν μπορεί να συλλάβει την αλήθεια και δεν αποδέχεται την αλήθεια. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους; (Όχι.) Επομένως, τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσκολο να απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις τους. Αν ένας άνθρωπος έχει κανονική λογική και είναι σε θέση να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε, όποιες αντιλήψεις κι αν αναπτύξει για τον Θεό αφότου πιστέψει στον Θεό, και σε όποιο περιβάλλον ή πλαίσιο κι αν προκύψουν αυτές οι αντιλήψεις, εκείνος δεν λογομαχεί με τον Θεό. Λέει: «Εγώ είμαι άνθρωπος, έχω διεφθαρμένες διαθέσεις, μπορεί να κάνω λάθος στο σκεπτικό μου και στις ενέργειές μου. Ο Θεός είναι η αλήθεια, ο Θεός δεν κάνει ποτέ λάθος. Όσο λογικές κι αν είναι οι σκέψεις μου, παραμένουν ανθρώπινες σκέψεις, προέρχονται από ένα ανθρώπινο ον και δεν είναι η αλήθεια. Αν αυτές οι σκέψεις έρθουν σε αντίθεση με τα λόγια του Θεού ή με την αλήθεια, τότε, όσο λογικές κι αν είναι, είναι λανθασμένες». Μπορεί αυτήν τη στιγμή να μη γνωρίζει ακριβώς σε ποιο σημείο σφάλλουν αυτές οι αντιλήψεις, άρα, πώς ασκείται; Κάνει πράξη την υποταγή, δεν πεισμώνει και δεν παθαίνει εμμονή με ορισμένες λεπτομέρειες, κι αφήνει το ζήτημα, πιστεύοντας πως, μια μέρα, ο Θεός θα το αποκαλύψει. Τον ρωτάει κάποιος: «Κι αν δεν το αποκαλύψει ο Θεός;» Κι αυτός απαντάει: «Τότε θα υποταχθώ για πάντα. Ο Θεός δεν κάνει ποτέ λάθος, και όσα κάνει ο Θεός δεν είναι ποτέ λανθασμένα. Αν όσα κάνει ο Θεός δεν συμβαδίζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αυτό δεν σημαίνει πως κάνει λάθος ο Θεός, αλλά ότι τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να τα συλλάβουν ή να τα κατανοήσουν. Γι’ αυτό, το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να μην εξετάζουν εξονυχιστικά, να μην εμμένουν στις αντιλήψεις τους, να μη χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους για να βρουν ψεγάδι στον Θεό, ούτε να κάνουν τις αντιλήψεις τους αιτία κι αφορμή για να μην υποταχθούν στον Θεό και για να Τον αψηφήσουν». Έτσι αντιμετωπίζει τις αντιλήψεις του. Αυτού του είδους η άσκηση σημαίνει ότι κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια; Πράγματι, έτσι κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια. Όταν αναπτύσσει αντιλήψεις, δεν συγκρίνει τον Θεό με τον εαυτό του ούτε τις χρησιμοποιεί για να εξετάσει εξονυχιστικά τον Θεό, για να επαληθεύσει αν ο Θεός είναι αληθινός ή αν υπάρχει. Αντίθετα, εγκαταλείπει τις αντιλήψεις του και πασχίζει να αποδεχθεί την αλήθεια και να γνωρίσει τον Θεό. Κι όμως, παρότι προσπαθεί όσο πιο σκληρά μπορεί για να γνωρίσει τον Θεό, και πάλι δεν μπορεί να Τον γνωρίσει. Και τότε τι κάνει; Συνεχίζει να υποτάσσεται. Λέει: «Ο Θεός δεν κάνει ποτέ λάθος. Ο Θεός είναι πάντα Θεός. Ο Θεός είναι Εκείνος που εκφράζει την αλήθεια. Ο Θεός είναι η πηγή της αλήθειας». Όταν αντιμετωπίζει αυτές τις αντιλήψεις, βάζει πρώτα τον Θεό στη θέση του Θεού και τον εαυτό του στη θέση του δημιουργήματος. Επομένως, ακόμα κι αν δεν έχει κάνει στην άκρη τις αντιλήψεις του ούτε έχει απαλλαγεί απ’ αυτές, η στάση υποταγής που δείχνει απέναντι στον Θεό δεν αλλάζει. Αυτή η στάση τον προστατεύει και εξασφαλίζει ότι ο Θεός θα συνεχίσει να τον αναγνωρίζει ως δημιούργημα ενώπιόν Του. Είναι εύκολο, λοιπόν, να απαλλαγεί ένας τέτοιος άνθρωπος απ’ τις αντιλήψεις του; (Ναι.) Πώς επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο; Ας υποτεθεί ότι κάποιος, μόλις έρθει αντιμέτωπος με μια κατάσταση, λέει τα εξής: «Αν πει κανείς πως όλα όσα κάνει ο θεός είναι η αλήθεια και είναι σωστά, πως ο θεός είναι παντοδύναμος και δεν γίνεται να κάνει λάθη —δεν είναι λάθος αυτό; Μπορεί να λέγεται ότι ο θεός δεν γίνεται να κάνει λάθη, όμως πρόκειται απλώς για μια θεωρητική δήλωση. Στην πραγματικότητα, ο θεός κάνει κάποια πράγματα που δείχνουν αδιαφορία και δεν συμβαδίζουν με τα ανθρώπινα συναισθήματα. Νομίζω πως αυτό το ζήτημα είναι κάπως προβληματικό. Αν κάτι είναι προβληματικό, τότε δεν χρειάζεται να υποταχθώ ούτε να το αποδεχθώ, σωστά; Παρότι δεν αρνούμαι το όνομα του θεού ούτε την ταυτότητά του, οι αντιλήψεις που έχω αναπτύξει πλέον μου έδωσαν περισσότερες γνώσεις και καλύτερη κατανόηση για τον θεό —και ο θεός δεν τα κάνει όλα σωστά, ενώ υπάρχουν φορές που κάνει και λάθη. Από δω και στο εξής, λοιπόν, όταν οι άνθρωποι λένε πως ο θεός είναι δίκαιος, τέλειος και άγιος, εγώ δεν θα το πιστεύω. Στο τέλος κάθε τέτοιας δήλωσης, εγώ θα βάζω ένα μικρό ερωτηματικό. Μπορεί ο θεός να είναι ο δημιουργός κι εγώ να αποδέχομαι την κυριαρχία του αλλά, στο μέλλον, πρέπει να αποδέχομαι επιλεκτικά, δεν είναι δυνατόν να δείχνω μπερδεμένη και τυφλή υποταγή. Κι αν υποταχθώ ενώ δεν πρέπει; Δεν θα υποστώ κάποια απώλεια; Δεν γίνεται να είμαι αυτός που υποτάσσεται βλακωδώς». Αν αντιμετωπίζει τις αντιλήψεις και τον Θεό μ’ αυτήν τη στάση, θα του είναι εύκολο να εγκαταλείψει τις αντιλήψεις του; Αυτού του είδους η άσκηση σημαίνει ότι κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Δεν έχει γίνει προβληματική η σχέση του με τον Θεό; Δεν εξετάζει εξονυχιστικά τον Θεό σε μόνιμη βάση; Γι’ αυτόν, ο Θεός έχει γίνει αντικείμενο εξονυχιστικής εξέτασης, αντί να είναι ο Κυρίαρχος που κυβερνά τη μοίρα του. Παρότι αναγνωρίζει ότι ο ίδιος είναι δημιούργημα υπό το κράτος του Δημιουργού, οι πράξεις του δεν αντιστοιχούν στην εκτέλεση των καθηκόντων και των υποχρεώσεων ενός δημιουργήματος. Δεν αντιμετωπίζει τον Δημιουργό από την αρχική του θέση ως δημιούργημα, αντίθετα στέκεται αντιμέτωπος με τον Δημιουργό, εξετάζει εξονυχιστικά τον Δημιουργό και αναλύει τις ενέργειες και τη συμπεριφορά του Δημιουργού, επιλέγοντας αν θα υποταχθεί και θα αποδεχθεί σύμφωνα με τη διακριτική του ευχέρεια. Αυτή η στάση κι αυτός ο τρόπος άσκησης είναι, άραγε, οι εκδηλώσεις που οφείλει να έχει όποιος αποδέχεται την αλήθεια; Γίνεται αυτός ο άνθρωπος να απαλλαγεί απ’ τις αντιλήψεις του; (Όχι, δεν γίνεται να απαλλαγεί.) Δεν πρόκειται ποτέ να απαλλαγεί. Αυτό συμβαίνει επειδή η σχέση του με τον Θεό έχει διαστρεβλωθεί· δεν είναι μια κανονική σχέση, δεν είναι η σχέση μεταξύ ενός δημιουργήματος και του Δημιουργού. Αντιμετωπίζει τον Θεό ως αντικείμενο εξονυχιστικής εξέτασης, στην οποία Τον υποβάλλει συνεχώς. Αποδέχεται όσα θεωρεί καλά και σωστά, αλλά εσωτερικά αντιστέκεται και τα βάζει με τον Θεό για όσα δεν συμβαδίζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ή με τις ανθρώπινες προτιμήσεις, και αποξενώνεται από τον Θεό. Αποδέχεται την αλήθεια ένας τέτοιος άνθρωπος; Εκ πρώτης όψεως, απουσία συμβάντων και αντιλήψεων σχετικά με τον Θεό, μπορεί να υποταχθεί στα λόγια που λέει ο Θεός. Μόλις, όμως, αναπτύξει αντιλήψεις, η υποταγή του εξανεμίζεται· χάνεται από προσώπου γης και δεν εφαρμόζεται. Τι συμβαίνει εδώ; Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για κάποιον που κάνει πράξη την αλήθεια. Δεν αποδέχεται τον Θεό ως πηγή της αλήθειας ούτε ως την ίδια την αλήθεια. Όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους ή να απαλλαγούν απ’ αυτές, όποτε κι αν προκύψουν.

Κρίνοντας απ’ το περιεχόμενο της παραπάνω συναναστροφής, από ποιον τύπο αντιλήψεων νομίζετε πως είναι ευκολότερο να απαλλαγεί κανείς; Αυτό εξαρτάται από την κατάσταση. Όταν κανείς μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, έχει λογική και είναι σωστός άνθρωπος, τότε είναι εύκολο να απαλλαγεί απ’ τις αντιλήψεις του, όποτε κι αν προκύψουν. Όταν κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε είναι δύσκολο να απαλλαγεί απ’ τις αντιλήψεις του, όποτε κι αν προκύψουν. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια και, ακόμα και τώρα, τίποτα απ’ όσα λένε δεν συμβαδίζει με την αλήθεια· όλα είναι σκέτα λόγια και δόγματα, και ανθρώπινες αντιλήψεις. Δεν κατανοούν καμία απολύτως αλήθεια —μπορούν, άραγε, να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους όταν προκύψουν; Είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Αν δεν αποδεχθούν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους. Οι άνθρωποι αναπόφευκτα αποκτούν αντιλήψεις. Στο μυαλό του καθενός μπορεί να γεννηθούν διάφορες αντιλήψεις ανά πάσα στιγμή, είτε έμφυτες είτε επίκτητες. Αντιλήψεις υπάρχουν στις καρδιές όλων, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό. Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Πρόκειται απλώς για ένα πρόβλημα που δεν έχει λύση; Υπάρχει λύση· χρειάζεται να θυμάται κανείς μερικές αρχές. Αυτές οι αρχές έχουν κρίσιμη σημασία. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις, να ασκείσαι σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Αφού ασκηθείς για ένα διάστημα, θα δεις αποτελέσματα και θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν προκύψουν αντιλήψεις, για όποια αντίληψη κι αν πρόκειται, πρώτα να αναλογιστείς και να αναλύσεις μέσα σου αν είναι σωστό αυτό το σκεπτικό. Αν νιώθεις ξεκάθαρα ότι αυτό το σκεπτικό είναι λανθασμένο και στρεβλό, και ότι είναι βλασφημία απέναντι στον Θεό, τότε να προσευχηθείς αμέσως, ζητώντας απ’ τον Θεό να σε διαφωτίσει και να σε καθοδηγήσει ώστε να αναγνωρίσεις την ουσία αυτού του προβλήματος, και μετά να συζητήσεις ό,τι κατανόησες σε μια συνάθροιση. Ενώ κερδίζεις κατανόηση και βιώνεις τα πράγματα, να επικεντρωθείς στο να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις σου. Αν αυτός ο τρόπος άσκησης δεν έχει εμφανή αποτελέσματα, πρέπει να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας με κάποιον που κατανοεί την αλήθεια, πασχίζοντας να κερδίσεις βοήθεια απ’ τους άλλους και λύσεις απ’ τα λόγια του Θεού. Μέσα απ’ τα λόγια του Θεού κι από τις εμπειρίες σου, θα επαληθεύσεις σιγά σιγά ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ενώ θα πετύχεις σπουδαία αποτελέσματα όσον αφορά το θέμα της απαλλαγής απ’ τις αντιλήψεις σου. Με το να αποδεχθείς και να βιώσεις τέτοια λόγια και έργο απ’ τον Θεό, θα κατανοήσεις τελικά τις προθέσεις του Θεού και θα αποκτήσεις κάποιες γνώσεις για τη διάθεση του Θεού, κι έτσι θα έχεις τη δυνατότητα να εγκαταλείψεις τις αντιλήψεις σου και να απαλλαγείς απ’ αυτές. Δεν θα παρεξηγείς πια τον Θεό ούτε θα λαμβάνεις τα μέτρα σου απέναντί Του, ούτε θα προβάλλεις παράλογες απαιτήσεις. Αυτά αφορούν τις αντιλήψεις απ’ τις οποίες είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς. Υπάρχει, όμως, άλλος ένας τύπος αντιλήψεων, τις οποίες οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν κι απ’ τις οποίες δυσκολεύονται να απαλλαγούν. Για τις αντιλήψεις απ’ τις οποίες δύσκολα απαλλάσσεται κανείς, υπάρχει μία αρχή που πρέπει να τηρήσεις: Μην τις εκφράζεις και μην τις διαδίδεις, επειδή η έκφραση τέτοιων αντιλήψεων βλάπτει τους άλλους· είναι ένα γεγονός που δείχνει ανυπακοή στον Θεό. Αν κατανοείς τη φύση και τις συνέπειες της διάδοσης αντιλήψεων, καλύτερα να τα υπολογίσεις ξεκάθαρα όλα αυτά μόνος σου, να συγκρατηθείς και να μη μιλήσεις απερίσκεπτα. Αν πεις: «Αισθάνομαι απαίσια να συγκρατώ τα λόγια μου μέσα στην εκκλησία· νιώθω πως θα εκραγώ», πρέπει και πάλι να λάβεις υπόψη αν η διάδοση τέτοιων αντιλήψεων είναι πραγματικά ωφέλιμη για τον εκλεκτό λαό του Θεού. Αν δεν είναι ωφέλιμη και μπορεί να κάνει τους άλλους να αποκτήσουν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό ή ακόμα και να αψηφήσουν και να κρίνουν τον Θεό, τότε δεν βλάπτεις τον εκλεκτό λαό του Θεού; Βλάπτεις τους άλλους· δεν έχει καμία διαφορά απ’ το να μεταδίδεις μια επιδημία. Αν έχεις πράγματι λογική, θα προτιμούσες να υποφέρεις μόνος σου τον πόνο παρά να διαδώσεις αντιλήψεις και να βλάψεις τους άλλους. Ωστόσο, αν σου φαίνεται επίπονο το να συγκρατείς τα λόγια σου, πρέπει να προσευχηθείς. Αν λυθεί το πρόβλημα, δεν είναι καλό αυτό; Αν κρίνεις και παρεξηγείς τον Θεό με τις αντιλήψεις σου ακόμα κι όταν προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, τότε το μόνο που κάνεις είναι να δημιουργείς προβλήματα στον εαυτό σου. Πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό ως εξής: «Θεέ μου, κάνω αυτές τις σκέψεις και θέλω να τις εγκαταλείψω, αλλά δεν μπορώ. Πειθάρχησέ με, Σε παρακαλώ, αποκάλυψέ με μέσα από διάφορα περιβάλλοντα, και δώσε μου τη δυνατότητα να παραδεχτώ ότι οι αντιλήψεις μου είναι λανθασμένες. Όπως κι αν με πειθαρχήσεις, είμαι διατεθειμένος να το αποδεχθώ». Αυτή είναι η σωστή νοοτροπία. Αφού προσευχηθείς στον Θεό μ’ αυτήν τη νοοτροπία, δεν θα μειωθεί αυτή η αίσθηση πνιγμού; Αν συνεχίσεις να προσεύχεσαι και να αναζητάς, λαμβάνοντας διαφώτιση και φώτιση απ’ τον Θεό, αν κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και φωτιστεί η καρδιά σου, τότε δεν θα νιώθεις πια να πνίγεσαι. Δεν θα λυθεί, τότε, το πρόβλημα; Οι αντιλήψεις σου, η αντίστασή σου και η επανάστασή σου εναντίον του Θεού, σε μεγάλο βαθμό, θα εξαφανιστούν· αν μη τι άλλο, δεν θα νιώθεις την ανάγκη να τα εκφράσεις. Αν και αυτή η μέθοδος δεν λειτουργήσει και το πρόβλημα δεν λυθεί πλήρως, τότε βρες κάποιον με εμπειρία για να σε βοηθήσει να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις σου. Ζήτησέ του να βρει μερικά αποσπάσματα απ’ τα λόγια του Θεού σχετικά με την απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις που έχεις, και διάβασέ τα δεκάδες, εκατοντάδες φορές, και ίσως να απαλλαγείς πλήρως απ’ τις αντιλήψεις σου. Ίσως πουν κάποιοι: «Αν εκφράσω αντιλήψεις κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης με τους αδελφούς και τις αδελφές, κάτι τέτοιο θα είναι διάδοση αντιλήψεων, άρα δεν μπορώ να το κάνω. Αισθάνομαι απαίσια, όμως, να τα κρατάω μέσα μου. Μπορώ να τα συζητήσω με την οικογένειά μου;» Αν τα μέλη της οικογένειάς σου είναι κι αυτά αδελφοί και αδελφές στην ίδια πίστη, το να εκφράσεις αυτές τις αντιλήψεις γύρω τους θα προκαλούσε και σ’ αυτούς αναστάτωση. Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Αν αυτά που θα πεις είναι πιθανό να ασκήσουν καταστροφικό αντίκτυπο στους άλλους, να τους βλάψουν και να τους παραπλανήσουν, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα πεις. Αντ’ αυτού, προσευχήσου στον Θεό να επιλύσει το θέμα. Εφόσον προσευχηθείς, εφόσον φας και πιεις τα λόγια του Θεού με ευσεβή καρδιά, με καρδιά που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, τότε μπορείς να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις σου. Τα λόγια του Θεού περιέχουν την πάσα αλήθεια· μπορούν να λύσουν κάθε πρόβλημα. Εξαρτάται μόνο απ’ το αν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια, απ’ το αν είσαι διατεθειμένος να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού κι απ’ το αν μπορείς εσύ να εγκαταλείψεις τις αντιλήψεις σου. Αν πιστεύεις ότι τα λόγια του Θεού περιέχουν την πάσα αλήθεια, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις τα προβλήματα όταν προκύψουν. Αν, αφού προσευχηθείς για ένα διάστημα, συνεχίσεις να μη νιώθεις τη διαφώτιση του Θεού και δεν έχεις λάβει ρητά λόγια απ’ τον Θεό για το τι να κάνεις, ωστόσο οι αντιλήψεις σου δεν σε επηρεάζουν πλέον εσωτερικά, δεν αναστατώνουν τη ζωή σου, ξεθωριάζουν σιγά σιγά, δεν επηρεάζουν την κανονική σχέση σου με τον Θεό και, φυσικά, δεν επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε, ουσιαστικά, δεν έχεις απαλλαγεί απ’ αυτήν την αντίληψη; (Ναι.) Αυτό είναι το μονοπάτι της άσκησης.

Το πρώτο που πρέπει να θυμούνται όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια είναι ότι, όταν έχουν αντιλήψεις, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ αυτές. Δεν πρέπει ποτέ να τις διαδίδουν ούτε να μιλούν απρόσεκτα, λέγοντας: «Έχω ελευθερία του λόγου. Στο κάτω κάτω, δικό μου είναι το στόμα· μπορώ να λέω ό,τι θέλω, σε όποιον θέλω και σε όποιο πλαίσιο θέλω». Είναι λάθος να μιλάει έτσι κανείς. Μερικά καλά ή σωστά λόγια δεν είναι κατ’ ανάγκη ωφέλιμα για τους άλλους αν ειπωθούν, όμως τα λόγια που είναι αντιλήψεις ή πειρασμοί του Σατανά μπορεί να έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες αν ειπωθούν. Με βάση αυτές τις συνέπειες, αν έχεις μια αντίληψη και επιμένεις να την εκφράσεις, και νιώθεις πως κάτι τέτοιο σού δίνει ευεξία και χαρά, οι ενέργειές σου θα πρέπει να χαρακτηριστούν ως κακές πράξεις, ενώ ο Θεός θα τις πιστώσει εναντίον σου. Γιατί να πιστωθούν εναντίον σου; Σου έχουν πει τόσο πολλές θετικές μεθόδους, μονοπάτια και αρχές άσκησης, αλλά δεν τα διάλεξες· αντίθετα, διάλεξες ένα μονοπάτι που βλάπτει τους ανθρώπους —το έκανες επίτηδες, έτσι δεν είναι; Είναι υπερβολικό, λοιπόν, να αποκαλέσει κανείς τις ενέργειές σου «κακές πράξεις»; (Όχι.) Μπορείς οπωσδήποτε να επιλέξεις να επιλύσεις αυτό το θέμα μόνος σου, μέσω της εμπειρίας, της προσευχής στον Θεό και της αναζήτησης, αντί να βγάλεις προς τα έξω τις αντιλήψεις σου, αναστατώνοντας και παραπλανώντας τους άλλους. Αυτήν την οδό πρέπει να διαλέγει ένας άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Γιατί, λοιπόν, δεν διαλέγεις αυτήν την οδό; Γιατί να διαλέξεις μια οδό που βλάπτει τους άλλους και τους κάνει κακό; Κάτι τέτοιο δεν θα έκανε ο Σατανάς; Οι κακοί άνθρωποι κάνουν πράγματα που βλάπτουν τους άλλους και τον εαυτό τους. Δεν μισεί ο Θεός το να κάνεις κι εσύ τέτοια πράγματα; (Ναι.) Ακόμα κι αν δεν καταδικάσει τις αντιλήψεις σου ο Θεός, πρέπει να αναζητήσεις μόνος σου την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις σου, ενώ πρέπει να έχεις κι ένα μονοπάτι για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν η μέθοδός σου για την αντιμετώπιση των αντιλήψεων είναι να τις διαδίδεις κι έτσι να παραπλανάς και να βλάπτεις επίτηδες τους άλλους, αναστατώνοντας την εκκλησιαστική ζωή, καθώς και τη ζωή—είσοδο και τις κανονικές καταστάσεις των αδελφών, τότε οι ενέργειές σου είναι κακές πράξεις. Όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση, ποια πρέπει να είναι η επιλογή του; Ένας άνθρωπος που έχει ανθρώπινη φύση και επιδιώκει την αλήθεια δεν πρόκειται να επιλέξει μια μέθοδο παραπλανητική και βλαπτική για τους άλλους· θα επιλέξει να ασκηθεί και να τηρήσει αρχές που δείχνουν πρωτοβουλία και θετικότητα, θα προσέλθει ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί και να αναζητήσει την αλήθεια, ενώ θα ζητήσει απ’ τον Θεό να συμβάλει στην επίλυση του θέματος. Λένε κάποιοι: «Όταν ζητώ απ’ τον Θεό να με βοηθήσει, νιώθω πάντα πως η βοήθειά Του είναι απροσδιόριστη και αόρατη. Αντί γι’ αυτήν, μήπως μπορώ να επιλέξω την αναζήτηση βοήθειας απ’ τους ανθρώπους;» Ναι, μπορείς να επιλέξεις κάποιον που κατανοεί καλύτερα την αλήθεια κι έχει καλύτερο ανάστημα από εσένα, κάποιον που πιστεύεις ότι μπορεί να λύσει το πρόβλημά σου χωρίς να αναστατωθεί ή να επηρεαστεί απ’ τις αντιλήψεις σου και να γίνει αδύναμος, κάποιον που έχει βιώσει παρόμοια θέματα και μπορεί να σου πει πώς να τα επιλύσεις —και αυτό το μονοπάτι είναι σωστό. Αν επιλέξεις κάποιον που συνήθως είναι πολύ μπερδεμένος και δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα, ενώ, αμέσως μόλις ακούσει το ζήτημα, ξεσηκώνει τον κόσμο, θέλει να μεταδώσει τις αντιλήψεις παντού και να προκαλέσει αναστάτωση, και επιθυμία του είναι να πάψει να πιστεύει —τότε οι ενέργειές σου, χωρίς να το καταλάβεις, θα έχουν αναστατώσει την εκκλησιαστική ζωή. Δεν θα χαρακτηριστούν, τότε, οι ενέργειές σου ως κακές πράξεις; (Ναι.) Γι’ αυτό, όσον αφορά το πώς οφείλεις να χειριστείς τις αντιλήψεις, πρέπει να είσαι προσεκτικός και επιφυλακτικός, δεν πρέπει να ενεργείς μπερδεμένα και παρορμητικά, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεις τις αντιλήψεις σαν να ήταν η αλήθεια —όσο σωστές κι αν είναι οι ανθρώπινες σκέψεις, δεν είναι η αλήθεια. Έτσι θα νιώσεις πολύ πιο ήρεμος, ενώ οι αντιλήψεις σου δεν θα μπορούν να προκαλέσουν μπελάδες. Το ότι έχεις αντιλήψεις δεν πρέπει να σε τρομάζει —εφόσον αναζητάς την αλήθεια, στο τέλος θα απαλλαγείς απ’ αυτές. Λένε κάποιοι: «Δεν είναι εύκολο, όμως, να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις». Όντως, από κάποιες αντιλήψεις είναι δύσκολο να απαλλαγείς, τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Είναι απλό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν απαλλάσσονται ποτέ από κάποιες αντιλήψεις στις σκέψεις και στο μυαλό τους. Αυτό είναι ήδη γεγονός, ωστόσο, όσο δύσκολη κι αν είναι μια αντίληψη ως προς την απαλλαγή απ’ αυτήν, και πάλι δεν είναι η αλήθεια. Εφόσον κατανοείς αυτό το σημείο, εύκολα θα χειριστείς το πρόβλημα. Πρέπει να σας πω ένα γεγονός: Ο Θεός δεν απαιτεί όλοι να κατανοούν πλήρως ούτε να αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα όλα όσα κάνει· δεν απαιτεί όλοι να γνωρίζουν την αλήθεια μέσα σ’ αυτά ούτε τον λόγο για τον οποίο ενεργεί με έναν ορισμένο τρόπο. Δεν είναι αυτή η επιθυμία του Θεού· δεν είναι αυτά τα πρότυπα που απαιτεί απ’ τους ανθρώπους. Αν έχεις αρκετά καλό επίπεδο, τότε όποιο επίπεδο κατανόησης κι αν πετύχεις είναι καλό —απλώς κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς. Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις, τότε, καθώς μεγαλώνεις, καθώς αποκτάς συνεχώς όλο και πιο βαθιά βιώματα και συγκεντρώνεις περισσότερη εμπειρία, τότε η κατανόησή σου για την αλήθεια θα γίνει κι αυτή σιγά σιγά βαθύτερη, ενώ οι αντιλήψεις σου θα μειωθούν. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν κάποια ειδικά ζητήματα, και δεν τα κατανοούν ποτέ. Μήπως ο Θεός τούς αναγκάζει να κατανοήσουν αυτά τα ζητήματα; Όχι, ο Θεός δεν τους ενσταλάζει με το ζόρι την κατανόηση. Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλά μυστήρια μέσα σε όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός, που οι άνθρωποι θέλουν να τα μάθουν αλλά δεν μπορούν. Ο Θεός, όμως, στα λόγια και στο έργο Του, εστιάζει μόνο στην έκφραση της αλήθειας για να εξαγνίσει και να σώσει τους ανθρώπους. Σπάνια αναφέρει άλλα ζητήματα, ενώ, ακόμα κι όταν το κάνει περιστασιακά, είναι μόνο εν συντομία· ο Θεός δεν εξηγεί ποτέ αυτά τα ζητήματα στους ανθρώπους επί μακρόν. Γιατί όχι; Επειδή δεν χρειάζεται οι άνθρωποι να κατανοούν αυτά τα πράγματα. Στο έργο που κάνει ο Θεός στους ανθρώπους, από τη μία αποκαλύπτει τη διάθεση—ουσία Του· από την άλλη, ο Θεός έχει τις σκέψεις Του, τα σχέδιά Του, τις πηγές και τους σκοπούς Του για όσα κάνει, τους τρόπους και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να κατεργαστεί διαφορετικούς ανθρώπους, τους τρόπους και τις μεθόδους για το πώς κυριαρχεί πάνω στα πάντα, και ούτω καθεξής. Δεν είπε ποτέ ο Θεός ότι οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν και να εισέλθουν σε όλες τις αλήθειες προκειμένου να θεωρηθεί ότι σώθηκαν. Κι αυτό επειδή ο Θεός είναι υπερβολικά παντοδύναμος! Οι τρόποι με τους οποίους ενεργεί, μιλά, εργάζεται και κυριαρχεί πάνω στα πάντα αποκαλύπτουν με φυσικό τρόπο τη διάθεση, την ουσία, την ταυτότητά Του και ούτω καθεξής. Παρότι ο Θεός αποκαλύπτει με φυσικό τρόπο όσα έχει και είναι, δεν απαιτεί να τα κατανοούν ούτε να τα συλλαμβάνουν οι άνθρωποι όλα αυτά. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός, και είναι παντοδύναμος, ενώ η δημιουργημένη ανθρωπότητα είναι απειροελάχιστη και δεν έχει απολύτως καμία δύναμη· άνθρωπος και Θεός είναι τόσο διαφορετικοί, υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσά τους! Γι’ αυτό και είναι κάτι πολύ κανονικό να αναπτύσσουν οι άνθρωποι κάποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό. Ο Θεός δεν το παίρνει κατάκαρδα αυτό, εσύ, όμως, το παίρνεις πάντα πολύ σοβαρά και σου γίνεται πείσμα και εμμονή. Δεν θα λειτουργήσει μια τέτοια προσέγγιση. Αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και έχει υψηλό επίπεδο, τότε, εφόσον κατανοείς την αλήθεια κι έχεις πραγματικά γνώση για τον Θεό, θα απαλλαγείς με φυσικό τρόπο απ’ αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και, όποιος κι αν συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια μαζί σου, εσύ δεν την αποδέχεσαι, ενώ μένεις συνεχώς προσκολλημένος στις αντιλήψεις σου, τι συνέπεια θα έχει αυτό; Η συνέπεια θα είναι ότι, ακόμα κι αν φτάσεις στο τέλος της ζωής σου ή στο σημείο όπου το έργο του Θεού θα ολοκληρωθεί εντελώς, εσύ δεν θα έχεις κερδίσει την αλήθεια, παρά θα έχεις οδηγηθεί στον θάνατο απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Ακόμα κι αν δεις να εμφανίζεται το πνευματικό σώμα του Θεού, και πάλι δεν θα έχεις τη δυνατότητα να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου για τον Θεό. Θα σου έλεγε ο Θεός όλα τα γεγονότα και τι είναι αλήθεια μόνο και μόνο επειδή εσύ δεν μπορείς να απαλλαγείς απ’ αυτές τις αντιλήψεις; Από τη μία, είναι περιττό να το κάνει· από την άλλη, είναι γεγονός ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος κι ο ανθρώπινος νους δεν έχουν την τεράστια ικανότητα που απαιτείται ώστε να δεχτούν αυτά τα πράγματα. Το έργο που κάνει ο Θεός είναι πέραν της ανθρώπινης φαντασίας και πέραν των πάντων. Σε σύγκριση με το άπαν, οι άνθρωποι μοιάζουν με κόκκο άμμου στην παραλία. Αυτή η περιγραφή δεν είναι μακριά απ’ τα γεγονότα, και μπορεί να θεωρηθεί σωστή. Ακόμα κι αν ήθελε ο Θεός να σου πει τα πάντα, εσύ έχεις την ικανότητα να τα χωνέψεις όλα; Λένε κάποιοι: «Γιατί να μην μπορώ να τα χωνέψω; Αν ο Θεός έλεγε περισσότερα, θα μπορούσα να κατανοήσω περισσότερα και να κερδίσω περισσότερα. Αν γινόταν αυτό, θα ήταν ήταν ευνοϊκό για εμένα!» Αυτό είναι ουτοπία· υπερεκτιμάς τις ικανότητές σου. Δεν είναι όντως έτσι τα πράγματα. Στα μάτια του Θεού, όλα όσα σου λέει είναι πολύ απλά και προφανή· είναι όσα μπορούν να συλλάβουν οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά για τα οποία δεν έχει μιλήσει ο Θεός, επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα συλλάβουν. Γι’ αυτό, είναι κάτι πολύ κανονικό να μην μπορέσεις, τελικά, να απαλλαγείς από ορισμένες αντιλήψεις σου. Αυτά που έχει ανάγκη ο Θεός να κατανοήσεις και που θέλει να σου τα πει ή που εσύ μπορείς να τα σηκώσεις και να τα συλλάβεις, αυτά θα κατανοήσεις. Όσο γι’ αυτά που δεν μπορείς να σηκώσεις ούτε να συλλάβεις, που τα μάτια σου στην κυριολεξία δεν μπορούν να διακρίνουν, ακόμα κι αν σου τα πει ο Θεός, κάτι τέτοιο θα ήταν άχρηστο και σπατάλη δυνάμεων. Συνεπώς, ο Θεός δεν σου τα λέει αυτά τα πράγματα. Όσον αφορά αντιλήψεις σαν κι αυτές, ακόμα κι αν έρθει η ώρα να πεθάνεις ή να τελειώσει το έργο του Θεού και πάλι δεν έχεις καταλάβει, τι επηρεάζει όλο αυτό; Επηρεάζει την υποταγή σου στον Θεό; Επηρεάζει τον ρόλο του δημιουργήματος που υιοθετείς; Επηρεάζει τη γνώση που αποκτάς για την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Αν δεν επηρεάζεσαι σε κανέναν απ’ αυτούς τους τομείς, τότε θα έχεις σωθεί. Χρειάζεται, λοιπόν, ακόμα να απαλλαγείς απ’ αυτήν την αντίληψη; Όχι, δεν χρειάζεται. Πρόκειται για το τελευταίο είδος αντίληψης, αυτό απ’ το οποίο δεν μπορεί να απαλλαγεί κανείς ούτε τη στιγμή του θανάτου. Λένε κάποιοι: «Θεέ μου, ακόμα δεν κατανοώ αυτό το έργο που έχεις κάνει, αυτά τα λόγια που έχεις πει, ούτε αυτό το περιβάλλον που έχεις διευθετήσει. Μπορείς να μου τα πεις πριν πεθάνω, ώστε να πεθάνω εν ειρήνη;» Ο Θεός αγνοεί τέτοια αιτήματα. Μπορείς να φύγεις εν ειρήνη· θα τα κατανοήσεις όλα στο πνευματικό βασίλειο.

Ο Θεός έχει το δικό του πρότυπο για να σώζει τους ανθρώπους· αυτό δεν βασίζεται στο πόσο καλά έχεις απαλλαγεί απ’ τις αντιλήψεις σου ούτε στο πόσες από αυτές έχεις εγκαταλείψει. Βασίζεται, όμως, στο πόσο φόβο Θεού έχεις και πόσο υποτακτικός είσαι απέναντί Του, στο αν έχεις ή δεν έχεις γνήσιο φόβο και υποταγή προς Εκείνον. Το κάθε τι που κάνει ο Θεός έχει νόημα και, είτε σου είναι εύκολο να το αποδεχθείς, είτε σου είναι δύσκολο να το αποδεχθείς και πιθανόν να προκαλέσει μέσα σου αντιλήψεις, σε κάθε περίπτωση, κάτι τέτοιο δεν αλλάζει την ταυτότητα του Θεού· Αυτός θα είναι πάντα ο Δημιουργός κι εσύ θα είσαι πάντα ένα δημιούργημα. Αν έχεις τη δυνατότητα να μην περιοριστείς από καμία αντίληψη και συνεχίζεις να διατηρείς με τον Θεό τη σχέση του δημιουργήματος με τον Δημιουργό, τότε είσαι ένα αληθινό δημιούργημα του Θεού. Αν έχεις τη δυνατότητα να μην επηρεαστείς ούτε να αναστατωθείς από καμία αντίληψη, και είσαι ικανός να υποταχθείς αληθινά στον Θεό από τα βάθη της καρδιάς σου, και αν, ανεξάρτητα απ’ τη βαθιά ή ρηχή σου κατανόηση για την αλήθεια, μπορείς να κάνεις στην άκρη τις αντιλήψεις και να μην περιοριστείς απ’ αυτές, πιστεύοντας μόνο ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή, ότι ο Θεός θα είναι για πάντα Θεός, και ότι όσα κάνει ο Θεός δεν είναι ποτέ λανθασμένα, τότε μπορείς να σωθείς. Στην πραγματικότητα, το ανάστημα όλων είναι περιορισμένο. Πόσα πράγματα να στοιβαχτούν στο μυαλό των ανθρώπων; Μπορούν να συλλάβουν τι είναι ο Θεός; Αυτό είναι ευσεβής πόθος! Μην ξεχνάς: Ενώπιον του Θεού, οι άνθρωποι θα μοιάζουν πάντοτε παιδιά. Αν νομίζεις πως είσαι έξυπνος, αν προσπαθείς διαρκώς να το παίζεις έξυπνος, αν προσπαθείς να καταλαβαίνεις τα πάντα, και σκέφτεσαι: «Αν δεν μπορώ να τα κατανοήσω, τότε δεν μπορώ και να αναγνωρίσω ότι είσαι ο θεός μου, δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι είσαι ο θεός μου, δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι είσαι ο δημιουργός. Αν δεν λύσεις το θέμα των αντιλήψεών μου, κάνε όνειρα ότι θα σε αναγνωρίσω ως θεό, ότι θα αποδεχθώ την κυριαρχία σου και ότι θα σου υποταχθώ», αν σκέφτεσαι έτσι, τότε υπάρχει πρόβλημα. Γιατί; Ο Θεός δεν λογομαχεί μαζί σου για τέτοια πράγματα. Για Εκείνον, θα ισχύουν πάντα τα εξής όσον αφορά τον άνθρωπο: Αν δεν αποδεχθείς ότι ο Θεός είναι ο Θεός σου, δεν θα αποδεχθεί ούτε Εκείνος ότι είσαι ένα απ’ τα δημιουργήματά Του. Όταν ο Θεός δεν αποδέχεται ότι είσαι ένα απ’ τα δημιουργήματά Του, τότε προκύπτει στη σχέση σου με τον Θεό μια αλλαγή λόγω της στάσης σου απέναντί Του. Αν δεν είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό ούτε να αποδεχθείς την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, καθώς και όλα όσα κάνει ο Θεός, τότε θα υπάρξει αλλαγή στη δική σου ταυτότητα. Συνεχίζεις να είσαι δημιούργημα; Ο Θεός δεν σε αναγνωρίζει ως τέτοιο· δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσεις. Κι αν δεν είσαι δημιούργημα και ο Θεός δεν σε θέλει, τότε συνεχίζεις να έχεις ελπίδα σωτηρίας; (Όχι.) Γιατί δεν σε βλέπει ο Θεός ως δημιούργημα; Επειδή δεν είσαι σε θέση να εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα που οφείλει να εκπληρώνει ένα δημιούργημα, και δεν αντιμετωπίζεις τον Δημιουργό από τη θέση ενός δημιουργήματος. Πώς θα σου φερθεί, λοιπόν, κι ο Θεός; Πώς θα σε δει; Ο Θεός δεν θα σε δει ως δημιούργημα που πληρεί τα πρότυπα, αλλά ως εκφυλισμένο, ως διάβολο και σατανά. Εσύ δεν περνιόσουν για έξυπνος; Πώς έγινε και μεταμορφώθηκες σε διάβολο και σατανά; Αυτό δεν είναι εξυπνάδα, είναι βλακεία. Τι βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν αυτά τα λόγια; Ότι οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται ενώπιον του Θεού. Ακόμα κι αν θεωρείς ότι υπάρχει λόγος για τις αντιλήψεις σου, μην νομίζεις πως διακατέχεσαι από την αλήθεια και πως έχεις το κεφάλαιο για να διαμαρτύρεσαι εναντίον του Θεού και να Τον οριοθετείς. Κάνε ό,τι άλλο θέλεις εκτός από αυτό. Μόλις χάσεις την ταυτότητά σου ως δημιούργημα, τότε θα καταστραφείς —δεν είναι αστείο. Ακριβώς γι’ αυτό είναι εντελώς διαφορετικές οι εκβάσεις, επειδή, όταν οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις, υιοθετούν διαφορετικές προσεγγίσεις και διαφορετικές λύσεις.

Εσείς έχετε αρχές για τον τρόπο άσκησής σας όσον αφορά τις αντιλήψεις; Αυτές οι αρχές σάς προστατεύουν ώστε να δείχνετε καλή και σωστή διαγωγή ως δημιουργήματα; Είναι καλό αυτό το μονοπάτι; (Ναι.) Τότε, περιγράψτε το συνοπτικά. (Αν πρόκειται για μια αντίληψη απ’ την οποία είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς, πρέπει να προσευχηθούμε και να αναζητήσουμε, να βρούμε στα λόγια του Θεού την αλήθεια που αναλύει αυτόν τον τύπο αντίληψης, ενώ μπορούμε επίσης να συναναστραφούμε με αδελφούς και αδελφές που κατανοούν την αλήθεια· έτσι, θα έχουμε τη δυνατότητα να διακρίνουμε τις παράλογες πτυχές της αντίληψης και, μ’ αυτόν τον τρόπο, να απαλλαγούμε απ’ αυτήν. Υπάρχουν και αντιλήψεις απ’ τις οποίες δεν απαλλάσσεται εύκολα κανείς, όμως δεν πρέπει να μένουμε προσκολλημένοι σ’ αυτές. Πρέπει να έχουμε μια στάση αποδοχής της αλήθειας και υποταγής στον Θεό, γνωρίζοντας ότι είμαστε δημιουργήματα και ότι όσα κάνει ο Θεός είναι οπωσδήποτε σωστά, κι απλώς εμείς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Είτε κατανοούμε είτε όχι, δεν γίνεται να διαδίδουμε αντιλήψεις. Πρέπει να μάθουμε να προσευχόμαστε συχνά στον Θεό και να αναζητάμε, και σιγά σιγά μπορούμε να απαλλαγούμε κι απ’ αυτές τις αντιλήψεις. Η τρίτη κατάσταση είναι να συνεχίζουμε, στο τέλος, να μην έχουμε απαλλαγεί από κάποιες αντιλήψεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εφόσον αυτές οι αντιλήψεις δεν μας περιορίζουν κι εμείς δεν τις διαδίδουμε, όλα καλά. Ακόμα κι αν δεν έχουμε απαλλαγεί, στο τέλος, απ’ αυτές τις αντιλήψεις, εφόσον δεν μένουμε προσκολλημένοι σ’ αυτές και δεν διαπράττουμε το κακό εξαιτίας τους, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να μας καταδικάσει, και κάτι τέτοιο δεν θα επηρεάσει τη σωτηρία μας.) Πόσες αρχές υπάρχουν συνολικά; (Τρεις.) Υπάρχουν τρεις αρχές συνολικά. Τις έχετε σημειώσει όλες, έτσι; Μόλις κατανοήσετε την αλήθεια και συλλάβετε τις αρχές, θα απαλλαγείτε με φυσικό τρόπο απ’ τις αντιλήψεις σας. Δεν πρέπει να αφήνετε τις αντιλήψεις να σας εμποδίζουν ή να σας βάζουν τρικλοποδιά· απαλλαγείτε απ’ όσες αντιλήψεις είναι εφικτό να απαλλαγείτε, όσο καλύτερα μπορείτε, όσο για εκείνες απ’ τις οποίες δεν μπορείτε να απαλλαγείτε προσωρινά, τουλάχιστον μην τις αφήνετε να σας επηρεάζουν. Δεν πρέπει να εμποδίζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σας ούτε και να επηρεάζουν τη σχέση σας με τον Θεό. Το συμπέρασμα για εσάς είναι ότι το λιγότερο που μπορείτε να κάνετε είναι να μην διαδίδετε αντιλήψεις, να μην διαπράττετε το κακό, να μην προκαλείτε διατάραξη και αναστάτωση, καθώς και να μην ενεργείτε ως υπηρέτες του Σατανά ούτε ως όργανα του Σατανά. Αν από κάποιες αντιλήψεις είναι εφικτό να απαλλαγείτε μόνο επιφανειακά και όχι απόλυτα, όσο μεγάλη προσπάθεια κι αν καταβάλετε, τότε απλώς αγνοήστε τις. Μην αφήνετε τις αντιλήψεις να επηρεάζουν την επιδίωξή σας για την αλήθεια ούτε τη ζωή—είσοδό σας. Εντρυφήστε σ’ αυτές τις αρχές και, υπό κανονικές περιστάσεις, θα είστε προστατευμένοι. Αν είσαι κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια, που αγαπά τα θετικά πράγματα, που δεν είναι κακός άνθρωπος, που δεν είναι διατεθειμένος να προκαλέσει διατάραξη και αναστάτωση και δεν προκαλεί επίτηδες διατάραξη και αναστάτωση, τότε συνήθως, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το θέμα των αντιλήψεων που προκύπτουν, θα είσαι, γενικά, προστατευμένος. Η πιο στοιχειώδης αρχή άσκησης είναι η εξής: Αν προκύψει μια αντίληψη απ’ την οποία δυσκολεύεσαι να απαλλαγείς, μη βιαστείς να προβείς σε ενέργειες όσον αφορά την αντίληψη. Περίμενε πρώτα και αναζήτησε την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτήν την αντίληψη, με την πίστη ότι όσα κάνει ο Θεός δεν μπορεί να είναι λανθασμένα. Να τη θυμάσαι αυτήν την αρχή. Επιπλέον, να μην αφήνεις στην άκρη το καθήκον σου ούτε να αφήνεις την αντίληψη να επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αν έχεις αντιλήψεις και σκεφτείς: «Ε, απλώς θα κάνω αυτό το καθήκον όπως-όπως· δεν έχω κέφια, κι έτσι δεν θα σου κάνω καλή δουλειά!», δεν λειτουργεί αυτό. Μόλις η στάση σου γίνει αρνητική και επιπόλαια, υπάρχει πρόβλημα· σημαίνει πως οι αντιλήψεις μέσα σου παραφέρονται. Όταν οι αντιλήψεις που βρίσκονται μέσα σου παραφέρονται και επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, αυτό σημαίνει ότι, στην πραγματικότητα, η σχέση σου με τον Θεό έχει ήδη υποστεί αλλαγή. Κάποιες αντιλήψεις μπορούν να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πράγμα που αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, και πρέπει να απαλλαγείς γρήγορα απ’ αυτές. Άλλες αντιλήψεις δεν επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου ούτε τη σχέση σου με τον Θεό, κι έτσι δεν είναι και σπουδαίο θέμα. Αν οι αντιλήψεις που αναπτύσσεις μπορούν να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, με αποτέλεσμα να αμφισβητείς τον Θεό, να μην κάνεις επιμελώς το καθήκον σου —φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να αισθάνεσαι ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες που δεν εκτελείς το καθήκον σου— και να μην έχεις καθόλου τρόμο ούτε θεοφοβούμενη καρδιά, τότε αυτό είναι επικίνδυνο. Σημαίνει ότι θα υποπέσεις στον πειρασμό, πως θα σε πιάσει κορόιδο και αιχμάλωτο ο Σατανάς. Η στάση σου απέναντι στις αντιλήψεις σου και οι επιλογές που κάνεις έχουν κρίσιμη σημασία· ανεξάρτητα απ’ το αν είναι αντιλήψεις απ’ τις οποίες μπορείς να απαλλαγείς και ανεξάρτητα απ’ τον βαθμό στον οποίο μπορεί να γίνει αυτό, η κανονική σχέση ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό δεν πρέπει να αλλάξει. Πρώτον και κύριον, πρέπει να είσαι σε θέση να υποταχθείς σε όλα τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει ο Θεός και να δηλώσεις πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά κι έχουν νόημα, ενώ αυτή η γνώση κι αυτή η πτυχή της αλήθειας δεν πρέπει ποτέ να αλλάξουν για εσένα. Δεύτερον, δεν πρέπει να αφήσεις στην άκρη το καθήκον που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός, δεν πρέπει να το ξεφορτωθείς αυτό. Αν, εσωτερικά η εξωτερικά, δεν έχεις αντίσταση, εναντίωση ή επανάσταση απέναντι στον Θεό, τότε ο Θεός θα δει μόνο την υποταγή σου και ότι περιμένεις. Μπορεί και πάλι να έχεις αντιλήψεις, αλλά ο Θεός δεν βλέπει την επανάστασή σου. Αφού δεν υπάρχει μέσα σου επανάσταση ούτε αντίσταση, ο Θεός συνεχίζει να σε θεωρεί ένα απ’ τα δημιουργήματά Του. Απεναντίας, αν η καρδιά σου είναι γεμάτη διαμαρτυρίες και ανυπακοή, αν ψάχνεις ευκαιρία για ανταπόδοση και δεν θες να κάνεις το καθήκον σου, ενώ αντίθετα εύχεσαι να το ξεφορτωθείς —φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να υπάρχουν, μες στην καρδιά σου, κάθε είδους διαμαρτυρίες για τον Θεό, ενώ κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του καθήκοντός σου να αποκαλύπτονται ορισμένες εκδηλώσεις παρακοής και πικρίας— τότε, εκείνη τη στιγμή, η σχέση σου με τον Θεό έχει ήδη αλλάξει δραματικά. Έχεις ήδη μετατοπιστεί απ’ τη θέση σου ως δημιούργημα· δεν είσαι πλέον δημιούργημα, αλλά έχεις γίνει όργανο για τους διαβόλους και τον Σατανά —κι έτσι ο Θεός δεν πρόκειται να σου δείξει καμία καλοσύνη. Όταν φτάνει κανείς σ’ αυτό το σημείο, πλησιάζει σε επικίνδυνα εδάφη. Ακόμα κι αν δεν κάνει τίποτα ο Θεός, αυτός ο άνθρωπος δεν θα είναι σε θέση να μείνει ακλόνητος στην εκκλησία. Έτσι, λοιπόν, σε όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι —ιδιαίτερα όσον αφορά θέματα όπως η απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις— πρέπει να αποφεύγουν να κάνουν πράγματα που προσβάλλουν τον Θεό ή που τα καταδικάζει ο Θεός ή που πληγώνουν ή βλάπτουν τους άλλους. Αυτή είναι η αρχή.

Το πρόβλημα με το να έχουν οι άνθρωποι αντιλήψεις για τον Θεό δεν είναι ασήμαντο ζήτημα! Έχει κρίσιμη σημασία οι άνθρωποι να διατηρούν μια κανονική σχέση με τον Θεό, αλλά αυτό που επηρεάζει περισσότερο αυτή τη σχέση είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων. Μόνο όταν οι άνθρωποι απαλλάσσονται απ’ τις αντιλήψεις τους για τον Θεό μπορεί να διατηρηθεί μια κανονική σχέση με τον Θεό. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί άνθρωποι έχουν ένα σοβαρό πρόβλημα. Εδώ και όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, παρότι ίσως είναι σε θέση να αντέξουν τα βάσανα και να πληρώσουν το τίμημα εκτελώντας τα καθήκοντά τους, και πάλι, συνολικά, δεν μπορούν να απαλλαγούν εντελώς απ’ τις αντιλήψεις τους. Κάτι τέτοιο επηρεάζει σοβαρά τη σχέση τους με τον Θεό, ενώ έχει άμεσο αντίκτυπο στην αγάπη τους για τον Θεό και στην υποταγή τους σ’ Αυτόν. Γι’ αυτό, όποιες αντιλήψεις κι αν αναπτύσσουν οι άνθρωποι για τον Θεό, το ζήτημα είναι σοβαρό και δεν πρέπει να παραβλέπεται. Οι αντιλήψεις μοιάζουν με τοίχο· διακόπτουν τη σχέση των ανθρώπων με τον Θεό, ώστε να μην τους αφορά το έργο της σωτηρίας που κάνει ο Θεός. Έτσι, το ότι οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις για τον Θεό ανάγεται σε πολύ σοβαρό θέμα που δεν γίνεται να αγνοηθεί! Αν οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις και δεν μπορούν να αναζητήσουν γρήγορα την αλήθεια και να απαλλαγούν απ’ αυτές, κάτι τέτοιο μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε αρνητικότητα, σε αντίσταση εναντίον του Θεού, ακόμα και σε εχθρότητα απέναντί Του. Μπορούν ακόμα να αποδεχθούν την αλήθεια τότε; Η ζωή—είσοδός τους θα ακινητοποιηθεί. Το μονοπάτι βίωσης του έργου του Θεού είναι ανομοιόμορφο και γεμάτο λακκούβες. Οι άνθρωποι, επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, μπορεί να κάνουν πολλές παρακάμψεις και ίσως καταλήξουν να σχηματίζουν αντιλήψεις σε κάθε κατάσταση. Δεν δεν απαλλαγούν απ’ αυτές τις αντιλήψεις μέσω της αναζήτησης της αλήθειας, μπορεί να επαναστατήσουν ενάντια στον Θεό και να Τον παρακούσουν, βαδίζοντας στο μονοπάτι της εχθρότητας απέναντί Του. Μόλις οι άνθρωποι πάρουν το μονοπάτι των αντίχριστων, νομίζετε πως υπάρχει γι’ αυτούς πιθανότητα σωτηρίας; Σ’ αυτό το σημείο, δεν είναι εύκολος ο χειρισμός, και δεν θα έχει απομείνει καμία πιθανότητα. Γι’ αυτό, προτού σε απαρνηθεί ο Θεός ως δημιούργημα, πρέπει εσύ να μάθεις πώς να είσαι δημιούργημα του Θεού. Να μην επιχειρείς να εξετάσεις εξονυχιστικά τον Δημιουργό ούτε να προσπαθείς να ανακαλύψεις πώς θα αποδείξεις και θα επαληθεύσεις ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύεις είναι ο Δημιουργός. Δεν έχεις ούτε την ευθύνη ούτε την υποχρέωση να το κάνεις αυτό. Αυτό που πρέπει να σκέφτεσαι και να συλλογίζεσαι κάθε μέρα μες στην καρδιά σου είναι πώς θα εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου και θα γίνεις ένα δημιούργημα που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, και όχι πώς θα αποδείξεις αν ο Θεός είναι ο Δημιουργός, αν είναι πράγματι ο Θεός, ούτε να εξετάζεις εξονυχιστικά τι έχει κάνει ο Θεός και αν οι ενέργειές του είναι ή δεν είναι σωστές. Δεν είναι αυτά τα όσα πρέπει να εξετάζεις εξονυχιστικά.

19 Ιουνίου 2021