Πιστεύετε τόσα χρόνια στον Θεό· αν και καταλαβαίνετε κάποιες αλήθειες, καθένας σας έχει στην καρδιά του τις δικές του ερμηνείες, πεποιθήσεις και φαντασιοκοπίες, που όλες είναι εντελώς αντίθετες και αντιφατικές με την αλήθεια και με το θέλημα του Θεού. Και τι είναι αυτά τα πράγματα; Είναι ανθρώπινες αντιλήψεις. Ο άνθρωπος δεν κατέχει την παραμικρή αλήθεια, αλλά το μυαλό του μπορεί να δημιουργήσει πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, που καμιά τους δεν εναρμονίζεται με την αλήθεια. Καθετί που είναι αντίθετο με την αλήθεια αφορά τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Και πώς προκύπτουν αυτές οι αντιλήψεις; Προκύπτουν για πολλούς και διάφορους λόγους. Κατά ένα μέρος φταίει η διαμόρφωση που λαμβάνει κανείς από την παραδοσιακή κουλτούρα, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο διαδίδονται και εμφυσούνται οι γνώσεις, ο αντίκτυπος των κοινωνικών τάσεων και των διδασκαλιών της οικογένειας, και ούτω καθεξής. Στην Κίνα —μια χώρα όπου εδώ και χιλιάδες χρόνια επικρατεί αθεϊσμός— πώς αντιλαμβάνονται και πώς ορίζουν τον Θεό οι άνθρωποι; Ο Θεός είναι μεν αόρατος και άυλος, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχει στ’ αλήθεια, μπορεί να μεταφέρεται μέσω του αέρα εδώ και εκεί, να έρχεται και να φεύγει χωρίς να αφήνει ίχνος, να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται ξαφνικά· μπορεί και περνάει μέσα από τοίχους, δεν Τον εμποδίζει κανένα υλικό και κανένας χώρος, και έχει τεράστιες ικανότητες· είναι παντοδύναμος. Αυτές είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό. Και από πού προκύπτουν οι φαντασιοκοπίες και οι αντιλήψεις τους; Έχουν σχέση κυρίως με την εκπαίδευση και τη διαμόρφωση που λαμβάνουν από την παραδοσιακή κουλτούρα. Στην Κίνα, διδάσκεται εδώ και χιλιετίες ο αθεϊσμός, και οι σπόροι του έχουν πολύ καιρό τώρα φυτευτεί μέσα στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Στο διάστημα αυτό, ο Σατανάς και ένα σωρό πονηρά πνεύματα έκαναν πολλά σημεία και τέρατα ανάμεσα στους ανθρώπους, με σκοπό να τους εξαπατήσουν και να τους ελέγξουν. Αυτά τα πράγματα εξαπλώνονται σε μεγάλο βαθμό ανάμεσα στους ανθρώπους και έχουν τρομερό αντίκτυπο. Τα πονηρά αυτά πνεύματα ενεργούν απερίσκεπτα για να εξαπατήσουν, να κοροϊδέψουν και να κάνουν κακό στους ανθρώπους, και έτσι εκείνοι έχουν αναπτύξει πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό. Το συμπέρασμα είναι ότι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων προέρχονται εξολοκλήρου από την κακή διαμόρφωση που λαμβάνουν απ’ την κοινωνία και απ’ την πλύση εγκεφάλου που τους κάνει ο Σατανάς. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ο Σατανάς διδάσκει από γενιά σε γενιά τους ανθρώπους και εκείνοι έχουν δεχθεί τη διάδοση και την πλύση εγκεφάλου της παραδοσιακής κουλτούρας και γνώσης, οπότε έχουν αναπτύξει ένα σωρό αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αυτά τα πράγματα μπορεί να μην έχουν επηρεάσει άμεσα τη δουλειά, τις σπουδές και την κανονική ζωή τους. Οι αντιλήψεις, όμως, και οι φαντασιοκοπίες αυτές υπήρξαν ένα τεράστιο εμπόδιο στο να αποδεχτούν το έργο του Θεού και να υποταχθούν σ’ αυτό. Ακόμα κι αν έχουν αποδεχτεί το έργο του Θεού, αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να τους εμποδίζουν σημαντικά να γνωρίσουν τον Θεό και να Τον υπακούσουν, με αποτέλεσμα να έχουν πολύ λίγη πίστη, να παρουσιάζουν συχνά αρνητικότητα και αδυναμία, αλλά και να δυσκολεύονται πολύ να παραμείνουν σταθεροί στις δοκιμασίες, ακόμα και αν πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό. Αυτές τις συνέπειες προκαλούν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι το να πιστεύεις στον Θεό σημαίνει να κάνεις καλές πράξεις και να είσαι καλός άνθρωπος. Πιστεύουν, για παράδειγμα, ότι μόνο αν κάποιος δίνει ελεημοσύνη στους φτωχούς πιστεύει στο Θεό. Κάποιος που κάνει πολλές καλές πράξεις και οι άλλοι τον εγκωμιάζουν ευχαριστεί τον Θεό μέσα απ’ την καρδιά του και λέει στους ανθρώπους: «Μην ευχαριστείτε εμένα. Τον Θεό στον ουρανό πρέπει να ευχαριστείτε· Εκείνος με έμαθε να το κάνω αυτό». Μόλις λάβει τον έπαινο των ανθρώπων, νιώθει τεράστια ικανοποίηση και ανακούφιση· θεωρεί καλό το να πιστεύεις στον Θεό, πιστεύει ότι οι άνθρωποι τον εγκρίνουν και ότι σίγουρα θα τον εγκρίνει κι ο Θεός. Και από πού προέρχεται αυτό το αίσθημα ανακούφισης; (Από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του.) Είναι αληθινό ή ψεύτικο αυτό το αίσθημα ανακούφισης; (Ψεύτικο.) Εκείνος, όμως, το θεωρεί αληθινό, και νομίζει ότι είναι πολύ προσγειωμένος, πρακτικός και αληθινός, διότι αυτό το αίσθημα ανακούφισης είναι που επιδιώκει. Και πώς ακριβώς προκύπτει αυτό το αίσθημα ανακούφισης; Αυτήν την ψευδή εντύπωση την έχουν προκαλέσει οι αντιλήψεις του, και αυτές είναι που τον έχουν κάνει να πιστεύει πως τέτοια πρέπει να είναι η πίστη στον Θεό, ότι τέτοιος άνθρωπος πρέπει να είναι, ότι έτσι πρέπει να ενεργεί, ότι σίγουρα θα ικανοποιήσει τον Θεό κάνοντας αυτά τα πράγματα και ότι στο τέλος θα καταφέρει σίγουρα να σωθεί και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Από πού προέρχεται αυτό το «σίγουρα»; (Από τις ανθρώπινες αντιλήψεις.) Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες του είναι αυτές που του δίνουν αυτήν τη βεβαιότητα και αυτήν τη λανθασμένη εντύπωση, αλλά και που τον κάνουν να νιώθει τόσο άνετα. Και ο Θεός πώς ακριβώς αξιολογεί και καθορίζει αυτό το θέμα; Είναι απλώς ένα είδος καλής συμπεριφοράς, την οποία εκδηλώνει σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και την ανθρώπινη καλοσύνη του. Αυτός ο άνθρωπος κάνει μια μέρα κάτι αντίθετο με τις αρχές και αντιμετωπίζεται· τότε ανακαλύπτει ότι τα κριτήρια με τα οποία αξιολογεί ο Θεός τους καλούς ανθρώπους δεν είναι αυτά που νόμιζε και ότι τα λόγια Του δεν λένε κάτι τέτοιο, οπότε αρχίζει να προβάλλει κάποια αντίσταση και σκέφτεται το εξής: «Δεν είμαι καλός άνθρωπος; Τόσα χρόνια ήμουν καλός άνθρωπος και ποτέ κανείς δεν είπε ότι δεν ήμουν καλός. Ο μόνος που λέει ότι δεν είμαι καλός άνθρωπος είναι ο Θεός!» Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα εδώ; Και πώς προέκυψε αυτό το πρόβλημα; Το προκάλεσαν οι αντιλήψεις του. Τι είναι αυτό που φταίει περισσότερο απ’ όλα; (Οι αντιλήψεις.) Αυτό που φταίει περισσότερο απ’ όλα είναι οι ανθρώπινες αντιλήψεις. Πολλές φορές, οι αντιλήψεις τους κάνουν τους ανθρώπους να παρανοήσουν τον Θεό και να προβάλλουν συχνά ένα σωρό απαιτήσεις και κρίσεις προς Αυτόν, αλλά και να Τον αξιολογούν σύμφωνα με κάθε λογής κριτήρια· αναγκάζουν τους ανθρώπους να αξιολογούν συχνά με βάση συγκεκριμένες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις αν κάποια πράγματα είναι σωστά ή λάθος, αν κάποιος είναι καλός ή κακός, και αν κάποιος είναι αφοσιωμένος στον Θεό και έχει πίστη σ’ Αυτόν. Τι φταίει κυρίως γι’ αυτά τα λάθη; Οι αντιλήψεις των ανθρώπων. Οι αντιλήψεις των ανθρώπων μπορεί να μην έχουν καμία επίδραση ως προς το τι τρώνε ή πώς κοιμούνται, ενδέχεται να μην επηρεάζουν την κανονική ανθρώπινη ζωή τους, υπάρχουν όμως στο μυαλό και τις σκέψεις των ανθρώπων, προσκολλώνται επάνω τους σαν σκιά, ακολουθώντας τους παντού όλη την ώρα. Εάν δεν τις αποδιώχνεις συνεχώς, θα ελέγχουν διαρκώς τη συμπεριφορά και τη σκέψη σου, θα ελέγχουν την κρίση σου, θα ελέγχουν τη γνώση σου για τον Θεό και τη σχέση σου μαζί Του. Το να έχουν οι άνθρωποι αντιλήψεις για τον Θεό είναι σαν να στέκεται ένα τείχος μεταξύ αυτών και του Θεού, που τους εμποδίζει να δουν το αληθινό πρόσωπό Του, τους εμποδίζει να δουν την αληθινή διάθεση και την αληθινή ουσία Του —γιατί οι άνθρωποι ζουν μέσα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους για να καθορίσουν εάν ο Θεός πράττει σωστά ή λάθος, αλλά και για να μετρήσουν, να καταδικάσουν και να κρίνουν όλα όσα πράττει. Σε τι είδους κατάσταση βυθίζονται συχνά οι άνθρωποι πράττοντάς το αυτό; Μπορούν οι άνθρωποι να υποταχθούν αληθινά στον Θεό όταν ζουν μέσα στις αντιλήψεις τους; Μπορούν να έχουν αληθινή πίστη στον Θεό; Ακόμη και όταν υποτάσσονται λίγο, αυτό γίνεται σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αμέσως μόλις κάποιος υποταχθεί σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, μολύνεται με προσωπικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά και τον εξωτερικό κόσμο και έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια. Το πρόβλημα των αντιλήψεων των ανθρώπων για τον Θεό είναι σοβαρό: αποτελεί μείζονος σημασίας ζήτημα μεταξύ ανθρώπου και Θεού που πρέπει επειγόντως να επιλυθεί. Όποιος έρχεται ενώπιον του Θεού έχοντας αντιλήψεις, έχει και κάθε είδους υποψίες για τον Θεό. Μπορεί, λοιπόν, να ειπωθεί και ότι έχει μυριάδες παρανοήσεις για τον Θεό όσον αφορά όλα όσα Εκείνος τού παρέχει, όσον αφορά τις ρυθμίσεις και τις ενορχηστρώσεις Του. Και τότε, με τι είδους σχέση με τον Θεό έρχονται αντιμέτωποι; Οι άνθρωποι παρανοούν διαρκώς τον Θεό, είναι συνεχώς καχύποπτοι απέναντί Του και χρησιμοποιούν διαρκώς τα δικά τους πρότυπα για να μετρήσουν εάν ο Θεός πράττει σωστά ή λάθος, για να μετρήσουν κάθε ένα από τα λόγια και τα έργα Του. Τι είναι αυτή η συμπεριφορά; (Επαναστατικότητα και απείθεια.) Σωστά, οι άνθρωποι επαναστατούν εναντίον του Θεού, Του δείχνουν απείθεια, Τον καταδικάζουν και Τον κρίνουν, Τον βλασφημούν και Τον ανταγωνίζονται· σε σοβαρές περιπτώσεις δε οι άνθρωποι θέλουν να οδηγηθούν σε δικαστική διαμάχη απέναντι στον Θεό και να ξεκινήσουν έναν «καθοριστικό αγώνα» εναντίον Του. Σε ποιο επίπεδο μπορούν να φτάσουν στην πιο σοβαρή μορφή τους οι αντιλήψεις των ανθρώπων; Στο να αρνηθούν οι άνθρωποι τον ίδιο τον αληθινό Θεό, να αρνηθούν ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια και να καταδικάσουν το έργο Του. Όταν φτάσουν οι αντιλήψεις των ανθρώπων σ’ αυτό το επίπεδο, είναι φυσικό να αρνηθούν τον Θεό, να Τον καταδικάσουν, να βλασφημήσουν εναντίον Του και να Τον προδώσουν. Όχι μόνο αρνούνται ότι υπάρχει ο Θεός, αλλά αρνούνται και να αποδεχτούν την αλήθεια και να Τον ακολουθήσουν. Δεν είναι τρομακτικό αυτό; (Ναι.) Πρόκειται για ένα τρομακτικό πρόβλημα. Μπορεί να πει κανείς ότι οι αντιλήψεις κάνουν μόνο κακό στους ανθρώπους, δεν έχουν ούτε ένα όφελος. Γι’ αυτό συναναστρεφόμαστε σήμερα και αναλύουμε τι είναι οι αντιλήψεις και ποιες αντιλήψεις έχουν οι άνθρωποι· είναι απολύτως απαραίτητο. Ποιες αντιλήψεις προκύπτουν συνήθως σ’ εσάς; Ποιες σκέψεις, ποιος τρόπος κατανόησης, ποιες κρίσεις και ποιες απόψεις σας σχετίζονται με τις αντιλήψεις σας; Δεν αξίζει να το σκεφτείτε αυτό; Η συμπεριφορά των ανθρώπων δεν σχετίζεται με τις αντιλήψεις τους, αλλά οι σκέψεις και οι απόψεις που κρύβει αυτή η συμπεριφορά έχουν άμεση σχέση μ’ αυτές. Οι αντιλήψεις των ανθρώπων περιορίζονται στο έργο του Θεού και συνοψίζονται βασικά στις παρακάτω. Πρώτα πρώτα είναι οι διάφορες αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές φαντασιοκοπίες και ορίζουν διαφορετικά μεταξύ τους την πίστη στον Θεό, το τι πρέπει να κερδίσουν και σε ποιο μονοπάτι θα πρέπει να βαδίσουν κατά την πίστη τους στον Θεό, και έτσι καταλήγουν να έχουν ένα σωρό αντιλήψεις. Δεύτερον, οι αντιλήψεις που έχουν σχετικά με την ενσάρκωση του Θεού. Οι άνθρωποι έχουν ακόμη περισσότερες φαντασιοκοπίες και ορίζουν με ακόμα περισσότερους τρόπους την ενσάρκωση, και έτσι είναι φυσικό να καταλήγουν σε πολλές αντιλήψεις· είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο. Τρίτον, οι αντιλήψεις τους για το έργο του Θεού. Οι άνθρωποι έχουν πολλές διαφορετικές φαντασιοκοπίες και ορίζουν διαφορετικά μεταξύ τους την αλήθεια που εκφράζει ο Θεός, τη διάθεση που αποκαλύπτει και τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται, κι έτσι καταλήγουν να έχουν πολλές αντιλήψεις. Αυτά τα τρία στοιχεία μπορούμε να τα χωρίσουμε σε ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες, πάντως καλύπτουν ουσιαστικά όλες τις αντιλήψεις των ανθρώπων, οπότε ας συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά ένα ένα με τη σειρά.

Ας μιλήσουμε τώρα για το πρώτο στοιχείο, που είναι οι διάφορες αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό. Οι αντιλήψεις αυτές εντάσσονται σ’ ένα κάπως ευρύ πλαίσιο. Είτε μόλις ξεκίνησαν να πιστεύουν στον Θεό είτε πίστευαν και παλιότερα, στην αρχή της πίστης τους σ’ Αυτόν, οι άνθρωποι έχουν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όταν πρωτοδιαβάζουν τη Βίβλο, νιώθουν έναν αναβρασμό μέσα τους και σκέφτονται: «Θα γίνω καλός άνθρωπος· θα πάω στον παράδεισο». Στη συνέχεια, καταλήγουν να έχουν ένα σωρό φαντασιοκοπίες και ορισμούς ή παγιωμένες ιδέες σχετικά με την πίστη στον Θεό, και είναι βέβαιο ότι τελικά θα αποκτήσουν διαφορετικές αντιλήψεις. Για παράδειγμα, αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, φαντάζονται ένα σωρό πράγματα όσον αφορά το τι άνθρωποι πρέπει να είναι. Κάποιος λέει το εξής: «Μόλις αρχίσω να πιστεύω στον Θεό, θα σταματήσω το κάπνισμα, το ποτό και τον τζόγο. Δεν θα πηγαίνω σε αυτά τα άθλια μέρη. Θα μιλάω ευγενικά και θα κυκλοφορώ με το χαμόγελο στο στόμα». Τι είναι αυτό; Είναι αντίληψη ή ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς; (Είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να συμπεριφέρονται.) Είναι μια έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι. Δεν είναι αντίληψη ούτε φαντασιοκοπία· είναι ένας τρόπος σκέψης απόλυτα λογικός και εύλογος. Ένας ηλικιωμένος αδελφός λέει το εξής: «Είμαι γέρος και πιστεύω τόσα χρόνια στον Θεό. Θα πρέπει να μιλάω και να ενεργώ με τέτοιον τρόπο, ώστε να δίνω το παράδειγμα στους νέους. Δεν πρέπει να χαχανίζω ούτε να συμπεριφέρομαι με τρόπο που δεν αρμόζει στην ηλικία μου. Πρέπει να δείχνω αξιοπρεπής και καλλιεργημένος, και να φέρομαι ως κομψός κύριος». Έτσι, όταν μιλάει σε νέους, η έκφρασή του είναι σοβαρή και όλο χρησιμοποιεί λόγιες λέξεις και φράσεις, με αποτέλεσμα οι νέοι όταν τον βλέπουν να νιώθουν άβολα και να μη θέλουν να τον πλησιάσουν. Στις συναθροίσεις, οι αδελφοί και οι αδελφές χορεύουν και δοξάζουν τον Θεό, αλλά αυτός ο ηλικιωμένος αδελφός πιστεύει ότι πρέπει να συγκρατεί τη λαγνεία στο βλέμμα του και να κοιτάζει μόνο αυτά που είναι πρέπον να κοιτάζει, οπότε συγκρατιέται και δεν παρακολουθεί. Μέσα του, όμως, συνεχίζει να μουρμουρίζει: «Αυτοί οι νέοι ζουν με τόσες ελευθερίες· εγώ γιατί ζω μες στην καταπίεση; Κι όμως, πρέπει να καταπιέζεται και λίγο κάποιος που πιστεύει στον Θεό· Αυτός με έκανε να φτάσω σ’ αυτήν την ηλικία!» Λέει ότι δεν πρέπει να βλέπει τον κόσμο που χορεύει, αλλά και πάλι ρίχνει μερικές κλεφτές ματιές, προσπαθώντας ξεκάθαρα να κρατήσει τα προσχήματα. Και γιατί το κάνει αυτό; Τι τον οδηγεί σε μια τέτοια κατάσταση αμηχανίας; Μια φαντασιοκοπία που έχει σχετικά με τη συμπεριφορά και τις εκφράσεις που θα έπρεπε να έχει στο πλαίσιο της πίστης του στον Θεό. Αυτή η φαντασιοκοπία κυριαρχεί μέσα του, κι έτσι μιλάει και ενεργεί με τρόπο μουλωχτό και ψεύτικο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, καθώς τραγουδούν στις συναθροίσεις, την ώρα που τραγουδούν χειροκροτάνε, κι έτσι αφήνουν τον εαυτό τους ελεύθερο. Όμως, αυτός ο ηλικιωμένος αδελφός παραμένει απαθής και μουδιασμένος σαν νεκρός, δίχως καμιά ζωντάνια και καμιά ανθρώπινη ομοιότητα. Θεωρεί ότι επειδή είναι ηλικιωμένος, πρέπει να φαίνεται σαν τέτοιος και να μη φέρεται σαν παιδί, να μη δείχνει αφελής, δίνοντας δικαιώματα στον κόσμο να τον περιγελάει. Με λίγα λόγια, κάθε του έκφραση δεν είναι παρά μια προσποίηση και απλώς πιέζει τον εαυτό του να παριστάνει τον σπουδαίο. Είναι εποικοδομητικό για τους άλλους να βλέπουν μια τέτοια υποκριτική συμπεριφορά; (Όχι.) Πώς νιώθεις όταν βλέπεις κάτι τέτοιο; Πρώτον, τον θεωρείς υποκριτή και αυτό σε κάνει να νιώθεις άβολα· δεύτερον, τον θεωρείς ψεύτικο, ενώ τον σιχαίνεσαι και αηδιάζεις κάπως, και όταν μιλάς μαζί του, νιώθεις να πνίγεσαι και να περιορίζεσαι, δεν μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα. Αν δεν είσαι προσεκτικός, σου κάνει «κήρυγμα» και σου λέει: «Κοιτάξτε πώς έχετε καταντήσει εσείς οι νέοι, είστε τόσο βαθιά διεφθαρμένοι! Τρώτε καλό φαγητό και φοράτε ωραία ρούχα, τρώτε όπως τρώγαμε παλιά την Πρωτοχρονιά και στις άλλες γιορτές, και παρ’ όλα αυτά είστε ιδιότροποι και δεν σας φτάνουν αυτά. Εμείς στα νιάτα μας το μόνο που είχαμε να φάμε ήταν άχυρα και αγριόχορτα». Καυχιέται που είναι μεγαλύτερος και κάνει «κήρυγμα» στους άλλους, κι έτσι οι νέοι τον αποφεύγουν. Δεν το καταλαβαίνει αυτό, και μάλιστα επικρίνει τους νέους επειδή δεν σέβονται τους μεγαλύτερους και συμπεριφέρονται άσχημα. Δεν είναι τα λόγια του γεμάτα με αντιλήψεις και με την ανθρώπινη βούληση; Δεν συνάδουν με την αλήθεια ούτε είναι εποικοδομητικά για τους άλλους. Όλα αυτά, όμως, είναι μικροπράγματα. Το πιο σημαντικό είναι αυτό: Έτσι που κάνει, καταλαβαίνει την αλήθεια; (Όχι.) Χρησιμεύει και ωφελεί αυτό για την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Αφού ασκείται και φέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο, αφού ζει έτσι κάθε μέρα, μπορεί να ζήσει ενώπιον του Θεού; Μήπως έχει κάτσει ποτέ να σκεφτεί το εξής: «Συμφωνεί η κατανόησή μου για την πίστη στον Θεό με την αλήθεια και με τις απαιτήσεις του Θεού; Τι είναι αυτό που απαιτεί ο Θεός; Ποιους ανθρώπους αγαπάει; Μήπως άλλο καταλαβαίνω εγώ κι άλλο απαιτεί ο Θεός;» Σίγουρα δεν τα έκατσε ποτέ να σκεφτεί αυτά τα ερωτήματα. Αν τα είχε σκεφτεί, τότε δεν θα φερόταν τόσο ανόητα, κι ας μην είχε βρει τις απαντήσεις. Και τότε ποιος είναι ο κύριος λόγος που συμπεριφέρεται έτσι; (Οι αντιλήψεις.) Και ποιος είναι ο κύριος λόγος που τον οδήγησε σε αντιλήψεις; Το ότι καταλαβαίνει με τον λάθος τρόπο το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται και να εκφράζονται όσοι πιστεύουν στον Θεό. Και πώς προέκυψε αυτή η λανθασμένη κατανόηση; Ποια είναι η πηγή της; Είναι η διαμόρφωση που έχει λάβει απ’ την παραδοσιακή κουλτούρα και οι διδασκαλίες των δασκάλων στα σχολεία, όπως το ότι οι νέοι πρέπει να σέβονται τους ηλικιωμένους και να αγαπούν τα παιδιά, ενώ οι ηλικιωμένοι πρέπει να φέρονται ανάλογα με την ηλικία τους και ούτω καθεξής. Αυτό τον οδηγεί να αναπτύξει διάφορες παράξενες συμπεριφορές. Άλλοτε φέρεται παράξενα και άλλες φορές παίρνει παράξενες εκφράσεις· πάντως, όπως και να ‘χει, δεν δείχνει τελείως φυσιολογικός. Είτε φέρεται παράξενα είτε παίρνει παράξενες εκφράσεις, από τη στιγμή που δεν κατανοεί την αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού, και απ’ τη στιγμή που δεν αναζητά την αλήθεια, η συμπεριφορά του είναι βέβαιο πως θα είναι απομακρυσμένη απ’ την αλήθεια. Σε ένα τόσο απλό θέμα, δηλαδή μια απλή εξωτερική συμπεριφορά, οι αντιλήψεις που έχουν βαθιά ριζωμένες μέσα τους οι άνθρωποι τους αναγκάζουν να κάνουν αυτά τα παράλογα πράγματα. Όταν δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, τα λόγια του Θεού και το θέλημά Του, τότε δεν πρόκειται να καταλάβουν ποια είναι τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από εκείνους. Όταν οι ηλικιωμένοι δεν καταλαβαίνουν τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους, τότε συμπεριφέρονται και εκφράζονται παράξενα, και ενεργούν παράλογα· όταν οι νέοι δεν καταλαβαίνουν τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός και βασίζουν την πίστη τους σ’ Αυτόν στις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους, τότε και αυτοί θα προβούν σε κάποιες λανθασμένες εκφράσεις και συμπεριφορές. Ποιες είναι αυτές οι λανθασμένες συμπεριφορές και εκφράσεις; Ένα παράδειγμα είναι ότι ορισμένοι νέοι βλέπουν στα λόγια του Θεού ότι απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να ζουν αγνοί και ανοιχτοί, φρέσκοι και ζωντανοί, σαν τα παιδιά, και έτσι σκέφτονται ως εξής: «Αφού ενώπιον του Θεού θα μας είμαστε πάντοτε μωρά και δεν θα μεγαλώσουμε ποτέ, πρέπει να περπατάμε και να μιλάμε σαν παιδιά. Τώρα γνωρίζω πια πώς να είμαι κάποιος που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού και ένας ακόλουθος του Θεού, και πλέον καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι σαν παιδί. Παλιά ήμουν δόλιος, φαινόμουν τόσο σοφιστικέ, απαθής και μουδιασμένος, αλλά στο εξής πρέπει να συμπεριφέρομαι με μεγαλύτερη φρεσκάδα και ζωντάνια». Παρατηρούν έπειτα πώς λειτουργούν οι νέοι στη σημερινή κοινωνία και, μόλις βγάλουν συμπέρασμα για το πώς πρέπει να λειτουργούν, αρχίζουν να το κάνουν πράξη ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές· μιλάνε σε όλους με παιδική φωνή, πιέζουν τον λαιμό τους και μιλάνε με γλυκό, παιδικό ύφος. Στο μυαλό τους πιστεύουν ότι μόνο μια τέτοια φωνή είναι παιδική, και την ίδια στιγμή κάνουν κάποιες περίεργες χειρονομίες που προκαλούν στους ανθρώπους απίστευτη αμηχανία και ενόχληση. Δεν έχουν καταλάβει τι εννοεί ο Θεός λέγοντας να είσαι αγνός και ανοιχτός, να έχεις τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα ενός παιδιού, οπότε όλα όσα κάνουν δεν είναι παρά εξωτερική συμπεριφορά —υποκρισία, μίμηση και προσποίηση. Αυτό που έχουν καταλάβει οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι σωστό, αλλά λανθασμένο. Και ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σ’ αυτήν την περίπτωση; Όχι μόνο δεν μπορούν να καταλάβουν καθαρά το νόημα των λόγων του Θεού, αλλά αντίθετα, συγχέουν τα λόγια αυτά με τη συμπεριφορά, τις πράξεις και τις τάσεις των απίστων. Δεν είναι λάθος αυτό; Δεν έρχονται να αναζητήσουν ενώπιον του Θεού, δεν διαβάζουν τα λόγια Του και δεν αναζητούν την αλήθεια. Αυτό που κάνουν, αντίθετα, είναι να αναλύουν και να μελετούν τα πράγματα με το μυαλό τους ή, διαφορετικά, να ψάχνουν να βρουν μέσα στους άπιστους, στην παραδοσιακή κουλτούρα ή στην επιστημονική γνώση μια θεωρητική βάση. Δεν είναι λάθος αυτό; (Ναι, είναι.) Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος. Υπάρχει πουθενά καμιά αλήθεια στη γνώση των άπιστων; Αν ψάχνεις να βρεις μια βάση για τη διαγωγή σου, μόνο στα λόγια του Θεού μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια. Εν πάση περιπτώσει, σε όποιο επίπεδο κατανόησης και αν μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι, όλα τα λόγια του Θεού ένα προς ένα και όλα όσα απαιτεί απ’ τον άνθρωπο είναι πρακτικά και λεπτομερή· δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο απλά όσο δείχνουν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Οι απαιτήσεις του Θεού απ’ τον άνθρωπο δεν αποτελούν στολίδια της εξωτερικής του εμφάνισης, δεν είναι απλές συμπεριφορές, πόσο μάλλον απλώς ένας τρόπος να ενεργεί κανείς. Αντίθετα, είναι τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους· είναι οι αρχές και τα πρότυπα με βάση τα οποία πρέπει ο άνθρωπος να φέρεται και να ενεργεί. Και αυτές τις αρχές οι άνθρωποι οφείλουν να τις κατακτήσουν και να τις αποκτήσουν. Αν δεν συναναστραφώ ξεκάθαρα πάνω σ’ αυτά τα λεπτομερέστατα προβλήματα, τότε η κατανόηση των ανθρώπων θα περιοριστεί σε κάποιο δόγμα και εκείνοι πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό ως προς την εξωτερική τους συμπεριφορά. Ποιες άλλες τέτοιες γνωρίζετε σχετικά με την εξωτερική συμπεριφορά; Μια και μιλάμε για αντιλήψεις, οι αντιλήψεις είναι σωστές ή λανθασμένες; (Λανθασμένες.) Είναι θετικές ή είναι αρνητικές; (Αρνητικές.) Σίγουρα πάνε κόντρα στις απαιτήσεις του Θεού και στην αλήθεια· δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Είτε είναι καθαρά αποκυήματα της φαντασίας των ανθρώπων είτε έχουν κάποια βάση, σε κάθε περίπτωση, καμία από αυτές δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Άρα, για ποιον λόγο συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτές τις αντιλήψεις και τις αναλύουμε; Για να καταλάβουν αρχικά οι άνθρωποι τι είναι οι αντιλήψεις και, την ίδια στιγμή που γνωρίζουν ότι αυτά αποτελούν αντιλήψεις, να καταλάβουν κιόλας ποια είναι η αλήθεια, ώστε στη συνέχεια να εισέλθουν σ’ αυτήν. Όλο αυτό, λοιπόν, γίνεται με σκοπό να καταλάβουν οι άνθρωποι την ουσία της αλήθειας, η οποία είναι να προσέλθουν πραγματικά ενώπιον του Θεού. Όσο λογικές κι αν είναι οι αντιλήψεις σου και όση βάση κι αν έχουν, δεν παύουν να είναι αντιλήψεις· δεν είναι η αλήθεια και ούτε μπορούν να την αντικαταστήσουν. Αν θεωρείς τις αντιλήψεις ως την αλήθεια, τότε δεν θα έχεις καμία σχέση μ’ αυτήν, δεν θα έχεις καμία σχέση με την πίστη στον Θεό, οπότε θα είναι ανώφελο να πιστεύεις. Όσο κι αν εργάζεσαι κι όσο κι αν τρέχεις και δεν φτάνεις για τον Θεό, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσεις γι’ Αυτόν, αν όλα αυτά τα βασίζεις στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Τίποτα από όσα κάνεις δεν θα έχει την παραμικρή σχέση ούτε με την αλήθεια ούτε με τον Θεό· Εκείνος θα τα καταδικάσει όλα και δεν πρόκειται να τα επαινέσει· αυτά είναι τα αποτελέσματα, ωφέλιμα και βλαβερά. Τώρα λογικά καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι να απαλλαγεί κανείς απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του.

Και ποιο είναι το πρώτο βήμα για να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις σου; Είναι να διακρίνεις και να αναγνωρίσεις τι είναι μια αντίληψη. Όταν άρχισε για πρώτη φορά ο οίκος του Θεού να γυρίζει ταινίες, έγινε στην Κινηματογραφική Ομάδα κάτι απεχθές, το οποίο έχει σχέση με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Θα αναλύσω τώρα αυτό το ζήτημα, όχι για να καταδικάσω κανέναν, αλλά για να μπορέσετε να αναπτύξετε περισσότερη διάκριση, για να θυμάστε αυτό το ζήτημα, κι έτσι μέσω αυτού να καταλάβετε πιο βαθιά τις αντιλήψεις και να μάθετε πόσο κακό κάνουν στους ανθρώπους. Αν δεν μιλήσω γι’ αυτό το ζήτημα, τότε μπορεί να μην το θεωρήσετε σπουδαίο, αλλά μόλις το αναλύσω, σίγουρα θα γνέψετε καταφατικά και θα συμφωνήσετε ότι είναι πολύ σημαντικό. Στις ταινίες, υπάρχει το ζήτημα του τι χρώμα και τι στυλ ρούχων θα χρησιμοποιηθεί. Κάποιοι ήταν πολύ συντηρητικοί και συγκεκριμένα χρησιμοποιούσαν μουντά χρώματα, όπως το γκρι και το χακί, πράγμα που Με προβλημάτισε, κι έτσι ρώτησα για ποιον λόγο το κάνουν αυτό. Γιατί διάλεγαν ρούχα τέτοιου χρώματος; Όλα αυτά τα μουντά γκρίζα και χακί χρώματα σκοτείνιαζαν ολόκληρη τη σκηνή, και όταν το είδα δεν Μου άρεσε καθόλου. Γιατί δεν διάλεγαν τίποτα πιο χρωματιστό; Ήδη είχα πει ότι τα ρούχα μπορούν να είναι χρωματιστά και ότι πρέπει να υπάρχει ένα ύφος κατάλληλο και κομψό. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να αφήσουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις του οίκου Του, να τα αγνοήσουν τελείως και να επιλέξουν μουντά γκρίζα και χακί υφάσματα για τα ρούχα; Γιατί είχαν τέτοια συμπεριφορά; Δεν αξίζει να το σκεφτούμε αυτό; Ποια ήταν η κύρια αιτία που το προκάλεσε; Οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν την αλήθεια, δεν άκουγαν ό,τι τους έλεγα και δεν ήταν υπάκουοι· ο κύριος λόγος ήταν ότι έχουν μέσα τους μια φύση που προδίδει τον Θεό. Και ποια είναι αυτή η φύση; Ποια είναι αυτή η διάθεση; Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν αγαπούν την αλήθεια και ότι μπορούν να αρνηθούν να τη δεχτούν, ότι έχουν σκληρή καρδιά. Ναι μεν λένε ότι είναι πρόθυμοι να υποταχθούν στις διευθετήσεις του Θεού και να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά ό,τι και να κάνουν το κάνουν όπως θέλουν αυτοί για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους. Αν μιλούσαμε για κάποιο προσωπικό σου ζήτημα, τότε δεν θα ήταν τόσο μεγάλο θέμα να κάνεις τα πάντα όπως θέλεις εσύ, αφού αυτό αφορά μόνο τη δική σου ζωή-είσοδο. Τώρα, όμως, εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία, και οι συνέπειες τέτοιων ενεργειών επηρεάζουν το έργο και τη δόξα του Θεού, και αυτό αφορά τη φήμη της εκκλησίας· όποιος ενεργεί απερίσκεπτα όπως θέλει εκείνος είναι ικανός να ατιμάσει τον Θεό. Ο οίκος του Θεού δεν ανακατεύεται στο πώς θα ντυθεί κανείς· η αρχή είναι να παρουσιάζεσαι αξιοπρεπής και κόσμιος, ώστε να είναι εποικοδομητικό για τους άλλους να σε βλέπουν. Είναι όμως σωστό να προτείνει κάποιος να φοράνε όλο μουντά γκρι και χακί ρούχα στα γυρίσματα μιας ταινίας; Ποια ήταν η ουσία αυτού του προβλήματος; Ότι οι άνθρωποι ενεργούσαν με βάση τις αντιλήψεις τους και θεωρούσαν πως το μουντό γκρι και χακί ήταν ένα σημάδι που συμβόλιζε ότι κάποιος πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί. Μπορεί να πει κανείς ότι όριζαν αυτά τα χρώματα ως χρώματα που συμφωνούσαν με την αλήθεια, με το θέλημα και τις απαιτήσεις του Θεού, πράγμα που ήταν λάθος. Αυτά τα χρώματα από μόνα τους δεν έχουν τίποτα κακό. Το πρόβλημα είναι όταν οι άνθρωποι ενεργούν με βάση τις αντιλήψεις τους και χρησιμοποιούν αυτά τα χρώματα ως κάποιου είδους σύμβολο. Τη συνέπεια αυτήν την προκάλεσαν οι αντιλήψεις των ανθρώπων, και αυτές οι ιδέες και οι πρακτικές δημιουργήθηκαν από τις αντιλήψεις εκείνες που υπήρχαν στην καρδιά τους. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες λες και είναι η αλήθεια, και θεωρούν ότι το μουντό γκρι και χακί συμβολίζουν ρούχα που φοράνε οι πιστοί στον Θεό, ενώ βάζουν στην άκρη και αποκλείουν την αλήθεια, τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, και τα αντικαθιστούν με τις αντιλήψεις και τα πρότυπα των ανθρώπων. Αυτή ήταν η κύρια αιτία του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, τα χρώματα και το στυλ ρούχων που θα επιλεχθούν είναι πράγματα εξωτερικά, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όμως, οι αντιλήψεις των ανθρώπων προκάλεσαν αυτά τα παράλογα πράγματα, τα οποία δημιούργησαν κάποιον αρνητικό αντίκτυπο. Επομένως, για να λυθεί το ζήτημα ήταν απαραίτητη η αλήθεια.

Οι άνθρωποι, κατά την πίστη τους στον Θεό, όποιο ζήτημα κι αν προκύψει και όποιο πρόβλημα κι αν αντιμετωπίσουν, έχουν αντιλήψεις που αναδύονται διαρκώς και τις χρησιμοποιούν συνέχεια. Ζουν μονίμως μέσα στις αντιλήψεις τους και αυτές τους περιορίζουν, τους εξουσιάζουν και τους ελέγχουν, με αποτέλεσμα να διαμορφώνουν τις σκέψεις, τη συμπεριφορά, τον τρόπο ζωής, τις αρχές της διαγωγής, την κατεύθυνση και τους στόχους της ζωής τους, καθώς και το πώς αντιμετωπίζουν τα λόγια και το έργο του Θεού. Έτσι, δεν ελευθερώνονται ούτε απελευθερώνονται καθόλου μέσα από την αλήθεια. Και εφόσον πιστεύουν έτσι στον Θεό, μένοντας σταθερά προσκολλημένοι στις αντιλήψεις τους, μετά από 10 ή 20 χρόνια, εκείνες οι αρχικές αντιλήψεις που είχαν παραμένουν μέχρι και σήμερα όπως ήταν. Δεν τις έχει αναλύσει κανείς, δεν τις έχουν εξετάσει ποτέ οι ίδιοι οι άνθρωποι, πόσο μάλλον έχουν δεχτεί ποτέ να υποβληθούν σε κλάδεμα και αντιμετώπιση. Εφόσον ποτέ δεν τις μεταχειρίστηκαν με σοβαρότητα, όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, εισπράττουν ή δεν εισπράττουν αποτελέσματα; Σίγουρα δεν εισπράττουν κανένα αποτέλεσμα. Η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό βελτιώνεται σιγά σιγά μέσω της συνεχούς ανάλυσης και κατανόησης των αντιλήψεων και, στη συνέχεια, της απαλλαγή απ’ αυτές· κάτι τέτοιο δεν έχει κάποια πρακτική πτυχή; (Ναι.) Αν, όμως, οι αντιλήψεις σου παραμένουν σταθερά στο στάδιο που βρίσκονταν όταν πρωτοπίστεψες στον Θεό, τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι η σχέση σου μαζί Του δεν έχει βελτιωθεί καθόλου. Από ποιες άλλες αντιλήψεις στις οποίες στηρίζεστε για να ζήσετε δεν έχετε απαλλαγεί, όσον αφορά την πίστη στον Θεό; Ποιες αντιλήψεις θεωρείτε πάντα σωστές, πιστεύετε ότι συμφωνούν με την αλήθεια και ότι δεν αποτελούν πρόβλημα; Ποιες αντιλήψεις μπορούν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά σου, την επιδίωξή σου και τις απόψεις σου σχετικά με την πίστη στον Θεό, με αποτέλεσμα η σχέση σου μαζί Του να είναι πάντα χλιαρή, δηλαδή ούτε στενή ούτε απόμακρη; Κάνεις το λάθος να πιστεύεις ότι αγαπάς πολύ τον Θεό, ότι έχει μεγαλώσει η πίστη σου και η αφοσίωσή σου σ’ Αυτόν, ότι είσαι πιο αποφασισμένος να υποφέρεις, τη στιγμή που στην ουσία ο Θεός θεωρεί ότι δεν έχεις καν την παραμικρή αλήθεια-πραγματικότητα. Πρέπει όλοι σας να αναλύσετε το συγκεκριμένο ζήτημα· είναι σίγουρο ότι στον καθένα σας υπάρχουν ακόμα πολλές αντιλήψεις στις οποίες στηρίζεστε για να ζήσετε και οι οποίες δεν έχουν διορθωθεί. Αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό.

Τώρα που έχω αναφέρει τρία παραδείγματα για τις αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό, γνωρίζετε πλέον λίγο καλύτερα ποιες αντιλήψεις έχετε σχετικά μ’ αυτή; (Ναι.) Πείτε Μου, λοιπόν, ποιες άλλες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες δεν αφήνουν τους ανθρώπους να κάνουν πράξη την αλήθεια και επηρεάζουν, επίσης, την εκπλήρωση του καθήκοντός τους και την κανονική τους σχέση με τον Θεό; Δηλαδή, ποιες αντιλήψεις τούς εμποδίζουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και έχουν άμεσο αντίκτυπο στο να γνωρίσουν τον Θεό; (Μια πολύ έντονη αντίληψή μου είναι ότι πιστεύω πως αν μπορώ να εκτελώ κανονικά το καθήκον μου κάθε μέρα, τότε αυτός ο τρόπος πίστης στον Θεό μπορεί να με οδηγήσει στη σωτηρία.) Αν πιστεύεις ότι εφόσον εκτελείς το καθήκον σου, μπορείς να σωθείς, αυτό δεν είναι παρά μια αντίληψη και μια φαντασιοκοπία. Είναι, άρα, σημαντικό να εκτελείς το καθήκον σου σύμφωνα με τα πρότυπα; Όσοι δεν εκτελούν το καθήκον τους σύμφωνα με τα πρότυπα μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία; Όποιος εκτελεί το καθήκον του απερίσκεπτα διαταράσσει και αναστατώνει το έργο του Θεού, άρα όχι μόνο δεν μπορεί να φτάσει στη σωτηρία, αλλά και θα τιμωρηθεί. Αυτά τα πράγματα εσείς δεν μπορείτε να τα σκεφτείτε, δεν τα καταλαβαίνετε και δεν τα βλέπετε καθαρά, αλλά παρ’ όλα αυτά λέτε τέτοιες κουβέντες: «Αρκεί να εκτελώ το καθήκον μου, και τότε μπορώ να φτάσω στη σωτηρία και να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών». Συμφωνεί αυτό με τα λόγια του Θεού; Είναι μια ιδέα που αποτελεί απλώς έναν ευσεβή πόθο· πώς θα μπορούσες να το πετύχεις αυτό τόσο εύκολα; Είναι δυνατόν να θεωρείται πίστη στον Θεό το να μην αποδέχεσαι την αλήθεια; Μπορεί να φτάσει κάποιος στη σωτηρία χωρίς να αποβάλει τη διεφθαρμένη του διάθεση; Έχετε μέσα σας ένα σωρό πράγματα που σχετίζονται με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Οι κάθε λογής φαντασιοκοπίες, τρόποι κατανόησης και ορισμοί που δεν συμφωνούν με την αλήθεια σχετίζονται όλα τους με αντιλήψεις. Και ποιες άλλες αντιλήψεις έχετε; (Νομίζω ότι όσο πιο σημαντικό καθήκον εκτελώ και όσο περισσότερα κατορθώματα κάνω τα οποία καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό, τόσο πιο μεγάλη αξία θα αποκτήσω στο μέλλον, τόσο περισσότερο θα με επαινέσει ο Θεός και τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι ευλογίες μου.) Και αυτό αντίληψη είναι. Με λίγα λόγια, όλες οι αντιλήψεις πηγάζουν απ’ τη φαντασία των ανθρώπων ή τις βγάζουν απ’ το μυαλό τους. Ακόμη κι αν έχουν κάποια βάση, δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού ή την αλήθεια· είναι ιδέες που βασίζονται στους ευσεβείς πόθους των ανθρώπων και προκύπτουν από την επιθυμία τους για ευλογίες. Όταν ενεργούν κυριευμένοι από μια τέτοια σκέψη, κάνουν ένα σωρό πράγματα και πληρώνουν μεγάλο τίμημα προτού τελικά διαπιστώσουν ότι έκαναν λάθος και πήγαν κόντρα στις αρχές, ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζονταν. Αυτό τους ρίχνει στην αρνητικότητα. Μια μέρα που κάνουν απολογισμό και καταλαβαίνουν ότι ακολουθούσαν ένα μονοπάτι που βασιζόταν στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, έχει ήδη χαθεί πάρα πολύς χρόνος. Θέλουν να επιστρέψουν, αλλά δεν γίνεται. Από ποιες άλλες αντιλήψεις δεν έχετε απαλλαγεί ακόμα; (Νομίζω ότι, αφού πιστεύω στον Θεό και δαπανώ τον εαυτό μου γι’ Αυτόν, τότε θα πρέπει να με ευλογεί και να μου εξασφαλίζει οφέλη. Όταν έχω κάποιο πρόβλημα και απευθύνομαι στον Θεό, θεωρώ ότι Εκείνος είναι υποχρεωμένος να μου ανοίξει έναν δρόμο, και επειδή πιστεύω σ’ Αυτόν, πρέπει όλα να εξελιχθούν ομαλά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν εκτελώ το καθήκον μου και συναντώ μια δυσκολία, παρανοώ τον Θεό και δυσανασχετώ, νομίζοντας ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέψει να μου συμβούν τέτοια πράγματα.) Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αυτήν την αντίληψη· είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους κατανοούν την πίστη στον Θεό. Νομίζουν ότι πιστεύει κανείς στον Θεό για να κερδίσει οφέλη, και αν δεν κερδίσει οφέλη, τότε σίγουρα αυτό το μονοπάτι είναι λάθος. Έχεις απαλλαγεί τώρα απ’ αυτήν η αντίληψη; Έχεις αρχίσει να τη διορθώνεις; Όταν αυτή η αντίληψη ελέγχει τη συμπεριφορά σου ή επηρεάζει την κατεύθυνση προς την οποία προχωράς, έχεις προσπαθήσει να απαλλαγείς απ’ αυτήν μέσω της αναζήτησης της αλήθειας; Οι άνθρωποι οριοθετούν πολλές φορές μέσα τους την πίστη στον Θεό, και νομίζουν ότι εφόσον πιστεύουν σ’ Αυτόν, τότε όλα θα πρέπει να είναι ήρεμα, ή αλλιώς σκέφτονται: «Εφόσον δαπανώ τον εαυτό μου και εκτελώ το καθήκον μου για τον Θεό, Εκείνος πρέπει να ευλογήσει την οικογένειά μου, να την ευλογήσει ολόκληρη με γαλήνη, να με προστατεύσει απ’ τις αρρώστιες και να κάνει όλη μου την οικογένεια ευτυχισμένη. Και παρόλο που το καθήκον μου το εκτελώ εγώ, πρόκειται για το έργο του Θεού, άρα Εκείνος πρέπει να επωμιστεί όλη την ευθύνη γι’ αυτό και να τα ρυθμίσει όλα σωστά· πρέπει να διαμορφώσει την κατάσταση ώστε να μην αντιμετωπίσω καμία δυσκολία, κανέναν κίνδυνο και κανέναν πειρασμό την ώρα που εκτελώ το καθήκον μου. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ίσως να μην είναι έργο του Θεού». Όλα αυτά είναι ανθρώπινες αντιλήψεις· μπορεί οι άνθρωποι να αναπτύξουν τέτοιες αντιλήψεις όταν δεν καταλαβαίνουν το έργο του Θεού. Εμφανίζονται συχνά αυτές οι αντιλήψεις την ώρα που εκτελείτε το καθήκον σας; (Ναι.) Αν πιστεύεις πάντα ότι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σου είναι απόλυτα φυσιολογικές και λογικές, ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα, και δεν αναζητάς την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτές, τότε δεν πρόκειται να κερδίσεις την αλήθεια και δεν θα έχεις καμία ζωή-είσοδο. Η αλήθεια δεν θα έχει καμία αξία και κανένα νόημα για σένα, και ούτε η πίστη σου στον Θεό θα έχει κανένα νόημα. Αν οι άνθρωποι, στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό, τρώνε και πίνουν συχνά τα λόγια Του, συμμετέχουν σε συναθροίσεις, ακούνε κηρύγματα και ζουν μια άκρως κανονική πνευματική ζωή, αλλά απ’ την άλλη βασίζουν τις ενέργειές τους, τη διαγωγή τους και την εκτέλεση των καθηκόντων τους στις αντιλήψεις τους, αν κάνουν τα πάντα με βάση τις αντιλήψεις τους και αν αξιολογούν σύμφωνα μ’ αυτές το σωστό και το λάθος για όλα τα πράγματα, τότε τέτοιοι άνθρωποι δεν ζουν μέσα στις αντιλήψεις τους; Όσοι ζουν μέσα στις αντιλήψεις τους, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν και όσα λόγια του Θεού κι αν φάνε και πιουν, μπορούν να αλλάξουν ποτέ έστω και λίγο; Μπορεί ποτέ να καλυτερεύσει η σχέση τους με τον Θεό; (Όχι.) Άρα, επιδοκιμάζει ο Θεός μια τέτοια πίστη; (Όχι.) Σίγουρα δεν την επιδοκιμάζει. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να αναλυθούν οι αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν τρώνε και πίνουν όσο θέλουν και όλα είναι καλά, ή όταν παρακολουθούν τις παραδοσιακές θρησκευτικές τελετές, δεν έχουν αντιλήψεις. Όταν, όμως, ο Θεός επιτελεί το έργο Του και εκφράζει την αλήθεια, τότε αναδύονται πολλές αντιλήψεις. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη εκτελέσει το καθήκον τους και απλώς παρακολουθούν κανονικά τις συναθροίσεις, δεν έχουν αντιλήψεις. Όταν, όμως, ο Θεός απαιτεί να εκτελέσουν το καθήκον τους ή όταν συναντούν δυσκολίες σ’ αυτό, τότε αναδύονται πολλές αντιλήψεις. Όταν οι άνθρωποι σωματικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα και απολαμβάνουν τη ζωή τους, τότε δεν έχουν αντιλήψεις. Όταν, όμως, αρρωσταίνουν ή αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, τότε φυσικά προκύπτουν τέτοιες. Ένα παράδειγμα: υπάρχει κάποιος που, πριν πιστέψει στον Θεό, η δουλειά του και η οικογενειακή του ζωή κυλάνε ομαλά, αλλά με το που αρχίζει να πιστεύει, γίνονται κάποια πράγματα που δεν του αρέσουν. Κάποιες φορές οι άλλοι τον κρίνουν, του ασκούν διακρίσεις, τον εκφοβίζουν, ακόμη και τον συλλαμβάνουν, τον βασανίζουν και καταλήγει με μόνιμα κουσούρια. Όλα αυτά τον κάνουν να ανησυχεί και να σκέφτεται: «Γιατί δεν πήγαν καλά τα πράγματα όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύω στον Θεό; Εφόσον πιστεύω στον αληθινό Θεό, γιατί δεν με προστατεύει; Πώς είναι δυνατόν να βλέπει να με δέρνουν οι μοχθηροί άνθρωποι και να με ποδοπατούν οι διάβολοι, και να μη νοιάζεται;» Δεν σχηματίζουν αυτές τις αντιλήψεις οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο σχηματίζουν αυτές τις αντιλήψεις; Πιστεύουν το εξής: «Τώρα που πιστεύω στον Θεό, ανήκω σ’ Αυτόν, κι έτσι Εκείνος πρέπει να με φροντίζει, να φροντίζει για το φαγητό μου και για το πού θα μένω, να φροντίζει για το μέλλον μου και για τη μοίρα μου, όπως και για την ασφάλειά μου, στην οποία περιλαμβάνεται και η ασφάλεια της οικογένειάς μου· επίσης, πρέπει να μου εγγυηθεί ότι όλα θα μου πάνε καλά, ότι όλα θα κυλήσουν ήρεμα και χωρίς απρόοπτα». Και αν τελικά τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως τα απαιτούν και τα φαντάζονται, τότε σκέφτονται το εξής: «Δεν είναι τόσο καλό και τόσο εύκολο όσο φανταζόμουν το να πιστεύεις στον Θεό. Τελικά φαίνεται ότι πρέπει και πάλι να υποστώ όλες αυτές τις διώξεις και τα δεινά, και να υποβληθώ σε πολλές δοκιμασίες για την πίστη μου στον Θεό. Γιατί δεν με προστατεύει ο Θεός;» Είναι σωστό ή λάθος αυτό το σκεπτικό; Συμφωνεί με την αλήθεια; (Όχι.) Άρα, λοιπόν, δεν δείχνει αυτό το σκεπτικό ότι οι άνθρωποι έχουν παράλογες απαιτήσεις απ’ τον Θεό; Γιατί δεν προσεύχονται στον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια όσοι έχουν τέτοιο σκεπτικό; Φυσικά, ο Θεός αναγκάζει τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τέτοια πράγματα λόγω του καλού θελήματός Του· για ποιον λόγο δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι το θέλημα του Θεού; Γιατί δεν μπορούν να συνεργαστούν με το έργο Του; Ο Θεός τούς κάνει σκόπιμα να αντιμετωπίζουν τέτοια πράγματα, προκειμένου να αναζητήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά και να ζήσουν στηριζόμενοι σ’ αυτήν. Εκείνοι, όμως, δεν αναζητούν την αλήθεια, αλλά αντιθέτως το πρόβλημά τους είναι ότι αξιολογούν τον Θεό σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Να πώς πρέπει να κατανοείτε αυτά τα δυσάρεστα πράγματα: Κανείς δεν περνά ολόκληρη τη ζωή του χωρίς να υποφέρει. Για μερικούς ανθρώπους έχει να κάνει με την οικογένεια, για μερικούς με τη δουλειά, για μερικούς με τον γάμο και για μερικούς με κάποια σωματική ασθένεια. Όλοι πρέπει να υποφέρουν. Μερικοί λένε: «Γιατί πρέπει να υποφέρουν οι άνθρωποι; Πόσο υπέροχο θα ήταν να περνάμε όλη μας τη ζωή ειρηνικά και ευτυχισμένα. Δεν μπορούμε να μην υποφέρουμε;» Όχι —όλοι πρέπει να υποφέρουν. Ο πόνος κάνει το κάθε άτομο να βιώνει τις μυριάδες αισθήσεις της υλικής ζωής, είτε αυτές είναι θετικές, αρνητικές, ενεργητικές ή παθητικές. Ο πόνος σού δίνει διαφορετικά συναισθήματα και εκτιμήσεις και όλα αυτά είναι για σένα οι εμπειρίες σου στη ζωή. Αυτή είναι μια πτυχή, και αποσκοπεί στο να αποκτήσουν οι άνθρωποι μεγαλύτερη εμπειρία. Αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια και αυτό να σε κάνει να καταλάβεις το θέλημα του Θεού, τότε θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο στο πρότυπο που απαιτεί ο Θεός από σένα. Μια άλλη πτυχή είναι ότι αποτελεί την ευθύνη που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο. Ποια είναι αυτή η ευθύνη; Είναι ο πόνος που πρέπει να υποστείς. Αν μπορέσεις να επωμιστείς και να υπομείνεις αυτόν τον πόνο, τότε αυτό είναι μαρτυρία, δεν είναι κάτι ντροπιαστικό. Κάποιοι άνθρωποι, όταν αρρωσταίνουν, φοβούνται μήπως το μάθουν οι άλλοι· θεωρούν ντροπή το να αρρωστήσουν, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπονται. Είναι καλό ή κακό αν μπορείς, ως κανονικός άνθρωπος, να υποταχθείς στις ρυθμίσεις του Θεού, να υπομείνεις όλους τους πόνους και να μπορείς να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου και να ολοκληρώνεις τις αναθέσεις που σου δίνει ο Θεός ενώ είσαι άρρωστος; Είναι καλό, είναι μαρτυρία για την υπακοή σου στον Θεό, για το ότι εκτελείς πιστά το καθήκον σου, και είναι μια μαρτυρία που ντροπιάζει τον Σατανά και τον κατατροπώνει. Οπότε, κάθε δημιούργημα και καθένας απ’ αυτούς που ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού πρέπει να αποδέχεται κάθε πόνο και να υποτάσσεται σ’ αυτόν. Αυτήν την κατανόηση πρέπει να αποκτήσετε· πρέπει να πάρετε αυτό το μάθημα και να φτάσετε στην αληθινή υπακοή στον Θεό. Κάτι τέτοιο συμφωνεί με το θέλημα του Θεού και είναι η πρόθεσή Του. Αυτό ρυθμίζει Εκείνος για κάθε δημιούργημα. Το ότι σε τοποθέτησε σ’ αυτές τις καταστάσεις και συνθήκες είναι αντίστοιχο με το να σου δώσει μια ευθύνη, μια υποχρέωση και μια ανάθεση, οπότε όλα αυτά θα πρέπει να τα αποδεχτείς. Αλήθεια δεν είναι αυτό; (Ναι.) Αφού προέρχεται από τον Θεό κι Εκείνος έχει από σένα μια τέτοια απαίτηση και μια τέτοια πρόθεση, τότε είναι η αλήθεια. Γιατί λέμε ότι είναι η αλήθεια; Γιατί αν αποδεχτείς αυτά τα λόγια ως αλήθεια, τότε θα μπορέσεις να απαλλαγείς απ’ τη διεφθαρμένη σου διάθεση, απ’ τις αντιλήψεις σου και απ’ την επαναστατικότητά σου· αποτέλεσμα αυτού θα είναι να μην πας ενάντια στο θέλημα του Θεού και να μην επαναστατήσεις εναντίον Του όταν ξανασυναντήσεις δυσκολίες. Θα μπορείς, δηλαδή, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν, θα μπορέσεις να καταθέσεις μαρτυρία που θα ντροπιάσει τον Σατανά, καθώς και να κερδίσεις την αλήθεια και να φτάσεις στη σωτηρία. Αν σκέφτεσαι, σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και ιδέες: «Εφόσον τώρα πιστεύω στον Θεό, πρέπει να με ευλογήσει. Πρέπει να ευλογηθώ», τότε ποια είναι η κατανόησή σου γι’ αυτήν την ευλογία; Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι την ευλογία είναι μια ζωή γεμάτη χλιδή και ευημερία, να έχεις ό,τι επιθυμείς για να φας και να πιεις, να μην αρρωσταίνεις, να έχεις τα πάντα από τη στιγμή που θα γεννηθείς, να τα έχεις όλα στο πιάτο, και να χαίρεσαι μια ζωή γεμάτη υλικές απολαύσεις χωρίς να είσαι αναγκασμένος να δουλέψεις για όλα αυτά. Την αντιλαμβάνεσαι, επίσης, ως μια γαλήνια ζωή όπου όλα κυλούν ομαλά, με τεράστιες ανέσεις και χωρίς καθόλου πόνο. Αυτό νομίζεις ότι είναι ευλογία. Όπως, όμως, το βλέπεις τώρα, ευλογία είναι αυτό; Δεν είναι ευλογία, είναι συμφορά. Αν βαδίζεις στο μονοπάτι της λαχτάρας των σαρκικών ανέσεων, θα απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απ’ τον Θεό, αλλά και θα βυθίζεσαι όλο και πιο βαθιά σ’ αυτόν τον μοχθηρό κόσμο, ανήμπορος να ελευθερωθείς. Όταν σε καλεί ο Δημιουργός, πολλά είναι εκείνα που δεν είσαι διατεθειμένος να παρατήσεις· αυτές τις σαρκικές ανέσεις δεν μπορείς να τις εγκαταλείψεις. Ακόμα κι αν σου δώσει ο Θεός κάποια ανάθεση και σου ζητήσει να εκτελέσεις ένα καθήκον, εσύ κάνεις σαν κακομαθημένος: Τη μία δεν νιώθεις καλά, την άλλη δεν έχεις κέφια, σου λείπουν οι γονείς σου, σου λείπει ο σύντροφός σου, όλη μέρα σκέφτεσαι μόνο πράγματα της σάρκας, δεν εκτελείς καλά κανένα καθήκον. Και παρ’ όλα αυτά, θέλεις να απολαμβάνεις περισσότερα απ’ τους άλλους· σαν παράσιτο ζεις. Μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια; Μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία; Όχι, δεν μπορείς. Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές φαντασιοκοπίες σε σχέση με την πίστη στον Θεό. Φαντάζονται ότι μόλις πιστέψουν στον Θεό, θα έχουν σε όλη τους τη ζωή πλούτη και γαλήνη, ότι μαζί τους θα επωφεληθούν και όλοι οι συγγενείς τους και θα τους κοιτάζουν με φθόνο· φαντάζονται, επίσης, ότι ποτέ πια δεν πρόκειται να είναι φτωχοί ούτε να αρρωστήσουν ή να αντιμετωπίσουν οποιουδήποτε είδους καταστροφή. Φαντασιοκοπίες σαν κι αυτές προκαλούν στους ανθρώπους πολλές παράλογες απαιτήσεις απ’ τον Θεό. Απ’ τη στιγμή που καταλήγεις να έχεις παράλογες απαιτήσεις απ’ τον Θεό, η σχέση σου μαζί Του είναι ή δεν είναι κανονική; Σίγουρα δεν είναι κανονική. Άρα, αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σε φέρνουν στο πλευρό του Θεού ή απέναντί Του; Μπορούν μόνο να σε φέρουν απέναντι στον Θεό, να σε κάνουν να Τον αμφισβητήσεις και να Του αντισταθείς, ακόμα και να Τον προδώσεις και να Τον εγκαταλείψεις, και μάλιστα αυτές οι συμπεριφορές σοβαρεύουν όλο και περισσότερο. Όταν, δηλαδή, έχουν τέτοιες αντιλήψεις οι άνθρωποι, δεν μπορούν πλέον να διατηρήσουν μια κανονική σχέση με τον Θεό. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να αποκτήσουν αντιλήψεις για τον Θεό, στην καρδιά τους εμφανίζονται συναισθήματα επαναστατικότητας και αρνητικότητας. Όταν γίνεται αυτό, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ αυτές. Όταν καταλάβουν την αλήθεια και την ανάθεση που τους δίνει ο Θεός, καθώς και τις πολλές απαιτήσεις που έχει για την πίστη τους σ’ Αυτόν, όταν καταλάβουν αυτά τα πράγματα και καταφέρουν να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, τότε θα απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Μόλις καταλάβουν την αλήθεια, είναι φυσικό να απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις τους, και στο σημείο εκείνο θα γίνει πιο κανονική η σχέση τους με τον Θεό. Η απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις ταυτίζεται με την απαλλαγή απ’ τις παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Με άλλα λόγια, μόνο όταν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους και απαλλαγούν απ’ αυτές, θα καταλάβουν ποια είναι η αλήθεια και ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού.

Ποιες άλλες αντιλήψεις υπάρχουν στην καρδιά σας που μπορούν να επηρεάσουν την εκτέλεση των καθηκόντων σας; Ποιες αντιλήψεις σάς επηρεάζουν και σας εξουσιάζουν συχνά στη ζωή σας; Όταν σου συμβαίνουν ορισμένα πράγματα που δεν σου αρέσουν, οι αντιλήψεις σου εμφανίζονται κατά τρόπο φυσικό και τότε παραπονιέσαι στον Θεό, διαφωνείς και ανταγωνίζεσαι μαζί Του, κι επίσης οι αντιλήψεις αυτές αλλάζουν γρήγορα τη σχέση σου με τον Θεό: Από εκεί που ένιωθες στην αρχή ότι αγαπάς πάρα πολύ τον Θεό και Του είσαι πολύ πιστός και θέλεις να αφιερώσεις όλη σου τη ζωή σ’ Αυτόν, ξαφνικά αλλάζεις στάση και δεν θέλεις πια να εκτελείς το καθήκον σου ή να είσαι πιστός στον Θεό, ενώ μετανιώνεις για την πίστη σου σ’ Αυτόν, μετανιώνεις που επέλεξες αυτό το μονοπάτι, και μάλιστα διαμαρτύρεσαι που σε επέλεξε ο Θεός. Ποιες άλλες αντιλήψεις μπορούν να προκαλέσουν ξαφνικά αλλαγή στη σχέση σου με τον Θεό; (Όταν ο Θεός ρυθμίζει μια κατάσταση για να με δοκιμάσει και να με ξεσκεπάσει, κι εγώ αισθάνομαι ότι δεν θα έχω καλό αποτέλεσμα, διαμορφώνω αντιλήψεις για τον Θεό. Αισθάνομαι ότι πιστεύω στον Θεό, Τον ακολουθώ και έκανα ανέκαθεν το καθήκον μου, άρα, εφόσον δεν Τον απαρνούμαι, Εκείνος δεν πρέπει να με εγκαταλείψει.) Αυτό είναι ένα είδος αντίληψης. Έχετε συχνά τέτοιες αντιλήψεις; Πώς κατανοείτε το να σας εγκαταλείψει ο Θεός; Πιστεύεις ότι το να σε αφήσει ο Θεός σημαίνει ότι δεν σε θέλει και δεν θα σε σώσει; Αυτό είναι ένα ακόμη είδος αντίληψης. Πώς, λοιπόν, προκύπτει μια τέτοια αντίληψη; Προέρχεται από τη φαντασία σου ή έχει βάση; Πώς γνωρίζεις ότι ο Θεός δεν θα σου δώσει ένα καλό αποτέλεσμα; Σου το είπε προσωπικά ο Θεός; Τις σκέψεις αυτές τις διαμόρφωσες αποκλειστικά μόνος σου. Τώρα ξέρεις ότι αυτή είναι μια αντίληψη. Το βασικό ζήτημα είναι πώς να τη διορθώσεις. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι έχουν πολλές αντιλήψεις σχετικά με την πίστη στον Θεό. Αν μπορέσεις να καταλάβεις ότι έχεις μια αντίληψη, τότε πρέπει να ξέρεις ότι είναι λάθος. Και πώς πρέπει να απαλλαγείς απ’ αυτές τις αντιλήψεις; Αρχικά, πρέπει να διακρίνεις καθαρά αν προέρχονται από τη γνώση ή από τις σατανικές φιλοσοφίες, ποιο είναι το λάθος τους, τι κακό έχουν· μόλις το διακρίνεις αυτό καθαρά, είναι φυσικό να μπορέσεις να εγκαταλείψεις αυτήν την αντίληψη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχεις απαλλαγεί τελείως απ’ αυτήν· παραμένει υποχρεωτικό να αναζητήσεις την αλήθεια, να δεις ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού και, στη συνέχεια, να αναλύσεις την αντίληψη αυτή σύμφωνα με τα λόγια Του. Όταν καταφέρεις να διακρίνεις ξεκάθαρα ότι η συγκεκριμένη αντίληψη είναι λάθος, ότι είναι παράλογη και ότι δεν συνάδει καθόλου με την αλήθεια, τότε ουσιαστικά θα έχεις απαλλαγεί απ’ αυτήν. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια και δεν συγκρίνεις τη συγκεκριμένη αντίληψη με τα λόγια του Θεού, τότε δεν πρόκειται να διακρίνεις καθαρά πού έγκειται το λάθος της, οπότε δεν θα μπορέσεις να την εγκαταλείψεις τελείως· ακόμη και αν γνωρίζεις ότι πρόκειται για αντίληψη, δεν είναι απαραίτητο ότι θα μπορέσεις να την εγκαταλείψεις τελείως. Σε τέτοιου είδους περιστάσεις, όπου οι αντιλήψεις σου έρχονται σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του Θεού, υπάρχει περίπτωση, ακόμη κι αν καταλαβαίνεις ότι οι αντιλήψεις σου είναι λανθασμένες, η καρδιά σου να παραμένει προσκολλημένη σ’ αυτές. Μπορεί, επίσης, να είσαι σίγουρος ότι οι αντιλήψεις σου έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, αλλά μέσα σου να συνεχίζεις να τις θεωρείς βάσιμες. Στην περίπτωση αυτή, δεν θα είσαι κάποιος που καταλαβαίνει την αλήθεια· άνθρωποι σαν εσένα δεν έχουν ζωή-είσοδο και το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι όσον αφορά το τέλος και τον προορισμό τους, καθώς και τις προσαρμογές του καθήκοντός τους και την αντικατάστασή τους στα καθήκοντά τους. Μερικοί καταλήγουν συχνά σε λανθασμένα συμπεράσματα σχετικά με τα πράγματα αυτά και θεωρούν ότι, μόλις αντικατασταθούν στα καθήκοντά τους και δεν έχουν πλέον κανένα κύρος, ή μόλις ο Θεός λέει πως δεν τους συμπαθεί ή δεν τους θέλει πια, τότε όλα έχουν τελειώσει για αυτούς. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν. Πιστεύουν το εξής: «Δεν έχει νόημα να πιστεύω στον Θεό, ο Θεός δεν με θέλει και έχει ήδη ορίσει το αποτέλεσμά μου, άρα ποιος ο λόγος να ζω πια;» Άλλοι, ακούγοντας αυτές τις σκέψεις, τις θεωρούν λογικές και αξιοπρεπείς. Στην ουσία, όμως, τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Επαναστατούν εναντίον του Θεού, αφήνουν τον εαυτό έρμαιο στην απελπισία. Γιατί το κάνουν αυτό; Επειδή δεν κατανοούν το θέλημα του Θεού, δεν βλέπουν καθαρά πώς σώζει ο Θεός τους ανθρώπους ούτε έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν. Γνωρίζει ο Θεός πότε οι άνθρωποι αφήνονται έρμαιο στην απελπισία; (Ναι.) Ο Θεός το γνωρίζει αυτό. Πώς αντιμετωπίζει, άρα, τους ανθρώπους αυτούς; Οι άνθρωποι διαμορφώνουν μια ορισμένη αντίληψη και λένε: «Ο Θεός έχει πληρώσει ένα άκρως επίπονο τίμημα για τον άνθρωπο, έχει επιτελέσει μεγάλο έργο σε κάθε άτομο και έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια. Δεν είναι εύκολο για Αυτόν να επιλέξει και να σώσει ένα άτομο. Ο Θεός θα πληγωθεί πάρα πολύ αν κάποιος αφεθεί έρμαιο στην απελπισία και κάθε μέρα θα ελπίζει ότι μπορεί να σηκωθεί ξανά». Αυτό είναι επιφανειακά το νόημα, όμως, στην πραγματικότητα, είναι και μια αντίληψη του ανθρώπου. Ο Θεός έχει μια συγκεκριμένη στάση απέναντι σε ανθρώπους αυτού του είδους: εάν αφεθείς έρμαιο στην απελπισία και δεν προσπαθήσεις να προχωρήσεις μπροστά, θα σου επιτρέψει να επιλέξεις μόνος σου· δεν θα σε αναγκάσει να κάνεις τίποτα που να μη θες. Σε περίπτωση που πεις: «Θέλω ακόμα να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργήματος, να κάνω ό,τι μπορώ για να ασκούμαι όπως ζητά ο Θεός και να ικανοποιώ το θέλημά Του. Θα χρησιμοποιήσω όλα τα χαρίσματα και τα ταλέντα μου, κι αν κάτι δεν μπορώ να το κάνω, θα μάθω να υποτάσσομαι και να υπακούω. Δεν θα εγκαταλείψω το καθήκον μου», ο Θεός θα πει το εξής: «Αν είσαι πρόθυμος να ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε συνέχισε να ακολουθείς, πρέπει, όμως, να κάνεις αυτό που ζητά ο Θεός· τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός και οι αρχές Του δεν αλλάζουν». Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Σημαίνουν ότι μόνο οι άνθρωποι μπορούν να εγκαταλείψουν τον εαυτό τους· ο Θεός δεν θα εγκατέλειπε ποτέ κάποιον. Όποιος μπορεί τελικά να σωθεί και να αντικρύσει τον Θεό, να συνάψει μια κανονική σχέση μαζί Του και να προσέλθει ενώπιόν Του, όλα αυτά δεν μπορεί να τα πετύχει αφού αποτύχει ή κλαδευτεί και αντιμετωπιστεί μία μόνο φορά, ή αφού κριθεί και παιδευθεί μία μόνο φορά. Προτού ο Πέτρος οδηγηθεί στην τελείωση, εξευγενίστηκε εκατοντάδες φορές. Ούτε ένας από αυτούς που θα παραμείνουν αφού παράσχουν υπηρεσία μέχρι τέλους δεν θα έχει βιώσει δοκιμασίες και εξευγενισμό για οκτώ ή δέκα φορές μόνο προτού τελικά τα καταφέρει. Όσες φορές και να δοκιμαστεί και να εξευγενιστεί κάποιος, δεν είναι αυτό η αγάπη του Θεού; (Ναι.) Όταν μπορείτε να αντικρύσετε την αγάπη του Θεού, μπορείτε να κατανοήσετε τότε τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο.

Κάποιοι άνθρωποι, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και Τον βλέπουν να καταδικάζει σ’ αυτά τους ανθρώπους, σχηματίζουν αντιλήψεις και νιώθουν ένα είδος σύγκρουσης. Για παράδειγμα, τα λόγια του Θεού λένε ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, κι άρα ο Θεός δεν σε συμπαθεί ούτε σε αποδέχεται, ή λένε ότι είσαι κακοποιός, αντίχριστος, ότι ταράζεται και μόνο που σε βλέπει και ότι δεν σε θέλει. Όταν διαβάζουν αυτά τα λόγια οι άνθρωποι, σκέφτονται: «Τα λόγια αυτά απευθύνονται σ’ εμένα. Ο Θεός έχει καθορίσει ότι δεν με θέλει, και αφού με παράτησε Εκείνος, θα πάψω κι εγώ να πιστεύω σ’ Αυτόν». Υπάρχουν εκείνοι που, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, επειδή ο Θεός αποκαλύπτει τις διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων και αναφέρει ενίοτε ότι τους καταδικάζει, αναπτύσσουν συχνά αντιλήψεις και παρανοήσεις. Γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι, επειδή νομίζουν ότι τα λόγια του Θεού απευθύνονταν σε αυτούς, ότι ο Θεός τούς εγκαταλείπει και δεν θα τους σώσει. Γίνονται τόσο αρνητικοί που βάζουν τα κλάματα και δεν θέλουν πλέον να ακολουθούν τον Θεό. Αυτό είναι στην πραγματικότητα μια παρανόηση για τον Θεό. Όταν δεν καταλαβαίνεις τη σημασία των λόγων του Θεού, δεν πρέπει να προσπαθείς να Τον σκιαγραφήσεις. Δεν ξέρεις τι είδους ανθρώπους εγκαταλείπει ο Θεός ή υπό ποιες συνθήκες τούς παρατά ή τους παραμερίζει. Όλα αυτά γίνονται σύμφωνα με συγκεκριμένες αρχές και πλαίσια. Εάν δεν έχεις πλήρη γνώση αυτών των λεπτομερών θεμάτων, είναι πολύ πιθανό μα γίνεις υπερβολικά ευαίσθητος και να οριοθετείς τον εαυτό σου με βάση κάθε λόγο του Θεού. Δεν δημιουργεί προβλήματα αυτό; Ποια είναι η κύρια πτυχή των ανθρώπων την οποία καταδικάζει ο Θεός όταν τους κρίνει; Αυτό που κρίνει και αποκαλύπτει ο Θεός είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις και η διεφθαρμένη ουσία τους· καταδικάζει τις σατανικές τους διαθέσεις και τη σατανική τους φύση, τις διάφορες εκδηλώσεις και συμπεριφορές που δείχνουν επαναστατικότητα και εναντίωση σ’ Αυτόν· τους καταδικάζει επειδή δεν μπορούν να Τον υπακούσουν, επειδή Του εναντιώνονται συνέχεια και επειδή έχουν μονίμως τα δικά τους κίνητρα και τους δικούς τους στόχους. Ωστόσο, μια τέτοια καταδίκη δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει όσους έχουν σατανικές διαθέσεις. Αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό ξεκάθαρα, τότε δεν έχετε ικανότητα κατανόησης, κι έτσι μοιάζετε λίγο με εκείνους που έχουν κάποια ψυχική ασθένεια, οι οποίοι είναι μονίμως καχύποπτοι απέναντι στα πάντα και παρερμηνεύουν τον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν αληθινή πίστη. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον Θεό; Με το που ακούς έστω και μία καταδικαστική δήλωση του Θεού, νομίζεις ότι εφόσον έχει καταδικάσει τους ανθρώπους, τους έχει εγκαταλείψει και δεν πρόκειται πλέον να σωθούν· αυτό σε κάνει αρνητικό και αφήνεσαι έρμαιο στην απελπισία. Με αυτόν τον τρόπο παρερμηνεύεις τον Θεό. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός δεν έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους. Εκείνοι Τον έχουν παρερμηνεύσει και έχουν εγκαταλείψει τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο κρίσιμο από το ότι οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον εαυτό τους, όπως εκπληρώνεται μέσα από τα λόγια της Παλαιάς Διαθήκης: «Οι δε άφρονες αποθνήσκουσι δι’ έλλειψιν φρενών» (Παροιμίαι 10:21). Η πιο ανόητη συμπεριφορά είναι όταν οι άνθρωποι αφήνονται έρμαιο στην απελπισία. Κάποιες φορές διαβάζεις κάποια λόγια του Θεού που μοιάζουν να σκιαγραφούν τους ανθρώπους· η αλήθεια είναι ότι κανέναν δεν σκιαγραφούν, απλώς εκφράζουν το θέλημα και τη γνώμη του Θεού. Είναι λόγια αλήθειας και αρχών, δεν σκιαγραφούν κανέναν. Τα λόγια που εκφράζει ο Θεός όταν είναι θυμωμένος ή εξοργισμένος αντιπροσωπεύουν κι αυτά τη διάθεσή Του, είναι λόγια που αποτελούν την αλήθεια και, επιπλέον, είναι λόγια αρχής. Πρέπει να το καταλάβουν αυτό οι άνθρωποι. Ο Θεός τα λέει όλα αυτά με σκοπό να καταλάβουν οι άνθρωποι την αλήθεια και τις αρχές· δεν σκοπεύει σε καμία περίπτωση να σκιαγραφήσει κανέναν. Κάτι τέτοιο καμία σχέση δεν έχει με τον τελικό προορισμό και την ανταμοιβή τους, ούτε είναι σε καμία περίπτωση η τελική τιμωρία τους. Είναι μόνο λόγια που τα είπε με σκοπό να κρίνει και να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους, προκύπτουν επειδή τους θυμώνει που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες Του· τα είπε για να τους αφυπνίσει, για να τους προτρέψει, και είναι λόγια που προέρχονται απ’ την καρδιά Του. Και όμως, κάποιοι άνθρωποι καταρρέουν και απαρνιούνται τον Θεό μόνο και μόνο εξαιτίας μίας δήλωσης που εκφράζει την κρίση Του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν το καλό τους, δεν παίρνουν από λογική, δεν δέχονται καθόλου την αλήθεια. Κάποιοι νιώθουν αδύναμοι για ένα διάστημα και στη συνέχεια προσέρχονται ξανά ενώπιον του Θεού και σκέφτονται: «Δεν είναι σωστό αυτό, πρέπει να συνεχίσω να ακολουθώ τον Θεό και να κάνω ό,τι απαιτεί Εκείνος. Αν δεν Τον ακολουθήσω ή δεν εκτελέσω καλά το καθήκον μου, τότε η ζωή μου θα είναι άχρηστη. Για να έχει νόημα η ζωή μου, πρέπει να ακολουθήσω τον Θεό». Και πώς τον ακολουθούν; Πρέπει να βιώσουν το έργο Του. Αν κάποιος λέει μόνο ότι πιστεύει στον Θεό χωρίς να βιώνει το έργο Του, τότε δεν Τον ακολουθεί. Αν κάποιος στο παρελθόν δεν εκτελούσε πιστά το καθήκον του και τώρα δεν θέλει να κλαδευτεί και να αντιμετωπιστεί λίγο, είναι αυτή η στάση που πρέπει να έχει κανείς όταν αποδέχεται το έργο του Θεού; Τι διάθεση είναι εκείνη κατά την οποία κάποιος δεν αποδέχεται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, και όταν ταλαιπωρηθεί λιγάκι, διαμαρτύρεται όλη την ώρα; Πρέπει κανείς να κάνει αυτοκριτική και να δει ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού, και πρέπει να πράξει σύμφωνα μ’ αυτές. Αν ο Θεός πει ότι δεν είσαι αρκετά καλός, τότε δεν είσαι αρκετά καλός· μην οριοθετείς τα πράγματα ούτε να εναντιώνεσαι στον Θεό χρησιμοποιώντας τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου· πρέπει να υποταχθείς και να παραδεχθείς ότι δεν είσαι αρκετά καλός. Αν το κάνεις αυτό, τότε δεν θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης; Όταν κάποιος μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και να υπακούσει τον Θεό, μπορεί παρ’ όλα αυτά να Τον εγκαταλείψει; Όχι, δεν μπορεί. Κάποιες στιγμές πιστεύεις ότι ο Θεός σε έχει εγκαταλείψει —στην πραγματικότητα, όμως, δεν σε έχει εγκαταλείψει, απλώς σε αφήνει για λίγο στην άκρη για να κάνεις αυτοκριτική. Μπορεί να σε αποστρέφεται και να μη θέλει να σε προσέξει, αλλά δεν σε έχει εγκαταλείψει πραγματικά. Υπάρχουν εκείνοι που κάνουν μια προσπάθεια να εκτελέσουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού αλλά, λόγω της ουσίας τους και των διαφόρων πραγμάτων που εκδηλώνονται σ’ αυτούς, ο Θεός βλέπει ότι δεν αγαπάνε ούτε αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, κι έτσι τους απαρνιέται όντως. Στην πραγματικότητα, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν επιλέχθηκαν, αλλά απλώς παρείχαν υπηρεσία για λίγο. Παράλληλα, υπάρχουν και κάποιοι που ο Θεός κάνει ό,τι μπορεί για να τους πειθαρχήσει, να τους συμμορφώσει και να τους κρίνει, ενώ μάλιστα τους καταδικάζει και τους καταριέται χρησιμοποιώντας ένα σωρό τρόπους για να τους μεταχειριστεί, οι οποίοι έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Μερικοί άνθρωποι δεν κατανοούν το θέλημα του Θεού και νομίζουν ότι ο Θεός τούς παρενοχλεί και τους βλάπτει. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αξιοπρέπεια στο να ζουν ενώπιον του Θεού, δεν θέλουν να πληγώσουν άλλο τον Θεό και εγκαταλείπουν την εκκλησία. Νομίζουν μάλιστα ότι είναι λογικό να το κάνουν αυτό κι έτσι γυρίζουν την πλάτη τους στον Θεό. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός δεν τους είχε απαρνηθεί. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ιδέα για το θέλημα του Θεού. Είναι κάπως υπερευαίσθητοι, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να εγκαταλείψουν τη σωτηρία του Θεού. Έχουν πραγματικά συνείδηση; Υπάρχουν στιγμές που ο Θεός αποφεύγει τους ανθρώπους, και στιγμές που τους αφήνει στην άκρη για ένα διάστημα, ώστε να κάνουν την αυτοκριτική τους, χωρίς, όμως, να τους έχει απαρνηθεί· τους δίνει την ευκαιρία να μετανοήσουν. Ο Θεός απαρνιέται αληθινά μόνο τους μοχθηρούς που διαπράττουν πολλές κακές πράξεις, τους μη πιστούς και τους αντίχριστους. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Αισθάνομαι ότι δεν έχω το έργο του Αγίου Πνεύματος και καιρό τώρα δεν λαμβάνω τη διαφώτισή Του. Με έχει απαρνηθεί ο Θεός;» Αυτή είναι μια λανθασμένη αντίληψη. Εδώ υπάρχει κι ένα πρόβλημα διάθεσης: Οι άνθρωποι είναι υπερβολικά συναισθηματικοί, ακολουθούν πάντα τη δική τους λογική, είναι πάντα ισχυρογνώμονες και δεν έχουν ορθολογισμό. Αυτό δεν είναι πρόβλημα διάθεσης; Λες ότι ο Θεός σε έχει απαρνηθεί, ότι δεν θα σε σώσει. Έχει, άρα, προκαθορίσει το τέλος σου; Ο Θεός απλώς σου είπε μερικά θυμωμένα λόγια. Πώς μπορείς να λες ότι σε έχει εγκαταλείψει, ότι δεν σε θέλει πια; Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορείς να αισθανθείς το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά ο Θεός δεν σου έχει στερήσει το δικαίωμα να διαβάζεις τα λόγια Του, ούτε έχει καθορίσει το τέλος σου, ούτε έχει κόψει το μονοπάτι σου προς τη σωτηρία —οπότε γιατί είσαι τόσο αναστατωμένος; Είσαι σε κακή κατάσταση, υπάρχει πρόβλημα με τα κίνητρά σου, υπάρχουν θέματα με τη σκέψη και την άποψή σου, η πνευματική σου κατάσταση είναι διαταραγμένη. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν αναζητάς την αλήθεια για να προσπαθείς να διορθώσεις αυτά τα πράγματα, και αντ’ αυτού, συνεχώς παρερμηνεύεις και κατηγορείς τον Θεό, ρίχνεις την ευθύνη σ’ Αυτόν, ενώ λες κιόλας το εξής: «Αφού δεν με θέλει ο Θεός, παύω να πιστεύω σ’ Αυτόν». Δεν παραλογίζεσαι; Δεν φέρεσαι παράλογα; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι υπερβολικά συναισθηματικός, δεν έχει καθόλου σύνεση, δεν παίρνει από λογική. Είναι πολύ απίθανο να αποδεχτεί την αλήθεια και πολύ δύσκολα θα φτάσει στη σωτηρία.

Να θυμάστε αυτά τα λόγια: Ο Πέτρος οδηγήθηκε στην τελείωση μετά από εκατοντάδες εξευγενισμούς. Σύμφωνα με τις δικές σας αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, αν κάποιος εξευγενιστεί εκατοντάδες φορές, αυτό σημαίνει ότι ζει μια θεαματική ζωή με απερίγραπτες δυσχέρειες για να ακολουθήσει τον Θεό, και ότι, στο τέλος, θα σταυρωθεί ανάποδα. Δεν είναι έτσι· αυτό δεν είναι παρά μια ανθρώπινη αντίληψη. Γιατί λέω ότι αυτή είναι ανθρώπινη αντίληψη; Γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι είναι οι δοκιμασίες του Θεού και ότι κάθε μία απ’ αυτές την οργανώνει και την υλοποιεί το χέρι του Θεού· οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν αυτό το «εκατοντάδες φορές» ούτε το γιατί ο Θεός εξευγένισε τον Πέτρο εκατοντάδες φορές, ούτε το πώς έφτασε σ’ αυτές τις «εκατοντάδες φορές», και ούτε τη βασική αιτία τους. Δεν τα ξέρουν όλα αυτά, αλλά αντίθετα συνέχεια βασίζουν την κατανόησή τους στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κι έτσι παρερμηνεύουν τον Θεό. Είναι κάποια λόγια του Θεού που οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει κι έτσι δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Αν στην πραγματική ζωή, το μόνο που έκανε ο Θεός σε κάθε άνθρωπο ήταν να τον ευλογεί, να τον καθοδηγεί και να του μιλάει με ηρεμία, τότε οι δοκιμασίες δεν θα ήταν ποτέ τίποτε άλλο από κενά λόγια για τους ανθρώπους και τίποτα περισσότερο από μια λέξη, έναν ορισμό, μια έννοια. Ο Θεός, ωστόσο, εκτελεί πολύ συχνά αυτό το έργο πάνω σου: τη μία σε κάνει να αρρωστήσεις, την άλλη σε φέρνει αντιμέτωπο με κάτι δυσάρεστο που θα σε αποθαρρύνει και θα σε ρίξει στην αδυναμία, την παράλλη σου στέλνει μια δύσκολη κατάσταση που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις εύκολα και δεν ξέρεις τι να κάνεις· τι είναι για σένα όλα αυτά; Αν μπορείς όλα αυτά τα άσχημα πράγματα, όλες αυτές τις αρρώστιες, τις δυσκολίες ή τις κακουχίες, ακόμη και τους πειρασμούς του Σατανά, να τα θεωρείς δοκιμασίες που σου δίνει ο Θεός, που η καθεμιά τους είναι μία απ’ τις εκατοντάδες, και μπορείς να τις αποδεχτείς και να αναζητήσεις μέσα σ’ αυτές την αλήθεια, τότε θα αλλάξει η κατάστασή σου και θα βελτιωθεί η σχέση σου με τον Θεό. Αν, όμως, κάθε δοκιμασία που συναντάς, την απορρίπτεις, προσπαθείς όλη την ώρα να κρυφτείς απ’ αυτήν, να της αντισταθείς και να της εναντιωθείς, τότε αυτές οι «εκατοντάδες δοκιμασίες» δεν θα είναι για σένα παρά κενά λόγια που δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθούν. Ας πούμε πως σου συμπεριφέρεται κάποιος άσχημα κι εσύ, επειδή δεν ξέρεις τον λόγο, στενοχωριέσαι. Αν ζεις σύμφωνα με τη θερμοαιμία σου και τη σάρκα σου, τότε έχεις μια δικαιολογία για να του φέρεσαι κι εσύ άσχημα. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος. Αν, όμως, ζεις ενώπιον του Θεού και θέλεις να αποδεχτείς την τελείωση και τη σωτηρία από Εκείνον, τότε όλα αυτά που σου συμβαίνουν πρέπει να τα δεις ως δοκιμασία απ’ τον Θεό και να τα αποδεχτείς· στην πραγματικότητα, αυτός είναι ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους σε δοκιμάζει ο Θεός. Τώρα που συναναστραφήκαμε έτσι, νιώθεις μέσα σου πολύ μεγαλύτερη απελευθέρωση και ανακούφιση; Αν μπορείτε να ασκηθείτε σύμφωνα με αυτά τα λόγια και να συγκρίνετε μ’ αυτά τη συμπεριφορά και τις απόψεις σας, τότε αυτό θα σας βοηθήσει πολύ στο θέμα της υποταγής στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του στην καθημερινότητά σας.

Ποιες είναι, λοιπόν, οι κύριες πτυχές της σημερινής συζήτησης σχετικά με τις αντιλήψεις των ανθρώπων για την πίστη στον Θεό; Η μία είναι η πτυχή της εξωτερικής τους συμπεριφοράς, το ότι συμπεριφέρονται τόσο ψεύτικα όσο οι Φαρισαίοι, υιοθετώντας μια ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη και ευγενική συμπεριφορά· μια άλλη πτυχή είναι αυτή του φαγητού, της ενδυμασίας, της στέγασης και των ταξιδιών· μια ακόμη πτυχή είναι εκείνη που αφορά το πώς κατανοούν την πίστη στον Θεό, η ιδέα, δηλαδή, ότι εφόσον πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να λάβουν ευλογίες και οφέλη. Ποια ήταν η εμπειρία του Ιώβ στη συγκεκριμένη πτυχή; Όταν τον έπληξαν οι δοκιμασίες, εκείνος κατάλαβε ότι προέρχονταν από τον Θεό, ότι ο ίδιος δεν είχε κάνει τίποτα κακό και ότι ο Θεός δεν τον τιμωρούσε, αλλά αντίθετα τον δοκίμαζε, ενώ τον έβαζε σε πειρασμό ο Σατανάς. Αυτήν την κατανόηση είχε ο Ιώβ. Και οι φίλοι του τι κατανόηση είχαν; Εκείνοι πίστεψαν ότι αυτή η συμφορά λογικά τον είχε πλήξει επειδή είχε κάνει κάτι κακό και είχε προσβάλει τον Θεό. Το γεγονός ότι ήταν ικανοί να σκεφτούν με αυτόν τον τρόπο δείχνει ότι είχαν αντιλήψεις σχετικά με την πίστη στον Θεό. Γιατί ο Ιώβ καταλάβαινε τα πράγματα διαφορετικά απ’ τους άλλους; Γιατί είχε διακρίνει ξεκάθαρα τι συνέβαινε, κι έτσι δεν είχε καμιά αντίληψη γι’ αυτό. Ο Ιώβ, την ώρα που ο Θεός επιτελούσε το έργο Του πάνω του, απέκτησε εμπειρία και γνώρισε το έργο του Θεού, και έπαψε να έχει αυτές τις ανθρώπινες αντιλήψεις και ιδέες· είχε, άρα, καμία παρανόηση όταν έπεσε πάνω του το χέρι του Θεού; (Όχι.) Δεν είχε καμία παρανόηση και γι’ αυτό δεν παραπονέθηκε· δεν είχε καμία παρανόηση και γι’ αυτό δεν επαναστάτησε· δεν είχε καμία παρανόηση και γι’ αυτό μπόρεσε και υποτάχθηκε πραγματικά. Σωστά; (Σωστά.) Σωστά ως προς τι; Οι άνθρωποι, αν μέσα τους λένε «Αμήν» στα λόγια του Θεού, αν θεωρούν ότι τα λόγια Του είναι η πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων, ότι είναι το σωστό, το πρότυπο, κάτι το ύψιστο και οι αρχές που πρέπει να κάνουν πράξη, τότε θα υποταχθούν και δεν θα παρανοήσουν τίποτα. Κάθε φορά που οι άνθρωποι σχηματίζουν παρανοήσεις σχετικά με τα λόγια που εκφέρει ο Θεός ή με αυτά που κάνει, εκφράζουν ένα πράγμα· ποιο είναι αυτό; (Είναι απρόθυμοι να τα αποδεχτούν.) Και ποιος είναι ο λόγος αυτής της απροθυμίας να αποδεχτούν τα λόγια και τις πράξεις του Θεού; Ότι έχουν τις δικές τους ιδέες, και ότι οι ιδέες αυτές είναι αντίθετες και συγκρούονται με τα λόγια του Θεού· τότε σχηματίζουν παρανοήσεις και αντιλήψεις για τον Θεό, και πιστεύουν πως όσα λέει Εκείνος δεν είναι απαραιτήτως σωστά. Ακόμη κι αν μοιάζουν να τα αποδέχονται, καμιά φορά κι αυτό δεν είναι παρά μια προσποίηση· δεν είναι αληθινή αποδοχή. Πρέπει κανείς να αναζητά την αλήθεια για να σκέφτεται εντελώς σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, αλλά και να συμφωνεί μέσα του με τα λόγια Του· μόνο έτσι μπορεί να βρεθεί σε σύμπνοια μαζί Του. Αν δεν αποδεχθείς μέσα σου αυτά τα πράγματα, και τα παρερμηνεύεις ή μάλιστα τους πας κόντρα και τους αντιστέκεσαι, τότε αυτό δείχνει ότι κάτι υπάρχει μέσα σου. Αν μπορείς αυτό που υπάρχει μέσα σου να το αναλύσεις και να αναζητήσεις την αλήθεια, τότε μπορείς να απαλλαγείς απ’ τις αντιλήψεις σου. Αν η κατανόηση σου είναι διαστρεβλωμένη και παράλογη, αν δεν έχεις πνευματική κατανόηση ή ικανότητα κατανόησης, αν πολύ απλά δεν μπορείς να συγκρίνεις τις αντιλήψεις σου με τα λόγια του Θεού, αν δεν μπορείς να τις γνωρίσεις και να τις αναλύσεις, και δεν το καταλαβαίνεις όταν αναδύονται μέσα σου, τότε δεν θα απαλλαγείς ποτέ απ’ αυτές τις αντιλήψεις. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά ότι έχουν μέσα τους αντιλήψεις για τον Θεό, αλλά επιμένουν να λένε ότι δεν έχουν, γιατί φοβούνται ότι αν μιλήσουν γι’ αυτές, τότε θα χάσουν την υπόληψή τους και θα υποστούν την περιφρόνηση των άλλων. Η απάντησή τους στην ερώτηση: «Αφού δεν έχεις παρανοήσει τον Θεό, τότε πώς είναι δυνατόν να μην μπορείς να Τον υπακούσεις;» είναι η εξής: «Δεν ξέρω πώς να ασκηθώ». Τι εκδήλωση είναι αυτή; Εάν δεν έχεις πνευματική κατανόηση, εάν δεν έχεις ικανότητα διάκρισης και δεν ξέρεις πώς να κάνεις αυτοκριτική όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, τότε δεν θα μπορέσεις να απαλλαγείς από τις αντιλήψεις σου ή τις παρανοήσεις που έχεις για τον Θεό. Όταν γίνονται πράγματα που δεν έχουν σχέση με τις αντιλήψεις σου, τότε είσαι πολύ ήρεμος και δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα. Τη στιγμή, όμως, που γίνεται κάτι που αφορά τις αντιλήψεις σου, γεννιούνται μέσα σου συναισθήματα σύγκρουσης με τον Θεό. Και πώς εκδηλώνεται αυτή η σύγκρουση; Κάποιες φορές μπορεί να νιώθεις μια πικρία, και αυτό το συναίσθημα να μην περνάει με τον καιρό· τότε εδραιώνονται ακόμη περισσότερο οι παρανοήσεις σου για τον Θεό και ενισχύεται η διεφθαρμένη διάθεσή σου, οπότε και θα αρχίσεις να ξεσπάς τις αντιλήψεις σου και να κρίνεις τον Θεό. Και μόλις φτάσεις στο σημείο να κρίνεις τον Θεό, τότε δεν πρόκειται πλέον για πρόβλημα νοοτροπίας ή συμπεριφοράς· αντίθετα, πρόκειται για έκφραση μιας σατανικής διάθεσης. Αν κάποιος από καθαρή άγνοια εκδηλώνει στη συμπεριφορά του μια μικρή σύγκρουση ή ανυπακοή, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να το καταδικάσει αυτό. Αν, όμως, κάποιος συγκρούεται ευθέως με τον Θεό λόγω της διάθεσής του και το κάνει επίτηδες, τότε αυτό θα του δημιουργήσει πρόβλημα· ο άνθρωπος αυτός αψηφά τον Θεό. Και όποιος αψηφά επίτηδες τον Θεό προσβάλλει τη διάθεση του Θεού. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις, θα πρέπει να απαλλάσσονται απ’ αυτές· μόνο όταν έχουν απαλλαγεί απ’ τις αντιλήψεις τους μπορούν να διορθώσουν τις παρανοήσεις που προκύπτουν ανάμεσα στους ίδιους και στον Θεό, και μόνο όταν διορθωθούν αυτές οι παρανοήσεις μπορούν να υπακούσουν πραγματικά τον Θεό. Κάποιοι λένε: «Δεν έχω αντιλήψεις και όσον αφορά τις παρανοήσεις ανάμεσα σ’ εμένα και τον Θεό, έχουν διορθωθεί. Δεν σκέφτομαι τίποτα πια». Αρκεί αυτό; Ο σκοπός της απαλλαγής απ’ τις αντιλήψεις δεν είναι μόνο η απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις, αλλά αντίθετα είναι το να ασκηθεί κανείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια, να φτάσει στην υπακοή στον Θεό και να Τον ικανοποιήσει. Κάποιοι λένε: «Αρκεί που δεν έχω παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό· όλα θα πάνε καλά και θα είμαι ασφαλής». Κάτι τέτοιο δεν είναι αληθινή άσκηση της αλήθειας ούτε αληθινή υπακοή. Δεν έχει λυθεί ακόμα το πρόβλημα. Αν είχε λυθεί όντως το πρόβλημα, τότε όχι μόνο οι άνθρωποι δεν θα παρανοούσαν τον Θεό, αλλά θα γνώριζαν κιόλας σε όσα τους συνέβαιναν τις απαιτήσεις Του και το θέλημά Του. Όχι μόνο θα μπορούσαν να αναλύσουν τις δικές τους αντιλήψεις, αλλά θα μπορούσαν και να βοηθήσουν τους άλλους ανθρώπους που έχουν αντιλήψεις να μάθουν να αναζητούν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Θεού. Τότε δεν θα συμφωνούσαν με το θέλημα του Θεού; Η απαλλαγή απ’ τις αντιλήψεις έχει ως κύριο σκοπό το να καταλάβει κανείς το θέλημα του Θεού και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα· αυτό είναι το πιο βασικό. Εφόσον λες ότι δεν έχεις καμιά παρανόηση για τον Θεό, σημαίνει αυτό ότι καταλαβαίνεις την αλήθεια; Αν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε ακόμα κι αν δεν έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, και πάλι δεν είσαι κάποιος που υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Αν δεν έχεις παρανοήσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνεις τον Θεό, πόσο μάλλον ότι μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν. Όταν τα πράγματα πάνε καλά, οι άνθρωποι δεν έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν καθόλου αντιλήψεις και παρανοήσεις γι’ Αυτόν. Όταν τους συμβαίνει κάτι που θίγει τα συμφέροντά τους, τότε είναι φυσικό να ανακύπτουν οι αντιλήψεις τους και να διαμορφώνουν παρανοήσεις για τον Θεό, ακόμη και να παραπονιούνται. Μπορούν να υποταχθούν στον Θεό όταν θεωρούν τόσο σημαντικά τα δικά τους συμφέροντα; Γιατί, όταν σ’ έναν άνθρωπο συμβαίνει κάτι που θίγει τα συμφέροντά του, αναδύονται τότε οι αντιλήψεις και οι παρανοήσεις του, κι εκείνος επαναστατεί κατά του Θεού και Τον αψηφά; Αυτό συμβαίνει σε όσους έχουν σατανική φύση και σατανική διάθεση. Όταν γίνει κάτι που θίγει τα συμφέροντά τους ή όταν συμβαίνει κάτι αντίθετο απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πλέον δεν μπορούν υποταχθούν στον Θεό. Οι αντιλήψεις και οι παρανοήσεις που έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό είναι αποτέλεσμα της κατάστασής τους. Αν δεν μπορούν να αναζητήσουν και να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να απαλλαγούν ποτέ απ’ τις αντιλήψεις τους και ούτε πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει κανονική η σχέση τους με τον Θεό. Εκείνους που έχουν αντιλήψεις, αλλά δεν προσπαθούν να απαλλαγούν απ’ αυτές αναζητώντας την αλήθεια, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν σ’ Αυτόν, ο Θεός δεν πρόκειται να τους σώσει.

Το γεγονός ότι ο Θεός σώζει τον άνθρωπο είναι κάτι παραπάνω από κενά λόγια. Όλες αυτές τις αλήθειες ο Θεός τις εκφράζει για να αντιμετωπίσει όλα όσα έχει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα και είναι αντίθετα με την αλήθεια, δηλαδή τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις γνώσεις, τις φιλοσοφίες, την παραδοσιακή κουλτούρα και ούτω καθεξής. Μέσω της ανάλυσης όλων αυτών, δίνει στον άνθρωπο να καταλάβει ποια είναι τα θετικά πράγματα, ποια είναι τα αρνητικά, ποια πράγματα προέρχονται από Εκείνον, ποια απ’ τον Σατανά, ποια είναι η αλήθεια και ποιες είναι οι φιλοσοφίες και η λογική του Σατανά. Όταν δουν πραγματικά πώς είναι αυτά τα πράγματα, είναι φυσικό να αποφασίσουν να ακολουθήσουν το ορθό μονοπάτι της ζωής· επιπλέον, είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, να κάνουν αυτά που ζητάει ο Θεός και να διακρίνουν τα αρνητικά πράγματα. Αυτό, λοιπόν, ζητάει ο Θεός από τους ανθρώπους, και με βάση αυτό το πρότυπο τους οδηγεί στην τελείωση και στη σωτηρία. Κάποιοι λένε: «Ναι μεν ο Θεός αναλύει τις αντιλήψεις του ανθρώπου, αλλά εγώ δεν έχω αντιλήψεις. Όσοι έχουν αντιλήψεις είναι συνήθως παμπόνηρες αλεπούδες ή αλλιώς θεολόγοι και Φαρισαίοι. Εγώ δεν είμαι σαν κι αυτούς». Τι πρόβλημα υπάρχει αν μπορείς να λες κάτι τέτοιο; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν αυτογνωσία. Όσο κι αν τους συναναστραφεί κανείς σχετικά με την αλήθεια, δεν την εφαρμόζουν στον εαυτό τους, γιατί πιστεύουν ότι οι ίδιοι δεν είναι έτσι. Αυτό είναι άγνοια, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Θα μπορούσατε εσείς να σκεφτείτε με τον ίδιο τρόπο; Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν αυτό το σκεπτικό. Όταν κάποιος έχει φάει κι έχει πιει πολλά από τα λόγια του Θεού και μπορεί να καταλάβει κάποιες αλήθειες, τότε μπορεί να διακρίνει καθαρά ότι όλοι διαθέτουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, και ότι όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν είναι ντροπή να τα αναλύουν αυτά τα πράγματα· και αφού τα αναλύσουν, πιστεύουν κιόλας ότι αυτό θα βοηθήσει και τους υπόλοιπους να αναπτύξουν διάκριση, κι ότι και οι ίδιοι θα αναπτυχθούν και θα μπορέσουν να καταλάβουν την αλήθεια πιο γρήγορα. Για τον λόγο αυτόν μπορούν όλοι τους να αναλύουν φανερά τον εαυτό τους. Και ποιος είναι ο στόχος της ανάλυσης των αντιλήψεων; Στόχος είναι αυτές οι αντιλήψεις να παραμεριστούν, να αντιμετωπιστούν οι παρανοήσεις ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό, και στη συνέχεια να μπορέσουν οι άνθρωποι να επικεντρωθούν σε όσα τους ζητάει Εκείνος, να μάθουν πώς να εισέλθουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν το κάνεις συχνά πράξη αυτό, στο τέλος θα επιτευχθεί το αποτέλεσμα που επιδιώκεις, Από τη μία, οι άνθρωποι θα καταλάβουν το θέλημα του Θεού και θα μπορέσουν να υποταχθούν σ’ Αυτόν, ενώ απ’ την άλλη, θα αναπτύξουν τέτοια ανοσία, ώστε να απορρίπτουν πολλά αρνητικά πράγματα και να αντιστέκονται σ’ αυτά, όπως οι μοχθηρές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, και τα πράγματα που προέρχονται από τη γνώση. Όταν αντικρίζεις έναν διανοούμενο της θρησκείας, έναν θεολόγο, έναν πάστορα ή πρεσβύτερο από τη θρησκεία, μπορείς να τον διακρίνεις αν μιλήσεις μαζί του, ενώ μπορείς και να χρησιμοποιήσεις την αλήθεια για να αντικρούσεις τις αναρίθμητες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, αιρέσεις και πλάνες του. Κάτι τέτοιο δείχνει ότι μπορείς και αναγνωρίζεις τα αρνητικά πράγματα, ότι έχεις καταλάβει κάποιες αλήθειες, ότι εφόσον διαθέτεις κάποιο ανάστημα, δεν τρομάζεις όταν έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ αυτούς τους επικεφαλής και αυτές τις φιγούρες της θρησκείας. Η γνώση, η μάθηση και οι φιλοσοφίες για τις οποίες μιλάνε, ακόμα και όλες οι ιδεολογίες και οι θεωρίες τους, δεν στηρίζονται πουθενά, γιατί εσύ έχεις καταφέρει να διακρίνεις τα λόγια και τα δόγματα, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες της θρησκείας, κι έτσι όλα αυτά δεν μπορούν να σ’ εξαπατήσουν πια. Εσείς, όμως, δεν έχετε φτάσει ακόμη εκεί. Όταν συναντάτε αυτούς τους θρησκευτικούς απατεώνες και Φαρισαίους, ή οποιονδήποτε έχει έστω και λίγο κύρος, τρομάζετε· ξέρετε ότι όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι σωστά, ότι είναι γεμάτα αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, ότι προέρχονται από τη γνώση, και παρ’ όλα αυτά δεν ξέρετε πώς να τα αποκηρύξετε, δεν ξέρετε από πού να αρχίσετε να τα αναλύετε ούτε με ποια λόγια να τους εκθέσετε. Δεν δείχνει αυτό ότι ακόμα δεν έχετε καταλάβει την αλήθεια; (Ναι, αυτό δείχνει.) Πρέπει, λοιπόν, να εφοδιαστείτε με την αλήθεια· μόλις την καταλάβετε, θα μπορέσετε στη συνέχεια να αναλύσετε τον εαυτό σας και θα ξέρετε πώς να διακρίνετε τους ανθρώπους. Όταν καταλάβετε την αλήθεια, θα μπορείτε πια να διακρίνετε καθαρά τους υπόλοιπους ανθρώπους· αν, όμως, δεν την καταλάβετε, τότε δεν θα μπορέσετε να τους διακρίνετε ποτέ καθαρά. Για να μπορέσετε να διακρίνετε τους ανθρώπους και τα πράγματα, πρέπει να καταλάβετε την αλήθεια. Αν δεν έχετε την αλήθεια ως θεμέλιο, ως τη ζωή σας, τότε δεν θα μπορέσετε να εντρυφήσετε βαθιά σε τίποτα.

Όταν οι άνθρωποι απαλλαγούν από τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τους, τότε αποκτούν γνώση και εμπειρία των λόγων του Θεού και ταυτόχρονα έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων Του. Και την ώρα που εισέρχονται στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, απαλλάσσονται από τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που εκδηλώνουν, μία προς μία, ενώ αλλάζει και η γνώση τους για το έργο του Θεού, για την ουσία του Θεού και για τις διάφορες στάσεις που έχει Εκείνος απέναντι στους ανθρώπους. Πώς επιτυγχάνεται αυτή η αλλαγή; Επιτυγχάνεται όταν οι άνθρωποι αφήσουν στην άκρη τις διάφορες ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, όταν αφήσουν στην άκρη τις διάφορες ιδέες και οπτικές που πηγάζουν από τη γνώση, τη φιλοσοφία, την παραδοσιακή κουλτούρα ή τον κόσμο, και στη θέση τους αποδεχτούν τις διάφορες οπτικές που πηγάζουν από τον Θεό και που σχετίζονται με την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως τη ζωή τους, τότε εισέρχονται και στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και μπορούν να χρησιμοποιήσουν την αλήθεια για να εξετάσουν και να σκεφτούν κάποια ερωτήματα, και για να διορθώσουν διάφορα ζητήματα. Μόλις απαλλαγούν από τις διάφορες αντιλήψεις και παρανοήσεις που έχουν για τον Θεό, τότε μπορούν αμέσως να βελτιώσουν τη σχέση τους μαζί Του, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν τον δρόμο τους προς τη ζωή-είσοδο. Σε τι μετατρέπεται η σχέση των ανθρώπων με τον Θεό όταν κατορθώνουν τέτοιες αλλαγές; Μετατρέπεται σε μια σχέση μεταξύ δημιουργημάτων και Δημιουργού. Στις σχέσεις αυτού του επιπέδου δεν υπάρχει κανένας ανταγωνισμός, κανένας πειρασμός, ενώ υπάρχει ελάχιστη επαναστατικότητα· οι άνθρωποι είναι πολύ πιο υπάκουοι, έχουν περισσότερη κατανόηση, λατρεία, πίστη και ειλικρίνεια απέναντι στον Θεό, και έχουν στ’ αλήθεια φόβο Θεού. Αυτήν την αλλαγή επιφέρει στη ζωή των ανθρώπων η απαλλαγή από τις αντιλήψεις τους. Αν μπορείτε να κάνετε μια τέτοια αλλαγή, τότε είστε πρόθυμοι να απαλλαγείτε από τις αντιλήψεις σας; (Ναι.) Για να απαλλαγούν, όμως, οι άνθρωποι από τις αντιλήψεις τους η διαδικασία είναι πολύ επώδυνη. Πρέπει να απαρνηθούν τον εαυτό τους, να βάλουν στην άκρη τις αντιλήψεις τους και τα πράγματα που πιστεύουν ότι είναι σωστά, να βάλουν στην άκρη εκείνα που επιζητούν με επιμονή, εκείνα που θεωρούν σωστά και τα οποία επιδιώκουν και λαχταρούν όλη τους τη ζωή. Αυτό προϋποθέτει να απαρνηθούν τον εαυτό τους, να αφήσουν κατά μέρος τις γνώσεις, τις φιλοσοφίες —ακόμη και τον τρόπο ύπαρξής τους— που έχουν μάθει από τον κόσμο του Σατανά, και στη θέση τους να υιοθετήσουν έναν άλλο τρόπο ζωής, ο οποίος έχει ως θεμέλιο και πυρήνα την αλήθεια. Άρα, πρέπει να υποστούν μεγάλα βάσανα. Αυτά τα βάσανα μπορεί να μην είναι σωματικές ασθένειες ή οι κακουχίες και οι δυσκολίες της καθημερινότητας, αλλά μπορεί να οφείλονται στο ότι θα αλλάξεις μέσα σου έναν σωρό απόψεις για διάφορα πράγματα και για την ανθρωπότητα, ή μπορεί ακόμη και να τα προκαλέσει μια αλλαγή στις διάφορες πτυχές της γνώσης που έχεις για τον Θεό, πράγμα που θα φέρει τα πάνω κάτω σ’ αυτά που ξέρεις και που πιστεύεις για τον κόσμο, την ανθρώπινη ζωή, την ανθρωπότητα, ακόμη και για τον Θεό.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω στις αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με την πίστη στον Θεό και αναφέραμε πολλά παραδείγματα, προκειμένου να αποκτήσετε μια βασική αίσθηση αυτής της πτυχής της αλήθειας. Από δω και πέρα, μπορείτε να τα ξανασκεφτείτε όλα αυτά και να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτά όλοι μαζί, να βγάλετε συμπεράσματα και σιγά σιγά να αναλογιστείτε, να κατανοήσετε και να αναλύσετε τις διάφορες αντιλήψεις που αφορούν την πίστη στον Θεό, και στη συνέχεια να απαλλαγείτε βήμα βήμα από αυτές. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι έχουν πολλές φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις σχετικά με την πίστη στον Θεό. Για παράδειγμα, σχηματίζουν αντιλήψεις γι’ Αυτόν με το που προκύψει κάποια δυσκολία σχετικά με τη ζωή τους, τον γάμο τους, την οικογένειά τους ή τη δουλειά τους· μετά Τον κατηγορούν και Τον κρίνουν, καθώς σκέφτονται μέσα τους πάντοτε: «Γιατί δεν με προστατεύει ούτε με ευλογεί ο Θεός;» Το ίδιο ισχύει μ’ αυτά που λένε συνέχεια οι άπιστοι: «Ο Ουρανός είναι άδικος» και «Ο Ουρανός είναι τυφλός». Αυτά όμως δεν γίνονται τυχαία. Όταν ζουν άνετα κι ευτυχισμένα, δεν λένε ποτέ ούτε ένα ευχαριστώ στον Θεό, ενώ μπορεί ακόμα και να Τον αρνηθούν και να αμφισβητήσουν ότι υπάρχει. Όταν, όμως, πλησιάζει η καταστροφή, θεωρούν πως φταίει ο Θεός γι’ αυτήν και αρχίζουν να Τον κρίνουν και να Τον βλασφημούν. Μάλιστα, κάποιοι νομίζουν ότι από τη στιγμή που πιστεύουν στον Θεό, δεν υπάρχει πια λόγος να μάθουν τίποτα ή να κάνουν καθόλου έργο, ότι όταν έρθει η ώρα, θα τα ετοιμάσει όλα ο Θεός γι’ αυτούς και ότι αν έχουν κάποια δυσκολία, θα προσευχηθούν σ’ Αυτόν και θα Του εμπιστευτούν το θέμα για να το λύσει Εκείνος για λογαριασμό τους. Πιστεύουν ότι αν αρρωστήσουν, θα τους κάνει καλά ο Θεός, ότι αν τους τύχει κάποια καταστροφή, θα τους προστατέψει ο Θεός, ότι όταν έρθει η ημέρα του Θεού, θα αλλάξουν όλοι τους μορφή και ότι αν ο Θεός κάνει σημεία και τέρατα, τότε όλα θα πάνε καλά. Όλα αυτά είναι φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις των ανθρώπων. Όσον αφορά τις επαγγελματικές γνώσεις που πρέπει να μάθουν κι έχουν σχέση με τα καθήκοντά τους, πρέπει να τις διδάσκονται σύμφωνα με όσα χρειάζονται για το καθήκον τους· αυτό λέγεται ρεαλισμός και αφοσίωση στο καθήκον που αναλογεί στον καθένα· δεν πρέπει κάποιος απλώς να ονειρεύεται και να στηρίζεται στη φαντασία του. Αυτό που απαιτεί ο Θεός να κάνουν οι άνθρωποι είναι αυτό που πρέπει να κάνουν, δηλαδή τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελούν. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται να αλλάξει με τίποτα και πρέπει να το προσεγγίζει κανείς με ευσυνειδησία· αυτό συμφωνεί με την αλήθεια, και αυτήν την οπτική πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στο καθήκον τους. Δεν πρόκειται για αντίληψη, αυτή είναι η αλήθεια και η απαίτηση του Θεού. Πολλές φορές, αυτά που κάνει ο Θεός συγκρούονται με τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Αν, όμως, εκείνοι μπορέσουν να βάλουν στην άκρη τις αντιλήψεις τους, να αναζητήσουν το θέλημα του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, τότε θα μπορέσουν να τα ξεπεράσουν όλα αυτά. Αν είσαι πεισματάρης και εμμένεις πεισματικά στις αντιλήψεις σου, τότε είναι σαν να μην αποδέχεσαι την αλήθεια, να μην αποδέχεσαι όσα είναι σωστά και να μην αποδέχεσαι τις απαιτήσεις του Θεού. Εάν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια ή τα σωστά πράγματα, τότε δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι εναντιώνεσαι στον Θεό; Η αλήθεια και τα θετικά πράγματα πηγάζουν από τον Θεό. Αν δεν τα αποδέχεσαι και αντιθέτως εμμένεις στις αντιλήψεις σου, τότε είναι ξεκάθαρο ότι εναντιώνεσαι στην αλήθεια. Η συναναστροφή μας πάνω στις αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την πίστη στον Θεό θα σταματήσει εδώ. Αυτό που μένει είναι να την εφαρμόσετε στον εαυτό σας με βάση αυτές τις αρχές και τα λόγια σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε εδώ σήμερα. Από τα τρία είδη αντιλήψεων, εκείνες που έχουν σχέση με την πίστη των ανθρώπων στον Θεό είναι οι πιο συνηθισμένες και οι πιο κοινές. Εφόσον αυτές οι αντιλήψεις σχετίζονται με αλήθειες που δεν είναι και τόσο βαθιές, λογικά είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς από αυτές.

Τώρα θα συναναστραφούμε πάνω στις αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με την ενσάρκωση· και για την ενσάρκωση έχουν πολλές αντιλήψεις οι άνθρωποι. Οι φαντασιοκοπίες τους όταν δεν έχουν δει τον ενσαρκωμένο Θεό είναι πολλές, σωστά; Για παράδειγμα, πιστεύουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός πρέπει να καταλαβαίνει τα πάντα και να τα διακρίνει όλα καθαρά. Με λίγα λόγια, πιστεύουν ότι η ενσάρκωση του Θεού θα πρέπει να είναι πραγματικά τέλεια, ότι είναι πολύ καλός για τα μούτρα τους και ότι είναι απρόσιτος. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν συναντήσει τον Θεό, αυτές οι φαντασιοκοπίες που έχουν είναι αντιλήψεις και προκύπτουν σύμφωνα με συγκεκριμένες κρίσεις ή με τις γνώσεις, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και την παιδεία της παραδοσιακής κουλτούρας που έχουν λάβει. Όταν, όμως, Τον έχουν συναντήσει, τότε σχηματίζουν καινούργιες αντιλήψεις: «Ώστε, έτσι είναι ο Χριστός. Έτσι μιλάει και αυτή είναι η προσωπικότητά Του. Πώς είναι δυνατόν να διαφέρει απ’ αυτό που νόμιζα; Δεν έπρεπε να είναι έτσι ο Θεός μου». Στην πραγματικότητα, δεν έχουν ιδέα και δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς θα έπρεπε είναι ο Θεός. Ενώ διαμορφώνουν συνεχώς αυτές τις αντιλήψεις, δεν μπορούν να τις καταλάβουν. Ταυτόχρονα αρνούνται συνεχώς και αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους, καθώς πιστεύουν ότι είναι κακό να διατηρούν αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες κι ότι αυτά που κάνει ο Θεός είναι σωστά. Οι αντιλήψεις τους εκδηλώνονται συνεχώς και μέσα στην καρδιά τους γίνεται μια μάχη, καθώς σκέφτονται: «Αυτά που κάνει ο Θεός είναι σωστά· δεν θα πρέπει να έχω αντιλήψεις». Δεν μπορούν, όμως, να αφήσουν εντελώς στην άκρη τις αντιλήψεις τους και δεν έχουν ακόμη πειστεί, οπότε δεν υπάρχει γαλήνη στην καρδιά τους. Σκέφτονται: «Είναι άνθρωπος ή Θεός; Αν είναι Θεός, τότε δεν μοιάζει με Θεό, ενώ αν είναι άνθρωπος, τότε δεν θα ήταν δυνατόν να εκφράσει τόσες αλήθειες». Εδώ εγκλωβίζονται. Θέλουν να βρουν κάποιον άλλον για να συναναστραφούν, αλλά τους είναι δύσκολο να μιλήσουν γι’ αυτό, γιατί φοβούνται μήπως τους κοροϊδέψουν οι άλλοι ή τους πουν ανόητους, μήπως πουν ότι δεν έχουν πίστη ή ότι η κατανόησή τους είναι αποκλίνουσα και παράλογη, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο, παρά να καταπιέζουν αυτό που νιώθουν. Όπως και να ’χει, είτε κάποιος έχει δει τον Θεό είτε όχι, όσο σχηματίζονται μέσα του αντιλήψεις και παρανοήσεις γι’ Αυτόν, έχει πρόβλημα κατανόησης. Ο Θεός εκφράζει τόσες αλήθειες και συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα με μεγάλη σαφήνεια και διαύγεια, προκειμένου οι άνθρωποι να πειστούν με την καρδιά τους και με τα λόγια. Όταν εκείνοι μπορούν, παρ’ όλα αυτά, να σχηματίσουν αντιλήψεις και παρανοήσεις σε μια τέτοια κατάσταση, τότε το πρόβλημα παύει να είναι τόσο απλό. Κάποιοι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις επειδή δεν έχουν πνευματική κατανόηση· κάποιοι έχουν αντιλήψεις επειδή η κατανόησή τους είναι αποκλίνουσα και παράλογη· και κάποιοι σχηματίζουν αντιλήψεις γιατί δεν αγαπάνε και δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αλήθεια. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, εφόσον οι άνθρωποι έχουν πεποιθήσεις και ιδέες που δεν συνάδουν με τα λόγια, το έργο και την ουσία του Θεού, και δεν αφήνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν σ’ Αυτόν, να Τον γνωρίσουν και να υποταχθούν στο έργο Του, ή, προκαλούν στους ανθρώπους ιδέες και οπτικές βάσει των οποίων αμφισβητούν, παρανοούν, αρνούνται τον Θεό και Του αντιστέκονται, τότε όλα αυτά είναι αντιλήψεις, και όλα πάνε κόντρα στην αλήθεια.

Τώρα θα συναναστραφώ μαζί σας με κάποια απτά παραδείγματα. Μπορεί πολλοί από σας να έχετε ακούσει ιστορίες για Μένα. Όταν πρωτοπίστεψες στον Θεό ή όταν βρέθηκες σε συγκεκριμένες συνθήκες, μπορεί κάποιος να σου είπε κάποιες ιστορίες οι οποίες συγκίνησαν την καρδιά σου ή σε έκαναν να κλάψεις. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να σου είπε ότι μια Πρωτοχρονιά, όλοι οι άλλοι πήγαν σπίτι τους για να αλλάξουν τον χρόνο, την ώρα που ο Χριστός περπατούσε στους δρόμους μόνος Του, στο έλεος του αέρα και του χιονιού, μην έχοντας πού να πάει. Κάποιοι, μόλις άκουσαν αυτήν την ιστορία, συγκινήθηκαν αφάνταστα και είπαν: «Είναι πολύ δύσκολο για τον Θεό να έρθει και να ζήσει στον κόσμο! Η ανθρωπότητα έχει τέτοια διαφθορά και όλοι απορρίπτουν τον Θεό, και γι’ αυτό Εκείνος υποφέρει έτσι. Μάλλον είναι αλήθεια αυτό που είπε ο Θεός, ότι “Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν”. Τα λόγια αυτά βγήκαν αληθινά. Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος!» Πιστεύουν ότι το μεγαλείο του Θεού έχει προκύψει από αυτήν την ιστορία, και σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν από τη συγκεκριμένη ιστορία. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, την ώρα που κλαίτε από συγκίνηση μόλις ακούσετε αυτήν την ιστορία, γιατί θέλουν οι άνθρωποι να ακούνε ιστορίες σαν κι αυτήν; Γιατί τους συγκινούν τέτοιες ιστορίες; Οι άνθρωποι έχουν κάποιου είδους αντίληψη για τη σάρκα του Θεού, έχουν ένα είδος απαίτησης και κάποιο πρότυπο για να προσδιορίσουν τη σάρκα Του. Ποια είναι αυτή η αντίληψη; Ότι αν ο Θεός ενσαρκωθεί, τότε θα πρέπει να υποφέρει. Ο Θεός είπε: «Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν». Αν δεν είχαν επαληθευτεί αυτά τα λόγια, αν δεν ζούσε σε τέτοιες συνθήκες ο Υιός του ανθρώπου και δεν υπέφερε κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά αντίθετα ζούσε ευτυχισμένα, τότε οι άνθρωποι δεν θα Τον θαύμαζαν και δεν θα εμπνέονταν απ’ Αυτόν· τότε, δεν θα ήθελαν να εκτελέσουν το καθήκον τους ούτε θα ήθελαν να υποφέρουν καθόλου. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι ο Θεός πρέπει να υποφέρει, ότι μόνο αν υποφέρει μπορεί να γίνει παράδειγμα και πρότυπο για την ανθρωπότητα. Πιστεύουν ότι, όταν έρθει ο Θεός στον κόσμο, δεν γίνεται να έχει πλούτη και αξιώματα· αυτά τα πράγματα ανήκουν στα εγκόσμια. Ο Θεός ήρθε στη γη συγκεκριμένα με σκοπό να υποφέρει, και μόνο όταν υποφέρει μπορεί να αφήσει άφωνη την ανθρωπότητα, να την κάνει να συγκινηθεί από τα βάσανά Του και να Τον θαυμάσει, για να Τον ακολουθήσει στη συνέχεια. Οι άνθρωποι διατηρούν τέτοιες αντιλήψεις για τον Θεό, γι’ αυτό και ταυτίζονται με τέτοιες ιστορίες και τις αποδέχονται εύκολα. Θέλετε, λοιπόν, να μάθετε αν είναι αλήθεια αυτή η ιστορία; Ελπίζετε να είναι αλήθεια ή να μην είναι; Δυσκολεύεστε να απαντήσετε; Αν ήταν αληθινή, τότε θα συμφωνούσε πολύ με τις αντιλήψεις των ανθρώπων· αν δεν ήταν, θα κατέρρεε τότε το ηρωικό παράδειγμα που υπάρχει βαθιά στην καρδιά σας; Θα είχε κάποιον αντίκτυπο πάνω σας; Θα σας προκαλούσε πλήγμα; Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία αν είναι αλήθεια ή όχι. Ποιο είναι το σημαντικό; Να αναλύσουμε τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Όλοι προσδιορίζουν με βάση κάποια αντίληψη και κάποιο πρότυπο τον ενσαρκωμένο Θεό, τη ζωή Του, το περιβάλλον που ζει, την ποιότητα ζωής Του, το φαγητό, τα ρούχα, το σπίτι και το μέσο μεταφοράς Του· αυτή η αντίληψη είναι ότι, τώρα που ήρθε ο Θεός, πρέπει να υποφέρει. Επιπλέον, ο Χριστός πρέπει σίγουρα, έτσι νιώθουν τουλάχιστον, να έχει επιρροή και να αξίζει τη λατρεία, τον θαυμασμό και την αγάπη. Πρέπει να μπορεί να διαβάζει ταχύτατα και να μην ξεχνάει ποτέ κάτι που έχει δει, πρέπει να έχει ορισμένες εξαιρετικές ικανότητες πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που έχουν οι κανονικοί άνθρωποι, και πρέπει ακόμη και να μπορεί να κάνει σημεία και τέρατα· αν τα έχει όλα αυτά, τότε είναι άξιος να Τον ακολουθούν και να Τον αποκαλούν «ισχυρό Θεό». Αν εκπληρώνονταν στην πραγματική ζωή οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους, τότε θα ήταν πολύ δραστήριοι και σίγουροι για την πίστη τους. Αν αυτά που γίνονται στην πραγματικότητα πάνε κόντρα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, όπως όταν βλέπουν τον Χριστό να συνεχίζει να διώκεται από τις αρχές. Τότε σκέφτονται: «Ο Θεός συνεχίζει να υπομένει τον πόνο της καταδίωξης. Δεν είναι αυτός ο ήρωας και ο Σωτήρας που είχα στο μυαλό μου!» Και τότε θεωρούν ότι δεν αξίζει να πιστεύουν στον Θεό. Αυτό δεν οφείλεται στις αντιλήψεις τους; Και πώς προκύπτουν αυτές οι αντιλήψεις; Η μία πτυχή είναι ότι προκύπτουν απ’ τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, ενώ μια άλλη πτυχή είναι ότι τους επηρεάζουν οι εικόνες των διάσημων και σπουδαίων ανθρώπων, με αποτέλεσμα να διαμορφώνουν λανθασμένους ορισμούς για τον Θεό. Πιστεύουν ότι οι διάσημοι και οι σπουδαίοι άνθρωποι ζουν απλές ζωές, ότι μπορεί να κρατήσουν μια οδοντόβουρτσα 20 με 30 χρόνια και ότι ένα ρούχο μπορούν να το μπαλώνουν και να το φοράνε ακόμα και για μια ολόκληρη ζωή. Κάποιοι διάσημοι και σπουδαίοι άνθρωποι τρώνε και δεν πετάνε τίποτα, γλείφουν ακόμα και το πιάτο τους μόλις τελειώσουν το φαγητό, και μαζεύουν και τρώνε κομμάτια από το φαγητό που μπορεί να τους έπεσαν· έτσι, οι άνθρωποι σχηματίζουν γι’ αυτούς τους σπουδαίους ανθρώπους μια εξαιρετική εντύπωση μέσα τους και με αυτές τις εντυπώσεις αξιολογούν τον ενσαρκωμένο Θεό. Αν Εκείνος δεν ταιριάζει με τις εντυπώσεις τους, τότε σχηματίζουν αντιλήψεις, αλλά αν ταιριάζει ακριβώς με τις εντυπώσεις τους, τότε δεν σχηματίζουν αντιλήψεις. Είναι σύμφωνη με την αλήθεια η σύγκριση του Χριστού μ’ αυτά τα πράγματα; Συμφωνούν με την αλήθεια εκείνα που κάνουν οι διάσημοι και σπουδαίοι άνθρωποι; Έχουν τη φύση-ουσία των αγίων; Η αλήθεια είναι πως όλοι αυτοί οι διάσημοι και σπουδαίοι άνθρωποι είναι δαίμονες και βασιλιάδες του διαβόλου, και κανένας τους δεν έχει την ουσία της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Μπορεί να δείχνουν πως έχουν κάποια προτερήματα όταν αξιολογούνται σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αλλά όσον αφορά τη φύση-ουσία τους και τις πράξεις τους, όλοι τους στην πραγματικότητα είναι διάβολοι και σατανάδες. Αν συγκρίνει κανείς τον ενσαρκωμένο Θεό με την εικόνα των διαβόλων και του Σατανά, τότε δεν βλασφημεί τον Θεό; Ο Σατανάς και οι διάβολοι είναι πάντα κορυφαίοι στο να καμουφλάρονται. Εξωτερικά λένε και κάνουν πράγματα που συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, και λένε πάντα μόνο πράγματα που ακούγονται ωραία. Όλα όσα σχεδιάζουν μέσα τους, όμως, και όσα κάνουν στο παρασκήνιο είναι αισχρά, διαβολικά πράγματα, και αν κανείς δεν τα εκθέσει, τότε κανείς δεν θα τα καταλάβει. Όλα όσα λέει ο Σατανάς και οι βασιλιάδες του διαβόλου αποτελούν υποκρισία και απάτη, και αυτό θα μπορέσουν να το διακρίνουν καθαρά κάποιοι άνθρωποι που καταλαβαίνουν την αλήθεια. Κάποιοι συγκρίνουν πάντοτε την εικόνα των διαβόλων και των σπουδαίων ανθρώπων με τον ενσαρκωμένο Θεό, και όταν δεν ταιριάζει, νιώθουν άβολα, σχηματίζουν αντιλήψεις και δεν τις εγκαταλείπουν ποτέ. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; Σίγουρα είναι πολλοί. Κάποιοι ανησυχούν ακόμα για το αν ήταν ή δεν ήταν αλήθεια η ιστορία που σας είπα μόλις τώρα. Όταν την πρωτοάκουσα, Μου έκανε εντύπωση που Εγώ, ο εμπλεκόμενος, δεν ήξερα τι ήταν αυτό που υποτίθεται ότι Μου είχε συμβεί. Ήταν ένα τεράστιο αστείο, ένα μεγάλο ψέμα. Δεν ήταν αλήθεια. Σε εκείνες τις συνθήκες, αν και δεν ήταν πολλοί οι αδελφοί και οι αδελφές που είχαν αποδεχτεί αυτό το στάδιο του νέου έργου, υπήρχαν έστω κάποιοι που όταν ο Θεός άρχισε να εκφράζει τα λόγια Του, τα αποδέχτηκαν. Επιπλέον, όλοι αυτοί ήταν πιστοί στον Ιησού που είχαν αποδεχτεί αυτό το στάδιο του έργου. Ήταν όλοι πρόθυμοι να δείξουν αγάπη και δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να γυρίσουν την πλάτη στον Χριστό· δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έκαναν κάτι τέτοιο. Την Πρωτοχρονιά, κάποιοι άνθρωποι Με προσκάλεσαν στα σπίτια τους. Εξάλλου, τόσοι που ήταν οι αδελφοί και οι αδελφές, υπάρχει κανένας που να μην μπορούσε να Με δεχτεί στο σπίτι του και να Με φιλοξενήσει; Με αυτήν την ιστορία, φάνηκε λες και οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν επαναστατικοί και κανείς δεν ήθελε να Με φιλοξενήσει πουθενά. Κάτι τέτοιο ήταν μια προσπάθεια να ενοχοποιήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και να διαδώσουν φήμες γι’ αυτούς! Ήταν όλα τελείως αβάσιμα και τα είχαν επινοήσει ξεκάθαρα κάποιοι άνθρωποι με απώτερα κίνητρα· παρ’ όλα αυτά, εσείς στ’ αλήθεια τα πιστέψατε. Πώς είναι δυνατόν να τα πιστέψατε; Ο λόγος ήταν ότι οι άνθρωποι έχουν ορισμένες αντιλήψεις σχετικά με την ενσάρκωση, και ότι έχουν αυτές τις απαιτήσεις όσον αφορά τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και την ψυχοσύνθεσή τους, κι έτσι είναι πρόθυμοι ν’ ακούσουν τέτοιες ιστορίες. Κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για να επινοήσουν αυτές τις ιστορίες και στη συνέχεια έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τις διασπείρουν και να τις διαδώσουν, να τις διανθίσουν και στη συνέχεια να προβούν σε συμπεράσματα και να σκαρφιστούν διάφορα πράγματα. Τελικά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι άκουσαν τις επινοήσεις τους και θεώρησαν αλήθεια όλα αυτά τα πράγματα. Αν δεν είχα ξεκαθαρίσει αυτό το θέμα, δεν θα μπορούσατε ποτέ όσο ζείτε να διακρίνετε την αλήθεια από το ψέμα. Καταλαβαίνετε τώρα; Πολύ απλά, κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.

Θα σας πω τώρα κάποια πράγματα, προκειμένου να σας βοηθήσω να καταλάβετε ποιες είναι οι αντιλήψεις που υπάρχουν για την ενσάρκωση και για τον Χριστό. Όταν το συγκεκριμένο στάδιο του νέου έργου του Θεού ήταν ακόμα στις αρχές του, χρειάστηκε να γραφτούν κάποιοι ύμνοι για την εκκλησία, και έγραψα έναν κι Εγώ. Την εποχή εκείνη, είχε ήδη κατατεθεί μαρτυρία για τον ενσαρκωμένο Θεό. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις διάβασαν τον ύμνο Μου, τον θεώρησαν εξαιρετικό, αλλά υπήρχε και κάποιος που είπε κάτι πολύ περίεργο: «Πώς τον έγραψες τόσο γρήγορα αυτόν τον ύμνο; Πού τα βρήκες τόσα λόγια;» Όταν άκουσα να τα λέει αυτά, σάστισα και σκέφτηκα: «Χρειάζονται λόγια για να γραφτεί ένας ύμνος; Χρειάζεται να έχεις γνώσεις; Τι νομίζει αυτός ότι είναι όλα αυτά τα λόγια που εξέφρασα;» Αυτός ο άνθρωπος είχε μια αντίληψη, μια ιδέα. Πίστευε ότι αυτά τα λόγια που εξέφραζε ο ενσαρκωμένος ήταν μόνο λέξεις και άρθρα· ούτε πίστευε ούτε καταλάβαινε ότι αυτά τα λόγια ήταν η αλήθεια. Δυσκολευόταν να καταλάβει το παραμικρό απ’ ό,τι έκανε ο ενσαρκωμένος. Δεν καταλάβαινε την αλήθεια, και γι’ αυτό τα εξηγούσε με τα λόγια των απίστων, κι όταν οι άνθρωποι τον άκουγαν, ένιωθαν αμηχανία και αηδία. Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε πνευματική κατανόηση, και άνθρωποι σαν κι αυτόν υπάρχουν ακόμη και τώρα. Με ποιου είδους αντιλήψεις έχει σχέση, λοιπόν, αυτό το ζήτημα; Ο άνθρωπος αυτός δεν αρνήθηκε την ενσάρκωση ούτε τον Χριστό· προσδιόρισε όμως αυτό που είχε συμβεί με βάση μια αντίληψη. Θεωρούσε ότι ο Χριστός πρέπει να είχε γνώσεις και να ήταν μορφωμένος, αλλά και ότι, όταν κυκλοφορούσε ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, έπρεπε να μπορεί να τους πείσει ολοκληρωτικά. Ο Χριστός μπορεί να μην ήταν πολύ μορφωμένος, αλλά πρέπει να έχει καλύτερο επίπεδο, ταλέντα και ικανότητες από τους άλλους, δηλαδή πρέπει να είναι καλύτερος ή διαφορετικός από τους άλλους σε κάποια πράγματα· τότε θα αξίζει να είναι Θεός και Χριστός. Θεωρούσε ότι ο Χριστός θα μπορούσε να είναι ο Χριστός αν πληρούσε τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Τα λόγια αυτά τα είπε επειδή δεν πίστευε πως ο Χριστός θα μπορούσε να είναι Χριστός μόνο αν διέθετε την ουσία του Χριστού. Τι εμπόδια θέτει μια τέτοια αντίληψη στην πίστη των ανθρώπων στον Θεό και στη ζωή-είσοδό τους; Οι άνθρωποι αναλύουν τα λόγια του Θεού, αναλύουν και μελετούν τη σάρκα Του με το μυαλό τους, ενώ Τον μελετούν συνεχώς και σκέφτονται: «Είναι λογικό αυτό που λέει; Συμφωνεί με την κανονική σκέψη; Συμφωνεί με τους κανόνες της γραμματικής; Από πού τα έμαθε αυτά;» Δεν αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού, δεν καταλαβαίνουν τα λόγια Του από την οπτική της αποδοχής της αλήθειας και δεν τα αποδέχονται ως την αλήθεια, αλλά αντίθετα αναλύουν, μελετούν και αμφισβητούν χρησιμοποιώντας το μυαλό και τις γνώσεις τους. Με όποιες απόψεις ή αντιλήψεις κι αν προσδιορίζουν ή προσεγγίζουν οι άνθρωποι αυτό το άτομο, ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; (Δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια.) Σίγουρα δεν μπορούν να κερδίσουν την αλήθεια. Είναι και άλλη μια πτυχή που δεν έχεις καταλάβει, το ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να εξακριβώσουν αν Αυτός είναι ή όχι ο ενσαρκωμένος· δεν είναι τρομερά σημαντικό αυτό; (Ναι.) Πολλοί άνθρωποι εξακριβώνουν ότι είναι πράγματι Θεός, ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια και η ζωή, και ότι προέρχονται από τον Θεό, ακούγοντας τα κηρύγματά Του και κάποια μυστήρια που αποκαλύπτει. Ποιο είναι, όμως, το τελικό αποτέλεσμα αν μελετούν πάντοτε τον Θεό με βάση τις αντιλήψεις τους και δεν αποδέχονται ποτέ τα λόγια Του ως την αλήθεια; Πάντοτε θα αμφισβητούν την ταυτότητα, την ουσία και το έργο αυτού του ατόμου, δηλαδή δεν θα μπορούν να εξακριβώσουν αν είναι άνθρωπος ή Θεός· ίσως να Τον περάσουν για αγγελιοφόρο που έστειλε ο Θεός ή για προφήτη, αφού αυτά που λέει οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα πουν. Κάποιοι δεν παραδέχονται ότι το άτομο αυτό είναι ο Θεός, επειδή έχουν μέσα τους πολλούς περιορισμούς και δεσμά, και πολλές αντιλήψεις που δεν αντιστοιχούν σ’ αυτήν την ενσάρκωση. Επομένως, οι άνθρωποι αυτοί δεν αναζητούν την αλήθεια, αλλά παραμένουν κολλημένοι στις αντιλήψεις τους, κι έτσι καταλήγουν εγκλωβισμένοι. Όταν λες σε έναν τέτοιον άνθρωπο να κάνει μια προσπάθεια για την πίστη του, έχει πολλές αντιλήψεις που δεν μπορεί να εγκαταλείψει, και όταν του λες να φύγει, αρχίζει να φοβάται μήπως δεν λάβει ευλογίες. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Μήπως εσείς είστε τέτοιοι; Ναι μεν οι περισσότεροι από σας έχετε επιβεβαιώσει ότι το άτομο αυτό είναι όντως ο ενσαρκωμένος Θεός, αλλά η αλήθεια είναι ότι το επιβεβαιώνετε μόνο κατά 80 ή 90 τοις εκατό· εξακολουθεί να υπάρχει ένα 10 με 20 τοις εκατό αμφιβολίας και αμφισβήτησης. Μπορεί να πει κανείς ότι ουσιαστικά το έχετε επιβεβαιώσει, και αυτή η αμφιβολία και η αμφισβήτηση που παραμένει δεν είναι και τόσο φλέγοντα ζητήματα. Γίνεται να απαλλαγείτε από αυτές τις αντιλήψεις, αλλά αν δεν απαλλαγείτε εγκαίρως από αυτές τις αντιλήψεις και τα ερωτήματα, αυτό μπορεί να σας προκαλέσει μεγάλο πρόβλημα. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις σας, πώς πρέπει να σας φέρομαι για να είστε ευχαριστημένοι, για να πιστέψετε ότι αυτό το κάνει ο Θεός και ότι έτσι πρέπει να φέρεται Εκείνος στους ανθρώπους; Να μιλάω ήρεμα και στη συνέχεια να ενδιαφέρομαι και να νοιάζομαι για σας σε κάθε ζήτημα; Αν μάθω κάποτε ότι κάποιοι από σας έχουν κάνει κάτι παράλογο, και σας τα πω ένα χεράκι, σας εκθέσω και σας κρίνω σκληρά, και πλήξω την αυτοεκτίμησή σας, θα θεωρήσετε ότι δεν είμαι όπως ο Θεός; Νομίζετε ότι ο Θεός είναι ο πιο ευγενικός, ο πιο τρυφερός, και ότι είναι γεμάτος στοργική καλοσύνη· τι μπορώ να κάνω Εγώ, τότε, για να γίνω ο Θεός που έχετε στις αντιλήψεις και στις φαντασιοκοπίες σας; Αν συνεχίζετε να έχετε τώρα τέτοιες απαιτήσεις από τον Θεό, δεν έχετε λογική και δεν Τον γνωρίζετε πραγματικά.

Θα σας πω και κάτι ακόμα για τις αντιλήψεις που αφορούν τον ενσαρκωμένο. Πριν από είκοσι χρόνια που ήμουν στην Κίνα, ήμουν ακόμη κάτω από 20 χρονών και, στην ηλικία αυτήν, οι άνθρωποι δεν έχουν μεγάλη εμπειρία και ωριμότητα στα λόγια και τις πράξεις τους· μιλούν και συμπεριφέρονται σαν νέοι, είναι φυσιολογικό. Φυσιολογικό δεν θα ήταν να μιλάνε και να συμπεριφέρονται όπως οι ηλικιωμένοι. Είναι φυσιολογικό για τους ανθρώπους κάθε ηλικίας να φέρονται σαν τα άτομα της ηλικίας τους. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα και όρισε για τον άνθρωπο έναν κανονικό ρυθμό ανάπτυξης. Εννοείται ότι και ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός δεν αποτελεί εξαίρεση· ζει και βιώνει κι Αυτός τη ζωή σύμφωνα με αυτόν τον ρυθμό. Αυτό το μοτίβο έχει προέλθει από τον Θεό, και δεν πρόκειται ο ίδιος να το παραβιάσει. Άρα, στην ηλικία πριν τα 20, κάποιες συμπεριφορές του ενσαρκωμένου Θεού έμοιαζαν σίγουρα με συμπεριφορές ενός νεαρού. Για παράδειγμα, μια φορά που μετακομίζαμε, κάποιοι αδελφοί και αδελφές είχαν αφήσει πίσω μερικά στυλό και τετράδια. Σκέφτηκα πως θα ήταν κρίμα να χαθούν, και επίσης χρειαζόταν να κρατούν σημειώσεις οι αδελφοί και οι αδελφές, οπότε τα μάζεψα και τα μοίρασα σε κάποιες αδελφές. Κάποιος, τότε, διαμόρφωσε μια αντίληψη και είπε: «Όποιος θέλει αυτά τα πράγματα ας έρθει να τα πάρει μόνος του. Σαν παιδί κάνεις, πας και τα μοιράζεις!» Αυτό είπε. Είναι σημαντικό ή επουσιώδες αυτό το θέμα; Το να κρίνεις ότι ένας κανονικός άνθρωπος κάνει σαν παιδί θα ήταν κάτι φυσιολογικό, θα ήταν μια απλή κουβέντα και κανένας δεν θα έδινε σημασία ούτε θα το έπαιρνε σοβαρά· κανείς δεν θα θεωρούσε αυτήν την κουβέντα ως αντίληψη ή οπτική, και θα την εκλάμβανε ακριβώς όπως ήταν. Εκείνος, όμως, ποια προσέγγιση τήρησε όταν Μου είπε αυτό το πράγμα; Ποια ήταν η φύση αυτής της κουβέντας; Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες αυτού του ανθρώπου, ο ενσαρκωμένος Θεός, χωρίς να έχει φτάσει καν στην ηλικία των 20, θα έπρεπε να συμπεριφέρεται σαν ηλικιωμένος, να κάθεται κάθε μέρα με σοβαρό ύφος και να κοιτάει πάντα μπροστά, να μοιάζει με σοφό, έμπειρο γέροντα που δεν λέει ποτέ αστεία ούτε κάνει ψιλοκουβέντα, και που είναι εξαιρετικά σταθερός και ψύχραιμος. Με το που είχα κάποια συμπεριφορά ή έκανα κάποια πράξη αντίθετη μ’ αυτό που θα μπορούσε να κάνει ένας ηλικιωμένος, όπως το να μοιράσω Εγώ τα στυλό και τα τετράδια σε κάποιες αδελφές, κάποιος καταδίκαζε τις πράξεις Μου και έλεγε πως είναι πράξεις μικρού παιδιού, ότι δεν ταίριαζαν στον Χριστό και στον Θεό που είχαν στο μυαλό τους· θεωρούσαν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να φέρεται σαν παιδί. Δεν όριζαν τον ενσαρκωμένο Θεό μ’ αυτά που έλεγαν; Ένας τέτοιος ορισμός είναι κάποιου είδους καταδίκη και κρίση ή κάποιου είδους εκτίμηση και επιδοκιμασία; (Είναι καταδίκη και κρίση.) Γιατί είναι καταδίκη; Μήπως εκείνος ο άνθρωπος, όταν είπε ότι ο ενσαρκωμένος Θεός έκανε σαν παιδί, αρνιόταν τον Θεό; Ποιο ήταν το κακό σ’ αυτό που είπε; Ποιο ήταν το κύριο ζήτημα που τον έκανε να διαμορφώσει αυτήν την αντίληψη; (Αρνιόταν την κανονική ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου και επίσης αρνιόταν το γεγονός ότι ο Θεός είναι κανονικός και πρακτικός. Είναι όπως είπες, Θεέ μου, μόλις τώρα: ο ενσαρκωμένος είναι ακριβώς σαν τη δημιουργημένη ανθρωπότητα, έχει κανονικό ρυθμό ανάπτυξης. Ωστόσο, εκείνος ο άνθρωπος θεωρούσε τον Θεό ως εξαιρετικά υπερφυσικό και γι’ αυτό δεν καταλάβαινε τον ενσαρκωμένο. Η φύση αυτής της κίνησης είναι άρνηση και καταδίκη του Θεού, και αποτελεί βλασφημία.) Σωστά, η ουσία του προβλήματος ήταν η άρνησή του. Γιατί αρνήθηκε έτσι τον ενσαρκωμένο Θεό; Γιατί μέσα του είχε μια αντίληψη για τον ενσαρκωμένο Θεό· σκεφτόταν ως εξής: «Εφόσον είσαι Θεός, δεν μπορείς να αποκαλύψεις την κανονική σου ανθρώπινη φύση σύμφωνα με τον τρόπο που μεγαλώνουν οι κανονικοί άνθρωποι. Παρόλο που είσαι κάτω από 20 χρονών, πρέπει να έχεις την ωριμότητα και την εμπειρία ενός πενηντάχρονου. Εφόσον είσαι Θεός, οφείλεις να ζεις παραβιάζοντας τον ρυθμό ανάπτυξης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πρέπει να είσαι υπερφυσικός, να είσαι διαφορετικός απ’ όλους τους άλλους· μόνο τότε μπορείς να είσαι ο Χριστός και ο Θεός που έχουμε στο μυαλό μας». Αυτήν την αντίληψη είχε εκείνος ο άνθρωπος. Και ποια ήταν η συνέπεια αυτής της αντίληψης; Αν δεν είχε γίνει αυτό, θα είχε αποκαλυφθεί η αντίληψή του; Κανείς δεν ξέρει. Απλώς το ζήτημα αυτό στάθηκε η αφορμή για να εκτεθεί. Αν, παρά την αντίληψη που είχε γι’ αυτό το θέμα, πίστευε ότι οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να καταλάβουν σε βάθος αυτά που είχε κάνει ο Θεός, και δεν είχε μιλήσει απερίσκεπτα, τότε θα είχε χώρο να αναζητήσει, κι έτσι θα μπορούσε να συγχωρεθεί. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και είναι πολλά πράγματα που δεν μπορούν να καταλάβουν σε βάθος. Ωστόσο, αν και οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν σε βάθος αυτά τα πράγματα, κάποιοι κρίνουν και καταδικάζουν, ενώ άλλοι δεν μιλούν επιπόλαια, αλλά κάνουν υπομονή και αναζητούν την αλήθεια. Δεν υπάρχει εδώ κάποια εκ φύσεως διαφορά; (Ναι.) Ποια ήταν λοιπόν η φύση του γεγονότος ότι εκείνος ο άνθρωπος δεν μπορούσε να κατανοήσει σε βάθος; Αμέσως πήγε και καταδίκασε, και κάτι τέτοιο ήταν σοβαρό πρόβλημα. Μόλις διαμορφώσουν αντιλήψεις οι άνθρωποι, προκύπτουν μέσα τους αμφιβολίες, ακόμη και καταδίκη και άρνηση ως προς τον ενσαρκωμένο Θεό, πράγμα που είναι πάρα πολύ σοβαρό.

Μόλις τώρα ανέφερα τρία παραδείγματα από αντιλήψεις που υπάρχουν για τον ενσαρκωμένο. Τα τρία αυτά παραδείγματα δείχνουν κάποια ζητήματα· πρέπει να προσπαθήσετε να βρείτε την αλήθεια που βρίσκεται σ’ αυτά. Ποια είναι η πρώτη αντίληψη; (Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τους ορισμούς τους για τους σπουδαίους ανθρώπους για να οριοθετήσουν τον ενσαρκωμένο Θεό, καθώς πιστεύουν ότι Εκείνος πρέπει να υποφέρει για να γίνει πρότυπο για την ανθρωπότητα.) Αυτή είναι μια αντίληψη των ανθρώπων. Η αντίληψη αυτή είναι ότι ο ενσαρκωμένος Θεός πρέπει να υποφέρει περισσότερο και να αποτελεί παράδειγμα και πρότυπο για την ανθρωπότητα. Και η δεύτερη αντίληψη ποια είναι; (Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Χριστός πρέπει να έχει γνώσεις και να είναι μορφωμένος, πιο πολύ απ’ τους συνηθισμένους ανθρώπους· μόνο σ’ αυτήν την περίπτωση είναι Χριστός.) Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ακόμη και σήμερα ότι οι ομιλίες και το έργο του Θεού πηγάζουν από τις γνώσεις κι από τα χαρίσματά Του ή από κάποια πράγματα που έχει μάθει πολύ καλά και έχει καταλάβει. Κάτι τέτοιο είναι αντίληψη. Και η τρίτη ποια είναι; (Πιστεύουν ότι ο Χριστός δεν πρέπει να έχει εκφράσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης.) Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, ο ενσαρκωμένος Θεός πρέπει να είναι υπερφυσικός και διαφορετικός από όλους τους άλλους, πρέπει να έχει υπερφυσικές ικανότητες. Αν ο Χριστός ήταν σε όλα Του συνηθισμένος και κανονικός, οι άνθρωποι θα είχαν αδύναμη πίστη στον Θεό και θα Τον αμφισβητούσαν, ή ακόμη και θα Τον αρνούνταν· τον υπερφυσικό Θεό όλοι Τον αγαπούν. Αυτές οι ιστορίες που σας λέω σας ωφελούν για να καταλάβετε την αλήθεια; (Ναι.) Πρέπει να σας βοηθάνε. Αν σας συναναστρεφόμουν σχετικά μ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας χωρίς κάποια πραγματική βάση, ίσως να τη θεωρούσατε αφηρημένη και να μην καταλαβαίνατε σε τι αναφερόταν στην πραγματικότητα. Αντίθετα, σας μίλησα με συγκεκριμένα παραδείγματα και, έτσι όπως τα ακούσατε, σας φαίνονται πρακτικά και κατανοητά· μέσα απ’ αυτές τις ιστορίες μπορείτε να καταλάβετε κάποιες αλήθειες. Μπορείτε, όμως, να μάθετε να προσδιορίζετε και να προσεγγίζετε και άλλα πράγματα που σας συμβαίνουν, με βάση την αλήθεια; Αν μπορείτε να εφαρμόσετε την αλήθεια, σημαίνει ότι έχετε πνευματική κατανόηση και καταλαβαίνετε την αλήθεια που υπάρχει σ’ αυτές τις ιστορίες· αν δεν μπορείτε, τότε δεν έχετε πνευματική κατανόηση και δεν έχετε καταλάβει την αλήθεια που βρίσκεται εκεί. Αν μπορείτε μέσα στα γεγονότα που περιγράφουν αυτές οι ιστορίες να ανακαλύψετε την αλήθεια τους, να μάθετε το θέλημα του Θεού, να μάθετε τι να καταλάβετε και να αναλύσετε, και σε τι πρέπει να εισέλθετε, όπως και ποιες αλήθειες να αναζητήσετε και να αποκτήσετε, τότε έχετε πνευματική κατανόηση. Αν, μόλις τελειώσω τις ιστορίες αυτές, όλα αυτά τα βρίσκετε μεν πολύ ενδιαφέροντα και τα θυμάστε, αλλά την αλήθεια την αφήνετε στην άκρη, τότε δεν έχετε πνευματική κατανόηση. Αν μπορέσετε όντως να καταλάβετε την αλήθεια που βρίσκεται σ’ αυτές τις ιστορίες, τότε δεν θα τις έχω πει τζάμπα. Αν τα πρακτικά παραδείγματα σας βοηθάνε να καταλάβετε την αλήθεια, τότε θα σας δίνω κάποια. Όποιο κι αν είναι το ζήτημα, θα το αναλύσω· αν κάτι τέτοιο σάς βοηθάει να αποκτήσετε κατανόηση, να καταλάβετε την αλήθεια και να διακρίνετε καθαρά τα πράγματα, τότε δεν έχω πρόβλημα να πω όσες ιστορίες χρειάζεται. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να σας λέω τέτοια πράγματα, πραγματικά δεν θέλω να σας λέω ιστορίες για το σωστό και το λάθος, αν όμως όλα αυτά σας βοηθήσουν να εισέλθετε στην αλήθεια, τότε θα σας τα πω· δεν έχω πρόβλημα να μιλήσω λίγο παραπάνω, αν αυτό σας βοηθήσει να καταλάβετε την αλήθεια. Αν, όμως, δεν σας αρέσει να κουβεντιάζω συνέχεια, τότε δεν θα έχω άλλη επιλογή παρά να λέω λιγότερα.

Από ποιες αντιλήψεις πρέπει να απαλλαγείτε μέσα από αυτές τις ιστορίες που σας είπα; Το πρώτο που πρέπει να καταλάβετε είναι το πώς ορίζει ο Θεός την ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου Θεού. Είναι συνηθισμένος και κανονικός, μπορεί να ζει ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους και να κάνει όλες τις δραστηριότητες της κανονικής ανθρώπινης φύσης· δεν ανήκει σε διαφορετικό είδος. Μπορεί να βοηθήσει, να καθοδηγήσει και να οδηγήσει τους ανθρώπους. Σε κάθε πτυχή, είτε πρόκειται για την κανονική Του ανθρώπινη φύση, είτε για τη θεϊκή Του φύση είτε για την προσωπικότητά Του, πρέπει σίγουρα να μπορεί να χειριστεί το έργο που αναλαμβάνει και τη διακονία που εκτελεί. Με αυτό το πρότυπο προσδιορίζει ο Θεός τον Χριστό και την ενσαρκωμένη μορφή Του· αυτό είναι το πρότυπο για το έργο Του και για τον ορισμό Του. Όταν εκτελούσε το έργο Του ο Κύριος Ιησούς, η ανθρώπινη φύση Του, αντίθετα με την τωρινή ενσάρκωση, είχε κάποιες υπερφυσικές πτυχές. Μπορούσε να κάνει θαύματα: Να καταραστεί τη συκιά, να επιτιμήσει τη θάλασσα, να την ηρεμήσει μαζί με τον άνεμο, να θεραπεύσει τους αρρώστους και να διώξει τα δαιμόνια, να θρέψει πέντε χιλιάδες ανθρώπους με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, και ούτω καθεξής. Ωστόσο, πέρα απ’ αυτά, η κανονική Του ανθρώπινη φύση και οι βασικές Του ανάγκες έμοιαζαν πάρα πολύ κανονικές και πρακτικές. Δεν γεννήθηκε τριάντα τριάμισι χρονών και μετά κατευθείαν σταυρώθηκε. Μέχρι να γίνει τριάντα τριάμισι χρονών, έζησε· ζούσε κάθε μέρα, κάθε χρόνο, ένα λεπτό και ένα δευτερόλεπτο τη φορά, ώσπου τελικά σταυρώθηκε, ολοκληρώνοντας έτσι το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας. Η ενσαρκωμένη αυτή μορφή ολοκλήρωσε το συγκεκριμένο έργο μόνο μετά από τριάντα τριάμισι χρόνια ζωής σ’ αυτόν τον κόσμο· δεν είναι πρακτικό αυτό; (Είναι.) Είναι πρακτικό. Σχετικά με το τωρινό στάδιο του έργου που εκτελεί ο Θεός, όλα όσα σας λέει και κάθε αλήθεια που σας μεταδίδει εξαρτάται από το δικό σας ανάστημα, το δικό σας επίπεδο ανάπτυξης στη ζωή και με όλο το περιβάλλον που έχει διαμορφώσει Εκείνος· επομένως, συλλογίζομαι ποιες αλήθειες θα είναι πιο κατάλληλες να σας μεταδώσω και ποιες αλήθειες θέλω να καταλάβετε. Εξωτερικά, φαίνεται λες και αυτά τα πράγματα τα συλλογίζεται αυτή η σάρκα, ενώ η αλήθεια είναι πως ταυτόχρονα ενεργεί το Πνεύμα του Θεού· την ώρα που η ανθρώπινη μορφή συντονίζει, όλα τα καθοδηγεί το Πνεύμα του Θεού. Αν το δεις από αυτήν την οπτική, δεν πρόκειται να αμφισβητήσεις την ουσία ή την ταυτότητα αυτής της σάρκας. Δεν θα αμφισβητήσεις ποτέ αυτά τα πράγματα. Εκείνα που κάνω μαζί σας και οι απαιτήσεις που έχω από σας δεν θα συγκρουστούν ποτέ με το συνολικό σχέδιο διαχείρισης του Πνεύματος του Θεού. Όλα πάνε μαζί, προχωράνε προς την ίδια κατεύθυνση και το ένα υποστηρίζει το άλλο. Αν δεν ήταν ενδεδυμένο με αυτήν τη σάρκα το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα μπορούσε να μιλήσει μαζί σας από κοντά, κι εσείς δεν θα είχατε τη δυνατότητα να ακούσετε αυτά που λέει ούτε θα μπορούσατε να καταλάβετε τις απαιτήσεις Του από σας. Αν, από την άλλη, αυτή η σάρκα ήταν το μόνο που υπήρχε και δεν βρισκόταν μέσα Του το Πνεύμα του Θεού, τότε θα μπορούσε να εκτελέσει το παραμικρό έργο; Σίγουρα δεν θα μπορούσε. Αν δεν είχε ενσαρκωθεί ο Θεός, τότε κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να αναλάβει αυτό το έργο. Άρα, αυτή η κανονική σάρκα είναι αναγκασμένη να ζει την κάθε μέρα, τον κάθε μήνα και τον κάθε χρόνο, να ζει έτσι το κάθε λεπτό· ταυτόχρονα, η ανθρώπινη φύση Του ωριμάζει συνεχώς, η εμπειρία Του αυξάνεται συνεχώς, και παράλληλα προσπαθεί συνεχώς να καταφέρει να αναλάβει το έργο που απαιτεί το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Εκτελώντας αυτό το στάδιο του έργου, άρχισα να εργάζομαι στην εκκλησία πριν καλά καλά γίνω 20 χρονών και ήρθα σε επαφή με αδελφούς και αδελφές. Ξεκίνησα να συμμετέχω σε συναθροίσεις, να πραγματοποιώ συναναστροφές και να κυκλοφορώ ανάμεσα στις εκκλησίες, και ήρθα σε επαφή με κάθε λογής ανθρώπους. Από τότε μέχρι σήμερα, βλέπω να αυξάνεται διαρκώς η γλωσσική μου ικανότητα και η διάκρισή μου όσον αφορά τους ανθρώπους και τα πράγματα. Σε τι διαφέρει αυτή η εξέλιξη στις ικανότητές Μου σε σχέση με τη δική σας περίπτωση; Πρέπει να βιώσετε μέσα από τα λόγια που λέω και τις αλήθειες πάνω στις οποίες συναναστρέφομαι· καθώς βιώνετε, σιγά-σιγά βεβαιώνεστε ότι τα λόγια που λέω προέρχονται από τον Θεό, ότι είναι η αλήθεια, ότι είναι σωστά και ότι είναι λόγια με τα οποία θα φτάσετε στην αλλαγή διάθεσης και στη σωτηρία. Όσο για Μένα, όσο προοδεύετε εσείς, αναπτύσσομαι κι Εγώ ολοένα και πιο βαθιά. Ενώ σας καταλαβαίνω όλο και περισσότερο, αυτά που θέλω να πω μπορούν να καλύψουν βήμα βήμα τις ανάγκες σας. Κάποιοι λένε: «Θέλεις να καλύψεις τις ανάγκες μας, να κάνεις το ανάστημά μας να μεγαλώσει σιγά σιγά, να μας δώσεις την ευκαιρία να αλλάξουμε, να προχωράμε όλο και περισσότερο στο μονοπάτι της σωτηρίας, και να έχουμε όλο και στενότερη σχέση με τον Θεό. Πώς θα τα κάνεις όλα αυτά;» Μην ανησυχείτε γι’ αυτό. Δεν ζητάω ποτέ τίποτα ούτε είναι ανάγκη να νηστέψω, να προσευχηθώ ή να ζητήσω κάτι, λες και προσεύχομαι να βρέξει, για να μου δώσει ο Θεός γρήγορα κάποια λόγια να σας τα προσφέρω. Δεν υπάρχει λόγος να κάνω κάτι τέτοιο. Αυτή η σάρκα είναι ο ίδιος ο Θεός και εκτελεί αυτήν τη διακονία, άρα εκφράζει την αλήθεια για να προσφέρει στους ανθρώπους. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην ενσάρκωση του Θεού και τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος να καταβάλω προσπάθεια να καταλάβω τι χρειάζεστε· αυτά, όμως, που θέλω να σας προσφέρω και εκείνα στα οποία θέλω να σας συναναστραφώ είναι σίγουρα αυτά που χρειάζεστε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κινηθείτε προς τα μπρος μετά από τα λόγια και το έργο Μου. Αν το κάνετε, η κατάστασή σας θα αρχίσει να καλυτερεύει, ενώ θα προοδεύει όλο και περισσότερο και η ζωή σας. Την ίδια στιγμή, το Πνεύμα του Θεού θα εκτελεί παράλληλα το έργο Του, την ώρα που Εγώ θα σας ποτίζω. Στην πραγματικότητα, το Πνεύμα του Θεού συνεργάζεται με την ανθρώπινη φύση Του, και η ανθρώπινη φύση Του συνεργάζεται με τη θεϊκή Του φύση· εργάζονται και τα τρία ταυτόχρονα. Εγώ είμαι εδώ και σας ποτίζω, και ανάμεσά σας βρίσκεται το Πνεύμα του Θεού, το οποίο εργάζεται, διαφωτίζει και φωτίζει, και στη συνέχεια οργανώνει για σας κάποιες καταστάσεις και δημιουργεί διάφορες συνθήκες, για να εισέλθετε σε διάφορες αλήθειες. Έτσι συνεργάζονται η ανθρώπινη και η θεϊκή Του φύση. Μήπως υπάρχει κανένας άνθρωπος που να μπορεί να επιτύχει αυτήν τη συνεργασία ανάμεσα στη σάρκα και το Πνεύμα; Με τίποτα. Αν, λοιπόν, δεν προσπαθήσεις να γνωρίσεις όλη τη διαχείριση του Θεού και να προσεγγίσεις αυτήν τη σάρκα από τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας, τότε δεν πρόκειται να καταλάβεις ποτέ ποια ακριβώς είναι η ουσία αυτής της σάρκας, τι ακριβώς είναι αυτή η σάρκα και πώς ακριβώς εκτελεί έργο. Αν δεν τα καταλάβεις αυτά, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να καταλάβεις με σιγουριά αν είναι άνθρωπος ή Θεός. Αν, όμως, καταφέρεις να διακρίνεις καθαρά αυτό το επίπεδο ή να φτάσεις σ’ ένα τέτοιο επίπεδο εμπειρίας και να το εκτιμήσεις, τότε θα ξέρεις ότι, την ώρα που εργάζεται στη γη η ενσάρκωση του Θεού, δηλαδή ο Χριστός, εργάζεται παράλληλα και το Άγιο Πνεύμα και εκτελεί το ίδιο έργο· αυτό δεν μπορεί να το πετύχει κανένας από όλη την ανθρωπότητα. Και ενώ εργάζεται το Πνεύμα, εργάζεται και η σάρκα παράλληλα με το έργο του Πνεύματος. Το ένα συμπληρώνει το άλλο, έχουν συνοχή και δεν έρχονται ποτέ σε σύγκρουση μεταξύ τους. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Κάποιες φορές που αντιμετωπίζω δοκιμασίες, το Άγιο Πνεύμα με διαφωτίζει για να πάρω τα μαθήματα που πρέπει. Απ’ την άλλη, Εσύ εκφράζεις άλλες αλήθειες. Τι γίνεται;» Δεν υπάρχει καμία αντίφαση και καμία σύγκρουση σ’ αυτό. Ο Χριστός εκφράζει την αλήθεια βήμα προς βήμα και με την κατάλληλη σειρά, ενώ το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί τους πάντες στην εμπειρία τους, καθέναν σε διαφορετικό βαθμό· δεν υπάρχει μία προσέγγιση για όλους. Ο Χριστός κηρύττει με συναναστροφή πάνω στην αλήθεια με βάση τα κύρια ζητήματα που αντιμετωπίζει στην πραγματικότητα ο εκλεκτός λαός του Θεού, και η καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος βασίζεται κι εκείνη στις ατομικές ιδιαιτερότητες του καθενός. Δεν υπάρχει καμία αντίφαση και καμία σύγκρουση σ’ αυτό. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό ανάστημα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και στάδια, ενώ όλο το έργο που εκτελεί ο Θεός αφορά την αλήθεια που εκφράζει, δηλαδή την αλήθεια, την οδό και τη ζωή, όπως τα έχει πει ο Θεός. Το έργο Του δεν υπερβαίνει αυτό το πεδίο —όλο το έργο είναι η αλήθεια. Πού βασίζονται οι αλήθειες με τις οποίες σε διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα και το φως με το οποίο σου δίνει τη δυνατότητα να καταλάβεις; Όλα βασίζονται σ’ αυτές τις αλήθειες που εκφράζει τώρα ο Χριστός, δηλαδή στην αλήθεια, στην οδό και στη ζωή, τα οποία σου δίνει τώρα τη δυνατότητα να καταλάβεις. Κάποιοι λένε: «Δεν χρειαζόμαστε την ενσάρκωσή Σου. Μας φτάνει που έχουμε το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίζει και να μας καθοδηγεί. Μπορούμε και χωρίς Εσένα να λάβουμε νέα διαφώτιση και φως, και πάλι μπορούμε να εισέλθουμε στη νέα εποχή, και πάλι μπορούμε να φτάσουμε στη σωτηρία, το ίδιο είναι». Είναι βάσιμη μια τέτοια κουβέντα; (Όχι.) Τι έχουν κερδίσει οι θρησκευόμενοι που πιστεύουν στον Ιησού εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, και το Άγιο Πνεύμα τούς καθοδηγεί εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια; Έχουν κερδίσει μόνο το ευαγγέλιο της λύτρωσης, και απλώς έχουν απολαύσει τη μεγάλη χάρη του Θεού. Ωστόσο, δεν μπορούν να κερδίσουν αυτές τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός τις έσχατες ημέρες. Τι θα κερδίζατε, λοιπόν, αν δεν ερχόταν στις έσχατες ημέρες η ενσάρκωση του Θεού που εκφράζει τόσες αλήθειες; Θα ήσουν σαν αυτούς τους θρησκευόμενους, δηλαδή θα κέρδιζες από το Άγιο Πνεύμα μεγάλη διαφώτιση και χάρη, ή διαφορετικά θα σε επέλεγε ο Θεός και θα σε χρησιμοποιούσε, ή θα μπορούσες να γίνεις προφήτης ή απόστολος. Αν, όμως, δεν αποδεχτείς αυτές τις αλήθειες που εκφράζει ο ενσαρκωμένος Θεός τις έσχατες ημέρες, τότε δεν υπάρχει τρόπος να οδηγηθείς στην τελείωση, να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών ή να σε επαινέσει ο Θεός.

Παρόλο που τώρα μπορείτε να αποδεχτείτε τον ενσαρκωμένο, διατηρείτε ακόμα κάποιες αντιλήψεις σχετικά με την ουσία Του και δεν μπορείτε ποτέ να είστε σίγουροι ότι ο ενσαρκωμένος είναι ο πρακτικός Θεός. Αν συζητούσα μαζί σας τώρα και ανακαλύπτατε ότι υπάρχουν πράγματα στον έξω κόσμο που ούτε Εγώ τα καταλαβαίνω, θα σχηματίζατε αντιλήψεις; Κάποιοι δεν θα μπορούσαν να το ξεπεράσουν και θα σκέφτονταν: «Δεν τα καταλαβαίνεις ούτε Εσύ. Δεν έπρεπε να συμβαίνει αυτό. Εφόσον είσαι ο ενσαρκωμένος Θεός, έπρεπε να καταλαβαίνεις τα πάντα. Δεν έπρεπε να υπάρχει τίποτε που να μην ξέρεις ή να μην μπορείς να κάνεις. Ίσως να μην μπορείς να είσαι παντού ταυτόχρονα, αλλά τουλάχιστον θα έπρεπε να τα ξέρεις όλα!» Αυτό δεν είναι μια αντίληψη των ανθρώπων; (Ναι.) Είναι κι αυτό μια αντίληψη. Ποια αντίληψη κρύβεται πίσω από την κανονική ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου; Το ότι ο ενσαρκωμένος σκέφτεται με κανονική ανθρώπινη λογική· δεν σκέφτεται με τρόπο υπερφυσικό, ασαφή και κενό. Μπορεί να πετύχει ό,τι είναι δυνατόν με το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης μέσω της μελέτης, παρόλο που μπορεί να μην ξέρει απαραίτητα περισσότερα πράγματα γι’ αυτά τα θέματα απ’ ό,τι κάποιος που έχει τη σχετική εξειδίκευση, πράγμα φυσιολογικό. Επιπλέον, ο τρόπος που μιλάει και ενεργεί ανταποκρίνεται στη λογική και στο σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν είναι υπερφυσικός. Για παράδειγμα, η κανονική ανθρώπινη φύση σκέφτεται κάτι βήμα βήμα, και έτσι σκέφτεται και ο ενσαρκωμένος. Γιατί είναι έτσι η κανονική ανθρώπινη φύση Του; Είναι λογικό αυτό; (Ναι.) Γιατί λέτε πως είναι λογικό; Πόσα σκαλιά ανεβαίνει με κάθε βήμα ένας κανονικός άνθρωπος; (Ένα.) Ένα σκαλί σε κάθε βήμα· αυτός είναι ο κανονικός τρόπος να ανεβαίνει κανείς τα σκαλιά. Αν Εγώ μπορούσα να ανέβω με ένα βήμα πολλά σκαλιά μαζί και να μπω με τη μία στο σπίτι, θα μπορούσατε κι εσείς να το κάνετε αυτό; (Όχι.) Όχι, δεν θα μπορούσατε. Και τι θα κάνατε αν Εγώ επέμενα να το κάνετε; Θα τα καταφέρνατε; (Όχι.) Όχι, δεν θα τα καταφέρνατε. Έχει να κάνει με τις ανάγκες εκείνων στους οποίους απευθύνεται το έργο. Εγώ συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια με τον συγκεκριμένο τρόπο, δηλαδή αναφέρομαι σ’ ένα θέμα και σ’ ένα βασικό ζήτημα, και στη συνέχεια κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να μιλήσω με τρόπο συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο· λέω ιστορίες, φέρνω παραδείγματα, λέω τα ίδια και τα ίδια· ωστόσο, παρόλο που μιλάω έτσι, είναι πολλοί εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν και που χάνουν το νόημα. Οπότε, αν δεν μιλούσα με τόσες λεπτομέρειες και δεν εξηγούσα τα πάντα με τον πιο βαθύ και τον πιο περιεκτικό και γενικό τρόπο, τότε τίποτα δεν θα μπορούσατε να κερδίσετε και να καταλάβετε, και το έργο αυτό θα ήταν κενό και καθόλου πρακτικό. Ανεβαίνοντας ένα σκαλί σε κάθε βήμα, μπορείτε να προοδεύσετε, και γι’ αυτό θα σας οδηγήσω προς τα εμπρός, ανεβαίνοντας κι Εγώ ένα σκαλί σε κάθε βήμα· με τον τρόπο αυτόν, μπορείτε να συμβαδίσετε μαζί Μου. Αν ανέβαινα τέσσερα σκαλιά σε κάθε βήμα, τι αποτέλεσμα θα είχε αυτό; Δεν θα μπορούσατε ποτέ να συμβαδίσετε μαζί Μου. Αν είχα προχωρημένη σκέψη που να μπορούσε να προχωρήσει με άλματα, κι εσείς δεν μπορούσατε να τη φτάσετε με τίποτα, τότε δεν θα είχε πια κανένα νόημα η ενσάρκωση. Όσο κανονική και πρακτική κι αν είναι, λοιπόν, αυτή η σάρκα, ακόμα κι αν φαίνεται ότι δεν έχει τις ικανότητες του Πνεύματος του Θεού, όλα αυτά γίνονται λόγω των αναγκών της ανθρωπότητας. Οι άνθρωποι τους οποίους τώρα προμηθεύει ο Θεός έχουν υποστεί τη διαφθορά του Σατανά, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και είναι ανίκανοι να την καταλάβουν. Γι’ αυτόν τον λόγο, η ενσάρκωσή Του πρέπει να έχει τον πιο βασικό τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Και ποιος είναι ο πιο βασικός τρόπος σκέψης; Είναι τέτοιος που, όταν μιλάει, όσοι έχουν μέτριο ή ακόμα και ελαφρώς ελλιπές επίπεδο να μπορούν να Τον καταλάβουν. Όλοι, εφόσον έχουν κανονικό τρόπο σκέψης, μπορούν να καταλάβουν τι λέει και για ποιο πράγμα μιλάει, καθώς και να κατανοήσουν τις αλήθειες που κηρύττει· στη συνέχεια, μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Μόνο έτσι μπορεί να έχει αντίκτυπο και αποτελέσματα κάθε στάδιο του έργου που επιτελεί και όλα τα λόγια που εκφράζει ο Θεός. Δεν είναι ρεαλιστικό αυτό; (Ναι.) Φανταστείτε οι άνθρωποι να εμμένουν στις αντιλήψεις και να μην τις εγκαταλείπουν, και να λένε: «Παλιότερα, κάποιοι αυτοκράτορες είχαν το χάρισμα να έχουν τρομερή μνήμη και μπορούσαν να διαβάσουν δέκα σειρές με μια γρήγορη ματιά. Έτσι δεν θα έπρεπε να είναι κι ο Θεός; Αν δεν έχεις αυτά τα χαρίσματα, δεν θα μπορέσουμε να Σε ακολουθήσουμε, γιατί είσαι πολύ συνηθισμένος. Τι ωραία που θα ήταν να φαινόσουν μεγάλος και τρανός». Τι καταλαβαίνετε απ’ αυτό; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τόσο πολύ τους ανθρώπους που η άγνοιά τους δεν θεραπεύεται με τίποτα. Το μόνο που καταλαβαίνουν είναι να έχουν κανονικό ανθρώπινο τρόπο σκέψης και επίπεδο, και επειδή ο Θεός τούς επέλεξε και εργάζεται πάνω τους, έχουν και μια σταλιά κουράγιο μέσα τους να Τον ακολουθήσουν, όπως και λίγη συνείδηση και λογική. Εκτός απ’ αυτά, τίποτα άλλο δεν καταλαβαίνουν. Όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν καμία αλήθεια, αλλά δεν καταλαβαίνουν καν τι είναι η κανονική ανθρώπινη φύση, τι είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις, πώς γεννιούνται οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες, πώς απαλλάσσεται κανείς απ’ αυτές, πώς πρέπει να προσεγγίζουν οι άνθρωποι τον Θεό, ή τουλάχιστον ποια συνείδηση και λογική πρέπει να έχουν, και ούτω καθεξής. Όσο κατανοητά κι αν μιλήσει ο Θεός, και πάλι δεν καταλαβαίνουν, έχουν μόνο επιφανειακή κατανόηση. Πείτε Μου, όταν ο ενσαρκωμένος Θεός βρίσκεται απέναντι σ’ ένα σύνολο διεφθαρμένων ανθρώπων που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, πάνε κόντρα στον Θεό, τότε τι ουσία, τι ανθρώπινη φύση και τι κανονικό τρόπο ανθρώπινης σκέψης θα πρέπει να διαθέτει για να μπορέσει να οδηγήσει ανθρώπους σαν κι αυτούς ενώπιον του Θεού; Πείτε Μου, τι πρέπει να κάνει ο Θεός; Κάποιοι λένε: «Δεν είναι παντοδύναμος ο Θεός; Γιατί να μην κάνει πολλά σημεία και τέρατα για να κατακτήσει τους ανθρώπους;» Αυτήν την αντίληψη έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι μέσα τους. Δεν αμφιβάλλουν ότι αν κάνει σημεία και τέρατα κι αν χρησιμοποιήσει υπερφυσικά μέσα, μπορεί να εκθέσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις και να κάνει τους ανθρώπους να απαλλαγούν απ’ αυτές. Είναι δυνατόν να επιβάλει κανείς στους ανθρώπους την αλήθεια με υπερφυσικά μέσα; Υπήρχε περίπτωση να πειστεί έτσι ο Σατανάς; (Όχι.) Μπορεί το όχι που είπατε τώρα να είναι κάποιου είδους δόγμα, αλλά όταν μια μέρα η εμπειρία σας έχει φτάσει σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο, τότε θα ξέρετε πόσο αναίσθητοι και ανόητοι, πόσο ανυπάκουοι, πόσο αδιάλλακτοι, πόσο μοχθηροί είναι οι άνθρωποι, αλλά και πόσο δεν αγαπούν την αλήθεια. Όταν φτάσει μια μέρα η εμπειρία σας σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο, τότε θα καταλάβετε ότι η ενσαρκωμένη μορφή του Θεού, αυτή η σάρκα με την κανονική ανθρώπινη φύση, είναι αυτό που χρειάζεται όλη η ανθρωπότητα. Αν, λοιπόν, διατηρείς ακόμα κάθε λογής φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, εσύ το βλέπεις ως ανεύθυνη στάση, κι ο Θεός το βλέπει ως βλασφημία· είναι άρνηση και αμφισβήτηση της συνεπούς πρόθεσης του Θεού να σώσει την ανθρωπότητα. Ποιο είναι το πρόβλημα αν σκέφτεσαι: «Έχουμε γνώσεις, μόρφωση και μυαλό. Γεννηθήκαμε στις έσχατες ημέρες, και κάποιοι από εμάς έχουν σπουδάσει στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κόσμου και προέρχονται από καλές οικογένειες. Είμαστε μοντέρνοι, μορφωμένοι άνθρωποι και είναι λογικό να απορρίπτουμε έναν τόσο συνηθισμένο και κανονικό Χριστό, κάποιον που όλοι Τον περιφρονούν· είναι λογικό να σχηματίζουμε αντιλήψεις για Σένα»; Είναι ανυπακοή, όποιος το λέει αυτό δεν μπορεί να ξεχωρίσει το καλό από το κακό! Οι άνθρωποι μπορούν να απαλλαγούν από τις αντιλήψεις τους μόλις προκύψουν. Αν, όμως, αφού απαλλαχθούν από αυτές, συνεχίζουν να αρνούνται πεισματικά να αποδεχτούν τον ενσαρκωμένο Θεό και την κανονική ανθρώπινη πλευρά του Χριστού, τότε θα έχουν πρόβλημα και δεν θα φτάσουν στη σωτηρία. Όταν μια μέρα η εμπειρία σου φτάσει σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο, τότε θα καταλάβεις ότι όσο πιο κανονική είναι η ενσάρκωση του Θεού, η κανονική Του ανθρώπινη φύση, όλα αυτά που έχει και αυτά που αποκαλύπτει, τόσο μεγαλύτερη είναι η σωτηρία μας· όσο πιο κανονικά είναι όλα αυτά, τόσο περισσότερο τα χρειαζόμαστε. Αν ο ενσαρκωμένος Θεός είχε υπερφυσικά στοιχεία, τότε δεν θα έφτανε στη σωτηρία ούτε ένας από όσους ζουν στη γη. Η ανθρωπότητα έχει την ευκαιρία να σωθεί χάρη ακριβώς στην ταπεινότητα και στην απόκρυψη του Θεού, χάρη στην κανονικότητα και την πρακτικότητα αυτού του Θεού που φαινομενικά δεν είναι αξιοσημείωτος. Επειδή οι άνθρωποι έχουν ανυπακοή, σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις και διεφθαρμένη ουσία, σχηματίζουν κάθε λογής αντιλήψεις, παρανοήσεις και διαμάχες απέναντι στον Θεό· μάλιστα, εξαιτίας αυτών των αντιλήψεων, συχνά αρνούνται με περηφάνια και με σιγουριά αυτόν τον Χριστό, αρνούνται την κανονική ανθρώπινη φύση Του. Μέγα λάθος. Αν θες να σωθείς, αν θες να λάβεις τη σωτηρία του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του, πρέπει προηγουμένως να αφήσεις στην άκρη τις διάφορες αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τους εσφαλμένους ορισμούς που έχεις για την κανονική ανθρώπινη φύση του Χριστού, όπως και τις διάφορες απόψεις και γνώμες που έχεις για Εκείνον, και πρέπει να βρεις κάποιον τρόπο να δεχτείς όλα όσα προέρχονται από Αυτόν. Μόνο τότε θα εισέλθουν σιγά σιγά στην καρδιά σου τα λόγια που λέει και οι αλήθειες που εκφράζει, μόνο τότε θα γίνουν η ζωή σου. Αν θέλεις να Τον ακολουθήσεις, τότε πρέπει να αποδεχτείς όλα όσα έχουν σχέση μ’ Αυτόν: και το Πνεύμα Του, και τα λόγια Του, και τη σάρκα Του, όλα πρέπει να τα αποδεχτείς. Αν Τον έχεις αποδεχτεί αληθινά, τότε μην Του πηγαίνεις κόντρα, μην Τον παρανοείς συνέχεια και μην είσαι ανυπάκουος απέναντί Του επειδή βασίζεσαι στις αντιλήψεις σου· ακόμα περισσότερο, μην κολλάς στις αντιλήψεις σου, μην Τον αμφισβητείς συνέχεια, μη συγκρούεσαι μαζί Του και μην Του αντιστέκεσαι. Μια τέτοια στάση μόνο κακό μπορεί να σου κάνει, δεν πρόκειται να σε ωφελήσει καθόλου. Μπορείτε να αποδεχτείτε όλα αυτά που λέω; (Ναι.) Ωραία· γρήγορα, λοιπόν, αναζητήστε τώρα την αλήθεια για να απαλλαγείτε από τις αντιλήψεις σας. Το ζήτημα αυτό αφορά τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και αν δεν απαλλαγείτε από αυτές, τότε θα σας οδηγήσουν αναγκαστικά στον θάνατο.

Σχετικά με τη μορφή που έχει ο Θεός όταν εκτελεί το έργο Του τις έσχατες ημέρες, κάποιοι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις. Ωστόσο, αυτές οι φαντασιοκοπίες και οι αντιλήψεις δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανές να εμποδίσουν την πίστη τους στον Θεό, κι οι άνθρωποι δεν πρόκειται να πουν αβίαστα ότι δεν πιστεύουν στον Θεό ή ότι Τον αρνούνται. Τι φαινόμενο είναι αυτό; Αυτό είναι το αποτέλεσμα που πετυχαίνουν τα λόγια Του. Τα λόγια και το έργο του Θεού έχουν κατακτήσει τους ανθρώπους και εκείνοι ουσιαστικά μπορούν να αποδεχτούν τον Χριστό ως τον Θεό τους. Υπό αυτήν την έννοια, οι άνθρωποι ουσιαστικά έχουν βάλει τα θεμέλια της αληθινής οδού και είναι βέβαιοι και σίγουροι γι’ αυτό. Και όταν επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα, τότε απαλλάσσονται οι άνθρωποι από τις παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό; (Όχι, δεν απαλλάσσονται.) Το ότι δεν απαλλάσσονται από τις παρανοήσεις τους αποδεικνύει ότι συνεχίζουν να έχουν πολλές φαντασιοκοπίες, απαιτήσεις και αντιλήψεις για την ενσάρκωση του Θεού και για τον Χριστό. Οι αντιλήψεις αυτές μπορούν να καθοδηγήσουν τις σκέψεις σου, την κατεύθυνση και τους στόχους της επιδίωξής σου, και πολλές φορές μπορούν και να επηρεάσουν την κατάστασή σου. Όταν σου τυχαίνουν ζητήματα που δεν έχουν σχέση με τις αντιλήψεις σου, τότε μπορείς ακόμα να τρως και να πίνεις τα λόγια του Θεού, και να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου. Μόλις, όμως, κάτι πάει κόντρα στις αντιλήψεις σου ή τις ξεπεράσει και δημιουργηθούν αντιφάσεις, πώς το λύνεις αυτό; Αφήνεις τις αντιλήψεις σου να αλωνίζουν ελεύθερα ή τις αντιμετωπίζεις, τις συγκρατείς και τις απαρνιέσαι; Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, έχουν αντιλήψεις και όχι μόνο δεν τις εγκαταλείπουν, αλλά πάνε και τις διαδίδουν στους άλλους και ψάχνουν να βρουν ευκαιρίες για να τις εκτονώσουν, έτσι ώστε να αναπτύξουν αντιλήψεις κι οι άλλοι. Κάποιοι, επίσης, διαφωνούν και λένε: «Μπορεί να λέτε πως όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα, αλλά αυτό το συγκεκριμένο περιστατικό δεν νομίζω να έχει κανένα νόημα». Είναι σωστό να το λέτε αυτό; (Όχι.) Ποιο είναι το ορθό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσετε; Κάποιοι άνθρωποι που έχουν αντιλήψεις για τον Θεό ενδέχεται να συνειδητοποιούν ότι δεν έχουν κανονική σχέση μαζί Του, ότι έχουν σχηματίσει παρανοήσεις γι’ Αυτόν και ότι αν δεν απαλλαγούν από αυτές, τότε θα αντιμετωπίσουν μεγάλο κίνδυνο· δηλαδή, υπάρχει πιθανότητα να συγκρουστούν με τον Θεό, να Τον αμφισβητήσουν και ακόμη και να Τον προδώσουν. Τότε, προσεύχονται στον Θεό κι εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις τους. Αρχικά, αρνούνται τη λανθασμένη οπτική τους, και στη συνέχεια προσπαθούν να απαλλαγούν από αυτήν αναζητώντας την αλήθεια. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν εύκολα να υποταχθούν στον Θεό. Αν κάποιος, παρόλο που σχηματίζει αντιλήψεις, θεωρεί ότι αυτές είναι σωστές, και αν τελικά δεν μπορέσει να εγκαταλείψει εντελώς τις αντιλήψεις του ή να απαλλαγεί από αυτές, τότε με τον καιρό αυτές θα αρχίσουν να επηρεάζουν τη ζωή-είσοδό του. Στις σοβαρότερες περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να επαναστατήσει ενάντια στον Θεό και να Του αντισταθεί· αν γίνει κάτι τέτοιο, κανένας δεν αντέχει να σκεφτεί τις συνέπειες. Αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, καταλαβαίνει ήδη κάποιες αλήθειες και ενίοτε σχηματίζει κάποιες αντιλήψεις για τα πράγματα, τότε δεν πρόκειται για τόσο μεγάλο πρόβλημα, δεν θα τον επηρεάσουν τόσο πολύ οι αντιλήψεις του. Εφόσον έχει μέσα του την αλήθεια, η οποία κατευθύνει τις σκέψεις και τη συμπεριφορά του και τον καθοδηγεί καθώς εκτελεί το καθήκον του, οι αντιλήψεις του δεν πρόκειται να επηρεάσουν καθόλου το αν ακολουθεί τον Θεό. Μπορεί μια μέρα να ακούσει κάποιο κήρυγμα ή κάποια συναναστροφή, να καταλάβει τις αντιλήψεις του και να απαλλαγεί απ’ αυτές. Κάποιοι άνθρωποι, αφού αναπτύξουν αντιλήψεις σχετικά με τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, δεν έχουν την όρεξη να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και δεν καταβάλλουν προσπάθεια να τα εκτελέσουν· είναι συνέχεια σε μια αρνητική κατάσταση και μέσα στην καρδιά τους υπάρχουν συγκρούσεις, δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Είναι σωστή μια τέτοια συμπεριφορά; Λύνεται εύκολα αυτό το ζήτημα; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι θεωρείς πως είσαι έξυπνος, αλλά Εγώ λέω ότι είσαι ανόητος και ότι δεν έχεις πνευματική κατανόηση. Μόλις το ακούσεις, θυμώνεις, διαφωνείς, και λες από μέσα σου: «Κανένας δεν τόλμησε ποτέ να πει ότι δεν έχω πνευματική κατανόηση. Πρώτη φορά το ακούω σήμερα και δεν μπορώ να το δεχτώ. Αν δεν είχα πνευματική κατανόηση, θα μπορούσα να γίνω επικεφαλής της εκκλησίας; Θα μπορούσα να κάνω τόσο έργο;» Έχει δημιουργηθεί μια αντίφαση, έτσι δεν είναι; Τι πρέπει να κάνεις; Είναι εύκολο να κάνουν αυτοκριτική οι άνθρωποι όταν τους συμβαίνει κάτι τέτοιο; Τι είδους άνθρωπος μπορεί να κάνει αυτοκριτική; Αυτοκριτική μπορεί να κάνει κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια και την αναζητά. Εάν έχεις λογική, τότε όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει πρώτα να αρνηθείς τον εαυτό σου· όταν αρνείσαι τον εαυτό σου σημαίνει ότι αναγνωρίζεις πως δεν κατέχεις την αλήθεια. Ακόμη κι αν έχεις κάποιες ιδέες και οπτικές, αυτές δεν είναι αναγκαστικά σωστές. Αν αρνείσαι, λοιπόν, τον εαυτό σου σε περιστάσεις σαν κι αυτές, δεν τον εξευτελίζεις, αλλά κάνεις το σωστό. Μόλις αρνηθείς τον εαυτό σου, θα νιώσεις γαλήνη στην καρδιά σου, η συμπεριφορά σου θα είναι πολύ καλύτερη και η στάση σου θα διορθωθεί. Όταν ακούσεις τον Θεό να λέει πως είσαι ανόητος και πως δεν έχεις πνευματική κατανόηση, τότε πρέπει να ησυχάσεις ενώπιόν Του και να δεχτείς τα λόγια Του με νοοτροπία υποταγής. Ναι μεν δεν έχεις την παραμικρή επίγνωση των λόγων του Θεού και δεν τα καταλαβαίνεις καθόλου, ναι μεν δεν ξέρεις αν είναι ή δεν είναι σωστά, αλλά στο πλαίσιο της πίστης σου οφείλεις να αναγνωρίσεις το εξής: «Αφού ο Θεός είναι η αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να πει κάτι λάθος;» Ακόμα κι αν ο Θεός είπε κάτι διαφορετικό από αυτό που νομίζεις εσύ, πρέπει να αποδεχτείς τα λόγια Του βασισμένος στην πίστη· ακόμα κι αν δεν τα καταλαβαίνεις, πρέπει να τα αποδεχτείς ως την αλήθεια. Αν το κάνεις αυτό, είναι εγγυημένα σωστό. Αν οι άνθρωποι, όταν δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, δεν αποδέχονται ότι αυτά είναι η αλήθεια, αυτό δείχνει ότι δεν έχουν σύνεση και θα πρέπει να ντρέπονται. Άρα, δεν κάνεις ποτέ λάθος αν υπακούς τον Θεό. Αυτό δεν είναι δόγμα, είναι κάτι πρακτικό· αυτά τα λόγια πηγάζουν από την εμπειρία. Στη συνέχεια, όταν θα μπορείς να θεωρήσεις ως αλήθεια τα λόγια του Θεού και να τα αποδεχτείς, πρέπει να αρχίσεις να κάνεις αυτοκριτική. Καθώς θα εκτελείς το καθήκον σου και θα επικοινωνείς με τους άλλους, θα διαπιστώσεις ότι όχι μόνο δεν έχεις πνευματική κατανόηση, αλλά και ότι είσαι εντελώς ανόητος κι ότι έχεις πολλά ελαττώματα και ελλείψεις, και θα ανακαλύψεις ότι έχεις σοβαρό πρόβλημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπορέσεις να καταλάβεις και να αποδεχτείς όσα έχει πει ο Θεός; Αυτά τα λόγια πρέπει να τα αποδεχτείς, πρώτα ως κανόνα, ορισμό ή έννοια. Στη συνέχεια, στην πραγματική ζωή, πρέπει να βρεις τρόπο να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τα λόγια του Θεού, να τα καταλάβεις και να τα βιώσεις. Όταν το κάνεις αυτό για λίγο καιρό, θα φτάσεις σε σημείο να μπορείς να αξιολογήσεις σωστά τον εαυτό σου. Τότε, θα συνεχίσεις να έχεις παρανοήσεις για τον Θεό; Αν δεν διαφωνείς με τον Θεό στο συγκεκριμένο θέμα, θα συνεχίσεις να μην αποδέχεσαι την αξιολόγησή Του για σένα; (Όχι.) Θα μπορείς να την αποδεχτείς και θα πάψεις να είσαι ανυπάκουος. Όταν μπορέσεις να αποδεχτείς την αλήθεια και να καταλάβεις σε βάθος αυτά τα πράγματα, τότε θα μπορέσεις να προχωρήσεις ένα βήμα μπροστά και να κάνεις πρόοδο. Εάν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, τότε παραμένεις συνέχεια στο ίδιο σημείο και δεν θα κάνεις καμιά πρόοδο. Είναι σημαντικό να αποδεχτείς την αλήθεια; (Ναι, είναι.) Οι άνθρωποι πρέπει να παραιτηθούν από τις αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό και δεν πρέπει να εχθρεύονται ή να συγκρούονται μ’ αυτά που λέει Εκείνος. Αυτή είναι η μόνη στάση αποδοχής της αλήθειας. Κάποιοι γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι επειδή τους αντικαθιστούν. Δεν θέλουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, και όλο αντιμετωπίζουν το έργο παθητικά και τεμπελιάζουν. Φαινομενικά, ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν έχουν θέση την οποία εκτιμούν υπερβολικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι αυτός. Ο λόγος της αδυναμίας και της αρνητικότητάς τους είναι απλούστατα ότι ο Θεός ή οι αδελφοί και οι αδελφές τους δεν τους αξιολογούν με τον ίδιο τρόπο που αξιολογούν οι ίδιοι τον εαυτό τους, δηλαδή τους αξιολογούν χαμηλότερα απ’ ό,τι εκείνοι αξιολογούν και κατανοούν τον εαυτό τους. Αυτός είναι ο λόγος που δεν πείθονται και θίγονται, οπότε τελικά αποφασίζουν να γίνουν αρνητικοί και ανταγωνιστικοί, και να θεωρήσουν τον εαυτό τους ξεγραμμένο· σκέφτονται: «Εσύ δεν είπες ότι δεν είμαι αρκετά καλός; Τώρα θα δεις, δεν πρόκειται να κάνω απολύτως τίποτα». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καθυστερούν τα καθήκοντά τους, να προσβάλουν τον Θεό και να παγώνει η ζωή-είσοδός τους. Αυτή είναι μια σημαντική απώλεια.

Κάποιοι λένε: «Όταν ο Θεός λέει ότι είμαι κακός άνθρωπος, δεν μπορώ να το δεχτώ. Αν έλεγε ο Θεός που βρίσκεται στον ουρανό ότι έχω κάτι κακό, τότε θα το δεχόμουν. Ο ενσαρκωμένος Θεός έχει κανονική ανθρώπινη φύση, μπορεί να κάνει λανθασμένες κρίσεις και δεν γίνεται να τα κάνει όλα εκατό τοις εκατό σωστά. Υπάρχουν κάποια ερωτήματα για το αν μπορεί να αξιολογήσει και να καταδικάσει λανθασμένα τους ανθρώπους ή για τον τρόπο με τον οποίο τους χειρίζεται και κάνει διευθετήσεις γι’ αυτούς. Έτσι, δεν φοβάμαι γι’ αυτά που λέει ο Χριστός —ο Θεός επί της γης— για μένα. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να με καταδικάσει ή να καθορίσει το τέλος μου». Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Ασφαλώς και υπάρχουν. Όταν τους αντιμετωπίζω, λένε: «Ο Θεός στον ουρανό είναι δίκαιος!» Όταν τους χειρίζομαι, λένε: «Πιστεύω στον Θεό, όχι σε κάποιο άτομο!» Με σνομπάρουν με αυτά τα λόγια. Και τι κάνουν με αυτά τα λόγια; (Αρνούνται τον Θεό.) Ακριβώς, αρνούνται και προδίδουν τον Θεό. Να τι σημαίνουν αυτά τα λόγια: «Κάτι τέτοιο δεν εξαρτάται από Σένα, αλλά από τον Θεό στον ουρανό». Αυτοί οι άνθρωποι, με αυτές τις αντιλήψεις και με τέτοια κατανόηση για τον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν τη σχέση μεταξύ του ενσαρκωμένου Χριστού και του Θεού στον ουρανό, δηλαδή τη σχέση μεταξύ της σάρκας και του Πνεύματος που βρίσκεται στον ουρανό. Νομίζουν ότι αυτό το ασήμαντο άτομο που βρίσκεται στη γη θα είναι πάντοτε μόνο ένα άτομο, και όσες αλήθειες κι αν εκφράσει, όσα κηρύγματα κι αν κάνει, δεν παύει να είναι άνθρωπος· ακόμη κι αν ολοκληρώσει και σώσει κάποιους ανθρώπους, πάλι στη γη θα βρίσκεται, πάλι άνθρωπος θα είναι, και δεν θα είναι ικανός να υπερβεί τον Θεό στον ουρανό. Πιστεύουν, λοιπόν, ότι η πίστη στον Θεό πρέπει να είναι η πίστη στον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό· μόνο την πίστη στον Θεό που βρίσκεται στον ουρανό θεωρούν αληθινή πίστη στον Θεό. Αυτού του είδους οι άνθρωποι πιστεύουν όπως θέλουν. Πιστεύουν με όποιον τρόπο τους ευχαριστεί, και φαντάζονται ότι ο Θεός είναι όπως θέλουν αυτοί. Στη φαντασία τους βασίζονται και όσον αφορά τον ενσαρκωμένο Χριστό: «Αν αυτός ο Θεός που βρίσκεται στη γη μού φερόταν λίγο καλύτερα, αν φρόντιζε να μου πηγαίνουν όλα μια χαρά, τότε θα Τον σεβόμουν και θα Τον αγαπούσα. Αν δεν μου φέρεται καλά, αν έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου, αν μου συμπεριφέρεται άσχημα και συνέχεια με κλαδεύει και με αντιμετωπίζει, τότε δεν είναι ο Θεός μου· επιλέγω να πιστέψω στον Θεό στον ουρανό». Δεν είναι και λίγοι όσοι έχουν τέτοια στάση. Κι εσείς συμπεριλαμβάνεστε, αφού έχω ήδη συναντήσει τέτοιους ανθρώπους. Όταν όλα πάνε καλά, Μου φέρονται μια χαρά και Με περιποιούνται πρόθυμα, αλλά μόλις τους αντικαταστήσω, στρέφονται εναντίον Μου. Όταν, λοιπόν, φέρονταν καλά στον Θεό, πίστευαν πραγματικά ότι ήταν ο Θεός και ο Χριστός; Όχι. Αυτό που καλοβλέπουν είναι η ταυτότητα και η θέση του Θεού· όλα όσα κάνουν είναι ένα καλόπιασμα λόγω της θέσης και της ταυτότητας του Θεού. Πάντοτε μόνο τον ασαφή Θεό στον ουρανό αναγνωρίζουν ως τον αληθινό Θεό· όσες αλήθειες κι αν εκφράζει αυτός ο Θεός επί της γης, όσο κι αν διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο και τον ωφελεί, μόνο και μόνο το ότι ζει στην κανονική του ανθρώπινη φύση κι έχει σώμα από σάρκα σημαίνει ότι αποκλείεται να είναι ο Θεός στον ουρανό· όσο κι αν κολακεύουν, υπηρετούν και σέβονται οι άνθρωποι αυτόν τον Θεό στη γη, μέσα τους πιστεύουν πως ο Θεός στον ουρανό είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν την άποψη; Μπορεί να πει κανείς ότι πολλοί άνθρωποι έχουν μια τέτοια άποψη βαθιά στη καρδιά τους, ότι την έχουν θαμμένη βαθιά στο υποσυνείδητό τους. Την ίδια στιγμή που αποδέχονται την παροχή και την ποίμανση του Χριστού, παράλληλα Τον παρατηρούν, Τον μελετούν και Τον αμφισβητούν —ενώ ταυτόχρονα ανυπομονούν να έρθει ο δίκαιος Θεός που βρίσκεται στον ουρανό για να κρίνει όλες τους τις πράξεις. Και γιατί θέλουν να τους κρίνει ο Θεός στον ουρανό; Θέλουν να ακολουθήσουν τις προτιμήσεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους γιατί επιθυμούν να τους συμπεριφερθεί ο Θεός που βρίσκεται στον ουρανό —ο Θεός της φαντασίας τους— όπως θέλουν αυτοί, ενώ ο Θεός που βρίσκεται στη γη δεν πρόκειται να το κάνει αυτό· ο Θεός που βρίσκεται στη γη εκφράζει μόνο την αλήθεια και λέει τις αλήθεια-αρχές. Και σκέφτονται: «Ο Θεός στον ουρανό έχει ανιδιοτελή, άνευ όρων και απεριόριστη αγάπη για τον άνθρωπο· ο Θεός επί της γης, όμως, μόλις πεις ή κάνεις κάτι λάθος και το μάθει, σε χρησιμοποιεί στα κηρύγματά Του ως κακό παράδειγμα και αρχίζει να σε αναλύει. Πρέπει, λοιπόν, οι άνθρωποι να προσέχουν περισσότερο, να κρύβονται περισσότερο· δεν πρέπει να Τον αφήνουν να καταλάβει πότε προκύπτει κάτι». Πείτε Μου, δεν μπορώ να αναλύσω αυτά που προσπαθείτε να Μου κρύψετε; Δεν χρειάζεται να αναλύσω αυτά που κάνεις· θα αναλύσω τις διαθέσεις σου και τις καταστάσεις σου. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω ως παραδείγματα αυτά που κάνετε· μπορώ και πάλι να συναναστρέφομαι πάνω στην αλήθεια και να κάνω κηρύγματα για να λύσω τα προβλήματα, και πάλι μπορώ να κάνω τους ανθρώπους να καταλάβουν την αλήθεια. Κατά βάθος, οι μη πιστοί πιστεύουν ότι αυτή η σάρκα, αυτός ο Θεός, δεν είναι δυνατόν να ξέρει όσα δεν βλέπουν τα μάτια Του, πόσο μάλλον να ξέρει οτιδήποτε αφορά τον πνευματικό κόσμο ή την αλήθεια. Πιστεύουν ότι δεν μπορεί καν να δει αυτά που είναι ικανοί να κάνουν όταν τους διαφεντεύουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και ότι δεν μπορεί να καταλάβει απόλυτα τη διεφθαρμένη ουσία του ανθρώπου. Αυτήν τη λογική και το σκεπτικό έχουν οι μη πιστοί. Η στάση τους απέναντι στον Χριστό είναι πάντοτε στάση μελέτης, αμφισβήτησης, ακόμη και μη πίστης, ενώ Τον προσδιορίζουν με ανθρώπινα κριτήρια με βάση τις γνώσεις που κατανοούν και αυτά που φαντάζονται. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, όταν μιλάνε με άλλους, πιστεύουν ότι οι άλλοι δεν ξέρουν τι σκέφτονται μέσα τους ή τι διάθεση έχουν· με τον ίδιο τρόπο μιλάνε και σ’ Εμένα, με αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο που θα αντιμετώπιζαν έναν συνηθισμένο άνθρωπο, νομίζοντας ότι δεν ξέρω τίποτα· τελικά αυτοί δεν είναι που δεν γνωρίζουν τον Θεό; Σε άλλους ανθρώπους λένε ψέματα και τους άλλους δεν τους πειράζει· κι έτσι, λένε και σ’ Εμένα ψέματα με τον ίδιο τρόπο, χασκογελάνε και Με αντιμετωπίζουν ως ίσο, λες και είμαι το φιλαράκι τους. Νομίζουν ότι επειδή Με ξέρουν, μπορούν να έχουν τέτοια συμπεριφορά, και θεωρούν ότι μπορεί να μην ξέρω τίποτα. Δεν είναι ανθρώπινη αντίληψη αυτό; Είναι ανθρώπινη αντίληψη, είναι η άγνοια του ανθρώπου, και μέσα σ’ αυτήν την άγνοια κρύβεται μια σατανική μοχθηρή διάθεση· είναι αυτή η μοχθηρή διάθεση που κάνει τους ανθρώπους να διαμορφώνουν αντιλήψεις. Πείτε Μου, είναι ανάγκη να ζω με κάποιον και να παρατηρώ κάθε ώρα και στιγμή τις σκέψεις και τις απόψεις του, και να καταλάβω το υπόβαθρό του ολοκληρωτικά, ώστε να μπορώ να αποκαλύψω ή να διακρίνω τη φύση του; (Όχι.) Όχι, δεν είναι· εσείς, όμως, δεν θα μπορούσατε να το πετύχετε αυτό. Έχετε κάθε μέρα επαφή με ανθρώπους και ζείτε μαζί τους, αλλά δεν μπορείτε να διακρίνετε τη φύση-ουσία τους. Ό,τι κι αν σας συμβεί, μόνο επιφανειακά τα βλέπετε όλα και δεν βλέπετε την ουσία τους. Ο μόνος τρόπος να διακρίνετε κάποιον έστω και λίγο είναι να τον εκθέσει ολοκληρωτικά ο Θεός, αλλιώς δεν θα μπορούσατε να τον διακρίνετε ακόμα και μετά από χρόνια επαφής μαζί του. Εγώ μπορώ να βρεθώ κοντά σε κάποιον για μια-δυο μέρες, και μόλις κάνει ή πει κάποια πράγματα και εκφράσει κάποιες απόψεις, τότε ουσιαστικά ξέρω τι άνθρωπος είναι. Από την άλλη, κάποιοι δεν έχουν κάνει ακόμα τίποτα, και με τους οποίους ούτε έχω έρθει σε επαφή ούτε τους έχω διαχειριστεί· γι’ αυτούς έχω ακόμα ένα ερωτηματικό, αλλά μόλις τους τύχει ένα ζήτημα και εκφράσουν κάποια άποψη, αποκαλύπτεται αμέσως η φύση-ουσία τους. Πολλοί λένε: «Και μόλις αποκαλυφθεί η φύση-ουσία τους, μπορείς να τους διακρίνεις αμέσως; Πού τη βασίζεις αυτήν την κατανόηση; Εμείς πώς και δεν μπορούμε να τους διακρίνουμε;» Αν δεν καταλάβεις την αλήθεια, τότε δεν θα μπορέσεις να προσδιορίσεις τους ανθρώπους, και δεν θα έχεις ποτέ τα απαραίτητα κριτήρια για να το κάνεις. Χωρίς αυτά τα κριτήρια, δεν θα μπορέσεις να διακρίνεις τους ανθρώπους. Εγώ, απ’ την άλλη, τα έχω αυτά τα κριτήρια. Από μια άποψη, καταλαβαίνω την αλήθεια, κι έτσι έχω καλύτερη και πιο γρήγορη αντίληψη όταν είναι να αξιολογήσω κάποιον, ενώ από μια άλλη άποψη εργάζεται το Πνεύμα του Θεού. Κάποιοι νομίζουν το εξής: «Όσοι έχουν ζήσει για πολύ καιρό σ’ αυτόν τον κόσμο, μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα και τους ανθρώπους». Αυτό δεν είναι πραγματική κατανόηση· τι είναι αυτό που διακρίνουν; Όλες τις απάτες που υπάρχουν σε αυτήν την κοινωνία, όπως τις πολιτικές, τις επιχειρηματικές, τις οικονομικές ή εκείνες που έχουν σχέση με πορνογραφία. Όσοι έχουν εμπειρίες απ’ αυτά και τα έχουν ακούσει πολλές φορές μπορούν να τα αποφύγουν. Εκείνοι που τους έχουν συμβεί σε μικρότερο βαθμό ή που τα έχουν βιώσει λιγότερο πέφτουν συχνά θύματα εξαπάτησης, αλλά αφού εξαπατηθούν πολλές φορές, αποκτούν εμπειρία και μπορούν να τα διακρίνουν. Έτσι διακρίνουν τα πράγματα. Όσον αφορά, όμως, τη διαφθορά του ανθρώπου, τη φύση και την ουσία του ανθρώπου που έχει διαφθείρει ο Σατανάς, σ’ αυτά τα θέματα αν δεν διαθέτουν την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να αποκτήσουν ποτέ τη σοφία να τα διακρίνουν και επίσης δεν πρόκειται να μπορέσουν ποτέ να διακρίνουν τις διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι κάθε είδους πίσω από ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά ούτε και την αιτία του προβλήματος. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα ξέρεις πώς να διαχειριστείς το ζήτημα ή τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συνδέονται μ’ αυτό· δεν θα έχεις κανέναν τρόπο ούτε τη σοφία που χρειάζεται για να το διαχειριστείς. Γι’ αυτό, όταν σου τυχαίνει ένα τέτοιο ζήτημα, ταράζεσαι και συγχύζεσαι πολύ, και δυσκολεύεσαι να το αντιμετωπίσεις. Αν καταλάβεις ξεκάθαρα την αλήθεια, τότε θα μπορείς να διακρίνεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και την ουσία που κρύβεται πίσω απ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν δεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν, τότε θα μάθεις την ουσία τους, και τότε θα καταλάβεις τι είναι το κάθε πράγμα και ο κάθε άνθρωπος, θα ξέρεις πώς να προφυλαχθείς απ’ αυτά, πώς να τα διακρίνεις, και πώς να αντεπεξέλθεις σ’ αυτό το ζήτημα. Αυτή δεν είναι η πηγή της σοφίας; (Είναι.) Ο Χριστός, λοιπόν, μπορεί να διακρίνει τον άνθρωπο και να τον εφοδιάσει. Από πού προέρχονται όλα αυτά; Για να το θέσω με όρους δόγματος, τα πάντα προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού. Πιο πρακτικά, οφείλεται στο ότι ο Χριστός διαθέτει την αλήθεια που προέρχεται από τον Θεό. Έτσι είναι τα πράγματα. Όταν μια μέρα καταφέρετε να αποκτήσετε την αλήθεια-πραγματικότητα και να την κάνετε ζωή σας, τότε θα αποκτήσετε σοφία και θα μπορείτε να διακρίνετε τους ανθρώπους.

Οι αντιλήψεις των ανθρώπων έχουν και άλλη διάσταση που αφορά όσες αντιλήψεις διαμορφώνουν για το έργο του Θεού. Και από πού προέρχονται οι αντιλήψεις των ανθρώπων για το έργο του Θεού; Κάποιες προέρχονται από όσα κατανοούσαν από την προηγούμενη πίστη τους και κάποιες προέρχονται από τις δικές τους φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο Του. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι φαντάζονταν το έργο της κρίσης του Θεού σαν να υπάρχει ένας μεγάλος λευκός θρόνος στον ουρανό στον οποίο κάθεται ο Θεός και κρίνει όλους τους λαούς. Σήμερα, ξέρετε όλοι ότι τέτοιες φαντασιοκοπίες δεν είναι ρεαλιστικές. Είναι αδύνατα αυτά τα πράγματα. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι έχουν πολλές φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού, με το πώς διαχειρίζεται και μεταχειρίζεται τον άνθρωπο, ενώ οι πιο πολλές από αυτές τις φαντασιοκοπίες προέρχονται από τις προτιμήσεις του ανθρώπου. Για ποιον λόγο το λέω αυτό; Γιατί οι άνθρωποι δεν θέλουν να υποφέρουν. Αυτό που θέλουν πάντα είναι να ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον Θεό με άνεση, να απολαύσουν άπλετη χάρη, να κληρονομήσουν τις ευλογίες Του και έπειτα να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Τι υπέροχη σκέψη! Η πιο κοινή και εξωπραγματική ιδέα που έχει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα σχετικά με το έργο του Θεού είναι η είσοδος στη βασιλεία των ουρανών μέσα σ’ ένα παλανκίνο. Επιπλέον, όταν οι άνθρωποι, τις περισσότερες φορές αντικρίζουν το έργο του Θεού, δεν το καταλαβαίνουν· δεν γνωρίζουν την αλήθεια που περιλαμβάνει ούτε με ποιον σκοπό κάνει αυτό το έργο ο Θεός και γιατί συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο προς τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, στο παρελθόν έχω χρησιμοποιήσει τις λέξεις «απέραντη» και «τεράστια» για να περιγράψω την αγάπη του Θεού, αλλά πιστεύω πως ίσως και να μην καταλάβατε ποτέ τι ακριβώς εννοούσα με αυτές τις δύο λέξεις. Με τι σκοπό χρησιμοποιούσα τις συγκεκριμένες λέξεις; Το έκανα για να τραβήξω την προσοχή όλων σας, ούτως ώστε να τις αναλογιστείτε. Εκ πρώτης όψεως, αυτές οι λέξεις μοιάζουν κενές. Έχουν τη σημασία τους, αλλά όσο κι αν τις σκεφτούν οι άνθρωποι, μπορούν να καταλήξουν μόνο στο εξής: «Απέραντη. Σημαίνει απεριόριστη σαν τον ουρανό· λέει ότι η καρδιά του Θεού είναι απεριόριστη, ότι δεν υπάρχει όριο στο πόσο αγαπάει την ανθρωπότητα!» Η αγάπη του Θεού δεν είναι σαν την αγάπη που μπορεί να φαντάζεται το μυαλό του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να φανταστούν αυτήν την αγάπη, δεν πρέπει να ερμηνεύουν αυτήν τη λέξη με βάση όσα έχουν μάθει και όσα γνωρίζουν, αλλά να την αξιολογήσουν και να τη βιώσουν με άλλη μέθοδο. Τελικά, φτάνεις στο σημείο να διαισθανθείς πραγματικά ότι η αγάπη του Θεού είναι διαφορετική από την αγάπη που αναφέρουν οι άνθρωποι, ότι η αληθινή αγάπη του Θεού δεν είναι σαν κανένα άλλο είδος αγάπης, δεν είναι όπως καταλαβαίνει όλη η ανθρωπότητα τη λέξη αγάπη. Και τι ακριβώς είναι, λοιπόν, αυτή η αγάπη του Θεού; Πώς πρέπει να την κατανοήσετε; Αρχικά, µην την προσεγγίζετε µε τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Ας δούμε, για παράδειγμα, την αγάπη μιας μητέρας. Η αγάπη μιας μητέρας προς τα παιδιά της είναι ανιδιοτελής, είναι ιδιαίτερα προστατευτική και ζεστή. Αυτήν τη στιγμή, έχει η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο που νιώθετε την ίδια αίσθηση και το ίδιο νόημα που έχει η αγάπη μιας μητέρας; (Ναι.) Τότε υπάρχει πρόβλημα, είναι λάθος αυτό. Πρέπει να ξεχωρίσεις την αγάπη του Θεού απ’ αυτήν των γονιών, του συζύγου, της συζύγου, των παιδιών, των συγγενών σου, ή την έγνοια των φίλων· την αγάπη του Θεού πρέπει να τη μάθεις από την αρχή. Τι ακριβώς είναι η αγάπη του Θεού; Η αγάπη του Θεού δεν έχει συναισθήματα και δεν επηρεάζεται από δεσμούς αίματος. Είναι αγνή και απλή αγάπη. Πώς πρέπει, λοιπόν, να κατανοούν οι άνθρωποι την αγάπη του Θεού; Γιατί φτάσαμε να συζητάμε για την αγάπη του Θεού; Η αγάπη του Θεού περιέχεται στο έργο Του, έτσι ώστε οι άνθρωποι να την αναγνωρίσουν, να την αποδεχτούν και να τη βιώσουν, και εν τέλει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή είναι η αγάπη του Θεού, και να αναγνωρίσουν ότι αυτή είναι η αλήθεια, ότι η αγάπη του Θεού δεν είναι κούφια λόγια ούτε κάποιου είδους συμπεριφορά Του, αλλά η αλήθεια. Όταν αποδεχτείς ότι η αγάπη του Θεού είναι η αλήθεια, τότε θα μπορέσεις μέσα απ’ αυτήν να αναγνωρίσεις τη συγκεκριμένη πτυχή της ουσίας Του. Αν, όμως, την αντιμετωπίσεις σαν κάποιου είδους συμπεριφορά, τότε πολύ δύσκολα θα την αναγνωρίσεις. Τι σημαίνει «συμπεριφορά»; Ας πάρουμε τις μητέρες ως παράδειγμα. Για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, αφιερώνουν τα νιάτα τους, δίνουν το αίμα τους, τον ιδρώτα και τα δάκρυά τους, και τους προσφέρουν ό,τι θέλουν εκείνα. Μια μητέρα, είτε το παιδί της έχει κάνει το σωστό είτε το λάθος, όποιο μονοπάτι κι αν ακολουθεί, του προσφέρει χωρίς αντάλλαγμα, ικανοποιεί τις ανάγκες του, και ποτέ δεν το μαθαίνει, δεν το βοηθάει και δεν το καθοδηγεί πώς να ακολουθήσει το ορθό μονοπάτι· απλώς το φροντίζει, το αγαπάει και το προστατεύει συνέχεια, σε τέτοιο σημείο που τελικά εκείνο να μην μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος. Έτσι είναι η αγάπη μιας μητέρας και κάθε αγάπη που προέρχεται από τη σάρκα, τα συναισθήματα και τις σαρκικές σχέσεις του ανθρώπου. Απ’ την άλλη, η αγάπη του Θεού είναι ακριβώς το αντίθετο. Αν σε αγαπάει ο Θεός, το εκφράζει με τη συχνή παίδευση και πειθάρχησή σου, με το κλάδεμα και την αντιμετώπισή σου. Μπορεί μεν να μην περνάς και πολύ άνετα τις μέρες σου μέσα στη συμμόρφωση και στην πειθαρχία, αλλά μόλις το βιώσεις αυτό, θα διαπιστώσεις ότι έχεις μάθει πολλά πράγματα, ότι έχεις ικανότητα διάκρισης και σοφία όσον αφορά τις σχέσεις σου με τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά και ότι έχεις καταλάβει κάποιες αλήθειες. Αν η αγάπη του Θεού ήταν ίδια με την αγάπη μιας μητέρας ή ενός πατέρα, δηλαδή όπως τη φαντάζεσαι εσύ, αν σε φρόντιζε με τόση επιμέλεια και ήταν πάντα επιεικής απέναντί σου, τότε θα μπορούσες να κερδίσεις αυτά τα πράγματα; Δεν θα μπορούσες. Άρα, η αγάπη του Θεού όπως την καταλαβαίνουν οι άνθρωποι είναι διαφορετική από την αληθινή αγάπη Του την οποία βιώνουν στο έργο Του· για να μάθουν ποια είναι η αληθινή αγάπη, πρέπει να την προσεγγίσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να αναζητήσουν στα λόγια Του την αλήθεια. Πώς θα μπορούσε κάποιος διεφθαρμένος, χωρίς να αναζητήσει την αλήθεια, να καταλάβει απ’ το πουθενά τι είναι η αγάπη του Θεού, ποιος είναι ο σκοπός του έργου που κάνει Εκείνος στον άνθρωπο και ποιες είναι οι επίπονες προθέσεις Του; Δεν θα τα καταλάβαιναν ποτέ όλα αυτά οι άνθρωποι. Αυτή είναι η πιο πιθανή παρανόηση των ανθρώπων σχετικά με το έργο του Θεού, και αυτήν την πτυχή της ουσίας Του δυσκολεύονται περισσότερο να καταλάβουν. Για να το καταλάβουν, πρέπει να το βιώσουν σε βάθος και προσωπικά, και να ασχοληθούν πρακτικά μαζί του και να το εκτιμήσουν. Οι άνθρωποι συνήθως με τον όρο «αγάπη» εννοούν ότι δίνουν σε κάποιον ό,τι του αρέσει, όχι όταν θέλει κάτι γλυκό, να του δίνουν κάτι πικρό· ή ακόμη και αν του δίνουν πού και πού κάτι πικρό, το κάνουν για να γιατρευτεί από κάποια αρρώστια. Με λίγα λόγια, η αγάπη αυτή εμπεριέχει τον εγωισμό, τα συναισθήματα και τη σάρκα του ανθρώπου· εμπεριέχει στόχους και κίνητρα. Ο Θεός, όμως, ό,τι κι αν κάνει μέσα σου, όσο κι αν σε κρίνει και σε παιδέψει, σε συμμορφώσει και σε πειθαρχήσει ή σε κλαδέψει και σε αντιμετωπίσει, ακόμη κι αν Τον παρανοήσεις και παραπονεθείς γι’ Αυτόν μέσα σου, Εκείνος θα συνεχίσει, με ανεξάντλητη υπομονή, να εργάζεται μέσα σου. Και ποιος είναι ο απώτερος σκοπός του Θεού όταν το κάνει αυτό; Θέλει μ’ αυτόν τον τρόπο να σε αφυπνίσει, ώστε μια μέρα να καταλάβεις το θέλημά Του. Τι έχει κερδίσει, όμως, ο Θεός όταν βλέπει αυτό το αποτέλεσμα; Στην ουσία τίποτα δεν έχει κερδίσει. Και γιατί το λέω αυτό; Επειδή όλα όσα έχεις προέρχονται από Αυτόν. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη να κερδίσει τίποτα. Το μόνο που θέλει είναι να Τον ακολουθούν οι άνθρωποι με σωστό τρόπο και να εισέρχονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, την ώρα που εκτελεί το έργο Του, για να μπορέσουν τελικά να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα, να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα και να μην τους εξαπατά, να μην τους παραπλανά και να μην τους βάζει σε πειρασμό ο Σατανάς· με τον τρόπο αυτόν, θα καταφέρουν να γυρίσουν την πλάτη τους στον Σατανά, να υπακούσουν τον Θεό και να Τον λατρέψουν, πράγμα που θα Τον ευχαριστήσει και θα σηματοδοτήσει την ολοκλήρωση του έργου Του. Τι κερδίζει ο Θεός; Εσένα κερδίζει, κι εσύ μπορείς να εξυμνήσεις τον Θεό. Για τον Θεό, όμως, τι σημαίνει η δική σου δοξολογία; Δεν θα ήταν Θεός αν δεν Τον εξυμνούσες εσύ; Δεν θα ήταν παντοδύναμος αν δεν Τον εξυμνούσες εσύ; Θα άλλαζε η ουσία ή η θέση του Θεού αν δεν Τον εξυμνούσες εσύ; (Όχι.) Όχι. Μόνο ως αγάπη και ως έργο του Θεού μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό. Ο τρόπος που κατανοείτε εσείς την αγάπη του Θεού ως απέραντη και τεράστια έχει αυτό το νόημα; (Όχι.) Δεν έχει φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο η κατανόησή σας. Ακόμα και στην περίπτωση που κάποιος ραγίζει την καρδιά του Θεού και οι άλλοι νομίζουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο Θεός να τον σώσει, ποια στάση τηρεί Εκείνος όταν αυτός ο άνθρωπος κάνει αυτοκριτική, καταλάβει τα λάθη του και μετανοήσει, και αφήσει στην άκρη το κακό που έχει στα χέρια του και δεχτεί τη σωτηρία Του; Ο Θεός τούς αποδέχεται όλους το ίδιο. Εφόσον οι άνθρωποι ακολουθούν το ορθό μονοπάτι, ο Θεός δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει για τις παραβάσεις τους. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού. Από ποια αντίληψη πρέπει να απαλλαγεί εδώ ο άνθρωπος; Από την αντίληψη που έχει σχέση με το πώς αγαπάει ο Θεός. Πρέπει οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τους· για να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους, πρέπει να αναζητήσουν και να κατανοήσουν την αλήθεια. Είναι εύκολο να αφήσει κανείς τις αντιλήψεις του, αλλά δεν είναι εύκολη υπόθεση να τις αλλάξει σε βάθος. Αν μελλοντικά αντιμετωπίσεις κάποιο παρόμοιο ζήτημα και σου δημιουργηθεί ξανά κάποια αντίληψη, τι πρόβλημα υπάρχει τότε; Θα αποδειχτεί ότι η συγκεκριμένη αντίληψη είναι ριζωμένη βαθιά μέσα σου. Ίσως σε κάποια ζητήματα να μπορείς να τις εγκαταλείψεις αν συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, σε κάποια άλλα, όμως, δεν θα μπορέσεις. Ίσως σε κάποιο ζήτημα να είναι εύκολο να εγκαταλείψεις μια αντίληψη, αλλά δεν είναι εύκολο να απαλλαγούν οι άνθρωποι εντελώς απ’ όλες τις αντιλήψεις τους. Για να λύσει κανείς το πρόβλημα των αντιλήψεών του μια και καλή, πρέπει πρώτα να κατανοήσει πολλές αλήθειες. Πρέπει οι άνθρωποι να αναζητούν την αλήθεια στα ζητήματα που αντιμετωπίζουν, να βιώνουν και να εκτιμούν με τρόπο πρακτικό την αγάπη του Θεού, ενώ πρέπει και ο Θεός να εκτελεί πολλά έργα για να Τον γνωρίσουν οι άνθρωποι. Μόνο όταν γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Θεό, θα απαλλαγούν εντελώς από το πρόβλημα των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών που έχουν γι’ Αυτόν.

Αυτό που χρειάζεται να αναλύσετε τώρα είναι οι αντιλήψεις σχετικά με το έργο του Θεού· πρέπει να αναλύσετε ποιες είναι αυτές οι αντιλήψεις και κυρίως να συνοψίσετε τις διάφορες φαντασιοκοπίες, τις διαμάχες και τις απαιτήσεις σας σχετικά με το έργο του Θεού, την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του, και τον τρόπο που Εκείνος εργάζεται. Όλα αυτά μπορούν να σε εμποδίσουν να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, ενώ μπορούν και να σε οδηγήσουν σε παρανοήσεις και σε αντίσταση απέναντι σε όλα αυτά που έχει κάνει Εκείνος μαζί σου. Αυτού του είδους οι αντιλήψεις είναι πολύ σοβαρές και αξίζει να αναλυθούν. Κάποιοι, για παράδειγμα, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού που κρίνουν και καταδικάζουν τους ανθρώπους, σχηματίζουν αντιλήψεις και λένε: «Ο Θεός λέει πως δεν αγαπάει τους ανθρώπους σαν εμένα, οπότε ίσως να μη με σώσει». Αυτό δεν είναι αντίληψη; Και ποια συνέπεια θα έχει αυτή η αντίληψη; Όσο διεφθαρμένος κι αν είσαι, ό,τι άνθρωπος κι αν είσαι, γιατί δεν μετανοείς, αφού ξέρεις ότι ο Θεός δεν συμπαθεί όσους Τον παρακούν; Δεν θα σε συμπαθήσει αν αποδεχτείς την αλήθεια, αποβάλεις τη διαφθορά σου και Του υποταχθείς ολοκληρωτικά; Γιατί οριοθετείς τον Θεό και λες πως δεν θα σε σώσει; Αυτές οι αρνητικές σου σκέψεις θα σε εμποδίσουν να ακολουθήσεις τον Θεό και να βιώσεις το έργο Του, θα σε κάνουν να μείνεις στάσιμος και να παραδοθείς στην απελπισία· θα σε κάνουν ακόμη και να απορρίψεις τον Θεό. Σε κάποιες εκκλησίες εμφανίζονται αντίχριστοι και μοχθηροί άνθρωποι· δημιουργούν αναστάτωση, κι έτσι παραπλανούν κάποιους ανθρώπους· είναι καλό ή κακό αυτό; Αυτή είναι η αγάπη του Θεού ή μήπως ο Θεός παίζει με τους ανθρώπους και τους εκθέτει; Δεν το καταλαβαίνετε, έτσι; Ο Θεός βάζει τα πάντα στην υπηρεσία Του για να οδηγήσει στην τελείωση και να σώσει όσους θέλει να σώσει· αυτό που κερδίζουν τελικά αυτοί που αναζητούν πραγματικά την αλήθεια και την κάνουν πράξη είναι η ίδια η αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, που δεν αναζητούν την αλήθεια παραπονιούνται: «Δεν είναι σωστό να εργάζεται έτσι ο Θεός. Πόσο με κάνει να βασανίζομαι! Παραλίγο να μπλέξω με αντίχριστους. Αν το έχει κανονίσει στ’ αλήθεια ο Θεός όλο αυτό, πώς γίνεται να επιτρέπει στους ανθρώπους να μπλέκουν με αντίχριστους;» Τι γίνεται εδώ; Το ότι δεν έχεις ακολουθήσει τους αντίχριστους αποτελεί απόδειξη πως έχεις την προστασία του Θεού· αν μπλέξεις μαζί τους, τότε έχεις προδώσει τον Θεό κι Εκείνος δεν σε θέλει πια. Είναι, λοιπόν, καλό ή κακό το να προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία αυτοί οι αντίχριστοι και οι μοχθηροί άνθρωποι; Ίσως επιφανειακά να μοιάζει κακό, αλλά όταν ξεσκεπάζονται αυτοί οι αντίχριστοι και οι μοχθηροί άνθρωποι, τότε αναπτύσσεις ικανότητα διάκρισης, αυτοί εκκαθαρίζονται και το δικό σου ανάστημα μεγαλώνει. Όταν ξανασυναντήσεις αργότερα τέτοιου είδους ανθρώπους, θα μπορείς να τους διακρίνεις πριν ακόμα δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, και θα τους απορρίψεις. Όλο αυτό θα σου δώσει κάποια μαθήματα και θα σε ωφελήσει· θα ξέρεις να διακρίνεις τους αντίχριστους και θα πάψεις να πέφτεις θύμα απάτης απ’ τον Σατανά. Πείτε Μου, λοιπόν, δεν είναι καλό για σας να έρχονται αντίχριστοι και να ενοχλούν και να εξαπατούν τους ανθρώπους; Μόνο όταν έχει φτάσει σ’ αυτό το στάδιο η εμπειρία τους, καταλαβαίνουν οι άνθρωποι ότι ο Θεός δεν έχει πράξει σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και ότι αφήνει τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να δημιουργεί αναστάτωση με μανία και τους αντίχριστους να εξαπατούν τον εκλεκτό λαό Του, σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσει τον Σατανά στην υπηρεσία Του για να οδηγήσει τον εκλεκτό λαό Του στην τελείωση· και μόνο τότε καταλαβαίνουν τις επίπονες προθέσεις του Θεού. Κάποιοι λένε: «Δυο φορές με έχουν εξαπατήσει αντίχριστοι, και ακόμα δεν μπορώ να τους διακρίνω. Αν έρθει ένας ακόμη πιο δόλιος αντίχριστος, πολύ απλά θα με εξαπατήσει ξανά». Τότε ας ξαναγίνει, για να το βιώσεις και να πάρεις το μάθημά σου. Έτσι πρέπει να ενεργεί ο Θεός, προκειμένου να σώσει την ανθρωπότητα απ’ την επιρροή του Σατανά. Με δυο φράσεις μπορεί να περιγραφεί ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο Θεός: εργάζεται με τρόπους «εξαιρετικούς» και «πέρα από κάθε φαντασία» των συνηθισμένων ανθρώπων. Γιατί ορίζω το έργο του Θεού χρησιμοποιώντας αυτές τις δύο φράσεις, «εξαιρετικό» και «πέρα από κάθε φαντασία»; Γιατί η διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν καταλαβαίνει αυτά τα πράγματα ούτε καταλαβαίνει την αλήθεια, το πώς εργάζεται ο Θεός ή το πόσο σοφός είναι ο αγώνας Του κατά του Σατανά. Δεν έχει ιδέα για όλα αυτά η ανθρωπότητα. Άρα, πώς είναι δυνατόν να έχουν οι άνθρωποι ακόμα ιδέες και αντιλήψεις; Ο λόγος είναι ότι παίρνουν λίγες γνώσεις, καταλαβαίνουν κάποιο δόγμα και έχουν τις προτιμήσεις τους, κι έτσι σχηματίζουν κάποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όσον αφορά, όμως, τα ζητήματα του πνευματικού κόσμου και το έργο που εκτελεί ο Θεός, αυτά δεν τα καταλαβαίνουν καθόλου. Στις έσχατες ημέρες, ο Δημιουργός αντικρίζει ευθέως όλη την ανθρωπότητα και εκφέρει τα λόγια Του. Πρώτη φορά γίνεται κάτι τέτοιο από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος. Βλέπει δηλαδή, όλη την ανθρωπότητα και εκτελεί έργα φανερά μ’ αυτόν τον τρόπο, κάνει γνωστό το σχέδιο διαχείρισής Του και στη συνέχεια το εφαρμόζει και το εκτελεί μεταξύ των ανθρώπων. Κάτι τέτοιο πρώτη φορά συμβαίνει. Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα γι’ αυτό το εύρος της σκέψης του Θεού, της ουσίας Του και του τρόπου με τον οποίο εργάζεται, τους είναι τελείως άγνωστα όλα αυτά· επομένως είναι λογικό να έχουν αντιλήψεις γι’ αυτά τα πράγματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές συμφωνούν με την αλήθεια. Όσο κανονικές κι αν είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων, παραμένουν αντίθετες με την αλήθεια, δεν συμφωνούν με τα λόγια του Θεού και έρχονται σε σύγκρουση με το θέλημά Του. Αν οι άνθρωποι δεν απαλλαγούν εγκαίρως απ’ αυτές τις αντιλήψεις, τότε αυτές θα γίνουν τεράστιο εμπόδιο στο να βιώσουν το έργο του Θεού και στη ζωή-είσοδό τους. Οι ανθρώπινες αντιλήψεις, λοιπόν, όσο κι αν συμφωνούν με τις φαντασιοκοπίες και τις ιδέες τους, αν δεν συμφωνούν με την αλήθεια και με τα λόγια του Θεού, τότε έρχονται όλες τους σε αντίθεση με την αλήθεια, εναντιώνονται στον Θεό και δεν είναι συμβατές μαζί Του. Όσο κι αν συμφωνούν οι αντιλήψεις των ανθρώπων με τις φαντασιοκοπίες τους, πρέπει πάντοτε να προσπαθούν να τις διακρίνουν και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις αποδέχονται τυφλά. Τι οφείλει να αποδέχεται η ανθρωπότητα; Η ανθρωπότητα πρέπει να αποδέχεται τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και όλα τα θετικά πράγματα που προέρχονται από τον Θεό. Κι εκείνα που έχουν σχέση με τον Σατανά, όσο καλά κι αν τα θεωρούν, όσο συμβατά με τις φαντασιοκοπίες τους κι αν είναι, δεν πρέπει να τα αποδέχονται· αντίθετα, πρέπει να τα απορρίπτουν. Μόνο έτσι μπορούν να υποταχθούν τελικά στον Θεό και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Δημιουργού.

Μόνο μέσα από τα λόγια του Θεού και μέσω της αλήθειας μπορούν να απαλλαγούν οι άνθρωποι από τις αντιλήψεις τους· δεν μπορούν να τις βάλουν στην άκρη αν κηρύττουν δόγματα και παρέχουν ενθάρρυνση και συμβουλές· δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό. Στα δίκαια ζητήματα, οι άνθρωποι δεν δεσμεύονται από τίποτα, αλλά έχουν την τάση να κολλάνε στις διάφορες αντιλήψεις ή στα μοχθηρά, στρεβλά και παράλογα πράγματα τα οποία δυσκολεύονται να παραμερίσουν. Τι φταίει γι’ αυτό; Οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε είτε οι αντιλήψεις τους είναι μεγάλες είτε μικρές, είτε σοβαρές είτε ασήμαντες, είναι εύκολο να απαλλαγούν απ’ αυτές. Σε τελική ανάλυση, οι αντιλήψεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τρόπος σκέψης. Όμως, εξαιτίας των διεφθαρμένων διαθέσεων που έχουν οι άνθρωποι, όπως είναι η αλαζονεία, η αδιαλλαξία και ακόμη και η μοχθηρία, οι αντιλήψεις γίνονται φυτίλι που ανάβει και κάνει τους ανθρώπους να έρχονται σε σύγκρουση με τον Θεό, να Τον παρερμηνεύουν ή ακόμα και να Τον κρίνουν. Ποιος μπορεί, όταν έχει αντιλήψεις για τον Θεό, παρ’ όλα αυτά, να Τον υπακούει και να Τον εξυμνεί; Κανείς. Όταν οι άνθρωποι διατηρούν αντιλήψεις, τότε απλώς βρίσκονται σε σύγκρουση με τον Θεό, παραπονιούνται γι’ Αυτόν, Τον κρίνουν, και μάλιστα Τον καταδικάζουν. Μόνο και μόνο απ’ αυτό φαίνεται ότι οι αντιλήψεις πηγάζουν από διεφθαρμένες διαθέσεις, ότι η εμφάνιση των αντιλήψεων είναι η έκφραση των διεφθαρμένων διαθέσεων και ότι όλες οι διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώνονται αποτελούν επανάσταση και αντίσταση στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ναι μεν έχω αντιλήψεις, αλλά δεν αντιστέκομαι στον Θεό». Αυτή είναι μια παραπλανητική κουβέντα. Μπορεί να μη λένε τίποτα, αλλά κατά βάθος η στάση και η συμπεριφορά τους δείχνουν σύγκρουση. Όταν είναι έτσι αυτοί οι άνθρωποι, μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια; Αδύνατον. Αν τους διακατέχει μια διεφθαρμένη διάθεση, εμμένουν στις αντιλήψεις τους· αυτό το προκαλεί η διεφθαρμένη διάθεσή τους. Επομένως, όσο οι άνθρωποι απαλλάσσονται απ’ τις αντιλήψεις, τόσο απαλλάσσονται κι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αν απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τότε παύουν να αποτελούν πρόβλημα γι’ αυτούς και πολλές από τις ανώριμες, παιδαριώδεις σκέψεις τους, ακόμη και όσα έχουν ήδη προλάβει να γίνουν αντιλήψεις· όλα αυτά είναι μόνο σκέψεις και δεν επηρεάζουν την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ή το την υπακοή σου στον Θεό. Οι αντιλήψεις και οι διεφθαρμένες διαθέσεις συνδέονται μεταξύ τους. Κάποιες φορές υπάρχει μέσα σου κάποια αντίληψη, αλλά δεν κατευθύνει τις πράξεις σου. Όταν δεν επηρεάζει τα άμεσα συμφέροντά σου, την αγνοείς. Όμως, το ότι αγνοείς μια διεφθαρμένη διάθεση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέσα στην αντίληψή σου· όταν γίνει κάτι που συγκρούεται με την αντίληψή σου, τότε κολλάς σ’ αυτή με μια ορισμένη στάση, μια στάση που την ορίζει η διάθεσή σου. Αυτή η διάθεση θα μπορούσε να είναι αδιαλλαξία, αλαζονεία ή ακόμα και φαυλότητα· σε κάνει να κοκορεύεσαι στον Θεό και να λες: «Η άποψή μου έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά πολλές φορές. Αφού οι άνθρωποι έχουν αυτήν την άποψη εδώ και χιλιάδες χρόνια, γιατί να μην μπορώ κι εγώ; Όσα λες κόντρα στις ανθρώπινες αντιλήψεις είναι λανθασμένα· πώς εξακολουθείς να λες ότι είναι η αλήθεια, ότι είναι πάνω απ’ όλα; Η δική μου οπτική είναι η ανώτερη απ’ όλη την ανθρωπότητα!» Μια αντίληψη μπορεί να σε κάνει να συμπεριφερθείς έτσι, να κομπάζεις έτσι. Τι το προκαλεί αυτό; (Οι διεφθαρμένες διαθέσεις.) Σωστά, το προκαλούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις. Οι αντιλήψεις έχουν άμεση σχέση με τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, και οι άνθρωποι πρέπει να απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις τους. Μόλις αντιμετωπίσουν τις αντιλήψεις τους σχετικά με την πίστη στον Θεό, τότε τους είναι εύκολο να υποταχθούν στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου Του κι έτσι εκτελούν το καθήκον τους πιο ομαλά και πιο σωστά, δεν ακολουθούν πλάγια μονοπάτια, δεν διαταράσσουν και δεν αναστατώνουν, και δεν κάνουν τίποτα που να Τον ντροπιάζει. Αν δεν αντιμετωπιστούν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους, τότε μπορούν πολύ εύκολα να κάνουν πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, οι αντιλήψεις τους μπορούν να προκαλέσουν μέσα τους ένα σωρό συγκρούσεις με την ενσάρκωση του Θεού. Όταν μιλάμε για αντιλήψεις, πρόκειται σίγουρα για λανθασμένες απόψεις που πάνε κόντρα στην αλήθεια, είναι εντελώς αντίθετες μ’ αυτήν και μπορούν να προκαλέσουν στους ανθρώπους ένα σωρό συναισθήματα σύγκρουσης με τον Θεό. Η σύγκρουση αυτή σε οδηγεί να αμφισβητείς τον Χριστό και να μην μπορείς να Τον αποδεχτείς ή να Τον υπακούσεις, ενώ επηρεάζει και το κατά πόσο αποδέχεσαι την αλήθεια και εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα. Σε ακόμη πιο σοβαρές περιπτώσεις, οι διάφορες αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού τούς οδηγούν στην άρνηση του έργου Του, των τρόπων με τους οποίους εργάζεται, καθώς και της κυριαρχίας και των διευθετήσεών Του. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα να σωθούν. Για όποια πτυχή του Θεού κι αν έχουν αντιλήψεις οι άνθρωποι, πίσω από αυτές τις αντιλήψεις κρύβονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους· και αυτές οι αντιλήψεις μπορούν να κάνουν αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις να χειροτερέψουν, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να βρουν ακόμη μεγαλύτερο πρόσχημα να χρησιμοποιήσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους για να προσεγγίσουν το έργο του Θεού, τον ίδιο τον Θεό και τη διάθεσή Του. Και όλο αυτό δεν τους ενθαρρύνει να αντισταθούν στον Θεό με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Αυτήν τη συνέπεια έχουν οι αντιλήψεις για τον άνθρωπο.

Αν και παλιότερα έχουμε μιλήσει πολλές φορές για τις ανθρώπινες αντιλήψεις, ποτέ δεν έχουμε συναναστραφεί συστηματικά και με λεπτομέρειες πάνω σε ποιες πτυχές και ποια ζητήματα έχουν αντιλήψεις οι άνθρωποι, αλλά και τι είδους αντιλήψεις σχηματίζουν. Έτσι όπως συναναστράφηκα και ανέλυσα σήμερα κάθε σημείο ξεχωριστά, σας έδωσα μια σαφή κατεύθυνση που μπορείτε να ακολουθήσετε, για να μάθετε τι αντιλήψεις έχετε και να αποκτήσετε πια ένα μονοπάτι για να απαλλαγείτε απ’ αυτές μία προς μία. Αν οι άνθρωποι μπορέσουν να απαλλαγούν απ’ όλες αυτές τις αντιλήψεις μία προς μία, τότε θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν όλο και πιο ξεκάθαρα όλες τις πτυχές της αλήθειας. Έτσι, θα ξεκαθαρίζει όλο και περισσότερο και η πορεία τους προς τα εμπρός· καθώς προχωρούν, θα γίνεται όλο και πιο σταθερό και φωτεινό το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν κατά την πίστη τους στον Θεό.

20 Σεπτεμβρίου 2018