Έχετε τώρα τρόπο να γνωρίσετε τον εαυτό σας, να εισέλθετε στη ζωή και να εισέλθετε στο ορθό μονοπάτι της πίστης στον Θεό; Έχετε κάποιον στόχο ή κάποια κατεύθυνση; Θα πρέπει να έχετε κάποιες ιδέες, καθώς έχουμε συναναστραφεί αρκετά πάνω σε ζητήματα όπως το να είσαι ειλικρινής, σχετικά με την αυτογνωσία, το πώς να τρως και να πίνεις τον λόγο του Θεού, το πώς θα πρέπει να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια για να λύνεις τα προβλήματα, το πώς θα πρέπει να συνεργάζεσαι αρμονικά κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, το πώς οι αδελφοί και οι αδελφές θα πρέπει να προχωρούν στη δημιουργία κανονικών διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ τους και ούτω καθεξής. Τώρα που έχετε ξεκαθαρίσει λίγο περισσότερο όλες τις πτυχές της αλήθειας που σχετίζονται με την πίστη στον Θεό, έχετε κάποια πρακτική γνώση και δεν είστε όπως ήσασταν πριν —όταν είχατε όλοι σας ασαφή εικόνα για όποια πτυχή κι αν σας ρωτούσαν— δεν αισθάνεστε πολύ καλύτερα; (Τώρα αισθάνομαι ότι αποκτώ ολοένα και πιο ξεκάθαρη εικόνα.) Το «ολοένα και πιο ξεκάθαρη εικόνα» είναι σωστό. Στην πραγματικότητα, όποια πτυχή της αλήθειας κι αν κάνει πράξη κάποιος, είτε πρόκειται για το να είναι ειλικρινής, είτε για το να εκπαιδεύει τον εαυτό του να υποτάσσεται στον Θεό, είτε πρόκειται για το πώς να συνεργάζεται φιλικά με τους αδελφούς και τις αδελφές του, για το πώς να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, ή για κάτι παρόμοιο, σε όποια πτυχή της αλήθειας και αν επιζητάς να εισέλθεις, πρέπει να ξεκινήσεις θίγοντας το θέμα της αυτογνωσίας. Το να είσαι ειλικρινής δεν συνεπάγεται την αυτογνωσία; Δεν θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την ειλικρίνεια μέχρι να γνωρίσεις τη δική σου πλάνη και ανειλικρίνεια. Όταν μάθεις ότι δεν κατάφερες να υπακούσεις στον Θεό, μόνο τότε θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την υπακοή σ’ Αυτόν ή να ψάξεις τι πρέπει να κάνεις για να Τον υπακούσεις. Αν δεν γνωρίσεις τον εαυτό σου, τότε όλες οι επιθυμίες σου να γίνεις ειλικρινής, να υπακούσεις στον Θεό ή να επιτύχεις τη σωτηρία, είναι κενές. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, και δεν είναι εύκολο να κάνουν πράξη οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας, καθώς η άσκησή τους είναι πάντα μολυσμένη και παρεμποδίζεται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όταν κάνεις πράξη οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας, σίγουρα θα αναδυθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, παρεμποδίζοντας τις προσπάθειές σου να είσαι ειλικρινής, εμποδίζοντας την υποταγή σου στον Θεό και αναστέλλοντας την υπομονή και την ανοχή σου για τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική, δεν ανασύρεις, δεν αναλύεις και δεν αναγνωρίζεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και αντ’ αυτού βασίζεσαι στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου για να κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε απλώς θα υπακούς σε κανόνες, επειδή δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια και δεν ξέρεις ποιες αλήθεια-αρχές να τηρείς. Ως εκ τούτου, όποια πτυχή της αλήθειας κι αν ασκεί ένα άτομο, ή ό,τι κι αν κάνει, πρέπει πρώτα να κάνει αυτοκριτική και να γνωρίσει τον εαυτό του. Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου σημαίνει να γνωρίζεις κάθε σου λέξη και πράξη, και κάθε σου ενέργεια· σημαίνει να γνωρίζεις τις σκέψεις και τις ιδέες σου, τις προθέσεις σου, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Πρέπει επίσης να γνωρίζεις τις φιλοσοφίες του Σατανά για τη ζωή και όλα τα διάφορα δηλητήρια του Σατανά, καθώς και την παραδοσιακή πολιτιστική γνώση. Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια και να διακρίνεις αυτά τα πράγματα με σαφήνεια. Με αυτόν τον τρόπο, θα καταλάβεις την αλήθεια και θα γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου. Αν και ένα άτομο μπορεί να έχει κάνει πολλές καλές πράξεις από τότε που άρχισε να πιστεύει στον Θεό, εντούτοις δεν είναι σε θέση να διακρίνει καθαρά πολλά πράγματα, πόσο μάλλον να επιτύχει την κατανόηση της αλήθειας. Ωστόσο, λόγω των πολλών καλών του πράξεων, θεωρεί ότι ήδη κάνει πράξη την αλήθεια, ότι έχει ήδη υποταχθεί στον Θεό και ότι έχει ήδη ικανοποιήσει αρκετά το θέλημά Του. Όταν δεν σου συμβαίνει τίποτα, μπορείς να κάνεις ό,τι σου λένε, δεν έχεις κανέναν ενδοιασμό για την εκτέλεση οποιουδήποτε καθήκοντος και δεν αντιστέκεσαι. Όταν σου λένε να διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν παραπονιέσαι και μπορείς να αντέξεις αυτήν την ταλαιπωρία, και όταν σου λένε να τρέξεις και να εργαστείς ή να κάνεις μια εργασία, το κάνεις. Λόγω αυτού, θεωρείς ότι είσαι κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό και επιδιώκει ειλικρινά την αλήθεια. Ωστόσο, αν σε ρωτήσουν σοβαρά: «Είσαι ειλικρινής άνθρωπος; Είσαι άτομο που υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό; Ένα άτομο του οποίου η διάθεση έχει αλλάξει;» —αν κάθε άτομο τεθεί υπό εξέταση σε σχέση με την αλήθεια των λόγων του Θεού— μπορεί να ειπωθεί ότι κανένας δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και ότι κανένας δεν θα μπορούσε να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Έτσι, όλη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα πρέπει να κάνει αυτοκριτική. Πρέπει να αναλογιστούν τις διαθέσεις με τις οποίες ζουν, και τις σατανικές φιλοσοφίες, τη λογική, τις αιρέσεις και τις πλάνες από τις οποίες απορρέουν όλες οι πράξεις και οι ενέργειές τους. Πρέπει να προβληματιστούν σχετικά με τη βασική αιτία που τους κάνει να αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, την ουσία της εσκεμμένης δράσης τους, το γιατί και για ποιον ζουν. Αν αυτό τεθεί προς σύγκριση με την αλήθεια, τότε όλοι οι άνθρωποι θα καταδικαστούν. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Ο λόγος είναι ότι η ανθρωπότητα είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένη. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και όλοι τους ζουν με βάση τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, πιστεύουν πάντοτε στον Θεό σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, εκτελούν τα καθήκοντά τους με βάση τις δικές τους προτιμήσεις και μεθόδους, και στον τρόπο με τον οποίο υπηρετούν τον Θεό ακολουθούν θρησκευτικές θεωρίες. Επιπλέον, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι γεμάτοι πίστη, ότι οι ενέργειές τους είναι πολύ λογικές και στο τέλος πιστεύουν ότι έχουν κερδίσει πολλά. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, καταλήγουν να πιστεύουν ότι ενεργούν ήδη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και το έχουν ικανοποιήσει πλήρως, και ότι έχουν ήδη εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού και ακολουθούν το θέλημά Του. Αν έτσι πιστεύεις ή αν νομίζεις ότι έχεις αποκομίσει κάποια κέρδη κατά τα αρκετά χρόνια της πίστης σου στον Θεό, τότε πρέπει ακόμη περισσότερο να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού για να εξετάσεις τον εαυτό σου. Θα πρέπει να εξετάσεις το μονοπάτι στο οποίο βάδιζες όλα αυτά τα χρόνια της πίστης σου για να δεις αν όλες οι πράξεις και οι ενέργειές σου ενώπιον του Θεού ήταν απολύτως σύμφωνες με το θέλημά Του. Εξέτασε ποιες από τις συμπεριφορές σου ήταν αντίθετες προς τον Θεό, ποιες πέτυχαν την υποταγή σ’ Αυτόν, αν οι πράξεις σου ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του Θεού και αν τις ικανοποιούσαν. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις όλα αυτά τα πράγματα, γιατί μόνο τότε θα γνωρίσεις τον εαυτό σου.

Το βασικότερο για τον αυτοστοχασμό και τη γνώση του εαυτού σου είναι το εξής: Όσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι τα έχεις πάει καλά ή έχεις πράξει το σωστό, και όσο περισσότερο νομίζεις ότι μπορείς να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού ή ότι είσαι σε θέση να καυχιέσαι για συγκεκριμένους τομείς, τόσο περισσότερο αξίζει να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε εκείνους τους τομείς και τόσο περισσότερο αξίζει να σκάψεις βαθιά μέσα τους για να δεις τι ακαθαρσίες υπάρχουν μέσα σου, καθώς και ποια πράγματα μέσα σου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού. Ας πάρουμε τον Παύλο ως παράδειγμα. Ο Παύλος ήταν πολύ μορφωμένος, υπέφερε πολύ κατά το έργο του κηρύγματος και πολλοί άνθρωποι τον λάτρεψαν ιδιαιτέρως. Ως εκ τούτου, αφού ολοκλήρωσε πολύ έργο, υπέθεσε ότι θα υπήρχε γι’ αυτόν ένας στέφανος. Αυτό τον έκανε να προχωράει όλο και πιο μακριά στο λανθασμένο μονοπάτι, μέχρι που τελικά τιμωρήθηκε από τον Θεό. Αν είχε αναλογιστεί τον εαυτό του και τον είχε αναλύσει εκείνον τον καιρό, δεν θα είχε σκεφτεί με τον τρόπου που σκέφτηκε. Με άλλα λόγια, ο Παύλος δεν είχε επικεντρωθεί στην αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τα λόγια του Κυρίου Ιησού· είχε πιστέψει μόνο στις δικές του αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Είχε σκεφτεί ότι κάνοντας απλώς κάποια καλά πράγματα και επιδεικνύοντας κάποιες καλές συμπεριφορές, θα λάμβανε τον έπαινο και την ανταμοιβή του Θεού. Τελικά, οι δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τύφλωσαν την καρδιά του και κάλυψαν την αλήθεια της διαφθοράς του. Μα οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν και δεν είχαν γνώση αυτών των πραγμάτων, και πριν το φέρει στο φως ο Θεός, πάντα παρουσίαζαν τον Παύλο ως το πρότυπο στο οποίο θα πρέπει να στοχεύει κανείς, ως παράδειγμα προς μίμηση, και τον έβλεπαν ως ένα είδωλο το οποίο επιζητούσαν και λαχταρούσαν να γίνουν. Η περίπτωση του Παύλου αποτελεί προειδοποίηση για κάθε έναν από τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ιδιαίτερα όταν εμείς που ακολουθούμε τον Θεό μπορεί να υποφέρουμε και να πληρώνουμε το τίμημα στα καθήκοντά μας και καθώς υπηρετούμε τον Θεό, αισθανόμαστε ότι είμαστε πιστοί και αγαπάμε τον Θεό, και σε τέτοιες στιγμές πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική και να κατανοήσουμε ακόμη περισσότερο τον εαυτό μας όσον αφορά το μονοπάτι που ακολουθούμε, πράγμα εξαιρετικά απαραίτητο. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτό που νομίζεις ότι είναι καλό είναι αυτό που θα προσδιορίσεις ως σωστό, και δεν θα το αμφισβητήσεις, δεν θα το αναλογιστείς ούτε θα αναλύσεις αν υπάρχει σε αυτό κάτι που αντιστέκεται στον Θεό. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως είναι εξαιρετικά καλόκαρδοι. Δεν μισούν ποτέ τους άλλους, ούτε τους κάνουν κακό, και τείνουν πάντα μια χείρα βοηθείας στους αδελφούς ή τις αδελφές, οι οικογένειες των οποίων έχουν ανάγκη, μήπως μείνει ανεπίλυτο το πρόβλημά τους· διαθέτουν μεγάλο βαθμό καλής θέλησης και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βοηθήσουν όποιον μπορούν. Ωστόσο, δεν επικεντρώνονται ποτέ στην άσκηση της αλήθειας και δεν έχουν καμία είσοδο στη ζωή. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της εξυπηρετικότητας; Βάζουν τη ζωή τους σε αναμονή, κι όμως είναι πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους και τρομερά ικανοποιημένοι με όλα όσα έχουν κάνει. Επιπλέον, νιώθουν πολύ υπερήφανοι γι’ αυτά, καθώς πιστεύουν πως σε όλα όσα έχουν κάνει, δεν υπάρχει τίποτα που να αντίκειται στην αλήθεια, πως αυτά θα ικανοποιήσουν σίγουρα το θέλημα του Θεού, και πως έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Βλέπουν τη φυσική καλοσύνη τους ως κάτι προς αξιοποίηση και, μόλις το κάνουν αυτό, το θεωρούν δεδομένα ως την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ό,τι κάνουν είναι ανθρωπίνως καλό. Δεν κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια, διότι ό,τι κάνουν είναι ενώπιον του ανθρώπου, όχι ενώπιον του Θεού, ενώ πολύ λιγότερο δε, ασκούνται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια. Επομένως, όλες οι πράξεις τους είναι μάταιες. Τίποτε απ’ όσα κάνουν δεν αποτελεί άσκηση της αλήθειας ή των λόγων του Θεού, πόσο μάλλον ακολούθηση του θελήματός Του· αντίθετα, χρησιμοποιούν την ανθρώπινη καλοσύνη και την καλή συμπεριφορά για να βοηθήσουν τους άλλους. Συνοψίζοντας, δεν αναζητούν το θέλημα του Θεού σε όλα όσα κάνουν, ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Ο Θεός δεν εκτιμά αυτήν την καλή συμπεριφορά του ανθρώπου· για τον Θεό, είναι καταδικαστέα και δεν αξίζει να τη θυμάται Εκείνος.

Η αυτογνωσία είναι ζωτικής σημασίας για κάθε άνθρωπο, διότι επηρεάζει άμεσα το σημαντικό ζήτημα του αν μπορεί κανείς να αποβάλει τη διεφθαρμένη του διάθεση και να επιτύχει τη σωτηρία. Μη νομίζεις ότι πρόκειται για απλό ζήτημα. Η αυτογνωσία δεν σημαίνει να κατανοείς τις πράξεις ή τις ασκήσεις σου, αλλά να γνωρίζεις την ουσία του προβλήματός σου· να γνωρίζεις την αιτία της ανυπακοής σου και την ουσία της, να γνωρίζεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να κατανοείς τα πράγματα που προκύπτουν και σε αναστατώνουν όταν κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτές είναι μερικές από τις πιο σημαντικές πτυχές της αυτογνωσίας. Για παράδειγμα, λόγω του τρόπου διαμόρφωσης της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας, οι Κινέζοι κατά τις παραδοσιακές αντιλήψεις τους πιστεύουν ότι το τέκνο οφείλει ευσέβεια προς τους γονείς του. Όποιος δεν υπακούει σε αυτό, είναι ασεβής ως τέκνο. Με αυτές τις ιδέες έχουν εμποτιστεί οι άνθρωποι από την παιδική τους ηλικία, αυτές διδάσκονται ουσιαστικά σε κάθε σπιτικό, αλλά και σε κάθε σχολείο και στην κοινωνία γενικότερα. Όταν γεμίζεις το κεφάλι κάποιου με τέτοιου είδους πράγματα, σκέφτεται αυτός: «Η ευσέβεια του τέκνου είναι σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο. Εάν δεν την τηρώ, δεν θα είμαι καλός άνθρωπος –θα είμαι ασεβής ως τέκνο και θα με αποδοκιμάσει η κοινωνία. Θα είμαι άτομο χωρίς συνείδηση». Είναι ορθή αυτή η άποψη; Οι άνθρωποι έχουν δει τόσες αλήθειες που εκφράζει ο Θεός —απαίτησε ο Θεός να δείχνει κάποιος ευσέβεια τέκνου προς τους γονείς του; Είναι αυτή μία από τις αλήθειες που πρέπει να κατανοούν οι πιστοί του Θεού; Όχι, δεν είναι. Ο Θεός συναναστράφηκε μόνο σχετικά με ορισμένες αρχές. Βάσει ποιας αρχής ζητούν τα λόγια του Θεού να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στους άλλους; Να αγαπούν αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισούν αυτό που μισεί: αυτή είναι η αρχή που θα πρέπει να τηρείται. Ο Θεός αγαπά όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημά Του· αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα πρέπει να αγαπάμε κι εμείς. Όσοι δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού, Τον μισούν και επαναστατούν ενάντιά Του —αυτούς τους σιχαίνεται ο Θεός και θα πρέπει να τους σιχαινόμαστε κι εμείς. Αυτό ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο. Εάν οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, εάν γνωρίζουν μεν πολύ καλά ότι η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι και ότι μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία, όμως παραμένουν μη δεκτικοί, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ανθρώπους που έχουν κουραστεί από την αλήθεια και τη μισούν, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό και Τον μισούν —και ο Θεός φυσικά τους απεχθάνεται και τους σιχαίνεται. Θα μπορούσες να σιχαίνεσαι τέτοιους γονείς; Εναντιώνονται στον Θεό και μιλούν άσχημα σ’ Εκείνον —οπότε, στην περίπτωση αυτή, είναι σίγουρα δαίμονες και Σατανάδες. Θα μπορούσες να τους απεχθάνεσαι και να τους καταριέσαι; Όλα αυτά είναι πραγματικά ερωτήματα. Εάν οι γονείς σου δεν σε αφήνουν να πιστεύεις στον Θεό, πώς θα πρέπει να τους συμπεριφέρεσαι; Όπως ζητά ο Θεός, θα πρέπει να αγαπάς αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισείς αυτό που μισεί ο Θεός. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τις είναι η μήτηρ μου και τίνες είναι οι αδελφοί μου;» «Διότι όστις κάμη το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ». Αυτά τα λόγια υπήρχαν ήδη από την Εποχή της Χάριτος, και τώρα τα λόγια του Θεού είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα: «Να αγαπάς όσα αγαπά ο Θεός και να μισείς όσα μισεί ο Θεός». Αυτά τα λόγια μάς βάζουν κατευθείαν στο θέμα, κι όμως οι άνθρωποι συχνά δεν είναι σε θέση να συλλάβουν την πραγματική τους σημασία. Εάν κάποιος απαρνείται τον Θεό και Του αντιτίθεται, και είναι καταραμένος από τον Θεό, όμως είναι γονιός ή συγγενής σου, και όχι, απ’ όσο ξέρεις, κακοποιό στοιχείο, και σου συμπεριφέρεται καλά, τότε μπορεί να μην είσαι σε θέση να μισήσεις αυτό το άτομο, και μάλιστα ενδέχεται να παραμείνεις σε στενή επαφή μαζί του, με τη σχέση σας να παραμένει αμετάβλητη. Θα σε προβληματίσει όταν ακούσεις ότι ο Θεός περιφρονεί τους ανθρώπους αυτούς, ενώ εσύ δεν μπορείς να σταθείς στο πλευρό Του και να τους απορρίψεις χωρίς έλεος. Σε δεσμεύει διαρκώς το συναίσθημα και δεν μπορείς να τους εγκαταλείψεις πλήρως. Ποιος είναι ο λόγος για αυτό; Τούτο συμβαίνει επειδή τα συναισθήματά σου είναι πολύ ισχυρά και σε εμποδίζουν να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό το άτομο είναι καλό μαζί σου, δεν μπορείς, επομένως, να εξαναγκάσεις τον εαυτό σου να το μισήσει. Θα μπορούσες να το μισήσεις μόνο εάν σε έβλαπτε. Συνάδει αυτό το μίσος με τις αλήθεια-αρχές; Επίσης, σε δεσμεύουν οι παραδοσιακές αντιλήψεις και σκέφτεσαι ότι είναι γονιός ή συγγενής σου, οπότε, εάν τον μισήσεις, θα σε περιφρονήσει η κοινωνία και θα σε υβρίσει η κοινή γνώμη, θα σε καταδικάσουν ως άσπλαχνο τέκνο, χωρίς συνείδηση, χωρίς καν ανθρώπινη υπόσταση. Νομίζεις ότι θα υποστείς τη θεία καταδίκη και τιμωρία. Ακόμη και αν θες να τον μισήσεις, η συνείδησή σου δεν θα το επιτρέψει. Γιατί λειτουργεί η συνείδησή σου κατ’ αυτόν τον τρόπο; Είναι επειδή έχει φυτευτεί μέσα σου ένας τρόπος σκέψης από την παιδική σου ηλικία, μέσω της κληρονομιάς της οικογένειάς σου, της εκπαίδευσης που σου έδωσαν οι γονείς σου και της κατήχησης της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτός ο τρόπος σκέψης έχει ριζώσει πολύ βαθιά στην καρδιά σου, και σε κάνει να πιστεύεις λανθασμένα ότι η ευλάβεια εκ μέρους των τέκνων είναι κάτι το απόλυτα φυσικό, και πως οτιδήποτε κληροδοτείται από τους προγόνους είναι πάντα καλό. Την έμαθες πρώτη και παραμένει κυρίαρχη, δημιουργώντας ένα μεγάλο εμπόδιο και αναστάτωση στην πίστη σου και την αποδοχή της αλήθειας, αφού δεν σου επιτρέπει να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού και να αγαπάς αυτό που αγαπάει, να μισείς αυτό που μισεί. Γνωρίζεις μέσα σου ότι η ζωή σου προήλθε από τον Θεό, όχι από τους γονείς σου, και ξέρεις επίσης ότι οι γονείς σου όχι μόνο δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά και Του αντιστέκονται, ότι ο Θεός τούς μισεί κι εσύ θα πρέπει να υποταχθείς σε Αυτόν, να σταθείς στο πλευρό Του, όμως απλά δεν μπορείς να τα καταφέρεις να τους μισήσεις, ακόμη κι αν το θέλεις. Δεν μπορείς να κάνεις στροφή 180 μοιρών, δεν μπορείς να χαλυβδώσεις την καρδιά σου ούτε μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ποια είναι η αιτία αυτού του γεγονότος; Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτού του είδους την παραδοσιακή κληρονομιά και τις αντιλήψεις περί ηθικής για να δεσμεύσει τις σκέψεις σου, το μυαλό και την καρδιά σου, καθιστώντας σε ανίκανο να αποδεχτείς τα λόγια του Θεού· έχεις κυριευτεί από αυτά τα πράγματα του Σατανά και δεν είσαι πλέον σε θέση να δεχτείς τα λόγια του Θεού. Όταν θέλεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αυτά τα πράγματα προκαλούν αναταραχή μέσα σου και σε κάνουν να αντιτάσσεσαι στην αλήθεια και στις απαιτήσεις Του, δεν έχεις, λοιπόν, τη δύναμη να απαλλαγείς από τον ζυγό της παραδοσιακής κληρονομιάς. Αφού παλέψεις για λίγο, συμβιβάζεσαι: προτιμάς να πιστεύεις ότι οι παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηθικής είναι ορθές και συνάδουν με την αλήθεια, κι έτσι απορρίπτεις ή αποποιείσαι τα λόγια του Θεού. Δεν αποδέχεσαι τα λόγια Του ως αλήθεια ούτε και σκέφτεσαι τίποτε ως προς τη σωτηρία σου, νιώθοντας ότι εξακολουθείς να ζεις σε αυτόν τον κόσμο και ότι μπορείς να επιβιώσεις μόνον εάν βασίζεσαι σε αυτούς τους ανθρώπους. Ανίκανος να αντέξεις τις αντεγκλήσεις της κοινωνίας, προτιμάς να αποποιηθείς την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, και να αφεθείς στις παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηθικής και στην επιρροή του Σατανά, προτιμώντας να προσβάλεις τον Θεό και να μην κάνεις πράξη την αλήθεια. Δεν είναι οι άνθρωποι αξιολύπητοι; Δεν έχουν ανάγκη τη σωτηρία του Θεού; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, όμως και πάλι δεν γνωρίζουν καθόλου το θέμα της ευσέβειας των τέκνων. Πραγματικά δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν μπορούν ποτέ να σπάσουν αυτό το φράγμα των κοσμικών σχέσεων· δεν έχουν το θάρρος ούτε την αυτοπεποίθηση, πόσο μάλλον την αποφασιστικότητα που απαιτείται, οπότε δεν μπορούν να αγαπήσουν τον Θεό και να υπακούσουν σ’ Αυτόν. Κάποιοι άνθρωποι είναι σε θέση να το ξεπεράσουν αυτό, και πράγματι δεν τους είναι εύκολο να πουν: «Οι γονείς μου δεν πιστεύουν στον Θεό και με εμποδίζουν να πιστέψω. Είναι διάβολοι». Κανένας άπιστος δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός ή ότι Αυτός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα, ή ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που λένε: «Η ζωή δίνεται στον άνθρωπο από τους γονείς του και αυτούς πρέπει να τιμά». Από πού προέρχεται μια τέτοια σκέψη ή άποψη; Μήπως προέρχεται από τον Σατανά; Οι χιλιετίες της παραδοσιακής κουλτούρας είναι αυτές που έχουν εκπαιδεύσει και παραπλανήσει έτσι τον άνθρωπο, κάνοντάς τον να αρνείται τη δημιουργία και την κυριαρχία του Θεού. Χωρίς την πλάνη και τον έλεγχο του Σατανά, η ανθρωπότητα θα ερευνούσε το έργο του Θεού και θα διάβαζε τα λόγια Του, και θα γνώριζε ότι έχει δημιουργηθεί από τον Θεό, ότι η ζωή όλων έχει δοθεί από τον Θεό· θα γνώριζε ότι όλα όσα έχει τα έχει προσφέρει ο Θεός και ότι ο Θεός είναι Αυτός τον οποίο πρέπει να ευχαριστεί. Αν κάποιος μας προσφέρει κάτι καλό, θα πρέπει να το δεχόμαστε από τον Θεό —συγκεκριμένα οι γονείς μας, οι οποίοι μας γέννησαν και μας μεγάλωσαν· όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Ο Θεός κυβερνά τα πάντα· ο άνθρωπος είναι απλώς ένα εργαλείο υπηρεσίας. Αν κάποιος μπορεί να παραμερίσει τους γονείς του ή τον σύζυγο (ή τη σύζυγο) και τα παιδιά του, προκειμένου να δαπανήσει εαυτόν για τον Θεό, τότε το άτομο αυτό θα είναι πιο δυνατό και θα έχει μεγαλύτερο αίσθημα δικαιοσύνης ενώπιον Του. Ωστόσο, δεν είναι εύκολο για τους ανθρώπους να σπάσουν τα δεσμά της εθνικής εκπαίδευσης και των ιδεών, των αντιλήψεων και των ηθικών δηλώσεων της παραδοσιακής κουλτούρας, καθώς αυτά τα σατανικά δηλητήρια και οι φιλοσοφίες έχουν ριζώσει εδώ και καιρό στην καρδιά των ανθρώπων, δημιουργώντας κάθε λογής διεφθαρμένες διαθέσεις που τους εμποδίζουν να ακούσουν τον λόγο του Θεού και να Τον υπακούσουν. Στα βάθη της διεφθαρμένης καρδιάς του ανθρώπου λείπει η θεμελιώδης προθυμία να κάνει πράξη την αλήθεια και να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού. Έτσι, οι άνθρωποι επαναστατούν κατά του Θεού και Του αντιστέκονται· μπορούν να Τον προδώσουν και να Τον εγκαταλείψουν ανά πάσα στιγμή. Μπορεί κανείς να δεχτεί την αλήθεια αν υπάρχουν μέσα του οι διεφθαρμένες διαθέσεις, καθώς και τα σατανικά δηλητήρια και φιλοσοφίες; Μπορεί να επιτύχει την υποταγή στον Θεό; Είναι πράγματι πολύ δύσκολο. Αν δεν υπήρχε το έργο της κρίσης από τον ίδιο τον Θεό, τότε η βαθιά διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να επιτύχει τη σωτηρία και δεν θα μπορούσε να καθαρθεί από όλες τις σατανικές της διαθέσεις. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και είναι πρόθυμοι να Τον ακολουθήσουν, δεν μπορούν να ακούσουν τον Θεό και να Τον υπακούσουν, καθώς χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αποδεχτούν οι άνθρωποι την αλήθεια. Επομένως, πρέπει πρώτα να προηγηθεί της επιδίωξης της αλήθειας η επιδίωξη της αυτογνωσίας και της επίλυσης της ίδιας μας της διεφθαρμένης διάθεσης. Μόνο τότε θα καταστεί ευκολότερη η αποδοχή της αλήθειας. Η αυτογνωσία δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση· μόνο όσοι αποδέχονται την αλήθεια μπορούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Γι’ αυτό η αυτογνωσία είναι τόσο ζωτικής σημασίας και ένα θέμα που δεν πρέπει να παραβλέψετε.

Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, και γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτούν την αλήθεια και ακόμη πιο δύσκολο να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Αν θέλουν να επιτύχουν τη σωτηρία, πρέπει να γνωρίσουν τις δικές τους διεφθαρμένες διαθέσεις και τη φύση-ουσία τους. Μόνο τότε μπορούν να αποδεχτούν πραγματικά την αλήθεια και να την κάνουν πράξη. Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό αρκούνται μόνο στο να μπορούν να λένε τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος, νομίζοντας ότι κατανοούν την αλήθεια. Αυτό είναι μεγάλο λάθος, καθώς όσοι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους δεν κατανοούν την αλήθεια. Επομένως, για να κατανοήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια στην πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι πρέπει να επικεντρωθούν στην αυτογνωσία. Ανεξάρτητα από το πότε ή το πού βρισκόμαστε, και ανεξάρτητα από το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε, αν μπορέσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να ανασύρουμε και να αναλύσουμε τις δικές μας διεφθαρμένες διαθέσεις, και να αντιμετωπίσουμε την αυτογνωσία ως την ύψιστη προτεραιότητά μας, τότε σίγουρα θα κερδίσουμε κάτι, και σταδιακά θα εμβαθύνουμε στην αυτογνωσία μας. Ταυτόχρονα, θα κάνουμε πράξη την αλήθεια, θα κάνουμε πράξη την αγάπη και την υπακοή στον Θεό, και θα κατανοούμε όλο και μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Η αλήθεια θα γίνει τότε με φυσικό τρόπο η ζωή μας. Ωστόσο, αν δεν εισέρχεσαι καθόλου στην αυτογνωσία, είναι ψευδές να λες ότι κάνεις πράξη την αλήθεια, επειδή σε τυφλώνουν κάθε λογής επιφανειακά φαινόμενα. Νιώθεις λες και έχει βελτιωθεί η συμπεριφορά σου, ότι έχεις περισσότερη συνείδηση και λογική απ’ ό,τι πριν, ότι είσαι πιο ευγενικός, πιο στοργικός και ανεκτικός με τους άλλους, πιο υπομονετικός και συγχωρητικός με τους ανθρώπους, και κατά συνέπεια, νομίζεις ότι ήδη βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση και ότι είσαι ένα σπουδαίο και τέλειο άτομο. Αλλά στα μάτια του Θεού, εξακολουθείς να υπολείπεσαι των απαιτήσεων και των προτύπων Του, και απέχεις πολύ από το να Τον υπακούς και να Τον λατρεύεις πραγματικά. Αυτό δείχνει ότι δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, ότι δεν έχεις το παραμικρό ίχνος πραγματικότητας και ότι απέχεις ακόμη πολύ από το να ανταποκριθείς στα πρότυπα της σωτηρίας. Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν με ποιες αλήθειες πρέπει να εξοπλιστούν για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Θεού. Οι άνθρωποι δεν μπορούν ακόμη να διακρίνουν μεταξύ των εξωτερικών καλών συμπεριφορών και της άσκησης της αλήθειας. Το μόνο που διαθέτουν τώρα οι άνθρωποι είναι απλώς μικρές αλλαγές στην εξωτερική τους συμπεριφορά. Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι συναθροίζονται συχνά για να ακούσουν κηρύγματα και μπορούν να τα πάνε καλά και να αλληλεπιδράσουν με τους αδελφούς και τις αδελφές τους με έναν φυσιολογικό τρόπο. Δεν τσακώνονται, μπορούν να είναι ανεκτικοί και υπομονετικοί μεταξύ τους, και είναι πιο ευσυνείδητοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους απ’ ό,τι ήταν πριν. Ωστόσο, η κατανόησή τους για την αλήθεια είναι πολύ ρηχή, οι σκέψεις και οι απόψεις τους για πολλά θέματα εξακολουθούν να απέχουν από την αλήθεια ή να αντιτίθενται στην αλήθεια, και ορισμένες από τις απόψεις τους είναι ακόμη και εχθρικές προς τον Θεό. Αυτό αρκεί για να καταδείξει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την αλήθεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια σε κάθε πτυχή της αυτογνωσίας και να προσπαθούμε να γνωρίσουμε βαθύτερα τον εαυτό μας. Μέσω αυτής της συναναστροφής, δεν θεωρείτε ότι είναι πολύ σημαντικό να γνωρίσετε τον εαυτό σας; Μόλις τώρα, έδωσα ένα παράδειγμα της ευσέβειας που απαιτείται από τα παιδιά προς τους γονείς. Αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα που κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει. Αν δεν μπορείτε να κατανοήσετε την αλήθεια και να ξεφύγετε από τις παραδοσιακές σκέψεις και αντιλήψεις, θα δυσκολευτείτε να αποκηρύξετε τα πάντα και να δαπανήσετε πραγματικά τον εαυτό σας για τον Θεό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν έχουν εκπληρώσει καθήκον. Αγωνίζονται μέσα τους για άγνωστο χρονικό διάστημα, είναι αβέβαιο πότε θα μπορέσουν πραγματικά να κατανοήσουν την αλήθεια και να ξεφύγουν από τους περιορισμούς και τα δεσμά της σαρκικής τρυφερότητας και των παραδοσιακών σκέψεων και αντιλήψεων, και να φτάσουν στο σημείο «να αγαπούν όσα αγαπάει ο Θεός και να μισούν όσα μισεί ο Θεός». Αυτό δεν είναι κάτι εύκολο να επιτευχθεί. Το να διακρίνει κανείς την ουσία της οικογένειας και να αποβάλει τους περιορισμούς των σαρκικών του σχέσεων αποτελεί δύσκολο εμπόδιο για όσους ακολουθούν τον Θεό. Υπάρχει μια διαδικασία για να ξεφύγει κανείς από τα δεσμά της οικογένειας και της σαρκικής τρυφερότητας, και να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς των σκέψεων της παραδοσιακής κουλτούρας —απαιτείται να οργανώσει ο Θεός περιβάλλοντα μέσα στα οποία μπορούμε να κάνουμε πράξη την είσοδο στην αλήθεια. Ειδικά όταν πρόκειται για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, είναι ακόμη πιο απαραίτητο να διακρίνουμε καθαρά το αληθινό τους πρόσωπο και τη φύση-ουσία του καθενός τους. Ταυτόχρονα, χρειάζεται επίσης να κάνουμε αυτοκριτική, με βάση την αλήθεια, σχετικά με τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουμε αποκαλύψει και τις σατανικές αιρέσεις και πλάνες που εξακολουθούν να υπάρχουν στην καρδιά μας. Αυτό απαιτεί να ενορχηστρώσει ο Θεός διάφορα περιβάλλοντα για να μας εκθέσει, έτσι ώστε να γνωρίσουμε ποια πράγματα εξακολουθούν να υπάρχουν στην καρδιά μας τα οποία αντιστέκονται σ’ Αυτόν ή είναι ασύμβατα μ’ Αυτόν, και στη συνέχεια να αναζητήσουμε την αλήθεια για να τα επιλύσουμε. Χρειαζόμαστε να οργανώσει ο Θεός τα κατάλληλα περιβάλλοντα για να αποκαλύψει τη διαφθορά μας και το ανάστημά μας. Ωστόσο, πρέπει επίσης να εργαστούμε ενεργά και θετικά μαζί με τον Θεό, και να θέσουμε απαιτήσεις στον εαυτό μας σύμφωνα με τον λόγο Του, και μόνο τότε θα μπορέσουμε να ολοκληρωθούμε από Αυτόν. Αλλά πριν ενεργήσει ο Θεός, πρέπει να προετοιμαστούμε πνευματικά. Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσουμε τα σατανικά δηλητήρια που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο και να κατανοήσουμε ότι οι σκέψεις και οι αντιλήψεις της παραδοσιακής κουλτούρας εξαπατούν και διαφθείρουν τους ανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουμε πόσο σοβαρά αντιστέκονται στον Θεό και πόσο πολύ πάνε ενάντια στην αλήθεια αυτά τα σατανικά πράγματα —τα οποία κληρονομούμε και προέρχονται από την εκπαίδευση και την κοινωνία. Μόνο όταν διακρίνεις αυτά τα πράγματα μπορεί να ειπωθεί ότι κατανοείς πραγματικά την αλήθεια.

Μόλις μίλησα για το πώς να φέρεται κανείς στους γονείς του. Μπορεί να ειπωθεί ότι πρόκειται για ένα μείζον ζήτημα στη ζωή, και επίσης για ένα σημαντικό ζήτημα που κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω σε ένα άλλο θέμα, δηλαδή στο πώς να συμπεριφέρεται κανείς στα παιδιά του. Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι στα παιδιά σου και στους γονείς σου, δεν έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο τους συμπεριφέρεσαι, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η οπτική σου, έχει να κάνει με την οπτική και τη στάση με την οποία τους προσεγγίζεις. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβουμε βαθιά µέσα µας. Ο κάθε άνθρωπος, από τη στιγμή που αποκτά παιδιά, αρχίζει να κάνει σχέδια σχετικά με την εκπαίδευση που θέλει να λάβουν τα παιδιά του, το σε τι είδους πανεπιστήμιο θα πρέπει να σπουδάσουν τα παιδιά του και πώς θα μπορέσουν στη συνέχεια να βρουν μια καλή δουλειά μετά απ’ αυτό, ώστε να μπορέσουν να εδραιωθούν και να έχουν ένα ορισμένο επίπεδο κύρους στην κοινωνία. Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι σ’ αυτήν τη ζωή, πρέπει πρώτα να διαθέτει κανείς γνώσεις και ένα ανώτερο πτυχίο —στα μάτια τους, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να βρει κανείς δουλειά και να εξασφαλίσει τα προς το ζην στην κοινωνία, έτσι ώστε στο μέλλον να μη χρειάζεται να ανησυχεί για βασικές ανάγκες, όπως τροφή, ένδυση και στέγη. Επομένως, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα παιδιά τους, κάθε γονέας ελπίζει το παιδί του να λάβει ανώτερη εκπαίδευση. Ελπίζουν να μπορέσει το παιδί τους να προοδεύσει στον κόσμο μια μέρα, να έχει θέση στην κοινωνία, υψηλό και σταθερό εισόδημα, κύρος και καταξίωση. Πιστεύουν ότι μόνο αυτό θα φέρει τιμή στους προγόνους τους. Όλοι οι άνθρωποι διακατέχονται από αυτήν την άποψη. «Είθε τα παιδιά μου να γίνουν η αφρόκρεμα» —είναι σωστή αυτή η άποψη; Όλοι θέλουν ο γιος ή η κόρη τους να πάει σ’ ένα πανεπιστήμιο υψηλού κύρους και στη συνέχεια να συνεχίσει τις σπουδές του, πιστεύοντας ότι το παιδί τους θα μπορέσει να προχωρήσει στον κόσμο μόλις αποκτήσει ένα ανώτερο πτυχίο. Όλοι οι άνθρωποι λατρεύουν μέσα τους τη γνώση και πιστεύουν ότι «Οι άλλες επιδιώξεις είναι μικρές, τα βιβλία τις ξεπερνούν όλες» —επιπλέον, πιστεύουν ότι στις μέρες μας ο ανταγωνισμός στην κοινωνία είναι ιδιαίτερα σκληρός και ότι αν κάποιος δεν έχει κάποιο ακαδημαϊκό δίπλωμα, θα δυσκολευτεί ακόμη και να εξασφαλίσει το φαγητό του. Αυτή είναι μια σκέψη και μια άποψη που διατηρεί κάθε άνθρωπος —είναι λες και, εφόσον κάποιος είναι κάτοχος ενός ανώτερου πτυχίου, εξασφαλίζονται μελλοντικά ο βιοπορισμός και οι προοπτικές του. Έτσι, όταν πρόκειται για τις απαιτήσεις τους για τους γιους και τις κόρες τους, οι άνθρωποι θέτουν ως ύψιστη προτεραιότητα την είσοδο σε ένα ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την απόκτηση ανώτερης εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα, όλη αυτή η εκπαίδευση, όλη αυτή η γνώση και όλες οι ιδέες που λαμβάνουν οι άνθρωποι είναι αντίθετες με τον Θεό και την αλήθεια, και ο Θεός τις αποστρέφεται και τις καταδικάζει. Αυτό αποδεικνύει ότι οι απόψεις του ανθρώπου είναι λανθασμένες και παράλογες. Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι αν λάβουν τέτοιου είδους εκπαίδευση, εκτός από την απόκτηση λίγων χρήσιμων διανοητικών γνώσεων, θα κατηχηθούν επίσης με πολλά από τα δηλητήρια, τις σκέψεις, τις θεωρίες και τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες του Σατανά, και πρέπει να καταλάβουν ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτού. Οι άνθρωποι δεν το έχουν σκεφτεί αυτό ποτέ στο παρελθόν, και δεν μπορούν να διακρίνουν αυτό το θέμα. Το μόνο που πιστεύουν είναι ότι αν τα παιδιά τους εισαχθούν σε ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, θα έχουν λαμπρότερο μέλλον και θα φέρουν τιμή στους προγόνους τους. Ως αποτέλεσμα, όταν το παιδί σου έρθει στο σπίτι μια μέρα και του μιλήσεις για την πίστη στον Θεό, θα νιώσει απέχθεια γι’ αυτήν, και όταν συναναστραφείς μαζί του πάνω στην αλήθεια, θα σε αποκαλέσει ανόητο, θα σε κοροϊδέψει και θα αντιμετωπίσει τα λόγια σου με περιφρόνηση. Εκείνη τη στιγμή, θα συνειδητοποιήσεις ότι όταν έστειλες το παιδί σου σε ένα ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για να λάβει ανώτερη μόρφωση, επέλεξες το λάθος μονοπάτι. Ωστόσο, θα είναι πολύ αργά για να μετανιώσεις. Από τη στιγμή που ένα άτομο αποδέχεται τις φιλοσοφίες και τις απόψεις του Σατανά και αυτά τα πράγματα ριζώνουν, ανθίζουν και αρχίζουν να καρποφορούν μέσα του, είναι το ίδιο με την ανάπτυξη καρκινικών όγκων —αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να αφαιρεθούν ή να αλλάξουν μέσα σε μια νύχτα. Σ’ εκείνο το σημείο, το άτομο αυτό δυσκολεύεται να αποδεχτεί την αλήθεια και δεν υπάρχει τρόπος να σωθεί. Είναι κάτι που ισοδυναμεί με το να έχει δηλητηριαστεί μέχρι θανάτου από τον Σατανά. Δεν έχω δει κανέναν να λέει: «Όταν το παιδί μου πάει στο σχολείο, ας μάθει απλώς να διαβάζει, ώστε να μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει ο λόγος του Θεού. Μετά από αυτό, θα το καθοδηγήσω να πιστέψει ολόψυχα στον Θεό και θα μάθει λίγα πράγματα για ένα χρήσιμο επάγγελμα, ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει μια καλή δουλειά και να δημιουργήσει μια σταθερή ζωή στο μέλλον. Τότε, θα μπορώ να ησυχάσω. Θα ήταν καλύτερα να είναι υψηλού επιπέδου, να διαθέτει καλή ανθρώπινη φύση και να μπορεί να επιτελέσει καθήκον στον οίκο του Θεού. Αν δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο καθήκον, θα αρκούσε να έχει μια δουλειά εκτός της εκκλησίας, ώστε να μπορεί να συντηρεί την οικογένειά του. Πάνω απ’ όλα, θέλω να δεχτεί τις αλήθειες του Θεού που βρίσκονται στον οίκο Του και να μη μολύνεται ή να μην εξαρτώνται από την κοινωνία». Οι άνθρωποι δεν έχουν την απαιτούμενη πίστη για να φέρουν τα παιδιά τους ενώπιον του Θεού· ανησυχούν πάντα ότι αν τα παιδιά τους δεν εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν θα έχουν καλές προοπτικές. Με άλλα λόγια, σε ότι αφορά τα παιδιά του, κανένας άνθρωπος δεν είναι πρόθυμος να τα φέρει ενώπιον του Θεού, ώστε να αποδεχτούν τον λόγο του Θεού και να έχουν μια διαγωγή που να ανταποκρίνεται στην αλήθεια και στις απαιτήσεις του Θεού. Οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να το κάνουν αυτό και δεν τολμούν να το κάνουν. Φοβούνται ότι, αν ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά τους δεν θα έχουν μέσα βιοπορισμού ή προοπτικές σ’ αυτήν την κοινωνία. Τι επιβεβαιώνει αυτή η άποψη; Επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια ή για την πίστη στον Θεό. Ακόμη κι αν πιστεύουν στον Θεό, αυτό γίνεται μόνο για να ευλογηθούν. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια, επειδή κατά βάθος αυτό που λατρεύουν οι άνθρωποι είναι τα υλικά πράγματα, τα χρήματα και η επιρροή του Σατανά. Δεν έχεις την απαιτούμενη πίστη για να πεις: «Αν κάποιος εγκαταλείψει τις τάσεις του κόσμου και βασιστεί στον Θεό, Εκείνος θα του δώσει διέξοδο για να μπορέσει να επιβιώσει». Δεν έχεις αυτήν την πίστη. Η λανθασμένη άποψή σου για τη λατρεία της γνώσης έχει ριζώσει στην καρδιά σου. Ελέγχει κάθε σου λέξη και πράξη, οπότε δεν μπορείς να αποδεχτείς το έργο του Θεού και να υποταχθείς σ’ αυτό, πόσο μάλλον να αποδεχτείς τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή αυτή η σκέψη και η άποψη είναι εχθρική απέναντι στον Θεό, προδίδει τον Θεό, αρνείται τον Θεό και δεν είναι συμβατή με την αλήθεια. Όταν ένα άτομο κατανοεί την αλήθεια, μπορεί να διακρίνει αυτό το πρόβλημα και να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν πολλά πράγματα μέσα του που αντιτίθενται στον Θεό —πράγματα που ο Θεός τα αποστρέφεται θεμελιωδώς. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα που επιτυγχάνονται με τη βίωση του έργου του Θεού. Χωρίς την αποκάλυψη του λόγου του Θεού και χωρίς την κρίση και την παίδευσή του, οι άνθρωποι θα πίστευαν ότι είχαν γίνει άγιοι, ότι ήταν γεμάτοι αγάπη για τον Θεό και ότι η πίστη τους σ’ Αυτόν ήταν ισχυρή ύστερα από μερικά χρόνια πίστης στον Θεό και μετά από κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Τώρα που κατανοούν την αλήθεια, συνειδητοποιούν ξαφνικά το εξής: «Πώς γίνεται να υπάρχουν ακόμη αυτά τα διεφθαρμένα πράγματα στους ανθρώπους; Γιατί δεν μπορούσα να τα αναγνωρίσω πριν; Οι άνθρωποι είναι απλώς πολύ αδαείς!» Εκείνη τη στιγμή, μαθαίνουν ότι η αποκάλυψη του Θεού για τη διαφθορά του ανθρώπου είναι τόσο μεγάλη και τόσο απαραίτητη, και γνωρίζουν ότι αν δεν αποκάλυπτε και δεν έκρινε ο Θεός τη διαφθορά τους, δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να την αναγνωρίσουν. Όλοι οι άνθρωποι είναι επιδέξιοι στο να προσποιούνται και να μεταμφιέζονται. Μπορούν να μεταμφιεστούν αρκετά καλά ή να συγκαλύψουν τον εαυτό τους και να τον παρουσιάσουν σε ένα ωραίο περιτύλιγμα, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν και οι σκέψεις που είναι βαθιά ριζωμένες στο μυαλό τους αντιστέκονται στον Θεό, και αυτά τα πράγματα ο Θεός τα αποστρέφεται και τα μισεί. Αυτά ακριβώς θέλει να αποκαλύψει ο Θεός, και αυτά θα πρέπει να μάθουν οι άνθρωποι. Ωστόσο, οι άνθρωποι συχνά σκέφτονται: «Όσον αφορά την ομιλία μας, δεν έχουμε πει λόγια που να αντιστέκονται στον Θεό, και διαθέτουμε λογική. Όσον αφορά τη συμπεριφορά μας, δεν έχουμε κάνει τίποτα παράνομο, έχουμε ήδη φτάσει στο σημείο όπου εκτελούμε τα καθήκοντά μας πολύ σωστά. Δεν έχουμε κανένα κραυγαλέο πρόβλημα, οπότε τι άλλο θα πρέπει να γνωρίζουμε για τον εαυτό μας; Είναι καν ανάγκη να φτάσουμε στην αυτογνωσία;» Ευθυγραμμίζεται αυτή η άποψη με τα γεγονότα; Αν ναι, γιατί τότε οι άνθρωποι εξακολουθούν πάντα να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους στον Θεό; Γιατί εξακολουθούν οι άνθρωποι να αποκαλύπτουν συχνά τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και να διαπράττουν ακόμη και παραβάσεις; Επομένως, όσο περισσότερο θεωρείς τον εαυτό σου καλό από μια άποψη, τόσο περισσότερο αξίζει να αναζητήσεις την αλήθεια, να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου απ’ αυτήν την άποψη. Μόνο μέσω αυτού μπορείς να γνωρίσεις πραγματικά τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να εξαγνιστείς και να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της βίωσης του έργου του Θεού.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι η ευσέβεια των παιδιών απέναντι στους γονείς είναι κάτι αρεστό στον Θεό και ότι ο Θεός την ευλογεί. Πιστεύουν ότι το να είναι κανείς ευσεβής προς τους γονείς του είναι κάτι στο οποίο σίγουρα αρέσκεται ο Θεός, επειδή πιστεύουν ότι η ευσέβεια προς τους γονείς είναι κάτι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο, και ότι αποδεικνύει ότι ένα άτομο έχει συνείδηση και ότι δεν έχει ξεχάσει από πού προέρχεται. Σύμφωνα με τις παραδοσιακές αντιλήψεις, τα άτομα αυτά θεωρούνται καλοί άνθρωποι και ευσεβή παιδιά. Τα ευσεβή παιδιά όλοι τα επιδοκιμάζουν. Οι άνθρωποι τα αγαπούν, όπως και οι γονείς τους. Έτσι, υποθέτεις φυσικά ότι και ο Θεός πρέπει να τα συμπαθεί, και εύλογα πιστεύεις το εξής: «Ο Θεός πρέπει να συμπαθεί εκείνους που επιδεικνύουν ευσέβεια στους γονείς τους —σίγουρα τους συμπαθεί!» Έτσι, εγκαταλείπεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου και επιστρέφεις στο σπίτι σου για να δείξεις ευσέβεια στους γονείς σου. Καθώς το κάνεις αυτό, αποκτάς όλο και περισσότερα κίνητρα και πείθεσαι όλο και περισσότερο ότι αυτό είναι δικαιολογημένο και σωστό, και ότι κάνεις πράξη την αλήθεια. Ασυνείδητα, αρχίζεις να πιστεύεις ότι έχεις ήδη ικανοποιήσει τον Θεό και ότι διαθέτεις το κεφάλαιο που απαιτείται για να λάβεις την έγκριση του Θεού, την ευχαρίστησή Του και την αναγνώρισή Του. Όταν ο Θεός λέει ότι Τον αψηφάς και Τον προδίδεις, ή όταν λέει ότι δεν έχεις αλλάξει καθόλου, εσύ Του αντιστέκεσαι και Τον κρίνεις. Αρνείσαι τα λόγια Του, ισχυριζόμενος ότι κάνει λάθος. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Όταν ο Θεός λέει ότι είσαι καλός και σε εγκρίνει, το αποδέχεσαι. Αλλά όταν ο Θεός αποκαλύπτει ότι δεν υπακούς και Τον αψηφάς, το αρνείσαι και το απορρίπτεις, και μάλιστα αντιστέκεσαι στον Θεό και Τον κρίνεις. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι είναι αλαζόνες, επηρμένοι και αυτάρεσκοι. Συνήθως, φαίνεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να αναγνωρίσουν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, και όλοι οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι υπάκουοι στον Θεό, αλλά όταν ο Θεός τούς κρίνει και αποκαλύπτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, κανένας απ’ αυτούς δεν δίνει καμία σημασία στα λόγια Του, και κανένας απ’ αυτούς δεν συγκρίνει τις πράξεις του με τον λόγο του Θεού κάθε φορά που κάνει κάτι. Αντίθετα, όλοι απλώς μιλούν λίγο και συζητούν, και τέλος· ή απαγγέλλουν μερικούς στίχους του λόγου του Θεού κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων, συναναστρέφονται λίγο πάνω σ’ αυτούς, και μετά τελειώνουν. Στην πραγματικότητα, όταν ενεργείς, δεν ασκείσαι καθόλου σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Επομένως, ποιο είναι το νόημα του να διαβάζεις τον λόγο του Θεού και να συναναστρέφεσαι σχετικά μ’ αυτόν; Δεν κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού όταν σου συμβαίνει κάτι, και δεν ζεις σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, οπότε γιατί διαβάζεις τον λόγο του Θεού; Δεν πρόκειται απλώς για μια τυπική διαδικασία; Μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο; Μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια; Δεν έχει νόημα να πιστεύεις με αυτόν τον τρόπο στον Θεό. Πολλοί άνθρωποι απλώς διαβάζουν λίγο τον λόγο του Θεού, αποκτούν μια κατανόηση της κυριολεκτικής σημασίας του και νομίζουν ότι, εκστομίζοντας μερικά λόγια και φράσεις του δόγματος, έχουν κατανοήσει την αλήθεια και διαθέτουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Κάποιοι λένε: «Συναναστρέφομαι πάνω στον λόγο του Θεού, άρα πώς μπορεί να πρόκειται μόνο για λόγια και φράσεις του δόγματος;» Δεν γνωρίζεις την ουσία του λόγου του Θεού, δεν κάνεις πράξη τον λόγο Του, και σίγουρα δεν έχεις βιωματική γνώση γι’ αυτόν, οπότε όταν συναναστρέφεσαι πάνω σ’ αυτόν, εκστομίζεις λόγια και φράσεις του δόγματος. Ο λόγος του Θεού είναι, φυσικά, η αλήθεια, αλλά εσύ δεν τον καταλαβαίνεις πραγματικά ούτε τον κάνεις πράξη, οπότε αυτό που καταλαβαίνεις είναι απλώς δόγμα. Μπορείς να το καταλάβεις αυτό; Νιώθετε ότι το άκουσμα αυτών των λόγων άγγιξε κάποιο ευαίσθητο σημείο; Θα πείτε: «Αν δεν τιμώ τους γονείς μου, δεν πρόκειται για τρομερό αδίκημα; Οι απαιτήσεις του Θεού για τους ανθρώπους δεν δείχνουν αδιαφορία για τα συναισθήματά τους;» Πείτε Μου, είναι υψηλά τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο; Στην πραγματικότητα, δεν είναι υψηλά — βάσει της συνείδησης και της λογικής του ανθρώπου, όλα αποτελούν πρότυπα στα οποία οι άνθρωποι μπορούν να ανταποκριθούν. Είναι λόγω της επιρροής των ανθρώπινων συναισθημάτων και λόγω του ότι η παραδοσιακή κουλτούρα έχει ήδη ριζώσει σταθερά και ακλόνητα στην καρδιά τους, που οι άνθρωποι θεωρούν ότι οι απαιτήσεις του Θεού είναι υπερβολικά υψηλές και πέρα από τις δυνατότητές τους. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν την αλήθεια. Αν κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια και αντιληφθείς την αληθινή φύση αυτού του θέματος, θα μπορέσεις να προσεγγίσεις και να χειριστείς σωστά το συγκεκριμένο πρόβλημα. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι επηρεάζονται από την παραδοσιακή κουλτούρα. Οι φιλοσοφίες και οι νόμοι του Σατανά για τη διαγωγή έχουν ήδη ριζώσει στην καρδιά των ανθρώπων. Ζεις με τέτοιες ιδέες, οπότε τι ακριβώς έχεις βιώσει; Έχεις βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση; Έχεις βιώσει μια αληθινή ζωή; Αξίζει να γνωρίσεις και να αναλύσεις αυτό το θέμα. Πρέπει να προβληματιστείς σχετικά με το τι έχεις αποκομίσει από την παραδοσιακή κουλτούρα και τις φιλοσοφίες και τις απόψεις του Σατανά, σχετικά με το αν αυτά τα πράγματα είναι όντως η αλήθεια, και σχετικά με το τι σου προσφέρουν. Στη συνέχεια, θα πρέπει να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτά τα θέματα και να τα αναλύσεις με βάση τον λόγο του Θεού. Αν το κάνεις αυτό, θα σου είναι εύκολο να ανακαλύψεις την αλήθεια. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια και συλλάβεις τις προθέσεις του Θεού, θα δεις ότι οι απαιτήσεις του Θεού για τους ανθρώπους είναι όλα όσα μπορούν να επιτύχουν η συνείδηση και η λογική του ανθρώπου. Φυσικά, δεν θα παραπονιέσαι πλέον ότι ο Θεός έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Αντ’ αυτού, θα λες: «Καταλαβαίνουμε τις αρχές· έχουμε μονοπάτι άσκησης, και καταλαβαίνουμε πώς να χειριστούμε αυτά τα πράγματα». Με αυτόν τον τρόπο, σιγά-σιγά, θα εισέλθεις στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Αυτή είναι η διαδικασία κατανόησης της αλήθειας.

Για την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, η αυτογνωσία έχει τεράστια σημασία. Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζουμε ποια από αυτά που υπάρχουν στις σκέψεις και τις απόψεις μας είναι θεμελιωδώς ασυμβίβαστα με την αλήθεια, ανήκουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση και είναι εχθρικά απέναντι στον Θεό. Είναι εύκολο να αποκτήσει κανείς κατανόηση των διεφθαρμένων διαθέσεων του ανθρώπου, όπως η αλαζονεία, η αυταρέσκεια, το ψέμα και η απάτη. Μπορείς να τις γνωρίσεις λίγο με το να έχεις απλώς συναναστραφεί μερικές φορές πάνω στην αλήθεια ή με τη συχνή συναναστροφή, ή αν σου υποδείξουν την κατάστασή σου οι αδελφοί και οι αδελφές σου. Επιπλέον, η αλαζονεία και η απάτη εμφανίζονται σε κάθε άνθρωπο, διαφέροντας μόνο στον βαθμό, οπότε είναι σχετικά εύκολο να τις γνωρίσεις. Αλλά είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς αν οι σκέψεις και οι απόψεις του είναι σύμφωνες με την αλήθεια, δεν είναι όχι τόσο εύκολο όσο το να γνωρίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Όταν αλλάζουν λίγο η συμπεριφορά ή οι εξωτερικές πρακτικές ενός ατόμου, αυτό το άτομο θεωρεί ότι έχει αλλάξει, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια απλή αλλαγή συμπεριφοράς και δεν σημαίνει ότι έχει αλλάξει πραγματικά η άποψή του για τα πράγματα. Στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων υπάρχουν ακόμη πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, διάφορες σκέψεις, απόψεις και δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας, και πολλά πράγματα που είναι εχθρικά απέναντι στον Θεό. Αυτά τα πράγματα είναι κρυμμένα μέσα τους και δεν έχουν ανασυρθεί ακόμη. Είναι η προέλευση των διεφθαρμένων διαθέσεων και προέρχονται από το εσωτερικό της φύσης-ουσίας του ανθρώπου. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όταν ο Θεός κάνει κάτι που δεν ευθυγραμμίζεται με τις αντιλήψεις σου, εσύ Του αντιστέκεσαι και Του εναντιώνεσαι. Δεν καταλαβαίνεις γιατί ενήργησε έτσι ο Θεός, και παρόλο που γνωρίζεις ότι υπάρχει αλήθεια σε ό,τι κάνει ο Θεός και επιθυμείς να υποταχθείς, βρίσκεσαι σε αδυναμία να το κάνεις. Γιατί δεν είσαι σε θέση να υποταχθείς; Ποιος είναι ο λόγος για την αντίθεση και την αντίστασή σου; Οφείλονται στο ότι υπάρχουν πολλά πράγματα μέσα στις σκέψεις και τις απόψεις του ανθρώπου που είναι εχθρικά προς τον Θεό, εχθρικά προς τις αρχές με τις οποίες ενεργεί ο Θεός και εχθρικά προς την ουσία Του. Αυτά τα πράγματα είναι δύσκολο να τα γνωρίσουν οι άνθρωποι. Εφόσον έχω συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά τα λόγια, θα πρέπει να είστε σε θέση να αποκτήσετε γνώση και κάποια κατανόηση. Ας υποθέσουμε ότι όταν συμβαίνει κάτι, έχετε αντιλήψεις για τον Θεό και σκέφτεστε: «Αυτό δεν μπορεί να είναι έργο του Θεού, διότι αν ήταν ο Θεός, τότε δεν θα το έκανε έτσι ούτε θα μιλούσε έτσι. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι αγάπη, και είναι εύκολο να το αποδεχτούν οι άνθρωποι», αλλά στη συνέχεια ας υποθέσουμε ότι σκέφτεστε: «Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λάθος. Ο Θεός έχει πει στο παρελθόν ότι θα πρέπει να αναζητά κανείς την αλήθεια εκεί όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν. Θα πρέπει να κάνω αυτοκριτική, καθώς είναι οι έννοιες και οι φαντασιοκοπίες της καρδιάς μου που αναπαράγονται και με οδηγούν στο να ορίζω το έργο του Θεού. Δεν θα πρέπει να Τον παρανοήσω» —αυτός είναι ο σωστός τρόπος για να κάνεις αυτοκριτική. Κάθε φορά που βλέπεις ότι το έργο ή τα λόγια του Θεού δεν συμμορφώνονται με τις αντιλήψεις σου, τότε είναι που πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, να σπεύσεις να αναζητήσεις την αλήθεια στα λόγια του Θεού, να αξιολογήσεις τον εαυτό σου με βάση αυτά και στη συνέχεια να ενεργήσεις σύμφωνα με αυτά. Αυτός δεν είναι ένας δρόμος προς τα εμπρός;

Μόλις συναναστραφήκαμε πάνω στο πώς να συμπεριφέρεται κανείς στους γονείς του. Πολλοί από εσάς θεωρείτε ότι χρωστάτε πολλά στους γονείς σας, καθώς έχουν υποφέρει πολύ για λογαριασμό σας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους και σας έχουν δείξει μεγάλη αγάπη και φροντίδα. Αν μια μέρα αρρωστήσουν, αναστατώνεται η συνείδησή σου και νιώθεις ότι φταις. Ξαφνικά, σκέφτεσαι ότι πρέπει να μείνεις με τους γονείς σου για να εκπληρώσεις το καθήκον σου απέναντί τους ως παιδί τους, να τους παρηγορήσεις και να τους εξασφαλίσεις ευτυχισμένα γηρατειά. Νομίζεις ότι αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωσή σου ως παιδί τους. Αν, καθώς εκπληρώνεις αυτήν την υποχρέωση, ο Θεός σού ζητήσει κάτι ή σου δώσει μια απροσδόκητη δοκιμασία, η πρόθεσή Του είναι να μην το κάνεις, αλλά να θεωρήσεις ως αρχή την πίστη στον Θεό, την καλή εκτέλεση του καθήκοντός σου και την επιδίωξη της αλήθειας. Πώς θα ένιωθες αν ο Θεός σού ζητούσε άμεσα να μην κάνεις αυτό που θεωρείς καθήκον σου απέναντι στους γονείς σου ή να μην τους φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο; Θα εξέταζες αυτό το ζήτημα μέσα από το πρίσμα των παραδοσιακών αντιλήψεων και θα παραπονιόσουν για τον Θεό μέσα σου, θεωρώντας ότι το έκανε χωρίς να λάβει υπόψη του τα συναισθήματά σου και ότι αυτή η στάση δεν δείχνει την ευσέβειά σου ως τέκνο. Πιστεύεις ότι ενεργείς γεμάτος ευσέβεια τέκνου προς τον γονιό, ανθρώπινη φύση και συνείδηση, αλλά ο Θεός δεν σ’ αφήνει να ενεργείς σύμφωνα με τη συνείδησή σου ή την ευσέβειά σου προς τον γονιό. Τότε θα αντισταθείς, θα επαναστατήσεις και θα εναντιωθείς στον Θεό, και δεν θα αποδεχτείς την αλήθεια. Τα λέω όλα αυτά για να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι ότι η αιτία και η ουσία της επαναστατικής φύσης του ανθρώπου προέρχεται κυρίως από τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, οι οποίες διαμορφώνονται από την εκπαίδευση που λαμβάνουν από την οικογένεια και την κοινωνία, καθώς και από την παραδοσιακή κουλτούρα. Αφότου φυτευτούν αυτά τα πράγματα σιγά-σιγά βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων, μέσω των οικογενειακών συμβάσεων ή της επιρροής της κοινωνίας και της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης, τότε οι άνθρωποι αρχίζουν να ζουν σύμφωνα με αυτά. Θα αρχίσουν ασυναίσθητα να πιστεύουν ότι αυτή η παραδοσιακή κουλτούρα είναι σωστή, άψογη και ότι δεν επιδέχεται κριτική, και ότι μόνο αν ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας μπορούν να είναι αληθινοί άνθρωποι. Αν δεν είναι έτσι, θα θεωρήσουν ότι στερούνται συνείδησης, ότι είναι αντίθετοι στην ανθρώπινη φύση και χωρίς καμιά τέτοια, και δεν θα μπορέσουν να συμβιβαστούν με αυτό. Δεν απέχουν πολύ από την αλήθεια αυτές οι ανθρώπινες σκέψεις και απόψεις; Όλα όσα υπάρχουν στις ανθρώπινες σκέψεις και απόψεις, και οι στόχοι που επιδιώκουν οι άνθρωποι, είναι στραμμένα προς τον κόσμο, προς τον Σατανά. Η απαίτηση του Θεού από τον άνθρωπο να επιδιώκει την αλήθεια είναι στραμμένη προς τον Θεό, προς το φως. Πρόκειται για δύο διαφορετικές κατευθύνσεις, δύο διαφορετικούς στόχους. Να ενεργείς σύμφωνα με τους στόχους και τις απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο και η ανθρώπινη φύση σου θα γίνει πιο κανονική, θα έχεις περισσότερη ανθρώπινη ομοιότητα και θα έρθεις πιο κοντά στον Θεό. Αν ενεργείς σύμφωνα με τις σκέψεις και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, θα χάνεις όλο και περισσότερο τη συνείδηση και τη λογική σου, θα γίνεσαι ακόμα πιο ψευδής και απατηλός, θα ακολουθείς ακόμα περισσότερο τις τάσεις του κόσμου και θα γίνεσαι μέρος των δυνάμεων του κακού. Τότε θα ζεις εντελώς στο σκοτάδι, υπό το κράτος του Σατανά. Θα έχεις παραβιάσει πλήρως την αλήθεια και θα έχεις προδώσει τον Θεό.

Οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτήν την αληθινή κοινωνία έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά. Ανεξάρτητα από το αν είναι μορφωμένοι ή όχι, ένα μεγάλο μέρος της παραδοσιακής κουλτούρας είναι ριζωμένο στις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων. Συγκεκριμένα, οι γυναίκες οφείλουν να βοηθούν τους συζύγους τους και να ανατρέφουν τα παιδιά τους, να είναι καλές σύζυγοι και στοργικές μητέρες, να αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στους συζύγους και τα παιδιά τους και να ζουν γι’ αυτά, να φροντίζουν ώστε η οικογένεια να έχει τρία καλά γεύματα την ημέρα και να κάνουν καλά το πλύσιμο, την καθαριότητα και όλες τις άλλες δουλειές του σπιτιού. Αυτό είναι το αποδεκτό πρότυπο της καλής συζύγου και της στοργικής μητέρας. Κάθε γυναίκα πιστεύει επίσης ότι έτσι πρέπει να γίνονται τα πράγματα και ότι αν δεν το κάνει, τότε δεν είναι καλή γυναίκα και έχει παραβιάσει τη συνείδηση και τα πρότυπα της ηθικής. Η παραβίαση αυτών των ηθικών προτύπων θα βαραίνει έντονα τη συνείδηση ορισμένων ανθρώπων· θα θεωρούν ότι έχουν απογοητεύσει τους συζύγους και τα παιδιά τους, και ότι δεν είναι καλές γυναίκες. Αλλά αφότου πιστέψεις στον Θεό, διαβάσεις πολλά από τα λόγια Του, κατανοήσεις κάποιες αλήθειες και διακρίνεις κάποια ζητήματα, θα σκεφτείς: «Είμαι ένα δημιουργημένο ον και ως τέτοιο θα πρέπει να εκτελώ το καθήκον μου και να δαπανώ εαυτόν για τον Θεό». Αυτήν τη στιγμή, υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στο να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, και στο να εκπληρώνεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον; Αν θέλεις να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, τότε δεν μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου με πλήρη απασχόληση, αλλά αν θέλεις να εκτελείς το καθήκον σου με πλήρη απασχόληση, τότε δεν μπορείς να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Τι κάνεις τώρα; Αν επιλέξεις να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και να είσαι υπεύθυνη για το έργο της εκκλησίας, αφοσιωμένη στον Θεό, τότε πρέπει να εγκαταλείψεις το να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Τι θα σκεφτόσουν τώρα; Τι είδους διχόνοια θα προέκυπτε στο μυαλό σου; Θα πίστευες ότι απογοήτευσες τα παιδιά σου, τον σύζυγό σου; Από πού προέρχεται αυτό το αίσθημα ενοχής και ανησυχίας; Όταν δεν εκπληρώνεις το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, νιώθεις ότι έχεις απογοητεύσει τον Θεό; Δεν έχεις καμία αίσθηση ενοχής ή μομφής επειδή, στην καρδιά και το μυαλό σου, δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος της αλήθειας. Οπότε, τι καταλαβαίνεις; Την παραδοσιακή κουλτούρα και το να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Έτσι, στο μυαλό σου θα προκύψει η εξής αντίληψη: «Αν δεν είμαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, τότε δεν είμαι καλή ή ευπρεπής γυναίκα». Από τότε, θα σε δεσμεύει και θα σε περιορίζει αυτή η αντίληψη, και θα συνεχίσουν να σε δεσμεύουν τέτοιου είδους αντιλήψεις ακόμη και αφότου πιστέψεις στον Θεό και εκπληρώσεις το καθήκον σου. Όταν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ της εκπλήρωσης του καθήκοντός σου και του να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, ενώ μπορεί να επιλέξεις απρόθυμα να εκπληρώσεις το καθήκον σου, έχοντας ίσως λίγη πίστη στον Θεό, θα εξακολουθεί να υπάρχει ένα αίσθημα ανησυχίας και μομφής στην καρδιά σου. Επομένως, όταν έχεις λίγο ελεύθερο χρόνο καθώς εκπληρώνεις το καθήκον σου, θα ψάχνεις να βρεις ευκαιρίες για να φροντίσεις τα παιδιά και τον σύζυγό σου, θέλοντας να επανορθώσεις ακόμα περισσότερο, και θα πιστεύεις ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ακόμα κι αν πρέπει να υποφέρεις περισσότερο, αρκεί να έχεις ψυχική ηρεμία. Αυτό δεν οφείλεται στην επιρροή των ιδεών και των θεωριών της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με το να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα; Αυτήν τη στιγμή ταλαντεύεσαι ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, θέλοντας να εκπληρώσεις καλά το καθήκον σου, αλλά και θέλοντας να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Αλλά ενώπιον του Θεού, έχουμε μόνο μία ευθύνη και υποχρέωση, μία αποστολή: να εκπληρώσουμε σωστά το καθήκον του δημιουργημένου όντος. Έχεις εκπληρώσει καλά αυτό το καθήκον; Γιατί παρέκκλινες και πάλι από τον δρόμο σου; Δεν υπάρχει πραγματικά κανένα αίσθημα κατηγορίας ή μομφής στην καρδιά σου; Επειδή δεν έχει ακόμη θεμελιωθεί η αλήθεια στην καρδιά σου και δεν βασιλεύει ακόμη σ’ αυτήν, ενδέχεται όταν εκπληρώνεις το καθήκον σου να παρεκκλίνεις από τον δρόμο σου. Παρόλο που τώρα είσαι σε θέση να εκπληρώσεις το καθήκον σου, στην πραγματικότητα εξακολουθείς να υπολείπεσαι κατά πολύ από τα πρότυπα της αλήθειας και τις απαιτήσεις του Θεού. Βλέπεις τώρα ξεκάθαρα αυτό το γεγονός; Τι εννοεί ο Θεός όταν λέει ότι «ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου»; Το λέει για να κάνει τους πάντες να συνειδητοποιήσουν το εξής: Οι ζωές μας και οι ψυχές μας προέρχονται από τον Θεό και δημιουργήθηκαν από Αυτόν —όχι από τους γονείς μας και σίγουρα όχι από τη φύση, μα μας δόθηκαν από τον Θεό. Μόνο η σάρκα μας γεννήθηκε από τους γονείς μας, όπως και τα παιδιά μας γεννιούνται από εμάς, αλλά η μοίρα τους βρίσκεται εξ ολοκλήρου στα χέρια του Θεού. Το ότι μπορούμε να πιστέψουμε στον Θεό είναι μια ευκαιρία που μας έχει δοθεί απ’ Αυτόν· έχει οριστεί από Εκείνον και είναι η χάρη Του. Επομένως, δεν υπάρχει ανάγκη να εκπληρώσεις την υποχρέωσή σου ή την ευθύνη σου απέναντι σε οποιονδήποτε άλλον· θα πρέπει μόνο να εκπληρώσεις το καθήκον σου απέναντι στον Θεό ως δημιουργημένο ον. Αυτό πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι πάνω από οτιδήποτε άλλο, το κύριο πράγμα που πρέπει να κάνουν ως πρωταρχική υπόθεση της ζωής τους. Αν δεν εκπληρώνεις καλά το καθήκον σου, δεν είσαι ένα δημιουργημένο ον με προσόντα. Στα μάτια των άλλων, μπορεί να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, άριστη νοικοκυρά, ευσεβές τέκνο και αξιόλογο μέλος της κοινωνίας, αλλά ενώπιον του Θεού είσαι ένα άτομο που επαναστατεί εναντίον Του, ένα άτομο που δεν εκπλήρωσε καθόλου την υποχρέωση ή το καθήκον του, ένα άτομο που δέχτηκε αλλά δεν ολοκλήρωσε την αποστολή από τον Θεό, ένα άτομο που εγκατέλειψε στα μισά της διαδρομής. Μπορεί ένα τέτοιο άτομο να κερδίσει την έγκριση του Θεού; Τέτοιοι άνθρωποι είναι άχρηστοι. Όσο τέλεια σύζυγος και μητέρα κι αν είσαι, ή όσο υψηλά κι αν είναι τα κριτήρια της κοινωνικής σου ηθικής, ή όσο έπαινο κι αν κερδίζεις από τους άλλους, αυτό δεν σημαίνει ότι κάνεις πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι υπακούς στον Θεό. Αν έχεις βαρεθεί την αλήθεια και αρνείσαι να την αποδεχτείς, αυτό αποδεικνύει μόνο ότι δεν έχεις συνείδηση ή λογική, δεν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση και είσαι ένα άτομο που δεν έχει καθόλου τον Θεό στην καρδιά του. Δεν απέχει πολύ αυτό το είδος ανθρώπου από τις απαιτήσεις του Θεού; Αυτοί που δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι έτσι, ζουν πάντα σύμφωνα με τις ιδέες και τις θεωρίες της παραδοσιακής κουλτούρας, ακολουθούν πάντα τις τάσεις της κοινωνίας, αλλά δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να υπακούσουν στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι εξαθλιωμένοι και αξιολύπητοι; Δεν είναι ανόητοι και αδαείς; Το να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, να είσαι μια καλή, αγαπητή γυναίκα, είναι άραγε κάτι για το οποίο αξίζει να καυχιέσαι και να είσαι περήφανη;

Όλα όσα έχουν οι άνθρωποι στην καρδιά τους είναι στην πραγματικότητα αντικρουόμενα με την αλήθεια και εχθρικά προς τον Θεό. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται πράγματα που πιστεύουμε ότι είναι θετικά, καλά, και γενικά πράγματα που θεωρούνται σωστά. Θεωρούμε μάλιστα αυτά τα πράγματα ως την αλήθεια, ως ανθρώπινες ανάγκες και ως πράγματα στα οποία οι άνθρωποι πρέπει να εισέλθουν. Για τον Θεό, ωστόσο, είναι απεχθή. Πόσο μακριά από τις αλήθειες που λέει ο Θεός βρίσκονται οι απόψεις που ο άνθρωπος θεωρεί σωστές ή τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί θετικά; Πράγματι, πολύ μακριά —η απόσταση είναι αμέτρητη. Έτσι, πρέπει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, και όλα, από την ακαδημαϊκή εκπαίδευση που έχουμε λάβει μέχρι τις επιδιώξεις και τις προτιμήσεις μας, από τις σκέψεις και τις απόψεις μας μέχρι τα μονοπάτια που επιλέγουμε και βαδίζουμε, όλα χρήζουν βαθιάς διερεύνησης και ανάλυσης. Κάποια από αυτά κληρονομούνται από την οικογένειά μας· κάποια προέρχονται από τη σχολική μας εκπαίδευση· κάποια προέρχονται από την επιρροή και τη διαμόρφωση του κοινωνικού περιβάλλοντος· κάποια μαθαίνονται από τα βιβλία· και κάποια προέρχονται από τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις μας. Αυτά είναι τα πιο τρομακτικά πράγματα, γιατί κυριαρχούν στο μυαλό μας και διέπουν τα κίνητρα, τις προθέσεις και τους στόχους των πράξεών μας. Επίσης, δεσμεύουν και ελέγχουν τα λόγια και τις πράξεις μας. Εάν δεν ανασύρουμε αυτά τα πράγματα στην επιφάνεια και δεν τα απορρίψουμε, ποτέ δεν θα δεχθούμε απόλυτα τα λόγια του Θεού και ποτέ δεν θα αποδεχθούμε ανεπιφύλακτα τις απαιτήσεις Του ούτε θα τις κάνουμε πράξη. Όσο τρέφεις τις δικές σου ιδέες και απόψεις, καθώς και τα πράγματα που πιστεύεις ότι είναι σωστά, ποτέ δεν θα αποδεχτείς τα λόγια του Θεού ανεπιφύλακτα ούτε θα τα κάνεις πράξη στην αρχική τους μορφή· είναι βέβαιο ότι θα επεξεργαστείς τα λόγια του Θεού μέσα στην καρδιά σου και θα τα κάνεις πράξη μόνο αφότου τα εναρμονίσεις με τις αντιλήψεις σου. Έτσι θα ενεργείς και έτσι θα «βοηθάς» τους άλλους, οδηγώντας τους να κάνουν πράγματα σύμφωνα με τις μεθόδους σου. Θα φαίνεται ότι κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αλλά αυτό που θα κάνεις πράξη θα είναι ανθρώπινες νοθεύσεις. Δεν θα το γνωρίζεις αυτό, και θα νομίζεις ότι κάνεις πράξη την αλήθεια, ότι έχεις ήδη εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, ότι έχεις ήδη κερδίσει την αλήθεια. Δεν είναι αυτό αλαζονεία και αυταρέσκεια; Δεν είναι μια τέτοια κατάσταση κάτι το φοβερό; Αν οι άνθρωποι δεν είναι σχολαστικοί στην άσκηση της αλήθειας, θα προκύψουν αποκλίσεις. Αν κάποιος βασίζεται συνέχεια στη φαντασία του για να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού, τότε όχι μόνο δεν κάνει πράξη την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί και να επιτύχει την υποταγή στον Θεό. Αν κάποιος έχει σκοπό να εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, πρέπει να αναλογιστεί ποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες υπάρχουν μέσα του, καθώς και ποιες από τις απόψεις του δεν συνάδουν με την αλήθεια. Κατά την ανάλυση αυτών των πραγμάτων, δεν αρκούν μία ή δύο λέξεις για να τα εξηγήσουν ενδελεχώς ή να τα καταστήσουν σαφή. Φυσικά, στη ζωή υπάρχουν πολλά άλλα τέτοια θέματα. Όπως τα εκατό και πλέον δηλητήρια του Σατανά που συγκεντρώθηκαν στο παρελθόν —μπορεί να έχεις κατανοήσει τα λόγια και τις φράσεις, αλλά πώς έχεις συγκρίνει τον εαυτό σου μ’ αυτά; Τα έχεις αναλογιστεί; Μήπως δεν έχεις κι εσύ μερίδιο σε αυτά τα δηλητήρια; Δεν αντικατοπτρίζουν και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι; Όταν ενεργείς, δεν ενεργείς κι εσύ με βάση αυτά τα δηλητήρια; Πρέπει να εισχωρήσεις βαθιά στην προσωπική σου εμπειρία και να τη συγκρίνεις με αυτά τα λόγια. Αν απλώς διαβάζεις τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τα δηλητήρια του Σατανά, δίνοντάς τους απλώς μια ματιά, ή αν τα σκέφτεσαι απλώς, παραδεχόμενος ότι αυτά τα πράγματα είναι πράγματι δηλητήρια, ότι πράγματι διαφθείρουν και βλάπτουν τους ανθρώπους, και στη συνέχεια παραμερίζεις τα λόγια του Θεού, δεν θα έχεις τρόπο να διορθώσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Πολλοί άνθρωποι διαβάζουν τα λόγια του Θεού και δεν μπορούν να τα συνδέσουν με την πραγματικότητα. Απλώς διαβάζουν τα λόγια και ρίχνουν μια ματιά στο κείμενο, και εφόσον κατανοούν την κυριολεκτική του σημασία, πιστεύουν ότι έχουν κατανοήσει τα λόγια του Θεού ή ακόμη ότι έχουν κατανοήσει την αλήθεια. Ωστόσο, ποτέ δεν προβληματίζονται για τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και όταν γνωρίζουν ότι αποκαλύπτουν τη διαφθορά, δεν αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Αρκούνται απλώς να παραδεχτούν ότι όλες οι καταστάσεις που αποκαλύπτουν τα λόγια του Θεού είναι αληθινές και ότι αποτελούν εκφάνσεις διεφθαρμένων διαθέσεων, και σταματούν εκεί. Μπορεί κάποιος που διαβάζει έτσι τα λόγια του Θεού να γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του; Μπορεί να αποβάλει τη διεφθαρμένη του διάθεση; Σίγουρα όχι. Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό το κάνουν με αυτόν τον τρόπο, με αποτέλεσμα να μη βλέπουν καμία αλλαγή στη διάθεσή τους μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια πίστης. Η βασική αιτία γι’ αυτό είναι ότι δεν καταβάλλουν προσπάθεια για τα λόγια του Θεού, και δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ αυτήν μέσα τους. Απλώς τηρούν κανόνες στην άσκησή τους και αποφεύγουν να διαπράττουν μεγάλα κακά, και με αυτό νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν υπάρχει απόκλιση στην πρακτική τους; Είναι τόσο απλή η άσκηση της αλήθειας; Οι άνθρωποι είναι ζωντανά όντα και όλοι έχουν σκέψεις· ειδικότερα, όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις ριζωμένες βαθιά στην καρδιά τους, και διαθέτουν διάφορες σκέψεις και απόψεις που προέκυψαν από την κυριαρχία της σατανικής τους φύσης. Όλες αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις είναι εκφάνσεις μιας σατανικής διάθεσης. Εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναλύσουν και να γνωρίσουν αυτά τα πράγματα με βάση την αλήθεια των λόγων του Θεού, δεν έχουν τρόπο να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη ουσία τους και δεν μπορούν να καθαρθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Γιατί εκείνοι που δεν αποδέχονται την αλήθεια είναι τόσο αλαζόνες, αυτάρεσκοι και ανυπότακτοι; Επειδή όλοι έχουν διαφορετικές σκέψεις και απόψεις για διάφορα πράγματα, και όλοι έχουν κάποιες ιδέες και θεωρίες που τους καθοδηγούν, οπότε θεωρούν ότι έχουν δίκιο, υποτιμούν τους άλλους και είναι αλαζόνες, αυτάρεσκοι και ανυπότακτοι. Όσο κι αν συναναστραφούν οι άλλοι μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν είναι πρόθυμοι να την αποδεχτούν —συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με τις σκέψεις και τις απόψεις που έχουν μέσα τους, επειδή αυτές έχουν ήδη γίνει η ζωή τους. Το γεγονός είναι πως σε ό,τι κάνεις, υπάρχει μια σκέψη ή άποψη μέσα σου που υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο το κάνεις, και την κατεύθυνση προς την οποία το κάνεις. Αν δεν έχεις επίγνωση αυτού, θα πρέπει να κάνεις συχνά αυτοκριτική, και τότε θα γνωρίσεις ποιες σκέψεις και απόψεις μέσα σου ελέγχουν τις πράξεις και τις ενέργειές σου. Βέβαια, αν εξέταζες τώρα τις σκέψεις και τις απόψεις σου, θα θεωρούσες ότι δεν υπάρχει τίποτα μέσα τους που να είναι εχθρικό προς τον Θεό, ότι είσαι ειλικρινής και πιστός, ότι εκτελείς το καθήκον σου με προθυμία, ότι μπορείς να εγκαταλείψεις πράγματα και να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό. Θα θεωρούσες ότι τα πας μια χαρά σε όλα αυτά τα ζητήματα. Αλλά όταν ο Θεός σοβαρευτεί πραγματικά μαζί σου, όταν σε βάλει να κάνεις κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου, κάτι που δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις, πώς θα το προσεγγίσεις; Τότε είναι που θα αποκαλυφθούν οι σκέψεις, οι απόψεις και οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, ακριβώς όπως το νερό που ρέει από μια ανοιχτή υδρορροή —δεν μπορείς να το ελέγξεις, όσο κι αν θα ήθελες. Αυτό θα σε αποτρέψει από το να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Θα πεις: «Γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου; Δεν θέλω να αντισταθώ στον Θεό, οπότε γιατί το κάνω; Δεν θέλω να κρίνω τον Θεό, και δεν θέλω να έχω αντιλήψεις για τις πράξεις Του —οπότε γιατί Τον κρίνω; Γιατί εξακολουθώ να έχω αυτές τις αντιλήψεις;» Αυτήν τη στιγμή, θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και να εξετάσεις τι υπάρχει μέσα σου που αντιστέκεται στον Θεό ή είναι εχθρικό και αντίθετο στο έργο που επιτελεί αυτήν τη στιγμή. Αν μπορέσεις να εξετάσεις αυτά τα πράγματα και να τα επιλύσεις σύμφωνα με την αλήθεια των λόγων του Θεού, θα σημειώσεις πρόοδο στη ζωή σου και θα γίνεις κάποιος που κατανοεί την αλήθεια.

Η Κίνα κυβερνάται από ένα αθεϊστικό πολιτικό κόμμα και οι Κινέζοι λαμβάνουν εκπαίδευση στον αθεϊσμό και την εξέλιξη, με δημοφιλείς ρήσεις όπως «τα πάντα προέρχονται από τη φύση» και «οι άνθρωποι κατάγονται από τους πιθήκους». Όταν πιστέψεις στον Θεό και διαβάσεις τα λόγια Του, γνωρίζεις ότι ο ουρανός και η γη και όλα τα πράγματα δημιουργήθηκαν από τον Θεό, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, και όλοι νιώθουν στην καρδιά τους ότι ο λόγος του Θεού είναι αληθινός. Όλη η φύση είναι δημιούργημα του Θεού, και τίποτα δεν θα είχε δημιουργηθεί ποτέ αν δεν το είχε δημιουργήσει ο Θεός. Το ότι οι άνθρωποι κατάγονται από πιθήκους είναι εξαιρετικά αστήρικτο, καθώς σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, κανείς δεν έχει δει ποτέ έναν πίθηκο να γίνεται άνθρωπος. Δεν υπάρχουν αποδείξεις, και επομένως όλα αυτά είναι ψέματα και απάτη του Σατανά. Όσοι κατανοούν την αλήθεια απορρίπτουν τα ψέματα, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά, και πιστεύουν τη Βίβλο και τα λόγια του Θεού χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Αλλά είναι αδύνατο για όσους δεν αγαπούν την αλήθεια να αποδεχτούν πλήρως ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται: «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, αλλά πώς; Γιατί δεν το έχω δει; Δεν πιστεύω κάτι που δεν έχω δει». Η πίστη τους στον Θεό βασίζεται σε όσα μπορούν να δουν με τα μάτια τους. Αυτό δεν είναι πίστη. Ο άνθρωπος προήλθε από τον Θεό, και ο Θεός οδήγησε τον άνθρωπο βήμα προς βήμα μέχρι σήμερα, πάντα με κυριαρχία πάνω στη μοίρα του ανθρώπου. Αυτό είναι γεγονός. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός έκανε γνωστά όλα αυτά τα μυστήρια, λέγοντας ότι ο άνθρωπος έχει μετενσάρκωση και μετεμψύχωση, και ότι η ανθρώπινη ζωή και ψυχή δίνονται από τον Θεό και προέρχονται απ’ Αυτόν. Αυτή είναι η αλήθεια. Όποτε όμως βλέπεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας, επειδή δεν δέχεσαι ότι αυτά τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, τα αντιπαραβάλλεις με τις δικές σου σκέψεις και απόψεις: «Αφού ο άνθρωπος δεν προήλθε από τους πιθήκους, αλλά από τον Θεό, τότε πώς προήλθε ο άνθρωπος από τον Θεό; Πώς έδωσε ο Θεός ζωή στον άνθρωπο;» Αν δεν κατανοήσεις τον Θεό, τότε θα θεωρήσεις ότι είναι αδύνατο ο Θεός να έχει τη δύναμη, τη σοφία ή την εξουσία να δημιουργήσει τον άνθρωπο με μία μόνο ανάσα ή λέξη. Δεν πιστεύεις ότι αυτό είναι γεγονός ή ότι είναι η αλήθεια. Όταν έχεις αμφιβολίες, αντιστέκεσαι σ’ αυτά τα λόγια του Θεού, λέγοντας ότι δεν τα πιστεύεις, αλλά στην πραγματικότητα η καρδιά σου βρίσκεται σε κατάσταση αντίστασης και σε στάση εναντίωσης. Δεν είσαι διατεθειμένος να ακούσεις τον Θεό όταν λέει αυτά τα λόγια, αισθάνεσαι εχθρότητα στην καρδιά σου και δεν μπορείς να ακούσεις τα λόγια του Θεού και να πεις «Αμήν». Στην πραγματικότητα, εξετάζοντας τα γεγονότα, δεν χρειάζεται να ερευνήσουμε πώς ή πότε δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, ποιος το είδε ή αν κάποιος μπορεί να το μαρτυρήσει. Δεν χρειάζεται να το μελετήσουν αυτό οι άνθρωποι. Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια και γνωρίσουν τις πράξεις του Θεού, θα είναι σε θέση να καταθέσουν οι ίδιοι μαρτυρία. Ποιο είναι το βασικό ζήτημα στο οποίο πρέπει να επικεντρωθούν τώρα; Να γνωρίσουν τα έργα του Θεού. Ο Θεός, από την αρχή μέχρι το τέλος, επιτελεί το έργο Του για τη διαχείριση του ανθρώπου και τη σωτηρία του ανθρώπου ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Από την αρχή έως το τέλος, υπάρχει μόνο ένας Θεός που εργάζεται, μιλάει, διδάσκει και καθοδηγεί την ανθρωπότητα. Αυτός ο Θεός υπάρχει. Ο Θεός έχει εκφράσει τόσα λόγια σήμερα, Τον έχουμε ήδη δει αυτοπροσώπως, Τον έχουμε ακούσει να μιλάει, έχουμε βιώσει το έργο Του και έχουμε φάει και πιει τα λόγια Του, αποδεχόμενοι τα λόγια Του μέσα μας για να γίνουν η ζωή μας. Και αυτά τα λόγια μάς καθοδηγούν και μας αλλάζουν διαρκώς. Αυτός ο Θεός υπάρχει πράγματι. Επομένως, θα πρέπει να πιστέψουμε, όπως είπε ο Θεός, το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, και το γεγονός ότι ο Θεός στην αρχή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα. Εφόσον πιστεύεις ότι αυτός ο Θεός υπάρχει και έχεις έρθει πλέον ενώπιόν Του, τότε χρειάζεται ακόμη να επιβεβαιώσεις ότι το έργο που επιτελεί ο Ιεχωβά είναι έργο αυτού του Θεού; Εάν κανείς δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει και κανείς δεν είναι μάρτυρας, δεν θα το πιστέψεις; Ή όσον αφορά το έργο από την Εποχή της Χάριτος, δεν πιστεύεις ότι ο Ιησούς ήταν ενσαρκωμένος Θεός επειδή δεν Τον είδες ποτέ; Εάν δεν έβλεπες αυτοπροσώπως τον σημερινό Θεό να μιλάει, να εργάζεται ή να ενσαρκώνεται, τότε δεν θα το πίστευες; Αν δεν τα έβλεπες αυτά τα πράγματα ή αν δεν υπήρχαν μάρτυρες που να τα επιβεβαιώνουν, δεν θα τα πίστευες όλα αυτά; Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της παράλογα λανθασμένης άποψης που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι. Πρόκειται για ένα λάθος που κάνουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Πρέπει να τα δουν όλα οι ίδιοι αυτοπροσώπως, και αν δεν τα δουν, δεν τα πιστεύουν. Αυτό είναι λάθος. Αν ένα άτομο γνωρίζει πραγματικά τον Θεό, είναι σε θέση να πιστεύει στον λόγο Του ακόμη και χωρίς να βλέπει τα γεγονότα, και είναι σε θέση να επιβεβαιώσει τον λόγο Του, μόνο τότε είναι το είδος του ατόμου που κατανοεί την αλήθεια και έχει αληθινή πίστη. Τώρα που είδαμε αυτά τα λόγια του Θεού και ακούσαμε τη φωνή Του, αυτό αρκεί για να μας χαρίσει αληθινή πίστη και επομένως να μας κάνει να Τον ακολουθήσουμε και να πιστέψουμε κάθε λόγο και κάθε έργο που προέρχεται από τον Θεό. Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε να αναλύουμε ή να ερευνούμε τα πράγματα. Αυτό δεν είναι το είδος της λογικής που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι; Δεν υπήρχε κανείς να είναι μάρτυρας όταν ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, αλλά τώρα ο Θεός έχει ενσαρκωθεί για να εκφράσει αλήθειες και να σώσει την ανθρωπότητα, να εκτελέσει το έργο Του πρακτικά, και να βαδίσει ανάμεσα στις εκκλησίες και να εργαστεί ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Δεν το έχουν δει αυτό πολλοί άνθρωποι; Δεν μπορούν όλοι να το δουν, αλλά το πιστεύεις. Γιατί το πιστεύεις; Δεν πιστεύεις μόνο επειδή θεωρείς ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι αυτή είναι η αληθινή οδός και το έργο του Θεού; Μπορείς ακόμα να πεις: «Σε αυτό το στάδιο του έργου του Θεού, Τον άκουσα να μιλάει και είδα επίσης τα λόγια του Θεού. Είναι αλήθεια ότι αυτά τα λόγια προήλθαν από τον Θεό. Όσον αφορά όμως το έργο της σταύρωσης του Κυρίου Ιησού, δεν άγγιξα τα σημάδια από τα καρφιά Του, οπότε δεν πιστεύω το γεγονός ότι σταυρώθηκε. Δεν έγινα μάρτυρας του έργου που έκανε ο Ιεχωβά Θεός κατά την Εποχή του Νόμου, και δεν άκουσα τους νόμους όταν τους διακήρυξε. Μόνο ο Μωυσής τούς άκουσε και έγραψε την Πεντάτευχο του Μωυσή, αλλά δεν ξέρω πώς την έγραψε»; Οι άνθρωποι που λένε αυτά τα πράγματα βρίσκονται σε κανονική ψυχική κατάσταση; Είναι άπιστοι και όχι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Είναι σαν τότε που οι Ισραηλίτες έλεγαν: «Μήπως προς τον Μωϋσήν μόνον ελάλησεν ο Ιεχωβά; δεν ελάλησε και προς εμάς;» (Αριθμοί 12:2). Αυτό που εννοούσαν ήταν: «Δεν θα ακούσουμε τον Μωυσή, πρέπει να το ακούσουμε αυτοπροσώπως από τον Ιεχωβά Θεό». Ακριβώς όπως όταν οι άνθρωποι έλεγαν κατά την Εποχή της Χάριτος ότι, επειδή δεν το είδαν οι ίδιοι με τα ίδια τους τα μάτια, δεν πίστευαν ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε ή ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς. Υπήρχε ένας μαθητής με το όνομα Θωμάς που επέμενε να αγγίξει τα σημάδια από τα καρφιά του Ιησού. Και τι του είπε ο Κύριος Ιησούς; [«Επειδή με είδες, Θωμά, επίστευσας· μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν» (Κατά Ιωάννην 20:29).] «Μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν». Τι σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα; Μήπως πραγματικά δεν είδαν τίποτα; Στην πραγματικότητα, όλα όσα είχε πει ο Ιησούς και όλο το έργο που έκανε είχαν ήδη αποδείξει ότι ο Ιησούς ήταν Θεός, και έτσι οι άνθρωποι θα έπρεπε να το είχαν πιστέψει. Δεν χρειαζόταν να κάνει ο Ιησούς περισσότερα σημεία και τέρατα ή να εκφράσει περισσότερα λόγια, και δεν χρειαζόταν οι άνθρωποι να αγγίξουν τα σημάδια από τα καρφιά Του για να πιστέψουν. Η αληθινή πίστη δεν στηρίζεται μόνο στην όραση, αλλά αντίθετα, με την πνευματική επιβεβαίωση, η πίστη διατηρείται μέχρι τέλους και δεν υπάρχει ποτέ καμία αμφιβολία. Ο Θωμάς ήταν ένας άπιστος που βασιζόταν μόνο στην όραση. Μην είστε σαν τον Θωμά.

Υπάρχει πράγματι στην εκκλησία μια μερίδα ανθρώπων σαν τον Θωμά. Αμφισβητούν συνεχώς την ενσάρκωση του Θεού και για να πιστέψουν τελικά, περιμένουν να φύγει ο Θεός από τη γη, να επιστρέψει στον τρίτο ουρανό και να δουν το πραγματικό πρόσωπο του Θεού. Δεν πιστεύουν σ’ Αυτόν από τα λόγια που έχει πει κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσής Του. Μέχρι να πιστέψουν αυτού του είδους τα άτομα, θα είναι ήδη πολύ αργά, και εκείνη είναι η στιγμή κατά την οποία ο Θεός θα τους καταδικάσει. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Επειδή με είδες, Θωμά, επίστευσας· μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν». Αυτά τα λόγια σημαίνουν πως εκείνος είχε ήδη καταδικαστεί από τον Κύριο Ιησού και ότι είναι μη πιστός. Αν πιστεύεις αληθινά στον Κύριο και σε όλα όσα έχει πει, θα είσαι ευλογημένος. Αν ακολουθείς τον Κύριο για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά δεν πιστεύεις στην ικανότητά Του να αναστηθεί ή ότι είναι ο παντοδύναμος Θεός, τότε δεν έχεις αληθινή πίστη και δεν θα μπορέσεις να αποκτήσεις ευλογίες. Μόνο μέσω της πίστης μπορούν να επιτευχθούν ευλογίες, και αν δεν πιστεύεις, δεν θα τις επιτύχεις. Είσαι ικανός να πιστεύεις στο οτιδήποτε, μόνο αν ο Θεός εμφανιστεί σ’ εσένα, σου επιτρέψει να Τον δεις και σε πείσει αυτοπροσώπως; Ως άνθρωπος, τι προσόντα διαθέτεις ώστε να ζητάς από τον Θεό να εμφανιστεί προσωπικά σ’ εσένα; Τι προσόντα διαθέτεις ώστε να κάνεις τον Θεό να μιλήσει προσωπικά σ’ έναν διεφθαρμένο άνθρωπο όπως εσύ; Επιπλέον, τι σε κάνει κατάλληλο να χρειάζεσαι να σου εξηγήσει Αυτός τα πάντα ξεκάθαρα πριν να πιστέψεις; Αν είσαι λογικός, τότε θα πιστέψεις αμέσως μόλις διαβάσεις αυτά τα λόγια που διατύπωσε ο Θεός. Αν πιστεύεις στ’ αλήθεια, τότε δεν έχει σημασία τι κάνει ή τι λέει Αυτός. Αντιθέτως, μόλις δεις πως αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια, θα είσαι εκατό τοις εκατό πεπεισμένος ότι ειπώθηκαν από τον Θεό και ότι ο Θεός έκανε αυτά τα πράγματα, και θα είσαι ήδη έτοιμος να Τον ακολουθήσεις ως το τέλος. Δεν χρειάζεται να αμφιβάλεις γι’ αυτό. Οι άνθρωποι που είναι γεμάτοι αμφιβολίες είναι τόσο δόλιοι. Πολύ απλά, δεν μπορούν να πιστέψουν στον Θεό. Προσπαθούν διαρκώς να κατανοήσουν αυτά τα μυστήρια και είναι διατεθειμένοι να πιστέψουν μόνο όταν τα κατανοήσουν σε βάθος. Προϋπόθεση για να πιστέψουν στον Θεό είναι να έχουν σαφείς απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα: Πώς ενσαρκώθηκε ο Θεός; Πότε έφτασε; Πόσο καιρό θα μείνει πριν χρειαστεί να φύγει; Πού θα πάει αφού φύγει; Ποια είναι η διαδικασία της αναχώρησής Του; Πώς λειτουργεί ο Θεός ενσαρκωμένος και πώς φεύγει; ... Θέλουν να κατανοήσουν κάποια μυστήρια· είναι εδώ για να διερευνήσουν αυτά, όχι για να αναζητήσουν την αλήθεια. Νομίζουν ότι αν δεν μπορέσουν να κατανοήσουν αυτά τα μυστήρια, δεν θα μπορέσουν να πιστέψουν στον Θεό· είναι σαν να έχει παρεμποδιστεί η πίστη τους. Αυτή η άποψη που έχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι προβληματική. Από τη στιγμή που έχουν την επιθυμία να ερευνήσουν τα μυστήρια, δεν μπαίνουν στον κόπο να δώσουν προσοχή στην αλήθεια ή να προσέξουν τα λόγια του Θεού. Θα μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον εαυτό τους; Η αυτογνωσία δεν τους έρχεται εύκολα. Αυτό δεν έχει σκοπό να καταδικάσει ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου. Αν κάποιος δεν αποδέχεται την αλήθεια και δεν πιστεύει στα λόγια του Θεού, τότε δεν έχει αληθινή πίστη. Απλώς θα επικεντρωθεί στο να διυλίζει τον κώνωπα για κάποια λόγια, μυστήρια, ασήμαντα πράγματα ή προβλήματα που οι άνθρωποι δεν είχαν προσέξει. Αλλά είναι επίσης πιθανό μια μέρα ο Θεός να τον φωτίσει ή οι αδελφοί και οι αδελφές του να τον βοηθήσουν με τακτική συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, και τότε να αλλάξει γνώμη. Την ημέρα που θα συμβεί αυτό, θα συνειδητοποιήσει ότι οι προηγούμενες απόψεις του ήταν πολύ παράλογες, ότι ήταν πολύ αλαζόνας και ότι είχε πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, και θα ντραπεί. Όσοι έχουν αληθινή πίστη θα εμπιστεύονται ό,τι λέει ο Θεός χωρίς αμφιβολίες και, όταν αποκτήσουν κάποια εμπειρία και δουν ότι όλα τα λόγια του Θεού εκπληρώνονται και πραγματοποιούνται, η πίστη τους θα γίνει ακόμη πιο δυνατή. Αυτό το είδος ανθρώπου είναι εκείνο που κατανοεί τα πνευματικά ζητήματα, που πιστεύει στην αλήθεια και μπορεί να την αποδεχτεί, και που έχει πραγματικά πίστη.

Άνοιξη 2008