1 Καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου που ο Πέτρος πέρασε με τον Ιησού, είδε πολλά αξιαγάπητα χαρακτηριστικά στον Ιησού, πολλές διαστάσεις Του άξιες μίμησης και πολλές που τον εφοδίασαν. Παρόλο που ο Πέτρος είδε το Είναι του Θεού στον Ιησού με πολλούς τρόπους και είδε πολλές αξιαγάπητες ιδιότητες. Όσο περνούσε ο καιρός που ακολουθούσε τον Ιησού, ο Πέτρος παρατηρούσε και έπαιρνε στα σοβαρά τα πάντα για τη ζωή Του: τις ενέργειες, τα λόγια, τις κινήσεις και τις εκφράσεις Του. Κατανόησε βαθιά ότι ο Ιησούς δεν ήταν σαν τους συνηθισμένους ανθρώπους. Αν κι η ανθρώπινη εμφάνισή Του ήταν υπερβολικά κοινή, ήταν γεμάτος αγάπη, συμπόνια κι ανοχή απέναντι στον άνθρωπο. Όλα όσα έκανε ή είπε ήταν μεγάλη βοήθεια προς τους άλλους, και δίπλα Του ο Πέτρος είδε και έμαθε πράγματα που δεν είχε δει ή συναντήσει ποτέ πριν.

2 Είδε ότι, παρόλο που ο Ιησούς δεν είχε ούτε μεγάλο ανάστημα, ούτε ασυνήθιστη ανθρώπινη φύση, είχε έναν πραγματικά εξαιρετικό και ασυνήθιστο αέρα γύρω Του. Παρόλο που ο Πέτρος δεν μπορούσε να το εξηγήσει πλήρως, μπορούσε να δει ότι ο Ιησούς ενεργούσε διαφορετικά από όλους, διότι έκανε πράγματα πολύ διαφορετικά από αυτά που έκανε ο συνηθισμένος άνθρωπος. Από τότε που ήλθε σε επαφή με τον Ιησού, ο Πέτρος, επίσης συνειδητοποίησε ότι ο χαρακτήρας Του ήταν διαφορετικός από αυτόν ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Πάντοτε ενεργούσε σταθερά και ποτέ με βιασύνη, ποτέ δεν υπερέβαλλε, ούτε υποτιμούσε ένα ζήτημα και διήγαγε τη ζωή Του με έναν τρόπο που αποκάλυπτε έναν χαρακτήρα εξίσου κανονικό κι αξιοθαύμαστο. Όταν συζητούσε, ο Ιησούς ήταν κομψός και χαριτωμένος, ανοιχτός και χαρούμενος αλλά γαλήνιος και ποτέ δεν έχανε την αξιοπρέπειά Του κατά την εκτέλεση του έργου Του.

3 Ο Πέτρος είδε ότι ο Ιησούς ήταν μερικές φορές λιγομίλητος, άλλες φορές πάλι μιλούσε αδιάκοπα. Μερικές φορές, ήταν τόσο χαρούμενος που έμοιαζε με παιχνιδιάρικο και ζωηρό περιστέρι, και άλλοτε ήταν τόσο λυπημένος που δεν μιλούσε καθόλου, γεμάτος θλίψη που έμοιαζε με ταλαιπωρημένη και ανήσυχη μητέρα. Μερικές φορές, γέμιζε με θυμό, σαν ένας γενναίος στρατιώτης που εφορμά για να σκοτώσει τους εχθρούς, και μερικές φορές μάλιστα σαν ένα λιοντάρι που βρυχάται. Μερικές φορές γελούσε. Άλλες φορές προσευχόταν και θρηνούσε. Ανεξάρτητα από το πώς ενεργούσε ο Ιησούς, μεγάλωνε η απεριόριστη αγάπη κι ο σεβασμός του Πέτρου γι’ Αυτόν. Το γέλιο του Ιησού τον γέμιζε με ευτυχία, η λύπη Του τον βύθιζε σε θλίψη, ο θυμός Του τον φόβιζε, ενώ το έλεός Του, η συγχώρεση και οι αυστηρές απαιτήσεις Του προς τους ανθρώπους τον έκαναν να αγαπήσει πραγματικά τον Ιησού και να αναπτύξει αληθινό σεβασμό και λαχτάρα γι’ Αυτόν.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς ο Πέτρος κατάφερε να γνωρίσει τον Ιησού