Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, χωρίς να κάνουν κακό. Είναι, όμως, αφοσιωμένοι; Μπορούν να τα κάνουν σε ικανοποιητικό επίπεδο; Όχι, απέχουν ακόμα πάρα πολύ απ’ αυτό. Το αν μπορεί ή δεν μπορεί κάποιος να εκτελεί καλά τα καθήκοντά του αφορά το ζήτημα της ανθρώπινης φύσης. Πώς γίνεται, λοιπόν, να κάνουν σωστά τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι; Τι πρέπει να διαθέτουν για να τα κάνουν καλά; Πρέπει να είναι σχολαστικοί, ευσυνείδητοι και να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, σε κάθε καθήκον τους και σε ό,τι κάνουν· μόνο τότε θα νιώσουν γαλήνη και σταθερότητα στην καρδιά τους. Τι σημαίνει να ανταποκρίνεται κάποιος στις υποχρεώσεις του; Σημαίνει να είσαι επιμελής, να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου με όλη σου την καρδιά και να κάνεις όλα όσα πρέπει να κάνεις. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι ένας επικεφαλής της εκκλησίας σού ανέθεσε ένα καθήκον και συναναστράφηκε μαζί σου για τις απλές αρχές του καθήκοντος αυτού, δεν μπήκε, όμως, σε πολλές λεπτομέρειες. Εσύ τι πρέπει να κάνεις για να εκτελέσεις καλά αυτό το καθήκον; (Να βασιστείς στη συνείδησή σου.) Το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να βασιστείς στη συνείδησή σου. Πώς θα υλοποιήσεις τα λόγια: «Να βασιστείς στη συνείδησή σου»; Πώς θα εφαρμόσεις αυτά τα λόγια; (Αν σκεφτώ το συμφέρον του οίκου του Θεού και δεν ντροπιάσω με κανέναν τρόπο τον Θεό.) Μία πτυχή είναι αυτή. Πρέπει, όμως, εκτός από αυτό, να σκέφτεσαι επανειλημμένα καθετί που κάνεις και να το αξιολογείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Υπάρχει περίπτωση να το τελειώσεις και να μη νιώθεις γαλήνη στην καρδιά σου, να πιστεύεις ότι κάποιο πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει και, αφού το εξετάσεις, να βρεις τελικά όντως κάποιο πρόβλημα. Τι πρέπει να κάνεις εκείνη τη στιγμή; Να διορθώσεις άμεσα το πρόβλημα. Τι στάση είναι αυτή; (Στάση σχολαστικότητας και προσοχής στη λεπτομέρεια.) Πράγματι, είναι σχολαστικότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια, μια στάση σοβαρή και αυστηρή. Πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου βασιζόμενος σε μια στάση σοβαρότητας και υπευθυνότητας, λέγοντας: «Μου έχουν αναθέσει αυτό το έργο. Πρέπει, λοιπόν, να βάλω τα δυνατά μου για να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ και ξέρω. Δεν επιτρέπεται να κάνω λάθη». Μην έχεις τη νοοτροπία «αν είναι σχετικά καλό, μας κάνει». Μπορείς να κάνεις καλά το καθήκον σου αν σκέφτεσαι πάντα επιπόλαια; (Όχι.) Τι είναι αυτό που σε κάνει επιπόλαιο; Δεν οφείλεται αυτό στη σατανική, διεφθαρμένη διάθεσή σου; Η επιπολαιότητα είναι εκδήλωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης· γεννιέται όταν οι άνθρωποι βρίσκονται στο έλεος των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Όποιος είναι επιπόλαιος έχει χειρότερα αποτελέσματα στο καθήκον του, ενώ καμιά φορά το έργο του καταστρέφεται τελείως, πράγμα που έχει αντίκτυπο και στο έργο της εκκλησίας. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή συνέπεια. Τι είδους πρόβλημα είναι το να είσαι διαρκώς επιπόλαιος στο καθήκον σου; Πρόκειται για πρόβλημα που αφορά την ανθρώπινη φύση σου. Μόνο όσοι δεν έχουν συνείδηση ή ανθρώπινη φύση είναι συνέχεια επιπόλαιοι. Θεωρείτε αξιόπιστους όσους ενεργούν συνέχεια με επιπολαιότητα; (Όχι.) Είναι εντελώς αναξιόπιστοι! Όποιος εκτελεί το καθήκον του με τρόπο επιπόλαιο είναι ανεύθυνος. Όποιος ενεργεί με ανευθυνότητα δεν είναι έντιμος, αλλά αναξιόπιστος. Ένας αναξιόπιστος άνθρωπος είναι επιπόλαιος σε κάθε καθήκον που κάνει, όποιο κι αν είναι αυτό, επειδή δεν έχει αποδεκτό επίπεδο χαρακτήρα, δεν αγαπάει την αλήθεια και δεν είναι σε καμία περίπτωση έντιμος. Είναι δυνατόν να εμπιστευθεί ο Θεός το παραμικρό σε έναν άνθρωπο αναξιόπιστο; Φυσικά και όχι. Ο Θεός ερευνά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων και γι’ αυτό δεν αναθέτει καθόλου καθήκοντα σε δόλιους ανθρώπους· ευλογεί μόνο τους έντιμους και εργάζεται μόνο σε όσους είναι έντιμοι και αγαπούν την αλήθεια. Όταν εκτελεί κάποιο καθήκον ένας δόλιος άνθρωπος, αυτή η διευθέτηση έχει γίνει από άνθρωπο και είναι ανθρώπινο λάθος. Αυτοί που θέλουν να είναι επιπόλαιοι δεν έχουν συνείδηση και λογική, έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, είναι εξαιρετικά αναξιόπιστοι και δεν μπορεί κανείς να βασιστεί πάνω τους. Είναι δυνατόν να εργαστεί το Άγιο Πνεύμα σε τέτοιους ανθρώπους; Αποκλείεται. Όσοι, λοιπόν, θέλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους επιπόλαια, ο Θεός δεν θα τους οδηγήσει ποτέ στην τελείωση και δεν θα τους χρησιμοποιήσει ποτέ. Όλοι αυτοί που θέλουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους επιπόλαια είναι δόλιοι, έχουν πάρα πολλά κακά κίνητρα και δεν έχουν καθόλου συνείδηση και λογική. Δεν έχουν αρχές και όρια στις πράξεις τους· κάνουν ό,τι θέλουν και είναι ικανοί για κάθε κακό. Όλα όσα κάνουν βασίζονται στο πώς αισθάνονται: Αν έχουν κέφια και είναι χαρούμενοι, θα τα πάνε λίγο καλύτερα. Αν είναι κακόκεφοι και δυσαρεστημένοι, θα είναι επιπόλαιοι. Αν είναι θυμωμένοι, μπορεί να ενεργήσουν αυθαίρετα και απερίσκεπτα και να καθυστερήσουν κάποια σημαντικά θέματα. Ο Θεός δεν έχει καμία θέση στην καρδιά τους. Απλώς κάθονται και περιμένουν να περάσουν οι μέρες μέχρι να πεθάνουν. Είναι, λοιπόν, ανώφελο να παροτρύνεις όσους κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και είναι μάταιο να συναναστρέφεσαι μαζί τους σχετικά με την αλήθεια. Όσες παρατηρήσεις κι αν τους γίνουν, δεν αλλάζουν συμπεριφορά, είναι άκαρδοι· το καλύτερο που μπορεί να γίνει μ’ αυτούς είναι να αποπεμφθούν. Όσοι είναι άκαρδοι δεν έχουν όρια σε ό,τι κάνουν, τίποτα δεν μπορεί να τους περιορίσει. Είναι δυνατόν τέτοιοι άνθρωποι να χειριστούν κάποιο ζήτημα βασισμένοι στη συνείδησή τους; (Όχι.) Γιατί όχι; (Δεν έχουν τα πρότυπα της συνείδησης, δεν έχουν ανθρώπινη φύση, δεν έχουν όρια.) Ακριβώς. Δεν ενεργούν με βάση τα πρότυπα της συνείδησης· κάνουν όπως προτιμούν, κάνουν ό,τι θέλουν, με βάση τα κέφια τους. Από τα κέφια τους εξαρτάται αν θα έχουν καλά ή κακά αποτελέσματα στα καθήκοντά τους. Αν έχουν κέφια, θα έχουν καλά αποτελέσματα. Αν όμως δεν έχουν, τα αποτελέσματα θα είναι άσχημα. Είναι δυνατόν να φτάσει κάποιος στα αποδεκτά πρότυπα όταν εκτελεί έτσι τα καθήκοντά του; Αυτοί κάνουν τα καθήκοντά τους με βάση τα κέφια τους και όχι με βάση τις αλήθεια-αρχές· δυσκολεύονται, λοιπόν, πολύ να κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν θα λάβουν εύκολα την έγκριση του Θεού. Εκείνοι που ενεργούν όπως θέλουν και όπως προτιμούν δεν κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια.

Οτιδήποτε κάνουν οι άνθρωποι αφορά την αναζήτηση και την άσκηση της αλήθειας· οτιδήποτε άπτεται της αλήθειας έχει σχέση με την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους και με τη στάση με την οποία ενεργούν. Πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι κάνουν πράγματα χωρίς αρχές, αυτό συμβαίνει επειδή δεν κατανοούν τις αρχές που τα διέπουν. Αλλά πολλές φορές, οι άνθρωποι όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν τις αρχές, αλλά και δεν θέλουν να τις καταλάβουν. Μπορεί να γνωρίζουν λίγα πράγματα γι’ αυτές, αλλά και πάλι δεν θέλουν να βάλουν τα δυνατά τους. Δεν βρίσκεται στην καρδιά τους αυτό το πρότυπο, ούτε και αυτή η απαίτηση. Έτσι, τους είναι πολύ δύσκολο να κάνουν τα πράγματα σωστά, τους είναι πολύ δύσκολο να κάνουν τα πράγματα με τρόπο που να συνάδει με την αλήθεια και που να ικανοποιεί τον Θεό. Το βασικό κριτήριο για το αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με τρόπο αποδεκτό είναι το για τι πασχίζουν, το αν επιδιώκουν την αλήθεια και αν αγαπούν ή όχι τα θετικά πράγματα. Αν οι άνθρωποι δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα, δεν τους είναι εύκολο να αποδεχτούν την αλήθεια, και αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα· ακόμη κι αν εκτελούν ένα καθήκον, κάνουν μόνο υπηρεσία. Είτε καταλαβαίνεις την αλήθεια είτε όχι, είτε είσαι σε θέση να συλλάβεις τις αρχές είτε όχι, αν εκτελείς το καθήκον σου βασισμένος στη συνείδησή σου, θα πετύχεις, τουλάχιστον, μέτρια αποτελέσματα. Μόνο αυτό είναι αποδεκτό. Αν είσαι, τότε, σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα μπορείς να ανταποκριθείς πλήρως στις απαιτήσεις του Θεού και να είσαι σύμφωνος με το θέλημά Του. Και τι απαιτήσεις έχει ο Θεός; (Να εκτελούν όλοι καλά τα καθήκοντά τους, με όλη τους την καρδιά και όλη τους τη δύναμη.) Πώς πρέπει να ερμηνευτεί το «με όλη τους την καρδιά και όλη τους τη δύναμη»; Αν οι άνθρωποι αφιερώνουν όλον τους τον νου στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, τότε το κάνουν με όλη τους την καρδιά. Αν χρησιμοποιούν κάθε ικμάδα δύναμης που διαθέτουν για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, τότε το κάνουν με όλη τους τη δύναμη. Είναι εύκολο να δίνεις όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη; Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό χωρίς συνείδηση και σύνεση. Αν κάποιος δεν έχει καρδιά, αν δεν έχει μυαλό και είναι ανίκανος να αναλογιστεί, και αν, όταν αντιμετωπίζει ένα ζήτημα, δεν ξέρει πώς να αναζητήσει την αλήθεια και δεν έχει τους τρόπους και τα μέσα για να την αναζητήσει, τότε είναι ικανός να το κάνει με όλη του την καρδιά; Σίγουρα όχι. Αν δηλαδή κάποιος έχει καρδιά, τότε μπορεί να το κάνει με όλη του την καρδιά; (Ναι.) Μπορεί κάποιος να έχει καρδιά, αλλά να μην τη χρησιμοποιεί για να κάνει το καθήκον του και αντ’ αυτού να σκέφτεται μόνο άθλια και στραβά μονοπάτια και να χρησιμοποιεί την καρδιά του για να κάνει ανάρμοστα πράγματα. Θα μπορεί τότε να κάνει το καθήκον του με όλη του την καρδιά; (Όχι.) Ας υποθέσουμε ότι αυτό το άτομο κλαδεύεται και μαθαίνει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Ορκίζεται τότε στον Θεό ότι θέλει να μετανοήσει και αποφασίζει να κάνει καλά το καθήκον του. Όταν, όμως, αντιμετωπίζει δυσκολίες και πειρασμούς, τότε λιποψυχάει, κάνει το καθήκον του με μισή καρδιά ή γεμίζει αρνητικότητα και το βάζει στα πόδια. Μπορεί τότε να κάνει το καθήκον του με όλη του την καρδιά; (Όχι.) Είπατε μόλις τώρα ότι όποιος έχει καρδιά μπορεί να κάνει το καθήκον του με όλη του την καρδιά. Ισχύει στ’ αλήθεια αυτό; (Όχι.) Μη βασίζετε τις πράξεις σας στις παρορμήσεις ή τις φαντασιοκοπίες σας, ούτε, βέβαια, στο πάθος σας· να μη διαμορφώνουν την πορεία σας τα συναισθήματά σας ούτε οι ανθρώπινες ιδέες. Πρέπει, αντίθετα, να αναζητάτε και να κάνετε συνεχώς πράξη την αλήθεια. Αν βασίζεστε στον ενθουσιασμό και στα συναισθήματα ή στο πάθος και στις παροδικές παρορμήσεις σας, δεν γίνεται να είστε σίγουροι ότι θα κάνετε καλά το καθήκον σας. Είναι όπως όλοι οι νέοι, που θέλουν όταν μεγαλώσουν να κάνουν εκείνα που οφείλει να κάνει κάθε παιδί για τους γονείς του. Όταν, όμως, μεγαλώσεις και έρθει η ώρα να υλοποιήσεις εκείνη τη φιλοδοξία, δεν υπάρχουν δυσκολίες που μπορεί να μη σε αφήνουν να το κάνεις; Αναφέρομαι σε πραγματικά προβλήματα· είναι γεγονός ότι οι δυσκολίες του κάθε ανθρώπου είναι μεγαλύτερες από τα ιδανικά του. Για παράδειγμα, όταν παίρνεις πτυχίο και πιάνεις δουλειά, σκέφτεσαι: «Τώρα που θα βγάλω λεφτά, πρέπει να αγοράσω πρώτα μερικά ρούχα στους γονείς μου, να τους πάρω φάρμακα και πρέπει, από δω και στο εξής, να τους προσφέρω όσα οφείλω να τους προσφέρω ως παιδί τους. Θα τους δίνω χρήματα για να περνάνε χαρούμενα την κάθε μέρα». Αλλά μόλις πάρεις τον μισθό σου και αρχίσεις να υπολογίζεις πού θα τον χαλάσεις, αν αφαιρέσεις το ενοίκιο, τα προσωπικά σου έξοδα και διάφορα άλλα που προκύπτουν, δεν σου μένει σχεδόν τίποτα, ενώ χρειάζεται και να αγοράσεις και για τον εαυτό σου λίγα ωραία ρούχα. Όταν σου τελειώσουν όλα τα λεφτά, νιώθεις άσχημα, επειδή παραβίασες την υπόσχεση που έδωσες ότι όταν μεγάλωνες, θα έβγαζες λεφτά για να προσφέρεις στους γονείς σου αυτά που τους οφείλεις. Σκέφτεσαι: «Δεν είμαι σωστός απέναντι στους γονείς μου. Πρέπει τον επόμενο μήνα να μαζέψω κάποια λεφτά». Ο επόμενος μήνας έρχεται και πάλι δεν σε φτάνουν τα λεφτά σου, οπότε σκέφτεσαι: «Έχω καιρό ακόμα για να προσφέρω στους γονείς μου αυτά που οφείλω». Σιγά σιγά, με τον καιρό, βρίσκεις σύντροφο, κάνεις οικογένεια και παιδιά και ζορίζεσαι ολοένα και περισσότερο οικονομικά. Στην κατάσταση και τις συνθήκες ζωής που είσαι τώρα, δυσκολεύεσαι πολύ να πραγματοποιήσεις την επιθυμία σου να προσφέρεις στους γονείς σου, αφού έχεις ταυτόχρονα να συντηρήσεις την οικογένειά σου, να τα βγάλεις πέρα και να φροντίσεις και για την εκπαίδευση των παιδιών· αναγκάζεσαι, επίσης, για να επιβιώσεις, να έρχεσαι σε επαφή με ντόπιους τυράννους και διεφθαρμένους αξιωματούχους κι έτσι είσαι δυστυχισμένος. Θέλεις να είσαι σωστός απέναντι στους γονείς σου, αλλά είναι μάταιο. Σε κυνηγάνε οι δυσκολίες της πραγματικής ζωής και σιγά σιγά η πραγματικότητα ισοπεδώνει την επιθυμία σου να προσφέρεις στους γονείς σου. Είναι, λοιπόν, εφικτή η πρόθεσή σου να προσφέρεις στους γονείς σου όσα θέλεις ως παιδί τους; (Όχι.) Ήταν, άρα, αληθινή ή ψεύτικη η επιθυμία αυτή που είχες στα νιάτα σου; (Αληθινή.) Η επιθυμία σου ήταν τότε αληθινή, αλλά ήταν και αφελής, ανόητη και χαζή· ουσιαστικά ήταν ανέφικτη. Ποιο από τα δύο είναι ο αληθινός σου εαυτός; Η αληθινή σου ανθρώπινη φύση και η πραγματική στάση σου απέναντι στους αγαπημένους σου είναι αυτά που πηγάζουν από μέσα σου και όσα εκδηλώνεις στην πραγματική σου ζωή. Αναβάλλεις συνεχώς να κάνεις αυτό που θεωρείς χρέος σου απέναντι στους γονείς σου, μέχρι που χάνεις χωρίς να το θες την αντίληψη της συνείδησής σου, την ικανότητα της αυτοκριτικής σου και την αίσθηση της ευθύνης και της υποχρέωσής σου. Στο σημείο εκείνο σκέφτεσαι: «Όλοι έτσι είναι. Δεν κάνω κάτι χειρότερο από τους άλλους και, εξάλλου, αντιμετωπίζω πραγματικές δυσκολίες!» Τι είναι όλες αυτές οι προφάσεις, τα επιχειρήματα και οι δικαιολογίες σου; Όλα αυτά είναι μέρος της διεφθαρμένης σου διάθεσης. Όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή σου, όσους λόγους και προφάσεις κι αν έχεις για να αποφύγεις τις ευθύνες σου, όσο ισχυρά κι αν είναι τα επιχειρήματα και οι δικαιολογίες σου, σε τελική ανάλυση, ο εαυτός σου, ο αληθινός σου εαυτός, είναι οι εκδηλώσεις σου. Πώς μπορείς, λοιπόν, να πραγματοποιήσεις ένα θετικό ιδανικό; Τι εκδηλώνουν οι άνθρωποι στην πραγματική ζωή, προτού καταφέρουν να κατανοήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια; Είναι δίκαιες και θετικές οι εκδηλώσεις τους; (Όχι.) Χωρίς να καταλάβεις την αλήθεια, οι πράξεις και οι ιδέες σου παραμένουν διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν συνάδουν με την αλήθεια, όσο καλές και σωστές κι αν είναι. Αν, λοιπόν, δεν επιδιώξεις και δεν κατανοήσεις την αλήθεια, θα δυσκολευτείς πολύ να την κάνεις πράξη. Αυτό που θα βιώνεις τότε θα είναι η αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεών σου. Μπορεί να νομίζεις ότι είσαι καλός, σπουδαίος και σωστός. Όσα, όμως, κάνεις παίρνοντας αυτό ως βάση είναι αδύνατον να συμφωνούν με την αλήθεια. Καταλαβαίνεις; (Κάτι καταλαβαίνω.) Τι καταλαβαίνετε; (Αν και όλοι θέλουν να κάνουν το καθήκον τους σωστά, ελέγχονται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Άρα, δεν μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τη συνείδησή τους, όσο κι αν το θέλουν. Για να κάνουν, λοιπόν, σωστά το καθήκον τους, πρέπει να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους.) Θέλει να μιλήσει κάποιος άλλος; Τι άλλο καταλαβαίνετε; (Κάποιος που ενεργεί χωρίς να καταλαβαίνει την αλήθεια, όποια γνώμη κι αν έχουν οι άνθρωποι γι’ αυτό, δεν ασκεί την αλήθεια. Ακόμα κι αν οι πράξεις αυτές θεωρούνται πολύ καλές από τους υπόλοιπους, δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν με το θέλημα του Θεού. Βλέπω, λοιπόν, ότι είναι πολύ σημαντικό να κατανοούμε την αλήθεια.) Πολύ σωστά τα είπατε! Απ’ ό,τι φαίνεται, σ’ αυτό το διάστημα όλοι έχετε σημειώσει κάποια πρόοδο. Δεν είναι εύκολο να αποκτήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια· πρέπει να πληρώσουν μεγάλο τίμημα γι’ αυτό. Πρέπει να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Πρέπει, όμως, και να υπομείνουν πολύ πόνο και εξευγενισμό, καθώς και να υποστούν τις διώξεις και τη βάναυση κακοποίηση του Σατανά. Ακόμη κι αν δεν φτάσουν στον θάνατο, θα βασανιστούν σκληρά — και μόνο τότε θα αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και θα αποκτήσουν την αλήθεια. Θα έλεγε κανείς ότι, για να αποκτήσει κάποιος την αλήθεια, πρέπει να βιώσει τη διαδικασία της κρίσης και της παίδευσης κι έτσι να εξαγνιστεί. Ίσως να παραδέχεστε ότι έχετε διεφθαρμένη διάθεση και να αναγνωρίζετε την αλήθεια. Όταν, όμως, κάνετε πράξη την αλήθεια, δεν θα εκδηλωθεί η διεφθαρμένη σας διάθεση για να σας παρεμποδίσει και να σας αναστατώσει; (Ναι.) Τι γεννιέται εκείνη τη στιγμή στην καρδιά των ανθρώπων; (Διαφωνούν και ψάχνουν για δικαιολογίες. Φανερώνουν εγωισμό και σκέφτονται την περηφάνια και τη ματαιοδοξία τους.) Αυτό είναι πρόβλημα διαθέσεων. Κάποιοι δεν λένε και δεν φανερώνουν απολύτως τίποτα, αλλά όταν εξετάσεις τη διάθεσή τους, φαίνεται ξεκάθαρα ότι μέσα τους κρύβουν επαναστατικότητα, που είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Είτε διαφωνούν είτε ψάχνουν για δικαιολογίες, σκοπός τους είναι να προστατέψουν τα συμφέροντα, την περηφάνια, τη θέση και τη ματαιοδοξία τους, να πραγματοποιήσουν τις προθέσεις και τους στόχους τους. Μια τέτοια επαναστατική διάθεση προκαλεί στον άνθρωπο κάθε λογής διεφθαρμένες διαθέσεις, εχθρικές και ανταγωνιστικές απέναντι στον Θεό. Τι είναι η επαναστατικότητα; Με απλά λόγια, είναι όταν κάποιος έχει αντίσταση μέσα στην καρδιά του, όταν στρέφεται εναντίον του Θεού και λέει: «Γιατί λες λόγια διαφορετικά από αυτά που πιστεύω εγώ; Γιατί δεν μου αρέσουν αυτά που λες; Δεν μου αρέσουν, οπότε δεν θα τα δεχτώ και δεν θα κάτσω να τα ακούσω». Στρέφεται ενάντια στον Θεό και είναι τόσο ανυπάκουος που πάει κόντρα μέχρι και στην πραγματικότητα, εναντιώνεται σε όλες τις πράξεις του Θεού και στις απαιτήσεις που έχει από αυτόν. Αυτή είναι η επαναστατικότητα των ανθρώπων και αυτό είναι που τους δυσκολεύει περισσότερο να αποδεχτούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν ψάχνεις δικαιολογίες και διάφορα αντικειμενικά επιχειρήματα ή προϋποθέσεις, όπως και να ’χει, αιτία είναι η επαναστατική διάθεση που έχεις μέσα σου και σου προκαλεί όλα αυτά τα προβλήματα. Έστω ότι καταφέρνεις να διορθώσεις αυτήν την επαναστατική διάθεση, να αλλάξεις την κατάσταση και να μπορείς λες για ό,τι σου συμβαίνει: «Μου έτυχε αυτό, δεν καταλαβαίνω και δεν ξέρω πώς να κάνω πράξη την αλήθεια. Εκείνο που μπορώ να κάνω είναι να προσευχηθώ στον Θεό και να διαβάσω τον λόγο Του, ψάχνοντας ένα μονοπάτι άσκησης, ή να ζητήσω βοήθεια από κάποιον που καταλαβαίνει την αλήθεια. Αν μάθω πώς να ασκούμαι με τρόπο που συμφωνεί με την αλήθεια, που αρέσει στον Θεό και που Τον ικανοποιεί, τότε έτσι θα κάνω». Αυτή είναι η σωστή νοοτροπία. Είναι η νοοτροπία κάποιου που αγαπάει την αλήθεια. Αν επιδιώκεις την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, προσπαθώντας να βελτιώνεσαι παρά τις αναποδιές χωρίς να γίνεσαι αρνητικός ή να αποθαρρύνεσαι, τότε θα μπορέσεις να αποβάλεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση και να φτάσεις στη σωτηρία του Θεού.

Είναι δυνατόν ο Ιώβ, όταν τον δοκίμασε για πρώτη φορά ο Θεός, με βάση όσα ήξερε τότε, να γνώριζε με ακρίβεια το θέλημα του Θεού; (Όχι.) Τι ήταν αυτό που εκδήλωσε, λοιπόν; Υποτάχθηκε ή μήπως επαναστάτησε, αντιστάθηκε και παραπονέθηκε; (Υποτάχθηκε.) Σε τι κατάσταση βρισκόταν από μέσα μέχρι έξω; Μήπως αντιστάθηκε ποτέ καθόλου ή φάνηκε έστω και λίγο απρόθυμος; Όχι. Αν και στη Βίβλο υπάρχει μόνο μια απλή περιγραφή, δεν βλέπεις πουθενά τον Ιώβ να αποκαλύπτει ποτέ την οποιαδήποτε επαναστατική κατάσταση. Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, πιστεύεις ότι ο Ιώβ καταλάβαινε μεγάλο μέρος της αλήθειας; (Όχι.) Ποια αλήθεια καταλάβαινε τότε πραγματικά ο Ιώβ; Μήπως είχε μιλήσει ο Θεός για την αλήθεια της υποταγής; Μήπως είχε πει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να επαναστατούν εναντίον Του; Δεν είχε μιλήσει για τίποτα απ’ όλα αυτά. Σε ποια κατάσταση βρισκόταν ο Ιώβ; Ο Ιώβ εκείνη την εποχή δεν είχε ως θεμέλιο τον σημερινό λόγο του Θεού. Όμως, η συμπεριφορά του και όλες του οι πράξεις έκαναν φανερές τις σκέψεις της καρδιάς του και την κατάσταση που υπήρχε μέσα σ’ αυτήν. Δεν το βλέπουν και δεν το νιώθουν αυτό οι άνθρωποι; (Πράγματι.) Κάποιοι λένε: «Δεν ξέρουμε τι σκεφτόταν μέσα του». Δεν είναι ανάγκη να το ξέρετε αυτό· βλέπετε τις πράξεις του εξωτερικά. Αυτά που έκανε όταν συναντούσε δοκιμασίες δεν ήταν καθόλου επαναστατικά και ήταν κάποιος που υποτασσόταν ολοκληρωτικά στον Θεό, σχίζοντας τα ρούχα του και προσκυνώντας πεσμένος καταγής. Αυτό το έκανε μέσα από την καρδιά του και ήταν απόλυτα σύμφωνο με καθετί που σκεφτόταν και ήθελε να εκφράσει εκείνη τη στιγμή. Και όλο αυτό απεικόνιζε την επιδίωξή του και τη στάση του απέναντι στον Θεό. Ποια στάση είχε, λοιπόν, απέναντι στον Θεό; Πώς αντιδρούσε σε όσα του είχε κάνει ο Θεός; Η πρώτη του αντίδραση ήταν η αποδοχή και η υποταγή, δεν έφερε αντιρρήσεις και δεν διαφώνησε ποτέ. Κάποιοι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση λένε γεμάτοι αμφιβολίες: «Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος άνθρωπος στον κόσμο; Λες και είναι άγιος. Πρέπει να είναι ψέματα όλα αυτά». Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μοιάζουν με τον Ιώβ, αλλά ο Ιώβ ήταν ένας και δυστυχώς πολύ δύσκολα θα υπάρξει άλλος. Είχε την κατάσταση που οι άπιστοι αποκαλούν «ανιδιοτελή και χωρίς επιθυμίες». Όταν βίωσε τις δοκιμασίες του Θεού, δεν είπε κουβέντα, αλλά τη στάση του απέναντι στον Θεό την εξέφρασε με τις πράξεις του. Το ότι έπεσε στο χώμα και προσκύνησε ήταν απόδειξη πως, όταν βίωσε τις δοκιμασίες, ήταν πολύ δεκτικός και υποτακτικός και δεν έφερε καθόλου αντίσταση. Δεν είναι ότι έδινε παράσταση ή έπαιζε θέατρο· δεν τα έκανε αυτά για να τα δουν οι άλλοι, τα έκανε για να τα δει ο Θεός. Πώς, λοιπόν, κατάφερε να υποταχθεί έτσι ο Ιώβ; Δεν τα κατάφερε μόνο και μόνο επειδή βίωσε μια δοκιμασία και κατάλαβε τι σημαίνει υποταγή. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τον κάθε διεφθαρμένο άνθρωπο που ζει στη γη και όλοι τους έχουν επαναστατικές διαθέσεις. Είναι όλοι εγωιστές και επαναστατούν ενάντια στον Θεό. Αυτήν τη φύση την έχει διαφθείρει ο Σατανάς και την έχει ολόκληρη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Μπόρεσε, όμως, ο Ιώβ να υποταχθεί τόσο πολύ στον Θεό από τη μια μέρα στην άλλη; Και βέβαια όχι. Έπρεπε να επιδιώξει την υποταγή και, επιπλέον, έπρεπε στην επιδίωξή του να έχει ξεκάθαρο στόχο και ορθό μονοπάτι. Χρειαζόταν, ταυτόχρονα, να τον καθοδηγεί, να τον φροντίζει και να τον προστατεύει ο Θεός. Ο Ιώβ κατάφερε να λάβει τη χάρη, το έλεος και τις ευλογίες του Θεού μόνο επειδή επιδίωκε να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι, να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό· από τότε και στο εξής, ο Θεός τού έδινε συνεχώς το χέρι Του, την καθοδήγησή Του και τη φροντίδα Του. Έτσι μόνο κατάφερε να αναπτυχθεί. Για σκεφτείτε, γιατί δεν τον δοκίμασε έτσι ο Θεός όταν ήταν είκοσι χρονών; (Γιατί τότε δεν είχε το κατάλληλο ανάστημα.) Δεν ήταν η ώρα ακόμα. Γιατί δεν τον δοκίμασε έτσι στα σαράντα του; Και πάλι δεν ήταν η ώρα. Γιατί τον δοκίμασε όταν είχε φτάσει πια στα εβδομήντα; (Γιατί τότε είχε έρθει η ώρα του Θεού.) Ακριβώς, είχε έρθει η ώρα. Δηλαδή όλοι εσείς πρέπει να περιμένετε μέχρι να πάτε εβδομήντα; (Όχι.) Γιατί όχι; (Γιατί τώρα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε τα λόγια του Θεού με τα ίδια μας τα αυτιά. Ο Θεός μάς εξηγεί πολύ ξεκάθαρα το θέλημά Του και τις απαιτήσεις Του.) Άλλο το έργο εκείνης της εποχής, άλλο το σημερινό. Την εποχή εκείνη, ο Θεός δεν μιλούσε στον άνθρωπο κι έτσι εκείνος δεν καταλάβαινε την αλήθεια. Το έργο του Θεού ήταν απλό και αντιπροσωπευτικό. Όσοι πίστευαν στον Θεό είχαν απλώς εκείνα τα λόγια Του που είχαν μεταδώσει οι προφήτες και όσοι είχαν φόβο Θεού λάμβαναν τις ευλογίες Του. Όσοι δεν πίστευαν ειλικρινά στον Θεό ήταν μπερδεμένοι. Το πολύ πολύ να έκαναν θυσίες και να προσεύχονταν και νόμιζαν ότι αυτό φτάνει. Δεν ήταν και οι φίλοι του Ιώβ εκείνον τον καιρό πιστοί στον Θεό; Δεν είχαν, όμως, πολύ μικρότερη πίστη από κείνον; Αν και ήταν της ίδιας εποχής με τον Ιώβ, εκείνος ήταν πολύ καλύτερος απ’ αυτούς, έτσι δεν είναι; (Ναι, ήταν.) Γιατί είχαν τόσο μεγάλη διαφορά; (Αυτό αφορά τη φύση και την επιδίωξη των ανθρώπων.) Σωστά, έχει να κάνει με το πώς επιδιώκουν οι άνθρωποι. Ό,τι σπέρνεις, το θερίζεις. Αν δεν φυτέψεις τίποτα, τότε όταν έρθει η ώρα, δεν θα έχεις καθόλου συγκομιδή. Εκείνοι οι λίγοι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν επιδίωκαν τίποτα. Ήταν ακριβώς σαν τους σημερινούς μη πιστούς στην εκκλησία. Μόνο κανονισμούς τηρούσαν και τους άρεσε να ακολουθούν τους κανονισμούς στα πάντα. Αν και δεν καταλάβαιναν την αλήθεια, νόμιζαν ότι είχαν πάντα δίκιο, ότι καταλάβαιναν τα πάντα. Όταν ο Ιώβ αντιμετώπιζε τις δοκιμασίες, του έλεγαν: «Ομολόγησε γρήγορα. Βλέπεις, σε τιμωρεί ο Θεός». Ποια ήταν τελικά η στάση του Θεού απέναντι σ’ αυτούς; Ο Θεός είπε: «Έχετε φτάσει σ’ αυτήν την ηλικία, όμως δεν μπορείτε να καταλάβετε τις πράξεις Μου και τη στάση Μου απέναντι στους ανθρώπους ούτε με ποια πρότυπα ενεργώ. Είστε πολύ μπερδεμένοι· ο Ιώβ καταλάβαινε πολύ καλά». Γι’ αυτό και εμφανίστηκε στον Ιώβ ο Θεός και όχι σ’ αυτούς· δεν ήταν άξιοι. Δεν επιδίωκαν να γνωρίσουν τον Θεό και ούτε είχαν φόβο Θεού ούτε απέφευγαν το κακό, οπότε ο Θεός δεν εμφανίστηκε σ’ αυτούς.

Σήμερα, θέλουν όλοι να αποκτήσουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Τι σημαίνει, λοιπόν, το να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό; Ένα μέρος αυτού είναι σίγουρα να αποζητάς να υποταχθείς στον Θεό απόλυτα και ολοκληρωτικά. Προϋποθέτει να έχεις αληθινό φόβο Θεού, χωρίς να εξαπατάς, να αντιστέκεσαι ή να επαναστατείς καθόλου. Σημαίνει να έχεις τελείως αγνή καρδιά και να δείχνεις απόλυτη αφοσίωση και υποταγή στον Θεό. Πρέπει να είναι απόλυτη αυτή η αφοσίωση και η υποταγή, όχι σχετική· δεν έχει σημασία πού είσαι, για πότε μιλάμε ή πόσο χρονών είσαι. Έτσι πρέπει να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό. Όταν επιδιώκεις μ’ αυτόν τον τρόπο, θα γνωρίσεις σιγά σιγά τον Θεό και θα βιώσεις τα έργα Του· θα νιώσεις ότι σε φροντίζει και σε προστατεύει, θα διαισθανθείς ότι υπάρχει στ’ αλήθεια και θα νιώσεις την κυριαρχία Του. Θα καταλάβεις, τέλος, ότι ο Θεός βρίσκεται παντού και στα πάντα και ότι είναι δίπλα σου. Θα συνειδητοποιήσεις αυτά τα πράγματα. Δεν θα τα μάθεις ποτέ αν δεν ακολουθήσεις την οδό του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Οι άνθρωποι λένε: «Ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων. Είναι πανταχού παρών και παντοδύναμος». Αν και μέσα σου το καταλαβαίνεις απόλυτα αυτό, αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα δεις ή να τα βιώσεις. Πώς θα γνωρίσεις, λοιπόν, τον Θεό; Τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια της πίστης σου στον Θεό; Πας συχνά σε συναθροίσεις και ακούς κηρύγματα και πάντα κάνεις το καθήκον σου· έχεις βγει πολλές φορές έξω για να εργαστείς και, διαδίδοντας το ευαγγέλιο, έχεις κερδίσει κάποιους ανθρώπους. Γιατί, λοιπόν, δεν καταλαβαίνεις ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων; Δεν έχεις καταλάβει καθόλου την αλήθεια! Τίποτα δεν βλέπεις; Αν και γνωρίζεις καλά ότι αυτή είναι η αληθινή οδός, δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Πας σε συναθροίσεις, ακούς κηρύγματα και ζεις εκκλησιαστική ζωή, αλλά δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια και δεν έχεις αλλάξει ούτε λίγο. Είσαι αξιολύπητος! Αυτήν την κατάσταση έχουν οι μη πιστοί, λες και δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού· ο Θεός σε βλέπει ως μισθοφόρο, ως πάροχο υπηρεσιών. Μπορεί να πεις: «Το καθήκον μου το κάνω. Θεέ μου, αναγνώρισέ με!» Τότε, ο Θεός θα σου έλεγε: «Δεν έχεις θέση στην καρδιά σου για Μένα και δεν αποδέχεσαι το παραμικρό μέρος της αλήθειας. Είσαι κακοποιός. Φύγε μακριά μου!» Αυτές είναι οι ενδόμυχες σκέψεις του Θεού. Δεν αγαπάς την αλήθεια, δεν καταλαβαίνεις ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή και δεν γνωρίζεις τίποτα βιωματικά. Δεν μπορείς να μαρτυρήσεις με καμία πραγματική εμπειρία ότι πιστεύεις σε έναν Θεό που είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Είναι δυνατόν, λοιπόν, να σε εγκρίνει ο Θεός; Δεν μπορείς να μαρτυρήσεις για το Θεό. Συνεχίζεις να ζεις σύμφωνα με μια διεφθαρμένη διάθεση και να κάνεις ό,τι θες· είσαι το ίδιο ακριβώς με τους απίστους. Δεν καταφέρνεις να επαναστατήσεις ενάντια στην εγωιστική και απεχθή μικροπρέπειά σου και δυσκολεύεσαι να διορθώσεις τις αντιλήψεις και την επαναστατικότητά σου. Κάθε φορά που ο Θεός διευθετεί για σένα κάποιες συνθήκες, εσύ, αν και έχεις εμπειρίες δεκαετιών, δεν έχεις πάρει το μάθημά σου και δεν έχεις καθόλου συγκομιδή. Έτσι, η διεφθαρμένη διάθεσή σου είναι αδύνατον να καθαρθεί. Αν δεν διορθωθούν ή δεν καθαρθούν καθόλου η επαναστατικότητα, η αντίσταση και η διεφθαρμένη διάθεσή σου, τότε είσαι ένα βδέλυγμα, ένας γερο-διάβολος που δεν έχει αλλάξει καθόλου, είτε πιστεύεις στον Θεό είκοσι χρόνια είτε τριάντα είτε ακόμα περισσότερο. Αυτό και μόνο φτάνει για να αποδειχθεί ότι είσαι μη πιστός και ότι εύκολα θα αποκλειστείς.

Κάποιοι νομίζουν ότι, επειδή πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό, ακούνε πολλά κηρύγματα και καταλαβαίνουν πολλά δόγματα, έχουν αποκτήσει την αληθινή οδό, τον Θεό και τη ζωή. Στα συνηθισμένα ζητήματα, όμως, συνεχίζουν να μάχονται για τη φήμη και το κέρδος. Φτάνουν μέχρι και στο σημείο να πληγώσουν και να αποκλείσουν τους άλλους, φανερώνοντας ολόκληρη την εγωιστική και απεχθή ασχήμια τους. Γιατί δεν αποδέχονται ούτε κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια; Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να λένε κάποια λόγια και δόγματα και κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι έχουν αποκτήσει τη ζωή. Αυτήν την αξιοθρήνητη κατάσταση δεν έχουν οι άνθρωποι; Δεν μπορούν καν να αφήσουν στην άκρη το συμφέρον τους ούτε μπορούν να υποφέρουν έστω και τόσο λίγο· πόσο, λοιπόν, μπορούν να υποφέρουν; Από την αρχή ως το τέλος, θεωρούν πιο σημαντικά από όλα το συμφέρον τους και τις εγωιστικές τους επιθυμίες. Με αυτήν την νοοτροπία ξεκινούν να πιστεύουν στον Θεό και, μέχρι τώρα, δεν έχουν αλλάξει καθόλου· νομίζουν ακόμα ότι είναι καλοί. Τι τους κάνει να το νομίζουν αυτό; Θεωρούν ότι πιστεύουν εδώ και πολλά χρόνια στον Θεό, κάνοντας μέχρι και σήμερα το καθήκον τους· θεωρούν ότι έχουν υποφέρει κάπως και ότι έχουν προσφέρει πολλά, ότι είναι στα πάντα ανώτεροι απ’ τους άλλους. Συγκεκριμένα, επειδή έχουν ακούσει για πολλά χρόνια κηρύγματα, κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι είναι ανώτεροι και ότι έχουν αποκτήσει τον Θεό. Κάνουν τους ίδιους όρκους και έχουν την ίδια αποφασιστικότητα όπως ακριβώς όταν άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό. Δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό ούτε η αποφασιστικότητα ούτε οι όρκοι ούτε ο ενθουσιασμός ούτε η βούλησή τους. Συνεχίζουν να δαπανούν πολλή ενέργεια για τον Θεό, αλλά είναι και κάποια πράγματα που δεν έχουν αλλάξει, δηλαδή οι αλαζονικές, επαναστατικές, δόλιες και αδιάλλακτες διαθέσεις τους. Απορώ, λοιπόν, τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύουν στον Θεό και κάνουν τα καθήκοντά τους κάθε μέρα όλη μέρα, δαπανώντας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Νομίζουν, λοιπόν, ότι έχουν ήδη αποκτήσει τον Θεό και την αληθινή οδό. Έτσι έχουν τα πράγματα; Έχει επιβεβαιώσει ο Θεός όλα αυτά που πιστεύουν; Τι θέλει να δει ο Θεός; Δεν αξίζει να το αναλογιστούμε αυτό το ζήτημα; Εάν κάποιος νομίζει ότι είναι καλός και ο Θεός τον βλέπει διαφορετικά, ποιος από τους δύο έχει το πρόβλημα; (Ο άνθρωπος αυτός.) Εννοείται· αποκλείεται να κάνει λάθος ο Θεός. Δεν έχουν αλλάξει ποτέ τα κριτήρια των απαιτήσεων του Θεού από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι που τα παρερμηνεύει συνεχώς, τα καταλαβαίνει συνέχεια όπως τον συμφέρει. Κάποιοι έχουν την εξής άποψη: «Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό σχεδόν όλη τους τη ζωή. Αν στ’ αλήθεια δεν τους εγκρίνει ο Θεός, δεν είναι αξιολύπητοι;» Αξίζουν τέτοιοι άνθρωποι τον οίκτο και τη συμπόνια μας; Δεν είναι πολύ σκληρό να πεις ότι δεν αξίζουν οίκτο, δεν αξίζουν συμπόνια; Όχι. Γιατί όχι; (Επειδή ο Θεός έχει ήδη δώσει αρκετές ευκαιρίες στους ανθρώπους. Αυτοί φταίνε που δεν επιδιώκουν· και για τις φουσκάλες στα πόδια τους αυτοί οι ίδιοι φταίνε.) Για να το πω λίγο πιο ωμά, αυτό τους αξίζει, όχι οίκτος. Όταν μιλάω για άλλους ανθρώπους, όλοι σκέφτεστε: «Αυτό σου αξίζει! Εσύ φταις που έχεις βγάλει φουσκάλες στα πόδια σου. Κανείς δεν σε εμπόδισε να ακούσεις τα λόγια του Θεού! Δεν σε θέλει ο Θεός και ούτε κι εγώ σε συμπονώ και σε λυπάμαι. Αυτό σου αξίζει!» Αν, όμως, συνέβαινε το ίδιο και σ’ εσάς, θα εξετάζατε τη συνείδησή σας, θα κοιτούσατε μέσα σας; Τι θα έπρεπε να σκεφτείτε; Με ποιον τρόπο θα έπρεπε να σκεφτείτε με λογική και συνείδηση, σύμφωνα με τον ρόλο, αλλά και με τις σκέψεις και τη στάση ενός δημιουργήματος; Ποιες θα έπρεπε να είναι οι σκέψεις και οι πράξεις σας ώστε να λογοδοτήσετε στον Θεό και στον άνθρωπο με όσο το δυνατόν πιο λογικό και δίκαιο τρόπο; (Θεέ μου, θέλω να πω λίγα λόγια για το πώς νιώθω εγώ. Νομίζω ότι, αν και πιστεύω στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχω αποκτήσει την αλήθεια. Αιτία δεν είναι ότι ο Θεός έχει κάνει κάποιο λάθος ή ότι τα έργα Του δεν έχουν επιφέρει αποτελέσματα. Αιτία είναι ότι δεν έχω επιδιώξει την αλήθεια. Θυμάμαι το παράδειγμα που έδωσε ο Κύριος Ιησούς: Εκείνοι που έρχονται στα αμπέλια νωρίς και εκείνοι που έρχονται αργά παίρνουν τον ίδιο μισθό. Ο Θεός είναι εξαιρετικά δίκαιος και λογικός σε αυτά που δίνει σε όλους, και σ’ αυτούς που αποδέχονται το έργο Του νωρίς και σ’ αυτούς που το αποδέχονται αργά. Όποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, στο τέλος δεν θα αποκτήσει τις αλήθειες που προσφέρει ο Θεός στους ανθρώπους. Όμως, δεν φταίει γι’ αυτό ότι δεν του έχει δώσει ο Θεός αρκετό χρόνο, αλλά φταίει το ότι ο ίδιος δεν εκτιμά και δεν αποδέχεται την αλήθεια· χάνει τη μία μετά την άλλη τις ευκαιρίες που του έχει δώσει ο Θεός. Κάποιοι πιστεύουν πολύ λίγο καιρό στον Θεό, αλλά παρ’ όλα αυτά μπορούν να αποδεχτούν και να επιδιώξουν την αλήθεια. Αφού βιώσουν την κρίση, την παίδευση και το κλάδεμα των λόγων του Θεού για αρκετά χρόνια, επιτυγχάνουν κάποια αλλαγή και μπορούν να σωθούν. Είναι δίκαια όλα αυτά που έχει κάνει ο Θεός. Αυτά ήταν κάποια απ’ όσα κατάλαβα από τη συναναστροφή του Θεού.) Πολύ ωραία! Ας εξετάσουμε αρχικά το ζήτημα αυτό από την ανθρώπινη σκοπιά. Αν δεν είχε ενσαρκωθεί ο Θεός για να σώσει την ανθρωπότητα, σε τι κατάσταση θα ήταν όλοι οι πιστοί στον Θεό; Θα ζούσαν αποκλειστικά υπό την εξουσία του Σατανά, μέσα στο κύμα της μοχθηρίας και ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους. Το να ζεις ανάμεσα στους διεφθαρμένους ανθρώπους είναι σαν να ζεις στη φυλακή των διαβόλων, σαν να ζεις στα λημέρια των δαιμόνων ή σαν να ζεις σε έναν μεγάλο κάδο βαφής. Είναι πολύ φυσικό κάποιος που δεν πιστεύει στον Θεό να κάνει ό,τι θέλει, να κάνει άσχημα πράγματα και το κακό. Διαφθείρεται όλο και περισσότερο και γίνεται όλο και πιο μοχθηρός, όλο και πιο παράλογος και, στο τέλος, γίνεται ζωντανός δαίμονας. Από τα λόγια και τις πράξεις του μοιάζει να είναι άνθρωπος, αλλά έχει ήδη τη νοοτροπία και τη διάθεσή ενός ζωντανού δαίμονα. Τι έκβαση έχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν έχουν την ίδια έκβαση με τον Σατανά; (Ναι.) Τους έχει πιάσει αιχμάλωτους ο Σατανάς. Είναι συνεργάτες του Σατανά, έχουν γίνει συνεργοί και τσιράκια του και αντιστέκονται στον Θεό το ίδιο με εκείνον. Οπότε, δεν μπορούν πια να ελιχθούν και η τελική τους έκβαση είναι η τιμωρία και η καταστροφή. Αυτό αφορά τους ανθρώπους. Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, Εκείνος δεν θα σε σώσει. Μπορεί σ’ αυτόν τον κόσμο να έχεις πολλές ελευθερίες, να μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις· μπορεί να μη σε περιορίζει η συνείδηση και η λογική, μπορεί να μην έχεις την ανάγκη να αποδεχτείς ή να κάνεις πράξη την αλήθεια και, ακόμα λιγότερο, το κλάδεμα και την πειθαρχία. Ζεις μόνο σύμφωνα με αυτά που προτιμάς, ακολουθείς τις κοσμικές τάσεις, μέχρι που φτάνεις στο σημείο να αλλάξεις τελείως και να πάψεις να έχεις την παραμικρή λογική, την παραμικρή αντίληψη συνείδησης. Εκφυλίζεσαι εντελώς και καταντάς ζωντανός δαίμονας, ζωντανός σατανάς, ζωντανός διάβολος μέσα σου κι έξω σου. Δεν χρειάζεται να κρύβεσαι ή να μεταμφιέζεσαι. Είσαι πραγματικός σατανάς, είσαι ένας διάβολος. Οι άπιστοι που ζουν υπό την εξουσία του Σατανά αυτό το αποτέλεσμα θα έχουν και, όταν έρθουν στο τέλος οι καταστροφές, θα καταστραφούν. Έστω ότι κάποιος πιστεύει στον Θεό, όμως δεν μπορεί ποτέ να αποδεχτεί την αλήθεια και να επιτύχει την αυτογνωσία και δεν δείχνει αληθινή μεταμέλεια. Αν και πιστεύει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχει αλλάξει καθόλου· δεν έχει αποκατασταθεί η συνείδηση και η λογική του, ενώ έχει τον ίδιο τρόπο ζωής με έναν άπιστο. Δεν δίνει καμία σημασία στην αλήθεια, όσο κι αν κρίνει και παιδεύει ο Θεός τους ανθρώπους και όσο κι αν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ο οίκος του Θεού. Άνθρωποι σαν αυτούς είναι μη πιστοί, είναι οι μοχθηροί που έχουν διεισδύσει στον οίκο του Θεού. Ο Θεός τούς έχει δώσει πολλές ευκαιρίες να αποκτήσουν την αλήθεια και να σωθούν κι εκείνοι πιστεύουν τόσα χρόνια χωρίς να νοιάζονται καθόλου για το θέλημα του Θεού. Συνεχίζουν να επιδιώκουν τις σαρκικές απολαύσεις ως συνήθως, θέλουν να τρώνε, να πίνουν και να διασκεδάζουν. Δεν έχουν την παραμικρή συνείδηση, δεν έχουν κανένα θετικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης· έχουν ήδη φτάσει στο σημείο που δεν έχει επιστροφή, δεν μπορούν να σωθούν. Ο Θεός τούς εγκαταλείπει και δεν τους σώζει. Δεν χρειάζεται να πούμε ποια θα είναι η έκβασή τους. Στο σημείο αυτό, τελειώνει η ζωή και η πορεία που είχαν ως πιστοί στον Θεό. Αυτή είναι η έκβασή τους, έχει καθοριστεί. Τι θα ένιωθε κάποιος μέσα του αν είχε αυτήν την έκβαση; Θα ένιωθε έναν αμυδρό πόνο στην καρδιά του, θα ένιωθε αναστάτωση και θλίψη, θα ένιωθε ότι ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει, σαν να βρισκόταν σε έναν απέραντο ωκεανό, χωρίς να μπορεί να πιαστεί ούτε απ’ τα μαλλιά του, εντελώς εξαθλιωμένος και αβοήθητος. Δεν μπορείς να νιώσεις αυτόν τον πόνο αν δεν έχεις πέσει κι εσύ σ’ αυτό το επίπεδο, μα μόλις φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, δεν υπάρχει γυρισμός. Έτσι τελικά οδεύουν προς μια τέτοια μοίρα και μια τέτοια έκβαση όσοι βρίσκονται σ’ αυτήν την κατάσταση, δηλαδή όταν ο Θεός δεν πρόκειται να τους σώσει. Έχει, όμως, κάποια απώλεια ο Θεός αν έχουν οι άνθρωποι τέτοια μοίρα και τέτοια έκβαση; Αν ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους που Εκείνος δημιούργησε, αν εκείνοι δεν αποδεχτούν καθόλου τη σωτηρία Του και βαδίσουν προς τον δρόμο της καταστροφής, έχει Εκείνος την παραμικρή απώλεια; Σε καμία περίπτωση. Θα έπαυε ο Θεός να είναι Θεός επειδή καταστράφηκε ένα από τα δημιουργήματά Του; Θα έχανε μήπως την ταυτότητα, τη θέση ή την ουσία Του ως Θεού; Ή μήπως κάτι τέτοιο θα άλλαζε το γεγονός ότι Αυτός είναι ο κυρίαρχος των πάντων; (Όχι.) Δεν θα το άλλαζε. Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτό; Είτε αποδεχτούν είτε δεν αποδεχτούν οι άνθρωποι το έργο του Θεού, είτε σωθούν είτε όχι, ο Θεός δεν χάνει τίποτα. Μια πτυχή της κατάστασης είναι αυτή. Ο Θεός δεν έχει την παραμικρή απώλεια, ακόμη κι αν οι άνθρωποι δεν πιστέψουν σ’ Αυτόν και Εκείνος δεν εργαστεί για τη σωτηρία τους. Ο Σατανάς παραμένει Σατανάς· ο Θεός παραμένει Θεός. Ο Θεός δεν παύει να είναι Εκείνος που έχει τα πάντα υπό το κράτος του, Εκείνος που δημιούργησε τα πάντα και Εκείνος που κυριαρχεί στα πάντα. Στα χέρια Του βρίσκεται η μοίρα της ανθρωπότητας, η μοίρα του Σατανά και η μοίρα των πάντων. Η θέση Του, η μοναδικότητά Του, η διάθεσή Του και η ουσία Του δεν αλλάζουν. Ούτε η αγιοσύνη του Θεού θα σπιλωθεί ούτε το έργο Του θα υποστεί απώλειες. Ο Θεός παραμένει Θεός. Με τα παραπάνω, οι άνθρωποι θα καταλάβουν το εξής: Όσο κι αν πληθύνει η ανθρωπότητα, για τον Θεό πρόκειται απλώς για έναν αριθμό. Αυτό δεν δίνει στους ανθρώπους καμία δύναμη και δεν αποτελεί απειλή για τον Θεό. Ο Θεός κρατάει τους ανθρώπους στα χέρια Του, όποια πορεία κι αν ακολουθήσουν. Όποια κι αν είναι η έκβαση που έχουν μπροστά τους οι άνθρωποι, είτε πιστεύουν στον Θεό και αναγνωρίζουν την ύπαρξη και την κυριαρχία Του είτε όχι, τίποτε απ’ αυτά δεν επηρεάζει την εγγενή ταυτότητα ή τη θέση του Θεού και ούτε μπορεί να επηρεάσει την ουσία Του. Αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανείς. Είναι όμως και κάτι που ίσως δεν έχουν καταλάβει ακόμα καλά ή δεν το έχουν βιώσει οι άνθρωποι. Αν ο Θεός εγκαταλείψει και δεν σώσει κάποιον άνθρωπο, τότε η τελική έκβαση του ανθρώπου αυτού θα είναι η καταστροφή· αυτό δεν αλλάζει. Κανένας και τίποτα σε ολόκληρο το σύμπαν, ανεξαρτήτως μεγέθους, όσοι κι αν είναι οι πλανήτες, όσες και αν είναι οι ζωές, δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός ότι ο Θεός υπάρχει και ότι Αυτός και μόνο έχει στα χέρια Του τη μοίρα του σύμπαντος και των πάντων. Ούτε ένας ζωντανός οργανισμός ούτε ένα άστρο, τίποτα δεν επηρεάζει την ύπαρξη του Θεού, τίποτα δεν επηρεάζει την κυριαρχία Του και, φυσικά, τίποτα δεν μπορεί να ελέγξει την οποιαδήποτε ιδέα έχει Εκείνος. Αυτό είναι πραγματικότητα. Κάποιοι πιστεύουν τα εξής: «Αφού δεν πιστεύω σ’ Εσένα, δεν είσαι Θεός». «Αφού δεν πιστεύουν σ’ Εσένα πολλοί άνθρωποι, τότε δεν είσαι Θεός». Έχουν βάση τέτοια πράγματα; (Όχι, δεν έχουν.) Κάποιοι άλλοι λένε: «Μόνο εμείς πιστεύουμε σ’ Εσένα. Η δύναμή Σου, λοιπόν, να κυριαρχείς σε όλα τα πράγματα και στην ανθρωπότητα δεν είναι και τόσο μεγάλη, μέχρι εδώ εκτείνεται.» Είναι έτσι τα πράγματα; (Όχι.) Έχουν μεγάλη άγνοια και είναι πολύ ανόητοι όσοι έχουν τέτοιες απόψεις!

Μόλις τώρα συναναστράφηκα και είπα ότι, ναι μεν οι άνθρωποι θα οδηγούνταν στην καταστροφή αν δεν τους έσωζε ο Θεός, αλλά αυτό δεν θα επηρέαζε καθόλου την ταυτότητα και τη θέση του Θεού, ούτε, φυσικά, την ουσία Του. Το καταλαβαίνετε ξεκάθαρα αυτό; (Ναι.) Ο Θεός παραμένει ο Θεός και δεν πρόκειται να αλλάξει η θέση, η ταυτότητα και η ουσία Του, είτε αποδεχτεί την αλήθεια ο άνθρωπος και σωθεί είτε όχι. Η τύχη της ανθρωπότητας, όμως, είναι πολύ ευμετάβλητη. Ποιος ελέγχει αυτήν τη μεταβλητότητα; Μήπως οι ίδιοι οι άνθρωποι; Κάποια χώρα; Κάποιος κυβερνήτης; Κάποια δύναμη; Όχι. Μόνο ο Θεός είναι υπεύθυνος για τη μοίρα σου και τη μοίρα της ανθρωπότητας. Όλα βρίσκονται στα χέρια Του. Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβεις καλά το εξής: Ο Θεός, όταν σώζει την ανθρωπότητα κι εσένα, σου προσφέρει τη χάρη Του· αυτή η σωτηρία είναι σπουδαία και αυτή είναι η πιο μεγάλη απ’ όλες τις χάρες. Γιατί την αποκαλώ την πιο μεγάλη απ’ όλες τις χάρες; Επειδή η σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό δεν είναι ούτε απαράβατος νόμος ούτε αναπόφευκτη τάση ούτε κάτι το απαραίτητο. Ο Θεός επιλέγει μόνος Του να το κάνει. Θα υπήρχε πρόβλημα για τον Θεό αν δεν σε έσωζε; Δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωμένος να σε σώσει. Μπορεί ο Θεός να σε έχει προκαθορίσει στην αρχή, αλλά αν τώρα δεν σε διαλέξει και δεν σε σώσει, τότε δεν θα αποκτήσεις τη χάρη Του. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Πρέπει να κάνεις καλά το καθήκον σου και να προσπαθήσεις με κάθε τρόπο να συγκινήσεις τον Θεό με τις πράξεις, την καρδιά και με την αληθινή πίστη σου, ώστε να λάβεις τη χάρη Του. Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση ανέφικτο. Την εποχή που διέδιδε το ευαγγέλιο ο Κύριος Ιησούς, υπήρχε μια γυναίκα από τη Χαναάν. Τι έκανε αυτή; (Είχε μια κόρη δαιμονισμένη και ζήτησε βοήθεια από τον Κύριο Ιησού. Ο Κύριος είπε: «Δεν είναι καλόν να λάβη τις τον άρτον των τέκνων και να ρίψη εις τα κυνάρια». Η γυναίκα απάντησε: «Τα κυνάρια τρώγουσιν από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών». Ο Κύριος Ιησούς είπε ότι η γυναίκα είχε μεγάλη πίστη και πραγματοποίησε την επιθυμία της.) Τι ήταν αυτό που ενέκρινε ο Κύριος Ιησούς σ’ αυτήν την γυναίκα; (Η πίστη της.) Πώς ήταν, λοιπόν, η πίστη της; Πώς θα πρέπει να την αντιληφθούμε; (Αναγνώριζε ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Θεός.) Ο Κύριος Ιησούς την αποκάλεσε σκυλί, αλλά αυτή δεν αναστατώθηκε. Πώς κι έτσι; Δεν μπορείτε να μιλήσετε και πολύ ξεκάθαρα για το θέμα αυτό. Τα πράγματα έχουν ως εξής: Γιατί ενέκρινε την πίστη αυτής της γυναίκας ο Κύριος Ιησούς; Αυτό που ενέκρινε δεν ήταν ότι ήταν πρόθυμη να της φερθούν σαν να ήταν σκυλί ή το ότι θα έτρωγε ψίχουλα με μεγάλη προθυμία· όλα αυτά ήταν δευτερεύοντα. Τι ήταν, λοιπόν, αυτό που ενέκρινε ο Κύριος Ιησούς; Το ότι δεν την ενδιέφερε το πώς θα της φερόταν ο Κύριος Ιησούς, δηλαδή αν θα της φερόταν σαν να ήταν σκυλί, άνθρωπος, διάβολος ή σατανάς. Δεν είχε σημασία για κείνη το πώς θα της φερόταν. Το πιο σημαντικό ήταν το ότι εκείνη αντιμετώπισε τον Κύριο Ιησού ως Θεό, πιστεύοντας ακράδαντα ότι ήταν ο Κύριος και Θεός και ότι αυτό ήταν μια αλήθεια και ένα γεγονός που δεν μπορούσε να αλλάξει ποτέ. Ο Κύριος Ιησούς είναι Θεός και ο Κύριος και ήταν Εκείνος τον οποίον αναγνώριζε μέσα στην καρδιά της. Αυτό ήταν αρκετό. Δεν την ένοιαζε αν θα την έσωζε ο Κύριος Ιησούς, αν θα την αντιμετώπιζε ως κάποια που καθόταν στο ίδιο τραπέζι μαζί Του, ως μαθήτρια, ως ακόλουθο ή αν θα της φερόταν σαν να ήταν σκυλί. Με λίγα λόγια, της αρκούσε ότι αναγνώριζε μέσα της τον Κύριο Ιησού ως τον Κύριο και αυτό ήταν η μεγαλύτερη πίστη της. Έχετε εσείς τέτοια πίστη; Αν μια μέρα έλεγα ότι είστε τα σκυλιά-φύλακες του οίκου του Θεού, θα ήσασταν διατεθειμένοι να το δεχτείτε; Αν έλεγα ότι είστε οι χαϊδεμένοι του οίκου του Θεού, ο λαός του Θεού και άγγελοι, πολύ θα σας άρεσε. Αν, όμως, σας αποκαλούσα σκυλιά, δεν θα σας άρεσε καθόλου. Γιατί; Γιατί περνιέσαι για πολύ σημαντικός. Λες μέσα σου: «Εγώ αναγνωρίζω ότι είσαι ο Θεός κι εσύ με λες σκυλί; Αφού αναγνωρίζω ότι είσαι ο Θεός, οφείλεις οπωσδήποτε να είσαι δίκαιος και λογικός. Είμαστε ίσοι, Εσύ κι εγώ, είμαστε φιλαράκια! Το ότι πιστεύω σ’ Εσένα δείχνει πόσο θάρρος, αγάπη και πίστη έχω. Κι εσύ με λες σκυλί; Δεν αγαπάς τον άνθρωπο! Αφού είμαστε φιλαράκια, πρέπει να είμαστε ίσοι. Αφού εγώ Σε σέβομαι, Σε φοβάμαι και Σε θαυμάζω, οφείλεις κι Εσύ να με σέβεσαι και να με αντιμετωπίζεις ως άνθρωπο. Είμαι άνθρωπος!» Τι γνώμη έχεις για μια τέτοια στάση; (Δεν είναι λογική.) Δεν είναι πρόβλημα το να θέλουν οι άνθρωποι να είναι ίσοι με τον Θεό και να Τον αντιμετωπίζουν σαν να ήταν φιλαράκι τους; Λες εσύ: «Είσαι πολύ συνηθισμένος σε εμφάνιση. Βασικά, εγώ είμαι και πιο όμορφος και πιο ψηλός από Σένα. Άσε που βήχεις όταν κρυολογείς και κουράζεσαι όταν μιλάς πολύ. Πιο υγιής είμαι εγώ. Απλώς κατέχεις την αλήθεια — μόνο σ’ αυτό είσαι καλύτερος από μένα. Αν πιστέψω για πολλά χρόνια στον Θεό και καταλάβω ακόμα πιο πολλές αλήθειες, τότε δεν θα είμαι και τόσο χειρότερός Σου. Πέρα απ’ αυτό, έχω και μια ικανότητα που Εσύ δεν την έχεις! Τώρα που έκανα αυτήν τη σύγκριση, δεν μοιάζεις και τόσο σπουδαιότερος από εμένα». Τι γνώμη έχεις γι’ αυτήν την οπτική; (Είναι λάθος.) Πώς σου φαίνεται αυτή η σύγκριση; Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνεις τους ανθρώπους με τον Θεό. Ποιο είναι το λάθος όταν γίνεται μια τέτοια σύγκριση; (Ο άνθρωπος αυτός δεν παραμένει στη θέση που του αρμόζει και δεν συμπεριφέρεται στον Θεό ως Θεό. Του συμπεριφέρεται λες και είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Βλέπει μόνο την ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου Θεού, χωρίς να αντιλαμβάνεται τη θεϊκή Του φύση.) Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτός ο άνθρωπος όχι μόνο δεν έχει συνείδηση και λογική, αλλά δεν έχει ούτε ανθρώπινη φύση. Επιπλέον, οι άνθρωποι δεν έχουν δει το πνευματικό σώμα του Θεού, οπότε αντιμετωπίζουν την ενσάρκωσή Του ως άνθρωπο και θεωρούν ότι αυτό το συνηθισμένο άτομο δεν είναι καθόλου σπουδαίο και εντυπωσιακό, ότι είναι εύκολο να Τον εκφοβίσεις και να τον κοροϊδέψεις. Έτσι είναι ακριβώς. Τόσο διεφθαρμένοι είναι οι άνθρωποι. Αυτό θα γίνει σιγά σιγά αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια: Δεν θα έχεις μέσα σου καθόλου φόβο Θεού, η καρδιά σου δεν θα είναι διόλου θεοφοβούμενη. Οι άνθρωποι πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια για να μπορέσουν να υποταχθούν στον Θεό. Όπως κι αν πράττει ο Θεός, με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται και όπως κι αν σου μιλάει, δεν θα αλλάξει ούτε η θέση που έχει στην καρδιά σου ούτε ο φόβος σου γι’ Αυτόν ούτε η σχέση σου μαζί Του ούτε η αληθινή σου πίστη σ’ Αυτόν. Η ουσία του Θεού και η θέση Του στην καρδιά σου δεν πρόκειται να αλλάξουν. Θα χειρίζεσαι τη σχέση σου με τον Θεό πολύ καλά και σωστά, με λογική και αυτοσυγκράτηση και σύμφωνα με τα πρότυπα. Αυτό, όμως, είναι πολύ δύσκολο να το πετύχεις χωρίς να επιδιώξεις την αλήθεια — δεν θα σου είναι καθόλου εύκολο. Αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια, οι άνθρωποι δεν θα αντιληφθούν ποτέ την ουσία του Θεού και τη θεϊκή Του φύση, δεν θα γνωρίσουν από τι αποτελείται η διάθεσή Του ή τις αληθινές εκφάνσεις Του. Δεν θα μπορέσουν να τα δουν όλα αυτά. Ακόμα κι αν κάποιος σου τα πει, δεν θα μπορείς να τα δεις και να τα αναγνωρίσεις.

Πριν λίγο μιλήσαμε για την έκβαση που θα είχαν οι άνθρωποι αν δεν τους έσωζε ο Θεός. Ποια θα ήταν αυτή; (Θα καταστρέφονταν.) Και ο Θεός τι θα πάθαινε; (Ο Θεός δεν θα επηρεαζόταν καθόλου.) Αν, λοιπόν, δεν έσωζε ο Θεός τους ανθρώπους, Εκείνος δεν θα επηρεαζόταν καθόλου, αλλά τους ανθρώπους τους περίμενε άθλια μοίρα και έκβαση, μια έκβαση πολύ διαφορετική από εκείνη του Ιώβ, του Αβραάμ και των άλλων ανθρώπων σαν κι αυτούς. Όποιος δεν σώζεται από τον Θεό ανήκει στις δυνάμεις που είναι εχθρικές προς Αυτόν και στις τάξεις των αντιπάλων Του. Τούτη είναι σίγουρα μια τρομερή έκβαση. Τώρα θα μιλήσουμε γι’ αυτά που θα αποκτήσει κάποιος όταν ο Θεός θελήσει να τον σώσει και να κάνει έργο σ’ αυτόν. Για ποιον λόγο πιστεύουν στον Θεό οι άνθρωποι; Τι είναι αυτό που επιζητούν; Μήπως επιζητούν να ικανοποιήσουν τον Θεό; Μήπως επιζητούν να κάνουν το καθήκον που έχουν ως δημιουργήματα; Μήπως να ντροπιάσουν τον Σατανά και να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό; Αυτοί οι λόγοι είναι τόσο πομπώδεις όσο και παρατραβηγμένοι. Πες πως σου ζητούσα τώρα να Μου πεις με ποιους στόχους ξεκίνησες να πιστεύεις στον Θεό. Αμέσως θα γέμιζε τύψεις η συνείδησή σου και θα κοκκίνιζες ξεστομίζοντας αυτά τα λόγια· οι λέξεις δεν θα έβγαιναν εύκολα, αφού δεν είναι αυτά τα γεγονότα. Ποια είναι τα γεγονότα, λοιπόν; (Οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό επιζητώντας ευλογίες.) (Επιζητούν έναν καλό προορισμό ή μια πηγή πνευματικής θρέψης.) Με λίγα λόγια, αυτοί οι στόχοι είναι μάλλον απρεπείς και ντροπιαστικοί. Αν, όμως, δεν κυνηγούσαν αρχικά αυτόν τον στόχο, θα πίστευαν στον Θεό; Είναι δεδομένο ότι δεν ήθελαν και δεν είχαν πρόθεση να πιστέψουν στον Θεό. Ποιος θα πίστευε στον Θεό χωρίς κανένα όφελος; Σχετικά με την πίστη στον Θεό, η άποψη των ανθρώπων είναι ότι, αν δεν αποκομίσουν κάποιο όφελος, θα πρέπει τουλάχιστον να λάβουν μια υπόσχεση. Και ποια υπόσχεση είναι αυτή; Κάποιοι λένε: «Η υπόσχεση του Θεού είναι ότι σ’ αυτήν τη ζωή θα λάβουμε εκατονταπλάσιες ανταμοιβές και στην επόμενη θα λάβουμε την αιώνια ζωή. Άρα, θα ζήσουμε για πάντα, δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Τέτοια ευτυχία και τέτοια ευλογία δεν έχει απολαύσει ούτε έχει λάβει ποτέ κανείς στο πέρασμα των αιώνων. Επιπλέον, αν οι άνθρωποι πιστέψουν στον Θεό, Εκείνος θα τους δώσει σ’ αυτήν τη ζωή κάποια χάρη, κάποιες ευλογίες και κάποια προστασία». Με λίγα λόγια, κάποιος που έχει αρχίσει πολύ πρόσφατα να πιστεύει στον Θεό έχει ακάθαρτη και βρόμικη καρδιά. Οι λόγοι για τους οποίους πιστεύει στον Θεό δεν είναι να κάνει το καθήκον του ως δημιούργημα, να ζήσει σαν άνθρωπος, να βιώσει τελικά την εικόνα του ανθρώπου που αγαπάει ο Θεός, να Τον δοξάζει και να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν στη ζωή του και να μην Τον ντροπιάζει, αλλά να συνεχίσει ακόμα και αφού πεθάνει να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Αντίθετα, θέλει με όλη του την καρδιά και την ψυχή να ευλογηθεί και να του δώσει ο Θεός περισσότερες χάρες και ευλογίες σ’ αυτήν τη ζωή. Αν υπάρχει μέλλουσα ζωή, τότε θέλει κι εκεί να λάβει ακόμα μεγαλύτερες ευλογίες. Με αυτές τις επιθυμίες, με αυτές τις προθέσεις και με αυτούς τους στόχους πιστεύουν οι άνθρωποι πρώτη φορά στον Θεό· σκοπός τους είναι να κερδίσουν τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών και την υπόσχεση του Θεού. Πρόκειται για κάτι δικαιολογημένο για τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, ο Θεός δεν πρόκειται να κατηγορήσει τους ανθρώπους για κάτι τέτοιο. Στις αρχές της πίστης τους στον Θεό, όλοι έχουν άγνοια και δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού και βιώσουν τη διαφώτισή Του, αρχίζουν σιγά σιγά να καταλαβαίνουν τις αλήθειες που αφορούν την πίστη στον Θεό και το πόσο σημαντική είναι αυτή η πίστη, όπως και το τι απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο. Σε όλο αυτό το διάστημα, ο Θεός τούς φροντίζει και τους προστατεύει. Κάποιοι θεραπεύονται από τις αρρώστιες τους και η υγεία τους αποκαθίσταται, άλλοι βρίσκουν την οικογενειακή γαλήνη και ζουν ευτυχισμένοι στον γάμο τους. Ο Θεός τούς δίνει τη χάρη και τις ευλογίες Του με διάφορους τρόπους. Όλα αυτά, βέβαια, είναι δευτερεύοντα. Από τη σκοπιά του Θεού, δεν είναι αυτά ο μεγαλύτερος μόχθος Του. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μόχθος Του; (Οι προσδοκίες που έχει από τους ανθρώπους, καθώς και οι επιμελείς προσπάθειές Του.) Οι «επιμελείς προσπάθειές Του» που ανέφερα αφορούν κάτι συγκεκριμένο, ενώ οι «προσδοκίες» είναι κάτι σχετικά κενό. Ποιο είναι το πιο πρακτικό όφελος, το πιο πολύτιμο πράγμα που σας έχει δώσει ο Θεός; (Η παροχή της αλήθειας.) (Το ότι καταλαβαίνουμε κάποιο μέρος της αλήθειας και το ότι μπορούμε να διακρίνουμε την ουσία κάποιων θεμάτων.) Αυτά δεν λέγονται χάρες και ευλογίες. Μήπως τα πιο πολύτιμα πράγματα που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι η ζωή Του, τα λόγια Του και οι αλήθειες Του, μαζί με το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι ως δημιουργήματα, το οποίο ο Θεός τούς επιτρέπει να κατανοήσουν; Επομένως, ο Θεός έχει δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια, την οδό και τη ζωή — αυτά δεν είναι τα πολυτιμότερα πράγματα; (Είναι.) Τα έχετε αποκτήσει εσείς; (Ακόμα δεν τα έχουμε αποκτήσει στ’ αλήθεια.) Μπορεί να μην το βλέπετε ως κάτι που σας ωφελεί τόσο πρακτικά ή ως κάτι τόσο αληθινό όσο θα ήταν αν σας έδιναν εκατό ευρώ τη στιγμή που τα είχατε ανάγκη ή αν σας έδιναν δύο ψωμάκια την ώρα που πεινούσατε, αλλά η αλήθεια, η οδός και η ζωή από τον Θεό δίνονται πραγματικά σε όποιον πιστεύει σ’ Αυτόν με ειλικρίνεια. Δεν είναι αλήθεια αυτό; (Ναι.) Είναι αλήθεια. Όσα από τα λόγια του Θεού κι αν έχετε ακούσει, όση αλήθεια κι αν μπορείτε να δεχτείτε, όση κι αν έχετε κατανοήσει, όση πραγματικότητα κι αν έχετε βιώσει και όσα αποτελέσματα κι αν έχετε πετύχει, υπάρχει ένα γεγονός που πρέπει να κατανοήσετε: Η αλήθεια, η οδός και η ζωή του Θεού παραχωρούνται ελεύθερα σε κάθε άτομο, και αυτό είναι δίκαιο για όλους. Ο Θεός δεν θα ευνοήσει ποτέ ένα άτομο έναντι ενός άλλου λόγω του χρονικού διαστήματος κατά το οποίο πιστεύει στον Θεό ή του βαθμού στον οποίον έχει υποφέρει και δεν θα ξεχωρίσει ούτε θα ευλογήσει ποτέ κανένα άτομο επειδή πιστεύει στον Θεό για πολύ καιρό ή επειδή έχει υποφέρει πολύ. Ούτε θα μεταχειριστεί ο Θεός κάποιον διαφορετικά λόγω της ηλικίας του, της εμφάνισής του, του φύλου του, του οικογενειακού του υπόβαθρου και ούτω καθεξής. Κάθε άνθρωπος αποκτά από τον Θεό τα ίδια πράγματα. Ο Θεός δεν αφήνει κανέναν να αποκτήσει λιγότερα και κανέναν να αποκτήσει περισσότερα. Ο Θεός είναι δίκαιος και λογικός απέναντι σε κάθε άνθρωπο. Δίνει στους ανθρώπους ακριβώς αυτά που χρειάζονται, όταν τα χρειάζονται, δεν τον αφήνει να πεινάσει, να κρυώσει ή να διψάσει και ικανοποιεί όλες τις ανάγκες της καρδιάς του ανθρώπου. Όταν ο Θεός κάνει αυτά τα πράγματα, τι απαιτεί από τους ανθρώπους; Ο Θεός παραχωρεί αυτά τα πράγματα στους ανθρώπους. Έχει, λοιπόν, ο Θεός καθόλου εγωιστικά κίνητρα; (Όχι.) Ο Θεός δεν έχει καθόλου εγωιστικά κίνητρα. Τα λόγια και το έργο του Θεού είναι όλα για χάρη της ανθρωπότητας και έχουν σκοπό να επιλύσουν όλες τις δυσκολίες και τις δυσχέρειες των ανθρώπων, ώστε η εκείνοι να αποκτήσουν απ’ Αυτόν την πραγματική ζωή. Αυτό είναι γεγονός. Μπορείτε, όμως, να το αποδείξετε αυτό με γεγονότα; Αν δεν μπορείτε να το αποδείξετε με γεγονότα, τότε λέτε ψέματα και κοινοτοπίες. Σωστά το έθεσα; Ο Θεός, παραδείγματος χάριν, ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, να μιλούν και να ενεργούν με ειλικρίνεια και να μην είναι δόλιοι. Τα λέει όλα αυτά για να αποκτήσουν οι άνθρωποι την πραγματική ανθρώπινη ομοιότητα και να μην είναι σαν τον Σατανά, δηλαδή να μη μιλούν σαν φίδια που σέρνονται στο χώμα, να μην αοριστολογούν και να μην εμποδίζουν τους υπόλοιπους να καταλάβουν την αλήθεια της υπόθεσης. Τα λέει, δηλαδή, για να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα τόσο στα λόγια όσο και στις πράξεις, να είναι αξιοπρεπείς, δίκαιοι και σωστοί και να μην κρύβουν μέσα τους καμία σκοτεινή πλευρά και τίποτε το επαίσχυντο, αλλά να έχουν καθαρή καρδιά. Τα λέει για να είναι οι ίδιοι και απέξω και από μέσα, να λένε, δηλαδή, αυτό που σκέφτονται, να μην εξαπατούν ούτε τον Θεό ούτε οποιονδήποτε άνθρωπο, να μην κρύβουν τίποτα, να έχουν καρδιά καθαρή σαν κρύσταλλο. Αυτό ζητάει ο Θεός και γι’ αυτό απαιτεί να είναι ειλικρινείς οι άνθρωποι. Τι θέλει να αποκτήσουν οι άνθρωποι όταν απαιτεί απ’ αυτούς να είναι ειλικρινείς; Τι ομοιότητα θέλει να βιώσουν; Ποιος ωφελείται περισσότερο από όλο αυτό; (Ο άνθρωπος.) Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν με τίποτα το θέλημα του Θεού και Τον αμφισβητούν συνεχώς, λέγοντας: «Ο λόγος που θέλει ο Θεός να είμαστε ειλικρινείς και να Του μιλάμε απλά και ανοιχτά είναι για να μάθει την πραγματική μας κατάσταση και μετά να μας ελέγχει και να μας χειραγωγεί, ώστε να υποταχθούμε απόλυτα στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του». Είναι σωστή μια τέτοια άποψη; Πρόκειται για μια πάρα πολύ σκοτεινή και ξεδιάντροπη σκέψη. Μόνο οι διάβολοι θα έκαναν τέτοιες εικασίες για τον Θεό και θα Τον αμφισβητούσαν έτσι. Γιατί είναι σημαντική η απαίτηση του Θεού από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, να μην έχουν εγωιστικά κίνητρα και προθέσεις, να μην είναι ιδιοτελείς, να μην έχουν καμία νοθεία και καμία σκοτεινή πλευρά; Για να καθαρθούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να φτάσουν σταδιακά στην αγιοσύνη, να ζήσουν στο φως, να ζήσουν με μεγαλύτερη ελευθερία και απελευθέρωση, να πλημμυρίσουν από ευχαρίστηση, χαρά και γαλήνη κι έτσι να γίνουν οι πιο ευλογημένοι άνθρωποι απ’ όλους. Ο Θεός έχει ως στόχο να οδηγήσει τους ανθρώπους στην τελείωση, να τους χαρίσει τη μεγαλύτερη ευλογία απ’ όλες. Τι οφέλη μπορείς να προσφέρεις στον Θεό αν γίνεις τέτοιο άτομο; Μήπως έχει απώτερα κίνητρα ο Θεός; Έχει κανένα κέρδος απ’ όλο αυτό; (Όχι.) Ποιος ωφελείται, λοιπόν, περισσότερο όταν κάποιος είναι ειλικρινής; (Ο ίδιος.) Τι οφέλη και πλεονεκτήματα έχει να περιμένει; (Θα έχει ελεύθερη και απελευθερωμένη καρδιά και η ζωή του θα γίνεται όλο και πιο εύκολη· οι άλλοι θα αρχίσουν να τον εμπιστεύονται όλο και περισσότερο σε κάθε του επαφή μαζί τους και θα έχει κανονικές σχέσεις με τους άλλους.) Τι άλλο; (Όταν η συμπεριφορά των ανθρώπων βασίζεται στα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, θα πάψουν να πονάνε. Αντίθετα, θα ζουν χαλαροί, γαλήνιοι και ευτυχισμένοι.) Είναι πολύ αληθινό αυτό το συναίσθημα. Με ποιον στόχο σώζει, λοιπόν, ο Θεός τους ανθρώπους; (Για να τους μεταμορφώσει και να τους καθάρει, ώστε τελικά να τους κερδίσει.) Και αν τους κερδίσει, τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό; Θα αποκτήσουν τον υπέροχο προορισμό που έχει υποσχεθεί ο Θεός. Ποιος, λοιπόν, ωφελείται περισσότερο από όλα αυτά; (Ο άνθρωπος.) Ο άνθρωπος ωφελείται περισσότερο!

Τι κερδίζουν οι άνθρωποι όταν ακολουθούν τον Θεό τόσα χρόνια; Οι περισσότεροι θα έλεγαν ότι η συγκομιδή τους έως τώρα είναι σπουδαία. Για την ώρα δεν θα συζητήσουμε πόσο σπουδαία είναι η συγκομιδή όσων έχουν καλό επίπεδο και επιδιώκουν την αλήθεια· ακόμη κι εκείνοι που έχουν συνηθισμένο επίπεδο έχουν πολύ καλή συγκομιδή. Κατ’ αρχάς, διακρίνουν οι άνθρωποι κάποια πράγματα γι’ αυτόν τον κακό, διεφθαρμένο κόσμο; (Ναι.) Όταν ήσουν ανάμεσα στους απίστους, πώς ένιωθες; Ένιωθες κάθε μέρα κούραση, εκνευρισμό, θυμό, θλίψη και στεναχώρια· δεν τόλμαγες να εκτονωθείς, γιατί φοβόσουν μήπως έπεφτες πάνω σε κανέναν κακό άνθρωπο που θα σε εκφόβιζε και δεν θα μπορούσες να τον νικήσεις, οπότε αναγκαζόσουν να καταπιείς τον εγωισμό σου. Όταν, δηλαδή, ζούσες μέσα στον κόσμο των απίστων, σ’ αυτόν τον κακό κόσμο, μόνο με διαβόλους ερχόσουν σε επαφή· όλοι κακοποιούσαν ο ένας τον άλλον, πράγμα που σ’ έκανε να πονάς βαθιά. Αυτό το συναίσθημα είναι πολύ προφανές. Και σε τι μετατράπηκε, λοιπόν, αυτό το προφανές συναίσθημα μόλις πίστεψες στον Θεό; Τι έγινε εκείνη η αποσπασματική συνείδηση και η ηθική αντίληψη που είχες; Μετατράπηκε σε αληθινή διάκριση και γνώση γι’ αυτήν τη μοχθηρή εποχή. Υποφέροντας τόσες διώξεις, βλέπεις την αποκρουστική όψη των διαβόλων βασιλιάδων, το σκοτάδι και τη μοχθηρία αυτής της εποχής. Δεν είναι συγκομιδή αυτό; Θα την είχες χωρίς να πιστέψεις στον Θεό και να αποδεχτείς την αλήθεια; Το μόνο που ένιωθες παλιά είναι το εξής: «Πώς είναι δυνατόν να γίνονται οι άνθρωποι όλο και χειρότεροι; Δεν το χωράει ο νους μου». Θα έλεγες το ίδιο και τώρα; Γνωρίζεις πια κάποια πράγματα και μπορείς να διακρίνεις τους κακούς ανθρώπους, τους μοχθηρούς και κοσμικούς διαβόλους. Θα ήσουν ακόμα διατεθειμένος να έρθεις σε επαφή και να αλληλεπιδράσεις μαζί τους; (Όχι.) Φυσικά και δεν θα ήθελες κάτι τέτοιο. Αν σου ζητούσε κανείς να σχετιστείς και να ανακατευτείς μαζί τους, θα σου κοβόταν η ανάσα και θα έλεγες: «Φοβάμαι. Δεν μπορώ να τους νικήσω. Όλοι αυτοί ανήκουν στον Σατανά, είναι πάρα πολύ κακοί!» Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αλλάξεις τόσο πολύ; Τα αποτελέσματα του λόγου του Θεού, έτσι δεν είναι; Επειδή μιλάμε συνέχεια για το πώς να διακρίνεις τους κακούς ανθρώπους, τη μοχθηρή εποχή και τις μοχθηρές τάσεις, γνώρισες αυτήν την εποχή και την ανθρωπότητα, σωστά; Εφόσον γνωρίζεις αυτά τα πράγματα, δεν θες να έχεις καμία σχέση μαζί τους· η ηθική και η συνείδησή σου αηδιάζουν με δαύτους και αρχίζεις να έχεις διάκριση. Κατανοείς σιγά σιγά τη φύση-ουσία τους· νιώθεις μέσα σου ότι είναι διάβολοι. Η παραμικρή επαφή μαζί τους σου προκαλεί βαθύ πόνο και σε αναστατώνει τόσο πολύ που δεν αντέχεις άλλο να ζεις έτσι· το μόνο που θες είναι να φύγεις μακριά τους. Κάποιοι άνθρωποι, την πρώτη φορά που εντάσσονται στην εκκλησία και συναντούν τους αδελφούς και τις αδελφές, σκέφτονται: «Τι το διαφορετικό έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Όλοι τους λένε ανοιχτά και απλά τα εσώψυχά τους, λες και είναι οικογένεια. Πώς είναι δυνατόν να μην προστατεύουν καθόλου τον εαυτό από τους άλλους; Χαζοί είναι; Εγώ, όμως, είμαι έξυπνος. Προστατεύω πάντα τον εαυτό μου και δεν λέω σε κανέναν τα εσώψυχά μου». Με τον καιρό, καταλαβαίνουν ένα μικρό μέρος της αλήθειας. Κατανοούν ότι, αν δεν αρχίσουν να επιδιώκουν να γίνουν ειλικρινείς, αν δεν πάψουν να κρύβονται, να λένε ψέματα και να εξαπατούν, τότε είναι διάβολοι και σίγουρα θα αποκλειστούν. «Πρέπει να αποδεχτώ την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής». Έπειτα, προσπαθούν να ανοίξουν την καρδιά τους στους αδελφούς και τις αδελφές και να πουν τα εσώψυχά τους. Όταν καμιά φορά λένε ψέματα, προσεύχονται στον Θεό, εγκαταλείπουν τα ψέματα και συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια. Ασκούνται συνέχεια με αυτόν τον τρόπο και έρχεται μια μέρα που καταλαβαίνουν πως είναι καλό να ζεις έτσι· δεν νιώθουν ούτε κούραση ούτε στεναχώρια και δεν πονάνε καθόλου. Η καρδιά τους είναι ελεύθερη και απελευθερωμένη και νιώθουν μέσα τους πραγματική γαλήνη και χαρά. Από κει κι έπειτα, μπορούν να συναναστρέφονται ανοιχτά με τους αδελφούς και τις αδελφές τους για όλες τις σκέψεις και τις ιδέες τους. «Μόνο στον οίκο του Θεού υπάρχει το περιβάλλον της αλήθειας, μόνο εκεί επικρατεί ο λόγος του Θεού και μόνο εκεί η γη είναι αγνή. Μόνο στον οίκο του Θεού μπορούν να αποκτήσουν περισσότερο οι άνθρωποι την ανθρώπινη ομοιότητα στη διάρκεια της ζωής τους!» Αν όντως νιώθεις έτσι, τότε δεν θα εγκαταλείψεις τον Θεό, αφού βλέπεις ότι ο Θεός είναι αγάπη και αυτήν την αγάπη την απολαμβάνεις. Όταν οι άπιστοι βλέπουν τους ανθρώπους να πιστεύουν στον Θεό και να Τον ακολουθούν έτσι, δεν μπορούν να το καταλάβουν. Είναι ακατανόητο γι’ αυτούς το τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, γιατί πιστεύουν τόσο πολύ στον Θεό ή γιατί συνεχίζουν να συναθροίζονται παρά τις τόσο δύσκολες συνθήκες. Ακόμη κι όταν τους αποπέμπουν και τους αποβάλλουν, ούτε και τότε εγκαταλείπουν τον Θεό, αλλά συνεχίζουν να παρέχουν υπηρεσίες, να διαδίδουν το ευαγγέλιο και να προετοιμάζουν καλές πράξεις. Κάποιοι απ’ αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να φοβούνται να εγκαταλείψουν τον Θεό· φοβούνται ότι, αν φύγουν, θα τους τιμωρήσει ο Θεός. Αλήθεια σου λέω: Είσαι ελεύθερος να φύγεις, μην ανησυχείς, δεν θα σε τιμωρήσει ο Θεός. Ο Θεός δίνει ελευθερία στους ανθρώπους, η πόρτα του οίκου Του είναι πάντα ανοιχτή· όποιος θέλει να φύγει είναι ελεύθερος όπου και όποτε θέλει, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός. Όμως, αν κάποιος φύγει και μετά θελήσει να επανέλθει, δεν είναι τόσο απλό, αφού έχει διαπράξει προδοσία κατά του Θεού. Για να γίνει ξανά δεκτός στην εκκλησία, πρέπει να εξεταστεί αυστηρά για να διαπιστωθεί αν έχει μετανοήσει πραγματικά και αν είναι ή δεν είναι καλός άνθρωπος. Για όσους, όμως, θέλουν να εγκαταλείψουν τον Θεό και να επιστρέψουν στον κόσμο, δεν υπήρξε ποτέ κανένας περιορισμός στον οίκο του Θεού. Μήπως υπάρχουν διοικητικά διατάγματα στην εκκλησία που να λένε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να φύγουν; (Όχι.) Ποτέ δεν είχε κάτι τέτοιο η εκκλησία. Ο οίκος του Θεού δεν απαγορεύει σε κανέναν να εγκαταλείψει την εκκλησία· μάλιστα, αν την εγκαταλείψει ένας κακός άνθρωπος, όλοι θα χαρούν γι’ αυτό. Όμως, είναι κάποιοι που θέλουν να δηλώνουν πάντα τις καλές τους προθέσεις σ’ εκείνους που θέλουν να φύγουν και τους λένε: «Δεν γίνεται να φύγεις, έχεις κάποια χαρίσματα και κάποιο επίπεδο. Έχεις ακόμα μέλλον στην εκκλησία, μπορείς να κερδίσεις πολλές ευλογίες». Κάποιοι καλοπροαίρετοι άνθρωποι προσπαθούν να πείσουν με αυτόν τον τρόπο τους άλλους, νομίζοντας ότι αυτό αποτελεί ένδειξη αγάπης. Έχει καμία ουσία να τους ζητάς έτσι να παραμείνουν; Μπορείς να πείσεις τον άνθρωπο να μείνει, αλλά δεν μπορείς να πείσεις την καρδιά του. Όποιος δεν αγαπάει την αλήθεια δεν μπορεί να παραμείνει σταθερός στον οίκο του Θεού· ακόμη κι αν τον αναγκάσεις να μείνει, δεν πρόκειται να αποκτήσει καθόλου ευλογίες, αφού δεν επιδιώκει την αλήθεια. Αν κάποιος είναι αφοσιωμένος πάροχος υπηρεσιών, τότε είναι σημαντική η ευλογία τού ότι θα μπορέσει να επιβιώσει· είναι, όμως, πρόθυμοι να παράσχουν υπηρεσίες αυτοί που δεν αγαπούν την αλήθεια, που τους κουράζει η πίστη στον Θεό; Αν, λοιπόν, θες να πείσεις κάποιον καλοπροαίρετα, αυτό θα έχει κάποια αποτελέσματα όταν είναι καλός άνθρωπος. Είναι, όμως, λίγο ανόητο να προσπαθείς να πείσεις έναν κακό άνθρωπο. Υπάρχουν αρχές για το πώς να παροτρύνουμε τους άλλους. Έχεις αποτέλεσμα όταν παροτρύνεις ανθρώπους που μπορούν να μετανοήσουν, αλλά είναι μάταιο να παροτρύνεις κακούς ανθρώπους. Όσο προσπαθείς να τους πείσεις τόσο αηδιάζουν μαζί σου και, από εκεί που ντρέπονταν, μετά θυμώνουν κιόλας. Κάτι τέτοιο δείχνει ότι είσαι ανόητος· είναι ανοησία να παροτρύνεις έναν κακό άνθρωπο. Κάποιοι, αν και πιστεύουν λίγο καιρό μόνο στον Θεό, ξέρουν βαθιά μέσα τους ότι, διαβάζοντας τα τελευταία χρόνια τα λόγια του Θεού, έχουν αντιληφθεί με απλό τρόπο πολλές αλήθειες. Επίσης, ξέρουν ότι, ναι μεν δεν έχουν ακόμη αποκτήσει ολόκληρη την αλήθεια, αλλά έχουν αλλάξει ως ένα βαθμό και έχουν αποκτήσει πολλά πράγματα από τον Θεό. Όταν σου το ζητήσουν, ακόμα δεν μπορείς να μιλήσεις ξεκάθαρα για τη βιωματική γνώση και μαρτυρία σου. Ωστόσο, νιώθεις ότι προχωράς μπροστά προς μια κατεύθυνση καλή και θετική, ότι δεν προχωράς προς τα πίσω προς μια κατεύθυνση κακή ή αρνητική και όλο λες μέσα σου: «Πρέπει να είμαι καλός άνθρωπος, πρέπει να είμαι ειλικρινής. Δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να είμαι δόλιος, ούτε, βέβαια, να είμαι αλαζόνας και οπαδός της μοχθηρίας, με αποτέλεσμα να με απεχθάνεται ο Θεός. Πρέπει να είμαι ένας άνθρωπος που ευχαριστεί τον Θεό». Επιπλήττεις και συγκρατείς τον εαυτό σου συχνά με αυτόν τον τρόπο και, μετά από κάποια χρόνια, πιστεύεις τελικά ότι μπορείς να βιώσεις λίγη ανθρώπινη ομοιότητα. Με βάση τα πιο αληθινά συναισθήματα, τις εμπειρίες και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αυτός που ωφελείται περισσότερο από το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Τι έχετε χάσει που πιστεύετε έως και σήμερα στον Θεό; Εγώ θα σας πω: Έχετε χάσει την ευκαιρία για κραιπάλες, το να κάνετε ό,τι θέλετε, να ζείτε άκαρδα, να πηγαίνετε για χορό, τραγούδι και πάρτι σε νυχτερινά κέντρα και μπαρ, και να τρωγοπίνετε μέχρι σκασμού, παρασυρμένοι από τη μοχθηρία. Έχετε χάσει αυτές τις μέρες. Το πιο σημαντικό, όμως είναι αυτό που έχετε κερδίσει. Οι άνθρωποι πιστεύουν πολλές φορές ότι με την πίστη στον Θεό είναι τρισευτυχισμένοι και ανέμελοι. Θα ήταν πολύ καλό να ζήσεις έτσι μια ολόκληρη ζωή. Κυρίως αποκτάς ευτυχία, χαρά και γαλήνη. Δεν είναι πραγματικά οφέλη αυτά; (Είναι.) Κάποιοι ίσως πουν: «Με έχει κουράσει μεν λίγο το καθήκον που κάνω εδώ και δύο χρόνια, αλλά νιώθω πολύ χαλαρός». Αυτή η χαλαρότητα και η γαλήνη δεν αγοράζονται με λεφτά ούτε ανταλλάσσονται με καμία θέση, καμία φήμη, κανένα κέρδος και κανένα πτυχίο.

Όταν ένας πιστός στον Θεό αποκτά την αλήθεια, τότε αποκτά τη ζωή και, όταν αποκτά τη ζωή, αποκομίζει αληθινά οφέλη. Τι κερδίζει ο Θεός από τον άνθρωπο τη στιγμή που αυτός αποκομίζει αληθινά οφέλη; Τι απαιτήσεις έχει ο Θεός από τον άνθρωπο; Τι χρειάζεται να αποκτήσει ο Θεός από τον άνθρωπο; Κάνει συναλλαγές ο Θεός; (Όχι.) Έχει πει ποτέ ο Θεός με τα λόγια και τις πράξεις του: «Μου χρωστάτε τόσα χρήματα για τα λόγια που είπα»; Σας έχει ζητήσει ποτέ έστω και ένα σεντ; (Όχι.) Κάποιοι καχύποπτοι δεν πιστεύουν ότι ο Θεός θα έδινε στην ανθρωπότητα απλόχερα και αφιλοκερδώς τόσες αλήθειες που μπορούν να γίνουν η ζωή του ανθρώπου· δεν το πιστεύουν αυτό. Πιστεύουν ότι καθετί πάνω στη γη αποτελεί αντικείμενο συναλλαγής, ότι τίποτε δεν είναι τζάμπα σ’ αυτόν τον κόσμο, οπότε δεν πιστεύουν ότι ο Θεός προσφέρει στους ανθρώπους όλα τα λόγια και τις πράξεις του απλόχερα και χωρίς κάποιο αντίτιμο. Πιστεύουν ότι, ακόμη κι έτσι να είναι, σίγουρα πρόκειται για παγίδα. Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι αμφισβητούν έτσι τον Θεό, αφού δεν ξέρουν ποιους σώζει και οδηγεί στην τελείωση ο Θεός, πόσο μάλλον σε ποιους παραχωρεί την αλήθεια. Όμως, δωρεάν τα κάνει πράγματι όλα αυτά ο Θεός. Όταν οι άνθρωποι κάνουν αυτά που απαιτεί από κείνους ο Θεός, Αυτός είναι ευχαριστημένος και θα τους εγκρίνει. Το αποτέλεσμα που περιμένει ο Θεός και αυτό που θέλει από τους ανθρώπους όταν τους σώζει είναι να αποδεχτούν τις αλήθειες που εκφράζει και να μπορέσουν να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτό το μικρό πραγματάκι θέλει ο Θεός. Μπορούν, όμως, οι άνθρωποι να Του το δώσουν; Πόσοι είναι εκείνοι που μπορούν να αντιληφθούν ότι αυτή η απαίτηση του Θεού είναι η πιο πολύτιμη ανταπόδοση προς Εκείνον; Ποιος μπορεί να καταλάβει την καρδιά του Θεού; Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί, κανείς απ’ αυτούς δεν ξέρει ότι έχουν αποκτήσει ό,τι πιο πολύτιμο. Γιατί λέω ότι έχουν αποκτήσει ό,τι πιο πολύτιμο; Ο Θεός έχει προσφέρει στους ανθρώπους τη ζωή Του, όλα αυτά που είναι και όλα αυτά που έχει, ώστε οι άνθρωποι να τα βιώσουν και, μαζί με τις αλήθειες που τους έχει προσφέρει, να τα χρησιμοποιήσουν ως κατεύθυνση και στόχο στη ζωή τους, να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια Του και να τα μετατρέψουν σε ζωή τους. Άρα, δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Θεός πρόσφερε απλόχερα τη ζωή Του στους ανθρώπους ώστε να γίνει Εκείνος η ζωή τους; (Θα μπορούσε.) Τι παίρνουν, λοιπόν, οι άνθρωποι από τον Θεό; Τις προσδοκίες Του; Τις υποσχέσεις Του; Τι πράγμα; Δεν παίρνουν κενά λόγια οι άνθρωποι από τον Θεό, αλλά παίρνουν τη ζωή του Θεού! Ο Θεός χαρίζει στους ανθρώπους ζωή και, ταυτόχρονα, η μόνη Του απαίτηση από αυτούς είναι να βιώσουν τη ζωή Του ως δική τους. Όταν ο Θεός σε βλέπει να βιώνεις αυτήν τη ζωή, ευχαριστιέται· μόνο αυτό απαιτεί. Οι άνθρωποι, επομένως, αποκτούν από τον Θεό κάτι ανεκτίμητο, αλλά ο Θεός δεν παίρνει τίποτα τη στιγμή που τους δίνει αυτό το ανεκτίμητο πράγμα. Αυτός που ωφελείται περισσότερο είναι ο άνθρωπος· αυτός θερίζει τη μεγαλύτερη συγκομιδή και είναι αυτός που ωφελείται περισσότερο. Ταυτόχρονα με την αποδοχή των λόγων του Θεού ως τη ζωή τους, οι άνθρωποι αποκτούν και κατανόηση της αλήθειας, καθώς και κάποιες αρχές και ένα θεμέλιο για τη συμπεριφορά τους. Έτσι, έχουν μια κατεύθυνση για το μονοπάτι της ζωής τους. Δεν τους παραπλανά και δεν τους δεσμεύει πια ο Σατανάς, ούτε τους παραπλανούν και τους εκμεταλλεύονται πια οι κακοί άνθρωποι· οι πονηρές τάσεις δεν τους μολύνουν και δεν τους παρασύρουν πια. Ζουν με ελευθερία και απελευθέρωση μεταξύ ουρανού και γης. Μπορούν να ζήσουν υπό το κράτος του Θεού και δεν τους κακοποιεί ποτέ ξανά καμία πονηρή ή σκοτεινή δύναμη. Αυτό σημαίνει ότι, όταν κάποιος βιώνει μια τέτοια ζωή, δεν πονάει πια και δεν έχει καμία δυσκολία. Ζει ευτυχισμένος, ελεύθερος και χαλαρός. Έχει μια κανονική σχέση με τον Θεό, δεν επαναστατεί εναντίον Του και δεν Του αντιστέκεται. Εφόσον ζει πραγματικά υπό την κυριαρχία Του, ο τρόπος ζωής του, εσωτερικά και εξωτερικά, είναι απόλυτα δικαιολογημένος. Έχει αποκτήσει την αλήθεια, έχει ανθρώπινη φύση και αξίζει πλέον να λέγεται άνθρωπος. Πείτε Μου, ποιο είναι καλύτερο; Αυτό το σπουδαίο όφελος ή όσα φαντάζονται οι άνθρωποι ότι έχει υποσχεθεί ο Θεός και οι ευλογίες που θέλουν να αποκτήσουν; Ποιο απ’ τα δυο χρειάζονται περισσότερο οι άνθρωποι; Ποιο απ’ τα δυο μπορεί να τους κάνει να υποταχθούν στον Θεό και να Τον λατρεύουν, να τους κάνει να ζήσουν για πάντα, χωρίς να τους καταστρέψει ή να τους τιμωρήσει ο Θεός; Πιο σημαντικό είναι το ότι θες να ευλογηθείς ή το να βιώσεις αληθινά τη ζωή που σου έχει δώσει ο Θεός; Ποιο απ’ τα δυο μπορεί να σε βοηθήσει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, χωρίς να Του προκαλέσεις απέχθεια και χωρίς να σε εγκαταλείψει ή να σε τιμωρήσει; Ποιο απ’ τα δυο μπορεί να προστατέψει τη ζωή σου; Την αιώνια ζωή μπορείς να την αποκτήσεις μόνο αν αποδεχτείς την αλήθεια που προέρχεται από τον Θεό. Όταν θα έχεις αυτήν τη ζωή, τότε τη ζωή σου δεν θα την περιορίζει ο χρόνος· αυτή είναι η αιώνια ζωή. Γίνεται κατανοητό μέσα απ’ αυτά ότι όποιος δεν αποκτήσει τη ζωή που προέρχεται από τον Θεό θα πεθάνει· η ανθρώπινη ζωή περιορίζεται από τον χρόνο. Είναι αιώνια ζωή αυτή η ζωή που περιορίζεται από τον χρόνο; Δεν είναι. Αντικαθιστά η αιώνια ζωή που θα λάβεις από τον Θεό την επιθυμία σου για ευλογίες; Μπορεί η επιθυμία κάποιου να ευλογηθεί να αποτρέψει τον θάνατό του; Όχι, σε καμία περίπτωση.

Ο Θεός ήρθε για να εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες. Οι άνθρωποι αποκτούν από τον Θεό τη ζωή, την αιώνια ζωή η οποία πηγάζει από Αυτόν, μια ζωή που θα διαρκέσει παντοτινά. Έχει αλλάξει καθόλου ο Θεός; (Όχι.) Από θεωρητική άποψη, χάρη στο σπουδαίο έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, οι άνθρωποι πληρούν πλέον τις προδιαγραφές για να κερδίσουν την αιώνια ζωή και να μην πεθάνουν ποτέ· σ’ αυτό το κομμάτι, ο Θεός έχει εκπληρώσει τις επιθυμίες Του, έχει εκπληρώσει το σχέδιο της διαχείρισής Του που διαρκεί έξι χιλιάδες χρόνια, δηλαδή το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Με την ολοκλήρωση του σπουδαίου έργου του Θεού, μοιάζει σαν Εκείνος να έχει κερδίσει κάποιο όφελος. Ποιος, όμως, είναι εκείνος που θα ζήσει για πάντα; Ποιος αποκτά τις μεγαλύτερες ευλογίες; (Ο άνθρωπος.) Το ανθρώπινο γένος. Μήπως θα αλλάξει η θέση του Θεού στην περίπτωση που δεν αποκτήσει αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Δεν θα αλλάξει ούτε η θέση Του ούτε η ουσία Του ούτε τίποτε άλλο. Από τη μεριά του ανθρώπου, αντίθετα, θα άλλαζε πολύ η μοίρα του· δεν μιλάμε για μικρή αλλαγή, θα ήταν η μέρα με τη νύχτα! Στη μία περίπτωση, θα πεθάνει αιώνια, ενώ στην άλλη θα ζήσει αιώνια. Τι πρέπει να διαλέξουν οι άνθρωποι; (Να ζήσουν αιώνια.) Τι θέλει να δει ο Θεός; Τι περιμένει πάνω απ’ όλα από τον άνθρωπο; Γιατί είναι πρόθυμος να πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα; Έδωσε τη ζωή Του στον άνθρωπο απλόχερα, χωρίς να ζητήσει τίποτα, χωρίς καμία συναλλαγή και χωρίς πρόσθετες προϋποθέσεις. Απλώς ζητάει από τους ανθρώπους να δεχτούν στην καρδιά τους τα λόγια Του και να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Τότε είναι που το έργο Του θα αποφέρει αποτελέσματα και θα ικανοποιηθούν οι επιθυμίες Του. Οι άνθρωποι, όμως, είναι στενόμυαλοι· πιστεύουν ότι ο Θεός έχει κάποιο μεγάλο κέρδος όταν λέει όλα αυτά τα λόγια ώστε οι άνθρωποι να τα φάνε, να τα πιουν και να εισέλθουν σ’ αυτά, όταν τους ζητά να αποβάλουν διάφορα πράγματα και να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να επαναστατήσουν εναντίον του και να τον παραμερίσουν και να λατρεύουν τον Θεό συνέχεια. Ισχύει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα; (Όχι, ο Θεός είναι ανιδιοτελής. Χαρίζει την αλήθεια στον άνθρωπο χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς απαιτήσεις και χωρίς να ζητά ανταπόδοση.) Αν το σκεφτούμε καλά, είναι αλήθεια αυτό που είπα, ότι δηλαδή «ο Θεός είναι ανιδιοτελής»; (Ναι.) Ο Θεός είναι ανιδιοτελής. Τίποτε από όσα κάνει ο Θεός δεν είναι ιδιοτελές. Έκανε ποτέ τίποτα ο Θεός αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό Του και όχι για τον άνθρωπο; Ποτέ. Μέχρι σήμερα, ο Θεός δεν έχει κάνει ποτέ κάτι τέτοιο, πράγμα που μπορούν να διαπιστώσουν οι άνθρωποι μέσα από τις εμπειρίες τους. Ο Θεός δίνει στους ανθρώπους την ευκαιρία να καταλάβουν την αλήθεια και να αποκτήσουν τη ζωή που πηγάζει απ’ Αυτόν και ταυτόχρονα διευθετεί πάρα πολλές περιστάσεις, ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, δίνοντας στους ανθρώπους τις κατάλληλες ευκαιρίες να κάνουν το καθήκον τους. Έτσι, δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες και περιστάσεις ώστε οι άνθρωποι να βιώσουν και να καταλάβουν καλά το πόσο αληθινά είναι τα λόγια Του, πόση αλήθεια περιέχουν. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί είναι ποικίλες: κλαδεύει, πειθαρχεί, δοκιμάζει, εξευγενίζει, παρακινεί και παροτρύνει τους ανθρώπους. Χρησιμοποιεί, επίσης, την εκκλησιαστική ζωή και την αμοιβαία συναναστροφή, υποστήριξη και βοήθεια μεταξύ των αδελφών, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να κατανοήσουν το θέλημά Του, να αποφύγουν τις παρανοήσεις σχετικά με το τι έχει στην καρδιά Του και να οδηγηθούν στη σωστή οδό. Μήπως, καθώς τα κάνει όλα αυτά ο Θεός, έχει από τους ανθρώπους κι άλλες απαιτήσεις; Τους ζητά να κάνουν κάτι το ιδιαίτερο; (Όχι.) Άρα ο Θεός, ταυτόχρονα με το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, τους δίνει και αρκετές ευκαιρίες και αρκετό χώρο και διαμορφώνει κατάλληλες συνθήκες και περιστάσεις για να αναπτυχθεί καθένας απ’ αυτούς. Ταυτόχρονα, τους καθαίρει και, τέλος, οδηγεί στην τελείωση όσους γίνεται να οδηγηθούν στην τελείωση, δηλαδή εκείνους που αγαπούν και επιδιώκουν την αλήθεια. Με λίγα λόγια, όλα όσα κάνει ο Θεός, δηλαδή τα λόγια που λέει στους ανθρώπους, το έργο Του και το τίμημα που πληρώνει, τα κάνει χωρίς αντάλλαγμα.

Εδώ που τα λέμε, όσα χρόνια κι αν εργάζεται ο Θεός, όσα από τα λόγια Του κι αν είναι σε θέση οι άνθρωποι να καταλάβουν, όσο μεγάλο κομμάτι της αλήθειας κι αν κάνουν πράξη και όση ζωή κι αν τους παρέχει ο Θεός, υπάρχει κανένας άνθρωπος που μπορεί να συνομιλήσει στ’ αλήθεια μαζί Του;. Ας αφήσουμε κατά μέρος τη συνομιλία με τον Θεό προς το παρόν, μια που αυτή η απαίτηση είναι υπερβολική για σας αυτήν τη στιγμή. Μήπως, τουλάχιστον, μπορεί κανείς να κατανοήσει στ’ αλήθεια την καρδιά του Θεού; Ας μην πούμε για το αν Τον ικανοποιείς ή όχι. Μπορείς να καταλάβεις την καρδιά Του; Κανείς δεν μπορεί. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός είναι πολύ μεγάλος κι εμείς οι άνθρωποι πολύ μικροί. Εκείνος βρίσκεται στον ουρανό κι εμείς στη γη. Μία και μόνο σκέψη του Θεού εμείς χρειαζόμαστε χρόνια για να τη συλλογιστούμε. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να Τον καταλάβουμε; Δύσκολο είναι να Τον κατανοήσεις και σχεδόν ανέφικτο να συνομιλήσεις μαζί Του». Είναι, λοιπόν, δύσκολο αυτό; Υπάρχει κάποιο επίπεδο δυσκολίας; Πού εντοπίζεται η δυσκολία αυτή; Οι σκέψεις του Θεού είναι μέσα σε όλα τα λόγια Του, στην αλήθεια που έχει εκφράσει και στη διάθεσή Του. Όποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, όποιος δεν την καταλαβαίνει, όποιος δεν μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια και ζωή που έχει δώσει ο Θεός, δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει τον ίδιο τον Θεό. Χωρίς να καταλαβαίνει κάποιος τον Θεό, δεν γίνεται να προσέλθει ενώπιόν Του και να συνομιλήσει μαζί Του, δεν θα μπορέσει να το κάνει ποτέ. Τι εννοώ «να συνομιλήσει»; Εννοώ να αποκαλύψει τι έχει μέσα στην καρδιά του, να μιλήσει από καρδιάς. Ξέρετε πώς να το κάνετε αυτό; Με τους γονείς σου, με τα αδέλφια σου και με τους κολλητούς σου ξέρεις πώς να μιλάς από καρδιάς, αλλά με τον Θεό δεν ξέρεις καθόλου πώς να το κάνεις. Ποια είναι η πηγή του προβλήματος; (Το ότι δεν καταλαβαίνουμε την καρδιά του Θεού.) Γιατί δεν καταλαβαίνεις την καρδιά του Θεού; (Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αληθινά τον Θεό.) Ένας από τους βασικούς λόγους είναι αυτός. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την καρδιά του Θεού· δεν γνωρίζουν την καρδιά Του, δεν ξέρουν τις σκέψεις Του, τι αγαπάει, τι μισεί, τι Τον θλίβει και τι Τον λυπεί. Το γεγονός ότι δεν εκτιμάς αυτά τα πράγματα δείχνει ότι δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ή τη ζωή μέσα από τα λόγια του Θεού και ότι η καρδιά σου δεν έχει πλησιάσει κοντά Του. Και τι θα πει να μην έχει πλησιάσει η καρδιά κάποιου ανθρώπου κοντά στον Θεό; Κατ’ αρχάς, θα πει ότι ο Θεός δεν έχει καμία θέση στην καρδιά του· ο άνθρωπος θέλει να είναι κύριος του εαυτού του. Αυτή η νοοτροπία τον κάνει να επαναστατεί και να αντιστέκεται στον Θεό πάντα και παντού· κάποιοι φτάνουν μέχρι και στο σημείο να απαρνηθούν τον Θεό και να Τον εγκαταλείψουν. Κάποιοι, όταν τους βρίσκουν καταστροφές και συμφορές, παρεξηγούν τον Θεό και διαμαρτύρονται εναντίον Του, Τον κρίνουν και Τον αρνούνται με τα λόγια τους. Τέτοιοι άνθρωποι ήδη αντιστέκονται στον Θεό και Τον προδίδουν. Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Τι λέει ο Θεός, είναι καλό ή κακό να ζει κάποιος σε τέτοια κατάσταση; (Κακό.) Γιατί είναι κακό; (Γιατί ο Θεός δεν το θέλει αυτό, δεν είναι αυτό που επιθυμεί να δει.) Μια πτυχή του ζητήματος είναι αυτή. Πράγματι, ο Θεός δεν θέλει να βλέπει τέτοια πράγματα, οπότε τι θα ένιωθε αν τα έβλεπε; (Θα πληγωνόταν και θα μετάνιωνε.) Πρώτα απ’ όλα, θα πληγωνόταν. Σκέψου να είχες μεγάλες προσδοκίες από κάποιον, να περίμενες να σου ανοίξει την καρδιά του, αλλά τελικά εκείνος να ήταν αποξενωμένος από σένα και να σε παρεξηγούσε, να σου κρυβόταν και να σε απέφευγε. Πώς θα σου φαινόταν; Ή, ακόμα και να σου άνοιγε τελικά την καρδιά του και να σου μιλούσε, αν σου έλεγε άλλα πράγματα από κείνα που ήθελες να ακούσεις, πώς θα το έπαιρνες; Δεν θα ένιωθες μόνος; (Ναι.) Το πρώτο πράγμα που θα ένιωθες είναι μοναξιά και απομόνωση, σαν να μην έχεις κανέναν δικό σου άνθρωπο να εμπιστευθείς, κανέναν να μιλήσεις από καρδιάς, κανέναν να πιστέψεις και να βασιστείς πάνω του. Εκτός από τη μοναξιά, τι άλλο θα ένιωθες και θα σκεφτόσουν; Δεν θα πονούσες βαθιά μέσα σου; (Ναι.) Θα πονούσες. Περνάει εύκολα τέτοιος πόνος; Τι θα μπορούσε να τον διώξει; Πώς θα μπορούσες να αλλάξεις μια τέτοια κατάσταση; Μήπως εγκαταλείποντας αυτήν την επιθυμία και κάνοντας τα στραβά μάτια; (Όχι.) Τι θα χρειαζόταν, λοιπόν, να κάνεις τελικά; Τι θα έπρεπε να επιλέξεις; Με ποιον τρόπο αλλάζει αυτή η κατάσταση; Δύο πράγματα θα μπορούσε να κάνει ο Θεός. Ίσως ο άνθρωπος να έχει άλλες μεθόδους, αλλά οι επιλογές της διεφθαρμένης ανθρωπότητας οπωσδήποτε διαφέρουν από τους τρόπους με τους οποίους ενεργεί ο Θεός. Ο άνθρωπος θα επέλεγε το εξής: «Αν δεν κάνεις ό,τι θέλω, δεν σου δίνω σημασία. Αν δεν μου κάνει ο τάδε, θα διαλέξω τον δείνα. Αν ο πρώτος είναι κακός, θα διαλέξω τον δεύτερο». Υπήρχε περίπτωση να κάνει κάτι τέτοιο ο Θεός; Φυσικά και όχι. Ο Θεός δεν τα παρατάει ποτέ. Τι θα έκανε, λοιπόν, Εκείνος; Αυτό το ζήτημα φανερώνει την ανιδιοτελή ουσία του Θεού. Κατ’ αρχάς, ο Θεός θα συνέχιζε να παρέχει απλόχερα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος για να καλύψει τις ανάγκες του, δηλαδή τις ανάγκες της ζωής και του πνεύματός του, καθώς και τις διάφορες ανάγκες που προκύπτουν από τις εκάστοτε συνθήκες. Το δεύτερο που θα έκανε είναι το ίδιο που κάνει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Φαντάζεστε ποιο εννοώ; (Να περιμένει.) Τι άλλο; (Θα συνέχιζε να περιμένει και να τους καθοδηγεί.) Απ’ ό,τι φαίνεται, κάτι καταλαβαίνετε, έχετε σωστή νοοτροπία. Δίκιο έχετε, θα περίμενε. Δεν θα επέλεγε διαφορετική μέθοδο, όπως το να φύγει μακριά, να τα παρατήσει ή να βρει τρόπο να ανακουφίσει τη θλίψη Του. Την ώρα που δίνει στους ανθρώπους παροχή ζωής χωρίς αντάλλαγμα, κάνει και υπομονή χωρίς αντάλλαγμα. Αυτό κάνει ο Θεός. Και πόσο καλά το κάνει; Όπως λένε οι άνθρωποι, δεν είναι ο Θεός το κάτι άλλο; (Ο Θεός κάνει ό,τι μπορεί και ό,τι πρέπει.) Τα κάνει όλα αυτά χωρίς να ζητήσει ανταλλάγματα, έτσι ώστε να αποκτήσουν οι άνθρωποι την αιώνια ζωή. Καμία άλλη απαίτηση δεν έχει. Ή, τουλάχιστον, δεν μπορεί κανείς να πει ότι απαιτεί παράλογα πράγματα από τους ανθρώπους. Την ώρα που προσφέρει όλα αυτά στον άνθρωπο, του δίνει κιόλας, λίγο λίγο και χωρίς κανένα αντάλλαγμα, το πιο πολύτιμο πράγμα που έχει. Αυτό πρέπει να εκτιμάει και να αγαπάει περισσότερο απ’ όλα ο άνθρωπος. Και καθώς τα αποκτούν όλα αυτά, οι άνθρωποι κερδίζουν την ευτυχία, τη γαλήνη, αλλά και τη βάση για την επιβίωση και την ανθρώπινη συμπεριφορά, καθώς και τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη. Την ίδια στιγμή, όμως, σκέφτεται κανείς τους τον Θεό; Σκέφτονται οι άνθρωποι τις πράξεις και τις σκέψεις Του; Δεν νομίζω να τους απασχολούν αυτά. Μήπως αναρωτιέται κανένας απ’ αυτούς: «Ο Θεός μάς έδωσε τόσα, αλλά εμείς τι Του προσφέραμε ως αντάλλαγμα; Εισπράττει τίποτα από μας ο Θεός; Την ώρα που εμείς είμαστε χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι, χαίρεται, άραγε, ο Θεός;» — τα σκέφτονται αυτά οι άνθρωποι την ώρα που αποκτούν όλα τα παραπάνω; Ίσως να μην τα σκέφτονται και να μην αναρωτιούνται γι’ αυτά οι άνθρωποι. Όταν οι άνθρωποι συναναστρέφονται μεταξύ τους σχετικά με τα λόγια του Θεού και είναι πανευτυχείς και εύθυμοι, άραγε σκέφτεται κανείς τους τον Θεό; Όχι· ούτε έχουν σκεφτεί ποτέ ούτε ξέρουν πώς να σκεφτούν τέτοια πράγματα. Δεν τα έχουν μέσα στην καρδιά τους. Την ώρα που αποκτούν τόσα πράγματα από τον Θεό, σκέφτονται ως εξής: «Τι τυχερός που είμαι! Είναι καταπληκτικό το ότι αποκτώ τόσα πράγματα, είμαι πολύ ευλογημένος! Είμαι ο πιο ευλογημένος απ’ όλους και ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό!» Μόνο μια λέξη λένε οι άνθρωποι για ευχαριστώ· μόνο κομματάκι ευγνώμονες είναι και τίποτ’ άλλο. Όσο ειλικρινείς κι αν είναι οι άνθρωποι, όσο ζήλο κι αν έχουν στην καρδιά τους, όσο μεγάλο κι αν είναι το φορτίο που νομίζουν ότι μπορούν να επωμιστούν, όσο μεγάλο μέρος της αλήθειας κι αν νομίζουν ότι έχουν καταλάβει κιόλας, ό,τι κι αν μπορούν να κάνουν για τον Θεό, ακόμη και όταν ο Θεός βρίσκεται στο πλευρό τους, ακόμα νιώθει μόνος Του! Γιατί λέω ότι νιώθει μόνος Του; Γιατί, από την αρχή μέχρι το τέλος, ό,τι κι αν προσφέρει ο Θεός στους ανθρώπους, ό,τι κι αν κάνει και με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται σε αυτούς, με όποιον τρόπο κι αν εργάζεται πάνω τους, ο Θεός είναι απομονωμένος από αυτούς. Έτσι δεν είναι; (Έτσι.) Πότε, λοιπόν, θα αλλάξει αυτή η κατάσταση ώστε ο Θεός να μην χρειάζεται να περιμένει άλλο και να μη νιώθει πια μόνος; Τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι και πόσο ψηλά πρέπει να φτάσει το ανάστημά τους για να αλλάξει αυτή η συνθήκη και αυτή η κατάσταση; Από τι εξαρτάται κάτι τέτοιο; (Από την επιδίωξη των ανθρώπων.) Τελικά, το ζήτημα εξαρτάται και πάλι από τον άνθρωπο, όχι από τον Θεό. Όπως είπα, ο Θεός θα πάψει να είναι μόνος Του μόνο όταν ο άνθρωπος θα μπορεί να μιλάει από καρδιάς μαζί Του ενώπιος ενωπίω και οι καρδιές τους δεν θα είναι πια αποξενωμένες· όταν θα μπορεί να συνομιλεί με τον Θεό και να καταλαβαίνει την καρδιά Του· όταν θα ξέρει τι σκέφτεται και τι θέλει να κάνει Εκείνος, τι Του αρέσει και τι απεχθάνεται, γιατί στεναχωριέται και γιατί χαίρεται. Όταν μπορέσουν οι άνθρωποι να κάνουν όλα αυτά, τότε θα κερδηθούν αληθινά από τον Θεό. Αυτήν την αληθινή σχέση θέλει να αναπτύξει ο Θεός με τον άνθρωπο. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Λιγάκι.) Μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα την καρδιά του Θεού; Για να εισέλθεις σταδιακά στην καρδιά του Θεού και να την καταλάβεις, πρέπει να διαβάζεις τον λόγο Του με σοβαρότητα και να συλλογίζεσαι και να βιώνεις προσεκτικά την κάθε λέξη και αλήθεια που έχει εκφράσει Εκείνος. Και μόλις κατανοήσεις την καρδιά του Θεού, θα ξέρεις και πώς να την ικανοποιήσεις. Γίνεται να ικανοποιήσει κανείς τον Θεό αν δεν μπορεί να καταλάβει την καρδιά του; Δεν γίνεται. Ποια είναι η προϋπόθεση για να ικανοποιηθεί ο Θεός; (Να κατανοήσουμε.) Πρώτα πρέπει να καταλάβετε και να κατανοήσετε και μετά μπορείτε να μιλήσετε για ικανοποίηση. Σας δυσκολεύει αυτό το ζήτημα; (Αν κοπιάσουμε και μελετήσουμε προσεκτικά, δεν είναι δύσκολο.) Πράγματι, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο ζήτημα. Οι άνθρωποι ακούνε τα λόγια Του Θεού και βλέπουν το έργο Του· μέσα τους αναγνωρίζουν αυτά τα λόγια, δεν τα αμφισβητεί κανένας. Από την καρδιά τους εξαρτάται· εφόσον έχουν καρδιά, θα το καταφέρουν εύκολα. Αν δεν έχεις καρδιά, τότε υπάρχει πρόβλημα· όσα λόγια κι αν σου πουν, είναι όλα μάταια.

Στη συναναστροφή αυτή είπα πως ο άνθρωπος είναι αυτός που επωφελείται περισσότερο από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Δεν ισχύει αυτό; Το έχετε δει το γεγονός αυτό; (Το έχουμε δει.) Κάποιοι άκουσαν και κατάλαβαν, και τώρα σκέφτονται το εξής: «Μπορώ, λοιπόν, να αποκομίσω πραγματικά οφέλη. Δεν είναι παραμυθάκι για παιδιά· μπορώ όντως να κερδίσω την αιώνια ζωή!» Πώς θα λάβεις την αιώνια ζωή; (Αν ασκούμαι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού.) Κατά τη γνώμη σας, ποιος χρειάζεται περισσότερο αυτές τις αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός; Μήπως τις χρειάζεται ο ίδιος; (Δεν τις χρειάζεται ο Θεός, ο άνθρωπος τις χρειάζεται.) Ναι, ο άνθρωπος είναι αυτός που τις έχει μεγαλύτερη ανάγκη· δεν τις χρειάζεται ο Θεός. Αυτός έχει δώσει στους ανθρώπους ό,τι χρειάζονται περισσότερο. Οι άνθρωποι δεν είναι που κερδίζουν τις μεγαλύτερες ευλογίες; (Ναι.) Τι θα διάλεγες αν σου έδιναν τώρα την επιλογή μεταξύ του κόσμου όλου και της αιώνιας ζωής; Κάποιοι ανόητοι θα έλεγαν: «Τι να την κάνω την αιώνια ζωή; Ούτε τη βλέπω ούτε την αισθάνομαι. Η επιδίωξή της μοιάζει πολύ κουραστική. Αυτό που θέλω είναι πολλά λεφτά, μεγάλο σπίτι και ακριβό αμάξι — αυτά τα οφέλη είναι χειροπιαστά!» Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Δεν μπορείς να πεις ότι δεν υπάρχουν, τόσοι ανόητοι κυκλοφορούν εκεί έξω. Ό,τι και να τους πω, δεν το καταλαβαίνουν, γι’ αυτό παράτα τους. Δεν έχουν λάβει αυτήν την ευλογία. Έκαναν την επιλογή τους και, σε τελική ανάλυση, ό,τι διάλεξες θα πάρεις. Να είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές σου, πρέπει να πληρώσεις γι’ αυτές. Απ’ το μονοπάτι που διάλεξες εξαρτάται αν θα ζήσεις ή αν θα πεθάνεις. Αν θέλεις να αντισταθείς μέχρι τέλους στον Θεό, τότε βαδίζεις προς τον θάνατο. Αν, όμως, πεις: «Θα ζήσω ακολουθώντας το μονοπάτι που μου έδειξε ο Θεός», τότε θα ζήσεις αιώνια· θα γίνει αυτό. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι κάθε λέξη του Θεού θα εκπληρωθεί και θα γίνει πραγματικότητα. Κάποιοι λένε: «Πώς και δεν το ξέρω αυτό;» Αν δεν το ξέρεις, αλλά σου το πω Εγώ, τότε εξακολουθείς να μην το ξέρεις; Κάποιοι άλλοι λένε: «Μπορεί να το έχω ακούσει, αλλά δεν το έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια, οπότε συνεχίζω να μην το πιστεύω». Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει λύση. Όποιος δεν πιστεύει δεν πρόκειται να πιστέψει ούτε κι αν το δει με τα ίδια του τα μάτια. Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση, ακόμη και να το δουν με τα μάτια τους, εξακολουθούν να μην ξέρουν· ακόμη κι αν το ακούσουν με τα αυτιά τους, δεν καταλαβαίνουν. Μόνο όσοι διαθέτουν πνευματική κατανόηση και κατανοούν την αλήθεια βλέπουν κάθε μέρα τον λόγο του Θεού να πραγματοποιείται και να εκπληρώνεται. Αν πιστεύεις ότι τα λόγια του Θεού μπορούν να καταφέρουν τα πάντα, ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, ότι όλα τα λόγια Του θα γίνουν πραγματικότητα, τότε να επιδιώκεις την αλήθεια. Αν δεις ότι τα λόγια Του εκπληρώνονται και πραγματοποιούνται σε σένα, τότε θα έχεις πίστη σ’ Αυτόν. Μην έχεις την παραμικρή αμφιβολία, οι υποσχέσεις και οι ευλογίες Του προς εσένα θα ξεπεράσουν σίγουρα οτιδήποτε θα μπορούσες να ζητήσεις ή να φανταστείς!

11 Δεκεμβρίου 2016