Από την Ξιάο Μιν, Κίνα

Πριν από ένα χρόνο, εκλέχτηκα επικεφαλής εκκλησίας. Ήξερα ότι αυτή η αποστολή ήταν η καλοσύνη και εξύψωση του Θεού. Πήρα τη σιωπηλή απόφαση να επιδιώκω ειλικρινά την αλήθεια και να κάνω καλά το καθήκον μου. Μετά απ’ αυτό, ήμουν απασχολημένη με το έργο της εκκλησίας, κι όταν συναντούσα δυσκολίες, στηριζόμουν και προσέβλεπα στον Θεό. Επίσης, τις συζητούσα με τους συναδέλφους μου και αναζητούσα την αλήθεια για να τις ξεπεράσω. Μετά από λίγο, άρχισε να σημειώνει πρόοδο κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας κι ευχαρίστησα εγκάρδια τον Θεό για την καθοδήγησή Του. Σύντομα, έγιναν εκλογές για την ανάδειξη άλλου επικεφαλής εκκλησίας, και προς έκπληξή μου, επιλέχτηκε η αδελφή Σια, με την οποία κάναμε μαζί ένα καθήκον πριν κάποια χρόνια. Ήταν επικεφαλής για λιγότερο διάστημα και η εμπειρία της ζωής της ήταν κάπως επιφανειακή. Όταν εργαζόμασταν μαζί στο παρελθόν, χρειάστηκε να τη βοηθήσω να ξεπεράσει δυσκολίες και ζητήματα που αντιμετώπιζε. Θεωρούσα πως αυτή τη φορά, κατά τη συνεργασία μας, σίγουρα θα ήμουν πιο ικανή από εκείνη.

Μια φορά, όταν επέστρεψα στο σπίτι, βρήκα ένα μήνυμα από την αδελφή Σια που έλεγε πως ένας επικεφαλής ομάδας στην εκκλησία της Τσενσί δεν μπορούσε να κάνει πρακτικό έργο κι έπρεπε να αντικατασταθεί, και ότι υπήρχαν κι άλλα πρακτικά ζητήματα που έχρηζαν άμεσης επίλυσης. Ήθελε να πάω να βοηθήσω. Καθώς το σκεφτόμουν, ένιωσα πως όντως πρέπει να νόμιζε πως ήμουν πιο ικανή από εκείνη, κι εφόσον με θαύμαζε τόσο, έπρεπε να κάνω καλή δουλειά και να μην ντροπιαστώ! Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο χαρούμενη ένιωθα. Όταν έφτασα στη συνάθροιση, διαπίστωσα πως η αδελφή Σια κατανοούσε λεπτομερώς το έργο και η συναναστροφή της πάνω στην αλήθεια είχε βάθος κι ήταν πρακτική. Εξεπλάγην όταν είδα τη σημαντική πρόοδο που είχε σημειώσει τα τελευταία χρόνια. Νόμιζα πως ήμουν ικανότερή της και πως θα έπρεπε να της δίνω πολλή καθοδήγηση σχετικά με το έργο, μα εκείνη δεν έδειχνε λιγότερο ικανή από εμένα! Ήμουν πολύ δυσαρεστημένη και, απ’ ό,τι φαινόταν, εκείνη θα ηγούνταν. Έτσι, θεώρησα πως έπρεπε να δείξω τις ικανότητές μου στους αδελφούς και τις αδελφές! Χωρίς να τεμπελιάσω καθόλου, έστειψα το μυαλό μου για να σκεφτώ πώς θα γινόταν η συναναστροφή μου καλύτερη από τη δική της. Ως εκ τούτου, η συναναστροφή μου ήταν τελείως ανιαρή, και ούτε εγώ η ίδια δεν την απόλαυσα. Ένιωθα πως είχα χάσει γόητρο και ήμουν πολύ πεσμένη.

Έκτοτε, δεν μπορούσα να σταματήσω να ανταγωνίζομαι την αδελφή Σια. Σε μια συνάθροιση, όταν έμαθε για τις καταστάσεις των αδελφών, βρήκε σχετικά λόγια του Θεού, κι έπειτα τα συνύφανε με την πραγματική της εμπειρία στη συναναστροφή της. Είδα πως όλοι έγνεφαν καθώς την άκουγαν, κάποιοι κρατούσαν σημειώσεις κι άλλοι είπαν: «Εφεξής θα έχουμε ένα μονοπάτι να ακολουθούμε». Ένιωσα συνάμα θαυμασμό και ζήλεια, και τι να σκέφτηκα άραγε; «Τώρα πρέπει να βιαστώ να τους συναναστραφώ. Ό,τι κι αν γίνει, δεν πρέπει να φανεί ότι δεν είμαι ισάξιά της». Όμως όσο το συλλογιζόμουν, τόσο αδυνατούσα να σκεφτώ κάτι για να τους συναναστραφώ. Άρχισα να γίνομαι προκατειλημμένη απέναντι στη αδελφή Σια και σκεφτόμουν: «Πρέπει να συναναστρέφεσαι τόσο πολύ; Έχεις ήδη πει ό,τι μπορεί να ειπωθεί. Εγώ κάθομαι εδώ σαν τα αυτιά ενός κωφού, δεν είμαι παρά ένα διακοσμητικό. Δεν γίνεται έτσι. Πρέπει να τους συναναστραφώ για να ανακτήσω λίγη περηφάνια». Μόλις σταμάτησε για να πιει λίγο νερό, μετακίνησα το σκαμπό μου προς τα μπροστά κι άρχισα τη συναναστροφή. Ήθελα να μοιραστώ κάτι πολύ καλό μαζί τους, αλλά δεν έβρισκα με τίποτα κάτι εύστοχο. Η συναναστροφή μου ήταν μαύρο χάλι. Όταν είδα τους αδελφούς και τις αδελφές να με κοιτούν περίεργα, κατάλαβα πως είχα βγει τελείως εκτός θέματος. Ένιωθα πάρα πολύ αμήχανα και ήθελα να βρω μια τρύπα να χωθώ. Είχα ρεζιλευτεί. Ήθελα απλώς να δώσω καλή εντύπωση, μα κατέληξα να γελοιοποιούμαι. Έβαλα τον εαυτό μου στο επίκεντρο και όλοι με είδαν να αποτυγχάνω. Μέσα μου, άρχισα να κατηγορώ τον Θεό που διαφώτισε την αδελφή μου κι όχι εμένα, κι ανησυχούσα για τη γνώμη που θα είχαν έκτοτε οι αδελφοί και οι αδελφές για μένα. Όσο περισσότερο σκεφτόμουν έτσι, τόσο περισσότερο ταραζόμουν. Ήθελα να το βάλω στα πόδια, να αφήσω πίσω αυτήν την κατάσταση και να μη δουλέψω ξανά μαζί της. Θυμάμαι μια φορά, σε μια συνάθροιση, κάποιες αδελφές δεν ήταν σε καλή κατάσταση, και δεν βελτιώθηκαν μετά τη συναναστροφή της αδελφής Σια. Εγώ όχι μόνο δεν βοήθησα στη συναναστροφή, μα σκέφτηκα κιόλας: «Τώρα όλοι θα δουν πως δεν μπορεί να λύσει προβλήματα, οπότε δεν θα τη θαυμάζουν ενώ περιφρονούν εμένα». Εκείνη την περίοδο, προσπαθούσα μονίμως να συναγωνιστώ την αδελφή Σια και η πνευματική μου κατάσταση όλο και σκοτείνιαζε. Δεν είχα καθόλου φως όταν συναναστρεφόμουν πάνω στα λόγια του Θεού στις συναθροίσεις, κι όταν έβλεπα αδελφούς και αδελφές να αντιμετωπίζουν δυσκολίες ή προβλήματα, δεν ήξερα πώς να τα επιλύσω. Άρχισε να με παίρνει ο ύπνος πολύ νωρίς τα βράδια, κι έπρεπε να πιέζω τον εαυτό μου για να κάνω το καθήκον μου. Το μαρτύριό μου όλο και μεγάλωνε. Δεν μπορούσα παρά να προσευχηθώ στον Θεό και να Του ζητήσω να με σώσει.

Σε μια πνευματική μου άσκηση, διάβασα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Μόλις ακουστεί, λοιπόν, ότι ο οίκος του Θεού θα καλλιεργήσει μια ποικιλία ταλέντων, από τη στιγμή που αυτό άπτεται θέσης, κύρους ή ονόματος, οι καρδιές όλων πάνε να σπάσουν από την προσδοκία, και ο καθένας από εσάς θέλει να ξεχωρίσει, να γίνει διάσημος και αναγνωρισμένος. Κανείς δεν είναι πρόθυμος να υποχωρήσει, αντιθέτως, πάντα όλοι θέλουν να παλέψουν —παρ’ όλο που η πάλη είναι κάτι το εξευτελιστικό και δεν είναι αποδεκτή στον οίκο του Θεού. Ωστόσο, χωρίς διαμάχη, εσείς πάλι δεν είστε ικανοποιημένοι. Όταν βλέπετε κάποιον να ξεχωρίζει, νοιώθετε ζήλια, μίσος, και ότι αυτό που γίνεται είναι άδικο. “Γιατί να μην μπορώ να ξεχωρίσω εγώ; Γιατί κατορθώνει να ξεχωρίζει πάντα ο τάδε, και δεν είναι ποτέ η δική μου σειρά;” Τότε αισθάνεστε κάποια πικρία. Προσπαθείτε να την καταπνίξετε, αλλά δεν μπορείτε. Προσεύχεστε στον Θεό και αισθάνεστε καλύτερα για λίγο, αλλά μόλις ξαναβρεθείτε σε τέτοιες συνθήκες, αδυνατείτε να τις ξεπεράσετε. Αυτό δεν δείχνει ότι έχετε ανώριμο ανάστημα; Δεν είναι παγίδα το να πέφτει ένας άνθρωπος σε τέτοιες καταστάσεις; Τούτα είναι τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά, που δένουν τα ανθρώπινα όντα» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια Του αποκάλυψαν πλήρως την κατάστασή μου και μίλησαν κατευθείαν στην καρδιά μου. Αναλογίστηκα τον λόγο που ζούσα τόσο δύσκολα και κουραστικά. Η ρίζα ήταν πως η επιθυμία μου για όνομα και κύρος ήταν πολύ ισχυρή, και η διάθεσή μου πολύ αλαζονική. Σκέφτηκα την περίοδο που είχα μόλις αρχίσει να κάνω αυτό το καθήκον. Όταν σημείωνα κάποια επιτυχία στο έργο μου και οι αδελφοί και οι αδελφές με υπολήπτονταν, εγώ θαύμαζα πολύ τον εαυτό μου και θεωρούσα ότι είχα ταλέντο. Όταν εργάστηκα με την αδελφή Σια και είδα πως τα πήγαινε καλύτερα από μένα, έγινα ζηλιάρα και στρυφνή, και συνεχώς τη συναγωνιζόμουν. Όταν δεν κατάφερα να την ξεπεράσω, γέμισα αρνητισμό και παράπονα, και μάλιστα διοχέτευσα τα συναισθήματά μου στο καθήκον μου. Όταν είδα πως δεν είχε επιλύσει την κατάσταση εκείνων των αδελφών, όχι μόνο δεν τη βοήθησα στη συναναστροφή, μα αρνήθηκα να κουνήσω το δαχτυλάκι μου και απόλαυσα την αποτυχία της. Ήμουν αποφασισμένη να τη δω να ντροπιάζεται. Ήταν αυτό εκτέλεση καθήκοντος; Ως επικεφαλής στην εκκλησία, ήμουν τελείως ανεύθυνη και δεν σκεφτόμουν καθόλου ούτε το έργο της εκκλησίας ούτε το κατά πόσον είχαν επιλυθεί τα προβλήματα των αδελφών. Το μόνο που μ’ ένοιαζε ήταν το πώς θα την ξεπερνούσα. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή· πολύ πονηρή. Το όνομα και το κύρος είχαν θολώσει το μυαλό μου. Ήμουν διατεθειμένη να μείνουν ανεπίλυτα τα προβλήματα των αδελφών και να τεθεί σε κίνδυνο το έργο της εκκλησίας, αρκεί να μπορούσα να προστατέψω τη φήμη και το κύρος μου. Δεν δάγκωνα το χέρι που με τάιζε; Πολύ απλά δεν ήμουν άξια ενός τόσο σημαντικού καθήκοντος. Ήμουν τόσο σιχαμερή, τόσο μισητή στον Θεό! Στη σκέψη αυτή, έσπευσα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ και να μετανοήσω, ζητώντας Του να με καθοδηγήσει να αποτινάξω τα δεσμά του ονόματος και του κύρους.

Αργότερα, διάβασα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μη σκέφτεσαι καθόλου το κύρος, το γόητρο ή τη φήμη σου. Επίσης, μη λαμβάνεις υπόψη τα συμφέροντα του ανθρώπου. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν έχεις κάνει ό,τι μπορούσες για να είσαι πιστός, αν έχεις βάλει τα δυνατά σου για να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο του οίκου του Θεού. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Η ανάγνωση αυτών των λόγων Του φώτισε αμέσως την καρδιά μου κι απέκτησα ένα μονοπάτι. Αν ήθελα να απελευθερωθώ από τα δεσμά του ονόματος και του κύρους, έπρεπε πρώτα να διορθώσω την καρδιά μου. Έπρεπε να είμαι συγκεντρωμένη στην αποστολή από τον Θεό, να ενδιαφέρομαι για το θέλημά Του και να σκέφτομαι πώς θα κάνω καλά το καθήκον μου. Αν η καρδιά μου γέμιζε με πιο θετικά πράγματα, θα ήταν ευκολότερο να απαλλαγώ από τα αρνητικά, όπως το όνομα, το κύρος, η ματαιοδοξία και το γόητρο. Συνειδητοποίησα πως το να με έχουν οι άλλοι σε υπόληψη δεν σημαίνει πως με επιδοκιμάζει ο Θεός και το να έχουν κακή γνώμη οι άλλοι για μένα δεν σημαίνει πως δεν θα με σώσει ο Θεός. Το σημαντικό είναι η στάση μου απέναντι στον Θεό και το αν μπορώ να κάνω πράξη την αλήθεια και να επιτελώ καλά το καθήκον μου. Ευχαρίστησα τον Θεό για τη διαφώτισή Του, η οποία με απομάκρυνε από τις λανθασμένες επιδιώξεις μου. Δεν ήθελα να συναγωνίζομαι πια την αδελφή Σια, αλλά να κάνω μόνο το καθήκον ενός δημιουργήματος για να ικανοποιώ τον Θεό. Έκτοτε, προσευχόμουν συνειδητά στον Θεό κι έκανα ολόκαρδα το καθήκον μου. Στις συναθροίσεις της εκκλησίας, άκουγα προσεκτικά τη συναναστροφή των αδελφών. Όταν διαπίστωνα προβλήματα, τα συλλογιζόμουν σοβαρά, κι έπειτα έβρισκα σχετικά λόγια του Θεού και τα συνδύαζα με τις εμπειρίες μου για να συναναστραφώ. Επίσης, διδάχθηκα από τα προτερήματα της αδελφής Σια για να αντισταθμίσω τις αδυναμίες μου. Όταν ασκήθηκα έτσι, ένιωσα πολύ πιο χαλαρή και ήρεμη, και η κατάστασή μου βελτιώθηκε πολύ. Ένιωσα τεράστια ευγνωμοσύνη για τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου. Όμως η επιθυμία για όνομα και κύρος ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μου, που τη στιγμή που παρουσιάστηκε η σωστή κατάσταση, αυτή η σατανική μου φύση εμφανίστηκε πάλι.

Θυμάμαι μια φορά, ετοιμαζόμουν να πάω να τακτοποιήσω κάποια προβλήματα σε μια ομάδα, και πάνω που ήμουν έτοιμη να φύγω, η αδελφή Σια είπε πως τα προβλήματα σ’ εκείνη την ομάδα ήταν κάπως περίπλοκα και ήθελε να έρθει μαζί μου. Τα λόγια της διέλυσαν το κύμα ευτυχίας που με είχε κατακλύσει. Σκέφτηκα: «Μόνο εσύ λοιπόν μπορείς να διορθώσεις τα πράγματα; Δεν αντέχεις να μη δείξεις τι μπορείς να κάνεις, έτσι; Σε τι αποσκοπείς λέγοντάς το αυτό μπροστά στην προϊσταμένη μας; Δεν προσπαθείς εσκεμμένα να μου χαλάσεις την εικόνα;» Ήμουν πολύ αναστατωμένη. Εν τέλει πήγα μόνη μου, αλλά δεν μπορούσα να ξεπεράσω την ταραχή μου. Παραπονιόμουν τόσο πολύ για την αδελφή Σια καθοδόν, που δεν μπορούσα να βρω τον τόπο συνάθροισης κι αναγκάστηκα να γυρίσω πίσω. Ένιωθα πολύ πεσμένη και σκέφτηκα: «Είμαι στ’ αλήθεια τόσο άχρηστη; Δεν μπορώ να βρω ούτε τον τόπο συνάθροισης. Τι θα σκεφτεί για μένα η προϊσταμένη μας; Αυτή τη φορά ρεζιλεύτηκα για τα καλά!» Όταν επέστρεψα και είδα τις άλλες αδελφές, δεν ήθελα να τις μιλήσω.

Την επομένη, η αδελφή Σια κι εγώ πήγαμε χωριστά στην εκκλησία για να κάνουμε κάποιες εργασίες, κι εγώ βυθίστηκα πάλι σε συναισθηματική ταραχή. Σκεφτόμουν: «Δεν με νοιάζει πόσο καλή θεωρείς ότι είσαι. Ας δούμε ποια θα τα πάει καλύτερα!» Έφτασα στην εκκλησία μες στην ενέργεια και καταπιάστηκα κατευθείαν με τις εργασίες, ξεκινώντας αμέσως τη συναναστροφή και την ανάθεση εργασιών. Σκέφτηκα: «Αυτή τη φορά έχω καταβάλει πολλή προσπάθεια. Σίγουρα θα αποδώσει καρπούς, και τότε θα ξεπεράσω την αδελφή Σια». Αργότερα, σε μια συνάντηση συνεργατών, ανακάλυψα πως είχα πετύχει τα λιγότερα στο καθήκον μου. Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Εκείνη τη στιγμή έχασα κάθε ελπίδα κι ένιωσα πως όσο σκληρά κι αν δούλευα, δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεπεράσω την αδελφή Σια. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, όταν έβλεπα την προϊσταμένη μας να δείχνει στοργή στην αδελφή Σια όποτε επέστρεφε αργά, ένιωθα στην απ’ έξω. Τη ζήλευα πάρα πολύ. Όταν είδα πως τα πήγαινε καλύτερα από μένα στα πάντα και πως η προϊσταμένη μας την εκτιμούσε πολύ, ένιωσα πως δεν θα είχα ποτέ ξανά την ευκαιρία να λάμψω. Θεωρούσα πως το να είμαι επικεφαλής ομάδας θα ήταν καλύτερο από το να είμαι επικεφαλής εκκλησίας. Τουλάχιστον οι αδελφοί και οι αδελφές θα με θαύμαζαν και θα με στήριζαν. Πίστευα πως ήταν προτιμότερο να ’μαι μεγάλο ψάρι σε μικρή λίμνη, παρά μικρό ψάρι σε μεγάλη. Τα παράπονά μου ξεχύνονταν διαρκώς. Δεν ήθελα με τίποτα να βρίσκομαι σ’ εκείνο το περιβάλλον και ήθελα να φύγω το συντομότερο. Η κατάστασή μου όλο και επιδεινωνόταν. Ζήλευα και φθονούσα την αδελφή Σια, κι ένιωθα πως εξαιτίας της δεν μπορούσα να ξεχωρίσω. Σκεφτόμουν, επίσης: «Τι καλά που θα ’ταν να έκανε κάποιο λάθος στο καθήκον της και να την έστελναν αλλού».

Εφόσον βρισκόμουν μονίμως σ’ αυτήν την κατάσταση, όπου αγωνιζόμουν για φήμη και προσωπικά συμφέροντα χωρίς να κάνω καθόλου ενδοσκόπηση, σύντομα με έπληξε η πειθαρχία του Θεού. Μια φορά, κανόνισα μια συνάθροιση με κάποιους άλλους επικεφαλής. Όχι μόνο δεν εμφανίστηκε κανείς, μα στην επιστροφή έπαθα λάστιχο, και πολύ σύντομα με έπιασε ένας τρομερός πόνος στην πλάτη. Η δυσφορία και το πρήξιμο έκαναν τον πόνο μου ανυπόφορο. Έφτασα σε σημείο να μην μπορώ να κάνω ούτε το καθήκον μου. Τότε σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Αυτό που απαιτείται σήμερα από εσάς —το να συνεργάζεστε αρμονικά— είναι παρόμοιο με την υπηρεσία που απαιτούσε ο Ιεχωβά από τους Ισραηλίτες: Ειδάλλως, απλώς σταματήστε να παρέχετε υπηρεσίες» («Υπηρετείστε όπως οι Ισραηλίτες» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Αυτό με φόβισε. Μήπως ο Θεός ήθελε να μου στερήσει την ευκαιρία να κάνω το καθήκον μου; Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων Του: «Όσο περισσότερο αγωνίζεσαι, τόσο περισσότερο σκοτάδι θα σε περιβάλλει και τόσο περισσότερη ζήλια και μίσος θα νοιώθεις, και η επιθυμία σου για αποκτήματα θα γίνεται μονάχα ισχυρότερη. Όσο ισχυρότερη η επιθυμία σου για αποκτήματα, τόσο πιο ανίκανος θα είσαι για να το καταφέρεις, και καθώς θα αποκτάς λιγότερα, το μίσος σου θα αυξάνεται. Καθώς το μίσος σου θα αυξάνεται, εσύ θα γίνεσαι όλο και πιο σκοτεινός μέσα σου. Όσο πιο σκοτεινός είσαι μέσα σου, τόσο πιο ανεπαρκώς θα εκτελείς το καθήκον σου· όσο πιο ανεπαρκώς εκτελείς το καθήκον σου, τόσο πιο άχρηστος θα γίνεσαι. Είναι ένας αλληλένδετος φαύλος κύκλος. Αν δεν μπορείς ποτέ να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, τότε σταδιακά θα εξαλειφθείς» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα αυστηρά Του λόγια με έκαναν να τρέμω από τον φόβο. Ένιωθα τη δίκαιη διάθεση του Θεού που δεν ανέχεται καμία προσβολή. Ιδίως όταν διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού «Αν δεν μπορείς ποτέ να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, τότε σταδιακά θα εξαλειφθείς», ένιωσα πραγματικά πως βρισκόμουν σε άμεσο κίνδυνο. Λίγο αργότερα, άκουσα την αδελφή Σια να λέει «Το έργο της εκκλησίας έχει πάρει την κάτω βόλτα από κάθε άποψη…» Την απασχολούσε τόσο πολύ, που έβαλε τα κλάματα. Τότε θυμήθηκα την προϊσταμένη μας να αναλύει την ουσία της αποτυχίας μας να συνεργαζόμαστε καλά, λέγοντας πως διατάρασσε και υπονόμευε το έργο του οίκου του Θεού. Δεν τόλμησα να συνεχίσω να το σκέφτομαι, κι απλώς έσπευσα ενώπιον του Θεού για προσευχή και αναζήτηση. Γνώριζα πολύ καλά πως το να επιζητούμε όνομα και κύρος, και να ζηλεύουμε τους άλλους δεν συνάδει με το θέλημα του Θεού, οπότε γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω να επιδιώκω εκείνα τα κακά πράγματα;

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού. «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες και αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφονται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε τώρα τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του άκρως απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, ότι το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό» («Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Στις αποκαλύψεις των λόγων του Θεού, μπόρεσα να βρω τη ρίζα του προβλήματος. Δεν μπορούσα ποτέ να σταματήσω να επιδιώκω τη φήμη και το κύρος επειδή, από μικρή ηλικία, διαπαιδαγωγούμουν στο σχολείο και επηρεαζόμουν από την κοινωνία. Οι σατανικές φιλοσοφίες και πλάνες όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Να κυνηγάς τις διακρίσεις και να αποδίδεις τιμές στους προγόνους σου», «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό», «Ο άνθρωπος αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα» και «Σημασία έχει η υστεροφημία του ανθρώπου» είχαν φυτευτεί βαθιά μες στην καρδιά μου. Τις είχα εκλάβει ως λόγια ζωής και τις είχα θέσει ως στόχους ζωής προς επιδίωξη. Τόσο στον κόσμο όσο στον οίκο του Θεού, επιζητούσα απλώς να με έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Σε όποια ομάδα κι αν βρισκόμουν, ήθελα να είμαι στο επίκεντρο και όλοι να περιστρέφονται γύρω μου. Νόμιζα πως αυτός ήταν ο μόνος ουσιαστικός τρόπος ζωής. Το επίπεδό μου δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα υψηλό, ούτε εγώ ήμουν ιδιαίτερα καλή σε κάτι. Όμως δεν άντεχα με τίποτα να είμαι υποδεέστερη των άλλων. Όταν κάποιος ήταν καλύτερός μου, αναστατωνόμουν πολύ και δεν μπορούσα να μην τον ανταγωνίζομαι και συναγωνίζομαι. Προσπαθούσα να σκεφτώ οτιδήποτε για να πάω μπροστά. Αν δεν μπορούσα, τον ζήλευα και τον μισούσα, και κατηγορούσα τους πάντες εκτός από μένα. Ήταν απαίσιος τρόπος ζωής. Τελικά είδα πως η επιδίωξη ονόματος και κύρους δεν είναι επ’ ουδενί ο σωστός δρόμος, κι όσο περισσότερο τα επιδίωκα, τόσο πιο αλαζονική και στενόμυαλη γινόμουν. Είχα γίνει πιο εγωίστρια και τοξική, χωρίς καμία υποψία ανθρώπινης ομοιότητας. Τότε κοίταξα την αδελφή Σια: Έκανε το καθήκον της με ευσυνειδησία και σοβαρότητα, και η συναναστροφή της είχε φως. Μπορούσε, επίσης, να επιλύει τις πρακτικές δυσκολίες των αδελφών, πράγμα ωφέλιμο τόσο για τους άλλους όσο και για το έργο της εκκλησίας. Ήταν κάτι υπέροχο, κάτι που μπορούσε να προσφέρει παρηγοριά στον Θεό. Εγώ, από την άλλη, ήμουν μικροπρεπής και ζηλιάρα, και πάντα σκεφτόμουν ότι μου έκλεβε την παράσταση, οπότε έγινα προκατειλημμένη εναντίον της. Ήθελα απεγνωσμένα να μην κάνει καλά το καθήκον της και να αντικατασταθεί. Είδα πόσο μοχθηρή ήμουν κατά βάθος! Ο Θεός ελπίζει περισσότεροι άνθρωποι να επιδιώκουν την αλήθεια, να λαμβάνουν υπόψη το θέλημά Του και να μπορούν να κάνουν το καθήκον τους για να Τον ικανοποιούν. Μα στην προσπάθειά μου να διαφυλάξω τη φήμη και τη θέση μου, δεν ανεχόμουν αδελφούς κι αδελφές που το έκαναν αυτό. Τους ζήλευα και δεν τους έδειχνα ανοχή. Έτσι δεν αντιτασσόμουν και εναντιωνόμουν στον Θεό; Δεν διατάρασσα το έργο του οίκου του Θεού; Διέφερα καθόλου από τον διάβολο, τον Σατανά; Επιπλέον, υπάρχουν όλοι εκείνοι οι αξιωματούχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος, που δημιουργούν κλίκες, αγωνίζονται ανούσια για φήμη και θέση, και κάνουν τα πάντα για να κατατροπώσουν έναν αντίπαλο, εξουδετερώνοντας τους εχθρούς τους και καταδυναστεύοντας τον λαό. Ποιος ξέρει πόσο κακό έχουν προκαλέσει, πόσους ανθρώπους έχουν σκοτώσει! Τελικά, καταστρέφουν τον εαυτό τους, κι όταν πεθαίνουν πηγαίνουν στην κόλαση και τιμωρούνται. Γιατί, λοιπόν, καταλήγουν έτσι; Δεν είναι επειδή θεωρούν τη φήμη και τη θέση ανώτερα όλων; Εξετάζοντας τη δική μου συμπεριφορά, αν και δεν ήταν εξίσου κακή μ’ εκείνων, στην ουσία ήταν ένα και το αυτό. Ζούσα βάσει σατανικών φιλοσοφιών και νόμων, και η διάθεση που αποκάλυπτα ήταν αλαζονική, πανούργα και μοχθηρή. Αυτό που βίωνα ήταν δαιμονικό, δίχως καμία ανθρώπινη ομοιότητα. Πώς θα μπορούσε να μην είναι αηδιαστικό και μισητό στον Θεό; Το ότι πειθαρχήθηκα έτσι ήταν η δίκαιη διάθεση του Θεού που με έπληξε, και, ακόμη περισσότερο, ήταν η σωτηρία Του για μένα. Όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό λέγοντας «Θεέ μου, δεν επιδίωκα την αλήθεια. Επιδίωκα μόνο το όνομα και το κύρος. Με περιέπαιζε και με διέφθειρε ο Σατανάς, και δεν νιώθω καθόλου σαν ανθρώπινο ον. Όταν έχασα τη φήμη και το κύρος μου, δεν ήθελα να κάνω πια το καθήκον μου και λίγο κόντεψα να Σε προδώσω. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω ενώπιόν Σου. Είμαι πρόθυμη να επιδιώκω την αλήθεια, να συνεργάζομαι με την αδελφή μου και να εδράζομαι στο καθήκον μου για Σε ικανοποιώ».

Μετά απ’ αυτό, ανοίχτηκα τελείως στην αδελφή Σια. Ανέλυσα το πώς την ανταγωνιζόμουν για όνομα και κέρδος και προσπαθούσα να τη συναγωνιστώ. Της ζήτησα επίσης να με προσέχει και να με βοηθάει. Μετά απ’ αυτό, μπορούσαμε να συνεργαζόμαστε πολύ πιο ομαλά στο καθήκον μας. Αν και ενίοτε εκδηλώνω την επιθυμία για όνομα και κέρδος, βλέπω γρήγορα πως πρόκειται για την εμφάνιση της σατανικής μου διάθεσης, σκέφτομαι τη φύση και τις συνέπειες της συνέχισης αυτής της πορείας, κι έπειτα σπεύδω να προσευχηθώ στον Θεό και βάζω προσεκτικά τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Ακούω ειλικρινά τη συναναστροφή της αδελφής μου και μαθαίνω από τα προτερήματά της. Όταν βλέπω πως κάτι της έχει ξεφύγει στη συναναστροφή, το λέω αμέσως. Εκείνες τις στιγμές, σκέφτομαι πώς να συναναστραφώ καθαρά πάνω στην αλήθεια ώστε να επωφεληθούν όλοι. Όλοι νιώθουν πως τέτοιου είδους συναθροίσεις είναι πολύ επιμορφωτικές και κερδίζω κι εγώ κάτι από αυτές. Νιώθω ελεύθερη και ήρεμη μέσα μου. Όπως ακριβώς λένε τα λόγια του Θεού: «Αν μπορείς να εκπληρώνεις τις αρμοδιότητές σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου, να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, αλλά και τις ίδιες σου τις προθέσεις και τα κίνητρα, να υπολογίζεις το θέλημα του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του Θεού και του οίκου Του, τότε, αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα αισθανθείς ότι είναι ωραία να ζεις έτσι. Να ζεις απλά και ειλικρινά, χωρίς να είσαι ποταπός ή άχρηστος άνθρωπος, και να ζεις δίκαια και έντιμα, αντί να είσαι στενόμυαλος ή κακός. Θα νοιώσεις ότι έτσι πρέπει να ζει και να ενεργεί κάποιος. Η επιθυμία μέσα σου για ικανοποίηση των προσωπικών σου συμφερόντων σταδιακά θα ελαττωθεί. […] θεωρείς πως υπάρχει νόημα και θρέψη στο να ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο. Το πνεύμα σου θα είναι προσγειωμένο, γαλήνιο και ικανοποιημένο. Έτσι θα είναι η κατάστασή σου και θα οφείλεται στο ότι έχεις αποβάλει τα κίνητρα, τα συμφέροντα και τις εγωιστικές επιθυμίες σου. Θα την έχεις κερδίσει» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Εκτιμώ βαθύτατα το πόσο θαυμάσιο είναι να ζεις βάσει των λόγων του Θεού. Δοξασμένος να είναι ο Θεός!